"बाज द

िं "

भाग 1
"बाळ्या"
.............................
लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे
........................................
रायगड च्या डोंगरदरीत "धनगरिाडी" िे खुप न
ु े गाि.
सखाराम चा न्म याच गािचा.
शशिा ी मिारा ािंनी रायगड स्िराज्याची रा धानी म्िणून शनिडला आजण आसपास च्या छोट्या छोट्या
खेडयािंचिं सोनिं झाला.
ीिन जस्थर झालिं.
नािीतर कोण कुठला वि ापूर,हदल्लीचा बादशिा कुठल्या सरदाराला पाठिून गािाची राखरािंगोळी करे ल सािंगता
येत नव्िते.
रायगड हकल्ल्यािर "टकमक" टोक नािाचा एक प्रचिंड सुळका आिे ,या सुळक्यापासून खाली ि ारो फूट खोल
दरी असायची.
स्िराज्याशी िरामखोरी करणारे हफतूर याच टोकािरुन खाली पाताळात ढकलून हदले ायचे.
टकमकाच्या बरोबर खाली बा ूच्या 10 कोसािर दाट िंगलात धनगरिाडी िे गाि.
स्िराज्याशी हफतुरी करणारे िरामखोर टकमकािरून खाली फेकले ायचे तेव्िा ि ारो फूट खाली धनगरिाडी
िळ पडायचे.
अक्षरश शचखल व्िायचा तयािंच्या दे िाचा..!
कािी हदिस कोलह्या कुत्रयािंची मे िानी झाली,पण िंगली नािरािंचा सुळसुळाट झाला तया मुळे..!
िंगलातील नािरिं माणसाच्या रक्ताला चाटिली आजण मग ेव्िा टकमकािरून कोणी िरामखोर खाली
येईना,तयािेळी भुकेने कासािीस असणारी नािरे शे ारच्या धनगरिाडीत िल्ले करु लागली..!
शे दोनशे घरट्यािंचे गाि तयामुळे भयभीत झाले.
मग गािचा कारभारी असलेला सखाराम िे गाऱ्िाणे घेऊन रायगडािर सरकारी दफ़्तरी सािंगायला ायला
शनघाला.
सोबत पाच दिा ोडीदार सोबत घेऊन हदिस उगिायला घरातून बािे र पडायच्या बेतात िोता.
सखाराम च्या दोन बायका िोतया,राशधका आजण अिंवबका.
दोघीिंचा पण सखाराम िर ीि िोता.
राशधकेला मूल बाळ नसल्याने पाचाड पलीकडच्या धनगरिाडी िरच्या नातलगािंची मुलगी अिंवबका तया घरात
सखाराम ची कारभारीन बनून आली.
अिंवबका ला मुलगा झाला.
ििंशाला हदिा झाला म्िणून आिडीने बाळकृ ष्ण नाि ठे िले.
शशिा ीरा े रायगडािर राज्याशभविक्त झाले तयाच हदिशी बाळकृ ष्णाचा न्म झाला म्िणून सारी धनगरिाडी
िरखून गेली िोती.
बाळकृ ष्णाला बाळ्या म्िणून सगळी िाक मारत िोती.
बघता बघता बाळ्या 7-8 ििााचा झाला िोता.
बाळ्याचे िडील सखाराम अिंगावपिंडािंने म बूत गडी.
शे ार च्या िाडया िस्तयात सिाांच्या मदतीला धािून ाणारा सखाराम कारभारी म्िणूनच काम करत िोता.
गािातील सारे लोक धनगर.
मेंढ्या,शेळ्या चरायला नेण,े कोंबडया पाळणे, िंगलातून लाकूड तोडू न आणणे िा सिाांचा प्रमुख उद्योग.
गािातल्या ज्या कुटु िं बाकडे शेळ्या मेंढ्या ास्त तो गािचा सािकार माणूस.
सखाराम कडे 700 मेंढ्या,300 शेळ्या आजण 200 कोंबडया िोतया.
सिाात ास्त ीतराप असल्याने तो गािचा सािकार पण िोता.
पण गेल्या 5-10 ििाात बादशािी आक्रमणे मिारा ािंच्या मुळे बिंद झाली,पण टकमक िरुन खाली येणारी मढी िे
निे दख
ु णे रायगड पररसराला डले िोते.
िर स्िगाात डोके खुपसून मिाराष्ट्राला सुखी करणारा रायगड,खाली मात्र नरक यातना दे त असे.
हकतयेक िेळा अनेकािंनी रायगड िर ाऊन िी बातमी सािंशगतली िोती,पण दखल घ्यायलाच कोणी
नव्िता,म्िणून सखाराम िे गाऱ्िाणे घेऊन खुद्द मिारा ािंना भेटायला शनघाला िोता.
तयाचे कारण पण गिंभीर िोते...!

"पािसाळा नुकताच सिंपला िोता,सारा रायगड पररसर हिरिागार शालू नेसन

ू नटल्यासारखा झाला िोता.
नािरािंना खायला प्यायला िैरण पाणी मोप शमळत िोते.
सखाराम चा बाळ्या सकाळी उठू न टकमकाच्या खाली शेळ्या घेऊन ायला शनघाला िोता.
सखाराम ने तयाच्या सोबतीला घरचा नोकर पािंडू ला पाठिून हदले..!
परिाच्या मध्यरात्रीला टकमकाच्या बा न
ू े एका माणसाच्या ज िाच्या आकािंताने हकिंचळण्याच्या आिा ाने सारा
िाडा ागा झाला िोता.
अ न
ू एक मराठे शािीचा हफतूर,गद्दार बिुतेक टकमकिरून खाली आला असणार िा अिंदा सिाांनी बािंधला
िोता,सकाळी ाऊन सखाराम पािून आला िोता,पण ते मढ कुठिं न रे स पडलिं नव्ितिं.
तया हदिशी बाळ्या शेळ्या हििं डिायला गेला िोता,माघारी येता येता सिंध्याकाळ िोत आली आजण दाट िंगलात
भुकेने व्याकुळ दोन वबबळ्या िाघ ते परिाच मढ तोडू न खात िोते,िे दरु
ु नच पािून बाळ्याला घेऊन पािंडू
िाडयाकडे धाित सुटला,शततक्यात एका फािंदीला पाय अडकून पािंडू खाली पडला आजण मािळतीच्या बा ूला एक
काळाहकशभन्न मनुष्य िातात म बूत काठी घेऊन,गळ्यात चािंदीची पेटी घालून पािंडू आजण बाळ्या कडे पािून
िसत उभा िोता...!
••● क्रमश : ●••
लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे )
■◆●■◆●■◆●■◆●■◆●■◆●■

‘बाज द
िं ’
भाग २ रा
.............................
लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे )
.........................
पािंडू आजण बाळ्या धडपडत उठले.
शेळ्या,मेंढ्या शतथेच सोडू न ीिाच्या आकािंताने धािू लागले.धापा टाकत ते िाडयात पोिोचले आजण ोर ोरात
सखाराम कारभाऱ्याला िाक मारू लागले .
तयािंचा आरडाओरडा ऐकून सारे गाि एकत्र मा झाले.घडलेली िकीकत तयािंनी सखाराम ला सािंशगतली.
सखाराम आजण गािकायाांनी आता हि गोष्ट रायगडािर ातीने सािंगन
ू याचा बिंदोबस्त केला पाहि े असे मनोमन
यो ले िोते.
सिा गािकयाांच्या मनात भीतीने कािूर मा ले िोते.कािीिी करून या नािरािंचा बिंदोबस्त झालाच पाहि े असे
सिााना िाटले.
रात्री झोपताना बाळ्या अिंवबका आईला घडलेली सिा किाणी सािंगू लागला,आजण सािंगता सािंगता तयाला एकदम
आठिले हक आपण ज थे फािंदीत पाय अडकून पडलो िोतो शतथे एक काळाकशभन्न माणूस आपल्याकडे पाित
उभा िोता.
तयाने हि िकीकत सखाराम ला सािंशगतली.
शनमानुष्य टकमक दरीच्या खाली,आपल्या िाडयािरच्या मेंढपाळ गडयाव्यशतररक्त दस
ु रा मनुष्य कसा येऊ शकतो
याचे सिााना निल िाटले.
असेल कोण तरी गुराखी, ो िाट चुकून शतथे आला असािा असे म्िणत सखाराम ने वििय टाळला आजण
सकाळीच रायगड च्या िाटे ला शनघायचे असे ठरिून सोबत कोणाकोणाला न्यायचे िे ािीर करत सिााना
तयारीचे आदे श हदले.
िाडयािरचे सखाराम चे लिानपणाचे मैतर मल्िारी,स ाा आजण नारायण याना घेऊन ायचे नक्की केले.
शतघेिी अिंगाने म बूत आजण एका विचाराचे िोते.सखाराम िर तयािंचा फार ीि िोता.सर तयारी झाली आजण
ती रात्र भूतकाळात मा झाली.
सकाळच्या पहिल्या प्रिरी कोंबडयाने पहिली बािंग हदली.
सखाराम च्या दोन्िी कारभारनी लौकर उठू न स्ियिंपाकाला लागल्या.
पिाटे च्या धुक्यात रायगड खूपच सुद
िं र हदसत िोता.टकमकापासून िरचा सारा भाग धुक्यात झाकून गेला िोता.
दरू
ु न पहिले हक एखादा पैलिान कानाला पािंढरी कानटोपी घालून बसल्या बसल्या गुडघ्यात मान खुपसून डु लकी
मारत आिे असा भास िोत िोता.
राशधका आईने कोंबडयाची डालगी (खुराडी) चे झाकण काढले आजण आत विसाव्या घेणाऱ्या कोंबडया बािे र
पडल्या..आजण मग तया कोंबडयािंचे आिा ऐकून गािातील इतर घरातील खुरुडे ोरात ओरडू लागली.
सखराम ने भरडलेल्या नाचणीच्या पोतयातून कािी नाचणी काढू न अिंगणात टाकली तशी कोंबडयािंचे थिे तयािर
तुटून पडले.
लिान लिान कोंबडया तर सखाराम च्या खािंद्यािर,डोक्यािर बसल्या.सखाराम ने तया बा ूला करत अ न
ू कािी
नाचणी टाकली.
समोरच्या शेळ्यािंच्या कुिंपणात शेळ्या,मेंढ्या सुध्दा आशेने तयाच्याकडे बघत िोतया.
समोर असलेली गिताची गिं ी सोडू न तयािंच्यािी चारा पाण्याची सोय केली.
गोठ्यातला गाई,म्िै शी,बैल सिााना चारा टाकला.
एव्िाना तािंबड फुटायला लागले िोते.
सोबत येणारे मैतर अिंगािर घोंगड,खायला भाकयाा बािंधलेली झोळी आजण कुिााड घेऊन सखाराम च्या दारात
ि र झाली.
सखाराम ने न्यािारी आटपली आजण कपाळाला भिंडारा लाित तया साथीदारािंच्या कपाळी सुधा भिंडारा लािला
आजण राशधका,अिंवबका ला सािंगून ायला शनघाले.नारळाच्या काथ्यापासून बनिलेले ाड गोणपाट शनमुळते करत
पािसापासून िाचण्यासाठी तयाचे गोंचे करून चौघािंनी डोक्यािर घेतले िोते.
एव्िाना बारीक ररमजझम पाउस सुरूच िोता.
सोबत असािा म्िणून एक घोडा चौघात घेतला आजण तयािर आणलेले ेिणाची थैली बािंधत सखाराम ने
एकिार टकमक टोकाकडे पाहिले.
सखाराम ला आठिले हक शेिटच्या िेळी ‘शशिा ीरा े भोसल्यािंच्या’ राज्याशभिेकाला रायगडािर ाऊन खुद्द
मिारा पहिले िोते.
सरसर भूतकाळ तयाच्या न रे पुढे येऊ लागला.
आ िर ज्याच नुस्त नािच ऐकून लिानाचा मोठा झालो तो शशिा ी तया हदिशी रा ा झाला िोता.
 ािळीच्या मोरे आजण पुण्याच्या भोसल्यािंच्या दिं ग्यात रायरी पररसर एककाळी िादरून गेला िोता.मिाबळे श्वर
पासून ते मिाड पयांतचा पूणा दाट िंगल ाळीचा पट्टा ािळीकर मोऱ्यािंच्या ताबयात िोता.काय घडले दे ि
ाणे पण एके हदिशी भगिे झेंडे घेतलेले ि ारो िशम रायगडला शभडले आजण तेव्िापासून ते आ िर कधीिी
रायगड पररसराला अिकळा लागली नव्िती.सिा कािी आनिंदात िोते.
मिारा ािंनी पाण्यासारखा पैसा ओतून िा रायरीचा हकल्ला ‘रायगड’ केला िोता.
तयािेळी आमच्या िाडयानेच िंगलातल्या िाटा,चोरिाटा मिारा ािंच्या फौ ेला दाखिून हदल्या िोतया.
आजण एक हदिस मिारा रा े झाले िोते.
मुठीत मािेल शततके सोन मिारा सिा रयतेला िाटत िोते..एक नािीतर दोन क्षण तया मिाराष्ट्राच्या मिादे िाचे
दशान झाले िोते..!
टकमकाकडे पाित सखाराम िे सारे आठित िोता.
सिा न ायला शनघाले.
िाडयापासून टकमकाच्या खालूनच रायगडाच्या ‘चीत’ दरिाज्याकडे ायला िाट िोती.िाटे त मिारा ािंचे मोचे,मेटे
िोतेच,पण ह्या असल्या मुसळधार पािसात शतथ कोण असेल का नािी सािंगता येणार नािी.
मल्िारी,स ाा,नारायण आजण सखाराम िे चौघे तया िाडयातून चालू लागले.
िर ररमजझम पाउस िोता ,पण गोंच्यामुळे डोक्याला न लागला बारीक तुिार तोंडािर पडत िोते.
ेिण शभ ू नये म्िणून तयािर घोंगडे टाकले िोते.
मल्िारी ने घोडयाचा लगाम पकडला िोता आजण िे चौघे शचखल तुडित टकमक दरीकडे चालत ात िोते.
साधारण दोन प्रिर चालून झाले.सूया चािंगलाच िर आला िोता.
१-२ कोसािर टकमक दरी येईल असा अिंदा लागला आजण चौघािंच्यािी अिंगािर शिरा आला.
एक प्रकारची अनाशमक भीती िोती मनात.
आ िर इतकी माणसे िरून खाली आली ,काय झाले असािे तयािंचे ?
माणूस मेल्यािर नक्की ातो कुठे ...आजण इतक्या िरून पडल्यािर हकती बेकार ीि ात असल एकेकाचा..!
चोघािंच्यािी डोक्यात अनाशमक भीती िोतीच....आजण शततक्यात टकमकािरून आणखी एक आकाशपाताळ
भेदणारी ीिघेणी हकिंचाळी ऐकू आली..!
चौघेिी सािध िोऊन िर पािू लागले तर तयाना हदसले हक टकमकािरून आ आणखी कोणाला तरी कडे लोट
झाली आिे ..!
भीतीने सिाांग थरारून उठले िोते....कमी आिा ...िळू िळू मोठा झाला आजण अिघ्या कािी अिंतरािर धडड असा
आिा करत िंगलाच्या दाट ाळीत ते मढ पडलिं आिे याचा चौघानािी अिंदा आला.....चौघेिी एकमेकाकडे
पािू लागली.
खूप विचार करून उसन्या आिसानान सखाराम बोलला.....गडयानो...आपण ते कोण आिे बघून येउया का
र...?

••● क्रमशः ●••

बा ीिंद"
भाग 3 रा
••••••••••••••••••••••••
लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे )
••••••••••••••••••••••••••••

मल्िारी,स ाा आजण नारायण प्रश्नाथाक मुद्रेने सखाराम कडे पािू लागली.

सारा गाि ज्या गोष्टीमुळे गेली 5-6 ििे भीतीच्या दडपणाखाली आिे ,तया गोष्टी िळ येऊन िा माणूस तया
गोष्टीला िळू न पािूया कसा काय म्िणत असेल िा प्रश्न शतघािंना पडला िोता.

सखाराम ने शतघािंच्याकडे पाित उचश्वास टाकत बोलला..!

अरे आ िर घर-सिंसार पाितच आलोय आपण,दे िाच्या दयेने आसपास च्या बारा िाडयात चािंगलिं नाि िाय
आपलिं.
िी असली मेलेली मढी हकती हदस भ्या घालणार आपणाला.
िे बगा, खिंडोबाचा भिंडारा लािलाय आपण भाळाला, रा धीर धरुन ती मढ बघुया,म्िण े िर गडािर गेल्यािर
बोलायला तोंड शमळलिं आपणाला,रा ा दे िमाणूस िाय आपला,आपल सिंकष्ट नक्की तयािंच्या ध्यानी
येईल...चला,खिंडेरायाच नाि घ्या आजण या माझ्या मागिं...!

सखाराम च्या असल्या बोलण्याने शतघािंनीिी धाररष्ट्य केले आजण मान िालिून टकमक दरीकडे पाय िळिले.

एव्िाना ररमजझम पाऊस थािंबला िोता,आजण कोिळे उन्ि अिंगािर पडू लागले िोते.
घोडयाला पण उन्िामुळे चािंगली उब शमळत िोती,तो पण मनोमन सुखािला िोता.
रायगड ची उिं ची स्िगााला शभडली िोती.
िर पडलेला पाण्याचा थेंब न थेंब सरळ खाली येत िोता.
तयामुळे िरुन धबधबणारे पाणी ओढ्यात शमळू न छोटे छोटे नाले तुडुिंब भरुन िाित िोते.
पायात कातडी पायतान पाण्याने आजण शचखलाने ास्तच ड झाल्याने चौघािंनी ते काढू न मधोमध कासरा
बािंधन
ू घोडयाच्या पाठीिर बािंधले आजण एका मोठ्या शचिंचेच्या झाडाला घोडा बािंधून,कुऱ्िाडी आजण घोंगडे अिंगािर
घेऊन ते ओढ्यातून िाट काढत टकमक दरीकडे शनघाले.
चौघे ण ओढ्यातून पुढे पुढे ाऊ लागले,चािंगले मध्यािर गेले आजण शचिंचेला बािंधलेला घोडा दोन्िी पाय िर
करत ोर ोराने हकिंचाळू लागला..!
काय िोतय चौघािंना कळे ना,आसपास पहिले तर गार िाऱ्याशशिाय शचटपाखरु पण नव्ितिं..मग ह्येला काय झाले
ओरडायला सम ेना...!

तयाने हिसका मारुन लगाम,दािे तोडले आजण सुसाट िेगाने बा ूच्या िंगलात पळू न गेला..!

घोडयाच्या या विलक्षण िागण्याने नारायण मात्र पुरता घाबरला,तो म्िणाला ..."गडयानो, मला काय लक्षण ठीक
हदसणा...माझा घोडा आ िर असा किाच िागला नाय...माझिं ऐका,मागिं हफरुया..चार दोन हदसान पाचाड ला
सािंगाििं धाडू न सगळी िकीकत मिारा ािंच्या खासगीत सािंगूया...पण आत्ता बािे र पडू या...!

सखाराम तयािर रागात बोलला..."मिारा ािंची खासगी तुझ्यासारख्याच ऐकून घ्यायलाच बसली िाय णू...सारा
मिाराष्ट्र सािंभाळायचा िाय तयास्नी...तुझ्या घोडयान साप-पान बशघतलिं असलिं म्िणून तो गेला पळू न... दरीकड
ाऊन लौकर मागिं येऊन तयाला शोधूया...चला पाय उचला लौकर...!

सारे ण तया भयाण ओढ्यातून पुन्िा चालू लागली.

चािंगलिं छातीपयांत पाणी आलिं आजण पाण्याचा ोर ाणिू लागला.
चौघािंनी एकमेमेकािंना िात दे ऊन कड केलिं..!
ओढ्याच्या बरोबबर मध्यािर आलिं तस िाघािंच्या एका गगनभेदी हकिंचाळीने पािसाने गारठू न अिंग चोरून
बसलेली शचमणी पाखर आभाळात उडू लागली आजण चौघािंच्या अिंगािर भीतीने शिारे आले....ओढ्याच्या
पाण्याच्या िेगाने ते एकसारखे िािू लागले आजण चौघािंची िाताची कडी तुटली आजण ते उत्तरे कडे िािू लागली...!
ो तो आता ीि िाचिायचा प्रयत्न करु लागला..!

मल्िारी पूिी मिाड ला सुभेदार तान्िा ी मालुसरे यािंच्या तालमीत 3-4 ििे रािून आलेला गडी िोत.
शसिंिगड लढाईत सुभेदार गेलिं आजण तालमीतल्या पैल्िाणािंच्या िर उपासमारी आली..म्िणून चौघािंनी पण
कुस्तीला रामराम ठोकून गाि गाठला िोता.
पण तया कुस्ती मुळे पुरात पोिायचे कसे तयािंला चािंगलेच ठाऊक िोते,तयाने सिााना ओरडू न सािंशगतले की
काठािर असलेल्या िडाकडे बघत पोिा....!

पुरात र फसला तर िात पाय िलिून काय उपयोग नसतो..अश्यािेळी एक करायचिं की काठािर असलेलिं
कोणतिी मोठिं झाड तयाकडे लक्ष दे त शतरकस पोित पोित ायचिं...पाण्यात साप,वििंच,ू काटे कािीिी येिो लक्ष
द्यायचे नसते...चौघेिी पुराची धार तोडू न एका मिाकाय िडाच्या झाडा िळ पोिोचले...!

शचिंब शभ लेल्या चौघािंच्या कुऱ्िाडी पाण्यात िािून गेल्या िोतया.

घश्यात पाणी गेले िोते तयामुळे चौघेिी ठसके दे त दे त काठािर दम खात पिुडले िोते...!
साधारण दम कमी कमी झाला आजण सखाराम क्षणात सािध झाला आजण मल्िारी,नारायण,स ाा कुठे आिे त
पािू लागला..!
िाकेच्या अिंतरािर शतघेिी दम खात पिुडले िोते.
सािकाश पािले टाकत तो शतघािंच्या िळ ाऊन शतघािंना सािध केलिं..!

नारायण,दम खात बोलला...तुम्िाला म्या सािंगत िुतो,आरिं नािरिं ते बघू शकट्यात े तुम्िाला आमाला हदसत
नसतया... खण्डे रायचा आशीिााद म्िणून िाचलो,पण आता हिकडिं िाघाची डरकाळी ऐकली नव्ि...आता काय
करायचिं...?

सखाराम ने धीर दे त तयाला सािंशगतले,अरे नको काळ ी करु.. या सगळ्या भाकडकथा आिे त.
तस र नसत तर 350 ििे मिाराष्ट्र गुलामशगरीत राहिलाच नसता...दे ि दे िरस पण काय कमी िोत काय
आपल्याकडिं ....पण शशिा ीरा ानिं तलिारीच्या ोरािर सिंपिलीच ना गुलामशगरी...पण विचारािंची गुलामशगरी
किा सिंपणार आपली दे ि ाणे...चला धीर धरा...िाडया िळची ि ारो घरटी आपल्या चौघािंच्या न रे ला न र
लािून बसली असतील...या असल्या फालतू गोष्टीत शभऊन बसला तर शेण घालतील लोकिं आपल्या तोंडात..उठा
वबगीन आजण चला...!

सखाराम च्या शनिााणीचा बोलणे शतघािंनािी ऊ ाा शमळाली,चौघे ण पुढे चालू लागले...!

तो मिाकाय िडाचा बुध

िं ा पािून कोणीिी भयकिंवपत िोईल.
तयाच्या तया विशाल पारिं बया पािून णू ब्रम्िराक्षस िाटे त ठाण मािंडून बसला असािा असा भास िोत िोता.

चौघे ण िर टकमक टोकाकडे पाित दरी कुठे असेल अिंदा बािंधत तया िडाला बगल दे ऊन चालू लागले..!

ओढ्याच्या काठापासून िंगली भाग फारसा दरू नव्िता,म्िणायला म्िणून ते पठार िोते,पण सारी िंगली झाडे
फार.
एव्िाना सूया माथ्यािर आला िोता,पण पािसाळी ढगाने इतकी गदी केली िोती की सिंध्याकाळ झाल्याचा भास
िोत िोता..!

शतघेिी िंगलात घुसणार इतक्यात िाघािंची ती प्रचिंड डरकाळी समोरच्या झाडा झुडपातून येऊ लागली..!
चौघािंची सिाांगें थरारली.
िंगलातील झुडपे िालित ती श्वापदे बािे र पडत िोती.
हकती िोती काय माहित,नक्कीच एक पेक्षा ास्त िोती िे नक्की.
आता मात्र सखाराम च्या धीराच्या गोष्टी ऐकण्यात नारायण,स ाा,मल्िारी शतघािंनािी रस नव्िता...आजण तया
गोष्टी सािंगायला सखाराम कडे िी िेळ नव्िता...आल्या पािली ते िडाच्या झाडाकडे धािू लागली...!

डरकाळी चा आिा मोठा िोत गेला आजण सखाराम चा पाय फािंदीत अडकून सखाराम पडला...नारायण ने ते
पहिले आजण स ाा ि मल्िारी ला थािंबित तयाला उचलायला गेली शततक्यात ते पािसाने शभ लेले िाघाचे प्रचिंड
धूड िंगलाबािे र पडले...तयापाठोपाठ अ न
ू एक..अ न
ू एक...चौघािंची डोळे विस्फारली गेली आजण िात पाय
गाळू न चौघे बसल्या ागी भीतीने गारठू न ओरडू लागली...

हकमान 5 ते 6 शधप्पाड िाघ छलािंग मारत मारत चौघािंचा िेध घेत येत िोती...चौघािंनी गण्याचा धीर सोडला
आजण डोळे शमटू न तयािंचा इष्ट दे ि खिंडेरायचा धािा सुरु केला.....िाघ चिताळत आले...बस्स आता एकच झेप
आजण खेळ सिंपला...शततक्यात.......

सुिं.. सुिं... सु.िं ... करत एकापाठोपाठ एक बाण िडाच्या झाडापाठीमागून कोणीतरी सोडले....िाघािंचा तो िादळी
आिेग आजण िाऱ्यासारखा िेग क्षणात कमी झाला...ते बाण बरोबर सखाराम आजण तया शतघािंच्या पुढे कािी
अिंतरािर शमनीत घुसले...ज्याने ते बाण सोडले तयाकडे भयभीत न रे ने ते 5-6 िाघािंचे प्रचिंड धूड
पाित..आल्या पािली िाऱ्याच्या िेगाने पुन्िा िंगलात पळू न गेली...!

चौघािंनी डोळे उघडू न ते पळू न ाणारे िाघ पाहिले आजण आश्चयाकारक न रे ने उभे राहिले ि समोर घुसलेल्या
बाणाकडे पाित एकदम मागे हफरले...!

••● क्रमश ●••

"बा ीिंद"

भाग 4 था
••••••••••••••••••••
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
●••••◆••••••••●●•••••••••◆••••●

आभाळातून िी चमकािी तसे ते दोन बाण िाऱ्याच्या िेगाने येऊन समोर शमनीत घुसले अन ज िाच्या
आकािंताने ते िाघािंचे धूड पळताना पािून सखाराम ि शमत्रािंना आश्चया िाटले.
एव्िाना ज िाच्या भीतीने पळत सुटलेले ते चौघेिी णू कािी झालेच नािी अश्या आिेशात उठली आजण
आपल्या बचािासाठी एिढया पािसात आजण या दग
ु म
ा ग
िं ल ाळीत कोण आला आिे याचा कानोसा घेऊ
लागली.
तो कोणीिी असो,तयािंच्यासाठी दे िदत
ू िोता.
एक दीघा श्वास घेत ते चौघे िडाच्या झाडाकडे पािू लागले...आजण तयािंना िातात धनुष्य घेतलेल्या एका योध्याचे
दशान घडले...!

सिा साडे सिा फूट उिं च,अनिाणी पण भव्य पाय,दोन्िी पायात काळा दोरा,अिंगात धोतर आजण काळा अिंगरखा
ज्यािर रक्ताचे डाग...गळ्यात चािंदीची पेटी लटकत िोती.
कमरे ला समशेर ि पाठीला ढाल िोती.
कमरे ला पािंढरा शेला बािंधला िोता,डोक्याला मराठी पद्धतीचे मुिंडासे ि भव्य कपाळािर भिंडारा लािला िोता..आग
ओकणारे लाल भडक डोळे ,सरळ सळसळीत नाक,कल्लेदार शमशा....एक विशी पिंचविशीत तो तरुण शधप्पाड
मल्ल भासत िोता...!
चेिऱ्यािर एक प्रकारची गिंभीरता स्पष्ट ाणित आपले भव्य अनिाणी पाय तया ओढ्याच्या शभ लेल्या मातीिर
ताकत तो एक एक पाऊल तया चौघािंच्याकडे येत िोता.

चौघािंनािी कुतूिल,आश्चया,अनेक प्रश्न पडले िोते...कोण असािा िा धीरगिंभीर पुरुि...!

चौघािंनीिी धीर एकिटू न तया पुरुिािंकडे ायला पािले उचलली आजण शततक्यात आभाळातून सरसर मेघधारा
बरसू लागल्या..!

तो शधप्पाड पुरुि तसाच मागे सरकला आजण िडाच्या डोलीत थािंबत तया शतघािंनी शतथे येण्यासाठी खुणािले..!

ती खून शमळताच शतघेिी धाित तया डोलीकडे धािू लागली...धािताक्षणी एिढ्या मुसळधार पािसातिी िाघािंच्या
डरकाळ्या मात्र पुन्िा एकदा ऐकू येत िोतया....!

चोघेिी तया युिका िळ आले,शनशबद शािंतता भिंग करत सखाराम तयाला बोलला...!

"पाव्िणिं... कुण्या गािचिं तुमी ?

लय उपकार झाले बगा तुमचे,माझ्या खिंडेरायानेच तुम्िाला हित पाठिलिं बगा..तुमचे लय उपकार झाले"
सखाराम च्या शबदाला मान डोलित शतघेिी सुरात सुर शमसळू न मान िलिू लागली..!

क्षणभर शािंतता पसरली,अन कािी क्षणात तया युिकाचा धीरगिंभीर आिा ऐकायला शमळाला..."कोण तुम्िी ?
का आला आिात तुम्िी इकडे ?"

शनधाारी प्रश्न विचारत तयाचे ते अिंगार ओकणारे डोळे तया चौघािंिर पडले अन चौघािंनािी काय बोलािे क्षणभर
सम ेना...!

आम्िी धनगरिाडयाचे,रायगड ला शनघालो आिोत...सखाराम बोलून गेला...!

रायगडी ? कशासाठी ?
क्षणाचािी विलिंब करता तया युिकाने प्रशतप्रश्न केला...!

मग,सखाराम ने तयािंच्या येण्याचे कारण सािंशगतले.

टकमकािरुन येणाऱ्या मढ्यािंच्या मास रक्ताला चाटिलेले िाघ, नािरे माणसािर िल्ले करत आिे त..सारे
पिंचक्रोशीतील गाििाले िै राण आिे त या गोष्टीिर...म्िणून आम्िी िे प्रकरण रायगड च्या सरकारी लोकािंच्या
कानािर आजण गर पडली तर मिारा ािंना भेटून सािंगायचे म्िणून घराबािे र पडलो आिोत...!

मूखा आिात तुम्िी...मोठ्या आिा ात तो युिक बोलला...तुमची गाऱ्िाणे ऐकायला असे कसेिी भेटतील काय
सरकारी अशधकारी आजण मिारा ?

आजण रायगड सोडू न या दरीत का आलाय मरण्यासाठी ?

तयाच्या या प्रश्नाने नारायण बोलला...आर कोण र तू ?

मगापासून ऐकून घेतोय तुझिं..िाघापासून िाचिलिं म्िणून तुझिं उपकार मानायला लागलो तर आम्िाला कायदा
शशकिायला लागलास काय ?
आधी तू सािंग कोण आिे स,आजण िे अिंगािर रगात कसलिं ?

नारायण च्या या बोलण्याने तो युिक थोडा आकसला....!

मोठा श्वास घेऊन बोलला...मी ...मी कोण ?
िाच प्रश्न न्मापासून स्ितःला विचारत लिानाचा मोठा झालोय....!
अ न
ू उत्तर सापडत नािी,आजण आता सापडू न पण उपयोग नािी..!

खिंडो ी नाि माझिं..!

मिारा ािंच्या िे र खातयात बहि ी नाईकािंच्या समिेत 10 ििा काम केलिंय... पण...पण आता भटकतोय या दरीत
एकटाच..!
िाट बघतोय कोणाची तरी...!

खिंडो ी च्या या बोलण्याने चौघेिी आश्चयाचहकत झाले..!

चौघािंना चूक झाल्याची ाणीि झाली आजण सखाराम ने खिंडो ी ला माफी मागत बोलू लागला....

"माफ करा सरकार,आम्िी गरीब लोक,ह्यो नारायण,ह्यो मल्िारी,ह्यो स ाा आजण आन म्या सखाराम"
मल्िारी पण मिारा ािंच्या फौ ेत ायला गेला िुता सुभेदार तान्िा ी मालुसरे यािंच्या तालमीत,पण ितयारे
शशकत व्िता आजण शसिंिगड च्या दिं ग्यात सुभेदार गेलिं आण मग ह्यो परत आला गािाकडिं ...आमची लय इच्छा
व्िती की रा ािंच्या फौ ेत सामील व्िाििं पण एिढिं नशीब कुठलिं ओ आमचिं...पण खिंडेरायाच्या कृ पेनिं गािगाडा
सािंभाळतो आमी.. गािसाठीच सरकार ला िे टकमक िरची मढी काढायला कोणाची तरी नेमणूक करा म्िणून
आ ि
ा करायला शनघालोय आम्िी...तुम्िी नाईकािंच्या िळचे म्िण े मिारा ािंचे पण िळचेच... आम्िी िात
 ोडतो एिढिं पुण्य घ्या पदरात....आमची गाऱ्िाणी सािंगा सरकारी दरबारी..."

चौघािंनी खन्डो ी ला िात ोडलेलिं बशघतलिं आजण खन्डो ीने िातातलिं बाण खाली टाकत सखाराम चा िात
पकडत म्िणाला....नका िात ोडू न अ न
ू पापात पाडू मला....आधीच लय पापाचे ओझिं घेऊन िािरतोय
मी....चला मी तुम्िाला मदत करतो..."

खिंडो ी च्या आश्वासनाने चौघािंना धीर आला.

खिंडो ी म्िणाला...पण गडयानो..मी फक्त तुम्िाला मागा दािीण आजण युक्तया सािंगीन...मी स्िता काय बी
करणार नािी...मला कोणीिी प्रश्न विचारायचा नािी..मी सािंगल तस र िागायचिं िचन दे त असशील तर मी
नक्कीच या कामात तुम्िाला मदत करीन.."

चौघािंनीिी िोकारातमक मान िलिली.

खिंडो ी ने िडाच्या डोलीत ठे िलेली एक कानाबरोबर उिं चीची काठी काढली आजण चौघािंकडे पाित बोलला....चला
शनघूया, आता ोिर तुमच काम िोत नािी तोिर माघे यायचे नािी..."

सखाराम,नारायण,स ाा,मल्िारी चौघािंनािी खिंडो ी च्या रुपाने आशेचा हकरण हदसू लागला.

ते चौघे खिंडो ी च्या पाठोपाठ पािले टाकत तया िंगलात शनघाली..!

एव्िाना पाऊस बिंद झाला िोता,सूया मािळतीला झुकत शनघाला िोता.
"मिंडळी,रात्र िोण्याच्या आधी इथून तीन कोसािर एक चोरिाट आिे दाट िंगलात,पण गेल्या 15-20 ििाात
शतकडिं कोणी हफरकला नसेल.
आपल्याला रात्र काढायला चािंगलिं हठकाण आिे ,आ ची रात्र शतथिं काढू या आजण सकाळी हदिस उगिायला रायगड
च्या िमरसतयाला लागूया...!
मोचे,मेटे आडिे आिे त,पण शतकडिं गेला तर परिाने,ओळख सगळिं विचारतील आजण विनाकारण तुरुिंगात पण
डािंबून ठे ितील र ओळख नािी पटली तर...!
मला ह्यो पररसर घरच्या िाणी आिे ,मी तुम्िास्नी शनम्म्या िक्तात शचत दरिा ा िळ नेतो...आजण मग पुढ
काय करायचिं मी सिंगतोच...चला लौकर पाय उचला...!

खिंडो ी तरातरा चालू लागला.पायात पायतान नसताना तयाचा चालायचा िेग बघून चौघेिी पािातच
राहिले,तयािंना पायात पायतान असून चालन मत नव्ितिं एिढया िेगाने...!

आजण केिळ अध्याा एक तासात एका दाट अरण्यात तयािंचा प्रिेश झाला.इतके दाट की झाडाला झाड लागून
असािे इतकी झाडािंची गदी...!
शमनीिर लाकडे कु न
ू काळा थर चढला िोता,तयािरून खिंडो ी च्या मागे ते शनघाले िोते.
तया भयप्रद िंगलाला बघून मल्िारी बोलला...सखा,लगा ियात गेली मेंढर चरिण्यात इकडिं कधी येन झालिं
नािी,हकतीतरी येळा िळन गेलोय मी,इतकी दाट झाली आईच्यान सािंगतो बशघतली नव्िती,िी झाडी कशी
काय आली असलिं इथिं ?
गप र...शभऊन काय बी बरळु नको,मिारा ािंचा िे र आिे खिंडो ी, असलिं तयाला गुप्तिाट माहिती..चला गुमान.."

िंगलाच्या मध्यािर येताच िंगली हकडयािंची हकरहकर आिा अशतशय िाढला,सूया मािळातील गेल्याने पुढचिं
काय हदसत नव्ितिं..!
एका पाऊलिाटे ने ते चालत िोते आजण एका िळणािर खिंडो ी बा ल
ू ा गेला आजण सखाराम पुढे आला तर
खिंडो ी कुठे न रे स पडे ना..!
तयाने मागे पाहिले आजण स ाा,नारायण,मल्िारी ला सािंशगतले की खन्डो ी कुठे गेला ?
एव्िाना पूणा रात्र झाली िोती,ते चालत चालत िंगलाच्या मध्यािर एका पडक्या मिंहदरा िळ पोिचली.
या इतक्या दाट िंगलात िे मजन्दर कुठले असािे िा प्रश्न चौघािंना पडला..!
पािसाने मिंहदराच्या शशखरापयांत हिरिे शेिाळ दाटले िोते,समोर दगडी निंदी सुद्धा पािसाने शभ न
ू तयािर सुद्धा
शेिाळाची हिरिी झालर चढली िोती..!

सखाराम म्िणाला...अरे ह्यो खन्डो ी कसा आजण कूट गेला ?

आता र काय करायचिं ?
एक काम करुया आ ची रात्र या मजन्दराचा आसरा घेऊया आन उद्या आपण आपलिं िमरस्ता िुडकून आपल्या
मागाानिं ाऊया...!
शतघािंना िे ऐकण्याशशिाय पयााय नव्िता...!

ते चौघे आत शशरले.
ते प्राचीन दगडी मजन्दर मिादे िाचे िोते.
हकतयेक ििे िे दल
ु जा क्षत असािे असे िाटले,पािसाने पाणी आत थेंब थेंब जझरपत िोते..!

नारायण बोलला,चला माझ्या मिादे िाच्या गाभाऱ्यात तर आसरा शमळणार..म्िणत ते मिंहदरात घुसणार इतक्यात
शेकडो िटिाघळे एकाच िेळी मिंहदराच्या बािे र पडली.
चौघािंनी डोळे बिंद करून डोळ्यासमोर िात ठे ित मागे पाय घेतले पण शततक्यात सिा िटिाघळे उडू न गेली....!
तयामजन्दरात चौघे ाऊ लागले..पूणा अिंधारात असलेल्या तयामजन्दरात थोडयाच अिंतरािर आत शनरिं नाचा
प्रकाश हदसला...!
चौघािंनी डोळे विस्फारले...अिंगािर काटे आले आजण भीतीने गागारुन गेले ...अरे इतक्या पडक्या मिंहदरात
शनरिं न लािायला कोण आले .असा प्रश्न पडू न ते धाित मागे पळणार इतक्यात बािे र धो धो पाऊस सुरु झाला
िोता....आता मिंहदराच्या आत प्रिेश करुन काय प्रकार आिे िे पाहिल्याशशिाय पयााय नव्िता....!
धीर धरुन ते आत आत सरकू लागले...धूप ,अत्तराचा सुगिंध आजण शनरिं नािंच्या सोनेरी प्रकाशात मिादे िाचे
शशिशलिंग झळाळत िोते आजण उ व्या अिंगाला एक ातीिन्त कुळििंत स्त्री फुलािंची माळ करण्यात व्यस्त
िोती.....!
चौघािंची शभिये िर झाली...पडके मजन्दर,िटिाघळे आजण आत इतकी सुद
िं र आरास करणारी हि बाई कोण ?
मल्िारी ची बोबडी िळण्याचा मागाािर िोती,तयाने सखाराम चा िात घट्ट पकडला.....!

क्षण दोन क्षण...तया स्त्री चे लक्ष दरिाज्या कडे गेले आजण शतने खुट
िं ी ला अडकिून ठे िलेली तलिार उपसून
अिंधारात लपलेल्या तया चौघािंच्यािर तलिार रोखत लढाईचा पवित्रा घेत बोलली....कोण आिे दरिाज्यात...सरळ
पुढिं या नािीतर खािंडोळी करीन.....!

●●◆•••••••••●●•••••••••◆●●

"बा ीिंद"

भाग 5 िा
●●◆•••••••••●●•••••••••◆●●
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
•••••••••••••••••••••••••••••••

आभाळातून िी चमकािी तशी तया स्त्री च्या एकाकी आव्िानाने सखाराम ि तयाचे शमत्र पुरते गािंगारुन गेले.

धीर धरुन सखाराम एक पाऊल पुढे आला ि बोलू लागला....

"आमी धनगरिाडी चे गािकारभारी िाओत,रायगडािर शनघालोय,पािसाचा ोर िाढला म्िणून शनिारऱ्याला

हिकडिं आलो..."

"खोटिं नगा बोलू..नायतर एकेकािंची खािंडोळी करीन... इकडिं कोणीिी हफरकू शकत नािी,वबकट चोरिाट फक्त
िे रािंना ठाऊक आिे याची..."
ती स्त्री बोलली...!

नारायण बोलला...मिादे िाची आण घेऊन सािंगतो,आम्िी स्ितािून हिकडिं नाय आलो...तयो खिंडो ी म्िणून
एक ण भेटला,मिारा ािंचा िे र आिे म्िणून सािंगत िोता..."

काय ..?
खिंडो ी ...कुठिं भेटला तो तुम्िाला ?
स्त्री उदगारली....!

मग,घडलेली सारी िकीकत ि ज्या कारणाने ते चौघे रायगड िर शनघालेत ते तयािंनी तया स्त्रीला सािंशगतले.

चौघािंची कथा ऐकून तया स्त्री ने तलिार खाली केली आजण चौघािंना आत या म्िणून खुणािले...!

चौघेिी आत आली... िळच एका मडक्यात पाणी िोते,ते घेऊन तया स्त्री ने चौघािंना हदले..!

सारे ण पाणी वपऊ लागले,आजण मल्िारी ने ड शबदात तया स्त्री ला प्रश्न केला....ताई,एिढया भयिंकार
िंगलात,या पडक्या दे िळात,या असल्या ीिघेण्या पािसात तुम्िी एकल्या कशा ?
कोण िाय तुम्िी?

