Professional Documents
Culture Documents
FILIPINOReaction Paper NG Lolo Mo
FILIPINOReaction Paper NG Lolo Mo
Ang Asian Development Bank's Key Indicators 2008 ay nagpinta ng isang malungkot na larawan
para hinaharap ng Pilipinas. Maaaring tumaas ang antas ng kahirapan ng 21.1% hanggang 28.7%
sa 2020 kung ang bansa ay mananatili sa kasalukuyang estado nito. Binibigyang-diin ng
nakababahala na forecast na ito ang pangangailangang matugunan ang laganap na kahirapan sa
Pilipinas, na nagbabanta na ikulong ang bansa sa isang tila hindi matatakasan na siklo ng
kahirapan. Binibigyang pansin ng ulat ang kritikal na pangangailangan para sa ekonomiya ng
Pilipinas na magbago at makamit ang mas mataas na rate ng paglago, isang mahalagang hakbang
tungo sa paglaya mula sa tanikala ng kahirapan at pagtiyak ng isang mas maliwanag na
kinabukasan para sa mga mamamayan nito.
Bilang mga batang Pilipino, kumbinsido kami na isa sa malaking bahagi ng problema sa kahirapan
ng ating bansa ay sanhi ng mga korapsyon opisyal ng gobyerno. Ang isang halimbawa ng
korapsyon ay ang PDAF Scam 2013. Ito ay noong ginamit ng mali ang milyun-milyong dolyar mula
sa Priority Development Assistance Fund (PDAF), ito ay kilala rin bilang "pork barrel" fund, na
nilayon para sa mga proyekto sa pagpapaunlad ng lipunan at ekonomiya. Ilang senador at
kongresista ang inakusahan na binulsa ang pondo o inilipat sa mga ghost project at pekeng NGO.
Ang iskandalo ay humantong sa pagbibitiw ni Senador Juan Ponce Enrile at sa pag-impeach kay
Senator Jinggoy Estrada.
Ang talamak na katiwalian sa Pilipinas ay hindi lamang isang kabiguang moral, ngunit isang
malaking kontribusyon sa krisis sa kahirapan ng bansa. Sa pamamagitan ng paglilihis ng
mahahalagang pondo mula sa mga proyektong panlipunan at pang-ekonomiyang pagpapaunlad,
direktang hinahadlangan ng mga tiwaling opisyal ang paglaban sa kahirapan at binitag ang
milyun-milyon sa isang siklo ng pagkakait.
Isa rin sa mga rason ng kahirapan ay ang pagkakaroon ng mababang kalidad ng edukasyon.
Kakulangan sa mga silid-aralan/pasilidad, mga upuan at lamesa ang dala ng mga tipikal na
paaralan dito sa Pilipinas. Lubos naming pinaniniwalaan na kayang bigyan ng ating gobyerno ang
unting suporta at dagdag pondo na kinakailangan ng mga paaralan sa buong Pilipinas.
Ayon sa aming sariling pananaliksik, ang drop-out rate sa Pilipinas ay 6% para sa mga paaralang
elementarya, 7.82% sa high school at 40% sa kolehiyo. Ang Pilipinas ay may mas mataas na drop-
out rate sa elementarya kumpara sa mga mauunlad na bansa tulad ng United States, Japan, at
South Korea. Ang Pilipinas ay mayroon ding mas mataas na drop-out rate sa high school kumpara
sa mga bansang ito. Ang drop-out rate sa kolehiyo ng Pilipinas ay mas mataas kaysa sa alinman sa
mga nasabing bansa.
Kumbisado kaming ang Pilipinas ay magiging mas maunlad kung bababa ang drop-out sa bansa
ngunit hindi ito mangyayari kung hindi natin susolusyunan ang mababang kalidad ng pag-aaral.
Sa aming palagay, kailangan nating tugunan ang mga hadlang sa lipunan at ekonomiya na
humahadlang sa access ng maraming estudyante sa de-kalidad na edukasyon. Kabilang dito ang
pagbibigay ng tulong pinansyal, pagtugon sa mga isyu ng kagutuman at malnutrisyon, at pagtiyak
ng access sa mga serbisyo sa pangangalagang pangkalusugan. Sa pamamagitan ng pagtugon dito,
maaari tayong lumikha ng isang tunay na pantay na kapaligiran sa pag-aaral kung saan ang bawat
mag-aaral ay may pagkakataong umunlad.
Ang kawalan ng access sa de-kalidad na edukasyon ay isang malaking balakid para maputol ang
ikot ng kahirapan sa Pilipinas. Ang mga paaralang nangangailangan ng kagamitan, hindi sapat na
pondo, at hindi kwalipikadong mga guro ay nag-aambag sa mababang kalidad ng pag-aaral at
nililimitahan ang mga pagkakataon para sa tagumpay sa hinaharap.