■■ ■ ■ ■■ ■■ ■■ First Edition ■ ■ ■

■■■
Visit to download the full and correct content document:
https://ebookstep.com/download/ebook-47191014/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

As 95 Teses Nós Devocionais diárias nas 95 Teses de

Martinho Lutero Sample André Bispo

https://ebookstep.com/product/as-95-teses-nos-devocionais-
diarias-nas-95-teses-de-martinho-lutero-sample-andre-bispo/

Martin Luthers 95 Thesen Nebst dem Sermon von Ablass

und Gnade 1517 1st Edition Martin Luther Kurt Aland

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablass-und-gnade-1517-1st-edition-martin-luther-kurt-
aland/

Martin Luthers 95 Thesen nebst dem Sermon von Ablaß und

Gnade 1517 Sonderdruck aus der Lutherausgabe von O
Clemen 3rd Edition Claus Steinle

https://ebookstep.com/product/martin-luthers-95-thesen-nebst-dem-
sermon-von-ablas-und-gnade-1517-sonderdruck-aus-der-
lutherausgabe-von-o-clemen-3rd-edition-claus-steinle/

95 Strategi Mengajar Multiple Intelligences Mengajar

Sesuai Kerja Otak dan Gaya Belajar Siswa Alamsyah Said
S Pd M Si Andi Budimanjaya S Pd

https://ebookstep.com/product/95-strategi-mengajar-multiple-
intelligences-mengajar-sesuai-kerja-otak-dan-gaya-belajar-siswa-
alamsyah-said-s-pd-m-si-andi-budimanjaya-s-pd/
Le Psautier Troisieme livre Ps 73 89 1st Edition R
Meynet

https://ebookstep.com/product/le-psautier-troisieme-livre-
ps-73-89-1st-edition-r-meynet/

■■■■ First Edition Islamic House

https://ebookstep.com/download/ebook-44434928/

Aandhar First Edition Jhilam Gupta

https://ebookstep.com/product/aandhar-first-edition-jhilam-gupta/

Burner (Gray Man) First Edition Greaney

https://ebookstep.com/product/burner-gray-man-first-edition-
greaney/

■■ ■■■■■ First Edition ■■■■ ■■■

https://ebookstep.com/download/ebook-29274668/
 1
மி சார தவறியி த அ த றா அைறயி - ஒ
ெம வ தியி ட நடனமா ெகா க-அ த டாி
உபய தி க த ைத எ தி ெகா தா சபாி வா ைதக
ேகாப ேகாபமா - வாிகளாக மாறி ெகா த .
அ பான மாவ ட ஆ சி தைலவ அவ க , வண க . நீ க
இ தஊ வ 'கெல ட ' எ பதவியி ஒ ெகா
இ ேறா ஆ மாத கால வி ட . அதாவ ெமா த றி
எ ப ைத நா க எ ைடய கண ப நீ க ேவைல
பா தி கிறீ க . அதி பாதி நா கைள ம திாி வ கிறா . கவ ன
வ கிறா எ பத காக அவ க கா தி , அவ கேளா
அச இளி ேபா வதி ணா கியி கிறீ க . மீதி
இ பாதி நா களி , கா வாசி நா கைள அரசா க விழா களி
கல ெகா ள ெசல ெச வி க . மி ச இ த கா வாசி
நா களி - ப நா க ெசா த வி பி உ க ெசா த ஊரான
அ மைண ேபா வி க . கைடசியி ெகா ச ந ச
உயிேரா இ த நா களி , நீ க இ த மாவ ட தி காக எ ன
ேவைல பா தீ க எ ப ஏ , அ லா ,அ த
விநாயக ெப மா தா ெவளி ச , மாவ ட தி எ ென ன
பிர ைனக இ கிற எ ப உ க ெதாி மா...? ேரஷ
கைடகளி அாிசி, ச கைர வழ வதி தி தன , நகைர
றி இ கிற கிராம களி ேபா அதிகாாிகளி
ஆசீ வாத ேதா நைடெப க ள சாராய ெதாழி , நகாி
ஆ கா ேக உைட ெப ெகா சா கைட ழா க ,
ட ப களி ப கி ெப கியி பி பா ெக ேப வழிக ,
தி ப பாைளய ெநசவாள பிர ைன, நகாி இ ெதா
சத த லா களி நைடெப விப சார ெதாழி , பகிர கமாக
ல ச ேக உ க அ வலக ைத ேச த ஊழிய க , - இ ப
பல ைறேக கைள உ க ராமரா ய தி ெசா ெகா ேட
ேபாகலா . இைவகைளெய லா கைளவத காக நீ க எ த
ய சி எ ெகா டதாக என ெதாியவி ைல.
ப திாிைகக ப ளி ேபா ெகா பத ம திாிக
மாைல ேபா வத ம ேம கெல ட ப வி
வ தீ களா...? எ க ைடய வாி பண தி ெகா ைள
ெகா ைளயா ச பள வா கி ெகா நீ க இ த
மாவ ட தி காக ஏதாவ ெச க எ கிற ந பி ைக என
அ ேபா வி ட . எனேவ இ த க த க ட ப தாவ நா
நீ க மாவ ட ஆ சி தைலவ பதவிைய ராஜினாமா ெச வி ,
ெசா த ஊரான அ மைண ேபா விட ேவ .இ இ த
மாவ ட தி நா ப ல ச ம களி ஒ மக ேதச
வி வாச ேதா எ தி ெகா ட . அ த வாசக தா க த தி
மிக கியமான வாசக . கவனமாக ப க .
நீ க ப தாவ நா பதவி விலகவி ைலெய றா - அத பிற
வ கிற ஏதாவ ஒ நாளி ஏதாவ ஒ இட தி ஏதாவ ஒ
ஆ த தா இர பக எ த நிமிஷ திலாவ எ னா
ெகா ல ப க .
இ ெவ மிர ட இ ைல. ச வ நி சயமான ஒ .ஆ
ேவ ெம றா அ மைண ேபா க .
அமர பதவி ேவ ெம றா கெல ட பதவியிேலேய
ஒ ெகா இ க .இ ப இ மாவ ட தி மக .
- க த ைத எ தி த சபாி, ஒ தடைவ எ தின வாசக கைள சாி
பா வி ஒ ெவ ைள கவாி ஒ அ ரைஸ ெகா ைட
ெகா ைடயான எ களி எ தினா . பி ேகா ெந பைர
ேபா ேபா -
“ெடா ... ெடா ...”
கதைவ யாேரா த னா க .
சபாி பத டமாகி ேபனாைவ கவைர ேமைஜயைற
த ளிவி எ தா . இ ப ேத வய ாிய ஒ சலான ேதக .
சிவ த நிற . ெப க இ க ேவ ய ெபாிய க க .
அவிழ இ த கிைய அவசர அவசரமா க ெகா ேபா
கதைவ திற தா .
வாச ப யி இ மசமச பா நி றி த அ த ெப ைண
பா த “வா... ைவ ணவி...” எ றா .
“ஒ ெம வ தி கடனா ேவ ... கிைட மா?” ைவ ணவி
அைற ேள எ பா ெகா ேட ேக டா .
“ெம வ தியா...? இ த ஒ ேண ஒ தா ... அ தா
இ த ாியனாயி ஒளி ெகா .ஏ ந ம
பா கைடயி ெம வ தி வி ேம...?”
“தீ ேபா சா ...”
“க பா ெம வ தி ேவ மா...?”
“ஆமா...! எ க பா... வ ரா வா தி ப ணி
ெவ சி கா . த ப ண ... அதா ...”
“சாி... இ த ெம வ திைய எ கி ேபா...”
“உ க ...?”
“என ேவ டா ... இ ... ெகா ச ேநர ல கெர
வ ... நா எ ப யாவ சமாளி கிேற . நீ இ த
ெம வ திைய எ கி ேபா.”
ெசா னவ எாி ெகா த ெம வ தியி டைர
அைண அவளிட நீ னா .
“ஸாாி... எ னேமா எ தி தீ க ேபா ...?”
தி கி ேபா நிமி தா .
“நா எ தி த உன எ ப ெதாி ...?”
“கத இ வழியா பா ேதேன...?”
“ஒ... ஒ கவிைத... எ தி ேத ...”
“எ ன கவிைத...?”
“கவிைத ேக கிற ேநரமா... இ ...? உ க பா வா தி ப ணி
ெவ சி கிறைத ேபா த ப ண ேவ டா ...?”
“தினசாி அவ ப ற வா திதாேன அ ...? எ ேக நீ க எ தின
கவிைதைய ெசா க பா கலா ...”
“நீ விடமா ேய...? உன காகேவ சீ கிர இ த ெபா ைனய
ராஜ ர ைத வி கா ப ணிகி ஓ ட ேபாேற ...”
“சாவகாசமா ஓடலா . ெமாத ல கவிைதைய ெசா க...”
சபாி அவைள பா தா . 'இவ கவிைத ேக காம இ கி நகர
மா டா ேபா கிறேத, ஏதாவ ஒ கவிைதைய ெசா
அ பிவிட ேவ ய தா .' ேயாசி தா .
“எ ன ேயாசி கறீ க...?”
“ த வாி எ ன எ திேனா ேயாசி கிேற ... ஆ...! ஞாபக
வ ... நம சிற களி ைமேய எதிாிகளி
வாச ைதேய ைமயா ேவா . ர தி வ யர க ஒ
கயி ைற பாிசளி ேபா . ெவ றி பாைதயி நா வைளய
வ ேபா , உட வ ேத றி ைவ ெவறி நா கைள இன
க ெகா ேவா . அைவக காக ஆழமா ஒ ழி பறி ேபா .
 ேன ற ேகா ைடயி தல பதி ேபாேத
பி னா எ ஊைமகளி னக கைள உதாசீன ெச ேவா .
கயவ க ேபாக க லைற ேக... காாி விலக
வா வினிேல...” ைவ ணவி சபாிையேய பா தா .
“எ ன பா கிேற...?”
“அ தமான கவிைத...”
“எ ைன அ றமா வ பாரா டலா . ெமாத ல உ க பாைவ
ேபா கவனி...”
“ஒ சி ன ெஹ ...”
“எ ன...?”
“இ த இ ல மாதாேன உ கா தி க ேபாறீ க...?”
“ஆமா...”
“எ க பா வ ெகா ச தி ெசா கேள ... ஏேதா
உ களா ச ஒ சி ன ச க ேசைவ.”
“சாி... ெகள ...”
சபாி கிைய ம க ெகா கிள பினா .
“ ைட டைல...?”
“இ த ெந கமான ெபா ைனய ராஜ ர ல எ த தி டனாவ
உ ேள தி , உயிேரா ேபாக மா எ ன...?”
இ நா க ைர க, சா கைடகைள தா ெகா
நட தா க . காடா விள ெவளி ச தி ப மாவி இ கைட
வியாபார 'ேஜ ேஜ' எ றி த . இ பி ைக ழ ைதகைள
ஏ தி ெகா தியி நி றப காணாம ேபாயி த
மி சார ைத, ெக ட வா ைதகளா தி ெகா தா க
ெப க . ட டமா ப கிட த ப றிகளி ேம
க ெலறி ெகா தா க நி வாண சி வ க .
“ேட ... ேபா கடா... ேபா க த...” தி ைணயி கா
உ கா தி த கிழ ஒ சி வ களி அ பா - அ மா களி
க கைள ச ேதக ப வைகயி நீளமா ஒ ேபராகிரா
ேபசினா . சபாி ைவ ணவிைய பா சிாி ெகா ேட
ேக டா .
“பாரதியா பா ஞாபக வ தா...?”
“பாரதியா பா டா...?”
“ ... இ த ெச தமிைழ ேக ேபா ... கா ல ேத வ
பாயைல...?”
ைவ ணவி சிாி தா
“ஓ... அைத ெசா றீ களா...? ெகா ேதேன வ பா .”
ைட ெந கினா க .
தி ைணயி ேம ைவ ணவியி அ பா ேதசிக ேவ ைய ஒ
ைகயா பி ெகா , கணிசமான ேபாைதேயா
உ கா தி தா . சபாி அவ அ கி ேபா உ கா தா .
“வண க ஸா ...”
ேதசிக த வ ைக ம ைடைய கீறி ெகா , க கைள
இ கி ெகா ,அ தஇ அவைன பா தா .
“யா... யார ...?”
“நா சபாி... ஸா ...”
“ஓ...! த ... ஜா ெல ... க ... க ...”
ேதசிக ஒ ஆ கிேலய க ெபனியி கிளா காக இ
ாிைடயரானவ . ேபாைதயி இ ேபா இ கி ேப வா .
ேபாைதயி இ லாத ேபா ெகா தமி ேப வா . இர ேம
இல கண இ கா .
“க ... க ... சி ...ட ...” தி ைணய த னா .
“உ கா தா இ ேக ஸா .”
“இ த... எ மா னி ல... இ பிாிய ட இ ைல... ... ஆ .
க மி ...ைம... ஹ ... எனிதி இ பா ெட ...?”
“ஸா ... இ வி ய காைலயி ைல. சாய தர ஏழைர மணி. ந ம
ெபா ைனய ராஜ ர ரா கெர ேபாயி ... அதா
இ ...” ேதசிக ேகாணலா சிாி தா .
“வா ... கர ெபயி யரா...? ள கவ ெம . இ கி பி
ந மைள ப ணின ேபா... ஒ நா ட கெர ெபயி ய
கிைடயா ... ெதாி மா ைம ய ஜா ெல ...?”
“ெதாியா ஸா ...”
“அவ எ லாேம ப ஃெப டா இ க . கெர ச ைள,
வா ட ச ைள... எ லாேம க சிதமா இ . ேராெட லா
அ வள நீ டா இ . அ மினி ேரஷ னா அ தா
அ மினி ேரஷ ...”
“அவேனாட அ மினி ேரஷனிேல க ள சாராய இ ததா
ஸா ?”
சபாி ேக வி அவ ைடய பதி காக கா தி த ேபா -
சா கைடைய தா ெகா ஒ கி க ய ேப வழி
ேவகேவகமா ஓ வ தா . ேதசிக தி வாச நி
சிைர க பி டா .
“அ மா... ைவ ணவி...”
ைவ ணவி ைகயி ைவ தி த ஈர ணிேயா எ பா தா .
“யார ...?”
“நா தா மா ேசாைலய ப ...”
“ஏ இ ப ஓ வ ேற...? எ னா ...?”
“அ... அ மா... அ யாைவ ெமாத ல ஆ ப திாி
ேபா க...”
“எ... எ ...?”
“அ... அவ சா... சா பி ட சாராய விஷ சாராயமா ... ெக ப
காலனியில ஏக ப ட கேளபரமா இ ... அ சா ேப க
ெதாியைல... ெர ேக ... ேபாயி ேபா ...”
சபாி பத டமா தி ைணைய வி கீேழ தி தா .

