■■■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ First Edition ■ ■ ■ ■

■ ■ ■ ■■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47284566/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Notos Say■ 95 1st Edition Kolektif

https://ebookstep.com/product/notos-sayi-95-1st-edition-kolektif/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
■■■■ First Edition Islamic House

https://ebookstep.com/download/ebook-44434928/

Aandhar First Edition Jhilam Gupta

https://ebookstep.com/product/aandhar-first-edition-jhilam-gupta/

Burner (Gray Man) First Edition Greaney

https://ebookstep.com/product/burner-gray-man-first-edition-
greaney/

■■ ■■■■■ First Edition ■■■■ ■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-29274668/

Mi Lucha First Edition Adolf Hitler

https://ebookstep.com/product/mi-lucha-first-edition-adolf-
hitler/
 அ தியாய -1
"க ள ேதா ட கார ஒ னா
வி ம தி டலா "
ஆவணி மாத அமாவாைச இ எ தி த ... அ த
இரவி நிச த ைத ைல சி வ களி ாீ கார ... ப
வய க அ பா வர பி வா யர வள நி
பைனமர தி உ சியி சீாிய விள கைள ேபா ஒளி
மி மினி சிக ... கள ேம மைல ேபா அ க காக
அ க ப த ஆயிர கடைல ைடக ... மாாியி
ெந ச தி திகிைல உ டா கின.
" பா... எ லா தா....?" த ைடய ரைல ேக க
பைன தவிர அ ஒ ைம ர தி யா இ ைல எ
உ தியாக ெதாி தா ஏேனா ரைல தா தி கி கி பாக
ேக டா மாாி.
" ... ... வ ய ஓ ... பா தட ேதாட ேபா... வர ல
வி றாத..." எ றப மா வ யி பி னா தாவி ஏறி
ப க நக வ தா ப .
"ஜ ... ஜ ... ஜ ... ஜ ..." எ ச தமி டப மா வ இ ப
கடைல ைடகேளா மாாிைய பைன ம ெகா
நக த .
"மாாி... ெகா ச ெவரசா ேபா... ேரா ேமல ஏறி ெகழ கால ஒ
ைம ர ேபா ேடா னா நி ேம வ ... த பிறலா ...
... மா ட அ ஓ ..."
"ேஹ ... ேஹ ..." மாாி தா சியா மா ைட இர அ
ேபா கணா கயி ைற வி டா . வ மா
ேவகெம ஓட அவ களி பயண பி த .
அவ க இ ஐ நிமிட பயண ெச தா வய ெவளிைய
தா ேசாைல ாி எ ைலைய கட சாைலைய
அைட விடலா எ நிைலயி ர தி இர தீ ப த க
ெதாி தன.
" பா... வட க தி பி பா ..." மாாி கலவர ட ெசா ல,
அவசரமாக தைலைய வட ப க தி பிய பைன கலவர
ெதா றி ெகா ட .
"ஆ ... மாாி... ஓ ... ஓ ... அ ஓ ... ேமா ப
சி டா வ ெநன கிேற ... ெவரசா..." ப படபட தா .
"ேஹ ... ேஹ ..." எ மா ைட விர யப அத வாைல
கிவி டா மாாி.
வ யி கண அதிக இ ததாேலா, வய ெவளியி
கர ரடான பாைதயாேலா அவ க எதி பா த அள மா ேவக
பி க ம த ... த இர டாக ெதாி த தீ ப த க
இ ேபா நா ைக தாக மாறி ெந கி வ ெகா தன.
இவ க வ யி ேவக ைற ெகா த .
தீ ப த களி ேவக அதிகாி ெகா தன.
மாாி ப தியி வயி கல கிய ... ேச நி
வி வ ேபா இதய படபடெவன அ ெகா ட . அவ க
இ வ அ த எ ன எ ேயாசி பத தீ ப த க ட
வ த ஆ க ப ேப அவ கைள தி தி ெவன றி வைள
வி டா க .
"எேல ... மாாி... வ எ கடா ேபா ...?" தீப த க ட
வ தவ களி தைலவ ேதாரைணயி இ த ர அதிகாரமாக
ேக டா .
"ெபாிய ேண..." மாாி ப மினா .
"ெபாிய ேபாற எ னா டா இ த ப க
ேபாற...?"
"இ ேய ேபாயி ேரா ேமல ஏறி ெத கால ேபானா...
அ பலா ெத வ டலா ... இ ள இ டால
ேபாவாம ேரா ேடாட ேபாயிடலாேம தா..." அவ
சாம தியமாக ேபசினா .
"இ ேநர ல க ல ைடய ஏ திகி ேபாற... ஐயா
ெதாி மா...?"
" ... ெத... ெதாியாம எ ... ெதாி ..." த த மாறி சமாளி தா .
அவ ெசா வைத ச ேதக க ேணா பா த ர "எேல
கா த ... ேபா ெச ல எ ேனாட ைச கி இ ...
எ கி ஓ ேபா ஐயா ேசதி ெசா ெவவர த
ெதாி கி வா..." எ த ட வ த ம ெறா வ
உ தரவி டா .
"அ ேண... எ ேண ெபாிய ேசதி ெசா
அ ற... நா க அ கதா ேண ேபாேறா ... வழிவி
ெவல ேண..." ப ெகா ச ணி சலாக ேபசினா .
"த பிகளா... ெச த ெபா க... நா( ) கர பகள ல தா
காவ இ ேத( )... ெபாிய வய கள ல நீ க ெர
ேப தா காவ இ றதா ஐயா ெசா னா ... ஆனா ெர
நாளா உ க வ ழி சாியி ல உ க ேமல ஒ க ( )
வ சி க ெசா னா ... அதா மா வ ச த ேக ேடா ன
ஆ கள ெதர கி வ ேத ... ெபாிய ேல ேசதி வ ற
வைர நீ க ெர ேப நவர டா ... மீ னி க அ பற
நா ேபசமா ேட ... இ த கி தா ேப
ெசா ேட ..." எ ஆேவசமாக ைகயி இ த கிைய
தைரயி தி கா பி தா அ த வி வாசமான ர
ேவைல கார .
ரனி ஆேவச தி மாாி ப ைலந கி ேபானா க .
'இ ைன வி யல பா க உ ேராட இ பேமா இ ைலேயா
ெதாியல... ஆனா வி சா நம ச ஊ ற உ தி...' எ
நிைன தப வ யி இ வ கிேழ இற கி தைலயி
க யி த டாைச அவி ேதாளி ேபா ெகா
ஆ ெகா ப கமாக ந க ட நி றா க .
###
"ஆ தா... ெபாியா தா... ெபாியா தா.... யா ேதா ..." அ த ஊாிேலேய
மிக ெபாிய டான வ ளிய மா இ ல தி வாச நி றப
கா த ர ெகா தா .
"ஆ ரா (யாரடா அ )... ஆ ரா இ த சாம ல...?" அ த
த மக வ ளிய மா பா யி ெவ கல ர
தி ைணயி அத ய .
பா யி ப ைகயைற எ ெபா ேம தி ைண தா . கிராம தி
தி பய இ லாததா ேக ைட டாம இய ைக கா ைற
அ பவி ெகா , தி ைணயி ஒ ைலயி
ேபாட ப க உற வ தா வ ளி பா யி
வழ க .
"நா தா( ) ெபாியா தா..."
"நா தா னா... எ த களவாணி பயடா...? ேப ைலேயா...?" எ
எாி வி தப மி விள கி ப டைன த னா .
'கள ேம ல ட ைடயா வ க களவா கி
ேபாறவ வள வி ... ெசா ல வ த எ னய ேபா
களவாணி பா ெகழவி...' எ மனதி நிைன தைத ெவளியி
ெசா லாம
"ய தா நா தா தா கா த ... ெவளிய வ ேசதிய ேக தா..."
எ ச எாி ச ட படபட தா கா த .
"கா தனா...! எ னடா இ ேநர ல... ெவ ளி (வி ய ேதா
ந ச திர ) ெமாள கா கா வ நி கிற...?" எ க
ெகா ேட வாச வ தா வ ளி பா .
"கள ேம ேல வ ேற தா... மாாி ப க ல ைடய
வ ல ஏ திகி ேரா ப கமா ேபானா வ... ேக டா இ க
வ றதா ெசா றா வ... ர ேண எ னா ேக டார
(ேக வி வர) ெசா னி ..."
"ஆ தி... ப வமா ஆ டக வ ச க ைலய ந சாம ல
வ ல ஏ த ெசா ல நா எ ன ெக டவளா...? பாவி
பய வள காவ வ சா... ேவ ேய பயிர ேமயிற கைதயா ல
ேபா யி ... க ள ேதா ட கார ஒ னா வி
ம ( ) தி டலா கற சாியா தா இ ..."
"நீ அவ வள வ க ட ெசா லல னா, ஐயாவ எ பி
ெவவர த ேக தா..."
"எ ன தடா ேக ற ... க ல எ னா உ ைகயா
ேகாவ தா கா ... நீ ேபாயி அவ வள அ த எட ேல
நவரவிடாம பா க... அ தா... மான ல (வான தி ) ெவ ளி
ெமாள ... இ ெர ெடா மணி ேநர ல ராசா
ளி சி . நா ெவவர த ெசா கள வர ெசா ேற ... நீ
ேபா..." எ கா த வி பதி ெசா அ பிவி
ைழ தா .
மி விள கி ெவளி ச தா ... ேப ர களா ட தி
தி ைணயி ம ப க தி ப உற கி ெகா தவ க
க விழி வி டா க .
"எ ன தா ேசதி... கா த எ இ ேநர ல இ கன
வ தா( )...?" எ ேக டப தி ைணயி ப தி த ‘ டா ’
எ கண கபி ைள எ வ தா .
"எ ன... எ ன இ த ேநர ல மாநா ...?" எ கணீ ர
ேக டப பா யி றாவ ேபரனான ேதவ ட தி
எ வ தா .
"அ த கைதைய ஏ டா ேக றி க...!" எ ஆர பி
அைன ைத ெசா தா பா .
இவ களி ேப ர ேக ப ைகயைறயி
கதைவ திற ைவ தப உற கி ெகா த பா யி
ம மக ைவேதகி
"எ ன த... யா வ த ...?" எ றப ெவளிேய வர... அ த
அைறயி அேத ேக விைய ைவேதகிைய பா ேக டப
அவ ைடய ம மக ராேஜ வாி வ தா .
இ த அைனவ விஷய ெகா ச ெகா சமாக
பரவிய ேபா ஊ கசி ஊ ம க கள ேம
ேவ ைக பா க வி டா க . அ வைர கியமான
ஆ விஷய எ டவி ைல.
###
"அ த... ந லவ ேசதி எ னி சா...?" காைல கா பி
காஷைன தயா ெச தப ராேஜ வாி எ ராஜி
ைவேதகியிட ேக டா .
"ெமாத ல ஒ ஷ ெசா னியா இ ைலயா...?" மாமியா
ம மகைள பதி ேக வி ேக டா .
"அெத லா சாம ைலேய ெசா ேட ... இவ சி னவ
க க ைலேய கள ெகள பி டாக... ந லவ
ெசா யா சா இ ைலயா...? அத ெசா க ெமாத ல..." ம மக
மாமியாாிட உாிைம ட எாி சைல கா னா . அ ண
மகளாயி ேற...!
" மேனாட ேதவ ெகள பி டானா... ந ல ... ஐயா ட
ேபாயி ரா ஒ மணி தாேன வ தி ... இ எ பல...
எ ேதான ஆ சி ெசா வாக நீ ேவைலய பா ..." எ
ம மகளிட ேப ைச வி பி ப க
கைட ேகா யி இ மா ெதா வ ைத ேநா கி ெச றா
ைவேதகி.
 த மகைன , இைளய மகைன ெபய ெசா அைழ
ைவேதகி ந மகைன ம ஐயா எ , ரா எ , சாமி எ
தா அைழ பா . அவ ைடய க ரமான உ வ ... ைமயான
பா ைவ ... நிைன தைத சாதி அறி ... இைறவைனேய
எதி நி ைதாிய ... அவைன ெப ற தாையேய அவ
ெபயைர ெசா அைழ க தய க ைவ .
ெதா வ தி ஐ ப தி இர மா க சிற பாக
பராமாி க ப கிறதா எ பைத க காணி தவ ...
"அேட மாயா... இ த ெசவல க ஏ டா ேசா தா ல
நி ...? பா தா... தீவன தி தா...? "
"பா இ னி எ தன ட க ...?"
"தீவன இ எ தைன நாைள வ ... நாைள ட
ேபாயி வா கி கி வ .... டா கி ட ெசா வ கிேற ...
பண வா கி க..." எ ெதா வ தி ேவைல ெச த ைம
ேவைல காரனான மாயனிட உ தரேவா ேபசி ெகா
ேபா , வ ளி பா இ மா ப யி
பதி தி பளி க வழவழ பி பய ...
பி ப க உ ள மர தாலான ப யி ஏறி மா யி இ ந
ேபர ைடய அைற ெச வ ெதாி த .
"ஹு ... இ ெகா ச ேநர ல ந லவ ேசதி
ெதாி சி ... எ ன ஆக ேபா ேதா... ெகரக சவ க...
ற ச பள வி வாசமா ேவல ெச யாம களவாணி தன
ப ண பா கா வ..." எ தப மா ையேய
ைவ த க வா காம பா ெகா நி றா ைவேதகி.
ைவேதகி ம அ ல... ெதா வ தி ேதா ட தி ேவைல
ெச அைனவாி பா ைவ க காணாத ேபா
மா ப க தா இ த .
பா காைல ஆ மணி ேபரனி அைற ெச றா . ஆ
ப கீேழ வ தா . சிறி ேநர தி காபி ேமேல ெச ற ...
அத பிற மா யி எ த அைச ெதாியவி ைல. எ மணி
ஃப ேமேல ெச ற ... மீ அைமதி... ம க
ேவைல கார க எதி பா தப அ எ த எாிமைல
ெவ கவி ைல. மாறாக ம ற நா கைளவிட இ அ த
மிக அைமதியாக இ த .
 ###
காைல ஒ ப மணி, இதமான காைல ெவயி வய ெவளியி
யி த ம கைள ளி காய ைவ த .
மா வ யி த ைடக இற கி ைவ க ப தன.
வ மா க ப க தி ஒ மர தி க ட ப தன. வ யி
ம அம தி தா . ேதவ அ க ப த ைட ேம ஏறி
அம தி தா . மாாி ப ஒ ப க தி ைகைய
க யப நி ெகா தா க . அவ கைள றி வைளய
ேபா ம க காமி அம தி தா க .
"எேல சி னசாமி... ெநத (தின ) க க ல ஏ
மணி ெக லா வய வ ற ஐயாவ இ ைன இ ன
கா ேம, எ னடா ேசதி...?"
"அதா ேண என ஒ ாியல... இ த பய வள எ ன
ெச ய ேபாறா பா ேபாவலா
உ கா தி ேக ... எ த ேவல எ கன ெகட தா ெகட க ...
இ ைன இ க எ ன நட பா காம நவர மா ேட ..."
"ஆமா... ஆமா... அ தா நா உ கா ேக ..." எ
ட தி உ ள இ வ த க ரகசியமாக ேபசி
ெகா த ேபா ர தி ‘ ’ெவன ல வ ச த
ேக ட . அைனவாி பா ைவ ஒ ேசர ச த வ த திைசைய
ேநா கி பா த .
கா றி கைல ெந றியி ர ேகச ைத த க கா அணி த
ஒ ைக ேகாதிவிட, ம ைக ர த ைத ஒ த சிவ நிற தி
பளபள ல ைட சீரான ேவக தி இய க, ெவ ைள ேவ
ச ைடயி ராஜேதாரைண ட வ ெகா த ரைன
பா த ெநா ... வி ைத காரைன றி ைகயி வ ேபா
மாாிைய பைன றி ைகயி அம தி த ட
தானாக எ நி ற .
ல ட ைத ெந கிய . ட விலகி உ ேள ல
ைழய வழிவி ட .
ஓ ஓர தி மர நிழ வ ைய நி திவி இற கினா ர .
ம கைலயாத ெவ ைள ேவ ச ைட , ெந றியி
இட ப த அட தியான சி ம ப ைட அவ
எ வள நிதானமாக தயாராகி வ தி கிறா எ பைத
ெதளிவாக கா ய .
