39604/2007 ΠΠΡ ΘΕΣΣΑΛ ( 460640)

(ΑΡΜ 2008/410) Κληροδοσία: αν με διαθήκη καταλείπονται στον τιμώμενο μόνον ειδικά

αντικείμενα, αυτός θεωρείται, σε περίπτωση αμφιβολίας, κληροδόχος, ακόμη και αν
ονομάστηκε κληρονόμος- η κρίση, αν ο εγκατάστατος σε δήλο είναι κληρονόμος ή
κληροδόχος, συνάγεται με ερμηνεία της διαθήκης με βάση την πραγματική ή την
υποθετική βούληση του διαθέτη- κρίσιμα στοιχεία για την ερμηνεία της διαθήκης είναι η
βούληση του διαθέτη να λάβει ο τιμώμενος το δήλο απευθείας από την κληρονομιά,
χωρίς τη μεσολάβηση άλλου προσώπου, ή η εγκατάσταση του τιμώμενου ως καθολικού
διαδόχου τόσο στο ενεργητικό όσο και στο παθητικό της κληρονομιάς- βαρύνουσα
σημασία έχει η διαπίστωση, αν το δήλο συνιστά το σπουδαιότερο τμήμα ή εξαντλεί την
κληρονομιά-αν πρόκειται για αντικείμενο μικρής αξίας σε σχέση με την υπόλοιπη
κληρονομιά, θα πρόκειται για εγκατάσταση κληροδόχου. Η ερμηνεία της διαθήκης
μπορεί να επιτευχθεί και με προσφυγή σε στοιχεία ή γεγονότα που βρίσκονται εκτός του
κειμένου της διαθήκης, όπως έγγραφα ή εκδηλώσεις ή σχέσεις του διαθέτη με ορισμένα
πρόσωπα, χωρίς τα γεγονότα αυτά να χρειάζεται να αναφέρονται έστω και υπαινικτικά
στο κείμενο της διαθήκης. Σύμβαση τραπεζικής πίστωσης με εγγυητή το διαθέτη- έκδοση
διαταγής πληρωμής για το οριστικό κατάλοιπο του αλληλόχρεου λογαριασμού κατά των
τιμώμενων με τη διαθήκη- με την ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής ισχυρίζονται οι
ανακόπτοντες ότι εγκαταστάθηκαν ως κληροδόχοι, και όχι ως κληρονόμοι, με συνέπεια
να μην ευθύνονται για το παθητικό της κληρονομιάς ως καθολικοί διάδοχοι- εφόσον η
αξία των δήλων πραγμάτων στα οποία εγκαταστάθηκαν είναι ιδιαίτερα μικρή σε σχέση με
την υπόλοιπη κληρονομιά και η εγκατάσταση σ` αυτά αποτέλεσε εκπλήρωση ηθικής
υποχρέωσης του διαθέτη, πρόκειται για κληροδόχους και όχι για κληρονόμους-
βαρύνουσα σημασία έχει η επιλογή του διαθέτη να μην αφήσει στους ανακόπτοντας
καμία από τις μετοχές του, οι οποίες κυρίως συναρτώνται με το ενεργητικό και το
παθητικό μίας περιουσίας. Με παρατηρήσεις Αστέριου Νικολάου Λιόντα στον
ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟ. "Η περίληψη αυτή ελήφθη από το περιοδικό ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ,
εκδόσεως του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης".

ΠολΠρθεσ 39604/2007

Πρόεδρος: Γεώργιος Ευστρατιάδης. Δικαστές: Β. Τσαμπάζη, Ε. Μήλιου (εισηγήτρια).

Δικηγόροι: Α. Γωγούση - Ε. Ανδρεοπούλου.

Επειδή τα όρια ανάμεσα στην εγκατάσταση κληρονόμου σε δήλο και και στην
κληροδοσία είναι δυσδιάκριτα, ο ερμηνευτικός κανόνας του άρθρου 1800 παρ. 2 ΑΚ
ορίζει ότι, αν έχουν αφεθεί μόνον ειδικά αντικείμενα στον τιμώμενο, σε περίπτωση
αμφιβολίας, θεωρείται κληροδόχος, ακόμη και αν ονομάστηκε κληρονόμος. Έτσι, η
κρίση για το αν ο διαθέτης θέλησε τον επί του δήλου εγκατάστατο ως κληρονόμο ή
κληροδόχο συνάγεται με ερμηνεία της διαθήκης και αναζήτηση της πραγματικής ή και
της υποθετικής βούλησης του διαθέτη (δηλαδή αυτής που θα είχε αν κατά τον χρόνο
σύνταξης της διαθήκης γνώριζε τη διάκριση ανάμεσα στον κληρονόμο και τον
κληροδόχο και τις συνακόλουθες επιπτώσεις του χαρακτηρισμού του εγκατάστατου ως
κληρονόμου ή κληροδόχου).

