 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

1.
“ மணாளன் மரணத்திற்கு..
“ நீ தி கேட்டு நநடுஞ்சபை முன்..
“ ோல்ச் சிலம்பை ேழற்றி வசி...
ீ
“ நதன்தமிழ் நாட்பைகே...
“ இடு ோைாக்ேினாள்...
“ முதல் புரட்சிப் நைண் ேண்ணேி!!
“ அன்று நதாட்டு இன்று வபர..
“ நைண்பமக்கு நீ தி என்ைது...
“ அநீ திக்குப் ைிறகே!!!
ைனி தூவும் விடிேலில் குேில் கூவும் அழோன ோபல.... ைலதரப்ைட்ை
ைட்சிேள் இபரத் கதடிப் ைறக்கும் இனிபமோன ோபலப் நைாழுது......
அத்தபன கநரம் அபமதிோே உறங்ேிக் ேிைந்த வானத்பத அசுரக்
கூட்ைம்

வந்து

அபசத்து

விட்ைது

கைால்

கமேங்ேள்

சிதறிகோை...

நசங்குருதி சிந்திேது கைான்று ைரைரநவன ைேலவன் நவளி வரும் இந்தக்

ோபலப் நைாழுதிற்கு மட்டும் எத்தபன விதமான முன்னறிவிப்புேள்?
தண்ண ீர்க் குைம் சுமந்து இபை அபசே... குைத்து நீ ர் தழும்ை... ோல்
சலங்பே குலுங்ே தழுக்ேி நைக்கும் நைண்ேள்.... ேழுத்து மணிேபசந்து
ஓபசநேழுப்ைக்

ேன்றிபனத்

கதடும்

ோரம்ைசுவின்

"ம்மா........"

என்ற

அபழப்பு...
ோல் குளம்பு சப்தமிை ோபல உழவுக்குச் நசல்லும் ோபளேளின்
குளம்ைடி

ஓபச...

பேேில்

சாட்பைக்

நோம்புைன்

அக்ோபளேபள

விரட்டிச் நசல்லும் உழவனின் ட்டுர் ட்டுர் என்ற குரகலாபச....

நதருக்கோடி விநாேேரின் தபலேில் ஒரு குைத்து நீ பர நோட்டி
அவசரமாே மந்திரத்பதச் நசால்லிவிட்டு அடுத்த கோேிபல கநாக்ேி

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஓடும்
ேற்பறக்

குடுமி

பவத்த

ஒற்பறப்

ைிராமணனின்

உதடுேள்

ஓோமல் கூறும் மந்திர நசாற்ேளின் ஒலி....

அந்த

ஒற்பறப்

ைிராமணன்

முன்பு

நசன்று

விைக்

கூைாநதன்று

ேவனமாே ஒதுங்ேிச் நசல்லும் ஊர்க்ோரர்ேள்... ைால்ோரரின் பசக்ேிள்

மணிகோபச..... ைால் வாங்ே வரும் நைண்ேளின் பே வபளகோபச என
வித விதமான ஒலிேள் ஒலித்து விடிந்துவிட்ைபத அபைோளம் கூறின....
"ஏம்கவ

மூக்பேோ,,

கைாட்டுட்ைா
கைாடும்?"

வேக்ோட்டுல

ஆநைல்லாம்
ஆடு

வேலுக்ோட்டுக்கு
புழுக்பேபே

ேபை

எருவாே

மைக்குறப்ை

ஆடுேளின்

இங்ேகே

என்னத்பதகவ

புழுக்பேக்கு

முன்

ைணம் நோடுத்தவரின் ேவபல இது...

"அதுக்கு நா என்னா சாமி நசய்ே முடியும்? மறுைடியும் தீனி வச்சா
புழுக்பேப் கைாடும் சாமி" ஆட்டுக்ோரனின் ைதில் சமாதானம் இது....
ேட்ைாங்ேிச் கசபல ேட்டி ஒரு பேேில் நவங்ேலத் தூக்ேில் ேஞ்சியும்
மறு

பேேில்

சலங்பேக்

ேட்டிே

நோம்புமாே

வாத்துேபள

ஓட்டிச்நசல்லும் வாத்துோரிேின் நவற்றிபலச் சிவப்கைரிே உதடுேளில்

புத்தம் புதிே சினிமாப் ைாைல் முனுமுனுப்ைாே வந்து விழுந்தது....
"ஓய்

வாத்து,,

நைவு
கைாட்ை

ோட்டுல

வாத்பதநேல்லாம்

எறக்ேிப்புைாத..... அப்புறம் எல்லாத்பதயும் ைிடிச்சு அவிச்சுப்புடுகவன்"

என்ற நைவுக்ேழனிேின் நசாந்தோரருக்கு இடுப்ைளவு வபளந்து ஒரு
கும்ைிடுப்

கைாட்டு

"நான்

ேம்மா

ைக்ேம்

கைாய்

கமய்க்ேப்

கைாகறனுங்கோவ்" என்றாள் வாத்துக்ோரி...

இப்ைடிப்

கைச்சுப்

கைச்சாே

இருந்தாலும்

கவபலேில்

ேவனமாே

நசன்று நோண்டிருந்த ேிராம மக்ேள்...

திருநநல்கவலி மாவட்ைம் ேள்ளிபைக்குறிச்சி ஊராட்சிபே கசர்ந்த
கசந்தம்ைட்டி
நேரத்து

ேிராமம்

தான்
நாேரீேத்தில்

ோல்

இத்தபன
பவத்துள்ள
4

சிறப்புேபளக்
ஒரு

நோண்ைது....

நடுத்தரக்

ேிராமம்....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கமற்குத் நதாைர்ச்சி மபலேின் ஈரக் ோற்றால் எப்கைாதுகம ைசுபமயுைன்

ோணப்ைடும் ேிராமத்தில் தாமிரைரணி ஆறும் தன் ைங்ேிற்கு நசழிப்பை
வாரி வழங்ேிேிருந்தது....
ைரம

ஏபழ

என்று

ோரும்

இல்லாதளவிற்கு

சற்று

நசழிப்ைான

ஊர்தான்.... உபழத்தால் ஊதிேம் என்று அத்தபன கைரும் ஏதாவது ஒரு

நதாழிபல பேவசம்

பவத்திருந்தனர்.... விவசாேத்தின்
நசழுபமயும்

அந்த ேிராமத்பத வாடிவிைாமல் புத்துணர்கவாடு பவத்திருந்தது....

ஊர் மத்திேில் மாோளிேம்மன் கோேில்... கோேிபலச் சுற்றிலும்
இரண்டு அடுக்ோே நான்கு வழி வதிேள்
ீ
நோண்ை எட்டுத் நதருக்ேள்...
எட்டுத்

நதருக்ேளிலும்

சிறிேதும்

நைரிேதுமாே

நமாத்தமாே

அறுநூற்றம்ைது வடுேள்.....
ீ
ஊரே

வளர்ச்சிேில்

எத்தபனகோ

வடுேள்
ீ

சிநமன்ட்

தளம்

கைாைப்ைட்ை மச்சு வடுேளாே

ீ
மாறிவிட்ைாலும் ஒகரநோரு வடு
ீ மட்டுகம
ஊர்

மக்ேள்

மச்சுவடு
ீ
நைற்றிருந்தது....

என்று

ோரணம்

குறிப்ைிட்டு

ஊரில்

முதன்

அபழக்கும்

முதலாே

ைாக்ேிேம்

சிநமன்ட்

தளம்

கைாட்டுக் ேட்ைப்ைட்ை வடு

ீ
என்ைதால் இன்றும் அப்நைேகர நிபலத்து
விட்டிருந்தது....
அந்த வட்டு
ீ
உறுப்ைினர்ேள் ோபர அபழத்தாலும் 'மச்சு வடு'
ீ
என்ற
அபைநமாழி
இருந்தாலும்

கசர்ந்கத
சரி...

வரும்...

கநற்று

அது
ைிறந்த

ைல்லு

கைான

குழந்பதோனாலும்

ைாட்ைனாே
சரி....

அகத

அபைநமாழி தான்...
அகதகைால் 1965ல் அந்த ஊரில் முதன் முதலாே அம்ைாஸிைர் ோர்
வாங்ேிே நைருபமயும் இந்த மச்சுவட்டுக்ோரர்ேபளகே
ீ
கசரும்.... அந்த
ோபர இன்னமும் விற்ோமல் ைாதுோத்து வருவதும் அவர்ேளுக்கு சிறப்பு
தான்....
அப்ைடிப்ைட்ை
பூைதிைாண்டி....

நைருபம
அவர்

வாய்ந்த

மபனவி

மச்சு

வட்டுக்ோரர்
ீ

நதய்வநாேேி...
5

மூத்த

தான்
மேன்
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

முத்துைாண்டி...
நைாம்மி.....

இபளேவன்

இவர்ேள்

சத்ேைாண்டி...

அல்லாது

ேபைக்குட்டித்

மூத்தகுடிமேளாே

பூைதிேின்

தங்பே
அம்மா

சரஸ்வதி என்ற சரசூ....

அளவான குடும்ைம் மட்டுமில்லாமல் அழோன குடும்ைமும் கூை.....
பூைதிேின்

கநர்பமயும்

நாணேமும்

ஊருக்குள்

இன்னும்

அவர்

வார்த்பதக்கு மதிப்ைளித்து நைரிே மனிதராே நைமாை விட்டிருந்தது....

தனது ைிள்பளேளின் மீ து அலாதிோன அன்பு பவத்திருப்ைவர்.... அதிலும்
இபளே

மேன்

சத்ேனின்

நைேபரச்

நசான்னாகல

பூரிப்ைில்

முேம்

மலர்ந்துவிடுவார்.... இபளே மேன் மீ தும் அவனது ைடிப்ைின் மீ தும் அதிே

நம்ைிக்பே பவத்திருப்ைவர்.... அந்த நம்ைிக்பேேில் அவனது
ைடிப்ைிற்ோே
இவர் நசலவு நசய்த லட்சங்ேள் ஏராளம்...
பூைதிேின் மபனவி நதய்வா..... திருமணமாேி முப்ைத்பதந்து வருைம்
ேழிந்தும் இன்றும் மாமிோர் சரசூவுக்கு ைேந்து நைக்கும் நல்ல குடும்ைத்
தபலவி... என்ன... நோஞ்சம் இளேிே மனசு... அந்த இளேிே மனகத
மூத்தவன்

முத்துைாண்டி

ஊதாரிோவதற்கு

உறுதுபணோேப்

கைாய்விட்ைது.....
முத்துைாண்டி,,

வேது

வருமாண்டு

முப்ைபதத்

நதாட்டுவிடும்.....

நைேருகேற்ற ேம்ைீரமானவன்... இவன் தவறுேள் நசய்வான்... அபதத்

தன்னம்ைிக்பேகோடு
நசய்வான்....ேல்லூரிப்

ைடிப்ைில்

ோல்

பவத்த

இருைதாவது வேதிகலகே மது அறிமுேமாேிவிை ைடிப்பு ைாதிேில் நின்று

கைானது...

வட்டிலிருந்த
ீ

ைணப்

புழக்ேமும்

அவனுக்கு

வசதிோேிப்

கைானது.... அப்ைாவுக்கு விவசாேத்தில் உதவுேிகறன் என்று நோஞ்சம்

நோஞ்சமாேப் நைாறுப்புேபள தனதாக்ேிக் நோண்ைவன்... குடி ஒன்பறத்
தவிர மற்றைடி நல்ல மேன்... தம்ைிக்கும் தங்பேக்கும் நல்ல அண்ணன்....
இபளவன்

சத்ேைாண்டி....

வேது

இருைத்திகேழு.....

ேவனக்குபறவாேக் கூை ைாண்டி என்ற குடும்ைப் நைேபர கசர்த்துக்

நோள்ளாமல் சத்ேன் என்ற நைேபர மட்டுகம ஒத்துக்நோள்ளும் நாேரீே
இபளஞன்.... ேல்லூரி ைடிப்ைிலிருந்கத
விபளோட்டு

அவனது

உைபலயும்
6
சிறந்த ோல்ைந்தாட்ை

மனபதயும்

வரன்....
ீ

நமருகேற்றிேிருக்ே

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேருப்பும் அல்லாது நவளுப்பும் அல்லாது கோதுபம நிறத்தில் நல்ல

அழேனும்

கூை....

குடும்ைத்தின்

மீ து

ைாசமானவன்...

அப்ைாவின்

வார்த்பதபே மதிக்கும் அன்பு மேன்....

BE

நமக்ோனிக்ேல்

முடித்து

அதிேப்ைடி

தகுதிோே

ME

முடித்து

நைரிேநதாரு எதிர்ோலத்பத எதிர்ைார்த்து ோத்திருந்து.... ME ஒரு ைடிப்ைா

என்ைது கைால் அலட்சிேமாே ைார்க்ேப்ைட்ைதும் இன்ஜினிேரிங் ைடிப்பு
எவ்வளவு தாழ்ந்து விட்ைது என்று புரிே... கவறு வழிேின்றி ஒரு வருைம்
நசன்பனேில் ஒரு ோர் ேம்நைனிேில் குபறந்த சம்ைளத்தில் கவபல
நசய்தவபன

உைன்

ைடித்தவர்ேகள

கேலி

நசய்ேவும்

கவபலபே

உதறிவிட்டு மீ ண்டும் ைடிக்ே முடிவு நசய்தான்...

மின்

உற்ைத்திேிலும்

எலக்ட்ரிக்ேல்

கவபலேிலும்

அவனுேிருந்த

ஆர்வம் ோரணமாே 'Union Ministry of Power' என்ற மத்திே சர்க்ோரின் கநரடி

ைார்பவேின் ேீ ழ் நசேல்ைடும் National Power Training Tnstitute (NPTI) என்ற
இன்ஸ்டிடியூட்ைால் நைத்தப்ைடும் Post Graduate Diploma in Thermal Power Plant
Engineering

(PGDC

in

TPPE)

என்ற

கோர்ஸில்

கசருவதற்ோன
ைரீட்பச

எழுதினான்....
இந்திோ முழுக்ே ஏழு இைங்ேளில் மட்டுகம நைத்தப்ைடும் இந்த
கதர்வில் நமாத்தமாே முன்னூற்றி இருைது இைங்ேகள இருக்கும்... கதர்வு
எழுதிே

லட்சக்ேணக்ோன

மாணவர்ேளில்

முப்ைத்திேிரண்ைாவது

மாணவனாே கதர்ந்நதடுக்ேப்ைட்டு இப்கைாது ைஞ்சாப் மாநிலம் நங்ேலில்

இருக்கும் இன்ஸ்டிடியூட்டில் ைடித்து வருேிறான்.... இந்த ஒரு வருைப்
ைடிப்ைிற்ோே ேிட்ைத்தட்ை நான்கு லட்சம் வபர நசலவு நசய்தாலும்
ைடித்து முடித்து நவளிகே வந்ததும் சிறப்ைான எதிர்ோலமுண்டு.....
இப்ைடி ைடிப்கை வாழ்க்பேநேன்று இருக்கும் சத்ேனுக்கும் ோதல்
வந்தது.... ME இரண்ைாம் ஆண்டு ைடிக்கும் கைாது முதலாமாண்டு ைடித்த
கநத்ராவின்

மீ து

வந்த

கநசம்

இன்று

வபர

நிறம்

மாறாமல்

கநசிக்ேப்ைடுேிறது..... கநத்ரா சத்ேனின் அழேில் ேம்ைீ ரத்தில்

ைடிப்ைில்
வழ்ந்து
ீ
இவபன கநசிக்ேவில்பல என்றால் தான் ஆச்சரிேம்....

7
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

வைநாட்டுக் குடும்ைத்துப் நைண்ணான கநத்ராவின் ைால் நிறத்தில்

ைதுபம

கைான்ற

சத்ேனுக்கு

உைபமப்ைிலும்

மிகுந்த

அதிேமாே

கநரில்

நமகசஜ்ேள்,

ோதல்...
சந்தித்துக்

சாட்ேள்

ேராராேப்

இந்த

இரண்டு

நோள்ள

மூலமாே

மிே

கைசும்
குணத்திலும்

வருைத்தில்

முடிேவில்பல
நநருக்ேமாேகவ

இவர்ேள்
என்றாலும்

இருந்தனர்...

கநத்ராவின் கோசபனேின் கைரில் தான் சத்ேன் NPTI கதர்வு எழுதிேகத...

சத்ேனுக்கு

ஆர்வம்

இருந்தது

என்றாலும்

இந்த

ைடிப்ைின்

மூலம்

அவனுக்கு நல்லநதாரு எதிர்ோலம் அபமந்தால் அதற்கு கநத்ராவின்

வழி நைத்தல் தான் ோரணம்.....
சத்ேனுக்கு அடுத்துக் ேபைக்குட்டிோே வந்த நைாம்மி..... சத்ேபன
விை எட்டு வேது இபளேவள்... குலநதய்வத்தின் நைேபர பவத்துவிட்டு
அபதச்

நசால்லி

அபழக்கும்

கைாநதல்லாம்

"கைரா

இது?
நல்லாகவேில்பல" என்று பேோல்ேபள உதறிக்நோண்டு அழும் குட்டி
கதவபத.... ேல்லூரிேில் இரண்ைாம் ஆண்டு ைடித்து வரும் நைாம்மிக்கும்
சின்ன அண்ணன் சத்ேன் என்றால் உேிர்....
இப்ைடி

நமாத்த

குடும்ைமும்

சந்கதாஷமாே

இருந்தாலும்

சமீ ைோலமாே அவர்ேளுக்கும் ஒரு வருத்தம் இருந்து வந்தது... அது

முத்துைாண்டிேின்

திருமணம்

தான்....

முப்ைது

வேபத

நநருங்கும்

நிபலேில் ைார்க்கும் இைநமல்லாம் ஏதாவது ஒரு ோரணத்தால் தட்டிப்

கைானது... ஜாதேம் நைாருந்தினால் நைண் நைாருத்தமாே இல்பல... நைண்
நைாருத்தமாே இருந்தால் குடும்ைம் சரிேில்பல என்று ேைந்த இரண்டு
வருைமாே தட்டிப் கைாய்க்நோண்கைேிருந்தது... முத்துவுக்ோன நைண்
எங்ேிருக்ேிறாகளா என்ற எதிர்ைார்ப்பு எேிறிக் நோண்கை கைானது...
அன்றும்

அப்ைடித்தான்...

நதாைங்ேிவிட்ைாள்....

ோபலேிகலகே

பேயுரலில்

நவற்றிபல
பூைதிேின்

அம்மா

ைாக்பேப்

கைாட்டு

இடித்துக்நோண்கை "இவன் வேசில உனக்கு மூணு புள்பளே நைாறந்து

ஊருக்கே நைரிேமனுசன் ஆேிட்ை... இந்த ைேலுக்கு இன்னும் எவளும்
சிக்ேபல....
வருவான்னு

ேருமத்துல
ைார்த்தா

ோதலிச்சாவது
அதுவும்

நசய்ே

எவபளோவது
மாட்றான்...

இழுத்துட்டு

இவனுக்கு

எப்ை

ேண்ணாலம் முடிஞ்சி என் நசல்லப் கைரன் சத்ேனுக்கு எப்ை ேண்ணாலம்

8

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஆவுறது... அந்த சந்தனக் ேருப்பு தான் இவனுக்கு ஒரு வழி நசால்லனும்"

என்று புலம்ைினாள் ைாட்டி...
ேல்லூரிக்கு ேிளம்பும் அவசரத்தில் நதய்வா அவசரமாே இட்லிபே
ஊட்டி விை புத்தேங்ேபள எடுத்துக்நோண்டு ஓடிேைடி "ஏ.... அப்ைத்தா...
சந்தன
ேருப்பு

என்ன

ேல்ோண

புகராக்ேரா?

அவரு

சாமி....

இதுக்நேல்லாம் கூப்ட்ைா வரமாட்ைாரு.... நீ ேவபலகேப்ைைாத

அப்ைத்தா...
இன்பனக்கு

அப்ைா

ைபணயூர்

சந்பதக்கு

கைாறாருல்ல...

நிச்சேம்

ஏதாவது நைாண்பண ைார்த்துட்டு வருவாரு" என்றாள் நைாம்மி...

"அடிப்ைாவி

சந்பதல

ேல்ோணத்துக்குப்

ைிடிக்ே

நைாண்ணு

இநதன்ன

ைாக்குறது....

ஆைா?
நிறுத்தி

மாைா?

நிதானமாத்தான்

ைார்க்ேனும்" என்று நதய்வா தன் மேளுக்கு நசால்ல....

"ஆமா

இன்னும்

நிதானமா

ைாருங்ே...

அதுக்குள்ள

நான்

ேிழவிோேிடுகவன்... இவருக்கு எப்ை ேல்ோணம் ஆேி என் ரூட் எப்ை

க்ளிேர் ஆேிறது?" என்று கைாலிோன வருத்தத்துைன் புலம்ைிேைடி தனது
ஸ்கூட்டிேில் ேல்லூரிக்குப் புறப்ைட்ைாள் நைாம்மி...
பூைதியும்

முத்துவும்

மூன்று

டிராேைர்ேளில்

நநல்

மூட்பைேபள

ஏற்றிக்நோண்டு ைபணயூர் சந்பதக்கு வந்திருந்தனர்.... நநல் சந்பத

அது....

ஆங்ோங்கே

நநல்மணிேபள
வாங்கும்

ஒரு
நநல்

மூட்பைேள்

ைிளாஸ்டிக்

விோைாரிேள்

ேப்ைில்

நநல்லின்

அடுக்ேப்ைட்டு
எடுத்து

தரத்பதப்

சாம்ைிள்

பவத்திருந்தனர்...

ைார்த்து

விபலபே

நிர்ணேம் நசய்தனர்... விோைாரிேளின் கைாட்டி அதிேமாே இருந்தால் சில

நநல் ரேங்ேள் ஏலமும் விைப்ைட்ைது...
வழக்ேமான

தங்ேளின்

இைத்தில்

முட்பைேபள

இறக்ேிவிட்டு

குத்தூசிோல் குத்தி நநல்பல ைிளாஸ்டிக் ேப்ைில் எடுத்து மூட்பைேின்

மீ து சாம்ைிள் பவத்த முத்து "அப்ைா... நநல்லு நல்ல ரேம்... கைாட்டி
அதிேமாேி

நம்மது
இன்பனக்கு

ஏலத்துல

என்றான்...

தான்

கைாய்

முடியும்"

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்ம்

நானும்

வர்றான்னு

அதான்

ைார்க்ேலாம்"

நிபனக்கேன்ைா
என்று

மவகன....

கூறிவிட்டு

ஒரு

ஏவாரி
எவன்

மூட்பைேின்

மீ து

ஏறிேமர்ந்தார்....
ோர்

ோகரா

ைடிோமல்

சிலர்

வந்து

ைார்த்துவிட்டு

நசன்றுவிை...

சிலர்

கைரம்

கைசினார்ேள்..

நநல்லின்

தரத்பத

கைரம்

நிபனத்து

அங்கேகே நின்றிருந்தார்ேள்...
அப்கைாது "ஏம்ப்ைா நாங்ே ஒன்னும் புதுசா ஏவாரத்துக்கு வரபல...
எங்ே

ைாட்ைன்

பூட்ைன்
ோலத்துலருந்து

நநல்லு

ஏவாரம்

தாம்ோ

ைார்க்குறவ...... நீ என்னகமா இம்புட்டு விபல நசால்லுற... ம்ஹூம் இது

ைடிோதுகவ" என்ற ேரேரத்த குரல் கேட்டு திரும்ைிப் ைார்த்தார் பூைதி...
நவள்பள
பைகோடு

கவட்டி

சட்பைேில்

ோகரா

ஒரு

ைண்ணிக்நோண்டிருக்ே....

மேன்

ேக்ேத்தில்
நைர்

பவத்திருக்கும்

முத்துவிைம்

கோைக்ோரன்..

ஏதாவது

நலதர்

விவாதம்
தேராறில்

முடிந்துவிைப் கைாேிறது என்று எண்ணி கவேமாே அங்கே வந்தார்...

"இதான்
விபல... சவுரிேப்ைட்ைா

வாங்குங்ே.. இல்கலன்னா

கவற

ைட்ைபறபேப் ைாருங்ே" ேராராே கைசிக் நோண்டிருந்தான் முத்து...

மேனின் கதாளில் பேபவத்து சமாதானமாேத் தட்டிேவர்.... "விபல
ைடிேபலன்னா விடுமய்ோ" என்று வந்தவபரப் ைார்த்துக் கூறினார்...
கோைமாே ஏகதா நசால்வதற்ோே நிமிர்ந்தவர் பூைதிபேப் ைார்த்ததும்
புருவங்ேள் சுருங்ே உற்றுப் ைார்த்தார் விோைாரி.... அவர் கோசிப்ைதற்குள்
பூைதி ேண்டுநோள்ள "ஏகலய் மச்சான் எசக்ேிோகவ நீ ? ஏன்னமய்ோ
இப்புடி நைருத்துப் கைாேிட்டீரு?" என்று எதிரில் இருந்தவபரப் ைார்த்துக்
கேட்ே....
"ஏகவ பூைதி....." என்று வாய் ைிளந்த விோைாரி "கோவ் மாப்ள....
உம்பமப் ைார்த்து எத்தபன வருஷமாச்சுகவ" என்றைடி பூைதிபே இழுத்து
அபணத்துக்நோள்ள... இவ்வளவு கநரம் கைரம் கைசி தேராறு நசய்தவர்
10

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இப்கைாது

நட்ைான

நிேழ்பவ

ோநமடிோே

கவடிக்பேப்

ைார்த்தான்

முத்து....

ோருன்னு

முத்து...
மேனிைம்
திரும்ைிே

பூைதி

"ஏகவ

நதரிேபலோகல? நம்ம இசக்ேிோன் மாமாைா.... கமலமபை மாமன்ைா....

சின்னப்புள்பள ைள்ளிக்கூை லீவுக்கு மாமா வட்டுக்கு
ீ
தான் கைாகவன்னு
அழுது

அைம்ைிடிப்ைகே

முத்து?

அந்த

மாமா

தான்ைா"

என்று

நசால்லிக்நோண்கை கைானார்...
எப்ைடி ஞாைேப்ைடுத்தினாலும் இசக்ேிேின் முேம் ஞாைேம் வராமல்
தபலபே நசாறிந்து அசடு வழிந்த முத்து "வணக்ேம் மாமா" என்று ஒரு
கும்ைிடு பவத்தான்...
"நம்ம முத்துைாண்டி மாப்ள தாகன.... என்னமா வளர்ந்துன்ைான்ோ
ைே...." என்று முத்துபவயும் இழுத்து அபணக்ே... சங்ேைமாே நநளிந்தான்
முத்து...
"சரி

உன்பனப்

வருஷத்துக்கு

கமல

ைத்தி

நசால்லு
ஆச்சு...

மச்சான்.....

ஆத்தா

ைார்த்து

எப்ைடிேிருக்கு?

ைதிபனஞ்சு

எம்

தங்ேச்சி

நீ லகவணி எப்ைடிேிருக்ோ?" என்று பூைதி கேட்ைதும்...

"ஆத்தா நசத்து அஞ்சாறு வருஷமாச்சு மாப்ள... உன் தங்ேச்சிக்நேன்ன
நபேயும் நட்டுமா நசௌக்ேிேமா இருக்ோ... நைரிேவன் விநாேேம் ைடிச்சு
முடிச்சிட்டு பரஸ்மில்பல ைார்த்துக்ேிறான்... சின்னவ நாச்சிோ ைடிச்சு
முடிச்சிட்டு வட்டுல
ீ
தான் இருக்ோ... இப்கைா மாப்ைிள்பளத் கதடிக்ேிட்டு
இருக்கேன்" என்று தனது குடும்ை விைரத்பத சுருக்ேமாேச் நசான்னார்
இசக்ேிோன்...
"ஆத்தா சாவுக்குக் கூை தேவல் நசால்லபலகே மச்சான்" என்று
உண்பமோன வருதத்துைன் கூறிேவரின் கதாளில் தட்டிே இசக்ேி "எங்ே
மாப்ள... நமக்கு ைந்தம் விட்டுப் கைாேி ைல வருஷம் ஆச்சு.... நானும் என்
மாமிோர் ஊரு நைாள்ளிச்சி ைக்ேம் நைாபழக்ேப் கைாய் அங்ே விோைராம்
சரிோ வராம மறுைடியும் நசாந்த ஊருக்கே வந்துட்கைன்... இதுல நம்ம
11

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைபழே சிகனேிதம் எல்லாம் சுத்தமா விட்டுகைாச்சு மாப்ள... ோரு எங்ே

இருக்ோேன்கன

நதரிோம
எந்த

தேவலும்

நசால்லிக்ே

முடிேபல"

என்றார் வருத்தமாே...
"இனிோவது நாம மறுைடி ஒன்னு மண்ணா இருக்ேனும் மச்சான்"
என்ற பூைதி தன் மேபன கதாகளாடு அபணத்து "உனக்குதான் நதரியுகம?
இவன்

மூத்தவன்

முத்துைாண்டி...

ைார்த்துக்ேிறான்....

இபளேவன்

இன்னும்

ைடிக்ேனும்னு

ஏகதா

இருக்ோன்...
அம்மாவும்

ேபைசி
உன்

புண்ணிேத்துல

மே

சத்ேன்

எங்கூை
கைாய்
ோகலசுக்கு

நதய்வாவும்

குபறயும்

விவசாேத்பத

இஞ்சினிேருக்குப்

வைநாட்டுல

நைாம்மி

தங்ேச்சி

ஒரு

ைடிச்சிட்டு

ைடிச்சிட்டு

ைடிச்சுக்ேிட்டு

கைாகுது...

அப்புறம்

நல்லாருக்ோங்ே...

இல்லாம

நல்லாருக்கோம்

ேைவுள்
மச்சான்"

என்றார் பூைதி....
சந்கதாஷமாே நண்ைனின் பேபேப் ைிடித்துக் நோண்ை இசக்ேி "உம்
மனசுக்கு எப்ைவுகம நல்லகத நைக்கும்கவ.... ஒரு குபறயும் வராது" என்று
உணர்ச்சிவசப்ைட்டுப்

கைசிவிட்டு
முத்துபவப்

ைார்தவர்

"நைரிே

மாப்பளக்கு எந்தூர்ல நைாண்நணடுத்திருக்ே பூைதி?" என்று கேட்ே...

உைகன

முேம்

வாடிே

பூைதி

"எங்ே

மச்சான்?

வேசு

இருைத்நதாம்கைாது ஆகுது... நரண்டு வருஷமா நைாண்ணு கதடுகறாம்...

எதுவுகம

சரிோ

அபமேபல....

ஏதாவது

ஒரு

ோரணத்தால

தட்டிப்

கைாய்ேிட்கை இருக்கு" என்று கவதபனோேக் கூறினார்...

கோசபனயுைன்

பூைதிேின்

முேத்பதப்
ைார்த்த

இசக்ேி

தனது

ைார்பவபே முத்துவின் ைக்ேமாே மாற்றினார்..... ஏற இறங்ே அவபனப்

ைார்த்தவர் "ஏன் மாப்ள இவனுக்நேன்னய்ோ குபறச்சல்? நம்ம ைாண்டி
முனி ேணக்ோ ேத்பத மீ பசகோை ேம்ைீரமா இருக்ோன்... இவனுக்ோ
நைாண்ணு

அபமேபல?"

என்று

கேட்ைவர்

பூைதிேிைம்

கநராேத்

திரும்ைினார்...
"சரி

மாப்ள...

என்ேிட்ை

எப்ைவுகம

ஒகர

கைச்சு

தான்...

எந்த

நிபலபமலயும் கைச்சு மாற மாட்கைன்னு ஒமக்கேத் நதரியும்... எம் மவ

12

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நாச்சிோவ

உன்

மவனுக்கு

ேல்ோணம்

நசய்ேது

தர

எனக்கு

சம்மதம்கவ... உமக்கு சரின்னு கதாணுச்சினா உம் வட்டு

ீ
ஆளுேபள
கூட்டிக் ேிட்டு நாபளக்கே என் வட்டுக்கு
ீ
நைாண்ணு கேட்டு வா மாப்ள"
என்றார்...
தேப்ைனும் மேனும் திபேப்புைன் இசக்ேிபேப் ைார்க்ே.... "என்ன மாப்ள
அப்புடி ைாக்குறகவ? எம் மவ ஒன்னும் கலசுப்ைட்ைவ இல்லகவ? நம்ம
ஊரு திருவிழாவில ஊர் சுத்தி வர்ற அம்மன் சிபலோட்ைம் இருப்ைா....
சுத்துப்ைட்டு

அத்தபன

ஊர்லருந்தும்

நைாண்ணு

கேட்டு

வந்து

என்

மேளுக்குப் நைாருத்தமில்பலனு திருப்ைி அனுப்ைிட்கைன்.... இப்ைவும் உம்

மவபனப்
ைத்தி

நதரியும்...

எனக்கு

என்

உங்ேளுக்ோகவ

ேவபலேில்பல

தங்ேச்சி
என்

மாப்ள... உம்பமப்

நதய்வநாேேி

நைாண்பணக்

ைத்தியும்

நோடுக்ேத்

தோர்..."

ைத்தித்

நதரியும்....
என்றார்

சவாலாே....
திபேப்பு விலோமல் நின்றிருந்த அப்ைாவின் கதாளில் பே பவத்து
அபசத்து "அவகர கைசிட்டு இருக்ோர்ப்ைா... நீ ங்ே

ஏதாவது கைசுங்ே"

என்று ேிசுேிசுத்தான் முத்து...

நிபனவு வந்தவர் கைால் தபலபே உலுக்ேிக் நோண்ை பூைதி "கோவ்
மச்சான்... நீ நசால்றநதன்ன?... இப்ை நான் நசால்கறன் கேட்டுக்ே..... உம்
மவ
அழோ

இருந்தாலும்

சரி

அசிங்ேமா

இருந்தாலும்

சரிதான்...

உனக்ோேவும் என் தங்ேச்சி நீ லகவணிக்ோேவும் உன் மவபள என்

மவனுக்கு ேட்டுகவன் மச்சான்.... நரண்டு தபலமுபறக்கு முன்னாடி
விட்டுப்

கைான

நம்ம

குடும்ை

ைந்தம்

இந்த

தபலமுபறேிலோவது

சம்மந்தமாேட்டும்" என்றார் சந்கதாஷமாே...

நநல்

விோைரத்துக்கு

இருவபரயும்

சந்பதக்கு

சம்மந்திோக்ேி

முத்துைாண்டிக்கு

தனது
வந்த

விை.....

இைத்தில்

உைனடி

வருங்ோல

ைபழே

நட்பு

மாப்ைிள்பளோன

மபனவி

நாச்சிோ

எப்ைடிேிருப்ைாகளா என்ற ேனவு அந்த நிமிைகம நதாைங்ேிவிட்ைது...

13

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஏகலய் மவகன முத்துைாண்டி... மாமன் கேட்ை விபலக்கே நநல்பல

ஏத்திேனுப்புைா" என்று பூைதி தன் மேனுக்கு உத்தரவிை....
"ஆங்... அதாம்கவ நைக்ோது... எம் மருமவன் நசான்ன விபலக்குதான்
நநல்பல வாங்குகவன்" என்று ைிடிவாதம் நசய்தார் இசக்ேிோன்...
ைார்க்ே

முரட்டுத்தனமாேத்

நதரிந்தாலும்

ைாசம்
ோட்டுவதில்

குழந்பதபேப் கைால் நதரிந்தார் இசக்ேிோன்.... நீ ண்ை நாள் ேழித்து

தனது ைால்ே நண்ைபன ேண்டுவிட்ை சந்கதாஷம் மட்டுகம
மிச்சமிருக்ே
தனது நசல்ல மேள் நாச்சிோ முத்துைாண்டிக்குத் தான் என்று முடிகவ
நசய்து விட்ைார்....
"சரி சரி நரண்டு கைருக்கும் கவண்ைாம்... நான் நசான்ன விபலேில்
இருந்து மூட்பைக்கு ைத்து ரூைா குபறச்சு மாமாவுக்கே குடுத்துைலாம்"
என்று முத்து சமரசம் நசய்ே... அவனது சாமர்திேமான கைச்பசக் ேண்டு
நண்ைர்ேள் இருவரும் நைருபமோேப் ைார்த்துக் நோண்ைனர்....
சந்பதேில் முடிவான இந்த திடீர் சம்மந்திேபள மற்ற விோைாரிேள்
விேப்புைன் ைார்க்ே.... இசக்ேி தனது கதாளில் இருந்த துண்பை எடுத்து
பூைதிேின் கதாளில் கைாட்டு "இந்த நிமிஷத்தில் இருந்து நாம சம்ந்திேள்
ஆய்ட்கைாம் மாப்ள" என்று நசால்ல... புன்னபேயுைன் தபலேபசத்த
பூைதி தனது துண்பை எடுத்து இசக்ேிேின் ேழுத்தில் கைாட்டு "சம்மந்தி
மச்சான்" என்று நண்ைபன அபணத்துக் நோண்ைார்...
அன்று

மாபல

வடு
ீ

வந்து

கசர்ந்த

தேப்ைனும்

மேனும்

சந்கதாஷத்துைன் நைந்தபவேபளக் கூற..... நதய்வா கவேமாேச் நசன்று

தனது மேள் நைாம்மிபே அபணத்துக் நோண்டு "ோபலல நீ நசான்ன
மாதிரிகே நைந்துடுச்கச புள்ள... உன் வாய்க்கு சர்ேபர தான் கைாைனும்"
என்றாள்....
"நம்ம இசக்ேிகோை மவபளோ நசால்ற? அந்தக்குட்டி சின்னதுலகே
அம்பூட்டு அழோ

இருக்குகம பூைதி? இப்கைா இன்னும் அழோத்தான்

இருப்ைா..."
சரசூ

என்ற

ைாட்டி....

"நாம
14

ஊர்

ஊரா

நைாண்ணு

கதடி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அபலஞ்கசாம்...

இப்ைப்ைாரு

நம்ம

உறவு

முபறலகே

நைாண்ணு

ேிபைச்சிருச்சு" என்றார்
அன்று

இரவிலிருந்கத

அந்த

வட்டிற்குக்
ீ
ேல்ோணக்

ேபல

ேட்டிவிட்ைது... மறுநாள் ோபல இசக்ேிேின் வட்டிற்கு

ீ
நைண் கேட்டு
நசல்வதற்ோே இரவிலிருந்கத தோரானார்ேள்...
இபளேவன் சத்ேனுக்கு தேவல் நசால்வதற்ோே அவனது நம்ைருக்கு
அபழத்தார் பூைதி... ைிஸி என்று வந்தது... சற்று நைாறுத்து மீ ண்டும்
அபழத்தார்...

ைிஸி

என்கற

வந்தது...

"ோர்

கூைகவா

முக்ேிேமா

கைசிக்ேிட்டு இருக்ோப்லருக்கு.... நோஞ்ச கநரம் ேழிச்சு கைசலாம்" என்று

தனக்குத் தாகன கூறிக்நோண்டு சாப்ைிை நசன்றார்...
ைஞ்சாப் மாநிலம் நங்ேள் மாவட்ைம் NPTIேின் ஹாஸ்ைல்.... சத்ேன்
தனது

அபறேில்

ேட்டிலில்

ைடுத்தவாறு

நமாபைலில்

கநத்ராவிைம்

கைசிக்நோண்டிருந்தான்....
"இல்ல கநத்ரா,, கநத்து கைச முடிோததுக்கு ரீசன் நான் நசான்னது
தான்...
சத்திேமா

ஹாஸ்ைல்ல

உன்பன

ைவர்ேட்...

அவாய்ட்

சார்ஜ்

ைண்ணபல

இல்லாம

நமாபைல்

கநத்ரா....

கநத்து

சுவிட்ச்

ஆப்......

இதுதான் நைந்தது....." என்று நேஞ்சிக் நோண்டிருந்தான் சத்ேன்......

"ஓகே டிேர்,, நீ நசால்ற மாதிரிகே இருக்ேட்டும்.... ஆனா நமாபைல்
சார்ஜ் ோலிோகுற வபரக்கும் ோர் கூை கைசின?" என்ற கநத்ராவின்
குறுக்கு விசாரபணக்கு ைதில் கூற முடிோமல் விழித்தான் சத்ேன்...
"ைபழே

ோகலஜ்

ைிரண்ட்ஸ்

கூை

கைசிகனன்

கநத்ரா..."
என்று

தவிப்புைன் கூறினான்...
"ஓ.....

என்பன

இபதநேல்லாம்

விை

என்னால

ைிரண்ட்ஸ்

முக்ேிேமா

ஏத்துக்ேகவ

குமுறலாய் கைசினாள்....

15

கைாய்ட்ைாங்ேளா?

முடிேபல

சத்ேன்"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஸாரி கநத்ரா,, உன்கூை கைசுற இந்த நிமிைங்ேளுக்ோே நானும்

ோத்திருப்கைன்னு

உனக்குத்
நதரியும்.....

அப்ைடிேிருந்தும்

நீ

என்பன

நம்ைபலகே" வருத்தமாேக் கேட்ைான் சத்ேன்

"நீ உன் வியூ நசால்ற... ஆனா நான்? கநத்து எவ்வளவு கநரம் நவேிட்
ைண்கணன் நதரியுமா? என் மம்மி கவற ேவனிச்சிட்டு 'தமிழ் ைசங்ேகள
இப்ைடிதான்னு முன்னாடிகே நசான்கனன்... நீ கேட்டிோ'னு திட்றாங்ே"
என்று கநத்ரா கூறிேதும் சத்ேனுக்குள் தன்மானம் தபல தூக்ேிேது...
"தமிழ் ைசங்ேபளப் ைத்தி என்ன நதரியுமாம்? முடிவு எடுக்ேத்தான்
தேங்குகவாம்...

முடிநவடுத்துட்ைா

அப்புறம்

அந்த

ஆண்ைவகன

நிபனச்சாலும் எங்ேபள மாத்த முடிோது" என்றான் கராஷமாே...

"என்

மம்மி

ைத்தி

கைசாகத

சத்ேன்...

உன்

விஷேத்தில்

அவங்ே

நசால்றநதல்லாம் ேநரக்ைா நைந்திருக்கு" கநத்ரா தனது அம்மாவுக்கு

ைரிந்துநோண்டு வரவும்...
"ப்ள ீஸ் கநத்ரா.... நைந்ததுக்கு ஸாரி நசால்லிட்கைன்.... நீ நமக்குள்ள
உன் அம்மாபவ நோண்டு வராகத.... எனக்கு அது ைிடிக்ேபல" சத்ேன்
இபத

நசால்லும்

கைாகத

இபை

இபைகே

கவறு

ஒரு

கைான்ோல்

வருவதன் அறிவிப்ைாே ைீ ப் ஓலி கேட்ே... நமாபைபலப் ைார்த்தான்...

அவன் அப்ைா தான் அபழத்திருந்தார்
"கநத்ரா,, என் அப்ைா பலன்ல வர்றார்.... நீ ேட் ைண்ணு... அவர் ேிட்ை
கைசிட்டு மறுைடியும் உன்பனக் கூப்ைிடுகறன்" என்றான்...
"நநவர் சத்ேன்.... இது எனக்ோன பைம்... நான் ோருக்கும் இபத
விட்டுத்

தரமுடிோது...

உன்

அப்ைா

நவேிட்

ைண்ணட்டும்"

என்றாள்

இரக்ேமற்ற குரலில்....
"ஏய் ஏய் ப்ள ீஸ்டி ஏகதா அவசரம் கைாலிருக்கு அடுத்தடுத்து ோல்
வந்துக்ேிட்கை இருக்கு... ஒரு ைத்து நிமிஷம் பைம் குடு ப்ள ீஸ் கைைி"
தேப்ைனிைம் கைசுவதற்ோே ோதலிேிைம் நேஞ்சினான் சத்ேன்...
16
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"முடிோது சத்ேன்..." என்று மறுத்தாள் கநத்ரா...

"ஸாரி

கநத்ரா

கவற

வழிேில்பல"

என்ற

சத்ேன்

சட்நைன்று

கநத்ராவின் கைான் ோபல துண்டித்து விட்டு அப்ைாவின் நம்ைருக்கு ோல்

நசய்தான்...
இரண்ைாவது ரிங்ேிகலகே

எடுத்த

பூைதி

"நல்லாருக்ேிோ

தம்ைி?"

என்று விசாரிக்ே..... "ம் நல்லாருக்கேன்ப்ைா... அங்ே வட்டுல

ீ
எல்லாரும்
நல்லாருக்ேீ ங்ேளா?" என்று ைதிலுக்கு விசாரித்தான்....
"ம்

எல்லாரும்

நசால்லத்தான்
இசக்ேிபே
கூறிவிட்டு
நல்லாருக்கோம்

கைான்

ைண்கணன்"

சந்பதேில்
"உனக்கு

சந்தித்த

சத்ோ....

என்றவர்

ஒரு

தனது

விைரங்ேபள

நாச்சிோபவ

ஞாைேம்

நல்ல
ைால்ே

ஒன்று

இருக்ோ

கசதி
நண்ைர்

விைாமல்

சத்ோ?

சின்ன

வேசுல ைள்ளிக்கூை லீவுக்கு தக்ேபலக்கு கைாவிகேைா... அந்த மாமன்

தான்" என்று ஞாைேப்ைடுத்தினார்....
நாச்சிோ என்றதுகம ைட்டுப்ைாவாபை ேட்டி... தாழம்பு ஜபை ைின்னி...
ேன்னத்தில்

திருஷ்டி

நைாட்ைாே

பம

பவத்து...

தண்பை

நோலுசு

சப்தமிை மாமரத்து ஊஞ்சலில் ஆடிே சிறு நைண்நணாருத்தி சத்ேனின்

ஞாைத்தில் வந்தாள்.....
"ம் ம் ஞாைேம் இருக்குப்ைா.... நாச்சிோ, சின்ன வேசுலகே நல்ல
அழகு.. அபமதிோன குணம்... நம்ம கைமலிக்குப் நைாருத்தமா இருப்ைா"
என்று சத்ேன் நசான்னதும்....
"ஏகவ

சத்ோ...

சரிோன

உன்பனவிை

சின்னவளா

நசால்லிலாம்

கூப்ைிைக்

கூறுநேட்ை

இருந்தாலும்
கூைாதுகவ...

ைேலா

இனி
அவ

முத்துவுக்கு

இருக்ேிகேகவ...
இவ

னு

கைர்

நைாஞ்சாதின்னா

உனக்கு மதினிோ ஆேனும்" என்று சிரிப்பும் சந்கதாஷமுமாே மேபன

அதட்டினார்...

17

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

தனது ஞாைேத்தில் இருக்கும் அந்த சின்னப் நைண் தான் தனக்கு

அண்ணி

என்றதும்

சத்ேனும்

சிரித்துவிட்ைான்

"சரிப்ைா...

இனிகம

அண்ணின்கன கூப்ைிடுகறன்" என்று சமாதானமாேப் கைசினான்...

அதன்ைிறகு

சத்ேனின்
ைடிப்பு

ஹாஸ்ைலில்

தரப்ைடும்

உணவு

ைற்றிநேல்லாம் விசாரித்த பூைதிேிைமிருந்து கைாபன வாங்ேிே முத்து

தம்ைிபே நலம் விசாரித்து விட்டு "ஏதாச்சும் ோசு கவணும்னா தேங்ோம
கேளு சத்ோ... இப்ைக்கூை நநல்லு கைாட்ை ோசு லட்ச ரூைா இருக்குகவ"
என்றான்...
"இல்லண்ணா முன்னாடி நீ அனுப்ைினகத இருக்கு... கதபவப்ைட்ைா
கேட்ேிகறன்" என்று கூறிவிட்டு நாச்சிோபவப் ைற்றி கைசி சத்ேனும்
தனது அண்ணன் மனதில் ேல்ோண ேனபவ விபதத்தான்...
அதன் ைிறகு அம்மா, தங்பே, ைாட்டி என அபனவரிைமும் கைசிவிட்டு
சத்ேன்

தனது

நமாபைபல

அபணக்கும்

கைாது

ேிட்ைத்தட்ை

நாற்ைத்பதந்து நிமிைங்ேள் ஆேிேிருந்தது....

இனி கநத்ராவுக்கு ோல் நசய்து சமாதானம் நசய்ேகவண்டும் என்று
எண்ணிேைடி அவளது நம்ைருக்கு அபழத்தான்... சுவிட்ச் ஆப் என்று
வந்தது... இதேத்தில் சுருக்நேன்று முள் பதக்ே மீ ண்டும் முேன்றான்...
அகத ைதில் வந்தது... "ச்கச... இவ்வளவு கோைமா?" என்று எரிச்சலுைன்
நமாபைபல

பவத்துவிட்டு

சாப்ைிடுவதற்ோே

கேன்டினுக்கு

ேிளம்ைினான்....
சாப்ைிட்டு வந்தப் ைிறகு மீ ண்டும் முேன்றுப் ைார்த்தான்... சுவிட்ச் ஆப்
என்கற வந்தது.... 'இதுக்கு என்ன ைிரச்சபன ைண்ணப் கைாறாகளா?' என்று
எண்ணிேைடி சற்றுகநரம் வபர ைடித்துக்நோண்டிருந்து விட்டு தூங்ேிப்
கைானான்...
சரிோே

ைனிநரண்டு

நாற்ைதுக்கு

அவனது

நமாபைல்

ஒலிக்ே

சட்நைன்று தூக்ேம் ேபலந்து எழுந்து அமர்ந்து நமாபைபல எடுத்துப்

18

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைார்த்தான்.. புதிே நம்ைராே இருந்தது... ஆன் நசய்து ோதில் பவத்து

"ஹகலா?" என்றான்..
எதிர்முபனேில் ஹிந்திேில் ஒரு நைண் ோச்மூச் என்று ேத்தினாள்...
சத்ேனுக்கும்

ஹிந்தி

ஆரம்ைித்ததுகம

ோர்

ஓரளவுக்குத்
என்று

புரிந்து

நதரியும்
கைானது....

என்ைதால்
கநத்ராவின்

கைச
அம்மா

பமதிலி தான் அபழத்திருந்தாள்....

அவள் கைசிேதிலிருந்து கநத்ரா தற்நோபலக்கு முேன்றிருக்ேிறாள்
என்று நதளிவாே சத்ேன் அதிர்ந்து கைானான்... "இப்கைா கநத்ரா எங்கே
ஆன்ட்டி?" ைதட்ைமாே கேட்ைான்...
பமதிலி கூறிேதிலிருந்து சத்ேனுக்கு புரிந்தது...... கநத்ரா தனது இைக்
பேேின்

மணிேட்டு

தற்நோபலக்கு

ரத்தக்குழாபே

முேன்றிருக்ேிறாள்...

ைிகளைால்
இப்கைாது

நறுக்ேிக்நோண்டு
மருத்துவமபனேில்

இருக்ேிறாள் என்ைது தான்...

தபலேில்

அடித்துக்

புரிேவில்பல.....

நோண்ைான்....

இன்னும்

ைதட்ைமாே

என்ன
ேத்திக்

நசய்வநதன்கற
நோண்டிருந்தாள்

கநத்ராவின் அம்மா... கநத்ராவின் இந்த நிபலக்கு சத்ேகன ோரணம்

என்று குற்றம் சாட்டினாள்...
"ஸாரி ஆன்ட்டி... என் அப்ைா கூை கைசுறதுக்ோே தான் கநத்ராகவாை
ோபல

ேட்

ைண்கணன்...

அவபள

அவாய்ட்

ைண்ணனும்னு

நிபனக்ேபல" என்று சத்ேன் எவ்வளவு நேஞ்சியும் பமதிலி தனது

தரப்ைிலிருந்து

மாறவில்பல...

உைனடிோே

ேிளம்ைி

வருமாரு

வற்புறுத்தினாள்...
கவறு

வழிேில்லாமல்

ைார்த்துக்ேங்ே..

நான்

"ஓகே

ோகலஜ்க்கு

ஆன்ட்டி..
இன்ைார்ம்
நீ ங்ே

கநத்ராபவ

ைண்ணிட்டு

ேிளம்ைி

வர்கறன்" என்று கூறிவிட்டு நமாபைபல அபணத்து பவத்தான்...

19

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சற்று கநரம் வபர ேண்மூடி அமர்ந்திருந்தான்... கநத்ராவின் இந்த

கோைம் தான் அவபன அதிேமாேப் ைேப்ைடுத்திேது.... அவள் இது கைால்
தற்நோபலக்கு முேல்வது இது இரண்ைாவது முபற... முன்பு ேல்லூரி
விழா

ஒன்றில்

சே

நைண்

கதாழியுைன்

இவன்

கமபைேில்

நைனமாடிேதற்ோே ஒரு முபற இகதகைால் நசய்திருந்தாள்...

ேவபலயுைன் தாபைேில் பேபவத்து அமர்ந்திருந்தவன் ஒரு நீ ண்ை
மூச்சுக்குப் ைிறகு தனது நமாபைபல எடுத்து ப்ரின்ஸிைால் நம்ைருக்கு
ோல் நசய்தான்....
முதலில் எடுக்ேவில்பல என்றதும் மீ ண்டும் முேன்றான்.... இம்முபற
எடுத்தவர் நம்ைபர பவத்து சத்ேபன அபைோளம் ேண்டு "நசால்லு
சத்ோ?" என்று ஆங்ேிலத்தில் கேட்ைார்...
"நதாந்தரவுக்கு

மன்னிச்சிடுங்ே

சார்....

என்

ோகலஜ்

ைிரண்ட்

ஒருத்தனுக்கு ஆக்ஸிநைண்ட் ஆேிடுச்சு... இப்ைதான் கைான்ோல் வந்தது..

நான்

கைாேனும்

சார்...

ஐந்து

நாள்

லீவு

கவணும்"

என்று

இவனும்

ஆங்ேிலத்தில் கூறினான்..
ோர்? எந்த ஊரில் விைத்து? இவனுக்கு ஏதாவது ைணம் கதபவோ?
என்று

கேட்டுவிட்டு

கைாய்விட்டு

"நைங்ேளூர்

அங்ேிருந்து
என்றால்

விமானம்

இங்ேிருந்து

மூலமாே

நைல்லிக்குப்

நைங்ேளூருக்கு

நசல்லுமாறு கோசபன கூறிேவர் "ஐந்து நாளில் திரும்ைிைனும் சத்ேன்...

முக்ேிேமான வகுப்புேள் அடுத்த வாரத்தில் நதாைங்ேவிருக்ேிறது" என்று
எச்சரித்தார்...
ஐந்து நாளில் வந்துவிடுவதாே கூறி அவருக்கு நன்றி நசால்லிவிட்டு
தனது நமாபைபல அபணத்தான்... ைிறகு ைத்து நிமிைத்தில் தோராேி
தனது கைக்குைன் நவளிகே வந்தான்...
ஹாஸ்ைல்

வார்ைனுக்கு

நசால்லிேிருந்தைடிோல்

ப்ரின்ஸிைால்

சத்ேபனக்

20

ேண்ைதும்

"என்னாச்சு?"

தேவல்
என்று

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

விசாரித்துவிட்டு அவபன கைருந்து நிறுத்தம் வபர நோண்டு கைாய்

விடுவதற்கு பைக்குைன் ஒரு ஆபளயும் தோர் நசய்து பவத்திருந்தார்...
அவருக்கும்

நன்றி

கூறிவிட்டு

கைருந்துநிபலேம்

வந்து

நைல்லி

நசல்லும் கைருந்தில் ஏறிேமர்ந்தான்...

நைல்லிேிலிருந்து

விமானம்

மூலமாே

நைங்ேளூரு

வந்தவன்

பமதிலி கூறிே தேவலின் கைரில் கநத்ரா அனுமதிக்ேப்ைட்டிருந்த சிட்டி

ஹாஸ்ைிட்ைலுக்கே கநரடிோே வந்து கசர்ந்தான்...
ரிசப்ஷனில் அவளிருக்கும் அபற எண்பண விசாரித்து இரண்ைாவது
தளம்

வந்து

அபறக்ேதபவ

சம்ைிரதாேமாே

தட்டிவிட்டு

உள்கள

வந்தான்...
அபறேின் நடுகவேிருந்த ேட்டிலில் கநத்ரா.... இைது மணிக்ேட்டில்
ேட்டுப் கைாைப்ைட்டு வலது பேேில் குளுகோஸ் ஏறிக் நோண்டிருக்ே
ேண்மூடிப்
ைடுத்திருந்தாள்...

ைக்ேத்திலிருந்த

சிறிே

ைடுக்பேேில்

கநத்ராவின் அம்மா பமதிலி ஏகதாநவாரு ஹிந்தி நாவபல ைடித்தைடி

ைடுத்திருந்தாள்....
ேதவு தட்டிே சப்தம் கேட்டு பமதிலி ோநரன்று கேட்ைைடி திரும்ைிப்
ைார்க்ே... சத்ேன் அவபளக் ேவனிக்ோது கதாளில் மாட்டிேிருந்த பைபே
எடுத்து

அங்ேிருந்த

கசரில்

வசிவிட்டு
ீ

கநத்ரா

இருந்த

ைடுக்பேபே

நநருங்ேினான்...
வந்திருப்ைது சத்ேன் என்றதும் மீ ண்டும் தனது புலம்ைபல ஆரம்ைித்த
பமதிலிபே

அலட்சிேம்

நசய்து

ைடுக்பேேிலிருந்த

கநத்ராவின்

கதாபளத் நதாட்டுத் தூக்ேி உட்ோர பவத்தான்...

"சத்ேன்....?" என்று கநத்ரா நசால்லி முடிக்கும் முன் அவளது இைக்
ேன்னத்தில் தனது வலக்பேபே இறக்ேினான்... ஆநவன்று அலறிேைடி
ேன்னத்பத பேோல் மபறத்த கநத்ராவின் கதாள் ைற்றி உலுக்ேி "ஏன்டி?

21

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஏன்

இப்ைடிலாம்

ைண்ணி

என்பனக்

நோல்ற?

எப்ைதான்

என்பன

உண்பமோ புரிஞ்சுக்குவ?" என்று ஆத்திரமாே ேத்தினான்...

மேபள அடித்துவிட்ைான் என்றதும் கோைமாே திட்டிேைடி பமதிலி
அவர்ேள் அருகே வர... அபறக்ேதபவ பேோட்டி "நவளிேப் கைாங்ே...
நான் கநத்ரா கூை கைசனும்" என்றான் ஆங்ேிலத்தில்...
பமதிலி தன் மேபளப் ைார்த்தாள்.... "நீ கைாம்மா... அதான் சத்ேன்
வந்தாச்கச.... நான் ைார்த்துக்ேிகறன்" என்று கநத்ரா ஹிந்திேில் கூறவும்
பமதிலி

அங்ேிருந்து

நவளிகேறி

அபறக்ேதபவ

மூடிவிட்டுப்

கைானாள்....
இன்னும்
ேன்னத்பத

பேேில்

தாங்ேி

அமர்ந்திருந்தவபள

சற்றுகநரம் உற்று கநாக்ேிவிட்டு "இடிேட்......" என்றைடி அவபள அடித்த

அகத கவேத்தில் இழுத்து அபணத்தான்.....
"என்

லவ்பவ

சந்கதேப்ைட்ைா

புரிஞ்சுக்ேடி....

நான்

என்னதான்

இப்ைடி

நதாட்ைதுக்நேல்லாம்

நசய்ேமுடியும்?"

கவதபனோே

புலம்ைிேவனின் முேத்பத நிமிர்ந்து ைார்த்தாள்...

கநத்ரா,, வேது இருைத்பதந்து... சாதரணமாேப் ைார்த்தால் சுமாரான
அழேி...

கமக்ேப்

கைாட்ைப்

ைிறகுப்

ைார்த்தால்
கைரழேி....

நைண்ேள்

முழங்ோலுக்கு ேீ கழ வபர ஆபை அணிந்தால் அது முபறகேடு எனும்

அல்ட்ரா மார்ைன் வர்க்ேத்துப் நைண்.... நைண்ேளின் ஆபைக்குபறப்பை
சட்ைமாக்ே வாக்நேடுப்பு நைத்தினால் முதல் வாக்கு இவளுபைேதாேத்
தான் இருக்கும்....
சத்ேன்

அவளின்

ைால்

நிற

கமனிேில்

மேங்ேினாலும்

அவளது

அறிவுக் கூர்பமக்கு தான் அவபள ோதலிக்ே ஆரம்ைித்தகத... அழபே

விை

ைன்மைங்கு

நைாது

அறிவுபைேவள்....

ேர்வத்திற்கும் ோரணமாேிப் கைானது....

22

அந்த

அறிகவ

அவளது

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஒகர

ேல்லூரிேில்

கவபலபே

ைடிக்கும்

தபலோல்

கநருக்குகநர்

கைசிே

நசய்ே

நாட்ேளில்
ோத்திருந்த

சத்ேபனக்

ேண்டு

அவள்

ோலால்

கூட்ைத்தில்

விேந்து

ைிறகு

இட்ை

நிமிர்வுைன்
அவபனயும்

விழபவத்த நைருபம இன்றும் குபறேவில்பல....

ோர்
ேம்நைனிேில்

ோலநமல்லாம்

உபழத்தாலும்

முன்கனற்றம்

என்ைது ேடுேளகவ என்று நதரிந்து நோண்ை கநத்ரா இந்த கதர்பவ

எழுதி ஒரு வருை ைடிப்பை முடித்து விட்ைால் நல்ல எதிர்ோலமும்
அவபன திருமணம் நசய்த ைிறகு தனக்கு சிறப்ைானநதாரு வாழ்க்பேயும்
அபமயும் என்று சத்ேபனத் தூண்டி இந்த கதர்பவ எழுத பவத்தாள்...
"ஆறு வருஷம் இஞ்சினிேரிங் முடிக்ேகவ அப்ைா ைல லட்சம் நசலவு
ைண்ணிட்ைார்...
கநத்ரா...

இன்னும்

இபதயும்

இதுக்கு

அவர்

நாலு

ேிட்ை

லட்சம்

கேட்ே

வபர

நசலவாகும்

சங்ேைமாேிருக்கு"

என்று

தேங்ேினான் தான்...
"என்ன சத்ோ கைசுற? ைடிக்கும் கைாகத கேம்ைஸ்ல நசலக்ட் ஆேி
நல்ல சம்ைளத்தில் கவபல ேிபைச்சுடும்... அப்புறம் நோஞ்சம் நோஞ்சமா
திருப்ைிக் குடுத்துட்ைா கைாச்சு" என்று ஏகதகதா சமாதானம் கூறி அவபன
ைஞ்சாப் அனுப்ைி பவத்தாள்...
சத்ேன்

சங்ேைப்ைட்ைகத

தவறு

என்ைது

கைால்

அப்ைா

பூைதியும்

அண்ணன் முத்துவும் அவன் கேட்ை ைணத்பத உைனடிோே அனுப்ைி

பவத்தார்ேள்....
ஆனால்

கநத்ராபவப்

நைாருத்தவபரேில்

அவளது

வளமான

எதிர்ோலத்துக்ோத்தான் சத்ேனின் இந்த ைடிப்கை....

அவளும் இப்கைாது நைங்ேளூரில் ஒரு ஐடி ேம்நைனிேில் கவபல
நசய்ேிறாள் தான்.... இருந்தாலும் அழகும் ேம்ைீ ரமும் நிபறந்த சத்ேனும்..
நேௌரவமான

அவனது

ைடிப்பும்...

அதன்

ைிறகு

ேிபைக்ேப்
கைாகும்

மதிப்ைான உத்திகோேமும்... அதனால் வரும் வருமானத்பதயும் விட்டு

விை முடியுமா?....
23

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராவின்

அம்மாபவ

மட்டும்

தான்

சத்ேனுக்குத்

நதரியும்...

அவளது அப்ைாபவப் ைற்றி கேட்ைகைாது "மம்மிக்கும் ைாடிக்கும் ஒத்து

வரபல சத்ேன்... அதனால பைவ் இேர்ஸ் முன்னாடி நரண்டு கைரும்
டிகவர்ஸ்

ைண்ணிக்ேிட்ைாங்ே"

என்று

சாதரணமாேச்

நசால்லி

முடித்துவிட்ைாள்...
சத்ேனுக்கும்

கநத்ராவின்

ைின்னனி
நைரிே

கதான்றவில்பல.... அவள் தன் மீ து பவத்த

ைிரச்சபனோேத்

கநசம் உண்பமோனது

என்ைது மட்டுகம அவனுக்குப் கைாதுமானதாே இருந்தது.

"உன்கூை

கைசாம

என்னால

இருக்ே

முடிேபலைா....

நீ

கைசாத

கநரத்தில் நசத்துைனும் கைால இருக்கு சத்ோ" அவன் மார்ைில் புரண்ைைடி

நமல்ல விசும்ைினாள்...
இரு பேோல் அவளது தாபைபேத்
"அதுக்ோே

இப்ைடிோ

நசய்வ...

தாங்ேி முேத்பத

அங்ேிருந்து

நிமிர்த்தி

வர்றதுக்குள்ள

நசத்து
ைிபழச்கசன்டி" என்று ேடுபமோன குரலில் கைசிவன் அவளின் சிவந்த
இதழ்ேபளக் ேண்ைதும் ைட்நைன்று கோைம் குபறந்து விைக் ேண்ேள்
ோதலில் மிதக்ே "உன்பன....." என்றைடி அவளின் இதழ்ேபள ேவ்விக்
நோண்ைான்.....
அதற்ோேகவ

ோத்திருந்தவள்

கைால்

சத்ேனின்

ேழுத்தில்

பேப்

கைாட்டு வபளத்து தன் முேத்தருகே இழுத்து முத்தமிை வசதி நசய்து

நோடுத்தாள் கநத்ரா...
முத்தமிட்டு நீ ண்ை நாட்ேள் ஆனகதா.... அல்லது ேிட்ைத்தட்ை ஒன்ைது
மாதங்ேளாே அவபளக் ோணாத ஏக்ேகமா சத்ேனின் முத்தம் நீ ண்டு
நோண்கை கைானது....
இருவரும்

ஒருவருக்குள்

ஒருவர்

உருேி

இறுேிக்

சமேம் ேதவு தட்ைப்ைடும் ஓபச கேட்டு விலேினர்....

24

நோண்டிருந்த

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராவின் உமிழ்நீ ர் ைடிந்த தனது உதடுேபள துபைத்துக் நோண்கை

திரும்ைிப்
ைார்த்தான்....

ைாக்ைரும்

அவருைன்

ஒரு

நர்ஸூம்

வந்திருந்தனர்...
"ஹாய் குட் ஈவினிங்" என்று புன்னபேத்த கநத்ராபவ ைரிகசாதித்து
விட்டு

"ம்

ம்

ஓகே....

நாபள

ோபல

டிஸ்சார்ஜ்

ஆேி

வட்டுக்கு
ீ

ேிளம்ைலாம்" என்றார் ைாக்ைர்...

சத்ேன்

ோநரன்ைது

கைால்

கேள்விோேப்

ைார்த்தவருக்கு
"என்

லவ்வர்... கைர் சத்ேன்" என்று அறிமுேம் நசய்து பவத்த கநத்ரா அவனது

ைடிப்பு விைரங்ேபள கூறிவிட்டு இன்னும் ஆறு மாதத்தில் தங்ேளுக்கு
திருமணம் நைக்ேவிருப்ைபதயும் கூறினாள்...
சத்ேனுக்கு வாழ்த்துச் நசால்லி பே குலுக்ேிவிட்டு நவளிகேறினார்
ைாக்ைர்...
சத்ேன்

வந்ததும்

நவளிகே

நசன்ற

பமதிலி

திரும்ைவும்

இரவு

உறங்ேத்தான் அபறக்கு வந்தாள்.... அதுவபர ோதலர்ேள் இருவரும்

ேபத கைசிேைடி ஒகர ேட்டிலில் அபணத்தைடி ைடுத்திருந்தனர்....
முதல்நாள் இரவு தனது அப்ைா கைான் நசய்த விைரத்பத நிதானமாே
கநத்ராவிைம் கூறிேதும் சந்கதாஷத்தில் அவபனக் ேட்டிக் நோண்டு
முத்தமிட்ைவள் "தாங்க் ோட்... இனி நமக்கு எந்த ைிரச்சபனயும் இல்பல...
உனக்கு ஜாப் ேிபைச்சதுகம கமகரஜ் தான்" என்று குதூேலித்தாள்...
"அநதப்ைடி?....." என்று ஏகதா நசால்ல வந்து ைாதிேில் நிறுத்திேவன்.....
"முதல்ல என் கோர்ஸ் முடிேட்டும்.... கமகரஜ் ைத்தி ைிறகு கைசலாம்"
என்றவன் மீ ண்டும் அபணத்து முத்தமிடுதபலத் நதாைர்ந்தான்...
மறுநாள்

ோபல

கநத்ராபவ

டிஸ்சார்ஜ்

நசய்து

அவளது

அப்ைார்ட்நமண்ட்க்கு அபழத்துச் நசன்று விட்டுவிட்டு "நான் ேிளம்ைகறன்

கநத்ரா...."

என்றவபனத்

தடுத்தவள்

"ஏய்

நீ

பைவ்

கைஸ்

லீவ்

கைாட்டிருக்ே தாகன? அப்புறம் ஏன் இப்ைகவ ேிளம்ைனும்? லீவு முடிேிற

25

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

வபரக்கும் என் கூைகவ இருந்துட்டு கைாைா" என்று அவனது ேழுத்பதக்

ேட்டிக் நோண்டு நோஞ்சினாள்...
அவளின் அழகு முேத்பத அருேில் ேண்ை மேக்ேத்தில் "இட்ஸ் ஓகே...
இருந்துட்ைா கைாச்சு" என்று அபணத்துக்நோண்ைான்...
இருவரும்
கமலமபை

அபணத்தைடி

இசக்ேிோன்

பூைதிேின்

ோதலில்

வட்டில்
ீ
மேன்

புரண்ை

அவரது

அகத

மேள்

கநரம்

இங்கே

நாச்சிோவுக்கும்

முத்துைாண்டிக்கும்

நிச்சேதார்தம்

நைந்துநோண்டிருந்தது....
பேேபள மடித்து தபலக்கு ேீ கழ பவத்துக் நோண்டு மல்லாந்துப்
ைடுத்திருந்தவனின் டீசர்ட் அணிந்த மார்பை வருடிேைடி "இன்னும் சிக்ஸ்
மந்த்

தான்

சத்ேன்...

அப்புறம்

நம்ம

கமகரஜ்...

இந்த

வாைபே

அப்ைார்நமண்பை தபல முழுேிட்டு ைபுள் நைட்ரூகமாை ஒரு ைிளாட்

வாங்ேனும்... நசாந்தமா ஒரு ோர்... த்ரீ மந்த்க்கு ஒரு முபற ஹில்ஸ்
ஸ்கைஷன்ஸ்க்கு டூர் கைாேனும்... ஒரு நாலு வருஷமாவது பலப்பை
நல்லா என்ஜாய் ைண்ணிட்டு அப்புறமா ஒகர ஒரு குழந்பத மட்டும்
நைத்துக்ேலாம்"

என்று

தனது

ேனபவ

ோற்று

வாக்ேில்

நசால்லிக்நோண்கை கைானாள்....
எல்லாவற்றுக்கும்

சிரிப்புைன்

"ம்

ம்...."

என்றாகனத்

தவிர

கவறு

எதுவும் கைசவில்பல....
அன்று இரவு அவன் அப்ைாவிைமிருந்து கைான் வந்தகைாது "ம் ம் கைசு
கைசு" என்றாள் உற்சாேமாே....
"உனக்கு ரூட் ேிளிேர் ஆேப் கைாகுதுன்னதும் கைசச் நசால்றிோ?
சரிோன

சுேநலம்

அடித்துவிட்டு

ைிடிச்சவடி

தனது

நீ "
என்று

நமாபைபல

ஆன்

என்றான்.....

26

கூறி

கநத்ராவின்

நசய்து....

முதுேில்

"நசால்லுங்ேப்ைா?"

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"சத்ோ.... இந்த மோலட்சுமி வரத்தான் இத்தபன நாளா முத்துவுக்கு

ேல்ோணம் தட்டிப் கைாச்சு கைாலருக்குைா மவகன.... நைாண்ணு கதவபத
மாதிரி இருக்ோ...." என்று பூரிப்ைில் புலம்ைினார் பூைதி...
"ம் ம் எனக்கும் ஞாைேம் இருக்குப்ைா... சின்ன வேசுலகே அபமதிோ
அழோ இருப்ைா" என்றவன் முதல்நாள் அப்ைா எச்சரித்தது ஞாைேம் வர...
"ஸாரிப்ைா... அண்ணி அழோ அபமதிோ இருப்ைாங்ே" என்றான்....
"ஆமாய்ோ....

அைக்ேமான

குடும்ைத்துக்கும்

ைிடிச்சுப்

நைாண்ணு....

கைாய்ட்ைதால
ைார்த்ததும்

அங்ேகே

நரண்டு

உைகன

தட்டு

மாத்திக்ேிட்கைாம்.... ேல்ோணம் கூை அடுத்த மாசம் இருைத்திநரண்டுல

கததி வச்சாச்சு சத்ோ" என்றார்...
இவ்வளவு அவசரமாேவா? என்று கேட்ே நிபனத்து கேட்ோமல் "ஒரு
மாசம்

தாகனப்ைா

இருக்கு?

அதுக்குள்ள

எல்லா

ஏற்ைாடும்

நசய்ே

முடியுமா?" என்றவன் நோஞ்சம் தேங்ேி "ைணம் வச்சிருக்ேீ ங்ேளாப்ைா?"

என்று கேட்ைான்...
இபளே மேன் அக்ேபறயுைன் கேட்ைதும் நநேிழ்ந்து கைான பூைதி
"நம்ம வட்டுலோ
ீ
ோசுக்கு ைஞ்சம் வந்திைப் கைாகுது? அந்த மசானி
புண்ணிேத்தில் ஒரு குபறயும் இல்பல சத்ோ.... என்ன ஒண்ணு? நம்ம
வட்டு
ீ
நமாத ேல்ோணம்... நோஞ்சம் சிறப்ைா நசய்ேனும்.... ேறிக்ேஞ்சி
கைாைபலன்னா ோறித்துப்ைிட்டு கைாய்டுவானுே ைேபுள்பளே... பே வசம்
நாலு

லட்சம்

இருக்கு...
ைத்தாததுக்கு

வள்ளியூர்

நசட்டிோர்

ேிட்ை

நிலத்துப் ைத்திரத்பத அைமானம் வச்சு நாலு லட்சம் வாங்ேலாம்னு

கோசபனல இருக்கேன்... வட்டுல
ீ
ோருக்கும் இன்னும் நசால்லபல...
உனக்குத்தான் நமாதல்ல நசால்கறன்" என்றார்...
"ேைனா?.... வட்டி அதிேமாேிடுகம?

அதுவும் நிலத்பத அைமானம்

வச்சு வாங்ேனுமாப்ைா?" ேவபலோேக் கேட்ைான்...

"கவற

என்ன

ராசு

நசய்றது?

வட்டுல
ீ

நூறு

ைவுனுக்கு

நபேேள்

இருக்கு தான்... ேல்ோன கநரத்துல அபத அைமானம் வச்சிப்புட்டு வட்டு

ீ
27

 ஸ்ருதிவின

ோ
____________________________________________________________________________
_________________________

நைாம்ைபளே

எபத

நைாம்மிக்ோே

கைாட்டுக்குவாே?

வாங்ேி

வந்துடுவாங்ே...

வச்சது...

அதுவுமில்லாம

திடீர்னு

வேசுப்புள்பளகோை

மாப்பள

நபேேபள

அநதல்லாம்

வட்டுக்ோரவுே
ீ

நதாைக்கூைாதுைா

மவகன... விடுய்ோ நிலப் ைத்திரம் தாகன? அடுத்த வருஷம் அறுவபைக்கு

மீ ட்டுட்ைாப் கைாச்சு.... எனக்கு எந்த ேவபலயும் இல்பல சத்ோ... நீ ைடிச்சு
கவபலக்குப் கைானதும் எல்லாத்பதயும் ைார்த்துக்ேப் கைாற... அப்புறம்
எனக்நேன்ன" என்று பதரிேமாேக் கூறினார்...
தன்மீ தான அப்ைாவின் நம்ைிக்பே மனபத என்னகவா நசய்ே "சரிப்ைா
நீ ங்ே ஏற்ைாடு ைண்ணுங்ே... ஆனா நான்தான் அண்ணன் கமகரஜ்க்கு
வரமுடிோது கைாலிருக்கு" என்று வருத்தமாேக் கூறினான்...
"ஏன்ப்ைா
இப்ைடி

நசால்ற?....

லீவு

தரமாட்ைாேளா?"

என்று

பூைதி

ைதட்ைமாேக் கேட்ே....
"இல்லப்ைா அப்கைா தான் எனக்கு பைனல் எக்ஸாம்ஸ் நநருங்குது...
நிபறே ஒர்க் இருக்கும்... ஒரு மணிகநரம் கூை ஓய்வு ேிபைக்ோது"
என்று சத்ேன் கூறிேதும்.... "அப்ைடின்னா ேல்ோணத்பத ஒரு மாசம்
தள்ளி பவக்ேலாமா?" என்று கேட்ைார் பூைதி...
"அய்கோ
ேழிச்சு

அநதல்லாம்

இந்த

இைம்

கவணாம்ப்ைா....

அபமஞ்சிருக்கு....

ஏற்ேனகவ
இன்னும்

நராம்ை
நாபள

நாள்
தள்ள

கவண்ைாம்... நீ ங்ே ஏற்ைாடு ைண்ணுங்ே... எக்ஸாம்ஸ் முடிஞ்சதும் நான்

வந்து அண்ணா அண்ணிபேப் ைார்த்துக்ேிகறன்" என்றான்...
அதன்ைிறகு
நமாபைபல

சிறிதுகநரம்
அபணத்து

குடும்ை

பவத்தான்....

