Przedstaw koncepcję zaburzeń psychicznych według wybranego paradygmatu

psychologicznego.

Paradygmat jest zbiorem teorii podstawy danej nauki. Są to powszechnie uznawane

osiągnięcia naukowe, które dostarczają społeczności uczonych modelowych problemów i
rozwiązań.

W paradygmacie behawioralnym bada się uwarunkowania środowiskowe, pomijając przy tym

wewnętrzne procesy psychiczne. Uczenie się i doświadczenie determinuje to, jakimi ludźmi
się stajemy i w tym można dopatrywać się przyczyn problematycznych zachowań.
Paradygmat opiera się na fakcie, że nauka generuje zmiany w naszym zachowaniu.

Istotna jest metoda eksperymentalna oraz model bodziec – reakcja, ponieważ to właśnie
bodźce wpływają na zachowanie, które jest mierzalne i wymierne.

Kryteria, które pozwolą traktować zachowania jako zaburzone to: sztywność reakcji,
autodestrukcyjność oraz niedopasowanie do wymagań społecznych. Wymienione zachowania
pojawiają się na skutek uczenia się poprzez: warunkowanie klasyczne (polega na kojarzeniu
bodźca obojętnego z bodźcem bezwarunkowym), warunkowanie instrumentalne
(wytwarzanie nowych reakcji bądź modyfikowanie istniejących za pomocą techniki
wzmocnienia, czyli nagradzania zachowań pożądanych i karania niepożądanych) oraz uczenie
się poprzez informację (uczenie się bez bezpośredniego, własnego doświadczenia).

Metoda terapii to eksperymenty behawioralne, uczenie się nowych, adaptacyjnych zachowań.

Alicja Szymańska