Μια μελέτη για τον Μπρεχτ

1. Σκηνή – σχέση με κοινό - άλλα είδη vS επικό θέατρο και πώς

χρησιμοποιεί τα προηγούμενα – κοινό μόνο του.
2. Γιατί δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε το επικό θέατρο;
3. Επικό θέατρο ως θέατρο χειρονομίας.
4. Χειρονομία και διακοπή της δράσης
5. Κριτική του επικού θεάτρου για νατουραλιστικό - εξήγηση
6. Χαρακτηριστικά επικού θέατρου 1
7. Ιστορική καταγωγή του επικού θεάτρου – μη τραγικός ήρωας
και προγενέστερη παράδοση
8. Επικό θέατρο και άλλα μέσα – Κοινά χαρακτηριστικά –
αναγκαιότητα -πανό – γραμματοποίηση του θεάτρου
9. Λειτουργίες επικού θεάτρου
10.Κριτική
11.Ηθοποιός
12.Διαλεκτική του επικού θεάτρου
13.Ψυχαγωγία
14.Κατακλείδα

Ο Μπένγιαμιν στο κείμενό του μια μελέτη για τον Μπρεχτ εξετάζει
τα χαρακτηριστικά, τις λειτουργίες και τους σκοπούς του επικού
θεάτρου, στοιχεία που αναδύονται καλύτερα και μέσα από τη
σύγκριση του με άλλα είδη θεάτρου αλλά και εξετάζοντας σε αδρές
γραμμές σαν μορφική εξέλιξη στο χρόνο.

Έχει ενδιαφέρον αρχικά το πώς εισάγει την έννοια του χώρου της
σκηνής στην ανάλυση του επικού θεάτρου – παραδοσιακά η σκηνή
είναι που διαχωρίζει το κοινό από το έργο, αυξάνοντας τη
δραματικότητα στην περίπτωση του δραματικού τρόπου ή το
συναίσθημα στην περίπτωση του λυρικού.
–
Το επικό θέατρο είναι τομή στην αλλαγή και εκεί πια η σκηνή δεν
είναι πλέον ένας χώρος που σημαίνει τον κόσμο αλλά ένας χώρος
έκθεσης.
Και γιατί μας ενδιαφέρει αυτός Ακριβώς γιατί μέσα σε αυτό το
κόντεξτ το κείμενο δεν είναι το θεμέλιο του έργου, αλλά αποτελεί ένα
σύστημα στοιχείων
και πλέον ο ηθοποιός πρέπει να σκεφτεί και πάρει θέση γι αυτό το
οποίο φέρεται να λέει, ενώ ο σκηνοθέτης δεν τον αντυιμετωπίζει
απλώς σαν μίμο.

2. Άλλο χαρ/κό ε.θ. είναι ότι είναι τόσο συγγενές με την ζωή, που γι
αυτό ακριβώς η κατανόησή του μας δυσκολεύει – τα έργα που δεν
έχουν καμία σχέση με την ύπαρξή μας μπορούν πολύ πιο εύκολα να
αποδοθούν σε μια αισθητική γλώσσα

3. Το υλικό του θεάτρου είναι η χειρονομία κ το να τη χρησιμοποιεί

σωστά η αποστολή του του θεάτρου αυτού. Και εξηγεί γιατί η
χειρονομία αυτή προσφέρεται γιατί α)δεν παρανοείται – και όσο πιο
κοινότοπη είναι τόσο πιο δύσκολα παρανοείται,(σε αντίθεση με τις
ανθρώπινες πράξεις) β)είναι συγκεκριμένη, έχει αρχή και τέλος και γ)
τη συγκρατούμε περισσότερο αν διακόψουμε αυτό που την προκαλει

4. Σημασία έχει για τον Benjamin και η έννοια της διακοπής στο
επικό θέατρο και το κείμενο είναι αυτό που συμβάλλει σε αυτήν, που
αντί να προάγει και να εξηγεί την πλοκή θα πρέπει να τη διακόπτει
5. Περνάει στα σημεία διαφοροποίησης του νατουραλιστικού
θεάτρου με το επικό και θεωρεί ότι αυτό που διαφοροποιεί τα δύο
είναι ότι στο νατουραλιστικό θέατρο η εξέδρα που έλεγε είναι
απατηλή, με την έννοια ότι αυτό το είδος θεάτρου προσπαθεί να
αναπαράγει το πραγματικό σε βαθμό που ξεχνάει ότι είναι θέατρο.
ΤΟ εθ δεν το ξεχνάει αυτό ποτέ με αποτέλεσμα να συγκεντρώνει τα
στοιχεία του πραγματικού με σκοπό να οργανώσει μια εμπειρία, έτσι
ώστε οι καταστάσεις των πραγμάτων να απομακρύνονται από τον
θεατή και να ιδώνονται με έκπληξη. Γιατί το ενδιαφέρον ξυπνά μέσα
σε αυτ΄νο που ξαφνιάζεται.
Σημασία του μη τραγικού ήρωα (παράδειγμα Κούνερ) και το να βγει
κάτι μέσα από έναν τέτοιο χαρακτήρα αποτελεί φιλοδοξία του εθ –
και ο μη τραγικός ήρωας αρκετά προγενέστερη παράδοση
(Πλάτωνας και Φάουστ)

