PAPASOK BA AKO?

WRITTEN BY LEE MARVIN CARREON

INT. RED’S BEDROOM. MORNING.

(Online/messenger conversation)

KAIL: GUYS MAY ANNOUNCEMENT NA!

(Kail send photo: #walang papasok)

ROSE: BADTRIP! PAASA KA!

JAMES: Di talaga ako papasok.

(James send a picture: kapag dumaan sa newsfeed mo huwag kana pumasok bukas?)

ROSE: Ito ka kasi

(Rose send a photo: #walang assignment)

JAMES: Ikaw ito oh

(James send a Picture: #walang Jowa)

KAIL: Jumown hahahaha

RED: May pasok ba?

ROSE: papasok kaba?

RED: Hindi hahaha

ROSE: Iba din!

RED: Huwag na kayong pumasok guys! Tara dito sa bahay party tayo!

JAMES: Wala na naman sila Tita?

RED: AS USUAL.
KAIL: Hoy baka may quiz!

RED: Quiz lang iyon. Magpapakasaya kami.

JAMES: Bihis lang ako.

ROSE: Papunta na ako!

KAIL: Hoy pumasok kayo! Pasahan din ng Project!

-Red kicks kail from the group-

JAMES: bat mo kinick! Hahaha

RED: ang ingay ingay.

-Offline-

INT. JUNE’S HOUSE. MORNING

(Nakaupo siya sa Higaan niya at tahimik na umiiyak habang

Nakatingin sa kawalan.

JUNE: Baliw na ba ako? (tila ba matatawa habang nakatitig sa

kawalan habang may mga luhang tumutulo) Teka nga, anong oras na
ba?

(Pagkasabi niya ay bigla siyang natauhan at pinunasan ang

mga luha sa mukha niya. Tumayo siya at nagpunta sa lamesa upang
kumain, pero pagbukas niya sa kaldero ay walang kanin.

JUNE: Walang kanin?

Naglakad sya sa buong bahay para hanapin ng mama nya

JUNE: wala nang kanin at wala na ring bigas, papasok pa ba ako?

(Tumayo siya sa pagkakaupo sa upuan at nagpunta sa banyo para

maligo, pero ng makita niyang walang tubig ay muli siyang
lumabas dala dala ang timba na walang ibang laman kung hindi ang
tabo lamang)

JUNE: MA! Walang tubig ma! May lumulutang na sa Inidoro ma!

(Inilapag niya sa tabi ang timba. Huminga sya nag malalim

at inamoy ang sarili nya)

JUNE: Maamoy kaya nila ako? Naligo naman ako last week eh. Pwede
na to.

(Naglakad sya papunta sa aparador, hinanap nya ang kanyang

uniform pero hindi nya ito makita. Tinignan nya ang labahan at
doon nakita nya ang uniform nya. Kinuha nya ito at inamoy. Pagka
amoy nya ay naibato nya ito dahil sa amoy nito.)

JUNE: Ma! Wala na din pala akong malinis na uniform, ma!

(Muli siyang bumalik sa upuan upang umupo, medyo naiinis

na siya dahil wala siyang isusuot na uniform.)
JUNE: Huwag na lang kaya ako pumasok ngayon? Ay, teka, kailangan
ko na talagang pumasok eh.

(Naglakad sya at pinulot ang itinapon na uniform, kinuha

ang kanyang bag at nagpabango. Kinuha nya ang toothpaste pero di
nya mahanap ang kanyang toothbrush, lumabas sya sa pinto para
tawagin ang mama nya)

JUNE: Ma! nakita mo ba ang toothbrush ko? Eh ma, yung toothpaste?

(bubuntong hininga)

JUNE: Ma, hayaan mo na, huwag na pala, di nalang ako papasok.

(Nagpunta nalang muli siya sa kanyang sa higaan at humiga

nalang, Ngunit ilang saglit lang ay muli siyang tumayo dahil
biglang nagbago ang isip niya. Kinuha ulit niya ang toothpaste
sa kanyang bag at binuksan ito)

JUNE: Wala naman makaka alam

(Naglagay sya ng toothpaste sa hintuturo nya at ipinahid

sa Ngipin nya, pagkatapos ay pinulot niya sa sahig ang bag at
nagpunta sa lamesa)

JUNE: Nasaan na ang papel, Ma? Nakabili ho ba kayo?

Inilapag niya ang bag niya sa lamesa at muling bumalik sa kanyang

higaan para humig.

(Muli ay bumuntong huninga sya)

JUNE: Hindi na lang ako papasok, wala akong papel, nakakahiya
nang manghingi eh. Ma, hindi ako papasok ha!