'இ இ வள ெபாிய பிர சைன ெதாிவத காக ஊேர
ஒ திர கா தி ேபா , காைலயி எ த க ைத
ம க விவி ம ேதவ ஓ வ த ேபா அர கபற க
வ பிர சைன க டாம ... ெவ ைள ேவ ைமன
ெக ட சிறி ைறயாம மீைச ம ப ைட மாக
ஆற அமர காைல ஒ ப மணி வ நி கிறாேன இ த ர ...!
‘வய வ வத இ வள ேம க ேதைவயா....!' எ ெற லா
சிறி எாி ச படாம ... ஏேதா ெத வ ைதேய ேநாி க வி ட
ேபா அ த ஊ ம க க தி கா ய பிரகாச ... எ ப வய
கிழவ அ த ப வய இைளஞைன பா ைக
வைள வைர னி ைட க க தி ைவ ெகா
வண க ெசா ன வித ... அவ அ த ஊாி உ ள மதி ைப
கா னா ... அ த ஊ ம க ஒ றா பி த கி
இ கிறா க எ பைத ெதளிவாக உணர ைவ த .
சேகாதர பா வ வி டைத அ ம ேதவ
எ அவைன ெந கினா க .
"எ ன மா பிர சைன... எ இ க இ வள ட ...? யா
ைடெய லா இ க ெகா வ அ ன ...? யா
ஏ தி கி வர ெசா ன ...?" எ ேம ெதாியாதவ ேபா
அ ணனிட திதாக விசாரைணைய ஆர பி தா .
"நா ஏ திகி வர ெசா லல த பி..." ம மாாிைய பைன
ைற தப பதி ெசா னா .
ரனி பா ைவ ேதவனிட தி பிய . "உ ன ேக காம ந ம
ேல யா எ ெச ய மா டா க ேண... ைடய
வ க இ க ெகா வ அ ன மாாி
ப தா ..." எ றவாளிகைள ைககா னா ேதவ .
ரனி பா ைவ மாாியி ப க தி பிய ...
"ஐயா... த ப ணி ேட சாமி... எ ன ம ...னி... ஆ... தா... ..."
அவ ேபசி பத ரனி ர ைக அவ ைடய
பிடாிைய தா கியதி "ஆ தா ....!!!" எ ற அலற ட ற
வி தா . வி தவனிட அைசேவ இ ைல.
ந கியப நி ெகா த பனி இர ைககைள
கி கி அைணக ... த ைடய வல ைக விர கைள
இ கி மட கி... ைகையேய ஒ கனமான இ டலமாக மா றி
ஓ கி கி ஒ ... அைண க யி த ைககளி ந வி
அைரய னா நக த பனி . 'ப ..ட ' எ
இர ைற ெந றி ச த அவ ைக யி
ெவளி ப ட ... அவ வ யி தப தைரயி வி
ர டா . நிமிட ேநர தி அவ ைடய இர ைகக
ெவன யாைன கா ேபா கிவி டன.
"ஐயா சாமி... வி ைகயா..." எ ெப ரெல
க தியப ஒ ந தர வய ெப ரனி கால யி கவி தா .
"ஏ ... இ தா... எ திாி ெமாத ல..." ரனி அத ட அவ ைடய
அ ைகைய அட கிய . அ த ெப க ணீ ட எ நி றா .
"உ க ணியமா ேபா க... தி ெக ட ம ஷ ...
அவர வி ைகயா..." இ ெனா ெப யாசி ப ேபா
அவனிட ம ேய தி ேக டா .
அவ அ த ெப களி க ைத பா தா . அவ க
இ வ அ ப கிட பவ களி மைனவிமா க எ ப
ெதாி த . எ ன நிைன தாேனா... "ஒ மணிேநர உ க
அவகாச ... ட ச க கி ஊைர வி ஓ க..."
க ஜைனயாக எ சாி தா .
டேம அதி த . பிற வள த ெசா த ஊைரவி ஓ
எ றா எ ஓ வ ...! எ ன பிைழ அவ க ெதாி ...!
பி ைளகளி கதி எ ன...! ஒ மணிேநர தி எ த ைடைய
க ெகா எ ேபாவ ...! கதிகல கி ேபான ெப க
இ வ ...
"ஐேயா சாமி... ள கார கள இ ெவர றிகேள... நா க
எ க ேபாேவா ... எ ன ெச ேவா ... ேபசாம இ த ணா ேபான
பாவி பய வ னா எ கைள எ க ைளகைள
உ க ைகயாைலேய ெகா ைக யா..." எ தைலயி
அ ெகா அ வைத ெபா ப தாம ல ைட
டா ெச தப ெசா னா ....
"ஏ ... கா த .... இ த ைடெய லா வ ல ஏ தி கி
கள ஓ றா..." அதிகார தி அத டலாக ஒ த
அவ ைடய ர .
###
 ர க கட காத ஆ திர ... 'உ ட ேக ெர டக
ெநன டா வேள...! ேராகி க... உயிேராட வி டேத த ...
ெகா ெபாத சி க ...' எ ெகாதி தப ேசாைல
ஆ பால தி வ ைய வி டா . ர தி தா அணி த
ெப ெணா தி பால தி நி றப ஆ ைற உ உ பா
ெகா ப ெதாி த .
“த ணியி லாத ஆ றி இ த காைல ேவைளயி அ ப எ ன
உ பா ெகா கிறா இ த ெப ...” எ ச ம த
இ லாம அவ ைடய ேகாப அ த ெப ணி மீ தி பிய .
ெநா யி அவ ைடய வ அ த ெப ணிட ெந கிவி ட .
" தா... ஏ ... ெபா ..." அல சியமான அவ ைடய ர
ெவ ெகன தி பி பா தா அ த ெப .
"எ த ஊ ...? இ க எ ன ப ணி கி இ க...?" அதிகார
ெதானியி வ த ேக வி.
அவைன ேம கீ ஒ ைற அள தவ பதி ெசா லாம
தி ப ஆ மணைல ேவ ைக பா க ஆர பி வி டா .
அவ ைடய அல சிய அவைன ேம எாி ச ப திய ...
"இ தா ள... இ ெக லா நி க டா ... ெகள ெகள ..."
விர னா .
பால அ யி த ணிய ப , சீ விைளயா வ அ த
ஊ கழிசைடகளி வழ க . அ த இட தி இ த ெப தனியாக
நி ெகா கிறாேள எ கிற அ கைற கல த எாி ச
அவ .
அவ ைடய எ ண எ ன எ பைத ப மளவி அவ
திசா இ ைல எ பதா அவ ேகாப கி ேம
வ த .
"ஏ நி க டா ...? இ த பால த நீ க ப டா ேபா
வா கியி கியேளா...!" ந கலாக ேக டா .
'ஊ ல ஒ பய எ ேப ன இ ல... இ த ெட இ ப
அல சிய ப தி டாேள...!' எ நிைன அன பா ைவைய
அவ பதிலாக ெகா வி அ கி வ ைய
உைத உ மவி கிள பி ெகா நக தா .
 அ தியாய -2
"ஆைன வ பி ேன; மணிேயாைச வ ேன,
ேக வ பி ேன; மதி ெக வ ேன."
மா விழி ஏக ப ட எாி ச . " ச... ஏ தா அ பா இ ப
இ காேரா..." எ நிைன தவ ஒ மணிேநர தி
நட த ச பவ க படமாக ஓ ய ...
"மீனா சி... நா ெத ன ேதா ேபாேற ... நீ ந ம ேவல
வ தா னா ேதா வர ெசா ..."
"சாி க..."
" ... அ பற நா ம தியான சா பா வர
யா ... ேத காய ேலா ஏ தி இ ைன அ ப . நீ
ேசக கி ட சா பா ட த பி ..."
"சாி க..."
" ... நா வாற ..." ெவ றிைல பா ைக ெம றப மைனவி
வாிைசயாக உ தர கைள பிற பி வி ... ஒ கைன
ச த ட விைட ெப வாச வ தா சித பர .
மக இர ெப க ட ைட ேநா கி வ வைத
கவனி வி வ யி ஏ வைத தாமதி அவளிட ேப
ெகா தா .
"எ ன க ... காேலஜூ இ ைலயா...? எ க ேபாயி வ ற...?
யா இெத லா ...?"
"அ பா... இவ க ெர ேப எ ேனாட காேல பிெர ...
ந ம ஊ தா ... இவ ேப காத பாி... இவ மதி... இ னி காேல
... அதா வர ெசா ேன ."
"ஓேஹா... யா ெபா க மா நீ க...?"
"நா ேவ சாமி மக பா..." காத பாி ெசா னா .
"நா னிய மக ைகயா..." மதி வண க ட ெசா னா .
அவ ைடய ஐயா எ கிற அைழ அவ வண க ெசா ன
வித ... அவைர விழி ெகா ள ைவ த .
"எ த னிய மக மா நீ... எ த ெத ...?"
"நாலா கைர ைக யா (தா த ப ட ம க வசி ப தி)... எ க
அ பா ெபாிய ல ேதா ட ேவல ெச யிறா ைகயா..." அவ
ெத ைவ ெசா ன அ த ெப ைடய ஜாதிைய ெதாி
ெகா டவ மகைள உ கிரமாக பா தா .
அவ பா ைவ கான அ த மா விழி ாி த ... அவ ைடய
பி ேபா கான எ ண ைத ாி ெகா டவ எாி ச ட
அவாிட ெசா னா .
"ெர வ ஷ னா ந ப ளி ட ல பிள
ல த மா வா கின ெபா பா இவ... "
"ஓேஹா... உ ேனாட ப ெசல எ ன ெச றா
உ க ப ..."
"ெபாிய ஐயா தா ைகயா உதவி ெச றா ..."
" ... ..." எ தவ மகைள க க இ
ேநரம ல எ பைத உண மைனவிைய வி அைழ தா .
"மீனா சி.... மீனா சி...."
அ த ெநா மீனா சி அவ ஆஜராகி... "எ ன க...?" எ றா .
"இவ க ெர ேப பா ேபாேவாட காேலஜில ப கிற
ைளகலா ... நீ கி ேபாயி க ல உ கார வ சி...
எ ன ேவ ேமா ேபசி அ ..." எ றப வ ைய
கிள பினா .
இ த ெப கைள விடாேத... தி ைணயிேலேய
அமரைவ ேபசி அ பிவி எ மைற கமாக அவ
ெசா வி ெச ற அ கி த அைனவ ேம ாி த .
சித பர ெசா னைத க ம சிர ைதயாக நிைறேவ றினா
மீனா சி. மா விழி உ எாி த . த ைடய
சிேநகிதிகைள ெப ேறா அவமான ப தி வி டதாக நிைன
ைக தா .
நா க ேதாழிக ட ஜா யாக இ கலா எ அவ கைள
வர ெசா னவ ெப ேறாாி நடவ ைகக எாி சைல
உ டா க... ப நிமிட தி ேம த காம வ தவ கைள
ெவளிேய அைழ ெகா வ வி டா .
ேதாழிக வ ஊ எ ைலயி இ ஆ பால ைத
அைட ெபா தா கவனி தா மதியி க களி க ணீ
ெப கி ெகா த .
" மதி... ஏ ... எ ன ஆ ...?" மா விழி பதறினா .
"நா தா உ க ெக லா வரமா ேட ெசா ேன ல...
நீ... நீதா ேக கல..." அவ மா விழிைய ற ெசா னா .
த ெப ேறாாி ெசய அவைள ேவதைன ப திவி ட
எ பைத ாி ெகா டவ ,
"சாாி ..." எ உயிர ற ர ெசா னா .
"எ ன சாாி... உ க அ பா அ மாைவ ப றி உன
ெதாியாதா...? நா களா உ க வ ேறா
ெசா ேனா ...? நீயா தாேன பி ட... இ ப பா எ ன
ஆ ... இத லா எ க ேதைவயா...?" காத பாி இ த
விதமான அவமான தி . அவ மா விழியி இன தா
எ றா மதி ட வ ததா அவைள
ேச கவி ைல மா விழியி ெப ேறா . அதி ஆ திர
அைட தி தவ மதியி க ணீைர பா த
ெவ வி டா .
ேதாழி எ பா காம மா விழிைய க னாபி னாெவ
தி வி மதிைய அைழ ெகா ெச வி டா .
மா விழி திைக ேபா அேத இட திேலேய நி வி டா .
மனைத அைமதி ப த ய ஆ மணைல ேவ ைக
பா ெகா த ெபா தா பி னா அ த
அல சியமான ர ேக ட .
" தா... ஏ ... ெபா ..."
க ட தி பி பா தவ அ ெல
அம தி தவனி ைமன ெக ட பி இ க பானா .
'இவ ெக லா எ ன பதி ெசா ல ேவ கிட ...' எ
நிைன அவ ைடய அல சிய ைத அல சிய ெச
ெவ ெகன தி பி ெகா டா .
அவ விடாம ேம ர த இவ சாியான பதி ெகா தா .
ெபாிய இவ மாதிாி ைற ெகா ேட ேபா வி டா . “இவன
மாதிாி ஆ க தா ஜாதி மத ைதெய லா அ த த
தைல ைற கட தற ...” எ எாி ச ட நிைன தப
மீ ஆ மணைல ேவ ைக பா க ஆர பி வி டா
மா விழி.
###
ஏ க ெத ன ேதா பி ந வி இ த அ த சி
ெகா டைகயி ேபாட ப த கயி க ... ஊாி
ரனி ப தி அ த ப யாக பார பாிய பண
நிைற த ப தி தைலவரான சித பர அம தி தா .
அவ ேகாபா சாமி, க யெப மா , நாராயண தி
வ நா கா களி அம ... ேவைல கார ஊ றி
ெகா த சாராய ைத உ ேள அ பி ெகா தா க .
ேலசாக ேபாைத ஏறிய சித பர ேவைல காரனிட ைசைக
கா ரமாக ேபாக ெசா னா . உடேன அவ அ கி
நக தா .
"ப காளிகளா... நா க ண கா ேனா ன அ த ேவைல கார நாயி
ெதறி ஒ னாேன... இ ெர வ ஷ ெபாற
இவ இ ஒ வா ெநன கிறியளா...?" ேயாசைன ட
ேக டா சித பர .
"ஏ ... ெர வ ஷ ெபாற இவ எ ன தைலயில
ெகா பா ெமாைள க ேபா ..." ந கலாக பதி ேக வி ேக டா
க யெப மா .
"ெமாைள கதா ேபா ..." சித பர தீ மானமாக ெசா னா .
"எ ன ப காளி ெசா ற...? அ எ ெமாைள ...!"
நாராயண தி ழ ப ட ேக டா .
"ெகா தானா ெமாைள கா ப காளி... ர ெமாைள க
ைவ க ேபாறா ..."
" ரனா..!!!" வ வாைய பிள தா க .
"எ ன ெபாிய பா ெசா ற...? என ஒ ேம ாியைலேய..."
ேகாபா சாமி ேக டா .
இ த நா வாி ேகாபா சாமி ம அ த தைல ைற. ம ற
வ ஐ பதி அ ப வயதி உ ளவ க .
"ேகாவா ... நீ ேக ட ேக வி நா ெபாற பதி ெசா ேற ...
நீ நா ேக ற ேக வி ெமாத ல பதி ெசா ..." சித பர தி
ேபா டா .
"எ ன ெபாிய பா...?"
"எ ேனாட வய ைலேயா... ெவள ச ைலேயா... ஒ த ைகய
வ இ தஊ லஇ ட மா...?"
"அ எ ெபாிய பா... ெதால வி கேள..."
"ஒ ேனாட வய ல ைக வ சா நீ மா இ பியா...?"
"ெவ ெபாத ட மா ேட ...?"
"நீ சி க டா... ந ப பர பர அ ... வட கி ெத ல ேந ைத
நட த சமா சார ... ேக வி ப யா...?"
"ஆமா ெபாிய பா... ெபாிய கள ல காவ காரேன ைக
வ சி டானா ள..."
"அ அ த ெபாிய ெபாியம ஷ எ ன
ப ணியி கா ெதாி மா...? அ த பய வள ெர த
த ... ெபாற இவேன ஆ ப திாில ேச ைவ திய
பா றா . இ ைன த ப னவன த தா...
நாைள எவ பய இ ...? எ லா பய வ
ேபாயிறாதா...?" சித பர ெபாாி ெகா னா .
