ANG PUSO NG SANDATA

(Isinulat ng Ikalawang Grupo)

Noong unang panahon,

May isang kaharian sa kontinente ng Uloresh
Na ang pangalan ay Elmir.

Ang kaharian ng Elmir ay kilala sa kanilang

Kultura, kasaysayan, relihiyon, at sagana sa likas na yaman
Samantala, ang kaharian ng Asyria ay matatagpuan sa timog ng
Uloresh.

Sa kaharian ng Elmir matatagpuan si Sydney,

Isang Prinsesa ng Elmir at nagtataglay siya
Ng isang agimat na nagbibigay ng lakas at proteksiyon sa kanilang
kaharian.

Isang araw, si Prinsesang Sydney ay nagpaalam sa kaniyang ina

Na si Reyna Florentia na maligo sa talon at
Binilin ng kaniyang ina na alagaan ang agimat.
Bago pumunta si Prinsesang Sydney sa talon
Dinaanan muna niya si Almira, ang kaibigan ni Prinsesang Sydney
Upang isama ito sa talon ngunit tumanggi ito
Dahil siya’y may karamdaman.

Pagkatapos ni Prinsesang Sydney maligo sa talon,

Dumating si Joseph, isang Prinsipe sa kaharian ng Asyria
Na papadating na maliligo din sa talon.

Sa mga sumunod na araw at linggo,

Sina Prinsesang Sydney at Prinsipeng Joseph ay unti-unti nang
Nagkakakilala ngunit hindi pa rin sila nagsasabi
Ng katotohanan sa isa’t isa.

Sa mga nakalipas pang buwan ay madalas na ang kanilang

Pagkikita sila ay nakaupo at nakatingin sa mga bituin at buwan,
Nang biglang may nakakita na isang guwardiya
Na nagngangalang Aquil, na may lihim na pagtingin kay Prinsesang
Sydney, dulot ng kaniyang pagseselos at kirot sa puso ay
Nagmamadaling bumalik sa kaharian si Aquil at isinawalay kay
Reyna Florentia na may kasama ang Prinsesa na pamilyar
Na mukha ng lalake.
Dali daling pumunta ang mga kawal at ang Reyna
Kung saan ang kinaroroonan ng Prinsesa at ng Prinsipe ng Asyria
Nang sila ay dumating ay paalis na sana sila Joseph at ang Prinsesa
Ngunit nakita nila ang mga kawal at ang Reyna,
Makikita ang gulat sa mukha ng Prinsesa
At napatanong siya kung bakit sila naroroon.

Biglang nagalit at kinuha ng Reyna ang Prinsesa palayo kay Joseph

Dahilan upang masaktan si Prinsesang Sydney.
“Bakit mo kasama ang Prinsipe ng ating mortal na kaaway na
kaharian!”- pasigaw na sabi ng ina.
“Ngunit ina’y napamahal na kami sa isa’t isa, ako’y labis na
masasaktan kapag kami ay nagkalayo”- sagot ng Prinsesa.
“Hindi maaari umuwi na tayo sa palasyo at ipinagbabawal ko na
sayo ang pakikipagkita sa lalaking iyon!”- sagot ng Reyna.

Nagtipon ang mga kawal sa utos ni Reyna Florentia,

Siya ay nag utos sa kaniyang kampo na bukas ng umaga ay
susugurin nila ang kaharian ni Prinsipeng Joseph
Sapagkat hindi niya matanggap ang Prinsipe para sa kaniyang
anak.

Samantalang ang Prinsesa naman ay iyak ng iyak sa kaniyang silid

Habang siya’y niyayakap ng kaniyang kaibigan na si Almira,
Ngayon lang nakita ni Almira na ang lakas ng iyak ng kaibigan
Kaya hindi niya tuloy masabi ang kaniyang nabalitaan tungkol sa
pagsugod sa kaharian nila Prinsipe Joseph.

Sa pagod ay nakatulog na ang Prinsesa,

Kinaumagahan ay oras na para umatake ang kaharian ng Elmir
Labas sa kaharian ng Asyria,
Kung saan nandoon si Prinsipeng Joseph.
Nang sumapit ang panahon ng pagsubok,
Dumating ang hukbo ng Elmir sa kaharian ng Asyria
At nagsimulang umatake.

Nabigla ang mga kawal ng Asyria at ang Prinsipe

Ganon na rin ang Hari wala siyang nagawa kundi umatake rin
Upang maprotektahan ang kanilang minamahal na kaharian.