हकिंशचत जस्मतिास्य करत ती बोलू लागली.....

मला साऊ म्िणतात.....मिाड चे सरदार शशके यािंची मी मुलगी...!
आमचे िडील आहदलशािी चे सरदार.
शशिा ीरा ािंनी रायगड ज िंकला आजण आसपास चे सारे आहदलशािीचे सरदार तयािंना शमळाले,फक्त आमचे िडील
सोडू न...पण...शेिटी तयािंनी पण मिारा ािंना साथ द्यायचे ठरिले...िम्म.. खूप मोठी कथा आिे दादा...िेळ आली
की सािंगीन...!

पण,खिंडो ी तुम्िाला कुठिं भेटला...?

आजण,तो कसा आला नािी इकडे ...तयालाच तर शोधायला मी इथिर आली आिे ...!

काय ?
तयाला शोधायला...स ाा बोलला..!
अिो,तो आम्िाला चोरिाट दाखितो म्िणून हिकडिं घेऊन आला आजण स्िता गायब झाला...कुठिं आजण कसा
गेला काय माहिती...आमाला फकस्त या रात्री हित आसरा द्या...सकाळी येरिाळी आमी आल्या पािली शनघून
ाऊ..."

का ?
साऊ बोलली...अिो,आ िर कोणालाच आम्िाला मदत करता आली नाय,खिंडो ी आजण आम्िी सारे या िंगलात
खूप हदिसापासून दबा धरून आिोत...तुमची मदत करायला आम्िाला आिडे ल...इथून फक्त 10 कोसािर माझ्या
िहडलािंची फौ आिे ,शतथिं आपण ाऊया...माझे आबा तुम्िाला मदत करतील...तयािंचा आजण मिारा ािंचा सिंबिंध
खुप िळचा आिे ....मी नेईन सकाळी गुप्त िाटे ने शतकडे ...तोिर तुम्िी विश्ािंती घ्या....मी रा बािे र ाऊन
येते...!
सखाराम ि तयाचे शमत्र खूप आनिंदले....चला खिंडेरायाची कृ पा...आता तर सरळ शशके सरदार आपल्याला मदत
करणार म्िणल्यािर काम झालिं....गाि आणी बारा िाडयाच दःु ख कायमच सिंपलिं... चला घ्या दशान दे िाचिं
आजण झोपा...."

स ाा,नारायण आजण मल्िारी तिररत झोपी गेले.

हदिसभर खूप िाल झाले िोते तयािंचे...पण मल्िारी ...?

तयाला वबलकुल झोप येईना...उलट तयाची विचारचक्रे सुरु झाली िोती....!

कोण ह्यो खिंडो ी...िे िंगल या आधी आम्िाला का न रे स पडले नािी,िे मजन्दर र एिढे पुरातन आिे ,तर मग
शशिा ी मिारा ािंसारखा शशिभक्त रा ा आ िर इथिं येऊन या मिंहदराची डागडु ी का केली नािी?

तारुण्याने मुसमुसलेली िी सौंदयािाण साऊ इतक्या भीिण काळरात्री एकटी इथिं काय करते आिे ?
आजण शशरक्यािंची फौ 10 कोसािर ?
10 कोसािर तर नुसतिं िंगलच आिे ....फौ कशी आजण कुठे असेल....!

िे विचार चक्रे चालू असतानाच मिंहदरा बािे र एक ीिघेणी िाघाची डरकाळी सखाराम च्या कानािर पडली
आजण दचकून तो उठला...आसपास पहिले पण ते शतघे तर घोरत िोते...हिम्मत करुन तयाने तया खुिंटीिर
असलेली तलिार घेतली आजण समोर असलेल्या मिादे िाच्या वपिंडाला नमस्कार करत मनात प्राथाना
केली...."माझ्या दे िा...गािासाठी आम्िी ीिािरचा खेळ खेळतोय,तू काय पदरात टाकशील ते खर,फकस्त
आमच्या िातून काय चूक िोऊ दे ऊ नगो,तुझा आशीिााद नेिमी पाठीशी असािा"

सखाराम तडक मागे हफरला आजण तया शनमुळतया मिंहदराच्या गाभाऱ्यातून बािे र शनघाला....बािे र शनळसर
चािंदणे पडले िोते,पाऊस वबलकुल नव्िता,झाडािंच्या पानािरुन शनथळणारे पाणी चेिऱ्यािर झेलत तो बािे र
आला,ि िाघाच्या आिा ाचा कानोसा घेत,तो पुढे गेला ि पाितो तर काय ?
िाघाचे ते भयानक धूड रक्ताच्या थारोळ्यात शनपशचप मरुन पडले िोते......तो तया िाघाकडे शनरखून पािू
लागला,तयाच्या हृदयाची कम्पने िाढली, ो िळू िळू मागे ाणार इतक्यात...पाठीमागून तयाच्या पाठीिर
कोणीतरी कोणीतरी िात ठे िला...."

ज िाच्या आकािंताने तो ओरडला आजण मागे िळू न पाितो,तर ती साऊ िोती...!

दीघा श्वास घेत तयाने शतच्याकडे न र टाकली आजण म्िणाला...खर सािंगा बाईसािे ब तुम्िी कोण आिे ?
ह्या िाघाला कुणी मारलिं ?
आम्िी गािासाठी हिकडिं आलोय...तुम्िी कस काय ऐकलिंच हित िाय ?

अस बोलताना भीतीने सखाराम चा घसा कोरडा पडला ि अश्ू येऊ लागले..."

जस्मतिास्य करत साऊ बोलली....घाबरु नका भाऊ....मी इथिं कशी िे ऐकायचिं आिे ना तुम्िाला...?

तर मग ऐका........!

मी "सावित्री येसा ीराि शशके"

आहदलशािीचे नेक ात सरदार रा े येसा ीराि शशरक्याची एकुलती एक मुलगी.......लिानपनापासून िौस मौ
करत िाढलेल्या माझ्या आयुष्याला कधी न सिंपणारे दःु ख ज्या िरामखोराने हदले तयाच्यामुळेच मी आ इथे
आिे ......!

माझ्या साऱ्या ीिनाची कथा मी तुम्िाला सािंगते....ऐका आजण मग विश्वास ठे िा न ठे िा तुमची म ी......!

"यशििंतमाची"िे माझे न्म गाि...!

●•••••••●●◆◆●●••••••••••••●
धन्यिाद

"बा ीिंद"
भाग क्र.६
〰〰〰〰〰〰〰〰
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
•••••••••••••••••••••••••••••••
सिा गोष्टीत सिंपन्न असणाऱ्या गािात आजण असे गाि सिंपन्न बनिण्यासाठी पडे ल तड ोड करायला प्रसिंगी
प्राणाची बा ी लािायला तयार असणाऱ्या शशके घराण्यात माझा न्म झाला.

िडील "रा े येस ीराि शशके" आहदलशािी साम्राज्याचे नेक ात,शनष्ठािान मनसबदार.
आमचे सारे घराणे वि ापूर च्या गादीची इमाने इतबारे सेिा हकतयेक वपढ्या करत िोती..!
पण,पुण्याचे शशिा ीरा े भोसले यािंनी "हििं दिी स्िराज्याचा" डाि मािंडला आजण केिळ आहदलशािी नव्िे तर
हििं दस्
ु थानातील पाची पातशाह्या िादरुन गेल्या.
अफझलखानासारखा बलाढ्य सरदार फाडू न ािळी पासून मिाड पयांत असणारा ािळीच्या चिंद्रराि मोयाांचा
प्रदे श एकिाती शशिा ी रा ािंनी ज क
िं ला...केिळ आमची माची सोडू न....!
िास्तविक आमच्याकडे लक्ष दे ण्याइतपत आमचे सैन्य ास्त नव्िते,पण आमचे िडील फार शूर,इमानी आजण
एकशनष्ठ सेनानी म्िणून पिंचक्रोशीत नाि िोते,
दस
ु री गोष्ट तळकोकणात सिा िालचाली िर सि लक्ष ठे िता येईल असे मोक्याचे हठकाण म्िण े
"यशििंतमाची"...!
शशिा ी मिारा ािंच्या धाकाने आसपास ची हकतयेक बलाढ्य घराणी शशिा ीरा ािंचा कौल घेऊन स्िराज्यात
सामील झाली,फक्त आमचे घराणे सोडू न....!
बस्स...हिच गोष्ट आमच्या घराण्याच्या नाशाला कारणीभूत ठरली...!
आमच्या िहडलािंची फौ फार शूर ि शचिट िोती.
कुस्ती,तलिार,भाला, दािंडपट्टा,घोडा या सिाांचे प्रशशक्षण आमच्या िाडयातच शमळत असे..!
आमच्या गािच्या "काळभैरि" यात्रेला कुस्तीचा फार मोठा आखाडा भरत असे.

तयाहदिशी पण गािाच्या यात्राचा फार मोठा आखाडा भरला िोता ......

"रा े येसा ीराि शशके" यािंनी अनेक मल्लािंना आश्य हदला िोता.मिाराष्ट्रातील एक एक तगडे मल्ल तयािंच्या
तालमीत सराि करत िोते.
बदाम,का ,ू खारीक,सुके फळे यासि अनेक खुराकाचे पदाथा दर महिन्याला बैलगाडया भरून भरून तालमीत येत
असे.
स्िता येसा ीराि कुस्ती मेिनत खूप करत असत.
पिंचक्रोशीतील एखाद्या मैदानात चािंगला लढिय्या मल्ल हदसला हक तयाच्या सायाा आयुष्याची बाबदारी घेऊन
तयाला सािंभाळत असे.
असे आमचे शशके घराणे कुस्तीचे फार नाहदष्ट्य..!
काळभैरिाच्या यात्रेत मिाराष्ट्रातील अनेक मल्ल कुस्ती खेळायला येत असत.मोठमोठ्या बजक्षसािंच्या
रकमा,खुराकाचे साहितय,तलिार,घोडा अशी बजक्षसे शमळिून परत ात असे.
पिंचक्रोशीतील लाखो लोक तया कुस्तया पिायला बैलगाडया ुिंपन
ू ,घोडयािरून,पालखीतून,पायी येत असत.
तयािंच्या ेिणा खाण्यापासून ते मुक्कामाची सोय सारे "रा े येसा ीराि शशके" करत असे.

शशिा ी मिारा आजण आहदलशािी चे रा कारण िेगळे आजण िा कुस्तयािंचा फड िेगळा असे सम ून अनेक
शशिशािीचे सरदार सुध्दा या मैदानाला आि न
ूा ि र असे.
तया हदिशी सुध्दा असाच माणसािंचा लोंढा यशििंतमाची ला पडला.
िशम ितयारे पेलून येसा ीरािािंच्या फौज्या चिू बा न
ू ी गस्त घालून सिंरक्षण करताच िोतया.
अनेक पैलिान िातात बचे भाले पेलन
ू िंगलात तळ ठोकून येणाऱ्या पािुण्यात कोणी शत्रू तर नािी याची
दाखल घेत िोते .....शचलट सुध्दा रा े येसा ीरािािंच्या परिानगी शशिाय आत येणार नािी अशी सिंरक्षण
व्यिस्था िोती ,आजण र आलेच तर तयाची खािंडोळी करायचे आदे श िोते.

दप
ु ारी सूया मध्यािर आला आजण पजश्चमेकडे झुकू लागला आजण ‘काळभैरिाच्या नािान चािंगभल’ च्या आरोळीने
आसमिंत दम
ु दम
ु न
ू गेला.
लाखो लोकािंनी यशििंतमाचीच्या काळभैरि डोंगराच्या खाली तयार केलेल्या कुस्ती मैदानाला कडे करायला
सुरिात केली.
अनेक गािाचे,अनेक नािाचे ,अनेक पदािंचे सरदार ते दिं गल पिायला आले िोते.अनेक िस्ताद- खशलफा आपापले
पठ्ठे या मैदानात लढिायला घेऊन आले िोते.
एव्िाना िलगी घुमक्याच्या ,शशिंग तुताऱ्याच्या शननादात दािंडपट्टा,लाठीकाठी चा खेळ मैदानात सुरु झाला.
अनेक िीर आपले कसब दाखित िोते ,आजण एखादा धारकरी आिडला हक उपजस्थत प्रेक्षकातील एखादा
"वि ापुरी सरदार"तयाला मागेल तेव्िडे धन दे ऊन आपल्या पदरी येण्यासाठी व्यििार करत असे..!
असे एक ना अनेक धारकरी आपल्या कतुता िािर अनेक सरदार लोकािंचे मािंडशलक झाले ,अ न
ू िी िोत िोते.
मदाानी शस्त्रािंचा खेळ सिंपन
ू लिान मोठ्या कुस्तयाना प्रारिं भ झाला ,मिाराष्ट्राच्या कानाकोपयाातन
ू आलेले अनेक
मल्ल आपले कसब दाखिून उपजस्थत धनाढ्य लोकािंच्याकडू न आजण खुद्द येसा ीरािािंच्या खज न्यातून रोख
बक्षीस ज क
िं त िोते ...!
सूया मािळतीला झुकणार इतक्यात रा े येसा ी शशके यािंच्या खास तालमीत तयार केलेला "भीमा ाधि" िा
लढिय्या मल्ल लािंघ-लिंगोट चढिून अिंगाला तेल लािून मैदानात ‘’ य ब रिं गाची’’ आरोळी ठोकून
उतरला.तयाच्या शडडू च्या घुणतकाराने सायाा मैदानाच्या कानठीळ्या बसल्या..!
सारे च तयाची शरीरयष्टी पािून थक्क झाले.
शे-दीडशे हकलोचा तो भीमा नािाप्रमाणे भीम भासत िोता.कल्लेदार शमशा.काळाहकशभन्न हदसणारा भीमा िा
पैलिान नव्िे तर प्रशतस्पध्यााचा यमदत
ू आिे असे िाटत िोते.
अनेक ठे केदार भीमािर रोख रकमा,सोने चािंदी,तलिार ढाली,बैल ोडया,घोडे ,गदा.यासःि हिरे मोती सुध्दा बक्षीस
लाऊ लागली,
बजक्षसािंचा आकडा चािंगलाच फुगला तरीपण उपजस्थत िस्ताद,खशलफा खाली मान घालून उभे िोते.
भीमाला ोड कािी शमळे ना.
कशी शमळणार ोड ?अिो तया शभमाशी लढणे म्िण े साक्षात मृतयूशी लढणे िोय.कधी काय मोडू न टाकल
नेम नािी....!
रा े येसा ी उठले आजण मोठ्या रिात बोलू लागले......!
माझ्या शभमाशी चार िात करायला मिाराष्ट्रात कोणी नािी ?
िऱ्िाड,खानदे श,कृ ष्णाकाठ,दे श,कोकण सारे इथे मले आिे त.कोणाच्यािी तालमीत नािी का एखादा सुरमा मल्ल
?
आजण नसेल तयाला ोड तर मानाने तयाला बक्षीस दे ऊन सिाांनी मान्य करा हक रा े येसा ीिंच्या पदराचा
मल्ल मिाराष्ट्रात अज िंक्य आिे ...!
पूिक
े डू न िलगी,घुमके,शशिंग तुताऱ्या कल्लोळ करू लागल्या...लाखािंची गदी कु बु ू लागली...!
सिा बक्षीस एका िारकायााने एका पोतयात हफरून गोळा करून मैदानाच्या मधोमध आणले..स्िता रा े येसा ीनी
५ शेर ि नाचे सोन्याचे कडे भीमाला बक्षीस दे ऊ केले ...ते मनोमन खुश िोते...!

भीमा बे ोड मल्ल म्िणून वि यी ठरणार िोता.

पण...पण शततक्यात मैदानाच्या उ व्या अिंगाकडू न एका गिंभीर आिा ाने मैदानात शािंतता पसरली...!
‘थािंबा.....’
माझा पठ्ठा लढे ल शभमाशी तुमच्या....!

कोण ?..

एकाने विचारपूस करून ठािठीकाणा माहिती आणली...!

गुिं नमािळातील शशळमकर दे शमुख सरदारािंच्या पदरी असणारा एक लढिय्या मल्ल खिंडेराि सरदे साई आजण
तयाचे िस्ताद काकासािे ब ेधे आले आिे त..!
दोन्िी िस्ताद पैलिानािंचे गुळ पाणी दे ऊन स्िागत झाले आजण कपडे काढू न रा े येसा ीना मु रा करून तो
मल्ल मैदानात आला....!

घोटीि,वपळदार शरीर...म बूत मािंडया,बलाढ्य बािू....ओठािर हकिंशचत काळी रे घ आजण जस्मतिास्य..गोरापान

शनतळ चेिरा,सरळ सळसळीत नाक ....आजण पायात काळा दोरा बािंधलेला खिंडेराय सिीसिी साक्षात "मल्िारी
मातांड" िाटत िोता..!
तयाच्या दे खणेपणा आजण शरीराचे कौतुक गदीत िोऊ लागले...!

एक मुठी माती तयाने िातात घेऊन कपाळाला लािली....आजण रा े येसा ीिंच्या कडे पाित प्रचिंड शडडू
ठोकला...सारे मैदान िादरले......!
मान्यिरािंच्या िस्ते िातसलामी झडली ...आजण कािी क्षण भूतकाळात मा झाले..!

भीमा आजण खिंडेराय यािंची कुस्ती म्िण े णू दोन िादळे एकमेकािंशी शभडणार िोती.
शनकाल काय िोईल याचा अिंदा बिंधने मुश्कील िोते..!
भीमा-आजण खिंडेराय मनगटाला मनगटे शभडली...गदा नखेच सुरु झाली..!

बघता बघता मैदानािंत डािािंची िलये सुरु झाली

भीमाने ििाभर कसून तयारी केलेला एक एक डाि खिंडेरायािर मारत िोता,आजण तयाची सि च उकल करत
खिंडेराय सुटत िोता...दोन्िी मल्ल शचखलाने माखले..!

कुस्तीचे पारडे कधी भीमा तर कधी खिंडेराय च्या बा ूला झुकत िोते.

भीमा एखाद्या भरपािसात शभ त उभा असलेल्या बुरू ासारखा िाटत िोता तर खिंडेराय गोऱ्या रिं गािर तािंबडया
मातीच्या शचखलाने केशरी आिंबयाप्रमाणे भासत िोता ...!

आजण ,
आता मात्र खिंडेरायाने आक्रमक पवित्रा घेतला आजण भीमा चा उ िा िात बगलेत दाबून "आतली टािंग" डाि
इतक्या ोरात मारला आजण अक्षरश सुदशान चक्र हफरािे तसे भीमा गदीशी हफरून मैदानािर आडिा
झाला.....सपशेल चीतपट कुस्ती...!

सारे प्रेक्षक आनिंदाने बेभान झाले ....खिंडेरायाला डोक्यािर घेऊन सारे लोक आनिंदाने नाचू लागले.
िे सिा पाित रा े येसा ी उठले....शे ारी उभे असलेल्या कारभायााला बोलले...या पोराला आजण तयाच्या
िस्तादाला घेऊन िाडयािर या....असे म्िणत रा े शनघून गेले....!
खिंडेराय गळ्यात फुलािंच्या माळा,गुलाल आजण रोख बजक्षसात न्िािून गेला ....!

सिा ण बेभान आनिंदात िोते...पण खिंडेरायाची गूढ न र मात्र िेगळीच भािा बोलत िोती...चेिऱ्यािर
एकप्रकारची गिंभीर शािंतता हदसत िोती......!
सारे लोक आनिंदात िोते....फक्त रा े येसा ीराि मात्र मनस्िी दख
ु ी.
आ िर तयािंच्या गािात येऊन खुद्द रा ािंच्या मल्लाच्या छातीिर बसून वि यी आरोळी ठोकणारा खिंडेराय
तयािंच्या न रे समोरून िटत नव्िता..........तयाना ओढ िोती तयािंच्या भेटीची...आजण खिंडेरायाला ओढ
िोती...’यशििंतमाचीची’...?

धन्यिाद

"बा ीिंद"
भाग क्र.७
〰〰〰〰〰〰〰〰
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
•••••••••••••••••••••••••••••••
रा े येस ीरािािंच्या मस्तकात फुटाणे उडत िोते.
साऱ्या मिाराष्ट्रातील मनसबदारािंच्या पुढ्यात नाचक्की झाली िोती.
काय कमी केलिं िोत "भीमा" च्या कुस्ती-मेिनत-खुराकात ?
रो सकाळी पाच रात्री पाच शेर दध
ू .
दररो चा 6-6 तास व्यायाम.
तगडया मल्लािंसोबत लढती.मालीश, मसा करायला नोकर चाकर...मेिनत मो न
ू घ्यायला मुनीम.. सगळिं
रा ेशािी असून शशळमकर दे शमुखािंच्या मल्लाला ऐकला नािी...!
डोकिं भनभनत िोत.
तेिढ्यात एका िु ऱ्यान िदी हदली..."रा े,ते मैदानातले पैलिान आजण िस्ताद आल्यात भेटाया"

रा े सािरुन बसले,भोिताली हदगग् सल्लागारािंचे पथक हदमतीस िोतेच....."बोलिा,तयािंना" रा ािंनी आदे श

हदला....!

कािी क्षण भूतकाळात विलीन झाले आजण चारचौकी शशके िाडयातील सदरे त पैलिान खिंडेराय आजण तयाचे
िस्ताद आले...!

खिंडेराय....अगदी िीस-पिंचिीशीतला उमदा िान गडी.ओठािर नुकतीच काळी रे घ हदसत िोता.अिंगावपिंडाने

शधप्पाड खण्डे राय पािून कोणीिी तयाच्या प्रेमात न पडािे तर निल.
डोईला मराठे शािी पगडी,कमरे ला तलिार असलेल्या खिंडेराय ि तयाच्या िस्तादािंनी रा ाना मु रा केला.

उ िा िात िर करत रा ािंनी पण मु रा स्िीकारला आणी बोलू लागले...."पैलिान,आम्िी तुमच्या कुस्ती िर

शनिायत खुश झालो आिोत,आमच्या भीमाला इतक्या सुद
िं र डािपेचात अडकिून शचत करणारा पैलिान
साधासुधा नािी िे आम्िी ाणतो,बोल काय बक्षीस दे ऊ तुला आम्िी "?

रा ािंचे स्तुतीपर ते शबद ऐकून खिंडेराय हकिंशचत जस्मत करत िस्तादािंच्या िातात असलेले बजक्षसाने भरलेले पोते
एका िातात धरून रा े येस ीिंच्या पुढ्यात ओतले...आजण बोलू लागला..."

"रा ... मला द्यायचच असलिं तर तुमच्या तालमीत आश्य द्या,कुस्ती-मेिनत करुन गािोगािच्या यात्रा त्रा
मारुन िैतागलोय आमी, िी मा िस्ताद आजण म्या तुमच्या तालमीत राहिलो तर तुमचिं लय नाि करुन
दािीन..."

काय ?
रा े प्रश्नाथाक बोलून गेले ..!
अरे तुम्िी गुिं नमािळातील शशळमकर दे शमुखािंचे मल्ल,म्िण े एकाअथी भोसल्यािंच्याच िद्दीतले...!
भोसले-आहदलशािी दष्ु मनी विकोपाला आली असताना तुला आम्िी आमच्या पदरी ठे िणे योग्य नािी...."

तेिढ्यात खिंडेराय बोलला...."तस नव्ि रा ...शशळमकर आजण आमचिं सिंबिंध ािळीच्या दिं ग्यािेळीच तुटलिं,आजण
शशळमकर तर चिंद्रराि मोयाांचा सख्खा भाचा िुता...तयािंना तर कुठिं शशिा ीरा ािंच अभय िाय...?
हिकडिं आड, शतकडिं हिर नगासा करु... नायतर मग तुम्िी नाय म्िणला तर सरळ रायरी गाठू न शशिा ीरा ािंची
चाकरी पतकरायची का आमी ??

रा े,क्षणभर विचारात पडले.

खिंडेराय चािंगला पैलिान आिे यात शिंकाच नािी,उद्या र शस्त्रािंचे चार िात शशकला तर चोखट धारकरी बनू
शकेल,शशरक्याची दौलत सािंभाळायला म बूत मनगट शमळे ल..."

"ठीक आिे खिंडू....आम्िी ठे िू तुला आमच्या तालमीत...,असे म्िणत येस ीरा ानी नोकराला िाक मारून,तयािंचे
सामान उचलून िाडयाच्या मागे असलेल्या भव्य तालमीत ठे िायला लािले..!

ते म्िणाले...तुमची तातपुरती सोय पुढे घोडयाच्या पागेभोिती असलेल्या घोडे िानाच्या खोलीत करु... चार दोन
हदसानी तालमीत रिा..."
कािी िििं नको याची सोय करुन रा े..िाडयाच्या आत शनघून गेले...!

नोकरािंनी खिंडेराय ि िस्तादािंची साहितयाची पोती उचलून घोडे िानाच्या खोलीत ठे िली....!

"यशििंतमाची" च्या यात्रेत खुद्द येसा ीरा ािंच्या मल्लाला पराभूत केले िी बातमी िाऱ्यासारखी येसा ीरा ािंच्या
अिंतरमिालात गेली.
रा ािंना एकच मुलगी.
"सािीत्री"शतचे नाि.रुपाने अशतशय रूपिान.
गोरापान चेिरा,सते कािंती,सरळ सळसळीत नाक..पािंढरे शुभ्र मोतयासारखे दात,सिीसिी रा लक्ष्मी भासत
असे...!
शशके घराण्याची "सावित्री"म्िण े यशिन्तमाचीचे नाकच िोते...लाडाने सिा शतला "साऊ"म्िणत असे....खूप खूप
लाडात िाढली िोती ती..!
रा ािंना कधी आपल्याला मुलगा नािी याची उणीि तीने भासुन हदली नव्िती..!
ना क
ू रुसव्या फुगव्यात कधी ती अडकलीच नव्िती.
भरधाि घोडयािर मािंड ठोकून िाऱ्याच्या िेगाने घोडा फेकत सह्याद्रीच्या दयााखोऱ्यात स्िछिं द भरारी
मारणे,तलिार,भाला,गदा,धनुष्यबाण सिाकािी लीलया चालित असे...आजण एिढे असूनिी शशरक्यािंच्या िाडयात
न रे ने कधी मीन सोडत नसे...!
शी यशिन्तमाची साऊ ीि मानत असे हकिंबिुना तयापेक्षािी ास्त यशिन्तमाचीची इज् त साऊ ला वप्रय
िोती...!

आ चा घडलेला प्रकार तीला ज व्िारी लागला िोता.

दस्तूरखुद्द शशरक्यािंच्या गािात येऊन शशरक्यािंच्या पैलिानाला आव्िान दे ऊन शचतपट करणारा कोण िा ऎरा गैरा
आिे तयाला चािंगलाच धडा शशकिायची मनीिा साऊ च्या मनात आली िोती...!

हदिस उगिला,सह्याद्रीच्या कडे कपारीत सिस्रोसूयन

ा ारायणाची सिस्रो हकरणे आपल्या सुिणा हकरणािंनी दािी हदशा
उ ळू न टाकू लागली...पण रा े शशरक्यािंच्या िाडयामागील तालमीत भल्या पिाटे च शडडू घुमू लागले िोते.
खिंडो ीच्या ोराचा ठे का पाच ि ाराच्या िर गेला िोता...!
घामाने शनथळत असलेले तयाचे शरीर एखाद्या शचरे बद
िं बुरु ाप्रमाणे भासत िोते.
सकाळ िोताच रा े स्िता तालमीत आले.
सिा िान धारकरी नुकताच कुस्तीचा सराि आटोपून आपापली ितयारे पर त तालमीबािे रच्या मैदानात
तलिार-पट्टयािंचा सराि करु लागली..."

"खडू िं ... उचल तो पट्टा ,अन घे पवित्रा...."

रा े खिंडेराय ला बोलले.

तयािंच्या बोलण्याने खिंडेराय बोलला...."नाय रा .िं .. म्या पैलिान गडी...िी धारकऱ्याची कामिं, मला नाय
मायचिं.."

यािर िसून रा े बोलले..."अरे , माझ्या भीमाला शचत केलिंस तयापेक्षा सोप्प काम आिे िे ...चल उचल "

भीत भीत खिंडेरायाने पट्ट्याच्या खोबणीत िात घातला..आजण एक एक िात करु लागला...सारे मल्ल तयािर
िसू लागले..."

खिंडेराय ला कािी केल्या पट्टा चालिता येईना,दमून तयाने तयाचा नाद सोडला ि रा े येस ीिंची मालीश करतो
म्िणाला...."

रा ािंचे सिाांग तेलाने माखून खिंडेराय आपल्या म बूत िाताने मालीश करत िोता,सारे मल्ल आसपास ितयारािंचा
सराि करत िोती....खिंडेराय घामाने डबडबला िोता अन शततक्यात तालमीच्या दरिा ािर थाप पडली..!

"बघ रे ,कोण आिे ते....

खिंडेराय उठला आजण घाम पुसत तालमीचा दरिा ा उघडला....सुयााची हकरणे एकदम तालमीच्या दरिा ातून
आत प्रिेशली आजण तयाच्या आडिी उभी असणारी एक ातीिन्त दे खणी स्त्री िातात दध
ु ाचा तािंबया घेऊन उभी
िोती.....खिंडेराय तीचे ते ाशतििंत सौंदया पािू लागला.....आजण ती ....ती सुद्धा तयाचे दे खणेपण न्यािळत
िोती....,कािी क्षण तसेच शनघून गेले अन....रा े येसा ी ग ल
ा े...कोण आिे रे ?

"आबा,दध
ू आणले आिे .....साऊ चा ना ूक आिा आला,"

"खिंडू...तािंबया घे तो"....रा े बोलले.

खिंडेराय शनशबद िोता,तयाच्या हृदयाची किंपने अतीतीव्र झाली िोती...आजण साऊ...शतचीिी अिस्था कािीशी
तशीच िोती...अ न
ू कािी क्षण भूतकाळात गेले आजण ते दोघेिी न रभेटीचे सुख अनुभित शतष्ठत उभेच
िोते...."

"साऊ..........पाठीमागून कोणीतरी िाक मारली आजण दोघेिी सािध झाले...सावित्री ने दध

ु ाचा तािंबया खिंडेराय
च्या िातात दे ऊन धाित मागे गेली"
रा ािंच्या िाती तािंबया दे ऊन खिंडेराय उभा िोता...5 शेर दध
ु ाचा वपतळी तािंबया बघता बघता रा ानी
ररचिला...आजण अिंघोळीला शनघून गेले..."

खिंडेराय मात्र तया गूढ डोळ्यािंची आठिण हकतीतरी िेळ काढत तालमीत बसला िोता...."

साऊ च्या मनाची घालमेल पण अशीच िोती...कोण िोता तो ?

याआधी कसा पाहिला नािी ...हकतयेक प्रश्नािंनी मनात कािूर मा ले िोते...."

अिंघोळ पाणी आटोपून खिंडेराय रा े येस ीिंच्या परिानगी ने गािात ाऊन येतो म्िणून शनघाला......"

सकाळचा सूया माथ्यािर आला नी खिंडेराय यशिन्तमाची पासून 5-6 कोसािर एका डोंगररािंगेतल्या िंगलात
गेला.
एक मेंढरािंचा कळप चरणाऱ्या मेंढपाळाला पािून तयाने िाक मारली.........." य मल्िारी"
तयाची ती िाक ऐकून तया मेंढपाळणे प्रशतउत्तर दाखल दस
ु री िाक मारली........ " य रोहिडे श्वर"

आजण दस
ु ऱ्याच क्षणी दोघेिी खदखदन
ू िसू लागली...!

खिंडेराय तया मेंढपाळाला बोलला....खेडेबाऱ्याला शनरोप द्या.....सािंबाच्या वपिंडीिर नाग पोिचता झालाय....लौकरच
पिंचमी खेळायला आितण धाडतो......असे म्िणत पुनश्च एकदा...." य मल्िारी... य रोहिडे श्वर ग र
झाला".....!

खिंडेराय दप
ु ारच्या प्रिरी पुन्िा यशििंतमाचीत रा े येसा ी शशके यािंच्या तालमीत दाखल झाला...."

••●क्रमश●••

"बा ीिंद"
भाग क्र.८
〰〰〰〰〰〰〰〰
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
•••••••••••••••••••••••••••••
तया हदिशी हदिसभर "साऊ"ला कािी सुचत नव्िते,सतत सकाळचा प्रसिंग शतच्या डोळ्यासमोर तरळत िोता.

पण,रा े येसा ीरािािंच्या एकुलतया एक मुलीला असे विचार करणे शोभत नािी,म्िणून शतचे मन शतलाच
सम ाित िोते.भािना आजण कताव्य यािंचा मनात झालेला मिापूर प्रथमच साऊ अनुभित िोती.

इकडे ,खिंडेराय आजण तयाचे िस्ताद काकासािे ब मोठ्या गूढ चचेत व्यस्त िोते..!
ती चचाा कोणती तया दोघािंनाच माहिती ..!

एव्िाना तालमीत चीटपाखरू नव्िते..शशक्याांची शशबिंदी येसा ीराििंच्या आदे शाना तयािंच्यासोबत घाटमाथ्यािर
टे िळणी ला गेली िोती, ेमतेम शे दोनशे धारकरी िाडा राखत िोते.
फौ टे िळणी करून यायला अ न
ू बराच अिकाश िोता.
शशक्याांचा आ िर कोणी पाडाि करू शकले नािीत याचे कारण म्िण े तयािंच्याकडे नेक ात,इमानदार
मराठ्यािंची फौ ,तयात कुस्तीचा प्रचिंड नाद असलेले रा े एक एक माणूस तोलून मापून हदमतीस घेत असत ..!
फिंद हफतुरीला स्थानच नव्िते.

पण,तया हदिशी......!

शे ारच्या डोंगरातल्या दरोडे खोरािंचा मोठा छापा यशििंतमाचीिर पडला...!

खिंडेराय आजण िस्ताद चचेत व्यस्त िोते शततक्यात गािात दिं गा-गोंगाट ऐकू येऊ लागला.
दोघेिी उठले...खुट
िं ीला टािंगलेली तलिार खिंडेरायाने िातात घेतली आजण धाित तालमीतून बािे र पळत सुटला...!

यशििंतमाची आजण पलीकडच्या डोंगरातील दाट िंगलातील "बेरड" यािंची वपढ्यानवपढ्यािंची दष्ु मनी..!
अशी वपढी ात नव्िती हक एकमेकािंचे मुडदे पडत नव्िते.मागच्या िेळेस तर याच बेरडानी शशक्याांचे सारे
लग्नाचे िऱ्िाड कापून काढले िोते.

तयाचे कारण असे,हक येसा ीरा ािंचे िडील आजण यशििंन्तमाची पलीकडच्या "मोऱ्यािंची" िद्द एकमेकाला लागून
िोती.
िाशगरी,िाटणे यासाठी स्िकीयािंच्यात िोणायाा मारामाऱ्या कमी नव्ितया,तयात शशके –मोरे िैर मिाभयानक.

आ िर ज्यािंनी ज्यािंनी मध्यस्ती केली तयािंचीिी मुिंडकी शाबूत राहिली नव्िती..!

मोऱ्यािंचे वपढ्यानवपढ्यािंचे कारभारी िे ाधििाडी चे "लखु ी बेरड"पाित िोते.

लखु ी बेरड मोठे बुवद्धमान आजण शूर.सारी ाधििाडी तयाना दे ि मानत िोती,आजण लखु ी मोयाांना दे ि मानत
असे.
तया हदिशी मैत्रीची खोटी आश्वासने दे ऊन येसा ीरािािंचे िडील वपरा ीराि शशके यािंनी िद्दीसाठी मोयाांशी दगा
केला.घाटमाथ्यािरची सारी फौ कापून काढली...मात्र लखु ी बेरड आजण तयाची शे दोनशे शचिट धारकरी कािी
केल्या मागे िटे नात.

बरीच शशके मिंडळी तयािंच्या िातून कत्तल िोत आिे िे पािून वपरा ीरािािंनी ाधििाडीिर छापा मारायला सािंगून
लखु ीच्या गािाची राख केली िोती.....िे ऐकून लखु ीने तलिार टाकली आजण िताश िोऊन कोसळला..हि सिंधी
साधून वपरा ीने तयाचे मुिंडके कापले.......बस्स...तो हदिस मोरे -शशके िैर सिंपले आजण शशके-बेंरड िादाला तोंड
फुटले...!

लखु ीच्या गािात ज्यािंच्या ज्यािंच्या जस्त्रया मृतयुमुखी पडल्या तयािंच्या तयािंच्या मुला-बाळािंनी िातात तलिारी-
कुिााडी घेऊन शशके घराणे सिंपिायचा विडा घेऊन गाि सोडले आजण ाधििाडी-यशििंतमाची दरम्यान च्या
घनदाट िंगलात गुिेत रािून लुटालूट, ाळपोळ करून आयुष्य गणे पसिंद केले...!

तयािेळी तयािंचा म्िोरक्या िोता लखु ीचा मुलगा रायराि.

रायरािाने अिघ्या २ ते ३ ििाातच शशरक्यािंच्या एका शुभ प्रसिंगात शचिट बेरड फौ ािंनी वपरा ीराि शशक्याांना
ठार केले....आजण तयाचा बदला म्िणून कािीच हदिसात िंगलात छापा मारून रायरािाचे मुिंडके शशक्याांनी तोडू न
आणले ...!

या अश्या कत्तलीिंचा लेखा ोखा पहिला तर साक्षात शचत्रगुप्ताला शिारा येईल.....!

मुिंडक्याला मुिंडकी तोडली नािी तर ते शशके – बेरड िैरच नव्िे .....पण ेव्िापासून रा े येसा ीनी शशक्याांची
गादी सािंभाळली आिे तयािंनी बेरड आजण शशके यािंच्या एक ूटीसाठी खूप प्रयत्न केले िोते.
पण,दि
ु ीचा शाप अ न
ू िी सिंपला नव्िता......"रायराि" च्या मृतयूचा बदला घेण्यासाठी तयाचा तरुण मुलगा
"सूयरा ाि"आता बेरडािंचा म्िोरक्या िोता.

अशतशय शािंत,शूर,मुतसद्दी असलेला िा सूयरा ाि णू कािी शपथ घेऊन िोता हक शशके कुळ सिंपिले पाहि े.

तयाने आ िर अनेक प्रयत्न केले पण ‘यशििंतमाची’ ला कािी केल्या जखिंडार पडत नव्िते.

रा े येसा ीनी माचीची सुरक्षा इतकी कडिी केली िोती हक बेरडच काय कोणालािी अशक्य िोते ते ... र माची
ज क
िं ायचीच असा चिंग बािंधला कोणी तर मुिंडक्यािंची रास नक्कीच पडणार िे ग ािीर िोते,आजण एिढ्याश्या
माचीसाठी एिढी मोठी हकमत चुकिणे कोणािी मुतसद्दी रा कतयााला परिडणारे नव्िते......!

पण,तया हदिशी घात झाला िोता.

रा े येसा ी सारीच फौ घाटमाथ्यािर घेऊन गेले ,अगदी थोडी फौ गािात िोती ,आजण िीच खबर सूयरा ाि
बेरडच्या भयानक फौ ेच्या कानी लागली आजण िाऱ्याच्या िेगाने ते यशििंतमाचीिर तुटून पडले.
गािातील सािकार,व्यापारी लोकािंची घरे फुटू लागली.
खूप लुट मा करून सूयरा ाि बेरडाने लुट िंगलात धाडली आजण कडिे िशम बरोबर घेतले आजण तयाने तयाचा
मोचाा शशक्याांच्या िाडयािर िळिला...!

डोळ्यात िहडलािंच्या मृतयूची आग घेऊन तो बेफाम घोडयािर स्िार िोऊन शनघाला िोता......!
खिंडेराय िातात तलिार घेऊन बािे र आला आजण तयाला ाणिले हक िातात पेटते पशलते घेऊन समोरून दौडत
येणारी सारी फौ आता िाडयािर कोसळणार...!

तयाने प्रसिंगािधान राखले आजण िस्तदाना घेऊन सरळ िाडा गाठला..!

शशक्याांचा िाडा णूकािी भुईकोट हकल्लाच िोता.

आत प्रिेश करून िाडयाचे मुख्य लाकडी द्वार बिंद करायला सािंगून िाडयात मौ द
ू असणारी सारी फौ एकत्र
केली... ेमतेम ३०/३५ लोक असतील ते ..!

प्रतयेकाला कामे िाटू न दे ऊन िाडयाचे सिंरक्षण करायला सािंशगतले आजण तडक आपला मोचाा िाडयातील
शशक्याांच्या कुटु िं बाकडे िळिला.
घरातील आया-बाया आकजस्मत िल्ल्याने िादरून गेल्या िोतया.
तयाना धीर दे ऊन तो शनघणार इतक्यात शशक्याांची पत्नी रखमाईबाईसािे ब मोठ्या आिा ात रडत
म्िणाली......थािंबा...!

"माझी लेक िातात तलिार घेऊन मगाशीच चोरिाटे ने बािे र गेली आिे .कािीिी करा पण माझ्या साऊला मागे
आणा...बेरड –शशके िैर मला विचारा काय आिे ते .....एकिेळ आमच्या साऱ्यािंचा ीि गेला तरी बेित्तर पण
माझ्या साऊ ला कािी िोता कामा नये शतने माझे कािी न ऐकता १०० पैलिानािंची फौ घेऊन िाडयाच्या
चोरिाटे ने बेरड फौ ेिर चालून गेली आिे ...."

िे ऐकून खिंडेराय मात्र पुरता थक्क झाला......सकाळी दध

ु घेऊन आलेली ना ूक "सावित्री" हि शशक्याांची मुलगी
िोती तर ..!

आजण ीला ना ूक सम तोय ती रणािंगण गा िायला शनघाली आिे ....!

तो खरोखर सावित्रीच्या या कामशगरीिर मनोमन खुश झाला ..!

‘’बाईसािे ब’.....रा ािंच्या फौ ेला शनरोप धडायला कोणाला तरी पाठिाल का ?

खिंडेराय रखमाई बाईसािे बाना बोलला....!

‘िोय...शनरोप घेऊन एक शनशाणबारदार गेला आिे ....फक्त कािी तासात शशक्याांची फौ येईल...पण तोिर कािी
आक्रीत घडू नये ...तुम्िी ा...माझ्या साऊ ला तेिढे मागे आणा ....!
तुम्िी काळ ी नका करू बाईसािे ब ....मी नक्की तयाना मागे आणतो...असे म्िणत खिंडेरायाने तलिार पेलली
आजण छलािंग मारत तो िाडयाबािे र दौडत गेला...!
एव्िाना माचीच्या पूिक
े डू न आता हकिंकाळ्या ऐकू येऊ लागल्या िोतया...सावित्रीच्या नेततृ िाखाली पैलिान फौ ेने
सुयरा ािाच्या फौ ेिर िल्ला चढिला असािा बिुतेक.....!

सूयाा ीने पागेतील काळे भोर चािंगले घोडे शनिडू न तयािर मािंड ठोकली..आजण िस्ताद काकाना बोलला.....काका
...प्रसिंग बाका आिे ,मला आई भिानी से सुचिते आिे तसे िागतो...िी खबर मात्र लौकर खेडेबारयाला पोिोच
करा....!

मान िलित काका बोलले...काळ ी घे..आजण काका सुध्दा शनघून गेले ...!

खिंडेराय बेफान दौडत चालून गेला ...!

