Η σημασία του να δίνεις αγάπη!

Μεταξύ των ανθρώπων υπάρχει ένας αόρατος δεσμός που μας συγκρατεί, μας ενώνει και
μας οδηγεί προς την εξέλιξη. Αυτός ο δεσμός βρίσκεται μεταξύ της οικογένειας μας, του
συντρόφου, των φίλων μας, των συνεργατών μας, αλλά ακόμη και μεταξύ ανθρώπων
που μπορεί να μη γνωρίζουμε. Η σημασία της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων είναι το
κλειδί της ευτυχίας και της αρμονίας.

Η έννοια της αγάπης

Πολλές φορές μπορεί να έχουμε πει ή να έχουμε ακούσει τις φράσεις “θα είμαι στο πλευρό
σου” , “εγώ θα σε στηρίξω”, “σε καταλαβαίνω”, πόσο αληθινές όμως είναι στην πράξη;

Η αγάπη έχει σίγουρα πολλές διαστάσεις και πολλές μορφές, αυτές όμως αρκετές φορές
τείνουν να παρερμηνεύονται.

Αν λέμε πως αγαπάμε τα παιδιά μας, πως θέλουμε να τους προσφέρουμε ένα ευτυχισμένο
μέλλον όμως στην πράξη τo μόνο που κάνουμε είναι να πληρώνουμε δίδακτρα και ακριβά
σχολεία αδιαφορώντας για το χρόνο που διαθέτουμε για εκείνα, αυτό δεν είναι αγάπη. Αν ο
σύντροφος μας αντιμετωπίζει δυσκολίες στη δουλειά του και εμείς επιλέγουμε να
καλύψουμε την κακή του διάθεση κάνοντας του δώρα, αυτό δεν είναι αγάπη. Αν δούμε ένα
αγαπημένο μας πρόσωπο να κλαίει και εμείς ναι μεν λυπόμαστε, αλλά απομακρυνόμαστε,
αυτό δεν είναι αγάπη. Αν ο συνάνθρωπος μας χρειάζεται τη βοήθεια μας και εμείς
στρέφουμε τη ματιά μας αλλού με συμπάθεια, αυτό δεν είναι αγάπη.

“Από όλες τις ποικιλίες της αρετής, η γενναιοδωρία είναι η πιο βραβευμένη”.
-Αριστοτέλης

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη η αρετή είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δυο άκρα, την έλλειψη
και την υπερβολή: δηλαδή ενάρετος δεν είναι ούτε ο δειλός, ούτε ο παράτολμος, αλλά ο
γενναίος με όλες τις παραμέτρους.

Η αγάπη λοιπόν έχει άμεση σύνδεση με τη γενναιοδωρία, όχι όμως την υλική με την οποία
παρερμηνεύεται η έννοια της, αλλά την ψυχική γενναιοδωρία. Η αγάπη είναι πολύ
περισσότερα από ένα απλό συναίσθημα, είναι η επιθυμία να βοηθήσεις τον άλλο, να μπεις
στη θέση του και να κατανοήσεις τα συναισθήματα του, να στέκεσαι με την παρουσία σου
και τις πράξεις σου στη χαρά αλλά και στη θλίψη του. Βοηθώντας κάποιον από αγάπη η
χειρονομία αυτή είναι καθαρά αλτρουιστική, ξεφεύγοντας από το εγώ μας.

Αγάπη όμως δεν δίνεις μόνο στους ανθρώπους που γνωρίζεις. Μπορείς να δώσεις σε έναν
ξένο που χρειάζεται τη βοήθεια σου, αυτή η αγάπη είναι υποστηρικτική, έχει τη μορφή
αλληλοβοήθειας.

Τα οφέλη της βοήθειας προς άλλους

Η παροχή βοήθειας σε άλλους δεν ωφελεί μόνο τους ανθρώπους στους οποίους
προσφέρουμε την υποστήριξή μας, έχει πολλές διαφορετικές θετικές πτυχές, με κυρίαρχη
την εξέλιξη μας ως άνθρωποι. Πιο αναλυτικά…
Επεκτείνει τη ζωή μας

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε από το περιοδικό Health Psychology, οι

άνθρωποι που εκτελούν εθελοντική εργασία ζουν περισσότερο από όσους δεν ασχολούνται
με αυτήν, εφόσον ο λόγος τους είναι να βοηθήσουν τους άλλους και όχι για την
“προσωπική ικανοποίηση του φαίνεσθαι”.

