Coleman Girls Series Chasing My Professor

Chasing My Professor (Coleman Girls Series)
~Jarm Mijares~
Romance
ABSTRACT
WARNING: RATED SPG.
Coleman Girls Series:
Lucianna Lei Montenegro Coleman Third Generation of The Coleman Family. Lucianna
Lei Montenegro Coleman got married at a very young age to her long-time boyfriend,
Gabriel Nathan Generoso. She’s happy with Gabriel, and they had a better life when
they married, but an accident happens and destroys everything they have. Gabriel
got into an accident and got comatose, and when he woke up, he lost all his
memories, including his wife, Lucianna. She needs to leave and sacrifice for her
husband’s recovery and health. Gabriel always has a headache when Lucianna’s around
—she decides to go away and let her husband live without her. Years later, Lucianna
saw her husband Gabriel, who is now a professor at a university. She decided to
enroll again in college and be one of her husband’s students. Lucianna still loves
Gabriel, and because he’s already okay without the old memories, she decides to
make her moves and make Gabriel fall in love with her again. Gabriel is the one who
chased her when they were still young, but now, she will be the one who pursues
Gabriel. She will chase her professor.
Start Reading
SIMULA
“Lucianna, marry me.”
Nanlaki ang aking mga mata at atomatikong napatingin kay Gabriel nang bigla niyang
sabihin iyon sa akin.
“What the hell, Gabriel?! Lasing ka ba?” tanong ko sa kanya.
Kakauwi niya lang kasi galing Singapore dahil sa isang business trip at kaagad
siyang pumunta rito sa aking condo unit dahil ilang araw na rin kaming hindi
nagkita. Pinagluto ko siya ng dinner at pagkatapos naming kumain ay nag usap na
muna kami at bigla niya na lang sinabi ito sa akin na labis kong ikinagulat.
Kaga-graduate ko lang ngayong taon at nag a-adjust pa ako sa aking buhay pero
ngayon ay maayos na rin ako at pati na rin ang aking trabaho bilang interior
designer. Si Gabriel naman ay agad na ring sumabak sa trabaho at siya na ang
namamahala sa negosyo ng kanilang pamilya at masyado na rin siyang busy ngayon.
Mahal ko si Gabriel at marami pa rin akong pangarap sa aking buhay. Mahal na mahal
ko siya pero hindi pa ako handang magpakasal dahil masyado pa kaming bata.
“I’m serious, Lucianna Lei. Let’s get married,” muli niyang sabi.
Napahilot ako sa aking sentido at huminga ng malalim bago muling tumingin sa kanya
ng seryoso.
“Gabriel, marriage is not a joke,” I said.
Tumango siya at bahagyang ngumiti.
“Yes, I know.”
“Then, why are you asking me to marry you?! Yes, we are madly in love with each
other, but it is not the time to get married, Gabriel!” sambit ko sa kanya.
Gosh! Nakaka-stress si Gabriel Nathan Generoso!
“Lucianna Lei Coleman, habang iniisip ko na hindi kita asawa parang hindi ako
mapakali,” wika niya.
Napasapo ako sa aking noo. God, paano ko ba ipapa-intindi kay Gabriel na hindi pa
ako handang magpakasal?
“Ayaw mo bang makasal sa akin, Lucianna?”
Atomatiko akong nag angat ng tingin sa kanya at mabilis na umiling.
“No! I mean I want to marry you, but not now, Gabriel. We’re still young and we can
still enjoy our lives as girlfriend and boyfriend. Darating din naman tayo diyan sa
kasalan eh, hindi nga muna ngayon,” seryoso kong sabi sa kanya.
Bumuntong hininga siya at hindi nag salita.
Buo na ang aking desisyon, kung mag po-propose man si Gabriel ulit sa akin para
pakasalan ako, hindi ko muna ito tatanggapin dahil hindi pa ako handa.
“You may now kiss your bride!”
Unti-unting inalis ni Gabriel ang belong nakatakip sa aking mukha at narinig ko rin
ang malakas na palakpakan at hiyawan ng mga tao rito sa simbahan sa kasal namin ni
Gabriel. Nagkatinginan kaming dalawa at hindi ko na naman ulit napigilan ang sarili
kong mapaiyak.
Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking pisngi.
“Don’t cry,” malambing niyang sabi.
Huminga ako ng malalim at nginitian siya kahit tuloy-tuloy pa rin ang aking pag-
iyak.
“A-Ang rupok ko talaga sa ‘yo, Mr. Generoso. Parang noong nakaraang buwan lang
galit na galit ako sa ‘yo dahil bigla kang nag-aaya na magpakasal sa akin, pero
ngayon kasal na ako sa ‘yo. Ano bang gayuma ang ginamit mo para maging ganito ako
karupok sa ‘yo?” humihikbi kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Mahina siyang tumawa at pinagdikit ang aming mga noo.
“I will be a good loving husband to you, Mrs. Generoso,” malambing niyang sabi.
Napapikit ako sa aking mga mata at tumango.
“I love you,” Gabriel said.
“I love you more.”

He kissed me on my lips.
Kasal na ako kay Gabriel Nathan Generoso, my first love and my forever love.
Bago naman kami kinasal dalawa ay humingi na muna kami ng permiso sa aming mga
magulang dahil ayoko rin na magka-problema kami sa aming mga pamilya lalo na sa
aking Mommy at Daddy. Noong una ay tutol si Daddy sa plano naming pagpapakasal ni
Gabriel dahil masyado pa akong bata. 19 years old pa lang ako samantalang si
Gabriel naman ay 21 years old. Pero sa huli ay napapayag din namin ang aming mga
magulang at pinapangako rin naming maging responsable kami ni Gabriel sa aming
buhay at bawal na muna akong mag buntis dahil masyado pa akong bata at marami pa
rin akong pangarap. Nire-respeto naman ni Gabriel ang desisyon ko at suportado rin
siya sa akin.
Naging maganda ang isang taon na pagiging mag asawa namin ni Gabriel. Minsan lang
kaming nag-aaway at hindi ito tungkol sa ibang babae at never din akong nakarinig
na may kasamang ibang babae si Gabriel at hindi niya hinahayaan na mag selos ako.
He’s a sweet and caring husband to me and I’m so lucky to marry a man like him.
Akala ko sunod-sunod na ang saya sa buhay namin ni Gabriel at walang problema na

darating sa aming buhay, pero doon pala ako nagkakamali.
“Mommy, na-contact mo na bas sila Tita Gabriella? Wala pa rin ba silang balita
tungkol kay Gabriel?” muli kong tanong sa aking ina.
Nandito ako sa kanilang bahay ni Daddy kinakabahan na ako dahil hanggang ngayon ay
hindi pa rin nakauwi si Gabriel. Galing si Gabriel sa New York at tumawag siya sa
akin kanina na nasa Pilipinas na siya at papauwi na siya sa condo unit namin pero
alas diez na ng gabi ay wala pa rin si Gabriel kaya sumugod na ako rito sa bahay
nila Mommy upang makahingi ng tulong dahil para na akong mababaliw sa labis na pag-
aalala sa aking asawa.
Lumapit sa akin si Daddy at tinapik ang aking balikat.
“Mahahanap natin ang asawa mo, Cianna, magtiwala ka lang. Pinahanap na rin namin sa
may airport si Gabriel kung nandoon pa ba siya, o kasama ba siya sa sakay sa
eroplano,” malumanay na sabi ni Daddy.
Tumango ako sa sinabi ni Daddy at pinakalma ang aking sarili.
“Oh, God!” bulalas ni Mommy at napatayo habang nakatakit ang kamay sa kanyang
bibig.
Hindi ko mapigilan na kabahan sa naging reaksyon ngayon ni Mommy.
“M-Mommy, what’s wrong?”
Tumayo si Daddy at lumapit kay Mommy.
“Isabelle, what’s wrong?” tanong ni Daddy. Tumingin si Mommy kay Daddy at binigay
ang cellphone nito.
May binasa naman si Daddy sa phone at nakita ko ang gulat sa mukha ni Daddy.
Tumingin siya sa akin at napalunok sa kanyang laway.
Mas lalo akong kinabahan.
“D-Daddy, what is it? Tell me!”

Napapikit siya sa kanyang mga mata bago sinabi sa akin ang nagpaguho sa aking
buhay.
“Anak, na-aksidente si Gabriel at nasa hospital siya ngayon, kritikal ang kanyang
kalagayan.”
My husband is lying in the hospital bed, and he’s unconscious. He’s in the ICU, and
Gabriel’s in a coma. Kanina pa ako umiiyak at pinapatahan ng mga magulang ko.
Nandito na rin ang dalawa kong kapatid upang damayan ako. Kasalukuyan na nasa byahe
ngayon ang mga magulang ni Gabriel at papunta na sila rito para sa kanilang anak.
Ang pamilya ni Gabriel na nandito ay ang kanyang Tita Sabrina kasama ang asawa
nitong si Tito Maverick.
“Magiging maayos din si Gabriel, anak,” malambing na sabi ni Mommy at hinalikan ako
sa aking noo.
Muling tumulo ang aking mga luha habang pinagmamasdan ang aking asawa sa loob ng
ICU habang may iba’t ibang mga tubo na nakakabit sa kanya at may mga makina sa
kanyang tabi. God, hindi ko ata kakayanin na mawala sa akin ang asawa ko.
“Gising na si Gabriel!”
Akala ko ay magiging maayos na ang lahat kapag nagising na ang asawa ko, pero iyon
pala ang aking malaking pagkakamali.
Hindi niya ako maalala… hindi ako maalala ng asawa ko.
“Gabriel, ako ‘to, ako si Lucianna na asawa mo,” umiiyak kong sabi habang nasa
kanyang tabi.
Tinitigan niya ako at hindi siya nagsalita. Makalipas ang ilang minuto ay bigla na
lang siyang napahawak sa kanyang ulo at malakas na sumigaw na para bang nasasaktan
siya nang sobra. Para akong binibiyak habang pinapanood na nasasaktan ang asawa ko.
At dito nagsimula ng masira ang buhay ko at ang buhay mag-asawa namin ni Gabriel.
Kailangan kong lumayo para sa kanyang kalagayan. Kailangan kong magsakripisyo para
maging maayos ulit siya. Masakit, pero kailangan kong gawin ito.
Mahal na mahal kita, Gabriel Nathan Generoso.
I will always be your wife, no matter what.
Chapter 1💋
5 YEARS LATER
“It’s been five years, Ate Lucianna. Hindi ka pa rin ba maka move on sa ex-husband
mo?”
Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin sa pinsan ko na si Artemis habang

umiinom sa kanyang milk tea. Nilibre ko kasi si Artemis dahil nakita ko siyang
pagala-gala sa kompanya habang hinahanap si Ambrose at kanina pa umalis si Ambrose
kaya sinabay ko na lang ang pinsan ko para kumain.
“I’m already moved on, Artemis,” seryoso kong sabi sa kanya.

Tinaasan niya ako ng kilay at hindi ko mapigilan na kabahan habang nakatingin sa
kanya. Kamukhang-kamukha niya kasi si Tito Damon at nakakatakot ito kapag seryoso
ang mukha.
“Weh? Talaga? Bakit iyong wedding picture niyo pa rin ang homescreen mo dyan sa
phone mo? Ginawa mo pang kwintas ang wedding ring ninyo noo,” sabi ni Artemis at
inginuso niya ang suot kong kwintas.
Mabilis kong pinatay ang phone ko at nahawak din ako sa aking kwintas na may
singsing. Napakagat ako sa aking labi at hindi na ako naka ilag pa kay Artemis
dahil tama naman ang kanyang sinabi.
Malungkot akong ngumiti sa aking pinsan. It’s been five years pero hindi ko pa rin
nakakalimutan ang dati kong asawa—ang lalaking pinakamamahal ko.
“You know what, Ate Cianna, Kuya Gabriel is one of our professors.”
Bahagya akong nagulat sa sinabi ng aking pinsan.
“H-Huh? Really?” hindi maitago sa aking boses ang pananabik. Wala na kasi akong
balita ky Gabriel dahil umiiwas na rin ako sa mga Generoso, lalo na kay Gabriel.
Five years ago, na-aksidente si Gabriel at nang dahil dito… nawala ang kanyang
alaala at nasama na ako sa alaala niya doon na nawala. Masakit—sobrang sakit.
Kasama ko si Gabriel simula mga bata pa kami at nangako kami sa isa’t isa na
hanggang pagtanda ay kami ang magkasamang dalawa, pero ang tadhana talaga ang hindi
umaayon sa aming kagustuhan. Ayoko man na iwan siya, pero kailangan ko itong gawin
para bumalik siya sa dati… para makapag simula siya sa kanyang buhay na wala ako.
“A-Ate Lucianna, umiiyak kayo.”
Muli akong napatingin kay Artemis at kitang-kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha
habang nakatingin sa akin. Hinawakan ko ang aking pisngi at hindi ko namalayan na
tumutulo na pala ang luha ko ngayon, umiiyak na pala ako habang naaalala ko si
Gabriel.
I missed him so much, and I still love him.
Huminga ako ng malalim at pinunasan ang luha ko bago ngumiti kay Artemis para
ipakita sa kanya na maayos lang ang aking kalagayan.
“I-I’m okay, Artemis. Hindi lang talaga maiwasan na maisip ko si Gabriel at ang
nangyari sa amin sa nakaraan,” wika ko.
Tumango si Artemis habang malungkot pa rin na nakatingin sa akin.
“He completely forgot everything, Ate Lucianna. He didn’t know me, even though I
told him about his past.”
“M-May sinabi ka ba tungkol sa akin?” kinakabahan kong tanong sa kanya.
Umiling siya habang seryoso na nakatingin sa akin.
“I know you didn’t want me to tell him about you, Ate Lucianna. Kapag sinabi ko
naman sa kanya ang tungkol sayo ay hindi ka naman maaalala ni Kuya Gabriel eh.”
Ouch.
Tagos hanggang puso ang sakit na nararamdaman ko ngayon.
“T-Tama nga ang sinabi mo… tama lang ang ginawa mo na hindi sabihin sa kanya ang
totoo,” sabi ko ko at bahagyang ngumiti sa aking pinsan.
Bakit pa ba ako aasa? Matagal nang kinalimutan ni Gabriel ang nakaraan niya at
kasama na ako doon. Wala na akong babalikan kaya bakit pa ako aasa? Sasaktan ko
lang nang paulit-ulit ang aking sarili.
“Kanina ka pa dyan tulala, Lucianna. Hmm, anong iniisip mo?” tanong ni Chantal sa
akin.
Nandito ako sa kanilang bahay ngayon upang dalawin ang pinsan ko na kakauwi lang
galing Paris. Kahit nasa kwarto niya ngayon si Chantal ay nag-eensayo pa rin siya
para sa ballet show na gagawin niya sa susunod na buwan.
“Wala, Chantal. Naisip ko lang na bumalik kaya ako sa pag-aaral sa kolehiyo?”
Napatigil siya sa kanyang pagsasayaw at humarap sa akin habang nakakunot ang noo.
Hinay-hinay siyang lumapit sa akin at tinignan ako ng seryoso.
“Mag-aral ulit sa kolehiyo? What the f*ck, Lucianna? Iyan pa talaga ang naisip mo
na balikan? Gusto mo sumakit ulit ang ulo mo? Nahiya ka pa, bumalik ka na lang kaya
sa elementary?”
Napakamot ako sa aking buhok habang nakatingin sa pinsin ko.
“Hindi kasi sa ganun….”
Paano ko ba sasabihin sa kanya ang gusto kong sabihin? Nahihirapan kasi ako na ma-
explain kay Chantal ang side ko.
“Hala! Wait lang—sandali! OMG!” nanlaki ang kanyang mga mata at napatakip din siya
sa kanyang bibig habang nakatingin pa rin sa akin.
Mukhang na-gets na niya kung bakit gusto kong bumalik sa kolehiyo.
“Diba professor na ngayon sa isang university ang ex-husband mo? Kaya mo ba gustong
bumalik sa pag-aaral sa kolehiyo dahil gusto mong mapalapit ulit kay Gabriel? Oh my
Gosh! Kailangan na talagang umuwi ni Alessandra, ang dami na niyang namimiss na mga
kaganapan sa buhay mo, Lucianna!” sabi ni Chantal at tumili siya.
Nginitian ko na lang si Chantal dahil hindi ko pa rin alam ang aking sasabihin,
pero tama siya sa kanyang sinabi kanina—kaya ko gustong bumalik sa kolehiyo dahil
gusto kong mapalapit ulit kay Gabriel. Wala nang pag-asa na bumalik ang dati niyang
alaala dahil ito ang sinabi ng doctor sa amin ng na-aksidente siya.
Kaya ngayon, susubukan ko na lumapit ulit kay Gabriel at pumasok sa kanyang buhay.
Tama na rin naman siguro ang limang taon na napalayo ako sa kanya diba? Kahit
limang taon na ang nakalipas ay mahal ko pa rin siya… hindi ko siya kayang
ipagpalit.
“So, babalik ka talaga sa kolehiyo? Ano ang kukunin mong course kung sakali? Hindi
mo naman magiging kaklase iyong mga pinsan mo dahil ga-graduate na ‘yun sila
Artemis eh,” tanong ni Chantal sa akin.
Bago ko sinabi kay Chantal ang gusto kong gawin na makabalik sa kolehiyo, inalam ko
muna kung saan siya na department nagtuturo at nalaman ko na galing pala siya sa
engineering department. Naging professor lang siya ni Artemis dahil nagturo ito ng
statistics sa kanila.
“I choose civil engineering as my course, Chantal,” sagot ko sa kanyang tanong.
Nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.
“H-Huh? Engineering? I thought you didn’t like that course, kaya nga interior
designing ang pinili mo noon diba?”
Ngumiti ako sa aking pinsan.
“Sa engineering department nagtuturo si Gabriel, Chantal. Mas malaki ang

possibility na kapag engineering ang kinuha ko course ay magiging professor ko
siya. Kailangan kong makalapit sa kanya kaya gagawin ko ito ngayon,” seryoso kong
sabi sa aking pinsan.
Bumuntong-hininga siya at tumango habang nakatingin sa akin.
“Operation—Chasing My Professor by Lucianna Lei Montenegro Coleman!” sabi ni

Chantal at pumalakpak siya.
Bahagya akong umiling habang nakangiti na nakatingin sa aking pinsan. Sana nga ay
hindi pumalpak ang aking gagawin, baka kapag makita na naman ako ni Gabriel ay
sasakit na naman ang kanyang ulo, wag naman sana.
TO BE CONTINUED...
Chapter 2💋
EPISODE 2
LUCIANNA’S POINT OF VIEW.
“Lucianna, what did you say? Babalik ka sa kolehiyo? Why? Hindi mo ba gusto ang
trabaho mo ngayon? Bakit kailangan ka pang bumalik sa pag-aaral mo?” sunod-sunod na
tanong sa akin ni Mom ng sabihin ko sa kanya ang desisyon ko na babalik ako sa
aking pag-aaral.
Nandito kami ngayon sa hapagkainan at tapos na rin kami kumain kaya sinabi ko na sa
aking pamilya ang desisyon ko sa buhay. Kompleto kami ngayon dito—nandito si Kuya
Matthias at pati na rin ang bunso namin na si Alaric.
Tinignan ko ang reaksyon sa aking mga kapatid at nakita kong nakakunot ang noo ni
Kuya Matthias habang nakatingin sa akin habang si Alaric naman ay parang walang
pakialam sa aking sinabi dahil tuloy-tuloy ang kanyang pag kain ngayon. Napatingin
ako kay Daddy at nakita ko siyang nakatingin sa akin ng seryoso pero tahimik lang
siya.
“Lucianna! Are you okay, anak? Anong problema? Pwede mong sabihin sa amin ng Daddy
mo ang problema, anak,” alalang sabi ni Mom at hinawakan niya ang aking kamay.
Bumuntong-hininga ako at nag salita.
“Mom, wala po akong problema, okay? Gusto ko lang po talaga mag-aral ulit. I want
to explore more—explore in different courses. I want to enroll in civil
engineering,” sabi ko at ngumiti sa kanila.
“Civil engineering? Are you serious in your decision in life, Lucianna?” tanong ni
Kuya Matthias at nag-angat na siya ng tingin sa akin. Alam ko na kanina pa siya
gustong magsalita pero pinipigilan niya lang ito.
Ang bunso ko rin na kapatid na si Alaric ay napatigil na rin sa kanyang pagkain at

tumingin siya sa akin, pati siya ay gusto rin malaman kung ano ang desisyon ko sa
buhay.
“I-I want to be an engineer—just like Dad, and you and Alaric! Ngayon ko lang
napagtanto na gusto ko rin pala na maging engineer,” sabi ko at ngumiti sa kanila
upang maniwala sila sa aking sinabi.
Tumingin ako kay Mommy at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha habang
nakatingin sa akin. Si Dad naman ay seryoso pa rin ang ekspresyon sa mukha habang
nakatingin sa akin.
“Gusto mo lang na makita at makasama ulit ang dati mong asawa.”
Mabilis akong napatingin kay Alaric ng sabihin niya iyon sa akin.
“Alaric Archer! ‘Wag kang magsalita ng ganyan,” saway ni Mommy.
Natulala ako at hindi nakasagot.
“It’s true, Mommy. Bakit kailangan niya pa na magsinungaling sa atin? It’s obvious
that Ate Lucianna is still in love with Gabriel Generoso.”
Matalim kong tinignan si Alaric at siya naman ay ngumiti lang sa akin at muling
ipinagpatuloy ang kanyang pagkain na para bang wala siyang sinabi ngayon sa akin.
“Lucianna, it’s been five years, anak. Si Gabriel pa rin ba ang mahal mo? Hindi ka
na niya naaalala…”
Napatayo ako at huminga ng malalim bago ko tingnan ang aking pamilya. Nakatingin na
sila sa akin at alam ko na nag-aalala na rin sila sa akin ngayon
“H-Hindi niyo alam ang nararamdaman ko ngayon. Sabihin na lang natin na matagal na
panahon na ang lumipas, pero hindi pa rin siya nawawala sa puso ko—hindi madali ang
makalimot. Kaya wala kayong karapatan na husgahan ang desisyon ko.”
Tumalikod na ako at umalis na sa dining area.
“Lucianna!”
Narinig ko pa ang boses ni Mom na tinawag ang pangalan ko pero hindi na ako
lumingon at nagpatuloy ako sa aking paglalakad. Umakyat ako sa may hagdan at
dumiretso na ako sa aking kwarto. Agad kong ni locked ang pinto at pumunta sa aking
kama at humiga. Kinuha ko ang aking unan at niyakap ko ito. Kasabay ng pagpikit sa
aking mga mata ay ang pagtulo ng aking luha.
Oo, matagal na nga na panahon ang nakalipas pero si Gabriel pa rin ang mahal ko—
siya lang ang lalaking minamahal ko.
“Lucianna, ikaw lang ang babaeng mamahalin ko sa buong buhay ko.”
Napangiti ako sa kanyang sinabi at hinawakan ang kanyang kamay.
“Talaga, Gabriel? Mahal na mahal kita… kahit mawalan ka pa ng alaala.”

Iminulat ko ang aking mga mata at napatulala. Narinig ko na may kumatok sa pintuan
ng aking kwarto kaya napatingin ako dito.
“Lucianna, pwede ba akong pumasok?”
Narinig ko na si Dad ang nagsalita sa labas at ang kumatok. Umupo ako dito sa aking
kama at napasandal sa headboard at pinunasan ko rin ang aking luha.
“You can come in, Dad,” sabi ko.
Makalipas ang ilang segundo ay bumukas na ang pinto at nakita ko na pumasok si Dad
sa aking kwarto. Ngumiti siya sa akin at pagkatapos niyang isirado ang pinto ay
naglakad na siya palapit sa akin at umupo siya sa gilid ng aking kama.
Hinawakan ni Dad ang aking kamay at bahagya niya itong hinaplos bago siya muling
tumingin sa akin.
“Pagpasensyahan mo na ang Mom at mga kapatid mo, Lucianna,” wika ni Dad.
Ngumiti ako kay Dad at lumapit sa kanya upang yumakap kay Daddy. Mas close ako kay
Dad dahil mas naintindihan niya ako kaysa kay Mom—pero pareho ko silang mahal, mas
close nga lang kami ni Dad.
Naramdaman ko ang pagyakap pabalik sa akin ni Dad at hinagod niya rin ang aking
likuran. Napapikit ako sa aking mga mata at hinayaan ko muna na ipalabas ang aking
nararamdaman ngayon sa pamamagitan ng pag-iyak at pinagbigyan din ako ni Dad kasi
hindi siya muling nagsalita.
“Dad, mahal ko pa rin siya.”
Kumalas ako sa yakapan ngayon namin ni Dad at pinunasan ko ang aking luha at
humarap sa kanya. Nakatingin lang sa akin ngayon si Dad at tumango siya.
“I know you have a hard time because of your separation from your ex-husband,
Lucianna. Hindi rin madali ito kay Gabriel dahil hindi ka na niya maalala at alam
ko na mahal ka rin niya. Pero ilang taon na ang nakalipas, anak… hindi pa rin
bumabalik ang alaala niya. May bago ng buhay ngayon si Gabriel bilang isang
professor sa isang unibersidad.”
Tumango ako sa sinabi ni Dad at muling nagsalita.
“I know that, Daddy. Pero hindi naman masama ang umasa, diba? Nakakalimot ang
isipan, pero ang puso? Hindi nakakalimot ang puso, Daddy. Nakalimutan man ako ni
Gabriel, mahal niya pa rin ako,” sabi ko kay Dad.
Bahagya siyang ngumiti at bahagya niyang ginulo ang aking buhok at hinaplos niya
ito.
“Are you sure to go back to college, Lucianna? Alam ko na ayaw mo sa engineering,

kaya naiba ka sa mga kapatid mo noon,” tanong ni Dad sa akin.
Bumuntong-hininga ako at tumango.
“I have no choice, Dad. Gabriel is in the engineering department. Kailangan ko po

na mas mapalapit sa kanya kaya kahit ayoko sa kurso na ito, ito ang aking kukunin.
I still have hope, Dad, that we will be together again. Kung hindi na niya talaga
ako maaalala… gagawa kami ng bagong memorya—na magkasama kaming dalawa,” sabi ko
kay Dad at muli akong naiyak.
Lumapit sa akin si Dad at isinandal niya ang aking ulo sa kanyang balikat at
naramdaman ko ang paghalik niya sa aking noo.
“You’re just like me, Lucianna. My love for your mother is also unconditional. Even
though she has left me many times, I still love her and have always waited for
her.”
Nag-angat ako ng tingin kay Dad at tinignan siya ng seryoso.
“Hindi ka ba nakaramdam ng pagod, Dad? Have you ever crossed your mind to give up?
Mom left you many times,” I asked him.
Tumingin sa akin si Dad at ngumiti bago sinagot ang aking tanong.
“I never get tired of loving your mom, Lucianna. Now, if you see an opportunity to
be with Gabriel again, I will support you. But if it’s too much, know how to stop.”
Ngumiti ako sa sinabi ni Dad at muli ko siyang niyakap.
“Thank you, Daddy. You’re the best.”
“I’m rooting for your happiness, My princess.”
Napapikit ako sa aking mga mata at tumango bago muling niyakap si Daddy.
Chapter 3💋
“Wow! We’re delighted to know that you are coming back to college, Ate Lucianna.
May pagtatanungan na talaga kami ni Artemis sa mga activities namin!” nakangiti na
sabi ng pinsan ko na si Athena. Siniko siya ng kanyang kapatid na si Artemis at
napasimangot naman si Athena sa ginawa nito.
“Athena, ano ka ba! Nakakahiya kay Ate Lucianna,” saway nito sa kapatid.
Ngumiti ako sa kanilang dalawa. Nandito na kami ngayon sa loob ng campus kung saan
nag-aaral itong mga pinsan ko at kung saan din nagtuturo si Gabriel. Mag e-enroll
na ako ngayon sa kursong civil engineering at handa na rin akong harapin ang bagong
kapalaran ng aking buhay ngayon.
“Maraming salamat sa inyo dahil sinamahan niyo ako ngayon na mag enroll, Athena at
Artemis,” nakangiti kong sabi sa kanya.
Sabay silang ngumiti pabalik sa akin.
“You are always welcome to us, Ate Lucianna!” wika ni Artemis.
“You are our favorite ate kaya syempre tutulungan ka namin,” sabi rin ni Athena at
kinindatan ako.
Sinamahan na nila akong dalawa para makapunta sa admission office upang makapag
enroll na at pati na rin sa process para tuluyan na talaga akong maging estudyante
sa unibersidad na ito. Hindi ko maiwasan na kabahan habang pinagmamasdan ang ibang
mga estudyante na nakasabayan ko ngayon sa pag eenroll. Ako lang ata ang
pinakamatanda rito ngayon at para na rin nila akong guro—pero hindi… estudyante rin
ako—estudyante na naghahabol sa kanyang dating asawa na professor na ngayon sa
unibersidad na ito.
“Oh my Gosh! It’s Kuya Gabriel!”
Atomatiko akong napatingin sa itinuro ngayon ni Athena at nakita ko si Gabriel

ngayon na naglalakad papunta sa Student’s Accounting Office at lahat ng mga
estudyante na nakasalubong niya ay binabati siya. Habang pinagmamasdan ko ngayon si
Gabriel ay hindi ko maiwasan na malungkot dahil ibang-iba na siya sa dati kong
asawa—hindi na siya ang Gabriel na kilala ko.
Habang pinagmamasdan ko ngayon si Gabriel ay hindi ko maiwasan na manibago sa

bagong siya… ibang iba na talaga siya. Hindi na siya ang palangiti na Gabriel na
kilala ko at parang kapag may ginawa kong hindi niya ikakatuwa ay pagalitan ka na
lang niya bigla. Para siyang strict professor na handa kang ibagsak at hindi
marunong mag bigay ng second chance.
“Grabe, kahit nasa malayo si Kuya Gabriel ay ramdam na ramdam ko pa rin ang awra
niya,” rinig ko na sabi ni Artemis na ikinapagtaka ko.
Napatingin ako sa kanya habang nakakunot ang noo.
“What do you mean, Artemis?” tanong ko.
Napalunok siya sa kanyang laway at nagkatinginan silang dalawa ng kanyang kapatid

na si Athena. Si Athena ang sumagot sa aking tanong kaya nakinig ako.
“He’s not the Gabriel Nathan Generoso that you have known, Ate Lucianna. Kuya
Gabriel changed a lot when he lost his memories. Isa siya sa kinatatakutan sa
engineering department dahil wala siyang awa sa mga estudyante niya. Gwapo nga si
Kuya Gabriel, pero pangit naman ang ugali niya. Buti nga hindi kami binagsak ni
Artemis noong naging professor namin siya sa isang general subject,” pagkukwento ni
Athena sa akin.
Napaisip ako sa sinabi ni Athena at muli akong napatingin kay Gabriel kung nasaan
ko siyang huli na nakita. Nanlaki ang aking mga mata sa aking nakita ngayon, may
isang estudyante ang nagmamakaawa sa kanyang harapan ngayon at umiiyak ito. Marami
ng nakatingin sa kanila at ang ekspresyon sa mukha ni Gabriel ngayon ay diretso
lang—walang pakialam sa estudyante na nagmamakaawa sa kanya ngayon.
“S-Sir, maawa po kayo sa akin. Hindi po ako pwedeng bumagsak ngayon na semester.
Hindi po ako pwedeng mag retake ng subject, Sir! Baka mawalan po ako ng
scholarship, Sir. Iyon lang po ang dahilan kung bakit ako nakapag-aral ngayon sa
kolehiyo. Sir, maawa po kayo sa akin… gagawin ko po lahat ang gusto niyo!” umiiyak
na pagmamakaawa ng babaeng estudyante sa harapan ni Gabriel ngayon.
Hindi ako makagalaw at hindi ako makapaniwala sa aking nakikita ngayon.
Akmang hahawakan ng estudyante ang kamay ni Gabriel ng umatras palayo si Gabriel at

tinaasan niya ng kilay ang estudyante.
“Miss Verano, right? You have low scores in your exams. You didn’t even participate
in my class and you have many absences. Hindi ako nagbabagsak ng estudyante ng
basta-basta, Miss Verano. You? You didn’t even make efforts in my class at ngayon
ay nagmamakaawa ka na hilain ko ang grades mo pataas para hindi ka malaglag sa
scholarship? It’s not my problem anymore, kid. Retake my subject, that’s the only
solution.”
Umalis na si Gabriel at iniwan niya ang estudyante na nagmamakaawa sa kanya na

luhaan at nanghihina.
“Told you, Ate Lucianna! He changed!” sabi ni Athena at sumasang-ayon din si

Artemis.
“Yeah. I miss old Kuya Gabriel. Masyado na siyang harsh ngayon,” sabi ni Artemis
habang nakasimangot.
Napakurap ako sa aking mga mata at bumuntong-hininga. Ngayon ko lang ulit nakita si
Gabriel matapos kong pirmahan ang papeles na nagpawalang bisa sa kasal naming
dalawa.
Hindi na ulit kami nagkita dahil pinagbawalan na ako ni Tita Gabriella—Gabriel’s

mom, hindi na nila ako pinayagan na makita si Gabriel dahil kapag nakikita ako nito
ay sumasakit ang kanyang ulo at nahihimatay siya. Hanggang ngayon ay natatakot pa
rin ako kapag magkaharap na kaming dalawa.
Sasakit pa rin kaya ang ulo niya? Mahihimatay pa rin kaya siya kapag nakita niya
ako?
It’s been five years and I don’t know what would have happened in his life without
me.
Tumayo ako at nakita ko na napatingin sa akin ang aking dalawa na pinsan. Humarap
ako sa kanila at ngumiti.
“Mag C-Cr lang muna ako. Hintayin niyo muna ako rito,” sabi ko sa kanila at umalis
na.
Nang makalayo na ako ay ngayon ko lang napagtanto na hindi ko nga pala alam kung
nasaan ang restroom dito za university nila. Napakamot ako sa aking ulo at hinanap
ang restroom upang makaihi na.
Habang naglalakad ako rito sa may hallway, unti-unti akong napatigil sa aking
paglalakad ng makita ko si Gabriel na papalapit sa aking pwesto. Nag-angat siya ng
tingin sa akin at nakita ko ang gulat sa kanyang mukha. Hindi ko mapigilan na
kabahan sa naging reaksyon niya. Kilala niya ba ako? Sumasakit ba ang kanyang ulo.
Tumigil siya sa paglalakad ng nasa harapan ko na siya. Ang lakas ng kabog ng aking
puso ngayon at hindi ko rin alam ang aking gagawin o sasabihin.
“Who are you?”
Napaawang ang aking bibig ng itanong iyon ni Gabriel sa akin.
Hindi niya nga ako kilala—hindi niya pa rin ako naaalala.
“A-Ah, ako si—”
“You’re not one of the professors or instructors in this university, right? You are
a student. Ipinagbabawal sa isang estudyante ang gumala sa parteng ito sa campus,
hindi mo alam ‘yun? This place is not for you. If you’re still new in this
university, this serves as your warning. Umalis ka na bago pa kita ikaladkad paalis
dito.”
Natulala ako sa sinabi ni Gabriel sa akin at hindi ko maiwasan na masaktan. Hindi

niya kayang magsalita ng ganun sa akin—ayaw na ayaw niyang nasasaktan ako.
“Ano pang hinihintay mo? Get out, Miss!”
Bahagya akong napatalon sa gulat at nagmamadali akong umalis.
Naramdaman ko ang pagtulo ng aking luha at agad ko naman itong pinunasan.
He’s not my Gabriel anymore.
Chapter 4💋
Ang sama na ng ugali niya. Hindi ko alam kung saan niya nakuha ‘yun, pero ibang-iba
na talaga siya sa Gabriel na nakilala ko.
“Ate, okay ka lang?”
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at napatingin sa akin kapatid na si Alaric
ng magsalita ito. Nag space-out pala ako bigla at may sinasabi ngayon si Ric pero
hindi ko siya napakinggan.
Huminga ako ng malalim at humarap ako kay Ric at nginitian siya.
“H-Huh? Okay naman ako, Ric. Ano nga ulit ‘yung sinasabi mo?” bahagya akong
napakamot sa aking ulo.
Hindi ko maiwasan na kabahan bigla sa uri ng pagtingin sa akin ng kapatid ko

ngayon. Para niyang binabasa ang buo kong kaluluwa. Sa aming tatlo ni Kuya Matthias
at Alaric, si Ric ang pinaka mysterious guy at wala kaming kaalam-alam sa mga
pinanggagawa niya maliban lang sa kanyang trabaho sa kumpanya.
“Tinatanong lang kita kung okay lang ba ang pagbabalik mo sa kolehiyo?” seryosong
sabi ni Ric.
Alam ng buo kong pamilya ang ginagawa ko… kung bakit gusto kong bumalik sa
kolehiyo. Simula pa noon ay wala na akong ibang minahal kundi si Gabriel lang. Siya
lang ang lalaking pinag-alayan ko ng buong ako. At ngayon ay nagbabakasakali ako na
magkabalikan kaming dalawa—na may pagkakataon pa kaming magkabalikan kahit na hindi
na niya ako maalala.
“O-Okay lang naman, Ric. Next week pa ang klase namin,” sagot ko sa kanyang tanong.
Napatango naman siya. “Si Kuya Gabriel, nagkita na ba ulit kayo?”
Bahagya akong natulala sa muling tanong sa akin ng aking kapatid. Naalala ko tuloy
nung nakasalubong kami ni Gabriel sa may hallway at pinagalitan niya ako—sinigawan
niya ako! Hindi lang iyon, hindi siya naawal sa isa niyang estudyante na
nagmamakaawa sa kanya na ‘wag siyang ibagsak. Wala siyang konsiderasyon at wala
siyang konting awa man lang na nararamdaman pa sa kanyang estudyante na umiiyak
para lang ‘wag mawalan n scholarship.
“Uhm… oo nagkita na kaming dalawa,” mahina kong sabi.

Nakita ko ang bahagyang pagkunot sa noo ni Ric.
“Then? Nagpakilala ka ba? Nakilala ka ba niya?” sunod-sunod niyang tanong.
Sa dalawa ko na kapatid na lalaki, si Ric ang sobrang close noon kay Gabriel. Kaya
noong na aksidente si Gabriel at nalaman namin na nawalan ito ng ala-ala, nasaktan
din ang aking kapatid dahil nawalan din siya ng kapatid dahil kapatid na ang turing
niya sa dati kong asawa.
Malungkot akong ngumiti sa aking kapatid at bumuntong-hininga bago magsalita ulit.
“Ric, alam mo naman na hindi na talaga babalik ang ala-ala ni Gabriel, diba? Hindi,
Ric, hindi niya ako naalala,” mahina kong sabi.
Nakita ko ang lungkot sa kanyang mukha ng sabihin ko iyon. Lumapit siya sa akin at
umupo siya sa aking tabi. Nagkatinginan kaming dalawa at sumandal ako sa kanyang
balikat at muli akong napa buntong-hininga.
“Ngayon ay muli na naman akong nagbabakasakali na baka may second chance sa

relasyon naming dalawa… kahit hindi na niya ako naaalala.”
NGAYON na ang simula ng klase ko. Kumpleto na ang aking mga gamit sa bag na
dadalhin ko sa campus. Kinakabahan ako ngayon at halo-halo ang emosyon ang aking
nararamdaman. Paano kung pagalitan na naman ako ni Gabriel? Kahit wala naman akong
ginagawang masama. Hindi pa rin ako sanay na pagtaasan niya ako ng boses at magalit
siya ng ganun sa akin.
Siguro ay kailangan ko na talagang sanayin ang sarili ko dahil hindi na siya ang
dating Gabriel na kilala ko… hindi na siya ang Gabriel Nathan Generoso na
pinakasalan ko noon at mahal na mahal ko.
Siya na ang kilala ng lahat na strict professor Gabriel Nathan Generoso.
“Lucianna, mag ingat ka doon sa paaralan niyo, ah? Umuwi ka kaagad! Sumama ka sa
mga pinsan mo,” sabi ni Mommy habang naglalakad kami ngayon palabas sa bahay.
Para tuloy akong teenager na pinagsasabihan ng kanyang ina. Humarap ako kay Mommy
at nakita ko siyang mangiyak-ngiyak ngayon habang nakatingin sa akin. Hindi ko
mapigilan ang sarili ko na mapatawa at nilapitan ko kaagad si Mom at niyakap ko
siya at hinalikan sa kanyang pisngi.
“Hey, why are you crying? Hindi ka naman ganyan sa akin dati noong first day ko sa
college, ah?” natatawa kong tanong habang nakatingin kay Mommy.
Humikbi siya at hinawakan ang magkabila kong pisngi.
“Ewan ko ba… pero iba kasi ngayon eh. Basta! Mag-ingat ka, ah? Susuportahan kita
dyan sa plano mo na mapalapit ulit kay Gabriel, pero ayokong maging desperada ka
na, Lucianna. Alam mo kung ano ang tama at ang mali. Kung hindi na talaga pwede,
‘wag nang pilitin, okay?”
Tumango ako at sumang-ayon sa sinabi ni Mommy at muli ko siyang niyakap.
“Tita Isabelle! Hello po! Hello rin, Ate Lucianna!”
Nakita naming papalapit ang mga pinsan ko na si Athena at si Artemis. Sinundo nila
ako rito sa bahay dahil isasabay nila ako papunta sa university.
“Artemis! Athena! Nandito na pala kayo. Ang ganda talaga nitong mga pamangkin ko,”
nakangiting sabi ni Mommy at niyakap niya ang dalawa.
Nginitian ko rin ang aking mga pinsan at binati ko rin sila.
“Thank you, Tita! Alam mo namang nagmana kami sayo,” nakangiting sabi ni Athena at
kinindatan niya si Mommy.
“Totoo ‘yan, Tita Isabelle!” pagsang-ayon naman ni Artemis.
Humagikhik si Mommy at napahawak siya sa magkabila niyang pisngi.
“Ano ba! Pag ‘yan narinig ng mommy niyo, magtatampo ‘yun sa inyo!” sabi ni Mommy.
“Wala naman dito si Mommy, Tita Isabelle, kaya safe tayo!” nakangiti na sabi ni
Athena.
Natatawa na lang din ako sa kakulitan ng aking mga pinsan. Nagawa pa talaga nilang
bolahin si Mommy at tuwang-tuwa naman si Mom. Pero totoo rin naman ang sinabi ng
aking mga pinsan, ang ganda pa rin ni Mommy. Para nga lang kaming magkapatid kung
magkatabi kaming dalawa. She still looks young at her age. Para siyang si Alice
Dixson.
“Bye, Mom!” nagpaalam na ako kay Mom at umalis na kami ng aking mga pinsan papunta
sa university.
Habang nasa loob kami ng sasakyan ngayon ay hindi ko mapigilan na kabahan at ang
lakas din ng t***k ng aking puso.
“Ate Lucianna, pinagpapawisan ka,” sabi ni Athena at hinawakan niya ang aking noo.
Kinuha ko naman ang aking panyo at pinunasan ang pawis ko sa noo at huminga ako ng
malalim. Napatingin ako sa aking mga pinsan at nakita ko na seryosong nakatingin sa
akin ngayon si Athena at si Artemis.
“O-Okay lang ako!” sabi ko sa kanila at ngumiti.
Umiling-iling si Artemis habang nakahalukipkip na nakatingin sa akin.
“Kinakabahan ka dahil magkikita na naman kayo ni Kuya Gabriel. At magiging

professor mo siya sa isang subject!” sabi ni Artemis.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at napa buntong-hininga ako.
“Obvious naman, Artemis, diba? Ikaw kaya makita mo ulit ex-husband mo tapos
magiging professor mo pa!” sabi naman ni Athena.
“Ang nakakasad lang ay hindi na siya maalala ni Kuya Gabriel,” narinig ko na sabi
ni Artemis na ikinatigil ko.
“Artemis! ‘Yang bibig mo… ang sarap lagyan ng scotch tape. Kailangan pa talagang
sabihin ‘yun?” saway ni Athena.
“S-Sorry… sorry, Ate Lucianna,” mahinang sabi ni Artemis.
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at napatingin sa kanila ulit at ngumiti.
“Okay lang sa akin. Hindi naman ako galit,” sabi ko sa kanila at tinignan ko si
Artemis at muli ko siyang nginitian.
Hindi pala sumabay sa amin si Apollo dahil may sarili na itong sasakyan at mamaya
pang hapon ang kanyang klase kaya nauna ngayon si Artemis at si Athena dahil pareho
silang morning session. Makalipas ang isang oras ay nakarating na rin kami sa aming
university. Ang dami na kaagad na mga estudyante sa paligid dahil unang araw ito
ngayon sa klase.
“Nasa sayo na ba ang schedule mo, Ate Lucianna? Alam mo na ba kung saan ang mga
room ninyo sa mga subjects?” tanong sa akin ni Athena.
Tumango naman ako at kinuha sa aking bag ang aking form 1 at pinakita sa aking mga
pinsan.
“Kaya mo na ba ang sarili mo na pumunta sa room mo, Ate Lucianna? Gusto mo ba na

samahan ka muna namin ni Athena papunta sa first class mo?” seryosong tanong ni
Artemis.
Mabilis naman akong napailing at ngumiti.
“Nako! ‘Wag na… kaya ko na ang sarili ko, Artemis, Athena. Pumunta na kayo sa mga
klase niyo, kaya ko na ang aking sarili,” sabi ko sa kanila.
Nagkatinginan si Artemis at si Athena bago tumango at magpaalam na sa akin. Nang

makaalis na ang aking dalawang pinsan, bumuntong-hininga ako bago ko tinignan ulit
ang aking form 1 kung saan nakalagay ang aking mga scheds at ang room number ng
bawat subjects ko ngayon.
Ang unang subject ko ay ang CEE 101 o ang Physics 1 for Engineers. Napatingin ako
sa aking relo at nanlaki ang aking mga mata ng makita ko na malapit ng mag 8 AM. Oh
my Gosh! Mala-late na ako! Hindi ko pa alam kung saan na room itong una kong
subject—room 250 pala! Saan ‘yun? F-ck! Sana ay nagpasama na lang ako sa mga pinsan
ko, pero nakakahiya naman… sila pa ang ma late sa pagsama sa akin.
Kailangan ko ng hanapin ang room ko ngayon!
Dahil wala akong kaalam-alam kung saan itong room ko, nagtatanong na lang ako sa
mga estudyante na nakasalubong ko. Ang laki naman kasi nitong university at hindi
naman pwede na isa-isahin ko na puntahan ang mga buildings.
Nang alam ko na kung saan ang building ng engineering department at pati na rin ang
room ko, patakbo na akong pumunta dito at pumasok sa loob. Muli akong napatingin sa
aking relo at nakita ko na 15 minutes na akong late.
Oh my God! Sana naman ay wala pa kaming professor ngayon. First day pa naman sa
school kaya sigurado ako na wala pang pumasok na professor sa amin.
Nang makarating na ako sa room namin which is ang room 250, tumigil na muna ako sa
harapan ng pintuan at huminga ng malalim dahil hinihingal ako sa aking pagtakbo.
Pinunasan ko muna ang aking mga pawis sa mukha at inayos ang aking sarili bago ako
pumasok sa loob.
Nabuksan ko palang ang pinto at hindi pa ako nakakapasok sa loob ay nanlaki na ang
mga mata ko sa gulat ng makita ko kung sino ang nasa may harapan.
Natigil siya sa kanyang pagsasalita at napatingin sa akin. Napatingin din ang mga
kaklase ko na nasa loob ng room sa akin.
Para akong tinakasan ng aking kaluluwa ngayon at namumutla ako.

“Are you one of my students in this class?” malamig niyang tanong habang nakataas
ang kilay na nakatingin sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at naglakas loob na sagutin ang kanyang tanong sa
akin.
“Y-Yes, Sir,” nauutal kong sabi.
Para akong matutunaw ngayon sa aking kinatatayuan sa uri ng pagtitig niya sa akin.
Nakita ko siyang nagsimulang humakbang palapit sa akin kaya mas lalo akong
kinabahan at rinig na rinig ko na ang malakas na kabog ng aking puso ngayon sa
kaba.
“What’s your name, Miss?” tanong niya.
s**t! Bakit naiiyak ako? Nakakatakot siya….
“L-Lucianna Lei Coleman, Sir,” mahina kong sabi.
Tumigil siya sa paghakbang ng nasa aking harapan ko na siya. Tinignan niya ako mula
ulo hanggang paa at sunod-sunod na tumango.
“Lucianna Lei Coleman…” pag-uulit niya sa aking pangalan habang nakatingin sa aking
mga mata.
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon ng muli kong marinig ang boses ni
Gabriel na binabanggit ang aking pangalan. Napakagat ako sa aking labi at umiwas
ako ng tingin sa kanya.
“You’re late, Miss Coleman. Are you aware of the time of my class in your form 1?”
malamig na tanong ni Gabriel sa akin.
Huminga ako ng malalim at unti-unting tumango habang hindi pa rin makatingin ng

diretso sa kanyang mga mata.
“S-Sorry po, Sir—”
“I don’t want latecomers in my class, Miss Coleman!”
Bahagya akong napatalon sa gulat at nanlaki rin ang aking mga mata ng biglang
sumigaw si Gabriel. Matalim na siyang nakatingin sa akin ngayon at nakahawak siya
sa kanyang bewang.
“First day na first day sa class ay late ka? Wala akong pakialam kung isa kang
Coleman, Miss latecomer. Do that again and I will fail you in my class! Pumasok ka
na dito sa loob!”
Napayuko ako at nagmadaling pumasok sa loob at naghanap ng bakanteng upuan.

Naramdaman ko ang pagpatak ng aking luha at agad ko naman itong pinunasan.
Ang sakit… ang sakit masigawan ni Gabriel.
First day na first day ay ito ang bubungad sa akin. Paano kaya ako mapapalapit sa
kanya kung unang araw ng klase ay napagalitan na niya ako? Pangalawang beses na
ito… kailangan kong galingan ang performance ko rito sa kanyang subject upang hindi
na niya ako mapagalitan.
Chapter 5💋
“He’s mean! Pinahiya niya ako—sinigawan niya ako! Pangalawang beses na niyang
ginawa sa akin ‘to. Hindi porket nawalan siya ng ala-ala ay dapat din ay mawala ang
manners niya! Gustong-gusto ko na siyang awayin, pero baka totohanin niya ang
sinabi niyang ibabagsak niya ako.”
Umiiyak ako ngayon sa harapan ng dalawa kong pinsan na si Athena at si Artemis.

Hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman kong inis at galit kay Gabriel. Noong
unang beses na sinigawan niya ako ay hindi ko na ito kinuwento kay Athena at
Artemis, pero ang nangyari kanina? Para na akong sasabog sa inis at magsalita ng
mga masasamang words!
“Ate Lucianna, tahan na po,” sabi ni Artemis habang hinahagod niya ang aking likod
at si Athena naman ay sinusuklayan ang aking buhok.
Hindi na muna ako umuwi sa bahay dahil ayaw ko na makita ako ni Mom na mugto ang
mga mata sa kaiiyak. Kaya sumama ako kay Athena at Artemis papunta dito sa kanilang
bahay at agad naman akong pinapasok ni Tita Lara kasi magkapatid sila ni Mommy.
Ngayon ay nandito ako sa kwarto nilang dalawa at pinapatahan nila ako. Kahit na mas
bata sila sa akin ng ilang taon, magaan ang loob ko sa mga pinsan ko dito sa side
ni Mommy. Well, close ko rin naman ang dalawa kong pinsan na babae sa side ni Dad,
pero busy sila sa kanilang mga trabaho. Chantal is in Paris right now pursuing her
ballerina career, while Alessandra is a secret agent and currently in Germany for a
secret mission.
Ako? Ito at hinahabol ang dati kong asawa na sinigawan ako kanina at pinahiya sa
buong klase.
“Siguro ay may problema lang si Kuya Gabriel, ate Lucianna. Mabait naman si Kuya
Gabriel… uhm… minsan po,” mahinang sabi ni Athena at napakagat siya sa kanyang
labi.
Humihikbi pa rin ako ngayon habang nakatingin sa kanilang dalawa. May narinig
kaming katok sa pintuan kaya tumayo si Athena at siya ang nagbukas ng pinto. Nakita
naman namin si Tita Lara habang may dala na tray na may laman na mga pagkain. Agad
naman na kinuha ito ni Athena at siya na ang nagdala papasok. Napatingin sa akin si
Tita Lara at nanlaki ang kanyang mga mata.
“Lucianna, bakit ka umiiyak?” alala niyang tanong at agad siyang lumapit sa akin at
umupo siya sa gilid ng kama habang nakaharap sa amin.
Humihikbi pa rin ako ngayon at pinunasan ko na ang aking luha. Huminga ako ng
malalim at pinakalma ko muna ang aking sarili upang hindi ako maiyak ulit.
“Artemis, Athena, pinaiyak niyo ba ang ate Lucianna niyo?!” muling tanong ni Tita
Lara.
Bahagya naman akong nagulat sa sinabi ni Tita Lara. Napatingin ako sa dalawa kong
pinsan at sabay silang napailing.
“Mommy, bakit naman namin aawayin si ate Lucianna eh love namin ‘yan?” nakangusong
sabi ni Athena.
“Pinapatahan nga namin si Ate Lucianna, Mommy eh!” sabi rin ni Artemis.
Bumuntong-hininga si Tita Lara at muli siyang tumingin sa akin gamit ang kanyang
seryosong ekspresyon sa mukha.
“Nagkita kami ng Mommy Isabelle mo kanina at nagkachikahan kaming dalawa hanggang

sa napunta sayo ang usapan, Lucianna. You’re determined to win Gabriel again?”
seryosong sabi ni Tita Lara habang nakatingin sa akin.
Napakagat ako sa aking labi at unti-unting tumango.
“I-I still love him, Tita Lara. Alam ko na limang taon na ang nakalipas at matagal
na kaming hindi mag-asawa, pero ang unfair kasi eh… nagsisimula pa lang ang buhay
namin noon. Ang dami naming mga pangarap sa buhay, ang dami naming gustong gawin na
magkasama. Mahal na mahal ko pa rin talaga siya, Tita,” muli akong napaiyak
hanggang sa humagulgol na ako.
Lumapit pa lalo si Tita Lara sa akin at niyakap niya ako. Naramdaman ko naman ang
muling paghagod ni Artemis sa aking likuran at natahimik muna sila at hinayaan nila
ako na umiyak at ilabas lahat ng nararamdaman ko ngayon sa pamamagitan ng aking
pag-iyak.
Makalipas ang ilang minuto na pag-iyak ay tumahan na rin ako. Binigyan ako ng tubig
ni Athena at agad ko naman itong ininom.
“Magiging okay rin ang lahat, Lucianna. ‘Wag mo lang kalimutan na huminga at
magpahinga,” nakangiting sabi ni Tita Lara.
Umuwi na rin ako pagkatapos kong makipag usap kay Tita Lara at sa aking mga pinsan.
Nakita ko rin ang iba kong pinsan sa may living room ng bahay nila at si Tito
Adler. Hinatid ako ng pinsan ko na si Apollo pauwi sa bahay dahil wala akong dala
na sasakyan. Hindi na rin ako tinanong ni Mom pag uwi ko dahil tumawag si Tita Lara
kay Mom kanina at pinaalam na nandoon ako sa kanilang bahay.
SA sumunod na araw ay inagahan ko na ang aking paggising. Hindi na rin ako

nakisabay sa aking mga pinsan dahil mas maaga ang schedule ko kaysa sa kanila.
Ginamit ko ang aking sarili na sasakyan papunta sa university at ng makarating ako
ay wala pang masyadong estudyante sa campus.
Napatingin ako sa aking relo at nakita kong 6 AM pa lang. Bahagya akong napangisi
at lumabas na sa aking sasakyan. I’m two hours early sa class ni Gabriel. Tingnan
lang natin kung mapagsabihan niya pa ako mamaya. Nag study rin ako kagabi kahit na
muli na naman akong umiyak ng naalala ko ang ginawa ni Gabriel sa akin.
Nang makapasok ako sa loob ng room namin ay wala pang katao-tao at ako pa lang
talaga ang mag isa. Wala namang seating arrangement sa klase ni Gabriel kaya ang
ginawa ko ay umupo ako sa pinakaharapan—kung saan ay kitang-kita ako ni Gabriel at
hindi niya ako pwedeng iwasan.
Nakaramdam ako ng boredom habang nandito ako sa loob ng classroom namin. Ang
ginawa ko na lang ay nag advance study sa mga topics na ma di-discuss ni Gabriel sa
klase. Hindi ko na namalayan ang oras at nagulat na lang ako ng marinig ko ang
pagbubukas ng pinto sa aming classroom at nang mapaangat ako sa aking tingin ay
nakita ko si Gabriel na pumasok habang may dala na laptop at nakasuot din siya ng
eyeglasses.
Pareho kaming natigilan at nagkatinginan kaming dalawa. Napa kurap-kurap ako sa
aking mga mata at napatingin ako sa aking relo.
7:15 AM pa lang! Ang aga niya naman siguro? Hindi ko pa na tanong sa mga pinsan ko
kung ano si Gabriel sa klase. Itatanong ko na lang mamaya kung normal lang ba na
ganito siya palagi… iyong masyado siyang early para sa klase niya.
“G-Good morning, Sir!” bati ko sa kanya at umayos din kaagad ako sa aking pag-upo.
Tumango siya at naglalakad na siya ngayon papunta sa harapan at nilapag niya sa may
table ang dala niyang laptop at umupo rin siya sa chair na nasa harapan. Bahagya pa
akong napatalon sa gulat ng muli siyang tumingin sa akin.
“Ikaw ‘yung na late kahapon sa klase ko, diba?”
Bahagya akong napapikit sa aking mga mata ng sabihin niya iyon. Sa lahat ng maalala
niya sa akin ay iyon pa talaga? Nakakainis naman!
Muli akong nag angat ng tingin kay Gabriel at bahagya akong ngumiti at tumango.
“Yes, Sir, pero kita niyo naman ngayon… hindi na ako late,” nakangiti kong sabi na
may halong pagyayabang.
Bahagya siyang ngumuso at umiwas ng tingin sa akin.
Hindi ko mapigilan na matigilan habang nakatingin kay Gabriel ngayon.
Ganyan na ganyan siya kapag kinikilig noon! Oh my Gosh! Kinikilig siya?
“Miss Coleman? Are you listening to me?”
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at muling napatingin kay Gabriel. Natulala
na pala ako habang nakatingin sa kanyang mukha. s**t! Nakakahiya.
Umiwas ako ng tingin sa kanya at bahagyang yumuko upang itago ang aking hiya.
“S-Sorry, Sir,” mahina kong sabi.
“Next time ay ‘wag ka nang ma late. Ang ayaw na ayaw ko sa lahat ay ma late sa
classes ko. Do you understand me, Miss Coleman?” seryoso niyang sabi.
Matapang naman akong humarap sa kanya at nagsalita.
“Yes, Sir Gabriel.”
Tumango siya at ibinaling ang tingin sa kanyang laptop.
“Buti naman at nagkakaintindihan tayo,” aniya.
May naisip naman akong katanungan kay Gabriel at hindi pwede na ito ko ito matanong
sa kanya ngayon.
“Kung ang ayaw mo sa klase ay latecomers, ano naman ang gusto mo, Sir?” matapang ko
na tanong sa kanya.
Nakita ko naman na natigil siya sa kanyang ginagawa at napatingin siya sa akin.

Matagal siyang hindi nakasagot sa tanong ko… tumayo siya.
Nakaramdam kaagad ako ng sobrang kaba habang nakatingin kay Gabriel. Nawala bigla
ang tapang ko kanina. s**t! Bakit ko pa kasi natanong ‘yun sa kanya.
“Do you want to know the answer to your question, Miss Coleman?” malamig at seryoso
niyang sabi habang nakatingin pa rin siya sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at unti-unting tumango.
Tumigil siya sa paglalakad sa aking harapan at bahagya siyang yumuko upang

magpantay ang aming mga mukha.
Napatingin ako sa kamay ni Gabriel ng umangat ito at hinawakan niya ang hibla ng
aking buhok habang nakatingin pa rin sa aking mga mata.
“I like students who know to behave and to follow my orders. Ayoko sa mga pasaway.
Kaya kung pasaway ka… paparusahan kita,” seryoso niyang sabi bago niya bitawan ang
aking buhok at umayos na siya sa kanyang pagtayo. Nakahinga na rin ako ng maayos
pero nanlalamig pa rin ang aking mga kamay ngayon.
“Hindi ako kagaya ng ibang mga professors at instructors na may awa sa mga
estudyante. Kaya galingan mo ang performance mo sa klase ko kung ayaw mong
bumagsak,” muling sabi ni Gabriel bago siya bumalik sa harapan.
Hindi na rin ulit ako makapagsalita dahil nag sidatingan na ang aking mga kaklase.
Gabriel is so intimidating.
FLASHBACK
“Crush ka nga kasi ni Gabriel, Lucianna!”
Pinanlakihan ko ng aking mga mata ang aking pinsan na si Aiden dahil masyadong
malakas ang boses niya ng sabihin niya iyon sa akin. Nakatingin na kasi ang ibang
mga estudyante sa amin at nakakahiya.
“Aiden, ano ba! Ang lakas ng boses mo,” saway ko sa kanya.
Ngumisi siya at muling nagsalita.
“Bakit? Totoo naman kasi! May crush sayo ang Generoso na iyon, Lucianna,” muli
niyang sabi.
Napakagat naman ako sa aking labi at umiwas ng tingin sa kanya ng maramdaman ko ang
pamumula ng aking pisngi ngayon. Si Gabriel Nathan Generoso? May crush sa akin?
Parang… parang ang imposible naman nun.
Kaklase ko si Gabriel at siya ang pinaka tahimik at misteryoso sa aming magkaklase.

Galing siya sa ibang bansa at nagtransfer lang siya rito ng gumaling ang kanyang
mommy sa sakit na cancer. Doon ata siya nag elementarya hanggang junior high
school. Ngayon ay lumipat na siya dito sa Pilipinas at lahat ng mga babae dito sa
campus namin at sa mga kaklase namin ay may gusto sa kanya.
Kahit na tahimik si Gabriel at misteryoso, mabait naman siya at hindi niya ini-
isnob ang mga nagkakagusto sa kanya at pinapansin niya itong lahat, pero hindi
naman siya playboy. Ina-appreciate niya lang ang mga nagkakagusto sa kanya at sa
una pa lang ay sinabi na niya sa mga ito na hindi pa siya handang mag girlfriend at
ayaw niya pang mag girlfriend sa high school.
Kaya paano ako maniniwala dito sa pinsan ko na si Gideon Aiden na gusto ako ni
Gabriel kung ganun naman ang narinig ko na balita galing sa karamihan?
Siguro ay pinag pustahan na naman ako nila Aiden, Caden at ni Alessandro eh. Hindi
kasi nila mabiro si Alessandra dahil baka masuntok lang sila nun at ang isa ko pa
na pinsan na babae na si Chantal naman ay masyadong busy sa kanyang pag ballerina
kaya hindi siya nakakasama sa amin palagi na magpipinsan kapag may kamustahan.
“Itigil mo nga iyan, Gideon Aiden Coleman! Wala akong panahon na makipagbiruan
sayo,” seryoso kong sabi sa kanya.
Ngumuso naman siya habang nakatingin sa akin.
“Hmm, bahala ka… diba crush mo rin ‘yun?”
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
“A-Aiden!”
“What? Totoo ‘no? Nako, Lucianna! ‘Wag mo nang itago iyang nararamdaman sa Generoso
na iyan. Sige na! Para dalawa na tayo na nagmamahal ng Generoso. Mas mapapatibang
ang relasyon ng mga Coleman at Generoso kung ang makakatuluyan natin na mga Coleman
ay mga Generoso. Sigurado ako na matutuwa si Grandma Rachel kapag malaman niya ang
ginagawa natin,” nakangisi na sabi ni Aiden at kinindatan niya ako.
Napailing na lang ako sa sinabi ng aking pinsan at nag walkout na lang para tumigil
na siya sa pagsasalita ng kung anu-ano.
The Generoso family is one of the closest friends and allies of the Coleman family.
Marami ng mga projects ang Generoso at Coleman at isa sa mga Generoso na si Tita
Sabrina ay best friend ng Tito ko at Dad ni Aiden na si Tito Trevor.
Matagal ko nang kilala si Gabriel pero hindi ko pa siya nakakausap at hindi kami
close dalawa kahit na magka edad lang kami.
“Lucianna, sabi ni Ma’am ay si Gabriel daw ang partner mo sa project natin sa

history class.”
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng isa kong kaklase ng makapasok ako sa aming
room. May meeting kasi ako sa SSG kaya hindi ako nakapasok sa history subject
namin. Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at napalunok sa aking laway bago
magsalita.
“H-Huh? Anong project iyan, Aljen?” tanong ko sa aking kaklase.
“Sa partner mo na lang na si Gabriel itanong kung ano ang project natin sa class ni
Ma’am, Lucianna. May gagawin pa kasi kami eh. Sorry!”
Wala akong magawa kundi ang tumango at nagpasalamat sa aking kaklase. Napatingin
naman ako sa upuan ni Gabriel at nakita ko siya doon na nakaupo habang… habang
nakatingin sa akin ng seryoso. Hawak niya ang kanyang ballpen habang pinaglalaruan
niya ito sa kanyang kamay.
Naramdaman ko ang malakas na pag kabog ng aking puso. Bakit ako kinakabahan? Hindi
naman ako ganito dati at… at hindi ko rin siya crush! Ang sabi ng aking pinsan na
si Aiden ay si Gabriel ang may crush sa akin kaya dapat si Gabriel ang makaramdam
ng hiya at hindi ako.
Huminga ako ng malalim at naglakad loob ako na maglakad palapit sa kanya. Nang
makalapit na ako kay Gabriel ay huminga na muna ulit ako ng malalim bago magsalita.
Nakatingin pa rin siya sa akin at hinintay niya ako magsalita. Bakit ba siya
nakatitig sa akin? Nakakailang! Masyadong… masyadong malagkit ang kanyang tingin sa
akin.
“Gabriel, sabi ni Aljen ay partner daw tayo sa project ni Ma’am Farrah sa history
class? Ano ang gagawin natin?” seryoso kong tanong sa kanya.
Napa kurap-kurap siya sa kanyang mga mata at itinigil niya ang paglaro ng kanyang
ballpen sa kanyang kamay at umupo siya ng maayos sa kanyang chair at nagsalita.
“Sa akin ka na ba?”
Napaawang ang aking labi sa kanyang sinabi at bahagyang natigilan.
“H-Huh? A-anong ibig mong—”
“I mean payag ka na partner tayong dalawa?” muli niyang sabi.
Napalunok ako sa aking laway at hinay-hinay na tumango.
“S-Si Ma’am naman ang nagpili sa by pair sa project diba?” tanong ko sa kanya.
Umiling naman si Gabriel.
Kumunot ang aking noo at nagtaka.
“Huh? Hindi si Ma’am ang nagpili sa mga by partners sa project? Kung hindi si Ma’am
—”
“Ako, Lucianna,” pinutol ni Gabriel ang aking pagsasalita at sinabi niya iyon sa
akin.
Natigilan naman ako at nanlaki ang aking mga mata.
Ngumiti siya sa akin at tumayo siya galing sa kanyang pagkakaupo at humarap siya sa
akin.
“Ako ang pumili. Ikaw ang gusto kong makapartner sa project natin sa history class.
Gusto mong malaman kung bakit ikaw ang gusto ko na makapartner?”
Sandali lang!
Parang ang bilis naman… hindi pa ako handa! Ang lakas na ng t***k ng aking puso
ngayon at para na akong aatakihin.
“G-Gabriel….”
“Lucianna, I like you. From now on, I will court you.”
Muntik na akong mabilaukan sa sarili kong laway at nagulat ako sa sinabi ni

Gabriel.
Simula nang sabihin niya iyon sa akin… nagsimula na talaga siya sa panliligaw niya
sa akin. Dahil sa project na kami ang magkapartner ay naging mas close kami sa
isa’t isa at nakilala ko ang totoong Gabriel Nathan Generoso at kung ano at sino
talaga siya.
At sa mga araw na lumipas ay may nararamdaman na akong kakaiba para sa kanya.

Parang… parang gusto ko na siya.
Mahal ko na si Gabriel at dahil mahal ko na siya ay sinagot ko na siya at mag jowa

na kaming dalawa.
Boyfriend ko na si Gabriel Nathan Generoso.
Chapter 6💋
NASAAN na ang tapang mo, Lucianna Lei Coleman?! Akala ko ba ay gusto mong makuha
ulit ang loob ni Gabriel? Bakit parang nawala na ang lakas ng loob ko? Nakakainis!
Napahilamos ako sa aking mukha at huminga ng malalim. Sa tatlong linggo sa klase

namin ni Gabriel ay marami na siyang pinagawa sa amin. Hindi ko naman na pwede na
pabayaan ko ang subject ko kay Gabriel dahil baka ipahiya na naman niya ako at
worst ay baka ibaksak niya ako sa subject. Muli ko na lang ipinagpatuloy ang aking
paggawa sa project na pinapagawa ni Gabriel sa akin. Nahihirapan pa ako dahil ang
daming numbers—ang sakit sa ulo!
“Ate Lucianna, tulala ka na naman….”
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at napatingin kay Athena. Nandito ako ngayon
sa bahay nila at nagpatulong ako kay Athena sa isa sa mga assignment ko sa subject
ni Gabriel. Sa apat ko na subjects na kinuha ay sa kanya ang pinakamaraming gawain.
Matagal nang nagsabi sa akin sila Artemis at Athena na strikto talaga si Gabriel sa
klase.
“W-Wala… may iniisip lang ako,” mahina kong sabi at nginitian ko siya.
Huminga ako ng malalim at napahawak ako sa aking kamay at nilaro-laro ko ito. Akala
ko ay madali lang akong makakalapit kay Gabriel, pero ang hirap pala. Kahit na ang
lapit niya lang sa aking upuan habang nagkaklase siya sa aming classroom ay ang
layo niya pa rin sa akin. Ang hirap niyang abutin… sobrang hirap talaga.
Muli akong napatingin sa aking pinsan at nagtanong ako sa kanya.
“Athena, palagi bang maagang pumapasok sa klase niyo si Gabriel? Like uhm… 30
minutes early?” tanong ko sa kanya.
Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kay Gabriel dahil sobrang aga niya sa klase
namin sa umaga. 8 AM pa naman ang klase namin pero 7 AM pa lang ay nasa classroom
na siya. Wala ba siyang ibang ginagawa? Like paperworks? Other classes?
“Ang aga naman siguro niyang 30 minutes early, Ate Lucianna! Hindi naman ganyan si
Kuya Gabriel sa amin noon eh. Bakit po? Ganiyan ba siya sa inyo ngayon?” sabi ni
Athena at nagtanong din siya pabalik sa akin.
Hinay-hinay naman akong napatango.

“Oo eh. Kaya nga nagtataka ako. Simula noong ma late ako at pinahiya niya ako sa
buong klase ay maaga na akong pumupunta sa university—kaya nga hindi na ako
sumasabay sa inyo ni Artemis eh. One hour early rin ako doon sa first class ko
which is ang class ni Gabriel. Pero ang aga niya talaga eh!” sabi ko sa aking
pinsan at bahagya akong napanguso at nag-isip.
“Nako! Baka gusto kang masilayan ng maaga, Ate Lucianna. Hmm… remember, may
kasabihan na nakakalimot man ang isip, ang puso naman ay hindi. Parang ganun ‘yung
nakita ko na quote sa internet kagabi, Ate. Napaka Imposible naman kung hindi siya
mabighani sayo ‘no! Ang ganda mo kaya,” wika ni Athena.
Bahagya akong napayuko at malungkot na napangiti nang maalala ko ang pag amin sa
akin ni Gabriel noong high school pa lang kami at ang panliligaw niya sa akin.
I miss him.
I miss my Gabriel so much.
Gusto ko nang sumuko… ang sakit pala talaga.
Oo, si Gabriel nga ang Gabriel na professor ko ngayon, pero hindi siya ang Gabriel
na pinakasalan ko.
Para lang siyang kamukha ni Gabriel pero hindi talaga siya iyon dahil magkaibang-
magkaiba ang kanilang ugali.
Muli akong nag angat ng tingin sa aking pinsan na si Athena at ngumiti sa kanya.
“Hindi na ako aasa diyan, Athena. Masasaktan lang ako kapag mag assume pa ako eh.
Siguro mag go with the flow na lang ako. Bahala na si batman—bahala na ako nito.
Gagawin ko na lang ang lahat ng aking makakaya,” mahina kong sabi at bumuntong-
hininga ako.
LUNES na, klase na naman. Makikita ko na naman si Gabriel at kinakabahan ako ngayon
dahil may project kaming plate sa kanya at individual ito. Hindi ko alam kung tama
ba ang aking ginagawa dahil ako lang ang gumawa nito at hindi ako nagpatulong sa
pamilya ko. Pwedeng-pwede naman akong magpatulong sa Daddy Luke ko dahil engineer
siya, pati na rin sa aking dalawang kapatid na si Kuya Matthias at si Alaric. Pero
busy silang lahat at ayaw ko naman silang istorbohin kaya nagsumikap na lang ako.
Ihanda ko na lang talaga itong sarili ko sa galit ni Gabriel sa akin.
“Okay, class, pass your plates in front!”
Ito na… ito na talaga! Nakakakaba dahil halata na ako lang ang iba sa mga kaklase
ko. Nakakahiya! Para akong maiiyak ngayon sa hiya at sa kaba.
Pinasa ko na sa harapan ang project ko at nanlalamig ako ngayon sa aking

kinauupuan. Nang mapunta na sa may table ni Gabriel ang mga projects namin ay
nakahinga na ako ng maluwag dahil hindi niya muna ito tinignan. Nagsimula na siya
sa kanyang pagdi-discuss at dahil nasa harapan ako ngayon ay kailangan kong makinig
sa kanya ng maayos dahil baka tawagin na lang niya ako bigla.
Natapos ang pag di-discuss ni Gabriel sa bago naming lesson in 30 minutes. Muli na
naman akong nakaramdam ng kaba dahil nagsimula na siyang tumingin sa mga plates
namin. Seryoso ang kanyang ekspresyon sa mukha habang nakatitig sa mga gawa namin.
May mga minention siyang mga kaklase ko at sinabihan na mali ang ginawa nila, o
hindi naman ay may kulang.
Jusko naman! Paano na lang kaya sa akin? Siguro ay uusok na ang ilong ni Gabriel sa
galit—
“Miss Lucianna Lei Coleman….”
Sh-t! Ayan na! Ayan na!
Napapikit ako sa aking mga mata at napakagat sa aking labi.
“Miss Coleman,” muling pagtawag ni Gabriel sa akin kaya napatingin na ako sa kanya.
“Y-Yes, Sir?” nauutal kong sabi dahil nakatingin na pala siya sa akin ngayon.
Hawak niya ngayon ang aking plates. Nakakahiya! Iniharap niya pa ito sa buong klase
ngayon at narinig ko rin ang mga bulongan ng aking mga kaklase.
“Are you serious about your plates, Miss Coleman? Ito talaga ang ipapasa mo sa kain
ngayon?” malamig at seryosong tanong ni Gabriel habang nakatingin pa rin siya sa
akin.
Ramdam ko na ang aking pamumutla ngayon at ang lamig na rin ng aking mga kamay.
“S-Sir, kasi—”
“Enough with your explanations, Miss Coleman. Sumama ka ngayon papunta sa office ko
at doon tayo mag-usap,” sabi ni Gabriel at kinuha na niya ang kanyang mga gamit at
naglakad na siya palabas sa aming room.
Bago pa siya tuluyang makalabas ay narinig ko siyang isinigaw ang aking pangalan
kaya nagmamadali akong kunin ang aking mga gamit at sumunod sa kanya.
“Hurry, Miss Coleman!”
“Y-Yes, Sir!”
Sh-t! Anong gagawin ni Gabriel?
Ibabagsak na niya ba ako?
Paparusahan? Kagaya ng… kagaya ng sinabi niya sa akin noong mga nakaraang linggo?
Kinakabahan na ako.
Chapter 7💋
EPISODE 7
“Hindi mo sineseryoso ang subject ko sa inyo, Miss Coleman. Do you really want to
become a civil engineer? Or do you want to study again in a different course in
college because you were bored in your life? Ganyan ba talaga kapag wala ka ng
mapaggagastusan sa pera mo?”
Nandito na ako ngayon sa loob ng office ni Gabriel at nakaupo siya ngayon sa

kanyang swivel chair habang nakatingin ng seryoso sa akin at pinaglalaruan niya sa
isa niyang kamay ang kanyang ballpen. Hindi ako makapagsalita ngayon sa sinabi ni
Gabriel at natatakot ako ngayon dahil baka bigla niya na naman akong sigawan.
“Ang simple at ang basic lang nitong plates na pinapagawa ko sa inyo, Miss Coleman.
Imposible na wala kang alam sa mga ganito? Your father is an engineer, and also
your brothers,” muling seryoso na sabi ni Gabriel habang nakatingin pa rin sa akin.
Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manggas ng aking damit at ang lakas din ng kabog ng
aking puso ngayon.
“S-Sorry, Sir. Ang dami ko kasing ginagawa—” pinutol niya ang aking pagsasalita
kaya napatingin ako sa kanya.
“Kaya hindi mo sineryoso ang simple kong project sa inyo, Miss Coleman?”
Mabilis akong napailing. “S-Sir, hindi po….”
Napailing-iling siya at humahalakhak. Hindi ko mapigilan na magtaka sa pagtawa

ngayon ni Gabriel habang ako naman dito ay naiiyak na dahil baka ibaksak niya ako
at pagalitan. Tumigil siya sa kanyang pagtawa at mabilis na nag iba ang ekspresyon
niya sa mukha, muli itong naging seryoso.
“Don’t make that face to me, Miss Coleman. Hindi ako maaawa sayo kahit na umiyak ka
pa,” malamig na sabi ni Gabriel.
Hindi ko mapigilan na masaktan sa sinabi ni Gabriel at napayuko ako dahil hindi ko

na napigilan ang sarili kong mga luha na makawala.
“S-Sorry po, Sir. Gagawa na lang ulit ako… kahit maliit na lang na grade ang ibigay
niyo sa akin,” mahina kong sabi at tumalikod na sa kanya.
Akmang lalabas na ako sa office ni Gabriel nang bigla kong maramdaman ang kanyang
kamay sa aking braso at iniharap niya ako sa kanya. Nagulat ako sa ginawa ni
Gabriel at nanlaki ang aking mga mata.
“S-Sir!” gulat kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Bigla niya akong itinulak at isinandal niya ako sa may pintuan.
“Sir—”
“Stop calling me Sir if you have another agenda why you’re here in the university,
Lucianna.”
Namutla ako sa kanyang sinabi at hindi ako makapagsalita ngayon. Ang lapit ng mga
mukha namin ni Gabriel ngayon at hindi ako makahinga ng maayos dahil sa aming
posisyon.
“I know who you are, Lucianna,” muling sabi ni Gabriel.
Bahagya akong napasinghap sa gulat sa kanyang sinabi.
“W-What do you mean—”
“That you been my stalker since then? Someone told me about that,” seryosong sabi
ni Gabriel habang nakatingin siya sa akin na may ngiti sa mukha.
Napaawang ang aking bibig sa sinabi ni Gabriel. What? I was his stalker? Saan niya
nakuha ang balitang ‘yan? Hindi ako kailanman naging stalker ni Gabriel! Hindi ko
gagawin ang ganyang kadesperadahan sa buhay ko.
“W-What? N-No! Hindi ‘yan totoo,” pagtanggi ko sa kanyang akusa sa akin.
Ngayon ay nakaramdam na ako ng inis sa aking narinig galing sa kanya. Kaya niya ba
ako gustong papuntahin dito sa office niya para pag-usapan namin ang tungkol dito?
“Stalking you? I will never do that, Sir Gabriel. I still have my principles in
life, and doing that desperate thing will never be a part of my journey,” seryoso
kong sabi sa kanya habang nakatingin sa kanyang mga mata.
Kahit na gusto ko pang makausap si Gabriel at sabihin sa kanya ang totoo sa

nakaraan namin, mas minabuti ko na lumayo muna sa kanya. Inalis ko ang pagkakahawak
niya sa aking braso at itinulak ko siya palayo sa akin. Alam ko na hindi ka respe-
respeto ang aking ginawang pagtulak sa kanya dahil professor ko pa rin siya at
nandito kami sa kanyang opisina, pero siya rin naman ang nagsimula eh. Hinila niya
ako at bigla niya na lang akong isinandal sa may pintuan at sinabihan niya ako na
stalker.
“I have never been your stalker, Mr. Gabriel Nathan Generoso. Kung saan mo man ‘yan
narinig ay wala iyong katotohanan. I’m here for another reason. So, please, if you
excuse me Sir, I like to eave and do my plates project again,” seryoso kong sabi sa
kanya at bahagyang yumuko kay Gabriel at lumabas na sa kanyang opisina.
Pinigilan ko ang mga luhang pumatak ulit sa aking mga mata habang naglalakad ako
ngayon sa hallway. Nang may nakita akong malapit na restroom ay pumasok na muna ako
sa loob at pumunta sa bakanteng cubicle at doon ako umiyak ng umiyak.
I was expecting that Gabriel would say that he knew me as his ex-wife, his one true
love, not until he lost all his memories, including ours. We had a great memories
together, kahit pa noong nanliligaw pa siya sa akin hanggang sa naging boyfriend ko
na siya. Maaga kaming kinasal ni Gabriel pero mas naging matibay lang lalo ang
aming pagmamahalan.
Pero ngayon? I don’t know. Hindi ko na alam ang gagawin ko—hindi ko alam kung
ipagpapatuloy ko pa ba ‘tong kahibangan ko.
Alam ko naman na napaka risky nitong gagawin ko at sigurado ako na masasaktan

talaga ako kahit anong mangyari. Pero ginusto ko naman ‘to eh, hindi na ako pwedeng
mag backout dahil nandito na ako.
Huminga ako ng malalim at pinunasan ang aking luha sa aking mga mata at
napagpasyahan ng lumabas na sa cubicle at pumunta sa may salamin upang tingnan ang
repleksyon ko rito. Hindi ko mapigilan na maawa sa aking sarili dahil ang pula ng
aking mga mata ngayon at kitang-kita sa aking mukha ang sobrang lungkot. Kahit
anong pilit ko sa pag ngiti ay makikita pa rin ang lungkot at sakit galing sa aking
mga mata na namumula ngayon.
Konting tiis pa, Lucianna. Kaya mo pa naman diba? Kung hindi na talaga…. ‘Wag mo
nang pilitin ang sarili mo.
Huminga ako ng malalim at inayos ko muna ang aking sarili at pinilit ko na ngumiti
ngayon habang nakatingin sa aking sarili sa salamin. Nang hindi na halatang umiyak
ako ay napagpasyahan ko ng lumabas sa restroom at laking gulat ko ng makita ko si
Gabriel ngayon na naglalakad sa may hallway at akmang tatakbo ako para hindi niya
ako makita ng mabilis siyang napatingin sa aking gawi at naglakad siya papalapit sa
akin.
“Lucianna, wait!” sabi niya at patakbong lumapit sa akin at tumigil siya sa aking
harapan. Bahagya pa siyang hinihingal dahil sa kanyang pagtakbo. Tahimik lang ako
ngayon habang nakatingin sa kanya.
“May gusto ka bang sabihin o itanong sa akin, Sir?” seryoso kong sabi sa kanya
habang nakatingin sa kanyang mga mata.
Napalunok siya sa kanyang laway at napa tango-tango habang nakatingin sa akin at

nagsimula na siyang magsalita.
“I just want to say sorry for what I said to you earlier, Miss Coleman.”
Bahagya akong nagulat sa sinabi ni Gabriel. Ramdam at nakikita ko ang sinseridad sa

paghingi ng tawad sa akin ni Gabriel ngayon sa akin.
“I’m sorry again, Miss Coleman. And yes, you can do the plate again and pass it to
me next week. Take care of yourself, Lucianna,” sabi ni Gabriel at naglakad na siya
paalis sa akin.
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at hindi makagalaw sa aking kinatatayuan.
He said sorry to me.
He feels sorry for what he did.
Ang sabi niya ay hindi siya naaawa ng mga estudyante—but I am one of his students
and he should not feel sorry for what he said for me earlier.
Hindi ko namalayan na nakangiti na pala ako ngayon.
Huminga ako ng malalim at nagsimula na ulit ako sa aking paglalakad.
Now, nararamdaman ko na may pag-asa pa talaga ako.
I still have a chance to have him again.
Chapter 8💋
EPISODE 8
“Congratulations to Miss Lucianna Lei Coleman for having the highest score in our
prelim examination.”
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Gabriel at agad din na nag palakpakan ang
aking mga kaklase at binati nila ako. Pinapunta ako ni Gabriel sa harapan at kinuha
ko kaagad sa kanya ang aking test paper na may nakalagay na score sa taas na may
49/50 ang score. Oh my Gosh! Totoo ba ‘to? Isa lang ang aking mali.
“Wow! Ang galing mo naman, Lucianna,” sabi ng aking seatmate na si Ericka habang
nakatingin sa aking testpaper na hawak.
Ngumiti naman ako sa kanya at nagpasalamat. Nakaramdam din ako ng sobrang sayo lalo
na’t wala pa akong maayos na tulog habang nag su-study ako sa subject ni Gabriel sa
amin. Inaamin ko na bias ako sa lahat ng subjects ko ngayon sa 1st semester namin
dahil sa subject lang ako ni Gabriel masyadong nag focus dahil siya naman talaga
ang dahilan kung bakit ako bumalik ngayon sa pag-aaral ko eh.
Muli akong napatingin kay Gabriel at bahagya akong nagulat ng nakita ko siyang
nakatingin na rin pala sa akin ngayon. Ngumiti ako sa kanya at akala ko ay hindi na
naman niya ako papansinin pero nagulat ako ng ngumiti siya pabalik sa akin at
nagsimula na siyang mag discuss sa kanyang topic ngayon na araw.
Simula nang nagkasagutan kaming dalawa ni Gabriel sa kanyang opisina at nag sorry
siya sa akin sa may hallway ay hindi na niya ulit ako pinagalitan at pinagsasabihan
ng kung anu-ano. Hindi na rin siya masungit—well, konti na lang na masungit. May
time talaga na lumalabas ang pagiging masungit ni Gabriel at ang dami ng mga
kaklase ko ang napagalitan at napahiya niya at walang nagawa ang mga kaklase ko
kundi ang umiyak at tanggapin ang lahat ng sinabi ni Gabriel.
Pero nagpapasalamat na rin ako na hindi na ako pinapagalitan ni Gabriel kasi

nakakapagod ng umiyak.
“Lucianna, sumama ka sa amin mamaya! May cousin’s bonding tayo.”
Nang matapos na ang class namin kay Gabriel ay agad kong narinig na tumunog ang
aking phone at may tumatawag sa akin at walang iba kundi ang aking pinsan na si
Aiden. Nakauwi na pala si Alessandra galing sa kanyang secret mission sa Germany or
sa Italy—ewan ko ba saan ang exact location basta delikado ang trabaho ng pinsan ko
na si Alessandra at nagpapasalamat kaming lahat na buhay at maayos siyang nakauwi
dito sa Pilipinas.
“Aiden, alam mo naman na busy ako sa pag-aaral ko diba?” sabi ko habang naglalakad
ako ngayon sa hallway papunta sa sunod ko na class.
Narinig ko ang kanyang pag buntong-hininga sa kabilang linya.
“Sige na, Lucianna! Ngayong gabi lang naman eh. Kumpleto tayong lahat! Alam mo
naman na kakauwi lang din dito sa Pilipinas ni Chantal diba? Mas maganda kung
kumpleto tayong magpipinsan,” muling sabi ni Aiden sa kabilang linya.
Napakagat naman ako sa aking labi at napaisip kung sasama ba ako mamaya o hindi.
May gagawin pa kasi akong plates mamaya para sa subject ni Gabriel. Imposible naman
kasi na hindi ako mapapainom mamaya eh grabe makatulak ang mga pinsan ko at hindi
kami pwedeng umuwi habang hindi nakakainom ng alak.
Bumuntong-hininga naman ako at tumango. “Fine! Pero hindi ako magpapakalasing,

okay? Pupunta lang ako dyan dahil namiss ko rin si Alessandra at si Chantal,” sabi
ko.
Narinig ko ang pag halakhak ni Aiden sa kabilang linya. “Very good! Tama na muna
‘yang paghahabol mo sa ex-husband mong wala nang maalala, Lucianna. Mag enjoy na
muna tayo mamaya,” sambit ni Aiden.
Napailing-iling na lang ako sa kanyang sinabi at nagpaalam na ako sa kanya dahil

may klase pa ako. Isang buwan na ang nakalipas simula nang mapagpasyahan ko na
bumalik sa pag-aaral. Ngayon ay unti-unti ko na rin na nagugustuhan ang pagbabalik
aral ko at sa course ko na civil engineering kahit na mahirap. Tinutulungan naman
ako ni Alaric kapag kailangan ko na talaga ng mapagtatanungan na engineer at hindi
ko na alam ang aking gagawin. Nahihiya kasi akong tanungin si Dad lalo na’t
kailangan din nila ng lambing moments ni Mom pagkauwi nila galing sa work. Si Kuya
Matthias naman ay busy rin sa kanyang new projects at nag re-ready na siya sa kasal
nilang dalawa ni Sarah. Ang bunsong kapatid ko na lang talaga ang makakatulong sa
akin.
Natapos na ang klase ko nang mag 12 PM na. Half day lang kasi ang class namin dahil
morning session lang naman ako. Maganda na rin ito dahil maaga akong makapag handa
para sa lakad naming magpipinsan mamaya. Isasabay na raw ako ng aking kapatid na si
Ric papunta sa bar na pupuntahan namin mamaya. Habang maaga pa, sisimulan ko na
lang na gawin ang aking plates para hindi na ako gagawa mamaya pag-uwi ko galing sa
bar.
Naglalakad na ako ngayon palabas sa department namin at papunta na sa parking area

upang makasakay na sa aking sasakyan at makauwi. Habang naglalakad ako ngayon at
papalapit na ako sa may parking area ay natigilan ako ng makita ko si Gabriel sa
hindi kalayuan at hindi lang siya mag-isa… may kasama siyang babae. At nakangiti
ngayon si Gabriel habang ang babae naman ay parang may nakakatawang sinasabi sa
kanya. Nakita kong hinawakan ni Gabriel ang bewang ng babae at inalalayan niya
itong makapasok sa sasakyan at agad din na pumunta si Gabriel sa driver’s seat.
Bago sila makaalis ay nagmadali ako sa pagtago upang hindi ako makita ni Gabriel at
nakita ko ng umandar ang kanyang sasakyan at umalis na siya… kasama ang babae na
nasa loob ng kanyang sasakyan.
Napatulala naman ako at napakagat sa aking labi.
Sino ang babaeng kasama niya kanina? Girlfriend niya ba ‘yun? Habang pinagmamasdan
ko sila kanina ay nakita ko na masyadong maingat si Gabriel sa babae.
Nasasaktan ako… naninikip ang aking dibdib sa hindi malaman na dahilan.
Huminga ako ng malalim at nilabas ko ang aking phone at naisip ko na mag message sa
pinsan ko na si Aiden na tumawag sa akin kanina.
To Aiden:
Aiden, maglalasing ako mamaya. Alam ko na kami na naman nila Ric ang huling
darating dyan at kayo naman ang pinakauna… orderan niyo na kaagad ako ng
pinakamatapang na alak na sigurado akong mahihilo kaagad ako at mawawala ang lahat
ng aking problema. Alam mo na ang gagawin mo! Thanks.
Nang ma type ko na ‘yun sa aking keyboard ay agad ko na itong sinend sa aking

pinsan at muling nilagay ang aking phone sa bag at nagsimula na akong maglakad
papunta sa aking sasakyan.
Hindi ko gagawin ang plates ko kay Gabriel. Maglalasing ako ngayon—magsasaya ako
ngayon.
Bahala na si Gabriel bukas na magalit sa akin. Galit din ako sa kanya ngayon!
Chapter 9💋
EPISODE 9
“I thought you were not coming, Lucianna. Akala ko ay magpapakabaliw ka na talaga

diyan sa ex-husband mong professor mo na ngayon.”
“Alessandra!” saway ni Chantal at pinanlakihan ng mga mata si Alessandra.
Nandito na kami ngayon sa bar na sinabi ni Aiden at tama nga ang kutob ko kanina,
kami na lang ni Alaric ang late at nagsimula na silang mag inuman ngayon. Nandito
na rin si Kuya Matthias at kausap niya si Alessandro at mukhang seryoso ang
kanilang pag-uusap ngayon dahil hindi sila nakisali sa aming pagkukwentuhan na
magpipinsan dito sa aming table.
“What? Did I say something? Totoo naman!” sabi ni Alessandra at nagkibit-balikat

siya. Napatawa na lang ako at napailing-iling sa sinabi ng aking pinsan.
“I still have my own life, and I’m free to go out whenever I want, Alessandra,”
sabi ko sa aking pinsan at ngumiti sa kanya.
“Eh shat mo na lang ‘yan, Lucianna!” nakangising sabi ni Aiden at binigyan niya ako
ng baso na may laman na alak.
Ngumiti ako sa kanya at ininom ang kanyang binigay na baso ng alak. Bahagya akong
napapikit sa aking mga mata at bumuntong-hininga ng maubos ko ang laman ng baso.
Umingay ang paligid at ang mga pinsan ko naman ay nakisabay na rin sa tugtog at
naki indak dito sa may table namin. Napangiti naman ako at nakisabay na rin sa
kanila, pero hindi ko maiwasan na magtaka sa aking bunsong kapatid na si Ric na
nakaupo lang sa sulok habang seryoso na nakatingin sa kanyang phone.
Lumapit naman ako sa kanya at umupo sa kanyang tabi.
“Hey, you,” tawag ko sa kanya.
Pinatay niya naman ang kanyang phone at humarap siya sa akin at ngumiti.
“Hey, you….” bati niya pabalik sa akin.
Kumuha naman ako ng alak at binigay ito sa kanya. Mabilis niya naman itong kinuha
at diretso na ininom.
“Are you okay? You look you have a big problem, brother,” tanong ko sa aking
kapatid.
Sa aming tatlo na magkapatid ay si Alaric ang pinaka tahimik at misteryoso sa amin.

Noong high school pa kami ay natatandaan ko na palagi siyang nabubully dahil ibang-
iba siya sa amin ni Kuya Matthias at lagi siyang sinasabihan na pangit kahit hindi
naman totoo. Walang pangit sa mga Coleman at wala lang talagang panahon si Ric sa
pag-aayos dahil mas inuuna niya ang kanyang pag-aaral at hindi siya magaling pumili
ng susuotin.
“I-I’m okay, Ate Lu. I’m just… uhm…. My girlfriend is not answering my text
messages,” mahinang sabi ni Ric at bahagya siyang yumuko.
Nanlaki ang aking mga mata at napatakip sa aking bibig sa gulat sa kanyang sinabi.
“May girlfriend ka na?!”