"ப காளி... நீ அரெகாைறயா ெசா ற பா... ர அவ வள
ஊைரவி ேபாவ ெசா டா . ஆனா அவ வ
ெபா வ(ெப க ) ேபாயி ெபாியா தா கி ட அ ெபால பி
ெக சியி கா வ... ெபாியா தா பாவ இர க ப
ர ட ேபசி அவ வள ஆ ப திாி ெகா ேபாவ ஏ பா
ப ணியி ... ர இ த ஒ தடவ ேபாயி
ெதாைலயிறா வ வி டா ... இதான பா நட த ..."
க யெப மா விள கமாக ெசா னா .
"ெபா பள ஆயிர ெசா வா யா... இவ தி ேவ டா ...?
இ ைன த ப ணினவ ஒ கா த டைன
கல னா... நாைள இ ெனா த இேத த ப ெச ய
ணிவா ெதாிய ேவ டா ... இவென லா எ ன யா ெபாிய
ம ஷ ..." எாி ச ட ேபசினா சித பர .
அைனவ அவ ைடய ேப சாிதா எ ப ேபா அைமதியாக
இ தன .
"பா க ப காளிகளா... நாெம லா அதிகார ப ணிேய
பழகி ேடா ... ந ம னா ைகக நி ன பய களா ைக
நீ ேபச ஆர பி சா எ ன ஆ ேயாசி பா க..."
"நீ க ேதைவ இ லாம பய ப றி க ப காளி... அெத லா ஒ
பய நிமிர மா டா ... நாலா கைரயில இ க எவ
ஊ ள ெச ேபாட மா டா வ... ச ட ேபாட
மா டா வ... ேதா ள ேபாட மா டா வ... இவ வளா
நி நி ேக வி ேக பா வ இ ந றிய... ஹா...
ஹா..." எ காளமாக சிாி தா க யெப மா .
"சிாி ப காளி... ந லா சிாி... இ த வ ஷ ேதாட இ த சிாி
கா ..." தீவிரமான ர எ சாி தா சித பர .
அவ ைடய ர இ த தீவிர க யெப மாளி சிாி ைப
நி திய .
"இ எ ணி ேண நா ... ந ம நா ேபைர ர அவ
பி வா . ந ம ெநல வழியா நாலா கர
ெநல த ணிவிட ெசா ேக பா ..."
"நாலா கர ெநல நாம த ணி விட மா...! எ ...?"
நாராயண தியி ர ஆ ச ய .
"இ வைர ஒ ேபாக ெவ ளாைம (விவசாய ) ப ணி கி
இ த பய க நம சமமா ேபாக ெவ ளாம ப ண ேம...
அ தா ..." சித பர நிதானமாக ெசா ல... நாராயண தி
ஆேவசமாக எ தா ...
"எ ன அநியாய யா இ ... அவ க நம சமமா ேபாக
ெவ ளாம ெச றதா...? அ நாம ற த ணிய வ ேச...!"
"ஆமா ப காளி... அ தா ர ஏ பா ெச றா ..."
சித பர நிதானமாக ெசா னா .
சிறி ேநர அ ேக ேப ச ற அைமதி... அைனவ வ கால ைத
ப றி சி தி தா கேளா...!
"ப காளிகளா... இ த கால ல யா யா அ ைம இ ல...
எ லா பண தா அ ைம... பண இ கவ
இ லாதவன அ ைம ப தி வ கலா ... ந ம கி ட சி கியி க
அ ைமகைள த க வ க ந ம கி ட பண இ தா ம
ேபாதா ... அவ க கி ட பண இ க டா ... அ ெரா ப
 கிய . அவ வ ந மள மாதிாிேய ேபாக ெவவசாய
ெச ய ஆர பி சி டா வ னா ந ம வய ல ெவவசாய ப ண
நாமதா கல ைபய க ... இ ல னா எ க வய ல
வ கல ைபய டா அவ வ கால க ..."
"ஐையேயா... ப காளி... அவ வள நிமிர வி டேவ டா ... அ
நாம எ லா ப ேதாட த ெகால ப ணி கிற சம ..."
நாராயண தி ஆேவச ப டா .
"ஆமா ெபாிய பா... நீ க ெசா ற சாிதா ... அவ க
எ ெகா ெமாைள க ேபா இ ப ாி ... ஆனா
விட டா ெபாிய பா... விடேவ டா ..." ேகாபா சாமியி
ர ேகாப ெபா கிய ...
"நீ க வ ெசா றெத லா சாிதா ... நாலா கைர த ணி
விடறதா இ ைலயா ஊ ப சாய ல ப ண ...
நாம ேபசி எ ன ஆக ேபா ?" க யெப மா நிதானமாக
ேக டா .
"ப சாய எ னா த ப ண ேபா ...? அ த ர
தாேன ப சாய ... அவ தா த ணி விடற
ப ணி டா( ) ேபால ேக... அவன எ ந மளால
எ ன ெச ய ... அ த வ ஷ ேல கல ைபய
க தயாராக ேவ ய தா ..." ேகாபா சாமி விர தியாக
ேபசினா .
"அட ஏ டா ேகாவா நாம கல ைபய க ...? அ த
பய க த ணி விட யா ெசா ல ேவ ய தா ...
"
"எ ப ெபாிய பா...?"
"அேட ... நாலா கைர த ணி விடற னா ந ம நா
ேபேராட நில வழியாதா விட ... நாம நா ேப
யா ெசா டா எவ ந மள எ ெச ய யா ...
ஆனா ைதாியமா ரன எதி நி க ... உ களால மா...?"
எ சித பர ேக க,
‘ஆைன வ பி ேன, மணிேயாைச வ ேன; ேக வ
பி ேன மதி ெக வ ேன...’ எ கிற உ ைம ாியாம
சிறி தய க தி பி அைனவ ரைன தீவிரமாக
எதி ப எ ெச தா க .
 ###
சித பர , க யெப மா , நாராயண தி ம ேகாபா சாமி
ஆகிய நா வ ஒ றாக ெபாிய வ தா க .
"வா பா ெசத பேரா... ந லா கியா...? எ ன இ த ப க
உ ெத ஆ கேளாட வ க...? "
"ந லா ேக( ) ெபாியா தா... ந த பி வர ெசா ேசதி
அ பியி ... அதா ேதா ேபாற ன ஓெர
இ வ ேபாயிடலா வ ேத ..."
"அ ெசா ... ேசதியி லாம நீ இ வ வியா...! சாி சாி...
ஏ( ) ெவளியேவ நி ேப றிய... உ வா க... "
நா வ ட தி அ மதி க ப டா க . க ளி ெசா ேபா
தி காக கற க ப ட கா சிய ப பா தயா
ெச த ெவ ல கா பிைய ைவ தப ரனி வர காக
கா தி தவ கைள அதிகேநர கா தி க ைவ காம
மா யி ட தி இற கி வ தா அவ .
"வா க மாமா... வ ேநரமா சா...?"
அவ க ேநர ெசா த இ ைல எ றா ... மாம ம சா
ைற உ ளவ க எ பதா மாமா எ அைழ ப தா வழ க .
"இ ல மா ள... இ பதா( ) வ ேதா ... த க சி கா பி ...
இ ன கல... நீ க வ க..." எ ெசா னவ ,
அவ அ கி ெந கி வ ெபா தானாக எ நி றா .
உட வ தி தவ க எ தா க .
"ந ல ... உ கா க... உ கா க..." எ றப அவ கைள ெந கி
அவ ஓ இ ைகயி அம த ... அவ ட ேச அவ க
அம தா க .
"உ கைளெய லா ஒ ந ல விஷய த ப தி ேபச தா வர
ெசா ேன ..."
"ெசா க மா ள... எ னா ேசதி...?"
"நா எத ப தி ேபச ேபாேற உ க
ெதாி சி க ேம...!" அவ சகமாக ேக டா .
சித பர அவ ைடய ேக வி எ ன பதி ெசா வ எ ஒேர
ஒ கண த மாறினா . அ த த மா ற ைத அவ ைடய க ணி
க ெகா டவ அவ விஷய ெதாி தி கிற எ பைத
ஊகி வி டா . ஆனா சித பரேமா... அவைன
திசா தனமாக சமாளி பதாக நிைன ெகா ,
"எத ப தி மா ள ேப றி க... ஒ ாியைலேய...!" எ றா .
அவ உத க ேலசாக ேம ேநா கி வைள தன. சித பர ைத
எ ணி உ சிாி தாேனா...!
" ாியல னா எ ன மாமா... ெவள கி ெசா னா க
ேபாறீ க..."
"ஹி... ஹி... நீ க ெசா ற சாிதா மா ள..."
"ந ம ஊ ல நாலா கர ெநல ல ஒ ேபாக தா விவசாய
ெச ேறா . இனி ேபாக விவசாய ப ண ஏ பா
ெச ய ..."
" ேபாகமா... அ த ணி எ க ேபாற ...? அ
இ லாம அ த ப க ெநலெம லா நாலா கர பய க
ெநல தாேன... அ த ெநல த ப தி நம எ னா மா ள
கவைல... ேவற ேவைலய பா க..." அல சியமாக ேபசினா
சித பர .
"அதாேன... " எ ம ற வ அவைர ஆேமாதி தா க .
அவ தாைடைய தடவியப அவ கைள ைமயாக பா
ெகா தா .
"மா ள... அ த பய க ேபாக விவசாய ப ண
ஆர பி சி டா வ னா நம ேவைல வரமா டா வ... இ த
எ ண த இ ைனேயாட வி க... அ பற இ த
ேவல கார வ ெரா ப எட காதி க... நாைள உ க
தல ேமலேய ஏறி வா வ..." எ இலவசமாக அறி ைர
வழ கினா .
"இ த ஊ ல ந ம ெர ப ம இ க நில ...
நாலா கைரயில இ க ெமா த நில ஈடாகா . நீ க அவ கள
நம ேபா யா ெநன கிறி க...! பாவ மாமா...
க ட படறா க... ைளகள ப கைவ க யாம ேவைல
அ பறா வ... ெபாழ ேபாக ேம..." அவ அவ
ாிவ ேபா எ ெசா னா .
யா எ ேபசவி ைல. அைமதியாக இ தா க .
"இ த வ ஷ நாலா கர ெநல ல ெர டா ேபாக ெவ ளாம
நட க ... த ணி நா எ ேனாட ேபா ேல க
ேபாேற ... ஆனா நாலா கர நில எ ேனாட நில
எைடயில உ க நா ேபேராட ெநல ேவ மாதிாி
வழிமறி கி ெகட ... அ னால உ க ெநல வழியா தா
நாலா கைர த ணி பா சாக ... நீ க எ ன ெசா றி க?"
"ம னி சி க மா ள... எ க இ ல வி ப இ ல..."
"ஏ ...?"
"எ க விவசாய பாதி வ ..."
"எ ப ...?"
"அ... அ ... வ ... "
"உ க எ த பாதி வராம... இ ெசா ல ேபானா...
உ க வய ல எ ேனாட ேபா த ணி ஈர ட படாம மி ள
ப த ஆழ ல ைப ப ெபாத ... த ணிய அ த ப க
ெகா ேபாக ஏ பா ெச ேற ... எ ன ெசா றி க...?"
"அ நீ க அவ வ அ த ப க ேபா ேபா
டலாேம..." ேகாபா சாமி ேக டா .
"அ த ப க அற அ ஆழ ல ட த ணி சாியா இ ல...
இ த ப க ேல கென டா ஆ
த ணிைய தி பிவிடலா ... ஆ ல த ணி வராத ப ேபா
த ணிய ெதற விடலா ... அ த ப க விவசாய ெசழி க நீ க
நா ேப ஒ ழ தா ஆக ..." அவ ேநர யாகேவ
நி ப தி தா .
சித பர தி எாி சலாக வ த ...
"இ ல மா ள... நா க இ ஒ க மா ேடா ... இனிேம இத
ப தி ேபச நீ க எ கள பிட ேவ டா ..." ப ெட
ெசா யப எ தா .
ர க தி அ வா கியைத ேபா உண தா . அவ ைடய
ஈேகா தைல கிய . நாலா கைர ப தி ம க ந ல ெச ய
ேவ எ கிற எ ண ைத விட... இ த ப க தி
த ணிைய அ த ப க ெகா ெச வதி தா த ைடய
மாியாைத இ கிற எ உ தியாக ந பினா . த ைடய
மாியாைதைய கா பா றி ெகா ள எைத ெச ய
தயாராகிவி டா .
அ தியாய -3
"ஆ கட கிறவைரயி அ ண த பி,
ஆ கட தா நீ யா ... நா யா ?"
சித பர தி கறா ேப ரைன சீ வி ட . அவ
நாலா கைர ேம வய த ணீ ெகா
ெச வத காக எைத ேவ மானா ெச ய தயாராகிவி டா .
அத த க டமாக த ைடய ெபாிய தா தா ேபர ...
த ைடய ஒ வி ட சேகாதர ... ந ப மாகிய
ைவ தி க ைத ைக ேபசியி அைழ தா .
"ஹேலா... ைவ தி... எ க இ க...?"
"ட ேபாயி ேத ... ஊ தா வ கி
இ ேக ... ஆ பால கி ட வ ேட .... எ ன விஷய
ரா...?"
"சாி... நீ ேபாக ேவ டா ... ேநரா ேம வய
வ ... அ நிமிஷ ல நா அ கவ ேவ . கியமான
விஷய .... ேல ப ணிடாத..."
"சாி பா... வ ய இ ேய ேம வய ப க தி பி ேற ..."
அவ ைடய வ ரனி வய களி ஒ றான ேம வயைல
ேநா கி பற த .
அ த ப தாவ நிமிட ரனி நி ற ைவ தி க
அவ ெசா ன விஷய ைத ெதளிவாக ேக ெகா டா .
"எ ன ரா இ ... நீ ேக த ணி பாய வா கா க
மா ேட டா களா...!"
ர பதி ெசா லாம ெவ ைள ேவ ைய ம க
ெகா பனிய ட நி றப ... வர பி நட ப த
வாைழமர தி கா ெதா கி ெகா த ப ைடைய
க திைய ைவ கவனமாக ந கி ெகா தா .
அவ எைதேயா ேயாசி கறா எ உண த ைவ தி சிறி ேநர
அைமதியாக இ தா . பி அவேன அைமதிைய கைல ேபச
ஆர பி தா .
"எ ன ெச யலா ...?"
"அவ க தானா எ கி ட வ ம யிட டா ைவ தி..."
"எ ...? அவ கதா வாதமா இ கா வேள...!"
"பி வாத ைதெய லா ெநா கிட ேவ ய தா ..."
"எ ன ெசா ற...?" ைவ தி ழ ப ட ேக டா .
"ைவ தி... ஏ கனேவ அவ வ ள ேபசி ப ணின
விஷய த இ ைன எ கி ட வ ஒ பி சி ேபாறா வ...
இ த களவாணி பய வள தனி தனியா அ க டா..."
"..........................."
"அவ க நா ேப ல எ ேனாட ெமாேதா றி க யெப மா தா ...
அவ ேபான வ ஷ தாேன அவேனாட ேம வயல வி தா ...?"
"ஆமா... ஒ ப ஏ கர நா ேப கி ட தனி தனியா வி தா ...
அ எ ன இ ப...?"
"பா ட ச பாாி ச ெபா ெசா த அ ண த பி ப
பிாி கி டா வ. ப பிாி ச ல தகரா வ ெர ேப
தனி தனியா ேபாயி டா வ... அ த கலவர ல பாக பிாிவிைன
ப திர பதி ச மாதிாி என ெதாியல..."
"ப ணல தா ெநன கிேற ..."
"அ ண த பி ெசா பிர சைனய வா வா ைதயா
கி டவ க எ ல எைத உ தி ப தி கல. இ த
ெநலைமல க யெப மா ேபான வ ஷ த ேனாட ப
ெநல ல ஒ ப திய வி கா . இவ வி த ெநல த ப டா
ப ேபா வி ல க வராம இ க த பிய பி
ைகெய ேபாட ெசா னானா...?"
"ெதாியைலேய..."
"ெசா யி க மா டா ... அவ த பி மணிகி ட ெசா .... எ ன
வ பா க ெசா ..."
" ரா...!!!" ைவ தி ஆ ச ய தி விழி விாி தா .
ர க தி விஷம னைக ட "ஆ கட கிறவைரயி
அ ண த பி, ஆ கட தா நீ யா நா யா ?" எ றா .
###
அ காைல க யெப மா வய ெச வத இர
ஆ களி கலைவயான ர வாச ஒ த ...
