The Empire Series 2: Von Leandrei

by jazlykdat

He's playful.

She doesn't have the luxury to play along.

=================

TES: Von Leandrei

He's playful.

She doesn't have the luxury to play along.

-The cliché story you will learn to embrace.-

//Romantic Comedy// Rated SPG//

Author's Note

Time out muna sa seryosong genre. Nakababaliw magsulat. Haha!

Balik ulit tayo sa feel-good story.

This is Von Leandrei Filan's Story.

Warning: Mature Content.

The stories of his parents are Married to a Hot Magnate and The Ignored Wife.

Leave it,

jazlykdat (just like that)

P.S. Yung mga nagtatanong nang tungkol kina Vanna at Liam. Panghuli po sila sa The
Empire Series. Kasi naniniwala ako na "Save the best for last." Hahaha!

=================

Prologue

"Psst!" tawag ni Leandrei sa mga ka-triplets na sina Vander at Vance.

"Ano na namang kayabangan 'yan?" tanong naman ni Vander nang makalapit ang mga ito.
Nasa loob sila ng family house ng Mommy nila sa probinsya. Paminsan-minsan ay
nagbabakasyon sila sa probinsiya para makasama din ang mga pinsan.

"Nakikita niyo yung anak ni Ate Mona?" turo nito sa dalagitang nakaupo sa garden at
nakatunghay sa phone nito.

"Siyempre, anong tingin mo sa amin, bulag?" inis namang tugon ni Vance. Natawa siya
sa sagot ng kapatid. Paminsan-minsan lang ito magsalita pero laging nambabasag ng
trip.

"Ipapakita ko 'tong abs ko. Tingnan niyo mahihimatay yan."

"Gago!" binatukan ito ng ka-triplet na si Vander.

"Mas gago ka! Ba't mo ako binatukan?" inundayan niya ng suntok ang kapatid pero
mabilis naman itong umilag at natatawang lumayo.

"Yabang mo wala ka namang abs." Vander said laughing.

"Ito ba, hindi?" Itinaas nito ang shirt at ipinagduldulan sa kapatid. Natatawa
namang sinuntok ng kapatid ang sinasabi nitong abs.

"Tigilan niyo siya. Kawawa naman." Saway ni Vance sa dalawa.

"Hindi 'yan kawawa. Tingnan mo nga mukhang amasona!" Leandrei said laughing.

"Anak yan ni Manang Mona. Isusumbong ko kayo kay mommy kapag ginawan niyo ng
kalokohan."

"Ito naman basag trip. As if naman kapatol-patol yang mukhang yan." Leandrei
answered looking at the young lass.

"Yung buhok parang lumang wiring na buhol-buhol." He added.

May kaitiman kasi ito at sabog ang alon-along buhok. Palibhasa ay hindi marunong
mag-ayos. Basta na lamang nitong inilulugay ang buhok at hindi man lang itinatali.

=================

1: Ang Paghahanap

Nakalilimutan lang ang isang tao kapag wala siyang ano mang importansiya sa 'yo.
The woman almost jumps when Von Leandrei pressed the horn of his porsche. Kung
hindi lang siguro mabigat ang buhat nitong bag at backpack sa likod malamang ay
napatakbo na ito sa gulat.

Kanina pa kasi ito nakaharang sa driveway at tinitingala ang bahay nila. Kung hindi
lang ito mukhang inosente aakalain niyang nagbabalak itong magnakaw.

The woman moved aside to make way for his car. Awtomatiko namang bumukas ang gate
ng ma-sensor ang plate number at kotse niya.

Nang makapasok ay nakita pa niya mula sa rearview mirror ang babae na nakatitig sa
kotse niya. He's sure the girl can't see him because the windshields of his car are
tinted.

When the gate closed, bumaba siya ng sasakyan at pumunta sa may guardhouse. Agad
namang bumati ang guwardiya. He looked at the CCTV monitor and still saw the woman
outside their house standing.

"Did mom hire a new maid?" He asked.

"Hindi ko lang po alam wala naman pong bilin sa amin." Magalang namang tugon ng
guwardiya.

"Kanina pa ba 'yang babaeng 'yan sa labas?" tanong niya habang tinitingnan pa rin
ang babae sa monitor.

It's already eight in the evening. Bakit nasa labas pa ito ng gate nila?

"Opo, hindi naman po nagbu-buzzer."

Napatango siya. Mahigpit kasing bilin ng daddy niya na huwag bubuksan ang gate sa
mga hindi kakilala.

"Paalisin niyo siya." Saad niya bago umalis ng guard house at bumalik sa kotse.

He went straight

to his room. He's unusually early tonight. Madalas ay alas dose o madaling araw na
siyang umuuwi. He's still living with his parents at the age of 27. It's his
parents' protocol. Hindi nila kailangang bumukod hangga't di sila kinakasal pero
hindi rin naman sila pinipigilang lumabas kahit anong oras nila gusto. 'Yon nga
lamang bawal magdala ng babae sa loob ng bahay. Well, they have hotels, puwede
naman nilang dalhin doon ang mga babae nila. But that rarely happens in his case
because girls take him to their places.

He's been managing their cargo and shipping lines for five years at naging
matiwasay naman ito. They have other businesses pero mga kapatid niya na ang may
hawak. Their dad remains the CEO of their business empire.
He's on the verge of sleeping when he heard knocks on his door.

"Ano bang problema mo kay Janica?!" galit na singhal ng ina niya pagbukas ng pinto.

Janica?

His forehead creased.

Sinong Janica?

Did his mom knock on the wrong door baka ang ka-triplet niya ang dapat kausap nito?

He has triplets, Vance Luanne and Vander Lewis.

"Mom, this is me, Von Leandrei," he answered chuckling.

"Huwag mo nga akong pinagloloko Leandrei! Sagutin mo ang tanong ko."

Gumuhit muli ang kunot sa noo niya.

"Mom, who's Janica?" he asked back.

Bakit parang galit ang ina niya?

"Sinabi nang huwag mo akong pinagloloko. Bakit mo siya pinaalis?" giit pa rin ng
ina.

"Mom, I don't even know who is that." He answered with a serious

face.

"Ikaw huwag mong pinapaaandar sa akin ang pagiging Filan mo ha! Imposibleng hindi
mo siya kilala. She's Mona's daughter. Yung lagi mong pinagtri-tripan dati kapag
nagbabakasyon tayo sa probinsya."

Napamaang siya sa sinabi ng ina. Mona is the caretaker of his mom's family house in
the province.

"Akala mo nakalimutan ko na?" she added with a serious tone.

"Janica? Yung maitim at parang wires ang kulot na buhok? Yung anak ni ate Mona sa
Ilocos?" Hindi makapaniwala niyang sambit.

"See? You know her! Bakit mo ba siya laging pinagtri-tripan ha?" Singhal ulit nito.

Wait?

He stared at his mom.

Nagiging ulyanin na ba ito?

"Mom, are you crazy? The last time I saw her was 12 years ago. Hindi ka pa rin
maka-move on?" natatawa niyang tanong sa ina.

His mother's jaw clenched.

"The last time you saw her was an hour ago. Magbihis ka! I will wait for you at the
living room." His mom said before turning away.

What?!

He tried to recall what happened earlier and then realization hits him.

'Yong babaeng pinaalis niya sa harap ng bahay nila kanina?

Siya na 'yon?

Fuck!

He doesn't know why he felt a little nervous while going down the stairs. He didn't
even look at the couches.

Baka nandoon ang babae. Malay ba niya kasing siya na pala 'yon. Dapat nagpakilala
ito sa guwardiya noong sinita siya.

But his order was to send the woman away so even if the girl protested, the guards
would still insist to send her away.

He inhaled

deeply when his mother spoke.

"Halika, umupo ka dito."

The couch was empty. Ang ina lang niya ang nandoon.

"Now explain." His mother said sternly. Hindi naman siya takot sa kahit na ano o
sino pero iba kapag ang ina niya ang nagagalit. It's hard to argue with his mother.

"Mom, I didn't recognize her. That's the truth. Para kasi siyang magnanakaw na
patingin-tingin sa bahay." He answered honestly.

"My God Leandrei, ang magnanakaw hindi tatambay sa harap ng bahay ng lantaran."
Hindi makapaniwalang sambit ng ina niya. No one's really more intelligent that his
mom.

Hindi na lamang siya sumagot.

"What did you tell her? Bakit siya umalis?" she asked. His mom has a way of knowing
the truth. But he has nothing to hide.

"I didn't even speak with her. Sinabi ko lang sa guwardiya na paalisin siya." Tugon
niya sa ina. Ipinilig ng ina ang ulo at pumikit.

Hindi naman niya masisisi ang ina. She values anything that has something to do
with her hometown Ilocos. Bawal magsalita ng masama laban sa mga ito.
"Why is she here anyway?" tanong na lamang niya.

"I offered her to stay here and work for the company for the meantime. Magrereview
kasi siya para sa bar exams but she still needs to work to help her siblings."

"Bar Exam?"

Wow?

"Yes bar exam, and she needs to review in the afternoon kaya sabi ko puwede siyang
magtrabaho sa kumpanya sa umaga."

He can't believe the woman would become a lawyer. Niloloko-loko lang niya dati
magiging abogada na. Sabagay,

hindi pa naman ito nakapapasa ng bar kaya hindi pa sigurado kung magiging abogada
nga ito.

"But she's out there. Hindi ko siya matawagan. Alam mo ba kung gaano kadelikado ang
lansangan ng Maynila? You've gotta find her, Leandrei." Mariing utos nito.
Napakunot-noo siya.

"Mom? Are you serious? Ang dami nating guards. Go ask them to." Reklamo niya.
Pinagtaasan naman siya nito ng kilay.

"Ikaw ang may kasalanan kaya siya umalis. Kapag may nangyaring masama sa kanya,
ikaw ang mananagot." Giit pa rin nito.

He inhaled deeply before speaking again.

"Mom as you said she'll be a lawyer, I'm sure she knows what she's doing. Alam niya
rin kung gaano kadelikado ang gabihin sa lansangan."

Wala sa loob niyang tugon sa ina.

"For all we know she must be sleeping now in some hotel." He added.

"See, gumastos pa siya. Eh kailangang-kailangan niya ng pera pang-review."

"Why don't you just give her money?" He asked with a shrug. Hindi niya talaga
maintindihan ang sentimyento ng ina minsan.

Kailan pa naging issue sa ina ang magbigay ng pera sa ibang tao?

She's been donating a lot to charities.

"That's something you'll never understand from materially poor yet dignified
people. They don't accept money without working for it." His mother muttered.

Say what?

"Just find her and bring her here. Here's her number." Inilahad ng ina ang papel na
hawak. He looked at her in disbelief.

Seryoso talaga ang ina na paghanapin siya?

"If I get mad, mananagot ka sa daddy

mo," she threatened. He looked at his mom seriously.

He inhaled deeply when her serious aura didn't change a bit.

"Fine!" pagsuko niya. He took his car keys on the bowl at the center table bago
tinungo ang pinto.

It's been their routine to put their keys on the bowl whenever they arrived home.
Gusto kasi ng ina nila na sa iisang lugar lang nila ilagay para hindi sila hanap ng
hanap.

Ganoon kasi sila noong medyo bata pa at ang ina ang laging nag-aapuhap kung saan-
saan nila pinaglalalagay ang mga susi nila.

"Daddy Leandrei!"

He stopped when he heard Desiry calling his name. Kalalabas lang nito mula sa
elevator. She is Vander's daughter but she calls all of her uncles "daddy". Vander
and his two kids are living with them. Nilayasan kasi ito ng asawang si Aubrey
dalawang taon na ang nakararaan.

"Saan po kayo pupunta?" tanong nito habang lumalapit.

"Maghahanap ng nawawalang negra." Wala sa loob niyang sagot. It was the first
description that entered his mind about that girl Janica.

"Leandrei!" His mom glared. Napatawa na lang siya.

"Daddy, sama ako?" ungot ng walong taong gulang na pamangkin. Kumapit pa ito sa
braso niya.

"Mee? Sama ako kay daddy Leandrei?" paalam nito sa lola.

"Ikaw ang bahala. Weekend naman kahit umagahin kayo." Irap ng ina niya sa kanya.
Gusto niyang matawa sa inakto ng Mommy niya pero baka magalit pa ito.

"Yes! Tara na daddy." Desiry said happily.

He inhaled deeply as he drives slowly. He's looking

sideways. Baka sakaling nasa daan lang ang hinahanap.

"Sino ba kasing hinahanap natin, daddy?"

"Si Janica, yung anak ni ate Mona." Desiry knows ate Mona dahil isinasama din nila
ito kapag nagbabakasyon sa probinsya.

"Janica? May anak po si ate Mona na Janica?"

Napatango siya. Hindi na rin kasi nila nakikita ang babae sa mga huling bakasyon
nila. Maybe she was studying kaya wala ito doon.

"Yes yung pangatlo, she' older than me for 3 years, I think. Basta kapag may nakita
kang naka-t-shirt ng pink, naka-backpack at may bitbit na bag, tell me okay?" bilin
niya sa pamangkin.

"Okay po, dito ako sa side na 'to titingin." Magalang naman nitong tugon.

Ilang minuto na silang nasa daan pero wala pa rin silang makita ni anino ng babaeng
hinahanap.

"Des, pakikuha yung phone ko sa dashboard, tapos 'yang papel. May number diyan
tawagan mo."

"Okay po," tugon naman nito.

"It's ringing" she informed.

"Ask her where she is. Sabihin mo pinapasundo siya ni Mommy."

He waited while still scanning the road. Baka sakaling naglalakad lang ito at
naghahanap ng matutuluyan.

"Hindi po sumasagot." Desiry informed after a minute.

"Shit! Nakakainis!" inis niyang saad.

"I-dial mo ulit. Pag 'yan di pa niya sinagot, ipapasyal na lang kita sa amusement
park tapos sabihin natin kay Mommy hindi talaga natin nahanap."

"Ang sama mo, daddy Leandrei!" natatawa namang tugon ng bata. Nagkibit-balikat na
lamang siya.

"Hello po,"

Napatingin siya nang magsalita si Desiry.

"I'm Desiry. Apo po ako ni Mee Lianna. Asan po kayo? Sunduin daw po namin kayo."
Sunod-sunod nitong saad.

"Utos po kasi ni Mee." Saad ulit ng bata.

He stopped the car on the side of the road and waited for their conversation.

"Kasama ko po si Daddy L-"

There was a short silence. Marahil ay nagsasalita ang babae sa kabilang linya.
Kukunin sana niya ang phone para siya na ang kakausap pero nagsalita ulit si
Desiry.

"Okay po saan po?" tanong nito.

"Sige po." Saad ulit ng bata bago ibinaba ang telepono.

"Sa may Jollibee daw po, along Buendia. Malapit daw sa may MRT station." Desiry
informed.
"What? Paano siya nakarating doon?" wala sa loob niyang tanong.

"Baka po sumakay ng taxi." Kibit-balikat naman ng bata.

He smiled at Desiry's innocence.

=================

2) Ang Pagtatagpo

May mga pangyayaring pakiramdam natin ay nakahihiya sa ibang tao pero lingid sa
ating kaalaman ay nahihiya din pala sila sa atin. Patas lang.

Kabado si Janica habang hinihintay si Vander at ang anak nito. Ayaw sana kasi
niyang tumuloy sa bahay ng ninang Lianna niya. Ang hiningi lang naman niyang tulong
ay makapag-trabaho siya ng halfday para may pagkakitaan pa rin habang nagre-review.
Hapon lang naman ang schedule ng review niya para sa bar. Hindi kasi siya puwedeng
tumambay ng kahit isang buwan lang dahil sa dalawang kapatid na pinag-aaral sa
probinsya.

Kaya nga kanina nang nasa harap siya ng mansion ng ninang niya ay ayaw niyang
pumindot sa buzzer dahil nahihiya siya. Mas lalo siyang nahiya nang may pumasok na
magarang kotse at binusinahan siya. Baka isa iyon sa mga anak ng ninang niya pero
ni hindi man lang siya nakilala. Mas lalo tuloy siyang nahiya na doon makitira.

Napangiti siya ng alanganin nang pumasok sa loob ng Jollibee ang mag-ama. Wala
siyang eksaktong pupuntahan kanina kaya nung makakita ng jollibee store ay
nagpahinto na lamang siya mula sa sinakyang taxi. Gutom na rin kasi siya at alam
niyang ito lang ang affordable at masarap na puwede niyang kainan.

"Vander," Bati niya sa lalaki nang makalapit sa kinaroroonan niya. Napatingin ito
sa pinagkainan niya. Bahagya siyang pinamulahan. Madami kasi siyang kinain dahil
gutom na gutom siya mula sa pitong oras na biyahe sa bus.

"Pinapasundo ka ni Mommy," saad nito. Tumango siya at ngumiti ng tipid.

Bigla na naman siyang tinablan ng hiya. Kahit pa laging nagbabakasyon ang mga ito
noon at nakakausap niya rin paminsan-minsan

ay nahihiya pa rin siya. Caretaker kasi ang mga magulang niya sa family house ng
Mommy nila sa probinsiya. Kung tutuusin ay amo nila ang mga ito.

"Desiry? Ikaw ba yung kausap ko kanina?" baling na lamang niya sa bata.

"Opo. Hindi po siya--" tumigil ito sa pagsasalita nang pisilin ito sa batok ng ama
na agad nitong ikinatawa.

"Tara na?" baling ni Vander sa kanya. Ang guwapo talaga nito. Sayang lang maaga
itong nag-asawa. Haha! Asa naman siya. Kahit wala itong asawa, nunca na papatulan
siya nito o ng kahit na sino sa mga kapatid nito.

Napatango na lamang siya at tumayo.

"Daddy, wait lang bili muna tayo ng halo-halo sundae, mukhang masarap." Pigil ni
Desiry sa ama habang nakatingin sa poster na nakadikit sa glasswall.

"Des, wala akong cash," tugon naman nito sa bata. Iba talaga kapag mayaman. Hindi
nagdadala ng cash. Atm, debit at credit cards ang labanan.

"Ito na lang oh." Abot niya sa 100 peso bill. Desiry stared at the money.

"I'll pay it back." Vander said. Saka lang naman ito kinuha ng bata.

They both sat down and looked at Desiry. Medyo mahaba-haba ang pila.

Tahimik lang siya. Nahihiya kasi siyang magsalita.

"Hindi kita nakilala. Iba na kasi 'yang buhok mo." Umpisa nito sa usapan. Hindi
niya alam kung mapapahiya siya o kung anuman. Pakiramdam niya kasi ay may bahid ng
sarkasmo ang pagkakasabi nito pero ayaw niyang magdamdam sa simpleng salita lang.
"Pangit kasi dati ng buhok ko 'no?" natatawa niyang saad. Ginawa na lamang niyang
biro ang sinabi nito. Napatawa naman ang kaharap.

Binaling niya ang tingin sa ibang direksyon. Sumikdo kasi ang puso niya sa pagngiti
nito.

Hindi dapat.

Bukod sa may asawa at mga anak na ito, imposibleng magugustuhan siya nito. Hinding-
hindi siya papasa sa pamantayan ng magkakapatid.

Alam niya kasing mas matanda siya ng tatlong kaysa sa magkakapatid na triplets.
Kung ang kuya ng mga ito na si Liam, puwede pa. Bahagya pa siyang nahiya sa sarili
sa naisip. Liam is aloof with people siguradong mataas din ang standards ng isang
'yon.

Napangiti siya habang naaalala ang kabataan ng mga ito. Nagdidiwang ang mga
kaedaran niyang babae noon kapag nagbabakasyon ang magkakapatid sa kanila. Ang gu-
guwapo kasi. Naiinggit ang karamihan sa kanya dahil doon sila sa family house ng
ina ng mga ito nakatira.

Proud na proud siya noon. Maliban lang sa isang bagay. Ayaw sa kanya ni Von
Leandrei. Ewan niya kung bakit siya pinagtri-tripan ng isang 'yon noon.

Una sinabuyan siya sa buhok ng malamig na tubig. Sabi nito para daw umimpis yung
buhaghag niyang kulot na buhok. Hiyang-hiya siya noon.

Minsan naghubad pa ng t-shirt sa harap niya. Hiyang-hiya siya. First time niyang
makakita ng hubad na katawan ng lalaki tapos tinawanan lang siya.

Yung huli nang minsang nagshu-shoot siya ng basketball sa ring na pinagawa ng mga
ito sa likod. Lumapit ang triplets noon, makiki-shooting din daw sila. Binigay niya
ang bola sa mga ito at gumilid. Nakatayo siya malapit sa ibaba ng ring nang ibinato
sa kanya ni Leandrei ang bola na sanhi para tumilapon siya. Tumama iyon sa dibdib
niya at sobrang sakit.

Panay ang sorry noon ng ninang niya. Katwiran daw nito sa ina ay ipapasa lang bola
sa kanya

pero hindi niya nasalo. Simula noon ayaw na niyang makita ang lalaki. Kapag
nagbabakasyon ang mga ito ay hindi siya nagpapakita.

"Parang alambre 'yan dati eh." Tumawa ang lalaki. Sa isang saglit, tingin niya ay
hindi si Vander ang nagsalita. Hindi niya kasi ito ni minsan kinaringgan ng kahit
na anong panlalait. Si Leandrei lang dati ang laging pinagagalitan ng mga magulang
dahil nilalait lahat ng nakikita. Asal-mayaman na walang pakialam sa ibang tao.

"Hindi na ba ngayon?" natatawa niyang tanong. Hindi na dapat niya pansinin ang
ganoong bagay. Dati nasasaktan siya kapag tinatawag siyang negra at ita pero ngayon
tanggap na niya ang kulay niya at ang natural na alun-alon niyang buhok.

"Yeah, gumanda na. Kapag pinakulayan mo siguro 'yan ng blonde at pinaputulan

hanggang balikat. Magiging katulad na siya no'n." Itinuro nito ang frame na
nakasabit sa wall.

"Sino? Si Hetty Spaghetti?" Natatawa niyang tanong. Tumawa naman ito at tumingin
lang sa picture ng babaeng mascot na nasa frame.

"It tastes really good," wika ni Desiry habang papalapit sa kanila. Kinakain na
nito ang biniling sundae.

"Taste it daddy," Iniabot nito ang isa sa ama. Natawa naman ito.

"Sa 'yo na lang, oh." Iniabot naman nito ang hawak sa kanya.

"Busog na ako. Siguradong hindi ka pa nakakakain ng ganyan kaya tikman mo na lang."

tugon niya rito.
"Well, it's actually my first time inside a Jollibee store, Het-I mean Janica."

Nakangiti nitong saad. Hindi naman niya ito masisisi. Alam naman niyang mayaman ang
mga ito at sa high end restaurant lang siguro kumakain.

"Tikman mo na," nakangiti niyang saad rito.

Hinalo naman nito ang sundae bago tumikim.

"It's good. I'll probably come back here." Saad nito nang matikman ang pagkain.

"The best din ang chicken joy nila." Natatawa niyang saad.

"Really? We'll it try it some time." Tugon nito. Napangiti siya. Gumagaan na rin
ang loob niya habang kausap ito.

"Talaga, daddy?" nasisiyahang tanong ng bata.

"Yes, I will take you and Ayder some other time."

"Wow, thanks." Sambit nito. Pinanood niya lang ang dalawa.

Nang makain ng dalawa ang sundae halo-halo saka sila lumabas ng fastfood chain.

Umupo siya sa backseat habang ang dalawa ay nasa unahan.

They are all silent. Nabulabog lang sila nang may mag-ring na telepono.

"Mommy Vanna?" Agad na sagot ni Desiry sa telepono.

Ang alam niya ay hindi Vanna ang pangalan ng ina ng bata. Kapatid din ni Vander si
Vanna at kakambal ni Liam.

Mommy ang tawag nito sa tiyahin?

"Yes po, mommy." Saad ulit ng bata. Napaisip siya.

Hindi kaya ang lalaki ay hindi si Leandrei kaya sinabing alambre ang buhok niya?

"Opo, kasama ko po. Sige po, mommy." Saad ng bata bago ibinaba ang telepono.

"Daddy Leandrei, puntahan natin si Dad, papasok daw siya sa Sofitel sabi ni mommy
Vanna."

Pakiramdam

niya ay umakyat ang lahat ng dugo sa ulo niya sa pagkapahiya.

Si Leandrei talaga ang lalaking kasama nila?

Shit! Magka-mukha kasi ang dalawa. Kaya pala kanina pa siya may sapantaha na hindi
ito si Vander.

"Sofitel? As in that hotel?" turo nito sa hotel na nasa malapitan lang.

"Yes, dali na daddy Leandrei."

Tumawa naman ito bago kinabig ang manibela papunta sa entrada ng hotel.

Mabilis na lumabas ang dalawa pagka-park ng sasakyan. Wala sa sariling sumunod siya
sa mga ito. Tumayo siya sa likod nang lalaking inakala niyang si Vander kanina.

Kitang-kita ng mata niya ang totoong Vander. May kaakbay itong seksing babae.

Desiry immediately went infront of the two.

"Hey, daddy. It's time to go home." Namaywang ito sa harap ng ama na biglang
natuliro. Pero napangiti rin ito nang makabawi.

"You could pass as a spy." Natatawa nitong saad sa anak. Binitawan nito ang babaeng
kasama at nilapitan ang bata. Hinawakan niya ito sa kamay at walang kaabog-abog na
iniwan ang babaeng kasama at naglakad palabas kasama ang anak.

Tumigil si Vander nang makatapat sa kanila.

"Ikaw pala ang nagdala kay Desiry dito ah. May panahon ka rin sa akin, Von
Leandrei." Ngisi ni Vander sa kapatid.

Nag-iba ang ekspresyon nito nang makita siya sa likuran ng binata.

"Hey, I know you. Janica! What are you doing here?" baling ni Vander sa kanya. His
eyes had glints of recognition.

"Sinundo namin siya ni Desiry. Sa bahay daw muna siya." Tugon

naman ni Leandrei. Hindi siya makapagsalita. Natutuliro pa rin siya sa nangyayari.

"Really, that's good. It's nice to see you, Janica." Nakangiti nitong wika.

"Hmm, malapit na akong makaganti sa 'yo." Nakangisi nitong saad kay Leandrei bago
umalis.

"Thanks, daddy!" kindat naman ni Desiry sa tiyuhin.

Si Leandrei nga talaga ang kasama nila kanina pa. Magkaiba kasi ang bukas ng mukha
ng dalawa. Mas seryoso ang aura ni Vander kahit nakangiti kumpara kay Leandrei.
Makikita ang pagkakaiba ng dalawa kapag pinagtabi kahit na magkamukhang-magkamukha
ang dalawa.

"Tara na," saad ni Leandrei bago naunang naglakad. Babalik sana siya sa backseat
nang buksan nito ang passenger's side. Doon na lamang siya sumakay.

"Akala ko ikaw si Vander. Daddy kasi ang tawag ni Desiry sa'yo. Pasensya na." Lakas
loob niyang sambit. Napasulyap si Leandrei sa direksyon niya.

"I guess we're even. Hindi kasi kita nakilala kanina. Ako yung bumusina sa 'yo sa
harap ng bahay."

Napatango na lamang siya. Bahagya siyang nasaktan. Sabagay hindi naman niya
inaasahang makikilala siya ng magkakapatid. Kung tutuusin ay katulong lang sila ng
mga ito. Ang nanay niya ay naging kasambahay ng ina ng mga ito bago ito nag-asawa.

Wala silang imikan sa biyahe. Nahihiya din siyang magbukas ng usapan.

Sinalubong sila ng ninang Lianna at ninong Vaughn niya pagkarating ng bahay nila.
Unang

beses niyang tumapak sa mansyion ng mga Filan. Nakalulula lalo na sa pagka-

hightech. Nakita niya kasing nag-swipe si Leandrei ng kamay para bumukas ang
maindoor. Nakapangliliit rin sa kagaya niyang mahirap ang buhay. Palagay niya ay
nakahihiya talaga kung dito siya makititira.

"Ipinahanda ko na 'yong guestroom sa second floor." Nakangiting hayag ng ninang

niya.

"Sorry sa nangyari kanina ha. Hindi ka raw nakilala ni Leandrei kaya inutusan 'yong
guard na paalisin ka." Dugtong ng ninang niya.

"Wala po iyon, ninang. Ang totoo po niyan nahihiya po talaga akong tumuloy kanina."
Pag-amin niya.

Naiintindihan naman niya ang nangyari kanina.

Sino ba naman kasi ang hindi maghihinala sa inakto niya kanina? Hindi siya agad
nag-doorbell at tumambay ng matagal sa harap ng bahay ng mga ito. Parang hindi siya
edukado sa inakto niya kanina. Nawala kasi lahat ng lakas ng loob niya nang makita
kung gaano kalaki ang bahay ng mga ito. Bigla siyang nahiya na hindi niya
maintindihan.

"Maghahanap na lang po ako ng boarding house bukas ng umaga na malapit sa review

center, ninang." Saad niya rito.

"The house is big. You can stay here. There is no problem with that." Hayag ng
ninong niya. Tatanggi pa sana siya pero nahiya na siya. Hindi kasi pala-salita ang
ninong niya at parang ang hirap suwayin ang mga sinasabi nito kapag nagsalita.

"Salamat po, ninong." Tugon niya. Napangiti naman ang matanda.

"Kumain ka na ba?" tanong ng ninang niya.

"Opo," Napatango siya. Naaasiwa talaga siya sa mga ito.

"All right then. Ipahahatid kita sa kuwarto mo. Sa lunes puwede ka nang mag-umpisa
sa trabaho sa opisina ni Leandrei." Hayag ng ninang niya.

"Mom?" Biglang napatingin si Leandrei sa ina nito.

"Vander said you are willing to give Janica work in your office," singit ni Vaughn
sa usapan.

Hindi makapagsalita si Leandrei.

Nakaramdam na naman siya ng hiya. Pakiramdam niya kasi ay ayaw nito sa sinasabi ng
mga magulang pero hindi lang makapagreklamo ng harapan.

"Puwede ka ring sumabay kay Leandrei papuntang opisina," suhestiyon ni Lianna.

Napailing siya.

"Huwag na po, ninang. Alam ko naman po 'yong address. Kaya ko naman pong mag-
commute." Tanggi niya sa suhestiyon nito.

"She's right mom. Kailangan rin niyang aralin ang pasikot-sikot sa Manila."

Pinigilan niya ang sariling mapasulyap kay Leandrei nang magsalita ito. Nahihiya
siya. Ang sagot nito ay hindi tahasang "no" pero para sa kanyang sanay aralin ang
reaksyon ng ibang tao ganoon pa rin ang ibig nitong sabihin. Medyo masakit lang sa
damdamin na ayaw nito sa ideyang isasabay siya papuntang opisina pero naiintindihan
naman niya. Hindi naman sila malapit sa isa't-isa.

"Okay, isasabay ko na lang siya sa lunes. After that she can explore the place."
Saad ni Vaughn para matapos ang usapan.

"Kailan ba ang start ng review mo?" tanong ng ninang niya.

"Sa 22 po." Tipid niyang sagot.

"Eight days from now. Okay, you still have time to get used to everything. Basta,
umaga lang ang work mo sa opisina ni Leandrei, okay?" saad nito.

"Okay po, ninang. Thank you po."

Ang bait talaga ng ninang niya. Nag-offer pa nga ito noon na gawin siyang scholar
pero tinanggihan niya dahil nakakuha din siya ng scholarship noon bilang
valedictorian. Nahihiya na rin kasi sila sa dami ng naitulong ng mga ito sa pamilya
nila.

Pangatlo siya sa pitong magkakapatid. Ang dalawang nakatatandang kapatid ay

nagsipag-asawa na. Pati ang nakababata niyang kapatid na babae ay inunahan na rin
siyang mag-asawa. May dalawa pa siyang kapatid na lalaki na parehong pinag-aaral
niya ng kolehiyo at isa pang lalaki na ngayon ay high school pa lang.

Marami ang nagsasabing nalipasan na siya ng panahon pero hindi naman niya iyon
pinapansin. Marami kasi siyang pangarap sa buhay at isa na doon ang makapagtapos ng
abogasya. Naantala nga lamang ang pagtatapos niya dahil pinag-aaral niya ang
dalawang kapatid sa kolehiyo. Ang isa ay malapit nang magtapos sa kurso nitong
Architecture.

May mga semestreng kailangan niyang tumigil dahil hindi kinakaya ng budget niya.
Summer nga lang siya minsan nakakapag-enrol dahil saktong bakasyon ng mga kapatid.
Walang allowance na kailangan niyang tustusan.

=================

3) Ang Opisina

Kung ayaw sa 'yo ng ibang tao, pabayaan mo. Hindi kailanman kawalan ang isang taong
walang amor sa 'yo.
Namamangha pa rin si Janica habang pinagmamasdan ang mahigit sampung magagarang
sasakyan sa garahe ng mga Filan. Sinabi kasi ng ninang niya na sumunod na lang sa
ninong Vaughn niya dito sa garahe para maisabay siya papunta sa building ng mga
Filan kung saan nag-oopisina ang mga ito.

Kahapon pa siya naaasiwang kasama ang mga ito. Isinama kasi siyang magsimba ng mag-
asawa dahil linggo. Kasama rin ang dalawa nilang apo na sina Desiry at Ayder,
parehong anak ni Vander.

Pagkatapos nilang magsimba ay nagkita-kita ang buong pamilya sa isang restaurant

para mag-lunch. Ang triplets na sina Vander Lewis, Vance Luanne at Von Leandrei ay
nandoon na sa restaurant nang makarating sila. Doon lang niya nakita ulit si Vance
dahil late daw itong umuwi nang nagdaang gabi kaya hindi sila nagpang-abot. Ito
talaga ang pinakaguwapo sa triplets. Pinaghalo kasing mukha ng mga magulang niya
tapos namana pa nito ang berdeng mga mata ng ama.

Ngunit, subalit, datapwat wala talagang tatalo sa kaguwapuhan ni Von Liam. Parang
nasiyahan pa siya nang malamang eligible pa ito kaya lang ay hindi naman siya
kinausap maliban sa pangungumusta nito sa mga magulang niya.

Nag-umpisa na silang kumain nang dumating si Vanna Lei, ang kakambal ni Liam.
Mabait naman ito at nakilala siya agad nang makita siya.

Nakita niya kung gaano kasaya ang mga ito habang ine-enjoy

ang pagkain kaya lang ay nahihiya siya dahil siya lang ang sabit. Hindi rin siya
maka-relate sa pinag-uusapan ng mga ito maliban na lang sa mga legal issues. Pero
hindi siya sumasali sa usapan ng mga ito. Alam naman niya kung paano igalang ang
usapang pamilya. Saka lang siya nagsasalita kapag isinasali siya sa usapan ng
ninang at ninong niya pero tipid lang siyang magbigay ng opinion. Ayaw niyang
isipin ng mga ito na "feeling close" siya agad.
"Leandrei, ayaw mo ba talagang isabay na lang si Janica?"

Napaatras siya at nagtago sa isa pang sasakyan nang marinig ang boses ng ninong
Vaughn niya. Bumilis ang tibok ng puso niya. Ewan niya kung bakit natatakot siyang
marinig ang pagtanggi ni Leandrei. Alam naman kasi niyang tatanggi ito. Ramdam
niyang hindi ito kumportable sa presensiya niya. O hindi lang ito sanay na may
ibang taong nakikitira sa pamamahay nila.

"I'm going dad." Rinig niyang saad nito bago ang tunog ng pinto ng sasakyang
isinasarado.

Ilang segundo lang ang pagitan bago niya narinig ang pag-andar ng sasakyan nito.

Huminga siya ng malalim bago nagpakita kay Vaughn.

"Let's go?" nakangiting saad ni Vaughn nang makita siya. Nginitian naman niya ang
ninong at hindi ipinahalatang narinig niya ang usapan ng mag-ama.
"Leandrei's a little stubborn. May pagkapilyo din." Saad ng ninong niya para buksan
ang usapan.

Napatingin siya habang nagmamaneho ito. Ngumiti na lamang siya. Kahit hindi niya
sabihin

alam niyang alam nito na narinig niya ang usapan ng dalawa kanina at gusto nitong
pagaanin ang loob niya.

"But he is just to all his employees so you have nothing to worry working in his
office." Dagdag nito.

Napangiti siya. Alam na alam niya talaga kung paano basahin ang galaw ng isang tao.
Parte na rin siguro ng maraming taon niya sa pag-aabogasya kaya madali lang niyang
mabasa ang galaw at salita ng mga tao.

"Okay lang po ninong. Sanay naman po ako sa iba't-ibang klase ng boss." Biro niya.
Napatawa naman ang kausap.

Nang makarating sila sa building ay sinabihan siya nitong dumiretso na sa 21st

floor dahil may pupuntahan pa ito. Inasahan na niya ang laki at taas ng building.
Ni-research kasi niya ito nang mag-offer ng tulong ang ninang niya.

Regular kasi itong tumatawag sa nanay niya para mangumusta at nabanggit ng ina niya
na kailangan niyang dumito sa lungsod para sa review niya kaya ito tumawag sa kanya
at nag-offer na sa bahay na lang ng mga ito tumira at sa opisina magtrabaho.
Parang gusto niyang umatras nang papasok na sa opisina ni Leandrei. Naka-slacks
lang kasi siya at simpleng blouse. Ni hindi man lang niya pinatungan ng cardigan.
Paniguradong lalamigin siya mamaya sa lakas ng aircon.

Maraming empleyado ang nagsisidatingan na naka-executive outfit at full makeup. May

kanya-kanyang cubicle ang mga ito na sa tingin niya ay nasa halos singkuwenta.

Medyo off yata ang itsura niya

kumpara sa mga tao sa loob. Nag-apply lang kasi siya kanina ng natural pressed
powder at lipstick saka itinali ang alon-along buhok na halos hanggang baywang na.
Iniwan pa naman niya ang makeup kit niya. Saka lang kasi siya naglalagay ng
bonggang makeup noon kapag may okasyon. Mas gusto niya ang simple lang.

"Miss, saan po kayo pupunta?" tanong ng babaeng nakasalubong niya. Napansin yata
nito ang pagtigil niya at pagsulyap kung saan nga ba banda ang opisina ni Leandrei.

"Sa office sana ni Von Leandrei," nakangiti niyang tugon.

"Ah si sir Leandrei." Napapatango naman nitong tugon.

"Diretsuhin mo lang yang aisle, tapos sa pinakadulo kumanan ka, makikita mo 'yong
reception desk ng sekretarya niya. Doon lang din sa kanan niya ang pintuan ng
opisina ni sir."

Pinasalamatan niya ang babae bago nagtungo sa sinabi nitong direksyon. Pansin
niyang puro magagandang babae ang empleyado sa loob. Madalang lang ang mga lalaki o
baka hindi pa nagsisidatingan ang mga ito. Nakatutok ang iba sa mga monitor habang
ang iba naman nag-uusap-usap pa.

Nagpakilala siya sa sekretarya na nandoon na halos kasing edad lang niya at

sinabing pupuntahan niya si Leandrei. Pinaupo naman siya nito sa upuang nasa harap
nito saka nagtungo sa opisina ng binata.
"Janica, umupo ka na lang daw muna dito. Wala pa daw kasi siyang puwedeng ipagawa
sa 'yo." Saad ng sekretarya pagbalik nito. Ipinaghila pa siya nito ng isang swivel
chair mula sa bakanteng cubicle

malapit sa mesa nito.

Napakunot-noo siya pero umupo na lang.

Pakiramdam niya ay ang tagal na niyang nakaupo. Pinagkaabalahan na nga rin niya ang
pagfe-facebook sa phone niya pero hindi talaga siya makatagal kababasa ng kung anu-
anong posts kaya tumingin na lamang siya sa lamesa ng sekretarya.

Napangiti siya ng makita ang family picture ng empleyado.

"Anak mo?" tanong niya rito habang ito naman ay nag-eencode sa computer.

"Oo, ang cute noh?" natatawa naman nitong sagot.

"Oo ang lusog-lusog," tugon naman niya. Ang taba kasi ng baby at sakto pang
tumatawa ito sa litrato.

"Isang taon pa lang siya diyan. Three years na siya ngayon," kuwento nito sa kanya.
Napatango na lang siya.

Napansin niya ang isang folder na may nakalagay na note na "for photocopy 50
copies". Tumingin siya sa paligid at nakita ang tatlong xerox machines sa gilid.

"Ipo-photocopy ba ito?" tanong niya sa sekretarya.

Napatingin ito sa kanya.

"Ay, oo nga pala. Kailangan sa meeting mamaya." Sambit nito.

Napangiti siya.
"Ako na lang magpo-photocopy. Okay ba 'yong mga machines na yon?" turo niya sa nasa
gilid. Tumango naman ito.

"Sure ka? Nakakahiya naman." Wika nito.

"Okay lang. Wala pa namang inuutos si Lean--I mean si sir Leandrei." Aniya nang
nakangiti.

"Sure ka ha? Okay lang? Madami pa kasi akong ie-encode." Saad nito.

"Sure," tugon niya. At least may pagkakaabalahan siya kahit ilang minuto lang.

"Okay lang ba isama mo na rin ito? 20 copies each." Iniabot nito ang isa pang
makapal na folder.

"Paki-collate na lang para mabilis ilagay sa folder. Thanks!"

Napatango na lang siya.

Alam niya kung paano i-operate ang machine dahil may ganito din sa faculty room ng
eskuwelahan kung saan siya nagtuturo. Ginagamit nila iyon para sa worksheets ng mga
estudyante.

Patapos na siya sa ginagawa nang may lumapit na babaeng empleyado.

"Hi! Ikaw ba yung kapalit ni Helen?" nakangiti nitong tanong. Sasagot pa sana siya
nang bigla itong tinawag ng isa pang empleyado.

"Pa-photocopy din ako nito ha, 20 copies." Saad nito bago umalis. Hindi niya alam
kung maiinis siya o maiinsulto sa ginawa ng babae pero dahil mukhang hindi naman
nito intension na insultuhin siya at maganda naman ang bukas ng mukha nito ay
ginawa lamang niya.
Pupunta na siya sa sekretarya dala ang dokumento nang bumalik ang babae.

"Ito pa, please tag-20 din." Saad nito. Hindi man lang siya pinagsalita. Bigla na
lamang itong umalis. Inilapag niya ang dokumento sa tuktok ng machine at bumalik na
lamang sa sekretarya.

Bahala siyang mag-photocopy.

Ang lagay iyon ba ang trabaho niya dito?

Hindi naman puwede. Tinitingala siyang professor sa dati niyang pinagtuturuan tapos
magiging utusan lang siya nang kung sino dito. In their dreams!

Kaya nga niya pinilit makapag-aral dahil ayaw niyang maging utusan habang buhay.

Bumalik siya sa table ng sekretarya at inayos sa mga folders

ang mga dokumento. Patingin-tingin siya sa may Xerox machine at tinitingnan kung
bumalik na ang babae pero nandoon pa rin ang mga dokumento.

Nang matapos siya sa ginagawa ay inis siyang bumalik. Hindi naman siguro
mababawasan ang dignidad niya kung gagawa siya ng kabutihan sa kapwa.

Nang matapos ay iniwan na lamang niya doon ang mga kopya ng dokumento bago bumalik
sa puwesto sa tabi ng sekretarya.

Wala pang ilang minuto ay nakita niyang papunta ang babaeng nakisuyo sa kanya
kanina para magpa-photocopy.

"Miss, thank you dito, ha! Sa uulitin," masaya nitong saad sa kanya. Mukha naman
itong mabait. Mabuti at nagpasalamat pa. Ayos na iyong kabayaran para sa kanya.

"Bakit siya nag-thank you?" tanong ng sekretarya.

"Nagpa-photocopy din kasi." Tipid niyang sagot.

"Ano? Dapat sinabi mong hindi mo trabaho 'yon." Komento ng sekretarya.

"Okay lang. Maliit na bagay."

"Sus, ang bait mo naman. Sabi kasi ni sir tatawagin ka na lang daw kapag may
ipagagawa na siya. Ano ba ang magiging trabaho mo dito?" dire-diretso nitong saad.

"Hindi ko pa nga alam. Sinabi kasi ng Mommy ni Sir na dito ako. Basta halfday lang
ako dito kasi may pupuntahan ako kapag hapon."

Napatango naman ang sekretarya.

"Ganon ba? Hanggang kailan ka dito?" tanong nito.

"Five to six months."

Iyon ang umpisa ng usapan nila ng sekretarya. Famela pala ang pangalan nito. Magaan
itong kakuwentuhan. Hindi na lamang niya binanggit na magre-review siya para sa bar
baka maasiwa ito.

It was 10 AM nang yayain siya nitong mag-breaktime muna. Sumama na lang siya.
Ipinakilala rin siya nito sa ilang empleyadong nakasabay. Hindi nga lamang nito
sinabi kung ano ang trabaho niya sa opisina. Sa 15th floor pala ng building ay food
court lang. Maraming tables at food stalls na para lang sa mga empleyado ng VLF
Empire na nagta-trabaho sa buong building.

Pagkatapos ng breaktime ay saka lang lumabas ng opisina si Leandrei at nagpa-

meeting sa mga mga empleyado. The wall served as the monitor. May platform sa
kaliwa ng office floor at tinanaw na lamang ng mga empleyado mula sa kani-kanilang
upuan.

Tungkol sa cargo at shipping ang pinag-usapan nila. Kung paano mapapabuti ang
serbisyo nila. Marami ang nagsalita. Halatang nagpapa-impress. Halata rin sa mukha
ng karamihan sa mga babaeng empleyado ang paghanga. Kahanga-hanga naman kasi, built
pa lang ng katawan at kapag nagsalita ito halatang matalino rin.
Na-impress siya sa pagsasalita nito. Hindi niya akalaing ang mapanlait at masungit
na Leandrei ay may ibubuga naman pala.

Bumalik sila sa mga puwesto nila nang matapos ang lagpas isang oras na meeting.

Napatingin siya rito nang maglakad pabalik ng opisina nito. Gusto niya kasing
itanong kung ano ba talaga ang gagawin niya sa opisina.

Hindi siya nakapagsalita nang tumigil ito sa harap niya at tumingin sa kanya.
Parang nalunok niya ang dila niya

"Akala ko ba halfday ka lang? It's already 12PM. You can go ahead." Saad nito bago
naglakad patungong opisina nito.

"Leand--" Hindi niya naituloy ang sasabihin nang lumapit ang lalaking kasama nitong
nagpa-meeting kanina. Isa sa mga managers ng shipping line.

Hindi na siya nakasingit nang tuluyang pumasok ang mga ito sa opisina.

Huminga siya ng malalim at nagpaalam na lang kay Famela.

=================

4) Leandrei Sungit

Kailangan talaga alamin mo kung saan ka dapat nakapuwesto para alam mo na hindi sa
lahat ng panahon lagi kang nakatayo.

Sa buong linggo na kalahating araw lang ang pagpasok ni Janica sa opisina ay inaral
niya ang pag-commute mula sa bukana ng village hanggang sa opisina at sa review
center. Hindi naman kasi maaaring makikisabay na lang siya lagi sa ninong niya.
Sa buong linggo niya sa opisina ay halos wala siyang ginagawa maliban sa
sinasalitan minsan si Famela sa pag-eencode at pag-reproduce ng kopya ng mga
dokumento. Hindi niya din alam kung ano ba ang magiging sahod niya.

Ayaw naman niyang sabihin sa ninang Lianna niya na wala talaga siyang ginagawa sa
opisina. Wala din kasi si Leandrei ng tatlong araw sa opisina kaya hindi pa niya
ito nakakausap. Hindi rin sila nagkikita sa loob ng bahay dahil kapag pumapanhik
siya ng kuwarto ay hindi pa ito dumarating at late din ito laging nagigising.

Sa lunes na ang umpisa ng review niya at nasabi na niya sa ninong niya na magco-
commute na lang siya simula lunes. Ayaw sana nitong pumayag pero kalaunan ay
nakumbinsi niya rin.

"Tita, nakita niyo po ba si Dee?" tanong ni Desiry sa kanya. Papunta siya sa kusina
at tutulong na lang sana sa pagluluto dahil wala siyang magawa. Kilala na niya ang
lahat ng mga kasambahay at naging close na rin. Minsan kapag wala siyang magawa,
nakikipagkuwentuhan siya sa mga ito at tumutulong.

"Lumabas sila ni Ninang. May pupuntahan daw." Tugon niya. Nakita niya kasi ang mga
ito kanina nang palabas sila ng bahay at sinabing

lalabas lang saglit. Mee at Dee ang tawag nito sa mga grandparents.

"Aw, sad life!" bulalas ng bata. May hawak itong notebook.

Napatawa pa siya sa reaksyon ng bata.

"Bakit mo siya hinahanap?" tanong niya rito.

"Magpapaturo po sana ako ng assignment ko." tugon nito.

Napangiti siya.

"Gusto mo ako na lang ang magturo sa 'yo?" tanong niya rito. Namilog naman ang mga
mata nito.

"Talaga po? Sabi po ni Mee, matalino daw po kayo."

"Si Ninang talaga," natatawa niyang saad. Inakay siya ng bata sa may elevator at
natungo sa kuwarto nito sa third floor.

May study table ito sa may gilid ng kuwarto pero niyaya siya nito sa balcony at
doon nagpaturo ng mga homeworks.

Ilang saglit pa ay dumating din ang kapatid nitong anim na taong gulang at nainggit
magpaturo.

Matiyaga niyang tinuturuan ang dalawang bata nang may pumasok sa kuwarto.
Napatingin siya sa lalaki. Ni hindi siya nagdalawang-isip sa kung sino ang pumasok.

"Good morning, daddy Leandrei!" bati ng dalawang bata.

"Tinuturuan po kami ni Tita Janica," masayang hayag ni Desiry sa tiyuhin. Ngumiti

naman ito sa bata.

"Okay na Janica, ako na ang bahala dito sa dalawa." Baling ni Leandrei sa kanya.
Hindi na siya kumontra at nagpaalam na lamang siya.
Tahimik silang lahat nang magtanghalian wala kasi sina Lianna at Vaughn. Naaasiwa
pa rin siya sa apat na lalaking kaharap. Parang wala sa sariling kumakain si
Vander. Sina Vance naman at Liam tahimik lang din. Minsan nakikipag-usap

si Leandrei sa mga kapatid pero limitado naman ang sagot ng mga ito.

"Bakit parang wala lagi si ate Vanna?" tanong niya sa mga ito. Wala siyang
particular na pinagtanungan. Umaasa lang siya na sumagot ang isa sa mga ito. May
nakaaasiwang katahimikan bago nagsalita si Liam.

"Busy sa trabaho. Huwag ka ng magtaka. 24/7 ang duty no'n." saad nito.

"Anong trabaho niya?" tanong niya ulit. Nagkibit-balikat lang si Liam at hindi na
sumagot.

"You really have that ethnic accent when you speak tagalog." Komento ni Leandrei sa
kanya. Pinamulahan pa siya. Ngali-ngali niyang tanungin kung may problema ba ito sa
pagiging probinsyana niya.

"Pati ba naman yan papansinin mo?" Singit ni Vance. Napangiti siya. Ipinagtanggol
siya ni Vance.

Kikiligin na ba siya?

"Hindi kita pinapakialaman sa pambababae mo, ha. Huwag mo akong pakiaalaman." Pikon
na baling ni Leandrei sa kapatid.

"Bakit nambababae ka ngayon sa lagay na yan?" nakangising tanong ni Liam sa

nakababatang kapatid. Pinamulahan siya nang mapagtanto ang ibig nitong sabihin.

"You're really my idol, bro!" singit ni Vander nang nakatingin sa kuya nito. Tumawa
pa ito. Napasulyap siya kay Leandrei.

"Oh, ba't ganyan ka makatingin? Naniwala ka sa mga 'to?" singhal ni Leandrei sa

kanya. Bigla siyang pinamulahan. Isang malaking pagkakamali ang pagsulyap niya
rito.

"Attorney, ipaglaban mo ang sarili mo," Natatawang saad ni Vander. Napatawa rin si
Vance.

Napailing na lamang siya. Wala naman siyang dapat isagot. Isa pa, ugali talaga
niyang

hindi sumagot kapag nakita niyang bastos kausap ang isang tao. Ayaw niyang bigyan
ang isang tao ng isa pang dahilan para patuloy itong bastusin siya.

Madalas ang pagtahimik niya ang sandata niya sa kahit na sinong nang-aaway sa
kanya. Her silence irritates her enemies. Hindi kasi nila alam kung ano ang iniisip
niya at mas lalo itong nakapanggigigil sa kanila.

"Attorney ka po, tita?" Desiry butted in. Saka lang napatigil ang magkakapatid.

"She will be," sagot ni Liam.

Ang laki naman ng tiwala ni Liam na papasa siya. Gusto niyang mapangiti sa kilig.
Minsan rin kasi niyang naging crush ang panganay na Filan. Tinigilan nga lamang
niya dahil alam niyang imposible siyang magustuhan ng lalaki.

"Wow! Ang galing niyo po!" namimilog ang matang saad ng bata. Napangiti na lamang
siya.

Tahimik nilang itinuloy ang pagkain.

Naiwan siya sa hapag kaya tumulong na lamang siya sa pagliligpit ng pinagkainan at

dinala sa kusina. Siya na rin ang nagboluntaryong maghugas kahit na pinipigilan
siya ng mga kasambahay. Tulong na rin sa libreng pagtira niya sa bahay ng mga
Filan.

"J-janica," nag-aalangang tawag sa kanya ng isang kasambahay na nagpupunas ng mga

gamit sa kusina habang naghuhugas siya. Napatingin naman siya sa direksyon ng mata
nito at nakita si Leandrei na umiinom ng tubig habang nakatingin sa ginagawa niya.

Ibinalik na lamang niya ang atensyon sa ginagawa kahit na naaasiwa siya.

"Bakit ka naghuhugas? Yan ba ang trabaho mo dito?" matigas nitong tanong.

"Hindi. Tumutulong lang." Nahihiya niyang tugon. Ang pagkakaalam niya ay mas
matanda siya rito ng tatlong taon. Ni hindi man lang ito gumagalang sa kanya.
Sabagay sampid lang naman siya bahay ng mga ito.

"May ibang taong gagawa niyan. Hindi ka nagpunta dito para maging katulong." Saad
nito bago tumalikod.
Hindi na niya muling nakita si Leandrei mula nang sabihin nito ang bagay na iyon sa
kanya. Wala ito ng Sunday lunch date ng pamilya.

Hindi na lamang siya nagtanong.

Nag-umpisa na siyang mag-commute papuntang opisina.

As usual nakaupo lang siya sa tabi ni Famela. Kapag may ipo-photocopy ay siya ang
gumagawa.

"Miss, ito pa oh. Tatlong kopya lang." Utos sa kanya ng isang babaeng empleyado
nang nasa Xerox machine siya.

Iyon ang pagkakataon na naisip niya kung iyon ba talaga ang tingin ng mga empleyado
na trabaho niya.

"Did I ask you to do that?"

Pareho silang natigilan ng empleyado nang marinig ang matigas na boses ni Leandrei.

Alam niyang siya ang tinatanong nito dahil sa kanya ito nakatingin.

"And who told you to command her?" baling nito sa babae. Napakagat sa labi ang
babae at hindi nakapagsalita.

"She's not an errand girl." Dugtong nito.

"Get lost before I could fire you!" saad nito sa babae.

"Sorry sir," nahihiyang sambit ng babae bago nagmadaling umalis.

"Next time. Don't let anyone treat you that way. Para kang hindi nagtapos ng law."
Inis nitong baling sa kanya. Pinamulahan siya. Mabuti at tumalikod ito agad.

Nagpigil siya ng paghinga nang humarap ulit ito.

"Give me a copy of your resume. So that I'd know where to designate you," utos nito
bago tuluyang umalis.
=================

5) Mediatrix

Kapag nagsalubong ang magkaibang mundo na ni sa hinagap ay hindi mo inakala, maaari

silang makabuo ng pambihirang obra-maestra.

"'Yong resume mo daw." Sambit ni Famela kay Janica paglabas nito ng opisina ni
Leandrei.

"Puwede kong i-print dito?" Saad niya bago inilabas ang flash drive mula sa bag.

"Sige basta i-scan mo baka may virus." Wika nito.

Tumango na lamang siya at tinungo ang desktop nito.

After finishing, inabutan siya nito ng folder kung saan niya puwedeng ilagay bago
nito kinuha at bumalik sa opisina ni Leandrei.

It was a minute or two bago siya nito tinawag para pumasok sa loob.

She felt a little nervous. First time niyang pumasok sa opisina ni Leandrei. The
door is sensory opened.

Napakunot noo siya nang makitang reception desk naman ang nandoon.

Naliwanagan lang siya nang maglakad si Famela papunta sa maliit na hallway kung
nasaan ang pinto ng opisina nito.

"Leave us, Famela." Utos ni Leandrei nang makapasok sila. Agad namang tumango ang
sekretarya at nagmadaling lumabas.

Kinabahan siya bigla pero binalewala na lamang niya. Lumapit siya sa mesa nito at
tumayo sa harap nito.

"Take your seat," saad nito. Saka lamang siya umupo sa upuang nasa harapan ng table
nito. Iyon kasi ang tamang etiquette, hindi dapat umupo hangga't hindi sinasabi ng
boss.

"30 years old, mas matanda ka pala sa akin?" Nakangisi nitong saad habang binabasa
ang resume niya. Pinasadahan pa siya ng tingin. Naasiwa siya.

Ngayon lang ba nito alam na

mas matanda siya?

Sabagay wala naman itong pakialam sa kanya para alamin ang edad niya.

Hindi na lamang siya nag-react.

"From BS Math to Bachelor of Laws, peculiar." Nakangisi ulit nitong saad. Ngumiti
na lamang siya at tumango.

Kung walang tanong, walang dapat isagot.

"These are two different worlds...How? What kind of brain do you have?" Tumitig si
Leandrei sa kanya kaya napatuwid siya ng upo.

"Sabihin na lang natin na posible talagang magsalubong ang magkaibang mundo and
when they do, they create a masterpiece." Tugon niya rito.

"So you're a masterpiece?" Tumawa ito ng mahina.

Pinamulahan pa siya ng mukha.

"I'm just kidding," nakatawa nitong saad nang makita ang reaksiyon niya.

Hindi na lamang siya sumagot.

"College Instructor for 8 years...Hmm...okay." Komento ulit nito.

Hinintay niyang matapos ito sa pagbusisi sa resume niya para malaman na niya ang
totoong designation niya sa kumpanya.

"Bakit hindi ka na lang mag-part time instructor habang nagre-review?" Tanong nito
habang ibinababa ang folder na hawak.

"Puwede naman kaya lang nahiya akong tanggihan ang alok ni ninang na dumito sa
kumpanya niyo."

Ngumisi ito sa sagot niya.

"Nahiya? You are even living in our house."

Pakiramdam niya ay may pang-uuyam sa pagbitaw nito ng salita.

"Ayoko naman talaga dahil nakahihiya pero mas nahihiya akong tanggihan ang daddy
mo." Saad niya rito. Nakaramdam siya ng pagkainsulto pero pinilit niyang iwaglit
iyon.

"Really?" sarkastiko nitong tanong.

Napailing siya. Alam niyang hindi na tama ang mga reaksiyon nito. Kahit mahirap
lang siya alam naman niya ang hangganan ng pagtanggap sa tulong ng iba.

"May dalawa kasing klase ng pagkahiya, SIR Leandrei." Madiin niyang saad.

"Una, yung pagkahiya kasi binabastos na siya... Pangalawa, pagkahiya dahil sobrang
bait ng tao sa kanya." nang-uuyam niyang dugtong. Nakababastos na kasi ang mga
pahayag nito.

"Oh, thanks for the free lecture, Professor." Natatawa nitong saad.
Ano daw?

Inaasahan niyang mapapahiya ito sa sinabi niya pero mukhang hindi ito tinablan.
Ibinalik ulit nito ang pansin sa resume niya.

Hindi na lamang siya nagsalita.

Napatingin sila pareho sa intercom nang mag-ring ito. Pinindot ito ng kaharap
matapos ang tatlong ring.

"Famela?" agad nitong saad.

"Sir, sorry to disturb you. Nandito na naman po sina Mr. & Mrs. Leal." Saad ni
Famela mula sa intercom. Naka-loud speaker kasi ito.

"Are they mad again?" He asked inhaling deeply.

"Yes sir," rinig niyang sagot ni Famela.

"Okay, usher them to the conference room and let them wait a moment," tugon nito.

"Okay po sir," tugon naman ng sekretarya.

"Ang kulit talaga ng mga yon!" Sambit ni Leandrei bago ipinilig ang ulo.

Huminga ito ng malalim bago ibinalik ang tingin sa kanya. Nagliwanag ang mukha
nito. Naasiwa siya sa titig nito.

"Hmm, so, you'll be a lawyer? You're good at diplomacy. May ipagagawa ako sa 'yo."
Nakangiti nitong saad sa kanya.

Siya yata ang ipahaharap

nito sa mag-asawa?

"Ang kulit kasi ng mag-asawang 'yon. Reklamo ng reklamo. Ikaw muna ang humarap sa
kanila. Sabihin mo legal counsel ka ng kumpanya." Hayag nito.

"Seryoso ka?" kunot-noo niyang tanong rito.

"Yes," nakangiti nitong tugon.

Napailing siya.

"Hindi pa ako nakapapasa ng bar, may maghihintay na sa aking debarment case for
fraud." Saad niya rito.

"Well then, tell them you represent me." Nakangisi nitong tugon.

Huminga siya ng malalim.

"Okay, ano ba kasing inirereklamo nila?" Puwede naman siguro niyang harapin ang mga
ito basta alam niya ang puno't dulo ng complaints ng mga ito.

"Wrong 'yong address ng cargo nila kaya hindi nai-deliver sa expected date." Tugon
nito. Humilig ito sa swivel chair.

"Sino ang nagkamali ng paglagay ng address? Employee mo o sila?" balik-tanong niya

rito. Kailangan niyang malaman ang bagay na iyon kung sakaling siya ang haharap.

"It was them. They wrote 148th St. instead of 418th St." tipid nitong sagot.
Napakunot-noo siya.

"Sila naman pala ang nagkamali, anong inirereklamo nila?"

Huminga ng malalim ang binata at tumitig sa kanya. Pakiramdam niya ay naiinis na

ito sa dami ng tanong niya. Hindi naman siya masisisi, paano siya haharap kung wala
siyang kaalam-alam sa puno't-dulo ng problema.

"The cargo was sent back kasama ng mga return-to-sender items sa Pilipinas. The
ship is already sailing at the pacific ocean." Huminga ulit ito ng malalim bago
nagpatuloy.

"I gave them options puwedeng kunin

ng VLF plane pero kailangan nilang magdagdag ng air freight charge pero ayaw nila."

Napatango siya sa sinabi nito.

"I already told them na ibabalik 'yong shipment kapag nagsalubong ang VLF cargo
ships sa Japan port pero hindi sila makapaghintay. Sampung araw lang naman ang
hihintayin bago mai-deliver sa tamang address." Dagdag paliwanag nito.

"Bakit kasi ibinalik ng Pilipinas? Hindi ba tinawagan ang sender at sinabi na hindi
nai-deliver kasi hindi mahanap ang address?" balik-tanong niya rito.

Tumawa ito ng nakakainsulto.

"Do you think VLF cargo and shipping is that small to call each and every consignor
na wrong ang consignee address?"

Huminga siya ng malalim.

"Eh, paano malalaman ng consignor kung nakarating na sa pinagpadalhan niya ang

item?" May point ito pero parang sila talaga ang nagkulang.

"Client could check on-line kung delivered na within 20 days ang shipment nila.
Kapag hindi pa, they can call the hotline. Naka-post din doon kung sakaling wrong
'yong address. May tanong pa ba attorney?"

Mukhang tuluyan na itong napikon sa pagtatanong niya.

"Bakit ibinalik ba ang shipment na walang go signal ng consignor?"

Huminga ito ng malalim at tumitig sa kanya. Ipinatong nito ang dalawang kamay sa
lamesa.

Talaga naman kasing dapat niyang malaman ang mga bagay na iyon kung gusto nitong
siya ang haharap sa nagrereklamo.

"Yes, they presumed dahil wala namang reaction from the sender when it was posted
online. Nang mag-change address sila, pabalik na ng Pilipinas ang cargo ship."
Tugon
nito.

Siya naman ang ngumiti ng nakauuyam.

"Maling akala. Ilan na ba ang namatay sa maling akala?" Napapailing niyang saad.

"Face them but make sure you are for the company." Matigas nitong saad.

Napangiti na lamang siya.

"Yes, SIR. I will." Tugon niya. Natigilan pa ito pero ngumisi rin nang kinalaunan.

Lumabas siya ng opisina. Hinihintay na siya ni Famela nang lumabas siya.

"Sabi ni sir ikaw daw ang haharap kina Mr. at Mrs. Leal, sure ka? Galit na galit
kasi sila." Nag-aalala nitong saad sa kanya. Marahil ay naitawag na ito ni Leandrei
sa sekretarya habang papalabas siya kanina.

"Utos ng boss," nakangiti niyang tugon. Napatango naman ito at inihatid na lamang
siya sa conference room.

"We want to talk to Mr. Filan. Bakit ikaw ang nandito?" Mataray at madiin ang boses
ng ginang nang magpakilala siyang representative ni Leandrei.

"Busy po kasi siya pero makasisiguro po kayo na kung ano man ang sasabihin niyo ay
makakarating sa kanya ng personal." Nginitian niya ito ng tipid.

Hindi agad nagsalita ang ginang pero matiyaga niyang hinintay ang sasabihin nito.

"Hindi kasi namin maintindihan kung bakit ibinalik ang shipment nang wala kaming
consent tapos kami pa ang mag-a-additional payment para lang makarating agad ang
cargo sa dapat puntahan." Umpisa ng babae. Halata ang inis at galit sa boses nito.
Pinakinggan lamang niya ito.

"Kaya nga namin pinili ang VLF Empire shipping dahil efficient sila. Ganito naman
pala ang mangyayari. Do

you know how many millions those shipments cost?"

Tikom ang bibig niyang napatango. Alam niyang hindi dapat sinasabayan ang taong
galit dahil madadagdagan lang lalo ang galit nito. Nang hindi ito nagsalita ng
ilang saglit ay saka naman siya nagsalita.
"Aware po kayo na kailangang i-check online kung ano ang status ng padala niyo
after 20 days?" mahinahon niyang tanong sa mga ito.

"Oo, pero ang problema bakit nila ibinalik nang wala kaming consent? Eh di sana
change of address lang ang nangyari. Mas lalo lang tumagal ang shipment." Sabad
naman ng asawa nito. Huminga siya ng malalim. Kahit siya ang nasa kinatatayuan ng
mga ito, ganoon din ang sasabihin niya.

"Naiintindihan po namin ang nararamdaman niyo, ma'am, sir. Lahat po tayo gusto
nating makarating ang cargo sa tamang oras at kondisyon." Umpisa niya. Kapag ang
isang tao ay galit na nagrereklamo kailangang sabihin rito na naiintindihan ang
pinagdadaanan nila. Isa iyon sa mga natutunan niya sa buhay.

"Kaya nga lang po nagkamali po ang address at hindi rin po na-check agad online.
Siguro dahil naging busy din po kayo pero wala na rin tayong magagawa doon kasi
nangyari na. Ano ho?" Saad niya sa mga ito. Hindi naman nagsalita ang mag-asawa.

"Kayo na rin po ang nagsabi na pinili niyo ang VLF Empire shipping kasi efficient
sila. Secured ang cargo niyo kahit gaano man ito kamahal at makararating sa tamang
consignee." Paliwanag niya sa mga ito.

Huminga lang ang mga ito nang malalim at tumingin sa kanya.

"Ang pagbalik po ng shipment sa Pilipinas ay pabor po sa inyo. Ibig lang

pong sabihin no'n pinahahalagahan nila ang padala niyo. Gusto pong makasigurado ng
kumpanya na ang shipment ay mapupunta sa tamang tao na dapat humawak at iyon ay
kayo at ang consignee lamang." Dagdag paliwanag niya. Hindi naman nagsalita ang
dalawang kaharap.

"Dapat nga po humanga tayo sa kumpanya dahil noong hindi mahanap ang totoong
consignee sa address, ibinalik agad nila ito at ibabalik sana agad sa inyo sa
pinakamabilis na panahon."

Nginitian niya ng tipid ang mag-asawa. Mukhang nag-iisip naman ang mga ito ng
malalim kaya itinuloy na lamang niya ang pagpapaliwanag.

"Sana po maintindihan niyo ang kumpanya. Dagdag gastos din po ang pagbalik ng
shipment niyo. Remember, 'yong papunta lang po ang binayaran niyo pero dahil hindi
nakarating sa dapat puntahan, minarapat nilang ibalik ito sa inyo ng maayos."
Huminga siya ng malalim at tiningnan ang mga ito.

"Naiintindihan naman namin. Ang sa amin lang sana mai-deliver sa lalong madaling
panahon yung mga pinadala namin. Eh kaso sinabihan pa kaming magbabayad ng
pagkamahal-mahal para lang maideliver nang mabilisan 'yong shipment." Saad ng
babae. Nakinig naman siya ng mataman bago sumagot ng mahinahon.

"Iyon pong airfreight, option lang po iyon, ma'am, sir, kung gusto niyong mapadali
ang pagbalik ng shipment. Pero kung makapaghihintay naman po kayo ng kahit sampung
araw lang, maibabalik naman po agad dahil sasalubungin sila ng isa pang cargo ship
sa port ng Japan." Paliwanag niya sa mga ito. Saglit namang napaisip ang mag-asawa.

"Hindi naman kasi marunong makipag-usap ng maayos 'yong manager

at si Mr. Filan galit pa noong humarap sa amin." Komento ng babae. Parang gusto
niyang sumang-ayon. Galit naman kasi yata lagi ang aura ni Leandrei.

"Marami lang po siguro silang inaalala tapos nakadagdag pa ito." Saad na lamang
niya.
"Sabi pa nila ibabalik na lang nila sa amin 'yong cargo at bayad namin para ipadala
na lang namin sa ibang shipping company." Dagdag komento pa ng babae.

"Choice niyo po iyon ma'am pero kung ako po sa inyo para mas mapabilis hayaan na
lang na sa salubungin yung cargo sa Japan." Tugon niya. Hindi naman nagsalita ang
mag-asawa.

"So, ano pong desisyon niyo?" tanong niya sa mga ito nang hindi sila nagsalita.

Napatingin ito sa asawa.

"Kaysa maghintay na naman tayo ng isa o dalawang buwan. Basta wala kaming
additional charges ha?" saad ng matandang lalaki.

"Wala po sir. So, okay na po? Magbibigay na po ba ako ng go signal?" Nakangiti

niyang tanong sa mga ito.

"Sige, iyon na lang. Salamat." Sagot ng matandang lalaki.

"Sige po kung ganoon. Salamat po sa pag-iintindi sa sitwasyon. Pareho naman pong

hindi niyo ginusto at ng kumpanya ang nangyari."

"Oo nga, salamat. Buti na lang ikaw ang nakipag-usap sa amin."

Nakahinga siya nang maluwag nang magpaalam na ang dalawa at lumabas na ng

conference room.

Nagulat siya nang mabungaran si Leandrei pagbukas ng pinto. Palabas na sana siya ng
conference room.

"I heard your conversations. This conference room has audio and camera recording."
Wika nito ng nakangiti. Hindi niya alam kung ngingiti rin siya o hindi. Bigla
siyang nahiya at inalala kung may nasabi siyang hindi kanais-nais kanina.

"So, alam mo nang pumayag silang ilipat na lang ang cargo sa Japan?" tanong na
lamang niya rito.

"Yeah, I already asked Famela to give instructions to the people in charge." Tugon
nito.

Napatango siya. Tumalikod na siya para mauna nang umalis. Naasiwa kasi siya sa
presensiya nito.

"You were good back there." saad nito.

Pakiramdam niya ay lumukso ang puso niya.

=================

6) Jolly Spaghetti and Chickenjoy

Nagbabago ang pagtingin ng isang tao depende sa ipinapakita mo.

"From now on, you will be the arbitrator to any escalation of complaints."

Iyon ang naging pahayag ni Leandrei kay Janica bago lumabas ng conference

room.

Dumiretso siya kay Famela pero nang sumunod si Leandrei ay sinabihan siya nitong
okupahin ang reception desk sa bungad ng opisina nito.

Nagtaka din si Famela pero hindi ito nagtanong. Nang magtanghalian ay agad na
siyang nag-out dahil unang araw niya sa review center. Dumaan lang siya sa isang
karinderya para kumain bago nagtungo sa review center. Hanggang alas-otso ng gabi
ang schedule ng review niya. Kumain na lang ulit siya sa karinderya bago umuwi sa
bahay ng mga Filan.

"Hi Janica!" Agad na bati ng ninang niya nang makapasok siya ng kabahayan. Binati
niya rin ang matanda. Nahiya siya nang makitang nasa sala ito kasama ang ninong
niya at si Leandrei.

"Leandrei told me about how good you are in negotiating." Saad ng ninang niya.

"Umpisa na 'to!"

Napatingin sila kay Vander na tumatawa habang pababa ng hagdan. Hindi niya alam
kung bakit bigla siyang napasulyap kay Leandrei. Nakita niya ang pag-umang nito ng
kamao sa kapatid. Narinig niya ang pagtawa ni Vander.

"What are you talking about?" tanong ni Lianna kay Vander.

"Nothing, mom!" tugon naman nito at dumiretso na sa komedor. Nagkibit-balikat na

lamang siya.

"As I was saying, sinabi ni Leandrei na trabaho mo na ang maging arbitrator sa

opisina kaya bukas huwag ka munang

pumasok, kailangan nating bumili ng pang-opisina mo." Mahabang pahayag ni Lianna.

"Ninang, huwag na po. Nakahihiya naman po." Tugon niya rito. Sobra naman yata kung
ipag-sha-shopping siya ng damit. Sa kabilang banda, iniisip niya kung ang suot ba
niya nang mga nagdaang-araw ay hindi talaga bumagay sa opisina ng mga ito. Para sa
kanya ay maayos naman. Naka-slacks naman siya lagi at formal na blouse at nagme-
makeup din naman siya kahit papaano.

"Anong nakahihiya? Okay lang, inaanak kaya kita. Pa-christmas gift ko na." Natatawa
nitong sagot.

Napailing din at napangiti ang ninong niya.

"Malayo pa po ang Christmas, ninang." Saad niya rito.

"Hindi ba sabi sa kanta, sana araw-araw ay pasko lagi? 'Di ba, love?" baling nito
sa asawa. Napatawa naman si Vaughn.

"You can't argue with the boss, Janica." Natatawang baling ng ninong niya sa kanya.

"Actually, we can't." dugtong nito sabay halakhak. Napatawa din ang ninang niya at
hinampas ito sa dibdib. Niyakap lang din naman ito ni Vaughn.

Napangiti na lang siya. Ang sweet kasi nila.

Nakita niyang tumayo si Leandrei mula sa kinauupuan.

"Sabi mo mas nakahihiyang tanggihan ang mababait." bulong ni Leandrei sa kanya bago
ito naglakad patungong kusina.

Pinamulahan siya. Naalala niya kasi ang sinabi niya sa lalaki kanina sa opisina.

Tiningnan siya ni Leandrei mula ulo hanggang paa nang pumasok ito ng opisina. Sakto
kasing nakatayo siya sa tabi ng reception desk dahil kapapasok lang din niya.

Nakaramdam

siya ng pagka-asiwa. Naka-above-the-knee skirt kasi siya, fitted white blouse na

pinatungan ng black coat at closed high-heeled shoes. Isa ito sa ilang pares ng
office clothes na binili nila kahapon ng ninang Lianna niya.

Inasahan na niyang lalaitin siya nito gaya ng panglalait nito noon. Litaw kasi ang
kayumanggi niyang mga hita dahil hindi siya nagsuot ng stockings. Hindi kasi siya
sanay.
"G-good morning, sir!" nahihiya niyang bati saka mabilis na pumunta sa upuan niya
para maitago ang legs.