Στα πλαίσια της ερμηνείας αυτής και πέρα από την ορολογία που χρησιμοποίησε ο
διαθέτης, όπως "κληρονόμος", "κληροδόχος", "εγκαθιστώ", αφού κατά τη διάταξη του
άρθρου 173 ΑΚ επιτάσσεται η αληθινή βούληση χωρίς προσήλωση στις λέξεις, οι δε
λέξεις δεν μπορούν να νοηθούν αφηρημένα χωρίς συνάρτηση με το όλο κείμενο της
διαθήκης, κρίσιμα στοιχεία για τη διακρίβωση της βούλησης του διαθέτη να
εγκαταστήσει κληρονόμο και όχι κληροδόχο είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία της
ιδιότητας του κληρονόμου και οι διαφορές του από τα αντίστοιχα στοιχεία της ιδιότητας
του κληροδόχου και συγκεκριμένα: Η διαπίστωση ότι ο διαθέτης θέλησε τον
εγκατάστατο ως άμεσο διάδοχο του, υπό την έννοια ότι ο τιμώμενος θα λάβει το δήλο
αμέσως και απευθείας από την κληρονομιά, χωρίς μεσολάβηση άλλου προσώπου ως
τετιμημένου. Ότι ο διαθέτης θέλησε τον εγκατάστατο ως καθολικό διάδοχο του, δηλαδή
ότι ο τιμώμενος διαδέχεται τον διαθέτη και ως προς το ενεργητικό και ως προς το
παθητικό της κληρονομιάς. Κυρίως όμως η διαπίστωση ότι, -κατά την έστω και
εσφαλμένη αντίληψη του διαθέτη- το δήλο ή τα δήλα συνιστούν κατά τον χρόνο
σύνταξης της διαθήκης το σπουδαιότερο τμήμα της κληρονομιαίας περιουσίας, ή
εξαντλούν την περιουσία αυτή. Αντίθετα, η μικρή αξία του δήλου, σε σχέση με την αξία
της υπόλοιπης κληρονομιάς, υποδηλώνει βούληση εγκατάστασης κληροδόχου. Για την
αναζήτηση της αληθινή βούλησης του διαθέτη και μάλιστα της υποκειμενικής του
άποψης, η ερμηνεία θα πρέπει να βρίσκει κάποιο έστω και έμμεσο στήριγμα στο κείμενο
της διαθήκης. Επιπλέον, για την άρση της ασάφειας ή του κενού της δήλωσης, η
ερμηνεία μπορεί να γίνει και με προσφυγή σε στοιχεία ή γεγονότα που βρίσκονται εκτός
του κειμένου της διαθήκης, όπως έγγραφα ή εκδηλώσεις ή σχέσεις του διαθέτη με
ορισμένα πρόσωπα, χωρίς τα γεγονότα αυτά να χρειάζεται να αναφέρονται έστω και
υπαινικτικά στο κείμενο της διαθήκης (ΑΠ 506/1993 ΕλλΔνη 34.1470, ΑΠ 164/1988
ΕΕΝ 56.120, ΑΠ 1963/1987 ΝοΒ 36.1653, ΑΠ 1912/1987 ΕΕΝ 50.147, ΑΠ 38.87 ΝοΒ
35.1390, Γεωργιάδη - Σταθόπουλου, ΕρμΑΚ, τ. IX, άρθρο 1800, σελ. 349 επ., παρ. 19-
23, Μπαλή Γ., Κληρονομικόν Δίκαιον, σελ. 138, παρ. 96).

