ALAMAT NG MANSANAS

GROUP 5

Noong unang panahon, sa isang maliit na bayan, ay may isang

makisig na binata. Siya ay si Sandro. Si Sandro ay may kaakit-akit
na mga katangian. Napaka ganda ng porma ng kanyang mukha at
kamangha-mangha ang kanyang kataasan. Nakakapang-akit ang
kanyang mga ngiti at mapupula ang kanyang pisngi.

Isang araw, si Sandro ay inutusan ng kanyang ina na magpunta

muna sa bayan upang bumili ng mansanas. Gagawa kasi ng apple
cake ang kanyang nanay para sa kaarawan ng kanyang bunsong
kapatid. Sa kanyang paglalakad ay may nakasalubong siyang isang
marikit na dalaga. May dala itong basket. Namangha si Sandro sa
kagandahan ng babae. Mataas ang buhok ng dalaga at makikislap
ang mga mata niya.

Nang malapit na sila sa isa’t isa ay babatiin sana ni Sandro ang

dalaga ngunit inunahan siya nito. “Magandang araw sa’yo makisig
na ginoo, nais mo bang bilhin ang mga paninda kong mga
mansanas?’’ mahinhin na tanong ng dalaga. Itinanggal niya ang
takip sa kanyang basket at ipinakita ang mga tindang mansanas
kay Sandro. Tinignan ito ni Sandro at agad itong umayaw. “Eh bakit
ko naman po bibilhin yan binibini, ang putla putla ng mga
mansanas!” tugon ni Sandro.

“Wag mo munang husgahan. Eto, tikman mo ang isang ito.

Nakakatiyak ako na magugustuhan mo.” Depensa ng dalaga.
“Talaga ba?” nagdududang tanong ni Sandro. “Hindi na kita
pipilitin kung hindi mo ito magugustuhan kaya tikman mo muna
kahit isang kagat lang.” Sagot ng dalaga.

Inabot ng dalaga ang isang mansanas kay Sandro. Tinanggap

naman ito ni Sandro at tinignan. “Sige na nga.” Kinagat ni Sandro
ang mansanas at labis niyang ikinagulat kung gaano ito kasarap .
“Aba, totoong masarap nga! Magkano ba ang isa, binibini?”
tanong ni Sandro at nagpatuloy sa pagkain. “Oh diba! Sabi ko sa
‘iyo eh! Limang piso lang isa.” Sagot naman ng dalaga. “Limang
piso? Sige sige bigyan mo ako ng sampu.” “Ay saktong sakto,
sampu na lamang ang natira.” Inabot ni Sandro ang bayad at dahil
sampu nalang ang natira sa basket, binigay nalang din ng dalaga
ang basket.
“Maraming salamat sa’yo ginoo, dahil sa’yo makakauwi na ako ng
maaga.” Pagpapasalamat ng dalaga. “Teka lang binibin, maaari ko
bang hingin ang iyong pangalan?” tanong ni Sandro. Ngumiti ang
dalaga at tumango. “Ako si Lyka, doon lang ako malapit sa ilog
nakatira.” Pagpapakilala ng dalaga. “Mag-ingat ka pauwi Binibining
Lyka, maraming salamat ulit.” Tugon naman ni Sandro. Aalis na
sana si Sandro ng bigla siyang nakaramdam ng pagkahilo.

Ibinaliwala niya lang ito at nagpaalam na kay Lyka. Sa kalagitnaan

ng kanyang paglalakbay, nagsimula na naman siyang makaramdam
ng pagkahilo at ang kanyang paningin ay nagsimulang lumabo.
Hindi na niya ito natiis kaya nagpahinga muna siya sa ilalim ng
kahoy. “Ang sakit ng ulo ko at ang sikip ng pakiramdam ko.’’ Wika
ng binata. Hindi namalayan ni Sandro na nakatulog na pala siya sa
ilalim ng puno.

Kinaumagahan, gumising na si Sandro at napansin na nasa isang

lugar na panibago sa kanyang mata. Tumayo siya mula sa kama at
nagpunta sa pinto. Nawala na ang kanyang pagkahilo at maayos na
ang kanyang pakiramdam. Pagkalabas niya ng kwarto ay may
nakita siyang isang pigura ng babae. “Nasaan ako?” tanong ni
Sandro. “Oh, gising ka na pala.” Sagot ng babae. “Andito ka sa
bahay ko, nakita kitang walang malay kagabi doon malapit sa