(Ilang sandali lang ay muling nagbago ang isip niya)

JUNE: Kaso kailangan eh. Papasok ako. Hihingi nalang ulit akong
papel, bahala na.

(Tumayo sya sa higaan nya at muling pinulot ang Kanyang

bag at inilagay sa lamesa)

JUNE: Nasaan na yung Boyfriend ko ma? Ballpen pala ma! Nakita mo

ang ballpen ko?

(Tumayo sya at kinuha ang sapatos nya, inamoy nya ang

medyas na nandoon)

JUNE: Yuck, bakit ganito, ilang linggo ba itong hindi nalamban?

Huwag na kaya akong pumasok? Mamamatay mga classmate ko nito

(Tinapon nya kung saan ang mga medyas, pero pinulot nya
din ang mga ito. Pagkatapos nyang maisuot ang medyas aybiniyukod
nya ang kanyang ulo sa lamesa)

JUNE: Ayaw kong pumasok!

(Naglakad ulit sya papalabas ng bahay upang tawaging ang

nanay niya peto walang sumasagot)
JUNE: Ma! Hindi na ako papasok! Ma! Ma! Silence means yes! Ma!
Salamat ma!

(Muli syang umupo para tanggalin ang kanyang medyas, pero

naalala niya na may quiz pala sila ngayong araw at may assignment
siyang hindi pa nagagawa)

JUNE: May quiz at asignment pala ngayon! Ano kayang ilalagay ko

sa excuse letter? LBM! Huwag nagamit ko na iyon kast week ...
Kailangan ko mag-isip ng bago. Limang beses na ngayong month ang
LBM

(Naglakad lakad sya at mataimtim na nag isip ng rason.)

JUNE: Bahala na... wala naman makakapansin na hindi ako pumasok.

(Hinubad nya ang kanyang uniform at muling humiga sa

higaan. Pero tumayo siya agad. Kinuha niya ang wallet niya at
naupo sa upuan. Binuksan niya ito ngunit walang laman. Itinaktak
niya ito, nagbabakasakaling may nakaipit na pera, nagkaroon siya
ng pag-asa ng may mahulog pero nawala agad ito ng makita niyang
25 cents lang ito. Kaya naman tinapon nalang niya ang wallet.)

JUNE: Papasok ako! Kailangan kong mag-aral!

(Muli siyang tumayo para lumabas para tawagin ang mama

niya.)

JUNE: Ma! Pahingi ako ng pera Pamasahe! Huwag na pala maglalakad

nalang ako
 (Muli ay pinulot niya ang kanyang Uniform sa school at
ipinagpag ito at muling naupo sa upuan.)

JUNE: Nagugutom na ako... Hihingi nalang ako sa mga kaibigan

ko... Kung meron... Meron nga ba? Hindi ko alam... Hindi ko alam
kung meron... Hindi ko alam

(Muli ay tumayo siya at nagpunta sa may higaan at kinuha

ang kanyang mga libro sa ilalim nito. Pagkatapos niyang pakuha ay
muli siyang naupo sa upuan at muling inayos ang gamit niya.)

JUNE: Hindi parin pala ito naaayos ni papa. Hindi parin pala siya
umuuwi. Masyadong nagiging busy sa trabaho nya. Sa sobrang busy
ay doon na tumira sa office niya. Sa loob ng 3 years hindi ko
alam kung ilang beses ko lang siya nakita. Ganoon sya kabusy.
Ipasunog ko kaya office nila? Para naman... ano bang iniisip ko
haha

(Pagkatapos niyang maiayos ang gamit niya ay muli siyang

lumabas)

JUNE: Ma! Nasaan kaba! Walang bantay dito sa bahay, aalis na ako!

(Muli siyang bumalik sa loob ng bahay para kunin ang gamit

niya)

JUNE: Ma, papasok na ako

 (Lumabas na siya ng bahay nila at pumasok na sa paaraalan.
Rewind.)

EXT. DAAN. MORNING

(Bago umalis ng bahay ay tinignan ni Jenny ang kanyang

wallet kung may laman pa pero wala. Binaliktad at tinaktak nya
ito pepro wala na talaga. Naiiyak na sya pero Hindi
pwede.matapang sya)

JENNY: Maglalakad nalang ako. Pero atlis maganda ako. Mahirap na

ako pero maganda ako. Walang magbabago. Maganda ako

(Naglalakad mag-isa si Jenny papuntang school ng tawagin

sya ng kaibigang si Shane)

SHANE: Bakit nalalakad ka?

