<< Αθλητισμός: μαγεία ή απειλή;>>

Tην τελευταία περίοδο παρατηρούμε την ανοδική πορεία του ελληνικού αθλητισμού. Οι
συνεχείς διακρίσεις στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις ομαδικών και ατομικών
αθλημάτων αποτυπώνονται στις τροπαιοθήκες των συλλόγων και των αθλητών. Εκτός από
τα έπαθλα και την επιβράβευση, είναι αναμφισβήτητη η προσφορά της άθλησης στον
άνθρωπο και στο σύνολο* ωστόσο παρατηρούνται φαινόμενα εκφυλισμού στον χώρο αυτό
που χρήζουν άμεσης επίλυσης.

Είναι ευρέως γνωστό πως ο αθλητισμός συνεπικουρεί στην ηθική, πνευματική, ψυχολογική
και κοινωνική αρτίωση του ατόμου. Ειδικότερα, μέσω αυτού καλλιεργεί και ασκεί το σώμα
του, αποκτά ενέργεια και ευεξία με συνέπεια να ενδυναμώνεται ο οργανισμός του. Εκτός
από το πνεύμα, ηθικοποιείται, καθώς αποκτά αρετές, όπως είναι η αλληλεγγύη και ο
σεβασμός από τη συνεργασία του με τους συναθλητές του και τη συμμετοχή του σε
ομαδικά αθλήματα. Ως εκ τούτου, κοινωνικοποιείται, σφυρηλατεί ορθές διαπροσωπικές
σχέσεις και αποβάλλει εγωιστικές τάσεις από τις οποίες διέπεται. Έτσι, αισθάνεται
ασφάλεια και ψυχική πληρότητα, καθώς ασχολείται με ένα αντικείμενο που τον εκφράζει
και αποβάλλει το άγχος που του δημιουργεί η ασθματική καθημερινότητα, αφού
εκτονώνεται σε γνήσιες μορφές ψυχαγωγίας.

Εκτός από το άτομο παρατηρούμε κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη λόγω της αναπτυξης του
αθλητισμού. Πιο συγκεκριμένα, τα έσοδα των αγώνων, οι εταιρείες που αφορούν τα
προγνωστικά και ο αθλητικός τουρισμός συνεπάγονται την οικονομική άνθιση μιας χώρας,
ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσονται και οι επιστήμες μέσω της δημιουργίας αθλητικών
οργάνων και της βελτίωσης αυτών, όπως είναι τα ψηφιακά χρονόμετρα. Παράλληλα,
συνεργάζονται όχι μόνο οι θετικές αλλά και οι ανθρωπιστικές επιστήμες, όπως είναι η
Ψυχολογία και η Κοινωνιολογία, οι οποίες παρατηρούν και αξιολογούν την ανθρώπινη
συμπεριφορά σε χώρους μαζικής άθλησης. Βέβαια, μέσα από την επαφή των αθλητών ,των
προπονητών και των οπαδών συσφίγγονται οι ανθρώπινες σχέσεις και προωθείται το
πνεύμα του υγιούς διεθνισμού και της οικουμενικής ειρήνης, καθώς συνεργάζονται για την
επίτευξη της άμιλλας και της υγιούς συνεργασίας. Αν και κανείς δεν μπορεί να
αμφισβητήσει την αξία του ευ αγωνίζεσθαι, ο σύγχρονος αθλητισμός διέρχεται κρίση.

Για τη σύγχρονη αρνητική εικόνα της άθλησης ευθύνονται η απουσία παιδείας, τα

οικονομικά συμφέροντα και τα ΜΜΕ. Αναλυτικότερα, το σύγχρονο σχολείο δεν εμφυσά
το ομαδικό πνεύμα, αλλά καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και την εμπάθεια μέσω του
εξετασιοκεντρικού συστήματος από το οποίο εμφορείται. Το μάθημα της Φυσικής Αγωγής
δεν είναι πρωτεύον και πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως αγγαρεία από τους μαθητές
γεγονός που συνεπικουρεί στην κρίση του αθλητισμού. Σε αυτήν την υποτίμηση τη μερίδα
του λέοντος φέρουν οι αθλητικοί κύκλοι οι οποίοι σε συνεργασία με τους οικονομικούς
φορείς εμπορευματοποιούν την άθληση, εντείνουν την επιχειρηματική δράση στο χώρο για
να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και στο βωμό του κέρδους σκοτώνουν τον
ερασιτεχνικό αθλητισμό και την άμιλλα που αυτός συνεπάγεται. Φυσικά τα ΜΜΕ
διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο σε αυτήν την κατάσταση, καθώς προωθούν μόνο τις
επαγγελματικές ομάδες συγκεκριμένων αθλημάτων αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα
αθλήματα και προβάλλουν φαινόμενα βίας, λειτουργώντας συχνά διαφημιστικά για
τέτοιου είδους συμπεριφορές. Αν και φαντάζει δυσεπίτευκτο, η μάστιγα αυτή μπορεί να
αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια των φορέων αγωγής.

Το σχολείο, τα ΜΜΕ και η πολιτεία μπορούν να καταστείλουν αυτά τα αρνητικά φαινόμενα

που ταλανίζουν το χώρο της άθλησης. Η εκπαίδευση είναι ανάγκη να δώσει προτεραιότητα
στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής , να γαλουχεί τους νέους με την αξία του <<ευ
αγωνίζεσθαι>> και να προσφέρει ευκαιρίες σε όλους τους μαθητές είτε είναι ερασιτέχνες
είτε διαθέτουν κάποια διάκριση , αναπτύσσοντας ποικίλες δράσεις σε όλα τα αθλήματα κι
όχι μόνο στα δημοφιλή, όπως είναι το ποδόσφαιρο και η καλαθοσφαίριση. Τα ΜΜΕ καλό
θα είναι να συνεχίσουν το έργο του σχολείου καλλιεργώντας την απέχθεια προς τη βία κι
όχι διαφημίζοντάς την μέσα από τις αθλητικές εκπομπές που επωάζουν τον φανατισμό. Οι
καμπάνιες , επίσης, θα συντελέσουν στην ανάπτυξη του υγιούς αθλητικού πνεύματος και
θα ευαισθητοποιήσουν τους δέκτες για την αξία της άμιλλας. Τέλος, η πολιτεία είναι
αναγκαίο να επιλύσει τα κοινωνικά προβλήματα , όπως είναι η φτώχεια και η ανεργία που
ωθούν τους πολίτες στη γηπεδική βία ως μέσο εκτόνωσης , να ενισχύσει τον ερασιτεχνικό
αθλητισμό με τη δημιουργία δωρεάν αθλητικών υποδομών σε κάθε δήμο και να αλλάξει το
θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να τιμωρούνται αυστηρότερα οι ομάδες ως ιδιωτικές
εταιρείες για κάθε επεισόδιο που δημιουργείται.

Συνοψίζοντας , ο αθλητισμός βάλλεται ποικιλοτρόπως στη σύγχρονη εποχή και η ευθύνη

βαραίνει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Η ανάπτυξη μιας ορθής στάσης απέναντί του
απαιτεί ενεργή δράση και αλλαγή των προτεραιοτήτων μας. Οφείλουμε να
συνειδητοποιήσουμε πως η άθληση συνιστά πηγή χαράς και δημιουργίας και δεν αποτελεί
ένα ατέρμονο κυνήγι επάθλων και βραβείων.