Układ Słoneczny

Powstanie I Ewolucja
• Powstanie i ewolucja Układu Słonecznego rozpoczęły się 4,6 miliarda
lat temu, na skutek grawitacyjnego zapadnięcia się jednej z części
niestabilnego obłoku molekularnego.
• Większość zapadającej się masy zebrała się pośrodku tworząc Słońce,
podczas gdy reszta spłaszczyła się, formując dysk protoplanetarny - z
niego z kolei powstały planety, księżyce, planety karłowate i
pozostałe małe ciała Układu Słonecznego.
 Ruch Gwiazd I Planet
Po Niebie
Tysiąc lat temu ludzie wiedzieli już, że gwiazdy poruszają się po
niebie. Niemal wszystkie przemieszczają się bez wzajemnego
położenia, jakby całe niebo się obracało. Przez całe ludzkie życie
obserwowane gwiazdozbiory nie zmieniają swojego kształtu , lecz
swoje położenie względem obserwatora. Dziś wiemy, że ruch nieba
jest pozorny i wynika z obrotu Ziemi wokół własnej osi.
Model
Heliocentryczny
• Kopernik jest najbardziej znany
jako astronom –
twórca heliocentrycznego modelu Układu
Słonecznego i prawdopodobnie pierwszy
heliocentryk w Europie od
czasów starożytnej Grecji.
• Heliocentryzm, kopernikanizm – teoria
budowy Układu Słonecznego, w której
Słońce jest jego środkiem, a wszystkie
planety – łącznie z Ziemią – je obiegają. W
niektórych historycznych wariantach tej
teorii Słońce bywało ponadto uznawane za:
• środek całego Wszechświata,
• ciało nieruchome.
 Budowa Planet
• Układ Słoneczny – układ planetarny w Drodze
Mlecznej, składający się ze Słońca i powiązanych z
nim grawitacyjnie ciał niebieskich: ośmiu planet, co
najmniej 205 ich księżyców, pięciu planet
karłowatych i miliardów , a być może nawet
bilionów małych ciał, do których zalicza
się planetoidy, komety i meteoroidy, a także pył
międzyplanetarny.
• Zbadane regiony Układu Słonecznego zawierają,
licząc od Słońca: cztery planet
skaliste (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars), pas
planetoid składający się z małych skalistych ciał,
cztery zewnętrzne gazowe
olbrzymy (Jowisz, Saturn, Uran, Neptun) oraz drugi
pas składający się z obiektów skalno-lodowych, tak
zwany Pas Kuipera.
 Nasz układ słoneczny składa się z
bardzo różnych od siebie globów
skaliste, gazowe i lodowe.

• Merkury – najmniejsza i najbliższa Słońca planeta Układu

Słonecznego. Jako planeta dolna znajduje się dla
ziemskiego obserwatora zawsze blisko Słońca, dlatego jest
trudna do obserwacji. Mimo to należy do planet widocznych
gołym okiem i była znana już w starożytności
• Wenus – druga pod względem odległości od Słońca
Planety planeta Układu Słonecznego. Jest trzecim pod względem
jasności ciałem niebieskim widocznym na niebie, po Słońcu
Układu i Księżycu
• Ziemia Pod względem masy i średnicy jest to największa
Słonecznego planeta skalista Układu Słonecznego. Ma również największą
gęstość, najsilniejsze pole magnetyczne i grawitacyjne oraz
najszybszy ruch obrotowy.
• Mars – czwarta od Słońca planeta Układu Słonecznego.
Krąży między orbitą Ziemi a pasem planetoid, dzielącym go
od orbity Jowisza
 Planety Układu
Slonecznego
• Jowisz – gazowy olbrzym, największa
planeta Układu Słonecznego. Piąta planeta w
kolejności od Słońca
• Saturn – gazowy olbrzym, szósta od Słońca
planeta Układu Słonecznego, druga po Jowiszu
pod względem masy i wielkości.
• Uran – gazowy olbrzym, siódma od Słońca
planeta Układu Słonecznego, trzecia pod
względem wielkości i czwarta pod względem
masy
• Neptun – gazowy olbrzym, ósma, najdalsza od
Słońca planeta w Układzie Słonecznym,
czwarta pod względem średnicy oraz trzecia
pod względem masy.
Słońce
• Słońce – gwiazda centralna
Układu Słonecznego, wokół
której orbituje Ziemia, inne
planety tego układu, planety
karłowate oraz małe ciała
Układu Słonecznego. Słońce
składa się z gorącej plazmy
utrzymywanej przez
grawitację i kształtowanej
przez pole magnetyczne. Jest
prawie idealnie kuliste
 Jednostka
Astronomiczna
• Odległości w Układnie Słonecznym
są tak duże, że kilometr jest zbyt
mały do ich wyrażania. Z kolei rok
świetlny, używany do podawania
odległości między gwiazdami, to
zdecydowanie zbyt duża jednostka.
Dlatego często używamy jednostki
astronomicznej, jest to średnia
odległość Ziemi od Słońca czyli ok.
150 mln km. Symbolem jednostki
jest au.
 Życie pozaziemskie
• Życie pozaziemskie – życie istniejące poza Ziemią i niepochodzące z niej.
• Nie znaleziono jakichkolwiek jednoznacznych i potwierdzonych dowodów na istnienie życia poza Ziemią.
Prace badawcze związane z poszukiwaniem choćby najprostszych form organicznych ograniczają się
jedynie do meteorytów oraz próbek zebranych w misjach kosmicznych.
• Do miejsc w Układzie Słonecznym, typowanych jako potencjalne lokalizacje życia pozaziemskiego,
należą:
• Mars (powierzchnia planety, regolit lub w głębsze skały),
• księżyc Jowisza – Europa lub Saturna – Enceladus (życie w oceanie pod skorupą satelity),
• księżyc Saturna – Tytan (duża ilość węglowodorów na powierzchni i w atmosferze, w tym duże jeziora),
• górna warstwa atmosfery Wenus.