Nakita niyang huminga ito ng malalim bago nagsalita.

"G'morning." Parang labas pa sa ilong ang pagkakasabi nito bago siya tuluyang
nilagpasan.

Nagkibit-balikat na lamang siya. At least, hindi siya nilait.

Wala siyang ginawa maliban na lang sa ilang papeles na ipinapaabot ni Famela

papunta sa opisina ni Leandrei. Sinasabihan lang naman siya nitong ilapag sa mesa
ang mga papeles. Nakatuon lang ang pansin nito sa screen ng laptop nito. Kaya naman
sinamantala na lang din niya ang pagbukas ng netbook niya at nagbasa ng mga batas
mula sa mga pdf files niya.

Nang mag-breaktime ay saka lang siya lumabas dahil tinawag siya ni Famela. May
narinig pa siyang ilang tanong kung ano talaga ang trabaho niya mula sa ibang mga
empleyado. Hindi na lamang siya nagsalita at kunwaring hindi narinig ang usapan ng
mga ito. Papunta na sila ng elevator nang salubungin siya ng guwardiya na kalalabas
lang mula sa elevator.

"Pakidala daw po ito sa opisina ni sir Leandrei." Iniabot nito ang brown paper bag.

"Ako?" tanong niya rito.

"Kayo po si Miss Janica

'di ba?"

Napatango siya at inabot na lamang ang paper bag. Napakunot-noo siya nang makitang
Jollibee delivery ang hawak niya.

"Sunod ka na lang ha?" saad naman ni Famela. Tumango na lamang siya.

Nagulat pa siya nang biglang bumukas ang pinto ng opisina pagtayo pa lamang niya sa
tapat nito. Pero mas nagulat siya sa pagsalubong ni Leandrei sa kanya.

"Ako na." Hindi pa siya nakapag-react nang kunin nito ang paper bag at dinala sa
isang table sa gilid ng opisina nito.

"Where are you going?"

Napalingon siya nang magsalita ulit ito. Tumalikod na kasi siya para umalis na.

"Sa labas sir, breaktime na 'di ba?" Alanganin niyang tugon.

"Join me here," saad nito nang nakatingin sa kanya. Napakunot-noo siya.

Seryoso ba ito?

May pinindot itong remote at nahawi ang kurtinang nakatakip sa glasswall na katapat
ng mesa.

"I ordered these for you. I figured you like Jollibee." Saad nito. Parang
nagdalawang-isip pa siya kung si Leandrei nga ito.

Bumait na ba ito?

Tatanggi sana siya pero naisip niyang minsan lang ang kabaitan nito. Lumapit na
lang siya at umupo sa kaharap na upuan. Tanaw mula sa glasswall ang linis at ayos
ng trapiko sa bandang iyon ng Makati.

"Here's your hetty spaghetti and chickenjoy." Nakangiti nitong inilabas ang nasa
paper bag. Dalawang order talaga. May apple pies pa. Hindi muna ito umupo. Binuksan
nito ang personal ref sa tabi at kumuha ng canned soda.

Pinagmasdan na lamang niya ito.

May sakit kaya ito?

"Bakit

hindi ka pa kumakain?" tanong nito nang umupo sa harap niya.

Nahihiwagaan siya sa kinikilos ng binata.

Hindi kaya may lason ang pagkain? O di naman kaya ay laxative?

Tumitig ito sa kanya. Hindi naman siya nagsalita. Nagulat siya nang kunin nito ang
pagkain sa harap niya at binuksan.

Napanganga siya nang sumubo ito sa spaghetti at kumagat sa fried chicken.

"See? Walang lason?" nakangiti nitong saad bago ibinalik sa harapan niya ang
pagkain. Pati talaga yung tinidor na ginamit nito ay isinama pa.

"Eat up!" saad nito bago nagsimulang kumain.

Napailing na lang siya.

Totoo ba talaga ito?

Bumabait na ba si Leandrei?

"Hetty Spaghetti ang pangalan no'ng isang mascot ng Jollibee, jolly spaghetti ang
tawag dito." Saad niya habang kumukuha ng spaghetti gamit ang tinidor sa harap
niya.

"I know, Hetty." Nakangiti nitong saad. Hinawakan nito ang fried chicken at
itinapat sa mukha niya.

"And this one is chick- enjoy." Tumawa ito ng mahina bago kinagatan ang fried
chicken.

Ano daw?

Napailing siya at kumain na lang.

Nakabibingi ang katahimikan sa pagitan nila pero wala naman siyang maisip sabihin.
Kinuntento na lamang niya ang sarili sa pagkain habang paminsan-minsang tumatanaw
sa mga dumaraang sasakyan sa kalsada.

"Bakit kapag sa bahay hindi ka masyadong nakakakain?"

Napapitlag siya ng biglang nagsalita ang kaharap. Nalunok niya tuloy ang hindi pa
masyadong nangunguyang pagkain. Napatawa pa ang binata sa kanya.

Huminga siya ng malalim bago nagsalita.

"Kaunti lang talaga ang kinakain ko," nahihiya niyang tugon. Napatingin siya rito.

"Okay," napapangiti nitong tango.

"Kaya pala ang bilis mong naubos 'yang spaghetti mo." Natatawa nitong dagdag.

Napatingin siya sa pagkain nito. Hindi pa nito nakakalahati samantalang 'yong sa

kanya ay paubos na. Nakaramdam tuloy siya ng pagkapahiya.

"Favorite ko kasi 'to. Saka mabilis talaga akong kumain." Pag-amin niya. Pakiramdam
niya kasi ay nasasayang ang oras kaya mabilisan lagi ang galaw niya kahit sa anong
bagay pati sa pagkain.

Napangiti ulit ito saka tumango.

"Ikaw bakit hindi mo pa ubos?" baling niya rito.

"It tastes good but I like the chicken better. It's crispy." Saad nito. Nakangiti
pa itong tumungo. Nahiya tuloy siya.

Pinagtatawanan yata siya nito.

=================

7) Etniko

Huwag manghamak ng ibang tao, hindi mo lang alam mas magaling pa pala siya kaysa sa
'yo.

"Just leave it there." Saad ni Leandrei nang akmang lilinisin ni Janica ang
pinagkainan nila.

Napatingin naman siya sa binata pero pinagpatuloy niya pa rin ang pagliligpit.
"Okay lang. Saglit lang naman 'to" Tugon niya. Inilagay lang naman kasi niya ang
mga ito sa paper bag at may basurahan naman malapit sa table kaysa pabayaan niya
roon.

"Gustong-gusto mo ba talaga 'yang ganyang trabaho?" tanong nito nang may

nakakalokong tingin.

"Konti lang naman saka pinagkainan ko rin naman." Depensa niya.

"Kahit na. May ibang tao naman na binabayaran para gawin 'yan." Kumunot ang noo ng
binata.

"Hindi naman dahil may binabayaran para gumawa ng mga bagay-bagay ibig sabihin
bawal na ring gawin." Komento niya.

"Eh di inagawan mo na sila ng trabaho kung gano'n?" Naiiling nitong saad. Naglakad
na ito papunta sa table nito.

"Hindi rin." Tugon niya rito. Ewan niya kung bakit kapag ang binata ang nagsalita
pakiramdam niya ay pinapahiya siya nito. Parang wala itong katiwa-tiwala sa mga
sinasabi niya.

Umupo ito sa swivel chair at tumingin sa kanya.

"Kung 'yong maliit na bagay katulad ng pagliligpit ng pinagkainan mo ang ikagagaan

ng trabaho ng ibang tao, ipagkakait mo ba?" Saad niya rito para makabawi sa
pagkapahiya.

Napailing ang binata habang napapangiti.

"Depende kung busy talaga ako." Tugon nito.

Hindi na lamang siya nag-react. Sabagay

ganyan talaga ang mga lumaki sa karangyaan. Pati yata tubig na iinumin ay ipaaabot
pa sa mga maids.

"'Yon pa lang kinain mo, bayad na 'yon sa 100 pesos na hiniram ni Desiry noong
sinundo ka namin," natatawa nitong saad.

Bahagya siyang natuliro sa sinabi nito.

"Seryoso?" Wala sa sariling tanong niya rito. Tumawa naman ito bago nagsalita.

"Yeah. I can't think of a better way of returning it. Bakit may iba pa bang dahilan
para ilibre kita?"

Mas lalo siyang napipi sa tanong nito.

Napailing na lamang siya.

Akala pa naman niya bumait na ito. Iniisip lang pala nitong ibalik 'yong ginastos
ng bata. Hindi naman siya naniningil at nakalimutan na rin niya. Isa pa sobra-sobra
pa nga iyong pagtira niya sa bahay ng mga ito para isipin pa niya ang isandaang
iyon.

"Don't tell me kinilig ka?" Natatawa nitong saad.

"Don't be." Dagdag nito na tuluyang ikinapamula ng mukha niya.

"Hindi, ah." Mahina niyang tugon bago tumalikod at lumabas ng opisina.

Pumasok ng opisina si Famela matapos ang breaktime para ipaalala ang meeting ni
Leandrei sa conference area.

Tinanong pa siya nito kung bakit hindi siya nakasunod sa food court nang mapadaan
sa desk niya. Nagdahilan na lamang siyang sumakit ang tiyan niya. Sinabihan pa siya
nitong may clinic sa 8th floor at puwede siyang manghingi ng gamot doon.

Kumpleto pala ang buong building ng mga amenities para sa mga empleyado. Nabanggit
din kasi ni Famela na may gym pa yata sa 8th floor. Ibang klase rin talaga ang mga
Filan.

"Janica,

sit down with us at the conference area," saad sa kanya ni Leandrei nang lumabas na
ito ng opisina.

"Sige, sir." Agad siyang tumalima.

Bahagya siyang nagulat nang hahakbang na siya para sumunod palabas dahil bigla
itong lumingon sa kanya.

"You might want to check your teeth. Baka may naiwan pang pula-pula sa pagitan."
Natatawa nitong saad. Pinamulahan siya sa sinabi nito.

May tinga ba siya ng spaghetti?

Hindi pa niya namalayan ang sariling kinalkal ang bag para kunin ang pressed powder
niya na may salamin.

Narinig niya ang pagtawa ng binata.

"I was just kidding. Masyado kang seryoso." Tatawa-tawa itong lumabas ng opisina.
Naipikit pa niya ang mga mata.

Pinaglalaruan yata siya ng isang iyon?

Tiningnan niya ang mga ngipin mula sa repleksyon sa salamin. Wala namang tinga.
Talagang binibiro lang siya ng isang iyon.

Umupo siya sa tabi ni Leandrei dahil iyon na lamang ang bakante pagpasok niya ng
conference area. Halos lahat ay napatingin sa kanya. Hindi na lamang siya
nagsalita.

Nagsimula ang mga itong magpagalingan sa kung paano mapapabilis ang cargo at
shipping, kung ano pang innovations ang puwedeng gawin at kung paano mapapabuti ang
customer service.

Nanatiling tikom ang kanyang bibig. Lahat naman kasi ay bago sa kanyang pandinig
maliban sa ilang issues ng legalidad. Ayaw din naman niyang magsalita nang hindi
tinatanong ang opinion niya.

"What do you think?" tanong ni Leandrei sa kanya nang makalabas

ang ibang mga empleyado. Dalawa na lang silang naiwan sa conference area.

"Saan?"

"Sa mga sinabi nila. Like the changing of cargo ships to airfreight shipping?"
tanong nito. Tumitig pa ito sa kanya at hinintay ang sasabihin.

"Okay din naman dahil may mga planes naman kayo for cargos mas mabilis pero
siyempre para lang iyon sa mga willing magbayad ng mahal." Huminga siya ng malalim.
Nanatili naman itong nakatitig sa kanya at inaanalisa ang sinasabi niya.

"Pero dapat hindi niyo pa rin tuluyang bitawan 'yong cargo ships para naman sa mga
willing maghintay basta mas mababa 'yong bayad." Dagdag niya.
"Okay," napapatango nitong saad.

"How about my employees? What do you think of them?" Nakangiti nitong tanong.
Pakiramdam niya ay sinusubok lang nito ang lawak ng opinion niya sa mga bagay-
bagay. Parang gusto niyang ngumiti ng nakauuyam pero pinigilan na lamang niya ang
sarili.

"Nagpapagalingan sila pero natural lang naman iyon kapag kaharap ang boss. Wala din
naman akong karapatang husgahan ang personalidad nila base lang sa isang beses kong
pagkakarinig sa mga opinyon nila." Saad niya rito. Gusto niya rin sanang magtaas ng
kilay pero pinigilan niya ang sarili.

"Bakit naman hindi? Hindi ba dapat they have to put their best foot forward
especially sa mga meetings? So, the boss could see who among them is the best."

Bingo! Sinusubok talaga nito ang kakayahan niya.

"Lahat ng tao may mga kahinaan din. Paano kung 'yong isang beses mong narinig ang
opinion niya natiyempuhan mong hindi maganda ang mood niya dahil

may mga personal siyang dinadala? Hinusgahan mo na agad. Kawawa naman." Saad niya.
Kinagat niya ang loob ng pang-ibabang labi para hindi mapangiti. Kung gusto nitong
makita ang nasa isip niya, pagbibigyan niya ito.

"You're really something, huh?" sambit nito.

Hindi na siya nakasagot pa dahil tumayo na ito. Sumunod na lamang siya paglabas
nito.

Nang mag-alas dose ay lumabas na siya ng opisina ni Leandrei.

Paglabas niya ay narinig na naman niya ang ilang komento ng mga empleyadong
nadaanan niya. Nakita pa niyang kausap ng mga ito ang isang babae na kasali kanina
sa meeting. Middle manager siguro ito dahil tinatawag nila itong ma'am.

Tahimik lang siyang dumaan sa puwesto ng mga ito.

"Hi!" napatingin siya sa babae nang kausapin siya nito.

"Janica, right?" tanong nito nang nakangiti.

"Yes," napapatango niyang sagot. Nagtataka siya kung bakit alam nito ang pangalan
niya.

"I hope you don't mind me asking, anong trabaho mo dito sa office?" tanong nito.
Kahit nakangiti ito ay naasiwa siya dahil tiningnan siya nito mula ulo hanggang
paa.

Ano nga ba ang trabaho niya? Mediator? Arbitrator? Para sa ano?

"Sa opisina ni sir Leandrei. Nag-aayos ng ilang transaksyon." Tugon na lamang niya.
Pinamulahan siya nang biglang tumawa ng mahina ang babae.

"Iba 'yong pagsasalita mo ng tagalog. Probinsiyana ka talaga, 'no?" Natatawa nitong

tanong. Nagtawanan pa ang ilan sa mga kasama nito kaya nakaramdam siya ng
pagkapahiya.

"Sabagay pati 'yong kulay." Dagdag ng isa. Parang gusto niyang itago ang mga
kayumanggi niyang mga hita.

Akala niya sa mga pelikula na lang makikita ang mga nanghahamak sa mga taga-
probinsiya, may basehan pala talaga ang mga ito sa totoong buhay.

"Do you belong to any tribe?" tanong ng babae. Pakiramdam niya ay biglang dumaloy
ang init sa mga ugat niya.

"What if I do? Has it something to do with your life?" Inis niyang tanong. Siguro
may accent man ang pagtatagalog niya pero alam niyang kapag English na ang
pagsasalita niya ay matatas siya. Isa iyon sa laging hinahangaan dati ng mga
estudyante niya noong Instructor pa siya.

"Yes, I came from the province. I have accent when I speak a different language but
honestly, I LOVE MY ETHNICITY! It is who I am." Saad niya rito nang nakataas ang
kilay. Tumahimik naman ang mga ito.

Magsasalita pa sana siya pero napansin niyang nakatingin ang mga kaharap niya sa
kanyang likuran kaya napalingon din siya.

Hindi rin siya nakapag-react nang makita si Leandrei. Napatungo na lang din siya.

Narinig kaya nito ang mga pinagsasabi niya?

"Pupunta ka na sa review center?" Nakangiti nitong tanong sa kanya. Parang hindi

nito napansin ang mga taong kausap niya.

Napatango siya.

"Hatid na kita." Saad nito.

Kulang na lang ay mapanganga siya sa narinig mula rito. Agad namang nahawi ang
daraanan nila nang makalapit ito. Naglakad na lamang siya kasabay nito palabas ng
office floor.

=================

8) Meals

Kapag nagtagpo ang dalawang mundo, hindi naman sila agad-agad magkakasundo.
Tahimik si Janica nang nasa elevator na silang dalawa. Wala kasi sa sariling
sumunod siya sa private elevator. Nakatungo lamang siya. Iniisip niya kung seryoso
ba ito sa sinabi nito kaninang ihahatid siya sa review center.

"Bakit mo pinindot ang ground floor?" tanong nito nang pumindot siya sa elevator
button. Sakto naman itong nakarating sa ground floor. Mabuti at napindot pa niya.

"Dito ako bababa." tugon niya rito.

"Nasa basement 'yong sasakyan ko." saad nito at agad na pinindot ang close button.
Hindi pa man siya nakasasagot, bumukas na ang pinto ng elevator. Nasa basement
parking na sila agad. Ang bilis lang.

"Ihahatid mo ba talaga ako?" tanong niya habang nakasunod rito.

Binuksan nito ang pinto ng sasakyan para sa kanya.

"Kung may maliit na bagay kang puwedeng gawin para sa ikagagaan ng araw ng ibang
tao, ipagkakait mo ba?" natatawa nitong tanong.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa narinig mula rito.

Taliwas sa iniisip niya, pinapakinggan yata nito nang mabuti ang mga sinasabi niya.

Wala sa sariling, pumasok siya sa loob ng kotse nito. Agad naman itong umikot
papunta sa driver's side nang maisara nito ang pinto ng passenger's side.

"You love your ethnicity, huh?" saad nito nang inaandar na ang sasakyan.

"Narinig mo 'yon?" balik-tanong niya rito. Pinamulahan pa siya.

"Yes and you were very fluent in speaking English rather than tagalog." Saad nito.

Iyon

nga din ang reaction ng karamihan sa kanya.

"Ibig bang sabihin niyan hindi ka patriotic?" Natatawa nitong tanong.

Bakit pakiramdam niya talaga may halong panghahamak kapag ito ang nagsalita?

"Hindi naman nakikita ang pagiging patriotic sa lenggwahe ng isang tao." Tugon niya
rito nang matigil na.

"Are you opposing Rizal's principles on loving one's language?" Sumulyap pa ito
nang may nakakalokong ngiti. Pakiramdam niya ay napahiya na naman siya.

"Hindi. I just believe that actions speak louder than words." Saad niya. Napasulyap
ito. Parang kahit siya ay hindi kumbinsido sa sinabi niya. Off-tangent yata ang
nasabi niya. Agad siyang nag-isip nang puwedeng pambawi.

"You can speak any language you want but at the end of the day, it would always be
a question of what have you done to make your country a better place to live in?
That's patriotism in its real sense."

Kung puwede lang niyang palakpakan ang sarili sa bilis niyang mag-isip ng koneksyon
nang una niyang nabanggit sa patriotism, pumalakpak na siya.

"Nagutom yata ako sa lecture mo. Kumain muna tayo bago kita ihatid sa review
center." Natatawa nitong saad.

Tatanggi pa sana siya pero kinabig na nito ang manibela papunta sa parking area ng
isang restaurant.

"Ang mahal diyan. Baka maubos ang allowance ko." biro niya.

"My treat. Bayad sa free lecture mo about patriotism." Saad nito bago bumaba ng
sasakyan. Binuksan pa nito ang pintuan para sa kanya.

"Sir Leandrei, matagal ang service kapag restaurant

'di ba? Ayokong ma-late sa review ko." Bulong niya kay Leandrei. Sumabay siya sa
paglalakad nito.

"NOT, if your family owns the restaurant." Nakangiti nitong baling sa kanya.
Pinamulahan pa siya. Hindi na kasi niya nakita ang pangalan ng restaurant. Basta
ang alam niya Italian restaurant ang pinasukan nila.

Iginiya siya nito sa isang private dining area.

"Is my favorite 5-course meal ready?" tanong nito sa dalawang waiters nang
makapasok sila.

"Yes sir," nakangiti namang tugon ng dalawa na kasalukuyang iniaayos ang mga
pagkain sa mesa.

Ipinaghila pa sila ng upuan nang makalapit na sila. Nahihiya man ay umupo na lang
siya. Bawal nga daw kasing tanggihan ang grasya. Hehe!

Mag-uumpisa na sana silang kumain nang biglang bumukas ang pinto.

"May balak ka bang i-bankrupt ang negosyo ko?" agad na bigkas ni Vander pagpasok
nito sa loob.

Pinamulahan pa siya kahit na si Leandrei naman ang kausap nito.

"What are you doing here?" Kunot-noong tanong ni Leandrei sa kapatid.

"I'm managing this restaurant, remember?" nakangisi nitong saad sa kapatid.

Sumulyap pa ito sa kanya at kumindat. Napahawak siya sa batok. Nahihiya talaga siya
sa mga ito madalas.

"I know, right? Aren't you supposed to be at school?" salubong ang kilay na tanong
ni Leandrei. Hindi pa kasi nakaka-graduate ang kapatid nito. Ayaw niya ring
magtanong kung bakit. Maaga man kasi itong nag-asawa alam naman niyang kaya itong
pag-aralin ng mga magulang nila. May sapantaha siyang nagbulakbol ito noon at
natauhan lang no'ng

nilayasan ng asawa.

"Well my staff called me, may nagpapaka-VIP na naman daw sa restaurant ko."
Natatawa nitong tugon sa kapatid. Nakita niya ang pag-umang ni Leandrei sa kamao
nito.

Ganito yata talaga mag-asaran ang dalawa.

"Janica huwag kang padadala sa 5-course meal nito. Marami nang babaeng naloko dahil
diyan." Natatawang baling ni Vander sa kanya.

"What are you saying? Umalis ka na nga! It's just a meal." Napatingin siya kay
Leandrei na agad sumagot sa kapatid.

"Ako pa ba'ng lolokohin mo?" kantiyaw ni Vander. Tumawa pa ito ng malakas. Mas lalo
tuloy siyang pinamulahan.

"Don't mind him. Tuluyan na kasing nabaliw sa pag-alis ni Aubrey." Wika ni Leandrei
sa kanya. Napatingin na naman siya kay Vander. Hindi na lamang siya nagsalita dahil
agad itong sumagot.

"Huwag mo ngang dinadamay ang asawa ko sa usapan." Inis nitong saad kay Leandrei.

"Janica, watch out! Alam ko na ang galaw niyang si Leandrei." Natatawa nitong saad
bago lumabas. Akala niya ay nagalit na ito sa kapatid nakuha pang kumantiyaw.

Napailing na lang siya at napangiti.

Ano ba'ng sinasabi ng isang 'yon?

Na bibiktimahin siya ni Leandrei katulad ng ginagawa nito sa ibang mga babae?

Kalokohan. Kahit siguro ilang beses itong magpakabait sa kanya hinding-hindi niya
kailanman iisipin na magkakagusto ito sa kanya.

"Why are you smiling?" tanong nito sa kanya. Saglit siyang natigilan.

Galit ba ito? O tuluyan nang napikon sa kapatid?

"Don't tell me naniwala ka sa gagong

'yon?" sarkastiko nitong tanong.

Napailing siya. Alam naman niya ang pagitan ng biro at seryosong usapan. Malamang
ay nang-aasar lang ang isang 'yon.

"Good. Coz you're not actually the type of woman I'd date."

Pakiramdam niya ay pinamulahan siya sa diretso nitong pahayag. Nakaramdam siya ng

pagkapahiya.

Hindi naman niya kahit kailan inisip na magkakagusto ito sa kanya kasi alam naman
niya kung gaano kalayo ang agwat ng mundo nila.

Hindi naman talaga siya umaasa o aasa kasi nga alam na alam niya kung saan siya
lulugar. Hindi naman siya tanga. Pero masakit pala kapag ipinamukha sa kanya.

Seryoso itong tumitig sa kanya kaya mas lalo siyang pinamulahan.

"I guess we're even. Hindi ko rin kasi type ang mas bata sa akin." Tugon na lamang
niya para tabunan ang pagkapahiya niya.

Tumingin ito sa kanya ng nakakunot-noo. Nahihiya man ay sinalubong niya ang mga
titig nito.

"I was just kidding." Natatawa nitong saad. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.

Pinaglalaruan ba siya nito?

"I wasn't kidding. Ayoko din talaga ng mas bata sa akin." Seryoso niyang saad rito.

Ngumiti ito ng nakakaloko.

"Ang seryoso mo kausap. Joke lang 'yon. I don't mean to offend you. Ngiti na." Saad
nito.

Napailing na lang siya. Hindi talaga niya masabayan ang trip nito.

"You're so tight. You should loosen up a bit." Saad nito.

Hindi na lamang siya sumagot sa sinabi nito.

"Para kang ipinanganak no'ng mga panahong bawal pa ang tumawa at ngumiti sa harap
ng lalaki." Naiiling nitong dagdag.

Kanina

lang basag trip ito ngayon naman gusto niyang matuwa siya sa itinatakbo ng usapan
nila.

Hindi siya umimik. Kumuha na lang siya ng pagkain. Mukha kasing ang sasarap kainin.

"'Yong totoo? Kapatid mo si Jose Rizal, 'no?" natatawa nitong tanong.

Napatigil siya sa pagnguya.

"Ano'ng ibig mong sabihin?" Napakunot-noo siya.

"Good Lord. That's supposed to be a joke." Sambit nito. Tumawa pa ito ng mahina.

Pakiramdam niya ay napahiya na naman siya. Malay ba niyang joke 'yon. Lame!

"Kumain na nga lang tayo baka ma-late ka pa sa review mo." Saad nito.

Tumahimik na lang din siya.

Pinilit niyang mag-concentrate habang nagsasalita ang abogadong lecturer nila.

Bumabalik kasi sa utak niya ang mukha ni Leandrei na tumatawa kanina. Hindi niya
alam kung maiinis siya sa lalaki o sa sarili niya.

Mabuti na lang ay magaling ang lecturer nila kaya naibaling niya rin ang atensyon
niya sa nire-review nila tungkol sa Taxation Law. Iyon pa naman daw ang pinaka-
deadly sa bar exams kaya iyon ang una nilang pinagtutuunan ng pansin.

Nagulat siya nang makita si Leandrei paglabas niya ng building. Katatapos lang ng
review niya.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya rito.

"Well, I just thought you need to loosen up a bit." Saad nito nang nakangiti.

Napakunot-noo siya.

"Halika may pupuntahan tayo." Anyaya nito. Binuksan nito ang kotse. Nagdadalawang-
isip man ay sumakay na lang din siya.

"Hindi naman illegal ang pupuntahan natin?" tanong

niya rito nang inaandar na nito ang sasakyan.

"Of course not." Tugon naman nito.

Ang dami niyang gustong itanong gaya ng bakit ito biglang bait-baitan?

Naiisip niya rin, paano kung ginogoyo lang siya nito tapos ipapahamak din siya sa
huli?

Pero ipinagsawalang-bahala na lamang niya ang mga iniisip.

Napatingin siya sa lalaki nang tumigil ito sa isang restaurant.

"I figured hindi ka pa kumakain. Ako din hindi kaya kakain muna tayo." saad nito
bago pa man siya makapagtanong.

Bubuksan pa lang sana niya ang bibig para magsalita pero inunahan na naman siya
nito.

"My treat. Don't worry. And Vander wouldn't appear to ruin our meal. I promise."
Saad nito.

Sasagot pa ba siya sa ganoong pahayag?

Bumabawi siguro ito sa pangba-badtrip sa kanya kaninang lunch.

Tama nga ang sinabi nito na okay ang magiging kalalabasan ng dinner nila kasi
nawala ang pagkaasiwa sa pagitan nila. Hindi katulad kaninang lunch.

Nakapag-usap na sila ng kung anu-ano. Marami siyang nalaman tungkol sa binata. Gaya
ng pagtatapos nito sa kursong Business Administration at ang pagkakaroon nito ng
masters at doctorate degree.

Pati mga sikat na babaeng nai-date nito ay nabanggit pa nito. May pagkamayabang nga
talaga ito. Pero ayos lang naman dahil may ipagmamayabang naman. Nakinig lang naman
siya sa mga kuwento nito. Kapag siya naman ang nagkukuwento ay nakikinig din ito.

"So, that's why you're not yet married dahil sa responsibilidad mo sa mga kapatid
mo?" tanong nito nang madako ang usapan nila tungkol sa buhay niya.

"Partly yes. Pero choice ko naman talaga. No one can dictate what I should do with
my life." Tugon niya rito. Ang negative kasi kung sasabihin niyang mga kapatid niya
ang dahilan ng pagiging single niya dahil unang-una desisyon naman talaga niya.

"Uhm. Alam ko na. You have high standards." Napapatango nitong komento.

"Hindi rin. Hindi ko pa lang siguro nakikilala 'yong tamang lalaki para sa akin."
Naasiwa siya kapag ganitong paksa. Madalas ito ang iniiwasan niya sa mga reunions
at get-together parties.

"Puwedeng huwag na lang natin pag-usapan?" saad niya rito. Napatango naman ito.

"Okay, then. Let's just eat Saturnina. I mean Trinidad, uhm no Concepcion pala."
Saad nito nang nakangiti sa kanya.

Napatawa siya.

"Sabihin mo na rin Soledad, Maria, Lucia, Josefa, Narcisa, Olympia," natatawa

niyang dagdag sa pahayag nito.

"Hetty na lang!" natatawa nitong tugon.

Napatigil siya sa pagtawa. Pati ito ay napatigil din.

Bakit Hetty? Dahil ba parang spaghetti yung buhok niya kapag naging blonde?

"I didn't expect you could memorize Jose Rizal's sisters in order. Ni-research ko
pa naman 'yon kanina. Naisahan mo pa rin ako." Naiiling nitong komento.

"Ganyan talaga." Natatawa niyang tugon. Hindi pa rin mawala sa isip niya si Hetty.

"Hindi mo talaga na-enjoy ang kabataan mo, 'no? Kasi lahat 'yan inaral mo pang
mabuti." Komento nito. Napailing na lang siya.

"But later, I promise you'll enjoy. Para naman malibang ka ng konti." Nginitian
siya nito.

"Saan ba tayo pupunta?" tanong niya rito.

"Kumain ka na lang muna," tugon nito. Hindi na lamang siya nagtanong. Mukha namang
hindi siya nito ipahahamak.

=================

9) Tipsy Spaghetti?

Paminsan-minsan kailangan mo ring gawin ang mga bagay na 'di mo pa nagagawa para
mahanap ang mundong hindi mo pa nakikita.
Hindi na nagtaka si Janica nang pumasok sila sa isang high-end bar. Hinawakan siya
sa siko ni Leandrei at iginiya sa may bar counter kung saan may bakanteng stool.

Dapat nasa bahay na siya para magbasa ng mga modules niya sa review center pero
heto siya sa mausok at maingay na lugar.

"The usual and one bellini for this lady," order nito agad sa bartender pagkaupo
nila.

"Hindi ako umiinom," saad niya rito. Medyo malakas ang boses niya dahil nagsimula
nang umingay ang music sa loob.

"It's just cocktail." Tugon naman nito. Inilapit pa nito ang bibig sa tainga niya.
Naasiwa tuloy siya pero hindi na lamang niya ipinahalata.

Iniabot nito ang wine glass sa kanya nang i-serve na ito ng bartender.

Sumimsim siya. Nalasahan niya ang kaunting alak pero mas nagingibabaw ang lasa ng
peach kaya ayos lang. Hindi naman siguro siya malalasing.

"Bro, good to see you." Bati ng isang lalaki kay Leandrei. Nakipag-fistbump pa ito.

"Tara, maraming babae doon," anyaya ng lalaki. Napatingin naman si Leandrei sa

kanya.

"May kasama ka pala?" natatawang bumaling ang lalaki sa kanya. Ngumiti siya ng
alanganin.

"Yes, I'm with her. Huwag kang gagawa ng kalokohan, abogada yan." Natatawang sambit
ni Leandrei.

May parte ng isip niya na natutuwa dahil ipinagmalaki siya nito. Pero hindi pa
naman siya abogada kaya may parte rin ng isip niya ang

nagtatanong kung bakit kailangan nitong i-build up siya sa ibang tao.

"Okay, hands down." Saad naman ng lalaki bago umalis. Natawa lang si Leandrei.

"Don't mind him. Matagal na akong hindi nambababae." Saad nito. Napangiti na lang
siya. Kahit naman nambababae ito, wala naman siyang puwedeng i-komento. Saka
importante pa ba kung ano ang iisipin niya tungkol rito?

"One cosmopolitan, please and another shot for me." Saad ulit nito sa bartender.
Tiningnan niya ang wineglass. Naubos na pala niya. Inilapag na lamang niya ang
kopita sa counter.

"Iba na naman?" tanong niya sa lalaki nang iabot sa kanya ang kulay light red na
inumin.

"So you could taste a little of everything. Just enjoy. Ngayon lang 'to." Natatawa
nitong saad bago nilagok ang alak na nasa glass nito.
Tinikman niya ulit ang inumin. Napangiwi siya. Mas matapang yata ito kaysa 'yong
nauna.

"That's cranberry juice, lime, orange liqueur and vodka." Saad nito. Kaya pala
hindi pamilyar sa kanya ang lasa.

Paunti-unti niya lang itong sinimsim. Umorder pa ulit ito ng isang shot. Tumingin
na lamang siya sa paligid.

"Do you wanna dance?" tanong nito nang makitang nakatingin siya sa dance floor.
Napailing siya.

Siya sasayaw? Magkamatayan na.

"Ubusin mo na 'yan." Saad nito habang nakatingin sa baso niya.

"Okay na ito sa akin. Ayokong malasing," tugon na lamang niya. Tumawa ito pero
hindi na lamang niya pinansin.

Paunti-unti lang ang pag-inom niya sa hawak na kopita. May mangilan-ngilang

bumabati kay Leandrei

na mga babae pero agad itong itinataboy ng isa.

Nagulat siya nang abutan siya ulit nito ng isa pang inumin. Nakita pala nito na
ubos na niya ang iniinom kanina.

Napakunot noo siya nang makita ang inumin. May mga lime slices ito at mint leaves.

"That's mojito." Saad nito nang makita ang reaction niya.

"There's a little bit of white rum in it."

Napatango siya. Mukhang mas matapang ito kaysa sa dalawang nauna. Hindi siya sanay
uminom kaya amoy pa lang pakiramdam niya ay malalasing na siya.

"Last na 'to ha. Hindi kasi ako sanay uminom." Bulong niya rito. Inilapit niya ang
bibig sa tainga nito. Ayaw niya kasing magsalita ng pasigaw dahil sa lakas ng
music.

Natatawa naman itong tumango. Nakita pa niya ang paggalaw ng adam's apple nito
dahil katapat ito mismo ng mata niya. Kung lalaki lang siya mai-insecure siya. Ang
sexy kasi tingnan ng leeg nito habang gumagalaw ang adam's apple.

Ipinilig niya ang ulo.

Ano ba 'tong naiisip niya?

Matagal niyang sinimsim ang inumin.

Parang umikot na rin ang paningin niya pagkatapos lang ng ilang minuto. Mahina
talaga siya sa alak.

Tinandaan na lamang niya ang pangalan ng alak na ininom niya para may matutunan din
siya sa loob ng bar. Bellini yung lasang peach, Cosmopolitan yung may cranberry
juice at mojito itong may mga dahon-dahon pa at lime.

"What are you doing? Are you memorizing laws while sipping your drinks?" natatawang
tanong ni Leandrei.

Halata ba sa mukha niya na nagmememorize siya?

Napangiti na lang siya at napailing.

"Umuwi na tayo medyo nahihilo

na ako." Saad niya nang mainom lahat ang laman ng baso. Hindi na niya nabilang kung
nakailang shots ang lalaking kasama.

"Okay pero halika muna sa dancefloor." Natatawa nitong anyaya sa kanya. Napatawa
siya.

"Hindi ako marunong sumayaw," tanggi niya pero may isang parte ng utak niya ang
gustong pumayag.

"Pantanggal hilo. C'mon, let's go!" saad nito. Hinawakan nito ang kamay niya.
Napatayo na lamang siya at napasunod sa dance floor.

Natatawa siya habang nagda-drive na ito pauwi sa bahay nila. Hindi siya
makapaniwalang napasayaw siya nito at napadagdag pa ng inom.

"Did I really dance back there?" natatawa niyang tanong sa binata.

"Three shots of mojito and you're drunk." Natatawa nitong saad sa halip na sagutin
ang tanong niya.

"I'm not drunk." Depensa niya.

Natawa ito.

"Yeah and you've been talking to me in full English the moment we went out of the
bar." Hayag nito.

Natigilan siya. Talaga ba?

"Hindi naman ah," sagot niya at pinilit na ituwid ang paningin pero para talagang
umiikot ang paningin niya.

"Pagagalitan ako ni Mommy nito. Sana tulog na siya pag-uwi natin." Natatawa nitong
sambit.

"Pagagalitan? You're already too old for that." Tugon niya rito. Sumulyap lang ito
sa kanya at tumawa.
"That was fun! Thanks!" saad niya rito pagbaba ng kotse. Nahilo siya nang humakbang
kaya inalalayan siya nito sa dalawang siko hanggang makapasok ng kabahayan. May
kaunting

distansiya ang paghawak nito sa kanya kaya't hindi magkadikit ang katawan nila.

"Ang bilis mong nalasing," kantiyaw nito. Pati ito ay mukhang tipsy na rin.
Namumula na kasi ang batok at leeg nito.

"Ikaw din medyo may tama." Natatawa niyang saad. Napatawa din ito.

"Talkative pala ang spaghetti kapag nalalasing." Sambit nito.

Napakunot-noo siya.

"Ikaw yata ang lasing diyan eh! May spaghetti bang nagsasalita at nalalasing? Baliw
ka!" Natatawa niyang saad. Hindi pa niya namalayang hampasin ito sa braso.

Napatawa naman ito sa reaksiyon niya.

"Saan kayo galing?"

Napapitlag siya nang marinig ang boses ng ninang Lianna niya. Napatingin siya kay
Leandrei. Binitawan naman nito ang mga siko. Umayos siya ng tayo.

"We just dine out, mom." Tugon ni Leandrei.

"Dine out?" ulit nito.

"Opo, ninang." Tugon niya. Pinilit niyang humakbang ng tuwid.

"Nakainom ka ba?" tanong nito. Natigilan siya at napatingin kay Leandrei.

"Leandrei?" may himig pagbabantang saad ng ina nito.

"Konti lang, 'my." Tugon nito

"You know she's reviewing for her bar exams. Don't be a bad influence." Mahina
ngunit madiin nitong saad.
"Ninang, okay lang po. Wala naman pong kasalanan si Leandrei. Saka ngayon lang
naman po ito." Singit niya sa usapan.

"Okay then, ngayon lang. You have to concentrate on your review. Huwag kang
sumasama sa kalokohan nito." Saad nito.

Pakiramdam niya ay parang nanay niya lang ang nagsalita. Napatango na lamang siya.

"Ihatid

mo na lang siya sa kuwarto niya, Leandrei." utos nito. Nahihiya siyang naglakad
papuntang elevator. Inalalayan naman siya ni Leandrei.

"Galit ba si ninang?" tanong niya rito nang makapasok sila sa elevator. Parang
kanina lang tawa sila ng tawa ngayon naman naging awkward ulit ang pakiramdam niya.

"Ang seryoso mo!" natatawa nitong komento.

Hindi na lamang siya nagsalita.

"You know she's mad whe she says 'hindi uubra sa akin 'yang pagiging Filan mo' kaya
'yong kanina hindi pa iyon galit, okay." Saad nito.

Napailing na siya at napangiti. Buti naman kapag gano'n.

Inalalayan siya nito papunta sa kuwarto. Bahagya pa siyang natumba kaya napayakap
ito sa kanya para hindi siya lumagapak sa sahig.

Napatawa siya.

Lasing na yata talaga siya?

"Sinasabi ko na eh!" napatingin sila pareho sa direksyon ni Vander.

"I told you to watch out, Janica." Sarkastiko nitong saad. Agad itong lumapit sa
kinaroroonan nila.

"Alis diyan. Ako na ang aalalay sa kanya. Alam ko na yang mga ganyang galaw mo,
Leandrei." Sambit ni Vander. Ito naman ang humawak sa mga braso niya.

Hanggang ngayon ito pa rin ang ipinaglalaban ng isang 'to. Parang gusto niyang
matawa.

"Ano?! Huwag mo nga akong itulad sa 'yo." Inis namang saad ni Leandrei.

"Get lost, bro!" sigaw ni Vander at tinabig ito nang akmang hihilahin nito ang
braso niya.

"Hey fuckers! What the hell are you doin'?" napatingin sila nang magsalita si
Vance.

Ha? Si Vance talaga 'yong nagsalita? Hindi kaya si Leandrei iyon? Nagpalit-palit
lang sila para lituhin siya?

"Yo, bro! I was just usherin' mah nigga to her room. Pakialamero 'tong ka-triplet
mo." Inis na saad ni Leandrei.

"That's already Janica's room." Turo nito sa pinto na nasa tabi nila.

Oo nga, noh?

Itinapat niya ang palad sa scanner at pumasok nang bumukas ito.

Nakahinga siya ng maluwag nang sumara ang pinto.

Ang kulit ng tatlo. Narinig pa niya ang tawanan ng mga ito bago tuluyang naisara
ang pinto.

Wait...

Anong tawag sa kanya ni Leandrei?

Nigga?

Gago 'yon ah.

=================

10) Nigga!

Huwag kang magtanong kung hindi ka handang marinig ang sagot.

Naglalakad si Janica palabas ng village nang tumigil ang itim na Porsche sa tapat
niya. Bumukas ang pinto sa passenger's side ng sasakyan na nasa tapat niya mismo.

"Hop in, Janica!" saad ni Leandrei. Papunta na kasi siya sa opisina. May mga
dumaraang jeep sa labas ng village kung saan siya laging sumasakay.

"Huwag kang mag-alala. Hindi na kita yayayain ulit na uminom. Alam kong kailangan
mong mag-concentrate sa pagre-review." Natatawa nitong saad nang matigilan siya.

Hindi nila ito kasabay kaninang breakfast. Akala niya ay hindi ito papasok ng maaga
sa opisina. Kaya hindi niya inakalang makikita pa siya nito sa daan.
Tatanggi ba siya?

"Hey, nigga! C'mon!" untag nito nang hindi siya kumilos mula sa kinatatayuan.

Kunot-noong napatingin siya rito. Nakangisi naman ito sa kanya.

Nigga?

Akala ba nito hindi niya maiintindihan ang terminology nito?

Hinawakan niya ang pintuan ng sasakyan at malakas na isinarado bago nagpatuloy sa

paglalakad.

Narinig pa niya ang pagbusina nito pero mabilis siyang naglakad at hindi na ito
nilingon pa.

"Hey, black mamba! I was just kidding!" narinig niya ang malakas na pagtawa nito.
Naglalakad na pala ito palapit sa kanya.

Tiningnan niya ito ng matalim.

Black mamba?

Alam niya kung ano ang black mamba. Isa itong makamandag na ahas pero ginagamit din
ito para i-describe ang NBA legend na si Kobe Bryant

na isang black American.

Dati tanggap na niya ang kulay niya. Bakit ngayon parang bigla na namang bumalik
ang insecurities niya sa kulay niya?

"Ang seryoso mo. Joke lang 'yon. Akala ko ba friends na tayo?" natatawa nitong
saad.
Tinalikuran na lamang niya ito.

"Para kang bata. Halika na. Sabay ka na sa akin." Natatawa nitong habol sa kanya.
Hinawakan pa nito ang bag niya. Napatigil tuloy siya sa paglalakad.

"Sino ang parang bata sa ating dalawa?" sarkastiko niyang tanong saka tiningnan ang
kamay nito na nakahawak sa shoulder bag niya.

"Sabay ka na kasi sa akin." Pakiusap nito.

"Hanggang ngayon ba asar-talo ka pa rin?" nakangiti nitong tanong.

Ibig sabihin naaalala pa nito ang pambu-bully nito noon sa kanya?

"Why are you calling me nigga and black mamba?" nakataas-kilay niyang tanong rito.

"Wow! Hindi ka naman lasing niyan? Baka may hangover ka pa?" natatawa nitong
tanong.

"May problema ka ba sa kulay ko?" seryoso niyang tanong rito.

Bumitaw ito sa bag niya at tumayo mismo sa harap niya nang nakangiti.

"Joke nga lang 'yon. Ang seryoso mo talaga sa buhay." Naiiling nitong saad.

"That didn't sound like a joke to me. Nilalait mo ako."

"Hindi kita nilalait." Huminga ito ng malalim

"Akala ko kasi close na tayo." Sumeryoso ang mukha nito. Hindi siya sumagot.
"I'm sorry." Sambit nito.

Napanganga siya sa huling dalawang salitang namutawi sa bibig nito.

Hindi niya inasahang marunong din pala itong humingi ng sinserong paumanhin. Dati
kasi ay labas sa ilong ang pagso-sorry nito sa tuwing binubully siya at pinagso-
sorry ng ina nito.

"Tara na?" seryoso nitong tanong. Naglakad na ito pabalik sa kotse nito. Lumingon
ito nang hindi siya sumunod.

Hindi niya alam kung bakit bigla na lang siyang napasunod rito.

Nakita niya ang pagngiti nito nang makapasok siya sa kotse nito.

"So does this mean we're friends now?"

Kanina lang nakaaawa ang itsura nito ngayon naman ay ngiting-ngiti na ito.

Ewan niya kung bakit napangiti siya at napatango.

"Alright, nigga! Let's go!" saad nito bago pinasibad ang sasakyan. Magre-react pa
sana siya pero napahawak na siya sa seatbealt sa bilis ng takbo nito.

"Can't you slow down?" hiyaw niya rito. Ninerbiyos na kasi siya.

"Are you scared black mamba?" Tumawa ito at pinatakbo pa rin ng mabilis ang
sasakyan. Nang-overtake pa ito ng ilang sasakyan.

"Stop calling me that!"

"'Yong totoo? Lasing ka pa 'no?" natatawa ulit nitong sagot. Cool na cool lang
itong nagda-drive habang siya ay puno ng kaba sa bilis nitong magpatakbo.
"Von Leandrei!" sigaw niya rito.

Natatawa naman nitong binagalan ang takbo ng sasakyan.

"You called me by my first name. Friends na talaga tayo niyan." Nakangiti nitong
saad. Sumulyap pa ito sa kanya. Hindi siya nagsalita at pinakalma ang sarili.

"Makulit ka talaga 'no?" inis niyang tanong rito nang kumalma ang pakiramdam niya.

"Seryoso ka talaga sa buhay 'no?" Naiiling naman nitong tanong.

"Bakit mo ba kasi ako tinatawag na nigga?"

"Negra ka naman talaga. Ang itim-itim mo. Black mamba." Tatawa-tawa nitong sagot.
Hindi siya nagsalita dahil bigla na naman siyang pinamulahan ng mukha.

"Ang seryoso mo talaga!" Ang lakas lang ng tawa nito. Hindi na lamang siya sumagot
at tumingin na lang sa bintana.

"Pikon na naman yan." Kantiyaw nito. Para talaga itong bata. Ayaw paawat. Parang
gusto niyang mapangiti sa pagiging isip bata nito. Hindi kasi bagay sa porma nitong
pang-opisina.

"Huwag ka kasing magtanong kung ayaw mong marinig 'yong sagot." natatawa nitong
dagdag.

"Ang kulit mo talagang bata ka." Napatawa siya at napailing.

"Sabi mo kagabi matanda na ako. Ngayon naman bata? Ano ba talaga, ate?"

"Thank you." Tugon niya rito. Napapantastikuhan naman itong tumingin sa kanya.
"Marunong ka rin pa lang gumalang sa nakatatanda sa 'yo." Nakangisi niyang saad
rito. Kumunot naman ang noo nito kaya sinamantala din niya ang tumawa para makabawi
sa pambubuska nito.

"Nigga!"

"Whatever. I love my ethnicity!" tugon niya rito. Kapag nainis siya mas lalo lang
itong mang-aasar. Ganoon naman ang mga isip-bata.

"Ganyan dapat. Don't let other people pull you down because of your physical
attributes." Nakangiti nitong saad.

Napatitig naman siya rito.

Ano raw?

Sumulyap ito sa kanya.

"Because honestly speaking, there's more about you than just physical appearance."
Seryoso nitong saad.

=================

11) Missing?

Kahit gaano ka naiinis, hahanapin mo pa rin ang nakasanayan mo.

Tinawag ni Famela si Janica dahil may delivery daw para sa kanya. Nakangiti pa ito
ng nakakaloko pero hindi na lamang niya pinansin.

"Para daw po sa inyo Ms. Janica." Iniabot ng guard ang palumpon ng puting lilies.

"May admirer ang dalaga." Kantiyaw naman ni Famela.

Ngumiti lang siya at agad na bumalik sa loob. Nahiya kasi siya bigla.

Sino naman ang magbibigay sa kanya ng bulaklak?

Binuksan niya ang note. Encoded pa ito.

Hetty,

Black Mamba :-p

May emoticon pa ito sa dulo na tumatawa at labas ang dila. Kahit walang nakalagay
na pangalan. Alam na alam niya kung kanino iyon galing.

Nakaramdam siya ng pagkayamot. Parang namimihasa na ito sa pangti-trip sa kanya.

Pinagbigyan na niya ito kanina ngayon may second wave pa pala. Kikiligin pa naman
sana siya pero mambu-bully lang pala.

Inis niyang tinungo ang pintuan ng opisina ni Leandrei.

"Sa 'yo ba 'to galing?" agad niyang tanong nang makalapit sa table nito.

"Ako ba ang nag-abot sa 'yo?" nakangisi naman nitong balik-tanong.

"Don't be too literal." Seryoso at madiin niyang saad.

Sa halip na sumeryoso ay napatawa pa ito ng malakas.

"Ayaw mo niyan white lilies complement sa kulay mo?" Tumawa ulit ito. Hinintay niya
itong tumigil sa pagtawa bago nagsalita.

"Complement? Baka contrast?" sarkastiko niyang wika.

Tumawa

lang ito.

"Hindi kulay ang black at white. They are hues remember that. They make colors
lighter or darker." Nang-uuyam niyang paliwanag.

"Woah! You're really a good hearted. Ang dami kong nakukuhang free lecture sa 'yo,
prof." tatawa-tawa nitong wika.

Huminga siya ng malalim. Hindi siya dapat mainis pero 'yon talaga yata ang gusto
nitong mangyari. Tumalikod na lamang siya para tunguhin ang pinto.
Bakit niya ibabantay ang sarili niya?

Para mas lalo siya nitong inisin?

Nunca!

"Paghingi ko 'yan ng tawad sa pambubully ko sa 'yo dati." Saad nito. Napatigil siya
sa paglalakad.

Ano daw? Eh sa note nito nambubully pa rin naman. Napailing na lang siya at
nagpatuloy sa paglakad patungo sa may pintuan.

"But I can't promise not to do it again." Tatawa-tawa nitong sambit. Napatingin

siya rito. Kumindat pa ito.

"Bahala ka na nga." Sambit niya at tuluyan nang lumabas.

"Sorry, Hetty!" sigaw pa nito bago tuluyang sumara ang pinto.

Napangiti na lang siya. Isip-bata talaga.

Napatingin siya sa may pintuan nang pumasok si Famela. May nakasunod ditong maganda
at seksing babae.

"May assistant na pala si Leandrei." Komento nito nang pumasok. Ngitian siya nito
kaya napangiti rin siya. Ang ganda ng bukas ng mukha nito. Nakaiinggit. Sobrang
puti pa.

"Opo, miss Lei. Si Janica." Pakilala naman ni Famela sa kaniya. Nginitian siya nito
ng matamis.

"Hi, Janica." Iniabot nito ang kamay

kaya nakipagkamay din siya. Ang lambot ng kamay. Halatang mayaman.

"Si Miss Lei. Girlfriend ni sir Leandrei." Pagpapakilala ni Famela sa babae. Parang
nabitin pa sa ere ang pagngiti niya.

May girlfriend pala ito?

Ngumiti lang naman ang babae bago naglakad patungo sa pinto ng opisina ni Leandrei.

Sinundan na lamang niya ito ng tingin. Ang ganda ng tindig. Bagay na bagay nga sila
ni Leandrei kapag pinagtabi.

"Kagagaling lang niya sa Paris. Model kasi siya doon. May pasalubong pa siya sa
akin na bag." Natutuwang sambit ni Famela pagkaalis ng babae.

Napangiti na lang siya.

"Sayang kung alam lang no'n na may kasama na ako dito. Binigyan ka rin sana. Mabait
'yon." Bida pa ni Famela.

Napatango na lang siya at napangiti. Mabait pa pala. Talaga ngang bagay sila ni
Leandrei. Isang anghel at isang demonyito.

Napailing siya sa naisip.

Nagpaalam si Famela na lalabas kaya tumango na lamang siya.

Makalipas lang ang ilang minuto. Narinig niya ang tawa ng dalawa palabas ng
opisina.

Bakit ganon pati pagtawa ng babae ang sarap pakinggan? Anghel na anghel. Nakaka-
insecure.

Tumigil si Leandrei nang makatapat sa puwesto niya.

"Hetty, kapag may gustong kumausap sa akin ikaw muna ang haharap ha?" bilin nito.
Napatango siya.

"I thought her name's Janica?" tanong ng babae. Napatawa naman si Leandrei.

Nadako ang tingin niya sa kamay ng babae na nasa bandang likuran ni Leandrei.

"Hey save that for later," natatawang baling ni Leandrei sa babae. Tumawa naman
ito. Ewan niya kung saan dumako ang kamay ng babae kaya ganoon ang reaksiyon ng
isa.

"Ikaw na ang bahala rito, ha?" bilin nito bago inalalayan ang babaeng lumabas ng
opisina.

Huminga na lamang siya ng malalim.

Hanggang mag-out siya ay hindi na bumalik si Leandrei.

Kahit noong nakauwi siya ng mansyon ay hindi niya nakita ni anino nito.

Hindi niya rin ito nakita kinaumagahan. Hindi na lang siya nagtanong.

Nag-commute siya papuntang office.

Pagdating niya ng opisina, sinabi sa kanya ni Famela na may darating na investors

para magbigay ng proposal at ibinilin ni Leandrei na siya ang humarap dahil hapon
pa ito pupunta ng opisina.

Hinarap naman niya ang mga ito.

Inilagay na lamang niya sa note ang comments niya sa proposal ng mga ito bago mag-
out ng tanghali.

Bakit gano'n parang na-miss niya ang makulit na presensiya ng binata?

=================

12) Filan

Minsan talaga nakalilito na kaya kailangang sumabay na lang muna sa agos hangga't
kaya.
Alas onse na ng gabi pero hindi pa rin makatulog si Janica kaya bumaba siya para
uminom. Pagbukas pa lang elevator, rinig na niya ang tawanan ng magkakapatid.

Nakita niya ang mga ito sa may bar counter na nag-iinuman. Nakaupo sa harap ng bar
counter sina Vander, Leandrei at Liam samantalang si Vance ay nasa loob at siya ang
taga-salin ng alak.

"Hey, nigga!"

Pinamulahan siya nang marinig ang pagtawag ni Leandrei. Parang gusto niyang umakyat
ulit pero napatingin na ang apat sa kanya. kaya't naglakad na lamang siya patungong
sala.

"Vance, gawan mo nga siya ng drinks. 'Yong hindi masyadong matapang. Mabilis 'yan
malasing eh." Natatawa nitong saad.

"Hindi. Huwag na." saad niya kay Vance. Alangan na iinom siya? Siya lang ang babae
doon. Hindi lang naman kasi siya nakatanggi noon kay Leandrei kaya siya pumayag
pumasok ng bar.

"Just one shot, nigga."

"Leandrei!" pinandilatan ni Liam ang kapatid. Tumingin naman ito sa kuya niya.

"Hindi man nagrereklamo ang isang tao hindi ibig sabihin no'n hindi siya
nasasaktan." Hayag ni Liam.

"What do you mean?" Hindi niya alam kung nagpapatay-malisya lang si Leandrei o
talagang hindi nito naintindihan ang sinabi ni Liam.

"Stop calling her nigga. Hindi naman siya negra. She's actually a bronze beauty.
She could even pass as a beauty queen." Diretsong saad ni Liam sa kapatid.

Tumawa

ng malakas si Leandrei.

"Hindi 'yan kuya. Close kami niyan. 'Di ba black mamba?" kindat nito sa kanya ng
nakangiti.

Bumilis ang pintig ng puso niya. Ewan niya kung dahil sa pagkindat nito o dahil
ipinagtanggol siya ni Liam.

She could pass as a beauty queen...daw? Pampalubag-loob ba iyon?

Ngumiti na lamang siya.

"Don't worry kuya. Di naman ako pikon." Pinasaya niya ang boses niya para hindi
mag-alala si Liam [my loves. Haha! Charot!]

Nagpaalam na lang siya sa apat bago tinungo ang komedor.

Naabutan niya ang ninang niya sa dining table na kumakain ng fruit salad.

"Janica, come join me. Kumuha ka doon ng bowl mo." Saad nito.

Napatango naman siya.

"At long last may ka-girl bonding na rin ako," natatawa nitong saad nang umupo siya
sa katapat nito.

"Nag-iinuman na naman kasi 'yong apat. Sigurado pagdating ng ninong mo makikisali

'yon." Nakangiti nitong dagdag.

"Si ate Vanna ho ba nasaan?"

"Hayun kung saan-saan nagpupunta. Call of duty. How I wish ka-kuwentuhan ko siya
lagi?"

Hindi na lamang siya nagsalita sa pahayag ni Lianna.

"Sana kasing tame mo siya. Yong taong-bahay. Pag-uwi hindi na lalabas. Vanna isn't
like that but of course it doesn't mean I love her less."

Napangiti siya at napatango sa pahayag ng ninang niya. Iba-iba naman kasi ang gusto
ng tao. May mga tao talagang mas gusto ang adventure.

"Hey wifilicious! I'm home." Nakangiting lumapit si Vaughn kay Lianna.

"Love, I've found a

new daughter." Agad namang sambit ng isa. Napangiti siya sa endearment ng mag-
asawa. Ang sweet talaga nila kahit may edad na.

"Bakit kasal na ba sila ni Leandrei?" natatawang tanong ni Vaughn.

Pinamulahan pa siya.

"Parang ikaw lang?" nakangiting balik-tanong ni Lianna. Napatitig siya sa mag-

asawa.

"Parang tayo." Natatawang yumakap at humalik si Vaughn sa noo ng asawa.

Napangiti siya. Naikuwento kasi ng nanay niya ang bilis ng love story ng dalawa.

"Iki-kiss sana kita sa lips pero baka maeskandalo si Janica." Natatawang saad ni
Vaughn. Nahampas naman ito ng ninang niya sa braso.

"Baka mainggit kamo." Komento nito. Napatawa silang tatlo.

"I'll just join my sons. Enjoy there," saad nito bago lumabas ng komedor.

Nag-umpisa namang magkuwento ang ninang niya tungkol sa magkakapatid. Kung gaano
kakulit ang mga ito noong lumalaki at kung paano ini-spoil ng ninong niya.

Ipinagpatuloy nito ang pagkukuwento hanggang sa iligpit nila ang mga pinagkainan
nila. Nang matapos silang magligpit ay saka naman humikab ang ninang niya kaya
pinauna na niya ito. Nagpaiwan muna siya dahil hindi siya inaantok.

Lumabas siya sa backdoor at naglakad sa malawak na lawn at pool area. May mga ilang
guwardiya ang naglalakad-lakad din.

Umupo siya sa recliner chair sa tabi ng pool nang mapagod sa paglalakad.

"Nacu-culture shock ka ba sa aming magkakapatid?"

Napapitlag siya nang marinig ang boses ni Leandrei. Hindi man lang niya namalayan
ang paglapit nito. Engrossed yata siya masyado

sa pag-alala sa mga nirereview niya sa bar.

Umupo ito sa kabilang recliner chair. Namumula na naman ang leeg at tainga nito.

"Para namang hindi ako sanay sa mga nag-iinuman sa probinsiya." Tugon niya rito.

"Sabagay." Natatawa nitong saad.

Hindi siya nagsalita. Natahimik ang paligid hanggang sa magsalita ulit ang binata.

"Sinamahan kasi namin si Vander uminom naaalala na naman kasi niya ang asawa niya."
Kuwento nito.

Napatitig siya rito.

"Hiwalay na ba sila ni Aubrey?" Hindi niya maiwasang itanong. Hindi niya gustong
pinag-uusapan ang buhay ng ibang tao pero na-curious siya.

"Hindi pa sila annulled. Umalis lang si Aubrey." Tugon nito.

Napatango na lamang siya. Masyado na siyang nanghihimasok kung itatanong pa niya

ang dahilan ng pag-alis ng isa.

"Kahit siguro pumunta pa iyon ng Mars at imposible nang makabalik. Hindi pa rin
titigil sa pagmamahal kay Aubrey." Naiiling nitong saad.

"Martyr lang?" natatawa niyang tanong. Sumeryoso naman ang kaharap kaya hindi niya
naituloy ang pagtawa.
"Hindi rin. Sabi ni dad ganoon daw talaga ang isang Filan kapag na-inlove."

Huminga ito ng malalim.

"Mabilis. Isang beses lang pero laglag na laglag. Buhos na buhos."

Napatingin siya rito. Ngumiti naman ito.

"Kaya kapag na-inlove ang isang Filan sa 'yo, masuwerte ka kasi ikaw na talaga at
mamahalin ka niya ng buong-buo."

Napatawa siya sa sinabi nito.

"Sa akin mai-inlove? Imposible," sambit niya. Ngumiti naman ang binata sa reaksiyon
niya.

"Wala namang imposible. Malay

mo?" nakangiti nitong saad. Napailing siya.

"Alam ko naman kung ano ang kaibahan ng posible sa imposible." Seryoso niyang
tugon.

"If that's your opinion, I'd respect it. But it doesn't mean you're right." Wika ni
Leandrei. Napailing siya.

"May mga lalaking kinai-inlove-an. Mayroon namang hanggang doon lang talaga."

Napatawa ito pero sumeryoso din kalaunan.

"Like you can't fall in-love when the man's younger?" tanong nito.

Napakunot-noo siya.

Ano ba ang tinutumbok nito?

"Like when the man belongs to a different world." Tugon na lamang niya.

"Akala ko ba when two different worlds meet, they create a masterpiece?" tanong
nito.

Hindi siya nakasagot. Iyon kasi ang sinabi niya noon nang sabihin nitong magkaibang
mundo ang BS Math at Law.

Natahimik ang buong paligid. Ramdam niya ang mga titig nito. Naasiwa na naman siya.

"Una na ako. Antok na kasi ako." Saad niya sabay tayo. Hindi na niya ito hinintay
na sumagot. Naglakad na lamang siya.
Si Liam na lang ang natira sa bar counter pagpasok niya.

"Janica," tawag nito kaya't lumapit siya.

"Upo ka muna," ewan niya kung utos iyon o hindi pero napaupo siya sa stool. Hindi
masyadong nagsasalita si Liam kagaya ng ninong niya kaya't mapapasunod ka na lang
kapag nagsalita ito.

"How does Leandrei treat you in his office?"

"Ayos naman po," tugon niya. Maayos naman kasi talaga maliban lang noong umpisa na
hinayaan siyang tumambay ng isang linggo doon.

"He never outgrew some of his childish attitudes." Komento nito. Napatango na lang
siya.

"Kapag nahirapan ka doon sa office niya, sabihin mo sa akin. You can work at the
airlines."

"Sige kuya." Napapatango niyang tugon.

"Akala ko ba inaantok ka na?" Napapitlag siya nang marinig ang boses ni Leandrei.
Medyo may diin kasi sa tono ng pananalita nito.

Nakatayo na ito malapit sa kinaroroonan nila.

Hindi ba ito nakita ni Liam na pumasok?

"Sige, akyat na ako." Paalam niya. Tumango lang si Liam.

Agad niyang tinungo ang hagdan.

"Mag-elevator ka na. Mawawala ang antok mo kapag naghagdan ka pa." Rinig niyang
saad ni Leandrei. Napatigil siya. May point naman ito. Hindi na lamang siya
nagsalita at tinungo ang elevator sa gilid.

Parang may ibang ibig sabihin 'yong mga sinasabi at ikinikilos ni Leandrei Hindi
siya tanga. Pero imposible. Maaga pa para mag-isip ng kung anu-ano. Baka hindi lang
niya kilala ito ng masyado. Hindi niya dapat bigyan ng kahulugan ang mga sinasabi
at ikinikilos nito. Isa pa, may girlfriend ito na sobrang layo ng itsura at
personalidad sa kanya.

=================
13) Sa Jollibee, Bida ang Saya

May mga kontrabida man, aangat at aangat pa rin ang bida sa sarili niyang istorya.

"Hi, tita!"

Nagulat si Janica nang mapagbuksan ng pinto sina Desiry at Ayder. Umakyat lang kasi
siya para kunin ang reviewers niya dahil balak niyang sa gazebo sa may lawn area
sana tatambay para pasadahan ang mga notes niya sa review center.

Kapag sabado kasi ay wala siyang review at wala ding pasok sa opisina.

"Hi!"

Napatitig siya kay Leandrei na bigla na lang sumulpot. Ang fresh ng itsura nito.
Naka-plain semi-fit blue shirt lang kasi ito, denim pants at chucks.

"Sorry to disturb you." Ngumiti ito ng alanganin. Napatango naman siya.

"Naniningil kasi itong si Desiry. May utang daw ako," nakangiti nitong hayag.

Napakunot-noo siya.

Anong kinalaman niya sa sinasabi nito?

"If you remember it, you were there when I promised Desiry to take her and Ayder to
Jollibee. Magpapasama sana kami sa 'yo." Dire-diretso nitong hayag. Saglit siyang
natahimik.

"Bakit sa akin kayo magpapasama?" tanong niya kalaunan.

"I just figured, mas sanay ka doon kaya magpapasama sana kami sa 'yo. If it's okay
with you?"

Napaisip siya sa sinabi nito.

Sa kanya talaga magpapasama?

"Daddy Leandrei, you're saying the wrong thing." Reaksyon ni Desiry. Napatingin
siya sa bata na inosenteng nakatingala sa tiyuhin nito.

"You said we're not going kung hindi kasama si Ti---"

Hindi na naituloy ng bata ang sasabihin dahil tinakpan nito

ang bibig ng bata.

"Don't mind her. She's imagining things lately." Natatawang baling ni Leandrei sa
kanya. Pati si Ayder ay tumatawa rin.

"If you don't like, it's okay. No pressure..." nakangiti nitong saad. Binitawan din
nito ang bata.

"Tita?" sambit ni Desiry. Parang nakikiusap pa ang ekspresyon ng mukha nito.

"Sige, magbibihis lang ako." Tugon niya. Nag-high five pa ang dalawang bata.

Hindi nakaligtas sa paningin niya ang pagngiti ni Leandrei pero ayaw niyang bigyan
iyon ng iba pang kahulugan.

"Bakit hindi 'yong Saturday at Sunday na schedule ng review ang kinuha mo?" tanong
ng binata nang nagda-drive na ito. Nasa passenger's side siya samantalang ang
dalawang bata ay nasa backseat.

Tumingin ito sa kanya at hinintay ang sagot niya. Medyo mabagal kasi ang usad nila
dahil may kaunting traffic jam.

"Ang totoo niyan ayoko ng whole day review kasi mas lalong nagugulo ang utak ko.
Sakit sa ulo masyado." Tugon niya rito. Na-appreciate niya na nagbukas ito ng
usapan. Kanina pa kasi siya naaasiwa sa puwesto niya.

"Ayoko nga rin sanang mag-enrol sa review center kaya lang ayokong magsisi sa
bandang huli." Dagdag niya. Napatango naman ag binata.

"Hindi ba may on-line review naman?" tanong nito.

"Oo pero mas gusto ko kasi 'yong may nakikita akong tao na nagsasalita, mas
natatandaan ko kaysa magbasa ng makapal na modules at reviewers." Paliwanag niya.
Ngumiti naman ang binata.

"Hindi ba kadalasan sa mga matatalino, magaling magbasa ng makakapal

na libro? 'Di ba sa law ang kakapal ng mga libro niyo?" Nakangisi nitong tanong.

Pakiramdam niya ay gusto na naman nitong ilabas niya ang mga nasa isip niya. Pero
ayos na rin naman para may pinag-uusapan sila. Mas awkward kasi kapag naghahari ang
katahimikan.

"Oo pero ayaw na ayaw ko talagang nagre-review ng matagal kahit noong nag-aaral
ako. Siguro babasahin ko lang ng isa o dalawang beses. Basta naintindihan ko 'yong
concept, okay na." Mahabang tugon niya rito.

"Ayaw mong nagre-review ng matagal? Paano ka naging magna cum laude?" tanong ulit
nito.
"A little bit of luck and faith." Tiningnan niya ang reaksiyon nito. Kumunot naman
ang noo nito bago napatawa ng mahina.

"Tell that to the marines." Natatawa nitong sambit bago pinatakbo ulit ang
sasakyan. Lumuwag na kasi ang daloy ng trapiko.

Iniliko nito ang sasakyan papunta sa parking area ng isang mall. Hindi na lamang
siya nagsalita. Sabay silang bumaba ng sasakyan. Dumiretso naman ito sa puwesto ng
mga bata para pagbuksan.

"Hetty, please hold Desiry's hand. Ako ang hahawak kay Ayder mahirap na baka mawala
sila. Baka papalitan pa ni Vander sa atin." Natatawa nitong wika.

Napailing na lang siya sa biro nito.

"Why are you calling me Hetty?" tanong niya rito. Magkakasabay silang naglakad
papuntang entrance. Tumawa lang ito at hindi siya sinagot.

Hindi na lamang siya nagsalita.

"Matagal ko nang napapansin, bakit laging mahaba ang pila?" tanong nito nang
matanaw

na nila ang Jollibee.

"Mura nga kasi at masarap." Tugon naman niya rito. Napatango lang ito.

"Pumili na lang kayo ng order niyo. Ako na ang pipila." Saad niya sa mga ito nang
makapasok sila.

"Nope, we'll stay with you." Kontra nito.

"Maghanap na lang kayo ng puwesto habang nakapila ako baka mawalan tayo ng table."
Giit niya.
Napakunot-noo naman si Leandrei.

Pinagtaasan niya ito ng kilay.

Sanay yata ito na kailangang may reservation sa table. Iba kasi kapag sa mga
ganitong fastfood chain. Maraming tao at first come first serve talaga dahil sa
dami ng gustong kumain.

"Kids pili na kayo doon ng gusto niyo." Saad niya sa mga bata at itinuro ang
displayed menu na nasa taas ng counter.

"Great! Tita, I want that spaghetti with chicken meal. I also want the sundae
kitkat."

"Okay," tugon niya kay Desiry. Pinisil pa niya ang ilong ng bata dahil parang
tuwang-tuwa ito.

"Tita, masarap po ba 'yong palabok?" tanong ni Ayder. Napangiti siya sa bata. Ang
cute kasi nitong magtanong. Sobrang timid.

"Oo isa yan sa favorite ko. Kaya lang may smoked fish at shrimp. Wala ka bang
allergies?" malambing niyang tanong. Napailing naman ang bata.

"Okay sige iyon na lang ang ioorder ko para sa 'yo with chicken joy. Gusto mo rin
ba ng sundae?" nakangiti niyang tanong rito. Tumango naman ito. Ang cute talaga.

Napatingala siya kay Leandrei. Nakita niyang nakamasid lang ito sa kanila.

"Anong sa 'yo?" Napalis ang ngiti niya. Naasiwa kasi siya sa titig nito.

"Kung ano 'yong

order mo. Iyon na rin sa akin." Tugon nito. Tumingin ito sa ibang direksyon.

"Sige maghanap na kayo ng puwesto." Saad niya rito.

Hinawakan naman nito agad ang dalawang bata. Nakita niyang lumapit ito sa isang
babaeng crew. Ang lawak lang ng ngiti 'nong babae habang kausap si Leandrei.
Iginiya ng crew ang tatlo sa isang mesa na nabakante. Nilinis nito agad ang kalat
sa table saka pinaupo ang tatlo.

Napatingin siya sa ibang direksyon nang sumulyap si Leandrei sa kinaroroonan niya.

Ilang segudno lang ang lumipas nang lumapit si Desiry sa kanya at may iniabot na
limang one thousand bills.

"Daddy Leandrei forgot to give the money." Nakangiti nitong saad.

Five thousand?

Hindi ba nito nakita ang presyo ng oorderin nila?

Kinuha niya ang isang libo.

"Tell your daddy, ang galing niyang mag-math." Saad niya sa bata habang ibinabalik
ang apat na libo. Napatawa pa siya ng mahina sa sariling pahayag.

"Miss, alaga mo? Ang cute-cute naman." Komento ng babaeng nakasunod sa pila.
Napalis tuloy ang ngiti niya.

"What does she mean 'alaga' Tita?" Desiry asked innocently.

"Pamangkin mo? Sorry." Hinging paumanhin ng babae. Napangiti na lang siya ng tipid
at hindi na sinagot pa ang babae.

"She's asking if I am taking care of you. Don't mind it. Balik ka na sa table."
Saad niya rito. Napatango naman ang bata.

Mukha ba talaga siyang yaya?

Kung kailan naman nasasanay na siyang kasama ang mga ito tapos may magpapaalala
ulit kung gaano kalayo ang mundo nila.

Nakabababa ng morale.

"Sorry hindi ako marunong mag-math." Nakangising saad ni Leandrei. Inunahan siya
nito nang akmang bubuhatin na niya ang isang tray.

"Help us please," saad nito sa isang crew at itinuro ang isa pang tray na bubuhatin
sana niya. Nakangiti namang tumalima ang crew at tumulong.

"Joke lang iyon. Ito may sukli ka pa." Natatawa niyang saad rito.

"I can't believe hindi man lang umabot ng isang libo 'tong inorder mo." Komento
nito.

"Pangmahirap nga kasi," natatawa niyang saad.

"The foods look palatable, though." Saad naman ito. Hindi na lang siya nagsalita at
ngumiti na lang. Masarap naman talaga.

Tuwang-tuwa ang dalawang bata dahil first time daw nilang kumain sa Jollibee.
Paliwanag ng binata, sa mga high-end restaurants lang daw kasi kumakain ang mga
ito.

"Hindi kaya kumpleto ang buhay ng isang bata kapag hindi nakapapasok sa Jollibee."
Wika niya.

"So, hindi pala kumpleto ang kabataan ko?" natatawa nitong tanong.

"Oo kaya bully ka." Natatawa niyang tugon. Tumawa naman ito.

"Ba't ang saya niyo po yata, daddy Leandrei?" singit ni Desiry. Napatigil tuloy
siya sa pagtawa ka.
"Kasi sa Jollibee, bida ang saya." Natatawang saad ni Leandrei habang nakatingin sa
isang poster. Magtataka na sana siya kung bakit nito alam ang tagline ng fastfood
chain, binasa pala nito ang nakasulat doon.

"That is supposed to be sung, daddy L-" singit naman ni Ayder. Napatawa na lang
siya. Sakto kasing umere ang themesong at natapat

ang lyrics sa binanggit nito.

Halos isang oras silang kumain bago lumabas ng fastfood chain.

Naunang naglakad ang dalawang lalaki. Sila naman ni Desiry ay nakasunod lang.

Napahawak siya sa braso ng makaramdam ng malamig na hangin. Napatingin siya sa

unahan, kaya naman pala malamig patungo sila sa ice skating rink.

"Have you tried ice skating?" Lumingon ang binata sa kanya.

Napailing siya. Kahit sa panaginip, hindi pa niya nasusubukang mag-skating at wala

siyang balak.

