Detaylı Özet: Bölüm 1 - Vaka Formülasyonu ve Psikoterapi Arasındaki İlişki

Temel Önermeler
1. Psikodinamik Vaka Formülasyonu: Vaka formülasyonu, terapinin başarılı olma
olasılığını artırmak için bir kişinin psikolojisini anlamayı amaçlar. Terapist, bireyin
bilgi, duygu, his ve davranışlarını düzenleme biçimini anlamaya çalışır.
2. Terapötik Müdahaleler: Dinamik bir formülasyon oluşturmanın amacı, terapötik
hedeflere ulaşmayı sağlayacak müdahalelerin geliştirilmesidir. Bu hedefler, kişinin
yaşam kalitesini iyileştirmek için tasarlanmıştır.
3. Terapinin Amaçları: Psikanalitik terapinin amaçları arasında sadece semptomların
giderilmesi değil, aynı zamanda içgörü, kimlik, özgüven, duygu yönetimi, ego gücü,
kendilik bütünlüğü, sevme kapasitesi, çalışma ve oyun oynama kapasitesi ve genel bir
iyilik hali yer alır.
Geleneksel Psikanalitik Terapinin Amaçları
4. İçgörü Geliştirme: Terapinin bir amacı, danışanın kendisi hakkında daha derin bir
anlayış geliştirmesini sağlamaktır. Bu, bireyin kendi duygu ve düşüncelerini daha iyi
tanımasını ve yönetmesini içerir.
5. Kimlik ve Özgüven: Terapinin diğer hedefleri arasında danışanın kimlik ve özgüvenini
güçlendirmek yer alır. Bu, kişinin kendisiyle barışık olmasını ve yaşamındaki
zorluklarla başa çıkabilmesini sağlar.
6. Duygu Yönetimi: Terapistler, danışanların duygularını daha etkili bir şekilde
yönetmelerine yardımcı olurlar. Bu, danışanın duygusal tepkilerini tanımasını ve
bunlarla başa çıkma stratejileri geliştirmesini içerir.
7. Ego Gücü ve Kendilik Bütünlüğü: Terapinin amacı, danışanın ego gücünü ve kendilik
bütünlüğünü artırmaktır. Bu, bireyin daha kararlı ve dengeli bir yaşam sürmesine
yardımcı olur.
8. Sevme ve Oynama Kapasitesi: Terapistler, danışanların sevme, çalışma ve oyun
oynama kapasitelerini geliştirmelerine yardımcı olurlar. Bu, kişinin yaşamdan daha
fazla zevk almasını sağlar.
Araştırma Amaçlarından Ziyade Terapötik Amaçlar İçin Vaka Formülasyonu
9. Araştırma ve Terapötik Amaçlar: Vaka formülasyonu, terapötik müdahalelerin daha
etkili olmasını sağlamak amacıyla kullanılır. Araştırma amaçları ikincil bir öneme
sahiptir.
10. Hastanın Öznel Dünyası: Terapistler, hastanın öznel dünyasını etkileyen faktörleri
anlamaya çalışırlar. Bu, terapinin yönünü ve tonunu belirlemek için önemlidir.
11. Hastanın Hayatı Üzerinde Etki: Terapistler, hastanın yaşam kalitesini iyileştirmek için
çeşitli müdahale seçeneklerine sahip olurlar. Bu, danışanın öznel dünyasında olumlu
değişiklikler yapmayı amaçlar.
12. Formülasyonun Amacı: Dinamik bir formülasyon, bir kişinin bireyselliğini
haritalamanın en kaba türüdür, ancak kişinin yaşamında kaybolmadan önce bir tür
haritaya sahip olmak önemlidir.
Terapötik Etkinin Artırılması
 13. Terapi Sürecinde Sürprizler: Terapist, hastanın psikolojisinin belirli özelliklerini
başlangıçta hipotez olarak belirleyebilir, ancak terapinin ilerleyen süreçlerinde bu
özelliklerin daha derin nedenleri ve terapötik sonuçları ortaya çıkabilir.
14. Terapötik Bağlantı: Terapistler, hastalarının içselleştirilmiş patojenik nesnelerden
farklı olduğunu göstermek için çaba gösterirler. Bu, terapötik bağlantının kurulmasında
yardımcı olabilir.
15. Çalışma Hipotezleri: Terapistler, hastalarının ana sorunlarının kökenlerini ve
işlevlerini anlamak için çalışma hipotezleri geliştirirler. Bu hipotezler, terapötik
müdahalelerin planlanmasında kritik öneme sahiptir.
Vaka Formülasyonunun Temel Alanları
16. Mizaç ve Sabit Nitelikler: Terapistler, danışanların mizaç ve sabit niteliklerini
değerlendirirler. Bu, danışanın kişiliğinin temel yapı taşlarını anlamak için önemlidir.
17. Olgunlaşma Temaları: Terapistler, danışanın olgunlaşma sürecindeki ana temaları
değerlendirirler. Bu temalar, danışanın yaşamındaki temel çatışmaları ve gelişimsel
zorlukları yansıtabilir.
18. Savunma Kalıpları: Terapistler, danışanın savunma kalıplarını analiz ederler. Bu
kalıplar, danışanın duygusal tepkilerini ve başa çıkma stratejilerini anlamak için
önemlidir.
19. Merkezi Duygular: Terapistler, danışanın merkezi duygusal tepkilerini
değerlendirirler. Bu, danışanın duygusal yaşamının ana hatlarını anlamak için kritik
öneme sahiptir.
20. Özdeşleşmeler: Terapistler, danışanın özdeşleşme süreçlerini analiz ederler. Bu,
danışanın kiminle ve nasıl özdeşleştiğini anlamak için önemlidir.
21. İlişkisel Şemalar: Terapistler, danışanın ilişkisel şemalarını değerlendirirler. Bu,
danışanın başkalarıyla olan ilişkilerini ve bu ilişkilerin nasıl şekillendiğini anlamak için
önemlidir.
22. Özsaygı Düzenlemesi: Terapistler, danışanın özsaygı düzenleme stratejilerini analiz
ederler. Bu, danışanın kendine olan güvenini ve özsaygısını nasıl koruduğunu anlamak
için önemlidir.
23. Patojenik İnançlar: Terapistler, danışanın patojenik inançlarını değerlendirirler. Bu
inançlar, danışanın yaşamındaki temel çatışmaların ve zorlukların kökenlerini
yansıtabilir.
Detaylı Özet: Bölüm 2 - Görüşmeye Yönelik Yönelim
Görüşmeye Başlamadan Önce
1. Psikanalitik Görüşmenin Temel Değerleri: Psikanalitik vaka formülasyonuna özgü
bir anlayış geliştirirken, görüşmenin temel değerleri ve mekanikleri ele alınır. Bu,
kişinin yardım arayışındaki psikolojik dinamikleri anlamayı amaçlar.
2. Diğer Kaynaklar: Geleneksel psikanalitik vaka formülasyonuna giriş yapmak
isteyenler için Messer ve Wolitzky'nin (1997) eserleri önerilir. Ayrıca, McWilliams’ın
önceki kitabının ekinde yer alan kapsamlı bir görüşme taslağı da önerilir.