गािाच्या नदीपात्रा िळ सावित्री आजण पैलिानािंच्या एकवत्रत फौ ेने सुयरा ािाच्या फौ ेिर िल्ला
चढिला...आकजस्मत िल्ल्याने बेराडािंची ती शचिट फौ मात्र पुरती िादरली...पण तिररत सािरली...!

िल्ला कोणी आजण कोणाच्या नेततृ िाखाली केला सम ले....!

शशक्याांची लेक सावित्री.....!

सुयरा ािाने इशारा केला.....सावित्री ज ििंत पकडा.

बस्स ..ि ारािंच्या फौ ेपढ

ु े सावित्रीचा तो िल्ला तोकडा पडला ,सावित्रीच्या घोडयाला दोर टाकून बािंधून खाली
पाडले..सावित्रीच्या डोक्यािर आघात झाला आजण ती बेशद्ध
ु झाली......!|
मासे पकडायची ाळी टाकून शतला कैद केले...!
आल्या पािली सुयरा ािने माघारी हफरायची आज्ञा केली....!

े साधायला आलो िोतो,तयापेक्षा हकतीतरी पट गिसले अशी भािना सुयरा ािच्या मनात थैमान घालू
लागली...अिघ्या कािी क्षणात यशििंतमाची ओसाड झाली.......सावित्रीला ज ििंत कैद करून सूयरा ाि िंगलात
शनघून गेला...!

कािी क्षणात खिंडो ी शतथे पोिचला.....पण िेळ शनघून गेली िोती.

आता ?
आता काय...विचार करून काय िोणार नव्िते...तयाने लगाम खेचला आजण बेरडािंच्या फौ ेमागे तयानेिी
पाठलाग सुरु करायचा ठरित घोडे िंगलात घातले.

िायाासारख्या िेगाने खिंडेराय सुयरा ािाचा पाठलाग करू लागला.

अगदी कािी अिंतरािर सुयरा ािाची फौ आिे याची तयाला ाणीि झाली.
तयाने घोडयाचा िेग अ ून िाढिला आजण म ल दरम ल करत एका भव्य पठारी प्रदे शात तयाचे घोडे आले
आजण दस
ु ऱ्याच क्षणािंत घोडयाच्या खुरात आधीपासून पेरून ठे िलेली िाघर अडकली आजण घोडा
कोसळला.....सूयरा ािािंच्या फौ ेला क्षणात सम ले िोते की कोणतरी पाठलाग करतोय..!

खिंडेराया शमनीिर पडणार इतक्यात तयाने स्िताला सािंभाळत सािध पवित्रा घेतला आजण उठणार इतक्यात
ि ारो तलिारी तयाच्या नरडयािर आल्या......पाच पिंचविस शधप्पाड िशमानी खिंडेरायाला ेरबिंद केले....!

क्रमश

"बा ीिंद"
भाग क्र.९

••••••••••••••••••••••••••
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
••••••••••••••••••••••••••
कोणीतरी पाठीमागून खिंडेरायाच्या डोक्यात ोराचा दणका हदला अन खिंडेराय शुद्ध िरपला....!
खिंडेराय ला घेऊन सूयरा ाि ि तयाचे पथक दाट िंगळ ाळीत घुसले.
िंगलाच्या मधोमध एका गुप्तहठकाणी सूयरा ािच्या फौ ेचा अडडा िोता.
गिंभीर मुद्रेच्या "सूयरा ािाच्या" चेिऱ्यािर आनिंद हदसत िोता.
ज्या "वपरा ी" शशरक्याने साऱ्या ाधििाडीच्या िातात ितयारे घ्यायला भाग पाडले तयाची इज् त,तयाची नात
आता तयाच्या ताबयात िोती.
तयाच्या मनात कल्पनेचे खेळ सुरु िोते.
एक िशम धाित आला आजण तयाने िदी हदली...,

सरदार,आपण माची लुटून येताना एका घोडे स्िाराने पाठलाग चालिला िोता,तयाला ेरबिंद केला आिे .

सूयरा ाि उठला,बोलला..."कोण आिे तो ?"

शशरक्यािंच्या िाडयातील िशम हकिंिा तयाच्या कुटु िं ब कवबल्याचा अिंगरक्षक असािा बिुतेक...तयाला आणा इथे
"....तयाच्या आज्ञेने खिंडेराय ला समोर आणले गेले...!

एव्िाना साऊ ला शुद्ध आली िोती,पण शतचे िात पाय बािंधल्याने ती िलू शकत नव्िती.
ती ोर ोरात हकिंचाळू न तया साऱ्यािंना आव्िान दे ऊ लागली....."हिम्मत असेल तर एकदा माझे िात पाय
खोला,िी शशरक्याची अिलाद काय आिे तुम्िाला दाखिते..."

शतच्या आकजस्मत आव्िानाने सूयरा ाि चे डोके भडकले....तो तडक सावित्री िळ गेला आजण शतला ोरात
थप्पड मारली,एक,दोन,तीन....तयाच्या प्रिाराने सावित्रीच्या तोंडातून रक्त येऊ लागले...."

"िरामखोर शशरक्याची अिलाद....तोंड बिंद ठे ि...तुझ्या साऱ्या घराण्यात गद्दारी,क्रूरता भरली आिे .
गरीब,भोळ्या नतेला लुबाडू न,तयािंची कत्तल करून सत्ता शमळिलेले तुझे बाप ाडे काय लायकीचे आिे त
आम्िाला माहित आिे ..."

असे बोलत तो शनघणार शततक्यात सावित्री ने बािंधलेल्या िाताने सूयरा ाि िर झडप घातली....आकजस्मत
िल्ल्याने सूयरा ाि तोल ाऊन खाली पडला.....शततक्यात बा ूला उभे असलेल्या िशमानी सावित्रीला धरून
बा ूला केले...."

आता मात्र सूयरा ाि बेभान झाला...तयाने कमरे ला असलेली तलिार म्यानातून उपसली आजण सावित्रीचे केस
धरुन शतचे िात बािंधलेला दोरखिंड तलिारीने तोडला,पाय खोलले आजण पुन्िा एक ोरात थप्पड दे ऊन तीला
ढकलून हदले....सावित्री तोल ाऊन पडली.....तडक सूयरा ाि ने बा ूला उभे असणाऱ्या िशमाच्या िातातील
तलिार हिसकून घेऊन सावित्रीच्या पुढ्यात टाकली.....आजण बोलू लागला....

चल,उचल ती समशेर आजण दाखि तुझ्या रक्ताची उसळी...मला िी पािुदे, ज्या शशरक्यािंनी शनशस्त्र आ िर बाया
बापडयािर ितयार उचलले,तयािंच्या घरातल्या जस्त्रया ितयारे कशी चालितात....उठ,आता बोलू नको,तुझी तलिार
बोलू दे ..."

सूयरा ाि चे िाक्य पुरे िोते न िोते इतक्यात वि ेच्या िेगाने सावित्रीने तलिार िातात घेऊन क्षणाचािी विलिंब न
करता सूयरा ाििर िल्ला चढिला...!

शततक्याच चपळाईने सूयरा ािने बचािातमक तलिारीचे िात सुरु केले....आजण मग तयानेिी आपला िात
चालिायला सुरु केली...!

एव्िाना खिंडेराि ला शुद्ध आली,आजण समोर सावित्री आजण सूयरा ािची लढाई तो पािू लागला,तयाचे रक्त एक
सळसळळे ...पण तयाचे िात पाय बािंधून ठे िल्याने तो सावित्रीची मदत करायला असमथा िोता,पण प्रचिंड
ताकतीने तयाने िात सोडिायचा प्रयत्न सुरु केला पण दोर कािी सुटत नव्िता...!

समोर मात्र तलिारी तलिारीिर आपटू न खणखणाट िाढू लागला आजण सूयरा ाि ला सवित्रीचा तलिार
चालिायचा िातखण्डा मनोमन आिडला....तो पण कच्चा नव्िता...तयानेिी प्रचिंड प्रशतिल्ला करत सावित्रीला
िुलकािणी हदली...क्षणभर सावित्री फसली,ती सिंधी घेत सूयरा ाि ने तलिारीच्या मुठीचा िमी घाि सावित्रीच्या
तोंडािर मारला....शतच्या तोंडातून रक्त येऊ लागले...पण क्षणात सािरुन शतनेिी प्रशतिल्ला केला आजण झुकत
सूयरा ाि च्या मािंडीिर प्रिार केला...मािंडीतून रक्त येऊ लागले...िे पािताच बा ूचे पथक तलिार उपसून सवित्रीिर
धािून आले...मात्र,सूयरा ाि ने थािंबायचा िातिारा केला.....आता मात्र सूयरा ाि बेभान झाला...एक स्त्री म्िणून
सावित्रीच्या तलिार िल्ल्याला तयाने नगण्य सम ले िोते,तयाचा तो भ्रमशनसरण झाला आजण आता मात्र तयाने
प्रचिंड िेगात तलिारीचे िलये,डाि-प्रशतडाि,िूल सुरु करत सावित्रीला बरे च मागे रे टले
...पण सावित्रीने सिा िात धुडकाित लािले आजण प्रशतिल्ला सुरूच ठे िला....आजण एक क्षण..सूयरा ाि ने ििेत
झेप मारत गोल शघरकी घेत िार केला,ज्याने दप्ु पट िेगाने िल्ला िाढला आजण तो िार सावित्रीच्या तलिारीिर
लागला ि तलिार िातातून खाली पडली...बस िाच क्षण सूयरा ाि ने प्रचिंड ताकतीने तलिार सावित्रीच्या दिं डािर
िमी मारली...रक्ताचे फिारे उडाले अन सावित्री हकिंशचत मूजच्छा त िोऊ लागली अन खाली पडली...."

बरे च िेळ प्रयत्न करून खिंडेराय चे िात सुटले,तिररत पाय सोडिून तयाने वि ेच्या िेगाने सूयरा ाि िर झेप
घेतली....गरुड सा सपाािर झेप घेतो,तयासारखीच व्याकुळता खिंडेरायाच्या डोळ्यात िोती.

सावित्री थोडी शुद्धीिर आली आजण समोर सुरू असलेला प्रकार पाित तशीच पडू न िोती...अधीर िेदना शतला
उठू न दे त नव्ितया....!

खिंडेराय च्या आकजस्मत िल्ल्याने सूयरा ाि तोल ाऊन खाली पडला,खिंडेराय तयाच्या छातीिर बसून तोंडािर
प्रिार मारु लागला,पण इतक्यात सािध झालेले सूयरा ाि चे िान खिंडेराय िर तुटून पडले...तयाने सूयरा ाि ला
खिंडेराय च्या तािडीतून सोडिले आजण ओढत बा ूला आणले...20-25 णािंनी करकचून धरलेल्या खिंडेरायाने
एकाच हिसडयात सिााना भुईिर आदळले.... रागाने लालबुद
िं झालेला तया िीराने समोर सावित्रीच्या िातून गळू न
पडलेली तलिार उचलली....क्षणभर डोळे शमटू न तलिार कपाळाला लािली आजण तो समोरच्या 20-25 णािंच्या
तुकडीिर तुटून पडला...!

प्रचिंड रणकिंदन सुरू झाले.खिंडेराय च्या आडिे येणारा तुटून पडू लागला...कोणाचे िात तुटले तर कोणाचे
पाय...कोणाची शशरे धडािेगळी िोऊ लागली तर कोण उभा चीरु लागला...!!

कािी हदिसापूिीच याच खिंडेराय ला िातात तलिार धरायला येत नव्िती,अन आ िा इतक्या सफाईने तलिार
चालित आिे िे पािून साऊ आश्चयााने थक्क झाली,ती िेदना विसरून विचार करु लागली...िा खिंडेराय नव्िे तर
समशेरबिाद्दर िाटतो...!
ती उघडया डोळ्यािंनी खिंडेराय चे शौया पािू लागली...!

सैन्याची िी कापाकापी पािून सूयरा ाि लाव्िारसाप्रमाणे उसळू न िाती तलिार घेऊन खिंडेराय च्या आडिा
आला.......आजण मग दोन मिािादळे एकमेकािंिर प्राणपणाने तुटून पडले...!
खिंडेराय चा तिेि,िल्ला ोमाने आडित आडित सूयरा ाि तलिारीचे िात करु लागला....!

सूयरा ाि िी कच्चा नव्िता....तोिी शचिट धारकरी िोता,तयानेिी प्रचिंड प्रतयुत्तर हदले....ते दोन्िी िाघ रक्ताबिंबाळ
िोऊन लढू लागले....!

अखेर खिंडेराय चा आिेश पािून सूयरा ाि ने रणनीती बदलत....झुकते माप हदले अन शतथेच खिंडेराय
फसला....तयाचा तोल ाता क्षणीच सूयरा ाि ने तयाच्या मािंडीिर िमी घाि मारला....रक्ताचा कारिं ा
उसळला.....खिंडेराय आलेली िेदना सिन करायला एकदम खाली बसला.....िे पािताच सूयरा ाि ने आपली समशेर
खिंडेराय च्या मानेिर ठे िली.....एक क्षण...तयाने प्रचिंड ताकतीने तलिारीने खिंडेरायाचे मुिंडके तोडायला तलिार
मागे नेली आजण ....सु सु सु करत एक बाण पलीकडच्या िंगल ाळीतुन सूयरा ाि च्या खािंद्याचा िेध घेत आला
आजण समुद्रात उल्का पडािी तशी सूयरा ाि च्या खािंद्याचा िेध घेऊन सूयरा ाि अक्षरश मागे उचलून पडला....!

दस
ु ऱ्याच क्षणी तया िंगलातून शेकडो बाण सूयरा ाि च्या फौ ेिर तुटून पडले अन फौ खमी िोऊ
लागली......आजण िंगलाच्या पूिक
े डू न आरोळी घुमली..... िर िर िर मिादे ि......छत्रपती शशिा ी मिारा हक
य...."

भगव्या रीपटक्यािंचे शनशान डोलित शशिछत्रपतीिंच्या मािळ्यािंची एक तुकडी िातात निंग्या तलिारी घेऊन
सूयरा ाि बेरड च्या फौ ेिर तुटून पडली...."

सूयरा ाि सािध झाला...खािंद्याच्या घुसलेला बाण काढत बा च्

ू या िशमाला बोलला..िी तर मिारा ािंची तुकडी
आिे ....पािंढरे शनशाण दाखिून थािंबायला सािंगा सिााना.....सूयरा ाि मनात विचार करु लागला,आपण शशिा ी
मिारा ािंच्या कोणतयाच गुन्ह्यात नसताना िा छापा कशासाठी असािा ?

"बा ीिंद"
भाग १० िा
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

िातात पािंढरे शनशाण घेऊन एक िशम क्षणात झेपा टाकत शनघून गेला.
िातात पािंढरे शनशाण पािताच मािळ्यािंच्या तुकडीचा बाणािंचा ििााि कमी झाला..!
सूयरा ाि च्या भोिती अिंगरक्षकािंचे कडे पडले.
बा ूच्या दाट झाडीतून शनथळती तलिार घेतलेला,आश्वािर स्िार असलेला एक शशलेदार घोडयाचा लगाम खेचत
खेचत सूयरा ाि च्या पुढे आला..!
तयािंच्या मागे केस पािंढरे झालेला ियोिृद्ध मािळािी घोडयािर स्िार िोऊन आला िोता.
तया िृद्ध माणसाची न र कािीतरी शोधत िोती,आजण तयाने एका व्यक्तीला िे रले आजण घोडे तयाच्या िळ नेत
बोलला....."खिंडो ी.....बरा िायसिं नव्ि "
मािंडीिरची खम धरत,िेदना सिन करत तो बोलला..."िोय िस्ताद काका...! ठीक आिे मी "
असे बोलत तयाने एक कटाक्ष समोर अधामूजच्छा त असलेल्या सवित्रीकडे पहिले

मागे उभे असलेला स्िार एकदम पुढे आला आणी सूयरा ाि ला बोलला.....!
"सूयरा ाि तुम्िीच ना ?"

तया स्िाराच्या आकजस्मत बोलण्याने सूयरा ाि आश्चया व्यक्त करत बोलला...."िोय ी,मीच सूयरा ाि "

पण,आम्िी मिारा ािंच्या कोणतयाच गुन्ह्यात नसताना आमच्या तुकडीिर मिारा ािंच्या रीपटक्याच्या तुकडीचा
न सािंगता छापा का शशलेदार ?
मिारा ािंच्या कोणतयािी िाटे ला आम्िी नसतो,तर आ कसे का ?

सूयरा ाि बोलला...!

यािर तो स्िार उत्तरला...!

"सूयरा ाि.... आपण ज्यािर शस्त्र रोखले िोते,तो मराठे शािीचा अशधकारी आिे ,मिारा ािंच्या िे रखातयातील एक
प्रमुख िे र...बहि ींचा खास िे र...खिंडो ी "

िे ऐकून सूयरा ाि बा ूला उभा राहिला

तया स्िाराच्या या बोलण्याने समोर अधामूजच्छा त असलेली सावित्री अिाक झाली,ज्या खिंडेराय ला तलिार भाला
चालिता येत नािी, ो केिळ नोकरीसाठी आमच्या िाडयात आला,िे केिळ नाटक िोते तर....शतला तयाच्या
पराक्रमािर खुश व्िािे िे सम ेना की तयाच्या खोटे बोलून िाडयात येण्यािर राग व्यक्त करािा िे सम ेना"

तो स्िार घोडयािरून पायउतार झाला आजण समोर उभ्या खिंडेराय उफा खिंडो ी ला मु रा करत बा ूला नेले
आजण बोलू लागला..."

"नाईक.....िे काय करुन बसला आपण?

तुम्िी स्िराज्याच्या कामशगरीिर असलेले सैशनक आिात,असा ीि धोक्यात घालणे आपणास शोभत
नािी....बहि ी नाईकािंनी आपणास घेऊन येण्यास पाठिले आिे "

काय ?
मला घेऊन यायला मी कोणती चूक केली आिे ?

असे बोलताच तीन चार शशलेदारािंनी खिंडो ी च्या दिं डाला धरले....

नाईक...आम्िाला माफ करा,आम्िी िुकमािंचे गुलाम आिोत....!

खिंडो ीने पुन्िा सवित्रीकडे पहिले....तयाच्या मनाची घालमेल सुरु झाली....एक कताव्यदक्ष सैशनक असून असा
आततायीपना खरच तयाला शोभत नव्िता,पण सावित्रीला सूयरा ाि च्या फौ ेने पकडू न नेले तेव्िापासून तयाचा
मनािरचा ताबाच सुटला िोता....!

खिंडो ी ला पकडू न ते शशलेदार नेऊ लागले इतक्यात बा च्

ू या िंगलातून शशिंगे-कणे ग ूा लागली.....ि ारो
िशमािंच्या हकिंचाळण्याचा आिा आजण घोडयािंच्या टापािंचे आिा घुमू लागले....."

कोणाचा िल्ला असेल िा ?

सूयरा ाि,खिंडो ी आजण िस्ताद काकासि तो स्िर विचारात पडला,पण सावित्रीने ओळखले......"

िी फौ रा े शशरक्याची नेक ात फौ ..."

आपल्या एकुलतया एक लेकीला चार दोनशे लोकािंनी पळिून न्यािे,िे तयािंच्या मनाला अशतशय झोम्बले
िोते,तयािंच्या डोळ्यात केिळ आग िोती,तयािंच्या िातातील तलिार आजण मनगटे केिळ शत्रूच्या रक्तासाठी
आसुसली िोती......

खिंडो ीलािी सम ले की नक्कीच रा े येसा ीची घाटमाथ्यािर टे िळणी ला गेलेली फौ सावित्री साठी येत
आिे ...तयाने पटकन तया स्िराला िी गोष्ट सािंशगतली....माझिं ऐका,िी शशरक्याची लेक सावित्री या सूयरा ाि च्या
पळिून आणली आिे .
आपण र शतला परत शशरक्यािंच्या िाती सुपद
ू ा केले तर शशरक्यािंचा ास्तच विश्वास आपल्यािर बसेल..."

यािर तो स्िार उत्तरला...सूयरा ाि ि शशरक्यािंच्या िादात पडणे िे आपले काम नव्िे ...तुम्िाला बहि ी नाईकािंच्या
पुढे उभे करणे िे माझे काम आिे ..."

तया स्िरािंच्या तया बोलण्याने खिंडो ी पुरता चिताळला,तयाने क्षणात आपल्या दिं डाला हिसडा मारला आजण दिं ड
धरुन नेणारे मािळे धरणीिर पडले,दस
ु ऱ्याच क्षणी तया स्िरािंच्या कमरे ला लािलेली तलिार उपसली आजण
तयाच्याच नरडयािर धरत तो बोलला......मला माझ्या हिशोबाने काम करु दे ....नाईकािंना सािंगा,काम ोिर
िोत नािी,खिंडो ी परत येणार नािी..."
बा ूला उभे असलेल्या िस्ताद काकािंनी पुढे येत खिंडो ीला बोलले....खिंडो ी,तुझे डोके आिे का हठकाण्यािर ?
आपण कोणतया कामशगरीिर आिोत,आजण तू करत काय आिे स...?

काका...माझ्यािर विश्वास ठे िा मी करतो ते ठीकच करतो..तुम्िी शनघा इथून...शशरक्यािंच्या पदरी कडिे धारकरी
आिे त....शनभाि लागणे कठीण आिे ..."

इतक्यात शशरक्यािंच्या पहिल्या तुकडीने िल्ला चढिला....सूयरा ाि आजण मािळ्यािंची तुकडी दि

ु े री लढत सुरु
झाली.
खिंडो ी ने तिररत तया स्िराला बा ूला केले आजण प्रसिंगािधान राखत तो सवित्री िळ आला,आजण शतच्या
िाताला धरुन उठिू लागला,शततक्यात शतने तो िात जझडकरला आजण तयाच्यािर िाताने प्रिार करु लागताच
तयाने शतचा िात पकडू न मुरगळला आजण शतला उचलून पलीकडच्या िंगलातून शनघून गेला....

शशरक्यािंच्या कडव्या फौ ेपढ

ु े सूयरा ाि आजण मािळे तोकडे पडू लागले....क्षणात तयािंनी काढता पाय घेत माघार
घेतली आजण िाटा चोरिाटे ने शनघून गेले...."

इकडे खिंडो ीने सावित्रीला उचलून िंगलातून बरे च बािे र आणले िोते...पुढे डोंगराची कडे तट
ु िोती आजण ि ारो
िात खाली नदीचे विशाल पात्र......खिंडो ीने एकदा मागे पाहिले आजण ताडले की शशरक्याची फौ पाठलाग
करत आिे ....तयाने कशाचािी विचार न करता सविवत्रसि स्ितःला तया कडे तट
ु िरुन तया विशाल नदीच्या
पात्रात झोकून हदले...."

िी गूढ कथा ऐकता ऐकता सखाराम ला कधी झोप लागली तयालाच सम ले नािी, सकाळी कोमल सूयहा करणािंनी
तयाची झोप मोड केली....सखाराम सि तयाच्या साथीदारािंना ाग आली आजण समोरच खिंडो ी ते कधी उठतात
याची िाट पाित िोता..."

खिंडो ीला पािताच तयािंची झोप उडाली...."

उठा...हकती िेळ झाला िाट पाितोय तुमची..."

खिंडो ी बोलला...!

सखाराम ने आ ब
ू ा ूला पाहिले तर केिळ गदा दाट झाडी......तयाच्या मनात प्रश्नाचा कािूर मा ला..!

कुठे गेले ते मिादे िाचे मजन्दर ?

कुठे गेली ती सुद
िं र सावित्री ?
कुठे गेला तो मेलेला िाघ ?
िा खिंडो ी रात्रभर गायब िोता,आता कुठू न आला ?
तयािं चौघािंच्या डोक्यात प्रश्नािंनी थैमान घातले िोते,खिंडो ी मात्र धीरगिंभीर मुद्रेने तया चौघािंकडे पाित िोता..!

•●क्रमश :●•

लेखक/सिंकल्पना/शबदािंकन

पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती मल्लविद्या
Www.kustimallavidya.blogspot.in
Www.facebook.com/kustimallavidya
whatsapp 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािासहित share करणे आिश्यक आिे )

••••••••••••••••••

बा ीिंद
भाग क्र.११ िा..!
••••••••••••••••••••••••
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
••••••••••••••••••••••••••

कुठे गायब झालात तुम्िी काल रात्री मला सोडू न ?

खिंडो ी ने प्रश्नाथाक मुद्रेने तया चौघािंना सिाल केला...!

यािर सखाराम बोलला...गायब..आजण आम्िी ..?

तुम्िीच काल सिंध्याकाळी तया दाट िंगलाच्या ाळीत आम्िा चौघाना गुिंगारा दे त गायब झालात...!

आजण िो.....रात्री तुमची सावित्री पण भेटली िोती आम्िाला....शतनेच आम्िाला तुमची पूणा कथा सािंशगतली
..पण आम्िाला कशी झोप लागली आम्िालाच सम ेना...!

आम्िाला इथे कोणी कसे आणले तेिढे सािंग बाबा ....नसता डोक्याला ताप झाला आिे ...!

कुठली अिदसा सुचली आजण तुझे ऐकून तुझ्या मागे आलो असे झाले आिे ...!

कािीसा िैतागल्यागात सखाराम खिंडो ी ला बोलला...!

‘’काय...?
सावित्री िोती काल शतथे ?
अिो, मी शतलाच शोधायला काल िंगलात बा ूला गेलो,काळ सकाळीच मला ती तुम्िी भेटला तया िडाच्या
झाडा िळ भेटणार िोती,शतच्या िहडलािंची फौ पण १० कोसािर आपली िाट पाित आिे ..!

शतथेच तुम्िाला नेऊन तुमच्या प्रश्नाचा शनिडा करण्यासाठी आमचे िस्ताद काका तुम्िाला मिारा ािंच्या िळ
घेऊन ातील आजण आम्िी आमच्या िाटे ने ाऊ असे शनयो न िोते माझे ..पण..तुम्िी अचानक कुठे हदसेनासे
झालात आजण रात्रभर तुमचा शोध घेत मी पिाटे तया मिादे िाच्या पडक्या मिंहदरा िळ पोिोचलो तर शतथे एक
िाघ रक्ताच्या थारोळ्यात मरून पडलेला हदसला....मला िाटले इथे अ न
ू िी िाघ असतील,आपल्या ीिाला धोका
आिे , म्िणून मी मिंहदरात आलो,तर शतथे तुम्िी चौघे झोपला िोतात.

मग एका एका खािंद्यािरती घेऊन पिाटे च या डोंगरािर आणले .....म्िणून तुम्िी चौघे आजण मी ज ििंत
आिे ...आजण तुम्िी उलट मलाच प्रश्न विचारताय ?

खिंडो ी चे ते बोलणे ऐकून तया चौघाना रा धीर आला.

अिो,खिंडो ीराि आम्िाला माफ करा,पण भीतीने आमची बुद्धी काम करे ना,तयात रात्रभर तुमच्या सावित्रीने
तुमची ी कथा सािंशगतली,तयािरून तर ास्तच शिंका आली.
आम्िी साधी िंगलात रािणारी शेतकरी धनगर लोक,तुमच्या थोरा मोठ्यािंच्या भािंडणाची शशकार नको
व्िायला....आम्िी ातो माघारी,...राहिला सिाल आमच्या िाडीच्या सुरक्षेचा,तर बघू..सगळ्यािंना घेऊन कािीतरी
शनिडा िोईलच...!
सखाराम शनधाारी आिा ात बोलून गेला....!

अिो,आता ३-4 कोसािर िस्ताद काकािंचे गुप्त हठकाण आिे आमच्या ...कशाला मागे ाता ?

सरळ मिारा ािंच्या कानािर तुमचा वििय घाला,तुमची समस्या कायमची शमटे ल आजण सारा िाडा सुखी
िोईल...माझ ऐका ,माघारी हफरून रात्रभर चाललेली मेिनत िाया ाईल...!

खिंडो ी च्या तया प्रश्नािर चौघािंनी पण विचार केला ...मागे ाऊन काय प्रश्न सुटणार नािी.
खिंडो ी तर मिारा ािंचा िे र आिे ,तो तर हकमान खोट बोलायचा नािी....साधले तर सगळे च चािंगले साधले
 ाईल....असे म्िणत चौघािंनी िोकाराथी मान िलित खिंडो ी सोबत ायचा शनणाय घेतला....!

एव्िाना सूया चािंगलाच िर आला िोता,भुकेने ते चौघेिी िै राण झाले िोते.

तयािंनी खिंडो ी ला प्रश्न केला....

खिंडो ी राि ...कुठतरी न्यािारी शमळे ल का बघूया का ?

यािर तिररत खिंडो ी म्िणाला, चला चला....या डोंगराच्या खालीच मझा घोडा बािंधला आिे ,तयािर
खाण्यावपण्याचे साहितय आिे ..चला आपण शनघू...असे म्िणत टे पाचिी ण डोंगर उतरू लागले...!

घोडयाचे नाि घेताच सखाराम ला तयाचा घोडा आठिला,काल ओढा पार करताना काय हदसले तयाला काय
माहिती ,कुठे पळू न गेला.
पण,माझा घोडा खूप इमानदार आिे ,अशी साथ सोडू न ाणार नािी कधी,नक्कीच काय तरी आक्रीत बशघतलिं
असणार तयाने...येईल तो नक्की परत,मला विश्वास आिे ...आपल्या मनाशीच सखाराम बोलत िोता...!

बराच िेळ डोंगर उतरत असताना तयाना दरू

ु नच खिंडो ीचा घोडा हदसू लागला...आजण खिंडो ी ला पािून तयाचे
जखिंकाळणे सुरु झाले....!

खिंडो ी ने घोडयाच्या मानेिर,तोंडािर मायेने िात हफरिला.

रात्रभर पािसात शभ न
ू गारठलेल्या घोडयाला तयाने हदलासा शमळाला.
तयाने घोडयािर एका घोंगडयात बािंधलेली चटणी,कािंदा आजण नाचणीची भाकर काढली.

खिंडो ी ने घोडयाचे दाििं सोडलिं आजण तयाला चरायला सोडलिं...!

पाचिी ण भाकरीचा तुकडा मोडू न खािू लागले ...!

खाता खाता दरू िर सखाराम चा काल गायब झालेला घोडा दरू िर दृष्टीस पडला.
तयाला पािताच सखाराम आनिंदाने उठू न उभा राहिला..!
तयाने ोर ोरात तयाच्याकडे पाित िाका मारायला सुरिात केली आजण तयाच्या रोखाने चालू लागला.
आपल्या धन्याची िाक ऐकून सखाराम चा घोडा धाित तयाच्याकडे येऊ लागला...सखाराम खूप आनिंदी झाला.
पाठीमागून खिंडो ी ने सखाराम च्या पाठीिर िात टाकला,आजण " ातीिन्त नािर हदसतिंय"

व्िय...लय ीि िाय मा ा िे ज्यािर...!

पण,काय झाले कोणास ठाऊक,समोरून धाित येणारा सखाराम चा घोडा क्षणात थािंबला,सखाराम कडे पाित
पाित मागे सरकू लागला,आजण क्षणात सुसाट िेगाने मागे पळू न गेला...!
तयाचे धािणे पािताच सखाराम पण मागे लागला,पण घोडा क्षणात िंगलात गायब झाला.

जखन्न मनाने सखाराम खन्डो ी िळ आला,म्िणाला...काय याला आक्रीत हदसतय सम ना... मला सोडू न
किाबी असा िागला नव्िता आ िर....नक्कीच कायतरी आक्रीत िाय"

ाऊदे , ातोय कुठिं ...येईल माघारी,चला चार घास खाऊन घेऊया...असे बोलत खिंडो ी ि सखाराम माघारी आली.

सिा ण भाकरी चटणी कािंदा खाऊ लागली..!

सखराम बोलला.....खन्डो ीराि ,रात्री सावित्री बाईनी तुमची कथा सािंशगतली...खरच मला अशभमान िाटला हक
मी एका मराठे शािीच्या िे रासोबत िाय.
पण,मला पुढ काय झाल तुमच सािंगशीला का ?
तया डोंगरािरून तुम्िी दोघािंनीिी खाली नदीत उडी का मारली ?

तयानिंतर काय झाले....!

हकिंशचत िसत खिंडो ी बोलू लागला......

काय सािंगू मिंडळी,आयुष्यात केिळ व्यायाम,धाडस आजण मेिनत याच्या ीिािर मिारा ािंच्या सैन्यात प्रिेश
शमळिला िोता.
ऐन तारुण्यात खुद्द बहि ी नाईकािंचा खास म ीतला िे र झालो िोतो..आयुष्यात प्रेम म्िण े काय असते िे कधी
सम ून घ्याला िेळच शमळाला नव्िता...!
पण,शशक्याांच्या लेकीला ेव्िा पहिल्यािंदा पहिले ,तेव्िा तया रात्री डोळ्याला डोळा लागला नव्िता.....सारख शतचा
तो चेिरा आठिायचा प्रयत्न करत िोतो..!

मनात एकप्रकारची ओढ शनमााण झाली िोती....!

तया रात्री बेरडािंच्या िल्ल्यात शतने एकाकी चढाई केल्याचे सम ताच माझा तोल गेला..मी िस्ताद काकाना
सािंगून शतचा ीि िाचिायला सुयरा ािािंच्या फौ ेचा एकट्याने पाठलाग केला...मी ाणून िोतो सूयाराि आजण
मिारा ािंचे कोणतेच िैर नव्िते...पण साऊ साठीची तळमळ स्िस्थ बसून दे त नव्िती...!

मी धोक्यात असल्याची खबर काकािंनी खेडेबायााला पोिोच केली आजण २०० मािळ्यािंची तुकडी माझ्यासाठी
धािून आली.....मी र साऊ ला शतथेच सोडू न गेलो असतो तर नक्कीच सूयरा ािाने शतला एकतर मारून टाकले
असते नािीतर यातना दे त शशक्यााना झुकिले असते..आजण र शशक्याांच्या िाती हदले असते तर माझे गुवपत
शतला सम ले िोते ,आजण ती सुध्दा ाशतििंत िोती,शतने नक्कीच िे सिा शतच्या बापाला सािंशगतले असते आजण
आमचा शशक्याांच्या राज्याचा पाडाि करायचा बेत फसला असता ,म्िणून मी कोणतािी विचार न करता िस्ताद
काकािंचािी िुकुम डािलून शतला घेऊन तया भयान कडयािरून नदीत उडी मारली....!
दथ
ु डी भरून िािणाऱ्या तया नदीत आम्िी दोघेिी पडलो.....साऊ च्या नका तोंडात पाणी गेल्याने शतची शुद्ध
िरपली...पण मी शुद्धीत िोतो...शतचा िात धरून कसा बसा पोिू लागलो...पण पाण्याच्या िेगाने मी खूप दरू िर
िाित िाित एका भयान िंगलात पोिोचलो....!

खिंडो ीने साऊचा िात धरून शतला नदीच्या काठािर पण िंगलाच्या तोंडािर असलेल्या एका विशाल दगडािर
झोपिले आजण कमरे ला असलेले कट्यार,खिं ीर काढू न बा ूला ठे िला आजण शेल्याने तोंड पुसत साऊ च्या
डोक्याखाली शेला ठे िला.......सावित्रीचे ते सौंदया खिंडो ी हकतीतरी िेळ पाित िोता.....तयाच्या हृदयाची किंपने
तीव्र िोत िोती...आयुष्यात पहिल्यािंदाच कोणतया तरी स्त्रीचे सौंदया तो पाित िोता.

शततक्यात अचानक सावित्रीला ाग आली.

डोक्यािर िात ठे ित ती िेदना सिन करत उठली आजण बा ूला उभा असलेल्या खिंडो ीकडे कटाक्ष टाकला
आजण दोन्िी िात छातीिर नेत बोलले....दरू व्िा...!

क्षणात खिंडो ी ने शेला शतच्या िातात दे त बोलला....घाबरू नका बाईसािे ब..तुम्िी सुखरूप आिात...!

तिररत िाताला हिसडा मारत तो शेला घेऊन शतने खािंद्यािर छातीिर झाकत सािरत बोलली.....मी सुखरूप
रािीनच...तुम्िी तुमची काळ ी करा....!

आमच्या िहडलािंचा विश्वास घात करून तयािंच्या िाडयात प्रिेश शमळिला आजण आमच्या खबरा शशिा ी
मिारा ाना दे ता ?
एका पैलिानाला शोभत का िी गद्दारी ?

खिंडो ी बोलला......गद्दारी...आजण आम्िी ?

गद्दारी केली तुमच्या िहडलािंनी......सारा मिाराष्ट्र शशिा ीमिारा ािंच्या मागे ठाम असताना तुटपुिंज्या फौ ेच्या
ीिािर मराठे शािीशी िैर शोभते का शशक्याांना ?

सूयरा ाि बेरडािंच्या िातात शस्त्र घ्याला म बूर करणारे तुमचे बाप ादे शशिा ी मिारा ािंची मिती काय सम णार
..?

यािर सावित्री खिळू न बोलली....ते कािीिी असो....शशक्याांची री दौलत मिारा ािंच्या सैन्यापुढे तोकडी असली
तरी आमच्या राज्यापुरते आम्िी सुखी आिोत....कोणीिी दख
ु ी नािी...आमच्या आबािंच्या िर शनष्ठा बाळगणारी
हकतयेक ण तरी आिे ....!

शनष्ठा ..?
खिंडो ी सुध्दा सिंतापाने बोलला ...!

शनष्ठा सतकारणी असािी....आगलाव्या आगिंतुक आहदलशाहििर कसली शनष्ठा ?

ज्यािंना माणुस आजण नािरे यातला भेद माहिती निी...ज्यािंचा इशतिास िा कत्तली आजण ाळपोळी
,बलातकार,लुटालूट यािंनी भरलेला आिे .
350 ििा ुलूम बरदस्ती करणारे तुमचे आहदलशािी िात तोडू न टाकले आमच्या मिारा ािंनी..!

आ मिाराष्ट्र सुखात आिे ,तो केिळ मिारा ािंच्या पुण्याईमुळे...बस्स...आम्िी तयािंच्यासाठी ीििी दे ऊ...!

बोलून ताकत िाया घालिू नका...क्षणात सावित्री बोलून गेली...असेल हिमत तर माझ्याशी चार िात कर आजण
तुझा प्राण िाचि...मी पण माझ्या राज्यासाठी प्राण दे ऊ शकते...!

सावित्रीच्या आकजस्मत आव्िानाने खिंडो ी सािध झाला,शततक्यात सावित्री ने खिंडो ी िर बरदस्त प्रिार सुरु
केले...खिंडो ीचा तोल गेला,पण क्षणात सािध िोऊन तयाने शगरकी घेत,सावित्री चा िात मुरगळु न मागे आिळत
बोलला....बाईसािे ब...आम्िी शशिछत्रपतीिंचे शशपाई आिोत,जस्त्रया िर कधीच िात उगारत नसतो...बऱ्या बोलान
गप्प बसा नािीतर िात पाय बािंधन
ू उचलून न्याििं लागेल...!

सवित्रीचा िात घट्ट मागे धरल्याने शतचा आिेश पूणा मािळला...!

िे सिा सुरु असताना िंगलातून एक बाण िेगाने बािे र आला ज्याने खिंडो ी च्या पायाचा िेध घेतला,एका आता
िेदनेने खिंडो ी ला भोिोळ आली,आजण तो सािीत्री ला सोडू न खाली पडला...!
क्षणात सावित्री सािध िोऊन पळू न ायच्या बेतात िोती,
शततक्यात िंगलातून पाच पन्नास काळीकशभन्न नरभक्षक आहदिासी मात िातात भाले, बरचें घेऊन बािे र
आली...तयािंचे ते उग्र कुरूप चेिरे पािताच सावित्री भयकिंवपत झाली....!

क्रमश

बा ीिंद

भाग क्र.१२
••••••••••••••••••••••••
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
••••••••••••••••••••••••••
सडसडीत दे िाचे,अिंगािर,शरीरािर शचत्रविशचत्र पािंढरे पट्टे ओढलेले,केिळ लज् ारक्षणाएिढे कपडे घातलेले ते
शभल्ल मातीचे लोक कमालीचे क्रूर असािेत िे तयािंच्या चेिऱ्यािरुनच हदसत िोते...!

एकाने पुढे िोऊन सावित्रीच्या दिं डाला पकडायचा प्रयत्न केला,पण सावित्रीने तयाचा िात िरच्यािर पकडू न हिसडा
मारला,तयाचा तोल ाऊन तो खाली पडला.आपल्या साथीदाराला खाली पडलेले पािताक्षणी ते शभल्ल बेताल
हकिंचाळत सावित्रीच्या रोखाने धाित सुटले आजण ते पािताच सावित्री सुद्धा पुन्िा नदीच्या हदशेने धािू
लागली...पुढे नदी,पाठीमागे शभल्ल अश्या विशचत्र पररजस्थतीत शतने कशाचािी विचार न करता नदीच्या प्रिािात
उडी टाकली.
नदीच्या िेगिान धारे त ती िािून ाऊ लागली,आजण शतच्यापाठोपाठ ते सिाच्या सिा शभल्लिी नदीत उडी मारून
सवित्रीचा पाठलाग सुरु ठे िला.

बराच िेळ पाण्यात िाित गेल्यानिंतर एका िळणािर असलेल्या गुिंफेत सावित्रीने पोिणे सुरु केले आजण कािी
िेळ पोचल्यानिंतर गुिंफेत पोिचली...!

पोिून दमलेली सािीत्री तया गुिेत दमछाक िोऊन पडली,पण आपल्या पाठीमागून शभल्ल येत आिे त याची
ाणीि शतला िोताच ती गुिेतील पाण्यात िळू िळू चालू लागली...!

बराच िेळ चालून झाला आजण गुिेतील पाणी कमी िोत मीन लागली...क्षणात ती आत धाित सुटली.
बराच िेळ शतने धािणे सुरु ठे िल्यानिंतर सूयहा करणािंचा दरू िर प्रकाश हदसू लागला.

ती तया प्रकाशाकडे धािली आजण शतला ाणिले की आपल्या पाठीमागे शभल्लािंचा पाठलाग अ न
ू िी िोत आिे .
ती तया प्रकाशा िळ आली.
एक पुरुि आत ाईल इतक्या उिं चीची ती एक िाट िोती ी िंगलाच्या दस
ु ऱ्या टोकाकडे शनघत िोती..!
ती तया िाटे तन
ू बािे र पडली आजण िंगलात पोिचली...!

समोर एक विशाल शशळे िर शचत्रविशचत्र आकृ तया कोरल्या िोतया....एका उिं च झाडाच्या फािंदीिर एक मनुष्याच्या
िाडाचा सािंगाडा लटकत िोता,ज्याचे पाय िर आजण िात खाली अशी जस्थती िोती...!

सवित्रीचा पाय एका दगडाला थडकला ि शतचा तोल गेला आजण पडली...!

कािीच अिंतरािर ते शभल्ल शतचा पाठलाग करत शतच्या पयांत पोिचले िोते....ते मनस्िी खुश झाले की बऱ्याच
हदिसािंनी तयािंची भूक शमटणार िोती,पण...पण शततक्यात एका शचत्रविशचत्र आिा ाने तया सिाांचे लक्ष समोरच्या
दगडािर गेले.
आजण भीतीने तयािंचे डोळे विस्फारले गेले....!
तया शभल्लािंचा म्िोरक्या िात ोडू न भीतीने बोलू लागला...ब... ब...ब बा ीिंद.... बा ीिंद...!

असे बोलत बोलत अक्षरश िाऱ्याच्या िेगाने आल्या पािली परत धाऊ लागले.