Με τον πρώτο λόγο της ανακοπής τους οι ανακόπτοντες, εναντίον των οποίων εκδόθηκε
η ως άνω διαταγή πληρωμής, με την ιδιότητα των κληρονόμων του αποβιώσαντος Δ.Τ.
και εγγυητή όσο ζούσε σε σύμβαση πίστωσης με αλληλόχρεο λογαριασμό, που είχε
καταρτισθεί μεταξύ της πιστούχου πρωτοφειλέτριας εταιρίας με την επωνυμία "..........."
και της πιστοδότριας καθής η ανακοπή τράπεζας και με την οποία υποχρεώθηκαν να
καταβάλουν τα αναλογούντα κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας ποσά, που
προέρχονται από το οριστικό κατάλοιπο του αλληλόχρεου λογαριασμού, ζητούν την
ακύρωση της επειδή από τα έγγραφα που προσκομίστηκαν για την έκδοση της δεν
αποδεικνύεται η απαίτηση της καθής σε βάρος τους. Ειδικότερα, εκθέτουν ότι από την με
ημερομηνία 1.3.97 ιδιόγραφη διαθήκη του εγγυητή Δ.Τ., η οποία δημοσιεύτηκε και
κηρύχθηκε κύρια, δεν αποδεικνυόταν ότι οφειλέτες από το κατάλοιπο του αλληλόχρεου
λογαριασμού ήταν και οι ανακόπτοντες, διότι ο διαθέτης, κατά την αληθινή βούληση
του, ήθελε να τους εγκαταστήσει κληροδόχους, ενώ ως καθολικές διαδόχους του ήθελε
μόνον τις δύο θυγατέρες του, ενόψει του όλου περιεχομένου της διαθήκης, της
εγκατάστασης τους σε δήλα πράγματα και κυρίως της μικρής αξίας των δήλων αυτών
πραγμάτων, σε σχέση με την αξία της υπόλοιπης κληρονομιαίας περιουσίας. Ο λόγος
αυτός είναι νόμιμος, στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 1800 παρ. 2, 173, 1710,
1714, 1967 επ. ΑΚ, 623 ΚΠολΔ και πρέπει επομένως να εξεταστεί περαιτέρω, ως προς
την ουσιαστική του βασιμότητα.

Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, που περιλαμβάνονται στα
ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τα έγγραφα που
επικαλούνται και προσκομίζουν με τις νομότυπα κατατεθειμένες έγγραφες προτάσεις
τους οι διάδικοι και από όλη γενικά τη διαδικασία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα
πραγματικά περιστατικά: Μεταξύ της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "............" και
της καθής η ανακοπή ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας καταρτίστηκε σύμβαση πίστωσης με
ανοικτό λογαριασμό, δυνάμει της οποίας η καθής ανέλαβε την υποχρέωση να χορηγήσει
στην εταιρία πίστωση μέχρι του ποσού των 7.336.757,15 ευρώ). Η πίστωση αυτή, με
μεταγενέστερες πρόσθετες πράξεις, αυξήθηκε και έφθασε μέχρι το ποσό των 45.000.000
ευρώ. Την τήρηση όλων των όρων της σύμβασης και την ολοσχερή εξόφληση του
καταλοίπου, κατά κεφάλαιο, τόκους, έξοδα κλπ. εγγυήθηκε μεταξύ των άλλων και ο
Δ.Τ., ευθυνόμενος ως πρωτοφειλέτης. Την 24.1.997 αποβίωσε ο ως άνω εγγυητής. Κατά
τον χρόνο του θανάτου του είχε πλησιέστερους συγγενείς και μοναδικούς εξ αδιαθέτου
κληρονόμους του τη σύζυγο του Φ.Τ. και τις δύο θυγατέρες του Ε. και 0.Τ. Ο ως άνω
αποβιώσας εγγυητής άφησε και την από 1.3.1997- ιδιόγραφη διαθήκη του, η οποία
δημοσιεύθηκε και κηρύχθηκε κυρία με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου
θεσσαλονίκης. Στη διαθήκη αυτή δηλώνει επί λέξει τα εξής: "... θέλοντας να ρυθμίσω
την περιουσία μου μετά τον θάνατο του, εγκαθιστώ και ορίζω κληρονόμους μου: την
σύζυγο μου Φ.Τ. το γένος Κ.Φ., τις κόρες μου 0. και Ε., τους ανεψιούς μου Α.Τ. του Κ.
και Σ.Τ. του Κ., και την ανεψιά μου 0.Τ. του Δ. Στην σύζυγο μου Φ. αφήνω τα δύο
διαμερίσματα του πρώτου ορόφου της οδού Ν.Τ. εκ μέτρων τετραγωνικών μ.τ. 77
έκαστον. Στην κόρη μου 0.Τ. σύζ. Γ.Τ. αφήνω το κατάστημα της οδού Δ. μ.τ. 99 και το
διαμέρισμα του 4ου ορόφου 84 της ίδιας οικοδομής. Στην κόρη μου Ε.Τ. αφήνω το
κατάστημα της οδού Ν.Τ. μ.τ. 160 με το πατάρι του και το υπόγειο.
Στον ανεψιό μου Α.Τ. του Κ., αφήνω το μερίδιο μου (1/3) από το κατάστημα της οδού
Μ.Ι., το οποίο συνολικά έχει 34 μ.τ. Στον ανεψιό μου Σ.Τ. του Κ. αφήνω το μερίδιο μου
(1/3) από το διαμέρισμα του 4ου ορόφου της οικοδομής Μ.Ι. μ.τ. 80. Στην ανεψιά μου
0.Τ. του Δ. αφήνω το μερίδιο μου (1/3) από το διαμέρισμα του 5ου ορόφου της
οικοδομής Μ.Ι., το οποίο έχει μ.τ. 80. Στους δύο ανεψιούς μου Α. και Σ. του Κ. αφήνω
και το μερίδιο μου από το οικόπεδο στον Εύοσμο και το αφήνω σ` αυτούς εξ αδιαιρέτου
και ισομερώς. Εκφράζω την ευχή και ζητώ από τα ανήψια μου Α. και Σ. να φροντίσουν
για την εξόφληση των εισφορών προς το ΙΚΑ που προκύπτουν από την ανοικοδόμηση
του οικοπέδου της μητέρας μου στην οδό Κ., γιατί φρονώ ότι τους έχω ικανοποιήσει και
με το μερίδιο που τους παραχώρησα από την οικοδομή αυτή και με άλλες παροχές. Όσον
αφορά την ανεψιά μου 0.Τ. του Δ. υπενθυμίζω ότι της έχω δώσει μέχρι σήμερον σε
διάφορες περιπτώσεις αρκετά εκατομμύρια δραχμών σε μετρητά. Στις δύο κόρες μου 0.
και Ε. αφήνω εξ αδιαιρέτου το μερίδιο μου του κτήματος της Α. με το σπίτι, καθώς και το
τελευταίο αγορασθέν κομμάτι γης μ.τ. 1.008, που ανήκει εξ ολοκλήρου σε μένα, όπως
προκύπτει και από το συμβόλαιο αγοράς της συμβολαιογράφου Κ.Γ. Σημείωση: Εάν μία
από τις κόρες μου προαποβιώσει, η επικαρπία αυτού θα περιέρχεται στην άλλη εφ` όρου
ζωής. Στις δύο κόρες μου 0.Ε. αφήνω εξ αδιαιρέτου το μερίδιο μου στα οικόπεδα: στην
Καλλάνδρα, στα Βασιλικά, στη Νέα Γωνιά Χαλκιδικής, στον Χορτιάτη. Τις μετοχές μου:
1. Της 0.Α.Ε. (250.080 μετοχές-19 τίτλοι) τις αφήνω όπως ορίζει ο Νόμος στις κόρες
μου 0. και Ε. από 3/8 στην καθεμία και τα υπόλοιπα 2/8 στην σύζυγο μου Φ. 2. Της
