Boekverslag Lof der zotheid- Hala Azzam 5VC

Samenvatting:
"Lof der Zotheid" is een grappig boek van Erasmus van Rotterdam uit 1509. Het gaat over
dingen die mensen doen die een beetje gek zijn. Zotheid, een slim personage in het verhaal,
praat op een grappige manier over de domme dingen die mensen doen. Erasmus gebruikt dit
om te laten zien hoe mensen soms een beetje vreemd zijn. Het boek zit vol met slimme
grappen en maakt mensen aan het lachen, maar het maakt je ook aan het denken over waarom
mensen zo raar kunnen zijn. Het laat ons nadenken over onze eigen fouten en gedragingen.
Dit boek is al heel oud, maar het blijft interessant omdat het ons iets leert over hoe mensen
zijn, zelfs vandaag de dag.

Auteur:

Erasmus van Rotterdam was een slimme kerel die in de 15e en 16e eeuw leefde. Hij was een
Nederlandse humanist, wat betekent dat hij heel erg geïnteresseerd was in kennis, literatuur
en de menselijke geest. Erasmus schreef niet alleen "Lof der Zotheid", maar ook andere
belangrijke boeken over allerlei onderwerpen. Hij was echt goed in kritisch denken en zijn
geschriften gingen vaak over waarom mensen zijn zoals ze zijn en waarom de wereld is zoals
die is. Zijn humoristische kijk op de wereld maakte zijn geschriften interessant en leuk om te
lezen, zelfs tot op de dag van vandaag!

Kern

Personages:
In "Lof der Zotheid" staat eigenlijk één hoofdpersoon centraal: Zotheid zelf. Ze is eigenlijk
een personificatie, een soort verteller die op een grappige en scherpe manier praat over de
dwaasheden van mensen.
Daarnaast zijn er geen specifieke personages in traditionele zin. Het boek presenteert eerder
een verscheidenheid aan mensen uit verschillende lagen van de samenleving, die allemaal op
de een of andere manier door Zotheid worden belicht. Het zijn meer representatieve figuren
die Erasmus gebruikt om zijn kritiek op de maatschappij te uiten, dan individueel uitgewerkte
personages met onderlinge relaties.

Perspectief:
In "Lof der Zotheid" wordt het verhaal verteld vanuit het perspectief van een alwetende
verteller, wat betekent dat de verteller op de hoogte is van alle gebeurtenissen en gedachten.
Deze verteller is eigenlijk Zotheid zelf, die als personificatie fungeert en de lezer meeneemt
door verschillende situaties en gedragingen van mensen.

Setting:
Wat betreft de setting: het boek speelt zich af in de 16e eeuw en belicht verschillende
locaties, variërend van stedelijke gebieden tot aan koninklijke hoven. De omstandigheden
tonen het alledaagse leven in die tijd, en de ruimte wordt gebruikt om een divers beeld van de
samenleving te schetsen: van gewone mensen tot hooggeplaatsten in de maatschappij.
Tijd speelt een rol in het onthullen van de diversiteit van dwaasheden in de samenleving. Het
boek benadrukt de menselijke dwaasheden en ironie in het gedrag van mensen uit die
periode, maar deze kritiek blijft tijdloos en relevant voor verschillende tijden en
omstandigheden.

Thema's, motieven, motto en symboliek:

Lof der Zotheid" verkent verschillende thema's, met als belangrijkste hypocrisie, dwaasheid
en menselijke ijdelheid. Erasmus gebruikt deze thema's om de gebreken en absurditeiten van
de samenleving te belichten. Hij maakt gebruik van motieven zoals de personificatie van
Zotheid zelf, die fungeert als een kritische commentator op menselijk gedrag.
De titel "Lof der Zotheid" is ironisch, aangezien 'lof' normaal gesproken lofzang of
lofprijzing betekent. Hier wordt echter lof toegekend aan de dwaasheid van de mensheid, wat
de ironie ervan benadrukt.
Het motto van het boek, "Stultitiae Laus" in het Latijn, betekent letterlijk "Lof der Zotheid".
Dit motto onderstreept de centrale rol van dwaasheid in het boek en benadrukt de ironische
lofzang op dwaasheid.
Symboliek in het boek is voornamelijk te vinden in de personificatie van Zotheid en haar rol
als spiegel voor de gebreken van de mensheid. Haar personage symboliseert de absurditeit en
de dwaze handelingen van de samenleving.
De betekenis van het werk reikt verder dan de humoristische toon. Het biedt een kritische kijk
op menselijke ondeugden en nodigt uit tot reflectie over de onvolkomenheden van de
menselijke aard.

Taalgebruik:
Erasmus' taalgebruik in "Lof der Zotheid" is scherp, doorspekt met humor, ironie en een
zekere speelsheid. Hij maakt gebruik van satirische technieken en retorische vaardigheden
om zijn kritiek op de maatschappij over te brengen.
Een van de zinnen die opvalt vanwege zijn scherpte en zeggingskracht is: "Wat voor nut heeft
kennis, als het niet in staat is om de dwaasheden van de mens te verminderen?" Deze zin vat
eigenlijk de centrale kritiek van Erasmus samen: hij bekritiseert de menselijke arrogantie en
ijdelheid door te wijzen op het gebrek aan praktische toepassing van kennis in het
verminderen van dwaasheden. Het is een zin die nog steeds relevantie heeft in moderne
discussies over de waarde van kennis en de menselijke natuur.

Mening:
Dit boek is echt grappig en slim. Hier zijn drie redenen waarom ik er zo over denk:
 Erasmus vertelt de dingen die mensen doen en raar zijn op een grappig manier wat
best leuk is om te lezen gecombineerd met het algemene bekritiserende en serieuze
boek.
 Slimme kritiek: Erasmus praat op een slimme manier over hoe mensen hypocriet zijn
en rare dingen doen. Hij zet je aan het denken over waarom we zo zijn en hoe de
wereld in elkaar zit.
 Blijft interessant: Ook al is het een oud boek, het blijft leuk om te lezen. Het vertelt
ons iets over menselijk gedrag dat vandaag nog steeds waar is. Het is alsof het tijdloos
is.