"Gusto daw kasi ng magkapatid na mag-ice skating muna." Nakangiti nitong saad.

"Do you wanna try? Tuturuan kita." Dagdag nito. Ngiting-ngiti pa ang loko.

Napailing siya. No way.

Pumila sila sa counter.

"Tara na tita." Hila sa kanya ni Desiry

"Hindi talaga. Kayo na lang." Saad niya sa mga ito. Napatawa naman si Leandrei.

"Tuturuan kita. Wala kang tiwala sa akin?" Natatawa din nitong saad sabay hila sa
kamay niya.

Napapiksi siya.

"Hindi talaga." Seryoso niyang saad. Binawi niya ang kamay mula rito. Mukha naman
itong napahiya. Magi-guilty sana siya kung hindi ito ngumiti at nagsalita.

"Killjoy! Huwag na nga." Sambit nito habang tumatawa ng mahina.

'Yong dalawang bata lang ang nag-ice skating. Naiwan sila sa gilid ng rink at
tinanaw na lang ang mga ito habang pumapagitna.

Marunong nga talaga ang dalawang bata.

Hindi niya ma-imagine ang itsura niya kung siya ang nandoon. Siguro hila-hila ni
Leandrei ang kamay niya habang natutumba-tumba

siya.

Ipinatong ni Leandrei ang mga kamay sa railings ng rink at tinanaw ang dalawang
bata. Tumalikod naman siya at sumandal sa railings. Ipinilig niya ang ulo. Hindi
kasi nawala sa isip niya ang eksenang hila-hila siya ng binata habang nag-a-ice-
skating.

"Stop reviewing. We came here to unwind." Bulong ng binata sa tainga niya.

Napatingin siya rito. Itinikom niya ang bibig nang makitang ngiting-ngiti ito sa
kanya.

"Baliw ka ba? Ano namang ire-ireview ko dito? 'Yang mga nagdaraang tao?" Naiiling
niyang tanong.

"You look like memorizing something." Nakangiti nitong dagdag. Napakunot-noo siya.

"I am not sure if you are memorizing your review notes or my face." Tinitigan siya
nito bago ngumiti ng matamis.

"Ano?" Hindi niya alam kung matatawa siya o maiinis sa sinabi nito.

Tumawa ito ng mahina.

"Tumingin ka kasi sa akin tapos sumandal ka. Then you closed your eyes." Ginaya pa
nito ang style niya kanina.

"Grabe ka. Pinag-aaralan mo ba lahat ng galaw ko?" Hindi makapaniwalang tiningnan

niya ito. Natawa naman ito sa reaksyon niya.

"Ang seryoso mo talaga sa buhay. Binibiro lang kita." Natatawa nitong saad.

Hindi na lamang siya nagsalita at napailing na lang. Humarap na lang siya sa gitna
ng skating rink at pinanuod ang mga batang tuwang-tuwa na nagpapaikot-ikot.

Hindi rin naman nagsalita ang lalaking katabi. Hindi na niya ito sinulyapan baka
kung anu-ano na naman ang sasabihin nito kapag nahuli siyang nakatingin.

Yayakapin sana niya ang sarili nang makaramdam ng lamig ngunit naramdaman niyang
may brasong dumantay sa balikat niya.

Napangiti ang lalaking katabi nang tingalain niya ito.

"Nilalamig ka 'di ba?" nakangiti nitong saad. Bigla siyang natuliro.

Paano nito nalaman?

Dapat ay pinapalis niya ang kamay nito pero bakit parang naging kumportable siya sa
init na dala ng braso nito. Mas lalo pa noong kabigin siya nito at dumikit ang
likod niya sa dibdib nito.

"Kasama pala 'yong girlfriend, sis."

Napatingin siya sa dalawang babaeng papaalis mula sa gilid ni Leandrei.

"They are trying to flirt with me." Nakangising saad ng lalaki sa tainga niya.
Hinigpitan nito ang pagkakaakbay sa kanya.

Huminga siya ng malalim.

Kaya naman pala.

"Wala na 'yong mga babae." Bulong niya nang maramdamang mahigpit pa rin ang akbay
nito sa kamay.

"Hayaan mo na. Hindi kasi kita pinagdala ng jacket. Ako na lang ang jacket mo."
Saad nito at tumingin lang sa dalawang bata na enjoy na enjoy pa rin sa paglalaro

=================

14) Straightforward

Kapag dumating ang mga hindi inaasahan kadalasan ayaw pa nating paniwalaan.

Hindi nagpakita si Leandrei nang Sunday lunchdate ng pamilya. Hindi niya rin ito
nakita kaninang breakfast.

Ang huling pagkakita ni Janica rito ay noong umuwi sila ng hapon ng Saturday
pagkagaling sa mall. Wala na ito ng dinner time.

"Akala ko sa airlines ka na papasok ngayong lunes." Bungad sa kanya ni Leandrei

pagpasok ng opisina. Nakaupo na siya sa puwesto niya at nakatunghay sa netbook
niya.

Napakunot-noo siya pero napangiti rin nang maalalang baka narinig nito ang sinabi
ni Liam noong biyernes ng gabi.

"Okay pa naman ako dito." Nakangiti niyang saad.

"Good, then." Saad naman nito bago siya nilagpasan. Mukhang kulang ito sa tulog
dahil masungit na naman ang aura nito.

Hindi ito lumabas ng opisina. Hanggang sa mag-out siya ay hindi na ulit niya ito
nakita.

Pumapasok sa isip niya ang pag-akbay nito sa kanya noong nakaraan. Nandidiri na
yata ito sa kanya. Ipinilig niya ang ulo. Hindi na dapat niya iniisip ang bagay na
iyon.

Nag-concentrate siya sa review niya kaya naman parang hapong-hapo siya paglabas ng
review center.

Nagulat pa siya nang makita si Leandrei sa may parking area. Parang bumuga ito ng
usok at agad na may inihagis sa loob ng kotse nito nang makita siya.

Naninigarilyo ba ito?

Lumapit ito sa kinatatayuan niya.

"I came from a dinner somewhere near.

Dinaanan na kita." Salubong nito sa kanya.

Naasiwa siya bigla. Ang seryoso kasi ng itsura nito. Mas seryoso ito kaysa kaninag
umaga. Iniisip niya tuloy kung may nagawa siyang hindi maganda.

"Mauna ka na. Kakain pa kasi ako bago umuwi." Tugon niya rito.

"May kasama kang kakain?" kunot-noo nitong tanong. Napailing siya.

"All right then. Samahan na lang kita."

Ang seryoso ng mukha nito.

"Diyan lang kasi ako sa karinderya, kakain." Turo niya sa karinderya sa tapat ng
building.

"Sige, tara na," saad nito at nauna nang naglakad. Naguguluhan man ay sumunod na
lamang siya.

"Anong sa'yo?" tanong niya rito nang pumipili na siya ng ulam. Nasa tabi lang kasi
niya ito.

"I'm done eating. Ikaw na lang."

Ayaw sana niyang kumain nang siya lang pero nagutom kasi siya kanina sa review kaya
nag-order na lang siya.

"Do you have a beer?" tanong ng lalaking katabi niya sa tindera. Napanganga naman
ang tindera at saglit na natigilan.

Napatawa pa siya ng mahina.

"Ate may beer daw po kayo?" ulit niya sa tanong.

"Meron. Ke guwapo naman kasi ng kasama mo, Janica. Model ba siya?" nakangiting
sambit ng tindera.

"Hindi ho," natatawa niyang tugon.

"She knows you?" kunot-noong tanong nito sa kanya.

"Oo. Madalas kasi akong kumain dito." Tugon niya sa binata.

"You're really close with people, huh?" komento nito. Napangiti na lang siya.

"O-order ka ba ng beer?" tanong na lamang niya

para makaupo na sila.

"Yes. Just one please." Saad naman nito. Sinabi naman niya ito sa tindera bago
tinungo ang isang bakanteng table.

Sumunod naman ito sa kanya. Napapatingin pa ang ilang costumers pero nagkibit-
balikat na lamang siya.

Tahimik siyang kumain. Napansin naman niyang umiinom ito sa inorder na beer.
Naasiwa siya dahil ramdam niyang nakatitig ito sa kanya.

"Hindi na kita nakita pagkagaling natin ng mall. Nakipagdate ka?" Nakangiti niyang
tanong. Gusto niyang magbukas ng usapan para hindi mas lalong nakaaasiwa ang
paligid.

"Yes," diretso naman nitong sagot.

"I was with Lei." Dugtong nito.

"Okay." Napatango siya. Hindi siya dapat makaramdam ng kahit na ano sa pagsagot
nito ng diretso sa tanong niya.

"Mukhang ang saya niyo noong nakita ko kayo sa opisina. Siya na siguro ang
mapapangasawa mo, ano?" Pinilit niyang pasayahin ang tono kahit ramdam niyang
sobrang seryoso ang aura ng lalaking kaharap.

"We actually broke up."

Napatitig siya sa binata. Seryoso naman itong tumitig sa kanya. Hindi siya nakapag-
react.

Kaya ba parang seryoso ang mukha nito?

"Siya ang kasama kong nag-dinner kanina." Dugtong nito. Napatango siya.

"Sinong nakipagbreak? Siya o ikaw?" Wala sa sarili niyang tanong. Wala naman kasi
siyang ibang maisip na sabihin. Hindi naman niya puwedeng sabihing okay lang yan.
Napaka-insensitive niya kung gano'n.

"Ako. I actually told her over the phone. It was a mistake. Kaya siya umuwi agad
from Paris. She wants to know the real reason why."

Seryoso itong tumitig sa kanya.

"Bakit ka nga ba nakipagbreak?" Tanong niya. Sa ganoong paraan malalaman niya kung
okay ba ito o hindi.

Nakahinga siya ng maluwag nang ngumiti ito tipid.

"Let's say I finally realize what kind of woman I want to keep in life." Saad nito.

Natigilan siya sa pahayag nito.

"Anong ibig mong sabihin? Ano ba 'yong tipo ng babaeng gusto mo?" Pinilit niyang
iwaglit ang mga ideyang pumapasok sa utak niya.

Mas lalo siyang natorete nang tumitig ito sa kanya.

"Someone who could set aside her personal ambition for her family."

Huminga siya ng malalim.Ayaw niyang isipin na siya ang tinutukoy nito.

"Hindi ba siya gano'n? Sayang ang ganda pa naman niya. Model pa." Sambit na lamang
niya.

Mas gusto niyang isipin na nagkataon lang o talagang ganoong babae ang gusto nitong
pakasalan pero 'yong mas maganda sa kanya.
"Men don't marry the beauty, Janica. I wouldn't. I'd rather marry the woman who
could run my house with or without me." Tugon nito.

Napalunok siya sa narinig.

"'Yong babaeng alam kong kayang-kayang alagaan at disiplinahin ang mga anak ko
kahit wala ako."

Sa unang pagkakataon simula nang makilala niya ito, ngayon lang niya nakita ang
lalim nito bilang tao.

"O-okay. Sana makahanap ka ng gano'ng klaseng babae." Mahina niyang tugon.

Napatungo siya. Wala sa loob na sumubo siya ng pagkain.

"I actually found her."

Napatingala siya sa mukha nitong titig na titig sa kanya. Pinilit niyang nguyain
ang pagkain sa bibig niya.

"She's sumptuously eating her dinner without minding the stares around her."

Nalunok niya bigla ang hindi pa yata masyadong nangunguyang pagkain. Mabuti at
hindi siya nabilaukan.

Nagrebolusyon pa yata ang small at large intestines niya. Pinag-aagawan ang kinain
niya.

Hindi siya makapag-isip ng tuwid.

Ano daw?

=================

15) Puso

[A/N: Shocks! I am not sure about this chapter but I will reconcile it on the
succeeding chapters. Happy reading!]

Hanggang saan ka nga ba kayang dalhin ng puso mo?

"Hey, nigga! You're so serious!" natatawang untag ni Leandrei kay Janica. Tuluyan
na kasi siyang natulala sa huling sinabi ng binata.

Nigga?

Napailing siya at napatitig sa pagkaing nasa pinggan niya.

Nangti-trip na naman ba ito?

Hindi naman siya tanga para hindi maintindihan ang sinabi nito.

"I actually found her."

"She's sumptuously eating her dinner without minding the stares around her."

Hindi niya kailangang itanong kung siya ba iyon dahil alam niyang siya ang
tinutukoy nito. Ang hindi niya sigurado kung isa na naman ito sa mga biro nito.
Malamang ay may binabalak na naman itong kalokohan.

Tinetesting ba nito kung mai-inlove siya rito?

Para ano? Para pagtawanan din sa huli?

"Bilisan mong kumain. May pupuntahan pa tayo." nakangiti nitong dagdag.

Iniiba na nito ang usapan.

Hindi na lang siya nagsalita.

"Saan tayo pupunta?" tanong niya rito nang pabalik na sila sa kotse nito.

"Somewhere." Tipid nitong sagot.

"Huwag na tayong uminom, ha?" saad niya rito.

"Don't worry, we won't. May ipakikita lang ako sa 'yo." Nakangiti nitong tugon.
Mula sa seryosong mood kanina naging magaan na ang aura nito.

Nangti-trip lang yata talaga ito.

"Saan?"

Nagdadalawang-isip siya kung sasama pa siya pero

may isang parte ng utak niya ang gustong sumama.

"Basta."

"Baka malayo naman. Male-late na naman tayong uuwi. Magagalit si Ninang."

"Hindi yan. I already called mom earlier. Ipinagpaalam na kita." Kindat nito.

Biglang bumilis ang pintig ng puso niya.

Anong laro ito?

Laglagan ng puso?

Kailangan na yata niyang pag-isipan ang paglipat sa airlines.

Tahimik sila nang nagda-drive na ito.

"Naninigarilyo ka ba?" tanong niya nang makita ang pipe sa dashboard.

"Whenever I feel discomfort but that's electronic." Tugon nito. Sumulyap ito sa may
dashboard.

"I know what a vaper is. May nicotine pa rin 'yan at hindi pa rin maganda sa
kalusugan." Wika niya rito. Tumingin siya sa kalsada.

"So you hate smoking?" tanong nito kaya napatingin siya sa direksyon nito.

"I hate anything that harms the health."

Napatango ito sa sinabi niya.

Napakunot-noo siya nang damputin nito ang vaper sa dashboard. Binuksan nito ang
windshield at basta na lang nitong inihagis sa labas ng sasakyan.

"Bakit mo itinapon?" Hindi makapaniwalang tanong niya rito.

"You said you don't want smoking," nakangiti nitong tanong. Ibinalik nito ang
atensyon sa daan.

"I know. Pero wala bang basurahan? Kailangan talaga sa daan ka magtatapon?"

Amused itong napasulyap sa kanya. Hanggang sa unti-unti itong ngumiti.

"You're too impossible. I was supposed to impress you." Napapailing nitong hayag.

"Akala ko kikiligin ka. Pinagalitan mo

pa ako." Natatawa nitong dagdag.

"Nagtapon ka sa kalsada. Alangan namang matuwa ako." Napapailing niyang wika rito.

Napatawa naman ito.

"You really keep surprising me everytime you open your smart mouth." Saad nito.
Hindi na lamang siya nagsalita.

Kung puwede lang siyang mag-status sa facebook ngayon ang ilalagay niya
#PalipadHanginPaMore. Mukhang kina-career talaga nito ang laro nitong laglagan ng
puso.

Ipinasok nito ang sasakyan sa bakuran ng isang modernong bahay. Katulad lang din
yata ito ng gate sa bahay ng mga Filan na may amo, basta na lamang bumubukas.

Mukhang bagong gawa pa ang dalawang palapag na bahay na may malawak na grass lawn.
Natatanglawan ng mga nakalinyang ilaw sa nakapaligid na bakod ang buong bahay.

Malawak ang garahe nito at sa paligid ay Bermuda grass. Mas maganda pa siguro ito
kapag umaga.

"Welcome home!" Nakangiting saad ni Leandrei nang bumukas ang pinto ng bahay. Hindi
na niya pinansin ang sinabi nito dahil gumala na ang paningin niya sa loob.

Parang mini-version lang ito ng bahay ng mga Filan. Ang kaibahan lang black and
white ang theme ng bahay. Ang mga kasangkapan kung hindi black ay white naman.

Ang mini bar ay agaw-pansin dahil all black ito maliban sa mga wine bottles na
naka-display.

Mataas din ang ceiling nito na nakadagdag sa maaliwalas na ambiance sa loob.

"I want a high ceiling kaya ganyan. Okay ba?" tanong nito nang makitang napatingala
siya.

"Maganda. Parang mini-version lang ng bahay niyo." Komento

na lang niya.

"Mas gusto mo ba 'yong mas malaki?"

Napakunot-noo siya sa tanong nito.

"Why do you have to know? Does it matter?" tanong niya habang nakatingin rito.
Sinalubong naman nito ang mga titig niya.

"It matters a lot. Malay mo dito ka na titira." Nakangiti nitong saad.

Parang gusto niyang bawiin ang mga titig niya pero baka kantiyawan siya nito. Alam
naman niya kung gaano ito ka-bully.

"What do you mean?" Tanong niya sa binata.

"I mean ayaw na kitang tumira sa bahay kaya ibibigay ko 'to sa 'yo." Natatawa
nitong tugon.

Joke ba 'yon? O talagang ayaw nitong tumira siya sa bahay nila kaya kung anu-anong
pangti-trip ang ginagawa nito?

"'Yong totoo?" seryoso niyang tanong rito.

"Ire-regalo ko sa 'yo kapag nakapasa ka sa bar exams." Natatawa ulit nitong saad.
Ume-echo pa ang tawa nito sa kabahayan.

"Baliw ka talaga!" Naiiling na lamang niyang sambit.

Pinaglalaruan yata talaga siya nito?

"Ano bang gusto mong sagot? Sige ganito na lang dito tayo titira kapag ikinasal na
tayo. Okay na ba 'yon?" tanong nito.

Hinintay niyang tumawa ito ng malakas pero tumingin lang ito sa kanya na parang
hinihintay ang sasabihin niya.

"Kanina ka pa. Kung parte 'to ng pang-gu-goodtime mo sa akin. Ipinapaalala ko lang

sa 'yo, mas matanda ako sa 'yo at nagtapos ako ng law." Seryoso niyang wika.
Napatitig naman ito sa kanya.

"Hindi sa nagyayabang pero hinding-hindi ka uubra sa akin. Not at any rate, Mr.
Filan." Dagdag niya.

"Alam mo ba

dati hindi ako naniniwala sa sinasabi nila na ang nakatutuluyan daw ng isang lalaki
ay 'yong katulad ng ugali ng ina nila." Saad nito.

"Ngayon parang naniniwala na talaga ako." Nakangiti nitong dagdag habang titig na
titig sa kanya.

Napakunot-noo siya sa sinabi nito.

"So?" taas-kilay niyang tanong.

Anong kinalaman no'n sa sinabi niya?

"Nothing. You just sounded like my mom."

Pakiramdam niya ay nag-unahan ang pagdaloy ng mga dugo sa katawan niya. Parang
uminit ang mukha niya na hindi niya maintindihan. Hindi siya makasagot.

"Oh, sumeryoso na naman 'yang mukha mo. Tara sa likod." Hinila nito ang kamay niya
kaya't napasunod na lamang siya. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman sa
paghawak nito sa kamay niya. Pinilit niyang supilin ang kung ano man ang
nararamdaman niya.
"Idol mo talaga ang bahay niyo 'no? Mini-version lang talaga pati likod." Komento
niya nang makarating sila sa likod ng bahay. Malawak kasi ito at may pool sa gitna.
Sa magkabilang gilid ay may gazebo.

Nakangiti itong tumunghay sa kanya.

"Nigga, you're already talking even if not being asked. Kumportable ka na niyan sa
akin?"

Nakangiti nitong sambit.

Nandoon naman ang word na 'yon.

Paano ba siya hindi maghihinala na inuuto lang siya nito kung maya't-maya siyang
nilalait?

Pasimple niyang binawi ang kamay niyang hawak-hawak nito at dumistansiya ng kaunti.

"Anong mas gusto mo ganyan na o palalagyan ng garden?" tanong nito at lumapit ulit
sa kanya. Mabilis siyang umiwas

nang makitang ipapatong nito ang braso sa balikat niya.

"Bakit ba kasi sa akin mo tinatanong. Wala ka bang ibang kaibigan?" wala sa loob
niyang tanong. Tumawa naman ito.

"Why would I ask them sila ba ang titira dito?" Balik-tanong nito.

"Sinabi ko na sa 'yo. Hindi ako tanga Leandrei. Ano parte na naman ba 'to ng pambu-
bully mo sa akin?" Seryoso niyang tanong rito.

"What do you think?" Tiningnan siya nito ng mataman na parang pinag-aaralan ang
reaksyon niya.

Sinalubong naman niya ang mga titig nito.

"Do you think I like you?"

Napalunok siya sa diretsong tanong nito.

"E-ewan. Malay ko." Kibit-balikat niya. Binawi niya ang kanyang mga titig.
Pakiramdam niya ay napapaso siya.

"If you want to be a good lawyer, you must be good in interpreting other people's
intentions." Saad nito. Hindi niya napigilan ang sariling mapatingin rito. Nanatili
naman itong titig na titig sa kanya.

"I don't like to play your games." Seryoso niyang saad rito.

Napangiti naman ito.

"Okay, let me rephrase it. If I tell you I like you, would you believe me?"

Napatulala siya. Hindi niya napaghandaan ang tanong nito.

"Let me answer that for you." Nakangisi nitong saad. Hindi siya nagsalita.
Natutuliro siya sa mga sinasabi nito.
"You would never believe it. You'd think it is too fast to be possible. If I start
telling all the positive things about you, you'll start remembering all the bad
things I've said to you."

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.

May mga positibo

ba talaga itong nakikita sa kanya?

Kalokohan!

"You'd think I'm only kidding but when you see my sincerity, you'd start thinking
you're not good enough for me. Iisipin mo na may ibang babaeng mas deserving para
sa akin." Dagdag nito.

"What exactly is your point?" Seryoso niyang tanong rito. Nabasa kasi nito ang
iniisip niya.

"My point is when I saw you, I thought you're just one hell of a nigga." Huminga
ito ng malalim.

"But when you open your mouth to speak you just blow me away. I am totally
convinced that you are one hell of an amazing person."

Napalunok siya sa sinabi nito.

"And I'd like to see where it would take us both. Would you give me a chance?"

Hindi niya alam kung talent nito ang mambola dahil nadadala siya. Never pa siyang
niloko nang kahit na sinong tao. Alam kasi niya agad ang intension ng mga ito.
Magaling siyang mangilatis ng tao. At sa ngayon, nakikita niya ang sinseridad ng
binata. Pero sabi nga nila, there is always a first time. Ito siguro ang unang
pagkakataong, mapapaniwala siya sa isang kasinungalingan kung sakali.

"Hetty, answer me please?" tanong nito. Huminga siya ng malalim. Ang daming
pumapasok sa utak niya. Hindi puwede, hindi dapat.

Anong iisipin ng mga magulang nito kung papatol siya? Pero may parte ng pagkatao
niya ang kinikilig at gusto ring malaman kung hanggan saan nga rin siya dadalhin ng
nararamdaman niya.

"First, stop calling me nigga. I feel insulted." Saad niya rito.

Bahala na.

"Ano? Lambing ko lang naman 'yon sa 'yo." Parang bata nitong sagot.

Napailing na lamang siya.

"Umuwi na tayo. Gusto ko ng humiga." Saad na lamang niya. Para kasing mas lalo
siyang nahapo sa nangyayari.

"Kumpleto na sa gamit ang mga rooms. We can stay for the night." Hirit nito.

"Hindi uubra sa akin yan, Filan!" Banta niya rito.

"You're really like mom," natatawa nitong saad.

"Baka naman nanay ang tingin mo sa akin o kaya ate kaya ganyan ka? Nako-confuse ka
lang?" tanong niya rito.

"I've dated a number of women. I know exactly what I want." Seryoso nitong tugon.
Parang hindi nito nagustuhan ang sinabi niya.

"Mas bata ka kasi sa akin. Ang pangit tingnan." Komento niya.

Lumapit ito sa kanya.

Nagulat siya nang hapitin siya nito sa baywang. Naitulos siya at hindi nakagalaw.
Pinamulahan siya nang dumampi ang labi nito sa labi niya. Sobrang bilis ng tibok ng
puso niya lalo na ng gumalaw ang labi nito at iginiya ang labi niya para mapaawang.

Ganito pala ang makipaghalikan? Dati akala niya ang simple lang. Iba pala kapag
totoo na. Hindi makapag-isip ng tuwid.

Gagayahin na sana niya ang galaw ng labi nito pero bumitaw na ito at tumitig sa
kanya.

"You see? It's not about age. It's about experience, Janica."

Hindi siya nakasagot sa pahayag nito. Hinawakan siya nito sa kamay at hinila
papunta sa may garahe kung nasaan ang sasakyan nito.

=================

16) Good Show

Patangay ka rin sa agos paminsan-minsan.

Parang ayaw sumabay ni Janica sa breakfast ng pamilya Filan. Hindi niya kasi alam
kung paano magre-react sa harap ni Leandrei.

Kagabi wala silang imikan nang makauwi ng bahay. Dire-diretso siya sa kuwarto kung
saan siya natutulog.

Parang ngayon lang nag-sink in ang lahat ng sinabi nito. Pagkagising niya kanina
parang ayaw pa niyang imulat ang mga mata niya. Mas gusto niyang isipin na
panaginip lang iyon o isang malaking biro.

Ipinilig niya ang ulo. Tama yata ang sinabi ng binata kagabi na hindi talaga agad
siya maniniwala.

Bilang na bilang ang hakbang niya papuntang komedor.

"Good morning!" Bati ni Lianna nang makita siya.

"Good morning din po," tugon niya rito. Umupo siya sa puwesto niya.

Tahimik ang mga magkakapatid. Parang himala yata na kumpleto sila maliban kay Vanna
Lei dahil hindi naman ito naglalagi ng bahay.

Madalas kasi ay hindi nagkakasabay kapag breakfast ang triplets. Hindi makumple-
kumpleto ang mga ito.

"Good morning, Het-Janica!"

Parang tumayo ang balahibo niya sa batok pagkarinig sa boses ni Leandrei. Tumingin
siya rito at ngumiti ng tipid. Bumilis ang tibok ng puso niya nang ngumiti ito at
kumindat.

"Morning," tipid niyang sagot saka tahimik na umupo. Pakiramdam niya ay

pinagtitinginan siya ng magkakapatid pero ayaw naman niyang tingnan ang mga ito
dahil baka mas lalo siyang maasiwa.

"Thank you," saad niya sa isang maid nang maglapag ito ng coffee sa tabi

ng plate niya.

Napangiti siya nang makitang may smiley coffee art pa ang kape niya. Ngayon lang
may nag-serve sa kanya ng kape. Madalas kasi ay nauuna siya sa komedor kaya
nagtitimpla muna siya ng sarili niyang kape bago dumulog sa mesa.

Ngayon lang niya napansin, magkatapat pala sila ni Leandrei ng puwesto sa hapag
kaya kitang-kita nito ang lahat ng galaw niya.

"Anong oras na kayo nakauwi kagabi?" tanong ni Lianna habang nakatingin sa kanya.

"Mga 12 midnight po ninang." Tipid niyang tugon rito. Napasulyap siya kay Leandrei.
Ngumiti naman ito.

"Bakit saan ba kayo nagpunta?" tanong ulit nito.

"Stop being nosy, mom." Singit ni Leandrei.

"Dad, oh. Ganyan na makipag-usap kay Mommy." Nangingiting singit ni Vander.

Inabangan na niya ang kamao ni Leandrei na aangat para pagbantaan ang kapatid nito.
Napatawa pa siya nang mahina nang wala pang isang segundo ay inangat nito ang kamao
at ipinakita kay Vander.

"Just answer your mom." Saad naman ni Vaughn.

"I just showed her the future."

"Ano?" Sambit ng ina nito. Pati siya ay napatingin sa binata.

Future daw?

"Sinasabi ko na! Alam ko na yang mga ganyang linya ni Leandrei." Natatawang komento
ni Vander.

"Huwag kang magpapaapekto, Janica. Marami nang nabiktimang babae 'yang ganyang
banat niya." Dugtong nito habang tumatawa.

Pinamulahan pa siya.

"You two, stop messing with Janica." Turo ni Liam sa dalawa. Napatigil naman si
Vander. Si Leandrei ay tahimik lang na tumingin sa kuya nito.

Parang gusto nitong sumagot pero pinipigilan lang ang sarili.

Napatingin siya sa ninang Lianna niya. Ngumiti lang ito at nagkibit-balikat.

Itinuloy na lamang nila ang breakfast nang walang imikan. Pati ang dalawang bata ay
tahimik din.

Nagulat siya nang makita si Leandrei paglabas ng maindoor. Paalis na siya papuntang
opisina.

"Hi, b--!" Hindi nito itinuloy ang pagbati dahil agad siyang nagsalita.

"Black mamba?" pagtutuloy niya sasabihin nito. Pinagtaasan niya ito ng kilay.

Ngumiti naman ito.

"Nope," natatawa nitong iling.

"I was supposed to say: Hi, babe!" tatawa-tawa nitong wika.

Napailing na lang siya at nag-umpisa nang maglakad. Nilagpasan niya ito pero bigla
itong humabol.

"Sabay ka na sa akin, babe!" tatawa-tawa nitong sambit. Hinawakan pa nito ang siko
niya. Agad siyang pumiksi at tumigil sa paglalakad. Hindi niya alam kung bakit
bigla na lang bumilis ang tibok ng puso niya. Pakiramdam niya ay pinamulahan pa
siya.

"Anong babe? Huwag mo nga akong pinagloloko." Seryoso niyang baling rito. Pinilit
niyang umakto na parang hindi apektado sa pagtawag nito sa kanya ng gano'n.

"Akala ko ba bibigyan mo ako ng chance?" Natatawa nitong tanong.

Kikiligin na sana siya kung hindi ito tumatawa. Mukha kasing nagloloko lang ito.

Biro nga yata lahat ng sinasabi nito.

"Janica, if you're going to the office, sabay ka na sa akin."

Napatingin sila pareho kay Liam na papalabas ng

maindoor. Seryoso itong nakatingin sa kanilang dalawa.

Sumulpot naman sina Vance at Vander sa likod nito.

"Let's go?" saad ni Liam nang maglakad na papunta sa nakaparada nitong kotse.

Hahakbang sana siya nang magsalita si Leandrei.

"She's going with me," madiin nitong saad. Naitulos siya sa kinatatayuan.

Anong nangyayari?

"Tara na." Hila nito sa kamay niya nang hindi siya gumalaw sa puwesto niya.

"Possesive!" Rinig niyang komento ni Vander habang tumatawa. Pati si Vance ay

napatawa rin.

"Janica, 'yong bilin ko sa 'yo ha?" Malakas na saad ni Vander sa kanya bago pa siya
makapasok sa kotse ni Leandrei.

"What are you still doing? Get inside the car." Inis na saad ng binata sa kanya.
Hindi niya alam kung bakit napasunod siya sa sinabi nito.

Napalingon pa siya kay Liam na napatigil sa paglalakad. Sayang.

Nakita niyang nagtatawanan ang tatlo bago nagsipasok sa kani-kanilang kotse.

May sarili yatang mundo ang magkakapatid?

"Do you like kuya Liam?"

Napatingin siya kay Leandrei nang magsalita ito.

"Bakit?" balik-tanong niya rito. Nawala pa ang magaan na aura nito kanina.

"Wala. Kahit gusto mo siya, hindi ka magugustuhan no'n. He is just being nice."
Saad nito bago inandar ang kotse.

Ang sakit naman no'n.

Sa tingin ba nito hindi siya masasaktan sa sinabi nito?

Tanggap naman niya na imposible siyang magustuhan ng kapatid nito pero wala bang
mas magandang paraan

para sabihin iyon?

Huminga na lamang siya ng malalim at hindi na nagsalita pa.

Pati ang binata ay mukhang wala din sa mood magsalita kaya tahimik lang sila
hanggang sa makarating ng opisina.

Agad itong pumasok sa loob ng opisina nito nang makarating sila. Nagkibit-balikat
na lamang siya at umupo sa puwesto niya.

Mahigit isang oras bago ulit ito lumabas ng opisina at nilagpasan lamang siya.

Aminin man niya o hindi, talaga yatang hindi siya sanay na tahimik ito.

Huminga siya nang malalim at hindi tumingin nang maramdamang pumasok ulit ito sa
loob.

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya nang biglang may lumapag na palumpon ng
putting lilies sa harap niya.

"Please don't mind what Vander said. Nagbibiro lang siya." Seryoso nitong saad.
Napatingala siya. Parang gumuwapo yata ito ng kaunti.

Hindi agad siya nakasagot.

"Sorry pero kung nasaktan ka dahil sinabi kong hindi ka magugustuhan ni kuya Liam
hindi ko pa rin babawiin 'yon." Seryoso ulit nitong hayag.

"He doesn't like you romantically. He never will." Dugtong nito. Saka lamang siya
nakakuha ng lakas ng loob na magsalita.

"Bakit naman ako masasaktan? Alam ko naman kung saan ako lulugar." Tugon niya rito.

"That's correct! You stay here with me." Agad nitong sambit bago naglakad patungo
sa opisina nito.

Hindi niya alam kung bakit siya napangiti. Nahiya pa siya nang biglang bumukas ang
pinto at pumasok si Vander. Nahuli kasi siya nitong nakangiting mag-isa.

Ngumiti ito pero unti-unting napalis ang ngiti nito nang makita ang bulaklak sa
mesa niya.

"White lilies symbolize innocence and chastity." Saad nito nang makalapit.

"That's Aubrey's favorite." Ngumiti ito ng mapait. Kaya pala nawala ang ngiti nito
kanina. Pinapaalala ng bulaklak ang asawa nito.

"What are you doing here?"

Napatingin sila pareho ni Vander nang magsalita si Leandrei.

Mula sa seryosong aura ay napangisi si Vander.

"I just came here to check on Janica. Pinapasubaybayan ni kuya Liam." Natatawa
nitong saad.

Pinamulahan pa siya sa sinabi nito. May pakiramdam siyang nagbibiro lang ito at
gusto lang asarin ang kapatid.

"Huwag kang padadala sa mga lilies na 'yan, attorney. Marami nang nabiktimang
inosente 'yan." Natatawa nitong saad bago nagmadaling lumabas ng opisina.

"Gusto mo ba talaga si kuya Liam?" inis na tanong ng binata nang makaalis ang
kapatid nito.

"Bakit mo naman nasabi?" Kunot-noo niyang tanong rito.

"You are blushing, narinig mo lang ang pangalan niya. You didn't even blush when I
gave you the flowers."

Hindi niya napigilang mapatawa ng mahina sa sinabi nito.

Inis namang tumalikod ang binata.

Oh My God.

The Filan's are giving her a good show.

Nagseselos ba talaga ito kay Liam kaya wala ito sa mood kanina pa?

Tsk!

Leandrei is really quite amusing sometimes.

Oh My God to the second power. Ang ganda niya.

[A/N: Oh 'di ba, napa-english si Janica?]

=================

17) Harot

Namnamin ang pagkakataon habang nandiyan pa.

Akala ni Janica ay may lunch meeting si Leandrei kaya siya nito isinama pero dalawa
lang pala sila.

"Aren't you really going to disagree whenever I'd ask kung may gusto ka sa kuya
ko?" tanong nito nang hinihintay na nila ang order nila.
Natigilan siya at napatitig sa binata. Hindi niya mapigilang mapangiti.

"Kasi nga..." umpisa niya. Saglit siyang nag-isip. Napatitig naman ito sa kanya.

"Nakakahiya, huwag na lang." Natatawa niyang saad.

"Aminin mo na. Gusto mo talaga siya."

Napatitig siya sa binata.

"Crush ko siya dati pero noon pa 'yon matagal na." Pakiramdam niya ay pinamulahan
ulit siya na parang teenager.

Parang nainis pa ito sa reaksyon niya.

"Ngayon hindi na?"

Hindi siya agad nakasagot sa tanong nito. Para kasi silang bata dahil sa pinag-
uusapan nila.

"Anong pakiramdam mo kapag pinagtatanggol ka niya? Kinikilig ka?"

"Galit ka?" Natatawa niyang tanong rito.

"Kapag nagtatanong, galit na agad?" balik-tanong nito. Halata sa boses nito ang
pagkapikon.

Napatawa siya.

"Yung pagkakasabi mo kasi madiin parang may galit." Hindi niya alam kung bakit
natatawa siya sa reaksyon ng binata.

Napatigil siya sa pagtawa nang makitang seryoso talaga ang mukha nito. Dati ay
natatakot na siya kapag ganito ang mukha ng binata pero ngayon parang normal na
lang sa kanya.

"Bukod sa sinasabi ko, may isa pa akong idinidiin na sobrang ine-enjoy ng mga
babae." Nakangisi nitong saad habang nakatitig

ng diretso sa kanya.

Biglang uminit ang pisngi niya sa narinig mula sa binata. Wala pang ni isang lalaki
ang nambastos sa kanya ng harapan.

"Ayoko sa mga taong bastos." Seryoso niyang wika.

"Why? Kailan kita binastos?" Tanong nito. Umangat ang isang sulok ng labi nito.

"Alam ko kung ano ang ibig sabihin ng sinabi mo."

"Ano bang sinabi ko?" Patay-malisya nitong tanong.

"Idinidiin? Ine-enjoy ng babae?" Inis niyang tanong habang nakatingin ng diretso sa

mga mata nito. Nakita pa niya kung paanong lumiit ang mga mata nito mula sa
seryosong pagkakatitig sa kanya. Tumawa ito ng mahina.

"I was talking about hand massage." Natatawa nitong saad.

"Ang dumi ng utak mo. Ano bang inimagine mo na idinidiin ko?" tatawa-tawa nitong
tanong.

"Shut up! Magpapalusot ka pa." Siya naman ang biglang nainis.

"May gano'ng side ka pala. I thought you are innocent and chaste." Saad pa rin nito
habang tumatawa.

"Alam kong 'yon ang ibig mong sabihin, huwag ka nang magpalusot. Ako pa ang
babaliktarin mo?" Giit niya.

Pinagtawanan lang siya nito.

"Remember, an accused is not a criminal unless proven guilty under the court of
law." Natatawa nitong depensa.

"Basta guilty ka, period."

Mas lalo itong tumawa sa sinabi niya. Kaya nag-init ang pisngi niya.

"You're blushing." Saad pa nito habang tumatawa.

"I'm happy I made you blush." Dugtong nito.

Mas lalo yata siyang pinamulahan sa sinabi nito. Iba talaga ang Filan na 'to.

Nakagat niya ang labi

para hindi mapangiti sa sinabi nito. Nakakahawa rin kasi ang tawa nito. Kung hindi
lang siya kunwaring galit, nakitawa n asana siya.

Tama naman kasi ito, wala naman itong nababanggit na bastos. Binigyan niya agad ng
masamang kahulugan.

"Masarap ba?" Nakangiti nitong tanong sa kanya.

"Ang alin?" Napakunot-noo siya. Hindi pa naman sila kumakain.

"Yang labi mo. Kanina mo pa kinakagat. Ma-try nga rin kagatin minsan." Natatawa
nitong saad.

"Ang harot mo!"

Natawa ito sa sinabi niya.

"Oo masarap nga talaga. Bakit ko ba kasi tinanong? Natikman ko na 'di ba?" Natatawa
nitong dagdag.

Pinamulahan pa siya nang maalala ang halik nito.

"Sayet ka nga lalaki!" Sambit niya.

Tumawa na lang siya para pagtakpan ang hiyang nararamdaman.

"What does that mean?" Ngumiti ito.

"Secret." naiiling niyang tugon. Sa halip na pilitin siya nitong i-translate ang
sinabi ay ngumiti lang ito at napailing.

"You're really like mom. Nagsasalita ng Iluko kapag wala nang maisagot." Komento
nito.

"Talaga?"

"Yeah. Memorize ko na nga 'yong madalas na sinasabi niya." Natatawa nitong tugon.

"Katulad ng?"

Huminga siya ng malalim. Ang refreshing kasi talaga ng mukha ng binata kapag
tumatawa ito.

Mas lalo na namang bumilis ang pintig ng puso niya nang ngumiti ito.

"Sabi niya, nagtangken ulo yo! Pagtitinnim-ugen kayo nga agaama!"

Siya naman ang napatawa sa sinabi nito. Nai-magine pa kasi niya ang ninang niya at
ang mag-aama na nagkukulitan.

Napatigil lang siya sa pagtawa nang mapansing titig na titig ang binata sa kanya.

"Thanks, Janica." Seryoso nitong saad.

"Para saan?" Bigla siyang nakaramdam ng pagkaasiwa.

"For making me laugh effortlessly."

Napangiti na lang siya sa sinabi nito.

"Please be true to your word." Dagdag nito.

"True to my word?" Kunot-noo niyang tanong rito.

"Yes. Promise me na tutuparin mo 'yong sinabi mong alam mo kung saan ka dapat
lumugar."

Napakunot-noo siya.

Anong point nito?

"Saan ba ako dapat lumugar?" Tanong niya rito.

"Kung nasaan ako." Seryoso nitong tugon.

Pakiramdam niya ay rumagasa na naman ang lahat ng dugo sa katawan niya. Pinilit
niyang pabagalin ang tibok ng puso niya pero hindi niya nagawa.

"Ang harot mo talaga." Saad na lamang niya para pagtakpan ang nararamdaman. Ngumiti
siya ng alanganin sa binata.

Seryoso naman itong tumitig sa kanya.

"I am not kidding."

Naasiwa siya. Mabuti na lang dumating ang order nila.

Inihatid siya nito sa review center matapos silang kumain.

Parang hindi pa siya makapaniwala nang makitang naghihintay na ito sa labas

pagkatapos ng review niya

Dumaan pa sila ulit sa isang restaurant para kumain bago umuwi.

Kung ganito ito lagi sa kanya, malamang ay mahulog na siya ng tuluyan.

=================

18) No Idea

May mga tao talagang basta na lang nang-iiwan sa ere.

Akala ni Janica ay makakasabay ulit si Leandrei kinabukasan pero hindi niya ito
nakita noong breakfast. Hanggang sa pumasok siyang mag-isa sa opisina.

Puyat ba ito? Maaga naman silang umuwi kagabi.

Ipinagkibit-balikat na lamang niya at umupo sa puwesto niya. Ang hirap talaga ng

trabaho niya. Madalas halfday siyang nakaupo at nakatutok lang sa netbook niya.
Mahigit isang oras siyang nakatunganga nang pumasok si Leandrei.

"Good morning. Late ka yata?" biro niya rito. Natigilan siya nang hindi ito bumati
at sumeryoso lang ang mukha.

"I'm the boss I don't have official time." Saad nito saka siya nilagpasan.

Pakiramdam niya ay pinamulahan siya.

Masyado ba siyang feeling-close kaya nagalit ito?

May nagawa ba siya?

Pinilit niyang alalahanin kung may nagawa ba siya o nasabi kagabi pero maayos naman
silang naghiwalay nang ihatid siya nito sa kuwarto niya. Nag-good night pa nga ito.

Hindi naman niya nakakausap at nakikita si Liam simula kahapon ng umaga para
ikainis na naman nito.

Ipinilig niya ang ulo at pinilit mag-relax. Wala siyang dapat ipag-alala.

Napatuwid siya ng upo nang lumabas ulit ito mula sa opisina nito at tuloy-tuloy na
sa may pintuan na parang hindi siya nakita.

Invisible na ba siya?

Hindi niya mawari kung bakit nasaktan siya sa inakto nito. Wala naman siyang alam
na

kasalanan niya.

Lumabas siya para tingnan ito pero hindi na niya naabutan.

"Saan nagpunta si sir?" tanong niya kay Famela.

"May outdoor meeting siya sa clients."

Napatango siya.

Baka may problema lang ito.

Hanggang mag-out siya ng tanghali ay hindi na ito bumalik.

Umasa din siya na makikita ito sa labas ng review center pero wala naman ito. Nag-
commute na lang siya pauwi gaya ng dati.

Naabutan niya ito sa living room ng mansiyon nang makauwi siya.

"Kumain ka na?" sumulyap ito sa kanya.

Akala niya ay hindi siya nito papansinin dahil nakatutok ito sa binabasang
magazine.

"Oo, tapos na." Tugon niya rito. Tumango naman ito. Hinintay niyang magsalita ulit
ito pero tuluyan na itong tumahimik.

"Akyat na ako." Paalam niya rito. Tumango naman ito at hindi na tumingin sa kanya.

Anong nangyayari kay Leandrei?

Parang kahapon lang okay sila. Pinagtripan lang yata talaga siya.

Ang sama naman.

Umakyat na lamang siya ng kuwarto at hindi na muling bumaba.

Balik na naman sila sa normal kinabukasan. Silang lima lang ang nasa hapag. Yung
dalawang bata at mag-asawang Lianna at Vaughn. Humabol lang si Vander nang patapos
na sila. Hindi naman siya biniro nito na gaya nang nakaraan.

Nalaman na lang niya sa opisina na mawawala si Leandrei ng ilang linggo dahil

magche-check ng mga offices sa ibang bansa.

Hindi man lang siya binilin kung ano ang gagawin.

No, scratch it. Hindi man

lang ito nagpaalam kagabi noong nagkausap sila.

Nang mga sumunod na araw, lahat ng gustong kumausap kay Leandrei ay siya ang
humaharap. Binigyan na nga rin siya ni Famela ng organizer para doon niya isulat
lahat ng notes at comments niya sa mga nakahaharap na tao.

Parang biglang lumungkot ang opisina nang wala ang binata.

Madalas siyang sumama kay Famela kapag breaktime.

Sa hapon ay tuloy pa rin ang review niya.

Hindi siya makatulog kaya gumawa na lamang siya ng mga reviewers niya at idinikit
sa pader ng kuwarto niya kung saan lagi niyang nadadaanan at nababasa. Isa rin kasi
ito sa advice ng karamihan sa mga nagre-review.

Napatigil siya sa ginagawang pagdikit nang tumunog ang cell phone niya na nasa
kama. Pamilya lang naman niya ang tumatawag sa kanya pero madalas ay nagtetext lang
ang mga ito. Isa pa, madaling-araw na.

Hinintay niyang tumigil bago ulit nagdikit pero tumunog ulit ito kaya't tinungo
niya ang kama para damputin ang cell phone.

Napakunot siya nang hindi nagpakita ang numero ng tumatawag. Ang alam niya long
distance call kapag gano'n ang lumalabas.

"Hello," kalmado niyang sagot pag-angat ng tawag.

"Hetty."

Pakiramdam niya ay nagrigodon ang tibok ng puso niya. Ilang araw na ang nakararaan
mula nang huli niyang nakausap ang binata.
"Leandrei," sambit niya. Parang may kung anong tumusok sa puso niya. Na-miss yata
niya ito bigla.

"Nagising ba kita?" tanong nito.

Napalunok siya.

"Gising pa ako." Tugon niya.

"Madaling-araw

na, bakit hindi ka pa natutulog?"

"Gumagawa ako ng reviewers ko." Hindi na niya binanggit na hindi lang talaga siya
makatulog.

"Okay, sabagay puwede ka namang matulog maghapon mamaya." Saad nito. Pakiramdam
niya ay may lungkot sa boses nito. Siya din naman hindi mailarawan ang nararamdaman
niya.

Okay lang kaya kung sasabihin niyang nami-miss niya ito?

"Kumusta ang opisina?" tanong nito.

"Okay naman. May mga dumating na mga malalaking clients. 'Yong iba nagre-renew ng
contracts." Tugon niya rito.

"Yeah, nasabi nga sa akin ni Famela. Tumawag ako sa kanya kanina." Tugon nito.

Bakit gano'n parang hindi na ito 'yong Leandrei na binibiro-biro siya?

"Okay." Napatango siya kahit hindi naman nito nakikita ang reaksyon.

Huminga siya ng malalim.

"Leandrei, may problema ba?" lakas-loob niyang tanong rito. Hinintay niya itong
sumagot.

"Wala naman. Bakit?"

Pakiramdam niya ay nag-isip pa ito dahil hindi agad ito nagsalita.

"Nasaan ka ngayon?" tanong na lamang niya. Ayaw niyang isipin nito na masyado
siyang nanghihimasok sa nararamdaman nito.

"I am checking the offices around Asia. Then I'd go to Europe." Narinig pa niya ang
pagbuntong-hininga nito.

"Eh di matatagalan ka pa?"

"Most probably." Tugon nito.

Parang nalungkot siya sa isiping matatagalan pa itong bumalik.

"Sige. I'll call you up again." Saad nito nang hindi siya sumagot agad.

"Okay." Gusto pa sana niyang kausapin ito ng mas matagal pero wala na siyang maisip
sabihin.
"Review well." Saad nito bago ibinaba ang tawag.

Nakaramdam siya nang lungkot pagbaba ng telepono. Huminga na lamang siya ng malalim
at itinuloy ang ginagawa. Kailangan niyang mag-concentrate sa review.

Hindi siya puwedeng ma-distract.

Dumaan ang ilang linggo. Hindi na ulit tumawag ang binata. Ayaw niya ring magtanong
sa ninang niya. Wala din namang nababanggit ang mga ito tungkol kay Leandrei.
Malamang ay nakakausap ng mga ito ang binata. Parte siguro ng routine nito bilang
tagapamahala ng cargo at shipping business nila.

Madalang niya ring makita sina Vander at Vance pati si Liam. Madalas kapag sabado
at linggo yung dalawang bata at mag-asawa ang nakakasama niya.

Madalas din siyang kumustahin ng ninang niya tungkol sa review niya na sinasagot
naman niya ng maayos.

Kay Famela lang siya nakasasagap ng balita sa kung saang bansa si Leandrei dahil
madalas itong tumawag sa sekretarya.

Hindi nga siguro talaga seryoso ang binata noon at nanggu-goodtime lang nang
sabihin nitong gusto siya nito. Dahil kung talagang mahalaga na siya sa buhay nito
tatawag na sana ito sa kanya. Hindi 'yong para siyang tanga na wala man lang balita
tungkol dito.

Sabagay bakit ba kasi siya naniwala na magugustuhan siya nito?

Sino ba naman siya kumpara sa mga babaeng nakasasalamuha nito?

=================

19) Ihhh! Walang Title!

Madalas ang tao nahuhulog nang hindi niya namamalayan.

Mahigit isang buwan na mula nang umalis si Leandrei. Nasanay na rin siyang mag-isa
lagi.

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya nang tumambad ang malaking flower
arrangement ng lilies sa table pagpasok niya ng opisina.

"Did you miss me?"

Napapitlag siya nang marinig ang boses ni Leandrei. Galing ito sa loob ng opisina
niya.

Kailangan niya yata ng panyo pamunas ng laway.

Hindi kasi ito naka-office attire. Naka-shirt lang ito at jeans. Nagpagupit pa ito
at may ilang hibla ng buhok na bumabagsak sa noo niya at sa bandang likod ay clean
cut. Nagpa-tan pa ito ng balat.

Ang HOT tingnan!

"Akala ko ba bumisita ka sa mga offices ng cargo at shipping?" hindi niya

napigilang mapangiti. Nakita lang niya ito, bigla na lang

nawala lahat ng tampo niya sa hindi nito pagpaparamdam ng ilang linggo sa kanya.

"Yes, I did why?"

"Mukhang nilibot mo ang lahat ng beach sa mundo ah." Biro niya rito. Napatawa naman
ito. Lumapit ito sa kanya at itinabi ang braso nito sa braso niya.

"Ay hindi pa rin umabot 'yong kulay ko." Natatawa nitong komento.

"Ang sama mo." Irap niya rito.

Napatawa naman ito.

"I missed you, Hetty!" sambit nito bago siya niyakap ng mahigpit.

"I've seen a lot of women darker than you." Bulong nito. Bago siya natatawang
binitawan.

"Ang ganda-ganda mo pala?" natatawa nitong saad habang tinitingnan ang mukha.

"Kararating mo lang, pinagti-tripan mo naman ako."

Hindi niya alam kung bakit parang nasiyahan siyang makita na bumalik na naman ang
kakulitan nito.

"Na-miss ko eh. Ako 'di mo ba na-miss?" nakangiti nitong tanong.

"Na-miss mo ang i-goodtime ako?" balik-tanong niya rito.

Natawa ito ng mahina.

"Na-miss kita. Sobra. Payakap nga ulit."

Napatawa pa siya nang kabigin siya nito. Napasubsob pa siya sa matipuno nitong
dibdib.

Ang bango!

"Try mo ring tumanggi minsan ha. Napaghahalata ka!" Natatawa nitong saad nang
bitawan siya. Lumayo ito ng kaunti. Pinamulahan pa siya.

Hindi niya tuloy alam kung nangti-trip na naman ito o kung ano.

"Come, let's have a date."

Hindi niya alam kung paano mag-react nang hilahin siya nito palabas ng opisina.

Humigpit ang hawak nito sa kamay niya nang magsimula na silang maglakad sa aisle ng
mga

cubicles ng mga empleyado. Halos lahat ay napatingin sa kanila.

Mukha namang walang pakialam ang lalaking kasama niya dahil malalaki ang hakbang
nitong naglakad, kasing laki ng ngiti nito.

Kalmado lang siyang nagpatangay rito.

Naguguluhan siya pero isa lang ang alam niya, may kakaibang lukso ang bawat pintig
ng puso niya.

Gusto niyang pigilan ang sarili dahil alam niyang baka maaari siyang masaktan sa
bandang huli pero ayaw paawat ng nararamdaman niya.

"Akala ko ako ang mami-miss mo. Ako pala ang makaka-miss sa 'yo ng todo." Natatawa
nitong saad nang papunta na sila sa sasakyan nito.

Napailing siya.

Ano bang isasagot niya?

Ang tanong seryoso ba ito?

Naguguluhan na talaga siya sa nangyayari.

"Kasi nga Miss pa ako." Biro na lamang niya habang pasakay sa kotse.

"I can do something to change that into a 'misis'." Kindat nito bago isinara ang
pinto at umikot papunta sa driver's seat.

Bumilis na naman ang tibok ng puso niya.

Huminga siya ng malalim.

Ginagawa na yata nitong hobby ang biruin siya. Ang ikinaaatakot niya ang tuluyang
pagkahulog niya sa mga biro nito.

Hindi ba't umalis na lang ito bigla matapos itong maging sweet-sweetan sa kanya?

"Saan tayo pupunta?" tanong niya nang mag-drive na ito palabas ng building.
"Tagaytay. Okay naman siguro kung hindi ka pumasok ng isang beses lang sa review
center, 'di ba?" Nakangiti nitong tanong.

"Ano? Hindi puwede." Tanggi niya rito.

"C'mon I missed you. Can we spend this day together please?"

HUminga

siya ng malalim.

"Leandrei, why are you doing this?" Kung gusto nitong maglaro, wala siyang panahon.

Ngumiti ito pero unti-unting sumeryoso nang makita ang ekspresyon ng mukha niya.

"I told you I really like you." Seryoso nitong tugon.

Huminga siya ng malalim.

"You have an amazing personality that I think I'd like to spend a lifetime with."
Dagdag nito.

Bakit ba ang hirap paniwalaan?

"Seryoso ka na niyan?"

Sumulyap ito at napatango.

Hindi niya alam kung bakit hindi niya ito kayang barahin katulad ng mga lalaking
nangungulit sa kanya.

"Okay, we can be friends." Mahinahon niyang saad.

Nagulat siya nang bigla itong nagpreno at itinabi ang sasakyan.

"I don't mean friends." Tumitig ito sa kanya. Hindi siya umimik.

"You see I joke a lot but it doesn't mean I am not serious about you." Seryoso
nitong wika. Nawala ang palabiro nitong aura.

Huminga siya nang malalim.

"Kaya pala umalis ka nang walang paalam at isang beses lang tumawag. Hindi ka man
lang nangumusta." Wala sa loob niyang sagot rito.

"I always ask Famela if you're okay." Depensa nito.

"Like she'd know what happens to me after 12PM." Sarkastiko niyang tugon.

"I know it's kindda hard to believe. I understand. Ako din naman hindi makapaniwala
noong una." Ngumiti ito ng mapait bago muling tumitig sa kanya.

"You see I am used to dating meztiza women. So, when I start seeing you differently
I started asking myself, what the fuck is happening?"

Napatitig siya

sa mukha nito. Mukha naman itong sincere.

"I didn't even believe when I started to realize how beautiful you are." Yumuko
ito. Huminga siya ng malalim. May parte ng utak niya ang naniniwala at may parte
din puso niya ang gustong umasa na totoo ang sinasabi nito.

"Not as hot as the women I'd dated but beautiful in a different way." Bumalik ang
mga mata nito sa kanya.

"Beautiful in a different way?" Napangiti siya nang mapait bago napatango.

Ibinaling niya sa kalsada ang tingin.

"Yes the kind of beautiful which men would love to keep for a lifetime."

Napatingin siya sa kamay nito nang hulihin nito ang kamay niya at hinawakan ng
mahigpit.

Biglang bumilis ang kabog sa dibdib niya lalo na nang makita niya ang sinseridad sa
mga mata nito.

"I left without a word thinking that I can let this beat normally again." Inilapit
nito ang palad niya sa tapat ng puso nito.

"Akala ko nabibigla lang ako." Saad nito. Ramdam niya ang lakas ng tibok ng puso
nito kagaya ng pintig ngayon ng puso niya.

"Baka kasi humahanga lang ako sa talino at personalidad mo. Pero kahit hindi kita
makita at marinig, ganito pa rin ang tibok niya."

Hindi siya nakapagsalita. Gusto niyang bawiin ang kamay niya pero mahigpit nitong
hinawakan at mukhang ayaw pang bitawan.

"So, I have only one request for now."

"A-ano?" Napatitig siya sa mukha nito.

"Panindigan mo 'tong nararamdaman ko sa 'yo kahit isang araw. Kapag ayaw mo talaga
sa akin puwede kang makipagbreak bukas." Hayag nito.

"Ha?"

Ano daw?

"Let

me be your boyfriend for a day. If I suck as a boyfriend, then break up with me

tomorrow." Seryoso nitong wika.

Napapatitig siya nang makuha ang gusto nitong mangyari. Binawi niya ang kamay na
hawak nito pero hindi ito binitawan ng binata.

"You're like a kid. Akala mo ba gano'n ang relasyon? Isang araw lang mapapatunayan
mo na kung okay kang boyfriend?" Hindi makapaniwalang bulalas niya rito. Napailing
siya.

"So, you're suggesting we take it longer?" Ngumiti ito sa kanya.

"That's not what I meant. Relationship is not a trial-and-error method." Tugon niya
rito. Hindi naman kasi iyon ang ibig niyang sabihin. Ginagawa kasi nitong parang
biro lang ang lahat.
"C'mon you're intelligent. It is what it means." Natatawa nitong wika.

Tingin ba nito biro-biro lang ang relasyon? Gano'n lang kadali?

Try-try lang kung puwede kung hindi puwede ba-bye na. She doesn't have time for
that stupidity.

"Don't worry, we can extend as long as you want." Kindat nito.

Hindi siya nakaimik.

"But when it expires you'll have to marry me." Dagdag nito. Hinalikan pa nito ang
kamay niya. Ewan niya kung bakit may kung anong gaan sa pakiramdam ang dulot ng
ginawa nito.

"Baliw!" Napailing niyang saad. Hindi niya rin mawari kung bakit hindi niya ito
magawang sawayin. Ibang level kasi ang pagka-isip bata nito.

"So, it's a yes? Let's go, girlfriend." Nakangisi nitong saad.

Why can't she say no?

Hindi siya naka-react agad nang lumapit ang mukha nito at dumampi ang labi nito sa
pisngi niya. Parang kisap-mata.

Pinamulahan siya.

"Cheeks pa lang, nag-bablush na. Paano pa kaya kung--"

Tinampal niya ang noo nito. Tumawa lang naman ito.

"No kissing." Banta niya rito.

"I can't promise that." Nakangisi nitong saad.

"Ibaba mo nga ako!" inis niyang saad.

Puro kasi ito biro. Paano niya ito paniniwalaan?

"Bakit buhat ba kita?"

"Itigil mo 'tong sasakyan. Bababa ako." Seryoso niyang saad.

"Anong klase akong boyfriend kung ibababa ko ang girlfriend ko sa gitna ng daan?"
Ngumiti ito at kumindat.

Ang guwapo ng loko.

"Para kang bata!" Naiiling niyang tugon.

"Kilig ka?" kindat ulit nito. Hindi niya alam kung bakit napangiti siya.

Kese nemen.

"Tara na nga! Ang dami mong sinasabi." Saad niya rito. Napansin niya kasing
nakatigil pala ang sasakyan sa tabi. Epic fail.

Tumawa ito ng mahina.

"Yes, girlfriend!" Kumindat ito bago inandar ulit ang sasakyan.

Ihhh!

=================

20) DATE

May darating talagang isang tao na kahit ayaw mo, pilit pa ring patatakbuhin ang
araw mo.

"Iwan mo na yang coat mo. Hindi naman masyadong malamig." Saad ni Leandrei kay
Janica nang akmang bababa na ito ng sasakyan.

Hinintay niya itong sumunod sa sinabi niya bago nagmadaling lumabas para pagbuksan
ito ng pinto.

Napayakap ito sa sarili nang tuluyang makababa. Naramdaman na siguro nito ang lamig
ng hangin.

"What's the use of your boyfriend on a cold weather kung naka-coat ka?" Pinigilan
niya ito nang akmang bubuksan ulit ang sasakyan. Napatawa siya nang irapan siya ng
dalaga.

Iyon nga ang rason kaya niya ipinaiwan ang coat nito. Para kasing mas okay kung sa
kanya ito sisiksik habang namamasyal sila.

Napangiti siya nang hindi ito tumanggi sa pag-akbay niya. He can't help but smell
her fragrant hair.
He never imagined himself dating Janica. He never even imagined that he'd fall for
her. He tried to suppress it but it's haunting him everynight.

Ilang gabi siyang hindi pinatulog. Bigla na lang kasing gumanda ito sa paningin
niya. Inisip nga niyang ginayuma siya nito para makaganti sa pambu-bully niya noon.
But no, he's completely aware of his actions.

She's different from all the girls he dated. Her wisdom and principles are
unparalleled.

Pero ang isang pinakanagustuhan niya rito ay ang pagmamahal nito sa pamilya.

He suddenly starts imagining how it is to be loved by her.

He just realized that the woman would make a good mother to his children.

It took days of thinking before he finally called up Lei and told her that

they had to stop their relationship, if it really was a relationship.

She was his constant bed partner for few months before she flew to Paris. Pinigilan
ito noon ng pamilya nito dahil nag-iisang anak at ito sana ang magiging CEO sa
kumpanya ng mga ito pero mas pinili nito ang pangarap kaysa pagpahingahin ang ama
nito na may dinaramdam na sa kalusugan.

He had a lot of flings when Lei was in Paris but whenever she's on vacation, they'd
go back to where they left off. He didn't mind having her around then. Wala siyang
pakialam kung sabihin ng mga tao na girlfriend niya ito. Maybe she really was his
girlfriend. That's why he took the decency to tell her that they must stop whatever
relationship they have before confessing to Janica.

"Tahimik ka. Nagsisisi ka na ba, boyfriend?" Janica grinned at him.

Napangiti siya. It sounded like music in his ears.

"I like that. It makes me want to kiss you." He mumbled in her ear.

"Baliw!" Natatawa itong lumayo pero nahila niya agad ito palapit.

"Probably. But I love being crazy for you." Nakangiti niyang saad. Napatawa siya ng
mahina nang hindi ito magsalita. Hindi talaga ito naniniwala sa tuwing sinasabi
niya ang nararamdaman niya para rito. Hindi naman niya ito masisisi. Nasanay siguro
ito na puro pangti-trip lang ang ginagawa niya. She'd never seen him serious.

He snaked his arms around her shoulder.

Hindi niya inakala na ganito pala kaganda sa pakiramdam ang mapalapit rito.

Ibang-iba talaga ito. If it was any other girl, baka nakalingkis na

ito sa kanya na ikinaiinis niya sa isang babae minsan.

It feels like he just wants to hug her forever.

Iginiya niya ito sa isang restaurant na may magandang viewdeck ng Taal Lake.

"Nakapunta ka na ba dito?" tanong niya rito.

"Oo." Tumawa ito ng mahina.

"Ang yaman mo dapat sa ibang bansa mo dine-date ang girlfriend mo." Natatawa nitong
biro. Napatawa siya. Mukhang sumasabay na ito sa mga biro niya. He's happy to see
her joke around like this.

"Don't worry after your exams, I will. Your choice of country. Basta huwag mo akong
ibe-break, okay?" Pinisil niya ang ilong nito.
Natatawa naman itong umiwas. Her eyes dance when she laughs.

"Alam kong medyo matangos ang ilong ko pero huwag mong panggigilan." Natatawa
nitong biro bago inokupa ang upuang hinila niya para rito.

"Ang yabang ah. Ikumpara mo sa ilong ko?" biro niya rito. Inilapit pa niya ang
mukha rito bago umupo sa kaharap na upuan.

"Mas maputi ka lang kasi." Natatawa nitong tugon.

Napangiti siya. Ang ganda nitong pagmasdan habang tumatawa. Nakahahawa.

"I'm happy I made you laugh." He mumbled while handing her the menu.

Tumahimik ito sa sinabi niya. Just as he expected. Hindi niya alam kung naniniwala
ito sa sinasabi niya o nakukulitan lang kaya hinahayaan na lang siya. Nevertheless,
he's happy that he got to tell her how he feels.

"Laugh more often. 'Cause you radiate when you do."

His heartbeats raced when she smiled.

"Gutom lang yan. Order na lang tayo ng pagkain." Naiiling nitong saad.

Sabi

na nga ba.

"You always surprise me with your answer."

Women love praises he knows that but this amazing human being infront of him is
different. Hindi ito basta-basta tumatanggap ng papuri. Hindi rin ito basta-basta
naniniwala sa magagandang salita.
She's always weighing things out and that makes her more adorable as a person.

"Talaga ba?" Nakangiti nitong tanong.

Tumango siya at ngumiti.

He felt his heart beating fast when she nodded with a smile.

Parang hindi pa rin makapaniwala si Janica sa nangyayari. Pagkagaling nila sa

restaurant, nagpunta pa sila ng Sky Ranch Theme Park pero hindi siya napilit ng
binata na sumakay sa kahit na anong rides kaya namasyal na lang sila.

Hindi naman nito binitawan ang kamay niya habang namamasyal sila. Kuwento din ito
ng kuwento sa tuwing may nakikitang interesanteng bagay.

"Ayoko." Tanggi niya nang yayain siya nitong mag-horseback riding. Dinala siya nito
sa Picnic Grove kung saan mayroon ding magandang view ng Taal Lake.

"I let you pass the ice skating thing and the rides. You can't say no this time."
Hayag nito. Naaalala pa pala nito ang pagtanggi niya noong mag-ice skating.

"Ayoko talaga. Hindi mo ako mapipilit." Giit niya bago tumalikod. Nagulat siya nang
hilahin siya nito sa kamay at hinapit sa baywang.

Pakiramdam niya ay mawawalan siya ng oxygen sa lapit ng mukha nito.

"C'mon don't be a boring girlfriend." Natatawa nitong saad. Pakiramdam niya ay nag-
init ang mukha niya sa sinabi nito.

"I was just kidding. You'll never bore me, babe." Natatawa nitong bawi nang makita
ang pamumula ng mukha niya.

Mas lalo tuloy siyang pinamulahan.

"Tara na." Inakbayan siya nito palapit sa kabayo.

Tiningnan niya ito ng may pag-aalinlangan.

Ayaw na ayaw kasi niya ang kahit na anong sporty na bagay kaya nga kahit skating ay
ayaw pa niyang gawin. Mas gusto niya ang umupo na lang at magbasa o di naman kaya
ay mag-surf sa internet kaysa maglaro ng kung anu-ano.

"Don't worry, I'll be right behind you." Kindat nito.

Napakunot-noo siya.

"Sa isang kabayo lang tayo sasakay para sweet." Natatawa nitong saad.

"Baliw!" Natatawa niyang iling.

Napatawa naman ito ng malakas.

Hindi na siya tumanggi nang alalayan siya nito para makasampa sa kabayo. Mabilis
naman itong sumakay sa bandang likuran niya.

Napatuwid pa siya ng upo nang maramdaman ang paglalapit ng katawan nila. Naramdaman
kasi niya ang matigas at mainit nitong dibdib nang hawakan nito ang tali.
Pakiramdam niya ay yakap-yakap na siya nito mula sa likuran.

"Hold the rope, babe." Bulong nito sa tainga niya.

Babe daw?

Mabuti na lang nasa likod niya ito. Kung hindi ay nakita na naman nito ang pamumula
ng mukha niya.

Hinawakan niya ang tali sa dalawang kamay. Hindi niya alam kung paano pababagalin
ang tibok ng puso niya nang hawakan nito ng mahigpit ang kamay niya na nakahawak sa
tali.

"Ready?" bulong nito. Ramdam

pa niya ang init ng hininga nito sa may tainga niya.

Mas lalong lumakas ang kabog sa dibdib niya nang ipatong nito ang baba sa balikat
niya. Bumitaw ang isang kamay nito sa tali. Akala niya kung ano ang gagawin nito,
hinawi lang pala ang buhok niya.

Naramdaman niyang dumampi ang labi nito sa leeg niya.

"Leandrei," bulong niya rito.

"I was just trying to make you feel relaxed." Natatawa nitong bulong. Humawak ulit
ito sa tali.

Nagulat siya nang hilahin nito ang tali na sanhi para mapatakbo ng mabilis ang
kabayo. Napatili pa siya. Natawa lang ang binata.
Hindi niya akalaing mae-enjoy din pala niya ang pagsakay sa kabayo kahit pa sobrang
tulin itong tumakbo.

Maghapon silang namasyal sa kung saan-saan kaya inabot na sila ng gabi pag-uwi. Sa
unang pagkakataon hinayaan niya ang ibang taong patakbuhin ang araw niya.

"Janica, wake up..."

Naalimpungatan siya sa mahinang pagyugyog ni Leandrei sa balikat niya.

"We're home, babe." Nakangiti nitong bulong nang magmulat siya ng mga mata.
Tinanggal nito ang seatbelt niya.

Nasa garahe na ng mansion ang kotse nito. Nakatulog pala siya.

"Sorry, nakatulog ako." Hingi niya ng paumanhin. Ngumiti naman ito.

Akmang bubuksan niya ang pinto ng sasakyan nang pigilan siya nito.

"Bakit?" nagtataka niyang tanong rito.

"How was I?" bulong nito.

"How were you?" Napakunot-noo siya.

"As a boyfriend?" Nakangiti nitong tanong.

"You're

crazy!" tugon niya rito. Akala niya kung anong itinatanong nito.

Hindi naman ito umimik.

Huminga ito ng malalim at sumandal sa headrest ng sasakyan.

Nasaktan ba ito sa reaction niya?

Imposible.

Si Leandrei pa?

"Seryoso ka talaga diyan?"Tanong niya. Tiningnan niya ito ng mataman.

"I am. I want to be with you. Why aren't you taking me seriously?" Humarap ito sa
kanya at tumitig sa mga mata niya.

"Mahirap lang paniwalaan," aniya.

"I really am whether you believe it or not." Seryoso naman nitong saad habang
nakatingin sa kanya ng diretso.

Natahimik siya.
Hindi naman ito nagsalita. Sumandal ulit ito sa headrest ng sasakyan nang walang
mahintay na salita mula sa kanya.

Nakabibingi ang sumunod na katahimikan. Wala naman kasi siyang maisip na isagot sa
pahayag nito. Parang gusto niyang maniwala pero may pangamba pa rin siya.

Parang gusto niyang pumayag sa gusto nito kahit na alam niyang walang kasiguraduhan
ang lahat.

Napatingin siya nang gumalaw ito mula sa kinauupuan.

Humarap ito sa kanya at tumitig sa mga mata niya.

"Just in case you finally decide to shun me out tomorrow, can I have my good night
kiss?"

Hindi siya nakaimik sa sinabi nito.

Pakiramdam niya ay hindi siya makahinga nang lumapit ang mukha nito. Napapikit siya
nang dumampi ang labi nito sa labi niya.

Alam niyang nahulog na siya rito kaya wala ni katiting na pagtutol sa puso niya.

Naramdaman niya ang kamay nito na humawak sa ulo niya para mas lalong magdikit ang
mga labi nila. Marahan nitong kinagat ang pang-ibabang labi niya na sanhi para
mapaawang ito.

Bumilis ang tibok ng puso niya nang maramdaman ang mainit nitong dila. Parang may
sariling isip ang mga kamay niyang yumakap sa leeg nito. Gumalaw ang labi niya para
salubungin ang labi nito. Napaungol siya nang naging mapangahas ang dila nito.
Sinabayan niya ang ritmo ng galaw nito. Matagal, mapusok, nakakagising ng natutulog
na ugat sa katawan.

Ramdam niya ang paglalaro ng kamay nito sa tagiliran papunta sa tiyan niya habang
hinahalikan siya nito ng madiin. Mas lalo niyang idinikit ang katawan rito.
"Leandrei," ungol niya nang bitawan nito ang labi niya at dumako ang halik nito sa
leeg niya. Ang kamay nito at naglakbay sa loob ng blusa niya. Napapikit siya nang
mariin nang dumapo ang kamay nito sa dibdib niya.

Hindi niya alam kung ano ang nakakapagpainit sa nararamdaman niya, ang kamay nitong
ekspertong minamasahe ang dibdib niya o ang labi nitong naglalaro sa leeg niya.
Napaliyad siya sa sensasyong nadarama.

Nawala ang lahat ng inhibisyon niya sa katawan, ang tangi lang niyang gustong
lasapin ay ang sarap ng halik nito.

Nagulat sila pareho nang bumukas ang mga ilaw sa garahe.

"Shit!" anas nito at biglang napatigil.

Yumakap ito sa kanya ng mahigpit. Nakasubsob ang mukha nito sa leeg niya.

Siya din ay napayakap rito. Ramdam na ramdam niya ang bilis ng pintig ng puso nito.

=================

21) Breakfast

Akala natin problema, inihahanda lang pala tayo sa isang sorpresa.

Hinintay nila kagabi na lumabas ang taong nagbukas ng ilaw sa garahe pero lumipas
ang ilang minuto ay wala pa ring lumabas kaya nagpasya na lamang silang pumasok ng
bahay.

Wala silang imikan hanggang sa ihatid ni Leandrei si Janica sa tapat ng kuwartong

tinutuluyan niya.
Pinakalma niya ang sarili habang papunta ng dining area para mag-breakfast.

Alam niyang hindi sila makikita mula sa labas ng sasakyan pero may sapantaha siya
na kung sino man ang nagbukas ng ilaw kagabi alam nitong nandoon sila sa loob.

Okay lang sana kung isa sa mga triplets ang gumawa no'n.

Paano kung ang ninang niya?

Ano na lang ang iisipin nito tungkol sa kanya?

Pinatuloy pa man din siya sa loob ng pamamahay nito. Kahit nasa tamang edad na sila
ni Leandrei, mas matanda pa rin siya. Kaya siya dapat ang humawak ng sitwasyon.
Siya dapat ang naninimbang sa mga bagay-bagay.

Nakahinga siya nang maluwag nang wala pa ni isa sa mga Filan ang nasa hapag.

Dumiretso siya sa kusina para magtimpla ng kape. Kasalukuyang naghahain ang mga
maids kaya tumulong na muna siya.

"Bakit ikaw ang gumagawa niyan?"

Napapitlag pa siya nang magsalita si Lianna. Papasok ito ng komedor.

Huminga siya ng malalim bago nagsalita.

"Tumulong lang po ako saglit wala po kasi akong ginagawa." Nahihiya niyang tugon.
Nakahinga siya nang maluwag nang ngumiti ito.

"Umupo ka na. Kumusta

pala ang review mo?"

