KVARTET

Jakies towarzystwo ktore sie spotyka w 4

1. Prim - najmłodszy, najmłodszy członek, przed nim był jakiś inny który ciągle się spóźniał, był
nieobecny. prawdziwy wirtuoz precyzyjny jak pozostali fanatyczny religijny, pocz 2 str opis wyglądu

2. Sekond

3. Viola - niewinna i kobieca, uczestniczyła w kwartecie z całą swoją kobiecością, jak duża
powierzchnia jej ciała stykała się z facetami w kwartecie czuła ich oddechy, nacisk palców

4. Čelo - profesor akademii muzycznej, najstarszy nieżonaty, poznał Viole gdy była mała, nosił w sobie
skrycie że ma do niej prawo

oni nie wszyscy nawzajem bili się o viole?

jakiś opis że Prim tam se z nią w harmonii gdzieś szedł do mieszkania?

Čelo ich śledził bo zazdrosny

Viola naga

oni nwm wyobrażają że się macają z tą laską tam jedna a trzymają te swoje instrumenty

Dużą część fabuły stanowią ich marzenia, a zmysłowy ton uzupełniają opisy muzyki nawiązującej do
erotyki. Interakcja między bohaterami odbywa się najczęściej podczas gry w ich kwartecie, chociaż
każdy z nich w swoim wymarzonym świecie, poprzez muzykę i „tworzenie muzyki”, łączy się na
poziomach wyższych niż tylko ten polifoniczny. Muzyka w dziele oprócz tego, że jest środkiem
interakcji i odpowiednią atmosferą, niesie ze sobą także walory estetyczne, a także modernistyczną
poetykę dotyczącą funkcji i wartości sztuki.

W centrum miłosnego czworoboku znajduje się Viola, jedyna kobieta w kwartecie i obsesja
pozostałych męskich członków.

Tak więc wraz z końcem utworu kończy się także jej fatalność, jest poprawna w życiu codziennym i
niewinna w sprawach życia małżeńskiego z mężem Sekondą. W wewnętrznych światach pozostałych
dwóch członków jest obiektem pożądania i rywalizacji, gdyż każdy z nich uważa, że to do niego
należy. Celo, stary przyjaciel rodziny, zna ją od dzieciństwa, podobnie jak jej matkę, i czuje, że ma do
niej roszczenia, co jeszcze bardziej rozpala jego zazdrość wobec Prim. Choć Sekond jest mężem Violi,
nie sposób nie zauważyć jej chemii z Primo, to ona właściwie jest jedynym motorem fabuły noweli, a
jej kulminacja staje się kulminacją fabuły, co w konsekwencji prowadzi do kulminacji zazdrości
Pozostałe dwa. Chociaż Prim i Viola nigdy nie dopełniają swojego związku poza namiętnymi rytmami
utworu, jest on równie realny zarówno w jego, jak i w jej wewnętrznym świecie wyobraźni i pragnień.
I jest to jasne dla pozostałych, także dla Sekondu, która pod koniec pierwszych wersji noweli
konfrontuje się z nią i wyznaje, podczas gdy w tej robi to przez sen i wszystko pozostaje
niewypowiedziane.

I na samym końcu noweli autor ponownie wzmacnia, że tak powiem, świadomość nieświadomości,
czyli istnienia wewnętrznych światów bohaterów i ich przenikania w taki sposób, że oboje śnią ten
sam sen . Ta marzycielska nowela kończy się snem, a wszystko to przeplata się z tamtym światem w
innym wymiarze, w którym wszyscy znów egzystują razem. Oprócz opisu muzyki i podkreślonej
estetyki, już dobór nazw bohaterów w zależności od odgrywanych przez nich ról przyczynia się do
powstania atmosfery fuzji i istnienia sztuki jako realnej części życia, gdyż w codziennym życiu poza w
kwartecie noszą te same imiona i role, a także myśli, pragnienia i lęki.