2
ெட ேபா லதா ம ேக க சி வ ேபா வி வி
சி க - ேபா ைவ - த மைனவி ாீதியி உட ேபா ஒ
ப தி த கெல ட ஹாீ மா - க கைல எ
உ கா தா .
வய ப ைத . த காளி நிற தி உ பியி த க . 'க க '
ேகச . க தி வ தி டால ைவ த ெசயி . ேராம
ம ய மா . ெதா ைப ைள த வயி .
“எ ...”
“ஸா ... நா ஷ மா...” கெல டாி உதவியாள ர ெகா தா
ஆ கில தி ... ஹாீ மா தமி சிதிலமா தா ெதாி .
“வா ... ேம ...?”
“சி ெவ ல ஒ ேமாசமான ச பவ ஸா ...”
“எ ன விஷய ...?”
“க ள சாராய த ேப களி அ ப ேப மரண ...
இ ப ேப க பா ைவ ேபாயி ...”
ஹாீ மா எ த அதி சிைய கா ெகா ளாம - நிதானமா
ஒ ெகா டாவி வி , பி ன க ைத ெசாறி ெகா டா .
“அ ற ... எ ன...?”
ம ைனயி ஷ மா அதி தா .
“ஸா ... இ மிக ெபாிய ேமாசமான விஷய ... நீ க உடேன
தல விசி ப ண . ஹா பிட ேபா
பாதி க ப டவ கைள விசாாி க ...”
“இ ேபா... ேநர எ வள ெதாி மா ஷ மா...?”
“ெதாி ஸா ... பதிேனா மணி...”
“நாைள காைலயில ஆ மணி , நா ஏ ேபா ேபா
ெட யி வ ற மினி டைர ாி ப ண ...
ஞாபகமி கா...?”
“இ ... ஸா ...”
“ஆ மணி நா ஏ ேபா ேபாக னா... நா மணி நா
எ திாி க . ளி ெர யாக .”
“ஸா ...”
.எ .பி.ைய பா ேபாக ெசா க... நாைள
காைலயில ப மணி அவ எ ைன மீ ப ேபா ,
ாி ேபா வா கி கேற ... ... எ தைன ேப ெச தா க
ெசா னீ க...?”
“என வ த தகவ ப அ ப ேப ஸா .”
“அ த க ள சாராய வியாபாாி யா ...?”
“ெதாியைல ஸா ...”
“அவ வி தா... இவ க ஏ யா... ேபா வா கி சா பிடறா க...
ள ெப க . சாக . ெச தாதா தி வ ...”
உ மிவி ாி வைர ைவ தா ஹாீ மா . ேபா ைவ
ம ப க ய றேபா அவ ைடய மைனவி ாீதி க
கல கமா , கரகர பான இ தியி ேக டா .
“யா க அ ...?”
“ஷ மா...! ைளயி லாத ம ஷ . அ எ னேமா காலனியா ...
அ த காலனியி விஷ சாராய சிலேப ெச டா களா .
ம ஷ ெமன ெக ேபா ப ணி பா ,
ஹா பிட வர ெசா றா ...”
“இ த ேநர திலா...?”
“ஆமா...”
“உ க பா ெம ஆ க ைள ஏ இ ப
மர ேபா ...?”
ெசா ெகா ேட - ஹாீ மாைர ேபா ைவ
இ ெகா டா ாீதி.

3
ம நா காைல எ மணி.
ெபாிய ஆ ப திாியி மா வாி னா கசகச பா ட .
ேபா மா ட த உட க அவரவ வசதி ஏ ற மாதிாி
திைர வ களி , டா யி ேபா ெகா க ெப க
சி தின கேளா ப பலா நி றப ஒ பாாி
ைவ ெகா தா க .
“ேட... ெபா சாமி... ஒ ைபய ேபாயி டானாேம...! நா
ப ப ெசா ேன ... க ள சாராய கைட ப க
ேபாயிடாதீ கடா... அ த ேவ பய... க ட கசமால ைத ேபா
கா சறா ... ... எ வா ைதைய கா ல ேபா காேம...
ேபாயி...”
“ம சா ... ெபாண ைத ெகா ேபாற ... திைர
வ கார தி இ ப பா ேக கறா ...”
“ெகா ெதாைல... உயிேராட இ ேபா அவனால ஒ கா
பிரேயாஜனமி ைல. ெச த பி னா ெசல ெவ கிறா ...”
“எ ராசா...! அ த மாச உன க ணால
ப ணி பா கிற காக... ேப ல ெபா ண பா ...”
“ஏ ... த ... அ ப ஓரமா நி ஒ பாாி ைவ யி... க ள
சாராய ெச த பய உன ராசாவா...?”
அ ைக ச த ர க ம தியி சபாி , ைவ ணவி
ஹா பிட எம ெஜ வா ைட ேநா கி நட தா க .
“ெச தவ க எ ணி ைக ரா திாி ேள எ ப ஆயி சா ...”
“உ க பா எ ப ேயா த பி கி டா ...”
வா ைழ தா க . வா க ெநாிசலா க க .
ஒ ெவா க ப க தி ஆ ஜ க ப . தைலகீழா
ெதா சைல பா .
ேபா கா டபி ஒ வ இர ேபைர த தா .
“யாைர பா க ...?”
ைவ ணவி ெசா னா :
“எ ேனாட அ பாைவ அ மி ப ணியி ஸா ...”
“அ பா ேப ...?”
“ேதசிக ...”
கா டபி ைகயி த சா ைட பா தா .
“ ப தி ெர டா ெந ப க . ேபஷ ைட ட
ப ணாேம பா ேபாயிட ...”
“சாி ஸா ...”
ெசா ெகா ேட நகர ய றவைள நி தினா .
“உ ட வ தி கிற இவ ... யா ...?”
“என ப க ல யி கிறவ .”
“சாி... ேபா க... சீ கிரமா பா கிள பிட .”
சபாி பா ெகா ேட நட தா . க ள சாராய
சா பி பாதி க ப டவ க எ லா வய களி இ தா க .
ெபாி ெபாிதா சிைர வாச ேதா ேபாரா
ெகா தா க . டா ட ஒ . பரபர பா இய கி -
சிகி ைச அளி பதி தீவிரமா இ த . ப தி ெர டா ெந ப
க ேதசிக ெதாி தா . எ லா ஆைசகைள அறேவ ற
வி ட மாதிாியான கபாவ தி ம லா க கைள யி தா .
சைல ளி ளியா ெசா ெகா த .
க ைல தா ேபான டா டைர பி டா சபாி.
“டா ட ...”
அவ நி , க ெக ேபான க கேளா பா தா .
“எ ...”
“இவ இ ேபா... எ ப யி டா ட ...?”
டா ட உண சிய ற ர ெசா னா : “ஆப தான க ட ைத
தா டா . ஆனா உட ேபாட வல பாக பாதி க ப ...
ப கவாத மாதிாி ஏதாவ ைச எப வரலா . க பா ைவ
ேபாக வா பி ...”
டா ட ெசா ெகா ேபாேத அ த ந ெகா ச
பத டமா வ தா .
“டா ட ...”
அவ 'எ ன?' எ கிற மாதிாியா தைலயைச தா .
“அ த பதின சா ெந ப ெப ல இ த ேக ேபாயி ஸா .”
டா ட எாி வி தா . “அைதேய எ கி ட வ ெசா ேற...?
எெத சா ேதா... அைதெய லா உடேன மா வாி
ெகா ேபாயிட ேவ ய தாேன...? அறி ெக ட தனமா க
ேவ ய , ஆ ப திாி வ ப பலா சாக ேவ ய ...
ஒேர நா ல ஆ ப திாிேய நாறி ேபா ... ைச!”
ெசா வி அவ தி பி நட க, சபாி பி டா .
“டா ட ! ஒ நிமிஷ .”
“எ ன...?”
“நீ க இ ப ேபசற சாியி ைல. க ள சாராய ச இவ க
ேமல நீ க ேகாப படற அ தேமயி ைல. இவ கேளாட இ த
நிைலைம காரண ... க ள சாராய வியாபாாிக ...
அவ க த திர ெகா சாராய வி க ெசா கிற
ேபா ஸு தா இ காரண ...
டா ட சபாிைய ைற தா .
“இைத ஹா பிட நிைன சியா...? இ ைல ெபா ட
ேமைட நிைன சியா...? இ ேக வ ற ேபஷ கைள
ப தி தா என கவைல... ெவளிேய இ கிற க ள சாராய
வியாபாாிகைள ப றிேயா... ஆதர த ற ேபா ைஸ ப திேயா
என கவைலயி ைல... ேபஷ ைட பா ேபசாேம
ெவளிேய ேபாயி .”
சபாி அவைர பா னைக தா .
“டா ட ... உ க ெதாழி கியமா ேவ ய ெபா ைம...
ெகா ச மனிதாபிமான , ெகா ச இர க , ளி கடைம.
இ ேபா நா ெசா ன எ ேம... உ ககி ேட ஒ ப ெச ட
இ ைல... இ ேக ாீ ெம எ தி கிற ேபஷ ஸு
சாி... மா வாியி வி ெவ சி கிற ெட பா ஸு சாி
உ கைள ெபா தவைர ஒ தா ...”
ேகாப தி எ க ச கமா க சிவ ேபான டா ட தி பி
பா , க தினா .
“கா டபி ...!”
கா டபி ஒ வ ஓ வ தா .
“எ ன டா ட ?”
டா ட ெவ தா . “அ த ஆ ேபசற ேப சாியி ைல... ெமாத ல
ெவளிேய அ க.”
ைவ ணவி தவி பா பா க, சபாி ேதா கைள கி
ெகா டா .
“கா டபி அ த சிரம ைத ெகா காதீ க டா ட . நாேன
ெவளிேய ேபாயிடேற . ேபாற னா ஒ சி ன
ேவ ேகா . நீ க எ .பி.பி.எ ப ச டா டராயி கலா . நா
ஒ கிராஜுேவ . எ .ஏ. கிராஜுேவ . அ ைச காலஜி
ச ெஜ ைட எ ப ச ஒ அ - எ ளா கிராஜுேவ .
இ தியாவி ப டதாாிக ேவைல கிைடயா ... மதி
கிைடயா என ந லாேவ ெதாி ... இ தா நா
ெசா ல ேபாறைத...”
“ மி ... வ . நா ட ...! உ ேனாட உபேதச ைத
ெல சைர ெத ப ள ைமதான ல மீ ேபா ெவ க...
ெக லா ர ஹிய ...” டா ட உ ம, கா டபி சபாியி
ேதா ேம ைகைய ைவ தா .
“ஏ ஸா ... இ ேக வ கலா டா ப றீ க... ெமாத ல ெவளிேய
ேபா க ஸா ...”
சபாி வா ைட வி ெவளிேய வர, பி ெதாட த ைவ ணவி
ேகாபமா அவைன ஏறி டா .
“சபாி! நீ க டா ட கி ேட ேபசின ேப சாியி ைல. ெகா ச
நிதானமா இ தி கலா .”
“அவ ம ேபசின ேப சாியா...?”
“அவ ஒ டா ட ...”
“டா டரா இ தா எ ன...? ெர ெகா பா ைள சி ?எ எ
சா ேதா அைத மா வாி ெகா ேபாயிடறதா ...
ம ஷ கைள ஆடா ட மாடா ட தாேன நிைன சி கா ...”
“வர... வர... உ க சி ன விஷய க ெக லா ேகாப வ .
ெனெய லா இ ப இ க மா கேள...?”
“எ ைன தி நட கிற அநியாய க எ ைன ெகா ச
ெகா சமா மா திகி வ .க னா ஏதாவ அநியாய
நட தா ர த ஆ ேடாேம கா அமிலமா மா ...”
ைவ ணவி நி - அவைன உ பா தா .
“எ ன பா கிேற...?”
“ஊஹு ...! நீ க சாியி ைல...”
“சாியி ைல னா...?”
“உ க ேப சாியி ைல... ேப ல ஏேதா வாச அ .
உ க ேவைல கிைட காத விர தியி இ ப ேபசறீ களா...?”
“இ த அரசா க என ேவைல ெகா எ கிற ந பி ைக
எ பேவா ெச ேபா . ஊாி அ ண அ பற இ
பாேய என ேபா . வாடைக அ ப பா... சா பா
ெசல த ப பா.
“சாி... உ க க னா ஏதாவ அநியாய நட தா... உ க
உட ல ஓடற ர த அமிலமா மா ெசா னீ க... ஒ தனி
மனிதனா இ உ களாேல எ ன ப ண ...?”
“நா எ ன ப ண ேபாேற உன ெதாிய ேவ டா . நீ
நா ந லஃ ர ... அ ப ேய இ ேவா ...”
இர ேப ெமௗனமா வரா தாவி நட , ஹா பிட
க வாசைல ெதா டேபா -
அ த ஜீ ேவகமா வ - வாச நி ற .
ஜீ பினி கெல ட ஹாீ மா ாீ நிற சபாாியி
பளபள பா இற கினா . ஏேதா க யாண ாிச ஷ
வ வ ேபா ற ேதா ற .
சபாியி க க அவைர பா த ேகாப தி ர த ள களா
மாறின. மன அ தஎ ண ஓ ய .
அைற ேபான த காாியமா ேமைஜ ராய இ
க த ைத எ ேபா ெச ய ேவ .

