Hallo allemaal,

Wij hebben het volgende probleem uit Korinthe verwerkt. Er was daar namelijk een heel groot
verschil tussen de christenen. En wij gaan jullie daar iets meer over vertellen en daarna ook nog iets
over het verschil dat er nu nog is tussen verschillende soorten christenen. Dat gaan we doen door een
verhaal te vertellen wat nu heel erg actueel is. maar eerst in Korinthe, wat was daar nu aan de hand?
De mensen daar waren het niet eens of je nu wel offervlees mocht eten of niet. Sommigen dachten
van wel want er waren toch geen afgoden en het had dus ook geen inhoud maar anderen, die nog
niet zo lang bekeerd waren, hadden er meer moeite mee. Want voor hun had het nog wel betekenis
omdat zij juist met die afgoden hadden gebroken. Paulus is heel duidelijk hierover. Ja, je mag
offervlees eten maar pas wel op. Want als jij andere christenen daarmee tot “last” bent, dan moet je
het niet doen. We moeten uit zijn op elkaars behoud en elkaar bewaren voor het afvallen. Wij vinden
dit een hele mooie gedachte en daarom hebben wij dit ook verweven in ons verhaal:

‘Hé, ga jij ook mee’, roept Mila opgewonden. Enthousiast komt Mila naar Hannah toegerend. Ze
geven elkaar een korte knuffel en dan gaat Mila verder: ‘Ik ben vorig jaar ook geweest en het was zo
leuk!’ ‘Waar heb jij het over?’, vraag Hannah met een verbaasde blik op haar gezicht. ‘De EO-
jongerendag natuurlijk’, zegt Mila met een verwonderende blik. ‘En wat mag dat zijn.’ Enthousiast
begint Mila te praten over het evenement: ‘Er zijn dan allemaal bekende, christelijke artiesten die
delen hun levensverhaal. En er wordt heel veel gezongen. En het is zo leuk en gezellig. De vibe die
daar hangt is zo energiek!’ Druk pratend lopen Mila en Hannah richting school. Hannah vraagt: ‘Het is
daar zeker altijd een ontzettende herrie en weet je, mijn ouders gaan dat toch nooit goedvinden.’
‘Niet zo negatief, als je het lief vraagt mag het vast wel!’, antwoordt Mila. ‘Ik denk het niet hoor,
want mijn ouders weten echt wel wat dat is hoor. En als zij in de krant lezen over hoe vrij daar over
sommige onderwerpen wordt gepraat, dan mag ik sowieso niet!’ Hannah zucht, waarom snapt Mila
dat niet. Haar ouders zijn veel strenger dan die van Mila, ze gaan ook naar een hele andere kerk waar
iets heel anders wordt verteld. Ze had al een keer aan papa en mama gevraagd of ze met Mila mee
mocht naar de kerk, maar dat mocht toen ook al niet. Ze had geen zin om een discussie aan te gaan
dus ze had maar tegen Mila gezegd dat ze heel erg keelpijn had en dat ze thuisbleef. Mila had het wel
vaker aan haar gevraagd, maar ze was er niet op ingegaan en had elke keer een smoesje bedacht. Bij
Mila was het ook zo anders thuis, de regels en zo. Ze droeg ook broeken en dat zou haar moeder
nooit goedvinden, ze zit elke zondag de hele dag op haar telefoon terwijl zij dat nog niet eens een
kwartier mocht. Wat was het toch lastig, Mila was een hele goede vriendin, maar ze veranderen
zoveel van elkaar! ‘Hé, Mila, ik ga het thuis wel even vragen en dan app ik het vanavond wel, oké?
Maar we moeten nu wel doorlopen anders zijn we te laat voor school’ zegt Hannah uiteindelijk. ‘Is
helemaal goed’, antwoordt Mila tevreden.
Die middag komt Hannah thuis, ze kijkt even om het hoekje. Daar zit haar moeder op de bank. Ze
pakt een glas drinken en een koekje en gaat naast haar moeder zitten. 'Hoe was het vandaag op
school, Hannah?’, vraagt haar moeder. ‘Wel goed hoor, de toets van biologie ging ook goed. Dus het
was wel prima’, antwoord Hannah, ‘Maar ehh, mam?’ ‘Ja, wat is er?’ ‘Nou kijk, vandaag kwam Mila
op school met de uitnodiging van de Eo-jongerendag. U weet wel wat dat is toch?’ ‘Ja, dat weet ik’,
antwoord haar moeder met een afkeurende blik in haar stem. ‘Mila had dus het idee om daar heen
te gaan met een groot deel van onze klas. Ik mag ook wel mee toch?’ vraagt Hannah met een
vragende klank in haar stem. ‘Natuurlijk niet!’, zegt Hannahs moeder verontwaardigd, ‘je weet dat ik
daar heel erg op tegen ben. Ik wil echt niet dat je daar heen gaat. Die muziek en al die lichten, dat
gaan we echt niet doen.’ Hannah zucht diep en draait met haar ogen. Dit had ze kunnen verwachten,
natuurlijk mag het weer niet. Ze valt nu echt wéer buiten de boot. “Ik mag niet mee” appt Hannah
naar Mila. “Jammer”, komt er al snel als antwoord, ‘we praten morgen wel even’.
De volgende ochtend lopen Hannah en Mila weer naar school. ‘Hé, jammer joh, dat je niet mee mag
naar de EO-jongeren dag. Maar weet je, ik vind het niet erg. Ik snap het wel van je moeder, het is
natuurlijk niet wat je gewend bent in jouw kerk. Ik ga ook wel gewoon niet. We gaan die dag gewoon
samen een dagje weg. Dat vind ik misschien nog wel veel leuker!’ zegt Mila en ze geeft Hannah een
dikke knuffel! Hannah zegt met een brok in haar stem: ‘wat vind ik dit lief van je, Mila. Je vindt dit zo
leuk, en je offert dit gewoon voor mij op! Je bent echt een schat!’