Sprawozdanie

1. Pomiar charakterystyki przejściowej ID(UGS).

1.1. Schemat pomiarowy:

Rys. 1. Układ do pomiaru charakterystyki przejściowej ID(UGS) oraz charakterystyk wyjściowych ID(UDS).

1.2. Tabela pomiarów:

UGS [V] 0 –0,5 –1 –1,5 –2 –2,5 –3 –3,5 –4 –4,5 –5 –5,5 –6 –6,5 –7 –7,5 –8 –8,5 –9

ID [mA] 0 0 0 0 0 0 0 0 0 –0,03 –0,29 –0,89 –1,62 –2,6 –3,76 –4,98 –6,38 –7,84 –9,15
Tab. 1. ID = f(UGS) dla UDS = 20 V.

1.3. Charakterystyka przejściowa:

Rys. 2. Charakterystyka przejściowa ID = f(UGS), czerwona linia to styczna do charakterystyki w punkcie UGS = –7 V.

1.4. Wyznaczenie transkonduktancji y21:

a) W otoczeniu punktu UGS = –7 V otrzymaną krzywą można przybliżyć wzorem:

ID = –0,0003UGS2 – 0,0012UGS + 0,0003,

b) którego pochodna wyraża się wzorem:

dID/dUGS = –0,0006UGS – 0,0012,

c) która po podstawieniu UGS = –7 V przyjmuje wartość 0,003.

Zatem y21 = 3 mS.

2. Pomiar charakterystyk wyjściowych ID(UDS).

2.1. Schemat pomiarowy taki sam, jak w 1.1. (Rys. 1.)

2.2. Tabele pomiarów:

UDS [V] 0 –1 –2 –3 –4 –5 –6,3 –7,1 –8 –9 –9,85 –11,5 –12,5 –13,5 –14,5 –15,5 –16,5 –17,6 –18,7 –20

ID [mA] 0 –1,64 –2,38 –2,59 –2,75 –2,86 –2,92 –2,97 –3,03 –3,1 –3,14 –3,26 –3,3 –3,36 –3,42 –3,48 –3,51 –3,57 –3,62 –3,75

UDS [V] 0 –1 –2 –3 –4 –5 –6,3 –7 –8 –9 –9,9 –10,8 –11,8 –12,8 –13,9 –15 –16,1 –17,3 –18,5 –20

ID [mA] –0,01 –2,41 –3,81 –4,44 –4,73 –4,92 –5,11 –5,21 –5,32 –5,41 –5,51 –5,59 –5,68 –5,78 –5,87 –5,96 –6,03 –6,12 –6,21 –6,33

UDS [V] 0 –1 –2 –3 –4 –5,2 –6 –6,95 –8,5 –9,5 –10,5 –11,7 –12,8 –14 –15,3 –16,6 –18 –19,8

ID [mA] –0,02 –3,06 –5,13 –6,44 –7,22 –7,58 –7,8 –7,98 –8,22 –8,36 –8,47 –8,59 –8,7 –8,81 –8,93 –9,05 –9,18 –9,33
Tab. 2., 3., 4. ID = f(UDS) kolejno dla UGS1 = –7 V, UGS2 = –8 V, UGS3 = –9 V.

2.3. Charakterystyki wyjściowe:

Rys. 3. Charakterystyki wyjściowe ID = f(UDS) dla UGS1 = –7 V, UGS2 = –8 V, UGS3 = –9 V. Pomarańczowe linie to styczne
do charakterystyk w punktach UDS = –10 V.

2.4. Wyznaczenie konduktancji wyjściowej y22 = ΔID / ΔUDS:

Analogicznie do podpunktu 1.4.:

a) przybliżenie krzywej –> b) obliczenie pochodnej –> c) podstawienie wartości UDS = –10 V.

2.4.1. y22 dla UGS1 = –7 V:

a) ID = 0,00006UDS – 0,00253,

b) dID/dUDS = 0,00006,

c) y22 = 0,06 mS.

2.4.2. y22 dla UGS2 = –8 V:

a) ID = 0,00009UDS – 0,00463,

b) dID/dUDS = 0,00009,

c) y22 = 0,09 mS.

2.4.3. y22 dla UGS3 = –9 V:

a) ID = 0,00012UDS – 0,00725,

b) dID/dUDS = 0,00012,

c) y22 = 0,12 mS.