விஷேங்ேபளப்
அவன்

கைசி

கைசிவிட்டு
முடித்ததுகம

ைின்புறமாே வந்து அவன் முதுேில் தாவிகேறிே கநத்ரா "இவ்வளவு

கநரமாவா

கைசுவ"

என்றைடி

அவனது

தபலமுடிபேக்

ேபலத்து

விபளோடினாள்.....
அடுத்த மூன்று நாட்ேளும் கநத்ராவுைன் நைங்ேளூபரச் சுற்றிேவன்
நான்ோவது நாள் மாபல நைல்லிக்கு ேிளம்ைினான்...
28

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நைல்லிேிலிருந்து

ைஞ்சாப்
நசன்றவன்

அதன்ைின்

தன்

ைடிப்ைில்

ேவனம் நசலுத்தினான்.... தினமும் வட்டுக்கு

ீ
கைான் நசய்து ேல்ோண
கவபலேபளப் ைற்றிக் கேட்டு இவனும் அங்கே இருப்ைது கைால் ஒரு
எண்ணத்பத

உண்ைாக்ேினான்....

கநத்ராவுைனான

கநசமும்

நாளுக்குநாள் வளர்ந்தது.....
சத்ேனின் கதர்வு ோலம் நதாைங்ேிேது... முத்துைாண்டி, நாச்சிோ
திருமண நாளும் வந்தது.... ோபலேிலிருந்கத வட்டிலிருந்த
ீ
அத்தபன
கைரும் மாற்றி மாற்றி கைான் நசய்து அவன் திருமணத்தில் இல்லாத
வருத்தத்பத

அழுது

தீர்த்தனர்....

அதுவும்

சரசூ

ைாட்டிக்கு

ஆறுதல்

கூறுவதற்குள் சத்ேனுக்குப் கைாதும் கைாதும் என்றாேிவிட்ைது....

முத்துவின் திருமணம் முடிந்தவுைகனகே தனது நமாபைலில் எடுத்த
திருமணப் கைாட்கைாக்ேபள உைனடிோே சத்ேனுக்கு நமேில் நசய்தாள்
அவன் தங்பே நைாம்மி....
இரவு

ஹாஸ்ைல்

அபறக்கு

திரும்ைிேதும்

தனது

லாப்ைாப்பைத்

திறந்து அண்ணனின் திருமணப் ைைங்ேபளப் ைார்த்தான்...

அத்தபன நசாந்தங்ேபளயும் ேவர் நசய்த அற்புதமான திருமணப்
கைாட்கைாக்ேள்....."என் அண்ணன் கமகரஜ்... ஆனா நான் மட்டும் அங்கே
இல்லாம கைாய்ட்கைகன?" என்று ைார்க்ேப் ைார்க்ே சத்ேனின் ேண்ேள்
ேலங்ேிேது...
முத்துவின்
நாச்சிோ...

அருகே

இருவரும்

மஞ்சள்
மிேப்

தாலி

ேழுத்தில்

நைாருத்தமாே

மின்ன

இருந்தனர்....

நின்றிருந்த
சிறுவேதில்

ைார்த்தகைாது இருந்த அழகும் அபமதியும் நோஞ்சமும் குபறோத முே

அபமப்பு...
நிஜத்தில்

மோலட்சுமிேின்

கதாற்றம்

இப்ைடித்தான்

இருந்திருக்குகமா என எண்ணும்ைடிோன நைண்..... அப்ைா கூறிேது கைால்

இப்ைடி ஒரு நைண் ேிபைக்ேத்தான் அண்ணனின் ேல்ோணம் இத்தபன
நாட்ேள் தள்ளிப் கைானது கைாலிருக்கு, என்று எண்ணினான்...

29

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைத்து நாட்ேளுக்கு முன்பு நமேிலில் வந்திருந்த முத்துைாண்டிேின்

திருமணப் ைத்திரிக்பேேின் ைிரதிபே ஓைன் நசய்து மீ ண்டும் ஒருமுபறப்
ைார்த்தான்...
அவர்ேள் வட்டு
ீ
குலநதய்வம் நைாம்மிேம்மாள் துபணயுைன் என்று
நதாைங்ேி நதன்மாவட்ை மக்ேளுக்கே உரித்தான மிே நீ ண்ை வரிபசேில்
ைத்துவூர்

நசாந்தங்ேளின்

நைேர்ேபள

ைட்டிேலிட்ை

மிேப்

நைரிே

திருமணப் ைத்திரிக்பே....
'திருநநல்கவலி மாவட்ைம்.. ேள்ளிபைக்குறிச்சி ஊராட்சிபே கசர்ந்த
கசந்தம்ைட்டி

ேிராமம்

மபறந்த

நசந்தூர்ைாண்டி

அவர்ேளின்

நைௌத்திரனும் நிலச்சுவான்தார் பூைதிைாண்டி அவர்ேளின் மேனுமாேிே

திருவளர்நசல்வன்.... முத்துைாண்டிக்கும்.....
ேன்னிோகுமரி
கமலமபை

மாவட்ைம்...

ேிராமம்

தக்ேபல

மாசற்கறான்

நேராட்சிபே

அவர்ேளின்

கசர்ந்த

நைௌத்திரியும்

நநல்விோைாரி இசக்ேிோன் அவர்ேளின் மேளுமாேிே நசௌைாக்ேிேவதி...

மான்சி நாச்சிோவுக்கும்......'
என்று நதாைங்ேி அடுத்து வந்த ைத்து ஊர் ைங்ோளிேள் நைேபரயும்
கூை வரி விைாமல் மீ ண்டும் ஒருமுபற வாசித்தான்....
சிறுவேதில்
குடும்ைத்துக்கு

தன்னுைன்
மூத்த

விபளோடிே
மருமேளாே

மான்சி

தனக்கு

நாச்சிோகவ

அண்ணிோே

தன்

வந்ததில்

சத்ேனுக்கு மிகுந்த சந்கதாஷம்...

"ஸாரி அண்ணா, அண்ணி... உங்ே கமகரஜ்க்கு என்னால வரமுடிோம
கைாச்சு... கூடிே சீக்ேிரகம நைரிே ேிப்ட்கைாை வந்து ைார்க்ேிகறன்" என்று
மானசீேமாே புபேப்ைைத்தில் இருந்தவர்ேளிைம் கைசினான்.....
ைின்னர்,,
மணமக்ேளாே

கூபரப்

ைட்டுடுத்தி

முத்துைாண்டியும்

ேழுத்தில்
மான்சி

30

மலர்

மாபலயுைன்

நாச்சிோவும்

இருக்கும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
புபேப்ைைத்பதத்

தனது

லாப்ைாப்ைின்

ஸ்ேிரீன்

கசவராே

பவத்துக்நோண்ைான் சத்ேன்....
" வாழ்க்பேேில் விதி விபளோடிவிட்ைது...
" என்று விரக்திோேக் கூறினாலும்...
" வாழ்க்பேபே பேேில் பவத்துக் நோண்டு..
" விபளோடிப் ைார்ப்ைநதன்னகவா நாம்தான்!

2.
" நைராசர் ஆடி..
" நைனமணிேள் ைலர் ஆடி..
" நந்தியும் ஆடிே..
" நம் தமிழ்நாட்டில்...
" சிலரின் நாவுக்கும் கூை...
" நைனமாைத் நதரியுகமா?
அன்பு நோண்ைவர்ேள் ஒரு புறமும்... ோதல் நோண்ைவள் மறுபுறம்
மனதிபனப்

ைடுத்திநேடுக்ே

ைடிப்ைில்

தனது

முழுக்

ேவனத்பதயும்

நசலுத்துவது சத்ேனுக்கு சிரமமானதாே இருந்தது....

ஒரு

முபற

கூை
இல்பலநேன்று

கூறாமல்

தனக்ோே

தேப்ைன்

நசலவு நசய்த லட்சங்ேளும்.... நல்லநதாரு எதிர்ோலம் அபமயுநமன்று

ோத்திருக்கும் கநத்ராவின் ோதலும் தான் அவபன சரிோன முபறேில்
வழி நைத்திேது...
கதர்வுேள் ஆரம்ைிக்கும் முன்ைாேகவ கேம்ைஸ் இன்ைர்வியூ என்று
வந்திருந்த ைலதரப்ைட்ை ைவர் ப்ளான்ட் அதிோரிேள் சத்ேனின் திறபம
ேண்டு கைாட்டிப் கைாட்டுக்நோண்டு கதர்வு நசய்ே முன் வந்தனர்...

31

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேனுக்கு
பைக்ோரா

அபமதிோன

பஹட்கரா

நசய்வநதன

ஒரு

ைவர்

சூழல்

கதபவப்ைட்ைதால்

ப்ளான்ட்டில்
தீர்மானித்தான்...

சிறிது

அதன்ைடி

ோலம்

அங்கேகே

உதபே
கவபல

கவபலயும்

ேிபைத்தது...
கதர்வுேள் முடிந்து ஒரு மாதோல ஓய்வுக்குப் ைிறகு கவபலேில் கசர
கவண்டும் என்ற நிேமன உத்தரவும் வந்து விை அன்று இரவு அப்ைாவுக்கு
ோல்

நசய்து

ஊட்டி

பைக்ோரா

நீ ர்மின்

நிபலேத்தில்

கவபல

ேிபைத்திருப்ைபதக் கூறினான்...
"ஊட்டிலோ? தம்ைி அங்ே நராம்ை குளிரும்னு நசால்லுவாங்ேகள?
உனக்கு குளிர் ஒத்துக்ோகதய்ோ? கவற இைத்துல கவபல கதைலகம
சத்ோ?" என்று ேவபலயுைன் கேட்ைார் பூைதி...
"இல்லப்ைா அது சின்ன ைவர் ஸ்கைஷன்... முதல்ல இதுகைால சின்ன
இைத்திலிருந்து ஆரம்ைிக்ேலாம்னு நான்தான் இந்த இைத்பத நசலக்ட்
ைண்கணன்.... குளிர் ஒத்துக்ோது தான்... வசிங்
ீ
வரும் தான்... மருந்து
எடுத்துக்ேிட்ைா சரிோப் கைாகும்ப்ைா" என்று சமாதானம் நசய்தான்...
ஆனாலும் நைற்ற மனம் கேட்ேவில்பல.... "கோசிச்சு நசய் சத்ோ.....
எனக்கு உன் உைல்நிபலதான் முக்ேிேம்" என்றார்...
"அநதல்லாம்

நான்

ைார்த்துக்ேிகறன்ப்ைா...

வட்டுல
ீ

எல்லாரும்

எப்ைடிேிருக்ோங்ே? அண்ணிக்கு நம்ம வடு

ீ
ைிடிச்சிருக்ோவாம்? நம்ம
வட்டுல
ீ

எல்லார்

கைச்பச

திபச

கூைவும்

சேஜமா

திருப்ைிேதும்

ைழகுறாங்ேளா?"
அதற்கேற்றார்

என்று

கைால்

சத்ேன்
உைகன

உற்சாேமானார் பூைதி..
குரலில்
சந்கதாஷம்

நதறித்து

ஓை...

"அருபமோன

நைாண்ணு

சத்ோ..... வந்து சில நாள்லகே எல்லாபரயும் புரிஞ்சி நைந்துக்குது.... அந்த

புள்பள நம்ம வட்டுக்கு
ீ
மருமே இல்பலய்ோ... நைாம்மி மாதிரி அதுவும்
ஒரு

மேதான்...."

என்று

உற்சாேமாேப்

கைசிக்நோண்கை

"உனக்கு ஒரு விஷேம் நதரியுமா?" என்று கேட்ே....

32

கைானவர்....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"என்ன விஷேம்ப்ைா?" சத்ேனும் ஆர்வமானான்...

"உங்ேம்மாகவாை பூர்வே
ீ நசாத்து நோஞ்சம் வழக்குல இருந்ததுல்ல?
அது நாலு நாபளக்கு முன்னாடி அந்த வழக்குல தீர்ப்ைாேிடுச்சு சத்ோ"
என்றார்...
தனது அம்மா ஒகர நைண்ணாே இருந்ததால் அவருக்கு கசரகவண்டிே
நசாத்துக்ேபள தர மறுத்த அம்மாவின் சித்தப்ைாவின் மீ து வழக்குத்
நதாைர்ந்து
ேிட்ைத்தட்ை

ைன்னிநரண்டு

வருைங்ேளாே

இழுப்ைறிேில்

இருந்து வந்தது சத்ேனுக்கும் நதரியும், "ஆமாம்ப்ைா... தீர்ப்பு என்னனு

வந்திருக்கு?" என்று அவசரமாேக் கேட்ைான்...
"உன் அம்மா ைக்ேம் தான் தீர்ப்ைாேிேிருக்கு சத்ோ... அதுமட்டுமில்ல...
இந்த

ைதிபனஞ்சு

வருஷத்துக்ோன

லாைத்பதயும்

நதய்வா

ேிட்ை

ஒப்ைபைக்ேனும்னு ஜட்ஜ்நமண்ட் குடுத்துட்ைாங்ே" என்று உற்சாேமாேக்

கூறிேவர்.... "ஆனா ைதிபனஞ்சு வருஷ லாைநமல்லாம் கவண்ைாம்னு
நானும்

உங்ேம்மாவும்

தாய்வட்டு
ீ

நசாத்துனு

நசால்லிட்கைாம்
ஒரு

சத்ோ...

அபைோளத்துக்கு

உன்
அம்மாவுக்கு

ேிபைச்சாப்

கைாதும்...

இத்தபன வருஷத்து லாைநமல்லாம் நமக்நேத்துக்கு?" என்றவர் இமேம்

கைான்று

கதான்ற....

"ம்

ேநரக்ட்ப்ைா"

என்றான்

உணர்ச்சிவசப்ைட்ை

குரலில்....
"ைதிபனஞ்சு வருஷமா இழுத்துக்ேிட்டு ேிைந்த கேஸ் இப்கைா முடிஞ்சு
நசாத்து பேக்கு வந்ததும் மருமே நாச்சிோவலதான்னு உன் அம்மா
மருமேபள

நோண்ைாடுறா

சத்ோ"

என்று

சந்கதாஷமாே

கூறினார்

பூைதி...
அப்ைாவுைன்
ரிங்குேளுக்குப்

கைசிேப்
ைிறகு

ைிறகு
கநத்ராவுக்கு

எடுத்தவள்

"என்ன

ோல்

நசய்தான்...

ைார்லிங்

ைல

இன்பனக்கு

சீக்ேிரமாகவ ோல் ைண்ணிருக்ே?" என்ற கேள்வியுைன் நதாைங்ேினாள்...

33

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம் ஒரு குட்நியூஸ் நசால்லத்தான் கூப்ைிட்கைன்" என்றவன் குரபல

இனிபமோக்ேி

"நசால்றதுக்கு

முன்னாடி ேிப்ட்

வந்தாதான்

நசால்ல

முடியும்" என்றான் நோஞ்சலாே...

"நீ

குட்
நியூஸ்

நசால்லபலனாலும்

குடுப்கைன்

தான்"

என்று

ோதலாேப் கைசிேவள் நமாபைல் மூலமாே தனது முத்தத்பத அனுப்ை....

"தாங்க்யூ ஸ்வட்டி"
ீ
என்றான்...
அதன்

ைிறகு

தனக்கு

கவபல

ேிபைத்துவிட்ை

விைரங்ேபளக்

கூறினான்....
அவன் கூறிேவுைகனகே "ஏன் சத்ேன்? நைங்ேளூர் ைக்ேத்தில் எதுவும்
ஜாப் கவேன்ட் இல்பலோ?" என்று கேட்ைாள்...
"இல்பல

கநத்ரா,,

அகதாை

நைங்ேளூருக்கும்

ஊட்டிக்கும்

அப்ைடிநோன்னும் நதாபலவு இல்பலகே... கமக்ஸிமம் சிக்ஸ் அவர்

தான் ரன்னிங் பைம்.... அதனால தூரம் ஒரு ைிரச்சபனகே இல்பல டிேர்"
என்றான்...
"ம் நீ நசால்றதும் ஓகே தான்... ஃப்பரகை ஈவினிங் ேிளம்ைினா பநட்
அங்ே வந்துைலாம்... அப்புறம் உன் கூைகவ இருந்துட்டு மண்கை மார்னிங்
ேிளம்ைி நைங்ேளூர் வந்திைலாம்... ம் ம் எனக்கு ைபுள் ஓகே" என்றாள்
குதூேலமாே.....
கதர்வுேள் முடிந்ததும் ஒரு மாத ோலம் குடும்ைத்துைன் இருந்துவிட்டு
வந்து தான் கவபலேில் கசரப்கைாவதாே சத்ேன் கூறிேதும்...
"ஏய் ஏன்ப்ைா ஒன் மந்த் அங்ே இருக்ேனும்? ஒன் வக்
ீ
கைாதும்
சத்ேன்....

அப்புறம்

ேிளம்ைி

நைங்ேளூர்

வந்துடு...

இங்ே

ஜாலிோ

சுத்தலாம்" என்று உற்சாேமாேப் கைசினாள்...

"நநவர் கநத்ரா..... அண்ணனுக்கு கமகரஜ் ஆேி இன்னும் நான் கைாய்
ைார்க்ேபல... அதுமட்டுமில்லாம ேிட்ைத்தட்ை ஏழு வருஷமா அப்ைாபவ
34

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நராம்ை மிஸ் ைண்கறன்.... இந்த முபற ஒரு நாபளக் கூை கவஸ்ட்

ைண்ணாம

அப்ைா

கூைகவ

இருக்ேனும்னு

ஆபசப்ைடுகறன்

கநத்ரா...
ப்ள ீஸ் புரிஞ்சுக்கோ" என்று நேஞ்சுதலாேக் கூறினான்...
சில நிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு "உன்ேிட்ை எல்லாம் ஓகே சத்ோ...
ஆனா உன்கனாை இந்த அப்ைா ைாசம் இருக்குப் ைாரு? இதுதான் எனக்கு
ைேங்ேர

தபலவலி....

இந்த

ைாசம்

எங்ே

என்பன

ஓரங்ேட்ை

வச்சிடுகமானு நோஞ்சம் ைேமாவும் இருக்கு சத்ோ" என்றாள்...

கநத்ராவின் மனது புரிே "ஏய் டிேர் என்ன இப்ைடிலாம் கோசிக்ேிற?
உனக்கு ஒன்னு நதரியுமா? நம்ம லவ் கமட்ைபர ோர் எதிர்த்தாலும்
நமக்கு

முழு

சப்கைார்டிவ்வா

இருக்ேப்கைாறது

என்

அப்ைாவாத்தான்

இருக்கும்... எனக்ோே எபதயும் நசய்வார் என் அப்ைா.... அதனால நீ இந்த

மாதிரி சில்லிோ கோசிக்ோம இரு" என்று நதளிவுப்ைடுத்தினான்...
" ம் ம்... ைார்க்ேலாம்..... " என்றாள்... அதன் ைின் வழக்ேமான ோதல்
கைத்தல்ேளுைன் பேப்கைசிேிலிருந்த ோபச ேபரத்துவிட்டு நவகுகநரம்
ேழித்து உறங்ேச் நசன்றனர்....
சத்ேனின் கதர்வுேள் முடிந்தது.... ஹாஸ்ைல் அபறபே ோலி நசய்து
நோண்டு ஊருக்குக் ேிளம்ைினான்... ைஞ்சாப்ைிலிருந்து நைல்லி வந்து
அங்ேிருந்து ரேில் மூலமாே நள்ளிரவு ஒன்று நாற்ைதுக்கு நசன்பனக்கு
வந்தான்...
அந்த கநரத்தில் நசன்பனேிலிருந்து திருநநல்கவலிக்கு ரேில்ேள்
இல்லாததால் கைருந்தில் புறப்ைட்டு திருநநல்கவலி வந்து அங்ேிருந்து
ேள்ளிபைக்குறிச்சி வந்து கசர்வதற்குள் ைாதி இபளத்கதவிட்ைான்...
ேள்ளிபைக்குறிச்சி கைருந்து நிபலேத்தில் வந்து இறங்கும் கைாது
மாபல ஆறு மணி...... எத்தபன மணிக்கு வந்து கசருகவாம் என்று
உறுதிோேத் நதரிோததால் வட்டிற்கு
ீ
கைான் நசய்து புறப்ைட்டு வருவதாே
மட்டும் கூறிேவன் வந்து கசரும் கநரத்பதக் கூறவில்பல....

35

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நசாந்த மண்ணில் ோல் பவத்ததும் கசார்வு கைாய் மனமும் உைலும்

புத்துணர்வு

நைற்றுவிை...

கசந்தம்ைட்டி

ேிராமத்துக்கு

நசல்ல

ஆட்கைாகவா ைாக்ஸிகோ ேிபைக்குமா என்று கதடிக்நோண்டு கைருந்து

நிபலேத்தின் நவளிகே வந்தான்....
ஒரு ஆட்கைாபவ அபழத்து கைரம் கைசிக்நோண்டு இருக்கும் கைாது
ைின்புறமிருந்து ோகரா ோரிைகமா கைசும் குரல் "ஏலா அகதா அங்ே
நிக்ேிகத அந்தப்புள்ளதான் நம்ம மச்சுவட்டு
ீ
மருமே... எம்புட்டு அழகு
ைார்த்திோ?...."
ைார்த்தான்...

மச்சுவட்டு
ீ

மருமேளா?
கைசிக்நோண்டிருந்த

சத்ேன்

நைண்ேள்

சட்நைன்று

திரும்ைிப்

சுட்டிக்ோட்டிே

திபசக்கு

அவன் ைார்பவ நசன்றது....

கைருந்து நிபலேத்தின் நைண்ேள் ேழிவபறேின் ைக்ேச்சுவர் ஓரமாே
மூக்பே ேர்சீப்ைால் நைாத்திக்நோண்டு சுற்றிலும் தனது ைார்பவபே
ஓட்டி

ைரைரநவன

விழித்தைடி

நின்றிருந்த

நைண்?....

அண்ணனுைன்

மணக்கோலத்தில் நின்றிருந்த மான்சி நாச்சிோகவதான்.... சட்நைன்று

நிமிர்ந்த சத்ேன் "அண்ணி.....?" என்று அபழத்தைடி கவேமாே அங்கே
நசன்றான்..
அண்ணி என்று அபழத்து அருேில் வந்து நின்றவபன திரும்ைிப்
ைார்த்தாள்

அந்தப்

நைண்.....

வட்டில்
ீ
கைாட்கைா

ஆல்ைத்தில்

ைார்த்த

அறிமுேமான முேம்.... "நீ ங்ே.......?" என்று முடிக்ோமல் நிறுத்தினாள்...

புன்னபே

ததும்ைிே

முத்தண்ணாவுக்கு

முேத்கதாடு

அடுத்தவன்"

என்று

"நான்
தன்பன

சத்ேன்

அண்ணி...

அறிமுேப்ைடுத்திக்

நோண்ைான்...
மான்சிேின் முேமும் நதளிந்தது.... "நீ ங்ே வர்றதா மாமா நசான்னார்...
ஆனா எப்ை வர்றீங்ேன்னு நசால்லபல... ைிரோணநமல்லாம் நல்லைடிோ
இருந்ததா?" என்று அன்புைன் விசாரித்தாள்....
"ம்ம்

ஒரு

வந்துட்கைன்"

வழிோ
என்று

புத்தே
கூறி

மூட்பைக்கு

சிரித்தவன்....
36

விடுதபல

"அதுசரி

நீ ங்ே

குடுத்துட்டு
எங்ே

இந்த

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கநரத்துல இங்ே வந்து நிக்ேிறீங்ே? அதுவும் இவ்வளவு நபேேபளப்

கைாட்டுக்ேிட்டு?" என்று புருவம் சுருங்ே குழப்ைமாேக் கேட்ைான்...
சற்று தேங்ேி சுற்றிலும் தனது ைார்பவபே ஓட்டிேவள் "அது வந்து...
நானும்

உங்ேண்ணாவும்

சினிமா

ைார்க்ே

வந்கதாம்...

மாட்னி

கஷா

ைார்த்துட்டு வட்டுக்கு
ீ
ேிளம்ைிகனாம்... வரும் கைாது என்பன நோண்டு
வந்து இங்ே விட்டுட்டு நோஞ்ச கநரம் இரு இகதா வந்துடுகறன்னு
நசால்லிட்டுப் கைானார்... நாற்ைது நிமிஷம் ஆச்சு இன்னும் ோகணாம்"
என்றாள் ேவபலோே.....
அண்ணன் மீ து கோைமாே வந்தது... இவ்வளவு நபேபேப் கைாட்டு
ஒரு நைண்பண தனிோ இந்த கநரத்துல இங்ே விட்டுட்டு இவர் எங்ே
கைானார்?

என்று

எண்ணிேவன்....

"ஏதாவது

அவசர

கவபலோ

கைாேிருப்ைார்... நீ ங்ே வாங்ே அகதா அங்கே உட்ோருங்ே.. அண்ணன்

வர்ற வபரக்கும் நான் கூை இருக்கேன்" என்று கூறிவிட்டு கைருந்து
நிபலேத்தில்

கைாைப்ைட்டிருந்த

ஸ்டீல்

கசரில்

மான்சிபே

அமரச்

நசான்னான்...
தனிகே

நிற்ே

ைேந்து

கைாய்

ேழிவபற

ஓரமாே
நின்றிருந்தவள்

சத்ேன் கூறிேைின் பதரிேமாே வந்து கசரில் அமர்ந்தாள்...

அவளருகே

தனது

லக்கேஜ்ேபள

இறக்ேி

பவத்து

விட்டு

ைாதுோப்ைாே இருக்பேக்குப் ைக்ேத்தில் நின்றுநோண்ைவன்...

"சினிமாக்கு
வர்றதுக்கு

இவ்வளவு

நபேேள்

அவசிேமா

அண்ணி?..

ஊர்

நேட்டு

ேிைக்கே?" என்றான் வருத்தமாே...

"நான் எங்ேப் கைாட்டுக்ேிட்கைன்... இந்த அம்மாச்சி ைண்ண கவபல...
முதுல்

முதலா

புருஷன்

கைாட்டுக்கோன்னு
கைசிக்ேிகறன்...."

எடுத்து
கோைம்

கூை

நவளிகேப்

கைாற...

மாட்டி

விட்டுட்டுச்சு...

கைால்

கூறினாலும்

குறும்புத்தனமிருந்தது...

37

எல்லா

நபேயும்

வட்டுக்குப்
ீ
அதில்

கைாய்

ஒருவித

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சிரித்துவிட்ைான் சத்ேன்.... "நீ ங்ேளும் சரசூவும் நைஸ்ட் ைிரண்ட்னு

நைாம்மி

நசான்னா....
ைிரண்ட்பைப்

கைாய்

இது

கைால

திட்ைலாமா?"

என்றவன் தனது நமாபைபல எடுத்து அண்ணனின் நம்ைருக்கு ோல்

நசய்தான்.... ரிங் கைாய்க்நோண்கை இருந்தது எடுக்ேவில்பல...
"ம்ம் அம்மாச்சி மட்டுமில்ல... அத்பத மாமா.. நைாம்மி... எல்லாருகம
எனக்கு ைிரண்ட்ஸ் தான்....." என்றாள் புன்னபேயுைன்....
இவனுைன்
ேணவபனத்
அண்ணன்

கைசிக்
கதடி

நோண்டிருந்தாலும்

நாற்புறமும்

நம்ைருக்கு

அவளது

ைார்பவ

அலசிக்நோண்டிருந்தது...

அடுத்தடுத்து

ோல்

நசய்தைடிகே

தனது

சத்ேனும்
இருந்தான்....

ேிட்ைத்தட்ை ைதிபணந்து நிமிைம் ேழித்து பைக்ேில் வந்து

இறங்ேிேவன்
தம்ைிபேக் ேண்ைதும் உற்சாேமாேி "கைய் தம்ைி...." என்று ஓடி வந்து
அபணத்துக் நோண்ைான்...
அன்கைாடு

அண்ணபன

அபணத்தவன்

அடுத்த

நிமிைகம

முேம்

சுழித்தான்.... மதுவின் நநடி.... 'ஓ இதுக்குத்தான் நைாண்ைாட்டிபே தனிோ

விட்டுட்டு கைாேிருக்ோர் கைாலருக்கு' என்று கோைமாே எண்ணிேவன்
அந்த கோைத்பத வாழ வந்தவள் முன்பு ோட்ை மனமின்றி "அண்ணிபே
இப்ைடிோ

தனிோ

நிக்ே

வச்சுட்டு

கைாவ?

நராம்ை

ைேந்து

கைாய்

நின்னிருந்தாங்ே... ஏகதா நான் வரவச்சி கைாச்சு? இல்கலன்னா?" என்று

கோைத்பத அைக்ேிக் நோண்டு கேட்ைான்...
"கைய் தம்ைி... இது நம்ம ஏரிோைா.... எவன் வந்து என்ன நசஞ்சிை
முடியும்" என்று பதரிேமாேப் கைசிேவன் மான்சிேிைம் திரும்ைி "ஏ புள்ள...
ைேந்திோ என்ன? இங்ேல்லாம் நம்மபள மீ றி எதுவும் நைக்ோது புள்ள"
என்றான்...
"சரி

நீ

அண்ணியும்

பைக்

சாவிபேக்

ஆட்கைாவில

குடு
வாங்ே"

நான்

பைக்ல

என்ற

வர்கறன்..

சத்ேன்

நீ யும்

முத்துவின்

பேேிலிருந்து பைக் சாவிபே வாங்ேிக் நோள்ள.... "என்னகல நீ யும்

இப்புடிப் ைேப்ைடுற? எவ்வளவு தடுமாறினாலும் ேநரக்ைா வடு
ீ
கைாய்
கசருகவாம்ல" என்றான் முத்து...
38

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வந்த கோைத்பத அைக்ேிக் நோண்டு ஒரு ஆட்கைாபவ அபழத்தவன்

அதில்
தனது

லக்கேஜ்ேபள

பவத்து

விட்டு

மான்சிேிைம்

திரும்ைி

"ஏறிக்ேங்ே அண்ணி" என்றான்...

மான்சி

தன்

ேணவனின்

முேம்

ைார்க்ே....

"ம்ம்

தம்ைிோர்

கோைமாேிட்ைார்... வா வா நாம ஆட்கைாவிகலகே கைாய்ைலாம்" என்று

தம்ைிக்குப்

ைேந்தவன்

கைால்

மான்சியுைன்

ஆட்கைாவில்

ஏறிக்நோண்ைான் முத்து...
குனிந்து
முன்னாடி
ஆட்கைா
கைாங்ே...

ஆட்கைாபவ

டிபரவரிைம்
நான்

அனுப்ைி

முேவரி

ைின்னாகலகே

விட்டு

தனது

நசால்லிவிட்டு
வர்கறன்"

பைக்ேில்

"நீ ங்ே

என்று

கூறி

அவர்ேபள

ைின்

நதாைர்ந்தான் சத்ேன்....
வட்டிற்கு
ீ

வந்ததும்

ஆட்கைாவிற்ோன

ைணத்துக்
நோடுத்து

அனுப்ைிவிட்டு தனது லக்கேஜ்ேபள எடுக்ேக் குனிந்தான்.... "நீ உள்ள கைா

தம்ைி.. நான் எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்ற முத்து சத்ேனின் நைட்டிேபள
தூக்ேிக்நோண்டு கைாே... அவனது அன்ைில் நநேிழ்ந்து நிமிை கநரம்
நின்றுவிட்ைான்...
மிச்சமிருந்த

ஒரு

கைக்பே

எடுத்துக்

நோண்ை

மான்சி...

"உள்ள

வாங்ே" என்றுவிட்டுப் கைானாள்...

முத்து நசன்று கூறிேபத பவத்து இபளே மேன் வந்துவிட்ைபத
அறிந்து

பூைதியும்

நதய்வாவும்

வாசலுக்கு

ஓடிவர

அவர்ேளுக்குப்

ைின்னாகலகே சரசூ ைாட்டியும் நைாம்மியும் வந்தார்ேள்....

மூன்று ைடிேள் ஏறிேிருந்தவபன நான்கு ைடிேள் இறங்ேி வந்து "ஏகவ
சத்ோ....." என்று அபணத்துக் நோண்ை பூைதி "ஏன்ய்ோ ராசு.... இத்தபன
மணிக்கு

வர்கறன்னு

நசால்லிருந்தா
நான்

திருநநல்கவலிக்கே வந்திருப்கைகன?" என்றார்...

39

ோபர

எடுத்துக்ேிட்டு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"என்னது ோரா?.... ேப்ைா அபத ோருன்னு நவளிே நசால்லாதீங்ே....

அபத விை நம்ம மாட்டு வண்டிகே கதவபல" என்று ைின்னாலிருந்து
கேலி நசய்தாள் நைாம்மி...
அவ்வளவு கநரம் இருந்த மனநிபல மாறி சந்கதாஷம் வந்து ஒட்டிக்
நோள்ள... "ஏய் வாலு? வளர்ந்துட்ைகே?" என்று தங்பேேிைம் கூறிேவன்
தனது அம்மாவின் ோபலத் நதாட்டு ேண்ேளில் ஒற்றிக் நோண்ைவன்
"எப்ைடிம்மா இருக்ே?" என்று கேட்ைான்..
மேபனப்

ைார்த்த

சந்கதாஷத்தில்

விழிேள்

குளமாே....

"எனக்நேன்னய்ோ ராசு... நல்லாருக்கேன்... நீ தான் நராம்ை இபளச்சுப்

கைாேிருக்ே" என்று மேனின் குழிந்த தாபைபே வருடிேைடி தாோய்
ேலங்ேினாள்...
"ம்ம்,, சாப்ைிை கநரமில்லாதைடி ைடிக்ேிற கவபல அதிேம்மா... இனி
ஒரு

மாசத்துக்கு

இங்ேதான்..
உன்

பேோல

சாப்ைிட்டு

உைம்பை

கதத்திக்ேிட்டுப் கைாே கவண்டிேதுதான்" என்றான்

"இநதன்னடி

கூத்து?

வந்த

புள்பளே

நவளிேகவ

நிறுத்திப்

கைசிக்ேிட்டு? வட்டுக்குள்ள
ீ
வர்ற மாதிரி கோசபனேில்பலோ?" சரசூ
ைாட்டிேின் குரல் உச்சத்தில் கேட்ேவும் அத்தபன கைரும் அவசரமாே
வட்டுக்குள்
ீ
நுபழந்தனர்...
அத்தபன கைரும் சத்ேபன சுற்றி நின்று ஆறுதலாே முேத்பத வருடி
நலம் விசாரித்தப் ைிறகு பூைதி கசாைாவில் அமர... அவரின் ோலடிேில்
அமர்ந்து ைின்புறமாே அவர் மடிேில் தபல சாய்த்த சத்ேன் "ேிட்ைத்தட்ை
மூணு நாள் டிராவல்ப்ைா.... உைம்ைிலிருந்த எனர்ஜி நமாத்தமும் கைாய்ட்ை
மாதிரி இருக்குப்ைா" என்று ேபளப்புைன் கூறிே மறுநிமிைம் அவன் முன்பு
ைாதாம் ேஞ்சி நிபறந்த நைரிே நவங்ேல ைம்ளர் நீ ட்ைப்ைட்ைது....
முேத்பதத்

திருப்ைிப்

ைார்த்தான்...

மான்சிதான்....
ோதுேளில்

சிறிேதான இரு ஜிமிக்ேிேள்... மூக்ேில் ஒற்பற சிவப்புக்ேல் மூக்குத்தி...

ேழுத்தில் நமல்லிே நசேின் ஒன்பறத் தவிர கவற எந்த நபேயும்
40

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இன்றி... கூந்தபலப் ைின்னபலப் ைிரித்து இரட்பைப் ைின்னலாேப் கைாட்டு

அபத

முன்னால்

விட்டுக்

நோண்டு...

தபரபேத்

நதாடும்

ைச்பச

நிறத்தில் ஆரஞ்சு நிற ைார்ைர் பவத்த ைட்டுப் ைாவாபையும்... அதற்கு

கமட்சாே ஆரஞ்சு நிறத்தில் நிபறே சுருக்ேம் பவத்த ேப் பே கமல்
சட்பையும் அணிந்திருந்தாள்..
திபேப்புைன் நிமிர்ந்து அமர்ந்த சத்ேன்..... "ோருப்ைா இவங்ே? புதுசா
இருக்ோங்ே?" என்று கேலிோேக் கேட்ே...
எல்கலாரும் சிரித்துவிை... நதய்வா இபளே மேனின் தபலபே வருடி
"உன் அண்ணி தான்ைா... எப்ைவுகம இப்ைடித்தான் இருப்ைா... அவளுக்கு
சீபலகே ேட்ைத் நதரிோது" என்றாள்....
"அய்கோைா

சாமி....

நைரிே

ைட்டுகசபலக்

ேட்டி
நபேக்

ேபை

விளம்ைரம் மாதிரி நோஞ்சம் முன்னாடி ைார்த்தவங்ேளா இவங்ே?" என்று

இன்னும் நம்ைாமல் கேட்ைான்...
"அை கைாைா கைரான்டி... நாங்ே மூணு கைரும் கசர்ந்து அந்த சீபலபே
ேட்டிவிடுறதுக்குள்ள

கைாதும்

கைாதும்னு

ஆேிடுச்சு...."

என்றார்

சரசூ

ைாட்டி...
"அவங்ேதான் இவங்ேளா?.... ேைவுகள" என்று தனது கதாள்ேபளக்
குலுக்ேிேவன் "ைிப்டீன் இேர்ஸ் முன்னாடி கமலமபைல ைார்த்த அகத
நேட்ைப்.... அன்ைிலீவைிள்....." என்றான் சத்ேன்...
கூச்சமாே சிரித்தைடி "இது ைாதாம் ேஞ்சி... இப்கைா இபதக் குடிங்ே...
இன்னும் நோஞ்ச கநரத்துல பநட் சாப்ைாடு நரடிோேிடும்" என்றாள்
மான்சி...
"ம் தாங்க்ஸ் அண்ணி...." என்றைடி ைம்ளபர எடுத்துக் நோண்ைான்.
தம்ைியுைன் இபணந்து வட்டுக்கு
ீ
வந்த முத்து தனது அபறக்குள்
நசன்று ைடுத்தவன் இரவு உணவுக்குத்தான் எழுந்து நவளிகே வந்தான்....
41

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சியும் நதய்வாவும் அபனவருக்கும் உணவு ைரிமாற.... நவகு

நாட்ேள் ேழித்து வேிறாற உண்ைான் சத்ேன்.... நிபறே உணவு வபேேள்
மான்சி நசய்ததாே அவன் அம்மா கூறிேதும்... உணவின் சுபவேில்
"நல்லாருக்கு

அண்ணி....

இப்புடி

சபமச்சிப்

கைாட்டீங்ேன்னா

எங்ேண்ணன் நதாப்பையும் நதாந்தியுமால்ல ஆேிடுவார்?" என்று சத்ேன்

கேலி

கைசவும்

சாப்ைிட்டுக்

நோண்டிருந்த

முத்துவும்

மான்சியும்

ஒருவபரநோருவர் ைார்த்து சிரித்துக் நோண்ைனர்....

"அண்ணபன

விடு

சின்னண்ணா...

என்

நிபலபமச்

நசால்லு...

சீக்ேிரகம குண்ைாேிடுகவன் கைாலருக்கே" என்று நைாம்மி கைாலிோன

வருத்தத்துைன்
"எபதயும்

கூறவும்

சாப்ைிட்ைதும்
அவளின்

ைின்னந்தபலேில்

தூங்ேினா

உைம்பு

தட்டிே

நவேிட்

மான்சி

கைாைத்தான்

நசய்யும்... சாப்ைிடுற சாப்ைாட்டுக்கு ஏத்த மாதிரி உைற்ைேிற்சி நசஞ்சா

ஒரு துளி சபத கூை ஏறாது" என்றாள்...
ைின்னந்தபலபே

தைவிேைடி

"எங்ே

சாப்ைிட்ைதும்

தூக்ேம்

தான்

வருது" என்ற நைாம்மி சத்ேபனப் ைார்த்து "சின்னண்ணா உனக்கு ஒரு

விஷேம் நதரியுமா? அண்ணி கோோவில் ைேங்ேர எக்ஸ்ைர்ட்" என்றாள்
நைருபமோே....
"ஆமாகல சத்ோ,, எனக்கு கூை மூட்டு வலிக்கு ஒரு கோோசனம்
நசால்லிக்

குடுத்தா...

பநட்ல அபத ைண்ண ஆரம்ைிச்சதில் இருந்து

மூட்டு வலிகே இல்பல" என்றாள் நதய்வா....

மான்சிபே
என்று

கேட்ே...

ஆச்சர்ேமாேப்

ைார்த்த

"அநதல்லாம்

சத்ேன்

இல்லீங்ே....

"அப்ைடிோ

சும்மா

அண்ணி?"

நோஞ்சம்

தான்

நதரியும்...." என்றாள் கூச்சமாே....

அத்தபன கைருக்கும் சாப்ைாடு ைரிமாறி தானும் சாப்ைிட்டு கைைிபள
க்ள ீன் நசய்துவிட்டு எல்லாருக்கும் ைால் எடுத்து வந்து நோடுத்து "மாமா
இந்தாங்ே உங்ே மாத்திபர" என்று ப்ரஷருக்ோன மாத்திபர பூைதிக்கு....
"அத்பத உங்ேளுக்கு இருமல் ைானிக்" என்று நதய்வாவுக்கு ைானிக்...
42

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"இரு

இரு

நான்

கைாட்டுத்
தர்கறன்"

என்று

நைாம்மிக்கு

ைடிப்பு

சம்மந்தமான அபசன்நமண்ட்க்கு ைைம் வபரந்து நோடுத்து விட்டு.....

"அம்மாச்சி

நரண்டு

நிமிஷத்துல

வந்துடுகறன்"

என்று

கூறிவிட்டு

ஓடிச்நசன்று முேம் பேோல் ேழுவி வந்து சிறிே விளக்பே ஏற்றி சாமி

கும்ைிட்டு விட்டு இராமேணத்பதப் ைிரித்து பவத்து ஆரன்ே ோண்ைத்பத
ைாட்டிக்கு ைடித்துக் கூறினாள்...
அசந்து கைானான் சத்ேன்... இப்ைடிநோரு நைண்ணா? சுழற்றி விட்ை
ைம்ைரமாே

சுழன்று

வரும்

நைண்...

ஒரு

நிமிைம்

கூை

ஓய்வாே

உட்ோரவில்பல... முேத்திலும் கசார்வின் அபைோளமில்பல... புதுமலர்

கைான்ற புன்னபே எப்கைாதுகம....
"ஏய் நைாம்மு ோபலல ோகலஜ் கைாட்டுக்ேிட்டு கைான என்கனாை
வபளேபல

எங்ேடி

வச்ச?"

என்று

கேட்ைைடி

சத்ேனிைம்

வந்தவள்

"உங்ேளுக்கு எதுவும் கவணுமா?" என்று கேட்ே...

தபலக்கு

கமல

பேநேடுத்துக்

கும்ைிட்ைவன்

"எனக்கு

எதுவும்

கவணாம் கமைம்... நமாதல்ல உங்ே ரூமுக்குப் கைாங்ே... அண்ணன்

மூணாவது

முபறோ

கூப்ைிட்ைாச்சு"

என்று

கேலிோேக்

கூறிேதும்

அவ்வளவு கநரம் இேல்ைாே இருந்தவள் சட்நைன்று முேம் நவட்ேச்

சிவப்பைப் பூசிக்நோள்ள ோர் முேத்பதயும் ைார்க்ோமல் தனது அபறக்கு
ஓடிப் கைானாள்..
சிரிப்பு மாறா முேத்துைன் குடித்த ைால் ைம்ளபர எடுத்துச்நசன்று
பவத்துவிட்டு தனது அப்ைாவிைம் வந்தவன் "அப்ைா இன்பனக்கு நான்
உங்ேக்கூை உங்ே ரூம்ல ைடுத்துக்ேிகறன்ப்ைா" என்று கேட்ே..
"அதுக்நேன்னய்ோ... வா.. வந்து ைடுத்துக்ே சத்ோ" என்று மேபன பே
நீ ட்டி அபழத்தார்...
பூைதிேின்

அபற...

ேட்டிலில்

ைடுத்தவரின்

ோலருகே

அமர்ந்து

நமதுவாே ோல்ேபளப் ைிடித்து விட்ைவன் "உங்ே நஹல்த் ஓகேோ

43

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைா?

ப்நரஷர்

மாத்திபரலாம்

கைாடுறீங்ேகளப்ைா?"

வருத்தமான

குரலில் கேட்ைான்....
"அநதல்லாம்
வந்துடுச்சு...
ஒன்னுமில்பல

அதுக்கு

நசால்லிட்ைார்...

அந்த

அதுவும்

ராசு....

ைாக்ைர்

உன்

ஒருநாள்

கலசா

ரத்தக்நோதிப்பு

அண்ணி

முன்னாடி

மேக்ேம்
இருக்குனு

நசால்லிைாரு...

அதுலருந்து உப்பை ைாதிோ குபறச்சிட்ைா... தினமும் மாத்திபர கவற...

ஆனா

ஒண்ணு

சத்ோ...

என்

நாச்சிோகவாை

அன்புக்ோேகவ
கேட்டுக்ேிகறன்"

என்றவர்

குலநதய்வம்

உைம்பு
நானும்

தனது

நைாம்மிேம்மா

சரிோேனும்றபத
அந்த

ேண்ேபள

தான்

நாச்சிோ

புள்ள

நசால்றைடி

மூடிக்நோண்டு
ரூைத்துல

விை
"நம்ம

வந்திருக்ோ

சத்ோ" என்றார்
"ஆமாம்ப்ைா.... எனக்கும் அதான் கதானுது.... கதவபத மாதிரிோன
நைாண்ணுப்ைா

அண்ணி...."

என்றவன்
அப்ைாவின்

முேத்பத

கநராே

கநாக்ேி "ஆனா அண்ணன்?... இன்பனக்கு அவங்ேபள எங்ே நிறுத்திட்டு

ைாஸ்மார்க் கைாேிருந்தார் நதரியுமா? நல்லகவபள தற்நசேலா நான்
ைார்த்கதன்... அவ்வளவு நபேபேப் கைாட்டுக் ேிட்டு நடுங்ேிப் கைாய்
நின்றிருந்தாங்ேப்ைா...

இது

சரிேில்பலப்ைா"

என்றான்

கவதபனோன

குரலில்....
ைடுத்திருந்தவர் எழுந்து அமர்ந்தார்.... விேர்த்த முேத்பத கதாளில்
ேிைந்த

துண்ைால்

துபைத்துக்

நோண்டு

"ம்

ம்...

நானும்

ைலமுபற

மபறமுேமாவும் கநரடிோவும் நசால்லிப் ைார்த்துட்கைன்ோ..... நசான்ன

நரண்டு நாபளக்ேி சுதானமா இருக்ோன்... அப்புறம் மூணாவது நாள்
மறுைடி ைாஸ்மார்க் கதடிப் கைாேிடுறான்... நாச்சிோ இதுவபரக்கும் ஒரு
வார்த்பத கூை இபதப் ைத்தி எங்ேேிட்ை கவதபனப் ைட்ைதில்பல... அகத
கைால அவபளப் நைத்தவங்ேேிட்ையும் நசான்னதில்பல.... வந்த நோஞ்ச
நாள்ல நம்ம குடும்ைகம உலேம்னு இருக்ோ... அப்ைடிப்ைட்ை
நைாண்ணுக்கு
நம்ம

முத்துவால

ேஷ்ைம்

வந்துடுகமான்னு

கவதபனோ இருக்கு சத்ோ" என்றார்...

44

ஒவ்நவாரு

நிமிஷமும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைாவின் கவதபன புரிந்தது ஆறுதலாே அவரது கதாளில் பே

பவத்து "அநதல்லாம் எதுவும் ஆோதுப்ைா... அண்ணி அண்ணன் கூை
சந்கதாஷமாத்தான்
அண்ணன்

ேிட்ை

இருக்ோங்ேன்னு
கைசுகறன்.....

நதரியுது...

நீ ங்ே

இபதப்ைத்தி

ேவபலப்ைைாம

நான்

இருங்ேப்ைா"
என்றான்...
"ம் ம்... ஆனா சத்ோ... எந்த நிபலபமேிலும் நான் என் மருமேபள
விட்டுக்நோடுக்ே

முடிோது...

என்

வட்டு
ீ

மோலட்சுமி

என்

மருமே

நாச்சிோ..." என்றார் உணர்ச்சிவசப்ைட்ை குரலில்....

"அப்ைா... அண்ணன் ஒன்னும் நமாைாக் குடிோரர் இல்பல... இதுகைால
இருக்ேிறவபர சீக்ேிரம் சரி ைண்ணிைலாம்... அண்ணிகோை நல்ல குணம்
அவபர நிச்சேம் மாத்திடும்ப்ைா..." என்றவன் அவபரப் ைடுக்ே பவத்து
அவரது ேழுத்து வபர நைட் சீட்ைால் மூடி "தூங்குங்ேப்ைா... நான் இன்னும்
ஒரு மாசம் இங்ேதான் இருப்கைன்... அதுக்குள்ள எல்லாத்பதயும் சரி
ைண்ணிட்டு தான் ஊட்டிக்கு ேிளம்புகவன்" என்றான்...
மேன் ோல்ேபளப் ைிடித்து விை அபமதிோே உறங்ேிப் கைானார்
பூைதி...
அப்ைா

உறங்ேிேதும்

அபறேிலிருந்து

நவளிகேறி

கதாட்ைத்திற்கு

நசன்று ைாக்நேட்டிலிருந்து தனது நமாபைபல எடுத்து கநத்ராவுக்கு ோல்

நசய்தான்..
"ைரவால்லகே?
மறந்திருப்கைன்னு
கேலிோேக்

உன்
கைமிலிபேப்

நிபனச்கசன்..

கேட்ைவளுக்கு

ஞாைேம்

சத்தமாே

ஒரு

ைார்த்ததும்
வச்சிருக்ேகே"
முத்தத்பத

என்பன
என்று
வழங்ேி

சமாதானம் நசய்துவிட்டு "ோராவது மூச்சு விடுறபத மறப்ைாங்ேளாடி

நசல்லம்" என்று கைச ஆரம்ைித்தான்...
ேிட்ைத்தட்ை நாற்ைத்பதந்து நிமிைம் கைசிவிட்டு அப்ைாவின் அபறக்கு
வந்து தபரேில் ைடுக்பேபே விரித்துப் ைடுத்துறங்ேினான்...

45

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மறுநாள் ோபல எழுந்து அப்ைாவுக்கு குட்மார்னிங் நசால்லி விட்டு

நவளிகே வந்தான்... நைாம்மி நோடுத்த ோைிபே வாங்ேிக் குடித்துவிட்டு
கதாட்ைத்தில்

தனது

உைற்ைேிற்சிபே
முடித்துக்நோண்டு

தனது

அபறக்குச் நசன்று குளித்துவிட்டு சாப்ைிை வந்தான்.

முத்து நவள்பள கவட்டி சட்பைேில் புத்துணர்ச்சியுைன் அமர்ந்திருக்ே
"குட்மார்னிங்ண்ணா"

என்று

கூறிவிட்டு

அண்ணன்

ைக்ேத்தில்

அமர்ந்தான்..
எல்கலாருக்கும்

தட்டு

பவத்து

கதாபசேபள

ைரிமாறிே

மான்சி

சத்ேனின் தட்டிலும் கதாபசபே பவத்தாள்...

தனதுத் தட்பைப் ைார்த்தவன் திபேத்து "என்னதிது? என் கதாபச
மட்டும் ைச்பசக் ேலர்ல இருக்கு?" என்று ேலவரமாேக் கேட்ைான்...
"அய்ே

அதுக்கு

இருக்குன்னு

அத்பத

ஏன்

இப்ைடி
ேத்துறீங்ே?...

நசான்னாங்ே...

அதனால

உங்ேளுக்கு
உங்ேளுக்கு

வசிங்
ீ
மட்டும்

தூதுவபள கதாபச.... இபத தினமும் சாப்ைிட்ைா வசிங்

ீ
ேன்ட்கராலுக்கு
வரும்" என்றாள் மான்சி...
"அண்ணா இநதல்லாம் நராம்ை நோடுபமண்ணா" என்று கைாலிோே
அழுதைடி தூதுவபள கதாபசபேப் ைிய்த்து சாப்ைிட்ைான்...
சாப்ைிட்டு விட்டு வேக்ோட்டுக்குப் புறப்ைட்ை அண்ணனுைன் "நானும்
வர்கறண்ணா" என்று ைின்னால் பைக்ேில் அமர்ந்தான்...
இருவரும்

தங்ேளது

ைால்ே

ேபதேபள

ஞாைேப்ைடுத்தும்

விஷேங்ேபளப் ைற்றி கைசிேைடி வேக்ோட்டுக்கு வந்து கசர்ந்தனர்...

கவட்டிபே

மாற்றிக்நோண்டு

கசற்று

வேலில்

இறங்ேிே
முத்து

கூைகவ சத்ேனும் இறங்குவபதக் ேண்டு "நீ எங்ேைா வர்ற? அப்ைடிகே

வரப்புல உட்ோரு..." என்று தம்ைிபேத் தடுத்தான்...

46

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ைரவால்லண்ணா... முன்னாடி நாம நரண்டு கைரும் கசர்ந்து நசய்த

கவபல தாகன?" என்ற சத்ேன் தனது கைன்ட்பை முழங்ோல் வபர
மடித்துக்நோண்டு மண் நவட்டியுைன் வேலில் இறங்ேினான்...
இருவரும்

ைக்ேம்

ைக்ேமாே

வரப்பைக்

நோத்திக்

நோண்கை

நேர்ந்தனர்..... ைழபச மறக்ோமல் அகத லாவேத்துைன் வரப்பை சீவிே

தம்ைிபேப்

ைார்த்து

நைருபமயுைன்

சிரித்தவன்

"நீ

சிங்ேக்குட்டிகவ...

எபதயும் மறக்ேபலப் ைார்த்திோ?" என்றான்...

"இந்த

வேல்ல
விபளஞ்சது

தாகன

நான்

ைடிச்சு

வாங்ேின

ைட்ைநமல்லாம்... அப்புறம் எப்ைடிண்கண மறக்கும்?" என்றான் சத்ேன்...

"சரிதாம்கல... ஆனா கசத்துல ோல் வச்சா உனக்கு ஒத்துோகத?"
என்று

வருத்தப்ைட்ைவபனப்

ைார்த்து

சிரித்த

சத்ேன்

"அதான்

உன்

வட்ைம்மா
ீ
தூதுவபள கதாபச சுை ஆரம்ைிச்சிருக்ோங்ேகள... எனக்கு
எதுவும் ஆோதுண்ணா" என்றுவிட்டு கவபலபேப் ைார்த்தான்...
ஒரு வேபல நசதுக்ேி முடித்துவிட்டு வரப்ைில் வந்து அமர்ந்தனர்....
முத்து எழுந்து நசன்று இரண்டு நசாம்ைில் கமார் ஊற்றி எடுத்து வந்து
தம்ைிேிைம் ஒன்பறக் நோடுத்து "இஞ்சிப் கைாட்ை கமார்... உைம்புக்கு
நல்லது... உன் அண்ணி குடுத்தனுப்ைினா" என்றான்..
வாங்ேி
ைிறகு

குடித்துவிட்டு

"அண்கண....

அண்ணபன
அண்ணி

கோசபனயுைன்

எப்ைடிண்கண?

உன்கூை

ைார்த்தான்....
சந்கதாஷமா

இருக்ோங்ே தாகன?" என்று நமல்ல ஆரம்ைித்தான்...

"என்னகல

இப்புடி

கேட்டுட்ை?

அவ

வந்தப்

ைிறகு

தான்

நான்

மனுசனாகவ மாறின மாதிரி இருக்கு... எனக்ோேகவ ைிறந்த கதவபதைா

நாச்சிோ.... நரண்டு கைரும் நராம்ை சந்கதாஷமாத்தான் இருக்கோம்கவ"
என்ற

முத்துவின்

முேத்தில்

அப்ைட்ைமாேத்

சந்கதாஷம்...

47
நதரிந்தது

அவனது

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"அப்கைா
அவங்ேபள

ஏன்ண்கண
தனிோ

கதபவோண்கண?

அந்த

ேருமத்பத

நிக்ே

வச்சிட்டு

இப்ைடி

ஒரு

நீ

குடிக்ேனும்?...

கைாய்

கநத்து

குடிச்சிருக்ே...

கதவபதபே
உன்

இது
பேல

குடுத்திருக்ோங்ே... இவங்ேபள விை குடி உனக்கு முக்ேிேமா? நான்

அதிேமா கைசுறதா நிபனச்சா மன்னிச்சிடுண்ணா... ஆனா எனக்கு இது
சுத்தமாப்

ைிடிக்ேபல...

அப்ைாவும்

நராம்ை

சங்ேைப்ைடுறார்"

என்றான்

கவதபனோே..
சற்றுகநரம்

வபர

தபலகுனிந்து

அமர்ந்திருந்த

முத்துப்ைாண்டி

"எனக்கும் புரியுது சத்ோ.... ஆனா ேல்ோணத்துக்கு முன்னாடி இருந்தபத

விை நாலில் ஒரு ைங்கு குபறச்சிட்கைன்...ஒகரடிோ விை முடிேபலைா
தம்ைி...

கைாேப்

கைாே

சுத்தமா

நிறுத்திைனும்னு

தான்
முடிவு

ைண்ணிருக்கேன்... நாச்சிவுக்ோே...." என்றான்...

இந்த

வார்த்பதக்ோேகவ

ோத்திருந்தவன்

கைால்

அண்ணனின்

பேேபளப் ைற்றிக் நோண்ை சத்ேன் "இந்த வார்த்பதப் கைாதும்ண்ணா...

குடிபே சுத்தமா விட்டுடுகவன்னு நம்புகறன்" என்றான்....
தம்ைிகே கதாகளாடு அபணத்துக் நோண்ைவன் "சரி நீ வட்டுக்குப்
ீ
புறப்ைடு... நான் இருக்குற கவபலபே முடிச்சிட்டு... நாபளக்கு கூலிக்கு
ஆள்

நசால்லிட்டு

வர்கறன்"

என்று

தம்ைிபே

வட்டுக்கு
ீ

அனுப்ைி

பவத்தான்...
அதன் ைிறகு வந்த நாட்ேள் அத்தபனயும் சத்ேனின் வாழ்க்பேேில்
நைான்கனட்டில் நைாறிக்ேப் ைைகவண்டிே நாட்ேள் தான்...
அடிக்ேடி நவள்பள கவட்டி சட்பைேணிந்து அப்ைாவுைன் ஊபர சுற்றி
வந்து

ேன்னிப்

நைண்ேளின்
ோதல்

ைார்பவேபளயும்

இளவட்ை

ைசங்ேளின் வேிற்நறரிச்சபலயும் வாங்ேிக் நோண்ைான்.

மதிே

கவபளேில்

வேிறாற

உண்டு

அம்மாவின் மடிேில் ைடுத்துறங்ேினான்...

48

விட்டு

மணிக்ேணக்ோே

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தங்பே
ேலாய்த்து

நைாம்மியுைன்
விட்டு

பேேில்

கசர்ந்துநோண்டு
குச்சியுைன்

சரசூ

ைாட்டி
அப்ைத்தாபவ

விரட்டி

வர

தனது

அண்ணனின் ைின்னால் கைாய் மபறந்து நோள்வான்...

வசிங்
ீ

வராமல்

இருக்ே

மான்சி

ேற்றுக்

நோடுத்த

சில

மூச்சுப்

ைேிற்சிேபள ேற்றுக்நோண்ைான்....
நைாம்மியும் மான்சியும் ைாவாபை சட்பையுைன் தாமிரைரணி ஆற்றில்
குதித்து நீ ச்சலடிக்ே.... நீ ச்சல் நதரிோத இவன் ேன்னத்தில் பே பவத்துக்
நோண்டு ேபரேில் அவர்ேளுக்ோே ோத்திருந்தான்...
"தாமிரைரணிக் ேபரேில் ைிறந்து வளர்ந்துட்டு நீ ச்சல் ேத்துக்ேபலோ
நீ ங்ே?"

என்று

கேலி

நசய்த

அண்ணிபே

முபறத்து
விட்டு

அப்ைத்தாவிைம் கைாய் கோைமாே நின்றான்...

"அது

வந்து

நாச்சிோ...

இவனுக்கு

ஜாதேத்துல

தண்ணில

ேண்ைமிருக்குன்னு நசால்லிட்ைாங்ே... அதனால நாங்ே இவபன தண்ணி

ைக்ேகம விைமாட்கைாம்" என்று அப்ைத்தா விளக்ேம் குடுத்ததும்...
"தண்ணிக்ேிட்ைகே விைபலன்னா இவுே எப்புடி குளிச்சாே?" என்று
கேட்டு விட்டு மான்சி வாய் நைாத்தி சிரிக்ே... நைாம்மியும் அவளுைன்
இபணந்து நோண்ைாள்....
"ைாரு ேிழவி ேிண்ைல் ைண்றாங்ே" என்று சிறு பைேன் கைால் பே
ோல்ேபள உதறிக்நோண்டு புோர் நசய்த தம்ைிபே ரசித்து சிரித்தான்
முத்து....
முத்து

கூை

தனது

குடிப்

ைழக்ேத்பதக்

நோஞ்சம்

நோஞ்சமாேக்

குபறத்து விட்டிருந்தான்.... நன்றியுைன் ைார்த்த தம்ைிேின் கதாளில் தட்டி

"அடுத்த

முபற

நீ
வரும்

கைாது

நம்ம

அண்ணனா

இவருன்னு

ஆச்சர்ேப்ைடுற மாதிரி மாறிேிருப்கைன் ைாரு சத்ோ" என்றான்...

49

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இப்ைடி அத்தபனயும் சந்கதாஷ நிேழ்வுேள் மட்டுகம என்ைது கைால்

நாட்ேள் ஓடி மபறந்தது... ஊட்டிக்குச் நசன்று கவபலேில் கசர இன்னும்
ஒரு வாரகம என்ற நிபலேில் ஒருநாள் மாடிேில் தனது அபறேில்
அமர்ந்து லாப்ைாப்ைில் கநத்ராவுைன் சாட் நசய்து நோண்டிருந்தான்...
அப்கைாது

கதாட்ைத்தில்

நைாம்மிேின்

சப்தம்

கேட்ே

"இரு

வர்கறன்

கநத்ரா" என்று ோதலிக்கு தேவல் அனுப்ைி விட்டு எழுந்து ஜன்னலருகே

வந்துப் ைார்த்தான்...
கதாட்ைத்தின்
நடுகவ

வபலக்

ேட்டி

நைாம்மியும்

மான்சியும்

நைன்னிஸ் விபளோடிக் நோண்டிருந்தனர்.... இருவருகம தப்புத் தப்ைாே

விபளோடி ஒருவர் மீ து ஒருவர் புோர் நசய்தைடி இருக்ே... அவர்ேளின்
விபளோட்பைக் ேவனித்த சத்ேன் "ஓ....... இது தான் நைன்னிஸ்ஸா?"
என்று கேலிோேக் கேட்ே...
கமகல நிமிர்ந்துப் ைார்த்த மான்சி "ஹகலா புட்ைால் ப்களேர்... என்ன
நக்ேலா?

நீ ங்ே

விபளோடுறது

புட்ைால்னா...

நாங்ே

விபளோடுறது

நைன்னிஸ் தான்" என்றாள்....

சிரித்து

விட்ைான்

சத்ேன்....

"ம்

ஆமா

இது

நைன்னிஸ்
தான்...

லிோண்ைர் ைேஸ், மகேஸ் பூைதி கூை ேலப்பு இரட்பைேர் ஆட்ைத்துக்கு

உங்ே நரண்டு கைபரயும் கூப்ைிடுறாங்ேளாம்.... சும்மா ோநமடி ைண்ணாம
நரண்டு கைரும் கைாய் ைல்லாங்குழி ஆடுங்ே" என்றான்...
மீ ண்டும் மறுத்து நசால்ல நிமிர்ந்து கமகலப் ைார்த்த மான்சி விழிேள்
நசாருேிக்

நோள்ள

பேேிலிருந்த

நைன்னிஸ்

மட்பைபேப்

கைாட்டு

விட்டு தபலபேப் ைிடித்தைடி சரிந்து விழுந்தாள்....

"என்னாச்சு அண்ணி?" என்று அலறிேைடி அருகே வந்த நைாம்மி
மான்சிேின் தபலபேத் தூக்ேி மடிேில் பவத்துக் நோண்டு தாபைேில்
தட்டி "அண்ணி... அண்ணி..." என்று அபழத்தைடி அழ ஆரம்ைிக்ே... "இகதா
வந்துட்கைன்" என்ற சத்ேன் தபலநதறிக்ே தாவி இறங்ேி ேீ கழ ஓடி
வந்தான்...

50

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதற்குள் மான்சிபேச் சுற்றிலும் வட்டு

ீ
உறுப்ைினர்ேள் அபனவரும்
ேண்ண ீருைன் நின்றிருந்தனர்...
"நமாதல்ல அழுபேபே நிறுத்திட்டு நோஞ்சம் ஒதுங்ேி நில்லுங்ே...
அவங்ேளுக்கு

ோத்து

வரட்டும்"

என்று
அதட்டிே

சத்ேன்

"அம்மா

நோஞ்சம் தண்ணி எடுத்துட்டு வாங்ே" என்று உத்தரவிை மறு நிமிைம்

அவனிைம் தண்ண ீர் நீ ட்ைப் ைட்ைது...
மான்சிேின் முேத்தில் நீ பரத் நதளித்து "அண்ணி... அண்ணி..." என்று
ைதட்ைமாே அபழத்துப் ைார்த்தான்.... மேக்ேம் நதளிேவில்பல...
மான்சிேின் மறுைக்ேம் மண்டிேிட்டு அமர்ந்திருந்த முத்து "என்னாச்சு
நாச்சிோ?

ேண்பணத்

திறந்து

ைாரும்மா"

என்றைடி

அழ

ஆரம்ைித்து

விட்ைான்...
மான்சிேின் மணிக்ேட்பைப் ைிடித்துப் ைார்த்த சத்ேன்... "ைல்ஸ் ஓகே
தான்... அண்ணா ப்ள ீஸ் அழறபத நிறுத்திட்டு நமாதல்ல அண்ணிபே
தூக்கு.. நான் கைாய் வண்டிபே எடுக்ேகறன்... ஆஸ்ைிட்ைல் கைாேலாம்"
என்று கூறிவிட்டு "நைாம்மி ோர் சாவிபே எடுத்துட்டு வா" என்றைடி ோர்
நசட்டுக்கு ஓடினான்...
மபனவிபே பேேளில் தூக்ேிக் நோண்டு வந்து ோரின் ைின்புறம்
ைடுக்ே பவத்தான் முத்து.... சத்ேன் ோபர ஸ்ைார்ட் நசய்ே முேன்று
ைார்த்தான்...

ோர்

இஞ்ஜின்

உேிர்

நைறவில்பல...
"அப்ைா

ோபர

மாத்துங்ேப்ைா... இப்ைப்ைாருங்ே அவசரத்துக்கு தேராறு ைண்ணுது"

என்று
அப்ைாவிைம் வருத்தமாே நசால்லி விட்டு ோரிலிருந்து இறங்ேினான்....
"அண்ணா நான் பைக்பே ஓட்கறன்... அண்ணிபே நடுவுல உட்ோர
வச்சு நீ ைின்னால உட்ோர்ந்து உன்கமல சாய்ச்சுக்கோ..." என்றுவிட்டு
பைக்பே

ேிளப்ைினான்....

அவன்

கூறிேது

கைாலகவ

மான்சிபே

அவனுக்குப் ைின்னால் உட்ோர பவத்து முத்து அவளுக்குப் ைின்கன

உட்ோர்ந்து தன்மீ து சாய்த்துக் நோண்ைான்..

51

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ ங்ேல்லாம்

ைஸ்ல

வாங்ே...

நான்

ைவுன்
ஆஸ்ைிட்ைல்

கூட்டிப்

கைாகறன்" என்று அம்மாவிைம் தேவல் நசால்லிவிட்டு ேிளம்ைினான்

சத்ேன்...
மருத்துவமபனக்கு நசன்று மான்சிபே ைரிகசாதித்த கலடி ைாக்ைர்
"சந்கதாஷமான

நசய்திதான்....

உங்ே

குடும்ைம்

விருத்திோேிேிருக்கு"

என்றுக் கூறிே மறுவிநாடி "வாவ்... அண்ணா.. நீ அப்ைா ஆேிட்ை" என்று

சந்கதாஷமாேக் கூச்சலிட்ைைடி தனது அண்ணபன அகலக்ோேத் தூக்ேிக்
நோண்ைான் சத்ேன்...
மீ ண்டும் அபனவரும் வட்டிற்கு
ீ
வந்ததும் தனது அபறக்குச் நசன்ற
பூைதி பேேில் சில ஐநூறு ரூைாய் ேட்டுேளுைன் வந்து "இந்தா சத்ோ...
இதுல அஞ்சு லட்சம் இருக்கு... நசட்டிோருக்கு குடுக்ே வச்சிருந்கதன்...
ஆனா அபதவிை இப்கைா நாச்சிோ இருக்ேிற நிபலேில் வட்டுக்கு
ீ
ஒரு
நல்ல ோர் அவசிேம்... நீ உைகன கைாய் உனக்குப் ைிடிச்ச மாதிரி ஒரு ோர்
வாங்ேிடுய்ோ...." என்றார்...
ைாட்டிேின் மடிேில் தபல பவத்துப் ைடுத்திருந்த மான்சி "அய்கோ
அநதல்லாம் கவண்ைாம் மாமா" என்றாள்...
"நீ சும்மாேிரும்மா... உன்பன ஆஸ்ைத்ரிக்கு கூட்டிப் கைாேமுடிோம
தவிச்சது எனக்குத்தான் நதரியும்..." என்றவர் மேனிைம் திரும்ைி "நீ கைா
வாங்ேிடு சத்ோ" என்றார்
"ம் சரிப்ைா" என்று புன்னபேயுைன் ைணத்பத வாங்ேிே சத்ேன்....
"ேவபலப்ைைாதீங்ேப்ைா... நான் கவபலக்கு கைான அடுத்த வருஷகம
நசட்டிோருக்குப் ைணத்பதக் குடுத்துைலாம்" என்றான்....
அன்று

மாபலகே
திருநநல்

கவலிேில்

இருந்து

புதுக்ோர்

வந்துவிட்ைது... மான்சிக்ோே...
மறுநாள் ோபல அஞ்சாறு ஆடுேள்.. ைத்து ைதிபனந்து கோழிேள்...
தக்ேபல மார்நேட்டில் இருக்கும் அத்தபன ைழ வபேேள்... இன்னும்
52

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனது

ைத்து

வட்டு
ீ

ைங்ோளிேள்

மபனவி

மேன்

என

தனது

ைரிவாரங்ேளுைன் லாரிேில் வந்து இறங்ேினார் இசக்ேிோன்....

அவரது

மீ பசபேயும்

உருவத்பதயும்

ேண்டு
சத்ேகன

நோஞ்சம்

நடுங்ேிவிட்ைான்... ோட்நைருபம கைான்ற உருவமும் நிறமும் நோண்ை

இவருக்ோ இந்த மான்க்குட்டிப் ைிறந்தது? என்று எண்ணாமல் இருக்ே
முடிேவில்பல...
அப்ைாபவக் ேண்ைதும் ஓடி வந்து அபணத்துக் நோண்ை மேபள தன்
கதாளில் சாய்த்துக் நோண்டு "இப்ைடிலாம் ஓடிோறக் கூைாது தாேி.....
ைதுக்ே

நைக்ேனும்ைா"

என்றவரின்

ேண்ேள்

ேலங்ேிப்

கைாேிருக்ே

அதுவும் கூை சத்ேனுக்கு ஆச்சர்ேமாேத்தான் இருந்தது... என்பனப் கைால

அப்ைா ைாசம் அதிேம் கைாலிருக்கு? என்று எண்ணிக்நோண்ைான்.
முத்துபவக்

ேண்ைதும்

கவேமாே

வந்து

அபணத்துக்

நோண்ை

இசக்ேி "என்பன இம்புட்டு சீக்ேிரமாகவ ேிழவனாக்ேிப்புட்டீேகள மாப்ள"

என்றவர் அப்கைாதுதான் சத்ேபனக் ேண்ைார் கைாலிருக்கு "ஏகவ சின்ன
மாப்ள...

வாருமய்ோ

வாருமய்ோ?"
என்று

அபழத்த

ைடி

பேேபள

விரித்துக் நோண்டு கவேமாே வந்தார்...

வந்தவர் எங்கே தன்பனயும் அபணத்து எலும்புேபள இைமாற்றி
விடுவாகரா

என்று

ைேந்தவனாே

அவசரமாே

பேகூப்ைி

"வணக்ேம்

ேரண்டு

ேம்நைனில

மாமா" என்றான்....
"வணக்ேம்கவ....

என்னய்ோ

ைடிப்பு

முடிச்சு

கவபலக்கு கசர்ந்திருக்ேீ ேளாகம? ைார்த்து சூதனமா இருந்துேங்ே மாப்ள"

என்றார்..
ஏகதா நசால்ல வந்தவன்... நசான்னால் புரியுமா என்ற குழப்ைத்துைன்
"சரிங்ே மாமா" என்று மட்டும் கூறினான்....
இசக்ேிோன் நோண்டு வந்திருந்த ஆடுேளும் கோழிேளும் அன்று
ஊர் மக்ேளுக்கு விருந்தானது....
53
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கதவபதேள்
என்று

ேருவுற்றால்

எண்ணும்

இப்ைடித்தான்

அளவிற்கு

நோண்ைாடுவார்ேகளா?

மான்சிபேக்

நோண்ைாடினர்

இரு

குடும்ைத்தினரும்...
அதிலும்

மான்சிேின்

அண்ணன்

விநாேேம்

தங்பே

தனது

உள்ளங்பேேில் பவத்துத் தாங்குைவன் கைால் இருந்தான்... "குட்டிம்மா...

குட்டிம்மா" என்று மான்சிேின் ைின்னாகலகே சுற்றிே அவனது தங்பேப்
ைாசம் கூை சத்ேனுக்கு விேப்ைாேத்தான் இருந்தது...
விருந்து முடிந்து கமலமபைக்குக் ேிளம்ைிே இசக்ேி "நம்ம வட்டுக்கு
ீ
வந்து நாலுநாள் தங்ேிட்டுப் கைாங்ே சின்ன மாப்ள" என்றைடி சத்ேனின்
முதுேில்
"அடுத்த

தட்டிேதும்...
முபற

"ேப்ைா

லீவுக்கு

சாமி..."

என்று

வரும்

கைாது

மாப்ள...

நமக்கு

தபரேில்

வர்கறன்

அமர்ந்தவன்

மாமா"

என்றான்

ைரிதாைமாே....
"ேண்டிப்ைா
மாப்ள...

வரனும்

ஒரு

ைண்பணகே
இருக்கு

நாலுநாள் தங்ேி நல்ல குரும்ைாட்டுக் ேறிோ சாப்ட்டு உைம்பை

கதத்திக்ேிட்டு

வாங்ே

சின்ன

மாப்ள"

என்றைடி

ஊருக்கு

ேிளம்ைிச்

நசன்றார்..
அவர்ேள் நசன்ற மறுநாள் மாபல திரும்ைவும் வந்த மான்சிேின்
அண்ணன் விநாேேம் நசட்டிோரிைமிருந்த பூைதிேின் நிலப் ைத்திரத்பத
மீ ட்டு

வந்து

பூைதிேிைம்

நோடுத்து

"மாமா

அப்ைா

குடுத்துட்டு

வரச்நசான்னார்" என்றான்...
திபேப்புைன் அவபனப் ைார்த்த பூைதி... "எதுக்குப்ைா இநதல்லாம்?
நான் அடுத்த அறுவபைேில் மீ ட்டுடுகவகன?" என்றார் சங்ேைமாே...
"இல்ல மாமா,, குட்டிம்மா ேல்ோணத்துல நீ ங்ேதான் பேப்ைணம்
வாங்ே மாட்கைன்னு நசால்லிட்டீங்ே... அதனால அந்த ைணத்பத அப்ைா
குட்டிம்மா கைர்ல கைங்க்ல கைாட்டுட்ைார்.... சும்மா கவஸ்ட்ைாத் தாகன
ேிைக்குன்னு குட்டிம்மா தான் கநத்து இந்த கோசபனபேச் நசால்லுச்சு...
54

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதான் அப்ைா உைகன சரி ைண்ணிட்ைார்" என்று விநாேேம் ைணிவுைன்

கூறினான்...
இன்னும்

சங்ேைமாே

நின்றிருந்தவரின்

அருகே

வந்த

மான்சி

"எனக்ோே நீ ங்ே எல்லாரும் என்னல்லாம் நசய்றீங்ே? நான் இபதக் கூை

நசய்ேக் கூைாதா? இப்ை என்ன? நம்ம நைாம்மி ேல்ோணம் முடிஞ்சதும்
வர்ற வருமானத்தில் எனக்கு நபேோ ைண்ணிப் கைாட்டுடுங்ே" என்று
கூறி

விட்டு

சிரிக்ே....

அவளின்

நவள்பள

மனம்

ேண்டு

சத்ேனின்

ேண்ேள் ைனித்தன.....
சத்ேன்

ஊட்டிக்குப்
அவனுக்குத்

புறப்ைடும்

நாளும்

கதபவோனவற்பற

வந்தது....

எடுத்து

ஆளாளுக்கு
பவத்தனர்....

