Elbette hayatımın en stresli günü savaşın başladığı 24 Şubat'tı ama ben daha pozitif

bir şeyden bahsetmek istiyorum. Bu nedenle, geçen kış elektriğin sık sık kesildiği
zaman okula nasıl gittiğimi anlatacağım.
Sabah elektrik olmadığı için sabah 6'da kalkıp kahvaltı yapmak ve termosları sıcak
suyla doldurup hazırlamak zorunda kaldım. Bazen sıcak Kahvaltı etmeye bile
zamanım yoktu o yuzden Ardından da hızlıca giyinip dışarı çıkıverdim. evde elektrik
ve telefon bağlantısı olmadığı için Bir anlamda derslere yüz yüze gıdıyordum o
elektriksiz dönem boyunca. Dizüstü bilgisayarımı alıp üniversitemize gittim çünkü
orada internet ve elektrik vardı. Tüm dersleri çalıştıktan sonra sonra olabildiğince
çabuk eve dönmeye çalıştım çünkü öğle yemeği zamanında elektrik birkaç saatliğine
açıldı. ama ne yazık ki, bombardımanın başladığını gösteren siren çalmaya başladı.
Şehirde ulaşım araçları çalışmıyordu, bu yüzden en yakın metro istasyonuna
ulaştıktan sonra eve hızlıca yürüdüm. Akşam olunca vakit ve elektrik varken
ödevlerimi yaptım ve hemen uykuya daldım.