■ ■ ■ ■ ■ ■ ■■ First Edition ■ ■ ■ ■ ■

■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47289560/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Notos Say■ 95 1st Edition Kolektif

https://ebookstep.com/product/notos-sayi-95-1st-edition-kolektif/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
■■■■ First Edition Islamic House

https://ebookstep.com/download/ebook-44434928/

Aandhar First Edition Jhilam Gupta

https://ebookstep.com/product/aandhar-first-edition-jhilam-gupta/

Burner (Gray Man) First Edition Greaney

https://ebookstep.com/product/burner-gray-man-first-edition-
greaney/

■■ ■■■■■ First Edition ■■■■ ■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-29274668/

Mi Lucha First Edition Adolf Hitler

https://ebookstep.com/product/mi-lucha-first-edition-adolf-
hitler/
Table of contents

க 4
தைல 6
ெபா ளட க 7
அ தியாய 1 8
அ தியாய 2 11
அ தியாய 3 14
அ தியாய 4 17
அ தியாய 5 19
அ தியாய 6 21
அ தியாய 7 23
அ தியாய 8 26
அ தியாய 9 29
அ தியாய 10 31
அ தியாய 11 33
அ தியாய 12 35
அ தியாய 13 36
அ தியாய 14 38
அ தியாய 15 40
அ தியாய 16 42
அ தியாய 17 46
அ தியாய 18 49
அ தியாய 19 51
அ தியாய 20 53
அ தியாய 21 56
விேவ ஜா கிரைத! 58
க
 Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Free help authoring tool

தைல

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Produce online help for Qt applications

ெபா ளட க
 விேவ ஜா கிரைத!
அ தியாய 1
அ தியாய 2
அ தியாய 3
அ தியாய 4
அ தியாய 5
அ தியாய 6
அ தியாய 7
அ தியாய 8
அ தியாய 9
அ தியாய 10
அ தியாய 11
அ தியாய 12
அ தியாய 13
அ தியாய 14
அ தியாய 15
அ தியாய 16
அ தியாய 17
அ தியாய 18
அ தியாய 19
அ தியாய 20
அ தியாய 21

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Easy EPub and documentation editor

அ தியாய 1
 தடயவிய எ ப சில ச ட தி ேதைவக காக பய ப த ப ம வ
க வி
- விேவ கி டயாியி

1
சி னிமா ேகா அகல திைரயி கிழ கதாநாயக ,
ேம க ேமனி உபய தா ஹீேராவாக மாறி மா வ யி
ெஹ கா டைர ர தி ெகா க திேய டாி விசி பற த .
வி ல ைகயி ெமஷி க ைன ைவ ெகா ஹீேராைவ
மா ைட தவிர சகல ைத டா .
பா ஆ உ கா பட பா ெகா த
ச ப மா தைலயி அ ெகா ப க தி உ கா தி த
ேஷாபனாைவ பா தா .
“இ தா தமி பட ேவ டா ேவ டா
ெசா ேன .. நீ ேக கைல....”
“லாஜி ெக லா பா காதீ க.”
“ ‘ ைளைய கழ ஓரமா ெவ பட பா க வர ’
ேப ப ல விள பர ேபா தா சாியா இ தி . நா ப ேத
வய ஹீேரா பதிேன வய ெபா ேணா ய பாடற ந ம தமி
பட ல ம தா நட . அ ேக பா மா வ ைய
ஓ கி ேட ெஹ கா ட தாவறா .”
திேய ட விசி ச த தி உைற ேபாயி .
“ேபாலாமா ேஷாபனா...? நா இ ெகா ச ேநர இ த
திேய ட ல இ தா பிேள எ ேபா கிாீைன
கிழி சி ேவ ...”
ேஷாபனா சிாி ெகா ேட எ தா .
“சாி வா க.. ேபாலா ...! பட இ ப நிமிஷ ல
சி ேபா . ட வ டா காைர எ க யா .”
ச ப மா ேஷாபனா எ தா க . ஹீேரா இ ேபா
ெஹ கா டைர ப றி ெகா ெதா க - வி ல ஹீேராவி
ைகைய த காலா மிதி ெநாி ெகா தா .
“இ க... பா ேபாலா ” ேஷாபனா நி க ச ப மா
சிாி தா .
“ஹீேரா கீேழ விழ மா டா .. நீ ைதாியமா வா ேஷாபி...”
இ வ ெவளிேய வ தா க .
 சாி ேபான காாிடாாி நட தா க .
“மணி எ ன க...?”
“பனிெர டைர..”
“இனிேம ெசக ேஷா ெக லா வர டா க.”
“ஏ ...?”
“ க ெக ... காைலயில சீ கிரமா எ திாி க யறதி ைல...
நீ க எ மணி வைர ப கற மாதிாி எ னால க
மா...?”
இ வ காாிடாைர ெகா கீேழ வ தா க .
பிர மா டமான அ த கா பள திேய ட வல
ப கமா கா பா கி ெதாிய ச ப மா ெசா னா .
“ேஷாபி..! நீ இ ேகேய நி .. நா காைர ைர ப ணி இ ேக
ெகா வ டேற . நீ அ ப ஓரமா நி ...”
ேஷாபனா ஓரமா ேபா நி ெகா ள ச ப கா பா கி ைக
ேநா கி ேபானா .
பனியி நைன ெகா த உய த ஜாதி கா க
ம தியி ச ப மா நட தேபா பி ப க அ த ர ேக ட .
“ஹேலா ச ப மா ...!”
தி பினா .
ஒ சீேலா கா ப க தி யாேரா மசமச பா ெதாி தா க .
“ யா ..?”
உ வ ெந கி வ த .
“எ ைன ெதாியைலயா ச ப மா ... நா தியாேன வர .
இ -ெட இ ட ாிய எ பிஸனி ெர ேப ஒ
தடைவ மீ ப ணிகி ேடாேம...?”
“எ ... எ ...! ஹ ... ஆ .. ...?”
“ெவாி ஃைப ...! நீ க உ க மைனவி பட வ தீ க
ேபா ...?”
“ஆமா...! நீ க...?”
“நா பட தா ... ப தனியா வ ேத . ஒ ஃ ஊ
ேபாயி கா...”
“ந லேவைள... அவ க இ த பட ைத பா கிற
ெகா ைமயி த பி டா க...”
தியாேன வர சிாி தா .
“ெவாி ஹாாிபி ...! இ ப ெயா பாடாவதி பட ைத
எ கிற காக ேகா கண ல பண ைத ெசல ப றா க.
அ த பண ைத ெவ ஒ இ ட ாி க னாலாவ ஒ
நா ேப ேவைல கிைட ...”
“அ ப பா தா சினிமா யா எ கிற ...? இ னி
இ தியாவி இ கிற ம க வயி ேசா இ லாதைத
ப தி ட கவைல படமா டா க.. சா பட வரைல னா
க ன ல ைகைய ெவ கி உ கா வா க...
ெபா க தீபாவளி பட வரைல னா தமிழ
ப ைகேய ெகா டாட மா டா .”
“சாியா ெசா னீ க.. ச ப மா ..! ைப.. த.. ைப... பிசின
எ லா எ ப ேபாயி ..?”
“எ லாேம ேகாயி ... எ னாமி க பரைலேசஷ
வ தா வ த ... தி ஆ . உ க ெட ைட பிசின
எ ப ...?”
“ஃ ேளாாி ஷா இ .... ஒ நாைள ந ம மி ப க
வா கேள .”
“அவசிய வ ேற ... ... ... ைந .”
“ ைந .” ச ப மா ைகயைச விைட ெப ெகா
கா பா கி கி ேகா யி இ த த ைடய கா டஸா காைர
ேநா கி ேபானா .
கா கதவி லா ைக வி வி உ ேள ேபா சாவிைய ெசா கி
இ னீஷியைன உ பினா . அ ஆேரா யமா கைன வி
நக த .
இைடெவளி கிைடயி காைர ெம வா உ ெகா
ேஷாபனா நி றி த இட வ தா .
ேலசா விய ேபானா .
ேஷாபனா நி றி த இட ெவ ைமயாக இ த .
‘இவ எ ேக ேபானா ...?’
ச ப மா காைர வி இற கி க ரா ழ ப ைத ஒ ட
ைவ ெகா பா தா .
க க த படவி ைல.
திேய ட ேள ஹீேரா வி லைன ர எ
ெகா பத அைடயாளமா விசி ச த காைத ைள த .
‘ேஷாபனா எ ேக..?’
ச ப மா பய ேதா காாிடா ப க பா ெகா
ேபாேத - ஒ ணி மைறவி ெம ள ெவளி ப டா
ேஷாபனா. ேவகமா அவைன ேநா கி வ தா .
ச ேற ேகாபமா அவைள பா தா ச ப மா .
“ேஷாபி...! இ எ ன விைளயா ?”
“ேகாபி காதீ க.. ல பா கி கி என ெதாி ச
ஒ த வ ைய எ க வ டா . அவ க ல படாேம
மைறய ேவ யதாயி ...”
ச ப மா ேநாகாம த தைலயி அ ெகா டா .
“இ த பய எ ப உ ைன வி ேபா ேமா?”
“ெவாி சி பி ..”
“எ ன...?”
“உ க ைகயால தா ைய க கி ட பிற ...”
“உடேன அ த விஷய வ விேய...! வ கா ல ஏ ...”
ேஷாபனா பா வி கா ஏறி
ெகா டா .
ச ப மா யாி ைக ைகயா திேய ட ெவளிேய
வ தா .
சாைல ெவறி ேசா கிட க - ளி கா இ வைர
அல பிய .
“ேஷாபி...”
“ ...”
“என ம உ க ல தா க ட கிற ஆைச
இ ைல நிைன கறியா...?”
“ஆைச இ கிற மாதிாி ெதாியைலேய...?”
“எ கால வர ேவ டாமா...? ல ஒ தி நா க ன
தா ேயா ச ட வமாக ச மண ேபா உ கா தி கா.
அவைள சாி க டாேம எ ப உ க ல தா ைய க ட
...?”
“அ ப னா கால ரா நா உ க ெட னிதானா?”
“ஏ அ த வா ைதைய ெசா ேற ேஷாபி... ெகா ச நா
ெபா ேகா... எ ேனாட மைனவி ச தாைவ க வி
ப ணி...”
“என ந பி ைகயி க...”
“எ ன ந பி ைகயி ைல.”
“உ க மைனவி நீ க எ ைன இர டா தாரமா க யாண
ப ணி க ச மத ெகா பா க ...”
 “ச தா ெரா ப ந லவ. எ ேனாட ச ேதாஷ காக அவ எைத
ேவ னா ெச வா...”
ேஷாபனா சிாி தா .
“எ காக சிாி கிேற..?”
“ஒ ெபா எைத ேவ னா ப ேபா பா.
ப - ஷைன தவிர.”
“ஒ மாச ெபா க ேஷாபி. ந ம க யாண ைத ச தாேவ
னா நி ப ற மாதிாி நா ெச யேற .”
“பா கலா .”
கா ேம ப நிமிஷ பயணி அ த ெவா கி விம
ஹா ட பா ேபா நி ற .
“நாைள எ ேக மீ ப ணலா ேஷாபி?”
“ெர நாைள ேவ டா .”
“ஏ ...?”
“ஆ ல ெஜனர ஆ . ரா திாி எ மணி வைர நா
ஆ இ தாக ....”
“அ ேபா ம ப எ ேபா..?”
“ேபா ப ணி ெசா ேற ...”
“ ைந வி ாீ ...”
“ ைந ” ேஷாபனா ைகயைச வி ஹா ட ேபாக -
ச ப மா காைர நக தினா .
பிரதான சாைலைய கட - ஒ கிைள ச
ைழ தேபா - காாி பி சீ அ யி அ வைரயி
கா டாம ப தி த அ த உ வ ெம ள எ உ கா த .
இ ைப றி ைவ தி த அ த பைழய தா கயிைற
எ ெகா ட .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Qt Help documentation made easy