Napalunok siya sa tanong nito. Mabuti na lang pumasok ang dalawang apo nito na agad
bumati kasunod ang ninong niya.

Binati rin siya ng mga ito na tinugon niya rin ng magiliw na "Good morning."

"You didn't answer my question." Puna ng ninang niya nang makaupo na sila sa harap
ng hapag.

Akala niya makakaligtas siya sa tanong.

"Ayos lang naman po." Tugon niya rito.

"Nakakapag-concentrate ka naman ba?"

Hindi siya nakasagot agad sa tanong nito. Bigla siyang kinabahan.

"Sabihin mo kung hindi ka kumportable lalo na sa opisina para magawan ko ng

paraan." Magiliw nitong saad.

Napatango na lang siya.

Alam kaya nito na lumiban siya sa review kahapon?

Ipinilig niya ang ulo at pilit na iwinaksi ang isiping 'yon.

Nagsimula na silang kumain nang pumasok sina Vance at Vander sa komedor.

Nakaramdam siya ng pagkabalisa nang patapos na sila ay hindi pa rin nagpapakita si

Leandrei.

Noong naging sweet ito sa kanya noong nakaraan bigla na lang itong hindi nagpakita
ng ilang linggo.

Paano kung umalis ulit ito nang walang paalam?

Paano kung pinaglaruan lang siya kahapon at babalik na naman ito sa pang-iignora sa
kanya?

Bakit ngayon pang naamin na niya sa sarili na tuluyan na talaga siyang nahulog sa
binata?

Pinilit niyang iwaglit ang pangambang nararamdaman. Hindi siya 'yong tipo ng
babaeng iiyak dahil lang sa pambabalewala ng isang tao. Kung niloko lang siya ni
Leandrei, hindi na niya iyon kasalanan.

/>

Pumasok siya sa opisina nang mag-isa gaya ng dati.

May parte ng utak niya ang naiinis sa sarili dahil hinayaan niya si Leandrei
kahapon na gawin ang mga ginawa nito. Pero sa isang banda, hindi niya rin masisisi
ang sarili.

Sino ba naman kasi ang hindi madadala sa ganoong ka-sweetan?

Tapos ang guwapo pa.

Huminga siya ng malalim.

Kung ano man ang ipakikita nitong taliwas sa ipinakita nito kahapon sa kanya,
iignorahin na lang din niya.

Halos lumuwa ang mga mata niya nang pumasok sa opisina. Tumambad kasi sa mga mata
niya ang opisina na napapalamutian ng iba't-ibang bulaklak.

"You're not breaking up with me with all the flowers around, are you?" Napatingin
siya nang lumabas si Leandrei mula sa pasilyo papuntang pintuan ng opisina nito.
May hawak itong isang bungkos ng pulang rosas.

Biglang bumilis ang pintig ng puso niya. Taliwas na taliwas ito sa iniisip niyang
mangyayari kanina.

Hindi niya alam kung bakit hindi niya napigilan ang sariling mapangiti. Lalo na
nang lumapit ito at iabot sa kanya ang hawak nitong bulaklak

"Bakit tayo ba para may break kang nalalaman?" balik-tanong niya rito.

Napakunot-noo ito pero napangiti rin.

"Yes, babe since yesterday. Have you forgotten?" Nakangiti nitong saad.

"We even kissed." Nakangisi nitong dagdag. May himig ng panunudyo ang boses nito.

"Sabihin mo kung nakalimutan mo na. I will be glad to remind every detail of it."
Kindat nito.

Napailing siya. Sasabihin pa naman sana niyang nakalimutan

niya.

"This is an office. Be professional." Saad niya rito.

Tumawa ito ng mahina.

"Okay, no flirting in the office. I'll remember that, babe." Nakangiti nitong saad.

Hindi siya nakaimik. Mas guwapo pala ito kaysa kay Liam.

"Let's go grab a breakfast." Nakangiti nitong yaya. Hinawakan nito ang kamay niya.

"Tapos na akong kumain," saad niya rito.

Napakunot noo si Leandrei.

"I texted you. Sabi ko huwag ka nang magbreakfast sa bahay."

Sasabihin sana niyang wala siyang nare-receive na message nang maalalang hindi pa
pala niya nabubuksan ang cell phone niya simula kagabi dahil sa kaiisip.

"Sorry, hindi ko nabasa. Bakit kasi hindi ka na lang sa bahay kumain?" Tanong niya
rito.

"I had to usher the florists para makasigurong maayos 'to." Tugon ni Leandrei.
Mukha itong disappointed.

"Seryoso? Nagtatapon ka lang ng pera sa pagbili ng mga bulaklak." Naiiling niyang

saad habang nililibot ang paningin sa mga naggagandahang bulaklak. Sigurado siyang
mahal ang presyo ng mga ito.

"Women love it when they are being surprised with flowers." Amused itong tumitig sa
kanya.

"Mas naa-appreciate ko ang pagkain o bagay na puwedeng itago ng matagalan kaysa

bulaklak." Tugon niya rito.

Ngumiti naman ang binata sa tinuran niya.

"I'll take note of that. What else girlfriend?"

Hindi niya napigilang mapangiti.

"Halika na nga sasamahan kitang kumain. Gutom ka na naman." Tumalikod siya pero
hinila siya nito sa kamay.

"The breakfast is at my office, babe."

Hinila

siya nito. Nagpatangay na lang siya.

Nakaayos na ang pagkain sa table na nasa gilid ng opisina nito. Nakahawi rin ang
kurtinang nakatabing sa glass wall.

Napangiti na lamang siya nang ipaghila siya nito ng upuan bago umupo sa puwesto
nito.

"Babe, may meeting ako mamaya with clients. Sumama ka ha?" saad nito nang kumakain
na sila. Mabuti na lang kaunti ang nakain niya kanina kaya nasasabayan niya ito.

"Baka naman magsawa ka sa mukha ko niyan." Biro niya rito. Hindi niya alam kung
bakit nasisiyahan siya sa pagtawag nito sa kanya ng babe. Sobrang corny kasi
pakinggan. Hindi siya sanay.

"Mas sanay na nga yata ako na nakikita ka lagi." Tugon nito.

Ngumiti ito at tumitig sa mukha niya. Naasiwa siya.

"You have a face na hindi nakasasawang tingnan." Hayag nito.

Napailing siya at pinigilang mapangiti baka mapaghahalatang masyado siyang

kinikilig.

"Hindi ka naman nambobola niyan? What happened to "you're not the type of woman I'd
date" thing?" nakataas-kilay niyang tanong.

Tumawa ito ng mahina.

"The question is would you be ready to know the answer?" nakangiti nitong balik-
tanong.

"I'm always ready for a heartbreak." Tugon niya rito. Tumawa ito ng mahina.

Hindi siya nakagalaw nang dumukwang ito at bigla na lang siyang hinalikan sa labi.
The kiss lingered for a while. Saka ito nakangiting bumalik sa kinauupuan.

"You're not the type of woman I'd date. You're the type of woman I'd marry."
Kumindat ito. Bigla namang bumilis ang tibok ng puso niya.

"Gago." Wala sa loob niyang sambit habang napapailing. Napangiti siya. Hindi niya
mailarawan kung ano ang nararamdaman niya.

"Did you just curse?" Amused na napatitig ito sa kanya.

Did she?

Nakagat niya ang labi at nahihiyang tumingin sa binata.

Unti-unti namang ngumisi si Leandrei

"Nagsasalita ka pala ng bad word kapag kinikilig ka." Tumawa ito ng mahina.

Kinilig ba talaga siya?

Tumitig si Leandrei sa kanya ng matagal habang may mapaglarong ngiti sa labi kaya
naasiwa siya.

"Bakit?" nahihiya niyang tanong rito.

Ngumiti ito ng nakakaloko.

"I was just imagining how many curses could you utter when we make love." Sambit
nito.

Ano daw?
[Kailan ba kasi Leandrei? Haha!]

=================

22) Naloko Na!

Tayo ang nagtuturo kung paano tayo irespeto ng ibang tao.

"Saan tayo pupunta?" nagtatakang tanong ni Janica kay Leandrei nang igiya niya ito
sa isang hotel. Sinundo niya ang dalaga mula sa review center.

Nginitian naman niya ang dalaga.

"We're having dinner." Tugon niya rito. Alam niyang may pag-aalinlangan sa mga mata
nito pero hindi ito tumutol.

There was a table set for two when they entered the hotel's pent suite. Janica
looked at him but did not complain when he guided her inside.

He set the blinds up para makita ang view sa baba. This is one of the reasons why
he chose the pent suite. Kitang-kita kasi ang kinang ng kamaynilaan sa gabi.

"Gustong-gusto mo ang overlooking view 'no?" nakangiti nitong tanong nang makaupo
na sila.

"Definitely." Ngumiti siya. Tumanaw naman ang dalaga mula sa glass wall.
Natahimik silang pareho.

He doesn't know why the ambiance suddenly became awkward.

"Babe, are you okay?" tanong niya rito para buksan ang usapan.

"Okay naman." Tugon nito.

"Shall we eat?" aya niya rito. Tumango naman ito.

He put wine on their glasses.

Napatitig ang dalaga sa kanya.

"Appetizer," nakangiti niyang saad. Tumango naman ito. He handed one of the glasses
to her. Sumimsim naman ito.

"How was your review?"

Tanong niya rito nang magsimula na silang kumain.

"Ayos lang. Naka-focus na kami sa Criminal Law." Tugon nito. Naging mailap ang mga
mata ng dalaga.

Yumuko agad ito at itinuon ang pansin sa pagkain.

Leandrei extended his hand to tuck Janica's hair on her ear. Bigla pang napatingin
ang dalaga at sinalag ang kamay niya pero ibinaba din nito ang kamay nang makitang
inayos lang niya ang buhok nito.

"Your hair's unruly, Hetty." Napatawa siya ng mahina.

Buti na lang tumawa din ito.

"Am I making you feel awkward, babe?" Tanong niya nang makahuma sila pareho.

"Sa restaurant na lang kasi sana tayo kumain," saad nito. Sumulyap si Janica sa
malaking kama sa gitna ng suite. She's perturbed. He can feel it.

"Para maiba. Besides the view is spectacular in here." Saad niya rito habang
nakatunghay sa baba.

"Puwede naman sa rooftop ng isang building." Suhestiyon nito.

Nginitian niya ito.

"It might rain."

"Hindi ka ba nagbasa ng weather forecast?" Tanong ulit ni Janica. Hindi niya alam
kung matatawa siya sa kakulitan nito.

"Pabago-bago ang panahon. Climate Change." Tugon naman niya.

Hindi na ito nagsalita pa.

"Are you done with your inquest?" biro niya rito.

Napailing si Janica. She gave him a poker face.

"If you want to say something just tell it straight. You're scaring me." Pabiro
niyang saad rito. Hindi kasi niya mawari kung ano ang nasa isip ng dalaga.

Huminga ito ng malalim bago tumitig sa kanya ng seryoso. He even held his breath
when he saw her facial expression. It literally scared him.

Huminga ng malalim ang dalaga na parang tinitimbang

ang sasabihin.

"You're giving me the impression that you want to bed me." Diretso nitong saad.

Napangiti siya ng alanganin. Napakamot siya sa batok. This is supposed to be a

romantic date for both of them.

"What if I do?" He joked trying to make things a little light.

Nagulat siya ng tumayo ito at pabagsak na inilapag ang table napkin sa lamesa.

"Hey, babe! I was just kidding!" Habol niya rito nang nagsimula na itong humakbang
papunta sa pinto.

Nagtuloy-tuloy itong lumabas.

Sumabay siya sa dalaga nang maglakad na ito papuntang elevator. He took the liberty
to push the button.

"I'm sorry if I gave you that impression." Saad niya rito. Hindi ito nagsalita at
pumasok lang sa bumukas na elavator.

Huminga siya ng malalim. Janica shouldn't be mad at him. Nagsisimula pa lang sila.
He can't mess this up.

Ano ba kasing naisip niya at dinala niya ito sa hotel?

Okay he's guilty of her accusation. He just had to admit it.

"I'm sorry," he mumbled. Yayakapin sana niya ito pero biglang bumukas ang pintuan
at may pumasok na dalawang babae kaya natahimik na lang siya.

Nakatingin pa kasi ang dalawa sa kanya. Lumapit siya kay Janica. He draped his arms
on her shoulder. Hindi naman ito nagsalita at hinayaan lang siya. Somehow that
appeased him.

"Are you mad?" tanong niya nang pauwi na sila ng bahay.

"Hindi." Tugon nito. Ngumiti ito ng tipid sa kanya.

Sorry, I overreacted." Dagdag nito. Napangiti siya.

Hinawakan niya ang kamay nito at hinalikan.

Ngumiti naman ito.

"Do you wanna eat somewhere else?" Napansin niya kasing hindi ito nakakain ng maigi
kanina.

"Hindi na. Umuwi na lang tayo." Tugon nito.

Hindi na lamang siya nagpumilit pa baka magalit na ito ng tuluyan.

It was his fault.

He deliberately took her to the hotel.

Ilang beses niyang sinabi sa sarili na iba ito sa lahat ng babae but here he is
treating her like how he did to all his women in the past.

Sinulyapan niya ang dalaga. Nakatingin ito sa malayo at mukhang malalim ang
iniisip.
Is she thinking what kind of man he is for doing that?

Was she turned off?

Huminga siya ng malalim at pilit na pinakalma ang sarili.

Tahimik sila pareho nang makarating sa bahay.

Hinatid niya ito hanggang sa kuwarto nito bago bumalik sa baba.

He probably needs some drink.

"Didn't I tell you to stop hitting on Janica?"

Napahilamos siya sa mukha nang salubungin siya ng ina paglabas niya ng elevator.
"Mom, not now please." Mahinahon niyang tugon rito bago nagtungo sa bar counter at
kumuha ng inumin.

"You don't get to talk to your mother like that!" inis na saad ng ina niya. He
inhaled deeply.

"Mom, pinagbigyan na kita. Umalis ako ng mahigit isang buwan para lang makaiwas.
But I really like her. Please don't meddle this time." Mahinahon niyang saad.

She's been bugging him not mess up with Janica. Napansin kasi ng ina niya na
nagkakagusto na siya sa dalaga.

"Like?

Alam ko kung gaano ka kabilis magpalit ng babae. You can't hurt her. You know how
close I am to her mother. She's like my sister." Giit pa rin nito. His mom is
really the most stubborn woman he'd ever seen.

"Mom, I won't hurt her. Stop being paranoid." Tugon niya sa ina. Tumalikod siya at
tinungga niya ang laman ng baso.

"I am not being paranoid. You're two different persons. You'll only end up hurting
her." Humina ang boses nito. Huminga siya ng malalim. Ipinilig niya ang ulo bago
nagsalita.

"Mom, I won't hurt her okay."

"Ganyan din rumason si Vander noon. Look where it got him." She said with sarcasm.
Pakiramdam niya ay para siyang batang pinapagalitan ng ina. She must have forgotten
how old he is.

"Mom, I am not your 18-year old son. I'm old enough." Tumitig siya sa ina na hindi
pa rin kumbinsido sa mga sinasabi niya.

"But you always act like a kid. Akala mo gano'n lang kasimple lahat."

Minsan talaga naiinis na siya sa pagiging makulit ng ina.

"If you want, kausapin niyo si Janica. Tell her to stay away from me." Inis niyang
saad habang nagsasalin ng alak sa baso.

"See? How immature you are?" kahit mahinahon ang boses ng ina, nasisiguro niyang
galit na rin ito.

"You know I can't possibly talk to her. She'll think na ayoko siya para sayo."

"Why, mom? Hindi ba?" naiiling niyang tanong rito.

"Ayoko lang siyang masaktan dahil sa 'yo dahil kapatid ang turing ko sa ina niya.
So, I'm talking to you. Magkaiba kayo ng mundo,

Leandrei."

Napailing siya sa pahayag ng ina.

"Aren't you and dad belong to different worlds? Look at you now." Napatitig siya
rito.

"Because we LOVE each other not LIKE. Do you see the difference?"

He felt a little tensed when his mother stared back at him.

"Hey, love what's that?" Napatingin siya sa ama na kalalabas lang mula sa elevator.

"Si Mommy kasi, dad. Ginagawa akong bata." Sumbong niya sa ama.
"I was just reminding him about Janica." Depensa naman ni Lianna.

"Son, your mom's right. Let Janica concentrate on her review. If you really like
her, you'll do it for her sake." Saad nito nang makalapit.

"Bakit distraction ang tingin niyo sa akin? Can't I just be an inspiration to her?"

Natawa ang ama sa tinuran niya.

"Love, tara na. Your son's hopeless." Natatawa nitong hinila ang mommy niya pabalik
ng elevator.

Mabilis niyang itinungga ang laman ng baso.

"Hey douche!"

Napatingin siya kay Vance na pababa ng hagdan.

"Fuck off!" inis niyang bulyaw rito bago nagsalin ng alak.

"Kulang ka lang sa sex. Sama ka sa 'kin!" Natatawa nitong saad.

Itinaas niya ang kamao. Napatawa naman ito habang lumalapit. Napahilamos siya sa
mukha nang makitang pababa rin si Vander. Narinig yata nito ang sinabi ni Vance
dahil tawang-tawa ito habang bumababa.

"Huwag niyo akong pagtawanan. You think hindi ko alam na kayo ang nagbukas ng ilaw
sa garahe kagabi?"

Natawa

ang dalawa sa sinabi niya. He just knew these two are the prime suspects.

"Masama ang loob, bro. Nabitin." Tudyo ni Vander. He was right.

"Subukan niyong lumapit bibigwasan ko kayo." Banta niya sa mga ito. Napatawa si
Vander sa tinuran niya. Pati si Vance ay tumawa rin.

"Kasalanan mo 'to!" Bulyaw niya kay Vander.

"Ako?" kunot-noo nitong tanong.

"Kung hindi ka nag-asawa ng maaga. Hindi magiging paranoid si Mommy."

"Bakit mo ako dinadamay sa problema mo?"

"Suntukin mo, hindi puwede 'yang ganyan. Dali!" Sulsol ni Vance kay Vander. Agad
namang lumapit ang isa.

Hindi niya akailang susuntukin talaga siya ng kapatid. Muntik pa siyang natumba.
Mabuti at napahawak siya sa bar counter.

"Leandreiii!" Narinig niya ang boses ni Janica na humiyaw.

Wala pang tatlong segundo naramdaman na niya ang pagyakap nito.

"Anong ginagawa niyo? Bakit mo siya sinuntok?" nag-aalala nitong baling kay Vander.
"Gago yan eh!" sigaw ni Vander. Inawat naman ito ni Vance. Parang gusto niyang
matawa nang makitang nakangiti si Vance habang inaawat ang ka-triplet.

"Ang sakit.." Daing niya. Napatingin si Janica sa labi niya. Hinaplos nito ang
bahaging nasuntok. Medyo may kirot ito pero hindi naman gaano.

Kumindat ang dalawa sa kanya. Nagpipigil ang mga ito ng pagtawa.

Sinasabi na nga ba niya. Uma-acting lang ang dalawa. Sinuntok pa talaga siya.

"Anong ginagawa niyo?"

Napatingin

siya kay Liam nang makitang palapit ito.

"What happened to your lip?" tanong nito sa kanya. May kaunti kasi itong dugo.
Haharap sana si Janica kay Liam nang kabigin niya ito payakap.

Pilit kumawala si Janica dahil napasubsob siya dibdib ni Leandrei pero mahigpit
siya nitong niyakap.

Pakiramdam niya ay pinamulahan siya.

Ano na lang ang iisipin ng tatlong kapatid nito?

Narinig niya ang pagtawa nina Vance at Vander. Napakunot-noo siya. Mga baliw 'tong
triplets. Kanina lang nagsusuntukan, ngayon naman nagtatawanan.

"Halika na. Tulungan mo akong gamutin mo 'to. May first aid kit doon." Bulong ni
Leandrei.

Hindi siya nito hinayaang makaharap sa tatlo dahil hinila siya agad papuntang
komedor.

Lilingon sana siya sa tatlong magkakapatid na nagtawanan pero hinila siya ni

Leandrei.

"Don't make me jealous, babe." Bulong nito at hinila na siya para hindi makita ang
tatlo.

"Ano?" Kunot-noo niyang tanong rito.

"Titingin ka pa kay kuya eh."

Napatigil siya sa sinabi nito. Kinabig nito ang mukha niya at ipinaharap sa kanya.

"Sa akin ka lang dapat tumingin, okay?" Seryoso nitong saad. Parang gusto niyang
matawa.

"Nandito ang first aid kit. Nilagpasan niyo."

Narinig niya ang boses ni Liam.

Napatitig siya kay Leandrei. Tiningnan naman siya nito ng diretso. Hindi na lang
siya lumingon. Ewan

niya kung bakit natutuwa siya sa inaakto nito.

Nagseselos ba ito kay Liam?

Nakita niya ang kamay ni Liam habang iniaabot ang kit kay Leandrei pero hindi niya
ito tiningnan hanggang sa umalis ito.

"Why didn't you look at him." Natatawang tanong ng binata nang wala na si Liam.
Inilapag nito ang kit sa lamesa.

"Wala na ba siya?" balik-tanong niya rito. Natatawa naman itong tumango.

"I was just trying to be an obedient girlfriend, babe." Nakangiti niyang tudyo
rito. Napatawa naman ito ng malakas at bigla na lang siyang kinabig payakap.

"Hindi kayo bagay." Rinig niyang saad ni Vander.

Napalingon siya. Nandoon lang pala ang tatlo at prenteng nakatayo sa bukana ng
komedor. Bigla siyang nakaramdam ng hiya.

Hindi ba talaga sila bagay?

Napatingin siya sa guwapong mukha ni Leandrei.

"Huwag mong pansinin ang mga 'yan!" Hinila siya nito papunta sa kusina.

Lumabas sila sa backdoor at nagtungo sa pool area.

Iginiya siya nitong umupo sa gilid ng pool.

"Nakalimutan mong bitbitin 'yung first aid kit." Saad niya rito at dahan-dahang
pinunas gamit ang hinlalaki ang gilid ng labi nito.

Hinuli naman nito ang kamay niya at hinalikan.

"It's just a minor cut. It would heal with your kiss." Nakangiti nitong saad.
Napatawa siya ng mahina.

Leandrei is a sweet guy. Na-guilty tuloy siya nang mag-walk out kanina sa dinner
nila. Masama lang kasi ang dating sa kanya ng biro nito. Hindi naman siya close-
minded na tao. Alam naman niya na maaaring mangyari sa dalawang magkarelasyon ang
carnal intimacy pero sobrang bilis lang kasi kung mangyayari iyon agad. Parang ang
aga nitong nagparamdam na gusto nito ng gano'ng bagay. Ang siste tuloy ay iyon ang
habol nito.

Pero naisip niya rin na kung gusto nito ang bagay na iyon, maraming mga babae ang
magkakandarapa rito.

Bakit siya pa kung sakaling iyon nga lang ang gusto nito?

Puwede naman niya iyong makuha sa ibang babae nang hindi pinaghihirapan.

Kaya may parte rin ng sistema niya ang gustong maniwala na seryoso talaga ito sa
kanya.

"So, where's my kiss?" nakangiti nitong tanong sa kanya. Inilapit pa nito ang mukha
sa kanya.

"Baka may makakita sa atin." Natatawa niyang saad rito.

Napatawa naman ito. Hinawakan nito ang palad niya at hinalikan.

"Leandrei seryoso ka ba talaga rito?" tanong niya rito.

"Our relationship? Of course!" Agad nitong tugon.

Napatango siya.
"Can we keep it as discreet as possible then?"

Napatitig ito sa kanya. Hindi ito nagsalita.

Pinamulahan siya.

Is this the part where he'll say everything's a joke?

Huwag naman sana.

Tumitig lang ito sa kanya. Mukha itong nag-iisip ng malalim.

Nakahinga siya ng maluwag nang ngumiti rin ito.

"I would love to tell everyone that you're my girlfriend." Sambit nito. Hindi siya
nakapagsalita. Bumilis ang tibok ng puso niya.

"But if it would be more comfortable for you to keep it with ourselves first, I
would respect it." Ngumiti ito sa kanya.

"Basta huwag lang matagal ha?"

Napatango siya. That's good enough for her.

"Don't worry, I'll make you realize that this relationship is worth announcing."
Nakangiti nitong dagdag. Nararamdaman niya ang sinseridad sa bawat bitaw nito ng
salita.

This man really knows how to make a girl fall hard.

=================

23) Unlimited Saya

May mga ngiting dapat itago pero meron din namang lumalabas na lang kahit anong
pigil mo.

"Hey, Hetty! Labas tayo?" Nakangiting lumapit si Leandrei kay Janica.

"Nasa labas naman tayo ah." Napatawa siya ng mahina. Nasa gazebo siya malapit sa
pool area at nagbabasa ng reviewers niya.

"I mean let's have a date." Mas lalong lumapad ang ngiti nito.

"Ayokong lumabas." Tipid niyang sagot bago ibinalik ang mga mata sa reviewers niya.

"What?!" Sambit nito. Umupo ito sa tabi niya. Paikot kasi sa lamesa ang concrete
bench ng gazebo.

"Babe, we're the only couple that doesn't go out on a weekend for a date." Natatawa
itong umakbay sa kanya na pinalis naman niya.

"Ayokong lumabas. Magbabasa ako ng reviewers ko ngayon."

"Akala ko ba kaya hindi ka kumuha ng weekend sched kasi mas lalong sasakit ang ulo
mo kare-review?" Tiningnan siya ni Leandrei sa mga mata.

Minsan nagtataka siya kung bakit lahat ng sinasabi niya rito ay natatandaan nito.

Ngumiti ang binata habang titig na titig sa kanya na sanhi ng pagbilis na naman ng
tibok ng puso niya.

Hindi pa rin siya talaga sanay sa mga titig nito.

Minsan nga iniisip niya kung totoo nga ba ang mga nangyayari.

Hindi kasi pumapalya ang pagiging sweet nito. Ang maganda lang tinupad nito ang
pangakong hindi ito magpapahalata sa loob ng bahay at opisina sa kung ano man ang
namamagitan sa kanila.

Nahihiya kasi siya. Pakiramdam niya pagtatawanan ito ng mga tao kapag nalamang sila
na. Kapag sa bahay

naman, nahihiya siyang malaman ng mga magulang nito ang tungkol sa kanila. Kahit
kasi saang anggulo tingnan, hindi maganda, kasi nasa loob sila ng iisang bahay.
Kahit pa sabihing wala naman silang ginagawang taliwas sa tamang moralidad.
"Basta ayokong lumabas. Bakit ka ba mapilit?" Giit niya rito.

Ngumiti naman si Leandrei nang nakakaloko at mas lalo pang dumikit sa kanya.

"I want to kiss you and I can't do it here while there are eyes and cctv cameras
around." Bulong nito sa tainga niya.

"Luko-loko!" Natatawa siyang umusog palayo.

"Sige na babe, labas na tayo." Inipit nito ang ilang hibla ng buhok niya sa likod
ng tainga.

Pinalis naman niya ang kamay nito. Iba kasi ang epekto nito sa kanya. Pakiramdam
niya ay bibigay siya ano mang oras.

"May na-miss akong isang araw na review dahil sa date na 'yan, remember? So,
kailangan kong bumawi." Dahilan na lamang niya at ibinalik ang tingin sa mga
reviewers niya kahit wala naman siyang naiintindihan na kahit anong salita.

"Ang lakas mangusensiya. Nagdadahilan ka lang yata eh. Sawa ka na ba sa kakulitan

ko?" Mahina nitong wika. Bahagya itong lumayo. Naramdaman niyang nakatitig lang ito
sa kanya.

Sawa?

Baka nga ito pa ang magsawa sa kanya.

"May panahon lang talaga sa isang buwan na wala sa mood ang mga babae." Tugon niya
rito. Huminga siya ng malalim.

"You have a period?"

Napatango siya at tumingin rito.

"What's your comfort food when you have a period? I'll get one for you." Ngumiti
ito.

"Comfort food? Di uso 'yon sa akin."

Napatawa siya ng mahina. Pati pala iyon alam ni Leandrei. Sabagay, sanay ito sa mga
babae. Hmp!

"Women always have that." Nakangiti nitong sambit.

Talaga ba?

Baka 'yong mga babaeng nagpapabebe sa kanya gano'n lahat. Haha!

"I am not those women." Napapailing niyang saad.

"Sabagay, kaya nga kita nagustuhan dahil iba ka sa lahat ng babaeng nakilala ko."

Napatingin siya rito. Ngumiti naman ito ng matamis.

"You defy all conventionalities." Dagdag nito.

Hindi lang talaga ngiti nito ang matamis, pati mga salita. [Kainesh!]

Hindi niya tuloy napigilang mapangiti.

"Huwag ganyan baka ma-inlove ka ng todo sa akin." Biro niya rito.

"Aba, nagmalaki ang kulot!" Natatawa nitong pinisil ang ilong niya. Napatawa tuloy
siya.

Pipisilin na naman sana nito ang ilong niya pero natatawa niya itong tinampal.
Hindi naman ito nagpaawat. Hinawakan pa ang leeg niya para hindi siya makaiwas saka
natatawang pinagpipisil ang ilong niya.

Napatawa na lang siya habang nagpupumiglas. Pati ito ay tawang-tawa rin sa reaksyon
niya.

"Daddy, Leandrei!"

Napatigil ito nang marinig nila ang pagtawag ni Desiry. Tumakbo ito palapit sa
kinaroonan nila.

"What?" tanong nito sa bata.

"Istorbong bata." bulong nito sa tainga niya kaya napatawa siya ng mahina. Hindi
naman ito narinig ni Desiry.

"Daddy, can you help me with my art project?" Nagpa-cute pa ito sa tiyuhin. May
hawak itong illustration boards at watercolors.

"Bakit ako? Why don't you ask

your dad?" Kunot-noo namang saad ng isa.

"Kayo daw po ang magaling sa art sabi ni Daddy." Tugon naman ni Desiry.

Napatingin siya kay Leandrei.

Art project talaga?

"How about your daddy Vance?" tanong ulit nito sa pamangkin.

"Busy daw po sabi ni dad." Inosente namang tugon ng bata. Nakinig lang siya sa
usapan ng dalawa.

"Busy din ako." Walang kagatol-gatol nitong saad sa bata. Ang harsh talaga nito
kahit kailan.

"Saan po kay tita Janica?"

Napatawa siya sa tanong ni Desiry. Napakunot-noo naman ang binata.

"Daddy mo din nagsabi niyan 'no?" Sita nito.

Napailing siya. Malamang. Si Vander talaga.

"Hindi po. Kita naman po, eh." Inosenteng sagot ng bata. Napatingin pa si Leandrei
sa kanya nang hindi makapaniwala.
"Sige na daddy patulong na." Pangungulit ng pamangkin nito.

Sumingit ang bata sa pagitan nila at ipinatong sa mesa ang illustration boards at
water colors. Natatawa siyang umusog para bigyan ito ng espasyo.

"Ang kulit mo!" Natatawa namang pinisil ng binata ang batok nito. Natawa lang din
si Desiry.

"What's your art project?" kapagkuwa'y tanong nito.

Marunong ba talaga ito?

"We are ask to draw something beautiful like flowers or trees and paint it with
water colors."

"Okay," napatango ang binata.

Bakit andaming illustration boards?" tanong ulit nito.

"Extra po."

"So, what do you want me draw?"

Nakinig lang siya sa usapan ng dalawa habang napapangiting nakatunghay

sa reviewers niya.

"A flower, then, you teach me how to color it using darker and lighter shades of
red."

"Okay."

"Make it beautiful, daddy Leandrei." Excited na saad ng bata.

"Sure. You draw something in there while I draw something beautiful and then you
choose which one you'd submit, okay?"

Napangiti siya. Magiliw talaga ito sa pamangkin.

"Okay po." Tugon naman ni Desiry.

Talaga kayang marunong itong mag-drawing?

Gusto niyang tingnan kung maganda ang drawing nito nang magsimula na itong gumuhit
pero nahiya siya kaya nagbasa na lamang siya.

"I'm almost done, make it fast." Saad nito sa bata makalipas ang ilang minuto.

"Ako din daddy." Napatingin siya sa drawing ng bata. Nag-drawing ito ng bulaklak na
may limang petals.
"Oh, exchange tayo." Parang batang saad ni Leandrei sa bata. Hindi na lang niya
pinansin ang dalawa.

"Daddy naman eh!" Reklamo ng bata.

Napatingin tuloy siya.

Napagikhik ito habang tinititigan ang drawing ng tiyuhin. Hindi niya ito makita
dahil nakatalikod sa direksyon niya ang guhit.

Pangit siguro. Haha!

"Di ba ang ganda?" natatawa namang saad ng tiyuhin nito.

"Tita oh tingnan mo 'tong ginawa ni Daddy Leandrei." Ibinaliktad ng bata ang hawak
na illustration board para makita niya.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin nang matitigang mabuti ang drawing.

"Ang ganda 'di ba? Girlfriend ko 'yan." Kindat nito sa kanya nang mapatingin siya
rito.

"Girlfriend niyo po si Tita Janica?" Namilog ang mata ng bata.

"Yeah." Ngiting-ngiti nitong tango sa bata.

"Really!?" Tumingala pa si Desiry sa kanya.

"Huwag kang maniwala diyan sa daddy Leandrei mo."

"Itinanggi ako. I'm hurt." Nagkunwari itong parang nasasaktan habang sapo ang
sarili nitong dibdib.

Ang kulit talaga.

"Baliw!" Pinandilatan niya ito. Natawa lang naman ang binata.

"Huwag kang maniwala diyan sa Daddy mo. Nagbibiro lang yan." Baling niya kay
Desiry.

"Igawa mo na lang siya ng ibang drawing." Pinandilatan niya ang lalaki. Tumawa lang
ito at kumuha na ng iba pang illustration board. Kinuha naman niya ang drawing.

In fairness! Ipa-frame nga niya. Napangiti siya at marahang inilagay sa tabi niya.

"Babe, pasyal tayo sa Ilocos mamaya?"

Napatingin siya nang magsalita ito.

"Ano 15-minute ride lang?" Irap niya rito.

"Gamitin natin 'yong chopper." Ngiti nito.

"Daddy sama ako!" Singit ni Desiry sa usapan. Ngumiti naman si Leandrei.

"Sige kung papayag si Mommy," nakangisi nitong saad. Kinindatan pa siya nito. Loko
talaga.

Pati ang bata ay napakunot-noo sa sinabi nito.

Siya ba ang tintukoy nito o ang ninang Lianna niya?

"Baliw ka talaga! Bakit naman tayo pupunta doon ng ora-orada?" sambit na lamang
niya para mailihis ang ideyang pumasok sa isip niya.

"Para makilala nila ako." Ngumiti ito ng malapad.

"Kilala ka na nila." Kunot-noo niyang tugon. Baliw talaga.

"Ikaw ha. Ipinamalita mo agad na boyfriend mo na ako?" natatawa nitong saad.

"Kunwari pa naman sana aakyat ako ng ligaw." Dagdag nito.

"Heh, baliw!" Irap niya sa binata. Tumawa lang ito.

"Talaga po bang boyfriend niyo si daddy Leandrei?" singit ni Desiry.

Tatanggi pa sana siya pero. Sumagot agad ang binata.

"Oo! Kasing kulit ka rin ng daddy mo ano?" natatawang pinitik ni Leandrei ang bata
sa noo.

"Ouch!" Napahawak ang bata sa noo nito. Tinawanan lang naman ito ng binata.

"Bawiin mo 'yon. Baka mamaya niyan..." mahina niyang saad rito.

"Okay lang 'yan. Pa-kiss nga!" Agad itong tumayo at mabilis na humalik sa labi
niya. wala pa yatang isang segundo.

Pagtingin niya sa batang nasa gitna nila. Nagpupumiglas ito sa pagkakatakip ni

Leandrei sa mata nito.

Ang kulit lang talaga! Napailing na lang siya habang wala sa sariling napatunghay
sa binabasa kanina.

May paraan yata talaga ito para pasayahin siya araw-araw.

[A/N: I might not be able to update until Tuesday. May mga kailangan kasi akong
tapusin. But I will try though, kung maisisingit ko. I am not promising anything.
P.S. Salamat sa lahat ng nagbabasa at nag-iiwan ng comments at votes.]

=================

24.1) Let's Drink to That

Kapag dumating na ang oras hindi ka makatatakas.

FIVE MONTHS LATER...

Huminga nang malalim si Janica nang matapos niyang sagutan ang huling pahina ng
booklet.

Parang kailan lang noong tumulak siya pa-Maynila para magreview para sa bar exam.
Ngayon tapos na ang huling araw ng pagsusulit.

Kinakabahan man sa magiging resulta, nakahinga siya nang maluwag. At least, natapos
din.

Parang ang bilis ng panahon.

Gano'n yata talaga kapag masaya ang isang tao. Hindi niya nararamdaman ang takbo ng
oras.
"How was it, babe?"

Napangiti siya nang bumungad sa harap niya si Leandrei paglabas ng gate.

"I am not sure. Bahala na." kibit-balikat niya.

"Makapapasa ka. That's for sure." He gave her an encouraging smile.

Ngumiti siya ng tipid.

Sana nga...

Usapan nila na kapag nakapasa siya saka lang siya papayag na malaman ng lahat ang
tungkol sa kanila.

It wasn't a test nor did she ask it as a sign. Gusto lang niya na kahit papaano ay
may maipagmamalaki siya kapag iniharap siya nito sa mga mapanghusgang tao. Alam
naman kasi niya kung anong klaseng sociedad ang iniikutan ni Leandrei. At least
kung abogada na siya, hindi na siya basta pagtataasan ng kilay ng kung sino man.

Pero paano kung bumagsak siya?

Ipinilig niya ang ulo. She has to be positive always.

Sumunod siya sa binata nang igiya siya nito sa nakaparadang sasakyan.

"Would you like

to eat?" tanong nito sa kanya nang paandarin nito ang sasakyan.

"Parang ayokong kumain." Tugon niya rito. Huminga siya ng malalim at itinuon ang
pansin sa daan.
"Let's unwind then." Ngumiti ito.

Napatango siya.

"Mag-bar, okay lang?"

"From bar to bar?" Biro niya rito. Napatawa naman si Leandrei.

"Why not?" He asked chuckling.

Does he have any idea how handsome he is when he laughs?

She used to think, he's the worst among the triplets.

Nagkamali siya.

He's actually the sweetest among the triplets and for the last five months, he was
consistent. He's so caring and thoughtful. Sinisiguro nito na okay lang siya sa
loob at labas ng bahay at opisina. Kaya kahit ilang beses niyang sabihin sariling
kailangan niyang bantayan ang puso niya, tuluyan na itong nahulog sa kanya.

Though they date covertly, alam niyang napapansin na rin ito ng pamilya ni
Leandrei. Hindi nga lamang nagtatanong ang mga ito. Ipinagpapasalamat na rin niya
dahil hindi niya alam ang isasagot kung sakali.

"We need to celebrate kasi natapos na 'yong exam mo."

Nagising siya mula sa malalim na pag-iisip nang magsalita ang binata. Akala yata
nito ay ayaw niya dahil natahimik na siya.

"Paano kung bagsak ako sa exam?" Tanong niya rito.

"There's always a second chance." He glanced at her with a smile.

"Pero hindi yan." Nakangiti nitong dagdag.

She nodded and inhaled deeply.

"Reading-ready na ako

sa announcement eh." Natatawa nitong dagdag.

"Baliw ka talaga!" naiiling niyang saad nang makuha ang ibig nitong sabihin.

Natawa naman ito.

Tahimik silang pareho hanggang makarating sa bar. Mabuti at hindi masyadong maingay
ang pinuntahan nilang bar o baka nataon lang na love song ang tinutugtog kaya
gano'n.

"One mojito, please." Inunahan niya itong magsalita nang nasa bar counter na sila.
Napatawa naman ito.

"Dati ka nang pumapasok sa bar 'no?" baling nito sa kanya.

"Nagpanggap ka lang yata noong una na hindi umiinom eh." Tudyo nito.

Napatawa siya ng mahina. Ang totoo, iyon lang ang natandaan niya sa inorder nitong
alak noong huli silang uminom.
Tumawa lang din ang binata.

Pati pala dito hindi na nito kailangang sabihin ang oorderin dahil alam na agad ng
bartender ang ibibigay nito kay Leandrei.

"Parang gusto kong sumamang magbakasyon sa probinsya." Saad nito nang mainom ang
nasa kopita.

"Huwag na. Marami kang trabaho." Napatitig siya rito.

"One week lang naman 'di ba? Babalik din tayo." Giit nito.

Napag-usapan na kasi nilang magbabakasyon siya sa susunod na linggo sa probinsya

saka siya babalik ng Manila at doon na sa legal department ng kumpanya magta-
trabaho.

Ayaw pa sana ni Leandrei na lumipat siya ng office floor pero sinabi niya ritong
babalik siya sa kolehiyo sa probinsya para magturo kung hindi ito papayag kaya
pumayag na lang din ito.

Balak niya ring kumuha na ng apartment

pagbalik. Ayaw niya kasing manatili sa bahay ng mga Filan baka kung ano ang isipin
ng mga ito lalo na kapag nalamang may relasyon sila.

"Nasabi mo na. One week lang. Kaya huwag ka nang sumama. Isa pa, hindi ako
makapagpapahinga kung sasama ka." Paliwanag niya rito.

"So, you mean I'm stressing you out?" Kunot-noo nitong tanong.

Napangiti siya. She knows he's pretending to look insulted to make her feel guilty.
Hindi iyon uubra kasi alam niyang hindi ito madaling magdamdam sa gano'ng
kasimpleng salita.

"Hindi sa gano'n." Natatawa niyang saad.

Tumitig naman ito sa kanya.

"Ma-mimiss nga kasi kita. I'm used to seeing you everyday for the last five
months."

Napatawa siya ng mahina. Just as she expected.

"Ewan ko sa'yo. Basta." Naiiling niyang tugon bago uminom sa hawak na baso.

"May boyfriend ka yata sa probinsya eh."

Napakunot-noo siya sa sinabi nito. Muntik pa niyang maibuga ang iniinom. Akala niya
seryoso ito sa sinabi pero pagtingin niya pilit naman nitong itinatago ang ngiti.

"Baliw ka talaga!" Natatawa na lamang niyang wika.

"Wala kasing magsasabi sa akin ng baliw ng isang linggo." Reklamo nito.

Napatawa siya sa sinabi nito.

"Uminom na lang tayo." saad niya rito at hindi pinansin ang pag-iinarte nito.

"Fine. Sabi mo eh." Nakangisi nitong saad. Napailing na lang siya. Baliw talaga!

"Hey honey! It's been a long time. Wanna join me at my pad tonight?"

Nagsalubong

ang kilay niya nang biglang may yumapos kay Leandrei na seksing babae. Mukha itong
modelo. Nakasuot ito ng maigsing damit na hapit na hapit kaya kitang-kita ang hubog
ng katawan at ang maputing balat.

Napatikhim siya pero mukhang hindi narinig ng babae dahil ni hindi ito lumingon.

Ngumiti si Leandrei sa kanya ng alanganin. Tinanggal nito ang pagkakayapos ng

babae.

"I have a date," saad nito sa babae. Iginala naman ng babae ang paningin.
Nilagpasan lang siya ng tingin.

"Wala pa naman yata siya. Puwede bang first come first serve?" Tumawa pa ito.

Napakunot ang noo niya. Hindi siya makapaniwalang may babae talagang ganoon kababa.
'Yong walang pakialam kahit magmukhang -Uhm, huwag na nga lang.

Pinatulan ba talaga ito ni Leandrei?

Kahit maganda parang kaladkarain naman.

Ipinilig niya ang ulo sa naisip. She's becoming too judgmental.

"I'm with my girlfriend. We're actually going." Tumayo si Leandrei at hinawakan ang
kamay niya. Napatingala siya rito. Ngumiti naman ito ng matamis. Napangiti na lang
siya at naiiling na tumayo.

Iniwan nila ang babaeng nakatingin lang sa kanila.

"Marami ka bang naging babae?" tanong niya rito nang papunta na sila sa nakaparada
nitong kotse. Napatigil naman ito at tumingin sa kanya ng diretso. Parang
tinatantiya nito ang reaksyon niya.

"It doesn't matter, babe. Ang importante, for the last six months, there was only
one and that's you my Hetty." Nakangiti nitong pahayag.
Bolero talaga ito.

Paano siya makapag-iinarte kung ganito ito sumagot?

Sasabihin pa naman sana niyang hindi niya nagustuhan na pinatulan nito ang gano'ng
klase ng babae.

"And it wouldn't stop at six months. It will go on and on and on..." He lightly
pinched her nose and gave her a smack kiss on the lips.

Kahit pigilan niya ang mapangiti kusang umarko ang mga labi niya.

"Bolero!" tugon na lamang niya at natatawang inunahan itong maglakad.

Akala niya ay uuwi na sila pero lumipat lang pala sila sa ibang bar. Inokupa na
nila ang isang table. Leandrei made sure na magkatabi na sila sa pandalawahang
upuan.

Mas gusto naman niya iyon para walang makasingit na asungot kung sakali. Lantaran
na talagang makikita na sila ang magkasama.

Truly, no one bothered them. They spent the hours drinking and talking before they
head out of the bar.
[A/N: Minors, please skip the next part. It's called self-discipline. Haha!
Nangunsensya pa ako.]

=================

24.2) Strong Parental Guidance

Please be guided accordingly.

"That was fun." Natatawang saad ni Leandrei nang makauwi na sila ni Janica. Paakyat
na sila ng kuwarto.

Naisipan na naman kasi nilang sumayaw. Tinukso pa siya nito kanina na sumabay sa
mga nagse-sexy dancing. Medyo sumasayaw na rin ang paningin niya kaya napapayag
siya nito.

Alam niyang medyo lasing na siya pero alam naman niya ang nangyayari at mga
ginagawa niya. Gusto lang niyang mag-enjoy naman kahit papaano tutal tapos na ang
exam niya.

Napayakap siya rito nang hapitin siya nito sa baywang. Sumuray kasi ang lakad niya
paglabas ng elevator.

Pareho silang napatawa.

"Babe, dito na ako," natatawa niyang saad nang maglalakad pa ulit si Leandrei.
"Oh yeah. Akala ko sasama ka sa kuwarto ko, eh." Natatawa nitong tugon.

Napatawa naman siya at hindi pinansin.

"Where's my goodnight kiss?" Kindat nito nang pumasok na siya sa kuwarto. Sumunod
ito sa kanya papasok. Napatawa na lang siya.

"Yeah, you haven't kissed me yet." Nakangiti niyang tugon rito. Nasasanay na rin
yata siya sa halik nito.

Hinawakan nito ang magkabilang pisngi niya nang sumara ang pinto.

"Goodnight, nigga!" natatawa nitong saad.

Mas lalo yatang namula ang pisngi niya. Magsasalita pa sana siya pero sinakop na
nito ang mga labi niya.

Awtomatikong umangat ang mga kamay niya sa batok nito nang palalimin nito ang
halik. Nanghina ang mga tuhod niya lalo na nang nag-umpisang galugarin ng dila nito
ang bibig niya.

Nawala pa yata ang hilo niya at napalitan ng kakaibang init lalo na nang hapitin
siya nito sa baywang.

She kissed him back slowly. Humigpit ang kapit niya sa leeg nito nang marahan
nitong kagatin ang labi niya bago ulit humalik ng mariin. Naglakbay ang kamay nito
sa loob ng blusa niya. Lumukob ang kakaibang init sa katawan ni Janica habang
ekspertong naglakabay ang kamay ng binata sa katawan niya. Ang dila nito'y
humahagod sa loob ng bibig niya.

"Ahh, Shit!" Napasinghap siya nang pumasok ang kamay nito sa loob ng bra niya.
Leandrei stop kissing her and smiled on her lips.

"One," he mumbled smiling. Nagtaka siya pero hindi na siya nakapag-isip ng tuwid
nang muli nitong sakupin ang labi niya at marahan nitong minasahe ang dibdib niya.
Mas lalo siyang nangunyapit rito.

Napaliyad siya nang bumaba ang halik nito sa leeg niya. Pakiramdam niya ay unti-
unti nang ginagapi ng init ang buong katawan niya.

Napasinghap siyan ang maramdaman ang daliri nito na nilalaro ang nipple niya

"Aw, gago ka talaga!" hinampas niya ito sa braso nang maramdaman ang pagpisil nito
sa nipple niya. It sent tingling sensations around her body.

Gano'n pala ang epekto no'n?

"Two," Leandrei chuckled on her neck. Hindi na siya nakaimik nang biglang naging
marahas ang halik nito. Hindi niya alam paano nito natanggal ang mga butones ng
blusa niya nang hindi niya namamalayan. Inilihis lang kasi ito ni Leandrei,
nalaglag na sa sahig kasama ng bra niya. Napaungol siya nang bumaba ang labi nito
sa dibdib niya.

Hinawakan niya ang ulo nito para mas lalong idikit sa leeg niya. Hindi

na siya tumanggi nang sunod nitong tinanggal ang skirt niya. Nakaramdam siya ng
hiya nang tanging panty na lang ang suot niya pero agad din naman iyong nawala at
napalitan ng masarap na sensasyon nang sakuping muli ni Leandrei ang mga labi niya.
She could feel her wetness lalo na nang iangat nito ang isang paa niya at
ipinalibot sa baywang nito.

"You feel so dainty, babe." He mumbled in her ear.

"But it won't stop me from pleasure you like this..." He kissed her ears ravagely
as he lifted her other thigh. Napasinghap siya.

"Tangina, 'yong belt mo, masakit." Bulong niya rito. Napatawa ito ng mahina habang
marahan siyang ibinababa. Napatitig ito sa kanya habang tinatanggal ang belt nito.
Napakagat siya sa labi nang tanggalin din nito ang suot na shirt.

Those abs look delectable. Akala niya sa mga photoshopped magazines lang nakikita
ang ganong abs.

"Your mouth isn't dainty." Natatawa nitong saad bago mabilis na ibinaba ang pants
nito.

Hindi pa man din siya nakapagsasalita. Mabilis na siya nitong binuhat at hinalikan
ng madiin sa labi. Her instinct instantly drew her to encircle her thighs on his
waist and her hands on his shoulders. It feels good. His hand supports her ass
while the other is rummaging her breast.

He started walking towards the bed as he kissed her deeply. Nararamdaman niya ang
matigas nitong pagkalalaki na nakapagitan sa kanilang katawan kaya mas lalong
uminit ang pakiramdam niya.

She felt the soft bed touching her back pero hindi ito tumigil sa paghalik sa
kanya. Her breathing hitched when Leandrei trailed kisses

to her breast.

"Ohhhh, shit..." Napaungol siya nang maglaro ang dila nito sa nipple niya.
Napahawak siya sa buhok nito. She couldn't even feel his weight sa sarap ng
sensasyong nararamdaman niya. His hand moved in between her legs.

"You're so wet, babe." Bulong nito habang marahang hinahaplos ang hiyas niya.
Ipinasok nito mula sa gilid ng panty niya ang daliri nito.

Pigil na pigil ang paghinga niya nang maramdaman ang daliri nito sa hiyas niya.
Napakagat labi siya nang bumaba ang halik nito sa tiyan niya kasabay ng paggalaw ng
daliri sa bukana ng pagkababae niya.

"Leandrei..." mahinang daing niya nang ibaba nito ang kahuli-hulihang saplot sa
katawan niya.

"Oooohhhh," napasabunot siya sa buhok nito nang bumaba ang labi nito sa basing-basa
niyang hiyas. Umangat ang balakang niya nang maramdaman ang paghagod ng dila nito
sa pagkababae niya.

Hindi niya alam kung saan ipapaling ang ulo nang magsimulang maglaro ang dila nito
sa parteng iyon ng katawan niya. Her eyes are closed but she felt that he nipped
and flipped his tongue wildly na sanhi para mapaungol siya ng malakas.

"Ahhh, Leandrei..." umaangat ang balakang niya sa bawat hagod ng dila nito.

"You taste good, babe..." He mumbled before flipping his tongue on her wetness. Ang
sarap ng sensasyong hatid ng dila nito. She feels like she can't take it anymore.
She almost groaned when he stopped. Tumunghay ito sa kanya.

"Bitin?" tudyo nito nang makita ang reaksyon niya. Tumawa ito ng mahina.

"Gago!" Wala sa sarili niyang sambit. Napatawa naman ito bago mabilis na tinanggal

ang underwear. Her eyes widened when she saw his manhood sprang up. Ang laki.
Kakayanin kaya niya?

Marahan itong dumagan sa kanya at yumakap ng mahigpit bago humalik sa labi niya.
She could feel his manhood poking her belly. Mas lalong nag-init ang katawan niya.

"I'm giving you time to change your mind, Janica." Bulong nito. Tumitig ito sa mga
mata niya. His eyes spoke of love and desire. And yes, respect.

Alam niyang mali at maaari niyang pagsisihan kinakabukasan ang nakatakdang mangyari
pero traydor ang katawan niya. Ayaw itong papigil.

"Let's do this, babe." Diretso niyang saad rito bago pa magbago ang isip niya.

Her eyes shut when he moved his body up. Kusa niyang ibinuka ang mga hita para
bigyang-daan ang pagpasok nito. The anticipation of his entrance is giving her more
dampness.

"Ohh" nakagat niya ang labi nang maramdaman ang unti-unti nitong pagpasok sa hiyas
niya. Ipinikit niya ng mariin ang mga mata.

That hurts.

"Hold me tight, babe. I'll be gentle. I promise." Masuyo nitong hinagkan ang noo
niya. Napatango siya at pikit-matang tinanggap ang sakit ng unti-unti nitong
pagpasok sa loob niya.

Pakiramdam niya ay napupunit ang pagkababae niya. He's big. Sobrang sakit.

"Aw, Leandrei..."

Huminto ito nang marinig ang pagdaing niya. Tumigil ito at hindi gumalaw. Huminga
siya ng malalim bago tumango bilang senyales na puwede na nitong ituloy ang
ginagawa.

Bumaon ang kuko niya sa likod
loob niya. Dahan-dahan nitong
ibinaon. He continued pushing
subsided. Kasabay no'n ay ang
pagkababae niya.
nito nang tuluyan na nitong maipasok ang kahabaan sa
hinugot ang pagkalalaki bago ulit paunti-unting
in and out slowly and gently until the pain gradually
pabilis na pabilis nitong paglabas-masok sa

"Oooohhh," Napaungol siya nang maramdaman ang kakaibang sarap at sensasyon na dala
ng paglabas-masok nito. He pushed harder as he kissed her on the lips. Tinugon niya
ang mga halik nito habang ramdam ang sarap na dulot ng kahabaan nito sa pagkababae
niya.

"Ohhh, Janicaa..." Leandrei moaned as he released her lips. Bumilis ang paggalaw
nito. Sinalubong niya ang bawat pagbayo nito na sanhi para mapuno ang buong silid
ng mga ungol nila. Mas ibinaon pa nito ang kahabaan sa pagkababae niya na sanhi
para mapaungol siya ng paulit-ulit sa sobrang sarap.

"Fuck, you feel so good, Janica." He moaned as he thrusts deeper. Her body
convulsed in pleasure as Leandrei hasten his movements.
Mahigpit siyang yumakap rito.

"Ohhh, faster, babe." She felt her sex clenching around his manhood.

"Ahhh, I'm cumming, too, babe." Bumilis ang pagbayo nito. Pabiling-biling ang ulo
niya habang nararamdaman ang sarap. Isinagad pa nito lalo ang kahabaan kasabay ng
pagsabog nito sa kaibuturan niya.

=================

25) Aftermath

Huwag kang matakot na harapin ang mga bagay na nagpapahina ng iyong loob dahil 'yan
mismo ang magpapatatag sa 'yo.

Leandrei woke up with a smile on his face. Mag-uumaga na nang lumipat siya sa
sariling kuwarto. Ayaw niyang may makadiskubre ni isa man sa mga kasama nila sa
bahay nang tungkol sa nangyari kaya maingat siyang lumabas ng kuwarto. Janica
wouldn't like it if it would be out wide in the open. She's always been guarding
her image eversince.

He knows she'd think it would taint her image if that happens. Kahit na alam naman
niyang hindi ito huhusgahan ng pamilya niya kung sakali.

Mabilis siyang naligo at lumabas ng kuwarto para tingnan ang nobya.

His father's serious aura welcomed him as he opens his door. Kakatok pa lang yata
sana ito.

"Let's talk, son." Saad nito bago tumalikod. He felt a little nervous. Seryoso kasi
ang tono ng ama.
"Dad, is there something wrong?" He asked when they went inside the study room.

"Umupo ka," utos nito sa kanya. Umupo siya sa upuang nasa harap ng table nito.
Umupo naman ang ama sa swivel chair.

Huminga ito ng malalim bago tumingin sa kanya ng diretso.

"You know exactly how your mother would react when she finds out that you slept at
Janica's room." His father uttered with a serious tone.

Hindi siya nakapagsalita sa sinabi ng ama. Ayaw naman niyang itanggi na doon siya
natulog. That would be unmanly.

"Dad, she's my girlfriend and I am willing to take full responsibility about

it." Diretso niyang sagot sa ama.

"I know that you've been dating and that you are serious about her." His father
inhaled deeply before continuing.

"But do you think you're mom would be subtle about it?"

His dad's right. His mom would probably get mad. She adores Janica so much. She'd
probably think he's disrespecting Janica for doing it.

Napatungo siya.

"But don't worry son. I won't tell your mom. Just be careful next time."

Napatingin siya sa ama.

"Thanks, dad." He mumbled. Ngumiti ito sa kanya ng tipid.

"Paano niyo pala nalaman, dad? May nakakita ba sa amin?"

Napatawa ang ama nito.

"Have you forgotten? There are CCTV's around the house." He said shaking his head.

Oo nga pala. May CCTV sa hallway at 24/7 na nakabantay ang mga nasa control room
plus it's connected to his dad's mobile phone.

"Sige, puwede ka nang lumabas." Saad ng ama niya.

Mabilis siyang lumabas ng study room at nagpunta sa control room. Kailangan niyang
makuha ang footage. His mom randomly checks on the CCTV footages sometimes baka
makita nito.

"Good morning sir." Nakangiting bati ng dalawang nasa control room nang pumasok
siya.

"I need you to do something." Saad niya sa mga ito.

"Ano po 'yon sir?" sabay pang tanong ng dalawa. Tiningnan niya ang mga monitor kung
saan ang hallway papunta sa kuwarto ni Janica.

"Could you cut the footage at Camera 19 around 1A.M. to 5.A.M.?"

Natawa ng

mahina ang dalawa.

"Pinaputol na po ni sir Vaughn."

Parang hindi pa siya makapaniwala nang marinig ang sinabi ng mga ito. His dad's
really clever. Seryoso talaga ito nang sabihing hindi niya ito ipaaalam sa ina ang
nangyari.

Lumabas siya ng control room at pumunta sa kuwarto ni Janica. Ilang beses siyang
kumatok pero hindi nito binubuksan. Maybe she's already downstairs.

Mabilis siyang bumaba. Naabutan niya ang ina sa sala kasama ng dalawang apo na agad
bumati sa kanya.

"Mom, have you seen Janica?" tanong niya sa ina.

Napakunot-noo naman ito.

"Nagpaalam kaninang umaga na aagahan ang pag-uwi sa probinsya sa halip na sa

susunod na linggo."

Napakunot-noo siya.

"Sabi niya nag-usap na daw kayo kagabi at nagpaalam na sa 'yo." Dagdag ng ina nang
makita ang bahagyang pagkatuliro niya.

"Yeah," Napahawak siya sa batok.

"Nakalimutan ko. Sinabi nga pala niya." Tugon na lamang niya para hindi magtaka ang
ina.

Agad siyang nagpaalam mula sa ina at umakyat ulit sa taas.

Nasapo niya ang ulo. Sinasabi na nga ba niya. She probably feels bad about what
happened last night.
Last night.

Memories about last night flashed. It was something he'll never forget his entire
life. Janica was different last night. He couldn't even believe she'll give in to
him. He just hopes it wasn't because of the alcohol.

He was Janica's first.

He smiled at his own thoughts.

Nagtungo siya sa kuwarto ni Janica. His mom might have her room cleaned. Baka
makita nila ang mantsa sa bedsheet.

He felt frustrated

when he can't open the door.

"What are you doing?" Napatingin siya sa amang papalapit.

Great timing. He knew that beside his mom, his dad could open all the doors inside
their house.

"Dad, could you please open the door?" request niya rito.

"Why?"

"May kukunin lang sana ako." Tipid niyang sagot. He averted his gaze.

"So you already know that Janica left? She's your girlfriend, huh?" His father's
voice is rather teasing.
"Yes, dad. Nagpaalam siya sa akin kagabi." He lied.

"I would probably call her up later but for now please open the door baka maunahan
ako ni mommy." He added with a shrug.

His father laughed.

"Don't worry about the bloodstain on the sheet. Pinapalitan ko na. So, your mom
won't suspect anything." Natatawa nitong saad bago tumalikod.

His jaw literally dropped at what his father said.

"You're welcome son." Sigaw pa nito bago lumiko sa pasilyo. Napailing na lang siya.

Sometimes his dad's really amazing. Lalo na sa kalokohan. He could pre-empt their
mother's outburst kaya napaghahandaan nito madalas.

"Janica, gising!" Kinusot ni Janica ang mga mata at kunot-noong tumingin sa ina.
Kadarating lang niya kaninang alas-kuwatro ng hapon. Pagkatapos maibigay ang mga
pasalubong sa pamilya niya ay nagtungo na siya ng silid para makatulog.

"Bakit 'nay? Umaga na ho ba?" tanong niya rito. Sa family house kasi ng ninang niya
natutulog ang nanay at tatay niya dahil sila

ang caretaker. Sa likod lang naman ang bahay nila. Bakante ang loteng ito noong
bata siya pero tinulungan sila ng ninang niya na makapagpatayo ng maliit na
bungalow na may dalawang kuwarto. Hindi kita ang bahay nila mula sa harap dahil sa
likod ito mismo ng family house ng mga Henson. Madalas sa backgate ng family house
sila dumadaan para makapunta ng kalsada kahit na may maliit namang daan sa gilid ng
bakod.

"Ala una pa lang." Agad na tugon ng ina.

"Po?" Mas lalong kumunot ang noo niya.

Huminga ng malalim ang ina bago nagsalita.

"Dumating kasi ang anak ng ninang mo. Nabulabog nga ang buong barangay."

Napabangon siya at patitig sa ina. Nawala pa yata lahat ng antok niya.

"Akala namin may giyera, may lumapag kasing helicopter diyan sa may plaza." Dugtong
nito.

"Sino pong anak niya?" Tanong niya kahit na may hinala siya kung sino iyon.

"Si Von Leandrei hinahanap ka. Sabi ko nga natutulog ka pero mapilit gusto kang
puntahan dito."

Bumilis ang tibok ng puso niya nang maalala ang nangyari kagabi sa kanila. Hindi
niya alam kung ano ang iisipin sa bigla nitong pagsulpot.

"May problema ba? Hindi ba sa opisina ka niya nagta-trabaho?" Nag-aalalang tanong

ng nanay niya.

"Wala 'nay. Baka may itatanong lang tungkol sa naiwan kong trabaho. Pakisabi ho
susunod na ako." Tugon niya sa ina.

"Sigurado ka? Medyo nakainom kasi."

Tumango na lamang siya.

Tiim-bagang na tumingin sa kanya si Leandrei nang lumapit siya. Nakaupo ito sa sofa

sa living room. Mukha nga itong nakainom.

"Tell me why the hell did you leave abruptly?" He asked sternly.

Napalunok siya. Madalas itong magsungit dati pero hindi naman gano'n ang tono nito.

Ano bang sasabihin niya?

Na natakot siya at nahiya sa sarili paggising niya lalo na nang hindi niya ito
makita sa tabi niya?

"I've been calling your phone like a hundred times tapos biglang unattended. What
is that supposed to mean?"

Nasa bag lang niya ang cellphone at naka-silent mode. Kung tumawag ito ng maraming
beses habang tulog siya, malamang na-empty batt na.

"Galit ka?" Umupo siya sa kaharap na sofa. Nagulat siya nang bigla itong tumayo at
magsalita ng malakas.

"Sinong hindi magagalit? My girlfriend just left me hanging and she won't even
answer my calls!"
"Leandrei 'yang boses mo." Napatingin siya sa direksyon ng komedor. Nakita pa niya
ang biglang pagtalikod ng mga magulang niya. Sabi na nga ba. Nandoon lang ang mga
ito.

"So, now you're ashamed of me?" Sinundan nito ang tinitingnan niya.

Parang gusto niyang mapatawa sa reaction nito.

"Para kang bata. Umupo ka nga?" Pinigilan niya ang pagsilay ng ngiti sa labi niya.

Tumitig ito sa kanya ng matiim bago dahan-dahang umupo sa sofa.

Hindi niya alam kung ano ang dapat sabihin. Umalis naman kasi talaga siya dahil sa
nangyari kagabi. There is no excuse for that and he probably figured that out
already. Hindi naman ito tanga. She just didn't expect that he'd follow right away.
Inasahan niya kasing baka mag-iisip pa ito ng ilang araw o baka hindi na ito
magpapakita pa sa kanya.

Nakita niyang may inabot ito sa likod ng kinauupuang sofa.

Pinigilan niyang mapangiti nang ilapag nito sa center table ang palumpon ng
bulaklak at isang kahon ng tsokolate.

"Hindi ko sigurado kung gusto mo ng chocolates." Seryoso nitong saad. Napatitig

siya rito.

"Mom said women still love roses and chocolates no matter how they deny it."

"Si ninang nagsabi?" tanong niya rito. He nodded.

"Yes. Do you really think they know nothing about us?" balik-tanong nito.
Huminga siya ng malalim. Of course. The Filan's aren't stupid. They probably
figured it out but preferred not to bring out the topic.

"So, ano? Gusto mo ng chocolates o hindi?"

"Bakit naman hindi?" Napatawa siya dahil seryoso pa rin ang tono nito.

"Well, I just figured ang magnanakaw galit sa kapwa magnanakaw." Ngumisi ito ng
nakakaloko.

Naningkit ang mga mata niya nang mapagtantong ang kulay na naman niya ang tinutukoy
nito.

"Ang sama mo talaga." Irap niya. Pilit niyang itinago ang ngiti. Kahit parang galit
ito ang sweet pa rin ng dating. Pambihira!

"Negra!"

Mas lalong naningkit ang mga mata niya sa narinig.

"Huwag mo na ulit akong lalayasan kung hindi ipatatapon kita sa Africa!" Dugtong
nito.

Sa halip na mainis ay napatawa siya sa sinabi nito.

He must have been that worried to say that and his face is as serious as hell.

Mabilis itong lumapit sa kinauupuan niya at hinila siya patayo. Akala niya ay
yayakapin siya nito. Naka-ready pa naman siya. Haha!

"Huwag kang tatawa-tawa. Ipakilala mo ako kina nanay at tatay!" Sambit nito bago
siya tuluyang hinila papuntang komedor.
=================

26) Nakakaumay si Leandrei. Hmp!

Kapag mahal mo, ipaglalaban mo.

"Sigurado ka ba diyan sa pinasok mo?"

Hindi nakaimik si Janica sa tanong ng ina. Nasa bahay na sila sa likod at naiwan si
Leandrei sa family house.

"Alam na ba ito ni ate Lianna?" Tanong ulit ng ina.

"Hindi ko po sigurado 'nay." Tipid niyang sagot. She felt like a child being
scolded. Unang beses kasi niyang may ipinakilalang boyfriend sa mga magulang at si
Leandrei pa kaya siguro ganoon na lang ang reaksyon ng ina.

"Hindi ba siya 'yong laging nangtri-trip sa 'yo noong kabataan niyo? Baka isa na
naman to sa mga kalokohan niya. Ikaw din ang masasaktan." Pangaral ng nanay niya.

Huminga siya ng malalim.

"Hindi naman po siguro 'nay. Bata pa naman po kami no'n. Isa pa mukha naman pong
seryoso si Leandrei." Tugon niya sa ina.

"Maraming mukha ang mga manloloko, Janica. Madalas mukha silang seryoso kaya
maraming naloloko."

Hindi na lang siya nagsalita pa.

Siguro kung ibang tao lang ang nanay niya, magtatalon na ito kapag may
ipinakilalang guwapo at mayamang boyfriend ang anak nila. Her mother is different.
Her sanity is always intact. Hindi nasisilaw sa kahit na ano o sino at hindi rin
madaling maloko. Kaya nga madalas iniisip niya na sa ina talaga siya nagmana.

"Mona, hayaan mo na 'yang anak mo. Baka nakalilimutan mong magiging abogada 'yan.
Hindi yan basta-basta maloloko ng ibang tao." Singit ng tatay niya. Nginitian niya
ang ama. Tumango naman ito.

Nakahinga siya nang maluwag

nang umalis na ang mga magulang at bumalik sa family house.

Late na nang magising siya. Pagkatapos maligo ay dumaan siya sa backgate para
tingnan kung gising na si Leandrei.

"Hinahanap ka ng boyfriend mo." Salubong ng kuya niya. Galing ito sa backdoor sa

may dirty kitchen kasunod ang isa pa niyang kuya.

Nagtaka siya kung bakit galing ang mga ito doon.

"Yong totoo kuya nagpunta lang kayo para tingnan siya 'no?" Tanong niya sa mga ito.
Nagtawanan naman ang dalawa bago nagtungo sa pinanggalingan niya.

Napailing siya. Isa din sa mga gusto niyang gawin ay ipagpatayo ang mga kuya niya
ng bungalow. May mga barung-barong kasi ang mga ito sa di-kalayuan na siyang
tinitirhan ng kani-kanilang pamilya.

Naabutan niya ang binata sa may dirty kitchen na nag-aagahan. Agad itong tumayo
nang makita siya. Yayakap sana ito at hahalik sa pisngi niya pero pinigilan niya.

"Baka makita tayo ni nanay." Sambit niya nang mapakunot-noo ito sa inakto niya.

"Do I have to act conservative?" Ipinaghila siya nito ng upuan.

Napatawa siya sa tanong ng binata.

"Probinsiya nga kasi." Naiiling niyang saad. Tinalikuran niya ito para kumuha ng
cup na agad naman nitong inagaw. He took the liberty to fill it with coffee from
the coffee-maker. Nilagyan na rin nito ng cream at asukal.

It was actually his habit every morning. Sa bahay nila, lagi siya nitong
tinetiyempuhan sa kusina at ipinagtitimpla ng kape. Nauuna kasi siya laging bumaba
kaysa sa kanila.

"Anong

sabi nina nanay tatay?" tanong nito nang mailapag ang kape.

"Bakit ka nakiki-nanay at tatay?" Natatawa niyang tanong. Kumuha ito ng pinggan at

kubyertos. Pinagmasdan niya lamang ito.
"Ayaw mo ba?" Nakangiti nitong balik-tanong. Inilapag nito ang pinggan at kubyertos
sa harap niya bago umupo sa kaharap na upuan.

"Ewan ko sa 'yo!" Pinadilatan niya ito. [Kese namern si Leandrei.] Haha!

"Gusto niya oh..." tudyo nito.

"Magseryoso ka nga." Pilit niyang itinago ang ngiti para hindi siya nito mas lalong
kantiyawan.

"Who says I am not serious?"

Napalunok siya nang tumitig ito sa kanya ng seryoso.

"FYI, soon to be Atty. Janica Venus Zapanta-Filan, pangatlo ka na sa mga babaeng

sineryoso ko."

Her heart raced. That remark would have been sweet. Kaya lang pangatlo daw.

"Sino 'yong naunang dalawa?"

Leandrei laughed. Tiningnan niya lang ito hanggang sa kusang napatigil sa pagtawa
pero halatang nagpipigil pa rin.

"Okay, it's mom and ate Vanna." Nakangiti nitong saad habang pinipigil ang pagtawa.

Baliw talaga.

"Hindi siya nag-object sa pangalan. Gusto niya pakasalan ko siya." Natatawa nitong
tudyo nang natahimik siya.

She almost rolled her eyes. Kapag nag-umpisa talaga ito sa panunudyo mahirap
patigilin.

"Ano naman ngayon?" irap niya rito. Pinilit niyang itago ang pamumula ng pisngi
pero tinawanan lang siya ng binata.

"Huwag gano'n ate. Bata pa ako. Paano na 'yong freedom ko?" Natatawa nitong sambit.

Alam niyang nagbibiro lang ito pero hindi

niya mapigilang mag-isip na may iba itong pakahulugan sa sinasabi.

Paano kung tama ang nanay niya na isa lang ito sa mga kalokohan ni Leandrei?

It would be a shame kung naloko talaga siya ng lalaki.

Napailing siya sa naisip.

 "Hey babe, ang seryoso ng mukha mo. I was just kidding." Natatawa nitong saad.

Ngumiti siya ng tipid.

"Medyo off lang kasi minsan ang mga jokes mo." Wika niya rito. She has to let him
know what she feels.

Napatitig naman ito sa kanya bago marahang tumango.

"I'm sorry. This is me. I joke around a lot. Hindi ka pa ba sanay?" walang emosyon
nitong saad.

That question caught her off-guard. Sa nagdaang mga buwan, dapat sanay na siya sa
mga biro nito.Ewan niya kung bakit tinablan na naman siya ng insecurity sa
pagbanggit nito ng age gap nila.

There was an awkward silence before Leandrei faked a cough.

"Bakit pala hindi Venus ang nickname mo?" pag-iiba nito sa usapan.

Huminga siya ng malalim.

"Nakasanayan na kasi ang Janica." Tugon niya rito.

Napatango naman ito.

Dumaan ulit ang mahabang katahimikan.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin kaya itinuon na lamang niya ang pansin sa
mga pagkaing nasa lamesa. Kukuha sana siya ng sinangag nang unahan siya ni
Leandrei. Ipinagsandok siya nito.

"Thanks," bulong niya. Ngumiti naman ito.

"Do you like the beef tapa or the egg?" tanong nito sa kanya.

"Puwede both?" Tumawa siya ng mahina. Ngumiti naman ito ng tipid at nilagyan ang
pinggan niya ng ulam.

Ang boring pala

ng buhay nila kung seryoso si Leandrei. She'd rather want him joke around kaysa
maging awkward sila pareho sa katahimikan.

"Hindi mo pala sinagot 'yong tanong ko kanina kung ano ang sinabi nina nanay at
tatay." Ngiti nito.

"Sinabi tungkol saan?"

"About me. Para kasing ayaw nila sa akin." Seryoso nitong saad. Tumingin ito sa
kanya.

"Importante pa ba 'yon?"

Ngumiti ito bago sumagot.

"Siyempre ayokong sila ang maging dahilan para magdalawang-isip ka sa akin." Kindat
nito.
Napatawa siya ng mahina.

"Ano 'yan biro o seryoso?"

Napatawa ito sa tanong niya.

"Ayaw mo ng binibiro, 'di ba?" Nakangiti nitong tugon.

In an instant, the playful Leandrei is back.

"Pati 'yong mga kuya mo parang ayaw sa akin. Biglang nagsialisan no'ng makita ako."
Dagdag nito.

Napatawa na lang siya.

"Ang arte mo." Naiiling niyang saad. Tumawa lang din ito. Itinuloy na lamang niya
ang pagkain.

"Babe, tingnan mo si nanay papunta sa bahay niyo." Untag nito matapos ang ilang
minuto. Napatingin siya sa bintana at sinundan ang tingin nito. Palabas nga ito ng
backgate.

"So?" Kunot-noo niyang ibinalik ang tingin sa binata.

"Puwede ko nang makuha 'yong morning kiss ko?" Ngumiti ito ng malapad.

Hindi niya mapigilang mapangiti sa banat nito. Kanina lang seryoso ang atmosphere
ngayon okay na naman aura nito.

Tumayo siya para pagbigyan ang hiling nito tutal tapos na siyang kumain pero
biglang tumunog ang doorbell.