धािताना कोणी धडपडत िोते,कोणी हकिंचाळत िोते,तर कोणी ीि िाचािा म्िणून फक्त धाितच िोते...तया
गुिेतन
ू ते कोणताच विचार न करता पुन्िा नदीत उडी टाकून पोित पोित मागे येऊ लागले.......!

इकडे ,सावित्रीला सम ेना,की या शभल्लानी असे काय पाहिले ज्याला बघून िे इतके घाबरले आिे त....!

शतने स्ितःला सािरले.मन खिंबीर केले आजण समोर च्या भव्य पािणाकडे पािू लागली आजण क्षणात अनेक
िटिाघुळ पक्षी एकाच िेळी बािे र पडले....!

दोन प्रचिंड िाघ िळू िळू सवित्रीकडे येऊ लागले...!

एखाद्या रा ाच्या ऐटीत,आजण रा वबिंडया चालीत ते दोघे चालत िोते,आजण तयािंच्या मधोमध एक शधप्पाड
युिक,शसिंिासमान चालीने चालत िोते,ते दोन िाघ णू तयाच्या अिंगरक्षकासारखे तयाच्या बरोबर चालत िोते.
सरळ नाक,आग ओकणारे तयाचे घारीसारखे डोळे ,चेिऱ्यािर एखाद्या रा पुत्रासारखी चमक,कमरे ला लटकत
असलेली तलिार,एखाद्या पुराणपुरुिािंसारखे अ स्त्र बािू,वपळदार दिं ड,भरीि छाती......पािताक्षणीच कोणाच्यािी
हृदयाचा थरकाप उडािा असे तया युिकाचे एकिंदरीत व्यवक्तमति पाित सािीत्री उभी िोती...!

िंगलात सिात्र पक्षािंचा हकलवबलाट सुरु झाला,आसपास सरपटणारे शनशाचर एकाच िेळी बािे र आले.... िंगली
प्राणी अस्िस्थ िोऊन हकिंचाळू लागली.... णू कािी तो युिक या सिा िंगलाचा नव्िे तर सभोितालच्या
अणूरेणच
ु ा स्िामी िोता....!

तो मितिकािंक्षी न रे चा युिक सा सा सावित्रीच्या िळ येऊ लागला,तसे तसे रात्रहकडे ,पक्षी,िटिाघुळे,असिंख्य

लिान मोठे ीिािंचा गोंगाट प्रचिंड िाढू लागला,सावित्रीच्या कानाला ते सिन िोईना,शतने शतचे दोन्िी िात
कानािर ठे िले....तो आिा िाढू लागला.......बस्स आता कािी पािले...एकतर ते िाघ सवित्रीिर तुटून पडणार
नािीतर,िे िंगली ीि तरी सवित्रीचा प्राण घेणार....शतला िे सिा असह्य झाले आजण शतने डोळे बिंद करत प्रचिंड
हकिंचाळी फोडली........!

तीची हकिंचाळी ऐकताच तो युिक ाग्यािर थािंबला...एक जस्मत िास्य करत तयाने चिूबा ूला न र हफरिली
तसे सिा पशुपक्षी, ीि त
िं ू शािंत झाले....एका क्षणात सारा गोंगाट मौन झाला....!
सािीत्री ने डोळे उघडले...शतथे फक्त तो पुरुि शतच्याकडे जस्मतिास्य करत उभा िोता...!

इकडे ,ज िाच्या आकािंताने ते शभल्ल पुन्िा ज थे खिंडो ी बेशुद्ध िोता,शतथे आले...!

धडपडत,धापा टाकत ते खिंडो ी कुठे हदसतो का ते पािू लागले,अन क्षणात सपा-सप िार तया शभल्लािंच्या िर
कोसळू लागले.
कोणाचा िात तुटून पडतो,तर कोणाचा पाय...कािी क्षणात 10/12 शभल्ल कदा ळीसारखे तुटले गेले...कािी िंगलात
पळू न गेले ,उिाररत शतघे चौघे िे ीिाची शभक्षा मागत मीनीिर लोळू लागले....!

समोर पाितो तर,खिंडो ी ने विरासन घालून तया शभल्लािंच्यािर तलिार रोखून उभा िोता....!

े ीिाची भीक मागत िोते,तयातल्या एकाच्या छातीिर पाय ठे ित खिंडो ी ग न

ूा बोलला....सािंग,माझ्याबरोबर
असणारी मुलगी कुठे आिे ,काय केले तुम्िी...?

ज िाच्या भीतीने थरथर कापत तयातल्या एक ण बोलला.....बा ीिंद......बा ीिंद...बा ीिंद.....!

असे म्िणत ते उिाररत शतघे चौघे िंगलात धाऊ लागले...!

खिंडो ी ने तयािंचा पाठलाग करायचा प्रयत्न केला आजण एकाला पकडले आजण बोलू लागला....!

बा ीिंद काय ??
बोल नािीतर िी खिं ीर तुझ्या छातीत घुसिेन...!

तयाचे ते बोल ऐकताच तया शभल्लाने स्ितािर रोखलेले खिं ीर धरले आजण खसकन स्ितःच्या छातीत
खुपसले...आजण मान नाकाराथी िालित,डोळ्यात एका भीिण सिंकटाची खून दे त तो पुट्पुटू
लागला...बा ीिंद....बा ीिंद...!

•••••••••••••••••••••••••••••••

बा ीिंद
भाग क्र.१३ िा..!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
शभल्ल ाग्यािर गतप्राण झाला.तयाच्या छातीत घुसलेला खिं ीर उपसून तो कमरे ला लाित खिंडो ी ने तयाला
खाली ठे िले.
सािधपणे चौफेर न र हफरित खिंडो ी विचार करु लागला......"बा ीिंद"...काय असेल िे बा ीिंद...?

एव्िाना सुया मािळतीकडे झुकला िोता,सिंध्याकाळच्या सिंधीप्रकाशाने िंगलातील झाडे झुडपे सुिणााची झळाळी
मारत िोती..!
एक दीघा श्वास घेऊन खिंडो ी ने पायात घुसलेल्या बाणामुळे झालेल्या खमेची िेदना सिन करत तयाला
िंगलातील पाला बािंधला...!

तो चालत िंगलाच्या बािे र आला,मृत शभल्लािंचे शि उचलून एका बा ूला ठे ित तो नदीच्या पात्राकडे पािू
लागला ?
मनात विचारािंचे कािूर मा ले.
सािीत्री कुठे गेली असेल..?
िे शभल्ल ज िाच्या आकािंताने का धाित िोते ?
बा ीिंद ....?
काय असेल िा प्रकार,ज्याचे नाि घेताच तया शभल्लाने मरण पतकरले पण गूढ नािी सािंशगतले....!

िा काय प्रकार आिे ,िे मात्र आता शोधून काढ्लेच पाहि े,असा शनधाार करत खिंडो ी ने तया नदीच्या विशाल
पात्रात उडी घेतली...!

नदीच्या पाण्याच्या ओढीने तो िािू लागला,शतरकस पोित पोित तो हकनाऱ्याकडे पािू लागला.

बराच िेळ पोिून झाले अन तयालािी ती गुफ

िं ा हदसली.
या स्मशान िंगलात,नदीच्या कडे ला गुफ
िं ा असणे िे नक्कीच निल आिे िे तयाने ाणले आजण तयाने तया
गुिंफेकडे पोिणे सुरु केले.....!

कािी िेळात गुिा िळ आली आजण खिंडो ी चे पाय शमनीला लागले,दम खात तो गुफ
िं े कडे चालू लागला...!

ती गुिा खूप अिंधारी िोती,एकेक पाऊल तोलून मापून टाकत खिंडो ी गुिेच्या आत ाऊ लागला...एव्िाना
गुिेतील पाणी सिंपन
ू मीन लागली िोती.

बराच िेळ चालून झाले आजण गुिेच्या तया बा ूला मिंद प्रकाश हदसू लागला,नक्कीच तया बा न
ू े बािे र पडायची
िाट असेल असा विचार करत खिंडो ी ने कमरे ची तलिार ,खिं ीर उपसली आजण एका िातात तलिार,दस
ु ऱ्या
िातात खिं ीर पेलन
ू सािध पािले टाकत खिंडो ी तया गुिेतून बािे र आला.

सुया पूणा अस्ताला गेला िोता,खिंडो ी खमी िोता,तयाच्या िेदना सिन करत तो सािीत्री चा माग शोधत शतथे
आला िोता...!

ते अगदी घनदाट अरण्य िोते,रात्रपक्षी शभरशभरत िोती,रातहकडयािंचा आिा मेंदल

ू ा जझणजझण्या आणत
िोता..पाय पडे ल शतथे टाकत खिंडो ी पुढे चालू लागला आजण अचानक तयाला कोल्िे कुई सोबत रानकुत्रें
केकाटल्याचा आिा आला...तयाच्या सहदा शी अिंगािर काटे आले...आ िर इतक्या मोहिमेत िे रशगरी केली पण
या िंगलातील भयनकता खरोखर अिंगािर काटा आणणारी िोती...!

आििंढा शगळत खिंडो ी चालत िोता,प्रतयेक पाऊल सािंभाळू न टाकत िोता शततक्यात समोरच मोठ्या िडाच्या
झाडामागून कोणीतरी एकदम िेगात धाित तयाच्याकडे येत िोते,तयाच्या पािलािंचा आिा स्पष्ट कानी येताच
खिंडो ी ने विरासन पवित्रा घेतला आजण समोर पािू लागला,तयाच्या हृदयाचे ठोके िाढले,सिाांग घामाने
शभ ले...तयाने मनोमन विचार केला,िी पािले र माणसाची नसून एखाद्या नािराची असली,तर आपला खेळ
सम्पला आ ...आणी नक्कीच ते नािर असेल,असल्या भयाण िंगलात कोण मनुष्य येतो मरायला....!

तयाने डोळे शमटू न एक क्षण शशिछत्रपतीिंचे स्मरण केले ,ज्यािंनी केिळ खिंडो ीची नव्िे तर साऱ्या मिाराष्ट्राची
भीती घालिून आयुष्याला अथा प्राप्त करून हदला िोता,तयािंचे क्षणभर स्मरण करुन तो मरायला,मारायला तयार
झाला..!
आता क्षण दोन क्षण बस्स...कािीिी िोणार िे तयाने ताडले..अन...

क्षणाधाात तयाच्या मागून तयाचे कोणीतरी तोंड दाबले आजण तयाला ओढत ओढत एका झाडाच्या मागे
नेले.....तयाचे तोंड दाबणार िात खूप शवक्तशाली िाटला,पण एकप्रकारची ना ूकता िोती तया िातात....तयाने
ताकतीने तया िाताची शमठी सोडिली आजण क्षणात सािध िोऊन मागे पाितो,तर ती प्रतयक्ष "साऊ"
िोती...तयाने डोळे िठारले आजण भीतीने मागे सरकू लागला....तो मागे िटतोय िे पािताच शतने तयाचा िात
पकडला आजण तयाच्या ओठािर िात ठे ित मान नाकाराथी िलिू लागली..!

िा प्रसिंग सुरु असतानाच तो आिा पुन्िा तीव्र झाला आजण झाडामागून दौडत गेला आजण ोरदार मोठ्या
आरोळीने तो आिा शािंत झाला..!

आकजस्मत घटनेने भािंबािून गेलेल्या खिंडो ीला नेमके काय सुरु आिे सम ेना,तयाने प्रश्नाथाक न रे ने सवित्रीकडे
पाहिले,सावित्रीने तयाच्या ओठािर दाबून ठे िलेला िात सैल करत बोलली....तुम्िाला माहिती नािी हकती
मिाभयानक धोक्यात फसलोय आपण..!

लिानपणापासून या भागाबद्धल मी केिळ ऐकून िोते,इथे घडत असणारे शचत्रविशचत्र प्रकार,आकजस्मत घटना े
कािी ऐकले िोते ते आ नशशबाने भोगणे माझ्या िाटे ला आले,आजण भरीस भर म्िणून तुम्िीिी इथे
आलात...मला खात्री आिे आपल्या दोघािंपैकी कोणी ज ििंत रािील असे िाटत नािी,पण नेमके आपले मरण कसे
असेल याचाच मी विचार करत आिे ,असे बोलत सािीत्री धाय मोकलून रडू लागली...!

शतला सािरण्याचा प्रयत्न करत खिंडो ी बोलला,बाईसािे ब शािंत व्िा,नेमका काय प्रकार आिे मला सािंगा..असे काय
आक्रीत घडले े तुम्िी धीर सोडू न बोलत आिात ते....?
मी शशिछत्रपतीिंचा शशलेदार आिे ..सिंकटािंशी लढणे िा माझा छिं द आिे ...सािंगा....काय आिे इथे ....?

आलेला िुिंदका आिरत ती बोलू लागली...आपण अनािधानाने एका मिाभयानक िंगलात आलोय,ज थून परत
 ाणे यमलािी अशक्य आिे ...िे िंगल "बा ीिंद" चे आिे ...........बा ीिंद नाि उच्चारताच िाऱ्याची मोठी झुळूक
आली,आजण सावित्रीचे केस िाऱ्यािर उडिुन गेली.....!

"बा ीिंद"...?
काय आिे िा प्रकार ?
मगाशी तुमच्या पाठीमागे लागलेल्या शभल्लाने ीि हदला पण बा ीिंद बा ीिंद बोलत प्राण सोडला..!
मला सािंगा नेमके बाईसािे ब...मला ाणून घ्यायचे आिे ते...!

सािीत्री गूढ आिा ात सािंगू लागली....बा ीिंद...!

असेल िी 100 एक ििाांपि

ू ीची गोष्ट,मी खूप लिान िोते तेव्िा माझ्या आ ीने सािंशगतली िोती.
तशी ती आमच्या गािातल्या सिा लोकािंना माहिती आिे .

मोगलािंच्या टोळधाडी मिाराष्ट्रािर कोसळू लागल्या िोतया आजण गािेच्या गािे िोरपळत िोती...अन्याय,अतयाचार
याने किर मा ला िोता..!
यशििंतमाची पलीकडे 100 कोसािर असलेल्या चिंद्रगड गािात तो राित असे..!

एक अज िंक्य मल्ल, सािध नेता,कुशल रा कारणी,मुतसद्दी सरदार..!

"बा ीराि सरदे शमुख"
तयाच्या बेडर स्िभािामुळे आजण कधीच पराभूत न िोणाऱ्या चालीमुळे तयाला पिंचक्रोशीतील "बा ीिंद" म्िणत
िोते...!

एक हदिस मोगली सरदार िुसेनखान आपल्या 4 ि ार स्िारािंना घेऊन तळकोकणात उतरला आजण तयाचा
मुक्काम पडला चिंद्रगड पासून अिघ्या 10 कोसािर...!

धन्यिाद

•●क्रमश●•

✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
बा ीिंद
भाग क्र.१४ िा..!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"चिंद्रगड"

एक ि ार दोन ि ार लोकिस्तीचे गाि.

मिाबळे श्वर मिादे िाच्या घनदाट अरण्यातील शेिटचे टोक.
सह्याद्रीच्या दयााखोऱ्यात वबकट अडचणीत िसलेले िे गाि.
अशा घनदाट अरण्यात रािण्याचे धाडस केिळ िाघातच असते.
चिंद्रगड ची माणसे पण कािी िाघापेक्षा कमी नव्िती.
अश्या ि ार दोन ि ार िाघािंचा म्िोरक्या िोता चिंद्रभान सरदे साई..!

बाराव्या शतकाच्या अखेरीस मिाराष्ट्रात ज्ञानेश्वर माऊली समाशधस्त झाल्या आजण सिा मिाराष्ट्रािर णू अिकळा
पसरली.
रा े रामदे िराय यादिािंचा िैभिसिंपन्न मिाराष्ट्र गशनमािंच्या परकीय सत्ताधाऱ्यािंच्या टोळधाडीिंची रतीबाने शशकार
िोऊ लागला.
कतृता ििान मनगटािंची हकतयेक रा घराणी परकीय सत्तेची मािंडशलक बनू लागली.!
सत्ता, िाशगरी,स्िाथा यासाठी स्िकीयािंच्या माना तलिारीने उडिणे म्िण े पोरखेळ िोऊ लागला िोता..!
स्िाशभमान,स्िति नािालािी शशल्लक नव्िते असे म्िटले तरी िािगे ठरणार नव्िते.

पण अशा प्रशतकूल पररजस्थतीत मूळचे क्षवत्रय ते असणारी कािी छोटी छोटी रा घराणी आ िी मिाराष्ट्रात
नािापुरते का िोईना आपले अजस्तति हटकिून िोती.
आ ून परकीय हकिंिा स्िकीय मािंडशलकािंच्या न रा तयािंच्यािर पडल्या नव्ितया...आजण पडल्यािी असतया तरी
िी घराणी स्िाशभमानासाठी मरणिी पतकरणारी िोती.

अशा अगदी बोटािर मो ण्याइतपत शशल्लक असणाऱ्या रा घराण्यापैकी एक छोटे से घराणे िोते...चिंद्रगड चे
सरदे साई घराणे..!

चिंद्रभान सरदे साई म्िण े गािातील प्रमुख कारभारी.

गशनमािंचा अन्याय,अतयाचार रा े चिंद्रभान ऐकून िोते.
म्िणून तयािंनी गािातील शे पाचशे तरुण पोरािंची फौ तयार केली िोती.
गािचे ग्रामदै ित भैरिनाथाचे अशतप्राचीन मजन्दर गािात िोते,तयाच्या मागे भव्य तालीम उभी केली िोती.
तयामध्ये कुस्ती,तलिार,भाला,गदा,धनुष्य यासि अनेक युद्धप्रकारचे प्रशशक्षण सुरु िोते...!

बा ीराि सरदे साई िा चिंद्रभान सरदे साई यािंचा तरुण मुलगा.

आपल्या गािािर,दे िािर,िाडीलािंच्यािर तयाचे खूप प्रेम िोते.
ऐन तारुण्यात कुस्तीसि इतर युद्धकला तयाने लीलया आतमसात केल्या िोतया.
नेिमी स्िप्नात िािरणाऱ्या बा ी ला एकटे रािणे खूप आिडत असे.
हदिासदीिस भर घनदाट िंगलात तो हफरत असे.
िेगिेगळ्या िंगली प्राण्यािंचे आिा तयाला सम ू लागले िोते.
पशुपक्ष्यािंच्या अदभूत दशु नया तो सम न
ू घेऊ लागला िोता.
हकडा,कीटक मुिंगी पासून ते क्रूर िाघ शसिंिासारखे हििं स्त्र पशूिंची गूढ भािा तयाला अिगत झाली िोती.
शचमणा शचमण्यायािंचे भािंडण सुद्धा तयाला समःत असे.
अस्िले,ित्ती सारे च तयाच्या ओळखीचे बनले िोते.

सुया उगिण्याआधी बा ी उठत असे.

अिंघोळ पाणी आिरून तालमीत कुस्तीचा सराि करत असे..अगदी दोन दोन तासािंची लढत झाली की मग
ोराचा ठे का सुरु िोत असे.
ोराचा आकडा पाच ि ार ओलािंडत असे मग कुठे तरी तयाला दम लागत असे.
तयानिंतर तलिारीचे िात,दािंडपट्टा याचा सराि झाला की शेरभर तुपातला शशरा न्यािारीला येत सोबत पाच शेर
दे शी गाईचे आकरी दध
ू ररचिून बा ी धनुष्यबाण अडकिून आपल्या आिडतया "पक्ष्या" घोडयािर मािंड ठोकून
िंगलात ात असे...!

आजण े व्िायचे तेच झाले.

गशनमािंची न र या चिंद्रगड िर पडली.
चिंद्रगड मारल्याशशिाय तळकोकणात ाणे अिघड िोते िे ाणून मोगली सरदार िुसेनखान िा तयाच्या चार
ि ार कडिट स्िारासि आजण कुटु िं बकवबल्यासि उतरला िोता.

िुसेनखान ची खबर तिररत चिंद्रभान ला सम ली आजण तयाने तिररत बा ी ि सिकाऱ्यािंची तातडीची बैठक
बोलािली.
आता आपले गाि गशनमािंची खास शशकार िोण्याच्या भीतीने चिंद्रभान ितबल िोऊन बोलू लागला.
चार ि ार सैन्यापुढे आपला हटकाि लागणे अिघड आिे तयामुळे तयाच्या सैन्यात फूट पाडू न तयाला िंगलात
सिंपिणे िे उशचत िोईल तयामुळे बा ी ला या कामाचा विडा हदला गेला.
बा ी ने आपल्या िहडलािंना धीर दे त आपण िी कामशगरी चोख ब ािू अशी ग्िािी हदली.
बा ी ने तयाच्या विश्वासातील शिंभर शचिट धारकरी शनिडले आजण मध्यरात्री िुसेनखानाच्या छािणीत घुसायचे
ठरिले..साधलेच तर खुद्द िुसेन ला ठार करु आजण मागे येऊ असा बेत ठरऊन ते 100 िीर िाघाच्या काळ ाने
शनघाले.
काळा पोिाख, तलिार घेऊन ती 100 भुते िंगलाची िाट चालू लागली.

दरम्यान छािणी िळ आल्याची चािूल लागली.

मोगली चिंद्रचािंदणी चा ध्ि फडकत असलेली छािणी िुसेनखानाची आिे असे बा ीने ताडले आजण सिा
धारकयाांना िेगिेगळी कामे सािंगून स्ितासोबत 5 अिंगरक्षक घेऊन तो स्िता छािणीकडे शनघाला.

छािणी िळ आली आजण तयाने मािं राची पािले टाकत, पररजस्थतीचा अिंदा घेत छािणीच्या मागून चाल
करायचे ठरिले.
छािणीच्या िळ पोिचल्यानिंतर बा ी ने कमरे ची तलिार उपसली आजण छािणीच्या कणातीत घुसिून आत
घुसला...!

िुसेनखान कुठे झोपला असािा याचा अिंदा बािंधत तयाने तिंबूच्या एका विभागात पाऊल टाकले शततक्यात
मागून कोणीतरी तयाला घट्ट पकडले..!
क्षणात ती शमठी सोडिून तयाने समोरासमोर पवित्रा घेतला आजण समोर तोंड बािंधलेला एक िशम हदसला आजण
तयािंची लढाई ऐन तिंबत
ू च प
ुिं ली.

तलिारीच्या खनखनाटने सारी छािणी ागी झाली आजण तिंबू कडे धाऊ लागली.

बा ी ने बगल दे ताच पुढचा िशम झुकला आजण शततक्यात तयाने आपली तलिार तयाच्या तोंडािर बािंधलेल्या
अिलानात घुसिली आजण ते कापड फाडले......तो िशम नसून एक स्त्री आिे िे बा ी ने पहिले...!
शतचे केस विस्कटले गेले आजण मशालीच्या उ ेडात शतची सते कािंती आजण बोलके डोळे हदसले आजण
बा ीिंच्या हृदयाचा ठाि घेतला...!

आपण लढाईत आिोत याचे भान िरपून तो शतचे मूशतामिंत सौंदया न्यािाळू लागला...इतक्यात शेकडो िशम
एकाच िेळी तयाच्यािर तुटून पडले आजण दोरखिंडाने तयाला बािंधून मैदानात आणले गेले.

िुसेनखान स्िता युद्धाचा पोिाख घालून िातात निंगी तलिार घेऊन बािे र आला आजण तया स्त्री ला उद्दे शन
ू
बोलला...बिुत खूब नूर िा... िमे फक्र िै की आप िमारी बेटी िो...!

बा ी ला कळले की ती मुलगी िुसेनखान ची मुलगी आिे .

चिताळलेल्या िुसेनखानाने रागाने बा ीकडे पाित तयाची समशेर तयाच्यािर रोखली शततक्यात सारी छािणी
थरारली.
साऱ्या िंगलात हकडा,कीटक,साप,मुिंगी पासून ित्ती,शसिंि,िाघ एकाच िेळी प्रचिंड ग न
ा ा करत बािे र पडले आजण
समोर ो ो हदसेल तो तो तयािंची शशकार िोऊ लागला.

िुसेनखान ला सम ेना समोर काय िोत आिे .

तयाची शूर फौ साप चािून, ित्तीच्या पायाखाली,अस्िलािंच्या िल्लात ,िाघाच्या तोंडी मरु लागली...उरलेली िाट
हदसेल शतकडे पळत सुटली....सारी फौ अस्ताव्यस्त िोऊन गेली.....!

काय घडत आिे बा ीला सुद्धा सम ेना...एकटा तो सोडू न सिााना कीडा मुिंगी चाित िोतया....क्षणात एक हििं स्त्र
िाघ छलािंग मारत नूर िा च्या समोर आला आजण शतच्यािर िल्ला करणार इतक्यात बा ी सािध झाला आजण
क्षणात एका िाताने तया मुलगी ला बा ू करत आपली तलिार तया िाघािर रोखली....!

बा ी ची तलिार पािताच तया िाघाने सपशेल माघार घेतली.

िे पािताच बा ी ला निल िाटले...तो सिात्र पािू लागला...िी सारी नािरे माझ्यासाठी इथिर आली आिे त
याचे तयाला खूपच निल िाटले...!
तयाने पुढे िोऊन सिाांच्याकडे पाित ोरात आरोळी ठोकली..."थािंबा".....!

तयाचा तो गगणभेदी आिा ऐकून सारे पशु पक्षी स्तबद्ध झाले...िे पािताच िुसेनखान सुद्धा भारािून गेला...!

चला मागे... ािा शनघून...यािंना आपली चूक सम ली आिे .... ािा शनघून...!

बा ीचे िे शबद ऐकताच सिा सिा हकडा कीटक मुिंगी,सपा,ित्ती,िाघ,अस्िल,शसिंि से आले िोते तसे शनघून गेले
....!

एव्िाना िुसेनखानाची शनम्म्यापेक्षा ास्त फौ मृतयुमुखी पडली िोती,उरलेली खमी िोती...!

या हििं स्त्र प्राण्यािंना केिळ शबदाने मागे घालाििंणारा िा िीर कोण याचे कुतूिल िुसेनखानाला लागले िोते.
तयािंने बा ी च्या रुपात दै िी अिलीयाला पाहिले आजण तयाच्या पुढे गुडघे टे कून तयाच्या समोर नतमस्तक
िोऊन तलिार आडिी धरली...!

बोलला...ज्याच्या केिळ नािाने मोगली दरबारातील मोठमोठे सरदार अदबीने झुकतात, ज्याची तलिार शत्रूचे
रक्त वपऊन मगच म्यानात ाते असा मी िुसेनशिा मिम्मदशािी तुझ्यासारख्या विरासमोर शरण ात आिे ....!

क्रमश
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )

बा ीिंद
भाग क्र.१५ िा..!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

समोर काय आक्रीत घडत आिे िे खुद्द बा ी ला सुद्धा सम त नव्िते.

केिळ कुतूिल,करमणूक म्िणून िन्य प्राण्यािंशी आ िर तयाने सिंिाद साधला िोता,ते िन्य प्राणी आ
तयाच्यासाठी धािून आलेच पण चिंद्रगड िर आलेल्या आस्मानी सिंकटाला तयाच्या पायाशी लोळण घ्यायला
लाित िोते िे पािून तो मनोमन थक्क झाला िोता...!

एक श्वास घेत तयाने समोर गुडघे टे कून तलिार दोन्िी िातात आडिी करुन मान झुकिून बसलेल्या
िुसेनखानाच्या दोन्िी खािंद्याना धरुन उठिले ि बोलू लागला...उहठये खािंनसािे ब..हकसीके सामने झुकना एक िीर
को शोभा निी दे ता...और आप तो मिािीर िै ..!

बा ीिंचे ते आपुलकीचे बोलणे ऐकून िुसेनखानाने तलिार फेकून दे ऊन बा ी ला शमठी मारली....तो बोलू
लागला..

काबुल से लेकर किंदािार तक,और काश्मीर से लेकर कन्याकुमारी तक मेरी पुरी ज िंदगी ँग मे चली गयी
लेहकन आप ैसा तीलस्मी सुरमा बिाद्दर निी दे खा ज सके एक इशारो पे माशाअल्ला िंगल के बेरिम ानिर
भी चूप िो ाते िै ... अल्लाि के शरीफ बिंदे कौन िै आप ?

बा ी गालात हकिंशचत िसला ि बोलू लागला...

खानसािब.. मै रा े चिंद्रभान सरदे साई का पुत्र बा ी सरदे साई िु...चिंद्रगड सलतनत का रखिाला...!

चिंद्रगड.....मै तो समझा था की चिंद्रगड ैसी मामुली सलतनत के शलये बादशाि िमे भे कर मेरा अपमान कर
रिे िै ...लेहकन आप ैसे सुरमा से शमलकर मेरा यि भरम टू ट गया....आ से केिल चिंद्रगड िी निी ये पुरा
इलाका आ से आपका िै ...आ ाओ िमारे गले लग ाओ...!
दोन्िी िीरािंची कडकडू न शमठी झाली आजण दोघेिी शािी तिंबूत गेले.
नािरािंच्या िल्ल्यात शेकडो मेलेली प्रेते एका बा ूला, खमी एका बा ूला अशी प्रतिारी करत विल्िे िाट ि
उपचार सुरु झाले.

नुरा िाँन िी िुसेनखानाची लेक.

िुसेनखानाला मुलगा नसल्याने तयाने आपल्या मुलीला मुलासारखे िाढिले िोते.
मोगली मोहिमेत नूर िान स्िता िहडलािंच्या सोबत येत असे.
शतला तर रात्रीच्या प्रकरणाचा खूप धक्का बसला िोता.
िरिर शािंत,हिरिेगार हदसणारे िे िंगल हकती मिाभयानक आिे शतचा प्रतयय शतला आला िोता.
मोगलािंची शूर सेना ते राक्षसी ित्ती सोंडे ने उचलून धुणे आपटतात तसे आपटू न मारत िोते,िाघशसिंिािंनी हकतयेक
िीरािंच्या नरडीचा घोट घेतला िोता,काळिीटाची शशिंगे पोटातून आरपार ाऊन आतडीच बािे र काढत
िोता,हकतयेक अ गरे सैशनकािंना वपळखा दे ऊन िाडािंचा चुरा करत िोते,हकतयेक अस्िलािंची नखे हृदय फाडू न
िातात घेत िोती...साप,वििंचू कीटकािंची तर हकती शशकार झाली असतील तयाची मो दाद नव्िती.
आजण ती क्रूर नािरे हकिंबिुना हकडे मुिंगी साप सुद्धा ज्याच्या आज्ञेने माघारी गेले तो "बा ी" काय प्रकार
असेल असा विचार करत ती उभी िोती.

ज िाच्या भीतीने तया रात्री हकतयेक सैशनक वबथरले िोते,तयािंना धीर दे ण्याची ती काम करत िोती शततक्यात
खुद्द बा ी शतथे आला,आजण तयाला पािून पुढचे सैशनक भीतीने पळू नच गेले....!

बा ी ला पािताच नुरा िान ने पदर सािरत मागे िटली....!

बा ी बोलू लागला....

आप औरत िोकर इतनी अजच्छ तलिार चलाती िै ..यि दे खकर िम बिुत खुश िुये....!
आमच्या पुऱ्या ियातीत एखादी स्त्री सुद्धा इतकी अप्रशतम लढू शकते िे पािून खरोखर निल िाटले..."

शुहक्रया...पण काल रात्री आम्िी तुमची ी करामत पहिली ती केिळ दै िी करामत िोती...कुठू न शशकलात िी
विद्या...?

नूर िान चे मराठीिर प्रभुति पािून बा ी आश्चयााने बोलला....तुम्िी मराठी सुद्धा बोलता िे निल आिे ...!

नूर िान बोलली...िो माझ्या खूप मैवत्रणी मराठी आिे त ि गेली 5 ििे मिाराष्ट्रात आिे ...मराठी बोलू,सम ू
शकते मी...."

खूप छान....तुमची तलिार आजण भािा दोन्िीिी आम्िाला आिडल्या...आमच्या गािचा आपण पािुणचार
स्िीकारािा यासाठी मी आपणास आमच्या गािी चिंद्रगड ला तुम्िास ि तुमच्या िडील फौ ेसि उद्याचे आमिंत्रण
दे तो..!

हकिंशचत ला न
ू ती बोलली... रुर...आम्िी सिा येऊ..असे बोलून ती शनघून गेली...!
बा ी ने दस्तुरखुद्द िुसेनखानला फौ ेसि गािात येण्याचे आमिंत्रण दे ऊन बा ी तयाच्या पक्षा घोडयािर तयाच्या
अिंगरक्षकासि दौडत गेला....!

इकडे सारे चिंद्रगड रा े चिंद्रभान च्या मिाला समोर गोळा झाले िोते.
रात्रभर गगनभेदी हकिंचाळ्यािंनी साऱ्यािंच्या काळ ाचा ठाि घेतला िोता.
4 ि ाराच्या विरुद्ध शे दोनशे धारकरी कसे हटकणार ?
रात्रीच फन्ना उडाला असणार अशी काळ ीची कु बु सुरु झाली िोती.
आता सारे सिंपणार...300 ििे रक्ताचे पाणी करुन स्िाशभमान पत मानाने चिंद्रगड चे स्िातिंत्रय अबाशधत ठे िलेले
चिंद्रभान ि तयािंचे ििंश तयािंच्या तयागाची हि शनिााणीची िेळ..!
उद्या िुसेनखान ि मोगली फौ ेचा लोंढा चिंद्रगड िर कोसळणार आजण सारे सारे नष्ट िोणार..!
डोळ्यािंच्या कडा ओलाित, आििंढा शगळत,मोठा श्वास घेऊन रा े चिंद्रभान सायाा गािकयाांना उद्दे शन
ू बोलले.

"गडयानो,प्रसिंग बाका आिे .आपला स्िाशभमान,स्िातिंत्रय र हटकिायचे असेल तर आता सिाांनी िातात शस्त्रे
घ्या... र ज क
िं ाल तर इशतिासात अमर व्िाल आजण िारलात तर िुतातमा व्िाल...आपली तरणी ताठी पोर काल
तया छािणीिर तुटून पडली...तयािंचे ीिाचे कािी बरे िाईट झाले असेल आजण नसेल िी... आपण सिाांनी
मरे पयांत लढायचे....बोला....आिे मिं ूर ????

मिं ूर....मिं ूर.....

सारा गाि एका सुरात बोलला आजण शततक्यात चिंद्रगड च्या समोरच्या डोंगरातून धुळीचे लोट उडू
लागले...चौताड थडाडत घोडयािंच्या टापा कानािर येऊ लागल्या....सिाांनी न र रोखून पाहिले आजण काळ ातून
आनिंदाची लकेर उडाली.......बा ी......बा ी....बा ी.......!

रा े चिंद्रभान धाय मोकलून रडू लागले...तयािंना विश्वास बसेना की दौडत येणारे अश्वपथक चिंद्रगड च्या वि याचे
शनशाण आकाशात फडफड करत येत िोते....!

सारा गाि तयािंच्या स्िागताला पुढे गेला.......

बा ी ि तयाचे सिकारी गािातील मुख्य प्रिेशद्वारातून आत आले आजण गािकऱ्यासमोर घोडयािरून पाय उतार
झाले.
सुिाशसनी िळद कुिंकू लािून तयािंचे औक्षण करु लागल्या....गािकरी फुले उधळू लागली....!

चिंद्रगड चे स्िातिंत्रय अबाशधत राखून वि याची परिं परा प्रशतकूल पररजस्थतीत कायम ठे ित िाघासमान चालत
आजण सायाा गािचे अशभनिंदन स्िीकारत बा ी चिंद्रभान रा ािंच्या दशानाला शनघाला.....!

बा ीने िहडलािंचे दशान घेतले ि सविस्तर घडलेला प्रकार तयािंच्या कानािर घातला.
चिंद्रभान ला विश्वास बसेना की उद्या िुसेनखान फौ ेसि आपल्या गािात भो नास येणार आिे .
तयािंने सिा गािकयाांना बोलािून उद्या भो नाचे शनयो न करायचा आदे श हदला...!
हदिस उगिला ,कोंबडयाने बािंग हदली आजण चिंद्रगड च्या समोरच्या डोंगरािरून चािंद शसतारा असलेला मोगली
ध्ि ि मागे समुद्रासारखी मोगली फौ हदसू लागली....!

सारा गाि आनिंदात िोता,येणाऱ्या पािुण्यािंचा पािुणचार करण्यात े ते व्यस्त िोते...!

आजण म ल दरम ल करत िुसेनखान मोगली फौ ेसि चिंद्रगड मध्ये डे रेदाखल झाला.
गािाला यात्रेचे स्िरुप आले.
प्रतयेक गािकरी तळमळीने आपल्या पािुण्यािंचा पािुणचार करण्यात व्यस्त िोता.

िुसेनखान ि नूर िान रा े चिंद्रभान यािंच्या मिालात आदराशतथ्य स्िीकारत गेल्या.

शशिंग,तुताऱ्या,िलगी या मराठ्मोठ्या पद्धतीने तयािंचे स्िागत झाले.
रा े चिंद्रभान ि िुसेनखान यािंच्या रा कीय चचेला रिं ग चढला....!

बा ी ने नूर िान ला सारा मिाल हफरिून दाखिला.

नूर िान बोलली....रा ा ी,तुमच्या पािूनचाराने आम्िाला आमच्या आईची आठिण झाली.
खूप चािंगले लोक आिे त तुमच्या गािात,आम्िी िा तुमचा पािूनचार कधीिी विसरणार नािी...!

नूर िान च्या बोलण्याने बा ी हकिंशचत िसला ि बोलू लागला.....

पािुणा िा चिंद्रगड िाशसयािंना दे ि असतो,आजण दे िाचा पािूणचार करणे िे पुण्याचे काम आिे ...!

दोघािंचीिी न रे ला न र शभडली आजण एका अनाशमक आकिाणात दोघेिी बािंधले गेले,आजण दशु नयेचा विसर
पडला,दोघेिी एकमेकािंच्या शमठीत विसािले....दे िभान विसरुन ते क्षणभर तसेच बािुपाशात अडकले गेले िोते...!
गाचा तयािंना विसर पडला िोता....शरीरे दोन मात्र मने एक झाली िोती...एक अशी अनुभत
ू ी ज्यात आता
शमळिायचे असे कािीच राहिले नािी असा अनुभि येतो....यालाच प्रेम म्िणतात का ?
नक्कीच....प्रेम प्रेम म्िणतात ते िे च....आयुष्यात ज्याने केले आिे तयालाच िे सम णार...!
नािी..वबलकुल नािी...ज्याने कधी केलेच नािी फक्त तयािंनाच िे सम णार....!

•●●क्रमश: ●●•
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
बा ीिंद
भाग क्र.१६ िा.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ििाानुििे पािसाच्या केिळ एका थेंबाची तिान घेऊन आसुसलेल्या शमनीिर एकाकी धुव्िाधार पािसाने सुरिात
करािी, मीनीच्या धुद
िं सुिासाने आसमिंत दरिळू न ािा आजण सारी सृष्टी तृप्त व्िािी...अगदी असेच कािीसे
नुरा िाँ आजण बा ी च्या अिंतमानात घडत िोते.
एक आनिंदाची अनाशमक लकेर तयािंच्या सिाांगात उठली िोती.
एकमेकािंच्या शमठीत स्िगीय सुखे अपुरी पडािीत अशी अिस्था....!

असेच कािी क्षण गेले अन बा ी भानािर आला,तयाने नुरा िाँ चे बिुपाश मोठ्या मुजश्कलीने सोडिले आजण
एक जस्मत िास्य करत बोलू लागला...!

रा कुमारी ी.. क्या मीन और आस्मान कभी एक िो सकता िै ...?

माझी आजण तुमची भेट या न्मात तरी शक्य आिे ?

यािर नुरा िाँ बोलली...!

क्यो निी रा ा ी....नक्कीच...आ िर आयुष्यात णू कािी तुमचीच िाट पाित मी गत िोते की काय असे
िाटत आिे ...!

हदघेिी जस्मतिास्य करत मिारा ि िुसेनखान ज थे चचेत बसले िोते शतथे पोिचले..!

एव्िाना सायाा गािाला यात्रेचे स्िरूप आले िोते.

सिा गािकरी मोठ्या आनिंदाने िुसेनखानािंच्या फौ ेच्या पािूनचारात व्यस्त िोते.!

आ ची रात्र सारे इथेच मुक्काम करणार िोते,ि उद्या हदिस उगिण्याआधी गाि सोडू न ाणार िोते ते
कायमचेच....परत कधीिी चिंद्रगडिर कोणतािी बादशािी अिंमलदार येणार नव्िता..!
चिंद्रगड चे स्िातिंत्रय अबाशधत रािणार िोते...!
सिा गािकरी आनिंदात िोते.

रा े चिंद्रभान यािंच्या मिालात िुसेनखान सि बा ी ि नुरा िाँ यािंची चचाा रिं गली िोती.
िुसेनखान बा ीला बोलला...!

रा ा ी..आप ज तने बिादरू िै ,आपके वपता ी भी आपसे ज्यादा बिाद्दर िै ...!

रा नीती के बारे मे इनके स
ै ा ज्ञान मैंने आ तक हकसीसे निी सुना...!

िमे फक्र िै ,इस दख्खन की मूिीम मे िमे आप ैसे दोस्त शमले..!

ब िम आग्रा ायेंगे आपके शलये बादशाि से रुर दरख्िास्त करें गे...!

यािर रा े िसत उत्तरले....!

रुर खानसािे ब...आ िर मोगलािंच्या अन्याय,अतयाचाराच्या कथा ऐकत आम्िी मोठे झालो.
आपल्यासारखा नेकदील शसपेसालार भी मोगल फौ मे िो सकता िै ...सचमुच िम सारे िै राण िै ...आपकी
दोस्ती का क ा िम चिंद्रगड के लोग कभी निी भुलेंगे...!

सिा िसत उठले...!

बा ी रा े..क्यो न आप िमारी बेटी को आपका चिंद्रगड निी हदखा लाते...!

आपकी ानिरोन की भािा का रिस्य रुर बताईये..!
िम और रा साब अभी खूब बाते करें गे..!

नक्की खानसािब...िम रा कुमारी ी को चिंद्रगड घुमाकर लाते िै ...शाम िोणे तक िम लौट आयेंगे..!

असे म्िणून बा ी ि नूर िा शनघून गेली..!

आपल्या "पक्षा" घोडयािर मािंड ठोकली आजण नुरा िाँ ने शतच्या घोडयािर मािंड ठोकून ते दोघेिी दौडत चिंद्रगड
च्या िंगलात शनघाले....!

बा ी च्या िंगलात येताच सिा पशु पक्षी नािर कीटकािंनी एकच कल्लोळ मा िला...!

े ते तयाच्या िळ येऊ लागले...!

तया नािरािंना पािून बा ी जस्मत िास्य करत नुरा िाँ ला बोलला.....!

रा कुमारी ी िे सिा माझे सििंगडी पिा...यािंच्याशशिाय मी कािीच नािी.

माझा हदिस-दीिस या सिाांच्यासोबत ातो.
चिंद्रगड ची खरी दौलत म्िण े िी नािरे आिे त...या सिाांची भािा मला सम ते.
यािंचे सुख दःु ख सिाकािी िे मला सािंगतात ि मी तयािंची माझ्या माझ्या परीने मदत करतो..!
खूप म ा येते यािंच्यासोबत ीिन गण्यात...!