அ தியாய 2

ஒ இற த உடைல ேபா மா ட ெச -
மரண ாிய காரண ைத க பி டா ட ஒ
சிற ெபய உ . அ த ெபய ஃபார
ேபதாலாஜி . (FORENSIC PATHOLOGIST)
2
அ திகாைல ஐ ேத கா மணி.
பலா ெகா த ைய வி ஜா கி ற ப ேபாக
தயாராக இ த விேவ கா ெபௗ ேக ைட யாேரா திற
ச த ேக எ பா தா .
ேக ெவளிேய - ஒ ைகன ேஹா டா ட
நி றி க - ச வா க மீ அணி த ஒ ெப ேக ைட
திற தப ேய உ ேள வ ெகா தா .
“ பலா யாேரா வ றா க... ேபா யா பா ...”
“இ னி நீ க ஜா கி ேபான மாதிாிதா ...” பலா னகி
ெகா ேட ேபா வாச கதைவ திற க... ேபா ேகா ப களி அ த
ச வா க மீ ஏறி ெகா தா .
“யா ேவ ..?”
“மி ட விேவ இ காரா...?”
“நீ க...?”
“எ ேப ழ . ர ாி ேபா ட . ஃ ாீலா ஸரா ெவா
ப ேற . மி ட விேவ எ ைன ெதாி . ர மீ ல
நிைறய தடைவ பா தி ேக ...”
“ஒ நிமிஷ இ ப உ கா க...” பலா வரேவ பைறயி த
ேசாபாைவ ழ கா வி உ ேள ேபானா . கா க
ேக வா ஷூ கைள மா ெகா த விேவ நிமி தா .
“யா ...?”
“ேப ழ ! ர ாி ேபா ட !”
விேவ னைக தா .
“ஓ! வ டா ழ யா...?”
“வ டா ழ ...?”
“அ த ெபா ேணாட ேப அ தா . ஆனா ப திாி ைக
உலக ல ழ ெசா னா தா ெதாி . ழ ேயாட அ பா
ஒ தமி ேபராசிாிய . அதா இ ப ெயா இனிைமயான
இல கிய ெபய . சாி... எ காக வ தி கா விசாாி சியா..?”
“உ கைள பா க மா ...”
விேவ எ தா .
“ஒ ர ாி ேபா ட கால கா தாேல எ ைன பா க
வ தி கா னா ஏேதா விஷய இ லாேம இ கா ...”
 வரேவ பைற ைழ தா விேவ .
உ கா தி த ழ எ தா .
“ மா னி ஸா ...”
“வா மா வ டா ழ .. ாிய உதய தி
ேபா ேமேனாட வ தி ேக... எ ன விஷய ...?”
“ஸா ... இ ப நீ க ஃ ாீயா இ கீ களா...? உ ககி ட ெகா ச
ேபச ...”
“ேபசலாேம...”
அவ எதிேர உ கா தா விேவ .
“ெசா .. எ ன விஷய ...?”
ழ த ேதாளி ெதா கி ெகா த ஒ ைபயி ஜி ைப
பிாி டயாி ஒ ைற எ ைவ தா .
பா ெக ேகேஸா ய அ த வ ட திய டயாி.
“இ த டயாிைய ெகா ச ர பா க ஸா .”
விேவ வா கி ர பா தா .
டயாி தமா - அதிகமா எ த படாம இ த . ெபய
கவாி எ இ ைல. ஜனவாி த ேததியி ம -
தா வா கேளா -
ப ேகா ேதவ க .
அ ேதவைதக .
விேவ கி ெந றியி ெம தா ழ ப பரவ - ம ற
ப க கைள ர னா . எ லாேம ெவ ைமயா வ த .
ஜனவாி 27 அ சி ட ப க வ த - பா பாயி ேபனாவா
எ த ப ட அ த ஆ கில வா ைதக பா ைவ
கிைட தன.
WE
ARE
YES
விேவ அ த வா ைதகைள உ சாி பா வி ழ ைய
ஏறி டா .
“இ யாேராட டயாி...?”
“ெதாியைல ஸா .”
“உன எ ப கிைட ச ...?”
“ேந மி ைந ஒ மணி இ ஸா . நா எ ேனாட
அபா ெம லஜ ன ப க லப க பி காேம
 ர கி இ ேத . அ ப ேரா ல யாேரா ஓடற மாதிாி ச த
ேக ட . எ திாி பா ேத . யாேரா ஒ த இ ல சி ன
ேகைஸ ைகயில ெவ கி ஓ தா . நா
பா தி ேபாேத எ ேனாட அபா ெம ேந எதிேர
இ த ஒ ெபாிய ைப ெதா பி னா ேபா
மைற சா . கா உ கா ேகைஸ பிாி எைத
எைதேயா கிளறி பா தா . கைடசியில இ த டயாிைய எ
ைப ெதா ேள சி ேகேஸா ஓ ேபாயி டா .
நா உடேன டா ைல ேடா அ த ைப ெதா ேபா
அவ சி எறி ச டயாிைய எ வ ேத .”
“அவ ஒ ேக ஃ டரா இ கலா .
யா கி ேடயி தாவ அ வ த ேகைஸ ைப
ெதா ப க ல உ கா பிாி பா ேவ டாத
ெபா கைள சி ேபாயி கலா .”
“ .. ஆ கெர ஸா ...! ஆனா இ த டயாியி இ கிற சி ன
சி ன ஆ கில வா ைதக மன ெகா ச ெந டலாயி ...”
”WE ARE YES தாேன?”
“ஆமா ஸா ... இ எ ன அ த ?”
‘WE - னா நா க , YES - னா சாி. நா க சாியாக
இ கிேறா ...”
“அ ப அ த வராேத ஸா .... WE ARE OKEY -
எ தியி தா அ சாியா இ தி ... WE ARE YES - னா அ
வி தியாசமாயி ேக...”
“அ ஏேதா ேகா ேவ டாக இ கலா .”
“ஸா ... அ வள லபமாக இைத எ க யைல.
காரண ஜனவாி 27- ேததி அ சி ட ப க தில இ கிற சி ன
சி ன வா ைதக மாதிாிேய பி ரவாி 27, மா 27, ஏ ர 27, ேம 27
அ சி ட ப க களி சில வா ைதக இ .”
“ஈ ...”
“ ர பா க ஸா ...”
விேவ பா தா .
பி ரவாி 27 அ சி ட ப க தி -
ESUN
“ஈச ..! இ எ ன வா ைத...?”
“மா 27 பா க ஸா .”
பா தா .
 YOU WE.
ஏ ர 27 ப க ேபானா விேவ .
HONEY BEE.
ேம 27
TEA TEA.
விேவ பரபரெவ ம ற ப க கைள ர பா க -
எ ேம எ த படாம ெவ ைமயாக இ த . ழ ெசா னா :
“அ த டயாியி இ கிற ெமா த எ கேள அ வள தா
ஸா ... எ ேனாட ச ேதகெம லா அ த டயாி ஒ கட த
ேப வழிேயாடதாக இ கலா ...”
“இ ேபா எ ன ம ...?”
“மா ...”
“ேததி...?”
“இ ப தி ... இ த டயாி ப மா 27- ேததி YOU WE -
எ தியி . YOU - னா நீ, WE - னா நா க . இ வள
சி பிளான வா ைதகைள டயாியி எ தி ைவ பாேன ...? இ
நி சயமா ஏேதா ஒ க ள கட த விவகார தா ஸா ...”
“ ழ .. அ த ேக ஃ டைர இ ெனா தடைவ பா தா
உ னால அைடயாள ெசா ல மா?”
“அ சா தியமி ைல ஸா .”
“ஏ ...?”
“அவேனாட க ைத நா சாியா பா கைல. ஆனா ஒ
அைடயாள ைத ேநா ப ணிேன .”
“எ ன...?”
“அவ ஓ ேபா ஒ காைல இ த மாதிாி வி தி வி தி
ஓ னா .”
விேவ சில விநா க டயாிைய ேயாசி பா பா வி
பா ெக இ த ெச ேபாைன எ க ட அ வலக
எ கைள த னா .
ம ைனயி ாி ேபா ாி வ எ க ப ட . விேவ
ேக டா .
“ஹேலா... க ட ..?”
“எ ...”
“சீஃ லார இ காரா..?”
“இ ப தா வ தா . நீ க யா ஸா ேபசற ...?”
 “ ைர ரா விேவ ...”
அ த விநா ேய கென கிைட , லார “ மா னி
விேவ ...” எ றா .
“ மா னி லார ... கால கா தால உ கைள ெதா தர
ப ேற ...”
“ெவ க ...”
“ஒ இ ப ேமஷ ேவ ...”
“ேக க ெசா ல ப ...”
“எ ைக இ ேபா ஒ டயாி கிைட சி .அ லஇ தவ ஷ
ஜனவாியி ேம மாத வைர ஒ ெவா 27- ேததி சில
சி பிளான ஆ கில வா ைதக எ த ப . வா ைதகைள
ெசா ல மா...?”
“ெசா க...”
“ஜனவாி 27- ேததி WE ARE YES. பி ரவாி 27- ேததி ESUN. மா
27 YOU WE. ஏ ர 27 HONEY BEE. ேம 27 TEA TEA. இ த
வா ைதகெள லா கட த ேப வழிகேளாட ேகா ேவா ஸா
இ கலா கிற எ ேனாட எ ண ....”
“விேவ ! அ த டயாி இ ேபா உ ககி டதாேன இ ?”
“ஆமா...”
“அைத எ கி உடேன க ட ஆ ஸு வா க...!
ேகா ேவ ஃைப கைள எ ெவ கி க ட கி ேட
ேக டா அ எ த பா ேயாட ேகா ேவ கிறைத
ெசா ...”
“இ ப வர மா...?”
“ ளீ ....”
விேவ ெச ேபாைன அைண வி ழ ைய ஏறி டா .
“ ழ ...”
“ஸா ...”
“இ த டயாி உ ேனாட ைக கிைட ச விஷய ைத
இ ேபாைத ெவளிேய யா கி ேட ெசா லாேத...”
“ெசா ல மா ேட ஸா .”

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Full-featured EPub generator

அ தியாய 3
 உலக திேலேய த தலா நட த ேபா மா ட எ
ெதாி மா...? ஜூ ய சீஸாி உட தா . ந ப களா
தி ெகாைல ெச ய ப ட சீஸாி உடைல ேரா நா ைட
ேச த டா ட ஆ ட ேபா மா ட ெச தா . 23
க தி க சீஸாி மா பி வி தி பதாக ேபா
மா ட ாி ேபா அவ றி பி தா . உலக தி
த ேபா மா ட ாி ேபா இ தா .

3
ைட க கார அ த அதிகாைல மணி இனிய
இைசைய ெதளி உ ல ேபா ைவ கமா கி
ெகா த ந ைக ராகாைவ உ பிய .
ராகா ேபா ைவயி த ைடய த தநிற ைகைய நீ
ைட தைலயி ஒ ைற ைவ வி ம ப
ேபா ைவ க யல - தைலமா இ த இ ட கா
பி ட .
எ தா .
“ ...”
கீேழயி த அவ ைடய கா ஷீ விவகார கைள கவனி
ெகா அ மா காாி ேபசினா .
“ராகா க ... எ திாி யா?”
“ ...”
“ம ப கிடாேத.. ஃ ைள அ மணி . நா
மணி ெக லா நாம ஏ ேபா ல இ க .”
“ ... ...”
“ைஹதராபா ல ப மணி பா ல இ தாக ...
இ ேல னா ெரா ஸ ரா கா ேச ப , ேகா
இ வா ...”
“ெதாி .. ெதாி ...”
“ேமேல கா பி அ ப மா?”
“ ...”
ாி வைர ைவ த அ மா காாி பா ய , எதிேர நி றி த
ேவைல காாிைய ஏறி டா .
“ராகா கா பி ெகா ேபா ...”
 “சாி க மா...”
அ த ேவைல காாி சைமயலைறைய ேநா கி ேபா
ெகா ேபாேத வ ட பாயி ேம உ கா தி த
ெட ேபா அலறிய .
ாி வைர எ இட கா ெகா தா .
“ஹேலா...”
“ேபசற யா ... பா யமா...?”
“ஆமா...”
“நா ரா ெராட ெச ர ாி... இ ப மணி . ராகா
எ திாி சா சா..?”
“ ... ஆ ...”
“நா மணி ஏ ேபா ல இ க .”
“இ பா...”
“ேல டா வ ஏதாவ காரண ைத
ெசா க டா . இ த ஃ ைள ைட ேகா ைட வி டா
ைஹதராபா அ த ஃ ைள நாைள காைலயி தா .”
“ெதாி ...”
“ஏ ேபா ேபாக கா ணைர மணி ெக லா வ ...”
“ெச ர ாி ஸா ...! நீ க ெட ஷ படாேம ஃ ாீயா இ க. சாியா
நா மணி ெக லா நா ராகா ஏ ேபா ல இ ேபா .”
“அ ேபா ...”
ெச ர ாி ாி வைர ைவ விட - ேவைல காாி கா பிைய கல
ெகா சைமயலைறயி ெவளி ப டா .
பா ய கா பி ட ளைர வா கி ெகா டா . “நீ ேபா ம த
ேவைலகைள பா ... ராகா நா கா பிைய டேற ...”
“சாி க மா...”
கா பி ட ளேரா பா ய மா ப களி ஏறி ராகாவி
அைற கதைவ த ளினா .
ராகா எ வா ேபசி னா இ த க ணா யி
க பா தப ப ைல விள கி ெகா தா . வா ரா
ப பைச ைர.
“ெச ர ாி ேபா ப ணி டா . ணைர மணி கா
வ மா . சீ கிர வாைய ெகா பளி கா பி சா பா .”
வாயி இ த ப பைச எ சிைல வா ேபசினி உமி வி
பா ய ைத பா தா ராகா.
 “அ மா.”
“எ ன...”
“ெர நாளாேவ...”
“ெர நாளாேவ...?”
“காைலயி எ திாி ச ேம தைலைய . வாயில உமி நீ
ஊறி வா தி வ ற மாதிாி இ .”
பா ய தி கி ேபா மகைள பா தா .
“எ.. எ ன ெசா ேற...?”
“டா டைர ேபா பா க மா...”
“மா திைரெய லா ஒ கா சா பி யா இ ைலயா...?”
“ெர நா சா பிடாேம வி ேட ...”
“எ ன இ வள அல சியமா ேபசேற... தின தவறாேம
மா திைர ேபா க ேவ டாமா...?”
“எ ப ேயா மற ேட ...”
“அ க அபா ஷ ப ணினா உட ேபாட மி மி
ேபாயி ... அ ற ப பா காாிதா னா வ நி பா.”
“இனிேம ஜா கிரைதயா இ ேக மா...”
“சாி! எ தைன நா த ளி ேபா கண பா தியா...?”
“இ ேல மா...”
“கண ேபா பா .. கீேழ ெட ேபா க ... நா ேபா
ேபசி வ டேற ...”
பா ய ெசா வி கீேழ இற கி ேபானா .
ெட ேபா பி வாதமா க தி ெகா த . ேபா
ாி வைர எ தா . “ஹேலா...”
ம ைனயி ெரா ஸ ரா ெச ர ாி ேபசினா .
“பா ய ...! ஏ ேபா கா அ பறதா ெசா யி ேத
இ ைலயா?”
“ஆமா...”
“ ைரவ இ ேபா காைர எ வர ய நிைலயி
இ ைல...”
“ஏ ...?”
“வயி ஃ லா சாராய ைத ெரா பிகி ப கா .
தைலயி நா ப ெக த ணி ஊ தியா ... ஆ இ ேபாைத
எ தி கிற மாதிாி ெதாியைல...”
“இ ப எ ன ப ற ...?”
 “உ க கா ல வ ட ேவ ய தா ...”
“அ ... வ ...”
“கா ெப ேரா - ைரவ ேப டா க ெபனி
ெகா ...”
“அ ப னா சாி...”
“ேல ப ணிடாதீ க... சாியா நா மணி ெக லா ஏ ேபா ல
இ க ...”
“இ ேபா ...”
“ ெக ைட ெகா வர மற டாதீ க.”
“மற ேபாமா..?”
“ராகா ெர யாயி டாளா?”
“ ... ...”
பா ய ாி வைர ைவ வி ம ப மா ப களி
ஏறினா . வா கி ெகா ராகாவி அைற ைழ தா .
“ராகா...! ஏ ேபா ந ம கா லதா ேபாக... ...மா... ....”
ேப ச ெட நி ற .
ராகா கீேழ வி தி தா .
ம லா த நிைல.
ெவறி த க க . சலனமி லாத உட . கைடவாயி
வார தி ர த ேகா கிழி த மாதிாி ஒ கியி த .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Produce online help for Qt applications