She

heard him groaned nang lagpasan niya ito. Natatawa na lang siyang pumunta ng sala
para silipin kung sino ang tao sa labas.

"Sino'ng istorbo 'yan?" bulong ni Leandrei sa tainga niya at agad na umakbay.

Natatawa naman niyang pinalis ang braso nito.

Napatingin sila sa sa pinto nang bumukas ito.

"Hey, cousin!" agad na bati ng bagong dating na lalaki kay Leandrei. Pinsan ito ni
Leandre na kasing edad niya.

"Tama pala ang balitang ikaw ang nambulabog sa Zone 3 kaninang hatinggabi."
Natatawang saad ng pinsan nito.
Sa probinsiya talaga mabilis lang kumalat ang balita. Sa kabilang barangay pa kasi
ang bahay ng mga pinsan nito.

"Saan na 'yong sasakyan mo?" tatawa nitong tanong kay Leandrei.

"Bumalik na sa Manila." Natatawa namang sagot ng binata.

"Hi, Atty. Janica! Kumusta ang exams?" Baling ng pinsan nito nang mapansin siya.

"Okay naman. Huwag mo muna akong tawaging attorney. Hindi pa sigurado kung nakapasa
ako." Natatawa niyang tugon rito. Sa lahat ng mga pinsan ni Leandrei, ito ang
pinaka-friendly. Mabait din ito sa kanilang magkakapatid. Madalas nitong kalaro
noon ang mga kuya niya.

"Pero sa instinct mo, pasado ba?" tanong ulit nito.

"Ang exam daw parang pag-ibig, mahirap umasa." Natatawa niyang tugon rito.

"Iba ka talaga, Janica!" Tumawa ang lalaki ng malakas. Magsasalita pa sana ulit ito
nang tumikhim si Leandrei.

Agad na ibinalik ng lalaki ang tingin sa pinsan.

"Leandrei, mamayang gabi labas tayo ha? Kasama sina James at Kurt. Ngayon na sana

kaso may trabaho ako." Natatawa nitong hayag. Ang alam niya Manager ang lalaki sa
isang Brewery sa kalapit bayan. 'Yong dalawang binanggit nito ay mga pinsan din
nila.

Napatango lang si Leandrei.

Kahit hanggang sa magpaalam ang pinsan nito sa kanila ay wala itong masyadong imik.

"Are you really that close to my cousin?" tanong ni Leandrei nang makaalis ang
pinsan nito.

"Sa lahat naman ng pinsan mo close ako." Tugon niya rito.

First time ba nitong makitang nakikipag-usap siya sa pinsan nito?

"Lalaki pa rin siya. You shouldn't be that close."

"Ha?" Naguguluhan siyang napatitig sa binata.

Where is that coming from?

Huminga naman ito ng malalim.

"You're so relaxed talking to him. Hindi ka naman ganyan sa 'kin dati."

Napatawa siya sa sinabi nito. Ayaw niyang isipin na nagseselos ito.

"Bully ka kasi." Natatawa niyang sagot.

"Kahit noong okay na tayo. Hindi ka gano'n. Lately ka lang naman parang naging
relax makipag-usap sa akin."

"Baliw! Kung anu-anong napapansin mo!" Tinalikuran niya ito at bumalik sa kusina
para magligpit ng pinagkainan nila. Sumunod naman ito sa kanya.

Hindi na lamang niya pinasin ang drama nito.

Maghuhugas na sana siya nang dumating ang nanay niya at sinabihan siyang mag-
cuttings na lang ng mga orchids sa garden. 'Yon kasi ang madalas niyang ginagawa
noon pa man sa bahay ng mga Henson. Inaalagaan niya ang orchidarium ng ninang
Lianna niya.

Susunod sana si Leandrei sa kanya pero nahiya yata ito

nang tumingin ang nanay niya dahil bumalik na lang ito sa sala.

Nagka-cuttings na siya ng mga tuyong dahon nang may tumawag sa pangalan niya.
Kilala na niya kung sino iyon kahit hindi siya lumingon dahil sa lahat ng kaibigan
niya ang lalaki lang ang tumatawag sa kanya ng Venus.

"Neil." Nginitian niya ang lalaking nasa labas ng bakod. Mukhang nagja-jogging ito
at napadaan lang.

"Umuwi ka pala. Kumusta ang exams?" tanong nito.

"Sobrang hirap." Tugon niya rito.

Humawak naman ang lalaki sa rehas ng bakod.

"Wala ka bang duty?" tanong niya rito. Parang hindi ito doctor kung umasta.

"Off ko. Matatagalan ka ba dito sa atin? Labas naman tayo minsan?" tanong nito.

Sasagot sana siya nang makitang napatingin ang kausap sa likod niya.

"There is no compelling reason why my girlfriend would go out with you." Seryosong
pahayag ni Leandrei. Lumapit ito at umakbay sa kanya. Hinigit siya nito palapit.

Alanganin siyang napatingin kay Neil. Pakiramdam niya ay pinamulahan siya sa ginawa
ni Leandrei. Mukha namang kalmado ang isa.

"Leandrei," sambit ni Niel.

Nakilalala niya agad si Leandrei? Samantalang siya noon, napagkamalang si Vander

ang sumundo sa kanya sa Jollibee at hindi si Leandrei.
"It's good that you know me. May sasabihin ka pa ba?" seryosong tanong ni Leandrei
sa lalaki.

"Si Neil nga pala, kaibigan ko." Pakilala niya sa lalaki para maibsan ang namumuong
tension. She made her voice a little lively. Ngumiti naman si Neil sa ginawa niya.

"I am not asking." Leandrei answered right away. Napahiya siya sa sinabi nito. It
was disrespectful of him.

"Sige alis na ako. Tawagan na lang kita." Paalam ni Neil sa kanya.

Napatango na lang siya. Halata naman kasi ang pagkadisgusto ni Leandrei sa lalaki
at kahit na sino ay mapapahiya sa inaakto nito.

Tinanguan nito si Leandrei bago umalis.

"I don't like what you did." Saad niya agad pagkaalis ng kaibigan niya. Pinalis
niya ang braso nitong nakaakbay sa balikat niya.

"I only stopped a man from flirting my girlfriend."

"Flirting? Ayos ka lang? Napadaan lang 'yong tao." Hindi makapaniwalang sambit niya
rito.

"Napadaan? Who's going to jog at 10 in the morning? Sinadya lang no'n na dumaan
dito baka nalaman niyang dumating ka."

Magsasalita sana siya nang unahan siya nito.

"Don't you open your mouth to justify his action? I know how men move."

"Eh di ikaw na!" inis niyang saad dito.

"Ako na talaga at AKO lang DAPAT." Saad nito. Humakbang ito pabalik ng bahay.

Is he jealous?

Huminga siya ng malalim para pakalmahin ang sarili.

Leandrei stopped and looked back. Nahigit pa niya ang paghinga.

"If I learn that you answer that culprit's call, I swear magbubuntis ka ng triplets
bago ka ikasal." Saad nito bago tuluyang lumayo.

=================

27) Vocal
[Short Ad: If you could spare extra load (LoL). Please vote for this story as
wattys2016 kuwentong Jollibee. Text KJOLLIBEE <space> J403 to 3456. Php2.50/text.
Salamat! For The Ignored Wife, text KJOLLIBEE <space> J5 to 3456. One vote per day
lang until August 31, 2016.]

Iba pa rin ang hatid na ligaya kapag lumalabas nang kusa sa bibig ang pagmamahal
lalo na sa hindi inaasahang pagkakataon.

Akala ni Janica ay hindi na siya papansinin ng binata. Hindi kasi ito lumabas ng
bahay hanggang sa natapos siya sa ginagawa. Halos isang oras siya sa garden. Mabuti
na lang at may malaki siyang sombrero. 'Yong hinabing sombrero na kung tawagin sa
kanila ay "payabyab".

Papunta siya sa bahay nila sa likod nang makitang nakasunod si Leandrei sa kanya.

"Bakit? May kailangan ka ba?" Nagtataka niyang tanong rito nang sumunod ito sa
bahay nila.

"Masama bang samahan ko ang girlfriend ko?" balik-tanong nito. Napailing na lang
siya at nangingiti habang papasok ng bakuran. Hindi na niya pinansin ang tanong
nito. Badtrip pa rin yata.

"Upo ka muna," saad niya nang makarating sila sa maliit na terasa ng bahay. Mayroon
kasing monobloc set doon na pahingahan.

Papasok siya sa pinto nang magsalita ito.

"Hoy kulot, bawal ba akong pumasok?"

"Kulot talaga?" natatawa niyang saad bago tuloy-tuloy na pumasok.

Agad na tumayo ang kapatid niyang lalaki na nanonood ng TV at nagtungo ng kusina.

Nahiya na naman

siguro.

Display cabinet lang ang nagsisilbing harang ng kusina at sala kaya kitang-kita pa
rin ang tao doon.

"Bakit 'di ka pumasok sa eskuwelahan?" tanong niya sa kapatid. High School kasi
ito. Ito na lang ang laging kasa-kasama ng magulang nila sa bahay.
'Yong dalawang kapatid niyang pinag-aaral sa kolehiyo ay nagdo-dorm naman kaya
weekends lang umuuwi sa bahay nila. 'Yong babae ay graduating na sa kursong
Bachelor of Secondary Education at 'yong lalaki ay third year na sa kursong
Architecture.

'Yong dalawang kuya niya ay high school naman ang natapos at pareho nang may mga
sariling pamilya. May isa pa siyang kapatid na babae na mas bata sa kanya ng
dalawang taon pero may asawa na rin at sa ibang bayan nakatira kasama ng asawa't
dalawang anak.

"Wala kaming pasok ate. NCAE ng mga Grade 9." Tugon ng kapatid niya. Grade 11 na
kasi ito.

"Alas-onse na, bakit hindi ka pa nagsaing?" sita niya rito nang makitang wala pang
nakasalang sa stove.

"Sa kabila daw magluluto si Nanay para minsanan." Tugon naman nito. Sumulyap ito sa
may likuran niya bago lumabas sa backdoor.

Napalingon siya kay Leandrei. Kunot ang noo nitong sinundan ng tingin ang kapatid
niya. Mahiyain kasi talaga ang bunso nila. Kapag may ibang tao sa bahay nila.
Nagkukulong lang ito o di naman kaya ay nangangapit-bahay at pumupunta sa mga
kaedaran nito.

"Will you tell me the truth, Janica? Ayaw ba sa akin ng pamilya mo?" seryoso nitong
tanong sa kanya. Parang gusto niyang matawa pero pinigilan niya dahil seryoso ang
mukha ng kaharap.

"Mahiyain lang

talaga 'yong kapatid ko." Tugon na lamang niya.

"Hindi lang naman siya pati 'yong mga kuya mo. Hindi mo rin sinagot kanina kung ano
ang reaksyon ng parents mo kagabi pagkatapos mo akong ipakilala." Seryoso nitong
pahayag. Ramdam niyang parang nasasaktan nga ito.

Hindi niya tuloy alam kung ano ang magiging reaksyon sa sinabi nito.

"Ano ba kasing ine-expect mo na magiging reaction nila?" Tanong na lamang niya.

Humigit ito ng malalim na paghinga.

"Na matutuwa sila." Saad nito. Napatitig siya sa binata.

Agad-agad? If he thinks that way the he might have underestimated her family for
that matter.

"Matutuwa sila kasi finally nagkaboyfriend ka na. Guwapo pa." Natatawa nitong
dagdag nang hindi siya nagsalita.

"Aba?" Natatawa din siyang tumingin rito. Kumindat naman ito.

Ang yabang ng dating.

"Finally? Bakit sino ba'ng nagsabing hindi pa ako nagka-boyfriend, ha?" nanghahamon
niyang tanong rito.

Saglit naman itong natigilan. Her insides wanted to laugh out loud at his reaction.
"Ano? Hindi ako ang first boyfriend mo?" Mabilis itong lumapit at hinila siya
payakap mula sa likod. Ipinulupot nito ang braso sa baywang niya saka pinisil ang
itaas ng collarbone niya na sanhi para mapatili siya ng malakas.

"Aww! Ang sakit!" Pinalo niya ang kamay nito at nagpumiglas pero hindi ito bumitaw.
Nanatiling nakayakap ang isang braso nito sa baywang niya.

"Hindi ba talaga ako ang unang boyfriend mo?!" Madiin nitong tanong sabay pisil sa
balikat niya. Pakiramdam

niya ay tumayo ang mga balahibo niya sa katawan dahil sa kiliting naramdaman.

"Bitawan mo nga ako. Ang brutal mo!" Kunwaring naiinis niyang saad pero tumawa lang
ito. Ramdam siguro nitong hindi naman talaga siya naiinis. Pati ang isang kamay
nito ay naglumikot na sa baywang niya.

"Tay, andiyan ka na pala!" sigaw niya at tumingin sa pinto. Agad namang bumitaw si
Leandrei sa kanya.

Natatawa siyang lumayo rito.

Ngumiti siya nang nakakaloko nang sumulyap ito sa kanya. Iyon lang pala ang
magpapabitiw sa lalaki.

"Naisahan mo ako don ha," natatawa nitong saad. Lalapit na naman sana ito nang
itaas niya ang dalawang kamay.

"Time out na. Masakit!" Natatawa siyang humakbang palayo. Ngumisi lang ito at
humakbang palapit.

"So, hindi ako?" Naghahamon nitong tanong at nakaambang hahabulin siya. Para talaga
itong bata minsan.

Pero sa halip na mainis sa inaakto nito ay natatawa pa siya.

"Binabawi ko na. Ikaw talaga ang first love ko." Natatawa niyang saad. Tumigil
naman ito sa paghakbang at tumitig sa kanya. Ang naghahamon nitong tingin kanina ay
unti-unting napalitan ng ngiti.

He averted his gaze for a moment. Pero ibinalik din ang tingin sa mga mata niya.

"I love you, too." He uttered crossing their distance. Tumitig ito sa kanya.

Her heart started racing.

Ano bang sinabi niya? Bakit ito nag-I love yu, too?

Did she mistakenly utter "I love you"? Tengene!

"I love you, too? Bakit may sinabi ba akong mahal kita?" Natatawa niyang tanong
rito. She wanted her heart to slow down from beating fastly but she just can't.

"Sabi mo ako ang first love mo. So, that means you love me." Nakangiti nitong saad.

"That was supposed to be a joke." She answered glibly.

Napalunok siya nang tumitig ito sa kanya ng seryoso. Mali yata ang huling
pangungusap niya baka mag-drama ulit ito.
But his next words shocked her whole being.

"Well, I am serious, Hetty. I love you." He twisted some of her curls and placed it
behind her ears.

She wasn't able to collect any words to say.

She was torn between saying 'I love you, too' without feeling mushy all over or
just ignore it like she didn't hear anything.

Napahawak siya sa may collarbone niya.

"Ang sakit ng pinisil mo," wala sa sarili niyang sambit. Leandrei held her hand at
tiningnan ang parteng hawak niya.

"I'm sorry, babe. Let me kiss it." Bulong nito.

Mas lalo nang nagrebolusyon ang puso niya nang dumapo ang labi nito sa may
collarbone niya.

She almost gasped and closed her eyes. Mabuti na lang buhay na buhay ang diwa niya
sa nangyayari. Naaasiwa siyang lumayo rito.

"You didn't say you love me, too." Rinig niyang reklamo ni Leandrei kaya napatingin
siya rito.

Kailangan ba talaga ng I love you, too?

He must have sensed her dilemma kaya nagsalita ulit ito.

"It doesn't matter." He muttered.

"I'll make you love me everyday, anyway." He added staring at her. Then his lips
curved into a sweet smile.

Pishti. Papatayin yata siya sa kilig ng isang 'to.

=================

28) Unang Tampo

Hindi lahat ng araw maaliwalas at hindi dahil walang bagyo hindi na uulan.

"Nandito lang pala kayong dalawa."

Pareho silang napatingin sa may pinto nang marinig ang ina.

"Akala ko kung saan na kayo nagpunta. Katok ako ng katok sa kuwarto ni Leandrei
kaya pala walang sumasagot," dagdag nito.

Nagkatinginan silang dalawa sa pahayag ng nanay niya. Napangiti pa si Leandrei.

Siya naman ay parang nahiya. Sa tono kasi ng ina parang nag-isip ng kung anu-ano.

"Bakit niyo po kami hinahanap?" tanong na lamang niya para mailihis ang usapan.

"Bumili kasi ako kanina ng hipon. Paborito mo 'yon 'di ba? Iyon ang lulutuin kong
ulam." Wika ng nanay niya. Hindi problema ang supplies sa bahay ng mga Henson dahil
may ibinibigay ang pamilya na pang-maintenance buwan-buwan.

"Kaya lang naalala ko mayroong isa sa triplets na allergic sa hipon. Ikaw ba 'yon
Leandrei?" baling nito sa binata. Napailing naman ito.

"Si Vance po ang allergic sa hipon." Magalang naman nitong tugon.

"Ay, si Vance. 'Yong berde ang mata. 'Yong pinakaguwapo sa inyong tatlo."
Nakangiting komento ng ina. Napatingin siya kay Leandrei. Mukha itong hindi sang-
ayon.

"Nay," saway niya sa ina. Tumawa lang naman ito.

"Pero nagluto pa rin ako ng nilagang baka. Ikaw ba 'yong may paborito noon ng
beef?" bawi nito.

"Si Vander po 'yon 'nay." Tugon ulit ni Leandrei. Napatingin pa silang mag-ina sa
binata.

Akala niya magkokomento ang ina sa pagtawag nito ng 'nay pero ngumiti lang ito.

"Naalala

ko na ikaw 'yong batang maselan sa pagkain. Ayaw lahat ng hinahain ko." Natatawa
nitong saad. Minsan talaga napaka-taklesa ng nanay niya.

Akala niya masasaktan ang binata pero ngumiti lang ito.

"Hindi na po ngayon 'nay. Kahit itanong niyo po kay Janica. Kahit ano pong pagkain,
okay lang sa akin." Natatawang tugon ni Leandrei.

"Mabuti naman kung gano'n." Sambit ng ina niya bago bumaling sa kanya.

"Janica, Samahan mo akong maghanda." Yaya nito. Tumango na lamang siya.

"Puwede po ba akong sumama rin?" Hiling naman ng binata.

"Ikaw ang bahala." Saad ng nanay niya at nauna nang lumabas ng bahay.

"Ang naaalala niya lang sa akin 'yong mga hindi maganda." Bulong nito nang
makalabas ang nanay niya. Napatawa siya ng mahina.

"Wala ka naman kasi yatang ginagawang tama noon kapag nagbabakasyon kayo." Saad
niya rito.

Leandrei pouted. She doesn't know why he looked cute.

Saglit itong nag-isip.

Napahawak ito sa noo.

"Shit. I'm doomed." Bulalas nito. Napatawa na lang siya. Naalala siguro nitong tama
ang sinasabi niya.

"Tell me, what can I do to make your family like me?" seryoso nitong tanong nang
palabas na sila ng bahay para sumunod sa ina.

"Regaluhan ko kaya ang parents mo? What do they want?" tanong ulit nito nang hindi
siya sumagot.

Napatigil siya sa paglalakad at hinarap ang binata. Seryoso naman itong tumitig sa
kanya.

"Hindi mo sila makukuha sa regalo. Just act nice." Natatawa niyang saad rito.
Nagpatuloy siya sa paglalakad sumunod naman ito.

"How

about your kuyas? I can give them house and lot. Hindi ba pangarap mong magpatayo
ng bahay para sa kanila?"

Napatigil siya ulit sa paglalakad. Nabanggit niya kasi rito ang mga plano niya sa
buhay.

"It's like hitting two birds with one stone. Magugustuhan na nila ako no'n plus I
get to help you achieve your dream." Nakangiti nitong hayag.

Kunot noo siyang tumitig sa binata. Natigilan pa yata ito nang makita ang
ekspresyon ng mukha niya.

"Huwag na huwag mong gagawin 'yan. Ayokong isipin nang ibang tao na ginagamit kita
para makaangat sa buhay ang pamilya ko." Tiningnan niya ito ng matiim.

"What?! That's absurd! Bakit naman nila iisipin 'yon? Sa guwapo kong 'to?" Sunod-
sunod nitong tanong.

"Besides who cares about what people think." Dagdag nito.

"I do." Mariin niyang tugon rito. Kunot-noong napatitig ito sa kanya.

Naiintindihan naman niya ang bagay na iyon. Kaya lang alam na alam niya kung paano
mag-isip ang mga tao sa lugar nila lalo na 'yong mga nag-aastang mayaman.

"Pinilit kong makapag-aral para tumaas ang tingin ng mga tao sa akin at sa pamilya
ko."

Huminga siya ng malalim.

"Ayokong mawalan ng respeto sa akin ang ibang tao dahil lang tumatanggap ako ng
materyal na bagay mula sa ibang tao nang hindi pinaghihirapan."

Humigit siyang muli ng malalim na paghinga.

"Besides you are not obliged to do or give something to my family." Dagdag niya.

Alam niyang medyo OA na siya pero mabuti pang ngayon pa lang malinaw na rito na
hindi ito dapat basta-basta magbibigay

ng kahit na ano sa pamilya niya.

"But I want your family's approval and I want to do things for you in any possible
way I can." Katwiran nito.

"If you want their approval, you'll just have to do two things. Love me and be
sincere. It will follow."

That remark ended their conversation.

Tahimik na ito hanggang magtanghalian. Hindi niya tuloy alam kung ano ang saloobin
nito.

Did she overreact? Wala pa man din kasi itong ibinibigay sa pamilya niya
nakapagsalita na siya nang kung anu-ano.

Hindi na rin ito sumunod nang bumalik siya sa bahay nila para mag-siesta.

Tumawag lang ito sa kanya ng bandang hapon at sinabing ipinagpaalam siya sa mga
magulang para sumama sa lakad nilang magpipinsan kinagabihan.

Ayaw sana niya pero nasabi na daw nito sa mga pinsan nito kaya nahiya na siyang
tumanggi.

Ang pinsan nitong si James ang sumundo sa kanila bago magtakip-silim. Dumaan lang
sila saglit sa ina nito na principal dati sa eskuwelahan nila para makita ito ni
Leandrei bago sila nagtungo sa isang resort.

Nandoon na ang apat pa nitong mga pinsan nang makarating sila. Pawang wala pang mga
asawa ang mga ito. Tiningnan siya ng matiim ni Leandrei nang bumati ang pinsan
nitong dumaan kaninang umaga. Alam na niya ang ibig sabihin ng tingin nito kaya
hindi na siya nakipagbiruan sa pinsan nito.
May dinner buffet sa cottage. Nakita niya ring handa na ang isa pang table para sa
inuman at may KTV pa. Medyo mahina nga lang ang tugtog nito.

Agad na nakipagkuwentuhan ang tatlo nitong

pinsan na mga babae sa kanya. 'Yong dalawa namang lalaki ay kausap si Leandrei
hanggang maghapunan sila ay tuloy pa rin ang kuwentuhan ng kung anu-ano.

Pasulyap-sulyap si Leandrei sa gawi niya. Hindi na lamang niya pinansin.

Pagkatapos ng hapunan nagsimula na silang mag-inuman. Hindi siya masyadong

nakisabay dahil mabilis lang siyang malasing. Si Leandrei na nakaupo sa tabi niya
ang sumasabay sa pag-inom ng mga ito.

"Alam mo ba Leandrei Valedictorian namin 'yang si Janica noong high school?" Hayag
ng pinsan nitong babae na kaharap lang ni Leandrei. Classmate niya ito noong high
school. Lasing na yata ito dahil kung anu-ano na lang ang kinukuwento.

"Really? So, Pang-ilan ka naman?" Natatawang tanong ni Leandrei. Kahit naman hindi
niya inilagay sa resume niya na valedictorian siya dati hindi na rin ito
nakapagtataka sa binata.

"Ako 'yong next sa kanya lagi." Proud na proud namang tugon ng isa sa pinsan nito.

"Next sa upuan nangongopya." Dagdag nito. Binuntutan pa nito nang malakas na

pagtawa.

Napatawa silang lahat. Lasing na nga ito.

"Janica, ngayong tapos na ang exam mo. Magpapakasal na ba kayo ni Doc Neil?"
Tatawa-tawang baling nito sa kanya.

"Hindi ko naman siya boyfriend." Tugon niya rito. Napasulyap siya kay Leandrei.
Nakatingin naman ito sa kanya.

"Pero naghihintayan kayo. Alam ko 'yon." Natatawa nitong tugon.

"Neil yong dumaan kanina sa bahay?" Singit ni Leandrei.

Napatango siya. Bakit ba siya ang naging sentro ng usapan?

"Alam niyo ba kung bakit walang tumatawag kay Janica ng Venus?" natatawa ulit
nitong tanong. Napatingin naman ang mga pinsan nito.

She mentally prayed na huwag nitong ituloy ang kuwento pero hindi ito tumigil.

"Yan kasing si Neil, tine-terrorized lahat ng tumatawag kay Janica ng Venus kasi
gusto niya siya lang ang tatawag sa kanya ng gano'n." Kuwento nito.

"I remember that. Simula pa noong elementary. Hayop mambakod!" Singit naman ng
pinsan nilang lalaki.

Nagtawanan ang magpipinsan maliban sa kanilang dalawa ni Leandrei.

"That was not your answer when I asked you why people don't call you Venus." Hayag
ni Leandrei. Bakas sa boses nito ang pagkainis.

Napatigil ang magpipinsan sa pagtawa nang magsalita si Leandrei.

"Nakasanayan naman na talaga." Katwiran niya rito. Napasulyap siya rito. Humuhugot
ito ng malalalim na paghinga na parang kinakalma ang sarili.

"Yeah but you didn't tell that part." Giit pa rin nito. His foul mood is evident.

"Uh-oh I smell something..." Rinig niyang komento ng pinsan nitong babae.

"Ako din." Segunda naman ng isa. Napayuko siya.

"Oo nga. Umutot ka 'no?" Biro ng isa. Nagtawanan ang lima.

Napayuko siya. She couldn't even smile at the joke.

"Excuse me." Leandrei stood up. Sinundan niya ito ng tingin nang tuluyang maglakad
palayo.

"Oy, umamin ka. Kayo na ni Leandrei 'no?" Ungot ng pinsan nito. Hindi siya agad
nakasagot.

"Selos na selos siya sa kuwento ko eh." Singit ng isa. Parang nawala pa yata ang
kalasingan nito.

Huminga siya ng malalim bago tumango.

"Omg! I can't believe it!" Bulalas ng kaharap.

"Sundan mo siya. Iba 'yon magtampo at magalit. I swear." Dagdag nito. Sa tono nito
kulang na lang ay tumayo at itutulak siya papunta kay Leandrei.

Napilitan tuloy siyang tumayo.

=================

29) Invasion

Wala naman kasing nagsabing kapag umulan, tuloy-tuloy na.

Leandrei inhaled deeply when he saw Janica walking towards his direction. Hindi
niya maintindihan kung bakit naiinis siya.
He was never threatened by any man over a woman before. Siguro dahil dati wala
siyang pakialam sa mga babae.

But this one woman is different.

Mas lalo siyang naiinis na hindi niya maibigay ang lahat ng mayroon siya sa babae
dahil ayaw nitong tanggapin ang kung ano man ang maiaalay niya.

It's frustrating.

Kaninang tanghali pa niya iniisip kung bakit parang ayaw nitong mapalapit siya sa
pamilya nito. It's like she doesn't want him to walk into their world.

Nakadagdag pa ang tungkol sa lalaking 'yon. Nainis siya nang marinig ito kanina na
kaswal lang na tinanong si Janica kung puwede silang lumabas.

How could anyone be so casual and relaxed around Janica?

Siya nga noon halos pangatugan ng tuhod at hindi alam kung paano yayayaing lumabas
ang dalaga.

That man must have been that closed to his girlfriend. And it's killing him.

"Leandrei, nakakapagod maglakad sa buhanginan. Puwedeng huwag kang lakad nang

lakad? Ang layo-layo na natin oh." Reklamo ni Janica habang nakabuntot sa kanya.

Napatigil siya sa paglalakad at humarap sa nobya. Kahit malamig ang hangin dahil
gabi na ay pinagpawisan yata ito sa pagsunod sa kanya.

He felt a little guilty. Marahan niyang hinaplos ang noo nito para punasan ang
namuong pawis.

Napatigil siya nang maalala ang sagot nito noong tinanong niya kung bakit hindi
Venus ang nickname
nito.

For him, the name is beautiful and he would love to call her that. 'Yon nga sana
ang balak niya kaya niya tinanong pero may nauna na pa lang tumatawag sa kanya ng
gano'n.

He looked at the vast ocean. Natatanglawan ito ng maliit na sinag ng buwan na

nakasilip mula sa mga ulap. How romantic? Pero taliwas ang nararamdaman niya sa
ngayon.

"Why didn't you tell me na may gano'ng kuwento sa pangalan mo?" tanong niya sa
dalaga.

"I didn't think it was necessary to tell you. Isa pa sinagot ko naman 'yong tanong
mo ng tama." Katwiran nito. He inhaled deeply to calm himself.

"I know that you are intelligent. At alam kong nag-play safe ka lang sa isinagot mo
para kapag nagkagipitan ng ganito you can get away easily from the blame".

Natigilan ito sa pahayag niya. Tumungo ito at hindi nagsalita. He must have been
right. Pinili nitong hindi ikuwento ang bagay na iyon.

"Hindi lang ikaw ang matalino, Janica. Stop thinking that you can sway just
everyone to believe your sliced truth." He said.

"I'm sorry." Bulong nito.

He averted his gaze.

There are things he just can't understand about her nature.

Janica stood beside Leandrei and stared at the ocean. Pilit niyang pinapakalma ang
tibok ng puso niya sa kabila ng nararamdamang kaba. Tama naman kasi ito. She
deliberately leave that part when he asked why nobody calls her Venus.

Rinig niya ang malalim na pagbuntong-hininga nito.

"Mom was right we are really different worlds apart. There are things I might not
understand about your world."

Pakiramdam niya ay may humiwa sa puso niya sa narinig mula sa binata.

Is he about to give her up?

Gano'n lang?

"Mom knows about my feelings towards you from the very beginning."

Napatingin siya kay Leandrei. Nakapamulsa ang mga kamay nito habang nakatingin sa
malayo.

"She doesn't want me to get near you. Kaya nga umalis ako nang walang paalam noon."

Her heart's racing. Kaya umalis si Leandrei noon dahil ayaw ng ninang Lianna niya
na maging sila. Pakiramdam niya ay pinamulahan siya ng mukha sa naisip.

Hindi siya makapagsalita. Nanatili siyang nakatunghay sa binata habang ito nama'y
nakatanaw sa malayo.

"Masasaktan lang daw kita." Sumulyap ito sa kanya.

"But she's absolutely wrong because it's the other way around." He muttered and
looked away.

She could sense his pain.

Bakit parang ang lalim ng hugot nito?

Gano'n ba kasakit ang ginawa niya?

"It hurts that while I am opening up my whole self to you. May mga bagay ka namang
itinatago sa akin." He added with a shrug.

She was left dumbfounded. She's beginning to understand where he's coming from.

"Small things but they meant big. Kasi kung maliit na bagay kaya mong itago paano
na 'yong mas malalaking bagay?"

Hindi siya makasagot sa pahayag nito. Naiintindihan naman kasi niya. This man
really has depth.

"Please be honest, Janica. Ayaw mo lang ba akong masaktan dahil mabait ang mommy sa
inyo kaya

hindi mo ako tinatanggihan?"

Napanganga siya sa sinabi nito. 'Yon na ang hindi niya matatanggap. Kahit gaano pa
kabait ang isang tao sa kanya hinding-hindi siya mapipilit na gustuhin ang ayaw
niya.

"I feel like you don't really like me. Ni ayaw mo akong makapasok sa buhay ng
pamilya mo."

Hindi niya alam kung mapapatawa siya sa sinabi ni Leandrei. Okay na sana ang drama
nito. Kaya lang mukhang nasobrahan na nito ang pagda-drama. Ang OA na.
"Isusuko ko ba ang Ilocos kung hindi kita gustong-gusto?" Nakangiti niyang tanong
rito. Baka nagpapalambing lang ang isang 'to.

"What do you mean isusuko ang Ilocos?" balik-tanong nito.

"Sabi kasi nila ano." Naumid ang dila niya sa pagsasalita.

"Ano?" Kunot-noo nitong tanong.

"Kapag kasi binigay na no'ng babae sa lalaki 'yong ano... If you know what I mean."
Huminga siya nang malalim bago itinuloy ang pagsasalita.

"Isinuko na daw ang bataan. Eh hindi naman ako taga-bataan. Taga Ilocos naman ako."
Dugtong niya.

"Baliw!" Naiiling nitong sambit.

"Linya ko 'yan. Huwag ka ngang ano diyan." Irap niya sa binata.

Tumawa ito ng mahina.

"Eh di tumawa ka rin." Natatawa niyang saad sa binata.

"Nakatatakot kapag seryoso ka." Dagdag niya.

Nakahinga siya nang maluwag nang kabigin siya nito payakap.

"I am sorry. Natatakot lang ako sa posibilidad na baka panandalian lang ito para sa
'yo." Bulong nito.

Tumingin ito sa kanya ng diretso. He even cupped her face.

"I want our

relationship to last. So please, babe, let us be open to one another. Ayokong may
mga bagay kang itinatago sa akin kahit sobrang liit na bagay lang." seryoso nitong
saad.

Napahawak siya sa kamay nito na nakahawak sa mukha niya.

"Ang demanding mo namang boyfriend." Natatawa niyang saad.

"Never akong naging demanding sa lahat ng babae. Sa 'yo lang ako ganito." He kissed
the tip of her nose.

"Oo na." Tugon niya rito.

Bakit ba kasi ang galing nitong magpakilig kahit nagdra-drama?

"So tell me something about this doctor." Saad nito.

Huminga naman siya ng malalim.

"I never had a boyfriend before. Well, except him kung matatawag ngang boyfriend-
girlfriend relationship iyon."

Binitawan nito ang mukha niya at tumayo ng tuwid.

"So he really was your boyfriend?"

"Hindi ko alam parang MU gano'n. Hindi naman kasi kami lumalabas para mag-date pero
parang kami noong college." Tugon niya rito.

"Pero marami akong mga responsibilidad sa pamilya kaya pagka-graduate namin sabi ko
free siyang makipagdate sa iba."
Leandrei did not react. Ipinamulsa nito ang kamay at ibinaling ang tingin sa
karagatan.

"He had girlfriends after that pero hindi nagtatagal. We're pretty good friends.
Kapag niyaya niya akong lumabas alam ko nang nakipagbreak na naman siya sa latest
girlfriend niya." She narrated. There is no sense in hiding details from him.

Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"Your cousin may be right. Baka nga hinihintay lang niya ako. 'Yon din kasi ang
lagi niyang sinasabi."

Napatingin siya sa binata. Nakatingin lang ito sa kawalan at mukhang nag-iisip ng

malalim.

"Hey," Sinundot niya ito sa tagiliran pero tumingin lang ito at hindi nagsalita.
Huminga siya ng malalim.

Ganito ba talaga kaseloso ang isang 'to?

"Leandrei." Yumakap siya sa baywang nito.

"What are you thinking?" tanong niya rito. Nakahinga siya nang maluwag nang umakbay
ito.

"I'm thinking ways on how to kill that man." Bulong nito.

"Baliw ka talaga!" Hindi pa niya napigilan ang sariling hampasin ito sa tiyan. Sa
abs pala. Hehe!

"But there is one way to distract me, y' know." Nakangiti nitong sambit.
"Ano naman?"

Ngumisi ito at marahan siyang ipinaharap.

"Well, since I already invaded Ilocos. Then, I might want to enjoy my territory."

She wasn't able to react when Leandrei's lips invaded hers.

[A/N: Ano'ng sabi ko sa happy lang walang ending?]

=================

30) Walang Super Pak Ganern!

Sabihin ang 'di gusto para maiwasan ang gulo.

"Shit! Porno!" / "Ano ba!" / "Alis nga diyan!"

Leandrei immediately released Janica when they heard his cousins' voices. Nang
lingunin nila ang mga ito, nagkukulitan pala. Tinatakpan ng mga ito ang mga mata ng
bawat isa para hindi makatingin sa kanila saka nagtatawanan.

"Wala na tuloy," parang nawalan pa ng gana ang isa nitong pinsan nang makita silang
nakatingin sa mga ito.

"Sabi ko na eh. Hindi magbabakasyon 'yang si Leandrei nang walang dahilan." Tudyo
ni James habang palapit sa kanila.

"Kaya pala ang sama ng tingin sa akin kaninang umaga noong kausap ko si Janica,"
singit naman ni Matt. Ito ang dumaan kaninang umaga sa family house ng mga Henson.

"Iba ka pinsan. Idol na kita!" singit naman ni Eliza. Ito naman ang nagkuwento
kanina ng tungkol kay Neil.

"Do Tita Lianna and Tito Vaughn have any idea about this?" Singit naman ng isa pa
nitong pinsang babae.

Napatingin siya kay Leandrei. Tikom ang bibig nitong kumindat sa kanya bago
bumaling sa mga pinsan.

"Nakakita na ba kayo ng magpipinsang na-massacre?" seryoso nitong tanong sa lima.

Nagkatinginan ang mga ito at natawa ng mahina. Pati siya ay gustong mapatawa sa
tanong ni Leandrei pero nakita niya ang seryoso nitong mukha kaya tumahimik na
lamang siya.

"Alam niyo may baril ako dito eh."

Akmang bubunot si Leandrei sa ilalim ng shirt nito sa belt area nang magsipulasan
ang magpipinsan at natatawang umalis.

"Sa lahat ng

ayoko 'yong iniistorbo ako." Saad nito bago siya kinabig at tuluyang nilakumos ng
halik.

It was mindblowing. Ni hindi siya nagkaroon ng pagkakataong mag-react. His hand

clasped her waist while the other guided her head to meet his hungry lips.

His hot tongue tasted mixture of mint and liquor. It glided expertly inside her
mouth. It was intoxicating .

Pakiramdam niya ay pinanghinaan siya ng tuhod kaya napakapit siya sa batok nito. He
nipped and licked her lower lip that made her moan. Her heart pounded fast.

Bago pa man siya tuluyang maliyo sa intensidad ng halik nito ay mabilis niyang
inilayo ang mukha.

Kunot-noong tumitig si Leandrei sa kanya. His brown eyes are full of questions.

She tried to stabilize her breathing.

Hahalik na naman sana ito nang pigilan niya. Niyakap niya ito nang mahigpit.

"Baka may makakita sa atin." Bulong niya sa binata. It took a while before Leandrei
returned her hug.

"Let's take the resort's honeymoon suite," bulong nito sa tainga niya. She even had
goosebumps.
Nagtatalo ang isip at damdamin niya kung papayag sa sinasabi ng binata.

Bago pa man siya mademonyo, kumalas siya sa pagkakayakap sa binata.

"Iilan lang ang hindi nakakakilala sa akin sa lugar na 'to. Ano na lang ang iisipin
nila kapag nagcheck-in tayo diyan?" Mahinahon niyang saad. Sinubukan niyang
maglakad paatras pero maagap nitong hinawakan ang kamay niya.

"We can go to the next town." Kindat nito.

Napailing siya.

Parang kaswal lang itong nakikipag-usap samantalang siya ay hiyang-hiya na sa laman

ng usapan nila.

"Wala

kang kotse remember?" Tumawa siya ng mahina para pagtakpan ang hiyang nararamdaman.

Leandrei stared at her and smirked. Umiling pa ito.

"Why don't you just say 'you don't like to do it' instead of beating around the
bush?" Walang kaabog-abog nitong tanong. Binitawan nito ang kamay niya at namulsa.

Pakiramdam niya ay napahiya siya sa hayagan nitong tanong.

"You should understand that I am not comfortable talking about this thing." Madiin
niyang saad.

Nasaktan ang ego niya sa tono ng pananalita nito.

"Why not? You'll be a lawyer. Aren't you supposed to be liberal minded?" Madiin din
nitong tanong.

Nainis siya na parang ito pa ang galit samantalang siya ang babae.

"Why? Is it imperative to be liberal minded?" Huminga siya ng malalim.

"Wasn't I a virgin when you had me?" She added. She pursed her lips trying to
control her temper.

"You're getting it wrong, babe. Ang sinasabi ko lang kung ayaw mo, sabihin mo ng
diretso, so I won't insist on suggesting anything." Parang may anghang ang tono
nito kaya naman nasaktan ang damdamin niya.

"Ang sinasabi ko lang din hindi ako sanay na sabihin ng diretso ang bagay na
sinasabi mo." Tugon niya rito. Sinalubong niya ang mga titig nito.

"Tell me, do you regret about what happened between us that night?"

Hindi siya nakasagot agad sa tahasan nitong tanong.

She closed her eyes for a moment to think deeply.

Paano ba niya sasabihing gusto niya ang nangyari pero hindi ibig sabihin no'n na
puwede na nilang ulit-ulitin kasi hindi

pa rin tanggap ng moralidad niya?

"Do you realize how your reaction hurts me?" He shook his head. It was rather a
statement than a question. She saw him averting his gaze.

Bumilis ang tibok ng puso niya nang makitang kumurap pa ito at parang nanunubig ang
mga mata.

Is he about to cry?

"I don't regret anything that happened. I had the chance to stop you. Remember,
tinanong mo ako?" Umpisa niya. Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy.

"I chose to give up my morals that night because I thought I found the right man
who so deserves it." Nangilid pa ang luha niya sa sariling pahayag.

Leandrei was utterly shocked. He only stared at her eyes.

"And I still think the same way right at this moment. Pero kung mag-aaway tayo
dahil lang hindi kita mapagbigyan sa gusto mo. I might've to start regretting it."
Dagdag niya bago yumuko. Pakiramdam niya ay malalaglag na ang luha niya.

"Hey," Napasubsob siya sa dibdib nito nang kabigin siya nito payakap.

"Hindi naman kita inaaway. Gusto ko lang ng malinaw na usapan." Bulong nito. He
held her head and kissed her forehead.

"If you don't want to do it. That's fine. Hindi naman 'yon ang bubuo sa isang
relasyon." He muttered smiling before kissing her forehead.

Napangiti siya. Sa totoo lang, hindi niya inaasahan ang ganoong pahayag ng binata.
Huminga siya ng malalim. Parang gumaan bigla ang pakiramdam niya.

"Sure ka ha?" nangingiti niyang tanong rito. It's good to hear that he gets what
she really wants to happen.

"Yeah," Tumingin

ito sa kanya ng diretso at tumango.

Nginitian na lamang niya ito.

"Pero paminsan-minsan sana puwede."

Natatawa itong lumayo nang hampasin niya ito sa dibdib.

"Joke lang." natatawang saad ni Leandrei habang umiilag sa hampas niya. Napatigil
naman siya nang marinig ang sinabi ng binata.

Kanina lang ang drama nila. Nakakabaliw talagang kasama si Leandrei minsan.

"Okay ka na?" tanong nito matapos ang katahimikan. Napatango siya.

"Don't forget my last joke." Saad nito.

Kunot-noo siyang tumitig sa binata.

"Y' know jokes are half-meant." Natatawa itong lumayo. Alam yata nitong hahampasin
niya ulit.
"Baliw ka talaga!" sambit na lamang niya.

Tatawa-tawa naman itong lumapit ulit at kinabig siya payakap.

"Seriously speaking, in this relationship, feel free to say what you want. Kung may
ayaw ka sa mga ginagawa ko, tell me and we'll talk about it. I can always adjust."
Seryoso nitong pahayag habang yakap-yakap siya ng mahigpit.

"Minsan talaga baliw ka." Natatawa niyang sambit. Yumakap siya sa baywang ng
lalaki.

"Pero madalas sobrang sweet." Nakangiti niyang tingala sa binata. Ngumiti naman ito
ng matamis.

"Kiss mo nga ako. Yung may tunog." She pouted her lips. Natatawa naman itong
humalik sa kanya ng mabilis.

"Obedient boyfriend." Natatawa niyang saad. Niyakap naman siya nito ng mahigpit
bago binitawan.

"Balik na tayo do'n baka kung anu-ano na ang iniimagine ng mga pinsan ko na
ginagawa natin." Natatawa nitong saad.

Natatawa naman siyang napasunod sa binata. Hinawakan nito ang kamay niya saka
isinabay sa paglalakad.

"May baril ka ba talaga diyan?" natatawa niyang tanong nang maalala ang sinabi nito
sa mga pinsan kanina.

Leandrei stopped walking and smirked at her.

"Sayang makikita mo sana. Tumanggi ka eh," natatawa nitong saad.

Nahampas niya ito sa braso nang makuha ang ibig nitong sabihin.

"Ang sadista mong girlfriend. Kanina ka pa nanghahampas."

"Ang kulit mo kasi."

Binitawan nito ang kamay niya at humarap sa kanya.

"Kung makulit ako, tumitirik na sana 'yang mga mata mo ngayon." Saad nito bago
mabilis na tumakbo pabalik sa cottage. Nakita pa niya ang pagtawa nito.

Napailing na lang siya. Isip-bata talaga!

=================

31) Pamilya

Iba pa rin kapag aprubado ng pamilya.

Walang katao-tao sa bahay nila nang magising si Janica kinabukasan. Halos
hatinggabi na nang maihatid sila pauwi ng pinsan ni Leandrei.

Naabutan niya kagabi ang dalawa niyang kapatid na nag-aaral sa kolehiyo kaya
nakapagtatakang wala ang mga ito.

Nagtataka man ay naligo na lamang siya at nagbihis. Nahihiya kasi siyang mangapit-
bahay nang hindi pa naliligo. Sigurado din siyang hihintayin siya ni Leandrei bago
mag-breakfast.

Nagsuot na lamang siya ng shorts at sleeveless na pambahay bago pumunta sa kabilang

bahay.

Walang tao sa kusina nang makapasok siya pero rinig niyang may nagtatawanan sa
sala.

"Andiyan na pala si ate." Nakangiting saad ng kapatid niyang babae nang makita
siya.

Agad namang napatingin si Leandrei sa direksyon niya.

"Hi, babe! Good morning!" nakangiti nitong bati. Nakabihis ito ng panglakad. Katabi
nito ang bunso niyang kapatid. Sa mga single-seaters naman nakaupo ang dalawa
niyang kapatid na pare-parehong nakadamit panlakad din.

Tumayo ang binata nang makalapit siya at humalik sa pisngi niya. Nahiya pa siya
dahil nakatingin ang mga kapatid niya.

"Saan ang lakad niyo?" tanong na lamang niya para maibsan ang hiyang nararamdaman.

"Magba-basketball sana kami diyan sa may open court." Saad nito.

"Naka-pantalon magba-basketball?" Napakunot-noo siya. Napahawak naman ang binata sa

batok.

"Oo nga kaya lang sira daw 'yong rubber shoes ng bunso niyo at wala

ding bola kaya bibili muna kami." Alanganin nitong saad.

Tiningnan niya ito ng matiim.

Anong bibili?

Akala niya malinaw na rito na hindi nito kailangang magbigay ng kahit ano sa
pamilya niya.

"Hinintay ka lang namin baka gusto mong sumama." Dagdag ulit nito.

Huminga siya malalim bago magsalita pero hindi pa man niya ibinubuka ang bibig
nagsalita na ulit ito.
"I told you. Ayaw ng ate niyong sumama. Tara na." Aya nito sa mga kapatid niya at
tinalikuran na siya. Nagsitayuan naman ang mga kapatid niya mula sa kinauupuan.

"Leandrei!" tawag niya rito nang mag-umpisa na itong maglakad patungong pintuan
kasabay ng mga kapatid niya. Napatingin naman ito sa kanya.

Ngumiti ulit ito sa kanya ng alanganin. Gusto niya itong sawayin at pagsabihan pero
ayaw naman niyang mapahiya ito sa harap ng mga kapatid niya.

"Hintayin niyo ako. Magbibihis lang ako." Saad niya rito. Kitang-kita pa niya ang
pagliwanag ng mukha nito.

Napapailing na lang siyang tumalikod at bumalik sa bahay nila.

"Kaninong sasakyan 'to?" tanong niya nang sumakay sila sa isang Lexus SUV.

"Kay Tito Mac, hiniram ko."

Napailing siya.

'Yan ba ang kunwaring magbabasketball?

Planado na talaga nito ang pag-aya sa mga kapatid niyang lumabas.

Kailangan na siguro niyang tanggapin na hindi talaga ito papapigil sa kagustuhang

makuha ang atensyon ng pamilya niya.

"Kailan pala tayo babalik ng Manila? Para matawagan ko 'yong susundo sa atin."
Tanong nito habang inilalabas ang sasakyan

sa bakuran.

"Huwag ka nang magpasundo, mag-bus na lang tayo pabalik." tugon niya rito. Itinigil
nito ang sasakyan para makasakay ang mga kapatid niya sa backseat. Isinara kasi ng
mga ito ang gate.

"Are you serious? May sasakyan naman tayo ah." tanong ni Leandrei.

"Ayaw mo? What happened to your 'I am willing to adjust' thing?" balik-tanong niya
rito.

Saglit itong natigilan bago ngumiti ng tuluyan.

"Alright then. You won." He mumbled.

Ngumiti lang siya rito. Hindi na ito umimik hanggang sa makarating sila sa isang
mall. Natatandaan pa rin pala nito ang daan sa kanilang probinsya dahil ni hindi
ito nagtanong ng direksyon sa kanya.

Dumaan muna sila sa Jollibee para mag-breakfast. Lahat pala sila ay hindi pa
kumakain ng agahan.
Napangiti siya nang pumila si Leandrei sa counter at tinanong ang gusto ng mga
kapatid niya bago inutusang humanap ng bakanteng table.

"Marunong ka na ha." tudyo niya rito. Kumindat naman ito.

"Of course, Hetty, baby!" bulong nito. Napatawa na lang siya ng mahina.

Pagkatapos kumain ay nag-shopping na sila. Ipinamili nito ang mga kapatid niya.
Hindi na lamang siya nagsalita.

Mabuti na lang at hindi abusado ang mga kapatid niya kahit sinabi nitong pumili ng
kahit ano. Tuwang-tuwa na ang mga ito sa rubber shoes. Ayaw na nga sana ng mga
itong magpabili ng bola ng basketball dahil para sa kanila mahal na 'yong sapatos
pero ipinilit lang ng binata. Pati ang kapatid niyang babae ay nahiya rin nang
sabihan ito ni Leandrei na pumili na rin ng shoes. Tumingin pa ito sa kanya para
humingi

ng permiso na tinanguan na lamang niya.

Bumili pa ito ng shirts para sa dalawa pa niyang kapatid at tatay niya. Hiniling
din nitong ipagpili rin ng para sa nanay niya. Umayon na lang siya. Nakita niya
kasing mukhang masaya si Leandrei sa ginagawa. Maybe he just loves giving away some
of his blessings.

"Ikaw anong gusto mo?" bulong nito sa kanya habang naglalakad sila kasunod ang mga
kapatid niya.

Tiningnan naman niya ito at nginitian.

"You. Just you." Tugon niya rito. Nangislap pa ang mga mata nito sa narinig mula sa
kanya. Parang pinamulahan pa siya sa sarili niyang ka-corny-han. Buti na lang
umakbay ito kaya hindi nito nakita ang reaksyon niya.

"Tonight, babe. You may sneak in my room." Bulong nito sa tainga niya.

"Ang halay mo talaga!" Natatawa niya itong hinampas sa braso at tinanggal ang
pagkakaakbay. Tumawa lang ito.

They headed home after lunch. Chocolates ang binili nito para sa mga pamangkin niya
na naabutan nila sa bahay nang makauwi sila.

Simpleng salamat lang din naman ang sinabi ng mga kapatid niya at mga magulang nang
ibigay nito ang para sa kanila. She was right. Leandrei can't easily sway them with
gifts. 'Yong mga nakababata niyang kapatid puwede pa pero ang mga magulang niya at
mga kuya, mahirap madala sa regalo.
Sa huling mga araw nila sa probinsya nakita niya ang effort ng binata na mapalapit
sa pamilya niya.

May mga pagkakataon pang naiisip niyang parang napakaimposible ng lahat.

How could someone like him fall in love with her?

Pero

masisira lang ang mood niya kung magdududa siya. Ang importante nakikita naman niya
ang sinseridad nito.

Kung hanggang man saan sila dadalhin ng nararamdaman nila sa ngayon, hahayaan na
lang niyang ang panahon ang magtakda.

Ang problema nga lang wala na siyang masyadong oras sa lokohan. She's too old to
waste her time over someone unsure of his life. Kaya hindi pa rin niya maiwasang
mag-isip minsan kung hanggang kailan nga ba itong relasyon nila?

Nonetheless, she still hopes things with Leandrei would be different and could lead
them to somewhere they would both be happy.

She couldn't believe that a man in Leandrei's stature would want to ride a
passenger bus. May aircon naman kaya lang public utility pa rin pero masaya siya na
hindi naman ito naging maarte.

Hatinggabi sila bumiyahe para umagang makararating ng Maynila. First time niyang
sumakay sa bus na may nakaakbay at yakap sa kanya buong biyahe. Dati inis na inis
siya sa mga magkasintahang nakahilig lang sa balikat ng isa't-isa kapag sumasakay
ng passenger bus, ngayon niya lang naintindihan ang pakiramdam. Ang sarap pala.
Nakakawala ng pagod sa biyahe.
Nagsimula siyang kabahan nang makita ang kotse ni Leandrei sa may bus station at
naghihintay na ang driver sa kanila. Isa lang kasi ang ibig sabihin noon, kailangan
na niyang humarap sa pamilya nito. She doesn't know how they would react. Sinabi na
sa kanya ni Leandrei na alam na ng mga ito ang tungkol sa kanila at wala siyang
dapat ipag-alala pero parang nahihiya pa rin siya.

"Hindi

ko alam kung paano magpapaalam kay Ninang na lilipat na ako ng apartment." Bulong
niya kay Leandrei nang nasa backseat na sila.

Tumawa naman ito nang mahina at kinabig siya payakap.

"I already told her." Tugon naman nito.

"Anong sinabi niya?"

"What would she say? Of course, she understood." Natatawa ulit nitong tugon.

"Hindi ba sabi mo ayaw niya dati na nagkakagusto ka sa akin? Baka magalit siya."
Nag-aalala niyang saad.

Ngumiti naman ang binata at pinisil pa ang ilong niya.

"That's only because she thinks I'd hurt you. Mas concern nga siya sa 'yo kaysa sa
akin. So, stop overthinking, okay?" malumanay nitong paliwanag. Bahagyang kumalma
ang pakiramdam niya sa narinig.

"You're just in time for breakfast." Masayang salubong sa kanila ng ninang niya.

Agad itong yumakap sa kanya.

"Hey mom, meet my girlfriend." Natatawa namang saad ni Leandrei nang akap na siya
ng ina nito. Pinamulahan pa siya.

Bakit ba hindi siya masanay-sanay sa mga gano'ng banat ng binata?

"I know right." Natatawa namang tugon ng ina nito nang kumalas sa pagkakayakap sa
kanya.

"I can't believe you made him ride a bus. Kahit nagpupunta ng ibang bansa hindi
'yan nagco-commute." Hayag ni Lianna.
Napatingin siya kay Leandrei. Napailing naman ito. Parang sinasabi nitong huwag
siyang maniniwala sa sinasabi ng ina.

"Dad, come and meet my girlfriend."

Napatingin siya sa direksyon ng mata ni Leandrei. Papalapit naman si Vaughn sa

direksyon

nila. Nahihiya na talaga siya sa mga pinagsasabi ni Leandrei.

"I told you, love. Your son's hopeless." Natatawa naman nitong nilapitan ang asawa
at inakbayan. Ngumiti lang ito sa kanya at tumango.

"Let's go to the dining room. Ang corny mo!" Binatukan pa nito si Leandrei pero
mahina lang. Napakamot pa ito sa batok bago siya hinawakan sa kamay at iginiya sa
komedor.

Ayaw sana niyang kumain at gustong dumiretso sa kuwarto para magpahinga pero nahiya
siyang tumanggi sa pamilya.

His siblings' eyes look teasing the moment they sat on the dining area. Kumpleto
ang mga ito sa hapag parang hinintay talaga sila.

"Kumusta naman ang parents mo, Janica? Hindi ba sumakit ang ulo nang ipakilala mo
si Leandrei?" tanong sa kanya ni Vaughn nang nakaupo na sila ng maayos.

"Dad!" reklamo naman ng lalaking katabi niya. Nagpalit ng puwesto sina Leandrei at
Vanna para silang dalawa ng binata ang magkatabi. Dati kasi si Vanna ang katabi
niya at kaharap naman niya si Leandrei.

Nagtawanan ang magkakapatid sa reaksyon ng binata.

"They actually like me like their own child." Bida ni Leandrei sa mga kapatid.

Napatawa naman si Lianna.

"You wouldn't wanna hear what Mona told me when I called her up to ask if you're
there." Sambit nito.

Napatingin silang pareho sa inang nagsalita.

"What did she tell you mom?" tanong agad ni Leandrei.

"Secret." Natatawa namang tugon ng ina nito na nakapagpatawa sa lahat. Pati ang mga
anak ni Vander ay napatawa din.

"Babe?" hinging-saklolo naman ni Leandrei

sa kanya.

"Babe! Ang corny parang si Daddy lang!" Natatawang saad ni Vanna. Ibinato pa nito
ang table napkin sa kapatid. Nagtawanan ang magkakapatid.

"Akala ko ba ang tipo mo mga mestiza?" natatawang singit ni Vance.

"Shut up!" Agad namang pigil ni Leandrei. Pinamulahan pa siya.

Does he mean she's exactly opposite of Leandrei's type of woman?

"Magsasalita ka rin?" iniamba nito ang kamao kay Vander nang makitang parang
kakantiyaw din ito. Natatawa naman nitong itinaas ang kamay.

Napailing lang si Liam sa mga kapatid at hindi nagsalita.

"Tigilan niyo na 'yang kapatid niyo. Alam niyo na magiging itsura niyo kapag na-
inlove din kayo." Natatawa namang saway ni Vaughn sa magkakapatid.

Natahimik naman ang mga ito pero halata pa rin ang panunudyo sa mga mata.

Nagulat siya nang tumayo si Leandrei.

"I'll just make some coffee," bulong nito sa kanya. Napatango na lang siya.
Nanunudyo namang tumingin ang magkakapatid sa kanilang dalawa. Hindi na lamang niya
pinansin. Pinagtuturo pa ni Leandrei ang mga ito bago tuluyang pumunta sa kusina.

"Ayaw mo na ba talagang tumuloy dito?" Baling ng ni Lianna sa kanya nang magkaroon

ng katahimikan.

"You know this will always be your house." Segunda naman ni Vaughn. Napangiti siya
sa mag-asawa. Ang bait talaga ng mga ito.

"Mas okay po siguro kung sa isang apartment na ako tutuloy." Magalang niyang tugon
sa mga ito.

"Mas okay kung sa iisang bahay kayo ni Leandrei. Easy access! Aw!"

Napatingin siya kay Vance na hawak ang batok. Para itong batang hindi makapalag sa
pambabatok na ginawa ni Liam. Vanna is trying to control her laughter.

Napangiti siya. Kung anu-ano kasing sinasabi. Mana kay Leandrei.

"May nahanap ka na bang tutuluyan?" tanong ulit ni Lianna.

"Pupuntahan ko po mamayang hapon. May apartment po kasing inirekomenda 'yong kasama

ko dati na nagreview." Magalang niyang tugon sa ninang.

"Okay, basta make sure na safe 'yong lugar." Tugon naman nito. Napatango naman
siya. Iyon din ang una niyang tinanong noon sa nag-recommend, pati sapat na supply
ng tubig at kung hindi nababaha ang lugar. Hindi naman na nagsalita pa ang mga ito.

"Were you nice to my girlfriend?" tanong ni Leandrei nang bumalik ito sa hapag.
Nahiya pa siya nang magtawanan ang lahat.

"Kung anu-anong tinatanong mo. Umupo ka nga lang." Wala sa sarili niyang sambit sa
binata. Akala niya ay binulong niya lang pero narinig pala ng lahat dahil
kinantiyawan ng mga ito ang nobyo na mukhang napikon na.

Napailing lang din ang mga magulang nito.

Magaan ang pakiramdam niya sa pagtanggap ng mga ito sa kanya. She exactly knew how
wealthy they are. Isa sa kinatakutan niya ang hindi pagtanggap ng mga ito sa kanya
para kay Leandrei pero sa ipinapakita ng mga ito parang wala namang pakialam ang
mga ito sa itsura at estado ng pamumuhay niya.

=================
32) Outcast

Darating talaga ang oras na pakiramdam natin hindi tayo parte ng buhay ng taong
malapit sa atin.

"Are you sure you're already staying here?"

Tanong ni Leandrei kay Janica nang ihatid siya nito sa apartment. Na-check na nila
ito noong isang araw. Studio-type ang apartment. Saktong-sakto lang para sa isang
tao.

Pagbukas ng pinto ay bubungad ang isang monobloc table na may dalawang upuan. Ilang
hakbang lang ay ang de-tiles na lababo na L-shaped at lutuan. May hanging cabinets
sa taas nito. Katabi no'n ay ang CR. The floors are all tiled. Ang mga pader naman
ay napinturahan ng krema.

Sa likod ng pinto ang kama. May naka-mount na TV sa pader ng CR na nakaharap sa

kama. Sa baba nito ay cabinet para sa mga damit.

May sarili itong linya ng tubig at kuryente at may aircon din. Maganda rin dahil
may guwardiya sa buong compound at wala pa daw insidente ng nakawan. Sinasala kasi
ng maigi ang mga tenants na karamihan ay mga professionals.

"Okay na 'to sa akin. Saka na lang ako kukuha ng mas malaking unit kapag nakapasa
na ako ng bar." Tugon naman niya rito.

Tumitig naman ito sa kanya.

"Doon ka na lang kaya sa bahay natin tumira?" Suhestiyon nito.

"Bahay natin?" ulit niya sa sinabi nito. Baka nagkamali lang siya ng rinig.

Ngumiti naman ito.

"Remember our house? 'Yong pinakita ko sa 'yo dati." Tugon ng binata.

Naaalala niya ang bahay na ipinakita nito sa kanya dati.

"Tumigil ka nga." Nag-iwas siya ng tingin.

Seryoso

ba talaga ito noong sinabi nitong doon sila titira?

Eh?
Hindi naman ito nagpumilit pa at tumahimik na lang.

Nagulat siya nang pinapasok nito ang driver ng mga Filan na may buhat-buhat na
kahon.

"Ano yan?" tanong niya sa nobyo.

"I thought you might need a personal refrigerator." Nakangiti nitong saad.

Leandrei's thoughtfulness still surprises her sometimes.

Napangiti siya. Kailangan nga niya iyon.

"Put it beside the dishrack." Utos ni Leandrei. Tumalima naman ang driver.

"Kunwari ka pang nagtatanong kung sigurado na ako. Nagpabili ka na pala ng gamit

para dito." Tudyo niya sa binata nang makalabas ang driver. Yumakap siya sa nobyo
at tiningala ang mukha nito. Ngumiti naman ang binata at hinalikan ang tuktok niya.

"Of course, do you need security guard? I can stay everynight." Bulong nito.
Natatawa siyang bumitaw sa lalaki.

"Hindi 'yan uubra sa akin. Nang-i-style ka na naman eh."

"Baka makalusot." Kindat nito. Napatawa na lang siya.

She started unpacking her things.

"Wala ka bang gagawin sa opisina?" tanong niya kay Leandrei nang tumulong na ito sa
pag-aayos ng gamit niya.

"It can wait." Tugon naman nito.

Itinigil niya ang paglabas ng gamit mula sa maleta. Puwede naman niyang ayusin iyon
pagkaalis ng binata.

"Bakit?" tanong nito nang tumigil siya.

"Konti lang naman. Mamayang gabi ko nalang aayusin."

Ngumiti naman ito.

"May gusto ka pa bang bilhin para dito sa unit mo?" Kapagkuwa'y tanong ni Leandrei.

Napatingin

siya sa paligid. It looks lifeless.

"I need a vase and artificial flowers para magkabuhay 'yang table. Kitchen utensils
na rin kasi nagluluto ako minsan." Aniya matapos igala ang paningin sa loob ng
apartment.

"Then, let's go shopping." Nakangiti naman nitong saad.

Agad naman siyang tumayo.

They locked the unit bago lumabas. Magkaharap na two-storey apartment units ang
nasa compound. Sa gitna ng mga ito ay parking area para sa mga tenants na may
sasakyan. Bawat palapag ay sampung units. Ayaw na daw dagdagdagan ng may-ari ang
mga units dahil magiging magulo na kapag marami.

Leandrei was patient enough to accompany her at the kitchen utensils section.
Pinagtitinginan pa sila. Siguro dahil hindi sila bagay o baka pamilyar ang mga tao
kay Leandrei. Minsan na rin kasi itong lumabas sa business magazine.

Pero kahit ano pa man ang dahilan nang pagtingin ng mga tao sa paligid sa kanilang
dalawa, ang importante sa kanya lang nakatuon ang pansin ng lalaking kasama. Hindi
rin ito pumayag na hindi ito ang magbayad sa mga pinamili nila kahit anong tanggi
niya. Ang tagal pa nilang nagdiskusyon hanggang sa sumuko na lang siya.

Inabot na sila ng dinner sa mall kaya doon na lamang sila kumain.

Pagod na pagod siya nang makabalik sila sa apartment.

Inilalabas niya ang mga pinamili nang mapansing may kulang.

"Nakalimutan kong kumuha ng artificial sunflowers. Vase lang nabili natin." Sambit
niya nang mailapag ang mga nabuksang gamit.

Leandrei smiled at her remark. Lumabas ito apartment. Naguluhan pa siya pero

pagbalik nito ay may hawak nang fresh lilies.

"You don't need artificial flowers. I'll make sure to give you fresh ones
everyday." Nakangiti nitong saad. Her heart skipped a beat. Hindi pa niya
napigilang yakapin ang binata.

What did she do to deserve this kind of man?

They ended up hugging each other for some time.

It took a lot of rebuttals and arguments before she was able to convince Leandrei
to go home. Maghahatinggabi na yata. Ayaw kasi nitong iwan siyang mag-isa sa
apartment. Panay ang bilin nitong mag-lock ng pintuan.

Kinaumagahan nagulat na lang siya nang kumakatok na ito sa pintuan niya. Kagigising
lang niya ng mga oras na iyon. May dala itong kape at pagkaing pang-breakfast. Then
it became his habit every morning.

Nang bumalik siya sa kumpanya at nagsimula nang magtrabaho sa legal department ng

VLF Empire, lagi siya nitong sinusundo at isinasabay pagpasok. Lagi itong may
dalang breakfast at sa gabi naman ay ihahatid siyang pauwi.

Madalas para makabawi sa nobyo ay ipinagluluto niya ito ng dinner. They'd cuddle up
for few hours bago ito uuwi. It became their routine.

Minsan nang wala silang pasok sa opisina, inaya siya nitong mag-malling. Akala niya
may bibilhin ito para sa sarili, ibibili lang pala siya ng dress.

"Para saan naman 'to?" tanong niya nang iabot nito ang isang dress na tiyak nitong
babagay sa kanya.

"Para sa dinner date natin mamaya." Kindat naman nito.

Why does a man become so handsome when they do that?

"What

so special with tonight's dinner date?" tanong niya sa binata nang maglakad na sila
papunta sa fitting room.

"Have you forgotten? It's been six months since we became official." Tugon naman
nito.

Napangiti siya.

Siyempre naaalala niya. Akala nga niya hindi nito alam kaya hindi na lang siya
nagsasalita kapag dumadating ang ganitong araw ng buwan, memorize pala nito.

Hindi na niya ipinakita kay Leandrei nang maisukat niya ang damit. Sinabi na lang
niya na sakto 'yong size.

The dress was Leandrei's choice. Kumpleto pa ito sa accessories. It was suggested
by the owner of the boutique.
She wore the dress at night. It was a body-hugging, off-shoulder red dress. Litaw
na litaw ang kayumanggi niyang balat pero bumagay naman. She put a light make up
on. Bumagay din ang choker na may heart pendant. She let her curly hair flow. The
dress came with red stiletto shoes.

"You're stunning." Komento nito nang sunduin siya para sa dinner date nila.
Napangiti na lang siya.

Panay ang tingin nito sa kanya habang nagdi-dinner sila. Kung hindi lang siya
confident sa itsura niya iisipin niyang may mali sa kanya.

"We've been in a relationship for half a year." Umpisa ni Leandrei sa usapan.

Napangiti siya at hindi nagsalita. Nataon kasing may nginunguya pa siyang pagkain.

"Have you already realized that I can be a husband material?"

Napatigil siya sa pagkain nang marinig ang tanong nito. Her heartbeats started
racing.

Is he hitting on marriage?

Her smile hanged on the air on

her own realization.

"Am I a wife material?" balik-tanong niya rito. Ngumiti naman ito.

"Y'know I've been vocal about that."

Bigla siyang kinabahan sa seryosong tono ng binata. She wouldn't know how to react
if he'd ask her to marry him.

Will he?

Pakiramdam niya ay sobrang bilis ng pangyayari.

"Usapan natin noon ipapakilala mo lang akong girlfriend kapag nakapasa na ako sa
bar, hindi ka tumupad sa usapan."

"So you're saying?" kunot-noo nitong tanong sa kanya.

She doesn't actually know what she's saying. Gusto lang sana niyang ilihis ang
usapan. Hindi kasi siya handa kung sakaling magpro-propose na ito ngayon. Hindi
niya inisip ang ganoong posibilidad kahit pa sabihing umaasa din siyang hahantong
sila sa kasal. Not to soon.

Ang gulo.
"Husband material ba ang hindi tumutupad sa usapan?" biro niya sa binata.

"That's a different story. Gusto ko lang na maging open tayo sa family ko."

Nahalata niya ang bahagyang pag-iba ng tono nito. Pakiramdam niya a nasaktan ito sa
biro niya. Maybe it really wasn't a good joke.

"I was just kidding. Ang seryoso mo. Of course you are a husband material." Bawi
niya rito. Tumitig lang naman ito sa kanya ng diretso.

"Kaya lang gusto kong makapag-practice man lang sana ng law na gamit ang apelyido
ng tatay ko. It would be the biggest gift I could offer him for bringing me into
this world." Paliwanag niya rito. She gave him a smile.

Napatango lang ito at hindi na nagsalita pa.

The idea of marriage was never

brought out since then. But she started considering how it will be to be with
Leandrei for a lifetime. Masaya siguro.

He's been very consistent with his sweetness.

May isa lang siyang napansin.

Akala niya ay sa gabi lang na iyon siya bibilhan ng dress ni Leandrei kaya lang sa
tuwing lalabas sila ay lagi na itong nagreregalo ng damit.

It would have been sweet.

Kaya lang iba ang dating sa kaniya sa tuwing binibigyan siya ng magandang damit.

Pakiramdam niya ay kailangan niyang maging maganda sa tuwing lalabas sila para
bumagay siya sa lalaki. She doesn't like that. It makes her feel inferior and
insecure. Pinalagpas niya ang maraming beses nitong pagpapa-deliver ng dress sa
tuwing yayain siyang magdate.

Pero ang huli ay hindi na niya isinuot.

Ipinasundo siya nito sa driver dahil galing pa ito sa isang meeting.

"Why didn't you wear the dress?" kunot-noo nitong tanong. Hindi pa siya nakakaupo.

"Hindi ko bagay." Saad niya rito. Inis siyang sumalampak ng upo.

Some people glanced at them. Naka-coat and tie kasi si leandrei samantalang siya ay
naka-tight jeans at simpleng blouse. Nag-stilletto naman siya para magmukhang
sosyal ang dating niya pero parang underdressed pa rin siya sa sosyal ng lugar.

This is one of the times when she asks herself kung bagay nga ba talaga silang
dalawa ng binata. He's young and handsome. Kahit pilyo ito minsan, may class pa rin
ang bawat galaw nito. Samantalang siya, kailangang tantiyahin pa ang sarili minsan
para maging classy ang dating niya.

Hindi naman siya required na magpaka-sosyal

pero sa mundong iniikutan ng binata kailangan niyang maging presentable sa lahat.

It's not that she's not presentable but there are times when she thinks she isn't.
It's when her inferiority complex strikes. Ayaw na ayaw pa naman niyang
nagpapanggap. She always wants to show her real self.

"You could've have just worn the other dresses that I bought." Komento ng binata.
Tumingin ito sa paligid.

She hates it when people stare.

"I was right." She inhaled deeply and averted her gaze.

"About what?" Kunot-noo nitong tanong sa kanya.

"Why are you buying me those dresses?" She pursed her lips to stop it from shaking.

He looked at her puzzled.

"C'mon Leandrei, I know what you're doing. Huwag ka nang magmaang-maangan." Hindi
niya napigilan ang anghang sa tono ng pananalita niya. Nasasaktan lang siya na pati
ito pala ay mababa ang tingin sa kanya.

"I don't exactly know what you are talking about. What did I do?"

"I don't really care if other people underrate or underestimate me. Pero pati pala
ikaw." Her voice broke but she tried to calm herself.

"Buying me those dresses...For what? To upgrade my looks?"

She wiped her eyes. Bigla kasing nanubig ang mga mata niya.

Hindi naman nagsalita ang binata.

"Para bumagay ako sayo? O para maging katulad ako ng mga babaeng elitista na
nakasasalamuha mo?" Diretso niyang tanong. She tried her best not to wipe a tear.
Naiinis siyang isipin na pati din pala ang binata iniisip na kailangan niya ng
upgrade.

"What are you saying? I just gave you something. Bakit parang ang laking issue no'n
sa 'yo?"

She saw how his jaw clenched giving his remark. Mas lalo siyang nasaktan na
minamaliit nito ang nararamdaman niya.

"Anything about me is a big issue for me." Madiin niyang pahayag. She even points
her finger on the table.

"No! Everything about your ego is a big issue for you." Madiin din nitong tugon.
She was taken aback. Hindi siya makapaniwalang ibinabalik nito sa kanya galit.

"Kung ayaw naman palang tanggapin ng EGO mo 'yong mga binibigay ko. Dapat sinabi mo
na no'ng umpisa pa lang." Dagdag nito na mas lalong nakapagpatigil sa kanya.

"Sabagay dati pa lang naman ayaw mo ng tanggapin lahat ng puwede kong ibigay."
Galit nitong wika.

"Kasi ayaw mong masanay. Because you always think our relationship as temporary."
Dagdag nito.

Ito pa talaga ang galit?

The issue is him trying to change her so she could level to the women in his
stature. Paanong sa kanya naibaling ang galit?

"Sorry if I didn't see anything wrong when I attempted to make you dress up like an
elite. Ang akala ko kasi dapat na kitang sanayin kasi ito na ang magiging buhay
mo." Huminga ito nang malalim. Halatang pinipigilan nito ang emosyon.

"Nakalimutan ko, hindi pala ako parte ng mga pangarap mo."

He took some cash on his wallet and puts it on the table.

"The driver will take you home. I need to breathe." Saad nito bago siya tuluyang
iniwan.

=================

33) Awe

Alam naman talaga natin kung kailan nagpapakita ang bahaghari kulang lang tayo
minsan sa kumpiyansa.

Hindi mapigilan ni Janica ang mapaluha. Nakahiga na siya at pilit na inaalala ang
mga nangyari kanina.

First time nilang nagsagutan na iniwan siya ni Leandrei. He must have been mad.
Pero siya naman talaga ang dapat na magalit. Inamin naman nitong talagang gusto
nitong pantayan niya ang mga babaeng nasa paligid nito.

Hindi naman makatarungan iyon. Walang karapatan ang sino man na baguhin kung ano
siya bilang tao.
Sa kabilang banda, iniisip niya ring may punto naman ito nang sabihin nitong
kailangan na niyang masanay sa mundo nito. Kung sila ang magkakatuluyan, kailangan
din talaga niyang umangat.