4
.எ .பி. உ ரா ெட ேபானி எ .பி.ேயா ப யமா
ேபசி ெகா தா .
“ க க அ த ெக ப காலனி ஏாியா ரா பரவலா
இ த க ள சாராய ைத ஒழி சி ேடா ஸா ... ெர நாைள
னா ச ைள ப ணின ேகா யா ெதாியைல.”
“யா ெதாியைலயா...? அ த ஏாியாவி இ கிற ஜன கைள
விசாாி க ேவ ய தாேன...?”
“விசாாி ேச ஸா ... யா வாைய திற கைல... ச ைள ெச ச
யா ெதாி சி உ ைமைய ெசா ல மா ேட கிறா க...”
“இ னா அ த ஏாியாவி க ள சாராய கா சின
ேகா க யா ...?”
“ெகாழி சா பாைற ேகாபா ... பால கா ரஜா ...”
“அவ கைள விசாாி பா தீ களா?”
“விசாாி பா ேத ஸா ... அவ க அ த சாராய கா சற
ெதாழிைலவி , ேசமியா பா டாி ஒ ைண ெவ
நட தி கா க...”
“ச பவ நட ெர நாளாயி . இ ச ப தமா நா யாைர
ைக ெச யைல னா... ஜன க ஒ மாதிாியா ேபச
ஆர பி வா க... ேஸா யாைரயாவ ச ேதக ேக ல ப ணி
உ ேள த க ... பி னா பா ேவா ...”
“எ ... ஸா ...”
“ேப ப கார க கி ேட ேப ேபா ெகா ச ஜா கிரைதயா
ேப க... எ லா ப திாிைக ஆ க சி பாதகமா இ ...”
“பா கிேற ஸா .”
எ .பி. ம ைனயி ாி வைர ைவ விட உ ரா ாி வைர
சா திவி ப க தி த இ ட காமி ப டைன த னா .
கரகர தா . ஆபேர டாிட .
“இ ெப ட ராேஜ திர ாிச ஷ ல இ பா . அவைர உ ேள
அ க...”
“எ ... ஸா ...”
ராேஜ திர காக கா தி த ேநர தி சிகெர ஒ ைற ப ற
ைவ ெகா டா உ ரா. இர டாவ இ ைப க
இ தேபா ராேஜ திர ச ேடா உ ேள வ நி றா .
“உ கா க...”
நா கா ைய கா ட, ெச தா உ கா தா ராேஜ திர .
உ ராைவேய பா க அவ ெசா னா .
“எ .பி. இ ப தா எ ட ேபசினா ...”
“க ள சாராய வி த ஆசாமி யா ேக டா . நா இ
க பி கைல ெசா யி ேக . ெகாழி சா பாைற
ேகாபாைல நீ க பா ேபசினீ களா?”
“ேபசிேன ஸா ...”
“எ ன ெசா னா ...?”
“பைழய ேப ாி ெச சமய கிைட காததினாேல... பா ாி
ெச கைள ேபா சர ைக கா சி கா . அ ல நாைல
மர ப ேவற வி உயிைர வி ... அைத எ சி
சர ைக ச ைள ப ணியி கா .”
“பாவி... பாவி...” சிகெர ைட ஆ ேரயி இ . பத டமா
அைண ெகா ேட தி னா .
“ந ல சர கா வி ெதாைல க டாதா...? அ த பயகி ட நா
எ வள தா அ சரைணயா நட கி டா அவேனாட
திைய கா டறா ... சாி... நா இ ேபா எ ன ப ணலா ...?”
“அைத ேக க தா நா வ ேத ஸா ...”
“ஒ காாிய ப க ராேஜ திர ...”
“எ ன ஸா ...?”
“ெக ப காலனி ப க கிராம க ல சாராய வியாபார ப ற
எவைனயாவ இ ல ச ப த ப தி, அர ப ண பா க...”
“அ ேபா ெகாழி சா பாைற ேகாபாைல அர ப ண ேவ டாமா
ஸா ...?”
“ேவ டா ... அவ கி ட இ த வ ஷ எ க ச கமா மா ைல
வா கியி ேகா ... அவ கி ேடயி உ க மா திர வ த
ப எ வள ெதாி மா... ராேஜ திர ...? இ பதாயிர பா...
இனிேம இ மாதிாி நட காேம பா கிேற எ கி ட
ெசா யி கா . ேஸா ேகைஸ ேவற ப கமா நக திகி
ேபாயி க...”
“ஸா ...”
“ெசா க...”
“ெக ப காலனியி இ கிற ஜன க ெகாழி சா பாைற
ேகாபா ேமல ெரா ப ேகாபமா இ கா க... அவைன நா ைக
ெச யாேம... ேவற யாைரயாவ ைக ப ணினா நிைலைம
விபாீதமாயி ...”
“சாி... விஷய ைத ெகா ச ஆற ேபா க. ஜன க இ கிற
ெட ஷ ைறய ...”
“ஸா ... என பயமாயி ...”
“எ பய ...?”
“ெமா த தி நா ேப ஹா பிட ல அ மி டாகி -
இ வைர எ ப திேய ேப ெச தி கா க... மகா ேமாசமான
ச பவ ஸா ... றவாளி யா ெதாி சி நா ெட
எ கைல னா... ேம ட மா இ மா ஸா ...?
எதி க சி கார க ேபாரா ட ேவற நட த ேபாறா களா ... நா
ப த ஸா ... இ த உ ேயாக என நிைல க ...”
உ ரா சிாி தா .
“ராேஜ திர ! நா இ த தமி நா ல கி ட த ட எ லா
ஊ களிேல ேவைல பா தி ேக . ந ம ஜன கேளாட
ேகாப ைத ப றி என ெதாி . இ த விஷ சாராய ஒ
வார இ ல ப நாைள தா இ .அ ற
ஆறி ேபாயி . அவனவ ெசா த பிர ைன ஞாபக வ த
கழ வா . இ த எதி க சிகேளாட ஆ பா ட ைத
ப றி என ெதாி .ஆ க சி எதிரா எைதயாவ
ப ண கிற ெவறி அவ க . இைதவிட ஒ கியமான
பிர ைன அவ க கிைட டா... இ த விஷய ேமல
ஒ டைட ப ... அ மி லாேம...”
உ ரா ேபசி ெகா ேபாேத - ேமைஜ ேம த ெட ேபா
றி ட . ேப ைச நி திவி ாி வைர எ தா .
“ஹேலா...”
“ .எ .பி. மி ட உ ரா...?”
“எ ...”
“ஸா ... நா கெல டேராட பி.ஏ. ேபசேற ...”
“ஓ... மி ட ஷ மா...! எ ன விஷய ...? அ த விஷ சாராய
ச பவ றி கெல ட ாி ேபா ேக கிறாரா...?”
“ேநா...”
“பி ேன...?”
“கெல ட உ கேளா ேபச வி கிறா ...”
“எ... எ... எ ன விஷயமா ...?” -
“ெதாியவி ைல... சீ கிர வா க... அவ ஏக ப ட ெட ஷனி
இ கிறா ...”
“எ ேக வர ...? கா...? ஆ ஸு கா...?”
“ஆ ஸு ...”
“இ ப நிமிஷ ல அ ேக இ ேப ...”
ெசா ன மாதிாிேய இ தா . ஜீ பினி இற கிய உ ராைவ
எதி ெகா டா ஷ மா.
“மி ட ஷ மா எனிதி இ பா ெட ...?”
“என ெதாியைல. உ க உடன யா ேபா ப ணி வர
ெசா ல ெசா னா . ெசா ேட . உ ேள ேபா க...”
கதைவ திற வி டா ஷ மா. உ ரா உ ேள ேபா ெந றியி
ச பதி நி க விய த கமா இ த ஹாீ மா , தன
எதிேர இ த ஷ நா கா ைய கா னா .
“ ... ட ...”
“தா ... ஸா ...”
உ கா தா .
“அ த விஷ சாராய சா க ச ப தமா... இ ன ாி ேபா ைட...”
ேபச ஆர பி த உ ராைவ ைகயம தினா . ஹாீ மா .
“ாி ேபா ைட ேக கிற காக உ கைள நா பிடைல...”
“ஸா ...”
“இ த ெல டைர ப பா க...”
ேப ப ெவயி கீேழ படபட ெகா தஅ த
க த ைத எ நீ ட, உ ரா அைத ழ பமா வா கி க கைள
அதி பதி தா .
அ பான மாவ ட ஆ சி தைலவ அவ க , வண க . நீ க
இ தஊ வ 'கெல ட ' எ பதவியி ஒ ெகா
இ ேறா ஆ மாத கால வி ட . அதாவ ெமா த
றி... - க த வாசக கைள பரபரெவ ேம ெகா ேட
ேபானா உ ரா. க த தி கைடசி வாசக கைள ெந கியேபா
ெந றியி , னியி ெப விய தா . எ சிைல
வி கி ெகா நிமி தா . ஹாீ மா ேப ப ெவயி ைட த
சிவ பான உ ள ைகயி ைவ உ ெகா தா .
“இ த ெல ட ... எ ப ஸா வ த ...?”
“அைரமணி ேநர னா ...”
“இ த ெல ட வ த கவைர நா பா க ஸா ...” ஹாீ மா
ஒ ப க கிழிப ட கவைர எ நீ னா . உ ரா வா கி தபா
திைரைய பா தா . ெசளாிபாைளய ேபா ஆ
திைர ெதாி த . திைரயி ேந ைறய ேததி.
ஹாீ மா ேக டா .
“மி ட உ ரா! இ த ெல டைர ப தி நீ க எ ன
நிைன கறீ க...?”
உ ரா னைக தா .
“ஒ ெபா பான பதவியி இ கிற வி.ஐ.பிக இ மாதிாியான
மிர ட க த க வ ற சகஜ தா ஸா ... நீ க இைத ப தி
கவைல ப க ேவ டா . இ த ெல டைர எ தின
யா கிறைத க பி க நா ெட எ கிேற ...”
“எ ன ெட எ க?”
“இ த ெல டைர எ தினவ ஒ பைழய கிாிமினலா தா
இ க ஸா . பைழய ாி கா கைள கிளறி -
ைகெய கைள க ேப ப ணி...”
ஹாீ மா ைகயைச கி டா . “மி ட உ ரா! இ த
க த ேதாட வாசக கைள பா ேபா இ ஒ பைழய
கிாிமின எ தின ெல ட மாதிாி ேதாணைல. ஒ ெவ எஜுேக ட
தா எ தியி க . எ ைன ஆ மாசமா. ' ேளாசா அ ச '
ப ணியி கா கிற ... ெல ட ேலேய ெதாி ...”
“கவைல படாதீ க... ஸா ... யாராயி தா க பி டலா ...
இ த ெல ட ெசளாி பாைளய தி ேபா ப ண ப .
அ த ேபா ஆ ல இ த ெல டைர கா னா... அ ேக
இ கிற டாஃ யா காவ இ த ைகெய பாி சயமான
ைகெய தாக இ கலா ...”
“எ ப ேயா சீ கிரமா ேர ப ணி ஆைள அ க மி ட
உ ரா. அ ப ேய இ த ைஸ ப திாிைகக க...”
“ப திாிைகக ேவ டா ஸா ... இ த விஷய அ வள
கிய வ ெகா கிற ந லதி ைல...”
“நா காரண இ லாேம ெசா ல மா ேட ... இ த விஷ சாராய
சா விவகார மாவ ட ரா ஒ ஜுர மாதிாி பரவியி .
ஜன க ப திாிைகக இைத ப திேய ேபசி கா க.
அதி அவ கைள ைடவ ப ண என வ த
மிர ட க த ைத பிரஸு ெகா தா ஆக ...”
“எ ... ஸா ...”
“விஷ சாராய சா பி எ தைன ேப ெச தி கா க?”
“எ ப ேத ேப ஸா ...”
“ ள பி ! சாராய வி தவைன ைக ப ணி களா?”
“ஆ யா ெதாியைல. அ த காலனி ஜன க ஒ ைழ க
மா ேட கிறா க ஸா . ெதாட விசாரைண
ப ணி ேகா ...”
“எவைனயாவ ைக ப ணி சீ கிரமா ேகைஸ ஒ
ெகா வா க. எதி க சி கார க அ ப தா வாைய
வா க...”
“எ ... ஸா ...”
.எ .பி. உ ரா எ தா .