அ தியாய 4

ெந ேபா ய மரண அைட தத காரண ஆ சானி

விஷ . ெந ேபா ய ேக ெதாியாம அவ உட பி
பைகவ களா ெகா ச ெகா சமா ஆ சானி விஷ
ெச த ப ட . விஷ தா பாதி க ப ட ெந ேபா ய
ெஹ னா எ தீவி 1821- வ ட மரணமைட தா .
மா ர ெந ேபா ய இ ப ேகாைழ தனமா ெகாைல
ெச ய ப க டா எ அவ ைடய எதிாிகேள
வ தினா களா .

4
 வி ேவ க ட ஆ ஸு ைழ தேபா மணி ஆேற
கா . ாிய தைல நீ ஓேஸா கா றி ெவளி ச ைத
பர பியி தா .
த ைடய பிர ேயக அைற உ கா
ெகா த லார விேவ ைக பா த மல தா .
“வா க... விேவ ...”
விேவ எதிாி ேபா உ கா தா .
“ சா பிடறீ களா...?”
“ேவ டா .. இ த டயாிைய ெகா ச பா க லார ....”
லார வா கி டயாிைய ர பா வி த ெபாிய
ெந றிைய வாிவாியா கினா .
“ேநா ட மி ட விேவ .... இ ஏேதா க ள கட த
ச ப த ப ட ச ேகத வா ைதகளாக தா ெதாி .
ஜனவாியி ேம மாத வைர ஒ ெவா 27- ேததி
க ள கட த ச ப தமான காாிய க நட தி . இ த ச ேகத
வா ைதக ெசா த கார க எ த ேகா கிறைத ப
நிமிஷ ேநர ேள க பி கலா ...”
ெசா னவ இ ட காமி ப டைன த ேபசினா . “ பா !
ஒ நிமிஷ எ ேனாட வைர வ ேபா...”
அ த இர டாவ நிமிடேம பா வ தா . இைளஞ .
பளி ெச ெவ ைளயி ேப ச .
“ஸா ...”
“இ த டயாியி ஜனவாியி ேம மாச வைர ஒ ெவா
இ ப திேயழா ேததி ஒ ேகா ேவ எ த ப . இ த
ேகா ேவ ைஸ க ட ெகா இ எ த ேகா
ெசா தமான க பி க...”
“எ ... ஸா ...”
பா டயாிைய வா கி ெகா நகர யல விேவ எ தா .
“இஃ ... ... ேடா ைம ... நா இ த க ட
க ேபாிசைன பா க வரலாமா?”
“வி ளஷ ...”
லார ஸு எ தா .
பா னா நட க இ வ பி ெதாட தா க . க ட
க ட தி உ ப கமா இ த ஏ க ஷன உ
க ட அைற ைழ தா க .
நீளமான ேமைஜ ேம நா ைக வைக க ட க
மி சார தி உயி பி ஒளி ெகா தன.
ேகா ேவ - க ேபாிச ேவைலைய கவனி
க ட பா ேபா நி றா பா . டயாிைய பிாி
ைவ ெகா அதி இ த ேகா ேவ ைஸ க ட
ஃ ெச ச அ ஃப ப டைன த னா .
மானி ட திைர டயாியி இ த ேகா ேவ வா ைதகைள
ஒ ஓரமா நி தி ைவ ெகா ’SEARCH’ எ ற வா ைதைய
உயி பி ெகா அைல த . ஒ ெவா க ள கட த
ேகா யி ெபய க ட திைரயி ேதா றி உடேன
மைற த .
கி ட த ட ப நிமிஷ .
க ட இ ேபா ச ெகா ’NIL’ எ ெபாிதா
எ தி கா ய .
லார விேவ ைக ஏறி டா .
“இ க ள கட த விகவார இ ைல மி ட விேவ . ேவ
ஏேதா...! இ த டயாிைய உ க ெகா த யா ?”
“ஒ ெப ப திாிைக ாி ேபா ட . ேப ழ . ேகைஸ
தி வ த யாேரா ஒ ேப வழி ரா திாி அவ எதி ல
ைப ெதா பி னா உ கா ேகைஸ பிாி
பா ேவ டாத இ த டயாிைய எ ைப ெதா யி
சி ேபாயி கா .”
“அ த ேக ஃ ட யா கிறைத க பி சா அவ
லமா இ த டயாி நபைர க பி கலா .”
விேவ எ ெகா டா .
“எ ேனாட அ த ய சி இ தா ...”
“ஸாாி.. உ க உதவ யைல...”
“ேநா ரா ள ...”
விேவ விைடெப ெகா ெவளிேய வ த மா தி காைர
கிள பினா .
இ ப நிமிஷ தி ேபா கமிஷன ஆ வ த . மா திைய
மர த யி நி ேபாேத வரா தாவி இ த வி ஓ
வ தா .
“ மா னி ஸா ...”
விேவ ஆ ச யி தா .
“வி ...! எ னடா... இ வள கால கா தால கமிஷன
ஆ ப க ...?”
 “சினிமா ந ைக ராகாேவாட ெகாைல ேகைஸ நா தா
ப ணி ேக ஸா ...”
“ெதாி ... ஏதாவ ரா ர இ கா...?”
“இ ல ஸா . எ ெகா ாி ம ேபாயி . இ
யாைர பி க யைல. அ ச ப தமா கமிஷன ட க
ப ண தா வ ேத ...”
“கமிஷன வ டாரா?”
“இ ல ஸா ... மினி ட ேபாயி கிறதா தகவ ...”
“சாி... எ ட ாி கா வைர வா.”
“எ ன விஷய ஸா ..?”
விேவ ாி கா ைம ேநா கி நட ெகா ேட த ைக
கிைட த அ த டயாிைய ப றி ெசா னா .
“இ ப அ த ேக ஃ ட யா ெதாிய . அவ
கா ெகா ச ஊன ழ ெசா யி கா. ஆ ப ைத
எ பா தா ஆ யா ெதாி ....”
“ஸா ... நா அ த டயாிைய பா கலாமா?”
“ ... பா ...”
வி டயாிைய வா கி ர பா - பி ரவாி 27-
ேததிைய பா த -
“ஸ.. ஸா ...” எ ர தி கி நிமி தா .
“எ ன வி ...?”
“ந ைக ராகா ெகாைல ெச ய ப ட பி ரவாி இ ப திேயழா
ேததி ஸா .”

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Free EPub and documentation generator

அ தியாய 5

பானி ஃ ைள (SPANISH FLY) எ ப பானி

நா ைட ேச த ஒ வைக ஈ. க நிற தி ந ம ஊ ேதனீ
ைச இ அ த பானி ஈ, ஒ வைர க வி டா
சில நிமிஷ க மரண ஏ ப வி . இ த ஈயி
வாயி உ ள விஷ அ வ வைகைய ேச த . விஷ தி
ெபய கா தாாி (CANTHARIDIN). மரண த டைன
விதி க ப ட ைகதிகைள இ த ஈ கைள க க வி
த டைனைய நிைறேவ வ உ .
5
வி ேவ நிமி தா .
“வி ...! நீ எ னடா ெசா ேற...?”
“ஆமா... ஸா ... பி ரவாி 27- ேததி ராகா ெகாைல ெச ய ப டா.
நீ க ெகா வ தி கிற இ த டயாியி பி ரவாி 27- ேததி
ஏேதா ஒ ேகா ேவ எ தியி .”
விேவ டயாியி பி ரவாி 27- ேததிைய பா தா .
”ESUN”
“ஈச எ தியி ேக...? ராகா ஈச எ கிற
வா ைத எ ன ச ப த ...?”
வி ழ பமா பி ம ைடைய கீறி ெகா டா .
“ஒ ேவைள இ ேவற ேகேஸா..?”
“வி ...”
“ஸா ...”
“ந ைக ராகாேவாட ம ட ேக ஹி டாி ஃைப இ ப யா கி ட
இ ...?”
“எ கி டதா ஸா ...”
“எ ேக...?”
“கமிஷன ல ேமைஜ ேமல ெவ சி ேக ...”
“ேபா ெகா டா...”
வி ஓ ேபா ெகா வ தா .
விேவ ப க தி கா யாக இ த ஒ அைற ைழ ஒ
நா கா ைய ஆ ரமி ெகா ஃைபைல ர னா . த
ெகாைல ெச ய ப ட ராகாவி ைக பட க - ேபா மா ட
ெச ய ப வத எ த - விதவிதமா பா ைவ
கிைட த .
விேவ ேக டா .
“மரண எ ப வி ...?”
“க கயி ைத ேபா இ கியி கா க ஸா .”
“ச பவ நட த ேநர ..?”
“அதிகாைல மணியி நா மணி.”
“ேபா மா ட தி ஏதாவ ...?”
“க தா கயி ைத ேபா இ கியி க
டா ட ெம ஷ ப ணியி கா .”
“அ ப ெம ஷ ப ண காரண ...?”
“தா கயி கிற ேத கா நாரா ெச ய ப ட கயி ஸா .
அ த கயிறால ராகாேவாட க ைத இ கினேபா கயிறி
ஒ கி த நா சி க க ப தியி இ தி .”
“ேவற ஏதாவ ...?”
“இ ல ஸா ....”
“பி ரவாி 27- ேததி நட த ராகா ெகாைல இ த ஈச
வா ைத ஏதாவ ச ப த இ நீ நிைன கறியா
வி ?”
“ஒ ச ேதக தா ஸா ...”
விேவ னைகேயா நிமி தா . “வி ! நீ ெசா றப
பா தா பி ரவாி 27- ேததி ம ட நட தப , ஜனவாி 27- ேததி
டயாிப ஒ ம ட நட தி க இ ைலயா?”
“ேம...பி... ஸா ...”
“சாி... ெமாத ல பி ரவாி 27- ேததி நட த ந ைக ராகாேவாட
ெகாைல டயாியி இ கிற ’ESUN’ வா ைத ஏதாவ
ச ப த இ கா பா ேபா ...”
விேவ ெசா வி ராகாவி ேக ஹி டாிைய ர ட
ஆர பி தா .
ஏற ைறய பதிைன நிமிஷ தீவிரமான ர ட பிற
விேவ ஒ சி ன தி கிடேலா நிமி தா .
“வி ..! கா இ ...”
“எ ன ஸா ...?”
“பி ரவாி 27- றி பி ட ஈச வா ைத ராகாேவாட
ெகாைல ெந கிய ெதாட இ ...”
“எ ப ஸா ...?”
“ராகாேவாட உ ைமயான ேப எ ன?”
“ தாி ஸா ...”
“அவேளாட அ மா ேப ...?”
“பா ய ...”
“அ பா ேப ..?”
“ஞாபகமி ைல ஸா ...”
“இள ேகாவ ...”
“ஆமா... ஸா ! ேபா மா ட ாி ேபா ல பா த மாதிாி
இ ...”
விேவ த ச ைட ைபயி தியி த பா பாயி
ேபனாைவ எ தாி எ கிற ெபயைர ஆ கில தி எ தினா .
SUNDARI.
வி அ த ெபயைர திைக பா பா
ெகா ேபாேத தாி னா இ ஷியைல
ேபா டா .
E.SUNDARI.
“வி ...!”
“ஸா ..”
“இ ேபா இ த E.SUNDARI ேபாி உ ள த நா
எ கைள ம ேச ப ....
”ESUN”
“பா தியா... இ தா ஈச ..?”
வி வி விழிக ெபாியெதா விய ேபாயி .
“ஸா ... அ ப யானா...”
“இ த டயாி ெசா த கார யாேரா அவ தா ம டர ...”
விேவ ெதாட தா . “அ ம இ ைல .ஜனவாி 27-
எ த ப ’WE ARE YES’ ேகா ேவ ெகாைல
ச ப த ப டதாக தா இ க ... ஜனவாி 27- ேததிய னி
தமி நா ல எ ெக ேக ெகாைல ச பவ நட தி ஒ
கண எ ெகாைல ட நப கேளாட ெபய கைள WE ARE YES
ேகா ேவ ேடா ஒ பி பா க .”
“ஸா ... இ ஒ விவகாரமான டயாிதா .”
“நீ உடன யா ஒ காாிய ப ...”
“ெசா க ஸா ...”
“க ேரா ேபா ஜனவாி 27- ேததி நட த ெகாைல
ச பவ கேளாட ப யைல வா கி வா...”
வி கிள பினா .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Free Qt Help documentation generator

அ தியாய 6

ேக வி: ைகேரைக பதி கைள (FINGER PRINTING) ைவ

 றவாளிகைள க பி ைறைய த த
க பி தவ யா ...?
பதி : டா ட ெஹ றி ஃபா (HENRY FAULDS).