 3. Görüşmenin Esnekliği: Görüşme sırasında, belirli bir formata sıkı sıkıya bağlı kalmak
yerine, hastanın kendi sorunlarını ve kaynaklarını açıklamasına izin vermek önemlidir.
İlk Görüşme Stili
4. Kendi Görüşme Tarzım: McWilliams, kendi kişisel görüşme tarzını anlatır ve bunun
her terapistin kendi kişiliğine, inançlarına, eğitimine ve profesyonel durumuna uygun
olarak geliştiğini vurgular. Kendi tarzının farklı terapistler için örnek oluşturabileceğini
belirtir.
5. Görüşmenin Başlangıcı: Görüşme sırasında danışanların rahat etmelerini sağlamak ve
onların endişelerini azaltmak için terapistin çeşitli stratejiler kullanması önemlidir.
6. Not Alma: McWilliams, görüşme sırasında bolca not aldığını ve bunun hem önemli
bilgileri kaydetmek hem de kendi endişelerini gidermek için faydalı olduğunu belirtir.
İlk Görüşmede Yapılması Gerekenler
7. Danışanın Tepkilerini Anlama: İlk görüşmenin sonunda, terapistin danışanın
kendisiyle çalışmak konusunda nasıl hissettiğini sorması ve bu ilişkinin nasıl bir işbirliği
olacağını vurgulaması önemlidir.
8. İlk Görüşmenin Sonlandırılması: Görüşmenin sonunda, terapistin danışanın
endişelerini ele alması ve terapi süreci hakkında bilgi vermesi gerekir. Bu, danışanın
sürece daha iyi hazırlıklı olmasını sağlar.
9. Terapötik İttifak: Terapist ve danışan arasındaki işbirliğinin temelini oluşturmak için,
terapistin dinamik formülasyonunu danışanla paylaşması önemlidir.
Terapötik Süreçte Dinamik Formülasyon
10. Formülasyonu Paylaşma: Dinamik formülasyon, tanısal bir etiketin ötesine geçer ve
kişinin psikolojisinin çeşitli yönlerini içerir. Terapistin, danışanın sorunlarının
kökenlerini ve işlevlerini anlaması ve bu anlayışı danışanla paylaşması önemlidir.
11. Hastanın Tepkilerini Değerlendirme: Terapistin, danışanın dinamik formülasyona
verdiği tepkileri değerlendirmesi, tedavi sürecinin etkinliğini artırır.
12. Karşılıklı Anlayış: Terapistin ve danışanın karşılıklı olarak psikolojik sorunların
kökenlerini ve işlevlerini anlamaya yönelik sürekli bir revizyon ve genişletme sürecine
girmeleri önemlidir.
Görüşme Sürecinde Önemli Noktalar
13. Görüşmenin Esasları: Terapist, danışanın endişelerini azaltmak, terapötik bir bağ
kurmak, danışanın tepkilerini değerlendirmek ve umudu aktarmak için çeşitli stratejiler
kullanır.
14. Eğitim ve Bilgilendirme: Terapist, danışanın terapi sürecine dair sorularını yanıtlamak
ve terapinin çeşitli yönlerini açıklamak için açık ve anlaşılır bir dil kullanmalıdır.
15. Özgeçmiş Alımı: İlk görüşmede, danışanın tam bir kişisel tarihini almak, terapistin
danışanın sorunlarını daha iyi anlamasına yardımcı olur.
16. İntrusif Sorular: Terapist, danışanın çok özel ve kişisel sorularına yanıt verirken dürüst
ve kendini koruyucu olmalıdır.
Görüşme Sürecinin Özetlenmesi
 17. Görüşme Sürecinin Önemi: Terapist, görüşme sürecinin her aşamasında danışanın
tepkilerini değerlendirmeli ve bu tepkilere göre terapötik stratejiler geliştirmelidir.
18. Hastanın Endişeleri: Görüşmenin sonunda, terapistin danışanın herhangi bir sorusu
olup olmadığını sorması ve bu sorulara yanıt vermesi önemlidir.
19. Terapötik İttifakın Güçlendirilmesi: Terapistin, danışanın psikolojik sorunlarını ve bu
sorunların kökenlerini anlamaya yönelik sürekli bir işbirliği sürecine girmesi, terapötik
ittifakı güçlendirir.
20. Dinamik Hipotezler: Terapist, danışanın sorunlarının kökenlerine ve işlevlerine dair
dinamik hipotezler geliştirir ve bu hipotezleri danışanla paylaşarak, terapötik sürecin
yönünü belirler.
Detaylı Özet: Bölüm 3 - Değiştirilemeyenlerin Değerlendirilmesi
Değiştirilemez Unsurların Klinik Önemi
1. Psikanalitik Yaklaşım: Psikanalitik vaka formülasyonunda, terapistlerin sadece
değiştirilebilecek şeylere odaklanmaları yaygındır, ancak kişinin psikolojisinde
değiştirilemeyen unsurların da büyük önemi vardır.
2. Değiştirilmesi Mümkün Olmayanlar: Terapistler, bireyin temel mizacı, genetik ve
doğuştan gelen durumları, fiziksel travmanın geri dönüşü olmayan etkileri,
değiştirilemez fiziksel gerçeklikler ve yaşam koşulları gibi değiştirilemez unsurları göz
önünde bulundurmalıdır.
3. Uyum Stratejileri: Psikoterapi, hastaların bu değiştirilemez unsurlara uyum
sağlamalarına ve bunlarla başa çıkma stratejileri geliştirmelerine yardımcı olmayı
amaçlar. Bu süreç, inkarın üstesinden gelmeyi ve büyülü düşünceleri yas ve başa çıkma
stratejilerine dönüştürmeyi içerir.
4. Gerçekçi Hedefler Belirleme: Terapinin başarısı için gerçekçi hedefler belirlemek
kritik öneme sahiptir. Terapist ve danışanın, terapinin neler yapabileceği ve
yapamayacağı konusunda net bir anlayışa sahip olmaları gereklidir.
5. Mourning Süreci: Terapist, danışanın sihirli dönüşüm umutlarını yas sürecine
dönüştürmeye yardımcı olmalıdır. Bu, terapistin ego gücünü modellemesi ve empatiyi
iletmesi ile gerçekleşir.
6. Değiştirilemeyen Unsurların Klinik Etkileri: Terapistler, mizacın, genetik ve
doğuştan gelen koşulların, geri dönüşü olmayan beyin hasarlarının ve değiştirilemez
fiziksel gerçekliklerin psikodinamikler üzerindeki etkilerini dikkate almalıdır.
Mizaç ve Genetik Unsurlar
7. Mizaç: Terapistler, kişinin temel mizacının değiştirilemeyeceğini kabul etmelidir.
Mizaç, bireyin davranışlarını ve duygusal tepkilerini şekillendiren önemli bir unsurdur.
8. Genetik ve Doğuştan Gelen Koşullar: Genetik ve doğuştan gelen koşullar, bireyin
psikolojik durumu üzerinde doğrudan etkiye sahip olabilir. Terapistler, bu koşulları