“Ate, shh!”
Mas lalo siyang lumapit sa akin at napatingin na muna siya sa mga pinsan namin na
nagkakasiyahan na ngayon bago siya muling humarap sa akin at nagsalita.
“Yes, meron na akong girlfriend. But it’s still complicated kaya hindi ko masabi sa
inyo at hindi ko pa siya mapapakilala sa inyong lahat,” seryoso na sabi ni Ric.
Kumunot naman ang aking noo.
“Why? Kinakahiya ka ba ng girlfriend mo? Niloloko ka ba niya? Ric, you’re a f-cking

Coleman! Wa;a siyang karapatan para paglaruan ang damdamin mo,” sabi ko sa kanya at
nakaramdam na rin ako ng konting inis.
Mabilis na umiling si Alaric at ngumiti siya sa akin at hinawakan niya ang aking
kamay.
“Ate Lucianna, I’m fine. You don’t have to worry about me and my love life. I
assure you, I’m okay, and I can handle it. Ayokong dagdagan pa ang problema mo. I’m
happy—kung ‘yan man ang gusto mong tanungin sa akin,” malumanay na sabi ni Alaric
habang nakatingin sa akin at muli siyang ngumiti.
Tumango naman ako at binigyan ko ulit siya ng alak. Nakisaya na rin kami sa aking
mga pinsan at niyaya ako ni Alessandra na pumunta sa dance floor ngayon kaya sumama
na ako sa kanya at nakisayaw sa maraming tao. Muli ko na namang naalala ang nakita
ko kanina sa may parking lot…. Si Gabriel na may kasamang babae. Girlfriend niya
kaya ‘yun? If oo, masasaktan talaga ako nang sobra.
Magkahawak kamay kaming tatlo ni Alessandra at Chantal habang sumasayaw kami dito
sa dance floor. Namiss ko rin na makipag bonding sa mga babae kong pinsan dito sa
side ng Coleman. Masyado kasi silang busy at ako lang ang nandito sa Pilipinas at
sila naman ay nasa ibang bansa. Kaya habang wala sila ay ako ang ginugulo palagi ng
mga pinsan ko na lalaki kung bored sila sa mga buhay nila.
“Oh my Gosh!”
Natigil kami ni Chantal sa pagsasayaw nang biglang sumigaw si Alessandra at nanlaki

ang mga mata niya ngayon na para bang nakakita siya ng multo. Kumunot naman ang
aking noo at nagtaka sa kanyang reaksyon.
“Okay ka lang ba? Anong problema, Alessandra?” alalang tanong ni Chantal at lumapit
kay Alessandra at hinawakan ang braso nito.
Napa kurap-kurap ang mga mata ni Alessandra at napatingin ito ng seryoso sa akin
kaya mas lalo akong nagtaka.
“What?” tanong ko sa kanya.
“Lulu, nandito si Mr. G!”
“Huh?” taka kong tanong sa kanyang sinabi.
Nakita ko naman ang gulat sa mukha ni Chantal kaya napatingin na ako sa aking
likuran at nanlaki ang aking mga mata ng makita ko kung sino ang aking nakita sa
isang table na hindi kalayuan sa amin, walang iba kundi ang mga Generoso. At kapag
sinabing mga Generoso… kasama si Gabriel!
“Your ex-husband is here, Lulu!” sambit ni Alessandra.

Napalunok naman ang aking laway habang nakatingin pa rin sa table nila Gabriel.
Kumpleto rin sila na magpipinsan ngayon. Kasama nila ang girlfriend ni Aiden na si
Sabina Veronica at iba pa nitong mga pinsan na babae kagaya ni Oceania. Bakit hindi
sinabi ni Aiden na pupunta rin ang mga Generoso sa bar na ito?!
“So, what’s your plan?”
Napatingin ako kay Alessandra ng sinabi niya iyon sa akin.
Napa kurap-kurap ulit ako sa aking mga mata.
“Anong plan?”
Kumapit siya sa aking braso at pinanlakihan niya ako ng aking mga mata.
“Lulu, akala ko ba ay you will win him back?!”
Mabilis naman akong napatango.
“Yes, Alessandra. That’s why nag enroll ulit ako sa college, diba?” sagot ko sa
kanyang tanong.
Bumuntong-hininga siya at seryoso akong tingnan.
“Well, hindi pa sapat ‘yun! Hindi ka naman kasi pwedeng gumawa ng kalandian sa
university eh. Kaya ngayon, habang wala kayo sa campus at hindi mo siya professor
ngayon, you should do something!” wika ni Alessandra na ikinasang-ayunan naman ni
Chantal.
“Alessandra’s right, Lucianna. We’re in a bar now, so grab the opportunity!”

nakangiti na sabi ni Chantal at kumapit din siya sa kabila kong braso.
Bago ako makapagsalita ay nakita kong itinaas ni Chantal ang kanyang kamay at
sumigaw siya.
“Ate Veronica!”
Nanlaki ang aking mga mata sa ginawa ni Chantal.
“C-Chantal, what are you doing?!” natataranta kong tanong.
Sumulyap siya sa akin at kinindatan ako. “Helping you, my dear cousin.”
Naglalakad na kami papunta sa table ng mga Generoso at nakisama na rin sa amin si

Alessandra ngayon. Ang lakas ng t***k ng aking puso at pinagpapawisan na rin ako
ngayon. Nang makalapit kami sa table ng mga Generoso ay agad na lumapit si Chantal
kay Veronica at nagyakapan silang dalawa.
“Chantal! I’m happy to see you here finally. Sorry kung hindi ako nakadalaw sa
bahay niyo, ah? Nabusy kasi ako sa photoshoots ko eh,” sabi ni Nica.
“It’s okay, Ate Nics. Ang importante ay nakauwi na ako dito sa Pilipinas at nakita
ko na kayo ulit. Ah! Kasama ko pala ang dalawa kong magandang pinsan, si Alessandra
and of course Lucianna!”
Mas lalo na akong nataranta ng mapatingin sa akin si Gabriel at nakita kong kumunot
ang kanyang noo.
“Oh! Alessandra, nakauwi ka na pala,” narinig ko na sabi ni Sabel which is kapatid

din ni Nica.
“Gabriel, nandito pala si Lucianna! Lu, upo ka muna rito,” nakangiti na sabi ni
Oceania.
Napalunok naman ako sa aking laway at lumapit sa kanila. Nakita ko na ang bakanteng
upuan lang ay nasa tabi ni Gabriel kaya wala akong nagawa kundi ang umupo sa
kanyang tabi.
“Mas inuna mo pang mag bar kaysa gawin ang plates mo,” mahinang sabi ni Gabriel
kaya napatingin ako sa kanya.
Umiinom siya ng alak ngayo habang nakatingin sa malayo. Alam ko naman na ako ang
pinaparinggan niya sa kanyang sinabi dahil ako lang naman ang nag-aaral pa ulit
dito at estudyante niya.
Hindi ko mapigilan na makaramdam ng inis at napairap ako.
“Nandito ka nga eh,” mahina kong sabi at kumuha ng baso at nilagyan ito ng alak at
mabilis ko itong ininom.
Naramdaman ko ang pagtingin sa akin ni Gabriel pero hindi ko na siya pinansin at

nakisali na rin sa usapan nila Chantal ngayon sa mga Generoso. Dahil sa sobrang
kaba ko ngayon na katabi ko si Gabriel ay ginawa ko na atang tubig ang alak na nasa
aking harapan ngayon at nakaramdam na talaga ako ng sobrang hilo.
Napahawak ako sa aking ulo at bahagyang napapikit sa aking mga mata. Kailangan ko
ng umalis dito at bumalik sa table namin. Mas maganda pa doon na maglasing dahil
nandoon ang mga pinsan at kapatid ko. Dito ay nakakahiya sa mga Generoso at mas
nakakahiya kay Gabriel! Naiinis pa ako sa kanya ngayon kaya wala akong time para
landiin siya.
“Are you okay? You drink too much,” narinig ko ang boses ni Gabriel at hinawakan
niya rin ang aking balikat kaya bahagya akong napatalon sa gulat at napatingin sa
kanya. Pero muli na naman akong nahilo kaya napahawak ako sa kanyang balikat.
“You’re drunk, Lucianna!” galit niyang sabi.
“Hala! Lulu, okay ka lang? Iuwi ka na lang namin,” alalang sabi ni Alessandra at
lumapit na rin si Chantal.
“Kami na ang bahala kay Lucianna. Uuwi na rin naman kami ngayon,” sabi ni Chantal.
Akmang itatayo na ako ng dalawa kong pinsan nang biglang magsalita si Gabriel na
nasa aking tabi at napatingin din ako sa kanya.
“Ako na ang maghahatid kay Lucianna sa bahay nila.”
Hindi ko mapigilan na magulat sa sinabi ni Gabriel. Seryoso ba siya sa kanyang

sinabi?
“W-What—”
“Wow! Good idea, Gabriel. Ikaw na lang muna talaga ang maghatid sa pinsan namin.
Mamaya pa kasi kami uuwi,” sabi ni Alessandra kaya napatingin ako sa kanya. Ngumiti
siya sa akin at kinindatan niya ako.
Nagpaalam na ang dalawa at nagmamadaling umalis kaya naiwan na lang ako na mag-isa
dito kasama ang mga Generoso. Nakakahiya! Parang gusto kong maglaho na lang sa
aking kinauupuan na parang bula.
Simula ng maghiwalay kami ni Gabriel ay ngayon ko lang ulit nakita at nakasama ang
kanyang mga pinsan kaya nakakaramdam pa rin ako ng hiya ngayon at pagkailang. Alam
ko naman kasi na ayaw na nila akong palapitin kay Gabriel eh.
“Can you walk?”
Muli akong napatingin kay Gabriel nang magsalita ito. Napatango naman ako at tumayo
pero muntik na akong ma out of balance, buti na lang nahawakan ako ni Gabriel.
“You can’t walk on your own,” muli niyang sabi at bigla niya na lang akong binuhat
in bridal style kaya nanlaki ang mga mata ko.
Hindi ako makapagsalita ngayon at rinig na rinig ko na rin ang tunog ng aking puso
sa sobrang kaba.
“Una na ako sa inyo,” paalam ni Gabriel sa kanyang mga pinsan at nagsimula na

siyang maglakad ngayon habang buhat niya ako.
Oh my Gosh! Buhat ako ngayon ni Gabriel.
Nakatingin lang ako ngayon sa mukha ni Gabriel at hindi ko mapigilan na manghina

lalo dahil miss na miss ko na talaga siya at gustong-gusto ko na rin na halikan ang
kanyang labi.
“Stop staring at me,” inis niyang sabi at tinignan niya ako ng masama habang
nagpatuloy siya sa kanyang paglalakad palabas sa bar.
Napalunok naman ako sa aking laway at nagsasalita habang nakatingin pa rin sa

kanya.
“I can’t help it… you’re so handsome, Gabriel,” mahina kong sabi at napakagat ako
sa aking labi.
Muli siyang napatingin sa akin gamit ang kanyang seryosong ekspresyon sa mukha.
“Are you flirting with me?” he asked.
Ngumiti ako at inangat ko ang aking kamay at hinawakan ko ang kanyang pisngi.
“I want to kiss your lips… so badly.”
Natigil siya sa kanyang paglalakad at muling napatingin sa akin. Nakita ko ang

gulat sa kanyang ekspresyon pero agad itong nawala at napalitan ng inis.
“Stop it, Miss Coleman! I’m still your professor.”
Humagikhik ako at muling tumingin sa kanya.
“I want to kiss your lips, Professor Generoso. Oh! You’re so hot tonight. I can’t
help wanting you so badly tonight,” mapang-akit kong sabi habang nakatingin pa rin
sa kanya.
Maybe I will take the pieces of advice from my two cousins. I will take this as an
opportunity. Kaya aakitin ko nang todo ngayon si Gabriel.
Akin siya ngayong gabi.

Chapter 10💋
EPISODE 10
“Gabriel, ayoko pang umuwi! Bitawan mo ako! Kaya kong maglakad!” nagpupumiglas ako
ngayon kaya napatigil siya sa kanyang paglalakad.
Nakalabas na kami sa may bar at papunta na rin kami ngayon sa may parking lot dahil
iuuwi na ako ni Gabriel sa amin. Ayoko pa ngang umuwi eh. Gusto ko pa siya na
makasama ng matagal. Ayokong umuwi sa bahay ng mga magulang ko. Gusto kong sumama
kay Gabriel!
“Lucianna, stop it! Stop being stubborn, will you?! You’re drunk! Kailangan mo nang
umuwi dahil may klase ka pa bukas,” inis na sabi ni Gabriel habang nakatingin sa
akin.
Bahagya naman akong napayuko at napaiyak. Hindi ko ba alam kung bakit ang bilis
kong maging emosyonal ngayon. Baka dahil ito sa pagkalasing at sa mga alak na aking
nainom ngayong gabi. Humihikbi akong nag angat ng tingin kay Gabriel at
nagmamakaawa ang mukha ko ngayon habang nakatingin sa kanya.
“Hindi ka ba naaawa sa akin, Gabriel? All I want is you! Hindi mo ba maibigay ito
sa akin ngayon, huh? I missed you so much. Hindi mo ba ako na miss?” umiiyak kong
sabi habang nakatingin sa kanya.
Nakakunot ang kanyang noo na nakatingin sa akin at alam ko na naguguluhan siya sa

aking sinabi ngayon sa kanya. Umiling-iling siya at mas lalo niya pang hinigpitan
ang pagkakahawak sa akin at muli na siyang nagsimulang maglakad habang buhat pa rin
ako.
“You’re drunk, Lucianna. Kailangan mo nang magpahinga,” seryoso na sabi ni Gabriel.
Napanguso naman ako at isinandal ko ang aking mukha sa kanyang mukha at nagsalita.
“Gusto kong magpahinga kasama ka, Gabriel,” bulong ko sa kanya.
He sighed. “Stop flirting with me. Hindi mo ako madadala sa ganyan,” wika ni
Gabriel at binuksan na niya ang pintuan ng kanyang sasakyan at ipinasok niya ako sa
loob.
Bago makaalis si Gabriel ay hinila ko na ang kanyang kwelyo at sinunggaban siya ng

halik sa kanyang labi. Naramdaman ko ang pagkagulat ni Gabriel dahil hindi siya
nakagalaw. Kumapit ako sa batok ni Gabriel at mas lalong pinalalim ang paghalik ko
sa kanya. Bago ako mahalikan pabalik ni Gabriel ay inalis na niya ang aking kamay
na nakakapit sa kanyang batok at lumayo sa akin kaya natigil ako sa paghalik sa
kanya at taka siyang tinignan.
“Gabriel—”
“You kissed me!” he growled.
Kumunot naman ang aking noo at nagtaka sa naging reaksyon niya ngayon. Bakit siya
galit? Hinalikan ko siya dahil gusto ko. Hinalikan ko siya dahil mahal ko siya at
miss na miss ko na siya.
“Yes, I kissed you. Ano naman?” patanong ko na sabi sa kanya.
Napahagod si Gabriel sa kanyang buhok at bumuntong-hininga. Muli siyang tumingin sa

aking gamit ang seryosong ekspresyon sa mukha at nagsalita.
“I’m your f-cking professor, Lucianna Lei Coleman. Baka nakakalimutan mo na bawal
ang ginagawa mo?” seryoso niyang sabi habang nakatingin sa aking mga mata.
Parang biglang nawala ang aking pagkalasing sa kanyang sinabi. Inilapit ko ang
aking mukha sa kanya at nagsalita pabalik.
“Gabriel Nathan Generoso, baka nakakalimutan mo rin na wala tayo ngayon sa

university? I’m not your student here, Mr. Gabriel, and you’re not my professor. If
I said I wanted to kiss you, I would kiss you. Ngayon ay hindi lang halik ang gusto
ko…” ngumiti ako kay Gabriel at inangat ko ang aking kamay at idinikit ko ito sa
kanyang pisngi.
Kumunot naman ang kanyang noo habang nakatingin pa rin sa kanya.
“What?” he curiously asked.
Ngumiti ako at inilapit ko ang aking mukha sa may tainga ni Gabriel at bumulong sa
kanya.
“I want you to f-ck me right here, Gabriel. I know you want me… I know you want to
kiss me too as much I want to taste your lips again,” seryoso at mapang-akit kong
sabi sa kanya.
Nakita ko ang paglunok niya ng kanyang laway. Umiwas siya ng tingin sa akin at
bumuntong-hininga siya.
“Iuwi na kita,” malamig na sabi ni Gabriel at umalis na siya sa aking harapan at

sinirado na niya ang pinto ng sasakyan.
Nakaramdam ako ng labis na panghihinayang at lungkot. Napasandal ako sa aking

kinauupuan at tahimik na tinignan si Gabriel na pumasok sa kanyang sasakyan ngayon.
Akala ko ay sa pagpasok ni Gabriel sa loob ng sasakyan ay papaandarin na niya ang
kanyang kotse at aalis na kami. Pero nagtaka ako ng hindi gumalaw si Gabriel at
nakatingin lang siya sa harapan habang may seryosong ekspresyon sa mukha. Para
siyang may malalim na iniisip ngayon kaya hindi pa kami nakakaalis.
Huminga naman ako ng malalim at tinawag siya.
“Gabriel…..”
Humarap sa akin si Gabriel at seryoso niya akong tinignan.
“Who are you, Lucianna?”
Bahagya akong nagtaka sa naging tanong sa akin ni Gabriel. Anong ibig niyang
sabihin?
“What do you mean?” nagtataka kong tanong sa kanya.
Umigting ang kanyang panga bago siya muling nagsalita.

“Bigla ka na lang dumating sa buhay ko. You’re just one of my students, but why the
hell do I dream about you?! Gaano ka kaimportante para mapanaginipan kita, huh?!
Who the hell are you?!” napalakas ang boses ni Gabriel at bahagya siyang hiningal
habang matalim pa rin siyang nakatingin sa akin ngayon.
Naramdaman ko ang pagpatak ng aking luha habang nakatingin pa rin sa kanyang mga
mata. Unti-unting umangat ang aking labi at tuluyan na akong napaiyak.
He dreams about me…
It means I’m still there in his heart, pero dahil nawalan siya ng alaala ay
natabunan na ito at mahirap ng hanapin. Naniniwala ako na kahit na nawalan man siya
ng alaala ay hindi maapektuhan ang pagmamahal niya para sa akin.
“Lucianna, ginugulo mo ang utak ko…. Pinapagulo mo ang buhay ko,” mahinang sabi ni
Gabriel habang nakatingin sa akin.
Muli akong napahikbi at lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko ang magkabila niyang
pisngi at kinabisado ko ang bawat sulok ng kanyang mukha. Namumungay na ang kanyang
mga mata habang nakatingin din sa akin at hinahayaan ako ngayon sa aking ginagawa
sa kanya.
“Gabriel, I miss you. So much. A-Ayokong… ayokong sabihin sayo kung ano mo ako.
Gusto ko na maalala mo ako… kahit na napaka imposible nang mangyari ang bagay na
iyon. Pero gusto ko lang na malaman mo na mahal na mahal kita,” mahina kong sabi
habang nakatitig sa kanyang mga mata.
Muli akong napaiyak dahil nasasaktan ako ngayon. Kung hindi lang sana nawala ang
alaala ni Gabriel ay baka ngayon ay may anak na kaming dalawa… masayang-masaya kami
sa buhay naming mag-asawa at hindi kami nasasaktan at nahihirapan ngayon.
“Mahal na mahal kita, Gabriel,” muli kong sabi at hinalikan ko siya sa kanyang
labi.
Napapikit ako sa aking mga mata at kumapit ako sa kanyang batok. Tanggap ko na kung
itutulak na naman ako palayo ni Gabriel ngayon. Ang mahalaga ay nasabi ko na sa
kanya ang nararamdaman ko… na mahal ko pa rin siya kahit na ilang taon na ang
lumipas.
“G-Gabriel!”
Nanlaki ang aking mga mata sa biglang ginawa ni Gabriel at natigil ako sa aking
paghalik sa kanya.
“F-ck! Bahala na,” mahina niyang sabi at hinawakan niya ng mahigpit ang aking
bewang.
Inupo niya ako sa kanyang kandungan at magkaharap na kami ngayon. Akmang

magsasalita na sana ako ng bigla niya akong halikan sa aking labi kaya nalunod na
ako sa halik ni Gabriel. Lihim akong napangiti at hinalikan ko na siya pabalik at
napapikit na rin ako sa aking mga mata. Ito na ang pinakahinihintay ko na mangyari.
Gabriel kissed me. We kissed passionately.
Hindi ko na sasayangin ang pagkakataon na ito. Hindi ako susuko.
I will chase him until he falls into my trap.

Chapter 11💋
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN

RISK.
LUCIANNA'S POINT OF VIEW.
Gabriel kissed me! Hindi na niya talaga
napigilan ang nararamdaman niya ngayon. Alam
ko na pinipigilan niya lang ang sarili niya dahil
palagi niyang tinatatak sa kanyang isipan na hindi
kami pwedeng dalawa at inis siya sa akin.
"G-Gabriel..."
Bahagya akong napaliyad habang nakaupo
pa rin ako sa kanyang kandungan. Naramdaman
ko ang kamay ni Gabriel na nakapasok na sa loob
ng aking damit at hinahaplos niya ang aking balat
ngayon sa likod at unti-unting tumaas hanggang
sa makarating ito sa may dibdib ko.
Napaawang ang aking labi ng nararamdaman
kong pinaglalaruan na ngayon ni Gabriel ang aking
n-pple. Oh my Gosh! Ang init na... sobrang init.
Muli kong hinuli ang kanyang labi at hinalikan ko
ito. Naglalabanan ang aming mga dila ngayon at
masyado na kaming nalulunod sa isa't isa.
Naramdaman ko na itinaas ni Gabriel ang
aking damit kaya tinulungan ko siya at mabilis na
nahubad ang aking damit habang patuloy pa rin
kaming naghahalikan dalawa. Napatingala ako at
napahawak sa kanyang buhok nang bumaba ang
kanyang halik sa aking leeg. Tumagal si Gabriel sa
aking leeg at naramdaman ko na bahagya niyang
sinisipsip na parang bampira ang aking leeg at
nang matapos na siya at napatingin siya sa aking
mga mata at dinilaan niya ang aking leeg.
Napalunok ako sa aking laway ng
nakaramdam ako ng sobrang pagkauhaw... ibang
pagkauhaw ngayonpagkauhaw kay Gabriel.
Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at muli
siyang sinunggaban ng halik sa kanyang labi.
Habang naghahalikan kami ngayon ni Gabriel ay
nararamdaman ko nang binuksan niya ang hook
ng aking suot na bra at tuluyan na akong nahubaad
sa kanyang harapan ngayon.
Natigil kami sa paghahalikan at
nagkakatitigan kaming dalawa ngayon. Parang
biglang nawala ang pagkalasing ko at iba na ang
pagkalasing na nararamdaman ko ngayon...
pagkalasing kay Gabriel. Nalasing ako nang sobra
sa kanyang mga halik at sa kanyang mga haplos sa
akin.
Hinaplos ni Gabriel ang aking pisngi at
tinitigan niya ako. Ang lakas ng kabog ng aking
puso ngayon at hindi ako makahinga ng maayos
sa sitwasyon namin ngayon ni Gabriel.
You're so beautiful," mahinang sabi ni
Hindi ko naman mapigilan na mapangiti at
kiligin sa kanyang sinabi. Muli akong hinalikan ni
Gabriel at bumaba ang kanyang halik sa aking
pisngi, pababa sa aking leeg.. Hanggang sa
makarating siya sa aking dibdib. I moaned when
Gabriel sucked one of my mounds. Mahigpit akong napakapit sa kanya at muling
napaungol ng
bahagya niyang kinagat ang aking n-pple at
pinaglalaruan gamit ang kanyang dila.
"Ahhh! Gabriel.... Uhmmm....
"You're so hot, Miss Coleman."
Mas lalo akong nanghihina nang marinig ko
ang paos na boses ni Gabriel. Muli niya akong
hinalikan sa aking labi at nilalamas niya ngayon
ang aking dibdib. While kissing Gabriel, I started to
grind while sitting on his lap. Napahawak si
Gabriel sa aking balakang at pinagmamasdan niya
ako habang patuloy ako sa aking ginagawa.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at muli
iya akong hinalikan sa labi at sa aking leeg.
Basang-basa na ako... gustong gusto ko nang
hawakan ako ni Gabriel at nararamdaman ko sya
ngayon. Mukhang naintindihan niya na ang gusto
kong mangyari dahil bumaba ang kamay ni
Gabriel at hinaplos ang aking hita at napunta itoo
sa aking gitna habang suot ko pa rin ang aking
trousers.
"T-Touch me, Gabriel," mahinang kong sabi at
napasandal ako sa kanyang balikat.
Bago magawa ni Gabriel ang aking gusto ay
may narinig kaming tunog ng phone. Kumunot ang
aking noo dahil hindi naman sa phone ko iyon
kaya alam ko na kay Gabriel na phone ang
tumunog. Natigil siya sa kanyang ginagawa at
napatingin sa phone niyang nasa may dashboard
ngayon kaya napatingin na rin ako.
Kate calling..
Kate..
A woman.
Kung hindi lang bahagyang umubo si Gabriel
ay hindi ako babalik sa realidad. Napa
kurap-kurap ako sa aking mga mata at
nakaramdam ako ng hiya ng makitang nakahubad
na pala ako sa aking pang-itaas ngayon at
kitang-kita ang aking dibdib. Niyakap ko naman
ang aking sarili at napaalis ako sa kandungan ni
Gabriel at bumalik sa aking upuan.
"Suotin mo ulit ang mga damit mo, seryoso
na sabi ni Gabriel at binigay niya sa akin ang aking
damit at ang aking bra na nahubad niya
kanina.
Tahimik ko naman itong sinuot pabalik at
hindi ko mapigilan na muling mapatingin kay
Gabriel at nakita ko siya ngayong kinuha ang
kanyang phone at sinagot niya ang tawag ngayon
sa babaeng nagngangalang Kate.
"Hello, Kate? Yeah... I'm sorry. Pauwi na rin
naman ako ngayon.... Yeah. Sorry kung hindi ko na
replyan ang message mo sa akin kanina-yeah.
Good night, Kate."
Mabilis akong umiwas ng tingin nang matapos
na si Gabriel sa pakikipag-usap sa kanyang phone
sa babaeng nagngangalang Kate. Nakabihis na rin
ako ngayon at tahimik lang ako dito sa aking
kinauupuan habang nakayuko dahil hindi ko
matingnan ulit si Gabriel sa kanyang mga mata sa
sobrang hiya. Kasabay ng pagkawala ng aking
pagkalasing ay parang biglang nawala ang tapang
ko at landi ko kanina na pinakita kay Gabriel.
Girlfriend niya ba iyong tumawag kanina? Siya
ba 'yung babaeng nakita ko na kasama niya
kanina sa may university? Imposible na single pa
rin hanggang ngayon si Gabriel. Limang taon na
ang nakalipas at wala siyang maalala. Maraming
babae ang nagkakagusto sa kanya kaya
napakaimposible na wala siyang girlfriend. I will
just assume that the one who called him on the
phone right now is his girlfriend.
"luuwi na kita sa inyo,' sabi ni Gabriel
pagkatapos ng ilang minuto na katahimikan dito
sa loob ng kanyang sasa kyan.
Napalunok naman ako sa aking laway at
tumango.
"0-Okay."
F-ck! What just happened? Bakit ang
awkward masyado ngayon? At hanggang ngayon
ay hindi pa im ako makatingin kay Gabriel dahil sa
hya na aking nararamdaman at dumagdag pa ang
aga assume ko ngayon na may girlfriend siya
Aaya naramdam din ako ng sakit.
Huminga ako ng malalim at napasandal ako
sa aking kinauupuan at napatingin na lang sa
tabas ng bintana ng kanyang sasakyan upang
ibangin ang aking sariti
He kissed nme. He sucked my boobs. He
touched my body. We make out! Oh my Gosh.
Muntik nang may nangyari sa amin ni Gabriel dito
sa kanyang sasakyan.
Kung wala lang sanang tumawag ay sigurado
ako na maaangkin na ako ng buong-buo ni
Gabriel
May panghihinayang na hindi natuloy an8
ginawa namin ni Gabriel kanina, pero ngayon ay
mas nananaig ang hiyang nararamdaman ko
ngayon.
Nakakahiya! Ano ang maihaharap ko bukas
kay Gabriel sa campus? Kapag nagklase kami?
Hindi ako makakatulog nito!
Chapter 12💋

"Lucianna, diba sa harapan ka nakaupo
palagi? Bakit nandito ka na sa likod ngayon?"
takang tanong ng aking kaklase.
Napakagat ako sa aking labi at nag isip ako
kung ano ang aking idadahilan kung bakit ako
lumipat ngayon ng upuan sa likuran.
"Uhm, kasi... uhm... feel ko lang muna na
dito ako sa likuran. Wala naman tayong seating
arrangement eh. Okay lang naman siguro kung
dito ako umupo sa tabi mo, diba? Hindi ka naman
siguro magagalit sa akin," sabi ko sa aking kaklase
na hindi ko alam ang pangalano apelyido man
lang
Ngumiti naman ito at tumango.
"Okay lang naman, Lucianna. 'Wag ka lang
masyadong maingay dahil hindi ako makapag
focus sa klase eh,' sambit nito.
Tumango naman ako at inayos na ang aking
sarili dito sa aking inuupuan.
Klase ko na ngayon kay Gabriel at mas pinili
ko munang dito na muna ako sa likuran. Baka
mahimatay ako sa harapan at kinakabahan pa rin
ako hanggang ngayon. Hindi ko nagawa ang plates
ko at sigurado naman ako na maintindihan ni
Gabriel kung bakit hindi ako nakagawa dahil
kasama ko siya kagabi at nag-uhm.... Basta!
Alam niya naman na lasing ako kagabi.
Good morning, Class!"
Bahagya akong napatalon sa gulat nang
marinig ko ang boses ni Gabriel. Nandito na pala
siya, hindi ko man lang namalayan dahil nag space
out na naman ako at kung anu-ano ang aking
iniisip. Napayuko na lang ako upang hindi ako
makita ni Gabriel at nagsusulat ako ng kung
anu-ano sa aking notebook ngayon upang aking
pagkalibangan.
"Where's Miss Coleman? Hindi ba siya
pumasok?"
Nanlalaki ang aking mga mata ng hanapin
ako ni Gabriel. Oh my Gosh!
"Sir, nandito po si Lucianna sa likuran
nakaupo"
"Lucianna, hinahanap ka ni Sir. Magpakita ka
sa kanya!"
Wala naman akong nagawa kundi ang nag
angat ng tingin at agad na nagkasalubong ang
aming mga tingin at nakita ko siyang nakakunot
ang noo na nakatingin sa akin ngayon.
"Why are you there? Bakit hindi ka nakaupo
dito sa upuan mo sa harapan?" malamig at
seryoso nitong tanong sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at napa
kurap-kurap sa aking mga mata bago ko sagutin
ang kanyang katanungan.
"Uhm... masakit po kasi ang aking mata,
S-Sir Gab. Dito po muna ako sa likod uupo, sagot
ko sa kanyang tanong sa akin.
Please, please, please.... Maniwala ka sa
dahilan ko kung bakit ako lumipat ng upuan!
Ang lakas na ng kabog ng aking puso dahil
hindi ka agad siya nakapag salita at nakatingin
lang siya sa akin ngayon-ang seryoso ng kanyang
tingin at para akong natutunaw sa kanyang mga
titig sa akin.
Nakahinga ako ng maayos nang makita ko
siyang tumango at muling nagsalita.
"Pagbibigyan kita ngayon, pero kailangan
mong bumalik dito sa harapan sa susunod dahil
dito na ang upuan mo, sabi ni Gabriel.
Umiwas naman siya ng tingin sa akin at muli
siyang nagsalita sa klase.
"Class, ang inupuan niyo simula noong unang
pasukan ay iyon na ang magiging seating
arrangement niyo. Naintindihan niyo ba ang sinabi ko?"
"Yes, Sir!"
Muli na lang akong napayuko at tahimik na
nakinig sa klase ni Gabriel. Hindi niya na rin naman
ako ginulo at tinawag ang aking pangalan kaya
tahimik na lang ako dito sa aking kinauupuan.
Bago matapos ang klase ni Gabriel ay pinapasa na
niya sa harapan ang mga plates na project namin
sa kanya. F-ck. Wala akong maipapasa ngayon sa
kanya.
"Miss Coleman"
Atomatiko akong napatingin sa kanya at
naging alerto ng tawagin niya ako.
"Y-Yes, Sir?"
"Where's your plate? seryoso niyang tanong
sa akin habang nakataas ang isang kilay.
Hindi ako nakasagot kaagad sa kanyang
tanong sa akin. Nakaramdam din ako ng konting
inis dahil alam niya naman ang dahilan kung bakit
ako hindi nakagawa eh. Hindi naman pwedeng
gumawa ako kagabi dahil lasing ako at masakit
ang aking ulo. Nakatulog na nga ako nang
mahatid ako ni Gabriel sa bahay at hindi ko alam
kung paano ako nakarating sa kwarto ko at
nakahiga ng maayos sa aking kama.
"Sir
"Pumunta ka sa office ko pagkalabas ko dito
sa classroom niyo. Hindi pwede sa akin 'yang
pagiging iresponsable mo sa pag-aaral," masungit
na sabi ni Gabriel at inayos na niya ang kanyang
mga gamit at lumabas na sa aming classroom.
Napaawang ang aking bibig at hindi ako
makapaniwala sa kanyang sinabi sa akin. Ano
raw? Ang kapal naman ng pagmumukha niya!
Nagka amnesia ba siya ulit at nakalimutan niya
ang ginawa namin kagabi? Ang galing niya rin
ah!
Lumapit ang aking mga kaklase sa akin at ang
isa naman ay tinapik ang aking balikat. Para
silang naaawa sa akin pero hindi ko kailangan ng
awa. Hindi ako nalulungkot ngayon-naiinis ako
kay Gabriel!
Lucianna, good luck! Pagpasensyahan mo na
si Sir Gab. Ganyan talaga 'yan eh, masyadong
strikto pagdating sa klase niya. Pero pogi pa rin at yummy!"
Kumunot ang aking noo nang sabihin iyon ng
isa sa aking kaklase at marami rin ang
sumang-ayon at kinilig. Aba! Tatahimik lang 'tong
mga kaklase ko pero lihim din palang
pinagnanasaan si Gabriel. Well, sorry na lang sila
dahil hanggang tingin na lang sila, samantalang
ako naman ay nakatikim na kay Gabriel.
"Lucianna, go na! Baka ma badtrip si Sir dahil
hindi ka kaagad sumunod sa kanya," sabi ng isa
Kong kaklase.
Crap! Oo nga pala, kailangan ko nga palang
sumunod kay Gabriel at pumunta sa kanyang
office. Ano na naman kaya ang sasabihin niya?
Sigurado akong pagagalitan ako ng lalaking yun.
Ang kapal ng mukha niya.
"S-Sige, guys. Salamat talaga sa inyo!" sabi ko
at kinuha ko na ang aking mga gamit at
nagmamadali akong lumabas sa aming classroom
at umalis na upang makapunta na sa office ni
Gabriel.
Patakbo akong pumunta ngayon sa kanyang
opisina. Nang makarating ako sa harapan ng
kanyang opisina ay hindi na muna ako kumatok at
huminga na muna ng malalim at pinunasan ang
pawis sa aking noo. Nang maging okay na ako ay
kumatok na ako sa pintuan ng kanyang office at
binuksan ko na ang pinto at unti-unting pumasok
sa loob.
Agad ko na nakita si Gabriel na nakaupo sa
kanyang swivel chair habang nagche-check
ngayon sa mga plates na pinasa ng aking mga
kaklase kanina.
"Sir Gabriel...." mahina kong tawag ssa
kanya.
Natigil siya sa kanyang ginagawang pag
che-check at nag angat siya ng tingin sa akin.
Napasandal siya sa kanyang kinauupuan at
tinaasan niya ako ng kilay.
"Where's your plate?" tanong niya.
Nainis ako sa naging tanong niya at hindi ko
na mapigilan ang aking sarili na mapairap at
magsalita.
"Ang plate ko? Hinahanapan mo ako ng plate?
Wala ba kayong plato?!" hindi ko na mapigilan
ang aking sarili na maging sarkastiko sa sobrang
inis na nararamdaman.
Napatayo na si Gabriel at napahawak siya sa
kanyang bewang habang naniningkit ang mga
matang nakatingin sa akin.
"Are you being sarcastic to your professor,
Miss Coleman?" tanong niya muli sa akin.

Bumuntong hininga ako at matapang ko
Siyang tinignan at tinaasan ko rin siya ng kilay.
"Yes, ano naman? Alam mo naman kung bakit
ako hindi nakagawa sa project ko sayo eh!" inis
kong sabi.
Don't shout at me!"
"Sisigaw ako kung kailan ko gusto! Alam mo
naman kung ano ang ginawa ko kagabi, diba?
Naghalikan tayong dalawa-
"Stop it!" pinanlakihan niya ako ng mga mata
at nagmadalí siyang lumapit sa akin at hinawakan
niya ang aking braso at bahagyang idinikit sa
kanya.
Napalunok naman ako sa aking laway ng
nakaramdam ako ng parang kuryente nang
hawakan niya ako.
"Baka may makarinig sa labas sa sinabi mo,"
mahinang sabi ni Gabriel habang nakatingin sa
akin.
Napataas naman ang aking kilay at hindi
mapigilan na mapangisi.
"Takot ka bang malaman ng mga ibang
protessors at mga students na nakipag make out
ka sa student mo kagabi?" mapang-asar kong
tanong sa kanya.
Napapikit siya sa kanyang mga mata at
huminga ng malalim.
"Please Lucianna, I'm begging you, I don't
want to lose myjob," seryosong sabi ni Gabriel at
muli siyang nag-angat ng tingin sa akin.
Napa kurap-kurap naman ako sa aking mga
mata habang nakatingin sa kanya. He didn't want
to lose his job as a professor. Isa sa ipinagbabawal
dito sa Northville International School ang
pagkakaroon ng intimate relationship sa isang
professor at student. Ayoko naman na mawalan
ng trabaho si Gabriel at ayoko siyang magalit sa
akin.
Bumuntong-hininga ako at ngumiti sa kanya.
Hinawakan ko ang kanyang pisngi at
nagsalita.
"Don't worry, Sir, hindi kita ipapahamak.
Secret lang nating dalawa ang nangyari kagabi at
Kumunot ang kanyang noo. "At ano?" tanong
niya.
Muli akong ngumiti at inilapit ko ang aking
mukha sa kanyang mukha at ipinagpatuloy ang
aking sasabihin sa kanya.
"At ito," mahina kong sabi at kumapit ako sa
kanyang batok at...
Hinalikan ko siya sa kanyang labi.
Chapter 13💋

MAS lalo ko pang idinikit ang aking sarili kay
Gabriel at pinalalim ang paghalik sa kanya.
Napangiti ako nang maramdaman ko ang
pagpulupot ng kanyang braso sa aking bewang at
hinalikan niya ako pabalik. Isinandal ako ni
Gabriel sa may pader at mas lalong pinalalim ang
aming paghahalikan ngayon. Napatingala ako at
napahawak sa kanyang buhok nang bumaba ang
halik ni Gabriel papunta sa aking leeg at
naramdaman ko rin ang pagpisil niya at paglamas
sa aking dibdib ngayon.
"G-Gabriel...." ungol ko sa kanyang pangalan.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking
tainga at bahagya niya itong kinagat at bumulong
siya sa akin.
"Shh. If you don't want us to be caught, don't
make a noise," bulong ni Gabriel at muli niya
akong hinalikan sa aking labi.
Masyado na akong nalulunod sa mga halik ni
Gabriel ngayon at nanghihina na rin ang aking
mga tuhod, buti na lang ay mahigpit ang
pagkakahawak ni Gabriel sa akin kaya nakatayo
pa ako hanggang ngayon.
Ayaw ko na sanang tumigil.. I want more.
Pero napatalon na lang ako sa gulat nang may
narinig kaming isang katok sa pintuan dito sa
office ni Gabriel. Pareho kaming nagulat ni Gabriel
at nanlalaki ang aming mga mata ngayon habang
nagkatinginan sa isa't isa.
"S-Sino 'yan?" malakas na sabi ni Gabriel
upang malaman niya kung sino ang kumakatok.
"Sir Gabriel, I'm one of Mrs. Lorrie's student
po. May ipapapirma po si Prof Lorrie sa inyo, Sir
Gabriel. Can I come in?" sabi ng boses babae sa
labas ng opisina ni Gabriel.
Muli kaming nagkatinginan ni Gabriel at
ngayon ay ang kanyang tingin sa akin ay seryoso
na. Huminga siya ng malalim at nagsalita.
"Fix yourself" utos niya at nagmadali siyang
bumalik sa kanyang table at inaayos niya rin ang
kanyang sarili.
Huminga ako ng malalim at nagmamadali na
rin ako sa pag-aayos ng aking sarili dahil
bahagyang nagusot ang aking damit at ang aking
buhok. Makalipas ang ilang segundo ay bumukas
na ang pintuan at ako naman ay nakatayo lang
malayo sa table ni Gabriel, para niya akong
pinapagalitan ngayon.
"Good morning, Sir Gabriel!" bati ng
estudyante kay Gabriel at pumunta ito malapit sa
kanya.
Yuyuko na sana ako nang makita ko ang
mukha ni Gabriel-ang gilid ng labi ni Gabriel!
May lipstick na nagkalat sa gilid ng kanyang labi.
Para lang itong ketchup na nasa gilid ng kanyang
labi pero kung tititigan mo ito ay malaman mong
lipstick ang nasa kanyang labi. s**t! Sana hindi ito
mapansin ng babae
"S-Sir, may dumi po kayo sa gilid ng labi niyo.
Para po siyang lipstick-I mean ketchup."
Nanlalaki ang aking mga mata ngayon at ang
lakas na rin ng t***kng aking puso dahil sa
sobrang kaba. Oh my Gosh! 'Wag naman sanang
mag isip ng kung anu-ano ang babaeng 'to. Bakit
ba masyado siyang chismosa? May ipapapirma
lang naman siya kay Gabriel pero ang dami niya
pang sinasabi.
Napatingin sa akin ang babae kaya
nagmadali akong binaling sa iba ang aking
atensyon at nag patay malisya ako, kunwari ay
wala akong pakialam sa sinabi niya tungkol sa
dumi sa gilid ng labi ni Gabriel.
"Oh? Then? Ano naman ang pakialam mo sa
dumi sa aking mukha, Miss? Hindi tayo magka
level kaya 'wag kang feeling close sa akin. Umalis
ka na sa opisina ko. Tapos ko na 'tong pinirmahan
ang mga papeles na pinapa pirma ni Mrs. Lorrie.
Baka gusto mong sabihin ko kay Mrs. Lorrie na
masyado kang pakielamera na estudyante?"
masungit na sabi ni Gabriel habang nakataas ang
kanyang kilay na nakatingin sa babae.
Hindi mapigilan na mamutla ng babae
ngayon at kabahan ng sobra sa sinabi ni Gabriel.
Nataranta rin ito at nagmadali niyang kinuha ang
mga papeles na dala niya at bahagya siyang nag
bow at nagpaalam na upang makaalis.
"T-Thank you po, Sir. S-Sorry ulit sa
pangingialam," nauutal nitong sabi at
nagmamadali na itong umalis at lumabas sa
opisina ni Gabriel.
Nang tuluyan nang makalabas ang babae ay
napatingin na ulit ako kay Gabriel habang
nanlalaki sa aking mga mata sa gulat. Hindi ako
makapaniwala na nasabi niya iyon sa babae.
Parang ang dali niya lang na makapagsalita ng
ganun nang hindi niya iniintindi ang
nararamdaman ng pinagsasalitaan niya ng ganun
na kasakit na mga salita.
"You can now go, Miss Coleman. Bibigyan kita
ng consideration sa project na hindi mo napasa
ngayon na araw dahil lasing ka kagabi, seryoso
sabi ni Gabriel habang hindi pa rin siya
makatingin sa akin.
Bakit nag iba na naman ang kanyang kilos
ngayon? Kanina lang ay hindi siya matigil sa
paghalik sa akin at kulang na lang ay kainin niya
ako eh. Ngayon ay bumalik na naman siya sa
pagiging masungit niya at malamig.
"Ganun na lang?" hindi ko na napigilan ang
aking sarili na magsalita dahil nasaktan ako
ngayon kung paano siya bumalik na naman sa
pagiging masungit sa akin. Akala ko pa naman ay
tuloy-tuloy na ang kasiyahan ko kanina, hindi
pala.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at mas lalo
akong nasaktan ng makita kong malamig ang
kanyang mga matang nakatingin sa akin-para
siyang walang pakialam sa akin pagkatapos niya
akong hinalikan pabalik kanina.
"1'm busy, Miss Coleman. May class pa ako
ngayon kaya umalis ka na sa opisina ko. Wala ka
bang klase? Sigurado ako na late ka na doon,"
malamig niyang sabi.
Napakagat ako sa aking labi at tinignan ko
siya ng masama. Pinipigilan ko ang sarili ko na
mapaluha ngayon dahil magmumukha lang
akong kawawa at talunan sa harapan ni Gabriel.
"You're an asshole," diretsahan ko na sabi sa
kanya.
Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni Gabriel
nang sabihin ko iyon sa kanya.
"W-What did you call me?
Matapang ko siyang tinignan at tinaasan ngg
kilay.
"Ang sabi ko ay asshole ka! Hindi ka na
makakahalik sa labi ko-never!" inis kong sabi at
padabog akong umalis at lumabas sa opisina ni
Gabriel. Nilakasan ko ang pagsarado sa pintuan
niya upang maramdaman niya talaga na naiinis
ako sa kanya.
Akala niya ah? Ang kapal ng mukha niya!
Pinisil-pisil niya pa ang boobs ko kanina at muntik
pang may mangyari sa amin sa kanyang opisina
kung wala lang kumatok.
Nakakainis! Kasalanan 'to ng babae eh.
Nagbago tuloy ang isipan ni Gabriel at
pinaninindigan na naman niya ang pagiging
marangal niyang professor sa unibersidad na ito.
Tingnan lang natin kung hanggang kailan
ang kaya mo, Gabriel Nathan Generoso.
Chapter 14💋

"Lucianna, hindi ako makapaniwala na
pinapansin mo na ako ngayon. Akala ko ay hindi
mo na talaga ako papansinin, kailangan ko lang
pala talagang maghintay sa tamang panahon
para mangyari ito."
Hindi ko mapigilan na mapangiwi nang
sabihin iyon ng aking kaklase na si Adrian. Iba-iba
ang mga nagiging mga kaklase ko sa aking mga
subjects, pero si Adrian lang ata ang kaklase ko na
kaklase ko sa lahat ng subjects. Ilang ulit niya
akong kinausap at kinaibigan pero hindi ko siya
pinapansin kasi hindi naman ako nandito sa
university para maghanap ng kaibigan eh.
Nandito ako para kay Gabriel at ayokong makita
niya ako na may kasama na ibang lalaki.
Pero ngayon ay wala akong choice kundi ang
kausapin si Adrian at lapitan dahil meron kaming
dalawang duo project at wala akong ibang kilala
kundi siya lang. Naiinis din ako hanggang ngayon
kay Gabriel kaya gusto ko siyang iwasan. Mabait
naman si Adrian, pero minsan ay na o-oahan na
ako sa kanya. Siguro ay ganito lang talaga siya at
masasanay rin ako.
Ngumiti ako sa kanya. "Sorry talaga kung
hindi kita kinakausap noon, ah? Hindi ko kasi
alam kung paano makipagkaibigan o
makipag-usap sa ibang tao eh," sabi ko sa kanya.
Kaya wala talaga akong nagiging kaibigan
maliban sa aking mga pinsan ay dahil hindi ako
marunong kung paano makipagkaibigan. Ang
awkward ko rin na kausap kaya hanggang sa
grumaduate ako ng college noon ay wala akong
naging kaibigan maliban sa aking mga pinsan at
kay Gabriel. Sana ay makayanan ko ang
pakikipag-usap kay Adrian at hindi siya mailang
sa akin.
"Okay lang, Lucianna. Naintindihan ko,
nakangiti niyang sabi.
Napapabayaan ko na ang iba kong subjects
kaya kailangan kong bumawi. Ang bias ko kasi
masyado eh. Puro na lang ang subjectni Sir ang
aking pinagtutuunan ng pansin dahil gusto kong
magpapansin sa kanya. Ngayon ay wala ako sa
mode para magpapansin sa kanya at syempre ay
ayoko rin na mapahiya sa university na ito kaya
kailangan ko rin na paglaanan ng pansin ang
aking ibang subjects.
Nandito kami sa loob ng library ni Adrian at
tahimik namin na ginagawa ang aming projects.
Ngayon ko lang napagtanto na matalino pala
talaga si Adrian at ang bilis niya pang maka
construct ng words at mga kailangan naming
gawin kaya hindi na kami nahirapan pang dalawa.
Seryoso ang mukha ni Adrian habang
nakatutok sa kanyang laptop at mabilis na tinitipa
ang kanyang keyboard. Hindi ko na nga siya
nakitang kumukurap eh, masyado siyang focus sa
kanyang ginagawa at pati ang part ko sa aming
project ay siya na ang gumagawa ngayon.
Huminga ako ng malalim at napanguso.
Nakakaantok ang katahimikan dito sa loob ng
library! Bawal naman kasing mag ingay dito at
gusto ko sanang gamitin ang phone ko at manood
ng palabas na lang, pero hindi ko nadala ang
aking airpods kaya 'wag na lang.
Wala akong magawa kundi ang mapatingih
sa paligid at tingnan ang ginagawa ng ibang mga
estudyante na nandito sa loob ng library. Lahat
sila ay seryoso. Wala man lang akong nakitang
mga estudyante na tahimik na nag-uusapo nag
chichika. Lahat ay may dalang mga gadgets at
may ginagawa sa mga ito at ang iba naman ay
nakatutok sa binabasa nilang libro.
Habang abala ako sa pag o-obserba ng ibang
mga estudyante dito sa library, narinig ko na
nagsalita ang librarian at narinig ko na binanggit
nito ang pangalan ni Gabriel.
"Hello, Sir Gabriel. Nakakagulat naman na
makita namin kayo dito sa library," sabi ng
librarian.
Napatayo ako upang ma tingnan kung si
Gabriel nga ba ang kausap niya. Hindi ko kasi
makita sa pwesto ko kanina dahil natabunan ng
bookshelves ang table namin ni Adrian sa may
table ng librarian.
Nagtago ako sa may mga libro at lihim na
tinignan kung nasaan ang pwesto ngayon ng
librarian. Nanlaki naman ang aking mga mata ng
makita kong si Gabriel nga... si Gabriel nga ang
nandito!
"Bakit, bawal na ba akong pumunta dito sa
loob ng Library, Miss Santos?" malamig na sabi ni
Gabriel.
Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ng
librarian at bahagya rin itong namutla.
Umiling-iling ito at kinakabahan na ngumiti.
"H-Hindi naman sa ganun, Sir Gabriel, Sige
po, pasok na po kayo dito sa loob. Tawagin niyo
lang ako kung may kailangan kayo at hinahanap
na libro."
Tumango si Gabriel at nagsimula na siyang
maglakad papasok kaya nagmamadali akong
bumalik sa table namin ni Adrian at naupo ako sa
aking pwesto. Nakita kong napatigil si Adrian sa
kanyang ginagawa at taka niya akong tinignan
ngayon.
"Lucianna, okay ka lang?" tanong niya sa
akin.
Napatingin naman ako kay Adrian at
tumango.
"Y-Yes, okay lang naman ako, Adrian. Bakit?
nakangiti kong sabi sa kanya.
Seryoso ang ekspresyon ng kanyang mukha
habang nakatingin sa akin ngayon.
"Uhm, namumutla ka kasi, Lucianna. May
sakit ka ba? Gusto mo ba ng gamot, o tubig?
Meron ako dito sa aking bag," alalang sabi ni
Adrian at mabilis niyang kinuha ang kanyang bag
na nasa ibabaw ng lamesa at binuksan niya ito.
Mabilis akong napailing at hinawakan ko ang
kanyang braso upang mapatigil siya sa kanyang
ginagawa. Natigil din si Adrian pero kita ko ang
gulat sa kanyang mukha at hindi siya makagalaw
habang nanlalaki ang mga matang nakatingin sa
akin ngayon. Napakunot ang aking noo habang
nakatingin sa kanya dahil parang namumula ang
kanyang pisngi.
Ngumiti ako kay Adrian dahil baka
nakaramdam siya ng takot sa akin kaya natigilan
Siya.
""Wag na, Adrian. Okay lang ako. Wala akong
sakit kaya hindi na kailangan," malumanay kong
sabi sa kanya at muli siyang nginitian. Ayoko
naman na magmukha akong masungit kay Adrian
dahil wala naman siyang ginawang masama sa
akin at ang bait niya rin.
Napa kurap-kurap siya sa kanyang mga mata
habang nakatingin pa rin sa akin. Nakahinga
naman ako ng maluwag nang makita ko siyang
ngumiti na rin sa akin pabalik at tumango.
"G-Ganun ba? Buti na lang talaga! Nag-aalala
ako sayo nang sobra, Lucianna.
Ngumiti ako sa kanya. "Thank you-"
"The school libraries are for educational
purposes only, not in flirting."
Hindi ko na ipagpatuloy ang aking salita nang
may magsalita bigla na nasa aming harapan na
ngayon at nang mapatingin ako dito ay nakita ko
si Gabriel na masama ang tingin sa akin.
Nabitawan ko ang braso ni Adrian na hawak
ko at nakita kong napatingin si Gabriel dito nang
ginawa ko yun at bahagyang tumaas ang kanyang
kilay at tinignan kami ng seryoso ni Adrian.
"G-Good afternoon, Professor Gabriel,"
magalang na bati ni Adrian at bahagya pa itong
yumuko.
Hindi ko binati si Gabriel at tinignan ko lang
din siya ngayon kagaya ng ginagawa niya ngayon
sa akin.
"Kung maglalandian man kayo, 'wag dito sa
library. Doon kayo sa labas ng university at
malaya kayong makakapag landi doon," masungit
niyang sabi at mabilis din siyang umalis at iniwan
kami ni Adrian dito sa aming kinauupuan na
nagtataka.
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata at
napaisip.
"Galit ba si Sir sa atin, Lucianna? Hindi
naman tayo naglalandian," narinig ko na alalańg
sabi ni Adrian na nasa aking tabi.
Napakagat ako sa aking labi at napatingin
kay Adrian na nagkakamot na ng kanyang buhok
ngayon habang nakanguso.
Muli akong napaisip.
Nagseselos ba si Gabriel dahil may kasama
akong ibang lalaki at hindi ko na siya pinapansin?
Bahagya akong napayuko at lihim na
napangiti.
Ako lang ata ang natutuwa na pinagalitan
kami ni Gabriel, habang si Adrian dito sa aking
tabi ay nababahala na dahil biglang nagalit ang
masungit-pero hot namin na professor.
Konting push pa talaga Gabriel
Makukuha rin kita.
Chapter 15💋

NAGSESELOS si Gabriel. Alam ko na
nagseselos siya... kitang-kita ko iyon. Kahit na
hindi niya ako nakikilala, alam ko na deep inside
ay importante pa rin ako sa kanya. Kaya buo na
ang aking desisyon na ipagpapatuloy ko ang
aking paghahabol sa kanya. Darating ang
panahon na magiging masaya kaming dalawani
Gabriel na magkasama.
"Ang saya mo ata ngayon, Lucianna? Nakaisa
ka na ba sa ex-husband mo?"
Natigil ako sa aking pag-iisip nang marinig ko
na magsalita ang aking pinsan na si Alessandra.
"Alessandra, 'yang bibig mo, wala talagang
filter!" sabi ni Chantal.
Napanguso lang ako habang nakatingin sa
dalawa kong pinsan, Nagyaya si Chantal sa aming
dalawa ni Alessandra na mag cousin date kami
dito sa isang Coffee shop na malapit lang din sa
Coleman Mansion. Sumama na rin ako s
kanilang dalawa dahil wala akong class at ang
tagal ko na rin na hindi nakasama ang dalawang
to.
Nagkibit balikat si Alessandra at uminom siya
sa kanyang inorder na ice coffee mocha flavor.f
"Pero anyways, kumusta naman ang life
being a college student again, Lucianna?
nakangiti na tanong ni Chantal sa akin.
Isa rin 'to na busy ang babaeng 'to. May isang
ballet performance siya sa susunod na buwan
kaya araW-araw siyang nag eensayo at minsan na
lang siyang nakakasama sa mga gala ng
magpipinsan. Worth it din talaga ang ginawa
niyang pag hiwalay sa long time boyfriend niya na
si Jayden Lockwood na isa na ring doctor ngayon.
"Okay lang naman, Chantal. Balik na naman
ako sa pakikipagrelasyon kay pareng math,"
nakangiti kong sabi at natawa na rin.
"Eh kayong dalawa ni Gabriel Generoso?
Nagkabalikan na ba kayo?"
Natigilan ako sa naging tanong sa akin ni
Alessandra. Napatingin naman ako sa kanya ng
seryoso ngayon habang siya naman ay nakatingin
din sa akin at naghihintay sa aking sagot.
Bumuntong-hininga ako at sinagot ang
kanyang tanong.
"Hindi pa... pero may nararamdaman ako na
malapit na rin talaga. May progress na ang aking
ginagawa at hindi man ako maalala ni Gabriel,
mamahalin niya naman ako ulit," seryoso kong
sabi at nginitian ko si Alessandra at si Chantal na
nakatingin sa akin ngayon.
"Lu, diba bawal na magkarelasyon an8
teacher at student? Hindi ka ba nahihirapan sa
university na pinag-aaralan ngayon para gawin
ang pinaplano mo?" tanong sa akin ulit ni
Chantal.
Aware ako tungkol diyan. Alam ko na bawal
ang ginagawa ko.. ang ginagawa namin ni
Gabriel. Pero bago niya naman ako naging
estudyante ay naging boyfriend at asawa ko siya--
noong hindi niya pa ako nakalimutan. Siguro ay
mag-iingat na lang talaga ako. Ayoko naman na
mawalan ng trabaho si Gabriel nang dahil lang sa
kalandian ko.
Nakikita kong masaya si Gabriel sa kanyang
ginagawa ngayon. Being a professor really suits
him. Noong nagtatrabaho pa siya sa kanilang
family company ay lagi kong nakikita na pagod
siya, maraming problema, hindi masaya... pero
ngayon ay ang effortless niya sa pagiging
professor. Parang sanay na sanay na talaga siya. 0
baka ay gusto niya lang na may mapagalitan siya
palagi at mapaiyak? Ewan ko ba kung bakit pati
ang good manners niya ay nawala na rin bigla
kasabay ng pagkawala ng kanyang alaala eh.
"Alam ko ang tungkol do'n, Chantal. Siguro ay
mag-iingat na lang talaga ako, nakangiti kong
sabi sa aking pinsan.
"Nako! Lucianna, may nabalitaan ako galing
sa bestfriend ko na si Phoebe," sambit ni
Alessandra at bahagya siyang lumapit sa akin.
Napakunot naman ang aking noo at hindi ko
mapigilan na ma curious sa sinabi ng aking
pinsan na si Alessandra.
"What do you mean, Alessandra?" tanong ko
sa kanya.
I know her best friend, Phoebe Pascua. Isa rin
sa mga professor sa Northville International
School. Magkatrabaho silang dalawa ni Gabriel,
pero hindi ko pa siya naging professor.
"Are you aware na may ka fling ngayon ang
ex-husband mo?"
Nanlaki ang aking mga mata at hindi
nakasagot kaagad sa sinabi ni Alessandra.
Nagpatuloy siya sa kanyang pagsasalita.
"Yes, Lulu. Akala mo ba ay wala siyang
babae? Meron. Actually ay bago ko pa lang ito
nalaman dahil nagtanong ako kay Phoebe tungkol
diyan sa ex-husband mo na professor mo na
ngayon," wika ni Alessandra.
Hindi ako makapagsalita sa sinabi ni
Alessandra at umiwas ako ng tingin.
"Alex, ano ba! Ayan ka na naman eh. Si
Lucianna na naman ang trip mo ngayon, narinig
ko na sabi ni Chantal.
"Bakit? Gusto ko lang naman na maging
aware itong pinsan natin, Chantal. Itong
paghahabol niya kay Gabriel? It's a desperate
move."
Muli akong napatingin kay Alessandra at
hindi ko mapigilan na nakaramdam ako ng inis sa
kanyang sinabi sa akin.
"Hindi ako desperada!" inis kong sabi.
Ngumisi siya at tinaasan ako ng kilay. "Ah,
talaga ba? Nung time na nag enroll ka pa lang
diyan sa university na pinag-aralan mo ngayon,
iyon na ang simula ng pagiging desperada mo,
Lucianna, sambit ni Alessandra.
Napatayo na ako at susugurin ko na sanasi
Alessandra nang mabilis na pumagitna si Chantal
sa amin at inawat ako. Napatayo na rin ngayon si
Alessandra at nakahalukipkip siya ngayon na
nakatingin sa akin na parang tuwang-tuwa pa
siyang asarin ako.
Kung hindi ko pa lang ito pinsan ay kanina ko
pa to sinabunutan eh! Alam ko naman na ganito
na ang ugali ni Alessandra... wala siyang filter
kapag nagsalita at warfreak din siya. Kaya nga
bagay na bagay sa kanya ang kanyang trabaho
bilang agent eh.
"T'm not desperate, Alessandra! Hindi
pagiging desperada ang ginagawa ko ngayon.
Kung desperada man ako, matagal ko na sanang
sinabi kay Gabriel na dati niya akong asawa at
pinakita sa kanya ang mga litrato namin noon...
pero hindi ko ginawa!" sabi ko sa kanya.
Tumango-tango si Alessandra at muli siyang
umupo at uminom sa kanyang ice coffee.
Nakalma na rin ako at nakita kong bahagyang
napapikit si Chantal at bumuntong-hininga at
bumalik na rin sa kanyang pag-upo. Napaupo na
rin ulit ako pero nakatingin pa rin ako ngayon sa
aking pinsan na si Alessandra.
"Okay...sabi mo 'yan eh. Pero gusto ko lang
na malaman mo na isa akong secret agent,
Lucianna. I have my ways... I have my
connections. You can call me anytime kung may
kailangan kang ipa imbestiga," nakangising sabi
ni Alessandra at kinindatan niya ako.
Napa iling-iling na lang ako at napainom na
rin ako sa aking inorder na kape para kumalma na
talaga ako sa pagkainis ko kay Alessandra.
"Pero, have you heard the name... Kate
Hudson?"
Natigilan ako at muling napatingin kay
Alessandra nang may mabanggit siya na pangalan
ng isang babae. Pangalan na minsan ko ng
narinig.
Ngumiti si Alessandra at akin at muli akong
kinindatan.
"Protect yourself, Lucianna. 'Wag kang
masyadong magpadala sa nararamdaman mo sa
isang lalaki."
Chapter 16💋

MAY ka fling si Gabriel at Kate ang pangalan
nito. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa
sinabi ng aking pinsan na si Alessandra, pero
parang totoo kasi. May babaeng tumawag sa
phone ni Gabriel at Kate ang pangalan.. may
nakita akong kasama niya na babae sa may
parking lot sa university at mukhang masaya
silang dalawa.
Ka-fling lang ba talaga?
Huminga ako ng malalim at napahilamos din
ako sa aking mukha. Gabriel is one of the hottest
professors in Northville International School.
Noong magkarelasyon pa kaming dalawa ay
marami pa rin ang nagkakagusto sa kanya at
lumalandi kahit na alam nilang lahat na may
girlfriend si Gabriel at ako iyon. Hindi
maipagkakaila na pogi talaga si Gabriel at dagdag
points na ang pagiging palangiti niya noon.
Ngayon ay parang hindi na siya marunong
ngumiti, pero kahit na lagi siyang seryoso ay ang
pogi at ang hot niya pa rin talaga.
Marami pa rin talagang nagkakagusto sa
kanya at posible na may girlfriend na talaga siya.
Ang gagawin ko na lang ay alamin kung totoo
ba talaga ang sinabi sa akin ni Alessandra.
Kapag nakompirma ko na may girlfriend na
talaga si Gabriel.. Hmm... ewan ko ba. Hindi ko
alam kung ano ang aking gagawin. Siguro ay
magbabakasakali na naman ako?
"Ate Lucianna, I badly need your help! Uuwi
na si Lorenzo next month at kailangan ko na
maging super pretty sa kanyang harapan. I'm his
wife so I need to become presentable!" wika ng
aking pinsan na si Athena.
Pumunta pa talaga siya dito sa bahay namin
dahil gusto niyang samahan ko siya sa mall upang
mamili ng mga bagong damit at mag makeover.
Ang alam ko ay may childhood crush siya na
Lorenzo ang pangalan. Anak ng kaibigan ni Tito
Adler at ngayon ay nakatira na sa Italy kasama
ang buong pamilya. Ngayon ay ang sabi ni Athena
ay babalik na raw ito dito sa Pilipinas dahil
namatay na ang ama nito at si Lorenzo na ang
mamamahala sa mga businesses na naiwan ng
ama.
"Ate Cianna, sa tingin mo, mapapansin pa ba
ako ni Lorenzo?" kinakabahan na tanong ni
Athena habang nakatingin siya sa akin.
Ngumiti ako sa kanya at hinawakan ko ang
kanyang kamay.
"Athena, you're beautiful. Imposible na hindi
ka mapansin ng crush mo
"Husband ko, Ate Lucianna! May marriage
contract kaming dalawa ni Lorenzo noong mga
bata pa kaming dalawa. Pinirmahan niya iyon
kaya kasal kaming dalawa," nakasimangot niyang
sabi.
Wala akong magawa kundi ang tumango na
lang dahil ayokong makipag argument kay Athena
ngayon. Ang alam ko ay pinilit niya ang batang
Lorenzo noon na pumirma ng isang papel na mnay
nakalagay na agreement at ito raw ang marriage
contract nila. Well, ganun naman talaga kapag
nagmahal eh. May magagawa ka talagang
kalokohan kahit anong mangyari.
Sinamahan ko na lang din si Athena sa mail
dahil wala akong magawa sa bahay at sumasakit
ang ulo ko sa pinapagawa na naman na
assignments ni Gabriel sa amin. Araw-araw na
lang ay nagbibigay siya ng homework sa amin at
dapat ay mapasa ito next day. Ito pala ang
sinasabi nila na impyerno talaga ang
mapuputahan mo kapag si Gabriel ang naging
professor mo sa isang subject.
"Athena, alam kong hindi ka comfortable sa
mga sexy na damit. Bakit iyan ang mga binibili
mo?"
Nandito na kami sa mall ngayon at pumipili
na ng mga damit ang pinsan ko na si Athena.
Hindi ko mapigilan na magtaka nang makita ko na
puro mga sexy na damit ang pinipili ni Athena. Sa
kanilang dalawa ni Artemis ay siya ang ayaw sa
nga sexy na damit kaya nagtataka ako sa kanya
ngayon.
Humarap siya sa akin at bahagyang
ngumuso.
"Ayon kasi sa information na nakuha ko ay
gusto ni Lorenzo ang mga babaeng sexy at sexy
ang mga sinusuot. Kaya ngayon ay ito ang mga
binili ko para mapansin talaga ako ni Lorenzo
pagbalik niya," wika ng aking pinsan.
Napabuntong-hininga ako at tinulungan ko
na lang siya na pumili ng mga damit na babagay
sa kaya. Iyong mga damit na komportable siyang
suotin, hindi iyong mga damit na hindi siya
makagalaw ng maayos.
Nang matapos na kaming makapili ng mga
damit ay sinamahan ko na si Athena sa may
counter upang makapag bayad. Habang
hinihintay ko na matapos si Athena sa
pagbabayad, may nakita akong napakapamilyar
na mukha na papalapit din sa may counter at
nagkatinginan kaming dalawa.
Nanlalaki ang aking mga mata ngayon at
hindi ako makagalaw sa aking kinatatayuan.
"Lucianna hija," bati niya sa akin ng
makalapit siya.
kurap-kurap sa aking mga mata habang8
nakatingin sa kanya.
"T-Tita Gabriella... ikaw pala yan," nauutal
kong sabi habang hindi pa rin makapaniwala na
nandito siya ngayon.
Si Tita Gabriella Neveah Flores Generoso, ang
ina ni Gabriel. Ang alam ko ay nasa Governor
Generoso na si Tita Gabriella nanirahan. Mas pinili
niyang doon na lang siya sa probinsya dahil mas
tahimik doon at walang problema. Tita Gabriella
is a cancer survivor at napaka protective niya rin
kay Gabriel dahil nag-iisa niya itong anak.
Siya ang nagsabi sa akin noon na layuan ko
na ang anak nila ni Tita Sebastian. Si Tita Gabriella
ang nag push na gawin ang annulment sa kasal
namin ni Gabriel. Galit siya sa akin. Ayaw niya sa
akin. Ako ang sinisi niya kung bakit naaksidente
ang anak niya... na dati kong asawa.
"It's been a long time since we've see each
other, Hija," nakangiti na sabi ni Tita Gabriella.
Ngumiti naman ako pabalik at tumango.
"0-Oo nga po, Tita. Kumusta na po pala kayo?
"Hmm, I'm okay naman, Hija. Healthy and
alive. Ika, kumusta ka naman, Lucianna? Ang
tagal ko nang walang balita sayo," wika ni Tita.
Napalunok naman ako sa aking laway.
Wala siyang alam na bumalik ako sa kolehiyo.
Wala siyang alam na hinahabol ko ngayon ang
anak niya. Sigurado akong magagalit siya sa akin
kapag malaman niya ang totoo.
1-I'm doing good, Tita Gabriella," maikli kong
sagot sa kanyang tanong at bahagyang ngumiti.
Tumango naman siya at nakita kong
sumeryoso ang ekspresyon sa kanyang mukha
ngayon habang nakatingin sa akin.
"Lucianna, pwede ba tayong mag-usap
talaga? Gusto ko sanang makipag kwentuhan
sayo kahit saglit lang," sabi ni Tita.
"Uhm....
Napatingin naman ako sa aking pinsan na si
Athena at nakita ko na bago lang siya na natapos
sa pagbabayad ng mga pinamili. Lumapit naman
siya sa akin at binati niya rin si Tita Gabriella.
Sinabi ko naman kay Athena kung pwede
bang sumama na muna ako kay Tita Gabriella at
agad naman itong tumango.
"Sure, Ate Lucianna. Magpapa Salon pa
naman ako eh. Ma bo-bored ka lang kakahintay sa
akin. Tawagan mo na lang ako mamaya,"
nakangiting sabi ni Athena at umuna na siyang
umalis.
Nakaramdam na naman ako ng kaba dahil
kami na lang ni Tita Gabriella ang naiwan dito.
"Let's go, Hija?" nakangiting sabi ni Tita.
Ngumiti naman ako sa kanya at sumunod na
sa kanyang paglalakad.
Pumunta kami sa isang chinese restaurant
dito sa loob ng mall at agad din na nagorder si
Tita Gabriella ng mga pagkain namin. Nang
makaalis na ang waiter ay nagsalita na si Tita
Gabriella kaya napatingin ako sa kanya.
"Nagkita na ba ulit kayo ni Gabriel, Lucianna?
"tanong ni Tita Gabriella sa akin.
Nanlalamig ang aking mga kamay ngayon at
ang lakas din ng kabog ng aking puso. Hindi ko
alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang
totoo.
Huminga ako ng malalim at sumagot sa
tanong ni Tita sa akin.
"Y-Yes po.
Ngumiti naman siya at tumango. "Oh, I see.
Naaalala ka ba niya?" muli niyang tanong.
Umiling ako. "Hindi po," mahina kong sabi.
Bumuntong-hininga siya at seryoso akong
tingnan.
"It's been five years since the accident
happened, Hija. Ginawa namin ni Aki ang lahat ng
makakaya namin para lang bumalik ang mga
alaala ng anak namin na si Gabriel. Dinala na
namin siya kung saan-saan.. . pero hindi talaga..
hindi na maibabalik ang dati. Sumuko na kami ni
Aki at nakapag desisyon na lang kami na gumawa
ng mga bagong memorya at sumang-ayon din si
Gabriel kahit na nahihirapan siya sa kanyang
sitwasyon," seryosong sabi ni Tita Gabriella at
nakita ko rin na nagiging emosyonal na siya.
Huminga siya ng malalim at uminom na
muna siya ng tubig bago muling magsalita ulit at
tumingin sa akin.
"After five years, naging maayos ulit si
Gabriel. Hindi na siya nahirapan at gumawa siya
ng mga bagong memorya na kasama kami ng
pamilya niya. Ngayon ay isa na siyang professor sa
Isang university.. na pinag-aaralan mo rin
ngayon... diba, Lucianna?"
Nanlaki ang aking mga mata nang sabihin
iyon ni Tita Gabriella.
She knows.
"T-Tita
"What's your plan, Lucianna? Alam mo ang
paghihirap ng anak ko noon! Muntik na siyang
mawala sa amin ni Aki. Muntik nang mawala ang
nag-iisa kong anak. Ano ang gusto mong
mangyari? Ang guluhin na naman ang buhay ng
anak ko?" sabi ni Tita habang matalim siyang
nakatingin sa akin.
Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako
ngayon sa harapan ni Tita Gabriella.
Mabilis naman akong napa iling-iling at
nagsalita. "N-No, Tita Gabriella. Alam ko naman
ang nangyari kay Gabriel. I was his wife, Tita.
Nahihirapan din po ako. Mahal na mahal ko po
ang anak ninyo, Tita," umiiyak kong sabi habang
Seryoso pa rin siyang nakatingin sa akin
ngayon.
"If you really love my son, you will leave him
alone. He's building his new life, Lucianna. 'Wag
mo na siyang guluhin. Just move on. It's been five
years, hija. Hindi na siya ang asawa mo," sabi ni
Tita habang nakatingin sa akin.
Napahikbi ako habang sunod-sunod na
napailing.
"Alam ko na mahal niya pa rin ako, Tita
Gabriella. Hindi ako susuko.
Malungkot siyang ngumiti sa akin at
nagsalita.
"Hindi na siya ang Gabriel na minahal mo,
Lucianna. Marami ang nagbago sa kanya.
Masasaktan ka lang kung ipagpatuloy mo ang
ginagawa mo.
Napapikit ako sa aking mga mata at
napayuko. Hindi ako makapagsalita at tuloy-tuloy
pa rin sa aking pag-iyak.
"You'd lost your Gabriel a long time ago,
Lucianna. Hindi na siya babalik sayo."
Chapter 17💋

HINDI ko pa rin malimutan ang sinabi ni Tita
Gabriella sa akin nang magkita kaming dalawaat
magkausap. Naintindihan ko naman kung bakit
ganun ang turing sa akin ni Tita Gabriella. Muntik
na siyang mawalan ng anak at ayaw na niyang
mangyari ulit ang pangyayaring iyon. Gusto
niyang makawala si Gabriel sa nakaraan at kapag
sinabing nakaraan.... Kasama na ako doon.
"Sa may condo muna ako matutulog ngayon,
Mom. May importante lang akong pupuntahan
kaya hindi ako makakauwi ngayon," sabi ko kay
Mommy.
Ang hirap na mag mukhang maayos lang sa
harapan ng aking mga magulang. Alam ko na
kapag nakita nila akong malungkot at mukhang
problemado ay agad nila akong kukulitin, lalo na
si Mommy na palaging binabantayan lahat ng
aking kilos.
"Sigurado ka bang hindi ka uuwi mamayang
gabi, Anak? Pwede naman na magpasama ka na
lang ng driver kung napapagod kang mag drive,"
sambit ni Mommy.
Ngumiti ako sa kanya at niyakap ko siya.
"I can take care of myself, Mom. No need td
worry about me. I will be fine just like always,
sabi ko at hinalikan ang kanyang pisngi at muli
siyang nginitian.
Ineed to be alone.
Bumuntong hininga si Mommy at tumango at
pinayagan ako sa aking gusto. I decided to be
alone for the meantime. At kapag sinabi kong
alone, hindi muna ako papasok sa klase... sa
klase ni Gabriel. Ayoko muna siyang makita ulit.
Alam ko na malaki ang magiging epekto ng pag
absent ko sa aking grades pero wala naman akong
pakialam. Mas gustuhin ko pa ngang
pabalik-balik ako sa subject ni Gabriel para lagi ko
siyang nakikita at makakasama.
Sumakay na ako sa aking sasakyan at
bumalik na ako sa aking condo unit. Nang
makapasok ako sa loob ng unit ay agad akong
dumiretso sa aking kwarto at nahiga at
napatingin sa may kisame habang tulala.
Unti-unti ko nang nararamdaman ang sinabi
ng aking pinsan na si Alessandra sa pagiging
desperada. I'm starting to feel desperate becausel
want Gabriel. I want him now for myself. Parang
gusto ko na lang na puntahan siya ngayon at
sabihin sa kanya ang totoo.. ang tungkol sa
nakaraan namin.
ButI don't want to risk his health because of
my selfishness. Alam ko na kapag ginawa ko iyon
ay may mangyaring masama sa kanya. Hindi na
babalik ang mga alaala ni Gabriel.
Hindi na siya ang asawa ko. Hindi na siya ang
Gabriel na minahal ko. Hindi na siya ang Gabriel
na pinakasalan ko.
Tita Gabriella was right afterall. Masakit man
ang lahatng sinabi niya sa akin pero lahat ng iyon
ay pawang katotohanan lamang. Truth hurts
indeed. At hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin
ako.
Huminga ako ng malalim at pinunasan ko
ang luhang pumatak sa aking mga mata ngayon.
Napagpasyahan kong bumangon at lumabas sa
aking kwarto. Naglalakad ako ngayon papuntafsa
aking opisina at pumasok ako sa loob. Agad na
bumungad sa akin ang maraming mga paintings
at bookshelves ko sa loob. Nang maghiwalay
kaming dalawa ni Gabriel ay lahat ng mga gamit
ko sa dating bahay namin ay nilipat ko na dito sa
aking condo unit.
Being alone and away from my one true love
was misery for five years. Dahil sa pagkamiss ko
kay Gabriel ay ginugol ko ang buo kong oras sa
aking trabaho bilang interior designer. At saksi
ang aking opisina dito sa aking condo unit sa
aking ginawa noon. May mga nakakalat pa akong
mga skitch sa sahig at pati na rin sa aking table.
Naglalakad ako papunta dito at inayos ko
muna at nilinis ang buo kong opisina. Simula
nang mapagpasyahan kong bumalik doon sa
bahay ng aking mga magulang ay hindi na ako
nakapasok ulit dito sa aking opisina kaya bahagya
akong naninibago.
Nang matapos na ako sa aking paglilinis ay
naupo na ako sa aking swivel chair at binuksaf ko
ang drawer sa aking table at kinuha ko ang isang
maliit na album pictures at binuksan ko ito.
Hindi ko mapigilan na mapangiti nang agad
na bumungad sa aking pagbuksan sa album ay
ang unang litrato namin ni Gabriel na magkasama
noong high school kaming dalawa. Recognation's
day ito at pareho kaming nakakuha ng awards at
honors sa school. Sinagot ko na si Gabriel dito at
lahat ng aming pamilya ay alam ang tungkol sa
aming relasyon.
Pumunta si Gabriel noon sa bahay upang
opisyal na humingi ng permiso sa aking mga
magulang. Hindi siya natakot na harapin ang
aking mga magulang lalo na si Dad na sobrang
protective sa akin. Pinakita niya talaga na mahal
na mahal niya ako at hindi niya ako binigo.
Hindi ako binigo ni Gabriel.
Huminga ako ng malalim at muling tinignan
ang ibang mga pictures namin ni Gabriel. He was
my prom date. That night was one of the best
memories of mine and him. Sa mga oras na iyon
ay wala akong iniisip kundi si Gabriel lang
Araw-araw ay mas napamahal ako sa kanya at
dahil dito ay hindi ko na kayang tumingin sa ibang
lalaki.
And then.. we got married.
I became Mrs. Generoso for a year, and it
didn't last because of the accident that forever
changed our lives. An accident that forever
changed my life.
HowI wishI can go back the time and I will do
everything para lang hindi matuloy ang aksidente
na nagsira sa relasyon naming dalawa ni Gabriel.
"F-ck! Kailan ba ako titigil sa aking pag-iyak?
mahina kong sabi sa aking sarili bago ko punasan
ang aking mga luha.
Muli kong ibinalik ang album sa drawer at
nagpagpasyahan ko na lumabas na sa aking
opisina at muling bumalik sa aking kwarto.
I want to forget my problems tonight... just
this once.
Pupunta ako sa isang bar kung saan
lalasingin ko nang bongga ang aking sarili at mag
eenjoy muna ako.
Iwill go with me, myself and I.
Nagpalit na ako ng damit at ng maggabi na ay
napagpasyahan ko ng umalis at pumunta sa
isang bar kung saan pwede kong lasingin ng
bongga ang aking sarili ng walang mangyayari na
masama sa akin.
Agad na bumungad ang maingay na paligid
pagpasok ko sa loob. Binati ako ng mga guards at
bouncer at pati na rin ang ibang mga trabahador
dito sa bar. Kilala na nila ako dahil pabalik-balik
ako na pumupunta dito kapag hindi ko na kaya
ang aking problema at gusto ko na lang na
maglasing.
"Good evening, Ma'am!" binati ako ng
bartender ng makapunta ako sa may bar counter
Nginitian ko naman ito at binati pabalik.
"As usual, Ma'am?" tanong nito.
Tumango naman ako. "Yes, please"
"Coming, Ma'am!"
Habang ginagawa pa ng bartender ang aking
drink ay napatingin na muna ako sa paligid at
nilibang ang aking sarili.
bahagyang napaindak at nakisaya sa ingay ng
paligid.
Ngayon ay ang sarili ko muna ang aking
uunahin.
Ayoko munang problemahin ang mga
problema ko ngayon.
Tonight, Iwill drink and get drunk.. that's my
goal.
Chapter 18💋

"I hate my life. I just want to disappear and be
a bird....Yung tamang lipad lang kung saan-saan.
Sawang-sawa na ako sa buhay ko," mahina kong
sabi habang nakatingin sa kawalan.
Kinapa ko ang aking tabi at kinuha ko ang
aking baso pero ng akmang iinumin ko na ito ay
wala na palang laman. Tinignan ko ng masama
ang bartender na kausap ko ngayon.
"Bakit hindi mo nilagyan ng bagong alak ang
baso ko?! Lagyan mo!" inis kong sabi.
Napakamot siya sa kanyang ulo.
"Ma'am, lasing na lasing na po kayo eh. Baka
kung ano ang mangyari sa inyo sa daan kapag
uuwi na kayo," sabi nito na mas lalo kong
ikinainis.
"Kaya ko ang sarili ko, okay? Hindi ko
kailangan ang pag-aalala niyo! Lagyan mo ulit ng
alak itong baso ko... dali!"
Mabilis naman nitong sinunod ang aking
kagustuhan at nilagyan na ng alak ang aking
baso. Napahilamos ako sa aking mukha gamit
ang aking kamay at napatingin sa paligid. Hindi
pa rin natatapos ang kasiyahan at maingay pa fin
ang paligid. Sinubukan ko kanina na makisayaw
sa dance floor kasama ang mga taong hindi ko
naman kilala. Pero napagod din kaagad ako at
mas ginusto ko na lang na umupo dito sa may bar
counter at maglasing.
Ang lungkot ko ngayon... sobra! Kaya sa
sobrang lungkot na aking nararamdaman ay
dinaldal ko na ang bartender na nagbibigay sa
akin ng alak dito at buti na lang ay pinakinggan
naman ako nitong bartender at hinayaan akong
magsalita.
"Here's your drink, Ma'am," sabi ng bartender
at binigay na sa akin ang aking baso na may
lamang alak ngayon.
Ngumiti naman ako sa kanya at agad na
kinuha ang aking baso at ininom ang alak.
"Magbibigay ka rin naman pala eh. Kailangan
mo pa talaga na magalit ako?" sabi ko habang
patuloy sa aking pag-iinom.
Bumuntong-hininga ang bartender at
seryoso akong tingnan.
"Concern lang naman ako sa inyo, Ma am
Lalo na't mag isa lang kayo ngayon," sambit nito.
Natigil ako sa aking pag inom at napatingin
ako sa kanya at tinaasan ko siya ng kilay. Well,
infairness dito kay Kuya Bartender.. pogi rin siya
at macho. Para lang din kaming magka edad kaya
hindi na ako nagkukuya sa kanya dahil mas
mukha pa akong mas matanda sa isang 'to
"Ano nga ulit ang pangalan mo? lang ulit mo
na akong napag serve ng mga drinks pero hindi ko
pa alam ang name mo, tanong ko sa kanya.
T'm Arthur, Ma'am," nakangiti nitong sabi.
Tumango naman ako at ngumiti pabalik sa
kanya. "Well, Arthur, 'wag kang mag-alala dahil
may susundo sa akin kung hindi ko na kayang
mag drive pauwi," sabi ko sa kanya at kinindatan
si Arthur.
"Buti naman, Ma'am. Ayaw lang po talaga
namin na mapahamak ang mga costumers namin
dito sa bar dahil madadamay ang bar namin, at
syempre p0 para na rin sa safety niyo," wika ni
Arthur.
Napatango naman ako at inubos ko na ang
alak na nasa laman ng aking baso at muli akong
humingi ng isa pa kay Arthur at agad naman niya
itong sinunod. Habang ginagawa pa ni Arthur ang
aking inumin ay kinuha ko na muna ang aking
phone na nasa aking bulsa.
Agad na bumungad sa akin ang aking
wallpaper na kasama ko si Gabriel. Pareho
kaming nakangiti sa picture at pareho kaming
masaya. Malungkot akong napangiti ng maalala
ko ang mga alaala na kasama ang dati kong
asawa.
Huminga ako ng malalim at napapunta ako
sa mga contacts sa aking phone at hinanap ko ang
numero ni Gabriel. Oo, ang contact number sa
phone ni Gabriel ang hinahanap ko ngayon. I'm
planning to call him. lyon kaagad ang aking naisip
kaya gagawin ko ito ngayon.
Nang mahanap ko na ang contact numberni
Gabriel ay agad ko itong pinindot at tinawagan.
Napahawak ako sa aking noo at hinintay na
sagutin ni Gabriel ang aking tawag. Saan ko
nakuha ang contact number niya? Well, I have my
sources. Matagal na itong contact number ni
Gabriel sa akin pero hindi ko lang ginagamit dahil
bakit ko naman siya tatawagan? Makikita ko
naman siya ayaw-araw sa university.
"Hello, who's this?"
Bahagya akong napatalon sa gulat ng sagutin
na ni Gabriel ang aking tawag at narinig ko ang
kanyang boses. Napalunok ako sa aking laway at
sinubukan na makapagsalita.
"G-Gabriel." mahina kong sabi.
Matagal siyang hindi nakasagot sa kabilang
linya. Siguro ay nag-iisip siya ngayon kung bakit
ko siya nakikilala. s**t! Sobrang ingay pa rin dito
sa loob ng bar kaya mas inilapit ko ang phone sa
aking tainga at yumuko ako at tinabunan ang
aking mukha sa aking mahabang buhok.
"Gabriel, ako 'to," muli kong sabi. Siguro
naman ay pamilyar na sa kanya ang boses ko
diba?
"Miss Coleman?" patanong niyang sabi sa
kabilanglinya. Parang hindi siya sigurado.
Napangiti naman ako at nakaramdam ng
konting kilig. Nakikilala niya ang boses ko.
"Yes, Gabriel. Hmm, kinikilig ako," mahina
kong sabi habang nakangiti ngayon. Napangiwi
naman kaagad ako ng maranmdam ko ang
pag-ikot ng aking paligid. May lindol ba?
"Lucianna, bakit maingay diyan?" seryosong
tanong ni Gabriel sa kabilang linya.
Hmm, concern ang professor ko!
"Kasi may nag pa-party?" patanong kong
sagot sa kanyang tanong at humagikhik ako.
Kinuha ko ang aking baso at nakita kong
naubos ko na naman pala ang aking alak kaya
tinawag ko si Arthur.
"Arthur, isa pa!" tawag ko sa kanya.
Tahimik naman itong lumapit sa akin at
kinuha ang aking baso at sinunod ang aking utos.
"Wait-Lucianna, where the hell are you?!
Who's Arthur? Nasaan ka ngayon? Answer me!"
Muntik ko nang makalimutan na kausap ko
pa pala si Gabriel dito sa aking phone kaya
ibinalik ko sa kanya ang aking atensyon. Bahagya
akong nagulat ng marami na siyang mga
katanungan sa akin ngayon at para pa siyang
galit.
"Gabriel, hinay-hinay lang... nahihilo ako,"
mahina kong sabi.
Narinig ko ang malakas niyang pagmumura
sa kabilang linya.
"Lucianna Lei Coleman, where the hell are
you right now?!" galit nitong tanong.
Napaupo ako ng matuwid at napa
kurap-kurap. Nakaramdam ako ng konting takot
dahil sa galit na boses ngayon ni Gabriel na aking
narinig.
"W-Well, 'm at a bar," mahina kong sabi.
"Anong ginagawa mo dyan?" muli niyang
tanong.
"U-Uhm, nag-iinom? I'm just having fun,
Gabriel! Bawal ba 'yun? Ginawa ko na rin naman
ang project ko sa subject mo-" pinutol niya ang
aking pagsasalita.
"Pupuntahan kita dyan ngayon. You stay
there where you are, understand? Open your
location and I will find you," seryosong sabini
Gabriel.
Napalunok ako sa aking laway at hindi alam
ang aking gagawin. Gusto ko lang naman siyang
makausap at marinig ang boses niya ngayon eh!
Hindi ko sinabing papuntahin ko siya ngayon dito.
Bakit kailangan niya pa akong puntahan?
"S-Sir Gabriel, I'm completely fine. I can take
care of myself-"
"Goddammit, Lucianna! Stop being stubborn
and do what I've said!" he shouted.
Agad ko namang sinunod ang kanyang sinabi
at binuksan ko na ang aking location sa phone.
"0-Okay na," nauutal kong sabi.
Wag kang gagawa ng kalokohan dyan.
Papunta na ako," sabi ni Gabriel at pinatay na ang
tawag.
Nang matapos na ang tawagan namin ni
Gabriel ay hina kong nailapag ang phone ko at
natulala. Nakita kong palapit na sa akin si Arthur
habang dala ang aking alak. Bahagyang kumunot
ang kanyang noo habang nakatingin sa akin.
"May problema ba, Ma'am?" tanong niya.
Huminga ako ng malalim at seryosong
napatingin sa kanya.
"I think l'm going to die tonight," seryoso0
kong sabi.
Nanlaki ang kanyang mga mata sa gulat sa
aking sinabi.
"P-Po? Bakit naman?"
"Pupuntahan ako ng ex-husband a.k.a
professor ko ngayon dito sa bar at galit na galit
siya sa akin!" sabi ko at hindi mapigilan ang sarili
na mapaiyak.
Pupuntahan ako ni Gabriel ngayon.
Chapter 19💋

"Arthur, bawal kang umalis dito sa tabi ko,
okay? Dito ka lang!"
Napa Kamot sa kanyang ulo si Arthur at
walang magawa kundi ang sundin ang aking utos.
Binayaran ko na ang buo niyang oras kaya pwede
na siyang hindi magtrabaho ngayon. Kailangan ko
lang talaga muna ng kasama ngayon habang
papunta dito si Gabriel. Hanggang ngayon ay
kinakabahan pa rin ako sa mga mangyayari
ngayon. Alam ko na galit si Gabriel dahil
sinigawan niya ako. Bakit ko ba kasi siya
tinawagan? Ang bobo ko talaga!
"Ma'am Lucianna, bakit ka ba pupuntahan ng
professor niyo? Gabi na at hindi na ito oras ng
klase. Close ba kayo ng professor niyo?" tanong sa
akin ni Arthur.
Nako! Kung hindi lang siya pogi at mabait ay
kanina ko pa siya kinurot sa tagiliran eh dahil ang
dami niyang mga tanong sa akin. Feeling close na
rin talaga siya at okay na rin naman sa akin. Baka
mabigyan ako ng free drinks sa susunod na punta
ko rito sa bar dahil close na kaming dalawa ni
Arthur.
"He was my ex-husband," seryoso kong sabi
kay Arthur at napatingin ako sa kanya.
Nakita ko ang gulat na ekspresyon sa kanyang
mukha nang sabihin ko iyon sa kanya. Napa
kurap-kurap siya sa kanyang mga mata at muling
nagsalita.
"W-Wow! Kaya pala pupuntahan ka ngayon
dito, Ma'am," hindi niya makapaniwang sabi.
Napasimangot naman ako. "Nagkakamali ka
ng iniisip, Arthur. Nawalan ng alaala ang lalaking
yun kaya hindi niya maalala na naging asawa niya
ako. Ngayon ay ang alam niya lang ay estudyante
niya akong may gusto sa kanya, sabi ko sa kanya.
Hindi naman nakakapagsalita si Arthur at
nakatingin lang siya sa akin ngayon habang may
seryosong ekspresyon sa mukha.
"Lucianna!
Napatalon ako sa gulat nang marinig ko ang
malakas na boses na iyon. Naramdaman ko na
may biglang kamay ay humawak sa aking braso at
hinila ako patayo at palayo kay Arthur. Napalunok
naman ang aking laway ng makita ko na ngayon
sa aking tabi si Gabriel na namumula ang mukha
sa galit.
"G-Good evening, Sir!" bati ni Arthur kay
Gabriel. Pati si Arthur ay biglang nataranta at
namutla ng bigla na lang sumulpot dito si Gabriel
sa aming tabi.
Hindi pinansin ni Gabriel si Arthur at tinignan
niya lang ito ng masama. Pumunta si Gabriel sa
aking harapan habang nakahawak pa rin siya sa
aking braso kaya napatingin ako sa kanya ngayon.
"Anong ginagawa mo dito, huh?" malamig at
seryoso niyang sabi.
Muli akong napalunok sa akin laway. Kahit na
maingay pa rin ang paligid ay rinig na rinig ko ang
lakas ng t***kng aking puso ngayon dahil sa
kaba.
"S-Syempre... nag-iinom. Ano pa ba ang
dapat gawin kapag nasa bar ka? Matulog?
Mag-aral?" at nagawa ko pa talagang maging
sarkastiko sa sagot ko sa tanong ni Gabriel sa akil
Nakita kong umigting ang kanyang panga at
mas lalo pa siyang lumapit sa akin habang hindi
pa rin napuputol ang kanyang matalim na tingin
sa akin ngayon.
You're so stubborn, Miss Coleman. Hindi ka
dapat nag iinom dito ngayon, dapat nag-aaral ka!
" galit na sabi ni Gabriel at agad niya akong hinila
paalis.
Nagpupumiglas naman ako at napatingin ako
kay Arthur na nakatulala ngayon na parang hindi
makapaniwala sa kanyang mga nakita.
Tinawag ko naman siya. "Arthur, tulungan mo
ako dito"
"Shut up, Lucianna!" putol ni Gabriel sa aking
sasabihin at bigla niya na lang akong binuhat na
parang sako ng bigas kaya napatili ko. Parang mas
lalong umikot ang aking paningin dahil sa
posisyon ko ngayon habang buhat ako ni Gabriel.
"Gabriel, bitawan mo ako! Nahihilo na ako!"
naiiyak kong sabi habang sinusuntok ang kanyáng
pwet. Oo, sa may pwetan nga ang sinusuntok ko
ngayon dahil iyon ang pinakamalapit sa akin at
nakaharap din ako sa kanyang pwet.
"Gabriel, ano ba!" muli akong nagpumiglas
ng makalabas na kami ng tuluyan sa bar.
Naglalakad na ngayon si Gabriel papunta sa may
parking lot at wala na rin akong nakikitang mga
tao kaya muli akong gumalaw-galaw upang
bitawan na niya ako.
"Ang kulit!" inis niyang sabi at tumigil siya sa
kanyang paglalakad.
Sa wakas ay binaba na niya talaga ako.
Muntik pa akong ma out of balance, buti na lang
at nahawakan ako bigla ni Gabriel sa braso.
Nawala bigla ang pagkalasing ko sa mga
pangyayari ngayon.
"Bakit ka ba naglalasing, ah?" inis niyang
tanong sa akin.
Natigilan naman ako at napatingin sa kanya.
Anong ginagawa niya dito? Bakit nag effort pa
talaga siyang hanapin ako at puntahan ako ditó sa
bar kahit na gabing-gabi na? May klase pasi
Gabriel bukas ng 6 A.M sa iba niyang class!
Kailangan niyang matulog ng maaga para hindi
siya sabog bukas.
Pero mas pinili niyang puntahan ako dito
ngayon.
He's concerned about me.
Kahit na nawalan ang kanyang alaala, may
pakialam pa rin talaga siya sa akin.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal
ngayon habang naga-assume ako ngayon sa
pinapakita sa akin ni Gabriel.
"Answer my goddamn question, Lucianna!"
napasigaw siya.
Napalunok ako sa aking laway at sinagot ang
kanyang tanong.
"N-Nandito ako ngayon dahil nasasaktan ako,
mahina kong sabi habang nakatingin sa
kanyang mga mata.
Bahagyang kumunot ang kanyang noo
habang nakatingin pa rin sa akin.
Ipinagpatuloy ko ang aking pagsasalita."
Nasasaktan ako dahil hindi ako naaalala ng
lalaking pinakamamahal ko..." hindi ko na
napigilan ang sarili ko na mapaluha habang
nagsasalita ngayon at nakatingin sa kanyang mga
mata.
"What do you mean?" naguguluhan niyang
tanong habang nakakunot pa rin ang noo.
Malungkot akong ngumiti kay Gabriel at
bumuntong-hininga bago muling magsalita.
"1-Hkaw... Gabriel, mahal na mahal kita,"
mahina kong sabi at napa hikbi na ako.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na sabihin
sa kanya ang aking nararamdaman.
Nanlaki ang kanyang mga mata at
napailing-iling.
"W-Wait... what? Kilala mo ba ako, Lucianna?
Matagal na ba tayong magkakilala-"
"You were the love of my life, Gabriel. 1-Ikaw....
ikaw ang nagbigay kulay sa boring kong buhay.
Ikaw ang kumumpleto sa akin. Pero ngayon,
wasak na wasak ako dahil nalayo ka sa akin..."
napayuko ako at humagulgol sa aking pag-iyak.
Naramdaman ko ang paglapit sa akin ni
Gabriel at hinawakan niya ang aking baba kaya
muli akong napatingin sa kanya ngayon habang
tuloy-tuloy ang aking pag-iyak.
"Lucianna, tell me... please," mahina niyang
sabi habang nakatingin siya sa aking mga mata.
Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni
Gabriel at nginitian ko siya. Alam kong
naguguluhan na siya ngayon sa lahat ng sinabi ko.
Pero ayoko naman siyang biglain at sabihin sa
kanya ngayon ang lahat. May tamang panahon
para malaman niya ang katotohanan.
Hinaplos ko ang kanyang pisngi at
pinagmasdan ko ang buong mukha ni Gabriel. I
know he's still my Gabriel. Siya pa rin ang lalaking
minahal ko at minamahal ko. Bahagya siyang
napapikit sa kanyang mga mata at huminga ng
malalim bago niya hinawakan ang aking bewang
at pinagdikit niya ang aming mga noo.
"Who are you, Lucianna? Bakit ganito ang
epekto mo sa akin? Bakit hindi ka mawala sa
isipan ko?" mahina niyang sabi.
Napangiti ako sa sinabi ni Gabriel.
Ako 'to... ako ang babaeng mahal na mahal
mo Gabriel.
Tumingkayad ako at inabot ko ang labi ni
Gabriel at hinalikan ko siya. Nanlaki ang kanyang
mga mata sa aking ginawa at nakita kong
napalunok siya sa kanyang laway.
Muli akong ngumiti sa kanya.
"Ako ang babaeng nagmamahal sayo ng
totoo, Gabriel," seryoso kong sabi sa kanya at
kumapit na ako sa kanyang batok at muli siyang
hinalikan sa kanyang labi.
Ako ang babaeng hindi magsasawang
maghabol sayo, Gabriel.
Mahal na mahal kita.
Bumalik kana sa akin.
Chapter 20💋
WARNING: RATED SPG. READ YOUR OWN RISK.