ோபலேிலிருந்கத நைாம்மி விசும்ைிக்நோண்கைேிருக்ே..... "ஏய் வாலு...

லீவு ேிபைக்கும் கைாநதல்லாம் வந்துடுகவன்ைா... அகத கைால உனக்கு
ோகலஜ் லீவு விட்ைதும் நீ அங்கே வந்துடு... ஊட்டிபே நல்லா சுத்திப்
ைார்க்ேலாம்" என்று தங்பேபே அபணத்து ஆறுதல் ைடுத்தினான்...
இரவு

ேிளம்ை

அண்ணன்
"எனக்கு
நசட்டில்

கவண்டும்

விநாேேம்

உன்

கூை

ைண்ணி

இப்ைடிேிருக்கும்

வந்து

மதிேகம
தம்ைிேிைம்

நஹஸ்ைவுஸ்ல

வரத்தான்

அவபள

நிபறே

கைாது

கசர்ந்தான்...

அங்கே

வச்சுட்டு

கைாது

வேக்ோட்டுலயும்

வந்து

எனும்

விட்டு

ஆபச...
வர

கவபலேிருக்குைா...

மான்சிேின்
வந்த

முத்து

எல்லாத்பதயும்
ஆனா

நாச்சிோ
முடிேபல...
அதான்

அகதாை
நாச்சிோ

ோபலல கைான் ைண்ணி விநாேேத்பத வரச் நசான்னா... விநாேேம் உன்

கூை வந்து எல்லாத்பதயும் வச்சிட்டு வருவாப்ல" என்றான்...
"அய்கோ

என்னண்ணா?

நான்

என்ன

சின்னப்புள்பளோ?

ைாவம்

அவபர கவற சிரமப்ைடுத்திக்ேிட்டு" என்றான் சங்ேைமாே..

"எனக்நோன்னும் சிரமமில்லா மாமா" என்று விநாேேம் கூற.... "நம்ம
நரண்டு

கைருக்கும்

ஒகர

வேசாத்தான்

இருக்கும்...

அதனால

நசால்லிகே கூப்ைிடு விநாேேம்" என்றான் சத்ேன் கதாழபமயுைன்...

55

கைர்

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அழக்கூைாது
அம்மாபவ

என்று

அபணத்து

உதட்பைக்

ேடித்து

"என்னம்மா

நீ யும்?

அைக்ேிக்
அதான்

நோண்டிருந்த
இனி

அடிக்ேடி

வருகவன்னு நசால்கறன்ல" என்று இவனும் ேண்ேலங்ேினான்...

அப்ைாவிைம்

வந்து

ைற்றிக்நோண்டிருந்துவிட்டு

மவுனமாே

மான்சிபேப்

பேேபளப்

ைார்த்து
"எல்லாபரயும்

ைார்த்துக்ேங்ே அண்ணி" என்றான்...

"அதுதாகன

என்

கவபலகே?

நீ ங்ே

எந்த

ேவபலயும்

இல்லாம

கைாய்ட்டு வாங்ே..." என்று புன்னபேயுைன் கூறினாள் மான்சி...

"ஆசிர்வாதம் ைண்ணு அப்ைத்தா" என்று ைாட்டிேின் ோலில் விழுந்து
கும்ைிட்டு எழுந்தவனின் நநற்றிேில் நைரிேதாே விபூதி ைட்பைேடித்து
அனுப்ைி பவத்தாள் ைாட்டி..
வாசலுக்கு

வந்தவர்ேளிைம்

ஒரு ேவபர நீ ட்டி

"இபதயும்

பைல

வச்சுக்ே" என்றாள் நைாம்மி...

தங்பேக்

நோடுத்தபத

வாங்ேிப்

ைார்த்தவன்

"ஏய்

நான்
தான்

ஊறுோய் நதாட்டுக்ே மாட்கைகன?" என்றான்..

"ம்... உனக்ேில்பல அது... உன் கூை வர்றாகர கமலமபைக்ோரர்...
அவருக்கு ஊறுோய் இல்லாம கசாறு இறங்ோதாம்.... அதான்" என்றாள்
நைாம்மி....
விநாேேம்
சிரித்துவிட்ை

தபலபே
சத்ேன்

நசாறிந்தைடி

"ைாருைா

கவறு

எங்கோ

இதுகவறோ?...

ம்ம்

ைார்க்ே....

நைக்ேட்டும்

நைக்ேட்டும்" என்றான்...
திருநநல்கவலி

ரேில்

நிபலேம்

நசல்ல

புதுோரில்

சத்ேனது

நைாருட்ேள் ஏற்றப்ைட்ைது... எல்கலாரிைமும் விபைநைற்றுக் நோண்டு

சத்ேனும் விநாேேமும் ஊட்டிக்கு ேிளம்ைினார்ேள்...

56

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

" நைண் "

" இவபளப் கைாற்றத்தான் கவண்டும்...
" ேண்ணுக்குள் பவத்து எபன ோக்கும் தாோே!
" தன் துேர் மறந்து என் துேர் தாங்கும் தங்பேோே!
" உலேில் எனக்ோன அங்ேீ ோரத்பத தரும் மபனவிோே!
" சுேத்திலும் துக்ேத்திலும் நான் கதாள் சாயும் கதாழிோே!
" சமேத்தில் தாதிோேவும் வாழ்ந்துவிடும்..
" நைண்பணப் கைாற்றத்தான் கவண்டும்!

3.
திருநநல்கவலி ரேில் நிபலேம்.... ேலங்ேிே ேண்ேளுைன் தம்ைிபே
அபணத்துக் நோண்ைான் முத்து... "குளிர் அதிேம்ைா தம்ைி.... ைார்த்து
ேவனமா

இருந்துக்கோ... ஸ்நவட்ைர் கைாைாம நவளிகே கைாோகத"

என்றான்...
அண்ணனின்

அன்ைில்

நநேிழ்ந்த

சத்ேன்

"சரிண்கண....

அண்ணி

ஸ்நவட்ைர்லாம் நரடிோ எடுத்து வச்சிட்ைாங்ே" என்றான்..

"அது அவகள பதச்ச ஸ்நவட்ைர் சத்ோ... எனக்கும் கூை ஒன்னு நரடி
ைண்ணி குடுத்திருக்ோ..." என்று புன்னபேயுைன் முத்து கூறிேதும் "ஓ...
ரிேலி?" என்று அதிசேித்தான் சத்ேன்...
"குட்டிம்மாக்கு ஓவிேம் கூை வபரே நதரியும்... ஸ்கூல்ல ோகலஜ்ல
எல்லாம் நிபறே ைரிசு வாங்ேிேிருக்கு" என்று விநாேேம் நைருபமோேப்
கைசினான்...
"உங்ே தங்ேச்சிக்கு நதரிோதது எதுவுகம இல்பல கைால?" என்று
விபளோட்ைாேக்

கூறிச்

சிரித்த

சத்ேன்...

அண்ணபன

கதாகளாடு

அபணத்து ஒதுக்குப்புறமாே அபழத்துச் நசன்று "அண்ணா எனக்குக்

57

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

குடுத்த வாக்பே மீ ற மாட்டிகே?" என்று முத்துவின் பேேபளப் ைற்றிக்

நோண்டு கேட்ே....
"என்னைா தம்ைி? நீ கே நம்ைபலன்னா எப்ைடி? நைாஞ்சாதி வந்ததும்
ைாதி விட்கைன்.. இப்கைா குழந்பத வந்ததும் மீ திபேயும் விட்டுடுகவன்...."
என்றான் முத்து..
"விட்டுடுகவன்னா? அப்கைா இன்னும் விைபலோ? அண்கண நானும்
ப்ரண்ட்ஸ் கூை கசர்ந்து ட்ரிங்க் ைண்ணுகவன் தான்... ஆனா அதுக்கு ஒரு
வரம்பு வச்சிருப்கைன்... என்பனக்கும் அபத மீ ற மாட்கைன்... மனசுல
உறுதிகோை இருந்தால் கைாதும்ண்கண" என்று வருத்தமாேப் கைசினான்...
"இல்ல சத்ோ சீக்ேிரம் குடிபே தபல முழுேிடுகவன்..... என்கனாை
கசக்ோலி

ைேலுேபளப்

அப்ைாவாேிட்கைன்னு

ைத்தித்
தான்

நதரிஞ்சதும்

உனக்குத்

ேண்டிப்ைா

நதரியுகம?

ைார்ட்டி

நான்

கவணும்னு

தேராறு ைண்றானுங்ே.... ேபைசிோ அவனுங்ே கூை கசர்ந்து ஒகர ஒரு

முபற மட்டும் தான்.... அதுக்ேப்புறம் அந்த ைக்ேகம திரும்ை மாட்கைன்"
என்று தம்ைிேின் பேேிலடித்துக் கூறினான் முத்து...
"புரியுதுண்கண...

ஆனா

நான்

எதுக்ோே

இவ்வளவு

வற்புறுத்தி

நசால்கறன் நதரியுமா? அண்ணிகோை கைமிலி ைார்த்திகே? எல்லாரும்

அண்ணிபே ஒரு குழந்பத மாதிரி ட்ரீட் ைண்றாங்ே.... நம்ம வட்டுலயும்
ீ
அண்ணி ஒரு கதவபத தான்.... அப்ைடிப்ைட்ைவங்ேளுக்கு தகுதிோனவனா
நீ

இருக்ேனும்னு

நான்

ஆபசப்ைடுகறண்கண"
உணர்ச்சிவசப்ைட்டுப்

கைசிே தம்ைிபே அபணத்துக் நோண்ைான் முத்து...

"நிச்சேம் சத்ோ..... நீ மறுைடி வரும்கைாது புது அண்ணபனப் ைார்ப்ை....."
என்று கூறி தம்ைிபே அனுப்ைி பவத்தான்....
அண்ணன்

நோடுத்த

சந்கதாஷத்துைன்

வாக்குறுதி

ைேணமானான்....

மனபத
மான்சி

நிம்மதிப்ைடுத்த
நசய்து

அகத

நோடுத்திருந்த

உணவிபன சாப்ைிட்டு உறங்ேி எழும் கைாது மதுபர வந்துவிட்டிருந்தது...

அங்ேிருந்து கமட்டுப்ைாபளேம் நசல்லும் ரேிலுக்கு மாறினர் இருவரும்....
58

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கமட்டுப்ைாபளேத்தில் வந்து இறங்ேிேதும் வாைபேக்கு ஒரு ோர்

ைிடித்து லக்கேஜ்ேபள ஏற்றிக்நோண்டு உதபே வந்தபையும் கைாது ைேல்
ஒரு மணிோேிேிருந்தது.... அந்தப் ைேல் கவபளேிலும் குளிர் உைபல
ஊடுருவிேது....
உதபேக்குள்

நுபழந்ததுகம...

அடுக்ேடுக்ோே
அந்த

ேட்ைப்ைட்டிருந்தக்

கதாட்ைங்ேளும்....

பைன்

மர

மபலேரசிேின்

அழகும்....

ேட்டிைங்ேளும்....

ோடுேளும்

கதேிபலத்

சத்ேனுக்கு

அதிசேமாே

இருந்தது....
உதபே ரேில் நிபலே வாேிலில் இருந்து நோண்டு கவபலக்ோன
நிேமனத்தின் ேவரில் உதபே வந்ததும் நதாைர்புக்நோள்ளச் நசால்லிக்
நோடுத்திருந்த நம்ைருக்கு ோல் நசய்தான்...
உைனடிோே எடுத்தவர் சத்ேன் ோநரன்று விசாரித்துவிட்டு "நவல்ேம்
சத்ேன்...

நான்

நேஸ்ைவுஸ்

நசால்ற

சாவிகோை

அட்ரஸ்க்குப்
ஒருத்தர்

கைாய்
வருவார்

நவேிட்ப்

ைண்ணுங்ே...

அவர்ேிட்ை

உங்ேபள

அறிமுேப்ைடுத்திக்ேிட்டு சாவிபே வாங்ேிக்கோங்ே..." என்றார்...

அவருக்கு

நன்றி

நசால்லிவிட்டு

அவர்

கூறிே

முேவரிபே

ோர்

டிபரவரிைம் கூறினான்....
பைக்ோரா அபணேட்டு ேைந்து பைக்ோரா அருவிபேயும் ேைந்து
ைடுேர் இன மக்ேளின் ேிராமம் ஒன்பறயும் ேைந்து ேிட்ைத்தட்ை நீ
ர்மின்
நிபலேத்திலிருந்து

இருைத்பதந்தாவதுக்

ேிகலாமீ ட்ைரில்

இருந்தது

நேஸ்ைவுஸ்...
"என்ன சத்ோ ஊபர விட்டு இவ்வளவு தூரமா இருக்கு? பநட்ல
ைாதுோப்ைாே இருக்குமா?" என்று விநாேேம் கேட்ே...
"ைிளான்ட்
நேஸ்ைவுஸ்னா

தனிோ

இருக்ே

வாய்ப்ைில்பல

விநாேேம்.... எப்ைடியும் ைக்ேத்துப் ைக்ேத்துல மற்ற கலைர்ஸ்க்கு

வடுேள்
ீ
59

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இருக்ே வாய்ப்ைிருக்கு.... அப்ைடிகே தனிோ இருக்ேிறதுனாலும் எனக்குப்

ைேமில்பல மாப்ள...." என்று கூறிவிட்டு சத்ேன் சிரிக்ே.... அவன் கூறிே
"மாப்ள" என்ற அபழப்ைில் விேந்து ைிறகு புன்னபேத்தான் விநாேேம்....
ோர் நசல்லும் வழிநேங்கும் ோடுேளும் மனித நைமாட்ைம் உள்ள
சில

இைங்ேளில்

கதேிபலத்

கதாட்ைங்ேளும்

தான்....

மபலக்

ேிராமங்ேளில் மட்டும் ோய்ேறி வபேேள் ைேிர் நசய்திருந்தனர்....

ைிளான்ட் முேவரியுைன் இருந்த ஒரு ஆர்ச்க்குள் நுபழந்தது ோர்...
ோல் ேிகலாமீ ட்ைருக்கு ஒரு வடு
ீ
என்று ஆங்ோங்கே சில வடுேளும்
ீ
சற்று நதாபலவில் கமைான ஒரு இைத்தில் ைங்ேளா கைான்ற நைரிே
ேட்டிைம்..... அபதக் ேைந்து E ைிளாக் என்று எழுதப்ைட்ை வட்டின்
ீ
முன்பு
ோர் நின்றது...
கைார்ச்சுேீ சிேர்ேளின் ேட்டிை அபமப்ைில் இருந்தது நேஸ்ட்ஹவுஸ்....
நிபறே ேண்ணாடி ஜன்னல்ேளும் ேதவுேளும் நோண்டிருந்த வட்பைச்
ீ
சுற்றிலும் கதாட்ைம்... மூங்ேில்ேள் நோண்டு அழோே கவலிேபைக்ேப்
ைட்டிருந்தது...
வட்டு
ீ
வாசலில் ோர் நின்று சத்ேன் இறங்ேிேதுகம நாற்ைத்பதந்து
வேது மதிக்ேத்தக்ே ஒருவர் வந்து "வணக்ேம் சார்..." என்று கூறிவிட்டு
வட்டின்
ீ
சாவிபேக் நோடுத்தார்....
அவருக்கு
சத்ேன்...

நன்றி

வடு
ீ

நசால்லிவிட்டு

அழோே

வட்டின்
ீ

இருந்தது...

ேதபவத்

அப்கைாது

திறந்தான்

தான்

சுத்தம்
நசய்திருப்ைார்ேள் கைாலிருக்ே... ைளிச்நசன்று இருந்தது....
ோரிலிருந்த லக்கேஜ்ேபள விநாேேமும் சாவி எடுத்து வந்தவரும்
எடுத்து வந்து உள்கள பவத்தனர்... ோருக்கு ைணம் நோடுத்து அனுப்ைி
விட்டு வந்தான்....
"சார் என் நைேர் இமானுகவல்.... ைிளான்ட் ோம்ைவுண்ட்ல இருக்ேிற
வடுேள்
ீ
அத்தபனயும் நான் தான் ைார்த்துக்ேிகறன்.... நமாத்தம் இருைது
60

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வடுேள்
ீ
சார்... ஒன்னு மட்டும் நைரிே ஆைிஸர்ஸ் ோராவது வந்து தங்குற
ைங்ேளா... மத்த வடுேள்
ீ
அத்தபனயும் இகத கைாலதான் இருக்கும்.... சிலர்
கைமிலிகோை இருக்ோங்ே... கைச்சிலர்ஸ் சிலர் ஒரு வட்பை
ீ
நரண்டு
மூணு கைரா கஷர் ைண்ணிக்ேிட்டு இருக்ோங்ே... இங்கே நிபனச்சவுைன்
சாப்ைாடு ேிபைக்ோது சார்... சபமேல் ைாத்திரங்ேள் இருக்கு... நீ ங்ேதான்
நசய்துக்ேனும்...

ைிளான்ட்ல

இருக்ேிற

கநரத்தில்

கேன்டீன்ல

சாப்ைிட்டுக்ேலாம்.... உங்ேளுக்ோன ஜீப் ோபலேில வந்துடும் சார்" என்று

அபனத்து

விைரங்ேபளயும்

கூறிேவர்

தனது
நமாபைல்

நம்ைபரக்

நோடுத்துவிட்டு "எந்த உதவி கவணும்னாலும் தேங்ோம கூப்ைிடுங்ே

சார்...

ைர்ஸ்ட்

இருக்ேிற

வட்டில்
ீ

தான்

கைமிலிகோை

இருக்கேன்"

என்றார்....
"நராம்ை நன்றிங்ே... இன்பனக்கு பநட் மட்டும் சாப்ைாட்டு ஏதாவது
அகரஞ் ைண்ணுங்ே... நாபளலருந்து நாகன நசய்துக்ேிகறன்" என்றான்
சத்ேன்...
"என் நவாய்ப் ேிட்ை நசால்லி நரடி ைண்ண நசால்கறன்...." என்று
கூறிவிட்டு நசன்றார் இமான்....
எடுத்து

வந்திருந்த

நைாருட்ேபள

அட்பைப்

நவளிகே

எடுத்து

நைட்டிேபள
பவக்ே....

விநாேேம்
சத்ேன்

ைிரித்து

வட்டின்
ீ

மற்ற

அபறேபளப் ைார்க்ேச் நசன்றான்....

வட்டின்
ீ
நடுகவ ஹால்... ஹாலில் ைிரம்பு கசாைாக்ேள்... டிவி என
எல்லாம்

இருந்தது....

ைடுக்பேேபற ஹீட்ைர்

வலப்ைக்ேமாே

குளிேலபற

வசதியுைன்

ஒரு

வசதியுைன் இருந்தது.... ஒற்பறக் ேட்டில்ேள்

இரண்பை இபணத்துப் கைாட்டிருந்தார்ேள்... விரிப்புேள் கூை துபவத்து

சுத்தமாே விரிக்ேப்ைட்டிருந்தது...
இைப்ைக்ேமாே ஒரு சிறிே அபற ஹீட்ைர் வசதி எதுவும் இல்லாமல்
இருந்தது... ஸ்கைார் ரூமாே இருந்திருக்கும் கைால... கதபவேில்லாத மர
சாமான்ேபள

கைாட்டு

பவத்திருந்தனர்...

61

அதன்
ைக்ேத்தில்

ஒரு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சபமேலபற.... அதன் ைக்ேத்திலும் குளிேலபற இருந்தது... ைின்புறமாே

கதாட்ைத்துக்கு நசல்லும் ேதவு...
"வடு
ீ சேல வசதிகோை ேச்சிதமா இருக்கு மாப்ள.... ஆனா நைட்ரூம்ல
மட்டும் தான் ஹீட்ைர் வசதி இருக்கு...." என்ற சத்ேன் எடுத்து வந்திருந்த
நைாருட்ேபள சபமலபறேில் நோண்டு கைாய் பவத்தான்...
தனது உபைேபள ைடுக்பேேபறேில் இருந்த அலமாரிேில் அடுக்ேி
விட்டு

ைாத்ரூமில்

"குட்டிம்மா

ஹீட்ைபரப்

உங்ேேிட்ை

கைாட்டு

கைசனுமாம்"

குளித்துவிட்டு
என்று

தனது

வரும்

கைாது

நமாபைபல
சத்ேனிைம் நீ ட்டினான் விநாேேம்....
புன்னபேயுைன் வாங்ேிே சத்ேன் "நசால்லுங்ே அண்ணி?" என்றான்...
"அண்ணன் நசால்லுச்சு... வடுலாம்
ீ
நல்ல வசதிோ இருக்ோம்... ஆனா
நராம்ை

நதாபலவில்

இருக்ோகம?"

என்று

ேவபலயுைன்

கேட்ைாள்

மான்சி...
"நோஞ்சம் நதாபலவு தான் அண்ணி.... ஆனா நம்ம யூஸ்க்கு ஜீப்
குடுத்திருக்ோங்ே....

அதனால

கைாக்குவரத்துப்

ைிரச்சபனேில்பல"

என்றான்...
"கைாக்குவரத்துப் ைிரச்சபன இல்பலதான்... ஆனா நீ ங்ே ஹில்ஸ்ல
ஜீப் ஓட்டிப் ைழக்ேமில்லாதவர் ஆச்கச?... நோஞ்ச நாள் ைழகுற வபரக்கும்
ோராவது டிபரவர் அகரஞ்ச் ைண்ணிக்ேங்ே" என்றதும்.. "சரி அண்ணி"
என்று ஒத்துக் நோண்ைான்...
அப்புறம் உங்ேகளாை டிராவல் கைக்ல வலதுைக்ே ஜிப் திறந்தா அதுல
விக்ஸ்

ைப்ைா

அப்புறம்

அத்திோவசிே

மாத்திபரேள்
எல்லாம்

வச்சிருக்கேன்... இைது ைக்ே ஜிப் திறந்தா அதுல ஒரு ைப்ைா இருக்கும்

ைாருங்ே..." என்றாள்...

62

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேட்டிலுக்ேடிேில்

இருந்த

கைக்பே

இழுத்து

ஜிப்பை

திறந்து

ைார்த்தான்... "ம் இருக்கு அண்ணி" என்றதும்... "ம் தினமும் ோபலல

எழுந்ததும் அந்த ைப்ைால இருக்ேிற நைாடிேில் ஒரு ஸ்பூன் எடுத்து
நவந்நீ ர்ல ேலந்து குடிங்ே.... வசிங்
ீ
ைிரச்சபனக்கு நோஞ்சம் இதமா
இருக்கும்...." என்றாள் மான்சி...
அவளின் அக்ேபரேில் சத்ேனின் ேண்ேள் கலசாே ேலங்ேிேது.... "ம்
தாங்க்ஸ் அண்ணி" என்றான்...
அவனது உணர்ச்சிவசப்ைட்ைக் குரல் கேட்டு எதிர்முபனேில் சிறிது
கநரம் மவுனம்... ைிறகு "ோபலல வாக் கைாகும் கைாது மறந்துைாம கேப்
கைாட்டு

ோது

நரண்டுலயும்

ைஞ்சு

வச்சுக்ேிட்டுப்
கைாங்ே"

என்று

கூறிவிட்டு "அண்ணன் ேிட்ை கைாபன குடுங்ே" என்றாள்...

விநாேேத்திைம்

கைாபன

நோடுத்துவிட்டு

சபமேலபறக்கு

நசன்றவன் நவந்நீ ர் பவத்து நோண்டு வந்திருந்த ைால் ைவைரில் டீ

தோரித்து எடுத்து வந்து விநாேேத்திைம் ஒரு ேப் நோடுத்தான்...
"நாபளக்கு நீ ங்ே ைிளான்ட்க்குப் கைானதும் நான் ைவுனுக்குப் கைாய்
ோய்ேறிலாம் வாங்ேிட்டு வந்துடுகறன் சத்ோ" என்று விநாேேம் கூற...
அவபன கேள்விோே நிமிர்ந்துப் ைார்த்தான் சத்ேன்... "குட்டிம்மா தான்
இந்த

கோசபனபே

நசால்லுச்சு"

என்று

கூறிவிட்டு

சிரித்தான்

ைாசமுள்ள அண்ணன்...
அன்று

இரவு

உணவு

இமானுகவல்

வட்டிலிருந்து
ீ
எடுத்து

வந்து

நோடுத்தார்... சப்ைாத்தியும் சிக்ேன் குழம்பும்.... குளிருக்கு இதமாே இருக்ே

இருவரும் சாப்ைிட்டுவிட்டு உறங்ே நசன்றனர்....
விநாேேம் ைடுத்துவிை.. சத்ேன் மட்டும் தனது நமாபைபல எடுத்துக்
நோண்டு நவளிகே வந்தான்....
கநத்ராவுக்கு ோல் நசய்துவிட்டு ோத்திருந்தான்..... அவள் எடுத்ததும்
ோதலுைன் "கநத்ரா?" என்று அபழத்தான்....
63

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஹாய் டிேர், ஊட்டி வந்துட்ைோ?" என்று உற்சாேமாேக் கேட்ைாள்

கநத்ரா...
"ம் வந்து பைவ் ஹவர்ஸ் ஆகுது... நேஸ்ைவுஸ்ல தான் இருக்கேன்"
என்றான் சத்ேன்...
"ஓ... சூப்ைர் டிேர்.... ைிளான்ட் கைாய் ைார்த்திோ? கசலரி ைத்தி எதாவது
நசால்லிருக்ோங்ேளா?" என்று விசாரித்தாள்...
எபதகோ

எதிர்ைார்த்திருந்தவனுக்குள்

முதல்

முபறோே

ஏக்ேத்பதயும் ஏமாற்றத்பதயும் விபதத்தாள் கநத்ரா.... "நாபளக்குதான்

ைிளான்ட் கைாேனும்" என்று மட்டும் கூறினான்...
"ம் கைானதும் உன்கனாை சீப் ோருன்னு ைார்த்து விசாரிச்சுடு சத்ேன்"
என்றவள் ைிறகு தான் ஞாைேம் வந்தவள் கைால் "சாப்ைாட்டுக்நேல்லாம்
அகரஞ்ச் ைண்ணிட்ைோ?" என்று கேட்ே...
"இங்ேகே
நசய்துக்ேனும்"

சபமேல்
என்று
நசய்ே

நசான்னதும்

எல்லாம்

இருக்கு...

"அய்ேய்கோ

அப்கைா

நான்தான்
சாட்ைர்கை

சன்கை நான் அங்ே வந்தா நீ சபமச்சி தான் சாப்ைிைனுமா? நராம்ை

நோடுபம சத்ேன்" என்று வருத்தப்ைட்ைவளுக்கு என்ன நசால்வது என்று
புரிோமல் மவுனமாே இருந்தான்....
"ஓகே விடு அட்ஜஸ்ட் ைண்ணிக்ேளாம்" என்று நைரிே மனதாே கநத்ரா
கூறிேதும் "கநத்ரா இந்த வாரம் வந்துைப் கைாற.... இங்கே என் கூை என்
அண்ணிகோை அண்ணன் வந்திருக்ோர்.... மன்கை தான் அவர் ஊருக்குப்
கைாவார்... அதனால நீ நநக்ஸ்ட் வக்
ீ வா" என்றான் அவசரமாே....
"அண்ணிக்கு

அண்ணனா?

அவங்ேபளநேல்லாம்

ஏன்

கூட்டிட்டு

வந்த?" என்று எரிச்சலாே கைசிேவள் "ஓகே சத்ேன் எனக்குத் தூக்ேம்

வருது....வச்சிைவா?" என்றாள்...

64

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"ஒரு

நிமிஷம்

கநத்ரா...."

என்றவன்

"இங்கே

ைேங்ேர

குளிர்னு

உனக்குத் நதரியும்... எனக்கு வசிங்

ீ
இருக்ேிறதும் உனக்குத் நதரியும்...
நான் எப்ைடிேிருக்கேன்னு ஒரு வார்த்பத கேட்ேனும்னு கதானபலோ
கநத்ரா" என்று கவதபன ேலந்த குரலில் கேட்ைான்....
"ஏய் என்ன விபளோடுறிோ? இது நீ ோ நசலக்ட் ைண்ண ஜாப்.....
ஊட்டில

தான்

ஜாப்

இருக்குனு

வந்தவன்

வசிங்
ீ

வராம

கசப்டிோ

இருந்துக்ேத் நதரிோதா? இபத நான் கவற விசாரிக்ேனுமா? கைான்ட் ைீ

சில்லி?" என்று சிரித்தாள்...
ஏன் கேட்கைாம் என்றானது சத்ேனுக்கு "சரி நீ தூங்கு" என்று கூறி
இபணப்பைத் துண்டித்துவிட்டு ைடுக்பேேபறக்கு வந்தான்....
இரண்டு நிமிைம் ேழித்து அவனது நமாபைல் அபழக்ே எடுத்துப்
ைார்த்தான்....
கநத்ரா

தான்

அபழத்திருந்தாள்....

ஆன்

நசய்து

"என்ன

கநத்ரா?" என்று கேட்ே...

"ஸாரி

டிேர்,,

நான்

கேட்ோதது

தப்புதான்....

ரிேலி

ஸாரி

டிேர்"

என்றவள் "ஆனா எனக்கு இந்த மாதிரி ஃைார்மலா இருக்ேிறநதல்லாம்

ைிடிக்ோதுன்னு உனக்கேத் நதரியும்.... என்னால இருக்ேவும் முடிோது
டிேர்..." என்றாள் நோஞ்சலாே...
சத்ேனுக்கும்

கநத்ராவின்

இேல்பு

நதரியும்...

நதரிந்திருந்தும்
அவளிைம் எதிர்ைார்த்தது தனது தவறு தான் என்று புரிே.... "இட்ஸ் ஓகே
ைார்லிங்..." என்றான் சிரிப்புைன்...
"ம்... இதுதான் பம டிேர் சத்ேன்... நசான்னதும் புரிஞ்சுக்ேிற ைாரு"
என்றாள்....
அதன்ைிறகு

மீ ண்டும்

இேல்பு

நவகுகநரம்

நிபலக்குத்

வபர

ோதலுைன்

திரும்ைினான்
கூடிே

சத்ேன்

நோஞ்சல்ேள்

அவர்ேளின் உபரோைலில்.....
அன்று
ோட்டிேது

இரவு

குளிர்

உதபேேின்

என்றால்
இரவு.....

இப்ைடித்தான்

ஹீட்ைரின்
65
என்று

உணர்த்திக்

சூட்பையும்

ேம்ைளிேின்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேதேதப்பையும் மீ றி எலும்புேளுக்குள் ஊடுருவும் குளிர்.... ஒகர இரவில்

நோஞ்சம் நடுங்ேித்தான் கைானான் சத்ேன்....
ஆனால்

மறுநாள்

ோபல

எழுந்து

ஜாக்ேிங்

முடித்து

நவந்நீ ரில்

குளித்து விட்டு வந்த கைாது புத்துணர்வுைன் இருப்ைபத உணர்ந்தான்.....

ஏழபர மணிக்கே இமான் வந்து விட்ைார்.... "இன்பனக்கு மட்டும்
எங்ே

வட்லருந்து
ீ

இட்லியும்

சாம்ைாரும்

நோண்டு
வந்திருக்கேன்...

நாபளேிலிருந்து என் ஒய்ப் ேிட்ை நசான்னா இட்லிக்கு மாவு அபரச்சுக்

குடுப்ைா.... ைிரிட்ஜ்ல வச்சி நிபறே நாபளக்கு யூஸ் ைண்ணிக்ேலாம்"
என்று கூறி ோபல உணபவ பவத்துவிட்டுப் கைானார்....
ஒன்ைது

மணிேளவில்

ஜீப்

வந்ததும்

சத்ேன்

ைிளான்ட்டுக்கு

ேிளம்ைினான்.... விநாேேம் இமானுகவபல அபழத்துக் நோண்டு உதபே

ைவுனுக்கு ேிளம்ைினான்....
மபலேிலிருந்து

வரும்

அருவி

நீ பர

அபணக்ேட்டி

தடுத்து

அதிலிருந்து மின்சாரம் தோரிக்கும் பஹட்கரா ைவர் ைிளான்ட்.... சிறிே

அளவிலான

மின்

உற்ைத்தி

தான்....

சத்ேனது
ைடிப்புக்கும்

அவனது

தகுதிக்கும் நல்ல மரிோபத இருந்தது... கவபல நசய்யும் அத்தபன

கைரும் நட்புைன் ைழேினர்.... சத்ேனுக்குப் ைிடித்தமான கவபல என்ைதால்
முழுமனகதாடு நசய்தான்....
விநாேேம்
இேல்ைாேவும்

உைனிருந்த
நசன்றது....

ஐந்து
வார

நாட்ேளும்

விடுமுபறேின்

இனிபமோேவும்
கைாது

ஊட்டிேின்

முக்ேிே சுற்றுலாத் தளங்ேளுக்கு இருவரும் நசன்று வந்தனர்....

விநாேேம்

மூலமாே

மான்சிபேப்

நோண்ைநதல்லாம்

கமகலப்

நண்ைனின்

உத்கதசித்து

நட்பை

ைடிக்ே
ைற்றி

கவண்டும்

சத்ேன்

நதரிந்து

என்றவபள

ைபழே

முத்துைாண்டிக்கு

திருமணம்

நசய்து

பவத்திருக்ேிறார் இசக்ேி.... அப்புறம் மான்சிக்கு இருட்பைக் ேண்ைால்

ைேம்... எப்ைவுகம இரவில் தனது அம்மாவுைன் தான் ைடுத்துநோள்வாள்....
மிேவும் ைலேீ னமானவள் என்ைதால் உணர்ச்சிவசப்ைட்ைாகலா ... அதிே
66

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குழப்ைகமா வந்தாகலா... நைன்ஷன் என்றாலும் உைனடிோே மேக்ேமாேி

விடுவாள்... மற்றைடி ஓவிேம் ைாட்டு ைான்ஸ் என்று அத்தபனயும் ேற்று
பவத்திருக்ேிறாள்...

தனது

இரக்ே

சுைாவத்தால்

சுலைமாே

ஏமாறக்

கூடிேவள்... இப்ைடி ைல விஷேங்ேபள கூறினான் விநாேேம்...

தங்பேபேப் ைற்றிப் கைசுவநதன்றால் நாட்க்ேணக்ேில் கைசினான்...
அத்தபன அன்பு பவத்திருந்தான் தங்பேேின் மீ து....
விநாேேம் ஊருக்குச் நசன்றதும் தனிபமபே உணர்ந்தான் சத்ேன்....
ைடிப்புக்ோேப்

ைல

வருைங்ேளாே

ஹாஸ்ட்ைல்ேளில்

தங்ேிே

கைாது

உணராத தனிபமபே இந்த ஒரு மாதமாே குடும்ைத்கதாடு இருந்து விட்டு

வந்த

ைிறகு

உணர்ந்தான்....

இத்தபனக்கும்

இரு

கவபளயும்

வட்டிலிருந்து
ீ
அத்தபன கைரும் இவனுைன் கைசிவிடுவார்ேள்.... தினமும்
இரவில் கநத்ராவுைனும் கைசிவிடுவான்... அப்ைடிேிருந்தும் ஏகதாநவாரு
தனிபம வாட்டிேது....
ோபலேில்

உைற்ைேிற்சி

முடிந்து

அவகன

சபமத்து
சாப்ைிட்டு

ைிளான்ட்டுக்கு ேிளம்ைிச் நசன்று திரும்ை வரும் கைாது இரவாேிவிடும்...

வந்த ேபளப்ைில் உட்ோரக் கூை கநரமின்றி மீ ண்டும் இவகன சபமத்து
உண்ண கவண்டும்.... ஒகர மாதிரிோன வாழ்க்பே....
மான்சிேின்

ஆகலாசபனோல்

வசிங்
ீ

கூை

அதிேமாே

இல்பல...

ஓரளவுக்கு ேன்ட்கராலில் தான் இருந்தது...

சபமேலில் நதரிோதபத மான்சிக்கு கைான் நசய்து கேட்டு அதன்ைடி
நசய்துநோள்வான்.... வார

விடுமுபறேின்

கைாது இவனது நமாத்தத்

துணிேபளயும் இவகன துபவத்து அேர்ன் நசய்ே கவண்டும்.. நோஞ்சம்

ேடுப்ைாேத்தான்

இருந்தது....

இதுதான்

தனக்கு

விதித்தது

என்று

ஏற்றுக்நோண்ைான்...
இவன் உதபேக்கு வந்த இரண்ைாவது வாரம் சனிக்ேிழபம அன்று
கநத்ரா வந்துவிட்ைாள்.... ஆனால் இவனுக்குத்தான் அந்த வாரம் முழுக்ே
இரவு ஷிப்ட் கவபலோேப் கைாய்விட்ைது....
67

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைேலில்
முடிோமல்

வந்து உறங்ேிேவபன
கோைமாேி,

அபழத்துக்

தனிோேகவ

கைாய்

நோண்டு

ஊட்டிபே

ஊர்

சுற்ற

சுற்றிவிட்டு

வந்தாள் கநத்ரா....
மீ ண்டும் நைங்ேளூர் ேிளம்ைிேவளிைம் "ஸாரிைா நசல்லம்... ஜாப்ல
இன்னும் சீனிோரிட்டி வந்ததும் நஜனரல் ஷிப்ட் கேட்டு வாங்ேிக்ேலாம்...
அது வபரக்கும் கை அன்ட் பநட் மாறி மாறித்தான் வரும்... நோஞ்சம்
அட்ஜஸ்ட் ைண்ணிக்கோ ைார்லிங்" என்று நோஞ்சி, நேஞ்சி சமாதானம்
நசய்து அனுப்ைி பவத்தான்...
இப்ைடிகே ஒரு மாதம் ேைந்தது... முதல் மாதம் சம்ைளம் வாங்ேிேதும்
முதலில் ோல் நசய்து தனது அப்ைாவுக்குத்தான் நசான்னான்...
"எங்ேளுக்கு எதுவும் கவணாம் ராசு.... நீ வச்சு நசலவு ைண்ணிக்கோ"
என்று பூைதி ைலமுபற கூறியும் ஒரு நதாபேபே வட்டுக்கு
ீ
அனுப்ைி
பவத்தான்....
அதற்ோே

கநத்ராவிைம்

வாங்ேிேது

நோஞ்சம்

அதிேம்

தான்....

"என்னது இவ்வளவு தானா உனக்கு கசலரி? நான் ஒரு ைிப்ட்டி தவுசன்ட்

வபர எதிர் ைார்த்கதன்" என்று நதாைங்ேிேவளிைம்....
"அம்ைதாேிரமா? ேிழிஞ்சுது கைா.... என் கமலதிோரிக்கே அவ்வளவு
இருக்குமான்னு

நதரிேபல....

இது

ஒன்னும்

சாப்ட்கவர்

இன்ைஸ்ட்ரி

ேிபைோது கநத்ரா..." என்று நோஞ்சம் ேடுபமோேக் கூறிேதும்...

"சரி

சரி

கோைப்ைைாகத..."

என்றவள்

அவன்

வட்டுக்குப்
ீ

ைணம்
அனுப்ைிேது ைற்றிக் கூறிேதும் "நீ வட்டுக்கு
ீ
அனுப்ைினது தப்ைில்பல
டிேர்... அதுக்கு ஒரு லிமிட் வச்சுக்கோ.... ஏன்னா நம்மகளாை பலப்
நராம்ை முக்ேிேம் சத்ேன்" என்று எச்சரிக்பே நசய்தாள்...
இந்த வார்த்பதேள் சத்ேபன நோஞ்சம் கோைப்ைடுத்திேது.... "எனக்கு
லிமிட்

நதரியும்

கநத்ரா...

அது

என்
68

கைமிலி...

என்

ைணம்

அங்கே

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கதபவேில்பலனாலும்

நோடுக்ே

கவண்டிேது

என்கனாை

ேைபம"

என்றவன் "நான் கவணும்னா நீ நோஞ்சம் மாறனும் கநத்ரா" என்றான்...

"மாறனுமா? நான் ஏன் மாறனும்?" என்று கோைமாேக் கேட்ைவளிைம்
தனது அண்ணி மான்சி ைற்றிக் கூறினான்.... தனது குடும்ைத்துக்ோன
அவளது அர்ப்ைணிப்புப் ைற்றி எடுத்துக் கூறினான்.... ஒவ்நவாருவரின்
மீ தும் அவள் நசலுத்தும் ேவனத்பதயும் அன்பையும் நசால்லி "அவங்ே
அளவுக்கு இல்பலன்னா கூை அதுல ஒரு நைன் ைர்ஸன்ட்ைாவது நீ
இருக்ேனும்னு
நாட்ேளாே

நான்

எதிர்ப்ைார்க்ேிகறன்

மனபத

உறுத்திக்

கநத்ரா"

என்று

நோண்டிருந்த

ேைந்த

சில

விஷேத்பத

நசால்லிகேவிட்ைான்...
சில நிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு "ஓ நீ இவ்வளவு கைசுவிோ சத்ோ?
ஒன் மந்த் கசலரி வாங்ேிேதும் சாருக்கு தபலேில ேீ ரைம் வந்துடுச்சுப்
கைாலருக்கு?" என்றவள் "நநவர் சத்ேன்.... ோருக்ோேவும்

நான் என்

கநச்சபர விை முடிோது... நான் இப்ைடித்தான்" என்று கூறிவிட்டு கைான்

ோபல ேட் நசய்துவிட்ைாள்...
வழக்ேமாே
அன்று

தனது

மீ ண்டும்

ோல்
நமாபைபல

நசய்து

சமாதானம்

அபணத்து

நசய்யும்

பவத்துவிட்டுப்

சத்ேன்
ைடுத்துக்

நோண்ைான்...
மறுநாள் ோல் நசய்த

கநத்ரா

"என் குணம் இப்ைடித்தான்னு த்ரீ

இேர்ஸா உனக்குத் நதரியும் தாகன சத்ேன்? அப்புறம் எப்ைடி உன்னால

இது மாதிரி கேட்ே முடிஞ்சது?" என்று வருத்தமான குரலில் கேட்ே...
அவளது மனது சத்ேனுக்குப் புரிந்தது.... "ஸாரி கநத்ரா.... இது ஒரு
சின்ன எதிர்ைார்ப்பு தான்... என் கைமிலிக்ோே உன்பன மாறச் நசால்றது
தவறுதான்... அநதல்லாம் தானாே வரனும்..." என்று கூறிேதும்
"தாங்க்ஸ் டிேர்... ஜ லவ் யூ ஸ்வட்டி"
ீ
என்று முத்தமிட்ைாள் கநத்ரா....

69

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அன்று ைேல் ஒரு மணிக்கு ைிளான்ட்டில் ேிபைத்த ஓய்வின் கைாது

வட்டுக்கு
ீ
ோல் நசய்தான்.... மான்சிதான் எடுத்தாள் வழக்ேம் கைால
நட்புைன் கூடிே அக்ேபறோன நலம் விசாரிப்பு...
"நல்லாருக்கேன் அண்ணி" என்றவன் மான்சிேின் குரலில் இருந்த
வித்திோசம் உணர்ந்து "உங்ே வாய்ஸ் சரிேில்பலகே? வட்ல
ீ
ஏதாவதுப்
ைிரச்சபனோ?" என்று கேட்ே...
நோஞ்சகநர மவுனத்திற்குப் ைிறகு "நோஞ்ச நாளா எதுவுமில்லாம
இருந்தார்... இன்பனக்கு ைிரண்ட்ஸ் எல்லாருக்கும் ைார்ட்டிக் குடுக்ேிறதா
ோபலல

திருநநல்கவலிக்குப்

கைானவர்

இன்னும்

வரபல...

ோல்

ைண்கணன்... நமாதல்ல இகதா வர்கறன்ம்மானு நசான்னார்... அடுத்துக்

ோல் ைண்ணப்கைா கைாபன சுவிட்ச் ஆப் ைண்ணிட்ைார்" என்று மான்சி
ேண்ண ீர் குரலில் கூறினாள்...
அதிர்ந்து

கைான

"ைேப்ைைாதீங்ே

சத்ேன்

அண்ணி...

அந்த

அதிர்பவ

வந்துடுவார்...

நீ ங்ே
அவளிைம்

ோட்ைாமல்

சாப்ட்டீங்ேளா"

என்று

கேட்ைான்
"இன்னும் இல்பல... அவருக்ோே தான் நவேிட் ைண்கறன்" என்றவள்
"சரி நான் வச்சிடுகறன்" என்று பவத்து விட்ைாள்
உைகன

அப்ைாவின்

நம்ைருக்கு

ோல்

நசய்து

கேட்ைான்.....

"நான்

வேக்ோட்டுல இருக்கேன்... இப்ைகவ திருநநல்கவலிக்கு ஆள் அனுப்ைி

முத்துபவப்

ைார்க்ேச்

நசால்கறன்

நீ

ேவபலப்ைைாம

கவபலபேப்

ைாருய்ோ ராசு" என்று ஆறுதலாேக் கூறினார்..

"சரிப்ைா,, உைகன ஆள் அனுப்ைி அண்ணபன வட்டுக்கு
ீ
கூட்டிட்டு
வரச்நசால்லுங்ே.... அதுக்கு முன்னாடி அம்மாவுக்குப் கைான் ைண்ணி
அண்ணிபே சாப்ைிை பவக்ேச் நசால்லுங்ேப்ைா" என்றான்....
அதன் ைிறகு கவபல அதிேமாே இருக்ே மறுைடியும் கைான் நசய்து
விசாரிக்ே

முடிோமல்

கைானது....
70

மாபல

ஐந்து

மணிேளவில்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைாவுக்கு ோல் நசய்ேலாம் என்று நமாபைபல எடுத்த அகத நிமிைம்

வட்டு
ீ
நம்ைரில் இருந்து இவனுக்குப் கைான் வந்தது....
கைசிேது

நைாம்மி

தான்...

நைரும்

ேதறலுைன்

"அண்ணா..

நைரிேண்ணாவுக்கு ஆக்ஸிநைண்ட் ஆேிடுச்சு...." என்று கைச முடிோமல்

குமுறினாள்...
"என்ன நசால்ற நைாம்மி?.. இப்கைா அண்ணன் எங்ே?" என்று இவன்
ேத்த....

"நைரிேண்ணா

ஆஸ்ைிட்ைல்ல
ைட்டிருக்குண்ணா....

நராம்ை

இருக்கு...

தபலேில

கமாசமான

அடி

நிபலபமனு

நசால்றாங்ேண்ணா... வட்டுல
ீ
நானும் அப்ைத்தாவும் மட்டும் இருக்கோம்...
நீ சீக்ேிரம் ேிளம்ைி வாகேன்" என்று ேதறிே தங்பேக்கு என்ன ஆறுதல்
நசால்வது என்று புரிோமல் அதிர்ந்து கைாய் நின்றிருந்தான்...
மீ ண்டும்

கைான்

ஒலித்தது...

இப்கைாது

விநாேேம்

கைசினான்...

எடுத்தவுைகனகே "நாங்ே எல்லாரும் ஆஸ்ைிட்ைல்ல தான் இருக்கோம்...

தபலேில ைலத்த அடி... சீக்ேிரமா லீவு கேட்டுேிட்டு ேிளம்ைி வா சத்ோ..."
என்றான் ேண்ண ீருைன்...
நீ ண்ைநாள் ேழித்து நிபனவு வந்தவன் கைால் தபலபே உலுக்ேிக்
நோண்டு

தனக்கு

கமலதிோரிேின்

அபறக்கு
ஓடிச்

நசன்று

நிபலபமபேக் கூறி விடுப்பு எடுத்துக்நோண்டு வட்டுக்கு

ீ
வந்தான்...
இமானுகவல் உதவியுைன் உபைேபள கைக் நசய்து நோண்டு ஜீப்ைில்
கோபவ வந்து அங்ேிருந்து திருநநல்கவலிக்கு ரேிகலறினான்....
" ைாவப்ைட்ைவர்ேபள ேண்ைால் தான்...
" ைேவானுக்கு ைாசம் அதிேமாகுகமா?
" கசாதிப்ைதில் சுேம் ோனும்...
" அவனுக்குத் நதரியுமா?
" மனித இதேம் இரும்ைல்ல..
" இறகு என்று!

71

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

4.
கோபவ நசன்று ரேிலில் ேிளம்ைிேவன் கைாகும் கைாது வட்டுக்கு
ீ
ோல்

நசய்தைடி

இருக்ே...

ோரும்

எடுக்ோமல்

ரிங்

அடித்துக்
நோண்கைேிருந்தது...
விநாேேம் நம்ைருக்குக் கூப்ைிட்டுப் ைார்த்தான் சுவிட்ச் ஆப் என்று
வந்தது.... அப்ைாவின் நம்ைகரா ரிங் கைாய்க் நோண்கைேிருந்தது....
நவகு கநரம் ேழித்து அப்ைாவின் நம்ைருக்கு அபழத்த கைாது கவறு
ோகரா எடுத்து "வந்துக்ேிட்டு இருக்ேீ ங்ேளா தம்ைி?" என்று கேட்ே...
"நீ ங்ே ோரு? அப்ைா எங்கே? அண்ணனுக்கு இப்கைா எப்ைடிேிருக்கு?"
என்ற இவனது கேள்விேளுக்கு ஒகர ைதிலாே "அப்ைா ேிட்ை இங்ே வந்து
கைசிக்ேலாம் தம்ைி... சீக்ேிரம் வாங்ே" என்று கூறி பவத்து விட்ைார் அந்த
நைர்...
என்னாச்சு? என்ற குழப்ைம் கமலிை.... புரிோத ைேம் நநஞ்பசக் ேவ்வ
அபமதிோே ேண்மூடி சாய்ந்தான்...
திருநநல்கவலி ரேில் நிபலேத்தில் இறங்ேி கசந்தம்ைட்டிப் கைாய்
கசர மறுநாள் மதிேம் இரண்ைாேி விட்ைது... ஆட்கைாவில் நசல்லும்
கைாகத ஊரில் ஏகதாநவாரு வித்திோசத்பத உணர்ந்து நநஞ்சு ைதற
ஆரம்ைித்தது....
வடு
ீ இருக்கும் நதருவில் ஆட்கைா திரும்ைிேதுகம அவன் ேண்ணில்
முதலில் ைட்ைது வட்டு
ீ
வாசலில் இருந்த ைந்தலும் அங்ேிருந்து வந்த
கமள சப்தமும் தான்.... ேிட்ை நநருங்ேிேதும் அரவாணிேளின் ஒப்ைாரிப்
ைாைல்

கேட்ே

அதனூகை

எழுந்த

மற்றவர்ேளின்

ேதறல்

ஒலியும்

கேட்ைது.... குரகல எழும்ைாமல் "அண்கண......?" என்று முனங்ேிேவபன

நோண்டு வந்து இறக்ேிவிட்ைது ஆட்கைா...
72

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
அதிர்கவா திபேப்கைா ஏதுமின்றி ஜைம் கைால் நின்றிருந்த அவனது
நிபல உணர்ந்து ஆட்கைா டிபரவகர அவனது பைபே எடுத்து நவளிகே
பவக்ே... கவறு ோகரா வந்து ஆட்கைாவுக்ோன ைணத்பதக் நோடுத்து
அனுப்ைி பவத்தனர்...
ைார்பவேில்

ைட்ைது

மனதினில்

ைதிே

மறுக்ே...

நநஞ்சில்

ஒரு

பேபே பவத்து அழுத்திேைடி அங்கேகே நின்றிருந்தான்...

"அய்கோ சத்ோ... உன் அண்ணபனப் ைார்க்ே வந்துட்டிோைா?" என்று
ேதறிேைடி அவனருகே ஓடி வந்த அம்மா.... அம்மாபவத் நதாைர்ந்து
"அண்ணன் கமல உசுபரகே வச்சிருப்ைாகன என் சின்ன மவன்... இபத
எப்ைடி தாங்குவய்ோ?" என்றைடி அப்ைா... அவருக்குப் ைின்கன "சின்ன
மாப்ள?" என்று ேதறிேைடி இசக்ேி... அவபரத் நதாைர்ந்து விநாேேமும்
நைாம்மியும் ேத்திேைடி வந்து அவனது பேபேப் ைிடித்தனர்...
அத்தபன கைபரயும் விலக்ேி விட்டு வட்டு
ீ
வாசபலப் ைார்த்தான்....
வாசலில்

பவக்ேப்ைட்டிருந்த

குளிர்சாதனப்

நைட்டிேில்

முத்துவின்

உைல்... முேம் மட்டும் நதரியும்ைடி தபலேில் நைரிே ேட்டுைன் ேழுத்தில்

மாபலயும் உைலில் ைட்டு அங்ேவஸ்திரமுமாே முத்துவின் உைல்...
உணர்வற்றுப் கைானான் சத்ேன்... அத்தபன கைரும் தாங்ேிப் ைிடிக்ே
அப்ைடிகே
மேங்ேி

தபரேில்

விழுந்தான்.....

சுற்றிேிருந்த

கூட்ைம்

இறந்தவபன விட்டுவிட்டு இவனிைம் ஓடிவந்து அழுதது....

ோகரா முேத்தில் நீ ர் அடித்தனர்... ோகரா வாபே ைிளந்து கசாைாபவ
ஊற்றினர்.... ோகரா இரு ேன்னத்திலும் மாறி மாறி அடித்தனர்... "ோத்து
வரட்டும்

நோஞ்சம்

நேருங்ேப்ைா"

இபவநேல்லாவற்பறயும்

தாண்டி

என்று

ோகரா

முத்துவுக்ோன

ேத்தினர்....

அப்ைத்தாவின்

அழுபே சப்தம் சத்ேனுக்குள் உடுருவிேது.. "அண்கண....?" என்று அலறி

எழுந்து அமர்ந்தான்....

73

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இவபன
இேல்ைாே

விை

மூன்று

வரும்

சின்ன

வேது

நைரிேவன்

சின்ன

முத்து....

சண்பைேள்

சிறு

கூை

வேதில்

இருவருக்கும்

வந்ததில்பல... தம்ைிபே தன் உேிர் கைால ைாவிப்ைான் முத்து.... ைள்ளிக்

கூைம்

நசல்லும்

நசல்வான்....

கைாது

உபைகோ

ைல
நாட்ேள்

இவபன

நைாருகளா

முதுேில்

எதுவானாலும்

சுமந்து

இவனுக்குக்

நோடுத்துவிட்கை அவன் எடுத்துக் நோள்வான்.... ஹாஸ்ைலில் இருக்கும்

நாளில் மாதம் ஒருமுபற வந்து ைார்த்து விடுவான்... அப்ைடி வரும்
கைாநதல்லாம்

தன்

ைாக்நேட்டுக்கு

ைாக்நேட்டில்

மாற்றிவிட்டு

இருக்கும்

"ைடிப்பு

ைணத்பத

நரண்ைாவது

தான்...

இவன்
முதல்ல

வேித்துக்கு நல்லா சாப்ைிடுகவ" என்று நசல்லமாே முதுேில் தட்டும்

அண்ணன் இப்கைாது?
பேபே தபரேில் ஊன்றி நமல்ல எழுந்து முத்துவின் உைலருகே
வந்தனர்.... துக்ேத்பத விழுங்ேிே உறவுக் கூட்ைம் ஒதுங்ேி வழிவிட்ைது....
ேண்ணாடிோல் ஆன மூடிபேத் திறந்தான்... "நீ அடுத்த முபற வர்றப்கைா
வித்திோசமான அண்ணபனப் ைார்ப்ைைா தம்ைினு நசால்லிேனுப்ைினகே
அண்கண?

இதுக்குத்தானா?"

கூட்ைத்தினபர

ேதற

ைின்னந்தபலக்ேடிேில்

என்ற

பவக்ே
பேபே

அவனது

இவன்

வார்த்பதேள்

அழாமல்

நுபழத்துத்

தூக்ேி

தன்

அண்ணனின்
நநஞ்சருகே

பவத்துக் நோண்டு ேிட்ைத்தில் ைார்த்தான்.....

ோேம் தபலேில் என்ைதால் வங்ேிப்
ீ
கைான முேம்.... சட்நைன்று
அபைோளம்

ோணமுடிோதைடி
இருந்தது...

அண்ணனின்

அழோன

ேம்ைீரமான முேம் இப்கைாது கோரமாே

"நான் என்னண்கண ைாவம் ைண்கணன்.... இப்ைடி தனிோ விட்டுட்டுப்
கைாய்ட்ைகே?" என்றவன் அழவில்பல..... "உன் தம்ைிோ நிபனக்ோம உன்
புள்பள

மாதிரி

நதரிோகத

என்பன

அண்கண?

வளர்த்திகே

உன்பன

அண்கண?

மாதிரி

எனக்கு

குடும்ைத்பதப்

எதுவுகம

ைார்த்துக்ேத்

நதரிோகத? அன்பைத் தவிர எபதயுகம நீ எனக்குக் ேத்துத் தரபலகே

அண்கண? இனி நான் எப்ைடி இருக்ேனும்னு நீ நசால்லகவ இல்பலகே?"
என்ற கைாதும் சத்ேன் அழகவேில்பல... அவனது வரண்ை குரல் தனது
அண்ணனிைம் கேள்வி மட்டும் கேட்ைது....
74

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அப்கைாது அண்ணனின் தபலபேப் ைற்றித் தூக்ேிேிருந்த பேேில்

ஈரத்பத உணர்ந்து தபலபே மறு பேக்கு மாற்றிவிட்டு இந்தக் பேபேப்
ைார்த்தான்... முத்துவின் ைின்னந்தபலேில் கைாைப்ைட்டிருந்த ேட்பையும்
மீ றி வழிந்த ரத்தம் சத்ேனின் பேேிலும் வழிந்திருந்தது....
"ஆ..........

ரத்தம்......

என்

அண்ணகனாை

ரத்தமா?"

என்று

நைருங்குரநலடுத்துக் ேத்திேவபன அதன் ைின் ோராலும் ேட்டுப்ைடுத்த

முடிோமல் கைானது....
அவனிைமிருந்து
இருந்தது....

"எவனும்

முத்துவின்
ேிட்ை

உைபல

வராதீங்ே....

விடுவிப்ைது
நான்

என்

கைாராட்ைமாே
அண்ணன்

கூை

கைசனும்" என்று நவறிப்ைிடித்தவன் கைால் ேத்திேவபனக் ேண்டு கூட்ைம்

மிரண்ைது...
பூைதி நமதுவாே

தன் இபளே மேபன

நநருங்ேி கதாளில் பே

பவத்தார் "ஐோ சாமி,, கவணாம்ய்ோ... நைந்தபத ஏத்துேைா மவகன....

அடிப்ைட்டு

நநாந்து

கைாேிட்ைான்ைா

என்

மூத்த

மவன்...

அவபன

கைாட்டுட்டு வாய்ோ" என்று ேதறிேவபர விகராதி கைால் ைார்த்தான்....

"அண்ணன் நசத்துட்ைான்.... ஆனா நீ ங்ேல்லாம் உேிகராை இருக்ேீ ங்ே?
அவர்

இல்லாம

நசத்துடுங்ே....எல்லாரும்

உங்ேளுக்நேல்லாம்
நசத்துடுங்ே"

வாழத்
என்று

நதரியுமா?
ேத்திேவபன

அபணத்துக்நோண்டு ேதறினார் பூைதி....

விநாேேம் சத்ேன் அருகே வந்தான்.... ேண்ணில் நீ ர் வழிே "மச்சான்...
நசால்றபத கேளுய்ோ... இங்ே ைாரு அவரு தபலலருந்து அதிேமா
ரத்தம் வருது... ைடுக்ே பவ மச்சான்" என்று நமதுவாே கூறினான்...
சத்ேன் குனிந்துப் ைார்த்தான்.... தூக்ேி பவத்திருந்த பேேளில் ரத்தம்...
இவன்

சட்பைேில்

ரத்தம்....

"அய்கோ

அண்ணா........"

என்று

ேத்திேவனிைமிருந்து முத்துவின் உைபல மீ ட்டு மீ ண்டும் ேிைத்திவிட்டு

சத்ேபன நான்கு கைராே நேர்த்தி இழுத்து வந்தனர்....
75

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

திண்பணேில்

உட்ோர

பவத்தனர்...

"சின்னண்ணா......"

என்றைடி

நைாம்மி ஓடி வந்து இவன் மடிேில் விழுந்தாள்.... தங்பேபே நிமிர்த்தி

தன் நநஞ்சில் சாய்த்துக் நோண்டு ேத்தித் துடித்தவனுக்கு ஆறுதலாே
ஒரு வார்த்பதக் கூை அேராதிேில் இல்பல....
ேத்திக் ேத்தி ஓய்ந்து சாய்ந்த நைாம்மிபே நைண்ேள் இருவர் வந்து
கதாளில்

சாய்த்துத்

தூக்ேிச்
நசல்ல....

முத்துவின்

ரத்தம்

கதாய்ந்த

சட்பையுைன் முழங்ோபலக் ேட்டிக்நோண்டு சுவற்றில் சாய்ந்தான்....

அப்ைத்தா வந்து அருேில் அமர்ந்தார் "ராமன் லட்சுமனன் மாதிரி
இருக்ோனுங்ே என் கைரனுங்ேனு நசால்கவகன ராசா?.... இப்கைா என்
ேண்கண ைட்டுடுச்சா?

எமனுக்கு ஒரு

உசுருதான்

கவணும்னா

இந்த

ேிழவி உசுபர எடுத்துக்ேக் கூைாதா? என் கைரன் தானா கவணும்?" என்று

அழுத ைாட்டி அத்தபன நதய்வங்ேபளயும் திட்டித் தீர்த்தார்.....
அடுத்ததாே அம்மா வந்து சத்ேபனக் ேட்டிக்நோண்டு அழுதாள்...
இப்ைடி ோர் ோகரா அழுதனர்.... சத்ேகனா அடிக்ேடி "அண்கண" என்ற
நமல்லிே

முனங்ேபலத்

தவிர

உேிகர

இல்லாதவன்

கைால்

சரிந்து

ேிைந்தான்...
"அய்ேனாரப்ைா?.... இது அடுக்குமாய்ோ? எம்மே ேல்ோணம் முடிஞ்சி
முழுசா நாலு மாசம் கூை ஆேபலகே... சரிோ உலே விைரம் கூைத்
நதரிோத

என்

நதரிேபலகே?"

நைாண்ணு
என்ற

இபத

இசக்ேிேின்

எப்ைடித்தான்
ேதறல்

தாங்குவாகளா

சத்ேனின்

ோதுேளில்

விழுந்தது....
"அண்ணி?..... அண்ணி எங்ே?" என்று அருகேேிருந்த விநாேேத்திைம்
கேட்ைான்...
தங்பேபேப் ைற்றிக் கேட்ைதும் நின்று கைாேிருந்த அழுபே மீ ண்டும்
உபைப்நைடுக்ே... ஒரு ஆண் இப்ைடியும் கூை அழுவானா என்ைது கைால்
"குட்டிம்மா" என்று நநஞ்சில் அபறந்து நோண்டு ேதறினான் விநாேேம்....
76

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதிர்ந்து கைாய் அவனது பேேபளப் ைிடித்துக் நோண்டு "அண்ணிக்கு

என்னைா ஆச்சு? எங்ே அவங்ே?" என்று ேத்திக் கேட்ைான் சத்ேன்....
"நடுச்சாமம்

மச்சான்

உசுர்

கைாேிடுச்சுனு
நதரிஞ்சதும்

மேங்ேி

விழுந்துடுச்சி.... நாங்ே என்ன ைண்ணியும் மேக்ேம் நதளிேபல.... உைகன

ஆஸ்ைத்திரிக்கு நோண்டு கைாய்ட்கைாம்.... ஆஸ்ைத்திரிலதான் இன்னும்
இருக்குது... இப்ை வபரக்கும் மேக்ேம் நதளிேபலோம்... எங்ேம்மா கூை
இருக்ோங்ே" என்று ேண்ண ீரின் ஊகை தங்பேபேப் ைற்றிே தேவபலச்
நசான்னான் விநாேேம்...
"அைக் ேைவுகள" என்று தபலேில் அடித்துக் நோண்ைான் சத்ேன்....
மிேவும்

பூஞ்பச

மனம்

நோண்ை

மான்சிேின்

மனம்

இபத

எப்ைடி

ஏற்றுக்நோள்ளும்? என்ற ைேம் இதேத்பதக் ேவ்விேது....

ைாவாபை
வலம்

வந்த

சட்பையுைன்
அந்த

சிரிப்பும்

நைண்ணின்

சந்கதாஷமுமாே
வாழ்வு
இனி

இந்த

வட்பை
ீ

என்னாகும்?....

அண்ணனுக்ோே அழுதவனின் ேண்ேள் மான்சிக்ோவும் அழுதது....

முத்துவுக்ோன

இறுதி

சைங்குேள்

நதாைங்ேிேது....

"ஏம்ப்ைா

முத்துகவாை நைாஞ்சாதிபேக் கூட்டி வாங்ே.... முத்து கூை வச்சி சைங்கு

நசய்ேனும்" என்று ோகரா ஒரு முதிேவர் கூற.....
"எந்த சைங்கும் என் மருமேளுக்கு கவணாம்.... என் மவனுக்கு நசய்ே
கவண்டிேபத

மட்டும்

நசய்ங்ே"

என்ற

பூைதிேின்

ேண்ண ீர்

குரல்

உச்சத்தில் ஒலித்தது...
அதிர்ந்து

நிமிர்ந்தான்

சத்ேன்.....
'அண்ணிக்கு

என்ன

சைங்கு

நசய்ேனும்? அண்ணி இனி விதபவோ? அந்த சிறு நைண் விதபவோ?'

ேண்ண ீர் ேட்டுக்ேைங்ோமல் நைருேிேது.....
சைங்கு

சம்ைிரதாேங்ேள்

மோணக்ேபரக்குச்

நசல்லத்

முடிந்து

முத்துைாண்டிேின்

தோரானது....
77

ோகரா

இருவர்

உைல்
வந்து

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேபன இருைக்ேமும் தாங்ேித் தூக்ேி நிறுத்தினர்.... "உன் அண்ணனுக்கு

கதாள் நோடுப்ைா" என்று ஒருவர் கூற சத்ேன் நவறித்தப் ைார்பவயுைன்
திரும்ைிப் ைார்த்தான்...
முத்துவின் உைல் இருந்த ைாபைேின் நான்கு மூங்ேில்ேளில் ஒன்று
சத்ேனின்
கதாளில்

அண்ணபன

இவன்

பவக்ேப்ைட்ைது....
கதாளில்

சுமக்ே

இவபன
கவண்டிே

முதுேில்
கநரம்....

சுமந்த

ஒன்றபர

நாளாே உணவில்லாமல் ேிைந்த உைல் ஒத்துபழக்ே மறுக்ே நநஞ்சில்

உரகமற்றிக் நோண்டு வலுவாே தூக்ேி கதாளில் பவத்துக் நோண்டு
நைந்தான்....
மோணத்தில்
வட்டிற்குள்
ீ

எல்லாம்

முடிந்து

வந்து

நுபழந்தனர்....

வட்டுப்
ீ

நைண்ேள்

ஆளுக்நோரு
மூபலேில்

அமர்ந்திருக்ே

ோல்ேபள
தபல

சத்ேன்

தனது

ேழுவிவிட்டு
முழுேிவிட்டு
அம்மாபவத்

கதடினான்....
சபமேலபறேின் ைக்ே சுவரில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தாள் அம்மா....
சத்ேன்

கவேமாேச்

நசன்று

மடிேில்

ைடுத்துக்

நோண்ைான்....

இபளேவபனக் ேண்ைதும் ேதறிேழத் துடித்த மனபதக் ேட்டுப்ைடுத்திக்

நோண்டு மேனின் கேசத்பத ேண்ண ீருைன் வருடினாள் நதய்வா....
மறுைக்ேம் நைாம்மியும் வந்து அம்மாவின் கதாளில் சாேந்தாள்... ஒகர
நாளில்

தனது

மூன்று

ைிள்பளேள்

இருவராேிப்
கைானதன்

துேரம்

தாளாமல் குமுறினாள் அம்மா...

மருத்துவமபனேில் உணர்வின்றிக் ேிைக்கும் மருமேபள இனி எப்ைடி
கதற்றிப் ைாதுோக்ேப் கைாேிகறாம் என்ற ைறிதவிப்பும் கசர்ந்து ேண்ண
ீபர
வற்றவிைாமல் நசய்தது...
உறவுோரர் ோர் வட்டிகலா
ீ
சபமத்து எடுத்துவரப்ைட்ை உணவிபன
வற்புறுத்தி உண்ண பவத்தனர்..... பூைதி இசக்ேி விநாேேம் மூவரும்
மான்சிபேக்

ோண

மருத்துவமபனக்குக்

78

ேிளம்ைிவிை...

அந்த

பூ

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சருோேிக் ேிைப்ைபதக் ோணமுடிோத சத்ேன் அம்மாவின் மடிேிகல

ேிைந்தான்...
மறுநாள்

ோபல

மான்சி

அபழத்து

வரப்ைட்ைாள்...
ோரிலிருந்து

இறங்ேிே தனது தங்பேபே பேேளில் சுமந்து வந்து பூைதி கூறிேதன்

கைரில் நைாம்மிேின் அபறேில் ைடுக்ே பவத்தான் விநாேேம்....
எல்கலாரும் மான்சி ைடுத்திருந்த ேட்டிபலச் சுற்றி நின்றிருந்தனர்.....
தாேின் கதாள் வழிோே மான்சிபேப் ைார்த்தான் சத்ேன்.... ேைவுளின்
ேழுத்திலிருந்து

ேழற்றி

வசப்ைட்ை
ீ

பூ

மாபலோே

ேிைந்த

தனது

அண்ணிபேக் ேண்டு ேண்ண ீர் நைருேிேது....

மேக்ேமாேகவ

ைடுத்திருந்தவளின்

அருகே

அமர்ந்த

விநாேேம்

"குட்டிம்மா" என்று அபழத்தான்... மூன்று அபழப்புக்குப் ைிறகு "ம்......"

என்ற நமல்லிே குரல் அவளிைமிருந்து வர தங்பேேின் பேபே எடுத்து
தனது நநஞ்சில் பவத்துக் நோண்ைான்....
அழுபேயுைன்
நைாத்தினார்
நசய்தார்....

ஏகதா

பூைதி.....
வந்ததும்
கூற

வந்த

எல்கலாபரயும்
"ோரும்

தனது

அம்மாவின்

நவளிகே

நாச்சிோ

வரும்ைடி

முன்னாடி

வாபே
பசபே

அழக்கூைாது...

முத்துபவப் ைத்திப் கைசக் கூைாது.." என்றவர் அழுபே நவடிக்ே "என்

புள்பள

தான்

கைாய்

கசர்ந்துட்ைான்....

என்

மருமேளும்

கைரப்

புள்பளயுமாவது மிஞ்சட்டுகம?" என்றார்...

சத்ேனும் அபதத்தான் கூறினான்.... "ஏற்ேனகவ அண்ணி நராம்ை
நமன்பமோனவங்ே... சும்மா சும்மா அவங்ே முன்னாடி கைாய் ோரும்
அழாதீங்ே...

தேவுநசஞ்சி

அவங்ே

உைல்நிபலபே

மனசுல

வச்சு

நோண்டு

"நான்

நைந்துக்ேங்ே" என்று நேஞ்சுதலாேக் கூறினான்....

நைாம்மி

வந்து

சத்ேனின்

பேேபளப்

ைற்றிக்

ைார்த்துக்ேிகறண்ணா.... அவங்ே எனக்கு அண்ணி மட்டுமில்பல... நல்ல

கதாழியும் கூை... அதனால ஒரு கதாழிோ இருந்து நான் ைார்த்துக்ேிகறன்"
என்றாள்....
79

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைாக்ைர் நோடுத்திருந்த உணவு மற்றும் மருந்து எப்ைடிக் நோடுப்ைது

என்ற

சீட்பை
கநரத்துக்கு

நைாம்மிேிைம்
ஒருமுபற

நோடுத்த

ைழ

ஜூஸ்

விநாேேம்

"இரண்டு

குடுத்துக்ேிட்கை

மணி

இருக்ேச்

நசால்லிருக்ோர் ைாக்ைர்" என்றான்....

மவுனமாே சரிநேன்று தபலேத்தாள் நைாம்மி....
அடுத்து வந்த இரண்டு நாளும் அந்த வட்டின்
ீ
ஏதாவது ஒரு இைத்தில்
அழுபேச்

சத்தமும்

விசும்ைலும்

கேட்டுக்

நோண்கை

இருந்தது....

முத்துவுக்ோே அழுவது ைாதி என்றால் எந்த முன்கனற்றமும் இன்றி

ைடுக்பேேில் ேிைந்த மான்சிக்ோே அழுவது மீ திோே இருந்தது...
வட்டுப்
ீ
நைண்ேளில் ோராவது இருவர் மான்சிேின் அபறேிகலகே
முைங்ேிக் ேிைந்தனர்.... நிபனவு திரும்ைி சிறு முனங்ேலுைன் எழுந்து
நோள்ைவபள அழுபேபே அைக்ேிக் நோண்டு தாங்ேிப் ைிடித்தனர்.....
"அத்பத...." என்று ேண்ண ீருைன் நதய்வாவின் கதாளில் சாய்ைவள்
அடுத்த நிமிைகம மேங்ேி விடுவாள்... மீ ண்டும் ைடுக்பேேில்....
வேிற்றுக் ேருபவ ோப்ைாற்ற கவண்டும் என்றால் சில நாட்ேளுக்கு
உறக்ேகம நல்லது என்ற ைாக்ைரின் அறிவுபரப் ைடி ஜூஸூம் மாத்திபர
மருந்துேளும் நோடுத்து அவபள உறக்ேம் கைான்ற மேக்ேத்திகலகே
பவத்திருந்தனர்
ஐந்தாவது
கவண்டிே

நாள்....

நிபலபம....

கவபல

நிமித்தமாே

கசார்ந்த

நபையுைன்

ஊட்டிக்கு
தனது

நசன்றாே
அப்ைாவின்

அபறக்குச் நசன்றான் சத்ேன்....

ஜன்னல் ேதபவத் திறந்து பவத்துக் நோண்டு எங்கோ நவறித்தைடி
நின்றிருந்தவரின் ைின்னால் கைாய் நின்று "அப்ைா...." என்று அபழத்தான்...

80

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

திரும்ைிேவரின் ேண்ேளில் ேண்ண ீர்.... "நாச்சிோபவ இப்ைடிப்

ைார்க்ே
முடிேபலகே சத்ோ?" என்றைடி வாேில் துண்பை பவத்து அபைத்துக்
நோண்டு அழுதவருக்கு ஆறுதல் நசால்ல வார்த்பதேளின்றி அப்ைாபவ
அபணத்துத் தன் கதாளில் சாய்த்தான்.....
"இப்கைா நீ ங்ேதான்ப்ைா பதரிேமா இருக்ேனும்" என்றான் ேண்ண ீர்
குரலில்.....
சற்று கநர மவுனத்திற்குப் ைிறகு "நான் ஊட்டிக்குக் ேிளம்ைனும்ப்ைா...
புதுசா கவபலல ஜாேிண்ட் ைண்ணது... அதிே நாள் லீவு ேிபைக்ோது...
கைாய்

ைத்துநாள்

டியூட்டி

நசய்துட்டு

அண்ணகனாை

ோருமாதிக்கு

முதல்நாள் வந்துடுகறன்ப்ைா" என்று நமல்லிேக் குரலில் கூறினான்....

மேனின் நிபலபம புரிந்தது.... "சரிப்ைா நீ ேிளம்பு" என்றார்....
வட்டினர்
ீ
ோரிைமும் நசால்லிக் நோள்ள முடிேவில்பல.... நமதுவாே
தனது

உபைேபள

எடுத்து

பவத்தான்....

நசன்ற

முபற

உதபே

ைேணத்தின் கைாது அவனுக்குத் கதபவோனவற்பற ஓடி ஓடி எடுத்து

பவத்த அண்ணி இன்று உணர்வற்ற நிபலேில்.... வந்த அழுபேபே
அைக்ே முடிோமல் விநாேேத்தின் கதாளில் சாய்ந்து அழுதுவிட்ைான்
சத்ேன்.....
அம்மாவிைம்
மவுனமாே

தபலேபசத்து

விபைநைற்று

அப்ைத்தாவிைம் வந்தவன் ஏதும் கூறாமல் அப்ைடிகே நிற்ே "ைார்த்து

சூதானமா இருய்ோ...." என்று கூறி கைரனின் முேத்பத தனது தளர்ந்த
விரல்ேளால் வருடினார்
புறப்ைடுவதற்கு
ைார்த்தான்....
கதய்த்துக்

முன்பு

ஏகதாநவாரு

மான்சி

இருந்த

எண்பணபே

நோண்டிருந்தான்

அபறக்குச்

தங்பேேின்

விநாேேம்...

ேட்டிலின்

நசன்றுப்

ைாதங்ேளில்
மறுபுறம்

அமர்ந்திருந்த நைாம்மி மான்சிேின் உள்ளங்பேேில் கதய்க்ே.... விழிேள்

மூடிே விட்டிலாே ேட்டிலில் ேிைந்தாள் மான்சி....

81
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"என்னாச்சு?" என்ற ைதறிேைடி வந்தவனின் உதட்டில் விரல் பவத்து

எச்சரித்து அண்ணபன சற்று தள்ளி அபழத்து வந்த நைாம்மி "அண்ணி
உைம்பு

அடிக்ேடி

சில்லுனு

ஆேிடுதுண்ணா...

இது

நம்ம

அய்ேனார்

கோேில் நசக்ேில் ஆட்டின நல்நலண்பண... பே ோல்ல சூடு ைறக்ே

கதய்க்ேச் நசான்னாங்ே... அதான்....." என்றாள் நமல்லிேக் குரலில்...
"ம் ம்..." என்றவன் மீ ண்டும் திரும்ைி மான்சிபே ஒரு ைார்பவப்
ைார்த்து விட்டு "ேவனமா ைார்த்துக்கோ நைாம்மி... நான் ேிளம்புகறன்"
என்றுவிட்டு நவளிகே வந்தான்....
திருநநல்கவலி

வபர

விநாேேம்

உைன்

வந்தான்...