dikkate alarak tedavi planları oluşturmalıdır.
9. Geri Dönüşü Olmayan Beyin Hasarları: Fiziksel travma, hastalık veya toksisite
nedeniyle meydana gelen geri dönüşü olmayan beyin hasarları, bireyin psikolojik
işleyişini etkileyebilir. Bu tür durumlar, terapinin sınırlarını belirler.
 10. Değiştirilemez Fiziksel Gerçeklikler: Bireyin vücut bütünlüğünün bozulması veya
kronik hastalıklar gibi değiştirilemez fiziksel gerçeklikler, kişinin özsaygısını ve
duygusal sağlığını etkiler.
Yaşam Koşulları ve Kişisel Geçmiş
11. Değiştirilemez Yaşam Koşulları: Bireyin hapishanede olması, görünür bir azınlık
grubuna ait olması veya otistik bir çocuğa sahip olması gibi değiştirilemez yaşam
koşulları, psikoterapinin sınırlamalarını belirler.
12. Kişisel Tarih: Danışanın kişisel tarihi, değiştirilemez bir gerçekliktir ve terapistlerin bu
geçmişi kabul etmeleri önemlidir. Geçmişte yaşanan olaylar değiştirilemez, ancak
bireyin bu olaylara nasıl tepki vereceği üzerinde çalışılabilir.
13. Geçmişin Etkileri: Terapistler, danışanların geçmişteki travmalarını ve hatalarını kabul
etmelerine yardımcı olmalıdır. Bu süreç, danışanların yas tutmalarına ve gelecekte daha
sağlıklı başa çıkma stratejileri geliştirmelerine olanak tanır.
Klinik Stratejiler ve Uyum Süreçleri
14. Uyum ve Yas: Terapistler, danışanların değiştirilemez gerçekliklerle başa çıkmalarına
yardımcı olmalıdır. Bu, danışanların yas tutmalarına ve kendilerini kabul etmelerine
yardımcı olur.
15. Empati ve Destek: Terapistler, danışanların değiştirilemez gerçekliklerini kabul
etmelerine ve bunlarla başa çıkmalarına yardımcı olacak empati ve destek sağlamalıdır.
16. Gerçekçi Beklentiler: Terapistler, danışanlarla birlikte gerçekçi beklentiler belirlemeli
ve bu beklentilere göre ilerlemelidir.
17. Tedavi Sınırları: Terapistler, tedavinin sınırlarını danışanlarla açıkça paylaşmalı ve
gerçekçi hedefler belirlemelidir.
Detaylı Özet: Bölüm 4 - Gelişimsel Sorunların Değerlendirilmesi
Gelişimsel Bilgilerin Önemi
1. Gelişimsel Bilgilerin Değeri: Vaka formülasyonunda gelişimsel bilgilerin
değerlendirilmesine özel önem verilir.
2. Teşhis Soruları: "Bu kişi neden şimdi yardım arıyor?" gibi soruların yanıtları, kişinin
bireysel geçmişinde bulunabilir.
3. Temel Sorunlar: Kişinin doğası (mizacı ve diğer sabit özellikleri), mevcut stres
faktörlerinin doğası ve bu stres faktörlerinin tetiklediği gelişimsel sorunlar iyi bir
dinamik formülasyonun ana hatlarını oluşturur.
Gelişimsel Bilgilerin Toplanması
4. Erken Çocukluk: Kişinin bebekliği ve erken çocukluğuna dair bilgiler sorulur.
5. İlk Hatıralar: Alfred Adler’in gözlemlerine göre, kişinin ilk hatırası, kişiliğinin ana
temasını içerir.
6. Çocukluk Ayrılıkları: Gündüz bakımı, kreş veya ilkokul gibi çocukluk ayrılıklarına
tepkiler değerlendirilir.
 7. Önemli Hareketler: Ailedeki büyük değişikliklere ve kişinin bunlara nasıl tepki
verdiğine dair sorular sorulur.
8. Çocukluk Hastalıkları: Çocukluk dönemindeki hastalıklar ve kazalar hakkında bilgi
alınır.
Normal Gelişim ve Psikoterapi
9. Normal Gelişim Bilgisi: Terapistlerin normal gelişim hakkında iyi bir anlayışa sahip
olmaları gerekir.
10. Olgunlaşma Görevleri: Terapistler, tamamlanmamış veya kötü gerçekleştirilmiş
olgunlaşma görevlerini belirlemeye çalışırlar.
11. Erken Süreçler: Analitik terapistler, erken süreçler ile klinik fenomenler arasındaki
bağlantıya büyük önem verirler.
Psikoanalitik Gelişim Teorisine Yönelik Uyarılar ve Yönlendirmeler
12. Önyargılar ve Varsayımlar: Gelişimsel fikirlerin psikopatolojiye uygulanmasında
dikkatli olunmalıdır.
13. Erikson’un Katkıları: Erik Erikson, Freud’un erken dönem aşamalarını yeniden
yorumlayarak farklı gelişimsel temaları vurgulamıştır.
14. Gelişimsel Düzeyin Belirlenmesi: Klinik bir görüşmede, kişinin karakterolojik olarak
hangi gelişimsel düzeyde organize olduğunu değerlendirmek önemlidir.
Gelişimsel Modeller ve Klinik Uygulamalar
15. Klasik ve Post-Freudyen Modeller: Freud'un oral, anal ve fallik aşamaları gibi klasik
gelişim modelleri ile daha modern post-Freudyen teoriler ele alınır.
16. Çatışma ve Gelişimsel Durdurma: Psikopatolojinin, bilinçdışı bir çatışmayı mı yoksa
gelişimsel bir durdurmayı mı yansıttığı değerlendirilir.
17. Erken Sabitlenmeler: Erken dönemde karşılaşılan travmatik deneyimlerin, kişinin
ileriki yaşamındaki psikolojik sağlığı üzerinde derin etkileri olabilir.
18. Bağlanma Tarzları: Farklı bağlanma tarzlarının bireylerin gelişim sürecini nasıl
etkileyebileceği değerlendirilir.
Klinik Örnekler ve Gerçek Hayat Uygulamaları
19. Klinik Örnekler: Kişilerin psikolojik tepkilerinin belirli stres faktörlerinden nasıl
etkilendiği klinik örneklerle açıklanır.
20. Başarılar ve Zorluklar: Kişinin çocukluk dönemindeki başarıları ve karşılaştığı
zorluklar analiz edilir.
21. Bağlanma ve Ayrılık: Bağlanma ve ayrılma süreçlerinin birey üzerindeki etkileri
değerlendirilir.
Gelişimsel Sorunların Psikoterapideki Önemi
22. Terapötik Müdahale: Terapistlerin, kişilerin gelişimsel sorunlarına yönelik terapötik
müdahaleleri planlarken dikkate almaları gereken noktalar vurgulanır.
 23. Gelişimsel Anlayış: Terapistler, kişilerin mevcut gelişimsel zorluklarını ve bu
zorlukların geçmişteki gelişimsel sorunlarla nasıl ilişkili olduğunu anlamalıdır.
24. Gelişimsel Farkındalık: Terapistlerin, kişilerin gelişimsel farkındalıklarını
artırmalarına yardımcı olmaları önemlidir
Detaylı Özet: Bölüm 5 - Savunmanın Değerlendirilmesi

