Autor 1

Imię i Nazwisko

Czynniki zagrożenia na stanowisku pielęgniarki oraz sposoby na ich

rozwiązanie

Praca pielęgniarki od zawsze była działalnością nie tylko wymagającą

i odpowiedzialną, ale też narażającą na różnorodne zagrożenia. Rocznie tysiące pielęgniarek
na całym świecie doświadcza sytuacji, które mogą zagrażać ich zdrowiu fizycznemu oraz
psychicznemu. Kluczowe czynniki zagrożenia to m.in.: ryzyko zakażeń, przemoc w miejscu
pracy, obciążenie psychiczne czy fizyczne przeciążenia. Rozpoznanie tych czynników
oraz znajomość metod na ich rozwiązanie jest niezbędne dla poprawy warunków pracy
oraz bezpieczeństwa pielęgniarek[1].

W czasach współczesnych stanowisko pielęgniarki w szpitalu jest niezwykle ważne i

odpowiedzialne. Pielęgniarka jest osobą, która bezpośrednio opiekuje się pacjentami i ma za
zadanie wspierać lekarzy w udzielaniu pomocy medycznej oraz dba o komfort i
bezpieczeństwo pacjentów. Jest to stanowisko bardzo wymagające, wymagające nie tylko
wiedzy medycznej, ale także umiejętności interpersonalnych, szybkiego podejmowania
decyzji oraz pracy zespołowej[1].

Pielęgniarka zatrudniona w szpitalu ma wiele zadań do wykonania. Przede wszystkim

musi przeprowadzać różnego rodzaju procedury medyczne, takie jak zakładanie kroplówek,
wykonywanie zastrzyków, zmienianie opatrunków czy pomiar parametrów życiowych.
Ponadto zajmuje się organizacją opieki nad pacjentami, weryfikacją planów leczenia oraz
kontrolą przyjmowanych leków[2]. Pielęgniarka musi także monitorować stan pacjentów oraz
reagować na nagłe pogorszenie się ich stanu zdrowia. Posiada również kompetencje do
udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach oraz koordynowania działań
ratunkowych w sytuacjach zagrażających życiu[1].

Jednak praca pielęgniarki to nie tylko czynności medyczne. Jest także odpowiedzialna
za zapewnienie komfortu pacjentom i wsparcie emocjonalne. Musi słuchać pacjentów,
udzielać im odpowiedzi na pytania i tłumaczyć przebieg leczenia. Pielęgniarka powinna być
wyrozumiała i cierpliwa, potrafiąc zrozumieć i zaspokoić potrzeby pacjentów, niezależnie od
ich stanu zdrowia. Ponadto współpracuje ze wszystkimi członkami zespołu medycznego, w
tym lekarzami, fizjoterapeutami, psychologami oraz pracownikami socjalnymi. Podejmuje
wspólne decyzje w sprawie leczenia pacjentów i współpracuje w rozwiązywaniu problemów
zdrowotnych[2].

W pracy pielęgniarki niezwykle istotne jest zachowanie profesjonalizmu, posiadanie

olbrzymiej wiedzy medycznej, zdolność do podejmowania decyzji w sytuacjach kryzysowych
oraz umiejętność pracy zespołowej. Pielęgniarka musi być także empatyczna i cierpliwa,
potrafiąc zrozumieć potrzeby pacjentów i sprawić, by pobyt w szpitalu był możliwie jak
najmniej stresujący[2].

Na podstawie powyższych informacji można stwierdzić, że stanowisko pielęgniarki

zatrudnionej w szpitalu jest niezwykle ważne i wymagające. Osoba będąca na tym stanowisku
musi nie tylko posiadać solidne wykształcenie w zakresie medycyny, ale także umiejętności
interpersonalne i zdolność do szybkiego działania w sytuacjach kryzysowych. Praca
pielęgniarki ma ogromne znaczenie dla zapewnienia pacjentom kompleksowej opieki
medycznej oraz wsparcia emocjonalnego[2].

Jednym z najważniejszych zagrożeń występujących na stanowisku pielęgniarki jest

ryzyko zakażeń – zarówno tych powszechnie występujących, jak i bardziej niebezpiecznych,
np. HIV czy wirusa Zapalenia Wątroby typu B i C. Źródłem tego ryzyka są najczęściej
zakażeni pacjenci, kontakt z ich płynami ustrojowymi czy nieostrożne obchodzenie
się z materiałem ostrym i igłami. Prewencja to głównie utrzymywanie wysokich standardów
higieny, użycie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz bezpieczne zarządzanie
odpadami medycznymi[1,2].

Przemoc w miejscu pracy, zarówno fizyczna, jak i psychiczna, to kolejne znaczące

zagrożenie. Pielęgniarki nierzadko stają się obiektami agresywnych zachowań ze strony
pacjentów lub ich rodzin, co może prowadzić do traum i stresu pourazowego. Strategie
minimalizacji tego ryzyka obejmują szkolenia z zakresu radzenia sobie z agresywnymi
zachowaniami oraz zapewnienie wsparcia psychologicznego dla pracowników[3].

Obciążenie psychiczne wywołane jest przede wszystkim konfrontacją z cierpieniem,

śmiercią, ale również nadmiernym obciążeniem obowiązkami i brakiem wsparcia.
Rozwiązania tych problemów wymagają zarówno działań indywidualnych, takich
jak rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem, jak i systemowych – np. odpowiednie
planowanie grafików pracy, by zapewnić czas na odpoczynek i regenerację[3].

Ostatnie, ale nie mniej ważne, są fizyczne przeciążenia wynikające z długotrwałego

stania, niesienia ciężarów czy wykonywania ruchów wymagających dużej siły. Skutkiem
takiego obciążenia mogą być urazy mięśniowe, zaburzenia układu kostno-stawowego
czy nawet przewlekłe zmęczenie. Aby temu zapobiec, niezmiernie ważne jest stosowanie
technik ergonomii, takich jak prawidłowe podnoszenie ciężarów, korzystanie z pomocy
innych osób lub sprzętu wspomagającego[2].

Sumując, praca pielęgniarki niesie ze sobą wiele zagrożeń, jednakże dzięki

odpowiednim procedurom, szkoleniom i wsparciu psychologicznemu możliwe jest znaczne
zmniejszenie tego ryzyka. Współpraca zespołowa, dbałość o standardy bezpieczeństwa
oraz kształtowanie świadomości zarówno wśród personelu, jak i pacjentów są kluczowe
dla zapewnienia bezpiecznych warunków pracy. Implementacja i ciągłe doskonalenie
rozwiązań w tych obszarach stanowi fundament dla poprawy jakości świadczonych usług
medycznych oraz zwiększenia satysfakcji i bezpieczeństwa pracy pielęgniarek[3].

Bibliografia:

1. Marcinkowski J.T. Higiena. Profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych. PZWL,

Warszawa 2013, s. 130-134.

2. Kowalczuk K., Krajewska-Kułak E., Jankowiak B., Klimaszewska K., Rolka M., Kondzior
D., Kowalewska B. Zagrożenia zawodowe pielęgniarek, położnych i lekarzy w środowisku
pracy. Problemy Higieny Epidemiologii, 2014, tom. 89, s. 211–215.

3. Kuriata E., Felińczyk A. Czynniki szkodliwe oraz obciążenie pracą pielęgniarek

zatrudnionych w szpitalu. Cześć II. Pielęgniarstwo Zdrowia Publicznego, tom 1, 2017, s. 269-
271.