"KISS me back, Gabriel. Please, kiss me batk
Ibegged while I continued kissing him.
Tuloy-tuloy ang pagtulo ng aking mga luha at
nakapikit na rin ang aking mga mata. Makalipas
ang ilang segundo ay naramdaman ko na ang
paghalik pabalik ni Gabriel sa akin kaya lihim
akong napangiti at mas lalo pang pinalalim ang
aming paghahalikan. Nakayakap na ako ngayon
kay Gabriel na para bang ayaw na mawala sa
kanyang tabi.
Muli akong binuhat ni Gabriel at agad niya
akong pinasok sa loob ng kanyang sasakyan sa
may likuran. Napahiga ako at agad din siyang
sumunod sa akin at muli akong hinalikan. Buti na
lang at malaki ang sasakyan na dinala ngayon ni
Gabriel kaya hindi kami nahihirapan dito sa loob
na magsiksikan.
"Oh.... Gabriel!" napaungol ako ng
maramdaman ko ang kanyang paghawak at
pagpisil sa aking dibdib.
Mabilis niyang hinubad ang aking damit at
pati na rin ang aking suot na bra. Napaawang an8
aking bibig at bahagyang napapikit sa aking mga
mata ng biglang isubo ni Gabriel ang isa kong
dibdib at nilaro-laro niya gamit ang kanyang dila.
Napahawak ako sa kanyang buhok at napaliyad sa
kakaibang sarap na aking nararamdaman
ngayon.
"Y-Yeah.... Ahhh! Gabriel.... Uhmmm...
Tumigil si Gabriel sa pagsubo sa aking dibdib
at pumantay siya sa aking mukha at idinikit niya
ang kanyang daliri sa aking labi.
Shhh, Lucianna. Baka may makarinig sa atin
dito," mahinang sabi ni Gabriel at hinalikan na
niya ang aking leeg at pati na rin ang likod ng
aking tainga.
Napakagat ako sa aking labi at sinubukan ko
ang lahat ng aking makakaya upang hindi lang
ako makaungol ng malakas ngayon kahit
gustong-gusto ko ng humiyaw. Nawawala na ang
paki ko sa paligid ngayon dahil sa kakaibang
sensayon na aking nararamdaman sa ginagawa
sa akin ni Gabriel. I missed his touch. I missed kim
to make love with me. Simula nang maghiwalay
kaming dalawa ni Gabriel ay pinangako ko na sa
aking sarili na hindi ako magkakaroon ng ibang
lalaki sa buhay ko at hindi ko ibibigay ang aking
sarili ng kung sinu-sino lang
Mahal ko si Gabriel. Pagmamay-ari niya ako.
Kapag sinabi kong pagmamay-ari ako ni Gabriel,
ibig sabihin nun ay pagmamay-ari niya rin ang
buo kong katawan.
F-ck!" mura ni Gabriel ng makapa niya ang
button ng aking suot na trousers at inalis na niya
ito at tuluyan na akong hinubaran sa ibabang
bahagi ng aking katawan. Hubo't hubad na ako
ngayon sa harapan ni Gabriel, samantalang siya
naman ay kumpleto pa rin ang suot.
Itinaas ni Gabriel ang isa kong hita at agad
siyang pumantay sa aking gitna at agad kong
naramdaman ang kanyang labi sa aking basang
gitna at ang kanyang mainit at makulit na dila.
"Ahhh! Ohhh!" hindi ko na mapigilan ang
sarili ko na napaungol sa ginawa ni Gabriel.
He's eating me.
Tinakpan ko na lang ang aking bibig at
pinanood si Gabriel ngayon kung paano niya ako
kainin at baliwin ng todo ngayon. Ipinasok niya na
rin ang kanyang dalawang daliri sa aking loob
habang pinapaligaya pa rin ako ng kanyang dila
ngayon. Nagsalubong ang mga tingin namin ni
Gabriel habang tuloy-tuloy siya sa kanyang
ginagawa sa aking gitna. Nagbabaga ang kanyang
mga mata ngayon at puno ng pagnanasa ang
kanyang mga tingin sa akin na para bang ako na
ang pinakamagandang babae na kanyang nakita
atngayon ay pagmamay-ari na niya.
Napaawang ang aking labi at napahawak ako
sabuhokni Gabriel nang unti-unti ko ng
maramdaman ang aking pagsabog. Mas lalo ko pa
siyang dinikit sa akin at sinabayan ko na rin ito ng
paggalaw sa aking balakang at sinalubong ang
kanyang paglabas-masok sa kanyang daliri sa
aking gitna.
"G-Gabriel.. Lalabasan na ako.... Ahhh!
Ahhh!"
Napaliyad ako at napatirik sa aking mga mata
ng tuluyan na akong nilabasan. Hindi ako
tinigilan ni Gabriel.... He sipped every drop of my
cm and he looked so hot when he did that.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at nginitian
niya ako.
"You're so sweet, baby. I'm addicted to your
juice," he said huskily and kissed me on my lips.
Nalasahan ko pa ang aking sarili habang
naghahalikan kaming dalawa ngayon ni Gabriel.
Kinapa ko ang kanyang damit at sinubukan ko
siyang hubaran dahil gusto ko rin siyang makitang
hubo't hubad kagaya ko. Mukhang naintindihan
niya ang aking gusto kaya siya na ang naghubad
sa kanyang damit at agad na bumungad sa akin
ang maskuladong katawan ni Gabriel. Napalunok
ako sa aking laway at hindi mapigilan na
maglaway sa kanyang katawan.
Mas lalong naging macho at lumaki ang
katawan ni Gabriel. Inangat ko ang aking kamay
at hinawakan ko ang kanyang dibdib at
pinasadahan ko ang aking kamay sa buo niyang
katawan. Pinagmasdan naman ako ni Gabriel
habang ginagawa ko iyon at hindi niya naman ako
pinagbawalan.
"Oh, God! You're so hot," hindi ko mapigilan
na sabihin ko iyon habang nakatingin ako sa
kanyang buong katawan.
Pinagpalit ko naman ang aming posisyon
ngayon ni Gabriel at siya na ngayon ang nakahiga
habang ako naman ay nasa kanyang ibabaw,
nakapatong sa kanya. Ngumiti siya sa akin at
tinitigan ako at hinintay kung ano ang aking
susunod na gagawin.
Muli kong inilapit ang aking mukha sa
kanyang mukha at hinalikan ko siya sa kanyang
labi. Bumaba ang aking halik papunta sa kanyang
pisngi, pababa sa kanyang leeg, hanggang sa
makarating ako sa kanyang dibdib. Sinubo ko ang
isa niyang dibdib at bahagyang kinagat-kagat ang
kanyang utong.
Narinig ko ang mahinang pag-ungol ni
Gabriel kaya mas lalo akong ginanahan.
"Lucianna...." malambing niyang banggit sa
aking pangalan habang hinahaplos niya ang
aking buhok.
Ngumiti ako kay Gabriel habang hinahalikan
ko ang kanyang dibdib at dinilaan ko ang kanyang
maskuladong katawan.
This is all mine. Akin ang lahat ng ito. Walang
pwedeng magmamay-ari nito kundi ako lang.
Naglakbay naman ang aking kamay sa
kanyang hita hanggang sa makarating ako sa
kanyang gitna na bakat na bakat na ngayon ang
kanyang p-gkalalaki.
"Argh!" he growled when I touched him.
Hinubad ko na ang suot niyang pants at pati
na rin ang kanyang suot na boxers. Pareho na
kaming dalawa ngayon ni Gabriel na hubo't
hubad at tayong-tayo na rin ang kanyang sandata
at handang-handa na sa laban.
I want to suck his cOck, but I badly want him
now inside me.
"G-Gabriel, f-ck me now," utos ko sa kanya
gamit ang seryoso kong boses.
Seryoso rin ang ekspresyon sa mukhani
Gabriel habang nakatingin sa akin ngayon.
Magla-last minute walkout kaya siya? Sana hindi.
Kung gagawin man niya 'yun ngayon, magagalit
ako sa kanya at sigurado akong mabibitin talaga
ako-at siya rin! Hindi pwede.. Kailangan 'tong
matuloy ngayon.
"Gabriel, I want you now-l want you inside
me so badly. Please, f-ck me."
Oh my Gosh! Nagmamakaawa na ako ngayon
kay Gabriel. Nagiging desperada na ako-
desperada na ako ngayon!
Hindi ko rin mapigilan na maging emosyonal
habang hinihintay ang kanyang gagawin ngayon
.. kung pagbibigyan niya ba ang gusto ko, o
papahiyain niya ako.
"Gabriel"
"Dammit, Lucianna Lei Coleman!" malakas
na sigaw ni Gabriel at madilim na rin ang kanyang
mga mata ngayong nakatingin sa akin.
Hindi ko naman mapigilan na kabahan.
Akmang magsasalita na sana ako ulit ng bigla
akong ihiga ni Gabriel at hinawakan niya ang
aking pisngi at inilapit niya ang kanyang mukha sa
aking mukha at muling nagsalita.
"You're a temptation to me. I can't stop from
wanting you. You're mine now. Hinding-hindi ka
na makakawala sa akin," bulong sa akin ni Gabriel
bago niya halikan ang likod ng aking tainga at
kagatin ang aking tainga.
Napaawang ang aking bibig ng
nararamdaman ko ang pagpasok niya sa aking
loob ng biglaan. Muntik na akong mapahiyaw
buti na lang natakpan ko ang aking bibig
Ang sakit! Hindi ako nakapag-adjust sa laki ni
Gabriel ngayon.
"Ahhh! G-Gabriel.. Ang sakit.." mahina
kong sabi habang nakayakap sa kanya ng
mahigpit.
Isiniksik niya ang kanyang mukha sa aking
leeg at hindi na muna siya gumalaw habang nasa
loob na siya sa akin ngayon.
I lost my virginity to Gabriel when we married,
and he is the only one who can f-ck me or make
love to me. He owns my body. Sa kanya na ito
simula pa noon.
"Ahhh! Gabriel... faster! Ahhh!"
Nagsimula ng gumalaw si Gabriel at kahit na
hirap kami ngayon dito sa loob ng kanyang
sasakyan ay hindi pa rin kami nagpapigil sa isa't
ISa.
Ilet him f-ck me hard. I missed him so much. I
miss making love with him.
"Ohhh. Hmmm.... Ahhh!" I moaned.
Limang taon na ang nakalipas pero walang
katulad pa rin si Gabriel. He still makes me weak...
he makes me crazy.
"G-Gabriel.."
"You're mine, Lucianna.
Napalunok ako sa aking laway at napatingin
sa kanyang mga mata at unti-unting tumango.
Yes, Gabriel. I'm all yours.
Chapter 21💋

TOTOO ba talaga na may nangyari sa amin ni
Gabriel kagabi? O panaginip ko lang 'yun? Pero
may hapdi akong nararamdaman sa down there
ko at hindi pwedeng wala. Pero mas masakit ang
ulo ko ngayon-parang binibiyak sa sobrang
sakit!
"Gumising ka na at tumayo na diyan."
Parang biglang nawala ang sakit sa aking ulo
ng marinig ko ang malamig na boses na iyon.
Namulat ako sa aking mga mata at agad na
bumungad sa aking pagkamulat ang seryosong
pagmumukha ni Gabriel na nakatayo ngayon sa
aking tabi at nakatingin sa akin. Napalunok ako sa
aking laway at bigla akong na conscious kaya
mabilis akong napatalikod upang hindi niya
makita ang aking mukha.
Napatingin ako sa aking sarili at nakita kong
ang tanging nakatakip lang sa aking katawan ay
isang puting comforter. s**t! Hubo't hubad pa rin
ako hanggang ngayon. Hindi man lang ako
binihisan ni Gabriel pagkatapos naming muling
magtalik dito sa kanyang kama.
Yes, dinala niya ako sa kanyang condo unit.
Hindi ako pwedeng magkamali dahil nawala na
ang pagkalasing at aking pagkahilo ng bigla niya
akong sinunggaban sa loob ng kanyang sasakyan.
Buti na lang talaga at walang katao-tao ng mga
oras na iyon dahil hindi ko na talaga mapigilan
ang aking ingay at alam kong gumagalaw na ang
sasakyan ni Gabriel nun at magtataka ang nasa
labas kung bakit gumagalaw ang kanyang
sasakyan kahit nakapark pa naman ito sa parking
lot.
"T-Tumalikod ka nga muna. Magbibihis lang
ako saglit," nauutal kong sabi sa kanya habang
nakatalikod pa rin sa kanyang gawi. Kahit
nakatalikod ako ngayon ay ramdam na ramdam
ko pa rin ang kanyang tingin sa akin.
"You don't have to feel shy, Lucianna. Nakita
ko na rin naman 'yang buo mong katawan kagábi
eh."
"S-Shut up!" sigaw ko at napatingin sa kanya
ng matalim. Nakita ko ang bahagyang pag-angat
ng kanyang labi na para bang natuwa siya sa
aking naging reaksyon. Mabilis ko lang na nakita
ang ekspresyon na iyon sa mukha ni Gabriel at
bumalik na naman sa pagiging seryoso.
"Sige na, bumangon ka na diyan para
makakain ka na sa labas at makapasok na sa next
class mo."
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Gabrie.
Wait nga! Anong next class ko? May klase ba
ngayon?
Napatakip ako sa aking bibig ng napagtanto
kong miyerkules pa pala at may klase pa pala ako.
Pero bakit nandito si Gabriel? Kung may klase ako
ngayon... May trabaho rin siya!
"1-lkaw... bakit ka nandito? Hindi ka
pumasok?" nauutal at mahina kong sabi habang
Bahagya siyang ngumuso at tumango.
"Gusto mo bang iwan kitang mag isa rito?
Mabilis naman akong umiling. Syempre hindi
ko gugustuhin 'yun, 'no! Sigurado akong
masasaktan ako ng sobra kapag ginawa 'yun ni
Gabriel, ang iwan na lang ako dito ng mag isa.
Baka maisip ko pa na parausan lang ako ni Gabriel
at wala siyang pakialam sa akin. Pero
nagpapasalamat ako na hindi niya ginawa 'yun at
nandito siya sa aking harapan at hinintay ang
aking pagkakagising.
Hindi ko mapigilan na mapangiti at kiligin.
Pinagluto niya pa ako ng makakain at mas pinili
niyang hindi pumasok sa kanyang klase para sa
akin.
"Get up, Lucianna! Kailangan ko pang
pumasok ngayon dahil may importante kaming
meeting ng faculty," inis at nakasimangot na sabi
ni Gabriel.
Ang sungit! Panira siya ng moment eh.
Kinikilig na nga ako dito, pero sinira niya
naman.
Bumuntong-hininga ako at walang magawa
kundi ang sundin ang sinabi ni Gabriel. Nang
babangon na sana ako ay nagulat ako ng biglang
lumapit sa akin si Gabriel at hinawakan niya ang
aking bewang at hinila niya ako palapit sa kanya
at hinalikan ako sa labi.
Hindi ako makagalaw sa kanyang ginawa at
nanlalaki ang aking mga mata ngayon hanggang
sa pinutol na niya ang paghalik niya sa akin. Napa
kurap-kurap ako sa aking mga mata ng makita
kong nakangiti na ngayon si Gabriel habang
nakatingin sa akin.
"Good morning, pretty" malambing na sabi
ni Gabriel habang nakangiti siyang nakatingin sa
akin.
Napasimangot ako at mahinang sinuntok ang
kanyang dibdib.
"Nakakainis ka! Bigla mo na lang akong
pagagalitan at gaganunin kahit alam mong pagod
na pagod ang katawan ko," inis ko na sabi sa
kanya.
Mahina siyang tumawa at muli niya akong
hinalikan sa aking labi at niyakap niya ako.
Napanguso ako upang pigilan ang aking malaking
ngiti ngayon sa sobrang kilig na aking
nararamdaman.
"I'm sorry, Lucianna. Ijust need to go to
school this afternoon. It's an urgent meeting, andI
need to be there."
Naintindihan ko naman si Gabriel. Kahit pala
nawala na ang kanyang alaala sa nakaraan ay
hindi pa rin siya nagbabago sa pagiging hands oon
niya sa kanyang trabaho. lyon din ang lagi naming
pinag-awayan ng mag asawa pa kaming dalawa
dahil ang dami niyang trabaho.. hindi siya
mawalan ng trabaho at lagi siyang busy.
Ngumiti ako kay Gabriel at tumango.
"Okay.... Gabriel. I understand. Pero pwede
bang 'wag na muna akong pumasok? Gusto ko
pang matulog eh," sabi ko at ngumuso sa
kanya.
Bahagya niyang kinurot ang aking pisngi at
tumango.
"Alright, pwede kang hindi pumasok at
magpahinga ka na lang muna.
Napangiti ako sa sinabi ni Gabriel at muli ko
siyang niyakap.
Totoo ba talaga 'tong nangyayari ngayon?
Libreng-libre ko ng nayayakap at nahahalikan si
Gabriel. Nginitian niya rin ako at ang kalmado
niya habang kausap niya ako. Pwede bang hindi
na lang ako umuwi at dito na lang siya? Pwede
bang manatili na lang kaming dalawa dito ni
Gabriel sa kwarto at ipagpatuloy ang pag
lalandian naming dalawa?
Natatakot ako na mabago na lang bigla kung
paano niya ako tratuhin ngayon. Natatakot akd na
baka may ma realize bigla si Gabriel at muli niya
na naman akong iwan. Ayoko nang ganun.
Nang matapos na akong maligo at mag ayos
ng aking sarili, lumabas na ako sa kwarto at agad
na bumungad sa akin ang mga pagkain na niluto
ni Gabriel para sa akin. May nakalabas na rin na
mga gamot para sa aking hangover. I appreaciate
Gabriel a lot for preparing all of these for me. Mas
lalo akong nahuhulog sa kanya at mas lalong
lumalakas ang loob ko na ipagpatuloy ang aking
paghahabol sa kanya.
Konting-konti na lang, Gabriel.
Sana hindi kaagad magbago ang iyong
isipan.
Chapter 22💋
.
"Hmm, blooming at feeling in love si Ate
Lucianna
Napatingin ako kay Artemis ng sabihin niya
iyon. Sabay kami ni Athena at Artemis na pupunta
ngayon sa university kasi same kami ng schedules
tatlo. Ngayon ang unang beses na makikita ko si
Gabriel pagkatapos ng may nangyari sa aming
dalawa.
Miss na miss ko na siya pero hindi ko siya
tinawagano ginulo man lang sa text dahil alam ko
na busy siya sa kanyang trabaho. Ngayon ay
makikita ko na ulit siya kaya excited na excited na
talaga na makita si Gabriel. Kumusta na kaya ang
baby ko?
"Oh my Gosh! Namula ang pisngi ni Ate
Lucianna! malakas na sabi ni Athena at tumili
Siya.
Hindi ko mapigilan na matawa sa naging
reaksyon ng dalawa kong pinsan. Hindi ko na lang
din ito pinatulan at napatingin na lang sa labas
ng sasakyan habang hinihintay na makarating
kami ngayon sa university.
Nang makarating na kami sa university, agad
din akong lumabas sa kotse at nagpaalam na sa
aking mga pinsan upang makapunta na sa first
class ko-sa klase ko kay Gabriel ngayon.
Alam kong namimiss niya rin ako kagaya ng
pagkamiss ko sa kanya. I want to hug and kiss him
when I finally see him, but I can't do it because
we're in the university now. Alam ko na
importante ang kanyang trabaho at
pinapangalagaan niya ito. I respect his decision
kung gustuhin niya munang itago ang relasyon
naming dalawa. Tatapusin ko na lang muna ang
semester na ito at kapag naging okay na ang
lahat, titigil na ako sa aking pag-aaral at pwede na
kaming dalawa ni Gabriel.
Pwede ko na siyang mayakap kung kailan ko
gusto... pwede na kaming magmahalan ng
walang problema.
"Ang aga mo naman, Lucianna!" wika ng
kaklase ko na si Rona nang makapasok ak
loob ng aming classroom.
Ngumiti naman ako at binati si Rona a
umupo ako sa pinakaunang upuan kung saan
madali lang akong makikita ni Gabriel at
mapapansin. Excited na excited na akong makita
siya muli. Nang makauwi kasi ako sa bahay namin
ay hindi na ulit kami nagkita dalawa... hindi siya
nag text sa akin o tumawag man lang. Alam ko
naman na busy siya kaya pinabayaan ko na lang
siya.
Habang wala pa si Gabriel, kinuha ko na
muna ang aking notebook at nagbasa sa mga
notes ko para kapag may tanong si Gabriel sa
discussion niya ngayon, makakasagot ako sa
kanyang mga katanungan at hindi ko mapapahiya
ang aking sarili sa kanya.
"Good morning, Class!
Napatalon ako sa gulat ng marinig ko ang
boses ni Gabriel. Agad siyang dumiretso papunta
sa kanyang table sa harapan at nilapag niya ang
kanyang dalang laptop at iba pang mga gamit.
Nakatingin lang ako ngayon kay Gabriel at
hinintay ko siyang mapatingin sa akin. Bakit hindi
siya makatingin sa akin ngayon? May problema
ba? Ang seryoso rin ng kanyang mukha ngayon na
para bang may malaki siyang problema. Kaya ba
hindi niya ako ma contact dahil may problema
siya?
"Wala bang absent?" malamig na tanong ni
Gabriel habang hindi pa rin makatingin sa akin.
Iniiwasan niyang mapatingin sa akin ngayon.
Nakaramdam na ako ng konting inis.
"Wala, Sir
"Wala, Sir Gabriel," nilakasan ko ang aking
boses upang mas mangibabaw ang aking boses
kaysa aking mga kaklase.
At tuluyan na talagang napatingin sa akin si
Gabriel. Bahagya akong napataas sa aking kilay
habang nakatingin pa rin sa kanya.
Buti naman at napatingin na siya sa akin.
Akala ko pa naman ay bulag na siya kaya hindi
siya makatingin sa akin ngayon.
Matagal ang naging tingin sa akin ni Gabriel
bago siya tumango-tango at umiwas na ng tingin
at may tinipa na sa kanyang laptop. Huminga ako
ng malalim at pinakalma ang aking sarili.
Alalahanin mong nandito ang mga kaklase
mo, Lucianna. Hindi pwedeng mag eskandalo ka
dito ngayon. Kumalma ka muna..
HINDI talaga ako pinapansin ni Gabriel.
Buong klase niya ay iniiwas niyang mapatingin sa
akin at kahit na nagtaas na ako ng kamay para
sagutin ang kanyang mga katanungan ay hindi
niya ako pinapansin, iba ang tinatawag niya para
sumagot. Inaamin kong nasasaktan ako ngayon
sa ginawa ni Gabriel at kung paano niya ako
tratuhin.
Akala ko ba ay okay kaming dalawa?
Inalagaan niya ako... maganda ang naging
pag-uusap namin bago niya ako hinatid sa bahay
ng aking mga magulang. Hindi niya ako
pinabayaan ng may nangyari sa aming dalawa.
Pero ano ang nangyari ngayon?
Nang matapos ang klase ni Gabriel at
nagsilabasan na ang mga kaklase ko ay
nagmadali akong lumapit kay Gabriel at nagsalita
bago siya makalabas sa classroom at umalis.
"Excuse me, Sir Gabriel?"
Natigilan siya at napatingin siya sa akin. Kita
ko ang gulat na ekspresyon sa kanyang mukha
pero mabilis itong nawala at napalitan ng isang
seryosong ekspresyon sa mukha. Tumango si
Gabriel at humarap siya sa akin. Ibang iba ang
kanyang awra ngayon at parang hindi siya ang
Gabriel na nakahalikan ko... ang Gabriel na grabe
kung mag-alaga sa akin.
"Yes, Miss Coleman?"
Daman! Even his voice... ang lamig ng
kanyang boses habang kausap niya ako
ngayon.
kurap-kurap sa aking mga mata. Huminga ako ng
malalim bago magsalita.
"Pwede ba tayong mag-usap.... Sir Gabriel?"
seryoso kong sabi habang nakatingin sa kanyang
mga mata ngayon.
Napahawak siya sa kanyang bewang at
napatingin siya sa paligid. Nandito pa rin ang iba
naming mga kaklase dahil may sunod silang klase
na dito pa rin ang room. Wala namang nakatingin
sa amin ni Gabriel at may mga
pinagkakaabalahan silang lahat.
"Gabriel," mahina kong tawag sa kanyang
pangalan at naiiyak na rin ako ngayon.
Umigting ang kanyang panga at muli siyang
tumingin sa akin at sunod-sunod na
tumango.
"Sumunod ka sa akin sa office...ngayon din,"
seryoso niyang sabi at nagmamadaling lumabas
sa aming classroom.
Huminga ako ng malalim at napakagat ako sa
aking sarili. Kinuha ko na ang aking mga gamit at
lumabas na rin ako sa classroom namin ang
naglalakad na ako ngayon papunta sa office ni
Gabriel. Hindi ko alam kung bakit ako
kinakabahan ngayon at natatakot. Hindi ko
mahulaan kung ano ang iniisip ni Gabriel. Ang
hirap niyang basahin. Ang hirap basahin ng
kanyang isipan.
Tumigil na ako sa aking paglalakad ng
makarating ako sa harapan ng office ni Gabriel
Nanlalamig ang aking mga kamay ngayon at
naramdaman ko rin ang malakas na kabog ng
aking puso. Parang nagdadalawang isip ako
ngayon sa aking gagawin. Nararamdaman ko na
iilyak ako pagpasok ko sa loob.
Huminga ako ng malalim at kumatok na
muna ako bago ko mapagpasyahan na pumasók
na sa loob ng opisina ni Gabriel. Nang tuluyan na
akong makapasok ay agad na bumungad sa akin
ang nakatayong si Gabriel habang nakaupo siya
sa ibabaw ng kanyang table at nakadantay ang
dalawang mga kamay niya rito.
Sinirado ko na ang pinto at nag angat na rin
ng tingin sa akin si Gabriel habang may seryosong
ekspresyon sa mukha.
"Gabriel-"
"'m sorry."
Natigilan ako ng putulin niya ang aking
Sasabihin at sinabi niya iyon sa akin. Kumunot
ang aking noo at napailing-iling habang
"H-Huh?"
Umalis siya sa pagkakaupo sa kanyang table
at tumayo siya ng matuwid habang nakatingin pa
rin ng seryoso sa akin.
"T'm sorry for what I did to you. It was a
mistake, Miss Coleman. I'm your professor, and
the thing that happened to us? It's forbidden.
sorry, and let's forget that it happens."
Atomatikong naglandasan ang aking mga
luha sa mata ng sabihin iyon ni Gabriel. Sinugod
ko siya at malakas na sinampal sa kanyang
mukha. Hindi siya gumalaw.. hindi niya ako
pinigilan.
Galit na galit ako sa kanya ngayon.
"Tang ina mo! What did you say? Kalimutan?
That's forbidden? You were sorry for what
happened between us that night? Damn you,
Gabriel Nathan Generoso! I hate you! F-ck you!"
napa hagulgol ako at sunod-sunod ko siyang
sinuntok-suntok sa kanyang mukha.
Hinawakan niya ang magkabila kong braso at
pinigilan ako sa aking ginagawang pagsuntok sa
kanya. Nagkatinginan kaming dalawa at ako
ngayon ay nanghihina na at tuloy-tuloy sa aking
pag-iyak.
"Lucianna, hindi ito madali sa akin!" sigaw ni
Gabriel.
Tinignan ko siya ng masama at tinulak ko siya
palayo sa akin.
"Ah, really? Hindi halata! Akala ko... akala ko
ay okay na tayong dalawa. Akala ko ay ito na ang
simula ng bagong buhay ko na kasama ka-pero
hindi pala. Ito ang simula ng panibagong sakit ng
dahil pa rin sayo."
"Lucianna-
"Aalis na ako! I will drop your subject and youu
will never see me again, galit kong sabi sa kanya
at nagmamadaling lumabas sa kanyang
opisina.
"Lucianna!" muli kong narinig ang boses
niyang tinatawag ang aking pangalan pero hindi
ko na siya nilingon ulit at napa takbo na palayo
habang patuloy pa rin ang pagpatak ng aking mga
luha.
Siguro ay ito na ang oras para tigilan ko 'tong
kahibangan ko.
Tquit.
Ayoko na... at napapagod na ako.
Ang sakit habulin ang lalaking ayaw namang
magpahabol.
Ang sakit mahalin ni Gabriel.
Chapter 23💋

"Pang ilang inom mo na 'yan, Ma'am
Lucianna. Hindi ka pa rin nalalasing?"
Natigil ako sa aking pag inom ng sabihin iyon
ni Arthur. As usual, nandito na naman ako sa bar
at naglalasing. Ano pa ba ang dapat kong gawin?
E'di ang maglasing! Ayokong mag mukmok sa
aking kwarto at umiyak ng umiyak doon. Ayoko
rin na makita ako ng aking mga magulang na
mugto ang mga mata at namumula. Sigurado
akong magtatanong sila kung ano ang nangyari sa
akin, lalo na si Mommy.
Kaya mas pinili ko na lang na lumabas at
pumunta dito sa bar kung saan nagtatrabaho si
Arthur bilang bartender. Naging kaibigan ko na rin
ang lalaking 'to at kahit na minsan ay marami
siyang katanungan, hindi niya naman ako
Jina-judge at pinapakinggan niya ang mga
kadramahan ko sa buhay.
"Magpasalamat ka na lang dahil malaki ang
kita nyo ngayon sa akin dahil marami akong
order!" nakasimangot kong sabi sa kanya.
Bumuntong-hininga si Arthur at natigil na
muna siya sa pagpupunas ng mga baso at lumapit
siya sa akin at tinignan niya ako at muling
nagsalita.
"Susuko ka na ba talaga, Ma'am
Lucianna?"
Kumunot ang aking noo sa kanyang naging
tanong sa akin. Tinaasan ko naman siya ng aking
kilay.
"Ano naman kung sumuko na ako? Wala
siyang kwenta! Pagod na pagod na ako, Arthur.
Ang gulo niyang kausap...sobrang gulo. Akala ko
pa naman ay okay na kaming dalawa, pero hindi
pa rin pala. Mas gusto niyang saktan ako kaysa
mahalin ako ulit. indi ganun ang Gabriel na
nakilala ko. Tama nga ang sinabi ni Tita Gabriella,
hindi na siya ang Gabriel na kilala ko..ang
Gabriel na mahal na mahal ko at mahal na mahal
ako."
NapayukO ako at naramdaman ko ang
pagtulo ng aking mga luha. Huminga ako ng
malalim at pinunasan ko ang aking luha at muli
akong nag angat ng tingin kay Arthur at nginitian
ko siya.
"Maintindihan mo rin ako kapag nagmahal ka
rin ng kagaya ko, Arthur," sabi ko sa kanya.
Ngumiti siya sa akin. "Sa totoo niyan ay
naiintindihan ko kayo ngayon, Ma'am Lucianna.
Hindi rin ako mahal ng mahal ko... ayaw niya sa
akin at nandidiri siya sa akin," mahinang sabi ni
Arthur at may nakita akong lungkot at sakit sa
kanyang mga mata
Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi at
tinitigan ko siya at nagtanong.
"What do you mean?
Napakamot siya sa kanyang batok na para
bang nahihiya sa akin na sabihin ang totoo. Kaya
sinenyasan ko siyang sabihin sa akin, na okay
lang
Huminga siya ng malalim at nagsalita na. "
T'm gay, Ma'am Lucianna.
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni
Arthur.
Oh my... really?
Ngumiti siya at tumango. "Yes, Ma'am
Lucianna. Lalayuan niyo na ba ako?"
Kumunot ang aking noo sa kanyang sinabi at
umiling-iling. "Bakit naman kita lalayuan?"
"Kasi bakla po ako
Hinawakan ko ang kamay ni Arthur at
nginitian ko siya.
"Arthur, kahit na minsan ay nakakainis ka,
hindi kita lalayuan. Binibigyan mo kaya ako ng
free drinks!" pabiro kong sabi sa kanya.
Mahina siyang napatawa at tumango.
"Maraming salamat, Ma'am Lucianna. Masaya
po ako na malaman na tanggap niyo kung ano
ako. Ito p0 ang unang beses na umamin ako sa
tunay na ako sa ibang tao. Sana po ay hindi niya
ako pandirihan."
"Arthur, I will never do that. Babalikan pa rin
kita dito kapag may problema ako. Dahil ikaw ang
the best bartender sa akin!" nakangiti kong
sabi.
Kinuwento sa akin ni Arthur ang buhay niya..
at ang tungkol sa lalaking minamahal niya. Ako
pa lang ang nakakaalam kung ano ang totoo siya.
Nahihiya at natatakot siyang sabihin sa kanyang
pamilya na bakla siya dahil siya lang ang
nag-iisang lalaki sa kanila. Habang
pinapakinggan ko si Arthur na nagkukwento sa
kanyang buhay at sa kanyang mga problema,
bigla kong naalala ang problema ko sa
paghahabol kay Gabriel.
Matagal na akong nagtiis sa buhay kong ito.
Pagod na pagod na ako. Oo, mahal ko siya pero
tama na ang paghahabol. Wala nang pag-asa na
bumalik ang kanyang alaala.. ang mahalin ako
ulit.
Wala na ang Gabriel Nathan Generoso na
pinakasalan ko noon at minahal ko. Ngayon ay
buo na ang aking desisyon na iwan ko na talaga
Siya. Sawang-sawa na akong maghabol sa kanya.
Kung ayaw niya sa akin... edi 'wag. Ayaw ko na rin
sa kanya.
HINDI ako pumasok sa subject ko kay Gabriel.
Sineryoso ko talaga ang sinabi kong mag da-drop
na ako sa subject niya. Pumasok ako sa iba kong
mga subjects at ipinagpatuloy ko muna ang aking
pag-aaral dahil sayang din ang tuition na binayad
ko.
"Lucianna, gusto mo bang sumama sa akin?"
Katatapos lang ng pangatlong subject ko sa
araw na ito at nag-aayos ako ngayon ng aking
mga gamit upang makalabas na sana sa
classroom namin at makauwi dahil wala na a kong
susunod na klase sa araw na ito.
Natigil ako sa aking ginagawa at napaharap
ako kay Adrian na lumapit sa akin ngayon.
Nakangiti siya sa akin at dala niya na rin ang
kanyang bag at mga libro.
"Saan naman?" tanong ko pabalik sa
kanya.
Napakamot siya sa kanyang batok at
nahihiyang ngumiti sa akin at sinagot ang aking
tanong.
"Sa may labas sana... doon malapit sa may
fish pond? 'Yung may study shed, Lucianna,"
mahinang sabi ni Adrian.
Napaisip naman ako sa kanyang sinabi.
Napatingin ako sa aking relo at tinignan ko ang8
oras. Wala naman akong ibang gagawin at
nabobored na rin ako.
Muli akong tumingin kay Adrian at
tumango.
"Sige," pagpayag ko.
Nakita ko ang saya sa kanyang mukha at
sunod-sunod siyang tumango.
"Salamat, Lucianna! May ibibigay rin sana
ako sayo eh. Pero doon ko na lang ibibigay sayo,
Ngumiti ako kay Adrian at tumango.
Magkasabay na kaming naglalakad papunta doon
sa may fish pond at tahimik lang kaming
naglalakad ngayon. Nang makarating na kami ni
Adrian sa may fish pond ay umupo na ako sa may
upuan dito sa study shed na malapit at inilapag ko
sa may table ang aking gamit. Nakita ko si Adrian
na binuksan ang kanyang bag at may kinuha siya
sa loob.
Napakunot ang aking noo ng isang maliit na
cake box ang kinuha niya sa loob ng kanyang box.
Okay lang kaya ang nasa loob nun? Feeling ko
nasira na ang cake... kung cake man ang nasa
loob ng box na hawak ngayon ni Adrian.
Lumapit siya sa akin at tumigil siya sa aking
harapan. Nakatingin pa rin ako sa kanya ngayon
habang nakakunot ang aking noo.
"What?" tanong ko sa kanya.
Ngumiti sa akin si Adrian at binigay niya sa
akin ang cake box na hawak niya. Naguguluhan ko
naman itong kinuha. Napatingin ako rito bago
nag angat ng tingin kay Adrian.
"What is it, Adrian? tanong ko sa kanya.
"Regalo ko sayo, Lucianna."
"Gift? Adrian, matagal pa ang birthday ko.
Tumango siya. "I know, Lucianna. Pero gusto
lang kitang bigyan ng regalo dahil sa wakas ay
pinapansin mo na ako. Alam ko na napaka weird
ko ngayon dahil binigyan kita niyan. Pero sana
tanggapin mo ang regalo ko sayo," mahinang sabi
ni Adrian habang nakatingin sa akin.
Napaawang ang aking labi sa kanyang sinabi
at binuksan ko na ang cake box na binigay niya sa
akin at tinignan kung ano ang nasa loob. Nanlaki
ang aking mga mata at nagulat sa aking nakitaisa
loob.
"A cheesecake..." mahina kong sabi at muli
akong napatingin kay Adrian habang nagtataka
pa rin.
Tumango siya at napakamot siya ulit sa
kanyang batok. "Do you like it? Narinig ko kasi na
mahilig ka raw sa cheesecake eh. Ayaw ko naman
na bigyan kita ng gamit, kaya 'yan na lang ang
binigay ko sayo. Sana magustuhan mo, Lucianna,"
sabi ni Adrian.
Muli akong napatingin sa cheesecake na
binigay sa akin ni Adrian ngayon. Hindi ko
mapigilan na maging emosyonal nang may bigla
akong maalala ng dahil sa cake na ito.
Cheesecake rin ang unang naging regalo ni
Gabriel sa akin noon.. noong nililigawan niya
ako.
Cheesecake rin ang favorite ni Gabriel-our
favorite.
napatingin ako sa paligid. Natigilan naman ako ng
makita ko si Gabriel sa hindi kalayuan at
nakatayo siya ngayon habang nakatingin sa akin
.. sa amin ni Adrian. Malamig ang ekspresyon sa
kanyang mukha habang nakatingin sa akin. Nang
magkatinginan kaming dalawa ay muli siyang
naglakad hanggang sa hindi ko na siya nakita.
"Lucianna?"
Muli akong napatingin kay Adrian ng marinig
ko siyang magsalita. Nakita ko ang pagtataka at
ang pag-aalala sa kanyang mukha habang
nakatingin sa akin.
"A-Ayaw mo ba sa binigay ko sayo? nauutal
niyang tanong.
Mabilis naman akong umiling.
"H-Huh? No! I mean... gusto ko siya. I love it,
Adrian!" sabi ko at nginitian siya.
Lumaki ang kanyang ngiti at natuwa sa aking
sinabi. "T-Talaga? Salamat, Lucianna! 'Wag kang
mag-alala, bibigyan ulit kita ng cheesecake,"
masaya niyang sabi.
Nginitian ko na lang si Adrian at muling
napatingin sa cheesecake na binigay niya sa
akin.
Paano ko makalimutan si Gabriel kung
maalala ko lang siya sa mga bagay-bagay?
Chapter 24💋

TULUYAN ko na talagang drinop ang subject
ko kay Gabriel. Alam kong magtataka ang iba kong
mga kaklase na pumapasok ako sa iba kong
subject, pero kay Gabriel ay hindi na. Alam nilang
favorite ko na professor sa university na ito ay si
Gabriel dahil bukambibig ko siya kapag
nakakausap ko ang mga kaklase ko. Never akong
nagsalita ng masama tungkol sa kanya. Kaya
nasabihan na rin ako ng mga kaklase ko na may
gusto ako kay Gabriel at hindi ko naman ito
dineny kasi totoo naman. May gusto ako sa kanya
..mahal ko siya.
Pero ngayon ay bahala na siya sa buhay niya.
Tapos na akong maghabol sa kanya. Sawang sawa
na ako at sawang sawa na rin akong umiyak ng
dahil sa kanya. Ngayon ay pahihingahin ko muna
ang aking sarili at ang aking mga mata dahil
pagod na pagod na ako.
"Ang sabi ni Prof Generoso ay ibabagsak ka
na raw niya, Lucianna. Apat na araw ka ng hindi
pumapasok sa class niya eh. May problema ka ba
kay Sir?" seryosong tanong sa akin ni Adrian.
Simula ng bigyan niya ako ng cheesecake at
tanggapin ko ito, palagi na siyang sumusunod sa
akin kung saan man ako pumupunta. Hindi ko
naman siya pinagbabawalan at hinahayaan ko
lang siya sa kanyang ginagawa dahil ako lang mag
isa at baka muli na naman akong umiyak.
Tumingin ako ng seryoso kay Adrian at
nagsalita.
"Boring na ang subject niya eh.... Kaya hindi
na ako pumasok," sagot ko sa kanyang
tanong
Muntik ng mabulunan si Adrian sa kanyang
kinakain ngayon. Napa kurap-kurap siya sa
kanyang mga mata at muli siyang napatingin sa
akin habang may gulat na ekspresyon sa
mukha.
"H-Huh? T-Talaga? lyan ang dahilan mo kaya
hindi ka na pumapasok sa class ni Prof Gabriel?"
tanong niya ulit sa akin. Parang hindi siya
naniniwala sa sinabi ko kung bakit hindi na ako
pumapasok sa class ni Gabriel.
Ngumiti ako sa kanya at tumango. "Totoo
nga! Hindi ba ako kapani-paniwala?"
Muli siyang napa kurap-kurap sa kanyang
mga mata habang nakatingin sa akin.
"H-Hindi naman sa hindi ka kapani-paniwala,
Lucianna. Nakakapagtaka lang kasi eh. Alam ng
lahat na favorite prof mo si Prof Gabriel kaya lahat
ay nagtataka na hindi ka na pumapasok. Noong
isang araw din pala, galit na galit si Prof sa akin.
Wala naman akong ginagawang masama... pero
bakit parang ang laki ng kasalanan na nagawa ko?
napanguso si Adrian at napakamot siya sa
kanyang ulo. Puno ng pagkalito ang kanyang
mukha ngayon.
Napasapo naman ako sa aking noo ng
sabihin iyon ni Adrian sa akin. Ang kapal naman
ng pagmumukha ng Gabriel na iyon para
pagalitan si Adrian at ibuhos ang lahat ng inis at
galit niya rito. Walang kasalanan si Adrian 'no!
Nakita niya kaming magkasama ni Adrian.
Nakita niyang binigyan ako ng regalo ni Adrian
doon sa may fish pond.
Napataas ako sa aking kilay at napaisip sa
ginawa ni Gabriel.
Sandali nga... bakit niya naman pagagalitan
si Adrian kahit wala naman itong ginagawang
masama?
Isa lang ang dahilan niyan...
Nagseselos siya kay Adrian! Nagseselos siya
na kasama ko na ito palagi at naiinis siya dahil
hindi na rin ako pumapasok sa kanyang klase.
Ang lalaking 'yun.... Bakit hindi na lang kasi
niya aminin na mahal niya ako? Na may epekto
ako sa kanya? Ang simple lang namang umamin
eh!
"Ay! Lucianna, may nakalimutan pala akoñg
sabihin sayo."
Muli akong napatingin kay Adrian ng
magsalita ito.
"What?"
"Kanina pala... pinagalitan na naman ako ni
Prof Gabriel. Ang sabi niya ay sabihin ko raw sayo
na pumunta ka sa office niya ngayon. Kung hindi
ka pa rin daw magpapakita sa kanya ay... ay....
napakagat siya sa kanyang labi at umiwas siya ng
tingin sa akin.
Kumunot ang aking noo habang nakatingin
kay Adrian ngayon. Hindi niya maipagpatuloy ang
kanyang pagsasalita, parang nahihiya siya na
sabihin ito sa akin ngayon kaya mas lalo lang
akong nagtaka.
"Adrian, what is it? Sabihin mo sa akin ang
totoo kung ano ang mga sinabi sayo ni Gabriel-1
mean ni Sir Gabriel," seryoso kong sabi sa
kanya.
Huminga siya ng malalim at muli siyang
napatingin sa akin at ipinagpatuloy na niya ang
kanyang pagsasalita.
"A-Ang sabi ni Prof Gasbriel ay ibabagsak niya
raw ako sa subject niya at hindi niya ako bibigyan
ng chance na mag comply,' mahinang sabi ni
Adrian at muli siyang napayuko na parang
nahihiya.
Napaawang ang aking bibig at nagulat sa
kanyang sinabi. Napa iling-iling ako at napaisip.
Bakit gagawin ni Gabriel ang bagay na iyon?
Bawal 'yun! Matalino si Adrian at masipag sa
kanyang pag-aaral. Dean's lister din siya at
nakakasigurado kaming makakasali siya sa latin
honors sa graduation namin.
Kapag itinuloy ni Gabriel ang kanyang
binabalak kay Adrian, makukwestyon siya sa
co-teachers niya at ng program head at ng aming
dean dito sa university. Tinakot niya pa talaga si
Adrian ah? Ang kapal ng pagmumukha niya!
Nakaramdam ako ng inis kay Gabriel dahif'sa
mga pinanggagawa niya sa kaibigan ko.
Oo, kaibigan ko na si Adrian. At hindi
pwedeng idamay ni Gabriel ang kaibigan ko na
walang kaalam-alam sa mga pangyayari.
Muling nag angat ng tingin sa akin si Adrian
at nginitian niya ako.
"S-Sorry talaga, Lucianna... okay lang naman
kung hindi ka pupunta doon kay Prof Gabriel eh
Hindi naman magagawa ni Prof 'yun sa akin dahil
maganda naman ang performance ko sa klase
niya at pati na rin sa iba kong classes. Sigurado
akong magtataka ang ibang teachers kapag
binagsak ako ni Prof Gabriel. Kaya hindi na
kailangan na pinutol ko ang kanyang
pagsasalita.
"Pupuntahan ko siya," seryoso kong sabi at
muling tinignan si Adrian gamit ang seryosong
ekspresyon sa aking mukha.
Napa kurap-kurap siya sa kanyang mga mata.
"L-Lucianna, kung ginagawa mo ito dahil sa akin
"l'm not doing this for you, Adrian. I'm doing
this for myself and for the peace of everyone.
Kailangan kong ayusin ang problema ko... sa
problema ko kay Sir Gabriel. Sorry kung nadamay
pa kita rito sa kaguluhan na ito at 'wag kang
mag-alala, hindi na ito mauulit pa, seryoso kong
sabi kay Adrian at tumayo na.
Napatingin naman siya sa akin na may
halong pagtataka.
"Lucianna, saan ka pupunta? Hindi ka pa
nakakain."
Huminga ako ng malalim at nginitian ko ulit
si Adrian at nagsalita.
"May kailangan lang akong puntahan.
Napatayo na rin siya habang nakatingin sa
akin gamit ang seryosong ekspresyon sa
mukha.
"Pupuntahan mo si Prof Gabriel ngayon?" he
asked.
Tumango naman ako. "Yes, Adrian."
"Lucianna, ano ba ang issue? Bakit... bakit
ganito? Malapit ka ba kay Prof Gabriel? May
personal na alitan ba sa pagitan ninyong dalawa?
sunod-Sunod niyang tanong sa akin.
Alam kong naguguluhan na ngayon si Adrian.
Pero hindi niya pwedeng malaman ang tungkol sa
aming dalawa ni Gabriel. Walang dapat na ibang
makaalam sa tungkol sa aming dalawa.
Ngumiti ako kay Adrian at tinapik ko ang
kanyang balikat.
"Basta! Mahabang storya, Adrian. Alis na ako!
Kita na lang tayong dalawa sa next class," sabi ko
at nagsimula ng maglakad.
Pupuntahan ko ngayon si Gabriel.
Hindi siya patas! Akala ko ba ay tama na?
Akala ko ba ay kalimutan na namin ang lahat?
Pero bakit siya ang hindi makalimot sa aming
dalawa?
Ang pangit ng mga moves mo, Gabriel
Napakapangit.... sobra!
Chapter 25💋
ANG kapal ng pagmumukha ni Gabriel na
idamay ang kaibigan ko na si Adrian. Wala siyang
karapatan na takutin si Adrian na ibabagsak ito
dahil wala namang kasalanan ang kaibigan ko at
wala itong ginagawang mali.
Nang makarating ako sa harapan ng opisina
ni Gabriel ay hindi na ako nag aaksaya ng8
panahon at agad na akong pumasok sa loob ng
wala man lang pagkatok sa pinto. Agad ko siyang
nakita na nakaupo sa kanyang swivel chair
habang nakatutok sa kanyang laptop. Nakasuot
Siya ngayon ng eyeglasses sa mata kaya mas
lalong nagmumukhang professor na strikto siya.
Pero hindi ako natatakot sa kanya ngayon-galit
ako sa kanya ngayon.
Natigil siya sa kanyang ginagawa at nag
angat siya ng tingin sa akin at tinaasan niya ako
ng kanyang kilay.
"Miss Coleman, ikaw pala 'yan. Hindi ka man
lang kumatok sa pintuan. Nawala na ba ang
manners mo?" malamig na sabi ni Gabriel... na
may halong pang-aasar sa akin.
Napayukom ako sa aking mga kamao at
naningkit ang aking mga mata habang nakatingin
sa kanya. Nanginginig ako ngayon sa inis na
aking nararamdaman. Gusto kong sugurin si
Gabriel at awayin ko siya. Pero kailangan kong
maging kalmado kahit ang totoo nito'y bwisit na
bwisit na talaga ako sa kanya.
Tinaasan ko rin siya ng kilay at matap
siyang tinignan.
"Ano 'yung nalaman ko na tinakot mo si
Adrian?" tanong ko sa kanya.
Nakita ko ang ngisi sa kanyang labi bago siya
yumuko at tumayo. Muli siyang nag angat ng
tingin sa akin at tinignan niya ako gamit ang
seryoso niyang ekspresyon sa mukha.
"Well, well, well, nagsumbong na pala sayo
ang duwag na 'yun?"
Nagsalubong ang aking kilay at mas lalo lăng
nainis kay Gabriel ng tawagin niyang duwag ang
kaibigan ko.
uWalang ginagawang masama si Adrian,
Gabriel! What the f-ck?!" hindi ko na napigilan ang
sarili ko na mapagtaasan siya ng boses.
Tinignan niya ako ng masama. "You're in my
office, Lucianna Lei Coleman! You're still my
student and don't have the right only to call me by
my name and shout at me like that!" sigaw ni
Gabriel.
Hindi ako natakot sa kanyang sinabi.
Humalukipkip ako at muli ko siyang tinaasan ng
kilay para makita niyang hindi ako natatakot sa
kanya.
"Oh really, Gabriel Nathan Generoso?! I'm not
your student anymore! I already dropped your
goddamn subject!"I shouted at him.
Mabilis siyang naglalakad palapit sa akin at
nanlaki ang aking mga mata at bahagyang
napadaing ng hawakan ako ni Gabriel ng
mahigpit sa aking braso at hinila niya ako palapit
sa kanya. Nanlilisik ang kanyang mga habang
"T'm still your professor, Lucianna. You're still
mine."
nararamdaman ko rin ang malakas na pagkabog
ng aking puso ng sabihin iyon ni Gabriel sa akin.
Bakit sa simpleng mga salitang iyon ni Gabriel ay
parang natalo na niya ako? Hindi pwedeng
magpadala na naman ako sa tukso.
Pinilit kong ialis ang kamay ni Gabriel na
nakahawak sa aking braso pero mas lalo niya lang
itong hinigpitan kaya matalim ko siyang
tinignan.
"Ano ba, Gabriel?! Bitawan mo ako!" galit
kong sigaw sa kanya.
"Bakit ba ang tigas ng ulo mo, Lucianna?
galit niyang sabi.
Bahagya akong nagulat sa kanyang sinabi at
sarkastiko akong napatawa.
"At ako pa talaga ang matigas ang ulo
ngayon?! Well, ikaw naman ay matigas ang puso!
Akala ko ba ay ayaw mo ng ganito? Na dapat na
nating kalimutan ang lahat sa pagitan nating
dalawa?" inalis ko ang kamay niya sa aking braso
at tiaasan ko siya ng aking kilay at muli akong
nagsalita habang nakakunot ang kanyang noo na
"Pero bakit parang ikaw pa ngayon ang
naghahabol, huh? Hmm, hindi ba ako maalis sa
sistema mo, Gabriel Nathan Generoso? Hmm."
mapang-asar ko na tanong kay Gabriel habang
nakangisi pa rin na nakatingin sa kanya
ngayon.
Hindi nakasagot si Gabriel sa aking nagin8
tanong sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin
ngayon ng matalim.
"Ano? Hindi ka makasagot? Kaya ba tinakot
mo si Adrian dahil... nagseselos ka?
Umigting ang kanyang panga at umiwas ng
tingin sa akin.
"Shut up, Lucianna," mahina niyang sabi.
"Oh come on, Gabriel! Sabihin mo na lang sa
akin ang katotohanan," muli kong pangungulit sa
kanya.
Muli siyang napatingin sa akin at humakbang
siya palapit at hinawakan niya ang aking braso.
Nawala ang ngiti sa aking mukha at napatingin
ako sa kanya.
"You want to know the truth?" malamig
niyang sabi habang nakatingin sa akin.
kurap-kurap sa aking mga mata.
"Y-Yes," bulong ko0.
Inilapit ni Gabriel ang kanyang mukha sa
aking tainga. Naramdaman ko ang kanyang labi
sa likod ng aking tainga kaya napapikit ako sa
aking mga mata at napahawak ako sa kanyang
balikat.
"Akin ka, Lucianna. lyan ang katotohanan.
Bawal kang lumapit sa ibang lalaki. Bawal kang
lumayo sa akin. Akin ka... kahit anong mangyari,"
bulong sa akin ni Gabriel. Mas lalo akong
nanghina sa kanyang sinabi lalo na't
naramdaman ko ang paghawak niya sa aking
bewang
"G-Gabriel.."
"Akin ka," muli niyang bulong sa akin at nag
angat siya ng tingin sa akin.
Nagkatinginan kaming dalawa. Hinawakan
niya ang aking pisngi kaya bahagya akong
napapikit sa aking mga mata ng haplusin niya ang
aking mukha.
"May iba bang nagmamay-ari sa 'yo?
mahinang sabi ni Gabriel... na may pang-aakit.
Napalunok ako sa aking laway at namumungay na
ang aking mga mata habang nakatingin sa
kanya.
Konting-konti na lang....
"Lucianna, I'm so sorry," malumanay na sabi
ni Gabriel habang hinahaplos pa rin ang aking
pisngi at nakahawak pa rin siya sa aking
bewang.
Hindi pa rin ako makapagsalita ngayon.
Isa pa, Gabriel.. Isa na lang talaga.
Kailangan ko tong pigilan.
"Lucianna, come back to me... 'wag ka nang
lalayo sa akin," muling sabi ni Gabriel at hinalikan
niya ang aking pisngi.
Huminga ako ng malalim at nag ipon ako ng
lakas para sa susunod kong gagawin.
"Lucianna"
Hindi na natuloy ni Gabriel ang kanyang
pagsasalita ng maitulak ko na siya palayo sa akin.
Muntik na rin siyang ma out of balance ng dahil sa
aking ginawang pagtulak sa kanya. Nakita ko sa
kanyang mukha ang gulat at muli siyang
napatingin sa akin.
Napalunok ako sa aking laway at inaayos ko
ang aking sarili. Masama ko siyang tinignan at
muli akong nagsalita.
"Hindi mo na ako mauuto, Sir Gabriel.
Natauhan na ako. Hindi na ako magpapakabaliw
sayo, malamig kong sabi sa kanya at umalis na
ako sa kanyang opisina.
Nahawakan niya pa ako sa aking braso pero
mabilis ko rin itong naalis at lumayo ako0 sa
kanya.
"Tama ka na, Gabriel, sabi ko at tuluyan na
akong lumabas sa kanyang opisina.
Nang tuluyan akong nakalabas ay
napahawak ako sa aking dibdib at napasandal sa
may pader ng nakaramdam ako ng
panghihina.
Napapikit ako sa aking mga mata at huminga
ng malalim.
Buti na lang at napigilan ko ang tukso.
Tama ang ginawa mo, Lucianna.
Wag kang masyadong magpadala sa
ginagawa ni Gabriel dahil niloloko ka lang
niya.
Masasaktan ka lang niya nang paulit-ulit.
Chapter 26💋

'M so proud of myself. Kaya ko na ring iwasan
ang tukso at hindi ako nagpadala sa mga haplos
at mga sinasabi sa akin ni Gabriel.
Oo, nawala nga ang kanyang alaala pero
alam niya naman ang ginagawa niya sa akin.
Pinatulan niya ako... may nangyari sa amin at
aware siya doon. Wala siyang karapatan na
sabihin sa akin, kung sasabihin nga, na ginayuma
ko siya. Dahil never akong maging desperada at
gawin ang bagay na iyon.
Sinabi ko na kay Adrian na hindi siya
ibabagsak ni Gabriel. Nakahinga siya ng maluwag
dahil kitang-kita ko sa kanya ang pagiging balisa
at problemado. Alam ko naman kasing grade
conscious siya. May plano talaga siyang makasali
sa latin honors kapag graduation na namin eh.
Deserve naman ito ni Adrian dahil matalino siya at
masipag sa kanyang academic.
"Maraming salamat, Lucianna. Ano pala ang
sinabi mo kay Prof Gabriel? Pwede ko bang
malaman kung ano ang pinag-usapan niyong
dalawa?" tanong sa akin ni Adrian.
As usual, nandito na naman kaming dalawa
sa may study shed na malapit lang sa fish pond.
Ito na ata ang magiging official na tambayan
naming dalawa ni Adrian simula ngayon. Tahimik
kasi rito at maaliwalas ang paligid.
Binigyan na naman ako ng cheesecake ni
Adrian. Sinabi ko na sa kanya na hindi na
kailangan na bigyan niya ako, dahil itinuturing ko
na rin siyang kaibigan. At isa pa, maaalala ko na
naman ang dating Gabriel na bigay ng bigay sa
akin ng cheesecake noong high school pa kaming
dalawa.. ng nanliligaw palang siya sa akin.
Gusto ko na talagang mag move on.
Seryoso na ako sa aking kagustuhan.
hindi makatingin ng diretso kay Adrian. Ano bang
sasabihin ko sa kanya?
Nilandi lang naman ako ni Gabriel sa loob ng
kanyang opisina.
He's trying to win me back in his life, pero
napigilan ko ang aking sarili na magpadala sa
tukso.
Nanghihina na ako sa mga panahong iyon at
gustong-gusto ko na rin siya na maangkin ako sa
loob ng kanyang oftice. Wala akong pakialam
kung nasa university kaming dalawa, gusto ko
lang na matikman siya ulit.
I want him to f-ck me hard that time.
lyon ang nasa aking isipan habang nilalandi
niya ako.
Pero nalabanan ko ang tukso... naitulak ko
siya palayo sa akin.
"U-Uhm... na patanong lang sa akin si Sir
Gabriel kung bakit hindi na ako pumasok sa
kanyang klase. Alam mo naman ang lalaking 'yun,
diba? Magulo rin ang utak at mabilis na magalit,
sabi ko kay Adrian, sagot ko sa kanyang tanong at
nginitian ko siya.
Sana naman ay maniwala siya sa aking
sinabi.
Nakaramdam ako ng kaba ng matagal na
hindi nakakapagsalita si Adrian. Nakatingin siya
sa akin ng seryoso ngayon na para bang sinusuri
niya ang buo kong pagkatao.
Napangiwi naman ako habang nakatingin din
sa kanya.
Makalipas ang ilang minuto na pagtitig sa
akin at hindi pag salita, tumango siya at nagsalita
na. Buti naman!
"Ganun ba? Buti naman at okay lang,
Lucianna. Pinayagan ka na ba si Prof Gabriel na
mag drop sa subject niya? muli niyang tanong sa
akin.
Nagkibit balikat naman ako at
bumuntong-hininga.
"H-Hindi ko alam eh. Nagalit kasi siya sa akin,
" mahina kong sabi.
Which is true naman. Hindi ko alam kung
pinayagan na ba talaga ako ni Gabriel kasi galit na
galit siya sa akin ng makapasok ako sa kanyang
opisina.
"Don't worry, magiging okay rin ang
lahat."
Bahagya akong nagulat ng hawakan bigla ni
Adrian ang aking kamay. Mukhang napansin niya
ang naging reaksyon ko sa kanyang ginawa kaya
mabilis niyang inalis ang kanyang kamay sa
ibabaw ng aking kamay.
Napakamot siya sa kanyang buhok na para
bang nahihiya.
"S-Sorry, Lucianna. Hindi ko sinasadya na
hawakan ang kamay mo," mahinang sabi ni
Adrian.
Napa iling-iling naman ako at nginitian ko
siya.
"O-Okay lang! Wala namang problema sa
akin... nagulat lang ako," sabi ko at umiwas na ng
tingin sa kanya.
Natahimik kaming dalawa. Ang ginawa ko na
lang ay ang kumain ng cheesecake na bigay sa
akin ni Adrian at hindi niya naman ako ginulo.
Nang mapatingin ako sa kanya ulit ay nagulat na
lang ako nang nakatingin na pala sa akin si
Adrian.
Nakaramdam ako ng pagkailang at agad din
siyang umiwas ng tingin sa akin.
"S-Sorry," mahina niyang sabi.
Ano bang nangyayari sa kanya? Hindi naman
ganito si Adrian dati. Siguro ay may iba siyang
iniisip, hindi ko na lang siya kukulitin.
Tumagal ng ilang oras ang pagtambay namin
ni Adrian dito sa may study shed. Wala naman
kasing klase eh. Ang boring naman sa loob ng
classroom at ang ingay rin ng mga kaklase
namin.
Nang pumatak ang alas tres sa hapon ay
nagpaalam na ako kay Adrian. May klase pa kasi
ako at hindi ko kaklase si Adrian sa subject na
ito.
"Mag iingat ka, Lucianna. Text mo lang ako
kung may kailangan ka ah? Agad din akong
pupunta sayo," sabi ni Adrian.
Nakaramdam naman ako ng tuwa sa kanyang
sinabi sa akin. Ngayon lang ako nagkaroon ng
kaibigan na katulad ni Adrian. Mga pinsan ko lang
kasi ang mga kaibigan ko at palagi kong
nakakasama. Kaya ibang iba talaga si Adrian at
nagpapasalamat ako na naging kaibigan ko
siya.
"Salamat, Adrian! Mag iingat ka rin palagi.
Salamat sa lahat," nakangiti kong sabi at
nagpaalam na ako ng tuluyan sa kanya.
Nasa kabilang building pa ang classroom ng
susunod ko na klase kaya kailangan ko talagang
magmadali. Habang naglalakad ako, may
nakasalubong akong isang babae sa may hallway.
Ang hula ko ay hindi siya estudyante rito dahil
hindi siya nakasuot ng ID at ang ikli rin ng
kanyang suot na damit.
Bakit siya pinapasok dito?
Hindi ko na sana ito papansinin pero
napatingin ito sa akin at kinausap niya ako.
"Hello, Miss? Pwede ba akong magtanong
sayo, malumay niyang sabi sa akin.
Ayoko naman na maging rude kaya tumango
ako at humarap sa kanya.
"Yes, ano 'yun?" sabi ko.
Muli siyang napangiti sa akin.
"Ah... pwede ko bang matanong kung saan
ang office ni Gabriel Nathan Generoso?
Nakapunta na ako sa university na ito dati, pero
hindi ko pa rin alam kung saan ang oftice ni
Gabriel eh."
Napakunot ang aking noo ng sabihin iyon ng
babaeng nasa aking harapan.
Bakit niya hinahanap si Gabriel?
Sino ba siya?
"Hindi niya kasi sinasagot ang tawag at text
ko. Baka mag meeting pa siya eh... kaya didiretso
na lang ako sa kanyang office, muli niyang
sabi.
Napatango naman ako habang nakatingin ng
diretso sa kanya.
Bago ko sagutin ang kanyang tanong,
tinanong ko muna kung sino siya.
"Ano po palang pangalan niyo? it you don't
mind me asking for your name..
Ngumiti siya sa akin
"Yes, sure! l'm Kate... Kate Hudson.
Natigilan ako at nagulat sa kanyang
sinabi.
Siya si Kate?
Kate Hudson.
Chapter 27💋

KATE Hudson....
Siya si Kate.
lyong babaeng katawag ni Gabriel at ang
rumored girlfriend niya. lyon ba talaga 'yun? Hindi
ko siya masyadong namumukhaan pero familiar
siya sa akin.
Kailangan kong tawagan si Alessandra. May
kailangan lang akong ipa imbestiga sa kanya at
alam kong matutulungan ako ng aking
pinsan.
Tinawagan ko na si Alessandra, pero hindi
niya sinasagot ang aking tawag. Buti na lang at
habang naglalakad ako dito sa labas ay nakita ko
ang kanyang bunsong kapatid na si Alexis. Ang
pinaka pasaway na Coleman.
"Alexis!" tawag kO sa kanya.
Napatingin naman siya sa akin at kinawayan
niya ako. Lumapit sa akin si Alexis at niyakap niya
ako.
"Ate Lucianna, ikaw pala! Totoo nga pala
talaga iyong sinabi ni Ate Alessandra na bumalik
ka sa pag-aaral mo sa kolehiyo. Hindi ka ba
tinatamad mag aral?" sabi ni Alexis habang
nakangisi.
Inirapan ko naman siya.
"lkaw, hindi ka ba tinatamad sa pabalik-balik
sa pag-aaral? Kailan ka kaya ga-graduate, Alexis?
tanong ko sa kanya pabalik.
Napasimangot naman siya at napa kamot sa
kanyang ulo.
"Si Ate Lucianna naman! Hindi ka naman
mabiro eh... joke lang naman. By the way, ano
nga pala ang kailangan mo, Ate?" iniba niya na
ang usapan.
Alam ko naman kasi kung ano ang dahilan
niya kung bakit siya pabalik-balik dito sa kolehiyo
at hindi pa rin siya guma-graduate ngayon. Hindi
ko lang alam kung bakit hindi ito nakikita ng
kanyang mga magulang at ng kanyang mga
kapatid, lalo na si Alessandra.
"Nasaan ang Ate Alessandra mo? Alam mo ba
kung nasaan siya ngayon? Hindi niya kasi
sinasagot ang tawag ko eh," tanong ko sa
kanya.
Muli siyang napakamot sa kanyang ulo at
nagkibit balikat.
"Nako! Wala akong alam, Ate eh. Pero sa
narinig ko kagabi sa away ni Mommy at Daddy,
strikto ang pagbabantay sa seguridad ni Ate
Alessandra ngayon dahil may mga death threats
itong nakuha galing sa huling mission niya. Siguro
ay nasa condo unit niya siya ngayon, pero bawal
ang mga bisita at kaya rin hindi mo siya ma
contact ay dahil pinagbabawal sa kanya ang
phone, or iba ang gamit niyang number, wika ni
Alexis.
Napabuntong-hininga naman ako at
nanghina sa kanyang sinabi.
"Sige, Alexis. Salamat sa pagsagot sa aking8
mga katanungan," sabi ko sa kanya at
nagpaalam.
"Okay, Ate Lu! Babye."
UMUWI na lang ako ng maaga sa aking condo
unit upang makapagbihis ako ng bagong damit.
Nang pumatak ang gabi ay pumunta ako sa bar
kung saan nagtatrabaho si Arthur. Siya lang din
kasi ang nakakausap ko tungkol sa problema
kong ito eh. Nahihiya naman akong ikwento sa
mga pinsan ko ang tungkol dito at pati na rin kay
Adrian.
"Mukhang malaki ang problema mo ngayon,
Ma'am Lucianna," sabi ni Arthur nang ibigay na
niya sa akin ang inorder ko na drink. Kinuha ko
naman ito sa kanya at agad na ininom.
Bumuntong-hininga ako bago magsalita at
sabihin sa kanya ang totooO.
"Sa tingin ko ay nakaharap ko na kanina ang
girlfriend ng ex-husband ko," mahina kong sabi at
muling napatingin kay Arthur.
Kumunot naman ang kanyang noo habang
nakatingin sa akin.
"Girlfriend? Girlfriend nung lalaking sumundo
sayo rito sa bar, Ma'am Lucianna?" tanong
niya.
Napakagat ako sa aking labi at tumango.
"Sigurado ka na ba talaga na girlfriend niya
ang tinutukoy mo? Kasi kung ano ang
magsasalita, iyong ex-husband mo ay may
feelings pa rin sayo, Ma'am Lucianna." seryosong
sabi ni Arthur.
Naramdaman ko naman ang pagkabog ng
aking dibdib sa kanyang sinabi. Umiwas ako ng
tingin at muli akong napainom sa akin alak na
inorder.
T-Talaga? Paano siya magkaka feelings sa
akin, eh nawalan nga siya ng alaala," mahina kong
sabi.
Ma'am Lucianna, kahit mawalan man ng
alaala ang isang tao, hindi magbabago ang
nararamdaman nito sa taong mahal niya.
Makalimot man siya, pero may kakaiba siyang
nararamdaman para sa taong mahal niya..
parang isang koneksyon."
Bumuntong-hininga naman ako at muling
napatingin kay Arthur at nginitian ko siya.
"Ewan ko ba, Arthur. Paano ko masasabi na
mahal niya ako kung ngayon ay sinasaktan na
niya ang damdamin ko? Duwag siya, Arthur,o
hindi kaya ay totoo ang hinala ko... na may
girlfriend na talaga siya. Kung meron nga, isa
siyang manloloko at kawawa ang girlfriend niya,"
seryoso kong sabi.
"Bakit niyo nasabi na kawawa ang girlfriend
niya, Ma am Lucianna?"
Ayan na naman ang tanong na napaka
obvious naman sa sagot.
Tinignan ko ng seryoso si Arthur at sinagot
ang kanyang tanong.
"May nangyari sa amin ng ex-husband ko,
Arthur. May nangyari sa amin noong gabing
sinundo niya ako rito sa bar," sabi ko sa kanya.
Napasinghap siya at napatakip sa kanyang
bibig na parang gulat na gulat. Napairap naman
ako sa naging reaksyon ni Arthur. Ang baklang 'to,
ang over acting!
"Ay, hala! Totoo, Ma'am Lucianna? Bakit
ngayon niyo lang na kwento ito sa akin? Akala ko
pa naman ay close na talaga tayong dalawa," sabi
ni Arthur at napanguso siya.
"Che! Bakit, kailangan ko ba talagang
ikwento sayo ang lahat?"
"Hindi naman po, Ma'am Lucianna. Pero mas
maganda po kasi kung updated din ako eh,
Bumuntong-hininga ako at
napailing iling
"Pero malhal mo, hindi niya pala 'yun
girlfriend, Ma'am Lucianna. Baka close friend lang
din niya 'yun, 'no. Hindi naman pwede na may
mangyari sa inyong dalawa tapos may girtfrientt
siya. Parang nag cheat na rin siya sa girlfriend niya
ganun.
Napaisip ako sa sinabi ni Arthur at
napatango.
Tama siya.
Kung may girlfriend nga si Gabriel, kawawa
ito. May nangyari sa amin ni Gabriel at may
special connection din kami sa isa't isa. Baka nga
ay ako na lang ang laging nasa isipan ni Gabriel eh
-ayokong mag assunme pero baka ganun din
diba? Hindi ako maalis sa isipan ni Gabriel.
Ayokong mag cheat siya sa kanyang girttiend
at ayokong maging kabit.
Ano 'yun? From wife to kabit? Real quick?
Ayoko nang ganun! Jusko naman.
"Bigyan mo na nga lang ako ng isa pang alak,
Arthur," utos ko sa kanya.
Tumango naman siya at mabilis na sinunod
ang aking utos.
Habang hinihintay ko ang aking alak, narinig
ko ang pagtunog ng aking phone kaya agad ko
itong kinuha sa aking sling bag. Binuksan ko ito at
may nakita akong isang message... galing kay
Gabriel.
Bakit naman siya mag me-message sa akin
aber? Ano ang kailangan niya? Diba ang sabi ko ay
tigilan na niya ako? Bakit ba ang kulit niya?!
Dahil na curious na rin ako sa kanyang
mensahe na pinadala sa akin ay binuksan ko na
ang kanyang text message.
Gabriel Nathan Generoso:
Where are you? Can we talk?
Natigilan ako sa naging text message ni
Gabriel sa akin ngayon ng mabasa ko ito, Bakit
naman niya gustong makipag-usap sa akin?
Bago pa ako makapag reply sa kanyang
mensahe sa akin ay muli ko na namang narinig
ang pagtunog ng aking phone at isa na naman
itong mensahe na galing pa rin sa kanya.
Please, Lucianna, let's talk.
Gabriel Nathan Generoso is Calling..
Nataranta ako ng biglang tumawag sa akin si
Gabriel. Pinatay ko ang aking phone at mabilis ko
itong itinago sa aking bag at tamang-tama lang
din ang pagbabalik ni Arthur kasama ang aking
inumin. Agad ko itong kinuha sa kanya at ininom
ng diretso.
Nakita ko naman ang pagtataka niya sa
kanyang mukha habang nakatingin siya sa akin
ngayon.
"Ma'am Lucianna, okay ka lang ba?" alalang
tanong sa akin ni Arthur.
Huminga naman ako ng malalim at tinignan
si Arthur at tumango.
"Y-Yes, Arthur. Okay na okay lang ako. Hmm,
kailangan ko na palang umalis. Paki total na lang
lahat ng na order ko," sabi ko sa kanya. Tumango
naman siya at agad na sinunod ang aking
utos.
Baka bigla akong puntahan ni Gabriel dito sa
bar at baka... baka may mangyari na namang
kakaiba. Kailangan ko na itong iwasan
kailangan ko siyang iwasan.
Ayoko munang maging marupok.
Kailangan ko munang malaman ang
katotohanan bago ko gawin ang mga dapat kong
gawin.
Kailangan ko munang malaman kung may
girltriend nga ba si Gabriel, o wala. Ayoko namang8
maging kabit kung ganun. Alam ko ang tama at
ang mali.
At alam ko kung kailan ako titigil.
Chapter 28💋

NAGMAMADALI akong makaalis sa bar kung
saan ako umiinom. Alam ko na pupuntahan ako
sa destinasyon na ito ni Gabriel dahil dito niya ako
nahanap noong sinundo niya ako at iyong gabi na
may nangyari sa aming dalawa.
Buti na lang at hindi na nagtanong ng kung
anu-ano si Arthur at nakaalis na ako ng mabilis.
Hindi pa naman ako lasing kaya matino pa akong
nakakapagdrive sa aking sasakyan pauwi sa aking
condo unit.
Kung gusto ko na talagang layuan si Gabriel,
dapat hindi ko na talaga ipinagpatuloy pa ang
aking pa8-aaral sa kolehiyo. Bakit hanggang
ngayon ay pumapasok pa ako? Oh my Gosh!
Kailangan ko na talagang itigilitong kahibangan
ko at bumalik na ako sa aking dating buhay... ang
buhay ko noong nawala na ng tuluyan sa akin si
Gabriel. Kailangan kong tanggapin na wala na
talaga siya, na wala na akong babalikan.
Mag focus na lang ako sa aking sarili at kumg
ano ang meron ako ngayon.
Tama.. Tama na ang kahahabol sa kanya,
Lucianna.
Nang makarating na ako sa loob ng aking
condo unit ay matamlay akong naglalakad
ngayon papunta sa aking kwarto at agad na
dumiretso sa shower room upang makaligo.
Natagalan ako sa aking pagligo dahil gusto ko
pang magbabad sa tubig. Nang matapos na ako
sa pagligo ay lumabas na ako sa shower room at
naglalakad na ngayon papunta sa aking closet
upang makakuha ng damit na susuotin. Peroo
natigil ako sa aking paglalakad ng makarinig ako
ng sunod-sunod na pagtunog sa doorbell ng aking
pintuan dito sa aking condo unit.
Sino naman ang bibisita sa akin ng ganitong
oras? 10 PM na!
Wala namang ibang nakakaalam ng aking
condo unit kundi ang pamilya ko at wala nang iba.
Imposible na si Gabriel itong nasa labas ng akihg
unit dahil hindi niya naman alam kung saan ang
condo unit ko eh.
Napagpasyahan ko na pagbuksan ko muna
ang tao na nasa labas ng aking unit bago ako
makapagsuot ng damit. Nakasuot naman ako ng
bathrobe at hindi naman ito revilling.
"Sandali lang!" sigaw ko kahit hindi ako
naririnig sa labas nang tumunog na naman ang
doorbell. Nakakainis! Nagmamadali ba ang taong
nasa labas? Paparating na nga ako eh. Excited
much?
Bago ko buksan ang pinto ay huminga na
muna ako ng malalim upang pakalmahin ang
aking sarili. Nang kumalma na ako ay unti-unti ko
ng binuksan ang pinto at nagsalita rin ako
"Ano ba? Sino bang tanga ang pupumte nito g
-G-Gabriel? nanlaki ang aking mga mata at
napaawang sa aking labi ng makita ko kung simo
ang nasa labas ng aking condo unit ngayon at
kung sino ang kanina pa nag do-doorbell sa aldrg
pintuan.
Anong ginagawa niya ritoi Paano niya
nalaman ang lugar ko? Sino ang kasabuat miya sa
mga pinsan at sa pamilya ko?
"A-Anong ginagawa mo rito" nauutal kongg
tanong habang nakatingin sa kanya
Seryoso rin ang kanyang tingin sa akin
ngayon. Para akong may malaking kasalanan sa
kanyang tingin sa akin ngayon kahit wala naman
Isasara ko na sana ang pinto ng mabils niyang
maipasok ang kanyang legs at ang buo niyang
katawan... nasa loob na siya ng aking unit
Pinanlakihan ko siya ng aking mga mata at
itinulak ko siya palabas pero mas malakas siya sa
akin.
"Gabriel, lumabas ka! Hindi pa kita pinapasok
dito sa loob!" galit kong sabi sa kanya.
"Lucianna, please, mag usap muna tayo!"
sabi niya at hinawakan ang magkabila kong
balikat at tuluyan niya akong itinulak papasokàt
isinandal niya ako sa may pader.
Kusang nagsara ang pinto at na locked ito
kaya nandito na rin sa loob si Gabriel at hindi ko
man lang siya napalabas. Nakakainis talaga!
Tinignan ko siya ng masar
"Ano pa ba ang gusto mong pag-usapan
natin, Gabriel? Wala na tayong dapat pang
pag-usapan. Tapos na ako... tapos na ako sa
paghahabol sayo, Sir Gabriel. Suko na ako. So
please, tigilan mo na rin ako," seryoso kong sabi
Bahagyang napayuko si Gabriel at isinandal
niya ang kanyang magkabilang palad sa pader at
kinulong niya ako gamit ng kanyang mga braso
kaya hindi na ako makaalis ngayon. Matagal
siyang hindi nakakapagsalita. Para siyang may
malalim na iniisip ngayon at kung ano ang dapat
niyang sabihin sa akin.
Nang hindi pa rin makapagsalita si Gabriel ay
muli akong nagsalita.
"Gabriel, hindi ka ba naaawa sa girfriend
mo? tanong ko sa kanya.
Nag angat siya ng tingin sa akin at kumunot
ang kanyang noo.
"Girlfriend? Sino ang girlfriend ang tinutukoy
mo, Lucianna? tanong ni Gabriel sa akin na para
bang naguguluhan.
Hindi ko mapigilan na mapairap at
makaramdam ng konting inis sa naging tanong ni
Gabriel sa akin ngayon.
"Wow! At ngayon ay nagkukunwari kang
walang alam ngayon?1" inis kong sabi sa
kanya.
Napa iling siya at hinawakan niya ang aking
braso. Tinignan ko ang kamay niyang nakahawak
sa aking braso at agad ko naman itong inalis at
tinignan siya ng masama.
"Lucianna, wala akong alam sa mga
pinagsasabi mo ngayon," seryosong sabi ni
Ginamit ko ang lahat ng aking lakas upang
maitulak ko siya palayo sa akin.
"Walang kaalam-alam? Gabriel, mahal kita
pero hindi ako tanga. Please lang, kung may
girlfriend ka na pala ay 'wag mo na akong
guluhin! lyong nangyari sa ating dalawa...
kalimutan mo na 'yun. Ayokong masaktan ang
girlfriend mo. Ayokong makasira ako ng relasyon
ng iba. Kaya please, umalis ka na at 'wag mo na
akong guluhin pa, seryoso kong sabi
hinawakan ko ang kanyang braso upang
masamahan ko siya palabas sa aking condo unit.
Pero bago ko pa ito magawa ay nahawakan na ni
Gabriel ang aking bewang at idinikit niya ako sa
kanya kaya nanlaki ang aking mga mata ngayon
sa gulat.
"G-Gabriel!"
Matalim ang kanyang tingin sa akin at
bahagyang namumula ang kanyang mukha.
"Who said that I have a girlfriend? Wala akong
girlfriend, Lucianna Lei Coleman. Sa tingin mo ay
gagawin ko 'to ngayon kung meron akong
girlfriend? Sa tingin mo ay pupuntahan kita dito
sa condo unit mo kung may girlfriend ako? No,
Lucianna. Kung may girlfriend man ako ay kahit
pagsulyap ko sayo ay hindi ko gagawin," seryoso
at madiin na sabi ni Gabriel habang nakatingin
siya sa aking mga mata ngayon.
napalunok sa aking laway. Hindi ko magawang
makapagsalita ulit dahil sa naging posisyon
namin ngayon ni Gabriel at sa sobrang lapit ng
aming mga mukha ngayon sa isa't isa.
Inangat niya ang kanyang isang kanmay at
hinaplos niya ang aking pisngi.
"Lucianna, may sasabihin ako sayo.
Para akong tinakasan ng hininga sa muling
sinabi ni Gabriel sa akin at ang lakas na rin ng
pagtibok ng aking puso ngayon sa kaba sa
susunod niyang sasabihin.
Namumungay na ang kanyang mga mata
habang nakatingin sa akin ngayon.
A-Anong sasabihin mo sa akin?" mahina at
kinakabahan ko na sabi.
Unti-unting inilapit ni Gabriel ang kanyang
mukha sa aking mukha kaya napapikit ako sa
aking mga mata at hinintay ang kanyang susunod
na gagawin. Naramdaman ko ang kanyang
hininga sa may tainga ko at naramdaman ko rin
ang pagdampi ng kanyang labi sa likod ng aking
tainga at bumulong siya na ikinagulat at ikinatigil
ng buo kong pagkatao.
"Lucianna, I think| like you. I like you so
much,"
Chapter 29💋

RISK.
"W-WHAT?" nauutal kong tanong kay
Gabriel.
Totoo ba tong narinig ko galing sa kanya, o
namali lang ako ng dinig? Oh my Gosh!
Nag angat siya ng tingin sa akin at hinaplos
niya ang aking pisngi at nginitian niya ako.
"Lucianna, gusto kita. Hindi ko alam kung
paano... kailan ko ito nararamdaman. Pero totoo,
may nararamdaman akO sayo. I want to know
more about you. I want to be with you. So please,
wag mong sabihin sa akin na layuan na kita dahil
hindi ko kayang gawin iyon," malumanay na sabi
ni Gabriel habang nakatingin siya sa aking mga
mata.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na maging
emosyonal at tuluyan na talaga akong napaluha
dahil sa pag amin ni Gabriel sa kanyang
nararamdaman para sa akin.
"Shh, don't cry, sabi niya at pinunasan ang
luhang pumatak sa aking mga mata at niyakap
niya ako.
Niyakap ko pabalik si Gabriel at sumiksik ako
sa kanyang malapad na dibdib at doon ako
umiyak ng tahimik. Lihim akong napangiti dahil
natutuwa ako sa aking nalaman ngayon galing sa
kanya. Sa wakas, nasabi na rin ni Gabriel ang
totoo. Hindi man niya nasabi sa akin na mahal
niya ako, gusto niya naman ako. Siguro ay
nagdadalawang isip pa lang siya at nag iingat pa
lang kaya l like you lang ang kanyang sinabi sa
akin at hindi I love you.
Hindi naman ako nagmamadali.
Makakapaghintay ako kung kailan siya maging
ready. Nakapaghintay nga ako ng limang taon sa
kanya diba? Ngayon pa kaya na gusto na ako ng
bagong Gabriel? Hindi ako susuko -final na ang
desisyon ko.
"Gabriel," nag angat ako ng tingin sa kanyá at
hinawakan ko ang kanyang pisngi.
Tinignan niya naman ako at nginitian.
Ngumiti rin ako sa kanya pabalik at nagsalita.
"Gabriel, totoo ba 'to? Hindi ba ako
nananaginip? Hindi mo ba ako pina-prank?
Gabriel, alam mo naman na mahal na mahal kita
"Lucianna," hinawakan niya ang magkabila
kong pisngi at ipinantay niya ang kanyang mukha
sa aking mukha at nagkakatitigan na kaming
dalawa ngayon ni Gabriel. "Totoo lahat ng ito...
lahat ng sinabi ko sayo ngayon ay pawang
katotohanan lang" wika ni Gabriel at hinalikan
niya ako sa aking labi.
Mabilis akong napapikit sa aking mga mata at
kumapit ako sa kanyang batok at hinalikan ko
siya pabalik. Naramdaman ko na inalis ni Gabriel
ang pagkakatali sa aking bathrobe at inalis niya
ito sa akin. Wala akong suot na kahit anong
panloob kaya agad na bumungad sa kanyang
harapan ang hubad ko na katawan.
Tinignan ni Gabriel ang buo kong katawan
mula ulo hanggang paa. Ngumiti siya sa akin at
muli niya akong hinalikan.
Tuluyan na akong nag paubaya kay Gabriel
dahil alam ko naman na hindi niya ako
pababayaan. Sinabi na niya sa akin na ayaw
niyang malayo sa akin... na gusto niya pa ako na
makilala ng lubusan. Ibibigay ko sa kanya kung
ano ang kanyang gusto. Ibibigay ko ito sa kanya
dahil mahal ko siya.
Binuhat ako ni Gabriel at dinala niya ako sa
may dining room at inupo niya ako sa ibabaw ng
dining table. Binuka ni Gabriel ang aking mga hita
at hinawakan niya ang kaselanan.
"Ahhh! G-Gabriel...." napakagat ako sa aking
labi at napaliyad nang nararamdaman ko ang
kanyang paghaplos sa aking basang gitna.
Nagkatinginan kaming dalawa bago siya
bumaba at pumantay sa aking gitna. Napatingåla
ako at napahawak sa kanyang buhok nang
tuluyan na siyang magsimulang baliwin ako.
Naramdaman ko na ang dila ni Gabriel na nilalaro
ang aking basang gitna at ang kanyang
mapaglarong mga daliri.
"Ohhh! G-Gabriel..Ahhh! Uhmmm!"
Isinampay ko ang aking mga binti sa kanyang
balikat at mas lalo ko pa siyang idinikit sa aking
kaselanan. Masyado na akong nababaliw at
nalulunod ngayon sa ginagawa sa akin ni Gabriel.
I can't stop myself. I want him. I want him so
badly.
"Do you like it? Hmm.... tanong ni Gabriel
habang ginalaw-galaw niya ngayon ang
mapaglaro niyang dila sa aking gitna habang
nakatingin siya sa akin.
Nanghihina naman akong sunod-sunod na
napatango.
"Y-Yes, Gabriel... Oh my Gosh! Faster."
napalilyad ako at gumiling-giling na rin dito sa
aking kinauupuan sa itaas ng lamesa.
Sana hindi masira itong table ko sa ginagawa
namin ni Gabriel. Matibay naman ito kaya may
tiwala ako... 'wag lang masyadong wild si Gabriel
dahil baka hindi kayanin ng table ko.
Napakapit ako sa edge ng table ng mahigpit
at sa buhok ni Gabriel nang unti-unti ko ng
nararamdaman ang aking pagsabog.
"Ahhh! G-Gabriel-f-ck!"
"Oh, Lucianna! You're so sweet...." hinihingal
na sabi ni Gabriel at hinila niya ang aking mga hita
palapit sa kanya at inabot niya ang aking labi
upang mahalikan niya ako.
Napangiti ako at napaupo sa may table at
hinalikan ko siya pabalik. Hinubad ko na rin ang
kanyang damit at tinulungan niya ako na gawin
ito.
Nang tuluyan ng mahubad ni Gabriel ang
kanyang mga saplot sa katawan at pareho na
kaming dalawa na hubo't hubad ay
nagkakatitigan kaming dalawa. Hinawakan ko
ang kanyang pisngi at hinaplos ko ang kanyang
mukha.
"Gabriel, please, 'wag mo na akong
ipagtabuyan," mahina kong sabi habangg
Umigting ang kanyang panga at umiling
siya.
"Hindi ko na ulit gagawin ang pagkakamali
na iyon, Lucianna. Hindi ko kayang mawala ka sa
akin," mahinang sabi ni Gabriel at hinalikan niya
ang aking noo.
Bahagya akong napapikit sa aking mga mata
at kasabay nito ang pagtulo ng aking luha. Muli
akong nagmulat sa aking mga mata at nginitian
ko si Gabriel.
"Mahal kita, Gabriel," pag amin ko ulit sa
tunay kong nararamdaman para sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking
pisngi.
"Thank you for loving me, Lucianna. Please
wait for me.."
Napatango ako sa sinabi ni Gabriel at muli ko
siyang hinalikan sa kanyang labi.
"Magaling ako sa paghihintay, Gabriel.
Hihintayin kita..."
Tuluyan na akong hiniga ni Gabriel sa table at
pumuwesto na rin siya.
"H-Hindi ba masisira itong lamesa ko?
kinakabahan kong tanong sa kanya.
Ngumiti naman siya at hinaplos ang aking
pisngi.
"Maging maingat na lang tayo, Lucianna,
sabi ni Gabriel at hinalikan na niya ako ulit sa
aking labi at tuluyan na niya akong inangkin ng
buo.
Ang sinabi niya kanina na maging maingat
lang kami ay hindi natuloy, muntik ng masira angB
lamesa ko kaya lumipat na kaming dalawa sa
kama at doon ipinagpatuloy ang aming
ginagawva.
Wala na talagang atrasan ito.
Chapter 30💋