நசன்றமுபற

வந்து வழிேனுப்ைிே அண்ணனின் நிபனவால் இதேகம இரண்ைாேப்

ைிளந்து விடும் கைால் துேரமானான் சத்ேன்...
சத்ேனின் கதாளில் பே பவத்த விநாேேம் "நம்ம விதி இதுதான்
கைால மச்சான்... நீ எபதயும் கோசிக்ோம கைா... நான் அடிக்ேடி இங்ே
வந்துப்

ைார்த்துக்ேிகறன்...."

என்றவன்

"நீ

நசய்ற

கவபல

எவ்வளவு

ஆைத்தானதுன்னு நதரியும்... தேவுநசஞ்சி எந்த குழம்ைமும் இல்லாம இரு

மச்சான்" என்றான் ேண்ேலங்ே....
சரிநேன்று

தபலேபசத்த

சத்ேன்

"ைார்த்துக்கோ

மாப்ள"

என்று

அவன் பேபேப் ைிடித்துக் கூறிவிட்டு ரேிகலறினான்....

மருத்துவமபனேில்
ைிறந்தவபன
எரியூட்டிவிட்டு

அண்ணபனக்

உருக்குபழந்த
துேரத்பத

ோண

கோலத்தில்
கதாள்ேளில்

வந்தவன்...

மோணத்தில்

சுமந்து

நோண்டு

உைன்
பவத்து
மீ ண்டும்

உதபேக்குப் ைேணமானான்......
உதபே வந்ததும் இமான் தான் நைரிதும் உதவினார்.... அவனது நிபல
உணர்ந்து உணவிலிருந்து உபைேள் வபர எல்லாவற்பறயும் ைார்த்துக்
நோண்ைார்..... ைிளான்ட் சம்மந்தப்ைட்ை விஷேங்ேபளப் கைசி அவபன
திபச

திருப்ை

முேன்றார்....

இரவு

உைனிருந்தார்...
82

அவன்

உறங்ேச்

நசல்லும்

வபர

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனது ஐந்து வேது மேள் கேத்தரிபன கூட்டி வந்து சத்ேனுைன் கைச

பவத்தார்...
கேத்தரின்

சுட்டித்தனமான

கைச்சில்

தனது

துேரத்பத

நோஞ்சம் மறந்தான் தான்....

அடிக்ேடி வட்டிற்கு
ீ
ோல் நசய்து மான்சிேின் நிபலபேப் ைற்றிக்
கேட்ைறிந்தான்.... இவன் கைச முடிோத கநரத்தில் விநாேேகம ோல்
நசய்து

நிலவரத்பத

எழுந்தால்

கைாதும்

எடுத்துச்
என்ற

நசான்னான்....

அண்ணி

ைிரார்த்தபனேளுைன்

தனது

உைல்

கதறி

நமாபைலில்

அவளது குரல் கேட்கும் நாளுக்ோே ோத்திருந்தான்.

இரண்டு நாள் ேழித்து கநத்ரா வந்தாள்.... அண்ணின் மரணத்திற்கு
அவளிைம்

ஆறுதல்

கதடிே

சத்ேன்

ேண்ண ீருைன்

தனது

இரு

பேேபளயும் விரிக்ே... "கநா டிேர்" என்று கவேமாே வந்து அபணத்துக்

நோண்ைாள்....
தனது
அவபன

துக்ேத்பதநேல்லாம்
அழவிட்டு

அவளது

சிறிதுகநரம்

வபர

கதாளில்

நோட்டினான்....

அபமதிோே

இருந்தவள்

"ைிறக்ேிறவங்ே எல்லாரும் ஒருநாள் இறக்ேப் கைாறவங்ே தான் டிேர்...

இதிலிருந்து நீ மீ ண்டு வரனும்..." என்றாள் நிதர்சனமாே...
அவளது

இேல்பு

நதரிந்ததால்
தன்பனத்தாகன

ேட்டுப்ைடுத்திக்

நோண்டு விலேி அமர்ந்தான்....

ைக்ேத்தில் அமர்ந்து அவனது பேேபளப் ைற்றிேவள் "அந்த கநரத்தில்
உன்கூை இருக்ே முடிோம கைானது வருத்தமா இருந்தது சத்ோ... ஆனா
நீ

எனக்கு

ஒரு

வார்த்பத

கூை

தேவல்

நசால்லபல...

அதான்

வரமுடிேபல.... எனக்கு உன் ைிரண்ட் ைிரபு நசால்லித்தான் நதரிஞ்சது"

என்றாள்....
கவதபனயுைன் அவபள ஏறிட்ைவன் "நான் எங்ே இருக்கேன்... என்ன
நைந்தது அப்ைடினு நான் உணர்றதுக்கே எனக்கு நரண்டுநாள் ஆச்சு...
உணர்ந்ததும் என் வட்கைாை
ீ
நிபலதான் என் ேண்ணுக்குத் நதரிஞ்சது....
83

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கவற

எந்த
நிபனப்பும்

இல்பல

கநத்ரா"

என்று

அன்பறே

தனது

நிபலபேச் நசான்னவன் "அதுவும் என் அண்ணிகோை நிபலபமபேப்

ைார்த்து இதேகம நவடிச்சிடும் கைால ஆேிட்கைன் கநத்ரா" என்றான் ேண்
ேலங்ே...
"ம் புரியுது சத்ேன்... அதுக்கு நாம என்ன நசய்ே முடியும்? அது
அவகளாை விதி... இன்னும் சில நாள் இப்ைடிகே இருப்ைா... அப்புறம்
ோராவது ஒரு மாப்ைிள்பளபேப் ைார்த்து நசேன்ட் கமகரஜ் ைண்ணி
வச்சிடுங்ே... எல்லாம் சரிோப் கைாகும்" என்று சாதரணமாே கூறினாள்....
மான்சிக்கு
மனதில்

மறு

ேல்ோணமா?

கதான்றிேது

அதிர்ந்து

கைாய்

தவறு?

இந்த

'அதிநலன்ன

நிமிர்ந்தவனின்
சிறு

வேதில்
விதபவோே இருக்ே கவண்டும் என்ைதில்பலகே? ஒரு நல்லவபனப்
ைார்த்து

மீ ண்டும்

திருமணம்

நசய்து பவப்ைது

தான்

சரி....

சரிோன

சமேத்தில் சரிோன கோசபனக் கூறிே கநத்ராவின் பேேபளப் ைற்றிக்

நோண்டு "ேநரக்ட் கநத்ரா... தாங்க்ஸ் டிேர்" என்றான் சந்கதாஷமாே...
"ம் ஓகே சத்ேன்... என்னால உன்கூை இருக்ே முடிோது... என்கனாை
புராநஜக்ட்

ஒர்க்

ேிளம்ைனும்

தீவிரமா

சத்ோ"

கைாய்க்ேிட்டு

என்றவளுக்கு

இருக்கு...

அதனால

சம்மதமாே

உைகன

தபலேபசத்து
வழிேனுப்ைி பவத்தான்....
முத்துவின்
உதபேேில்

ைதினாறாம்

இருந்தான்...

நாள்

ைிளான்ட்

ோரிேம்

வபர

கவபலேள்

ைத்து

அவனது

நாட்ேள்
மனநிபல

மாற்றத்திற்கு நைரிதும் உதவின.....

அன்று மீ ண்டும் தனது ஊருக்குச் நசல்ல விடுமுபற கேட்ைான்...
மறுக்ோமல்

நோடுத்த

கமலதிோரி

"உங்ே

குடும்ைத்திற்கு

எனது

இரங்ேபல நசால்லிடுங்ே சத்ேன்" என்றார்....

ரேில் ைேணத்திற்ோே கோபவ வந்தவனுைன் இம்முபற இமான்
கோபவ வபர கூைகவ வந்து ஆறுதல் கூறி வழிேனுப்ைி பவத்தார்....
84

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ரேில் அமர்ந்தவனுக்குள் இப்கைாது துேரமில்பல... மான்சிேின் மறு

ேல்ோணத்பதப் ைற்றி தனது அப்ைாவிைமும் இசக்ேி மாமாவிைமும்
கைச
கவண்டும் என்று உறுதிோே இருந்தான்...
மான்சிக்கு ஒரு நல்லவபன மணமுடிப்ைது என்றால் அது ோராே
இருக்கும்?

என்ற

கேள்விபேத்

நதாைர்ந்து

தனது

நநருங்ேிே

நண்ைர்ேளிைம் இதுப்ைற்றி கைசிப் ைார்க்ேலாமா? என்று கோசபனயும்

வந்தது...
முதலில் வட்டின்
ீ
நிலவரத்பத நதரிந்துநோண்டு அப்ைாவிைம் கைசிே
ைிறகு

நண்ைர்ேளிைம்

உதவி

கேட்ைது

என்ற

முடிவுைன்

ரேிலின்

தலாட்டில் நமல்ல உறங்ேிப் கைானான்....

" வாழ்க்பேகே ஒரு ைேணம் தான்....
" ைேணத்தில் உைன்வருைவர்ேள் எவரும்..
" இறுதி வபர நம்முைன் வருவதில்பல!
" அவர்ேளின் நிபனவுேள் மட்டும்...
" ஆழ் இதேத்தில் என்றும் அபமதிோே!!!

5.
உதபேேிலிருந்து புறப்ைட்ை சத்ேன் தனது ேிராமத்துக்கு வரும் கைாது
ைேல்

கவபளோேிவிட்ைது....

மறுநாள்

முத்துவின்

இறுதி

ோரிேம்

என்ைதால் வடு
ீ முழுவதும் உறவினர்ேள் கூட்ைம்....
வட்டிற்கு
ீ

புதிதாே

சுண்ணாம்ைடித்து

சுத்தம்

நசய்திருந்தார்ேள்.....

வந்தவர்ேள் அமர வாசலில் ைந்தல் கைாைப்ைட்டிருக்ே.... கதாட்ைத்தில்

ைந்தல் கைாைப்ைட்டு இரவு உணவு தோராேிக் நோண்டிருந்தது....

85

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நைமாடிக்நோண்டிருந்த

அத்தபன

கைரின்

முேத்திலும்

கசாேம்.....

சத்ேபனக் ேண்ைதும் "வாப்ைா..." என்று ஆறுதலாே கதாளில் பே பவத்து

அபழத்துச் நசன்றார் ஊர்ப் நைரிேவர்....
நதய்வா வந்து மேனின் பேேபளப் ைற்றிக்நோண்டு "ைாதி உைம்ைா
ஆேிட்ைகே ராசு?" என்று ேண்ேலங்ேினாள்... சிலநாட்ேள் ைார்க்ோமல்
இருந்து மேபனப் ைார்க்கும் ஒரு தாேின் வழக்ேமான ஆதங்ேம் தான்
என்றாலும் சத்ேன் விஷேத்தில் இப்கைாது உண்பமயும் அது தாகன?
தனது அபறக்குச் நசன்று நைட்டிபே பவத்து விட்டு அப்ைாபவத்
கதடிச்

நசன்றான்....

எழுதிக்

நாபள

நோடுத்திருந்த

நைக்ேவிருக்கும்

சாமான்ேபள

சரி

சைங்குேளுக்ோே
ைார்த்து

ஒரு

ஐேர்

ைிரம்புக்
கூபைேில் அடுக்ேிக் நோண்டிருந்தவர் மேபனக் ேண்ைதும் எழுந்து
வந்தார்...
"எப்ைடிப்ைா இருக்ேீ ங்ே?" என்று கேட்ைான்...
"ம்

இருக்கேன்ோ....

வச்சுருக்ேனுகமனு

இருக்ேிறவங்ேளுக்ோேவாவது

இருக்கேன்ோ"

உசுபர

என்றவரின்

ேண்ேள்

ேலங்ேிேிருந்தது....
ஆறுதலாே

அப்ைாவின்

பேபேப்

ைிடித்த

சத்ேன்

"அப்ைடிலாம்

கைசாதீங்ேப்ைா" என்று அவர் கதாளில் சாய்ந்தான்...

சற்றுகநரம்

அபமதிோே

இருந்தவர்

"சரிப்ைா

நீ
கைாய்க்

குளிச்சு

சாப்ட்டு வா.... ராபவக்கு ைபைேல் இருக்கு... அதுக்ோன கவபலபேப்

ைார்க்ேனும்" என்றார்....
"ம் சரிப்ைா...." என்று நேர்ந்தவன் சற்றுத்தூரம் நசன்று அப்ைாவிைம்
ஏகதா வித்திோசத்பத உணர்ந்து மீ ண்டும் திரும்ைிப் ைார்க்ே.... அவன்
அப்ைாவின்

முேத்தில்

எபதகோ

தவிப்பைக் ேண்ைான்....

86

நசால்லமுடிோமல்

தவிக்கும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மீ ண்டும் அவர் அருகே வந்து "ஏதாவது நசால்லனுமாப்ைா?" என்று

கேட்ே...
"எதுவும் இல்ல ராசு... நீ கைாய் சாப்ட்டு வா... இசக்ேி மாமா உன்பனப்
ைார்க்ேனும்னு நசான்னாப்ல" என்றார்....
"ஓ மாமா வந்தாச்சா?" என்ற அவனது கேள்விக்கு.... "ம் நைாழுது
விடிே ஒரு லாரி சனம் வந்துட்ைாங்ே" என்றார்...
ஒரு லாரி சனமா? என்று குழப்ைமாே இருந்தாலும் அண்ணிேின் மறு
ேல்ோணம்

ைற்றி

நாம்

கைசப்கைாகும்

விஷேத்திற்கு
எல்கலாரும்

கூடிேிருப்ைதும் நல்லது தான் என்று எண்ணினான்...

குளிப்ைதற்ோே தனது அபறக்குச் நசல்லும் வழிேில் நைாம்மிேின்
அபறபேக்

ேண்டு

அபறேிகலகே

தேங்ேி

இருப்ைது

நின்றான்.....

நதரிந்தது

மான்சி

தான்

நைாம்மிேின்

என்ைதால்

ேதபவத்

தட்டிவிட்டு சற்றுப் நைாறுத்து உள்கள நசன்றான்...

ேட்டில்

ோலிோே

இருக்ே

ஜன்னகலாரத்தில்

ஒரு

நாற்ோலிேில்

அமர்ந்து நவளிகே நவறித்தைடி அமர்ந்திருந்தவள் ேதவு தட்டும் சப்தம்

கேட்டுத் திரும்ைிப் ைார்த்தாள்....
சத்ேபனக் ேண்ைதும் கவேமாே எழுந்தவபள பேநீ ட்டி அவசரமாேத்
தடுத்து "ைரவால்ல உட்ோருங்ே... ப்ள ீஸ்" என்றான்....
அவளாலும்

அதிேகநரம்

நிற்ே

முடிோது

என்ைதால்

மவுனமாே

தபலகுனிந்து அமர்ந்தாள்....
"இப்கைா

நஹல்த்

ைரவால்பலோ?

நசால்லிருக்ோங்ே?" என்று நமதுவாேக் கேட்ைான்...

87

ைாக்ைர்

என்ன

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சிலநிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு "ம் ைரவால்ல...." என்றவள் "ைாக்ைர்

அத்பதேிட்ைதான் நசால்வாங்ே... எனக்கு எதுவும் நதரிோகத" என்றாள்
தனது குழந்பதக் குரலில்...
அந்தக் குரபலக் கேட்ைதும் சத்ேனின் இதேம் ேசிந்தது.... எத்தபன
துள்ளலும் சிரிப்புமாே இருந்த குரல்? இன்று? நீ ரில் நபனந்த குேில்
கைால் நவைநவைநவன்று நடுங்கும் குரலில்....
கவறு என்ன கைசுவது? என்று புரிோமல் தேங்ேி நின்றிருந்தான்... சரி
கைாய்விைலாம்

என்று

நிமிர்ந்தவனின்

ைார்பவேில்

மான்சிேின்

கதாற்றம்...... ஏற்ேனகவ மிேவும் நமலிந்த கதேமுபைேவள்... இப்கைாது

இன்னும்
சாய்த்து

நமலிந்து
சரிந்து

கநாயுற்ற

ேிளிகைால்

அமர்ந்திருந்தாள்....

தபலபே

எப்ைடிேிருந்தப்

ைக்ேவாட்டில்
நைண்?

இன்று

ைிடுங்ேிநேறிந்த ேீ பரத்தண்பைப் கைால் வாடி வதங்ேி?

அதற்குகமல் அந்த அநிோேத்பதக் ோணப் நைாறுக்ோதவன் கைால்
வலியுைன்

ேண்ேபள

மூடித்திறந்து

விட்டு
அங்ேிருந்து

நவளிகேறினான்....
நவளிகேறிேவனின்
இருகவபளயும்
அண்ணி

கைான்

இப்கைாது

மனதில்
நசய்து

ஏகதாநவாரு
இவனது

உைல்நலம்

நலம்

ஏக்ேம்...

தினமும்

நதரிந்துநோள்ளும்

ைரவாேில்பலோ?

என்று

ஒரு

வார்த்பதக் கூை கேட்ோத ஏக்ேம் நநஞ்சுக்குள் விரவிேது....

மவுனமாே

அபறக்குச்

நசன்று

குளித்துவிட்டு

வந்தான்...
அபறக்ேதபவத் தட்டிவிட்டு உள்கள வந்த நைாம்மி "சாப்ைிை வாண்ணா"
என்று அபழக்ே....
ேண்ண ீர் வராமல் உதட்பைக் ேடித்துக் நோண்டிருந்தத் தங்பேபேக்
ேண்ைதும் இவனுக்கும் குமுறல் நவடிக்ே தனது இரு பேேபளயும் நீ ட்டி
தங்பேபே அபழத்தான்....

88

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அண்ணா......." என்ற நமல்லிே ேதறலுைன் ஓடி வந்த நைாம்மி அவன்

நநஞ்சில்

விழுந்து

"நல்லாத்தாகன

அண்ணா

இருந்கதாம்?

இப்கைா

எப்ைவுகம ோராவது அழுதுட்கை இருக்கோகமண்ணா? ஏன் இப்ைடி ஆச்சு?

நாமலும் நசத்துைலாம் கைால இருக்கேண்ணா" என்று கேட்ே.... என்ன
ைதில் நசால்வான் சத்ேன்?
தனது ேண்ண ீபரக் ேட்டுப்ைடுத்திக் நோண்டு தங்பேேின் கூந்தபல
ஆறுதலாே வருடிேவாறு "அண்ணன் கைானதும் நாம அத்தபன கைரும்
கைாேிருக்ேனும் தான்.... ஆனா அது நீ தி இல்பலகே நைாம்மி? நாம
எல்லாரும் ஒருத்தருக்ோே ஒருத்தர் வாழ்ந்து தான் ஆேனும்..." என்றவன்
தங்பேேின் முேத்பத நிமிர்த்தி நநற்றிேில் முத்தமிட்டு "கைாேப் கைாே
எல்லாம் சரிோகும்ைா.... நாமதான் அதுக்ோன முேற்சிபே நசய்ேனும்"
என்றான்...
ஒப்புதலாய்
துபைத்தவள்

தபலேபசத்துவிட்டு

"எங்ேபளச்
நசால்லற?

விலேி
நீ

நின்று

மட்டும்

ேண்ண ீபரத்

என்னவாம்?

ைாதி

உைம்ைா ஆேிட்ைகேண்ணா?" என்றாள் கவதபனயுைன்...

"ம் ம்... நானும் சரிோேிடுகவன்...." என்றவன் "அண்ணிபே மறுைடியும்
ஆஸ்ைிட்ைல்

கூட்டிப்

கைானாங்ேளா?...

ைாக்ைர்

என்ன

நசான்னார்னு

நதரியுமா நைாம்மி?" என்று கேட்ே...

மான்சிபேப் ைற்றிக் கேட்ைதுகம கமலும் முேம் கவதபனேில் வாை
"நரண்டு நாபளக்கு ஒருமுபற ஆஸ்ைிட்ைலுக்குக் கூட்டிட்டுப் கைாய்
வர்றாங்ேண்ணா.... ைாக்ைர் என்ன நசான்னார்னு நதரிேபல.... ஆனா
அண்ணி நராம்ை வக்ோேிருக்ோன்னு
ீ
மட்டும் நதரியும்" என்றாள்...
"ம்

நானும்

எப்ைடிோவது

ேவனிச்கசன்...
அவங்ே

எழுந்து

நராம்ை

கமாசமா

நைமாடினாப்

கைாதும்"

தங்பேயுைன் நவளிகே வந்தான் சாப்ைிடுவதற்ோே....

89

இருக்ோங்ே....
என்றவன்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சபமேலபறக்குச் நசன்று உணவுக்ோே தபரேில் அமர்ந்தவனுக்கு

உறவுக்ோரப்

நைண்

ஒருவர்

வந்து

உணவு

ைரிமாற

அபமதிோே

சாப்ைிட்டு எழுந்தான்....
"தம்ைி

உங்ேபள

அப்ைா

கூட்டிவரச்நசான்னார்...."

என்று

வந்து

நின்றார் ஊர்த் தபலோரி....

"இகதா வர்கறன்" என்று கவேமாே பேேழுவி விட்டு கூைத்துக்கு
வந்தவன் அங்ேிருந்தவர்ேபளப் ைார்த்து விேப்புைன் தனது அப்ைாபவத்
கதடினான்....
அந்த நைரிேக் கூைத்தில் இரு புறமும் கசர்ேள் கைாைப்ைட்டு நவள்பள
கவட்டி சட்பைேணிந்த ஊர் நைரிேவர்ேள் உட்ோர்ந்திருந்தனர்.... ஒரு
புறம் இருந்தவர்ேபள சத்ேனுக்கு அபைோளம் நதரிந்தது... அவர்ேள்
அகத

ஊபரச்

கசர்ந்த

பூைதிேின்

ைங்ோளிேள்

மற்றும்

ஊர்ப்

நைரிேவர்ேள்.... மற்நறாரு வரிபசேில் இருந்தவர்ேளில் இசக்ேிபேயும்

விநாேேத்பதயும்

தவிர

கவறு

ோபரயும்

சத்ேனுக்கு
அபைோளம்

நதரிேவில்பல....
சற்றுத் தள்ளி சுவர் ஓரமாே அப்ைா நிற்ைபதக் ேண்டு அவர் அருேில்
நசன்றவன்

"என்னப்ைா

ஏதாவது

ைிரச்சபனோ?"

என்று

நமல்லிேக்

குரலில் கேட்ே....
மேபன

உற்றுப்

ைார்த்த

பூைதி

அவன்

கதாளில்

பேபவத்து

"ைிரச்சபன எதுவுமில்பல ராசு... மாமா ஏகதா கைசனும்னு எல்லாபரயும்

கூட்டிட்டு வந்திருக்ோரு... கைசுவாங்ே கேளு" என்றார்...
கோசபனயுைன் திரும்ைி இசக்ேிபேப் ைார்த்தான்.... அவரும் இவபன
தான்

ைார்த்துக்

நோண்டிருந்தார்....

"வணக்ேம்
மாமா"

என்று

இவன்

பேகூப்ைிேதும்.... மவுனமாே தபலேபசத்து ஏற்றுக்நோண்ைார்....

விநாேேம்

கசாேமாே

இருந்தாலும்

நட்புணர்வுைன்

ைார்த்து தபலேபசத்து கலசாேப் புன்னபேத்தான்....

90

சத்ேபனப்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஒருவர்

ஏகதா

நசால்ல....

திடீநரன்று

கூட்ைத்தில்

நமல்லிே

சலசலப்பு.... சத்ேன் தனது ேவனத்பத சலசலப்பு வந்த இைத்துக்குத்

திருப்ைினான்.... நடுபமேமாே அமர்ந்திருந்த ஊர் தபலவர் "கைச்பசத்
நதாைங்ேலாமா? இல்ல ஏம்மா இன்னும் ோராவது வரனுமா? அப்புறம்
என்பன

கேட்ேபல
உன்பனக்

கேட்ேபலனு

ோரும்

ைிராது

நோடுக்ேப்ைைாது... ஆமா" என்று கேட்ே...

"எல்லாரும்

வந்தாச்சு

தபலவகர...

நீ ங்ே

ஆரம்ைிங்ே"

என்றார்

மற்நறாரு நவள்பளச் சட்பை...

தபலவர் இசக்ேிபேப் ைார்த்து "இவரு நம்ம பூைதிக்கு மட்டுமில்ல
நம்ம ஊருக்கும் சம்மந்திதான்.... மூணு தபலமுபறக்கு முன்னாடிகே
நம்ம ஊருக்கு இவரு ஒறவுனு எல்லாருக்கும் நதரியும்.... அவரு மருமேன்
தான் நசத்துப்கைான முத்துைாண்டி.... கநத்து ராவு என் வட்டுக்கு
ீ
வந்தாரு...
நிபறே விஷேம் கைசினாரு.... அவரு நசால்றது எபதயும் என்னால
மறுக்ே முடிேபல.... நானும் நரண்டு நைாண்பணப் நைத்தவன் தான்....
மே தாலிேறுத்து வந்து நின்னா எம்புட்டு கவதபனனு எனக்கும் புரியும்....
அதான் விஷேத்பத உங்ே முன்னாடி கைசலாம்னு இந்தக் கூட்ைத்பத
கூட்டிருக்கேன்...." என்றவர் இசக்ேிபேப் ைார்த்து "இனி நீ ங்ே நசால்லுங்ே
மாப்ள... அதான் சரிோேிருக்கும்" என்றார்....
இசக்ேி கதாளில் ேிைந்த துண்ைால் முேத்பதத் துபைத்துக் நோண்டு
நமல்ல

எழுந்து

"உசுருக்குசுரா

நின்றார்....
வளத்த

எம்

பூைதிபே

ஒரு

நைாண்பண

ைார்பவப்

என்

ைார்த்துவிட்டு

மச்சான்

பூைதிகோை

குணத்துக்ோேதான் இந்த வட்டுல

ீ
ேட்டிக் குடுத்கதன்.... ேட்டிக்குடுத்து
ஒரு குபறயும் இல்பலங்ே.... எங்ே வட்டுல
ீ
இருந்தபத விை ைலமைங்கு
சந்கதாஷமாத்தான் இந்த வட்டுல
ீ
இருந்தா எம்மே.... ஆனா இப்ைதான்
ஒரு விஷேம் கேள்விப்ைட்கைன்.... நசத்துப் கைான எம் மருமேனுக்கு குடிப்
ைழக்ேம் இருந்திருக்கு... குடிச்சிட்டு வந்தப்ை தான் விைத்தும் நைந்திருக்கு"
என்றவர்

தன்

கதாளில்

ேிைந்த

துண்ைால்

நோண்டு
"நசத்தவபனப்

ைத்திக்

குத்தம்

ேண்ேபளத்

நசால்றது

துபைத்துக்

சரிேில்பலங்ே...

அதனால அந்த கைச்பச விட்டுைலாம்.... இனி என் மே வாழ்க்பேபேப்

91

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைத்தி

தான்

கைசனும்"

என்றவர்

அவருைன்

வந்திருந்த

நைரிேவர்

ஒருவபரப் ைார்த்து "குடும்ைத்துல நைரிேவரு... நீ ங்ே நசால்லுங்ேண்கண"

என்றுவிட்டு அதற்குகமல் கைச முடிோதவராே துண்பை வாேிலபைத்துக்
நோண்டு அமர்ந்து விட்ைார்....
கூட்ைத்தினர்
கவதபனயுைன்

இசக்ேிபேப்

ைார்க்ே....

நண்ைனின்

இன்றி

கநரடிோே

ேண்ண ீர் ேண்டு பூைதியும் ேலங்ேினார்....

எழுந்த

நைரிேவர்

எந்தவித

ைீ டிபேயும்

விஷேத்திற்கு வந்தார் "ஊர் உலேத்துல நைக்ோத எபதயும் இப்கைா

நாங்ே கைச வரபலங்ே.... என் தம்ைி மே நாச்சிோவுக்கு இன்னும் இருைது
வேசு கூை முடிேபலங்ே.... இகதா கநத்து தான் ேல்ோணத்துக்கு வந்து
கைான மாதிரி இருக்கு அதுக்குள்ள புருஷபன இழந்து நிக்ேிது.... நீ ங்ே
எல்லாரும் நாட்டு நைப்புத் நதரிஞ்சவங்ே.... நாச்சிோ சின்ன வேசுப்
புள்ள... ைடிச்சப் புள்பளயும் கூை.... புருஷன் இருக்ேிறவகள புறத்தால
கைானா புரணி கைசுற ஊரு... நாபளக்கு எங்ே புள்பளபேயும் நிச்சேம்
கைசும்.... அந்த மாதிரி கைச்சுக்நேல்லாம் இைம் நோடுக்ோம நாமகல
நாச்சிோவுக்கு

மறு

ேல்ோணம்

நசய்துைலாம்ன்றது

எங்ே

ைக்ேத்து

முடிவுங்ே.... இதுக்கு நீ ங்ே என்ன நசால்றீங்ேனு நதரிேனும்?" என்று

மிேப்
நைரிே

விஷேத்பத

சபைேில்

நசால்லிவிட்டு

அபமதிோே

அமர்ந்தார்...
கூட்ைத்தினர்

ோரும்

அதிர்ந்து

கைாேவில்பல....

சற்றுகநரம்

அபமதிோே இருந்தனர்..... ைிறகு தங்ேளுக்குள் கைசிக் நோண்ைனர்....

சத்ேனுக்கு சற்று விேப்ைாேக் கூை இருந்தது... ேிராமம் என்றாலும்
அவர்ேளின் முற்கைாக்கு சிந்தபன ேண்டு விேந்தான்.... தான் எபதப் கைச
வந்கதாகமா

அந்த

கைச்பச

இத்தபன

கைரின்

சம்மதத்கதாடு

ஆரம்ைித்திருப்ைது நிம்மதிோே இருந்தது....

இளவேது நைர் ஒருவர் எழுந்து "ஐோ,, நீ ங்ே நசால்றது சரிதானுங்ே...
ஆனா அதுக்குள்ள இபதப் ைத்தி கைசிோேனுமா? முத்துைாண்டி நசத்து

92
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நாபளதான் ைதினாறு ஆகுது.... நாச்சிோவும் மனசு நதளிே நோஞ்சம்

சந்தர்ப்ைம் நோடுக்ேலாகம?" என்றார்...
நிோேமான கைச்சுதான்.... கவேமாே எழுந்தார் இசக்ேி.... "நாபளக்குப்
ைதினாறுன்றதால தான் இன்பனக்கே கைசுகறாம்.... எம் மே மனபச
நதளிே

பவக்ேிறது

என்னன்னா

எங்ே

நாபளக்ேி

கவபல....

ோபலல

இப்கைா

எம்மே

நான்

கேட்ேிறது

தாலிேறுத்ததும்

அவபள

விதபவ கோலத்துல ைார்க்ேிற பதரிேம் இந்த நரண்டு குடும்ைத்துல

ோருக்கு இருக்கு? ஏற்ேனகவ இந்த ைதிபனஞ்சு நாளும் நாங்ே ைாதி
நசத்துட்கைாம்... நாபளக்ேி எம்மேபள முண்ைச்சிோப் ைார்த்தா அடுத்த
நிமிசகம நான் என் குடும்ைத்கதாை நசத்துடுகவன்ங்ே" என்று உணர்ச்சி
வசப்ைட்டுப்

கைசிேவர்

ேண்ேளில் ேண்ண ீர்

வழிே

"ைச்சப்புள்பளங்ே

எம்மே... எந்த கோசபனயும் கேட்ோம நான்தான் முத்துவுக்குக் ேட்டி

வச்கசன்....

இப்கைா

மூடிக்நோண்டு

எம்மே

ேண்ண ீர்

நிபல?"

விை

சிலர்

என்றவர்
எழுந்து

துண்ைால்
ஆறுதலாே

முேத்பத
அவபர

அபணத்து மீ ண்டும் உட்ோர பவத்தனர்....

ஒதுங்ேி

நின்றிருந்த

பூைதி

கவேமாே

நண்ைனின்

அருகே
வந்து

"இசக்ேி.... என்னகவ இது சின்னப் புள்பளோட்ைம் அழுதுேிட்டு" என்ற

அவரும் அழுதுவிட்ைார்....
ைிறகு ேண்ேபளத் துபைத்துக்நோண்டு நிமிர்ந்தவர் "என் மச்சான்
நசால்றதுக்கு முன்னாடிகே நான் முடிவு ைண்ணிட்கைனுங்ே.... நம்ம சாதி
சனம்

வபேறாவுல

நைக்ோதது

ஒன்னுமில்பலகே?....

இப்ைல்லாம்

ஒன்னுக்குள்ள ஒன்னு முடிச்சிக்ேிற விஷேம் தான்.... நானும் என் மருமே

நாச்சிோவ

ஒருநாளும்

மருமேளா

ைார்க்ேபலங்ே....

மேளாத்தான்

ைார்க்ேிகறன்... இப்ை மட்டுமில்பலங்ே... எப்ைவுகம நாச்சிோ எங்ே

வட்டு
ீ
மோலட்சுமி...

அப்ைடிப்ைட்ை

மருமேளுக்கு

மறு

ேல்ோணம்னா

நான்
மறுத்துடுகவணுங்ேளா? நிச்சேம் நசய்ேலாம்.... இந்த விஷேத்துல என்
மச்சான்

இசக்ேிகோை

வார்த்பதக்கு

நான்

ேட்டுப்ைடுகவன்னு

இந்த

சபைல வாக்கு குடுக்குகறனுங்ே" என்று குரபல உேர்த்திப் கைசிே பூைதி

இசக்ேிேின் பேேிலடித்தார்....

93

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

தன் பேேிலிருந்த நண்ைனின் பேபே எடுத்து ேண்ேளில் ஒற்றிக்

நோண்ை இசக்ேி "நீ ரும் இபதத்தான் நசால்வருனு
ீ
நதரியும் மாப்ள..."
என்றார்...
இபதக்

ேண்ை

கூட்ைத்தினரிைம்

சில

நிமிைங்ேள்

சந்கதாஷ

சலசலப்பு.... "ைின்ன என்னய்ோ? நரண்டு தரப்புலயும் சம்மதம் தான்...

வட்டு
ீ

நைாண்டுேபள

ஒரு

வார்த்பதக்

கேட்டுக்ேிட்டு

விஷேத்பத

சட்டுப்புட்டுனு முடிங்ே" என்று பூைதிேின் ைங்ோளி ஒருவர் கூறிேதும்....

எழுந்து

நின்ற

"நோஞ்சம்

தபலவர்

இருங்ேய்ோ...

கூட்ைத்தினபரப்

இன்னும்

கைச

ைார்த்து

பேேபசத்து

கவண்டிேது

எவ்வளகவா

இருக்கு" என்றுவிட்டு விநாேேத்பதப் ைார்த்தார்....

எழுந்து

நின்ற
விநாேேம்

"நைரிேவங்ே

இருக்கும்

கைாது

நான்

கைசுகறன்னு ோரும் தப்ைா நிபனக்ோதீங்ே.... என் தங்ேச்சி கமல நான்

எவ்வளவு

ைாசம்

வச்சிருக்கேன்னு

உங்ே

எல்லாருக்கும்

நதரியும்....

அதனால நான் இப்கைா கைசித்தான் ஆேனும்..." என்றான்....

"அதனால என்ன விநாேேம்? கூைப்நைாறந்தப் நைாறப்பு நீ .... மனசுலப்
ைட்ைபதப் கைசுய்ோ" என்று தபலவர் அனுமதிேளித்தார்....
கூைத்தின் மத்திேில் வந்து நின்ற விநாேேம் "இப்ை என் தங்ேச்சி
தபல முழுோம இருக்ேிறது உங்ே எல்லாருக்கும் நதரியும்.... வேித்துல
பூைதி மாமா ைரம்ைபரகோை வாரிபச வச்சுக்ேிட்டு மறு ேல்ோணம்னா
அது

எப்ைடி

சரிோ

வரும்?

கவற

ஒருத்தனுக்கு

என்
தங்ேச்சிபே

நரண்ைாவதா ேட்டிக் குடுத்தா இவங்ே வட்டு

ீ
வாரிபச இவங்ே விட்டுக்
குடுத்துடுவாங்ேளா? அப்ைடிகே ேட்டிக் குடுத்தாலும் வர்ற மாப்ள நைரிே
மனகசாை இவங்ே வட்டு
ீ
வாரிபச அவன் புள்பளோ ஏத்துக்குவானா?
அப்ைடி நைந்தா இவங்ேளுக்கு அது அவமானமில்பலோ?" என்று தனது
கேள்விேபள அடுக்ேினான்....
கேட்ைவர்ேள்
திபேப்புைன்

புரிோமல்

முன்னால்

விநாேேம்

வந்து

"என்ன
94

முேத்பதப்
கைசுற

ைார்க்ே....

சத்ேன்

விநாேேம்?"

என்று

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கூறிவிட்டு

தபலவபரப்
ைார்த்து

"நீ ங்ேல்லாம்

இபதப்

கைசுறதுக்கு

முன்னாடிகே நானும் இபதப் ைத்தி கைசனும்னு தான் ஊர்லருந்து வரும்

கைாகத கோசிச்கசன்... அதுமட்டுமில்ல... அண்ணிகோை மறு ேல்ோணம்
விஷேமா என் கூை ைடிச்ச ைிரண்ட்ஸ் ேிட்ை உதவி கேட்ேனும்னு கூை
கோசிச்சிருக்கேன்....
கோசிக்ேவும்

இப்கைா

மாட்ைாங்ே....

நாேரீே

வளர்ச்சில

விநாேேம்

நசால்ற

ோரும்

இதுகைால

மாதிரிலாம்

ோரும்

நிபனக்ேவும் மாட்ைாங்ே" என்றான்....

சத்ேனின் கதாளில் பே பவத்து தன் ைக்ேமாேத் திருப்ைிே விநாேேம்
"உன் நாேரீே வளர்ச்சிகோை லட்சனம் எனக்கும் நதரியும் மச்சான்.....
ைணத்துக்கும்
நசய்துேிட்டு

நைாருளுக்கும்
அடுத்த
ஆசிரமத்துலகோ

நாகள
அந்த

வளர்றபதயும்

நைாழப்நைல்லாம்

என்

இன்பனக்கு

குழந்பதபே

விட்ைவனுங்ேபள

அப்ைடிேில்பலன்னா
ைாட்டிக்ேிட்ை

ஆபசப்ைட்டு

எனக்கும்

குழந்பத
நான்

ஏதாவது

விடுதிலகோ

நதரியும்

அனாபத

மச்சான்...

மாதிரி

ைார்த்திருக்கேன்....

தங்ேச்சிக்கு
ேல்ோணம்

கவணாம்ோ....

ைாட்ைன்

இந்த
அது

மாதிரி

பவரம்....

பவரத்பத தேரத்துல ைதிக்ே முடிோது.... தங்ேத்துல ைதிக்ே முடியும்"

என்று ேராராேப் கைசினான் விநாேேம்...
அவபன ஆச்சர்ேமாேப் ைார்த்தான் சத்ேன்.... அபமதிகே உருவாே
அதிராமல்

கைசும்

விநாேேமா

இவன்?

தங்பேேின்

வாழ்க்பேக்ோே

கைசுவது சரிதான்... ஆனால்....... "இல்ல விநாேேம் உலேத்துல நல்லவன்

எவனுகம இல்கலன்ற மாதிரி நீ கைசுறது நராம்ை தப்பு.... நிச்சேம் ஒரு
நல்லவபனக்

கூட்டி

வந்து

அண்ணிக்கு

வாழ்க்பே

அபமச்சுத்
தர

என்னால முடியும்" என்றான் உறுதிோே....

கூட்ைத்தினர் அபனவரும் இவர்ேளின் விவாதத்பத விறுவிறுப்புைன்
ைார்க்ே....

"ஏம்கவ

சத்ோ....

நீ

நசால்றது

சரிதான்கவ....

நம்ம

ஒறவுமுபறலகே கூை ஒரு நல்லவன் ேிபைக்ோமப் கைாேிை மாட்ைான்....

ஆனா விநாேேம் கேட்ேிறது அபதப் ைத்தி இல்பல.... நாச்சிோ வேித்துல
இருக்ேிறது உங்ே ைரம்ைபர

வாரிசு.... நீ ங்ே ஊர்

நைரிே குடும்ைம்....

அப்ைடிேிருக்ே உங்ே வட்டுப்

ீ
புள்பளக்கு நாபளக்ேி இன்நனாருத்தன்
அப்ைனா வந்தா எப்ைடிய்ோ தம்ைி ஏத்துக்ே முடியும்? நாபளப் ைின்ன
95

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நம்ம

வட்டு
ீ
வாரிசுனு

உங்ேளால

உரிபம

நோண்ைாை

முடியுமா?

எப்ைவாச்சும் குழந்பதபேப் ைார்த்தா 'அய்கோ நம்ம வட்டுப்

ீ
புள்பள'னு
உங்ே மனசு அடிச்சிக்ோதா? உங்ேபளப் ைார்க்குறப்ை நாச்சிோ மனசு
உறுத்தாதா?

ோருக்குகம

நிம்மதிேில்லாம

கைாேிடுகமோ?"

என்று

இசக்ேிேின் ஊர் நாட்ைாபம கேட்ே...

"மறு ேல்ோணம்னா சில விஷேங்ேபள தவிர்க்ே முடிோதுங்ே....
ஏத்துேிட்டு சமாளிச்சி தான் ஆேனும்.... அப்ைடி முடிோதுன்ற ைட்சத்துல
குழந்பத ைிறந்ததும் கவணும்னா எங்ேேிட்ை குடுத்துைட்டும்... எங்ே வட்டு
ீ
வாரிபச நாங்ேகள வள்ர்த்துக்ேிகறாம்" என்று தீர்மானமாேப் கைசினான்
சத்ேன்....
அவபன

உற்றுப்ைார்த்தான்

விநாேேம்.....

ஏளனத்தில்

உதடுேள்

வபளே "அப்கைா எங்ே வட்டு

ீ
மருமே மோலட்சுமி.... எங்ே அண்ணி
கதவபதனு என் தங்ேச்சிே நீ ங்ேல்லாம் தூக்ேி வச்சு நோண்ைாடினது
எல்லாம் கவஷமா? இன்நனாருத்தன் வட்டுக்குப்
ீ
கைாறது நம்ம வட்டு
ீ
கதவபத... நம்ம வட்டு
ீ
மோலட்சுமினு உங்ே ோருக்குகம கதானபலோ?"
என்று கேட்ே...
அதிர்ந்து விழித்தான் சத்ேன்.... 'ஆமாம்... கைாேப்கைாவது நாச்சிோ
மட்டுமில்பலகே?

அந்த

வட்டு
ீ

சந்கதாஷமும்

நிம்மதியும்

தாகன?....'

இவன் கோசிக்கும் கைாகத ைின்னாலிருந்து அழுபே சப்தம்.... திரும்ைிப்

ைார்த்தான்.... "எம் கைத்திே இந்த வட்பை
ீ
விட்டு நான் அனுப்ை மாட்கைன்....
அவ இல்லாத என் குடும்ைத்பத நிபனச்சுக் கூைப் ைார்க்ே முடிோது
சாமிேளா?" என்று ேதறிேைடி கூட்ைத்தினபரப் ைார்த்து பேநேடுத்துக்
கும்ைிட்ைார் அப்ைத்தா....
மான்சி இந்த வட்பைவிட்டுப்
ீ
கைாே இவனுக்கு மட்டும் சம்மதமா
என்ன?

இதற்கு

என்னதான்

முடிவு?
புரிோமல்

தனது

அப்ைாபவப்

ைார்த்தான்..... மேனின் அருகே வந்தவர் "நம்ம வட்டு

ீ
மருமே... நம்ம வட்டு
ீ
கைரப்புள்ள... நரண்பையும் எப்புடி ராசு விட்டுத்தர முடியும்? பூ மாதிரி
நைாண்ணுப்ைா

நாச்சிோ?

அடுத்தவன்

அவபள

நல்லைடிோப்

ைார்த்துக்குவான்னு எப்புடி ராசு நம்புறது?" என்று இவனிைகம கேட்ைார்....

96

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

என்ன? என்ன நசால்ல வருேிறார்? புரிோத உணர்வில் உள்ளுக்குள்

உதறநலடுக்ே கூட்ைத்தினர் ஒவ்நவாருவபரயும் ைார்த்தான்.... அத்தபன
கைரின் ைார்பவயும் இவனிைகம இருந்தது....
சட்நைன்று எழுந்த இசக்ேி கவேமாே வந்து தனது கதாளில் ேிைந்த
துண்பை எடுத்து சத்ேனின் ோலடிேில் கைாட்டு "எம் மவபள உன்பன
விட்ைா கவற ோரு மாப்ள ஏத்துக்குவாங்ே? எல்லாம் நதரிஞ்ச நீ தான்ோ
நாச்சிோவுக்கு
சமேத்தில்

புருஷனா

வரனும்"

ைைாநரன்று
என்று

கூறி

ோரும்

எதிர்ைாராத

அவன்

ோலடிேில்

நநடுஞ்சான்ேிபைோே

விழுந்தார்...
எத்தபன

நைரிே

மனிதர்?

என்

ோலடிேிலா?

உேிரும்

உைலும்

குலுங்ேிப் கைாே ோலடிேில் ேிைந்தவபர தூக்ோமல் அப்ைடிகே அவர்

முன் சரிந்து அமர்ந்து "என்ன மாமா இநதல்லாம்?" என்று ேண்ண ீர்
நோப்புளிக்ே ேதறிேைடி கேட்ைான்....
விநாேேமும்

இன்னும்

சிலரும்

ஓடி

வந்து

இசக்ேிபேத்
தூக்ேி

நிறுத்தினர்.... சத்ேன் தானாேகவ எழுந்து நின்றான்.... ஒரு முடிவுைன்

ேண்ண ீபரத் துபைத்துக் நோண்டு "அவங்ே என் அண்ணி.... என்னால
இதுக்கு சம்மதிக்ே முடிோதுங்ே...." என்று தீர்மானமாே மறுத்தான்...
தபலவர் எழுந்து சத்ேனின் அருகே வந்து கதாளில் பே பவத்து
ஆறுதலாே

தட்டிவிட்டு...

"ஏம்கவ

முடிோது?

உலேம்

நதரிோதவனா

இருக்ேிகே அப்பு.....? நம்ம சாதி சனதுல சேஜமா நைக்குறது தான்.... நீ

ஏம்கவ நாச்சிோவ அண்ணிோப் ைார்க்ேிற? உன் அண்ணன் நசத்ததுகம
அந்த ைந்தம் முடிஞ்சி கைாச்சு... தாலிேறுத்த ஒரு அைபலோ ைாரு....
இரக்ேம் தன்னால வரும்... " என்றவர் சத்ேபன நைத்தி அபழத்து வந்து
தன்னருகே அமர பவத்தார்....
"சத்ோ,,

நான்

நைாம்ைபளபே

நசால்றபதக்

தம்ைிக்கே

கேளு....

மறு

ேல்ோணம்

அண்ணன்
நசய்றது
இறந்ததும்
ஒண்ணும்

புதுசில்பல.... ஆனா அந்த ேல்ோணநமல்லாம் முக்ோல் வாசி நசாத்து

97

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நவளிகே கைாய்ைக் கூைாதுன்னும்.... தாலிேிழந்த அந்த நைாண்ணு தோத

வழில

கைாய்ட்ைா

அந்த

கைாய்டும்றதுக்ோேவும்

தான்

ைரம்ைபரகோை
அதிேமா

இது

கைர்

கைால

நேட்டுப்

ேல்ோணங்ேள்

நைக்குது.... ஆனா நமக்கு இந்த நரண்டுகம கதபவேில்லாத விஷேம்...

நாச்சிோவுக்ோே நமாத்த நசாத்பதயும் கூை இழக்ே உன் அப்ைா தோரா
இருக்ோர்... அகத கைால அந்த புள்பள நாபளக்கு எப்ைடிேிருப்ைானு இப்ை
மட்டுமில்ல இனி எப்ைவுகம கைசுற தகுதி நமக்ேில்பல.... இப்கைா நாம
கைசுறது நவறும் மனிதாைிமானம் அடிப்ைபைேில தான்.... இந்த வட்பை
ீ
விட்டு நாச்சிோ நவளிகேப் கைாய்ட்ைா அவ நல்லைடிோ வாழமாட்ைானு
பூைதியும்

நிபனக்ேிறார்

இசக்ேியும்

நிபனக்ேிறார்....

அப்ைடிேிருக்ே

நாச்சிோ இங்ேகே இருக்ேனும்னா அது உன் பேலதான் இருக்கு சத்ோ...

ைடிச்ச

புள்பள

நீ ....

அந்த

ைாவப்ைட்ை

நைாண்கணாை

வாழ்க்பேபே

கோசிச்சு முடிவு ைண்ணுய்ோ" என்று தன்னால் முடிந்த வபர சத்ேனுக்கு

எடுத்துக் கூறினார்...
அவர் முடித்ததும் கூட்ைத்தினர் ஆளாளுக்கு சத்ேனுக்கு அறிவுபர
நசால்ல

ஆரம்ைித்தனர்....

அத்தபன

கைரின்

கநாக்ேமும்

நாச்சிோ

நல்லைடிோே வாழ கவண்டும் என்ைதில் தான் இருந்தது....

குழப்ைத்கதாடு
என்னால

இது

எழுந்தாலும்

நதளிவான

முடிோதுங்ே"

என்று

வார்த்பதேில்

"நிச்சேம்

கூட்ைத்தினபரப்

ைார்த்து

பேநேடுத்துக் கும்ைிட்ைான் சத்ேன்...

எல்கலாரும் என்ன கைசுவநதன்று புரிோமல் அவபனப் ைார்க்ே....
முன்னால் வந்த விநாேேம் "சரிங்ே சத்ேன் மச்சான் அவர் இஷ்ைப்ைடிகே
நசய்ேட்டும்...

ஆனா

என்

முடிபவ

நசால்கறன்

எல்லாரும்

கேட்டுக்ேங்ே.... எனக்கு என் தங்ேச்சிகோை வாழ்க்பே தான் முக்ேிேம்....

இவங்ே வட்டு
ீ
வாரிசு முக்ேிேமில்பல.... அதனால நரண்கை முடிவு
தான்....

ஒண்ணு
இங்ேருந்து

கூட்டிட்டுப்

ேல்ோணமும்
ைபழே

நாபளக்ேி

நசய்து

விகஷசம்

கைாய்டுகவன்...

முடிஞ்சதும்
ஒரு

நல்லவபனப்

பவப்கைன்.... ஆனா ேல்ோணம்

தங்ேச்சிக்குத்தான்

நைக்கும்..."

என்று

குட்டிம்மாபவ

உரக்ேச்

ைார்த்துக்

நவறும்

என்

நசான்னவன்

சத்ேபன கநராேப் ைார்த்து "நரண்ைாவது முடிவு நம்ம மருமே முக்ேிேம்...

98
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நம்ம வட்டு
ீ
வாரிசு முக்ேிேம்னு இவங்ே நசால்றது நிஜமா இருந்தா
நாபளக்ேி

ோபலேில

நாச்சிோவுக்கு

தாலி

இறங்ேின

ஒரு

மணிகநரத்துல இந்த ஊர் கோேில்ல வச்சு இகதா இந்த சத்ேன் மச்சான்

மறுதாலி

ேட்ைனும்....

ைண்ணிக்ேட்டும்"

நரண்டுல

என்று

எதுனு

கூறிவிட்டு

தனது

இவங்ேகள
அப்ைாபவ

முடிவு

அபழத்துக்
நோண்டு அங்ேிருந்து நவளிகேறினான் விநாேேம்....
கூட்ைத்தினர்

ேபலந்து

நசல்ல

ஆரம்ைித்தனர்....

தபலவர்

வந்து

சத்ேனின் பேபேப் ைிடித்து "இந்தப் புள்ள நாச்சிோபவ நான் ஒகர ஒரு

முபறதான் நம்ம ஊர் கோவில்ல வச்சுப் ைார்த்கதன் சத்ோ..... அங்ேிருந்த
சாமிக்கும்

நாச்சிோவுக்கும்

நைாம்மிேம்மா

உங்ேக்

எனக்கு

வித்திோசகமத்

குடும்ைத்துக்குக்

நோடுத்த

வரம்

நதரிேபல....
தான்

இந்த

நாச்சிோ... நல்லா கோசிச்சு முடிவு ைண்ணு தம்ைி" என்று கூறிவிட்டுச்

நசன்றார்.....
ைிரம்பமப் ைிடித்தவன் கைால் நைந்து நசன்றவபன பூைதி வந்து பேப்
ைிடித்துத் தனது அபறக்கு அபழத்துச் நசன்றார்.....
அபறக்குள் வந்ததும் ேதபவ அபைத்துவிட்டு மேனிைம் திரும்ைினார்
"அது

எப்புடிைா

நம்ம

வட்டு
ீ

மருமேபள

இன்நனாருத்தனுக்கு

தாபரவார்த்துக் குடுக்ேத் துணிஞ்ச?" என்று சத்ேகன குற்றவாளி என்ைது

கைால் கேட்ே....
கமலும்

அதிர்ந்தான்

சத்ேன்

"அப்ைா......

இது

சரிேில்பலப்ைா....

ஒருநாளும் அண்ணிே என்னால அப்ைடி நிபனக்ே முடிோது" என்றான்

ேலங்ேிப் கைான குரலில்....
"நிபனப்பு

தானா

வரும்....

நாபளக்ேி

ைத்தி

இப்ைகவ

முடிநவடுக்ோதைா" என்றார் ேடுபமோன குரலில்..

இதுவபர
ைா

கைாட்டுப்

கைசிேதுமில்பல

ேடுபம

ோட்டிேதுமில்பல.... இப்கைாது கநத்ராபவ ோதலிப்ைதுப் ைற்றி நசால்லி

இதிலிருந்து தப்ைித்து விைலாமா என்று இவன் கோசிக்கும் கைாகத.......
99

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"இசக்ேி மாதிரி சபைல எல்லாரும் முன்னாடியும் உன் ோல்ல விழ

என்னால முடிோது.... ஏன்னா நான் உனக்கு அப்ைனாப் கைாய்ட்கைன்"
என்றவர்

கதாளில்

ேிைந்த

துண்பை

எடுத்து

ேக்ேத்தில்

இடுக்ேிக்

நோண்டு பேநேடுத்துக் கும்ைிட்டு "உன் ோல்ல விழுகறன் ராசு.... என்

மருமேளுக்கு

வாழ்க்பேக்

குடுய்ோ
சாமி"

என்றைடி

ோலில்

விழப்

கைானவபர தாவிப் ைிடித்து தாங்ேி அபணத்தான்....

அபணத்துப் ைிடித்தவனின் கதாளில் சாய்ந்து அப்ைா அழ.... அப்ைாவின்
இந்த நசேலால் நநாறுங்ேிப் கைான மேனும் அழுதான்.....
முடிநவடுக்ே முடிோத இறுக்ேமானநதாரு சூழ்நிபலேில் அப்ைாவின்
அபறபே விட்டு நவளிகே வந்தான்... ோதலும் ோதலியும் மனபத
நிபறத்திருக்ே....

சற்றுமுன்

நைந்த

விவாதம்

மூபளபே

நிபறத்திருந்தது...
இன்னும் முழு வளர்ச்சிேபைோத வேிற்றுக் ேருபவ ோரணம் கூறி
மிரட்டிே விநாேேத்தின் மீ து கோைத்பத விை விரக்திகே கதான்றிேது...
அவன்

தங்பேேின்

சூழ்நிபலபே
குழப்ைத்கதாடு

ோர்

வாழ்க்பே
அறிவார்?

கதாட்ைத்து

முக்ேிேம்
என்ன
தான்....

நசய்ேப்

வாசற்ைடிேில்

ஆனால்

கைாேிகறாம்

இறங்ேி

வட்பை
ீ

என்
என்ற
ஒட்டி

நைந்தான்....
விருந்தினர்

அபறபேக்

ேைந்து

நசல்லும்

கைாது

உள்ளிருந்து

இசக்ேிேின் குரல் கேட்ைது "நீ நசால்றது சரிதாம்கவ.... ஆனா சின்ன

மாப்ள நல்ல குணம்... தங்ேமான ைே.... அவபர எதிர்த்து நீ இப்புடி
கைசிேிருக்ேக் கூைாதுகவ... அதுவும் நாபளக்கே நாள் வச்சிட்ை?" என்று
தனது மேனிைம் வருந்தும் குரல் கேட்ைது...
விநாேேத்தின்

ைதிலறிே

அப்ைடிகே

நின்றான்
சத்ேன்....

"நீ ங்ே

நசால்றீங்ேகள சின்ன மாப்பள நராம்ை நல்ல குணம்னு? அந்த நல்ல

குணம்

தான்

என்பன

அதுகைால

விநாேேம்...

100

கைச

வச்சுதுப்ைா...."

என்றான்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேபனப் கைாலகவ இசக்ேிக்கும்

கைாலிருக்கு

"என்னகவ

நசால்லற?

மேன் கூறிேது புரிேவில்பல

புரியும்ைடி

நசால்லும்ைா"

என்று
கேட்ைார்...
"அப்ைா,, சத்ேன் கூை நான் ைழேினது நோஞ்ச நாள்தான்.... ஆனா
அவபரப் ைத்தி நான் முழுசாத் நதரிஞ்சவன்.... அகதகைால நாச்சிோவுக்கு
இவபர விை நல்ல மாப்ைிள்பள இந்த உலேம் முழுக்ே அலசினாலும்
ேிபைக்ேமாட்ைார்ப்ைா..... நான் கைசினது சுேநலமா இருந்தாலும் தங்ேச்சி
வாழ்க்பே

தாகனப்ைா

முக்ேிேம்?

இப்கைா

இருக்ேிற

நிபலபமல

குட்டிம்மாபவ புரிஞ்சி நைந்துக்ே சத்ேனால மட்டும் தான்ப்ைா முடியும்....

நரண்டு

குடும்ைத்கதாை

எல்லாத்பதயும்
தன்கனாை

சரிநசய்ே

நிபலபமயும்
கவண்டிேது

ேைபமலருந்து

தன்

அவருக்குத்
ேைபமனும்

எப்ைவும்

நதரியும்...
நதரியும்....

ைின்வாங்ேனும்னு
நிபனக்ேமாட்ைார்...." என்றான் விநாேேம்...
தன்பனப்

ைற்றிே

விநாேேத்தின்

அைிப்ராேம்

கேட்டு

மேிழ்வதா

கவதபனப்ைடுவதா என்று புரிோமல் நின்றிருந்தான் சத்ேன்....

விநாேேத்தின் குரல் கமலும் கேட்ைது "நாபளக்கே நாள் வச்சது
சரிதான்ப்ைா.... ஆறின ேஞ்சி ைபழே ேஞ்சினு நசால்வாங்ே... எபதயும்
சூட்கைாை முடிக்ேனும்.... இது மாதிரி நிபலபமல மறுைடியும் கோசிக்ே
அவங்ேளுக்கு அவோசம் நோடுத்தா.... எல்லாகம மாறிை வாய்ப்ைிருக்கு....
அதனாலதான் உைனடிோ ேல்ோணம் நசய்ேனும்னு நசான்கனன்" என்று
விளக்ேமாேக் கூறினான்....
அதற்குகமல் அவர்ேளின் கைச்பச கேட்ே மனமின்றி அங்ேிருந்து
அேன்று ஆள் அரவமற்ற கதாட்ைத்தின் ேபைசிக்கு நசன்று அங்ேிருந்த
ேல்லில் அமர்ந்தான்....
மான்சிக்கு மறுமணம் கதபவோன ஒன்று என்று இவன் முடிவு
நசய்திருந்த

கவபளேில்

மாப்ைிள்பளோேவும்

ஊபரயும் உறபவயும் எதிர்த்து நிற்ே முடியுமா?....

101

இவபன

நிேமித்த

 ஸ்ருதிவின

ோ
____________________________________________________________________________
_________________________

முடியும் தான்... ைிடிவாதமாே மறுக்ேலாம்.... ஆனால் என் ோலில்

விழுந்து ேதறி தன் மேளுக்கு வாழ்க்பேப் ைிச்பச கேட்ை மாமா? கைரன்
மபனவிபே இந்த வட்பை
ீ
விட்டு அனுப்ை முடிோது என்று அழுத
அப்ைத்தா?

மருமேளுக்ோே

எல்லாவற்பறயும்

இழக்ே

துணிந்து...

சம்மந்திேின் ேட்ைபளபே ஏற்ேத் துணிந்து.... அதற்ோே என் ோலிலும்

விழத் துணிந்த அப்ைா? தன் தங்பேக்கு நான் வாழ்க்பே அபமத்துக்
நோடுப்கைன்
விநாேேம்?

என்ற

நம்ைிக்பேயுைன்

இவர்ேள்

எதிர்க்ேலாம்?

எல்கலாரும்

ேண்ண ீபர

எனக்கு

நேடு

ேடுபமபேக்

அல்லவா
பவத்திருக்கும்
ோட்டிேிருந்தால்

ோட்டிேிருக்ேிறார்ேள்?

எப்ைடி

எதிர்ப்கைன்....
தபலபே பேேில் தாங்ேி ேவிழ்ந்தவனின் ேண்ேளில் ேண்ண ீர்.....
இவர்ேளுக்கு சம்மதம் நசான்னால்? கநத்ராவுக்கு என்ன நசால்கவன்?
ைிறகு எனது மூன்று வருை ோதல் என்னாவது? அய்கோ என்று ேத்திேைடி
ோருமில்லா

உலேிற்கு

ஓடிப்

கைாய்விை

கவண்டும்

கைால்த்

கதான்றிேது...
கோசபனயுைன் தபல ேவிழ்ந்திருந்தவனின் கதாளில் ஒரு ேரம்
நமன்பமோே அழுத்திேது..... நிமிர்ந்துப் ைார்த்தான்.... நைாம்மி தான்....
கதாளிலிருந்த பேபே எடுத்து தனது முேத்தில் பவத்துக் நோண்டு "ஒரு
ைர்ஸன்ட்

கூை

இப்ைடிநோரு

நிபலபமபே

கோசிக்ேகவ

இல்பல

நைாம்மி" என்றான் ேலங்ேிேக் குரலில்....

நைாம்மிேின்

விழிேளிலும்
ேண்ண ீர்....

ஆனால்

அபதயும்

மீ றிே

தீவிரம்.... "அண்ணா,, உனக்நோரு விஷேம் நதரியுமா?" என்று குரல்

தழுதழுக்ேக் கேட்ைாள்....
'என்ன?' என்ைது கைால் நிமிர்ந்துப் ைார்த்தான்.....
"நாச்சிோ அண்ணி என்பன விைவும் நாலு மாசம் ைதிபனஞ்சி நாள்
சின்னவங்ே அண்ணா... நராம்ை சின்னப் நைாண்ணு" என்றவள் கமகல
கைச முடிோமல் விசும்ைிேழ....

102

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நைாம்மிபே

விைவும்

சிறிேவளா?

என்ற

திபேப்பு

மாறாமல்

தங்பேேின் பேபேப் ைற்றிே சத்ேன்... "நீ நசால்றது புரியுது நைாம்மி....

ஆனா நான் எப்ைடி அவங்ேபள?....." என்று முடிக்ோமல் நிறுத்தினான்....
தனது

அண்ணன்

முேத்பதகே

உற்றுப்
ைார்த்தவள்

"எனக்நோரு

கேள்விக்கு ைதில் கவணும்ண்ணா?" என்றாள்...

"கேளு நைாம்மி" என்றான் சத்ேன்...
"ஒரு வட்டுல
ீ
அக்ோ நசத்துட்ைா அவ புருஷனுக்கு இறந்து கைான
அக்ோகவாை

கூைப்ைிறந்த

தங்பேபேகே

மறு

ேல்ோணம்

நசய்து

பவக்ேிற இந்த சமூேம்..... அபதகே ஏன் ஒரு ஆண் விஷேத்துல நசய்ே

மாட்கைங்குது? அக்ோ கூை வாழ்ந்தவனாேிருந்தாலும் நாங்ே திோே
எண்ணத்கதாை அக்ோ புருஷபன ேல்ோணம் நசய்து அக்ோ விட்டுட்டுப்
கைான

குழந்பதேளுக்கு

இறந்தால்

அவன்

தாோய்

இருக்ேனும்?....

நைாண்ைாட்டிபே

ஏன்

அகத
அந்த

ஒரு

தம்ைி

ஆண்

ஏத்துக்ே

தேங்குறான்? அவ ஒருத்தன் கூை வாழ்ந்தவ.... அண்ணனாேிருந்தாலும்

அடுத்தவன் ேருபவ வேித்துல சுமந்தவள் அப்ைடின்ற அருவருப்பு தாகன
ோரணம்? அப்கைா ஆணுக்கு ஒரு நீ தி நைண்ணுக்கு ஒரு நீ திோ? ஆணும்
நைண்ணும் சமம் அப்ைடின்றநதல்லாம் நவறும் கமபைப் கைச்சு தானா?"
என்ற

நைாம்மிேின்

குரல்

அபமதிோே

நவளி

வந்தாலும்

வார்த்பதேளில் அனல் அடித்தது....

தங்பேபே

ைிரமிப்புைன்

ைார்த்த

சத்ேன்

"நான்

இது

கைால

கோசிச்சிருப்கைன்னு நீ நிபனக்ேிறோ நைாம்மி? உனக்குத் நதரியுமா?

இவங்ேல்லாம் கைசுறதுக்கு முன்னகவ நான் அண்ணிக்கு ேல்ோணம்
நசய்றபதப்

ைத்தி

நானாேிருப்கைன்னு

முடிகவ

ைண்ணிட்கைன்....

நிபனக்ேபல

நைாம்மி...

ஆனா

நானாே

இருக்ேவும்

கவண்ைாம் நைாம்மி" என்றான் நிதானமாே....

"அதான் ஏன் கவண்ைாம்?" கோைமாேக் கேட்ைாள் தங்பே....

103

அது

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராபவப் ைற்றி தங்பேேிைமாவது நசால்லலாமா? நசான்னால்

புரிந்து

நோள்வாளா?

என்று

எண்ணினான்....
ஆனால்

இப்கைாது

எல்கலாரும் இருக்கும் மனநிபலேில் கநத்ராபவப் ைற்றி கைசினால்

அத்தபன கைரின் ேண்ேளுக்கும் கநத்ரா நைரும் விகராதிோேத் தான்
நதரிவாள் என்று நதளிவாேப் புரிந்தது.... அத்தபன கைரின் ைார்பவயும்
மான்சிபே மட்டுகம கநாக்ேிேிருப்ைதும் புரிந்தது...
கநத்ராபவப்
"அண்ணிக்கு

ைற்றி

எதுவும்

இநதல்லாம்

கூறாமல்

நதரியுமா?

தங்பேபேப்

அவங்ே

சம்மதம்

ைார்த்தவன்
ோருக்குகம

கதபவேில்பலோ?" என்று கேட்ே....

"அவங்ேளுக்குத் நதரியும்.... இசக்ேி மாமா இங்ே வந்து மூணுநாள்
ஆச்சு....

எல்லாரும்

இருக்ோங்ே....

மாத்தி

மாத்தி

மாப்ைிள்பள
அவங்ேக்ேிட்ை

நீ தான்னும்

கைசிேிட்டு

விநாேேம்

தான்
மாமா

நசால்லிட்ைாரு" என்றாள்....
அப்கைா நான்தான் மாப்ைிள்பளனு என்பனத் தவிர மத்த எல்லாரும்
முடிவு ைண்ணிட்ைாங்ே..... இப்ைடி ஒரு கைச்சு இருப்ைதாேக் கூை
ோரும்
தன்னிைம் ோட்டிக் நோள்ளாதது வருத்தமாே இருந்தது.... மவுனமாே
அமர்ந்திருந்தவன்

சட்நைன்று

நிமிர்ந்து

"ஆமா

அண்ணி

சம்மதம்

நசால்லிட்ைாங்ேளா?" என்று கவேமாேக் கேட்ைான்.....

"இல்பல..... மவுனமாகவ இருக்ோங்ே.... நிபறே கநரம் அழுபே தான்
எல்லாருக்கும்
முடியும்ண்ணா....

ைதில்.....

ஆனா

ேல்ோணம்

உன்னால

ஆனதும்
அவங்ேள

நிச்சேம்

மாத்திை

சரிோேிடுவாங்ே...."

என்றவள் சத்ேன் முன்பு மண்டிேிட்டு அமர்ந்து அவன் பேேபளப் ைற்றி

"ப்ள ீஸ் அண்ணா..... நீ யும் ஒரு தங்ேச்சிக்கு அண்ணன் அப்ைடின்றபத
மனசுல வச்சு முடிவு ைண்ணு.... உன் ைதிலுக்ோே எல்லாரும் நவேிட்
ைண்றாங்ே" என்றாள் ேண்ண ீருைன்....
மீ ண்டும் சில நிமிை அபமதிக்குப் ைின் "நான் அவங்ேகூை கைசனும்
நைாம்மி...

கைசினப்

ைிறகு

தான்

எபதயும்

என்றான்...
104

முடிவா

நசால்லமுடியும்"

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது
"இப்கைா

வார்த்பதேள்

சும்மா

தான்
ஓரளவுக்கு

நம்ைிக்பேபேக்

ைடுத்திருக்ோங்ே...

வாண்ணா"

நோடுக்ே

என்று

அவன்

பேபேப் ைிடித்து அபழத்தாள்....

மறுக்ேவில்பல சத்ேன்... நமல்ல எழுந்து தங்பேயுைன் நைந்தான்...
என்னப் கைசப் கைாேிகறாம் என்று அந்த நிமிைம் வபர புலப்ைைவில்பல....
ஆனால் கைசித்தான் ஆேகவண்டும் என்ற முடிகவாடு நசன்றான்....
தபல

ேவிழ்ந்து

அமர்ந்திருந்தாள்

முழங்ோல்ேபளக்

மான்சி.....

அருகே

ேட்டிக்நோண்டு

நசன்ற

நைாம்மி

ேட்டிலில்

நமன்பமோே

அவளது நநற்றிபே வருடி "அண்ணி......." என்று அபழத்தாள்....

நிமிர்ந்து ைார்த்தவளின் ேண்ேளில் ஒரு வித நவறுபம..... "எல்லாரும்
என்ன கைசுறாங்ே நைாம்மி?" நமல்லிேக் குரலில் கேட்ைாள்....
நைாம்மிேின்
நநற்றிேில்

முேத்தில்

ேிைந்த

"நாச்சிோன்ற

கூந்தல்

கதவபதக்கு

நமல்லிே

புன்னபே....

ேற்பறபே

ோகதாரம்

நல்லது

நைக்ேனும்னு

மான்சிேின்
ஒதுக்ேிவிட்டு

எல்லாரும்

கூடி

கைசுறாங்ே" என்றவள் ேதவுப் ைக்ேமாே ேண்ேபளக் ோட்டினாள்...

நைாம்மிேின்

ைார்பவபேத்

நதாைர்ந்து

ைார்த்த

மான்சி
அங்கே

சத்ேன் நிற்ைபதக் ேண்டு சட்நைன்று விழிேள் ேலங்ே நமல்லத் தபல

ேவிழ்ந்தாள்....
"அண்ணா

கைசனும்னு

வந்திருக்ோர்....

கைசுங்ே....."

என்றுவிட்டு

அங்ேிருந்து அேன்றவள் அண்ணனின் அருகே வந்து நின்று மிே மிே

நமல்லிேக்

குரலில்

"எந்த

விதத்திலயும்

ோேப்ைடுத்திைாதண்ணா"

என்றுவிட்டு நவளிகேச் நசன்றாள்....

சற்று

கநரம்

நின்றிருந்தவன்....

வபர

பேேபளக்

மான்சிேின்

ேட்டிக்

விசும்ைல்
நோண்டு

அழுபேோே

அங்ேிருந்து நேன்று ேட்டிலின் அருகே வந்து நின்றான்.....

105

ேதவருகே
மாறிேதும்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அகத ைாவாபை சட்பை தான்.... சற்று ைபழே உபை கைால.... சில

நாட்ேளாே எண்பண ோணாத கூந்தல்.... எந்தவித ஒப்ைபனயுமின்றி...
ேழுத்தில் ேிைந்த நமல்லிே நசேிபனத் தவிர கவறு எந்த நபேயுமின்றி
அழுது தளர்ந்த நிபலேில் மான்சி....
சுட்டித்தனமாே

சுற்றி

வந்தவளுக்கு

சுருக்ேிட்ை

ேைவுபள

நிபனத்தால் கோைமாே வந்தது சத்ேனுக்கு.... எப்கைாதும் ைட்ைாசாய்ச்

சிரித்து ைம்ைரமாேச் சுழன்று ைச்பசக் ேிளிகைால் கைசும் அந்தப் நைண்
திரும்ைவும் வருவாளா?
ேண்ண ீரால் வபரந்து ேபலந்து கைான அந்த ஓவிேத்திற்கு முன்பு
மற்ற

அபனத்தும்

மறந்து

கைாே....
தன்

இதேத்தின்

ஓலம்

எங்கே

இவளுக்கும் கேட்டுவிைப் கைாேிறகதா என்று அவசரமாே மூச்சுவிட்டு

தன்பன ஆசுவாசப்ைடுத்திக் நோண்ைான்....
ஏதாவது

கைசித்தான்

ஆேகவண்டும்....

எத்தபன

கநரம்

இப்ைடி

அழுைவபள கவடிக்பேப் ைார்க்ே முடியும்?.... ேபனத்து நதாண்பைபே

சரி நசய்து நோண்டு "இப்ைடிநோரு சூழ்நிபல வரும்னு ஒருநாளும்
நிபனச்சதில்பல...." என்று நதாைங்ேினான் சத்ேன்.....
நிமிர்ந்து அவன் முேம் ைார்த்தவள் ேண்ண ீர் வழிந்த ேன்னங்ேபளத்
துபைத்துக்

நோண்டு

"நானும்

தான்.....

அப்ைா

வந்து

என்

ோபலப்

ைிடிச்சிட்டு அழறார்.... அண்ணா வந்து ஒத்துக்கோ ைாப்ைானு நேஞ்சுது....

என்பனப்

ைார்க்ேறப்ை

எல்லாம்

அம்மா

அழறாங்ே....

அத்பதயும்

மாமாவும் உன் நல்லதுக்குத் தாகன ராசாத்தி நசால்றாங்ே.... ைாட்டி வந்து

உன்பன இந்த வட்பை
ீ
விட்டு அனுப்ை மாட்கைன்னு அழறாங்ே... அப்புறம்
நைாம்மி கூை.... இந்த மூணு நாளும் எல்லாரும் மாத்தி மாத்தி வந்து
அழறது

மட்டும்

தான்

உட்ோர்ந்திருக்கேன்"

நசய்றாங்ே....

என

மபை

என்ன

திறந்த

நசால்றதுகன

நவள்ளமாே

புரிோம

ைைைைநவன்று
நோட்டிேவள் தன் முேத்பத பேேளால் மூடிக்நோண்டு விசும்ைினாள்....

106

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேன்

அழுைவபள

அபமதிோேப்

ைார்த்துக்

நோண்டிருக்ே....

"எனக்கு மட்டும் இந்த வட்பைவிட்டு

ீ
உங்ே எல்லாபரயும் விட்டுப் கைாே
ஆபசோ?

என்

உேிர்

கைானாலும்

இந்த

வட்பை
ீ

விட்டு

நான்

கைாேமாட்கைன்.... அத்பத மாமா ைாட்டி நைாம்மி எல்லாபரயும் விட்டுட்டு

நான்

எப்ைடிப்
கைாகவன்"

என்று

சிறு

குழந்பதோே

கேவிக்

கேவி

அழுதவபளக் ேண்டு அபமதிோே நிற்ே கவண்டிே தனது நிபலபே

அறகவ நவறுத்தான்...
தானாேகவ
நிமிர்ந்தவள்

கேவல்

"நான்

நின்று

சின்னப்

ேண்ேபளத்

ைிள்பள

தான்....

துபைத்துக்

நோண்டு

இப்ைடிகே

இருந்துை

முடிோதுனு எனக்கும் நதரியும் தான்.... ஆனா அதுக்ோே இப்ைடிோ?

முத்து மாமா நசத்துப் கைாேி எத்தபன நாள் ஆச்சு? ைதிபனஞ்சி நாள்ல
இப்ைடி
ஒரு

மாற்றமா?

எனக்கு

கோசிக்ேக்

கூை

பைம்

குடுக்ோம

எல்லாருகம இப்ைடி ைண்ணா நான் என்னதான் நசய்றது?" என்று மூக்கு

சிவந்து விபைக்ே கேள்வி கமல் கேள்விோே அடுக்ேினாள்....
சத்ேனுக்குள் இருந்த இறுக்ேம் நமல்ல தளர்ந்தது.... குழந்பதோே
கேட்ைவபள குழப்ைமின்றிப் ைார்த்தான்.... மான்சிேிைமிருந்து ஏதாவது
மறுப்பு வரும் அபத தனக்கு சாதேமாே ைேன்ைடுத்திக் நோள்ளலாம்
என்ற கோசபனகோடு தான் அபறக்குள் நுபழந்தான்.... இப்கைாதும்
மறுக்ேிறாள் தான்.... ஆனால் இந்த மறுப்பை சாதேமாேப் ைேன்ைடுத்திக்
நோள்ளத்தான் முடிோது கைாலிருக்கு......
"ம்....

எல்லாம்

உ......உங்ே

நல்லதுக்ோேத்

தாகன

நசால்றாங்ே"

என்றான் அவனுக்கே கேட்ோத குரலில்....