यािर आश्चया व्यक्त करत नुरा िाँ बोलली...पण रा सािब...या हििं स्त्र पशूिंची भािा तुम्िास कशी काय अिगत
आिे ?
खरोखर िा केिळ चमतकार आिे .
एखाद्या दे िदत
ू ालाच िी भािा सम ु शकते..खरोखर आम्िी सिा तुमच्यापुढे नतमस्तक आिोत.

यािर िसत बा ी उत्तरला.

कािी नािी रा कुमारी...एकदा एकमेकािंची मने सम ू लागली की गातल्या सिा भािा एकच आिे त याची
अनुभत
ू ी येते..!
प्रतयेक प्राण्यािंचे एक िेगळे विश्व असते,प्रतयेकाला समस्या,सिंकटे असतात...पण मन मोकळे करायला कोणीच
नसते...ज्याला आपले आपले म्िणत असतो...ते सुद्धा आपल्या माणसािंची मने ओळखायला अपुरे असतात..!
बघा ना...िा ची ची करणारा प्रचिंड ित्ती..पण मनाने खूपच िळिा आिे ....वबचारा सिा गोष्टी मला सािंगत असतो.
िे िाघ,शसिंि,सपा,वििंचू....सिाच्या सिा बोलू शकतात.
तयािंनािी मन आिे ...फक्त मनुष्य आजण ते यािंच्यातील अििं काराचा अभेद्य पडदा ोिर लिंघून आपण पुढे ात
नािी...तोिर..बोलणाऱ्या माणसािंचीिी मने आपण सम ू शकणार नािी.....!

तयािंच्या दोघािंची िी चचााच सुरु असतानाच एक घार उिं च आकाशात शघरट्या घालत घालत मोठ्याने आिा
करत खाली येऊ लागली आजण बा ीिंच्या अिंगािर सहदा शी काटा आला...तयाने कान टिकारून तया घारीकडे
पहिले आजण बेभान िोऊन तो पक्षा घोडयािर स्िार झाला आजण बेताल दौडत चिंद्रगड च्या िाटे ला लागला...!

तयाच्या पाठोपाठ नुरा िाँ पण शनघाली...शतला कािी सम ेना की बा ी असा बेभान िोऊन का शनघाला
आिे ...ती तयाला िाका मारत िोती ,पण कािीच ऐकण्याच्या मनजस्थतीत तो नव्िता..!

तयाला घारीच्या एकसारख्या ओरडण्याचा अथा सम ला िोता......बा ी...तुझ्या चिंद्रगड ची राखरािंगोळी उठली
आिे .
ि ारो पठाण एका हदिसात िंगल पार करुन तुझ्या राज्यािर तुटून पडले आिे त...तुझी माणसे मरत
आिे त....तुझ्या गािात आलेला िुसेनखान तुझा शमत्र नसून तुझा घात करायला आलेला तुझा शत्रू आिे ..."

बा ी च्या डोळ्यात आग िोती.

तयाचे दौडणे बेभान झाले आजण लािंबूनच लोकािंच्या गगनभेदी हकिंचाळया तयाच्या कानी पडल्या...असिंख्य लोक
मोगली तलिारीखाली कापले गेले िोते...शेकडो पठाण िातात निंग्या तलिारी घेऊन मुलाबाळािंच्या कत्तली करत
िोते.
बा ी चा रािता मिाल पेटला िोता....सारे नष्ट झाले िोते..!
रा े चिंद्रभान िे िुसेनखानाशी लढता लढता गतप्राण झाले िोते....!

कािीच शशल्लक नव्िते...केिळ मोगली अतयाचार हदसत िोता...!

बा ी च्या डोळ्यात आता रक्त उतरले िोते...समोर ते शधप्पाड मोगली िशम िातात रक्ताळलेल्या तलिारी घेऊन
चिंद्रगड िासीयािंची कत्तल करत िोते.
गोड बोलून आपला ि आपल्या िहडलािंचा केलेला िा विश्वासघात तयाला ज व्िारी लागला िोता.
बा ी ने कमरे ची तलिार उपसली आजण तुफान दौडत असलेल्या घोडयािरून झेप टाकली ती सरळ समोर
कत्तल करत असलेल्या िशमाच्या छातीिर.

तलिार छातीतून आरपार करत बा ी ने आकाशाकडे पाित एक गगनभेदी हकिंचाळी फोडली आजण समोर हदसेल
तयाचे तुकडे करु लागला..!

सळसळतया नाशगणीसारखी तलिार हफरू लागली आजण ो आडिे येईल तयाची खािंडोळी उडू लागली.
बा ी ने केिळ एकट्याने तुफान कत्तल मािंडलेली पािून नुरा िाँ ने सुद्धा समशेर उपसली आजण शतनेिी लढा
सुरु केला.
आता हि लढाई केिळ बा ी ची नव्िती...शतची सुद्धा िोती.
प्रतयक्ष शतच्या बापाने असा घोर विश्वासघात केलेला शतला मनस्िी दःु खी करून गेला िोता.
आता मरण आले तरी बा ी सोबत मरायला ती शसद्ध झाली आजण शतची समशेर शतच्याच फौ ेचे रक्त वपऊ
लागली..!

बा ी च्या हकिंचाळन्याने िंगलातील सिा प्राणी चिंद्रगड कडे दौडू लागली.

वििारी सपा,काटे फेकणारी साळीिंदर, शचत्ते,िाघ,शसिंि,अस्िले,ित्ती...शेकडो प्राणी आपल्या ज िलग शमत्रासाठी चिंद्रगड
िर तुटून पडले....आजण बा ी च्या एकाकी लढ्याला बळ शमळाले...!

ित्तीच्या पायाखाली कशलिंगड फुटािे तसे मोगली सैशनकािंची मुिंडकी फुटू लागली.
सपाां चािल्याने तोंडात फेस येऊन सैशनक मरु लागले...!
िाघ शसिंि तर शचिंध्या फाडाव्यात तशी माणसे फाडू न टाकू लागळी.
साळीिंदराची काटे गळ्यात घुसत प्राण घेऊ लागली...!

आजण बा ी ि नुरा िाँ ची तलिारी तुफान कत्तल करु लागली.

बघता बघता शनम्म्यापेक्षा ास्त फौ कत्तल झाली िोती.

िळपास दोन तास चाललेले िे मिाभयानक थरारनाट्य आता रिं गात आले िोते.

नुरा िाँ पुरती दमली िोती.

शतच्या सिाांगातून रक्ताच्या धारा िािू लागल्या िोतया.
शतला चक्कर आली आजण ती तोल ाऊन पडली.

कत्तल आजण मरणाच्या भीतीने सारी फौ डोंगरिाटे ने पळू लागली आजण बा ी चे लक्ष नुरा िाँ कडे गेले..!

तयाने क्षणात तलिार टाकली आजण शतची मान आपल्या िाती धरुन शतला सािध करु लागला...!

आता शतच्याशशिाय बा ी चे कोणी नव्िते....ती सािध झाली.

प्रचिंड खमेने रक्त खूप गेले िोते..!

ती बोलू लागली.....रा े,मला माफ करा.
माझ्या िहडलािंनी तुमचा क्रूर विश्वासघात केला ,तुमच्यासाठी मला मरण आले,मी माझे पाप माझ्या रक्ताने
धुिन
ू ात आिे ......तुमच्यासारखा िीर मी आ िर पहिला नािी....तुम्िी बा ी नािी...तर बा ीिंद
आिात....बा ीिंद....बा ीिंद....!

असे बोलत नुरा िाँ ने डोळे मीटले...!

साऱ्या चिंद्रगड बरोबर आयुष्यात प्रथमच केलेले प्रेमिी बा ीिंच्या आयुष्यातून कायमचे गेले म्िणून तो उठू न
उभा रािून ोर ोराने रडू लागला....!

इतक्यात एक बाण सु सु करत आला आजण तयाने बा ीिंच्या छातीचा िेध घेतला......!
गतप्राण िोऊन बा ीिंचे तो दे ि खाली कोसळला.

सारे सिंपले.

तेव्िापासून ते आ तागायत िे िंगल शापीत झाले आिे .

इथे येणारा प्रतयेक माणूस आ िर ज ििंत माघारी गेला नािी.
आ 100 ििे िोऊन सुद्धा बा ीिंद चे भूत या िंगलात भटकते..!

केिळ आम्िीच नव्िे तर मोठमोठे सत्ताधीश सुद्धा बा ीिंद च्या िंगलात पाऊल ठे ित नािी...!

आजण आ केिळ तुमच्या अल्लड पणामुळे एका भयानक सिंकटात आपण अडकलो आिोत...आपण आता
बा ीिंद च्या िंगलात आिोत...आपले मरण नक्की...!

सािीत्री मोठ्या शचिंतेत हि सारी कथा खिंडो ी ला सािंगत िोती आजण तो लक्षपूिक
ा ते ऐकत िोता...!

बा ीिंद
भाग क्र.१७ िा.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
िुिंदका दे त रडत असणाऱ्या सावित्रीच्या खािंद्याला धरत खिंडो ी शनधाारी शबदात बोलला....
सािीत्री....रडू नको.
िा खिंडो ी तुझ्या सोबत असताना बा ीिंद काय..साक्षात यम री आला तरी तयाला चार िात करािी लागतील
या खिंडो ी बरोबर...!

शशिछत्रपतीिंचा धारकरी आिे मी,आम्िाला भुते लागत नािीत...उलट भुतानाच आम्िी लागतो.
या खुळचट मनाच्या कल्पना असतात साऊ... असे म्िणत खिंडो ी ने तलिार उपसली आजण बोलू लागला...!

आता मला िा बा ीिंद ि तयाचे झपाटलेले िंगल काय आिे याचा उलगडा केलाच पाहि े..असे म्िणत तो
उठला..!

तयाच्या न रे त तयाच्या विचारािंचा ठामपणा िोता,दृढ शनश्चय िोता तो स्ितःच्या मनगटािर आजण शचत्तात िोते
ते शशिछत्रपती.

िी हिम्मत,िी ताकत तयाच्यात आली िोती ती शशिा ी मिारा ािंच्या उत्तुिंग ीिनप्रकाशामुळे..केिळ खिंडो ीच
नव्िे ...तयािंचे सारे सारे सििंगडी उरात अशी ग ज िंकायची उमेद ठे ित िोते...!
मूशतामिंत ज द्द,प्रेरणेचा झरा...मिारा शशिछत्रपती.

एव्िाना तािंबडिं फुटलिं िोत..!

तयाने पुढे िोऊन रात्री ज्या आता हकिंकाळीने तयाचे लक्ष िेधन
ू घेतले शतकडे मोचाा िळिला.

समोरच एक मनुष्याचा दे ि गतप्राण िोऊन पडलेला िोता.

रा शनरखून पहिले अन ाणिू लागले की तो शभल्ल असािा.

कदाशचत सावित्रीच्या पाठलागात तो इथिर पोचला असािा आजण "बा ीिंद" च्या येण्याने घाबरुन इकडे शतकडे
लपला असािा ि रात्री तयाला कोणीतरी ठार केले असािे...!

एक मोठा श्वास घेत खिंडो ी ने सािीत्री चा िात धरला.

िातािर शशरक्याचे िैभिाचे प्रतीक उगिता सुया गोंदनाने गोंदले िोता...!

खिंडो ी बोलला...साऊ मला सािंग... र बा ीिंद तुझ्या समोर िोता,तर तयाने तुला का ठार केले नािी ??

कािीशी घाबरत ती बोलली,

काल मी इथे पोिोचले आजण ती भयानक घटना घडली.

िेगिेगळी हििं स्त्र िंगली प्राणी हकिंचाळत िोती.
मी क्षणात ओळखले की शभल्लािंच्या भीतीने मी बा ीिंद च्या िद्दीत पाऊल ठे िले आिे .
आजण काल मी तयाला पाहिले.
घारे डोळे ,कोिळी दाढी,अनाशमक असे गूढ िास्य आजण सभोितालच्या अणुरेणच
ु ा स्िामी असल्याची एक
प्रकारची मग्रुरी हदसत िोती तयाच्या स्िभािात..!
माझी भीतीने गाळण उडाली िोती,समोर दोन िाघ माझ्याकडे च येतािे त िे पािताच मला मूच्छाा आली..!
परत तो कुठे गेला मला कािीच आठित नािी..!

ेव्िा ाग आली तेव्िा 2 शभल्ल अ न

ू िी माझ्या मागािर िोते,ते माझ्या शुद्धीिर येण्याची िाटच पाित बसलेले
िोते.
मी सािध िोताच िासनातमक न रे ने ते िसू लागले,मी तयािंच्यािर िल्ला करत मागे पळू न ाण्याचा तयारीत
िोते शततक्यात िंगलात पुन्िा नािरािंच्या हकिंचाळया पडल्या ि माझ्याअगोदर तेच शभल्ल धाऊ लागले..!

धािता धािता मी इथे पोिोचले तर दरु

ु नच तुम्िी येताना हदसला आजण माझे हृदय अक्षरशः आनिंदाने भरुन
गेले, णू माझे आपलिं कोणी माझ्यासाठी इथिर आले आिे ..!
मी क्षणात तुमच्या मागे येऊन तुमचे तोंड दाबत इथे लपिले आजण समोर या शभल्लाला कदाशचत बा ीिंद हकिंिा
तयाच्या नािरािंनी मारुन टाकले असािे...!

सिा प्रसिंग सािंगत असताना सािीत्री गहििरून रडू लागली अन खिंडो ीच्या शमठीत विसािली..!
शतच्या आकजस्मत शमठीने खिंडो ीच्या सिाांगातून णू िी थरारली...!
तयाने शतला सम ित शतची शमठी सोडिली...तो बोलू लागला...!

"साऊ... तुला पहिल्यािंदाच पहिले अन आयुष्यात प्रेम कशाला म्िणतात याची अनुभत
ू ी आली.
तु बेरडाशी एकटी सामने गेलेले ऐकले आजण माझ्या िातातून कािी सुटत आिे असे िाटू लागले आजण मी
कोणतािी विचार न करता मोहिमेिर असूनिी कताव्य विसरुन तुझ्यामागे आलो...मी र तुला िंगलातून घेऊन
आलो नसतो तर तुलािी गमािून बसलो असतो आजण माझे कताव्य सुद्धा...!
माझे ज तके तुझ्यािर प्रेम आिे शततकेच माझ्या कताव्यािर...असे म्िणत तयानेिी साऊ ला शमठी
मारली...दोघेिी कािी क्षण तसेच उभे िोते...!
माझ्यािर विश्वास ठे ि..मी सिा ठीक करे न..!

कािी क्षण गेले आजण िंगलात पुन्िा बा ीिंद च्या येण्याची चािूल लागली.
पशु पक्षी नािरे हकिंचाळू लागली...!

सावित्रीने क्षणात खिंडो ीचा िात धरला आजण म्िणाली...चला... िळच गुिा आिे ...लौकर बािे र पडू या.... बा ीिंद
च्या तािडीतून ज ििंत रािणे सोपे नािी...!

धीराच्या शबदात खिंडो ी बोलला....

साऊ माझ्यािर विश्वास ठे ि...मी सामने िोते तयाच्या...साधले तर 100 ििााची तुमची कल्पना खोटी
ठरे ल..आजण तू म्िणतेस तसे खरे च शनघाले..तर मात्र असा अनुभि माझ्या िे रखातयाला सािंगेन...दोन्िी साधले
ाईल..!

असे म्िणत तो ज कडू न आिा येत आिे शतकडे ाऊ लागला....!

दाट िंगलात हकरा झाडीत शचत्रविशचत्र आिा येत िोते..पुढे ाईल तसे आिा तीव्र िोत िोते...आजण एक
िळण घेतले तो पुढे ते विििं गम दृश्य हदसले..!

कमरे ला तलिार अडकिून तो धीरगिंभीर पुरुि एका मोठ्या दगडािर उभा िोता..आसपास िंगली नािरे बसली
िोती...!

खिंडो ी ि सािीत्री ला पािताच बा ीिंद ने जस्मत िास्य केले आजण ोरात ग न

ा ा केली....!

"स्िागत आिे योध्या ,तुझे मी माझ्या िंगलात स्िागत करतो...असे बोलत तो दगडािरून खाली झेपािला...!

खिंडो ी ला कािीच सम ेना काय घडत आिे ते...िे भूत असेल तर ििेत का उडत आले नािी... र नािी तर
100 ििे गलेच कसे...डोक्यात प्रश्नािंचे कािूर मा ले...सावित्रीच्या तर हृदयाची घालमेल सुरु झाली...!

प्रसिंगाचे गािंभीया राखत खिंडो ी ने तलिार समोरून चालत येत असलेल्या बा ीिंद िर रोखली...!
ते पािताच पक्षी,कीटक आजण प्राण्यािंनी पुन्िा ोरात आिा िाढिला..िाघािंच्या डरकाळ्या फुटल्या...पण शािंत
बा ीिंद ने िात िर केला तसे सिा प्राणी शािंत झाले....!

तयाने मोठ्या आिा ात एक गूढ आिा काढला...तो एक सािंकेशतक आिा िोता,क्षणात सारी नािरे ,पशु,पक्षी
शतथून शनघून ाऊ लागले... िंगल एकदम मोकळे भासू लागले..!

समोर चालत येत असलेल्या बा ीिंद ने पुन्िा दोन्िी िात िर केले आजण डोळे शमटू न पुन्िा एक गूढ आिा
केला...क्षण,दस
ु रा क्षण... िंगलाच्या बा ूने शेकडो घोडे स्िार िातात तलिारी,भाले घेऊन ि र झाले..!

सारे िंगल स्िारािंच्या गदीने भरून गेले...तयातल्या एका स्िाराच्या िातात भव्य असा परमपवित्र"भगिा ध्ि "
िोता...!

खिंडो ीने िातातील तलिार टाकली...तो पुटपुटला...भगिा रीपटका ...?

ज्याच्यासाठी ि ारो िीरािंनी आयुष्याची िोळी करुन ,रक्त सािंडून हििं दिी स्िराज्य शशिा ी मिारा ािंच्या
नेततृ िाखाली शनमााण केले...असा स्िराज्याचा भगिा ध्ि तया स्िाराच्या िातात पािताच...खिंडो ी कमरे त
झुकला....एक ...दोन...तीन....मानाचे तीन मु रे तयाने तया परमपवित्र ध्ि ाकडे पािून केले...!

•●●क्रमश●●•
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
बा ीिंद चे पूिीचे भाग खालील शलिंकिरुन िाचा..!
https://facebook.com/kustimallavidya/albums/583649891795060/?ref=content_filter

बा ीिंद
भाग क्र.१८ िा.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
खिंडो ी ने एक दीघा श्वास सोडला आजण तया चौघािंकडे एक दृवष्टक्षेप टाकला.
स ाा,सखाराम,नारायण आजण मल्िारी गिंभीर पणे खिंडो ी भूतकाळ तयाच्याच तोंडू न ऐकत िोते..!

एव्िाना खूप दरू आपण चालत आलो आिोत याची ाणीि तया पाचिी णािंना झाली.

सखाराम बोलला....खिंडो ीराि,तुमची कथा लईच भारी िळणािर गेली िाय गडया.
ज त्रापािंच आिा बी िळकता येतयात हि मातूर निालच िाय...!

निाल ?
निाल नव्िे ...मिाआश्चया िोते ते.
खिंडो ी बोलून गेला.

स ाा मध्येच थािंबिून सखाराम ला बोलला...कारभारी हि कथा ऐकत लई लािंब आलूया आपण..शनदान

खिंडो ीराि शनदान सािंगा तरी अ न
ू हकतीसा दरू ायाचिं िाय आपणासनी ?

खिंडो ी बोलला...झालिं..अ न
ू एक दोन कोसािर िंगलात एक गुिा लागेल..!
शतथे पोिचला हक आमचे िस्ताद काका भेटतील.
तेच तुम्िाला पुढे शशिा ी मिारा ािंच्या खासगीत घेऊन ातील आजण तुमचे काम मागी लागेल..!

यािर मल्िारी बोलला...िस्ताद घेऊन ातील म्िण े तुम्िी नािी का येत सोबत ?
खिंडो ीकडे पाित मल्िारी बोलला.

मी नािी येऊ शकणार गडयानो...माफ करा.

मला माझ्या कताव्यात कसूर नािी करता यायची.
मी मोहिमेिर असलेला शशपाईगडी,अ न
ू मला सावित्रीला शोधायची आिे .
पण,तुम्िाला मी िाट दाखितो गुिेची...शतथिं गेलात की मी,सािीत्री तुम्िाला भेटलो िोतो िे सािंगू नका काकािंना.
विनाकारण आमची काळ ी करत बसलेले असतात,उलट तयािंना सािंगा...खिंडो ी आजण सािीत्री आयुष्यभर
स्िराज्य आजण भगव्यासाठीच गतील... आजण तयासाठीच मरतील..!
खिंडो ी जखन्न पणे बोलला..!

पण,नकाच बोलू तयािंना की मी तुम्िाला इथिर आणले आिे .

यािर सखाराम बोलला..अिो,पण ते विचारतील ना की एिढया गुप्त िाटे ने तुम्िी कसे काय आला ते ?

थोडा िेळ शािंत रािून खिंडो ीने तयाच्या दिं डािर बािंधलेली चािंदीची पेटी काढली आजण सखाराम च्या िातात दे त
बोलला...िस्ताद काका कािी विचारायच्या आत िी पेटी तयािंना दाखि आजण परिलीचा एक शबद सािंग
तयािंना......"चिंदन"

सखाराम ने ती पेटी िळ घेतली आजण खिंडो ीकडे पाित बोलला...

बर मग आम्िी चौघेच ाऊन येऊ म्िणता िस्तदाना भेटायला ?

िोकाराथी मान िालित खिंडो ी बोलला ,िोय सखाराम ..तुम्िी तुमची टकमकाची समस्या बोला तयािंना...ते
लगेच तुम्िाला खा गीकडे पत्र दे ऊन रिाना करतील.
शतकडे गेला की तुम्िाला शशिा ी मिारा ािंना भेटायला शमळे ल आजण तुमची समस्यािं कायमची सुटेल...!

िे ऐकताच चोघािंच्या चेिऱ्यािर आनिंद ओसिंडून िािू लागला...!

चला,अ न
ू 1-2 कोस मी तुमच्यासोबत येतो,मग शतथून मी येऊ शकत नािी.
तुमचे काम झाले की मलािी सुटका शमळे ल.
आता तुमचे काम ते माझे काम आिे असे िाटू लागले आिे ...!

ते पाचिी ण पुन्िा िंगलातील ती िाट चालू लागले...!

कािी क्षण गेले आजण मल्िारी बोलला...खिंडो ीराि पुढे काय झाले िो ,मगाशी सािंगता सािंगता थािंबला....!

खिंडो ी िसला आजण पुन्िा भूतकाळात रममाण झाला....!

बा ीिंद च्या फौ ेचा भगिा ध्ि मला ि सािीत्री ला धक्का दे णारा िोता.
तो ध्ि केिळ मराठ्यािंची फौ िापरत िोती आजण बा ीिंद तर भूतच आिे असे माझे आजण सावित्रीचे मत
िोते.
मग िा काय प्रकार असािा असे माझ्या मनात आले..!

मी मु रा करुन िोताच बा ीिंद माझ्या समोर आला..

आजण बोलू लागला..

खिंडो ी राि...आम्िी तुम्िास ि सावित्रीला ओळखतो, णू कािी आ िर आम्िी तुमचीच िाट पाित आिोत..!

सािीत्री...काल तुझ्या मागे शभल्ल िोते आजण तू इथे आलीस तेव्िा तुझ्या िातािर शशरक्याचे शचन्ि पािताच मी
सम लो की तू शशरक्याची सािीत्री आिे स,आजण खिंडो ी तुम्िी बहि ी नाईकािंच्या खास म ीतले....!

िे सिा ऐकताच खिंडो ी ि सािीत्री थक्क झाली.

आश्चयााने ते बा ीिंद कडे पािू लागले...खिंडो ी बोलला...!

पण,तुम्िी कोण आिात ?

100 ििे झाली बा ीिंद च्या कथेला...तुम्िी भूत आिात ??

यािर िसत बा ीिंद बोलला...भूत ?

िोय, गासाठी आम्िी भुताची फौ आिोत.
भूत म्िणून गण्यातच आमचे खरे िैभि आिे ...!
पण,आम्िी भूत नािी.....!
तुमच्यासारखीच आम्िीिी माणसे आिोत.
आम्िालािी 100 ििे ज्या गोष्टीसाठी असे ीिन स्िीकारले तयातून मुक्ती पाहि े खिंडो ीराि,म्िणून आम्िी
आ िर तुम्िा दोघािंची िाट पाितोय...!

काय ?
आम्िा दोघािंची िाट पािताय?
खिंडो ी आश्चयााने बोलला....!
मला खरोखर इथे काय घडतिंय सािंगा...तुम्िी आमची िाट पािताय याचा काय अथा ?
मला ाणून घ्यायचे आिे सिा...!

बा ीिंद शािंतपणे बोलू लागला..........

तया हदिशी िुसेनखान ि तयाच्या फौ ेने केलेली गद्दारी चिंद्रगड च्या विनाशाला कारणीभूत ठरली िोती.
नूर िा आजण बा ीिंद दोघेिी गतप्राण झाले िोते...चिंद्रगड च्या िंगलातील झाडू न सारे प्राणी िुसेनखानाच्या
फौ ेचा बळी घेत िोते.
चिंद्रगड चे िैभि ळू न खाक िोत िोते...!

हदिस उगिला....साऱ्या चिंद्रगड ची मसणिाट झाली िोती..!

कोणीिी ज ििंत नव्िते...ठायी ठायी गतप्राण झालेले िीर हदसत िोते...शततक्यात एक पोरगासािळा मुलगा
खमी अिस्थेत बािे र पडला...!
तयाचे सुयक
ा ािंत नाि .......!

चिंद्रगड च्या सरदे साई घरण्यातलाच तयाचाशी न्म..!

बा ीिंद चा चुलत भाऊ...बा ीिंद म्िण े साऱ्या चिंद्रगड ची शान िोती...!
पण,आता सिा सिंपले िोते.

तो मुलगा िे लखािे खात बा ीिंद ला शोधू लागला,रात्रीच तयाची लिलिणारी तलिार तयाने पाहिली िोती...!
दरु
ु नच ती चमकली आजण तयाने ओळखले, की बा ीिंद इथेच आिे ...!

काळ ातुन आरपार गेलेला बाण तयािंने ताकतीने उपसला...रक्ताचा धबधबा सुरु झाला आजण एक आता हकिंकाळी
फुटली...!

सुयक
ा ािंत ने ाणले की बा ीिंद ज ििंत आिे .
तयाने धाित ाऊन पाणी आणले आजण बा ीिंद ला पा ले....बा ीिंद ने डोळे हकिंशचत उघडले...एक क्षण तयाने
सुयक
ा ािंत कडे पाहिले...बा ूला गतप्राण िोऊन पडलेल्या नुरा िाँ कडे पाहिले...तयाच्या डोळ्यािंच्या कडा
ओलािल्या िोतया.....तयािंने क्षणात गळ्यात बािंधलेला ताईत काढला ि तो सुयक
ा ािंत च्या िातात ठे िला....एका
विलक्षण अपेजक्षत न रे ने तो तयाच्याकडे पाित िोता आजण डोळे उघडे ठे ऊनच तो गतप्राण झाला...!

आपल्या िाती काय दे ऊन बा ीिंद गतप्राण झाला आिे ,याचे आश्चया सुयक
ा ािंत ला िाटले ,तयाने खूप लक्षपूिक
ा तो
ताईत िाती घेतला.
तया ताईत च्या आत नक्कीच कािीतरी गूढ िोते,तयाने तया ताइतच्या आत असणारा एक कागद बािे र
काढला...!

तयािर कािी गूढ सािंकेशतक शचत्रशलपी मध्ये सिंदेश शलिला िोता...!

तयाला कािीच सम त नव्िते,तयाने तो कागद तसाच पून ठे िला ि बा ीिंद आजण नुरा िाँ च्या पाशथािाला
अग्नी हदला..!
इतर ि ारो मृतदे ि तो एकटा 4-5 हदिस पुरत िोता.

िंगलातील किंदमुळे खाऊन तो गू लागला.

रो रात्री झोपताना तो तया कागदाचा अथा लाित िोता पण सम त नव्िते...!

एक ित्ती....दोन िाघ....एक नागमोडी िळण घेतलेला साप....पाण्याचा धबधबा......आजण मुिंग्यािंचे िारूळ..!

बरोबर मध्ये एक सोनेरी रिं गात ििीचे शचत्र िोते..!

ज्याअथी मरत असताना बा ीिंद ने ते तयाला हदले िोते तयाअथी नक्कीच कािीतरी ते विलक्षण असणार म्िणून
तो रो ते पाित असे....!

एके हदिशी तो िंगलात फळे ,किंद गोळा करत िोता आजण पाठीमागून िाघाची डरकाळी तयाच्या कानािर
पडली....भीतीने सिाांग थरारले...चुकून आपण िाघाच्या पररसरात पाऊल ठे िले असािे,तयाने तिररत शतथून
 ाण्यासाठी मागे िळणार इतक्यात िाघाचे ते प्रचिंड धूड समोरच उभे िोते...!

तयाला पािताच सुयक

ा ािंत ज िाच्या आकािंताने धािू लागला आजण धािता धािता तो एका ओढ्यािर बािंधलेल्या
लाकडी सेति
ु र चढला आजण कडाड कड आिा करत तो सेतु तुटला...तो ओढ्यात पडला आजण पोित
ओढ्याच्या हकनारी लागला.

दम खात तो बसला िोता,तेव्िा तयाच्या िाताला एक लालभडक मुिंगी चािली...१,२,३,४.....१० ि ारो मुिंग्या शतथे
िोतया.... णू ते िंगल मुिंग्यािंचे िोते...तया मुिंग्यातून ायला एकच िाट िोती...ती नागमोडी िाट पाहिल्यािर
तयाला काहितरी आठिले...मुग्िं या,नागमोडी िाट....क्षणात तयाला गळ्यात बा ीिंद ने हदलेला ताईत
आठिला....तयाने तो काढला...तर बरोबर तसेच शचत्र तया कागदािर िोते से समोर हदसत आिे ....!

तयाने तो कागद समोर धरुन चालू लागला तर समोर एक गुिा हदसली ज्या गुिेिरून पाण्याचा धबधबा पडत
िोता......!

तयािंने तया गुिेत प्रिेश शमळिला...अिंधारी गुिेत तो धाडसाने चालू लागला.....खूप िेळ चालला आजण तयाला
अिंधारात दोन हिरे चमकल्याचा भास झाला....तयाने लक्ष दे ऊन पाहिले आजण अिंगािर सहदा शी काटा आला....ते
दोन ज ििंत िाघ िोते....!

बा ीिंद

भाग क्र.१९
~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~
सुयक
ा ािंत ची चािूल लागताच ती िाघािंची प्रचिंड धुडे शरीर जझिंझाडत उठू लागली, णू खूप हदिस ती शतथेच बसून
असािीत.
सुयक
ा ािंत ला पािून तयािंनी मान िर करत प्रचिंड डरकाळ्या फोडल्या...गुिेतील अणुरेणु शिारले...!

सुयक
ा ािंत च्या पायाखालची णू मीन सरकू लागली असे ते दृश्य िोते.
पण,आता माघारी हफरुन धािणे अशक्य िोते..एका झेपत तयाचा घास झाला असता.
तो तसाच तटस्थ उभा राहिला.
ते दोनिी िाघ बा ूला सरकू लागले.. णू ते कािीतरी खून सािंगत असािेत.
सुयक
ा ािंत ला सम ेना काय घडत आिे ,शततक्यात गुिेच्या प्रिेशद्वारातून भलामोठा ित्ती शचतकार करु लागला.

सुयक
ा ािंत ची विचारशक्ती क्षीण िोऊ लागली...पुढे मागे दोन्िीकडू न णू यमादे िाशी गाठ पडली िोती.

तो तसाच पुढे धािु लागला...धािता धािता पायाखाली असलेल्या दगडाला ठे चकाळू न तो पडला.... शमनीिर
िाळलेल्या गिताची गिं ी असल्याने तयाला फारसे लागले नािी.
तो उठणार इतक्यात समोर एका चौकोनी दगडािर तयाला कािीतरी िस्तू असल्याचा भास झाला...!

तो धाडस करुन समोर ाऊ लागला आजण बा ू उभा असलेल्या िाघािंचे अन बािे र उभ्या ित्तीचे हकिंचाळने
ास्तच सुरु िोते....तयाने तया दगडािर पाहिलिं...!

एका िरणाच्या कातडीमध्ये चौकोनी िस्तू बािंधन

ू ठे िल्याचे तयाच्या शनदशानास आले.
तयाने ते िरणाचे आिलण सोडिले ,आत तयाला एक म बूत ििी हदसून आली...!

कोणतयातरी प्राण्याच्या कातडीचे पाने असणाऱ्या तया ििीिार नैसशगाक रिं गाने शचत्रविशचत्र आकृ तया कोरलेल्या
िोतया..!

मोठ्या कुतूिलाने तयाने पहिले पान उघडले...तो िाचू लागला...िाचू लागला....आजण िाचतच राहिला...!

शनशमिें,पळे , घहटका भूतकाळात विलीन िोऊ लागल्या..तिान भूक विसरुन तो सिाांगाने णू डोळे करुन ती ििी
िाचू लागला...!
पहिला हदिस सिंपला... दस
ु रा...शतसरा...चौथा....पाचिा...!

तबबल पाच हदिस तो आजण ती ििी णू एकरूप,एक ीि झाले िोते...!

ेव्िा तो भानािर आला...तेव्िा तयाच्या डोळ्यातून धारा िाित िोतया...अिंगािरील रोमरोम पुलकीत झाले िोते..!

तीच दशु नया ी पाच हदिसापूिीची िोती..तो विशचत्र न रे ने पाित िोता..!

भोिताली बसलेले ते िाघ असे का बसले िोते इतके हदिस तयाचे रिस्य तयाला सम ू लागले...!
विशचत्र आिा करुन तयाने तया िाघािंना िळ बोलिले...मायेने कुरिाळले ि तो थकल्या पािलािंनी गुिेच्या
बािे र आला....!

समोर ो बलाढ्य ित्ती उभा िोता तो शतश तयाच्यासमोर झुकून उभा िोता...

तो तया विस्तीणा िंगलात सिात्र मोठ्या आनिंदाने पािू लागला.

ते शन ीि,शनमानष्ु य,भयप्रद िंगल तयाला विलक्षण स ीि िाटू लागले..!
आनिंद अिणानीय िोता..!
काय असे घडले िोते तयाच्यासोबत ??
ती ििी, साधी ििी नव्िती ती बा ीिंद ने तया िन्य प्राण्यािंची भािा सम ून घेण्याचे णू तिंत्रच तयात शलिले
िोते.
शी माणसािंची दशु नया असते,तशी प्रतयेक ीिािंची पण दशु नया असते,भािभािनािंचे अनेक खेळ से मानिी
आयुष्यात िोतात,अगदी तसेच पण िेगळ्या पद्धतीने प्राण्यािंच्या दशु नयेत िोतात.
ती तयािंची भािा शशकायचे णू सािंकेशतक स्फुट विज्ञानच बा ीिंद ने पुढील वपढीसाठी शलिून ठे िले िोते.

ते कुठे ि कसे लपिले याची माहिती कोणाला तरी हदल्याशशिाय तयाने प्राण सोडले नव्िते याची ाणीि
सुयक
ा ािंत ला झाली.
तयाचे डोळे अश्ून
िं ी भरुन गेले.

मग मात्र तयाने किंबर कसली.

उ ाड झालेल्या चिंद्रगड मध्ये पुन्िा ीि फुिंकण्याचे ध्येय धरुन तयाने काम सुरु केले.
िंगली नािरे तयाच्या एका शबदािर कािीिी करु लागली.

पण, ोिर शूरिीर मनुष्याची फौ उभी िोत नव्िती तोिर बा ीिंद ज्या ध्येयासाठी खस्त झाला तयाच्या
बशलदानाचे ची िोणार नव्िते,ज्या पवित्र भािनेने तयाने प्राण्याच्या गूढ भािेचे ज्ञान शलिून ठे ऊन तयाचा
उपयोग समा ाला करता यािा ती भािना घेऊन उठलेले अनेक स्नातक शनमााण केल्याशशिाय िोणार नव्िती.

या गोष्टीचा विचार करत मिाराष्ट्रभरातून शनस्िाथी भािनेने प्रशतकूल पररजस्थतीत लढत असलेले अनेक िीर
सुयक
ा ािंत ने एकत्र मिले.
प्राण्यािंच्या गूढ भािा ाणणाऱ्या तयाच्या विलक्षण कौशल्याने सिा तयाला णू दे िाचाच अितार मानू
लागले,पण प्रतयक्षात तसे नव्ितेच...तो साधाच मनुष्य िोता.
पण ज्याने े काम उभे केले ते मात्र मिान िोते.
चिंद्रगड ला "बा ीिंद" चे झपाटलेले िंगल बनिले.
इथे पाऊल ठे िणारा परका माणूस परत ज ििंत ाणार नािी असा शनयम बनिला गेला.
केिळ मिाबलेशिर िंगल नव्िे तर अिघ्या मिाराष्ट्राच्या आख्याशयकेत बा ीिंद बद्धल बऱ्याच अिंधश्द्धा पेरल्या
गेल्या आजण ती शे दोनशे िीरािंची टोळी दे शासाठी गू लागली.
पण,मयाादा राखून..!
उभा आडिा मिाराष्ट्र पारतिंत्रयात असताना शे दोनशे िीर उठू न बिंड कसे उभा करतील.
अशक्य िोते ते,आता ते सिा शोधत िोते एक सिंधी.
सुयक
ा ािंत ब्रम्िचारी राहिले ि तयािंच्या फौ ेतील सिाात शनस्िाथी ि पात्र धारकऱ्याला ते गूढ ज्ञान दे त असत ि
तयाला "बा ीिंद" म्िणून सेनेचे नेततृ ि दे त असत..!
100 ििे झाली िाडमािंस शशिंपन
ू आम्िी िे बा ीिंद चे िंगल ि दिशत हटकिून आिोत.
मी सध्याचा "बा ीिंद" या नातयाने नेततृ ि करत आिे .
गुप्तपणे सारा मिाराष्ट्र हफरला , ागो ागी अन्याय,अतयाचार पािून काळी तुटत िोते.

मिाराष्ट्रािर परकीय आक्रमकािंच्या टोळधाडी आळीपाळीने तुटून पडत िोतया.

ितने, िाशगरी यासाठी स्िकीय बािंधिािंचे अगदी आनिंदाने गळे शचरणारी वपढी तयार िोत िोती.
आपण परकीय सत्तेच्या अधीन आिोत िे च लोकािंना सम त नव्िते.
धमा,मानिता नािालािी शशल्लक नसताना ,एक बाल क्रािंशतकारक उठला पुण्यातून ज्याने भागित धमााचा भगिा
पताका आपल्या राज्याचा ध्ि म्िणून ािीर केला आजण हििं दस्
ु थानातील पाचिी ुलमी रा िटी विरुद्ध प्रचिंड
लढा उभा केला ते पण कोणतीिी पररजस्थती अनुकूल नसताना..!
तयािंचे नाि ..."पुण्यश्लोक शशिा ी"

मिारा ािंच्या या पवित्र कायााची मिती आमच्या रक्तारक्तात शभनली गेली.

तेव्िाच आम्िी ठरिले..िे बा ीिंद चे गूढ गुप्त ज्ञान आता फक्त आजण फक्त हििं दिी स्िराज्यासाठी द्यायचे...!

मी गेली ६ महिने आमच्या िंगलातील घरी शगधाडे खिंडो ी तुझ्यािर पाळत ठे ऊन आिे त.
ेव्िा तू यशििंतमाचीत कुस्ती खेळायला ाणार िोतास तेव्िा स्िराज्याचे गुप्तिे र बहि ी नाईक यािंनी तुझ्यािर
सोपिलेली यशििंतमाचीची बाबदारी िे दे खील मला या पशु पक्ष्यािंनी सािंशगतले...!
तुझा या सवित्रीिर बसलेला ीि आजण बेरडाच्या िल्ल्यात तू कताव्य सोडू न तू चूक करणार िे मी आधीच
ाणले िोते, तुम्िाला नाईला ास्ति तया दरीत उडी टाकून पळािे लागले आजण शभल्लािंच्या भीतीने तुम्िाला
इथिर आणण्या इतपत सिाच्या सिा घटना.....आपोआप घडल्या नसून...तया मी घडिल्या आिे त..!

तुम्िी इथे आला नसून....आणले गेला आिात...!

असे म्िणताच बा ीिंद पुन्िा िसू लागला...आजण तयाच्या तया िसण्याने िंगलातील सिा प्राणी प्रचिंड कल्लोळ
करु लागले...!

सायिंकाळच्या सिंधीप्रकाशात डोक्यािर धो धो पडणारा पाऊस िाचिण्यासाठी....खिंडो ी,नारायण,सखाराम,मल्िारी

ि स ाा पाचिी ण एका विस्तीणा झाडाखाली उभे िोते...अिंगािरील बोचरी थिंडी सोसत ते चौघेिी खिंडो ी च्या
तोंडू न ती बा ीिंद ची विलक्षण कथा ऐकण्यात गढू न गेले िोते...!

सुया अस्ताला ाऊ लागला अन खिंडो ी उठला....!

तयाला ाणिले की कथा सािंगायच्या नादात सुया अस्ताला ात आिे ...तो ताडकन उठू न भर पािसात भराभर
पािले टाकत ाऊ लागला....!

तयाला तया भर पािसात बािे र ाताना पािताच ते चौघेिी तयाला िाक मारु लागले..पण वि ेचा कडकडाट
आजण मुसळधार पाऊस यामुळे क्षणात तो हदसेनासा झाला...!
सखाराम ने दीघा श्वास घेतला आजण मल्िारी,स ाा ि नारायण कडे पाित बोलू लागला.....!

गडयानो,ह्यो खिंडो ी साधासुधा माणूस नक्कीच नाय.

तयो ज्या बा ीिंद ची कथा सािंगतोय,तयात नक्कीच कायतरी लपले आिे ...चला...आ च्या रातीला शनिारा
िुडकुया...उद्या येरिाळी तयो येडा नक्की ि र असलिं....!

•●क्रमश●•

बा ीिंद
भाग क्र.20
~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~

पािसाचा ोर कमी झाला आजण अिंधाऱ्या रस्तयाचा मागोिा घेत सखाराम ि तयाचे साथीदार चालू लागले.
मध्येच िी चमकायची आजण तयाच्या लख्ख प्रकाशात तया रायगड पररसरातील भयान िंगलाचे स्िरूप समोर
हदसायचे आजण क्षणात पुन्िा काळोख पसरायचा..!

िळपास एक प्रिर िोत आला ते चालत चालत एका विस्तीणा पठारा िळ आले िोते.
दरू िर कािीतरी ऐकू येत आिे याची चािूल सखाराम ला लागली आजण तयाने कान दे ऊन ऐकले ि
बोलला...गडयानो..दरू िर माणसािंची िस्ती असण्याची दाट शक्यता आिे ,मला माणसे असल्याचा आिा येत
आिे .
चला...शतकडे ाऊया..!

असे म्िणताच..सिा ण तया आिा ाच्या बा न

ू े चालू लागली.

िळू िळू तो आिा तीव्र िोऊ लागला आजण सोबत घोडयाच्या जखिंकाळन्याचािी आिा येऊ लागला...!

सखाराम ने पाहिले हक समोर कोणाची तरी छािणी पडली आिे .