MAY nangyari na naman sa amin ni Gabriel. At
ngayon, inamin na niya ang tunay niyang
nararamdaman sa akin. Ngayon ay nakahiga pa
rin ako dito sa aking kama...at katabi ko si
Gabriel na mahimbing na natutulog habang
nakapulupot ang kanyang braso sa aking
beywang. Kanina pa ako nagising sa aking
pagtulog pero hindi muna ako umalis dahil
ayokong magising si Gabriel sa mahimbing niyang
pagtulog at humihilik pa talaga siya ngayon.
Pinagmamasdan ko ngayon si Gabriel
habang mahimbing siyang natutulog. Hindi siya
nakakasawang tingnan. Ang tangos ng kanyang
ilong, ang kinis ng kanyang balat... wala siyang ni
anumang pimple sa mukha-ang kinis! Tapos ang
haba pa ng kanyang pilik-mata, ang ganda ng
kanyanglabi... ang lambot at ang sarap
halikan.
Hinaplos ko ang pisngi ni Gabriel at bahagya
ko rin na nilaro-laro ang kanyang buhok gamit
ang aking kamay.
Unti-unti nang nagigising si Gabriel kaya
itinigil ko muna ang aking ginagawa at hinintayy
siya na magising. Minulat niya ang kanyang mga
mata at sinalubong ko rin siya ng isang matamis
na ngiti at malambing na halik sa labi.
"Good morning, my love," bati ko sa kanya at
muli siyang hinaplos sa kanyang pisngi.
Napakusot siya sa kanyang mga mata at
nginitian niya ako.
"Good morning, Lucianna. What time is
it?
Napatingin naman ako sa orasan sa may
dingding at sinagot ko ang tanong ni Gabriel.
"Hmm, it's 10 AM, Sir Gabriel. Don't worry,
sabado naman ngayon kaya wala kang trabaho,
nakangiti kong sabi sa kanya at muli ko siyang
niyakap habang pareho pa rin kami na
nakahiga.
Isiniksik naman ni Gabriel ang kanyang
mukha sa aking leeg at mas lalong hinigpitan ang
pagyakap niya sa akin.
"Let's stay like this for a while, Lucianna,"
mahinang sabi ni Gabriel.
Napangiti naman ako sa kanyang sinabi at
tumango.
"Okay, Gabriel. Dito na muna tayong
dalawa."
Wala akong ni anumang nararamdaman na
kaba at takot ngayon na iwan ako ni Gabriel, oo
hindi naman ay magbago ang kanyang isipan at
iwasan na naman niya ako. Ngayon ay iba na...
alam ko na iba na ito ngayon at ito na ang simula
ng aming bagong pagmamahalan.
Tutulungan ko si Gabriel na mahalin niya ako
pabalik. Kung magtatanong man siya tungkol sa
nakaraan naming dalawa, hindi ako
magsisinungaling... sasabihin ko sa kanya ang
totoo, pero mag iingat pa rin ako dahil ayokong
mapahamak siya. Baka kung bigla kong sabihin sa
kanya ang lahat ay sumakit na naman ang
kanyang ulo at mawalan na naman siya ng malay.
Ayokong magalit sa akin si Tita Gabriella at isisi na
naman niya sa akin ang lahat.
Makalipas ang ilang minuto ay bumangon na
rin kaming dalawa ni Gabriel at sabay rin kami sa
aming pagligo. Habang sabay kami sa pagligo ni
Gabriel ay hindi ko maiwasan na maalala ang
buhay ko noong mag asawa kaming dalawa.
Sabay rin kami sa aming pagligo, siya ang lagi
kong nakikita pagkagising ko sa umaga, kasama
ko siya sa iisang bahay, at marami pang iba.
I missed him...
Miss na miss ko ang asawa ko.
"Saan mo pala nalaman na nandito ako
ngayon sa condo unit ko, Gabriel?" tanong ko sa
kanya.
Tapos na kaming maligong dalawa at ngayon
ay nandito kami ni Gabriel sa may kusina ng aking
unit, Kasalukuyan siyang nagluluto ngayon para
sa aming breakfast. Nag volunteer kasi si Gabriel
na siya na raw ang magluluto at pinagbigyan ko
naman siya sa kanyang kagustuhan kaya ngayon
ay nakaupo lang dito sa may bar stool habang
pinagmamasdan siya sa kanyang ginagawa.
Napasulyap sa akin si Gabriel at sinagot niya
ang aking tanong.
"From your brother," maikli niyang sagot sa
aking tanong
Kumunot naman ang aking noo sa naging
sagot ni Gabriel sa aking tanong. From my
brother? But I have two brothers! Sino sa
dalawang 'yun? Kay Kuya Matthias? Or kay
Alaric?
"Saan mo pala nalaman na nandito ako
ngayon sa condo unit ko, Gabriel? tanong ko sa
kanya.
Tapos na kaming maligong dalawa at ngayon
ay nandito kami ni Gabriel sa may kusina ng aking
unit, Kasalukuyan siyang nagluluto ngayon para
sa aming breaktast. Nag volunteer kasi si Gabriel
na siya na raw ang magluluto at pinagbigyan ko
naman siya sa kanyang kagustuhan kaya ngayon
ay nakaupo lang dito sa may bar stool habang
pinagmamasdan siya sa kanyang ginagawa.
Napasulyap sa akin si Gabriel at sinagot niya
ang aking tanong
"From your brother," maikli niyang sagot sa
aking tanong.
Kumunot naman ang aking noo sa naging
sagot ni Gabriel sa aking tanong. From my
brother? ButI have two brothers! Sino sa
dalawang 'yun? Kay Kuya Matthias? Or kay
Alaric?
"Gabriel, pinapahirapan mo pa talaga ako!
Alam mo naman na dalawa ang kapatid ko eh,"
nakasimangot kong sabi sa kanya.
Muli siyang napatingin sa akin at tumawa
siya. Pinagtawanan pa talaga ako ng lalaking"
to!
"Sorry, Lucianna. Si Ric, sa bunso mo na
kapatid ako nagpatulong," nakangiting sabi ni
Gabriel.
Napatango naman ako sa sinabi ni Gabriel."
Oh... really? Close kayong dalawa? muli kong
tanong
For sure ay nakaramdam ng tuwa ang kapatid
ko ng pumunta sa kanya si Gabriel at
nakipag-usap. He's my brother's favorite. Close
sila sa isa't isa noon kaya ng mawalan ng alaala si
Gabriel at maaksidente siya ay labis din na
nasaktan ang kapatid ko na si Alaric.
Umiling siya at nagsalita. "Not really. Buti
have his contact number. I was desperate to tind
you yesterday, so I asked your brother where thee
hell are you, but he didn't know where is the exact
location you were, so he gave me your condo unit
address instead. Buti na lang at nandito ka talaga,
wika ni Gabriel at humarap siya sa akin at inihain
na niya ang kanyang inilutong adobon8
manok.
"The food is serve, Ma am, nakangiting sabi
ni Gabriel habang pinakita niya sa akin ang
kanyang inilutong ulam para sa amin.
Napangiti naman ako at hinila ko siya palapit
sa akin at hinalikan ko siya sa kanyang labi.
"Thank you for all of this, Gabriel,"
pasasalamat ko.
Kinindatan niya naman ako at umupo na rin
siya sa kanyang silya.
"'m happy to serve you, Lucianna,
nakangiting sabi ni Gabriel at nilagyan na niya ng
kanin ang aking pinggan at nagsimula na kaming
kumaing dalawa dito sa hapag kainan.
Habang kumakain kami ngayon ni Gabriel ay
hindi ko mapigilan na mapa sulyap sa kanya
palagi. Nakikita kong napapatingin din sa akin si
Gabriel at kapag nagkasalubong ang aming tingin
ay ngini-ngitian namin ang isa't isa. Para kaming
mga teenagers na may crush sa isa't isa at
nahihiya na umamin ng tunay na nararamdaman.
Pasulyap-sulyap lang kay crush kung ganun.
Oh my Gosh... ganito pala ang feeling? Para
akong bumalik sa pagiging high school
student.
Nang matapos kaming kumain sa aming
breakfast ay ako na rin ang nag volunteer na mag
ligpit ng aming mga pinagkainan at pati na rin sa
paghuhugas. Hindi na nakipag matigasan sa akin
si Gabriel dahil siya na ang nag luto kanina kaya
ako na ang maghuhugas ngayon.
Kagaya ng ginawa ko kanina, Si Gabriel na
naman ang nakaupo ngayon habang
pinagmamasdan ako sa aking paghuhugas.
"Hindi mo na talaga itutuloy ang subject mo
sa akin, Lucianna?" tanong ni Gabriel sa akin.
Napasulyap naman ako sa kanya habang
patuloy ako sa pagsasabon ng mga pinggan.
"Bakit, gusto mo bang bumalik ako sa klase
mo?" tanong ko pabalik sa kanya.
Tinignan ko ang kanyang reaksyon at nakita
ko ang bahagya niyang pagnguso at tumango
siya.
"Hmm, yes? I miss my favorite student, Miss
Coleman," husky na sabi ni Gabriel habang
Mabilis naman akong umiwas ng tingin sa
kanya at ipinagpatuloy ang aking
paghuhugas.
"Sino ba ang favorite student mo?" tanong ko
muli sa kanya. Alam ko naman ang sagot, pero
gusto ko pa rin na marinig galing sa kanya.
Narinig ko ang tunog ng silya at nakita kong
tumayo si Gabriel at humakbang siya palapit sa
akin. Niyakap niya ako mula sa aking likuran kaya
bahagya akong nagulat at naitaas ko ang aking
mga kamay na may mga bula pa ngayon.
"Gabriel, basa ang mga kamay ko! Lumayo ka
nga sa akin," utos ko sa kanya.
Hindi siya nakinig sa aking sinabi at mas lalo
niya pang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin at
isinandal niya ang kanyang ulo sa aking balikat at
tinignan niya ako.
"Hmm, hindi pa ba obvious kung sino ang
favorite kong student, Miss Coleman?"
mapang-akit na sabi ni Gabriel.
ako sa kanya.
"Ako ba? Palagi mo nga akong pinapagalitan
at tinatawag eh upang pahiyain eh,
nakasimangot kong sabi.
Mahina siyang tumawa at hinalikan niya ang
aking pisngi.
"Sorry na... ikaw kasi eh."
"Anong ako kasi?l" bahagyang napalakas ang
aking boses ng sabihin ko iyon.
Ngumiti siya at mahinang kinurot ang aking
pisngi. "Ang ganda mo kasi. Hindi ako makapag
focus sa trabaho ko lalo na't nasa harapan ka pa
nakaupo. But yes, you were my favorite student,
Lucianna. So please, come back. Para akong
nanghihina kung hindi kita makita sa klase ko.
Hindi ko mapigilan na kiligin sa sinabi ni
Gabriel.
Naghugas na muna ako ng aking mga kamay
na puno ng bula at pinunasan bago humarap kay
Gabriel at kumapit sa kanyang batok.
"Sir Gabriel, ganyan na ba talaga ako ka
espesyal sayo para puntahan mo pa talaga ako
rito upang bumalik lang ako sa iyong klase?
mapaglaro kong tanong.
Bumuntong-hininga siya at seryoso akong
tingnan.
"More than what you think, Lucianna."
Napalunok ako sa aking laway sa kanyang
sinabi at naramdaman ko ang malakas na
pagkabog ng aking dibdib. Muli akong napangiti
kay Gabriel at tumango ako sa kanya.
"Okay, Sir Gabriel. Basta 'wag mo akong
ibagsak ah?"
Mahina siyang tumawa at hinalikan ang aking
noo.
"Hinding-hindi ko gagawin 'yun sa favorite
student ko, Miss Coleman."
Napa hagikhik naman ako sa kanyang sinabi
lalo na ng buhatin ako ni Gabriel at pinaupo niya
ako dito sa may lababo. Dahil hindi pa ako
natatapos sa paghuhugas, nabasa na rin ang pwet
ko.
"Gabriel, hindi pa ako tapos sa trabaho ko!
Baka mabasag itong mga baso sa tabi ko," sabi ko
sa kanya.
Ngumisi siya at hinalikan ako sa aking
labi.
"Mag iingat na lang tayo, Lucianna.
Mahina akong napatawa at hinalikan ko
pabalik si Gabriel at nagpaubaya na naman ako sa
kanya.
Chapter 31💋

"AKALA ko ba ay mag da-drop ka na sa
subject ni Prof Gabriel, Lucianna? Bakit pumasok
ka ngayon sa klase niya?" nagtatakang tanongni
Adrian ng makita niya akong pumasok sa loob ng
classroom kung nasaan ang klase ni Gabriel.
Nakita ko rin ang pagtataka sa mga mukha ng
iba kong mga kaklase. Alam ko na gustong-gusto
na nilang lumapit sa akin at tanungin ako nang
kung anu-ano pero tinaasan ko na sila ng aking
kilay upang sabihin na ayaw ko ng makulit at mga
katanungan. Si Adrian lang ang binibigyan ko ng
permiso na magtanong sa akin ngayon dahil siya
lang ang itinuturing ko na kaibigan.
"Hmm, well, people's change, Adrian," sagot
ko sa kanyang tanong at nginitian siya.
Dahil masyadong demanding si Sir Gabriel, sa
harapan talaga ako ng pumwesto ngayon kagaya
ng upuan ko noon para madali akong makita ni
Gabriel at sa kanya lang ang aking tingin palagi.
Bago ako bumalik dito sa kanyang klase ay
marami pa akong mga kondisyon kay Gabriel
kagaya ng..
"Gusto mo talaga akong bumalik sa klase
mo?" muli kong tanong kay Gabriel nang matapos
naming maglaro sa may lababo kanina. Ngayon
ay nandito kami sa may living room ay nakaupo
kami sa may couch habang nanonood ng palabas
sa TV. Pero wala naman kaming pakialam sa
palabas sa TV ngayon dahil naglalandian lang
kaming dalawa ni Gabriel.
Bumuntong-hininga siya at napairap. "Of
course, Lucianna. Paulit-ulit? Sinabi ko na 'yan sa
iyo kanina," inis niyang sabi.
Mahina naman akong napatawa habang
pinagmamasdan ang naging reaksyon niya.
"Hmm, may mga kondisyon muna ako bago
ako babalik sa klase mo, sabi ko sa kanya.
Nagsalubong ang kanyang kilay at napatingin
siya sa akin.
"Akala ko ba ay pumayag ka na? Bakit may
kondisyon ka pang nalalaman diyan,"
naguguluhan niyang sabi.
Nagkibit Balikat ako at nagsalita. "Hmm,
naisip ko lang na mahihirapan ako sa klase mo eh
kaya kailangan mo munang pumayag sa mga
kondisyon ko."
Mabilis siyang tumango at pumayag sa aking
gusto kahit hindi ko pa sinasabi kung ano ang
mga kondisyon ko.
"Fine. Whatever you want, Lucianna, seryoso
niyang sabi.
"Pero hindi mo pa nga naririnig ang mga
kondisyon ko eh!" nakasimangot kong sabi.
Napataas siya sa kanyang kilay habang
nakatingin pa rin sa akin. "Papayag pa rin naman
ako. Magiging choosy pa ba ako, Lucianna? Ang
gusto ko lang naman ay ang makita ka ulit sa
klase ko at makita ko ulit ang aking favorite
student," seryosong sabi ni Gabriel.
Napanguso ako upang itago ang aking ngiti
sa kanyang sinabi ngayon dahil kinikilig ako. Ano
ba 'yan! Kahit na alam ko naman na hindi
nambobola si Gabriel ngayon dahil seryoso siya
ay nakakakilig talaga ang mga sinasabi niya sa
akin. Ganito siguro talaga kapag mahal mo ang
isang tao. Kinikilig ka na lang talaga kahit hindi
magsalita ang mahal mo, kahit magkatitigan lang
kayong dalawa.
Muli ko siyang tinignan at nagsalita. "Gabriel
naman eh! Makinig ka kasi muna sa akin," inis
kong sabi habang naka nguso pa rin.
Bumuntong-hininga siya at tumango.
"Okay, fine. What are your conditions
then?"
Umayos ako sa aking pag upo habang
nakaharap sa kanya at seryoso ko siyang tinignan
at nagsalita.
"Una, bawal mo akong tawagin sa recitations
"Lucianna, it's unfair to the whole class!"
Ayan na. . sabi ko na nga ba ay kokontra siya
eh!
Inirapan ko siya at humalukipkip ako. "Akala
ko ba ay papayag ka sa mga kondisyon ko?!"
Bahagya siyang napatingala at huminga ng
malalim bago siya tumingin sa akin ulit at sagutin
ang aking sinabi.
"Yes, pero hindi ang bagay na yan, Lucianna.
Paano kita bibigyan ng grade kung wala kang
recitations?"
"Hindi mo naman ako eh babagsak diba?!
"Yes, pero
"Papayag ka sa una kong kondisyon, o mag
da-drop ako?!"
Natigil si Gabriel sa kanyang pagsasalita at
napatitig siya sa akin. Napahilot siya sa kanyang
sentido at bahagya siyang yumuko na para bang
nag iisip. Makalipas ang ilang minuto ay muli
siyang nag angat ng tingin sa akin at
nagsalita.
"Fine! Papayag na ako sa una mong
kondisyon," sabi niya.
Napangiti naman ako at tumango.
"Okay, very good. Ang pangalawa kong
kondisyon ay"
"May pangalawa pa?
Matalim ko siyang tinignan. "Patapusin mo
ako sa aking pagsasalita!"
He groaned and nodded.
Ipinagpatuloy ko na ang aking sasabihin. "
Ahem! Okay... so, ang sunod na kondisyon naman
ay dapat hindi mo na ako pinapahiya sa klase,"
sabi ko sa kanya.
Kumunot naman ang kanyang noo. "Hindi
kita pinapahiya, Lucianna," seryoso niyang
sabi.
Tinaasan ko siya ng kilay. "Oo kaya! Lalo na
nung may mali ako sa mga plates ko. Kailangah
talaga na malaman ng mga kaklase ko na mali
ang ginawa ko? Pagpapahiya 'yun, Gabriel"
Muli siyang napahilot sa kanyang sentido at
wala siyang nagawa kundi ang tumango at
pumayag sa aking sinabi.
"Fine, whatever!" sabi niya at napairap.
Ngumiti naman ako at muling nagsalita. "At
ang pangatlo at ang panghuli ay hindi mo dapat
ako rina-rush sa mga plates ko sa paggawa. Dapat
binibigyan mo ako ng extension sa mga projects
ko," sabi ko sa kanya habang nakataas sa aking
kilay.
Seryoso siyang nakatingin sa akin ngayon at
hindi siya nagsasalita. Nakaramdam ako ng
konting kaba-pero konti lang naman.
Nakipaglabanan ako ng titigan kay Gabriel
ngayon. Akala niya ay magpapatalo ako?
Hindi.
Habang tumatagal ay unti-unting naningkit
ang mga mata ni Gabriel at umangat din ang gilid
ng kanyang labi hanggang sa hindi na niya
napigilan ang kanyang sarili at napatawa na siya.
Lumapit ako kay Gabriel at sumandal ako sa
kanyang malapat na dibdib at tumingala ako sa
kanya.
"Payag ka na sa mga kondisyon ko, Sir
Gabriel?"
Bumuntong-hininga siya at tiningnan ako at
walang magawa kundi ang tumango.
"Pasalamat ka na ikaw ang favorite student
ko."
Ngumiti ako at hinalikan ko siya sa kanyang
labi.
"Thank you dahil ako ang favorite student
mo!"
NANG dahil sa pagpayag ni Gabriel sa mga
kondisyon ko, bumalik na ako sa pagpasok dito sa
subject niya.
"Talaga? Sure ka na ba talaga diyan,
Lucianna? Akala ko pa naman ay boring ang
subject ni Prof Gabriel?" muling tanong ni Adrian
sa akin.
Kausap ko pa pala siya...
Muli akong napatingin kay Adrian at nginitian
ko siya.
"People's change nga, Adrian. Naisip ko na
sayang ang binayad ko na tuition kaya
ipagpapatuloy ko na lang ang subject na ito," sabi
ko sa kanya at kinindatan siya.
Hindi na ulit nakakapagsalita si Adrian dahil
pumasok na si Gabriel. Agad na nagkasalubong
ang aming mga tingin at nginitian ko kaagad siya
at kinindatan. Mabilis na umiwas ng tingin sa akin
si Gabriel at seryoso pa rin ang ekspresyon niya sa
mukha na para bang handa na siyang magpahiya
ng estudyante.
"Okay, class, I want you all to listen to my
discussion today! Dahil kung hindi? Kayo ang
papalit sa akin dito sa harapan at ipagpatuloy
kung ano ang sinimulan ko sa discussion,"
masungit na sabi ni Gabriel.
"Yes, Sir!" sabay naming sagot ng aking mga
kaklase.
Hmm, makikita ko na namang mag sungit si
Gabriel, pero pag kami lang namang dalawa ay
sobrang landi.
Oh, God! Ang hot talaga ni Gabriel kahit
saang anggulo.
Ang hot ng professor ko.
Chapter 32💋

SINUNOD ni Gabriel ang lahat ng
kondisyon ko sa kanya. Hindi niya ako tinawag
for recitations, hindi niya ako pinahiya, at kapaag
may plate activities kami ay binigyan niya ako
ng enough time para maka comply. Araw-araw
din na pumupunta si Gabriel sa condo unit ko at
doon siya natutulog palagi kasama ko.
Masaya ako kung ano ang meron sa amin ni
Gabriel ngayon. Wala pa siyang sinabi sa akin
tungkol sa estadong amingrelasyon-kung
girlfriend niya na ba ako..o manliligaw siya sa
akin-hindi ko alam. Handa naman akong
maghintay at hindi ako demanding. Ang
importante lang sa akin ngayon ay maayos kami
ni Gabriel at hindi na ako umiiyak.
Ngayon ay oras ng klase ni Gabriel sa amin
pero wala siya dahil may emergency meeting
sila ng kanilang faculty. Ngayon ay tinatapos ko
lang ang aking assignment na hindi ko napasa
kahapon. Hindi naman ako pinagalitan ni
Gabriel dahil alam niya naman ang dahilan
kung bakit hindi ako nakagawa kaagad ng
assignment dahil naglandian kaming dalawa
noong isang gabi.
"Lucianna Lei Coleman, totoo pala talaga
ang balita na bumalik ka na dito sa class ni Prof
Gabriel. Hmm, what's changed your mind, girl?"
Natigil ako sa aking pagsulat at nag angat
ng tingin sa nagsasalita ngayon na si Katy.
Nakapamewang siya ngayon sa aking harapan
habang nakataas ang kilay na nakatingin sa
akin. Ang kapal ng makeup niya tapos ang pula
rin ng kanyang labi. Siya ang kaklase naming
palagi namang nag a-absent. Ewan ko ba at
bakit natanggap 'to sa engineering department
eh. Bobo naman at hindi makasagot sa
recitation kapag siya na ang tinatawag. Tamang
pa cute lang sa mga prof ang ginagawa at pakita
ng malaking boobs. Buti na lang at hindi
tinatablan ng kalandian ni Katy si Gabriel.
inignan ko ng seryoso si Katy at sinagot ko
ang kanyang tanong
just realized that if I drop this subject ay
walang sasalba sayo sa recitations, Katy. Kaya
magpasalamat ka na lang na bumalik ako dahil
maliligtas na naman kita, sabi ko sa kanya at
nginitian siya.
Kapag kasi siya na ang tinatawag at hindi
niya nasasagot ang tanong ay nag vo-volunteer
ako. Wala man lang akong naririnig na thank
you galing sa bruhang 'to, pero hindi ko naman
ito ginagawa para sa kanya dahil isa pa ay sa
akin naman napupunta ang scores sa mga
pagsagot ko sa recitations.
"Bakit naman ako magpapasalamat sayo,
huh?! Ano ka, santo?! Ang sabihin mo lang ay
malandi ka! Nilalandi mo si Prof Gabriel!"
napataas ang boses ni Katy at ang iba naming
mga kaklase ay napatingin na rin sa amin.
Naningkit ang aking mga mga habang
nakatingin sa kanya. Hinihingal na siya ngayon
at halatang galit na galit sa akin at gusto na niya
akong sabunutan.
Tinaasan ko siya ng kilay at nagsalita. "
Nilalandi? Sa saang part ako naglalandi kay Sir
Gabriel, Katy? Sa pag vo-volunteer ko ba sa
pagsagot sa mga katanungan na hindi mo
masagot kahit ang simple lang naman ng
questions?" mapang-asar ko na sabi sa
kanya.
Tinignan ako ng masama si Katy. "B-tch!"
sigaw niya at padabog siya na umalis sa aking
harapan.
Mahina akong natawa at muli kong ibinalik
ang aking atensyon sa pagsusulat, Ang bilis
mapikon ng babaeng 'yun. Palibhasa ay totoo
ang lahat ng sinabi ko at wala na siyang masabi
sa akin. Inggitera talaga ang babaeng 'yun.
Halata naman kasi na may crush siya kay
Gabriel eh. Kaya rin siguro pumasok siya sa
engineering department dahil nandito si
Gabriel. Pero sorry na lang talaga siya... akin si
Gabriel. Akin lang si Gabriel at walang pwedeng
umangkin na ibang babae sa kanya at
lumandi
Hindi mo na lang sana pinatülan si
Katy."
Napatingin ako sa aking katabi na si Adrian
na kanina pa tahinmik at nakita ko siyang
nakatingin na rin sa akin gamit ang seryoso na
"Nakakainis kasi ang babaeng yun en.
Hindi ko naman siya inaano, pero parang ang
laki ng galit niya sa akin," mahina kong
sabi.
Bumuntong-hininga si Adrian. "Alam mo
naman na crush ni Katy si Prof Gabriel kaya siya
naiinis sayo. Close kasi kayo ni Prof Gabriel at
malaya kang nakakapasok sa kanyang office.
Maraming naiinggit sayo, Lucianna, hindi lang si
Katy," sambit ni Adrian.
mata at napatingin sa iba pa naming mga
kaklase. Ang ibang mga babaeng kong mga
kaklase ay nakatingin pa rin sa akin at
nagbubulungan sila na para bang ako ang
pinag-uusapan. Huminga akong malalim at
muli akong napatingin kay Adrian gamit ang
seryoso kong ekspresyon sa mukha.
"Lucianna, bakit kayo close ni Prof Gabriel?
Ngayon lang namin siyanakita nanapapalapit
sa isang estudyante at sa yo pa," mahinang8
sabi ni Adrian
Lihim akong napayukom sa aking kamao at
umiwas ako ng tingin sa kanya.
"Tapos? Ano naman ngayon? Walang
problema kung close ang estudyante at ang
teacher, Adrian," sabi ko sa kanya na may
konting inis at muli kong ipinagpatuloy ang
aking pagsusulat at hindi na ulit tumingin sa
kanya.
Narinig ko naman ang kanyang pag8
buntong-hininga. "Sorry kung naiinis ka sa
naging tanong ko sayo, Lucianna. Tama ka
naman, wala namang mali kung close kayo ni
Prof Gabriel. Naninibago lang siguro ang lahat
kasi siya ang pinaka strict na profesor sa
department na ito," rinig ko na sabi ni
Adrian.
Hindi ko na ulit siya kinausap at
ipinagpatuloy na lang ang akingginagawa.
Nang tumunog na ang bell ay nagmamadali
akong kunin ang lahat ng aking gamit at
lumabas na sa classroom at hindi ko na hinintay
pa si Adrian. Gusto ko munang mapag-isa
ngayon habang vacant ko.
Habang naglalakad ako ngayon sa may
hallway ay nakita kong bumukas ang pinto ng
isang classroom at lumabas doon ang mga
Kasamahan na mga protessors sa faculty nila
Gabriel at sa huli naman ay lumabas na rin si
Gabriel at may kausap siya na isa pang lalaki na
professor. Nagkasalubong ang aming mga
tingin at natigil din siya sa kanyang pagsasalita
at sa paglalakad.
Nakita ko na lalapit na sana sa akin Si
Gabriel pero mabilis akong napailing sa kanya
upang' sabihin na huwag niya akong lapitan.
Kumunot ang kanyang noo na para bang
nagtataka sa aking ginawa at sinunod niya
naman ako sa aking gusto.
Tumalikod na ako atnaglakad sa ibang
direksyon upang hindi ko makasalubong si
Gabriel.
Wala namang problema para iwasan ko si
Gabriel, pero gusto ko lang muna mapag-isa
ngayon. Ayoko rin na masyado akong madikit
kay Gabriel. Aware naman ako sa mga
usap-usapan ng mga inggitera kong mga
kaklase kagaya ni Katy eh. Gabriel is the hottest
professor here in our university. Kaya sigurado
ako na marami pa na kagaya ni Katy ang inis sa
akin dahil ako lang ang nakakalapit kay Gabriel
ng hindi pinapagalitan at hindi sinisigawan.
One of these days, they will know the real
status of my relationship with Gabriel.
At kailangan ko na rin na umalis dito sa
university para hindi ko mapahamak si Gabriel
sa trabaho niya.
Chapter 33💋

"YOU'RE avoiding me.
Napalingon ako kay Gabriel nang sabihin
niya iyon. Napataas naman ako sa aking kilay at
hinarap ko siya.
"What? Hindi kaya! Bakit naman kita
iiwasan, Gabriel? taka kong tanong sa
kanya
Tumayo siya mula sa kanyang pagkakaupo
at naglalakad siya ngayon palapit sa akin.
Tumigil siya ng nasa harapan ko na siya at
nagsalita.
"Oh, really? Hindi talaga? Pero bakit kapag
makakasalubong mo ako sa hallway o kung
saang parte ng campus ay agad kang iiwas sa
akin? Ang ikli rin ng mga sagot mo sa mga
tanong ko kapag tinanong kita sa klase o
pagkatapos ng klase ko sa inyo, Lucianna,"
seryosong sabi ni Gabriel at muli siyang
humakbang palapit sa akin at hinawakan niya
ang magkabila kong balikat at tinignan ako sa
aking mga mata.
"What's the matter, my love tanong ni
Gabriel sa akin.
Huminga ako ng malalim at sinagot ang
tanong ni Gabriel sa akin.
"Iniiwasan ko lang na ma issue tayo sa
campus, Gabriel."
Kumunot ang kanyang noo sa aking sinabi.
"What? Ma issue?"
Hindi ko maiwasan na mapairap sa muli
niyang tanong sa akin. Inalis ko ang
pagkakahawak niya sa aking balikat at tinignan
ko siya ng seryosO.
"Gabriel, marami ng mga kaklase ko ang
naghihinala sa ating dalawa. Some girls at the
university are mad at me because I am close to
you. Ako lang ang nag iisa mong estudyante na
nakakalapit sayo ng hindi mo man lang
nasisigawan, sinusungitan, o pinapahiya. Ayoko
lang na makarating ito sa co-teachers mo kaya
ako na ang umiiwas" sabi ko sa kanya.
Umigting ang panga ni Gabriel at
hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
pinantay niya ang kanyang mukha sa aking
mukha at muling nagsalita.
"Let them be, Lucianna. I don't care for
what they think about us anymore. You are
more important than what they think."
Bahagya akong napangiti sa sinabi ni
Gabriel at niyakap ko siya. It makes me happy
everytime Gabriel says to me that I am
important to him. Naalala ko pa noong nagalit si
Gabriel sa akin dahil ayaw niyang may
makaalam sa paghahalikan naming dalawa sa
loob ng kanyang opisina dahil ayaw niyang
mawala ang kanyang trabaho. Pero ngayon ay
okay lang sa kanya... ayos lang sa kanya na
malaman ng iba basta't makasama niya lang
ako.
Dito na naman sa aking condo unit natulog
si Gabriel. Ngayon ay nakahiga na kaming
dalawa sa aking malambot na kama sa kwarto
at natutulog na ngayon si Gabriel at narinig ko
rin ang kanyang mahinang paghilik. Nakayakap
siya sa akin at nakatulog siya dahil sa paglalaro
ko sa kanyang buhok. Siya lang ang nakatulog
habang ako naman ay gising na gising pa rin
hanggang ngayon. Hindi ako makatulog dahil
parang may gumugulo pa rin sa aking
isipan.
Hindi pa dapat ako maging kontento sa
relasyon namin ni Gabriel ngayon. Marami pang
dapat isipin at masolusyunan na problema.
Hindi pa namin napag-usapan ng maayos ang
tungkol sa totoong estado ng aming relasyon.
O0, umamin siya sa akin na gusto niya ako at
inamin ko rin sa kanya na mahal ko siya, pero
hanggang doon lang kaming dalawa... hindi ko
pa rin siya opisyal na boyfriend. Isa pa ay hindi
pa alam ni Gabriel ang tungkol sa nakaraan
naming dalawa. Ayoko na magulat siya na
ex-wife niya pala ako at ayoko na malaman niya
ito sa iba, gusto ko sa akin niya malaman ang
tungkol doon.
SI Tita Gabriella... hindi niya pa alam na
nagkabalikan kaming dalawa ni Gabriel
Sigurado ako na hindi niyaito magugustuhan.
Kaya bago niya malaman ang lahat, gusto ko
muna siya na makausap ulit at makuha ko ulit
ang kanyang tiwala kagaya noon.
At isa pa ay wala pang kaalam-alam ang
pamilya ko sa progreso ng aking ginagawang
paghahabol kay Gabriel dahil matagal na rin
akong hindi nakakadalaw sa bahay ng aking
mga magulang.
Siguro ay ibabagahi ko na lang sa kanila
ang tungkol sa aming dalawa ni Gabriel kung
maayos na ang lahat. Sa ngayon ay
mananahimik na muna ako at itatago sa kanila
ang totoo.
Natigil ako sa aking pag iisip at sa
pagsuklay sa buhokni Gabriel gamit ang aking
kamay ng marinig ko ang pagtunog ng phone ni
Gabriel.
Napatingin naman ako sa kanya na
mahimbing na natutulog ngayon sa aking tabi.
Ayoko naman na pakialaman ko ang phone niya
at sagutin ang tawag dahil hindi naman ito para
sa akin.
Huminga ako ng malalim bago ko gisingin
si Gabriel habang tuloy-tuloy pa rin ang pag
tunog ng phone niya.
Bahagya kong tinapik ang kanyang pisngi
upang gisingin siya.
"Gabriel, gumising ka muna diyan. May
tumatavwag sayo sa phone mo."
Bahagya siyang napaungol at kinuha niya
ang unan na nasa kanyang tabi at itinakip niya
ito sa kanyang mukha.
Napa buntong-hininga ako at muli siyang
ginising dahil tuloy-tuloy pa rin ang pag tunog
ng kanyang phone ngayon.
"Gabriel, baka importante ang tumatawag
sayo! Gumising ka muna," sabi ko sa kanya.
Ikaw na muna sumagot, Lucianna. Gusto
ko pang matulog," mahina at inaantok niyang
sabi.
Napahilot ako sa aking noo at walang
magawa kundi ang bumangon sa kama at
kinuha ang phone ni Gabriel at tinignan ang
Screen ng kanyang phone at tingnan kung sino
ang tumatawag sa kanya sa mga oras na ito.
Kate Hudson is calling....
Why the hell is she calling Gabriel at this
time?!
Kung hindi siya girlfriend ni Gabriel,
kaano-ano niya si Kate? Imposible naman na
pinsan dahil kilala ko na ang buong pamilya ni
Gabriel at never kong nakita si Kate sa family
reunion nila kahit noong pumunta ako sa
probinsya nila sa Governor Generos0.
Binigyan naman ako ng permiso ni Gabriel
na ako ang sasagot sa tumatawag sa kanya
ngayon sa kanyang phone kaya ako ang sasagot
sa tawag nitong si Kate Hudson.
Huminga muna ako ng malalim bago ko
sinagot ang kanyang tawag
Hinintay ko munangmagsalita siya sa
kabilang linya bago ako magsalita.
"Thanks, God! Akala koay hindi mo na
sasagutin ang tawag ko, Gabriel. lm sorry kung
napatawag ako sayo ngayong gabi. May
kailangan lang sana ako sayo, malumanay
niyang sabi sa kabilang linya.
Kahit na sa phone ay ang lambing pa rin ng
boses ni Kate Hudson. Nagkausap na kaming
dalawa sa personal at makikita ko na mahinhin
siyang babae at hindi warfreak na kagaya ng
kaklase ko na si Katy.
"Hello? Gabriel? Nakikinig ka ba sa akin?
Naririnig mo ba ako?" sunod-sunod na tanong
ni Kate ng hindi pa rin ako magsalita rito.
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata
at napagpasyahan na magsalita na rin.
"Hi, Miss. I'm sorry pero tulog na kasi si
Gabriel. Pwede ko bang malaman kung ano ang
kailangan mo sa kanya para masabi ko na lang
sa kanya bukas ng umaga pagkagising niya?"
humigpit ang pagkakahawak ko sa phoneni
Gabriel at hinintay ko ang magiging sagotni
Kate sa kabila.
Matagal siyang hindi makapagsalita sa
kabilang linya.
"Oh...'m so sorry. Sige, bukas na lang
Miss. I'm sorry kung na istorbo ko kayo."
Okay lang-" hindi ko na ipagpatuloy ang
aking sasabihin ng patayin bigla ni Kate ang
tawag. Kumunot ang aking noo at nagtataka sa
ginawa nito.
Nagkibit balikat na lang ako at muling
ibinalik ang phoneni Gabriel sa may table at
muli akong bumalik sa pagkakahiga sa kama sa
tabi ni Gabriel. Napatingin ako sa may kisame at
napaisip lalo na sa tawag ni Kate kanina sa
phone ni Gabriel.
Anong kailangan niya kay Gabriel at anong
relasyon nilang dalawa?
Siguro ay tatanungin ko na lang si Gabriel
bukas pagkagising niya. Hindi naman bawal ang
magtanong eh.
Chapter 34💋

"GOOD morning, Lucianna.
Hinalikan ako ni Gabriel sa aking pisngi
bago siya umupo sa may lamesa at kunin angg
tasa na may laman ng kape na tinitimpla ko
para sa kanya. Kagigising niya lang ngayon at
dahil akO ang mas naunang nagising sa aming
dalawa ay ako na ang nag luto para sa aminng
breakfast. Walang work ngayon si Gabriel at
wala rin kaming classes dahil holiday. Kaya
buong araw kong makakasama ngayon si
Gabriel dito sa aking condo unit... kung hindi
niya maisipan na umalis.
"Bakit mukhang malaki ang problema mo,
Lucianna? May problema ba?" tanong ni
Gabriel.
Napatingin naman ako sa kanya at umiling.
"W-Wala... okay lang ako, Gabriel. Kumain
na tayo?" mahina kong sabi at nagsimula na
akong kumain.
Hindi na rin ako kinulit ni Gabriel dahil
nanonood siya ngayon ng news sa kanyang iPad
habang patuloy siya sa paghigop sa kanyang
mainit na kape. Ako naman ay tahimik lang dito
sa aking kinau upuan habang kumakain ng
breakfast. Hindi ko pa rin natatanong ngayon
kay Gabriel ang tungkol kay Kate at sa pagtawag
nito sa kanyang phone kagabi na ako ang
nakasagot.
"Lucianna, kagabi pala..."
Natigil ako sa aking pag kain ng magsalita
si Gabriel. Napatingin naman ako sa kanya at
nakita kong bahagyang nakakunot ang kanyang
noo at tumingin na rin siya sa akin.
"What about last night, Gabriel?"
Bahagya siyang napakamot sa kanyang
noo. "May tumawag ba sa phone ko kagabi, o
nananaginip lang ako?" tanong niya sa
akin.
Ngayon ay in-open up na ni Gabriel ang
tungkol sa tumawag sa kanya kagabi na ako ang
kanyang pinapasagot. Ito na rin ang aking
pagkakataon para tanungin sa kanya ang
tungkôl kay Kate Hudson.
Tumango ako. "Yes, Gabriel. May tumawag
sa iyo kagabi at sa akin mo ito pinasagot dahil
ayaw mong magpaistorbo sa tulog mo," sabi ko
sa kanya.
Napatango naman si Gabriel. "Oh. Hindi
pala talaga panaginip 'yun. By the way, sino
pala ang tumawag sa akin kagabi?"
"Si Kate Hudson ang tumawag sayo kagabi,
Gabriel," sagot ko sa kanyang tanong at agad
akong napakuha sa aking baso na may lamang
tubig at ininom ko ito.
Nakita ko naman na napaiwas siya ng
tingin sa akin at muli siyang napahigop sa
kanyang kape.
"Sino pala si Kate Hudson?" tanong ko sa
kanya. Hindi ko na talaga napigilan ang aking
sarili at nagtanong na ako kay Gabriel.
Napatingin naman siya sa akin gamit ang
seryosong ekspresyon sa kanyang mukha.
"A friend, maikli niyang sagot sa aking
tanong. Para siyang nag iingat sa kanyang
pagsasalita kaya maikli lang ang naging sagot
niya.
Huminga ako ng malalim at muli akong
nagtanong. "Nabanggit niya kagabi na
kailangan ka niya. Close ba kayong dalawa?"
muli kong tanong kay Gabriel.
Bahagyang yumuko si Gabriel pero nakita
ko sa ekspresyon ng kanyang mukha na para
siyang naiinis. Gusto niyang iwasan ang tanong
ko sa kanya tungkol kay Kate Hudson.
"P-Pero okay lang naman kung hindi mo
sagutin ang tanong ko," mahina kong sabi
habang nakatingin pa rin kay Gabriel
Ayoko naman na pag awayan namin ang
tungkol dito, Naniniwala naman ako na
kaibigan niya lang ang babae. Hindi naman ako
sobrang selosa kahit noon pa na mapg asawa
kaming dalawa ni Gabriel,
Napahawak siya sa kanyang noo at
bumuntong hininga siya bag0 siya nag angat ng
tingin 'sa akin at tinignan niya ako.
"I'm sorry, Lucianna. She's no one, okay?
Siguro ay may katanungan lang siya tungkol sa
business kagabi," seryoso na sabi ni
Gabriel.
Malit naman akong napangiti at tumango.
Hindi na ulit ako nagsalita dahil baka
pagsabihan pa ako ni Gabriel na makulit ako.
Naniniwala naman ako kay Gabriel. Hindi siya
sinungaling... hindi niya kayang
magsinungaling sa akin. Isa sa nagustuhan ko
kay Gabriel kahit noon pa man ay honest siya.
Kaya maniniwala ako sa kanya kahit anong
mangyari dahil may tiwala ako.
Nang matapos na kaming kumain sa aming
breakfast ay nag volunteer na si Gabriel na siya
ang maghuhugas ng mga pinagkainan namin at
sa mga ginamit ko sa pagluluto kanina.
Pinagbigyan ko na lang din si Gabriel dahil
kailangan ko pang maligo.
Pagkatapos kong maligo ay nakita ko si
Gabriel sa loob ng aking kwarto at nakaupo siya
ngayon sa gilid ng kama habang seryoso na
nakatingin sa kanyang phone. Nag angat siya ng
tingin sa akin ng naglalakad na ako palapit sa
kanya. Tumayo naman siya at itinago na niya
ang kanyang phone sa kanyang bulsa.
"My mom just texted me, Lucianna.
Nandito sila ngayon sa Manila ni Dad for some
business matter. May family dinner kami
mamaya... gusto mo bang sumama?"
Nanlaki ang aking mga mata sa gulat sa
sinabi ni Gabriel.
Gusto niya akong isama sa family dinner
nila mamaya?
Makakasama namin si Tita Gabriella at si
Tito Sebastian. Hindi pa nila alam ang tungkol
sa aming dalawa ni Gabriel at sigurado ako na
magugulat sila kapag sumama ako kay Gabriel
mamaya at magkakagulo ang buong gabi... at
ayaw ko na mangyari iyon.
Mabilis akong umiling at napakamot ako sa
aking'batok.
"G-Gabriel, 'wag na lang siguro muna,"
mahina kong sabi sa kanya.
Kumunot naman ang kanyang noo na para
bang nagtataka sa aking sinabi. Humakbang
siya palapit sa akin at hinawakan niya ang aking
pisngi.
"Why? May gagawin ka bangimportante
mamayang gabi kaya hindi ka makakasama sa
akin? Gusto ko sanang ipakilala kita sa mga
magulang ko, Lucianna," malumanay na sabi ni
Gabriel.
Nakaramdam ako ng tuwa at kilig sa sinabi
ni Gabriel. Kahit na wala pa kaming relasyon ay
gusto na niya akong ipakilala sa kanyang mga
magulang. Isa na ito sa rason kung bakit ako
nagtitiwala kay Gabriel na wala siyang ibang
babae, na ako lang. Desidido na siyang ipakilala
ako sa kanyang mga magulang at nag
appreciate ko iyon.
Pero hindi pa ito ang tamang panahon para
makaharap ko si Tita Gabriella at si Tito
Sebastian na mga magulang ni Gabriel.
"A-Ah...Oo eh. Pupunta kami mamaya sa
mansion nila Tita Lara dahil wedding
anniversary nila ni Tito Damon at may konting
salo-salo na magaganap doon sa kanila," sabi ko
kay Gabriel.
Buti na lang naalala ko na inimbita nga
pala kami ni Tita Lara last week para mamaya
dahil may family dinner din kami doon sa
kanilang mansion. Hindi sana ako sasama dahil
gusto ko sanang makasama si Gabriel sa buong
gabi ngayon, pero may family dinner din pala si
Gabriel kasama ang pamilya niya. Ayoko naman
na sumama sa kanya ngayon kaya pupunta na
lang ako doon kina Tita Lara.
"Ganun ba? Okay. Maybe next time? Gusto
kong ipakilala kita sa mga magulang ko,
Lucianna, lalo na kay Mommy. Sigurado ako na
magugustuhan ka niya," sabi ni Gabriel at
nginitian niya ako.
Nginitian ko naman siya pabalik at
tumango.
"Don't worry, next time ay sasama na ako.
Sa ngayon ay 'wag na muna siguro. Nahihiya rin
ako sa mga magulang mo, Gabriel," mahina
kong sabi.
Hinaplos niya ang aking pisngi at hinalikan
niya ang aking noo.
"You're beautiful and kind, Lucianna. Wala
kang dapat ikatakot sa mga magulang ko.
Magugustuhan ka nila," malambing na sabi ni
Gabriel at niyakap niya ako.
Sumiksik naman ako sa kanyang dibdib at
napapikit sa aking mga mata.
Siguro noon ay gusto pa ako ni Tita
Gabriella, pero ngayon ay hindi na. Kamalasan
lang ang dala ko sa buhay ng kanilang anak.
Ayaw na niya akong lumapit kay Gabriel dahil
guguluhin ko lang ang buhay nito.
Pero hindi ako susuko. Kakausapin ko
muna si Tita Gabriella. Kakausapin ko siya ulit at
alam ko na maintindihan niya ako.
Paunti-unti ko na rin na sasabihin kay
Gabriel ang totoo.
Chapter 35💋
CHASING MY PROFESSOR
EPISODE 35
"LUCIANNA, hindi ka na ba talaga
magpapatuloy sa iyong pag-aaral?"
Napatingin ako kay Adrian nang itanong
niya iyon sa akin. Malungkot pa rin ang
ekspresyon ng kanyang mukha ngayon habang
nakatingin siya sa akin. Hindi ko rin mapigilan
na makaramdam ng guilt dahil itinuturing ko na
rin na kaibigan si Adrian at maiiwan ko siya rito.
Bumuntong-hininga ako at tumango. "Yes,
Adrian. Napagtanto ko na ayoko pala talaga ng
engineering. Ang hirap talaga, sukong-suko na
ako sa course na ito. Para lang talaga ang course
na ito sa aking Dad at sa dalawa kong kapatid,"
sabi ko sa kanya at nginitian ko siya.
Napatango naman si Adrian at bahagya
siyang yumuko at pinaglaruan niya ang kanyang
kamay.
"H-Hindi na kita makikita ulit at
makakausap," mahina niyang sabi.
Lumapit ako kay Adrian at hinawakan ko
siya sa kanyang balikat. Nag angat siya ng tingin
sa akin at bahagya siyang nagulat sa ginawa
kong paghawak sa kanyang balikat. Ngumiti ako
kay Adrian at nagsalita.
"Magkikita pa rin naman tayo. We can still
be friends, Adrian. Kahit na hindi na ako
magpapatuloy sa aking pag-aaral ngayon ay
kaibigan pa rin ang turing ko sayo," nakangiti
kong sabi sa kanya.
Hindi ko alam kung namamalikmata lang
ba ako pero may lungkot akong nakita sa mga
mata ni Adrian ng sabihin ko iyon sa kanya
ngayon. Parang mas nasasaktan pa siya kaysa
maging masama nang sabihin ko sa kanya na
pwede pa rin kaming magkausap at magkita
dahil kaibigan ang turing ko sa kanya.
Huminga ng malalim si Adrian at tumango
siya at ngumiti sa akin.
"Salamat, Lucianna. Masaya ako na
itinuturing mo na akong kaibigan. Akala ko ay
hindi mo na talaga ako papansinin at
susungitan mo na lang ako palagi. Ngayon ay
kaibigan na kita. Wag kang mag-alala, kung
may kailangan ka ay nandito lang ako para sayo,
nakangiting sabi ni Adrian sa akin.
Tumango naman ako at niyakap ko
siya.
"Thank you, Adrian."
Naramdaman ko na natigilan siya sa
ginawa kong pagyakap sa kanya kaya agad din
akong kumalas at muli ko siyang nginitian.
Parang may nararamdaman ko na may
nakatingin sa amin ngayon ni Adrian kaya
napatingin ako sa paligid at hindi nga ako
nagkakamali... may nakatingin sa amin sa hindi
kalayuan at walang iba kundi si Gabriel.
Nakataas ang kanyang kilay habang
nakahalukipkip na nakatingin sa amin ngayon
ni Adrian. Mukhang nakita niya rin ang
pagyakap ko kay Adrian kanina.
Nagkasalubong ang tingin namin ni
Gabriel. Lihim akong napakaway sa kanya at
nginitian siya. Pero hindi ako kinawayan pabalik
ni Gabriel, tinignan niya lang ako ng masama at
agad na umalis. Kumunot naman ang aking noo
at nagtaka ako sa ginawa ni Gabriel. Bakit siya
galit sa akin? Wala naman akong ginagawa
ah?
Don't tell me ay nagseselos siya kay
Adrian?
Kaibigan ko lang naman si Adrian at
nagpapaalam lang din ako kay Adrian dahil
kaibigan ko siya.
Tumunog ang aking phone kaya agad ko
itong kinuha galing sa aking bag at tinignan ko
kung sino ang nag text sa akin. Nakita ko agad
ang pangalan ni Gabriel kaya mabilis ko na
binuksan ang kanyang mensahe sa akin.
Tama na 'yang landian niyo ni Adrian.
Pumunta ka dito sa opisina ko at may pinag
uusapan tayong dalawa. "Wag kang mag-alala,
walang makakakita sayo.
Nang mabasa ko ang mensahe ni Gabriel sa
akin ay na pasulyap ako sa aking kasama
ngayon na si Adrian na kumakain sa kanyang
regalo para sa akin na cheesecake. Sinabi ko
kasi sa kanya na sabayan niya ako sa pagkain
ngayon dahil hindi ko kayang ubusin ang bigay
niya sa akin.
Paano ako magpapaalam kay Adrian nito?
Nakakahiya naman.
Nag angat ng tingin sa akin si Adrian at
bahagyang kumunot ang kanyang noo.
"Lucianna, may problema ba?"
Napakagat naman ako sa aking labi at
napasulyap ako sa aking phone at muli kong
nakita ang text message sa akin ni Gabriel na
sinend niya kanina.
Huminga naman ako ng malalim at
tinignan ko si Adrian at nagsalita.
"Uhm, Adrian, I'm so sorry talaga... may
kailangan kasi akong puntahan ngayon,"
mahina kong sabi habang malungkot na
nakatingin sa kanya ngayon.
Napa kurap-kurap naman siya sa kanyang
mga mata habang nakatingin sa akin.
Muli akong nagsalita. "P-Pero babawi ako!
Ililibre kita ng pagkain," sabi ko sa kanya.
Nakita ko naman ang pag kislap ng
kanyang mga mata at napangiti na rin si Adrian
na para bang tuwang-tuwa sa aking sinabi.
"Talaga, Lucianna? Sabi mo 'yan ah! Sige,
umalis ka na. Okay lang talaga sa akin na iwan
mo ako ngayon. Dalhin mo na rin itong cake na
binigay ko sayo... para naman talaga yan sayo0,
sabi ni Adrian at muli niyang nilagay sa box ang
cake na kinakain namin ngayon at binigay niya
ito sa akin.
Napabuntong-hininga ako at tumayo na at
nag ayos sa aking mga gamit. Nagpaalam na
ako kay Adrian at naglalakad na ako palayo
ngayon at papunta sa opisina ni Gabriel
Nang papalapit na ako sa opisina ngayon ni
Gabriel ay hindi ko mapigilan na kabahan dahil
ang sama ng kanyang tingin sa akin kanina ng
makita niya ako na kasama si Adnan sa may
study shed.
Kung nagseselos man siya, wala naman
siyang dapat na ikaselos dahil kaibigan lang ang
aking tuning kay Adnan at siya lang naman ang
mahal ko eh. Hindi ako maghahanap ng ibang
lalaki dahil si Gabriel lang ang lalaking mahal na
mahal koa
Huminga muna ako ng malalim at inayes
ang aking sarili bago ako kumatok sa pintuan ng
office ni Gabriel at tuluyan ng pumasok sa loob
Agad na bumungad sa akin ang nakatayongsi
Gabriel habang nakasandal siya sa kanyang
table.
Napalunok ako sa aking laway at isinara ko
na ang pinto dito sa kanyang office at ni locked
ko na rin ito.
Humarap na ako sa kanya at pinilit ko na
ngumiti kay Gabriel habang kinakabahan na
ako.
"H-Hello, Gabriel. Ano nga pala ang
pag-uusapan natin?"
Hindi siya nagsalita.
Naging alerto ako bigla nang magimula na
siyang maglakad papalapit sa akin.
"G-Gabriel-"
Hinapit niya ako sa aking bewang at
idinikit niya ako sa kanyang katawan.
Napalunok ako sa aking laway lalo na ng
maramdaman ko ang bahagya niyang
paghaplos sa aking bewang. Unti-unting inilapit
ni Gabriel ang kanyang mukha sa aking mukha.
Hinalikan niya ang aking pisngi kaya napapikit
ako sa aking mga mata at hinintay ko ang
susunod niyang gagawin.
Inilapit niya ang kanyang bibig sa aking
tainga. Bahagya niyang kinagat ang aking tainga
at dinilaan niya rin ang likod nito kaya mahina
akong napaungol at napakapit ako sa balikat ni
Gabriel.
"Ayokong nakikita ang pagmamay-ari ko
na may kasamang ibang lalaki, Lucianna. I hate
seeing you hugging another man," bulong sa
akin ni Gabriel.
Napalunok ako sa aking laway at narinig ko
ang malakas na pagkabog ng aking dibdib.
"K-Kaibigan ko lang naman si Adrian,
Gabriel"
"Hmm,Idon't care," mahina niyang sabi at
hinalikan niya ang aking leeg
Muli akong napalunok sa aking laway.
"T don't f-cking care if he's your friend.
You're mine," madiin na sabini Gabriel at
mabilis niya akong sinunggaban ng halik sa
aking labi.
At tuluyan na akong nawalan ng aking
lakas sa kanyang ginawa sa akin.
Chapter 36💋💋💋💋💋💋💋💋

RISK
Gabriel, wala kang dapat ikaselos kay
Adrian. He's just a friend," sabi ko habang
patuloy pa rin akong hinahalikan ni Gabriel sa
aking leeg
Nakaupo na ako ngayon sa ibabawng
kanyang table at nakapulupot ang aking mga
binti sa may bewang niya. Yes, nandito pa rin
ako ngayon sa office ni Gabriel dito sa
university. Hindi naman ako natatakot na baka
may makakita sa aming posisyon ngayon dahil
na locked ko ang pintuan ng office ni Gabriel.
Ang sabi niya rin ang may mga meetings ang
ibang teachers kaya walang pwedeng
umistorbo sa aming dalawa ngayon.
"But you hugged him," mahina niyang sabi
bago siya nag angat ng tingin sa akin at tinigilan
niya muna ang paghalik sa akin.
Napangiti ako at hinawakan ang magkabila
niyang pisngi. He's so cute. Bahagya kasing
nakanguso ngayon si Gabriel habang nakatingin
siya sa akin. Para siyang bata na inagawan ng
candy at nagsusumbong siya ngayon sa
kanyang mommy.
"Oh, Gabriel.. kahit sino pang lalaki ang
yakapin ko, ikaw pa rin naman ang nag iisang
lalaki na mahal na mahal ko," nakangiti kong
sabi sa kanya at malambing siyang hinalikan sa
kanyang labi.
Akala ko ay matutuwa siya sa aking sinabi
pero mas lalong kumunot ang kanyang noo at
parang hindi niya nagustuhan ang aking sinabi
sa kanya tungkol sa pagyakap.
"I don't like you hugging other boys,
Lucianna."
Ang seloso naman nito ni Sir Gabriel.
Tumango na lang ako at muli ko siyang
hinalikan sa kanyang labi. Ayoko ng
makipagsagutan pa sa kanya dahil sigurado
akong hindi siya magpapatalo sa akin.
Madamitalaga angnagbago kay Gabriel
simula nang mawala ang kanyang alaala at isa
na ang pagiging seloso niya ngayon. Hindi
naman siya seloso dati... konti lang naman.
Ngayon ay sobrang seloso na niya, pero wala
naman itong problema sa akin.
"Iwant you, Lucianna."
Bahagya akong nagulat sa kanyang sinabi.
Seryoso ang kanyang ekspresyon sa mukha
habang nakatingin siya sa akin ngayon.
kurap-kurap ako sa aking mga mata at
nararamdaman ko rin ang malakas na
pagkabog ng akin8 puso.
Pinanlakihan ko siya ng aking mga
mata.
"G-Gabriel, nandito tayo sa loob ng opisina
mo! Paano kung may makarinig sa atin? Paano
kung may kakatok sa pintuan ng office mo?
Paano kung
"Shh," idinikit niya ang kanyang daliri sa
aking labi upang patahimikin ako.
Ngumisi si Gabriel at hinawakan niya ang
isa kong binti at nagulat na lang ako ng bigla
niya itong itinaas. Mabilis lang nakita ang aking
panloob sa baba dahil nakasuot ako ng skirt
ngayon. Naramdaman ko ang pamumula ng
aking pisngi dahil sa hiya.
"G-Gabriel...."
"NO one WIl know, Lucianna. Hindi ka ba
na e-excite? May remembrance ka sa office ko at
sa university na ito bago ka tuluyang umalis at
hindi ipagpatuloy ang iyong pag-aaral,
mapang-akit na sabi ni Gabriel habang
namumungay ang kanyang mga mata na
Napalunok ako sa aking laway at
bahagyang nataranta sa kanyang sinabi.
"G-Gabriel-ahhh..." mahina akong
napaungol ng maramdaman ko ang kanyang
kamay sa loob ng aking skirt habang hinahaplos
niya ang aking gitna.
Napakagat ako sa aking labi at
namumungay na rin ang aking mga mata na
nakatingin sa kanya ngayon.
Inilapit niya ang kanyang mukha sa aking
tainga at bumulong siya sa akin.
A
"Bakit kasi ang iksi ng suot mo? Inaakit mo
ba ako?"
Napataas ako sa aking kilay sa naging
tanong niya sa akin at napatingin ako sa aking
kasuotan. Ang skirt lang naman ang maikli sa
suot ko eh.
Ngumiti ako kay Gabriel at hinaplos ko ang
kanyang pisngl.
"Hmm, naakit ka ba?" tanong ko sa
kanya.
Muli niyang inilapit ang kanyang mukha sa
aking tainga at muling bumulong.
"Gusto na nga kitang hubaran ngayon eh,"
mahina niyang sabi.
Napalunok ako sa aking laway at biglang
nataranta. Hindi ako sanay sa ganitong
kalandian ni Gabriel. Gusto ko sana siyang
landiin pabalik pero mas lalo siyang nagiging
malandi ngayon.
Hindi ko na natuloy ang aking mga iniisip
at aking sanang sasabihin nang bigla niya akong
halikan sa aking labi. Agad din akong kumapit
sa kanyang batok at hinalikan ko pabalik si
Gabriel. Mabilis niyang nabuksan ang mga
butones sa aking suot na short sleeves blouse at
inalis niya ito sa akin. Itinaas niya rin ang aking
suot na skirt at mabilis niyang naibaba ang
aking suot na panty.
"Ohhh! Gabriel...
Mahigpit akong napahawak dito sa table ni
Gabriel ng pinantay na niya ang kanyang ulo sa
ito sa akin.
Napabuntong-hininga ako at tumayo na at
nag ayos sa aking mga gamit. Nagpaalam na
ako kay Adrian at naglalakad na ako palayo
ngayon at papunta sa opisina ni Gabriel
Nang papalapit na ako sa opisina ngayon ni
Gabriel ay hindi ko mapigilan na kabahan dahil
ang sama ng kanyang tingin sa akin kanina ng
makita niya ako na kasama SI Adrian sa may
study shed.
Kung nagseselos man siya, wala naman
siyang dapat na ikaselos dahil kaibigan lang ang
aking turing kay Adrian at siya lang naman ang
mahal ko eh. Hindi ako maghahanap ng ibang
lalaki dahil si Gabriel lang ang lalaking mahal na
mahal ko.
Huminga muna ako ng malalim at inayos
ang aking sarili bago ako kumatok sa pintuan ng
office ni Gabriel at tuluyan ng pumasok sa loob.
Agad na bumungad sa akin ang nakatayong si
Gabriel habang nakasandal siya sa kanyan8
ingay. This is very risky. Nasabi na ni Gabriel sa
akin noon na ayaw na ayaw niyang gagawin
namin ang ganito sa kanyang opisina dahil
ayaw niyang mabisto kami. Pero siya na rin ang
hindi nakapagpigil... at kinain niya lang ang
mga sinabi niya noon-at kinakain niya na rin
ako ngayon.
Tumigil sa pag kain sa akin si Gabriel at
tumayo siya ng matuwid at nakita kong inaalis
na niya ang kanyang belt at binuksan kanyang
pants.
Turn around, LuCianna."
Tumayo na rin ako galing sa pagkakaupo sa
kanyang table at sinunod ko ang utos ni
Gabriel. Bahagya akong nag bend at napahawak
ako sa edge ng kanyang lamesa. Hinawakan ni
Gabriel ang aking balakang at bahagya niyang
hinimas ang aking pwet at mahina itong pinalo
kaya napakagat ako sa aking labi.
"Are you ready, Miss Coleman? bulong ni
Gabriel sa akin.
sunod-sunod na tumango0.
"Y-Yes, Sir Gabriel. F-ck me hard, Sir. Punish
me" malandi kong sabi sa kanya.
Hinawakan niya ang aking leeg habang
nasa aking likuran siya at idinikit niya ang aking
mukha sa kanyang mukha.
Wish granted, Miss Coleman," wika ni
Gabriel bago niya halikan ang likod sa aking
tainga, pababa sa aking leeg.
"Ahhh! Gabriel-f-ck!"
Napapikit ako sa aking mga mata ng
nararamdaman ko na ang pagpasok ni Gabriel
sa aking lagusan mula sa aking likuran. Ginawa
ko ang lahat ng aking makakaya para hindi ako
mapasigaw at hindi kami marinig sa labas.
Ito ang pinaka exciting, nakakakaba, at
nakakatakot na ginawa namin ni Gabriel.
Gustong gusto ko nang sumigaw at
umungol ng malakas at magsabi ng mga dirty
words kay habang binabaliw ako ni Gabriel pero
hindi ko magawa dahil nag iingat kaming
dalawa.
"Gabriel... Ahhh... ahhhh..
"Shh, Lucianna," sabi ni Gabriel at siya na
ang tumakip sa aking bibig upang hindi ako
makagawa ng ingay.
Nakailan kami dito sa loob ng opisina ni
Gabriel at dahil walang kumakatok sa kanyang
pintuan dito sa kanyang opisina, matagal din
kaming natapos ni Gabriel at ilang oras ko rin na
tinitiis na hindi ako makagawa ng ingay.
"Pagod na pagod ako," mahina kong sabi
habang nakahiga ako ngayon sa couch ni
Gabriel dito sa loob ng kanyang opisina.
Siya na ang nag suot sa aking mga damit at
naglinis sa akin dahil hindi ko na magalaw ang
aking mga kamay at paa sa sobrang pagod.
Mahina siyang tumawa at hinalikan ang
aking noo.
"Matulog ka muna diyan. Gigisingin na lang
kita kapag uwiaan na," malambing na sabi ni
Gabriel.
Tumango ako at ipinikit ko na ang aking
mga mata at agad din akong dinalaw ng aking
antok dahil sa sobrang pagod.
Grabe... ang lakas ni Gabriel.
Chapter 37💋

"WOW! So, mag so-stop ka na talaga sa
pag-aaral mo, Ate Lucianna?"
Nandito ako ngayon sa bahay nila Tita Lara dahil gusto akong makita nila Athena at
ni
Artemis. Matagalna rin kasi na hindi ako nakapag
bonding sa mga pinsan ko na ito eh. Dahil hindi
kami same ng year ay madalang ko lang nakikita
ang dalawa sa university namin at busy rin sila sa
kanilang pag-aaral at pati na rin sa kanilang mga love life.
Yes, Athena," sagot ko sa tanong ni Athena sa akin.
"Hmm, dahil okay na kayo ni Kuya Gabriel ay umalis ka na. Si Kuya Gabriel talaga
ang dahilan
kung bakit ka napadpad ulit sa university, Ate Lucianna!" nakangising sabi ni
Artemis at humalakhak siya.
Napa iling-iling ako sa sinabi ng aking pinsan
at natawa na rin ako dahil totoo naman ang
kanyang sinabi. Si Gabriel lang naman talaga ang
dahilan kung bakit ako muling bumalik sa pag
aaral ko eh. Isa pa, ayoko talaga ng civil
engineering na course. Para akong mamamatay sa
course ng civil engineering! Buti na lang at na
survived ko ang first term sa first semester pero
hanggang doon na lang talaga 'yun. Buti na lang
talaga at hindi na naging pabebe si Gabriel at
pinatulan na niya talaga ang paglalandi ko sa
kanya kaya hindi ko na kailangan pang mag aral at
mas lalong mahirapan.
"Well, mission achieved na rin ako sa
paglalandi ko kay Gabriel, nakangisi kong
sabi.
Naghiyawan naman si Athena at Artemis na
parang kinilig sa aking sinabi.
Kinuwento ko sa kanila kung paano umamin
sa akin si Gabriel na gusto niya ako... paano niya
ako habulin at paano siya nagmamakaawang wag
akong lumayo sa kanya. Habang nag kukwentoo
ako sa aking dalawang pinsan ay hindi nila
mapigilan na muling kiligin. Syempre kung mga
kilig lang naman na mga parts ang kinwento ko sa
kanilang dalawa... hindi na kasali ang rated spg
na part doon kagaya sa nangyari sa amin ni
Gabriel sa loob ng kanyang opisina.
Siguro kahit mawala man ako ng alaala ay
maaalala ko ang moment na iyon. Hanggang
ngayon ay memoryado ko pa rin ang lahat ng
nangyari sa aming dalawa ni Gabriel sa bawat
sulok ng kanyang opisina. Ilang oras din akong
nagpigil sa aking ingay kahit na gustong-gusto ko
nang sumigaw at murahin si Gabriel.
bang klase si Gabriel sa mga oras na iyon.
Muntik na akong sumuko... buti nakayanan
ko.
"Si Ate Lucianna, may hindi kinu kwento sa
amin! Bakit namumula ang mukha mo, ah? May
naaalala ka, 'no?!"
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata
nang marinig kong magsalita ang pinsan ko na si
Athena. Pareho silang nakatingin ni Artemis sa
akin na para bang hinihintay ako na magsalita
Napa iling ako at mahinang tumawa.
"Wala 'no! Parang mga tanga to," sabi ko at
humiga sa kama ni Artemis.
Muli akong kinulit ng dalawa at ang aking
ginawa na lang ay iniba ko ang usapan at ngayon
ay pinag-uusapan na namin ang love life ni Athena
na super colorful din. Mukhang in love na in love
rin itong pinsan ko dahil ang dami niyang kwento
sa amin. Si Artemis naman ay tahimik lang. Wala
pa siyang nakukwento sa amin tungkol sa kanyang
love life, si Athena lang na hanggang
love pa rin sa kanyang childhood sweetheart na si Lorenzo.
Nang matapos akong makipag kwentuhan sa
aking mga pinsan ay agad din akong umuwi sa
aking condo unit upang makapag handa ako ng
aking lulutuin dahil doon matutulog ngayon sa
unit ko si Gabriel. Para na nga kaming live-in
parther kung baga, pero umuuwi rin namansi
Gabriel sa condo unit niya... para kumuha ng mga
damit at muli na naman siyang babalik dito para makasama ako.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa na o-open up
ang tungkol sa relasyon naming dalawa. Nahihiya
kasi ako... at hindi ko alam kung paano ko
sasabihin sa kanya at kung paano ko
itatanong
"Gabriel, pwede bang magtanong akO sayo?
Hmm, boyfriend na ba kita?"
Parang ang weird naman kapag ganito ang
tanong ko sa kanya. Or....
"Gabriel, araw-araw nalang tayong nag
sasama pero hindi mo pa rin ako nililigawan!
Anong plano mo?"
Oh my Gosh! Ang hirap magtanong. Jusko naman.
Hinihintay ko na lang talaga na siya ang mag
open up sa topic. Kapag sinabi niyang kami na, edi
kami na. Hindi naman ako demanding na
magpapaligaw pa talaga ako sa kanya. Hindi na
kami bata ni Gabriel, matanda na kami. Hindi na
uso ang ligawan ngayon. At isa pa ay naranasan ko
na rin naman na maligawan ni Gabriel noong high
school pa kaming dalawa kaya okay na iyon para
sa akin.
Ngayon ay nandito na ako sa aking condo unit
at naglilinis ako sa paligid. Kasalukuyan akong
nagpupunas sa may table nang biglang tumunogB
ang aking phone. Tumigil muna ako sa aking
ginagawa at kinuha ko ang aking phone na nasa
aking bulsa.
Gabriel Nathan Generoso is calling..
Si Gabriel ang tumatawag sa akin ngayon.
Mabilis ko naman na sinagot ang kanyang tawag
dahil baka importante ang kanyang sasabihin at
baka sasabihin niya na papunta na siya rito sa
condo unit ko, o baka naman ay may request
siyang kakainin for our dinner.
"Hello, Gabriel?" sagot ko sa kanyang
tawag
Narinig ko ang mga busina ng mga sasakyan
sa kabilang linya.
Nasa byahe na siya at alam ko na papunta na
si Gabriel ngayon dito sa akin.
"Lucianna, nandyan ka na ba sa condo unit
mo? tanong ni Gabriel.
Napangiti naman ako. Sabi ko na nga ba.
Yes, Gabriel. Bakit? Hindi pa ako nakakaluto
for our dinner. May gusto ka bang kainin? Sabihin
mo lang, iyon na lang ang lulutuin ko, sabi ko sa kanya.
Narinig ko ang kanyang pag buntong-hininga
sa kabilang linya kaya bahagyang kumunot ang
aking no0 at nagtaka.
"Bakit Gabriel?" tanong ko sa kanya.
Matagal siyang hindi makapagsalita sa
kabilang linya. Hinintay ko na lang na
makapagsalita siya at sabihin niya sa akin kung
may problema ba o wala.
Lucianna, I'm so sorry...
Kinabahan ako bigla ng biglang mag sorry sa
akin si Gabriel. Bakit siya nagsosorry sa akin? Ano
ang kanyang kasalanan?
"H-Huh? Bakit ka nagsosorry? nauutal kong tanong.
Hindi ako makakapunta diyan sa condo unit
mo. My mom just called me, Lucianna. Kailangan
kong umuwi sa probinsya namin sa Governor
Generos0 ngayon din," seryosong sabi ni Gabriel sa kabilang linya.
Natigilan naman ako at hindi nakakapagsalita
kaagad. Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata
at huminga ng malalim at muling nagsalita.
"T-Talaga? Bakit? B-Bakit ka pupunta doon?"
mahina kong tanong sa kanya
Pwede naman siguro akong magtanong diba
kung bakit siya pupunta doon? Kung bakit siya
uuwi sa probinsya nila? Hindi naman siguro
malinis sa akin si Gabriel.
Narinig ko ang kanyang pag buntong-hininga
sa kabilang linya.
"It's... it's a family problem, Lucianna. I'm
sorry. Hindi ko masasabi sayo, sambit ni
Gabriel.
Napalunok ako sa aking laway at pinilit ko
ang sarili ko na tumawa kahit wala namang nakakatawa.
"0-okay lang! Sige... okay lang naman sa
akin. Saan ka na ngayon? Papunta ka na ba sa
airport? tanong ko sa kanya. Pinilit ko rin na
pasiglahin ang boses ko upang hindi niya
mapansin na malungkot ako ngayon dahil hindi
siya matutuloy sa pagpunta dito sa aking condo
unit at hindi ko siya makakasama.
Yes, Lucianna. Im so sorry kung biglaan
ito."
"It's okay, Gabriel. Naintindihan ko naman.
Pamilya mo 'yan, kailangan mong puntahan. Okay
lang sa akin... makakapaghintay naman ako sayo
eh' sabi ko at napakagat ako sa aking labi at
bahagyang yumuko.
llang minuto kaming hindi nagsalita ni
Gabriel. Walang naglakas ng loob na magsalita.
Pinapakiramdaman lang namin ngayon ang isat
isa at tuloy pa rin ang aming tawagan.
Napahilamos ako sa aking mukha at huminga
ng malalim at naisipan ko na ako na ang unang
magsasalita.
"K-Kailan pala ang balik mo dito?" tanong ko sa kanya.
"1 don't know yet, Lucianna. Kung siguro
maging okay na ang problema doon ay babalik na
ako. Please don't be sad, okay? Babalik ako sa iyo,
Lucianna. Pinapangako ko na palagi kitang
tatawagan at palagi kitang eh u-update sa mga
ginagawa ko araw-araw, okay?" malambing na sabi ni Gabriel.
Tumango naman ako kahit hindi niya ako
nakikita.
"O-Okay, Gabriel. Mag ingat ka diyan,"
mahina kong sabi.
"Mag ingat ka rin dyan, Lucianna."
Pinatay ko na ang tawagan namin ni Gabriel
at agad kong binalik sa aking bulsa ang aking
phone at napaupo ako sa may couch at
bahagyang napatingala sa may kisame at
natulala. Huminga ako ng malalim at ipinikit ko
ang aking mga mata.
Namiss ko na bigla si Gabriel. Sana ay mabilis
lang siya doon. Kung pwede lang sana na sumama
ako sa kanya... pero hindi pa pwede.
Ihahanda ko na lang siguro ang aking sarili sa
pagbabalik niya.
Sa pagbalik niya dito ay sasabihin ko na rin sa
kanya ang totoo. Sasabihin ko na kay Gabriel ang
tungkol sa nakaraan namin. Tapos na ako sa
paghahabol sa kanya. Ngayon ay ang goal ko
naman ay sabihin sa kanya ang tungkol sa
amin
Sana bumalik na kaagad siya.
Chapter 38💋

IT'S been two days since nagpaalam sa akin sI
Gabriel na uuwi siya sa kanilang probinsya sa
Governor Generoso. Kahapon ang last text
message na pinadala sa akin ni Gabriel at ngayon
ay wala pa akong contact sa kanya. Ayoko naman
na maging clingy ako sa kanya at baka mainis siya
sa akin. Tahimik na lang ako na hinihintay ang
kanyang mensahe at kung ano na ang nangyari sa
kanya.
Ang huling balita ko kay Gabriel ay kaya siya
umuwi doon dahil nagkaproblema ang kanilang
pinsan na anak ni Tito Kai at ni Tita Amara. Hindi
ko alam kung sino sa mga anak ni Tita Amara at
Tito Kai ang nagkaproblema. Sana nga ay maayos
na para naman makauwi na si Gabriel at muli na
ulit kaming magsama dalawa.
Dahil tuluyan ko nang drinop lahat ng
subjects ko sa university ay nandito na lang ako sa
loob ng aking condo unit doing nothing. Hindi pa
ako nakabalik sa aking trabaho pero plano ko na
rin na bumalik sa aking trabaho bilang interior
designer para naman may pagkaabalahan akO sa
buhay ko kapag busy si Gabriel. Hindi naman
pwede na maghintay na lang ako palagi kay
Gabriel kung kailan siya matatapos sa kanyang
trabahoo sa kanyang gagawin. I still have my own
life. Kailangan ko na rin na bumalik sa track ko,
bago pa ako mawalan ng interest.
"Ay, kabayo!"
Napatalon ako sa gulat ng biglang tumunog
ang aking phone. Napahawak ako sa aking dibdib
at bahagyang napapikit sa aking mga mata dahil
nagulat talaga ako at ang lakas bigla ng t***k ng
aking puso.
Huminga ako ng malalim at pinakalma ko
muna ang aking sarili bago ko kunin ang aking
phone at tingnan kung sino ang tumatawag sa
akin ngayon.
Nawala ang ngiti sa akin labi ng makita ko
kung sino ang tumatawag sa akin ngayon.
Adrian is calling..
Akala ko si Gabriel na ang tumatawag sa akin
ngayon at maririnig ko na ulit ang kanyang boses,
pero iba pala ang tumatawag sa akin. Pero hindi
naman sa ayoko na tumawag sa akin si Adrian...
he's my friend.
May ini-expect lang talaga ako na tumawag sa
akin ngayon kaya ako malungkot at
disappointed.
Huminga muna ulit ako ng malalim bago ko
sinagot ang tawag ni Adrian sa akin.
"Hi, Adrian! Napa Tawag ka sa akin?"
sinubukan kong maging masigla ang boses ko
ngayon. Matagal ko na rin na hindi nakausap si
Adrian kaya nagtataka rin ako ngayon na tumawag
siya sa akin. Siguro ay namiss niya ako?
"H-Hello, Lucianna. Naistorbo ba kita ngayon
dahil tinawagan kita?" mahina niyang sabi sa
kabilang linya.
"Huh? No, Adrian. Hindi mo ako naistorbo.
Bakit, may problema ka ba?"
"Hmm, wala naman.... Namiss lang kita,
Lucianna," mahina niyang sabi.
Sabi ko na nga ba, na miss ako ng lalaking to
eh. Kagaya ko ay wala rin siyang kaibigan sa
campus. Tanging ako lang ang kaibigan niya at ang
natatanging babae na lumalapit at kinakausap
siya.
Napangiti ako at sinagot ang kanyang sinabi
"Imissed you too, Adrian.
Narinig ko ang pagsinghap niya sa kabilang
linya. "T-Talaga? Namiss mo rin ako, Lucianna?
hindi makapaniwala niyang tanon8
Mahina akong natawa at tumango."Yes, Adrian. Saan ka pala ngayon? Nasa
university ka ba?"
"O-O0, Lucianna. Pero wala na akong klase
ngayon. Libre ako ngayon. Uhm... gusto mo bang
magkita tayo? Kung hindi ka lang naman busy...
pero kung may ginagawa ka ngayon ay okay lang
naman sa akin kung hindi ka papayag
"l'm free, Adrian. Pwede tayong magkita
ngayon, kung iyan man ang gusto mo, pagputol
ko sa kanyang sinabi
Narinig ko ang kanyang pagtayo sa kabilang
linya at bigla niyang pagkataranta. Mahina akong
natawa dahil na i-imagine ko na ngayon ang
mukha ni Adrian at ang kanyang pagka
taranta.
"T-Talaga, Lucianna? Sige... sige! Uhm, saan
mo pala gusto na magkita tayo? Sabihin mo lang?
Uhm libre ko na rin pala ngayon. Sabihin mo lang
kung saan tayo pupunta... doon tayo."
"Dyan na lang sa malapit na coftee shop sa
labas ng university, Adrian. Diyan na lang tayo
magkita dalawa, okay?" sabi ko sa kanya.
"Sige, Lucianna. See you! Salamat pala dahil
pumayag kang makipagkita sa akin ngayon.
Napangiti ako sa sinabi ni Adrian at napatayo
na rin ako upang makapaghanda na sa aking sarili at makaalis.
"You're always welcome, Adrian. See you!
Pinatay ko na ang tawagan namin sa phone at
naglalakad na ako ngayon papunta sa aking
kwarto at nagbibihis ng damit at nag ayos sa aking
sarili.
Wala rin naman akong gagawin ngayon at
kung maghihintay na lang ako dito sa loob ng
aking unit sa tawag ni Gabriel ay baka mabaliw pa
ako. Mas mabuti pang makipagkita na lang ako
ngayon sa kaibigan ko na si Adrian at makipag
kwentuhan sa kanya. Namiss ko na rin talaga siya
at gusto ko rin na malaman kung kumusta na siya.
Mas maganda kasi talaga na sa personal akong
manangusta sa kanya.
Nang matapos na akong mag bihis at mag
ayos ng aking sarili ay umalis na rin kaagad ako
papunta doon sa coffee shop kung saan kami
magkikita ni Adrian. Tinext ko na rin siya na
papunta na ako at agad akong nakakuha ng reply
sa akin at sinabi niya na nandoon na siya at
naghihintay na sa akin. Ang bilis naman ng
lalaking 'yun. Parang may kapangyarihan at ang
bilis niyang makapunta doon sa coffee shop.
Nang makarating na ako sa may coffee shop
ay pumasok na ako sa loob at agad kong nakita si
Adrian na nakaupo at halatang naghihintay sa
akin. Nagkasalubong ang aming mga tingin at
mabilis siyang tumayo at humarap sa akin.
Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya.
Niyakap niya ako pabalik at ramdam ko talaga na
masaya Siyang makita ako at ganun din ako sa kanya.
"Masaya ako na makita kita ulit, Lucianna!"
nakangiting sabi ni Adrian pagkatapos naming
magyakapang dalawa.
Ngumiti naman ako pabalik sa kanya. "Ako
rin, Adrian. Masaya ako na makita at makausap
kita ulit," sabi ko.
Umupo na kami at nag order ng aming
maiinom at makakain.
Nang matapos na kaming makapag order ay
nagsimula na kaming mag usap ni Adrian at
nagkamustahan na kaming dalawa.
Una ko siyang kinamusta niya sa kanyang
pagpapatuloy sa pag aaral sa civil
engineering
"Okay lang naman, Lucianna. Medyo
nalungkot lang ako dahil hindi na kita
nakakasama palagi at wala na ang maganda kong
seatmate, sabi ni Adrian at bahagya siyang
yumuko na para bang nahiya sa kanyang
sinabi.
Mahina naman akong tumawa at nginitian
siya. "Nambola ka pa!"
Umiling siya at tinignan ako ng seryoso.
Hindi ako nambola sayo, Lucianna. Maganda ka
talaga...sobrang ganda mo, seryosong sabi ni
Adrian habang nakatingin siya sa akin.
Nakaramdam naman ako ng hiya sa sinabi ni
Adrian kaya umiwas ako ng tingin sa kanya.
S-Salamat...
Para mawala kaagad ang awkwardness sa
pagitan namin ni Adrian ngayon ay muli akong
nagtanong ulit sa kanya.
"Si Katy ba, nakakasagot na ba siya sa mga
tanong ni Sir Gabriel kapag siya ang tinatawag sa
recitations?" tanong ko sa kanya.
Bahagyang ngumuso si Adrian at umiling."
Mas lalo siyang hindi nakakasagot, Lucianna.
Noong isang beses nga ay whole class siyang
nakatayo dahil walang nag vo-volunteer na
tulungan siya eh. Ayun, napahiya talaga siya!
Hindi ko mapigilan na matawa sa sinabi ni
Adrian. Akala ko pa naman ay magbabago na si
Katy kapag umalis ako, hindi pa rin pala... mas
lalo lang itong lumala. Buti nga sa kanya, hindi
kasi nag aaral ng mabuti eh.
Natigil kami sa aming pagkukwentuhan ni
Adrian ng dumating na ang aming order dalawa.
Kumain na muna kami ni Adrian at habang
kumakain ay nagkukwentuhan din kaming
dalawa.
Ngayon ay si Adrian na ang nagtatanong sakin.
"Ikaw, ano na ang ginagawa mo ngayon sa
buhay mo, Lucianna?" seryosong tanong ni Adrian
sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya bago ko sagutin
ang kanyang tanong
"Hmm, babalik ako sa pagiging interior
designer ko, Adrian. Sa ngayon ay nag iipon muna
ako ng aking lakas na bumalik sa aking trabaho.
Ini-enjoy ko muna ang life ko mag isa. Okay lang
naman ako, sagot ko sa kanya tanong at muli ko
siyang nginitian.
Napatango naman siya at ngumiti rin pabalik sa akin.
Masaya ako na malaman na okay ka lang,
Lucianna. Malungkot man na hindi na kita laging
nakikita, ang importante ay okay ka lang at
masaya," mahinang sabi ni Adrian bago siya
bahagyang yumuko at itinago ang mukha niya sa akin.
Napakunot naman ako sa aking noo at
bahagyang nagtaka sa kinikilos ngayon ni Adrian.
Para siyang may gustong sabihin sa akin peroo
nagdadalawang isip siya.
Adrian, may problema ba?" alala kong
tanong sa kanyaa.
Matagal siyang hindi nakakapagsalita bago
siya nag angat ng tingin sa akin gamit ang
seryosong ekspresyon niya sa mukha.
"Lucianna, may dapat kang malaman... may
dapat akong sabihin at aminin sayo."
hindi ko maiwasan na kabahan sa sinabi ni Adrian
sa akin ngayon. Ano ang kanyang aaminin sa
akin?
"A-Ano yun, Adrian?"
"Lucianna, sana hindi ka magalit sa akin.
Sana.. Sana ay hindi magbabago ang pakikitungo
mo sa akin kapag sinabi ko sayo ang totoo.
Mas lalo akong naguluhan sa sinabi ni
Adrian.
"Adrian, ano ba ang sinasabi mo? Hindi kita
maintindihan. Aminin mo na,' sabi ko.
Nakaramdam na rin ako ng konting inis dahil
pinapatagal niya pang aminin sa akin ang dapat
niyang sasabihin sa akin ngayon.
Huminga siya ng malalim at nagsalita.
"Lucianna, gusto kita."
Nanlaki ang aking mga mata at nagulat sa
sinabi ni Adrian sa akin ngayon. Hindi ako
makapagsalita, nakatingin lang ako sa kanya
habang nanlalaki ang aking mga mata.
Muli siyang nagsalita.
"Lucianna, hindi ko na kayang itago itong
nararamdaman ko para sayo. I like you. May gusto ako sayo.
Napaawang ang aking labi at hindi ko alam
ang aking isasagot ngayon sa pag amin ni Adrian sa akin.
Ano ang sasabihin ko? Ano ang dapat kong
maging reaksyon? Ano ang isasagot ko kay Adrian?
"A-Adrian... I..
Ngumiti siya at hinawakan ang aking kamay
na nasa ibabaw ngayon ng table.
napatingin sa kanyang kamay na nakapatong na
ngayon sa aking kamay bago ako muling nag
angat ng tingin sa kanya.
"It's okay, Lucianna. Alam ko na nagulat ka sa
pag amin ko sayo, pero makakapaghintay naman
ako sa sagot mo. Hihintayin kita..."
Napalunok ako sa aking laway at hindi ko
mapigilan na makaramdam ng guilt ngayon.
Paano ko sasabihin kay Adrian na may iba na
akong mahal?
Na meron na akong Gabriel.
At hindi na niya ako pwedeng hintayin?
Chapter 39💋

"Lucianna, I like you. No-I love you. Mahal
kita."
Natataranta ako ngayon at hindi ko alam
kung ano ang sasabihin ko... kung ano ang dapat na words na sasabihin ko kay Adrian
para hindi siya masaktan. Pero paano? Ano ang sasabihin ko?
Paano ko sasabihin sa kanya na hindi na siya
pwedeng maghintay sa akin dahil may mahal na akong iba?
"A-Adrian... Oh my God. Paano ko ba
sasabihin 'to...." napatakip ako sa aking mukha at
hindi ko na napigilan ang aking sarili na mapaiyak.
Itinuturing ko ng kaibigan si Adrian at unang
beses ko 'to na magkaroon ng ibang kaibigan
maliban sa mga pinsan ko kaya ayokong
makasakit ng damdamin.
Wala naman akong pakialam noon sa mga
lalaking nagkakagusto sa akin eh. Mabilis ko lang
nasasabi sa kanila na ayoko sa kanila. Pero
ngayon ay nahihirapan ako dahil kaibigan ko si
Adrian at importante rin siya sa akin.
"Lucianna, okay lang ako. Makakapaghintay
naman ako-"
"Hindi mo na ako mahihintay, Adrian!"
bahagya akong napataas sa aking boses ng
sabihin ko iyon sa kanya.
Natigilan siya sa aking sinabi at nakita ko ang
pagkunot ng kanyang noo, nagtataka sa aking sinabi.
"B-Bakit, Lucianna?"
Huminga ako ng malalim at pinunasan ko
muna ang luhang pumatak sa aking mga mata bago ako muling tumingin ng seryoso kay
Adrian.
Alam ko na kahit anong gawin ko ay masasaktan talaga siya. Pero kailangan niyang
malaman ang
totoo... ang totoo na may relasyon kaming
dalawa ni Gabriel at si Gabriel ang dahilan kung
bakit hindi na ako mahihintay ni Adrian.
"Adrian, hindi mo na ako mahihintay dahil
may mahal na ako. May.. may boyfriend na ako," bahagyang humina ang aking boses sa
huli kong sinabi.
Nakita ko ang sakit sa kanyang mga mata at
lungkot ng aminin ko iyon sa kanya. Oh, God!
hate this. Pwede bang alisin ang alaala ni Adrian na mahalniya ako para hindi na
siya masaktan?
Ayokong masaktan siya.
"Adrian,-m so sorry...
Yumuko siya at nakita ko siyang nagpunas sa
kanyang luha. He's crying. God! He's crying.
"Adrian-"
"Okay lang ako, Lucianna."
Muling nag angat ng tingin sa akin si Adrian at ngumiti siya. Pero ang ngiti niya
sa akin ngayon ay hindi abot hanggang mga mata... parang pilit lang
ito na ngiti niya ngayon.
"At least nasabi ko sayo ang totoo kong
nararamdaman. Mabilis lang akong makakapag
move on. Wag kang mag-alala, pagkatapos nito ay
never ko na ulit sasabihin sayo ang
nararamdaman ko, Lucianna, kaya hindi ka na
dapat makaramdam ng awkwardness," sabi ni Adrian at ngumiti siya sa akin.
Hindi ko pa rin magawang ngitian siya pabalik
dahil nandito pa rin ang guilt na nararamdaman ko at lungkot.
"May kailangan ka pang malaman, Adrian,"
mahina kong sabi
Napakamot naman siya sa kanyang batok."
Ano naman 'yun, Lucianna?"
Huminga ako ng malalim. "About my
boyfriend, Adrian....
Nawala ang ngiti sa kanyang mukha at
napalapitan ito ng seryosong ekspresyon sa
mukha.
"Lucianna, okay na sa akin na hindi ko
makilala ang boyfriend mo,
Tumango ako at naintindihan ang Sinabi ni
Adrian kung bakit ayaw niyang makilala kung sino
ang aking boyfriend, pero kaibigan ko siya.
Kailangan niya rin na malaman kung ano ang
tinatago kong sekreto. Ayokong malaman niya ang
tungkol sa amin ni Gabriel sa ibang tao dahil
sigurado ako na masasaktan si Adrian at mag iisip siya na kaya hindi ko sinasabi sa
kanya ang totoo
dahil hindi ko siya pinagkakatiwalaan.
Kaya kahit masasaktan siya ngayon sa aking
sasabihin ay dapat niya rin malaman ang
totoo.
"No, Adrian, kailangan mong malaman ang
totoo, seryoso kong sabI sa kanya.
Umiwas siya ng tingin sa akin at
bumuntong-hininga siya bago tumango.
"Fine. Sino ang boyfriend mo? malamig na
tanong ni Adrian sa akin at muli niya akong
tinignan.
Malungkot akong napangiti sa kanya at
nagsalita. "Adrian, my boyfriend is none other
than, Gabriel Nathan Generoso. Siya ang lalaking mahal ko. Siya ang dahilan kung
bakit hindi mo na
ako pwedeng hintayin, seryoso kong sabi kay
Adrian habang nakatingin ako sa kanyang mga mata.
habang nakatingin pa rin sa akin. Bakas sa
kanyang mukha ngayon ang sobrang gulat at hindi
siya makagalaw.
"W-What? Professor Gabriel?" mahina at
nauutal niyang tanong sa akin.
Hinay-hinay naman akong tumango.
"What the- napasapo siya sa kanyang noo
at huminga ng malalim.
Bahagya akong napayuko at mas lalo akong
nasasaktan ngayon.
"m so sorry, Adrian, mahina kong sabi.
"Kaya ba close na close kayo ni Protessor
Gabriel dahil boyfriend mo siya? tanong sa akin ni Adrian.
Nag angat ulit ako ng tingin sa kanya at
tumango.
"Y-Yes, Adrian."
Naningkit ang kanyang mga mata at
napailing.
"Kaya ba nagalit siya sa akin at ibabagsak niya ako dahil dumidikit ako sayo noon?"
bumuntong-hininga bago ko sinagot ang kanyang tanong.
"Adrian, it was a misunderstanding. I'm sorry
kung nadamay ka sa away namin ni Gabriel noon
"Pinagmukha mo akong tanga, Lucianna!"
tumayo si Adrian at tinignan niya ako ng
masama.
Muli akong naiyak ngayon dahil galit sa akin si Adrian. Ayoko na mawala ang
pagkakaibigan namin.
"Hindi kita pinag mukhang tanga, Adrian.
Kailangan ko lang na itago ang tungkol sa amin ni
Gabriel dahil bawal ang relasyon ng isang
estudyante at professor sa loob ng university
natin. Ngayon na hindi na ako nag aaral doon ay sinabi ko na sa iyo ang totoo at
hindi na rin ako magsisinungaling seryoso kong sabi kay Adrian.
Umiling-iling siya habang nakatingin siya sa
akin ngayon.
"Bakit si Prof Gabriel pa, Lucianna? Kaya ka
ba bumalik sa pag-aaralmo para... para akitin si Prof?" mahina niyang sabi.
Nagulat ako sa naging tanong ni Adrian sa
akin at hindi ko alam kung ano ang aking isasagot, kung oo ba o hindi... dahil
totoo naman eh, kaya ako bumalik sa pag aaral ko sa kolehiyo ay para
habulin si Gabriel.
"A-Adrian-
"Katy was right, pero hindi lang ako
naniniwala dahil kaibigan kita," malamig na sabi ni
Adrian habang nakatingin siya sa akin.
Naramdaman ko ang pagbagsak ng aking
luha at nasaktan ako sa kanyang sinabi.
"Hindi naman sa ganun, Adrian....
Ngumiti siya sa akin at tumango. "Thank you
for telling me the truth, Lucianna. Una na ako
sayo, kailangan ko ng umalis," sabi ni Adrian at
tumalikod na siya at tuluyan na umalis.
Napatulala ako at tinignan siya na paalis at
palayo sa akin.
Hindi niya naman siguro ako iiwan diba?
Naintindihan ko na nasasaktan ngayon si Adrian,
pero lilipas din naman iyon, diba? Sana nga.
Ayokong mawalan ng kaibigan.
Chapter 40💋