6
வி அ த அைர மணி ேநர தி ைகயி ஒ
க ட தாேளா வ தா .
விேவ ேக டா .
“எ ன கிைட தா?”
“கிைட சா ...”
“ெமா த எ தைன இ ெட ...?”
“நா ஸா ...”
“ெகா டா பா கலா !”
விேவ வா கி பா தா .
ஊ ெபய விபர கேளா க ட ஒ சி ன ப யலா
தயாாி ெகா தி த .
ெச ைன - த ைடயா ேப ைட
ெபய : பி. காவன (வய 35)
ெகாைல காரண : அரசிய
ராஜபாைளய (காமராஜ மாவ ட )
ெபய : பி.ம கா (வய 26)
ெகாைல காரண : க ள காத
ம ைர - சி ம க

ெபய : .ஆ . ச ப மா (வய 30)

ெகாைல காரண : ெதாியவி ைல.
ேம பாைளய - ப களா ேம

ெபய : .மணிேவ
(வய 70)
ெகாைல காரண : ெசா தகரா .
விேவ வி ைவ ஏறி டா .
“இதிேல ப சி மா கி ...”
“யா ஸா ...?”
“ .ஆ .ச ப மா .
“எ ப ஸா ...?”
 “இ ஷிய .ஆ . ச ப மாாி த ஆ கில எ எ .
இ த எ ைத உ சாி பா .”
“ . ஆ . எ ...”
“ெகாைலயாளி அைத தா த ேனாட டயாியி மா தி - யா
லப ல ாி ட டா கிற காக WE ARE YES -
எ தியி கா ...”
வி கல கமானா .
“ஸா .. இ ெர நட ேபான ெகாைலக .
இ ைன ேததி மா இ ப தி . இ த டயாிேயாட வாசக ப
மா 27- ேததி யாேரா ஒ த ெகாைல ெச ய பட ேபாகிறா .
அவ கான ேகா ேவ YOU WE”
“அதாவ இ ஷிய U. ெபயாி ஆர ப எ V...?”
“ஆமா ஸா ..”
“அேத மாதிாி ஏ ர மாத 27- ேததி ெகாைலயாக ேபாகிற
நப கான ேகா ேவ HONEY BEE. ேம 27- ெகாைலயாக
ேபாகிற நப கான ேகா ேவ TEA TEA.”
“நட க ேபாகிற இ த ெகாைலகைள ந மால த க மா
ஸா ...?”
விேவ னைக தா .
“ ...”
“எ ப ஸா ?”
“ெகா ச ேயாசைன ப ணி பா ... வி ...”
“ைக கிைட சி கிற இ த டயாியி ேகா ேவ ைஸ தவிர
ேவற எ ேம இ ைல ஸா . ேஸா இ த டயாி இனிேம உதவா .
டயாி இ த ேகைஸ தி ன ேக ஃ ட யா
ெதாி சா அவைன மட கி ேகைஸ யா கி ேடயி த கி
வ ேத ேக ஆைள அ கிடலா ஸா ...”
“ ...! அைத ப ண ேபாேறா . அ ந ல இ ெனா
காாிய ைத ப ண ேபாேறா ...”
“எ ன காாிய .. ஸா ..?”
“ராகா, ச ப மா இ த ெர ேப ெகாைல
ெச ய ப ட கான பி னணி காரண எ ேவா அேத காரண
தா ம த ேப ெகாைல ெச ய பட காரண .
அ த காரண எ க பி டா ெகாைலயாளிைய
க பி டலா . அ த ேபைர கா பா திடலா ...”
“ஸா ... இ நா நா ல மா 27 வர ேபா .அ ேள
ெகாைலயாளிைய ந மால மட க மா?”
“மட கியாக ... ேவ வழியி ைல...”
“ஸா ! கமிஷனேராட கா உ ேள வ ...”
“வா.. கமிஷன கி ேட ேபசிடலா ...”
விேவ கமிஷனைர எதி ெகா ள காைர ேநா கி ேவகமா
ேபானா .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: News and information about help authoring tools and
software

அ தியாய 7

ஒ மனித உட பி ேகா கண கான ெச க தி திதா

வள ெகா , அழி ெகா இ கி றன. இதனா
வயதாக வயதாக ஒ மனிதனி ேதா ற தி பல
மா பா கைள பா கிேறா . (சில வ ட க கழி பா
ஒ வைர அைடயாளேம ெதாியைலேய எ பா
விய கி ேறா .) உட பி எ த ப தியி மா ற
நிக தா சாி மா ற நிகழாத ஒேர ப தி ைகேரைக
பதி க தா . இைறவனி பைட பி இ ப ெயா பி வாத .

7
ராகாவி அ மா காாி பா ய டைவ தைல பா வாைய
ெபா தி ெகா அ ைகைய அட கி ெகா எதிாி
உ கா தி த விேவ ைக பா ெசா னா .
“அ யா...! எ ெபா ஒ ழ ைத மாதிாி. அவேளா நாேனா
யா மனசளவி ட ெக த நிைன சதி ைல.. யா எ ன
ஆ திரேமா ெதாியைல.. எ ெபா ைண எ கி ேடயி
பிாி டா க...”
“இேதா பா க மா...! இைதேய ெசா ெசா
அ கிற ல எ த பிரேயாஜன இ ைல... ெகாைலயாளி
யா க பி க னா... நீ க சில உ ைமகைள மன
வி ெசா யாக ...”
“ேக க யா...”
“ேபான மாச இ ப திேயழா ேததி காைலயில
மணியி றைர மணி ேள உ க மக ராகா ெகாைல
ெச ய ப டா இ ைலயா...?”
“ஆமா க யா...”
“நீ க கீேழ ேபா ேபா ேபசி வ ற ேள யாேரா மா
வ ராகாைவ ெகாைல ப ணியி கா க?”
“ஆமா...”
“ெகாைல நட த த மா யி , உ க ச த
ேக கைலயா...?”
“ெகா ச ட ேக கைல...”
“உ க யா ேமல ச ேதக ...?”
“யா ேமேல இ ைல...”
“சாி ேபா மா ட ாி ேபா ராகா க ப டா ட
ெம ஷ ப ணியி காேர...”
“அ ப ெய லா இ கா யா...”
“ாி ேபா ெபா ெசா லாேத மா...”
பா ய ெமௗன சாதி க - விேவ ெதாட ேக டா . “ராகா
யா டவாவ ெந கி பழகியி க . அ உ க
ெதாியாேம இ கா ... அ யா ...?”
பா ய ெப ேசா நிமி தா .
“நா யாைர றி பா ெசா ற ...? சினிமாவி சா
பி கிற காக ராகா ெரா ஸ கி ேட ைடர ட க
கி ேட ெரா ப ெந கி பழ வா...”
“சாி.. ச ப மாைர உ க ெதாி மா?”
“ச ப மா ...?”
“ஆமா...! .ஆ .ச ப மா . அவ ெசா த ஊ ம ைர..
சி ம க ஏாியா. ெபாிய இ ட ாிய ...”
“ெதாியா ...”
“ெகா ச ேயாசைன ப ணி பா க மா...! ஏ னா உ க மக
ராகா ெகாைல ெச ய ப ட மாதிாிேய அ த ச ப மா தா
கயி தாேல க ெநாிப இற ேபாயி கா . அவ ெகாைல
ெச ய ப ட ஜனவாி இ ப திேய . ராகா ெகாைல ெச ய ப ட
பி ரவாி இ ப ேத . ெகாைலயாளிேயாட டயாியி ராகாேவாட
ேப ச ப மாேராட ேப ேகா ேவ ஸா றி க ப ..”
“நீ க ெசா றெத லா என ழ பமாயி க யா. ம ைரயி
என யாைர ெதாியா . நா எ ெபா ம ைர ப க
ேபாேய பல வ ஷமா ...”
“உ க கணவ இள ேகாவ எ ேபா இற தா ?”
“அவ ேபா எ வ ஷமா ...”
“எ ப இற தா ...?”
“ஹா அ டா ...”
“உ க ராகாைவ தவிர ேவற ழ ைதக ?”
“இ ைல..”
“உ க கணவ உயிேரா இ தேபா எ ன ேவைல
பா தா ...?”
“ஒ சினிமா க ெபனியில ெகா ச நா மாேனஜரா ேவைல
பா தா . அ ற அைத வி வ தனியா சீ ைபனா
க ெபனி நட தி வ தா . அ சாி ப வராேம ாிய
எ ேட பி ன பா தா .”
“ராகா எ ப சினிஃ வ தா...?”
“சி ன வயசி ேத அவ ந கைலயி ஆ வ
இ த . எ க ஃேபமி ேவ ய ஒ த பட எ தா .
ராகா ஹீேராயி சா கிைட . த படேம ந லா
ேபானதாேல நிைறய பட க வ த .”
“உ க ஃேபமி ேவ ய ஒ த பட எ ததா
ெசா னீ கேள... அவ ... யா ..?”
“அவ ேப அ தேவ . ேகாய கார .”
“அ ர ேவ ேம...”
“எ.. எ ...?”
“இேதா பா க மா! இ த ேக ல யாைர லபமா வி ட
யா . உ க ெந கமானவ க யா இ தா சாி,
அவ ககி ட ஒ எ ெகா ாிைய நட தி ேவா . அ த
அ தேவேலாட அ ரைஸ ெசா க...”
பா ய தய கிவி ெசா னா .
“அ தேவ , ெந ப 779 - ஏ, ேலாகமா யா தி, ஆ .எ . ர .
ேகாைவ -2”
விேவ த சிறிய பா ெக டயாிைய எ பா ய ெசா ன
அ ரைஸ றி ெகா டா .
“கைடசியாக ஒ ேக வி...”
பா ய ழ பமா பா க -
விேவ ேக டா .
 “ராகாேவாட ெசா மதி இ ேபா எ வள இ ...?”
“அ .. வ .. வ ...”
“ஐ. .ஆ ஸ கிைடயா மா. தாராளமா எ கி ட ெசா லலா ...”
“இைதெய லா எ காக ேக கறீ க..?”
“இ ெவ ேகஷ காக தா ! ேபா எ ேபா ேம ேகைஸ
ஒேர ேகாண ல பா க மா டா க. அவ க பா ைவ
எ லா திைச ேபா .. ெசா க... ெசா ேதாட மதி
எ வள இ ...?”
“கி ட த ட ெர ேகா ...”
“எ லாேம சினிமாவி ச பாதி சதா...?”
“இ ைல.. க ெசா உ ...”
“ெசா ச ப தமா யா டவாவ தகரா ஏ ப ட டா...?”
“இ ைல...”
“சாி.. இ ப நா ேக க ேபாற ேக வி ெகா ச ேயாசி
பதி ெசா க மா... ஆ கில எ .வி. இ ல ஆர பமாகிற
ேப ெகா ட யாராவ உ க அறி கமா இ கா களா..?”
பா ய ேயாசி க ஆர பி தா .
விேவ எ ெகா தா . “உ னிகி ண , உலகநாத ,
உதய மா , விஜய , விமல மா இ ப ெபய க ெகா ட
யாராவ ...?”
“அ ப யா இ ைலேய...”
“நிதானமா ேயாசைன ப ணி ெசா க மா...! இ னி ேததி
மா இ ப தி . இ நா நா ல அதாவ
இ ப திேயழா ேததி .வி. எ களி ஆர பமாகிற ெபய
ெகா ட யாேரா ஒ த டயாியி ேநா ப ணியி கிற ஹி
ப ம ட ஆக ேபாறா க. அைத த க னா அ த
ஆ யா , எ த ஊ ெதாிய ...”
ெட ேபா அ த .
ாி வைர எ க ய ற பா ய ைத ைகயம திய விேவ , தாேன
ேபா ாி வைர எ தா .
“ஹேலா...”
“பா ய இ கா களா?”
“நீ க யா ...?”
“உ த ரா ாிேயஷ ேபசேறா .”
விேவ நிமி தா .
 ‘உ த ரா !’ - ெபய மன ஒ ெகா ள ேப ைச
ெதாட தா .
“எ ன விஷய ...?”
“நீ க யா ...? பா ய இ ைலயா?”
“இ ப நீ க ேபா கி ேட ேபசி கீ க... ராகா ெகாைல
விஷயமா இ ப எ ெகா ாி நட ... நீ க இ ப எ காக
பா ய கி ட ேபச ...?”
“அ வ .. ராகா எ க பட ல ஹீேராயினா ந கிற காக
அ ாிெம ேபா ஒ ெதாைகைய அ வா ஸா ‘ேப’
ப ணியி ேதா . இ ேபா ராகா உயிேரா இ ைல.. அதா
அ வா பண ைத தி ப ெகா ப யா பா ய ெர
தடைவ ேபா ப ணியி ேதா . இ னி த றதா ெசா னா க...”
“உ க பட க ெபனி ேப எ ன ெசா னீ க...?”
“உ த ரா ாிேயஷ ...”
“ேபசற யா ... உ த ராஜா..?”
“இ ல.. ஸா .. அ ெரா ஸேராட ேப . நா க ெபனி
மாேனஜ ...”
“உ க ேப ..?”
“சீதாபதி...”
“அ ர ...”
ம ைனயி ெசா ல ப ட விலாச ைத றி ெகா டா
விேவ .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Full-featured EBook editor