5
சபாி ேப பேரா ைழ கதைவ சா தி ெகா
நா கா யி சா ேப பைர பிாி தா . தைல ெச தி
க களி அ த .
கெல ட ெகாைல மிர ட தபா வ தம ம க த .
இ ப றி ற ப வதாவ : ேந காைல பதிேனா மணி மா
கெல ட வ த க த களி ஒ க த வி தியாசமானதாக
இ த . கெல ட அைத பிாி ப தேபா
அதி சியைட தா . இ ப நா களி அவ பதவிைய
ராஜினாமா ெச வி அவ ைடய ெசா த ஊரான அ மைண
ேபா விட ேவ ெம தவறினா அவ ெகா ல ப வா
எ அ த க த தி றி பிட ப த . க த ைத எ திய
யா எ ப ெதாியவி ைல. ேபா ஸா க த ைத ைக ப றி தீவிர
விசாரைண நட தி வ கிறா க .
ெச தி ப க திேலேய கெல ட ஹாீ மா பா ேபா ைச
ேபா ேடாவி ஒ ஹீேரா மாதிாி சிாி தா .
“பா கலா ... நீ... இ த கெல ட பதவியி ஒ ெகா க
ேபாகிறாயா? இ ைல. உ ெசா த ஊரான அ மைன
ேபா விட ேபாகிறாயா எ ...” - சபாி ேபா ேடாைவ பா
னைகேயா ெசா ெகா ேபாேத கத
த ட ப ட .
“ெடா ... ெடா ...”
ேப பைர ேமைஜ ராய த ளிவி ேபா கதைவ திற தா .
ைவ ணவி நி றி தா .
“எ ன ைவ ணவி...?” -
“நா ஹா பிட ேபாேற . நீ க ஒ பதிேனா மணி
ேமேல அ ேக வர மா?”
“எ ?”
“அ பாைவ ேவற வா மா தறா களா ... அ த சமய ல
நீ க எ ட இ தா... என ெகா ச உதவியா
இ ...”
“க பா வ ேற ... அ பா இ ேபா எ ப யி கா ?”
“வல ப க ரா ேம வாதீன இ லாேம ேபாயி . இனிேம
வ தா க வாச தா ...”
“ஏேதா ந டஈ ெகா தா களாேம... வா கி யா ைவ ணவி?”
“வா கி ேட ...”
“வா கி ேட ...” -
“எ வள ெகா தா க...?”
“ஐ பா...”
“ஆ ெச தி தா ெர டாயிர பாயா?”-
“ஆமா...”
“ந ம அரசா க ந டஈ த றதிேல எ வள பாரப ச
கா பா தியா ைவ ணவி?”
“பாரப சமா?”
“ஆமா... பாரப ச தா . ஒ இ திய விமான ல ேபா ெச தா...
அவேனாட உயி ந டஈ ஒ ல ச பா . ரயி ல ேபா ெச தா
அ பதாயிர பா. ப விப ல ெச தா... ப தாயிர ... மைழயில
இ ெச தா ஐயாயிர ... க ள சாராய ெச தா...
ெர டாயிர ஐ ... சா எ வள கா யா ஒ த
கிைட ேதா... அ ஏ ற மாதிாிதா ந டஈ கிைட
ேபா ...”
ைவ ணவி னைக தா .
“ஆர பி களா உ க ல பைல...?”
“இ ல ப இ ைல ைவ ணவி. ெந சில ப திகி எாியற
ெந ேபாட வாைல. அரசா க நிைன சா க ள சாராய ைத
ஒழி க ... நா ல நட கற அநியாய ெக லா ஒ
ளிைய ெவ க ...”
“நா ... கிள பேற . உ க ட ேபசிகி நி னா... என
ேநரமாயி . சாியா பதிேனா மணி வ க... நா
ஹா பிட ல உ க காக கா தி ேக ...”
“வ ேற ... ேபா...”
ைவ ணவி நக த அைற கதைவ தாழி ெகா
ம ப ேமைஜ வ தா சபாி. ெவ ைள தா ஒ ைற எ
ைவ ெகா பா பாயி ேபனாைவ பி கி ெகா டா .
சில விநா க க கைள ேயாசி தவ பி மளமளெவ எ த
ஆர பி தா . -
அ ாிய இ மாவ ட தி .எ .பி. உ ரா அவ க ,
இ மாவ ட ம களி கச பான வண க . நீ க
இ மாவ ட தி கால எ ைவ த நா தலா அேமாக
வள சி. இ தியாவி ேதசிய ெதாழிலான க ள சாராய ெதாழி
நீ க ஆ றி ள ெதா ெபா ென களா ெபாறி க பட
ேவ யஒ . ைச கிளி ேபா ெகா த ேப ைட,
ம த ப . இ ைற ம த பராகி, மா தி காாி ேகா பிேள
ெச ேடா ேபாகிறா எ றா இத காரண நீ க தா .
விப சார நட திேய இ ப ல ச பாயி ஒ ப களாைவ
ர ப க ெகா டா எ றா , அத காரண நீ க
உ க பா ெம கா கி னிபா க தா . நகர தி உ ள
பி பா ெக ேப வழிக ெந கிய ந ப க யா ெதாி மா
.எ .பி. ஸா ? ந ம கா டபி க தா . இ வள
அ கிரம க உ க ெதாியாமலா நட ? உ க ைடய
ஆசீ வாத இ லாம ஓ அ வாவ அைச மா? எ லா
உ க ெதாி ேததா நட கி றன. அதிகார உ க ைகயி
இ பதா எ ேலா அட கி கிட கிறா க .
அ த ேபரா வா க . நிதானமாக ப ,ஒ
வா க .
நீ க இ ப நாளி பதவி விலக ேவ எ ப எ
அ பான பணிவான ேவ ேகா . ஏென றா ேந ைம, ஒ க ,
ஓரள காவ உ ைம உ ள நப க ம ேம அணிய ேவ ய
னிபா ைம நீ க அணி தி பைத நா ெவ கிேற .
உ க இ த உ ேயாக லாய கி ைல. ேகரளா ப க ள
உ க ெசா த ஊ ேபா ஏதாவ மளிைக கைட ைவ
பிைழ ெகா க . இ எ ேகாாி ைக. இ த ேகாாி ைகைய
நீ க உதாசீன ப தினா ப நா க பி னா ஏதாவ
வ ஒ நாளி ஏதாவ ஒ ேநர தி , ஏதாவ ஒ ஆ த தா
எ ப யாவ ெகா ல ப க .ஆ ேவ ெம றா
உ திேயாக ைத ராஜினாமா ெச வி , ெசா த ஊ
ேபா க . அமர பதவி ேவ ெம றா , .எ .பி. பதவியிேலேய
ஒ ெகா இ க .இ ப இ மாவ ட தி மக .
க த ைத எ தி - ஒ கவாி இ , வாைய ஒ அ ரைஸ
எ தினா . ேஹ காி ெதா கின ெகா ச நீ டான ேப
ச ைழ ைட ெகா ெத ைனயி த
பால ைச கி ஷா பி ஒ ைச கிைள எ ெகா
ெஹ ேபா ஆ ைஸ ேநா கி பற தா .
ெஹ ேபா ஆ ட ெநாிச இ லாம கா ேறா டமா
இ த . டா ெகள டாி அ ப ைபசாைவ ெகா ,
மகா மா கா தி சிாி டா ைப வா கி வாி ெந றியி
ஒ னா .
க த தி அ ரைஸ ம ப சாி பா ெகா தபா
ஆ ஸு ெவளிேய நி றி த ேபா பா ைஸ ேநா கி
ேபானா .
பி னா அ த ர ேக ட .
“த பி! நி ...” சபாி தி பினா .
கா டபி .

6
சபாியி அ வயி றி சி ெசா கின மாதிாி சி னதா ஒ
பய ேதா ற, அ த கா டபிைளேய பா தப நி றா .
கா டபி அவைன ெந கினா . ந தர வய . மீைசயி
ஏராளமா நைர. தா ல கைறேயறிய ப க .
“த பி... உ ேபெர ன?”
“ச... சபாி...”
“உன ெசா த ஊ சா சி ன ெகா ல ப தாேன?”
“ஆமா...”
“உ ேனாட அ ண ேப ... ரளிதர தாேன?”
“ஆமா ஸா ...” சபாி திைக ேபா தைலயா னா . கா டபி
அவ ேதாைள த னா .
“எ ைன உன ெதாி தா?”
“ெத... ெதாியைலேய...”
“நா ராமர ன ... உ ேனாட அ ண ேதா . ஒ தடைவ
உ க ட வ தி ேக ...”
“ஸாாி... என ஞாபகமி ைல...”
“பரவாயி ைல... ஆமா இ த ஊ ல நீ எ ன ப ணி ேக?”
“எ .ஏ. ேவைல ேத ேக ... ஸா .”
“அ ண ...?”
“அவ சி ன ெகா ல ப யி தா இ கா .”
“உ ேனாட அ ணைன பா ெரா ப நாளா ... இ ேபா
அவ எ தினி ழ ைத க?”
“ஒ ைபய , ஒ ெபா ...”
“நீ இ ேக எ ேக த கியி ேக?”
“ெபா ைனயராஜ ர லஒ எ த கி ேவைல
அ ளிேகஷ கைள ேபா ேக .”
“சீ கிரேம ேவைல கிைட ... கவைல படாேத! எ பவாவ
உன ேநர கிைட சா... ேபா வா ட ப க வா... சி.50
எ ேனாட வா ட ... அ ண ெல ட எ ேபா நா
விசாாி சதா ெசா ...”
சபாி தைலயா ட, அவ தபா ெப யி ஒ கா ைட ேபா வி
நக தா . அவ ைடய தைல மைறகிற வைர கா தி தவ
ஒ ைற பா வி ைகயி த கவைர தபா
ெப யி வா ெகா தா .

7
ாி ெட ஆ ேபா விநாயக தி, த விசாலமான
க தி அதி சிைய கா , .எ .பி. உ ராவி ைகயி அ த
க த ைத ெகா தா .
“கெல ட வ த ெல ட மாதிாிேய உ க வ தி ...
ைகெய ஒேர மாதிாி இ ... ேபா ெச ய ப ட
இட க தா மாறியி ...”
“கெல ட வ த ெல டைர க ேப ப ணி பா த ேபா...
எ த கிாிமினேலாட ைகெய அ ஒ ேபாகைல ஸா ...”
“ேஸா... இவ ஆ ...”
“ஆமா... ஸா . தா எ த ஏாியா கா க வி பாேம...
ெல ட ைஸ மா தி ேபா ப ணியி கா .”
“மி ட உ ரா...”
“ஸா ...”
“அ த ெல ட ல அவ றி பி கிற சில வாிக அவ ைடய
க பைனயா? இ ைல நிஜமானைவயா?”
“எைத சா ெசா றீ க?”
“அ த ம த ப விவகார ...”
“ெபா ... ஸா ... அ ப டமான ெபா .”
“பி ேன எ ப அவ மா தி கா ல ேபாறா ?”
“ெதாியைல ஸா ...”
“இ சாியான பதிலா என ேதாணைல... மி ட உ ரா. ஒ
ேப ைட ெரள தி வசதி வ அவ ... கா ல... ேபானா...
உ க ச ேதக வர ேவ டாமா?”
“ச ப த ப ட ஏாியா இ ெப ட கி ேட ாி ேபா
ேக ேக ஸா ... ாி ேபா ைக கிைட ச ேம... ெட
எ கலா இ ேத ...”
“சாி... இ த ெல ட எ ன ெட எ க ேபாறீ க?”
“இ த ெல டைர நா ெபா ப த ேபாறதி ைல... ஸா ...”
“ேவ னா ேபா ேகா கேள ...”
“நா ெந சாி ஸா ... இ த ெல டைர எ தின மக நா
பய பட ேபாறதி ைல...”
அ ெட ஷ நிமி ,ச ஒ ைற பதி வி நக தா
உ ரா.