Κ.Α.Ε. (25.000) στις δύο κόρες μου από 1/2 στην κάθε μία. 3. Της Γ.Α.Ε. (1.700) στις
δύο κόρες μου από 1/2 στην καθεμία. 4. Της Τ.Α.Ε. (90 μετοχές-9 τίτλοι των 10) τις
αφήνω στις δύο κόρες μου 0. και Ε. κατά 1/2 στην καθεμία. 5. Της Ε.Τ.Α.Ε. στις δύο
κόρες μου 0. και Ε. κατά 1/2 στην καθεμία 6. Της Δ.Α.Ε. στις δύο κόρες μου 0. και Ε.
κατά 1/2 στην καθεμία 7. Της Ζ.Α.Ε. στις δύο κόρες μου 0. και Ε. κατά 1/2 στην καθεμία
8. Το εταιρικό μερίδιο της Α.Α.Ε. στις δύο κόρες μου εξ αδιαιρέτου. Με τις παραπάνω
επιθυμίες μου πιστεύω ότι εκπληρώνω κάθε ηθική και ανθρώπινη υποχρέωση μου προς
την οικογένεια μου, για την οποία εργάστηκα με αγάπη και την οποία ευχαριστώ για την
αφοσίωση και την τιμή που μου έδειξε και προς τις οικογένειες των αδερφών μου, στους
οποίους ανέκαθεν συμπεριφέρθηκα με την πρέπουσα αγάπη και ευαισθησία". Η αξία της
κληρονομιαίας περιουσίας, που καταλείφθηκε με τη διαθήκη, χωρίς να συνυπολογίζονται
744 μετοχές της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία "....." και ένα εταιρικό μερίδιο από
το 1/3 του εταιρικού κεφαλαίου της ομόρρυθμης εταιρίας με τον διακριτικό τίτλο "Τ.",
συνολικής αξίας 29.268,51 ευρώ, για τα οποία εχώρησε η αξ αδιαθέτου διαδοχή, δηλαδή
κληρονόμησαν οι δύο θυγατέρες και η σύζυγος του διαθέτη σε ποσοστά από 3/8 η κάθε
μία από τις θυγατέρες και 2/8 η σύζυγος, ανέρχονταν τόσο κατά τον χρόνο θανάτου του
(24.4.1997) όσο και κατά τον χρόνο σύνταξης της διαθήκης (1.3.1997), στο συνολικό
ποσό των 2.024.502,71 ευρώ. Ειδικότερα η αξία των καταλειφθέντων με τη διαθήκη
ακινήτων και μετοχών στη σύζυγο του διαθέτη ανερχόταν στο ποσό των 413.595,8
ευρώ, δηλαδή ποσοστό 20,42% στο σύνολο της περιουσίας, στη θυγατέρα του Ε. στο
ποσό των 729.183,38 ευρώ, δηλαδή ποσοστό 36,03% στο σύνολο της περιουσίας, στη
θυγατέρα του 0. στο ποσό των 789.432,66 ευρώ, δηλαδή ποσοστό 38,99% στο σύνολο
της περιουσίας, στον ανεψιό του Α. -πρώτο ανακόπτοντα - στο ποσό των 44.074,08
ευρώ, δηλαδή ποσοστό 2,18% στο σύνολο της περιουσίας, στον ανεψιό του Σ. - δεύτερο
ανακόπτοντα-, στο ποσό των 34.342,41 ευρώ, ποσοστό 1,69% στο σύνολο της
περιουσίας και στην ανεψιά του 0. -τρίτη ανακόπτουσα- στο ποσό των 13.875,04 ευρώ,
ποσοστό 0,69% στο σύνολο της περιουσίας. Η αξία των ακινήτων και των μετοχών που
καταλείφθηκαν με τη διαθήκη αποδεικνύεται από τις δηλώσεις φόρου κληρονομιάς που
υπέβαλαν όλοι οι εγκατάστατοι στην αρμόδια ΔΟΥ και κρίθηκαν ειλικρινείς. Από το
κείμενο της διαθήκης, ενόψει της λεκτικής διατύπωσης "εγκαθιστώ κληρονόμους",
προκύπτει ασάφεια ως προς την ιδιότητα των τετιμημένων ανεψιών του, ως κληρονόμων
ή κληροδόχων, δεδομένου ότι αυτοί εγκαταστάθηκαν σε ειδικά αντικείμενα, ιδιαίτερα
μικρής αξίας σε σχέση με το σύνολο της κληρονομιάς του διαθέτη που καταλείφθηκε με
τη διαθήκη, η οποία συνολικά δεν ξεπερνά το 4,56% της συνολικής αξίας της
κληρονομιαίας περιουσίας. Από την ερμηνεία του όλου περιεχομένου της διαθήκης κατά
τη διάταξη του άρθρου 173 ΑΚ, χωρίς προσήλωση στις λέξεις, σε συνδυασμό με όλα
όσα, όπως προαναφέρθηκε, αποδείχθηκαν, συνεκτιμώμενα για την αναζήτηση της
αληθινής βούλησης του διαθέτη, προκύπτει ότι ο τελευταίος, αν και ονομάζει όλους τους
τετιμημένους κληρονόμους, κατά την αληθινή του βούληση, κληρονόμους και
καθολικούς διαδόχους στο ενεργητικό και παθητικό της περιουσίας του, δεν ήθελε τα
τρία ανίψια του - ανακόπτοντες, αλλά εγκατέστησε αυτούς άμεσους κληροδόχους του
κατά τις διατάξεις των άρθρων 1800 παρ. 2 και 1996 ΑΚ, τους οποίους περιόρισε στα
συγκεκριμένα αναφερόμενα, για τον καθένα, στη διαθήκη δήλα πράγματα, στα οποία και
μόνον ήθελε να τους περιορίσει, χωρίς να τους εγκαθιστά καθολικούς διαδόχους.

