Professional Documents
Culture Documents
ΔΗΔ 52 - Η ιστορική εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ι)
ΔΗΔ 52 - Η ιστορική εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ι)
ΔΗΔ52
Θεσμοί και δημόσιες πολιτικές της
Ευρωπαϊκής Ένωσης
-1- Η ιστορική εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ευρωπαϊκές πολιτικές (Ι )
ΔΗΔ52
Θέματα μελέτης →
Το 1955 στη Μεσσήνη της Σικελίας συναντήθηκαν οι υπουργοί των έξι κρατών-
μελών της ΕΚΑΧ (Γαλλία, Δ.Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Λουξεμβούργο)
με σκοπό να συζητήσουν το σχέδιο για τη δημιουργία μίας κοινής αγοράς στη
βάση της άρσης των εμποδίων στο εμπόριο, προκειμένου να τονωθεί η
οικονομική ανάπτυξη και να αυξηθεί η αλληλεξάρτηση μεταξύ των χωρών.
ΔΗΔ52
Το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης οι έξι χώρες της ΕΚΑΧ ίδρυσαν την ΕΟΚ . Το
υβριδικό υπερεθνικό και διακυβερνητικό στοιχείο που περιεχόταν στην ΕΚΑΧ
κατοχυρώθηκε στους θεσμούς της ΕΟΚ.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην Συμβούλιο των Υπουργών)
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η ενιαία αγορά δεν ήταν μόνο αυτοσκοπός, αλλά, όπως εξηγεί το προοίμιο
της Συνθήκης της ΕΟΚ, ήταν επίσης ένα μέσο προς την κατεύθυνση «μιας
διαρκώς στενότερης ένωσης των λαών της Ευρώπης»
ΔΗΔ52
Η στήριξη της Γαλλίας στη Συνθήκη της ΕΟΚ ήταν συνδεδεμένη με την
υπογραφή μιας παράλληλης συνθήκης για την επιστημονική έρευνα και
συνεργασία στον τομέα της μη στρατιωτικής πυρηνικής ενέργειας.
→Αυτή είναι η συνθήκη της ΕΥΡΑΤΟΜ, που υπογράφηκε στη Ρώμη το
1957 και είχε στόχο να δημιουργήσει μια Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής
Ενέργειας, που θα βοηθούσε να μοιραστεί το κόστος της ανάπτυξης της
μη στρατιωτικής πυρηνικής ενέργειας, πράγμα που επέτρεπε στη Γαλλία
να διαθέσει περισσότερους πόρους για το στρατιωτικό ατομικό
πρόγραμμά της.
ΔΗΔ52
Η πορεία προς τη συγκρότηση της Κοινής Αγοράς
Το 1962 η Γερμανία δέχτηκε τελικά τη θέση της Γαλλίας για την ΚΑΠ
ΔΗΔ52
Η σημασία των διευρύνσεων για την ενίσχυση της
πορείας ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980 δεν προχώρησαν τα σχέδια της Συνθήκης
της Ρώμης σχετικά με την ανάπτυξη μιας κοινής νομισματικής πολιτικής και τον
συντονισμό της εξωτερικής πολιτικής. Ένας σημαντικός παράγοντας για αυτό ήταν η
εσωτερική διαμάχη που έγινε εντονότερη μετά την προσχώρηση της Βρετανίας.
Η Θάτσερ, η οποία εκλέχτηκε πρωθυπουργός στη Βρετανία το 1979, απέβλεπε στη
μείωση της βρετανικής συνεισφοράς στον προϋπολογισμό και στο πλαίσιο αυτό
εμπόδιζε τη συνεργασία γύρω από την ουσιαστική χάραξη πολιτικής της ΕΟΚ.
Έτσι, παρά την πρόοδο στην κατεύθυνση της μεσογειακής διεύρυνσης και την
καθιέρωση άμεσων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η περίοδος 1973-1986
χαρακτηρίζεται από στασιμότητα στην εξέλιξη της ΕΟΚ.
Αυτή η απουσία συγκεκριμένης εμβάθυνσης έρχεται σε αντίθεση με την επόμενη
φάση της ολοκλήρωσης , που ξεκίνησε με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη που
υπογράφηκε το 1986.