Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie – poemat epicki Adama

Mickiewicza wydany w dwóch tomach w 1834 w Paryżu przez Aleksandra

Jełowickiego[1][2].
Ta epopeja narodowa (z elementami gawędy szlacheckiej) powstała w latach 1833–
1834 w Paryżu. Składa się z dwunastu ksiąg pisanych wierszem,
trzynastozgłoskowym aleksandrynem polskim. Czas akcji: pięć dni z roku 1811 i
jeden dzień z roku 1812.
Epopeja jest stałą pozycją na polskiej liście lektur szkolnych. W 2012 była publicznie
odczytywana w akcji społecznej propagującej znajomość literatury polskiej Narodowe
Czytanie Pana Tadeusza[3].
Rękopis Pana Tadeusza od 1999 znajduje się w zbiorach Zakładu Narodowego im.
Ossolińskich. W 2014 został wpisany na Polską Listę Krajową Programu
UNESCO Pamięć Świata[4].