அவன்
ேட்டிலில்

பேேட்டி
இருந்து

"நல்லதுக்குத்தான்...
எபதயுகம
நிற்ைபத
எழுந்து
இவங்ே

கைசபலனு

சம்மதிக்ேனும்னு

அப்கைாது

தபரேில்

ோருகம

எனக்கும்

தான்

என்

நதரியும்....

உங்ேளுக்நேன்ன

ேவனித்தவள்

நின்று

நோண்ைாள்...

நலபனத்
ஆனா

விதிோ?"

தவிர

நீ ங்ே?

கவற

இதுக்கு
விரக்திோேக்

கேட்ைவளுக்கு ைதில் கூறாமல் அபமதிோே நின்றிருந்தான்...

107

கைால்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'இதுதான் விதி என்றால் ோரால் மாற்ற இேலும்?' என்று மட்டும்

தனக்குள் நசால்லிக்நோண்ைான்....
அடுத்து எபத கைசுவது என்று புரிோமல் நிமிர்ந்தவன் அப்கைாது
தான் ேவனித்தான்.... ேட்டிலின் தபலப் ைகுதிபேப் ைற்றிக் நோண்டு
நின்றிருந்தவளின்

ேண்ேளின்

ேருவிழிேள்

நோஞ்சம்

நோஞ்சமாே

கமகல ஏற...... ேட்டிபலப் ைற்றிேிருந்த பேேள் தளர்ந்து நமல்ல சரிே

ஆரம்ைித்தாள்....
என்னாச்சு? என்று புரிோமல் ைார்த்தவனுக்கு அவள் ேீ கழ விழுந்ததும்
தான் மேக்ேமபைந்துவிட்ைாள் என்று புத்திேில் உபரத்தது.... அவசரமாே
அவளருகே

மண்டிேிட்டு

அமர்ந்து

தூக்குவதற்ோே

பேேபள
நீ ட்டிேவன்... அவபளத் நதாை அஞ்சி நீ ட்டிே பேபே மீ ண்டும் இழுத்துக்
நோண்டு "நைாம்மி....." என்று உரக்ேக் ேத்தினான்...
அங்கேதான் நின்றிருந்திருப்ைாள் கைால.... அண்ணன் அபழத்ததும்
அவசரமாே ஓடி வந்தவள் தபரேில் ேிைந்த மான்சிபேக் ேண்டு ைதறி
"அண்ணி.... அண்ணிக்கு என்னாச்சி?" என்று அவள் தபலபேத் தூக்ேி
தன் மடிேில் பவத்தாள்...
அவர்ேளின் குரல் கேட்டு ஓடி வந்த மான்சிேின் அம்மா நீ லகவணி
"அய்கோ ராசாத்தி" என்ற ேதறலுைன் மேளிைம் வந்தாள்...
இரண்டு நைண்ேளும் மான்சிபே தாங்ேித் தூக்ேி ேட்டிலில் ேிைத்த....
சத்ேன் தவிப்புைன் அப்ைடிகே நின்றிருந்தான்.....
மேளின் முேத்பத வருடிே நீ லகவணி "எப்ைடிேிருந்தா என் மே?"
என்று

அழுதைடி

கைசிட்டீேளா

சத்ேனின்

தம்ைி?

ைக்ேமாேத்

உங்ேளுக்கு

திரும்ைி

"எதுவும்

சம்மதமில்பலனா

கோவமா
அபத

ஆம்ைபளேேிட்ை நசால்லுங்ே தம்ைி... எம் மேபள திட்டிைாதீங்ே" என்று

நைந்தது புரிோமல் கைசினாள்....

108

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
துடித்துப் கைாய் நிமிர்ந்தான் சத்ேன்.... 'நான் திட்டுவதா? இந்த சிறுப்
நைண்பணோ?
"புரிோம

நநவர்'

கைசாதீங்ே

என்று

அத்பத...

தபலபே
நான்

உலுக்ேிக்

இன்னும்

நோண்ைவன்....

ஒரு

வார்த்பத

கூை

கைசபல.... இவங்ே மட்டும் தான் கைசினாங்ே... அப்புறம் ைார்த்தா மேங்ேி

விழுந்துட்ைாங்ே"

என்றவன்

"நைாம்மி

நீ

கைாய்

குடிக்ே

ஏதாவது
எடுத்துட்டு வா" என்றான்...
"இகதா அண்ணா" என்று நவளிகே ஓடினாள் தங்பே....
"ைாக்ைருக்கு

ோல்

ைண்ணனுமா?"

என்றைடி

தனது

நமாபைபல

எடுத்தான்...
"இல்ல கவணாம் தம்ைி.... ஏதாவது குடிக்ேக் குடுத்தா சரிோேிடுவா"
என்றவள் மேளின் ேன்னத்பத வருடி "அம்மா ராசாத்தி.... ஏன்ைா இப்ைடி
ேிைக்ே" ஒரு தாேின் கவதபனயுைன் கேட்ைாள்....
சத்ேனால்

ைார்க்ே

முடிேவில்பல....

ேட்டிலின்

அருகே

இருந்த

தண்ண ீர் ஜக்பே எடுத்து அங்ேிருந்த ைவலின் ஒரு முபனபே நபனத்து

மான்சிேின் முேத்பதத் துபைப்ைதற்ோே அவசரமாேக் குனிந்தவன் ைிறகு
ஏகதா

நிபனத்துக்

நோண்டு

நல்லா

துபைச்சி

விடுங்ே..."
நீ லகவணிேிைம்
என்று

கூறி

நோடுத்து

விட்டு

"முேத்பத

நேர்ந்து

நின்று

நோண்ைான்....
ஈரத்

துணிோல்

அபசத்தாள்

முேத்பதத்

மான்சி.....

துபைத்ததும்

ஜூஸ்

ைம்ளருைன்

இபமேபள

சற்று

வந்த

நைாம்மிேின்

மேபன
சந்கதேமாே

எதுவுகம

கைசபல....

ைின்னாகலகே பூைதியும் வந்தார்...

"என்னய்ோ
கநாக்ே....

ஆச்சு?"

"இல்ல....

என்றவரின்
இல்லப்ைா.....

ேண்ேள்
நான்

அவங்ேளாதான்...." என்று தவிப்புைன் கூறினான்....

மான்சிேின் தபலபேத் தூக்ேி தன் கதாளில் சாய்த்து பேேிலிருந்த
ஜூபஸ

நோஞ்சம்

நோஞ்சமாேப்

புேட்டிே

109

நைாம்மிேின்

ேண்ேளில்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
ேண்ண ீர்.... அகத ேண்ண ீர் விழிேகளாடு தனது அண்ணபன ஏறிட்ைாள்...
'ைார்த்திோ இவகளாை நிபலபே?' என்று அவளின் ைார்பவ கேள்வி
கேட்ே....
மவுனமாே அங்ேிருந்து நவளிகேற ேதபவ நநருங்ேினான்.....
ேதபவத் திறந்தவன் நின்று நிதானமாேத் திரும்ைிப் ைார்த்தான்....
ேண்ேள் மூடிே நிபலேில் மிைரு மிைராே ஜூபஸ விழுங்ேிேவளின்
மூடிே விழிேளில் இருந்து நீ ர் துளிேள் உருண்டு வழிந்தது.... ேதபவத்
திறந்து நோண்டு கவேமாே அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்....
சத்ேன் மான்சிபேக் ோணச் நசன்ற அகதகநரம் சரசூ அப்ைத்தாவின்
அபறேில்

கசரில்

அமர்ந்திருந்த

மாமிோரின்

ோலடிேில்

அமர்ந்திருந்தாள் நதய்வநாேேி....
ோலடிேில்
வருடிே

அமர்ந்து

ைாட்டி

"நாம

அழுதுநோண்டிருந்த
அழுது

என்னாேப்

மருமேளின்

கைாகுது

தபலபே

நதய்வா?

அந்த
ஆண்ைவன் எழுத்து அப்ைடித்தான்னா அபத மாத்த நம்மளால முடியுமா?"
என்றார் கவதபனக் குரலில்...
ேண்ேபள முந்தாபனோல் துபைத்துக் நோண்டு நிமிர்ந்த நதய்வா
"இல்ல

அத்பத....

குழந்பதக்ோேத்தான்

இந்த

ேல்ோணம்னு

எல்லா

ஆம்ைபளேளும் கைசுறாங்ே.... ஆனா குழந்பத? ைாக்ைர் நசான்னபத

நிபனச்சா

கவதபனோேிருக்கே

நதரிஞ்சா....?"

என்ற

மருமேளின்

அத்பத...
வாபே

இப்கைா

இது

அவசரமாேப்

நவளிகே

நைாத்தினாள்

ைாட்டி...
"நீ யும் ஒரு நைாண்பணப் நைத்தவ நதய்வா.... தேவுநசஞ்சி இபத
ோருக்கும் நசால்லிைாத.... ேரு தங்ேினாத் தங்ேட்டும்... இல்கலன்னா
கைாேட்டும்.... அதுக்ோே இந்த ேல்ோணத்பத நிறுத்திட்ைா அந்த புள்பள
நம்ம வட்பை
ீ
விட்கை கைாேிடுகம தாேி?" என்றார்....

110

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அய்கோ

அத்பத,

சத்திேமா

நான்

ோர்க்ேிட்ையும்

நசால்லபல

அத்த.... ேரு வளர்ச்சிகே இல்லாம இருக்கு... இப்ைகவ ேபலச்சிடுறது

தான் நாச்சிோவுக்கு நல்லதுனு ைாக்ைர் நசான்னபத உங்ேேிட்ை மட்டும்
தான் நசான்கனன்... கவற ோர்க்ேிட்ையும் மூச்சு விைபல அத்பத" என்று
தவிப்புைன் கூறினாள் நதய்வநாேேி...
"ம் அப்ைடிகே இருந்துடு.... எம் கமல சத்திேமா இந்த ேல்ோணம்
முடிேிற

வபரக்கும்

உண்பம

நவளிேில

வரப்ைைாது...

ேல்ோணம்

முடிஞ்சப் நைாறவு இபதப் ைத்தி கோசிப்கைாம்... அதுவபரக்கும் வாபேத்

நதாறக்ேப்ைைாது" என்று மிரட்ைலாேக் கூறினாள் ைாட்டி...
"சரி
அத்த...

நசால்ல

மாட்கைன்....

ஆனா

குழந்பதபே

ோரணம்

ோமிச்சு இப்கைா சத்ேபன சம்மதிக்ே பவக்ேிறாங்ே.... நாபளக்கே அந்த

குழந்பத இல்லாமப் கைானால் அப்புறம் சத்ேன் என்ன முடிநவடுப்ைான்?"
என்ற

அந்தத்

தாேின்

கேள்விக்கு

ைாட்டிோல்

ைதில்

நசால்ல

முடிேவில்பல....
சற்றுகநரம்

அபமதிோே

இருந்தவர்....

"எனக்கும்

அந்த

ேவபல

இருக்கு நதய்வா... ஆனா இபத ஒரு ோரணமாச் நசால்லி ேட்டினவபள

பேவிடுற

அளவுக்கு

எம்

கைரன்

தரங்நேட்ைவன்

இல்பல....

இகத

நம்ைிக்பேகோை நீ யும் இரு...." என்றார் மருமேளிைம்....

இருவரும் கைசிக்நோண்டிருக்கும் கைாகத அபறக் ேதபவத் திறந்து
நோண்டு உள்கள நுபழந்தான் சத்ேன் "நரண்டு கைரும் இங்ே என்ன
நசய்றீங்ே?

அங்ே

மேக்ேம்

கைாட்டு

விழுந்துட்ைாங்ே"

என்றான்

ைரைரப்புைன்....
திபேப்புைன்

ஒருவபரநோருவர்

ைார்த்துக்நோண்ை

நைண்ேள்

இருவரும் "ோரு ராசு?" என்றனர் ஒகர கநரத்தில்....

"ஆங்.....
தேங்ேிச்

அவங்ேதான்....
நசான்னவன்

அ...

"ஏம்மா

அண்....

அண்ணி...."

குழந்பதப்

111

என்று

ைிறக்ேிற

தேங்ேித்

வபரக்கும்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இப்ைடிகேத்தான் இருப்ைாங்ேளா? ைாக்ைர் என்னதான் நசால்றார்?"

என்று
கவேமாேக் கேட்ைான்...
அவனது கேள்விேில் இரு நைண்ேளும் அதிர்ந்து எழுந்கதவிட்ைனர்.....
"அது... அது வந்து...." என்று நதய்வா தேங்ே.... ைதட்ைத்தில் மருமேள்
எங்கே உளறிவிைப் கைாேிறாகளா என்று ைேந்த ைாட்டி "ஏன்டி நதய்வா....
உன்பனே நாச்சிோக் கூைத்தாகன இருக்ேச் நசான்கனன்.... கைா... கைாய்
என்னாச்சுனுப் ைாரு" என்று மருமேபள விரட்டினார்...
"இகதாப் கைாகறன் அத்பத" என்று அவசரமாே அங்ேிருந்து ஓடினாள்
நதய்வா....
ஓடும் அம்மாபவ குழப்ைத்துைன் ைார்த்த சத்ேன் "என்ன அப்ைத்தா?
அம்மாக்கு என்னாச்சு? இவ்வளவு ைதட்ைமா இருக்ோங்ே?" என்று
கேட்ே....
"அவளுக்கு கவற என்னய்ோ ேவபல? நாச்சிோகவாை ேவபல தான்"
என்றவர் கைரனின் அருகே வந்து பேேபளப் ைற்றி "ஐோ சாமி.... உனக்கு
வர்றவ எப்ைடிேிருக்ேனும்னு ஆேிரம் ஆபச இருக்கும்... இப்கைா இப்புடி
நநருக்ேடிப் ைண்றாங்ேகளனு கோவப்ைைாத.... இந்த நரண்டு குடும்ைத்து
சந்கதாஷத்துக்ோே உன் ஆசா ைாசத்பதநேல்லாம் விட்டுக் குடுக்ேக்
கூைாதா சாமி.... அந்தப் புள்பளே ைார்த்கதல்ல? நம்மபள விட்ைா கவற
ோராச்சும் அவபள ைாதுோக்ே முடியுமா சாமி?" என்று கேட்ே....
மவுனகம
நின்றிருந்தான்

ைதிலாே

ைாட்டிேின்

சத்ேன்.....

சற்றுகநரம்

பேேபளப்
ேழித்து

ைற்றிக்

"நான்

என்

நோண்டு
ரூமுக்குப்

கைாகறன் அப்ைத்தா" என்று கூறிவிட்டு தளர்ந்து நைந்தான்....

தனது

அபறக்குச்

நசன்று

ேதபவ

அபைத்துத்

தாளிட்டுவிட்டு

ேட்டிலில் வந்து விழுந்தான்..... எண்ண ஓட்ைம் இவனது ரத்த ஓட்ைத்பத

அதிேப்ைடுத்திேது....

112

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

'நான் இப்கைா என்ன நசய்றது? மான்சிக்ோன ைாதுோப்பு என்னால்

தான் முடியும் என்று எல்லாரும் என்பன நம்புறாங்ேகள? ஆனா நான்?
கநத்ராவுக்கு என்ன ைதில் நசால்றது? ஒருமணி கநரம் தாமதமாே
கைசிேதற்ோே தற்நோபலக்கு முேன்றவள் இபதச் நசான்னால் எப்ைடி
ஏற்றுக் நோள்வாள்?... என்பனகே நோபல நசய்து விடுவாகள?
நசய்ேட்டும்.... என்பனக் நோன்று கைாைட்டும்... எனக்கு கவறு வழித்
நதரிேபலகே ஆண்ைவகன.... என் குடும்ைத்பத நவறுக்ேவும் முடிோது...
குழந்பத மனம் ைபைத்த அந்தப் நைண்பண உதறவும் முடிோது... நான்
என்னதான் நசய்வது?'
நவகுகநரம்

வபர

நைக்ேப்கைாவபத

கோசித்தான்....

தவிர்க்ே

இேலாது

எப்ைடி

கோசித்தாலும்

என்று

நதளிவாேப்

நாபள

புரிந்தது....

மான்சிேின் ேண்ண ீர் வழியும் குழந்பத முேம் தான் இறுதிோே அவபன

நஜேித்தது...
அபறக்ேதபவ ோகராத் தட்டினார்ேள்.... எழுந்து நசன்று திறந்தான்....
நைாம்மி தான் "ஊர்த் தபலவர் வந்திருக்ோர்ண்ணா... உன்பன கூட்டிட்டு
வரச்நசான்னார்" என்றாள்....
ேண்ேபள
நசால்லும்மா"

மூடித்

திறந்தான்....

என்றுவிட்டு

"ம்...

ைத்து

நிமிஷத்தில்

குளிேலபறக்குச்

நசன்று

வர்றதா

முேத்பதக்

ேழுவித் துபைத்துக் நோண்டு நவளிகே வந்தான்....

அபறக் ேதபவ மூடிவிட்டு கநராே மான்சி இருக்கும் அபறக்குச்
நசன்றான்.... ேதபவ விரலால் தட்டிவிட்டு உள்கள நுபழந்தான்....
ைின்புறம் தபலேபணேள் அடுக்ேப்ைட்டு சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தாள்
மான்சி....

அவளருகே

நீ லகவணிபே

தீர்க்ேமாே

நீ லகவணி
ஒருப்

அமர்ந்திருந்தாள்....
ைார்பவப்
ைார்க்ே....

தபலேபசத்துவிட்டு எழுந்து நவளிகேறினாள் நீ லகவணி...

113

சத்ேன்
நமல்லத்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேட்டிலருகே

வந்தான்...

இவபனக்

ேண்ைதும்

எழுந்திருக்ே

முேன்றாள்.... எங்கே மீ ண்டும் மேங்ேிவிைப் கைாேிறாகள என்று "இல்ல

இல்ல... எழுந்திருக்ே கவணாம்... அப்ைடிகே இருங்ே" என்று பே நீ ட்டித்
தடுத்தான்....
எங்கே அவன் நீ ட்டிே பே தன்பனத் நதாட்டுவிடுகமா என்று அஞ்சி
ைின்

வாங்ேிேவபளக்

அவபள

உற்று

ேண்டு

கநாக்ேி
கவதபனோே

விட்டு

நீ லகவணி

இருந்தது....

சற்றுகநரம்

அமர்ந்திருந்த

இைத்தில்

ேட்டிலில் அமர்ந்தான்.....
ேட்டிலில் அமர்ந்தவபன திபேப்புைன் கநாக்ேினாள்....
சத்ேன்

எபதயும்

ேவனிக்ோதவன்

கைால்

கைசத்

நதாைங்ேினான்

"எல்லாரும் அழறாங்ேன்னு நசான்ன ீங்ே.... இந்த நரண்டு குடும்ைத்கதாை

ேண்ண ீரும் நிக்ேனும்னா அவங்ே ஏற்ைாடு நசய்த இந்த ேல்ோணம்
நைக்ேனும்.... நம்ம நரண்டு கைருக்கும் தனித் தனிோ ஆேிரம் விருப்பு
நவறுப்புேள் இருக்ேலாம்... அபதநேல்லாம் தாண்டி நம்ம குடும்ைம் தான்
முக்ேிேம்னு

கோசிக்ே

கவண்டிே நிபலபமல

இப்கைா

இருக்கோம்"

என்றவன் "நீ ங்ே என்பன நம்புவங்ேளா?"

ீ
என்று கேட்ைான்....
விேப்ைில்

விழிேள்

விரிே

அவபன

ஏறிட்ைவள்

ஆமாம்

என்று

தபலேபசத்தாள்....
சத்ேனின்

முேம்

நமல்ல

நதளிந்தது

"அப்கைா

நான்

நசால்றபத

கேளுங்ே.... எல்லாகராை ஏற்ைாட்டின் ைடி இந்த ேல்ோணம்

நைக்ேட்டும்..."
என்றான்
"அப்ைடின்னா.....?" அதிர்ந்து கைாய்ப் ைார்த்தாள் மான்சி...
"ம்

ம்...

நல்லா

கோசிச்சிட்கைன்...
கவற

வழிேில்பல...

முதல்ல

குடும்ைம்... நரண்ைாவது உங்ேகளாை ைாதுோப்பு... இந்த நரண்டு மட்டும்

தான் எனக்கு இப்கைா நைரிசாத் கதானுது" என்றவன் பேபே நீ ட்டி
மான்சிேின்

வலக்பேபேப்

ைற்றி
114

தனது

பேேளுக்குள்

பவத்து

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மூடினான்.... "இது வபரக்கும் உங்ேபள ஒரு நல்ல கதாழிோத்தான்

ைார்த்திருக்கேன்.... இனியும் அகத நிபல நீ டிக்ேட்டும்.... என்பன ஒரு
நல்ல நண்ைனா ஏத்துக்ே முடிோதா?" என்று கேட்ைான்....
அதிர்ச்சி

நமல்ல

நமல்ல

விலேி

முேம்

இேல்ைாே

அவபன

விேப்புைன் ைார்த்தாள்....
"உங்ேளால எப்ைடி என்பனப் புருஷனா நிபனக்ே முடிேபலகோ....
அகத கைால எனக்கும் உங்ேபள என் மபனவிோ நிபனச்சுக் கூை
ைார்க்ே முடிேபல... அதனால ேல்ோணத்துக்குப் ைிறகும் நாம நல்ல
நண்ைர்ேளாேகவ இருக்ேலாம்.... என்ன நசால்றீங்ே?" என்று முடிவாேக்
கேட்ைான்...
நவகுகநரம்

அவன்

முேத்பதகேப்

ைார்த்திருந்தாள்

மான்சி...

குடும்ைத்துக்ோே தனது எதிர்ோலத்பதகே ைணேமாக்கும் இவன் முன்பு

நான்? என்ற கேள்வி மனதில் எழ.... சம்மதநமன்று தபலேபசத்துச்
நசான்னாள்....
முேத்தில் புன்னபே விரிே அவளது பேபே விடுவித்து எழுந்தவன்...
"என்பன

நம்ைி

சம்மதிச்சதுக்கு

நராம்ை

தாங்க்ஸ்...

நாம

லக்ேி

ைிரண்ட்ஸ்..." என்று விட்டு தனது பேபே நீ ட்டி "டீல்.....?" என்றான்....

நீ ட்டிே அவனது பேேபளப் ைற்றிக் குலுக்ே கவண்டுமா? நமல்ல
தனது ைிஞ்சு விரல்ேபள அவனது விரல்ேகளாடு இபணத்தாள்....
தன் பேக்குள் புகுந்த மான்சிேின் பேேபளப் ைற்றிக் குலுக்ேிவிட்டு
"ம் ம் குட்... சாப்ைிட்டு நிம்மதிோ தூங்குங்ே... மற்றபதநேல்லாம் நான்
ைார்த்துக்ேிகறன்" என்றான் சத்ேன்....
இதற்கும் தபலேபசப்கை ைதிலாே அவளிைமிருந்து..... புன்னபேயுைன்
ைதிலுக்கு தபலேபசத்து விட்டு எழுந்து நவளிகே வந்தான்...

115
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கூைத்தில்

அவனுக்ோே

எல்கலாரும்

ோத்திருந்தனர்....

தபலவர்

வந்து சத்ேனின் கதாளில் பேப் கைாட்டு அபழத்துச் நசன்று "என்னய்ோ

தம்ைி? நாங்ே நசான்னபத கோசிச்சுப் ைார்த்தீேளா?" என்று கேட்ைார்....
எல்கலாபரயும்

ஒருமுபறப்

ைார்த்தான்...

ேபைசிோேப்

ைார்பவ

இசக்ேிேிைம் வந்தது... இவன் என்ன கூறுவாகனா என்ற ைதட்ைம் அவர்

முேத்தில்....

தனது

தங்பேேின்

எதிர்ோலத்பத

எண்ணி

ேலங்ேிே
விநாேேமும் பேபேப் ைிபசந்து நோண்டு நின்றிருந்தான்...
இதற்கு

கமலும்

சுற்றி

வபளக்ோமல்

கநரடிோே

விஷேத்திற்கு

வந்தான் சத்ேன் "எனக்கு சம்மதம்ங்ே.... அவங்ேக்ேிட்ையும்

கைசிட்கைன்...
அவங்ேளுக்கும் சம்மதம் தான்... ோபலல எந்த கோவிலுக்கு வரனும்னு
நசான்ன ீங்ேன்னா தோராேி வந்துடுகவன்" என்றான்....
"தம்ைி...."

என்று

அபணத்துக்

நோண்ை

ஊர்

தபலவர்

"ைடிச்ச

புள்பளனு நிரூைிச்சிட்ை தம்ைி" என்றார்...

"இல்பலங்ே...

நரண்டு

குடும்ைத்கதாை

ேண்ண ீருக்கும்

நான்

ோரணமா இருக்ே மாட்கைன்... அகத கைால அண்...." என்றவன் ைாதிேில்

நிறுத்தி

ேண்ேபள

இறுே

மூடித்

திறந்தான்...

ைிறகு

நிதானத்துைன்

"மான்சிகோை ைாதுோப்பு என்னால மட்டும் தான் முடியும்னு கதானுச்சு...

இந்த

நரண்டு

சம்மதிக்ேிகறன்...

விஷேத்துக்ோேத்
மத்தைடி...."

தான்

என்று

இந்த

ேல்ோணத்துக்கு

நிறுத்திவிட்டு

விநாேேத்பத

கநரடிோேப் ைார்த்து "மத்தைடி ோகராை மிரட்ைலுக்கும் ைேந்து நான்

சம்மதிக்ேபல" என்றான் தீர்மானமாே....
அவன்

கூறி

முடித்த
மறுநிமிைம்

"மச்சான்"

என்ற

ேதறகலாடு

அவனருகே வந்த விநாேேம் சத்ேபன இறுக்ேிக் ேட்டிக் நோண்டு "நான்

மிரட்ைபல

மச்சான்...

உங்ேபள

மிரட்டும்

பதரிேம்

எனக்ேில்பல

மச்சான்...." என்று கேவிேைடி கூறிேவன் "நன்றி மச்சான்" என்றான்....

அதன்ைிறகு

சந்கதாஷ

உபரோைல்ேளுைன்

கூட்ைம்

நசன்றதும்.... முத்துவுக்ோன ைபைேல் நதாைங்ேிேது...

116

ேபலந்து

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைபைேல்

முடிந்து
சாப்ைிட்டு

விட்டு

உறங்ே

வந்தவனுக்குள்

கநத்ராபவப் ைற்றிே ைேம் இருந்தாலும் அபத மீ றிே சந்கதாஷமும்

இருந்தது....
மறுநாள் ோபல ஊர்க் குளக்ேபரேில் முத்துவுக்ோன இறுதி ோரிேம்
நைந்தது....

முத்துவின்

நைத்தப்ைைவில்பல....

மபனவிோே
அவள்

மான்சிக்கு

ேழுத்திலிருந்த

எந்தவித

சைங்கும்

மாங்ேல்ேம்

மட்டும்

ேழற்றப்ைட்டு ஊர்க் கோவிலின் உண்டிேலில் நசலுத்தப்ைட்ைது...

ைேல் ைதிநனாரு மணிேளவில் சத்ேனின் அபறக்கு வந்த விநாேேம்
ேட்டிலில் அமர்ந்திருந்தவனின் கதாளில் பே பவத்து "கோவிலுக்குக்
கூட்டி வரச் நசான்னாங்ே மச்சான்" என்றான்...
ஒரு

நீ ண்ை

நரடிோகுகறன்"
நைருமூச்சுைன்
என்று

எழுந்த

கூறிவிட்டு

சத்ேன்

சற்றுமுன்

"ம்

அப்ைா

ம்

இகதா

எடுத்து

வந்து

பவத்த கூபர கவட்டி நவள்பளச் சட்பைபே அணிந்தான்... விநாேேம்

வந்து

கூபரத்

துண்பை

மடித்து

சத்ேனுக்குத்

தபலப்ைாபேோே

ேட்டிவிட்ைான்....
இருவரும்
புரிோமல்

நவளிகே

வந்த
ைார்த்தவனிைம்

கைாது

"எல்லாரும்

வட்டில்
ீ

ோருகமேில்பல...

இப்ைதான்

கோேிலுக்குப்

கைானாங்ே" என்ற தேவபலச் நசான்னான் விநாேேம்...

ஒப்புதலாய்த்

தபலபசத்துவிட்டு

நவளிகே

வந்து

ோரில்

அமர்ந்தான்.... தீர்க்ேமாே முடிநவடுத்து விட்ைாலும் மனதுக்குள் ஒருவித

ைதட்ைம் ைரவிேது....
ஊர்க் கோடிேில் இருக்கும் அவர்ேளது குலநதய்வம் நைாம்மிேம்மன்
ஆலேம்.... இந்தத் திருமணத்பதக் ோண

கூடிேிருந்த ஊர்

மக்ேள்....

எல்கலாபரயும் விலக்ேிக் நோண்டு சத்ேனின் பேப் ைிடித்து அபழத்துச்

நசன்றான் விநாேேம்....

117

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கோவிலின்
ேழுத்தில்

உள்

ைிரோரத்தில்

மாபலயுைன்

நின்றிருந்தாள்
பேேபளப்

மான்சி...

நிமிரா
அவள்

ைிடித்தைடி

பேத்தறிக்
சிரமும்

விழுந்து

இருபுறமும்

கூபரச்

ைரவா

கசபலேில்

உணர்வுேளுமாே

விைாமல் இருக்ே
நைாம்மியும்

அவளது
நீ லகவணியும்

நின்றிருந்தனர்....
சத்ேனின் ேழுத்தில் ஊர் தபலவர் மாபலேணிவித்தார்.... அம்மனின்
ைாதத்தில்

மாங்ேல்ேத்பத

பவத்து

தமிழில்

மந்திரங்ேள்

நசால்லி

அர்ச்சபன நசய்து விட்டு எடுத்து வந்தார் கோவில் பூசாரி....

அவரிைமிருந்து மாங்ேல்ேத்பத வாங்ேிே ஊர் தபலவர் சத்ேனிைம்
நோடுத்து "ம் ேட்டுய்ோ ராசு" என்றார் உற்சாேமாே....
சரிநேன்று தபலேபசத்தவன் மனதுக்குள் கநத்ரா வந்து விரல் நீ ட்டி
ேடுபமோே

எச்சரிக்பே

தபலவரிைமிருந்து

நசய்ே

நைற்றுக்

அவளது

நோண்ை

எச்சரிக்பேபே

மாங்ேல்ேத்பத

மீ றி

மான்சிேின்
ேழுத்தில் அணிவித்தான்....
ைார்த்திருந்த
வாழ்த்துச்

அத்தபன

நசால்ல....

ேண்ேளும்

சத்ேன்

மான்சி

ேண்ண ீருைன்
இருவரும்

அவர்ேளுக்கு

தீைாராதபனபேத்

நதாட்டுக் கும்ைிட்ைனர்....
மருமேனின்

பேேபளப்

ைற்றிக்

நோண்ை

இசக்ேிோல்

ஒரு

வார்த்பதக் கூை கைசமுடிேவில்பல....

பூைதி வந்து நண்ைபன அபணத்துக் நோள்ள.... "ோலத்துக்கும் என்
ைரம்ைபரகே உன் குடும்ைத்துக்கு ேைபமப் ைட்டிருக்கு பூைதி" என்றார்
உணர்ச்சிவசப் ைட்ைக் குரலில்....
மான்சி கலசாே தடுமாறிேதும் உைனடிோே அவபள அங்ேிருந்து
அேற்றி ோரில் அபழத்துச் நசன்றுவிட்ைனர்... சத்ேன் வந்தது கைாலகவ
திரும்ைிப் கைாகும் கைாதும் தனிோேகவ வட்டிற்கு
ீ
வந்தான்.....
118

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனது

அபறக்கு

வந்து

முைங்ேிேவபன

சற்றுகநரம்

நைாறுத்து

நதய்வா வந்து அபழத்தாள் "சாமி கும்ைிைனும் ராசு... வாப்ைா" என்றாள்...

"ம் இகதா வர்கறன்ம்மா..." என்று எழுந்து தாயுைன் பூபஜேபறக்கு
வந்தான்.... மான்சி ஏற்ேனகவ வந்து ோத்திருந்தாள்.... அவபள ஒரு
ைார்பவப் ைார்த்துவிட்டு அருகே கைாய் நின்றான்...
பூபஜேபறேில்

இருந்த

நதய்வங்ேளின்

ைைங்ேளுக்கு

நடுகவ

முத்துவின் ைைமும் மாபலேணிவித்து மாட்ைப்ைட்டிருந்தது.... இருவரும்

ேற்பூரம் ோட்டிவிட்டு விழுந்து வணங்ேி எழுந்தனர்....
ைிறகு

ைாட்டிேின்

பேபேயும்

ஒன்றாேப்
ோலில்

விழுந்து

ைிடித்துக்

வணங்ேினர்....

ேண்ேலங்ேிேப்

ைாட்டி

இருவரின்
"சத்ேன்னா

சிவம்... மான்சின்னா ைார்வதி.... இந்த நைேர் ஒற்றுபம வாழ்க்பேேிலயும்

அபமேனும் ைிள்பளேளா" என்றார்...
மீ ண்டும் அவரவர் அபறக்குச் நசன்றனர்.... அன்று முழுவதும் தனது
அபறக்குள்களகே முைங்ேினான் சத்ேன்... துணிந்து எடுத்த முடிவு தான்...
எடுத்த முடிவின்ைடி எல்லாம் முடிந்தது தான்.... ஆனாலும் இதேத்தில்
இறுக்ேமானநதாரு சூழல் சூழ்ந்தது....
இரவு வந்து சாப்ைிை அபழத்த தங்பேேிைம் உணபவ அபறக்கே
எடுத்து

வரச்நசால்லி

சாப்ைிட்ைான்....

எதுவும்

கைசி

அவபன

எந்த

விதத்திலும் ோேப்ைடுத்திவிைக் கூைாது என்று எல்கலாரும் ேவனமாே

இருந்தனர்....

வட்டில்
ீ

இருந்த
அபனவரிைமும்

சந்கதாஷம்

இல்பலநேன்றாலும் நிச்சேமாேக் ேண்ண ீரும் ேவபலயும் இல்பல...

மறுநாள் ோபல எழுந்து குளித்துத் தோராேி தனது உபைேபள
எடுத்து நைட்டிேில் பவத்துவிட்டு அப்ைாபவத் கதடி அவரது அபறக்கு
வந்தான்....
குளித்துவிட்டு

வந்துவர்

மேபனக்

அபழத்தார்....
119

ேண்ைதும்

"வாப்ைா..."

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

உள்கள

வந்தவன்

"நான்

ஊட்டிக்கு

ேிளம்ைனும்ப்ைா....

நாலுநாள்
லீவுல தான் வந்கதன்" என்றான்....
அபமதிோே

மேபனப்

ைார்த்தவர்

"ஓ...

ேிளம்ைனுமா?

சரிப்ைா..

புறப்ைடு சத்ோ..." என்றவர் மேனின் அருகே வந்து கதாளில் பே பவத்து

"நாச்சிோவுக்கு உைம்பு கதறினதும் நாங்ேகள நோண்டு வந்து விடுகறாம்
சத்ோ" என்றவரின் குரலில் இதுவபர இல்லாத அழுத்தம்....
சத்ேன்

எதுவும்

கைசவில்பல....

"நான்

ேிளம்புகறன்ப்ைா"

என்று

மட்டும் நசால்லிவிட்டு நவளிகே வந்தான்.....

சத்ேன்

புறப்ைடுவது

கூடிேிருந்தனர்...

நதரிந்து

எல்கலாரிைமும்

மான்சிபேத்
மவுனமாேப்

தவிர
எல்கலாரும்

ைார்பவோல்

விபைப்

நைற்றுக் நோண்ைவபன ைார்பவோல் எச்சரித்தாள் அவன் தங்பே....

என்ன

நசால்ேிறாள்

என்று

புரிே

அபமதிோே

பேேிலிருந்தப்

நைட்டிபே பவத்துவிட்டு மான்சிேிருக்கும் அபறக்குச் நசன்றான்....

மூடிேிருந்த

ேதபவத்

தட்ைாமல்

திறந்துநோண்டு

உள்கள

நுபழந்தான்.... ேட்டிலில் அமர்ந்திருந்த மான்சிேிைம் விநாேேம் ஏகதா

கைசிக் நோண்டிருக்ே.... சத்ேபனக் ேண்ைதும் "வாங்ே மச்சான்" என்றைடி
எழுந்து நோண்ைான்....
உள்கள வந்தவன் "ஊட்டிக்குப் புறப்ைடுகறன் விநாேேம்" என்றதும்...
"சரிங்ே மச்சான்" என்ற விநாேேம் நாேரீேமாே அங்ேிருந்து அேன்றான்....
ேட்டிலின் நுனிேில் அமர்ந்தான் சத்ேன்... ேழுத்தில் புத்தம் புதுத்
தாலிக் ேேிற்றுைன் முேத்தில் மஞ்சள் குங்குமம் மிளிர அமர்ந்திருந்தாள்
மான்சி....
"நான்

ேிளம்ைனும்...."
நோடுப்ைபத

சிரமப்ைட்டுத்

என்றவன்
தவிர்த்து....
120

வார்த்பதேில்

மரிோபதக்

"உைம்பைப்

ைார்த்துக்ே....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கநரத்துக்கு

சாப்ைிடு....

ைாக்ைர்

நசால்றபத

ேநரக்ட்ைா

ைாகலாவ்

ைண்ணு..." என்று வரிபசோேக் கூறினான்.

அவபனப் ைார்ப்ைபதத் தவிர்த்து குனிந்திருந்தவள் "ம் சரி" என்றாள்....
சற்றுகநரம் அமர்ந்திருந்துவிட்டு "பை மான்சி... கைக் கேர்" என்று
எழுந்து நசன்று ேதபவ நநருங்ேி நின்று திரும்ைிப் ைார்த்து "அடிக்ேடி
ோல் ைண்ணு" என்று கூறி விட்டு அவளது ைதிபல எதிர் ைார்க்ோமல்
அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்.....
கநத்ரா என்ற அவனது கநசப் புேல் அவபனப் நைரிதும் ைேப்ைடுத்த...
கநத்ராவின்

ோதலனாே
கசந்தம்ைட்டிக்கு

வந்தவன்....

ேணவனாே ஊட்டிக்கு மீ ண்டும் ைேணமானான் சத்ேன்......

" தாய்ப்ைசுவின் மடி கதடி ஓடும்...
" ேன்றிபனப் கைால்...
" ேள்ளமும் ேைைமும் இல்லாது...
" ேவபலேளின் சுவடும் இல்லாது...
" மான்குட்டிோேத் துள்ளித் திரிந்த...
" ேண்ேவர் ஓவிேமாம் அவள்...
" அரும்ைிலிருந்து நமாட்ைாேி...
" நமாட்டிலிருந்து பூவாேி....
" பூவிலிருந்து சருோேி விை இருந்தவள்...
" இன்று எனது ேரம் ைட்டு...
" மீ ண்டும் விபதோேிறாள்!!!
" நாபளநோரு நாள் மீ ண்டும்...
" மலர்வதற்ோே!!!

6.
121

மான்சிேின்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

உதபேேில்

ோல்

பவத்த

மறு

நிமிைகம

கநத்ராவின்
கநர்

ைார்பவயுைன் கூடிே முேம் வந்து நநஞ்சத்தில் ஒட்டிக் நோண்ைது....

நைந்தபத எத்தபன நாட்ேளுக்கு மபறக்ே முடியும்? நசான்னால்
சூழ்நிபல புரிந்து ஏற்றுக்நோள்வாளா? இந்த இரு கேள்விேளுக்குகம
விபை நதரிோது ேலங்ேிப் கைாய் தனது வட்பை
ீ
அபைந்தான்...
வரும் வழிேிகல இவபனக் ேண்டுவிட்ை இமான் வட்டுச்
ீ
சாவியுைன்
அவனுைன் வந்தார்... "வட்டுல
ீ
எல்லாரும் நல்லாருக்ோங்ேளா சார்?"
என்று கேட்ைவருக்கு "ம்" என்ற ஒரு வார்த்பதேில் ைதில் நசான்னான்...
சத்ேனுக்குக் ேதபவத் திறந்துவிட்ைவர் "நீ ங்ே நரஸ்ட் எடுங்ே சார்....
நான்

கைாய்

ைாலும்

சாப்ைாடும்

எடுத்துட்டு

வர்கறன்" என்று

இவன்

ைதிபல எதிர்ைார்க்ோது மீ ண்டும் தனது வடு

ீ கநாக்ேிச் நசல்ல... தடுத்துக்
கூறவும் பதரிேமில்லாதவன் கைால் கசார்ந்த நபையுைன் உள்கள வந்து
ைடுக்பேேில் விழுந்தான்...
'மான்சிேின் ேழுத்தில் தாலி ேட்டும் கைாது சுே நிபனவுைன் தாகன
இருந்கதன்? ைிறகு அபதப் ைற்றிகே சிந்திப்ைது முட்ைாள்த் தனமல்லவா?'
என்று தன்பனத்தாகன சமாதானம் நசய்து நோண்ைாலும்... கநத்ராபவப்
ைற்றி கோசிக்ோமல் மான்சிேின் ேழுத்தில் தாலி ேட்ை தன்பன எது
தூண்டிேது?

என்ற

சிந்தபன
வருவபத

அவனால்

தடுக்ே

நோண்ைவர்ேபள

தான்

முடிேவில்பல...
ைலவாறும்

தன்பன

நிபனத்திருந்தால்
முடிோதா?

தூக்ேிப்

இப்கைாது

புரிந்துநோண்டு

சூழ்ந்து
கைாட்டு

கோைப்ைடும்

வந்திருப்ைார்

தாகன?

விட்டு
அப்ைா...

புறப்ைட்டு

வந்திருக்ே

ைின்நனாரு
அப்ைடிேிருந்தும்

நாளில்

மான்சிபே

மபனவிோே ஏற்ே நிபனத்தது? நட்பு? இது நட்புதான் என்றாலும் கநத்ரா

இந்த நட்பை நட்ைாேகவ ஏற்றுக்நோள்ள முன் வருவாளா?
மனதில் கதான்றி எந்த கேள்விக்கும் ஒரு ைதிலும் இல்பல.......

122

இப்ைடி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

புரண்டுப்

ைடுத்தவனின்

புபேப்ைைம்....

கநத்ராவும்

ேண்ேளில்

இவனும்

ைட்ைது

நநருக்ேமாே

கமபசேிலிருந்த
நின்று

எடுத்துக்

நோண்ை புபேப்ைைம்... பேபே நீ ட்டி அப்ைைத்பத எடுத்து ேிட்ைத்தில்

பவத்துப் ைார்த்தான்....
இவன் நின்றிருக்ே... இவனுக்குப் ைின்புறமாே நின்று வலது கதாளில்
தனது
முேத்பதப்

பேேபளயும்

ைதித்து....

முன்னால்

இவன்

விட்டு

முதுேில்

நதாற்றிேைடி....

ேட்டிேபணத்திருந்தத்

இரு

கதாற்றம்....

கநத்ராவின் ஆளுபம புபேப்ைைத்திலும் புலப்ைடும்ைடி இருந்தது...

ைைத்பத
துகராேம்

மார்ைின்

மீ து

நசய்ேனும்னு

பவத்துக்

நோண்ைான்.....

நிபனக்ேபல

கநத்ரா.....

"நான்
இது
உனக்கு
சந்தர்ப்ை

சூழ்நிபலோல் நைந்த சம்ைவம்... நசான்னா புரிஞ்சிக்குவிோ கநத்ரா?"

புலம்ைலாய்க்

கேட்ைவனுக்கு

கநத்ரா

தான்

வந்து

ைதில்

நசால்லகவண்டும்....
இமான் சாப்ைாடு எடுத்து வந்து கைைிளில் பவத்து விட்டு அபறக்
ேதபவத் தட்டி "சாப்ைாடு நோண்டு வந்துட்கைன் சார்" என்றார்....
கவண்ைாம்
எடுத்து

என்று

வந்தவபர

நசால்ல

நிபனத்தவன்...

அவமதிப்ைது

கைால்

அப்ைடிச்

எனத்

நசால்வது

கதான்ற
"இகதா

அருேில்

நின்று

வர்கறண்கண" என்று எழுந்து வந்தான்...

பே

ேழுவிவிட்டு

வந்து

அமர்ந்தவனுக்கு

ைரிமாறினார்..... "கேத்தரினும் வர்கறன்னு ஒகர அைம்.... மரிோ தான்

கவணாம்னு தடுத்துட்ைா" என்றார்...
சாப்ைிட்டு முடித்து ஹாலுக்கு வந்தவன் "ஏண்கண? குட்டிம்மாபவயும்
கூட்டி

வந்திருக்ேளாகம?"

என்றதும்....

குட்டிம்மா

என்று

அவனது

வார்த்பத அவபனகே திடுக்ேிை பவத்தது.... கேத்தரிபன ஒருநாளும்

குட்டிம்மா

என்று

அபழத்ததில்பல?

இது

விநாேேம்

மான்சிபே
அபழப்ைது... அது எப்ைடி எனக்குள் ைதிவானது? புருவங்ேள் முடிச்சிை

123

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேண்ேபள

மூடிக்நோண்டு?

கசாைாவின்

ைின்புறமாே

சாய்ந்து

நோண்ைான்....
எனக்குள் என்னதான் நைக்ேிறது? மூன்று வருைமாே ோதலித்தவபள
விட்டு

விட்டு

ஒருத்திேின்

ேண்ண ீர்

துபைப்ைதற்ோேகவ

மணந்திருக்ேிகறன்.... ேண்ண ீபரத் துபைக்ே எனக்கு ஏன் கவறு வழிேகள

கதான்றவில்பல? "ேைவுகள?" என்று புலம்ைிேைடி தபலபே பேேளிகல
தாங்ேி ேவிழ்ந்தான்...
ைாத்திரங்ேபள எடுத்து பவத்துக்நோண்டிருந்த இமான் திபேப்புைன்
திரும்ைிப் ைார்த்துவிட்டு சத்ேனின் அருேில் வந்து கதாளில் பே பவத்து
"என்ன சார் ஆச்சு? வந்ததில் இருந்து உங்ே முேகம சரிேில்பலகே?"
என்று கேட்ே...
'ஒன்றுமில்பல' என்று தபலேபசத்தவனின் ேண்ேளில் ேண்ண ீர்
கதங்ேி
நின்றிருந்தது....

தனக்கும்

தனது

அண்ணன்

விட்டுச்

நசன்றவளுக்கும் திருமணம் என்ற மறுமணம் முடிந்துவிட்ைபதக் கூறும்

மனநிபல அப்கைாது இல்பல....
"அண்ணகனாை

ஞாைேமா

ைண்ணுங்ே

சார்....

கவற

ோலடிேில்

பவங்ே...

இருந்தால்

எதுவும்

நிச்சேம்

மறக்ே

முேற்சிப்

ைிரச்சபனோேிருந்தால்

ேைவுளின்

நல்லது

அபத
நைக்கும்"

என்று

இமான்

ஆறுதலாேக் கூறினார்....
எந்த ஆறுதலுக்கும் தனது மனநிபல சரிோோது என்று கதான்ற "ம்
நான்

ைார்த்துக்ேிகறன்....

இருட்டிப்

கைாச்சு...

நீ ங்ே

வட்டுக்குப்
ீ

கைாங்ேண்கண" என்றான்...
"ம் சரிங்ே சார்,, உங்ேளுக்கு ோபலல ைர்ஸ்ட் ஷிப்ட்... ஆறு மணிக்கே
ைிளான்ட் ேிளம்ைனும்... சீக்ேிரமா தூங்குங்ே சார்" என்று கூறிவிட்டு
தனது வட்டிற்குப்
ீ
புறப்ைட்ைார்....

124

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேதவு ஜன்னல்ேபள மூடிவிட்டு தனது அபறக்கு வந்து ஹீட்ைபரப்

கைாட்டு

விட்டு

ைடுக்பேேில்

விழுந்தான்.....
நமாபைல்

அடித்தது...

எடுத்துப் ைார்த்தான்.... கநத்ராவின் நம்ைர்.... அடுத்த நிமிைம் இதேத்பதச்

சுற்றிலும் அக்னி கவள்வி ஒன்று நைக்ே... நடுங்கும் விரலால் ஆன்
நசய்தான்...
"என்னப் ைண்ற ைார்லிங்?.... ஊட்டி வந்துட்ைோ?" என்ற கநத்ராவின்
நோஞ்சும் குரல்....
சட்நைன்று கதான்றிே குற்றவுணர்வில் ேண்ேளில் நீ ர் கோர்க்ே.... "ம்
வந்துட்கைன்..." என்றவனின் தழுதழுத்தக் குரபல உைகன அபைோளம்
ேண்டுநோண்ைாள்...
"என்னாச்சு டிேர்? அண்ணன் ஞாைேமா?" என்று நமல்லக் கேட்ைாள்.....
என்ன

நசால்வது

என்று

புரிோமல்

ேண்ணிலிருந்த

நீ பர

சுண்டிேவன் "ம்ம்... சரிோேிடுகவன்" என்றவன்... குரல் ேரேரக்ே "ஐ லவ்

யூ கநத்ரா" என்றான்....
எதிர்முபனேில் நிமிை கநர மவுனம்.... "என்னம்மா? என்பன நராம்ை
மிஸ் ைண்றோ? ஸாரி டிேர் என் புராநஜக்ட் ஒர்க் ேழுத்பதப் ைிடிக்ேிது...
முடிஞ்சதுகம ஒரு வாரம் லீவு கைாட்டுட்டு உன் கூைகவ தான் இருக்ேப்
கைாகறன்" என்றாள் கநத்ரா...
"ம் ம்..." என்று மட்டும் நசான்னான்....
அதன் ைிறகு கநத்ரா கைசிே ஒவ்நவாரு வார்த்பதக்கும் சத்ேனின்
ைதில் "ம் ம்" என்கற வந்தது...
எபதக் ேண்ைாகளா?... "என்னகவா நீ சரிேில்பல சத்ேன்" என்றவள்....
"சரி நான் வரும் கைாது கைசிக்ேலாம்... இப்கைா வச்சிர்கறன் கைக் கேர்"
என்றவள் இபணப்பைத் துண்டிக்ே.... தனது நமாபைபலகேப் ைார்த்துக்
நோண்டிருந்தான் சத்ேன்....
125

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மறுநாளில்

இருந்து

உபளச்சல்ேபள
நசய்வதில்பல

தனது

மறக்ே

கவபலேில்

முேன்றான்....

என்றாலும்

முன்பை

மூழ்ேி

வட்டிற்கு
ீ

விை

மனதிலிருந்த
இவன்

அதிேமாே

கைான்

எல்கலாரும்

அடிக்ேடி கைான் நசய்து கைசிக் நோண்டு தான் இருந்தார்ேள்....

மான்சி ஒருநாள் கூை இவனிைம் கைசவில்பல... இவனும் அவளுைன்
கைச
எண்ணவில்பல....

கதாழி

என்றும்

நட்பு

என்றும்

கூறி

அவள்

ேழுத்தில் தாலி ேட்டிேவன் இன்று கைசக் கூைத் தேங்குவது ஏன் என்று

அவனுக்கேப் புரிேவில்பல....
நைாம்மி மட்டும் ோல் நசய்யும் கைாநதல்லாம் "அண்ணிக்ேிட்ை ஒரு
வார்த்பதப் கைசுண்ணா.... ப்ள ீஸ்" என்று நேஞ்சித்தான் ைார்த்தாள்...
"இல்லம்மா... இன்நனாருநாள் கைசுகறன்" என்று கூறி ஒவ்நவாரு
நாளும் தவிர்த்து வந்தான்....
உதபே வந்து நோஞ்சமாே மனம் கதறி இவன் இேல்ைாே இருக்ே
ஆரம்ைித்த ைத்தாவது நாள்.... ைிளான்டின் மதிே உணவு இபைகவபள....
கேன்டினில் வாங்ேிே உணவிபன தனிோே ஒரு நைஞ்சில் அமர்ந்துப்
ைிரித்து ஒரு வாய் அள்ளி பவத்தான்.... நமாபைலில் இருந்து நமகசஜ்
ஒலி... வாேில் பவத்த உணபவ விழுங்ேிவிட்டு நமாபைபல எடுத்துப்
ைார்த்தான்.... புதிே நம்ைராே இருந்தது...
"எப்ைடி இருக்ேீ ங்ே?" என்ற ஆங்ேில எழுத்துக்ேபள வாசித்தான்.....
திடீநரன்று உைலில் ஒருவித நடுக்ேம் ைரவ புதிே நம்ைராே இருந்தாலும்
அபத கேட்ைது மான்சி தான் என்று உறுதிோே நம்ைினான்....
ைதில் அனுப்ைலாமா கவண்ைாமா என்று இவன் மனதுக்குள் நைரும்
கைாராட்ைம் நைந்துநோண்டிருந்த அகத நிமிைம் அடுத்த நமகசஜ் வந்தது
"ைிரண்ட்ஸா
ைிரண்ட்ைா

இருப்கைாம்னு
நிபனக்ே

கூை

நசான்ன ீங்ே....
முடிேபலோ?"
இப்கைா
என்ற

என்பன
இந்த

ஒரு

விரிேபள

வாசித்ததும் இதேம் குலுங்ே ேண்ேளில் உைனடிோே நீ ர் திரண்ைது...

126

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது விரல்ேள் கவேமாே பைப் நசய்தன "ஸாரி... ஸாரி... லட்சம்..

கோடி... ஸாரி... ஒர்க் நைன்ஷன்... அவ்வளவு தான்..... கவற எதுவும்
இல்பல மான்சி..... நீ நல்லாருக்ேிோ?" என்று எழுதி அனுப்ைினான்....
சற்றுகநரம்

வபர

எந்த

ைதிலும்

வரவில்பல....

அந்த

நோஞ்ச

கநரத்திற்குள் நிபறே ைதட்ைமானான் சத்ேன்.... இந்த நம்ைருக்கு ோல்

நசய்து கைசலாமா? என்று கோசிக்கும் கைாகத மான்சிேின் நம்ைரில்
இருந்து இவனது நமாபைலுக்கு ரிங் வந்தது...
உைகன ஆன் நசய்து "நல்..... நல்லாருக்ேிோ?" என்று குரல் தடுமாற
கேட்ைான்...
"ம் ம்... நீ ங்ே நல்லாருக்ேீ ங்ே தாகன?....." என்றவள் இவன் ைதில்
கைசும்

முன்
இருந்து

ைைைைநவன

நீ ங்ே

ைிரண்ட்னு

கைசகவ

நசால்லி

கைச

ஆரம்ைித்தாள்

இல்பலன்னதும்

எல்லாம்

"ஊருக்குப்

ைேந்துப்

முடிஞ்சிடுச்சு...

உங்ேளுக்குப்

ைிடிக்ேபலகோன்னு

ைண்ணலாம்னு

நிபனச்கசன்...

ைேம்

நீ ங்ே

கைானதில்

கைாய்ட்கைன்....
ஆனா

அநதல்லாம்

வந்துடுச்சு....

ோல்

திட்டிடுவங்ேகளானு
ீ

ைேந்து

ைண்ணபல... அப்புறம் இப்ைதான் நமகசஜ் ைண்ண நசால்லி நைாம்மி

தான்

ஐடிோ

உங்ேளுக்கு

நசான்னா"
கோைம்

என்று

கூறிவிட்டு

எதுவுமில்பலகே?"

"நமகசஜ்

என்று

ைண்ணதில்

குழந்பதக்

குரலில்

கேட்ைாள்....
"ஏன்

கோைப்ைைனும்?
அநதல்லாம்

ஒன்னுமில்பல"

என்றவன்

முன்பை விை அவளது குரலில் ேபளப்பும் கசார்வும் அதிேமிருப்ைதாேத்

கதான்ற "நஹல்த் இப்கைா எப்ைடிேிருக்கு?" என்று கேட்ைான்....
"அப்ைடிகேத்தான்

இருக்கு....

நாபளக்ேி

தான்

ஆஸ்ைிட்ைல்

கைாேலாம்னு அத்பத நசால்லிருக்ோங்ே" என்று நமல்லிேக் குரலில்

கூறிேவள் "அங்ே குளிர் எப்ைடிேிருக்கு? ேவனமா இருங்ே? எப்ைவுகம
நவந்நீ ர் குடிங்ே" என்று அக்ேபறயுைன் கூறினாள்...

127

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவளிைம்

கைச

ஆரம்ைித்த

அன்றிலிருந்து

இகதகைால்

தான்
அக்ேபறயுைன் கைசுவாள்.... ஆனால் இன்று மட்டும் நைரும் ஆறுதலாே
இருப்ைது கைால் கதான்றிேது.... ஒருகவபள நீ ண்ை நாட்ேளாேப் கைசாமல்
இருந்து கைசிேதால் இப்ைடித் கதான்றிேிருக்ேிறதா? அவனின் எண்ண
ஓட்ைத்பதத் தடுத்து "ம் சரி... நான் நல்லாதான் இருக்கேன்.... நீ ங்ே உங்ே
நஹல்த்பதப் ைார்த்துக்ேங்ே" என்றுக் கூறிேப் ைிறகு தான் அவபளப்
ைன்பமேில் அபழத்தபதகே உணர்ந்தான்....
ைபழே நிபனவுேளின் தாக்ேம் தான் அப்ைடி அபழக்ே பவத்தது
என்று

இவனுக்குப்

புரிந்தாலும்...

மான்சி

இபத

எப்ைடி

எடுத்துக்

நோள்வாகளா? என்று கோசிக்கும் கைாகத "சரி நீ ங்ே ஒர்க் ைாருங்ே...

நான்

வச்சிடுகறன்"

என்று

கூறிே

நிமிைம்

இபணப்பும்

துண்டிக்ேப்ைட்ைது....
இபத

எப்ைடி

எடுத்துக்

நோள்வது
என்று

புரிோமல்

அமர்ந்திருந்தான்.... மீ ண்டும் ோல் நசய்ேலாமா? என்று எண்ணி அடுத்த

நிமிைகம அபதக் பேவிட்ைான்.....
அன்று மிச்சமிருந்த கநரம் முழுவதும் ஏகதா தவறு நசய்துவிட்ை
உணர்கவ கதான்றிேது.....
விட்டிற்கு
அவளிைம்

வந்து

உறங்கும்

கைசிவிட்டு

ேவிழ்ந்துப்

ைடுத்து

முேன்றவனின்

முன்

கநத்ராவின்

பவத்தவன்...

ேம்ைளிபே

தபலேபணபேக்

ோதுேளில்

கைான்ோல்

மூடிக்நோண்டு

ேட்டிக்நோண்டு

மான்சிேின்
வர....

வார்த்பதேள்

உறங்ே
மீ ண்டும்

ஒலித்தது....
"ஊருக்குப்

கைானதில்

இருந்து

நீ ங்ே

கைசகவ

இல்பலன்னதும்

ைேந்துப் கைாய்ட்கைன்.... ைிரண்ட்னு நசால்லி எல்லாம் முடிஞ்சிடுச்சு...

ஆனா

அநதல்லாம்

உங்ேளுக்குப்

வந்துடுச்சு...."

128

ைிடிக்ேபலகோன்னு

ைேம்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேம்ைளிபே விலக்ேி நமாபைபல எடுத்து மான்சிேின் நம்ைருக்கு

அபழத்தான்.... சுவிட்ச் ஆப் என்று வந்தது.... "எப்கைாது சுவிட்ச் ஆப்
நசய்திருப்ைாள்?
அர்த்தம்?"

என்னுைன்

கைசி

முடித்ததுகமவா?

இதற்கு

என்ன

மீ ண்டும் குழப்ை கமேம் சூழ "ஸாரி" என்று மட்டும் பைப்

நசய்து அனுப்ைி விட்டு ைடுத்துக் நோண்ைான்....

மறுநாள்

ோபலயும்

அந்த

நம்ைருக்கு

அபழத்துப்

ைார்த்தான்....

சுவிட்ச் ஆப் என்கற வந்தது.... ைிளான்ட்டுக்கு நசன்றப் ைிறகு மீ ண்டும்

முேன்றான்... அகத ைதில் வரகவ முதல் முபறோே மான்சிேின் மீ து
கோைம் வந்தது... "நதரிோமல் வாய் தவறி நசான்னதுக்கு இவ்வளவு
கோைமா?" என்று எண்ணி இவனும் கோைப்ைட்ைான்....
" கோைம் அழிவின் ஆரம்ைம்...
" என்ைது உண்பமோனாலும்...
" சில கோைங்ேள் மட்டும் அன்ைின்.....
" அடித்தளமாேக் கூை அபமயும்!!
தனது

அபறேில்

நமலிவுற்ற

கதேமும்
கசார்வுற்ற

முேமுமாேப்

ைடுத்திருந்த நாச்சிோவின் முேத்பதகேப் ைார்த்துக் நோண்டிருந்தாள்

நைாம்மி....
நாச்சிோ இந்த வட்டில்
ீ
ோலடி பவத்த நிமிைம் முதல் நைாம்மிேின்
அண்ணிோே

அல்லாமல்

உேிர்

கதாழிோே

மாறிப்

கைானது

எப்ைடிநேன்று இந்த நிமிைம் வபர இருவருக்குகம நதரிோது....

உலேமறிோத

நவகுளித்தனமும்....

குழந்பதேபளப்

கைான்ற

குறும்புத்தனமும் தான் நாச்சிோவிைம் ைிடித்தது என்றால்.... அடுத்ததாே

அவளது நிபலபமபேக் ேண்ைதும் ஏற்ைட்ை இரக்ேமும் இன்னும் அதிே
நநருக்ேத்பத ஏற்ைடுத்திேது....
தனது அண்ணன் முத்து நல்லவன்தான் என்றாலும் அவன் மான்சிக்கு
ஏற்ற

இபண

இல்பல

என்ைது

நைாம்மிேின்
129

ேருத்து.....

ோரணம்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மபனவிபே கநசித்த அளவிற்கு புரிந்துநோள்ளத் நதரிோதவன் முத்து

என்ைபத கநரில் ேண்ைதால் தான்...
மான்சி

தனது

ஓய்வு

கநரத்தில்

நைன்சிலால்

வபரந்த

ஓவிேங்ேளுக்கு ஒருநாள் கூை உணர்ந்து ைாராட்டிேவனில்பல.... "அை

உனக்கு இநதல்லாம் கூைத் நதரியுமா?" என்று ஆச்சிரிேப்ைட்ைகதாடு
அவனது ைாராட்டு முடிந்து கைானது....
மான்சிக்கு
முத்துபவத்

நைனம்

தவிர

நதரியும்

அத்தபன

என்றதும்
கைரும்

ஒருநாள்

அபதக்

அவள்

பேத்தட்டி

ஆை

ரசித்துக்

நோண்டிருந்தனர்.... அப்கைாது வந்த முத்து "இநதல்லாம் குடும்ைத்துக்கு

சரி

வருமா?

இநதன்ன

ைழக்ேம்"

என்று

ேடுபமோேக்

கூறவும்

அன்றிலிருந்து நைந்து நசல்வபதக் கூை ேவனமாே நைந்தாள் மான்சி.....

இவருவருக்குமிபைகேோன அதிே வேது வித்திோசகமா.... அல்லது
நதாழில்

நவளிவட்ைார

மபனவிேின்

சிறு

நட்புேள்

சிறு
இப்ைடிகே

நசேல்ேபளக்

கைானகதா?

சின்ன

சின்ன

ரசபனோன

மனம்

கவண்டும்....

கூை

விஷேங்ேபள
மான்சி

ைழேிவிட்ை
ரசிக்ே

முத்துவால்
முடிோமல்

ரசிப்ைதற்கும்

விஷேத்தில்

ஒருவித

மட்டுமல்ல..

இேல்ைாேகவ முத்துவிைம் அது இல்லாமல் கைானது அவபன குபற

நசால்லவும் முடிோமல் கைானது.... இப்ைடி எதுகவா ஒன்று இருவருக்குள்
சரிோன புரிதபல ஏற்ைடுத்த வில்பல என்ைகத நிஜம்....
இபவ

எல்லாவற்பறயும்
விை...

ைடுக்பேேில்

ைடுத்தால்

ஒகர

இைத்தில் இல்லாமல் உருண்டு, புரண்டு, நேர்ந்து, என அந்த ேட்டிபலகே

வட்ைமடிக்கும் ைழக்ேம் நோண்ை மான்சிபேக் ேண்டு திருமணம் ஆன
மறுநாகள ஒகர அபறேில் மற்நறாரு ைடுக்பேபே விரித்துப் ைடுத்துக்
நோண்ை முத்துவின் நசேல்? மபனவி கவண்டும் எனும்கைாது மட்டும்
ேட்டிலுக்கு வருவதும் ைிறகு தனிோே தபரேில் ைடுத்துக் நோள்வதுமாே
நசன்ற

அவர்ேளது

நாட்ேள்?

இதுகைால்

நதரிோமல் எத்தபனகோ

130

இன்னும்

நைாம்மிக்குத்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சி நநருங்ேிே கதாழிோனப் ைிறகு ஓரளவுக்கு அறிந்து நோண்ை

நைாம்மிோல்
கைானது

தனது

வருத்தம்

நிபலேிலிருந்து
தான்....

கைாேப்

எதுவும்

கைாே

நசய்ே

முடிோமல்

சரிோேிவிடும்

என்றிருந்த

நிபலேில் அண்ணகன கைாய்விட்ைதும் மான்சிேின் மறு வாழ்வு எனும்

முதல் விபத நைாம்மிேின் மனதில் தான் விழுந்தது.... அதுவும் தனது
இபளே அண்ணனுைன் தான் மான்சிக்கு மறுமணம் நைக்ேகவண்டும்
என்ைதில் உறுதியும் அதற்ோன கவண்டுதலும் அதிேமிருந்தது....
தனது அண்ணன் சத்ேபனப் ைற்றி நன்கு அறிந்தவள் நைாம்மி....
அவனது

ரசபனப்

கைச்சு

குணம்,

நைத்பத

என

அத்தபனயும்

நதரிந்திருந்ததால் மான்சிேின் மிச்ச வாழ்க்பே சத்ேனுைன் அபமந்தால்

மட்டுகம அது சிறக்கும் என்ற நம்ைிக்பே இருந்தது...
தன்னால்

எந்த

விநாேேத்பத
நசய்ே

அபழத்துப்

உணர்த்தினாள்....
அருேிலிருந்துப்
கூறிேவளின்

முேற்சியும்
சத்ேன்

ஆேிற்கற

ைற்றி

என்ற

நிபலேில்

நிபலபமேின்

எப்ைடிப்ைட்ைவன்

ைார்த்தவன்

பேேபளப்

கைசி

இேலாது

ேண்ேளில்

என்று

ஐந்துநாட்ேள்

விநாேேம்...
ஒற்றிக்

தீவிரத்பத
கோசபனக்
நோண்ைவனின்

ேண்ேளில் ேண்ண ீர்....

"சரிோன
நைாம்மி..?"

கோசபன
என்று

நசால்லிருக்ே...

ேலக்ேமாேக்

ஆனா

எப்ைடிச்

கேட்ைவனுக்குப்

நசய்றது

ைஞ்சாேத்து

கோசபனபேக் கூறிேகத நைாம்மி தான்.

அதன்ைிறகு எல்லாம் சரிோே நைந்கதறி இகதா திருமணமும் முடிந்து
விட்ைது.... ஆனால் இத்தபன நாட்ேளில் ஒருமுபற மான்சிேிைம் கைசாத
சத்ேபனக் ேண்டு ைேம் வந்தது... ஒரு வார்த்பதப் கைசுண்ணா என்று
எத்தபனகோ முபற நசால்லியும் தட்டிக் ேழித்த அண்ணபனக் ேண்டு
ேலங்ேிப் கைாய் தான் இன்று வற்புறுத்தி மான்சிபே நமகசஜ் நசய்ேச்
நசான்னது....

131

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அதற்ோன

ைலனாே
ஆரம்ைித்ததும்

இருவரும்

நிம்மதி

கைானிகலகே

நைருமூச்சுைன்

உபரோை

அபறேிலிருந்து

நவளிகேறினாள்....
ைடுத்துறங்கும் மான்சிபேப் ைார்த்தவாகற ைபழேவற்பற மீ ண்டும்
மனதில் ஓட்டிே நைாம்மிேின் நமாபைலில் நமகசஜ் ஒலி... விநாேேம்
தான் "நான் கதாட்ைத்தில் இருக்கேன்" என்று வந்திருந்தது...
அபறக்ேதபவ நமல்ல மூடிவிட்டுத் கதாட்ைத்திற்குச் நசன்றால்....
இருட்டில் தடுமாறிேைடித் கதடிச் நசன்றவளின் பேபேப் ைிடித்து இழுத்து
"நான் இங்ேன இருக்கேன் நைாம்மி" என்றான் விநாேேம்....
அருேில் வந்ததும் முேம் புலப்ைை.... "என்ன தூக்ேம் வரபலோ?"
என்று நமல்லிேக் குரலில் கேட்ைாள்...
ைற்றிேிருந்த பேபே விைாமல் தனது மார்ைில் பவத்துக் நோண்ை
விநாேேம்... "எங்ே தூக்ேம் வருது? குட்டிம்மாக்கு எப்கைா உைம்பு சரிோேி
எப்கைா மச்சான் ேிட்ைக் நோண்டு கைாய் கசர்க்ேிறதுன்ற ேவபலலகே
தூக்ேம் வரமாட்டிது புள்ள... ஊர்ல கவற கவபல நிபறே இருக்கு....
எல்லாத்பதயும்

விட்டுட்டு

வந்து

இங்ே

ேிைக்கேன்"

என்றான்

ேவபலோன குரலில்...
சில
நிமிை

மவுனத்திற்குப்

ைிறகு

"அப்கைா

உங்ே

தங்ேச்சிபே

நோண்டு கைாய் என் அண்ணன் ேிட்ை கசர்த்ததும் கவபல முடிஞ்சு

ேிளம்ைிடுவங்ே?
ீ
இங்ே கவற எதுவும் இல்பலோ?" என்றவளின் குரலில்
இருந்த

வருத்தம்

மனபத

என்னகவா

நசய்ே

ைற்றிேிருந்த

பேபே

இழுத்து அவபள இன்னும் அருகே வரவபழத்து நநருக்ேமாே நின்றைடி

"அடுத்த கவபலபேயும் ேவனிக்ேனுகம?" என்றான் ரேசிேமாே...
ோதிபன உரசும் அவனது உதடுேளுக்கு இைம் நோைாமல் நேர்ந்து
நின்றவள் "அடுத்து என்ன கவபல?" என்று கேட்ே...

132

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் எங்ே ஊபரகேத் திரட்டி வந்து இந்த நைாம்மிபேப் நைாண்ணு

கேட்ேிற கவபல" என்றவன் இடுப்பை வபளத்து அவபள அபணத்த
அகதத்

தருணம்

"அய்கோ

நாச்சிோ"

என்ற நீ லகவணிேின்

அலறல்

கேட்டு அபணத்த நிமிைகம விலேினர் இருவரும்...

"குட்டிம்மாக்கு என்னாச்சு?" என்று அலறிேவனுக்குப் ைதிலாே "இப்ை
தாகனங்ே ைார்த்துட்டு வந்கதன்... நல்லா தூங்ேிக்ேிட்டு இருந்தாங்ேகள?"
என்று ேலக்ேமாேத் நதரிவித்தவள் விநாேேத்தின் பேபேப் ைிடித்து
இழுத்துக் நோண்டு வட்டிற்குள்
ீ
ஓடினாள்...
மருத்துவமபனேின் அவசர சிேிச்பசப் ைிரிவு... மான்சிக்கு உள்கள
சிேிச்பச நைந்துநோண்டிருந்தது.... ேண்ண ீர் வற்றிப் கைான நிபலேில்
ேைவுபளத்

துபணக்ேபழத்தைடி

இரு

குடும்ைத்தினரும்

நவளிகே

நின்றிருந்தனர்....
அவசரமாய் நவளிகே வந்த நர்ஸ் "கைஷன்ட்டுக்கு நிபறே ைிளட்
லாஸ் ஆேிருக்கு... உைனடிோ ைிளட் கவணும்... கைஷன்ட்கைாை ைிளட்
குரூப் இங்ே ோருக்கு இருக்கு? எமர்நஜன்சிோ கலப்க்குப் கைாய் நசக்
ைண்ணி ைிளட் குடுங்ே" என்று ைரைரப்புைன் கூற....
"எனக்கும் என் தங்ேச்சிக்கும் ஒகர குரூப் ைிளட் தான் சிஸ்ைர்... இகதா
நான் கைாகறன்" என்று கலப் கநாக்ேி கவேமாே ஓடினான் விநாேேம்....
இரண்டு
நதய்வாபவ

மணிகநரம்
மட்டும்
ேழித்து

நவளிகே

அபழக்ே....

வந்த

ேவபலயுைன்

நைண்

மருத்துவர்

மற்றவர்ேபளப்

ைார்த்துவிட்டு மருத்துவரின் ைின்னால் நசன்றாள் நதய்வா....

தனது அபறக்குள் நசன்றதுகம கோைமாேத் திரும்ைிே ைாக்ைர் "என்ன
ைண்ணி வச்சிருக்ே நதய்வா? மறுைடியும் உைகன வரச்நசால்லி கைான
நசக்ேப்க்கு வந்திருந்தப்ைகவ நான் நசால்லிேிருந்கதகன? இப்கைா ைாரு
எவ்வளவு ைிளட் லாஸ்? ைாவம் நதய்வா,, நராம்ை சின்னப் நைாண்ணு...
எப்ைடித் தாங்குவா?" என்று ேடுபமோனக் குரலில் கேட்ைதும்...

133

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"எங்ே

குலசாமி

தங்கும்னு

புண்ணிேத்துல

நிபனச்கசன்ம்மா....
நிபனக்ேபலகே?"

என்று

எப்ைடிோவது

இப்புடி

முேத்பத

இந்தப்புள்பள

ைாதில

மூடிக்நோண்டு

கைாய்டும்னு
ேதறி

விட்ைாள்

நதய்வா...
அருகே

வந்து

தரிச்சதிலிருந்கத

ஆறுதலாேத்

ேரு

வளர்ச்சி

கதாளில்

தட்டிே

இல்பலனு

ைாக்ைர்

நசான்கனகன
"அது

நதய்வா?

அகதாை உன் வட்டில்

ீ
கவற எத்தபனப் ைிரச்சபனேள்? இவ்வளவும்
இருக்கும்

கைாது

அப்புறம்

சாமிபே

குபற

நசால்றது

சரிேில்பல"

என்றவர் நதய்வாபவ ஒரு கசரில் உட்ோர பவத்து விட்டு "கைாேட்டும்

விடு....

நிச்சேம்

உன்

மருமேள்

ஆகராக்ேிமான

ஒரு

குழந்பதபே

நைத்துக் குடுப்ைா" என்று கூறி புன்னபேத்தார்....

நமல்ல

நிமிர்ந்த

நதய்வா
"இப்கைா

நாச்சிோவுக்கு

எப்ைடிேிருக்கும்மா?" என்று கேட்ே....

"ைேப்ைடும்

ைடி

எதுவுமில்பல

நதய்வா...

சுத்தமா

க்ள ீன்

ைண்ணிோச்சு.... ைிளட் குடுத்திருக்ோங்ே... நரண்டு நாள் ஆப்சர்கவஷன்ல

இருந்தா சரிோேிடுவா...." என்றார்.....
ேருவிலிருந்த
சத்ேன்

மான்சி

உதிர்ந்துவிட்ை

குழந்பதபே
இருவரின்
நிபலேில்

மட்டுகம

திருமணமும்
இனி

முன்நிறுத்தி
அந்த

என்னாகும்

ேரு
என்ற
நைத்தப்ைட்ை
ேருவிகலகே
ைதட்ைமும்

ேவபலயுமாே இரு குடுைமும் தவித்துப் கைாேிருந்தனர்....

மேனும்

கைாய்

கைரக்

குழந்பதயும்

கைாய்

விட்ை

நிபலேில்

அழக்கூைத் கதான்றாமல் விரக்தியுைன் அமர்ந்திருந்தார் பூைதி.

மறுநாள் ோபல தனது அண்ணனுக்கு ோல் நசய்தாள் நைாம்மி......
நசால்ல

கவண்டிே

தேபல

எப்ைடிச்

நசால்லப்

கைாேிகறாம்

கவதபன வபதக்ே.. அண்ணனின் குரல் கேட்ே ோத்திருந்தாள்...

134

என்ற

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"என்ன நைாம்மி இவ்வளவு ோபலல ோல் ைண்ணிருக்ே?" என்று
ைதட்ைமாேக் கேட்ைான் சத்ேன்....
"அது அண்ணா...." என்று தடுமாறிேவளின் கதாளில் பே பவத்த
விநாேேம்

பதரிேமாேப்

தபலேபசத்தவள்

கைசும்ைடி

"அண்ணா...

ஜாபை

அண்ணிக்கு

நசய்ே....

சரிநேன்று

உைம்பு

சரிேில்பல

ஆஸ்ைிட்ைல்ல அட்மிட் ைண்ணிருக்கோம்" என்றாள்....

உைனடிோே ைதட்ைமாே "என்னாச்சு? இப்கைா எப்ைடிேிருக்கு?" என்று
கேட்ைவனுக்கு....... "அண்ணிக்கு அைார்ஷன் ஆேிடுச்சு அண்ணா..... இப்கைா
ஆஸ்ைிட்ைல்ல தான் இருக்கோம்" என்று ேதறலாேக் கூறிேவள் கமகல
கைச

முடிோமல்

நமாபைபல

விநாேேத்திைம்

நோடுத்துவிட்டு

ேண்ண ீருைன் சுவரில் சாய்ந்தாள்....

சத்ேனிைமிருந்து
நீ ண்ை

மவுனம்.....