"க யா... ஏ பா க யா..."
" ல யா ... வா க ெவளிய..."
"யார ...?" எ றப க யெப மா வாச வ தா .
வாச நா ஆ க ஆ ெகா ைச கிைள ைகயி பி தப
நி ெகா தா க .
"வா க... வா க தர ... எ ன எ லா ஒ னா வ கி க...?
எ ன சமா சார ...?" சாதரணமாக ேக டப அவ கைள
அைழ ெச றா க யெப மா .
"எ ன பா இ ...? உ ேனாட ெநல த வா கி ஒ வ ஷ ட
நா க விவசாய ப ணல... அ ள உ த பி பிர ைனைய
ெகா வ டாேன...!" வ த ட ெசா னா வ தவ களி
தவராக இ த தர .
"த பியா...! அவ எ ன பிர சைன ப றா ...?"
"ேகா ல ேக டானா ... அரசா க நா க யா வய ல
இற க டா உ தர ேபா சா ... ைகயில ஒ
ேப பர வ கி எ க கி ட தகரா ப றா ... நீ வ
எ னா ேக ... காைலயிைலேய வ டா எ க ேவைலய
ெக க..." எாி ச ட படபட தா தர .
"எ ன ெசா றி க... என ஒ ாியைலேய... எ ேனாட
ெநல த நீ க கா வா னி க. அ இ ப உ கேளாட
ெநல . அ ல உ கள இற க ேவ டா ெசா ல அவ
எ ன ைர இ ...?"
"அைத ஏ எ க கி ட ேக ற... அ க வ உ த பிய ேக ...
ெகள பி வா..." எ பி வாதமாக அவைர கிள பி வய
அைழ ெச றா க .
###
"ஏ ... எ னடா பிர சன... எ இவ க கி ட தகரா
ப ணி கி இ க...?" வய வ த க யெப மா த பியிட
பா தா .
"இ தா... மா ெமர ற ேவைலெய லா ேவ டா ... என
இ த ெநல ல ப இ ... எ ன ேக காம நீ எ இ த
ெநல ைதெய லா வி கலா ...?"
"உ ன ேக க மா...! அேட ... இ எ ேனாட ப ெநல டா...
உன இேத ேபால ஒ ப கீழ கர ப க இ ேகடா...
அ பற எ இ ப பிர சன ப ற...?"
"ப கா... எ த ப ...? எ லா ெநல ந ம ெர ேப
ெபா வான தா ... கீழ கர ப க ல இ க ெநல ல நா
ெவவசாய பா ேற ... இ த ப க இ கறத நீ ெவவசாய
பா ற... அ வள தா என ெதாி ... நீ எ னடா னா...
என ெதாியாம இவ ககி ட ெநல த வி க...! அதா
ேகா ல ேகச ேபா ேட ஆ ட வா கி ேட . இனி ேக
யிற வைர எவ ெநல ல கா ைவ க யா ... மீறினா
உ ள ேபாக ேவ ய தா ..." அவாி த பி ேபசி பத ...
"அேட ... ேராகி... " எ த த பி மீ பா அவ
ச ைடைய ெகா தாக பி தா . அ ண த பி இ வ
ைககல பான . றியி தவ க அவ கைள சிரம ப
பிாி வி டா க .
"எ ன க யா நீ... இவ கி ட எ ெசா எ க பிர ைன
வழி ெசா வ பா தா... நீ உ த பி இைணயா
ச ைட ெகள பி ேய..."
"இவன ஒ ைக பா காம விட மா ேட தர ... விட மா ேட ...
இவ எ ேனாட ம நி கிறேத ெபாழ பா ேபா ...
இ ஒ க ேய ஆக ..."
"க ... க ... க ற வ சீ கிர க ... க ல ெகா லா
கா வ ... ெர நாைள ள க ல ெகா ய க
ஆர பி கல னா எ க ந டமாயி ... பா க..." எ
ெசா வி தேரா ேச க யெப மாளிட நில
வா கியி த ம ற வ அ கி நக வி டா க .
க யெப மா ஆ ேபா வி டா . இர நா க இ த
பிர சனைய தீ தாக ேவ . இ ைலெய றா இ த நில ைத
விவசாய ெச தவ க ந ட வ ேச எ ப உ தி...
ஒ ெநா ட தாமதி காம வ கீைல ேத நகர தி
ெச றா .
"மி ட க யெப மா . நீ க வி தி க நில உ க உ க
த பி ெபா வான . அவ ைடய ைகெய தி லாம நீ க
அைத வி ற த தா ..."
"ஐையேயா... இ ல சா ... அ த ெநல என ப பிாி
த ெநல சா ... எ ேனாட ெநல த தா நா வி ேத ..."
"ப பிாி தேபா ப ப திர எ தி ாிஜி ட
ப ணினி களா...?"
"இ ைலேய... வா வா ைதயாதா பிாி கி ேடா ... "
"டா ெம இ ல னா ேகா லஎ ெச லா சா ..."
"எ க ஊ ல எ லா இ ப தா சா பிாி வா க. யா
எ த பிர சைன வ ததி ல... இவ தா சா இ ப
த த ெகள பி இ கா ..."
"சாி... நீ க ெர ேப ப பிாி ெகா டத சா சி
இ கா...?"
"இ சா ... எ க ஊ ெபாியவ கதா ப
பிாி வி டா க..."
"அ ப னா நீ க அவ கள வ ேச இ த பிர ைனைய ேந ப ண
பா க. ேகா ல ஒ ெப ஷன ேபா அ வைட ெச ய
அ மதி வா க எ னால . ஆனா பிர சைன அ ேதாட
சிடா ... இ சிவி ேக ... வ ஷ கண ல இ ...
ேயாசைன ப க..."
வழ கறிஞ க யெப மா நிைலைய ெதளிவாக
ெசா வி டா . அவ சி தைன ட ஊ வ ேச தா .
இ த பிர ைனைய எ ப சாி ெச வ எ அவ ஒேர
ழ பமாக இ த . ஊ ெபாியவ களிட நியாய ேக கலா
எ றா ரனிட தா ெச ல ேவ . ஒ வார தி
நாலா கைர த ணீ பா வத காக அவ வா கா
ேக ட ேபா , க தி அ த ேபா ' யா ...' எ
ெசா வி இ ேபா எ ப அவனிட ப சாய தி ேபா
நி ப எ கிற தய க அவைர அவனிட ெச லவிடாம த த .
நா நா பிர சைன அதிகமாகி ெகா ேட இ த . நில
வா கியவ க அவைர ஒ ெவா ெநா இ ைச ெச
ெகா ேட இ தா க . த பிைய சமாதான ெச யலா எ றா
அவ பைழய பைகைய மனதி ைவ ெகா வ ச தீ
ெகா வதிேலேய றியாக இ கிறா . ரைன தவிர ம ற ஊ
ெபாியவ களிட நியாய ேக க ெச றா ... அைனவ ெசா
ைவ த ேபா ரனிட ஒ வா ைத ெசா வி மா அறி ைர
கிறா க . அ அ த ஊாி வழ க எ பதா அவரா அத
ேம யாைர வ த யவி ைல. ச ட தி இ த
சி கைல அவ சாதகமாக தீ க வழியி ைல.
எ லா கத க அைட ப வி ட நிைலயி அவ ேவ
வழியி றி ரைன ேத ெச றா .
அ தியாய -4
"கண க கண கறிவா த கண ைக தா அறியா "
த பிர ைனைய கமாக தீ ைவ க ேவ ரைன ேத
அவ ைடய வ த க யெப மா அவ
ேம வய ெச றி பதாக தகவ கிைட த .
அவைன ேத அ ெச றா . அ ேக, அவ ேதா பி
இ பதாக தகவ கிைட த . ேதா பி ெச பா தா .
அவ ேசாைல ைர அ ள ட னி ெச றி பதாக
மாைல மணி தா மீ வ வா எ
அறி ெகா ெச றா .
ஊெர லா ரைன ேத யைல கைள ெச
தாக ைத தணி க மைனவியி ைகயா ஒ ெசா நீ ேமாைர
நி மதியாக அ வத , நில ைத வா கியவ க வாச
வ நி றா க . அவ க பி ேபா பதி ெசா
அ பிவி , எ ேபாதடா மாைல மணியா எ
க கார ைத பா த வ ண அம தி , சாியாக இர ேட
கா ெக லா ரனி ேதா பி கிள பிவி டா .
"மா ள... எ க இ அவர கா ...?" எ ரனி
அ ண மனிட ேக டா .
"ெபா ைமயா இ க மாமா... த பி சாியா மணி வ தி ..."
ம அவ சமாதான ெசா னா .
ேதா வ ஆணியி மா யி த மனி ெவ ைள
ச ைடயி பா ெக அவ ைடய ைக ேபசி அைழ த .
நாடா க எ ெச ைக ேபசிைய எ
பா தா .
"த பி தா மாமா..." எ ெசா யப ைக ேபசிைய காதி
ைவ ேபசினா .
"சாி த பி..."
"...................."
"சாி பா..."
"...................."
"சாி... சாி..."
"...................."
" .... சாி... வ சி ேற ..." எ ேப ைச
க யெப மாளி ப க தி பி ெசா னா ...
"மாமா... த பி ேபாயி ... நீ க அ க ேபா பா க..."
எ ெசா த அ பி ைவ தா .
ர த ைன ேவ ெம ேற அ மி அைலய வி கிறா
எ கிற உ ைம ாியாம ெவ ள தியாக த ெத வி இ
ரனி விைர தா அவ .
###
வ த க யெப மாைள இ கமாக வரேவ ... நல
விசாாி ... ெகா உபசாி ... பத ட ைற அவ
நிதான தி வ த பிற ,
"ெசா க மாமா... காைலயிேல எ ன ெவர கி ேட
இ கி களாேம... எ ன விஷய ...?" எ விசாரைணைய
ஆர பி தா ர .
அவ த ைடய பிர சைனைய விலாவாாியாக அவனிட
ெசா னா .
"இ தா மா ள இ ப பிர சன... ஒ மைழ வ தா
க ல ெகா ெய லா நாசமா ேபாயி ... நீ க தா தைலயி
இ த பிர சைனய தீ க ..."
அவ அவ எ த பதி ெசா லாம தாைடைய தடவி...
தைலைய ேகாதி... எ அேத அைறயி ெந மாக
இர ைற நட ... எைதேயா சி தைன ெச வி
கைடசியாக ெசா னா ...
"உ க பிர சனைய நா தீ வ சா நா ேக கறத நீ க
ெகா க ..."
அவ பகீ
எ ஆன . நியாய தீ ைவ பத இ
ேபா ேபர ேப வழ க அ த ஊாி இ லேவ இ ைல...
ர ைடய இ த வித ேப அவைர கலவர ப திய .
"எ ன மா ள...? எ ன ேக க ேபாறீ க...?" அவ ரேல
எ பாம ேக டா .
"உ கேளாட நாலா கர வயல என ப திர ப ணி க..."
"எ ன ...!!!" அவ அதி எ தா .
"எ இ வள அதி சி...? நீ க என மா ஒ க
ேவ டா ... ெநல உ டான பண த வா கி க க...
இ ல னா உ க வய ஈடா எ ேனாட ெநல ல ேம வய
ப கமா எ தி த ேற ..."
"எ ன மா ள... இ ெய லா ேப றி க... இெத லா
உ க ேக ந லா இ கா... உ க தர நீ க இ ெய லா
ேபச டா மா ள..."
அவ அவைர பா ஒ சிாி சிாி தா . அ த சிாி பி
இ த ேக அவ ச ேதக ைத எ பிய ...
"மா ள... நீ... க... நீ க எ எ த பி கி ட..." அவ க
யாம த மாறினா .
அவ அவ ைடய த மா ற ைத நிதானமாக உ வா கி ெகா
அவ ைடய க கைள ேந ேந பா ... "ஆமா... உ க த பி
தானா எைத ெச யல... நா தா ெச ய வ ேச ..." எ றா .
அவ அம தி த நா கா யி ப ெட எ தா .
"நீ க இ வள இற வி க நா ெநன கல..." எ றா
ேகாப ைத அட கியப .
"ேவற எ ன ெச ய கறி க... உ ககி ட வ ெக சி கி
நி க மா...? நட கா ..." எ உ கிரமாக ெசா னவ ... அ த
ெநா ேய அைமதியாக "சாி... எ ப ப தர பதி வ சி கலா .."
எ றா எ ேம நட காத ேபா .
"தர மா ேட ... எ ேனாட ெநல த நா யா க
மா ேட ..." எ அவ ைடய மன அலறினா ... ெவளிேய
த ைன அைமதியாக கா ெகா
"நா ெநல த எ தி கல னா எ ன ெச வி க...?" எ றா
நிதானமாக.
"உ க த பி உ க ேமல ேபா க ேக ஒேர மாச ல
யிற எ ன ெச ய ேமா அத ெச ேவ . ேகா ல
உ க ம ப ப பிாி ேபா ... என
ேதைவயான ெநல உ க த பி ப க ேபாற மாதிாி பா ேவ ...
அ பற அவ கி ேட எ ைக மா தி கிற ஒ
சிரமமா இ கா உ க ேக ெதாி ..." எ அவ ெச
ைவ தா .
த ைன எ த ப க ந வ விடாம கா ன ப ணிவி டா
எ பைத ாி ெகா டவ பி காம
"நாைள ேக ப திர பதிவ வ கலா ... வய ல அ வைட ெச ய
உடேன ஆர பி க . அவ கி ட ெசா பிர சைன எ
ப ண ேவ டா ெசா க..." எ ெசா வி
பாரமான மன ட வ ேச தா .
###
க யெப மா த ைடய நில ைத ர ப திர ெச
ெகா வி அத ஈடாக அவனிடமி பண வா கி
ெகா டா . இ நட த இர டாவ நா பைழயப சித பர தி
ெத ன ேதா பி ப காளிக நா வ னா க .
"நீ இ ெச வ நா ெநன கேவ இ ல க யா...
எ கைளெய லா ஏமா தி ட பா..."
"இ ல ப காளி... என ேவறவழி இ ல... எ லா ப க
மட கி டா . எ எ ேனாட ெநல த எ கி ேட
பறி கிற ப ணி டா . அவ கி ட ேபாரா ற
ெத பி ல ெதாி னா ெவலகிட ேவ ய தா ...
அத தா நா ெச ேச ..."
"ஒ கி ேட ெநல த வா கி டா ேபா மா... நா க
 ேப ச மதி கைல னா நாலா கைர த ணி பாயா ...
பா த ேற ... நானா அவனா ..." சித பர ைர தா .
"ப காளி... ெசா ேற த பா ெநன காதி க... அவேனாட ...
ம திரெம லா ேபா டா நம வரா ... ேபசாம த ணி
வி ேற ெசா உ க ெநல த கா பா தி க க...
இ ல னா ஒேர யா உ க வ ெநல ைத கி வா .
என காவ பண த ெச ப ணினா .
உ க ெக லா அைத க மா ேட டா னா ஒ
ெச ய யா ... ெசா ேட ..."
"ேயா ... எ ன யா சா கா ற... அவ உ ெநல த
வா கினானா... இ ல உ ைனேய வா கி டானா... வ டா
ஞாய ேபச... உ ேனாட ெநல த ன மாதிாி எ ககி ட
வாலா ட யா ... எ க பிர சைனய நா க பா ேறா ... நீ
ெகள ..." சித பர ேகாபமாக ேபச... ம ற இ வ ேகாப ைத
வா ைதகளி கா டாம க தி கா யப அம தி க...
‘உ க விதிய யாரால மா த ... அ பவி க...’ எ
ெசா லாம ெசா வி க யெப மா அ கி ெச றா .
அத பிற மீதமி த ப காளிக வ எ ன பிர சைன
வ தா ... மிர ட வ தா ... த க ைடய நில ைத ர
ெகா க டா எ கிற உ திைய எ ெகா டா க .
இவ க வ இ சபதெம ெகா ைகயி ,
அவ களி ஒ வரான நாராயண தி ஆ ைப தயா
ெச வி டா ர .
###
நாராயண தி ம ற ப காளிகைள ேபா நில அதிக
கிைடயா . ஆனா மைனவியி வி ப ப மாளிைக ேபா
ைட இைழ ைவ தி தா . அ த , ைட றி
உ ள ேதா ட தி தா , அவ மைனவி ைடய ச ேதாஷேம
இ கிற . தன ச தி மீறி நா ப ல ச ெசல ெச ஒ
அழகிய ைட அ த கிராம தி க யி தா . ஆனா அ வள
ெசல ெச வத ஒ கியமான விஷய ைத கவனி க
தவறிவி டா .
