ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ – ΕΛΛΑΣ – ΥΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ.

Σημεία κοινού προβληματισμού

1. Ποιος είναι ο χώρος και ο χρόνος του κειμένου;

2. Ποιοι είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές και ποιο το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν;

Χωρισμός σε ομάδες

Α Ομάδα / Μέρος 1ο:

1. Για ποιους λόγους παραπονιέται ο διαχειριστής της πολυκατοικίας στον ήρωά μας; Πιστεύετε ότι ο διαχειριστής
έχει δίκιο;
2. Πώς θα χαρακτηρίζατε το ύφος του διαχειριστή; Γιατί πιστεύετε ότι συμπεριφέρεται έτσι;
3. Να εντοπίσετε στο κείμενο μια εικόνα, μια μεταφορά και μια υπερβολή.
4. Να δώσετε έναν άλλο τίτλο στο απόσπασμα περισσότερο χιουμοριστικό.

Β Ομάδα / Μέρος 2ο:

1. Γιατί ο ενοικιαστής απαντά διαρκώς με το επίρρημα «μάλιστα»; Αυτή η στάση αρέσει στον διαχειριστής;
2. Πώς θα χαρακτηρίζατε το ύφος του ενοικιαστή; Γιατί πιστεύετε ότι συμπεριφέρεται έτσι;
3. Να εντοπίσετε στο κείμενο μια εικόνα, μια μεταφορά και μια υπερβολή.
4. Να δώσετε έναν άλλο τίτλο στο απόσπασμα περισσότερο χιουμοριστικό.