அ தியாய 8

ெகாைல நட த இட தி ஒ ேராம கிைட கிற எ

ைவ ெகா ேவா . அ மனித ேராமமா அ ல பிராணியி
ேராமமா எ பைத ஃபார த க பி க ேவ .
அைத எ ப ெதாி ெகா வ ...? எ த ஒ ேராம தி
கா ெட (CORTEX), ெம லா (MEDULLA) எ ற இர
ப திக உ . மனித ேராம தி இ த கா ெட ப தி
அட தியான ஒ ேகா ேபால , பிராணியி ேராம தி
கா ெட அட தி ைற காண ப . பிராணிகளி
ேராம வள சிைய கா மனித க ேராம வள சி
 அதிக . மனித களி ேராம ஒ மாத கால தி ஒ
ெச மீ ட நீள வள .

8
ேபா கமிஷனாி அைற.
அவ கவைலயா நைடேபா ெகா க விேவ
ேமைஜ சா நி றி தா .
“விேவ ...! அ த டயாியி ேநா ப ணியி கிற மாதிாி மா
இ ப திேயழா ேததி .வி. எ க ெசா த காரரான
ஒ த ெகாைல ெச ய ப வா ந பறீ களா?”
“ந பி தா ஆக ஸா ... ஜனவாி இ ப ேத , பி ரவாி
இ ப ேத - இ த ெர ேததிகளி றி பி த
இ ஷிய க ெசா தமான ெர ேப ெகாைல
ெச ய ப கா கேள?”
நைடேபா ெகா த கமிஷன நி றா .
“மா 27- றி பி .வி. உ த ரா ாிேயஷைன
ேச த ெரா ஸராக இ ேமா...?”
“அவைர ேபா எ ெகா ாி ப ணி பா ேட ஸா .
‘ ’ உ த ரா சாி. ‘வி’ எ த கிைட கைல.”
“அவ ெசா த ஊ ...?”
“த சா ...”
“த சா னா ஆ கில எ .தா வ . அ ப னா
.வி. டயாியி எ தியி கிற உ த ரா இ ைல.”
“அ ப நிைன அல சியமாக இ ட யா ஸா .
உ த ரா ேதைவயான பா கா ைப நாம ெகா டற
ெப ட ...”
“விேவ ...! இ த டயாிைய நாம ைகயில ெவ கி எ ேம
ப ண யா நிைன கிேற ...”
“ ...ேம...பி... கெர ஸா ... ப .. ெகா ச ேளா ஃபாேலா
அ ப ணினா... றவாளிைய ெந கிட
நிைன கிேற .”
“இ நா இ . ந மால எ ன ெச ய
விேவ ...?”
கமிஷன ெந றிைய கவைலயா ேத வி
ெகா ேபாேத ேமைஜ ேம த ேபா அலறிய .
ப க தி இ த விேவ ாி வைர எ தா .
“எ ...”
“க ேரா மி ேபசேறா ஸா ...”
“அயா விேவ ...! எ ன ெமேஸ ! ெசா க?”
“நீ க ெசா ன அ த ேக ஃ டைர மட கி ேடா ஸா ....”
“கா ல ேலசா ஊன இ கா...?”
“ஆமா... ஸா ...”
“அவ ேப எ ன...?”
“ெபாியசாமி ஸா ... ெசா த ஊ அர ேகாண ... ேக
தி ல ெர தடைவ சி கி ெஜயி ேபாயி கா ஸா ...”
“சாி...! ஆைள இ ேக கமிஷன ெகா வ க...”
“எ ... ஸா .”
விேவ ாி வைர ைவ வி கமிஷனாிட விஷய ைத ெசா ல
அவ உ சாகமானா .
“அ த ர ாி ேபா ட ழ தகவ ெகா இ ேக
வரவைழ க விேவ . ேக ஃ டைர அவ தாேன
அைடயாள ெதாி ...”
விேவ த பா ெக இ த சிறிய டயாிைய எ பிாி
ழ யி ெட ேபா ெந பைர ெபா கி ெகா டய
ெச தா .
ழ கிைட தா .
“ மா னி ஸா ...”
“ ழ .. நீ உடேன கமிஷன ஆ ஸு வர ..”
“எ ஸா ...?”
“நீ ெசா ன அைடயாள கைள ெவ ேபா வா ஒ
ேக ஃ டைர மட கியி கியி கா க. நீதா அவைன
பா தி ேக...! வ பா அைடயாள ெசா ல ...”
“எ ப வர ஸா ...?”
“இ பேவ...”
“கமிஷன ஆ ஸு தாேன...?”
“ஆமா...”
“அைரமணி ேநர ேள வ டேற ஸா ...”
“ ளீ ...”
விேவ ாி வைர ைவ வி ஒ ப நிமிஷ
கா தி பத அ த ேக ஃ டைர னிஃபா அணியாத
இர ம ேபா ஸா உ ேள த ளி ெகா வ தா க .
“இவ தா ஸா ... அ த ேக ஃ ட .” ெசா ச
அ வி ஒ கி நி றா க .
ந தர வயைத தா யி த ேக ஃ ட மிர ேபான
விழிகேளா கமிஷனைர பா பி ேபாட விேவ வாி
ெதா கி ெகா த லா ைய ைகயி எ ெகா
அவைன ெந கினா .
“உ ேப எ னடா...?”
“ெபாியசாமி க...”
“ேந ந ரா திாி ஒ மணி மா அைடயா அ வினி
அபா ெம எதிேர ஒ ைப ெதா பி னா
உ கா தி வ த ேகைஸ திற பா ஒ டயாிைய
எ சி ேபான நீதாேன...?”
ெபாியசாமி ம யி பி டா .
“நா.. நா இ க...”
“நீ காைல வி திகி தாேன ஓ ேவ...?”
“ஆமா க...”
“அ ப அ நீதா ...”
“அ ேயா அ நா இ க யா... ேந ரா திாி நா
தா பர ல திேய ட ல பட பா கி இ ேத க...”
“ெபா ெசா லாேத... இ த லா ெர டா உைட ...”
ெபாியசாமி கா விழ வ தா .
“ச தியமா அ நா... இ க...”
“அ நீ இ ேல னா... ேவற யா ...?”
“எ ைன மாதிாி காைல வி தி வி தி ஓடற க ப க...”
“ க பனா...?”
“ஆமா க... அவ இட கா ஊன . அவ எ ைன
மாதிாி ேக தி டறவ தா ...”
“அவ இ ப எ ேக..?”
“என ெதாியா க... ரா திாி ேநர ல எ ேமா ேடஷ
ப க திகி பா .”
விேவ ேம ெகா ேப ெட ேபா கைன த .
ாி வைர எ தா .
“ஹேலா...”
 ம ைனயி ழ யி ேப ர பத டமா ேக ட .
“மி ட விேவ ! நா ழ ேபசேற ...”
“எ ன ழ ...?”
“ஸா ... நா கமிஷன ஆ ஸு ட லவ ேத .
எ டைர ஒ த ஃபாேலா ப றா .”
விேவ நிமி தா .
“யா அவ ...?”
“அைடயாள ெதாியைல. தைல ெஹ ெம ைட மா
க ஏ ாிஃைபய க விைய ெபா தியி கா .”
“எ ல ஃபாேலா ப றா ?”
“ைப ...”
“இ ப நீ எ ேகயி ேபசி ேக...?”
“ றி சி பா ெம ட ேடா ப க தி இ கிற
ெட ேபா தி ...”
“உ ைன ஃபாேலா ப ணி வ தவ இ ேபா
எ ேகயி கா ...?”
“அவைன இ ேபா காேணா ... ஆனா அவ எ ேகயாவ
மைற நி பா கலா நிைன கிேற .”
“அ எ ன ைப ...?”
“ஹீேரா ேஹா டா...”
“ெரஜி ேரஷ ெந ப ...?”
“சாியா பா க யைல ஸா ... ஆனா ைப ைக பா தா
மாதிாி ெதாி ...”
“சாி.. ழ ...! நீ இ ேபா அ த ெட ேபா ைத வி
ெவளிேய வராேத... ாி வைர ைகயி ெவ கி ேபசற மாதிாி
பா லா ப ணி ... நா உடேன பா வ ேற .”
“சீ கிரமா வா க ஸா ... இ த ெட ேபா ப க ல
ஆ நடமா டேம இ ைல...”
“இ ப ற ப ேட ...”
விேவ ாி வைர ைவ வி ழ ேபா ப ணின
விஷய ைத கமிஷன ஆ கில தி ெசா வி ேவக ேவகமா
ெவளிேயறி - மர த யி நி தியி த காைர ேநா கி ேபானா .
கா ஏறி யாி ைக பி தா .
பதிேனா நிமிஷ ய ேவக பயண .
அைடயா ேபா வழியி மா க ட ேதா நி றி த
 றி சி பா ெம ட ேடா வ த .
காைர நி திவி பா தா விேவ .
ச த ளி சாைல ச தி பி ஓர தி ஒ மர கீேழ
ெட ேபா ெதாி த .
ெவளிேய -
ழ யி ைகன ேஹா டா நி றி த . விேவ காைர
ெட ேபா ைத ேநா கி ெச தினா .
பா காைர நி திவி , ேவகமா இற கி ேபா
எ பா தா .
ழ ைய காேணா .
ெட ேபா ாி வ இ க ேவ ய இட தி இ காம
வயாி ெதா கியப ஊசலா ெகா த .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Easy EPub and documentation editor

அ தியாய 9

க பழி ச பவ களி ற சா ட ப ட நபாி

ஆைடகளி ப திரவ கைறக சாதாரண ெவளி ச தி
ெதாியா . அ மாதிாியான கைறகைள க பி க
ஃபார அதிகாாிக ‘அ ரா வயல ைல ’ைட
பய ப வா க . அ த அ ரா வயல ெவளி ச தி எ த
ஒ பயாலஜிக திரவ கைற பளி ெச ெதாி .
க பழி ற நி பி க ப டா ஏ வ ட த டைன
கிைட .

9
வி ேவ அதி சிேயா பா தா .
ஆ நடமா ட ைற த ப தி அ .
‘ ழ எ ேக ேபாயி பா ..?’
‘ைப ஆசாமி பய ேபா ‘ றி சி’ பா ெம ட
ேடா ஸு ேபாயி பாேளா?’
விேவ அ த பா ெம ட ேடாைர ேநா கி ேபானா .
ேடா வாச ேலேய க ெகா த ஒ
ெப ைண பா த விேவ நி றா .
அவ ேக டா .
“அ யா...! ேவ களா?”
“ ெவ லா ேவ டா மா... அேதா... அ த ெட ேபா
ெதாி ேத... அ த ேள ஒ ெபா ேபானைத
பா தியா...?”
“சிவ பா... உயரமா...?”
“அேத ெபா தா ...”
“ ட ல வ உ ேள ேபா ேபச ேபாற ப பா ேத க...
அ க ற பா கைல க...”
“ தி ெவளிேய வ தைத நீ பா கைல?”
“இ க யா...”
“அ த ெபா ேள ேபசி ேபா ெவளிேய
யாராவ நி தா களா...?”
“நா கவனி கைல க...”
விேவ பா ெம ட ேடா ைழ தா . எ லா
பிாி க கா ேறா டமா ெதாிய - ட ெசா பமாகேவ
இ த .
ப நிமிஷ ேநர தி பா ெம ட ேடா வைத
றி பா வி ட விேவ கி நி சயமா ாி ேபாயி .
ழ பா ெம ட ேடா ைழயேவ இ ைல.
‘ ழ எ ேக ேபாயி பா ?’
ம ப ெட ேபா வ தா விேவ . ட
அ ேகேய நி றி த . ட ப க தி ேபா அைச
பா தா . லா ஆகியி த .
விேவ த மா ப தி ைகைய ைழ ெச ேபாைன
எ டய எ கைள த னா .
ாி ேபா ாி வ எ க ப ட .
“ஹேலா...”
“வி ஹிய ...”
“நா விேவ ...”
“ஸ.. ஸா ...”
“இ ப உன ேவைலயி கா...?”
“இ ல.. ஸா .. ஃ ாீதா ...”
“உடேன ற ப நா ெசா ற இட வா...”
 “ெசா க ஸா ...”
“ றி சி பா ெம ட ேடா ஸு ப க தி இ கிற
ெட ேபா வா...”
“ ற ப ேட ஸா ...”
ழ எ னவாகியி எ கிற ேயாசைனேயா
ெச ேபாைன அைண தா விேவ .

