[01:14, 29.03.2023] .

: Ontolojik argümanlar, ampirik kanıtlardan ziyade yalnızca akıl yürütmeye

dayanan, Tanrı'nın varlığına ilişkin felsefi argümanlardır. En ünlü ontolojik argüman, 11. yüzyılda
Canterbury'li St. Anselm tarafından önerildi.

Anselm'in argümanı şu şekildedir:

Tanrı, mümkün olan en büyük varlık olarak tanımlanır, daha büyüğü tasavvur edilemez.

Var olmak, büyüklüğün gerekli bir parçasıdır, çünkü var olmayan bir varlık, var olan bir varlık kadar
büyük olmayacaktır.

Bu nedenle, eğer Tanrı'yı mümkün olan en büyük varlık olarak tasavvur ediyorsak, aynı zamanda
Tanrı'yı gerçekte var olan bir varlık olarak tasavvur etmemiz gerekir.

Bu nedenle, Tanrı vardır.

Bu argüman, varlığın diğer özellikler gibi şeylere atfedilebilecek bir özellik olmadığını savunan birçok
filozof tarafından eleştirilmiştir.

René Descartes, Gottfried Leibniz ve Alvin Plantinga'nın versiyonları da dahil olmak üzere, ontolojik
argümanın diğer versiyonları yıllar içinde önerilmiştir. Bazı filozoflar bu argümanları diğerlerinden
daha ikna edici buluyor, ancak hiçbiri felsefe camiasında yaygın bir kabul görmedi.

Genel olarak, Tanrı'nın varlığına ilişkin ontolojik argümanlar tartışmalı olmaya devam ediyor ve
filozoflar arasında devam eden tartışma konusu.

[01:14, 29.03.2023] .: Descartes'ın Ontolojik Argümanı: Descartes'ın argümanı Anselm'inkine benzer,

ancak mükemmellik fikrine odaklanır. Mükemmel bir varlık olarak Tanrı fikrinin mükemmel bir
varlıktan gelmiş olması gerektiğini ve bu nedenle Tanrı'nın var olması gerektiğini savunuyor.

Leibniz'in Kozmolojik Argümanı: Leibniz'in argümanı, evrendeki her şeyin bir nedeni olduğu
gözlemiyle başlar. Daha sonra bu nedensellik zincirinin sonsuza kadar devam edemeyeceğini ve Tanrı
olarak tanımladığı bir ilk nedeni olması gerektiğini savunur.

Plantinga'nın Modal Ontolojik Argümanı: Plantinga'nın argümanı, Tanrı'nın var olması mümkünse, o
zaman Tanrı'nın olası bir dünyada var olması gerektiğini iddia etmek için modal mantığı kullanır.
Tanrı'dan daha büyük bir varlığın var olması imkansız olduğu için Plantinga, Tanrı'nın gerçek dünya da
dahil olmak üzere tüm olası dünyalarda var olması gerektiği sonucuna varır.

Bu argümanların evrensel olarak kabul edilmediğini ve her birinin karşı argümanları ve eleştirileri
olduğunu not etmek önemlidir. Bununla birlikte, Tanrı'nın varlığına dair Anselm'inkinin ötesinde
alternatif ontolojik argümanlar olduğunu gösterirler

[01:14, 29.03.2023] .: Evrenin yapısı ve özelliklerine dayanan, bazen "kozmik deliller" olarak
adlandırılan, Tanrı'nın varlığına dair çeşitli argümanlar vardır. İşte birkaç örnek:

Kozmolojik argüman: Bu argüman, evrendeki her şeyin varoluşunun bir nedeni veya nedeni
olduğunu iddia eder. Evrenin kendisi var olduğuna göre, varlığının da bir nedeni veya bir nedeni
olmalıdır. Argüman daha sonra bu nedenin Tanrı olması gerektiğini varsayar.

İnce ayar argümanı: Bu argüman, evrenin yaşamı desteklemek için hassas bir şekilde ayarlanmış gibi
göründüğünü ileri sürer. Örneğin, evrenin fiziksel sabitleri ve yasaları, galaksilerin, yıldızların,
gezegenlerin ve nihayetinde yaşamın oluşumuna izin verecek şekilde ayarlanmıştır. Argüman, bunun
tesadüfen olma olasılığının çok düşük olduğunu ve bu nedenle evrenin kasıtlı olarak yaşamı
desteklemek amacıyla tasarlanmış olma olasılığının daha yüksek olduğunu öne sürüyor.

Teleolojik argüman: Bu argüman, evrenin canlı organizmaların karmaşıklığı ve karmaşıklığı, doğal

dünyanın güzelliği ve düzeni ve evreni yöneten temel matematiksel modeller gibi amaçlı tasarımın
belirtilerini gösterdiğini ileri sürer. Argüman, böyle bir tasarımın bir tasarımcı gerektirdiğini ve bu
tasarımcının Tanrı olduğunu varsayar.

Ahlaki argüman: Bu argüman, başkalarına saygılı ve onurlu davranma görevi gibi nesnel ahlaki
değerlerin ve görevlerin varlığının ahlaki bir kanun koyucu gerektirdiğini iddia eder. Argüman, bu
ahlaki yasa koyucunun Tanrı olduğunu varsayar.
 Bu argümanların eleştirisiz olmadığını ve bu argümanların geçerliliği ve sağlamlığı konusunda
filozoflar ve bilim adamları arasında devam eden tartışma ve tartışmalar olduğunu not etmek
önemlidir. Nihayetinde, Tanrı'nın varlığı sorusu karmaşık ve son derece kişisel bir sorudur ve bireyler
kendi inançlarına, deneyimlerine ve muhakemelerine dayalı olarak kendi sonuçlarına varmalıdır.