Η επιστημονική βάση που έδωσαν για να εξηγήσουν την αύξηση της μακροζωίας ήταν πως
με την ανησυχία για τους άλλους, οι αντιδράσεις στρες στους οργανισμούς μας είναι
απενεργοποιημένες και απελευθερώνονται ορμόνες όπως η οξυτοκίνη (ορμόνη της χαράς),
που αποκαθιστούν τις κανονικές φυσιολογικές λειτουργίες μας.

Προκαλεί ψυχική ευεξία

“Αυτός που φέρνει τον πόνο σε άλλους τραυματίζει τον εαυτό του. Αυτός που βοηθά τους
άλλους βοηθά τον εαυτό του. “
-León Tolstoy-

Όταν εκτελούμε μια ψυχαγωγική δραστηριότητα, αισθανόμαστε την ευημερία η οποία

παραμένει στο μυαλό και το σώμα μας για λίγο. Αλλά όταν εκτελούμε μια δραστηριότητα
που βοηθά τους άλλους, αυτή η ψυχική ευεξία παρατείνεται επειδή η χαρά και
η ευγνωμοσύνη που μεταδίδει ο άλλος άνθρωπος παραμένει στη μνήμη μας.

Αυξάνει την αυτοεκτίμησή μας

Όταν βοηθάμε άλλους ανθρώπους και αισθανόμαστε την ευγνωμοσύνη τους, η γνώμη που
έχουμε για τον εαυτό μας, η αυτοεκτίμησή μας δηλαδή, βελτιώνεται. Είναι τεράστια η
ικανοποίηση διότι αντιλαμβανόμαστε το ότι εκτιμάται η βοήθειά μας και έτσι
αισθανόμαστε χρήσιμοι. Κάνοντας κάτι πολύτιμο για τους άλλους κάνουμε και για τον
εαυτό μας.

Αυτός που βοηθάει γίνεται πιο θετικός

Βοηθώντας τους άλλους απελευθερώνονται θετικά συναισθήματα

χαράς και ευτυχίας τριγύρω. Η φιλανθρωπία, μας κάνει πιο αισιόδοξα άτομα με θετικές
σκέψεις για το μέλλον και ελπίδα πως όταν βρεθούμε σε αντίστοιχη θέση κάποιος άλλος θα
βοηθήσει εμάς και ούτω καθεξής, καθώς ο ένας γίνεται παράδειγμα για τον άλλο.
Αρχίζουμε να βλέπουμε τον κόσμο από μια άλλη θετική οπτική γωνία και
νιώθουμε ευτυχισμένοι.

Η αγάπη λοιπόν έχει πολλές μορφές αλλά μόνο ένα αποτέλεσμα, την ευτυχία!

“Μερικές φορές νιώθουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι απλώς μια σταγόνα στον ωκεανό,
αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος χωρίς αυτή τη σταγόνα.”
-Μητέρα Τερέζα –
Η αγάπη είναι κάτι ασυμβίβαστο, κάτι μοναδικό, δίνει χρώμα, χροιά και ποιότητα στη ζωή
μας. Η αγάπη είναι το υπέρτατο συναίσθημα που αναζωογονεί και τονώνει, που μας οδηγεί
στην ψυχική ανάταση και την εσωτερική χαρά. Όταν κάποιος αγαπά βαθιά και ειλικρινά
κάποιον τον σέβεται, τον συμπονά, δεν παραβιάζει τις ελευθερίες του, χαίρεται με τις χαρές
του και λυπάται με τις λύπες του.

Όταν κάποιος αγαπά, ακούει, συμμερίζεται, κατανοεί, καταλαβαίνει, νιώθει και

αντιλαμβάνεται τον άλλον. Όταν κάποιος αγαπά φροντίζει τον αγαπητικό του με όλα τα
δυνατά μέσα, τον προστατεύει και μάχεται για την ευημερία του. Όταν κάποιος αγαπά είναι
άγγελος προστάτης όχι δεσμοφύλακας μιας επιφανειακής και σκληρής σχέσης.

Ο άνθρωπος που νιώθει αληθινή αγάπη, δεν μπορεί να είναι σκληρός, δεν μπορεί να είναι
βίαιος, δεν μπορεί να είναι καταπιεστικός, δεν μπορεί να έχει τοξική συμπεριφορά, δεν
μπορεί να κακοποιεί, δεν μπορεί να ταπεινώνει, δεν μπορεί να προσβάλει, δεν μπορεί να
εκφοβίζει. Δεν ταιριάζει η αγάπη στον πόνο, στον πανικό, στον φόβο. Δεν είναι δυνατόν να
σε αγαπώ και να σε πληγώνω, δεν είναι δυνατόν να σε αγαπώ και να σε καταπιέζω, δεν
είναι δυνατόν να σε αγαπώ και να σε τρομοκρατώ.