8
ஐ நா க கைர ேபாயி க அ த ஆறாவ நா ரா திாி
ஏழைர மணி. சபாி கதைவ சா தி தா பா ேபா ெகா
அ த க த ைத ரமா எ தி ெகா தா .
நீதி ேதவைதயி த பி ைளயான நீதிபதி சபாநாயக
அவ க . வண க ெதாிவி க வி பாத ஒ மக . வ கீலாக
ரா ெச ெகா தேபா ேந ைமயானவராக இ த
நீ க , ப ளி பிராசி ட ஆன நிமிஷ தி , ெகா ச
ெகா சமா ெக ேபாக ஆர பி , ெர வ ஷ க
நீதிபதியான , தமாகேவ ெக ேபா வி க .
இர ைட ெகாைலயி ச ப த ப ட ஒ மி அதிப மகைன -
இர ல ச அ சார வா கி ெகா நிரபராதி எ ெசா ,
வி தைல ெச த உ க ச க ெதா பரணி பா வத ாிய .
இ ேபா நட வ ஒ க ள ேநா வழ கி , உ க ைடய
தீ காக ேபச ப ட ேர அ ல ச எ அதிகார வமாக
ேக வி ப கிேற . நைகைய அடமான ைவ பண
வா வைத ேபா நீ க நீதிைய அடமான ைவ ,ல ச
ல சமா பண ச பாதி , வி ேப கி
ேபா ெகா கிறீ க . இ சாியா சபாநாயக ? நா
சாியி ைலெய நிைன கிேற . உ க உட வாைக பா தா
இ ஒ இ ப வ ஷமாவ உயிேரா இ க எ
என ேதா கிற . இ த இ ப ஆ க நீ க உயிேரா
இ கேவ ெம றா , இ ஐ ேத நாளி நீ க உ க
நீதிபதி பதவிைய ராஜினாமா ெச ய ேவ . நா ஏ கனேவ ந
மாவ ட ஆ சி தைலவ ,ந .எ .பி. ஸா இேத
மாதிாியான ேகாாி ைககைள வி ேக . நீ க ேப பாி
பா தி கலா . அவ க இ ஐ நா ெக இ கிற .
உ க ஐ நா ெக இ கிற . நீ க ேப க ேம
த க ைடய பதவிகைள ராஜினாமா ெச வி , ெசா த ஊ க
ேபா ப ேக ெகா கிேற . ராஜினாமா ெச பவ க ஆ
ெக .ம பவ க அமர பதவி. ேயாசி ெவ க .
க த ைத எ தி , கவாி ேபா ஒ அ ரைஸ எ தி, அைத
டயாியி ப கி ெகா எ தா .
மணி க இ த வா சி ேநர பா தா .
7.45.
'ெஹ ேபா ஆ தா எ டைர மணி வைர இ கிறேத!
ேடா டா ேபா ெல டைர ேபா ப ணி
வ டலா .'
ேப ச ைழ , ைட ெகா டா .
சா கைடகைள தா பால ைச கி ஷா பி வ ,
வாடைக ஒ ைச கிைள எ ெகா கிள பினா .
ெஹ ேபா ஆ வாச வ தேபா சாியா எ மணி.
ைச கிைள ேக பாக நி தி, வி ைகயி த
டயாிைய ர , க த ைத எ க எ தனி தவ க மாறினா .
டயாியி ப க க ெவ ைமயா இ க க த ைத காேணா !
உட வ ஒ தடைவ ெப விய விட, டயாியி
ப க கைள பத டமா ர னா சபாி.
'ஊ... ஊ... ! அ த க த ைத காேணா .'
'எ ேக வி தி ?'
ைச கிைள தி பி ெகா வ த வழிேய னி னி
பா ெகா ேட நட தா . ெந இ தய 'தி தி '
எ திமிறிய .
'க த ைத டயாி எ ைவ த ஞாபக ந றாக இ கிறேத?
நி சயமா வழியி எ ேகயாவ தா வி தி க .'
ைச கிைள த ளி ெகா , னி உ னி பா பா தப
நட , கீேழ கிட த சில காகித கைள எ பா ,
எாி சலா சி எறி , நா கி ஈர இ லாம பால ைச கி
ஷா வ ேச தேபா எ டைர மணி.
ப ச ேபா ெகா த ைச கி கைட பால
ேக டா .
“எ ன ஸா ... எ னேமா மாதிாி வ றீ க?”
“டயாியி ெவ சி த ெல டைர காேணா ... இ ேக ஏதாவ கீேழ
வி தி ததா?”
“இ ைலேய ஸா ... அ ப வி தி தா ெதாி சி ேம?
ேலேய வி ேபாயி கேளா எ னேமா?”
.“இ தா... ைச கி ... பா வ ேற ...” சபாி ைச கிைள
அவனிட ஒ பைட வி ைம ேநா கி நட தா . உட பி
விய ைவ பனியைன . ச ைடைய கணிசமா நைன தி த .
அைற கதைவ திற ெகா உ ேள ேபானவ நா ப
வா ப ைப ெவளி ச தி ெகா வ ேமைஜைய
பா தா .
ேமைஜயி ேம க த இ ைல.
இ பைறைய திற பா தா .
ெவ தா க ம ெதாிய - எாி சலா இ பைறைய
னா . அேத விநா - பி ப க அ த ர ேக ட .
“எ ன ேதடறீ க சபாி...?”
சபாி தி பினா .
ைவ ணவி வாச நி றி தா .
“வா... வா... வா... ைவ ண வி...”
விய வழி த க ைத இட ற ைகயா ைட ெகா ேட
வரேவ றா . - ைவ ணவி உ ேள வ தா . ம ப ேக டா .
“ேவ வழி கி எ ன ேதடறீ க... இ ப ?”
“ஒ... ஒ ... ெல ட ...”
“இ த ெல டரா?” ெசா ெகா ேட ஜா ெக மைற
ைவ தி த அ த க த ைத எ நீ னா ைவ ணவி.

9
சபாி அதி ேபா ைவ ணவியி ைகயி த க த ைத
பா தா . அேத க த தா ! அவ ைடய ைகெய தி நீதிபதி
சபாநாயக தி அ ர ெதாி த .
“இ... இ ... உ... உ ... ைக ... எ... எ... எ ப ?”
“கிைட ச ேக கறீ களா சபாி?”
“ஆ... ஆமா...”
“நீ க ஒ ைகயில டயாிைய ெவ கி ைட கி
இ த ப டயாியி ெல ட ந வி கீேழ வி தி ... நீ க
அைத கவனி காேம ேபாயி களா ... எதி த காேவாி
ெல டைர எ கி வ எ கி ேட ,உ க
ெகா க ெசா ேபானா! ஆமா கவ ேமேல நீதிபதி
சபாநாயக ேதாட அ ரைஸ எ தியி கீ கேள...? ெல ட எ தற
அள அவ உ க பழ கமா எ ன?”
“அ... அ ... வ ...”
“ெசா க...”
“அ... அவ ஒ ந றி க த ... எ தியி ேக ...”
“ந றி க தமா? எ ?”
“ஒ விழாவி அவைர பா ேத . நா ேவைலயி லாேம
க ட படறைத ப தி அவ கி ேட ெசா ேன . ய சீ கிரேம
ய சி ப ணி ேவைல வா கி த றதா ெசா னா ...”
“இ த ஐ.எ .ஆ . ேவைலெய லா எ கி ட ேவ டா சபாி...”
“ஐ.எ .ஆ . ேவைலயா?”
“ஆமா இ ய ாீ . நீ க ேம ெகா ெபா ேபசாதீ க.
நா இ த ெல டைர பிாி ப ேட ...”
தி கி நிமி தா .
“ைவ... ... ண... வி...”
“கெல ட , .எ .பி மிர ட க த எ தின
நீ கதாேன?”
“ஆ... மா...”
“உ க ேள இ வள வ ைற இ நா
ெகா ச ட நிைன ேச பா கைல சபாி. எ வள அழகா கவிைத
எ தறீ க? உ களாேல ஒ தைர ெகாைல ட ப ண
கிறைத நிைன ேபா ...”
“ைவ ணவி! நீ எ ைன த பா ாி கி ேட! நா
கெல டைரேயா... .எ .பி.ையேயா ெகாைல ப ண
ேபாறதி ைல... இெத லா மா ஒ மிர ட தா .”
“ெவ மிர டலா?”
“ஆமா... ேவ ைட நா க ைர ... ஆனா க கா . க கிற
மாதிாி பா லா ப ணி, மி க கைள மிர , பணிய ைவ .
எ ேனாட பா அ தா . அதிகார இ கிறவ கைள
அவ க தவ ெச ேபா த கிற உாிைமேயா க கிற
உாிைமேயா ஒ சாதாரண மக கிைடயா . நா ப ச
ப ைச காலஜி. ஒ ம ஷ அவ எ வள ெபாிய
ெகா பனாயி தா சாி... த ேனாட உயி ஆப வ கிற
நிைல வ ேபா ெகா ச ேயாசி பா . இ ப திநா மணி
ேநர இ தய ேதாட ஒ ஓர ல பய உ கா கி இ .
த ப ற இட க ல நிதானி பா . அ த நிதான ெகா ச
ெகா சமா அவைன தி . இ த மேனாத வ ைத
பய ப தி தா கெல ட , .எ .பி. ெல ட
எ தியி ேக . இ ல எ தவிதமான வ ைற இ ைல. சா பிட
அட பி கிற ழ ைதைய அத மிர சா பிட ைவ கிற மாதிாி
தா இ ...”
“நிஜமா இ தா உ க எ ணமா? இ ல... எ ைகயில
மா கி டதாேல நீ க இ க டற சமாளி பா?”
“ச தியமா... அ தா எ ேனாட எ ண ைவ ணவி...”
“இ எ வள ெபாிய ஆப தான விவகார ெதாி மா?”
“ெதாி ... ஆனா எ ைன யா க பி க யாதப தா
ப ணியி ேக . நா ஒ பைழய கிாிமின இ ைல. ேபா ஸு
எ ைகெய சா தா இ . ெல ட கைள ெவ ேவ
ேபா ஆ ேபா ப றதினாேல... எ த
ஏாியாவி ெல ட வ கிறைத க பி க ெரா ப
திணறி ேபாயி வா க... ேபா ைஸ ப தி என கவைலயி ைல.
எ ெல டைர ப ச ப த ப டவ க த கேளாட உயி
பய தாவ ... அவ க ப ற த கைள ைற க ... அ தா
எ ேனாட எ ண ...”
ைவ ணவி னைக தா .
“எ ன சிாி கிேற?”
“உ க மிர ட அவ க பய வா க நிைன கறீ களா?”
“ெகா சமாவ பய வ மா வராதா? ெவளிேய ேபாற ப... ல
தனியா இ கிற ேபா... சா பிடற ேபா... ந சாம தி க
கைலயற ேபா... நி சயமா அவ க உயி பய வ ...”
“சாி நீ க ெகா தப நா 'ெக ' அ ற . ெல ட ல
றி பி த மாதிாி எ நட காததினாேல... அவ க பைழயப
த ப ண மா டா க கிற எ ன நி சய ?”
“த ப வா க... ஆனா அ த பைழய ாிய இ கா .”
“சபாி... என ெக னேமா... இ விஷ பாீ ைச மாதிாி ெதாி ... நீ
நிைன கிற மாதிாி ேபா அ வள சாமா ய கிைடயா .
இ ேநர அ த ெல ட கைள ெவ கி ஒ ாிச ேச
ப ணி பா க...”
“ப ண ேம? எ ைன வ ெதாடற அவ க எ ன
?ப ல ச ஜன ெதாைக உ ள இ வள ெபாிய சி யி
ேபா னாேல எ ன ப ண ? ஒ ெவா த கி ேட
ேபா ைகெய ேபாட ெசா ெவாிஃைப ப ணி க
மா?'
Another random document with
no related content on Scribd:
El maestro Juan de Mal-Lara.