DWA BIAŁE CHLEBY

stevan jego żona jeca i stara matka i niemowlę które niosą idą do doktora - jakby doktor ich wzywał
bo mówią tam że czekali na nich

jeca bała się iść do doktora, nje chciała schodzić z gór do miasta

- historia miłości tych dwóch całkiem okrotna ziom wziął ja wbił jej paznokcie i pqoueduskw ze
będzie jego

lekarz jecy coś proponuje że może coś zrobić żeby ocalić gospodarstwo domowe z długów idk —>
chodzi o to że jeca na dużo mleka i na jechać karmić jakieś pańskie dziecko ze splitu bo matka nie ma
mleka i potrzebuje pokarmu, ma zostać ala druga matka dziecka tam - Matka ma gruźlicę - Zanza

potem jakiś inny ziom przychodzi i ślini się na widok młodej ładnej kobiety która karmi i jej piersi
nazywa dwoma białymi chlebami

potem jak jechali to taki obraz wiejskiej kobiety nigdy nie jechała autem to wszystko dla niej
niesamowite

ma rozterki, że będzie karmić obce dziecko którego nie urodziła i że jej dziecko będzie piło kozie
mleko i no że obce dziecko , bunt złość, że odbiera tą matczyną miłość swojemu dziecku

- fajna prosta logika, jeca chciała wejść do kościoła jak przejeżdżali przez sinj, zapytali jej się jak się
będzie modliła w Kościele katolickim skoro jest prawo Słonko. Ona powiedziała że Bóg jest jeden dla
wszystkich i matka Boska.,

- obawy związane z tym wszystkim modlitwa do matki boskiej / że kupczy macierzyństwem jak cnota

Zanza matka tego dziecka które przyjechała karmić, też smutek że ona nie może i nie daje dziecku

Jeca po jakimś czasie w tym domu zrobiła się trochę fujka, wymagająca np że nie było piwa do kolacji
robiła afery, stała się taka panią a była ze wsi zmieniła się

Szofer dobiera się do niej

dziadek czyli pan Szime - pisze że odwiedzał wnuczka głaskał go i też jego ręka zbłądziła między czółko
dziecka a pierś jecy - jeca nie protestowała bo wydawało jej się to normalne, nie domyślała się że to
nie czułość do dziecka ale inne bezwstydne myśli, przynosił jecy jakieś prezenciki
gada jej że mleko kobiece odmładza, kłamał jej że tak jest w piśmie świętym nawet że córka ojca
karmiła, pyta się czy gdyby on ją poprosił o coś takiego - i jak się zawstydziła to sam na siłę rozpiął jej
koszulę i zaczął sssc mleko

i tak przez kolejne dni

potem jeca go unikała i wyrzucała sobie że w to uwierzyła i że go nie odrpchnęla

informacja że Toni ojciec dziecka też o niej myśli ale stara się tamować to myśląc o żonie

ostatecznie wsunął się jej do łóżka jak karmiła , jeca błagała cicho nie panie proszę nie - taka sytuacja
koło 3 miesięcy, nikt nie wiedział

Jeca spotyka Krstana w parku żołnierz znał się z nimi, on mówi jej że jej dziecko Jovo umarł

Postanawia wrócić do domu, idzie od razu na cmentarz i przy grobie jovy przyciska piersi do ziemi,
zabija się?? i mówi że wraca do niego i przynosi mu dwa białe chleby

Nowela Dva bielja hleba podejmuje temat wyzyskiwanego macierzyństwa, czyli

praktyki „płatnych mamek, biednych matek wiejskich, które kolektyw – rodzina i
wspólnota społeczna – zmuszają do sprzedawania własnej fizyczności, niezależnie od tego,
że zagraża to życie własnych dzieci.” 12
Akcent położony jest na tożsamość matczynych postaci, czyli jej utrata poprzez uprzedmiotowienie,
którego doświadczają w trakcie wykorzystywania macierzyństwa, zostaje wystawiona „na sprzedaż”,
zagrażając tym samym zdrowiu ich dzieci.

Główna bohaterka tej noweli, Jeca, na początku noweli nie daje jej dobrowolnie „kurwy
macierzyństwa”, jak to nazywa Begović. „W domu i w domu będzie wszystko, po prostu pozwól jej
pieprzyć swoje macierzyństwo Tak, ona z macierzyństwem jak kurtynki z dziewictwem”13.