# Savunma Süreçlerinin Önemi

1. Savunma Kavramı: Psikanalitik düşüncenin önemli bir özelliği, bireylerin acıdan korunmak
için kullandıkları içsel, öznelli ve refleksif yollar olan savunma süreçlerini anlamaktır.
2. Freud’un Gözlemleri: Freud’un orijinal psikopatoloji merakı, günümüzde dissosiasyon veya
inkâr savunması olarak kabul edilen konularla başladı.
3. Savunma ve Psikoterapi: Savunma eğilimlerini değerlendirmenin psikoterapinin etkinliğini
artırmak için nasıl katkıda bulunduğu ele alınır.

# Karakterolojik ve Durumsal Savunma Tepkileri

4. Savunma Tepkilerinin Belirlenmesi: Bireylerin savunma tepkilerinin kişisel karakter
yapılarından mı yoksa bulundukları durumdan mı kaynaklandığını değerlendirmek klinik
açıdan faydalıdır.
5. Projeksiyon: Bir kişinin projeksiyon savunmasını kullanıp kullanmadığını anlamak için
terapistin içsel öznel tepkisi değerlendirilir.
6. İnkâr: İnkâr savunmasının, karakterolojik mi yoksa durumsal mı olduğunu belirlemek için
örnekler verilir.

# Savunmanın Klinik İmplikasyonları

7. Uzun ve Kısa Süreli Terapiler: Bir kişinin sabit savunma örgütlenmesini dikkatlice
değerlendirmenin, uzun vadeli analitik terapide nasıl faydalı olabileceği ele alınır.
8. Otomatik Savunma: Hastalar, belirli bir savunma stratejisini otomatik olarak kullanmadan
önce bu tepkiyi fark etmeyi öğrenebilirler.
9. Olgun Savunma: Daha olgun savunma tarzlarına geçiş yapma yeteneği geliştirilir.
10. Daha Geniş Bir Başa Çıkma Mekanizması Repertuarı: Hastalar, daha geniş ve etkili başa
çıkma mekanizmalarını öğrenirler.

# Savunmaların Klinik Gözlemleri

11. Psikopatik Eğilimler: Bir kişinin mütemadiyen omnipotent kontrol savunmasına dayanması,
psikopatik eğilimleri gösterebilir.
12. Savunmalar ve Kişilik Bozuklukları: Savunmaların kişilik bozukluklarıyla olan ilişkisi ve
bu gözlemin uzun ve kısa vadeli tedavilerdeki teknik sonuçları tartışılır.
13. Savunmalar ve Terapi: Savunmaların nasıl tespit edileceği ve terapi sürecinde nasıl ele
alınacağına dair klinik örnekler verilir.

# Savunmanın Savunulması ve Bypass Edilmesi

14. Yüzeyden Derine Çalışma: Klasik psikanalitik yaklaşımda, savunmaları yüzeyden derine
doğru sistematik ve dikkatli bir şekilde ele almak önemlidir.
15. Savunmaların Kullanımı: Savunmaların terapi sürecinde hastanın büyümesi ve gelişmesi
için nasıl kullanılabileceği ele alınır.
16. Savunmaları Bypass Etme: Bazı durumlarda, savunma yapılarının bypass edilerek doğrudan
derinliğe gitmenin tercih edilebileceği belirtilir.

# Terapötik Stratejiler ve Örnekler

17. Savunmalarla Çalışma Yöntemleri: Savunmalarla çalışmanın çeşitli yolları ve bunların
terapötik etkileri tartışılır.
18. Histerik Hastalar: Histerik özellikler gösteren hastalarla çalışırken savunmaların nasıl ele
alınacağı örneklerle açıklanır.
19. Masochistic Karakter Yapısı: Masochistic karakter yapısına sahip bir kadın örneği üzerinden
savunmaların nasıl ele alınacağı açıklanır.
20. Savunmaları Kullanma: Savunmaların hastanın gelişimi için nasıl kullanılabileceği ve
bunların tedavi sürecindeki rolü ele alınır.

# Savunmaların Değerlendirilmesi ve Terapi

21. Kısa Süreli Çalışmalar: Kısa süreli çalışmalar veya kriz müdahalesinde savunmaları
değerlendirmenin önemi vurgulanır.
22. Karakterolojik Savunmalar: Karakterolojik savunmaların belirlenmesi ve bunların tedavi
sürecindeki önemi tartışılır.
23. Savunmaların Tanınması: Hastaların savunma mekanizmalarını tanıması ve bunlarla başa
çıkma yollarının geliştirilmesi ele alınır.

# Klinik Uygulamalar ve Sonuçlar

24. Psikanalitik Kavramlar: Psikanalitik savunma kavramlarının klinik uygulamalardaki önemi
vurgulanır.
25. Savunmaların Anlaşılması: Bir kişinin acı veren duygulara karşı nasıl savunma yaptığını
anlamanın genel psikolojisini anlamak için kritik olduğu belirtilir.
26. Sanat ve Psikoterapi: Bu anlayışı, savunmaların taramasını veya bozmasını engellemeyecek
veya çarpıtmayacak şekilde iletmenin, psikoterapi sanatının temel unsuru olduğu vurgulanır.
Detaylı Özet: Bölüm 6 - Duyguların Değerlendirilmesi
# Psikanalitik Teoride ve Klinik Uygulamada Duygular
1. Tarihsel Bağlam: Psikanalitik teoride ve klinik uygulamada duygulara verilen önemin
karmaşık bir tarihi vardır. Freud’un içgüdüsel dürtü vurgusundan bugüne kadar değişim
göstermiştir.
2. Eleştiriler: Pek çok teorisyen, biyolojik dürtülerden yola çıkarak bireysel psikolojileri
anlamanın yetersiz olduğunu savunmuştur.
3. Gelişim ve Terapi: Duyguların entegrasyonu ve düzenlenmesi, normal gelişim ve terapi
açısından merkezi bir konu haline gelmiştir.
4. Tomkins'in Etkisi: Tomkins, dokuz doğuştan gelen veya "sert kablolanmış" duygunun
varlığını öne sürerek bu alanda önemli bir katkıda bulunmuştur.
5. Kişisel Duygu Haritaları: Her bireyin duygusal uyarılma düzeni farklıdır ve bu düzen, kişinin
karakterini anlamak için anahtar niteliğindedir.

# Terapötik Değerlendirmede Duygular

6. Duygusal Değerlendirme: Terapistlerin, hastaların duygusal durumlarını doğru bir şekilde
değerlendirmeleri gerekir. Bu değerlendirme, hastaların tedaviye verdikleri tepkileri anlamak
için kritiktir.
7. Eylem ve Duygu Ayrımı: Hastanın duyguları eylemden ayırıp ayıramadığını değerlendirmek,
tedavi yaklaşımını belirlemek için önemlidir.
8. Ağrı ve Psikosomatik Şikayetler: Duygularını kelimelerle ifade edemeyen hastalar, duygusal
acıyı fiziksel belirtilerle gösterebilirler. Bu durumda, terapist önce şikayetin kendisinin yarattığı
duygulara odaklanmalıdır.
9. Alexithymia: Bu tür hastalar duygularını ifade etmekte zorlanır ve bu, terapistin farklı bir
yaklaşım benimsemesini gerektirir.