Pero masakit lang dahil pakiramdam niya ay hindi pa rin nito tanggap kung ano siya.

Alas tres na ng madaling araw hindi pa rin siya dalawin ng antok. She couldn't
believe someone could make her cry. She's always been tough.

Ang hirap kasing isipin na 'yong lalaking unti-unti niyang natutunang mahalin ay
parang mababa ang tingin sa kanya.

Bumilis na naman ang sasal ng puso niya nang makitang wala ni isang text ang
binata. Sinubukan niya itong tawagan pero nakapatay ang phone nito.

Kahit na inaasahan niyang maaaring dumating ang araw na tuluyan silang

magkakahiwalay, hindi niya pa rin mapigilan ang panibugho sa puso niya.

Paano kung ito na talaga ang magtatakda ng tuluyan nilang paghihiwalay?

What if Leandrei realized that she wasn't afterall the woman

he wants in life?

Ipinilig niya ang ulo. That thought scares her. Pero wala naman siyang magagawa.
Hindi naman talaga sila bagay. Parang mas lalong sumikip ang dibdib niya sa naisip.

Hindi ba talaga sila bagay?

Sino ba kasing puwedeng magsabi kung kanino nababagay ang isang tao?

She tried to close her eyes but her mind doesn't want to shut down.

Napaupo siya at nasapo ang ulo. It's when her phone started ringing.

Napapitlag pa siya. Agad niya itong dinampot at mabilisang sinagot nang makita ang
pangalan ng lalaking kanina pa pinapasakit ang dibdib niya.

"Babe?" Her heart sank hearing his voice. Pakiramdam niya ay na-miss niya ito ng
matagal na panahon. She wasn't able to say any word.

"Can you open the door please?" His voice sounded melancholic.

Mabilis pa sa alas-kuwatrong tumayo siya at binuksan ang pinto.

He immediately hugged her. Amoy-alak ito.

"Nag-drive ka ng lasing?" tanong niya rito. Hindi niya kasi alam kung ano ang unang
sasabihin.

"I'm sorry, babe. I didn't intend to make you feel that way." Bulong nito. Parang
may garalgal sa boses nito. Humigpit ang yakap nito.

Napaluha siya.

She just knew she meant really something to this man.

Niyakap niya ito ng mahigpit. He felt him kissing her hair.

"Sorry din. Masyado akong maraming issues sa buhay." Saad niya rito. Her hearts
beating fast and she could feel his heartbeats, too.

"No, babe. You were right. I was trying

to make you look like the women in my circle." Kontra nito.

Huminga ito ng malalim at tumitig sa kanya ng diretso.

"Nakalimutan ko na kaya kita minahal kasi hindi ka katulad nila. It wasn't your
look but your personality that I love so much about you."

He cupped her face and look at her intently.

"I'm sorry." Wika nito. He sounded sincere. Napangiti siya sa kabila ng luhang
namalisbis sa pisngi. Akala niya talaga tuluyan na silang magkakahiwalay. He
immediately wiped her tears using his thumb.

"But it doesn't mean you are not beautiful. Even if you won't wear those dresses
you will always be a beauty for me." He kissed the tip of her nose.

Huminga siya ng malalim para hindi ulit maluha. Binitawan naman siya ng binata.

"It's just that I only want to offer things that women would appreciate."

"I am not those women who love to receive those kind of gifts. Pakiramdam ko hindi
ako maganda sa mga sinusuot ko kaya mo ako binibilhan." Diretso niyang saad rito.
She sat on the bed. Umupo naman ito sa tabi niya matapos isara ang pinto.

"Stop taking it negatively. For me, you will always be Venus, the godess of
beauty." Saad nito sa kanya. He even tucked some strands of hair on her ear.

"Kahit anong isuot mo maganda ka pa rin, okay?" Inakbayan siya nito at hinalikan sa
tuktok.

"I'm sorry. Agitated lang ako sa nalalapit na paglabas ng exam results kaya kung
anu-anong pumapasok sa isip ko." Pag-amin niya.

Lately she's really been overthinking.

Paano kung hindi siya makapasa,

mas lalo siyang magiging alanganin para sa binata?

"What if I won't pass?" tanong niya rito. Ngumiti naman ito ng tipid.

"Maganda ka pa rin." Tugon nito.

The atmosphere between them suddenly became lighter just like that.

"Kahit anong isuot ko?" Natatawa niyang tanong rito.

"Oo pero mas maganda ka kapag wala kang damit." Naging pilyo ang ngiti ni Leandrei.

Kapag sila talagang dalawa ang magkasama ang bilis magpalit ng mood. Kanina ang
seryoso lang ng usapan, ngayon ay nanunudyo na naman ito.

"You're hinting again." Natatawa niyang tugon.

"Of course not." Depensa naman nito.

"Mr. Filan the next time you'll see me naked will be when I removed my wedding
gown." Aniya. Tumitig naman ito sa kanya at ngumiti.

"I-schedule na ba natin ang kasal?"

Saglit siyang natigilan. That backfired again so easily.

"Hindi pa no. Nasabi ko na sa 'yo ang gusto ko 'di ba." Naiiling niyang tugon.

"I get it. Just don't make me wait too long." Natatawa namang sambit ng binata.

"Umuwi ka na nga." Irap niya.

"Puwede ba akong matulog dito? Y'know kiss and make up?" Natatawa ulit nitong
tanong.

"Baliw ka talaga!"

He only laughed at her reaction.

There was an awkward silence before he spoke again.

"But are we okay now?" Mahina nitong tanong.

Napatingin siya sa guwapo nitong mukha at napatango siya.

Hinawakan ni Leandrei ang kamay niya at marahang ginagap.

"I don't want us to argue like that again. I am sorry for walking out. I wasn't man
enough." He mumbled.

"Kanina ka pa nagso-sorry."

"I am afraid magiging issue na naman ang pagiging immature ko." Nag-aalala nitong
sambit.

"Hindi naman immaturity ang pag-alis ng panandalian para maiwasang makapagsabi ng

mas masakit pang salita." Nakangiti niyang saad sa binata.

Ngumiti ito bago yumakap sa kanya at humalik sa noo.

"I love you, babe." He mumbled looking in her eyes.

Masarap pa lang pakinggan ang salitang iyon pagkatapos ng hindi magandang

pagtatalo. Nakagagaan ng pakiramdam.

"Mahal din kita." Tugon niya rito.

Hindi na siya tumutol nang yakapin siya nito at ginawaran ng marahang halik sa
labi.

=================

34) Move Forward

Tadhana ang magsusukli sa lahat ng iyong naging sakripisyo.

Hindi alam ni Janica kung nakatulog ang binata pag-uwi dahil ilang oras lang ang
nakalipas ay bumalik na naman ito sa apartment niya.

"Did you even sleep?" tanong niya nang pagbuksan ito. Sana pinatulog na lang niya
ito sa apartment. Nakita niya kasi ang eyebags nito nang tanggalin nito ang suot na
shades.

"2 hours." Nakangiti naman nitong tugon. Parang hindi naman nabawasan ang
kaguwapuhan nito kahit lumaki ng konti ang eyebags.

"Hindi ka na lang sana dumaan." Saad niya rito. Umupo siya sa monobloc chair.
Ngumiti naman ito.

"I want to spend time with you. Magvi-visit ako sa mga offices ng cargo shipping in
three days remember?" hayag ng binata. Napatango naman siya. Nabanggit nga niya ito
noong nakaraan.

"Isang buwan tayong hindi magkikita." Dagdag nito.

Parang nalungkot pa siya sa narinig.

"Tawagan mo ako lagi, ha?" Aniya.

"Sure, nigga!" Natatawa namang tugon ni Leandrei. Napailing na lang siya at hindi
pinansin ang tawag nito sa kanya.

Hindi rin sila nakapasok ng opisina matapos ang breakfast dahil pareho silang
inaantok kaya natulog na lang sila.

Magaan ang pakiramdam niya nang magising bandang tanghali. Namulatan niya kasing
yakap-yakap siya ng binata.

"Anong meron sa leeg ko?"

Napatingala siya nang magsalita ito. Gising na rin pala. Inilapit niya kasi ang
mukha sa leeg ng binata. Ang guwapo kasing tingnan ng adam's apple nito na
gumagalaw.

Hahalikan sana niya.

"Sumama ka na lang kaya sa akin?" Natatawa nitong tanong nang hindi siya nakaimik
agad. Mas lalo siya nitong kinabig palapit.

"Okay ka lang? Hindi puwede 'no."

"I figured you'd say that. Asa pa akong papayag ka." Tumawa ito.

Napailing na lang siya at bumangon.

She cooked food for their lunch. They spent the rest of the afternoon cuddling and
watching movies.

Pagdating ng gabi saka sila lumabas para magrelax. They went to bar for few drinks
before they roam around the metro. Nang mapagod saka siya inihatid.

The next two days were spent like their regular days of working.
Medyo nanibago siya sa pag-commute papuntang opisina ng mga sumunod na araw.
Nasanay na talaga siya sa comfort na binibigay ni Leandrei sa kanya. Sinabi nga
nitong ipahahatid siya sa driver ng pamilya nito pero mariin niyang tinanggihan.

Halos gabi-gabi naman itong tumatawag kaya naiibsan ng kaunti ang paninibago niya.

Akala niya talaga tuluyan na itong magagalit noong huli silang nagkatampuhan. She's
really lucky to have a man as understanding as him. Sana lang matagalan nito ang
ugali niya.

She was used to being independent. Kaya minsan nagkakaroon siya ng struggle kung
paano nga ba i-handle ng tama ang relasyon nila. Minsan umaayon na lang siya sa
agos ng panahon.

Matagal siyang nasanay na mag-isa lang at hindi kinakailangan ang tulong ng iba.
Kaya nang naging sila at gusto ng binatang gawin ang ilang bagay para sa kanya
nagdadalawang-isip siya kung hahayaan na lang ito o babalik

sa nakasanayan niya.

Pero may isa pa siyang alalahanin...and the more that she doesn't want to think
about it, the more she becomes anxious - her bar exam results.

Ang bilis lang talagang lumipas ng panahon dahil mamayang gabi na malalaman ang
resulta ng exam niya. Wala pa naman si Leandrei dahil sa susunod na linggo pa ang
uwi. Pero mas okay na rin siguro para kung hindi siya nakapasa ay hindi nito makita
ang reaksyon niya.
Iniisip niya kung matutulog na lang o hihintayin ang paglabas sa website ng
resulta. Ilalabas kasi ito ng hatinggabi.

Bilang ang hakbang niya habang papunta sa pinto ng unit niya. Napatigil siya sa
paglalakad nang maamoy ang pamilyar na pabango ng lalaki.

"Hi babe!" Nakangiting bati ni Leandrei nang mag-angat siya ng tingin. Nakasandal
ito sa may pintuan niya. May hawak itong champagne at isang palumpon ng bulaklak.
Agad nitong iniabot ang bulaklak saka kinuha ang susing hawak niya.

"Akala ko ba next week pa ang uwi mo?" Tanong niya rito habang binubuksan na nito
ang pinto. She can't help but smell the flowers.

"I want to be beside you when you see your name on the list of passers." Sumulyap
ito nang may ngiti sa labi.

Kinabahan na naman siya bigla pagkaisip sa magiging resulta.

Hinarang siya nito nang akmang lalagpasan niya ito pagpasok sa unit.

"How about a welcome home kiss?" Nakangiti nitong tanong.

Napangiti siya. She tiptoed and kissed him. It lingered for a while before they
both moved away. Natatawang umupo siya sa kama at inilapag ang bulaklak. Sumunod
naman ito.

"Do you wanna eat

dinner outside?" tanong ni Leandrei. Gusto pa sana nitong tulungan siya sa

pagtanggal ng high heels niya pero sinenyasan niyang umupo na lang.

"Tinatamad akong lumabas. Magluluto na lang ako." Tugon niya rito.

"Great. I missed your dishes." Tuwang-tuwa naman nitong segunda.

She prepared easy to cook dishes. Inayos naman ng binata ang mesa at nagset-up pa
ng candle light. He put the flowers on the vases.

Napapangiti siya habang pasulyap-sulyap sa ginagawa ni Leandrei. Tinupad nito ang

pangakong laging lalagyan ng fresh flowers ang vase. Kahit noong wala ito may
dumarating na flower delivery.

They had dinner and went on chatting and sipping champagne after. Naupo sila sa
kama at sumandal sa headboard habang bukas ang TV at netbook niya. Ayaw sana niyang
tingnan ang resulta pero mapilit ito. Binuksan na nito ang website at panay ang
refresh.

Medyo inaantok na siya dahil sa nainom pero kinakagat-kagat nito ang balikat niya
para lang magising. Natatawa itong tumitingin sa kanya kapag nagigising ang diwa
niya.

"Don't sleep yet. Ilang minuto na lang, oh." Saad nito. Ni-refresh pa ulit nito ang
website. Yumakap na lang siya sa binata.

God, he smells so good.

"What if I won't pass?" tanong niya rito bago pa kung anu-ano ang maisip niya.

"What if you'll pass? What's your plan?" balik-tanong nito.

"I will work in a law firm or I will go home and put a law office in Ilocos. Which
do you prefer?" tanong naman niya rito.

"Can you not work in the company?"

"Kaya nga

ako nag-abogasya kasi gusto kong humawak ng kaso." Tugon niya sa binata.

Napatango ito.

"Work in a law firm then." Bulong nito at hinalikan ang buhok niya. Hindi na lamang
siya sumagot at yumakap na lang sa leeg nito.

Ang tanong makapapasa ba siya?

"The page is loading." Sambit nito matapos ang ilang minutong katahimikan.

She felt nervous. Humiga siya at sumubsob sa kama.

"There were only 1, 056 passers out of 3,569."

Ayaw niyang pakinggan ang sinasabi nito. Good thing tumahimik ito. Binabasa na
siguro nito ang mga pangalan. Mas lalo tuloy bumilis ang tibok ng puso niya, parang
nawala lahat ang antok niya.

"Hey, babe!" Niyugyog nito ang balikat niya. Huminga siya ng malalim at bumangon.

Iniharap nito ang screen ng netbook. She inhaled deeply as she stared at it.

Parang dumoble pa ang mga letra, nasa result na ito ng Z.

Zapote ang nabasa niya kaya itinaas niya ang paningin.

Then she saw it.

Zapanta, Janica Venus Y Dimayuga

"I passed?" Parang wala pang boses ang lumabas sa bibig niya. Tiningnan pa niya ang
URL ng website kung legitimate nga.

"Yes, babe!" Leandrei yelled. Itinabi nito ang hawak na netbook at agad na yumakap
sa kanya. Saka lang nagsink-in ang lahat.

Her tears run down profusely and then her cellphone started ringing pero wala
siyang pakialam.

Leandrei caressed her back.

"Congrats! Ang galing mo talaga!" hayag nito. Mas lalo siyang naiyak.

"Bakit?" Natatawa itong tumunghay sa mata niyang luhaan.

Inis niya

itong sinuntok.

"Ang hirap-hirap no'ng test. Dumugo ang utak ko." Gusto niyang magpapadyak parang
ngayon lang bumalik ang lahat ng hirap niya sa pagre-review at pagsagot sa
napakaraming case analysis.

"Hindi ba dapat masaya ka?" Kunot-noo nitong tanong.

"Hindi kasi ako makapagreklamong mahirap kung hindi ako nakapasa. Kaya ngayon
magrereklamo na ako." Kulang na lang talaga ipadyak niya ang mga paa.

"Ang arte mo talaga!" natatawa nitong saad sa kanya bago siya niyakap ng mahigpit.
Gusto pa sana niyang magngangawa pero pinatahimik na siya ng halik nito.

He kissed her slowly and she thinks it was the sweetest. Ayaw pa sana niyang
bumitiw pero pati ang phone nito ay umingay na rin.

Congratulatory texts kept coming. Gabing-gabi na pero naghintay din pala ang mga
kaibigan at kakilala niya sa probinsya. Pati ang mga nakasama niya sa review
center.

Bago pa man niya nai-dial ang number ng mga magulang tumawag na ang bunso niyang
kapatid. Nanay niya agad ang nagsalita. Nakaabang pala silang lahat ng mga kapatid
niya sa probinsya.

She also heard Leandrei talking to his parents.

"Mom's asking kung uuwi ka ng probinsya for your victory party?" tanong nito
pagkababa nila pareho ng telepono. They had to turn it to silent mode kasi
nagsimula na namang mag-ingay ang mga ito.

Umaga na sila parehong nakatulog ni Leandrei. She didn't mind sleeping beside him.
They both slept with a smile on their faces.

The following weekend, they went to her hometown. Sumama pa ang parents nito. They
were the ones who threw the party at the Henson residence. Imbitado ang buong
barangay. Halos lahat ng barangay nga sa bayan nila ay may representative dahil
tricycle driver ang tatay niya. Inimbita ang lahat ng kakilalang drivers.
She cried giving her speech at the party. It was her time to inspire. Lalo na sa
kapareho niyang galing sa hirap at nangangamuhan lang ang mga magulang.

Leandrei never left her side during the party. Bantay-sarado siya nito lalo na nang
malamang inimbita niya ang kababatang si Neil. His cousins kept teasing them about
their wedding date. Ngiti lang ang isinasagot nila sa mga ito.

[A/N: Bilisan natin. Excited na ako kay Vance. Hehe!]

=================

35) Matte

Buhay-Lawyer

Normal lang na may mga bagay pa rin tayong aayawan sa pinili nating buhay.

Pagkatapos mag-oath taking ni Janica at makuha ang lisensya ay nag-apply agad siya
sa mga lawfirms. Suwerte namang nakuha siya sa isang lawfirm.

Leandrei was understanding enough to let her do her own thing. Hinahatid pa rin
siya nito sa firm kahit out of way ito papuntang VLF building.

"Puwede mo naman akong hindi na ihatid." Saad niya sa binata minsan. Ngumiti ito sa
kanya bago sumagot.

"I'm just letting everyone in your office know that a Filan owns you and there's no
way they can steal you away." Kindat nito.

Kulang na lang lumundag ang puso niya at magtatalon nang sabihin nito iyon.

Pakiramdam niya talaga pinakain ito ng maraming minatamis noong bata kaya hindi
nawawala ang ka-sweetan nito.

They had been okay for quite a while and she's doing very well at her job. There's
only one downside of it, their bonding time lessened.

May mga pagkakataong hindi na siya nasusundo ni Leandrei dahil masyado nang out of
way ang mga korteng pinupuntahan niya. Ayaw naman niya itong abalahin pa kahit
nagpupumilit ito. Minsan nagpapang-abot na lang sila sa apartment.

Noong una mga property disputes lang ang ibinibigay sa kanyang kaso pero nang
makita ang abilidad niya, binigyan na siya ng ilang criminal cases kaya naging mas
busy na siya. Sa halip na mag-date sila sa labas ng nobyo kapag weekend, hindi na
sila nakalalabas kasi pinag-aaralan niya ang mga

kasong hawak.

Madalas siyang sinasamahan ng binata pero nararamdaman naman niyang minsan ay

naboboring na ito kaya kapag nagpapaalam ito na lalabas kasama ang ilang kaibigan
ay hinahayaan na lang niya.

May isang beses pang inaya siya nitong lumabas kasama ang mga kaibigan nito dahil
siya lang daw ang walang ka-partner. She made it a point to be friendly. Ayaw
niyang mapahiya ang binata sa mga kaibigan nito. But it was the longest 3 hours of
her life.

Hindi talaga niya matagalan ang makipagplastikan sa mga babaeng mapangmata. There
were five of them but only two were sincerely friendly. The guys were okay. May
pagkakataon lang na 'yong facial expression nila ay parang nagtatanong kung ano ang
nagustuhan ni Leandrei sa kanya.

May isang lalaki na interesadong makipag-usap sa kanya noong umpisa pa lang pero
tiningnan siya nang masama ni Leandrei kaya hindi na niya ito kinausap. Their
reaction towards her only changed when they learned that she's a lawyer. What does
she expect?

She also started reinventing her looks. Kailangan niya iyong gawin para sa sarili
niya. Whenever she receives bonuses from clients, she makes it a point to buy a
dress for herself.

Minsan nagpapasalon pa siya.

Why not? She already has the resources. Dati kasi wala dahil kailangan niyang
magtipid para may maibigay siya sa mga kapatid at magulang.

Now, her monthly salary is more than enough for her sibling's monthly allowance and
hers. Lalo na't nagtapos na ang kapatid niyang babae at 'yong isa na lang ang
sinusuportahan niya.
"Party ba ang pupuntahan

mo o hearing?" kunot-noong tanong ni Leandrei sa kanya minsang sinundo siya nito

mula sa apartment. Naka-tailored sleeveless dress kasi siya na pencil cut ang skirt
part.

"Magsusuot naman ako ng coat mamaya." Itinaas niya ang hawak na coat. She smiled
when he smirked at nauna nang naglakad papunta sa kotse nito.

"Kanino ka nagpapaganda? May bago bang lawyer sa firm niyo?" tanong pa nito nang
makasakay na sila.

Napatawa siya ng mahina.

"Dati lang pinipilit mo akong mag-dress ngayon nagrereklamo ka na?" tudyo niya
rito. She smiles whenever she remembers that scene. Ang OA niya pala no'n. Good
thing nagkaayos sila agad.

"Just answer my question, Janica." Tumalim pa ang titig nito.

"I just want to look good for myself." Pinigilan niya ang sariling matawa. Pikon
din kasi minsan ang binata kapag kinakantiyawan.

"Puwede bang saka ka lang magpaganda kapag ako ang kasama mo?" Tumingin ito sa
kanya ng diretso.

"I'm a lawyer remember?" natatawa niyang balik-tanong.

Nagsalubong ang kilay ng binata sa narinig.

"You can wear slack pants and blouse and still look dignified. Hindi 'yong ganyan
ka-sexy."

Tuluyan na siyang napatawa sa sinabi nito.

Inis naman itong bumaling sa kanya.

"You wouldn't want me to get jealous, Janica." Madiin nitong saad.

Unti-unti itong ngumisi nang tingnan niya sa mata.

"Or would you?" He asked grinning ear to ear.

Napatigil siya sa pagtawa at tumingin sa ibang direksyon.

Hindi siya sumagot sa tanong nito.

Ayaw pa niyang mag-alaga

ng triplets.
She heard him fake a cough.

"Saan kita ihahatid?" Tanong nito nang andarin na ang sasakyan. His grin faded.

"Nagmamadali ka ba? Puwedeng dumaan muna tayo sa city Jail? Kakausapin ko lang
saglit 'yong mga kliyente." Saad niya rito. Tumango lang ito pero nakatutok ang
mata sa daan.

"Ilan bang kaso ang hawak mo?"

"Dalawang criminal cases. I'm on the defense." Sagot niya rito. Magkasunod ang
scheduled arraignment ng dalawa kinabukasan kaya kailangan niyang kausapin bago
sumalang sa korte. Iba pa 'yong scheduled hearing niya ngayong araw.

"What cases?" Sulyap nito.

"Rape, the other is Murder." Tipid niyang sagot.

"What?! And you are bound to help them get away from their cases?" gulat na tanong
ng binata. Bigla pa itong nag-slow down.

Nagkibit-balikat na lamang siya. She can't talk about the case details with any
third party. Isa iyon sa sinumpaan niya bilang abogada.

"Why are they giving you such difficult cases? Do you want me to talk to your boss?
Kaya naman pala sobrang busy ka." Sunod-sunod nitong hayag.

"Mas marami akong matutunan bilang Defense Lawyer saka mas okay ang mahirap na
kaso, mas challenging." Aniya.

"What if you lose the case?"

"That's part of it. Ang importante magawa ko ang pinakamagandang gawin."

Sa totoo lang halos hindi matanggap ng kunsensya na kailangan niyang depensahan ang
isang akusado lalo na't alam niyang guilty ito kaya lang parte naman iyon ng
sinumpaan niyang tungkulin.

Hindi na nagsalita

pa si Leandrei hanggang makarating sila sa City Jail. Dumistansiya ito nang

kausapin na niya ang kliyente sa nakatalagang area.

Sinundan pa ito ng tingin ng lalaking kaharap niya.

"Mahirap ang kasong kinahaharap mo. Reclusion Perpetua ang magiging sentensya mo
kung sakali. Nasabi ko na rin sa 'yo na malakas ang ebidensya laban sa'yo. May mga
witnesses ang kabilang kampo. Nag-positive ka rin sa paraffin test." Umpisa niyang
paliwanag. Nakausap na niya ito noong tinanggap ng firm ang kaso kailangan niya
lang paalalahanan ulit.

"I have to be honest with you, kung magpi-plead ka ng not guilty, malabo nating
maipanalo ang kaso kahit sinong abogado ang kausapin mo. Ang puwede ko lang
maitulong ay pababain ang kaso mo, from murder to homicide."

Napatango lang ang lalaking kaharap. Napasulyap siya sa kinaroroonan ni Leandrei,

hindi nito inaalis ang tingin sa kanya.

"I am suggesting that you make guilty plea not for murder but for homicide." Baling
niya sa kaharap. Hindi naman nagsalita ang lalaki.

"You may be sentenced with Reclusion Temporal, 12-20 years of imprisonment. Pero
ito ang advantage niyan, kapag nai-serve mo 'yong minimum sentence na kalahati
no'ng kabuuang sentensiya mo puwede ka ng mag-apply ng parole." Dagdag paliwanag
niya.

It's the least she can do. Masyado kasing malakas ang kaso laban sa akusado.

"Kung 'yan ang magpapagaan sa kaso ko Attorney, sige." Malungkot nitong tugon.

"Okay, sige magkita na lang tayo sa korte bukas."

Nagpaalam na ang lalaki. Isinunod naman niyang pinatawag ang akusado sa kasong

rape.

Sumama na naman ang kalooban niya.

Ayaw ng buong pagkatao niya na depensahan ang lalaki pero sa kanya ito umaasa,
hindi naman niya puwedeng talikuran dahil trabaho niya iyon bilang abogado.

Inamin kasi ng lalaki na hinalay nito ang dating kasintahan. Nagdilim lang daw kasi
ang paningin nito kaya nagawa ang krimen. Naabutan ng bagong nobyo ng babae na
umiiyak ito, pinatatahan na niya noon ang babae. Nagkabugbugan ang dalawa hanggang
sa madampot siya ng mga pulis.

"Babe, okay ka lang?" Lumapit si Leandrei sa kinaroroonan niya at umupo sa tabi

niya.

Was her reaction transparent?

"Okay naman, bakit?" balik-tanong niya rito.

"You looked distressed." Nag-aalala nitong sambit. Ngumiti na lang siya para
kumalma ang nobyo.

"Doon ka na muna," saad niya sa binata nang makitang papalapit na ang kliyente
niya. Nag-alangan pa itong umalis sa tabi niya pero kalaunan ay lumayo rin.

Pinaupo niya ang lalaki. Kumukulo talaga ang dugo niya. Ang hirap lang kasi babae
din siya.
Bakit kaya may mga lalaking nabubuwang dahil sa obsesyon?

"Nakikita mo 'yong lalaking 'yon?" tanong niya sa kaharap at itinuro si Leandrei na

nakatingin lang sa kanilang dalawa na nag-uusap.

"Oo, attorney." Nagtataka namang tango ng lalaki.

"Boyfriend ko 'yon. Tingnan mo naman mahal na mahal ako, binabantayan pa ako."

Pagyayabang niya sa lalaki.

Napakunot-noo naman ang kaharap.

Tiningnan niya ito ng diretso.

"His family owns the biggest airline and cruise

and cargo ship in Asia. They also own the biggest hotel chains in the country. In
short, sobrang yaman." Nakangisi niyang dagdag sa nagtatakang kaharap.

Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy.

"Kapag nalaman kong inulit mo pa ang ginawa mo paglabas mo ng kulungan, gagamitin

ko ang impluwensya niya para ipatapon ka sa pinakailalim na parte ng dagat."
Seryoso niyang saad rito.

Natigilan pa ito. She knows it's a crime to threaten. Pero mas okay na iyon kaysa
naman maisipan niyang ipatalo ang kaso.

"Mag-plead ka ng not guilty bukas. Mag-uusap ulit tayo para ma-briefing kita bago
ang mga hearings. Ipapanalo ko 'tong kaso mo pero huwag mong kalilimutan 'yong
sinabi ko."

"Sige, attorney." Agad nitong sambit. Mukhang nabuhayan pa ang loob ng kaharap.

May nahanap kasi siyang butas na puwedeng ikapanalo ng kaso. Pinapasok kasi ito ng
babae sa loob ng condo na bukal sa loob nito kaya puwede niyang gamitin iyon para
ikapanalo ng kaso. She just had to twist some details of the story para magmukhang
consensual ang nangyaring carnal intercourse at kailangan niya lang makakuha ng
CCTV footage ng condo building.

Tahimik sila pareho ni Leandrei nang pabalik na sila sa sasakyan.

"Can we go out tonight? Matagal na tayong hindi lumalabas." Tanong nito nang
makasakay na sila.

"Yan ba ang iniisip mo kanina kaya ka titig na titig sa akin?" tanong niya sa
binata.

"Yes and more." Nakangiti nitong sagot. Parang may kakaibang kislap ang mga mata
nito.

Ano kayang binabalak nito?

Tumango na lamang siya. She also misses their dates.

Tumingin siya sa bintana ng sasakyan.

Why does she feel like something would happen tonight?

Nagulat siya nang bigla na lang siyang kabigin ng binata. Before she could even
react, his lips already met hers. Hindi pa niya napigilan ang sariling tugunin ang
halik nito.

She felt a little disoriented by his expert tongue until she realized they are at
the middle of the road.

Itinulak niya ito.

"God, you're driving!" bulalas niya nang maghinang ang labi nila. He smiled and
gave her a chase kiss. Umayos ito ng upo at natatawang itinuro ang stop light.
Kumindat pa ito.

Ang guwapo.

Kaya naman pala tumigil at bigla na lang nanghalik. Pilyo talaga.

Tumingin siya sa rearview mirror at tiningnan ang repleksyon. Oh well, thanks to

her matte lipstick.

=================

36) Tuldok.

[A/N: Wala pong TWIST! U-Turn lang!]

Darating at darating ang isang pagkakataon na magtatakda kung kailan titigil at

kailan dapat tumuloy.
"I regret the day I ever wished you'll wear a dress like that." Reaksiyon ni
Leandrei nang makita ang suot ni Janica. Napatawa siya habang inaayos ang laman ng
pouch na dadalhin niya.

"It's a date right? So, I have to look good?" natatawa niyang sagot.

"Good but not this sexy." Hinapit siya nito sa baywang. The dress is fitted and
half-sleeved but it has a bare back.

Nanuot pa ang init ng palad nito sa likod niya nang ipadaan nito ang kamay sa likod
niya.

"Let's just stay here." Bulong nito sa kanya.

Why did he sound so husky and sensual?

She shrugged the thought off.

"Tara na nga." Natatawa niyang saad at bumitaw sa pagkakayap nito. Napapailing

naman itong sumunod nang lumabas siya.

Hinapit siya nito sa baywang nang papasok na sila sa restaurant.

"I hate your dress." Bulong nito sa kanya. Pinamulahan pa siya. For a moment, she
thought hindi niya bagay pero nang hapitin siya nito palapit alam na niyang
protective lang ito sa kanya.

They were savouring their meal nang may umagaw sa atensyon nila.

The couple on their fifties greeted Leandrei. Investors daw sa cruiseline ng mga
Filan. Ipinakilala naman siya nito.

"Your girlfriend?" kunot-noong tanong ng babae. She looks sophisticated. Kahit

confident na siya sa sarili niya, hindi niya naiwasang masaktan sa

tono ng babae.

Bakit ba kasi nakapagtataka sa lahat na nagustuhan siya ng binata? Napaka-

judgmental talaga ng mundo.

She thought Leandrei would just say yes and wouldn't mind the woman's judging stare
but his answer disappointed her.

"Yeah. She's a lawyer." Tugon nito.

Why did he need to emphasize that she's a lawyer? Who cares?

"Uh, okay." Tugon naman ng ginang at hindi na siya tinapunan ng tingin hanggang sa
makaalis ang mga ito.

Hindi siya nagsalita. Tahimik lang siya buong dinner.

Hindi rin nagsalita si Leandrei.

Tahimik din ito hanggang sa maihatid siya pauwi.

Ramdam ba nito ang pagka-badtrip niya?

She was taken aback when he immediately kissed her the moment he closed the door.

For the longest time, ngayon lang ulit naging mapangahas ang halik nito. Ayaw sana
niya dahil naiinis pa siya pero naliliyo siya sa bilis at sarap ng paghalik nito.
She couldn't even catch his pace.

His hand traveled on her back as he kisses her torridly. His expert tongue traced
the insides of her mouth tasting every bit of it.

It was delirious. His hand expertly caressed her back sending heat throughout her
body.

Naramdaman niyang bumaba ang kamay nito sa laylayan ng suot niyang dress habang
pababa rin ang halik nito sa leeg niya. His other hand traveled to her bosom. She
closed her eyes and bit her lip at the sensation.

"Leandrei," she mumbled when his hand gripped her ass. He pressed his body on hers.
She could even feel his bulging manhood

on her belly. A moan escaped her mouth as he nipped her neck.

Naitulak niya ito nang akmang ibababa nito ang underwear niya.

"Fuck!"

She heard him cursed. Kunot-noo itong tumingin sa kanya. Bigla naman siyang
napaatras.

"Why?" Salubong ang kilay nitong tanong. Disappointment is evident on his handsome
face.

"I told you the next time you'll see me naked is when I removed my wedding gown."
Napalunok siya. Tumalim ang titig nito. She felt a little nervous at his reaction.

"Okay then. Can we get married tomorrow?" Inis nitong tanong.

"What? Are you crazy?" Napaupo siya sa kama.

Ba't parang ang init ng ulo nito?

Dahil ba nabitin ito?

"So, puwede na ba tayong magpakasal?" tumitig ito sa kanya.

Natigilan pa siya saglit.

"Bakit ka ba nagmamadali?"
Naiinis siyang isipin na dahil lang sa sex parang nagmamadali na ito na parang ang
simple lang ng pagpapakasal.

"Look there is no problem with me. Lalaki ako. But you are getting older. Accept
it. Your body clock is ticking."

That remark from him hurts badly.

Issue na ngayon ang edad niya?

Napailing pa siya at hindi alam kung ano ang unang sasabihin.

"So you want to impregnate me. Is that it?" Hindi makapaniwala niyang sambit.

"I want to marry you. That's it." Namaywang ito at inis na tumalikod.

He's mad, she knows that. Hindi lang siya makapaniwala na katulad lang din pala ito
ng ibang lalaki na nagiging temperamental kapag hindi napagbigyan ang init ng
katawan.

"You're

impossible!" Wala sariling niyang sambit. She stared at the floor.

"Mas imposible ka!" napatingala siya nang magsalita ito. Galit itong nakatunghay sa
kanya.

"Oo o hindi lang ang sagot, Janica." Salubong ang kilay nitong dagdag.

She inhaled deeply. Maybe he's just upset and disappointed. She doesn't need to
argue with him.

"Tanggap mo na ba talaga ako?" Mahina niyang tanong rito.

"What?! Are we going to go back to that question again?"

Nagulat siya sa lakas ng boses nito. Bumalik ang inis at hinanakit sa dibdib niya.

"You think I didn't notice what you did at the restaurant a while back? Why do you
have to tell the lady I am a lawyer?" May hinanakit ang boses na salubong niya sa
mga titig nito.

"Hindi ba puwedeng 'Girlfriend ko! Deal with it' kung talagang tanggap mo na ako?
Why is there a need to label me?" Sunod-sunod niyang tanong. She wasn't able to
control her emotion.

"Didn't you think that I only said that because I am proud of you?!" Agad nitong
tugon.

"Ang hirap sa 'yo puro negative lagi ang iniisip mo sa akin."

Natigilan siya sa pahayag nito. She could see pain in his eyes.

"That's not what I meant. Hindi ko lang maiwasan talaga ang mag-isip minsan."
Mahina niyang tugon.

"There you said it! Sa lahat ng ginawa at ipinakita ko, hanggang ngayon pala hindi
ko pa rin napapatunayan ang sarili ko sa 'yo."
The pain she sensed from his voice was more than how he reacted the last time he
walked out when they argued.

"Ano pa ba'ng

patunay ang gusto mo para makumbinsi kang mahal talaga kita?" Puno ng hinanakit
nitong tanong.

The question totally left her dumbfounded.

Ano pa nga ba?

He literally did everything to prove himself.

What more could she ask for?

"Nakakapagod na kasi."

Her heart sank at his remark.

She was silent for a while. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin.

Pagod na ito sa kanya.

A tear escape her eye.

Magsasalita na sana siya pero bigla na lang itong lumabas ng pinto. Mas lalo siyang
hindi nakapag-react.

Not again.

She tried to call him up pero hindi nito sinasagot ang phone.

Maybe he was driving.

Maybe he doesn't want to answer.

Nakakapagod na kasi.

Nakakapagod na kasi.

Nakakapagod na kasi.

Ito na nga ba ang inaalala niya, ang tuluyan nitong pagkapagod sa ugali niya.

She tried calling him again but there was no answer.

No.

Leandrei loves her.

She just have to apologize for being so prudish.

Pero bakit gano'n iba ang pakiramdam niya?

Iba ang tono ng binata.

He sounded really mad and hurt.

She was hoping Leandrei would show up at her door just like the last time but he
didn't.

Hindi rin ito nagtext o tumawag man lang. She's been calling his phone but he's not
answering.

Naiinis siya sa sarili.

She acted like a prudish virgin. Tapos noong sabihin nitong magpakasal sila hindi
naman siya pumayag.

She can't blame him. Kasalanan niya. Masyado siyang pakipot. Hindi matatawaran ang
effort ng lalaki sa kanya pero hindi man lang niya ito naibalik.

She needs to fix this mess.

Dumaan siya sa opisina nito kinabukasan pero nasa meeting ito kaya wala siyang
nagawa kundi umalis na lang at magbilin sa sekretarya nito.

Sinubukan niya ulit itong tawagan sa pagitan ng mga court hearings niya pero hindi
ito sumasagot. Nag-text pa siya ng ilang beses para mag-sorry pero hindi ito nagre-
reply.

She feels agitated the whole day. She tried to brush off her personal problem to
concentrate on her work but it kept bugging her.
Dumaan ulit siya sa opisina nito kinahapunan pero hindi na niya ito naabutan.

Ni hindi siya makakain ng dinner kakaisip sa lalaki.

She tried calling him again several times but the call remained unanswered.

Her heart crumbled when her phone rings at mabasa ang pangalan ng binata. It was
already ten in the evening.

Agad niyang sinagot ang tawag.

"Babe? Bakit ngayon ka lang tumawag? Nag-aalala ako sa 'yo." Agad niyang sambit
pag-angat ng telepono.

Sumikip ang dibdib niya nang hindi agad ito nagsalita.

And then her world literally crashed when he heard him speak up.

"Please stop ringing my phone. I am waiting for an important call. Hindi makapasok
dahil panay ang tawag mo." Mababa ang boses nito na mas lalong nakapagpasikip sa
dibdib niya

Magsasalita pa sana siya pero ibinaba na nito ang tawag.

He's waiting for an important call... and her call is less important than that...

Her tears started rolling...

 THE END

Haha! Ang laking JOKE ng love story nila.

=================

37) The Road to Whatever

[A/N: Anong ending? Don't me. Haha...Ginawa ko na 'yon kay Vaughn dati. Halos
patayin ako ng mga readers...Buti hindi nila ako kilala. Hehe! Wait up...Kung
bibigyan ko ito ng sad ending. I will make sure that you will so agree that there
are really worlds that were not meant to meet or it will disrupt the good order of
the universe. Salamat do'n sa mga may tiwala sa akin :) Binibilisan ko lang ang
pacing para makarating tayo agad kay Vance.]

Hindi lahat ng daan malinis at maluwag, minsan baku-bako, makipot at kapag malawak
naman kadalasan may traffic jam pa.

It's been three days since that phone call from Leandrei.
Tatlong araw na ring mugto ang mga mata ni Janica. Mabuti nga kinakaya pa ng
concealer. Hindi kasi niya mapigilang hindi mapaiyak sa tuwing titingnan ang
cellphone at wala ni isang reply mula sa binata.

A heartbreak at 31... It is so stupid.

Was it all Leandrei's plan?

No.

He was sincere.

Napagod na lang siguro sa kanya.

Pinunas niya ang luha nang makarinig ng katok sa pintuan niya.

It was one of the afternoons when she arrives at her unit and ends up crying.

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya nang makita sa peephole kung sino ang
kumatok sa pinto niya.

Ang ninang Lianna niya.

Alam na kaya nito na hindi sila nag-uusap ni Leandrei?

Did he tell her that they already broke up?

She dried her eyes before opening the door.

"How are you?"

Nakangiti nitong bati. Agad itong yumakap at humalik sa pisngi niya.

That smile made her think his mother has no idea about what is happening.

"I'm here to invite you for dinner." Masaya nitong pahayag. Maaliwalas ang mukha ng
ginang.

"Po?" Wala sa sarili niyang sambit.

"Nawala lang ng tatlong araw ang boyfriend mo parang ang lungkot mo na." Natatawa
nitong komento.

Nawala?

Saan nagpunta ang binata?

Kaya ba wala itong kareply reply sa mga text niya?

"Magbibihis lang po ako." Paalam niya kay Lianna.

"Okay. Take your time. Hintayin kita sa sasakyan." Nakangiti nitong sagot.

"So, how did you celebrate his birthday?" Nakangiting tanong ni Lianna nang
makasakay na sila sa backseat ng sasakyan.

Pinamulahan siya. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya.

Birthday?

Kailan?

SHIT! Hindi niya alam.

Ngumiti lang si Lianna at napailing nang makita ang reaksyon niya. Nanunudyo ang
tingin nito. Baka na-misinterpret nito ang pamumula ng mukha niya.

Hindi na lamang siya nagsalita kaysa naman sabihin niyang ni hindi niya alam ang
birthday ng nobyo.

"Alam mo ba nagtampo 'yong dalawa kasi ngayong taon na 'to lang sila hindi
magkakasamang tatlo sa birthday nila." Kuwento nang ginang para basagin ang
katahimikan.

"Kaya pasensya ka na kung inagaw muna nila ang boyfriend mo ng ilang araw."
Natatawa nitong dagdag.

"Ayos lang po, ninang." Tipid niyang sagot. Bahagya siyang ngumiti.

So,

magkakasama ang triplets?

She's itching to ask kung kailan ang birthday na sinasabi nito. May sapantaha
siyang noong araw iyon na nag-away sila.

Was that why he's so mad?

Nakunsensya tuloy siya dahil noong birthday niya sinorpresa pa siya nito ng isang
date. It was the first time that she accepted a luxurious gift from him-a complete
set of jewelries.

Samantalang hindi man lang siya nag-effort alamin ang birthday nito sa dami ng
iniisip niya.

Ano nga ba ang nangyari at hindi man lang niya naisip na alamin?

She was busy shifting and re-structuring her new life as a lawyer. Ito na siguro
ang downside na nasanay siyang halos tatlumpong taon na buhay lang niya at ng
pamilya niya ang inaalala niya. She forgot she has a partner, now.

Palihim siyang nag-text sa sekretarya ni Leandrei para hingin ang profile ng boss
nito.

Halos mawala ang kulay niya nang makita ang birthdate ni Leandrei sa profile nito.

It was that day.

She tried to recall that day.

Did he give her hints that it was a special day?

She was staring at her the whole time she was talking to her clients and he said he
was thinking about their date for the evening and more.

Kaya ba inaya siya nitong mag-date?

He kissed her on the stop light. It was the first time.

Was he making a different memory of that day?

He was silent the whole dinner.

Was he waiting for her greeting that never happened?

Ang dami talaga niyang naging pagkukulang sa binata.

She can't blame him if he's mad at that. Their relationship was most of

the time one-sided.

"Was that leandrei? Nasa airport na ba sila?" Nanunudyong tanong ng ginang nang
makitang nakatitig siya sa cell phone.

"Hindi po." Natatawa naman niyang tugon.

Nagpasalamat siya nang hindi na ito nagtanong pa.

Nasa living room ang mag-aapo nang dumating sila. Vanna was surprisingly at home,
too. Liam is seated beside his twin sister. Agad na bumati ang mga ito sa kanya.

"Sinundo ko na baka dumiretso na naman si Leandrei sa kanya at makalimutan ang

dinner natin," natatawang saad ng ninang niya paglapit nila.

"Shall I text him that Janica's joining us?" Vaughn asked.

"Tinext na yata ni Janica," nakangiti namang tugon ng asawa nito.

Ngumiti na lang siya ng tipid.

Kapag tinext niya ito at sabihing nandito siya baka mas lalo itong hindi uuwi.
Her suspicion was right.

Ramdam niya ang disgust ng binata nang makita siya. Hindi nga lamang nito
ipinahalata sa pamilya pero alam niya.

"You're here." Bulong lang nito nang makalapit sa kanya. It appeared like he kissed
her pero hindi naman dumikit ang labi nito sa pisngi niya.

His hand lightly touched her waist. She wants to hug him tight pero bumitaw agad
ito.

Masaya namang nag-aya ang mga kapatid nitong kumain na.

Magkasunod silang dumulog sa hapag.

He's pretending that they're okay.

Hindi siya masyadong nakisali sa kuwentuhan ng pamilya maliban na lang kung

tinatanong ang opinion niya.

After dinner, nauna ang mga lalaking umalis at nagkayayaang uminom sa bar area ng
mansion.

Vanna joined them. Sila ng ninang niya ang nagkuwentuhan. Madami itong kinuwento
tungkol sa magkakapatid. Nagkuwento rin ito ng tungkol sa asawa niya and how the
Filans love immensely.

Ngumingiti lang siya at nagre-react paminsan-minsan. Her heart is restless. Hindi

siya maka-concentrate sa usapan nila. Nang hindi siya makatiis nagpaalam siyang
kakausapin lang si Leandrei. His mother even teased that she must've missed him.
Ngumiti na lang siya.

Kinakabahan siya habang papunta sa mag-aama. Baka kasi hindi siya pansinin ni
Leandrei o hindi kausapin pero kung hindi niya ito kakausapin ngayon mas lalo lang
lalala ang nararamdaman niya. It might kill her.

Bago pa man siya makapagsalita, itinulak na nina Vance at Vander si Leandrei

papunta sa kanya.

"You are excused." Tatawa-tawang saad ni Vander. Napailing lang si Leandrei sa

ginawa ng dalawa. His other siblings also laugh.

Tiningnan siya nito nang walang emosyon. Sumunod na lang siya nang maglakad ito
papunta sa backdoor.

Wala itong imik. Naglakad ito papunta sa pool area. Sinenyasan nito ang mga
naglalakad-lakad na guwardiya na umalis.

He sat on the recliner chair. Tahimik siyang umupo sa katabing recliner at humarap
sa binata.

"I'm sorry."

Ang mga katagang iyon ang unang lumabas sa bibig niya. Her eyes welled up. Leandrei
only stared at her.

"I was so uptight and selfish. You see nasanay akong mag-isa. This relationship was
a whole new experience for me. I am sorry." She wiped her eyes.

Tumitig naman ito ng diretso sa kanya.

"You don't have to be sorry for that. I can not ask for more than what you can
give. Kung hanggang doon lang talaga, hanggang doon lang."

He inhaled deeply as he stared at her.

"Sorry kung hindi ko man lang inalam ang birthday mo."

She saw him averting his gaze upon hearing what she said.

"It's okay it wasn't a happy birthday anyway."

Alam niyang may hinanakit ito sa tono ng pananalita. She can't blame him. Kung siya
siguro ang nakalimot sa birthday o anniversary nila sasama din ang loob niya. She'd
think she wasn't important and she might be thinking of letting go.

That realization made her heart aches more. Yumuko ang binata at hindi nagsalita.

"Are we breaking up?"

Her heart breaks at her own question.

"Are you breaking up with me?" He asked back. Tumitig ito sa kanya ng diretso.

"NO." Nanubig ang mga mata niya. She wants to fix everything. Alam naman niyang may
mga pagkukulang siya. She just can't let go of him without trying hard.

"Then we're not."

Lumapit ito sa tabi niya. Agad siyang yumakap sa binata. She expected some
comforting words from him but he remained silent.

She pacified herself.

Umakbay lang ito sa kanya.

They stayed like that for few minutes.

"Balik na tayo sa loob baka kung anong isipin ng mga 'yon." Basag ni Leandrei sa
mahabang katahimikan.
Napatango na lang siya.

Hinintay niya itong maunang tumayo bago sinundan ang mga yabag nito.

She can sense his coldness.

It wasn't like this the last time they fought.

Hindi naman niya masisisi ang binata, may malaki naman kasi siyang kasalanan.

=================

38) Ma-traffic Talaga sa Edsa

Matagal na 'yang problema ng traffic sa EDSA, ngayong ipinasakamay na sa iba ang

pamamahala, may magbago kaya? Hmm...Don't take it literally. Haha!

Nanibago si Janica sa pananahimik ng binata nang maihatid siya. He didn't even kiss
her good night.

"I'm going. Matulog ka na." Saad lang nito nang maihatid siya sa pintuan ng unit
niya. Ni hindi ito pumasok.
Tumango na lamang siya. She felt bad but it's not enough reason to back down.

Nag-text ang binata kinaumagahan na hindi siya maihahatid dahil kagigising lang
daw.

As much as she wants to feel bad, she just can't. Mas okay na iyon kaysa hindi ito
nag-text.

She made up her mind. Babawi siya sa nobyo.

Pinuntahan niya ito sa opisina ng lunch time at nagdala ng pagkain. Parang nagulat
pa ito nang makita siya pero ngumiti din ito kinalaunan.

Hindi ito nagsalita. Tinulungan lang siyang ilagay ito sa may lamesa sa gilid.

"Hindi ka busy?" tanong nito nang umupo na sila.

"Katatapos lang no'ng judgment sa isang kasong hawak ko." Masigla niyang sagot.
"How was it?" Tipid nitong tanong. His voice is void of any emotion.

She inhaled deeply trying not to feel bad about his actions.

"The case won." Nakangiti niyang tugon.

"I thought so." Segunda ni Leandrei.

Nakahinga siya nang maluwag

nang makitang ngumiti ito. But her smile faded when he added something.

"You never lose in anything." He muttered.

It sounded sarcastic. Pero hindi na lang siya sumagot.

They started eating silently.

"Saan pala kayo nagpunta ng mga triplets mo noong nakaraan?" tanong ni Janica para
putulin ang katahimikan.

"We went to Maldives. Chilled and relaxed." Tipid nitong sagot.

"Maldives? Wow! Pangarap kong makapunta doon. Maganda ba?" She made her voice a
little excited to break the monotony.

"Yeah." Tumango naman ito at tumitig sa kanya.

"Find time for a leave. I'll take you there." Saad nito. Ewan niya kung anong
emosyon ang kalakip ng salitang iyon pero nangiti na lang siya dahil mukhang okay
na itong kausap.

"Really? Sige," nakangiti niyang tugon.

Hindi naman ito nagsalita pa.

"Is the food okay?" tanong niya ulit para mabasag ang katahimikan.

"Okay lang."

She could sense his detachment. Siguro may sama pa rin ito ng loob.

"Anong gusto mong kainin bukas magdadala ako?" tanong niya rito.

"Babe, you don't have to do this." Tumigil ito sa pagkain at tumingin sa kanya ng
diretso.

"Bakit?"

"This is not so you. Nakakapanibago." Tugon ng binata.

"Ayaw mo ba?"

Nagkibit-balikat ito.

She's so confused.

Pati din naman ang binata. This is not so him.

Sobrang tahimik.

Hindi na lamang siya nagsalita.

Tinawagan siya nito ng bandang hapon para sabihing hindi siya masusundo dahil may
business meeting ito.

She tried not to think negatively about it.

Umuwi na lamang siya at inabala ang sarili sa pagre-research at pagpa-plano sa kung

anong dapat gawin sa mga kasong hawak niya.

Mag-aalas dose na ng gabi ay abala pa rin siya.

Sinubukan niyang tawagan si Leandrei para kumustahin ang meeting nito pero hindi
ito sumagot. She sent a message instead. Mabuti na lang at nagreply ito matapos ang
ilang minuto.

I'm about to sleep. Matulog ka na rin, babe.

She tried to wash away all the negativities creeping on her mind.

He wasn't able to fetch her again the next morning. Halatang kagigising lang nito
nang tumawag siya.
At lunch, she went to his office. She waited as the elevator moved to the ground
floor. Doon siya sa may private elevator kaya iniisip niyang malamang isa sa mga
Filan ang lulan no'n o hindi naman kaya ay VIP.

Nagulat pa siya nang lumabas sa elevator ang isang taong hindi niya inaasahan.

It was Lei, Leandrei's last ex-girlfriend.

The woman smiled and raised an eyebrow bago siya nilagpasan.

Hindi niya malaman kung ano ang unang iisipin. Biglang umakyat ang pagdududa sa
dibdib niya pero pinilit niyang tanggalin.

They are not yet okay and then she would see the girl inside VLF building.

Ano ang dapat niyang isipin at maramdaman?

She immediately pushed the elevator button and went to Leandrei's office.

Itatanong na lamang niya ng diretso kaysa kung anong pagdududa ang pumapasok sa
isip niya.

Leandrei was preparing to go out when she appeared at his office.

"I forgot to tell you, may lunch meeting pala ako." Saad nito nang makita siyang
nakatayo sa may pinto.

Naglakad na ito papunta sa direksyon niya.

"Would you be okay to eat alone here, b-babe?"

Why did his endearment hang on the air? Mas lalo tuloy siyang nagduda.

"Sure," tugon na lamang niya.

If she'd insist on asking about his exgirfriend now baka mag-away lang sila. Nakita
lang naman niya ang babae sa building. Anong masama? Baka sabihin ulit nitong puro
negative ang pumapasok sa isip niya.

"Thanks," tugon nito.

Before he went out, nagsalita ito.

"Can I ask you a favor? Can you research about SRF Medical Laboratories?" request
nito.

Napatango siya.

"They are rushing to send a cargo in HongKong tonight at willing magbayad para sa
kabuuan ng shipping na kayang dalhin ng barko. It's just odd." He stated.

"They said VLF Shipping lang daw kasi ang puwedeng dumaong doon on a short notice
but I am still doubtful." Dagdag nito.

"Okay." Napapatango niyang tugon.

At least, he's already speaking to her like he normally did.

"Thanks, babe!" saad nito at bumalik para halikan siya sa pisngi bago tuluyang

umalis.
She closed her eyes. Sana hindi na lang ito bumalik para humalik sa pisngi niya.

Naamoy kasi niya ang samyo ng matamis na pabango sa damit nito. It smelled like a
woman's scent.

She tried hard not to think negatively. Baka naman bumati lang ang dalaga sa nobyo
niya. She hugged him, kaya dumikit ang amoy.

Kinuha niya ang laptop sa table ng boyfriend para doon gawin ang pagre-research
nang tungkol sa binilin nito.

Napalis ang pagdududa sa puso niya nang makitang picture nilang dalawa ang desktop
wall paper nito. Birthday at pangalan pa niya ang password nito.

"Babe, I'm on my way to your office. I'll fetch you." Saad ni Leandrei sa linya
nang angatin niya ang tawag. Napatuwid siya ng upo. Nakasakay na kasi siya ng taxi
pauwi.

"Magkita na lang tayo sa apartment pauwi na kasi ako. Galing ako ng RTC." Tugon
niya rito.

Napangiti siya. He's starting to be sweet again. Anong nangyari?

"Ihahatid lang sana kita pauwi. May pupuntahan din ako pagkatapos."

Nalungkot ulit siya sa narinig.

"Gano'n ba? Okay lang." Napatango siya kahit hindi naman nito nakikita ang reaksyon
niya. Hindi naman ito nagsalita.

"Yong tungkol pala sa SRF Med Lab. Legitimate business entity naman sila. Naka-
insure pa nga sila sa WHO." Aniya.

"Okay." Tugon naman nito.

"Kaya lang may isa silang Lab sa Vietnam na under surveillance for alleged mass
production and distribution of cocaine and codeine more than the required."

Dagdag niya.

"Are you sure?" Agad nitong tanong.

"Yon naman ang na-research ko." Tugon niya.

"Okay. Thanks, babe." Tugon nito.

She inhaled deeply and gathered her strength.

"Nakita ko pala si Lei kanina pababa ng VLF building." Umpisa niya.

Hindi agad ito nagsalita. Wala naman kasi siyang tanong. Narinig niya ang
pagbuntong-hininga nito bago nagsalita ulit.

"I need to hang up. I'll call you later." Saad nito. Nang tingnan niya ang
telepono, naibaba na ang tawag.

Nagkibit-balikat na lamang siya at iniwasang mag-isip ng hindi maganda.

Hinintay niya ang tawag ng lalaki pero hindi na ito tumawag pa.
Hanggang pumasok siya kinabukasan sa opisina ay hindi na tumawag.

Inis na inis siya bandang tanghali dahil ayaw i-release ng management ng condo
building ang CCTV footage na hinihingi niya para sa kliyente niya. She had to go
there personally. Hindi na tuloy siya nakapunta sa opisina ng nobyo na una niyang
plano.

Nadagdagan ang inis niya nang makasalubong si Lei sa lobby ng condo tower.

"Bakit nandito 'yong babaeng 'yon?" inis niyang tanong sa sarili nang lumagpas ito.
Narinig naman ng namamahala dahil sumagot ito.

"Residente po siya dito." Tugon nito. Tumango na lamang siya.

Maayos namang kausap ang tagapamahala. Hindi lang pala sila nagkaintindihan ng
ipinadala niyang staff mula sa law firm kaya

hindi agad naibigay ang footage. Isinama siya nito sa control room ng tower.

Ipinakita nito ang hinihingi niyang footage. Kumuha naman siya ng kopya.

She was about to leave when she remembered something. Hindi niya alam kung bakit
bigla na lang iyong pumasok sa isip niya. Instinct perhaps but she hopes her
instinct is wrong.
"Can I see the footage of your lobby on a certain date?" tanong niya.

"Kailangan pa po ba iyon sa kaso niyo, maliban diyan?" magalang namang tugon ng

tagapamahala.

"Yes, okay lang ba?" She lied.

Sinabi niya ang oras at araw na pumasok sa isip niya. It was the date and time when
she texted Leandrei on a midnight.

Hindi siya makatulog ng gabing iyon at hindi niya alam kung bakit iyon ang biglang
pumasok sa isip niya pagkakita sa babae kanina sa lobby.

"12 midnight po ba?" Tanong ng technician.

"Yes around 12 midnight to 2AM." Tugon niya.

She momentarily held her breath habang pino-forward ang footage.

"Stop. Pakibalik." Sumikip ang dibdib niya nang makita ang bulto ni Leandrei. Hawak
nito sa baywang si Lei habang inaakay papasok. Tatawa-tawa ang dalagang parang
lasing.

"Puwedeng makita 'yong footage ng elevator kung saan sila pumasok?"

She waited until he clicked something on the keyboard. Mukhang naglalambing ang
babae sa nobyo niya. Nainis siya dahil hindi man lang ito sinasaway ng binata.
Hindi niya makita ang mukha nito kaya hindi niya alam kung ano ang reaction nito sa
ginagawa ng dalaga.

"Doon pa sa hallway paglabas nila ng elevator, please." Request niya. Her heart's
trembling.
Then she saw him guiding her to a unit. Yumayakap pa ang dalaga sa boyfriend niya.

"I-forward ko na po ba?" tanong ng lalaki nang makapasok ang dalawa sa unit.

"No" she said sternly. Hinintay niyang lumabas ang lalaki. Bilang na bilang niya
ang segundo, minuto. Ayaw niyang kumurap dahil gusto niyang makita itong lumabas.

"Attorney, okay lang po kayo?" tanong ng lalaki dahil titig na titig siya sa
monitor.

Her heart's crumbling down ito pieces.

She watched the video in silence.

Wala siyang pakialam. Umalis na nga rin ang tagapamahala ng building at iniwan
siya. Hinayaan lang din siya ng mga in-charge doon.

Ayaw niyang ipa-forward dahil gusto niyang maramdaman kung gaano ito katagal sa
loob ng unit.

She was trying to call him up during that time. Tiningnan niya ang phone niya kung
anong oras ito nagreply sa text at sinabing patulog na ito. It was 1:17AM. He was
fucking inside that unit when he texted her.

Isa...dalawa...tatlong oras itong nasa loob ng unit...

Parang ayaw pa niyang umalis kahit nakita na niyang lumabas sa unit ang lalaki
pagkatapos ng tatlong oras.

She remembered how Lei raised an eyebrow on her when she saw her at the elevator
door the morning after that.

Kaya pala iba ang pakiramdam niya sa pagtitig nito sa kanya.

Leandrei was so distant to her that time plus the sweet smell on his coat.

What the fuck?

BUT there must be some explanation.

Or could there really be enough explanation?

Ang pagsisinungaling na lamang nito na patulog na ng mga oras na iyon ay MALI na.

Kahit ano pa man ang naging mali niya sa relasyon nila, UNFAIR pa rin ang ginawa
nito.

=================

39) Let The Story Begin

Akala natin patapos na, nag-uumpisa pa lang pala.

Janica tried to calm herself. Hindi niya puwedeng kausapin si Leandrei habang
naghahari pa ang sakit sa dibdib niya. They'd only end up clashing.

Nakailang inom na siya ng tubig para lang pababain ang init ng ulo niya. Pakiramdam
niya ay sisipunin na talaga siya. Idagdag pa ang luhang kanina pa niya hindi
mapigilan.

Hindi naman niya alam kung ano ang ginawa nila sa loob. She can not judge the
entire situation based on that.

BUT the fact that he is inside a woman's condo unit already hurts her.

What more if he'd admit having sex with the woman?

Alam niyang hindi niya puwedeng kuwestiyunin ang isang bagay na hindi niya kayang
ibigay.

Pero SHIT! May nangyari na sa kanila. He was her first. She let go of all her hard-
earned values for him.

Hindi nga lamang nasundan ang nangyari dahil ang gusto niya sa susunod na mangyari
iyon ay kasal na sila.

Hindi na ba talaga ito makapaghintay?

She wiped her eyes. This would just kill her if she wouldn't speak to him the
soonest possible time.

She took out her phone and texted Leandrei.

Inayos niya ang sarili. She can't talk to him looking haggard.

Few minutes later came his reply. Nasa office daw ito at hihintayin na lang siya
doon.

She tried to hide the trembling of her whole being as she entered his office. Hindi
maalis ang kirot sa puso niya kahut ilang beses siyang huminga ng malalim.

"Hi,

babe!" he greeted. Itinuloy nito ang pagpirma sa mga papeles sa mesa nito.

She inhaled deeply. Slowly she walked towards his table and sat on the chair in
front of it.

"Thanks pala sa pag-research about SRF." Tipid nitong saad nang makaupo siya. Busy
ito sa pagpirma. Ni hindi sumulyap sa kanya.

She stared at his hand. That same hand that held the woman's waist.

Fuck!

"I went to GT Tower this afternoon." Mahinahon niyang saad. Umangat ang tingin ni
Leandrei.

"What did you do there?" Tanong nito. Ibinalik ni Leandrei ang tingin sa
pinipirmahang dokumento.

"I gathered CCTV footage for the case I'm handling." She held her breath so as not
to burst emotionally.

"Okay." Tango nito nang hindi tumitingin.

"I saw your ex-girlfriend, Lei. Akala ko nasa Paris siya?" Kalmado niyang tanong.

Leandrei stared at her for a while before averting his gaze.

Tumango lang ito.

Her heart trembled like crazy.

She was hoping that by opening the conversation he'd speak about Lei being a
resident of that building. Makuwento man lang sana nito na inihatid niya ang babae
noong isang gabi.

At least man lang sana alam niyang wala itong itinatago sa kanya.

"She's on vacation. 'Di ba nabanggit mo kahapon na nakita mo siya? Dumaan siya

dito." Tugon nito.

She momentarily closed her eyes.

That's not what she wanted to hear.

She inhaled deeply and looked at him. He's still busy on the papers.

She crossed her fingers. One last question, she told herself.

"Were you seeing her?"

Leandrei

stared at her.

"Where is this probe leading?" balik-tanong nito. His expression became stern.

She lost all the patience she gathered. It was just a yes or no.

Bakit sobrang defensive nito?

"I saw the fucking footage, Leandrei! What were you doing inside that woman's
unit?"

He became silent at her outrage. She waited for him to speak. Huwag na huwag itong
magsisinungaling.

"I saw her at a bar drunk as hell. I was just kind enough to bring her home."
Paliwanag nito.

"BULLSHIT!" She exclaimed.

All the impending hurt inside her suddenly exploded.

"What a good Samaritan?! Ipagpapatayo na ba kita ng rebulto?" sarkastiko niyang

saad.
"Stop being sarcastic. It's not like we had sex." Tumingin ito sa kanya ng diretso.

"You were inside a condo with a seductive woman for THREE fucking hours, Leandrei!
I am NOT STUPID!" Nanikip ang dibdib niya.

Leandrei's expression softened.

"We didn't have sex if that's what you're thinking. Hinding-hindi ko 'yon magagawa
sa 'yo. I LOVE YOU more than enough to cheat on you."

He looked straight in her eyes.

Her heart finds that he may not be lying.

But still, it hurts that he tried to hide details from her.

"I texted you. You said you were about to sleep but that time you were inside her
unit." Puno ng hinanakit niyang saad.

"Fine! Walang nangyari sa inyo sa loob ng tatlong oras. Nagjack-en-poy siguro kayo
o nagprayer meeting habang lasing na lasing." She can't help but sound sarcastic.

"BUT

do you have any idea, how I felt while watching and waiting for you to get out of
that unit for three hours?!" Her tears rolled down.

"Tatlong oras Leandrei. She had you for three long hours while I was in my unit
alone thinking you were sleeping deeply. I was trying to call you up." Mas lalo
siyang napaiyak.

Tumayo ito at umupo sa harap niya. He held her hand. Nawalan siya ng lakas para
itulak ito palayo.

"Hey, wala namang nangyari sa amin." Malumanay nitong sambit.

He held her face and kissed her forehead.

It didn't lessen the pain.

Sinalubong niya ang titig ng lalaki.

"If it was another woman, would you take her home?" She said trying hard to be
calm. She inhaled deeply to stop her tears.

"It's not kindness Leandrei. Don't ever mistake it for kindness. You took her home
because you cared for her. I can not blame you. She was part of your life. But it
DAMN hurts."

Her tears rolled down.

"And don't tell me that CRAP na walang nangyari sa inyo sa loob kahit kiss lang.
You're no saint. You're no gay. And she's not innocent not to offer herself.
Besides, you used to do it."

Leandrei stared at her and inhaled deeply.

"Now, tell me nakailang prayers of the faithful kayo?" She asked sarcastically.
Tumingin ito sa kanya ng diretso. He looks desperate.

"Okay, she kissed me a-and I kissed her back. But God knows, I stopped kasi naalala
kita." Pag-amin nito.

Her heart cringed in pain.

"It didn't feel the same as your kisses. I stopped because I realized na hindi kita
kayang saktan." Seryoso nitong saad.

"It took three hours because I waited for her to sleep. She was hysterical. I can't
just leave her. Somehow, I am responsible of her pain." Paliwanag nito.

Her heart's also in pain to understand his reasons.

"I love you so much to have sex with any other woman."

She smirked at what she heard from him.

"Don't you dare lie!" Galit niyang sambit.

"You took her home in an attempt to get laid, Leandrei. You were so eager to
release your heat. Eh kaso naalala mong may girlfriend ka kaya hindi mo itinuloy."
Saad niya sa binata.

"Do you think kikiligin ako sa nangyari? Babae ako! What you did is unfair to her
and to me in more angles than one."

Her heart's crumbling at every word that comes out her mouth.

"If you think relationship is a playful thing, I am telling you now, I don't have
the luxury to play along." Tumayo siya. Tumingala lang ito sa kanya.

"Sanay akong mag-isa. Hindi ko kailangan ng lalaking mananakit sa akin." She

uttered before moving away.
[And the story starts...]

=================

40) Imperfect Leandrei

Hindi lahat ng bidang lalaki sa mga libro perpekto. Kung walang kapintasan ang mga
lalaking nababasa mo sa mga kuwento, malamang inuuto ka lang ng nagsulat nito.

"What the hell happened?!" Vander exclaimed upon opening the door.

Nakaupo si Leandrei sa sahig habang itinutungga ang laman ng bote ng alak. Katabi
niya si Vance na nakatutok sa phone at parang walang pakialam sa mga basag na bote
at gamit sa paligid.

Ngumisi pa ito pagkakita sa kapatid.

Nasa private room sila ng bar na pag-aari ni Leandrei. Aside from the cargo ships,
he owns several bars. Iyon naman ang personal nitong pag-aari. Sa pamilya kasi nila
ang shipping line. Ganoon silang magkakapatid, maliban sa pag-aari ng pamilya nila
may sari-sarili silang businesses.

"Gusto daw niyang bumili ng bagong gamit kaya sinira niya lahat." Tugon ni Vance.

"Gago!" Binatukan ni Leandrei ang katabi. Kanina pa nito hindi sineseryoso ang
pagwawala niya. Pinanood lang siyang magbasag. Umiilag lang ito kapag mukhang
matatamaan. Whe he stopped and sat on the floor, tahimik lang din itong umupo sa
tabi niya.

"Sometimes, I hate her being intelligent." Aniya nang makalapit ang kapatid.
Nilinisan nito ang espasyo sa tabi niya para makaupo.

"She was fucking right! Every word she said was true." Itinungga niya ang alak pero
inagaw ito ni Vander pero nanatiling tikom ang bibig.

"Mom was fucking right. I ended up hurting her." He harshly wiped his eyes.

Why

can't he fucking control his tears?

Para siyang hindi lalaki.

Alam niyang pagkatapos nito ay kakantiyawan siya ng dalawa pero nakakagago lang
dahil hindi niya kayang kontrolin ang emosyon niya.

It was entirely his fault.

"Mother knows best." Vance interjected. Pinandilatan ito ni Vander. Parang mga
batang nagsukatan ang mga ito ng tingin. Tiningnan niya lang ang dalawa. Vance
ended up smirking.

"Ano bang nangyari?" baling sa kanya ni Vander.

He inhaled deeply.

"I was in one of my bars drinking. Hindi kasi kami nagkakaintindihan ni Janica sa
ilang mga bagay. I am having a hard time handling our relationship." Umpisa niya.

Shit!

Why can't his eyes stop crying?

Why does his heart throbs?

Nakakagago talaga ang nararamdaman niya. Sa tuwing bumabalik sa isip niya ang mukha
ni Janica na umiiyak mas lalong sumasakit ang dibdib niya.

He never thought he's capable of feeling this kind of pain.

He inhaled deeply trying to ease at least a little pain from his chest.

"You see if this is new to her. This is also new as hell to me. I never had serious
relationship before, you know that." Puno ng emosyon niyang hayag.

"Hindi lang kayo nagkaintindihan, nagkakaganyan ka na?" Kunot-noong tanong ni

Vander.

Napailing siya. He gathered his strength.

"Nakita ko si Lei. She was so drunk." Kuwento niya.

"Let me guess. You had sex with her and Janica caught you. And now you're acting
like the most hurt. Nagbasag ka pa talaga." Singit ni Vance.

"Fuck

you!" Inis niyang bulyaw sa kapatid. Ngumisi lang naman ito at napailing.

There was a long silence before he earned the courage to speak again.

"Hinatid ko siya pauwi. It was a mistake I should have asked someone to take her
home instead of me." Pagtutuloy niya sa kuwento. Hindi niya ugali ang magkuwento ng
ganitong bagay sa mga kapatid pero ngayon pakiramdam niya ay kailangan niyang
ihinga ang tungkol sa nangyari or else it would kill him.

"What happened next?" Vander asked when he stopped.

"Lei keeps complaining about me hurting her. I was unfair blah blah. And then she
kissed me..." He closed his eyes and inhaled deeply.
"I did kiss her back. You see Janica and I don't do that kind of thing so I got
carried away." Pagtutuloy niya.

"Gago ka!" Vander muttered.

He's right. Gago talaga siya.

Pero mas nakakagago ang nararamdaman niyang sakit.

"Walang nangyari sa amin. I suddenly realized she was not Janica."

"She was not my Venus."

"She was not my nigga."

"So, I stopped."

"Lei became hysterical. I had to pacify her before going out of her unit." His
tears run down. Shit. It must be the alcohol kicking in.

Marahas niyang pinunas ang pisngi.

Janica's crying face keeps popping on his head and it's hurting him like hell.

"Janica found out about it. Worst, I texted her that time that I was about to
sleep." He muttered.

He saw Vance shaking his head but he's too consumed with his own emotion to even
mind his sarcastic reaction.

"Paano niya

nalaman?" tanong ni Vander.

Paano nga ba?

"I don't know what happened. Nakita niya lang si Lei dito sa building noong isang
araw. Janica was astute enough to decipher it." Naguguluhan niyang saad.

"She's so intelligent. Fuck it!" Sambit niya pagkaalala sa nangyari.

"The dilemma of a having a wiser girlfriend." Vance commented. Hindi na lamang niya
pinansin.

"She was able to watch the CCTV footage at Lei's condo building. She knew I was
inside for three hours." He continued.

"WOW! I love her. Break na ba kayo? Akin na lang siya." Vance said laughing.

"Fuck you! Umalis ka nga dito! Mapapatay kitang gago ka!" Akmang susuntukin niya
ito pero pinigilan siya ni Vander. Kanina pa siya napipikon sa reaksyon nito.

Why did he even call this asshole in the first place? Wala naman itong nasasabing
tama kanina pa.

"Sumeryoso ka nga!" inis na baling ni Vander kay Vance.

Vance' face turned serious.

"Alam niyo kasi mga bro. Ito seryoso, ha." Pumuwesto pa ito sa harapan nilang
dalawa.

"You should never let a woman scream out of anger. You only let them scream in
delicious sensations." Vance stated.

"Tingnan mo na kung gaano kabastos 'yang kapatid mo!" saad niya kay Vander.
Tiningnan naman nito ng masama si Vance.

"Okay let's get this straight, why did you take Lei to her Condo? Were you planning
to get laid?" tanong ni Vance.

Napailing siya.

"No." He answered.

Vance smirked.

"Yes." Kontra nito.

"No." Sinalubong niya ang tingin ng

kapatid.

"Yes." Giit pa rin nito.

Napasapo siya sa noo. Was he?

"I don't know." Naiiling niyang sambit.

"You're a douche! Pareho kayo nitong kapatid mo!" Turo nito kay Vander.

"And you're a hypocrite!" Vander looked sternly at Vance. The latter smirked at
him. Halatang napipikon na talaga si Vander.

"She's mad as hell. I don't know what to do." He muttered to get the attention of
the two. Wala siyang pakialam sa iringan ng dalawa. Vander was about to speak when
Vance interjected.

"Don't you give any advice to him. Pareho lang kayong gago." Sambit nito bago
bumaling sa kanya. Nagpipigil naman ng galit ang isa.

"Kasalanan mo yan. Ayusin mong mag-isa mo!" Saad nito sa kanya.

Kung hindi lang dahil sa pag-aalala niya sa sitwasyon nila ng nobya malamang ay
nasuntok na niya ang kapatid. Ang laking tulong ng gago.

"Alam ko namang kasalanan ko. At naiintindihan ko naman kung nagalit si Janica sa

akin." Napasabunot siya sa sariling buhok.

"BUT you know the irony of it all?" Baling niya sa mga kapatid.

"Mas lalo kong napatunayan kung gaano ko siya kamahal."

Vance smirked at what he said.

"Magbasag ka pa ng gamit, bro. Babalik siya sa 'yo." Sambit nito.

"Anong gagawin ko kung ayaw niya akong makita? Malinaw na malinaw, sinabi niya sa
mukha ko na hayaan ko na lang siya." Saad niya sa kapatid.