Jednak system patriarchalny nie pyta kobiety o zdanie, jest nawet zszokowany jej krytycznym
myśleniem, po części dlatego, że kobieta nie jest uważana za zdolną intelektualnie, po części dlatego,
że tak. nie przejmuj się jej intelektem. Nie jest niczym więcej niż własnym ciałem, które jest obiektem
absolutnym, z jednej strony seksualnym, a z drugiej mitycznym – macierzyńskim.

Protekcjonalny ton lekarki, a także porównywanie jej dziecka do zwierzęcia przyczyniają się do
opisów podwójnych stereotypów wobec kobiet i biednych chłopów. Ostatecznie w tekście nie widać
reakcji lekarza na sytuację dokładnie odwrotną, gdy mały Jovo umiera z powodu nieobecności matki i
jej mleka. A Jeca w nieświadomości spędza ten czas nie tylko karmiąc piersią dziecko nieznajomych,
ale także będąc wykorzystywanym seksualnie przez różnych mężczyzn z zamożnego domu.
Obserwujemy stopniową stopniową utratę sił i chęci stawiania oporu. Najpierw energicznie
konfrontuje się z kierowcą, który dotyka jej w niewłaściwy sposób, rzucając w jego głowę szklanką, a
później w milczeniu znosi każdej nocy gwałt na jednym mężczyźnie i dosłownie karmi piersią innego
mężczyznę z domu. Powodem tej rezygnacji jest powolna utrata tożsamości spowodowana
nieobecnością własnego dziecka i zamknięciem w domu, w którym przydzielono jej cudze dziecko.
Ale to, że tak naprawdę nie jest uwięziona, widzimy także pod koniec powieści, gdy dowiedziawszy
się o śmierci Jovi, pakuje torby i wychodzi, zostawiając w szafie dokładnie jedyną rzecz, która
trzymała ją tam jako więźnia – pieniądze. Głównym motorem fabuły są pieniądze, z powodu ich braku
Jeca „sprzedała” swoje macierzyństwo, a ze względu na jego obfitość ta konkretna rodzina je
„kupiła”.
Jest to równie bolesne dla obojga, oboje stają się ofiarami przymusowego rozstania z dziećmi, choć
nieco bardziej tragicznie jest Jeca, zdrowa kobieta, która zostawia swoje zdrowe dziecko na śmierć,
bo zmusza ją do tego rodzina, a także przez lekarza, który za jego pośrednictwem złożył zlecenie.

Jeca jest dla lekarza, który pośredniczy w kupnie i sprzedaży jej ciała, choć wie, że w ten sposób
naraża dziecko Jecy na śmiertelne niebezpieczeństwo, zresztą bezimienne, „tę kobietę z Maovicy”16
oraz przedmiot wartościowy materialnie, jakim jest przedmiot domowy. zwierzę, choć on najlepiej
wie, na jakie niebezpieczeństwo ją narażają. Pieniądze są po raz kolejny silniejsze od współczucia, a
nawet człowieczeństwa, bo dla lekarza Jec jest przedmiotem bez prawa do indywidualnych uczuć, a
zwłaszcza decyzji, o wiele większym niż osoba i matka.17

Akcja kończy się, gdy Jeca spotyka na spacerze mężczyznę ze wsi, od którego dowiaduje się o śmierci
Jovy. W szoku pakuje się i opuszcza rezydencję, zostawiając wszystkie pieniądze, które doprowadziły
do tej tragedii. To już nie jest ważne, teraz jego jedynym celem jest odnalezienie grobu syna, do
którego dojeżdża pół pociągiem, a potem godzinami wspina się po górach do wioski. Powieść kończy
się desperackim czynem niepocieszonej matki, która chcąc ratować cudze, pozbawiła własne dziecko
należącego do niego mleka:

Nowela kończy się tragicznie w ten uderzający sposób. Nie wiemy, co dalej będzie się działo z Jecą,
ale wiemy, że została bez dziecka i bez pieniędzy, dlatego porzuciła dziecko. Pieniądze nie są już dla
niej ważne, zwłaszcza gdy zdaje sobie sprawę, że przez niego straciła jedynego syna i możemy się
domyślać, że zostawiła go celowo, czy ze wstydu, zaniedbania, czy może z buntu, nie wiemy. Wiemy
jednak, że Begović znakomicie dopełnił ideę bezwartościowości pieniędzy w takiej sytuacji i tragiczną
ironię, jaką los potrafi pokazać tym szczegółem.