JENNY: Ah. Eh. Bumaba ako sa jeep. Sobrang traffic kasi, tapos
iyung lintik pa na katabi ko nakikibasa pa sa phone ko. Putek mas
nauna pang tumawa sa dahil sa binabasa kong memes? Bastusan?

SHANE: Ayos lang iyan. Huwag mong dibdibin. Likod lang meron ka

JENNY: Hayop ka! Mas ok ng dalawa likod. Ikaw nga tingin ng

tingin pero sya walang pagtingin sayo

SHANE: hoy! Ang hard naman! In-uncrush ko na siya kahapon!

JENNY: Wow naman parang unfriend lang? Bakit naman?

SHANE: Nag 1, 2, 3 sa jeep. Hindi na naawa kay manong driver.

Hindi ba niya naiisip kung sa tatay niya kaya gawin ang ganon?
Uncrush na talaga sya sa akin.

JENNY: Uncrush kapang nalalaman. Ngitian kalang mamayq crush mo

na ulit. Marupok!

SHANE: hoy! Kanina kapa ah! Di ko na talaga sya crush!

JENNY: Si Vince oh!

SHANE: Asan?!

JENNY: Marupok!

(Kail send a messege)

KAIL: Hoy mga babaeng marupok! Anong oras na!

SHANE: Oo na papunta na kami!

KAIL: dalian nyo!

JENNY: kala mo talaga di din sya marupok

MA’AM: hoy mga asador! Dalian niyo! Bumili muna kayo tapos pasok
na!

SHANE: ma'am kami?

MA’AM: may iba paba?

(Jenny at Shane titingin sa audience)

SHANE: sabi ko nga Ma'am kami iyon

EXT. LABAS NG CLASSROOM. MORNING

(Malayo palang ay nakita na ni John ang teacher nya na

dala dala ang tray ng paninda nito kaya naman napahinto siya.)

JOHN: Dapat talaga hindi na ako pumasok. Wala akong baon ngayon!
Pilitang bentahan ito. Hindi ako binigyan ng pera ni mama.

JOHN: Wala na akong pambili ng tinda nyo. Ma'am pati ba naman

itlog binibenta mo sa amin? Wala ba talaga kaming choice? Kapag
walang pera ay utang? May itlog ako ma'am hindi ko na kailangan
bumili! Dalawa ang itlog ko ma'am!

(Inilabas niya ang baunan niya)

JOHN: Ma'am ayan. Dalawa na ang itlog . Pinabaon sa akin ni mama

ma'am. Ayaw na akong pagbaunin ng pera dahil hindi pa daw reccess
ay ubos na ang pera ko.

JOHN: Pagpasok na pagpasok palang kasi ay hinaharang mo na! Daig

mo ang guard ma'am! Ang guard ma'am nanghaharang lang kapag
walang I.D. pero ikaw ma'am haharangin mo kami para bumili lang
ng itlog? Iba ka ma'am. The best ka talaga.
 (Inilabas ang walis tingting)

JOHN: Ma'am ito nga pala ang walis tingting na pinaproject nyo.
Sana magamit mo ng maayos sa bahay mo. Binili ko pala iyan ma'am
sa tindahan niyo. Ano pa ma'am? Baka gudto mo pa ng floor wax?
Bunot ma'am kailangan mo pa? Ma'am ibebenta mo ba ulit ito? Tama
iyan ma'am kumikitang kabuhayan ka.

MA’AM: MAY SINASABI KA?

JOHN: Sabi ko po ay ito na ang walis ma'am

MA’AM: pupunta lang akong faculty Ilagay mo muna diyan"

INT. CLASSROOM. MORNING

(Papasok si marie sa classroom na may dalang dalawang

malaking plastic bag na puno ng mga paninda)

MARIE: Guys. Bili na kayo! Mura lang ito. Sampu sampu, bente
trenta at iba pa. Kayo ba gusto nyong bumili? Ano ba hanap nyo?
Pagkain? Meron din akong tindang pagkain. Meron akong hotdog
sandwich.

MARIE: Burger meron akong tindang oreo. Bili na kayo! Masarap

itong mga pagkain na tinitinda ko. Hindi kayo magsisisi. May
tinda din akong damit guys. Pang-alis ba ang hanap mo? Meron din
akong tinda. Bili na kayo mura lang. Bili na kayo. Ito maganda
ito sa iyo. Mura ko nalang ibibigay sa iyo.