Sinundan niya si Janica kanina pero mariin nitong sinabi na huwag na muna siyang
makikipagkita rito. Ang masakit sinabi pa nitong hayaan na lang niya ito. He just
can't. Ngunit sa galit na nakita niya sa mukha ng dalaga imposibleng makalapit
siya.

"So, hahayaan mo na lang siya?" Balik-tanong ng kapatid niya.

"Baka mas lalo siyang magalit kung magpapakita ako sa kanya." He answered hopeless.

"Habang binibigyan mo siya ng espasyo mas lalo mo lang bibigyan ang ibang tao ng
pagkakataong makasingit sa inyo. Instead of sulking here, why don't you go find her
and prove that you don't have plans of letting her go?" Vance stated.

Natahimik siya. Kahit madalas puro kabastusan ang lumalabas sa bibig nito, minsan
may sense din ito kapag nagsasalita.

Agad siyang napatayo. Kahit na anong galit ni Janica tatanggapin niya. It was his
fault anyway. Basta patutunayan niyang mahal niya ito at hindi siya papayag na
makipaghiwalay ito sa kanya.

=================

41) Sorry

May mga pagkakataon talagang hindi mo maiiwasan ang sakit kahit anong gawin mong
pag-iwas.

Leandrei was trying to call Janica's phone but it only kept ringing.

He's been standing in front of her door for almost an hour.

"Babe, please talk to me..." He pleaded while knocking her door softly. Alam niyang
mag-uumaga na pero ayaw niyang umuwi nang hindi ito nakakausap ulit. Vance may be
right. He needs to let her know that he's not letting her go.

"Babe, we need to talk please." Kumatok siya ulit. He's losing hope.
He looked up trying to control his eyes from watering. He hates this shitty
feeling.

His heart trembled when the door slowly opened.

Janica stood on the half-opened door. Mukhang naistorbo ang tulog nito.

"Do you realize what time is it?" Kunot-noo nitong tanong. Napatingin ito sa hawak
niyang bulaklak.

"I'm sorry, Hetty. It was my fault. I should've just let someone take her home."
His voice trembled but he tried hard to appear determined.

Ngumiti ang dalaga ng nakakaloko bago napailing. That reaction hits him hard. He
had never seen Janica being sardonic.

"You should never regret the kindness you spare to other people." She said calmly.

Bahagya siyang natuliro.

Did she just negate her own statement this afternoon?

"You said I shouldn't mistake it for kindness." He muttered.

Ngumisi naman ito.

"Then I just swayed you." Saad nito.

His mind didn't grasped what she said. He doesn't know if it was because of the
alcohol or because he hadn't slept yet.

"What do you mean?" Naguguluhan niyang tanong rito.

"You did the right thing." Saad nito. Napatulala siya sa sinabi ng dalaga.

Naiintindihan na ba nito ang ginawa niya?

"Naisip ko kung ako 'yong lalaki at nakita ko ang ex ko na hindi niya kayang iuwi
ang sarili niya at ako lang ang kakilala niya doon. I would probably do the same."
Hayag nito.

She is rather calm. But he doesn't know why it scares him.

"Hindi kakayanin ng kosensya ko na pabayaan siya." Ngumiti ito.

Nabuhayan siya ng loob sa sinabi nito.

So she really understood what he did?

Her wisdom is really unparalleled. Hindi niya mapigilang mas humanga sa dalaga.

Pero nawala din ang lahat ng namuong pag-asa nang magsalita ulit ito.

"But the kiss you shared is a different story." Sambit nito.

He inhaled deeply.

"I know, babe and I'm sorry. It was a mistake." Napalunok siya para pigilin ang
emosyon.

Ngumiti ito at napailing.

"A mistake is not something that may be justified by any logic. It remains as it is
- a mistake."

Hindi niya mabakas ang emosyon sa tinig nito.

Napayuko siya.

She's right.

Wala siyang puwedeng ikatwiran sa maling nagawa niya. It happened because he let it
happen and that was

his biggest regret.

"I regret the day I hurt you, Janica." Puno ng sinseridad niyang saad.

"You should." Janica smirked. His heart thumps faster. The reaction she's giving
him hurts like hell. Pero wala siyang magagawa kundi tanggapin ito.

"Please give me another chance to prove that I am worthy of your love." He said
offering the flowers but she didn't take them.

Napailing ito. That reaction made his knees trembled. She didn't speak. Tumingin
lang ito sa kanya ng diretso.

"Please don't break up with me." Lakas-loob na saad ni Leandrei.

"Things don't always go your way. You should accept that things must end where it
should." Janica looked straight in his eyes.

He felt like his heart was hammered.

What the hell?

His shitty eyes can't stop his tears.

"We're not ending up this way. It's just one chance, babe please. If I fail then
I'd gladly accept your decision." Pakiusap niya sa dalaga. He wiped his tears.
Marahas siyang pumikit para walang malaglag na luha.

Binuksan lamang niya ang mga mata nang magsalita ito.

"Do you remember what you told me before? Let's just try it. If you suck as a
boyfriend then I'd break up with you?"

The hammering in his heart continued. Before she could even open her mouth, he
already knew what she's about to say.

"Well you really suck as one." Sambit nito.

If he could only close his ears so as not to hear those words ginawa na niya pero
gago ang mga tainga niya. Narinig pa rin nito ang sinabi ng

dalaga.

"Gano'n na lang 'yon? Baka nabibigla ka lang. We'll talk again kapag nakapag-isip
ka na ng maigi." Aniya. Ayaw tanggapin ng buong pagkatao niya ang sinabi nito. Ayaw
niyang tanggapin na ito na ang magtatakda sa kung ano man ang pinagsamahan nila ng
mahigit isang taon.

"And now you're insulting?" Hindi makapaniwalang sambit ng dalaga.

"What?"

"You see. I would have not passed the bar exams or win in any of my cases if my
rationality isn't intact under pressure." Inis nitong sambit.

He felt nervous but he tried to hide it. This isn't the right time to back down.
"This is not about rationality, Janica. We're talking about our love and
relationship." Saad niya rito.

Janica smiled bitterly.

"No, Leandrei. We are talking about you asking for forgiveness for kissing another
woman while you are in a relationship with me. It's not something that may be
accepted overnight." May hinanakit nitong saad. He could feel her pain and it hurts
him more.

"I am still hurt. Please let me heal myself. While I do that, go and fuck all the
women you want. You are free."

The anger he saw in her eyes weakened his spirit. He wasn't able to say anything.

Hanggang sa isinara nito ang pintuan at naiwan siyang nakatulala.

Are they really going to end this way?

Tatlong araw nang hindi nagpapakita kay Janica si Leandrei.

Masakit isipin na tapos na talaga sila. Nasanay siya sa presensiya ng binata kaya
ang isipin pa lang na wala na sila ay masakit na sa dibdib.

Pero kung kaya nitong magloko ng gano'n at saktan siya, mas nanaisin na lamang
niyang mawala ito sa buhay niya kahit masakit.

Napakunot noo siya nang nasa hallway pa lang dahil kita na niya mula sa maliit na
glass part ng pinutuan ang mga kasamahan sa loob ng law firm na parang
nagkakasiyahan.

Pagpasok niya ay naintidihan niya ang nangyayari. May pizza party yata. Kanya-
kanyang hawak ang mga staff, researchers at ilang lawyers ng drinks at pizza.
Masaya ang mga itong nagkukuwentuhan. Kagagaling lang kasi niya sa isang hearing.

Natigilan siya nang nahawi ang mga kasamahan at makita si Leandrei na may hawak na
bulaklak.

Lumapit ito at iniabot ang bouquet. Ayaw niya sanang tanggapin pero nakatingin ang
lahat kaya inabot na lamang niya at ngumiti ng tipid bago nagtungo sa opisina niya
bago pa siya makantiyawan ng mga kasamahan. Sumunod naman ito sa kanya.

"Stop doing this Leandrei. Wala na tayo." Saad niya nang maisara nito ang pinto.

"Wala namang nagsabing bawal akong manligaw 'di ba?" Nakangiti nitong tanong.

"Para kang bata. What happened between us can not be fixed by this." Iminuwestra
niya ang hawak na bulaklak bago ibinagsak ito sa lamesa.

"Ano bang dapat kong gawin?" Nakita niyang huminga ito ng malalim. Pain is evident
on his brown eyes.

"Just let it be. May mga bagay talagang hanggang doon na lang." She averted her
gaze. Ayaw niyang tingnan ang sakit sa mga mata nito.

"I am not letting you break up with me. It's just one mistake. Babawi ako sa 'yo."
Pakiusap nito.

Napailing siya.

"Please, Leandrei. Hayaan mo na ako." Pakiusap niya rito. She saw how his shoulders
slumped upon hearing her statement.

Bumigat ang dibdib niya sa nakitang sakit sa mga mata nito.

She averted her gaze. Pumikit siya ng mariin para hindi malaglag ang mga luha.

No, she's not letting her feelings run over her rationale.

Nakaya nitong saktan siya minsan. There is no guarantee that it won't happen again.

=================

42) About Face

May mga tao talagang hahayaan ka lang hanggang sa mapagod ka.

Janica thought when Leandrei went out of her office, it stopped there. Pero
hinintay pala siya nito sa lobby. But she didn't allow him to take her home.
Mabilis siyang pumara ng taxi kahit na anong pakiusap nito.

Nagtaka siya nang madatnan ito sa pintuan ng apartment, nauna pa ito doon. There
are a lot of flowers along the corridor. Nakiusyoso pa ang ibang tenants.

Pero hindi niya ito pinapasok. She didn't even took the bouquet he was offering.

Akala niya titigil na ito pero araw-araw na siya nitong inaantay. Kapag tumatanggi
siya sumusunod lang ito sa sinasakyan niyang taxi. Paglabas niya ng opisina nandoon
na ulit ito.

Whenever she's out for a hearing in the afternoon nakikita niya ito sa labas ng
korte at hinihintay siya.

There were times when she's tempted to ride on his car but she controlled herself.
Ayaw niyang bigyan ito ng pag-asa na magiging sila pa ulit.

She was talking to a client when Leandrei appeared out of nowhere. Bigla na lang
itong tumayo sa tabi niya at tiningnan ang taong kausap niya. Nasa isang restaurant
sila at kausap ang isang businessman tungkol sa property nitong gustong bawiin.

Napatingala pa ang taong kausap at tinitigan si Leandrei.

"Are you one of the Filan Triplets?" tanong ng lalaking kaharap. Leandrei gave the
man a half-smile.

"It's good that you know me. I am Janica's

boyfriend." Pakilala nito. She wanted to apologize for Leandrei's manners at the
same time protest pero ayaw niyang hiyain ang binata. Maybe he'll just deal with
him later.

"Aren't you done talking yet?" diretsong tanong ni Leandrei sa lalaki.

"Actually, I'm good to go." Tugon naman ng lalaki na nakahalatang gusto na itong
palayasin ni Leandrei.

"Atty. Tawagan na lang kita." Baling ng lalaki sa kanya. Tumango na lamang siya.

"Tell me what was that all about?" Inis niyang tanong kay Leandrei nang makaalis
ang lalaki.

"No. Tell me what was that all about. Why does he need to call you up." Kunot-noo
rin nitong tanong.

"Will you stop acting like a sick boyfriend? Have you forgotten wala na tayo?" Inis
niyang sambit nang mahimigan ang hindi magandang tono ng pananalita nito.

"So gano'n mo lang ako kabilis palitan?"

"My God. He's a client. You're crazy." Tumayo siya para umalis na pero mabilis
nitong dinampot ang bag niya.

"Give me my bag." Madiin niyang saad rito.

"Ihahatid na kita." Malumanay nitong hayag. Inilagay pa nito ang bag sa likod para
hindi niya maabot.

Baliw talaga.

Inis siyang namaywang.

"Ibigay mo na sa 'kin 'yan." Kalmado niyang saad.

Sinalubong naman nito ang titig niya. Hindi siya kumurap. Ito rin ang unang sumuko
at dahan-dahang ibinalik ang bag niya.

Napailing na lang siya habang paalis ng lugar.

Leandrei didn't bother her after that. Ni hindi rin niya nakitang sumunod

ang kotse nito noong umuwi siya.

Matutulog na sana siya nang maalalang i-check ang phone niya.

Nailabas na niya lahat ng laman ng bag niya pero wala doon ang cell phone niya.
Iniisip niya kung naiwan niya ito sa opisina pero hindi niya maalalang inilabas ang
phone.

Hindi naman mamahalin ang cellphone niya pero nandoon lahat ng contact numbers ng
mga kaibigan niya. Sa tanang buhay niya, nagyon lang siya nawalan ng gamit. It was
so careless of her.

Bumili siya ng bagong phone kinaumagahan at sinubukang tawagan ang number pero
unattended na ito.

Kailangan pa niyang isa-isang i-pm sa social media ang ilang kaibigan niya para
ibigay ang bagong number. Isinisingit niya ang pag-pm kapag may bakante siyang
oras.

While going out of the law firm that afternoon, ganoon pa rin ang ginagawa niya.
Nakadagdag pa tuloy sa trabaho niya.

"New phone?" Napatingala siya nang marinig si Leandrei. Nasa harap na pala niya ang
binata.

"Is that your new way of escaping from me?" tanong nito. Napakunot-noo siya pero
hindi na lamang niya sinagot at nilagpasan ito.

Minsan naiinis na talaga siya sa kapreskuhan nito. Kung makipag-usap parang wala
lang 'yong nangyaring pagsulpot nito kahapon sa restaurant.

"Puwede ko bang makuha ang new number mo?" Tanong nito habang nakasunod sa kanya.

"Puwede bang layuan mo muna ako? Badtrip ako ngayong araw na ito." Inis niyang saad
sa lalaki. Natigilan naman ito.

Tumalikod na lamang siya at pumara agad ng taxi paglabas ng building.

Lulan

na siya ng taxi pauwi nang may maalala.

Sa halip na sa apartment ay nagpahatid siya sa restaurant kung saan niya kinausap
ang kliyente kahapon.

She told the manager about her missing phone. Nagpakilala siyang abogado para
payagan siyang tingnan ang footage ng CCTV nila kahapon. Ipinaliwanag niyang
importante ang phone na 'yon dahil nandoon lahat ng importanteng contact numbers
niya at ilang personal na files.

Alam niyang imposibleng naiwan niya ang phone sa restaurant dahil hindi naman niya
inilabas kahapon pero may sapantaha siya kung ano ang nangyari kaya ito nawala.

Nagsalubong ang kilay niya nang dumako ang footage sa paghawak ni Leandrei sa bag
niya.

Noong nasa likod na nito ang bag ay may dinukot ito doon. Nagkatinginan pa sila ng
manager sa napanood.

"Gusto niyo po bang kumuha ng kopya, attorney, para mapahanap 'yang lalaki?" baling
ng manager matapos nilang napanood ang footage.

Napailing siya.

"Hindi na. Kilala ko siya. Pinagtripan lang ako niyan. Pasensya na sa abala."
Hinging-paumanhin niya sa Manager. Ngumiti naman ito.

"Sabagay mukha naman po siyang mayaman at guwapo pa." Natatawang saad ng Manager.
Napailing na lamang siya at hindi na sumagot pa.

Nadatnan niya sa harap ng apartment niya si Leandrei. May hawak ulit itong
bulaklak.

Nainis na naman siya nang maalala ang napanood sa CCTV. Alam niyang ginawa nito ang
bagay na 'yon dahil sa narinig nitong sinabi ng kausap na tatawagan na lamang siya.
Knowing Leandrei, he doesn't like that.

But

does he have any idea how burdensome it brought to her?

Sa halip na nagpapahinga siya mula sa mga kasong hawak niya kapag may bakante
siyang oras, nagsesend ng number ang ginagawa niya.

"Ibalik mo sa akin 'yong phone ko at huwag ka ng magpapakita." Saad niya sa binata.

"Do you really think babalikan kita diyan sa pinagagawa mo?" Taas-kilay niyang
tanong rito. Naiinis na siya sa pagiging isip-bata nito.

"Ayoko lang naman na kausapin mo 'yong lalaki kaya ko kinuha." Tumitig ito sa kanya
ng diretso.

"You're like a kid. Akala mo laro-laro lang 'to lahat." Napapailing niyang sambit.
Naging tikom naman ang bibig ng binata.

She inhaled deeply.

"This will be the last time that you get to appear at my doorstep. Ibalik mo 'yong
phone ko." Madiin niyang dugtong.

Hindi ito nagsalita. Tumitig lang ito sa kanya ng matagal. Her heart beats fast.
Mukhang nasaktan ito sa sinabi niya. Nakaramdam siya ng kurot sa konsensya pero
nanatiling matigas ang ekspresyon ng mukha niya.

Sumobra ba ang mga naging pahayag niya?

Natigilan siya nang hawakan nito ang kamay niya at inilagay ang bulaklak.

"I only made a mistake once, Janica. And God knows how much I regret it."

Hindi siya nakapagsalita sa pahayag nito.

He fished out his pocket. Hinawakan ulit nito ang kabilang kamay niya at ibinigay
ang phone.

"I am not perfect but it doesn't mean I am just another immature soul running after
you." Madiin nitong saad. May pait sa bawat pagbigkas nito sa mga kataga.

Her heart thumps faster as it aches.

"Mahal kita kayo ko ginagawa ang kung ano mang ginagawa ko." Puno ng hinanakit
nitong saad.

Napalunok siya. She can feel his pain. She remained static and stifled.

"Ang sakit mong magsalita. Hindi naman dahil tinanggap kong mali talaga ako ibig
sabihin no'n hindi na ako masasaktan kahit anong sabihin mo." Saad nito bago
tuluyang umalis.

She could even feel his pain watching his footsteps.

Sumobra na ba talaga siya?

She wiped her cheek. May ilang butil kasi ng luhang nagsilaglagan sa pisngi niya.

These are the times when she badly needs a friend.

Someone who could tell her just how contemptuous has she been.
Pero sino ba ang kaibigan niya dito?

The only person she had been closed with was Famela who happens to be Leandrei's
secretary. May mga nakilala din siya noong review niya na nasa malapit lang pero
hindi naman sila ganoon ka-close. She's not also that close to anyone in the firm
to share her personal problems.

All her friends are in the province.

She left them in the province just to be with Leandrei.

And now that she and Leandrei are falling off, she has no one to run to except
herself.

=================

43) /\ /\ /\ /\

Mayroon lang tayong isang buhay pero minsan wala pang nagiging saysay.

"Ate V-vanna," Janica stuttered. Vanna is the last person she expects to see at her
doorstep. It's been two days since Leandrei didn't show up.

Nandito ba ito para kausapin siya tungkol sa kapatid nito?

"Hi!" Vanna smiled.

Nginitian niya rin ng tipid ang dalaga. Nakaramdam siya ng hiya pero pinilit niyang
umakto ng normal.

"I know it's already late. Sorry kung nagising kita pero puwede ba akong makitulog
muna dito?" pakiusap nito. Ala-dos na kasi ng madaling araw.

Nagtataka man ay pinatuloy na lamang niya ito. Pinatuloy din naman siya ng mga
magulang nito sa bahay ng mga ito. It's just about time that she repay them a
little.
Akala siguro nito ay okay pa sila ni Leandrei.

"Iisa lang ang kama ko ate, okay lang ba na tabi na lang tayo?" Nahihiya niyang
sambit.

"Sure" Ngumiti ito at inilibot ang paningin sa loob. Nahiya na naman siya nang
maalalang singlaki lang ng unit niya ang bathroom ng guestrooms sa mansion ng mga
ito. Ipinilig niya ang ulo. It's not something that she's supposed to be ashamed
of.

"Diyan ang CR ate kung kailangan mong magbanyo." Turo niya sa pintuan. Tumango
naman ito at hindi nagsalita. Umupo ito sa monobloc chair.

"Kailangan mo ba ng pamalit na damit, ate? May hindi pa ak nagagamit na shirt

pareho naman yata tayo ng size."

Ngumiti ito ng tipid bago sumagot.

"Okay lang aalis din naman ako mamaya bago lumiwanag." Tugon nito.

Napatango

na lang siya. Ayaw naman niyang tanungin kung saan ito pupunta at kung bakit dito
pa tumuloy samantalang puwedeng puwede naman itong magcheck-in sa hotel. It would
be disrespectful.

"Matulog ka na lang ulit." Nakangiti nitong wika matapos ang ilang segundong
katahimikan.

"Ako na lang ang magpapatay ng ilaw." Saad nito. Napatango na lang siya. Pumuwesto
siya gilid at tumalikod.

Ilang minuto ang nakaraan bago namatay ang mga ilaw at humiga ang dalaga.

Hindi siya makatulog. Palaisipan talaga sa kanya ang ginagawa ni Vanna sa unit
niya.
Patulog na siya nang maramdamang parang may nagbubukas ng pintuan. Napabaling siya
ng higa.

"Huwag kang magsasalita at babangon para hindi sila makahalata." Bulong sa kanya ni
Vanna. Her tone is serious. Nakaramdam siya ng nerbiyos.

Anong nangyayari?

May mga humahabol ba rito kaya dito ito tumuloy?

Lalong lumakas ang puwersahang pagbukas sa pintuan niya. Kitang-kita niya ang
pagpasok ng dalawang lalaki at mabilisang pagbulagta ng mga ito sa sahig bago
nagkaroon ng katahimikan.

Mula sa tanglaw ng lamp post sa labas nakita niyang nakahawak ng baril si Vanna.

Binaril ba nito ang mga lalaking pumasok kaya humandusay ang mga ito sa sahig?

Bakit wala siyang narinig? Kung ito ang bumaril malamang may silencer ang baril
nito.

Is Vanna even capable of killing? Ano bang trabaho nito?

Biglang bumilis ang tibok ng puso niya nang makarinig ulit ng maraming kaluskos sa
labas. Hindi siya makagalaw mula sa higaan. Hinila siya ni Vanna papunta sa sahig.
Pumuwesto ito sa pader na katabi

ng pinto at hinila siya sa may likod nito. Tahimik siyang sumunod sa dalaga sa
kabila ng kabog sa dibdib.

Sino ang mga lalaki?

Si Vanna ba ang hanap ng mga ito o siya?

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya nang makarinig ng mga yabag papunta sa
unit niya. Iniumang ni Vanna ang baril sa direksyon ng pinto.

"Janica."

Mas lalong sumasal ang tibok ng puso niya nang marinig ang pagal na boses ni
Leandrei. Agad na binuksan ni Vanna ang ilaw.

"Asan 'yong iba?" tanong ni Vanna sa kapapasok na kapatid.

"They're all dead, ate. Kuya's outside." Mahina nitong sambit.

Naguluhan siya sa sinabi nito. Bigla namang humakbang ang binata papunta sa kanya.
Hinakbangan nito ang katawan ng dalawang lalaking nakahandusay sa sahig at dumudugo
ang mga ulo. Bloods are splattered on the floor.

She felt terrified at the scene.

Anong nangyayari?

"Thank God! You're safe." Agad na yakap ni Leandrei sa kanya.

Hindi pa niya namalayan ang sariling yumakap dito. She could feel his heart beating
fast. Parang hinahabol nito ang paghinga.

"Where's Leandrei?" Rinig niya ang boses ni Liam. Agad itong pumasok sa loob.

"May tama siya sa tagiliran." Sambit nito.

"Ano?!" rinig niyang reaksyon ni Vanna.

Napabitaw siya sa lalaking kayakap. She was more than terrified to see her hands
dripping with blood. She just knew it was Leandrei's.

Tiningnan niya ang lalaking kayakap at nakita ang pagpipigil

nito sa sakit.

Agad siyang tinulungan ni Vanna na paupuin sa kama ang binata.

"Why didn't you look after him?" Galit na bulyaw ni Vanna kay Liam. Agad nitong
kinuha ang kumot niya at mabilisang pinunit.

"Weak ka talaga kahit kailan!" inis nitong saad sa kakambal.

She was utterly shocked at what is happening.

"Will you stop shouting and calm down?" Liam said gritting his teeth.

"You let my brother get shot! You expect me to calm down?" galit nitong wika.
Itinaas nito ang damit ng kapatid. Napapikit siya nang makitang dumaloy ang dugo.
Ginamit nito ang tela ng kumot niya para itapal sa sugat.

"A-ate," Leandrei tried to speak.

Napatingin siya kay Leandrei. Ngumiti pa ito sa kanya sa kabila ng nararamdamang

sakit bago pumikit. Tuluyan siyang napaiyak nang makitang nahihirapan ito. She was
mad at him but she never wanted him to get hurt like this.

"Sana sinabi mo na lang na ako ang naiwan sa labas at ikaw dito sa loob kung hindi
mo naman pala kayang protektahan ang kapatid ko." Vanna applied pressure on
Leandrei's wound.

"Sorry if I let your brother get shot. Sorry if he took the bullet for me. Ako sana
ang nabaril at hindi siya." galit na singhal ni Liam.
"Ano ba kayo?! Dalhin na natin siya sa ospital." Sa wakas ay may salita ring
namutawi sa bibig niya. She held Leandrei in her arms.

"We can't take him to the hospital. It's risky."

Vanna answered.

"He's bleeding. Ano ba kasing nangyayari?" Naiiyak niyang tanong sa magkakapatid.

Leandrei is in pain. She could feel it.

"We need a doctor or a nurse. Take Leandrei and Janica somewhere safe. Ako na ang
bahala dito." Utos ni Vanna kay Liam

"Janica. Press this part para hindi masyadong magdugo." Saad nito sa kanya. Agad
naman siyang tumalima.

"You're too bossy!" rinig pa niyang reklamo ni Liam sa kakambal bago lumapit para
tulungan siyang akayin ang nobyo palabas.

"Dalhin na natin siya sa ospital, kuya." Sambit niya. Hindi niya mapigilang maluha.
Leandrei's still conscious but it's a gunshot wound for christsake and he's
bleeding.

"We can't." Liam answered as he deposited him on the backseat of his car. Hawak pa
rin niya ang nagdurugong tagiliran ng binata.

"He's bleeding. Paano kung mamatay siya?" She can't help but cry some more.

"He's not going to die." Liam said sternly.

Mas lalo siyang napaiyak nang makitang nawalan ng malay ang binata.

"Let's take him to the hospital!" She gone hysterical. Liam started driving fast.
"Okay, ipatanggal lang natin 'yang bala sa katawan niya. We can't stay there long."

He called someone on the phone. Wala na siyang naririnig kundi ang mga piping dasal
na namumutawi sa isipan niya.

"Babe, wake up!" tinapik niya ang mukha ng binata pero hindi ito nagmulat ng mata.
Mas lalo siyang naiyak.

"Babe, gumising ka. Hindi na ako galit." Niyugyog niya ang balikat nito.

Umaasa siyang nangti-trip lang ang binata at hindi nangyayari ang lahat pero wala
itong reaksyon. He remained unsconcious and the bleeding just won't stop. Nabasa
lang lalo ng dugo ang kamay niyang nakahawak sa sugat nito..

She never wished this to happen kahit gaano pa siyang nasaktan ng lalaki.

Unti-unting bumabalik sa isip niya ang mga masasayang ala-ala nila. No. Leandrei
can't die. He'll be okay.

Pakiramdam niya ay ang tagal ng oras bago sila nakarating ng hospital. Her heart's
racing to pray fervently.

Idinaan sa basement ang binata. Nakasunod silang dalawa ni Liam. May mga lalaki at
doctor na sumalubong sa kanila at agad na dinala sa OR ang binata.

She prayed real hard. She can't even wiped her tears. She only stared at the
bloodstains in her hands. Praying that it's only just a bad dream.

Sana magising siya agad para malamang panaginip lang ito o hindi naman kaya ay
isang malaking biro.

Nahahapong napaupo siya habang kausap ni Liam ang doctor.

"Ano bang nangyayari kuya? Sino 'yong mga lalaking pumasok sa apartment?"
Naguguluhan niyang tanong nang umupo sa tabi niya ang lalaki.

"They are after Leandrei. He's been receiving threats lately." Huminga ito ng
malalim.

May mga kaaway si Leandrei? Sino?

"They tried to abduct Desiry and Ayder this morning but they failed. Vanna was
quick."

Mas lalo siyang naguluhan sa kuwento ni Liam.

"Bakit sa apartment sila nagpunta?"

Liam stared at her.

"When they attempted to take the kids, he thought they want to tear him down
through his loved ones. So, he immediately thought of you. Vanna was around the
area so she was the first to come to your apartment." Kuwento ng binata.

Her heart pounded fast. Hindi siya makapaniwala sa mga nangyayari.

Why would someone be that mad to Leandrei?

"Sino 'yong mga taong galit sa kanya?"

While she was driving him away may iba pa pala itong mga problema.

"Siya na lang ang magkukuwento sa 'yo paggising niya." Tugon nito. He leaned on the
wall. Mukhang hapong-hapo din ito.
Paggising?

What if he won't wake?

No.

Leandrei will wake up soon.

=================

44) End of Pain

Masaktan man ang isang tao, mananaig pa rin ang pagmamahal nito.

Everything was done quickly though it seemed like forever to Janica.

Sinamahan sila ng isang nurse nang bumalik sila sa kotse. Naka-dextrose na rin ang
binata at may nakasaksak na IV para sa infusion ng dugo.

Hindi mawala-wala ang kaba sa dibdib niya. Hindi pa rin kasi ito nagigising.

"Gladys, right?" rinig niyang tanong ni Liam sa nurse.

"Yes, po." Ngumiti ang nurse.

Si Liam naman ay nasa passenger's side.

"Samahan mo muna kami hanggang umaga, ha? Kailangan daw kasi ng titingin sa vital
signs at mag-iinject ng gamot after few hours. Janica and I don't know how to do
it." Saad nito sa babae.
What if the nurse is the enemy's accomplice?

Paano kung ito pala ang tuluyang papatay kay Leandrei?

Ipinilig niya ang ulo. She's becoming paranoid.

Napatingin siya sa nurse. Tahimik lang itong nakaupo sa tabi ng boyfriend habang
hawak ang stand ng dextrose at blood bag. Medyo chubby ito at singkit. Mukha naman
itong mapagkakatiwalaan.

"Don't worry I'll pay you with handsome amount." Liam stated.

"Okay lang po kahit handsome na lang," biro ng nurse. Napangiti siya sa kabila ng
pangamba. Ngumiti naman ito sa kanya.

Nakahahanga talaga ang mga nurses. They always have that light aura despite how
tedious their job is. Siguro para mabuhayan ng loob ang mga pasyente nila,
kailangan nilang maging positive lagi.

"You don't have to worry. You'll be safe at my brother's suite. Besides kasama mo
naman kami ni Janica and there will be guards." Liam stated.

Ngumiti naman ang dalaga.

Well, who wouldn't smile at Liam?

Kahit seryoso ang aura nito at mukhang pagod, guwapo pa rin. Well, Leandrei is more
handsome.

The pent suite of one of the Filan hotels turns out to be Leandrei's place. Bawat
pent suite pala ng hotel ng mga Filan ay may nagmamay-aring isa sa kanila kaya
walang guest ang puwedeng maliban na lang kung papayagan nila.

There were men who helped them took Leandrei to the suite.

"We can't take him at home. Mom will get paranoid." Saad ni Liam habang papasok
sila.

Napatango na lang siya.

Nang maipahiga sa kama ang binata ay agad na inayos ng nurse ang puwesto nito at
tiningnan kung maayos ang kalagayan nito.

"Tingin mo magiging okay siya?" tanong niya sa nurse.

"Okay naman po ang vital signs niya. Saka sabi ng doctor wala namang organs na
natamaan ng bala. Maliban sa blood loss, 'yong pagpapagaling na lang ng sugat niya
ang kailangang bantayan." Paliwanag ng nurse.

Napatango siya pero hindi pa rin mawala ang pag-aalala niya. Siguro kung okay sila
ni Leandrei at nasabihan siya nito ng tungkol sa problema hindi sana nangyari ang
kaguluhan kanina. She might have been in a safer place earlier.

"Sa mga cases ba na ganito mga ilang oras bago siya magigising?" Tanong niya ulit.

"Kadalasan kapag nawala na po 'yong bisa ng anesthesia nagigising na ang pasyente.

Mga 3-4 hours po

siguro."

Napatango na lang siya sa sinabi nito.

Umupo siya sa tabi ng binata at hinawakan ang kamay nito.

"Babe, gising na! Ano ba kasing pinaggagawa mo? Careless ka talaga!" Naiiyak niyang
saad kahit hindi naman siya naririnig ni Leandrei.
"Will you stop talking? Pareho lang kayo ni Vanna. Kanina pa kayo nangungunsensya."
Liam interjected. Kalmado itong magsalita pero hindi maikakaila ang pag-aalala sa
mga mata nito.

Nagpunas siya ng luha.

"Did he really take the bullet for you?" tanong niya rito.

Tumango naman ito at hindi na nagsalita pa. Tinungo nito ang single couch at doon
na umupo.

Napatitig siya sa mukha ng lalaking nakahiga sa kama.

She gently caressed his face.

That was so brave of him.

She never expected him to do that. Puro kasi ito kalokohan minsan.

Sabagay ang pag-amin nga nito sa nagawang kasalanan sa kanya ay isa ng matapang na
desisyon. Hindi nga lang niya na-appreciate. She was so blinded by her own pain.
She failed to appreciate his way of making things right.

"Janica, you might want to clean yourself." Inilapag ni Liam ang isang towel at
white shirt sa tabi niya. Hindi pa niya namalayang lumapit ito.

"That's Leandrei's. He has things here. You can rummage his closet if you want
something else." Saad nito bago bumalik sa couch na kinauupuan kanina.

She looked at herself. There are bloodstains in her pajama. Hindi pa rin pala niya
nahuhugasan ang mga kamay na nabahiran ng dugo.
She glanced at Leandrei before forcing herself to go to the

bathroom.

"You can sleep at the couch. Gumising ka na lang kapag oras na para sa gamot ni
Leandrei." Rinig niyang saad ni Liam sa nurse paglabas niya ng bathroom.

Hinayaan na lamang niya ang dalawang mag-usap at dumiretso sa tabi ni Leandrei.

Nag-aalala talaga siya para sa binata.

Napabalikwas siya nang maramdamang may tao sa tabi ng boyfriend. Nakaidlip pala
siya tabi nito.

"Pain reliever lang po ito ma'am." Saad ng nurse. Kasalukuyan itong may ini-inject
sa IV line.

"It's been three hours. Bakit hindi pa rin siya nagigising?" Nag-aalala niyang
tanong habang nakatingin sa wall clock.

"Tulog lang po si sir. Huwag po kayong masyadong mag-alala."

Napatingin siya sa nagsalitang nurse. Somehow that soothe her feelings.

Hindi na siya nakatulog nang sumunod na oras. Umupo na lamang siya sa tabi ng
binata. Umaga na rin kasi. Hihintayin na lamang niyang magising ito.

Bumalik na rin ang nurse sa couch matapos nitong tanggalin ang IV line para sa
blood transfusion. Si Liam naman ay nakayuko lang at sapo ang ulo. Wala pa yata
itong tulog.

Her heart beats fast when Leandrei moved. Hindi pa siya agad naka-react.

Hindi pa ito nagmumulat ng mata ay pinilit nang bumangon.

"Janica. Where's Janica?" His eyes flipped open. Her tears rolled hearing his
voice. Naantig ang puso niya na siya ang unang hinanap

ng binata.

"I'm here, babe. Huwag ka munang bumangon." Her voice almost broke. Pinigilan niya
ang sarili para hindi mas lalong maiyak. She saw Liam standing up kasunod ng nurse.

"He's awake." Natutuwa niyang sambit sa dalawa bago bumaling sa binata para
pigilang tumayo.

"Huwag ka munang bumangon at masyadong gumalaw baka makasama sa sugat mo."

Hinawakan niya ang kamay nito.

"Are you okay? Hindi ka ba nasaktan?" Tumitig ito sa kanya at hinigpitan ang hawak
sa kamay niya. Doon na siya tuluyang napahagulgol. After being shot and all, siya
pa ang inalala.

"I'm okay." Sunod-sunod ang ginawa niyang pagtango habang pinupunas ang mga luha.

"Stop crying, please." Leandrei held her face using his left hand.
"Pinag-alala mo kasi ako." Naiiyak niyang saad sa binata.

"I'm sorry. Huwag ka ng umiyak." Saad nito at pinunas ang luha niya. Iaangat sana
nito ang isa pang kamay para hawakan ang mukha niya pero nakaramdam yata ito ng
kirot dahil ngumiwi ito at ibinaba ang kamay.

"Sinabi na kasing huwag munang gumalaw, eh." Sita niya sa binata. Hindi pa niya
napigilang hampasin ito sa dibdib.

Napatawa naman ito ng mahina.

"You're brutally sweet." Nakangiti nitong saad. Hindi na lamang siya sumagot.

"So, are we okay now?" tanong nito nang matapos ang ilang segundo. Ngumiti na
lamang siya at tumango.

She finally realized how much the guy means to her whatever wrong he has done. Isa

pa, hindi naman matatawaran ang effort nito noon na magkaayos sila. Plus, she now
realized how much she means to him considering all his efforts in the past.

"Kapag nagalit ka ulit sa akin alam ko na ang gagawin ko. Magpapabaril ulit ako."
biro nito. Napatawa ito ng mahina.

"Ano? Alam mo ba kung gaano ako nag-alala para sa 'yo?" Pinaningkitan niya ito ng
mata.

"Joke lang." Natatawa nitong sambit. Pinisil pa nito ang pisngi niya na agad niyang
pinalis.

"It wasn't a good joke. Saka huwag kang masyadong tumawa baka bumukas 'yang sugat
mo." Saad niya rito. Ngumiti naman ito sa pahayag niya. Napailing siya habang
pinagmamasdan ito.
He will always be that same Leandrei. Nabaril na at lahat nagagawa pang ngumiti,
magbiro at tumawa.

"Kiss mo nga ako kung talagang nag-alala ka." Kindat nito. He puckered his lips and
waited.

Napangiti na lang siya sa kakulitan nito.

Ilalapit na sana niya ang labi para pagbigyan ito nang makarinig siya ng pagtikhim.
It was Liam.

Pinamulahan pa siya nang maalalang nasa loob pala ang kuya nito.

Bakit nga ba nawala sa isip niya na may mga kasama pala sila sa loob ng suite?

"You're slowly becoming like dad. It's disgusting." Saad ni Liam kay Leandrei.
Ngumiti lang naman ang nobyo at hindi pinansin ang sinabi nito.

"Who is she?" tanong nito sa babaeng nasa likod lang ni Liam.

"She's your nurse."/"Gladys." Halos sabay pa sila ni Liam na sumagot.

"Wow, first name basis, ha." Tudyo

ni Leandrei sa kapatid nito. Napatawa siya nang makitang pati ang nurse ay ngumti
sa sinabi ng nobyo.

"Be thankful you took the bullet for me." Hayag naman ng isa. Napatawa ulit ang
lalaking katabi. Sasagot pa sana ito pero pumasok si Vanna sa suite kaya natahimik
na lang.

"How's the patient?" Agad na tanong ni Vanna pagpasok. Tumabi si Liam para bigyang-
daan ang isa. Halatang hindi maganda ang timpla nito pagkakita sa kakambal.

"How are you feeling, bro?" Agad itong lumapit kay Leandrei.
"I'm actually better now compared to the last few days." Sumulyap ito ng
makahulugan sa kanya. Napangiti na lang siya. She knows what he means.

Nahihiwagaan namang tumitig ang dalaga sa kapatid pero hindi na nagtanong pa.

Tiningnan ni Vanna ang mga gamot na nasa side table. Tinanong din ng dalaga sa
nurse kung anong oras nabigyan ng gamot si Leandrei.

Binasa ni Vanna ang medical at OR records bago nito sinabihan ang nurse na maaari
nang umuwi. Tumango lang din ang isa at inayos na ang gamit.

"Gladys, kuya Liam can escort you outside," biro pa ni Leandrei.

Liam didn't react. Tiningnan naman ito ni Vanna.

"On a second thought," Liam muttered tumingin ito kay Gladys.

"After Vanna's insults, I might need a pillow to rest on." Seryoso nitong saad.

"Come let's get out of here." Dagdag nito na nakapagpatigil sa kanilang lahat. Agad
nitong tinungo ang pinto. Nahihiya namang nagpaalam ang nurse sa kanila bago
sumunod na tinanguan lamang nila.

"Type niya si Gladys?" baling niya kay Leandrei. Napangiti naman ito.

"No, he's mad

ate Vanna. Si ate kasi." Tugon nito.

"Kahit kumikirot ang sugat ko kagabi alam kong nasaktan 'yon si Kuya sa sinabi mo."
Baling ni Leandrei sa nakatatandang kapatid. Naging mailap naman ang mga mata nito.
"Weak naman talaga siya," parang batang katwiran nito.

"Kung hindi ako pumagitna baka siya ang natamaan sa ulo. He might have been dead by
now." Leandrei muttered.

"No. Hindi talaga siya nag-iisip. Pinagsuot ka man lang sana ng bullet proof bago
kayo pumunta 'di ba?" katwiran pa rin nito.

"Basta ate ininsulto mo siya. Mag-sorry ka sa kanya." Giit ni Leandrei. Halatang

tinutudyo lang nito ang kapatid. Si Leandrei pa?

"Tigilan mo nga ako. Barilin pa kita diyan eh." Vanna said dismissing the topic.

"Yon nga pa lang mga humahabol sa 'yo. Naayos ko na. You don't have to worry about
anything. Basta magpagaling ka na." Balita nito sa kapatid.

"Thanks. Pero si Kuya Liam, ate."

"Ang kulit mo. Sige babalik ako mamaya para sa gamot mo." Tugon nito bago tumalikod
para tunguhin ang pinto.

"By the way, bawal ka munang maggagagalaw. Baka mamaya nagdadahilan ka lang para
dalawa lang kayong maiwan dito." Saad nito bago tuluyang lumabas ng suite.

Napatawa ng mahina ang binata sa pahayag ng kapatid.

"Why am I surrounded with intelligent women?" sambit pa nito.

So, Vanna was right?

Luko-luko talaga kahit kailan.

Pinangkitan niya ito ng mata pero tumawa lang ito ng mahina.

"Ang kulit mo. Bubukas 'yang sugat mo kapag tawa ka ng tawa." Pangaral niya sa
binata. Ngumiti naman ito.

"Hayaan mo na, ang importante masaya." Nangingiti nitong tugon.

Hindi na lamang siya sumagot.

"Can you help me sit down?" tanong nito matapos ang ilang sandaling katahimikan.

"Bawal. Humiga ka lang muna." Tugon niya rito. He looks frustrated. Pero mas mabuti
na 'yong nag-iingat.

"Sige higa ka na lang dito sa tabi ko." Wika nito nang makitang wala siyang balak
na tulungan itong makaupo. He spread his arm. Ngumiti na lang siya at humiga sa
tabi nito. He immediately wrapped his hand on her shoulders. Sa kabila kasi
nakakabit ang dextrose nito at blood transfusion. Doon din ang side ng sugat nito.

"Thanks, I thought you wouldn't forgive me again. I love you so much." Bulong nito
at hinalikan ang buhok niya.

She smiled. She felt at ease. Mas gugustuhin niya pa ring maayos sila kaysa noong
hindi sila nagkakaintindihan. Leandrei is really a part of her life now that she
couldn't just disregard.

"I love you too, babe." Tumingala siya sa mukha nito.

"Ayoko na ng babe na endearment. Malas. Baka mag-away ulit tayo." Sambit nito.

"Dami mong alam." Natatawa niyang tugon. Ngumiti naman ito.

"Honey na lang." Bulong nito. She had goosebumps when he started playing her ear.
Pinalis niya ang kamay nito. Natawa lang din ito at kinabig niya palapit.
"Puwede mo na bang ikuwento kung anong nangyari? Sino'ng may gawa nito?"

Leandrei inhaled deeply.

"Later, honey. Let's just stay like this for a while. Na-miss ko 'to." Tugon nito.
Hindi na lamang siya kumontra.

Tumingin siya sa mukha nito. Tumitig naman ito sa mga mata niya.

"I can not imagine my life anymore without you. Let's not fight again, please?"
puno ng sinseridad nitong saad.

"Basta huwag ka na uling magpapahalik sa ibang babae."

"Yes. I'm really sorry about that." Sambit ni Leandrei.

"Sabihin mo rin sa akin lahat ng nangyayari sa 'yo. As in kung totoong matutulog ka

na o hindi pa."

Leandrei smiled before opening his mouth to speak.

"Kung sa iisang bahay na lang kasi sana tayo nakatira, eh di malalaman mo kung
matutulog na talaga ako o hindi 'di ba?" May himig panunudyo nitong pahayag.

"Sus. Nagparinig ka pa." Irap niya sa binata. Napatawa naman ito.

"We'll talk about that when you get well." Saad niya. Napatitig si Leandrei sa
kanya. Napangiti siya sa reaksyon nito. Mukha kasing iniisip pa nito ang ibig
niyang sabihin.

"But for now, I just want us to do this." Saad niya bago dahan-dahan inilapit ang
mukha sa binata.
She closed her eyes when he sealed her lips with his.

He gently nipped her lips as their tongues swayed in the slowest kiss they ever
shared.

=================

45) Hahaha!

Kahit gaano pa kasakit ang nangyari magiging masaya pa rin sa huli.

Ikinuwento ni Leandrei kay Janica ang pag-report nito sa SRF Med Lab at ang
pagkakahuli sa mga may-ari nito. It turned out that most of the chemicals were
exported illegally to different countries. Kunwari ay sangkap ito sa paggawa ng
legitimate na gamot na nakapangalan sa laboratory pero cocaine at codeine ang
ginagawa ng mga ito na lagpas sa production limit at illegal na idini-distribute.

Kahit na sinabi ni Vanna na nahuli na ang mga nagtangkang kumidnap sa mga bata at
pagpasok sa unit niya ay nangangamba pa rin siya. Those are international
syndicates. She exactly knew how dangerous they could be.

"We are on the process of getting hold of the SRF owners' family. For the meantime,
huwag muna kayong lalabas dito for your safety." Vanna said as she removed the IV
line for the dextrose. Bumalik ito matapos ang ilang oras. She also injected
Leandrei's medicines.

"You can already take oral medicines instead of this." Saad nito nang matapos.
Parang hindi pa siya makapaniwala na kaya nitong gawin ang mga iyon.

"She's a doctor." Nakangiting saad ni Leandrei nang makita ang nagtatanong niyang
mga mata. Napatango siya.

"Pediatrician. But I don't practice." Vanna smiled.

"You're a police officer?" Nagdadalawang-isip niyang tanong sa dalaga.

Vanna chuckled but didn't answer.

Nang tumingin

siya kay Leandrei, napangiti lang ito at napailing. Okay, maybe it's a family
thing. Hindi na lang siya nagsalita.

"Can we eat? Kanina pa ako nagugutom." Basag ng binata sa katahimikan.

"May dala akong pagkain." Vanna replied.

"Nasa kitchen counter. Tulungan mo ako?" aya ni Vanna sa kanya. Napatango na lang
siya.

Paglabas pala ng kuwarto ay may mini-living area at sa kabilang side ay kitchen at

dining area naman na kumpleto sa gamit. Hindi na niya ito napansin kagabi dahil sa
pag-aalala niya sa binata.

"You have to stay here for a while habang inaayos ko ang problema." Umpisa ni Vanna
nang makarating sila sa dining area.

"Kailangan kasi naming mahawakan ang pamilya ng nakulong na na may-ari ng SRF para
makasigurong hindi na niya tayo babalikan." Inilabas nito ang mga pagkaing nasa
foil containers mula sa paper bags.

Hindi niya alam kung ano ang isasagot kaya tumango na lang siya.

"I put some of your things in your suitcase. Personal things you might need here."
Itinuro nito ang maleta na nasa living room. Kaya naman pala unang tingin pa lang
niya ay parang 'yong suitcase niya. Sa kanya pala talaga.

"Hindi ba ako puwedeng lumabas? May mga hawak kasi akong kaso, ate. Kailangan ng
personal appearance ko sa korte." Tanong niya rito.

Vanna pressed her lips together.

"Can you not ask any of the lawyers in your firm to hold them for the meantime?
Hindi pa rin kasi tayo nakasisiguro plus Leandrei needs to get well. Kailangan ka
niya rito." Paliwanag nito. Tinulungan niya

itong ayusin ang mga pagkain at inilagay sa tray.

She inhaled deeply. She needs to stay, then. Leandrei needs him.

"Ate, alam na ba ng Mommy at Daddy niyo ang tungkol dito?" Tanong niya.

Naisip niya lang na kailangan nila itong malaman para alam din nila ang ginagawa
nila.

"Dad knows, mom don't. We only told mom that you and Leandrei are on vacation."
Tugon ni Vanna.

Napatango na lang siya.

If she needs to stay here with Leandrei for their safety, she'll do it. Ayaw na
niya ulit itong mapahamak.

"I'd teach you how to clean his wound later and the medicines that he need to take.
Would it be okay?" Tanong ng dalaga.

"Okay lang, ate. Kaya nga ako nandito para alagaan siya."

"Good." Vanna smiled. Hinawakan nito ang tray at naglakad na papuntang kuwarto.
Sinundan niya ito habang hawak ang isa pang tray ng pagkain na inihanda nila.

"My brother loves you so much. I'm happy that you're willing to give up some things
for him." Nakangiti nitong saad. Inilapat nito ang mata sa scanner. Bumukas naman
ito. Nakahahanga talaga ang pagka-high tech ng mga establishments ng mga Filan.

"Medyo pagpasensyahan mo lang kasi may pagka-makulit 'yan at childish kumpara sa

mga ka-triplets niya." Vanna said chuckling.

Napatawa na lang din siya sa sinabi nito. Sumunod siya pagpasok.

"Ang saya niyo yata." Pansin ng binata nang makita sila. Nakangiti ito sa kanila.

Vanna smiled.

"Just having small talks with my sister-in-law." Natatawa nitong sambit. Sumulyap

pa ito sa kanya, nginitian naman niya ito.

She felt like blushing. Sister-in-law daw kasi.

Napasulyap siya kay Leandrei, napalis ang ngiti nito.

Nagbago na ba ang isip nito?

"Itanong mo muna ate kung okay sa kanya. Baka naman ayaw niyang maging sister-in-
law mo." Seryoso nitong saad. Naguluhan pa si Vanna na tumingin sa kanya.

Doon na siya tuluyang pinamulahan.

"Bakit naman hindi?" Natatawa niyang tanong.

"Tatanggi pa ba ako?" She added trying to masked her nervousness with the joke.

Napakunot-noo si Leandrei bago nagsalita.

"Is that a joke?"

"Wait. Is there something going on here that I am not aware of?" singit ni Vanna.

"Wala naman ate." Nahihiya niyang sambit.

"Kumain na tayo." Saad niya at lumapit sa kama. Leandrei didn't speak further.

Vanna just shrugged. Kinuha nito ang centertable at inilapit sa kama. Binuhat din
nito ang single couch para magkakaharap sila. She was awed by her strength. Hindi
man lang siya nakagalaw para tumulong.

Tumulong lamang siyang pasandalin si Leandrei sa headboard nang mailapag ang tray
sa center table.

After eating, Vanna taught her how to clean Leandrei's wound. Simple lang naman.
Binigay din sa kanya ang mga gamot na para sa binata bago nagpaalam. Naiwan silang
dalawa ng binata sa loob ng suite pero hindi na naungkat pa ang naiwan sa ereng
usapan kanina.

Nanuod

lang sila ng TV. Nang makatulog ang binata ay saka siya lumabas papuntang kitchen.
She was surprised to see the cabinets and cupboards filled with supplies. Punong-
puno din ang refrigerator ng puwedeng lutuin.

Sinunuod naman niyang tiningnan ang suitcase niya. May mga gamit nga siya doon.
Pati ang phone niya ay nandoon din. She made few phone calls bago iniayos ang gamit
sa loob ng walk-in closet sa may kuwarto. There is an adjacent room but she doesn't
want to use it. Malaki naman ang kama ng binata. Kasyang-kasya sila.

She cooked food for their dinner. Napapangiti na lang siya habang naaalala ang mga
pagkakataon dati na ipinagluluto niya ang binata.

Mukha namang masaya si Leandrei nang malamang nagluto siya.

"I miss this. Akala ko talaga tuluyan ka ng mawawala. Buti na lang nabaril ako."
Natatawa nitong saad nang nagliligpit na siya ng pinagkainan nila.

"Anong mabuti sa pagkakabaril mo?" Inirapan niya ang binata. She doesn't like him
joking about the gunshot.

"Naging okay tayo." Natatawa nitong tugon.

"Mabaril ka man o hindi magiging okay pa rin tayo. Stop underestimating my love."
Inis niyang saad dito.

"Ang tigas kaya ng puso mo. Ayaw mo akong patawarin." Tudyo nito.

Parang wala itong sakit kung mangulit. Hinila pa nito ang baywang niya at niyakap.

"Leandrei, 'yong sugat mo." Sita niya rito. Natawa lang ito.

"Kiss me first, it would be fine."

Nakangiti nitong iniumang ang bibig. As much as she wants to stop him, napangiti na
lang siya at inilapit ang labi. He gently kissed her lips. It lingered for a while.

Ngumiti ito nang maghinang ang mga labi nila.

"Namimihasa ka na," natatawa niyang sambit. Kumalas siya sa pagkakayakap nito at

ipinagpatuloy ang pagliligpit. Natawa lang din ito. He turned on the TV. Iniwan
naman niya ito sa loob ng kuwarto.

"Can you help me go to the bathroom? I need to clean up." Saad ni Leandrei nang
bumalik siya sa kuwarto.

Napakunot-noo siya.

"Alam mo sa lahat ng nabaril at natanggalan ng bala sa katawan, ikaw ang

pinakamakulit. Hindi ka pa puwedeng maglakad-lakad. Diyan ka lang." Saad niya sa
binata.

"What if I need to pee? Dito lang ako?"

Hindi siya nakasagot sa sinabi nito.

"C'mon honey, kaya ko. Promise dahan-dahan lang ako. Just help me out, please?"

Wala siyang nagawa kundi tulungan itong makababa sa kama. It took them a while bago
nakarating sa banyo. Patigil-tigil kasi ito kapag nararamdaman ang kirot sa sugat
nito.

Nakaalalay siya sa parteng walang sugat. Nakaakbay naman ito sa kanya, letting some
of his weight rest on her.

Humawak ito sa sink nang nasa loob na sila.

"Tawagin na lang kita kapag lalabas na ako." Saad nito.

"Ano ba kasing gagawin mo? Dito na lang ako. Mahirap na." Tugon naman siya sa
binata.

"Kahit magdudumi ako?" balik-tanong nito.

"Magpapa-guwapo ka lang, eh." Irap

niya rito. Tumawa naman ito ng mahina.

"Ba't mo alam?" Natatawa nitong tanong sa kanya. Napangisi siya.

"Nakatingin ka sa shaver. Hindi naman kailangang mag-shave ka ngayon."

Natawa ito bago dahan-dahang inabot ang toothbrush at toothpaste.

"Pa-lagay naman." Nakangiti nitong saad at inabot ang toothpaste sa kanya.

Nilagyan na lamang niya. She also took her own things at nakisabay na sa pag-
toothbrush.

"Gusto kong maligo," saad nito nang matapos sila.

"Alam mo tama ang ate mo. Makulit ka nga. Bawal nga'ng basahin 'yang sugat mo.
Magpunas ka na lang muna ng katawan." Binuksan niya ang mga cabinets para maghanap
ng face towel. Good thing, she saw some. Kumuha siya ng isa at iniabot sa binata.

"Could you help me, please?" Nakangisi nitong tanong.

"Ano? Puwede naman 'yang right hand mo 'di ba? Ikaw na ang bahala diyan." Nag-iwas
siya ng tingin. Nanunudyo na naman kasi ang tono nito.
"Hindi ko abot 'yong ibang parte ng katawan ko." Giit nito. Nang tingnan niya ito
ay nakangisi lang ng nakakaloko.

"Ang kulit mo." Irap niya sa binata.

"Itawag mo na lang ako ng babaeng nurse para tulungan ako." Sambit naman nito.

"Heh! Ako na." Pinandilatan naman niya ito. Natawa lang si Leandrei.

"Here we go." Tatawa-tawa nitong saad nang paupuin niya ito sa gilid ng bath tub.
Hindi na lamang niya pinansin ang nanunudyo nitong tinig.

Tinanggal nito ang pang-itaas na hospital gown.

"Kukuha muna ako ng pamalit mong damit" saad niya nang makitang nakahubad na ito

ng pang-itaas.

Kumuha siya ng set of pajamas sa closet nito.

He's lathering some soap when she went back. Dahan-dahan lang ang ginagawa nito
para walang tumulong tubig. She was glad he's only half-naked.

Tinulungan niya itong banlawan ang katawan gamit ang pinigang towel.

She closed her eyes when he pulled his pants down.

"Tangina!" Wala sa loob niyang bulalas. She's not ready to see "that" again.
Nagbukas siya ng mga mata nang marinig ang pagtawa ng lalaki.

"Bawal talaga sa 'yo ang porn. Nagmumura ka." Natatawa nitong saad. His pants is
still on. Nakangiti itong nakatitig sa kanya. She felt ashamed but she tried to
hide it.

"Sige nga nakailang mura ako no'ng ginawa natin 'yon?" Naghahamon niyang tanong sa
binata.

Nag-isip naman ito saka natatawang nagbilang sa kamay.

"Seriously, inaalala mo talaga?" Kunot-noo niyang tanong sa binata.

"Wait, I'm concentrating." Natatawa nitong tugon.

Pinamulahan siya ng mukha sa isiping ini-imagine nito ang nangyari sa kanila.

"Itigil mo nga 'yan." Tinabig niya ang kamay nitong nagbibilang.

"Five times I think." Natatawa nitong saad. Pinamulahan siya ng mukha.

"Bilisan mo na nga lang. Baka mamaya mas lalo kang magkasakit." Saad niya rito.
Natawa naman ito.

"Shit." She muttered when he pulled his pants off. She even averted her gaze.

"Help me, honey." Nanunudyo nitong saad.

"Bakit ayaw mong tingnan?" Natatawa nitong saad nang hindi siya tumingin.

"Ihh, may sugat ka nga kasi, bawal ang pak ganern. Baka 'pag tiningnan ko 'yan,
ano. Haha!" She laughed at her own thoughts. Tiningnan niya ang reaksyon ng binata.

"Pak ganern?" Kunot-noo nitong tanong. She chuckled again.

"Wala. It was something I saw on social media." She answered dismissively.

"Ano 'yong pak ganern?" pilit pa rin nito.

"Laro 'yon. Ituturo ko sa 'yo kapag magaling na 'yang sugat mo. Kaya bilisan mong
magpagaling." Natatawa niyang saad.

Leandrei smiled as if he had some idea of what she's saying.

She swallowed all her shyness and helped him clean himself right away. Tawang-tawa
pa ang binata nang humiga na sila sa kama.

"Will you stop laughing?" saad niya rito. Humilig siya paharap sa binata na
nakahiga ng patihaya.

"Excited ako sa sinasabi mong pak ganern. Enjoy ba 'yong laruin?" natatawa nitong
tanong.

Napangiti naman siya at tiningnan ito.

"Yeah, you will so enjoy it." She said and planted soft kisses on his lips.

=================

46.1) Fast Recovery

Mayroon talagang isang pangyayari na magpapabago sa pananaw ng isang tao.

Halos isang linggo silang nasa loob ng kuwarto. Hindi kasi masyadong nakagagalaw
ang binata dahil sa sugat nito.

Nag-alala si Janica nang pinilit ni Leandrei na tumayong mag-isa noong ikalawang

araw pa lang ng pagkakatanggal ng bala sa katawan nito. Dumugo kasi ang sugat nito.

"Akala mo kasi superhero ka. Ano overnight lang maghihilom na yang tahi mo?" galit
niyang sambit nang makita ang nangyari.

Nasa kusina kasi siya at kasalukuyang nagluluto nang pilitin nitong tumayo. Kung
hindi pa niya nakita ang dugo sa suot nitong shirt hindi pa nito sasabihin sa kanya
ang pagpupumilit nitong tumayo at maglakad mag-isa.

"Mas lalo akong magkakasakit kung nandito lang akong nakahiga. Gusto kong maglakad-
lakad." Katwiran pa ng binata na mas lalo na namang nakapagpainis sa kanya.

"Hindi nga basta-bastang sugat 'yan. You went through an operation remember?"

"Maliit lang naman oh," ipinakita pa nito ang sugat.

"Maliit? Tingnan mo nga yang nangyari? Gusto mo ba talagang gumaling?" inis niyang
sambit sa binata. Hindi naman ito nagsalita.

"Just stay on the bed. Kapag gusto mong magbanyo. I'll help you out. 'Yon ay kung
gusto mong gumaling 'yan. Kung ayaw mo bahala ka sa buhay mo!" Inis niyang saad
bago ito tinalikuran at lumabas na ng kuwarto. She knows that was too much but
she's too mad to be rational.

Bumalik lang siya nang magtatanghalian na sila dala-dala ang pagkain. Nakahiga
naman ito sa kama. Parang bata itong humihingi

ng sorry nang mailapag niya ang pagkain sa table na nasa tabi ng kama.
"Honey, sorry na, oh. Simula ngayon makikinig na ako lagi sa sasabihin mo." Sambit
nito.

She didn't reply.

Ang lagay makikinig lang ito sa tuwing makikita siyang galit?

"Hey, are you still mad?" untag nito nang matahimik siya.

"Basta huwag ka nang makulit para gumaling ka agad." Aniya.

Ngumiti naman ito.

Itinuloy na lamang niya ang pagkain.

"Alam ko kung bakit ka excited na gumaling ako?" Kindat nito nang sumulyap siya.

"Hmm?" Her forehead creased.

Ngumisi ito ng nakakaloko.

"Excited ka do'n sa pak ganern." Natatawa nitong sambit.

Napailing na lang siya at napangiti.

Now she regrets telling that to him. Mukhang iba ang iniisip nito sa larong sinabi
niya.
Hindi maipinta ang mukha ni Leandrei nang ipinapanood niya ang video ng mga
naglalaro ng pak ganern. Nakahiga na naman sila sa kama at walang magawa kundi
manuod ng kung anu-ano sa TV at internet.

Tawa siya ng tawa sa reaksyon ng binata.

"Ano excited ka na ba?" tudyo niya rito. Pikon na pikon naman itong tumingin sa
kanya.

"Laro ito ng tunay na lalaki." Tudyo niya.

"Ewan ko sa 'yo!" Inis nitong sambit. Kumuha pa ito ng unan at itinakip sa mukha.
Tinawanan na lamang niya ito.

Their week was spent mostly inside the

room teasing each other. Leandrei was very touchy. Maya't-maya itong nakayakap at
humahalik na hinahayaan na lamang niya dahil hindi rin naman ito masyadong
makagalaw dahil sa sugat nito.

Minsan ay nakaharap din ito sa laptop para sa mga updates ng cargo at shipping.

Minsan naman ay nakatambay sila sa labas para maarawan. Sa pentsuite kasi ay may
isa pang pintuan palabas ng rooftop. May ipinalagay si Leandrei na umbrella at sofa
kung saan sila madalas umupo at magkuwentuhan.
Bumisita din sina Vanna at Liam para makita ang kalagayan nito. His other two
siblings were oblivious of what's happening but Vanna warned them to be extra
careful.

Unti-unti ding naghihilom ang sugat ni Leandrei. The medicine might have really
been that effective. Sinabi ng magkapatid na si Vance daw ang nag-imbento ng
antibiotic at ointment na 'yon para mapadali ang paghilom ng sugat.

It was exactly ten days after the incident when Vanna called them up to inform that
everything was settled. Nakausap na daw nito ang mga nakakulong na mastermind ng
nangyaring kaguluhan. Ang isa ay nakakulong sa Hongkong at ang isa naman ay sa
Vietnam. Their family is at the custody of Interpol. Kaya hindi maaring gumawa ang
mga ito ng ano mang masamang hakbang laban sa kahit na sino.

"My wound is already okay so I can go home but you can use this suite. Huwag ka
nang bumalik sa apartment mo." Saad nito nang mag-usap sila matapos ang tawag.
Magkatabi sila sa may couch sa living area.

"Is that a command or a request?" natatawa niyang tanong sa binata.

"It's a suggestion." Nakangiti nitong tugon. He even pinched her nose lightly and
gave her a quick kiss on the lips.
Napangiti siya. Hindi talaga siya masanay-sanay sa ka-sweetan ng binata. His
actions still give her the same tingling sensation on her stomach.

"Mas mapapanatag ako kung dito ka lang." Dagdag nito.

"Sige pag-iisipan ko." tugon niya rito. Hindi nakaligtas sa paningin niya ang
pagkunot ng noo nito.

"I was very obedient to you the past days. Puwede bang kahit ngayon lang sumunod ka
naman sa sinasabi ko?" hayag nito. Tumayo pa ito at tumalikod saka namaywang.

"Galit ka?" Natatawa niyang tanong sa binata.

Kunot-noo itong humarap sa kanya.

"Why are you laughing? Do you think this is a joke? Paano kung may pumasok ulit sa
apartment mo? I can't always be there to rescue you." Sunod-sunod nitong sambit.

"Mas mapanganib kaya kapag dito ako. Paano kung bigla mo na lang akong pasukin? You
have access to all the doors." Biro niya sa binata.

"Ako mapanganib?" kunot-noo nitong sambit.

"Oo. Ang laki mo kaya." Natatawa niyang saad. She smiled when an idea crossed her
mind.

"Sanayin mo muna kasi ako sa laki mo para hindi ako natatakot." Natatawa niyang
dagdag.

"What do you mean?" inosenteng tanong ng binata.

"Ahy, kunwari hindi na-gets?" natatawa niyang tudyo bago mabilis na tumayo at
nagtungo ng kuwarto.
=================

46.2) Super Pak Ganern (Daw?)

FOR ADULTS ONLY!!!

"Don't tease me."

Janica smiled when she felt his hand on her waist.

Humarap siya sa binata at yumakap sa leeg nito. If there is one thing that she
learned while Leandrei was lying unconscious in her arms, that is to take each
moment as if it was her last.

Wala din naman kasing kasiguraduhan ang buhay. Ang puwede lang na maging sigurado
ay ang kasalukuyan. And at the very moment, she's happy to have this handsome guy
in her arms.

"Remember, my wound is already healed." He kissed her softly on the lips and
smiled. Nanunudyo na naman ito. But she knows once she says no, bibitaw ito sa
pagkakayakap sa kanya.

"I know right." She replied giving him a chase kiss on the lips.

Leandrei looked at her puzzled but his arms clasped her waist. Napangiti naman
siya.

"Kailan ka pala uuwi sa inyo?" tanong niya sa binata.

"Tomorrow perhaps." Nakangiti nitong tugon. Bahagya siyang nalungkot sa sagot nito.

There was a deafening silence before she spoke again.

"Well, then, let me give you a reason to stay for a while." She mumbled before
pressing her body to him and kissing him hard.

Leandrei wasn't able to move one bit. Nagtaka siguro ito sa ginawa niya but she
cared less. She pushed her tongue inside his mouth and nipped his lips.

Pakiramdam niya ay nag-init ang buong katawan niya nang salubungin nito ang mga
halik niya at yumakap ng mahigpit.

Sinabayan niya ang mapupusok nitong halik. His lips tasted mint. The coolness of
mint in his

hot tongue was addicting. Ramdam niya ang paglalakbay ng kamay nito sa likod niya
habang sinisiil siya ng marubdob na halik. Nakaliliyo.

Napaliyad siya ng bumaba ang labi nito sa baba papunta sa leeg niya.

"Leandrei..." Ungol niya sa pangalan ng binata nang maramdaman ang marahan nitong
paghalik sa leeg niya papunta sa tainga. It sent goosebumps to her body.

His kisses went back to her neck. Naipaling niya ang ulo lalo nang maramdaman ang
kamay nito sa dibdib niya. He trailed kisses towards her other ear.

"Honey, are you sure about this?" He mumbled in between kisses. She had no time to
answer. Napatango na lang siya at mas lalong napaungol nang ipasok nito sa loob ng
blusa niya ang kamay nito.

His hand is searing. She didn't protest when he pulled her blouse up to remove it.
She allowed him to undress her and remove her bra.

"They look perfect," His thumb landed on her nipples. Napaliyad siya sa sensasyong
lumukob sa katawan niya. She held the back of his head.

Napaungol siya sa matinding sensasyon nang maramdaman ang labi ng binata na dumapo
sa dibdib niya. His hot tongue rummaged her nipple. He moved his tongue in circles
sending her multiple delicious sensations. His thumb played with her other nipple.
Hindi niya alam kung alin doon ang nakakapagpa-ungol sa kanya ng mas matindi. One
thing is for sure, she likes it so much.

"Oooooh, shit..." ungol niya nang paglaruan ng dila nito ang isa pang dibdib niya.
Her abdomen's throbbing at the sensations. She can't help but pressed her body even
more.

Hindi pa niya namalayan ang

sariling tinatanggal ang shirt ng binata. She wanted him naked. She wanted to feel
his hot body pressed against her nakedness.

"Ohh, Janicaa..." Ungol nito nang halikan niya ang matipuno nitong dibdib. Ginaya
niya kung paano nito laruin ang nipple niya. She played circlesa around it as she
licked it fast. She felt even hotter when she heard his moans. Pinagbutihan niya
ang paghalik rito. She nipped and bit his firm muscles.

She was busy kissing his body when Leandrei pulled her up.

"Let's remove this." Saad nito bago mabilisang tinanggal ang suot niyang pang-
ibaba. It left her totally naked. She didn't give him a chance to rake his eyes on
her body. She immediately grabbed his pants and helped him remove it.

She pulled her up for another kiss when he was totally naked. She could feel his
throbbing manhood on her belly. Mas lalong nag-init ang buo niyang katawan. Lalo
namang lumalim ang halik nito. His hand is traveling on her body.

Napasinghap siya nang dumako ang kamay nito sa basa niyang pagkababae. She feels so
wet down there. The anticipation of his touch gives her a different pleasure.
Ikinawit niya ang mga kamay sa leeg nito para palalimin ang halik.

She let out a loud moan when his fingers played with her throbbing womanhood.
Nakakahibang ang dala nitong sensasyon lalo na ng ipasok nito ang isang daliri sa
loob niya. Kusang gumalaw ang balakang niya habang pinapaikot nito ang daliri sa
hiyas niya. Tumitirik ang mata niya habang dinadama ang sensasyong dulot ng daliri
nito.

"Ohhh...shit...Leandreeii," nahihibang niyang ungol sa pangalan nito.

Her whole body is burning with lust as he glides his finger. Lalo na ng sinakop ng
bibig nito ang nipple niya. Napaliyad siya sa tindi ng sensasyon. Her hips are
moving in and out with his finger.

She nearly convulsed in pleasure. Hindi niya namalayang pinahiga na pala siya ni
leandrei sa kama. Pumatong ito sa kanya habang ang daliri ay naglalaro pa rin sa
loob niya.

Her eyes are flickering as she felt him kissing her body. Naglakbay ang labi nito
pababa sa puson niya. His fingers are moving in and out of her core. Hindi niya
tuloy alam kung saang direksyon ipapaling ang ulo.

Napakapit siya sa unan nang bumaba ang halik nito sa hiyas niya kasabay ng
paglabas-masok ng daliri nito. Her hips moved in pleasure. She felt the need for
more action. Binilisan niya ang pag-indayog ng balakang niya kasabay ng malalakas
niyang ungol na pumuno sa buong kuwarto.

Leandrei swirled his tongue around her clit as his fingers moved. The sensations
are indescribable.

Her breathing hitched when he stopped. He removed his finger and moved on top of
her.

"You're right." He mumbled in her ear. She could no longer comprehend with what
he's saying.

"This will probably make me stay." Dugtong nito.

Her eyes flipped open when she felt his big manhood entering her core.
"Forever." He mumbled as he pushed himself deep inside her. That made her lost all
her sanity.

"Uhmmm....Ohhh, God..." she moaned when he started moving in and out slowly. There
was a little pain but she doesn't mind. It felt hot and good anyway.

"Forever...Janica, forever..." He mumbled before closing her mouth with his and
pushing himself harder and deeper.

She moaned in pleasure as she felt his hardness gliding slowly inside her. Ramdam
na ramdam niya ang laki at haba ng pagkalalaki nito. Mahigpit siyang napayakap nang
bumilis ang paglabas-masok nito.

Pabiling-biling ang ulo niya at hindi alam kung saan kukuha ng lakas sa tindi ng
sensasyong nadarama. Iniyakap niya ang mga hita sa baywang ni Leandrei. Mas lalo
naman nitong isinagad ang kahabaan sa loob niya.

Umiindayog ang katawan niya habang pabilis ng pabilis ang pag-ulos nito. Gumigiling
ang balakang niya sa sarap habang sinasalubong ang malakas nitong pagbayo. Her
wetness matches his hard manhood moving in and out fast and hard.

Napuno ang buong silid ng mga ungol nila. Bumaon ang kuko niya sa likod nito nang
maramdaman ang nalalapit niyang pag-abot sa rurok ng kaligayahan.

Her hips grinded as he thrusts deeper and faster. She could feel her walls
tightening around his hardness in so much pleasure. Pakiramdam niya ay mababaliw
siya sa sensasyong dulot ng malalakas nitong pag-indayog sa ibabaw niya. Her
breathing was rugged. Her mind shuts and all it cared was how delicious the
sensations are.

He moved in and out faster and deeper as he moaned in pleasure. Mas lalong nag-init
sa sarap ang katawan niya. It didn't take long before before she felt that
delirious sensations inside her. Mas lalong bumaon ang kuko niya sa likod nito nang
maramdaman ang mainit nitong katas na bumulwak sa loob niya kasabay ng pag-abot
niya sa hangganan.

=================

47.1) Strong Parental Guidance (Ulit!)

Huwag Basahin Kung Underage!

Nagising si Janica na parang may kumakagat na lamok sa leeg niya. Her hand landed
on her neck before she could even open her eyes. Agad siyang nagmulat ng mata nang
marinig ang mahinang pagtawa ng katabi.

"Good morning, honey." He said grining ear to ear. Her forehead creased.
"Ang saya mo, ah." Irap niya sa binata. Tumawa naman ito.

"You have a kissmark on your neck." Natatawa nitong sambit.

"Ano?!" Bigla siyang napabalikwas at napahawak sa leeg. Tatayo sana siya para
tingnan sa salamin pero napansin niya ang hubad na katawan. She pursed her lips as
she pulled the comforter up.

Tawa lang naman ng tawa ang binata.

Kataka-takang nakaya niyang matulog nang hubad ang katawan. Kung sabagay makapal
naman ang comforter. Kaya lang lamigin siyang tao. It must be because of Leandrei's
hot body. Kaya hindi siya nilamig sa lakas ng aircon.

"What are you imagining?" natatawang tanong ng lalaki nang hindi siya nagsalita.

"Umagang-umaga. Nanunudyo ka na naman." Sita niya rito. Tumawa lang ulit ito.

Is he really that happy?

"She's guilty. Planet Venus is guilty..." Natatawa nitong pinisil ang ilong niya na
sanhi para mapapiksi siya.

"Inaalala niya 'yong nangyari kagabi." Tatawa-tawa ulit nitong saad.

Taas-kilay siyang bumaling sa lalaki nang hindi ito matigil-tigil sa panunudyo sa

kanya.

"Actually, hindi..." aniya at pinagtaasan ito ng kilay. She pulled her weight and
moved on top of his naked body

fastly.

Nagulat pa yata ito.

"I was thinking of doing this." She smiled devilishly. Bago pa man ito maka-react
ay dumampi na ang labi niya sa leeg nito. She nipped and nibbled his neck as she
licked it seductively.

Tiningnan niya ang leeg ng binata.

Why does it looks so sexy? Lalo na nang makita niyang napapalunok pa ito.

Nang hindi pa nasiyahan ay kinagat niya ulit at sinipsip ang ibang parte ng leeg ng
binata.