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Create iPhone web-based documentation

அ தியாய 10

ஒ ைர வி ப தியி ேக ட ஒ ேக வி பதி .
ேக வி: ாிவா வைர த த க பி த யா ?
பதி : சா ேவ ேகா .

10
கா ெப கத ச த ேக ‘இல கிய ேத ளிக ’
தக ைத ர ெகா த ேபராசிாிய ச திேவ எ
ேபா கதைவ திற தா .
வாச விேவ ...
ச திேவ மல தா .
“ஓ.. நீ களா...? வா க.. ழ உ கைள பா க தாேன
ற ப ேபானா...”
விேவ அவைர கவைலயா ஏறி டா . “ஸாாி ஸா ... ஒ
அச பாவித நட ேபா ...”
ச திேவ க மாறிய .
“எ ன ெசா றீ க...?”
“ ழ யாராேலா கட த ப கா...”
ச திேவ இர ைககைள மா பி ைவ ெகா
திைக க, விேவ ெதாட தா . “ ழ ற ப ட
நிமிஷ தி அவைள ைப ல யாேரா ஒ த ஃபாேலா
ப ணியி கா .”
“யார ...?”
“ெதாியைல...! ழ றி சி பா ெம ட ேடா ஸு
ப க தி இ கிற ெட ேபா தி என ேபா ப ணி
ைப ல ஒ த அவைள ஃபாேலா ப றதா ெசா னா. நா அவைள
திேலேய இ ப யா ெசா பா ற ப
ேபாேன . ல அவ இ ைல. ெவளிேய அவேளாட
ட ம நி த .”
ச திேவ தைலயி ைக ைவ ெகா அ ப ேய தள
ேபா உ கா வி டா . க களி நீேராட வா வி
ல பினா .
“அ த டயாி ைக கிைட ச பேவ ெசா ேன ‘இ த
விவகாரெம லா உன ேவ டா ’ . ழ ேக கைல. இ ப
எ னா பா தீ களா...?”
“கவைல படாதீ க ஸா ... ழ மாதிாியான ைதாியமான ஒ
ெபா ைண மகளா ெப த காக தா நீ க ெப ைம பட .”
“ெப ைம படற இ க . அவேளாட உயி ஏதாவ
ஆப ஏ ப தா...?”
“ ழ எ த ஆப ஏ படா சா . அவைள க பி கிற
ய சியி ேபா வா ஒ திறைமயான ஆ ஸ
வி ேவாட தைலைமயி இய கி .”
“அவைள கட தி ேபானவ க உயிேராட
வி ைவ பா களா...?”
ச திேவ ல பி ெகா ேபாேத உ ேள ெட ேபா
மணிய த .
விேவ ேபா ாி வைர எ தா .
“ஹேலா.”
பதி ம ைனயி ஒ ஆ ர சிாி த .
“விேவ ...”
“யா நீ..?”
“டயாிைய பறிெகா தவ . டயாி ேபானா மா 27, ஏ ர 27,
ேம 27, இ த ேததிகளி நா டயாியி ேநா ப ணியி கிற
நப கைள ெகாைல ெச ய ேபாகிறவ .”
விேவ படபட தா .
“எ காக அ த ெகாைலக ...?”
“அைதெய லா உ கி ட ெசா க ேவ ய அவசிய
இ ைல. நீ தைலகீழா நி பகீரத பிரய தன ப ணினா சாி
அ த ெகாைலகைள த க யா .”
விேவ ெம ள சிாி தா .
 “எ ன சிாி கிேற...?”
“என ேதா பழ கமி ைல. ெஜயி தா பழ க .”
“விேவ ! ஜா கிரைத! இ நீ ைகயா ட ம த ேக க மாதிாி
இ ைல. வழிைய வி விலகி நி .”
“ச ட ேதாட வழிைய மறி கிற நீதா . வழிைய வி விலக
ேவ ய நீதா ...”
“ ழ இ ேபா எ ேனாட க ட யி தா இ கா. நீ இ த
ேக ல தீவிர கா னா... அவ உ க உயிேரா
கிைட கமா டா...”
“ ழ ைய ஒ ப ணிடாேத...”
“அ ப னா இ த ேக ல ைக ைழ காேத. ேவற ஏதாவ
ேக ஃைபைல ர ட ேபாயி ...”
“இேதா பா ... ற ப ணினவ த டைனயி
எ னி ேம த ப யா ...”
“இ வி ஞான க . உ ேனாட சாபெம லா ப கா ...
விேவ ! எ ேனாட டயாியி நா றி பி கிறப மா 27-
ேததி இ த தமி நா ஏதாவ ஒ ப தி ஒ ம ட நட .
உ னால சா த க பா ... மா 27 ம இ ைல. ஏ ர
27, ேம 27 இ த நா களி எ ேனாட ைக க ய நட ....”
விேவ ேம ெகா ேப ம ைனயி ாி வ
‘ த ’ெட ைவ க ப ச த ேக ட .
ப க தி வ நி றி த ச திேவ ந ரேலா
ேக டா .
“ேபா ல யா ...?”
“அ த டயாி ெசா த கார . ழ இ ேபா அவேனாட
க ட யி தா இ காளா ....”
ச திேவ ம ப அழ ஆர பி க - விேவ அவைர ஏறி டா .
“ ழ ஒ ஆகா . ைதாியமா இ க. ேபா
ரமா இய கி . றவாளி ெரா ப ேநர இ த
க ணா சி ஆ ட விைளயா கி இ க யா . மா
இ ப திேயழா ேததி னா எ ப மட கி ேவா .”

Created with the Personal Edition of HelpNDoc: Benefits of a Help Authoring Tool

அ தியாய 11
 திணறி ஒ வ இற ேபா மரண
ஆ பி ய ெட (ASPHYXIAL DEATH) எ ெபய . ஒ
மனிதைன க ைத ெநாி ெகாைல ெச த பி கி ெதா க
வி த ெகாைல ேபா கா விட யா . காரண
உ ைமயிேலேய மா ெகா த ெகாைல ெச
ெகா டவனி க ப தியி கயி இ கிய மா
(அைடயாள ) இ . ெகாைல ெச ய ப டபி
ெதா கவிட ப மனிதனி க தி கயி இ கிய மா
ெதாியா .

11
க ணவ ச ப மாாி ேபா ேடா ெபாிய ேராஜா மாைல
ஒ ைற ேபா வி ச தா க கல கி நி றேபா ேவைல காாி
பி ப கமா வ ர ெகா தா .
“அ மா...”
தி பினா .
“எ ன...?”
“உ கைள பா கிற காக ஒ த வ னா ல
கா தி கா ...”
“யா ேக யா...?”
“ேக ேட . அவ பதி ெசா லைல. ெம ரா
வ தி காரா . உ கைள பா ேபச மா .”
ச தா ெபா லாத ெந றிேயா ேசைல தைல ைப இ
ேபா தி ெகா ப களாவி னைற ேபாக - ேசாபா
சா அ ைறய ஹி ேப பைர ர ெகா த விேவ
எ தா .
“நீ க மிஸ ச தா ச ப மா ?”
“ஆமா...”
“நா ெம ரா ைர ரா சி வ ேற .” அைடயாள
அ ைடைய எ அவ ைடய க தி பா நீ வி
ெதாட தா .
“ஜனவாி இ ப ேதழா ேததி ரா திாி சினிமா பா காாி
தி பி த உ க கணவ ச ப மா ெகாைல
ெச ய ப ட ச ப தமான எ ெகா ாி இ ...”
 ச தா ‘உ ’ெகா னா .
“இனிேம எ ெகா ாி ப ண எ ன இ ... கட த ெர மாச
காலமா ேபா எ கி ட ேக ேக ளி ேபான அேத
ேக விகைள தா ம ப நீ க ேக க ேபாறீ க...”
“ேநா...! ேகேஸாட ேகாண இ ேபா மாறியி . நீ க ெகா ச
உதவி ப ணினா ெகாைலயாளி யா கிறைத ெம ப ணிட
...”
“ேகேஸாட ேகாண மாறியி கா? எ ப ...?”
விேவ த ைகயி ைவ தி த டயாிைய கா விபர ெசா ல
ச தாவி க ஒ ெபாிய மா த உ ப ட .
“ ... ஆ கெர ஸா ...! ெபா வா பிசின ஃ ல எ ேனாட
கணவ ச ப மாைர எ லா ‘ .ஆ .எ ’ தா
பி வா க... அவ ெகா ல ப ட ேததி ஜனவாி
இ ப ேத தா .”
“மிஸ ச தா...! ஜனவாி 27- ேததி உ க கணவ
ெகா ல ப கா . பி ரவாி 27- ேததி சினிமா ந ைக ராகா
ெகாைல ெச ய ப கா. இ னி ேததி மா 24. இ
நா ல அதாவ மா 27- ேததி .வி. எ கிற எ க
ெசா த காரரான யாேரா ஒ த ெகாைல ெச ய பட ேபாகிறா .
அ ஆணா ெப ணா ெதாியா . அேத மாதிாி ஏ ர 27- ேததி
HONEY BEE எ கிற ச ேகத வா ைத ெசா த காரரான நப
ேம 27- ேததி TEA TEA எ கிற வா ைத ெசா த காரரான நப
ெகாைல ெச ய படலா ...”
ச தாவி க களி நீ திர ட .
“எ காக இ த ம ட ..?”
“ெதாியைல! ெகாைலயாளி ஒ ‘ைச ேகா’வாக இ கலா . 27-
ேததி அவ ைடய வா ைகயி ஒ மற க யாத நாளாக
இ கலா ...”
ச தா ேக டா . “சாி! இ த விஷய தி நா எ ப உ க
உதவ ...?”
“நா ேக கிற ேக விக ம உ ைமயான
பதி கைள ெசா னா ேபா ...”
“ேக க...”
“ந ைக ராகாைவ தனி ப ட ைறயி உ க ேகா
உ க ைடய கணவ ேகா ெதாி மா?”
“ெதாியா ...”
 “உ க கணவ பல ெப கேளா ெதாட உ ேக
ஹி டாியி பதிவாகியி . உ ைமயா?”
“பல ெப கேளா ெசா ற ெபா . அவ ேஷாபனா
எ கிற ெப ெதாட இ த என ெதாி . அைத
நா க கைல...”
“ஏ ...?”
“எ ேனாட கணவ ெப க விஷய தி ெகா ச
சபலமானவ கிற விஷய க யாண நட த ப
நா க ேளேய என ெதாி சி ... ஆர ப ல
மைற கமாக சில சமய ேநாிைடயாக ெசா பா ேத .
அவ ேக கிற மாதிாி ெதாியைல. ச ைட வர பா த . கைடசியி
எ ைன நாேன சமாதான ப திகி அவேராட ேபா ைக
க காேம வி ேட .”
“ஆ ச யமாயி ேக...?”
“இதிெல ன ஆ ச ய ...?”
“எ த ஒ ெபா ேம உ கைள மாதிாி ‘கா ரைம ’
ஆயிடமா டா...”
“ ... ேம.. பி கெர ...! ப எ ேனாட கணவ ெப க
விஷய தி சபல தி ளவராயி தா எ ேமல
அ பாயி தா . ஒ ெபா அ தஅ ேபாதாதா...?”
“இ ஆ ைர ...! உ க கணவேரா ெதாட ெவ சி த
அ த ேஷாபனா யா ? எ ேகயி கா...?”
“அவ ஒ ெப ைச க ெபனியி ேவைல பா கிறா.
க ெபனி ேப எவ ாீ .”
“அ எ ேக இ ...?”
“அவிலா நக ெமயி ேரா .”
விேவ டயாியி றி ெகா டபி ேக டா : “உ க
கணவ ஜனவாி 27- ேததி ெகாைல ெச ய ப கிறா . அ த 27-
ேததி அவ ைடய வா ைகயி எ த வைகயிலாவ
பாதி சி ெசா ல மா...?”
“ஸாாி! ெதாியைல...”
“அவ மராலஜியி ந பி ைக உ டா...?”
“இ ைல...”
“உ க ...?”
“என இ ைல...”
“சாி... இ த ெசா எ லா யா ஜித ைறயி உ க கணவ
Another random document with
no related content on Scribd:
large and graceful yacht and a bulldog of a destroyer, and the blue-
clad sailors who flocked ashore were the first to set foot there since
Portugal had entered the war. The Corsair and the Preston were
something more than storm-tossed ships in quest of a haven. To
Lisbon they were a memorable event and one worthy of a
celebration.
The colony of foreign diplomats and military officers, British,
French, American, Spanish, and all the rest, accepted the
entertainment of the American officers and sailors as a social
responsibility. And they were quick to recognize the fact that in the
war-time American Navy the “gob” was as likely to be a young
gentleman of manners and education as the ensign or the lieutenant.
Tactfully and easily the barriers of shipboard discipline and ceremony
were ignored for the time, and the invitations to teas, garden parties,
receptions, and theatres seldom raised lines of distinction between
the youthful seaman with the flat cap and the rolling collar, and the
gold-striper severely buttoned to the neck in his service blouse. This
might have been awkward in some circumstances, but the crew of
the Corsair knew how to carry it off. They met the loveliest girls of
Lisbon and were gallantly attentive, as was quite proper.
The American Minister to Portugal, Colonel Thomas Birch, fairly
adopted the whole ship’s company. They might have been so many
long-lost sons and nephews. The Legation belonged to them as long
as they stayed in port, and he appeared to enjoy it all as much as
they did. Captain Ross, who was representing Gaston, Williams, and
Wigmore of New York, was ready with help, advice, and hospitality,
and as a host and friend the Corsair found him true blue. The
American Consul-General, Mr. W. L. Lowrie, was also most
courteous and friendly and took particular pains to make these
American exiles feel at home.
In letters written home by one of the petty officers, you may read
between the lines and conclude that there might have been worse
fates than to be marooned in Lisbon for seven weeks:
December 24th. You cannot imagine what a sensation it
is to find yourself all of a sudden walking down fine, broad
streets with rows of palm trees, and geraniums and other
flowers in bloom. The leaves are falling now and the rainy
season is beginning, but as they have had no rain in five
months we ought not to complain. There are many
picturesque street scenes, flocks of turkeys driven by
small boys with long sticks, and if you want a turkey you
halt the procession and pick out your bird and carry it
home under your arm; little donkeys almost smothered in
vegetables are led gingerly along;—everywhere women
are selling fish which are carried in baskets upon their
heads. Lottery tickets are shoved at you from every
corner. A crowd gathers wherever we American sailors
stop or loiter, and we are great curiosities. At the best
hotel, the Avenida Palace, several of us ran into a bazaar
for the benefit of the French and Portuguese war widows
and orphans. The American Minister, Colonel Birch, a fine
old boy, introduced us to all the girls, English, French, and
Portuguese. There were some beauties among them, and
although it is a long time since I talked to a girl I sailed
right in and had no trouble.
LISBON HARBOR AND THE TUG THAT TOWED THE
CORSAIR TO THE DOCKYARD