Η αγάπη είναι εν γένει ένα συναίσθημα που δίνει, χωρίς να παίρνει, που δεν ζητάει ούτε
ανταπόδοση, ούτε υποταγή. Δεν δέχεται βαρβαρότητες και σκληρότητα. Είναι ένα
συναίσθημα που το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι γαλήνη και ευτυχία. Η αγάπη
κρατάει λουλούδια όχι πέτρες. Η αγάπη προσφέρει ηρεμία όχι πανικό. Η αγάπη δεν κλαίει
από φόβο αλλά από χαρά. Η αγάπη είναι βάλσαμο όχι δηλητήριο.

Σταμάτα να φοβάσαι, να πονάς, να κλαις κρυφά, να ντρέπεσαι και να λυπάσαι αυτούς που
σε κάνουν να πιστεύεις ότι η αγάπη πονάει. Η αγάπη δεν πονάει και αν πονάει δεν είναι
αγάπη, σίγουρα. Σήκω ψηλά το κεφάλι, βγάλε από την ζωή σου οποιαδήποτε τοξική,
καταπιεστική, βίαιη συμπεριφορά. Δώσε μια μεγάλη αγκαλιά στον εαυτό σου, αγάπησε τον
όπως του αξίζει και βγες εκεί έξω και αναζήτα την πραγματική αγάπη. ΥΠΑΡΧΕΙ!

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι κανένα καλό και καμία καλή πράξη δεν μπορεί να σας κάνει
ευτυχισμένους, ούτε καν να σας κάνει να νιώθετε καλύτερα. Αυτό που έχει σημασία στην
πραγματικότητα είναι αυτό που αισθάνεστε.

Όσες λοιπόν “καλές” πράξεις κι αν κάνετε, εάν δεν αισθάνεστε χαρά, εάν δεν αισθάνεστε
αγάπη ή έστω ότι είστε απλά ο εαυτός σας, τότε τίποτα δεν έχει σημασία. Εάν προσφέρετε
κάτι χωρίς να αισθάνεστε ότι θέλετε να το κάνετε, τότε είναι σίγουρο ότι καμία καλή πράξη
δεν προστέθηκε στο βιογραφικό σας.

Όσο πιο ισχυρό είναι το συναίσθημα, τόσο πιο ισχυρή είναι η ενέργεια που θα εκπέμψετε
και θα μεταδώσετε. Εάν αυτό το συναίσθημα είναι για παράδειγμα η αγάπη ή η συμπόνοια,
τότε εκατομμύρια άνθρωποι θα δεχτούν την αγάπη σας κι ας έχετε κάνει το καλό σε έναν
και μόνο άνθρωπο.
Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την
ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που
πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί,
χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι
θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και
αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την
εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο πού σιγά σιγά
μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά
του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της,
καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από
την καρδιά.

Η αγάπη είναι ενεργητική δύναμη μέσα στον άνθρωπο. Είναι μια δύναμη που γκρεμίζει
τους τοίχους που χωρίζουν τον άνθρωπο από το συνάνθρωπο και τον ενώνει με τους
άλλους. Η αγάπη του δίνει τη δύναμη να ξεπεράσει το συναίσθημα της απομόνωσης και του
χωρισμού, κι ωστόσο του επιτρέπει να είναι ο εαυτός του, να διατηρεί την ακεραιότητά του.

Η αγάπη είναι δράση, είναι άσκηση της ανθρώπινης δύναμης που μπορεί να εκδηλωθεί
μόνο ελεύθερα και ποτέ σαν αποτέλεσμα καταναγκασμού. Η αγάπη είναι δράση και όχι
παθητικό αίσθημα. Με τον πιο ευγενικό τρόπο, ο ενεργητικός χαρακτήρας της αγάπης
μπορεί να καθοριστεί αν πούμε ότι αγάπη πρωταρχικά σημαίνει δόσιμο και όχι απολαβή.
Για το δημιουργικό χαρακτήρα, το δόσιμο έχει μια ολότελα διαφορετική σημασία. Το να
δίνεις είναι η πιο υψηλή έκφραση του δυναμισμού. Στην ίδια την πράξη του δοσίματος
νιώθω τη δύναμή μου, τον πλούτο, την ικανότητά μου. Και το δόσιμο αυτό έχει το νόημα
της θυσίας.