वपिळा ध्ि तयािर गरुडाचे शचन्ि असणारे शनशाण समोर डौलत िोते.
सािधपणे ते िळू िळू छािशनकडे सरकू लागले इतक्यात तया चौघािंच्या पाठीला कोणीतरी तलिारी
लािल्या....एक म्िोरक्या उच्च रिात बोलू लागला......कोण र तुम्िी ?
रा े येसा ीराि शशक्याांच्या छािणीची टे िळणी करता काय ?

तोिर दस
ु रा बोलला.....आर बोलून ताकत काय िाया घालितोस...घाल रपाटा डोस्क्यात...!

सािध झालेल्या सखाराम ने ाणले हक िी छािणी सावित्रीच्या िहडलािंची आिे ...तयाने प्रसिंगािधान राखत तया
शशलेदाराला सािंशगतले...,

आओ शशलेदार आम्िी रा कुमारी सािे ब सावित्रीबाईंचे पािुणे आिोत....सोडा आमास्नी...!

काय...?
रा कुमारीसािे बािंचे पािुणे ...?
एक ण बोलून गेला...!

िोय,तयािंनीच रात्री इकडे बोलािले म्िणून आलोय आम्िी..!

तयाचे ते बोल ऐकताच तया म्िोरक्याने तलिारी खाली घेतल्या आजण तया चोघािंच्याकडे बघत बोलू लागला....,

तुम्िाला राणीसािे बािंचे नाि माहिती आिे म्िण े नक्कीच तुमची ओळख असेल....चला आमच्या सोबत आम्िी
रा कुमारी सािे बाना िदी दे तो...तयािंनी र तुम्िाला ओळखले नािी,तर तुमचे मरण नक्की...चला...!

तया चौघािंना धक्का दे त छािणीकडे आणले गेले..!

ठायी ठायी िातात निंग्या तलिारी घेऊन पिारा दे णाऱ्या तया छािणीत केिळ शे -पाचशे िीर उभे िोते.

मुख्य छािणीिर शशक्याांचा गरुडध्ि िायाािर हििं दोळे दे त िोता..!

पलीतयािंच्या प्रकाशात छािणी उ ळू न शनघाली िोती.नुकतयाच झालेल्या पािसाने गारठलेली घोडी ,बैल अिंग
जझन्झाडत िोती..!

तया शशलेदाराने सावित्रीच्या कक्षात ाऊन िदी हदली आजण ते ऐकताच आत वबछान्यािर पिुडलेली सावित्री
धाितच बािे र आली.....!

सखाराम ने सावित्रीला पािताच सुटकेचा उच्श्वास टाकला..!

सकाळी कुठे गायब झालात तुम्िी सारे ?

गिंभीर मुद्रेने सावित्रीने तया चौघािंना प्रश्न केला.

काय ?
आम्िी गायब ?
बाईसािे ब रात्री आम्िी तया मिंहदरात झोपलो ,पण आम्िाला ाग आली ते एका डोंगरािर..ऐन िेळी खन्डो ीराि
शतथे आले नसते तर तया भुकेल्या िाघािंनी आमची न्यािारीच केली असती....!
सखाराम उत्तरला...!

काय ?
खिंडो ी आलेला.....कुठे आिे तो..?
तयाला शोधून शोधून आमच्या सिाांचा उर फाटला आिे आजण तो असा लपिंडाि खेळतोय...?

माझे डोके बधीर िोत आिे बाईसािे ब....आ हदिसभर खन्डो ीराि आमच्या सोबत या िंगलातल्या
डोंगरकापयाातन
ू इथिर चालत आले आजण सूया अस्ताला गेल्यािर कुठे तरी गायब झाले .....आता शलिून ठे िा तो
सकाळी इथे उगिणार नक्की...!

खिंडो ी हदिसभर तुमच्या सोबत िोता ?

सावित्रीने प्रशतप्रश्न केला ..?

तो का असा िागत आिे सम ेना..मी ि माझ्या यशििंतमाचीची सारी फौ तयाला शोधत आिोत ..!

चला...मी तुम्िाला माझ्या िहडलािंची ओळख दे ते करून..असे म्िणून सावित्री ि ते चौघे मिारा येसा ीरािािंच्या
कक्षात गेले.....!

एका उिं च अशा माचानीिर भर री कपडे घालून एका पुराणपुरुिाप्रमाणे बैठक घालून सोबत २-३ िीरािंसोबत
बैठकीत व्यस्त असलेल्या रा े येसा ीरािानी सावित्री आजण तया चौघाकडे पाहिले...तसे कािी न सािंगता समोर
बसलेले २-३ िीर उठू न रा े येसा ी आजण सावित्रीला मु रा करत शनघून गेले...!

या या ...बसा ....समोर असलेल्या बैठक व्यिस्थेकडे बसायची खून करत रा े येसा ी बोलू लागले ...!

कालच मला आमच्या साऊ नी तुमची व्यथा सािंशगतली...!

तुमच्या गािाची अडचण खूप मोठी आिे गडयानो....नक्कीच रा े शशिा ी भोसले यात लक्ष घालतील तर िा
त्रास कायमचा शमटे ल....पण तुमचे अशभनिंदन हक इतक्या मुसळधार पािसात ीि मुठीत धरून तुम्िी लोक
गािासाठी बािे र पडलात...तुमच्यासारखी समा ाची सेिक लोक िल्ली बघायला शमळत नािीत रे ..!

सावित्री..यािंचा चािंगला पािुणचार कर आजण उद्या मात्र खन्डो ीला शोधूनच काढले पाहि े....!

खन्डो ीचे नाि घेताच सावित्री आजण रा े येसा ीिंच्या डोळ्यात पाणी आले ....ते सािरत रा े बोलले....साऊ
िेळ फार नािी ग आता......फक्त उद्याची रात्र...काय करायचे असेल ते आ च करा......परिाचा सूयोदय आजण
शशके साम्राज्य..........!

बोलता बोलता रा े येसा ीचा शबद ड झाला आजण ते उठू न पाठमोरे झाले....!

डोळ्यािर आलेले पाणी पुसत सावित्री शनधाारी आिा ात बोलत उठली.....आबा ,काळ ी करू नका..!
मी तुमचीच लेक आिे ......उद्या खिंडो ी ला घेऊनच मी इकडे येते....तुम्िी विश्ािंती घ्या...!

असे बोलून सावित्री तया चौघािंना घेऊन िेगळ्या छािणीत परतली..!

नोकर चाकाराना बोलािून घेतले आजण सखाराम ि तयाच्या सिकायाांच्या भो नाची व्यिस्था केली ..!

हदिसभर मर मर चालून पोटात भुकेने कािूर उठले िोते..!

ेिणाचे नाि उच्चारताच चौघािंचेिी चेिरे कमळासारखे फुलले...!
पिंचपक्िान्न ठे िलेली थाळी चौघािंनी सिंपिायला प्रारिं भ केला...!

साऊ समोर बसूनच ते पाित िोती.......

ती म्िणाली...सािकाश िोऊदे भाऊ...ठसका लागेल...!

घोटभर पाण्याचा घुटका घेत सखाराम बोलला....बाईसािे ब हदसभर खिंडू ी न काल रातीची तुमची कथा
सािंशगतली आमास्नी.....लय लय पुण्यिान मानस िायसा तुम्िी म्िणून तुम्िास्नी बाज द
िं न तेच्या राज्यात
बोलािून घेऊन १०० ििााचे आक्रीत उलघडू न सािंशगतले ते......!

क्षणभर गिंभीर िोऊन सावित्रीने हकिंशचत िास्य केले आजण बोलू लागली...!

िोय,पुण्य तर केलेच िोते माझ्या बाप ाद्यानी पण....आम्िाला काय माहिती िोत हक शनयती आमच्याशी
इतका क्रूर खेळ खेळत आिे ...!
सावित्री पुन्िा शतच्या आयुष्याच्या गूढ गभाात विसरून बोलू लागली.....!

बाज द
िं ने आम्िाला शतथे बोलािून घेतले आिे याची ाणीि आम्िाला झाली,पण तयापेक्षािी तयाच्यािर
अशभमान एका गोष्टीचा िोता हक १०० ििे हि िेडी माणसे स्िताचे ीिन न गता ,इतके गूढ ज्ञान असून
दे खील तयाचा गैरिापर न करता प्रशसद्धी पासून दरू रािून दे शाचे काम करत िोती...!

तया रात्री आम्िाला बाज िंद ने सारे चिंद्रगड हफरिून दाखिले,पािुणचार केला आजण रात्र िोताच एका गिंभीर
विियाचे बोलणे करायला सुरिात केली....!

खिंडो ी....१०० ििे आम्िी ज्या सिंधीच्या शोधात आिे ,ती आम्िाला तुमच्या रूपाने शमळाली आिे ....!
माझे एक काम कराल ?

बाज द
िं ने मोठ्या गिंभीर मुद्रेने प्रश्न केला ..!

खिंडो ी ने िोकाराठी मान िलित म्िणाला......बाज िंद ....मला माहिती नािी आपले न्मो न्मीचे काय नाते
असािे ...पण तुमचे िे े काया आिे ते मिारा ािंच्या कायाापेक्षा कमी नािी आिे ...!

नािी,नािी खन्डो ीराि.....मिारा हिमालय तर आम्िी कुठली तर भुरटी टे कडी..ते गरुड तर आम्िी डास..!

अरे ३५० ििााची गाशनमािंची भीती सामान्य माणसािंच्या मनातून काढू न असामान्य कामशगरी करिून घेणारे
शशिा ीरा े िे णू शशिाचे अितार िाटतात कधी कधी...!

माझे एक काम कराल ?

िो नक्कीच..आदे श द्या ..खिंडो ी बाज द

िं ला म्िणाला....!

ऐक,खिंडो ी....मी बाज द

िं च्या तपस्येची,सिंघिााची कमाई असलेले ते गूढ विज्ञान शलिलेली ििी हििं दिी
स्िराज्याच्या मिान कायााला दे ऊ इजच्छतो...!

तू ती ििी स्िराज्याचे गुप्तिे र बहि ी नाईक यािंच्याकडे दे शील का /

खिंडो ी चे डोळे विस्फारले गेले...हृदयाची किंपने अशततीव्र झाली...!

शनसगााच्या अनिंत हकमयेच्या एका कुलपाची चािी माझ्याकडे शमळत आिे िे ऐकूनच तो भान िरपून गेला....!

तयाला सािध करत बाज द

िं बोलला.....बोल खिंडो ी..माझ्यापुढे तुझ्या इतका प्रामाजणक आजण विश्वासू माणूस
दस
ु रा कोणीच नािी....कारण......बहि ी नाईक िे गुप्तिे र शशिा ी मिारा ,ज ाऊ मासािे ब व्यशतररक्त माहिती
असेल तर तो फक्त तू आिे स ...आजण हि ििी फक्त आजण फक्त नाईकािंच्या िाती गेली तरच स्िराज्याचे काम
अनिंत पटीने िाढे ल.........!

बोल....करशील एिढे काम ?

क्षणात खिंडो ी उत्तरला......!
िोय....करे न िे काम मी...!

बा ीिंद

भाग क्र.21
~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~
खिंडो ी ने मोठ्या धाडसाने बा ीिंद चे ते गूढ ज्ञान शलिलेली ििी शशिछत्रपतीचे गुप्तिे र प्रमुख बहि ी नाईक
यािंना सोपिून ते ज्ञान हििं दिी स्िराज्याच्या कामी यािे यासाठी ती ज िािरची ोखीम पतकरली.

तया रात्री बा ीिंद ने चिंद्रगड ची ती मूठभर मात्र शचिट फौ आमच्या रक्षणास ठे िली ि तो िंगलात कािीतरी
उद्दे शाने शनघून गेला.

सािीत्री बोलत िोती आजण सखाराम ि तयाचे साथीदार ेिण आटोपून थिंडगार ििेच्या झुळकात ढगाळलेल्या
रात्री ती रिस्यमय कथा ऐकत िोते....!

सखाराम बोलला...."बाईसािे ब...बहि ी नाईक यािंचे नाि मी पण ऐकले आिे ,स्िराज्याचे गुप्तिे र
प्रमुख......पण,बाईसािे ब पुढे काय घडले..."

सावित्रीने पुन्िा दीघा श्वास घेतला आजण ती बोलू लागली.....!

खिंडो ी ि मी मोठ्या उतसुकतेने सारा चिंद्रगड पररसर न्यािळत िोतो ि बा ीिंद च्या परतण्याची िाट पाित
िोतो पण,शततक्यात िंगलात कािीतरी चमकले....क्षणाचािी विलिंब न करता बा ीिंद ची फौ तया हदशेने दौडू
लागली...पाितो तर एक हकडहकडीत बािंध्याचा ,काळा पोिाख पररधान केलेला "शनशाणबारदार िारकारा"
िाऱ्याच्या िेगाने नदीकडे धािू लागला...बघता बघता तयाने नदीत उडी मारुन पलीकडच्या दाट िंगलात पसार
झाला...!

सिाांच्या काळ ाचा ठाि चुकला िोता...िा िारकारा नेमका कोणाचा असािा ??
याने बा ीिंद ि गूढ ज्ञानाच्या ििीच रिस्य तर नािी ना ऐकले....सिा फौ काळ ीत पडली ि बा ीिंद कडे
कािी शशलेदार पाठिून हदले....!
कािी िेळ तसाच गेला अन बा ीिंद च्या येण्याची ती भयानक चािूल पुन्िा
लागली...िाघ,शसिंि,ित्ती,शचत्ते..अगजणत हििं स्त्र पशूिंची भयानक डरकाळी ि आसमिंत ग न
ूा सोडणारा शचतकार पािून
सािीत्री ि खिंडो ी चे पण सिाांग शिारले...!

बा ीिंद समोर येताच सिा फौ ेचे मु रे झडले...खिंडो ी ि साऊ यािंनी पण मु रा केला..!

तयािंच्याकडे गिंभीर न रे ने पाित बा ीिंद बोलला....

"खिंडो ी...तुम्िी शशके ि सूयरा ाि बेरड यािंच्या युद्धात दरीिरून उडी मारुन नदीत पोित ेव्िा इकडे येत िोता
तेव्िा सूयरा ाि चा िारकारा तुमच्या मागािर िोता...तयाने बा ीिंद च्या ीिनाचे ि गूढ ििीचे रिस्य ऐकले आिे
ि तो िाऱ्याच्या िेगाने सूयरा ाि पयांत पोिचला पण असेल..."

मोठा घात झाला आिे खिंडो ी...आता सूयरा ाि च्या एकािी माणसाला ज ििंत ठे िणे म्िण े साक्षात बा ीिंद च्या
100 ििााच्या परिं परे ला मूठमाती दे णे ठरे ल...!

िे धर....असे बोलत बा ीिंद ने िातातून घेऊन आलेली ती गूढ ज्ञानाची ििी खिंडो ी कडे दे त बोलू लागला...!

खिंडो ी...मला िचन दे ...िी ििी फक्त बहि ी िाचतील ि तयािंनाच तू दे शील...तुला आई भिानीची आण आिे "

क्षणात खिंडो ी उत्तरला...काळ ी नसािी...प्रसिंगी ीि द्यािा लागला तरी बेित्तर िी बाबदारी मी पार
करीनच...तुम्िी वबनधास्त रिा.."

ठीक आिे ...मला तिररत सूयरा ाि िर छापा मारायला ििा....तुम्िी शनघा....तुम्िी आता थेट यशििंतमाची गाठा...
सावित्रीचे िडील तुमची दोघािंचीिी काळ ी करत आिे त...साऊ ला शतथे ठे ि ि सिंधी शोधून शतथून शनघ ि िी
बाबदारी पार पाड...तुझ्या प्रतयेक िालचाली आमचे घार, शगधाडे मला दे तच राितील...शनघा आई भिानी
तुम्िास यश दे िो...!

आजण बघता बघता ती शे दोनशे शचिट िीरािंची ध्येयिेडी सेना सूयरा ाि चा खातमा करायला शनघून गेली....!

साऊ आजण खिंडो ी ने पण शस्त्रे कमरे ला अडकिली,खिंडो ी ने ती गूढ ििी मस्तकाला लािून नमस्कार केला ि
िरणाच्या कातडी अिलानात गुिंडाळू न पाठीिर बािंधली ि ते चिंद्रगड चा शनरोप घेऊन ग
िं लमागे यशििंतमाची कडे
ाऊ लागले....!

चालत चालत बरे च िंगल पार करत ते खूप आत गेले िोते.

सािीत्री खिंडो ी ला बोलली......बहि ी नाईक ?
बहि ी नाईक कोण आिे त....बा ीिंद सारखा मिायोद्धा ज्या माणसाची इतकी स्तुती ि विश्वास ठे ितोय तो
माणूस कोण आिे खिंडो ीराि...?

खिंडो ी िसला ि बोलला....व्यक्ती ???

बहि ी नाईक व्यक्ती नािी...िात पाय तोंड आिे म्िणून तयािंना व्यक्ती म्िणता येईल...नािीतर ते ना माणसात
मोडले ातात ना नािरािंत....हििं दिी स्िराज्य पूणता िास ािे म्िणून रा श्ी शशिा ीरा े यािंच्या सोबतीला
ईश्वराने णू आपला दत
ू च पाठिला असािा .... से िनुमत
िं ाविना रामायण अपूण.ा ....श्ीकृ ष्णाशशिाय मिाभारत
अधुरे.....अगदी तसेच बहि ी नाईक यािंच्याशशिाय शशिभारत अपुरे िोय....!
बहि ींचे िणान करताना खिंडो ीच्या अिंगािर काटे उभे राहिले िोते तर डोळ्यात अश्ू.... ड शबदाने तो बोलू
लागला...

साऊ...तया मिान अिलीयाने सारे ीिन शशिा ी नािाच्या दे िािरुन अक्षरश ओिाळू न टाकले ग....स्ितःचे
आयुष्य काय गलेच नािीत ते.....आयुष्य सारे हििं दिी स्िराज्यासाठी िेचले.....माझ्यासारख्या शेकडो
पैल्िानाच्यात दे शभक्ती शनमााण करुन शशिा ी मिारा ािंच्या पवित्र कायाात आणून आयुष्याचे सोनिं केलिं..!

बस्स...आता गायचिं तर शशिा ी रा ािंच्या कामासाठी...याच कामासाठी मरण री आलिं तरी िसत
स्िीकारायचिं...आजण र पुन न्
ा म खरा असेल तर याच शशिा ी मिारा ािंच्या हििं दिी स्िराज्याच्या कामासाठी
मला पुन्िा पुन्िा न्म शमळू दे अशी प्राथाना आई भिानीला करे न...!

खिंडो ी चे बोलणे साऊ शािंतपणे ऐकत िोती आजण शतचेिी डोळे भरून आले.
ज्या बा ीिंद च्या कथा ऐकून रायगड पिंचक्रोशी 100 ििा भीतीने गािंगरून ायची असा बा ीिंद स्ितःच्या
आयुष्याची ठे ि एका अनोळखी माणसाच्या िाती दे तोय कारण तो शशिा ीरा ािंचा माणूस आिे .....बहि ी नाईक
सारखा माणूस स्ितःचा ीि ओिाळू न टाकतो तया स्िराज्यािर...िा खिंडो ी न्मो न्मी सुख न मागता
शशिा ीची चाकरी शमळू दे म्िणतोय...शतचेिी डोळे पाणािले...शतला सम ून चुकले की शशिा ी मिारा ि
तयािंचे काया हकती थोर आिे ते....आबासािे ब पोकळ स्िाथााला किटाळू न मिारा ािंशी िैर घेत आिे त याचीिी
ाणीि शतला झाली िोती...शतला िुिंदका आिरत नव्िता....!

शतने खिंडो ी ला आश्वासन हदले की मी स्िता िहडलािंना सािंगेन की मिारा ािंचे काया हकती उदात्त ि पवित्र आिे
ते...मी कािी करुन तयािंना शशिा ी म्िारा ािंच्या कायाात सामील करीन....शतने तसा दृढ शनश्चयच केला िोता...!

यशििंतमाची....!

खिंडू ि साऊ गेल्यापासून सारी यशििंतमाची काळ ीत िोती.

सूयरा ाि बेरडाच्या िल्ल्याने साऊ मरता मरता िाचली, र खिंडो ी नसता तर आ शशरक्याची अब्रू सिंपली
असती.
सारे िंगल शोधून काढू निी ते दोघे सापडत नव्िते,रा े येस ीराि शचिंतेत िोते दरम्यान एका शशलेदाराने िदी
हदली....रा े बाईसािे ब आजण खिंडू रा िाडयात आले आिे त....!

•●●क्रमश ●●•

बा ीिंद

भाग क्र.२२
~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~
रा े येसा ीरािािंच्या पत्नीला रखमाई बाईसािे बाना सािीत्री येत आिे िे ऐकून आनिंदाला पारािर राहिला नव्िता.
शतने िाडयातील बायका एकत्र करुन पिंचारती घेऊन खिंडू आजण साऊ ला ओिाळू न िाडयात घेण्यासाठी घाई
केली.
रा े येसा ीराि शनिायत खुश िोते.
शशरक्याची अब्रू सिीसलामत परत येत िोती,आजण तो घेऊन येणारा खिंडू आपल्या पदरी असलेला पैलिान आिे
िी भािना तयाला मनस्िी आनिंद दे त िोती..!

अनेक खमा घेऊन ि गेली हकतयेक हदिसािंची दगदग तयासोबत बा ीिंद सारख्या आख्याशयकेतून प्रशसद्ध
असलेल्या मात्र आ िर कोणी न पाहिलेल्या अिलीयाला भेटून ,तयािंचे रिस्य ऐकून सोबत तयाच्या शिंभर
ििााच्या तपस्येचा ठे िा सोबत घेऊन आपण आलो आिोत याच्या ाजणिेने सािीत्री ि खिंडो ी मनात एक
बाबदारीच्या भािनेत िोते.. खमा ि दगदग याची शचिंता उरली नव्िती..!
मोठ्या आनिंदात ते यशििंतमाचीत प्रिेशले..!

शशिंगे तुतारीच्या शननादात आजण यशििंतमाचीच्या ि ारो लोकािंच्या साक्षीने सािीत्री आजण खिंडो ी िाडयात आले.
येस ीरािािंच्या पत्नी ि सावित्रीची आई रखमाबाईसािे बानी दोघािंना ओिाळू न िाडयात घेतले.
रा े येस ीरािािंनी खिंडो ी ला आनिंदाने शमठीच मारली.. ड शबदात ते बोलले...खिंडू आ शशरक्याची
अब्रू,इज् त केिळ तुझ्यामुळे सिीसलामत आम्िी पाित आिोत..तुझे उपकार शशके कधीिी विसरणार नािीत..!
तयािंचे ोडलेले िात िातात धरत खिंडो ी उद्गारला..."रा े...िे तर माझे कताव्य िोते,तुम्िी सािंगाल ते काम मी
मोठ्या आनिंदाने करे न"
खिंडो ी चे बोलणे ऐकून रा े येस ीिंनी तयाला पुन्िा शमठी मारली..!
तयाच्या अिंगािरच्या खमा पािून तयानी तिररत िैद्यािंना बोलािून आणले...!
िैद्यािंनी खमा पाहिल्या आजण शशरक्यािंच्या िाडयाच्या मागे असलेल्या विहिरीत ििाानि
ु िे ओतून न
ु े घट्ट
बनिलेले तूप आणून तयाच्या खमाना लािले...हकतयेक हदिसािंच्या िेदना शािंत िोताना पािून खिंडो ी दीघा
श्वास घेत झोपी गेला....!
सावित्रीची शतच्या क्कक्षात पिुडली आजण गेली हकतयेक हदिसािंची शचत्तथरारक घडत गेलेल्या गोष्टी आठिण्याचा
प्रयत्न करु लागली....बेरडाच्या ीिघेण्या िल्ल्यात ीिाची बा ी लािून शतला िाचिणारा खिंडो ी शतला िारिं िार
आठित िोता...ती दरीतून मारलेली उडी...शभल्लािंचा िल्ला...बा ीिंद चे िंगल...खिंडो ी ची बिाद्दरु ी आजण ज्या
प्राणवप्रय ध्येयासाठी स्ितःच्या ीिाची पिाा न करता तो यशििंतमाचीत पैलिान म्िणून आला,तयाचे ते काम
सावित्रीला मनोमन आिडले िोते..!
गेली हकतयेक हदिस खिंडो ी सििासाची णूकािी सिय शतला लागली िोती...ती तया रम्य आठिणीत झोपी
गेली...!

खिंडो ी यशििंतमाचीत आला आिे िी बातमी िाऱ्याच्या िेगाने िस्ताद काकािंच्या कानािर गेली.
बहि ींच्या परिानगी शशिाय खिंडो ी ने सािीत्री ला िाचिण्यासाठी सूयरा ाि बेरडाचे े िैर घेतले िोते ते
बहि ींच्या कानािर गेले िोते.
खिंडो ी ला शगरफ्तार करण्याचे आदे श िस्ताद काका ि तयािंच्या तुकडीला शमळाले िोते.
पण,खिंडो ी सोबत आ िर शेकडो मोहिमा केलेल्या िस्ताद काकािंचा खिंडो ीिर ीि िोता,कसेिी करुन खिंडो ी
ला यशििंतमाचीच्या फौ ेला पािंगिून हििं दिी स्िराज्याचा भगिा झेंडा यशििंतमाचीिर फडकिायला र आपण
भाग पाडले, तर मात्र बहि ींचा राग शािंत िोईल असे तयािंना िाटत िोते...तयािंनी तिररत खिंडो ीला भेटण्यासाठी
रा े येस ीरािािंच्या िाडयातील तालमीत शनघाले..!

शतकडे सूयरा ाि बेरडाँच्या िे ीबाने बा ीिंद च्या िंगलात ऐकलेली वबत्तबातमी खडानखडा सूयरा ाि च्या कानी
घातली.
िे ीबाने सािंशगतलेल्या गोष्टीिर विश्वास ठे िािा कसा िा प्रश्न सूयरा ाि ला पडला !!
ठे िािा तर े कािी तयाने सािंशगतले ते िस्तुजस्थतीला मान्य नव्िते आजण न ठे िािा तर ीिािर खेळून िी
माहिती काढलेला िे ीब खोट बोलणार नव्िता...हद्वधा मनजस्थतीत सूयरा ाि पुढच्या यो ना डोक्यात आखत
िोता.

पण,तयाच्या डोक्यातून कृ ती िोण्याआधीच ते डोके धडािेगळे करण्याच्या दृढ शनश्चयाने "बा ीिंद" ि तयाची
शचिट फौ िायू िेगाने सूयरा ाि च्या फौ ेिर छापा घालण्याचा तयारीत िोती.

पिाटे च्या मिंद िाऱ्याची झुळूक खिंडो ीच्या सिाांगाला स्पशा करुन गेली,गाढ झोपेतन
ू तो उठला..!
सावित्रीच्या अनाशमक ओढीने तयाला अस्िस्थ केले िोते.
हकतयेक सिंकटे सावित्रीच्या साक्षीने तयाने पार केली िोती..अिंगािरच्या खमािंच्या िेदना कमी झाल्या िोतया,तो
तसाच उठला आजण तालमीतून बािे र ाऊ लागला..तालमीचा दरिा ा उघडला आजण बािे र िाडयाकडे पाहिले..!
सावित्रीला भेटलोच नािी कालपासून...तयाचे मन तयाच्याशीच बोलू लागले...चिंद्रचािंदण्यािंचा प्रकाश आजण पिाटे चा
मिंदिारा....दरू िर पािरे कयााचा आरोळीचा बारीक आिा आजण उरात सवित्रीबद्धलची घालमेल....खन्डो ी शनश्चय
करुन िाडयात शशरला....सािंधीसपाटीत बोटे घालून तयाने िाडयाची दगडी शभिंत चढली आजण सावित्रीच्या
कक्षा िळ प्रिेश शमळिला..!
समोरुन दरिा ा बिंद िोता म्िणून पाठीमागून तो ेमतेम एक पाऊल बसेल इतक्या शनमुळतया ागेतन
ू चालत
सावित्रीच्या कक्षा िळ असलेल्या जखडकीत गेला आजण जखडकीतून आत झेपािला..!

समईच्या सोनेरी प्रकाशात सारे दालन उ ळू न गेले िोते,कक्षाच्या मध्यािर असलेल्या भव्य मिंचकािर सािीत्री
पिुडली िोती..!
शतला पािताच खिंडो ीच्या हृदयाचा आिेग पुन्िा िाढला...!
तो धाडस करुन मिंचका िळ ाणार इतक्यात सािीत्री ला कोणीतरी असल्याची ाणीि झाली आजण शतने
उशाला ठे िलेला िंवबया उचलून...सािध पवित्रा घेतला आजण ओरडली..कोण आिे ...?

समईच्या मिंद प्रकाशात खिंडो ी चा तो शधप्पाड दे ि शतला हदसला..!

ज्याच्या आठिणीने रात्रभर ती अस्िस्थ िोती तो समोर उभा पािून शतच्या िातातील खिं ीर गळू न पडले..!
बेभान िोऊन शतने खिंडो ीला शमठी मारली..!
खिंडो ीनेिी शतच्या शमठीने िोणाऱ्या खमेच्या िेदना सिन करत शतला बािुपाशात घेतली..!
तया िेदनेत सुद्धा मोठा आनिंद िोता...!

पिाटे चा मिंद िारा जखडकीतून आत आला आजण समई विझली..!

पिाटे च्या रम्य िातािरणात..चिंद्राच्या शीतल प्रकाशात..अिंधाऱ्या खोलीत ते दोन ीि एक झाले िोते...!
ना भूतकाळाची काळ ी ना भविष्याची शचिंता...अश्या शमठीत काळाचे भान उरत नसते..ती एक समाधी अिस्था
िोऊन ाते...!
अनेक योगातून असाध्य असणारी िी अिस्था केिळ प्रेमयोगातच सम ते..!
केिळ आनिंद...केिळ आनिंद....!
तया शमठीत स्िगााचे सुखिी अपुरे पडािे..!

सारी यशििंतमाची पिाटे च्या िेळी गाढ शनद्रा घेत िोती आजण िे दोन शरीरे णू एक ीि झाले िोते...!

तया रे शमी आठिणी डोळ्यातून अश्ुिाटे घळाघळा िाित िोतया आजण सािीत्री आपला भूतकाळ तया चौघािंसमोर
कथन करत िोती...!