(Pacheco, Libro de Retratos)

145. Año 1548. El M. Juan de Mal-Lara (1524-
1571), hijo de Diego de Mal-Lara, pintor, nació en
Sevilla, donde estudió griego y latín con Pedro
Fernández en el colegio de San Miguel, fué después
paje de los sobrinos del cardenal de Sevilla don fray
Jofre de Loaysa, y con ellos pasó á Salamanca y
después á Alcalá, donde se quedó estudiando
Cánones; pero en breve abandonó la carrera para
entregarse á las letras humanas. Fué á oir á un
célebre humanista francés en Barcelona, donde aún
estaba en 1545, y nombrado maestro del Barón de la
Laguna, salió de allí y estuvo á su servicio; luego
volvió á Salamanca, donde en el estudio de León de
Castro hizo de repetidor con Francisco Sánchez el
Brocense. Regresó á Sevilla (1548) para socorrer á
sus viejos padres y abrió clase pública de Gramática,
asociándose á poco con el M. Medina, llamado el
Griego, y por su ausencia ocupó su cátedra en la
calle de Catalanes, de donde pasó á la Laguna, hoy
alameda de Hércules, donde tuvo brillantes
discípulos y escribió las obras que por su temprana
muerte no pudo perfeccionar. En su casa se
juntaban en academia literaria Juan de la Cueva,
Fernando de Herrera, el canónigo Pacheco, el M.
Francisco de Medina, Cristóbal de las Casas y otros.
Casó, muertos sus padres, con doña María Hojeda,
sin tener sucesión; murió á los cuarenta y cuatro
años, en Sevilla. Sucedióle en la cátedra su discípulo
Diego Girón. Pacheco escribió su biografía en el
Libro de Retratos. Herrera dice de él que en su
"muerte perdieron las buenas letras mucha parte de
su valor y nobleza". Fué con sus trabajos el principal
autor de la escuela sevillana y uno de nuestros
folkloristas del siglo xvi. "No hay arte ó ciencia en
letras apartada, | que el vulgo no la tenga decorada".
Fué, como dice Cristóbal Mosquera de Figueroa en
su Prefación á la Descripción de la galera, "varón de
singular erudición en diversas lenguas y en la dicción
de poesía y oratoria, y maestro mío". De las mil
tragedias que Juan de la Cueva generosamente le
cuelga no conocemos más que los títulos de la
Tragedia de Absalon, de la Comedia en elogio de
Nuestra Señora de la Consolación, representada por
sus discípulos en Utrera, año 1561, y de la Comedia
Locusta, que fué representada en 1548 por los
estudiantes de Salamanca. En 1567 publicó In
Aphtonii Progymnasmata Scholia, Sevilla, é In
Syntaxin scholia, Sevilla, 1567. Pero su más famosa
obra es la de los refranes, salpicada de apólogos,
cuentecillos, agudezas y todo linaje de erudición
greco-latina y popular. Intítulase La Filosofía vulgar:
primera parte, que contiene mil refranes glosados,
Sevilla, 1568; Madrid, 1619; Lérida, 1621; ambas
ediciones con los Refranes de H. Núñez, pero sin los
importantísimos preámbulos de Mal-Lara. En 1569
escribió la Descrición de la galera real del
serenísimo señor don Juan de Austria, capitán
general de la mar (Ms. Gallardo). En 1570 publicó el
Recebimiento que hizo la muy Noble y muy Leal
ciudad de Sevilla á la Católica Real Majestad del
Rey D. Felipe N. S... Con una breve Descripción de
la ciudad y su tierra..., Sevilla. La Psyche de Juan de
Mallara (Ms. de la Bibl. Real, Gallardo), poema en
doce libros, con su Argumento en prosa al frente de
cada uno y luego su Moralidad, y después la
Traslación de la Psique de Hyeronimo Frascatorio,
por Fernando de Herrera. Hércules, poema heroico.
Peregrinación de la vida. El Martyrio de las Santas
Vírgines Justa y Rufina, en verso latino y castellano.
146. En 1566 tenía cuarenta y dos años, según los Progymnasmata,
de modo que nació en 1524, no en 1515, como saca Gallardo.
Rodrigo Caro, Claros varones: "Usaban en aquel tiempo por España
representar comedias en prosa, y yo tuve un libro de ellas que
imprimió Lope de Rueda. Mas de Juan de Malara, para imitar los
antiguos Poetas Cómicos, hay la primera comedia que hizo, que se
representó en España, en verso toda, acomodando todos los
personajes de ella y sus nombres á que debajo de la figura que
representaba, se entendiese, ó alguna virtud, ó lo contrario, algún
vicio, para que no quedase la comedia en términos solos de una
fábula, sino que aquello mismo tuviese oculto misterio moral, ó
divino; como lo hizo Homero en aquella celebradísima Iliada y
Odisea. Esta Comedia la representaron estudiantes en el convento
de N.ª S.ª de Consolación, de Utrera, de quien Juan Malara fué muy
devoto; y yo tuve mucho tiempo el original desta comedia entre mis
libros. Compuso muchos Poemas y Epigramas latinos que no sé si
se imprimieron... Estando en Salamanca, cuando mozo, fué tan
estudioso y aficionado al Arte Retórica, que oyendo decir que en
Barcelona leía Retórica Francisco de Escobar, fué allá á
comunicarle. Y habiendo éste escrito un libro cuyo título era In
Aphtonii Sophistae Progymnasmata Scholia, lo sacó á luz á sus
expensas". Se matriculó en Artes en Sevilla el año 1548 (Gallardo,
Bibl., t. IV, col. 1360). Privilegio de los Progymnasmata: "Por cuanto
por parte de vos Juan de Mallara, vecino desta ciudad de Sevilla,
nos ha sido hecha relación diciendo que vos habíades escripto tres
libros intitulados, el uno Introduciones de Gramática en romance; y
el otro Anotaciones sobre el Sintaxis y Frasis; y el otro Principios de
Retórica que hizo Aftonio, con sus Anotaciones... os damos licencia
y facultad para que por tiempo de seis años... podáis imprimir los
dichos libros.—Fecha en el Scurial á 29 días del mes de deciembre
de 1566 años... Yo el Rey.—Por mandado de S. M. Pedro de Hoyo".
Prefación, de Crist. Mosquera de Figueroa á la Descrip. de la galera
(reproducida por F.co Pacheco): "Una de las obras del maestro
Mallara, de que primeramente se puede hacer mención, serán
ciertos Rudimentos ó principios de gramática, para informar al
discípulo en el primer fundamento della. Las utilísimas Anotaciones
para los ya más aprovechados en esta arte, que añadió al Sintaxis,
que perfeccionó Erasmo. Hizo demás de esto Scolios de Retórica,
que él enseñó muchos años sobre los progimnasmas ó
introductiones de Aftonio. Ilustró con curiosos y peregrinos lugares
los artificiosos Emblemas de Alciato. Hizo dos cuerpos de
interpretación y origen de Refranes castellanos, donde por
acomodarse á la llaneza del sujeto, no quiso levantar el estilo que él
pudo, porque éste guardó él para obras mayores, mostrándolo con
arte poético en el divino Hércules, que con tanta fertilidad del estilo
heroico describió sus doce trabajos en cuarenta y ocho cantos,
donde tanta historia de antiguos capitanes y señalados varones y
tanta filosofía natural y moral se esparce y resplandece por ellos.
Escribió otro volumen de la hermosísima Psique, por cuyos amores
ardió en su mesmo fuego Cupido, mostrando en rima suelta mucha
extrañeza y variedad, que aumentaron la gracia y perfección desta
fabulosa historia llena de admirable suavidad. Compuso tragedias
divinas y humanas, adornadas de maravillosos discursos y
ejemplos, con muchos epigramas, odas y versos élegos, así latinos
como españoles, imitaciones y traslaciones de muchos epigramas
griegos, y el libro I de la divina Iliada de Homero traducido en lengua
latina con gran fidelidad y elegancia. Y no es justo dejar de hacer
aquí memoria del florido y discreto libro que hizo de la Entrada del
rey Felipe II nuestro señor en Sevilla el año de setenta, que en poco
espacio de días dió orden y traza en muchas invenciones y pinturas
en la ciudad, y á la par las dispuso con mucho aplauso de todos en
este libro que hizo. Tradució también la gravísima Historia de
Scander Bego rey de Epiro, escogido capitán de Cristo. Y
últimamente hizo un volumen llamado Tesoro de elocuencia, donde
se halla todo el artificio y figuras de retórica, colores y lumbres de la
oración y de elocución. Había hecho ya gran parte de la Coronica de
los Apóstoles de nuestro Redentor, obra piadosísima y de mucho
estudio; que á este ejercicio de devoción se daba con mayor
delectación de ánimo, por ser de su naturaleza aficionado á religión
y cristiandad, como viviendo entre los hombres lo mostró con
muchas obras de piedad. Y todos estos libros la acelerada muerte le
defendió que no pudiese sacar de los originales primeros, para
limarlos y ponerlos en aquel punto de perfección que pudiera; y así
por haberle prevenido la muerte, no puso última mano en ellas...".
Dedicatoria de La Psyche: "El Alma, que los Griegos llaman Psyche
con mejor significación que suavidad y compostura de letras; en su
nombre llámase este libro La hermosa Psyche: trata de qué manera
el Anima racional es más hermosa que cuantas cosas hay criadas, y
cómo todas las naciones concurren á querer los beneficios que della
le pueden venir, y el trabajo que se pasa con el amor humano, y el
fin del divino, qué peligros subceden á los que usan de los ojos
corporales para sus deseos. Está todo trabado de tal manera,
aunque sea fábula fingida de Apuleyo, ó dilatada por él, como gran
filósofo, sabiamente, que la cuenta con su gracioso estilo en el libro
de su Transformación, que meresce tener buen lugar en las mejores
naciones. Parescióme ser obra digna de sacarla de la bajeza de
aquellas personas que la cuentan; y ponerla según yo pudiese, en
aquella dignidad, que un alma tan hermosa merescía".

Juan de Mal Lara, Obras (Descripción de la Galera Real del Sermo.

Sr. D. Juan de Austria), Soc. de biblióf. andaluces, Sevilla, 1876;
Poesías, Bibl. de Aut. Esp., t. XLII. Consúltense: J. Gestoso y Pérez,
Nuevos datos para ilustrar las biografías del Maestro Juan de
Malara y de Mateo Alemán, Sevilla, 1896; B. J. Gallardo, Ensayo,
etcétera, t. IV, cols. 1359-1360; Aceves, Biografía de Mal-Lara, en
Revista de Cien., Literat. y Artes de Sevilla; F.co Pacheco, Libro de
Retratos, con el suyo, su biografía y una elegía de Herrera.

147. Año 1548. Don Luis de Ávila y Zúñiga (†

después de 1572), nacido en Plasencia, fué hijo del
Conde de Risco y hermano del Marqués de las
Navas, comendador mayor de la orden de Alcántara
y embajador en Roma, donde persuadió al Papa
convocase el Concilio de Trento. Muy querido de
Carlos V, á quien acompañó á Yuste después de
abdicar. Publicó el Comentario de la Guerra de
Alemaña hecha de Carlo V Máximo Emperador
Romano, Rey de España. En el año De MDXLVI y
MDXLVII, Venecia, 1548; Amberes, 1548;
Salamanca, 1549; Toledo, 1549; Amberes, 1550
(tres ediciones en castellano, latín y francés);
Zaragoza, 1550, 1551; París, 1551 (en francés);
Venecia, 1552; Sevilla, 1552. Como dijo Matamoros,
es músicamente elegante en su ceñida brevedad y
propio y castizo en los vocablos. Comentarios de la
guerra que hizo en África el Emperador Carlos V,
que no se publicaron y de los que habla Ginés de
Sepúlveda en la epístola XVI, que le dirigió.
148. Acerca de Luis de Ávila, dicen que dijo Carlos V: "Mis hazañas
no igualan á las de Alejandro; pero... no tenía un cronista como el
mío". Su devoción al Emperador le pone en la pluma frases de
exageradas alabanzas; pero no es parcial, sino honrado y verídico.
Prudencio de Sandoval dice que el segundo libro lo tomó de un
manuscrito que hizo un soldado; pero se engañó ó le engañaron,
pues el estilo es el mismo, y al hacer la traducción latina de los dos
libros Guillermo Van Male, en 1550, dice claramente haber seguido
el original de Ávila y Zúñiga, conservado en la cámara del
emperador. (Véase Pedro de Salazar). Comentario de la guerra de
Alemania, Bibl. de Aut. Esp., t. XXI.