THE AMERICAN LEGATION AT LISBON, WHERE THE

CORSAIR’S CREW FOUND A HOME
 I also met the French and Chinese Ministers and talked
to them. I get along in French now and carry a
conversation with ease. One of the most attractive girls
was the daughter of the chief of the British Military
Mission, Lieutenant-General Barnardiston, a soldier and
gentleman of the finest type. He commanded the British
forces which operated with the Japanese at Kaio Chao.
Yesterday I saw them after church and met the mother
who is an American. She asked us to tea. Four of us went
and stayed two hours. The General was tremendously
interesting, of course, but he would have been more so if
one of our men had not tried to talk him to death.
To-morrow being Christmas, we are trimming the ship
with greens and flags and have hoisted a Christmas tree
clear to the top of the foremast. Mr. J. P. Morgan, the
owner, is very kindly blowing us off to a dinner by cable,
and we are looking forward to the occasion. It is the first
Christmas away from home and I know how you’ll miss us
all, but it should be very joyous because we passed
through that hurricane in safety. We have a fine large cat
as a mascot and as one of the men said, “Tommy used up
eight of his nine lives in the big blow.”
January 2nd. Our gaieties continue and we are having
the best time since leaving New York. Colonel Birch gave
us a reception at the Legation to meet the diplomatic
corps. The officers and fifteen men went from this ship. All
nationalities were there, from Brazil, Uruguay, Belgium,
Spain, and of course Portuguese, French, and English. It
was great fun to meet them, and most of the diplomatic
people could talk to us in English. We had some dancing,
the first I had done since February, and everybody was in
the finest possible spirits. The girls were stunning. The
Spanish Minister is a delightful man and has spent a lot of
time in Mexico and the United States. Our host, the genial
American Minister, resembles former President Taft in size
and quality and seemed to be having the time of his life.
 New Year’s Eve we were all on board ship and
celebrated it in combination with a French destroyer which
lay alongside us. At the stroke of midnight we banged out
eight bells for the old year and eight more for the new, and
then both ships opened up their whistles and we startled
the Portuguese with the pandemonium. The Frenchies
had a terrific siren. After this outburst we sang the
“Marseillaise” together and the effect was stirring. Then we
sang the “Star-Spangled Banner,” and the Portuguese
sailors who had come aboard from the Navy Yard sang
their national anthem and everybody cheered everybody
else, and it was a grand old time.
On New Year’s Day I went sight-seeing with a buddy
from the ship and visited several cathedrals. In one of
them all their dead kings are tucked away, and they lift the
lid off so you can look right down at the relics of royalty. As
they have been dead for hundreds of years they are none
too attractive. We had a fine dinner on board ship in the
middle of the day, turkey, mince pie, etc., and another in
the evening at the hotel. It is mighty pleasant to have all
these distinguished people so polite to us and we also
appreciate the attitude and the courtesy of the officers of
the Corsair.
January 9th. Last evening six of us called on those
delightful English people, the Barnardistons. The Spanish
Minister and his two daughters were there. The General
played the piano for us and is very musical. Miss
Barnardiston played beautifully and the Spanish young
ladies also performed. We were represented at the piano
by Tibbott who upheld the honor of the Corsair. You ought
to see the row of decorations on General Barnardiston’s
coat—Victorian Order, Rising Sun of Japan, African
Campaign, and so on. Yesterday afternoon we went to tea
at the Girards, the French people. The night before we
were invited to amateur theatricals at the British Club,
given to entertain the Corsair and the Preston and the
French destroyer. It was very cleverly done. The actors
were Portuguese and the girls were very pretty. They
sang, in English, lots of American songs. Between acts
they served cake and tea and afterwards we sang the
national airs. I was fussed to death to have to get up on
the stage and lead the whole outfit in the “Star-Spangled
Banner,” giving the key, etc., but our captain made me do
it. Our jolly American Minister, Colonel Birch, gave me a
wink which made me feel more comfortable.
I went to the English church last Sunday and they had a
special service, appointed by the King, to pray for Allied
victory, and it was fine. The English always pray for the
sailors and soldiers—sailors first. They certainly are
devoted to their Navy. After church another man and I
went over to the Legation with Colonel Birch and sat
around in his biggest armchairs for an hour. He treats us
like princes and we can’t say too much in appreciation of
all he is doing for us. He is to give us another party next
Saturday and we are looking forward to it, for he has
promised to have all the charming Portuguese girls there.
We are lucky young sea-dogs to have tumbled into all this,
and we are having the time of our lives. I was made
quartermaster, first class, the other day, and am naturally
very much pleased. I shall be glad to get back and finish
my examinations for a commission, but since the
hurricane little things like that don’t bother me very much.
We have not forgotten the storm and still talk about it—all
the acts of courage and the many close shaves.
January 14th. Last night there was another dramatic
performance by the Portuguese young people, so that the
whole ship’s company could see the show. This time I sat
with the pretty French girls and it seemed almost like New
York. I dropped in to call in the afternoon. We sat in front
of a log fire and it was cozy and homelike. Their father, M.
Girard, was French Minister to Haiti for two years, during a
revolution down there, and had some very unpleasant
 experiences. The Haitian President was dragged from the
Legation and butchered before their eyes, and other acts
of savagery committed, but our marines and bluejackets
landed soon after and promptly had the situation well in
hand.
Ensign Schanze enjoyed himself as much as the rest of them and
described the hospitality of Lisbon as follows:
Here we are, still in Portugal, where we have been
undergoing extensive repairs and entertainments. Never
in all my experience away from home have I come across
people who were as strenuously cordial as our hosts of
the city of Lisbon. There are two leading social elements,
the native Portuguese and the foreign colony. Both have
gone the limit to make us welcome and the result has
been that we have never had less than two engagements
a day, most of the time three.
The usual routine runs about like this—in the forenoon
some Portuguese, French, or British officer blows on
board to take us in charge to see the points of interest; in
the afternoon there is a tea to attend at some one of the
various homes or legations; and in the evening there is a
dinner party followed by a theatre party or its equivalent.
These things do not simply occur frequently. They are
daily in their rotation.
We, on our behalf, make our best effort to counter with
teas on board the ship; also lunch parties and dinners
whenever we can wedge them in crosswise. Functions
have become so numerous that the captain has found it
necessary to detail certain officers to attend certain
festivals daily. There have not been enough of us to go
around, even at that. This is the first war that ever made
me keep such late hours.
It should not be inferred that life was an incessant round of parties,
teas, and receptions for all hands of the Corsair while at Lisbon.
Many of the young men had other inclinations and fought shy of “the
society stuff.” The city itself was fascinating to those who liked to
wander and explore with their eyes open. In groups they loitered
through the dark and narrow streets of the ancient quarter of the
Alhama or enjoyed the noble prospect of fine buildings and open
spaces along the Tagus, or strolled with the colorful crowds in the
Praca do Commercio and investigated the luxurious shops and cafés
of the Rua Augusta and the Rua da Prata. Automobiles could be
hired, and parties of bluejackets might have been seen in the royal
palaces, the storied old churches, and the monastery whose walls
were built in 1499, on the spot where another sailor, Vasco da
Gama, had embarked on a famous voyage two years earlier.
The water-front of every large seaport is notorious for low-browed
rascals who look at Jack ashore as easy prey, and it was not in the
least to the discredit of the hospitality of Lisbon that a pair of Corsair
men should have run afoul of one of these land-sharks when they
first hit the beach. The business-like manner in which the youthful
seafarers handled the matter discouraged further attempts to molest
them. One of the pair mentioned it in his diary:
Got shore liberty and landed in jail one hour later. The
way it happened was that the driver of the car we had
chartered tried to rob us and we refused to stand for it, so
he had us pinched. We explained the case in French to a
generalissimo and he turned us loose at once and said we
were dead right. He would see that it didn’t happen again.
The tough driver was laying for us when we walked back
to the ship and he tried to get me with a knife and a
machinist’s hammer. Dave stopped him, and I got a big
club and we organized to clean up, but a crowd gathered,
so we decided to quit and go on our way as a bunch of
sailors from the Corsair and Preston hove in sight and
were all set to make a battle royal of it. I knew this would
get us into serious trouble, although I did hate to let that
auto bandit get away with it, so we withdrew in good order.
THE CORSAIR IN DRYDOCK AT HER MOORING BUOY,
AT LISBON BREST

Yeoman Connolly improved the opportunity to see the sights of

Lisbon and some of his impressions ran like this:
The city is the finest I have seen in Europe, barring
Paris only. The public buildings are works of art and you
see splendid architecture everywhere. The street cars are
the most modern I have seen since leaving home, but why
shouldn’t they be? I was sitting in a car the other night and
happened to look around at the advertisements when I
alighted on the builder’s name, “John Stephenson,
Elizabeth, N.J.” It made me homesick to see the familiar
name. I didn’t hesitate to tell some of the Portuguese
sitting alongside me that Elizabeth was my home town,
and they seemed very much interested.
 I was taken through one fine building yesterday by a
very distinguished-looking gentleman, elderly and good-
natured, who showed a lot of interest in me and who
introduced me to the Lord Mayor of the place and to some
of the Cabinet members. He himself is a member of the
Cabinet and one of the best-known men in Portugal, I later
learned. I walked through some of the streets with him and
his gold-headed cane, and almost everybody bowed to
him or looked at him with awe. He understood English
very well and told me a whole lot of the history of the
country. As a plain American gob I got all I deserved, and
then some.
This is a great old town. I suppose you have heard of
the revolution that is going on here. We came just in time
to see the skirmishes that are featured daily. A funny thing
occurred last night. We were loafing along one of the main
avenues when we came to a big bulletin in front of a
newspaper office. About a thousand people were gathered
in front of it and reading a notice. To catch your eye there
was printed a huge hand holding a dagger dripping with
blood, and beneath it the announcement of another
episode of the revolution which was scheduled to take
place on the following Saturday afternoon. Some class to
this burg. They are not satisfied with trouble as it comes
along, but even advertise it in advance.
We are all going uptown to see a bull-fight on Sunday.
They have them two afternoons a week, but we have
picked Sunday as we want to take in part two of the
revolution as duly announced for to-morrow. In spite of the
political rough-house the city is really wonderful and we
are very lucky to be laid up here, even if we do miss out
on a few weeks of the war. The only thing that gets me is
how the deuce to talk this Portuguese lingo. We were all
learning French very rapidly and can get along O.K. in that
language, but the stuff these people patter is simply
terrible to make out. Here we have to turn to and learn a
 third language, and by the time we return to God’s country
we ought to be linguists of note.
The money here is very different from France. It is the
reis, not the franc, that demands your careful attention. It
takes sixteen hundred reis to make an American dollar,
and when you get change for ten dollars or so, you get a
basketful of junk that looks like so many United Cigar
Store coupons. It costs about a million reis to buy a good
meal, but the food is excellent and we get real honest-to-
goodness hot rolls, just like back home, but about as big
as a football. I brought a dozen back to the batteau last
night and when I came to pay for them I handed the gink
about seventeen hundred thousand reis, more or less. It
makes you swell up and feel richer than Rockefeller to be
handing out fortunes in this careless way, and it’s lucky for
us, as the ship has not been paid off in the Lord knows
when and most of us are flat broke. However, the moving-
picture theatres are good and fairly cheap, and Charlie
Chaplin is here, and we are allowed to stay ashore until
eleven-thirty at night, which is a long liberty for a foreign
port.
It was difficult for the officers of the Corsair to maintain the
customary round of duty and discipline while the ship was under
repair, with a crowd of Portuguese artisans aboard, many
distractions ashore, and things more or less upset, but they
succeeded in enforcing the high standards of the United States Navy
aboard. No more gratifying evidence of this could be desired than
the following letter from the Secretary of the Navy:
March 11th, 1918
To Commanding Officer, U.S.S. Corsair.
” ” ” ” Preston.
Subject: Good Behavior of Men in Lisbon.
The Department is much gratified to receive through the
State Department an excellent report of the behavior of
the men of the Corsair and Preston during their stay in
 Lisbon. The following is an extract from the letter of the
American Minister:
I am sure that the Department will be pleased
to know, as well, that all the men behaved
splendidly and made a very creditable impression
in Lisbon. It is needless for me to say that I was
very much gratified by it all and personally felt
that our men were worthy of the cordial attention
and generous hospitality bestowed upon them by
the Portuguese people and others.
This evidence of good discipline reflects credit alike on
the officers and men of the ships and on the Naval
Service.
(Signed) Josephus Daniels