"Hey, stop that." Leandrei groaned but she just laughed and continued.

Nang masiyahan sa mga marka sa makinis nitong leeg saka siya sa tumunghay sa mukha
ng binata.

"Para fair dapat may kissmark ka rin." Nakangisi niyang saad. Leandrei's face
turned serious.

"Do you exactly know what you're doing?" tanong nito sa kanya. Hindi siya nakasagot
agad.

She only gets what he meant when she felt his hard manhood poking against her
nakedness.

Sa pagkaisip pa lang ng paninigas ng kahabaan nito sa ilalim niya ay parang nag-

init na ang katawan.

How she wished she could have enough self-control. Pero lahat na yata ng inhibisyon
sa katawan niya ay tinangay na ng binata.

"Perhaps we could do something about that." She said smiling as she moved her lips
back to his neck.

She gently nibbled his skin as she licked his neck. Her tongue feasted on it before
it found its way to his ear. Leandrei groaned loudly. His hand is travelling on her
back sending her more hotness.

Marahan niyang inindayog ang katawan habang hinahalikan ang binata sa tainga. She
could feel his throbbing manhood

against her belly and it gives her more reason to continue.

Bumaba ang halik niya sa dibdib ng binata. Her tongue never missed a spot. She
nibbled, nipped and licked his firm chest.

When she reached his nipple, she exactly knew what to do. Pinaikot niya ang dila sa
paligid nito bago marahang kinagat. She heard him moaned as he gripped her butt.
Napasinghap siya nang tulungan siya nitong inindayog sa ibabaw nito. Her wetness
touches his hard and long manhood.

Pinagsawa niya ang dila sa dibdib nito. She never imagined it would be that
enjoyable to hear his rugged breathing as she pressed her wetness on him.

Iginigiya nito ang balakang niya sa pag-indayog at para ipasok ang sandata nito
pero kinontrol niya ito. She even heard him groaned when he failed to put it in.

"You're making me ache for you," He protested. Napangiti siya pero hindi pinansin
ang sinabi nito. Ipinagpatuloy niya ang paghalik at pag-indayog sa ibabaw nito.

"Honey," Leandrei held her face and leveled his head on hers. Hinalikan siya nito
ng mariin. She moaned when he gently bit her lower lip as he gripped her ass. It
sent multiple sensations in her body. Bumaba ang halik nito dibdib niya.

"Oooohhh, Leandrei," ungol niya nang paglaruan ng mainit nitong dila ang nipple
niya. She pushed her hands up against the bed. He continued licking her nipple as
his hand massaged her butt. Ang isang kamay nito ay naglalaro naman sa baywang
niya. Napatingala siya at napakagat sa labi habang dinadama ang bawat sensasyong
binibigay nito.

Napasinghap siya nang bumaba ang halik nito sa puson niya. She is still

on top of him. He trailed his kisses down but she pulled him up and kissed him on
the lips torridly.

"Oohhhh," Napaungol siya labi nito nang maramdamang ipinasok na nito sa bukana ng
pagkababae niya ang mahaba nitong sandata. She glided herself slowly to meet his
length.

Narinig niya ang pag-ungol nito. That gave her the signal to move her body up and
down against his manhood.
"Ohhhh. Shit. Janica," he moaned when she glided smoothly on top of him. His
hotness fills her core and it's giving her more pleasure.

"Ang saraapp," hindi niya napigilang nasambit nang tulungan siya nitong ilabas-
masok ang kahabaan nito. She moved faster meeting his speed. Hindi niya alam kung
titingala siya o yuyuko sa tindi ng sensasyong dulot ng kahabaan nito. Kinagat niya
ang labi para pigilan ang sariling mapahiyaw.

This is absolutely better than last night. Sobrang sarap pala kapag siya ang nasa
ibabaw. Damang-dama niya ang tigas at haba nito.

"Ohhhh shit...I love this..." he moaned as he moved his hips faster to meet her wet
core. Binilisan niya rin ang paggalaw sa ibabaw nito.

She felt him gripped her waist tightly. Alam niyang malapit na nitong marating ang
rurok. She moved faster to meet him. And then she felt his seeds spurting out
inside her, she also convulsed in pleasure and collapsed on top of him feeling
sated.

"That was great," she heard him mumbled as he tuck some strands of her hair on her
ear. Napangiti na lang siya habang nakayakap ng mahigpit sa binata.

"I love you so much." Bulong ulit nito bago hinalikan ang

tuktok niya. Napatingala siya sa binata. Nakangiti itong nakatitig sa kanya. His
eyes spoke of love and sincerity.

"I love you, Von Leandrei." She whispered looking at him. For a fraction of second,
she saw how his brown eyes danced in joy.

And damn it, why does he look so handsome after carnal intimacy? May konting pawis
pa ito sa noo.

She lifted her hand and caressed his forehead. Ngumiti naman ito at hinuli ang
kamay niya.

Her heart skipped a beat when he gently kissed it.

"You have no idea how happy I am." Malambing nitong saad. Napangiti siya at
napapikit bago yumakap pa ulit sa binata.

She's happy, too.

Nagising ang diwa niya nang maramdamang binuhat siya ng binata patayo.

"Let's take a shower. Nagugutom na ako." Nakangiti nitong saad nang maibaba siya
nito mula sa pagkakabuhat.

"Mauna ka na." Tinatamad niyang tugon. Babalik pa sana siya sa kama pero agad siya
nitong pinangko.

"Sabay na tayo," Tatawa-tawa nitong sambit.

"Okay ka lang?" Pinangkitan niya ito ng mata pero naglakad pa rin ito papuntang
bathroom at tinawanan lang ang reaksyon niya.

Napahiyaw siya nang tumapat ito sa shower at biglang bumuhos ang malamig na tubig.

"Oh, sorry honey." Natatawa nitong sambit bago siya ibinaba. He pressed the shower
button to luke warm. Wala na siyang nagawa kundi ituloy ang pagligo.

It was surprising that she already care less about being naked around him.

Napapiksi siya nang maramdaman ang palad nito sa balikat

niya.

"Sabunan kita," kindat nito nang lingunin niya ang binata. He already has some
liquid soap on his hand and he's lathering it smoothly on her shoulder. Hinayaan na
lamang niya ito.

He pressed the shower to low button so there were only few droplets coming out of
it.

Bumaba ang mga kamay nito papunta sa likod niya.

She smiled. Parang nakikiliti siya. It feels great. May balak pa yata itong umulit
dahil parang sine-seduce siya habang pinapahiran ng sabon sa katawan. The smooth
lather is adding sensual sensation.

"Hey," sita niya nang lumipat ang kamay nito sa dibdib niya. He's lathering him
from the her back. Yakap-yakap na siya nito.

"What?" tanong nito pero hindi natigil sa ginagawa. She suspects he's grinning
again.

"Stop massaging my breast," saad niya rito pero hindi naman niya magawang pigilan
ang kamay nito.

"I'm just cleaning you up," natatawang tugon ng binata.

"Wait up!" saad niya rito. Bumitaw siya at kumuha rin ng sabon. She began lathering
it to his chest. She made sure to apply a little pressure with a little touch of
sensuality.

"See it's power?" She said smirking while looking at his hardening manhood. Natawa
ito sa ginawa niya pero hindi ito tumigil sa pagsabon sa kanya.
Shit. If he won't stop she might not be able to stop herself, too.

Nagulat siya nang bigla na lang lumakas ang buhos ng tubig mula sa shower. Kasabay
no'n ay ang pagsiil ng halik sa kanya ni Leandrei.

She wasn't able to stop herself from returning his kisses. Ikinawit niya ang mga
kamay sa batok nito at tinapatan ang intensidad ng halik nito. She's dripping wet
and she knows even her core is already wet.

His hand traveled to her breast as he kisses her torridly.

Napasinghap siya sa sensasyong dulot ng hinlalaki nitong naglalaro sa nipple niya.

Hindi niya alam kung saan ipapaling ang ulo nang sakupin ng mga labi nito ang
mayaman niyang dibdib habang ang isa ay naglalakbay pababa. The coldness of water
dropping from the shower did not diffuse the searing heat creeping on her whole
being.

He gripped her ass tightly pressing her body against his hot manhood.

"Ohhhh, Leandrei..."

Moans escape her lips involuntarily.

"You're really a goddess, my Venus." Leandrei mumbled in between his wet kisses.

Mas lalo siyang napahalinghing nang buhatin siya nito at mabilisang isinandal sa
pader. He immediately pushed his hardened weapon on her core.

Lumakas ang pag-ungol niya nang mag-umpisa itong umarangkada. He pushed himself in
and out harder and deeper kasabay ng pag-ungol nito.

The cold tiles on her back did no justice to the hot sensations he's giving her.
Kumapit siya ng maigi sa balikat nito at pikit-matang ninamnam ang kahabaan nito.
It was mind-blowing. Para siyang magaan na bagay lang sa bilis ng pagtaas-baba nito
sa kanya pabulusok sa kahabaan nito. Her insides are churning in pleasure.

"Ohhh, Janica...you fuckin' feel like heaven..." sambit nito habang pabilis ng
pabilis ang pag-ulos. He moved her up and down faster. Her whole body is in heat of
the pleasure his manhood is doing.

Pakiramdam niya ay mababaliw siya sa sensasyong dulot ng mabilis nitong pag-ulos.

He moved her up and down to his manhood faster and deeper and all she could do was
moan in pleasure until they both reach the peak.

=================

47.2) Walang Kawala!

Kapag tinamaan ka, wala ka talagang kawala.

Kasalukuyang inilalagay ni Janica sa pinggan ang prinitong ham nang biglang yumakap
si Leandrei mula sa likod niya. She could smell the scent of his aftershave.

"Leandrei," sita niya nang umakyat ang kamay nito sa dibdib niya. Wala siyang suot
na bra. She's only wearing a panty under his shirt.

"You're irresistible, my Venus." Bulong nito sa tainga niya. He started massaging

her breast. Napapikit siya. That's delicious but she needs to stop him.

"Akala ko ba gutom ka?" tanong niya rito. Pati rin kasi siya ay nagutom sa ginawa
nila kanina habang naliligo.

Natawa ito ng mahina at humalik sa leeg niya. Hindi nito binitawan ang mga dibdib
niya.

"Von Leandrei!"

She stood frozen when she heard a familiar woman's voice. Napapikit siya nang
mariin at ipinagdasal na sana nagkamali lang siya ng rinig.

Dahan-dahang tinanggal ni Leandrei ang mga kamay sa dibdib niya at humarap sa taong
nagsalita.

"Mom." Leandrei muttered.

Her heart started beating fast. Sigurado siyang nakita nito ang ginagawa nila kahit
nakatalikod sila sa direksyon ng ginang.

Shit. She's only wearing Leandrei's shirt. He's also only wearing boxer shorts.
Nakahawak pa ito sa dibdib niya.
Hinawakan siya ni Leandrei sa kamay at itinago sa likod nito.

"Is that Janica?" rinig niyang tanong ng ina nito.

"A-ako nga po ninang." Nahihiya siyang sumilip mula sa likod

ng binata. Katabi ni Lianna si Vaughn na hindi makatingin sa kanila ni Leandrei ng

diretso.

"Magbihis kayo ng disente. We'll talk." Saad nito bago tumalikod.

Nagkatinginan ang mag-ama. Ngumiti ng alanganin si Vaughn sa anak bago tumalikod at

sumunod sa asawa. Niyakap naman siya ng binata at marahang hinalikan sa tuktok.

She was utterly shocked.

He covered her up when they went to the room. Nasa couch ang mag-asawa at nakaupo.
She was so ashamed to even glance at them.

"What are we going to do now?" tanong niya sa binata nang nagbibihis na sila.
Nawala pa ang nararamdaman niyang gutom kanina.

The situation was so awkward. Sinasabi na nga ba niya, kapag gumawa talaga ng
kalokohan ang isang tao wala siyang kawala sa anino nito. She's completely aware
that all secrets will lay naked in the eyes of everyone. She just didn't expect it
to be so soon.

What would his mom think of them?

Napapikit siya. Umaandar na naman ang pagiging pessimistic niya.

"She'll say whatever she'll say. So be it." Leandrei mumbled as he fixed the
buttons of his jeans.

"Nakakahiya," sambit niya makalipas ang ilang saglit.

Leandrei stopped putting his shirt on and stared at her.

"Ano'ng nakakahiya? You're my girlfriend. We are both consenting unmarried adults."

Salubong ang kilay nitong saad sa kanya.

She was taken aback. Mukhang minasama nito ang sinabi niya.

"I know that... But you will never understand how it feels for a woman who grew up
in a conservative province to be caught in that

awkward scenario." Paliwanag niya rito. She sat on the bed. Her heart's beating
fast.

Ayaw niyang pag-awayan nila ang bagay na ito. Ang gusto lang niya ay maintindihan
ng binata ang nararamdaman niya.

She inhaled deeply when he squat in front of her.

"It's not like you'll face my mom alone. I am here. I won't ever leave you."
Malumanay nitong saad. Hinawakan nito ang baba niya at hinalikan siya ng marahan sa
tuktok ng ilong.

"Besides mom isn't that judgmental. Baka ako pa ang pagalitan niya at pag-isipan ng
masama." Nakangiti nitong dagdag bago siya hinalikan ng marahan sa labi.

That somehow calmed her nerves.

Nginitian na lamang niya ang binatang titig na titig sa kanya.

There is only one thing that runs hear head as she stared back at his brown eyes.
She's not going to let anyone take him away from her. Kahit ang pamilya pa nito.
She sat quietly as Leandrei put his shirt on. Nang matapos ay saka siya nito
niyayang lumabas na para harapin ang mga magulang nito.

Leandrei held her hand as they sat on the long couch. Nahihiya siyang napatingin sa
mag-asawa. Nakaupo sa single couch si Lianna samantalang si Vaughn ay sa armrest ng
couch nakaupo. Nginitian siya ni Vaughn nang dumako ang tingin niya rito. Somehow,
it made her heartbeats slow down a little.

"Sabi mo magde-date lang kayo ni Janica sa ibang bansa. You didn't tell me na
nagli-live in na pala kayo." Saad ni Lianna kay Leandrei.

Napatingin siya kay Leandrei nang tumawa ito ng

mahina.

"Mom, you're exaggerating." Sambit nito.

Pagtingin niya kay Vaughn ay napangiti din ito at napailing. Pinaningkitan ni

Lianna ng mata ang asawa nang masulyapan din ang reaksyon nito.

"Huwag niyo nga akong pagtawanang mag-ama." Inis na sambit ni Lianna sa dalawa.

"You two," turo ni Lianna sa kanilang dalawa ni Leandrei.

"Pack your things at sumunod kayo sa bahay." Inis nitong sambit bago tumayo.
Napanganga siya sinabi ng ginang.

Maglalakad na sana ito papunta sa pintuan at iiwan sila nang bumaling ulit ito sa
anak.

"Napaano pala 'yang tagiliran mo? Bakit parang nasugatan?"

Ngumiti ng alanganin si Leandrei at napatingin sa ama pero nanatiling tikom ang

bibig ni Vaughn.
"Nabangga sa table, 'my." Tugon nito.

Lianna smirked.

"Huwag kasi puro bugso ng damdamin. Tumingin ka rin sa paligid mo kung may
mababangga ka." Saad nito bago tumalikod.

Nagkatinginan pa ang mag-ama. Siya naman ay parang nahiya sa inisip ng ina ng

binata.

Agad siyang niyaya ni Leandrei na mag-empake ng damit nang makalabas ang mga
magulang nito. Kalmado lang ito at parang hindi naman nag-aalala sa kung ano ang
iniisip na gawin ng ina nito.

"Kasama ba talaga ako?"

Napasulyap si Leandrei sa kanya nang magtanong siya.

"Yeah, you heard what mom said." Tipid nitong tugon.

"Huwag kang mag-alala hindi niya magagawang magalit sa 'yo." Dagdag nito nang
matahimik siya. Though he is calm, she could sense restlessness inside him.

Tahimik sila habang nasa biyahe papunta sa bahay

ng mga Filan. Lumilipad ang utak niya. Hindi niya kasi alam kung ano ang gustong
mangyari ng ninang niya kaya sila pinasunod sa bahay ng mga ito.

Kailangan ba doon sila pagalitang dalawa?

Leandrei held her hand nang bumaba sila ng sasakyan. Agad silang sinalubong ng
dalawang maid para kunin ang mga dala nilang gamit.

Napahawak siya ng mahigpit sa kamay ng binata nang makitang nakaupo ang buong mag-
anak sa sala at napatingin sa kanila.

Vander smiled at Leandrei. Ang kambal na Vanna at Liam ay napatingin lang sa

kanila. Hindi mabasa ang reaksyon ng mga ito. Vance was busy on his phone at
napasulyap lang.

It was Ayder and Desiry who immediately stood up.

"Daddy Leandrei, we missed you." Agad na salubong ng dalawa sa tiyuhin. Natutuwa

namang yumakap ang binata sa mga pamangkin.

"Where's my pasalubong?" taas kilay na tanong ni Desiry sa tiyuhin. Napatawa naman

ang isa.

"Hi Tita, Janica!" Baling ni Desiry sa kanya. Ngumiti siya at yumakap din sa bata.

"I also want to be lawyer just like you." Sambit nito nang nakayakap na ito sa
kanya. Leandrei chuckled. Gumaan ng kaunti ang pakiramdam niya.

Ayder also greeted her shyly. He's a handsome kid, no doubt. Sana kasing guwapo rin
nito ang magiging anak nila ni Leandrei.
She shook her head upon realizing what had just emerged on her mind.

Anak talaga agad?

Inakbayan siya ng binata nang palapit na sila sa pamilya nito.

"Follow us at the rooftop." Saad ng ninang niya nang makalapit sila. Tumayo agad
ang ginang

at nagtungo sa elevator. Sumunod si Vaughn sa asawa na naiiling namang sinundan

nina Vanna at Liam.

Rooftop?

May balak ba ang ninang niya na ihulog sila mula sa rooftop ng mansion?

Vander chuckled as he stood up. Tinapik nito sa balikat ang kapatid.

"Good luck, bro." Saad nito saka inakay ang dalawang anak at sumunod na din sa may
elevator.

Naiwan silang naguguluhan sa nangyayari.

Tumayo si Vance at tiningnan sila mula ulo hanggang paa. His eyes settled on
Leandrei's neck and smirked.

Shit. Yung kissmark na inilagay niya. Ang immature talaga ng ginawa niya.

"Ano?" Naghahamong tanong ni Leandrei sa kapatid.

Ngumisi naman ang isa.

"Do you know that science can do so many magic?" tanong ni Vance kay Leandrei. May
dinukot ang binata mula sa bulsa ng jeans. It was an ointment tube.

Binuksan nito ang maliit na tube at naglagay ng gabutil na ointment sa daliri.

Lumapit ito kay Leandrei. Tatanggi sana ang isa pero mabilis nitong ipinahid ang
ointment sa leeg ng binata.

Pinahiran nito lahat ng namumulang parte.

"Janica, hihipan mo 'yong parteng nilagyan ko for about ten seconds." Utos ni Vance
sa kanya.

"Anong kalokohan 'to?" reklamo pa ni Leandrei.

"You'll thank me after," nakangising tugon ni Vance sa nobyo. Tumingin pa ang

binata sa kanya.

Naguguluhan man ay sumunod siya sa sinabi nito. Marahan niyang hinihipan ang
parteng namumula.

"Nawala!" sambit niya nang makitang unti-unting nawala ang mga marka sa leeg ng
binata.

"Ang alin?" kunot-noong tanong ni Leandrei sa kanya.

"'Yong ano. Uhm, kissmarks." Napasulyap siya kay Vance na nakangisi lang.

"See? I'm a genius. Ako ang nag-imbento niyan." Mayabang na pahayag ni Vance.
Napatawa pa siya ng mahina. She seldom hears him speak like that. Tahimik kasi ito
madalas pero alam niyang ito ang pinakamatalino sa tatlo.

Kumuha pa ulit si Vance mula sa tube at ipapahid sana sa leeg niya nang salagin ni
Leandrei ang kamay ng binata.

"Ako na!" inis nitong saad sa kapatid. Napatawa naman ang isa at iniabot ang
ointment sa binata. Hinayaan na lamang niya ang boyfriend. Nakalimutan pala niyang
may kissmark din pala siya sa leeg. Nakakahiya talaga.

"Isang milyon ang bayad ng isang mL niyan, ha. So you owe me 5Million for that
5mL." Rinig niyang saad ni Vance.

"What?" Leandrei looked at his sibling with a creased forehead.

"Plus 150M for the antibiotics, pain killers and wound ointment kaya may utang ka
sa 'kin na 155Million." Nakangisi nitong tugon. Akala niya hindi alam nina Vander
at Vance ang tungkol sa pagkakabaril ni Leandrei.

"Are you fucking serious?" Sambit ng nobyo sa kapatid nito.

"Yes. Mura na 'yon. I'll expect that amount on my bank account until tomorrow kung
hindi makakarating kay Mommy ang tungkol paglilihim mo sa nangyari sa 'yo." Saad
nito bago nagmadaling nagtungo sa elevator.

"Fuck You!" Bulyaw ni Leandrei sa kapatid na tinawanan lang ng isa.

"He's crazy." Sambit

pa nito bago ipinagpatuloy ang pagpahid sa leeg niya. Hinihipan nito ng ilang
segundo ang pinahirang parte.

Napatitig ito sa leeg niya.

"That crazy asshole is a genius." Sambit nito. Napailing na lang siya.

Magkasabay silang pumasok ng elevator at pumunta ng rooftop.

Her eyes widened when she saw two choppers on the wide rooftop.

Nakita niyang umakyat si Liam sa cockpit area ng isang chopper. Sumakay ang
magkakapatid sa chopper ni Liam.

Kinawayan naman sila ni Lianna na nasa isa pang chopper.

Kasama nila sa isang chopper ang dalawang bata. Si Vaughn ang nagmaniobra sa
sinakyan nilang helicopter.

Saan sila pupunta? Magbabakasyon?

Samu't-saring isipin ang pumapasok sa utak niya. Hindi naman niya makausap ang
katabing nakahawak lang sa kamay niya.

Pakiramdam niya ay ang tagal ng naging biyahe nila.

Naliwanagan lang siya nang makita ang lugar kung saan lumapag ang chopper. Tanaw
kasi niya mula sa malawak na bukid ang bahay ng mga Henson.

Magkakasunod silang pumasok sa kabahayan. Agad na sumalubong ang mga magulang niya.
Ang mga kapatid niya ay kumpleto ring nandoon at nakatayo. Ganoon sila lagi dati
kapag nagsasabi ang ninang niya na uuwi ang mga ito para magbakasyon kasama ang
pamilya.

"Ready na ba ang lunch natin?" Masayang tanong ni Lianna sa nanay niya nang
malapitan.

Naramdaman niya ang pag-akbay ng binata sa kanya.

"Alam mo bang dito tayo pupunta?" Sa wakas ay naitanong niya sa nobyo. Tumingala
siya rito. Ngumiti naman ito pero hindi sinagot ang tanong niya. Pinisil lang nito
ang balikat niya.

"Ate Lianna, bakit parang biglaan ang pagdating niyo? Kumpleto din kayo." Rinig
niyang tanong ng nanay niya.

"Kailangan kasi nating pag-usapan ang tungkol kina Leandrei at Janica." Sumulyap si
Lianna sa direksyon nila.

Pinamulahan siya ng mukha at napangiti ng alanganin.

She will not tell her parents about what she saw earlier. Will she?

Nakita niya ang paghinga ng malalim ng ninang niya. Kasabay ng paghapit sa kanya ni
Leandrei sa baywang.

"Nandito kami para mamanhikan." Saad ng ginang sa nanay niya.

Pakiramdam niya ay tinakasan siya ng kulay lalo na nang makitang nabitin sa ere ang
ngiti ng mga magulang niya.

=================

48) Walang Singsing?

Pagdating ng tamang oras, hindi natin maaaring idahilan na hindi tayo handa.
"Gano'n ba?" Napapalunok na sambit ng nanay ni Janica.

"Hindi pa kasi namin nakakausap si Janica," dugtong ng tatay niya.

Napalunok siya. Naramdaman niya ang marahang pagpisil ni Leandrei sa baywang niya.
None of the Filans spoke.

Nabasag lang ang katahimikan nang magsalita ang ninang niya.

"Sige Janica. Kausapin mo muna ang mga magulang mo." Tumingin ito sa kanya ng
matiim.

Banta ba iyon para hindi niya kontrahin ang naging pahayag nito?

Bumitaw siya sa pagkakahawak ni Leandrei. Parang ayaw pa nga siyang bitawan ng

binata. Kung hindi niya tinanggal ang kamay nito ay hindi pa bibitaw.

Sumunod siya sa mga magulang at mga kapatid niya. Tahimik silang lahat na naglakad
patungo sa kanilang bahay.

"Sigurado ka na ba sa gagawin mong pagpapakasal?" Nanay niya ang bumasag sa

katahimikan pag-upo nila sa sofa ng bahay. Silang tatlo lang ang naupo ang mga
kapatid niya ay nanatiling nakatayo.

Napatango lang siya sa ina bilang sagot.

Sa totoo lang, hindi magawang tumanggi ng puso niya sa naging pahayag ng ninang
niya. napaaga nga lang at biglaan pero handa naman talaga siyang magpakasal sa
nobyo sa oras na yayain siya nito.

Napatingin siya sa ama na hindi pa rin nagsasalita. Humigit siya ng malalim na

paghinga.

"Sorry 'tay. Alam kong ipinangako ko na gagamitin ko muna ang apelyido niyo bilang

abogada pero gusto ko na ring maikasal kay Leandrei." Hayag niya.

Gumaan ng kaunti ang pakiramdam niya nang sumilay ang tipid na ngiti sa mga labi ng
ama niya.

"Noong nagtapos ka ng kolehiyo mula sa sarili mong pagsisikap, sobra-sobra ng

karangalan ang ibinigay mo sa amin ng nanay mo, anak." Umpisa ng tatay niya.

Napangiti siya kasabay ng pagpunas sa namuong luha sa mga mata niya. Ito ang unang
beses na nagsalita ang ama niya ng tungkol sa nararamdaman. Malimit lang kasi itong
magsalita at kapag nagsalita naman nakainom pa at madalas nangangaral lang.
"Pinag-aral mo pa ang mga kapatid mo at nagtapos ng abogasya. Sobra-sobra na ang
ibinigay mo para sa pamilya natin." Pahayag ng ama. Ngumiti ito.

Tuluyan nang nalaglag ang mga luha niya. It was something she never expected to
hear from her father. Napakasarap sa pakiramdam na 'yong taong hindi masyadong
nagpapakita ng kagalakan ay nakapagsasalita ng gano'n.

Iba talaga kapag ama ang nagparating ng paghanga. Tagos sa puso.

"Alam mo ba kapag namamasada ako paminsan-minsan. Hindi na ako tinatawag ng mga tao
sa pangalan ko. Ang sinasabi na lang nila, 'yong driver na may anak na abogada."
Pahayag ng ama.

Napangiti siya sa kabila ng mga luha. Sinabihan na nila itong tumigil sa pamamasada
ng tricycle, bumibiyahe pa rin pala. Hindi na lamang siya nagsalita. She's too
everwhelmed to speak.

"Masayang-masaya ako bilang ama mo... Kaming lahat." Sumulyap ito sa nanay niya at
mga kapatid na pare-pareho ring naiiyak sa mga sinabi nito.

"Ngayon ikaw naman ang maging

masaya." Dagdag nito.

Nagpunas siya ng luha at natutuwang yumakap sa ama.

"Masaya ka ba talaga?" singit ng nanay niya. Napatitig siya rito. Naluluha rin ito.
Napatango siya.

"Sigurado ka bang hindi ka sasaktan ni Leandrei? Tandaan mo Janica 'yan ang

pinakapasaway sa triplets." Dagdag nito.

Hindi siya makasagot. Hindi talaga makalimutan ng nanay niya ang mga naging
kalokohan noon ng binata.

"Baka kapag kasal na kayo. Sasaktan ka lang niya." Sambit ng ina.

Napangiti siya.

"Parte naman po talaga ng buhay ang sakit. Isang bagay na hinding-hindi natin
maiiwasan 'nay." Saad niya sa ina.

Leandrei won't hurt her. She's sure of that. Pero ayaw niyang magsalita ng patapos.

Huminga siya ng malalim bago nagpatuloy.

"Sa ngayon po masaya ako sa piling niya at gusto kong maranasan kung hanggang saan
aabot ang sayang 'to. Kung darating man 'yong oras na masaktan ako dahil sa kanya,
handa po ako." Ngumiti siya ng tipid. Lahat sila ay nakatitig lang sa kanya at
naghihintay ng susunod niyang sasabihin.

"Tapang ang pinanghawakan ko ng maraming taon. Kakayanin ko naman po siguro kung

sakali." Dagdag niya.

Napatango ang ina. Gumaan ang pakiramdam niya sa pagngiti nito.

"May sasabihin din kayo?" baling ng ina sa mga kapatid niya.

"Ateeehh," natutuwang yumakap sa kanya ang kapatid na babae.

"Ang guwapo ni kuya Leandrei. Paano ka niya nagustuhan?" Natatawa nitong tanong.
Nahampas pa niya ito sa balikat. Akala niya kung ano ang sasabihin nito.

"Nakalimutan mo na bang Ms. BS Math ako?"

Natatawa niyang tugon sa kapatid.

She was once crowned as Ms. BS Math during college days. Wala yatang ibang choice
ang mga judges noon o baka malabo ang mga mata nila o nadala lang sa Q&A. Napailing
siya sa naisip. She suddenly remembered when Liam told the triplets that she could
even pass as a beauty queen. Alam siguro nito na nanalo siya dati.

"Ang yabang! Hanggang ngayon 'yan pa rin ang ipinaglalaban mo." Natatawang lumapit
ang pangalawang kuya niya. Sa kanilang lahat ito ang pinakapalabiro. Pinisil pa
nito ang batok niya.

Napatawa naman silang lahat.

The Filans were contained and quiet when they went back to their house. Nakaupo ang
mga ito sa may hapag at halatang hinihintay sila. There were added chairs for them.

Dumiretso siya sa upuang katabi ng boyfriend. Agad nitong hinawakan ang kamay niya
nang makalapit siya. Nagtatanong ang mga mata nito pero nanatiling tikom ang bibig.

"Okay na," bulong niya rito. His face suddenly lit up. Ang ninang Lianna niya na
halatang narinig ang sinabi niya ay ngumiti rin.

"Kumain na tayo habang pinag-uusapan ang kasal." Anyaya ni Lianna sa mga magulang
niya.

Tumingin ang mga magulang niya sa direksyon nila at ngumiti bago naupo. Leandrei
looked at her and smiled widely upon seeing her parents' reaction.

"Kailan niyo ba balak magpakasal?" Tanong ng ama niya sa kanila ni Leandrei.

Nagkatinginan sila dahil hindi naman nila napag-usapan ang bagay na iyon. Maliban
lang noon na sinabi niyang gusto muna niyang mag-practice ng law na gamit ang
apelyido ng ama

kahit isang taon lang.

"Next month." Lianna butted in.

"Ang aga naman yata, ate. Mahirap maghanda ng kasal. Maraming kailangang ayusin na
papeles." Tugon ng nanay niya.

Napangiti si Vaughn sa ina niya.

"Don't worry about that. Kayang ayusin ang bagay na 'yan sa isang tawag lang."
tugon ni Vaughn.

She must not forget the privileges of a wealthy and influential man like him.

"Ako na ang bahala sa mga susuotin na gowns at suit ng mga abay. May kilala akong
fashion designer na may spare set ng gowns for abrupt weddings." Lianna seconded.

"Saang simbahan mo ba gustong ikasal, Janica?" baling ng ginang sa kanya.

Ngumiti siya ng tipid. Mabuti at naalala siyang isali sa usapan.

"Dito po sana sa simbahan natin. Kaya lang masyado pong mabilis kung sa susunod na
buwan. Kailangan din naming maghanda ng pang-share sa gastos." Prangka niyanng
saad.

Lianna laughed at her statement.

"Ikaw talagang bata ka... Kaya gustong-gusto kita eh." Natatawang pahayag ng ninang
niya.

"You don't have to worry about that." Saad naman ni Leandrei. Pinisil pa nito ang
kamay niya na kanina pa nito hawak.

Natahimik na lang siya.

"We can have the reception at the Mayor's resort. Maganda naman do'n 'di ba Mona?"
baling ni Lianna sa nanay niya. Tumango naman ito.

"Mayor? No way!"

Napatingin silang lahat kay Vaughn na may bayolenteng reaksyon.

"Why dad?" Leandrei asked.

"He's your mom's ex-boyfriend." Wala sa mood na tugon ng ama nito.

Napatingin silang lahat

kay Lianna na marahas namang napailing.

"He's not my ex-boyfriend. Kahit itanong mo kay Mona." Depensa naman ni Lianna.
Napatango ang nanay niya bilang pagsang-ayon.

"Okay! Dating manliligaw ng mommy niyo." Bawi ni Vaughn sa naging sagot kanina.

"Dad's jealous by just a mere mention of the Mayor." Vanna muttered chuckling.

"Dad's jealous to everyone. Even to us, to Janica, to the drivers, to the guards
and to the maids. Nagseselos nga siya kapag nakatitig si Mommy sa mga binibigay
niyang bulaklak." Napapailing na komento ni Liam.

Napatawa ang triplets. Pati ang mga magulang at kapatid niya ay nagpigil ng tawa.
"Shut up!" Inis na baling ni Vaughn sa panganay na lalaki.

"Kapag ikaw na-inlove pati sa insektong mangangagat sa taong mahal mo, pagseselosan
mo rin." Dagdag nito na tuluyang nakapagpatawa sa kanilang lahat. Liam just shook
his head.

Ipinagpatuloy nila ang pagkain at pag-uusap sa tungkol sa ilan pang detalye ng

kasal. They have to start inviting friends the soonest possible time. Lalo na sa
kanya dahil paniguradong magtatampo ang mga kaibigan niya kapag hindi niya
sasabihan ang mga ito. They've been dying to see her getting married.

"Mona, anong sinabi ko sa 'yo noon?" Nakangiting tanong ni Lianna sa nanay niya
nang kumakain na sila ng dessert. Napatingin silang lahat sa ginang. Nagmamalaki pa
kasi ang boses nito.

Napakunot-noo naman ang nanay niya at halatang hindi nakasunod sa kung ano man ang
sinasabi ni Lianna.

"Di ba sabi ko sa 'yo dati

magiging anak ko 'yang si Janica?" She said proudly.

Napatitig siya sa ginang. She was surprised to hear that from her. Nagliwanag naman
ang mukha ng nanay niya at parang may naalala sa sinabi ng isa.

"Yeah, actually your mom wants to take Janica to our house before." Natatawa namang
singit ng ninong niya. All of them suddenly get interested. Hindi din kasi niya
alam ang bagay na 'yon.

"Yeah! High school. Pag-aaralin ko sana hanggang college kaso nagdalawang-isip

itong si Mona." Natatawang hayag ni Lianna.

Ang nanay niya ay napatingin lang sa direksyon nila at ngumiti ng tipid.

Leandrei looked at her and smiled. Napalis lang ang ngiti nito nang dugtungan ng
ina nito ang pahayag.

"Lagi daw kasing pinagtri-tripan nitong si Leandrei si Janica kaya nagdalawang-isip

siya." Natatawang saad ni Lianna.

"Well, tingnan niyo naman ngayon. Sila pa ang nagkatuluyan." Natatawa nitong
dagdag.

"I really like Janica. Matalino kasi at masipag unlike Vanna ni hindi marunong sa
gawaing bahay."
"Mom!" Reklamo ni Vanna pero pinagtawanan lang ito ng ginang.

"Bala lang yata ng baril ang kayang ayusin. She couldn't even wash a plate." She
said chuckling. Napatawa din ang mga kapatid ng dalaga.

Napatigil lang sila nang makitang mukhang napahiya ang dalaga. Hindi naman kasi
kailangang magtrabaho ng dalaga. Ang daming maids sa bahay ng mga ito.

"But you know what? Ang gusto ko talagang mapangasawa nitong si Janica ay si Liam.
Bagay sila." Lianna said manipulating the conversation.

Napatingin

siya kay Liam. Napailing ito at napapangiti sa pinagsasabi ng ina.

Lahat yata ay napangiti sa diretsang pahayag ng ginang.

Napatingin siya kay Leandrei nang sikuin siya ng binata. Salubong ang kilay nito at
pinandilatan pa siya. Naguluhan siya sa reaksyon nito.

Bakit parang siya pa ang sinisisi? Mommy naman ito ang nagsasalita.

"Excuse me." Sambit ni Leandrei sabay tayo. Agad itong lumabas ng komedor. Sinundan
nila ito ng tingin. Napalunok siya nang mapatingin ang lahat sa kanya.

Nagpaalam na lang din siya para sundan ang nobyo.

Naabutan niya itong nakasandal sa puno ng mangga sa hardin.

Nilapitan niya ito at tumayo sa harap nito. Sumulyap ito sa kanya bago yumuko.
Huminga ito ng malalim at namulsa.

"Hey." Untag niya sa binata.

Nag-angat ito ng paningin at tumitig sa kanya.

"Gusto mo ba talaga ang kuya ko? Why do you have to stare at him like that?"
Huminga ito ng malalim.

"Okay ka lang?" tanong niya sa binata. Parang gusto niyang matawa sa itsura nito.
Hindi niya napigilang mapangiti.

"Mas bagay kayo. Siya na lang ang pakasalan mo." Saad nito. He averted his gaze.

She wasn't able to speak.

Minasama ba nito ang sinabi ng Mommy nito?

O Naghahanap lang ng dahilan para hindi maituloy ang kasal?

She must not forget. They did not talk about the wedding thing. Ang ina nito ang
basta na lang nagsabi na dapat silang ikasal.

Malay ba naman niya kung ayaw na ng binata na pakasalan siya?

"Kung

hindi ka sang-ayon sa kasal. Puwede mo namang sabihin sa akin ng maayos." Kalmado

niyang saad rito.

Tumitig naman ito sa kanya.

"Bakit ikaw hindi ka ba sang-ayon?" Balik-tanong nito. Bahagya siyang natuliro sa

pagalit na tono nito.

"Hindi ko pa rin nakakalimutan ang sagot mo no'ng tinanong ko kung puwede na tayong
magpakasal agad. You said I was crazy." Bumaba na ang tono ng pananalita nito pero
mas lalo lang siyang naguluhan.

'Yon ba 'yong time na nag-away sila? 'Yong hindi niya alam na birthday nito?

"Is Kuya Liam the reason why you don't wanna marry me?" seryoso nitong tanong.

She pursed her lips. Pinigilan niya ang sariling matawa.

"Pareho kayo ng daddy mo. Seloso." Aniya. Napakunot-noo naman ang binata.

"Hindi ka nga nag-propose sa akin pumayag na akong pakasal sa 'yo di ba? Magdududa
ka pa?" Hindi na niya napigilang matawa sa pagka-childish nito. Siguro kailangan na
niyang sanayin ang sarili sa mga ganitong ugali ng binata.

"Mahal kita, okay?" dagdag niya. Itinaas niya ang kamay sa level ng mukha nito.

"See? Masuwerte ka kasi iilang babae lang ang papayag ma-engage na walang
singsing." Natatawa niyang dugtong.

Leandrei smiled. Hinawakan nito ang kamay niya at pinakatitigan. Her heart beats
fast as she stared at him.

"Well then. Let me propose to you now." Ngumiti ito at tumitig sa kanya. Inilabas
nito ang isa pang kamay na nakapamulsa.

Then, she saw it.

A diamond ring.

Napatitig siya sa mukha ng binata. He smiled nervously.

"Janica Venus Zapanta, will you be Mrs. Von Leandrei Filan?" Seryoso nitong tanong.

She doesn't know why she suddenly burst into tears.

Napatango siya.

Leandrei smiled widely.

Her heart beats erratically fast.

He slowly put the ring on her finger.

Niyakap siya nito ng mahigpit.

She was too overwhelmed to speak.

She thought they were both shotgunned about this wedding. Pero siya lang yata ang
hindi nakapaghanda. Nevertheless, she's happy. At least alam niyang, handa naman
pala talaga siyang pakasalan ng lalaki kahit anong oras.

"Let's go upstairs," bulong ni Leandrei sa tainga niya. Hinawakan niya ito sa

balikat at pinakatitigan.

"Mag-honeymoon na ulit tayo." natatawa nitong sambit. Natatawa naman niya itong
hinampas sa dibdib.

Luko-luko talaga kahit kailan.

=================

The Finale

Quote ni Author para sa sarili niya patungkol kina Leandrei at Janica, May mga
bagay na mahirap pakawalan pero kailangan.

Janica held her breath as she heard the instrumental intro of the song "All Of Me".
The song was Leandrei's choice. Bagay daw sa kanila dahil pareho silang baliw.
Hindi na lamang niya tinutulan. Parang totoo naman kasi.

She held her wedding bouquet tightly.

This is it!

Inilibot niya ang paningin. Ngayon lang niya nakita ang buong simbahan nila na
napapalamutian ng puting rosas. It felt and looked heavenly. Idagdag pa na lahat ng
guests ay nakaputi. It was how she wanted it.

Pakiramdam nga niya pagpasok kanina ay nasa langit siya. Well, figuratively yes.
Marrying Von Leandrei Filan feels like entering heaven.

Napatingin siya sa mga magulang na naka-angkla sa magkabilang braso niya. Ngumiti

din ang mga ito sa kanya.

Humigit ulit siya ng malalim na paghinga bago nag-umpisang humakbang.

Ito na talaga.

Pakiramdam niya ay maiiyak siya ano mang oras.

What would I do without your smart mouth?

Drawing me in, and you kicking me out

Napatigil siya sa paglalakad nang marinig ang boses ni Leandrei na pumailanlang sa

ere.

You've got my head spinning, no kidding, I can't pin you down

Her heart beats are racing. It was really his voice.

What's going on in that beautiful mind

Tumingin siya sa harap kung saan ito tatayo gaya ng inensayo nila. She pursed
her lips so as to stop herself from crying.

I'm on your magical mystery ride

He's really singing her wedding march.

And I'm so dizzy, don't know what hit me, but I'll be alright

Puno ng ligaya ang puso niya habang nagpatuloy sa pag-martsa. Kaya pala pinili nito
ang kanta dahil ito mismo ang kakanta sa mismong kasal nila.

My head's under water

But I'm breathing fine

You're crazy and I'm out of my mind

Napangiti siya at bahagyang napapikit. Kapag babalikan nga ang mga nangyari para
talaga silang baliw. Isang immature at isang feeling mature na hindi rin
makaintindi minsan.

'Cause all of me

Loves all of you

Yes, the man singing did not fail to show how much he loves her.

Love your curves and all your edges

All your perfect imperfections

Siya ang pinakamasuwerte sa lahat ng babae dahil alam niyang sa kabila ng lahat ng
kapintasan niya ay minahal siya nito.

Give your all to me

I'll give my all to you

You're my end and my beginning

Even when I lose I'm winning

'Cause I give you all of me

And you give me all of you, oh oh

She's also willing to give up everything for him.

How many times do I have to tell you

Even when you're crying you're beautiful too

She used to believe

that she wasn't beautiful at all but with the man she feels like the most
beautiful.

The world is beating you down,

I'm around through every mood

You're my downfall, you're my muse

My worst distraction,

my rhythm and blues

I can't stop singing,

it's ringing in my head for you

She stood infront of him as he sings the chorus.

My head's under water

But I'm breathing fine

Ang suwerte niya. He looks so handsome in his white suit paired with black tie and
leather shoes.

You're crazy

and I'm out of my mind

A tear escaped her eyes looking into his expressive eyes.

'Cause all of me

Loves all of you

She could see love, respect, sincerity and a lot more. She couldn't describe...
Love your curves and all your edges

All your perfect imperfections

Give your all to me

I'll give my all to you

Pinunasan nito ang luhang nalaglag sa pisngi niya habang kumakanta. Hindi na kasi
siya nagsuot ng belo. It was something she owes to God on her wedding day -
honesty.

His parents are smiling beside him.

You're my end and my beginning

Even when I lose I'm winning

'Cause I give you all of me

And

you give me all of you, oh oh

He kissed the back of her palm. Napangiti siya at napaluhang muli. Iniisip niya
kung ano nga ba ang nagawa niyang tama sa mundo para mahalin ni Leandrei ng buong-
buo.

Give me all of you

Cards on the table, we're both showing hearts

Risking it all, though it's hard

'Cause all of me

Loves all of you

Love your curves and all your edges

All your perfect imperfections

Her heartbeats are racing as she stared at him singing the melody so well.

Give your all to me

I'll give my all to you

You're my end and my beginning

Even when I lose I'm winning

'Cause I give you all of me

And you give me all of you

I give you all of me

And you give me all of you, oh oh

There was a big applause from the crowd when he finished the song. It should have
been solemn. Pero sino ba ang hindi mapapapalakpak?
Magaling din kasi itong kumanta. Plus he sings from the heart.

"Nay, Tay, bitaw na po." Natatawang sambit ni Leandrei sa mga magulang niya nang
tumahimik ang buong paligid. Nakahawak pa rin kasi ang mga ito sa braso niya.

Pinandilatan niya ang nobyo. Napangiti naman ito.

"Puwede ko na po bang hingin ang kamay ng magiging asawa ko?" Pag-iiba nito sa
naunang pahayag.

Napatango naman ang mga magulang

niya at marahan siyang binitawan.

Leandrei smiled and took her hand.

Leandrei smiled as he raked his eyes on his beautiful bride.

He could no longer see the traces of Janica he knew during high school vacation
days. Ibang-iba na ang itsura nito. She had unruly hair back then. Parang sunog din
ang balat nito o hindi lang siguro siya sanay na may nakikitang morena.

Noong sinundo nga niya ito noon kasama ni Desiry at natitigan ng mataman ang dalaga
hindi niya inasahang gaganda ito ng ganoon.
Binagayan ng mahahaba nitong pilik-mata ang hindi masyadong bilugan na mga mata.
Her nose was not that pointed but not flat either. Bumagay ito sa hugis puso nitong
mga labi. Her curly hair was already fixed. Surprisingly, her brown color suits her
well plus she has a sexy body, not skinny but not plump either.

He always roots for the mestiza
nagandahan siya sa dalaga noon.
he tries to look for her flaws.
ang pakikipag-usap at pagtulong
niya.
ones, then. Kaya isinantabi niya ang isiping
He tried to ignore it. Whenever he stares at her,
Kaya pati pananalita nito ay napapansin niya pati
nito sa mga ginagawa ng mga maids ay napapansin

When she stayed at his office, he ignored her for days.

Then, he saw one of his employees commanding her. Nainis siyang isipin na inuutusan
ito ng iba kaya nakapagsalita siya ng hindi maganda ng araw na iyon. It was also
the first he approached her at the office.

He cursed the day he read her resume. Para kasing mas humanga siya sa babae. He
cursed some more when she started opening

her smart mouth. Labas na labas kasi kung gaano ito katalino.

He even tried insulting her about living in their house but all the more that her
wisdom came out. Ayaw niyang maniwala noon na humahanga na siya sa dalaga. Well, he
had a quasi-girlfriend back then.

He thought he only admired her because she doesn't know her well yet. Maybe when
he'd talk to her more often, his admiration would die down. Lalo na kapag nakita
niya ang totoong ugali nito. That's why he started being friendly with her.

But as he know her better mas lalo siyang humahanga sa ugali at pagmamahal nito sa
pamilya. He realized how selfless she is. Then it happened, tuluyan na siyang
nahulog rito.

It was his mom who noticed it first until all his siblings started teasing him. He
did not deny nor openly stated that he likes her.

Hanggang sa kausapin siya ng ina at sinabing sasaktan lang niya ang dalaga. Now, he
understands why his mom did that. Gusto lang nito na si Liam ang makatuluyan ng
dalaga.

He's happy he was stubborn enough to go against his mother's will. Hindi sana siya
ganito kasaya.

"I do." He replied to the priest's question.

He looked at his bride. Kalmado lang itong nakatingin sa pari habang tinatanong ng
pari kung tinatanggap siya nito bilang asawa.

His heart skipped a bit when she opened her mouth to speak. Parang kinakabahan pa
rin siya na baka "no" ang isagot nito.

Janica looked at him and muttered "I do".

He smiled and looked at the people around. His eyes settled on his mom and then to
Liam and then to Janica's childhood friend, Neil.

He

smiled and looked at his beautiful bride.

Well, sorry. This woman belongs to him now.

The entire ceremony went on smoothly as rehearsed.

Sa isang resort ginanap ang reception. He's happy to see Janica's smile as they
walk around to greet the guests. Most of them are her friends.

"Ang dami mong kaibigan at kakilala." Natatawa niyang saad habang inaalalayan ito
paupo sa puwesto nila.

"Ms. Congeniality nga kasi ako." Natatawa namang tugon ng asawa.

Asawa. That sounds nice.

Kinabig niya ito at hinalikan sa noo.

Napatingin sila sa platform nang umakyat ang mga magulang niya. His father held the
microphone.

"Hey there Mr. & Mrs. Von Leandrei Filan." Saad ni Vaughn. Lianna stood beside him.
Napatitig naman silang mag-asawa sa ama. He still looks dignified despite his age
and his mom as well looks stunning as ever.

"Aside from the plane tickets and accommodations for your honeymoon, we still have
one gift for the both of you." Pahayag ni Vaughn. Sabay pa ang mga magulang niyang
tumingin sa screen projector. Nalipat ang tingin nila sa screen.

He averted his gaze when he realized what the video and photo clips were about.
Kasabay pa no'n ang recorded na kanta niya kanina ng "All of Me."

Pinangkitan niya ng tingin ang mga magulang na tawang-tawa lang sa nakikita.

"Ikaw ha!" He felt Janica's soft punches on his chest. Then, she heard her soft
chuckles.

Why won't she be happy?

Video clips at pictures iyon mula sa CCTV cameras ng bahay

nila. It was taken during Janica's early days at their house habang sinusundan niya
ito ng palihim na mga tingin.

Shit. He didn't realize na kapag pala nasa bahay siya, tinitingnan niya lagi ang
dalaga ng palihim mula sa malayo.

What he knew then was that he was only looking for Janica's flaws.

But the videos were so vivid that even his facial expressions can be seen whenever
Janica speaks at the dining table.

Mukha siyang obsess na hindi maintindihan.

He wanted to stop the video. Alam niya kasing kantiyaw ang aabutin niya sa mga
kapatid pagkatapos pero hindi siya makapagsalita.

But then the video only shows how much he adores Janica then without realizing it.

Kitang-kita pala sa mga ngiti niya lalo na no'ng naging close na sila na mukhang
inlove na inlove siya kay Janica.

"Ang sweet..." His wife muttered. Napatitig siya rito. Nakasandal ito sa dibdib
niya at nakatingala. Her smile washed away all the shamefulness.

He loves her. Wala siyang dapat ikahiya kung noon pa man ay talagang gusto na niya
ito.
"Janica, there's something that I want you to know." He heard his mom spoke over
the microphone.

"No mom, please. Not now." Mahinang bulalas niya. Napa-face palm siya. May balak
yata talaga ang mga magulang niya na ibuko siya.

"Why?" Janica asked. Umayos ito ng upo at pinakatitigan siya.

"Since you are officially part of the family. I wanna be honest to you."

Napapikit siya nang magsalita ulit ang ina.

"I did not accidentally went to the pentsuite that day."

Tuluyan na siyang tinakasan ng kulay sa sinabi ng ina.

"Tinawagan ako ng madaling araw ni Leandrei. He didn't know how to propose to you
because according to him the first time he opened the topic, you openly disagreed."
Pagpapatuloy ng ina.

Tiningnan niya ang asawa. Mataman itong nakatitig sa ina habang nakikinig. Hindi
niya mawari ang nararamdaman nito.

Will she get mad?

"So, I told him I'll take care of it. Everything was well-planned so you wouldn't
have time to disagree any further."

He inhaled deeply when Janica stared at him seriously.

Mag-aaway ba sila sa mismong araw ng kasal nila?

"Are you mad?" lakas-loob niyang tanong sa asawa.

"Hindi mo naman kailangang gawin iyon." Saad nito. Her face is serious.

"Because that time, I was ready to marry you." Saad ni Janica.

He smiled. That sounded sweet.

He cupped her face and without a second thought, kissed her gently on the lips. He
didn't want to stop kissing her especially when her hand held his nape.

They didn't mind the howling of everyone.

They just kissed like they never did it before.

=================

Epilogue

"Puwede bang huwag kayong maglaro dito sa sala?! Mababasag niyo lahat ng gamit dito
eh!" Bulyaw ni Janica sa mag-ama. Biglang uminit ang ulo niya nang madatnan ang
mag-ama.

Jandrei, their 3-year old son looked disoriented. Hinaplos naman ito ni Leandrei sa
likod para hindi tuluyang maiyak.
Nasa kusina siya kanina at kasalukuyang nagluluto ng pananghalian. Narinig niya ang
ingay ng nabasag na salamin kaya nagmadali siyang pumunta ng living room. Akala
niya ay nabangga lang ng mga ito 'yong vase pati pala glass top ng centertable ay
nabasag.

Paanong hindi mababasag?

Itinabi ng magaling niyang asawa ang lahat ng gamit sa sala saka pinag-drive ang
anak sa binili nitong 4x4 Ford wheels na pambata. Puwedeng i-drive ang sasakyan
gamit ang steering wheel pero puwede ring gamitin ang remote control kapag hindi pa
kayang imaniobra ng bata na mag-isa ang sasakyan. Sa tingin niya ay hinayaan lang
ni Leandrei ang bata na i-drive itong mag-isa.

Lumapit siya sa mag-ama at namaywang. Nakangiti naman ang asawang tumingala sa

kanya. Sumulyap pa ito sa mga nabasag na salamin.

"Hon, ganito talaga kapag nag-aaral magmaneho. Ikaw nga din dati noong nag-aaral
mag-drive, ilang beses mong naibangga 'yong sasakyan." Nangingiti nitong pahayag.

"Exactly! Ako nga na may edad na nabangga pa rin. Ito pa kayang tatlong taong
gulang mong anak." Inis niyang saad rito.

"Yan na nga ba ang sinasabi ko. Ang bata-bata pa niya para maglaro ng ganyan.
Tingnan mo ang nangyari."

Nanggagalaiti niyang dagdag.

Tumayo naman ito at hinawakan siya sa magkabilang balikat.

"Relax honey, glass top lang naman 'yan. Bibili tayo ulit." Natatawa nitong sambit.
Inis siyang bumaling sa ibang direksyon nang akmang hahalikan siya ng asawa.

"Hindi naman yan ang inaalala ko. Paano kung 'yang anak mo ang nasugatan?" asik
niya kay Leandrei at tinanggal ang pagkakahawak nito sa balikat niya.

"Minsan talaga hindi kita maintindihan. Ayaw mong maglaro siya ng baril-barilan
kasi matututo siya ng violence. Ngayong binili ko ng toy car, ayaw mo ulit." Kunot-
noo nitong depensa.

"Toy car ba 'yan? Nada-drive toy car?"

Leandrei laughed at her sarcastic remark.

"Toy car 'yan. Sige sa garage na lang kami maglalaro." Natatawa nitong sambit.

"No one's playing. Linisin mo 'to." Mariing utos niya sa asawa. Napakamot pa ito sa
batok.

Binuhat niya ang anak mula sa pagkakaupo sa naturang sasakyan at inalalayan itong
maglakad nang pabalik na siya sa kusina. Hindi naman nagreklamo ang bata. Tiningnan
lang nito ang ama na hindi makapagsalita.
"Umupo ka lang dito at huwag malikot kung hindi pagagalitan din kita gaya ng daddy
mo." Pinandilatan niya ang anak.

"Mommy?" reklamo pa ng bata pero pinandilatan niya ulit ito kaya hindi na ulit
nagsalita. Pati ang maid na kasalukuyang naggagayat ng gulay ay napatawa sa
nakitang reaksyon ng bata. May isa silang maid pero kung maaari ay gusto niyang
siya ang nag-aasikaso sa mag-ama lalo na kung weekend.

"Huwag kasing bad, Jandrei." Tudyo

pa ng ksambahay sa bata.

"I'm not bad!" rinig niyang tugon ng bata na nagkapagpawata pa ulit sa kasambahay.
Napapailing na lamang niyang itinuloy ang pagluluto.

"Mommy, can I go to dad?" nagpapaawang sambit ng anak nang umupo siya para
hintaying kumulo ang niluluto.

"No. You stay here with mommy."

"But mom? We're always together." Reklamo ng bata. Bahagya pa siyang natawa.

Tuwing hapon kasi ay kasa-kasama niya ito sa law office. Halos tatlong taon siyang
tumigil sa paghawak ng kaso dahil sa pagbubuntis niya at kinailangan niyang alagaan
ang anak. Ayaw naman niyang kumuha ng yaya dahil gusto niyang siya ang mismong mag-
aalaga sa anak.

Halos isang taon pa lang simula nang magbukas siya ng law office. Kapag umaga ay
iniiwan nila ang anak sa isang nursery school. Sinusundo niya ang bata ng bandang
alas tres at dinadala na sa opisina. All her court hearings are scheduled between
8AM to 3PM para pagdating ng alas tres ay sa opisina na lang siya at pipirma ng mga
documents na kailangan ng notarization. She has an assistant in the office.

Hinahatid sila at sinusundo ni Leandrei sa opisina kaya madalas ay sa building na

naninirahan ang sasakyan niya. Saka lang naman kasi hindi sila nasusundo ng asawa
kapag may emergency meeting ito. Kapag bumibisita naman ito sa mga branches sa
ibang bansa ay isinasama silang mag-ina.

"Nagsasawa ka na kay Mommy?" pinisil niya ang magkabilang pisngi ng bata na

ikinasimangot nito.

Pinaghalong mukha nila ni Leandrei ang mukha ng bata. Pati ang kulay ay hindi rin
masyadong maputi hindi katulad

ng ama nito.

Madalas nga siyang biruin ng asawa na pantay daw ang naramdaman nilang ligaya
habang ginagawa ang bata kaya patas ang hatian. Madalas ay tinatawanan na lang niya
ang biro ng nito.

"No mom. I just wanna help dad clean." Inosente nitong tugon.

"No." Strikto niyang tugon. Nalungkot pa ang mukha ng bata sa pagtanggi niya.
Pinigilan niya ang sariling matawa. Tumayo na lang siya para tingnan ang niluluto.

Napangiti siya nang hindi niya naringgan ng reklamo ang anak. Natutuwa siya na sa
gulang nito ay nakakaintindi na ito ng salita. Hindi ito katulad ng ibang bata na
nagta-tantrums kapag hindi nakukuha ang gusto. Mabuti na lang hindi ito nagmana sa
ama. Hindi rin ito malikot. Naglilikot lang naman ito kapag iniimpluwensiyahan ng
isip-batang ama.

Patapos na siyang magluto nang pumasok sa kusina ang magaling niyang asawa. May
butil pa ng pawis ang noo nito.

"I'm done! Natawagan ko na rin yung furniture shop. Ide-deliver mamaya 'yong
kapalit ng center table." Masaya nitong pahayag.

Napasimangot siya nang lumapit ito sa kinatatayuan niya at hinapit siya agad sa
baywang.

"Hindi mo ba nararamdaman yang pawis sa mukha mo? Hindi mo man lang mapunasan."
Sita niya sa asawa. Pinalis niya ang kamay nitong nakayakap sa kanya.

"Bakit ang sungit mo? Meron ka ba?" natatawa nitong tanong.

Napaisip siya sa sinabi nito pero hindi siya sumagot. Ayaw niyang magsabi rito na
delayed na siya ng ilang linggo dahil paniguradong dadalhin siya nito agad sa
ospital. Exaggerated ito magreact.

Ganoon din

kasi ang nangyari noon sa panganay nila. They were on their way to the airport for
their honeymoon when she told him that her cycle was delayed. Agad nitong kinabig
ang manibela papunta sa hospital para makasigurado. Na-late tuloy sila sa flight
kaya 'yong private plane ng pamilya ang ginamit nila papunta sa destinasyon.

Nang sabihin nito sa magulang na ginamit nila ang private plane, ang reaksyon pa
niya ang unang tinanong ng mga ito, kung okay lang daw ba sa kanya.

Apparently, they hesitated to allow them to use the private plane because she might
think it's too extravagant. Baka daw tumanggi siya. Her ninang really knows her
well.

Ayaw nga din niya noong umpisa na sumakay sa pribadong eroplano pero nang pilitin
siya ng asawa ay naisip niyang parte na iyon ng pagiging Filan niya. She's not
supposed to feel guilty of the luxury that he could give her because he is already
her husband.

Nagi-guilty lang naman siya minsan sa karangyaang natatamasa kapag iniisip niya ang
mga kapatid na hindi nararanasan ang mga bagay na iyon. Kaya ipinangako niyang
lahat ng kita niya ngayong nagta-trabaho na ulit siya ay mapupunta lahat sa pamilya
niya.

She didn't want Leandrei to give them anything except gifts for special occasions.
Bawing-bawi naman kapag nagbigay ito dahil noong huling birthday ng bunso nila,
niregaluhan nito ng motor na nagkakahalaga ng halos kalahating milyon. Nagkasagutan
pa silang mag-asawa dahil inutusan niya ang kapatid na isauli ang regalo. Leandrei
felt insulted. Naintindihan din naman niya kaya pinalagpas na lamang niya iyon.

May isang beses pang sinabi niyang

huwag na huwag nitong reregaluhan ng bahay ang mga kapatid niya dahil talagang
magagalit siya. Hindi ito nagsalita. Pero noong huli nilang bakasyon, may nabanggit
ang mga kapatid niya na may malaking duplex house na malapit sa kanila ang hindi
natuloy ang construction, finishing na lang daw. Nagduda siya na ang asawa na naman
ang may gawa no'n kaya lang nang tanungin niya ang tungkol sa bagay na iyon,
nagkibit-balikat lang ito.

"Honey, sorry na. Hindi ka na nagsalita. Huwag ka ng magalit. Ang kulit kasi ng
anak mo." Untag nito nang matahimik siya.

"Yong bata pa talaga ang makulit?" Napapailing niyang sambit. She turned off the
stove and faced him.

"Sabi niya kasi siya daw magda-drive. Nag-iiyak pa." palusot nito.

"Wala akong narinig na iyak. Ikaw talaga!" Pinisil niya ang ilong nito ng mariin
hanggang sa namumula na ito sa panggigigil niya. Hindi naman nito magawang
tanggalin ang kamay niya dahil alam nitong magagalit siya kung sakali.

"Hon, masakit. Tama na." Reklamo nito. Natatawa naman niya itong binitawan.
Leandrei stared at her puzzled for a while. Unti-unti itong ngumiti at napatawa.

Paningkitan niya ito ng mata pero itinaas lang nito ang mga kamay bilang pagsuko.

Natatawa itong lumapit sa anak at binuhat.

"Magkakaroon ka na ng kapatid!" Tuwang-tuwa nitong sambit bago itinaas sa ere ang

anak na parang tropeo. Napatawa na lang siya. Even Jandrei also chuckled. Pati ang
kasambahay nila ay natuwa.

"Kumain na nga tayo." Natatawa niyang saad sa mga ito. It must be her mood-swings
that gave him an idea.

/>

"Sino kaya ang magiging kamukha." Natatawa niyang sambit nang papasok na sila ng
bahay. Kagagaling lang nila ng hospital at nakumpirma nga nila na pitong linggo na
siyang nagdadalang-tao.
"Sana babae tapos mamana niya 'yong matatapang mong mata." Natatawa namang akbay sa
kanya ng asawa.

Inirapan niya ang asawa pero napangiti rin kinalaunan. Gusto niya rin kasi ng
babaeng anak para last na.

"Triplets na lang sana para solve na." Natatawa niyang biro sa asawa.

Natawa naman ang asawa sa pahayag niya.

"Ang hina mo kasi. May lahi pa naman kayong triplets." Natatawa niyang kantiyaw sa
asawa. Leandrei halts and looked at her.

"At ako talaga ang mahina?" Naghahamon ang mga titig nito sa kanya. Napatawa naman
siya at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa kuwarto ng anak nila.

"Sabi ng doctor sa third generation usually nare-recur 'yong gano'ng genes." Habol
nito.

Napailing siya. Hindi talaga ito nakakaget-over agad kapag ito ang nakakantiyawan.
Mas lalo tuloy niyang gustong asarin ang asawa.

"Hindi yan. Mahina lang talaga ang mga moves mo." Kantiyaw niya kay Leandrei.
Itutulak sana niya ang pinto ng kuwarto ng anak nila nang hawakan nito ang kamay
niya.

"Anong sabi mo? Mahina?" Sambit nito. She chuckled.

"Ibahin mo kasi ang moves mo minsa---haha." Napatawa siya nang bigla siya nitong
hinapit sa baywang. He pinned her against the wall.

"Alam mo ba kung ano ang pinakanagustuhan ko sa 'yo noon?" He whispered staring at

her. Dumikit ito sa katawan niya. Kahit na sanay na sanay na siya sa ganitong
distansya nila ay dumagundong pa rin ang puso niya. She felt like his brown eyes
are piercing through her soul.

"Because you were sexually innocent." Mahina nitong saad malapit sa labi niya.

Napalunok siya at hindi nakasagot agad. His hot minty breath always feels sensual
and hot when it brushes her skin.

"But you know what's surprising?" Idinikit pa nito lalo ang mukha at katawan.

"Mas pinakagusto ko ngayong natuto ka na," he said grinning. Napasinghap siya nang
ipasok nito ang kamay sa blusa niya at agad na pinisil ang dibdib niya.

Her eyes automatically shut when he pinched her nipple. She couldn't believe that
mere touch made her wet down there.

Just how tempting is this man?

[There will be one special Private Chapter to conclude this story.]

=================

Special Chapter

A Bang for the Readers... Ulk! You're dead. Charot! For Adults only. Huwag
magfeeling adult.

Napatawa si Janica nang hinila siya ng asawa patungo sa kanilang silid. Isinandal
siya agad nito sa likod ng pinto nang makapasok sila.

Janica's breathing hitched when Leandrei held both her hands above her head using
his left hand as his right hand traveled slowly on her thighs. Walang silbi ang
suot niyang leggings sa init ng palad nitong humahaplos sa hita niya.

"Mahina pala, ha." sambit nito habang titig na titig sa kanya.

"Shit!" Napamura siya nang agad nitong hinila ang leggings niya pababa.

"Don't curse baka mahawa ang anak ko." sita nito.

Napatawa siya ng mahina. Kumawala siya sa pagkakahawak ng asawa. Itinaas niya

pabalik ang pang-ibabang suot at mabilis itong nilayuan.

"Did you just turn your back on me while we are about to make love?" inis na sambit
ni Leandrei. Humabol ito pero mabilis siyang naglakad palayo.

"No!" Nilingon niya ito at kinindatan. She stuck her tongue out and chuckled as she
went inside the bathroom.

Natatawa niyang isinarado ang pinto saka mabilis na naghubad. Her body feels too
hot. She needs to cool down a bit. It must be her hormones.

Tumingala siya at pumikit sa tapat ng shower. Dinama niya ang pagdampi ng malamig
na tubig sa mukha at katawan.

She smiled inwardly when she felt Leandrei's presence.

It didn't take long before she felt his nakedness hugging from behind. His hand
immediately cupped her breasts. Napasinghap
siya.

"You know I hate it when you do that, hon." Masuyo nitong bulong sa tainga niya.
Ramdam niya ang init ng hininga nito.

Mas lalo siyang napapikit ng mariin nang hindi man lang natinag ang matigas nitong
kahabaan na nakadikit sa likuran niya sa kabila ng malamig na lagaslas ng tubig.

Napaliyad siya at napahawak sa batok ng asawa nang maramdamang wala nang

dumadamping tubig sa mukha niya at tanging mainit na halik na lang nito ang
naglalakbay sa leeg niya. Halik pa lang nagliliyab na ang pakiramdam niya.

Napakagat siya sa labi nang maramdamang naglakbay ang isang kamay ni Leandrei
pababa. She could feel herself getting wet. Ramdam niya ang init ng palad nito na
dumadama pababa sa gitna ng mga hita niya.

"Leandrei..." Ungol niya nang lumipat ang halik nito sa batok niya. Ipinaling niya
ang ulo nang marahang gumalaw ang mga daliri nito sa pagitan ng mga hita kasabay ng
pagmasahe nito sa dibdib niya. It's making her wet even more.

She bit her lip when his fingers run on her clit sending her pleasures. Idagdag pa
ang marahan nitong pagpisil sa nipple niya. Plus his hot tongue runs hardly on her
back. It was mindblowing. Hindi niya alam kung saan ipapaling ang ulo.

"Ohhh goodness..." Her breathing hitched as he run his tongue on her back while
playing his fingers around her sweet spot.

Mas lalong lumalim ang paghinga niya. Napapaawang ang labi niya sa tuwing pipisilin
nito ang nipple niya kasabay ng paglalaro ng daliri nito sa hiyas niya.

She momentarily held her breath when he made her turn around. Isinandal siya nito
sa malamig

na pader at hinalikan ng mariin sa labi. His hand immediately cupped her wetness
again.

"God, you taste sweet hon..." Leandrei muttered as he kissed her torridly on the
lips. Sinabayan niya ang malalim nitong paghalik. How she loved the feel of his
lips while his tongue devours her.

"Ohhh," she moaned when his kisses went to her neck as his hand continued rubbing
her clit.

Mas lalo siyang napaungol nang bumaba ang halik nito sa dibdib niya. His hot tongue
played its peak sending her multiple sensations. Just as she was enjoying it, his
tongue moved down trailing kisses down to her abdomen. His hot tongue sends her
insides with a delicious searing sensation.

Napahawak siya sa buhok nito nang mas lalong bumaba ang paghalik nito. Hindi niya
alam kung saan ibabaling ang ulo sa sensasyong dulot ng mainit nitong dila. Lumalim
ang paghinga niya sa bawat pagdampi ng labi nito sa balat niya.

"Ohhh, Leandrei..." Napatingala siya nang ipatong nito ang isang hita niya sa
balikat nito. Then she felt his hot tongue touching her wet hole. Napaawang ang
labi niya sa matinding sensasyon.

"Ooooh Myyy..." Ungol niya nang ipasok nito ang dila sa basa niyang pagkababae. His
tongue devoured her wetness sending her oceans of delicious sensations. Mas lalong
napabiling-biling ang ulo niya at napapikit nang mariin nitong ilabas-masok ang
dila sa basa niyang pagkababae kasabay ng paglalaro ng hinlalaki nito sa hiyas
niya.

Mariin niyang hinawakan ang buhok ng asawa habang napapakiwal sa sarap. It felt
like heaven. Her hips grind as he licked and played with het

wetness.

"Ang saraapp..." Hindi niya napigilang sambitin habang gumagalaw ang balakang niya
para salubungin ang dila nito. Leandrei pushed his tongue more as his thumb played
circles on her clit. She knows she's about to cum. She could feel it. Binilisan
niya ang pag-indayog ng balakang niya habang sinasalubong ang matigas nitong dila.

She was almost there.

Almost.

"Ugh! Shit!" she cursed when Leandrei stopped.

"Not just yet, honey." He said smiling as he licked his own lips. She found it very
sensual. He stood up and cupped her butt.

Napapikit siya ng mariin nang maramdaman ang matigas nitong kahabaan na pumasok sa
loob niya. Mas tumindi pa ang naranasan niyang pagnanasa nang isinagad nito ang
kahabaan.

"Oh, Leandreiii..." ungol niya nang magsimula na itong umulos nang dahan-dahan sa
loob niya.

"Ohhh...Janica, honey..." Ungol din nito habang pabilis nang pabilis ang pag-atras-
abante nito sa loob niya. His hard and long manhood is sending multiple hot
sensations on her being. Sinalubong niya ang bawat pag-ulos nito. Napapakapit siya
sa balikat nito sa tindi ng sensasyon.

"Oooohhh..." Her moans became louder. Her sex clenches around his manhood. Ramdam
na ramdam niya ang kahabaan nito.

Leandrei's moans also became louder as he pushed himself in and out harder. And one
more time she can feel her nearing orgasm.

"Shit! Not again!" she muttered when Leandrei pulled his length out of her wetness.
Ngumiti ito ng nakakaloko.

"Don't tell me bibitinin mo ako?" inis niyang sambit sa

asawa. Napatawa naman ito ng mahina at napailing.

"Nope," he mumbled smiling.

"Turn around." Utos nito. She immediately obliged.

She pushed her hands against the wall when he pulled her waist. She voluntarily
spread her legs. Then, she felt him entering from behind.

Before she could even gather her strength, he already moved in and out fastly
without slowing down.

Napapikit siya ng mariin sa bilis ng pagbayo nito. Hindi niya napigilang mapaungol
ng malakas. Their moans and the sound of their bodies hitting filled the entire
bathroom.

"Leandrei...ohhh.." Malakas niyang ungol nang bumilis pa ang pag-ulos nito mula sa
likuran niya. Ramdam na ramdam niya ang haba at laki nito.

"Janicaa..." he continued his deep thrusts. Putol-putol ang paghinga niya habang
ramdam na ramdam ang paglabas-masok ng kahabaan nito.

A long moan escape her lips when he pushed himself deeply inside her. The delicious
sensations are taking away her sanity. Leandrei held her waist tighter and moved
deeper and harder.

Napupugto ang bawat paghinga niya habang nararamdaman ang paglapit niya sa rurok.
Ramdam din niya ang pagpipigil ng asawa habang hindi nagbabago ang bilis ng pagbayo
nito. He's hitting hardly on her spot. Ramdam niya. Konting-konti na lang.

A few more pushed then she felt it. Lumakas ang pagtulak niya sa pader habang
mabilis pa rin ang pagbayo ng asawa.

"Ohhh Shit...Hon..," she moaned when she could no longer hold it.

A few more deep thrust before Leandrei's seeds exploded.

Mind-blowing it is.

Nanghihina siyang napayakap sa asawa. Agad naman siya nitong pinangko.

She smiled as he deposited her on the bed.

"Nagsisisi na ako sa sinabi ko." Sambit niya nang humiga rin ito ay yumakap sa
kanya. He pulled the sheet to cover their naked bodies.

"Hindi ka mahina. Nakapanghihina ka." dagdag niya. Natawa naman si Leandrei ng

mahina.

He gently caressed her face and kissed her forehead.

"I love you so much," he muttered looking deeply into her eyes.

"I love you, too, so much." She smiled and traced the contour of his handsome face.
Ngumiti din ito ng matamis.
"What will you name our baby if she's a girl?" Hinuli nito ang kamay niya at
marahang hinalikan.

"Vonica," she muttered smiling.

"Vonica it is." Segunda naman nito bago siya ulit hinalikan sa noo at niyakap ng
mahigpit.

She smiled and hugged him tight.

If she will look back on her life in the past, it is quite impossible to believe
that she'd eventually have a man like Leandrei in life.

Truly life is full of surprises.

She is so lucky to have him...

Sino bang mag-aakala na may naghihintay pala sa kanyang katulad ni Leandrei sa dulo
ng daan?

Mabuti na lang nakapaghintay siya at hindi nagpatisod sa kung saan.

---------THE END----------

=================

Author's Note

Konting Mensahe lang...

With regards to the private SPG parts,

Don't judge me, you're not a judge. Hehe!

With the overwhelming comments and votes,

THANK YOU. I also enjoyed writing this. May mga oras na natatawa ako sa kanila.
Parang buhay na buhay kasi sila sa utak ko. Haha! Malapit na ako sa borderline ng
normal at baliw.

With Vance Luanne's Story,

Let me breathe for a while. Gusto ko lang i-pollute saglit ang mundo. Joke! I need
to move on from Leandrei. Meanwhile, 'yong completed na lang muna ang basahin niyo.
Hehe!

Leave it,

jazlykdat (just like that)