MARIE: Hays. Sorry. Sobrang kulit ko na pala. Haha

MARIE: Alam ko. dapat mag-aral nalang ako. Para naman tumaas
naman ang grades ko. Oo alam ko naman eh. Gusto ko naman mag-
aral. Wala lang talagang time. May sakit kasi si papa.

MARIE: Kaya kailangan ko siyang alagaan. Kami nalang kasing

dalawa. Iniwan na kami ni mama. Alam ko. hindi naman sa
nagdadahilan ako. Pero kailangan ko lang talagang unahin ito.
Kailangan din kasi ni papa ng mga gamot.

MARIE: Gusto kong mag-aral ng mabuti. Gustong gusto. Akala nyo ba

hindi masakit ang pagiging kulelat? Pero anong magagawa ko. Kapag
binawasan ko ang oras ng mga trabaho ko ay mas lalong pagkukulang
ang panggastos namin sa gamot at pagkain.

MARIE: Kaya kahit mabigat ang dala ko araw araw. Laban lang.
Dalawa na nga lang kami susuko pa ako? Lahat gagawin ko basta
kumita lang ng marangal

INT. CLASSROOM. MORNING.

MA’AM: Guys we will have a surprise quiz!

ALL: BAKIT HINDI MO SINABI KAHAPON MA’AM? / BUKAS NALANG MA’AM!

HUWAG NA MA’AM / NEXT TIME NALANG MA’AM / DI AKO NAKAPAG REVIEW!

JOY: Surprise? Surprise na naman? Ma'am bakit ang hilig mo sa

surprise? Hindi kaba na surprise ng magulang mo kaya kami ang
sunusupresa mo?
JOY: Oo dapat nag rereview kami lagi. Pero ma'am hindi lang naman
ikaw ang subject namin. Marami din kaming ginagawa. May pa zumba
kami sa P.E. Left. Right kembot pa. 5678.

JOY: Tapos may pa acting pa sa Filipino. Crispin? Basillo?

JOY: Tapos pinapasali mo pa kami sa Jingle para sa nutrition

month? Pilitan ma'am. Makulay ang buhay sa sinabawang gulay!
Ma'am alam mo iyon? Mas magiging makulay ang buhay namin kapag
sinasabi mo na may quiz. Para naman may review kami.

JOY: Tapos kapag bagsak kami lahat ay magdaramdam ka? Hindi ba

ako mabuting teacher? Hindi kayo ba kayo natuto sa akin? Ang cute
mo ma'am!

MA’AM: JOY! Umupo ka!

JOY: Ma'am tatanong ko lang kung bibilugan ba?

MA’AM: Bilugan mo"

JOY: salamat Ma’am

EXT. TABI DAAN. MORNING

(Naglalakad si Anna sa tabi ng daan pauwi sa bahay nila

dahil nasaraduhan na naman siya ng pintuan dahil late siya.)

ANNA: Nasaraduhan na naman ako. Late na naman ako. Lagi nalang

ba? Bakit ba kasi late na naman ako? Pang-anim na beses na ito.
Babaksak na ba ako nito? Siguro? Pero sana hindi.
ANNA: Sana naman hindi. Sayang ang pinagpaguran nila papa. Sayang
ang paggising ni mama ng maaga. Sinubukan kong kumatok pero hindi
ako pinagbuksan. Iiyak na naman ba ako?

ANNA: Alam ko, kasalanan ito. Alam ko ako naman ang late. Wala
akong karapatang umiyak. Pero hindi ko lang mapigilan. Bakit ba
ganito? Bakit ba kasi lagi akong pinipigilan ng problema? Gusto
ko naman mag-aral ng maayos. Gusto ko naman makatapos. Pero ba
tuwing gigising ako sa umaga ay problema agad ang bubungad sa
akin?

ANNA: Gusto kong bumalik sa school. Gusto kong kumatok ulit

hanggang buksan ni Ma'am ang pinto. pero ano ang isasagot ko kung
bakit ako late? Maniniwala kaya si Ma’am kapag sinabi ko kung
bakit ako late?

ANNA: Papapasukin niya ba ako kapag sinabi ko na may sakit kasi

ngayon si mama kaya late ako? Wala kasi. Si papa noon, maagang
umalis para mamasada. Kaya ako ang naghanda sa mga kapatid ko.
Reasonable kaya iyon Papasukin niya ako?

ANNA: Huwag nalang siguro. Kasi baka hindi nya ulit ako
pakinggan. Baka mapahiya na naman ako sa buong class. Huwag
nalang. Tutulong nalang ako sa bahay.

INT. CLASSROOM. LUNCH TIME.