HINDI ko pa rin na co-contact si Gabriel
hanggang ngayon at tatlong araw na ang
nakalipas. Kaya ngayon ay hindi ko na talaga
mapigilan ang aking sarili na pumunta ngayon sa condo unit ni Caden kung saan
nakatira ngayon si
Nica na pinsan ni Gabriel. Nagbabakasakali ako
na baka may alam si Nica sa nangyayari sa
kanyang pamilya doon sa kanilang probinsya sa Governor Generoso. Nababahala na
talaga ako and I need informations about Gabriel now para
makatulog ako ng maayos.
"Lucianna, nakakagulat na pumunta ka dito
sa lugar ko," gulat na sabi ni Caden ng makita niya ako sa harapan ng kanyang condo
unit.
"Hello you, Caden," bati ko sa kanya.
Binuksan niya na ng malaki ang kanyang
pinto at pinapasok niya ako sa loob. Naglalakad na rin ako papasok at agad ko rin
na nakita si Nica
na kakalabas lang sa may kusina habang may dala ng isang baso ng gatas. Natigil
naman siyå sa
kanyang paglalakad at napatingin sa akin.
L-Lucianna!"
Ngumiti ako kay Nica at lumapit ako sa kanya
upang makipag beso. Nang matapos na akong bumati sa mag asawa ay pumunta na kami sa
kanilang living room dito sa kanilang condo unit
at umupo na rin ako habang sila naman ay
nakaupo na rin habang nakaharap sa akin.
Ano pa lang ang pinunta mo rito, Lucianna?
Buti na lang at wala akong trabaho at nandito si
Veronica sa condo unit. Sana nagsabi ka na
pupunta ka," sabi ni Caden.
Ngumiti naman ako. "I'm sorry kung biglaan,
Caden, Nica. May tanong lang sana ako kung bakit ako nandito ngayon, sabi ko at
napatingin kay Nica.
Kumunot naman ang noo ni Nica at itinuro
niya ang kanyang sarili
"Sa akin ka ba magtatanong, Lucianna?
nagtatakang tanong ni Nica habang nakatingin sa akin.
Tumango naman ako. Bago ko pa matanong
kay Nica ang gusto kong tanungin sa kanya ay
nagsalita ulit ang pinsan ko na si Caden kaya
napatingin ako sa kanya.
Hindi naman siguro 'yan makakasama sa
kalagayan ng anak namin ang tanong mo,
Lucianna, diba? Nag iingat lang kami, seryosong sabi ni Caden at napahawak siya sa
braso ni Nica
na nasa kanyang tabi ngayon.
Hindi ko mapigilan na mapangiti habang
pinagmamasdan ko ang aking pinsan na si Caden at ang kanyang asawa na si Nica na
buntis ngayon
sa kanilang baby. Akalain niyo nga naman, akala ko pa naman ay si Aiden na ang
endgame nitong
si Nica... si Caden pala. Alam ko na hanggang ngayon ay magulo pa rin ang relasyon
sa pagitan
nilang tatlo pero wala na akong karapatan na
manghimasok sa buhay nila at sa kanilang
problema dahil may problema rin ako na
sarili.
"Don't worry, Caden, hindi makakasama sa
kalusugan ng pamangkin ko ang aking itatanong kay Nica," sabi ko at ngumiti
Napatango naman si Caden.
"Ano pala ang tanong mo, Cian?" sabi ni
Nica.
bumuntong-hininga bago makapagsalita.
"Uhm, Nica, itatanong ko lang sana kung may
balita ka kay Gabriel?"
Kumunot ang kanyang noo at nagkatinginan
silang dalawa ni Caden. Alam ko na
nakakapagtaka talaga ang pagtatanong ko
ngayon tungkol kay Gabriel dahil wala silang
kaalam-alam sa nangyayari sa pagitan namin ni Gabriel ngayon.
"Uhm, nasa probinsya namin ngayon si Kuya
Gabriel, Lucianna. Bakit mo pala natanong?
Napalunok ako sa aking laway at bahagya
akong napakamot sa aking batok at bahagyang
ngumiti sa kanilang daláwa ni Caden.
"W-Wala naman. Hindi pa kasi siya nag te-text
sa akin o tumatawag eh," mahina kong sabi.
Napasinghap si Caden at pareho silang
nagulat ni Nica sa aking sinabi.
Bago pa sila makapag react at makapagsalita
o magtanong sa akin ay inunahan ko na sila.
"Hep! Hindi pa kami nagkakabalikan..
nagkakaunawaan pa lang kaming dalawa. Hindi na bumalik ang alaala ni Gabriel at
hindi niya rin ako kilala. 'Wag na muna kayong mag react diyan, sabi ko sa kanila.
"G-Ganun ba, Lucianna... okay lang naman
sa akin na magkabalikan kayo ni Kuya Gabriel kasi kayo naman talaga simula pa noong
una. 'Wag ka masyadong mag alala kay Kuya, maayos lang siya
doon. May family gathering or activities lang ata sila sa probinsya kaya hindi ka
pa naco-contact ni Kuya Gab," wika ni Nica at ngumiti siya sa akin.
Bumuntong-hininga naman ako at walang
magawa kundi ang ngumiti pabalik at ang
tumango.
Nagpaalam na rin kaagad ako kay Veronica at sa aking pinsan na si Caden dahil
pupunta pa sila
ngayon sa hospital upang magpapacheck-up.
Ako naman ay matamlay na uuwi ngayon sa
aking condo unit. Hindi ko pa rin nakakausap
pabalik si Adrian sa personal, pero nag text
naman siya sa akin na safe ang sikreto ko at hindi niya ito sasabihin sa iba.
May tiwala naman ako kay Adrian... kaya ko
nga sinabi sa kanya ang totoo. Sa ngayon ay
kailangan niya siguro munang mapag isa upang maka move on kaagad siya at mawala na
ang romantic feelings na nararamdaman niya sa akin.
Ngayon ay hihintayin ko na lang ang
pagbabalik ni Gabriel. Sinabi ko naman sa kanýa noon na kaya kong maghintay...
hihintayin ko Siya.
Kasi totoo naman eh, hihintayin ko si Gabriel
kahit anong mangyari. lang taon na akong
naghihintay sa kanya, ngayon pa ba ako susuko?
No... hindi ako susuko.
Nandito na ako ngayon sa harapan ng aking
condo unit at binuksan ko na ang pinto at
matamlay akong pumasok sa loob. Nang tuluyan na akong makapasok ay nagulat na lang
ako ng
makita ko si Gabriel sa aking harapan ngayon.
Nanlalaki ang aking mga mata at napaawang
ang aking bibig sa sobrang gulat.
"G-Gabriel?" banggit ko sa kanyang pangalan
habang hindi pa rin makapaniwala na nandito na siya ngayon sa aking harapan.
Ngumiti siya sa akin at nakita ko siyang
humahakbang palapit sa akin.
"Hello, sweetheart," malambing na sabi ni
Gabriel at tumigil siya sa aking harapan
ngayon.
Hindi ko na napigilan ang aking sarili na
napaluha dahil sa sobrang tuwa na nandito na si
Gabriel sa aking harapan ngayon.
Inangat ko ang aking kamay at hinawakan ko
siya sa kanyang pisngi at hinaplos ito.
"Totoo nga..." mahina kong sabi habang
nakatingin sa kanyang mukha.
Ngumiti ulit si Gabriel at hinalikan niya ako sa
aking no0.
"T'm real, Lucianna. Nandito na ako sa
harapan mo ngayon... umuwi na ako."
Hindi ko na napigilan ang aking sarili at
niyakap ko na si Gabriel. Napahagulhol ako at mas lalong hinigpitan ang aking
pagyakap sa
kanya.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at
niyakap niya rin ako pabalik at naramdaman ko
ang paghalik niya sa tuktok ng aking ulo.
"A-Akala ko ay hindi mo na ako babalikan
dito, mahina kong sabiihabang tuloy pa rin sa
aking pag iyak.
Muli niya akong hinalikan sa aking noo at
nagsalita siya.
"Hinding-hindi kita iwan, Lucianna. Hindi ko
kayang mawalay sayo."
Chapter 41💋

"Tm sorry kung pinag-alala kita ng sobra,
Lucianna. Marami kasi akong ginawa na
importante doon sa probinsya namin kaya wala na akong panahon para makapag bukas ng
akingg phone."
Bahagya akong ngumiti at tahimik na
tumango.
"Okay lang, Gabriel....
'm sorry, Lucianna."
"lalready forgave you.
Sino ba naman ako para magalit sa kanya at
mag demand? Ang importante ay nandito na si Gabriel at bumalik na siya sa akin. Oo,
nainis ako sa kanya dahil hindi man lang siya nagbigay ng
kahit ilang segundo sa pag text sa akin upang hindi ako mag-alala sa kanya. Pero
naiintindihan
ko naman na busy siya at kasama niya ang
kanyang pamilya kaya hindi na ako mag
galit-galitan dito at tanungin ng kung anu-ano si Gabriel.
Nakahiga kami ngayon sa aking kama at
nakasandal ako sa kanyang malapad na dibdib habang siya naman ay pinaglalaruan ang
aking buhok. Namiss ko na makatabi si Gabriel sa aking
paghiga. Ngayon ay nandito na siya at
makakatulog na ako ng maayos at hindi na ako mag-alala ng sobra.
"Gabriel." tawag ko sa kanyang
pangalan.
"Hmm?" napatingin naman siya sa akin.
"Uhm... sinabi ko na pala ang totoo kay
Adrian," mahina kong sabi.
Tinignan ko muli ang kanyang reaksyon at
nakita kong nakakunot ang kanyang noo ngayon habang nakatingin sa akin.
"Sinabi sa kanya ang ano?"
Napalunok ako sa aking laway. Wala nga pala
kaming relasyon ni Gabriel. Kaya nagdadalawang
isip ako na sabihin sa kanya na sinabi ko kay
Adrian na may relasyon kaming dalawa. Baka
sabihin niya sa akin na ang assuming ko naman para ipagkalat sa iba na girlfriend
niya ako kahit
na hindi niya pa naman ako jowa.
"Lucianna, tawag sa akin ni Gabriel kaya
muli akong napatingin sa kanya.
Huminga ako ng malalim bago muling
magsalita.
"S-Sinabi ko sa kanya na may relasyon tayong
dalawa, Gabriel, mahina kong sabi habang
kinakabahan na ako ngayon.
Hindi siya nagsasalita. Nakatingin lang siya sa akin ngayon gamit ang seryosong
ekspresyon niya sa mukha kaya mas lalo akong kinakabahan.
"1-'m sorry kung sinabi ko iyon kay Adrian.
T'm sorry rin na sinabi ko na may relasyon tayong dalawa kahit wala naman talaga,"
mahina kong
sabi at napayuko dahil sa sobrang hiya.
Narinig ko ang kanyang pag
buntong-hininga.
"Lucianna, hey..." hinawakan niya ang aking
baba kaya muli akong nag angat ng tingin kay Gabriel.
Ngumiti siya sa akin kaya nakaramdam ako
ng ginhawa at nawala ang kaba na aking
nararamdaman ngayon.
"Sino may sabi na wala tayong relasyon?"
patanong niyang sabi habang nakangiti pa rin sa akin.
Nanlalaki ang aking mga mata sa gulat sa
kanyang sinabi at hindi makapaniwala sa aking narinig.
"W-What?" nauutal kong sabi.
Hinaplos niya ang aking pisngi at tinitigan
niya ako.
"Gagawin ko ba ang lahat ng ito kung wala
tayong relasyon, Lucianna? Babalik kaya ako sa
iyo ngayon kung wala lang tayong dalawa?
maging emosyonal sa sinabi ngayon ni
Gabriel.
"-Hthought ayaw mo na magkaroon tayo ng
relasyon. Gustong-gusto ko nang itanong sa iyo noon kung ano na ba talaga ang
totoong estado ng ating relasyon, pero natatakot ako na baka ay magalit ka sa akin
kaya nanatili akong tahimik," mahina kong sabi at tuluyan na akong naiyak at
napa hikbi.
Hinaplos ni Gabriel ang aking pisngi at
pinunasan niya ang mga luhang pumatak sa aking mga mata at umiling siya.
"I will never get mad at you, Lucianna. I...I
love you."
Muli akong nagulat sa sinabi ni Gabriel at sa
kanyang pag amin sa akin ngayon.
Napaupo ako galing sa pagkakahiga dito sa
aking kama at sumunod na rin si Gabriel at
magkaharap na kami ngayon habang parehong
nakaupo sa ibabaw ng aking kama.
"G-Gabriel, what did you say?" tanong ko sa
kanya.
Baka nagkamali lang ako ng dinig at nag
a-assume na naman ako.
Hinawakan niya ang aking kamay at tinitigan
niya ako sa aking mga mata.
"Lucianna, I'm in love with you. I love you so
much. Mahal kita," pag amin niya sa kanyang
nararamdaman para sa akin.
Muli akong napaiyak at tuluyan na akong
napayakap kay Gabriel sa sobrang tuwa.
Naramdaman ko ang kanyang paghagod sa aking likod at niyakap niya rin ako pabalik
at hinalikan Niya ako sa tuktok ng aking ulo.
"I'm so happy right now, Gabriel," sambit ko
at muli akong nag angat ng tingin sa kanya at
nginitian ko siya.
Ngumiti siya pabalik sa akin at hinaplos niya
ang aking pisngi.
"You're my girlfriend. I love you, Lucianna.
And you're mine."
TumangO ako at hinawakan ang magkabilangg pisngi ni Gabriel at hinalikan ko siya sa
kanyang labi.
"I love you too, Gabriel. Mahal na mahal kita
... Sobrang mahalkita," wika ko habang
nakatingin sa kanyang mga mata.
Hindi nagbago ang pagmamahal ko kay
Gabriel kahit na ilang taon na ang nakalipas. Kahit na nawalan siya ng alaala at
nagkahiwalay kami ng landas ay hindi nagbabago ang pagmamahal
ko sa kanya.
Siya lang ang lalaking minamahal ko kahit
noon pa.
"Pwedeng-pwede mong sabihin sa ibang tao
ang tungkol sa relasyon nating dalawa, Lucianna.
Ayoko na itago ang relasyon nating dalawa. Hindi kita kinakahiya na girlfriend ko.
Kaya ngayon...
ipapakilala kita sa aking mga magulang. I want to introduce you to my whole family
as my girlfriend, Lucianna," malambing na sabi ni Gabriel at muli
niya akong nginitian.
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang
sinabi at muli akong kinabahan.
"Y-Your whole family?" muli kong tanong sa
kanya.
Napatango naman siya at hinawakan ang
aking kamay.
"Yes, Lucianna. To the whole Generoso family.
Magiging parte ka rin naman sa pamilya ng
Generoso kapag kinasal tayong dalawa. Gusto kong ipakilala sa buo kong pamilya ang
babaeng pinakamamahal ko at sa babaeng bumihag sa aking puso."
Hindi kaagad ako makapagsalita sa sinabi ni
Gabriel at natulala ako.
Sasabihin ko na ba sa kanya ang totoo? Ang
sa nakaraan? Ayoko na malaman niya sa ibang tao ang tungkol sa amin.
Bago niya ako mapakilala sa pamilya niya ay
gusto ko munang sabihin ang tungkol sa aming nakaraan. He wants to introduce me to
his family as his girlfriend because soon, I will be part of the Generoso family,
not knowing that I've been part
of that family a long time ago when I got married to him.
"Gabriel, may kailangan kang malaman..
seryoso kong sabi habang nakatingin sa kanyang mga mata.
Nawala ang ngiti sa labi ni Gabriel at
kumunot ang kanyang noo.
"What is it, Lucianna? seryoso niyang tanong
sa akin.
pinagpawisan sa sobrang kaba.
"M-May kailangan kang malaman tungkol sa
ating dalawa.. . sa nakaraan."
Chapter 42💋

"G-Gabriel, may kailangan kang malaman
tungkol sa ating dalawa...
Ang lakas ngt***k ng aking puso ngayon at
pinagpapawisan na rin ako. Hindi naman sa
natatakot ako sa magiging reaksyon ni Gabriel...
kinakabahan lang ako sa magiging epekto kapag
sinabi ko na sa kanya ang totoo. Dahil noong
sinubukan ko na sabihin sa kanya na asawa niya ako ay bigla siyang nahimatay at
muntik na siyang ma comatose sa aking ginawa dahil hindi nakayanan ng kanyang utak
ang mga memoryang sinasabi ko. Kaya ngayon ay nagdadalawang isip
pa rin akong sabihin sa kanya. Paano ko ba
sasabihin sa kanya ng hindi siya napapano?
"What is it, Lucianna? Tell me, seryoso na
sabi ni Gabriel.
Napalunok ako sa aking laway at huminga na
muna ng malalim bago maisipan na sabihin na sa kanya ang totoo.
"Gabriel, ang totoo niyan ay-
Hindi ko na ituloy ang aking sasabihin ng
biglang tumunog ang phone ni Gabriel dahil may tumatawag. Agad na kinuha ni Gabriel
ang kanyang phone at umalis siya sa kama. Tinignan niya muna ako at ipaalam na
sasagutin niya muna
ang tawag. Ngumiti naman ako sa kanya at
tumango upang ipaalam na pumapayag ako na sagutin niya muna ang tumatawag sa
kanyang phone.
"Hello, Ma? Yes....
Lumabas si Gabriel sa aking kwarto at ako
naman ay parang nanghihina kaya muli akong napahiga rito sa aking kama at
napatingin sa may KIsame habang nakahawak sa aking dibdib.
Muntik na 'yun... pero may biglang tumawag
sa phone ni Gabriel at base sa kanyang pagsagot
ay si Tita Gabriella ang tumatawag sa kanya
ngayon. Hindi naman pwedeng hindi niya sagutin ang tawagni Tita Gabriella dahil
baka importante yon.
Hinintay ko na makabalik muli si Gabriel dito
sa loob ng aking kwarto at matapos Siya sa
pakikipag-usap kay Tita Gabriella sa kanyang
phone. Makalipas ang ilang minuto ay bumukas na ang pinto at nakita kong pumasok si
Gabriel.
Bahagya akong nagtaka ng makita kong
nakakunot ang kanyang noo ngayon at seryoso ang ekspresyon sa kanyang mukha.
Mukhang seryoso ang pinag-usapan nila ni Tita Gabriella sa phone kanina.
Muli akong napaupo dito sa ibabaw ng kama
at si Gabriel naman ay napaupo rin sa gilid ng
kama habang nakaharap sa akin
"Gabriel, may problema ba? alala kong
tanong sa kanya.
Bumuntong-hininga siya at umiling at pinilit
niyang ngumiti sa akin kahit halata naman na
may dinadala siyang problema ngayon.
"Im okay, Lucianna. Uhm... ano nga ulit '
yung sasabihin mo sa akin?" sabi ni Gabriel.
Muli akong nakaramdam ng kaba ng itanong
niya iyon sa akin. Ngumiti ako sa kanya at
umiling.
"w-Wala...di bale na lang, Gabriel. Hindi
naman importante ang sasabihin ko," mahina
kong sabi at umiwas ng tingin sa kanya.
Tumango naman si Gabriel at lumapit siya sa
akin uparng mahalikan ako sa aking labi.
Kailangan ko nga palang umuwi sa bahay,
Lucianna. Nandito rin ngayon sa Manila si Mommy at may pag-uusapan lang kami,
sambitni Gabriel.
"0-Okay.. sige. Mag-ingat ka," mahina kong
sabi.
Ngumiti si Gabriel at muling nagsalita. "
Babalik din kaagad ako dito, okay? Dito ako
matutulog."
"Okay."
Tumayo na siya at naglakad papunta sa may
banyo upang makapag bihis na.
Bumuntong-hininga ako at napa hilamos sa
aking mukha. Nakakainis! Bakit hindi ko tinuloy?
lyon na eh...iyon na ang tamang pagkakataon
para sabihin ko sa kanya ang totoo pero naduwag lang ako.
F-ck! Tapos ngayon ay pupunta si Gabriel kay
Tita Gabriella at mag-uusap silang dalawa. Paano kung sabihin ni Gabriel sa kanyang
Mom na may
girlfriend na siya at ako iyon? Sigurado akong
magugulat si Tita Gabriella kapag malaman niya ang tungkol sa amin ni Gabriel.
Ang tanga mo naman, Lucianna! Sobrang
tanga mo.
"Lucianna, aalis na ako."
Napatingin ako kay Gabriel at nakita ko
siyang nakabihis na ngayon at ready na siyang umalis.
Hinihintay niyang makapagsalita ako ngayon
bago siya aalis. Tumayo ako at humakbang
palapit sa kanya. Tumigil ako sa kanyang harapan at tinignan siya sa kanyang mukha.
Nakita ko ang pagtataka sa mukha ni Gabriel nang lumapit ako sa kanya.
"May problema ba, Lucianna?" nagtataka
niyang tanong sa akin.
Inangat ko ang aking kamay at hinawakan
siya sa kanyang pisngi. Bahagya akong
tumingkayad at hinalikan ko siya sa lab
"Gusto ko lang na malaman mo na mahal na
mahal kita, Gabriel. Mahal na mahal kita simula pa noon,' seryoso kong sabi habang
nakatingin ako sa kanyang mga mata.
Ngumiti siya at bahagya niyang kinurot ang
aking pisngi.
"1 love you too, sweetheart. I'Il be back, okay?
Saglit lang ako," sabi ni Gabriel at hinalikan niya ang aking noo.
Napatango naman ako. Nagpaalam na siya at tuluyan na siyang lumabas sa aking condo
unit at umalis. Nang tuluyan ng makaalis si Gabriel ay muli akong napatulala at
muli kong pinagalitan ang sarili ko dahil hindi ko nasabi kay Gabriel ang totoo.
Ngayon ay mag-iisip na naman ako nang
walang katapusan kung ano ang pag-uusapan
nilang dalawa ni Tita Gabriella.
"Lucianna, kanina ka pa tulala."
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata ng
marinig kong magsalita ang aking pinsan na si Chantal. Nakita ko siyang nakakunot
ang noo na nakatingin sa akin ngayon.
"1-I'm sorry, Chantal. May sinasabi ka ba?"
napakamot ako sa aking batok at bahagya akong ngumiti sa kanya.
Umiling siya habang nakatingin pa rin sa
akin. Nandito ako ngayon sa isang coffee shop kasama ang aking pinsan na si
Chantal. She's suffering from an ankle injury at na dedepress siya dahil hindi pa
siya makakasayaw ulit. She needs
distractions kaya tinawagan niya ako upang may makausap siya. Busy rin naman si
Gabriel kaya pumayag akong makipagkita ngayon kay Chantal.
Simula nang umalis si Gabriel sa aking condo unit upang makipagkita kay Tita
Gabriella ay hindi na ulit bumalik si Gabriel. Nag text naman siya sa akin upang
ipaalam na hindi pa siya makakabalik dahil busy siya. Ang mahalaga ay nag update
siya
sa akin at alam ko na hindi pa siya makakabalik sa Condo unit ko.
"I'm sorry kung pinapunta kita dito ngayon,
Lucianna. Naalala ko nga pala na may problema ka ngayon dahil kay Gabriel.."
Kumunot ang aking noo sa sinabi ni
Chantal.
"Huh? Anong problema, Chantal? Wala
kaming problema," nagtataka kong sabi.
Nakwento ko na rin sa dalawa kong pinsan sa tawag ang tungkol sa progreso ng
paghahabol ko kay Gabriel. As usual ay ininis na naman ako ni Alessandra, pero si
Chantal ay masaya para sa akin.
Hindi pa nila alam na opisyal ko ng boyfriend
si Gabriel ngayon.
"T-Talaga? Akala ko naman ay may something sa naging post ni Kate Hudson..."
Mas lalo akong naguluhan sa sinabi ni
Chantal at nakaramdam na rin ako ng kaba lalo na't banggitin niya ang pangalan ni
Kate... ang rumored girlfriend ni Gabriel na ang sabi niya naman ay hindi.
"A-Anong post?"
Parang nagdadalawang isip si Chantal na
sabihin niya sa akin ang totoo ngayon kaya
nakaramdam na ako ng inis.
"Anong post 'yang tinutukoy mo,
Chantal?!"
Nagmamadali siyang kunin ang kanyang
phone mula sa kanyang bag at binigay niya ito sa akin. Agad ko naman itong kinuha
at tinignan.
Natigilan ako at nanlaki ang mga mata sa
aking nakita.
@KateHudson_
Thank you, Generoso Fam, for welcoming me
to your family! Thank you, Gabriel. <3
Binasa ko ang caption ni Kate sa kanyang
post. May in-upload siyang picture kasama ang pamilya ni Gabriel... ang buong
Generoso at nasa kanilang probinsya sila ng Governor Generoso ng eh take ang
picture dahil alam na alam ko kung saan ang lugar na iyon... sa pamamahay nila Tita
Gabriella at Tito Sebastian. Para silang may family
dinner at kasama si Kate doon. Magkatabi sila sa picture ni Gabriel at pareho
silang nakangiti na
para bang tuwang-tuwa silang dalawa.
Para akong nanghihina at hindi ako
makagalaw ngayon sa aking kinauupuan.
"L-Lucianna....
Muli akong napatingin sa aking pinsan na si
Chantal at nakita ko ang lungkot sa kanyang
mukha ngayon habang nakatingin sa akin.
"T'm sorry... Akala ko ay alam mo na ang
tungkol dito sa post ni Kate kasi two days ago na eh...."
Natulala ako at hindi pa rin
makapagsalita.
Bakit kasama ng mga Generoso si Kate?
Bakit nandun siya sa Governor Generoso?
At bakit magkasama silang dalawa ni
Gabriel?
Chapter 43💋

"BAKA wala namang malisya sa post ni Kate,
Lucianna. I'm sorry, nag o-overthink ka tuloy
ngayon ng dahil sa sinabi ko."
Muli akong napatingin kay Chantal nang
sabihin niya iyon. Bahagya akong ngumiti sa
kanya atumiling.
"It's okay, Chantal. Wala ka namang
kasalanan. Nagpapasalamat ako dahil sinabihan mo ako tungkol dito," sabi ko sa
kanya.
Tumango naman si Chantal at ngumiti.
Thank you, Lucianna."
Inalis ko muna sa aking isipan ang tungkol sa
aking nakita na post galing kay Kate Hudson.
Mamaya ko na lang ulit iisipin iyon at uunahin ko muna itong pinsan ko at sasamahan
ko na muna siya. She's been suffering in her injuries at may problema rin siya sa
kanyang love life lalo na't
mukhang mahal niya pa rin ang kanyang
ex-boyfriend na doktor na ngayon na si Jayden Lockwood.
Ganyan naman talaga eh... hindi kaagad
nawawala ang nararamdaman mo sa isang tao, lalo na'tminahal mo talaga ito nang
sobra. Kahitna nasasaktan ka na ay hindi pa rin mawala-wala
ang nararamdaman mo sa kanya.
Ay, grabe.. mukhang hugot na hugot ako sa
sinabi ko na iyon, ah? Based on experience na iyan, Lucianna?
Nakakaloka!
Alam ko naman na sa simula ay kasalanan ko na kung ano ang nangyayari sa akin
ngayon.
Hinabol ko si Gabriel... I chased him even though he didn't remember who I was in
his life. Hindi rin ako nag effort para sabihin sa kanya ang totoo.
Hindi ako nag effort na eh klaro sa kanya ang
lahat... ang tungkol sa relasyon namin. Ngayon ay nahihirapan ako kung paano ako
mag re-react.
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya na naiinis ako... na nasasaktan ako
at
nakakaramdam ng selos kay Kate Hudson.
Siguro ay para matapos na tong mga iniisip
ko ay dapat kailangan ko ng sabihin sa kanya ang totoo.
To Gabriel Nathan Generoso0:
Pumunta ka sa condo unit ko... ngayon
din.
Dahil wala pa rin akong kasiguraduhan kung
babalik si Gabriel dito sa condo ko ay tinext ko na siya ngayon para masigurado ko
na pupunta siya rito. Ilang beses na rin akong nag isip kung ano ang dapat kong
gagawin at ngayon ay nakapag desisyon na ako. Hindi na ako aatras at kailangan
ko na itong magawa bago pa mahuli ang
lahat.
Natigil ako sa aking pag lisip ng marinig ko
ang pagtunog ng aking phone at agad ko naman itong tinignan at nakita ko na reply
itoni Gabriel
sa aking mensahe sa kanya.
From Gabriel Nathan Generoso:
Okay. Papunta na ako dyan ngayon.
Bumuntong-hininga ako at itinago ang aking
phone sa aking bulsa at napasandal ako sa
inupuan ko na couch at napatulala. Kung hindi ko
tinext si Gabriel na puntahan niya ako dito ay
pupunta kaya siya? Uuwi kaya siya sa akin? I doubt that.
Makalipas ang ilang minuto ko na
paghihintay kay Gabriel ay narinig ko na ang
pagtunog sa pagbubukas at pagkasira ng pinto dito sa aking condo unit kaya mabilis
akong napatayo at inayos ang aking sarili. Alam na ni Gabriel kung ano ang pin dito
sa aking condo unit para makapasok na kaagad siya... ganun ko siya
kamahal at pinagkakatiwalaan.
Nakita ko na papalapit sa akin si Gabriel at
nakasuot pa siya ngayon ng kanyang uniform sa
university at ang kanyang salamin. Mukhang
galing pa siya ng trabaho at agad siyang
dumiretso dito sa akin. Pero wala akong pakialam .gusto ko siyang makausap ngayon.
"Lucianna-
Sinenyasan ko siya na 'wag lalapit sa akin ng
makita ko siyang akmang lalapit sa akin upang mayakap niya ako. Kumunot ang kanyang
noo at tumigildin siya sa paghakbang at tinignan ako ng
seryoso.
"What's the matter? he asked me
"May alam ka ba tungkol sa nakaraan mo?
Tungkol sa ex-relationship mo?" seryoso kong tanong sa kanya.
Nagsalubong ang kanyang kilay at nakita ko
ang pagtataka sa kanyang mukha habang
Bahala na... kailangan ko 'tong subukan
ngayon.
"Sagutin mo ang tanong ko!" bahagyang
tumaas ang aking boses ng muli akong
magtanong sa kanya.
"I lost all my old memories, Lucianna, and
they will never come back again."
Napakagat ako sa aking labi at nasaktan sa
kanyang sinabi. Napatango naman ako at
huminga ng malalim bago muling magsalita.
"P-Pero alam mo ang tungkol sa nakaraan
mo? May... may alam ka ba?" tanong ko muli sa kanya.
"Saan? Sa ating dalawa? tanong niya pabalik
sa akin.
kanyang sinabi.
Humakbang palapit sa akin si Gabriel at
tumigil siya sa aking harapan.
"I know you were my ex-lover, Lucianna,"
muling sabi ni Gabriel.
Napasinghap ako at hindi makapaniwala sa
sinabi ni Gabriel ngayon. All this time ay alam niya ang totoo? lyong... iyong pag
amin niya na mahal
niya ako, totoo kaya 'yun?
"Al this time you know the truth?"
nanghihina kong tanong sa kanya.
"I was curious about your background,
Lucianna. Bigla ka nalang sumulpot at pumasok sa buhay ko at ginulo ang utak ko. I
want to know who you really are, and I discovered that you were
married to me-to my old self. Na malaki pala ang parte mo sa buhay ko noong hindi
pa ako nagka
amnesia," seryosong sabi ni Gabriel habang
nakatingin siya sa aking mga mata ngayon.
Naramdaman ko ang pagtulo ng aking luha
habang nakatingin pa rin sa kanya. Hindi ako
makapaniwala na alam na pala ni Gabriel ang
tungkol sa amin, pero hindi man lang siya nag pahalata. Sinabayan niya ako...
sinakyan niya ang ginagawa ko.
"Oh, God...
Wala akong ibang masabi. Tumalikod ako kay Gabriel at napatakip ako sa aking mukha.
Halo-halo ang emosyon na aking nararamdaman ngayon.
"Hinintay ko na ikaw ang magsabi ng totoð sa akin, Lucianna. I waited for you to
tell me the truth, Lucianna," sambit niya.
Muli akong napaharap sa kanya at matalim ko Siyang tinignan.
"Akala mo ba ay madali lang iyon, Gabriel?
Natatakot ako! N-Natatakot ako na baka mapano ka na naman kapag inungkat ko na
naman ang
nakaraan. Ayokong mapahamak ka dahil sa
pagiging selfish ko."
Tumang0-tango siya habang seryoso pa rin
na nakatingin sa akin.
Tinaasan ko siya ng aking kilay at muling
nagsalita.
"Ngayon na nalaman ko na alam mo na pala
ang totoo tungkol sa ating dalawa noon, may
tanong lang sana ulit ako sayo. Totoo ba ang
pinapakita mo sa akin? Mahal mo ba talaga ako, o pinaglalaruan mo lang ang damdamin
ko? Sino si Kate Hudson sa buhay mo? Bakit kasama mo siya
doon sa probinsya niyo? Girlfriend mo ba siya?
sunod-sunod ko na tanong kay Gabriel.
"Lucianna, what the f-ck?"
"Sagutin mo ang mga tanong ko sayo!"
napasigaw ako.
Napahilamos siya sa kanyang mukha bago
siya muling tumingin sa akin.
"Lucianna, totoo ang nararamdaman ko para
sayo. Mahal kita! 'Wag na 'wag mong kukwestunin
ang pagmamahal ko sayo!"
"Then bakit mo kasama si Kate Hudson doon
sa Governor Generoso, ah? Bakit nagsinungaling ka sa akin?!"
mapaiyak at nagpadala na ako ngayon sa bugso ng aking damdamin.
Umiling-iling siya at mabilis siyang lumapit sa
akin at hinawakan ang aking braso. Tinignan ko siya ng masama at sinusubukan kong
alisin ang kanyang kamay sa aking mga braso pero mas lalo
niya pa itong hinigpitan sa pagkakahawak.
"Hindi ko alam na nandoon siya, Lucianna!
Kate Hudson is just a family friend, wala nang iba.
If you're accusing me of having an affair with
another woman, then you're wrong! Ikaw lang
ang babaeng mahal ko, Lucianna. Hindi ko man maalala ang nakaraan natin... ang
pinagsamahan
natin, ikaw pa rin ang babaeng mahal ko."
Napahagulgol ako sa sinabi ni Gabriel at
napailing-iling ako. Natatakot ako na maniwala kaagad sa kanyang sinabi at bumigay
na naman
kaagad. Mahal na mahal ko si Gabriel at dahil sa pagmamahal ko sa kanya ng sobra ay
nakalimutan ko na ang sarili ko. Nakalimutan ko ng mahalin ang sarili ko dahil sa
sobrang
pagmamahal ko sa kanya.
"Ilove you, Lucianna. Please, maniwala ka sa
akin....
Nanghihina akong napatingin ulit kay Gabriel
habang tuloy-tuloy pa rin ang pagbagsak ng aking
mga luha galing sa aking mga mata.
"G-Gabriel, itigil na muna natin 'to... ayoko
ha."
Kumunot ang kanyang no0 at mabilis na
umiling. Hinawakan niya ang magkabila kong
pisngi at muli siyang nagsalita.
"No! Anong itigil na natin 'to? Nagsisimula pa
lang tayo sa relasyon na ito, Lucianna! Let's make it right, okay? Hindi solusyon
ang paghihiwalay nating dalawa. Marami pa akong dapat malaman
... tungkol sa nakaraan nating dalawa. Gusto ko pang makasama ka-gusto ko na lagi
kitang kasama!
Napahikbi ako at tinignan siya gamit ang
malungkot kong ekspresyon sa mukha.
"1 always choose you, Gabriel. Ikaw palagi
ang inuuna ko at hindi ang aking sarili. I waited for you. I chased you. I love you
more than myself Hindi na tama 'to... ayoko na.." mahina kong sabi
Nakita ko ang pagtulo ng luha sa kanyang
mga mata habang nakatingin siya ng matalim sa akin. Umigting ang kanyang panga at
huminga
siya ng malalim at bahagyang napatingala.
Mapaklang tumawa si Gabriel at bahagya
siyang umatras palayo sa akin. Malamig na ang ekspresyon sa kanyang mukha ngayon
habang nakatingin siya sa akin.
"Is that what you want?" malamig niyang
sabi.
Muli akong napaiyak habang nakatingin pa
rin sa kanya.
"G-Gabriel.."
"Is that what you want?!" he shouted.
Napapikit ako sa aking mga nmata at
hinay-hinay na tumango.
"Y-Yes, Gabriel."
Narinig ko ang kanyang malutong na
pagmumura bago siya magsalita muli
"Then it's over between the both of us.
Goodbye, Lucianna," malamig na sabi ni
Gabariel.
Tumalikod na sa akin si Gabriel at padabog
niyang isinara ang pinto ng aking condo unit at tuluyan na siyang umalis.
Tuluyan na siyang umalis sa buhay ko.
Chapter 44💋

"BAKIT mo ginawa 'yun, Ate Lucianna? Okay
na ang lahat eh.... Nagmamahalan kayong dalawa
ni Kuya Gabriel tapos alam niya na rin ang totoo.
Pero bakit mo siya hiniwalayan?
Napatingin ako sa aking pinsan na si Athena
ng sabihin niya iyon sa akin. Nakita ko ang lungkot
sa kanyang mukha habang nakatingin siya sa akin
ngayon. Wala kasi akong ibang mapuntahan kaya
napagpasyahan ko na pumunta rito sa bahay nila
Tita Lara at tamang-tama na nandito ngayon si Athena kaya sa kanya ko binuhos lahat
ng sakit na
aking nararamdaman.
Pinunasan ko muna ang aking luha at
huminga ng malalim bago muling magsalita.
"1 did that for myself, Athena. Palagi na lang si
Gabriel... si Gabriel na lang palagi. Kahit sabihin
niya pa sa akin na mahal niya ako ay hindi ko ito
masyadong nararamdaman-hindi siya nag
eeffort. Ayoko na munang maging marupok-
"So may plano ka na maging marupok
ulit?"
Napasimangot ako sa sinabi ni Athena at
tinignan ko siya ng masama.
"Hindi na ako magiging marupok, okay?! Last
na yun... hindi na ako uulit. Sa ngayon ay uunahin
Ko na muna ang sarili ko. Tama na ako sa
paghahabol kay Gabriel. Masyado ko ng
napapabayaan ang sarili ko," sabi ko at ngumiti
kay Athena.
Lumapit siya sa akin at kumapit siya sa aking
braso.
"Gusto mo bang mag shopping tayo?
nakangiti niyang tanong sa akin.
"Shopping for what?"
"Shopping for ourselves! Hmm, let's do a
makeover na rin for you, Ate Lucianna. Your hair is
so panget na kasi at so dikit-dikit!" conyong sabi ni
Athena at hinawakan niya ang aking buhok sabay
Simangot sa akin.
Napatingin naman ako sa aking buhok at pati
na rin sa aking sarili.
"Okay pa naman ako, Athena..."
"You're not! So let's go!" sabi niya at hinila na
niya ako patayo.
kundi ang sumunod sa aking pinsan. Pagbibigyan
ko na lang si Athena sa kanyang gustong gawin
namin dahil kukulitin niya lang ako kapag umayaw
na naman ako. Si Athena lang kasi ang nandito eh
at wala si Artemis kaya walang magtatanggol sa
akin.
"Ate Lucianna, bakit ka nakasimangot diyan?
Hindi ka ba natutuwa? Smile ka nga! Dapat
matuwa ka ngayon dahil libre ko ang lahat ng
shopping at pag makeover natin, nakangiting sabi
ni Athena.
Nandito na rin kami sa loob ng kanilang
sasakyan at nagpahatid lang kami sa kanilang
driver. Papunta na kami ngayon sa mall kung saan
kami mag sho-shopping ni Athena at makeover
daw para sa akin.
Bumuntong-hininga ako at nag salita. "Hindi
naman sa hindi ako natutuwa, Athena. Okay lang
naman sa akin na mag-usap tayo doon sa bahay
nyo, o mag bake nalang."
"Eh ayavw kong mag stay doon sa house eh!
Sige na... mas maganda kung mag galaw-galaw
muna tayo," sabi ni Athena at hinawakan niya ako
sa aking braso.
Nang makarating kami sa mall ay agad
kaming pumunta sa mga boutique at agad na
namili ng mga damit si Athena para sa akin.
Sinabihan ko na siya na hindi ko na kailangan ng
mga damit kaso hindi ako makahindi dahil ang
kulit niya.
"Isukat mo lahat ng napili kong mga dress for
you, Ate Lucianna! Sigurado ako na bahay 'yan sa
iyo lahat," wika ni Athena at itinulak na niya ako
papasok sa fitting room.
Sinukat ko na ang mga damit at dresses na
napili ni Athena para sa akin. Kahit na ang iba na
mga pinili na mga dress ni Athena para sa akin ay
mga revealing, bagay naman sa akin lahat.
"Oh my Gosh! Ang pretty mo sobra, Ate
Lucianna. Sabi ko na nga ba, bagay sayo lahat ng
pinili ko for you eh. Bibilhin natin ang lahat!" sabi
ni Athena at hinila na niya ako papunta sa may
counter upang makapag bayad na.
Napakamot naman ako sa aking ulo habang
nakangusong nakatingin sa aking pinsan na
kinukuha na ngayon ang kanyang black card.
"Athena, you don't have to buy everything
"Shh! 'Wag mong sirain ang moment ko, Ate
Lucianna. Sumunod ka na lang sa akin."
kundi ang sumunod sa aking pinsan. Pagkatapos
naming mamili ng mga damit ay dinala naman ako
ni Athena papunta sa salon na nandito pa rin sa
loob ng mall. Nang makapasok kami sa loob ay
agad na binati si Athena ng mga bakla sa loob ng
mall.
"Hello, Miss Athena! Oh my Gosh! Long time
no see' bati ng iIsang bakla na may mahabang
blonde na buhok.
Lumapit silang lahat sa amin at nakipag beso
si Athena sa kanila at bumati pabalik.
"Hello, girls! Long time no see na rin. Sorry
kung ngayon lang ako nakabalik, ah? Busy kasi
ako sa school at sa other stuffs eh. Ah! Nandito
pala ako dahil gusto ko na eh makeover niyo ang
aking pretty cousin na galing lang sa breakup!"
sabini Athena at kumapit siya sa aking braso.
Napatingin naman silang lahat sa akin kaya
bigla akong nataranta.
"H-Hello.." nahihiya kong bati.
"Ang pretty nga ng cousin niyo, Miss Athena!
lba talaga ang dugo na nananalaytay sa mga
Montenegro Miller family eh, wika ng isa pang
bakla na may itim na buhok na ikinasang-ayunan
naman ng lahat.
Humagikhik si Athena at tumango.
"True! Kayo na ang bahala dito sa cousin ko.
Ayusin niyo ang kanyang buhok at lagyan niyo ito
ng highlights. Kayo na ang bahala sa kanya at
dapat mas lalo siyang mag glow up para who you
sa kanya ang kanyang ex-boyfriend!" nakangiti na
sabi ni Athena.
Napailing naman ako sa sinabi ng aking
pinsan at walang magawa kundi ang tumahimik
dito sa aking kinatatayuan.
Nilapitan na ako ng isa pang bakla at pinaupo
ako sa chair.
Sinimulan na nila akong eh makeover at ang
una nilang trinarbaho ay ang aking buhok. May isa
rin na nag-aayos sa aking mga nails ngayon sa may
kamay at ang isa naman ay sa aking mga nails sa
paa. Napatingin ako kay Athena sa may likuran at
nakita ko itong may ka chikahan din na isang
bakla.
Hinayaan ko na lang sila na ayusan ako. Ito
naman talaga ang gusto ko na gawin diba? Ang
unahin ko muna ang aking sarili. Maganda na rin
itong ginawa ni Athena para sa akin at
nakaramdam din ako ng ginhawa.
Makalipas ang ilang oras na makeover para sa
akin ay sa wakas ay natapos na rin ako.
"Oh my Gosh! Mas lalo kang gumanda, Ate
Luciannal" napatili si Athena ng makita niya ang
aking make over.
Sumang-ayon naman ang mga nag-ayos sa
akin na si Barbie, Chelsie, at si Kristal
"Super pretty niyo, Ma'am Lucianna, wika ni
Barbie.
Forda true, Madame!" sabi naman ni
Chelsie
"Who you na talaga ang ex-boytie niyo nyan,
Madame Lucianna!" sambit ni Kristal.
Napangiti naman ako at napatingin sa aking
sarili sa malaking salamin na nasa aking
harapan.
Ginawa nilang wavy ang aking hair ngayon at
nilagyan din nila ng highlights ang aking buhok na
mas lalong nagpaganda sa akin. Ang ganda rin ng
design at kulay ng aking mga kuko ngayon. Ang
ganda ko!
"Oh my... salamat sa inyong lahat! Ang saya
ko sobra," pasasalamat ko sa kanila at muli akong
napatingin sa aking sarili.
Lumapit din ako kay Athena at niyakap ko siya
ng mahigpit at nagpapasalamat ako sa kanya.
Siya rin naman kasi ang may pasimuno nito eh.
Pagkatapos ko na maayusan sa may salon ay
pumunta na muna kami sa isang restaurant ni
Athena upang makakain bago umuWi.
"Bakit pala close mo sila Barbie, Athena?
Doon ka ba palagi nagpapa salon?" tanong ko sa
aking pinsan habang kumakain kami ngayon.
Nag angat siya ng tingin sa akin at ngumiti."
Ako ang owner ng salon na iyon, Ate Lucianna.
kanyang sinabi.
"w-What? Ikaw? Bakit ngayon ko lang alam
yan?" hindi ko makapaniwala na sabi.
Shh! Secret lang kasi 'yun, Ate Lulu. Friends
ko na kasi ang tatlong 'yun since high school at
gusto talaga nila na magkaroon ng salon kaya ang
ginawa ako ay gumawa ako ng salon at sila ang
pinamanage ko," wika ni Athena.
Napatango naman ako sa kanyang sinabi at
hindi pa rin makapaniwala na may sarili siyang
business na hindi namin nalalaman. Hindi naman
sa ayaw niyang sabihin ito sa kanyang mga
magulang pero gusto niya lang daw na maging
lowkey.
Pagkatapos naming kumain ni Athena ay
hinatid na muna nila ako sa aking condo unit. Muli
kong niyakap ang aking pinsan at
nagpapasalamat ako ng sobra sa kanyang ginawa
para sa akin sa araw na ito.
Nang makapasok na ako sa loob ng aking unit
ay nagulat na lang ako ng makita ko si Gabriel na
nakaupo ngayon sa may couch at hindi lang siyaa
mag isa ngayon dahil may kasama siya.. Kasama
niya ang pinsan ko na si Caden! Anong ginagawa
ng dalawang to rito? At kailan pa sila naging
magkaibigan?
"Anong ginagawa niyo rito?!" tanong ko at
lumapit ako sa kanila.
Tumayo si Gabriel at pati na rin si Caden at
humarap sa a kin.
Lucianna, wala ako dito para guluhin ka,
seryoso na sabi ni Gabriel.
Tinignan ko naman siya ng masama.
Eh bakit ka nandito ngayon?
Lucianna, I need your help.
Napatingin ako sa aking pinsan na si Caden ng
magsalita ito. Ngayon ko lang napansin ang
kanyang mukha ngayon... mukha siyang stress na
stress at ang laki na rin ng kanyang eyebags at ang
gulo ng kanyang buhok.
Anong nangyari sa lalaking 'to?
Lucianna, your cousin needs our help. Pwede
bang magtulungan na munatayo ngayon?
Napatingin naman ulit ako kay Gabriel ng
magsalita siya.
Napataas naman ako sa aking kilay at mas
lalong nagtaka sa mga sinasabinila.
Kung may problema man ngayon si Caden at
kailangan niya ang aking tulong
Bakit kailangan kasama si Gabriel?!
Chapter 45💋

"YOUR cousin needs our help, Lucianna.
Napataas ako sa aking kilay at napatingin sa
kanilang dalawa. At ano naman ang tulong na
kailangan ni Caden sa akin? At bakit kasama si
Gabriel?! Sino ba siya? Close ba sila ni Gabriel.
Humakbang ako palapit kay Caden at
hinawakan ko siya sa kanyang braso at hinila ko
Siya palayo kay Gabriel.
"Wag ka munang maingay diyan! Kakausapin
ko muna itong pinsan ko, masungit ko na sabi kay
Gabriel.
Inirapan ko muna si Gabriel na kanina pa
nakatingin sa akin bago ako humarap sa aking
pinsan na si Caden at nagsalita.
"Caden, ano na naman ang gulo na pinasokK
mo? tanong ko sa kanya.
Akala ko talaga ay si Alexis ang magdadala ng
maraming gulo sa pamilya namin, pero ito palang
si Caden ang totoong magdadala ng maraming
gulo... silang dalawa ng kambal niya na si Aiden.
Simula nang malaman namin na nabuntis ni
Caden ang girlfriend ni Aiden ay marami ng
usap-usapan sa paligid na tungkol sa pamilya
namin. Pero kahit na pinag chichismisan nila kami
ay hindi pa rin nila malalamangan ang mga
Coleman at hindi pa rin nila kami
mapapabagsak.
"Lucianna, iniwan na ako ni Nica...
hiniwalayan na ako ni Veronica."
Nanlaki ang aking mga mata sa gulat sa sinabi
ng aking pinsan.
"W-What? Pero okay pa kayo noong huli ko
kayong nakitang dalawa, ah?!" hindi ko
makapaniwala na sabi.
Bumuntong-hininga siya at muling
nagsalita.
"That was months ago, Lucianna. We had a
misunderstanding, leading Nica to decide to annul
Our marriage. Nasa Governor Generoso siya
ngayon at malapit na siyang manganak, Lucianna.
Ineed to be there with her. Kailangan ko siyang
suyuin kaya nandito ako ngayon para humihingi ng
tulong sa iyo... at kay Gabriel," wikani Caden
habang nakatingin siya ng seryoso sa akin
ngayon.
Napasulyap ako kay Gabriel na nasa hindi
kalayuan at nakita ko siyang tahimik na nakatingin
pa rin sa akin. Bakit ba ang lagkit ng tingin niya sa
akin ngayon?! Nakakainis. Nakakailang na
gumalaw ngayon. Napansin niya kaya ang new
look ko? Kaya malagkit ang tingin niya sa akin
ngayon Nagsisisi kaya siya na hindi niya ako
pinahalagahan?
Muli akong napatingin sa akin pinsan na si
Caden at muli siyang tinaasan ng aking kilay at
nagsalita.
"At bakit kailangan mo ng tulong ng lalaking
to? pabulong ko na tanong kay Caden at muling
sumulyap kay Gabriel.
"Dahil may relasyon kayong dalawa.
Matutulungan niyo ako na makapunta doon sa
probinsya nila sa Governor Generoso,' sagot ni
Caden sa aking tanong
"Hindi kami ni Gabriel!"
Tutulungan ka namin, Caden."
Sabay kamini Gabriel na sabihin iyon kaya
mabilis akong napatingin sa kanya at matalim ko
Siyang tinignan.
"Anong tutulungan namin?! Tutulungan ko
ang pinsan ko! Hindi ka kasama do'n!" inis ko na
sabi habang matalim pa rin na nakatingin sa
kanya.
Nakita kong umigting ang panga ni Gabriel
habang seryoso siyang nakatingin sa akin.
Napahawak din siya sa magkabila niyang
bewang
"Wait... okay naman kayong dalawa, diba?"
rinig ko na tanong ni Caden sa amin.
Hindi kami okay!"
"Oo, okay lang kami ni Lucianna."
Muli na naman kaming nagsabay ng pagsagot
ni Gabriel kaya mas lalo akong nakaramdam ng
inis sa kanya. Bwisit ang lalaking 'to. Ang assuming
niya naman para sabihin na okay lang kami.
"0-Okay.. now I'm confused, mahinang sabi
ni Caden habang palitan ang tingin niya sa amin ni
Gabriel.
Humakbang palapit sa amin si Gabriel at
tumigil siya sa aking tabi habang nakatingin pa rin
sa aking mga mata.
"Lucianna, pwede ba, magkabati na muna
tayong dalawa. Tulungan na muna natin ang mga
pinsan natin!" sambit ni Gabriel.
"Wow! Ang generous mo naman masyado,
Gabriel Nathan Generoso. Ang sarili nga nating
problema ay hindi mo magawang ayusin, ang
pagtulong pa kaya sa iba?!"
"Sinabi ko na sa iyo na ikaw lang ang babaeng
mahal ko. Bakit ayaw mong makinig at maniwala
sa akin?1
"Dahil ilang ulit na akong naniniwala sayo
pero sinasaktan mo pa rin ang damdamin ko!"
Nagsisigawan na kami ngayon sa harapan ni
Caden at nang tumigil na kami sa aming
pagsisigawan ni Gabriel ay na pasulyap ako sa
aking pinsan at nakita ko ang gulat sa kanyang
mukha habanag nakatingin siya sa aming dalawa
ngayon ni Gabriel.
Inayos ko ang aking sarili at bahagya akong
umatras dahil baka masabunotan ko na si Gabriel
sa inis.
"Uhm...gusto ko lang naman na magpasama
sa inyong dalawa sa probinsya ng Governor
Generoso.l can't go there by myself dahil na
banned ako doonni Tita Sabrina, wika ni
Caden.
Napasapo ako sa aking no0 at hindi ko alam
kung ano ang aking sasabihin. Willing naman ako
na tulungan ang pinsan ko na si Caden, pero hindi
iyong kasama si Gabriel. Nilalayuan ko na muna
siya ngayon-nilayuan ko na siya! Ayoko na ulit na
mapalapit kay Gabriel dahil.. dahil baka maging
marupok na naman akO.
"Ineed to be there, Lucianna. My baby needs
me! Manganganak na si Veronica at ayaw kong
wala akO sa mga panahon na manganganak na
siya.I want her back. I love her, Lucianna"
Napatingin ako kay Caden ng sabihin niya
iyon at nakita ko ang malungkot niyang mga mata
at ang pagtulo ng kanyang uha. Hindi ko
mapigilan na maawa sa aking pinsan dahil
kitang-kita ko ngayon ang kanyang paghihirap.
Buntis si Nica at hiniwalayan na niya ang pinsan
ko. Kahit na sa isang pagkakamali nagsimula ang
kanilang relasyon, nakita ko naman na totoo si
Caden sa kanyang nararamdaman para kay Nica
at tinanggap niya ang kanyang responsibilidad
bilang ama.
"Lucianna, ayokong malayo sa mag ina ko.
Mahal na mahal ko sila... mahal ko si Nica. Hindi
ko kayang mawala si Nica sa buhay ko," muling
sabi ni Caden.
Napatingin naman ako kay Gabriel at nakita
ko siyang nakatingin na rin sa akin ngayon, pero
iba na ang kanyang tingin sa akin ngayon...
parang.parang tingin na miss na niya ako.
Napalunok ako sa aking laway at muling
napatingin sa akin ng pinsan.
Huminga na muna ako ng malalim at
nagsalita.
"O-Okay, sige. Papayag na ako... tutulungan
kita. Tutulungan ka namin ni Gabriel," seryoso
kong sabi sa aking pinsan na si Caden.
Nag angat siya ng tingin sa akin at napangiti
siya. Lumapit si Caden at niyakap niya ako ng
mahigpit at naiyak siya ulit.
"Thank you, Lulu. Thank you so much!"
Napapikit ako sa aking mga mata at hinagod
ang likod ng aking pinsan.
Bahala na nga si Batman! Bahala na kung anoo
ang mangyayari sa pagpunta namin sa Governor
Generoso.
Gagawin ko lang 'to dahil mahal ko ang aking
pinsan at pati na rin ang aking pamangkin na nasa
Sinapupunan pa ni Veronica ngayon.
Lahat ng gagawin ko ay para sa pamilya ko..
hindi kay Gabriel!
Chapter 46💋

NO CHOICE, makakasama ko si Gabriel
ngayon pabalik sa Governor Generoso. Hindi ko
mapigilan na makaramdam ng kaba dahil hindi pa
alam ng kanyang mga magulang na nagkabalikan
kami ni Gabriel-ay! Wala na pala kaming dalawa
. hiwalay na pala kami. Well, hindi pa nila alam
na may something sa amin ni Gabriel. Hindi ko
alam kung paano ako haharap sa kanyang mga
magulang at sa lahat ng mga Generoso.
"Maraming salamat, Lulu. Thank you dahil sa
samahan mo ako ngayon papunta doon sa
probinsya ng Governor Generoso upang
makasama ko ulit ang aking mag ina," wika ng
aking pinsan na si Caden.
Ngumiti ako sa kanya at tinapik ang kanyang
balikat.
"You're always welcome, Caden. Alam mo
naman na hindi kita matitiis, diba? Ayoko rin
naman na malayo ka sa mag ina mo. Malapit ng
manganak si Nica kaya mas kailangan ka niya
doon. Mahal mo si Nica kaya dapat lang na
ipaglaban mo siya, seryoso kong sabi kay Caden
at napabuntong-hininga ako ng may maalala ako
bigla.
"Okay lang ba talaga sayo na magkasama
kayo ni Gabriel? Sorry ah? Hindi ko kasi alam na
hiwalay na kayong dalawa eh. Akala ko ay mag
girlfriend at boyfriend pa rin kayong dalawa.
Nabusy ka kasi kaya si Gabriel na ang una kong
pinuntahan at hiningan ng tulong dahil pinsan
niya si Nica. Sorry talaga, Lucianna," sabi ni Caden
at humingi siya ng tawad sa akin.
Maliit akong ngumiti sa kanya at
tumango.
It's okay, Caden. Wala na rin naman akong
magagawa. Uuwi rin kaagad ako kapag naging
okay na kayong dalawa ni Nica. Ginagawa ko lang
naman 'to dahil sa inyo ng pamangkin ko eh"
sambit ko.
Ngumiti si Caden at tumango.
"Thank you again, Lulu."
Bago mag desisyon ni Caden na pumunta sa
Governor Generoso upang suyuin ang kanyang
asawa, pumunta na muna siya sa mga magulang
ni Veronica na si Tita Sabrina at si Tito Maverick.
Dito na kasi sila sa syudad nakatira dahil may
business sila rito. Minsan na lang sila nakakauwi sa
probinsya, kapag may okasyon na lang. Ang
nanatili doon at mas ginusto na manirahan sa
probinsya ay ang mga magulang ni Gabriel na si
Tita Gabriella at si Tito Sebastian, tapos si Tito Kai
at si Tita Amara na mga magulang ni Oceania.
Nakaramdam din ako ng excitement ngayon
dahil makakabalik na ako sa Governor Generoso.
Ang huli kong punta doon ay iyong hindi pa
nangyari ang aksidente at maayos pa kaming
dalawa ni Gabriel... kasal pa kaming dalawa ng
mga panahon na iyon at isa pa akong Generoso.
Ngayon ay babalik ako doon bilang si Lucianna
Coleman, hindi na si Lucianna Lei Generoso na
asawa ni Gabriel.
"Hello, Lucianna."
Napairap ako at napaupo ako sa aking upuan
at sa kasamaang palad ay katabi ko ngayon si
Gabriel dito sa aking pwesto sa eroplano. Sa iba
kasi na pwesto nakaupo si Caden tapos malayo pa
sa amin ngayon. Si Gabriel lang ang aking katabi
na kilala ko at hindi ko alam ang aking gagawin
ngayon
"Manahimik ka nga. Nakakairita ang boses
mo," mahina kong sabi habang nakatingin sa labas
ng bintana. Hindi pa naman umaandar ang aming
sinasakyan na eroplano ngayon.
"Bakit ka naman naiirita sa boses ko? Akala
ko pa naman ay gustong-gusto mo ang boses ko.
lalo na kapag umuungol na ako-
"Gabriel!" saway ko sa kanya at pinanlakihan
ko siya ng aking mga mata. Naramdaman ko na rin
ang pamumula ng aking pisngi ngayon. Bwisit!
Kailangan pa talaga na sabihin niya 'yun? Para
saan? Nakakainis talaga!
Ngumisi si Gabrielna para bang natutuwa pa
Siya na naiinis ako sa kanya ngayoon.
Tuwang-tuwa ka ah?!" inis kong sabi sa
kanya.
Ngumiti si Gabriel sa akin at tumango.
"Mas lalo ka kasing gumaganda kapag naiinis
ka, Lucianna," sabi niya.
Napalunok ako sa aking laway at umiwas ako
ng tingin kay Gabriel. Naramdaman ko ang
malakas na pagtibok ng aking puso ngayon kaya
mas lalo lang akong naiinis. Hindi pa nga kam
nakapunta sa probinsya nila sa Governor
Generoso pero grabe na 'yung inis na aking
nararamdaman para kay Gabriel. Kakayanin ko
kaya 'to? Nasa eroplano pa nga lang kaming
dalawa ay nabi bwisit na ako sa kanya eh...
pagkarating pa kaya namin doon ?
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako
at ng magising ako ay nakita ko na lang na
nakasandal na ako ngayon sa balikat ni Gabriel at
Siya naman ay nakasandal din sa akin at
mahimbing siyang natutulog. Gusto ko sana na
lumayo pero nakita ko ang pagod sa kanyang
mukha at rinig na rinig ko ang kanyang mahinang
paghilik kaya hindi na lang ako gumalaw.
Napatitig ako sa kanyang mukha at hindi ko
mapigilan na mapangiti.
I miss my old Gabriel... pero alam ko naman
na hindi na babalik ang lalaking minahal ko eh. lba
na siya...iba na itong Gabriel na nakakasama ko
ngayon.
Siguro ay kailangan ko na talagang mag move
on para makaiwas na ako sa sakit.
Muli na lang akong bumalik sa aking pagtulog
at ipinikit ko na ang aking mga mata at mas lalong
sumiksik sa balikat ni Gabriel.
Nagising ako sa isang pagtapik sa aking
pisngi. Hinay-hinay ko na iminulat ang aking mga
mata at napatingin ako sa paligid. Napatingin
naman ako sa aking tabi at nakita ko na gising na
ngayon si Gabriel at nakatingin siya sa akin at ang
lapit din ng aming mga mukha ngayon kaya
mabilis akong lumayo sa kanya at inayos ko na
ang aking sarili.
"Nandito na tayo sa Davao," wika ni
Gabriel.
Napatingin naman ako sa labas ng bintana at
papalabas na rin ngayon ang mga pasahero dito sa
eroplano. Nakita ko na rin na tumayo si Caden
kaya tumayo na rin kami ni Gabriel upang
makalabas na. May van na kaagad na nakaabang
sa amin sa labas ng airport bilang sundo namin
pabalik sa Governor Generoso. Kailangan pa
kasing bumiyahe ng ilang oras para makapunta sa
probinsya nila galing sa Davao City.
Dahil sa sobrang pagod na aking
nararamdaman, nakatulog ako muli sa loob ng
van at hinayaan na lang din ako nila Caden atni
Gabriel na makapag pahinga. Nakita ko rin sila na
seryoso na magkausap kaya hindi ko na sila
inistorbo at nagpahinga na lang.
"Lulu, nandito na tayo...
Unti-unti akong nagising ng may tumapik sa
aking pisngi. Napamulat ako sa aking mga mata at
nakita ko si Caden sa aking tabi at tumigil na rin
ang sinasakyan namin na van. May narinig na rin
ako ng tunog ng alon sa hindi kalayuan kaya
nawala na ang antok ko at nagising na ang aking
diwa.
Napatingin ako sa labas ng van at agad na
bumungad sa aking paningin ang tahimik at
mapayapang dagat ng Governor Generoso.
"Nandito na tayo, mahina kong sabi habang
nakatulalang nakatingin pa rin sa tanawin ng
dagat.
"Oo, Lulu, nandito na nga tayo," sambit ni
Caden.
Muli akong napatingin sa aking pinsan at
ngumiti.
"Nakabalik na rin ako dito sa Governor
Generoso... sa wakas."
Chapter 47💋

"NASAAN si Gabriel?" tanong ko sa aking
pinsan ng hindi ko mahagilap sa aking paningin si
Gabriel.
"Nasa loob na siya ng kanilang bahay,
Lucianna. Umuna na lang siya upang puntahan
ang kanyang mga magulang at ipaalam na
nandito na tayo.
Napalunok ako sa aking laway at muli na
naman akong nakaramdam ng kaba. Oo nga pala,
nandito sila Tita Gabriella at si Tito Sebastian.
Magkikita ulit kami ni Tita Gabriella! Kinakabahan
ako ngayon dahil iyong huli naming pagkikita ay
hindi naging maganda ang aming pag-uusap at
pinapalayo na niya ako kay Gabriel. Alam ko na
galit siya ngayon sa akin dahil hindi ako nakinig sa
kanyang sinabi at bumalik pa ako rito sa kanilang
probinsya.
Pero aalis din naman kaagad ako kapag
naging maayos na ulit ang relasyon ng aking
pinsan na si Caden at ang pinsan ni Gabriel na si
Veronica.
"Halika na, Lulu.."Wika ni Ccaden at
inalalayan niya na rin ako palabas sa
sasakyan
Masyado akong naaliw sa tanawin sa labas ng
van na sinasakyan namin at hindi ko napansin na
nandito na pala kami sa labas ng pamamahay nila
Tita Gabriella. Huminga ako ng malalim at inayos
ko muna ang aking sarili ng makalabas ako sa
sasakyan at sabay na kaming naglakad ni Caden
papasok sa loob ng pamamahay ng mga
Generoso.
Nakakapit ako ngayon sa braso ni Caden dahil
baka manghina ako sa sobrang kaba ngayon at
kailangan ko ng makapitan.
Nang makapasok na kami sa loob ng bahay ay
agad kong nakita si Tita Gabriella at si Tito
Sebastian kasama si Gabriel na halatang
naghihintay sa aming pagpasok. Muli akong
napalunok sa aking laway at feeling ko ay
namumutla na rin ako ngayon sa sobrang
kaba.
"Magandang gabi po sa inyo, Mr. and Mrs.
Generoso, magalang na bati ni Caden sa mga
magulang ni Gabriel at bahagya rin siyang
tumango.
Tita Gabriella at Tito Baste na lang ang
itawag mo sa amin ni Aki, Caden Hijo," malumanay
na sabi ni Tita Gabriella habang nakangiti.
Bumaling naman ang kanyang tingin sa akin
kaya bigla akong nataranta kaya bahagya akong
yumuko at bumati sa kanila ni Tito Sebastian.
"G-Good evening po, Tita Gabriella at Tito
Sebastian. Masaya po ako na makita kayo at
makabalik ako dito sa inyong probinsya, pagbati
ko, nautal din ako ng konti dahil sa sobrang
kaba.
Ngumiti sa akin si Tito Sebastian at siya ang
unang bumati sa akin pabalik.
"Magandang gabi rin sa'yo, Lucianna. Masaya
rin kaming makita ka muli," sabi ni Tito
Sebastian.
Nakita kong humakbang palapit sa akin si Tita
Gabriella kaya naging doble na ang aking kaba
ngayon na nararamdaman.
Natigilan naman ako at nanlaki ang aking
mga mata ng bigla akong yakapin ni Tita Gabriella
at nakipag beso rin siya sa akin. Hinawakan niya
ang magkabila kong balikat at tinignan niya ako at
nginitian.
"Welcome back to Governor Generoso,
Lucianna hija. Masaya rin ako na makita ka dito.
Halika, may hinanda kaming mga pagkain para sa
inyo. Kumain na muna kayo dahil alam namin na
kanina pa kayo nagugutom," nakangiting sabi ni
Tita Gabriella at kumapit siya sa aking braso.
Napasulyap ako kay Gabriel at nakita ko
Siyang nakangiti ngayon habang magkasama kami
ngayon ni Tita Gabriella. Naglalakad na kami
ngayon papunta sa kanilang dining area upang
makakain na. Tahimik ako ngayon habang
nakakapit pa rin sa aking braso si Tita.
Totoo ba tong nangyayari ngayon? O isa lang
itong panaginip? Hindi na ba siya galit sa akin?
Tanggap niya na ba ulit ako? Bakit parang bigla
namang bumait si Tita Gabriella sa akin?
Ang daming kong mga katanungan ngayon
dahil sa biglang pagiging mabait ni Tita Gabriella
sa akin. Mabait naman talaga si Tita Gabriella,
hindi naman siya katulad ng ibang nmga mother in
law na mga strict at demonyo. Protective lang
talaga siya kay Gabriel dahil nag issang anak nila
ito ni Tito Sebastian.
Hanggang kailan kayo rito, anak?" tanong ni
Tita Gabriella kay Gabriel.
Kumakain na kami ngayon at katabi ko si
Gabriel sa aking kinauupuan.
"Kapag naging okay na siguro ang problema
nila Nica at Caden, Ma, sagot ni Caden.
Napatango naman si Tita Gabriella.
"Ganun ba? Magbakasyon na muna kayo rito
ng matagal ni Lucianna.
Muntik na akong mabilaukan sa aking
kinakain sa biglaang pagsabi nun ni Tita Gabriella,
buti na lang ay hindi natuloy dahil nakakahiya
talaga kapag nangyari'yun.
"P-Po? nauutal kong tanong at napatingin
kay Tita Gabriella.
Nakangiti siya ngayon habang nakatingin sa
akin.
"Ang tagal mo na rin na hindi nakadalaw dito
sa probinsya namin, Lucianna. Mas mabuting
magbakasyon ka na muna rito at sasamahan ka ni
Gabriel' muling sabi ni Tita Gabriella at tumango
naman si Tito Sebastian upang pagsang-ayon sa
sinabi ng kanyang asawa.
"Tama ang Tita Gabriella mo, Lucianna.
Pwede rin kayo na doon muna manatili sa isla
dahil may hotel naman doon. Maraming pwedeng
mapasyalan dito sa Gov Gen kaya mag eenjoy kayo
ng anak ko," sabi naman ni Tito Sebastian.
Napalunok ako sa aking laway at kinuha ko
ang aking baso na may laman na tubig at ininom
ko ito. Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko
ngayon dahil plano ko talaga na umalis din kaagad
kapag naging okay na ang pinsan ko na si Caden
at ang kanyang asawa na si Nica. Ano pa ba ang
kailangan kong tagalan dito? Wala na rin naman
kami ni Gabriel.
"Sure, Ma, Pa... pero depende pa rin naman
kay Lucianna kung hindi siya busy, rinig ko na sabi
ni Gabriel na nasa aking tabi ngayon kaya
napatingin ako sa kanya at pinanlakihan ko siya ng
aking mga mata.
"Anong pinagsasabi mo dyan?" mahina kong
sabi na siya lang ang nakakarinig
Bahagya niyang inilapit ang kanyang mukha
sa akin at nagsalita siya.
"What's the problem, Lucianna? Maganda rin
naman ang ideya nila Mama at Papa na mag
bakasyon na muna tayo rito. Umuo ka na lang at
gagawin ko ang lahat para maging magaling na
tourguide sayo," wika ni Gabriel at kinindatan niya
ako.
Hindi ko mapigilan ang aking sarili na
mapairap kay Gabriel dahil ayan na naman siya sa
kanyang mga paglalandi sa akin. Hindi na 'yan
eepekto sa akin!
Hindi ko na lang pinansin si Gabriel at muli
akong natahimik dahil ang kausap na ngayon nila
Tita Gabriella at Tito Sebastian ay si Caden at
tinatanong kung ano ang gagawin niya upang
suyuin si Nica. Alam na nila Tita Gabriella at Tito
Sebastian ang gagawin ni Caden at suportado sila
sa pinsan ko kahit na ayaw ni Tita Sabrina kay
Caden.
Nakikita naman kasi namin kung gaano ka
sincere si Caden sa kanyang pagmamahal kay
Veronica at sa kanilang anak. Hindi lang talaga
Siya masyadong showy noon at tinutulak niya
palayo si Veronica dahil nagu-guilty pa rin siya
para sa kanyang kambal na si Aiden.
Nang matapos na kaming kumain ay dinala
na muna kami nila Tita Gabriella sa labas ng
kanilang bahay kung saan kitang-kita ang tanawin
sa dagat.
"Tita Gabriella, Tito Baste, aalis na pala ako.
Doon ako ngayon sa pamamahay ng aking
Grandma Rachel at Grandpa Louis tutuloy.
Matagal na rin kasing hindi ako nakakapunta
doon" wika ni Caden ng mapatayo siya.
Akmang tatayo na rin sana ako upang sasama
ako sa aking pinsan ng mahawak ni Gabriel ang
aking kamay upang pigilan ako kaya napatingin
ako sa kanya at tinaasan ko siya ng aking Kilay.
"Ganun ba, Hijo? Sige, mag ingat ka. Si
Lucianna lang pala ang mag sa-stay rito sa
pamamahay namin ngayon, sabi ni Tita
Gabriella.
mata at nagsalita.
"A-Ano'yung sabi niyo, Tita? nauutal kong
tanong
Napatingin naman siya sa akin at ngumiti.
"Dito ka mag stay sa bahay namin, Hija. Bakit,
ayaw mo ba dito?"
Napalunok a ko sa aking laway at hindi alam
ang aking isasagot sa tanong niya sa akin.
"Dito mag sa-stay si Lucianna, Ma, don't
Worry.
Napatingin ako kay Gabriel nang sabihin niya
iyon. Ngumiti siya sa akin at kinindatan niya
ako.
Asshole!
Good! Samahan mo na pala si Lucianna sa
magiging kwarto niya, anak. Doon siya sa kwarto
na malapit lang sa kwarto mo.
Para akong nanghina sa sinabi ni Tita
Gabriella.
"T-Tita
"Sure, Ma. Thank you"
Hindi ko na napatuloy ang aking sasabihin ng
putulin ito ni Gabriel. Tinignan ko siya ng masama
at para ko na siyang papatayin sa aking mga tingin
sa kanya ngayon.
Pero ano ang ginawa niya?
Nginisihan at kinindatan niya lang ako!
Argh!
Nakakainis!
Paano ko na maiwasan ngayon ang lalaking
to kung ganito naman ang setup namin?
Chapter 48💋

SINAMAHAN na ako ni Gabriel papunta sa
aking magiging kwarto dito sa bahay nila sa
probinsya ng Gov Gen. Tahimik lang ako na
nakasunod sa kanyang paglalakad ngayon at hindi
talaga ako sumabay sa kanyang paglalakad dahil
naiinis ako sa pagmumukha niya.
Tumigil sa paglalakad si Gabriel kaya tumigil
na rin ako. Humarap siya sa akin at napahawak
siya sa magkabila niyang bewang at tinignan ako
habang nakakunot ang noo.
ara
"Sandali nga... kanina ka pa tahimik. Pwede
ko bang malaman kung ano ang problema,
Lucianna?" tanong niya sa akin.
Napataas naman ako sa aking kilay at
humalukipkip habang nakatingin sa kanya.
Tinatanong pa ba yan? l was supposed to go
with my cousin! Doon dapat ako matutulog
ngayon sa property namin, hindi dito sa
pamamahay niyo!" inis kong sabi.
"My mother invited you to be here, Lucianna.
Hindi mo ba pagbibigyan ang kagustuhan ni
Mama?'"
Umiwas ako ng tingin kay Gabriel at
napalunok ako sa aking lavway. Hindi naman sa
ayaw kong pagbigyan si Tita Gabriella sa kanyang
request... is just that I don't want to be near to
Gabriel! Tingnan mo nga ngayon, parang tanga na
naman 'tong puso ko... ang lakas ng pagtibok!
Naririnig ko na nga. Para na akong aatakihin sa
puso. Paano ako makakapag move on ng mabilis
nito kung kasama ko naman siya palagi?
Muli kong tiningnan si Gabriel at nagsalita. "
Hindi ako nandito para makasama ka, Gabriel.
Sana ay clear yan sayo. Nandito ako para
samahan ang pinsan ko na si Caden at tulungan
siya... wala nang ibang agenda, seryoso kong sabi
sa kanya.
"Well, tingnan lang natin kung hanggang saan
'yang pagmamatigas mo," wika ni Gabriel at
lumapit siya sa kwarto na nasa aming tabi lang at
binuksan niya ito bago ako tingnan ulit.
"This is going to be your room while you're
still here in our house. Nasa tabi lang ang kwarto
ko kaya kung may problema ka, katukin mo lang
ako" sabi ni Gabriel at naglalakad na siya papunta
sa kanyang kwarto at pumasok na sa loob.
Nang makapasok na si Gabriel sa kanyang
kwarto ay pumasok na rin ako sa loob ng kwarto.
Huminga ako ng malalim at naglakad palapit sa
may kama at humiga. Natulala ako sa may kisame
at hindi ko maiwasan na maisip kung ano ang
mangyayari sa mga susunod na araw na nandito
ako sa probinsya ng Governor Generoso. Kailan ba
magkakaayos si Caden at si Nica? Sana naman ay
bukas na kaagad para makauwi na rin ako sa
Manila.
Delikad0 ako rito... delikado ang puso ko
dahil kasama ko si Gabriel.
"Magandang umaga, Lucianna! Halika,
samahan mo ako sa pagkain ng almusal natin.
Nang magising ako at pumunta ako sa may
dining room ay nadatnan ko kaagad sa may
lamesa na kumakain si Tita Gabriella. Nagpapa
late pa naman ako, pero kahit anong iwas ko ay
nakakasabay ko talaga siya. Kinakabahan pa rin
ako kay Tita dahil baka pagalitan niya ako... baka
ayaw niya talaga sa akin at umaarte lang siya
kagabi na tanggap niya ako.
"M-Magandang umaga rin po sa inyo, Tita
Gabriella," bati ko sa kanya at naupo na rin sa
aking pwesto.
"Maaga nga palang umalis ang anak ko at ang
aking asawa, Gabriella. Baka nagtataka ka na
hindi mo na kita ngayon si Gabriel. May
pinuntahan lang sila na appointment for our
family business" wika ni Tita Gabriella at humigop
siya sa kanyang kape.
Bahagya naman akong ngumiti at tumango.
Gusto ko sanang sabihin na wala akong pakialam
kung saan man ngayon ang kanyang anak na si
Gabriel dahil wala naman kaming relasyon
dalawa. Siguro ay kailangan ko na itong sabihin
kay Tita ngayon
"Uhm.. Tita Gabriella?" kinakabahan ko na
tawag sa kanyang pangalan.
Natigil naman siya sa kanyang pag kain at
napatingin siya sa akin.
"Yes, hija?"
"May sasabihin lang po sana ako sa inyo
Kumunot ang kanyang noo at tumango."
What is it, Lucianna? Go on... tell me."
"Uhm... iyong tungkol nga pala sa amin ni
Gabriel, Tita... gusto ko lang po sabihin sa inyo na
wala po kaming relasyon ng anak niyo," mahina
kong sabi habang nakatingin sa kanya.
Nakita ko ang gulat sa kanyang mukha at
napahawak pa siya sa kanyang dibdib na para
bang hindi siya makapaniwala sa aking sinabi
ngayon.
LLucianna, are you sure na wala kayong
relasyon ng anak ko?" tanong ni Tita sa akin.
Tumango ako bilang aking sagot. "Yes po,
hindi po kami nagkabalikan ni Gabriel kung iyan
man ang nasa isipan niyo ngayon..
Napa iling-iling siya na para bang hindi pa rin
siya makapaniwala sa aking sinabi.
"That's impossible! Gabriel said that you are
his girlfriend. At first, I was shocked because
didn't know that you still chased him even though
Ihad already talked to you about staying away
from him. But when I saw his eyes and the
expression on his face while talking to me about
you, I saw the happiness I didn't see before from
him after the accident. Lucianna, my son truly
loves you. Sino ba naman ang ina ang ayaw na
makitang maging masaya ang anak niya?| love my
son, hija... so much. Gabriel is my life. I only want
his happiness. If he is happy to be with you, then
it's okay with me. Madali lang naman akong
kausap," ngumiti si Tita sa akin at hinawakan niya
ang aking kamay na nasa ibabaw ngayon ng
table.
Napatingin ako rito at napa kurap-kurap ako
sa aking mga mata. Nagiging emosyonal na rin ako
dahil sa sinabi ni Tita sa akin... hindi sa tungkol sa
nararamdaman ni Gabriel sa akin pero sa
pagtanggap ni lita Gabriella sa akin ng walangB
pag-aalinlangan. She's mad at me, but for his son's
happiness, she accepts me.
UTita..
Muli siyang ngumiti at hinaplos niya ang aking
kamay na kanyang hawak ngayon.
"Lucianna, kung ano man ang problema nyo
ni Gabriel ngayon, sana ay masolusyonan niyo na
iyan at magkabati na kayong dalawa. Alam ko na
hanggang ngayon ay mahal mo pa rin ang anak ko,
at mahal ka rin ni Gabriel kahit na hindi na niya
maalala ang dati niyong pinagsamahan."
Napayuko ako at naramdaman ko ang
pagtulo ng aking mga luha mula sa aking mga
mata.
Mahal na mahal ka ni Gabriel, Lucianna.
Muli akong nag angat ng tingin kay Tita
Gabriella at nginitian niya ako.
Mahal ko rin po ang anak niyo, Tita.
Chapter 49💋

NGAYON ay may hinandang salo-salo sila Tita
Gabriella dito sa kanilang pamamahay dahil
pupunta ang mga pinsan ni Gabriel dito... at isa na
dito ay si Veronica kaya naghahanda na rin dito
ang aking pinsan na si Caden. Wala silang
kaalam-alam na nandito si Caden ngayon at
naghihintay para kay Veronica. Na e-excite na ako
sa pagkikita nilang dalawa. Alam ko naman na
mahal ni Nica ang pinsan ko eh, at ganun din ang
pinsan ko na si Caden sa kanya.
"Pagkatapos nito, gusto mo bang mamasyal
tayo sa isla?"
Natigil ako sa aking pag iisip nang marinig ko
na magsalita si Gabriel dito sa aking tabi. Napairap
ako at tumingin sa kanya at tinaasan siya ng aking
kilay.
"Pagkatapos nito ay uuwi na rin ako sa Manila,
masungit kong sabi.
Sumimangot si Gabriel. "Hindi na ba talaga
magbabago ako isipan mo, Lucianna? Naka leave
ako ngayon sa work kaya free ako... dapat ganun
ka rin."
"Bakit, magkabati ba tayo?"
"Hindi mo pa ba ako patatawarin?" aniya.
"Bakit naman kita patatawarin?" maldita
kong sabi.
"Kasi mahal mo ako!" bahagyang tumaas ang
boses ni Gabriel ng sabihin niya iyon kaya
napatingin ang iba nilang mga kasambahay sa
amin:
Kinurot ko ang bewang ni Gabriel kaya
napadaing siya at tinignan niya a ko ng
masama.
"Ang sakit ah! Bakit mo ako kinurot? Yan na
ba ang bago mong love language sa akin?
nakasimangot na sabi ni Gabriel.
Kung kanina ay kinurot ko siya sa kanyang
bewang, ngayon naman ay pinalo ko siya sa
kanyang braso. Pinanlakihan niya ako ng kanyang
mga mata.
"Masyado kang papansin, Lucianna! Sabihin
mo na lang kasi na gusto kang makaisa sa akin
Mabilis ko na tinakpan ang kanyang bibig at
Siya naman ay tumawa na para bang tuwang-tuwa
na asarin ako.
"Bwisit ka talaga!" inis ko na sabi sa kanya at
inalis ko na ang aking kamay na nakatakip sa
kanyang bibig nang maramdaman ko ang kanyang
labi na hinalikan ang aking palad.
Napakalandi!
"I love you," nakangisi niyang sabi at
kinindatan ako.
Inirapan ko si Gabriel at umiwas ng tingin sa
kanya.
Bahala siya sa buhay niya... hindi ako mag
paapekto sa kanyang paglalandi sa akin ngayon.
Hindi ako magiging marupok sa araw na ito.
"Nandito na sila Oceania at Nica!" narinig ko
na sabi ni Tita Gabriella.
Agad naming nakita si Oceania at si Veronica.
Wala pa rito si Caden dahil may sinagot pa siyang
importante na tawag sa kanyang phone.
"Kuya Gabriel! Ohmy Gosh!" patakbo na
lumapit si Oceania sa kanyang pinsan na si Gabriel
at niyakap din ni Gabriel si Oceania at si Nica.
Napatingin sa akin si Nica at si Oceania. Si
Nica ay parang hindi makapaniwala nandito ako
ngayon at kanina pa rin siya tahimik, pero
nginitian niya ako kaya nginitian ko rin siya
pabalik. Dumating na rin pala si Caden kaya mas
lalong natahimik si Veronica sa kanyang
kinatatayuan ngayon dahil sa malagkit na
pagtingin ng aking pinsan sa kanyang asawa.
"H-Hello, Nica and Oceania. Masaya ako na
makita ko kayo ulit," bati ko sa kanilang
dalawa.
Lumapit sa akin si Oceania at niyakap niya
ako at nakipag beso rin. Ang tagal ko na rin na
hindi nakita at nakausap si Oceania dahil masyado
rin siyang busy sa kanyang work.
H Hi, Cianna. Wow! It's been a long time.
Nagkabalikan kayo ni Kuya Gabriel?" gulat pa rin
na sabi ni Oceania sa akin.
Napasulyap ako kay Gabriel na nasa aking
tabi na ngayon at nang makita ko siya na
sasagutin na ang tanong ng kanyang pinsan ay
inunahan ko na siya.
"Hindi kami nagkabalikan ni Gabriel, O.
Nandito lang kami ngayon para dumalaw sa
probinsya ng Governor Generoso. Gusto rin kasi na
magbakasyon nitong pinsan ko na si Caden," sabi
ko sabay hila sa aking pinsan na si Caden
papalapit sa akin at kumapit din ako sa kanyang
braso.
"May gusto kasi akong makita rito," malamig
na sabi ni Caden habang nakatingin siya ngayon
kay Nica.
Kitang-kita ko ang kakaibang tingin ng aking
pinsan kay Nica ngayon. Ramdam ko rin ang
kakaibang enerhiya sa pagitan nilang dalawa.
Dahil nandito rin naman ako para tulungan na
magkabalikan si Caden at si Veronica, kailangan
nilang mag usap na sila lang dalawa. Hinila ko na
si Gabriel papasok sa loob ng bahay at iniwan
namin si Caden at si Veronica doon sa labas upang
makapag usap silang dalawa.
"Sana magkabati na sila Caden at Veronica"
mahina kong sabi nang mapatingin ako sa kanila
mula sa labas.
"At sana rin ay magkabati na tayong dalawa.
Napakunot ang aking noo at napatingin kay
Gabriel na nasa aking tabi ngayon. Nakatingin siya
ngayon sa aking mga mata kaya napalunok ako sa
aking laway at hindi mapigilan na manghina.
Shut up," mahina kong sabi at umiwas ng
tingin sa kanya.
Naramdaman ko ang pag hawak niya sa aking
braso kaya nanlaki ang aking mga mata at hindi
makagalaw lalo na nang maramdaman ko ang
bahagya niyang paghaplos sa aking braso.
Lucianna, can we talk?" mahinang tanong ni
Gabriel sa akin.
"N-Nag uusap na tayo ngayon, Gabriel,
nauutal kong sabi habang hindi pa rin makatingin
sa kanya
"Imean in private, Lucianna. Can we talk in
private? Please, let's settle our problem. Magiging
ganito na lang ba tayo palagi? Hindi ka ba
napapagod? I missed you, sweetheart"
F-ck this asshole! Ginamit na naman niya ang
kanyang malumanay na boses sa pagmamakaawa
sa akin: Alam ko na kapag tumingin ako sa
kanyang mga mata ngayon ay gagamitin niya rin
ito laban sa akin at ang ending? Ang ending ay
madadala ako! Para may kakaibang mahika ang
mga mata ni Gabriel kaya 'wag ka talagang
magtangka na tumingin sa kanyang mga
mata.
"Lucianna, baby ko..
napakagat sa aking labi.
Lucianna Lei Montenegro Coleman...
kumalma ka lang diyan! Kaya mo 'to. Hindi ka
magpapadala sa tukso.
"Baby ko-"
"Ano ba?! Ayoko nga!" inis kong sabi at
bahagya rin akong napataas sa aking boses kaya
napatingin sa amin sila Tita Gabriella habang
nakakunot ang noo.
Bigla akong kinabahan at napangiwi.
"Hija, may problema ba kayo ni Gabriel?"
tanong ni Tita Gabriella sa akin.
Mapakla akong tumawa at umiling.
"W-Wala po kaming problema, Tita,"
sagot ko0.
Napatango naman ito at muli silang
nagpatuloy sa pag uusap ni Oceania at ni Titoo
Sebastian.
"Mag-usap nga muna tayo, wika ni Gabrielat
hinawakan niya ang aking braso at hinila na niya
ako paakyat sa hagdan.
Hindi na ako nakapalag pa dahil muling
napatingin sa amin sila Tita Gabriella.
Sh-t! No choice na talaga.
Chapter 50💋
LUCIANNA'S POINTOF VIEW.