8. Συνδέει το επικό θέατρο και με άλλα μέσα, το ραδιόφωνο πχ και ο

κινημτογράφος απαιτούν μία συνεχή τροφοδότηση για να κρατήσουν
το ενδιαφέρον του θεατή και το επικό θέατρο οφείλει να είναι το
ίδιοκαι επίσης να έχει επεισοδιακή αξία (αναγκαιότητα – ραδιόφωνο
0 καταβούληση), την ίδια κατάκτηση πρέπει να φέρει και το επικό
θεάτρο. Πρέπει να είναι ανοιχτό στην επεισοδιακότητα (τόσο που
κάποιοι να φτάνουν να υπόσχονται να ξανάρθουν τη στιγμή που
εκτελείται μια συγκεκριμένη σκηνή.

9. Αυτό σχετίζεται με το «γραμματοποιημένο θέατρο», που έχει ως

βασικό του χαρακτηριστικό το πανό, το οποίο ακριβώς
λογοτεχνοποιεί το θέατρο, το φέρνει σε συνάφεια με άλλους θεσμούς,
όπως το ίδιο το βιβλίο ή να εντάξουμε στη δραματουργία μέχρι και
την επεξηγηματική σημείωση, λ ο Μπρεχτ, που ψάχνουμε
ξεφυλλίζοντας (παράδειγμα με τον ζωγραφισμένο φαγά)

Υπάρχει και η σύγκριση με το επίκαιρο θέατρο (theater aktuelle) ,

όπου η σκηνή αξιοποιείται ως εξέδρα και το συγκ/νο προσπαθεί να
διδάξει αντικείμενικά απαιτώντας πιο πολύ από τον θεατή παρά
προσφέροντας. Σαν αντίστιξη για το μπρεχτικό θέατρο φέρνει το
χαρακτηριστικό των αντιθέσεων που το διέπει (παράδειγμα
μισθοφόρου – μελέτησέ το)

10. Εθ – απειλεί την κριτική, γιατί η κριτική βασίζεται στους κανόνες

αισθητικής του θεάτρου οι οποίες με τη σειρά τους βασίζοτναι σε
λεπτομέρειες της παράστασης που δεν παρατηρεί κανείς και ακόμα
δεν είναι εξαρτώνται οι κανόνες αυτοί από τον κριτικό.
Με το να μένει λοιπόν στο εθ, η αισθητική του θεάτορυ σε δεύτερο
πλάνο, αν το forum η αγορά του γίνει το κοινό, αν η μάζα που
θεωρείται ολότητα διαφοροποιηθεί , τότε η κριτική χάνει το ρόλο
του διαμεσολαβητή ανάμεσα στο κοινό και την παράσταση (γιατί
αυτή η ιδιότητα απορροφάται από την ίδια την παράσταση) και
σβήνει

11. Ηθοποιός
Στο επικό θέατρο ο ηθοποιός για να παίει πρέπει να καταλαβαίνει και
αυτή ηκατανόηση πρέπει να ορίζει το παίξιμό του. Ο ηθοποιός
πρέπει να δείξει ένα γεγονός δείχνοντας τον εαυτό του αλλά και
ταυτόχορνα να δείνει το ςαυτό του μέσα από το γεγονός (σχέση με την
αποστασιοποίηση). Γιατί λέει ότι ο σκοπός μιας επικής σκηνοθεσίας
είναι να δείξει τη σχέση της παράστασης με το γεγονός της
παράστασής της.

Τέλος, το ζήτημα της διαλεκτικής = σχέση ανάμεσα στη

θεωρία και στην πρακτική . Η διαλεκτική αυτή δεν φανερώνει απλώς
μια σκηνική διαδοχή μέσα στο χρόνο, αλλά θεωρία ότι η χειρονομία
είναι αυτή που γεννά τη διαλεκτική

αναφορά στην ψυχαγωγία και στο σοβαρό θέατρο