ைிறகு

"நைாம்மி?"

என்று

அபழக்ே..... "மச்சான் நான் விநாேேம் கைசுகறன்...." என்றான்.....

"மான்சிக்கு இப்கைா எப்ைடிேிருக்கு?" என்று கேட்ைவனின் குரலில்
ஜீவகன இல்பல....
"ைிளட்

நிபறே

லாஸ்

ஆேிடுச்சு

மச்சான்...

நான்தான்

ைிளட்

குடுத்கதன்.... நரண்டு நாள் ஆப்சர்கவஷன்ல இருந்தா சரிோேிடும்னு

ைாக்ைர்

நசால்லிேிருக்ோங்ே....

ைேப்ைடும்ைடி

எதுவுமில்பலனு

நசால்லிருக்ோங்ே.... குட்டிம்மாக்கு மேக்ேம் நதளிஞ்சதும் மறுைடியும்

கைசுகறன் மச்சான்" என்று கூறி ேட் நசய்தான் விநாேேம்.
இரண்டு நாள் ேழித்து மான்சி வட்டிற்கு
ீ
அபழத்து வரப்ைட்ைாள்....
ோலிோேிப்
கைான

வேிற்பற

தைவி

அழுதவபள

அபணத்துக்

நோண்ைாள் நைாம்மி.....
தங்ேபள மட்டும் துேரம் நதாைர்ந்து வருேின்றகதா என்று ேலங்ேிப்
கைாய் அமர்ந்திருந்தனர் அத்தபனப் கைரும்...

135

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அன்று

இரவு

கோசபனயுைன்

கூைத்திற்கு

வந்த

நதய்வா

ேவபலயுைன் அமர்ந்திருந்த ேணவரின் அருகே அமர்ந்தாள்..... "இனிகம

என்ன

நசய்ேப்

கைாறீங்ே?

குழந்பதக்கு
கவற

ஒருத்தன்

அப்ைாவா

வந்துக்கூைாதுனு ஊபரக் கூட்டி ைஞ்சாேத்து வச்சு சத்ேனுக்கு நநருக்ேடி

குடுத்து நாச்சிோவுக்கு மறு ேல்ோணம் நசய்து வச்சீங்ே? இப்கைா அந்த
குழந்பதகே இல்லாமப் கைாச்சு.... இனி எபதச் நசால்லி நாச்சிோபவ
சத்ேன் ேிட்ை கசர்த்து பவக்ேப் கைாறீங்ே?" என்று கவேமாே கேட்ைாள்....
இசக்ேியும் விநாேேமும் பூைதிேின் ைதிலுக்ோே அவர் முேத்பதப்
ைார்க்ே.....

அவகரா

தன்

மபனவிபேப்

ைார்த்து

"இநதன்ன

கேள்வி

நதய்வா? நாச்சிோவுக்கு எப்கைா உைம்பு சரிோகும்?" என்று கேட்ைார்...

"இப்ைகவ நல்லாத்தான் இருக்ோ.... இன்னும் நரண்டு மூணு நாள்ல
நல்லைடிோ எழுந்து நைமாடுவா?" என்றாள் நதய்வா...
விநாேேத்திைம் திரும்ைிே பூைதி "நல்லா சவுேரிேமா கைாற மாதிரி
ஒரு

ோபர

ஏற்ைாடு

நாச்சிோபவக்
மபனவிேிைம்

ைண்ணு

கூட்டிக்ேிட்டு
திரும்ைி
நான்

"சத்ேன்

விநாேேம்...

நாபள

மறுநாள்

ஊட்டிக்குப்

கைாகறன்"

என்றவர்

என்

மேன்...

ஒரு

நாளும்

கநர்பம

தவறமாட்ைான்.... அவகனாை ேைபம என்னன்னு அவனுக்குத் நதரியும்

நதய்வா" என்றார்....
எல்கலாரும் கைசி முடிவானது.... மான்சிபே அபழத்துக் நோண்டு
அவளுைன்

அவளது

விநாேேமும்

நைற்கறாரும்

ஊட்டிக்கு

ேிளம்புவது

பூைதி
என்று

நல்லகநரம் ைார்த்து ோரில் புறப்ைட்ைனர்....

" சில மணித் துளிேள்
" புேல் வசிே
ீ
ைின் பூமி....
" சுத்தமாேி விடுமா?
" மறு சீரபமப்பு என்றாலும்...
" அதிலும் கசதம் வருகம!!

136

நதய்வநாேேி
முடிவு

மற்றும்

நசய்ேப்ைட்டு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

7.
சத்ேன் தனது ைிளான்டின் கவபலேளில் ேவனமாே இருந்தாலும்
நிபனப்நைல்லாம் மான்சிேின் உைல்நிபலப் ைற்றிே சிந்தபனேிகலகே
இருந்தது....
ஒரு ேருச் சிபதவு நைண்பண எவ்வளவு சக்தி இழக்ேச் நசய்யும்
என்று ஓரளவுக்குத் நதரிந்திருந்த ோரணத்தால் இபத மான்சி எப்ைடித்
தாங்குவாள் என்ற எண்ணகம அதிேமாே இருந்தது....
அடிக்ேடி தனது தங்பேக்கு ோல் நசய்து மான்சிேின் உைல்நிபலப்
ைற்றித் நதரிந்து நோண்ைான்.... ேவனமாேப் ைார்த்துக் நோள்ளும்ைடியும்
கூறினான்....
அன்று மதிேம் ஷிப்ட் முடிந்து இரவு வட்டிற்குள்
ீ
நுபழயும் கைாகத
கநத்ராவிைமிருந்து

கைான்ோல்.....

ஆன்
நசய்து

"நசால்லு

கநத்ரா.....?"

என்றான்....
கைசுவதற்கு முன்பு கைானின் ரிசீவரில் அவள் நோடுத்த முத்தத்தின்
சப்தம் ஒலித்தது.... உற்சாேமான மனநிபலேில் இருக்ேிறாள் என்றுப்
புரிே இவனும் உற்சாேமாே "என்ன கமைம் நராம்ை குஷில இருக்ேீ ங்ே
கைாலருக்கு? கேட்ோமகலகே ேிஸ் ேிபைக்குகத?" என்று கேட்ைான்...
"ம் ம்... ஐ ஆம் நவரி கஹப்ைி ைார்லிங்..... ஒரு வழிோ என் புராநஜக்ட்
ஒர்க்

முடிஞ்சது...

நநக்ஸ்ட்

வக்
ீ

நசமினார்ல

சப்மிட்

ைண்ணி

ஒரு

ப்ரநசன்கைஷன் குடுத்துட்ைா என் ஒர்க் கைாட்ைல் ைின ீஷ்....

அதுக்ேப்புறம்
நோஞ்ச

நாபளக்கு

நான்

ப்ரீ

கைர்ட்...."

என்று
குரலில்

சந்கதாஷம்

நதரித்து ஓை கைசினாள்...
"ஓ.... ேங்ராட்ஸ் பம டிேர்...." என்று வாழ்த்துச் நசான்னான்...

137

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"தாங்க்ஸ்ைா...." என்றவள்.... "நசமினார்க்கு நிபறே க்பளேன்ட்ஸ்

வருவாங்ே சத்ோ.... அப்ைடிநோரு ப்களஸ்ல கைசப் கைாறத நிபனச்சா
இப்ைகவ எக்பஸட்டிங்ோ இருக்கு" என்று குதூேலித்தாள்...
"நீ

நல்லா

ைண்ணுகவ

கநத்ரா....

பதரிேமா

கைசுகவ...

எனக்கு

நம்ைிக்பேேிருக்கு" என்றான்...
"ம்... நிச்சேம் கைசிடுகவன்.... ஏன்னா இது என்கனாை நராம்ை நாள்
அச்சீவ்நமண்ட்.... அப்புறம் ஒன் வக்
ீ நரஸ்ட்... உன்கூை ஊட்டில ஜாலிோ
சுத்தனும்... இன்னும் நைன் கைய்ஸ்ல உன்ேிட்ை இருப்கைன் சத்ேன்....
நநக்ஸ்ட்

ட்டூ

மந்த்ல
நமக்கு

கமகரஜ்....

நிபனச்சுப்

ைார்க்ேகவ

சந்கதாஷமா இருக்கு சத்ோ...." என்றாள்...

சத்ேன்

எதுவும்

நின்றிருந்தான்....
மனதிற்குள்

கைசவில்பல....

வரட்டும்....

பவத்துக்

வருவதும்
நோண்டு

சில

விநாடிேள்

நல்லது

தான்...

தவிக்ோமல்

ேண்மூடி
இனிகமலும்

நைந்தவற்பற

நசால்லிவிடுவகத நல்லது என்று எண்ணினான்..... "ம் வா கநத்ரா... நான்

நவேிட் ைண்கறன்" என்றான்...
கைசி

முடித்துவிட்டு

பவத்தாள்
நோள்ள

கநத்ரா.....

முடிந்தது....

பவப்ைதற்கு

சத்ேனால்
நநடுநாள்

முன்

கநத்ராவின்
ோத்திருப்பு...

மீ ண்டும்

முத்தமிட்டு

மனநிபலபே
இப்கைாது

புரிந்து

நிபறகவறப்

கைாகும் சந்கதாஷம்....
ோபலேில் நசய்து பவத்துவிட்டு கைாேிருந்த உணவிபன சூைாக்ேி
நைேருக்கு உண்டுவிட்டுப் ைடுத்தான்...
மீ ண்டும் மான்சிேின் நிபனவுேள்.... ேருவிலிருந்த

குழந்பதபேக்

ோரணம் ோட்டி இந்த திருமணத்பத நைத்த கவண்டும் என்று கூறிே

விநாேேம் ஞாைேத்தில் வந்தான்.... இனி அந்த குழந்பதகே இல்பல
எனும்கைாது விநாேேத்தின் நைவடிக்பே என்னவாே இருக்கும் என்று
எண்ணும் கைாகத சத்ேன் உதடுேளில் ஒருவித கேலிச் சிரிப்பு...
138

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குழந்பதபேப் ைற்றி கோசிக்கும் கைாது தான் இன்நனாரு விஷேமும்

அவன் எண்ணத்தில் கதான்றிேது.... முன்புதான் என் வட்டு
ீ
வாரிசு கவறு
ஒருவனிைம் வளரக் கூைாது என்றனர்... இனி மான்சிபே கவறு ஒருவன்
மணப்ைதில்

தபைநோன்றும்

இருக்ோகத?

இதுப்

ைற்றி

மான்சிேிைம்

கைசிப் ைார்த்தால் என்ன?....

இந்த

கோசபனத்

கதான்றிேதுகம

விருட்நைன்று

எழுந்து

அமர்ந்தான்.... 'நேஸ்.... கநத்ராபவப் ைற்றிச் நசால்லி... தனது இக்ேட்ைான

நிபலபேப் ைற்றிச் நசால்லி.... மான்சிேிைம் விவாேரத்துக் கோரி விட்டு...
ைிறகு

ஒரு

நல்லவபனத்
பவத்துவிட்ைால்

கதடி

எல்லாப்

அவளுக்குத்

ைிரச்சபனயும்

திருமணம்

நசய்து

தீர்ந்துவிடும்....

என்

நிபலபமபே மான்சி நிச்சேம் புரிந்துநோள்வாள்.... என்று எண்ணிே

அவனது நம்ைிக்பே நல்லபத விபதக்ே மறந்தது...
என்ன நரண்டு வட்டுலயும்
ீ
நைரிசாப் ைிரச்சபனப் ைண்ணுவாங்ே....
ஆனால் மான்சியும் நானும் இதில் உறுதிோே இருந்தால் அவங்ேளால்
என்ன நசய்ே முடியும்?.... இன்னும் சில நாட்ேள் ேழித்து ஊருக்குச்
நசன்று மான்சிேிைம் கநரடிோேப் கைசி ஒரு முடிவுக்கு வரகவண்டிேது
தான்.... என்பன விைவும் ஒரு நல்லவனிைம் மான்சிபே ஒப்ைபைக்ே
என்னால்

முடியும்

என்று

நிபனத்தவனுக்கு

அதன்

ைிறகு

உறக்ேம்

நிம்மதிோே வந்தது....
மறுநாள் ோபல அகத உற்சாேமான மனநிபலகோடு எழுந்தான்...
ோபல ஷிப்ட் என்ைதால் நவறும் ோைி ைிஸ்கேட்கைாடு ோபல உணபவ
முடித்துக் நோண்டு ஏழு மணிக்நேல்லாம் ைிளான்ட்டுக்கு ேிளம்ைினான்....
அது
ேிைக்ே....

சீசன்

கநரம்

இல்பல

மபலேரசிேின்

என்ைதால்

அழபே

சாபலேள்

ரசித்தைடி

நவறிச்கசாடிக்

அவனுக்குப்

ைிடித்தப்

ைாைபல முனுமுனுத்துக் நோண்கை ஜீப்பை நசலுத்தினான்....

ைிளான்ட்டுக்குச் நசன்று தனது கவபலேில் மூழ்ேிேவன் ைத்து மணி
வாக்ேில் ேிபைத்த ஓய்வில் நைாம்மிக்கு ோல் நசய்தான்.....

139

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

உைனடிோே எடுத்தவள் "எப்ைடிண்ணா இருக்ே?" என்று கேட்ே...

"ம்
நான்

நல்லாருக்கேன்

எப்ைடிேிருக்ோங்ே?

நைாம்மி...

மான்சிகோை

நஹல்த்

வட்டுல
ீ
இப்கைா

எல்லாரும்

எப்ைடிேிருக்கு?"

என்றுக் கேட்ைான்...
"எல்லாரும்

நல்லாருக்கோம்....

அண்ணி

இப்கைா

நல்லா

கதறிட்ைாங்ே.... இனி ஒரு ைிரச்சபனயும் இல்பல" என்றாள்....

"ம் ம்... குட்..." என்றான் சத்ேன்....
சில நிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு நைாம்மிேின் தேக்ேமான குரல்
"அண்ணா........" என்று அபழக்ே....
குரலில்

வித்திோசம்

உணர்ந்து

"என்ன
நைாம்மி?

ஏதாவது

ப்ராப்ளமா?" என்று கவேமாேக் கேட்ைான்...

"ைிரச்சபனலாம்

எதுவுமில்பல....

ஏகதா

நசால்ல

நிபனச்கசன்...

மறந்துட்கைண்ணா" என்று சமாளித்தவள்... "சரி நீ ஒர்க் ைாருண்ணா...

நான் ஈவினிங் ோல் ைண்கறன்" என்று கூறி பவத்துவிட்ைாள்....
'என்னவாே இருக்கும்? எபதச் நசால்ல வந்து மறந்திருப்ைாள்?' என்ற
கோசபனகோடு நவளிகே வந்து பைக்ோரா ைாலத்தின் மீ து நைந்தான்....
மின்சாரத்பத

எடுத்துவிட்டு

வரும்

உைரி

நீ ரின்

குளிர்

ஸ்நவட்ைபரயும் மீ றி ஊடுருவிேது.... பேேபள மார்புக்குக் குறுக்ோேக்

ேட்டிக் நோண்டு அந்த குளிபர ரசித்து அனுைவித்தான்....
ைிறகு ோல்ேளுக்கு ேீ கழ ேைந்து நசல்லும் நீ ரிபனப் ைார்த்தைடி இரவு
கோசித்து பவத்தபத மீ ண்டும் நிபனவில் நோண்டு வந்து அதன் சாதே
ைாதேங்ேபள அலசிப் ைார்த்தான்....

140

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
அவன்

வபரக்கும்

கதான்றினாலும்
ஏற்ைாட்டிற்கு
எத்தபன

அபனத்தும்

ஏகதா

மான்சி

முபறதான்

ஒன்று

மிேச்

குபறவது

சம்மதிப்ைாளா?
ேல்ோணம்

சரிோே
கைால்

இல்பல

நசய்வங்ே
ீ

இருப்ைது

கைால்

இருந்தது....

எனது

ஒரு
நைண்ணுக்கு

என்று

மறுப்ைாளா?

எபதயும் அவபள சந்தித்தப் ைிறகே முடிவு நசய்ேலாம் என்று தற்சமேம்

அந்த கோசபனபே தள்ளி பவத்து விட்டு திரும்ைி நீ ர்மின் நிபலேம்
கநாக்ேி நைந்தான்....
அபணக்ேட்டுப்
குறுக்கு

வழிேின்

ைாலத்பதக்
கேட்பைத்

ேைந்து

நீ ர்மின்

நிபலேம்

நசல்லும்

திறக்கும்

கைாது

அவனது

நமாபைல்

அபழத்தது
எடுத்துப்
கநரத்தில்

ைார்த்தான்....

இவர்

எதற்ோே
இமான்

தான்

அபழத்திருந்தார்....

அபழத்திருக்ேிறார்

என்ற

இந்த

குழப்ைத்கதாடு

நமாபைபல ஆன் நசய்து "நசால்லுங்ே இமான்...." என்றான்...

"வணக்ேம் சார்.... ஊர்லருந்து உங்ே ரிகலட்டிவ்ஸ் வந்திருக்ோங்ே
சார்....

உங்ே

வடு
ீ

வச்சிருக்கேன்.... நீ ங்ே

பூட்டிேிருக்ேறதால
உைகன

ேிளம்ைி

என்

வட்டுல
ீ

வர்றீங்ேளா?"

இருக்ே

என்ற

அவரது
இல்பலகே?

ோர்

வார்த்பதேளில் கமலும் குழம்ைிப் கைானான் சத்ேன்...

"ரிகலட்டிவ்ஸ்?....

அதுக்கு

வாய்ப்கை

வந்திருக்ோங்ே இமான்?" என்று நதளிவுப்ைடுத்திக் நோள்ள மீ ண்டும்

கேட்ைான்....
"உங்ே அப்ைா அம்மா... அத்பத மாமா... அப்புறம் ைர்ஸ்ட் நீ ங்ே வரும்
கைாது

உங்ேக்

கூை

வந்திருந்தாகர

விநாேேம்.....

இவங்ேக்

கூை....."

என்றவர் நிமிை கநர தாமதத்திற்குப் ைிறகு "இவங்ேக் கூை உங்ே ஒய்ப்

மான்சி சத்ேனும் வந்திருக்ோங்ே சார்" என்றார் மிேத் நதளிவாே....
அதிர்ந்து கைானான் சத்ேன்..... அத்தபன கநரமாே இருந்த குளிர்
கைாய் உைலில் சூடு ைரவத் நதாைங்ேிேது.... சற்று முன் நைாம்மி நசால்ல
வந்து மறந்த கைான விஷேம் இதுதானா? கநற்று ோல் ைண்ணும்கைாது
141

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கூை ஊட்டிக்கு வருவதாே ஒருவரும் நசால்லவில்பலகே? எல்கலாரும்

ைிளான்

நசய்து

நைத்திக்

ோட்டிேிருக்ேிறார்ேள்

என்று

நதளிவாேப்

புரிந்தது....
எதிர்முபனேில்

இமான்

ோத்திருக்ேிறார்

என்று

புரிே....

"ரிசீவ்

ைண்ணி தங்ே வச்சதுக்கு தாங்க்ஸ் இமான்.... ஆைிஸர் ேிட்ை ைர்மிஷன்

கேட்டு நான் இகதா ேிளம்ைி வர்கறன்" என்றான் நிதானமாே......
"சரிங்ே சார்...." என்றவர்.... "ஒரு நிமிஷம் சார்... கேத்தரின் ஏகதா
கைசனுமாம்" என்றார்...
"ம்

குடுங்ே இமான்" என்று இவன் நசான்னதும் எதிர்முபனேில்

கேத்தரின் குரல் கேட்ைது "அங்ேிள்... அங்ேிள்... அன்னிக்கு என் புக்ல

பேேில் ஸ்ைார் வச்சிருந்த ஏஞ்சல் ோமிச்சு உங்ேளுக்கு ஒரு ேபதச்
நசான்கனன்ல?" என்று மழபலேில் கேட்ைாள்...
ஞாைேப்ைடுத்திப்

ைார்த்த

சத்ேன்

"ஆமாம்...
ஒேிட்

டிரஸ்

கைாட்ை

ஏஞ்சல்?" என்றான்...
"நேஸ் நேஸ்" என்று உற்சாேமாேக் ேத்திே கேத்தரின் "மான்சி அக்ோ
அந்த ஏஞ்சல் கைாலகவ இருக்ோங்ே அங்ேிள்.... நைரிேப் நைரிே ேண்ணு
வச்சுேிட்டு

அந்த

ஏஞ்சல்

கைாலகவ

சிரிக்ேிறாங்ே

அங்ேிள்....

ச்கசா

ச்சுவட்...
ீ
எனக்கு நராம்ைப் ைிடிச்சிருக்கு" என்று உற்சாேமாேக் ேத்தும்
கைாகத

ைின்னாலிருந்த

மரிேம்

"ஸ்ஸ்ஸ்....

கேத்தரின்...

கைாபன

அப்ைாக்ேிட்ை குடு... அங்ேிள் வட்டுக்கு

ீ
வந்ததும் கைசு" என்று அதட்டும்
குரல் கேட்ைது..
அதன் ைின் "சரிங்ே சார் சீக்ேிரமா வாங்ே" என்ற

இமானின் குரகலாடு இபணப்புத் துண்டிக்ேப் ைட்ைது...

சத்ேன் நிமிை கநரம் தனது நமாபைபலகேப் ைார்த்தான்.... ஏஞ்சல்?
மான்சி ஏஞ்சல்? கேத்தரின் சந்கதாஷத்தில் ேத்திேது மீ ண்டும் ோதில்
ஒலித்தது....

தனது

வட்டில்
ீ

முதன்முதலாே

ைாவாபை

சட்பையுைன்

ைாதாம் ேஞ்சி எடுத்து வந்துக் நோடுத்தவபளக் ேண்டு தானும் கூை

கதவபதோ இவள்? என்று எண்ணிேது ஞாைேம் வந்தது....
142

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அந்தக் குழந்பதேின் கூற்றால் இறுக்ேமான மனநிபல மாறி சிறு

சிரிப்பு

இதழ்ேளில்

தைம்

ைதிக்ே

தனது

கமலதிோரிேின்

அபறக்குச்

நசன்று நிலவரத்பதக் கூறி விடுப்புக்கு அனுமதி வாங்ேிக் நோண்டு

நவளிகே வந்தான்....
ோபலேில் வட்டிலிருந்த
ீ
கைாது இருந்த மனநிபலக்கும் இப்கைாது
திரும்ைிச் நசல்லும்கைாது இருக்கும் மனநிபலக்கும் நிபறே வித்திோசம்
இருந்தாலும் நிம்மதி மட்டும் கைாய்விட்ைது கைால் அவனால் எண்ண
முடிேவில்பல..
கேத்தரின்,, மான்சிபே ஏஞ்சல் என்றாகள..... ஒருகவபள நவள்பள
உபைேில் வந்திருக்ேிறாளா? நவள்பளப் புைபவ? அல்லது நவள்பளச்
சுடிதார்? ஒருவித குறுகுறுப்பு கதான்ற ஆர்வம் அவபனயும் மிஞ்சிேது....
ைிளான்ட் குவாட்ரஸ்ேள் இருக்கும் வபளவுக்குள் ஜூப் நுபழந்தது....
இமான் வட்டு
ீ
வாசலில் திருநநல்கவலி ரிஜிஸ்ட்கரஷன் நம்ைர் நோண்ை
இகனாவா

ோர்

வந்துட்ைாங்ேளா?'
கவண்டும்

நின்றிருந்தது....
என்ற

'ஓ

கேள்வியுைன்

என்ற எந்தவித

அங்ேிருந்கத

ோபர

முன்கனற்ைாடும்

எப்ைடி

ோர்லகே

எதிர்நோள்ள

இன்றி இமான்
வட்டின்
ீ

முன்பு ஜீப்பை நிறுத்தினான்....

வட்டிற்குள்
ீ
இசக்ேி உரக்ேப் கைசும் குரல் வதி
ீ
வபர ஒலித்தது....
"நீ ங்ேல்லாம் இவ்வளவு நல்ல மனுசங்ேளா இருக்குறப்ை எம்மவபளப்
ைத்தி

எனக்நேன்னங்ே

ேவபல?

நாச்சிோபவ

நிம்மதிோ

இங்ே

விட்டுட்டு ஊர் கைாய்ச் கசருகவாம்" என்றார்...

இமான் வட்டு
ீ
வாசலில் ோல் பவத்தவனின் வேிற்பற கலசாேக்
ேலக்ேிேது... "மான்சி இனி இங்கேகேவா?" என்று நமல்லிேக் குரலில்
தன்பனத் தாகனக் கேட்டுக் நோண்ைான்....

143

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ ங்ே

ேவபலப்ைைாம
விட்டுட்டுப்

கைாங்ேய்ோ....

இனிகமல்

கேத்தரின் கைால மான்சியும் எங்ேளுக்கு மேள் தான்" என்ற இமான்

மபனவி மரிேத்தின் குரல் நநேிழ்ச்சியுைன் கேட்ைது...
இனியும்

தாமதிப்ைதில்

அர்த்தமில்பல

என்று

வட்டிற்குள்
ீ

நுபழந்தான் சத்ேன்..... "அய்... அங்ேிள் வந்தாச்சி... அங்ேிள் வந்தாச்சி...."

என்று ேத்திேைடி கேத்தரின்

ஓடி வந்து இவன் ோல்ேபளக்

ேட்டிக்

நோண்ைாள்....
குனிந்து அவபளத் தூக்ேிக் நோண்ைவனின் ைார்பவ ஒருமுபற
சுழன்று

வந்தது.....

ைிளாஸ்டிக்

கசர்ேளில்

பூைதியும்

இசக்ேியும்

அமர்ந்திருக்ே... விநாேேம் சற்றுத் தள்ளி ஒரு கசரில் அமர்ந்திருந்தான்....

தபரேில்
விரித்திருந்த

ைாேில்

இவன்

அம்மாவும்...

அத்பத

நீ லகவணியும் அமர்ந்திருந்தனர்....
சத்ேபனக்

ேண்ைதும்

ைனிவுைன்

"வணக்ேம்

மாப்பள"

என்று

நீ லகவணி எழுந்து நோள்ள.... சத்ேனுக்கு சங்ேைமாே இருந்தது...

"ைரவால்ல நீ ங்ே உட்ோருங்ே அத்பத" என்றான் அவசரமாே....
அவனிைமிருந்து நழுவி இறங்ேிே கேத்தரின்.... பேேபளப் ைிடித்து
இழுத்து "வாங்ே அங்ேிள்... உங்ேளுக்கு ஏஞ்சல் இருக்ேிற இைத்பதக்
ோட்டுகறன்" என்றைடி ைக்ேத்திலிருந்த அபறக்கு இழுத்துச் நசன்றாள்....
கேத்தரின்
அபறேின்

இழுப்புக்கு

நடுகவ

நேர்ந்து

ேிைந்த

அபறக்குள்

ேட்டில்
நசன்றான்

உேரமாேத்

சத்ேன்.....

தபலேபணேள்

அடுக்ேப்ைட்டு ைேணக் ேபளப்ைின் கசார்வுைன் சாய்ந்திருந்தாள்

மான்சி....
நவள்பள உபை இல்பல.... கராஸ் நிற புைபவயும் ரவிக்பேயுமாே
சேணித்திருந்தாள்..... கராஸூம் கதவபதேள் உபைதாகனா? ேழுத்தில்
நமல்லிேகதார்

நசேின்...

ோதுேளில்

எளிபமோன

நபேேள்....

ேரங்ேளில் சில ேண்ணாடி வபளேல்ேள்.... நாசிேின் வலப்ைக்ேம் மிேச்

சிறிே சிவப்புக்ேல் மூக்குத்தி.... ம்ம்.... கதவபதகே தான்....
144

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேபலந்த கூந்தல் ோற்றில் அபசந்து நநற்றிேில் புரள.... பமேிட்ை

விழிேபள நமல்லத் திறந்து நநற்றிேில் விழுந்த கூந்தபல சலிப்புைன்
ஒதுக்ேி

ோகதாரம்

ேன்னத்தில்

நசாருேினாள்....

புரண்ை

அப்ைடியும்
மேிற்க்ேற்பற....

ஒதுங்ே

முன்ைிருந்த

மறுத்து

மான்சிேின்

குறும்புத்தனத்பத ஞாைேப்ைடுத்திேது....
ேண்விழித்தவளின்

எதிகர

சத்ேன்.....

ைதட்ைத்துைன்

கவேமாே

எழுந்திருக்ே முேன்றாள்.... அவளது உைல்நிபல புத்திேில் உபரக்ே...

அவபள

விை

கவேமாே

அருகே

வந்து

இரு

கதாள்ேபளயும்

ைற்றி

மீ ண்டும் தபலேபணேில் சாய்த்து "ஏன் இவ்வளவு அவசரம்... நான்

தாகன?" என்றவனின் இந்த "நான் தாகன?" வார்த்பதேின் அர்த்தம் தான்
என்ன? அவள் உைல்நிபல ேருதி ைதட்ைத்தில் நதாட்ைது தான்...
ஆனால்
அவகளா

தனது

கதாளில்

இருந்த

அவனது

பேேபள

அதிர்வுைன் ைார்க்ே... அவசரமாே பேேபள எடுத்துக் நோண்ை சத்ேன்

"இப்கைா நஹல்த் ைரவாேில்பலோ?" என்று நிஜமான அக்ேபறகோடு
விசாரித்தான்....
தபலகுனிந்தாள்...
விரல்ேளால்

தனது

புைபவ

ோல்

நைருவிரல்

முந்தாபனேில்

கநாக்ேினாள்....
முடிச்சிட்ைாள்....

பே
"ம்

நல்லாருக்கேன்" என்றாள்...
அடுத்து
நிமிைம்

என்னப்

"நான்
கைசகவண்டும்?

நசான்ன

ஏஞ்சல்

இருவரும்

தான்

மான்சி

மவுனமாே
அக்ோ?"

இருந்த
இவனது

சட்பைேின் நுனிபே ைிடித்து இழுத்துக் கேட்ைாள் கேத்தரின்...

மான்சிேின்
ஆமாம்

என்று

மீ து

நிமிைகநரம்

ைார்பவபேப்

தபலேபசக்ே....

"அய்ோ...

ைதித்து

மீ ண்ைவன்

அங்ேிளும்

ஆமா

நசால்லிட்ைாரு..." என்றைடி நவளிகே ஓடிேவள் அங்ேிருந்த அத்தபன

கைரிைமும் அபதக் கூறி தனது சந்கதாஷத்பதப் ைேிர்ந்து நோண்ைாள்....

145

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

தர்மசங்ேைம் என்ைது இது தாகனா? மான்சி இருந்த அபறேிலிருந்து

நவளிகே வந்தான்.... இசக்ேி எழுந்து நோண்டு "உட்ோருங்ே மாப்பள"
என்று உைசரித்தார்....
"இல்ல

ைரவால்ல..."

என்று

மறுத்தவன்....

"எல்லாரும்

வாங்ே

வட்டுக்குப்
ீ
கைாேலாம்" என்று நைாதுவாே அபழத்துவிட்டு இமானிைம்
திரும்ைி "தாங்க்ஸ் இமான்" என்றான்...
"ைரவால்பலங்ே

சார்....

லஞ்ச்

பைம்

நநருங்ேிட்ைதால

இவங்ே

எல்லாருக்கும் லஞ்ச் எனக்குத் நதரிஞ்ச கேட்ைரிங்ல நசால்லிருக்கேன்....

இன்னும் நோஞ்ச கநரத்தில் வந்துடும் சார்" என்றார்...
இந்த உதவிக்கு மீ ண்டும் நன்றி கூறாமல் ஒப்புதலாய் தபலேபசத்து
விட்டு நவளிகே வந்தான்.... இவன் தனது ஜீப்ைில் ஏறிக்நோள்ள இமான்
வந்து ைக்ேத்தில் அமர்ந்தார்.... மான்சியுைன் வந்திருந்தவர்ேள் வந்தது
கைாலகவ அகத ோரில் ஏறிக் நோண்ைனர்....
ஜீப்ைில் நசல்லும் வழிேில் "கமகரஜ் முடிஞ்சபத ஒரு வார்த்பதக்
கூை நசால்லபலகே சார்?" என்று இமான் ஆதங்ேமாேக் கேட்ைார்...
திரும்ைி அவரின் முேம் ைார்த்த சத்ேன் "நசால்லிக்ேிற மாதிரி என்
கமகரஜ் நைக்ேபல இமான்" என்றான்....
"ம்,, அப்ைா எல்லாம் நசான்னார் சார்...." என்ற இமான்.... "இதுதான்
நமக்கு ேர்த்தர் நோடுத்த வாழ்க்பேன்னு இேல்ைா ஏத்துக்ேங்ே சார்"
என்றுவிட்டு கமலும் எபதயும் ேிளராமல் மவுனமானார்...
வடு
ீ

வந்ததும்

இறங்ேி

தன்னிைமிருந்த

சாவிோல்

ேதபவத்

திறந்தான்....உள்ளுணர்வு எச்சரிக்பே நசய்ே கவேமாே தனது அபறக்கு

ஓடி கநத்ராவும் அவனும் இபணந்திருந்த அந்தப் புபேப்ைைத்பத எடுத்து
அலமாரிபேத்

திறந்து

தனது

உபைேளுக்கு

பவத்தான்....

146

அடிேில்

மபறத்து
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மீ ண்டும் அவன் நவளிகே வந்த கைாது ைின்னால் வந்த ோரிலிருந்து

எல்கலாரும்

இறங்ேிக்

நோண்டிருந்தனர்......

விநாேேமும்

இமானும்

கசர்ந்து மான்சிேின் உைபமேபள ோரிலிருந்து எடுத்து வந்து வட்டிற்குள்

ீ
பவத்தனர்....
நமன் நபைோே வந்தவபள நின்று திரும்ைிப் ைார்த்தான் சத்ேன்....
அவளது நபை தேங்குவது கைால் இருக்ே.... நிமிைகநரம் ேவனித்தவன்
"வா மான்சி" என்று அபழத்தான்....
மின்னலாய் நிமிர்ந்துப் ைார்த்துவிட்டு மீ ண்டும் குனிந்தவள் தளர்ந்த
நபைகே என்றாலும் அதில் நோஞ்சம் கவேத்பதக் கூட்டி வட்டிற்குள்
ீ
நுபழந்ததும்.... தனது அபறபேக் ோட்டி "அந்த ரூம்ல கைாய் நரஸ்ட்
எடு....

லஞ்ச்

வந்ததும்

கூப்ைிடுகறன்"

என்று

நமல்லிேக்

குரலில்

கூறினான்....
அத்தபன கைரும் சத்ேனின் நைவடிக்பேேபள ேவனிக்ே.... பூைதி தன்
மேபனப்
நைருபமோேப்

ைார்த்தார்....

நதய்வாபன

தன்

மருமேபள

பேப்ைிடிோே அபழத்துச் நசன்று சத்ேனின் அபறேில் ேிைந்த ேட்டிலில்

அமர்த்தினாள்...
சங்ேைமாே
நல்லாத்தான்

சத்ேனின்
இருக்கேன்...

ேட்டிலில்
நவளிே

அமர்ந்தவள்...
எல்லார்

"அத்பத

கூைவும்

நான்

இருக்கேகன?"

என்று நேஞ்சுதலாேப் ைார்த்தாள்....

அவளின் கூந்தபலக் கோதிே நதய்வா "எவ்வளவு தூரம் ோர்ல
வந்தது? நோஞ்சகநரம் ைடு தாேி.... சாப்ைாடு வந்து சாப்ைிட்ைப் ைிறகு
எங்ேக்கூை வந்து உட்ோர்ந்துக்கோ" என்றதும்... சிறு குழந்பத கைால்
சரிநேன்று கவேமாே தபலேபசத்தாள்...
நமல்ல

மான்சிபே

ைடுக்ே
பவத்து

சத்ேனின்

மூடிவிட்டு அவள் அருேிகலகே அமர்ந்து நோண்ைாள்....

" மனிதனின் ேணக்கும்....
147

ப்ளாங்நேட்ைால்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" ேைவுளின் ேணக்கும்...

" ஒன்றானால்...
" உலேம் இைமாறி விைாதா?
அத்தபன
தேங்ேி

கைரின்

முன்பும்

நின்றிருந்த

சத்ேன்

நைாதுவாே

"என்ன

எந்த

தனது
கவறு

தேவலும்

அப்ைாபவ
அபழத்துப்

வழிேின்றி
நசால்லாம

கைசத்

எல்கலாருக்கும்
திடீர்னு

ேிளம்ைி

வந்திருக்ேீ ங்ே?" என்று கேட்ைான்.....

நீ லகவணி எழுந்து நோண்டு வந்த நைாருட்ேபள சபமேலபறேில்
பவப்ைதற்ோே நசல்வது கைால் நசன்றுவிை... விநாேேம் அம்மாவுக்கு
உதவுைவன் கைால் அவளுைன் நசன்றுவிட்ைான்....
இசக்ேி

பூைதிேின்

முேத்பதப்

ைார்க்ே.....

"நாச்சிோவுக்கு

உைம்பு

நல்லானதும் நோண்டு வந்து விடுகறன்னு அன்பனக்கே நசான்கனகன

ராசு? இப்கைா உைம்பு நல்லாேிடுச்சு.... சத்ேபனப் ைார்க்ே கைாேலாமானு
கேட்கைன்... உைகன சரி மாமானு நசால்லிச்சு... ைாக்ைரும் எங்ேோவது
மபல ைிரகதசத்துல நோஞ்சநாள் ஓய்வா இருக்ேட்டும்னு நசான்னாே...
அதான் உைகன ேிளம்ைி வந்துட்கைாம்..." என்றார் விளக்ேமாே....
"நசால்றது சரிப்ைா.... ஆனா மான்சிகோை உைல்நிபல? நான் ைிளான்ட்
கைாய்ட்ைா ோருப்ைா ைார்த்துக்குவாங்ே? மான்சிபே தனிோ விட்டுட்டுப்
கைாறது ரிஸ்க்ப்ைா..." என்று தன் நிபலபே புரிே பவக்ே முேன்றான்....
"இமான் தம்ைிக்ேிட்ை எல்லாம் விசாரிச்கசன் சத்ோ... மான்சி ைழகுற
வபரக்கும்

பநட்

டியூட்டி
இல்லாம

ைேல்

கவபலோ

கேட்டு

வாங்ேிக்ேப்ைா... ைேல் கவபளல நீ கவபலக்குப் கைாய்ட்ைா நம்ம மரிேம்

தங்ேச்சி நாச்சிோபவப் ைார்த்துக்ேிறதா நசால்லிருக்கு.... அதனால நீ
ைேப்ைை கவணாம் மவகன" என்றவபர அதிசேமாேப் ைார்த்தான் சத்ேன்....
'அதுக்குள்ள மரிேம் தங்ேச்சிோ?' சின்னதாய் ஒரு சிரிப்பு முேத்தில்
ைைர... "ம் ம்..." என்று அவன் நசால்லும் கைாகத... "கவணாம்னா ஒம்ம

148

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தங்ேச்சி

கவணிபே

ஒரு

மாத்பதக்கு

இங்ேனகவ

விட்டுட்டுப்

கைாவலாம்..." என்று இசக்ேி மற்நறாரு கோசபனபேச் நசான்னார்....

அவர் கூறிே கோசபனேில் அலறிப் கைான சத்ேன் "அநதல்லாம்
கவணாம்

மாமா....

இங்ே

குளிர்
அத்பதக்கு

ஒத்துக்ோது...

நாகன

ைார்த்துக்ேிகறன்" என்றான் அவசரமாே......

"ம்

நீ ங்ே

நசான்னா

சரி

மாப்ள....

வர்ற

வழிேிகலகே

ஈகராடு

கஹாட்ைல்ல ரூம் கைாட்டு குளிச்சி முடிச்சி ோபலல சாப்ைாட்பையும்

முடிச்சிட்டு

வந்துட்கைாம்...

இனி

மதிேம்

சாப்ட்டு

ஒரு

தூக்ேத்பதப்

கைாட்டுட்டு நாபள நைாழுது விடிே ஊருக்கு ேிளம்ை கவண்டிேது தான்"

என்றார் இசக்ேி....
மளிபேப்

நைாருட்ேபள
நோண்டிருந்த

விநாேேம்

ைாட்டில்ேளில்

"உன்

வட்டுக்ோர்
ீ

நோட்டி
வாபே

பவத்துக்
வச்சிக்ேிட்டு

சும்மாகவ இருக்ேமாட்ைாரா?" என்றான்....

கேட்ைரிங்ேில்
எல்கலாரும்

ஆர்ைர்

சாப்ைிை

நசய்திருந்த

அமர்ந்தனர்....

மதிே

"தம்ைி

நீ

உணவு
கைாய்

வந்துவிை...
நாச்சிோபவ

கூட்டிட்டு வாய்ோ" என்று எல்கலார் முன்பும் பூைதி கூறிேதும் தவிர்க்ே

முடிோமல்

நமதுவாே

தனது

அபறக்

ேதபவத்

திறந்து

உள்கள

நசன்றான்....
அவன் ேட்டிலில்... அவனது கைார்பவக்குள் மான்சி...... ஒருக்ேளித்துப்
ைடுத்திருந்தவள்

பேேளுக்குள்

தபலேபண...

அபத

ேழுத்தடிேில்

பவத்து அபணத்துக்நோண்டு ைடுத்திருந்தாள்....

அந்த அழபே ரசிக்ோமல் இருக்ே முடிேவில்பல.... அருகே நசன்று
"மான்சி...."

என்று

அபழத்தான்......

ேண்விழிக்ோமல்

ைடுத்திருந்தாள்...

இப்ைடிேிருப்ைவபள இவ்வளவு தூரம் அபழத்து வந்தவர்ேளின் மீ து

கோைம் வந்தது.... ஏற்ேனகவ ைலேீ னமானவள்... இப்கைாது??

149
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இரக்ேத்தில்

இதேம்

ேசிே

இன்னும்

நநருங்ேி

வந்து

தபலேில்

பேபவத்து "மான்சி...." என்று மீ ண்டும் அபழத்தான்...

"ம்...

ம்..."

என்று

முனங்ேலாேக்

ேண்விழித்தவள்

மிே

அருேில்

அவனது முேத்பதக் ேண்டு மிரண்டு எழுந்தாள்...

ைேப்ைடுத்திவிட்கைாம் என்று புரிே சற்று தள்ளி நின்று "சாப்ைிை வா"
என்று அபழக்ே.... தன்மீ து ேிைந்த அவனது கைார்பவபே விலக்ேிவிட்டு
எழுந்து நின்றவள் "நான் அப்புறமா சாப்ைிடுகறகன?" என்றாள் நமல்லிே
நாதமாே....
முதல்நாள் ைார்த்தக் குறும்புக்ோரிபே மீ ண்டும் ைார்ப்கைாமா? என்ற
ஏக்ேம் இதேத்பதத் தாக்ே..... "இங்ேல்லாம் சீக்ேிரமாகவ சாப்ைிைனும்....
இல்கலன்னா

ஜில்லுனு

ஆேிடும்....

இங்ேகே

எடுத்துட்டு

வந்து

தரச்நசால்லட்டுமா?" என்று கேட்ைான்...

"கவண்ைாம்"

என்று

தபலேபசத்து

மறுத்தவள்

நமல்ல

நேர்ந்து

நவளிகே வந்தாள்....
நதய்வா எழுந்து வந்து மருமேபள அபழத்துச் நசன்று தனக்குப்
ைக்ேத்தில் அமர்த்திக்நோள்ள அவர்ேளுக்கு எதிகர சத்ேன் அமர்ந்தான்....
ைறபவ இபரநேடுப்ைது கைால் விரலால் நோத்தி நோத்தி சிறிது
சிறிதாே

உண்ைவபளக்

ைிடிக்ேபலோ?

கவற

ேண்டு

ஏதாவது

வருத்தமாே
வாங்ேிட்டு
இருந்தது...

"சாப்ைாடு

வரச்நசால்லவா?"

என்று

கேட்ைதும் திடுக்ேிட்டு நிமிர்ந்தவள் "இல்ல இதுகவ கைாதும்" என்றாள்...

இருவரின் இேல்ைான கைச்சு நைவடிக்பேயும் இசக்ேிக்கு திருப்திோே
இருக்ே பூைதிபேப் ைார்த்துப் புன்னபேத்தார்....
சாப்ைிட்டு

முடித்ததும்

சிறிது

கநரம்

வபர

நசாந்த

ஊரின்

நிலவரத்பதப் ைற்றிப் கைசினர்... இசக்ேி தன் மருமேனிைம் ைிளான்ட்

ைத்தின விைரங்ேபள கேட்டுத் நதரிந்து நோண்ைார்....
150

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனி வடு...
ீ
கைாக்குவரத்துக்கு ஜீப்... பே நிபறே சம்ைளம்... இது
எல்லாகம சத்ேனின் ைடிப்ைிற்கும் உபழப்ைிற்கும் ேிபைத்த மரிோபத
என்றதும் அவபன ைிரமிப்புைன் ைார்த்தார்...
நைாழுது

சாே
ஆரம்ைித்ததும்

நதய்வா

கவணி

இருவரும்

இரவு

உணவுக்கு என்ன நசய்ேலாம் என்றைடி சபமேலபறக்குச் நசன்றுவிை...

இசக்ேியும்

பூைதியும்

ஆளுக்நோரு

கசாைாவில்

ைடுத்து

உறங்ே

ஆரம்ைித்தனர்....
குளிேலபறக்குச்

நசன்று

முேம்

ேழுவிக்நோண்டு

வந்த

மான்சி

தனது பை ஒன்பற எடுத்து அதிலிருந்தப் நைாருட்ேபள எடுத்து நவளிகே

பவத்தாள்... சில சாமிப் ைைங்ேளும் பூபஜ சாமான்ேளும்.... ஹாலில்
ோலிோே இருந்த ஒரு அலமாரிபே துபைத்துவிட்டு சாமிப் ைைங்ேபள
வரிபசோே

பவத்தாள்...
ைிறகு

பூபஜ

சாமான்ேபளயும்

அதனருகே

அடுக்ேிவிட்டு சபமேலபறக்குச் நசன்றாள்....

வராண்ைாவில் ேிைந்த ைிரம்புச் கசரில் வந்து அமர்ந்த சத்ேனின்
அருகே வந்து அமர்ந்தான் விநாேேம்... "மச்சானுக்கு என்கமல இன்னும்
கோைம் கைாேபலப் கைாலருக்கு?" என்றவன்... "நான் ஏதாவது தப்புப்
ைண்ணிருந்தா

என்பன

மன்னிச்சிடுங்ே

மச்சான்...."

என்றுக்

கூறி

சத்ேனின் பேபேப் ைிடித்தான்....

நசாந்தக்ோரனாே வந்து நண்ைனாே மாறிேவன்... அவனது நிபலேில்
அவன் நசய்தநதல்லாம் சரிதான்....
"கோைம் எதுவும் இல்பல விநாேேம்.... கோசிக்ே நோஞ்சம் கூை
பைம்

நோடுக்ேபலகேன்னு

தான்

வருத்தமா

இருந்தது...

இப்கைா

அதுவுமில்பல..." என்றுவிட்டு புன்னபேத்தான் சத்ேன்...

அப்கைாது "டீ எடுத்துக்ேங்ே" என்ற குரல் கேட்டு ைின்னால் திரும்ைிப்
ைார்த்தான்.... மான்சி தான்... பேேில் டீ ட்கரயுைன் நின்றிருந்தாள்...
151

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ கேன் எடுத்துட்டு வந்த? இந்த அம்மா எங்ேப் கைானாங்ே?" என்று

ைதட்ைமாேக் கேட்ைவபனப் ைார்த்து ைாந்தமாேப் புன்னபேத்தவள் "நான்
நல்லாத்தான் இருக்கேன்.... அத்பதயும் அம்மாவும் ேிச்சன்ல கவபலோ
இருக்ோங்ே" என்றாள்...
நவகு

அவசரமாேப்

மவுனமாே

டீ

முேத்திலிருந்த

ைதட்ைப்ைட்டு

ேப்பை
நதளிவு

விட்கைாகமா

எடுத்துக்
ேண்டு

என்று

நோண்ைான்....

விேந்தைடி

கதான்ற

தங்பேேின்
விநாேேமும்

டீ

ேப்பை

குளிருது?"

என்ற

எடுத்துக் நோண்ைான்...
"என்னாகவ
இசக்ேிேின்

மாப்ள

குரல்

இதுக்குள்ளகவ

கேட்டு

இப்புடி

புன்னபேத்தைடி

உள்கள

வந்த

சத்ேன்....

"இன்னும் நோஞ்ச நாள் ஆனதும் ைேல்ல கூை நவளிே வரமுடிோது

மாமா... அவ்வளவு குளிரும்" என்றான்....
டீ குடித்து முடிக்கும் கைாது சத்ேனின் நமாபைல் ஒலித்தது... நைாம்மி
தான் அபழத்திருந்தாள்... ஆன் நசய்து "நசால்லு நைாம்மி?" என்றான்...
சிறு

தேக்ேத்திற்குப்

இருக்ேட்டுகமன்னு மதிேம்
ைின்...
ோல்

"ஸாரிண்ணா...

ைண்ணப்ை

உன்ேிட்ை

சர்ப்பரஸா
நசால்லபல"

என்றாள் மன்னிப்புக் கோரும் குரலில்...

"ம்

ம்...

நைரிே

சர்ப்பரஸ்

தான்...."

என்றவன்...

"அப்ைத்தா

எப்ைடிேிருக்கு? நரண்டு கைரும் சாப்ட்டீங்ேளா?" என்று விசாரித்தான்...

இரண்டுக்கும் ஒகர ைதிலாே "ம் ம்" என்றவள்.... "அண்ணா, அண்ணி
நசால்லிக்ோம

அங்கே

வந்ததில் உனக்கு

கோைமில்பலகே?"

என்று

கேட்ைாள்...
ைதில்
உள்களப்
அருகே
கூறாமல்

எழுந்து

ைார்த்தான்....

நசன்று

ஜன்னலருகே

பூபஜேபறோே

மான்சி... துலக்ேி

பவத்திருந்த

152

சாய்ந்து

மாறிேிருந்த

நின்று

அலமாரிேின்

விளக்ேில் எண்பண

விட்டு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தீைகமற்றிக் நோண்டிருந்தாள்.... ேண்மூடி பேகூப்ைி நின்றிருந்தவளின்

மதி முேத்பதகே சில நநாடிேள் ைார்த்திருந்தான் சத்ேன்...
"அண்ணா....?" என்று அபழத்து தான் ோத்திருப்ைபத உணர்த்தினாள்
தங்பே...
"ம் ம்...." என்றவன் சற்று நேர்ந்து சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றான்...
"நதரிேபல நைாம்மி.... கோைமும் இல்பல சந்கதாஷமும் இல்பல.....
இனிகமல்? அப்ைடின்ற கேள்வி மட்டும் தான் எனக்குள்ள இருக்கு... ைதில்
நதரியும் கைாது தான் எல்லாத்துக்கும் ஒரு முடிவு வரும் நைாம்மி....
சமீ ைமா நைக்ேிற எதுவுகம என் அனுமதிகோை நைக்ேபல.... அகதகைால
இதுவும் ஒண்ணு..." என்றான் நதளிவாே....
எதிர்

முபனேில்

மவுனம்....

நமல்லிே

விசும்ைலுக்குப்

ைிறகு

"என்னண்ணா இப்ைடிலாம் கைசுற?" என்றாள் நைாம்மி...

தனது நிபலக்கு தங்பேபேக் ோேப்ைடுத்தி விட்கைாம் என்றுப் புரிே
"ஸாரிைா..." என்று வருத்தமாேக் கூறிேவன்.... சட்நைன்று குரபல மாற்றி
"ஓய்

நைாம்ஸ்...

உன்

ைிரண்ட்பை

உன்பனவிை

ேவனமா

ைார்த்துக்குகவன்... என்பன நம்பு தாகே" என்றான் சிரிப்புைன்....

அவனது சிரிப்பு அவன் தங்பேபேயும் நதாற்றிக் நோண்ைது.... "இது
கைாதும்

அண்ணா...

என்

அண்ணபனப்

ைத்தி

எனக்குத்
நதரியும்..."

என்றாள் நைாம்மி....
"சரி,, நீ

நிம்மதிோ சாப்ைிட்டுத் தூங்கு" என்று விட்டு சிரிப்புைன்

இபணப்பைத் துண்டித்து விட்டு வட்டிற்குள்

ீ
நசன்றான்...
அன்று

இரவு

நைரிே

நேஸ்ைவுஸில்

இருந்து

சில

ேம்ைளிேபள

எடுத்து வந்துக் நோடுத்தார் இமான்.... குளிரின் உந்துதலில் சீக்ேிரகம

உணவிபன

முடித்துக்

நோண்டு

எல்கலாரும் ைடுத்துக் நோண்ைனர்....

153

ஹாலில்

ேம்ைளிேபள

விரித்து

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ குளிர் தாங்ே மாட்ை... உள்ளப் கைாய்ப் ைடுத்துக்ே குட்டிம்மா" என்ற

விநாேேத்தின் குரல் அபறக்குள்ளிருந்த சத்ேன் வபரக் கேட்ைது....
இப்ைடிநோரு நிபலபே இதுவபர எதிர்ைார்த்திராத சத்ேன்..... முதல்
நாகள இப்ைடிநோரு இக்ேட்ைா?. இதற்கு தீர்வு தான் எப்கைாது? என்ற
குழப்ைத்துைன் தபலபே பேேளில் தாங்ேி ேவிழ்ந்து அமர்ந்தான்....
"இன்பனக்ேி ஒருநாள் அட்ஜஸ்ட் ைண்ணிக்ேங்ே...." என்ற மான்சிேின்
மிே நமல்லிேக் குரல் அவபன ேபலத்து நிமிர பவத்தது..
அவளுக்கும் சங்ேைமான நிபலதான் கைால?.... கலசாே ேண்ண ீர்
கதங்ேிே

விழிேளுைன்

அவபனப்

ைார்த்து

"ஸாரி...."

என்றாள்

குற்றவுணர்வில் கதய்ந்து கைான குரலுைன்....

அவள் ேண்ண ீரும் அவள் கூறிே வார்த்பதயும் இதேம் வபர நசன்று
தாக்ேிேது....

"ைரவால்ல....

இநதல்லாம்

தவிர்க்ே

முடிோதது"

ேம்ைளிபே

எடுத்து

மற்நறாரு
ஸாரிலாம்

எதுக்கு?

என்றவன்
தபரேில்

எனக்குப்

புரியுது...

நஷல்ஃைில்

இருந்து

விரித்து

"நான்

ேீ ழ

ைடுத்துக்ேிகறன்...." என்றான்...
"இல்ல

இல்ல

நான்

ேீ ழப்

ைடுக்ேிகறன்"

என்று

நவளிகே

கேட்டுவிைாமல் நமதுவாேக் கூறினாள்....

"நசால்றபத கேளு மான்சி" என்று அதட்டிேவன் அவளது பேபே
இேல்பு கைால் ைற்றி ேட்டிலில் அமர்த்தி "கைசாமப் ைடுத்துத் தூங்கு"
என்றான்...
அவன்

ைிடித்து
சிவந்த

தனது

பேபே

வருடிேைடி

"இன்பனக்கு

ஒருநாள் மட்டும் தான்.... நாபளக்ேி எல்லாரும் கைானதும் அந்த குட்டி

ரூம்ல நான் தங்ேிக்ேிகறன்" என்றைடி மதிேம் கைார்த்திேிருந்த சத்ேனது
கைார்பவோல் தன்பன இழுத்து மூடிக்நோண்டுப் ைடுத்தாள்....

154

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அந்த

ரூம்ல

ஹீட்ைர்

ேிபைோது...

நிபறே

குளிரும்....

அகதாை

நிபறே திங்ஸ் கவற ேிைக்கு" என்றான் சத்ேன்...

"ஜன்னலுக்நேல்லாம்

ேனமான

ஸ்ேீ ரின்

கைாட்டுட்ைா
அதிேமா

குளிராது.... திங்ஸ் எல்லாம் இமான் அண்ணா ேிட்ை நசால்லி கவற

எங்ேோவது எடுத்து வச்சிை நசால்லலாம்" என்றாள் மான்சி...
நதளிவா கோசிச்சி தான் முடிவு ைண்ணிருக்ோப் கைாலருக்கு என்று
எண்ணிேவன்... "ம் ம் உன் இஷ்ைம்" என்றுவிட்டு திரும்ைிப் ைடுத்துக்
நோண்ைான்....
உறக்ேம் வரவில்பல.... அபறக்குள் இருக்கும் குளிேலபறேின் ேதவு
திறக்கும் சப்தம் கேட்டு நிமிர்ந்து திரும்ைிப் ைார்த்தான்.... மான்சி தான்....
புைபவேிலிருந்து
வித்திோசமாே

குர்தாவுக்கு
குர்தாபவ

மாறிேிருந்தாள்....

அதன்

பைஜாமாவுக்குள்

அது

கூை

விட்டு

இன்

நசய்திருந்தாள்.....
புரிோமல்

ைார்த்தவன்

"ஏன்

பநட்டி

மாதிரி

எதுவும்
எடுத்துட்டு

வரபலோ? இநதன்ன பநட்ல கைாய் குர்தா?" என்று கேட்ைான்...

சங்ேைமாய்

விழித்தவள்....

"அது....

அது

வந்து...

நான்

வட்டுல
ீ

எப்ைவுகம ைாவாபை சட்பைகோை தான் ைடுத்துக்குகவன்... இங்ே

எப்ைடி
முடியும்?... டிரஸ்லாம் விலேிடுச்சுனா என்னப் ைண்றது? அதான் இன்
ைண்ணிட்கைன்....

அதுவுமில்லாம

பநட்ல

நான்

ஒழுங்ோகவ

தூங்ே

மாட்கைன்... உருண்டு உருண்டு சில சமேம் ேீ ழ கூை விழுந்துடுகவன்"

என்று விழிவிரிே கைசிேவபள விேப்புைன் ைார்த்தான்.....
விேப்ைின் ஊகை சிரிப்பும் வந்தது.... "ம் அதுனால குர்தாவாக்கும்... ம்
ம் குட் ஐடிோ" என்றுவிட்டு கநராேப் ைடுத்துக் நோண்ைான்....
ேட்டிலில்

ைடுத்துக்

நோண்ை
மான்சி

"அந்த

ைாப்ைா...

அதான்

கேத்தரின்... நராம்ை சமர்த்து... எனக்கு நராம்ைப் ைிடிச்சிருக்கு.... க்யூட்

ைாப்ைா" என்றாள் சந்கதாஷமான குரலில்....
155

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

திரும்ைிப் ைார்த்தான்... இவன் ைக்ேமாேத் திரும்ைிப் ைடுத்திருந்தாள்....

"ம் ம்.... ைிடிக்கும் தான்.... ைின்ன உன்பன ஏஞ்சல்னு நசால்லிட்ைாகள"
என்று

இேல்ைாேக்

கூறினாலும்

அதிலிருந்த

கேலிபேக்

ேண்டு

நோண்ைாள்....
"அய்ே அதுனால ஒன்னும் இல்பல.... எப்ைவுகம எனக்குச் சின்ன
குழந்பதேபள
சட்நைன்று

நராம்ைப்

ைாதிேில்

ைிடிக்கும்"
மவுனமாே

என்று

சில

கைசிக்

விநாடிேள்

நோண்டிருந்தவள்
ேழித்து

நமல்லிே

விசும்ைல் ஒலி கேட்ைது....

ேபலந்து கைான தன் வேிற்றுக் குழந்பதக்ோே அழுேிறாள் என்றுப்
புரிே கவதபனயுைன் எழுந்து அமர்ந்தான்.... என்ன நசால்லித் கதற்றுவது
என்று புரிேவில்பல..... சற்றுப் நைாருத்து "அழாகத மான்சி... ப்ள ீஸ்.... "
என்றான்.....
ேண்ண ீபரத் துபைத்துக் நோண்டு.... "ஸாரி...." என்றாள்...
"ஸாரி நசால்லாத.... அபமதிோ தூங்ே ட்பரப் ைண்ணு" என்றான்
ஆறுதலான குரலில்....
"ம் ம்..." என்றவள் சற்று கநரத்தில் மருந்துேளின் உதவிகோடு தூங்ேி
விை.... சத்ேன் மட்டும் நநடுகநரம் வபர விழித்திருந்தான்....
ைாத்ரூம்

நசன்று

வந்து

ோல்ேபளத்

துபைத்துக்

நோண்டு

ைடுக்பேேில் அமர்ந்தவன் கேட்ைான்.... ோகரா கைசும் சப்தம்.... சட்நைன்று

திரும்ைிப்

ைார்த்தான்....
மான்சி

தான்

தூக்ேத்தில்

கைசிக்

நோண்டிருந்தாள்.....
"அண்ணா மிளோய்த்தூள் கைாட்ை மாங்ோய் வாங்ேித் தாகேன்...
அகதா விக்ேிது ைாரு..... ஏய் நைாம்மு என்கனாை நரட் ேலர் ேல் வச்ச
ஜிமிக்ேிபே

எங்ே

வச்ச.......

அத்பத

நாபளக்ேி

நாம

வேலுக்குப்

கைாேலாமா? மதிேம் சாப்ைாடு அங்ே எடுத்துட்டுப் கைாய் சாப்ைிைலாம்

156

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அத்பத.... ஓய் சரசு வேசாேிடுச்கச தவிர உனக்கு ஒன்னுகம நதரிேபலப்

கைா... குடு நவத்தபல நான் இடிச்சுத் தர்கறன்..." என்று ஒன்றுக் நோன்று
சம்மந்தகம இல்லாமல் உளறிக் நோண்டிருந்தாள்....
சத்ேனின் முேத்தில் புன்னபே விரிந்தது.... சற்று நேர்ந்து ேட்டிலுக்கு
அருகே வந்து அவள் கைசுவபதக் கேட்ைான்.... "அப்ைா உேரமா இருக்குற
நசருப்பு

கவணும்ப்ைா..

வாங்ேித்
தா

அப்ைா...."

என்றவளின்

குரல்

கலசாேத் தழுதழுக்ே "அம்மா... முத்து மாமாவும் நசத்துப் கைாேிட்ைாரு...

இப்ை

ைாப்ைாவும்

கைாேிடுச்கசம்மா...."

என்றவளின்

விசும்ைல்

தூக்ேத்திகலகே ஒலிக்ே ேலங்ேிப் கைானான் சத்ேன்....

சட்நைன்று ேண்ேளில் நீ ர் நிபறே எழுந்து வந்து ேட்டிலின் அருகே
வந்தான்.... இவன் அருகே வந்தபத உணராமல் கேவிக் நோண்டிருந்தாள்
மான்சி...
ேட்டிலில் அமர்ந்து தனது விரல்ேபள அவள் நநற்றிேில் பவத்து
இதமாே

வருடிேைடி

ோதருகே

குனிந்து

"தூங்கு

மான்சி....

ைாப்ைா

மறுைடியும் உன்ேிட்ை வரும்" என்று சன்னமானக் குரலில் கூறினான்...

"ம்

ம்..."
என்ற

முனங்ேலுக்குப்

ஆரம்ைித்தாள்....

அவள்

நநற்றிபேயும்

வருடிக்

உறங்ேிேப்

ைிறகு
ைின்னும்

நோண்டிருந்தான்....

விசும்ைலின்றி
அவளது

உறங்ே

கூந்தபலயும்

'இவளுக்குள்

இன்னும்

எத்தபன அதிசேங்ேள் நோட்டிக் ேிைக்ேிறகதா?' என்று எண்ணினான்....

நன்றாே உறங்ேிவிட்ைாள் என்றுத் நதரிந்ததும் கைார்பவபே இழுத்து
மூடிவிட்டு வந்து தனதுப் ைடுக்பேேில் ைடுத்தான்...
இவனும் உறங்ே ஆரம்ைித்த நோஞ்ச கநரத்தில்.... "கைா... கைா..." என்ற
மான்சிேின் குரல் கேட்டு கவேமாே எழுந்துப் ைார்த்தான்....
ைடுத்திருந்த நிபல மாறி ேட்டிலுக்கு குறுக்கேப் ைடுத்து தபலபே
ைாதி நவளிகேத் நதாங்ேவிட்டிருந்தாள்.... "பநட்ல நான் ஒழுங்ோகவ
தூங்ேமாட்கைன்னு

நசான்னதுக்கு

அர்த்தம்
157

இதுதானா?

அடிப்ைாவி?"

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

என்று இவன் எண்ணும் கைாகத புரண்டுப் ைடுத்து தனது நைாசிஷபன

மாற்றினாள்....
இப்கைாது

குறுக்ேிலிருந்து

திரும்ைி

தபலேீ ழாே

ைடுத்திருந்தாள்....

"ம்ஹூம் ேட்டிகலாை கசர்த்து ேட்டித்தான் கைாைனும் கைாலருக்கு.... முன்

கோசபனகோை

தான்

ைாப்பஸ

இன்

ைண்ணிக்ேிட்டுப்

ைடுத்தாப்

கைாலருக்கே?" என்றவனுக்கு எங்கே அவள் ேீ கழ விழுந்து விடுவாகளா

என்ற ைேத்திகலகே உறக்ேம் வரவில்பல.....
ஆனால் உருண்டு புரண்டு அடிக்ேடி தபலப் ைக்ேம் ோலும் ோல்
ைக்ேம்
தபலயுமாே

மாற்றி

மாற்றிப்

ைடுத்தாலும்

ேீ கழ

மட்டும்

விழவில்பல....
அவளது நசேல்ேள் சத்ேனுக்குக் கோைத்பத ஏற்ைடுத்தவில்பல...
மாறாே

ரசிக்ேத்

தூண்டிேது....

ரசபனயுைன்

ேண்ேபள

மூடிேவன்

அதிோபலேில் தான் உறங்ேினான்....

விடியும் தருவாேில் "அம்மா நண்டு சூப் எப்ைடி பவக்ேிறது? சத்ோ
மாமாவுக்கு சளிப் ைிடிக்ோம இருக்ே நசய்து தரனும்" என்ற அவளது
நதளிவான

குரலில்

மீ ண்டும்

விழித்துக்

நோண்ைான்....

இப்கைாதும்

உறக்ேத்தில் தான் கைசினாள்....

"நானும் மாமாவா? சரிோப் கைாச்சுப் கைா" என்று எண்ணிேவன்...
"கைாதும் மான்சி... கரடிகோபவ நோஞ்சம் ஆப் ைண்ணு... விடிஞ்சிடுச்சு"
என்று குரபல உேர்த்தி அதட்டிச் நசான்னதும் வாறிச் சுருட்டிக் நோண்டு
எழுந்து அமர்ந்து சுற்றிலும் ைார்த்து கைந்தப் கைந்த விழித்தாள்....
தனதுப்

ைடுக்பேேிலிருந்து

எழுந்தவன்....

"பநட்நைல்லாம்

அருபமோன ேதாோலட்கசைம் ைண்ண மான்சி...." என்று ைாராட்டுவது

கைால்
அடித்துக்

நசால்லிவிட்டு...
நோண்டு

உள்ளங்பேோல்

"ங்நோய்ோல

பநட்

ைட்நைன்று
முழுக்ேப்

நநற்றிேில்

நைாட்டுக்

கூை

தூங்ேபல.... ைத்து மணி வபரக்கும் ோராவது எழுப்ைின ீங்ே... நான்

158

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மனுஷனாகவ இருக்ே மாட்கைன் ஆமாம்" என்றவன்... "நோஞ்சம் தள்ளு"

என்று அவள் ஒதுங்கும் முன் ேட்டிலில் குப்புற விழுந்தான்....
முதலில்

திபேத்தாலும்

ோபலேிகலகே
சிரிப்புைன்

மான்சிக்கு

அவனது

ைிறகு
ஒரு

ோதருகே

அவனது

புதுவித

குனிந்து

கைச்சும்

நசேலும்

மனநிபலக்
"மனுஷனா

நோடுக்ே...

இல்கலன்னா

ைரவால்ல... நாய்க்குட்டிோ மாறிடுங்ே.... நாய்க்குட்டி எனக்கு நராம்ைப்

புடிக்கும்"

என்றவள்

அவன்

ேண்விழித்துக்

ேத்தும்
முன்

எழுந்து

குளிேலபறக்கு ஓடிப் கைானாள்....

அவளின்

குறும்புப்

கைச்பச

ரசித்து

ேண்விழித்துப்

ைார்த்தவன்

'இதுதான் நட்பு நிபலோ?.... இப்ைடிகே நசன்றால் எவ்வளவு சந்கதாஷமா

இருக்கும்?'

என்று

நிபனத்தைடி

ேண்ேபள

மூடிக்நோண்டு

உறங்ேிப்

கைானான்....
அகத மனநிபல இருவரின் நைற்கறாரும் புறப்ைட்டுச் நசல்லும் வபர
நீ டித்தது....

மேளின்

முேத்தில்

மலர்ந்திருந்த

புன்னபேபேக்
ேண்டு

ேண்ேலங்ேிவிட்ைார் இசக்ேி....
புறப்ைடும்

முன்னர்

தங்பேேின்

"விபளோட்டுத்தனத்பதக்

பேேபளப்

குபறச்சு

மச்சான்

ைற்றிே

விநாேேம்

மனசு

கோணாமல்

நைந்துக்ேக் குட்டிம்மா" என்றான் நீ ர் கசர்ந்த விழிேளுைன்... சரிநேன்று

தபலேபசத்தாள் மான்சி....
மேனின்

பேேபளப்

ைற்றிக்நோண்ை

பூைதி

சற்றுகநரம்

வபர

ஒன்றுகம கைசவில்பல... ைிறகு ேரேரத்தக் குரலில் "நாச்சிோ ைச்சப்

புள்பள

மாதிரிப்ைா....
கோைப்ைைாத...

ஏதாவது

எடுத்துச்

சின்னப்புள்பளத்தனமா

நசான்னா

புரிஞ்சு

ைண்ணிட்ைா

நைந்துக்கும்....

ைார்த்துக்ே

சத்ோ" என்றார்....
அப்ைாவிைமிருந்து பேேபள விடுவித்துக் நோண்ை சத்ேன் "எனக்கு
இப்கைா நைரிே சந்கதேம்" என்றான்....

159

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

எல்கலாரும்

குழப்ைமாே

அவன்

முேம்

ைார்க்ேவும்....

"இல்ல
மான்சிக்கு எத்தபன அப்ைா அம்மா?" என்று புன்னபேயுைன் கேட்ே....
"எங்ே எல்லாருக்கும் அவ குழந்பதோ இருந்தாலும் சமேத்துல ஒரு
அம்மாவாவும்

இருப்ைா

சத்ோ"

என்ற

நதய்வநாேேி

மருமேபள

அபணத்து "தங்ேத்பத ைத்திரமாப் ைார்த்துக்ேப்ைா" என்றாள்...

எல்கலாரும் விபைநைற்றுச் நசன்றனர்.... மான்சியும் சத்ேனும் மட்டும்
தான் என்ற நிபல வந்தது.... புைபவபே இழுத்து நசாருேிக்நோண்டு
துபைப்ைத்துைன்

அந்த

சிறிே

அபறேின்

ேதபவத்

திறந்து

உள்கள

நசன்றாள்.....
அவள் ைின்னாகலகே நசன்ற சத்ேன் "இரு இரு... இமாபன வரச்
நசால்லிருக்கேன்... நீ இருக்ேிற நிபலேில் எபதயும் நசய்ோகத" என்று
தடுத்தான்....
"அவர் வரட்டும்... அதுவபரக்கும் என்னால முடிஞ்சபத நசய்கறகன?"
என்றவபளத் தடுக்ே முடிோமல் இவனும் உதவுவதாே உைன் வந்தான்...
இவன் ைக்ேமாேத் திரும்ைி நின்று இடுப்ைில் பே பவத்து முபறத்து
"ஏற்ேனகவ வசிங்
ீ
ைிரச்சபன.... இகதாை வட்பைக்
ீ
ேிள ீன் ைண்ணா ைஸ்ட்
ஒத்துக்குமா?..

கைாங்ே

கைாய்

ஹால்ல

உட்ோர்ந்து

டிவிப்

ைாருங்ே"

என்றாள் அதட்ைலாே....
அவளது அதட்ைலும் கூை அழோே இருந்தது.... உைனடிோேப் ைணிந்து
கைாேத் தூண்டிேது.... வாய்ப் நைாத்தி இபை வபர குனிந்து "ஆர்ைர்
ஏஞ்சல்" என்றான்....
சிரிப்புைன் அபறபே சுத்தம் நசய்ேச் நசன்றாள்.... சற்றுகநரத்தில்
இமான்

வந்துவிை...

சத்ேனும்

கசர்ந்து

நோண்ைான்....

அந்த

அபறக்குள்ளிருந்த மர சாமான்ேள் எல்லாவற்பறயும் வராண்ைாவில்

எடுத்து

வந்துப்

கைாட்ைனர்....

அபற

160
ோலிோனதும்

முன்பை

விை

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நைரிதாேத் நதரிந்தது நன்றாே இருந்த ஒரு இரட்பைக் ேட்டிபல சரி

நசய்து மாட்டி அந்த அபறேில் கைாட்ைனர்....
"நாபளக்கு

வந்து

இபதநேல்லாம்

எடுத்துட்டுப்

கைாய்

நைரிே

நேஸ்ைவுஸ்ல கைாட்டுடுகறன் சார்" என்றார் இமான்....

ஒரு மணிகநரத்தில் அபற ைளிச்நசன்று ஆனது.... தனக்நேன தனிோ
அந்த

அபறத்

தோரானது

வித்திோசமாேப்

ேண்டு

ைார்த்தான்

பேத்

சத்ேன்...

தட்டிச்
அவன்

சிரித்தவபள
ைார்பவேின்

வித்திோசத்பத அவகன உணரவில்பலகோ?

இமானிைம் நோஞ்சம் ைணம் நோடுத்த சத்ேன் "ஒரு நைட்... நைட்சீட்
தபலேபண... ஜன்னல்ேளுக்கு ஸ்ேீ ரின் எல்லாம் புதுசா வாங்ேிட்டு
வந்துப்

கைாட்டுடுங்ே

இமான்...

இன்னும்

ஏதாவது

கவணுமான்னு

மான்சிக்ேிட்ை கேட்டுக்ேங்ே" என்றான்....

மதிேம் ஷிப்ட் என்ைதால் ைிளான்ட்டுக்குப் புறப்ைைத் தோர் ஆனான்...
குளித்து உபை மாற்றிக் நோண்டு வந்தவன் உணவு எடுத்து பவத்த
மான்சிபேப் ைார்த்தான்....
அபறபே

சுத்தம்

நசய்ததால்

மீ ண்டும்

குளித்திருந்தாள்....

அகத

ைாவாபை சட்பை சிறுமிோே மாறிவிட்டிருந்தாள்.... ரசபனயுைன் ைார்த்து

சிரித்தவன் "இந்த டிரஸ்ல ஸ்கூல் ைடிக்ேிற நைாண்ணு மாதிரி இருக்ே"
என்றான்....
நிமிர்ந்துப்

ைார்த்து
சிரித்துவிட்டு

மீ ண்டும்

கவபலேில்

ேவனமானாள்....
சில நாட்ேள் ேழித்து நைண்ேள் பேோல் சபமக்ேப்ைட்ை உணவு...
நவகுவாே ரசித்து ருசித்து சாப்ைிட்ைவன்.... "எந்த கவபலயும் இழுத்துப்
கைாட்டுக்ேிட்டு நசய்ோத.... எந்த நஹல்ப் கவணும்னாலும் இமான் ேிட்ை
கேளு....

துணித்

துபவக்ே

நாபளக்ேி

161

ஒரு

வாஷிங்

மிஷின்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

வாங்ேிைலாம்...."

என்றவன்

எழுந்து

தனது

ஸ்நவட்ைபர
மாட்டிக்

நோண்டு நவளிகே வந்தான்...

ஜீப்ைில்

ஏறி

அமர்ந்தவன்

வாசலில்

நின்றிருந்த

மான்சிபேப்

ைார்த்தான்.... புன்னபே மாறா முேத்துைன் குழந்பதோய் தபல சாய்த்து

பேேபசத்தாள்.....
ைதிலுக்குச் சிரித்தவன் "பநட் நான் வர ஒன்ைது மணிோகும்.... நீ
இமான் வட்டுலகே
ீ
இரு.... நான் வந்து கூட்டிட்டு வர்கறன்" என்றான்.....
சரிநேன்று தபலேபசத்தாள்.....
இருவருக்குள்ளும் நநடுநாள் ைந்தம் என்ைது கைால் ஒருவித நட்பு
இபழகோடிேது....

இருவருக்கும்

தனிப்ைட்ை

முபறேில்

எந்த

விகராதகமா நவறுப்கைா இல்லாத நிபலேில் நவகு சீக்ேிரத்திகலகே

இேல்ைாக் கைசிக் நோள்ள முடிந்தது
அவபளப்

நைாருத்தவபரேில்

தன்பன

ஒரு
நண்ைன்

என்ற

நிபலேில் தான் ைார்க்ேிறாள் என்றுத் நதளிவாேப் புரிந்தது.... அவனும்

நண்ைனாேத்தான்

இருக்ே

ஆபசப்

ைட்ைான்

என்றாலும்

மனதின்

ஆழத்தில் ஏற்ைட்டிருந்த நவறுபம மட்டும் ஏன் என்றுப் புரிேவில்பல....