Γενική Θεώρηση – Κοινός Προβληματισμός

1. Στο κείμενο η ειρωνεία και το χιούμορ ξεχειλίζουν. Να εντοπίσετε από δύο σημεία στο κείμενο (μέρος 1 ο και 2ο)
και να αιτιολογήσετε τις επιλογές αυτές του συντάκτη.
2. Το κείμενο δομείται με έναν άμεσο και κοφτό διάλογο. Πιστεύετε ότι το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα θα ήταν
το ίδιο αν ο συντάκτης είχε επιλέξει να αποδώσει το ίδιο περιεχόμενο με τρόπο περισσότερο περιγραφικό και
αφηγηματικό;
3. Ποια προβλήματα σχετικά με την συγκατοίκηση σε πολυκατοικία προσπαθεί να αναδείξει εδώ ο συντάκτης;
4. Πιστεύετε ότι οι δύο αυτοί ήρωες αν δεν έμεναν σε πολυκατοικία αλλά σε γειτνιάζουσες μονοκατοικίες θα
είχαν φιλικές σχέσεις;
5. Να επαληθεύσετε ή να διαψεύσετε το περιεχόμενο των παρακάτω προτάσεων έχοντας πάντα υπόψη σας το
περιεχόμενο του κειμένου:
a. Ο συγγραφέας θεωρεί τις μύγες πιο αξιόλογα πλάσματα από τους ανθρώπους.
b. «Αυτό μου το ζητάνε κι άλλοι» (μέρος 1ο / προς το τέλος της 1ης σελίδας): με την απάντηση αυτή ο
ενοικιαστής εννοεί ότι γενικά το περιεχόμενο των άρθρο του ενοχλεί πολλούς.
c. Η τελευταία απάντηση του διαχειριστή αποκαλύπτει ότι τελικά ο ενοικιαστής είχε δίκιο.
Παράλληλο Κείμενο 1.
ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ, Στην Εποχή του Τσιμέντου και της Πολυκατοικίας
Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν και οι άνθρωποι. Μέσα στις πολυκατοικίες οι άνθρωποι
γίνανε αγγλοπρεπείς. Βλέπεις κάποιον στη σκάλα ή στο ασανσέρ και δε σε χαιρετά. Στέκεται μπροστά σου σαν
κολόνα πάγου, φοβάσαι να τον χαιρετήσεις κι εσύ. Δεν ξέρεις καλά καλά συγκάτοικος είναι ή ξένος. Έχασαν οι
Ρωμιοί τη ρωμιοσύνη τους.
Τα μούτρα των συγκατοίκων μου ας μην τα ξέρω. Ξέρω όμως τη φωνή τους, το βήχα τους. Ξέρω της
διπλανής μου τον αναστεναγμό και το βογκητό. Βογκά τα βράδια όταν πέφτει στο κρεβάτι της, βογκά και τη νύχτα.
Φαίνεται πως έχει άλατα στις κλειδώσεις της και πονεί. Κάθε πρωί στις έξι ακούω το ξυπνητήρι της. Όλα αυτά
ακούονται γιατί το κρεβάτι της είναι δίπλα στο δικό μου και μας χωρίζει ένας τοίχος.
Από το λουτροκαμπινέ συνορεύω με το διαμέρισμα που η πόρτα του είναι απέναντι στην πόρτα του δικού
μου διαμερίσματος.
Εκεί πάλι ακούς σπαραχτικές φωνές παιδιού. Κάθε πρωί η μητέρα του προσπαθεί να το ντύσει, εκείνο,
αγουροξυπνημένο, αμύνεται, και φαίνεται πως το δέρνει.
- Κυρία μου, φωνάζω εγώ από το παράθυρο του μπάνιου, αφήστε το παιδί να ηρεμήσει. Είναι σε ηλικία που
πρέπει να μάθει να ντύνεται μόνο του.
- Τι λες, κυρά μου; φωνάζει έξαλλη από μέσα η μητέρα. Εγώ πρέπει στις οχτώ να είμαι στη δουλειά μου. Ήρθε
και το αυτοκίνητο του σχολείου να την πάρει, δεν το ακούτε στο δρόμο που κορνάρει;
Πραγματικά, από το δρόμο ακούγεται το μπικ-μπικ του αυτοκινήτου. Δε μίλησα. Ήξερα από την Παναγιώτα την
καθαρίστρια πως η μητέρα και ο πατέρας ήταν τραπεζικοί υπάλληλοι.
Λίγες ώρες ησυχία, και το μεσημέρι πάλι φωνές παιδιού. Το αυτοκίνητο του σχολείου έφτασε, όμως η μητέρα
άργησε, και ο σωφέρ δεν μπορεί ν' αφήσει το παιδί στο πεζοδρόμιο. Το παίρνει μαζί του και ξεκινά. Το παιδί από
μέσα ωρύεται.
Πραγματικά, από το δρόμο ακούγεται το μπικ-μπικ του αυτοκινήτου. Δε μίλησα. Ήξερα από την Παναγιώτα
την καθαρίστρια πως η μητέρα και ο πατέρας ήταν τραπεζικοί υπάλληλοι.
Λίγες ώρες ησυχία, και το μεσημέρι πάλι φωνές παιδιού. Το αυτοκίνητο του σχολείου έφτασε, όμως η μητέρα
άργησε, και ο σωφέρ δεν μπορεί ν' αφήσει το παιδί στο πεζοδρόμιο. Το παίρνει μαζί του και ξεκινά. Το παιδί από
μέσα ωρύεται.
Μ. Ιορδανίδου, Η αυλή μας, Βιβλιοπωλείον της Εστίας

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1. Ποια προβλήματα επισημαίνει η συγγραφέας από τη ζωή της σε μια πολυκατοικία; Έχουν καμία σχέση με τα
προβλήματα που παρουσιάζονται στο κείμενο του Φρέντυ Γερμανού «Ελλάς υπό το μηδέν»;

2. Πώς φαντάζεστε ότι νιώθει το μικρό παιδί; Πιστεύετε ότι έχει σχέση με τα «φυλακισμένα παιδιά» που
περιέγραφε ο Ι.Χαρπαντίδης στο κείμενο του «Χαλασμένες Γειτονιές»;