# Savunma Amaçlı Duygular

10. Savunma Mekanizmaları: Hastaların duyguları savunma amacıyla nasıl kullandıklarını
anlamak önemlidir. Bu, hastanın duygusal tepkilerini ve davranışlarını anlamak için kritiktir.
11. Duygusal Tepkiler: Terapistler, hastaların savunma mekanizmalarını ve duygusal tepkilerini
dikkatle gözlemlemelidir.
12. Duyguların Tanınması: Terapistlerin, hastaların duygusal deneyimlerini doğru bir şekilde
etiketleyip anlamaları gereklidir.

# Terapötik İlişkide Duygular

13. Aktarım ve Karşı Aktarım: Terapist, aktarım ve karşı aktarım alanında duygulara dikkat
etmeli ve bu duygusal süreçleri değerlendirmelidir.
14. Duyguların İletişimi: Hastaların duygusal durumları, terapistin kendi duygusal tepkileri
aracılığıyla anlaşılabilir.
15. Duyguların Savunulması ve Bypass Edilmesi: Bazen savunma yapılarının bypass edilmesi
gerekebilir. Bu, terapistin doğrudan derinliğe inmesini sağlar.
16. Duygusal Doğruluk: Duygusal doğruluğun sağlanması, terapötik sürecin etkinliğini artırır.

# Terapötik Süreç ve Duygusal Anlayış

17. Duygular ve Terapi: Terapötik sürecin önemli bir parçası, hastanın duygusal yaşamını
anlamaktır. Bu, hastanın duygusal düzenleme yeteneğini geliştirmesine yardımcı olur.
18. Duygusal Durumların Temsili: Hastaların duygusal durumlarını kelimelerle ifade edebilme
yeteneği, terapi sürecinde önemli bir rol oynar.
19. Duygusal Farkındalık: Terapistler, hastaların duygusal farkındalıklarını artırmalarına
yardımcı olmalıdır.
20. Duyguların Ayırt Edilmesi: Duygusal deneyimlerin eylemlerden ayrılabilmesi, terapinin
etkinliği için önemlidir.

# Duyguların Terapi Üzerindeki Etkileri

21. Psikoterapi ve İlaçlar: Psikoterapinin duygusal deneyimleri dönüştürme kapasitesi, bazen
ilaç tedavisinden daha etkili olabilir.
22. Duygusal Anlayışın Önemi: Hastaların duygusal yaşamlarını anlamak, terapötik
müdahalelerin başarısı için kritiktir.
23. Duygusal Rezonans: Terapistin duygusal tepkileri, hastanın duygusal durumunu anlamada
önemli bir araçtır.
24. Duygusal Hedefler: Terapötik sürecin bir parçası olarak, hastaların duygusal hedefleri
belirlenir ve bu hedeflere ulaşmalarına yardımcı olunur.

# Sonuç
25. Terapötik Yansıtma: Terapistin hastanın duygusal durumlarını yansıtması, duygusal
farkındalığı artırır ve terapötik süreci destekler.
26. Klinik İmplikasyonlar: Duyguların doğru anlaşılması, hastanın genel psikolojik sağlığına
önemli katkılar sağlar.
27. Duygusal Tepkilerin Yönetimi: Hastaların duygusal tepkilerini ve savunma
mekanizmalarını yönetmelerine yardımcı olmak, terapinin başarısı için önemlidir.

Detaylı Özet: Bölüm 7 - Özdeşleşmelerin Değerlendirilmesi

Özdeşleşmelerin Psikolojideki Önemi
 1. Temel Aşk Nesneleri: Her bireyin psikolojisinde, başlıca aşk nesneleri ve modeller
merkezi bir rol oynar. Bu nesneler, kişinin kim olmak istediği ve kim olmaktan kaçındığı
konusundaki özdeşleşmelerini belirler.
2. Tanısal Sınırlamalar: Standart tanısal teşhislerin önemli bir sınırlaması, herhangi bir
davranışın psikolojik olarak ne anlama geldiğinin, bireyin bilinçli veya bilinçsiz olarak
kiminle özdeşleştiğine bağlı olarak değişebilmesidir.
3. Davranışların Etkileri: Bir kişinin davranışları ve tutumları genellikle
özdeşleşmelerinden etkilenir ve bu özdeşleşmeler oldukça farklılık gösterebilir.
4. Model Alma: Bir kadının sürekli eleştiri yapması, sevdiği ama aşırı kontrolcü
büyükannesi gibi olmaya çalışmasının bir sonucu olabilir ya da pasif ve ihmalkar
annesine benzemediğinden emin olmaya çalışıyor olabilir.
5. Örneklerle Açıklama: Bir erkeğin sürekli olarak "rasyonel" olması, hiperentellektüel
bir baba figürü ile özdeşleşmesinden veya küçük kardeşlerinin duygusallığından
kaçınma arzusundan kaynaklanabilir.
6. Terapi İçin Gereklilik: Terapistlerin, danışanlarının tutumlarının ve davranışlarının
arkasındaki özdeşleşme anlamlarını bilmeleri terapötik etki için önemlidir.
İlk Görüşmelerde Özdeşleşmeler
7. İlk Görüşmeler: İlk görüşmelerde danışanlara anne ve babaları ya da diğer birincil
bakıcıları hakkında sorular sorulur: Yaşıyorlar mı? Öldülerse ne zaman ve ne sebeple?
Yaşıyorlarsa, kaç yaşındalar ve ne iş yapıyorlar?
8. Önemli Etkiler: Danışanların büyürken üzerlerinde önemli etkiler bırakan diğer kişiler
(öğretmenler, din adamları, arkadaşlar) hakkında bilgi edinmek önemlidir.
9. Bilgi Kaynağı: Özdeşleşmeler hakkında bilgi, daha az bilinçli ve daha az sözel yollarla
da elde edilebilir.
Özdeşleşmelerin Tedavi İçin Klinik İmplikasyonları
10. İlk Bağlantı: İçselleştirilen patojenik nesnelerden farklı olduğunu göstermek, terapistin
hastayla ilk bağlantıyı kurmasına yardımcı olabilir. Örneğin, danışan bir ebeveyni
sürekli eleştirel olarak tanımlıyorsa, terapistin kabul edici bir tutum sergilemesi
önemlidir.
11. Önceden Bilgi: Bu veriler, terapistin tedavi sırasında ortaya çıkacak ana transferansların
doğasını önceden tahmin etmesine yardımcı olur. Özdeşleşmeler güçlü ve itici
psikolojik güçlerdir.
12. Başarısız Deneyimler: Bir terapistin, içselleştirilmiş nesnelerden ayrımını zamanla
başarması, danışan için avantajlı olmayabilir. Danışanlar, büyümelerini ve tatminlerini
sürekli olarak engelleyen içselleştirilmiş figürleri projekte etmeye ihtiyaç duyarlar.
13. Karakterlerin Anlaşılması: Terapistin, danışanın zihninde yaşayan karakterleri ve her
birinin onun için ne anlama geldiğini anlaması, yardımcı stratejiler geliştirmek için
kritiktir.
Terapötik Süreçte Özdeşleşme ve Karşı-Özdeşleşme
14. Karşı-Özdeşleşme: Destrüktif bir ebeveyn veya bakıcıdan tamamen farklı olma
kararlılığına sahip danışanlar sık görülen bir klinik fenomeni temsil eder.
 15. Psikopatolojinin Anlaşılması: Terapistler, kişilerin çocukluk travmalarının ve kötü
muamelelerinin sonuçlarını anlamalı ve bu dinamiklerin terapi sürecindeki etkilerini
değerlendirmelidir.
16. Denge ve Kabul: Terapi sürecinde, danışanın tüm kötü ve tüm iyi içselleştirilmiş
imgelerini dengelemek ve değiştirmek önemlidir.
17. Bağlılık ve Sevgi: Kötüye kullanılan danışanların, zarar veren kişilere hem sevgi hem
de öfke duymaları gerektiğini anlamaları önemlidir.
Kültürel ve Etnik Özdeşleşmeler
18. Kültürel Faktörler: Terapistler, danışanlarının kültürel, etnik, dini ve alt kültürel
özdeşleşmelerinin psikolojileri üzerindeki etkilerini anlamalıdır.
19. Kültürel Duyarlılık: Farklı kültürel geçmişlere sahip danışanlarla çalışırken özel bir
duyarlılık ve esneklik gereklidir.
Sonuç
20. Özdeşleşmelerin Önemi: Özdeşleşmelerin ve karşı-özdeşleşmelerin anlaşılması,
danışanın psikolojik gelişimi ve tedavi süreci için kritiktir.
21. Transference ve Özdeşleşme: Terapistlerin, danışanların transference tepkilerini
değerlendirerek özdeşleşme süreçlerini anlamaları gereklidir.
22. Klinik Uygulamalar: Terapistlerin, özdeşleşme süreçlerinin klinik uygulamalarda nasıl
ele alınacağını anlamaları önemlidir.
23. Duygusal Karmaşıklık: Terapistler, danışanlarının duygusal ve ahlaki
karmaşıklıklarını anlamalarına yardımcı olmalıdır.
24. Savunma Mekanizmaları: Özdeşleşmelerin savunma mekanizmaları üzerindeki
etkileri değerlendirilmelidir.
25. Kültürel ve Etnik Duyarlılık: Terapistlerin, farklı kültürel ve etnik geçmişlere sahip
danışanlarla çalışırken duyarlı ve esnek olmaları gereklidir.