அவனுக்கு ோபல ஷிப்ட் என்றால் மான்சிபே உைன் அபழத்துச்
நசன்று இமான் வட்டில்
ீ
விட்டுவிடுவான்.... மதிேம் வட்டுக்கு
ீ
வரும்கைாது
அவபளயும் அபழத்து வந்து விடுவான்.... மதிேம் ஷிப்ட் என்றாலும்
அப்ைடித்தான்....
வட்டில்
ீ
சத்ேன்

கவபலேிருக்ேிறது

வட்டிற்கே
ீ

என்றால்

வந்துவிடும்

தன்

மரிேம்
மேள்

சத்ேன்

கேத்தரினுைன்
வரும்

வபர

இருந்துவிட்டுப் கைாவாள்....
சத்ேனும்

வட்டில்
ீ

உைல்நிபலேில்

மிகுந்த

இருக்கும்
ேவனநமடுத்துக்

162

கநரங்ேளில்
நோண்ைான்....

மான்சிேின்
அவளுைன்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இேல்ைாே கைசி ைழே முடிந்தபத எண்ணி ஒவ்நவாரு நிமிைமும் விேந்து

கைாவான்....
சின்னச்

சின்ன

புன்னபேயுைன்

கவபலேபளக்
நசய்தனர்....

கதாழிோனாள்.... மரிேம்

தன்

கூை

கேத்தரின்
மேபள

இருவரும்

மான்சிக்கு

விை

மான்சிபே

கசர்ந்து

நநருங்ேிேத்
ேவனமாேப்

ைார்த்துக் நோண்ைாள்...
சத்ேனுக்கு ஆச்சர்ேமாே இருந்தது.... ோராலுகம இவபள நவறுக்ே
முடிோதைடி அன்ைிகலகே உருவானவளா இவள்?....
அக்னிக்கு ஒரு சக்தி உண்டு... தன்பன நநருங்கும்... தான் நநருங்கும்
அத்தபனயும் தனக்கே நசாந்தமாக்ேிக் நோள்ளும் சக்தி... அதுகைால்
மான்சிேின் அன்புக்கும் குறும்புக்கும் அந்த சக்தி இருந்தது..... அவபள
நநருங்கும் அத்தபன கைபரயும் தன்பனகே நிபனக்கும் ைடி மாற்றும்
சக்தி....
சத்ேனும் நிபனத்தான்.... ைிளான்டில் இருக்கும் சமேத்தில் மான்சி
இப்கைாது என்ன நசய்து நோண்டிருப்ைாள் என்று நிபனப்ைான்... வட்டில்
ீ
இருக்கும்

கைாது

இவபள

விட்டுவிட்டு
எப்ைடிப்

கைாவது

என்று

நிபனப்ைான்....
வட்டிலிருக்கும்
ீ
கநரத்தில் அவபள ஒரு கவபலயும் நசய்ேவிைாமல்
ைாதுோப்ைான்.... "சிம்ைிளா ஏதாவது நசய்கேன்?ஏன் இத்தபன நவபரட்டி
நசய்து ைேர்ைாகுற?" என்று நசல்லமாேக் ேடிந்து நோள்வான்....
சத்ேனின் உைல்நிபலக் குறித்து முன்பு கைானில் விசாரித்தது கைால்
இப்கைாது கநரிலும் ேவனமாே இருந்தாள்.... ோபலேில் எழுந்து ஜாக்ேிங்
நசல்ைவபன
ஞாைேமா

அபழத்து

மறந்துடுங்ே?"

"எத்தபன
என்றைடி

அனுப்புவாள்....

163

முபற

நசான்னாலும்

ோதுேளுக்கு

ைஞ்பசத்

தினமும்
தினித்து

 ஸ்ருதிவின

ோ
____________________________________________________________________________
_________________________

குளிர்ச்சிோன எபதோவது உண்டுவிட்ைான் என்றால் உைனடிோே

சரசு

அப்ைத்தாவுக்கு

கைான்

நசய்து

விசாரித்து

ஒரு

ேஷாேத்பதக்

ோய்ச்சிக் நோடுத்து அவன் குடிக்கும் வபர விைமாட்ைாள்....

இரவு இருவரும் தனித்தனி அபறேில் தூங்ேச் நசல்லும் கைாது
தூக்ேத்தில் உளறும் அவளதுப் ைழக்ேத்பத எண்ணி சத்ேன் சிரித்தான்
என்றால்.... "இங்ேப் ைாருங்ே.... இதுகைால எல்லாம் சிரிக்ேக்கூைாது....
அது
குழந்பதேிலருந்கத

ைழேிடுச்சு...

மாத்திக்ே

முடிோது"

என்று

ோநமடிோ

இருக்கு

சினுங்குவாள்....
"ஆனாலும்

உன்கனாை
இந்த

ைழக்ேம்

நசம

மான்சி" என்ைான் சத்ேன்....

சிரித்து கேலி நசய்தாலும் தனிேபறக்குள் அவள் என்ன நசய்வாகளா
எப்ைடி

இருப்ைாகளா

என்ற

ைேமும்

தவிப்பும்

சத்ேனுக்குத்

தினமும்

நதாைர்ேபதோனது....
கநத்ராபவப் ைற்றி நசால்லகவண்டும் என்ற எண்ணும்கைாநதல்லாம்
மான்சிேின்

குழந்பத

முேமும்

குறும்புச்

சிரிப்பும்

ஏதாவது

ஒரு

வபேேில் தபை நசய்தது.... கநத்ராபவப் ைற்றிக் கூறிேப் ைிறகு இந்தக்

குழந்பதத்தனம் மபறந்துவிடுகமா? இந்த குறும்புப் கைச்சு நதாபலந்து
விடுகமா? என்ற ைேத்திகலகே நசால்ல மறந்து மபறத்து வந்தான்....
என்று நவடிக்குகமா அந்த எரிமபல? என்ைது கைால் குமுறிக்நோண்டு
அபமதிோே இருந்தான்....
அன்று மதிேம் ஷிப்ட் என்ைதால் ோபல உணவுக்குப் ைின் மீ ண்டும்
சுேமான ஒரு உறக்ேம் கவண்டும் என்று கதான்ற தனது அபறக்குச்
நசன்றுப் ைடுத்தான்....
நல்ல

உறக்ேத்தில்

ோதுக்குள்

ஏகதா

நுபழவது

கைால்

இருக்ே

சிலுப்ைிக் நோண்டு ேண்விழித்துப் ைார்த்தான்... மான்சிதான் கைப்ைபர

சுருட்டி

அவனது

ோதுக்குள்

விட்டு

நோண்டிருந்தாள்.... ைக்ேத்தில் கேத்தரின்....

164

குறுகுறுப்பு

மூட்டிக்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ஸ்ட்ைாைிட் மான்சி.... தூக்ேம் வருதும்மா" என்று புரண்டு ைடுத்தான்....

"முடிோது... தூங்ேினது கைாதும்... எழுந்திருங்ே" என்றாள் மான்சி....
ேண்ேபளத் திறக்ோமகலகே "எதுக்கு?" என்றான்..
"எங்ேபள

ேபைக்குக்
கூட்டிப்

கைாங்ே"

என்று

கேத்தரின்

நசால்லவும்...
"எதுக்கு ேபைக்கு? என்ன வாங்ேனும்?" என்று கேட்ைான்...
"அது நசாப்பு வாங்ேனும்...." என்றாள் மான்சி...
புரிேவில்பல
தபலபேத்

சத்ேனுக்கு...

தூக்ேிேவன்

"வாட்?

ேண்ேபள

இடுக்ேிக்

நோண்டு

நசாப்ைா?

அப்ைடின்னா?"

என்றுத்

திருப்ைிக் கேட்ைான்....
"ம் ம்,,நசாப்பு தான்... நசாப்புத் நதரிோதா உங்ேளுக்கு? கசாறு குழம்பு
எல்லாம் ஆக்ேி விபளோடுற நசாப்பு" என்று கேத்தரின் கூற... மான்சி
உதட்பைப் ைிதுக்ேி "ம் அகததான்.... ேபைக்ேிக் கூட்டிப் கைாய் வாங்ேிக்
குடுங்ே... நாங்ே விபளோைப் கைாகறாம்" என்றாள்...
எழுந்கத அமர்ந்துவிட்ைான் சத்ேன்... தன் முன் நின்றிருந்த இருவரில்
ோர் குழந்பத என்று அபைோளம் நதரிோதவன் கைால் மாறி மாறிப்
ைார்த்தான்... "அபத வச்சு நரண்டு கைரும் என்னப் ைண்ணப் கைாறீங்ே?"
என்று கேட்ைான்...
"நாங்ே
கதாட்ைத்துல

வச்சு

கசாறாக்ேி

விபளோைப்

கைாகறாம்...

வாங்ேித் தர முடியுமா முடிோதா?" விரல் நீ ட்டி அதிோரமாேக் கேட்ைாள்

மான்சி...

165

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மீ ண்டும் ரசபனோன ஒருப் ைார்பவயுைன் அவபள அளவிட்ைவன்....

"நான்

ைிளான்ட்

கைாேனும்...

ைணம்

தர்கறன்

மரிேம்

அக்ோபவக்

கூட்டிட்டுப் கைாய் வாங்ேிக்ேங்ே" என்று சிரிப்புைன் கூறி விட்டு எழுந்து

குளிக்ேச் நசன்றான்....
***
ஒருநாள் ைிளான்ட்டில் இருந்து வந்தவன் நவளி கேட்டிகலகே நின்று
விட்ைான்...
வராண்ைாவில்

வரிபசோே

ஆறு

சாக்ைீஸால்

ேட்ைம்

கைாட்டு

மூன்று

மூன்றாே

சில்லாக்கு

இரண்டு

விபளோடிக்

நோண்டிருந்தாள் மான்சி...
ைாவாபைபேத்

தூக்ேி

இடுப்ைில்

நசாருேிக்

நோண்டு

தபலபே

ைின்னுக்கு சாய்த்து நநற்றில் ஒரு சிறு ேல்பல பவத்துக் நோண்டு

ேண்மூடிேைடி பேேபள விரித்துக்நோண்டு கோடுேபள மிதிக்ோமல்
ேட்ைத்துக்குள் ோல் பவத்த ைடி "பரட்ைா... பரட்ைா" என்று ஒரு ஒரு
ேட்ைமாேத் தாண்டிக் நோண்டிருந்தாள்....
எத்தபன அழோனத் தருணமிது? இவபள ரசிக்ே இந்த ஒரு ைிறவிப்
கைாதாகதா? அப்ைடிகே நின்று ரசித்தான்....
மான்சிபே
அவனது

ரசிக்கும்

இதேத்பத

கைாநதல்லாம்
இறுக்ேிப்

கநத்ராவும்

ைிழிந்தாள்.....

கூைகவ

மான்சிேின்

வந்து
மீ து

ஏற்ைட்டிருப்ைது நட்பு.... கநத்ரா தான் என் ோதலி என்று தனக்குத் தாகன

அடிக்ேடி ஞாைேப்ைடுத்திக் நோண்ைான்....
"தம்ைி வந்துடுச்சு மான்சிம்மா" என்ற மரிேத்தின் குரல் இவபனயும்
ேபலத்து மான்சிேின் விபளோட்பையும் ேபலத்தது....
"வந்துட்ைாங்ேளா?

வாங்ே

வாங்ே..."

என்றைடி

கேத்தரின்

ஒரு

ைக்ேமும் மான்சி மறுைக்ேமும் வந்து பேப் ைிடித்து அபழத்துச் நசல்ல....

அவளது அறிோபமபேயும் ரசித்தான்....

166

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இப்ைடி அவனது ஒவ்நவாரு நாட்ேளும் நதன்றலாேக் ேைந்து நசல்ல...

அவன் ைேந்திருந்த புேல் வச
ீ கவண்டிே தருணமும் வந்தது மான்சி வந்து
ைத்து நாட்ேள் ேைந்த நிபலேில்...
ோபல ோைி எடுந்து வந்து நோடுத்தவள்.... "ைத்து நிமிஷம் நவேிட்
ைண்ணுங்ே.. டிைன் நரடிோேிடும்" என்றாள்....
"ஒன்னும் அவசரமில்பல.... நமதுவா நசய்... இன்பனக்கு மதிேம்
ஷிப்ட் தான்" என்றுக் கூறிவிட்டு கைப்ைரில் மூழ்ேினான்...
மான்சி சபமேலபறக்குச் நசன்ற சில நநாடிேளில் ஏகதா தபரேில்
விழும் சப்தம் கேட்டு திடுக்ேிட்டு எழுந்து வந்துப் ைார்த்தான்...
தபரேில் ைருப்பு நோட்டிக் ேிைக்ே.... சபமேலபறேின் கமபைேில்
பேேபளத்

தாங்ேி

ேவிழ்ந்திருந்தாள்

மான்சி....

ைதட்ைமாே

அருேில்

வந்து "என்னாச்சு மான்சி?" என்று கேட்ைான்...

"நதரிேபலங்ே... ோபலலருந்கத ஒரு மாதிரிோ வருது... இப்கைா
தபல சுத்துது" என்று நமல்லிேக் குரலில் கூறினாள்...
இரவு

கவபலேிலிருந்து

திரும்ைிேக்

ேபளப்ைில்

இவபள

ேவனிக்ோது உறங்ேச் நசன்ற தன்பனக் ேடிந்து நோண்டு "பநட் கைப்லட்

கைாட்டிோ... நல்லா சாப்ட்டிோ இல்பலோ?" என்று இவன் கேட்கும்
கைாகத ேண்ேள் நசாருே நமல்ல சரிே ஆரம்ைித்தாள்... சரிந்தவபள
கநாக்ேி தனது ேரங்ேபள நீ ட்டினான்
இறகு
கைால்

ஆன

உைல்

இலகுவாேி

அவனது

பேேபள

இலக்ோக்ேிக் நோண்டு சரிந்து விழ... மிேச் சரிோேத் தனது பேேளில்

தாங்ேினான் சத்ேன்....
ஒரு

தராசில்

ஒரு

ைக்ேம்

பூங்நோத்பதயும்

மறு

ைக்ேம்

மான்சிபேயும் பவத்தால்... பூங்நோத்தின் எபை அதிேமாேத் நதரியும்

என்ைது கைால் இருந்தாள் அந்த மலர் கமனிோள்....
167

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைதட்ைமாே
கசாைாவில்
அவபளத்

ேிைத்தி

தூக்ேிக்

நோண்டு

ேவபலயுைன்

ஹாலுக்கு

அவள்

வந்தான்....

ேன்னங்ேபளத்

தட்டி

"என்னம்மா ஆச்சு?" என்று கவதபனயுைன் கேட்ைான்....

நமல்லக்

ேண்விழித்து

"ஒன்னுமில்பலங்ே...

ேீ ற்றாய்

ைேப்ைைாதீங்ே"

என்று

புன்னபேத்தவள்
அவனுக்கே

ஆறுதல்

கூறிேவள் "குடிக்ே ஏதாவது எடுத்துட்டு வாங்ேகளன்" என்று கேட்ைாள்...

"இகதா

எடுத்துட்டு
வர்கறன்"

என்று

உள்கள

ஓடினான்....

சற்றுகநரத்தில் மிதமான சூட்டில் ைாபல ஆற்றி எடுத்துக் நோண்டு வந்து

கசாைாவில் அவளருகே அமர்ந்தான்.... மான்சிேின் தபலபேப் ைிடித்து
தனது கதாளில் சாய்த்து நமல்ல நமல்ல ைாபலப் புேட்டினான்....
நமதுவாேக்
கைாகேப்

குடித்தவள்

கைாச்சு"

என்று

தபலேபசத்துச்

பேேபள

விரித்து

சிரித்து

"இட்ஸ்

சிரிக்ே...

"ஏய்

ோன்...
சரிோன

குறும்பு" என்று சிரித்தைடி அவபள அடிப்ைதற்ோே பேபே ஓங்ேினான்.

அப்கைாது அவர்ேளுக்குப் ைின்னாலிருந்து "ோர் இந்த நைாண்ணு?"
என்ற குரல் கேட்டு இருவருகம திடுக்ேிட்டுத் திரும்ைிப் ைார்த்தனர்...
வட்டின்
ீ
வராண்ைாபவக்

நின்றிருந்தாள்.... டிரக்

ேைந்து

ஹாலின்

வாசலில்

கைன்ட்டும் ஸ்லீவ்நலஸ் டீசர்டுமாே

கநத்ரா
கதாளில்

மாட்டிேிருந்த பைகோை நின்றிருந்தாள்....

அவளது

ைார்பவ

கூர்பமயுைன்

இருவபரயும்

ஆராய்ந்தது....

"கேட்ேிகறகன ோதுல விழபலோ சத்ோ? ோர் இந்த கேர்ள்? இவ்வளவு

ேவனமா ைால் குடிக்ே பவக்ேிறகே?" என்று கேட்ைாள்...
ஒன்றும்
ைார்த்தாள்....

புரிேவில்பல
அவகனா

மான்சிக்கு...

அதிர்ந்து

குழப்ைமாே

கைாேிருந்தாலும்

சத்ேபனப்
அவசரமாே

மான்சிேின் தபலேிலிருந்த தனது பேபே எடுத்துக் நோண்டு எழுந்து

நின்றுவிட்ைான்...
168

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"நசால்ல

மாட்டிோ

சத்ேன்?"

குரலில்

கோைத்தின்

சாேகலாடு

மீ ண்டும் கேட்ைாள்....
மிரண்டு

விழித்த

மான்சிபேப்

ைார்த்தான்

சத்ேன்...

விழிேபள

உேர்த்தி அவனது முேத்பதப் ைார்த்தாள்.... நிமிை கநரம் தான் அவளது

ேண்ேபளப் ைார்த்திருந்தான்... ைிறகு நேர்ந்து கநத்ராவின் எதிகர வந்தான்
"இவ மான்சி.... என் ஒய்ப்" என்ற மறுவிநாடி "ஏய் ச்சீ துகராேி" என்ற
வார்த்பதயுைன் கநத்ராவின் வலது பே சத்ேனின் இைது ேன்னத்தில்
ைதிந்தது...
அவள்

அடித்த
கசாைாவில்

கவேத்தில்

அமர்ந்திருந்த

சத்ேன்

மான்சி

கசாைாவில்

நமல்லிே

விழ...

ஏற்ேனகவ

வரிைலுைன்
ீ

எழுந்து

சுவர்ைக்ேமாே நின்றுநோண்ைாள்....
"என்ன நசான்னைா" என்று ஆத்திரமும் அழுபேயுமாே சத்ேனின் மீ து
ைாய்ந்து அவபன ேண்மண் நதரிோமல் தாக்ேிே கநத்ராபவ சத்ேனால்
கூை ேட்டுக்குள் நோண்டு வரமுடிேவில்பல....
நைப்ைபத
மான்சி

ேண்ண ீர்

மீ ண்டும்

கதங்ேிே

மேங்ேி

விழிேளுைன்

விைாமல்
இருக்ே

ைற்றிக்நோண்டு சாய்ந்தாள்....
" ேல் நோண்டு நசதுக்ேினால்...
" அது ேற்சிற்ைம்!!
" அபலேடித்தும் ேபரோதது..
" புேலடித்தும் சாோதது..
" ேல் சிற்ைம்!!
" நீ ர் நோண்டு வடித்தால்....
" அது நீ ர்க் கோலம்....
" ோற்றில் ேபரந்து..
" ேண்ண ீரில் நபனந்துவிடும்..
169

ேலவரமாேப்

சுவற்பற

ைார்த்த

ஆதாரமாேப்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" நீ ர்க் கோலம்...

" என் ோதல்..
" நீ ர்க் கோலமா?
" ேல் சிற்ைமா?.

8.
கநத்ரா

நுபழந்த

கவேமும்....

சத்ேபனத்
தாக்ேிே

விதமும்.....

மான்சிபே அலற பவத்திருந்தது..... கநத்ராபவ நிதானப்ைடுத்த சத்ேன்

முேன்று

நோண்டிருக்ே....

அவர்ேளின்

கைாராட்ைத்பத

அதிர்வுைன்

ைார்த்துக்நோண்டிருந்தாள்....
"கநத்ரா,,

ப்ள ீஸ்

நான்

நசால்றபத

கேளு

கநத்ரா.....

இது

ஒரு

நநருக்ேடிோல் நைந்தது" என்று சத்ேன் கூற....

"எதுைா

நநருக்ேடி?

இன்னிக்கு

கவற

கேட்டுக்ேிட்டு
என்பன

ஒருத்திபே

நான்

சும்மா

மூணு
உன்

வருஷமா
ஒய்ப்னு

இருக்ேனுமா?

லவ்

ைண்ணிட்டு

நசால்லுவ?

யூ

ராஸ்ேல்....

அபத
என்பன

ஏமாத்திட்ைகேைா?" என்று அவன் மீ து ைாய்ந்து ேழுத்பதப் ைிடித்தாள்...

அத்தபன

கநரமாேப்

கைாராடிேவன்

அவள்

தனது

ேழுத்பதப்

ைிடிக்ேவும் கோைம் வர நவகு சுலைமாே அவளது பேபே விலக்ேிே

சத்ேன்

"ஏய்

ஏமாத்தபல"
கதாளில்

நசால்றபத

நமாதல்ல

என்று

குரநலடுத்துக்

பேபவத்து

ைிடித்து

கேளுடி.....
கோைமாே

தள்ளவும்

மண்டிேிட்ைவாறு விழுந்தாள்....

170

ோரும்

ோபரயும்

ேத்திேவன்

அப்ைடிகே

அவள்

தபரேில்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
இவனும் கசாைாவிலிருந்து தபரக்கு வந்து அவள் எதிகர மண்டிேிட்டு
"எப்ைடிப்ைட்ை சூழ்நிபலேில் இது நைந்ததுனு உனக்குத் நதரியுமா?" என்று
அதட்டிக் கேட்ே...
இதுவபர

இவனிைம்

இத்தபன

கோைத்பதக்

ேண்டிராத

கநத்ரா

எதுவும் கேட்ோது திபேப்புைன் அவபனப் ைார்த்திருந்தாள்....

"நமாத்த

ஊரும்

ஊர்க்ோரன்

இந்த

அத்தபன

ஒரு

கைரும்

நைாண்ணுக்ோே

ஒன்னாக்கூடி

என்

அழுதாங்ேடி....
ேழுத்துல

ேத்தி

பவக்ோதது ஒன்னுதான் ைாக்ேி..... இகதா இவ அப்ைா?... ஊருக்கே நைரிே

மனுஷன், என் ோல்ல வந்து விழுந்தார்.... அப்புறம் என் அப்ைா? அவர்
எதிரில் ஊர்க்ோரங்ே கதாள்ல துண்டு கூை கைாை மாட்ைானுங்ே.... ஆனா
அன்னிக்கு அவகர ஊர் முடிவுக்கு ேட்டுப்ைடுறதா எல்லாருக்கும் வாக்குக்
குடுத்துட்டு அதுக்ோே என் ோல்ல விழ வந்தார் நதரியுமா? இன்னும் என்
ைாட்டி அம்மா தங்ேச்சி அத்தபன கைரும் இந்த மான்சிக்ோே என்ேிட்ை
பேகூப்ைி நேஞ்சினாங்ே நதரியுமா? அநதல்லாம் விடு... நமாதல்ல இந்த
மான்சி

ோர்

நதரியுமா?"

என்று

ஆத்திரத்தில்

ேத்திேவபன

கநத்ரா

நவறுப்புைன் ைார்க்ே... மான்சி விேப்புைன் ைார்த்தாள்....

எழுந்து நின்று பேேபளத் தட்டிக்நோண்ை கநத்ரா "அப்ைடிநேன்ன
இவ ஸ்நைஷல்? சரி நசால்லு ோர் இவ? உனக்கு இவ்வளவு நநருக்ேடி
குடுக்குற

அளவுக்கு

நீ

என்ன

நசய்த?"

என்று

ஆத்திரமும்

அலட்சிேமுமாேக் கேட்ைவள்... ஒருவித ஏளனப் ைார்பவயுைன் "இவள

கரப் ைண்ணிட்டிோ?" என்று கேட்ே......
அந்த

வார்த்பதேள்
நோடுத்த

தாக்ேத்தில்

அதிர்ந்துப்

கைாய்

நின்றுவிட்ை சத்ேன் சட்நைன்று ஏகதா கதான்ற திரும்ைி மான்சிபேப்

ைார்த்தான்.... ைேமும் மிரட்சியும் கைாய் அருவருப்புக் நோடுத்த ஒருவித
நடுக்ேத்தில்

சுவகராடு

சுவராே

ஒட்டிக்

ேிைந்தவளின்

ேண்ேளில்

ேண்ண ீர் ேரேரநவன வழிந்தது.....

அவளது
விட்ைது.....

ேண்ண ீபரக்
"மான்சி?"

ேண்ைதும்

என்று

இவனுக்கும்

அபழத்தைடி
171

ேண்ேள்

அவளருகே

ேலங்ேி
நசன்றவபன

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அருகே வராகத என்ைது கைால் தனது வலக்பேபே நீ ட்டித் தடுத்தாள்

மான்சி.... நேராமல் அப்ைடிகே நின்றான் சத்ேன்......
"ஏய் கராக்.... நான் கேட்ைதுக்கு ைதில் நசால்லு" என்று அவனது
சட்பைக் ோலபரப் ைற்றினாள் கநத்ரா...
இம்முபற
ைார்பவ

அவளது

மான்சிேின்

மபனவி....

அவர்

பேபே

அேற்றவில்பல

மீ கதேிருக்ே

இறந்ததும்

"என்

நரண்டு

சத்ேன்....

அண்ணன்

மாச
ேருகவாை

அவனது

முத்துகவாை
இருந்ததால்

உைனடிோ மறுமணம் நசய்து பவக்ேனும்னு எல்லாரும் முடிவு நசய்து

கவற வழிகே இல்லாம எங்ேளுக்கு திருமணம் நைந்திருச்சி...." என்றான்
நிதானமாே....
அதிர்ச்சிேில்

கநத்ராவின்

பேேள்

தானாே

அேன்றன.....

"உன்

அண்ணிோ இவ?" என்று மட்டும் கேட்ைாள்....

"அது அண்ணன் இருந்தவபர.... அவர் இறந்தப் ைிறகு நான் கமகரஜ்
ைண்ணிருக்கேன்" என்றான் நதளிவாே.....
அதிர்ச்சி விலேி அருவருப்பு முேத்தில் சூழ.... "என் அண்ணி அப்ைடி....
என் அண்ணி இப்ைடினு உேர்வா நசால்லி அவங்ே மாதிரி நீ மாறினா
என்ன?

அப்ைடின்னு

நீ

கேட்ைப்ைகவ

நான்

யூேிச்சிருக்ேனும்....

உன்

அண்ணி மாதிரி நான் மாறபலன்னதும் உன் அண்ணிேகவ கமகரஜ்

ைண்ணிக்ேிட்ைோ?
எக்ஸலன்ட்

ஜாப்

கமன்"

என்று

கேவலமான

வார்த்பதேபள கூறிவிட்டு பேேபளத் தட்டினாள் கநத்ரா....

ஆக்கராஷமாே நிமிர்ந்தான் சத்ேன்.... ேண்ேள் ரத்தநமன சிவக்ே
"என்ன கைச்சுப் கைசுறடி.... நீ என்பனப் புரிஞ்சுக்குகவன்னு ேனவு ேண்ை
நான் தான் முட்ைாள்" என்றவன் ஆத்திரத்தில் அவளது குரல்வபளபே
நநரிக்ேவும்... "பேபே எடுைா" என்று ேத்தினாள் கநத்ரா....
அவள்

மூச்சுக்குத்

திணறுவபத

உணர்ந்து

சட்நைன்று

பேேபள

விலக்ேிேவன் ேண்ேள் ேலங்ேி விை அப்ைடிகே இழுத்து தன் மார்கைாடு

172

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அபணத்து "ஸாரி.... ஸாரி... ஸாரி கநத்ரா..... நான் ைண்ணது தப்புதான்....

அந்த

சமேத்தில்

எனக்கு

கவற
வழி

நதரிேபலடி....

இந்த

சின்னப்

நைாண்கணாை ைாதுோப்பு மட்டுகம முக்ேிேம்னு கதானுச்சு.... எடுத்து

நசான்னா நீ புரிஞ்சுக்குகவன்னு கதானுச்சு... ப்ள ீஸ் கநத்ரா...." என்று
நேஞ்சினான்....
அவனது அபணப்ைிலிருந்து விலேி "எபதப் புரிஞ்சுக்ேனும் சத்ேன்?
நமாதல்ல என்கனாை லவ்பவ நீ முழுசா உணர்ந்திோன்கன எனக்கு
இப்கைா சந்கதேமா இருக்கு" என்றவளின் ேண்ேளிலும் ேண்ண ீர்....
அழும் அவளின் பேேபள அவசரமாேப் ைிடித்தான் "நானும் உன்பன
நிஜமா

லவ்

ைண்கணன்னு

உனக்கேத்

நதரியும்....

உன்கனாை

லவ்

புரிோமலா இத்தபன வருஷமா நீ நசான்னபதநேல்லாம் நசய்கதன்?

அன்பனக்கு

நான்

மான்சிபே

கமகரஜ்

ைண்ணபலன்னா

நரண்டு
கைமிலில ோராவது ஒருத்தர் நசத்துக் கூை கைாேிருப்ைாங்ே கநத்ரா...
ோலத்துக்கும் ஊர் ைபேோேிருக்கும்" என்று தனது நிபலபே வலியுைன்
கூறினான்..
"மறுைடியும் இபத கமகரஜ்னு நசால்லாகத" என்று தனது ோதுேபளப்
நைாத்திக் நோண்ைாள் கநத்ரா....
அவ்வளவு கநரமாே அவளுக்குப் புரிே பவக்ே முேன்றவன் கநத்ரா
இபத

திருமண

ைந்தம்

என்கற

ஒத்துக்நோள்ளவில்பல

என்றதும்

கராஷமாே நிமிர்ந்தான் "இல்ல... இது கமகரஜ் தான்.... ஊர் கூடி எங்ே

குலநதய்வம் முன்னாடி நைந்த முபறோன கமகரஜ்" என்று குரபல
உேர்த்திச் நசான்னான்....
அதிர்வுைன் அவபன ஏறிட்ை கநத்ரா "ஓகே... ஒத்துக்ேிகறன்... இது
கமகரஜ் தான்... இப்கைா என்பன என்ன நசய்ேப் கைாற? இவ உன் ஒய்ப்
அப்ைடின்னா நான் உனக்கு ோர்?" என்று தீர்க்ேமாேக் கேட்ைாள்.....

173

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கவதபனயுைன்
நிபலேில்

மிரண்ை

மான்சிபேப்

ைார்த்தான்....
விழிேளுைன்

இவர்ேளின்

ேண்ண ீர்
கைச்சு

வற்றிே

வார்த்பதபே

அதிசேமாேப் ைார்த்துக் நோண்டிருந்தாள் மான்சி....

"கோசிக்ேலாம்

கநத்ரா....

அவசரப்ைைாத

ப்ள ீஸ்"

என்றவபன

ஆத்திரமாேப் ைார்த்து விழித்த கநத்ரா "அவசரப்ைைாம கோசிச்சு முடிவு

ைண்றதா? எப்ைடி? இந்த வள்ளி நதய்வாபன... ைாமா ருக்மணி... மாதிரி
மான்சி கநத்ரா அப்ைடின்னு ஒரு புது டிநரன்ட் உருவாக்ேலாமா" என்று
நக்ேலாே வினவினாள்....
ைதில் கூற முடிோமல் சத்ேன் மவுனமாே தபல குனிே..... "இகதா ைார்
சத்ேன்..... முன்னாடி நீ வரபலன்னா நான் சூபசட் ட்பர ைண்ணுகவன்....
ஆனா

இனி

நோல்கவன்....

நான்

சூபசட்

எனக்குக்

ட்பர

ேிபைக்ோத
ைண்ணமாட்கைன்.....
உன்பனக்

உன்பன

நோல்கவன்"

என்று

விரல் நீ ட்டி எச்சரித்தவள் "ஒரு வாரம் லீவுல வந்திருக்கேன்.... அது

முடியும் வபர திரும்ைவும் நைங்ேளூருக்குப் கைாேமாட்கைன்...... இகத
ஊட்டிலதான் இருப்கைன்...." என்று கூறிவிட்டு தனது பைபே எடுத்து
மீ ண்டும் கதாளில் மாட்டிக் நோண்டு சத்ேனின் எதிரில் வந்து நின்றாள்....
"அவசரப்ைைாத கநத்ரா... இங்ேகே இரு...." என்றைடி அவளின் பேபேப்
ைிடிக்ே வந்தான் சத்ேன்...
"நநவர் சத்ேன்.... இகத ஊட்டிலதான் ஒரு வாரமும் இருப்கைன்....
உனக்கு பைனலா ஒரு சான்ஸ் தர்கறன்...." என்றவள் மான்சிபே கநாக்ேி
தனது ஆள்ோட்டி விரபல நீ ட்டி "உன்

ஒய்ப்னு நசால்லி வட்கைாை

ீ

வச்சிருக்ேிகே இவ கவணுமா? இல்ல த்ரீ இேர்ஸா லவ் ைண்ண நான்

கவணுமா? அப்ைடின்னு முடிவு ைண்ணிட்டு என்பன வந்து ைார் சத்ேன்"
என்று கூறிவிட்டு விடுவிடுநவன்று நவளிகே நசன்றாள்....
நசய்வதறிோது

திபேப்புைன்

அப்ைடிகே

நின்றிருந்தான்

சத்ேன்.....

கநத்ராபவக் ேண்டு அஞ்சவில்பல அவன்.... அவள் ோதபலக் ேண்டு

தான் அஞ்சினான்..... அந்த ோதல் அவபள எபதயும் நசய்ேத் தூண்டும்
என்ைதும் புரிந்கதேிருந்தது....
174

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இரண்டில் ஒரு முடிநவடுக்ேச் நசால்லிவிட்ைாகள என்று எண்ணும்

கைாது

தான்

அந்த

இருவரில்

ஒருத்திேின்

ஞாைேம்

வந்தவனாய்

திடுக்ேிைலுைன் திரும்ைிப் ைார்த்தான்.....

நான்கு விரலால் வாபேப் நைாத்திக் நோண்டு விழிேள் இரண்டும்
விேப்ைில் விரிே நின்றிருந்தாள் மான்சி.... குழந்பத மனம் நோண்ைவள்
இபத எப்ைடித் தாங்குவாள் என்ற உறுத்தலுைன் கவேமாே அவள் அருகே
நசன்றான்....
அருகே வந்தவபன ஆச்சரிேமாே ைார்த்த மான்சி "இந்தக்ோ ோரு?"
என்று கேட்ே....
முன்பை விை அதிேமாே அதிர்ந்த சத்ேன் "அக்ோவா?" என்று கேட்ே....
'ஆமாம்' என்ைது கைால் கவேமாே தபலேபசத்த மான்சி "அக்ோ
தான்.... கநத்ராவா அவங்ேப் கைரு? கைரும் சூப்ைர் ஆளும் சூப்ைர்....
ேப்ைா
எவ்களா அழோ இருக்ோங்ே?" என்று விேந்தவள் சத்ேனின் ோதருகே
வந்து "நீ ங்ே நரண்டு கைரும் லவ்வர்ஸா? கஜாடிப் நைாருத்தமும் சூப்ைர்"
என்று கேட்டுவிட்டு ேண் சிமிட்டி சிரிக்ே.... உணர்வுேள் நமாத்தமும்
வடிந்த நிபலேில் "அைச்கச...." என்று எரிச்சலுைன் ேத்திவிட்டு தனது
அபறக்குள் நசன்றான்....
ஏன்

ேத்திவிட்டுப்

கைாேிறான்

என்று

புரிோமல்
அடித்து

மூடிே

ேதபவகேப் ைார்த்தவள் கவேமாே நசன்று ேதபவத் திறந்து உள்கள

நசன்றாள்.... சத்ேன் ேண்ேபள மூடிக்நோண்டு ேட்டிலில் ைடுத்திருக்ே
அருகே நசன்று அமர்ந்தாள்....
அருகே மான்சி அமர்ந்திருப்ைபத உணர்ந்தும் ஏகதாநவாரு நவறுபம
உணர்வில் ேண்ேபளத் திறவாமல் ேிைந்தான்.....
"ஏன் அப்ைடி நசஞ்சீங்ே?" என்று கேட்ைாள்...

175

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"எபத

கேட்குற?"

ேண்

மூடிே

நிபலேிகலகே

ைதில்

கேள்வி

கேட்ைான்
"எல்லாகம தான்.... கநத்ரா அக்ோ ைாவம் தான? ேல்ோணத்துக்கு
என்ேிட்ை

கேட்டீங்ேகள

அப்ைவாச்சும்

நசால்லிருந்தா
ஏதாவது

நசஞ்சிருக்ேலாம்" என்று வருத்தமான குரலில் கூறினாள்....

"நசால்லிருந்தா என்ன நசய்திருப்ை?"
சற்றுகநர

கோசபனக்குப்

ைிறகு

"எல்லார்க்ேிட்ையும்

கைசி

அந்த

அக்ோ கூை உங்ேபள கசர்த்து வச்சிருப்கைன்" என்றவள் சட்நைன்று

உற்சாேமான

குரலில்

"இப்ைவும்

ஒன்னும்

கமாசமில்பல...

கநத்ரா

அக்ோக்ேிட்ை எல்லா உண்பமயும் நசால்லிைலாம்" என்றாள்...

இப்கைாது

தான்

ேண்

திறந்தான்...

ஒருவித

கூர்பமோன
ைார்பவயுைன் "எந்த உண்பமபே நசால்லனும்?" என்று கேட்ே....
"அதாங்ே... நாம நரண்டு கைரும் நவறும் ப்ரண்ட்ஸ் தான்... புருஷன்
நைாஞ்சாதி

ேிபைோதுன்ற

உண்பமபே

கநத்ரா

அக்ோக்ேிட்ை

நசால்லிைலாம்" என்று கூறிவிட்டு உதடுேபள குவித்து.. புருவங்ேபள

உேர்த்தி ேண்ேபள விரித்தாள்...
"நசான்னப் ைிறகு?"
"ஆங்.....

நசான்னப்

ைிறகு?

ம்

ம்

நீ ங்ேளும்

அந்த

அக்ோவும்

ேல்ோணம் நசய்துக்ேங்ே... ப்ராப்ளம் சால்வ்ட்" என்று இரு பேேபளயும்

விரித்துக் ோட்டினாள்.....
ஆத்திரத்தில் ைற்ேபள ேடிக்ேிறான் என்ைது ஏறி இறங்ேிே அவனது
தாபைேளில்

நதரிந்தது....

"சரி

நானும்

கநத்ராவும்
ேல்ோணம்

ைண்ணிக்ேிகறாம்.... அப்புறம் நீ ?" கூர்ந்த ைார்பவயுைன் கேட்ைான்....

176

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது

கோைம்

புரிோமகலகே....

"நான்?

நான்

இப்ைடிகே

இருப்கைன்... நாம நவறும் ைிரண்ட்ஸ் மட்டும் தாகன" என்றவள் முேத்பத

அவனுக்கு

நவகு

அருகே

நோண்டு

நசன்று

ரேசிேமான

குரலில்

"உங்ேளுக்கு ஒரு விஷேம் நதரியுமா? எனக்கு ோதலிக்ேிறவங்ேபள

நராம்ை

நராம்ை
புடிக்கும்....

ோகலஜ்

ைடிக்கும்

கைாகத

லவ்

ைண்றவங்ேபளப் ைார்த்தா எனக்கு நசம ஜாலிோ இருக்கும்...." என்று

கூறிவிட்டு மீ ண்டும் தனது முேத்பத தள்ளி பவத்துக் நோண்டு "ஆனா
எனக்குத்தான் ோபரயுகம ோதலிக்ேிற வாய்ப்கை ேிபைக்ேபல" என்று
பேேபள விரித்தாள்.
இவள்

புரிந்துதான்

கைசுறாளா?

என்று

புரிோமல்

ைார்த்தவன்....

"கநத்ரா நசால்லிட்டுப் கைானபத கேட்கைல்ல? ஒன்னு நீ ... இல்கலன்னா

அவ....

நரண்டுல

ஒன்னு

முடிவு

ைண்ண

நசால்லிருக்ோ"

என்று

அவளுக்குப் புரியும்ைடி கூறினான்....

"அை ஆமால்ல...." என்று தனது தபலேில் தட்டிக் நோண்ைவள்......
"சரி...

அப்ைடின்னா

நான்

நம்ம

வட்டுக்கேப்
ீ

கைாேிடுகறன்...

அதான்

கசந்தம்ைட்டி வட்டுக்கு"
ீ
என்றாள்...
"கசந்தம்ைட்டி வைா?
ீ
சரி அங்ேப் கைாய் ோரா இருப்ை?"
"இது

என்ன

கேள்வி?

அந்த

வட்டு
ீ

மருமேளாத்தான்"

என்றாள்

மான்சி....
நைன்ஷன் ஆனான் சத்ேன்.... "ஏய் என்பன ேடுப்கைத்தாத.. கநத்ரா
நசான்னதுக்கு அர்த்தம் கைாட்ைலா உன்பன விட்டு ஒதுங்ேனும்னு தான்"
என்றதும்...
சற்றுகநரம்
இல்ல...
அபமதிோே

உங்ேபளயும்

புருவம்

கநத்ரா

சுருக்ேி

அக்ோபவயும்

கோசித்தவள்

"இல்ல

நான்

வச்கச

கசர்த்து

தீருகவன்... ஒரு உண்பம ோதல் கதாத்துப் கைாேக் கூைாது" என்று

வசனம் கைசிேவள்..... "நாம கவணா நிரந்தரமா ைிரிஞ்சிைலாகம?" என்று
அவனிைம் கேட்ைாள்....
177

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேட்டிலிருந்து
அலுமாரிேின்

விருட்நைன்று

ேதபவ

ைண்ணிக்ேலாம்னு
எழுந்த

அபறந்து

சத்ேன்

மூடிவிட்டு

நசால்றோ?"

என்று

ைக்ேத்திலிருந்த

"அதாவது

பைவர்ஸ்

நவறுபமோன

குரலில்

கேட்ைான்...
புரிோமல்
நமக்கு

புருவம்

சும்மா

சுருக்ேிேவள்

கோேில்ல

தாகன

"ஏன்

பைவர்ஸ்

ேல்ோணம்

நசய்துக்ேனும்?
ஆச்சு...

அகதகைால

ைிரிஞ்சிைலாகம?" என்று கேட்ைாள்....

அவபள அடித்து விடுைவன் கைால் அருகே வந்த சத்ேன் "அது சும்மா
நைந்த

ேல்ோணமா?

அப்கைா

அங்ே

வந்திருந்தவனுங்ே

எல்லாம்

கேபனேனுங்ேளா? அபதக் கூை விடு தாலி ேட்றதுக்கு முன்னாடி ஊர்

தபலவர் ஒரு ரிஜிஸ்ைர்ல நம்ம நரண்டு கைர்ேிட்ையும் பேநேழுத்து
வாங்ேினாகர ஞாைேம் இருக்ோ? அந்த பேநேழுத்து சுப்ரீம் கோர்ட்
வபர நசல்லும்" என்றான்....
"ஓ....

அப்ைடிலாம்

இருக்ோ?"

என்றவள்...

"சரி

நாம

பைவர்கஸ

ைண்ணிக்ேலாம் விடுங்ே.... நமக்கு கநத்ரா அக்ோபவ சரி ைண்றது தான்

முக்ேிேம்" என்று எளிதாேக் கூறினாள்...
முதன் முபறோே மான்சிேின் மீ து வபரமுபற இல்லாத கோைம்
வந்தது

சத்ேனுக்கு.....
"பைவர்ஸ்

கேட்ைதும்

தூக்ேிக்

குடுத்துை

மாட்ைாங்ே.... அதுக்கு ேல்ோணம் ஆேி ஒரு வருஷம் ஆேிருக்ேனும்"

என்றான் ஆத்திரமாே...
எழுந்து வந்து அவன் கதாளில் ஆறுதலாே பே பவத்த மான்சி
"உங்ேக் கோைத்பத என்னால புரிஞ்சுக்ே முடியுது... ைின்ன மூணு வருஷ
ோதல்னா
ேவபலப்

சும்மாவா...
ைைாதீங்ே....

கவண்டிேது

என்

கோைம்

வரத்தான்

உங்ேபளயும்

நைாறுப்பு....."

நசய்யும்....

அக்ோபவயும்

என்று

தனது

கசர்த்து

வாழ்வின்
அதுதான் என்ைது கைால் வரமாேக்
ீ
கூறினாள் மான்சி....

178

ஆனா

நீ ங்ே

பவக்ே

லட்சிேகம

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தன்பனக் ேட்டுப்ைடுத்திக் நோள்வது மிேவும் சிரமமாே இருந்தது

சத்ேனுக்கு.... "இது மட்டும் உன் அப்ைனுக்குத் நதரிஞ்சிது..... என்பன
உறிச்சி உப்புக் ேண்ைம் கைாட்டுத் நதாங்ே விட்டுடுவார்... உன் அண்ணன்
என்பன ஓை விட்டு உபதப்ைான்...." என்றவன் "என் அப்ைா ஒரு ேத்தி
வச்சிருக்ோர்....

இந்த

ைக்ேம்

குத்தினா

அந்தைக்ேம்

வந்துடும்....

அதாகலகே என்பனக் குத்திட்டு நஜேிலுக்குப் கைாய்டுவார்..." என்றான்...

"அய்ே எனக்கும் இநதல்லாம் நதரியும் தான்..... ஆனா என் ஐடிோகவ
கவற" என்றாள் இடுப்ைில் பேபவத்துக் நோண்டு....
"ஐடிோ?... ம் நசால்லு... என்ன ஐடிோ?" என்று சத்ேன் கேட்ே...
"நீ ங்ே என்பன பைகவர்ஸ் ைண்ணாதாகன இது கைால எல்லாம்
ைிரச்சபன

வரும்?
உங்ேபளப்

நான்

உங்ேபள

ைிடிக்ேபலனு

பைகவர்ஸ்

நசால்லிடுகறன்"

ைண்ணிடுகறன்...

என்று

உற்சாேமாேக்

கூறினாள்....
அவ்வளவு கநரமிருந்த கோைம் ஆத்திரநமல்லாம் வடிந்துப் கைாே....
ஒரு

மாதிரி

நவறுபமோன

மனநிபலேில்

"ஓ...

ரிேலி?....

என்பன

ைிடிக்ேபலனு நசால்லுவிோ?.... ஓகே என்பன ைிடிக்ோததுக்கு என்ன

ோரணம் நசால்லுவ?" என்று கேட்ைான்....
"என்ன
விரபல

ோரணம்
நுபழத்து

நசால்றது?"
ைற்ேளால்

என்று

வாய்க்கு

ேடித்தைடி

தனது

ஆள்ோட்டி

கோசித்தவபளக்

ேண்டு

மிச்சமிருந்த கோைமும் ைறந்து விட்ைது....

ஆள்ோட்டி விரபல வாய்க்குள் ஊரப்கைாட்டும் ோரணம் எதுவும்
ைிடிைைவில்பல கைால.... "இப்ை ஏன் அநதல்லாம்? அதான் இன்னும் ஒரு
வருஷம்

இருக்கே?

கைசினபதநேல்லாம்

இப்கைா
கநத்ரா

முதல்
அக்ோக்

கவபல,
ேிட்ை

இப்கைா

நசால்லி

நாம

சமாதானம்

ைண்ணி மறுைடியும் உங்ேபள லவ்ப் ைண்ண பவக்ேனும்... அதுதான்

இப்கைா முக்ேிேமான கவபல" என்றாள்.

179

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவபளகே உற்றுப் ைார்த்தவனுக்கு சட்நைன்று எதுகவாத் கதான்ற....

புன்னபேயுைன் அவபள நநருங்ேி "தாங்க்ஸ் மான்சி.... இந்த விஷேத்பத
நீ எப்ைடி எடுத்துக்குவிகோன்னு ைேந்து ேிைந்கதன்... இப்கைா தான் மனசு
நிம்மதிோ

இருக்கு"

என்று

அவளது

இரு

ேரங்ேபளயும்

ைற்றி

குலுக்ேிவிட்டு தனது மார்ைில் பவத்துக் நோண்டு "அதுவும் என்பனயும்

கநத்ராபவயும் கசர்த்து பவக்ேனும்னு நீ இவ்வளவு உறுதிோ நசால்லும்
கைாது உன்பன என் ைிரண்ட்னு நசால்லிக்ேகவ நராம்ை நைருபமோ
இருக்கு மான்சி" என்று சந்கதாஷமாேக் கூறினான்....
அவன் பேேளுக்குள் இவள் பேேள்... அதுவும் அவனது மார்கைாடு
அழுந்திேவாறு.... ஒரு மாதிரி சங்ேைமாே நநளிந்தவாறு "ம் ம்... ஒரு
லவ்வர்ஸ் ைிரிே நான் ோரணமா இருக்ேக் கூைாது..." என்று நைரிே
அரசிேல் தபலவர்ேபள விை ஆணித்தரமாேப் கைசினாள்...
"ஆமா ஆமா..... உன்பன விைரம் புரிோத ஒரு சின்னப் நைாண்ணா
தான்

இத்தபன

எவ்வளவு
நாளா

நைரிே

நிபனச்சிருந்கதன்... இப்ைதான் நதரிஞ்சிது நீ

இன்ைலிஜண்ட்னு....

சரி

சரி

அடுத்து

என்ன

நசய்ேலாம்?" என்று அவளிைகம கேட்ைவன் அவளது பேேபள மட்டும்

விைவில்பல....
மறுைடியும் இருவரும் ேட்டிலில் அமர்ந்தனர்.... "ம் நசால்லு மான்சி?
கநத்ராபவ எப்ைடி சமாதானம் நசய்றது?" என்று ஒன்றும் புரிோதவன்
கைால்க் கேட்ைான்....
அவன் பேேளுக்குள் இருந்த தன் பேேபளகேப் ைார்த்திருந்தாள்....
இப்கைாது

சங்ேைமில்பல....

தங்ேிேிருக்ோங்ேன்னு

"ஊட்டில

நதரிஞ்சிக்ேிட்டு

அங்ேப்

அவங்ே

எங்ே

கைாய்

கைசனும்....

அவள்
பேேபளப்

எல்லாத்பதயும் விைரமா கைசனும்" என்றாள்....

"ம்

சரி

கைசலாம்"

என்றவன்

அப்கைாதுதான்

ைிடித்திருப்ைது ஞாைேம் வந்தது கைால் ைட்நைன்று விடுவித்து விட்டு

"ஸாரி ஸாரி" என்றான்....

180

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ைரவால்ல ைிடிச்சுக்கோங்ே" என்று அவபன கநாக்ேி தனது பேேபள

நீ ட்டினாள்.....

ைற்றவில்பல

சத்ேன்...

அவள்

முேத்பதகே

உற்று

கநாக்ேினான்.... "கவணாவா?" என்று நீ ட்டிே பேேபளப் ைார்பவோல்

உணர்த்திக் கேட்ைாள்....
சைச்சைநவன

விரிந்த

புன்னபேபே
மபறத்தவன்

ைடுக்பேேில்

ேிைந்த

தனது

ைார்த்துவிட்டு

"ம்ம்

கநத்ரா

ேிட்ை

இருந்து

புளூமவுன்ைன்...

ரூம்

கஹாட்ைல்

நம்ைர்

தபலபேத்

திருப்ைி

நமாபைபல

எடுத்துப்

நமகசஜ்
ஒன்

வந்திருக்கு....

நாட்

பைவ்
ல

தங்ேிருக்ோளாம்" என்றான்...
சட்நைன்று உற்சாேமானாள்.... கவேமாேப் ைடுக்பேேிலிருந்து எழுந்து
"நராம்ை

நல்ல

அக்ோ...

நாம

கதைக்

கூைாதுன்னு

உைகன

நமகசஜ்

ைண்ணிட்ைாங்ே" என்று பேத்தட்டி குதூேலித்தவள் சத்ேனின் பேபேப்

ைிடித்து

எழுப்ைி

"கைாங்ே...

கைாங்ே...

ைிளான்ட்டுக்கு

ோல்

ைண்ணி

இன்பனக்கு லீவு நசால்லிட்டு.... உைகன கைாய் குளிச்சிட்டு வாங்ே...

நானும் நரடிோகுகறன்" என்றாள்....
விேப்புைன் அவபளப் ைார்த்து... "நீ யுமா வர்ற?" என்று கேட்ே....
"ைின்ன நான் வரகவணாவா?.... உங்ே கமல இருக்குற ேடுப்புல நீ ங்ே
எபதச் நசான்னாலும் நம்ை மாட்ைாங்ேகள?" என்று கேலிோேக் கூறி
சிரித்தவள் "மறுைடியும் அபற தான் விடுவாங்ே.... ேப்ைா சாமி என்னா
அபற?
இஞ்சினிேர்

அப்புடிகே

ைறந்து

கைாய்

கசாைால

நைாத்துனு

விழுந்தாகரப் ைார்க்ேனும்" என்று கூறிவிட்டு சிரித்தாள்....

ைாத்ரூம் ேதபவத் திறந்தவன் நின்று கோைமாே முபறத்து "நக்ேலு?
ம் ம்... கைசுப் கைசு.... இது உன் பைம்" என்றான்....
"சரி சரி வள வளனு கைசாம கைாய் சீக்ேிரமா குளிச்சிட்டு கநத்ரா
அக்ோவுக்குப் ைிடிச்ச மாதிரி டிரஸ் ைண்ணிக்ேிட்டு வாங்ே..." என்றாள்.

181

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நிச்சேம்

கைாேலாம்....

ைின்ன

நீ

இவ்வளவு

நசால்லும்கைாது

கேட்ேனுகம?" என்று ஏளனமாேக் கூறிேவன்... "இந்த கநத்ரா அக்ோபவ

விட்டுட்டு நவறும் கநத்ரான்கன கூப்ைிகைன் மான்சி.... எனக்கே ஒரு
மாதிரிோ இருக்கு" என்றான்...
"ஏன் ஒரு மாதிரிோ இருக்ேனும்? அவங்ே எனக்கு மூத்தவங்ே தான்?
அதனால அக்ோ தான்" என்று அறுதிேிட்டுக் கூறிவிட்டு அங்ேிருந்து
நவளிகேறிச் நசன்றாள்....
கைாகும் அவபளகேப் ைார்த்திருந்தான் சத்ேன்.... ேதவு மூடிேதும்
ஒருவித ேள்ளச் சிரிப்புைன் "இந்த விபளோட்பை நீ தான நதாைங்ேி
வச்சிருக்ே... உன் நசால்ப்ைடிகே நானும் விபளோடுகறன் மான்சி.... ோர்
நஜேிக்ேிறாங்ேன்னு இந்த ஒரு வருஷம் நீ என் கூை இருக்கும் கைாகத
நதரிஞ்சிடும்"
கதாற்ேிறதா?

என்றவன்....
ேல்ோண

"ைார்க்ேலாம்...

வாழ்க்பேத்

ோதல்

வாழ்க்பேத்

கதாற்ேிறதான்னு

இந்த

ஒரு

வருஷத்தில் உனக்கேப் புரிஞ்சிடும்... அதன்ைிறகு? ம் ம் வாழ்த்துக்ேள்

மான்சி" என்றுக் கூறிவிட்டு குளிேலபறக்குள் நுபழந்தான்.
சத்ேன் உபை மாற்றிக்நோண்டு ஹாலுக்கு வரும் கைாது மான்சி
தோராேிேிருந்தாள்....

சிவப்புநிறச்

சுடிதாரில்

வந்து

நின்றவபள ஏற

இறங்ேப் ைார்த்தவன் "கைாற கவபல ரணேளம் ஆகும்னு சிம்ைாலிக்ோ

நசால்ற மாதிரிேில்பல இந்தக் ேலர்?" என்றதும்...
விரல்ேளா
வாபேப்

நைாத்திக்

நோண்டு

குனிந்துப் ைார்த்தவள்....

"அய்கோ அப்ைடிோ நசால்றீங்ே?" என்றுவிட்டு "நரண்டு நிமிஷம் ப்ள ீஸ்"

என்று

இரண்டு

விரபலக்

ோட்டிவிட்டு

மீ ண்டும்

தனது

அபறக்கு

ஓடினாள்....
இப்கைாது நீ லநிற சுடிதாரில் வந்தாள்.... "இப்கைா கூல் ேலர் டிரஸ்...
ஓகே

தாகன?"

என்று

கேட்ே.....

மீ ண்டும்

நிதானமாே

ைார்பவோல் அளந்தவன் "ம் ம் ஓகே தான்" என்றான்.....

182

அவபள
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"சரி சரி சீக்ேிரமா வாங்ே... கைாற வழிேிகலகே ஏதாவது வாங்ேி

சாப்ைிட்டுக்ேலாம்" என்றுக்கூறி வாசலுக்கு ஓடினாள்....
"இவளுக்கு
என்னத்

என்னத்

கதபவன்னு

கதபவ
இவளா

என்கற
ஒரு

நதரிோத

கைாது....

எனக்கு

முடிநவடுக்ேிறாகள?"

என்ற

முனங்ேலான கேள்வியுைன் அவள் ைின்னால் நசன்றான்....

ஜீப்ைில் ஏறி அமர்ந்ததும் "மறுைடியும் ஒருமுபற நல்லா கோசிச்சுக்ே
மான்சி" என்று எச்சரிக்பேக் குரலில் கூறினான்....
கோைமாே
அக்ோகவாை

அவபன
லவ்

முபறத்தவள்

எவ்வளவு
ட்ரூ

"என்ன

லவ்வா

கோசிக்ேனும்?

இருந்திருந்தா

அந்த

உங்ேபள

அடிச்சிருப்ைாங்ே? அந்த லவ் நைேில் ஆேலாமா?" என்று எதிர் கேள்வி

கேட்ைாள்.....
"நான் அடி வாங்ேினபத அடிக்ேடி நசால்லாம இருக்ே மாட்டிோ?"
என்று ைற்ேபளக் ேடித்தைடி கூறினான்.....
அவனது கோைம் ேண்டு இதழ்ேபள ோது வபர இழுத்து இளித்தவள்
"கநத்ரா அக்ோபவ நிபனச்சாகல நீ ங்ே வாங்ேின அபறதான் ஞாைேம்
வருது....

நான்

என்னப்

ைண்றது?"

என்று

அப்ைாவிோே

பேேபள

விரித்தாள்....
அவபள முபறத்தைடி ஜீப்பை ஸ்ைார்ட் நசய்தான் சத்ேன்.
மபலேரசிேின் அழேில் தன் மனபதப் ைறிநோடுத்தவளாே "என்பன
ஏன் அடிக்ேடி இதுகைால நவளிேக் கூட்டி வரமாட்றீங்ே? எவ்களா அழோ
இருக்குப் ைாருங்ே" என்றாள் குழந்பதோேக் பேத்தட்டிச் சிரித்தைடி....
அவளது

சிரிப்பையும்
சந்கதாஷத்பதயும்

ரசித்த

சத்ேனுக்குள்

நமல்லிேப் ைனிச்சாரல்...... "ம் ம் இனி அடிக்ேடி நவளிகே வரலாம்"

என்றான்....

183

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சட்நைன்று திரும்ைிப் ைார்த்து "ஆனா உங்ே உைம்புக்கு ஒத்துக்ோகத"

என்று வருத்தமாேக் கேட்ைாள்....
தாய்பம
கைானான்

உணர்வுைன்
சத்ேன்....

கூடிே

"ைரவால்ல

அவளது

அக்ேபறேில்

பேகோை

வசிங்
ீ

நநேிழ்ந்து

இன்நஹலபர
எடுத்துக்ேிட்டு வந்துைலாம்" என்று சமாதானமாேக் கூறினான்....
"ம்

அப்ை

சரி......"

என்றவள்

மீ ண்டும்

மபல

ராணிேின்

சரியும்

முந்தாபனக்குள் புகுந்து மபறந்து கைாகும் கமேக் கூட்ைத்தின் அழபே

ரசிக்ே ஆரம்ைித்தாள்......
சத்ேனால் எபதயும் ரசிக்ே முடிேவில்பல..... "பைகவர்ஸ் ைண்றதுனு
முடிவு ைண்ணிட்ை சரி.... ஆனா அதுக்ேப்புறம் உன் எதிர்ோலத்துக்கு
என்ன முடிவு ைண்ணிருக்ே மான்சி" என்று இேல்ைாேக் கேட்ைது கைால்
கேட்ைான்...
திரும்ைிப் ைார்த்து கநராே அமர்ந்தவள் "என்கனாை எதிர்ோலம் தான?
நான் ைடிச்சப் ைடிப்புக்கு நல்ல கவபலோத் கதடிக்குகவன்... நிபறே
சம்ைாதிப்கைன் நைரிே வடு
ீ
ேட்டுகவன்... அகதா கைாகுகத அகத கைால
நைரிே ோர் வாங்குகவன்.... அந்த ோர்ல வந்து உங்ேபளயும் கநத்ரா
அக்ோபவயும்

ைார்த்துட்டுப்

கைாகவன்...."

என்று

பேேபள

நைரிதாே

விரித்து நீ ட்டி அபசத்துப் கைசினாள்....

"ம் குட் டிசிஷன்" என்றவன் "நீ ைடிச்ச ைிஏ இங்லீஷ்க்கு இன்டிேன்
ஏர்பலன்ஸ்ல எம்டி கவபல தர்றாங்ேளாம் கைாய் ஜாேின் ைண்றோ?"
என்று சிரிக்ோமல் கேட்ே....
அவபனப் ைார்த்து முபறத்தவள் "நான் சின்னச் சின்னதா சம்ைாதிச்சு
நைரிோளா வருகவன்" என்றாள்...
"ஓ... சரி சரி... இன்னும் நாற்ைது வருஷம் ேழிச்சு இகத ஊட்டில நைரிே
ோர்ல

வந்து

என்பன

மீ ட்

ைண்ணுவ?

என்றான்....
184

ஓகே...

நவேிட்

ைண்கறன்"

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதற்குள்

கநத்ரா

தங்ேிேிருந்த

கஹாட்ைல்

வந்துவிை

எதுவும்

கைசாமல் இறங்ேிே இருவரும் அபற எண் நூற்றி ஐந்து எங்ேிருக்ேிறது

என்று ரிநசப்ஷனில் விசாரித்துக்நோண்டு லிப்ட்டில் மூன்றாவது தளம்
நசன்றனர்....
கநத்ரா தங்ேிேிருந்த அபறேின் அருகே வந்து இருவரும் நின்றனர்.....
"ம் ேதபவத் தட்டுங்ே" என்று மான்சி அவன் ோதருகே ேிசுேிசுக்ே.....
அவபள உற்றுப் ைார்த்தவன் "மறுைடியும் கோசிச்சு நசால்லு... நான்
கைாேனுமா?" என்று கேட்ைான்...
ைட்நைன்று தன் தபலேில் அடித்துக் நோண்ை மான்சி "குருைனும்
நசவிைனும்

கூத்து

ைார்த்த

ேபதோல்ல

இருக்கு?

இவ்வளவு

கநரம்

கைசினது எல்லாம் மறந்துடுச்சா?... ைேப்ைைாம நீ ங்ே நமாதல்ல

கைாங்ே...
பதரிேமா கைசுங்ே.... அப்ைடி கோைப்ைட்டு அடிச்சாங்ேன்னு பவங்ே.....
உங்ேபள அடிக்கும் கைாது ேநரக்ைா நான் வந்து தடுத்துடுகவன்" என்று
மான்சி கூறிேதும் உட்சைட்ச கோைத்கதாடு முபறத்தான் சத்ேன்...
"அந்த ைத்து ேிருமிேள் ைத்தி கநா நைன்ஷன் ைிரண்ட்.... ஏன்னா நம்ம
வட்டுலதான்
ீ

ஹமாம்

இருக்கே?"

என்று

குறும்ைாேக்

கூறிேவுைன்

முபறத்தவன் சட்நைன்று சிரித்து விட்ைான்.....

"ம் ம் குட் ைாய்... இகத சிரிப்கைாை கைாய் கநரா கநத்ரா அக்ோ ோல்ல
விழுந்துடுங்ே.... நான் அப்புறமா வந்து ஜாேின் ைண்ணிக்ேிகறன்" என்று
கூறி அவகள ைைைைநவன்று அபறக்ேதபவ தட்டிவிட்டு சற்று நேர்ந்து
நின்று நோண்டு "வாழ்ே ோதல்" என்று ேட்பை விரபல உேர்த்தி ோட்ை...
சத்ேன் தபலேில் அடித்துக் நோண்ைான்......
அபறக்ேதவு திறக்கும் சப்தம் கேட்ைதும் மீ ண்டும் ேட்பை விரபல
உேர்த்திக் ோட்டிவிட்டு சுவர் ைக்ேமாேத் திரும்ைி நின்று நோண்ைாள்
மான்சி....

185

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" ோதல்.....
" இதில் நிஜமும் கநர்பமயும்...
" இரு ேண்ேபளப் கைால!
" இரண்டும் ஒருப் ைார்பவோே...
" இருக்ே கவண்டும்!
" இரண்டில் ஒன்றின் ைார்பவ மாறினாலும்...
" ோட்சிேள் மாறிவிடும்!

9.
மான்சி ேதபவத் தட்டிவிட்டு ஓடிவிட்ை இரண்டு நிமிைத்திகலகே
"ோர்?" என்ற கேள்வியுைன் அபறக் ேதவு திறக்ேப்ைட்ைது....
நவளிகே

நின்றிருந்த

சத்ேபனக்

ேண்ைதும்

ேதபவத்

திறந்த

கநத்ராவின் முேம் மாற "என்ன இவ்வளவு சீக்ேிரமா வந்துட்ை?" என்று

கேட்ைாள்....
நவளிேிகலகே நிற்ே பவத்து கேட்ைது சற்று எரிச்சலாே இருந்தது....
"உன்ேிட்ை கைசனும் கநத்ரா" என்றான் சத்ேன்....
ஏளனமாே நிமிர்ந்தவள் "இனி கைச எதுவுமில்பல சத்ேன்.... நான்
நசான்னது
தான்

பைனல்...

அதுக்கு

ஓகேன்னா

உள்ள

வா"

என்று

அவபன மறித்து நின்றாள்....

சுவகராடு

சுவராே

ஒற்றி

நின்றிருந்த

மான்சிேிைம்

நசன்றது

சத்ேனின் ைார்பவ...... 'உள்ள கைாங்ே.....' என்று கவேமாே பேேபசத்தாள்

மான்சி....
எரிச்சலுைன்

"ஏய்

அதுக்ோே

வாசல்லகே

வச்சுப்

கைசுவிோ?"

என்றவன் கநத்ராபவத் தள்ளிக் நோண்டு அபறக்குள் நுபழந்தான்.....

186

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அவுட் சத்ேன்..." என்று அவன் நநஞ்சில் பே பவத்து தள்ளிேவபள

சுலைமாே அைக்ேிேைடி கசாைாவில் உட்ோர பவத்தான்....
"என்ன பதரிேம் உனக்கு?" என்று அவசரமாே எழுந்தவள் சத்ேனின்
ேழுத்தில் பேபவத்து நவளிகே தள்ள முேன்ற அந்த நிமிைம் "அய்கோ
அக்ோ

அவபர

அடிக்ோதீங்ே

அடிக்ோதீங்ே....."

என்று

ேத்திேைடி

கவேமாே உள்கள வந்தாள் மான்சி.....

"அக்ோ

அடிக்ோதீங்ே"

என்ற

மான்சிேின்

வார்த்பதேில்

கநத்ரா

குழப்ைமாேப் ைார்க்ே.... சத்ேகனா ஆத்திரத்தின் உச்சிேில் இருந்தான்.....

சட்நைன்று சுதாரித்த கநத்ரா "நீ எங்ே வந்த?" என்று கேட்டு ேத்த....
அவளின் கதாள் ைற்றிே மான்சி "நமாதல்ல கோைப்ைைாம உட்ோருங்ே
அக்ோ"

என்று
மீ ண்டும்

கசாைாவில்

உட்ோர

பவத்து

அவள்

எழுந்துவிைாமல் பேேபளப் ைிடித்துக் நோண்ைாள்....

சத்ேபன நிமிர்ந்துப் ைார்த்த கநத்ரா "என்ன சத்ேன் இநதல்லாம்?
இவபளக்

கூட்டி

வந்து

மறுைடியும்

என்பன

அவமானப்ைடுத்த

நிபனக்ேிறோ?" எனக் கோைமாேக் கேட்ைாள்....

சத்ேனுக்கு
ைிடிக்ோதவன்

எதுவுகம
கைால்

கைசத்
எதிர்

கதான்றவில்பல....
கசாைாவில்

அங்கு

அமர்ந்தவன்

வந்தகத
"அவகள
நசால்லுவா... கேளு" என்றான்...
"அக்ோ

நைன்ஷன்

ஆோதீங்ே....

இப்கைா

நாங்ே

வந்தது

நல்ல

விஷேமாத்தான்..... நசான்னா நீ ங்ேளும் சந்கதாஷப்ைடுவங்ே"

ீ
என்றாள்
புன்னபேயுைன்....
"ைர்ஸ்ட் நீ என்பன அக்ோன்னு கூப்ைிடுறபத நிறுத்து.... எரிச்சலா
வருது" என்று கநத்ரா முேம் சுழிக்ே.... "இல்ல நீ ங்ேதான் நைரிேவங்ே...
அக்ோன்னு தான் கூப்ைிடுகவன்" என்றாள் ைிடிவாதமாே....

187

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேன்

தபலேில்

பேபவத்துக்

நோண்டு

குனிந்து
நோள்ள....

அவபனப் ைார்த்து "யூ ராஸ்ேல்......" என்ற கநத்ராவின் கதாபளத் நதாட்டு

தன்ைக்ேமாேத்

திருப்ைிே

மான்சி.....

"அகத

தான்...

உங்ே

ராஸ்ேல்

உங்ேளுக்கு மட்டும் தான் அக்ோ...." என்றாள்.....

புரிோமல்

ைார்த்த

கநத்ரா

"என்ன

உளர்ற?"

எனக்

கோைமாேக்

கேட்ைாள்....
"அக்ோ,, உங்ேளுக்குப் புரியும்ைடி நசால்கறன்" என்று கசாைாவில் இரு
ோல்ேபளயும் மடித்துப் கைாட்டு சம்மணமிட்டு அமர்ந்தவள் "அக்ோ....
நானும்

இவரும்

ஹஸ்ைண்ட்

அன்ட்
ஒய்ப்

அப்ைடின்னு

நீ ங்ே

நிபனக்ேிறகத நமாதல்ல தப்பு.... நாங்ே நவறும் ைிரண்ட்ஸ் தான்" என்று

கூறி தபல சாய்த்துப் ைார்த்தாள்....
மீ ண்டும்

குழப்ைத்துைன்

சத்ேபனப்

ைார்க்ே....

அவகனா

அலட்சிேமாேத் தனது கதாள்ேபளக் குலுக்ேிேைடி மான்சிபே கநாக்ேி

விரல் நீ ட்டினான்....
"அக்ோ
நசால்ல

நான்

வராது"

நதளிவாச்

நசால்கறன்....

என்றவள்...

"எங்ே

ைாவம்

நரண்டு

அவருக்கு

கைகராை
சரிோ

கைமிலிலயும்

குடுத்த நநருக்ேடிோல எங்ே கமகரஜ் அவசரமா நைந்தது அக்ோ.... ஆனா

நரண்டு கைருக்குகம இந்த ேல்ோணத்துல இஷ்ைமில்பல.... அதாவது
நான் இவபர அந்த மாதிரி கோசிச்சுக்கூைப் ைார்க்ே முடிேபல... இவரும்
அப்ைடித்தான்....

உங்ேபள

மனசுல

வச்சுக்ேிட்டு

என்பன

கமகரஜ்

ைண்ணிக்ே இவர் ைட்ை ேஷ்ைம் நசால்லி மாளாது... நராம்ை

ைாவம்க்ோ...."
என்று மான்சி கூறிேதும் சத்ேபனத் திரும்ைிப் ைார்த்தாள் கநத்ரா...
அவகனா மான்சி கைசுவபதகே ஆநவன்று வாபேப் ைிளந்து கேட்டுக்
நோண்டிருந்தான்.....
"மிச்சத்பதயும்
தன்ைக்ேமாேத்

கேளுங்ே"

திருப்ைிே

என்று

மான்சி

கநத்ராவின்

"அப்புறம்

தான்

கதாள்
ைற்றி

இவருக்கு

ஒரு

கோசபன கதானுச்சு... அது என்னன்னா..... நரண்டு வட்டு

ீ
ைிரச்சபனயும்
188

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சால்வ் ஆேனும்னா இந்த கமகரஜ் நைக்ேட்டும்.... ஆனா நாம நரண்டு

கைரும் நவறும் நண்ைர்ேள் தான்னு நசால்லி என் பேபேப் ைிடிச்சு ஒரு
நல்ல கதாழனா என்பன ஏத்துக்ேனு கேட்ைார்க்ோ.... அந்த நிமிஷம்
எனக்கு எப்ைடி இருந்துச்சுத் நதரியுமா? நிஜமாகவ இப்ைடி ஒரு நண்ைன்
ேிபைக்ேனுகமன்னு

உைகன

சரின்னு

நசால்லிட்கைன்...."

என்று

உற்சாேமாேப் கைசிக்நோண்கை கைானாள் மான்சி..

கநத்ரா இன்னும் குழப்ைமாேகவ இருக்ே.... கசாைாவுக்குக் ேீ கழ ோகரா
அடுப்பைப்

ைற்றபவத்தது

கைால்

ேடுப்புைன்

நநளிந்தைடி

அமர்ந்திருந்தான் சத்ேன்....
மான்சிகோ தனது வாழ்வின் லட்சிேநமான்பற நஜேிக்ேப் கைாவது
கைால் ஆர்வமாே இருவரின் முேத்பதயும் மாறி மாறிப் ைார்த்தாள்...
"இந்தப் நைாண்ணு நசால்றநதல்லாம் நிஜமா சத்ேன்?" கூர்பமோன
ைார்பவயுைன் கேட்ை கநத்ராவுக்கு நவறும் தபலேபசப்பை மட்டுகம
ைதிலாேத் தந்தான் சத்ேன்....
மான்சிேிைம் திரும்ைிே கநத்ரா "ைிரண்ட்ஸா வாழ்ந்தாலும் உங்ே
நரண்டு கைகராை கமகரஜூம் நிஜம் தாகன?" என்று கேட்ே...
"நிஜக் ேல்ோணம் தான்க்ோ.... ஆனா இந்த நிமிஷம் வபர நாங்ே
நவறும்

ைிரண்ட்ஸ்

தான்....

இனிகமலும்

நானும்

சத்ோ

மாமாவும்

ைிரண்ட்ஸாத்தான் இருப்கைாம்" என்று நவகுளிோய் விழிவிரித்து மான்சி

கூறவும்....
"என்னது

சத்ோ

மாமாவா?"

என்று

அதிர்வுைன்

கநத்ரா

கேட்ே....

ஆர்வமாே சத்ேன் ைார்த்தான்....

அசடு

வழிே

வேசிலருந்கத
தபலபே

இவங்ே

நசாறிந்தவள்

கைமிலியும்

எங்ே

"அது

வந்து

கைமிலியும்

வச்சுக் கூப்ைிட்டு ைழக்ேம்...... அதான்...." என்றாள் மான்சி....

189

உறவு

சின்ன
முபற

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"அப்கைா

சின்ன

வேசிலருந்கத

சத்ேபனத்

நதரியுமா?"
என்ற

கநத்ராவின் அதிர்ச்சிபே ஆச்சரிேமாேப் ைார்த்தாள் மான்சி....

"ஆமா அக்ோ..... இல்கலன்னா நான் எப்புடி நரண்ைாவது கமகரஜ்க்கு
சம்மதிச்சிருப்கைன்? இவபர எனக்கு நராம்ைப் புடிக்கும்க்ோ.... சின்னப்
ைிள்பளல ஸ்கூல் லீவு விடும்கைாது எங்ே வட்டுக்கு
ீ
வந்துடுவார்....
என்பன உப்பு மூட்பைலாம் தூக்ேி விபளோடுவார்.... அப்புறம் எங்ே ஊர்
ஓபைக்குப் ைக்ேத்துல இருக்குற ஆலமரத்துல ஊஞ்சல் ேட்டி அதுல
என்பன

உட்ோர

வச்சி

ஆட்டி

விடுவாரு...

ைாக்கு

மரத்

கதாப்புல

ேண்ணாமூச்சி விபளோடுகவாம்.... பநட் தூங்கும் கைாது சத்ோ மாமா

கமல ோபலத் தூக்ேிப் கைாட்டுக்ேிட்டு தான் தூங்குகவன்னு அழுது
அைம்

புடிச்சி

எங்ேம்மாக்

ேிட்ை

அடிலாம்

கூை

வாங்ேிருக்கேன்

நதரியுமா? இது கைால நிபறே இருக்குக்ோ... சின்னப் ைிள்பளலருந்கத

இவருக்கு என்பன நராம்ைப் புடிக்கும்.... எனக்கும் இவபரப் ைிடிக்கும்...
அப்ைருந்கத

சத்ோ

மாமானு

கூப்ைிட்ைப்

ைழக்ேம்

இப்ை

மாத்திக்ே

முடிேபல" என்றாள்
மான்சிேின் கைச்பசக் கேட்ை கநத்ராவுக்கு அதிர்ச்சிோ ஆத்திரமா
என்று உணரமுடிோதளவுக்கு அப்ைடிகே அமர்ந்திருந்தாள்...
சத்ேனால்

தனது

சந்கதாஷத்பதக்

ேட்டுக்குள்

நோண்டு

வரமுடிேவில்பல.... தன்பன மறந்திருப்ைாகளா என்று நிபனத்திருக்ே....

தன்பன விை அதிேமாே நிபனவுேபள சுமந்து நோண்டு இருக்ேிறாள்
என்றதும்

இதேம்

இறோே

மாறிவிை

மான்சிேின்

முேத்பதத்

தவிர
மற்றபவேபள மறந்திருந்தான்.....
"இப்கைா

நீ

என்னதான்

நசால்ல

வர்ற?"