அவ த ைடய கமைனயி தா ைட க னா .
கால காலமாக ழ கி வ த கமைன எ பதா அ த மைனயி
ஏேத வி ல க இ கிறதா எ பைத சாிபா காம அ வள
ெபாிய ெதாைகைய அ த இட தி ெகா டாக எ பியவ
ெதாியவி ைல... அவ ைடய வாச ெமயி
ேரா ெச ம சாைலைய அைடய... ர ைடய தா தா
அ த கால தி வா கி ேபா ட ஐ ெச மைனைய
கட தா வர ேவ எ ப ...
( ர த ைன எ த வைகயி தா க யா எ
இ மா ேபா இ தவ ெதாியவி ைல... தா க
தைல ைறயாக ெமயி ேரா ெச பாைதயாக
பய ப தி வ ம சாைல, ர ைடய தா தா அ த கால தி
வா கி ேபா ட ஐ ெச மைனயி ஒ ப தி எ . கண க
கண கறிவா , த கண ைக தா அறியா எ ப இவ
விஷய தி உ ைமயான )
ரனி ப தின அ த மைனைய வா கி ேபா டேதா
மற வி டா க . அனாம தாக கிட த இட தி ஒ சி
ப திைய பாைத காக நாராயண தியி ப
தைல ைறயாக பய ப தி ெகா த . இ வைர அதி
எ த பிர சைன எ ததி ைல.
ர த ைன எ த வைகயி தா க யா எ
இ மா ேபா இ தவ ெதாியவி ைல அனாம தாக
கிட இட ர ெசா தமான எ பேதா த க
... ெத வி ம சாைல இைடயி அைம தி
பாைத அவ ெசா தமான தா எ ப .. கண க
கண கறிவா த கண ைக தா அறியா எ ப இவ
விஷய தி உ ைமயான .
நகர களி பிாி ப ேபா ைறயாக சாைலவசதி ட மைனக
பிாி க படாததா கிராம களி அ வ ேபா எ பாைத
பிர சைன தா நாராயண திைய தா வத ர
ஆ தமான .
###
வ வ யாக த ைடய வ இற
மண ... ெச க ... சிெம ... ஜ ...
நாராயண திைய ழ பிய . அவ வ கார கைள நி தி
விபர ேக டா . அவ க ரனி ெபயைர ெசா னா க .
அவ ைடய ெபயைர ேக ட உட ளி பரவிய ...
"எ... எ ... இ க...? எ ன ேவல...?" எ த மா ற ட
மீ விசாாி தா .
"அவ மன இ க இ காேம... வ எ ப... க
ம ெண லா எற க ெசா யி கா ..." எ ெசா வி
அவ த ைடய ேவைலைய கவனி தா .
'அவ மைன வ எ ற ... அவேனாட மைனயில...
ந ல ெகா ேபாயி சாமான எற காம... இ க... இ வள ர
த ளி... ந மேளாட பாைதயில எ ெகா வ எற க
ெசா யி கா ...! பாைதயில அைரய ... இ ல னா ஒர
ஆ கிரமி ெச ய ேபாறாேனா... அ ப எ
ப ணி டா னா மா வ உ ள வர யாேத...!' எ அவ
மன பலவ ைற சி தி ெகா ைகயி ...
இர அர அதிகாாிக இட ைத அள க
ெகா தா க . நாராயண தி ச வ ஒ கிவி ட .
ஏெனனி அவ க க ய அவ ைடய பாைத
ேச தா .
"சா ... சா ... எ ன சா இ ... எ சா பாைத அட
க றி க...?"
"இ த எ ைலயிேல அ த ம ச க ந பா க...
அ வைர ர அ யா எட தா ... நீ க
பய ப தி கி இ கற பாைத அ ப ..." எ ெசா
அவ தைலயி ஒ ெபாிய ெவ ைட கி ேபா டா க .
அவ ெச வதறியா திைக நி ெபா ேத அவ ைடய
மைனவி அ ஆ பா ட ெச ததா ெத வி ட .
நாராயண தி, சித பர , ேகாபா சாமி அைனவ ெத
ெத ைவ ேச தவ க . அ த ெத வி கி ட த ட அைனவ
ப காளிக . ஏதாவ ஒ வித தி ஒ வ ெகா வ ெசா த களாக
இ தா க . ர த ெத ைவ ேச தவ . அவ அ கி
வ த க ைடய ெத வி ஆ கிரமி ெச வைத அ கி த
யா வி பவி ைல. அதனா அ த ெத வாசிக அைனவ
நாராயண தி ஆதரவாக ேபசினா க .
ேவைல ெச ய வ தவ கைள ேவைல ெச யவிடாம த தா க .
ப ேப டமாக திர ரனி வ தா க .
அைத எதி பா கா தி த ரேனா அவ கைள அசா டாக
எதி ெகா டா .
"எ ன விஷயமா எ லா டமா ெதர வ தி கி க...?"
அைனவைர அமர ைவ நிதானமாக ேக டா .
"அ ஒ மி ல மா ள... உ க ஆ க வ அ க
நாராயண திேயாட பாைதய அட க டா க. அதா
உ ககி ட அத ப தி ேபசி ேபாகலா வ ேதா ..."
சித பர ேப ைச ஆர பி தா .
"எ ேனாட எட த அள தாேன க ட ெசா ேன ... "
"அதா( )... அதா( )... ஆனா... உ க எட அவேனாட பாைதய
அட சா ள இ ..." ட தி இ த ம ெறா ெபாியவ
ேபசினா .
"அ ...?"
"இவ பாைதய நீ க வி க ... பாவ ெரா ப
ெசல ப ணி ட க டா ... அ ேபாகவர பாத
இ கா பா கல மட பய..."
"வி க மா...! ஹா... நா எ வி க ...?"
அல சியமாக ேக டா .
யா யாேரா எைதெயைதேயா எ ெசா னா க ... அவ
எ லாவ ைற ெபா ைமயாக ேக வி கைடசியாக
வி ெகா க யா எ ெதளிவாக ெசா னா .
வ தவ க ெவ ேபானா க . இ வள நா அவ மீ
அவ க கி த மதி சிறி ெதா வைட த . ஆனா
அவனிட க ைம கா ட யவி ைல. கா னா பய
எதி மைறயாக தா இ எ ப அவ க உ தியாக
ெதாி த .
ப சாய ைத அவ ைடய பா வ ளிய மாளிட எ
ெச றா க . பா நாராயண தி ஆதரவாக ேபசினா க .
எ ேலா நி மதி ெப வி டா க . பிர சைன வி
எ நிைன தா க . ஆனா அவ க நிைன தப எ
நட கவி ைல.
எ ெபா பா யி ேப ைச ேக நட ர இ த ைற
அவைர அட கிவி டா .
"ஆ சி... இ த பிர சைனல நீ தைலயிடாத... எத எ ப
க என ெதாி ... எ லா ந லப யா ..."
எ பா யி ேப சி ளி ைவ வி டா .
அைனவ வி கி ேபானா க . எ ேபச யாம ...
ரனி மீதான ைகயாலாகா ேகாப ட அ கி
ெச றா க .
###
நாராயண தியி மைனவி ஒ பாாி ைவ ஊைர னா .
ெத வி உ ள ப காளிக ற "ேமாச ேபாயி ேயடா
நாராயணா..." எ அவைர பய தினா க . வாச
அ கியி த ெச க ... ெகா யி த மண அவ வயி றி
ளிைய கைர தன. சித பர திட இைத ப றி ேபசினா ... 'ேக
ேபாடலா ...' எ கிறா .
“எ ைற ேக ேபா ... அ எ ைற விசாரைண வ ...
தீ வ வ ... அ ப ேய தீ வ தா நம சாதகமாக
தீ வ மா எ ப ச ேதக தா ...” எ ெற லா ேயாசி தவ ,
ேவ வழியி றி தாேன ரனிட ெச றா .
அவேனா ‘நாலா கர ப க இ கற உ கேளாட நில என ...
உ க னா இ கிற எ ேனாட க மைன
உ க ... லா...? ேநா லா...?’ எ கிற ேர சி கமாக
ேபசினா .
‘ேநா ...’ எ ெசா நிைலயி நாராயண தி இ ைல
எ பதா உடன யாக நில ைத அவ ெபயாி மா றி ெகா க
ச மதி வி டா .
அ தியாய -5
"க லாட [ ]ப தவேனா ம ஆடாேத"
ேசாைல கிராம தி க ாி தனியா ப ளி
ெச மாணவ மாணவிக ... ஊ ளி ெமயி ேரா வைர
ைச கிளி வ அ கி கைட அ ல ெப கைடகளி
த கள ைச கிைள வி வி ேப தி ப க ட னி
ெச வா க . அ ப தா சேகாதாிகளான மா விழி காவியா
இர ைச கிளி ஊ ளி வ ெகா தா க .
"காவியா... நா நாைள னா ந ம நாராயண சி த பா
ேபாற பாைதய அட கா ெபௗ க ட ேபாேற
தகரா ப ணினாேன... அவ யா உன ெதாி மா...?"
மா விழி த த ைகைய ேக டா .
" த ெத ... ெபாிய ல ஒ ஆ தா இ பா க ல...
அவ கேளாட ேபரனா ..."
"அ ெதாி ... அ த ெகழவி ேபரனா ேச... அ ல எ த
ேபர( ) இ ச தன ப ணி கி திாியிறா( )...
"ெர டா ேபர ... ஒசரமா... ல ல ேபாவாேன... நீ
பா த ல...?"
"இ ைலேய ..."
"பா த ைலயா...!" ஆ ச யமாக ேக டா கா யா...
" ஹு ..." அசா டாக பதி ெசா னா மா விழி.
"அவ ந ம ெத ப க அதிக வரமா டா ... ஆனா ப
ஏற ேபா ேபா சாவ (ச திர ) ப க ல அ க
பா ேக . இனி பா தா உன கா ேற பா ..."
"ஏ ... அவ எ ன ெபா கா சியில இ க அதிசய ெபா ளா...
எ லா வாய ெதற கி பா க... ஆமா... அவைனெய லா நீ
எ பா ற...?"
"ஆ ந லா இ தா க பா க தா ெச ...
அைதெய லா ஏ எ ேக வி ேக கி இ பியா...
ேபா ..."
"அ காகி ட ேப ற மாதிாியா , ேப ற நீ...?"
"அ காவா...! நீ எ ேனாட ஃபிர மாதிாி மா ..."
"ஆனா ஃபிர இ ல... அ காதா( )... ஞாபக வ க..."
"இெத லா நீ அவன ப தி எ கி ட ேக ற னா
ெநன சி க ..." எ காவியா பதி ெசா ல அவ க
ெமயி ேரா ைட அைடய சாியாக இ த .
இ வ ைற ட த களி ைச கிைள ஓரமாக நி திவி
னா க .
 ர தி ப வ த . ேப தி காக கா தி த மாணவிக
அைனவ ய ெகா ஏறினா க . காவியா
மா விழி ஏறி சீ ைட பி அம வி டாக . ஜ னேலார
அம தி த காவியா ரனி ெல த க ேப ைத
கட பைத கவனி வி ... ெநா ட தாமதி காம "மா ...
மா ... இ க பா ..." எ த ன கி அம தி த சேகாதாிைய
ெவளி ப க பா ப ெசா னா .
"எ ன ...?"
"அவ ... ..."
எவ எ கிற விள க அவ ேதைவ படவி ைல...
த ைனயறியாம தைலைய ெவளி ப க நீ பா தா . அ த
ெல ேப ைத கட வி த . இவ இ ந றாக
தைலைய ெவளி ப க நீ பா தா . அவ ைக ம
பா க த . ஆனா அவ அவ ைடய க ைத க ணா
வழியாக ந றாக பா தா .
'யா இ த சி ன ெபா ... இ ப ெவவரேம இ லாம தைலய
ெவளிய நீ கி இ காேள...!' எ ச ெட எ த
ெபா ண சியி வ ைய ஓர க வி ேப ைத
தி பி பா தா .
"யா மா... அ ... தைலய ெவளிய நீ ற ... உ ள வா மா..."
நட னாி ர அத யதி அவ தைலைய உ ேள இ
ெகா டா .
ரனி க ைத அவ பா கவி ைல. அவ ெவளிேய
நீ யி த தைல இ ேபா இ ைல எ ற வ ைய
கிள பினா .
ஒ ெநா ம க ணா யி பா த அ த க ... சிறி ேநர
அவ நிைனவி வ ெகா த .
'இ த சிய இ னா பா கமா...? யா
ெபா ெதாியைலேய...! எ ன இ தா ந ம ஊ
ெபா க அழ தா( ) யா...' எ ெபா பைடயாக
நிைன வி வ ஓ வதி கவனமானா .
###
கட த இர நா களாக ேகாபா மிக பரபர பாக இ தா .
இர ேபாி நில ைத பறி வி ட ர எ த ேநர
த ைடய நில ைத அபகாி க எ கிற எ சாி ைக
உண வி த ைடய ெசா தி உ ள வி ல க கைள ஒ
வழ கறிஞாி உதவி ட சாி பா ெகா தா .
இ தா அைன ேவைலகைள வி "அ பாடா..."
எ அச அம தா . ஆனா மனதி ஒ
இ ெகா ேட இ த . நிைன தைத திறைம ெகா ட
ரைன த னா அ வள லபமாக ேதா க விட மா
எ கிற ச ேதக அவைன நி மதி இழ க ெச வி ட .
அவ சி தைனயி கியி ெபா ேமைஜ மீதி த
ைக ேபசி அைழ த ... எ ெச ைக ேபசிைய எ
அைழ ப யா எ பா தா . அைழ த தீபா... ப க
கிராம தி உ ள மிரா ஒ வாி மக . ட னி க ாியி
ப கிறா . இவ ைடய காத ... மல த க ட ைக ேபசிைய
ஆ ெச காதி ைவ
"ெசா தீபா..." எ றா .
அ த ப க அவ ைடய வி ப ச த ேக ட ...
"ஏ ... எ ன ஆ .... தீபா... தீபா... எ ன... எ அ ற...?" அவ
பதறினா .
"அ த வார என க யாண நி சய ப ண ேபாறா க..."
அவ அ ைகயி ேட ெசா னா .
"எ ன ....!" அவ ைடய உலகேம த பி வி ட .
அ த ப க அவ ைடய அ ைக அதிகமான .
"ஏ ... அ றத நி ெமாத ல... எவ மா ள...? ெர
வ ஷமா ேபா ைலேய ப நட தி ... இ ப வ
எ கா ல த பா றியா... உ ன ெவ
ெகா ேன ேவ( )..." அவ ஆ திரமாக க தினா .
"ெரா ப ச ேதாஷ ... நா சா ற தா வழிய ேத கி
இ ேக ... வா க... வ ெவ ெகா க..." அவ
அவ ேம ஆ திரமாக க தினா .
"நீ எ சாக வழி ேத ற... நீதா க யாண ெபா ணா ேச...
நா தா சாக ..."
"க யாண ெபா ணா...! ம ணா க ெபா ... உ கள
காத ச பாவ என க யாண ஒ தா ேக ..."
"ஏ ... எ ன வா நீ ... ப க ல இ ல ற தி ரா...
வ ேத ... ஒேர அ ல ப ல ேப ேவ( ) ஜா கரத..."
"அ ப தா ேப ேவ ... எ ன யா ெச வ...? காத ச
ெபா அவசரமா ேபா ப ணினா ஒடேன எ க ல... நீ
ேப றியா...?" கிராம ெப ணான தீபா அவ ைடய அத ட
அ சாம எகிறினா .
"ேபான எ கல னா ஒடேன இ ெனா ..." அவ ேபசிய ேப சி
க பானவ எைதேயா ெசா ல வ வி த ைன
க ப தி ெகா டா .
"எ ன...? எ ன ெசா ல வ த...? ெசா ... அைத ேக
ெதாைல கிேற ..." அவ அ ைக ஆ திர மாக ேக க,
" ... ஏ இ உயிைர எ ற...? விஷய த ம ேபசி
ெதால..." எ இவ எாி சலாக க தினா .