Detaylı Özet: Bölüm 8 - İlişkisel Kalıpların Değerlendirilmesi

Özdeşleşmeler ve İlişkisel Kalıplar Arasındaki İlişki
1. Özdeşleşme ve İlişkisel Kalıplar: Özdeşleşmeler, kişinin kimle model aldığına
odaklanırken, ilişkisel kalıplar, kişinin başlıca sevgi nesneleriyle olan bağlantılarının
nasıl ifade edildiğine odaklanır.
2. Bakıcıların İlişkisel Stilleri: Çocuklar, bakıcılarının ilişkisel stillerini ve bu ilişkilerin
altında yatan temaları benimserler.
3. Özdeşleşme ve Nesne İlişkileri: Özdeşleşmeler içselleştirilmiş nesnelere dayanırken,
ilişkisel kalıplar içselleştirilmiş nesne ilişkilerini ifade eder.
4. Görüşme Soruları: Spesifik ilişkisel kalıpları belirlemek için genellikle özel sorulara
gerek yoktur; danışanlar genellikle kendiliğinden tekrar eden ilişkisel sorunları ifade
ederler.
 5. Görüşme Örnekleri: "Sürekli istismarcı erkeklere aşık oluyorum" gibi ifadeler,
ilişkisel kalıpları açığa çıkarmada yaygındır.
Terapötik Süreçte İlişkisel Temalar
6. Transferansta İlişkisel Temalar: Transferans, çocukluk tutumlarının basit bir
yansıması olarak görülmemelidir; daha karmaşık bir yapıya sahiptir.
7. Transferans Değerlendirmesi: Terapist, transferansın detaylarını ve anlamlarını
değerlendirmelidir: (1) Hangi kalıp tekrar ediliyor? (2) Bu kalıbın kökenleri, anlamları,
motivasyonları ve güçlendiricileri nelerdir?
8. Transferans ve Cinselleştirme: İlişkilerin cinselleştirilme eğilimi, transferansta erken
dönemlerde ortaya çıkabilir ve bu eğilim, terapist tarafından dikkatle ele alınmalıdır.
9. İlişkisel Temaların Belirlenmesi: Terapist, danışanın ilişkisel kalıplarını belirleyerek,
bu kalıpların neden bu kadar güçlü olduğunu anlamalı ve bu kalıpları değiştirmek için
yeni yollar geliştirmelidir.
10. Tedavi İlişkisi ve İlişkisel Temalar: İlişkisel temaların tedavi sürecinde ortaya çıkması,
terapistin ve danışanın bu temaları anlamalarını ve çözümlemelerini sağlar.
İlişkisel Temaların Terapi Dışındaki Görünümleri
11. İlişkisel Temaların Transferans Dışında İncelenmesi: Transferansta belirgin olmayan
ilişkisel kalıplar, danışanın geçmişi incelenerek belirlenebilir.
12. Geçmiş Terapi Deneyimleri: Danışanın önceki terapi deneyimleri, terapist için önemli
ipuçları sağlayabilir; önceki terapistlerle yaşanan sorunlar yeni terapist tarafından ele
alınmalıdır.
13. Önceki Başarısızlıklar: Önceki terapi başarısızlıklarının nedenlerini anlamak,
terapistin benzer hataları önlemesine yardımcı olabilir ve danışanın aynı kalıpları tekrar
etmesini engelleyebilir.
İlişkisel Kalıpların Psikoterapi Üzerindeki Etkileri
14. Psikodinamik Terapi: Psikodinamik terapi, ilişkisel kalıpların belirlenmesini ve bu
kalıpların tedavi sürecinde ele alınmasını gerektirir.
15. Kısa ve Uzun Süreli Terapiler: İlişkisel kalıplar, hem kısa hem de uzun süreli
terapilerde ele alınmalıdır; kısa süreli terapilerde daha aktif müdahaleler gerekebilir.
16. Aktif Müdahaleler: Daha kısa süreli veya sınırlı terapilerde, terapistin dinamikleri
formüle etmesi ve erken müdahale etmesi önemlidir.
17. Transferans Nörozu: Klasik psikanalizde, temel çatışmalı ilişkinin yeniden yaratılması
transferans nörozu olarak adlandırılır ve bu süreç, terapötik etkileri maksimize eder.
18. Merkezi Dramanın Sürekliliği: Danışanın merkezi draması, terapistin bu dramayı
tanımlaması ve danışanın bu dramatik kalıpları değiştirmesine yardımcı olması
açısından önemlidir.
Cinsel Temalar ve İlişkisel Kalıplar
19. Cinsellik ve İlişkisel Temalar: Cinsellik, ilişkisel temaları yoğun ve yoğunlaştırılmış
bir biçimde ifade edebilir.
 20. Cinsel Kalıpların İncelenmesi: Terapistin cinsellik hakkında açık ve rahat bir şekilde
konuşabilmesi, danışanın cinsel hayatındaki sorunların daha açık bir şekilde ele
alınmasına yardımcı olur.
21. LGBTQ+ Danışanlar: LGBTQ+ bireylerle çalışırken terapistin açık ve kabul edici
olması önemlidir; cinsellikle ilgili konular hakkında rahat bir şekilde konuşabilmek, bu
danışanlarla çalışmada kritik öneme sahiptir.
22. Cinsellik ve Tedavi: Terapistlerin cinsel konularda rahat olması, danışanların bu
konuları açıkça ifade etmelerini teşvik eder ve tedavi sürecinde önemli ilerlemeler
sağlar.
İlişkisel Temaların Yokluğu ve Önemi
23. Transferansta Eksik İlişkisel Temalar: Terapistler, transferansta eksik olan ilişkisel
temaları da anlamalıdır; danışanın deneyiminde olmayan ilişkisel türleri tanımlamak
önemlidir.
24. Boşlukları Anlamak: Eksik ilişkisel kalıpların anlaşılması, terapistin empatik bir
sıçrama yaparak danışanın duygusal ihtiyaçlarını ve boşluklarını anlamasını sağlar.
25. İlişkisel Kalıpların Tanınması: Terapist, danışanın mevcut ilişkisel kalıplarını ve bu
kalıpların psikolojik kökenlerini anlamalıdır; bu, tedavi sürecinde önemli bir adımdır.
