O religii prześladowanej do religii panującej

 7/6 r. a.C. – narodzenie Jezusa Pomazańca w Betlejem w Judei;

 ok. 27 r. – początek działalności Jana Chrzciciela, ostatniego proroka, który zapowiada rychłe przyjście Pomazańca
(gr. Χριστος, z hebr. Mesjasz);
 wkrótce potem: początek działalności Jezusa Pomazańca w Galilei, który głosi nauki, jak powinno się postępować,
aby osiągnąć życie wieczne, uczy interpretacji pism Starego Przymierza, czyni wiele cudów i gromadzi
Wysłanników (gr. αποστολοι);
 ok. 30 r. – Jezus zostaje uwięziony przez przywódców żydowskich, przekazany władzy rzymskiej i ukrzyżowany,
lecz trzeciego dnia po śmierci zmartwychwstaje i ukazuje się Wysłannikom i innym swoim uczniom, lecz nie
prowadzi już publicznej działalności, daje natomiast Wysłannikom nakaz, aby szli na cały świat i głosili Dobre
Wiadomości o Jego zmartwychwstaniu oraz nauki, które im wcześniej przekazał, a czterdzieści dni później
wstępuje do nieba;
 10 dni po Wniebowstąpieniu Jezusa – na Wysłanników zstępuje Duch Święty, co rozpoczyna działalność misyjną
Zwołania (gr. Εκκλησια); tego samego dnia na chrześcijaństwo nawraca się trzy tysiące żydów;
 ok. 34 r. śmierć ponosi pierwszy męczennik – św. Szczepan;
 wkrótce potem – nawraca się Szaweł (Paweł) i rozpoczyna gorliwą działalność misyjną;
 lata 43-44 – prokurator Herod Agryppa prześladuje chrześcijan w Judei;
 lata 40. – widzenie Piotra – początek chrystianizacji pogan;
 44 lub 45 r. – W Antiochii wyznawcy Jezusa Pomazańca zostają pierwszy raz nazwani Χριστιανοι (chrześcijanie);
 51 r. – Sobór Jerozolimski;
 63 lub 64 r. – męczeństwo św. Pawła w Rzymie
 64 r. – cesarz Neron prześladuje chrześcijan w Rzymie po pożarze Rzymu;
– męczeństwo św. Piotra na Wzgórzu Watykańskim (Circus Maximus, wówczas obok Rzymu);
 lata 66-73 – wojna Żydów z Rzymem; chrześcijanie nie wspierają powstania – ostateczne zerwanie chrześcijaństwa
z judaizmem;
 lata 92-96 – prześladowanie wszczęte przez cesarza Domicjana;
 ok. 95 r. – św. Jan Apostoł zostaje zesłany na wyspę Patmos; pisze tam ostatnią xięgę Pisma Świętego –
Objawienie;
 II w. – powolny lecz systematyczny rozwój gmin chrześcijańskich w miastach Imperium; brak powszechnych
prześladowań, niekiedy tylko lokalne opresje oddolne lub odgórne;
 lata 235-238 – panowanie Maxymina Traka: pierwsze powszechne prześladowanie chrześcijan w Imperium;
 250 r. – cesarz Decjusz wydaje edykt nakazujący formalne oddanie czci rzymskim bogom; chrześcijanie nie mogą
dokonać takiego bałwochwalstwa, rozpoczyna się zatem powszechne ich prześladowanie; wielu braci ponosi
śmierć męczeńską, inni, mniej wytrwali, składają ofiarę i zostają lapsi (upadłymi);
 lata 284-305 – panowanie Dioklecjana: cesarz ponownie nakazuje składać ofiary pogańskim bogom, następnie
coraz bardziej zaostrza represje wobec chrześcijan; niektórzy bracia ponoszą śmierć męczeńską lub tracą wolność,
inni przekupują urzędników aby wystawili dokument (tzw. libellum) o złożeniu ofiary, choć naprawdę jej nie
złożyli, najmniej wytrwali składają ofiarę i zostają lapsi;
 311 r. – cesarz Galeriusz wydaje edykt tolerancyjny wobec chrześcijan, który zasadniczo kończy prześladowanie;
 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydaje edykt mediolański, wg którego chrześcijaństwo staje się religią dozwoloną
(łac. licet) na terenie Imperium (pocz. części zachodniej, od 324 r. również wschodniej);
 IV w. – po edykcie Konstantyna chrześcijaństwo rozwija się prężnie jak nigdy wcześniej: wychodzi ponadto poza
mury miast na tereny wiejskie (stąd poganin, łac. paganus); Konstantyn przyjmuje chrzest na łożu śmierci, wszyscy
późniejsi cesarze rzymscy są już chrześcijanami;
– 319 r. – potępienie poglądów Ariusza, początek tzw. kontrowersji ariańskiej; arianizm zdobywa spore poparcie
wśród części chrześcijan, ulegają mu nawet niektórzy cesarze; herezja zostaje potępiona na soborach w 325 i 381
r.;
 361-363 – panowanie Juliana Apostaty;
 380 r. – Cesarz Teodozjusz Wielki, chcąc skończyć z arianizmem i innymi herezjami rozdrabniającymi chrześcijan,
ogłasza edyktem chrześcijaństwo nicejskie za religię panującą Imperium Rzymskiego.