(Nakaupo si Chrish sa kanyang upuan at pasimpleng kumakain

ng baon niyang pagkain. TRinatago niya ito sa mga classmate
niya.)
JAKE: Uy ano iyan? Pahingi naman kami!

(Hindi niya alam kung bibigyan niya ang kaibigan o hindi.

Pero hindi pa siya nakakapag desisyon ay kinuha na ito sa kanya)

KAIL: UY AKO DIN PAHINGI! MUKHANG MASARAP!

JOHN: Bakit hindi kayo namimigay! Pahingi ako!

(Hindi alam ni Chrish kung ano ang gagawin niya.

Nakatingin lang siya habang kinakain ng tatlo ang pagkain niya)

CHISH: Wow! Ang alam ko ay niluto iyan ng nanay ko para sa akin!

Hindi ako na inform na para sa inyo pala iyan? Nahiya ako sa
inyo!

(Pagkatapos niyang sabihin iyon ay umalis na siya)

JAKE: Uy ito na!

JOHN: Ang damot naman, kaunti lang hinihingi.

KAIL: Uy ito na, sorry.

EXT. LABAS NG CLASSROOM. LUNCH TIME.

CHRISH: Bawal bang magdamot kahit minsan lang? Hindi naman ako
madamot. Kahit anong pagkain ay nag-aalok ako. Pero kasi iba ang
pagkain na iyon. Special para sa akin iyon.

CHRISH: Minsan lang kasi magluto si mama. Sobrang busy kasi siya
sa trabaho niya, hindi ko na nga maalala ang huli nilang
pinagluto ako ng pagkain. Minsan lang din kasi siya umuwi ng
bahay, sa ibang lugar kasi ang trabaho niya.

CHRISH: Kaya nga kaninang umaga ay nagulat ako. Pinagluto niya

ako ng pagkain bago umalis papuntang trabaho niya.

CHRISH: Kaya sana kahit minsan lang. gusto kong ipagdamot ang
pagkain na iyon. Pero wala. Nasanay na siguro sila na OK lang sa
akin na magbigay.

CHRISH: Kasalanan ko din siguro. Sinanay ko sila eh.

INT. CLASSROOM. AFTERNOON

MA’AM: Ok class that is all for today. See you tommorow

ALL: Yes! / Sa wakas/ uwian na! / kain tayo guys / ML na!

(Nag-umpisa ng maglabasan ang mga estudyante. Naiwan na

mag-sang nakaupo si Jake sa kanyang upuan.)

JAKE: Yes. Uwian na! Saan kaya ako tatambay? Ayaw ko pang umuwi.
JAKE: Ano bang masaya sa bahay? Puro lang naman away ang
naririnig ko, puro nalang sigawan. Wala ng katahimikan. Lagi
nalang.

JAKE:Lahat napag-awayan nila. Pero pinaka madalas nilang pag-

awayan ay kung paanobako mag-aaral sa college.

JAKE: Kapag ba hindi na ako nag-aral ay titigil na sila sa pag-

aaway? Nakakapagod na kasi. Ang sakit na kasi na sa sobrang
paulit ulit ay wala na akong maramdaman? Na parang wala na akong
pakielam

Minsan iniisip ko nalang. Nakikita pa kaya nila ako? Parang hindi

na. Minsan gusto ko nalang lumayas. Kasi parang hindi naman ako
mahalaga. Parang dahilan nalang ako ng pag-aaway nila? Gusto ko
nalang mawala.

(Sa sobrang lalim ng iniisip niya ay hindi na niya

namalayan ang muling pagpasok ng teacher niya.)

MA’AM: Jake, bakit hindi kapa umuuwi? May problema ba?"

JAKE: Wala po ma'am may iniisip lang. kayo ma'am baka may
problema ka? Ok ka lang ba?

(Napahinto sa pag-aayos ng gamit niya si Ma’am. Hindi niya

alam kung anong sasabihin niya kaya pinili nalang niyang huwag ng
sumagot. Tumayo na si jake at umalis)
MA’AM: Ok nga lang ba ako? Pinipilit ko. Tagal kong hinintay na
may magtanong kung ok lang ba ako. Kasi matagal na akong hindi
OK. Bata palang ako ay hinihintay ko na itanong na sa akin iyan
ng magulang ko. Pero wala.

MA’AM: Asawa ko? Kahit minsan hindi niya ako natanong kung OK ba
ako. Walang nagtanong.

MA’AM: Akala ko wala ng magtatanong. Sa sobrang bigat na. Minsan

ay tinatanong ko nalang sa sarili ko. Papasok ba ako?

//THE END//