BAKIT mo ako dinala dito sa kwarto mo?!
Lalabas na nga ako!"
Ni-lock na ni Gabriel ang kanyang kwarto at
inilayo niya ako sa may pintuan at inupo niya ako
sa gilid ng kanyang kama habang siya naman ay
nasa aking harapan habang nakapantay ng upo sa
akin.
"We need to talk, Lucianna, seryoso niyang
sabi.
Tinaasan ko naman siya ng aking kilay.
"Kung gusto mo rin palang mag-usap, edi
sana doon na lang tayo sa labas! Bakit kailangan
mo pa akong dalhin dito sa kwarto mo? May
binabalak ka sa akin, 'no?" mataray kong sabi sa
kanya.
Bumuntong-hininga siya at napahawak siya
sa kanyang bewang at muling napatingin sa
akin.
"Nasa labas nga sila Caden at Veronica diba?
Nag uusap din. Ayaw mo naman siguro na ma
istorbo natin silang dalawa diba? Kaya dito na
lang kita dinala para makapag usap tayo sa
pribadong lugar," wika ni Gabriel.
Muli akong napataas sa aking kilay at
bahagyang napanguso at napatingin sa kanya
mula ulo hanggang paa na para bang jina-judge ko
siya sa kanyang sinabi ngayon lang.
"Bakit ba hindi ka naniniwala na mag uusap
lang tayong dalawa?!" sabi niya na may konting
inis na rin.
"Kasi ang landi mo!"
Bahagya siyang natigilan sa aking sinabi at
nakita ko ang pag angat ng kanyang labi at napa
iling-iling siya. Inilapit niya ang kanyang mukha sa
aking mukha kaya bahagya akong napaatras sa
aking mukha at itinulak ko siya palayo sa akin
pero muli na naman siyang bumabalik.
"Kaya ayaw mong dito tayo mag usap dalawa
dahil baka... may gagawin ako na iba?"
mapang-akit na sabi ni Gabriel habang nakatingin
siya sa aking mga mata.
muli siyang itinulak palayo sa akin at tumayo na
ako at naglalakad palayo sa kanya. Naglalakad
ako ngayon palapit sa may balcony dito sa kwarto
ni Gabriel habang nakaharap sa may dagat.
"Masyado kang assuming," mahina kong sabi
habang nakatalikod sa kanya.
Narinig kO ang kanyang pag buntong-hininga,
pero hindi na siya ulit nagsalita. Natahimik kami
ng ilang minuto habang ako naman ay
nakahalukipkip habang nakatingin sa may dagat
ngayon at sa mga alon.
"I'm sorry, mahinang sabi ni Gabriel kaya
Nakita ko siyang nakatingin sa akin ngayon
habang nasa loob sa bulsa ng kanyang pants ang
kanyang mga kamay. Humarap ako sa kanya at
tinignan siya ng seryoso. Huminga siya ng malalim
at muling nagsalita.
"'m sorry for everything, Lucianna. Alam ko
na marami akong pagkukulang sayo," sabi ni
Gabriel at napapikit siya sa kanyang mga mata.
Nakatingin pa rin ako sa kanya ngayon at
hinihintay ang kanyang susunod na sasabihin.
"Lucianna, this is the first time I feel like this...
to fall in love."
Humakbang palapit sa akin si Gabriel at
hinawakan niya ang magkabila kong kamay.
Nagkatinginan kaming dalawa ngayon at
kitang-kita ko ang sinseridad sa kanyang mga
mata.
"Alam ko na may nakaraan tayong dalawa...
na ikaw ang babaeng minahal ko noon at
pinakasalan. Pero hindi ko na maalala iyon,
Lucianna. Pero kahit na wala akong maalala, ikaw
pa rin ang tinitibok ng aking puso. Kaya please...
ayusin na natin 'to, pagmamakaawang sabi ni
Gabriel sa akin.
napalunok sa aking laway.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong
sasabihin ngayon. Inaamin ko na mahal ko pa rin si
Gabriel-mahal na mahal ko siya. Kahit na anong
gawin ko na pag momove on ay siya pa rin talaga
ang laman ng puso at ng aking isipan. Pero iniisip
ko rin ang kapakanan ng aking sarili. Ayoko nang
masaktan ulit. Gusto ko munang unahin ang aking
sarili.
"Lucianna, gagawin ko ang lahat ng aking makakaya upang ipakita ko sa iyo na mahal
kita...
na seryoso ako ngayon."
Nagulat ako ng biglang lumuhod si Gabriel sa
aking harapan.
"G-Gabriel, tumayo ka nga!" sabi ko at
sinubukan ko siyang hinila patayo, pero
nagmamatigas siya.
Nakahawak pa rin siya sa aking mga kamay
ngayon habang nakaluhod siya sa aking
harapan.
"G-Gabriel, tumayo ka na diyan..." nanghihina
kong sabi habang nakatingin sa kanyang
nakaluhod ngayon sa aking harapan.
Hinalikan ni Gabriel ang aking kamay na
hawak niya ngayon habang hindi pa rin naaalis
ang tingin sa akin.
"Lucianna, I want to prove my love for you.
Even though I can't remember the past, I am
willing to know about it. I am still the Gabriel that
you have loved before.. nawalan nga lang ako n8
alaala-pero ako pa rin 'to. Ako pa rin 'tong
Gabriel na nagmamahal sayo."
Napapikit ako sa aking mga mata at tuluyan
na akong napaluha sa kanyang sinabi.
"Hindi ko ata kakayanin na mawala ka sa
akin, Lucianna. Kaya mo bang mawala ako
sayo?"
Muli akong napamulat sa aking mga mata at
muling nagsalubong ang aming mga tingin sa isa't
Isa.
"K-Kung alam mo lang, Gabriel..." mahina
kong sabi at napa hikbi.
Muli siyang tumayo at hinawakan niya ang
magkabila kong pisngi at idinikit niya ang aming
mga nobo.
"Wag na nating pahirapan ang sarili natin,
Lucianna. Mahal kita, at mahal mo rin ako. Bigyan
mo ako ng isa pang pagkakataon para
mapatunayan ko sayo na mahal kita. Ayusin natin
to.. please" malambing na sabi ni Gabriel habang
hinahaplos niya ang aking pisngi.
Sunod-sunod akong napatango at sumiksik sa
kanya at niyakap ko siya. Naramdaman ko ang
paghalik ni Gabriel sa aking noo at niyakap niya
ako ng mahigpit.
"Liligawan kita, Lucianna. Aayusin natin 'to.
Hindi ko sasayangin ang isa pang pagkakataon na
ibinigay mo sa akin," rinig kong sabi ni Gabriel
habang magkayakap kaming dalawa ngayon.
Muli akong napatango at mas lalong sumiksik
sa kanyang malapad na dibdib.
Alam ko na sinabi ko nang mag momove on
na ako... na ayaw ko na talaga kay Gabriel. Pero
masisisi niyo ba ako? Simula pa noong bata pa ako
ay si Gabriel na ang nag iisang lalaki na aking
iniibig at wala nang iba.
Wala namang masama na bigyan ko siya ng
Isa pang pagkakataon diba?
Alam ko na hindi ito sasayangin ni Gabriel.I
want to give it a try again.
Mahal ko pa rin si Gabriel-mahal na mahal ko
Siya.
Chapter 51💋

OKAY NA si Caden at si Nica. Nagkaayos na
silang dalawa at napagpasyahan nila na bumalik
na muli sa Manila dahil malapit nang manganak si
Veronica sa kanilang baby. Ngayon ay dumalaw na
muna sila dito sa pamamahay nila Tita Gabriella
at Tito Sebastian kung saan ako nag sa-stay
ngayon.
"Lucianna, hindi ka ba sasama sa amin ni Nica
sa pagbalik sa Manila?" tanong sa akin ng aking
pinsan.
Napatingin naman ako kay Gabriel na nasa
aking tabi ngayon. Well, hindi pa naman
napag-usapan ang tungkol sa pag sa-stay ko rito, o
uuwi na ba kaagad ako doon sa Manila kapag
nagkaayos na itong si Caden at si Veronica. Para sa
akin naman ay okay lang sa akin na maiwan na
muna kami rito ni Gabriel upang mas magkaroon
pa kami ng panahon para sa isa't isa. Isa pa ay
namiss ko rin itong probinsya ng GOvernor
Generoso kaya gusto ko rin talaga munang mag
stay.
Muli akong tumingin sa aking pinsan na si
Caden at ngumiti ako sa kanilang dalawa ni
Nica.
"Uhm... mauna na lang siguro kayong
dalawa, Nica at Caden. Dito na lang siguro muna
kami ni Gabriel," sambit ko at muling napa sulyap
kay Gabriel. Nakita ko naman siya na nakatingin sa
akin at ngumiti rin siya sa akin.
Oh, right! Deserve niyo rin na magpahingang
dalawa at mag moment together ng Kuya Gabriel
ko, Lucianna. Parang honeymoon niyo na rin itong
pagpunta niyo sa Gov Gen," nakangiting sabi ni
Veronica.
"Nica! Yang bibig mo... sambit ni Caden.
Napakunot naman ang noo ni Nica at napatingin
sa aking pinsan.
"What? Totoo naman kasi.... parang
naguguluhan pa rin na sabi ni Nica.
Bahagya akong pinamulahan sa aking mukha
sa kanyang sinabi at ngumiti na lang din at hindi
na nagsalita. Hindi pa siguro alam ni Nica na
hiwalay na kami ni Gabriel.. pero sinabi ko
naman ito nang magtanong ang pinsan nila na si
Oceania tungkol sa relasyon namin ni Gabriel. Pero
nanliligaw naman siya sa akin ngayon at okay na
rin kami.
You were right, Nica. Magbabakasyon na
muna kami ni Lucianna rito," sabi ni Gabriel kaya
napatingin ako sa kanya. Nginitian niya lang ako at
kinindatan.
Nang matapos na kaming mag usap nila
Caden at ni Nica ay nagpaalam na rin sila kay Tita
Gabriella at ni Tito Sebastian na aalis na dahil
kailangan pa nilang bumiyahe papunta sa Davao
City para makapunta sa airport.
"Ma, Pa, sa may hotel po kami sa isla mag
sa-stay ni Lucianna. We decided to extend our stay
here in Governor Generoso to unwind," wika ni
Gabriel habang nag di-dinner kami ngayon dito sa
dining area kasama ang kanyang parents.
Nagkatinginan naman si Tita Gabriella atsi
Tito Sebastian at sabay silang napatango at
napangiti.
"That's good, Gabriel. Mag unwind na muna
kayo niLucianna dahil kapag nakabalik na kayo sa
syudad ay trabaho na naman ang aatupagin niyo
at wala na naman kayong panahon para
magpahinga, sabi ni Tito Sebastian na
ikinasang-ayunan ni Tita Gabriella.
Aki's right, Gabriel, Lucianna, magpahinga na
nga muna kayo rito. Gabriel, ikaw na ang maging
tour guide ni Lucianna at idala mo siya sa mga
pwedeng pasyalan dito sa lugar natin,"
nakangiting sabi ni Tita Gabriella at napatingin
siya sa akin at ngumiti. Ngumiti rin ako pabalik kay
Tita Gabriella at tumango.
"Thank you po sa inyo, Tita Gabriella and Tito
Sebastian," pasasalamat ko sa kanilang
dalawa.
Ang bait talaga ng parents ni Gabriel lalo na si
Tito Sebastian na parang okay lang sa kanya ang
lahat. Siya lang ata ang hindi galit sa akin ng na
aksidente si Gabriel at hindi niya rin ako sinisi.
Niyakap niya pa ako noon at sinabihan ng mga
encouraging words upang hindi ako mawalan ng
pag asa na maging okay ulit si Gabriel. Mabait din
naman si Tita Gabriella, lalo na ngayon na tanggap
niya ulit ako kahit na sinisisi niya ako noon sa
nangyaring aksidente kay Gabriel.
Nang matapos na kaming kumain sa aming
dinner ay hinatid na ako ni Gabriel sa aking kwarto
which is malapit lang din naman sa kanyang
kwarto. Bago ako pumasok sa loob ng aking
kwarto ay humarap na muna ako sa kanya at
ngumiti.
"Good night," sambit ni Gabriel. Humakbang
siya palapit sa akin at hinawakan niya ang aking
pisngi kaya bigla akong natigilan at napa
kurap-kurap sa aking mga mata dahil ang lapit na
ng aming mga mukha ngayon.
Hahalikan niya ba ako?
"What else do you want, Gabriel?" tanong ko
sa kanya habang hindi pa rin makagalaw sa aking
kinatatayuan.
Muli siyang ngumiti at umiling-iling habang
nakatingin pa rin sa akin. Napakunot ang aking
noo at hindi mapigilan na magtaka sa kanyang
kinikilos ngayon
"Gabriel, matutulog na ako," mahina kong
sabi.
Tumango siya at hinalikan ako sa aking noo
kaya bahagya akong napapikit sa aking mga mata
at bumuntong-hininga. Muli akong napatingin kay
Gabriel at nakita ko ang seryoso niyang
ekspreyson ngayon sa mukha habang nakatingin
sa akin.
"Sleep well, Lucianna. Ayoko munang halikan
ka salabi... kahit nagustong-gusto na kitang
halikan ngayon. Gusto ko muna na sagutin mo ako
bago kita mahalikan sa labi-pero hindi naman
kita minamadali na sagutin ako. Manliligaw pa rin
ako sayo, Lucianna," wika ni Gabriel.
Mahina naman akong napatawa sa kanyang
sinabi at napatango.
"Sabi mo'yan ah? Baka magulat na lang ako
na bigla mo akong halikan sa aking labi kahit hindi
pa naman kita sinasagot"
Umiling siya. "Kapag naghalikan tayo sa labi,
it means ay tayo na. Pwede mo naman akong
halikan sa aking labi... kung hindi mo na talaga
matis" mahinang sabi ni Gabriel, para siyang
nang-aakit.
ako sa kanyang labi. Ang... ang sarap ng kanyang
labi. Gusto kong halikan ang malambot at mapula
niyang mga labi ngayon.
Napa kura-kurap ako sa aking mga mata at
mabilis na umiwas sa labi ni Gabriel. Hindi pwede.
No! Hindi ko siya pwedeng halikan sa kanyang labi
ngayon! Oh my Gosh. Kailangan kong kumalma at
mag isip ng tama ngayon. Hindi ko siya pwedeng
halikan ngayon sa kanyang labi dahil kapag
naghalikan kaming dalawa ngayon ay ang ibig
sabihin lang nito ay kami na ulit... na sinagot ko
na ulit siya. Masyado pang maaga para doon kaya
hindi pa pwede.
"Matulog ka na nga," mahina kong sabi at
bahagya siyang itinulak palayo sa akin.
Mahina siyang tumawa at tumango.
"Okay, Lucianna. Good night again. I love you
so much," nakangiting sabi ni Gabriel sa akin.
Hindi kaagad ako nakasagot sa kanyang
sinabi. Narinig ko narin ang malakas na pagkabog
ng aking puso. Iba talaga ang epekto ni Gabriel sa
aking sistema kaya hindi ako maka move on sa
kanya eh. Ginayuma ata ako ng lalaking 'to.
"G-Good night, Gabriel"
"Bukas ay pupunta na tayo sa isla. Alam ko na
mag eenjoy ka roon," nakangiting sabi ni Gabriel
sa akin.
Ngumiti naman ako pabalik at tumango.
"Thank you, Gabriel," sabi ko at pumasok na
sa loob ng aking kwarto.
Bahagya akong kumaway sa kanya bago ko
isara ang pinto ng aking kwarto at ni-lock. Agad
akong napasandal sa may pintuan at napahawak
sa aking dibdib at huminga ng malalim.
Muntik na ako kanina!
Chapter 52💋

"MAG-INGAT at mag enjoy kayo sa inyong
pamamasyal mga anak!" nakangiti na sabi ni Tita
Gabriella nang magpaalam na kaming dalawa ni
Gabriel sa kanyang mga magulang
Papunta ka mi ngayon sa Generoso Island na
pagmamay-ari ng pamilya ni Gabriel. Exclusive
lang ang island na iyon sa kanilang pamilya at kanilang mga kakilala at mga ka
business partners kapag pumunta sila rito sa probinsya ng Gov Gen.
May hotel na rin doon at pati na rin mga beach houses. Ang kwento sa akin ni
Gabriel noon ay sa isla ikinasal ulit si Tito Sebastian at si Tita
Gabriella bago sila pumunta sa ibang bansa upang magpagamot sa sakit nito na
cancer. That island is memorable to Gabriel's parent dahil ang sabi rin ni Gabriel
noon ay doon siya ginawa sa islang iyon.
ldon't know kung joke lang ba iyon ni Gabriel o totoo talaga.
"Sigurado ako na mag eenjoy ka sa pagpunta
natin sa isla, Lucianna. Maraming mga activities
doon at pwedeng gawin kaya hindi ka ma
bo-bored' nakangiting sabi ni Gabriel habang
nasa loob kami ng sasakyan ngayon papunta sa isla.
Ngumiti lang ako kay Gabriel at tumango.
Napatingin na lang ako sa labas ng bintana ng kotse at napatingin sa mga madadaanan
namin.
Bago kami makapunta sa isla ay kailangan muna naming sumakay sa isang bangka para
makapunta sa isla.
Welcome backto Generoso Island, Sir
Gabriel!" binati kaagad si Gabriel sa mga staffs dito sa isla ng tuluyan na kaming
makarating dito.
Ngumiti naman si Gabriel at binati rin pabalik
ang mga staffs.
"And welcome to Generoso lsland, Sir
Gabriel's girlfriend"
Bahagya akong nagulat at nanlaki ang aking
mga mata ng mapatingin na ang lahat ng staffs sa akin at ako na ang binati. Nagulat
ako ng batiin
nila ako bilang girlfriend ni Gabriel.
"G-Good morning din sa inyo. Hindi ako
girl
Hindi ko na napatuloy ang aking sasabihin ng
bigla akong hapitin sa aking bewang ni Gabriel at Siya na ang nagpatuloy sa
pagsasalita.
Thank you, everyone. Masaya kami ng aking
girlfriend na makabalik dito sa isla," nakangiting sabi ni Gabriel at hinalikan
niya ako sa aking pisngi.
Nagsalubong naman ang aking kilay at napa
kurap-kurap sa aking mga mata habang nagtataka
na nakatingin sa akin. Hindi na rin ulit ako
makapagsalita ulit at tahimik na sumunod kay
Gabriel habang hawak niya ang aking bewang.
Dala-dala na ng mga staffs ang aming mga gamit at papunta na rin kami ngayon sa
hotel dito sa isla.
Agad kaming sinalubong ng mga staffs na
naman sa loob at binati kaming dalawa ni Gabriel.
Ngayon ay may kasama kaming isang staff at
papunta na kami sa aming magiging room.
Nagtaka naman ako ng makarating kami sa room na isa lang room na para sa amin ni
Gabriel at sa
loob naman ay isa lang din ang kamna.
"Wait, bakit isa lang kami ng room ni Gabriel?
Ang daming rooms dito sa hotel" hindi ko na
napigilan ang sarili ko na mapataas sa aking
boses.
Nakita ko na napatingin ang staf na naghatid
sa amin kay Gabriel kaya napataas ang aking kilay at napatingin kay Gabriel. Siya
siguro ang may pakana nito na iisa ang aming kwarto eh! Akala ko
ba ay paunti-unti lang muna? Na liligawan niya muna ako? Pero ngayon ay gusto niya
na iisa ang aming kwarto at sa iisa kaming kama matutulog?!
"Gabriel, explain!" pinanlakihan ko siya ng
aking mga mata.
Huminga siya ng malalim at humarap siya sa
akin habang may seryosong ekspresyon sa
mukha.
May maintenance check na ginagawa sa
ibang mga rooms at itong room lang natin ang available ngayon dahil may ibang mga
guest na pumunta dito sa island kaya okopado ang ibang mga hotel rooms," sagot ni
Gabriel sa aking tanong
napatingin ngayon sa kama na nag iisa lang dito sa loob ngayon ng hotel room na
para sa amin ni Gabriel. Bahagya akong napahilot sa aking noo at napapikit sa aking
mga mata. Akala ko ba ay mag re-relax ako dito ngayon? Pero bakit parang na
stress na ako kahit na kakarating lang namin? My gosh naman!
Muli akong napaharap sa kanila at
bumuntong- hininga bago tumango. No choice. Kaysa naman na wala kaming matulugan
diba? Fine! Pero pag may vacant room ay lilipat
ako, okay? sabi ko at tinignan ko ang staff na
naghatid sa amin ni Gabriel dito sa room.
Dali-dali naman itong tumango at nakita ko
rin ang pag lunok niya sa kanyang laway.
Y-Yes, Ma'am!"
Nagpaalam na ito at lumabas na sa room.
Nang kami na lang dalawa ni Gabriel ay
napaharap na ako sa kanya habang nakahawak sa aking bewang.
"Sa sahig ka matutulog mamaya!" sabi ko sa
kanya.
napahawak siya sa kanyang dibdib na para bang
nasasaktan siya sa aking sinabi.
"Sa sahig po papatulugin ang anak ng may-ari
ng hotel na ito?" parang nasasaktan niyang sabi, nag a-acting lang naman.
Tinaasan ko siya ng aking kilay at hindi ako
nag padala sa kanyang pag aarte ngayon.
Wag mo akong artihan, Gabriel Nathan
Generoso! Nililigawan mo pa ako diba?"
Kumunot naman ang kanyang no0 at
tumango Siya.
"O0, nililigawan pa kita.
"Eh bakit gusto mo na magkasama tayo sa
iisang kwarto at matulog sa isang kama
ngayon?!"
Nanlaki ang kanyang mga mata at mabilis
Siyang umiling-iling.
"Huh? Hindi ah! Sinabi ko na ang dahilan
kung bakit walang available rooms dito sa hotel, diba? Wala naman akong gagawin na
masama! sabi ni Gabriel at sumimangot siya.
"Ah basta! Sa sahig ka matutulog ngayon, o sa may couch. Ako ang matutulog mamaya
sa kama
kaya wala kang choice!"
Nakita ko ang pag irap sa mata ni Gabriel
bago siya tumango at tumalikod sa akin.
"Whatever you what, Miss Coleman!" wika ni
Gabriel at pumasok na siya sa loob ng CR.
Hina akong napaupo sa gilid ng kama at
natulala. Magkasama kami sa iisang hotel room ni Gabriel ngayon. Paano ko maiiwasan
ang tukso ngayon?
Kailangan kong maging kalmado at matatag.
Kaya mo 'to, Lucianna!
EPISODE 53

ANG SAYA! Katatapos lang namin mag
kayaking boat ni Gabriel at sinubukan din namin ang kanilang bagong bili na jetski.
Kami pa lang talaga ni Gabriel ang nakagamit ng kanilang jetski
dito sa isla kaya sobrang saya ko kahit na
nakasakay lang ako ngayon sa jetski ni Gabriel
dahil hindi ako marunong magpaandar at
natatakot din ako na baka ay bumaliktad ang
sinasakyan ko.
"Did you enjoy it?
Napatingin ako kay Gabriel nang magsalita ito sa aking tabi. Nandito kami ngayon sa
isang kubo sa tabing dagat, nakaupo at nagpapahinga dahil
kagagaling lang namin sa iba't ibang mga activities sa dagat.
Ngumiti ako kay Gabriel at tumango.
"Thank you for that, Gabriel. Nag enjoy talaga
ako nang sobra,' sambit ko at muling napatingin sa may dagat.
"Your happiness is my happiness,
Lucianna.
Muli akong napatingin kay Gabriel nang
sabihin niya iyon sa akin. Simula nang pumunta kami dito sa isla ay ginawa ni
Gabriel ang lahat
para lang maging komportable ako, maging
masaya, at mag enjoy dito sa kanilang isla. Minsan
ay hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na
maging pabebe at papahirapan ko na lang bigla si Gabriel pero wala siyang reklamo.
Kahit ano ang
iuutos ko sa kanya ay agad niya itong gagawin.
Wala akong narinig na anumang reklamo galing sa kanya at kitang-kita rin sa kanyang
mukha at mga
galaw na hindi siya napipilitan.
Hindi naman siguro masama kung bigyan ko
ito ng pangatlong pagkakataon ang relasyon
namin ni Gabriel, diba? In just days of being
together, he proves to me that he's serious and he's truly in love with me.
Mahal ko rin si Gabriel at ayaw ko nang
sayangin ang pagkakataon na ito.
Hinawakan ko ang kamay ni Gabriel at
bahagya ko itong pinisil-pisil. Napatingin si Gabriel sa mga kamay namin at nakita
ko ang gulat sa kanyang ekspresyon sa mukha. Muli siyang nag angat ng tingin sa
akin habang kitang-kita pa rin
ang gulat na ekspresyon sa kanyang mukha.
"L-Lucianna," nauutal niyang banggit sa aking
pangalan.
Ito na siguro ang pagkakataon na hinihintay
ko. Alam ko naman na hindi sasayangin ni Gabriel ang pagkakataon na ito kapag
sinabi ko na sa
kanya ang gusto kong sabihin.
"Gabriel, gusto mo bang malaman ang
tungkol sa nakaraan natin?" tanong ko sa
kanya.
Humarap siya sa akin habang may seryoso na ekspresyon sa mukha.
"Lucianna, lahat ng tungkol sayo ay gusto
kong malaman... lalo na ang nakaraan nating
dalawa. I want my memories back, but it cannot happen anymore. Baby, simula ng
makasalubong kita sa hallway sa university ay hindi ka na mawala
sa isipan ko. Ikaw na lang palagi ang aking
napapanaginipan at iniisip. Mahal kita, Lucianna," seryosong sabi ni Gabriel habang
nakatingin siya
sa aking mga mata.
Napakagat ako sa aking labi at bahagyang
napanguso at pinigilan ko ang aking sarili na
mapapaiyak ngayon kahit na nagsisimula na
naman akong maging emosyonal.
"T-Tinatanong ko lang naman kung gusto mno bang malaman ang tungkol sa nakaraan mo,
bakit
ang dami mo pang sinasabi? Oo at hindi lang
naman ang sagot, pagsusungit kong sabi habang nakasimangot pa rin.
Mahinang tumawa si Gabriel at bahagya
niyang kinurot ang aking pisngi kaya napatingin ako sa kanya muli. Nakangiti pa rin
siya habang nakatingin sa akin at hinaplos niya ang aking pisngi.
"Naintindihan ko ang sarili ko noon kung
bakit kita niligawan at inalok ng kasal. Kung
pwede nga lang ngayon ay aalukin din kita ng
kasateh sambit ni Gabriel.
Bahagya naman akong nagulat sa kanyang
sinabi. Mahina ko siyang sinuntok sa kanyang
dibdib kaya muli siyang napatawa ng mahina.
Hindi pa nga kita sinasagot sa panliligaw mo
sa akin eh! Kasal na kaagad?" sabi ko.
Ngumuso siya. "Bakit, pwede naman 'yun ah?
Pero syempre ay hindi naman kita mamadaliin eh.
Nandito lang ako... handang maghintay sayo,
Lucianna.
Hindi ko na mapigilan ang aking sarili at
tuluyan na akong napangiti sa sinabi ni Gabriel sa
akin. Noon ay lagi kong sinasabi sa kanya na
handa ko siyang hintayin... na nandito lang ako at
naghihintay sa kanya. Ngayon ay siya na ang
maghihintay sa akin. He's willing to wait for me because he loves me.
"Kinilig ka ba sasinabi ko?
Automatikong nawala ang ngiti sa aking labi
ng sabihin iyon ni Gabriel. Muli akong
napasimangot at kinurot ko ang kanyang bewang.
Mabilis siyang umiwas sa akin at napadaing sa aking pagkurot sa kanyang Bbewang.
"Aray! Sinasaktan mo na lang ako palagi,
Lucianna."
"Masakit? Hindi pa 'yan na kalahati sa lahat
ng sakit na nararamdaman ko sa pagmamahal ko sayo, seryoso kong sabi habang
Nawala ang pagiging pilyo sa mukha ni
Gabriel at bigla siyang sumeryoso ng tingin sa akin.
"Lucianna, "
"Nevermind, Gabriel" sabi ko at bahagyang
ngumitr sa kanya at tumayo. Akmang aalis na ako nang biglang mahawakan ni Gabriel
ang aking pala-pulsuhan at hinila niya ako palapit sa kanya.
Nanlaki ang aking mga mata at napa
kurap-kurap ng mapaupo ako sa kanyang
kandungan habang nakaharap sa kanya.
Napalunok ako sa aking laway nang makitang ang
lapit na ngayon ng aming mga mukha.
"G-Gabriel," banggit ko sa kanyang
pangalan.
"Sino ang may sabi na pwede ka nang umalis
at iwan ako dito sa kubo?" seryosong tanong ni Gabriel na ikinakabog ng aking
dibdib ngayon sa sobrang kaba.
Napalunok ako sa aking laway. Akmang aalis
na ako sa pagkakaupo sa kanyang kandungan nang bigla nyang ipulupot ang kanyang
braso sa
aking bewang at mas lalo niya pa akong hinila palapit sa kanya.
"G-Gabriel, baka may makakita sa ating
dalawa ngayon," mahina kong sabi at napatingin sa paligid.
Well, nasa malayong parte na ang kubo na ito
sa may hotel at sa ibang mga guest na naliligo ngayon. Pero baka may biglang
pumunta na staffs dito at madatnan kami na ganito ang posisyon...
nakakahiya!
"Nasaan na ang tapang mo, Lucianna? Hindi
ka naman ganito noon ah? Kayang-kaya mong sabayan ang ginagawa ko ngayon," sabi ni
Gabriel
at bahagya siyang napaangat sa kanyang labi
habang nakatingin pa rin sa akin.
Muli kong naalala ang mga pinaggagawa ko
noon upang mapansin lang ako ni Gabriel at
malandi ko siya sa campus, Pero iba na kasi
ngayonkaysa noon eh: Parang nawala na lahat ng tapang ko noon. Siguro ay naubos na?
"Gabriel, please...
"Please what, baby?" he said huskily.
napakapit sa kanyang balikat ng maramdaman ko ang kanyang paghalik sa likod ng
aking tainga.
Halik pa lang yun sa likod ng aking tainga pero pinanghihinaan na ako.
"Do you want this, Lucianna? mahinang
tanong ni Gabriel nang maramdaman ko ang
paghaplos niya sa aking bewang at pati na rin sa aking hita.
Nakasuot lang ako ngayon ng two piece
swimsuit kaya damang-dama ko ngayon sa aking bata ang mga haplos niya sa aking
bewang at hita.
Konti na lang....Oh my Gosh!
"G-Gabriel," mahina kong pagtawag sa
kanyang pangalan habang nakapikit ako sa aking mga mata.
Nagsisimula nang mag-init ang katawan ko
ngayon sa kanyang ginagawa.
"What, baby? Say it.
.
He's teasing me.
Muli akong napalunok sa aking laway at
tuluyan ko nang iminulat ang aking mga mata at agad na sinalubong ang kanyang
tingin sa
akin.
"Gabriel, kiss me, utos ko sa kanya.
Ngumiti siya at hinaplos ang aking pisngi.
"Baby, kapag hinalikan kita ngayon sa labi...
ibig sabihin nun ay girlfriend na kita. Pag-aari na kita ulit at wala ka nang
pwedeng lapitan at
magustuhan na ibang lalaki," wika ni Gabriel.
Kinakapos na ako ng hininga ngayon at
namumungay na rin ang aking mga mata. Hindi pwedeng hindi kami maghalikan ni
Gabriel ngayon.
I want him. I want him so badly right now.
"You kiss me, Lucianna... kiss me. Kung
sinasagot mo na ako... halikan mo ako sa labi," seryosong sabi ni Gabriel habang
Bumaba ang kanyang tingin sa aking labi at
bahagya niyang hinaplos ang aking labi gamit ang kanyang daliri kaya bahagya akong
napaawang.
Napapikit ako sa aking mga mata at ginawa
ko na ang gusto kong gawin...
Tuluyan ko nang hinalikan si Gabriel sa
kanyang labi.
Sinasagot ko na siya.
Chapter 54💋
WARNING: RATED SPG CHAPTER. READ YOUR

OWN RISK.
BUMABA ang halikni Gabriel papunta sa aking leeg at naramdaman ko ang bahagya
niyang pagsipsip sa may leeg ko. Bahagya akong napatingala at napahawak ako sa ulo
ni Gabriel Nakaharap na ako ngayon habang nakaupo sa kanyang kandungan at inayos ko
na rin ang aking
pag upo upang hindi ako mahulog.
Naramdaman ko ang pag alis sa tali ni Gabriel sa suot na bra kaya napatingin ako sa
kanya at pinigilan ko siya sa kanyang pagtanggal sa aking bra.
"G-Gabriel, baka may makakita sa atin dito!"
sabi ko at napatingin ako sa paligid. Wala pa
naman akong nakikita na ibang guest na lumapit dito at pati na rin staffs. Tahimik
ang paligid at
kami lang ni Gabriel ang nandito.
Ngumiti si Gabriel at malambing niyanng
hinalikan ang aking pisngi.
"Walang makakakita sa atin dito dahil private
property na ito, Lucianna. Walang pwedeng
pumunta sa parte na ito kundi ako lang... ako lang at wala nang iba," malambing na
sabi ni Gabriel at
dinampian niya ng halik ang aking labi.
Bahagya naman akong nagtaka sa kanyang
sinabi at kumunot din ang aking noo. Gusto ko
lang namang makasigurado dahil nakakahiya
kapag may makakita sa amin ni Gabriel na
gumagawa ng milagro:
"T-Talaga? As in wala talaga? Gabriel, ayokong may makakita na iba sa hubad kong
katawan, mahina kong sabi.
Nakita ko naman ang pag seryoso sa
ekspresyon sa mukha ngayon ni Gabriel habang nakatingin siya sa akin.
"Sa tingin mo ba ay papayag ako na mangyari
yan, Lucianna? No. Hindi ako makakapayag na may makakita na iba sa hubad mong
katawan.
Ako lang... ako lang ang pwedeng makakita nito dahil akin ka. Akin ka lang at
madamot ako sa mga pag-aari ko, seryosong sabi ni Gabriel at muli niya
Hinayaan ko na siya sa gusto niyang mangyari at kumapit na ulit ako sa kanyang
batok. Tuluyan nang naalis ang suot ko na bra kaya hubad na ako
ngayon sa pang itaas at kitang-kita na ang aking dibdib.
Napalunok ako sa aking laway ng biglang
hawakan ni Gabriel ang aking dalawang dibdib at bahagya niya itong pinisil-pisil.
Napakagat naman ako sa aking labi at napatingin sa kanya. Mas lalo
lang akong nanghihina nang makita ko siyang
nakatingin din pala sa akin ngayon habang
nagbabaga ang kanyang mga mata.
"G-Gabriel.... Ahhhh...."
Napaliyad ako nang bigla niyang inilapit ang
kanyang mukha sa aking dibdib at sinubo niya ang isa kong dibdib at bahagyang
sinipsip na parang dumedede. Mahigpit ang pagkakakapit ko ngayon
sa kanyang buhok.
"G-Gabriel... f-ck!"
Tumingala siya sa akin at dinilaan niya ang
aking utong habang nakatitig sa aking mga mata kaya mas lalo siyangnaging hot sa
paningin ko ngayon. Hinawakan ng mahigpitni Gabriel ang
aking bewang at binuhat niya ako. Pinulupot ko rin ang aking mga binti sa kanyang
katawan at kumapit din ako sa kanyang batok. Ipinasok niya ako sa loob ng kubo kung
nasaan kami ngayon at
inihiga niya ako sa isang kawayan na higaan.
Pumaibabaw sa akin si Gabriel at muli niya
akong hinalikan sa aking labi. Nagpapalitan kami ng aming mga laway ngayon at
naglalaban ang aming mga dila. Walang gustong tumigil... kaming
dalawa ay nasasabik para sa isa't isa. Habang patuloy akong hinahalikan ngayon ni
Gabriel ay naramdaman ko rin ang pag alis niya sa aking suot na panty kaya mas lalo
akong nag iinit ngayon sa
aking katawan at basang basa na ako sa aking gitna ngayon sa kakaibang sensasyon na
aking nararamdaman.
"Uhm.... ohhh!-napaliyad ako nang
nararamdaman ko ang mga haplos ni Gabriel sa aking basang gitna ngayon.
He rubbed my clitOris. I licked my lips and
moaned.
Bumaba ang halik ni Gabriel sa aking leeg...
hanggang sa mapunta ito sa aking dibdib at
tumigil muna siya at nag angat ng tingin sa akin at nginitian ako.
"You're so sexy, sweetheart," paos na sabi ni
Gabriel habang nakatingin siya sa akin.
Hindi ko naman mapigilan na makaramdam
ng kilig sa kanyang sinabi. Hinagod ko ang
kanyang buhok at mapang-akit siyang
nginitian.
"Go on, Sir Gabriel... eat me," mapang-akit
kong sabi sa kanya.
Hmm, you've been a bad student, Miss
Coleman. Pinapasakit mo palagi ang ulo ko."
Humagikhik ako sa sinabi ni Gabriel.
"Saang ulo, Sir Gabriel? Sa taas... o sa baba?"
tinaasan ko siya sa aking kilay at bahagyang
ngumisi Hinalikan niya ang aking dibdib at ngumiti sa akin.
"I think you already know what's the answer
of that question, Miss Coleman," wika ni Gabriel at tuluyan na siyangpumunta sa
aking gitna. Agad niyang isinabit ang aking hita sa kanyang balikat at inilapit
niya ang kanyang mukha sa aking gitna.
"Ohhh, Gabriel!" napapikit ako sa aking mga
mata at muling napaliyad nang maramdaman ko na ang mainit na dila ni Gabriel.
Kahit na anong gagawin ko ay babalik pa rin
talaga ako kay Gabriel. Mahal na mahal ko siya at
hindi ko kayang mabuhay na wala siya. Inaamin ko
na ang rupok ko ngayon... sobrang rupok. Si
Gabriel lang naman ang nag iisang lalaking
minahal ko simula pa noon hanggang ngayon.
"Mine... only min
narinig ko na sabi ni
Gabriel matapos niya akong paligayahin sa aking gitna. Muli siyang pumantay sa akin
at hinalikan niya ako muli sa aking labi.
Habang naghahalikan kami ngayon ay
sinimulan niya na rin na hubarin ang mga saplot niya sa katawan hanggang sa pareho
na kaming
dalawa ngayon na hubo't hubad.
Nagkatitigan kaming dalawa ni Gabriel at
hinaplos niya ang aking pisngi bago siya ngumiti sa akin.
"Hindi ko sasayangin ang pagkakataon na ito,
Lucianna. Mahal na mahal kita"
Ipinuwesto na ni Gabriel ang kanyang sarili sa akin hanggang sa unti-unti ko nang
naramdmaan ang kanyang pagpasok. Napaawang ako sa aking
bibig at mahigpit na napayakap sa kanya.
Napapikit ako sa aking mga mata ng magsimula ng umulos si Gabriel.
He thrusted inside me deeper and faster.
Inabot ko ang kanyang labi at naghalikan kaming dalawa habang patuloy siya sa
paggalaw ngayon
sa aking ibabaw.
"Ahhh! Gabriel... f-ck... ahhh"
"You're so tight and warm inside, Lucianna,"
paos na sabi ni Gabriel malapit sa aking
tainga.
Wala na akong pakialam kung may makarinig
man sa amin ni Gabriel ngayon. Hindi ko na
pipigilan ang aking mga ungol ngayon at pagsigaw ng kung anu-anong mga salita.
"Ahhh! Faster, Gabriel... y-yes! That's right!" |
moaned.
Napahiyaw naman ako ng biglang ipagpalit ni
Gabriel ang aming mga posisyon. Nasa kanyang itaas na ako ngayon habang siya na ang
nakahiga
sa kama. Nagsimula na akong magtaas baba
ngayon sa kanyang ibabaw habang siya naman ay
mahigpit na napahawak sa aking bewang.
"Ohhh, Lucianna!" ungol ni Gabriel at
napapikit siya sa kanyang mga mata.
Mas lalo akong ginanahan nang makita ko
ang ekspresyon sa mukha ni Gabriel. Binilisan ko
ang pagtaas baba ngayon at bahagya akong
gumiling-giling sa kanyang ibabaw habang
nakahawak ako sa kanyang abs at ang isa naman ay sa aking dibdib na umaalog-alog na
rin ngayon.
"-love you, Gabriel," nahihirapan kong
sabi.
Umupo siya at tinulungan ako sa aking
panggalaw at hinalikan ang aking labi.
Ilove you more, Lucianna.
We made love.
Sabay kaming nilabasan ni Gabriel at pinutok
niya ito sa aking loob ngayon. I'm not taking any pills anymore kaya kung mabuntis
man ako sa ginawa namin ni Gabriel ngayon... tatanggapin ko
ito nang buong puso.
Chapter 55💋

NANDITO pa rin kami ni Gabriel sa kubo at
hindi pa kami bumabalik sa hotel. Hindi naman kami hahanapin doon dahil alam ng mga
staffs na nag e-explore kami dito sa buong isla. Hindi nila
alam na nandito kami ngayon sa loob ng kubo habang ini-explore ang isa't isa.
Nakahiga kami ngayon sa kama at may mga
saplot na rin kami ngayon sa katawan. Dahil naka two piece swimsuit lang ang suot
ko sa aking katawan, binigay sa akin ni Gabriel ang kanyang damit upang hindi ako
ginawin. Kaya ngayon ay siya na ang nakahubad sa pang itaas na bahagi ng kanyang
katawan at ang sabi niya naman ay hindi
siya giniginaw kaya okay lang.
Nakaramdam ako ng sobrang pagod ng dahil
sa aming ginawa kanina ni Gabriel, pero nawala
rin kaagad ang aking pagod dahil sa kanyang
mainit na pagyakap sa akin ngayon.
"Gabriel.mahina kong tawag sa kanyang
pangalan at napatingala sa kanya. Nakahiga kasi ang ulo ko ngayon sa kanyang
malapad na dibdib habang siya naman ay hinahagod ang aking buhok.
"Hmm? sagot niya habang nakapikit pa rin sa
kanyang mga mata, pero hindi siya tulog.
Huminga ako ng malalim at nagsalita.
"Parang ayoko nang bumalik sa syudad...."
mahina kong sabi habang nakatingin pa rin sa kanya.
Nakita ko ang pagkunot ng kanyang noo.
Iminulat niya ang kanyang mga mata at
napatingin siya sa akin.
"What do you mean na ayaw mo nang
bumalik sa syudad? Gusto mo bang dito na tayo
manirahan?" tanong sa akin ni Gabriel.
Napakagat ako sa aking labi at umiwas ng
tingin sa kanya at hindi ako makasagot kaagad sa
kanyang naging tanong sa akin.
Kahit noong ikinasal ako kay Gabriel ay may
plano na kaming dalawa na dito na lang
manirahan sa probinsya. Mas tahimik at walang masyadong gulo rito sa probinsya
kaysa doon sa
siyudad na ang init at sobrang gulo. Mas
magkakaroon din kami ng oras sa isa't isa ni
Gabriel kapag dito kaming dalawa titira. lyon din ang naging rason ng mga magulang
ni Gabriel na si Tita Gabriella at Tito Sebastian, at ni Tito Kai at ng
kanyang asawa na si-Tita Amara.
Bago pa lang din naman kami nagkabalikan ni Gabriel at marami pa kaming pagdadaanan
sa
bagong relasyon naming dalawa.
Hindi naman ganun... hmm, balik tayo dito
sa susunod?" sabi ko at muling napatingin sa
kanya.
Hinaplos niya ang aking pisngi at hinalikan
ang a king noo bago siya tumango at ngumiti sa akin.
"Anything you wish, Lucianna. Babalik tayo
dito kung iyan man ang gusto mong mangyari, wika ni Gabriel.
Napangiti naman ako sa kanyang sinabi at
muli akong napasiksik sa kanyang dibdib at
ipinikit ko ang aking mga mata.
"I love you, Gabriel. Sobrang mahal kita,"
nakangiti kong sabi habang nakapikit pa rin sa aking mga mata ngayon.
Naramdaman ko ang muli niyang paghalik sa
aking noo at nagsalita siya.
"Mahal din kita, Lucianna."
Tumagal ng isang linggo ang aming stay rito
sa Generoso Island. Parang ayoko na ngang umalis eh. Gusto ko na lang mag stay at
dito na tumira, pero hindi naman pwedeng mangyari ang gusto ko
dahil may trabaho na naiwan si Gabriel sa Manila
at kailangan ko na rin na magtrabaho at
ipagpatuloy ang pagiging interior designer ko.
Sa isang linggo namin na magkasamang
dalawa ni Gabriel dito sa isla ng Generoso, maas Lalo kaming napalapit sa isa't isa
at nakikita ko ang kanyang effort na iparamdam sa akin ang kanyang tunay na
nararamdaman. Hindi man siya tulad noon na masyadong showy, siya pa rin ang
Gabriel na mahal namahal ako... Gabriel new
version nga lang.
"May nagbago sa iyo, Ate Lucianna."
Natigil ako sa aking pagkain ng chips ng
marinig kong magsalita ang aking kapatid na si Alaric. Nakabalik na kami ni Gabriel
sa Manila at dito na muna ako tumuloy sa bahay ng aking mga magulang dahil
tinatamad akong magluto doon sa
condo unit ko at busy rin si Gabriel sa mga naiwan niyang mga paper works sa
kanyang office sa university kaya hindi siya makakapunta sa aking condo unit. Ako
lang naman ang nmag isa doon
kaya pumunta na ako dito at palagi ko pang
nakakausap at nakikita si Mommy at si Daddy... at ngayon naman ang nakakabata kong
kapatid na si Alaric na sobrang misteryoso sa kanyang buhay.
May narinig ako na mga chismis na kasal na
raw itong nakakabata kong kapatid, pero hindi naman pwede 'yun. Wala akong alam!
Kapatid ako ni Alaric kaya dapat malaman ko ang tungkol sa nangyayari sa kanyang
buhay dahil siya pa rin ang baby brother ko kahit matanda na kaming dalawa.
Bahagya naman akong napanguso at
napatingin ako sa aking sarili at muling tumingin sa aking kapatid na si Alaric na
seryosong nakatingin sa akin ngayon.
"Bakit, tumaba ba ako?" tanong ko sa
kanya.
Ang dami ko kasing kinakain noong nasa
probinsya ng Governor Generoso pa kaming
dalawa ni Gabriel. Magaling magluto si Gabriel,
kahit noon pa. Kaya binusog niya akO sa mga
niluto niyang mga pagkain para sa akin at hindi ko naman ito mahindian dahil lahat
ng mga niluluto niya ay nakakatakam at masarap... kasing sarap
niya syempre.
"Hmm, konti... pero meron pang nagbago sa
iyo eh," sambit ni Alaric.
Mas lalong kumunot ang aking noo at
nakaramdam din ako ng konting inip dahil ang tagal na sabihin ng aking kapatid kung
ano man ang nagbago sa akin ngayon.
"Ano ba kasi 'yan?" tanong ko sa kanya na
may konting inis.
Mahina siyang tumawa at umupo siya sa
aking tabi habang nakaharap pa rin siya sa akin
ngayon at nakangiti.
"Mas lalo kang gumaganda ngayon, Ate
Lucianna. Mukhang blooming na blooming ka
ngayon. May nagpapasaya na ba sa aking
pinakamagandang Ate?" nakangiting sabi ni Alaric sa akin.
Bahagya akong napanguso at mahina ko
siyang pinalo sa kanyang balikat.
"Parang tanga naman 'to! Nambobola ka na
naman, Alaric Archer Montenegro Coleman. May kailangan ka siguro sa akin, 'no?"
sabi ko sa kanya
at pinanlakihan ko siya ng aking mga mata.
Mabilis naman siyang umiling. "Wala akong
kailangan sayo, Ate. Naglalambing lang naman dahil minsan na lang kitang nakikita
dito sa bahay, "wika ni Ric.
Ngumiti ako sa kanya. Kumapit ako sa braso
ng aking kapatid at sumandal ako sa kanyang balikat at tumingala ako sa kanya at
tinignan siya sa kanyang mukha.
"Aww! Namiss ako ng baby brother ko,"
nakanguso kong sabi habang nakatingin sa
kanya.
Nakita ko ang pag irap niya at napasimangot
siya na tumingin sa akin.
"Ate Lucianna, hindi na ako baby....
Ngumiti ako at bahagyang kinurot ang
kanyang pisngi.
"Kahit na matanda ka na at may rumored wife
ka na, ikaw pa rin ang baby brother ko!"
Ngumiti si Alaric sa akin at hinalikan niya ang
aking n0o.
"Thank you, Ate Lucianna. Pero seryoso, you
look happier and more lively right now. Masaya ako na makita kang ganyan at sana ay
tuloy-tuloy
na.I only want your happiness, Ate Lucianna,
malumanay na sabi ng aking nakababatang
kapatid sa akin.
Hinalikan ko ang kanyang pisngi at tumango.
"At ganun din ako saiyo, Alaric. Sana ay masaya ka
rin ngayon sa buhay mo."
Tumango siya at nag thumbs up sa akin. "
Don't worry, Ate, masaya ako sa buhay ko ngayon
kaya 'wag kang mag-alala," wika ni Alaric at
kinindatan ako.
Tumayo siya at hinalikan ako sa tuktok ng
aking ulo at muling nagsalita.
"Una na pala ako sa iyo, Ate. Pupunta pa kasi
ako sa opisina ngayon eh. May kinuha lang akong mga files sa office ni Dad dito sa
house. Magkita na lang tayo sa susunod kapag hindi na busy," sabi ni
Alaric at nagpaalam na siya sa akin.
Nang makaalis na ang aking kapatid at napa
buntong-hininga ako at hindi mapigilan na
mapangiti.
Si Gabriel ang nagpapasaya sa akin ngayon. At sana nga ay tuloy-tułoy na itong
kasiyahan na nararamdaman ko sa kanya.
Natigil ako sa aking pag-iisip ng narinig ko na
tumunog ang aking phone. Kinuha ko ito at
binuksan at nakita ko ang isang text message na galing sa lalaking kanina ko pa
iniisip. Napangiti
naman ako at mabilis na binuksan ang text
message ni Gabriel para sa akin at binasa.
From Gabriel Nathan Generoso:
Hello, baby. How was your day? I'm at the
campus right now. We were having a faculty
meeting. Ihave no energy right now and
desperately want to see you. Meet me tonight, please? Let's have a date. I love
you, Lucianna.
Take care always.
Gabriel is the sweetest man l've ever met.
Mahal na mahal ko talaga siya. Hindi akop
nagkakamali na bigyan siya ng isa pang
pagkakataon.
Chapter 56💋

ANG SARAP sa pakiramdam na mahal na
mahal ka ng lalaking mahal na mahal mo.
Kitang-kita at ramdam na ramdam ko ang efforts
ni Gabriel para sa akin. Busy siya sa kanyang
trabaho bilang professor sa Northville
International School at marami rin siyang mga
paperworks. Nagsasideline rin si Gabriel sa
pagtatrabaho sa kanilang kompanya. Hindi naman kasi pwede na pabayaan din niya ang
kanyang responsibilidad sa kanilang kompanya dahil siya
lang ang nag-lisang anak ni Tita Gabriella at ni Tito Sebastian.
Kahit noon pa ay sobrang dedicated na talaga ni Gabriel sa kanyang trabaho. Kaya
kung hindi man kami magkita na dalawa, alam ko naman na
trabaho ang kanyang ginagawa. Wala akong
anumang pagdududa para kay Gabriel na kaya
niya akong lokohin. Alam ko na ako lang ang
kanyang mahal at wala nang iba.
"Masarap ba ang mga niluto ko para sayo?"
tanong ni Gabriel sa akin ngayon.
Ngayon ay nandito siya sa aking condo unit at dito rin siya matutulog kasama ako.
Pinagluto niya ako ng dinner kahit na kagagaling niya lang sa
university sa pagtuturo. Ako naman ay bumalik na sa aking dating trabaho bilang
interior designer at may new client ako at nagsimula ako sa aking
trabaho kahapon. Masaya na nakabalik na ako sa
aking trabaho bilang interior designer.
Nakakamiss din pala ang ganitong trabaho... ang trabaho kung saan talaga ako
belong. Hindi ako kasing galing ni Mommy sa clothing designing, o
ang pagiging civil engineer at businessman ni
Daddy at ng aking dalawang kapatid na lalaki. Isa lang akong simpleng babae at
masaya na ako
kung ano ang meron ako ngayon.
"Syempre naman, Gabriel. Thank you so
much for these foods. Binusog mo na naman ako. Tataba talaga ako nito eh!" sabi ko
sa kanya at napanguso.
Bahagyang kinurot ni Gabriel ang aking pisngi
at ngumiti siya.
"Mas maganda nga na tumaba ka eh," sambit
niya. Mas lalo akong napanguso at tinignan siya ng masama.
"Kapag tumaba ako, ipagpapalit mo na ako sa
mga sexy na babae! sabi ko sa kanya.
Mabilis siyang umiling at hinawakan niya ang
aking pisngi at hinaplos niya ito.
"Lucianna, kahit anong mangyari ay
hinding-hindi kita ipagpapalit sa ibang babae.
Kahit na tumaba ka na... ikaw pa rin ang babaeng mahalko. Hindi magbabago ang
nararamdaman ko para sayo, seryosong sabi ni Gabriel habang
nakatingin siya sa aking mga mata.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal sa
kanyang sinabi ngayon sa akin. Umiwas ako ng tingin sa kanya at mabilis ko na
pinunasan ang luhang pumatak sa aking mga mata at huminga
ako ng malalim upang pigilan na maiyak ulit.
"Ano ba 'yan! Bakit ka ganyan? Nagiging
emosyonal na naman ako. Nakakainis ka! Wag mo
akong pakiligin ng ganyan, Gabriel Nathan,"
nakasimangot kong sabi habang pinupunasan ko ang luhang muli na namang pumatak sa
aking mga mata.
Mahina siyang tumawa at hinalikan ang aking
noo.
"Ipagpatuloy na muna natin ang ating
pagkain bago tayo muli maglandian," nakangitingg sabi ni Gabriel.
Ngumiti naman ako at napatango bilang
pagsang-ayon sa kanyang sinabi. Muli kaming nagpatuloy sa aming pagkain at naka
ilang mga sandok ako ng kanin dahil ang sarap ng mga niluto
na ulam ni Gabriel para sa akin ngayon. Ako pa nga ang nakaubos sa ulam at sa kanin
eh. Hindi ko
na napansin kung nakakakain ba ng mabuti
ngayon si Gabriel. Busog na busog ako at siya ay may kasalanan.
"Ako na ang maghuhugas ng mga pinagkainan natin, Gabriel," sabi ko sa kanya ng
matapos na
kaming kumain.
Humarap naman siya sa akin at seryoso ang
kanyang ekspresyon sa mukha habang
umiiling. "Ako na ang maghuhugas," malamig na sabi ni Gabriel.
Bumuntong-hininga naman a ko.
"Gabriel, pero ikaw ang nagluto kanina...
kahit ako na lang ang maghugas," mahina kong
Bumuntong-hininga siya at humakbang
palapit sa akin. Hinawakan niya ang magkabila kong balikat pinantay niya ang
kanyang mukha sa aking mukha.
"T'm okay, Lucianna. Kaya kong maghugas ngbpinggan at kapag sinabi ko na ako... ako
ang gagawa, okay?"
"Pero napagod ka sa work mo kanina. Alam
ko na hindi lang pagtuturo ang ginawa mo dahil
nakatambak na ang lahat ng mga paperworks mo
sa iyong opisina, Gabriel," mahina kong sabi.
Natambak ang kanyang mga paperworks
dahil pumunta kami noon sa Governor Generoso
at ngayon niya lang ulit na trabaho ang mga
papers dahil marami rin siyang in-attend na mga meetings.
"Nakita lang kita ulit ngayon at nakasama ay
nawala na ang lahat ng pagod na nararamdaman ko ngayon, Lucianna. Kaya please, ako
na ang
bahala rito, hintayin mo na lang ako sa may living
room. Ikaw ang dapat na magpahinga, okay?
malambing na sabi ni Gabrielat dinampian niya ng halik ang aking labi bago siya
pumunta sa may
sink at nagsimula ng maghugas.
Hindi ko mapigilan na mapangiti at kiligin
habang pinagmamasdan ko si Gabriel ngayon na naghuhugas ng pinggan. Sinunod ko ang
kanyang sinabi at naglakad na ako papunta sa may living
room dito sa aking condo unit at umupo na sa may couch. Binuksan ko ang TV at
napagpasyahan ko
na manood ako ng palabas habang hinihintay ko si Gabriel na matapos sa kanyang
paghuhugas ng mga pinagkainan namin at mga pinag gamitan
niya kanina sa pagluluto.
Makalipas ang ilang minuto ay nakita ko na
ang paglabas ni Gabriel sa may kusina at
nagpupunas din siya sa kanyang basang kamay
gamit ang kanyang hawak na panyo.
Nagkasalubong ang aming tingin ni Gabriel at
nginitian niya ako kaya nginitian ko rin siya
pabalik.
Hinila ako patayo ni Gabriel kaya tumayo rin
ako. Pumalit siya sa pag-upo sa akin sa may couch at hinila niya ako paupo sa
kanyang kandungan.
Nanlaki ang aking mga mata at napahawak ako sa kanyang balikat.
"G-Gabriel...."
Hinawakan niya ang aking bewang at
bahagya niya itong hinaplos.
Ang isa namang kamay ni Gabriel at
hinawakan ang aking pisngi hanggang sa pababa
ito sa aking leeg at sa may collar bone.
"May ibibigay sana ako sayo..." mahinang
sabi ni Gabriel habang nakatingin pa rin siya sa aking leeg ngayon.
"Ano 'yun?"
Nag angat siya ng tingin sa akin at nginitian
ako.
May kinuna si Gabriel sa kanyang bulsa at
maingat siya ngayon sa pagkuha dahil nakaupo pa rin ako sa kanyang kandungan. May
nakita akong
isang malit na box na hawak ni Gabriel kaya
nagulat ako sa aking nakita at hindi mapigilan na
kabahan. Naranasan ko na rin ito noon kay
Gabriel. May pinakita rin siya sa akin na ganito at nagulat ako ng makita ko ang
isang singsing. At
ayun na nga, ikinasal ako kay Gabriel.
Mag po-propose ba siya sa akin ngayon?
"Lucianna, sana magustuhan mo itong
ibibigay ko sa iyo."
Napalunok ako sa aking laway at hindi ko na
mapigilan na kabahan ngayon.
"A-Ano ba kasi 'yan?" nauutal kong
tanong.
Ngumiti sa akin si Gabriel at binuksan na niya
ang kanyang hawak ngayon na maliit na box.
Nanlaki ang aking mga mata sa gulat sa aking nakita at napatakip din ako sa aking
bibig "G-Gabriel..."
"I want to give you this customized necklace
just for you, Lucianna," nakangiting sabi ni Gabriel at inilabas na niya ang
kwintas na nasa loob ng
maliit na box na kanyang hawak.
Umalis ako sa pagkakaupo sa kandungan ni
Gabriel at umupo na ako ngayon sa tabi niya sa may couch. Tumalikod ako sa kanya at
isinuot niya
na rin ang kwintas sa aking leeg. Hindi ko
mapigilan na matulala at mamangha habang
nakatingin sa kwintas na regalo ni Gabriel. Isa itong gold necklace at may
nakalagay na initial sa aking name. L... stands for Lucianna.
"Do you like it?" tanong ni Gabriel sa akin ng
masuot na niya ang kwintas sa akin.
Humarap ako kay Gabriel habang nakahawak
ako ngayon sa necklace na nakasuot na sa aking leeg. Emosyonal na naman ako ngayon
dahil sa ginawa ni Gabriel. Ngumiti ako sa kanya at tumango.
"G-Gabriel, ang ganda... sobra," mahina kong
sabi at muli akong napatingin sa kwintas na
binigay niya.
"Sa susunod ay hindi lang kwintas ang
ibibigay ko sa iyo,' wika niya at hinalikan niya ang aking no0.
Muli akong napatingin kay Gabriel at lumapit
ako sa kanya at hinalikan siya sa kanyang labi.
Hinalikan ako pabalik ni Gabriel at naramdaman ko rin ang pag pulupot niya sa
kanyang braso sa aking bewang. Nang matapos kaming mag halikan
ay nagkakatitigan kaming dalawa. Hinaplos ko ang kanyang pisngi at hinalikan ko rin
siya
dito.
"I love you, Gabriel. Thank you so much for
this gift"
"Mas mahal kita, Lucianna' sabi ni Gabriel at
muli niya akong hinalikan sa aking labi. Napapikit ako sa aking mga mata at
naramdaman ko ang
pagtulo ng aking mga luha.
We kissed passionately.
Chapter 57💋

HANGGANG ngayon ay hindi ko pa rin ako
makapaniwala sa binigay na regalo sa akin ni
Gabriel. Ang ganda... sobrang ganda. Hindi ko na ata ito kayang hubarin dahil
parang kasama ko na
rin si Gabriel sa binigay niyang kwintas.
"Ang saya ng lovelife mo, Lucianna"
Napatigil ako sa aking pag iisip nang marinig
ko ang boses ng aking pinsan na si Chantal.
Nandito kasi ako ngayon sa hospital at dinalaw ko siya. May aksidente na namang
nangyari sa kanya
at hindi rin siya makalakad ngayon. Sobrang
lungkot ng aking pinsan dahil ang pagsasayaw lang ang kanyang kasiyahan at hindi na
niya ito
magagawa dahil hindi pa siya makalakad. Hindi rin siya makapaniwala na ang kanyang
ex-boyfriend noon ay ang doktor niya na rin
ngayon at ang nag iisang makakatulong sa kanya na makalakad ulit.
Busy naman ang pinsan namin na si
Alessandra at ang sabi pa ni Tita Naime ay nasa
bakasyon ito kasama ang kanyang boyfriend.
Nagulat pa ako ng malaman ko na may boyfriend
na pala ang babaeng 'yun. Hindi ako
makapaniwala na magkakaroon siya ng boyfriend dahil ang angas ni Alessandra at
maldita at takot din sa kanya ang mga lalaki kaya walang nag lakas
ng loob na manligaw.
Ang alam ko ay kasama rin nila sa agency ang kanyang boyfriend. Pareho silang
secret agent.
Masaya na rin ako sa buhay ng aming pinsan na si Alessandra at sana ay mag enjoy
siya sa kanyang bakasyon kasama ang kanyang boyfriend na hindi
pa napapakilala sa amin.
"H-Huh? Hindi naman," mahina kong sabi kay
Chantal.
Ayoko namang ibalita sa kanya ang tungkol sa
masaya kong relasyon kay Gabriel dahil alam
kong naghihirap ngayon si Chantal at hindi rin
maganda ang lovelife niya ngayon. Mahal niya pa rin si Jayden, pero malamig na ang
pakikitungo nito sa kanya at mukhang may girlfriend na rin ito.
Mas masakit pa para kay Chantal dahil araw-araw niyang nakikita ang lalaki kaya
nahihirapan siyang
mag move on.
Ngumiti si Chantal sa akin habang nakaupo
siya sa kanyang hospital bed ngayon. Kami lang dalawa ang nandito dahil umuwi na
muna si Tita Kira sa kanilang bahay upang kumuha ng mga
bagong damit ng aking pinsan na si Chantal.
"O-Okay lang naman ako, Lucianna. Ano ba,'"
wag kang makaramdam ng awa sa akin, please?
Mas lalo lang akong makakaramdam ng lungkot niyan eh. So tell me, ano na ang balita
sa relasyon
ninyo ni Gabriel?" malumanay na sabi ni Chantal
habang nakatingin siya sa akin.
Chantal is the softest of all of the Coleman.
Parang hindi mo kaya na saktan siya at paiyakin
dahil masasaktan ka rin na makita siyang
malungkot at nasasaktan. Kaya ngayon ay nag aalangan akong sabihin sa kanya ang
tungkol sa buhay ko.
"Chantal...
Ngumiti siya ulit sa akin at tumango.
"Please, Lucianna.. I need distractions.
Parang sasabog na ata ang utak ko ngayon
mahina niyang sabi.
Huminga ako ng malalim at humakbang ako
palapit sa kanya at umupo ako sa gilid ng kanyang
hospital bed habang nakaharap sa kanya.
Hinawakan ko ang aking kwintas na bigay sa akin
ni Gabriel at muli akong nag angat ng tingin kay
Chantal at ngumiti ako sa kanya.
"Binigyan ako ng kwintas ni Gabriel na may
initial ng aking pangalan, Chantal" masaya kong
kwento sa aking pinsan habang nakahawak pa rin
ako sa aking kwintas na aking suot ngayon.
Nakita ko naman ang panlalaki sa kanyang
mga mata at bahagya niyang inilapit ang kanyang
sarili sa akin at tinignan niya ng maayos ang aking suot na kwintas.
"Hala! Pure gold 'yan, Lucianna! Ang laki
siguro ng halaga nyan kapag sinanla mo," sambit
ni Chantal.
Natawa naman ako sa sinabi ni Chantal at
bahagyang napailing.
"Jusko, Chantal! Kailan ka pa natuto ng mga
ganyan?
Napasimangot naman siya at bahagya siyang
napakamot sa kanyang ulo.
"lyan kasi ang sinabi ng kaibigan ko eh nang
makita niya ang earrings ko na gold. Sabi niya ang malaki raw ang amount kapag
sinanla ko ito,"
wika ni Chantal.
Napa iling-iling na lang ako at muli kong
ipinagpatuloy ang aking pagkukwento sa kanya.
"Akala ko nga ay singsing na ang ibibigay ni
Gabriel sa akin eh. May pa maliit na box pa kasi
siyang nalalaman at ang tagal niyang ipakita sa
akin ang laman! lyon pala ay kwintas ang nasa
loob, pero masaya pa rin naman ako at kinilig
nang sobra sa regalo niya sa akin" nakangiti kong
pagkukwento ngayon kay Chantal.
Napa Hagikhik naman siya habang nakatingin
sa akin.
"Pero nag e-expect ka pa rin na mag
po-propose siya sa iyo? tanong sa akin ni Chantal
habang nakangisi siya.
Bahagya naman akong napanguso upang
itago sa kanya ang aking ngiti sa labi. Bumuntong
hininga ako at nahihiyang tumango. Mahina akong
pinalo ni Chantal sa aking braso at tumawa siya
ng malakas.
"Oh my Gosh! Ikaw talaga ang pinakamalandi
sa ating tatlo ni Alessandra eh. Grabe ka na,
Lucianna!" wika ni Chantal habang natatawa pa
rin. Pinanlakihan ko naman siya ng aking mga
mata at umiling.
"Hoy, hindi kaya! Si Alessandra kaya ang
pinakamalandi sa ating tatlo," nakasimangot kong sabi.
Muling tumawa si Chantal habang nakatingin
sa akin. Napangiti na rin ako ngayon habang
nakatingin ako sa aking pinsan. Masaya na akong
nakikita siyang masaya ngayon at nakangiti. Kahit
na pansamantala ay napasaya ko siya.
Natigil din sa pagtawa si Chantal at muling
naging seryoso ang mukha ng biglang bumukas
ang pinto ng hospital room. Napatingin naman
ako dito at nakita kong si Jayden Lockwood pala
ang pumasok... ang ex-boyfriend ng aking pinsan
na si Chantal na kanyang doktor na ngayon
Nakasuot ng pang doctor si Jayden at
nakasuot din siya ng eyeglasses sa kanyang mga
mata. Seryoso ang ekspresyon niya sa mukha na
para bang magdadalawang isip ka na magjoke sa
kanya dahil hindi talaga siya tatawa.
"Good afternoon, Miss Lucianna. Ikaw pala
ang bantay ngayon ng aking pasyente," pormal na
sabi ni Jayden.
Napasulyap naman ako sa aking pinsan at
nakita ko itong nakasimangot na ngayon habang
hindi makatingin kay Jayden. Muli akong tumingin
kay Jayden at tumango. Tumayo na rin ako at
napaharap sa kanya.
"Yes, Jayden. Pinakiusapan kasi muna ako ni
Tita Kira eh. May eh che-check ka ba sa pinsan ko
ngayon?
Napatango naman si Jayden at nakita ko
siyang napatingin saaking pinsan.
"Gusto ko sanang makausap ang aking
pasyente, Miss Lucianna."
mata at tumango.
"Sure, Jayden. Dito lang ako-
"I want to talk to her alone, Miss Lucianna,"
seryosong sabi ni Jayden.
Bahagya akong nagulat sa sinasabi nito at
napasulyap ako sa aking pinsan na si Chantal na
nakatingin na rin sa akin. Pinanlakihan niya ako ng
mga at umiling-iling siya. Lihim naman akong
napangiti at muli akong tumingin kay Jayden at
tumango.
"Sure, Doc Jayden. Sa labas muna ako, ah?
May bibilhin lang ako sa cafeteria," nakangiti kong sabi at nagmadali na akong
lumabas at naiwan na lang ang aking pinsan at ang kanyang doctor na si Jayden.
Nandito ako ngayon sa may hallway habang
naglalakad papunta sa may cafeteria.
Nakaramdam na rin ako ng pagkagutom kaya
bibili ako doon ng pagkain. Nang napadaan ako sa
may OB na clinic dito sa hospital ay natigil ako sa
aking paglalakad lalo na nang bumukas ang pint
at nakita ko kung sino ang nanggaling sa loob..
walang iba kundi si Kate Hudson.
Natigil din siya sa kanyang paglalakad at
nanlaki ang kanyang mga mata nang makita niya
ako. May hawak siyang papel at nakita kong
ultrasound ito.
Kumunot ang aking noo at muli akong
napatingin sa kanya-
Buntis siya?
Chapter 58💋
L-Lucianna...
Mas lalo akong nagtaka nang sabihin niya ang
aking pangalan. Kilala niya ako? Sa naalala ko ay
hindi ko pinakilala ang aking sarili sa kanya at siya
lang ang nagsabing kanyang pangalan.
Pangalawang pagkikita at pag-uusap din namin ito
ngayon ni Kate. Pero bakit niya ako kilala?
"Kilala mo ako?" tanong ko sa kanya.
Nakita ko ang pamumutla sa kanyang mukha
at napalunok din siya sa kanyang laway.
"H-Huh? Uhm... you are Isabelle Montenegro
Coleman's daughter, right? I'm a fan of her kasi sa fashion kaya kilala rin kita,"
malumanay na sabi ni
Kate Hudson at ngumiti rin siya sa akin.
Seryoso naman akong napatango habang8
nakatingin pa rin sa kanya. Bahagya naman akong
napanguso sa kanyang hawak na papel na may
printed ultrasound.
"Buntis ka?" tanong ko sa kanya.
Nag aalangan namnan siya sa pagtango at
ngumiti rin siya sa akin.
"Yes, I'm pregnant.
Ngumiti naman ako sa kanya at napatingin sa
kanyang tiyan na maliit pa rin ngayon.
"Congrats sa iyo, Miss?"
"Kate... Kate Hudson ang pangalan ko,"
nakangiti niyang sabi at inilahad niya sa akin ang
kanyang kamay. Nakipag shake hands sa akin si
Kate at ganun din ako sa kanya.
"Nice to meet you, Kate"
"Ikaw din, Miss Lucianna. Una na ako sa iyo,
huh? May kailangan pa kasi akong puntahan,"
wika nito at umalis na.
Napatingin ako sa kanyang paglalakad
ngayon na palayo sa akin. Bakit ba ako nag
o-overthink? Wala lang naman siguro si Kate sa
buhay ni Gabriel, diba? At... at sobrang imposible
na siya ang tatay sa dinadala ngayon ni Kate
Hudson. Hinding-hindi magagawa ni Gabriel ang
malaking kasalanan na iyon sa akin at hindi niya
ako lolokohin at sasaktan.
Napagpasyahan ko na lang na dumiretso sa
aking paglalakad sa may cateteria upang makabili
ng aking makakain. Hindi pa rin nawawala ang
gutom ko at parang lately ay ang lakas kong
kumain at palagi na lang a kong nagugutom.
Siguro ay dahil na rin ito sa work ko at parang
nasanay na rin ako na palagi akong binigyan ng
mga pagkain ni Gabriel at hindi niya ako
hinahayaan na magutom. Feeling ko nga ay
tumataba na ako eh.
"How's your cousin?"
Humakbang ako palapit kay Gabriel at
bahagya akong tumingkayad at hinalikan ko siya
sa kanyang labi at bahagyang ngumuso.
"Ayan kaagad ang tanong mo sa akin? Wala
man lang hello diyan, o kumusta para sa akin bako
ka magtanong tungkol sa pinsan ko?"
nagtatampo kong sabi sa kanya.
Mahina siyang tumawa at hinawakan niya ang
magkabila kong pisngi at hinalikan niya ang aking
noo.
"Nagseselos ang baby ko...
Mas lalo akong napanguso at umiwas ako ng
tingin sa kanya. Hinabol ni Gabriel ang aking tingin
kaya hindi ko na napigilan ang aking sarili na
tuluyan ng napangiti. Alam talaga ni Gabriel ang
kahinaan ko eh.
"Baby ko," malambing niyang pagtawag sa
akin habang hinahaplos ang aking pisngi.
"A-Ano ba! 'Wag mo nga akong tawagin na
baby. Hindi naman ako baby eh," inis kong sabi sa
kanya.
"Okay.. you don't want me to call you baby?
Then let me call you love instead because l'm in
love with you, Lucianna," nakangiting sabi ni
Gabriel sa akin.
Parang tanga naman 'to! Bakit bigla 'tong
naging sweet sa akin at cheesy? Jusko naman.
Napasiksik ako sa kanyang balikat at hindi ko
na napigilan ang aking ngiti at kilig. Mahina siyang
tumawa at niyakap niya ako at naramdaman ko
rin ang paghalik niya sa aking noo.
I love you, Lucianna. I will always love you.
Always remember that one," bulong sa akin ni
Gabriel sa aking tainga at muli niya akong
hinalikan sa itaas ng aking ulo.
Dito ulit natulog si Gabriel sa aking condo
unit. Mas gusto niya atang dito siya natutulog
palagi dahil kasama niya ako sa pagtulog at ako
ang una niyang nakikita kapag umaga.
"Ayaw mo bang sumabay sa akin sa pagligo?
Ngayon ay nandito na kami sa loob ng aking
kwarto. Tapos na kaming kumain dalawa at as
usual ay si Gabriel na naman ang nagluto para sa
aming dinner at siya rin ang nag hugas ng mga
pinagkainan naming dalawa. Ang sabi niya ay kaya
na niya ang mga trabahong iyon at dapat siya ang
mga gumagawa nun dahil nakikitira lang siya sa
akin dito.
Parang tanga nga eh.. boyfriend ko naman
Siya.
Tapos na akong maligo, Gabriel"' sabi ko sa
kanya.
Lumapit si Gabriel sa akin at bahagya a kong
nagulat nang bigla niya akong halikan sa aking
leeg "Gabriel!"
"Sabay na tayo sa pagligo, please?"
pagpapacute niyang sabi habang nakasiksik pa rin siya sa aking leeg.
Huminga ako ng malalim at hinagod ko ang
kanyang buhok.
"Katatapos ko lang maligo kasi, Gabriel. Sige
na, maligo ka na dahil may ipapakita pa ako sa iyo
pagkatapos mong maligo" sabi ko.
Nag angat siya ng tingin sa akin at nakita ko
rin ang pagkislap ng kanyang mga mata.
Ngumiti si Gabriel at mabilis siyang tumango.
"Ano ang ipapakita mo sa akin?" excited
niyang sabi.
Mahina akong natawa at itinulak ko na siya
para makapunta na sa may shower.
"Basta! Sige na, pumunta ka na doon sa may
shower para mabilis kang matapos."
Tumango naman si Gabriel at patakbo siyang
pumunta sa may shower upang makaligo. Hindi ko
naman mapigilan na matawa ng mahina habang
He's so cute.
Minsan ay ang sungit niya-well, ang sungit
niya talaga lalo na kapag nasa university siya at
nagtatrabaho. Minsan naman ay sweet at corny,
kagaya kanina. Tapos hot naman minsan... lalo na
kapag may nangyayari sa aming dalawa. At
minsan din ay cute si Gabriel lalo na kapag
nanlalambing siya sa akin.
Mabilis na natapos si Gabriel sa kanyang
pagligo at mukhang excited na talaga siya sa
ipapakita ko sa kanya. Nagpupunas Siya sa
kanyang basang buhok ngayon habang papalapit
sa akin. Nakaupo ako sa gilid ng kama habang
hinihintay siya. Umupo siya sa aking tabi at
humarap siya sa akin.
"Ano ba 'yung ipapakita mo sa akin? Pwede ko
na bang makita ngayon?" nakangiting sabi ni
Gabriel:
Ngumiti naman ako pabalik sa kanya at
binuksan ko na ang aking phone at binigay ko ito
kay Gabriel. Nakita ko ang gulat sa kanyang
mukha nang makita niya kung ano ang litrato na
nasa screen ngayon ng aking phone.
"T-Tayo ito noon?" mahinang sabi ni Gabriel
habang nakatitig pa rin sa screen sa aking phone.
Hinay-hinay naman akong napatango.
"Yes, Gabriel. Tayo 'yan noon. Litrato natin
yan sa ating kasal. lyan ang pinakamasayang araw
sa akin.. ang ikasal ako sa lalaking
pinakamamahal ko," sabi ko habang nakatingin pa
rin kay Gabriel. Naramdaman ko ang pagtulo ng
aking luha at mabilis ko naman itong pinunasan.
Tumingin sa akin si Gabriel at nakita ko ang
panghihina niya at nanunubig na rin ang kanyang
mga mata ngayon. Hinaplos niya ang aking pisngi
at pinagdikit niya ang aming mga noo kaya
napapikit ako sa aking mga mata.
"'m sorry..." mahina niyang sabi.
Kumunot naman ang aking noo at bahagya
kong inilayo ang aking mukha para makita ko ng
maayos ang kanyang mukha ngayon.
"Why are you saying sorry
Malungkot siyang ngumiti habang nakatingin
sa akin. Bahagya naman akong nagulat nang
makita kong tuluyan ng pumatak ang uha sa
kanyang mga mata habang nakatingin pa rin sa
kanya.
"T'm sorry for losing all my memories in the
past.. my memories with you. Sorry kung iniwan
kitang mag-isa sa loob ng limang taon, Lucianna.
I'm so sorry..." napayuko siya at narinig ko ang
kanyang mahinang paghikbi.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.
Isinandal niya ang kanyang ulo sa aking
balikat at tuloy siya sa kanyang pag-iyak.
Hinagod ko ang kanyang likod at huminga ako
ng malalim at pinigilan kong maiyak din kagaya
niya ngayon, pero ang sakit na makita siyang
umiyak at nasasaktan kaya tuluyan na rin akong
naiyak ngayon.
"Ang importante ay nagkabalikan tayo,
Gabriel. Ang importante ay mahal natin ang isa't
isa at nandito pa rin tayo. Ang importante ay
magkasama tayong dalawa," mahina kong sabi at
hinalikan ko ang kanyang pisngi at napapikit ako
sa aking mga mata.
Ang importante ay mahal niya pa rin ako kahit
na hindi na maibalik ang kanyang alaala.
Chapter 59💋

GUSTONG-GUSTO ni Gabriel na pinapakita ko
siya sa mga larawan namin noon. Dinala ko na rin
siya sa mga pasyalan namin noon at kung saan
kami pumupunta ng high school at college kami.
Kitang-kita ko sa mukha ni Gabriel na
gustong-gusto niya talagang malaman ang aming
nakaraan. Hindi ko naman ito ipagdadamot at
deserve naman ni Gabriel na malaman ang lahat.
Sa araw-araw naming pagsasama ni Gabriel
ay wala naman kaming nagiging problema
dalawa. Sa akin palagi umuuwi si Gabriel
pagkatapos ng kanyang pagtuturo sa university at agad niya rin akong ipagluluto ng
dinner namin.
Spoiled na spoiled ako sa kanya at ang sabi niya

naman ay dapat talaga niya akong pagsilbihan
dahil mahal na mahal niya ako.
"Ang tagal na nating hindi nagkita, Lucianna.
Kumusta ka na?"
Ngayon na wala akong trabaho at free time
ko, napagpasyahan ko na makipagkita sa aking
kaibigan na si Adrian. Nagpapasalamat ako sa
kanya na hindi niya pinagkalat ang tungkol sa
amin ni Gabriel at nanatili pa rin ang aming
pagkakaibigan kahit na umamin siya sa kanyang
tunay na nararamdaman sa akin. Pero mukhang
okay na rin naman si Adrian at mukhang may
girlfriend na rin siya ngayon dahil ang blooming
niyang tignan.
"Okay lang naman ako, Adrian. Ikaw, kumusta
ka na? Mukhang may lovelife ka na, ah!" wika ko
at nginitian ko siya.
Nakita ko ang hiya sa kanyang mukha at
bahagya rin siyang napakamot sa kanyang ulo
bago siya muling tumingin sa akin.
"N-Nililigawan ko pa lang naman siya,
Lucianna. Hindi pa kami mag girlfriend at
boyfriend," mahinang sabi ni Adrian at nakita ko
rin ang pamumula sa kanyang pisngi na para bang kinikilig.
"Sabi ko na nga ba! Masaya ako para sayo,
Adrian," nakangiti kong sabi sa aking kaibigan.
At least ngayon ay alam ko nang naka move
on na talaga si Adrian sa akin. Masaya ako na may
nahanap na siyang ibang babae na mamahalin
niya ng sobra at ganun din ang babae sa kanyya.
Sana nga ay katulad ng nararamdaman ni Adrian
ang nararamdaman ng babaeng mahal niya sa
kanya.
Ikaw, kumusta na kayo ni Professor Gabriel?
Alam mo ba, hindi na siya sobrang sungit sa klase
namin. Binibigyan niya na rin ng mga
considerations ang ibang mga estudyante na may
mga valid reason kung bakit hindi nagawa ang
mga projects para sa subject niya. Hindi na rin siya
nagpapahiya ng estudyante.. minsan na lang
kapag bad mood siya. Mukhang ikaw ang dahilan
sa pagbabago ni Professor Gabriel, Lucianna,"
wika ni Adrian habang nakatingin siya sa akin.
Hindi ko mapigilan na pamulahan ako sa
aking mukha dahil sa kilig na aking narinig kay
Adrian ngayon. Nakaradam din ako ng sobrang
tuwa dahil nagbago na pala si Gabriel. Parang
gusto ko tuloy bumalik sa pag-aaral sa kanyang
subject para matingnan ko talaga ang kanyang
pagbabago. Maganda rin naman na magbago na
Siya sa way of teaching niya at kung ano siya sa
university.
Sa College, iba't iba na ang mga taong
nakakasalamuha mo at ang mga estudyante ay
may iba't ibang mga istorya sa buhay. Kailangan ni
Gabriel na pakinggan ang isa't isa at intindihin
ang mga ito.
"T-Talaga? Wow! Improvement 'yun, Adrian,"
nahihiya kong sabi at muli akong ngumiti sa
kanya.
Tumango naman siya at muling nagsalita.
Oo, Lucianna. Mukhang in love na in love talaga
sayo si Professor Gabriel. Masaya ako kung ano
ang meron ka ngayon, Lucianna. Deserve mo na
maging masaya, nakangiting sabi ni Adrian.
Hinawakan ko ang kanyang kamay at
nginitian ko rin siya pabalik.
"Maraming salamat, Adrian. Deserve mo rin
namang maging masaya. Deserve nating lahat na
maging masaya"
Dahil wala nang klase si Adrian at free day ko
rin ngayon, ang ginawa naming dalawa ay gumala
at kumain. Umuwi na lang ako nang mag gagabi
na dahil uuwi na si Gabriel sa condo unit namin.
May regalo rin ako kay Gabriel dahil good boy na
siya ngayon bilang professor. Bibigyan ko siya ng
award.
Dahil nag commute lang ako, hinatid ako ni
Adrian pauwi sa aking condo. Nagpasalamat ako
sa kanya at nagpaalam. Kahit na minsan na lang
kaming nakakapag-usap, magkaibigan pa rin
kaming dalawa.
Nang makarating ako sa harapan ng aking
condo unit ay agad din akong pumasok. Agad na
bumungad sa aking pag pasok ang nagwawalis na
si Gabriel. Napatigil naman siya sa kanyang
ginagawa at nag angat ng tingin sa akin. Hindi ko
na napigilan ang aking sarili at mabilis na akong
lumapit sa kanya at kumapit at hinalikan siya sa
kanyang labi.
"Hey, easy," wika niya at napahawak siya sa
aking bewang.
Pagkatapos kong halikan si Gabriel ay
nagkatinginan kaming dalawa. Ngumiti ako sa
kanya at hinaplos ang kanyang pisngi
"May nalaman ako tungkol sayo...." panimula
ko.
nakatingin sa akin.
"Anong ibig mong sabihin na may nalaman ka
tungkotsa akin? Ano'yun?" tanong ko sa kanya.
Humagikhil ako at binigay ko sa kanya ang
aking regalo para sa kanya. Kinuha niya naman ito
sa akin at binuksan
Nakita ko ang gulat sa mukha ni Gabriel nang
makita niya kung ano ang regalo ko sa kanya. Muli
siyang napatingin sa akin at napataas ang
kanyang kilay.
"A colorful long sleeve shirt? Lucianna, alam
mo namang hindi ako nagsusuot ng ganito,"
seryosong sabi ni Gabriel.
"Ang ganda kaya nyan! Bagay na bagay sayo
ang long sleeve shirt na 'yan at magiging sobrang
hot mo pa," nakangiti kong sabi.
Bumuntong-hininga naman si Gabriel at napa
iling-iling
Lucianna, I cant wear this..
Napasimangot ako nang sabihin niya iyon.
"Ayaw mong suotin 'yan?! Pinaghirapan kong
hanapin ang ganyang damit, Gabriel! Gusto ko na
suotin mo 'yan sa trabaho mo bukas!" inis kong
sabi sa kanya.
Lucianna, please... hindi ako pwedeng
magsuot ng ganito sa-"
"Nevermind! Wag na! Bahala ka sa buhay mo!
" galit kong sabi at padabog akong umalis sa
kanyang harapan.
Naramdaman ko rin ang pagtulo ng aking
luha kaya mabilis ko itong pinunasan at pumasok
na sa loob ng kwarto at humiga sa kama.
"Lucianna, l'm so sorry, narinig ko na sabi ni
Gabriel. Sinundan niya pala ako papunta rito.
Naramdaman ko ang kanyang pag upo sa
gilid ng kama habang nakaharap sa akin. Hindi ko
pa rin siya tinitignan at bumaliktad ako sa aking
paghiga upang hindi ko makita ang kanyang
mukha. Narinig ko ang kanyang pag
buntong-hininga at muli siyang nagsalita.
"Baby, l'm so sorry, okay? Fine, susuotin ko
Siya pero hindi sa trabaho."
Atomatiko akong napatingin kay Gabriel at
tinignan ko siya ng masama.
Gusto ko na suotin mo 'yan sa trabaho!"
"Lucianna, magugulat ang mga estudyante at
mga co-teachers ko kapag nakita nila akong
makausot ng ganito!" wika ni Gabriel
"Kaya mas gusto mo akong masaktan kaysa
Suotin mo 'yan?" mahina kong sabi habang
maluha-luha na naman.
Eately ay nagiging emosyonal na talaga ako.
Ewan ko ba dito. My gosh!
Huminga siya ng malalim at napahawak siya
sa kanyang noo bago siya muling tumingin sa akin.
"Bakit mo ba ako binigyan ng ganito? Hindi
ako naniniwala na random ka lang na pumili ng
damit para sa akin at gusto mo itong ipasuot sa
trabaho ko," seryosong sabi ni Gabriel.
Bahagya naman akong napanguso at
napahiga na dito sa kama galing sa pagkakahiga
at napatingin kay Gabriel.
"Nagkita kasi kami ni Adrian kanina at
nakwento niya sa akin ang pagbabago mo. Hindi
ka na raw nagsusungit sa mga students mo..
minsan na lang. Nagbibigay ka na rin ng mga
considerations at nakikinig ka na sa kanila. Nang
marinig ko 'yun ay hindi ko mapigilan na matuwa
at kiligin kaya binigyan kita ng regalo! Pero
mukhang ayaw mo naman sa regalo ko eh kaya
wag na.." sabi ko at bahagyang napayuko.
Hey..."lumapit sa akin si Gabriel at
hinawakan niya ang aking baba at inangat niya
ang aking mukha kaya muli kaming
nagkatinginang dalawa.
Hindi sa ayaw kong suotin ang regalo mo sa
akin, Lucianna, pero... fine, for your happiness,
isusuot ko ito bukas sa university,' seryosong sabi
ni Gabriel at muli niyang kinuha ang aking regalo
at pinakita sa akin.
Muli naman akong nakaramdam ng sobrang
saya. Lumapit ako kay Gabriel at hinalikan ko siya
sa kanyang labi at niyakap.
"Thank you, Gabriel! Gusto ko na bigyan mo
ako ng pictures habang nasa university ka ah, para
proweba lang naman," sabi ko.
Bumuntong-hininga siya at napatango.
Hinalikan niya ang aking noo at niyakap niya ako
pabalik.
"If that's what you want, Lucianna. Ibibigay ko
sa iyo lahat kung ano ang gusto mo dahil mahal
kita
Kinilig ako sa sinabi ni Gabriel. Napapikit ako
sa aking mga mata at mas lalong niyakap si
Gabriel at inamoy-amoy kO rin siya.
Hindi niya ako matitiis.
EPISODE 60💋

SINUOT niya ang bigay ko na regalo sa kanya
at pinasahan niya rin ako ng mag mirror selfies
niya sa kanyang office habang suot-suot niya ang
regalo ko na damit. Dahil gusto kong mas
malalaman kung sinuot niya ba talaga ng buong
araw ang binigay ko sa kanya na regalo ay
tinanong ko ang aking kaibigan na si Adrian at ang sabi niya naman ay oo, sinuot
niya ang bigay ko na damit buong araw sa campus. Nagulat pa nga ang
lahat nang makita nila ang suot ni Gabriel at wala
namang emosyon sa mukha si Gabriel habang
nakatingin sa kanya ang lahat
Sa way na ito, mas nakita ko kung paano ka
seryoso si Gabriel säakin at gaano niya ako
kamahal kaya wala akong dapat na ipag alala
kapag may lumandi man sa kanya dahil hindi niya
ito papansinin dahil ako lang ang kanyang mahal.
"Baka ma late ako sa pag-uwi mamaya,
Lucianna, may meeting pa kami sa faculty eh,"
wika ni Gabriel haang nag-aayos sa kanyang sarili
dahil paalis na siya ngayon papunta sa kanyang
trabaho.
Lumapit naman ako sa kanya at inayos ko ang
kanyang necktie. Nagkatinginan kaming dalawa.
Hinawakan ko ang kanyang pisngi at bahagya
akong tumingkayad at hinalikan siya sa kanyang
labi at muli ko siyang nginitian.
"Okay, Gabriel. Dito ka ba kakain, o doon?"
tanong ko sa kanya.
Bumuntong-hininga siya at hinalikan ang
aking noo.
"Baka doon na ako kumain ng dinner,
Lucianna. Okay lang ba na ikaw na muna ang mag
luto sa dinner mo? Pwede naman na magpapunta
ako dito ng cook-"
"Gabriel, okay lang... kaya ko ang sarili ko,
okay? No need na magpadala ka ng chef dito"
sabi ko sa kanya.
Grabe naman ang isang to. Hindi lang kami
magsabay ng dinner at hindi niya ako maipagluto
mamaya ng dinner ay magpapadala na siya rito ng
chef para lutuan ako. Well, kaya ko naman talaga
ang aking sarili eh. Nakayanan ko nga ng ilang
taon na ako lang mag isa. Ngayon pa kaya? Alam
ko rin kung paano magluto.
"I know how to cook, Gabriel. Wala kang
dapat ipag-alala sa akin," nakangiti kong sabi.
Napatango naman siya at hinalikan niya ang
aking noo at tinitigan niya ako sa aking mga mata.
"Take care of yourself, Lucianna. See you later,
wika ni Gabriel at tuluyan na siyang umalis para
makapunta sa trabaho.
Ako naman ay dumiretso na sa may shower
upang makaligo. VWala akong onsite work ngayon
at pwede na nandito lang ako sa aking condo unit
dahil mag de-design lang naman ako gamit ang
aking laptop eh. Tinatamad din akong lumabas at
gumalaw-galaw kaya napagpasyahan ko na dito
na lang muna ako sa condo unit ko.
Nang matapos na akong maligo ay lumabas
na ako sa may shower habang nagpupunas sa
aking buhok. Napatigil ako sa aking pagpupunas
ng makarinig ako ng pagtunog ng isang phone,
pero hindi naman ito sa akin. Hinanap ko kung
nasaannanggaling ang tunog at nakita ko ito sa
may bulsa ng pants na ginamit ni Gabriel kahapon.
Kinuha ko naman ito at nakita ko ang phone ni
Gabriel. Sa lahat ng naiwan niya ngayon ay phone
talaga? Paano ko siya makokontak mamaya? At
baka may importanteng tatawag sa kanya. Hindi
naman pwede na ako ang sumagot dahil wala
naman akong alam sa ibang mga transaksyon niya sa buhay.
Tumigil na ang pag ring ng phone pero nakita
ko pa rin sa screen kung sino ang tumawag sa
kanya kanina.
Kate Hudson 1 missed call...
Kumunot ang aking noo nang makita ko kung
Sino ang nag missed call kay Gabriel sa kanyang
naiwang phone. Bakit naman tatawagan ni Kate
ang boyfriend ko?
Dahil sa curiousity ay binuksan ko ang phone
ni Gabriel kahit alam ko na invading of privacy na
itong ginagawa ko. Pero may karapatan naman
akong malaman kung ano ba talaga ni Gabriel si
Kate, diba?
Umupo na muna ako sa gilid ng kama at
huminga ng malalim bago ko binuksan ang text
messages at binuksan ang conversation ni Gabriel
at ni Kate Hudson. Ang konti lang ng conversation
nila kaya iyong latest ang binasa ko.
Kate Hudson:
Gabriel, please help me.
What's the problem, Kate?
Kate Hudson:
I'm pregnant, Gabriel. Hindi ko alam ang
gagawin ko! Sigurade akong papatayin ako ni Mom
at Dad kapag nalaman nila ang totoo. Gabriel,
please, help me!
Wag kang gumawa ng kalokohan diyan, Kate.
Pupuntahan kita diyan, okay? Magiging okay rin
ang lahat.
Para akong nanghihina sa nabasa ko ngayon.
Mukhang close na close si Gabriel at si Kate. Bakit
kay Gabriel siya humihingi ng tulong ngayon?
Bakit, nasaan ba ang ama ng kanyang anak? Oh
my Gosh! 'Wag mong sabihin na si Gabriel ang
ama? Hindi pwede. Alam ko na hindi magagawa ni Gabriel ang bagay na iyon.
Bago ako gumawa ng isang reckless actions,
kailangan ko munang marinig ang eksplenasyonni
Gabriel at kung ano ba ang katotohanan. Hindi
naman pwedeng hiwałayan ko na lang kaagad siya
at mag conclude na kaagad ako. Baka naman
nagkamali lang ako diba? Kailangan kong hintayin
si Gabriel ngayon... o puntahan ko na lang kaya
siya sa university? Tama, pupuntahan ko siya
doon.
Tumayo na ako at nagpalit na ng damit upang
makaalis na. Sumakay na lang ako ng taxi
papunta sa university dahil hindi ko kayang mag
drive ngayon habang malalim ang iniisip. Baka ma
aksidente pa ako sa daan at mas lalo lang
magkaproblema.
Isinuot ko ang aking dating ID dito sa
university upang mabilis lang akong makapasok
sa loob ng campus. Pinapasok naman kaagad ako
ng guard at patakbo akong pumunta kung saan
ang department ngayon ng Engineering.
Nang makarating na ako sa engineering
department ay agad akong naglalakad papunta sa
office ni Gabriel. Nakasalubong ko pa ang mga
dati kong mga kaklase at kitang-kita sa kanilang
mga mukha ang gulat ng makita nila ako.
Nginitian ko na lang sila dahil wala akong time
ngayon para makipag-usap. Nagmamadali ako at
gusto ko na rin na makausap si Gabriel.
Pagkarating ko sa harapan ng office ni Gabriel
ay hindi na ako kumatok at agad ko ng binuksan
ang kanyang opisina. Pagpasok ko sa loob ay wala
akong nakitang Gabriel... pati ang kanyang bakas.
"Miss, hinahanap mo ba si Sir Gabriel?"
Mabilis akong napatingin sa aking likod ng
may magsalita. Isa itong estudyante na may
dalang maraming papeles.
Napatango naman ako. "Y-Yes po. Nasaan ba
ngayon'si Sir Gabriel-Generoso?" tanong ko.
"Nako! Umalis na si Sir Gabriel, Miss. May
importante kasi siyang pinuntahan eh. Pero
babalik naman siya mamaya," sagot nito sa aking
tanong
Natulala naman ako sa sinabi nito at hindi
mapigilan na mapapaisip.
Saan pumunta si Gabriel?
Baka pinuntahan na niya si Kate Hudson
ngayon. Bakit? Bakit niya pinuntahan ang babae?
Chapter 61💋