26. Özlem ve Büyüme: Terapistin danışanın eksik ilişkisel deneyimlerini tanıması,
danışanın bu eksiklikleri fark etmesini ve bunları telafi etmesini sağlar.
Detaylı Özet: Bölüm 9 - Özsaygının Değerlendirilmesi
Özsaygının Anlamı ve Önemi
1. Özsaygının Tanımı: Özsaygı, analistlerin bazen sağlıklı narsisizm olarak
adlandırdıkları bir duygusal yaşam parçasıdır ve bireyler arasında büyük farklılıklar
gösterir.
2. Bireysel Farklılıklar: Terapistler, her danışanın özsaygısını neyin desteklediğini, neyin
zarar verdiğini ve nasıl onarıldığını anlamalıdır.
3. Özsaygının Korunması: Olgun insan faaliyetlerinin merkezinde, özsaygının
korunması ve geliştirilmesi vardır. Değerlerine aykırı davranan insanlar, utanma ve
çaresizlik hissederler ve bu duygularla başa çıkmak için kendilerine veya başkalarına
zarar verebilirler.
4. Kültürel Değerler: Kültürler, ortak değerler yaratır ve bu değerler, belirli davranışları
anlamlandırır. Örneğin, Amerikan toplumunda genç ve güzel görünmek, birçok kişinin
özsaygısını koruması için önemli bir faktördür.
5. Empati ve Anlayış: Terapistlerin, danışanlarının özsaygılarını nasıl koruduklarını
anlamaları önemlidir, çünkü bu, terapötik müdahalelerin etkinliğini artırır.
Psikanalitik Dikkat ve Özsaygı
6. Klasik Psikanaliz ve Özsaygı: Klasik psikanaliz, süperegonun oluşumu üzerine
yoğunlaşırken, modern yaklaşımlar özsaygının iki kişilik terapi alanındaki kaderine
odaklanır.
 7. Süperego ve Özsaygı: Aşırı katı süperegoyu yumuşatmak, zayıf bir süperegoyu
güçlendirmekten daha kolaydır. Terapistler, danışanların içsel yargılarını yeniden
düzenlemelerine yardımcı olabilir.
8. Kohut ve Özsaygı: Kohut’un kendilik psikolojisi, terapistlerin normal şefkat ve sezgi
ile yaptıkları şeylere psikanalitik bir gerekçe sunarak terapötik süreçte özsaygının
önemini vurgular.
Klinik Uygulamalar ve Özsaygı
9. Özsaygı ve Terapötik İlişki: Terapistlerin, danışanlarının özsaygılarını koruyacak
şekilde müdahale etmeleri gereklidir. Bu, terapinin devamını sağlamak için kritik öneme
sahiptir.
10. Özsaygının Yeniden Yapılandırılması: Terapistler, danışanların özsaygılarını daha
sağlıklı ve sürdürülebilir yollarla yeniden yapılandırmalarına yardımcı olmalıdır.
11. Özsaygının İç Kaynakları: Danışanların özsaygılarını dış kaynaklardan içsel
kaynaklara yönlendirmeleri, uzun vadeli duygusal tatmin için önemlidir.
12. Narsisistik ve Borderline Hastalar: Narsisistik ve borderline hastalarla çalışırken,
terapistlerin, bu hastaların savunmasız özsaygılarını korumak için özel teknikler
kullanmaları gerekir.
Özsaygının Terapideki Rolü
13. Özsaygının Klinik Değerlendirilmesi: Terapistler, danışanlarının özsaygılarını
değerlendirirken, onların değer sistemlerine, kendilerine olan güvenlerine ve
özsaygılarını nasıl onardıklarına dikkat etmelidir.
14. Empati ve Yorumlama: Empati ve yorumlama dengesi, terapistlerin danışanlarının
özsaygılarını zedelemeden değişim yaratmalarına yardımcı olur.
15. Destekleyici Terapi: Destekleyici terapi yazıları, terapistlerin danışanlarıyla çalışırken
özsaygılarını korumalarına yardımcı olacak yöntemler sunar.
16. Özsaygıyı Güçlendirme: Terapistler, danışanlarının özsaygılarını güçlendirmek için
onların başarılarını ve değerlerini vurgulamalıdır.
Özsaygının Yapısal Değerlendirilmesi
17. Değer Sistemleri: Danışanların değer sistemleri, terapinin etkinliğini belirleyen kritik
faktörlerdendir. Terapistler, danışanlarının değer sistemlerini anlamalı ve onlarla
uyumlu olmalıdır.
18. Sosyal Olumlu Alanlarda Özsaygı: Terapistler, danışanların özsaygılarını sosyal
olarak olumlu alanlarda geliştirmelerine yardımcı olmalıdır.
19. İçsel Yapıların Değiştirilmesi: Terapi, danışanların özsaygılarını düzenleyen içsel
yapıları değiştirmeyi amaçlamalıdır.
Özsaygı Sorunlarının Çözülmesi
20. Özsaygıyı Destekleyen Faktörler: Danışanların özsaygılarını destekleyen belirli
faktörler, terapötik tekniklerin temelini oluşturur.
21. Narsisistik Yaralanma: Terapide, narsisistik yaralanmaları azaltmak ve danışanların
kendilerini daha iyi hissetmelerini sağlamak için stratejiler geliştirilmelidir.
 22. Özsaygı ve Ahlaki Otorite: Özsaygıyı ahlaki otoriteye dayandırmak, danışanların uzun
vadeli tatmin duygusu geliştirmelerine yardımcı olabilir.
23. Empati ve Destek: Terapistler, danışanlarının özsaygılarını korumak ve güçlendirmek
için empati ve destek sunmalıdır.
24. Özsaygıyı Yeniden İnşa Etme: Terapistler, danışanların özsaygılarını yeniden inşa
etmelerine yardımcı olacak yapıcı müdahaleler sunmalıdır.
25. Klinik Stratejiler: Terapistlerin, danışanlarının özsaygılarını değerlendirme ve
müdahale stratejilerini geliştirmeleri gereklidir.
Detaylı Özet: Bölüm 10 - Patolojik İnançların Değerlendirilmesi
Patolojik İnançların Doğası ve İşlevi