क्रमश
~~~~~~~~~~~~~~~~~

बा ीिंद
भाग क्र.२३
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
सखाराम ि तयाचे सििंगडी सिाांगाचे कान करुन सावित्रीच्या तोंडू न तीचा भूतकाळ ऐकत िोते.
सािीत्री भरल्या नेत्रािंनी शतच्या भूतकाळात रममाण झाली िोती..!

"बाईसािे ब....पुढे काय झाले ?"

धाडस करुन मल्िारीने सावित्रीला प्रश्न केला.

पुढे..?
डोळ्यात आलेले अश्ू पुसत सािीत्री बोलली..!

"दै ि अशी विशचत्र परीक्षा का घेतो दे ि ाणे... ेव्िा असे िाटते की आयुष्यात सिा सिंपले तेव्िा निीन अध्याय
समोर मािंडते,तर ेव्िा िाटते की आता कािी नको...अगदी तयाचिेळी शनयतीची िाईट चपराक बसते.."

खिंडो ी च्या शमठीत मी ग विसरले िोते , सकाळच्या कोिळ्या सूयहा करणािंनी पिाटे चे शीतल चािंदणे विरुन
गेले,रायगड च्या बा न
ू े आलेल्या गार िाऱ्याने आम्िीिं दोघेिी भानािर आलो...

खिंडो ी म्िणाला....साऊ..आता तुझा विरि सिन करणे मला अशक्य आिे ...!
मी आ च बहि ी नाईकािंच्या खासगीत िदी धाडू न तयािंची भेट घ्यायला शनघतो...बा ीिंद ची बिुमल्
ू य बाबदारी
तयािंच्या िाती सुपूदा करुन मला तुला कायमचे घेऊन ायचे आिे ...

खिंडो ीची शमठी सैल करत साऊ बोलली....ठीक आिे ...मलािी तुमच्याशशिाय गणे आता मुजश्कल आिे ..मी
पण आ च आबासािे बािंची सम ूत काढते..घडलेले सिा कथन करते..शशिरायािंच्या हििं दिी स्िराज्याच्या पवित्र
कामात आता शशरक्याची तलिार चालािी...मी नक्कीच आबािंना सम ून सािंगेन..."

सावित्रीचे दोन्िी खािंदे घट्ट पकडू न खिंडो ी बोलला...

साऊ.. असे र घडले तर माझ्यािर नाईकािंनी सोपिलेली कामशगरी फत्ते िोईल...रक्ताचा थेंब न सािंडता
यशििंतमाची स्िराज्यात आली,तर तू आजण मी न्मो न्मी एकत्र रािू िी शपथ मी तुला दे तो...मी तिररत
खेडेबाऱ्याकडे रिाना िोतो..."

सवित्रीचा शनरोप घेऊन घाईने खिंडो ी तालमीकडे ाऊ लागला.."

दरम्यान,ितयारबिंद शशबिंदी ग
िं लमागात पेरुन खिंडो ी सोबत शेिटची िाटाघाटी करायच्या उद्दे शाने िस्ताद काका
रात्रीच यशििंतमाची च्या िद्दीत आले िोते.

खिंडो ी तालमीत आला ि लपिून ठे िलेली ती गुढ ििी घेतली,कमरे ला तलिार,पाठीला ढाल अडकिली..ढालीच्या
आत ती ििी लपिली आजण क्षणभर गदिं बेचे समरण केले...आता पुढचे कािी तास तयाच्यासाठी खूप मितिाचे
िोते..!

शतकडे सूयरा ाि बेरडाने यशििंतमाची िर शनकराचा िल्ला चढिायचे शनयो न केले,आ िर च्या अपमानाचा बदला
रा े येस ीरािािंच्या रक्ताने धुतला ाईल असे तयाने मनोमन यो ले.
यशििंतमाची ि बा ीिंद ची ती गूढ ठे ि दोघािंचीिी तिान तयाला लागली िोती..िी तिान आता केिळ शशरक्यािंच्या
रक्ताने शमणार िोती..!

पण,सूयरा ाि चे मनसुबे धुळीस शमळिण्यास बा ीिंद ची शचिट फौ िाऱ्याच्या िेगाने िंगलात घुसली
िोती...घुसली नव्िे आलीच....!

िर िर मिादे ि च्या ग न
ा ेने िंगल दम
ु दम
ु ून गेले..यशििंतमाचीकडे रोखलेले सूयरा ाि चे भाले मागे
िळाले....तुफानी युद्धास प्रारिं भ झाला...!

िल्ला कोणी केला,का केला विचार करायला सूयरा ाि ला सिडच शमळाली नािी...तयाने बा ीिंद च्या फौ ीशी
शनकराची लढत द्यायला सुरिात केलली.
बा ीिंद च्या येण्याने िंगलातील सिा प्राणी कमालीचे वबथरले िोते..तयािंच्या गोंगाटाने आसमिंत दम
ु दम
ु न
ू गेला
िोता...समोरुन अनोळख्या शत्रूचा िल्ला ि िंगलातील प्राण्यािंनी,पक्ष्यािंची,कीटकानी चालिलेला गोंगाट याने
सूयरा ाि ची फौ भेदरून गेली ि िाट हदसेल शतकडे धािू लागले...सूयरा ाि सिााना ओरडू न थािंबायचे आदे श दे त
िोता,पण भीतीने गिंगारलेली तयाची सेना कािी ऐकून घ्यायच्या मनजस्थतीत नव्िती..!

इकडे खिंडो ी तालमीतून बािे र पडणार इतक्यात िस्ताद काकानी तालमीचे दार उघडले...!

काकािंना पािताच खिंडो ी आनिंदाने बेभान झाला..तयाने िेगाने ाऊन काकािंच्या चरणािंना स्पशा केला ..काकािंनी
तयाला उठित शमठी मारली..!

खिंडू....कसा आिे स तू ?
आजण काय करुन बसला आिे स तू ?
आपण यशििंतमाची ची रसद पािंगिून यशििंतमाची स्िराज्यात आणण्यासाठी येथे आलो िोतो...पण
तू,शशरक्यािंच्या मुलीसाठी खुद्द बहि ी नाईकािंचा आदे श डािललास ?
मी ज्या खिंडू ला ओळखतो,तो नक्कीच तू नव्िे स..."

शािंतपणे ऐकून घेत खिंडो ी बोलला...िस्ताद काका मला माफ करा...मला माझे कताव्य पूणा माहिती
आिे ..पण..पण सावित्रीच्या प्रेमात मी आकिंठ बुडालो आिे ...मला कताव्य ब ािू दे ...मी सवित्रीशी लग्न करणार
आिे ..!

घडलेला सिा िृत्तािंत खिंडेराय ने िस्ताद काकािंना सािंशगतला...बा ीिंद ची गूढ ििी ..सिा कािी तयाने िस्ताद
काकािंना कथन केले...खिंडेराय चा िस्ताद काकािंच्यािर खूप विश्वास िोता...तो बोलला
मला तिररत खेडेबऱ्याला पोिोच करा काका..माझी आजण नाईकािंची भेट झाली पाहि े लौकर...साऊ पण
तयािंच्या िहडलािंना सिा सम न
ू सािंगन
ू यशििंतमाची स्िराज्यात सामील करण्यास भाग पाडणार आिे ...चला
काका..सूयरा ाि बेरडाचा शनकराचा छापा कधीिी यशििंतमाची िर पडणार आिे अशी खबर आिे ..!

दीघा श्वास सोडत काका बोलले....खिंडू...अरे केिळ मनपररितान करुन र यशििंतमाची स्िराज्यात येणार
असती,तर नाईकािंना िी ीिघेणी कामशगरी तुझ्यािर का सोपिशलि असती...?
कािी गोष्टी शबदािंनी नव्िे तर तलिारीने सुटत असतात...!
बा ीिंद च्या गूढ कथा आ िर मी ऐकून िोतो,पण तू केलेल्या उलघडयािरून मला तुझ्यािर कसा विश्वास
ठे िािा िा प्रश्न पडला आिे ..!

िे ऐकताच खिंडो ीने कशाचािी विलिंब न करता पाठीिर अडकिलेल्या ढालीतून ती गूढ ििी काढू न िस्ताद
काकािंच्या िाती ठे िली...काका..मी आ िर तुमच्याशी कधीिी खोटे बोललो नािी..िे बघा िा पुरािा..!

तया ििीचे अिलोकन करत िस्ताद काका कमालीचे गिंभीर झाले..तयािंनी पररजस्थतीचे गािंभीया ओळखले...तयािंनी
तिररत खिंडो ीला ती ििी परत केली आजण बोलु लागले...

खिंडो ी...खूप िेळ झाला तुझ्या येण्याला...कािी क्षणात मराठ्यािंची फौ यशििंतमाचीिर तुटून पडे ल...तू इथे
थािंबू नकोस..तुला शगरफ्तार करायचे आदे श आिे त नाईकािंचे....तू थािंबू नकोस इथे....!

असे ऐकताच ज्िालामुखी भडकािा तसा खिंडो ी भडकला...यशििंतमाचीची रसद न पािंगिता र िल्ला
चढिायचा िोता तर मला या कामशगरी िर का शनयुक्त केले काका..?

मी सावित्रीला सािंगून रक्ताचा थेंब न पडता माची स्िराज्यात आणणार िोतो आजण नाईकािंनी अशी आज्ञा हदलीच
कशी...?

कशी हदली िे विचारायची पात्रता कोणाचीच नािी खिंडो ी ..!

काका ग ल
ा े....रक्त शशिंपून उभे केलेले िे स्िराज्य असेतु हिमाचल असेच िाढािे यासाठी नाईकािंनी सिास्िाची
िोळी केली आिे िे तू ाणतोस...आ िरच्या तुझ्या कामशगरीिरून तुला यशििंतमाचीची कामशगरी
हदली...पण,मराठे शािीचा शशरस्ता माहिती असूनदे खील तू स्त्री मोिात पडू न कायदे मोडलेस ते कोणाला
विचारून..?

ठीक आिे ,तुझ्यासोबत े घडले ते गूढ ि विलक्षण आिे खिंडेराय..पण..पण आता तू र इथे मराठ्यािंच्या िाती
लागलास तर तुला शगरफ्तार केले ाईल...माझे एक...नाईकािंचा शनणाय दे ि सुद्धा बदलत नािी..शतथे मी कोण
आिे ...िातािरण शािंत िोईपयांत तू बािे र रिा..योग्य िेळ आल्यािर मी मध्यस्ती करीन...मग िा अनमोल ठे िा
स्िराज्याच्या कामी येईल यासाठी प्रयत्न करु...!

मी शनघतो आता....मला इशारत करुन फौ ेला सािंगािा धाडला पाहि े....तू शनघ इथून...उतरतीच्या डोंगरािर
गुिेत रिा...शतथे मी येऊन भेटेन....!

असे बोलून िस्ताद काका शनघून गेले िोते..!

खिंडो ी च्या मनात विचारािंचे मिािादळ सुरु झाले िोते...!

इकडे सावित्रीने घडलेला सिा िृत्तािंत येस ीरािािंच्या कानी घातला..ि शशिा ी मिारा ािंना सामील िोण्यासाठी
कळकळू न सािंशगतले...!

येस ीरािािंच्या मनात बा ीिंद ची कथा ऐकून मोठी खळबळ सुरु झाली िोती...!
तयाचे मन म्िणू लागले की हकती िेळ मिारा ािंशी िैर धरायचे...सारा मुलुख शशिा ीरा ािंचा पोिाडा
गातोय..आपणिी सामील व्िािे....तयािंचे मन पालटू लागले.....पण,इतक्यात...

एक शनशाणबारदार धाित आला....बोलू लागला...

रा े घात झाला...भगव्या झेंडयाच्या शनशानाचची फौ यशििंतमाची िर तुटून पडली आिे ...िेशीच्या रक्षकािंची
कत्तल उडित ते आत घुसत आिे त...मराठ्यािंचा छापा पडला आिे ....

कािी िेळापूिीच मराठ्यािंना सामील िोण्याचे स्िप्ने पािणारे रा े सवित्रीिर ओरडले...पाहिलेंस...आजण तू तयािंना
ाऊन शमळायला सािंगत िोतीस मला ?....आता मारु हकिंिा मरु... तू िाडया बािे र पडू नकोस....

असे बोलून रा े बािे र पडले...युद्ध डँ का िा ू लागला...शशरक्यािंचा सेना सागर मा झाला....

आता युद्ध....आता मोठमोठे अलिंकाररक शबद मौन राितील...आता तलिारी बोलतील...तलिारीच चालतील...रा े
येस ीरािािंच्नी युद्धाचा पोिाख चढिून घोडयािर स्िार झाले..पाठोपाठ शशरक्याची शचिट फौ ....

क्रमश
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

बा ीिंद
भाग क्र.२४
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
दरम्यान मराठ्यािंनी यशििंतमाची च्या पूिक
े डू न िल्ला चढित पूिा िेस कब ात घेतली.
मराठ्यािंच्या तया शनकराचा लढ्यात अग्रभागी स्िता िस्ताद काका नेततृ ि करत िोते.
छत्रपती शशिा ी मिारा की य, िर िर मिादे ि च्या घोिणािंनी रायगड चे खोरे दम
ु दम
ु ून गेले िोते.
भगव्या री पटक्यािंचे शनशाण हििं दोळे घेत शशरक्यािंच्या काळ ात घुसत िोते.
रा े येस ीरािािंनी घोडदळाला आज्ञा केली ि ते सुद्धा काळभैरिाच्या नािानिं चािंगभल आरोळी दे त मराठ्यािंच्या
फौ ेिर तुटून पडले.
तलिारीच्या खणखणाटाने यशििंतमाची िादरुन गेली िोती.
कम ोर योद्धे गतप्राण िोत िोते,िीरािंचे तािंडि सुरु िोते...!
इतक्यात मराठ्यािंचा एक विं बयाचा गोळा हफरिणाऱ्या बिाद्दराने रा े येस ीरािािंच्या रोखाने गोळा
शभरकािला...!
सुदशान हफरािे तसा तो गोळा सुसाट िेगाने रा े येस ीरािािंच्या छातीिर येऊन आदळला..!
घाि िमी बसल्याने ,प्रचिंड तडाख्याने रा े येस ीराि घोडयािरून खाली पडले..!
शशरक्याची फौ ते शचत्र पािून भयभीत झाली...!
घोडदळ मागे हफरू लागले.
िे पािताच मराठ्यािंच्या फौ ेला अिसान शशरले...तुफान कत्तल करत ते पुढे सरकू लागले.
घोडयािरून पडलेल्या येस ीरािािंना कािी अिंगरक्षकािंनी उचलून सािध केले.
ते शुद्धीिर आले,पण समोर शशरक्याची पीछे िाट पािताच ते खमी अिस्थेत पुन्िा घोडयािर स्िार झाले.
पण,गोळ्याच्या प्रिाराने तयािंना शुद्ध हटकिणे कठीण िोते...!
मराठ्यािंनी िळपास शशरक्यािंच्या फौ ेला कोंडीत आणले िोते...आ िर अज क्
िं य असलेली यशििंतमाची आ
मराठे ज िंकणार अशी लक्षणे हदसू लागली ..!

दरू िर यशििंतमाची च्या रा े येस ीरािािंच्या िाडयािरून "साऊ" िे सारे पाित िोती इतक्यात िाडयाच्या मागे
असलेल्या तालमीतून "काळ भैरिाच्या नािाने चािंगभल" च्या आरोळ्या उठल्या...रा े येस ीरािािंच्या पदरी
असलेले शनष्ठािान शे दोनशे पैलिान युद्ध पोिाख घालून दौडत युद्धभूमीकडे धाित िोते...तयािंचा म्िोरक्या िोता
एक शधप्पाड पैलिान....दरु
ु नच साऊ ने तया म्िोरक्याला ओळखले िोते...!

"भीमा ाधि"

खिंडेराय ने यशििंतमाची च्या यात्रेत शचत करुन सपशेल पराभि केलेला रा े येस ीरािािंच्या खासगीतला मल्ल.
पराभिाचे उट्टे मातृभूमीचे रक्षण करुन काढण्याच्या मनसुबयाने तिेिाने बािे र पडला िोता..!
ते शे दोनशे पैलिानािंचे टोळके िातात तलिारी भाले घेऊन मराठ्यािंच्या िल्ल्याचा प्रशतकार कराियास दौडू
लागले...!

म ल दरम ल करत धुळीचे लोट उडित तया पैलिानािंची पहिलीच टक्कर शनकराची हदली.
पैलिानी घाि िाया ातच नव्िता..ज्यािर पडे ल तयाची खािंडोळी िोत िोती.
एक एक पैलिान 10-10 धारकरी कापू लागला.
घोडयासकट योध्याना उचलून आपटू लागले.
णू मिाभारतात घटोतकचाने सा सिंिार पािंडि सेनेचा मािंडला िोता तसाच सिंिार तया शशरक्यािंच्या नेक ात
पैलिानािंची मराठ्यािंच्या सेनेविरुद्ध मािंडला िोता...!

आता थािंबण्यात राम नव्िता...थािंबलो तर ीि ाणार ..झाले...इशारतीची कणे िा ू लागली...वि याची माळ
गळ्यात पडता पडता भीमा ने ती हिसका मारुन आपल्या िाती घेतली िोती.

पुढे पळणाऱ्या फौ ेची त्रेधाशतरपीट बघत रा े शशके ि पैलिानािंची फौ उभी िोती....भीमा ने डोक्याला
चढिलेले शशरस्त्राण उतरिले...आजण रा े येस ीरािािंच्या समोर येऊन मु रा केला...!
रा े शनिायत खुश झाले...ते बोलले...."भीमा...अरे तू आ धािून आला नसतास तर शशरक्याची अब्रू,परिं परा
सिाकािी मोडीत शनघाले असते..सिंपले असते सारे ...असे म्िणत तयािंनी भीमाला शमठी मारली ,पण छातीिरील
आघाताने तयाच्या शमठीतच मूजच्छा त येऊन पडले....सारे सैन्य रा े येस ीना घेऊन िाडयाकडे ाऊ लागले....
एक योद्धा मात्र ाणीिपूिक
ा मागे उभा िोता...तयाचे बलदिं ड बािू घामाने डबडबले िोते..िातातील निंगी समशेर
रक्ताने शनथळत िोती....तया रक्ताकडे पाित तया िीरािंच्या डोळ्यात अश्ू तरळले िोते....तयाने डोक्याला घातलेले
शशरस्त्राण काढले ि एकिार भरल्या नेत्रािंनी तया पळणाऱ्या सेनेला पािू लागला....आजण पुन्िा यशििंतमाची कडे
िळला...........

ओळखले....ओळखले.....

ँगलाट उिं च झाडािर हिरव्या पाल्याची झालर अडकिून िे रशगरी करणाऱ्या शशिछत्रपतीच्या शनशाणबारदार
िे ीबाने ओळखले...तो िीर कोण आिे ते.....

खिंडेराय.....!

िोय...खिंडेराय सरदे साई...!

ज्यािंनी बहि ींच्या खािंद्याला खािंदा लािून अनेक युद्धात मिारा ािंना यश शमळिून हदले िोते....तो स्िराज्याचा
गुप्तिे र...बहि ींचा उ िा िात...स्िराज्याशी हफतूर झाला आिे ...आपल्याच बािंधिािंची कत्तल उडिून तो अ न
ू िी
यशििंतमाचीत आिे ...!

वि ेच्या िेगाने िी खबर दस्तुरखुद्द बहि ी नाईकािंच्या कानी पोचली ...!

कानात उकळते तेल ओतल्यासारखे झाले..!

डोळ्यात पश्चाताप उतरला िोता...!

रायगड पररसरात एका गुप्त हठकाणी ि ारो मािळ्यािंच्या पुढे बहि ी बसले िोते आजण िे ीब खिंडेरायाच्या
कत्तलीचे िणान करत िोता...!

समोर िस्ताद काका मान खाली घालून सिा ऐकत िोते...!

िा काका...चािंगले शशक्षण हदले तुम्िी तुमच्या पठ्ठयाला...!

बहि ी नाईक ओरडले...सारी सेना भीतीने कापू लागली...बहि ींचा राग काय आिे सिााना ठाऊक िोते...!

आ िर शेकडो ीिघेण्या मोहिमा करुन मेलेली माझी न र खिंडया सारख्या हफतुराला कशी ओळखू शकली
नािी याचा मला पश्चात्ताप िोतोय....

उद्याचा हदिस मािळ्याच्या आत स्िराज्याचा गद्दार आजण हदमाखाने मिारा ािंशी िैर करणारी यशििंतमाची र
स्िराज्यात आली नािी...तर तुमच्यापैकी एकाने सुद्धा मराठे शािीचे नाि घेऊ नका..!
खिंडू च्या ीिािर मोठ्या विश्वासाने माझी ीभ लिलिली िोती की यशििंतमाची एका महिन्यात स्िराज्यात
येईल म्िणून...आ महिना िोत आला तर पदरात काय पडले ?
अपयश ....? कत्तल....? गद्दारी...?

मी ातीने उद्या माचीिर िल्ला चढिणार....

इतक्यात समोर उभे असलेले िस्ताद काका धाित समोर आले....

तयािंनी बहि ींच्या पायाला शमठी मारली...ते बोलले...नाईक...आम्िी ज ििंत असताना तुम्िी मोहिमेिर ाणार..?
मराठे शािी शेण घालेल तोंडात...मिारा कधीिी माफ करणार नािीत...!
आ िरची माझी नोकरी रु ू धरािी आजण मला अखेरची सिंधी द्यािी...!
शशकस्त करुन माची स्िराज्यात घेऊन नािीतर...िे तोंड परत कधीिी तुम्िाला दाखिणार नािी नाईक....."

िस्ताद काकािंच्या डोळ्यातील आग पािून नाईकािंना तयािंना उठिले...

ते बोलू लागले....काका माफ करा मला मी िाल बोलतो.

पण,आ मराठ्यािंचा धाक अिघ्या पातशािीला आिे कारण मिारा हदलेला शबद पाळतात.
र शबद पाळू शकत नसेल तर तो मराठा नव्िे ....!
उद्या सायिंकाळ पयांत िाट बघू....

नािीतर...शशरक्याची शशबिंदी पािंगु अथिा न पािंग.ु ..आपल्या तलिारी यशििंतमाची िर िळल्या पाहि ेत..ज्याचे
नेततृ ि मी स्िता करणार.... य भिानी...!

कराकरा पािले टाकत नाईक शनघून गेले..!

इकडे यशििंतमाचीिर आनिंदी आनिंद िोता...!

भीमा ाधि माचीचा खरा नायक ठरला िोता...!

रा े येस ीरािािंना शुद्ध आली िोती,तयािंनी भीमा ला बोलािून घेतले िोते..!

सारा दरबार भीमािर कौतुकाचा ििााि करत िोता.

रा े बोलले.....भीमा...आ तुझ्या पराक्रमामुळे यशििंतमाची ची अब्रू िाचली.

बोल..डोंगरा एिढे उपकार आिे त तुझे माझ्यािर....काय दे ऊ तुला...?

धीरगिंभीर मात्र मुतसद्दी मुद्रेत उभा असणारा शभमा शािंत उभा िोता.

रा े मोठ्या आिा ात ग ल
ा े..आ पासून मी शशरक्यािंच्या सेनेचे सेनापती पद भीमाला बिाल करत आिे ...!

िे ऐकताच सारी यशििंतमाची शभमािर फुले टाकू लागली...

बोल भीमा अ न
ू काय ििे तुला....

भीमा शािंतपणे पुढे आला....

रा े येस ीरािािंना मु रा केला ि बोलू लागला...."

रा े ेव्िापासून तारुण्यात पदापाण करुन प्रेम म्िण े काय सम ले आिे ...माझ्या मनात,बुद्धीत श्वासात एकच
मुलगी आिे ...सािीत्री....रा े मला र कािी द्यायचेच असेल तर साऊ चा िात द्या...माझ्या प्रणापेक्षा ास्त मी
तीला पीन.....

िे ऐकताच िरच्या म ल्यािर स्रीयािंच्यात उभी असलेल्या सावित्रीच्या हृदयाचे ठोके िाढले....डोळ्यात आग
उतरली...ती बेभान िोऊन शभमाकडे पािू लागली...ि दस
ु ऱ्या क्षणात शनघून गेली.....

रा े येस ीरािािंना भीमाला काय उत्तर द्यािे सम ेना....!

ते बोलले...भीमा..मी स्िता ातीने साऊ बरोबर चचाा करुन उद्या तुला िोकार-नकार सािंगीन... तुझ्या सारख्या
िीरािंच्या िाती माझी मुलगी दे णे मी भाग्याचे सम तो....असे म्िणताच सारा दरबार टाळ्या िा िू
लागला.... नतेचा कौल भीमाच्या बा ूने िोता...!

दरबार बरखास्त झाला आजण भीमा तालमीत आला....पाठमोऱ्या अिस्थेत उभा असणाऱ्या खिंडेरायाला शमठी
मारुन भीमा बोलू लागला....खिंडो ी...आ केिळ तुमच्या मुळे या भीमाचे स्िप्न पूणा िोत आिे .
माझी गेलेली इज् त तुम्िीच मला परत शमळिून हदली...कसे आभार मानू तुझे मला सम ेना....!

िे ऐकताच खिंडो ीला युद्धाच्या िेळेचा प्रसिंग समोर हदसू लागला...

िस्ताद काका घाईने शनघून गेले आजण यशििंतमाची ची पूिा िेस मराठ्यािंनी ज िंकली िोती..!
मराठ्यािंची शुरता फक्त खिंडो ीलाच माहिती िोती....पण कािी करुन िी गूढ ििी सुरजक्षत रिािी म्िणून तयाने
यशििंतमाची बािे रच्या डोंगरातील गुप्त गुिेत ती लपिली आजण पुन्िा यशििंतमाची त आला तर रा े येस ीराि
खमी असून यशििंतमाची िारण्यात मा िोती...!

खिंडो ी ने साऊ ला भेटायला थेट िाडा गाठला ि िस्तुजस्थती सािंशगतली....

अश्ून
िं ी भरलेल्या नेत्रािंनी साऊ बोलली....खिंडो ीराि...मला माझे राज्य आजण िहडलािंचा प्राण गमािून स्ितःचा
सिंसार थाटायचा नािी...!
एकतर मला तुमच्या तलिारीने मारुन टाका...नािीतर माझ्या िहडलािंचे प्राण िाचिा....आजण िुिंदका दे त ती रडू
लागली....तो पोलादी पुरुि साऊ च्या प्रेमाने विरघळला आजण तडक तालमीत आला ि तालमीतल्या शे दोनशे
पैलिानािंना ागे केले ि बोलू लागला....."

अरे मदाांनो...ज्याच्या ीिािर आ िर दध

ू तूप खाऊन पैलिान झालात तो तुमचा धनी शतथे बेशद्ध
ु पडला
आिे ....ज्या मातीत कुस्ती खेळाला ती माती धोक्यात आिे ....भीमा सारखा भीमकाय मल्ल इथे असताना रा े
येस ीराि स्िता युद्ध खेळतात िे बरे नव्िे ...चला उचला समशेर आजण गा िा मदा म
ु कीचे तडाखे....ज क
िं लात तर
नाि िोईल िारलात तर अमर व्िाल....भीमा तू स्िता नेततृ ि कर आमचे...

असे म्िणत ते शे दोनशे पैलिान चिताळू न मराठ्यािंच्या फौ ेिर तुटून पडले...स्िता खिंडेराय पण िोता
तयात...ज्याच्या सोबत तलिार चालिायला शशकला तीच तलिार आपल्या बिंधूिंच्या पोटातून आरपार करताना
तयाचे काळी तुटत िोते..पण सवित्रीचा विरि मात्र यापेक्षा ीिघेणा िोता म्िणून तो अखे घोडे उचलून फेकू
लागला िोता......

भरल्या नेत्रािंनी खिंडेरायला सारे आठित िोते

•●●••••••••●●•
क्रमश

बा ीिंद
भाग क्र.२५
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

एव्िाना हदिस उ ाडला िोता.

सकाळची कोिळी सूयहा करणे घनदाट धुक्याला ाळत िातािरणात उब शनमााण करत िोती.

सुयााची कोिळी सुयहा करणे सखाराम च्या मुखािर पडली आजण तयाला ाग आली.
सुयन
ा ारायणाच्या जझलमीत हकरणात समोरच खिंडो ी बसला िोता.
णु सुया त्राटक लािले आिे ..तयाच्या डोळ्यातून घळाघळा अश्ु येत िोते.

सखाराम दचकून ागा झाला ि तयाच्या साथीदारािंना ागे केले.

आसपास केिळ माळरान िोते,ते ज थे झोपले िोते शतथे केिळ सपाट खडक िोता..!

सखाराम ि तयाच्या साथीदारािंना कािीच सम त नव्िते...रात्री सािीत्री समोर ि शशरक्यािंच्या छािणीत बसून
खिंडो ी ि सवित्रीचा भुतकाळ ऐकत कधी डोळा लागला सम ला नािी,आजण ाग आली या पठारािर..आजण
समोर खिंडो ी ला पािुन तर तयािून अशधक धक्का बसला...!

मोठ्या आिा ात सखाराम,सूयााकडे पाित बसलेल्या खिंडो ीला बोलला.....

तुम्िी कधी उगिला खिंडो ीराि ??

सखाराम च्या बोलण्याने भानािर आलेल्या खिंडो ीने सािध िोत आपले अश्ून
िं ी डबडबले डोळे पुसले ि चौघािंकडे
पािुन बोलू लागला...

"मी ?
िे काय तुम्िी उठायच्या अगोदर इथे येऊन बसलो िोतो..."

आजण रात्री अचानक कुठे गायब िोता तुम्िी ?

रात्री आम्िी रा े शशरक्यािंच्या छािणीत िोतो आजण आत्ता इथे कसे काय आलो..? सखाराम बोलला...!

अिो,रात्री िे रशगरी करािे लागते...मी शशिरायािंचा शनष्ठािान गुप्तिे र आिे ...असतात न सािंगण्यासारख्या
कामगीरी...!
तुम्िी गाढ झोपेत िोता आजण शशरक्याची छािणी इथून दरू गेली...मला भेटले ते सारे ...फक्त तुमची झोपमोड
करणे तयािंना ठीक िाटले नािी...!
सािीत्री ि मी उद्या भेटणार आिे ..तया अगोदर तुम्िाला िस्ताद काकािंच्याकडे घेऊन ातो...म्िण े तुमचे काम
मागी लागेल..ि मी सवित्रीसि आमच्या मागााने ाऊ..."

खिंडो ीच्या स्पष्टीकरनाणे मात्र सखाराम ची शन्का दरू झाली.

आसपास च्या पररसरात सुद्धा रात्रीच्या छािणीच्या खुणा स्पष्ट हदसत िोतया तयामुळे शिंका दरू झाली...."

समोरच एका गाठोडयात खाण्याचे पदाथा पािून सखाराम बोलला...

िे ेिण तुम्िी आणलिं काय खिंडो ीराि ?

नािी...िे सावित्रीने तुमच्यासाठी ठे िले आिे ...दोन घास खाऊन घ्या...आपण पुढचा प्रिास करु..!

ेिनाकडे पािताच चौघािंचेिी चेिरे खुलले..ते चौघेिी भाकरीचा तुकडा मोडू न खाऊ लागले...."

पोटात थोडी भर गेल्याने सखाराम ि तयाचे सोबती तरतरीत झाले.

मल्िारी,स ाा,नारायण ि सखाराम चौघेिी आनिंदी िोते.

खिंडो ी बोलला...गडयानो आ फक्त एक हदिस..आ मी तुम्िाला िस्ताद काकािंच्या सुपूदा करतो,तुम्िी उद्याच
रा श्ी शशिा ीरा ािंच्या खासगी विभागात पोचते व्िाल..तुमची समस्यािं कायमची शमटली ाईल......फक्त रात्र
िोण्याच्या आधी आपल्याला तया गुप्तिाटे ने िंगलात केिळ मला ि काकािंना माहिती असलेल्या गुिेत पोिचायचे
आिे ....

खिंडो ीच्या बोलण्याने चौघे अ न

ू आनिंदी झाली...!

ते पाचिी ण चालू लागले....!

धाडस करुन सखाराम बोलला....

खिंडो ीराि..रात्री सािीत्री बाईसािे ब बोलत िोतया तुम्िी शशिा ीरा ािंशी गद्दारी केली असे बहि ी नाईकािंचे मत
झाले िोते....ती कथा ऐकता ऐकता झोप आली...तुम्िाला राग येणार नसेल तर ती कथा पुढे सिंगशीला का ??

एक दीघा श्वास घेऊन मल्िारी बोलला....

राग ..?
कसला राग गडयानो...आता खन्डो ी च्या आयुष्यात मानिी रुसिे फुगिे उरलाच नािीत...आता गतोय ते
केिळ उपकारासाठी...
"

असे बोलून खिंडो ी तयाचा भविष्यकाळ पुन्िा कथन करु लागला....!

यशििंतमाची

रा े येस ीराि शशरक्यािंच्या तालमीत रात्रभर विचारात मग्न असलेल्या खिंडो ीला कािीच सुचत
नव्िते....भीमाला लढायला आपण उद्युक्त करुन चूक केली असे तयाला िाटत िोते...!
एकतर स्िराज्याशी िरामखोरी आजण सवित्रीचा विरि दोन्िी गोष्टी तयाला सताित िोतया....!
डोळ्यात पश्चात्तापाचे अश्ू ओघळत िोते..!

सूयरा ाि बेरड आपल्या नेक ात इमानदार कडव्या फौ ेला घेऊन यशििंतमाची शे ारच्या डोंगरदरीत लपला िोता.
तयािंच्यािर कोणी िल्ला चढिला याचे रिस्य मात्र तयाला उलगडत नव्िते.

इकडे बा ीन्द ि तयाच्या फौ ेला सूयरा ाि ला शोधून मारल्याशशिाय चैन पडणार नव्िता...एकदा र का
"बा ीिंद" चे गूढ दस
ु ऱ्या व्यक्तीला सम ले तर मात्र 100 ििााच्या तपस्येची राखरािंगोळी िोणार िे मात्र नक्की
िोती.!

दस
ु रीकडे िस्ताद काका मात्र यशििंतमाची उद्याच्या उद्या स्िराज्यात आणण्यासाठी मािळ्यािंच्या प्रमुख
शशलेदारािंची बैठक घेत िोते....ते मोठ्या आिेशाने बोलू लागले....

गडयानो,उद्या र यशििंतमाचीिर भगिा नािी फडकला तर सारी मराठे शािी शेण घालेल तोंडात
आपल्या....यशििंतमाचीिर िल्ला चढिायला आपली फौ अपुरी आिे ,पण ज्यादा कुमक यायला खूप िेळ
ाईल...तयापेक्षा एक युद्धनीती िापरायची आिे .....

शत्रूचा शत्रू तो आपला शमत्र...िाकेच्या अिंतरािर सूयरा ाि बेराडाँची फौ आिे .

तयािंचा पण यशििंतमाची बरोबर न
ु ा बदला आिे ,याचा फायदा उठित तयािंना सोबत घेऊया...यशििंतमाचीच्या
िद्दीत असल्याने िंगलिाटा तयािंना चािंगल्याच ठाऊक आिे त...!

गडयानो,तयारीला लागा....!

िस्ताद काकािंचा आदे श शमळताच ि ार एक मािळ्यािंचे पथक क्षणात तयार झाले.

केिळ पायी िल्ला चढिायचा असल्याने पायीच यशििंतमाचीकडे कूच करािी लागणार िोती.

िस्ताद काकािंनी फौ ेचे दोन भाग केले.

यशििंतमाचीच्या पाठीमागून अधी सेना ाऊन रात्रीच्या अिंधारात दबा धरुन बसेल,इशारतीची खून शमळताच
िाऱ्याच्या िेगाने यशििंतमाचीिर मागून िल्ला चढिायचा..उिाररत सेना घेऊन सूयरा ाि बेरडला गाठू न मदतीची
विनिंती करुन समोरुन िल्ला करायचा..!

बस्स,अशी चोख यो ना आखून पुढच्याच क्षणात सारी सेना िाटे ला लागली..!

प्रतयेक मािळा शशस्तबद्ध िोता.
शशस्त िा शशिरायािंच्या फौ ेचा आतमा िोता..!

दरम्यान,बा ीिंद च्या सेनेने प्रयत्नािंची पराकाष्ठा करूनिी सूयरा ाि सापडत नसल्याने,अध्याा धारकयाांना चिंद्रगड कडे
ाण्याची आज्ञा केली ि पाच पन्नास धारकरी सोबत ठे ऊन तयाने सूयरा ाि ला शोधून काढण्यासाठी
आपल्या िळ असलेल्या बा ीिंद च्या गूढ विद्येचा िापर करुन माकडे ,घारी-शगधाडे ,हकडया मुिंग्यािंना सािंकेशतक
आिा काढू न बोलािण्याचा शनणाय घेतला....

बा ीिंद ने एकाग्र ध्यान करुन आतमसात केलेल्या गूढ ज्ञानाने सािंकेशतक आिा आसपासच्या िातािरणात
सोडले..........
कीटक,मुिंगी,घार, शगधाड यािंच्या पयांत तयािंच्या भािेत बोलून तयािंना आपले काया करायला लािणारे गूढ
ज्ञान...खरोखर विलक्षण िोते सिाकािी...!

बघता बघता िंगलातील अणुरेणु शिारले आजण मुिंग्यािंनी,घार शगधाडािंची गदी बा ीिंद च्या भोिताली मली.....

एक विलक्षण िास्य तयाच्या चेिऱ्यािर हदसत िोते... णू सृष्टीचा एक अशक्य भाग तयाचे स्िाशमति तयाच्याकडे
असािे असे एकप्रकारचे िास्य िोते ते....

तयाने तया गूढ ि विशचत्र आिा ात सभोितालच्या प्राण्यािंना सिंदेश दे णे सुरु केले....

सूयरा ाि बेरड कुठे लपला आिे ...तयाच्याकडे हकती लोक आिे त...तयाच्याकडे लौकर ाण्याचा मागा काय...तयािंना
ज थे आिे शतथे थोपिण्यासाठी मुिंग्यािंनी िल्ला चढिाि.. आजण या बदल्यात सिा प्राण्यािंना ताज्या मािंसाची
मे िानी शमळे ल असेिी तयाने सािंगन
ू टाकले....."

तयाच्या तया आदे शाने सिा प्राणी तिररत कामाला लागले ि म ल दरम ल करत तया गुप्त ागेत ज थे
सूयरा ाि यशििंतमाचीिर िल्ले करायची शनयो ने करत िोता शतथे पोचते झाले...

तयागोदरच िस्ताद काकािंच्या िे रािंनी बातमी आणली की सूयरा ाि बेरड कुठे लपला आिे ...टाकटोक िस्ताद काका
ि धारकरी िाती पािंढरे शनशाण घेऊन सूयरा ाि च्या गुप्त ागेत शशिंग तुताऱ्या फुिंकून सूयरा ाि ला खून सािंगू
लागले...

शशिरायािंची फौ ...?
नुकतयाच बा ीिंद च्या आकजस्मत िल्ल्यातून िाचत गुप्त ागेत पुढे शनयो न करत बसलेल्या सूयरा ाि ला
शशिरायािंच्या खूनेची चािूल लागली ि तयाने तिररत शनशाणबारदार पाठिून कोण,कुठू न,कशासाठी आले आिे
बातमी काढली.....,

बहि ी नाईकािंची खास फौ िस्ताद काकािंसि चचेसाठी सूयरा ाि बेरड यािंना भेटायला आली आिे ...!

शनरोप शमळाला...,

मोठ्या इतमामाणे सिाांचे स्िागत झाले..!

इकडचे शतकडचे वििय सिंपित काकािंनी मूळ मुद्द्द्याला िात घातला...!

आमच्या एक ि ार फौ ेंसोबत र तुमची ि ार पाचशे फौ शमळाली तर यशििंतमाची सि पडणार...!

उद्या सकाळी हििं दिी स्िराज्याचा भगिा झेंडा माचीिर फडकला तर तुम्िाला तयाचे सरदार नेमु िा शबद आिे
आमचा....!

िे ऐकून सूयरा ाि च्या चेिऱ्यािर िास्य उमलले ि तो बोलू लागला...!

काका,मला आपला कौल वबलकुल स्िीकार आिे ..पण,यशििंतमाचीचा पाडाि करणे इतकी सोपी गोष्ट नािी.
शेकडो चोरिाटा,शनष्ठिान पैलिानािंची फौ यासि अ न
ू एक खास गोष्ट तयािंच्या ताफ्यात नुकतीच सामील झाली
आिे ती म्िण े तुमचे गुप्तिे र म्िणून माचीत शशरलेल्या खिंडूकडे प्राण्यािंचे गूढ आिा ि तयािंना आपल्या सारखे
काम करायला लािणारे विलक्षण ज्ञान शलिलेली ििी आिे ....आता आधीच वबकट असलेली माची अ ून वबकट
झाली आिे ..."

िे ऐकताच काकािंना खिंडू ने बोललेले शबद खरे िाटू लागले...पण ती ििी केिळ बहि ींला दे ईन असे तयाचे
िचन पण आठिले...ज्या खिंडो ी ला मी ओळखतो..तो प्राण दे ईन पण िचन तोडणार नव्िता....पण,पण आता
काय उरले िोते...स्ितःच्या बािंधिािंच्या खािंद्याला खािंदा लािून कुस्ती खेळाला तयािंचे गळे शचरायला ज्याला कािी
िाटत नव्िते तो स्िराज्याशी िरामखोरी करायला मागे पुढे कसा पाहिलिं याची खिंत काकािंना िोती...दीघा श्वास
घेऊन ते बोलले....

सूयरा ाि..यािर दस
ु रा पयााय ..??

सूयरा ाि उत्तरला....

यािर पयााय एकच...माचीच्या आतून कोणी र गुप्तिाट दाखिली तर माची सिंपली म्िणून सम ा....!!
िे वििय सुरु असताना आभाळात घारी शगधाडािंची गदी िोती..आसपास मुिंग्यािंची दाटी उडाली िोती आजण
पुढच्याच क्षणी सिा फौ ेिर मुिंग्यािंची शतखट डिं के बसू लागले आजण सिाच्या सिा अिंग झाडू न धािू
लागले....एकेकाला पन्नास पन्नास मुिंग्या....सिा ण ती ागा सोडू न धािून पठारी भागात आले ि तया
मुिंग्यापासून सुटका करुन घेऊ लागले....

दस
ु ऱ्याच क्षणी घारी शगधाडािंनी िस्ताद काका ि सूयरा ाि यािंच्यात झालेली बातचीत ि सूयरा ाि चे हठकाण
बा ीिंद ला सािंशगतले....

क्षणात बा ीिंद ने सोबतच्या धारकयाांना तयारीचे आदे श हदले आजण तो िीरािंचा लोंढा पुन्िा सूयरा ाि िर पडणार
िोता...पण आता अ न
ू एक शत्रू िाढला िोता तो म्िण े िस्ताद काका...!

पण असो....बा ीिंद च्या गुप्ततेशशिाय गात कािीिं मितिाचे नािी...चला रे ....तलिार उचलणारे िात धडापासून
िेगळे झाले पाहि ेत.....तयािंच्या सोबत न्गलातील साप,वििंच,ू अ गर,िाघ शसिंि,ित्ती चे थिेच्या थिे चिताळू न
,बेताल ओरडत,हकिंचाळत धाऊ लागले......असे िाटत िोते की आता यािंच्या आडिे ो कोणी येईल तयाचे तुकडे
पण िाटणीला यायचे नािीत.......!

इकडे यशििंतमाची अ न
ू िी वि याच्या धुिंदीत िोती.
िास्तविक शत्रू पुन्िा येईल म्िणून यो ना करायच्या सोडू न भीमा स्ितःच्या लग्नाची स्िप्ने पाित िोता...!
सकाळीच तो रा ािंना भेटायला गेला िोता...समोर रा कुमारी सािीत्री पण िोती....!

भीमाला पािून रा े बोलले....!

भीमा,तू यशििंतमाचीची अब्रू ,मान काल राखलास.

प्रतयक्ष शशिा ीरा ािंच्या सेनेला पराभूत करणे म्िण े आहदलशािी दरबारी मानाची गोष्ट..!
पण,तुझी सावित्रीची अट मला मान्य नािी मला माफ कर....!
सावित्रीला सूयरा ाि बेरदडाच्या िल्ल्यातून िाचिणारा खिंडेराय िा शतने पती म्िणून स्िीकारला आिे ...!

िे ऐकताच भीमा सिंतापला....काय...?

खिंडेराय ..?
रा े... ीिािर उदार िोऊन केिळ साऊ साठी मी लढलो...आ िर फक्त तीच्यासाठी गलो..!
नािी...मी लग्न करे न तर साऊ शी....भलेिी मला खिंडेराय चा खून करायला का लागू नये...असे बोलून तयाने
समशेर उचलली आजण तरातरा तालमीकडे खिंडेराय ला गाठू न मारायच्या उद्दे शाने तो शनघाला....!

ाताना सािीत्री फक्त माझी आिे अश्या आरोळ्याने सारी माची तालमी िळ आली िोती..!

धाडहदशी तयाने तालमीच्या दरिा ाला लाथ मारली आजण तो आत गेला....!

रा े ि साऊ सोबत ि ारो यशििंतमाचीचे नागररक धाित तालमी िळ आले िोते...आता भीमा खिंडेराय ला ीि
मारणार...ते तालमीच्या दरिाज्यातून आत ायला ाणार इतक्यात तयाच दरिा ातुन एकाच िेळी 3-4 पैलिान
धाडकन बािे र फेकले गेले...आजण आपल्या प्रचिंड िातात भीमा ला अिंतराळी उचलून खुद्द खिंडेराय तालमीतून
बािे र आला ि तयाला सावित्रीच्या पायात आदळू न तयाच्या छातीिर पाय ठे ऊन बोलू लागला..

सािीत्री......सािीत्री तुझी नव्िे ... न्मो न्मी फक्त या खिंडेरायाची आिे ....शतच्यासाठी मी माझ्या दे िाला विसरे न
एकिेळ िरामखोर कुत्रया...!

असे म्िणत तयाने तलिार तयाच्या छातीिर रोखली...पण तिररत साऊ पुढे झाली ि ती रोखत म्िणाली...नको
खिंडो ीराि...याला प्राणदान द्या....

याने माची िाचिून उपकार केलेत सिाािर....याला प्राणदान द्या.....राहिली गोष्ट या सावित्रीची....हि साऊ फक्त
आजण फक्त तुमचीच रािील ..

असे म्िणत शतने घट्ट शमठी खिंडेरायाला मारली....!

उपजस्थत नागररकािंनी टाळ्या िा िल्या ि तया वििािाला णू अप्रतयक्ष सिंतमती हदली...!

भीमा ि तयाच्या पाच पन्नास साथीदारािंना यशििंतमाचीच्या फौ ेने िाकलून माची बािे र काढले..!

साऊ ि खिंडेरायाचे लग्न उद्याच सकाळी लािून हदले ाईल असे रा े यशििंतरािािंनी ािीर केले....!

सारी माची आनिंदात िोती पण अपमानाचा सूड घेण्याची तीव्र इच्छा मनी बाळगून भीमा ि तयाचे साथीदार
माचीबािे र पडले......!

•●●क्रमश●●•

बा ीिंद

भाग क्र.२६
~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~
िाऱ्याच्या िेगाने िंगलातील हििं स्त्र प्राणी ि हकडा कीटक मुिंग्यापासून ते बलाढ्य ित्ती पयांत सिाच्या सिा प्राणी
बा ीिंद च्या िुकमाचे "बा ीिंद" िोते..!
ज्यािर बा ीिंद ची तलिार रोखली ाईल तयाचा प्राण तयाच्या शरीरातून बािे र काढणे िे च एकमेि काम तयािंचे
िोते.

िस्ताद काका ि सूयरा ाि बेरड यशििंतमाची िर िल्ल्याच्या िाटाघाटीत मश्गुल असताना दरू िर िंगली श्वापदािंचा
आिा कानािर येऊ लागला,प्रतयेक क्षणी तो आिा िाढतच िोता.
तया आिा ाने बेरड ि काकािंची तुकडी भयकिंवपत िोऊन िर खाली आ ू बा ू पािू लागली.!
कािी िीरािंनी ुमानून उसण्या अिसानाने तलिारी उपसल्या... क्षण..दस
ु रा क्षण...मोठमोठी झाडे उपटू न समोर
हदसेल तयाच्यािर आदळत ित्तीचे कळप ,या झाडािरुन तया झाडािर मुक्त झेपा घेत ि तयाबरोबर आकाशपातळ
दनानून सोडणाऱ्या डरकाळ्या फोडत िाघ शसिंि हदसू लागले..सिाच्या सिा प्राणी बेफाम दौडत िोते आजण
मागोमाग बा ीिंद चे अश्वदल चौखूर दौडत येत िोते..!

ते शचत्र पािताच भल्याभल्या सुरमा िीरािंची छाती कचहदल िोत िोती..!

तया िाघ शसिंिाचा एका झेपत शेकडो िीर मरु लागले िोते...ित्ती सोंडे त धरुन एका एका िीराला नारळ आपटू न
फोडतो तसे आपटत िोते....!
केिळ मरणासन्न आता हकिंकाळ्या..आजण यातून े िाचत िोते ते बा ीिंद च्या तीरकमठयाचे शशकार बनत
िोते....!

अशा िेळी ो तो एकच शबद बोलत िोता...पळा..!

सारे च पळत सुटले िोते...पण िेळ आजण काळ याचे गुणोत्तर इतके अचूक िोते की पळणारा कािी क्षणात भक्ष
बनत िोता.!

साराच गोंधळ..!
िस्ताद काका ि सूयरा ाि ला सम ेना की काय प्रकार िोत आिे ...ते सुद्धा सम न
ू घेण्याच्या अिस्थेत
नव्िते...कुठे तरी गुप्त ागा शोधत ते सुद्धा धाऊ लागले....!
एक प्रचिंड ित्ती सूयरा ाि च्या मागे लागला.
तयाने तयाच्या घोडयाचा मागचा पाय उचलून घोडयाला ििेत शभरकािले.
सूयरा ाि घोडयािरून बािे र फेकला गेला...!