DAHIL wala si Gabriel sa kanyang opisina ay
agad din akong umalis doon sa university at
tinawagan ko ang numero ni Kate Hudson. Wala
na akong pakialam kung magtaka man si Kate
kung bakit tinatawagan siya ngayon ng numero ni
Gabriel kahit na nagkita na sila ngayon. Malakas
ang aking kutob na doon siya pumunta ngayon
kay Kate Hudson. Ang kapal ng mukha ng lalaking
yun para magsinungaling sa akin?! Patay siya!
Calling Kate Hudson...
Ang tagal sagutin ng babae ang tawag ko
ngayon. Ano kaya ang ginagawa ng dalawang'yun
ngayon kaya hindi pa nasasagot ni Kate ang aking tawag?
Makalipas ang ilang pag ring, sinagot na rin ni
Kate Hudson ang aking tawag
"H-Hello?" sagot nito sa kabilang linya. Nautal
pa siya.
"Hello, Kate Hudson. Gusto ko sanang
makausap ang boyfriend ko na si Gabriel Nathan
Generoso. Nakalimutan niya kasi dito sa aking
condo unit ang kanyang phone. Gusto ko sanang
ibalik sa kanya-ah! Sabihin mo na lang kung saan
kayo ngayon para ako na ang magdala sa phone
diyan" sabi ko.
linya. Mukhang nagdadalawang isip ito sa kanyang sasabihin.
Huminga ako ng malalim at hindi ko na
napigilan ang aking sarili na mapataas sa aking
boses.
"Sabihin mo kung nasaan kayo ngayon, Kate
Hudson!"
"1-I'm sorry, Lucianna. Wala na si Gabriel dito.
Pauwi na siya diyan. Kayo na lang mag-usap
dalawa," mahina niyang sabi.
Napakunot naman ako sa aking noo at hindi
makapaniwala sa kanyang sinabi.
"What?! Bakit ayaw mong puntahan kita
ngayon, ah? Kasi natatakot ka? Oh come on, Kate,
gusto ko lang na makipag-usap sayo ngayon
sambit ko.
"T'm not feeling well, Miss Lucianna. May sarili
rin akong problema dito. Si Gabriel ang kausapin
mo at kayo ang mag ayos ng inyong problema,
sabi nito at binabaan na niya ako ng tawag
Nakaramdam ako ng sobrang galit sa
kanyang sinabi. Napa hilamos ako sa aking mukha
at pinakalma ang aking sarili. Pumara na ako ng
taxi at napagpasyahan ko nang umuwi ngayon sa
condo unit. Ang sabi ni Kate ay pauwi na raw si
Gabriel. Sigurado ako na doon siya didiretso kaya
doon na rin ako para makausap ko kaagad siya.
Siguro ay napansin niyang naiwan niya ang
kanyang phone at tumawag si Kate kanina kaya
nagmamadali sa pag-uwi si Gabriel upang mag
explain na naman sa akin.
Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa
kanyang sasabihin mamaya, pero sige, tingnan
lang natin. Bibigyan ko siya ng pagkakataon na
magpaliwanag.
Nang makarating ako sa building ng aking
condominium ay pumasok na ako sa loob upang
makapunta sa aking-unit. Pumasok na ako sa loob
at hindi na ako nagulat at nagtaka ng makita ko
kaagad si Gabriel sa loob na halatang naghihintay
sa akin.
"Lucianna, magpapaliwanag ako," wika ni
Gabriel at lumapit siya sa akin. Inalis ko muna ang
aking suot na sapatos at naglakad ako palapit sa
kanya habang nakapamewang
"Sige, mag explain ka, Gabriel. Sino si Kate
Hudson sa buhay mo? seryoso kong tanong sa
kanya.
Huminga siya ng malalim at seryosong
napatingin sa akin.
"Kate Hudson is my close friend, Lucianna."
Napaigting ako sa aking panga at napa
kurap-kurap sa aking mga mata bago muling
magsalita at magtanong sa kanya.
Okay..sino ang nakabuntis sa kanya? Ikaw
ba, Gabriel?" muli kong tanong. Gusto ko nang
umiyak ngayon pero para naman akong tanga
kung ilyak ako. Hindi ko pa na nakukumpirma ang
totoo eh.
Huminga siya ng malalim at muli siyang
humakbang palapit sa akin pero ako na ang
umatras. Tumigil siya at seryoso akong tinignan.
"Lucianna, hindi ako ang nakabuntis kay
Kate. Hindi ko magagawa ang bagay na iyon sayo
Tuluyan na akong naiyak sa sinabi ni Gabriel.
Umiwas ako ng tingin sa kanya at tumalikod.
Gusto kong maniwala kaagad kay Gabriel pero
natatakot ako.
Naramdaman ko ang pagyakap niya mula sa
aking likuran at isinandal niya ang kanyang ulo sa
aking balikat. Tuloy-tuloy pa rin ang aking pag iyak ngayon habang siya naman ay
nakayakap mula sa aking likuran.
"will never do that to you. Ikaw lang ang
babaeng mahal na mahal ko, Lucianna. Sayo lang
ako gustong magkaroon ng anak at wala nang iba.
Kate is just a close friend of mine. Humingi lang ng
tulong sa akin si Kate dahil wala siyang ibang
kaibigan kundi ako lang. She's not supposed to be
pregnant because she's destined to have an
arranged marriage with some rich man in Italy.
Pero nabuntis siya dito sa Pinas at ang nakabuntis
sa kanya ay isang Miller"
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni
Gabriel at napaharap ako sa kanya. Isang Miller
ang nakabuntis kay Kate Hudson? Nasa kapatid
nila Artemis at Athena ang nakabuntis sa kanya?
Pero sino sa mga pinsan ko?
"w-What? Tito Adler's son?" tanong ko.
Bumuntong-hininga siya at tumango.
"Yes, Lucianna."
"Sino?" muli kong tanong. Sino kay Ambrose,
Apollo, at Ares ang nakabuntis sa kanya?
"Hindi ko pa pwedeng sabihin sa iyo ang
totoo, Lucianna. l'm so sorry. Sa ngayon ay gusto
munang itago ni Kate ang totoo at sana ay 'wag
mo ring ipagkalat ang ipinagtapat ko sa iyo
ngayon, seryosong sabi ni Gabriel sa akin.
Wala naman ako sa sarili na napatango
ngayon dahil iniisip ko pa rin kung sino sa tatlo
kong pinsan na lalaki ang nakabuntis kay Kate
Hudson. Jusko naman. Sa pinsan ko pa talaga?
Natigil ako sa aking pag iisip nang
maramdaman ko ang kamay ni Gabriel na
nakahawak sa magkabila kong pisngi ngayon kaya
napatingin ako muli sa kanya.
Seryoso pa rin ang ekspresyon ng kanyang
mukha habang nakatingin siya sa akin.
"Lucianna, hindi ako ang nakabuntis kay
Kate. Wala kang dapat ika-selos dahil ikaw lang
ang babaeng mahal ko," wika ni Gabriel.
Muli akong naging emosyonal sa kanyang
sinabi at hinay-hinay akong tumango.
"-I'm so sorry kung pinag-isipan kita ng
masama. Natatakot lang talaga ako na masaktan
ulit at maiwan, Gabriel. Natatakot ako na iwan mo
ako ulit..
"Shh, hinding-hindi mangyayari yan, okay?
Mahal kita. Hinding-hindi tayo magkakahiwalay"
Fumango ako habang humihikbi. Hinalikan
ako ni Gabriel sa aking noo kaya bahagya akong
napapikit sa aking mga mata at napangiti. Muli
akong napamulat at napatitig ako ngayon sa
kanyang mga mata.
Kumapit ako sa kanyang batok at siniil ko siya
ng isang mapusok na halik sa kanyang labi.
"Hindi kita lolokohin"
Chapter 62💋

NAHIHILO at nasusuka ako ngayon. Hindi ko
na matandaan kung ano ang kinain ko kagabi
dahil sa isang restaurant kami ni Gabriel kumain
na may eat all you can. Actually ay ako ang pumili
na doon kami kumain kagabi dahil gutom na
gutom ako at gusto kong kumain ng madami at
agad naman na sumang-ayon si Gabriel dahil
nagutom din siya pagkatapos ng pag-uusap namin
ni Gabriel tungkol kay Kate at tungkol din sa
pagbubuntis nito.
Nawala ang sakit na nararamdaman ko sa
aking dibdib at simula ngayon ay hindi na rin ako
magseselos. Inaamin ko na nadala ako sa sobrang
seloskahapon kaya nasigawan ko sa phone si Kate
Hudson at hindi kaagad ako naniniwala sa
explanation ni Gabriel. Gusto ko ngang makita si
Kate at makausap upang makahingi ng patawad
sa pagsigaw ko sa kanya at pag accused na other
woman ni Gabriel. Kung ano man pinagdaanan
niy
ngayon ay malalampasan din niya. Pero gusto
ko rin talaga malaman kung sino sa mga pinsan ko ang Tatay ng pinagbubuntis niya.
Baka sa susunod
ay sabihin na niya sa amin. Sa ngayon ay bibigyan
muna namin siya ng time.
"Ate Lucianna, okay ka lang ba?"
Napatingin ako sa aking pinsan na si Athena
ng itanong niya iyon sa akin. Nandito ako sa
kanilang bahay ngayon dahil may overnight
kaming magpipinsan. Pero nang magising ako sa
umaga ay para akong may hangover kahit hindi
naman ako nag lasing kagabi.
Bahagya akong napahilot sa aking noo at
huminga ng malalim.
"Hindi ko alam, Athena. Para akong nasusuka
na ewan," nanghihina kong sabi.
"Wait lang, mag ask na muna ako kay
Mommy, Ate Lucianna. Baka alam niya ang gamot
na pwede mong inumin, wika ni Athena at mabilis
siyang lumabas sa kanyang kwarto upang
mapuntahan ang kanyang Mom na si Tita Lara.
Huminga ako ng malalim at napatakip ako sa
aking bibig ng parang makaramdam ako na para
ba akong nasusuka. Patakbo akong pumunta sa
may CR at pumunta sa may sink at nagsuka.
Naiiyak na ako ngayon dahil hindi ko alam kung
ano ang nangyayari sa akin. Hindi naman kasi ako ganito pag nilagnat eh. Wala rin
akong ubo at
Sipon.
"Lucianna, si Tita Lara mo 'to," rinig kong sabi
ni Tita Lara mula sa labas ng CR.
Binasa ko muna ang aking mukha ng tubig at
naghilamos bago ako lumabas. Nakita ko kaagad
na nakaabang sa labas ang mga pinsan ko na si
Athena at si Artemis kasama ang kanilang Mommy
na si Tita Lara. Napalunok naman ako sa aking
laway ng makita ko ang seryosong mukha ngayon
ni Tita Lara habang nakatingin siya sa akin.
"Y-Yes, Tita Lara?" tanong ko sa kanya.
Lumapit sa akin si Tita at hinawakan ako sa
balikat.
"Ano ang mga kakaiba mong nararamdaman
ngayon, Lucianna? Pwede ko bang malaman?"
malumanay na sabi ni Tita Lara.
Bumuntong-hininga naman ako at iniisip ang
lahat ng kakaibang pangyayari sa akin lately.
"Uhm... nahihilo po ako, Tita Lara. Nagtataka
rin ako na ang lakas ko ng kumain at parang
gutom ako palagi. Kanina naman ay bigla akong
nasuka sa hindi malaman na dahilan. Ang bigat
din po ng pakiramdam ko ngayon," sabi ko kay Tita Lara.
Napatango-tango naman siya habang seryoso
na nakatingin sa akin.
"Alam na ba ng Mommy mo ang nangyayari sa
iyo, Lucianna?"
mata at nagtataka sa naging tanong sa akin
ngayon ni Tita Lara.
"P-Po? Kaya ko naman po ang aking sarili at
ayaw ko na rin na ipag-alala ang aking mga
magulang. Siguro aynaninibago lang ako sa
pagbabalik ko sa trabaho kaya ako
nakakaramdam ng ganito," sambit ko.
Umiling-iling naman si Tita Lara na para bang
hindi siya sang-ayon sa aking sinabi kaya muli
akong nakaramdam ng pagtataka.
Lucianna, hindi simpleng lagnat ang
nararamdaman mo ngayon," wika ni Tita Lara.
Mas lalo naman akong kinabahan.
"A-Ano naman po yun!
Hinawakan niya ako sa aking pisngi at ngumiti
Siya sa akin.
"Lucianna, you're pregnant.
Nanlaki ang aking mga mata sa sinabi ni Tita
Lara. Nakita ko rin ang gulat sa mga mukha ng
aking mga pinsan ng sabihin iyon ng kanilang Mom
sa akin. Muli akong napatingin kay Tita Lara at
nagsalita.
"T-Tita Lara, hindi naman siguro..." mahina
kong sabi.
Nakita ko ang pagtaas sa kanyang kilay
habang nakatingin pa rin siya sa akin.
"Talaga, Lucianna? lkaw lang makakasagot
niyan. Meron akong extra PT sa may drawer ko.
Kukunin ko lang tapos subukan mo para malaman
talaga natin kung totoo ang aking hinala, o hindi,
sabi ni Tita Lara at lumabas na siya sa kwartoni
Athena.
Nang makalabas na si Tita Lara ay agad din
ako na nilapitan ng aking dalawang pinsan.
"Ate Lucianna, you're pregnant?!" tanong sa
akin ni Artemis habang nanlalaki ang nmga mata.
"Oh my gosh! Magkakaanak na kayo ni Kuya
Gabriel" sabi naman ni Athena at napatili siya at
tumalon-talon.
Habang sila ay excited, ako naman ay hindi ko
alam kung ano ang aking nararamdaman ngayon.
Halo-halo ang emosyon ko ngayon at hindi ako
makapagsalita. Hindi pa naman sigurado kung
totoo ba na buntis ako, pero kapag si Tita Lara na
ang nagsabi ay mapapaniwala ka na lang talaga.
Makalipas ang ilang minuto ay nakabalik na
muli si Tita Lara habang dala-dala niya ang sinabi
niyang PT Napalunok ako sa aking laway at
nagsimula na akong kabahan muli. Ang lakas ng
t***k ng aking puso ngayon at para na rin akong
aatakihin.
Lumapit sa akin si Tita Lara at inabot niya sa
akin ang PT na kanyang hawak. Muli akong
napałunok sa aking laway at naramdaman ko rin
ang aking pamumutla ngayon sa mukha.
Hinawakan ako ni Tita Lara sa aking balikat kaya
Nginitian niya ako at nagsalita siya.
"Wala kang dapat ipag-alala, Lucianna.
Nandito kami para sayo. Kung inisip mong
magagalit ang iyong mga magulang sayo, wag
kang mag-alala, matatanggap ka nila lalo na angg
Mommy Isabelle mo. Hindi ka nag-iisa, Lucianna,"
malambing na sabi ni Tita Lara habang nakatingin pa rin siya sa akin.
Hindi ko mapigilan na maging emosyonal sa
sinabi ng aking Tita. Bago ako pumasok sa loob ng
CR ay niyakap ko na muna si Tita Lara at pumaso
na sa loob. Binuksan ko na ang binigay sa akinni
Tita na PT at huminga muna ako ng malalim bago ko ito gamitin sa akin.
Inilapag ko muna sa may sink ang PT at
napapikit sa aking mga mata. Makalipas ang ilang
minuto ay unti-unti ko ng binuksan ang aking mga
mata at kinuha ang PT sa may sink. Napasinghap
ako sa sobrang gulat at nanlalaki ang aking mga
mata ngayon na nakatingin sa resulta sa PT.
Nanginginig ang aking mga kamay at ang bilis
din ng pagtibok ng aking puso ngayon.
Nakarinig ako ng pagkatok sa may pintuan
kaya bahagya akong napatalon sa gulat.
"Lucianna, tapos ka na ba diyan? Ano ang
resulta, anak?" narinig ko na sabi ni Tita Lara sa
labas.
napatingin sa hawak kong PT ngayon.
Positive.
Buntis nga talaga ako.
Magkakaanak na kaming dalawa ni Gabriel.
Chapter 63💋

BUNTIS nga talaga ako. Para masiguro namin
kung totoo talaga ang resulta ng PT, nag try ulit
ako ng isa pa at positive pa rin ang naging resulta.
Sobrang saya nila Tita Lara at ng aking dalawang
pinsan. Sa ngayon ay sila pa lang tatlo ang
nakakaalam tungkol sa aking pagbubuntis.
Nakiusap din ako sa aking Tita Lara at kay Artemis
at Athena na 'wag munang ipagkalat ang tungkol
sa aking pagbubuntis, kahit na kay Tito Adler at sa
iba ko pang mga pinsan na kapatid nila Artemis.
Gusto ko na ako ang magsabi sa kanila sa balita
pero sa ngayon ay dapat si Gabriel muna ang
pagsasabihan ko dahil siya ang ama ng aking
pinagbubuntis.
Nakauwi na ako sa condo unit galing sa
pamamahay nila Tita Lara. Ngayon ay hinihintay
ko na lang na makauwi si Gabriel at hindi ko rin
mapigilan na kabahan at hindi ako mapakali
ngayon. Paano ko ba sasabihin sa kanya ang
pagbubuntis ko? Hindi naman pwedeng pagpasok
niya dito sa unit galing sa pintuan ay sasalubungin
ko na kaagad siya ng Gabriel, buntis ako!, baka
mahimatay bigla si Gabriel, o ma stroke bigla."
Wag naman sana mangyari 'yun. Kailangan kong
mag ingat sa pagsabi sa kanya at 'wag siyang
biglain.
Nandito ako ngayon sa may living room
habang nakaupo sa couch at hawak akong PT na
ginamit ko kanina sa pamamahay nila Tita Lara.
Nakakaramdam din ako ng kaba ngayon dahil
hindiko pa pala nasabi sa aking mga magulang na
nagkabalikan kaming dalawa ni Gabriel. Sigurado
akong magugulat si Mommy at Daddy kapag
sinabi ko sa kanila ang tungkol sa aking
pagbubuntis. Magiging office lolo at lola na talaga silang dalawa.
Mahirap ba magbuntis?
Ang alam ko ay mahirap manganak eh.
Sobrang sakit na mapapaiyak ka na lang talaga at
parang gusto mo na lang sumuko. Kaya sobrang
hanga ko kay Mommy at kay Tita Lara lalo na si
Tita Lara na pito ang anak. SI Mommy nga ay
pagkatapos niyang manganak kay Alaric ay ayaw
na niya ulit na magbuntis dahil kuntento na siya sa aming tatlo.
Siguro ay kailangan ko na rin talagang ihanda
ang aking sarili dahil ito na ang simula na
mababago ang aking buhay. Magiging ina na rin
ako. May kaba, pero excited at sobrang saya ko
ngayon.
Naramdaman at narinig ko ang pagbubukas
ng pintuan dito sa aking condo unit kaya mabilis
ko munang naitago sa aking bulsa ang PT at
tumayo. Hinintay ko na makapunta dito si Gabriel.
Tumigil siya sa kanyang paglalakad ng makita niya
ako. Suot-suot niya pa ngayon ang kanyang
eyeglasses at ang kanyang unitorm bilang
professor. Namiss ko tuloy maging professor si
Gabriel at sobrang bagay sa kanya ang kanyant
uniform at... at sobrang hot.
"Lucianna, nandito ka na pala" sabi ni Gabriel
at lumapit siya sa akin.
Hinapit niya ako sa aking bewang at hinalikan
niya ako sa aking labi at nginitian niya ako.
"I missed you, my love," malambing na sabi ni

Gabriel.
Napangiti ako sa kanyang sinabi at hinaplos
ko ang kanyang pisngi.
"I missed you too, Gabriel. Kumusta ka sa
trabaho mo?" tanong ko sa kanya.
Bahagyang napanguso si Gabriel at niyakap
niya ako. Isinandal niya ang kanyang mukha sa
aking balikat at naramdaman ko rin ang kanyang
pag buntong-hininga.
"Ang daming paperworks. Ang daming mga
estudyante na ang titigas ng ulo, hindi nagpapasa
ng mga activities at ang lit ng mga scores sa
quizzes at exams. Napapatanong talaga ako kung sigurado ba talaga sila sa kinuha
nilang course na
engineering? Ang tamad at ang bobo, Wala man
lang akong nakitang efforts mula sa kanila kahit
maliit na porsyento lang," pagrereklamo ni Gabriel
habang yakap ako. Ramdam ko ang kanyang inis
habang sinasabi niya iyon.
Mukhang highblood at badmood kanina si
Professor Gabriel at mukhang may nasigawan na
naman siyang estudyante.
Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ni
Gabriel at hanggang ngayon ay nakasimangot pa
rin siya. Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ko ang
kanyang pisng.
"Professor Gabriel, mukhang badmood ka
kanina, ah?" mapang-asar ko na sabi sa kanya.
Napairap naman siya at mas lalong
napasimangot.
"Kung nandoon ka pa rin sana ay baka hindi
ako makaramdam ng boredom," wika ni Gabriel.
Humagikhik naman ako at hinalikan ko siya sa
kanyang pisngi.
"Hindi na ako pwedeng bumalik eh..." sabi
ko.
"Bakit naman? Hindi kita pagagalitan,
Lucianna, aniya
Gusto niya talaga akong pabalikin sa
pag-aaral sa kolehiyo eh.
"Gabriel, bawal na akong ma stres. At isa pa
ay kasama ako doon sa sinabi mo kanina na
tamad at bobo. Tamad at bobo ako sa
engineering, kaya nga hindi ako sumunod sa yapak ng aking Dad at mga kapatid eh,"
sabi ko sa kanya.
"Lucianna, hindi ka bobo," seryosong sabi ni
Gabriel habang nakatingin siya sa akin.
Mahina naman akong natawa sa kanyang
sinabi at napatango
"Pero tamad lang? Hay nako! Gusto mo lang
akong pabalikin doon dahil namiss mo na ang
favorite student mo eh," sabi ko sa kanya.
Para naman siyang nahihiya kasi nakita ko
ang bahagyang pagpula sa kanyang pisngi at
napakamot siya sa kanyang batok habang
nakanguso.
"Mas nakakagana kasi sa trabaho kapag
nakita ka eh. Masisisi mo ba ako, Lucianna? Ikaw
ang lakas ko," seryosong sabi ni Gabriel.
naramdaman ko ang malakas na pagtibok ng
aking puso ngayon. Grabe naman ang atakeng
yun! Hindi ko man lang napaghandaan.
llang segundo kaming naging tahimik ni
Gabriel at nagkatinginan lang kaming dalawa.
Habang nakatingin ako ngayon kay Gabriel ay
naisip ko na ito na ang magandang pagkakataon
na sabihin ko sa kanya ang totoo, ang tungkol sa
aking pagbubuntis.
"May sasabihin sana ako sa iyo ngayon,
Gabriel. Sigurado akong mawawala ang pagod mo
ngayon kapag sinabi ko ito sayo," nakangiti kong
sabi sa kanya.
nakatingin pa rin sa akin.
"What is it, Lucianna?" he asked.
Huminga ako ng malalim at kinuha ko ang PT
sa loob ng aking bulsa. Binigay ko ito kay Gabriel
at agad niya naman itong kinuha at tinignan. Ang
lakas na ng pagtibok ng aking puso ngayon. Para
na akong aatakihin at hindi ako mapakali sa aking
kinatatayuan!
Hinintay ko angmagiging reaksyon ni Gabriel.
Tinitigan niya ang PT at nakakunot ang kanyang
noo ngayon. Makalipas ang ilang segundo ay
unti-unti nang nanlalaki ang kanyang mga mata at
kitang-kita ko na rin ang gulat sa ekspresyon ng
kanyang mukha.
Hindi ko na mapigilan ang aking sarili na
maging emosyonal ngayon habang nakatingin sa
kanya.
"L-Lucianna, oh... oh my God...
at muli siyang napatingin sa akin habang may
gulat pa rin na ekspresyon sa mukha.
Ngumiti ako kay Gabriel habang nangingilid
ang aking mga luha. Tumango-tango naman ako
sa kanya para sabihin na totoo ang kanyang nakita na totoong buntis ako.
Napatili ako nang bigla akong buhatin ni
Gabriel in bridal style at pinaikot-ikot niya ako.
"G-Gabriel, nahihilo na ako!" natatawa kong
sabi habang nakahawak sa kanyang balikat.
"Woah! Magiging Tatay na ako!" hiyaw ni
Gabriel bago siya tumigil sa pag ikot sa akin.
Binaba niya ako at hinawakan niya ang magkabila
kong pisngi at siniil niya ako ng halik sa labi.
Napangiti naman ako at kumapit sa kanyang
batok at hinalikan ko siya pabalik.
"This is one of the best days of my lite,
Lucianna. Sobrang saya ko ngayon. .Wika ni
Gabriel bago niya ako muling halikan sa aking labi.
Napaiyak ako ngayon sa sobrang tuwa.
Tanggap niya ang aking pagbubuntis.
Masayang-masaya siya kagaya ko sa nalaman na
balita.
Magkakaanak na kami ni Gabriel.
Wala nang makakapaghiwalay sa aming dalawa.
Chapter 64💋

HANGGANG ngayon ay hindi pa rin
makapaniwala ni Gabriel na buntis ako... na
magkakababy na kaming dalawa. Ngayon ay
nandito kami sa loob ng aking kwarto at nakaupo
ako sa may kama at nakasandal sa may
headboard habang si Gabriel naman ay nakahiga
sa aking kandungan habang nakaharap siya sa
aking tiyan. Kanina niya pa hinahaplos ang aking
maliit na tiyan at kinakausap. Ako naman ay
tuwang-tuwa habang pinapanood siya ngayon sa
kanyang ginagawa.
"Lucianna, kailan kaya lalaki ang 'yan mo
kagaya nung kay Nica?" tanong ni Gabriel sa akin
bago siya nag-angat ng tingin sa akin.
Mahina akong napatawa at hinagod ko ang
kanyang buhok at nginitian ko siya.
"Gabriel, ilang buwan pa bago lalaki itong
tiyan ko. Sa ngayon ay hindi pa kasi parang tuldok
pa lang ang baby natin sa aking tiyan," sagot ko sa kanyang tanong.
Napakunot naman ang kanyang noo na para
bang nagtataka sa aking sinabi at
naguguluhan.
"Parang tuldok?"
Napatango naman ako. Naalala ko ang sinabi
ni Mommy noon na parang tuldok pa raw ang baby sa loob ng tiyan dahil nag de-
develop pa ito.
"Oo raw sabi ni Mommy. Pero makikita naman
daw natin ito kapag nakapagpa ultrasound tayo
eh at makapa check-up sa OB," sabi ko sa
kanya.
Atomatiko namang napaupo si Gabriel at
napaharap sa akin habang may seryosong
"Magpa check-up na tayo ngayon, Lucianna.
Baka may masama nang nangyari kay Baby,' sabi
niya.
Bahagya akong nagulat sa sinabi ni
Gabriel.
"H-Huh? Ngayon na kaagad? tanong ko sa
kanya.
Seryoso naman siyang napatango habang
nakatingin pa rin siya sa akin.
"Bakit ka ba natin patatagalin, Lucianna?
Magpa check-up na tayo ngayon din," sambit
niya.
sa wallclock namin dito sa kwarto ko. Gabi na at
sigurado ng nakauwi na rin ang OB gyne doctor na
kakilala ng pamilya ko. Kailangan din munang
magpa schedule sa kanya at isa pa ay tinatamad
na rin akong tunmayo ngayon.
"Gabriel, 'wag na lang siguro muna ngayon.
Kailangan pa nating magpa schedule eh. Tapos
pagod na pagod na rin ang katawan ko ngayon.
Magpahinga na muna tayo?" sabi ko sa kanya
habang bahagyang napanguso.
Bumuntong-hininga naman si Gabriel at
hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
hinalikan niya ako sa aking noo.
"If that's what you want, Lucianna.
Magpahinga na muna tayo," malambing na sabi ni
Gabriel at inihiga na niya ako sa kama.
Napasandal ako sa kanyang dibdib at siya
naman ay hinahagod ngayon ang aking buhok
habang nakahiga kaming dalawa. Malaki ang ngiti
sa aking mukha at napapikit na rin sa aking mga
mata. Ang sarap mahalin ng isang Gabriel Nathan
Flores Generoso. Ramdam na ramdam mo talaga
ang kanyang pagmamahal at sobrang maalaga
niya. Sigurado rin ako na magiging isang mabuting ama rin siya sa aming baby.
KINAKABAHAN ako ngayon. Si Gabriel ang
unang sinabihan ko tungkol sa aking pagbubuntis
at kailangan din itong malaman ng aming mga
magulang. Ngayon ay pupunta kami ni Gabriel sa
pamamahay ng aking mga magulang at nandoon
din ang aking dalawang kapatid na si Kuya
Matthias na kasama ang kanyang asawa na si
Sarah at si Alaric.
Ang sinabi ko lang kay Mom sa tawag namin
kanina ay may sasabihin kami ni Gabriel na
importante. Hindi naman siya nagtanong pa ng
marami at sumang-ayon na lang din siya. Sigurado
ako na marami kaming mga katanungan na
maririnig mamaya kapag nakarating kami sa
bahay.
Hinawakan ni Gabriel ang aking kamay na
nasa aking lap kaya napatingin ako sa kanya
ngayon na nag da-drive sa kanyang sasakyan.
Napa Sulyap sa akin si Gabriel at nginitian niya
ako. Hinalikan niya ang likod ng aking kamay at
bahagya itong pinisil-pisil.
"Gabriel, kinakabahan ako..." mahina kong
Bahagyang napakunot ang kanyang noo at
napasulyap siya sa akin.
"Wala kang dapat na ipag-alala, Lucianna.
Hindi naman kita pababayaan eh at mahal na
mahal kita. Pananagutan kita kung ano man ang
sasabihin ng mga magulang mo mamaya kapag
sinabi na natin ang tungkol sa iyong pagbubuntis,"
sabi ni Gabriel habang nakangiti.
Para naman akong nabunutan ng tinik sa
aking puso ng sabihin niya iyon sa akin. Huminga
ako ng malalim at napangiti at muli akong
napasandal sa aking kinauupuan at napatingin na
lang sa labas ng sasakyan habang papunta na
kami sa pamamahay ng aking mga magulang.
Pagkarating namin sa bahay nila Mommy at
Dad ay agad kong nakita si Mom sa harapan ng
aming bahay na halatang hinihintay talaga ang
aming pagdating. Muli akong huminga ng malalim
at hinintay na pagbuksan ako ng pinto ni Gabriel.
Inalalayan niya ako palabas at pati na rin ang
aking paglalakad palapit sa bahay.
Nang mag salubong ang aming mga tingin ni
Mom ay agad kong nakita ang kanyang pag ngiti sa
aki kaya napangiti rin ako pabalik sa kanya. Bigla
akong naging emosyonal dahil namiss ko bigla si
Mommy. Ang tagal na rin naming hindi nagkikita
dahil doon na ako tumutuloy sa condo unit ko.
Sinalubong ko ng isang mahigpit na yakap si
Mommy at hinalikan ko siya sa kanyang pisngi

Narinig ko ang kanyang paghikbi at niyakap niya
rin ako pabalik.
"My daughter... I missed you so much, My
Lucianna," umiiyak na sabi ni Mommy habang
magkayakap pa rin kaming dalawa.
Nang kumalas na ako sa yakapan namin ni
Mom ay hinawakan ko ang kanyang pisngi at
pinunasan ang kanyang luha. Ganun din ang
ginawa ni Mommy sa akin ngayon dahil naiyak na
rin pala ako. Pareho kaming nawala dahil sa
aming pagiging iyakin.
"Ano ba 'yan! Para namang galing ka sa ibang
bansa eh nandito ka pa rin naman sa Pilipinas
nakatira, nakasimangot na sabi ni Mommy.
Ngumiti ako at muli ko siyang niyakap at
hinalikan sa kanyang pisng
"Masaya ako na makita at makausap ulit
kayo, Mommy."
Tumango naman si Mom at hinalikan ang
aking pisng.
"Me too, Lucianna."
Nakita kong napatingin si Mommy kay Gabriel
kaya muli na naman akong nakaramdam ng kaba.
Nakita kong bahagyang yumuko si Gabriel at
magalang na binati ang aking ina.
"Magandang gabi po sa inyo, Tita Isabelle,
sabi ni Gabriel.
Humakbang palapit si Mommy kay Gabriel at
nakita kong bahagya niyang niyakap si Gabriel at
tinapik sa balikat.
"Masaya akong makita ka muli na kasama ang
aking unica hija, Gabriel."
Ngumiti si Gabriel. "Maraming salamat po,
Tita Isabelle."
Napangiti na rin ako dahil walang violent
reaction si Mommy kay Gabriel. Pumasok na kami
sa loob at nang makapasok na kami sa loob ay
nakita na namin si Daddy kaya lumapit naman ako
sa kanya at niyakap siya. Sobrang namiss ko Si
Dad dahil busy rin siya sa kanyang work dahil ang
dami niyang mga projects.
"I missed you, Dad!"
Bahagyang ginulo ni Dad ang aking buhok at
hinalikan niya ako sa aking noo.
"I missed you more, My Princess."
Binati rin ni Gabriel si Daddy at hindi kagaya
ni Mommy kanina, si Dad ay seryoso ang mukha
habang nakatingin kay Gabriel at binati niya rin ito
sa pormal na paraan. Pero hindi ko naman
nakikita sa ekspresyon sa mukha ni Dad na galit
siya kay Gabriel kaya okay na rin siguro ang
ganito.
Niyaya na kami ni Mommy sa may dining area
at nakita ko rin kaagad si Kuya Matthias at kasama
niya ang kanyang asawa na si Sarah. Late na
nakarating si Alaric dahil busy siya sa kanyang
trabaho at iba pang mga pinagkakaabalahan niya,
pero nakarating pa rin siya. Kitang-kita kO sa
kanyang mukha ang saya nang makita niya si
Gabriel na kasama ko ngayon.
Naikwento ko na rin kay Gabriel na si Alaric
ang pinaka-close niya sa dalawa kong kapatid at
excited na rin siya na makausap at makita nmuli
ang aking kapatid.
Ngayon ay kumakain na muna kami sa mga
inihandang pagkain ni Mommy. Nag absent pa
talaga siya sa kanyang work upang maluto lahat
ng mga nakahain dito sa table ngayon. Si Mommy
ang nagluto sa lahat ng ulam namin ngayon at
masasabi ko talaga na ang galing ni Mommy sa
pagluluto kaya sobrang in love ni Daddy sa kanya
eh.
Patapos na kami sa aming pagkain ngayon at
ang inihain na dessert na ang aming kinakain.
Nag-uusap na rin ngayon sila Daddy tungkol sa
business at sinasali rin nila sa usapan si Gabriel.
Kahit na isa siyang professor sa isang university,
may alam naman siya tungkol sa pamamalakad ng
business dahil nagpa-parttime siya sa kanilang
Company at ito rin ang kanyang trabaho noon
bago mawala ang kanyang alaala.
Naghintay na muna ako ng magandang
tyempo upang sabihin sa kanila ang totoo.
Napasulyap muna ako kay Gabriel at nakita kong
napatingin na rin siya sa akin. Nakita kong akmang
magsasalita na siya ng umiling ako. Gusto ko na
ako ang magsabi sa aking mga magulang.
Tumango naman siya at hinawakan ang aking
kamay na nasa ilalim ng table.
Huminga ako ng malalim at napatingin sa
aking mga magulangat dalawang kapatid.
"Mom, Dad, Kuya Matt and Sarah, Ric, may
sasabihin nga pala kami sa inyo ni Gabriel,"
panimula ko.
Napatingin naman silang lahat sa amin ni
Gabriel ngayon lalo na si Mom at Dad na may

seryosong ekspresyon sa mukha habang
hinihintay ang aking sasabihin.
"Ano iyon, Lucianna?" tanong ni Mommy.
Muli akong napasulyap kay Gabriel at nakita
ko siyang nakangiti ngayon habang nakatingin sa
akin.
Wala akong dapat na ipag-alala dahil kasama
ko si Gabriel.
Tumango ako at muling napatingin sa aking
mga magulang at sinabi ko na sa kanila ang
totoo.
"Buntis po ako," at tuluyan ko na talagang
nasabi sa kanila ang katotohanan.
Nakita ko ang gulat sa kanilang mga mukha.
Napatakip sa kanyang bibig si Mommy habang
nanlalaki ang mga mata. Si Daddy naman ay
seryoso pa rin ang mukha ngayon habang
nakatingin sa amin ni Gabriel pero nakita ko ang
pag kurap-kurap sa kanyang mukha. Si Kuya
Matthias naman ay nakita ko ang bahagyang
pag-angat ng kanyang labi habang
napatango-tango. Ang kanyang asawa naman na si
Sarah ay nakangiting nakatingin sa akin. Si Alaric
naman ay bakas sa mukha ang gulat pero
kitang-kita ko ang saya ngayon sa kanyang
mukha.
"Oh my God.... magkakaroon na kami ng apo?
hindi makapaniwala na sabi ni Mommy. Nakita
ko rin ang maluha-luhang mga mata niya ngayon
na nakatingin sa amin ni Gabriel.
Ngumiti naman ako kay Mommy at
tumango0.
Nagsalita naman si Gabriel kaya napatingin
ako sa kanya. "Yes, Tita Isabelle and Tito Luke.
Kahapon lang po namin nalaman ni Lucianna na
magkakaanak na kaming dalawa at masaya kami
na ibalita ito sa inyo," pormal na sabi ni Gabriel at
ngumiti.
Nakita kong tumayo si Mommy at lumapit siya
sa akin at niyakap niya ako. Niyakap ko rin siya
pabalik at ang laki na ng ngiti ko ngayon. Ramdam ko ang tuwa ni Mommy at masaya
ako na tanggap
niya kaagad ang aking pagbubuntis.
Napatingin naman ako kay Daddy at hinintay
ko pa rin ang kanyang sasabihin niya sa akin, o sa
amin ni Gabriel ngayon. Kinakabahan akO sa
magiging reaksyon ni Daddy.
Tumayo si Dad at lumapit siya sa amin ni
Gabriel. Nanlaki ang aking mga mukha nang
lapitan niya si Gabriel pero laking gulat ko ng
tapikin niya ang balikat ni Gabriel at nginitian niya
ito.
"Take care of my daughter, Gabriel. Dalawa na
sila ngayon kaya dapat doble na rin ang ingat mo
sa kanila," sambit ni Daddy.
Hindi ko mapigilan na maiyak sa kanyang
sinabi. Napaharap siya sa akin at ako na ang
lumapit sa kanya at niyakap siya. Narinig ko ang
mahinang pagtawa ni Dad at niyakap niya rin ako
pabalik at hinalikan niya ang tuktok ng aking8
ulo.
"Congratulations, My princess. Magiging
Mommy ka na rin," malambing na sabi ni Dad
habang nakangiti siya sa akin.
"Congrats, Lucianna," rinig ko na sabi ni Kuya
Matthias kaya napatingin ako sa kanya at
kanyang asawa at nagpasalamat.
"Congrats, Ate Lucianna at Kuya Gabriel!"
nakangiting sabi ni Alaric.
Nagpasalamat naman ako sa kanya.
Sobrang saya ko ngayon dahil nasabi ko na rin
sa aking pamilya ang tungkol sa aking
pagbubuntis. Buong puso nilang tinanggap ang
aking sinabi tungkol sa aking pagbubuntis at
sobrang saya rin nila.
Na e-excite na tuloy ako sa journey ko ngayon
sa pagbubuntis sa anak namin ni Gabriel.
Sana walang mangyaring masama sa amin ni
Baby.
Chapter 65💋
=
NASABI na namin sa aking pamilya ang
tungkol sa aking pagbubuntis. Alam na rin ng
aking mga Tito at Tita at pati na rin ang aking
mga pinsan. Silang lahat ay natuwa sa
pagbubuntis ko. Ngayon ay sa mga Generoso
naman. Hindi na kami pumunta doon sa
probinsya nila dahil ayaw na ni Gabriel na
mapagod ako sa byahe. Ngayon ay papunta na
kami ngayon sa pamamahay nila at ang sabi ni
Gabriel ay nandoon na rin ang kanyang mga
magulang at ang kanyang mga Tita at Tito.
Kinakabahan ako ngayon dahil makakaharap ko
na naman ang mga Generoso.
"Lucianna, chill. Ang putla mo na!" sabi ni
Gabriel habang nakahawak siya sa aking kamay
ngayon.
Papasok na kami sa loob ng kanilang
bahay. Nararamdaman ko na rin talaga ang
pamumutla ko at ang lamig na rin ng aking mga
kamay. Huminga ako ng malalim at pinakalma
ang aking sarili. Ganito ba talaga kapag
nagbubuntis? Ang bilis kabahan? Parang hindi
naman... baka sa akin lang siguro?
"Gabriel anak! Lucianna!"
Napatigil kami sa aming paglalakad nang
makita namin si Tita Gabriella na nakangiting
papalapit sa amin. Sinalubong niya kami ng
sang mainjt na yakąp at pareho kami ni Gabriel
na hinalikan ng kanyang Mom sa pisngi.
Napangiti ako habang nakatingin kay Tita
Gabriella ngayon. Sobrang ganda niya.
"Good evening, Mama. Masaya ako na
makita kayo muli," nakangiting sabi ni Gabriel
sa kanyang ina.
Ngumiti si Tita Gabriella at hinaplos ang8
pisngi ni Gabriel at bahagya itong kinurot.
"I missed you too, anak ko. Halina kayo,
kumpleto na ang pamilya sa may dining area,"
nakangiting sabi ni Tita Gabriella at hinawakan
niya ako sa aking braso at sabay na kaming
pumunta sa may dining area.
Agad na bumungad sa akin ang buong
pamilya ni Gabrielnang makapasok kami sa
oob ngdiring room. Nagtatawanan ngayon si
Jita Sabrina at si Tita Amara, habang sila Tito
Sebastian, Tito Kai, at si Tito Maverick ay
seryoso rin na nag-uusap. Ang nakikita ko lang
na pinsan ngayon ni Gabriel na nandito ay si
Veronica, Sabel, at Oceania. Wala ang mga lalaki
... Siguro ay busy sila sa kanilang mga
trabaho.
Natigil din sila sa pag-uusap ng makita nila
kami na pumasok. Ang lakas pa rin ng pagtibok
ng aking puso ngayon, pero hindi ko pinapakita
sa kanilang harapan na kinakabahan ako at
nanlalamig. Binati nila ako at binati ko rin sila
pabalik. Inalalayan ako ni Gabriel hanggang sa
nakaupo ako sa aking pwesto na katabi niya
ang
Nagkasatuhong ang mga tingin namin ni
Veroniça at nakita|kong ngumiti siya sa akin
kaya ngumiti rin akO sa kanya pabalik.
Kakapanganak pa lang ni Veronica sa cute
naming pamangkin na si Owen at kasama niya
rin ito ngayon kaya sobrang saya ko rin na
makita ko ang aking pamangkin. Wala si Caden
dahil busy siya sa kanyang work at mamaya pa
ito makakauwi.
"May iba balita sana kami ni Lucianna kaya
pinatawag ko kayong lahat at niyaya ng isang
family dinner. May importante kaming anunsyo
para sa inyo," nakangiting sabi ni Gabriel
habang nakaakbay siya sa akin ngayon.
Nakatingin na silang lahat sa amin ngayon
at hinihintay ang susunod na sasabihin ni
Gabriel. Ako naman ay tahimik lang dito sa
aking kinauupuan. Kagaya ng ginawa ko doon
sa tamily Ginner kąsama ang pamitya ko,
nayaan ko si Gabriel na siýa ang magsabi sa
kanyang pamilya tungkol sa aking
pagbubuntis.
"Oh my Gosh! Ikakasal ka na, Kuya
Gabriel?" sabi ni Tita Sabrina habang may gulat
na ekspresyon sa mukha
Tinapik naman siya ni Tita Amara at
umiling-iling ito.
Patapusin mo nga muna si Gabriel, Sabby.
Nakakasira ka ng excitement eh," sambit ni Tita
Amara.
Sumimangot naman si Tita Sabrina at
tahimik na tumango
Huminga ng malalim si Gabriel at ngumiti
at nagsalita.
"Everyone, we want you all to know that
we'regoing to have a baby,/ nakangiting sabi ni
Cabriel af humarap iya sa akin at hinalikan ang
aking pisngi.
Narinig ko ang pagtili ni Tita Sabrina at ang
pagpalakpak ni Tita Amara. Nang mapatingin
naman ako kay Tita Gabriella ay nakita ko
Siyang umilyak na ngayon habang nakatingin sa
amin ni Gabriel.
"Gabby, magkakaapo ka na! ito na yung
mina-manifest mo noon pa eh!" sambit ni Tita
Sabrina habang nakangiti.
"Congratulations, Gabriel and Lucianna,"
nakangiting sabi ni Tito Sebastian at ganun din
ang sinabi nila Tito Kai at ni Tito Maverick.
Lumapit sa amin si Tita Gabriella at pareho
kaming niyakap ni Gabriel. Hinawakan ni/Tita
Gabriella ang aking kamay at nginitian niya
ako
Masaya ako.namalaman ang tungkol sa
pagbubuntis mo, Lucianna. Hindi man ako
biniyayaan ng isa pang anak, magkakaapo
naman kami ni Aki," masayang sabi ni Tita
Gabriella.
Tumayo naman ako at ako na ang
yumakap kay Tita Gabriella.
Masaya ako na malaman at makitang
tanggap din ako ng pamilya ni Gabriel. Minsan
na rin akong naging parte ng kanilang pamilya
noon at akala ko'y habang buhay nanng
mapapalayo ako sa mga Generoso, pero ngayon
ay muli na naman akong napapalapit sa
pamilya nila at muling maging parte ng
pamilya.
Nagpatuloy ang kwentuhan namin dito sa
karilang dining area. Masayang-masaya sila Tita
Gabrieltadahil madadagdagan na raw ang
bagong henerasyon ng Generoso.
"My gosh! Kung buhay pa siguro si Dad ay
sigurado akong super happy nun kasi sa wakas,
natupad na ang kanyang gusto na may makasal
sa mga Generoso na galing sa Coleman family!"
sabi ni Tita Sabrina.
Ang alam ko ay matalik na magkaibigan
ang namayapang grandtather ni Gabriel na si
Senior Sebastian at ang aking Grandpa na nasa
Switzerland na ngayon naninirahan na si
Grandpa Louis Anderson. Kaya nga may lupain
sila Grandpa doon sa probinsya nila Gabriel
dahil doon sila naninirahan noon ni Grandmna
Rachel.
Gusto sana ni Tita Gabriella na doon na
karni magpalipas hg gabi sa kanilahg bahay,
ero maaga pa angtrabahqni Gabriel at
marami rin siyang gagawin ngayon sa kanyang
laptop na naiwan sa aking condo unit. Umalis
na kami ni Gabriel at umuwi.
Nang makauwi kami ni Gabriel ay agad
niya akong niyakap mula sa aking likuran at
hinalikan niya ako sa aking pisngi kaya
napatingin ako sa kanya at ngumiti.
"Sobrang saya ko.." mahinang sabi ni
Humarap ako sa kanya at kumapit sa
kanyang batok habang siya naman ay
nakahawak sa aking bewang.
"Ako rin, sobrang saya ko, nakangiti kong
sabi sa kanya.
Inilapit ni Gabriel ang kanyang mukha sa
aking mukha at siniil niya ako ng halik sa aking
Labi.
"Mahal na mahal kita, Lucianna."
SA SUMUNOD na araw ay balik na ulit kami
sa normal. Maagang nagpaalam sa akin si
Gabriel at pumunta na siya sa kanyang trabaho
Ako naman ay pumunta na rin ako sa aking
trabaho dahil may mga pending works pa ako.
Kahit na buntis ako, kailangan ko pa rin na
magtrabaho dahil ayoko naman na
magtunganga na lang sa loob ng aking condo
unit. Baka mas mabaliw ako kapag wala akong
ginagawa.
May maliit kaming establishment para dito
na pumunta ang mga clients ko. Maliit lang
naman at tamang-tama lang para sa akin at sa
apat ko na assistants sa trabaho. May isang
office sa loob which is office ko, at sa labas
hanan rg aking office ay may mga cubicles
kung saan ang aking mga kasamahan.
Ngayon ay nakatutok ako sa aking laptop
habang nag dedesign ng living room for my new
client. May kumatok sa aking pintuan kaya nag
angat ako ng tingin at nakita ko ang aking
secretary na si Julia.
"Yes, Julia?" tanong ko sa kanya.
Bahagyang kumunot ang aking noo ng may
makita akong gift box na hawak niya.
"Ano 'yan?" tanong ko muli sa kanya
habang nakaturo sa gift box na kayang
hawak.
Pumasok sa loob ngaking opisina si Julia
at inilapag niya sa aking table ang hawakhiyang
box
May rider po'na pumiita dito sa office,
Ma'amiucianna. May delivery po raw kayo eh
kaya dinala ko na lang dito sa inyo," sabi
niya.
Mas lalong kumunot ang aking noo habang
nakatingin sa gift box. Delivery? Wala akong
delivery.
"Wala akong delivery, Julia. Wala akong
pambayad niyan dito. Baka scam 'yanP"
sabi ko.
"Ma'am, bayad na po 'yan. Ang sabi po ng
rider ay regalo po raw 'yan para kay Miss
Lucianna Lei Coleman which is kayo po."
napatingin sa gift box. Huminga ako ng malalim
at muling napaangat ng tingin kay Julia af
tumango.
"Okay, Julia. Just leave it here. Ako na ang
bahala RIyan dito Pwede ka nang umalis at
bumalik sa trabaho mo," seryoso kong sabi.
Tumango naman siya at lumabas na sa
aking opisina.
Nang maisara na ni Julia ang pintuan ng
aking opisina ay napatayo na ako at lumapit sa
may box na dala-dala ng aking secretary kanina.
Hinawakan ko ito at hinay-hinay na binuksan
kahit na kinakabahan ako. Baka kasi bomba
ang nasa loob eh at bigla na lang sumabog.
Kumunot ang aking noo nang makita ko
kung ano ang nasa loob. Isa itong puting pape
na nakafold at wala nang iba ang nasa loob.
Wala man lang akong nakita na regalo.
Kinuha ko ang puting papel at binuksan ko
ito.
Nanlaiaki naman ang aking mga mata at
natigilan ng makta at mabasa ko kung ano
ang nasa papel sa loob ng box.
Lucianna, hinding-hindi ka magiging
masaya kasama si Gabriel. Akala mo ay
hahayaan ko itong mangyari? Hindi. Sisirain ko
kayong dalawa.
Mabilis kong nabitawan ang sulat at
napahawak ako sa aking dibdib at bigla akong
hiningal at nanginig sa sobrang takot.
Sino ang baliw na tao ang magpapadala
nito sa akin?
Chapter 66💋
HINDI mawala sa aking isipan ang natanggap
ko na sulat kanina lang. Kanino yun galing? Wala
naman akong kaaway eh. Wala akong naalala na
may nakaaway ako! Jusko... bakit ngayon pa na
buntis ako? Natatakot ako na baka may
mangyaring masama sa baby namin ni Gabriel.
Nakauwi na ako sa aking condo unit galing sa
trabaho. Hindi maalis sa aking isipan ang nabasa
ko na sulat at dala-dala ko siya ngayon dahil
ipapakita ko ito kay Gabriel. Kinakabahan ako
kung ano ang mangyayari sa susunod at nagtataka
ako at naguguluhan kung sino ang magpapadala
ng klase ng liham na iyon sa akin. Wala akong
kilala na may malaking galit sa akin na sisirain na
lang talaga ang relasyon namin ni Gabriel.
Sana ay isang prank lang 'yun... kahit na
Sobrang pangit ng prank na 'yun dahil hindi
naman nakakatawa.
Tinignan ko ang aking orasan at nakita kong
alas sais. Nasaan na ba si Gabriel? Sa mga
panahon na ito ay dapat hindi siya nagpapalate ng uwi dahil baka kung ano ang
mangyari sa kanya sa daan
Napakagat ako sa aking labi at hindi ko na
talaga mapigilan ang aking sarili... tinawagan ko
na si Gabriel sa kanyang cellphone number dahil
kabang-kaba na ako ngayon. Nakailang ring ang
pagtawag ko ngayon ni Gabriel bago niya ito
sinagot.
"Gabriel, bakit hindi ka pa nakakauwi? Gabi
na!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na
makaramdam ng inis sa sobrang kaba na aking
nararamdaman ngayon. Kanina pa kasi siya hindi
nag te-text sa akin eh, o tawag man lang.
"I'm sorry, Lucianna. Nagkita kasi kami ng
pinsan ko na si Mavi kaya nag-usap na muna
kaming dalawa at hindi ko namalayan ang oras.
Wag kang mag-alala, pauwi na ako ngayon. Nag
Dadrive ako ng aking sasakyan at malapit na ako
diyan," sabi ni Gabriel sa kabilang linya.
Nanlalaki naman ang aking mga mata sa
kanyang sinabi.
"Nagdadrive ka ngayon habang kinakausap
mo ako sa phone?!" hindi makapaniwala kong
tanong sa kanya.
"Yes? Why?" patanong niyang sagot sa aking
tanong.
Mas lalo akong nainis at kinabahan ng
makarinig ako ng isang busina ng sasakyan.
"Gabriel! Delikado na gumamit ng phone
habang nagdadrive ka!" galit ko na sabi sa kanya.
"Lucianna, I'm okay. Safe ako sa pagdadrive
ko ngayon
"Kahit na! Dito na lang tayo sa condo unit
mag-usap at 'wag kang magmadali!" sabi ko at
mabilis na pinatay ang tawag
Huminga ako ng malalim at napahilot ako sa
aking ulo ngayon dahil nakaramdam ako ng stress.
Next week pa ang schedule ko sa aking doctor sa
OB kaya wala pa talaga akong alam sa kalagayan
ng baby namin na nasa aking tiyan ngayon. Kaya
kailangan ko talagang mag ingat dahil ayoko
naman na mapahamak ang anak ko.
Makalipas ang ilang minuto na paghihintay
kay Gabriel ay nakauwi na rin siya. Nasa aking
harapan na siya ngayon habang hinihingal at
pinagpapawisan. Huminga siya ng malalim at
pinunasan niya ang mga pawis sa kanyang noo at
mukha gamit ang kanyang panyo
Ako naman ay seryoso na nakatingin sa kanya
ngayon. Tumayo ako at binigay ko sa kanya ang
papel na natanggap ko kanina sa trabaho.
Natigil si Gabriel sa pagpupunas sa kanyang
pawis at napatingin siya sa hawak ko na papel at
kinuha niya ito.
"What is it?" taka niyang tanong sa akin.
Humalukipkip naman ako at
bumuntong-hininga bago magsalita.
"Tingnan mo...
Sinunod niya naman ang aking sinabi at
binuksan niya ito at binasa. Mas lalong kumunot
ang noo ni Gabriel at bahagya niya pang inilapit
ang papel sa kanyang mukha upang mas mabasa
niya ito ng malinaw.
"What the f-ck is this?!" sigaw ni Gabriel at
muli siyang napatingin sa akin.
Napakagat naman ako sa aking labi at hindi
makapag salita dahil hindi ko alam kung ano ang
aking sasabihin ngayon.
Humakbang palapit si Gabriel sa akin at
kitang-kita ko ang alala sa kanyang mukha habang
nakatingin siya sa akin. Hinawakan niya ang
magkabila kong balikat at tinignan ako sa aking
mga mata.
"Lucianna, who sent you this? Tell me"
Napatingin ako sa kanyang mga mata gamit
ang seryosong ekspresyon sa aking mukha.
"Kaya ko nga binigay sayo 'yan kasi hindi ko
alam-hindi ko kilala kung sino ang nagpadala
niyan sa akin, Gabriel!" sabi ko.
Bahagyang umatras palayo sa akin si Gabriel
at napahawak siya sa kanyang ulo. Tumalikod siya sa akin at narinig ko ang kanyang
malutong na pagmumura.
Muli akong nakaramdam ng kaba at takot
para sa akin... para sa amin ng baby ko -para sa
amin ni Gabriel.
"G-Gabriel, may nakaaway ka ba?" tanong ko
sa kanya.
Muli siyang napalingon sa akin at umiling siya.
Humarap siya at muling lumapit sa akin.
"No, Lucianna. Wala akong kaaway. Ikaw, may
kaaway ka ba?" tanong niya pabalik sa akin.
Kumunot naman ang aking no0 at
umiling-iling.
"Wala! Ikaw ang dapat kong tanungin niyan
dahil ang dami mong pinahiyang estudyante at
binagsak!" hindi ko mapigilan ang sarili ko na
pagtaasan siya ng boses.
Nagsalubong naman ang kanyang kilay at
nakita kong naiinis na si Gabriel.
"Walang kinalaman ang trabaho ko sa bagay
na ito, Lucianna," malamig na sabi ni Gabriel at
naglakad siya palayo sa akin at umupo siya sa
COuch.
Mabilis ko naman siyang sinundan habang
nakahawak ako sa magkabila kong bewang.
"Oh, really? lkaw nga ang pinaka striktong
professor sa Northville International School eh!"
Napahilamos siya sa kanyang mukha at
huminga ng malalim bago siya muling tumayo at
humarap sa akin. Pinapakalma niya ang kanyang
sarili dahil kitang-kita ko na rin sa kanya ngayon
na sisigaw na siya sa inis na nararamdaman.
"Wala ngang kinalaman ang trabaho ko rito,
Lucianna. Ilang ulit ko bang sasabihin 'to sayo?"
sabi ni Gabriel habang pinipigilan na pagtaasan
ako ng boses.
Umiwas ako ng tingin sa kanya at napakagat
ako sa aking labi. Nagiging emosyonal na naman
ako ngayon. Nararamdaman ko na malapit ng
babagsak ang mga luha sa aking mga mata. Galit
sa akin si Gabriel. Siya pa ang may ganang mainis sa akin! Ano na nga ang nasa
delikadong
sitwasyon ngayon eh.
"Hey... Il'm sorry.
Lumapit sa akin-si Gabriel at hinawakan niya
ang magkabila kong pisngi kaya muli akong
napatingin sa kanya. Tuluyan na akong napaiyak
nang magsalubong ang mga tingin namin ni
Gabriel.
"G-Galit ka sa akin. mahina kong sabi
habang umiiyak.
Umiling-iling siya at hinalikan niya ang aking
noo at hinahaplos ang aking pisngi.
"No, baby. Hindi ako galit sayo. It's my fault,
okay? l'm so sorry. Hindi na mauulit 'yun,
malambing na sabi ni Gabriel at niyakap niya ako.
Napasiksik naman ako sa kanyang malapad
na dibdib at napapikit sa aking mga mata.
"Hahanapin natin kung sin0 ang nagpadala
sayo ng sulat na ito, okay? Hindi ko hahayaan na
may mangyaring masaya sa inyo ng baby natin,"
bulong sa akin ni Gabriel at hinalikan niya ang
tuktok ng aking ulo.
Napatango naman ako at ngumiti.
Alam ko na wala akong dapat ipag-alala dahil
hindi hahayaan ni Gabriel na mapahamak ako at
ang anak namin.
Chapter 67💋
PINAUBAYA ko na kay Gabriel ang pag
iimbestiga tungkol doon sa nagpadala sa akin
ng death note. Gusto ko sanang humingi ng
tulong sa agency na pagmamay-ari ng Uncile
Alexander ko per may malaki rin silang
problemangayon. May malaking problema
ngayon na kinakaharap ang pamilya namin at
ito ay ang pagkawala ni Alessandra. Ang akala
namin ay nagbabakasyon lang siya kasama ang
kanyang boytriend, pero sa kasamaang paad ay
nakidnap na pala ito at ang lalaking akala
namin ay boyfriend niya ay ang kumidnap pala
sa kanya. Nilinlang ng lalaking iyon sila Tito Aleec
Kaya galit na galit si tito Alec at sobrang busy
rin ng kanilang security agency.
Ayoko naman na dumagdag sa kanilang
problema at alam ko naman na kaya na namin
ni Gabriel ang problemang dinadala namin
ngayon.
Sa ngayon ay nag-iingat na rin ako sa aking
paligid at lagi rin akong may dalang maliit na
patalim sa aking bag. Hindi na rin ako umuuwi
nglate sa work ko at sinusundo ako ni Gabriel
mula sa opisina. Siguro naman ay hindi seryoso
iyong natanggap namin at tinatakot lang kami
diba? Sana nga.
Sinabi ko ang tungkol sa natanggap ko na
letter sa aking dalawang pinsan na si Athena at
Arternis at nagulat na lang ako ng makita ko sila
ulit ay may dala na silang bodyguard. Para ito sa
akin uparg hindi faw ako mapahamak at hindi
Sila mag alala sa safety ko. Masaya akO sa effort
ng aking dalawang pinsan, pero hindi na
kailangan ang kanilang ginawa kasi kaya ko
naman ang aking sarili.
"Hay nako! Shut up, Ate Lucianna.
Kailangan mo pa nga ng more bodyguards eh.
Kapag hindi mo tinanggap ang bodyguard na
hinire namin ni Artemis sa iyo ay dadagdagan
pa namin ito ng dalawa at sasabihin namin kay
Kuya Gabriel. Wala ka nang takas dahil papayag
si Kuya Gabriel sa sasabihin namin kaya 'wag ka
nang umangay," seryoso na sabi ni Athena.
Huminga ako ng malalim at walang
magawa kundi angtumango sa sinabi ng aking
pinsan at pumayag sa kanilang gusto.
Hindi naman nakaka intimidating ang
bodyguard na hinire ng mga pinsan ko na
bantayan ako kayá okay na rin ito sa akin at
Dagdag na rin sa seçurity.
Sa mga lumipas na araw ay wala na ulit
akong natanggap na gifts o anumang letter na
katulad nung natanggap ko noong nakaraang
linggo. Gumaan na rin ang pakiramdam ko at
inalis ko na rin ito sa aking isipan dahil ayokong
ma-stress dahil makakasama sa baby namin ni
Gabriel.
Ngayon ang first checkup namin sa OB ko
at magkasama kaming dalawa ni Gabriel
ngayon. Kinakabahan ako na na e-excite sa
aking maririnig galing sa doctor. Marami akong
katanungan para mapanatiling healthy si Baby
sa loob ng aking tiyan hanggang sa manganak
ako. First time Mommy ako kaya kailangan kong
mag ingat ng sobra at marami pa akong dapat
namalaman.
Nakaalalay så akin si Gabriel hanggang sa
Nakapaşok kami sa loob ng clinic ni Doc. Kahit
na busy si Gabriel sa kanyang work, hindi niya
pa rin kinakalimutan na alagaan ako. Isang
tawag ko pa lang sa kanya ay agad siyang lalapit
sa akin at susundin lahat ng aking inuutos ng
walang reklamo. Ganun si Gabriel... ganito siya
magmahal.
"So far ay wala akong nakikitang problema
kay baby at healthy siya sa loob ng tummy mo,
Mommy Lucianna," nakangiting sabi ng aking
doctor.
Tapos na rin ang aking ultrasound at nang
makita ko ang baby namin ni Gabriel sa may
monitor kahit na ang liit pa nito ay hindi ko na
mapigilan ang aking sarili na mapaiyak sa
sobrang saya. Totoo na talaga ito... magiging
ina na talaga ako. Magkakaroon na ako ng anak
at may tatawag nadin talaga sa akin na Mommy.
Nang mapatingin ako kay Gabriel ay nakita
ko siyang maluha-luha ang mga mata ngayon
habang kinakausap niya ang doctor. Marami
siyang mga katanungan sa doctor kahit na iyong
mga obvious na mga tanong at hindi naman
kailangan na itanong sa doctor.
"Diba hindi siya pwedeng mapagod, Doc?
Kailangan na bang tumigil sa pagtatrabaho ni
Lucianna at mag focus na lang sa pagbubuntis
niya? tanong ni Gabriel
Mahina kong pinalo ang kanyang braso
kaya napatingin siya sa akin gamit pa rin ang
seryosong ekspresyon sa kanyang mukha.
Grabe... seryoso nga siya.
Mahinang tumawa si Doc at umiling siya."
Okay lang naman na magpatuloy si Mommy
Lucianna sa kanyang work, Sir Gabriel. Pero
Kung stressful naman ang Workplace, mas
Mabuting magpahinga natang siya sa house
niyo, sabi ni Doc.
Humarap naman si Gabriel at hinawakan
niya ang aking kamay at tinitigan ako sa aking
mga mata.
"Stressful ba ang workplace mo, Lucianna?
" alalang tanong ni Gabriel sa akin.
Mahina akong tumawa at hinaplos ang
kanyang pisngi at umiling.
"No, Gabriel. Masaya ako sa trabaho ko
kaya no need na tumigil ako sa aking ginagawa,
sabi ko sa kanya.
Seryoso namang tumango si Gabriel at
muli siyang nagtanong sa doctor at ngayon ay
ang mga tanong na hiya ay ang mga healthy na
mga pagkain na kailangan kong kainin atmga
pagkain naman na makakasama sa baby na
dapat kong iwasan.
Hinayaan kona si Gabriel na magtanong ng
kung anu-ano ngayon kay Doc. Bago kami
magpaalam ay nagtanong ako kay Doc na
ikinagulat ni Gabriel.
"Doc, pwede pa rin ba kaming magtalik ni
Gabriel kahit na buntis ako?" tanong ko kay
Doc.
Ngumiti naman ito sa akin na para bang
kinikilig at tumango.
Lucianna, ano bangtanong yan?" saway
sa akin ni Gabriel
Tinignan ko naman siya at inirapan. Para
namang hindi siya mahilig. Siya nga ang
palaging nag aaya sa akin. Pasalamat nga siya
at ragtanong ako nito kay Doc eh
Pwedeng-pwede, Mommy Lucianna. Pero
pag nasa kabuwanan ka na ay hindi na talaga
Pwede kasi baka mahirapan ka na. Sa ngayon
ay pwedeng pwede pa," nakangiting sabi ni DoC
at kinindatan ako.
Ngumiti naman ako at napatingin kay
Gabriel at nakita ko siya ngayon na namumula
na ang mukha at pati ang tainga niya ay
namumula na rin. Nahiya pa siya, gustong-gusto
niya naman!
Nang matapos na ang checkup namin ay
umuwi na rin kami sa condo unit. Pero laking
gulat namin nang makarating kami sa labas ng
unit ay may nakita na naman kaming isang bOx
sa harapan ng pintuan.
Hinawakan ni Gabriel ang aking kamay at
dinala niya ako sa kanyang likuran.
"Lumayo ka muna, Lucianna," seryosonhg
sabi ni Gabriel.
Sinunod Ang kanyang sinabi. Hinay-hinay na
Lumapit si Gabriel są may box at nakita kong
hinay-hinay niya rin itong binuksan.
"Gabriel, mag-ingat ka," alala kong sabi.
Tumango naman siya at tuluyan na niyang
nabuksan ang box. May kinuha siya sa loob at
nakita kong may hawak ng papel si Gabriel.
Nagmamadali akong lumapit sa kanya at
kinuha ang papel sa kanya at ako na ang
nagbukas at nagbasa kung ano ang nakasulat sa
loob.
Akala niyo ay titgilan ko na kayo? Hindi
Papunta na ako sa inyo, Lucianna... Gabriel.
Mabilis na kinuha ni Gabriel ang papel at
binasaniya ito habang ako naman ay natulala.
Sh-t! rinig kona pagmumura niya.
Mabilis niyang kinuha ang kanyang phone
at may tinawagan.siya rito
Napalunok naman ako aa aking laway at
muling napaisip. Sino ba talaga 'tong gumugulo
sa amin ngayon ni Gabriel?
Kilala ko kaya 'to?
Kung oo... Sino?
Chapter 68💋

DAHIL sa natanggap muli namin na letter ni
Gabriel ay hindi na muna niya ako pinapasok sa
trabaho. Ayaw niya rin sanang pumasok sa
kanyang trabaho pero finals na pala nila ngayon
kaya kailangan niyang magpunta sa university
dahil maialate ang mga students niya sa exams.
Pinangako ko naman kay Gabriel na hindi ako
lalabas sa condo unit ko. Hindi naman ako
pinagbabawalan ni Gabriel na umalis, pero
kailangan ko lang talaga na magpaalam sa
kanya ng maayos bago ako aalis... kapag
kailangan ko talaganglumabas.
Hindi ko alam kung may lead na ba kami
kung sino ang nagpapadala sa amin ng mga
death threats. Walang sinasabi sa akin si
Gabriel, pero lagi siyang may kausap sa kanyang
phone. Kapag naman tinatanong ko siya ay
iniiba niya ang usapan dahil ayaw niyang
ma-stress ako lalo.
Sana lang talaga ay matapos na ito dahil
hindi ako mapakali. Parang araw-araw ay nasa
bingit ako ng kamatayan at naiinis ako habang
iniisip ko 'yun. Buntis pa naman ako at
natatakot ako na baka may mangyaring
masama sa amin ng anak ko.
Ngayon ay nandito ako sa may living room
habang nanonood ng palabas sa aming malaki
na TV at kumakain ng mangga na may
kasamang ice cream. Ito ang pinag ca-craye ko
ngayon at bago umalis si Gabriel para pumunta
sa trabaho ay binilhan Niya muna ako nitong
mangga at ice cream para hindi ako ma-bore
dito sa loob ng condo unit.
Habang nanonood ako ng palabas sa TV,
narinig ko ang pagtunog ng aking phone kaya
nagmamadali ko itong kinuha at tingnan kung
sino ang tumatawag. Bahagya naman akong
nagulat ng makita ko kung sino ang tumatawag
sa akin ngayon.
Adrian is calling.
Matagal na kaming hindi nakapag-usap ulit
ni Adrian dahil naging busy siya sa kanyang
mga activities sa school at sa kanyang thesis.
Pero nagka kamustahan naman kami sa text
messages ni Adrian pero never siyang tumawag
Saakin.
Sinagot ko naman ang kanyang tawag
dahil baka importante ito.
"Hello, Adrian?" pagsagot ko ša kanyang
Tawag.
Narinig ko ang kanyang paghikbi sa
kabilang linya kaya napakunot ang aking noo at
nagtaka lalo.
"Adrian, umiiyak ka ba?" alala kong tanong
sa kanya.
Muli siyang humikbi at narinig ko rin ang
pag buntong-hininga niya.
"L-Lucianna, free ka ba ngayon? Kailangan
kita rito. Please, I need you here.."
Napatayo ako at mas lalong nag-ałala kay
Adrian. Ang alam ko ay ako lang din ang
itinuturing niyang kaibigan. Unang beses na
humingi ng tulong sa akin si Adrian. Hindi
naman pwede na pabayaan ko siya dahil
kaibigan ko siya.
"Nasaan ka ngayon? Anong nangyari sayo?
tanong ko sa kanya.
Patay na ang Mom ko} Lucianna. Hindi ko
siya mapuntahan ngayon dahil nasa ibang
bansa pa ang katawan niya. Hindi ko alam ang
gagawin ko, Lu... I'm all alone. Ako na lang ang
nag-isa at wala nang saysay na mabuhay pa sa
mundong ito.
Mahina akong napamura at nagmamadali
akong pumunta sa aking kwarto upang
makapag palit ng damit habang kausap pa rin
sa phone si Adrian.
"Adrian, hey... hold on! Papunta na akob
diyan, okay? Can you send me your location
piease para mapuntahan kita ngayon. 'Wag
kang mag-isip ng mga bagay na iyan, Adrian.
Nandito pa ako para sayo," seryoso kong sabi sa
kanya.
Ayokong mawalan ng kaibigan.
Narinig ko ang pag hagulgol nya sa
kabilang linya.
"Nandito ako ngayon sa bahay at ako lang

mag-isa. Please come here," nanghihinang sabi
ni Adrian sa kabilang linya.
Huminga naman ako ng malalim at
napatango kahit hindi niya ako nakikita ngayon.
"Okay, papunta na ako diyan. Send me
your location as soon as possible. 'Wag kang
gagawa ng katangahan diyan, Adrian" sabi ko.
"T-Thankyou, Lucianna. l owe you for this
Tumango ako at pinatay na ang tawag.
Kaagad din na sinend ni Adrian ang kanyang
location at mabilis ko lang na malaman kung
nasaan siya ngayon. Bago ako umalis ay
tinawagan ko muna si Gabriel. Syempre ay hindi
pwedeng aalis na lang ako ng hindi nalalaman
ni Gabriel. Sigurado akong mag aalala siya. Ang
sabi niya naman ay pwede akong umalis kung
kinakailangan talaga at kailangan ko talagang
umalis ngayon. Kailangan ko lang siyang eh
inform para hindi siya mag-alala.
"Hello, Gabriel?" sabi ko ng sagutin niya
kaagad ang aking tawag.
"Yes, Lucianna? May problema ba diyan?
May kailangan ka ba? May ipapabili ka ba sa
akin? Tell me," sunod-sunod na tanong sa akin
ni Gabriel.
Alam ko na sobrang busy niya ngayon kasi
finals, pero ang bilis niya pa rin na makasagot sa
mga tawag ko at hindi siya nagdadalawang isip
na puntahan ako kapag kailangan ko siya.
"May pupuntahan sana ako ngayon. Gusto
ko lang sanang magpaalam sa iyo" sabi ko sa
kanya.
Linya at narinig ko rin ang kanyang pag
buntong-hininga.
"Saan ka pupunta?"
"My friend.. Adrian, you know him right?
He needs me right now, Gabriel. Namatay ang
kanyang Mom at wala siyang ibang kaibigan
kundi ako lang. Pwede ba akong pumunta sa
kanila? Promise, hindi ako magpapagabi at
mag-iingat ako," seryoso kong sabi sa kanya
habang nagpapaalam.
Hindi kaagad ako nakatanggap ng sagot
galing kay Gabriel sa kabilang linya. Mukhang
nag-iisip pa siya kung papayagan niya ako o
hindi. Kilala niya naman si Adrian at hindi
naman 'yun makakagawa ng masama kasi
magkaibigan kaming dalawa at wala rin akong
kasalanan sa kanya.
"Okay, but please be careful. Open your
Location as always,'seryosong sabi ni Gabriel sa
kabilang linya.
Tumango naman ako at napangiti sa
kanyang sinabi.
"Okay, Gabriel. Mag-iingat ako don't worry.
Ilove you!"
"I love you more, Baby," sabi ni Gabriel
bago mamatay ang aming tawag
Nagmamadali na akong umalis at ginamit
ko ang aking sariling sasakyan upang
makapunta sa bahay ni Adrian. Nakita kong may
nakasunod sa akin na sasakyan at alam ko na
ito 'yung bodyguard na hinire ng mga pinsan ko.
Hinayaan ka na lang din ito para mapanatag
ang aking loob na walang mangyaring masama
sa akin.
Sinundan ko lang kung saan ang location
na sinend sa akin ni Adrian at dinala ako sa
isang malaking bahay. Wait lang.. bahay pa ba
to? Para itong mansion! Mas malaki pa ito sa
Coleman Mansion.
Hindi sinabi ni Adrian na nakatira pala siya
sa isang mansion. Lumabas na ako sa aking
sasakyan at tinawagan ko na si Adrian dahil
baka mamali ako ng pasok at hindi pala ito ang
bahay ni Adrian.
Mabilis niya namang sinagot ang tawag.
"Adrian, nandito naako sa sinend mo na
location sa akin, sa harapan ng bahay-I mean
sa isang mansion na kulay itim. Ito na ba yun?"
tanong ko sa kanya.
Narinig ko namang ang pagsinghot niya sa
kabilang linya.
Y-Yes, Lucianna. Pumasok ka na lang...
bukas 'yan. Wala kaming mga guards at mga
kasambahay rito. Ako lang ang mag-isa sa
bahay mahina niyang sabi nya
"0-Okay, sige.. papasok na ako."

mata at hinay-hinay na pumasok sa loob.
Nang makapasok na ako sa loob ng
pamamahay ni Adrian ay hindi ko mapigilan na
mamangha dahil ang laki talaga at ang sosyal ng
mga kagamitan sa paligid. Hindi ako
makapaniwalang ganito pala kayaman sila
Adrian.
"N-Nandito ka na pala, Lucianna...
Bahagya akong napatingala nang marinig
ko ang boses ni Adrian. Nakita ko siya na
pababa na sa may hagdan. Ngumiti siya sa akin
at kumaway. Kitang-kita ko sa kanyang mukha
ngayon ang lungkot at sobrang pula ng kanyang
mga mata at mugto rin ito na halatang galing
talaga sa pag-iyak
Ngumiti naman ako sakanya at kumaway
rin pabalik.
Nang makababa na si Adrian at makalapit
na siya sa akin ay sinalubong ko na siya ng
mahigpit na yakap. Naramdaman kong
natigilan siya sa aking ginawa pero niyakap niya
rin ako pabalik at nararamdaman ko rin ang
kanyang paghikbi kaya hinayaan ko na lang
muna siyang umiyak habang nakayakap sa akin.
Kumalma na si Adrian sa kanyang pag-lyak
at kumalas na rin siya sa yakap. Pinunasan niya
ang kanyang luha at mahina siyang tumawa.
"S-Sorry.... Naging iyakin ako bigla,"
mahinang sabi niya.
Ngumiti ako sa kanya at tinapik ang
kanyang balikat.
"It's okay, Adrian. You can cry all you want.
won't judge you,|sabi ko sa kanya.
Huminga naman siya ng malalim at
tumango.
"K-Kumain na muna tayo? May hinanda
akong pagkain para sa ating dalawa," pagyayaya
ni Adrian.
Tumango naman ako at sinamahan ko na
siya sa dining room nila. Ang laki talaga ng
kanilang bahay, pero sobrang tahimik at ang
lungkot.
Siya lang ba talaga ang nakatira rito? Kung
00, ang lungkot talaga.. sobra.
Maraming naka handang pagkain sa mesa
at hindi ko alam kung mauubos ba namin itong
lahat pero nakaramdam ako ng pagkagutom
kaya kaagad akong umupo at kumuha ng aking
makakain.
"K-Kumain ka lang, Lucianna. Hinanda ko
talaga 'yan para sa inyo ng baby mo,"
Nakangiting sabi ni Adrian habang nakatingin
siya sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya at tumango.
"Maraming salamat, Adrian. Kain na muna
tayo, huh?" sabi ko habang ngumunguya. Kapag
talaga pagkain na ang usapan ay dapat ito
talaga ang unahin.
Tumango naman siya at nagsimula na rin
na kumain. Habang kumakain kami ngayon ni
Adrian ay nagkukwentuhan din kaming dalawa.
Tapos na pala siya sa mga exams niya, pati sa
subject ni Gabriel. Buti na langat tapos na siya
sa mga exams niya dahil kung hindi, sigurado
akong mawawala siya sa kanyang focus dahil sa
nangyari sa kanyang Mom.
Adrian's mom is pure ltalian.
Adrian Bertelli Gomez.... lyan ang full
name ni Adrian.
Nasa ltaty ito nakatira at tanging si Adrian
lang ang nandito sa Pilipinas dahil mas pinili
niyang mag aral dito kaysa doon sa Italy.
Matagal na rin na patay ang kanyang Dad at
wala siyang mga kapatid. Nag-iisa na lang sa
buhay si Adrian... kaya pala nasabi niya kanina
sa tawag namin na wala nang saysay ang buhay
niya dahil mag-isa na lang siya.
Adrian is a sweet man. He also deserves to
be happy.
Nang matapos na kaming kumain ay
niyaya niya ako, may ipapakita raw siya sa akin
kaya agad din akong sumang-ayon at sumunod
sa kanya.
Habang naglalakad kami ngayon ni Adrian
dito sa may hallway sa kanilang second floor,
hindi ko na naman mppigilan ang aking sarili na
mamangha. Sino kaya ang interior designer sa
kanilang pamamahay? Sobrang galing talaga!
"Adrian, sobrang laki ng bahay niyo!" hindi
ko na napigilan ang aking sarili at nasabi ko na
ito sa kanya.
Tumingin sa akin si Adrian at bahagya
siyang napakamot sa kanyang batok na para
bang nahihiya.
Pamana lang ito ng Grandparents namin,
Lucianna," mahinang sabi ni Adrian.
Ang humble talaga ng isang 'to. Bakit hindi
niya na lang aminin na mayaman siya?
"Nandito na tayo..
Tumigil kami sa isang kwarto sa
pinakahulihang room sa hallway ng second
floor. Binuksan na ni Adrian ang pintuan at ako
ang unang pinapasok niya sa loob. Madilim ang
paligid at wala akong nakikita. Magrereklamo
na sana ako nang biglang bumukaš ang ilaw.
aking nakita sa paligid at hindi ako makagalaw
sa aking kinatatayuan. Hindi kaagad nag sink in
sa aking isipan ang aking nakikita ngayon.
Totoo ba to? Bakit... anong nangyayari?
"Nagustuhan mo ba ang pinakita ko sayo?"
Mabilis akong napaharap kay Adrian nang
magsalita siya. Nakita kong ni-lock niya ang
pinto kaya mas lalo akong kinabahan.
sinubukan kong makapagsalita ngayon habang
nanginginig ako.
"B-Bakit.. bakit puro mukha ko ang
nakikita ko sa kwartong ito, Adrian? Anong ibig
sabihin ng lahat ng ito?" nagtataka at
kinikilabutan kong tanong sa kanya at Muli
akong napatingin sa paligid.
Mga stolen pictures...mga pictures ko sa
aking social media accounts. At mga litratong
hindi ko alam na meron pala ako.
Bakit may mga litrato ako dito sa
pamamahay ni Adrian?
Chapter 69 💋

BAKIT puro mukha ko ang nandito sa
kwarto? May mga nakasabit pa sa dingding at
may malaki rin akong frame na nasa ibabaw ng
queen size na kama. Anong... anong
nangyayari?
"Nagustuhan mo ba ang regalo ko sa iyo,
Lucianna?" tanong ni Adrian.
Ang lakas na ng pagtibok ng aking puso
ngayon at kinakabahan na talaga ako ng sobra.
muling napatingin kay Adrian. Nakangiti siya sa
akin ngayon pero ang creepy na niya sa aking
paningin Hindi na siya ang Adrian na itinuring
ko na kaibigan, Sino siya? Bakit siya ganito sa
akin?
"Adrian, hindi tama itong ginawa mo,"
seryoso kong sabi sa kanya.
Kumunot ang kanyang noo at naglakad
siya papunta sa isang table na may mga frames
ng akingmukha. Nanlaki ang aking mga mata sa
gulat ng may makita akong isang stolen shot
noong sumali ako ng isang extemporaneous
speech noong high school pa ako. Wala nga
akong picture ng mga time na 'yun eh. Pero
bakit may litrato si Adrian sa akin ng panahon
na iyon?!
Kinuha niya ang frame namay stolen shot
sa akin noong high school pa ako. May hawak
akong mic at nasa entablado ako. Seryosg ang
aking mukha sa litrato at sobrang bata ko pa.
Humarap si Adrian at ngumiti siya sa akin.
Naalala mo ba ang panahon naito,
Lucianna? Ang galing mo rito! Alam mo bang
hangang hanga ako sa galing mo sa
extemporaneous speech at nanalo ka talaga,"
nakangiti pa rin na sabi ni Adrian at napa sulyap
siya sa litrato ko na hawak niya ngayon.
Para na akong maiyak ngayon sa takot na
nararamdaman ko. Adrian is freaking me out.
He's so creepy. Ibang-iba na ang kanyang aura
ngayon. Parang biglang nawala ang Adrian na
pinagkakatiwalaan ko.
Nagpatuloy siya sa kanyang pagsasalita."
Aiam mo ba... ito ang unang beses na nakita
kita, Lucianna. Simula noon ay hindi ka na
mawala sa isipan ko. Kaya ang ginawa ko ay
sinundan na kita kung saan ka magpunta....
Tuluyan nang tumulo ang luha sa aking
mga mata habang nanginginig ako ngayon sa
takot kay Adrian. He's obseşsed with me.
Matagal na pala niya akong kilala. Ang tagal na!
Noong high school niya pa pala ako kilala at
simula nun ay sinusundan na niya ako. Oh my
God... he's crazy.
"A-Adrian, hindi magandang biro 'to,"
mahina kong sabi habang umiling-iling.
Nawala ang ngiti sa kanyang labi at
napalitan ito ng seryosong ekspresyon sa
mukha kaya naging alerto ako bigla.
Sino ang may sabi na nagbibiro ako,
Lucianna? Wala akong panahon para magbiro,"
seryosong sabi ni Adrian.
Nanginginig na rin ang aking labi ngayon at
wala ng lumalabas na salita sa aking bibig sa
sobrang takot na aking nararamdaman. Hindi
naman siguro ako sasaktan ni Adrian diba?
Hindi niya ako pweding saktan.
Nakita kong inilapag na niya ang hawak
niyang picture frame at humakbang siya palapit

sa akin. Tumigil siya ng nasa aking harapan na
siya at tinitigan niya ako sa aking mga mata.
Gusto kong tumakbo palayo kay Adrian pero
hindi ko magalaw ang aking katawan ngayon sa
sobrang takot na baka habulin ako ni Adrian at
bigla niya akong saktan at baka may
mangyaring masama sa baby ko na nasa aking
sinapupunan.
"Lucianna, mahal na mahal kita...."
mahinang sabi ni Adrian habang nakatingin siya
sa akin ngayon.
Muli kong naramdaman ang pagtulo ng
aking mga luha at napa hikbi na ako.
Nakita ko ang pagkataranta sa mukha ni
Adrian at mabilis siyang lumapit sa akin at
pinunasan niya ang luhang pumatak sa aking
mga mata.
"Bakit ka umiiyak?" alala niyang tanong sa
akin.
Patuloy ako sa aking pag-iyak at
nanginginig na rin ang katawan ko ngayon.
P-Please... wag mo akong saktan, Adrian,
mahina kong sabi habang nagmamakaawa
ako sa kanya.
Natigilsiya sa pagpunas sa aking luha at
nagtataka siyang nakatingin sa akin ngayon.
"Sasaktan? Lucianna, hindi kita sasaktan.
Hinding-hindi ko sasaktan ang babaeng
pinakamamahal ko," sabi ni Adrian habang
"P-Pero ano tong pinapakita mo ngayon sa
akin? Adrian, may boyfriend na ako.
Magkakaanak nakaming dalawa ni Gabriel.
Itigil mo na 'tong kabaliwan.mo sa akin,"
seryoso kong sabi są kanya
Nakita ko ang galit sa mga mata ni Adrian
nang mabanggit ko ang pangalan ni Gabriel.
"Gusto mo bang malaman kung paano na
aksidente ang dati mong asawa, Lucianna?"
malamig na sabi ni Adrian habang nakatingin
siya sa aking mga mata.
Namutla ako bigla sa sinabi ni Adrian. May
kinalaman ba siya sa nangyaring aksidente
noon?
Ngumiti si Adrian at hinaplos niya ang
aking pisngi. Bahagya kong iniwas ang aking
mukha upang hindi niya ako mahawakan.
Tinigil niya rin ang kanyang mga haplos sa aking
pisngi at muli siyang nagsalita.
Ako ang nag utos na banggain ang kotse
na sinasakyan ng dati mong asawa, Lucianna.
Akala ko nga ay mamamatay na siya sa oras na
yun eh, pero hindi pala. Guşto ko nga sanang
barilin na lang siya pero may rescuer kaagad na
dumating at dinala na siya sa hospital. lyon na
ang pagkakataon ko para tuluyan ko na kayong
mapaghiwalay ni Gabriel. Pero sumasang-ayon
pa rin sa akin ang panahon dahil
nagka-amnesia siya at hindi na maibalik ang
mga alaala niya... kasama na ang alaala niyong
dalawa, pagkukwento ni Adrian sa akin at
ngumisi siya na para bang proud na proud pa
siya sa kanyang ginawa.
Tuluyan na akong napaupo sa sahig dahil
nanghihina ang aking mga tuhod... nanghihina
ang buo kong katawan sa lahat ng aking
nalaman ngayon mula kay Adrian.
Napatingala ako kay Adrian at tinignan ko
siya ng masama... puno ng poot at galit.
"w-Walang hiya ka, Adian. Sinira mo ang
buhay ko Sinira mo ang buhay namin ni
Gabriel!" galit kong sigaw at tuluyan na akong
napahagulgol.
Lumuhod si Adrian sa aking harapan at
hinawakan niya ang aking panga at bahagyang
humigpit ang kanyang pagakakahawak kaya
napadaing ako.
"Kung pinansin mo pa sana ako noon,
hindi masisira ang buhay mo, Lucianna"
Hindi kita kilala noon! Hindi kita nakita!
Ano ba 'yang pinagsasabi mo?P
Matalim niya akong tinignan at mas lalo
niya pang diniin ang pagkakahawak sa aking
pisngi kaya napa daing na ako sa sakit.
"Lumapit ako sayo noon, Lucianna!
Sinubukan kong magpakilala sayo pero
binalewala mo lang ako. Hindi mo ako
pinapansin-hindi mo tinanggap ang regalo ko!
"sigaw niya na puno ng pagkamuhi.
Napa iling-iling naman ako habang
Sa dami ng mga lalaking lumalapit sa akin
noon ay hindi ko na maalala ang mga ito. Kung
isa man si Adrian sa mga lalaking'yun, iyon
yung panahon na wala akong panahon sa
pag-ibig. Wala akong panahon para magkaroon
ng boyfriend. At ayoko rin na makipagkaibigan
sa iba dahil kuntento na ako sa aking mga
pinsan.
"Adrian, itigil mo na 'to," nanghihina kong
sabi.
Umiling siya at marahas na binitawan ang
aking mukha kaya napapikit ako sa aking mga
mata sa sakit na aking nararamdaman ngayon.
"Sa mga oras nato ay kumikilos na ang
aking mga alagad. Papatayin nila si Gabriel"
Nanlaki ang aking mga mata sa gulat at
muling napatingin kay Adrian.
"A-Ano? A-Anong sabi mo?"
Ngumisi siya at tumayo at tinignan ako ng
matalim.
"Papatayin ko ang lalaking
pinakamamahal mo, Lucianna. Hindi ko
hahayaan na maging masaya kayong dalawa
habang ako dito ay naghihirap," galit niyang
sabi.
Napailing ako at tumayo at
nagmamadaling lumapit sa kanya at
nagmakaawa. Hinawakan ko si Adrian sa
kanyang braso at nagmamakaawa ako ngayon
habang umiiyak.
"A-Adrian... Adrian please,
nagmamakaawa ako sayo!"
Inalis niya ang kamay ko na nakahawak sa
Kanyang braso at malamig akong tinignan.
"Wala ka nang magagawa pa, Lucianna.
Ako ang mananalo."
Chapter 70💋
AKIN ka, Lucianna."
Ngumiti si Adrian sa akin at muli siyang
humakbang palapit sa akin. Hinawakan niya
ang aking braso at hinila niya ako palapit sa
kanya. Labis na ang paghihina ko ngayon at
hindi ko na rin alam ang aking sasabihin.
Hinaplos niya ang aking pisngi gamit ang
kanyang isang kamay at nakita kong unti-unti
na niyang inilapit ang kanyang mukha sa aking
mukha pero natigil lang siya ng bumukas ang
pintuan ng kwarto at may narinig kaming isang
Putok ng baril.
Nanlaki ang aking mga mata nang makita
ko si Adrian Sa aking harapan na sumusuka na
ng dugo at unti-unti na rin na kumakalas ang
kanyang pagka kahawak sa akin hanggang sa
tuluyan na siya makahiga sa may sahig habang
naliligo sa kanyang sariling dugo. Napatakip ako
sa aking bibig at napatingin sa may pintuan
upang makita kung sino ang bumaril kay
Adrian.
Nakita ko si Gabriel na may hawak na baril
habang hinihingal. May nakita rin akong mga
lalaki na nasa kanyang likuran na katulad niya
ay may hawak na baril. Lumapit ang mga ito kay
Adrian na parang wala ng buhay at binuhat nila
ito upang ilabas sa may kwarto,
Nagkatinginan kaming dalawa ni Gabriel at
ako naman ay tuloy-tuloy pa rin ang pagtulo ng
aking mga luha. Binitawan ni Gabriel ang hawak
niyang baril at nagmamadąli Siyang lumapit sa
akin at niyakap niya ako ng/mahigpit. Tuluyan
na akongnapahagulgol at napasiksik ako sa
dibdib ni Gabriel. Binuhos ko na lahat ng aking
nararamdaman ngayon habang yakap ako ni
Gabriel. Akala ko ay katapusan ko na... akala ko
ay mawawala na si Gabriel sa akin. Natatakot
ako na mawala na naman siya sa akin.
"A-Akala ko ay mamamatay ka na,"
nahihirapan kong sabi dahil tuloy-tuloy pa rin
ako sa aking pag-iyak ngayon.
Hinawakan ni Gabriel ang magkabila kong
pisngi at pinunasan niya ang mga luha sa aking
mukha. Hinalikan niya ang aking noo at ngumiti
siya sa akin.
"T'm sorry for being late, baby. Sinigurado
lang din muna namin kung si Adrian ba talaga
ang may pakana ng ląhat. Buti na lang at
nakaabot ako kundi hînding-hindi ko
mapapatawad ang aking Sarili kung may
nangyaring masama sa iyo at sa anak natin,
wika ni Gabriel habang nakatingin siya sa akin.
Kumapit ako sa kanyang batok at siniil ko
siya ng halik sa kanyang labi. Hinalikan ko si
Gabriel at naramdaman ko rin ang paghalik niya
pabalik sa akin. Sobrang takot na takot ako na
mawala ulit sa akin ang lalaking
pinakamamahal ko. Hindi ko na ata kakayanin
kung may mangyari ulit sa kanya.
T'm glad that you're okay, Gabriel,"
mahina kong sabi pagkatapos naming
maghalikan dalawa.
"A-Akala ko ay matutuloy na ang binabalak
ni Adrian na papatayin ka niya," muli kong sabi
at bahagya akong napayuko at muling
napaiyak.
Hinawakan niya ang aking baba at inangat
ang aking tingin sa kanya. Nakita kong
nakakunot na ang noo ngayon ni Gabriel
habang nakatingin sa akin.
"What do you mean na hindi natuloy ang
binabalak ni Adrian, Lucianna?" tanong niya sa
akin.
Muli akong napahikbi at muling naalala
ang sinabi ni Adrian sa akin kanina. Siya ang
dahilan kung bakit nasira ang buhay ko.. ang
buhay namin ni Gabriel. Siya ang may dahilan
kung bakit naaksidente si Gabriel at nawalan ng
alaala. Limang taon ang tiniis ko... imang taon
akong nawalay kay Gabriel.
"S-Si Adrian... siya... siya ang may
kasalanan kung bakit tayo nagkahiwalay
dalawa, Gabriel. Lahat ng ito ay kasalanan ni
Adrian... because hes obsessed to me!"
napatakip ako sa aking mukha,
Naramdaman ko ang pagyakap ni Gabriel
sa akin at hinalikan niya ang tuktok ng aking
ulo. Hinagod niya rin ang aking likod at
hinayaan niya akong umiyak habang nakayakap
siya sa akin.
"Ang importante ay tayo pa rin hanggang
sa huli, Lucianna," sabi ni Gabriel bago ako
mawalan ng malay.
Nang dahil sa mga nangyari ay nawalan
ako ng malay. Mabilis akong dinala ni Gabriel sa
hospital at ang sabi pa ng doctor ay due to
stress kaya ako nawalan ng malay, pero maayos
naman ang kalagayan ng baby namin ni Gabriel
sa aking sinapupunan. Pero kailangan ko pa rin
na mag ingat upang hindi mapasama ang baby
ko.
Nasa kritikal na kondisyon ngayon si
Adrian. Comatose siya Ngayon at
nagpapagaling. Akala ko nga ay patay na siya
Pero hindi pa pala. Kapag nagkamalay na si Adrian
at pwede ng makalakad, kukunin siya ng aming
security agency at sila na ang bahala na
magkulong kay Adrian. Nalaman namin na
kasali pala siya sa isang mafia group na Bertelli
Mafia. Hindi totoo na namatay ang kanyang ina
-pinatay niya ito. Pinatay niya ang kanyang
mga magulang para makuha niya ang kanilang
mafia group.
Hindi ako makapaniwala na isa palang
psychopath ang itunuring ko ng kaibigan. Ang
galing niyang umarte... napaniwala niya ako.
Lahat ng pinakita niya sa akin sa aming
pagkakaibigan ay lahat ng iyon ay
kasinungalingan. Hindi iyon ang totoong Adrian
dahil ang tatoong Adrian ay isang demonyo at
baliw.
Hinding-hindi na makakalabas sa kulungan
si Adrian at kung nasa kamay na siya ng Security
Agency na pagmamay-ari ni Tito Alec ay
pwedeng-pwede na siyang patayin... kung ito
man ang hatol sa kanya.
Ang importante ngayon ay nadakip na
talaga si Adrian at wala na kaming dapat na
ipag-aalala ni Gabriel
Wala nang maghihiwalay sa aming dalawa
at wala na ring sagabal sa pag-iibigan namin.
"May gusto ka bang kainin, Lucianna?"
tanong ni Gabriel habang nasa aking tabi siya
ngayon.
Magkatabi kami dito sa aking kama sa
private room kung saan ako naka confine. Gusto
ko kasi na kayakap ko si Gabriel at maamoy ko
siya. Gustong gusto ko rin na hinahagod niya
ang aking buhok dahil nakakaramdam ako ng
ginhawa
Umiling-iling ako at mas lalong sumiksik sa
kanya.
Wag ka munang umalis dito sa tabi ko,
Gabriel. Gusto ko munang makasama ka ng
matagal at mayakap ka nang ganito kalapit,"
mahina kong sabi at napatingala ako sa kanya.
Ngumiti siya sa akin at hinalikan ang aking
noo.
"Okay, baby. As you,wish...." malumanay
na sabi ni Gabriel.
Napapikit ako sa aking mga mata na may
ngiti sa labi. Ang sarap ng pakiramdam ko
ngayon kahit na galing lang ako sa piligro, pero
ngayon ay wala na dapat akong ipag- alala dahil
nandito si Gabriel... at hindi niya ako
pababayaan.
Cuddling with Gabriel is one of my favorite
things todo.
Chapter 71💋