149. Año 1548. El capitán Pedro de Salazar (†

1576?), natural y vecino de Madrid, sirvió al
emperador don Carlos V y á don Felipe II en España,
Nápoles y otras partes, como capitán y cronista;
casó con doña Aldonza Vázquez de Carrión y tuvo
por hijo á Eugenio de Salazar, que le aventajó en
ingenio de escritor. Publicó Historia y primera parte
de la Guerra: que don Carlos: Quinto: Emperador de
los Romanos: Rey de España: y Alemania: mouió:
contra los Príncipes: y Ciudades rebeldes del Reyno
de Alemania: y sucessos que tuvo, Nápoles, 1548.
Contra esta Historia se escribió la famosa punzante
sátira y su réplica, atribuida aquélla á Diego Hurtado
de Mendoza y ésta al capitán Pedro de Salazar. La
segunda edición: Coronica de nuestro inuictissimo
emperador don Carlos V... En la qual se tracta de la
justissima guerra que su Magestad mouió contra los
luteranos y rebeldes del Imperio y los sucessos que
tuuo, Sevilla, 1552. Hystoria de la guerra y pressa de
África: con la destruyción de la villa de Monazler, y
ysla de Gozo, y pérdida de Tripol de Berberia...,
Nápoles, 1552. Hispania Victrix. Historia en la qual
se quentan muchas guerras succedidas entre
Christianos y infieles... desde 1546 hasta el de 65,
Medina, 1570, 1576.
150. Según Lucas de Torre, en su edición de la Carta del Bachiller
de Arcadia (sátira á que hemos aludido), en Revue Hispanique,
1913, la segunda parte de la Coronica de Carlos V, de Pedro de
Salazar, que prometió, quedó manuscrita y se halla en la Biblioteca
de El Escorial, junto con la primera: Historia de la guerra que..., y
parece ser el ms. original. Dice, además, que el editor de Sevilla,
1552, añadió, por no haberse publicado este manuscrito, otra
segunda parte, obra de otro autor, la misma que forma el segundo
comentario de los publicados por don Luis de Ávila y Zúñiga, el cual,
según manifiesta Sandoval, no fué escrito por el Comendador Mayor
de Alcántara, sino que es la relación de un soldado (Sandoval, Vida
del Emp. Carlos V, l. XXIX); pero parece ser realmente obra de don
Luis de Ávila, pues ésta apareció completa antes que la del tal
soldado, esto es, en 1548 en Venecia, 1549 en Salamanca; mientras
que la del soldado, dice Sandoval que se publicó en 1549, Granada.

151. Año 1548. Don Cristóbal Cabrera, presbítero palentino y

maestro en Teología, excelente poeta latino y castellano, tierno y
sentido, en el decir galano y fácil, tanto en los metros italianos como
en los castellanos, vivió largo tiempo en Roma, donde dejó muchas
obras que trae Nic. Antonio. Publicó Flores de consolación,
Valladolid, 1548; Venecia, 1562 (en ital.); Roma, 1590. Instrumento
Espiritual, escrito en 1555 y publicado en parte por don Marcelo
Macías y García, Poetas religiosos inéditos del siglo xvi, La Coruña,
1890, y contiene 250 sonetos de devoción, 250 al Salvador, á la
Virgen y Santos; 150 á los salmos, varios metros de mediaciones,
canciones y cancioncitas espirituales. Rosarium B. Mariae, Roma,
1584, en verso y en latín, cast. é italiano. Notas notables morales de
metros espirituales... que es suplemento de la obra intitulada
Instrumento Espiritual. Escuela de doctrina. Y otras obras latinas y
castellanas que trae N. Antonio.

Juan de Segura es el autor del Processo de Cartas de Amores,

que entre dos amantes passaron y una Quexa y aviso contra Amor
traducido del estilo griego en nuestro pulido castellano, Toledo,
1548; Alcalá, 1553; Estella, 1563; Venecia, 1553 (sin nombre de
autor), edic. en que se lee: Quexa y aviso de un caballero llamado
Luzindaro.

Fray Pedro de Soto, dominico cordobés, confesor de Carlos V,

defensor del dogma en Dilinga y Oxford, celebrado en Trento, como
príncipe de los teólogos, donde falleció en 1563, publicó
Institutionum Christianarum libri III, Augustae, 1548. Adversus
Ioanem Brentium, Amberes, 1552. Defensio Catholicae Confessionis
et scholiorum circa Confessionem II. Ducis Wirtembergensis nomine
editam, adversus Prologomena Brentii, Amberes, 1557. De
Sacerdotum Institutione, Dilinga, 1560. Doctrinae Catholicae
compendium, ibid., 1560. Methodus Confessionis, con la Historia
Evangélica, de Cornelio Jansenio, Dilinga, 1576.

Año 1548. Libro de la cosmographía de Pedro Apiano, Amberes,

1548, 1575; traducción de la obra del famoso cosmógrafo alemán.—
Bernardino de Bordalva, natural de Calatayud, doctor en ambos
Derechos, publicó el Rubricario y repertorio de los Estatutos y
Ordinaciones de la Cesárea y ínclita ciudad de Çaragoça, Zaragoza,
1548.—Micer Jaime Agustín del Castillo y Hospital, aragonés,
doctor en ambos Derechos, acompañante del príncipe don Felipe en
su viaje á Flandes y chanciller de Aragón, publicó, por comisión de
los jurados de Zaragoza, el Sumario del origen y principio de los
privilegios estatutos y ordinaciones del Collegio de los notarios del
número de quarenta vulgarmente dichos de caxa de la ciudad de
Çaragoça, Zaragoza, 1548.—Fray Ángel Cornejo, del Cistel,
publicó el Libro llamado Arte de Amistad, Medina, 1548; el de
Cicerón, y el de Luciano.—De 1548 á 1584, Manuel da Costa, el
gran romanista portugués, profesor de Derecho romano en Coimbra
y Salamanca, publicó Selectarum Interpretationum y otras muchas
obras, Coimbra y Salamanca, Opera omnia, 2 vols., Salamanca,
1582.—García Escalante de Alvarado escribió Relación del viaje
de Ruy de Villalobos al descubrimiento de las islas de Poniente
desde... 1542 que salió del puerto de la Navidad en las costas del
mar del Sur y de su muerte en el puerto de Ambón el año de 1546,
escrita en Lisboa á 1.º de agosto de 1548 (Depós. hidrográfico de
Madrid).—De la época de Mal Lara es Jaime Ferruz († 1594),
canónigo de Valencia y autor del Auto de Caín y Abel (véase núm.
156).—Joan de Godoy, Comentarios de la guerra contra los
rebeldes de Alemania, Venecia, 1548.—Juan de Iciar, calígrafo
durangués, vecino de Zaragoza, publicó Recopilación subtilíssima:
intitulada Ortographía práctica, Zaragoza, 1548, 1550, 1553, 1555,
1559, 1563, 1564, 1566. Aritmética práctica, Zaragoza, 1549 y 1555.
Nuevo estilo de escribir cartas mensajeras, Zaragoza, 1552 y 1569.
Libro en el cual hay muchas suertes de letras historiadas, Zaragoza,
1555.—Libro de quatuor novissimis... que compuso en Latín el
religioso... Dionysio Rikel monje Cartuxano y lo tradujo en esta
nuestra lengua un monge de la mesma professión Cartuxana,
Toledo, 1548. Está en el Índice de Quiroga, 1583, y en el portugués
de 1626.—Juan Lorenzo Otevanti publicó El triumpho de la Cruz,
de Hieronimo Savonarola de Ferrara, Valladolid, 1548. Las obras
que se hallan romanzadas, Amberes, 1550. La Circe que hizo el
Gelo florentino, Medina, 1551. Los Discursos de Nicolao Machiaveli,
Medina, 1552, 1555.—Libro de los honestos amores de Peregrino y
Ginebra, 1548.—Diego Pizarro publicó Sobre los Censos, Puebla
de Guadalupe, 1548; Medina, 1551.—Miguel Juan Pascual, de
Castellón, publicó Práctica de Cirugía, 1548; Zaragoza, 1581. Praxis
medica, Valencia, 1555; Lyon, 1585, 1664. De Morbo Gallico.—Juan
Quixada de Reayo, de Olmedo, publicó Doctrina del arte de la
caballería, Medina, 1548.—Fray Antonio de Vera publicó Justa en
alabanza de los muy gloriosos sanct Juan Bautista y sanct Juan
Evangelista, Alcalá, 1548.—Juan de Vigo publicó el Libro ó práctica
en Cirugía, Toledo, 1548, del latín; Zaragoza, 1581.

152. Año 1549. El doctor Francisco Sánchez de

las Brozas, en Extremadura, ó el Brocense
(1523?-1601) cursó Gramática en 1553 en
Salamanca, era allí bachiller en 1551, regente de
Retórica del Colegio Trilingüe en 1554, enseñaba
griego en 1559, era casado y licenciado en 1574.
Publicó Declaración y uso del Reloj Español,
Salamanca, 1549, traducción. Puso el prólogo á la
Sylva Eutrapelias, de Juan Pérez de Moya, en 1557.
De arte dicendi, Salamanca, 1556, 1569, 1573;
Amberes, 1592. Publicó en latín la edición de
Horacio en 1560. Pomponii Melae de situ orbis,
Salamanca, 1574. Obras del excelente Poeta Garci
Lasso de la Vega: Con Anotaciones y enmiendas del
M. Francisco Sánchez, Salamanca, 1574, 1577.
Organum Dialecticum et Rhetoricum, Lyon, 1579;
Salamanca, 1588. Sphaera mundi, Salamanca,
1579. Paradoxa, 1581; Amberes, 1582.
Grammaticae Graecae Compendium, Amberes,
1581; Salamanca, 1592. De Partibus orationis et de
Constructione, Salamanca. De Interpretandis
Auctoribus sive de Exercitatione, Amberes, 1582,
1592. Las obras del famoso poeta Juan de Mena;
nuevamente corregidas y declaradas, Salamanca,
1582. Minerva, de causis linguae latinae,
Salamanca, 1587. Verae brevesque Grammatices
Latinae Institutiones, Salamanca, 1587; con Arte
para saber Latín, ibid., 1595. De nonnullis Porphyrii
aliorumque in Dialectica erroribus Scholae
Dialecticae, 1588. Editó las Bucolica, de Virgilio
(1591); el Ibis, de Ovidio (1596); Persio con escolios
(1599), según iba interpretando estos autores en la
cátedra. Doctrina de Epicteto, Madrid, 1612. Universi
divisio, 1612 (Ms. Bibl. Nac).
153. M. Pelayo, Heterod., t. II, pág. 693: "El Brocense (Francisco
Sánchez). Aquí la cuestión varía de especie. Tenemos,
afortunadamente, el proceso (vid. Documentos inéditos, t. II), que no
llegó á sentenciarse por muerte del procesado. Nadie admira más
que yo al Brocense: le tengo por padre de la gramática general y de
la filosofía del lenguaje. Como humanista es para mí hombre divino,
como lo era para Gaspar Scioppio. Pero no vaya á creer el cándido
lector que le llevó á las audiencias inquisitoriales su saber filológico,
ni el haber escudriñado las causas de la lengua latina, sino su
incurable manía de meterse á teólogo y de mortificar á sus
compañeros, los teólogos de la Universidad, con pesadas zumbas,
que les herían en lo vivo. Atrájole, además, no pocas enemistades
su fervor antiaristotélico y ramista, manifiesto sobre todo en el
tratado de Los errores de Porfirio. Era hombre de espíritu vivo,
arrojado é independiente, enemigo de la autoridad y de la tradición,
hasta el punto de declarar en una ocasión solemne que sólo
"captivaba su entendimiento en las cosas que son de fe", y que
tenía por cosa mala el creer á los maestros, si con evidencia
matemática no probaban lo que decían. Entre los cargos
acumulados contra el Brocense hay infinitas puerilidades de
estudiantes ociosos ó mal inclinados; hay verdaderos atrevimientos
y caprichos del maestro, y en el fondo de todo, una rivalidad
filosófica y una cuestión de escuela. Yo creo que la Inquisición, que
con tanta benignidad le había tratado siempre, hubiera acabado por
absolverle, recomendándole más cautela y recato en hablar. Lo
cierto es que sus libros no se pusieron en el Índice, ni había motivo,
puesto que Francisco Sánchez, aunque poco amigo de la
escolástica y acérrimo odiador de la barbarie literaria y algo
erasmista en sus aficiones, limitó siempre sus audacias á materias
opinables, y fué buen católico é hijo sumiso de la Iglesia". Alabóle
Cervantes en el Canto de Calíope: "Aunque el ingenio y la elegancia
vuestra, | Francísco Sánchez, se me concediera, | por torpe me
juzgara y poco diestra | si á querer alabaros me pusiera. | Lengua
del cielo única y maestra | tiene de ser la que por la carrera | de
vuestras alabanças se dilate, | que hazerlo humana lengua es
disparate".

