Ang standard cost system ay isang mahalagang bahagi ng karampatang sistema para sa mga negosyo, at

isa sa mga pangunahing bahagi nito ay ang pagtatakda ng pamantayan para sa direktang materyales,
direktang paggawa, at overhead sa pabrika.

ang standard cost system ay naglalaman ng mga inaasahang halaga o dami para sa mga materyales na
gagamitin, oras ng paggawa, at iba't ibang gastusin sa produksyon. Ito ay nagbibigay ng basehan para sa
pagsusukat ng aktuwal na gastos at performance ng isang negosyo. Sa pamamagitan ng pagtatakda ng
mga pamantayan, nagiging mas madali para sa isang kumpanya na ma-monitor ang kanilang operasyon
at makapagplano para sa hinaharap.

Ang "Direct Materials Price Standard" ay ang itinakdang halaga kada yunit ng direktang materyales na
dapat bilhin. Bago ito ma-set, kinakailangan tantiyahin ang kabuuang benta para sa susunod na panahon
upang mag-set ng indibidwal na pamantayan. Ang sales forecast ay kritikal dahil ito ang nagtatakda ng
dami ng produkto at direktang materyales na kailangang bilhin. Maraming nagbebenta ang nagbibigay ng
discount batay sa inaasahang dami ng materyales. Ang cost accounting at purchase department ang
karaniwang responsable sa pagtatakda ng presyo ng direktang materyales. Ang pag-iikot sa mga
nagbebenta ay ginagawa ng purchase department upang makakita ng pinakamahusay na presyo at
kalidad sa loob ng mga kinakailangang kondisyon. Ang proseso ng pagtatakda ng pamantayan para sa
direktang materyales ay maaaring mahirap at matagal, lalo na para sa malalaking kumpanya na may
maraming iba't ibang materyales. Kapag higit sa isang direktang materyal ang ginagamit, kailangang mag-
compute ng standard unit price para sa bawat isa.

ito ay ang mga tala ng dami ng materyales na dapat gamitin para sa bawat produkto. Kung maraming
materyales ang kailangan, kailangan ang indibidwal na pamantayan para sa bawat isa. Ang engineering
department ang pinakamagaling na makapagtatag ng realistic na pamantayan dahil sila ang nagdidisenyo
ng buong proseso ng paggawa ng produkto.

ang "Direct Labor Price Standards" ay mga naka-set na rate para sa bayad ng trabahador sa isang tiyak na
panahon. Depende ito sa uri ng trabaho at karanasan ng manggagawa. Kung may union, nakalista ito sa
kanilang kasunduan. Kung walang union, itinatakda ito ng pamunuan sa pakikipagtulungan sa HR
department. Hindi kasama ang ibang benepisyo tulad ng vacation pay at sick pay sa standard rate, kundi
itinuturing itong bahagi ng factory overhead.

habang mas nagiging pamilyar ang manggagawa sa trabaho, mas mabilis at mas mababa ang oras na
kinakailangan para matapos ang isang yunit. Ngunit may tinatawag na constant period, kung saan hindi
na gaanong nagbabago ang produksiyon kada oras.

Kapag matagal na ang manggagawa sa constant stage, maaaring magsimula ang pagbaba ng produksiyon
dahil nawawala na ang challenge at excitement ng pag-aaral ng bagong proseso, at nagiging boring na.
Para maiwasan ito, maraming kumpanya ang naglilipat-lipat ng mga manggagawa sa iba't ibang trabaho
bilang simpleng paraan ng pagsusugpo ng boredom.
setting standards for factory overhead is similar to setting standards for direct materials and direct labor,
but the way we calculate the standard costs is different.

One reason for this difference is the variety of expenses included in the factory overhead cost pool.
Factory overhead covers things like indirect materials, indirect labor, and all other indirect manufacturing
costs such as factory rent and equipment depreciation. Each individual cost contributing to the total
factory overhead responds differently to changes in factory activity.

Depending on the cost, an increase or decrease in factory activity may lead to various effects on the total
factory overhead costs. Some costs may change proportionally (variable factory overhead costs), some
may change disproportionately (mixed factory overhead costs), and some may remain constant
regardless of the level of factory activity (fixed factory overhead costs). This variety of costs makes the
procedures for calculating standard costs for factory overhead different from those used for direct
materials and direct labor.

In simple terms, using a standard cost system helps management control production
costs. Standards allow management to compare actual results with planned results
regularly. Any differences between what actually happened and what was planned are
called variances. Analyzing these variances helps management measure performance, fix
inefficiencies, and deal with accountability.

For accountability to work, managers need clearly defined responsibility for costs. Costs
should be assigned to the specific department or cost center with the authority to spend
that money. When upper-level management delegates authority to middle or lower-
level managers, those managers are then responsible for their performance. This
ensures that managers are accountable for the costs they incur.