"ெர நாைள னா ஒ த வ ெபா
ேக டா ... ெபா பா ற ... ஜாதக பா ற எ த
ச ரதாய ேவ டா ெசா ேநர யா நி சய
ேததி றி சி ேபா டா ... உ ககி ட ெசா ற ேபா
ப ணி கி ேட இ ேத ... ெர நாளா நீ க ெரா ப பிசி...
ேபான எ கேவ இ ல..." அவ இய திர தனமாக ஆர பி
ந கலாக தா .
இர நா களாக சா பதிவாள அ வலக தி வ கீ
அ வலக தி அைல ெகா ததி தீபாவி ேபாைன
அல சிய ப திவி டைத நிைன ெநா ெகா ேட ேக டா ...
"உ க ப எ ன ெசா றா ...?"
"அ த ஆ ெசம பண காரனா ... அ னால அ பா
ச மத ... "
"உ க ப ெசா ட தைலயன ம ேந ல பா ேத ... ஒேர அ ல
ஆள கா ப ணி ேவ ..."
"அவர கா ப றெத லா அ பற இ க ... ெமாத ல
இ த க யாண த நி ற வழிய பா க..."
"நி சய ேததி வ சா ெசா ற... இனி யா கி ட
எ ன த ேப ற ... நீ ெமாத ல அ கி ெகள பி வா...
இ னி ேக நா உ க ல தா ய க ேற ..."
"தி க யாணமா...?" ஏளனமாக வ த தீபாவி வா ைதக .
"ேவற எ னதா ப ண ெசா ற...? உ க ப கி ட வ
ேபசவா...?"
"ேப க... ஆனா அ பாகி ட இ ல... அ த ஆ கி ட..."
"எ த ஆ ...?"
"அதா ... ெபா ேக வ த ஆ கி ட... உ க ஊ தானா ..."
"எ க ஊரா...!" உ எ ேவா பிைச த ேகாபா .
"ஆமா..."
"ேபெர ன ...?" ர படபட ட ேக டா .
"ேப ... ... ர ெநன கிேற ..."
" ரனா...!!!" அ த நிமிட அவ அைட த அதி சி அளேவ
இ ைல. அவ மீ சகஜநிைல மீள தாக இர நிமிட
ஆன .
"ஏ க... எ ன க.... ஹேலா... ஹேலா...!!!" தீபாவி ர அவ
யநிைனைவ மீ ெகா த .
"ெசா ..."
"எ ன ேப ைசேய கா ...?"
"இ கதா இ ேக ... "
"சாி... அ த ஆ யா உ க ெதாி மா...? உ க
ஊ கார தான... அவ கி ட ேபசி க யாண த நி த ஏ பா
ெச க... அ த க யாண நி ன அ பாகி ட நா உ கள
ப தி ெசா ேற ... "
"சாி தீபா..." அவ ர தி றி ெசா வி ேபாைன ைவ தா .
அவனா ந பேவ யவி ைல. ர த ைன எ தவித தி
தா கிவிட டா எ பலமான ென சாி ைக ட
இ ... ச எதி பா காத வித தி அவ த ைன அ
திவி டாேன எ ஆ ச ய ப டா . ெசா ல ேபானா
ேகாபா மன ர ரசிகனாகிவி ட .
'க லாட ப தவேனா ம லாடாேத கறைத
நி பி டாேன...! எ னமா பிளா ேபா றா ...!' எ ெம சி
ெகா டேதா ரைன ச தி க ெச றா . அவ
ெதாி ... இவ அவனிட சர டராகிவி டா நட கவி
நி சயதா த தானாக நி வி எ .
###
"உ கா ேகாபா ... ெசா எ ன விஷயமா எ ன பா க வ த?"
மா யி இற கி வ த ர ேகாபா ட ேக டா .
"எ ைன ப தர பதி வ கலா ேக க வ ேத ..."
அவ றி வைள காம ... எ த விள க ேக காம ேநர யாக
விஷய தி வ த ரனி க தி னைகைய ெகா
வ த .
"ேவற எ த ய சி ப ணைலயா...? இ ெர நா
கழி தா வ வ ெநன ேச ... இ பேவ வ நி கிற...?" எ
ேக டப ேத மர தா ெச ய ப ஷனிட ப த
ேசாபாவி அம தா .
"தீபாவ டவி வா னா ஒடேன வ வா... அ த அள
எ ேமல உ ர வ கா... ஆனா அ மா அ பாவ எ டேம
(எதி வி ேடாேம எ ) நி மதியா இ கமா டா... என இ த
ெநல தவிட அவேளாட நி மதிதா கிய ... எ மாமனா ஒ
பண தாச ச ஆ ... அவர மாதிாிேய நா இ க மா...!"
ர எதிாி அம தப பதி ெசா னா . ' ற வி தா
எ மீைசயில ம ேண ஒ டல பா ...!' எ ெசா வ ேபா
இ த அவ ைடய ேப .
தீபா தன காக எ ன ேவ மானா ெச வா . நா
அவ காக எ ன ேவ மானா ெச ேவ . அதனா
எ க ைடய காத தா உய த . உ ைடய பண எ க
ெபாித ல எ பைத மைற கமாக ேராஷ ட ெசா னா
ேகாபா .
அவ ைடய ேராஷமான ேப சி ேதா வி ேடா எ கிற
ஆ றாைமைய விட ேதா விைய ஒ ெகா ள மா ேட எ கிற
பி வாத தா அதிகமாக இ த . இ ேபா ர சிாி ைப
மைற கவி ைல. ச தமாக சிாி வி டா .
"ஹா... ஹா... ஹா... ந ல ... சாி ேகாபா ... நாைள ப திர பதிவ
வ கலா ... ெநல ஈடா பண த வா கி கறியா... இ ல ேவற
மா ெநல எ ேவ மா...?"
"பணமாேவ க... க யாண ெசல இ ..."
"சாி வா கி க... க யாண என ப திாி க ப ல...?"
ெபாிய மீைச ஒளி ைவ த னைக டேன ேக டா .
" காம... உ க தாெமாத ப திாி க... நா வாேர ..."
எ ெசா வி கிள பியவ ... இர ட எ
ைவ வி நி ரைன தி பி பா தா .
'எ ன...?' எ வ ைத உய தி க களா ேக டா ர .
"ெமாத ல த ணிவிட வா கா ம தாேன ேக க... இ ப
எ ன எ லா கி ேட ெநல த எ தி வா கி கறி க...?"
"உ க காாிய ேசா ன த ணிவிட யா பிர சைனய
ம ப கிள னி க னா எ ன ெச ற ... அதா உஷாரா
இ ேக ..."
'எமகாதக ......' எ நிைன தவ " ... சாி... வாேர ...." எ
ெசா வி அ கி கிள பினா .
அ தியாய -6
"கா ைட ெவ சா தவ க பி க பயமா?"
"ெபாிய பா... ர நாம ெநன சதவிட ெபா லாதவனா
இ கா ... எ க எ லா கி ேட ெநல த
கி டா ... உ ககி ேட எ ப ..." அவ
பத சீறினா சித பர .
"வாய க டா ணா ேபானவேன... காத சானா காத ...
ெபாிய ம மதராசா இவ ... நீ க லா சி லற பய வடா... அதா
அ த பய சா டா ... ஆனா நா சி க டா... எ ேனாட
ஒ ெவா ெசா ஏ தைல ைற ஆரா வா கின ... ஒ
வி ல க இ கா ... எ ன எவ அைச க யா டா..."
"அ சாி... நா எ ன ப தி அ தா ெநன ேச ..." ெம ய
ர ெசா னா ேகாபா .
அவ ேகாப படாம அவைன சி தைன ட பா தா .
"ெமாத ெர ேப கி ட ெநல த பணயமா வ தா
நாலா கர ெநல த எ தி வா கினா . அ னாலதா நா எ ேனாட
ெநல ல இ க வி ல க த எ லா சாி பா கி இ ேத ...
இவ எ னடா னா ெநல த வி எ காத ல ைகய
வ டா ... பய ள திசா யா ெபாற டா ... நீ
ப தரமா இ ெபாிய பா...."
"அட... என எ த காத டா இ கா... கால ேபான கடசில
காதலா( )... காத ... எ ேமல ைக ைவ க யா டா ேகாவா ..."
அவ ைடய ர பைழய ந பி ைக இ ைல.
' ... ெப மீச ெநர ேபா ெநன ப பா ...' எ
நிைன தவ அவைர சீ னா .
"காத இ ல னா எ ன ெபாிய பா... ட அ க ேபாற...
ெச ட கி ட ஏ ...!"
"அ க... த தல பயேல... யா கி ட எ ன ேப ற தி
ேவ டா ..." அவ ேதாளி கிட த ைட உதறி ெகா
ஆேவசமாக க எ தா .
"அட அ கி ல ெபாிய பா... எ ேகாவ படற...? இ ெப லா
ரகசியமா நட ற ச கதிெய லா ெபா ெபா
ஃேபா டா எ வியில ேபா றா வ... ந ப ப க
வி ல க இ தா உஷாரா இ க ள அதா ேக ேட( )..."
அவ ேம வா க ேபசினா ...
"அெத லா ஒ க மாதி இ லடா..." எ ஆர பி தவ
அவைன அசி கமாக தி யேதா "அ த பயல நா
பா ேற ... நீ ெமாத ல இ ேக ேபாயி ெதாலடா..."
எ க ப ேகாபாைல விர வி டா .
இவ இ ரனா தன எ ன சி க வர எ
ேயாசி பத அ ர அவைர எ ப சி க ைவ ப எ
ெச வி டா .
###
ர அவ ைடய அைறயி எ இ லாதவிதமாக அ சிறி
பரபர ட அம தி தா . ைக ேபசி அைழ த .... எ
பா தா . அவ ைடய ந ப ஒ வி ட சேகாதர மான
ைவ தி க தா அைழ தா ...
"ெசா ... எ லா ெர யா...?"
"ெர டா..."
"எ க இ க...?"
"காேல வாச ல..."
"சாி... க சிதமா சி பி ..."
" ரா..."
"ெசா டா..."
"ந லா ேயாசி சி யா..."
"ேயாசி காமதா உ னஅ பிேனனா...?"
"ெபா ள ள சமா சார டா..."
"கா ைட ெவ சா சவ டா நா ... க பி கவா பய பட
ேபாேற ... நீ நா ெசா னத ம ெச யி..."
"சாிடா..."
"ைவ தி..."
"ெசா டா..."
"இ எ ேனாட மான பிர சன... எ த த நட ட டா ..."
"நீ ெநன சப எ லா நட ... இ ஒ மணிேநர ல
பி ேற ..." எ ெசா வி ேப ைச
ெகா டா .
###
சி ப இ லாம ேபாட ப ட ெகா ைட ...
க ணா ... ைகயி த யான தக மாக அ த சி ேமைடயி
நி ெகா த ம திய வய ெப மணி... த ெப சி
அம ெட கி ைகைய ஊ றி ேநா எ ப ேபா
பாவைன ெச ெகா ... க கைள திற ைவ ெகா ேட
உற கி ெகா த மாணவிக நி ர ெந ெவா பாட
நட தி ெகா தா .
"வண க ேமட ..." ஓ ஆணி ர இைடயி ட . விாி ைரயாள
வாச ப க தி பி பா ேக டா ...
"யா நீ க...? எ ன ேவ ...?"
"எ ேப பரம . மா விழி கற ெபா இ கதாேன ப .
அவ க அ பா ெவளிய ெவயி ப றா . மா விழிய
கி வர ெசா னா ..."
"மா விழி... இவைர உன ெதாி மா...? "
"ெதாி ேமட ... எ க ஊ தா ..." பரமைன த ைடய
த ைத ட அ க பா தி த ஞாபக தி மா விழி ெசா னா .
"சாி... ேபா எ ன ேக சீ கிர வ ..."
"ேத ேமட ..." மா விழி ஆசிாிைய ந றி ெசா வி
வ பைறயி ெவளிேய வ தா .
"எ ன விஷய ...? ஏ அ பா காேலஜூ வ தி கா ....? எ க
இ கா ...?"
"விஷய எ ன ெதாியல மா... கா ெபௗ ெவளிய கா ல
கா இ கா ..."
"கா ெபௗ ெவளியவா...?" அவ அவைன ேலசான
ச ேதக ட பா தா .
அவ அவ ைடய பா ைவைய ல சிய ெச யாம ேன
நட தா . அவ ைடய பத டமி ைம அவ ைளவி ட
ச ேதக ைத ந கிவி ட . அவ அவைன பி ெதாட ,
கா தி காைர அைட தா .
இவ அ கி ெந கிய ப ெட காாி கத திற
ெகா ட . க ணிைம ேநர தி இ கர க அவைள உ ேள
இ ெகா ள, கா ய ேவக தி திைய கிள பி ெகா
பற த .
###
த ைடய அைறயி ெந மாக நட ெகா த
ேபரைன ழ பமாக பா தப தைரயி கா நீ அம
ெவ றிைலைய ம வா திணி தப ேக டா வ ளி
பா ...
"ஏ ராசா... எ னா இ ைன கி எ லாைர ைலேய
வ ... நீ இ ைக ெந ைக நட
பழவிகி க....?"
Another random document with
no related content on Scribd:
 CHAPTER EIGHTEEN
THE JOHNNY BUFFALO UPRISING
Johnny Buffalo was on the warpath. Figuratively speaking, he was
brandishing the tomahawk over the tribe of Cramer. The gods he
worshiped had been blasphemed, the altar upon which he laid the
gifts of his soul had been defiled.
In other words, Johnny Buffalo had lain in his bed and listened
while Young Jess and his father jibed at Johnny Buffalo’s two idols,
in whose veins flowed the blood of his beloved sergeant. The blood
of the Kings might not be made a mockery while Johnny Buffalo
could lift one arm to fight. When Rawley returned to him, he was
discovered out of his bed, braced against a table and trying
unsuccessfully to load the old King rifle which he had first used to kill
Mohaves on that day, fifty years ago, when King, of the Mounted,
received the shot that changed his whole life.
The old Indian was shaking with weakness, but his eyes blazed
with the war spirit of his tribe.
“They are dogs of Pahutes!” he exclaimed, when Rawley entered
the room. “They would drag the virtue of good men in the mud. They
shall retract. They shall know the truth! Or I shall kill.”
With three long steps Rawley was beside him, his hand on the
rifle barrel, touching the trembling, sinewy hand of Johnny Buffalo.
But the old man would not yield the gun. His eyes neither softened
nor lowered themselves before the steadfast blue eyes that were the
heritage of the Kings.
“You better get back to bed,” Rawley warned him, half-laughing. “If
Peter comes and finds you up, there’ll be the devil and all to pay. I
guess we won’t massacre anybody, Johnny,—at least not to-night.”
“I heard the half-breed make a mock of Peter and of you. I heard
him say that Peter is your father. When he said that, he laughed. His
laugh was evil. Now he shall kneel upon his knees and beg the
forgiveness of Peter and of you. He shall say that he spoke a lie from
his black heart that would like to see others vile, because he is vile. If
he does not say that he lied, I shall kill him. And that half-breed
cousin, Anita, shall own her sin and her son. It is not good that Peter
should be thought the son of that old vulture, when we know that he
is the son of my sergeant. He is not your father. He is your uncle. I
will tell them so, and we will see then if they laugh!”
If unshakable dignity can rave, then Johnny Buffalo was raving.
Rawley tried again to take the rifle gently from the Indian’s grasp; but
the brown fingers seemed to have grown fast to the barrel. Rawley
hated to do it, but his word had been given to Peter and this
unforeseen uprising must be quelled; he therefore took Johnny
Buffalo firmly by the shot shoulder. The old man wilted in his grasp.
Rawley leaned the rifle against the table and helped Johnny Buffalo
back to his bed.
Subdued but knowing no surrender, Johnny Buffalo lay glaring up
at Rawley, even while his lips were twisted with pain. With a
singularly motherly motion, Rawley adjusted the pillows and
smoothed the sheet.
“That’s a nice way to act—start out gunning for my adopted family
the minute I get one!” he scolded with mock severity. “Can’t leave
you a minute but you jump the reservation and go on the warpath.
And here I thought you were civilized!”