सूयरा ाि ने तलिार उपसली आजण तया चिताळलेल्या ित्तीच्या सोंडे िर ोरदार िल्ला केला...!
सपहदशी झालेल्या िाराने ित्तीची सोंड तुटून पडली...!
शािंतपणे िािणारे नदीचे पाणी िादळी पािसाच्या पाण्याने लालभडक िोऊन ििािे अगदी तसेच ित्तीच्या सोंडे तून
रक्त पडू लागले...!
ित्ती ची ची ची ची करत मागे हफरला ि शगरकी घेऊन खाली कोसळला... ागीच गतप्राण झाला िोता..!
ित्ती मारला याचा उरात अशभमान घेऊन सूयरा ाि ती रक्ताळ लेली समशेर घेऊन छाती फुगिून िसू लागला....

इतक्यात

बा ीिंद च्या शतर कमठयातुन सूयरा ाि च्या मस्तकाचा िेध घेतलेला बाण सु सु सु करत आला ि क्षणात सूयरा ाि
चे मुिंडके धडािेगळे करत खाली कोसळला...!

इतक्या िेगाने आलेल्या बाणामुळे सूयरा ािला तयाचे शशर कधी तुटले िे च सम ले नािी..!

शरीराशशिाय ते तलिार घेतलेले शरीर तसेच उभे िोते.

ते दृश्य पािून भल्याभल्यािंची बोबडी िळाली.

आता सिा सिंपल्यात मा िोते.

बा ीिंद ने सूयरा ाि चा खातमा करायची केलेली प्रशतज्ञा पूणा झाली िोती.
तयाच्या मुखािर समाधान िोते की बा ीिंद च्या गूढ ज्ञानाचा साक्षीदार आता सिंपला आिे ...!

िस्ताद काकािंनी सूयरा ाि चे शशरािेगळे धड पहिले आजण तयािंचे क्षवत्रय रक्त उचिंबळू न आले..!
तयािंनी दोन्िी िातात पट्टे चढिले आजण आता मारु मरु युद्धाची आरोळी ठोकली....!

सुदशान हफरािे तसा पट्टा हफरत िोता..!

ो आडिा येत िोता तयाची खािंडोळी उडत िोती.
आसपास वबथरलेली न्गली नािरे सुद्धा तया पट्ट्याच्या ितुळ
ा ात ाऊ शकत नव्िती...!
िस्ताद काकािंच्या आक्रमणामुळे बा ीिंद ि काकािंच्यातील अिंतर कमी िोऊ लागले..!

आता,बा ीिंद ला युद्धासाठी सज् व्िािे लागणार िोते....तयािंनीिी िातात पट्टे चढिले ि काकािंशी सामोरा
गेला...!

पट्ट्या िर पट्टे आपटू न हठणग्या पडू लागल्या...कोण कोणाला कमी नव्िते...पण बा ीिंद ची शनष्पाप श्द्धा ि
तपश्चयाा नक्कीच काकािंपेक्षा मोठी ठरली आजण एका िमी घािाने काकािंचा पट्टा खोबणीतुन तुटला....!
सिंधी शमळताच काकािंच्या छातीिर ोरदार लाथ घालून बा ीिंद उभा राहिला...!
तया लाथेने तोल ाऊन काका खाली पडले....!
काका खाली पडते न पडते इतक्यात आसपास उभे असणाऱ्या िाघ,शसिंि,लािंडगे,कोल्िे एकाच िेळी तयािंच्यािर
तुटून पडले...काकािंनी आता आपले ीिन सिंपले आशा आिेशात डोळे घट्ट शमटले आजण मृतयूस तयार झाले...!

शत नािरे आता काकािंच्यािर िल्ला चढिणार...

इतक्यात

िंगलाच्या पूिा हदशेला तोंडाला काळे अिलान बािंधन

ू पािंढऱ्याशुभ्र घोडयािर उभा असणाऱ्या एका धीरगिंभीर
योध्याने शचत्रविशचत्र आिा काढू न न्गलातील तया वबथरलेल्या प्राण्यािंना ागीच स्तबध केले....अ न
ू अशधक
तीव्र ि गूढ आिा ऐकून ते सारे हििं स्त्र प्राणी गुमान मागे सरकू लागले....!
अ न
ू कािी िेळ गेला आजण ते सारे प्राणी दाट िंगतलात शनघून गेले.........

िे सारे दृश्य बा ीिंद पाित िोता..!

कोण...?
ो बा ीिंद च्या गूढ विद्येचा ाणकार आिे ..?
ो मला माहिती नािी,पण बा ीिंद ची ती गूढ विद्या ाणतो....?

बा ीिंद ने िातातील पट्टे खाली टाकले आजण तयाच गूढ भािेत केिळ तया योध्याला सम ेल असे विचारले...

"अरे ,मिान योध्या ?

तू कोण आजण काय तुझे नाि गाि....?
तुला िे बा ीिंद चे अती पवित्र ज्ञान कसे माहिती, रा मला सािंग कृ पा करुन..."

तयाच्या प्रश्नािर तया योध्याने तयाच भािेत उत्तर हदले....."

मी कोण िे तुला सािंगायची गर नािी..आजण तू से म्िणतोस की िे ज्ञान बा ीिंद चे आिे ...तर तुझ्या
माहितीसाठी सािंगतो....मला कुठल्या बा ीिंद ने िी भािा शशकिली नािी.....िी भािा मला शशकिली आिे ते
माझ्या आत लपलेल्या योध्याने...माझ्या प्राणवप्रय ध्येयाने...या भािेचा उगमच र विचारशील.....तर
ऐक........अश्या अनेक भािा विद्या ज्या मिान पुरुिापुढे शथटी पडतील असा पुरुि आिे ..."रा ा शशिछत्रपती "

रा ा शशिछत्रपती......

खिंडो ीच्या अिंगािर काटे ि डोळ्यात पाणी तरळत िोते ेव्िा तयाच्या मुखातून शशिा ी मिारा ािंचे नाि येत
िोते...!
एकाग्र मनाने सखाराम ि तयाचे सििंगडी ती कथा ऐकत िोते.
भरल्या डोळ्यािंनी ती कथा सािंगत खिंडो ी रडू लागला िोता...!
कािी क्षणात तो सािरला ...तो सािध झाला.....!

सखाराम बोलला....

खिंडो ीराि...ज्या गूढ ज्ञानापाई तुमी सारिं रामायण केलिं ते गूढ ज्ञान बा ीिंद व्यशतररक्त कुठल्या योध्याला
माहिती िोते ओ ??
कोण असा योद्धा िोता ो िस्ताद काकािंना िाचिायला एिढ्या िंगलात आला िोता ज्याला पण बा ीिंद सारखी
नािरिं वबथरुन टाकायची कला माहिती व्िती...?

खिंडो ी शािंतपणे सखाराम कडे पािून िसू लागला....!

योद्धा....मी सािंगतोय ना पहिल्या पासन....अरे तयो योद्धा नव्िता....ना शशपाई िोता....ना दे ि िोता....ना राक्षस
िोता......तो साधा माणूसच िोता रिं ...... फक्त तयाचा दे ि शशिा ी िोता....तया दे िासाठीच तयानिं सार आयुष्य
ओिाळू न टाकलिं िोतिं.....

ते िोते...खुद्द बहि ी नाईक......

•●क्रमश●•

बा ीिंद
भाग क्र.२७
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
सखाराम आजण तयाचे सििंगडी स्तबध उभे िोते.
गेले दोन चार हदस या खिंडो ी आजण सावित्रीच्या तोंडू न े कािी ऐकत आलोय तयाचे उद्यापन म्िण े बहि ी
नाईक िोते हक असे िाटू लागले िोते.
डोके सुन्न झाले िोते चौघािंची...!
ज्या माणसानिं हििं दिी स्िराज्याची धुरा स्ितःच्या खािंद्यािर पेलली पण कुठे िी नाि प्रशसद्ध केले नािी.
काय विलक्षण माणूस असेल िा बहि ी...!

खिंडो ी बोलू लागला..

लय अ ब रसायन आिे बहि ी नाईक म्िण े..!
10-10 हदस अन्नपाणी शशिाय राितो,तर महिना महिना भर एकाच झाडािर दबा धरुन बसतो...!
धािायला लागला तर िाऱ्याच्या कानफाटीत मारल्यासारखे धाितो,पुराच्या डोिात खुशाल उडी मारतो..!
तलिार,भाला,फरीगगदा,पट्टा, विटटा,धनुष्य,असे कािी चालितो की समोर मिासागर येऊदे शत्रूचा...!
शत्रूच्या राणीिशात ाऊन रािू शकतो,तर खुद्द औरिं गा ेबाच्या दरबारात ाऊन तयालाच कव्िाली ऐकून बक्षीस
घेऊन येऊ शकतो...!
माणूस म्िणाल तर एकिी माणसाचा गुण नािी, नािर म्िणाल तर हदसतो माणसासारखा..!
मोठमोठ्या गोष्टीत अचूक शनणाय,सािध शनयो न आजण स्ितःच्या दे खरे खीखाली प्रतयक्ष घोडदौड...!
खर सािंगतो गडयानो...िा बहि ी नाईक णू शशिरायािंचा शतसरा डोळाच िोता..!

आजण शशिराय तयाला इतके मानतात की मिारा ािंच्या राणीिशात एकमेि ज ाऊ माँसािे ब सोडू न कोणी विना
परिाना ाऊ शकत असतील ते म्िण े बहि ी नाईक...!
गडयानो,मिारा ािंचा नाईकािंच्यािर इतका विश्वास की िा माणूस चुकून सुद्धा चूक करु शकणार नािी इतका दृढ
विश्वास...!

पाची पातशाहिना रणािंगणात चारी मुिंडी शचत करुन ेव्िा मिारा राज्याशभविक्त झाले तेव्िा सुद्धा बहि ी नाईक
समोर येऊ शकत नव्िते इतकी गुप्तता पाळत िोते नाईक....!

मिारा ािंचा अशभिेक सुरु िोता,मिारा मुक्त िस्ताने गरीब फहकराना ओिं ळ भरभरून द्रव्य दान करत िोते
आजण एक म्िातारा फकीर तया रािंगेत उभा िोता...!
क्ख म्िातारा िुिंदके दे ऊन रडत िोता आजण डोळे भरून मिारा ािंना पाित िोता.....मिारा ािंनी ेव्िा तया
फहकरला पाहिले तेव्िा मात्र तयािंच्या अश्ूच
िं ा बािंध फुटला...!
ओठािर शमशा नव्ितया तेव्िा पासून या बहि ी आजण मी हििं दिी स्िराज्याचे स्िप्न पाहिले....आजण आ
मराठे शािी स्थापन िोत आिे ,राज्य आनिंदात आिे ,आजण ज्याने आ िर सारी सिंकटे आपल्या छातीिर झेलली तो
बहि ी फकीर िोऊन याचकािंच्या रािंगेत उभा आिे ...!
काय बोलािे या प्रकाराला....कसली िेडी माणस असतील ती...!
एका मिंहदराला फरशी दान हदली की साऱ्या घराण्याची नािे टाकणारे तुम्िी आम्िी तया बहि ी नाईकािंच्या
काळ ाला कधी सम ू शकू का ?
स्ितःच्या बायकोला सुद्धा अगदी शेिटपयांत माहिती नव्िते की ज्याच्या सोबत मी सात न्माचे बिंधन बािंधले
आिे ....तो खुद्द स्िराज्याच्या गुप्तिे रप्रमुख बहि ी नाईक आिे ....इतकी कमालीची गुप्तता...!
आजण एिढा विलक्षण तयाग करुन रा े तयािंना दे त तर काय िोते ओ ...?
कािीच नािी....उलट प्रतयेक मोहिमेत ीिाचा प्रश्न...माघारी येईल का नािी शाश्वती नव्िती...!
हि िेडी खुळी माणसे अशी का गली असतील ??
बस्स...एिढ्या एका प्रश्नाचे उत्तर ज्याला सम ून येईल तयाच्या आयुष्याचे सोनिं झाल्याशशिाय रािणार
नव्िते....!

पण,ज्याच्या खािंद्याला खािंदा लाऊन िे सारे ज्याने भोगले िोते तया खिंडो ीला मात्र सम ून पण उम त
नव्िते....!

यशििंतमाची अ न
ू िी मराठ्यािंशी िैर घेऊन हदमाखात शमरित िोती आजण तयाच माचीच्या रा कुमारी बरोबर
वििािाच्या बोिल्यािर खिंडो ी चढत िोता...!

सारी यशििंतमाची आनिंदात िोती.

सिा ण लग्न मिंडपात मा झाले िोते.
रा कुमारी सािीत्री मनस्िी आनिंदी िोती.
खिंडो ी चे स्िप्न पूणा िोत िोते...!
अिंतरपाट धरुन पिंहडत ी मन्त्र म्िणू लागले.
दे िा ब्राम्िणािंच्या साक्षीने खिंडो ी ि सािीत्री कायमचे एक िोणार िोते.....!
सारा आनिंदी आनिंद िोता....!

पण,इकडे बा ीिंद ने समोर उभ्या असलेल्या बहि ी नाईकािंना पािून मात्र स्ितःचे भान िरपले िोते..!
ज्याच्या केिळ गोष्टी ऐकून रक्त उसळत असायचे,असा मिान गुप्तिे र चक्क माझ्या समोर उभा आिे ,िी
कल्पनाच तयाला आनिंहदत करत िोती..!

बा ीिंद ि तयाची सेना तलिार दोन्िी िातात आडिी धरुन गुडघ्यािर बसली ि मान खाली घेत बहि ी
नाईकािंना शरण गेली...!

नाईक पाय उतार झाले...तोंडाला बािंधलेले काळे अिलान तयािंनी सोडले ि धीरगिंभीर पाऊले टाकत बा ीिंद िळ
आले ि दोन्िी खान्दे धरुन उठित म्िणाले.....!

बा ीिंद.....तुमच्या शौयााच्या कथा मी ाणून आिे .

कोनापुढे तुम्िी झुकने िे तुम्िास शोभा दे त नािी...उठा.!

बा ीिंद उत्तरला....नाईक...तुम्िी कोण आणी काय आिात िे केिळ आम्िी ाणू शकतो इतर कोणीिी नािी.
केिळ आपली भेट घडािी या साठी आपल्या खिंडो ी ला आम्िी चिंद्रगड ला बोलिून घेतले ि आमच्या पूिा ािंची
ि प्राण्यािंचे अद्भत
ु आिा ओळखण्याचे विज्ञान शलिलेली ििी तुमच्या कायाासाठी हदली...."

बहि ी िसले...ते मोठ्या विलक्षण पोट शतडकीने बोलू लागले......

गूढ ज्ञान....आजण स्िराज्य...!

माफ करा बा ीिंद......शशिरायािंच्या हििं दिी स्िराज्याला आ िर ना कोणतया गूढ ज्ञानाची गर भासली िोती ना
इथून पुढे भासेल....अिो 350 मिाराष्ट्र गुलामशगरीत धडपड करत िोता.
ुलमी अगिंतक
ु ानी मिाराष्ट्राची मसनिाट करुन टाकली असताना आमच्या शशिा ी रा ािंनी साधारण माणसाना
घेऊन असामान्य इशतिास शनमााण केला.
गुलामशगरी मातीत घालून स्िाशभमानाचे ,भगव्या झेंडयाचे राज्य आणले ते केिळ मृतित अिंतकरणात
स्िाशभमान ागृत करुन....लाथ घालाल शतथे पाणी काढाल िी भािना आमच्यात ागिून आमची मने
मोठमोठी मिायुद्धे ज िंकायला तयार केली ती केिळ मिारा ािंनी....आजण अशी कणखर मने साक्षात
कळीकाळाच्या सुद्धा िाका ऐकू शकतात शतथे िी नािरािंची भािा ाणणे िे तर फार हकरकोळ गोष्ट आिे
गडयानो....तुम्िाला र शशकायचेच असतील ते दे ि,दे श आजण धमाासाठी िसत िसत मारु आजण मरु शकणारे
शशिा ी शशकायला ििेत...!

बहि ी बेभान िोऊन बोलत िोते आजण बा ीिंद सिाांगाचे कान करुन ते सिा ऐकत िोता.
आत्ता पयांत "बा ीिंद" िे च गातील सिाात श्ेष्ठ ज्ञान सम त असलेल्या बा ीिंद ला बहि ी नाईकािंच्या तोंडू न
ब्रम्िज्ञान ऐकायला शमळत िोते..!

पण,चिंद्रगड ची गुप्तता आसेतु हिमाचल अबाशधत राखणे िे बा ीिंद चे कताव्य िोते.

नाईकािंच्या िाकेला कधीिी धािून येऊ असे आश्वासन दे ऊन बा ीिंद ने बहि ी नाईकािंची र ा घेतली ि टाकटोक
शतथून चिंद्रगड च्या रस्तयाला शनघाले....!

नाईक मागे हफरले....आता तयािंची चिताळलेली न र िळाली ते यशििंतमाचीकडे .....!

दरम्यान रा े येस ीरािािंच्या ि सावित्रीने केलेल्या अपमानाचा बदला घेण्यासाठी भीमा ाधि ि तयाचे सिकारी
यशििंतमाची च्या िंगलात हफरताना मराठ्यािंच्या िाती लागले...!
िस्ताद काकािंनी ते कोण कुठले याची खडा न खडा माहिती काढली..एका शत्रूचा शत्रू र आपल्याला शमळाला
तर तो शमत्र िोतो....!
काकानी र भीमाने आम्िाला यशििंतमाची कडे ाणारी गुप्तिाटे ने नेले तर यशििंतमाची ची िाशगरी तयाला
दे ऊ असे कबूल केले..!
सुडाच्या सिंतापात चिताळलेल्या भीमाने िा कौल तिररत स्िीकारला....!

आजण भीमाने यशििंतमाची कडे ाणारी गुप्तिाट मराठ्यािंच्या फौ ेला दाखिून हदली....!

इकडे यशििंतमाची त साऊ आजण खिंडो ी चे विशधित लग्न पार पडले िोते...!

एका उिं च डोंगराच्या पायथ्याला खिंडो ी ि ते चौघे थािंबले...!

दम खात खिंडो ी बोलला....
बरिं मिंडळी...रामराम घ्या आमचा...!
िर डोंगरािर एक मिंहदर िाय...शतथिं ो कोणी आसल तयाला "उिं बराच फुल" ह्यो सािंकेशतक परिलीचा शबुद
सािंगा...तयो तुम्िास्नी म्िोरिं िस्ताद काकाकडिं घेऊन ाईल...तयािंना सािंगा तुमची अडचण,ते मिारा ािंच्या कानी
तिररत घालतील तुमची व्यथा...पर एका गोष्टीच भान पाळा.... चुकून बी मी तुम्िाला हितिर आणलय सािंगू
नगासा...!
ातो म्या,
परत भेट िोईल असिं िाटत नाय...लय कामिं पडली िायती स्िराज्याची...माझी आण तुमची साथ आता हितिर
च...!

सखाराम आश्चयााने बोलला....अिो खिंडो ीराि..आस का बोलताय ?

खिंडोबाच्या आशीिाादान णू तुम्िास्नी आम्िा गररबािंच्या मदतीला धाडलय....तुमची कथा ऐकून रगात
उसळतया गडया....लय लय भोगलया तुम्िी खिंडो ीराि.......पुढिं काय झालिं िे तर सािंगा आण मग ािा...."

खिंडो ी िासत बोलला....नािी सखाराम....सुया मािळला की मला ािे लागते रे .....आजण आ ची िी माझी
शेिटची रात्र...तुम्िी वबगीन िर ािा....तुमचा गाि कायमचा सुखी व्िणार....

डोळ्यात आलेले अश्ू पुसत खिंडो ी तरातरा चालत िंगलात ाऊ लागला....तयाच्या तया अधीर शबदात एक
प्रकारची उदासीनता ाणिली....सखाराम ला का कोणास ठाऊक असे िाटू लागले की णू माझ्या कोणीतरी
िळचे मला सोडू न ात आिे ....!

•●क्रमश●•

बा ीिंद
भाग क्र.२८
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

खिंडो ी न रे आड झाला आजण ढगातून सिस्रो लधारा पृथ्िीिर कोसळू लागल्या..!

पािसाचे पडणारे थेंब सखाराम,स ाा,नारायण ि मल्िारी ला शभ िू लागले...!
पण,आता शरीर शभ ले तरी तयाचे कािीच चौघािंना िाटत नव्िते,खिंडो ी च्या मुखातून रायगड च्या िंगलात
घडलेल्या एका अद्भत
ु अध्यायाचे श्िण करुन ते चौघेिी आकिंठ तयािंच्या भूतकाळात शभ ून गेले िोते...!

अिंगािर चािंगलाच गारठा िाढू लागला आजण ते चौघेिी तया डोंगराच्या चढणीला लागले िोते.
कोणी कोणाबरोबर बोलत नव्िते...शनशबद शािंतता.
िरुन कोसळनाऱ्या सरी आजण चढणीने लागलेला दम ि तयामुळे िोणारा श्वास उचश्वासाचा आिा एिढे च ऐकू
येत िोते...!
सखाराम विचार करत िोता की काय अदभूत कथानक घडले खिंडो ी च्या आयुष्यात....!
ज्या प्रेमामुळे तयाने कताव्यात कसूर केली तयाच प्रेमाच्या आड हकती भयानक सिंकटे येतात.....ज्या बा ीिंद च्या
गूढ ज्ञानाचे आम्िीिी हदिाने झालो िोतो ते ज्ञान तर बहि ी नाईकािंच्या पुढे कािीच नािी...आजण असे बहि ी
नाईक ज्या शशिा ी मिारा ािंसाठी ीिन सुद्धा ओिाळू न टाकत आिे त...ते शशिा ी मिारा कसले
असतील....सखाराम विचार करता करता रडू लागला िोता....पािसाच्या पाण्यात तयाचे अश्ू िािून ात
िोते....मनात मात्र शशिरायािंना डोळे भरुन पिायची आस शनमााण झाली िोती..!

एव्िाना डोंगराचा चढ सिंपन

ू पठार लागले आजण समोर पािसात धूसर हदसणारे मिंहदराचे शशखर हदसू लागले
...मल्िारी बोलला....आरिं ते समोर हदसते ते मिंहदर बगा आलिं....आता ह्यात कोण भेटणार दे िालाच ठाऊक
बाबािंनो.....आ रात्री हितिं थािंबू आजण उद्या मातूर मागिं हफरायचिं आता....लय हदस झालिं िी दरीखोरी पालथी
घालतोय बाबािंनो....बास ,मला काय आपण शशिा ी रा ािंच्या पयांत पोचू असिं िाटत नाय.....!
तयाचा शबद मध्येच खोडत सखाराम बोलला....नाय मल्िारी,आता तर मिारा ािंचिं दशान घेऊनच ायचिं....बस्स
कािीिी िोिो,आपलिं काम भलेिी न िोिो...मिारा ािंच्या पायािर डोकिं टे किू आन मगच धनगरिाडी
गाठू ....चला....!

ते सिा तया भव्य दगडी मिंहदराच्या निंदी समोर उभे रािून आत बघू लागले..!
पािसाने बािे र पाणीपाणी झाले िोते मात्र मिंहदराच्या गाभाऱ्यात एक मशाल तेित िोती.....!
चौघेिी आत गेले....डोके झटकून पाणी िाताने पुसू लागले इतक्यात डोईला मािळी मुड
िं ासे बािंधलेला एक िृद्ध
माणूस िातात मशाल घेऊन तया चौघािं िळ आला....तयािंना पािून तयाने तयािंना विचारले....कोण िाय रिं बाबािंनो
तुमी...इतक्या रात्रीच कसिं काय ह्या डोंगरािर...?
िाटसरू िायसा का रस्ता चुकून िर आलायसा....?

तयाच्या प्रश्नाणने सखाराम समोर िोत बोलला....म्िातारबा रामराम....आम्िी टकमक धनगरिाडी चे

धनगर...गािचे गािकारभारी िािोत....असे म्िणत सगळी िकीकत तयािंनी तया म्िाताऱ्याला सािंशगतली ि
मिारा ािंना भेटून मदतीची मागणी करायला आम्िी शनघालोय असे बोलतो न बोलतो इतक्यात...तया
म्िाताऱ्याच्या मागून 3-4 शधप्पाड मािळे सपासप तलिारी उपसून सामने आले ि चौघािंच्या नरडयािर तलिारी
रोखल्या...तो िृद्ध माणूस रा मोठ्या आिा ात बोलला....ए खर सािंगा नायतर तुमच्या मुिंडया धडािेगळ्या
झाल्या म्िणून सम ायच्या.....ह्यो डोंगर सि ा सि ी कोणाला गिसत नाय....इथिं यायला हकतीतरी गुपीत
िाटा पार कराव्या लागतयात....फक्त आमच्या िे रािंनाच या िाटा ठाऊक असतात...बोला तुम्िी कोण नािीतर
सम्पला तुम्िी...!

आधीच डोंगर चढू न दमलेल्या तया चौघािंना तया आकजस्मत िल्ल्याने पाचािर धारण बसली...तया खिंडो ीच्या
नादाला लागून मरणाच्या दाढे त आलो असे तयािंना िाटू लागले...भीतीने चौघेिी कािी बोलत नव्िते.....

तयािंच्या गप्प बसण्याने ते मािळे अ ून शचडले ि चौघािंना बेदम िाणू लागले...लाथा बुक्क्याचे प्रिार तोंडािर
बसताच चौघेिी ज िाच्या आकािंताने ओरडू लागले ...इतक्यात नारायण ला अचानक खिंडो ी चे शबद
आठिले...मिंहदरात कोणी भेटले की परिली चा शबुद सािंगा..."उिं बराच फुल"

एका क्षणात नारायण ओरडू लागला.....उिं बराच फुल....उिं बराच फुल.....उिं बराच फुल....!

तो शबद कानी पडताच ते धारकरी ाग्यािर थािंबले आजण नारायण कडे पाित विचारु लागले...कोण कोण
तुम्िी......?
पुढच्या क्षणी तया चौघािंनी िात ोडू न तया चौघािंची माफी माशगतली ि तो िृद्ध माणूस बोलू लागला....

तुम्िाला अगोदर परिली शबद सािंगायला काय झाले िोते ?

वबनकामी ीिानीशी गेला असता...चला आत या....असे म्िणून तयाने चौघािंना आत घेतले..!
मिंहदराच्या आत असणारी दािंनपेटी तया चौघािंपक
ै ी दोन मािळ्यािंनी उचलली आजण एक मशालिाला आत
उतरला....तया पेटीच्या आत मधून दगडी पाययाा आत ाणाऱ्या िोतया...!

तया चौघािंनी सखाराम ि तयाच्या साथीदारािंना आत उतरिले आजण पेटीची दार लािून एका मागोमाग एक चालू
लागले......बराच िेळ चालले आजण आत एका विस्तीणा कक्षात पोिचले...!

तया कक्षात सिात्र समई तेित िोतया,शभिंतीिर ढाल तलिारी अडकिल्या िोतया...!
समोर लािंबसडक बािंबूच्या ठासणीच्या बिंदक
ु ीत दारू ठासत एक शशलेदार मग्न िोता...
बा ूला एका मिंचकािर ठे िलेल्या एका नकाशा भोिती मािळ्यािंची बैठक सुरु िोती...

सखाराम ि तयाचे साथीदार भािंभिल्या न रे ने सारे पाित िोते...एका कक्षातून दस

ु ऱ्या कक्षात कािी मािळे डी
बुटी कुटू न औिध बनित िोते..तर कािीिंच्या समोर नकली दाढी शमशी..फकीर सन्याश्याची िस्त्रे पडली िोती....!

ज्याने सखाराम ि तयाच्या साथीदारािंना तया गुिेत गुप्तिाटे ने आणले तो िृद्ध माणूस िसत िसत सखाराम ला
बोलला....गडयानो,िी आमची िे रािंनी गुप्त ागा.
इथे आम्िी स्िराज्यातील सिा िे राकडू न आलेल्या शनरोपाचे पृथकरण करतो ि योग्य कारिाई करतो..!
इथून केिळ रायगड नव्िे तर साऱ्या स्िराज्यातील िे रािंना काय ििे नको ते पोचिले ाते..!

येडयानो,परिली शबद सािंशगतल्या शशिाय आपले काम िोत नािी,िे माहिती असून सुद्धा तुम्िी िेळ केला
सािंगायला...िकनाक ीि गेला असता हक...तो िृद्ध पुन्िा िसू लागला ि ते सिा चालत पुन्िा एका शतसऱ्या
कक्षात िळाले....!

सखाराम ने मनात विचार केला की आपण िे रच आिोत असा बिुतेक सिाांचा सम झालेला हदसतोय....पण, र
िे र नािी िे कळाले तर पुन्िा मारतील या विचाराने तो गप्प झाला....

तया कक्षात कािी हफतूर िरामखोर दगाबा लोकािंना पकडू न तयािंना उघडे करुन पट्ट्याच्ने मारले ात
िोते...आटा हकिंकाळ्या ि रक्ताचे डाग याने तो कक्ष िादरुन गेला िोता....

भयभीत न रे ने सखाराम ते पाित तया िृद्ध माणसाच्या मागे चालत परत दस

ु ऱ्या कक्षात ाऊ लागले.....

तया कक्षात समोर दोन भालाईत पिारा दे त उभा िोते...तयािंना पािून तया िृद्धािंने तयािंना सिाल केला....

िस्ताद काकािंना भेटायचे आिे .....नाईकािंच्या खासगीतील परिली च्या शबुद घेतल्यात या चौघ नाणी...
नाईकािंची खास माणसे असािीत...यािंचे कािी काम आिे मिारा ािंच्या कडे ...िस्ताद काकािंना िदी द्या.....उिं बराच
फुल उगिलिं आिे ....!

तया पिारे कऱ्यािंनी मान िलिली आजण दरिा ा उघडू न आत गेले.....आजण कािी क्षणात बािे र आले ि सािंशगतले
की तया चौघािंना फक्त आत पाठिा बाकी न शनघून ािा िर मिंहदरात...!

ी....असे म्िणत तो िृद्ध मागे हफरला ि सखाराम ि तयाचे साथीदार तया कक्षात गेले ि बािे रुन कक्ष बिंद
केला गेला....!

समईच्या मिंद प्रकाशात समोर आई तुळ ाभिानीची मूती हदसली...बा ूलाच तलिारी,भाले,बरचें,कट्यारी पू ल्या
िोतया....!

िस्ताद काका िात मागे बािंधन

ू पाठमोरे उभे िोते...तया चौघािंची चािूल लागताच ते मागे िळाले.....अशतशय
धीरगिंभीर मुद्रा कल्लेदार शमशा,िाधाक्याने पिंढरी पडलेली दाढी पण डोळ्यात विलक्षण ते ...अिंगावपिंडािंने म बूत
असणारी काकािंची शरीरयष्टी पाहिली आजण खिंडो ीने काकािंचे े िणान सािंशगतले िोते तयाची अनुभत
ू ी आली...!

रामराम गडयानो.... य भिानी ...असे बोलत काकािंनी तया चौघािंना नमस्कार घातला.
तया चौघािंनी पण रामराम घातला.
समोरच्या लाकडी मिंचकािर बसायची खून करत काका बोलले....बसून घ्या.....उिं बराच फुल किा किा तर
उगित आमच्या ठाण्यात...!

सखाराम ि ते चौघेिी िसू लागले....!

िस्ताद काका बोलले.....बोला मिंडळी,काय काम आणले आिे तुम्िी ?

तुम्िी ो परिली चा शबद घेताय तया अथी तुम्िी बहि ी नाईकािंच्या एकदम विश्वासातील लोक आिात....शबद
कसा ि कोणी हदला िे विचारायचा सुद्धा आमचा िक्क नसतो ेव्िा िा शबद घेऊन कोणी येतो...!
ज्या अथी िा शबद तुम्िी बोलला,तयाअथी कोणतेिी कारण न सािंगता तुमचे काम केलेच पाहि े...!

काकािंच्या तया बोलण्याने सखाराम ि तयाच्या साथीदारािंना कळू न चुकले की खिंडो ी े बोलत िोता तयातील
शबद आजण शबद खरा आिे ....एक दीघा श्वास घेऊन सखाराम ने सारी किाणी सािंशगतली...!
टकमक टोक-कडे लोट-नरभक्षक िाघ-िस्तीिर िल्ले...सिा कािी सािंगन
ू फक्त एकदा मिारा ािंची भेट घडिा अशी
विनिंती केली...!

काकािंनी शािंतपणे सिाकािी ऐकून घेतले आजण मोठा उचश्वास टाकत बोलले....चला,तुमची समस्यािं लय मोठी
आिे ,पण लई पुण्याचे काम आिे िे ...तुमची िाडी िस्ती सुखी झाली पाहि े...उद्या हदिस उगिायला आपण
रायगड च्या शचत दरिा ातुन गडािर ाऊ..
.!

आता कािीतरी खाऊन झोपी ा...सकाळी भल्या पिाटे शनघू...!

सखाराम ि तयाच्या शमत्रािंना आनिंद गगनात माित नव्िता...चार हदिस मरमर चालून इथिर आल्याचे ची
िोईल असे िाटत िोते आता...खिंडो ी ला भेटून तयाच्या पण पायािर डोकिं टे किायच आपण...गािात बोलिून
शमरिणूक काढायची तयाची असा विचार करत ते चौघेिी झोपी गेले....!

पिाट झाली...िे रािंचे ते मुख्य ठाणे मात्र रात्रहदिस ागेच असते.

कोणाला तरी पकडू न आणून मारत असत तर कोणी िे र खमी िोऊन उपचाराला येत िोता..कोणी भािी
यो नािंचे,युद्धाचे शनयो न करत िोता तर कोणी कपडे काढू न व्यायाम करत िोता..!

िस्ताद काका ि ते चौघे लिकर तयार झाले ि तया कक्षातून शनमुळतया िोत गेलेल्या चोरिाटे ने बािे र पडू
लागले..!

एका विस्तीणा गुिेत ती चोरिाट येऊन सिंपली..समोरच एक तपस्िी कुबडी घेऊन समाशधस्त झाला आिे असे
हदसत िोते...तयाच्याकडे पाित िस्ताद काका बोलले..... य रोहिडे श्वर....!

काकािंच्या तया आरोळीने समाधीचे ढोंग करुन बसलेला तो िे र ागा झाला ि बोलला.... य य रघुिीर
समथा...."

आजण दस
ु ऱ्या क्षणी ते दोघेिी िसू लागले...!

ती गुिा बािे रुन खुली िोती.

सकाळची कोिळी हकरणे गुिेच्या आत येत िोती.
उगिणाऱ्या सुयन
ा ारायणाकडे पाित िस्ताद काका बोलले...चला फक्त अध्याा फलाांगािर शचत दरिा ाच्या
िमरस्तयाला आपण लागू....!

ते अिघड कडे कपारी ओलािंडून चालत शचत दरिा ा िळ आले.

पाऊस ररमजझम कोसळत िोता तयामुळे िाटे िरचे गस्तीचे पथक हदसले नािी...पण शचत दरिा ा िळ कोणीिी
हदसत नव्िते..!

काका समोर आले ि तयािंनी मोठ्या आिा ात सूचना केली....कोण आिे का ???
दरिा ा खोला...?

िे शबद कानी पडताच एक शधप्पाड मािळा दरिाज्यािरुन िातात असलेली ठासणीची बिंदक
ू तया पाच णािंिर
रोखत बोलला.....

"खबरदार....पुढे यायचिं नाय वबलकुल...बिंदक

ू गच्च भरल्या दारुनिं... फुडिं ईशीला तर एका डागात ढगात
पोचशीला....तुमास्नी एकदाच ईचारतो...परिली चा शबुद सािंगा..... र चुकलासा तर मेलासा... इचार करुन
सािंगा.....सरळ शचत दरिाज्यात येतायसा....बगू सािंगा शबुद.....

असे म्िणताच िस्ताद काका िसले ि म्िणाले......पौजणामेचा चिंद्र....."

•●क्रमश●•

बा ीिंद
भाग क्र.२९
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
✍�लेखन/सिंकल्पना/शबदािंकन
पै.गणेश मानुगडे
कुस्ती-मल्लविद्या
Www.facebook.com/kustimallavidya
Whatsapp - 9850902575
(सदर कथा लेखकाच्या नािसहित share करणे आिश्यक आिे )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
िस्ताद काकािंचा शबद शनशाण धरलेल्या शशलेदाराला ऐकू ाताच तयाने ठासणीची बिंदक
ू खाली करत खाली
आिा हदला...." ए खोल रिं हदिं डी दरिा ा....परिली चा शबुद बरोबर िाय..."

रायगड च्या शचत दरिाज्याचा हदिं डी दरिा ा उघडला गेला आजण एक मािळा बािे र येत म्िणाला..."रामराम
शशलेदार.....काय बेत गडािर येण्याचा...?

तयाच्याकडे िसत िस्ताद काका बोलले...बहि ी नाईकािंची खास माणसे आिे त िी...परिली चा शबद उिं बर फुल
िाय..."
उिं बर फुल...बर बर मग तुमास्नी कोण आडीिणार.....या या आत या...असे म्िणत तो मािळा आत गेला
पाठोपाठ िस्ताद काका ि सखाराम सि तयाचे साथीदार आत गेले....!

आत प्रिेशाताच मािळयाने हदिं डी दरिा ा आतून बिंद करुन घेतला.

आत शनमुळती िोत गेलेल्या हदिडीत शधप्पाड भालाईत उभे िोते.

तोफािंची तोंडे शचखलाने शलपुन बिंद केली िोती.
बा ूला पाच पन्नास पिारे करी िशम तलिारी कमरे ला अडकिून कामात गुिंग िोते...!
शशिशािी ची शशस्त पािण्यासारखी िोती.
कोणीिी बेशशस्त नव्िते..!
समोरच एका शधप्पाड धारकऱ्याने िस्ताद काका ला ओळखले ि लगबगीने धाित तो िळ आला आजण मु रा
करत बोलला....मु रा िस्ताद काका...!
लई हदसान गडािर येन केलासा ..!
बरिं िाटलिं तुमचिं दशान घेऊन...!

िस्ताद काका िसत बोलले..आरिं नाईकािंची खास माणस िायती सोबत... रा खासगीत िदी दे ऊन मिारा ािंची
भेट घालायची िाय.....

व्िय व्िय घाला घाला...नाईकािंच्या माणसासनी कोण आडीिनार...आस म्िणत तो धारकरी बा ूला झाला आजण
काका तरातरा चालू लागले...सोबत सखाराम ि तयाचे साथीदार पण चालू लागले...!

भर पािसात रायगड चढणे म्िण े साक्षात स्िगााच्या पायऱ्या चढत दे िाच्या दशानाला ाणे िोय...!
रा धानी ला सा ेसा हकल्ला म्िण े रायगड..!
सह्याद्रीचा मूशतामत
िं अविष्कार...!
धो धो पािसाने रायगडचे अभ्यिंगस्नान पािणे म्िण े पिाणीच..!
िळणा िळणा िर छोटे छोटे धबधबे शनमााण झाले िोते.
अश्या मािळी पािसात पण ठायी ठायी काथ्याच्या गोंणपाटाची गोची करुन िातात भाला घेऊन रा धानीचे
रक्षण करणारे शशिशािीचे शधप्पाड भालाईत हििं दिी स्िराज्याच्या शशस्तीचे प्रदशान करत िोते..!

अशा पािसात रायगड चा चढ चढू न धाप तर लागत िोती मात्र पािसाच्या पाण्यात येणारा घाम सुद्धा िािून
ात िोता..!

अश्या पडतया पािसात सखाराम मात्र मनोमन आनिंदी िोता.

ज्या शशिरायािंची कीती सारा हििं दस्
ु थान गातोय तया माझ्या रा ाच दशान व्िणार िी सखाराम साठी साधी गोष्ट
नव्िती.
सात वपढ्या री प्रयत्न केला असता तर स्िराज्याच्या रा धानीत प्रिेश सुद्धा शमळिता आला नसता.
तयो कोण कुठल्या न्मीचा सोबती म्िणून खिंडो ी भेटला िाटे त म्िणून िे हदिस बघायला शमळत िोते.
खरोखर सखाराम ि तयाचे साथीदार खिंडो ी ला मनोमन धन्यिाद दे त िोते...!
पण,तयाच्या आयुष्यात पुढे काय झालिं िे मातूर ईचारायच राहिलिंच... सखाराम ने अिंदा बािंधला की बिुतेक
सािीत्री आजण खिंडो ी च लगीन झालिं असलिं आजण बहि ी नाईकािंनी यशििंतमाची ज िंकून खिंडो ीलाच सरदार
केला असलिं शतथला...म्िणून तर रायगडच्या दऱ्या डोंगरात सारे शशके आजण खिंडो ी हफरत बसल्यात...चला
कायबी म्िणा..लक्ष्मी नारायणाची ोडी िाय खिंडो ी आजण सािीत्रीची...!

लय खस्ता खाल्या वबचायाांनी...पण,तया "बा ीिंद" च्या ििीच काय झालिं असलिं पुढिं....हदल असलिं म्िणा ते बी
खिंडो ी निं परत बा ीिंद ला...तसा गप बसणारा नव्ि खिंडो ी..."

विचारािंची चक्रे हफरत िोती आजण िस्ताद काका रायगडािरील सरकारी दफ़्तरात पोिोचले...!

अनेक णािंचे अनेक वििय ऐकत मोठमोठे ििालदार मश्गुल िोते,तर टाक दित समोर ठे ऊन शलखाणाची कामे
करणारी मुशनम ी पण व्यस्त िोते...!

काका िे र खातयाच्या कक्षाकडे िळाले आजण अनेक िे र शतथे स्िराज्यातून आलेल्या माहितीची प्रतिारी करत
बसले िोते...!

िस्ताद काकािंना पािूिंन समोर बसलेले पिंत काका उठले ि म्िणाले...िस्ताद यािे....कािीच िदी नसताना प्रतयक्ष
तुम्िी रायगडी येण्याची तसदी घेतली...नक्कीच कारण मितिाचे असािे....!

पिंतािंच्या याबोलण्यािर काका म्िणाले....िोय पिंत... िी चार मिंडळी गस्तीच्या िे रािंना हदसली...चौकशी केली तर
"उिं बरफुल" िा परिली चा शबद सािंशगतला...

उिं बर फुल.....?
बापरे .....म्िण े प्रतयक्ष बहि ींच्या एकदम िळची माणसे आिे त तर.....बोला काय करािे यािंच्यासाठी.....

मग,िस्ताद काकािंनी सखाराम च्या धनगरिाडी चे दख

ु णे,टकमक टोकाची व्यथा आजण नरभक्षक िाघािंचा
बिंदोबस्त िी किाणी सविस्तर सािंशगतली...ि या लोकािंना मिारा ािंना सुद्धा भेटायचे आिे ....!

काकािंनी टाक दितेत बुडिून सारा म कूर समोरच्या भू ा पत्रािर शलिला आजण सविस्तर मायना बनिला आजण
खास बहि ी नाईकािंचा शशक्का मारुन खाली परिली चा शबद मोडी शलपीत शलिला आजण बोलले....

उद्या सकाळी मिारा ािंचा दरबार आिे ... उत्तरे त पाठिलेल्या िे रािंची माहिती आली आिे ....तयाच्या ोडीलाच िा
कागद मिारा ािंना दाखितो....

आ रात्री सरकारी विश्ािंती गृिात मुक्काम करुद्या या लोकािंना....आपण चचाा करु थोडी की टकमक टोकािरुन
कडे लोट बिंद करािी...!
कारण बऱ्याच तक्रारी आल्या ज्यािंना शशक्षा झाली तयािंच्या नातलगािंच्या की आम्िाला अिंशतम विधी ला हकमान
दे ि तरी शमळू दे...अ न
ू मिारा ािंच्या कानी िी बातमी नािी...पण मागच्या महिन्यात केलेल्या कडे लोटा बद्धल
स्िता बहि ी नाईक सुद्धा अस्िस्थ िोते असे हदसून आले....!

मोठा श्वास घेत िस्ताद काका बोलले...ठीक आिे ,कडे लोट शशक्षा कायमचीच बिंद करायचा अ ा करा...मुख्य िे र
प्रमुख नातयाने पहिले अनुमोदन ची सिी मी करतो...बाकी अिंशतम शनणाय मिारा दे तील सकाळी...!

सखाराम ि तयाच्या साथीदारािंना सरकारी दक

ु ानातून निीन मािळी कपडे ,अिंथरुणाचे पािंघरुणाचे साहितय दे ऊन
तयािंच्या भो नाची ि विश्ािंतीची सोय सरकारी अशतथी गृिात करुन िस्ताद काका पुन्िा सरकारी कचेरीत आले
ि पिंत काकािंच्या समिेत मितिाच्या चचेत मश्गुल झाले....!

सकाळ झाली.....सूयन
ा ारायण नभोमिंडळात दाखल झाला मात्र रायगड च्या डोक्याला िेढे दे ऊन बसलेले काळे
कशभन्न पािसाळी ढग आजण धुक्याने सूयहा करणे रायगड ला स्पशा करु शकत नव्िती..!

समोर िाताच्या अिंतरािरील हदसणे मुजश्कल इतके दाट धुके...!

पण,चािंगले उ डले िोते...!
अश्या दाट धुक्यात पण िातात मशाली घेतलेली मािळे मिंडळी गस्त घालून रायगड ला पिारा दे त िोती...!

दरम्यान,एक िशम सरकारी अशतथीगृिात आला ि सखाराम ला तयार रिा म्िणून सािंशगतले.
सरकारी दक
ु ानातून हदलेले निे कपडे घालून दरबारात ायचे आिे अशी िदी दे ऊन िशम शनघून गेला..!

सखाराम ि तयाचे साथीदार खूप खूप आनिंदी िोते..!

सखाराम ि साथीदार तयार झाले ि सरकारी अशतथीगृिातून बािे र पडले ि समोर उभ्या असलेल्या मािळयाला
बोलले....शशलेदार...हित गदीश्वर मिादे िाचिं दे ऊळ कुठिं िाय ी...?
अमास्नी दशान शमळल का ओ ?

यािर तो िशम बोलला..सरळ समोर ािा...कोणी अडिलिं तर परिली चा शबुद सािंगा आजण दशान घ्यायला
ायचिं िाय अस सािंगा... ािा सरळ िोळीचा माळ लागलिं...बा ारपेठ ओलािंडली की समोरच गदीश्वर
मजन्दर... ािा..."

तयाचे उत्तर ऐकून ते चालू लागले....सखाराम च्या मनात आनिंदाच्या हकती लकेरी उठल्या असतील याची
कल्पना करुन पिा...!
एक साधा मेंढपाळ हििं दस्
ु थानातील बलाढ्य रा सत्तेच्या रा धानीत खुद्द मिादे िाचे दशान घ्यायला शनघाला
िोता...
कोणतया मिादे िाचे दशान घ्यािे...ज्या मिादे िाच्या आशीिाादाने शशिरायािंनी साधारण माणसे िाताशी धरुन
हदल्ली िादरुन सोडली...भगव्या झेंडयाचा धाक असेतु हिमाचल बसिून रायगडी स्िाशभमानाचे शसिंिासन शनमााण
केले तयाचे दशान घ्यािे....की ज्याच्या अजस्ततिाने हििं दस्
ु थानातील बारािी ोशतशलांगे आ िी हटकून राहिल्या
तया दस्तूरखुद्द रा श्ी शशिा ीरा े भोसले नािाच्या मिादे िाचे दशान घ्यािे....केिळ मनाची घालमेल....!

आ िर ज्याच्यामुळे मिंहदराचे कळस,अिंगणातील तुळस,गळ्यातल्या माळा, कपाळािरील हटळे आजण उरात ग

ज क
िं ायची ईिाा हटकून राहिले ते शशिा ी रा े साक्षात तमाम हििं दस्
ु थानाचेच गदीश्वर मिादे ि िोते यात मात्र
शँका नव्िती..!

डोळ्यात आलेले पाणी पुसत सखाराम िोळीच्या माळािर आला.

अनेक कुणबी आपापल्या मिंडई लािण्यात व्यस्त िोते.
बा ारात शशस्तबद्ध गदी हदसू लागली.
धुक्यामुळे माणसे विरळ िोती पण अजस्तति ाणित िोते..!
पेठ ओलािंडली आजण पेठेच्या डाव्या िाताकडू न एक िाऱ्याचा मोठा झोत सखाराम च्या मुखािर आला तसा
सखाराम ि तयाचे साथीदार दचकले....पाठोपाठ तयािंच्या कानात कोणीतरी गुण गुिंण गुणगुणल्याची ाणीि
तयािंना िाटली तसे चौघेिी घाबरलेल्या न रे ने तया डोंगराच्या विस्तीणा टोकाकडे बघत उभे रािीले....शततक्यात
समोरुन घोडयािरून येत असलेल्या एका धारकऱ्याने चौघािंना थािंबिले ि विचारले...ए कोण रिं तुम्िी....?

तयाच्या बोलण्याने भानािर आलेल्या सखाराम ने " उिं बर फुल..परिली शबद सािंशगतला ि गदीश्वर दशान
कारण सािंशगतले...."

िे ऐकताच धारकरी बोलला....बर बर नाईकािंच्या खासगीतले लोक िाटतिं... ािा ािा..."

थोडा िेळ थािंबत पाठमोऱ्या झालेल्या घोडे स्िाराला थािंबित सखाराम बोलला.....शशलेदार....या बा च
ू ा रस्ता
कुठशी ातो ओ....?

घोडयाचा लगाम खेचत गोल शगरकी घेऊन तो धारकरी तया रस्तयाकडे पाित बोलला....आर बाबािंनो शतकडिं नका
बघू....शतकडिं गेलेली माणस माघारी येत नािीत.....टकमक टोक िाय शतकडिं ...टकमक टोक......

तया शशलेदाराचे ते शबद कानािर पडताच सखाराम ि तयाच्या सििंगडयाच्या अिंगािर भीतीने सहदा शी काटा
आला...!

•●क्रमश●•