To be caught in the midst of a Portuguese revolution caused the

crew of the Corsair more amusement than alarm, and the only regret
was that they could find no lawful excuse for taking a hand in the
shindy. It was largely a local affair, between the military and naval
forces of the Provisional Government, and Lisbon seemed less
disturbed about it than if the street railways had gone on strike. The
shooting and commotion were mostly confined to the water-front,
and the experience of Quartermaster Bayne, for example, would
indicate that the American sailors really enjoyed it:
January 1st. It was my day’s duty on board, so could not
go to the party at the American Legation. Everybody said
it was a bully good game. We created a large disturbance
last night. When we blew our siren to welcome the New
Year, it brought the entire town out all standing, as they
thought it was the signal for another revolution. The
Portuguese troops were ordered out and started to march
at the double-quick to the Navy Yard, as they took it for
granted that the Navy had touched off an uprising. The
situation might have been serious, but some general or
other found out that it was us and what we were doing,
and the soldiers were ordered back to the barracks. The
Lisbon newspapers gave us a write-up, and we ran true to
form as the gallant but quite unexpected and
unaccountable Americans.
January 4th. This has been an exciting day. I went
ashore at two in the afternoon and was to meet the rest of
the crowd for dinner at seven. They did not show up, and I
learned later that the harbor was so rough that the ships
had to shove off and anchor in mid-stream for a while, and
no boats could come ashore. I spent the evening at
General Barnardiston’s and then started to foot it back to
the ship. The gates of the Navy Yard were locked, but the
Portuguese guard let me pass through. As I wandered
along to the wharf, I noticed that all lights were out in the
buildings, but I didn’t think much about it, although several
squads of soldiers looked me over pretty carefully.
When I got back aboard the Corsair, I saw that our guns
were manned, and I was greeted with, “Thank God, you
got through. How did you do it?” I asked what was up, and
got this story. The Army and Navy were pulling off another
revolution. Fighting had been going on between the War
Ministry and the Naval Ministry buildings. Our ship was
close to both. One of our coxswains, Lindeburg, was in a
motor-boat at the foot of the Army Building and as he left
the boat and started to beat it for the ship, he was fired at
while running along the wharf. He ducked back to his boat,
and the Corsair, getting uneasy about him, ordered a
rescue party away. They were shot at, too, and had to
seek cover.
This was a bit too much, so the battery was loaded and
trained on the buildings, while an armed guard, carrying
the Stars and Stripes, marched to both buildings.
Meanwhile the captain had sent a radio message to the
authorities, demanding an instant explanation and apology
for firing on our men. This second party of ours was not
attacked and soon returned with the other men. Half an
hour later we received an official apology. Knowing
nothing about all this ruction, I had walked through the
Navy Building, right between the lines, and aboard ship.
Copeland and Ashby were with me and for some reason
we were not shot at.
That about ended the trouble, as far as we were
concerned, but it looked like business for a little while,
because if they had fired on our flag we should have
knocked their buildings over for sure. I understood that our
skipper sent them the message, “If you fire on our flag we
shall attack at once.”... During the afternoon the wind and
sea had been so high that most of the ships in the harbor
dragged their anchors and the French destroyer next to us
had to move out after knocking a hole in our side which
probably means dry-dock again.
January 7th. The revolution is still on, and we are
advised to keep off the streets, more or less, as there is
plenty of rifle-firing, and when these Portuguese get
excited they mistake our uniforms for their own Navy and
so take pot shots at us.... January 8th. Big revolution to-
day. The Army opened up with about a hundred shells on
the flagship Vasco da Gama, and it was lots of fun. The
shells passed almost over us and we watched the scrap.
The Navy didn’t shoot back. The shrapnel was falling fast
and the ships hauled down their colors. The whole
Portuguese Navy tried to crowd aboard the Corsair for
protection, but we wouldn’t stand for that. There was a
good deal of machine-gun and rifle shooting uptown all
day. There was no liberty, but the captain sent for me and
five others and gave us special liberty to go to Mme.
Girard’s for tea. Had a fine time. We were warned to be
careful, as the soldiers fired at any naval uniform they
happened to see. They did not bother us, although we
passed a lot of infantry heavily armed.
“DOC” LAUB AGREES THAT “THIS IS THE LIFE IF YOU
DON’T WEAKEN”

COXSWAIN DAVE TIBBOTT WAITS WITH THE LAUNCH

 At dinner ashore, the programme was interrupted by a
battle in front of the hotel, and almost everybody,
excepting ourselves, left the dining-room because the
bullets were popping about. We refused to budge, for
there was a corking good dinner on the table and the
Portuguese soldiers are pretty rotten shots. They played a
dirty German trick to-day. Some of their Navy men shoved
off unarmed in small boats and tried to row ashore, but the
troops opened fire on them, not far from our ship, and
killed a couple of the poor Portuguese gobs. It made us so
sore that we felt like cutting loose on them.
January 9th. No revolution to-day. The French officers
on the destroyer Intrepide have behaved splendidly to us
chaps. Of course, association with enlisted men is
unknown in the French service, that is, in a social way. At
first they couldn’t quite understand how we happened to
meet them at these various teas and receptions, but after
a time or two they grasped the situation and have since
put themselves out to be agreeable to us.
The report of Commander Kittinger is an accurate and interesting
summary of the episodes of this sputtering little revolutionary
outbreak in which the Corsair played a part during her pleasant
interlude at Lisbon. He wrote as follows:
About 9 p.m., January 4, 1918, the U.S.S. Corsair, being
moored to the dock at the Naval Arsenal, desultory small-
arms firing broke out in the Naval Compound. The firing
was observed to come from the windows of the second
floor of the east wing of the building forming the Arsenal
Compound. It was reported that the coxswain of the motor
dory was in the immediate vicinity, securing his boat for
the night. At intervals the firing was resumed, but the
object which drew the fire could not be made out from the
ship. Lieutenant Commander Porter and Ensign Schanze,
with four bluejackets, left the ship for the Arsenal offices to
arrange for the safety of the coxswain. On approaching
within about fifteen feet of the door in the centre of the
north wing, firing was opened, apparently at the Corsair
party, from the same place, the bullets hitting the walls and
pavement near them. The party entered the building
without casualty.
Intermittent firing continued after this. After waiting a
reasonable time for the return or for news of the first party,
a second party led by Lieutenant McGuire left the ship,
carrying a flag. The searchlight from the ship was used to
illuminate the flag. This party was not molested and
returned with the first party and the coxswain. It developed
that the firing came from the windows of the Colonial
Office and was directed at Portuguese bluejackets passing
across the open space from the shore end of the wharf to
the main entrance.
About 11 p.m. a military aide of the President called on
board and presented the compliments of that official with
the usual courtesies, and inquired as to casualties, if any,
in our force. He was informed of what had taken place and
that no damage was done. A report of the riot was made
to the American Consul-General, Mr. W. L. Lowrie, whose
reply is herewith attached:
From American Consul-General, Lisbon,
To Commanding Officer, U.S.S. Corsair.
I have to acknowledge the receipt of your
memo. of January 5th concerning the firing in the
Arsenal Compound during the evening of January
4th. Personal representations have been made
and I trust there will be no recurrence of the
rioting, although as you are fully aware conditions
here just now are most unsettled. I am extremely
thankful that no one was hurt during the rioting
and that no damage was done.
Beginning January 3rd it was noticed that conditions in
Lisbon were unsettled politically. On that night some rifle-
firing took place in the streets between Portuguese sailors
and soldiers on patrol duty. Shots were exchanged nightly
up to January 8th when the counter-revolution took place.
The situation briefly is this:
The Portuguese Navy has been the controlling factor in
the politics of the country. The Army has been the
opponent, but has been negligible because of its
ineffectiveness. The Navy deposed the King in 1910 and
set up a Republic which has been perpetuated until the
present time, the last incumbent being President
Machado. When Portugal entered the war, the Army was
largely increased and equipped, and forces were sent to
the Western Front and to the Portuguese African colonies.
Army preparations continued in Portugal and there is a
large mobilization at present.
On December 5, 1917, the Army started a revolution
and succeeded in overthrowing the Government two days
later, the President being exiled on that date. As a
precautionary measure, the naval forces present at Lisbon
were disarmed. In spite of this, the Navy prepared plans
for a counter-revolution. The present Provisional
Government took steps to send the majority of the sailors
to the Portuguese African colonies because of the serious
reverses suffered by their troops in Africa while fighting the
Germans.
The Navy took steps to defeat this manœuvre and on
January 8, 1918, the Vasco da Gama (flagship) anchored
off Lisbon. At 10.45 a.m. a battery of three field pieces at
Saint George’s Castle in the middle of the city, opened fire
on the Vasco da Gama. The flagship fired five shots in
return and hoisted a red flag under the ensign. The shots
of the shore battery were dispersed, but some seemed to
strike the ship. Shrapnel and projectile were fired. At 11.10
a.m. the Vasco da Gama hauled down her flag and hoisted
a white flag at the foremast and abandoned ship. A
number of shots were then fired at the destroyers Douro
and Guardiana, which also struck their colors and hoisted
 white flags. The cruiser Almirante Reis, a transport, and
several gunboats did likewise. At 11.20 a.m. firing ceased
at the shore battery. Rifle fire continued in the city streets.
The Arsenal plant closed down at the beginning of the
firing and the workmen employed on board the Corsair
stopped about 11 a.m. No further work was done by the
Arsenal force that day.
On January 9th (the next day) the Arsenal resumed
operations as usual, and I was informed that the trouble
was over and work would continue as before. The Vasco
da Gama, with the Guardiana and Douro, stood down the
river on January 11th, apparently undamaged.
The crew of the Corsair felt a personal interest in the Provisional
President, Sidonio Paes, as some of them had sat at the table next
to him in the dining-room of the hotel and one or two of the officers
had met him at the theatre. One of the street spectacles was a huge
parade in honor of Sidonio Paes, and a bluejacket described it as
“tremendous enthusiasm, everybody yelling to beat the band and
waving their hats, and the Portuguese thought it was great, but it
wasn’t as good a show as when the Seventy-First Regiment came
back from the Mexican Border and marched up Fifth Avenue.”
What the Corsair considered the big moment of the long stay in
Lisbon was when the landing party marched off the yacht to rescue
the two officers and the four men who had gone ashore to look for
the coxswain and find out what the row was all about. The ship’s
searchlight was turned and held to illuminate the bright folds of the
Stars and Stripes while the gun crews stood ready for action, every
sight-setter, plugman, and shell-handler taut upon his toes and
blithely confident that the Corsair could knock the adjacent buildings
into a cocked hat.
It was discovered that the first party had been mistaken for
Portuguese sailors and fired at from a window only fifty feet distant.
The bullets spattered the doorway into which they turned, and they
proceeded upstairs to hold emphatic discourse with an excited
Portuguese naval officer and the chief of the radio service who were
earnestly telephoning to ascertain what the ruction was and who had
started it. Coxswain Lindeburg had the largest grievance, however,
for he had been almost potted while securing his motor-boat at the
wharf, and it was solemnly affirmed that he was combing the bullets
out of his hair after being escorted aboard by the comrades who had
sallied forth to find him.
It seems extraordinary that in this affair at Lisbon the Corsair
should have seen more actual fighting, with rifle and shell fire, than
during her many months of active service with the American naval
forces in the Great War. And even when the fleets in European
waters, under the general direction of Admiral Sims, had increased
to four hundred ships and seventy thousand men, none of them saw
as much action as this almost bloodless little outbreak in Portugal, as
action had been regarded in the days before the German doctrines
of submarine warfare. It goes to show how new and vastly different
were the problems which had to be solved by the Allied navies.
This does not mean that American ships and sailors went clear of
danger and disaster, but almost never was the chance offered to
fight the hidden foe. The fine destroyer, Jacob Jones, of the
Queenstown flotilla, was blown to pieces by a torpedo and sixty-four
officers and men died with her. The Coast Guard vessel Tampa was
blown up and vanished with all hands, a crew of more than a
hundred. Many a time the naval guard of a merchant steamer stood
by their guns and were drowned when the ship went down. These,
and the yacht Alcedo, and all the other brave ships which are listed
upon the American Navy’s roll of honor, were worthy of the spirit and
the traditions of John Paul Jones, although to them was denied the
privilege of signalling the enemy, “We have not begun to fight.”