He grinned, but in Johnny Buffalo’s eyes the fire did not die. His
thin, old lips would not soften to a smile. The immobility of his face
reminded Rawley of what his Uncle Peter had just said about
Indians: that it is impossible to pry an idea out of their minds, once it
is firmly fixed there. Nevertheless, he sat down beside the bed and
repeated to Johnny Buffalo all that Peter had said concerning Young
Jess’s charge. He was wise enough, however, to refrain from any
attempt to rouse sympathy in Johnny’s heart for that pathetic culprit,
Anita. Rather, he flattered himself by declaring that Peter was
pleased because the tribe of Cramer believed him Rawley’s father,
and he emphasized the need of protecting Peter’s influence over the
two men, and his and Nevada’s interest in the river gold. The
mocking laughter of Young Jess, he declared, was not worthy a
second thought.
 It took Rawley just three hours to bring about an unconditional
surrender to Peter’s wishes in the matter. Even so, Rawley went to
his own bed fagged but feeling that he had done pretty well,
considering Johnny Buffalo’s first intention. But as an indemnity to
the old man’s pride, Rawley had faithfully promised that he would get
their camp outfit up from its hiding place on the morrow, and that he
would pitch their tent as far as was practicable from the tribe of
Cramer. Johnny Buffalo, it appeared, would not attempt to hold
himself responsible for what might happen if he were compelled to
listen to further inanities from Gladys, or to hear the voices of Old
Jess or Young Jess or Anita. Nevada he very kindly excepted from
the general condemnation of the tribe. And Peter, of course, was a
King. He therefore could do no wrong,—in the eyes of Johnny
Buffalo.
It was a secret relief to Rawley that the change could be placed in
the form of a concession to the Indian’s pride. His own pride was
demanding that he should move under his own canvas roof and eat
the bread—so to speak—of his own buying. He had never felt quite
right about taking Nevada’s cabin. He happened to know that their
occupancy had forced her to many little makeshifts. Then the jibe of
Old Jess had made his position as a guest intolerable, in spite of the
quick championship of Nevada and Peter. He had felt obliged to
consider, however, Johnny Buffalo’s welfare. The old man was not
recovering as quickly as he should. Rawley had felt constrained to
stay on his account; but now it seemed likely that a change to their
own tent would really be beneficial. He had not dreamed that Johnny
Buffalo’s Indian pride had been daily martyred by the presence of
Anita and Gladys.
“The scion of chiefs,” Johnny Buffalo had declaimed bitterly,
“should not be forced to become a companion of the squaws. Anita
knows the etiquette of our tribe. Yet she would humiliate me by
forcing me to listen to her chatter. Bah! I am not a squaw, nor a lover
of squaws. Take me to our camp, my son. There I need not submit to
the indignity of their presence.”
So the next morning, when Peter stopped by the porch for a
minute on his way to work, Rawley told him honestly what it was that
he and Johnny Buffalo had burned a light so late the night before to
discuss. Peter seemed to understand and offered the burros and
Nevada for his service. Rawley grinned over the manner in which
Peter had made the offer, but he made no comment. The burros and
Nevada would be very acceptable, he said.
“I had a talk with Nevada last night,” Peter added. “You’ll find she’s
all over her temper. And she knows all the good camping places
between here and El Dorado. You couldn’t stay down there in the
canyon; it’s too hot. There are places, like this basin, where the
breeze strikes most of the day. I want you close. I’ll have Nevada
show you a place down the river, on one of my claims. I don’t
suppose you’ll object to camping on my land, will you?”
Rawley would not, and he said so. And after breakfast he started
out with Nevada, following the two burros which went nipping down
the river under empty packsaddles. There seemed to be certain
advantages in becoming a cousin of Nevada, Rawley discovered.
Their chaperonage had been practically abandoned; they were
accompanied by the burros and only one dog. The trailing cloud of
young Cramers were sharply called off by Aunt Gladys, and Nevada
drove the other dogs back with rather accurately aimed stones.
Anita, for some reason which Rawley was not sufficiently acute to
fathom, failed altogether to put in an appearance. It was the first time
since Rawley came into the basin that Nevada prepared to set off
without her grandmother.
Nevada, in her high-laced boots, khaki breeches and white shirt
open at the throat, walked with her easy stride down the faint trail
behind the burros. Rawley followed her, wondering man-fashion
what thoughts she was thinking, how she felt about him, whether she
was glad to be setting out like this with him for trail partner instead of
her grandmother, and what she thought of him as a cousin.
He was not a particularly shy young man; there was too much of
his grandfather in his make-up not to have had certain little romantic
adventures of his own. He would have told you, with a bit of cynicism
in his tone, that he knew girls and that they were all alike. But he was
beginning to discover that he did not know Nevada Macalister. Now
that he seemed to have become irrevocably her cousin by diplomacy
and tribal belief, he was disposed to make what use he could of the
relationship. But after half a mile of traveling with no more than an
occasional monosyllable for Nevada’s contribution to the
conversation, Rawley was compelled to admit to himself that the
cousin business was not working as he would like to have it.
In view of her emotional outbreak last night, Rawley could not
quite bring himself to the point of asking her outright how she liked
her new cousin. But the question kept tickling his tongue,
nevertheless. Then he reflected that Nevada was rather generously
supplied with cousins, none of them definitely desirable. From that
thought it was only a short jump to the next inevitable conclusion.
Nevada, he decided, had placed him mentally alongside those other
pestiferous cousins, the offspring of Gladys and Young Jess. Or if
she had not, she was surely according him the same treatment.
As a romantic chapter in their acquaintance, the trip was a flat
failure. Nevada was businesslike,—and aloof. Rawley’s faint hope
that some unforeseen incident would occur to shock Nevada out of
her insouciant mood died of inanition. The camp outfit they found
exactly as it had been left, except that a rat had rashly decided to
make a nest in a fold of the wrapped tent. This did not seem to
interest Nevada in the slightest degree. She helped him with the
packing and did not seem to care whether he hurt his newly healed
arm or not. They returned as they had gone,—Nevada silent,
following the burros that plodded sedately homeward under their
loads, Rawley trailing after her in complete discouragement over the
rebuffs his friendly overtures had received.
They did not so much as see a rattlesnake.
 CHAPTER NINETEEN
THE EAGLE STRIKES
The month of inaction which followed fretted Johnny Buffalo
nearly as much as the companionship of the squaws had done. In
his boyhood he had been trained to serve his sergeant. For fifty
years that service had been uninterrupted by ill health or accident. It
irked him now to lie idle and watch Rawley burn his fingers on the
handle of the frying pan, or wash the dishes from which Johnny
Buffalo had been fed.
The long days when Rawley was away with Peter were lonesome.
There was nothing to do but to seek sedulously after comfort, which
is so rare a thing in a camp beside the Colorado in summer that
every little whiff of cool breeze is prized, every little change in the
monotonous diet makes an impromptu banquet. Sometimes Nevada
walked down to camp with things she herself had cooked; but
Johnny Buffalo had taken care to insult Gladys and Anita so
definitely that they refused to come near him.
“I am well enough now to walk,” he announced one evening, when
he had insisted upon cooking the supper. “To-day I climbed to the top
of that hill. In a sack on my shoulder I carried a rock that weighed
twenty-five pounds. I am well. We can go now and find the gold.”
“You packed a rock up that hill?” Rawley laid his hands on his hips
and squinted at the hill indicated. “You ought to get sun-struck for
that. But if you think you’re up to it, we can hit the trail to the
mountain about day after to-morrow. I’ll have to drive up to Nelson
to-morrow to get more grub and the mail. You might borrow the
burros from Peter and meet me at the mouth of the canyon. That will
save time and give you a chance to try out your shoulder.”
Johnny Buffalo actually grinned and stepped more briskly than
was his normal gait, as if he would prove himself as spry as any
young man of twenty-six.
 Thus for ten days they wandered through rocky gorges, and
climbed the steep sides of hills, and returned to their camp for fresh
supplies and a day or two of rest. The “great and high mountain” in
the distance had seemed to recede before them as they walked.
They had been three days in reaching its base. Another two days
had served to take them over the top and down on the other side
westward. There their trail seemed to end, for that side of the
mountain was almost entirely covered with loose rubble of
decomposed rock. There were no cliffs or jagged rocks anywhere
that they could see.
Since Peter had burned the code, and the list of references was in
St. Louis with Grandfather’s Bible, they were compelled for the
present to depend altogether on memory. But Rawley could repeat
the code from beginning to end without hesitation. The only
explanation, then, of their failure was that either he had made a
mistake somewhere in writing down the marked passages or
Grandfather King had marked them wrong.
Rawley astonished Nevada somewhat by asking to borrow her
Bible. But when he received it he could not remember the
references, so that he was no better off than before. One thing was
certain: the only great and high mountain within sight of El Dorado,
looking north, with “Cedar trees in abundance scattered over the
face of the high mountain” had no cliffs upon its western side. When
the mountain itself failed to measure up with the description, the
whole code fell flat. It was a big country, and it was a rough country.
A man might spend a lifetime in the search.
“My sergeant did not lie,” Johnny Buffalo contended stubbornly.
“He was a great man. He did not make mistakes. When he said the
gold was there, in the clefts of the jagged rocks, it was there. He said
it.”
“He said it—fifty years ago,” Rawley retorted rather impatiently. “I
didn’t see any gold formation anywhere on that mountain. It’s true
that ‘Gold is where you find it’; but it leaves earmarks in its particular
neighborhood for the man who knows how to read the signs. If there
is any gold on that mountain, some one carried it there.”
“There is gold where my sergeant said there is gold,” Johnny
Buffalo insisted. “I shall look until I find.”
 “You will need winter quarters, then,” Rawley observed grimly,
rummaging for his sweater. October was hard upon them, and the
wind was chill. “Tell you what, Johnny. I’ll have to get out and earn
some more money, anyway. I have a dandy offer that came in the
last mail. It’s a big job, and it ought to net me a thousand dollars,
easy. You remember that spring we passed, back here three or four
miles? It isn’t far from the trail. There’s plenty of wood, and a little
prospecting there might turn up something. I noticed as we came
through that the country looked pretty good. I’ll help build you a cabin
there and get you fixed up for winter. Then I’ll go and report on this
mine—and come back, maybe, after I’m through. Peter’ll see that
you have everything you need while I’m gone.”
Johnny Buffalo nodded approval. “All winter I will hunt for the gold
my sergeant gave you,” he declared. “He said it was on the high
mountain. I shall find it.”
Rawley had long ago learned that argument was a waste of time
and breath. All the while they were building the cabin, Johnny Buffalo
talked of finding the gold while Rawley was gone; and Rawley did
not discourage him. He was saving a secret for the old man, and he
was in a hurry to have it complete before he must leave.
Rawley’s mother had offered for sale the furniture and belongings
of the west wing, and Rawley had surreptitiously bought them for a
fair price through the friendly dealer who had known him since
Rawley was a child. The things were stored ready for shipping.
Rawley wrote for them; and on the day when the truck was to bring
them to the end of the road nearest Johnny’s winter quarters, he
encouraged Johnny to start on a two-day trip to the mountain. Peter
and Nevada arrived with the burros before Johnny had much more
than walked out of sight.
Never mind what it cost those three in haste and hard work. When
Johnny Buffalo dragged himself wearily to the cabin at dusk on the
second day, he walked into an atmosphere poignantly familiar. Even
the wheel chair had arrived with the rest of the things. That, however,
Rawley had left crated and stored in the little shed adjoining the
cabin. Everything else he had unpacked and arranged as he had
seen them in the west wing.
 Peter and Nevada had lingered, waiting for the old man’s return;
but after all they lacked the courage to follow him when he went
inside. He was gone a long while. The three sat out on a rock before
the cabin and watched the moon slide up from behind a jagged peak
across the river. They did not talk. Splendid dreams held them silent,
—dreams and their conscious waiting for Johnny Buffalo.
Even when he came from the cabin there was no speech amongst
them; Johnny Buffalo looked as though he had been talking with
angels.
A few days after that, Rawley went away to his work, content
because he had wheedled from Nevada a promise to write to him
and keep him informed of Johnny Buffalo’s welfare and the progress
of the dam. He expected to return in a month. But instead of coming
he wrote a long letter.
He had finished the mine report and was about to leave for
Washington, he said. The president of the School of Mines where he
had studied wrote him, asking if he would not offer his services to the
government, which was badly in need of men for research work.
Minerals hitherto in little demand had suddenly become
tremendously important,—for while the country was not yet at war it
was quietly preparing for such an emergency. He told Nevada that,
much as he disliked to change his plans, it was too good a chance to
pass up, even if his loyalty to the government did not impel him to
accept the tacit offer. He would come in contact with some of the
biggest men in the game, he wrote.
In April, when war was actually declared, Rawley was already
thoroughly shaken down into his job. He still wrote twice a month to
Nevada, but his letters became shorter,—as if they were written in
stray minutes snatched from his duties. An interesting assortment of
postmarks Nevada collected during the ensuing two years. Every
State in the Union that could flaunt a mineral product seemed to be
represented. Her replies were usually about two jobs behind him, so
that letters with the Nelson, Nevada, postmark trailed patiently after
Rawley wherever he went.
During the war, his mother saw him just once, when he happened
to be passing through St. Louis and could stop over for a few hours.
Johnny Buffalo, Peter, and Nevada saw him not at all.
 CHAPTER TWENTY
NEVADA ANALYZES
On a certain day in June, Rawley left his car at Nelson and started
afoot down the trail to Cramers. Although the war was over he was
still in the service of the government. A bit leaner, a bit harder-
muscled, steadier of eye and of purpose, with a broader vision, too.
Rawley had been making good.
After more than two years away from this particular point on the
Colorado, old emotions came sweeping back upon him as he caught
sight of this bold peak or that wild gorge, familiar landmarks along
the trail. Halfway to Cramers, he turned aside and followed a dim
trail that went climbing tortuously up a narrow canyon and so
reached a bold hillside where the cabin of Johnny Buffalo squatted
snugly beside the spring.
Johnny was absent,—probably still hunting for the gold, Rawley
thought, as he grinned to himself. After so long a time spent wholly in
service to others, with the weal of his country always in the front of
his mind, the search for his grandfather’s gold mine seemed a shade
less important than it had been two years ago. He had the Bible and
the old diary with him, but that was partly to please Johnny Buffalo
and because he thought the books might be interesting to Peter. For
himself he had not much hope of finding the cleft in the rocks; for
Johnny Buffalo the quest would be a wholesome object in life.
Johnny Buffalo would continue the search from no selfish motive, but
in a zeal for Rawley’s welfare. There was a difference, Rawley
thought, in the way you go at a thing.
He left a note for Johnny on the table and went on down the hill
and back into the trail to the river. At the edge of the basin he
stopped and surveyed the somewhat squalid huddle of buildings,
wondering why it was he felt almost as if this were a home-coming.
Perhaps it was a fondness for his Uncle Peter, and because Nevada
had kept the place fresh in his mind with the letters she had written
him.
Two strange dogs were added to the hysterically barking pack that
rushed out at him as he drew near. Five children instead of four
grouped themselves and stared. Gladys appeared in the open
doorway of her cabin; a fatter Gladys, with another baby riding
astride her hip. The tribe of Cramer was waxing strong.
He was sure that Gladys recognized him, but with the stolidity of
the race which dominated her nature, she merely stared and gave no
sign of welcome. Rawley kicked a dog or two that seemed over-
serious in their intentions and kept straight on. When he reached the
hard-trodden zone immediately before the cabin, he lifted his hat and
spoke to Gladys.
“Hullo,” she grinned fatuously. “We don’t see you for a long time.”
Anita came to the door, looked out and nodded with an
imperturbable gravity that always disconcerted Rawley. He asked for
Peter and Nevada. Peter was at work, Gladys told him vaguely. And
the clicking of a typewriter in the rock dugout told him where Nevada
might be found.
Rawley was amazed, almost appalled at the agitation with which
he faced her. In the press of his work, of meeting strange people and
seeing strange places, he had thought the image of Nevada was
blurred; a charming personality dimmed by distance and the urge of
other thoughts, other interests. But when he held her hand, looked
up into her eyes as she stood on the step of the porch, he had a
curious sensation of having been poignantly hungry for her all this
while. He found himself fighting a desire to take her in his arms and
kiss her red mouth that was smiling down at him. He had to remind
himself that he hadn’t the right to do that; that Nevada had never
given him the faintest excuse to believe that he would ever be
privileged to kiss her.