3. Pomiar rezystancji dren–źródło.

3.1. Schemat pomiarowy:

Rys. 4. Układ do pomiaru rezystancji dren–źródło RDS.

3.2. Tabela pomiarów:

 UDS [V] -1 -0,5 0 0,5
ID [mA] -3,06 -1,63 -0,02 1,59
Tab. 5. ID = f(UDS) dla UGS = –9 V.

3.3. Charakterystyka:

Rys. 5. Charakterystyka ID = f(UDS) dla UGS = –9 V, czerwona linia to styczna do charakterystyki w punkcie ID = 0 A.

3.4. Wyznaczenie rezystancji dren–źródło RDS dla ID = 0 A.

RDS można wyznaczyć z nachylenia krzywej w tym punkcie charakterystyki.

Obliczenia można przeprowadzić analogicznie do podpunktów 1.4. i 2.4., trzeba stworzyć funkcję UDS = f(ID).
a) UDS = -5666ID2 + 313,42ID + 0,0158,

b) dUDS/dID = -11332ID + 313,42,

c) ID = 0 A, więc RDS = 313,42 Ω.

4. Pomiar źródła prądowego.

4.1. Schemat pomiarowy:

Rys. 6. Układ do pomiaru źródła prądowego.

4.2. Tabela pomiarów:

UDS [V] 1 2 3 3,9 4,3 5 7,1 9,5 12,7 16 20

ID [mA] 0,85 1,65 2,45 3,14 3,42 3,89 4,5 4,67 4,79 4,91 5
Tab. 6. ID = f(UDS).

4.3. Charakterystyka:

Rys. 7. Charakterystyka ID = f(UDS) dla źródła prądowego.

4.4. Określenie przedziału, w którym charakterystyka jest prawie liniowa oraz wyznaczenie rezystancji dynamicznej.
4.4.1. Prąd źródła ID pozostaje prawie stały dla napięcia UDS z przedziału <8,5;20> V.

4.4.2. Na potrzeby policzenia rezystancji dynamicznej trzeba stworzyć funkcję UDS = f(ID), RD = dUDS / dID:

a) UDS = 27083ID – 117,

b) dUDS/dID = 27083,

c) RD = 27,083 kΩ.

5. Uwagi i wnioski.

5.1. Uwagi:

• Tabele i wykresy zostały sporządzone w programie Excel, rysunki schematów w programie GoodNotes.
• Wzory funkcji zostały wygenerowane w programie Excel na podstawie wykresów. Te funkcje liniowe i
kwadratowe przybliżają dany fragment charakterystyki, zostały wykorzystane do obliczenia parametrów
małosygnałowych oraz rezystancji dynamicznej.
• Pomiary powinny być dość dokładne, “falowanie” krzywych na wykresach jest nieznaczne.
• Wartości napięć zostały zmierzone z dokładnością do 1 cyfry po przecinku; wartości prądów zostały
zmierzone z dokłądnością do 5 cyfr po przecinku.

5.2. Wnioski:

• W przyszłości można usprawnić wykonywanie pomiarów, przyspieszyć je, bo nie udało się do końca
zrealizować punktu 4., tzn. dla ID = 10 mA.
• Charakterystyki przejściowa, wyjściowa i dla źródła prądowego pokrywają się z teorią, mają właściwy
przebieg dla tranzystora wzbogacanego z kanałem typu P.
• Dla charakterystyki przejściowej prąd drenu rośnie wraz ze wzrostem napięcia bramka–źródło (od wartości
tego napięcia równej napięciu progowemu UGS(T0), która w tym wypadku jest równa około 4,5 V).
• Dla charakterystyk wyjściowych prąd drenu rośnie wraz ze wzrostem napięcia dren–źródło, od pewnej
wartości napięcia zależość ta jest niemal liniowa.
• Tranzystor unipolarny, po odpowiednim podłączeniu, można traktować jak źródło prądowe. Prąd jest wtedy
stabilizowany do wartości, która została nastawiona poprzez odpowiednie ustawienie rezystora
(potencjometru); gdy prąd wzrośnie, to zwiększone napięcie powoduje z powrotem zmniejszenie prądu, gdy
prąd zmaleje, to zmniejszone napięcie powoduje zwiększenie prądu.