Τούτο προκύπτει, τόσο από το γεγονός ότι η αξία των ακινήτων που λαμβάνουν οι
ανακόπτοντες είναι ιδιαίτερα μικρή σε σχέση με την υπόλοιπη περιουσία (2,18% του
πρώτου, 1,69% του δεύτερου και 0,69% της τρίτης), όσο και από τη φράση που
περιέχεται στη διαθήκη, σύμφωνα με την οποία ο διαθέτης εύχεται να φροντίσουν για
την εξόφληση των εισφορών προς το ΙΚΑ που προκύπτουν από την ανοικοδόμηση του
οικοπέδου της μητέρας του στην οδό ............. , αφού, όπως εκτίθεται, φρονεί ότι τους
έχει ικανοποιήσει και με το μερίδιο που τους παραχώρησε από την οικοδομή αυτή και με
άλλες παροχές, ενώ όσον αφορά την τρίτη ανεψιά του, 0.Τ. του Δ., υπενθυμίζει ότι της
έχει δώσει σε διάφορες περιπτώσεις αρκετά εκατομμύρια δραχμών σε μετρητά, η οποία
σε συνδυασμό με την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης Γ.Ζ., ο οποίος κατέθεσε
ότι τα ποσοστά που άφησε στα ανίψια του ο διαθέτης προέρχονται από κληρονομιά της
αδερφής του, " ... στην ουσία άφησε στα ανίψια του μέρος της κληρονομιάς που είχε
από την αδερφή του", σαφώς προκύπτει ότι δεν ήθελε να τον διαδεχθούν τα ανίψια του
και ανακόπτοντες στο σύνολο της περιουσίας του (ενεργητικό και παθητικό), αλλά μόνο
να λάβουν συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία φαίνεται να είχε ηθική υποχρέωση να τους
τα αφήσει, πολύ δε περισσότερο που σ` αυτούς δεν αφήνει καμμία από τις μετοχές του,
οι οποίες κυρίως συναρτώνται άμεσα με το ενεργητικό και το παθητικό μίας περιουσίας,
αποτελούν κινητά πράγματα που συνδέονται άμεσα με την άσκηση της επιχειρηματικής
του δραστηριότητας και γι` αυτό το σύνολο αυτών καταλείπεται στους καθολικούς του
διαδόχους και όχι στους ανακόπτοντες, που στην πραγματικότητα δεν θέλησε να τον
διαδεχθούν.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω και δεδομένου ότι ο κληροδόχος, ως ειδικός διάδοχος,

δεν ευθύνεται κατά τις διατάξεις των άρθρων 1710, 1881, και 1885 ΑΚ για τα χρέη της
κληρονομιάς, στην προκείμενη δε περίπτωση για το χρεωστικό, σε βάρος της
πρωτοφειλέτριας, κατάλοιπο που προέκυψε από την κίνηση του προαναφερόμενου
αλληλόχρεου λογαριασμού, πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός πρώτος λόγος της
ανακοπής και να ακυρωθεί η διαταγή πληρωμής καθ` ό μέρος εκδόθηκε σε βάρος των
ανακοπτόντων, φερόμενων ως κληρονόμων του αποβιώσαντος εγγυητή, καθόσον δεν
αποδείχθηκε ότι οι συγκεκριμένοι βαρύνονταν και με τα χρέη της κληρονομιάς, χωρίς
περαιτέρω να ερευνηθεί η νομική και ουσιαστική βασιμότητα των λοιπών λόγων, οι
οποίοι κατατείνουν στο αυτό αποτέλεσμα.