RISK.
TATLONG buwan na ang nakalipas ang
malaki na rin ang aking tiyan. Alam na namin
kung ano ang gender ng anak namin ni Gabriel
at masaya kami na malaman na lalaki ang
aming unang anak. Hindi pa kami nakapag-isip
kung ano ang aming ipapangalan sa baby
namin. Sa mga lumipas na buwan ay payapa na
ang pagsasama namin ni Gabriel. Wala naring
dumadating na malaking problema sa amin.
iyong mga simpleng awayan at selosan lang
Naman at normal lang naman ito sa
magkarelasyon.
Patuloy pa rin si Gabriel sa pagiging
professor niya sa Northville International School
at alam na rin ng mga dati kong mga kaklase at
ibang mga professors ang tungkol sa relasyon
namin ni Gabriel at sa pagbubuntis ko. Hindi
nila mapapatalsik si Gabriel dahil hindi na rin
naman ako nag-aaral doon at legal naman ang
relasyon namin kaya inggit na lang sila lalo na
iyong mga kaklase ko dati na lihim din na
pagtingin kay Gabriel.
"Ano kaya ang magandang pangalan sa
baby natin? Gawin ko kaya siyangjunior?" sabi
ni Gabriel habang nakanguso at bahagyang
nakatingala na para bang nag-iisip.
Kagabi pa siya nag-iisip tungkol sa
Ipapangalan niya sa anak namin.
Napagpasyahan ko kasi na şi Gabrel ang
magpapangalan sa unang anak namin. Kapag
nabuntis na naman ako sa pangalawa, ako na
ang magpapangalan ng baby namin.
"Hmm, ikaw bahala.." nakangiti kong
Tumingin sa akin si Gabriel habang
nagsalubong ang kanyang kilay.
"Pero gusto ko rin na iba ang pangalan ni
Baby. Wait lang... isusulat ko lang," sabi ni
Gabriel at tumayo siya at pumunta sa may table
upang kumuha ng papel at ballpen.
Hindi ko mapigilan na matawa habang
pinagmamasdan ko siya. Sobrang dedicated ni
Gabriel sa pagiging Daddy niya sa baby namin
na nasa aking sinapupunan pa lang. Sobrang
alaga niya na nga nanasa loob pa ng aking
tummy ang baby namin, paano pa kaya kapag
nanganak na ako?(Sigurado ako nă magiging
Mabuti at hands-on talaga şiyang tatay sa aming
anak.
"Sebastian.... Rhys.... Gabriel..." si Gabriel
habang may seryoso siyang sinusulat sa papel
na kanyang kinuha.
Matagal-tagal pa naman akong
manganganak kaya may panahon pa si Gabriel
na mag-isip kung ano ang ipapangalan sa anak
namin. Siguro ay nape-pressure rin siya dahil
kapag pumupunta kami sa bahay nila Tita
Gabriella o hindi kaya ay sa bahay ng aking mga
magulang ay laging tinatanong kung may
pangalan na ba raw kami sa anak namin.
"Gabriel," tawag ko sa kanya.
Natigil siya sa kanyang pagsusulat at nag
angat ng tingin sa akin habang may seryoso pa
rin na ekspresyon sa mukha. Napa kurap-kurap
naman siya sa kanyang mga mata.Ang cutie
Niya sobra!
"Yes, Lucianna?"
Ngumiti ako sa kanya at sinenyasan siya na
lumapit sa akin. Nakahiga ako dito ngayon sa
kama dahil tinatamad akong bumangon. Tapos
na rin naman kaming kumain ni Gabriel at hindi
pa rin ako inaantok kaya nakikipag daldalan pa
ako sa kanya.
Nakita kong binalik muna ni Gabriel sa may
table ang kinuha niyang papel at ballpen bago
siya lumapit sa akin. Kapag utos ko talaga ay
ang bilis niyang sinusunod.
"May gusto ka bang kainin, Lucianna?"
alalang tanong ni Gabriel sa akin at umupo siya
sa gilid ng kama habang nakaharap sa akin.
Mapang-akit akong ngumiti at pinagapang
ko ang aking kamay papunta sa kanyang braso.
Sinundan niya ng tingin ang akingkamay at
nakita kong napakunot na ang kanyang noo na
para bang nagtataka sa aking ginagawa ngayon.
Muli siyang nag angat ng tingin sa akin at
tinaasan niya ako ng kilay.
"Mukhang alam ko na ang kailangan mo,
baby," mahinang sabi ni Gabriel habang
naniningkit ang mga matang nakatingin sa
akin.
Napahagikhik naman ako at ngumuso.
"Hmm, sige nga... ano ang kailangan ko0?"
Lumapit sa akin si Gabriel at mas lalong
lumaki ang aking ngiti ng pumaibabaw siya sa
akin at inalis niya ang kumot na nakatakip sa
aking katawan. Napahagikhik naman ako sa
kanya at tinaasan siya ng kilay.
"Bakit ka nandyan?" pang
maang-maangan ko na tanong sa kanya.
"Nandito ako pará kainin ang aking
dessert"paos na şabi ni Gabriel habang
namumungay ang mga matang nakatingin sa
akin.
Nakasuot lang ako ngayon ng isang lingerie
at wala na rin akong suot na bra, tanging panty
na lang sa loob. Itinaas ni Gabriel ang aking suot
na lingerie hanggang sa umabot ito sa aking
tiyan. Hinalikan muna ni Gabriel ang umbok ng
aking tiyan bago alisin ang aking suot na panty.
Napalunok ako sa aking laway habang
nakatingin sa kanyang ginagawa ngayon.
'Baby, papaligayahin ko muna ang Mommy
mo," mahinang sabi ni Gabriel habang unti-unti
niyang inalis ang suot ko na panty.
bahagya akong napaliyad nang maramdaman
ko na ang kamay ni Gabriel sa aking gitna. Ang
sabi naman ni Doc nong nagpacheck-up kami
ay okay na okay pa ņa magtalik kami ni Gabriel
habang nagbubuntis ako... basta kaya ko pa.
Kaya ko pa naman at kailangan na kailangan ko
rin siya ngayon.
"Gabriel...
"Let me eat you, baby...."
Gabriel's finger is playing with my clitoris
right now. I already feel the wetness in me
because of his effect. I spread my legs wider so
that Gabriel could access me fully. Pumantay na
si Gabriel sa aking gitna at naramdaman ko na
rin ang kanyang mainit na dila sa aking
kaselanan. He's starting to lick my wetness.
Napahawak ako sa kanyang buhok at isinampay
ko ang aking binti sa kanyang balikat at mas
idinikit pa siya sa akin.
"Ohhh, Gabriel! Ahhhh.... Eat me, Gabriel,"
He's finger f-cking me while eating my p-ssy.
Alam na alam ni Gabriel kung paano ako
papaligayahin. Pabilis ng pabilis ang
paglabas-masok ng kanyang dalawang daliri sa
aking lagusan at sinabayan din ito ng kanyang
dila.
"Ahhh! Oh... Gosh! G-Gabriel... yeah..
Ahhh!"
Unti-unti ko ng hararamdaman ang aking
pagsabog hanggang sa hindi ko na talaga
nakayanan at nilabasan na ako habang
sinisipsip pa rin ako ni Gabriel. Napatingin ako
sa kanya at nakita ko siyang nakatingin na rin sa
akin. Hinihingal ako ngayon at pinagpapawisan
na rin.
Pumantay sa akin si Gabriel at hinalikan
niya ako sa aking labi, Habang naghahalikan
kami ngayon ay maingat din niyang inalis ang
Suot ko na lingerie hanggang sa tuluyan na
akong nakahubad ngayon. Inalis na rin ni
Gabriel ang mga saplot niya sa katawan
hanggang sa pareho na kaming hubo't hubad.
Inangat niya ang isa kong binti at mas lalo
ko rin na binuka ang aking mga hita. Maingat na
pumasoksi Gabriel sa aking gitna hanggang sa
naipasok na niya ito ng buo. Napakapit ako sa
kanya at napapikit sa aking mga mata.
"M-Move, Gabriel... f-ck me now,"
hinihingalkong utos sa kanya.
Sinunod nya naman ang aking sinabi.
Nagsimula na siyang bumayo sa aking ibabaw.
"G-Gabriel...." halinghing ko at
napaaawang din ang aking labi.
Mahigpit akong napakapit kay Gabriel at
siya rin ay nakahawak ngayon sa aking
balakang at kahit na pabilis ng pabilis ang mga
galaw niya ay ramdam na ramdam ko pa rin ang
kanyang pag-iingat.
"Lucianna!" he groaned.
"Ahhhh!"
"Ohhh!"
Sabay kaming nilabasan ni Gabriel at hina
siyang napahiga sa aking tabi at isiniksik niya
ang kanyang mukha sa aking leeg habang
nakapulupot ang kanyang braso sa aking
bewang. Hinaplos ko ang kanyang
pinagpapawisan na mukha at hinalikan siya sa
kanyang pisngi at ngumiti.
"Thank you, Gabriel' mahina kong sabi sa
kanya.
Nag-angat siya ng tingin sa akin at mabilis
"I love you, Lucianna."
Chapter 72💋

MAAM Lucianna, nagpadala po ng flowers
sa inyo at food si Sir Gabriel."
Natigil ako sa aking pagtatrabaho ng
bumukas ang pintuan ng aking opisina at
pumasok ang aking sekretarya na may dalang
bulaklak at pagkain. Hindi ko mapigilan na
kiligin ng marinig ko ang pangalan ni Gabriel.
Pinadalhan na naman pala niya ako ng flowers
at pagkain dito sa aking trabaho.
"Pakilagay na lang sa bakanteng table,
Julia. Thank you
Mabilis naman na sinunod ng aking
sekretarya na si Julia ang aking utoS.
Nagpaalam na ito sa akin ng mailapag na niya
ang bouquet of flowers at mga pagkain sa may

table at lumabas na siya ng aking opisina. Nang
ako na lang dito sa aking opisina ay
nagmamadali na akong lumapit sa may table
kung saan nakalagay ang mga pagkain at
umupo ako sa couch na nakaharap lang sa
table.
Ang daming mga food na pinadala ni
Gabriel ngayon at lahat ng iyon ay matatakam.
Sigurado ako na mauubos ko ang lahat ng
pagkain na nasa aking harapan dahil takam na
takam na ako ngayon at nakakaramdam na rin
ako ng pagkagutom.
Habang patagal ng patagal talaga ay mas
along tumatamis ang pagmamahalan namin ni
Gabriel. Sweet naman siya sa akin dati...pero
dumoble ang kanyang pagka sweet ngayon sa
akin at wała na akong hihilingin pa dahil
nabigay na itong lahat ni Gabriel.
Bago ako magsimula na kumain ay
tinawagan ko muna si Gabriel sa kanyang
phone. Alam ko na wala siyang klase ngayon
dahil alam ko ang kanyang schedule. Mabilis na
sinagot ni Gabriel ang aking tawag kaya
napangiti ako.
"Hello, baby? Dumating na ba dyan sa
opisina mo ang mga pinadala ko ngayon?"
bungad na sabi ni Gabriel sa pagsagot niya sa
aking tawag.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at
bahagyang napatingin sa may kisame habang
may ngiti sa labi at halatang kinikilig. Hindi
naman ako makikita ni Gabriel ngayon eh kaya
bahala na.
"Yes, Gabriel.(Grabe... ang taba-taba ko na
talaga, Gabriel Ang dami kộ ng kinakain
araw-araw at lumulubo na rin talaga ako," sabi
ko at sumimangot.
Simula nang malaman namin ang aking
pagbubuntis ay palagi na akong pinaghahain ng
maraming mga pagkain ni Gabriel. Hindi siya
pumapayag kapag hindi ko nakain lahat ng
niluto niya para sa akin at dahil buntis ako at
dalawa kami ng aking baby nagsasalo sa aking
tiyan, ang bilis ko lang magutom at mabilis
akong matakam sa mga pagkain.
Ngayon ay kitang-kita ko na ang aking
paglubo. Pero ang sabi naman ni Mommy ay
normal lang na lumubo ako dahil buntis ako.
"Baby, kailangan mong kumain ng marami
para healthy kayong dalawa ng baby natin,"
malambingna sabi ni Gabriel sa kabilang linya.
Mas lalo naman akong napasimangot.
Dapat mag inis-inisan ako ngayon sa kanyan eh.
Pero nakakakilig kasi siya kahit na kausap ko
lang siya ngayon sa phone.
"Weh, talaga?" pagpapa-cute ko na sabi.
"Hmm, yes, baby ko. Kahit na tumaba ka
man, ikaw pa rin ang mahal ko at ikaw ang
pinakamaganda at pinakasexy na babae para sa
akin," muling sabi ni Gabriel sa kabilang linya.
Napakagat ako sa aking labi at bahagyang
napapikit sa aking mgamata.
"A-Ano ba... pinapakilig mo na nanman ako
eh. May kailangan ka 'no?!"
Mahina siyang tumawa sa kabilang linya.
"l only need you, Lucianna.
"Gabriel, isa! Sumosobra ka na, ah! Baka
papuntahin na lang kita dito bigla sa opis/na ko
dahil gusto kitang, kainin din kagaya nitong
pinadala mo kasi nakakatakam ka!" inis kong
sabi sa kanya
Humalakhak siya sa kabilang linya at
muling nagsalita.
"Sige nga, kainin mo nga ako....
May kumatok sa aking pintuan at bumukas
ito kaya muli akong napamulat sa aking mga
mata at napatingin dito. Nanlalaki ang aking
mga mata ngayon ng makita ko kung sino ang
nasa may pintuan ng aking opisina.
"G-Gabriel!" mabilis akong napatayo at
patakbo akong lumapit sa kanya at niyakap
Siya.
Mabilis niya akong naalalayan habang
tumatawa pa rin siya at naramdaman ko ang
paghalik niya sa aking noo.
"Be careful, mylove."
Tuluyan ng pumasok si Gabriel sa loob ng
aking opisina at inalalayan niya ako pabalik sa
may couch at parehọ na kaming nakąupo
ngayon habang magkaharap. Hindi pa rin ako
makapaniwala na nandito ngayorn si Gabriel sa
aking harapan. Akala ko ba ay busy siya sa
university dahi may upcoming events sila?!
"G-Gabriel, bakit ka nandito?" tanong ko sa
kanya habang nakatingin sa kanyang mga
mata.
Ngumiti siya at inayos ang aking buhok na
bahagyang nakalat ngayon dahil sa pagtakbo ko
palapit kay Gabriel.
"Nandito ako dahil namiss kita bigla,
Lucianna," nakangiting sabini Gabriel sa akin./
Napa kurap-kurap ako sa aking mga mata.
"P-Pero may work ka..."
"Mas importante ka sa trabaho ko,
Lucianna. Akala mo ba ay hindi ko napapansin
Ang pagiging malungkot mộ kapag hindi kita
nabigyan ng atensyon kapag busy ako sa mga
paperworks ko?"
Bahagya akong nagulat sa sinabi ni Gabriel
at hindi kaagad nakasagot sa kanyang sinabi.
Inaamin kong gusto ko talaga ang buo niyang
atensyon. Pero hindi naman pwede na maging
selfish na lang ako kasi may trabaho siya. Para
rin naman sa amin ang ginagawa niya kaya
hindi dapat ako magreklamo. Hindi naman kasi
ako katulad ng ibang babae na demanding eh.
Alam ko rin kung saan ako papasok at kung saan
ako parte na tatahimik.
"G-Gabriel, okay lang naman... hindi
naman ako nagagalit at nagtatampo sayo!"
Ngumiti siya at niyakap ako. Hinalikan niya
ang likod ng aking tainga at bumulong siya sa
akin.
"Nag filed na'ako ng leave sa university,
Lucianna. Hinihintay na lang ako na
ma-approve iyon ng dean para hindi na muna
ako magtrabaho," bulong sa akin ni Gabriel.
Muli akong nagulat at bahagya ko siyang
itinulak palayo sa akin para makita ko ang
kanyang mukha.
"H-Huh? Anong nag file ka ng leave,
Gabriel?'" nagtataka kong tanong sa kanya.
Hinawakan niya ang magkabila kong
kamay at hinalikan niya ang likod nito bago siya
muling tumingin sa akin gamit ang seryosong
"Dalawang buwan na lang at
manganganak ka na, Lucianna. Gusto ko na
maging hands-on ako at nandito ako palagi sa
tabi mo. Hindi ko rin kayang malayo sayo
habang nasa ganito kang sitwasyon. Kahit na
sabihin mo na okay lang sa /yo... sa akin ay
hindi okay. My decision is fiņal, Lucianna. Kapag
hindi na-approve ang leave k0, mag re-resign
ako," seryosong sabi ni Gabriel habang
nakatingin sa aking mga mata.
Mas lalo akong nagulat sa kanyang sinabi
at napa kurap-kurap din ako sa aking mga mata
ngayon.
"G-Gabriel, hindi ka pwedeng mag resign!
Teaching is what makes you happy, right?"
Yes, but being with, you makes me
happier, Lucianna:
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at
tuluyan na akong naiyak sa kanyang sinabi.
Inangat ni Gabriel ang kanyang isang kamay at
marahan niyang pinunasan ang aking luha na
pumatak sa aking pisngi ngayon.
"Lucianna, mahal na mahal kita. IkaW ang
pipiliin ko. Ikaw ang pålagi kong pipiliin,"
mahal sabi ni Gąbriel at hinay-hinay niyang
inilapit ang kanyang mukha sa aking mukha at
siniil ako ng halik sa labi.
Bahagya akong napangiti sa kanyang
sinabi at hinalikan ko rin siya pabalik. Nang
matapos kaming maghalikan ay pinagdikit
namin ang aming mga noo at pinakiramdaman
muna ang isa't isa. Walang nagsasalita sa amin
ngayon, pero ramdam na ramdam ko pa rin ang
malakas na koneksyon namin ni Gabriel sa isa't
isa.
Makalipas ang ilang minutong katahimikan
ay binasag ko na ito at nagsalita.
"Kumain na tayo, Gabriel. Gutom na gutom
na kasi ako," mahina kong sabi.
Mahina siyang tumawa at hinalikan ang
aking pisngi at siya na ang nagbukas ng mga
pagkain na pinadala niya at siya nărin ang
Naglagay ng mga pagkain s aking pinggan.
Sobrang alaga sa akin ni Gabriel at nang sabihin
niya sa akin kanina na handa siyang magresign
kapag hindi na-approve ang na file niyang leave
ay mas lalo akong napamahal sa kanya.. Sobra.
Hulog na hulog na talaga ako kay Gabriel.
Nage-effort talaga siya palagi sa akin at
kahit na minsan ay pinapahirapan ko siya dahil
sa pagbubuntis ko ay wala akong naririnig na
reklamo galing sa kanya.. Kahit isa.
I'm so blessed to have him in my life. Hindi
na ata ako makakahanap ng ibang lalaki na
katulad ni Gabriel dahil nag-iisa lang siya.
Nag-iisa lang ang Gabriel Nathan Generoso
ko at akin lang siya.
Chapters 73💋

BAGO ako manganak sa aming baby ni
Gabriel, nag-request na muna ako sa kanya na
bumalik kami sa probinsya nila doon sa Governor
Generoso. Namiss ko na rin ang simoy ng hangin
doon sa probinsya at ang mga alon ng dagat...
Sobrang payapa. Na-approve na rin pala ang leave
ni Gabriel sa kanilang university dahil tinakot niya
ang dean na mag re-resign siya kapag hindi ito
na-aprobahan. Si Gabriel kasi ang isa sa
pinakamagaling na professor sa Northville
International School at kahit na nakilala siya sa
pagiging strikto niya ay marami pa rin na
nagkakagusto sa kanya dahil sa angking nitong
kagwapuhan.
Para hindi kami mahirapan sa aming
pagbabyahe ay isang private jet na pagmamay-ari
ng pamilya ko ang aming ginamit papunta sa
Mindanao kung saan ang probinsya nila Gabriel
Pumayag naman kaagad si Mommy at Daddy nang
sabihin ko na pupunta muna kami doon sa Gov
Gen at masaya rin si Tita Gabriella at Tito
Sebastian na pupunta kami doon dahil namiss na
raw nila kami.
"Wala ka bang nararamdaman na masama
ngayon? Hindi ka ba nakakaramdam ng gutom?"
tanong sa akin ni Gabriel. Nandito na kami sa loob
ng private jet at hinihintay na lang namin ang
piloto sa go signal nito.
Tumingin naman ako kay Gabriel at ngumiti
ako sa kanya at umiling.
"Okay na okay ako ngayon, Gabriel. Wala
kang dapat na ipag-alala sa akin, okay? I just want
to be with you," sabi ko at sumandal ako sa
kanyang dibdib. Inakbayan naman ako ni Gabriel
at hinalikan niya ang aking noo.
Napagpasyahan ko na lang na matulog sa
byahe at ginising na lang ako ni Gabriel nang
makarating na kami sa Davao. May sumundo sa
amin na sasakyan na pagmamay-ari ng pamilya
nila Tita Gabriella. Muli akong nakatulog habang
papunta kami sa Governor Generoso at hindi
naman ako kinulit ni Gabriel at hinayaan niya
akong magpahinga. Ang sabi sa akin ni Mommy ay
normal lang na nakaramdam ako ng antok sa
aking pagbubuntis dahil ganun din daw siya dati
noong pinagbubuntis niya pa kami ng aking mga
kapatid.
"Baby, we're here...
Bahagya akong napakunot sa aking noo at
nagising ako sa aking mahimbing na tulog ng may
mahinang tumapik sa aking pisngi. Unti-unti kong
minulat ang aking mga mata at agad na
bumungad sa aking pagkamulat ang gwapo na
pagmumukha ni Gabriel. Ngumiti siya sa akin at
hinalikan ang aking labi.
"Nandito na tayo, Baby,' malumanay na sabi
ni Gabriel habang inaayos niya ang bahagyang
nagulo ko na buhok.
Napatingin naman ako sa paligid at nakita
kong nandito pa kami sa loob ng sasakyan pero
hindi na ito umaandar at wala na rin ang driver sa
harapan. Nang mapatingin ako sa labas ay nakita
ko na kaagad ang pamamahay nila Tita Gabriella
at rinig na rinig ko na rin ang mga alon galing sa
dagat.
Napakurap kurap ako sa aking mga mata at
muling napatingin kay Gabriel na nakangiti pa rin
na nakatingin sa akin ngayon.
"Nandito na nga tayo," mahina kong sabi at
unti-unti na rin akong napangiti.
Tumango siya at hinalikan ako sa aking noo at
hinaplos niya ang aking pisng.
"Let's go? Naghihintay na sa atin sa loob ng
bahay si Mama at Papa," wika ni Gabriel.
Siya na muna ang lumabas at inalalayan niya
rin ako sa aking paglabas at sa paglalakad
papunta sa kanilang bahay. Nang makapasok
kami sa loob ay agad kong nakita si Tita Gabriella
na nakangiting papalapit sa amin. Niyakap akoni
Tita at hinalikan niya ako sa aking pisngi at
hinaplos-haplos niya rin ang umbok ng aking
tiyan:
Nagpaalam na muna si Gabriel na kukunin
ang mga gamit namin na naiwan sa labas kaya
naiwan ako dito ngayon na kasama si Tita
Gabriella.
"Oh! Malapit na talagang lumabas ang apo ko,
" naiyak na sabi ni Tita Gabriella habang
hinahaplos-haplos niya pa rin ang aking tiyan.
Napangiti naman ako habang
pinagmamasdan si Tita Gabriella dahil kitang-kita
ko talaga ang excitement sa kanyang mukha.
Lumapit sa kanya si Tito Sebastian at inakbayan
Siya nito.
"For sure ay spoiled na spoiled iyang anak
niyo rito kay langga," nakangiting sabi ni Tito
Sebastian.
Napanguso naman si Tita Gabriella at
tinignan si Tito Sebastian.
"Aba! Dapat lang 'no! Unang apo kaya natin
to, Aki. Mamahalin ko talaga ng sobra itong apo ko,
" sabi ni Tita Gabriella at hinalikan niya ang aking
tiyan.
Napahagikhik naman ako at ngumiti kay Tita
Gabriella.
"Thank you po, Tita Gabriella," sabi ko sa
kanya.
Bahagyang kumunot ang kanyang noo at
tumingin siya sa akin na para bang hindi niya
nagustuhan ang aking sinabi.
Anong Tita Gabriella, Lucianna? Mama na
dapat ang tawag mo sa akin! Magkakaanak na
kayo ng anak ko tapos Tita pa rin ang tawag mo sa
akin?"
Bahagya namamakong napakamot sa aking
batok at hinay-hinay na tumango.
"S-Sorry po, Mama," mahina kong sabi.
Papa na rin ang itawag mo sa akin, Lucianna.
Wag mo na akong tawagin na Tito," sabi naman ni
Tito-Papa Sebastian at nginitian ako.
Ngumiti naman ako at tumango.
Hinawakan ni Tita-Imean Mama Gabriella
ang aking kamay at tinignan niya ako ng seryoso.
"Lucianna, alam ko na parang nailang ka pa
rin sa akin dahil naging tutol ako sa pagbabalikan
niyo ni Gabriel, pero nagawa ko lang 'yun dahil
natatakot ako na baka may mangyaring masama
ulit sa kanya. Pero kitang-kita ko na mahal na
mahal niyo ang isa't isa at wala akong karapatan
na sirain ito... wala akong karapatan na sirain ang
kasiyahan ng anak namin ni Aki," seryosong sabini
Mama Gabriella.
Napakagat ako sa aking labi ngayon at
pinipigilan ang aking sarili na mapaiyak dahil
nagiging emosyonal na naman ako sa sinabi ni
Mama Gabriella sa akin. Napansin niya rin na
parang naiiyak na ako kaya niyakap ako ni Mama
at tuluyan na talaga akong naiyak at niyakap siya
pabalik.
"Nako, langga! Pinaiyak mo si Lucianna"
narinig ko na sabi ni Papa Sebastian.
"Hala! Sorry, hija. Alam mo naman na mahal
kita," malambing na sabi ni Mama Gabriella
habang hinahagod ang aking likod.
"Bakit umiiyak 'yang girlfriend ko?!"
Naputol ang pagyayakapan namin ni Mama
Gabriella at mabilis ko rin na pinunasan ang aking
luha. Nakita ko si Gabriel na dala ang aming mga
gamit. Nagmamadalt siyang lumapit sa akin at siya
na rin ang nagpunas ng aking luha.
"Mama, bakit niyo pinaiyak si Lucianna?"
alalang tanong ni Gabriel.
Nakita ko naman ang pagkataranta sa mukha
ni Mama at napailing-iling ito.
"H-Hindi ko sinasadya, anak...
Humarap ako kay Gabriel at mahina akong
tumawa kaya napatingin siya sa akin habang
nakakunot ang n00.
"At bakit ka tumatawa diyan?" tanong niya sa
akin.
Ngumiti ako at bahagyang ngumuso. "Hindi
ako inaway ni Mama, Gabriel. Naging emosyonal
lang ako bigla sa pag-uusap namin kanina," sabi
ko.
Nakita ko ang pagtaas sa kanyang kilay at
napasulyap din siya kay Mama. "Hmm, Mama?
Masaya ako na Mama na ang tawag mo kay Mama,
"sabi ni Gabriel at ngumiti.
Napatingin ako kay Mama Gabriella at nakita
ko siyang nakangiti na rin ngayon. Nang magka
salubong ang aming tingin ay kinindatan niya ako.
Masaya ako na muli na naman akong
napalapit sa mga magulangni Gabriel. Hindi
naman ako sobrang close noon kay Mama at kay
Papa, pero masasabi ko na tanggap talaga nila
ako. Ngayon ay ramdam ko pa rin na tanggap pa
rin nila ako sa pamilyang ito at mas lalo kong
nararamdaman ang pagmamahal nila.
Maraming hinanda na mga pagkain si Mama
Gabriella sa amin ni Gabriel kaya kumain na muna
kami bago magpahinga. Marami pa kaming mga
pinag-usapan habang kumakain kami sa kanilang
dining area. Hindi pa nga lumalabas ang anak
namin ni Gabriel pero may regalo na kaagad ang
mga magulang ni Gabriel sa apo nila. Nagpagawa
sila ng isang crib para sa baby namin at ipapadala
na ito doon sa bahay namin sa Manila kapag
nanganak na ako.
Pagkatapos namin na kumain ay sinamahan
na ako ni Gabriel sa aming magiging kwarto
habang nandito kami sa Gov Gen. Nang
makapasok ako sa kwarto ay nag-ayos na lang ako
ng aking sarili at agad din akong pumunta sa
kama at humiga upang magpahinga.
Naramdaman ko rin ang pagtabi sa akin ni Gabriel
at niyakap niya ako.
MAAGA akong nagising sa sumunod na araw
at mahimbing pa na natutulog si Gabriel sa aking
tabi. Nang mapatingin ako sa orasan ay nakita
kong alas singko pa lang ng umaga.
Napagpasyahan ko na maglakad-lakad na muna
ako sa may dalampasigan upang lumanghap na
rin ng sariwang hangin.
Nag ayos na muna ako ng aking sarili at
napagpasyahan ko ng lumabas ng kwarto. Pababa
na ako sa hagdan at nakita ko si Mama Gabriella
na papalabas na rin ng bahay. Natigil siya sa pag
open ng pinto at napatingin siya sa akin. Nakita ko
ang gulat sa kanyang mukha at inalalayan niya rin
ako sa pagbaba ng hagdan.
"Lucianna, ang aga mo naman atang nagising,
" wika ni Mama.
Bumati naman ako sa kanya. "Magandang
umaga po, Mama. Maaga po kasi akong nakatulog
kaya maaga rin akong nagising. Gusto ko rin po
kasing maglakad-lakad sa may dalampasigan eh,"
ani ko.
Tumango naman si Mama. "Ganun ba? lyon
din ang plano kong gawin ngayon eh. Gusto mo
bang sabay na lang tayo?"
Napangiti naman ako sa sinabi ni Mama at
sunod-sunod na tumangoO.
"Sure po, Mama!
Kumapit siya sa aking braso at sabay na
kaming lumabas ng bahay at pumunta na kami
doon sa may tabing dagat. Ang lamig ng paligid
pero keri lang naman at ang sarap din ng simoy ng
hangin. Tahimik lang kami ni Mama ngayon sa
paglalakad at napapatingin ako sa may dagat
habang naglalakad kami.
"Alam mo ba Lucianna, akala ko ay hindi na
ako mabubuhay ng matagal ng malaman ko noon
na maycancer ako...
Napatingin ako kay Mama Gabriella ng
magsalita ito. Ngumiti siya sa akin pero nakita ko
ang lungkot sa ekspresyon sa kanyang mukha
ngayon.
"Akala ko ay hindi ko na makakasama ng
matagal ang anak ko na si Gabriel. Nalayo siya sa
akin ng ilang taon dahil sa kasamaan ng aking
ama. Pero masaya ako na nalampasan ko at
nalabanan ko ang aking sakit. Hindi ako iniwan ng
aking asawa na si Aki at ng aking nag-iisang anak
na si Gabriel," pagpapatuloy ni Mama Gabriella sa
kanyang sinabi.
Tumigil siya sa kanyang paglalakad kaya
napatigil na rin ako. Humarap siya sa akin at
hinawakan niya ang magkabila kong kamay at
muli akong nginitian.
Hindi man kami biniyaan ulit ng asawa ko hg
Isa pang anak, magkakaroon naman kami ng apo
sa inyo ni Gabriel. Lucianna, thank you dahil
dumating ka sa buhay ng anak ko at syempre sa
buhay namin," malambing na sabi ni Mama
Gabriella habang nakatingin sa akin.
Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman
ko ngayon. Sobrang saya ng aking damdamin at
parang nailyak na naman ako dahil sa mga
sinasabini Mama sa akin ngayon. Ang sarap lang
kasi sa pakiramdam na tanggap ka talaga niya at
nagpapasalamat ang biyenan mo na dumating
ako sa buhay nila.
"Alam kong hindi ka pababayaan ng anak ko,
Lucianna. Mamahalin ka niya ng sobra at aalagaan
niya kayo ng anak niyo. Alam ko rin na iyon ang
gagawin mo sa kanya. Ikaw lang ang nag-iisang
babae na gustong gusto ko para sa aking
nag-iisang anak, hija. Kaya masaya ako na muli
kang e-welcome dito sa pamilya ng Generoso...
anak ko," sabi ni Mama Gabriella at nginitian ako.
Hindi ko na napigilan ang aking sarili at ako
na talaga ang yumakap kay Mama.
Napahagulhol ako ngayon at mas lalong
humigpit ang pagka kayakap ko sa kanya.
"T-Thank you, Mama. Sobrang saya ko
ngayon. Maraming salamat." mahina kong sabi
habang patuloy pa rin sa aking pag-iyak.
Pinapatahan na ako ngayon ni Mama at
pinunasan niya ang aking mga luha sa mukha ng
matapos na ang aming pagyayakapan. Ngumiti
siya sa akin at tumango-tango
"Shh, 'wag ka nang umiyak. Baka magtaka na
naman'yun si Gabriel kung bakit pula ang mata
mo at maga. Baka hindi na siya maniwala na
emosyonal ka lang at baka sabihin na nun na
inaaway kita!"
Natawa naman ako sa sinabi ni Mama at muli
ko siyang niyakap at hinalikan sa pisngi.
"Thank you, Mama
"You're always welcome, anak."
Chapter 74💋

ISANG buwan din kami doon sa probinsya nila
Gabriel sa Gov Gen at sa isang buwan ko na
pagsa-stay doon ay mas naging close kami ni
Mama Gabriella at pati na rin si Tita Amara na
Mommy ni Oceania na palagi rin na nandoon sa
pamamahay nila Mama Gabriella. Ngayon ay
bumalik na kami dito sa syudad at malapit na rin
akong manganak. Kabuwanan ko na ngayon at
kailangan na naming maghanda ni Gabriel.
Lumipat na rin muna kami dito sa bahay nila
Mommy pansamantala. Nagpapagawa ngayon ng
bagong bahay si Gabriel para sa aming pamilya at
si Dad ang engineer. tibreng serbisyo ang binigay
ni Dad bilang regalo na rin sa amin at sa aking
panganganak. Hindi na rin muna kami doon sa
condo unit ko tumira dahil nasa mataas na floor
ang unit ko at hindi kaagad kami makaalis kapag
manganganak na ako.
Dito sa pamamahay nila Mommy at Daddy ay
maraming mga kasambahay at mga trabahador
kaya mabilis lang kaming makakahingi ng
tulong.
"May naisip na ba kayo na pangalan sa anak
niyo ni Kuya Gabriel, Ate?"
Napatingin ako sa aking kapatid na si Alaric
nang magtanong siya sa akin. Ayan na naman sila
sa tanong na iyan. Hanggang hgayon ay wala pa
rin akong alam kung meron na bang naisip na
pangalan si Gabriel sa anak namin. Noong isang
beses ay tinanong ko siya tungkol dito at ang sagot
niya tamg ay
Darating din tayo sa oras na iyan, Lucianna.
Sa ngayon ay sa akin na lang muna 'to. Hindi ko
muna sasabihin sayo para exciting.
Hay nako! Ewan ko ba kung meron na ba
talaga siyang pangalan na naiisip, o hanggang
ngayon ay nag iisip pa rin siya. Okay lang naman
sa akin kahit simpleng pangalan lang eh. Wala nga
akong reklamo kahit na gawin niya pang Gabriel
Jr. ang anak namin.
Ewan ko kay Gabriel, Ric. Malalaman langg
natin 'yan kapag manganganak na ako," sagot ko
sa kanyang tanong
Seryoso naman siyang napatango habang
nakatingin pa rin sa akin.
"Mahirap bang magbuntis, Ate?" muli niyang
tanong
Napakunot naman ang aking noo at tinignan
siya ng seryoso.
"At bakit mo naman na tanong 'yan?
napataas ang aking kilay.
Nagkibit balikat naman siya. "Wala naman...
gusto ko lang na malaman kung ano ang
pakiramdam kapag nagbubuntis ka," muling
tanong ni Alaric.
Wait nga... bakla ba 'tong kapatid ko?
Mukhang gusto niya rin na maranasan na
magbuntis.
"Hmm, o0, syempre naman. Lalo na sa
pregnancy symptoms. Hay nako! Grabe... sobrang
nakakapagod, pero habang iniisip ko na para rin
ito sa baby ko na nasa aking sinapupunan, tinitiis
ko na lang," sagot ko sa tanong ng aking kapatid
kahit na nagtataka pa rin ako kung bakit niya na
tanong ang tungkol sa pagbubuntis.
"Ahm... last question na lang talaga, Ate,"
mahinang sabi ni Ric.
Tinaasan ko siya ng kilay at tumango.
"Shot lang!" sabi ko.
"Kailan mo malalaman na buntis ka? I mean
ano ang mga symptoms na masasabi mong buntis
ka na talaga?" seryosong tanong sa akin ni
Alaric.
Naningkit ang aking mga mata habang
pinagmamasdan siya ngayon. Nakakapagtaka ang
kanyang mga tanong sa akin ngayon, pero hindi
ko na lang siya tinanong tungkol dito dahil baka
hindi pa ready si Alaric. Maghihintay na lang ako
kung kailan niya aaminin sa akin ang totoo. Muli
kong sinagot ang mga katanungan sa akin ni Ric
kahit na kating-kati na ang aking dila na itanong
sa kanya kung bakit sobrang curious niya sa
pagbubuntis ko.
Natigil lang kami sa pag-uusap ng aking
kapatid ng tumunog ang aking phone at nakita
kong tumatawag sa akin si Gabriel. Nagpaalam na
rin sa akin si Alaric kaya ako na lang mag isa
ngayon dito sa may living room. Sinagot ko ang
tawag ni Gabriel at hindi ko mapigilan na
makaramdam ng pagkamis sa kanya ngayon
kahit na kanina pa lang kami nagkikita.
"Hello, Gabriel?" sagot ko sa kanyang
tawag.
"Hi, baby. Kumusta ka dyan ngayon?" sabi ni
Gabriel sa kabilang linya.
Napasandal ako sa aking kinauupuan at hindi
ko mapigilan ang aking sarili na mapangiti dahil
kinikilig ako.
"Hmm, okay lang naman. Nandito ako ngayon
sa may living room habang nakahiga sa
mahabang couch. Ikaw, kumusta ka diyan sa
pinapagawa natin na bahay? Kasama mo ba si
Daddy?"
Magkasama na umalis si Daddy Luke at si
Gabriel kanina dahil pupunta sila doon sa location
ng pinapagawa naming bahay. Uuwi rin naman
mamaya si Gabriel eh.
"Maayos naman ang lahat dito, Lucianna. Oo,
kasama ko ngayon ang Dad mo. Baby, pwede ka
bang mag-ayos sa akin ngayon?"
Napakunot ang aking noo sa naging tanong ni
Gabriel sa akin.
"Huh? Anong klase na pag-aayos ba ang gusto
mo, Gabriel? May pupuntahan ba tayo ngayon?"
tanong ko sa kanya.
"Hmm, yes. Gusto ko lang sana na magkaroon
tayo ng dinner date. Pero okay lang naman kung
tinatamad kang umalis ngayon. Diyan na lang tayo
sa labas ng bahay ngmga magulang mo," sabi ni
Gabriel sa kabilang linya.
"No, Gabriel-I mean it's okay for me. Kaya
kong umalis ngayon 'no. Gusto ko rin na
magkaroon tayo ng dinner date bago ako
manganak," sabi ko kay Gabriel sa kabilang linya
habanag nakangiti.
linya. Mukhang kinikilig din ang boyfriend ko.
"Magpasama ka na lang kay Nurse Maria at
pati na rin sa bodyguard mo, Lucianna," wika ni
Gabriel.
Napangiti naman ako at tumango.
"Okay, Gabriel. Send mo na lang sa akin ang
address. Kayang-kaya ko pang maglakad, 'no!
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa
kabilang linya.
Take care of yourself, Lucianna. I love you,
baby
Napakagat ako sa aking labi at muling
nakaramdam ng kilig sa sinabini Gabriel.
Hay nako, Gabriel Nathan Generoso! I can't
wait to see you again and to kiss you. Nakakagigil
ka talaga! i love you too," sabi ko kay Gabriel.
He chuckled. Narinig ko ang boses ni Dad sa
kabilang linya na tinatawag ang pangalanni
Gabriel. Mukhang may kailangan si Dad kay
Gabriel ngayon. Natigil na ang aming tawagang
dalawa at nagpaalam na siya sa akin. Nang
matapos na ang aming pag-uusap ay nagsimula
na akong mag-ayos ng aking sarili. Hirap na ako sa
aking paglalakad dahil sa bigat ng aking tiyan,
pero para sa pagkikita namin ni Gabriel mamaya
sa aming dinner date ay kayang-kaya ko pa rin ang aking sarili.
Muling nag-text sa akin si Gabriel at sinend na
niya sa akin ang location kung saan ang aming
dinner date. Nalaman kong malapit lang pala rito
ang address na sinend ni Gabriel sa akin at isa
itong sikat na restaurant. Dumating ang oras na
aalis ako ay naabutan ko pa ang pag-uwi ni
Mommy galing sa trabaho. Nakita ko ang
pagtataka sa kanyang mukha ng makita niyang
nakaayos ako.
"Wow! Ang ganda namang buntis itong nasa
aking harapan. Saan ka pupunta, anak?" sabi ni
Mommy at hinalikan ang aking pisngi at tinignan
ako mula ulo hanggang paa at pinuri niya ako.
Ngumiti naman ako kay Mommy. "May dinner
date po kami ngayon ni Gabriel, Mommy. Pero
don't worry, kasama ko naman ngayon si Nurse
Maria at ang bodyguard ko sa pagpunta sa
address kung saan gaganapin ang dinner date
namin ni Gabriel," sabi ko kay Mommy.
Napangiti naman siya sa akin ulit at tumango.
Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi at
tinignan ako sa aking mga mata.
"You enjoy the night, Lucianna. Have fun with
Gabriel and please be careful always," sabi ni
Mommy at muli akong hinalikan sa aking
pisngi.
Tumango naman ako at nagpaalam na kay
Mommy.
Makalipas ang ilang minuto na pagbabyahe
ay nakarating na rin ako sa address na sinend sa
akin ni Gabriel. Inalalayan ako ni Nurse Maria sa
aking paglabas sa sasakyan at pati na rin sa
paglalakad papunta sa loob ng restaurant. Nang
makapasok na kami sa loob ay hindi ko mapigilan
na magulat sa aking nakita sa paligid.
Maraming nakakalat na petals ng red roses sa
sahig at may isang table lang na nasa gitna at
marami ring mga hearts sa may kisame na parang
lumulutang at mga balloons. Wait lang-si Gabriel
ba lahat ng may gawa nito?!
"Do you like it?"
Mabilis akong napatingin sa aking likuran ng
marinig ko ang boses ni Gabriel. Napatakip ako sa
aking bibig ng makita ko siyang may hawak
ngayon ng isang bouquet of flowers. Lumapit pa
siya sa akin at binigay niya ang bulaklak. Kinuha
ko naman ito sa kanya habang hindi pa rin
nawawala ang pagtataka sa aking mukha.
Mas lalo akong nagtaka ng makita ko ang
ibang mga tao rito sa loob ng restaurant-mga
staffs ata, kumukuha sila ng videos ngayon sa
amin! Bakit? For what?
"Lucianna...
Muling bumalik ang tingin ko kay Gabriel at
laking gulat ko na lang na nakaluhod na pala siya
ngayon sa aking harapan. Hindi ko na napigilan
ang aking sarili at tuluyan na talaga akong naiyak.
Narinig ko naman ang kantang Can't Falling In love
with you na pinapatugtog na ngayon dito sa loob
ng restaurant habang nakaluhod pa rin si Gabriel
sa aking harapan.
"G-Gabriel...." umiiyak kong pagtawag sa
kanyang pangalan.
Ngumiti siya sa akin at nakita kong may
kinuha siya sa kanyang bulsa at nakita kong isang
kumikinang na singsing ang kanyang hawak
ngayon.
"Lucianna Lei Montenegro Coleman., ang
nag-isang babae na nagpapatibok ng puso ko ng
ganito. Sa babaeng walang ibang ginawa kundi
ang balivwin ako ng sobra. Lucianna, kahit nawalan
man ako ng alaala, ikaw pa rin ang tinitibok ng
aking puso. I'm so grateful that you've chased me
even though I was a strict professor of yours.
Thank you for not giving up on me, baby
Umiiyak na ako ngayon habang nakatingin
kay Gabriel na nakaluhod sa aking harapan.
Nakita ko rin na maluha-luha na rin ang kanyang
mga mata ngayon at nakangiti siya habang
sinasabi niya ang mga salitang iyon sa akin.
"Lucianna, I'm aware that we got married.I
was your husband, and you were my wife. Pero
nasira ito ng dahil sa isang aksidente. Pero wala pa
ring makakapagpigil sa akin na muli kang
maangkin ng buong-buo, Lucianna... Kaya
ngayon, may gusto sana akong itanong sa iyo at
ang pagpipilian mo lang sa iyong sagot ay oo at
hindi.
Huminga siya ng malalim. "Lucianna, pwede
ba kitang maging Mrs. Generoso ulit?"
Napapikit ako sa aking mga mata at bumuhos
na lahat ng aking nararamdaman ngayon sa aking
pag-iyak. Narinig ko rin ang malakas na hiyawan
ng mga tao rito sa loob na nanonood sa amin ni
Gabriel. Muli akong napamulat sa aking mga mata
at napatingin ako sa kanya.
Ngumiti ako kay Gabriel at sunod-sunod na
tumango. "Y-Yes-yes, Gabriel!"
Mas lalong umingay ang paligid ng sumagot
na ako sa tanong ni Gabriel at pumayag ako na
pakasalan siya. Pumayag ako na maging Mrs.
Generoso niya ulit.
"Yes!" masaya niyang sigaw at mabilis siyang
tumayo at hinalikan niya ako sa aking labi.
Hinay-hinay na sinuot ni Gabriel ang singsing
sa aking daliri at hindi ko mapigilan na mamangha
habang pinagmamasdan ko ang singsing na
nakasuot na ngayon sa aking daliri. Ang ganda.
sobrang ganda!
Nang masuot na ni Gabriel ang singsing sa
aking daliri ay muli kaming nagkatinginang
dalawa. Nakita ko ang pagtulo ng kanyang luha sa
kanyang mga mata kaya lumapit ako sa kanya at
kumapit sa kanyang batok upang mahalikan siya
sa kanyang labi.
"I love you, Gabriel. Sobrang mahal na mahal
kita!" sabi ko sa pagitan ng aming
paghahalikan.
"Mahal na mahal din kita, Lucianna."
Muli kaming naghalikan dalawa at wala na
kaming pakialam sa paligid. Pero natigil lang ako
at mahigpit na napahawak sa balikat ni Gabriel
nang bigla akong makaramdam ng sakit.
Inalalayan ako ni Gabriel at nakita ko ang labis na
pag aalala sa kanyang mukha.
"L-Luciannna, what happened? What's wrong
Napahawak ako sa aking tiyan at napapikit sa
aking mga mata.
F-ck!
Bakit ngayon?
Lucianna
Iminulat ko ang aking mga mata at tinignan
ko si Gabriel sabay sigaw ng.
MANGANGANAK NA AKO, GABRIEL
Chapter 75💋

NANGANAK ako sa gabing nag propose sa
akin si Gabriel. Mabilis nila akong nadala sa
hospital at normal delivery naman ako. Kasama
ko sa loob ng delivery room si Gabriel at hindi
niya ako iniwanan sa panganganak ko.
sinamahan niya ako hanggang sa lumabas na
ang aming healthy baby boy na
kamukhang-kamukha rin ni Gabriel.
His name is Luke Sebastian Greyson
Coleman Generoso. Gabriel is the one who
chooses his name. Wala naman akong problema
sa pangalan ng anak namin dahil pati ako ay
Nagagandahan. Pinangalan niya ang anak
namin sa aming mga ama... kay Daddy Luke at
kay Papa Sebastian. Ang tawag namin sa kanya
ay baby Grey. Kuhang-kuha lahat ni Greyson
ang features ng mga Generoso. Ang lakas ng
dugo ni Gabriel at kamukhang-kamukha talaga
siya ng anak namin. Mukhang babawi na lang
siguro ako sa ugali nitong anak namin at sana
is mamana sa akin.
"Ang pogi ng apo namin! Super love ng
mga Grandmommas ' sabi ni Mommy habang
karga niya si Grey. si Mama Gabriella naman ay
nasa kanyang tabi rin ngayon habang
tuwang-tuwa sa apo nila. Palitan sita kung sino/
ang magbubuhat na naman kay Grey.
Mukhang gustonggusto rin tayo ng apo
natin, Isabelle. Omg! Mukhang mapapa-stay na
muna kami-ni Aki dito sa Manila para lang
makasama itong apo ko," wika ni Mama
Gabriela habang nakangusong nakatingin kay
Baby Grey.
Hindi ko mapigilan na mapangiti at
matuwa ng sobra habang nakatingin sa aking
Mom at Mama. Hindi masyadong close si
Mommy kay Mama Gabriella. Nagkikita lang
kasi sila sa mga occasions kasi doon na nakatira
sa probinsya si Mama Gabriella at si Mommy
naman ay palagi ring busy sa work niya kaya
kapag pumupunta si Mama Gabriella dito ay
wala si Mommy.
Kaya ngayon ay sobrang saya ko na makita
ang dalawa kong ina na nagkakaintindihan at
enjoy na enjoy sa kanilang unang apo.
"Baby Grey, you can call me Mommyla,
okay?" pag kausap ni Mommy sa aking anak na
buhat-buhat niya ngayon.
"Ako naman ay tawagin mong Mamala,
Baby Grey," nakangiting sabi ni Mama Gabriella.
Ay sis, bet ko yan!" masayang sabi ni
Mommy at nag apir pa silang dalawa ni Mama
Gabriellana parang tuwang-tuwa sa kanilang
ginawa.
Napatawa na rin ako dahil ang cute nilang
pagmasdan ngayon. Alam naman nila na hindi
pa sila naiintindihan ni Grey dahil
kakapanganak ko pa lang sa kanya pero
dinadaldal nila ito ng dinad aldal. Ngumingiti
naman si Grey kaya tuwang-tuwa ang kanyang
Mommyla at Mamala.
Bumukas ang pinto dito sa kwarto ko sa
hospital at nakita ko si Gabriel-my fiancee na
may dalang mga supot na may lamang mga
pagkain. Inutusan ko kasi siya na bumili na
muna ng pagkain dahil nagugutom ako.
Magpapadede pa naman ako mamaya kay Grey
Kaya dapat busog ako. Sinamantala ko na
munang nandito ang grandmommas ni Greyson
dahil kakain muna ako at magpapahinga ng8
konte.
Nandito na pala ang daddy mo, Greyson!"
sabi i Mama Gabriella.
Lumapit na muna si Gabriel sa anak namin
na karga ngayon ni Mama Gabriella at binati ito.
Pagkatapos niyang batiin ang anak namin ay
lumapit na siya sa akin at inilapag sa may
lamesa na malapit lang sa aking inuupuan na
hospital bed. Nagkasalubong ang aming mga
tingin at nginitian niya ako kaya nginitian ko rin
siya pabalik
"Hey, gorgeous. I brought some food here
for you," malambingna sabini Gabriel at șiya na
ang nag-ayos ngayon sa mga pagkain upang
nabigyan ako.
Malaki ang pasasalamat ko kay Gabriel
dahil hindi niya ako iniwan na mag-isa dito.
Ilang araW na rin siyang walang maayos na tulog
pero wala siyang ni anumang reklamo. Malapit
na rin akong ma-discharge dito sa hospital at
makakauwi na kami doon sa bahay. Hindi pa
tapos ang bahay na pinapagawa namin ni
Gabriel kaya doon pa rin muna kami sa bahay
nila Mommy. Wala namang problema sa akin na
doon na muna kami. Ang totoo nga niyan ay
gustong-gusto ni Mommy ang ideya ko na doon
na muna kami sa kanila, at ganun din si Mama
Gabriella.
Wala namang problema kung doon na
muna kami tumira at wala ring problema si
Gabriel. Lilipat naman kami kapag natapos na
iyong bahay namin na pinapagawa, pero
ngayon ay hindi muna kami lilipat
May iba ka pa bang kailangan, Lucianna?"
tanong ni Gabriel ng matapos na akong kumain.
Siya na ang nagpunas ng mga kalat sa gilid ng
aking labi at ang nagliligpit ng mga pinagkainan
ko.
"Gabriel, naiihi ako..." mahina kong sabi.
Tumango naman siya at inalalayan niya
ako na makapunta sa CRupang makaihi.
Alagang-alaga ako ni Gabriel... sobra. Parang
siya na nga lahat ng gumagalaw dito eh. Kung
siguro ay walang mga pamilya namin na
dumadalaw ngayon ay kawawang-kawawa si
Gabriel. Ayaw niya kasi na magdala kami ng
yaya rito dahil kaya naman daw niya ang lahat
ng mga gagawin at mga iuutos ko.
Nakakapagpahinga lang talaga Siya kapag
may bisitang pumupunta dito sa amin.
"Gabriel, magpahinga ka kayă muna?"
alala kong sabi sa kanya ng maalalayan niya ako
pabalik sa may hospital bed.
Huminga ng malalim si Gabriel at bahagya
siyang ngumiti.
Do not worry about me, okay? I'm
Completely fine," malambing na sabi ni Gabriel
at hinalikan ako sa aking noo.
"Lucianna's right, anak. Magpahinga ka
muna rito. Umidlip ka lang naman," sabi ni
Mama Gabriella kaya napatingin kami sa kanya
at kay Mommy dahil magkatabi lang sila.
Narinig pala ni Mama ang sinabin ko kay
Gabriel
Si Mommy na ngayon ay may karga kay
Greyson at nakita kong mahimbing na itong
natutulog. Super behave ni Grey at umiiyak lang
ito kapag gustong dumede sa akin.
"Magpahinga\ka muna, hijo. Baka
magkasakit ka dyan sa pang-aabuso mo sa
katawan mo. Sige ka, hindi mo mababantayan
mag-ina mo," sabi ni Mommy, tinakot pa talaga
si Gabriel.
Huminga ng malalim si Gabriel at muli
Siyang napatingin sa akin at tinignan ako ng
SeryosO.
"Magpapahinga na muna ako, huh? Mabilis
lang naman....
Hinawakan ko ang kamay ni Gabriel at
bahagya itong pinisil-pisil at ngumiti ako sa
kanya.
Gabriel, okay lang sa akin. Mas lalo pa
akong mag-aalala kapag pinagpatuloy mo 'yang
ginagawa mo eh. Alam ko na gusto mo lang na
pagsilbihan ako at 'wag akong mapagod sa
pag-aalaga sa anak natin, pero kailangan mo pa
rin na magpahinga, mahal ko," malambing ko
na sabi kay Gabriel.
Muli siyang napahinga ng malalim at
bahagya siyang ngumiti sa akin at tumango.
"Okay, Lucianna. If that is what you wish..
paos na sabi ni Gabriel at mabilis niya akong
hinalikan sa aking labi.
Pumunta na si Gabriel sa may bakanteng
couch dito sa loob ng private hospital room ko
at humiga siya roon at nagkumot.
Pinagmamasdan ko siya ngayon at mabilis lang
siyang dinalaw ng kanyang antok. Kitang-kita ko
sa mukha ni Gabriel ang pagod at deserve niya
rin na magpahinga ngayon.
"Sobrang dedicated ni Gabriel sa iyo, anak.
Kitang-kita ko talaga ang labis niyang
pagmamahal sa iyo at pati na rin sa pamilya
niyo," wika ni Mommy habang nakatingin din
kay Gabriel na mahimbing na natututog
ngayon
"Syempre ako nagpalaki niyan, sis," proud
na sabi ni Mama Gabriella habang nakangiti at
nakatingin kay Gabriel
Ay tama, Sis. Ganun din sa anak ko! Mana
sa akin hehe"
Sissy na ang tawagan ni Mommy at Mama
ngayon. Mukhang close na close na talaga sila sa
isa't isa.
Narinig ko na umiyak si Grey kaya mabilis
na ibinigayni Mommy sa akin ang aking anak at
pinadede ko na siya. Natahimik din kaagad siya
at dumede na sa akin.
Muli akong napatingin kay Gabriel at hindi
ko mapigilan na mapangiti sa sobrang tuwa na
aking nararamdaman ngayon.
Tama rin talaga ang desisyon ko na
kakapalan ang aking mukha noon. Kung hindi
Siguro ako.nagpatuloy sa aking pagpaplano na
hahabulin ko si Gabriel na professor na ay baka
hanggang ngayon ay malungkot pa rin ako at
hindi alam ang dapat na gawin.
Sobrang laki ng pinagbago ng buhay ko
simula nang pumasok ulit ako sa buhay ni
Gabriel.
Ngayon ay sobrang saya ko na. Fiancee ko
na si Gabriel... may anak na kaming dalawa,
meron kaming pinapagawa na sariling bahay, at
mahal pa rin namin ni Gabriel ang isa't isa.
Kaya ang masasabi ko lang ngayon...
Chasing my professoris worth chasing.
Chapter 76💋
EPILOGUE
"Anak, bukas na pala ang anniversary niyo
ni Lucianna. Maayos na ba yung pinaplano mo
noon? tanong ni Mama sa akin.
Ngumiti naman ako sa kanya at tumango. "
Yes, Ma. Nakahanda na po ang lahat. Si
Lucianna nalang ang kulang."
Lumapit sa akin Si Mama at hinawakan niya
ang magkabila kong pisngi at nginitian niya
ako.
"'m so happy for you, Gabriel. You deserve
all of this dahil sobrang mapagmahal mo,
I kissed my mother's forehead. "Thank you,
Ma. Hindi naman ako magiging ganito kung
hindi sa inyong pagpapalaki ni Papa sa akin,"
sabi ko sa kanya at ngumiti.
Thugged my mother and kissed her
forehead again.
Mag-iisang taon na kami ni Lucianna nun8
kinasal na kaming dalawa, pero civil wedding
lang ang ginawa namin at hindi na sa simbahan
dahil dagdag gastos lang daw... ayon pa sa
asawa ko. Malaki na rin ang anak namin na si
Grey at siya ang mas lalong nagpapaliwanag na
buhay namin ni Lucianna.
Bukas ay anniversary na namin ng asawa
Ko at may gagawin akong siguradong
magugustuhan niya. May pinapagawa akong
beach house dito ša probinsya namin sa
Governor Generoso at hindi alam ni Lucianna
iyon. Kasalukuyan kaming nandito sa Gov Gen
ng aking pamilya dahil bakasyon din
namin.
Pakakasalan ko ulit si Lucianna bukas... at
wala siyang kaalam-alam na ikakasal kami ulit
bukas sa wedding anniversary namin. Gusto ko
siyang bigyan ulit ng isang memorable na araw
at gusto ko itong gawin bukas, sa isa sa pinaka
espesyal na araw para sa amin. Alam na ng mga
magulangni Lucianna ang tungkol dito sa
supresa ko sa kanila at pati na rin ang lahat ng
mga Coleman... siya lang ang wala.
Ang ibang pamilya ni Lucianna ay nandito
na sa Governor Generoso pero kasalukuyan
silang nagsa-stay ngayon sa may isla upang
hindi sila makita ni Lucianna.
Gaganapin ang kasal namin ni Lucianna sa
labas ng beach house na pinagawa ko para sa
aming pamilya. Dalawa ang bagay na
makakapagpa sorpresa sa kanya... ang beach
house na pinagawa ko para sa pamilya namin at
ang surprise wedding naming dalawa sa tabing
dagat. Sigurado akong matutuwa si Lucianna sa
Sorpresa ko bukas para sa kanya. Malaki ang
naging sakripisyo niya sa pamilya namin dahil
tumigil na muna siya sa kanyang trabaho upang
mas mabantayan niya si Grey. Ako naman ay
tuloy sa aking pagtatrabaho sa university at
tumutulong na rin ako sa family business
namin.
"Gabriel, bukas ay pupunta ba tayo doon
sa bayan?" tanong ni Lucianna sa akin.
Pumasok na ako dito sa aming kwarto at
Nakita kong mahimbing ng natutulog si Grey sa
kanyang crib at si Lucianna naman ay
nagsusuklay sa kanyang basa na buhok.
Lumapit ako sa kanya at niyakap siya at
hinalikan ang kanyang leeg.
Narinig ko ang kanyang pag hagikhik.
"Gabriel, baka magising si Grey..
"Hmm, hindi naman tayo gagawa ng ingay,
paos kong sabi at bahagya kong pinisil-pisil
ang dibdib ni Lucianna.
"Ohh... Gabriel... s-stop it!"
Itinigil ko naman ang aking ginawa aat
hinalikan siya sa kanyang labi at hinaplos ang
kanyang pisng.
"Yes, baby, pupunta tayo bukas sa may
bayan," nakangiti korng sabi sa kanya.
Ang alam ni Lucianna ay mamamasyal lang
kaming tatlo bukas sa may bayan at bibili ng
mga groceries para dito sa bahay nila Mama
dahil kailangan na ng stocks ng mga pagkain.
Matagal ko na siyang tinanong Kung ano ang
gusto niya pagdating sa wedding anniversary
namin, pero ang sabi niya lang ay isang
bakasyon dito at ang makasama lang kami ni
Grey... okay na sa kanya yun. Pero para sa akin
ay hindi pa okay 'yun kaya gagawin ko pa rin
iyong surpresa ko para sa kanya bukas.
"Okay, Gabriel. Bibilhin ko rin ng
pasalubong si Athena at Artemis. Gusto kasi raw
nila ng keychains galing dito," sabi ni
Lucianna.
Tumango naman ako. "Sure, Lucianna. May
SOuvenir sl Top sa may bayan at pwede ka roon
bumili."
Ngumiti.naman siya at tumango, "Okay!
Thanks, Gabriel. Maghahanda na rin ako ng

isusuot ko bukas," sabi niya at tumayo na.
White dress ang isuot mo bukas," ani
ko.
Napatingin naman siya sa akin at kumunot
ang kanyang noo. Nakaramdam ako ng konting
kaba. Ayoko pa naman na magduda si Lucianna.
Gusto ko na maging sucçessful ang gagawin
kong surprise para sa kanya bukas.
Matagal siyang napatingin sa akin habang
nakakunot pa rin ang kanyang noo. Makalipas
ang ilang segundo na pagtitig sa akin at
tumango na siya bilang pagsang-ayon sa aking
kagustuhan.
"Okay, Gabrięl. Buti na lang at nagdala ako
ng white dress sa maleta ko lyon na lang din
ang susuotin ko bukas. Ihanda ko na lang muna
para susuotin ko na lang diretso bukas," sabi ni
Lucianna habang nakangiti at naglalakad na
siya ngayon papunta sa may closet at naghanda
na ng kanyang mga susuotin bukas.
Napabuntong-hininga ako at napahiga sa
may kama. Buti na lang at hindi nagduda sa
akin si Lucianna. Muntik na ako doon!
From Mama:
Nandito na ang lahat ng mga bisita sa may
beach house. Nandito na rin si Father at kayo na
lang ang hinihintay ng lahat para makapag
simula na ang seremonya.
Ngayon na ang araw ng surpresa ko kay
Lucianna at anniversary na rin namin ngayon.
Ang alam niya lang ay may dinner date kami
mamayang gabi.
Gabriet, nasaan sila Mama?
Napatingin ako sa aking likuran at hinarap
ang asawa ko. Bahagya akong natigilan ng
makita ko ang kanyang ayos ngayon. Suot na
niya ang kanyang white dress at isang simpleng
makeup lang ang kanyang nilagay sa kanyang
magandang mukha. Kahit na karga niya ngayon
si Grey ay hindi nakakabawas ito sa kanyang
pagiging sexy ngayon.
"Gabriel, kumurap ka nga dyan! Na
starstruck ka na naman sa beauty ng asawa mo,
nakangising sabi ni Lucianna sa akin.
Humakbang ako palapit sa kanya at
hinalikan siya sa kanyang labi at kinuha ko sa
kanya si Grey at ako na ang kumarga sa anak
namin.
"Happy wedding anniversary, my wife,"
nakangiti kong sabisa kanya.
Kumapit siya sa aking kabilang braso at
mabilis akong hinalikan sa aking pisng
"Happy anniversary, Gabriel! Nasaan pala
sila Mama? Ang tahimik ng bahay," muli niyang
tanong sa akin.
"Ah. may pinuntahan langsi Mama at
Papa kayawala sila ngayon," sagot ko sa
kanyang tanong
Mabilis naman siyang tumango. Hindi na
ulit nagtanong pa si Lucianna at lumabas na
kami sa bahay at sumakay na sa kotse. Ako ang
nagdadrive ngayon at papunta na kami sa
bayan-sa pagkakaalam ni Lucianna, pero hindi
niya alam na papunta na pala kami ngayon sa
beach house kung saan gaganapin ang aming
kasal.
Habang nagbabyahe kami ngayon ay
parang napansin na si Lucianna na hindi daan
papunta sa bayan ang dinadaanan namin
ngayon.
Nakita kong napatingin siya sa akin habang
may pagtataka sa mukha.
"Gabriel, hindi naman 'to ang daan
papunta sa bayan. saan tayo pupunta? tanong
niya.
Lumingon ako sa kanya at ngumiti.
"You will know later, baby. Sa ngayon ay
hindi mo muna sasabihin," sabi ko at
ipinagpatuloy ang aking pagdadrive.
Kahit na kitang-kita ko pa rin ang
pagtataka sa kanyang mukha ay hindi naúlit
nagsalita si Gabriel atnapatingin na lang siya sa
Labas. Makalipas ang ilang minuto na
pagbabyahe ay nakarating na rin kami sa may
beach house. Maraming mga sasakyan sa labas
kaya mas lalong nagtaka si Lucianna.
"Nasaan tayo ngayon, Gabriel? May
dadaluhan ba tayong event?" tanong ulit niya sa
akin.
Itinigil kO na ang sasakyan at unang
lumabas sa kotse at pinag buksan ko si
Lucianna. Kinuha ko na rin si Grey at ako na
muna ang kumarga sa kanya at hinawakan ko
rin ang kamay ni Lucianna. Sumunod siya sa
akin habang marami pa ring mga
katanungan.
"Hoy Gabriel, sagutin mo nga ang tanong
ko!" bahagya ng tumaas ang boses niya at
ramdam ko na rin ang kanyang inis.
Nang makarating kami sa may harapan ng
Pintuan ay tumigil ako sa aking paglalakad at
humarap ako sa kanya at ngumiti.
Lucianna, welcome to our new beach
house!" masaya kong sabi at binuksan pa lalo
ang pintuan upang makita niya ang loob,
napatakip siya sa kanyang bibig sa sobrang
gulat.
"W-What? H-Huh? Gabriel, hindi
magandang biro 'to!"
Nakita kong papalapit sa amin ngayon si
Mama at kinuha niya sa akin si Grey.
"M-Mama? Bakit kayo nandito?" tanong ni
Lucianna kay Mama.
Ngumiti si Mama. "Syempre beach hôuse
niyo 'to, Lucianna Salabas na muna kami ng
apo ko, ah?" sabi ni Mama at dinala na niya ang
anak namin ni luCianna papunta don sa labas
... doon sa tabing dagat kung saan gaganapin
ang kasal namin ni Lucianna.
"Yes, Lucianna, this is our beach house. It's
my gift for you for our first wedding anniversary.
I know you wished for a beach house here, andi
am here to grant that wish," I said and smiled at
her.
Tuluyan ng naiyak si Lucianna at mabilis
siyang lumapit sa akin at niyakap ako. Mas
lalong lumaki ang aking ngiti at niyakap ko siya
pabalik.
"Oh my God... Oh my God! Thank you so
much, Gabriel. This is the best anniversary gift
ever!T lOve you so much!
Hinawakan ko ang magkabila niyang
kamay at muling ngumiti sa kanya.
Hindi lang ito ang surpresa ko sayo
ngayong araw, baby..."
Kumunot ang kanyang noo. "H-Huh?
Meron pa ba?"
Tumango ako at dinala ko na si Lucianna
papunta sa may likuran. Habang naglalakad
kami ngayon ay nakita kong napapatingin siya
sa paligid at hindi mapigilan namamangha sa
kanyangnakikita. Gusto ko sana siyang ipasyal
dito sa aming bagong beach house pero
kailangan na muna nating ikasal.
Gusto ko munang makasal sa kanya
ngayon.
Pagkalabas namin sa beach house at
makapunta kami sa likuran ay agad naming
nakita ang venue sa kasal namin na nasa tabing
dagat at nandoon na rin ang aming mga
pamilya. Nakita kong papalapit sa amin ang
aking pinsan na si Oceania at binigyan niya ng
bulaklak si Lucianna na dadalhin niya mamaya
habang naglalakad sa aisle.
"W-Wait... anong nangyayari? Sino ang
ikakasal?" takang tanong ni Lucianna habang
nakatingin sa.hawak niyang bulaklak na bigay
ni Oceania.
"Congratulations, Kuya Gab and Lucianna!
Ikakasal na kayo ulit," sabini Oceania at lumapit
Siya kay Lucianna at sinuotan ng belo sa
kanyang ulo.
"S-Sandali! Huh? Sinong ikakasal?!"
Ngumiti ako kay Lucianna at hinalikan ko
ang likod ng kanyang kamay.
"See you later, baby," sabi ko kay Lucianna
at kinindatan siya bago ako maglakad papunta
doon $a may venue.\Naiwam si Lucianna na
kasama si Oceania at ako naman at dumiretsO
na doon sa venue ng kasal namin ng asawa
ko.
Agad akong sinalubong ni Papa at tinapik
niya ang aking balikat.
"Congratulations, anak. Ready ka na
ba?
Huminga ako ng malalim at nginitian si
Papa. "Yes, Pa. Ready na akong pakasałan ulit
ang babaeng pinakamamahal ko."
Nagsimula ng tumugtog ang mga
instrumento at naglakad na ako sa aisle at
nakita ko sa aking paglalakad ang mga Coleman
na nakatingin sa akin habang nakangiti. Ihey
are all here... pati na rin ang grandparents ni
Lucianna na si Sir Louis Anderson at Madame
rachel. Nandito rin ang buong pamilya ko...
ang mga Generoso. From the sibling-Tito Kai
with his wife, Tita Amara and Tita Sabrina with
her husband, Tito Maverick. Nandito rin ang
mga pinsan ko at kumpleto silang lahat.
Nakarating na ako sa harapan at nilapitan
ako ng aking pinsan na si Mavi at tinapik niya
ang aking balikat.
"Congrats, Kuya Gab."
"Thanks, bro"
Nakita ko nang nagsimula ng maglakad si
Lucianna. Maluha-luha ang kanyang mga mata
ngayon at tuluyan na talaga siyang naiyak ng
makita niyang nandito ang kanyang buong
pamilya. Ako naman dito sa aking kinatatayuan
ay inindi na rin niapigilan na maging emosyonal
habang nakatingin sa babaeng pinakamamahal
ko napapalapit sa akin ngayon.
Ibadly want my old memories back, pero
wala na talagang pag-asa. Gusto kong maalala
kung paano ang unang pagkikita namin ni
Lucianna. Gusto kong malaman kung paano
kami nagkaaminan at nahantong sa
pagpapakasal. Pero alam ko naman na kahit na
hindi na ako nabigyan ng pagkakataon na
bumalik ang mga alaala ko, kami pa rin ni
Lucianna hanggang sa huli.
I love her-mahal na mahal ko siya. Unang
kita ko pa lang sa kanya sa hallway doon sa
campus ay parang may kakaiba na akong
nararamdaman para sa kanya kahit hindi ko pa
Siya lubos na kilala.
She's special.
I think she is å bigpart of my life, but I just
cant remember
And I was right. Malaki nga ang naging
parte niya sa buhay ko... pati na rin
ngayon.
Dahil siya ang babaeng pinakamamahal
ko.
"Gabriel Nathan Flores Generoso, do you
take this woman to be your wife, to live together
in matrimony, to love her, to honor her, to
comtort her, and to keep her in sickness and in
health, forsaking all others, for as long as you
both shall live?"
Magkaharap na kaming dalawa ni Lucianna
ngayon at magkahawak kamay kaming dalawa.
Umiyak parin siya hanggang ngayon pero
Nakangiti siyang nakatingin sa akin.
Ngumiti ako habang Hindi pa rin na aalis
ang tingin kay luceiana.
"T do, father,' sagot ko. Napakurap ako sa
aking mga mata at naramdaman ko ang pagtulo
ng aking luha.
Tears of joy. Sobrang mahal ko ang
babaengnasa aking harapan ngayon. Ano kaya
ang mangyayari kung hindi ako hinahol ni
Lucianna doon sa university? Paano kaya kung
hindi niya naisipan na mag aral ulit para makita
ako? Magkakalapit pa rin kaya kami? Maikakasal
kaya ulit kami kagaya ng nangyayari
ngayon?
Maybe?
But the difference is... I will be the one who
will chase her.
CHASING MY PROFESSOR
THE DAY HE LOST HIS MEMORIES
GABRIEL NATHAN'S POINT OF VIEW.

SINO ba talaga ako? Bakit wala akong
maalala? Pamilya ko ba talaga itong nakakasama
ko ngayon? Bakit hindi ko sila kilala at hindi ko sila mamukhaan?
"Gabriel anak, kumain ka na," sabi ni Mama
Gabriella habang may dala siyang tray na may
laman na mga pagkain. Nandito ako ngayon sa
hospital at may mga sugat ako sa katawan at hindi ko rin magalaw ng maayos ang
aking ulo
ngayon.
"S-Sino yung babaeng umiyak kanina?"
mahina kong sabi habang nakatingin kay Mama
Gabriella.
Kanina kasi ay may pumasok dito sa loob ng
kwarto ko habang umiyak na nakatingin sa akin.
Kilala niya ba ako? At bakit siya umiiyak? Lumapit
siya sa akin kanina at marami siyang sinabi pero
wala akong maintindihan at bigla na lang sumakit
ang ulo ko at nawalan ako bigla ng malay.
Pagkagising ko ay hindi ko na nakita ulit ang
babae at tanging si Mama Gabriella na lang ang
kasama ko sa loob sa kwarto.
Napakurap kurap sa mga mata si Mama
Gabriella at nakita kong nag-iwas siya ng tingin sa
akin.
"K-Kumain ka na muna, anak, pag-iiba niya
sa usapan at dinalhan niya ako ng pagkain sa
aking tabi.
Tinignan ko siya ng seryoso at umiling.
"Sino po siya? Bakit siya umiiyak? Bakit siya
umiiyak ng dahil sa akin?" sunod-sunod kong
tanong sa kanya.
Nawala ang ngiti sa kanyang labi at muli niya
munang ibinalik ang hawak niyang plato sa may
table at sinagot ang aking mga katanungan.
"That woman is no one, Gabriel. Hindi mo na
dapat pa pinapansin ang babaeng 'yun. Nang
dahil sa kanya ay naaksidente ka! Nang dahil sa
babaeng 'yun ay nawala ang mga alaala mo!" sabi
ni Mama Gabriella at kitang-kita ko ang galit sa
kanyang mukha at napaiyak na siya.
Tinakpan niya ang kanyang mukha at mabilis
siyang tumalikod sa akin. Narinig ko ang malakas
niyang pag-iyak habang nakatalikod pa rin sa akin.
Hindi ko mapigilan na makaramdam ng sakit
ngayon habang nakikita kong umiiyak si Mama
Gabriella. Hindi ko man siya naalala, alam ko at
ramdam ko na siya ang tunay kong ina at hindi
maganda na umiiyak ng dahil sayo ang ina
mo.
"S-Sorry po. Hindi ko na ulit ako magtatanong
tungkol sa babaeng yun," mahina kong sabi at
bahagyang napayuko.
Pagkatapos ng araw na iyon ay hindi ko na ulit
nakita ang babaeng umiyak sa aking harapan
bago ako mawalan ng malay. Hindi na ulit ako
nagtanong kay Mama dahil baka magalit na
naman siya at umiyak at ayokong mangyari ulit"
yun.
Nakilala ko na rin ang aking pamilya. Si Tita
Sabrina.. ang nag-iisang kapatid ng aking Papa
Aki. May asawa si Tita Sabrina na si Tito Maverick
at may apat silang anak. Si Tito Kai naman ay
kapatid din ni Papa at may asawa siya na si Tita
Amara at may dalawa silang anak. Nakilala ko na
rin ang aking mga pinsan dahil dinalaw nila ako sa
hospital habang nagpapagaling ako sa aking mga
sugat sa katawan.
Nasabi ng doktor sa amin na hinding-hindi na
babalik ang alaala ko. Ilang araw din ako sa ICU at
na-comatose rin ako. Swerte na ako na nabuhay
pa dahil sobrang sira ng sasakyan na aking
sinasaktan at namatay rin ang driver ng
sinasakyan ko na kotse.
Gusto kong bumalik ang mga alaala ko, pero
pinagbawalan kami ng doktor na pilitin ang aking
utak na makaalala sa nakaraan dahil baka may
mangyaring masama sa akin at muli akong
mahimatay at ang mas worst ay baka macoma na
naman ako.
Masyadong protective sa akin ang aking
pamilya, lalo na si Mama Gabriella. Nang
makalabas kami sa hospital ay agad nila akong
dinala sa probinsya namin sa Governor Generoso.
pinangalan sa aming great-great grandfather ang
aming probinsya dahil sa maraming kontribusyon
nito sa lugar at sa pagpapalawak sa lupain ng
lugar.
Tinulungan ako ng aking pamilya na gumawa
ng mga bagong alaala at nagpapasala mat ako sa
kanilang lahat dahil sobrang effort nila. Malaki ang
naging tulong nila sa akin para ako'y bumangon
ulit at magsimula sa bagong buhay.
Tatlong taon din akong nag-stay sa probinsya
namin sa Governor Generoso hanggang sa
maisipan ko na muling lumuwas sa lungsod ng
Maynila. Noong una ay tutol sa aking kagustuhan
si Mama Gabriella dahil mapanganib daw at baka
may masamang mangyari sa akin doon, pero hindi
matutupad ang aking kagustuhan na tuluyan ng
magkaroon ng panibagong buhay kung hindi ko
magawa ang aking gustong gawin.
Iwant to become a professor. I just earned a
master's degree and applied to Northville
International School, and luckily I got in. Walang
nagawa ang aking pamilya kundi ang suportahan
ako at pagbigyan ang aking kagustuhan.
I became a professor at Northville
International School and was assigned to the
engineering department. Masaya ako sa naging
trabaho ko at tinulungan din ako ng aking
kaibigan na si Kate. She's my friend and we
became friends when she visited our province.
Marami siyang naitulong sa akin sa bago kong
buhay rito sa syudad.
Dahil nakalimutan ko na ang dating ako,I
make my new personality. The students called me the devil professor because I'm
strict and I have no mercy. Hindi naman sa wala akong awa sa aking
mga estudyante, gusto ko lang sila na matuto at
wag masyadong magpakampanti. They need to
work hard-to study hard. Matatanda na sila kaya
alam na nila ang mga dapat gawin at mga dapat
iwasan.
"Nako! Masyado kang strikto, Gabriel. Dapat
maging mabait ka sa mga students mo," sabi ni
Kate nang muli kaming magkita.
She's still studying but is nowa graduating
student at a different university. Maraming
dumadating na mga balita kay Kate sa mga
pinapaiyak ko na estudyante sa eskwelahan na
aking pinagtatrabahuhan. Kaya kung magkikita
kami ni Kate ay hindi rin mawawala ang
panenermon niya sa akin.
Bumuntong-hininga kao at nagsalita. "Mabait
naman ako, Kate," sabi ko sa kanya.
Tinaasan niya naman ako ng kilay.
"Weh? Sino ang niloloko mo, Gabriel? Siguro
sa akin ay oo, pero sa loob ng university? Hindi ako
Sure. Marami ka ng napaiyak na mga estudyante.
Sige ka, baka isang araw ay may estudyanteng
magpapaiyak sa iyo!" sabi ni Kate at binantaan pa
talaga ako.
Mahina akong natawa at napa iling-iling sa
kanyang sinabi.
"Estudyanteng magpapaiyak sa akin? Kate,
that's impossible," nakangisi kong sabi.
Ngumuso siya. "Hindi tayo sure nyan! Paano
kung mainlove ka sa student mo?"
Tinignan ko naman siya ng seryoso. "Kate,
that's forbidden. I'm a profesor and my job is to
teach my students, not flirting with them," seryoso
kong sabi sa aking kaibigan.
"Ewan ko sayo, Gabriel! Basta... magbago ka
na bago pa mangyart ang sinabi ko sa iyo."
Nginisihan ko na lang siya at hindi na ulit
nagsalita.
Maiinlove sa aking estudyante? That will
never happen to me. I'm an honorable man who
knows what is wrong and right.
Hinding-hindi ako maiinlove sa
estudyante ko.
"WHO are you?"
May nakita akong estudyante na napadpad sa
hallway na para lang sa mga professors at
instructors ng university. The students are not
allowed in this premises.
Tinaasan ko siya ng aking kilay at tinignan ko
siya mula ulo hanggang paa.
She's beautiful-what the f'ck, Gabriel
Nathan Generoso?! Bakit mo nasabi'yun sa isang
estudyante? She's a fking student! 'Wag kang
magandahan sa kanya at maakit.
"A-Ah, ako si-" hindi ko na siya pinatapos sa
kanyang sasabihin. Hindi ko kailangan na
malaman ang kanyang pangalan. Hindi ko dapat
malaman ang kanyang pangalan dahil.. dahil
baka hindi na ito mawala sa aking isipan.
"You're not one of the professors or
instructors in this university, right? You are a
student. Ipinagbabawal sa isang estudyante ang
gumala sa parteng ito sa campus, hindi mo alam
yun? This place is not for you. If you're still new in
this university, this serves as your warning. Umalis
ka na bago pa kita ikaladkad paalis dito," malamig
kong sabi sa kanya.
Nakita ko na bahagya siyang nagulat sa aking
sinabi at nasaktan siya. Gusto kong mag sorry pero
may pumipigil sa akin. Bakit naman ako mag
sosorry? Tama lang naman ang ginagawa ko eh.
Hindi siya pwede rito.
Kahit na bago lang siya rito sa university ay
dapat alam na niya kung ano ang tama at mali,
ano ang bawal at ano ang tama.
Hindi pa rin siya nagsasalita at naiinis na ako.
Bakit ba hindi pa rin siya umaalis?! Bakit hindi ako
mapakali habang nandito siya sa aking harapan
ngayon. Ang lakas din ng pagtibok ng aking puso
at parang kinakabahan ako na ewan. F-ck! Hindi
pwede 'to.
Huminga ako ng malalim at inipon ang lakas
ko.
"Ano pang hinihintay mo? Get out, Miss!"
sigaw ko at tinignan siya ng masama.
Napatalon siya sa gulat at nakita ko ang takot
sa kanyang mukha. F-ck! Natakot siya sa akin.
"S-Sorry po, Sir, naiiyak niyang sabi at
nagmamadali siyang tumakbo palayo sa akin.
I want to chase her.
Ibadly want to chase her and apologize for
my behavior, She doesn't deserve that.
Nasasaktan ako. Nagagalit ako sa sarili ko
ngayon.
Napahawak ako sa aking ulo at napasandal
sa may pader.
What's happening to me? Bakit ganito ang
epekto ng babaeng yun sa akin ngayon?
Kilala ko ba siya?
Parte kaya siya ng aking nakaraan?
Jarm Mijares
SPECIAL EPISODE 2
THE TRUTH
GABRIEL NATHAN'S POINT OF VIEw.

HINDI mawala-wala si Lucianna sa aking
isipan. Pati nga sa panaginip ay dinadalaw niya
ako eh. Simula nang makita ko siya ay siya na
palagi ang laman ng puso't isipan ko. Hindi ko rin
mapigilan na mailang kapag napapatingin siya sa
akin habang nagkakase a ko sa aking klase na
kasama siya. Nakaupo siya sa harapan kaya hindi
ko maiwasan na mapatingin talaga sa kanya.
Palaging mag salubong ang aming mga tingin at
muntik pa akong mawala sa tamang wisyo at
mawala sa aking kinaklase.
"Gabriel, are you okay? You look occupied."
Napatingin ako sa aking kaibigan na si Kate
ng magsalita ito. Nandito siya ngayon sa aking
office sa campus at nagpapatulong siya sa akin sa kanyang assignment at may pupunta
rin siya na iba rito.
Ngumiti ako kay Kate at umiling.
"I'm fine, Kate. Pagod lang siguro ako," sabi
ko.
"Oh, really? Baka naman iniisip mo na naman
Si Lucianna."
Muli akong napatingin kay Kate ng sabihin
niya iyon. Tinaasan niya ako ng kanyang kilay at
ngumisi Siya.
I know right?! You're thinking about her! May
gusto ka na sa kanya 'no? Pakita mo nga ako sa
mukha niya. Hindi ko pa kasi siya namumukhaan
eh, pero familiar ang pangalan niya sa akin," sabi
ni Kate.
I sighed and looked at her.
"Her name is Lucianna Lei Montenegro
Coleman, Kate," seryoso kong sabi.
Nanlalaki ang kanyang mga mata at
napatakip siya sa kanyang bibig sa gulat.
"Oh my! Anak siya ni Isabelle Montenegro?
lyong may-ari ng Belle's? Oh, crap!" hindi
makapaniwala niyang sabi.
Tumango naman ako.
"Gabriel, she's a Coleman!" muling sabi ni
Kate.
Tinaasan ko naman siya sa aking kilay. "Then?
Ano naman kung isa siyang Coleman?" malamig
kong sabi.
If she's a Coleman, I'm a Generoso.
Makapangyarihan din ang pamilya namin kagaya
ng mga Coleman.
Itried my best to avoid her, pero kahit anong
gawin ko ay nagkakalapit pa rin kaming dalawa.
"Sino ka ba talaga, Lucianna? Bakit mo
ginugulo ang buhay ko?!" galit kong tanong sa
kanya.
Nandito na kami sa labas ng bar at nagkita
lang kami sa loob dahil nagba-bar din pala silang
magpipinsan na Coleman at ganun din kami ng
mga pinsan ko. Ang bilis malasing ni Lucianna at
ayoko namang umuwi siya na siya lang isa. Hindi
kaya ng konsensya ko kaya ako na ang nag
volunteer na maghahatid sa kanya.
Pero bigla niya akong hinalikan. She kissed
me! 'm still her professor at hindi pwedeng
makipag makeout ako sa estudyante ko kahit na
nasalabas kami ng university. It's against the law
of the university that I'm working at!
"Mahal na mahal kita, Gabriel. Nandito lang
ako para sayo... hihintayin kita."
got curious. Sino si Lucianna sa buhay ko?
Alam ko na nagkaroon ng isang malaking
aksidente noon na muntikan ko ng ikinamatay.
Na-comatose ako ng ilang araw at akala ng
pamilya ko ay hindi na ako magiging pa. But they
have faith that I will wake up from the coma. And
that's it, nagising nga ako... pero nawala rin ang
lahat ng aking alaala.
My mother said na kapag bini-bring up nila
ang tungkol sa aking nakaraan ay sumasakit ang
aking ulo at nawawalan ako ng malay. Kaya kahit
na gustong-gusto nilang ipaalala sa akin ang lahat
ay hindi pwede-hindi kaya ng aking utak ang
lahat.
Pero ngayon ay may kailangan akong
malaman. Alam ko na parte si Lucianna sa aking
nakaraan kaya kailangan ko itong alamin kahit
anong mangyari. Wala na akong pakialam kung
sumakit man ang aking ulo... o mahimatay man
ako.
Kailangan kong malaman ang totoo.
"Sir Gabriel, ito na po ang resulta ng mga
pinapaimbestiga niyo sa akin," sabi ng private
investigator na hi-nire ko.
Agad ko namang kinuha ang envelope sa
kanya at binuksan ko kung ano ang nasa loob.
Agad na bumungad sa akin ang litrato ko na
kasama si Lucianna... a wedding picture. Pareho
kaming nakangiti ni Lucianna sa camera habang
pinapakita ang aming mga singsing
Nanginginig ang aking mga kamay ngayon at
nararamdaman ko rin ang pananakit ng aking ulo
pero kinakaya ko... hindi ako pwedeng
mahimatay ngayon.
Huminga ako ng malalim at nag angat ng
tingin sa aking private investigator.
"B-Bakit kami may litrato na ganito ni
Lucianna? Bakit kami may wedding picture?!
tanong ko.
Hindi na ako mapakali ngayon at nanlalamig
din ang aking mga kamay. Bakit hindi ito
nabanggit ni Mama sa akin? Napaka Importante
nito sa akin pero bakit nila itinago? Alam ko na
concern sila sa akin pero mali ito... maling-mali!
"Dati niyo pong asawa si Miss Lucianna Lei
Coleman, Sir Gabriel. Ikinasal kayo six years ago.
Napawalang bisa lang ang inyong kasal ng8
magdesisyon ang korte na bigyan ng approval ang
finile na annulment ni Miss Lucianna," sagot ng
investigator sa aking tanong.
Napailing-iling ako sa sinabi nito sa akin
ngayon.
"Si Lucianna ang nag file ng annulment?"
mahina kong sabi. Hindi makapaniwala sa aking
mga nalaman.
Tumango ito. "Yes, Sir Gabriel. lyon din ang
kagustuhan ng iyong mga magulang... para sa
kaligtasan mo."
Natulala ako sa aking mga nalaman ngayon
at muli akong napatingin sa litrato namin ni
Lucianna sa isang kasal.. kasal naming dalawa.
Marami pa akong nakitang mga litrato sa loob ng
envelope kaya mabilis ko itong kinuha lahat at
tinignan. May nakita akong litrato namin ni
Lucianna noong mga bata pa kami. Siguro ay high
school kami ng mga panahon na iyon sa litrato at
nakaakbay ako sa kanya.
Matagal na kaming magkakilala.
Matagal na naming mahal ang isa't isa.
Hindi ako makapaniwala na pati ang babaeng
pinakamamahal ko ay nakalimutan ko.
Nakaramdam ako ng kirot sa aking puso
habang pinagmamasdan ko ang mga litrato
naming dalawa ni Lucianna. Gustong-gusto ko
nang bumalik ang aking mga alaala pero kahit
anong gawin ko ay hindi na ito mangyayari pa.
Nasasaktan ako... nasasaktan ako para kay
Lucianna. Alam ko na sobrang nasaktan siya sa
mga nangyari lalo na iyong mga panahon na
nalaman nilang nawala lahat ng alaala ko sa
aming dalawa.
Pero kahit na nawala man ang mga alaala ko
na kasama siya sa nakaraan. Isang kita ko pa lang
sa kanya ay ang lakas na ng pagtibok ng aking
puso.
Nakalimutan man siya ng aking utak, hindi
naman siya makakalimutan ng puso ko.
Si Lucianna pa rin ang mahal ko-siya lang
ang babaeng mamahalin ko kahit ilang ulit pa
akong mawalan ng alaala.
End

Coleman Girls Series Chasing My Professor

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Coleman Girls Series Chasing My Professor

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Chasing My Professor (Coleman Girls Series)

“Lucianna, marry me.”

“What the hell, Gabriel?! Lasing ka ba?” tanong ko sa kanya.

Tumango siya at bahagyang ngumiti.

Gosh! Nakaka-stress si Gabriel Nathan Generoso!

“Ayaw mo bang makasal sa akin, Lucianna?”

Atomatiko akong nag angat ng tingin sa kanya at mabilis na umiling.

Bumuntong hininga siya at hindi nag salita.

“You may now kiss your bride!”

Ngumiti siya sa akin at hinaplos ang aking pisngi.

“Don’t cry,” malambing niyang sabi.

Mahina siyang tumawa at pinagdikit ang aming mga noo.

Napapikit ako sa aking mga mata at tumango.

“I love you,” Gabriel said.

“I love you more.”

Akala ko sunod-sunod na ang saya sa buhay namin ni Gabriel at walang problema na

Lumapit sa akin si Daddy at tinapik ang aking balikat.

Tumango ako sa sinabi ni Daddy at pinakalma ang aking sarili.

Hindi ko mapigilan na kabahan sa naging reaksyon ngayon ni Mommy.

“M-Mommy, what’s wrong?”

Tumayo si Daddy at lumapit kay Mommy.

Mas lalo akong kinabahan.

“D-Daddy, what is it? Tell me!”

Hindi niya ako maalala… hindi ako maalala ng asawa ko.

Mahal na mahal kita, Gabriel Nathan Generoso.

I will always be your wife, no matter what.

Napakurap ako sa aking mga mata at napatingin sa pinsan ko na si Artemis habang

“I’m already moved on, Artemis,” seryoso kong sabi sa kanya.

Bahagya akong nagulat sa sinabi ng aking pinsan.

“A-Ate Lucianna, umiiyak kayo.”

I missed him so much, and I still love him.

Tumango si Artemis habang malungkot pa rin na nakatingin sa akin.

“M-May sinabi ka ba tungkol sa akin?” kinakabahan kong tanong sa kanya.

Umiling siya habang seryoso na nakatingin sa akin.

“Wala, Chantal. Naisip ko lang na bumalik kaya ako sa pag-aaral sa kolehiyo?”

Napakamot ako sa aking buhok habang nakatingin sa pinsin ko.

“Hindi kasi sa ganun….”

Mukhang na-gets na niya kung bakit gusto kong bumalik sa kolehiyo.

“I choose civil engineering as my course, Chantal,” sagot ko sa kanyang tanong.

Nanlaki ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin.

Ngumiti ako sa aking pinsan.

“Sa engineering department nagtuturo si Gabriel, Chantal. Mas malaki ang

Bumuntong-hininga siya at tumango habang nakatingin sa akin.

“Operation—Chasing My Professor by Lucianna Lei Montenegro Coleman!” sabi ni

LUCIANNA’S POINT OF VIEW.

Bumuntong-hininga ako at nag salita.

Ang bunso ko rin na kapatid na si Alaric ay napatigil na rin sa kanyang pagkain at

“Gusto mo lang na makita at makasama ulit ang dati mong asawa.”

Mabilis akong napatingin kay Alaric ng sabihin niya iyon sa akin.

“Alaric Archer! ‘Wag kang magsalita ng ganyan,” saway ni Mommy.

Natulala ako at hindi nakasagot.

Tumalikod na ako at umalis na sa dining area.

“Lucianna, ikaw lang ang babaeng mamahalin ko sa buong buhay ko.”

Napangiti ako sa kanyang sinabi at hinawakan ang kanyang kamay.

“Talaga, Gabriel? Mahal na mahal kita… kahit mawalan ka pa ng alaala.”

“Lucianna, pwede ba akong pumasok?”

“You can come in, Dad,” sabi ko.

“Pagpasensyahan mo na ang Mom at mga kapatid mo, Lucianna,” wika ni Dad.

“Dad, mahal ko pa rin siya.”

Tumango ako sa sinabi ni Dad at muling nagsalita.

“Are you sure to go back to college, Lucianna? Alam ko na ayaw mo sa engineering,

Bumuntong-hininga ako at tumango.

“I have no choice, Dad. Gabriel is in the engineering department. Kailangan ko po