Komunikacyjne techniki stosowno pracy z umysłowo uszkodzone dzieći.

Od września 2016 roku do stycznia 2019 roku 2 razy w tygodniu pracowalam w

Dniepropietrowskiem internacie dla umysłowo uszkodzonych dzieci jako Terapeuta Zajęciowy.

W karzdej kłasie dzeci byli z róznymi diagnozami. I zajęcia trzeba było dostosować do wszystkich.

Ale w tej samej kłasie byli dzieći z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, i z głębokoimi
upośledzeniami motorycznymi.

I tym, kture byli słabszymi treba było cały czas pomagać prawie wsysko, bo oni nie mogli dużo rzeczy
zrobić sami.

Naprzykład tam była dziewczynka, u kturej ręki byli skręcone, i ona nie mogła ani przecinać, ani
oderwać nawet szmat papieru. Ale ja mogła wziać jej ręczki w swoi, i ona wyobrażała sobie, że to ona
tak może, i była bardzo (!) szczęśliwa od tego. Po 2 latach ona zdonżyła sama utrzymywać i nożyczki, i
łyzke, i nawet kubek) i była z tego powodu bardzo dumna.

Był chłopiec bez ręk, i my z klasem wymyżlili przywiązać nożyćki do kikuta od dołu i on nauczył się tak
z nich korzystać, a czasami rozdzirał zębami ten papier i to dla nigo było irytujące, bo papier nie miał
prostej krawiędzi. Ten chłopiec nie chciał żadnej pomocy, wzystko robił sam, i był bardzo szczięsliwy i
dumny kiedy jemu udawało się coś zrobić.

Byli dzieći kture mogli wszystko, ale chćieli, zeby za nich wsystko zrobiła ja. I z nimi trzeba było
urzywać techniku Zdarta Płyta prawie calyj czas na początku, i utrzymywać siebie w spokoju, kiedy 12
dzieći chcąm jednocześnie pomocy i uwagi.

Ale większość dzieci byli prawie sprawne fizyczne, pracowali sami z przyjemnością i potrzebowali
bardziej złożonych zadań.

Zgodom nauczyłi ich pomagać słabszym.

Ponieważ nie każdemu było łatwo używać rąk, starałam się jak najczęściej robić zajęcia z farbami,
solnym farbowanym ciastem i malowanie palcami.

Dzieci to bardzo lubili, i to była taka psychoterapeutyczna gra, w kturej i wykorzystały swoją
wyobrażnię, oraz pokazywali i wyrazili swoją emocje w najbiezpieczniejszy sposób.

Oni wymyśliwali różne historii, nawet wspólne.

Na takich zajęciach korzystałam z techniki Parafraza, kiedy chciała pokazać , że jestem

zainteresowana w tym, co mówi ktoś z nich.

Techniki Klaryfikacje, kiedy prosiłam proilusrtować jakąś myśl ( i kiedy dzieci słuchały historii swoich
kolegów, oni zmieniali się stosunek do siebie).

Techniki Odzwierciedlanie, kiedy widzałam, że dziecku trzeba nazwać emocje, ponieważ nie do
końca rozumie, co czuje.
Techniki aktywnego słuchania, kiedy widzałam, że dziecko nie może zacząć albo nie wie, jak
kontynuować, albo pomoć ćoś zrozumieć.
Techniki Dowartościowania żeby wspierać dzieci.
Dwujka-trujka dzieci zawsze czekali na mnie jeszcze przy wyjszczu z teritorii internatu, nauczycielka
powiedzała, że po tych kreatywnych zajęciach dzieci lepiej śpią, lepiej uczą się.

I dzieci, którym trudno bylo korzystać z rąk, miały powód, aby nauczyć śię temu.

Więc widzałam w pracy, że wszystkie te techniki działają.

Dziękuje!