1. Bilinçdışı Düşünceler: Psikanalitik teori, deneyimin bilişsel boyutuna, özellikle
bilinçdışı düzeyde dikkat eder. Freud’un ilk modeli, ilkel dürtüler ve duyguların yanı
sıra bilinçdışında “birincil süreç düşüncesi” olarak adlandırdığı bir tür düşüncenin
varlığını öne sürer.
2. İlkel Düşünce Modu: Bu düşünce modu, mantıksız, egosantrik ve dilek-odaklıdır, yani
haz ilkesine göre yönetilir. Freud, bu düşünce modunun sembolik ve görsel karakterini
ve büyüsel, dilek-gerçekleştirici doğasını vurgular.
3. Evrensel Bilişsel Süreçler: Freud, içsel inançlarda bireysel farklılıkları ve bunların
insanların idiosinkratik psikolojileriyle olan ilişkisini ele alır.
4. Patolojik İnançlar: Freud, "psikanalitik çalışmalarda karşılaşılan bazı karakter tipleri"
adlı makalesinde bilinçdışı inançların belirleyici doğasını vurgular. Örneğin, kendisini
kurallardan muaf tutan birinin özel bir ilahi koruma altında olduğunu varsaydığını
belirtir.
5. Çocukluk Deneyimleri: Patolojik inançlar genellikle çocukluk deneyimlerinden
kaynaklanır ve bilinçdışında kalır. Bu inançlar, kişinin kendisini tehlikelere karşı
koruma yolları olarak işlev görür.
Patolojik İnançlar Üzerine Hipotezler Geliştirme
6. İnançların Açığa Çıkarılması: Danışanların patolojik inançları, genellikle terapi
sürecinde yavaşça açığa çıkar. Bu inançlar, danışanların davranışlarında ve tepkilerinde
kendini gösterebilir.
7. İrrasyonel İnançların Kökeni: Danışanlar, irrasyonel inançlarının kökenini ve bu
inançların nasıl işlev gördüğünü anlamadıkça değişim genellikle zor olur.
8. Klinik Örnekler: Örneğin, bir erkek danışan, her zaman yanlış kararlar aldığına inanır
ve bu inanç, onun kendisini cezalandırma ihtiyacı duymasına neden olur.
9. Patolojik İnançların Çözülmesi: Danışanlar, bu inançların çocuklukta nasıl geliştiğini
ve artık geçerli olmayan tehlikelere karşı nasıl koruyucu işlev gördüğünü anladıklarında
bu inançlardan vazgeçebilirler.
10. Destek ve Empati: Terapistler, danışanların patolojik inançlarıyla başa çıkmalarına
yardımcı olmak için empati ve destek sağlamalıdır.
Klinik İmplikasyonlar
 11. Terapötik Müdahaleler: Patolojik inançların terapi sürecindeki rolü önemlidir.
Terapistler, danışanların bu inançları fark etmelerine ve sorgulamalarına yardımcı
olmalıdır.
12. İnançların Disconfirmation: Terapistler, danışanların patolojik inançlarını
sorgulamalarına ve geçersiz kılmalarına yardımcı olmalıdır.
13. İnançların Etkileri: Bu inançların nasıl ortaya çıktığı ve danışanların yaşamlarını nasıl
etkilediği üzerine yorumlar yapmak, terapinin etkinliğini artırabilir.
14. Uzun Vadeli Değişim: Terapötik süreç, danışanların bu inançları değiştirmelerine ve
daha sağlıklı inançlar geliştirmelerine yardımcı olmayı amaçlar.
Patolojik İnançların Değerlendirilmesi
15. Genel Yaşam Yorumları: Danışanların yaşamları hakkındaki genel yorumları, onların
içsel inançları hakkında ipuçları verebilir. Örneğin, "Güvendiğim her seferinde hayal
kırıklığına uğradım" gibi ifadeler, daha derin inançları yansıtabilir.
16. Kişisel Tarihler: Danışanların kişisel tarihleri, onların bilinçdışı inançlarının nasıl
geliştiği hakkında bilgi verebilir. Örneğin, çocuklukta sürekli ayrılık yaşayan bir çocuk,
sevdiği herkesin onu terk edeceğine inanabilir.
17. Kültürel ve Sosyal Faktörler: Danışanın kültürel ve sosyal geçmişi, belirli patolojik
inançların nasıl oluştuğunu ve sürdüğünü anlamada önemlidir.
18. Tedavi Planları: Patolojik inançların doğru bir şekilde değerlendirilmesi, etkili tedavi
planları oluşturmak için kritik öneme sahiptir.
Patolojik İnançlarla Baş Etme Stratejileri
19. İnançların Test Edilmesi: Danışanlar, terapistler tarafından patolojik inançlarının test
edilmesini beklerler. Bu testler, danışanın bu inançlardan vazgeçmesine yardımcı
olabilir.
20. Kısa ve Uzun Vadeli Terapiler: Hem kısa hem de uzun vadeli terapilerde patolojik
inançların ele alınması önemlidir. Kısa vadeli terapilerde daha doğrudan müdahaleler
gerekebilir.
21. Duygusal Deneyimlerin Rolü: Terapistler, danışanların duygusal deneyimlerini ve bu
deneyimlerin patolojik inançlar üzerindeki etkilerini anlamalıdır.
22. Yaratıcı Müdahaleler: Patolojik inançları değiştirmek için yaratıcı ve esnek terapötik
müdahaleler gerekebilir.
Sonuç
23. Patolojik İnançların Tanınması: Patolojik inançların tanınması ve ele alınması,
terapötik sürecin başarısı için kritiktir.
24. Empati ve Yorumlama: Empati ve yorumlama, danışanların patolojik inançlarını
sorgulamalarına ve değiştirmelerine yardımcı olur.
25. Klinik Uygulamalar: Terapistler, patolojik inançları değerlendirme ve müdahale
stratejilerini geliştirmelidir.
26. Uzun Vadeli Değişim: Terapötik sürecin amacı, danışanların patolojik inançlarını
değiştirmelerine ve daha sağlıklı inançlar geliştirmelerine yardımcı olmaktır.