He sat in the homemade chair on the porch and, because looking
at Nevada disturbed him unaccountably, he stared down at the river
while they talked. He wondered if Nevada really felt as unconcerned
over his coming as she sounded and looked. She was friendly,
frankly pleased to see him,—and he resented the fact that she could
speak so openly of her pleasure. She could have said to any
acquaintance the things she said to him, he told himself savagely;
she was like all her letters, friendly, unconstrained, impersonal. It
amazed him now to remember that he had been delighted with her
letters. If at first he had wished them more diffident, as if she felt the
sweet possibilities of their friendship, he had come to thank the good
Lord for one sensible girl in the world. Nevada had no nonsense, he
frequently reminded himself. She didn’t expect the mushy love-
making flavor in their correspondence. He could feel sure of Nevada.
Now it maddened him to feel so sure of her; so sure of her
composed friendliness that left no little cranny for love to creep in.
She liked him,—in the same way that she liked Peter. He could even
believe that she liked him almost as well as she liked Peter; that he
stood second in her affections before all the world. Covertly he
studied her whenever the conversation made a glance into her eyes
quite natural and expected. She met each glance with smiling
unconcern,—the most disheartening manner a lover can face.
“You’ve grown, Cousin Rawley,” she said. “Yes, I’ve got your home
name on my tongue—from Johnny Buffalo, I suppose. Well, you
have grown. I don’t mean your body alone, though you have filled
out and your shoulders look broader and stronger, somehow, even
though you may not weigh a pound more. But you’ve grown
mentally. There’s a strength in your face—an added strength. And
your eyes are so much different. You keep me wondering, in
between our talk, what is in your mind—back of those eyes. That’s a
sure sign that a great, strong soul is looking out. It’s been an awful
two years, hasn’t it?”
“It has,” Rawley answered quietly, his mind reverting swiftly to
several close squeaks from the enemy at home.
“Two years ago you’d have said ‘You bet!’ just like that. ‘It has’
wouldn’t have seemed expressive enough. That’s what I’m driving at.
Now you can just say ‘It has’, and something back of your eyes and
your voice gives the punch. Cousin Rawley, you can cut out all
exclamatory phrases from now on, if you like. The punch is there.
I’ve seen other men back from service. One or two had that same
reserve power. The others were merely full of talk about how they
won the war. It’s funny.”
 Rawley did not think it was funny. She had lifted his heart to his
throat with her flattering analysis and had dropped it as a child drops
a toy for some fresher interest. He was all this and all that,—and she
had seen other men return with the same look. Right there Rawley
silently indulged himself in his strongest exclamatory phrase in his
vocabulary.
Nevada had turned her head to call something in Indian, replying
to her grandmother’s shrill voice. She did not see what lay back of
Rawley’s eyes at that moment,—worse luck.
“Well, I wanted to get in and help. Gladys and Grandmother
knitted sweaters and socks, and so did I. I wanted to be a Red Cross
nurse—was there a girl in America who didn’t?—but Uncle Peter
wouldn’t let me go. He said I was needed here, to help hold things
together. But I’ll tell you what I did do. I went into the old diggings
and mined. I found a stringer or two they hadn’t bothered with, and I
mined for dear life and sent every last color to the Red Cross. Uncle
Peter was helping, too—I mean giving all he could—but I wanted to
do something my own self. And do you know, Cousin Rawley,
Grandmother got right in with me and shoveled gravel to beat the
cars! I didn’t write you about it—it seemed so little to do. And
besides, I didn’t realize then the importance of living up to you. But
with that—that Sphinxlike strength you’ve acquired, I’ll just inform
you that your Injuns were on the job.”
“I knew it, anyway. And you did more good than your personal
service in hospital could have done. It took money to keep the
nurses going that were on the job, remember.”
“Two years ago,” mused Nevada, “you’d have called me on that
Sphinx remark and for calling myself Injun. Yes, you have grown.
You can keep to the essential point much better than before. Well,
and how is Johnny Buffalo? I haven’t seen him for a week.”
“Nor I for over two years. I left a note on his table. Nevada, how
long has he had that wheel chair of Grandfather’s standing across
the table from his own?”
Nevada looked at him studyingly until Rawley, for all his vaunted
strength, found his eyes sliding away from the directness of her
gaze.
 “Cousin Rawley, if you have grown hard, you won’t sympathize
with Johnny Buffalo, or understand. For more than a year, now, he
has believed that his sergeant comes and sits in that chair to keep
him company. He really believes it. You mustn’t laugh at him, will
you?”
Rawley was staring down at the always hurrying river. He said
nothing.
“Just don’t laugh at Johnny,” Nevada urged. “And don’t argue with
him. It’s a comfort to him to believe that. He doesn’t always keep the
chair at the table. Sometimes it is by the window, or close to the fire
when I go there. I think he moves it just as he would if your
grandfather were living there with him.”
“That’s nonsense!” Rawley spoke sharply.
“It’s a comfort to Johnny Buffalo,” Nevada observed calmly. “I’m
glad I saw you first, if that is your attitude. Johnny Buffalo has been
brighter and happier, ever since he first thought he saw your
grandfather walk in at the door and stand smiling down at him. He
insists that his sergeant has his legs back, and that not a day passes
but he comes and sits awhile with him. He—there’s something he
won’t tell me, but he’s very anxious to see you, especially. I think it is
something concerning your grandfather.”
“Oh, well, if it’s any comfort to the old man—” Rawley frowned, but
his tone was yielding.
“Then do, please, act as if you believed your grandfather is there
when Johnny says he is there! You needn’t pretend to see him. I
never do. I always say I can’t see him; and then Johnny Buffalo tells
me just how he looks, and what he says. It pleases him so! He will
be sure to have his sergeant meet you, Cousin Rawley. And you
must pretend to believe. He’s just waiting for you to come, so that
something important can take place. He wouldn’t even tell Uncle
Peter what it is.” Nevada leaned dangerously toward Rawley and laid
a hand on his, apparently as unconscious of the possible results as
is a child who picks up an explosive.
“Promise me, Cousin Rawley, that you’ll be careful not to hurt
Johnny’s feelings.” Her hand closed warmly over his.
 Rawley’s silence was not the stubbornness she seemed to think it.
He was holding his teeth clamped together, trying to reach that quiet
strength of soul she had naïvely credited him with possessing. He
had tried to hold himself together, to refrain from making a fool of
himself, and she had mistaken the effort for strength of soul, he
thought with secret chagrin. Oh, as to Johnny Buffalo—
“I should feel very badly if I knew that I had hurt any one’s
feelings,” he said. “Least of all, Johnny Buffalo. If he can be happy
with an hallucination, I shall not disturb his happiness. But that
means a mental letting go, according to my way of thinking. When he
takes to having delusions, he’s weakening. I don’t like that. I can’t be
with him, you see. I have a few days to myself, and then I must be
on the job again.”
“Oh. I thought you would be here for awhile, anyway.”
Rawley tried to extract some comfort from Nevada’s tone of
regret. But her regret was, after all, too candid to mean anything
especial, he feared. He did not make the mistake of asking her if she
really minded his going again so soon.
“How is the dam coming along?” That, at least, would be a sane
subject, he hoped.
“Oh—it’s coming along. I believe they’re all across the river, to-
day.”
She did not seem eager to pursue that subject, either. He began
to wonder more than ever what was in her mind. Something she
would not talk about, he knew. But presently she pulled herself out of
her preoccupation.
“Can you imagine that sliding volume of water being halted in all
its hurry and made to stop running to the gulf; thwarted in its whole
purpose?” she asked dreamily. “I’ve watched it all my life.
Sometimes it’s savage and boils along, with driftwood and débris of
all kinds—I saw it at Needles, once, in flood time. It was awful. Then
to think how three men have lived beside it and planned and worked
for years and years, to stop all that tremendous movement and pen it
up in the hills and—it seems to me that it’s like life. It goes hurrying
along, too, for years and years, and its power is devastating and
awful, sometimes. And then—after all, it’s so easy to stop it.”
 “Yes,” said Rawley, his thoughts forced back again to things he
would like to forget. “It’s easy to stop it. Like that.” He snapped his
fingers. “A man standing so close to me our shoulders rubbed was
stopped in the middle of a sentence. We were talking. I asked him
something about the mine. He was telling me. A cable broke, and the
end of it snapped our way and caught him in the head. Life stopped
right there, so far as he was concerned. He wasn’t given time to
finish what he was saying.”
Nevada was staring at him, her lips parted, the easy flow of her
thoughts halted by the horror of the picture he had drawn with a few
quiet words. So few words—spoken so quietly, she thought fleetingly.
“I—didn’t know—right beside you! It might have—Weren’t you
hurt?”
Rawley lifted a hand to his cheek, where a fine, white line was
drawn.
“The tip of one strand flicked me there,” he said. “Made a nasty
gash.”
The pallor in Nevada’s face deepened. She shivered as if a
sudden chill had struck her skin.
“Well,” said Rawley, after a further five minutes of staring at the
river. “I’ll be getting back. Tell Peter I’ll be down again. Or if he can
take the time, have him come up, will you?”
“Why don’t you call him father?” Nevada asked him. “You aren’t
ashamed of him, are you?”
Rawley looked at her, the truth on the tip of his tongue. But he
closed his lips a bit more firmly, smiled down at her and shook his
head.
“Peter and I understand each other,” he told her enigmatically and
went away.
He quite agreed with Nevada. Even in times of peace, life could
almost be called devastating.
 CHAPTER TWENTY-ONE
THE TRUTH ABOUT RICHES
“To-morrow,” said Johnny Buffalo, with a transparent air of
triumph, “we will go to the cleft in the rocks, by the path which no
man knoweth, and you shall go down into the deep pit and find the
gold.”
“What’s that?” Rawley looked up from crowding tobacco into his
pipe after a most satisfying supper. “You found it, did you?”
“My sergeant led me to the place,” Johnny Buffalo stated gravely.
“There was a mistake. The great and high mountain which holds the
gold was not that greatest mountain which we can see. There were
cedar trees scattered over the face of the mountain when my
sergeant found the gold. That was many years ago. Now there are
no cedar trees or trees of any kind. That is why we could not find the
place. One year ago, my sergeant came and led me to the spot.”
“Is the gold there?” Rawley leaned forward, studying the old
Indian through half-shut eyes.
“I did not go down into the pit. My sergeant would not permit me to
go. He says that you will go, and that you will there learn the truth
about riches. He told me that I must not go down and look, for it
would not be good that I should see what will be revealed to you.”
Johnny Buffalo spoke as if he were reciting a lesson. His face was
turned toward the empty wheel chair, drawn before the open window.
Rawley frowned over the lighting of his pipe. The mystical
message made little impression on his mind, but he did worry over
the Indian’s implicit belief in it. His promise to Nevada bound him to
silence on the subject of hallucinations, however, even though he
had in mind several things which he would like to say.
Johnny Buffalo, sitting straight-backed with his hands spread palm
down on his knees, related all the incidents of his life during the past
two years. Queo had been accused of other murders, and after a
particularly heinous one at the Techatticup mine had disappeared
altogether. Once Johnny Buffalo had seen him and had taken a shot
at him, but again the gun had kicked,—or perhaps his aim was not
too good. He had missed. Once his cabin had been robbed of food,
and he suspected the outlaw of committing the depredation. Of the
tribe of Cramer he would say little. Not once in the two years had he
been in their camp, he said. Peter and Nevada came often to see
him. They were good to him. His sergeant had come, and he had
seen him. His sergeant sometimes spoke to him. Perhaps Rawley
would see him.
Rawley did not think so, but he refrained from voicing his doubt.
As tactfully as possible he avoided the subject and told some of his
own adventures, to which Johnny Buffalo listened with polite
attention. It was plain to Rawley that his mind was given up to
another matter, and that he was merely waiting with his Indian
patience until he could guide his adopted son to the secret cleft on
the side of the mountain.
“No man has been before us,” he declared emphatically, when
Rawley questioned him. “Bushes have grown in the cleft until I could
not have found it or suspected that a cleft was there if my sergeant
had not shown me the spot. The cleft is there. I have seen it. The
bushes are very old, and there is much dead wood. There is the
great heap of stones, and there has been a dead tree. But it is gone
many years and only the root is left to show that it once stood joined
to the great heap of stones. When the sun comes I will show you.”
He was punctiliously true to his promise, for the sun was not ten
minutes above the peak across the river when Rawley stood beside
the “Great heap of stones ... joined to a dry tree”, or what even he
could see had once been a dry tree. It had been an unmerciful trail,
and he could easily believe that it was a path which the eye of man
had not seen. Indeed, it was not a path at all, but a line of least
obstruction through an upheaval of what Rawley’s trained eyes
recognized as iron-stained quartz and porphyry.
The place was almost inaccessible, and from a short distance it
resembled a blow-out of granite so much that no prospector would
trouble to investigate. Besides, Johnny Buffalo explained that this
had been a popular habitat of snakes, and that he had spent a great
deal of his time, since the location of the spot, in hunting
rattlesnakes. He proudly added that he had earned many dollars in
extracting the oil and in selling the skins. He feared that he had not
gathered them all, however, and he warned Rawley against setting
his foot carelessly amongst the rocks.
Johnny Buffalo then gathered dry leaves and started a fire in the
brush. So much dead wood underlay the growth that the crevice was
presently a furnace.
“If any snakes are there, they will come out,” he observed grimly.
“Also, light will go down, so that you will not stumble in darkness. I
know what my sergeant meant in the message: ‘Take heed, now
... that is exceeding deep.’ You will need light.”
Rawley nodded. He was watching the flames curiously.
“By Jove, Johnny, I believe you are right,” he exclaimed, pointing.
“Do you see that? There is a strong draught from beneath. There’s
an opening down there, sure as anything. And I’ll admit to you right
now that this is gold formation blown out here. The iron stain is a
good mask for it. I can readily believe that it hasn’t been prospected.”
“My sergeant does not speak lies,” Johnny Buffalo retorted
imperturbably. “I know that it is so.” Whereupon he gave chase to a
rattlesnake that had slipped out from between two tilted bowlders
and went sliding sinuously away. With a crude trident, long of handle
and tough and light, he pinned the snake to the ground and neatly
sliced off its head with a light ax which he carried suspended from
his belt.
“Here’s another,” Rawley told him, and Johnny Buffalo, moving
with surprising agility, caught that one also.
“For a time I gathered the venom in a bottle,” he informed Rawley
in his serious tone. “But now I take only the body. When you go
down into the pit there will be no snakes until you reach the bottom.
Then you look out.”
Rawley was sufficiently impressed to borrow the trident, which
was barbed and could kill as easily as it could capture. So, when the
fire had died and the rocks had cooled a little, he went down into the
pit.
A blowhole it was, such as is frequently found in a country so torn
by volcanic action. As he descended he read the signs at a glance,
—signs which to a layman would have meant nothing whatever.
Beneath all this, said the rocks to Rawley, there should be gold. His
pulse quickened as he worked his way downward, seeking foothold
precariously where he might. The thought that Grandfather King, of
all the millions of men in the world, was the only one who had ever
dared these depths, thrilled him with pride. Not even the Indians had
known of it, he was sure. He wondered how his grandfather had
managed the snakes, and then it occurred to him that Grandfather
King might have discovered this place late in some season after the
snakes had been overcome by their winter lethargy.
He breathed freer when his feet crunched in coarse gravel and he
knew that he had reached the bottom. He had encountered no
snakes, which he considered good luck, especially since he had
needed hands and feet and all his great strength to negotiate the
descent, and had been compelled to abandon the trident before he
had gone fifty feet. As nearly as he could estimate, the blowhole was
well over two hundred feet in depth, and there were places where he
had no more than comfortable room for his body. The flashlight hung
on a thong around his neck showed him how terrific had been the
explosion that had torn this crevice open to the surface.
Rawley stood in a cavern probably ten feet high and extending
farther than his light could penetrate in two directions, which his
pocket compass showed him as east and west. So far the code was
correct. The width he estimated as being approximately thirty feet,
although the walls drew in or receded sharply, as the formation
turned hard or soft. He faced toward the east and went forward,
pacing three feet at a stride, his flashlight throwing a white brilliance
before him.
Seventy-two strides down the high, tunnel-like cavern brought him
to the “River of pure water.” There he stopped and stood, turning his
light here and there upon the walls, the water, the gravel. His heart,
that had been beating exultantly as his hopes rose higher, slumped
and became a leaden weight.
Gold had been there. Of that he had no doubt whatever. But the
placer had been mined,—gutted and abandoned. He apprehended
at once the truth; that here was an underground stream, one of the
sunken rivers for which the desert country is famous—that, or a