Sa bawat hakbang na ginagawa ng Prinsipe, unti unting tumulo

Ang kaniyang mga luha sapagkat hindi niya inaasahan na
mangyayari ito,
At siya’y napamahal na rin sa Prinsesa ngunit kailangan niyang
Pumili kung si Prinsesang Sydney ba na kaniyang minamahal
O ang kaharian ng Asyria na kaniyang tungkulin,
Kahit nasa gitna ng digmaan ang Prinsesa pa rin ang nasa isip ng
Prinsipe.

Ngunit sa kalagitnaan ng digmaan, siya’y naharap sa isang

malaking hamon,
Ang kalaban ay mayroong isang malakas at mabangis na halimaw
Na tumitira sa kanilang kaharian
Ang halimaw ay dinikitan at walang kapantay sa lakas at
katalinuhan.

Huli na nang makita niyang natamaan ang Hari na kaniyang ama,

Nilapitan niya ito at niyakap yakap, pinrotektahan siya ng kanilang
mga kawal
Umiyak ang Prinsipe at walng magawa kung hindi lumaban
Labas sa kaharian ng pagmamahal.

Dala ng emosyon, ang Prinsipe ay nagalit sa kaharian ng Elmir

Dahil namatay ang kaniyang ama,
Ginamit ng Prinsipe ang kaniyang katalinuhan at lakas
Upang labanan ang halimaw gamit ang kaniyang agimat.

Ngunit nung malapit na niyang mapuksa ang halimaw

Ay bigla siyang tinusok ng sandata ni Reyna Florentia
Napaluhod ang binata at tumulo ang kaniyang luha
Halos patay na ang mga kawal ng kahariang Asyria,
Nung nakita ng mga natirang kawal na natalo ang kanilang
Prinsipe ay sila’y sumuko.

Huli na nag lahat nung nalaman at dumating si Prinsesang Sydney

Nakita niya ang kaniyang minamahal na nakahiga at duguan,
Nilapitan niya ito nang mabilis at niyakap habang tumutulo ang
luha,
Nang makita ng Prinsipe ang Prinsesa ay siyang ngumiti at
tuluyang nawalan ng buhay,
Hinawakan ng Prinsesa ang pisngi ng Prinsipe at ito ay umiyak at
sumigaw.

Sa ng epiko, sa harap ng madla,

Humiwalay ang Prinsesa mula sa mga nagluluksa
Ang kaniyang mga luha’y umaagos, at ang kaniyang puso’y
nagluluksa sa pagkawala ng minamahal na Prinsipe
Sa kaniyang pagdadalamhati, nanumpa siya na patuloy na
mamahalin ang Prinsipe sa kaniyang puso’t isipan.
Ngunit sa kaniyang kabiguan,
Hindi niya kinaya ang bigat ng hinagpis at sakit
Sa katapusan ng kaniyang pagluluksa, naglakas loob siya upang
ipagpatuloy ang ipinaglalaban ng kaniyang minamahal
Itinayo niya ang isang palasyo na tatayo bilang simbolo ng
kanilang pag-ibig na nagwakas ng maaga.

Ang palasyo ay may mga pintuang-daan na walang kahulugan,

Mga silid na puno ng alaala, at mga halamanang laging sariwa at
nagbibigay liwanag sa dilim
Ang mga kuwentong pinagdaanan ng Prinsipe at Prinsesa ay
nakatatak sa bawat sulok ng palasyo,
Nagbibigay-buhay sa kanilang mga alaala at nagsisilbing gabay sa
mga susunod na henerasyon.

Sa bawat pagsapit ng gabi, ang mga bituin ay sumisilay sa palasyo,

Nagbibiagay liwanag sa gabi ng pagdadalamhati
Ang mga kanta ng pag-ibig at hinagpis ay naglalaro sa hangin,
Nagpapaalala sa Prinsesa ng kanilang mga sandaling masaya at
malungkot, ngunit laging puno ng pagmamahal.
At hanggang sa ngayon,
Ang palasyo ng Prinsipe at Prinsesa ay nanatiling isang tahanan ng
pag-ibig
Ipinapasa ng mga salaysay at awit ang kanilang kuwento,
Patuloy na nagbibigay inspirasiyon sa mga pusong nagmamahal at
sumusubok na harapin ang mga pagsubok sa buhay.

Sa paglipas ng panahon, ang Prinsipeng namatay at ang

Prinsesang labis ang hinagpis ay nagkakaisa sa pamamahal na
hindi nagwakas
Ang kanilang kuwento ay sumisilay sa mga puso’t isipan
Ng mga taong naniniwala sa walang hanggang kahulugan ng pag-
ibig at higit sa lahat, ang buhay mismo.