Francisco Sánchez de las Brozas, Opera omnia una cum eiusdem

scriptoris vita, ed. Gregorio Mayáns, Genevae, Tournes, 1766, en 4
vols.; Minerva, ed. Bauer, Lipsiae, 1793-1801. Consúltense:
Colección de documentos inéditos para la historia de España
(1843), t. II. Gómez Cortina, Catalogus librorum... qui in aedibus suis
exstant, Madrid, 1859, t. V, págs. 669-804. Pedro Urbano González
de la Calle, Oración inaugural del curso académico de 1912 á 1913,
Madrid, 1912. Marqués de Morante, Biografía del M. Fr. Sánchez el
Brocense, con algunas poesías suyas inéditas, Madrid, 1859.

154. Año 1549. Mosén Pedro Vallés, sacerdote,

natural de Sariñena, en Aragón, maestro en Artes,
publicó el Libro de refranes, Copilado por el orden
del A. B. C. En el qual se contienen. Quatro mil y
trezientos refranes. El más copioso que hasta oy ha
salido, Zaragoza, 1549. Los 555 primeros los
comentó eruditamente con infinidad de refranes de
otras lenguas en castellano y alemán Joseph Haller:
Altspanische Sprichwörter und sprichwörtliche
Redensarten, Regensburg, 1883. Historia del
fortissimo y prudentissimo capitán don Hernando de
Ávalos, Marqués de Pescara, con los hechos
memorables de otros siete excelentiíssimos
capitanes del Emperador don Carlos V... Prospero
Colona, el Duque de Borbon, Don Carlos Lanoy, Don
Hugo de Moncada, Philiberto principe de Orange,
Antonio de Leyva, el Marqués del Guasto, Zaragoza,
1555; Valladolid, 1555; Zaragoza, 1557; Amberes,
1558; Sevilla, 1562; Zaragoza, 1562; Amberes,
1570. Breve y compendiosa Adición hecha por el
maestro Vallés á la Crónica de los católicos y
esclarecidos Reyes don Hernando y doña Isabel de
felice memoria, que fué por Hernando del Pulgar
recopilada, y compuesta en latín por el maestro
Antonio de Nebrissa, y ahora en romance traducida
por su nieto (Ms. en Gallardo), Zaragoza, 1567,
1576. En el Trilogio, de fray Domingo del Pico,
Zaragoza, 1549, hay una composición latina de
Vallés.
155. Año 1549. Fray Juan Bermudo, franciscano, natural de Écija,
publicó Comiença el libro primero de la declaración de instrumentos,
Osuna, 1549; Granada, 1555. Comiença el arte Tripharia, Osuna,
1550; reproducida modernamente.—Cancionero espiritual... por un
religioso de la orden del bienav. Sant Hieronymo..., Valladolid, 1549
(Gayangos en Ticknor, Adic., t. III, pág. 519).—Fray Andrés
Flores, dominico de Torrijos, publicó Diálogo de la Doctrina
Christiana, con Devocionario, Arte para bien leer y escribir, Suma de
toda la Escritura en verso mayor y Catálogo de todos los Pontífices
y Emperadores, Toledo, 1549.—La Historia belli sacri principibus
christianis in Palaestina et in Oriente gesti, por Guillermo, arzobispo
de Tiro, en el siglo xi, Basilea, 1549, es uno de los libros más
famosos de su tiempo.—Pedro Ximeno, palentino, publicó Diálogos
de Anatomía, 1549.—Diego Losa publicó Arte de pelear contra los
Turcos, Medina, 1549.—Fray Francisco Ortiz († 1544),
franciscano, oriundo de Valladolid, que escribía en Torrelaguna,
escribió De Ornatu Animae, Alcalá, 1549. Homiliarum super noveni
versus Psalmi 14 per totam quadragesimam, Alcalá, 1549.
Instrucción de la vida cristiana (ms. Bibl. Real, en tiempo de fray
Juan de San Antonio). Epístolas familiares... algunas otras obras del
mesmo padre, obra póstuma, Zaragoza, 1552; Alcalá, 1552.—El
licenciado Diego Pérez, de Salamanca, publicó Pragmáticas y
Leyes hechas y recopiladas por mandado de los... Cathólicos... don
Fernando y... doña Ysabel... las Leyes de Madrid y las de Aranzeles
y... de los paños y lanas y Capítulos de Corregidores y leyes de Toro
y leyes de Hermandades... con las leyes y pragmáticas... del
Emperador don Carlos, Medina, 1549; Salamanca, 1576.—Fray
Domingo del Pico, de Sariñena, publicó Trilogium... conciones,
Zaragoza, 1549.—El licenciado Martín de Reina, vecino de
Aranda, publicó Dechado de la vida humana, moralmente sacado
del fuego del ajedrez, Valladolid, 1549; Salamanca, 1549.—Relación
de las fiestas que doña María ha hecho al Príncipe en Flandes,
Medina, 1549.—Pedro Rhua. Cartas de Rhua, lector en Soria,
sobre las obras del R. Sr. Obispo de Mondoñedo, dirigidas al
mesmo, Burgos, 1549. Pedro Rhua, Cartas censorias, y prudente
crítica, sobre las epístolas, y obras historiales de Antonio de
Guevara, etc., ed. P. I. Montero, Madrid, 1736; Bibl. de Aut. Esp., t.
XIII.

156. Año 1550. El Códice de los autos viejos de la Bibl. Nacional de

Madrid, como suelen llamarlo algunos (M. 273), proviene de don
Antonio Porcel, á quien para la Biblioteca se lo compró su director,
don Eugenio de Tapia, en 1844; ha sido impreso por Léo Rouanet,
Colección de Autos, Farsas y Coloquios del siglo xvi, Madrid, 1901,
4 vols. Contiene 96 piezas en unos 50.000 versos; la más corta, de
178; la más larga, de 1.186. Tres (34, 49, 59) en prosa. Las hay de
asunto bíblico, de leyendas ó vidas de santos, ambas llamadas
autos, y alegóricas ó farsas. Auto llamaron á fines del siglo xvi y
comienzos del xvii á los dramas históricos, bíblicos ó legendarios;
esto es, de hechos que se encerraban en un solo acto. Después se
distinguieron los autos sacramentales, los del Corpus y los del
Nacimiento. El auto fué el origen de la comedia divina, que después
nació, en varias jornadas. Hay además dos coloquios y el Entremés
de las esteras. La mayor parte comienzan por la loa ó el argumento,
en prosa ó en verso, que nada tienen que ver con el introito de
Torres Naharro y Sánchez de Badajoz, pues sólo tratan del asunto
de la representación. Córtase por lo menos una vez, con una
canción, y acaba la pieza con un villancico ó un salmo. Faltan en
todas las piezas el movimiento, intriga y resortes dramáticos. El
diálogo reproduce bastante fielmente el texto bíblico; pero los
personajes son españoles en todo, y populares. La quintilla es la
más usada, aunque también hay sextillas ó redondillas de seis
versos, romances, redondillas comunes, coplas de pie quebrado,
redondillas de ocho versos (abbaacca), octavas de arte mayor, etc.
En el ms. sólo parece la fecha del 28 de marzo de 1578, debajo de
la licencia del auto 60; pero la escritura pudiera ser posterior á la
colección. El auto 59, de Naval y Abigail, es el de Lope de Rueda,
hecho en 1559; el Colloquio de Fenisa se hizo antes, pues Moratín
reconoce una edición de 1540. Pudiera, pues, fijarse la fecha de la
mayor parte de las piezas entre 1550 y 1575, aunque haya algunas
más viejas. Sólo conocemos tres nombres de autores de ellas: el
maestro Ferruz, que firma el auto 41, de Caín y Abel; Alonso de
Torres, á quien Cañete atribuye el auto 29 del martirio de S. Justo y
Pástor, y el citado Lope de Rueda. Hay dos copias: una en la
Nacional (Ms. 306), Autos, farsas y otras obras dramáticas del siglo
xvi; otra en la bibl. de M. Pelayo, y es la mejor. Rouanet, Autos...,
Introd.: "Si le drame religieux espagnol est allé se perfectionnant
pendant l'espace de cinq siècles il conserva toujours sa structure et
son caractère essentiels... Les pièces qu'il contient établissent une
transition toute naturelle entre celles de Pedro de Altamira, López
Rangel, Bartolomé Aparicio, Fernando Díaz, etc., et celles de
Valdivielso et de Lope de Vega, pour aboutir á Calderon, que porta á
l'apogée ce genre de spectacle".

157. Año 1550. Gonzalo Pérez, de Monreal, aragonés de origen,

secretario de Carlos V y de Felipe II, antes de serlo su hijo Antonio
Pérez, publicó, en verso, La Odisea de Homero, Salamanca, 1550;
Venecia, 1553; Amberes, 1556; Venecia, 1562.

Martín de Santander publicó, en 1550, la Comedia llamada

Rosabella (Gallardo, núm. 4495); es de la escuela de La Celestina,
junto con la de Naharro. Un ejemplar se vendió en Roma, en 1884.

Célebre libro es la Primera parte de la Silva de varios romances,

Zaragoza, 1550; Barcelona, 1550, 1557, 1578 (dos ed.), 1582, 1587.
Segunda parte, Zaragoza, 1550, 1552. Tercera parte, Zaragoza,
1551. No se confunda esta Silva anónima con la de Juan de
Mendaño. Además Sylva de varios romances. Agora de nuevo
recopilados los mejores Romances de los tres libros de la Sylva y
añadidos los de la Liga, Barcelona, 1675, 1696.

Don Jerónimo Jiménez de Urrea, natural de Epila, en Aragón, del

linaje de los Condes de Aranda, hijo natural del Vizconde de Viota,
fué poeta á la vez que guerrero. Publicó Orlando Furioso, traducido
del Ariosto, en octavas, Lyon, 1550, 1556; Medina, 1572; Bilbao,
1583; Toledo, 1583, 1586; Salamanca, 1587; Toledo, 1588. Discurso
de la vida humana y aventuras del Cavallero determinado de Micer
Oliver de la Marca, Cavallero Borgoñón, en tercetos; Amberes,
1555; Medina, 1555; Barcelona, 1566. Diálogo de la verdadera
honra militar, que trata cómo se ha de conformar la honra con la
conciencia, Venecia, 1566; Madrid, 1575; Zaragoza, 1642, 1661.
Desafío del Emperador y Rey Francisco y Juicios dél según el duelo,
Venecia. Carlos victorioso, en verso suelto (ms.). D. Clarissel de las
Flores, 3 partes, Sevilla, 1879, en Biblióf. Andal. Las partes 2.ª y 3.ª,
ms. en la Universidad de Zaragoza. Véase Borao, Noticia de D. Jer.
Jim. de Urrea y de su novela caballeresca inédita D. Clarisel de las
Flores, Zaragoza, 1866.

158. Año 1550. Melchor Cano (1509-1560) nació en Tarancón,

entró dominico en Salamanca (1523), estudió con Francisco de
Vitoria y, ordenado (1531), pasó á Valladolid; en 1536 fué nombrado
lector en Teología y obtuvo el grado de bachiller; en 1542, en Roma,
el de maestro de Teología; el año siguiente obtuvo la cátedra de
prima de Teología en Alcalá, y en 1546, la de Francisco de Vitoria,
en Salamanca; la cual desempeñó hasta 1552. En 1551 fué enviado
por Carlos V al Concilio de Trento con Domingo de Soto.
Preconizado en 1552 obispo de Canarias, renunció y retiróse á
Piedrahita. En 1553 volvió como rector al Colegio de San Gregorio,
de Valladolid; en 1557 fué elegido prior del de San Esteban, de
Salamanca, y luego provincial. Murió en Toledo. De carácter franco,
recio y valiente, no vió con buenos ojos el modo de ser contrario de
la Compañía de Jesús. Su obra más famosa, reformando el estudio
de la Teología, fué De Locis Theologicis libri XII, Salamanca, 1563,
editada por el arzobispo de Sevilla, Valdés, á quien la dejó Cano en
legado para publicarla; Venecia, 1567; Lovaina, 1569; Colonia,
1574, 1585, hasta 30 ediciones, 9 españolas; la mejor, la de Serry,
Padua, 1714. "In quibus (libris) non modo vera refellendi universos
Christianae religionis hostes, confirmandique sacra dogmata ratio ac
usus exacte ostenditur, verum etiam omnia fere quae hodie in
controversia habentur, luculentissime examinantur". Obra
maravillosa para este intento y no menos por la elegante latinidad
que con ella quiso introducir en la Teología. Relectio de Poenitentia
(1548), Alcalá, 1558, 1563. Relectio de Sacramentis, Alcalá, 1558,
1563; Milán, 1580. Iudicium de Secta Iesuitarum (según el
seudónimo Alonso de Vargas, en Relatione ad Reges et Principes
Christianos, cap. VII). Adversus Statutum Ecclesiae Toletanae.
Annotationes in 2am 2ae S. Thomae, Ms., con otros, en Salamanca.
Tratado de la victoria de sí mismo, Valladolid, 1550, del italiano;
Toledo, 1551, 1553: en una edición reciente se dice ser éste Cano,
sobrino del célebre teólogo del mismo nombre. Fermín Caballero