கநரடிோேக்

கேட்ைாள்

கநத்ரா....
"என்ன நசால்ல வர்கறன்னா..... நான் இவருக்கு நவறும் ைிரண்ட்
தான்... நீ ங்ேதான் இவகராை லவ்வர்.... அதனால நீ ங்ே நரண்டுகைரும்
கசர்றதுதான் சரி" என்றாள் தீர்மானமாே...

190

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

எழுந்கதவிட்ைாள்

கநத்ரா....

அவ்வளவு

கநரமாே

கோைமும்

எரிச்சலுமாே இருந்தவளின் முேம் சட்நைன்று இேல்ைாே "ரிேலி?" என்று

ேண்ேபள விரித்தவள் "புரிஞ்சி தான் கைசுறோ மான்சி?..... உனக்கு ஓகே
தானா?" என்று கேட்ைாள்....
கநத்ரா இேல்ைாே கைசவும் உற்சாேமாேி விட்ை மான்சி எழுந்து வந்து
கநத்ராவின் அருகே தபரேில் அமர்ந்து அவளது பேேபளப் ைற்றிக்
நோண்டு "நல்லா புரிஞ்சிதான் கைசுகறன்க்ோ.... எனக்கு ைபுள் ஓகே...."
என்றவள்

சத்ேனிைம்

திரும்ைி

விரல்

நீ ட்டி

"அவருக்கும்

சம்மதம்

தான்க்ோ.." என்றாள்.....
இன்னும் குழப்ைம் தீராமல் இருவபரயும் மாற்றி மாற்றிப் ைார்த்த
கநத்ரா "நீ நசால்றது சரிதான்னாலும்,, இனி என்ன நசய்ே முடியும்?"
என்று கேட்ே...
"ஏன்க்ோ முடிோது? ஒரு நண்ைகனாை ோதபலச் கசர்த்து பவக்ே
கவண்டிேது என்கனாை ேைபம அல்லவா? அதுக்கு சிலபத சமாளிச்சி
தான்

ஆேனும்....

நானும்

அவரும்

எல்லாத்பதயும்

கைசி

முடிவு

ைண்ணிட்கைாம்.... எங்ே தரப்புல ஏேப்ைட்ைப் ைிரச்சபனேள் வரும்....

ஆனா
நாங்ே

நரண்டு

கைரும்

உறுதிோ
இருந்தால்

எல்லாபரயும்

சமாளிச்சிடுகவாம்.... ஆனா நீ ங்ே?.... உங்ேளுக்குச் சம்மதமா?" என்று

கவே கவேமாே கைசிேவள்.... 'எப்புடி?' என்ைது கைால் சத்ேபனப் ைார்க்ே.....
'ஓ......கஹா.....' என்ைது கைால் உதட்பைப் ைிதுக்ேி புருவங்ேபள நநற்றி
வபர ஏற்றி இரு பேேபளயும் விரித்துக் ோட்டினான்....
அவன் நக்ேலடிக்ேிறான் என்று புரிோமகலகே ோது வபர இளித்து
நைருபமோே ைார்த்தாள்.....
"என்
நைக்கும்?

சம்மதம்

இருக்ேட்டும்

நோஞ்சம்

நதளிவாச்

மான்சி....

ஆனா

நசால்கலன்"

தபலேில் பேபவத்துக்நோண்ைாள்...

191

இநதல்லாம்

என்ற

கநத்ரா

எப்ைடி
தனது

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"அதாவது

அக்ோ.....

ைண்ணிக்ேிட்டு
கமகரஜ்

நாங்ே

ைிரிஞ்சிடுகவாம்.....

ைண்ணிக்ேங்ே.....

நரண்டு

கைரும்

அதுக்ேப்புறமா

இதுதான்

சரிோ

பைகவர்ஸ்

நீ ங்ேளும்

வரும்....

இவரும்

நீ ங்ே

என்ன

நசால்றீங்ே...." என்று கேட்ே...

தன் ோதுேளில் விழுந்தபத தன்னாகலகே நம்ை முடிோதவள் கைால்
விழித்த கநத்ரா.... "இது நிஜம் தாகன?" என்று கேட்ைதும்... "சத்திேம்
அக்ோ..... நாங்ே நரண்டு கைரும் கைசி முடிவு ைண்ணிட்டு தான் இங்ே
வந்கதாம்....." என்ற மான்சி.... "ஆனா அக்ோ... இதுலயும் ஒரு சிக்ேல்
இருக்கு...." என்றாள்...
பேக்கு

எட்டிேது

வாய்க்கு

எட்ைாமல்

கைாய்விடுகமா

என்ற

ைதட்ைத்தில் "என்ன சிக்ேல்?" என கேட்ைாள் கநத்ரா....

"அது வந்துக்ோ.... பைகவர்ஸ் ைண்ணிக்ேனும்னா கமகரஜ் ஆேி ஒரு
வருஷம் ஆேனுமாம்.... அதனால நீ ங்ே ஒரு வருஷம் வபர நவேிட்
ைண்ணனும் அக்ோ... அது வபரக்கும் நானும் இங்ேதான் இருந்தாேனும்"
என்று வருத்தமாேக் கூறினாள் மான்சி...
திருமண

சட்ை

திட்ைங்ேள்

இவளுக்கும்

நதரியும்

என்ைதால்

மவுனமாே இருந்த கநத்ரா ைிறகு "ஆனா நீ கேன் இங்ே இருக்ேனும்?"

என்று கேட்ே...
"கவற
கைாய்ட்ைா
வட்டுலயும்
ீ

வழிேில்பல
பைகவர்ஸ்

அக்ோ....
ஆகும்

இப்ைருந்கத

இப்ைகவ

வபரக்கும்

ைிரச்சபன

நான்
எங்ே

எங்ே

வட்டுக்குப்
ீ

வட்டுலயும்
ீ

ஆரம்ைிச்சுடும்...

அப்புறம்

இவர்
ஒரு

வருஷத்துக்கு அவங்ே கைசுற கைச்பசயும் நோடுக்ேிற நநருக்ேடிபேயும்

சமாளிக்ே முடிோதுக்ோ.... அதனால் இன்னும் ைத்து மாசம் வபர நான்
இங்ேதான் இருந்தாேனும்" என்று மான்சி நதளிவுப்ைடுத்தினாள்.....
மீ ண்டும் கோசபனயுைன் கநத்ரா தபல ேவிழ்ந்த அந்த நிமிைம்
மான்சி

'முடிஞ்சது'

என்று

சத்ேபனப்

ைார்க்ே.....

ததும்பும் விழிேளுைன் மான்சிபேப் ைார்த்தான்....

192

அவகனா

கவதபன

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ோதலியுைனானப்

ைிரச்சபனேள்

தீர்ந்து

பேப்ைிடிக்கும்

கநரத்தில்

இவ்வளவு கவதபன எதற்கு என்று குழப்ைினாள் மான்சி...

"இட்ஸ் ஓகே.... நீ நசால்றதும் புரியுது..... ஆனா இகத நட்பு இந்த ஒரு
வருஷம்

முடியும்

வபர

நீ டிக்கும்னு

நீ

எனக்கு

சத்திேம்

ைண்ணிக்

நோடுக்ேனும்" என்று தனது ோரிேத்தில் ேண்ணாே இருந்தாள் கநத்ரா...

.
சத்திேமா?

என்று
அதிர்ந்து

கைான

சத்ேன்

எழுந்து

வந்து

தடுப்ைதற்குள் "ப்ராமிஸ் அக்ோ....." என்று கநத்ராவின் பேேிலடித்துக்

நோடுத்தாள் மான்சி..... "இன்னும் எத்தபன வருஷம் ஆனாலும் நாங்ே
ப்ரண்ட்ஸ்

தான்

அக்ோ"

என்று

கநத்ராவிைம்

கூறிே

மான்சி

"நான்

நசால்றது சரிதாகனங்ே?" என்று சத்ேனிைம் கேட்ைாள்...

ஏகதா
ஒலிக்ே....

நசால்வதற்ோே
எடுத்துப்

ஆத்திரமாே

ைார்த்தான்....

எழுந்தவனின்

ைிளான்ட்
கமகனஜர்

நமாபைல்
தான்

ோல்

நசய்திருந்தார்..... மான்சிபே முபறத்தைடிகே நமாபைபல ஆன் நசய்து

"நசால்லுங்ே சார்?" என்றான்..
ைிளான்டில்
ேிளம்ைி

ஏகதா

வரும்ைடி

ைிரச்சபனேில்

எமர்நஜன்ஸி

அபழத்தார்

இருந்து

என்று

கமகனஜர்.....

விடுதபல

என்று

கூறி

அவபன

இப்கைாபதக்கு

நிபனத்த

சத்ேன்
உைகன
இந்தப்
"இகதா

உைகன வர்கறன் சார்" என்று கூறி விட்டு பவத்தான்....

"மான்சி....." என்று நோஞ்சம் ேத்திகே அபழத்தவன்..... "ைிளான்ட்ல
ஒரு எமர்நஜன்ஸி ஒர்க்.... நான் உைகன கைாேனும்.... நீ என்கூை வர்றிோ?
இல்ல தனிோ வட்டுக்குப்
ீ
கைாறிோ?" என்று கேட்ே.....
ஏன் இத்தபன கோைம் என்று புரிோத மான்சி "நான் எப்ைடி தனிோப்
கைாகவன்? என்பன விட்டுட்டு நீ ங்ே ைிளான்ட் கைாங்ே" என்று கூறி
எழுந்து

நோண்ைவள்...

"அக்ோ

நான்

நசான்னநதல்லாம்

புரிஞ்சுதா?

ஏதாவது ைவுட்ன்னா எனக்கு ோல் ைண்ணுங்ே அக்ோ கைசலாம்" என்று

193

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவசரமாேக் கூறி அங்ேிருந்த கநாட் கைட் ஒன்றில் தனது நம்ைபர எழுதி

பவத்துவிட்டு சத்ேனிைம் வந்து "கைாேலாமா?" என்று கேட்ைாள்....
எதுவுகம கைசாமல் ேதபவ நநருங்ேிேவன்.... ேதபவத் திறந்துைடித்
திரும்ைி "ஸாரி கநத்ரா ைிளான்ட்ல அவசர ஒர்க்.... முடிஞ்சதும் ோல்
ைண்கறன்"

என்று
கூறிவிட்டு

நவளிகேற....

அவன்

ைின்னாகலகே

கநத்ராவுக்கு பேேபசத்தைடி மான்சியும் நசன்றாள்.....

அங்ேிருந்து

ேிளம்ைி

ஜூப்ைில்

நசல்லும்

கைாது

கூை

சத்ேன்

மான்சிேிைம் கைசவும் இல்பல.... திரும்ைிப் ைார்க்ேவும் இல்பல...... சற்று

தூரம் வபர அபமதிோே வந்த மான்சி அதன்ைிறகு தாங்ே முடிோமல்
"ைிளான்ட்ல நைரிசா எதுவும் ைிரச்சபனோ? அதனால மூட் அவுட்ைா
இருக்ேீ ங்ேளா?" என்று கேட்ே... அதற்கும் ைதிலில்பல.....
அந்த அசாத்திே மவுனத்பதப் நைாறுக்ே முடிோதவளாே பேேபள
ைிபசந்து நோண்டு அமர்ந்திருந்தாள் மான்சி....
நோஞ்சம் தூரம் ேைந்ததும் அவனாேகவ "உனக்கு இதனால எந்த
வலிகோ வருத்தகமா இல்பலோ மான்சி?" என்று கேட்ே....
"உங்ே

ைிளான்ட்ல

ைிரச்சபனன்னா

எனக்நேன்ன

வலி,

வருத்தம்
வரனும்?" என்று திருப்ைிக் கேட்ைாள்....
வந்த கோைத்தில் ஸ்கைரிங்ேின் மீ து கவேமாே அடித்தவன் "நான்
கேட்ைது நம்ம பைகவர்ஸ் ைத்தி?" என்றான்....
"ஓ..... அதுவா?...... ம் ம் வருத்தம் இருக்கு தான்....." என்று அவள் கூறிே
மறுவிநாடி ஒருவித எதிர்ைார்ப்புைன் திரும்ைிப் ைார்த்தான்.... "ஊர் கூை
நைந்த கமகரஜ்.... நரண்டு குடும்ைமும் நைரிே எதிர்ைார்ப்கைாை நைத்தி
வச்ச

கமகரஜ்....

எல்லாபரயும்

ஏமாத்தப்

கைாறகமன்னு

வருத்தம்

இருக்குத்தான்.... ஆனா உங்ே லவ்? அது முக்ேிேமாச்கச?.... அந்த லவ்

நஜேிக்ே

இபதநேல்லாம்

தாங்ேித்தான்

கமதாவிோே....
194

ஆேனும்"

என்றாள்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

எதிர்ைார்ப்பு

நைாசுக்நேன்று

கைான

ஏமாற்றம்
முேத்தில்

அப்ைட்ைமாேத் நதரிே..... "கவற எதுவும் ேிபைோதா?" என்று கேட்ைான்....

"கவற என்ன இருக்கு?"
"நம்ம நரண்டு கைர் ைத்தி?...... என்பன நிரந்தரமா ைிரிே கவண்டிேது
ைத்தி?.....

நமக்குள்ள

நதய்வ

சாட்சிோ

ஏற்ைடுத்தப்ைட்ை

ைந்தம்

நைாய்ோேிப் கைாறபதப் ைத்தி?" கூர்பமோன வார்த்பதேள் நோண்டு

அவளது மனபத அறிே முற்ைட்ைான்.....
"ப்ரண்ட்ஸ்க்குள்ள எப்ைடிங்ே நிரந்தர ைிரிவு வரும்? சின்ன வேசுல
நாம எவ்வளவு அன்ைா இருந்கதாம்? அப்புறம் ைடிப்பு அது இதுன்னு
ேிட்ைத்தட்ை ைத்து வருஷத்துக்கும் கமல நாம ைார்த்துக்ேகவேில்பல....
ஆனாலும் நம்ம அன்பு மாறபலகே? இதுவும் அதுகைால ஒரு நிபலபம
தான்.... நாம ைிரிஞ்சிருந்தாலும் இந்த அன்பு மாறாது" என்றாள்....
மீ ண்டும்

சத்ேனிைம்

அபமதி.....

ஜீப்பை

ஓட்டிே

கவேத்தில்

சாபலேில் புழுதி ைறந்தது.... ஒரு ஆட்கைா ஸ்ைான்ட் அருகே ஜீப்பை

நிறுத்தி இறங்ேிேவன் "நீ ஆட்கைால வட்டுக்குப்
ீ
கைாய்டு.... நான் ைிளான்ட்
கைாகறன்" என்றவன் ஒரு ஆட்கைாபவ பேத்தட்டி அபழத்து முேவரி
நசால்லி ைணமும் நோடுத்து விட்டு மான்சிபேத் திரும்ைிப் ைார்க்ே....
அவள்

தனிோே

எப்ைடி

கைாவது

என்ற

குழப்ைத்துைன்

அவபனப்

ைார்த்தாள்.....
உதடுேள் ஏளனத்தில் வபளே "இப்ைருந்கத நான் இல்லாம தனிோ
வாழப் ைழேிக்கோ மான்சி" என்றான்....
முேம்

கநற்று

மலர்ந்த

கராஜாவாே

கலசாே

வாை

"ம்

நீ ங்ே

நசால்றதும் சரிதான்" என்றவள் ஆட்கைாவில் அமர்ந்து "பை....." என்று

அவனுக்கு பேேபசத்தாள்....

195

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவபளத்

தனிோே

அப்ைடி

அனுப்புவது

உேிர்

வபதோே

இருந்தாலும் ேசப்பு மருந்பத உண்ைால் தான் கநாய் குணமாகும் என்ற

அடிப்ைபைபே

மனதில்

நோண்டு

அபமதிோே

தனது

வண்டிேில்

ைிளான்ட் கநாக்ேிப் ைேணமானான்.....

ைிளான்ட்

நசன்றதும்

ேவனமானான்.....

மற்றநதல்லாம்

இரவு

ஏழு

மறந்து

மணிேளவில்
கைாே
அவனது

கவபலேில்
நமாபைல்

அபழக்ே.... எடுத்துப் ைார்த்துவிட்டு..... "என்ன?" என்று மட்டும் கேட்ைான்....

"நான் தாங்ே மான்சி..... நீ ங்ே எப்கைா வருவங்ே?
ீ
பநட் டிைன் என்ன
நசய்ேட்டும்?" என்று இேல்ைாேக் கேட்ைாள்....
ஒரு வித நவறுபம இதேத்பத சூழ ேண்ேபள மூடித் திறந்தவன்
"நான்

வர

கலட்

ஆகும்

மான்சி....

இங்ே

கேன்டின்லகே

சாப்ட்டு

வந்துடுகவன்.... நீ இமான் வட்லகே

ீ
சாப்ட்டு அங்ேகே இரு... நான் வந்து
உன்பனக் கூட்டிப் கைாகறன்" என்றான்....
"ம் சரிங்ே.... நீ ங்ே ேநரக்ட் பைம்க்கு சாப்ைிட்டு கவபல நசய்ங்ே"
என்றாள்...
மீ ண்டும் அவள் அக்ேபறேில் ேண்பணக் ேரித்தது..... "ம் ம்" என்று
கூறி நமாபைபல அபணத்து பவத்தான்...
இரவு ைத்து மணிக்குதான் கவபல முடிந்தது..... ேிளம்புவதற்கு முன்பு
மான்சிேின்

நம்ைருக்கு

ோல்
நசய்தான்.....

எடுத்தவுைகனகே

"ேிளம்ைிட்டீங்ேளா?" என்றுக் கேட்ைாள்.....

"ம்... நீ தூங்ேிக்ேிட்டு இருந்திோ?" என்று கேட்ைான்...
"இல்லங்ே.....

கேத்தரிபன

தூங்ே

வச்சிட்டு

டிவி

ைார்த்துக்ேிட்டு

இருக்கேன்.... இமான் அண்ணா தூங்ேிோச்சு... அக்ோ மட்டும் என்கூை

இருக்ோங்ே" என்றாள்...

196

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"சரி

இன்னும்

நாற்ைது

நிமிஷத்துல

வந்துடுகவன்"

என்றவபன

இபைமறித்து "குல்லா கைாட்டுக்ேங்ே... ைனி அதிேமா இருக்கு.... ஜீப் கைஷ்

கைார்ட்ல
ோட்ைன்

வச்சிருக்கேன்...

நோஞ்சம்

எடுத்து

ோதுல

வச்சிக்ேங்ே" என்று நசால்லும் கைாகத கைான் ோபல ேட் நசய்து விட்டு

ேிளம்ைினான்....
நசான்னது கைால் நாற்ைது நிமிஷத்தில் இமானின் வட்டு
ீ
வாசலில்
ஜீப் நிற்ே... ஹாரபன ஒலித்தான்..... அடுத்த நிமிைம் ேதபவத் திறந்து
நோண்டு

புன்னபேயுைன்

ஆர்வமாே

ஓடி

வந்தவபளப்

ைார்த்து

ைதிலுக்குப் புன்னபேக்ேக் கூை கதான்றாமல் நவறித்துப் ைார்த்தான்....

"ஒரு

நிமிஷம்

ைாராட்டிேவளுக்கு

கூை
தபலபே

கலட்
மட்டும்

ஆேபல"
என்று

அபசத்தவன்....

அவபனப்

"சாப்ட்ைாோ?"

என்று கேட்ே...
"ம் ம்... சப்ைாத்தி குருமா சாப்ட்கைன்... நானும் கேத்தரினும் குட்டி குட்டி
சப்ைாத்தி நசய்கதாம்" என்று முேம் மலர கைசினாள்...
"ம் ம்...." என்றாகனத் தவிர கவறு எதுவும் கைசவில்பல.....
வட்டிற்கு
ீ
வந்ததும் ேதபவத் திறந்து உள்கள நசன்று ஷூ சாக்பஸ
ேழற்றி விட்டு வட்டிற்குள்
ீ
அணியும் சாக்பஸ மாட்டிக்நோண்டு தனது
அபறக்குச் நசன்றவன் ேதவருகே நின்று "இனி குளிர் சீசன்.... ஹீட்ைர்
இல்லாம தூங்ே முடிோது..... நாபள பநட்லருந்து இந்த ரூம்லகே நீ யும்
ைடுத்துக்ே கவண்டிேதுதான்" என்று இேல்ைாேக் கூறினான்....
திபேப்புைன்

திரும்ைிேவள்....

"அநதப்டி

முடியும்?

என்

ரூமுக்கு

ஹீட்ைர் கைாட்டுக் குடுங்ே" என்று கேட்ே....

மான்சிேின் அருகே வந்தவன் "இது நம்ம நசாந்த வடு
ீ ேிபைோது...
ேம்நைனி நேஸ்ட்ஹவுஸ்.... அனுமதிேில்லாம எபதயும் நசய்ேக்கூைாது"
என்றான்...

197

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஓ......." என்றவள்..... "ஆனா உங்ே ரூம்ல ஒகர ேட்டில்ல.......?" என்று

முடிக்ோமல் நிறுத்தினாள்....
"அது

ஒகர

ேட்டில்

ைண்ணிருக்ோங்ே.....

ேிபைோது...

நாம

தனித்

தனித்

தனி

தனிோப்

ேட்டில்

ஜாேின்ட்

ைிரிச்சுப்

கைாட்டுப்

ைடுத்துக்ேலாம்....." என்று விளக்ேம் நோடுத்தான்...

"சரிதான்.... ஆனா ைபுள்ோட்லகே நான் ேீ ழ விழுந்துடுகவன்... சிங்ேிள்
ோட்ல எப்ைடி?" புரிோமல் கேட்ைவபள.... வில்லங்ேமாேப் ைார்த்தவன்
"அப்கைா

ேட்டில்

ைடுத்துக்கோ....
நரண்பையும்

நான்

ைார்த்துக்ேிகறன்"
அபறக்குப்

நவளிப்ைக்ேமாப்

என்று

கைாய்

கசர்த்துப்

கூறிவிட்டு

விட்ைான்....

கைாட்டு

நீ

ைடுத்து

நீ

திரும்ைியும்

திபேப்பு

சுவர்
ேீ ழ

ைக்ேமா
விழாமப்

ைார்க்ோமல்

விலோமல்

தனது
அப்ைடிகே

நின்றிருந்தாள் மான்சி.....
இரவு சிந்தபனேின் குழப்ைத்தில் உறங்ோமல் ேிைந்ததால் மறுநாள்
ோபல சற்று அதிே கநரம் உறங்ேிேவபன வித்திோசமான ஒலி உலுக்ேி
எழுப்ை.... திடுக்ேிட்டு எழுந்தான்....
குட்டி நாய் குபரக்கும் சப்தம்.... அதுவும் நவகு அருகே கேட்ே....
தூக்ேம்

நமாத்தமாே

ேபலந்து

கைாே

விருட்நைன்று

எழுந்தான்.....

இடுப்பை விட்டு இறங்ேிேிருந்த கைன்ட்பை இழுத்து இடுப்ைில் விட்ைவன்

ேட்டிலில்

ேிைந்த

நஜர்ேிபன

எடுத்து

மாட்டிக்

நோண்டு

நவளிகே

வந்தான்.....
ஹாலின் மூபலேில் ஒரு சாக்பே விரித்து அதில் ஒரு குட்டி நாய்
ைடுத்திருக்ே நாய்க்குட்டிேின் மீ து சத்ேனின் ைபழே நஜர்ேின் ஒன்பற
கைார்த்தப்ைட்டிருந்தது......

அதன்

அருகே
குனிந்து

ைார்க்கும்

கைாது

"ைாவம்.... ோபலல கோலம் கைாடும் கைாது நம்ம வட்டு

ீ
கேட்க் ேிட்ை
ைடுத்திருந்தது...

அதான்

தூக்ேிட்டு

என்றாள் மான்சி....

198

வந்து

இங்ேப்

ைடுக்ே

வச்கசன்"

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நிமிர்ந்தவன் முேத்தில் விேப்பு...... "சரி மான்சி.... ஆனா இந்த நாய்க்கு

உைம்பு

சரிேில்பல

கைாலருக்கே?

நராம்ை

வக்ோ
ீ
இருக்கு

மான்சி"

என்றான்....
"அது பநட்லாம் குளிர்ல ேிைந்ததால அப்ைடிேிருக்கு.... நோஞ்ச கநரம்
ேதேதனு

ைடுக்ே

வச்சி

சாப்ைிை

குடுத்தா

சரிோேிடும்"

என்றாள்

சமாதானமாே.....
"சரி

ைார்த்துக்ே...."

என்றுக்

கூறிவிட்டு

கவறு

எதுவும்

கூறாமல்

மீ ண்டும் தனது அபறக்குச் நசன்றுப் ைடுத்துக் நோண்ைான்....

சற்றுகநரம்

கூை

உறங்ேவில்பல
நமாபைல்

ஒலித்தது....

உறக்ேதிகலகே "ஹகலா?" என்றான்...

"நான் கநத்ரா.... என்ன நம்ைர் கூை மறந்துடுச்சா" என்று கேட்ேவும்...
விருட்நைன்று எழுந்து அமர்ந்தவன்.... "ஸாரி தூங்ேிட்டு இருந்கதன்"
என்றான்.....
"ம்

ம்....

நான்

நைங்ேளூர்

ேிளம்புகறன்

சத்ேன்.....

ஒரு

வருஷம்

ோத்திருக்ேத் தோர்..... மான்சிகோை வார்த்பதேபள நம்ைிப் கைாகறன்....

ஆனா உன் ைார்பவேில் நைாய் நதரியுது சத்ேன்.... அதனால வருகவன்...
அடிக்ேடி

வருகவன்...."

என்றவள்

அடுத்து

இவன்

கைசும்

முன்பு

இபணப்பைத் துண்டித்தாள்....
நமாபைபல
ைடுக்பேேில்

வசிவிட்டு
ீ

எழுந்து

குளிேலபறக்குச்

நசன்றான்....
மதிேம்

சாப்ைிட்டு விட்டு

ைிளான்ட்டுக்குக்

ேிளம்பும் வபர

அந்த

நாய்க்குட்டிேின் முனங்ேல் கேட்ைைடிகே இருந்தது...... அந்த நாய்க்கு ைால்

பவப்ைதும் ைிஸ்கேட் நோடுப்ைதுமாேப் ைரைரப்ைாே இருந்த
மான்சியுைன்
கேத்தரினும் வந்து கசர்ந்து நோண்ைாள்..

அவர்ேள் இருவராலும் அந்த

நாய்க்குட்டி ஒரு விஜைிபேப் கைால் ேவனிக்ேப்ைட்ைது....

199

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைிளான்ட்டுக்குக்

ேிளம்ைி

அபறேிலிருந்து
நவளிகே

வந்தவனின்

சட்பைேின் ைட்ைன் அறுந்து விட்டிருக்ே... "மான்சி இந்த சட்பைக்குப்

ைட்ைன் பதச்சிக் நோடு" என்றான்....
அவனருகே

ஓடிவந்தவள்

"ேழட்டிக்

குடுங்ே....

பதச்சித்

தர்கறன்"

என்றாள் உற்சாேமாே....
"இல்ல ைிளான்ட்டுக்கு கநரமாச்சு... அப்ைடிகே பதச்சிடு" என்றான்.....
நிமிைகநரம் கூர்பமோே அவபனப் ைார்க்ே... அவகனா அபத லட்சிேம்
நசய்ோமல் தனது சட்பைபே ேவனமாேப் ைார்த்தான்....
எதுவும் கைசாமல் ஊசி நூலுைன் வந்தவள் சத்ேபன நநருங்ேி நின்று
சட்பைக்கு ைட்ைன் பதக்ே ஆரம்ைித்தாள்.... அவள் நநற்றிபே இவன்
உதடுேள் நதாடும் தூரம் தான்.... 'வேிட்டிலிருந்த குங்குமம் கூை எனது
முக்ேிேத்துவத்பத

இவளுக்கு

உணர்த்த

வில்பலோ?'

ஏக்ேமாே

இருந்தது....
பதத்து
நசய்துவிட்டு

முடித்தவள்
"ம்

ேத்தரிக்கோல்
முடிஞ்சிது"

என்றதும்...

நோண்டு
"ம்..

நூபல

ேவனமா

ேட்

ேதபவச்

சாத்திக்ேிட்டு இரு" என்றுக் கூறிவிட்டுப் புறப்ைட்ைான்.....

அன்று முழுவதும் முதல் நாள் கவபலேின் மிச்சம் இருந்து அவபன
கவறு எதிலும் ேவனம் நசலுத்தமுடிோமல் நசய்தது.... இரவு வட்டுக்குச்
ீ
நசல்லகவண்டும்
நமாபைபல

எனும்கைாதுதான்

எடுத்துப்

பசலன்ட்

ைார்த்தான்....

கமாடில்

மான்சிேிைமிருந்து

இருந்த
ஆறு

மிஸ்டுோல்ேள் இருந்தன....
என்னகவா என்று ைதறிப் கைாய் ோல் நசய்தான்... சுவிட்ஆப் என்று
வந்ததும் ைதட்ைம் அதிேமாே கவேமாே ஜீப்ைில் ேிளம்ைினான்....
ஏதாவது
ைிரச்சபன என்றால் இமான் ோல் நசய்திருப்ைார் என்ற ஆறுதலுைன்
அவசரமாே ைேணமானான்....

200

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஜீப்ைிலிருந்து

இறங்ேி

ேதபவத்

தட்டிேதுகம

வந்து

ேதபவத்

திறந்தவபளக் ேண்டு அதிர்ந்து கைானான்.... அழுதழுது சிவந்துப் கைான

முேம்..... "என்னாச்சும்மா?" என்று கேட்கும் கைாகத "அந்த நாய்க்குட்டி
நசத்துப்

கைாச்சுங்ே"

என்று

ேதறிேைடி

அவனது

மார்ைில்

வந்து

விழுந்தாள்....
முதலில்

திபேத்தாலும்

ைிறகு
சுதாரித்து....

"நான்தான்

நசான்கனன்ல.... அந்த நாய் கதறாதுனு ோபலலகே நதரியும் மான்சி"

என்று இவன் ஆறுதல் கூற...
அபத ோதில் வாங்ோமல்.... "இல்ல நான் ராசிேில்லாதவ.... முதல்ல
முத்து மாமா நசத்துட்ைாங்ே.... அடுத்து வேித்துக்குள்ள இருந்த ைாப்ைா...
இப்கைா இந்த நாய்க்குட்டி.... நான் ராசிேில்லாதவ" என்று கேவிக் கேவி
அழுதவபள எப்ைடி சமாதானம் நசய்வது என்று புரிோமல் தவித்தான்...
அவளது

அழுபேபே

மட்டுகம

ேவனித்தவன்

அப்கைாது

தான்

அவபள ேவனித்தான்.... இரு பேோலும் இவனது இடுப்பை வபளத்து....

நடு மார்ைில் முேத்பதப் ைதித்து அழுதுநோண்டிருந்தாள்....
இவனும்

நமல்ல

அபணத்தான்.....

அவளது

உச்சிேில்

தனது

தாபைபே பவத்து "அப்ைடிலாம் கோசிக்ேக் கூைாதுைா.... இப்கைா நமக்கு

கமகரஜ்

ஆேி

மூணாவது
மாசம்

நைக்குது...

நான்

என்ன

நசத்தாப்

கைாய்ட்கைன்?... நல்லா தாகன இருக்கேன்....?" என்றவனின் உதடுேபள

தனது தளிர் விரலால் மூடினாள்...
"என்ன

இப்ைடிப்

கைசுறீங்ே?"

என்றவளின்

கவதபன

ேண்டு

"சரி

கைசபல.... நீ யும் ராசிேில்லாதவ அப்ைடின்னு உளறக்கூைாது" என்றவன்

தனது அபணப்பை விலக்ோமகலகே வட்டிற்குள்
ீ
நுபழந்தான்....
" கநசத்பத நீ உணராவிட்ைால் என்ன?
" நான் இனி உணரபவப்கைன்..
" நாம் கசர்ந்திருக்ேப் கைாகும் நாட்ேளில்....
" ைாச விபதேபளத் தூவி...
201

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
" கநசமலர்ேபள பூக்ேச் நசய்கவன்!!!

10.
மலர்ேளால்

நசய்த

பதேலா

இவள்?

என

விேக்கும்ைடி

மிே

நமன்பமோே இருந்தவபள அபணத்து ஆறுதல்ைடுத்திேைடி அபழத்து

வந்து கசாைாவில் அமர்த்தி தானும் அவள் ைக்ேத்தில் அமர்ந்தான்....
"என்னைா இது சின்னப் புள்பளோட்ைம்? ோபலலகே அந்த நாய்
நராம்ை கமாசமான நிபலேில இருக்குனு நான்தான் நசான்கனன்ல?"
என்றவன் நமன்பமோே அவளது கூந்தபல வருடிவிட்ைான்....
"இல்பலகே?

இமான்

அண்ணா

ைாக்ைபர

கூட்டி

வந்து

நாய்க்குட்டிக்கு மருந்து குடுத்தாங்ேகள.... அப்புறம் நான் தட்டுல ைால்

ஊத்தி வச்கசகன? நல்லா குடிச்சுகத?" என்று விசும்ைிேவபள விேப்புைன்
ைார்த்தான்...
"ைாக்ைர்

வந்தாரா?"

என்று
தபலேபசத்தவள்,

"அவர்

ட்ரீட்நமண்ட்க்கு

இருநூறு

கேட்ைவனுக்கு....

வந்த

ஆட்கைாவுக்கு

ரூைாவும்

'ஆமாம்'

முந்நூறு

குடுத்கதாம்"

என்று
ரூைாவும்
என்றாள்

விசும்ைலுக்ேிபைகே......
'ம் ம் விளங்ேிடும்' என்று மனதுக்குள் நிபனத்தாலும் "இவ்வளவு
நசலவு ைண்ணி... நீ யும் ேவனமாப் ைார்த்துக்ேிட்டும் அந்த நாய்க் குட்டிப்
ைிபழக்ேபலனா

அகதாை

விதி

அவ்வளவு

தான்....

அழாம

நாய்க்குட்டிக்ோேப் ைிரார்த்தபன ைண்ணு" என்று கூறிவிட்டு எழுந்து

தனது அபறக்குச் நசன்றான்...
202

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவன் ைின்னாகலகே வந்தவள் "நானும் கேத்தரினும் ைிரார்த்தபன

ைண்ணி

இந்த

கதாட்ைத்துலகே

நாய்க்குட்டிபே

புபதச்சிட்கைாம்...

அதுக்கு கமல நட்டு பவக்ே ஒரு கராஜாச் நசடி கவணும்" என்றாள்...

"ம்... நாபளக்ேி ோபலல கைாய் வாங்ேிட்டு வரலாம்" என்றவன்
அபறபே

சுற்றும்

எல்லாத்பதயும்

முற்றும்

இந்த

ைார்த்து

ரூம்க்கு

ஷிப்ட்

விட்டு

"உன்கனாை

ைண்ணச்

திங்க்ஸ்
நசான்கனகன?

அது

என்னாச்சு?" என்று ஒருவித புருவ சுழிப்கைாடுக் கேட்ே....

"அது

கதபவேில்பலங்ே....

சின்னதா

நரடிகமட்

ஹீட்ைர்

ஒன்னு

வாங்ேிட்டு வந்து என் ரூம்ல வச்சாச்சு" என்றாள் கவேமாே...

"ஓ......... ஏது ைணம்? ோர் வாங்ேிட்டு வந்தது?" என்று கவறு ைக்ேமாே
திரும்ைிக் நோண்டு கேட்ைான்...
"என் அண்ணாதான் எனக்கு நிபறே ோசு குடுத்துட்டுப் கைாச்கச?
அதுல

வாங்ேிகனன்...

இமான்

அண்ணா

தான்

வாங்ேிட்டு

வந்துக்

குடுத்தாங்ே" என்றாள்....
அவள்

இருக்ேிறாகள

என்ற
அச்சமின்றி

இேல்பு

கைால்

இரவு

உபைக்கு மாறிேவன்..... "ம் சரிதான்..... ஆனா ஊர்லருந்து ோராவது

வந்தா

என்ன

வர்றவங்ே

நசய்வ?

சந்கதேப்

நீ

ஒரு

ரூம்ல..

நான்

ைைமாட்ைாங்ேளா?"

ஒரு

ரூம்ல

என்று

இருந்தா

சாதாரணமாேக்

கேட்ைான்...
"அப்கைாதான் நான் உங்ே ரூமுக்கு வந்துடுகவகன?" என்று கூறிவிட்டு
தபலசாய்த்துப்
புன்னபேத்தவள்

"இகதாப்

ைாருங்ே.....

இனி

கநத்ரா

அக்ோ வந்தா நம்ம வட்டுல

ீ
தான் தங்குவாங்ே.... அப்கைா அவங்ே உங்ே
ரூம்ல

தான

ரூம்லகே

இருக்ே

இருக்ே

விரும்புவாங்ே?
முடியும்?

அப்புறம்

இப்ைதான்

நான்

ஓரளவுக்கு

எப்புடி

இந்த

சமாதானம்

ஆேிருக்ோங்ே... மறுைடியும் எந்த குளறுைடியும் நைக்ோம நாம ேவனமா

இருக்ேனும்" என்ற இலவச கோசபனயும் வழங்ேினாள்...
203

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சி எதிகர வந்து நின்று அவள் முேத்பத கநராேப் ைார்த்தான்....

"அப்கைா கநத்ரா வந்தா இந்த ரூம்ல என்கூைத்தான் இருப்ைா? நீ உன்
ரூம்ல இருப்ை? அப்ைடித்தாகன?" என்றவனின் வித்திோசமான ைார்பவ
மனபதக் குழப்ை "ஆமா......." என்றாள் நமல்லிே குரலில்....
சற்றுகநரம் கைசாமல் அவபளகேப் ைார்த்தவன்.... "சரி..... நீ நசான்னா
அது சரிோத்தான் இருக்கும்" என்று கூறி விட்டு "சாப்ைாடு எடுத்து பவ
ைசிக்ேிது" என்றைடி நவளிகே வந்தான்...
அவனது இந்த எதிர்ைில்லாத சம்மதம் இவளுக்கு சிறிே சலனத்பத
விபதக்ே....

"நான்

நசான்னது

சரிதானா?"

என்ற

கேள்விபேத்

தனக்குத்தாகன கேட்டுக்நோண்டு அவனுக்குப் ைின்னால் வந்தாள்....

சாப்ைிடும் கைாதும் சத்ேன் எதுவும் கைசவில்பல..... அவனுக்கு எதிகர
அமர்ந்து

சாப்ைிட்ைவளுக்கோ

"உங்ேளுக்குப்
திங்க்பஸ

ைிடிக்ேபலன்னா

உங்ே

தங்ேிக்ேிகறன்..."
இந்த

ரூமுக்கே
என்று

மவுனம்

இந்த

ஷிப்ட்

இன்னும்

ஏற்ைாடு

ைண்ணிட்டு

நமல்லிே

குரலில்

குழப்ைிேது....

கவணாம்...
உங்ே

என்

ரூம்லகே

உபரத்தவபள

நமன்பமோன ைார்பவக் நோண்டுப் ைார்த்தான்....

"ைரவால்ல மான்சி.... நீ நசால்றதும் சரி தான்.... கநத்ரா என்கூை
தங்ேத்தான் விரும்புவா.... அதனால நீ உன் ரூம்லகே இருந்துக்கோ"
என்று

அவள்

கூறிேபத

அவளுக்கே
நசால்லிவிட்டு

உணவில்

ேவனமானான்...
"ம் ம்...." என்றவளின் 'ம்'மில் உேிர் இல்பல என்ைபத அவளாவது
உணர்ந்தாளா?.....
இரவு அவரவர் அபறேில் முைங்ேினர்..... சத்ேனின் மனது நதளிவாே
இருந்தது.... மான்சிேின் வழிேிகலகே நசன்று அவபள தன்பனப் புரிே
பவக்ே எண்ணினான்.....

204

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிக்கோ மிகுந்த குழப்ைம்..... சத்ேபனயும் கநத்ராபவயும் கஜாடி

கசர்க்ே நிபனச்சது சரிதான்.... ஆனா அதுக்ோே இந்த ைத்து மாசமும்
கநத்ரா

வரும்கைாநதல்லாம்

ேல்ோணத்துக்கு

முந்திகே

சத்ேனின்
ஒகர

அபறேில்

ரூம்ல

தங்குவது

நரண்டு

சரிோ?

கைருமா?
நான்

நசான்னதும் உைகன சம்மதிச்சிட்ைாகர? ச்கச ச்கச நேட்ைப் பைேன்......

இம்முபற வாய்க்குள் விரபல விட்டுக் நோண்டு கோசிக்ோமல்
நநற்றிப்

நைாட்டில்

ேவிழ்ந்து

ைடுத்து

ைார்த்தாள்.....

நவகு

விரலால்
இரு

தட்டிேைடி

கோசித்துப்

ைார்த்தாள்....

ோல்ேபளயும்

ஆட்டிேைடி

கோசித்துப்

கநரமாேியும்

மாற்று

கோசபன

ஒன்றும்

புலப்ைைாமல் ேவிழ்ந்த நிபலேிகலகே உறங்ேிப் கைானாள்....

மறுநாள்

ோபல
எழுந்து

ைிளான்ட்டுக்குக்

ேிளம்ைிே

சத்ேன்..

கசாைாவில் அமர்ந்து ஷூபவ மாட்டிேைடி "ஓய் இந்த ஷூபவ மாட்ை

நோஞ்சம் நஹல்ப் ைண்ணக் கூைாதா?" என்று கேட்ே....
முதலில் திபேத்துப் ைிறகு சுதாரித்து "ஓ...... நசய்ேலாகம? எப்ைடி
கைாடுறதுனு நசால்லுங்ே" என்றைடி அவன் ோலருகே மண்டிேிட்ைாள்....
ஷூக்ேபள மாட்டி அதன் கலபஸ எப்ைடி முடிச்சிடுவது என்று ேற்றுக்
நோடுத்தான்..... "ஓகே.... இனிகம நாகன கைாட்டுவிட்டுகறன்" என்றாள்
சிரிப்புைன்...
வாசலுக்கு வந்தவன் பேேபசத்தவபளத் திரும்ைிப் ைார்த்து "மதிேம்
நரடிோ இரு மான்சி.... ஜீப் அனுப்புகறன்...." என்றான்...
புரிோமல் புருவம் சுருக்ேி "எதுக்கு ஜீப்?" என்று கேட்ைாள்...
"இன்பனக்ேி ஒர்க் அதிேமில்பல...... நீ வந்தா ைிளான்ட்பை சுத்திக்
ோட்ைலாம்னு தான்.... வரும் கைாது மதிேம் லஞ்சும் கசர்த்து எடுத்துட்டு
வந்துடு...

ைிளான்ட்லகே

நரண்டு

கைரும்

ஜீப்ைில் ஏறி புறப்ைட்ைான்....

205

சாப்ைிைலாம்"

என்றுவிட்டு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
அவன் நசன்று சிலநிமிைங்ேள் வபர அங்கேகே நின்றிருந்தாள்.....
ைிளான்டுக்குப் கைாேனுமா? நானும் அவருமா? சுத்திப் ைார்க்ேக் கூட்டிப்
கைாறாரா? உற்சாேம் நீ ர்க் குமிழிநேன நவடிக்ே அவசரமாே ேதவபைத்து
விட்டு உள்கள ஓடினாள்.....
மதிேம் என்ன சபமக்ேலாம் என்ற கோசபனயுைன் இருந்த ோய்ேறி
நமாத்தத்பதயும் அள்ளி பவத்தாள்.... ஒரு கநாட்டும் கைனாவும் எடுத்து
எபதநேல்லாம் நசய்ேலாம் என்று ஒரு லிஸ்ட் தோரித்துக் நோண்டு
ைாவாபைபேத் தூக்ேி நசாருேிேைடி ேளத்தில் இறங்ேினாள்....
எல்லாம் முடிே இரண்டு மணி கநரமானது.... சாம்ைார் ரசம் அவிேல்
நைாரிேல்

வபை

ைாேசம்

சபமத்திருந்தாள்....
வட்டிற்கு
ீ

என்று

ஒட்டு

எல்லாவற்றிலும்

தனிோே

பவத்து

விட்டு

நமாத்தமாே

நோஞ்சம்

ைிளான்ட்டுக்கு

விருந்து

எடுத்து

இமான்
எடுத்துச்

நசல்ல

இரண்டு கேரிேர் தோர் நசய்தாள்...

குளித்துத்

தோராே

நிபனத்தவள்

அவசரமாேக்

குளித்துவிட்டு

வந்தாள்.... எபத உடுத்துவது என்ற குழப்ைம்.... சுடிதாரா? கசபலோ?

ஒன்றும் புரிேப்ைைாமல் சத்ேனுக்கே ோல் நசய்தாள்....
ஒகர ரிங்ேில் எடுத்தவன் "நரடிோேிட்ைோ?" என்று கேட்ே...
"சபமேல் எல்லாம் முடிஞ்சது.... நான் தான் இன்னும் நரடிோேல"
என்றவள்

சிறிது

தேக்ேத்திற்குப்

ைிறகு

"அது

வந்து

எந்த

டிரஸ்

கைாட்டுக்ேறதுன்னு குழப்ைம்... நீ ங்ே நசால்றீங்ேளா?" என்று கேட்ைாள்...

"ம் ம்... இப்கைா என்னப் கைாட்டிருக்ே?" என்று சத்ேன் கேட்ே...
"எங்ே? இன்னும் எதுவும் கைாட்டுக்ேபலகே? குளிச்சிட்டு நவறும்
ைவபல மட்டும் ேட்டிக்ேிட்டு நிக்ேிகறன்" என்று சினுங்ேலாே உபரத்தப்
ைிறகுதான் உபறத்தது கைால.... ைதட்ைமாே தனது நாபவக் ேடித்துக்
நோண்டு
நவட்ேம்

கவேமாே

வளர்ந்து

அள்ளிக்நோள்ள ரிசீவபர பவத்துவிட்ைாள்..

206

நமாத்தமாே

அவபள

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இதேம்

ைைைைநவன்று

அடித்துக்நோள்ள

சுவற்றில்

சாய்ந்து

நின்றாள்..... "ச்கச என்பனப் ைத்தி என்ன நிபனப்ைார்? நான் ைாட்டுக்கு

ேண்ைபதயும் உளறித் நதாபலச்சிட்கைகன?" என்றைடி ைட்நைன்று தனது
உதட்டில் அடித்துக் நோண்ைாள்..
நமல்லிே

குளிர்

உைபல

வாட்டினாலும்

அபத

உணரமுடிோதளவுக்கு கமனிநேங்கும் நமல்லிே நவப்ைம் ைரவிேது.....

மார்ைில் முடிந்திருந்த ைவபல அழுத்தமாேப் ைற்றிக்நோண்ைாள்.....
புரிோதநதாரு உணர்வில் நின்றிருந்தவபள நதாபலகைசி ஒலித்து
அபழத்தது.... சத்ேகன தான்..... அடி கமல் அடி பவத்து ைாதங்ேபள
ைதமாே

ைதிே

நதாட்டுத்

நைந்து

தூக்குவது

வந்து
கைால்

அன்கற

ைிறந்த

ைக்குவமாே

ைறபவக்

ரிசீவபர

குஞ்சிபனத்

எடுத்து

ோதில்

பவத்தாள்.....
"மான்சி" என்று ேரேரத்தக் குரலில் அபழத்தவனுக்குப் ைதிலாே "ம்...."
என்றாள்...
சில

விநாடிேள்

மவுனத்பதச்

சுமந்து

நோண்டு
ேைந்து

நசல்ல

"அன்பனக்கு மரிேம் அக்ோ கூை கோேிலுக்குப் கைானப்ை ஒரு ேிரீன்

ேலர் ஸாரி ேட்டிேிருந்திகே... அபதக் ேட்டிக்ேிட்டு நரடிோ இரு ஜீப்
வந்துடும்" என்றவன் இவள் ைதிபல எதிர்ைார்க்ோமல் பேப்கைசிபே
அபணத்துவிை..... மான்சி இன்னும் பவக்ோமல் நதாபலகைசிபேகேப்
ைார்த்துக் நோண்டிருந்தாள்...
அவன் கூறிே ைச்பச நிறப் புைபவ? அபதக் ேட்ைகவ முடிோகத
வழுக்ேி வழுக்ேி விழுகம? மரிோ அக்ோபவக் கூப்ைிைலாமா? என்ற
கோசபனபே

உைகன

பேவிட்டு

அபறக்குச் நசன்றாள்...

207

விட்டு

கோசபனயுைன்

தனது

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"கசபலக்

ேட்ைத்

வரச்நசால்றாகர?"

நதரிோதுனு

என்று
நதரிஞ்சும்

முனங்ேிேவள்

கசபலக்

ேட்டிக்ேிட்டு

ைீ கராவிலிருந்து

அவன்

குறிப்ைிட்டுக் கூறிே ைச்பசப் புைபவபே எடுத்தாள்...

சில்க் துணிேினாலான புைபவ.... ைச்பச நிறத்திற்கு ஆரஞ்சு நிறத்தில்
எம்ைிராேிட்ரி நசய்ேப்ைட்டு தனிோே அட்ைாச் ைார்ைர் பவத்து அகத
ஆரஞ்சு

நிறத்தில்

ரவிக்பேயுமாே

மிே

அழோே

இருந்தது

அந்தப்

புைபவ....
முதல் நசாந்த முேற்சிோே ைாவாபை ரவிக்பே அணிந்தப் ைிறகு
புைபவபே விரித்து ஒரு முபனபே இடுப்ைில் நசாருேினாள்..... ஒரு
சுற்று சுற்றி முந்தாபனபே எடுத்து கதாளில் கைாட்ை கைாது இடுப்ைில்
நசாருேிேிருந்த மறு முபன அவிழ்ந்து தபரேில் ேிைந்தது....
"அச்கசா....." என்று குனிந்து எடுத்து இடுப்ைில் நசாருேிே மறு விநாடி
கதாளில் ேிைந்த முந்தாபன தபரேில் ேிைந்தது.... "அைச்கச இதுவுமா?"
என்றைடி முந்தாபனபே அள்ளி மீ ண்டும் கதாளில் கைாட்டுக்நோண்டு
விரல்ேபள

விரித்து

வளவளப்ைான
நோதுவத்பத

புைபவ

நழுவி

விரலிடுக்ேில்

வந்து

கோர்த்தாள்....

விழுந்ததும்

அழுபேகே

வந்துவிடும் கைாலிருந்தது...
"ஆத்தா

நைாம்மிேம்மா.....

அவர்

ஆபசப்ைட்டு

ேட்டிக்ேிட்டு

வரச்நசால்லிருக்ோர்.... சதி ைண்ணாம கசபல சரிோ ேட்ை உதவும்மா

தாகே"

என்று

கமல்

கநாக்ேி

பேக்

கூப்ைி

குலநதய்வத்திபனக்
கும்ைிட்டுக் நோண்டு மீ ண்டும் முேன்றாள்....
அவிழ்ந்து

விழுவதும்

இவள்

எடுத்துக்

ேட்டுவதுமாே

இருந்த

ஐந்தாவது ரவுண்டின் கைாது நவளிகே ஜீப்ைின் ஹாரன் ஒலி கேட்ைது....

"அய்கோ

ஜீப்

வந்துடுச்கச?"

என்று

ேலக்ேமாேக்

கூறிேவள்

இறுதிோேத் கதான்றிே கோசபனேின்ைடி ைாவாபைக்குள் நசாருேிே

புைபவேின் நோசுவம் நவளிகே வந்துவிைாமல் இருக்ே நான்பேந்து

208

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கசப்டிப்ைின்ேபள குத்தி ைாதுோப்பு நசய்து விட்டு புைபவபே நோத்தாே

ைற்றி தூக்ேிக்நோண்டு நவளிகே வந்தாள்.....
ைிளான்ட் டிபரவர் ஜீப்பை எடுத்து வந்திருக்ே, மான்சிபேக் ேண்ைதும்
இறங்ேி வந்து வணக்ேம் நசான்னார்.... ைதிலுக்கு தபலேபசத்தவள்....
"ஹால்ல சாப்ைாட்டு ைாக்ஸ் எல்லாம் வச்சிருக்கேன்.... எடுத்துட்டு வந்து
ஜீப்ல வச்சிடுங்ே" என்றாள்.....
புைபவபே விட்டு விட்டு டிைன் கேரிேபர எடுத்தால் புைபவேின் ேதி
என்ன என்ற ைேத்துைன் ைாதுோப்ைாே ஏறி அமர்ந்து நோண்ைாள்...
கைாகும் வழிேில் இமான் வட்டிற்ோே
ீ
எடுத்து பவத்திருந்தபதக்
நோடுத்துவிட்டு ைிளான்ட்டுக்குச் நசன்றார்ேள்...
ைிளான்ட்டின்

மிேப்

நைரிே

கேட்டின்

ைக்ேத்தில்

இருந்த

சிறிே

வழிேருகே ோத்திருந்தான் சத்ேன்.... ஜீப் நின்று மான்சி இறங்ேிேதும்

புன்னபேயுைன் எதிகர வந்து "நவல்ேம் மான்சி" என்றான்....
திடீநரன்று

ைிளான்ட்பைச்

சுற்றிப்

ைார்க்ேநவன்று

எதற்ோே

அபழத்தான் என்று புரிேமகலகே வந்தவளுக்கு அவனது இந்த வசீேரப்

புன்னபே இன்னும் நோஞ்சம் அதிேமாேகவ ைதட்ைப்ைடுத்திேது....
ைதிலுக்குப்
நோண்டு

புன்னபேத்தவளின்

கேட்டின்

அருகே

வந்து
பேபேப்
அங்ேிருந்த

ைிடித்து

அபழத்துக்

நசக்ேியூரிட்டிேிைம்

மான்சிபே உள்கள அபழத்துச் நசல்வதற்ோன அனுமதிக் ேடிதத்பதக்

ோட்டினான்....
அவர் வாங்ேிப் ைார்த்துவிட்டு "நேஸ்ட்ைா சார்?" என்று கேட்ே....
மான்சிபேத் திரும்ைிப் ைார்த்து மீ ண்டும் புன்னபேத்த சத்ேன் "கநா...
ஷீ இஸ் பம ஒய்ப் மான்சி சத்ேன்" என்று கூறினான்...

209

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஓ......." என்று ேண்ேபள விரித்து மான்சிபே அதிசேமாேப் ைார்த்து

விட்டு "நவல்ேம் கமம்" என்றார்....
அவர்

அனுமதி

ேடிதத்தில்

பேநேழுத்துப்

கைாட்ைதும்

மற்நறாரு

நசக்ேியூரிட்டி ைிளான்டினுள் நசல்லும் இரும்புக் ேதபவத் திறந்து விை

மான்சிபேப் ைற்றிே பேேபள விலக்ோமகலகே உள்கள நசன்றான்
சத்ேன்...
அதிசேமாே அத்தபனயும் ைார்த்துக் நோண்டு வந்தவள் முதலில்
ஒரு விஷேத்பத உணரவில்பல... எதிரில் வந்து மான்சிபே ோநரன்றுப்
ைார்த்த அத்தபன ஊழிேர்ேளுக்கும் "பம ஒய்ப் மான்சி சத்ேன்" என்று
கூறி அறிமுேம் நசய்தைடி வந்தான்.....
முதலில் இேல்ைாே புன்னபேத்தவளுக்கு அறிமுேப்ைைலம் விரிந்து
நோண்கை கைாேவும் கலசாே உறுத்தத் நதாைங்ேிேது.... இவர்ேபளக்
ேவணிக்ோமல்

நசன்றவர்ேபளக்

கூை

வழிே

அபழத்து

தன்

மபனவிபே அறிமுேம் நசய்வித்தான்....

அவனுக்கு

நநருக்ேமான

சில

நண்ைர்ேள்

"வாங்ே

அண்ணி....."

என்றதும் இன்னும் அதிேமாே நநளிந்தாள் மான்சி....

"லஞ்ச்

பைம்

முடிஞ்சதும்

கமகனஜபரப்

கைாய்ப்

ைார்க்ேலாம்"

என்றவன்..... "இப்கைா என் கேைினுக்குப் கைாேலாம் வா" என்று அவளது

பேபேப் ைிடித்து அபழத்துக் நோண்டு தனது கேைினுக்கு வந்தான்.....
சிறிே

அபறதான்

இருக்பேேருகே

என்றாலும்

நசன்று

அழோே

மான்சிபே

இருந்தது....

உட்ோர

அவனது

பவத்தவன்

"என்ன

கவணும்னு நசால்லுங்ே இஞ்சினிேர் சாகராை ஒய்ப்" என்று குறும்ைாேக்

கூறி ைணிவாே நின்றவபனப் புரிோமல் ைார்த்தாள்....
"எதுக்ோே
அடிச்சு

எல்லார்ேிட்ையும்

ஒட்றீங்ே?"

என்று

என்

கலசான

210

ஒய்ப்
என்

ஒய்ப்னு

கோைத்கதாடுக்

கைாஸ்ைர்

கேட்ைவபள

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வித்திோசமாே

ைார்த்தவன்

"ைின்ன

ஒய்ப்பை

ஒய்ப்னு

அறிமுேப்

ைடுத்தாம கவற என்ன நசால்ல முடியும்?" என்று கேட்ைான்....

"அது......." என்று குழப்ைத்துைன் அவன் முேம் ைார்த்தவள், "அப்புறம்
கநத்ரா அக்ோ வரும்கைாது என்ன நசால்வங்ே?"
ீ
என்று கேட்ைாள்.....
கசரில் அமர்ந்திருந்தவளுக்கு அருகே கைைிளின் மீ து ஏறிேமர்ந்தவன்
சற்றுகநரம்
ைார்பவேின்

வபர

எதுவும்

கூர்பம

கைசாமல்
தாளாமல்

அவபளகேப்

கவேமாே

ைார்க்ே....

தபலத்

அந்தப்

தாழ்த்தினாள்

மான்சி....
"கநத்ரா? அவ எப்ைடி இங்கே வரமுடியும் மான்சி? ைிளான்ட்ல ஒர்க்
ைண்றவங்ே கைமிலி நமம்ைர்ஸ் மட்டுகம உள்கள வர
அனுமதிப்ைாங்ே....
என்கனாை

ரிக்ோர்ட்ஸ்

அத்தபனேிலும்

நீ

என்

மபனவின்னு

ைதிவாேிருக்கு மான்சி.... அதுமட்டுமில்பல எனக்கு ஏதாவது ஆனாலும்

அதன் ைிறகு இன்சூரன்ஸ்... நைன்ஷன்.... இன்னும் என் சம்மந்தப்ைட்ை
அத்தபனக்கும் நீ தான் வாரிசு.... உன் பேநேழுத்து இல்லாமல் எதுவுகம
நசய்ே முடிோது நதரியுமா?" என்று விரிவாேக் கூறிேவன்.... "இதில்
கநத்ராபவ எப்ைடிக் நோண்டு வரமுடியும்?" என்று நவற்றுக் குரலில்
கேட்ே...
இநதல்லாம் எப்கைாது எப்ைடி நசய்திருப்ைான்? என்ற குழப்ைத்துைன்
அவன் முேம் ைார்த்தவள் "இன்னும் ஒரு வருஷம் ேழிச்சு கநத்ரா அக்ோ
வந்துடுவாங்ேகள" என்று மிே மிே நமல்லிேக் குரலில் கேட்ைாள்...
"அதுக்குத்தான்
என்னநவல்லாம்
இன்னும்

ஒரு

நைக்குகமா?

வருஷம்
ோருக்குத்

இருக்கே?

அதுக்குள்ள

நதரியும்?"

என்று

விட்கைற்றிோேத் கதாள்ேபளக் குலுக்ேினான்.....

"என்ன நைக்கும்?" ஏகதாநவாரு ைதட்ைத்தில் இபமேள் ைைைைநவன்று
அடித்துக் நோள்ள நமதுவாேக் கேட்ைாள்....

211

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"அது.....

இந்த

உலேகம

கூை

அழிஞ்சுப்

கைாேலாம்...

ோருக்குத்
நதரியும்?" என்று அலட்சிேமாேக் கூறிேவன் கைைிளில் இருந்து இறங்ே
மற்நறாருச் கசபர இழுத்து மான்சிக்கு எதிராே கைைிளின் அருகே கைாட்டு
அமர்ந்து "ைசிக்ேிது மான்சி" என்றான்.
சிந்தபனேபள

விரட்டுைவளாே

தபலபே

உலுக்ேிக்

நோண்டு

எழுந்தவள் எழுந்த கவேத்தில் மீ ண்டும் கசரிகலகே அமர்ந்து விட்டு

சத்ேபனப்

ைார்த்து

சங்ேைமாே

விழிக்ேவும்

"என்னாச்சி?"

என்றைடி

எழுந்து அவளருகே வந்தான்....

சங்ேைமாே முேத்பதத் திருப்ைிேவள் "புைபவ அவுந்துடுச்சு" என்றாள்
ேிசுேிசுப்ைாே....
சத்ேன் சற்று விபரத்து நிமிர்ந்தான்.... அதுவபர இருந்த நதன்றலின்
வருைல்

கைான்ற

ரேசிேமாே

இதமான

தீண்டி

நிபல
கதேத்தில்

மாறி

குறுகுறுப்பு

இப்கைாது
மூட்டுவது

அகத

நதன்றல்

கைால்

இருக்ே

உைலின் கராமங்ேள் சிலிர்த்து நிமிர்ந்தன....

"நீ ங்ே நவளிே இருங்ே... நான் மறுைடியும் ேட்டிக்குகவன்" என்றாள்
ரேசிேக் குரலில்...
நவளிகேப் கைாவதற்ோே கேைின் ேதபவ நநருங்ேிேவன் நின்று
திரும்ைி

வந்தான்.....

"வட்டுகலகே
ீ

சரிோ

ேட்ைபலோக்கும்?

அதான்

எல்லாருக்கும் ைதில் வணக்ேம் கூை நசால்லாம கசபலபேத் தூக்ேிப்

ைிடிச்சுக்ேிட்டு இருந்திோ?" என்றவன் தனது ைதட்ைத்பத

சிரமப்ைட்டு

மபறத்து இேல்ைாே அவளருகே வந்து "எழுந்திரு நான் சரிோக் ேட்டி

விடுகறன்"

என்றான்....
இபதச்

நசால்வதற்குள்

இதேம்

எேிறி

வாய்

வழிோே நவளிகே வந்துவிடும் கைால் இருந்தது....

"நீ ங்ேளா?"

என்று

விழிேபள

விரித்தவள்....

"கசபலக்

ேட்ைத்

நதரியுமா?" என்று ஆச்சரிேமாே கேட்ைாகளத் தவிர அவன் ேட்டி விை

கூச்சப்ைட்டு ஒதுங்ேினாள் இல்பல....

212

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம்... நோஞ்சம் நதரியும்" என்றைடி அவபள நநருங்ேிேவனின்

இதேம்

மைார்

மைாநரன்று

அடித்துக்

நோள்ள....
நைரிேப்

நைரிே

மூச்சுேபள சூைாே நவளிகேற்றினான்.....

எழுந்து

நின்று

பவத்திருந்தவள்

நழுவிக்ேிைந்த

"இந்த.....

இது

நோசுவத்பத

தான்

அப்ைப்ை

அள்ளி

நவளிே

பேேில்
வந்துடுது"

என்றாள்....
"ம் ம்...." என்றவனுக்கு ோய்ச்சல் வந்துவிடும் கைால் இருந்தது....
பேபே

நீ ட்டி

அவளிைமிருந்த

புைபவக்

நோத்பத
வாங்ேி

ேீ கழப்

கைாட்டுவிட்டு கலசாே ைார்பவபே உேர்த்தினான்....

எபதயும்
நமாத்த

இவன்

ேண்டு

வேிற்பறயும்

விைாதளவுக்கு

மூடிேிருந்தாள்.....

முந்தாபனபே

இழுத்து

ஏமாற்றத்பத

தாங்ேிக்

நோண்டு புைபவபே அவனுக்குத் நதரிந்தாற்கைால் மடித்து அவளின்

வேிற்றருகே

வந்து

ஒரு

விரலால்

ைாவாபைபே

இழுத்து

அதன்

இபைநவளிேில் புைபவபே நசாருே முேன்றகைாது ைதறி விலேினாள்

மான்சி.....
என்ன என்ைது கைால் நிமிர்ந்துப் ைார்த்தவனின் முேத்பத கநராேப்
ைார்த்து "நாகன ேட்டிக்ேிகறன்" என்றாள் நவடுக்நேன்று...
சுதாரித்து

விட்ைாள்

என்று

புரிே....

சரிநேன்று

ஒப்புதலாே

தபலேபசத்தவன் "இன்ஸ்ேர்ட் இவ்வளவு லூசா இருந்தா கசபல எப்ைடி

நிக்கும்?" என்று கேட்டு விட்டு நிதானமாே தனது கசருக்குச் நசன்று
அமர்ந்தான்....
அவன் நவளிகேப் கைாய்விடுவான் என்று எதிர்ைார்த்தவள் அவன்
இேல்ைாே

அமரவும்

ஒரு

மாதிரி

ைதட்ைமானாள்....

திரும்ைி

நின்று

கவேமாே ைாவாபைபே சுருக்ேிட்ைவள் புைபவபேயும் அவசரமாேக்

ேட்டிக் நோண்ைாள்.....

213

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
நிமிர்ந்துப்

ைார்த்தவன்....

"இப்ை

ஓகேவா?

சாப்ைிைலாமா?"

என்று

கேட்ைான்....
கைசவில்பல

மான்சி...

தபலேபசத்து

சரிநேன்று

கூறிவிட்டு

உணவிபன எடுத்து கமபசேில் ைரப்ைினாள்.....

"என்ன

இவ்வளவு

நசய்திருக்ே?"

என்று

விேந்து

கேட்ைவன்....

"என்கனாை ஜூனிேர்ஸ் நரண்டு கைர் கைச்சிலர்ஸ்... மிச்ச சாப்ைாட்பை

அவங்ேளுக்குக் குடுத்திைலாம்" என்றவன் தனது நமாபைபல எடுத்து
ஒரு நம்ைபர அபழத்து "மணி என்கனாை கேைினுக்கு வாங்ே" என்றான்...
அடுத்த இரு நிமிைத்தில் வந்து நின்ற மணிபே மான்சிக்கு அறிமுேம்
நசய்வித்தவன் "இவங்ே என் ஒய்ப் மான்சி சத்ேன்... லஞ்ச் நிபறே
நோண்டு வந்துட்ைாங்ே.... எடுத்துட்டுப் கைாய் கஷர் ைண்ணி
சாப்ைிடுங்ே"
என்றான்...
வந்திருந்த மணி நன்றி கூறி ஒரு கேரிேபர எடுத்துச் நசல்ல....
சத்ேனுக்கு அந்த ைிளான்ட் சே ஊழிேர்ேள் நோடுத்த மரிோபதயும்....
அவனால்

இவளுக்குக்

ேிபைத்த

மரிோபதயும்

ேண்டு

விேந்தைடி

சத்ேனுக்கு ைரிமாறினாள்....
விருந்கத தான்.... ரசித்து ருசித்து சாப்ைிட்ைான்.... விரபல வாய்க்குள்
கைாட்டு

சப்புக்

நைாண்ைாட்டி

நோட்டிேைடி

ேிபைக்ே

நான்

"சூப்ைர்

மான்சி....

குடுத்து

இது

வச்சிருக்ேனும்"

கைால

ஒரு
என்றவபன

நவடுக்நேன்று நிமிர்ந்து ைார்த்தாள்...

அவள்
ைாேசத்பத

ைார்ப்ைபதகே
ஸ்பூனில்

அறிோதவன்

அள்ளி

கைால்

விழுங்ேிேவன்

ேின்னத்திலிருந்த

"எக்ஸலண்ட்

கைஸ்ட்

மான்சி" என்று ரசபனகோடு ைாராட்டினான்....

மபனவி மபனவி என்று வார்த்பதக்கு வார்த்பத அவன் கூறிேதால்
ஏற்ைட்ை உறுத்தல் ோணாமல் கைாே.... "நிஜமாகவ நல்லாருக்ோ?" என்று
குழந்பதோே குதூேலித்துக் கேட்ைாள்...
214

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்

ம்...

நிஜமா....

நீ கே

கைஸ்ட்
ைண்ணிப்

ைாகரன்"

என்று

தன்

வாய்க்குள் விட்ை ஸ்பூபன எடுத்து அதில் மீ ண்டும் ைாேசத்பத அள்ளி

மான்சிேின் வாேருகே எடுத்துச் நசல்ல... மறுக்ோமல் வாபேத் திறந்து
வாங்ேி ருசித்தவள் "அய்கோ.... நிஜமாகவ நல்லாத்தான் இருக்கு" என்று
குதித்துச்

சிரித்தவள்

"நீ ங்ே

ைிளான்ட்டுக்கு

சாப்ைாடு

எடுத்துட்டு

வரச்நசான்னதுகம எனக்கு என்ன ஆச்சுன்கன நதரிேபலங்ே.... கவே

கவேமா கதானினபத எல்லாம் நசய்கதன்" என்று மனபதத் திறந்தாள்....
இனிப்ைான ைாேசம்... அபதவிை இனிப்ைான அவளது வார்த்பதேள்....
இரண்பையும்

நிதானமாே

ரசித்தான்....

மறுைடியும்

அவளுக்கு

ஊட்டினான்.... சிரிப்பு சிந்த அந்த இனிப்பை வாங்ேிக் நோண்ைாள்......

ைிளான்ட்

ைற்றிே

விைரங்ேபள
அவள்

கேட்ே....

விைரங்ேபள

விைரமாேக் கூறிேைடி மிே ேவனமாே அவன் சாப்ைிட்ைத் தட்டிகலகே

அவளுக்ோன உணபவ பவத்து அவன் பேோகலகே ைிபசந்து எடுத்துக்
நோண்டு

அவளருகே

வந்து

"கநரமாச்சு

சாப்ைிட்டுக்

ேிட்கை

கேளு

நசால்கறன்" என்று சிறு குழந்பதோே அவபள எண்ணி உணவிபன

ஊட்டினான்....
"ம் ம்..." என்று வாய் நிபறே உணபவ வாங்ேிேவள் எங்ேிருந்து
கைசுவது? விழுங்ேிேதும் மறுைடியும் ஊட்டினான்.... சத்ேனின் பேேளால்
நோடுக்ேப்ைட்ை

உணவு

அவளுக்கு

எப்ைடிேிருந்தகதா?

ஊட்டிே

சத்ேனுக்கு அவனது வாழ்க்பே ஏட்டின் முதல் ைத்திேில் ைதிக்ேப் ைை

கவண்டிே நைான்நாள் இதுதான்....
அடுத்தடுத்து

விழுங்ேிேதில்
திணறிப்

கைானவளாே

"சாப்ட்ைதும்

தாகன அடுத்துக் குடுக்ேனும்? இப்புடி திணிச்சா எப்புடி முழுங்குறதாம்?"

என்று சினுங்ேினாள்....
"ஓ...

ஸாரி

ஸாரி...

ஆறிப்

கைாேிடுகமன்னு

கவே

கவேமா

ஊட்டிட்கைன்" என்று கூறி சத்ேன் சிரித்ததும் இவளும் சிரித்து "நீ ங்ேளும்

215

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

என் அண்ணா கைாலகவ கைசுறீங்ே.... அதுவும் இப்புடித்தான் எனக்கு

ஊட்டி விடும்" என்றாள்...
சாப்ைாடு ோலிோனதும் அகத தட்டில் பேபேக் ேழுவிே சத்ேன் "உன்
அண்ணன்

கைாலகவன்னு

நசால்லி

என்பனயும்
அண்ணன்னு

நசால்லிைப் கைாறம்மாத் தாகே" என்றான்....

ேர்சீப்ைால்

வாபேத்

துபைத்துக்

நோண்டு

திரும்ைிேவள்

"லூசா

நீ ங்ே? ோராவது புருஷபனப் கைாய் அண்ணன்னு நசால்லுவாங்ேளா?"

என்று அவனிைகமத் திருப்ைிக் கேட்ைாள்...
"நசால்ல மாட்ைாங்ே தான்.... உன் விஷேத்துல உணர்ச்சி வசப்ைட்டு
ஏதாவது நசால்லிடுவிகோன்னு ைேத்துல அப்புடிக் கேட்கைன்" என்றான்
சமாதானமாே...
ஆனால் மான்சி புரிந்து நோண்ைவளாே அவனருகே வந்து "அப்கைா
உங்ேபள ைிரண்ட்னு நசான்னது உணர்ச்சிவசப்ைட்டு எடுத்த முடிவுன்னு
நசால்றீங்ேளா?" என்று கநரடிோேக் கேட்ைாள்...
மிச்சமும்

அவள்

வாோகலகே

வரட்டும்

என்று

நிபனத்தவனாே

"எனக்கு நசால்லத் நதரிேபல மான்சி... ஆனா அப்ைடியும் இருக்ேலாம்

தாகன?" என்று கேட்ைான்...
"நநவர்...... நான் நல்லா கோசிச்சி எடுத்த முடிவு தான்... நீ ங்ே எனக்கு
ைிரண்ட் தான்" என்றாள் கவேமாே....
"ரிேலி?" என்று சிரித்தவன்.... "ஓகே ைிரண்ட்" என்று அவபள கநாக்ேி
தனது பேபே நீ ட்டினான்..... எப்கைாதும் நீ ட்டிே அவனது விரல்ேகளாடு
தனது விரல்ேபளக் கோர்த்து பேக் குலுக்குைவள் இன்று முபறப்புைன்
திரும்ைிக்நோள்ள...

அவளது

முதுகுக்குப்

ைின்னால்

நின்று

'இதுதான்

உனது முதல் நசாதப்ைல்' என்று தனக்குள் கூறிக்நோண்டு ரேசிேமாே

சிரித்தான்...

216

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

" பூக்ேளின் மலர்வும்...

" உனது புன்னபேயும்...
" ஒன்கறன ேவிபத எழுதிகனன்!
" உனது புன்னபேேின் மீ து ...
" நைாறாபம நோண்ை பூக்ேள்...
" அன்கற வாடிவிட்ைன!
" வாைாத உனது புன்னபேபே...
" அன்கற வாடும் பூக்ேகளாடு..
" ஒப்ைிட்ைது தவறு தாகன?
" நான் ோபர சமாதானம் நசய்வது?
" நைாறாபமக் நோண்ைப் பூக்ேபளோ?
" ஒப்புவபம ஒழுங்ோே இல்பலநேன்று ...
" கோைம் நோண்ை உன்பனோ?
நோண்டு

வந்த

ைாத்திரங்ேபள

கூபைேில்

அடுக்ேிேவளுக்கு
உதவிேைடி "ம் நராம்ை கநரமா கேைின் உள்ளகவ இருக்கோம்.... நமாதல்ல
கமகனஜபரப்

ைார்த்துட்டு

"இல்கலன்னா....

மூடிே

நைண்ணுைன்

ஜல்சா,

வட்டுக்குக்
ீ

அபறக்குள்
அப்ைடின்னு

ேிளம்ைலாம்"

இஞ்சினிேர்
எவனாவது

சத்ேன்

என்றவன்
ஓர்

இளம்

கநாட்டிஸ்

கைார்டுல

தனது

உபைபே

ஒட்டிடுவான்" என்று கேலிோேக் கூறினான்.....

எல்லாவற்பறயும்
எடுத்து

பவத்துவிட்டு

சரிநசய்தவள் விேப்புைன் திரும்ைி "புருஷன் நைாஞ்சாதி ஒரு ரூமுக்குள்ள

இருந்தாக் கூைவா அப்ைடி கைசுவாங்ே?" என்று கேட்ே....
அவளது வார்த்பதேளின் முரபண எப்கைாதுதான் உணருவாள் என்ற
ஏக்ேத்துைன்..... "ம் கைசுவாங்ே தான்" என்றான்....
கோைமாே

இடுப்ைில்

பே

பவத்து

"ோர்

நசால்றாங்ேன்னுப்

ைார்க்ேலாம்.... அதுவும் ஒரு நைாண்ணு கூை ஜல்சாவாகம? அநதப்ைடி

217

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நசால்லுவாங்ே? நான் உங்ே நைாண்ைாட்டினு நசான்னப் ைிறகு எவன்

நசால்றான்னுப் ைார்க்ேலாம்...." என்று சண்பைக்குத் தோரானவபளக்
ேண்டு சிரித்தவன்...
"நான்

விபளோட்டுக்குச்

நசான்கனன்....

வா

கைாேலாம்"
என்று

அவளது பேபேப் ைிடித்து அபழத்துச் நசன்றவன் ேதவருகே நின்று

அவளது உபைபேப் ைார்த்தான்.... "கமகனஜபரப் ைார்க்ேப் கைாகறாம்....
அவருக்கும் வணக்ேம் நசால்லாம புைபவபேத் தூக்ேிப் ைிடிச்சுக்ேிட்டு
நிக்ோகத"

என்று

எச்சரித்தவன்

முந்தாபனேின்

முபனபே

எடுத்து

அவள் பேேில் நோடுத்து "இபத மட்டும் ைிடிச்சுக்ேிட்டு வா... ஸ்பைலா

இருக்கும்" என்று அபழத்துச் நசன்றான்....
கமகனஜரின் அபறக்கு நசல்லும் வழிேில் எதிர்ப்ைட்ை மணிேிைம்
"எல்லா ைாத்திரங்ேபளயும் ஜீப்ல நோண்டு கைாய் வச்சிடுங்ே மணி"
என்று கூறிவிட்டுச் நசன்றான்....
கமகனஜரின்
"வணக்ேம்

அபறக்ேதபவத்

சார்....

தட்டிவிட்டு

இன்பனக்ேி

உள்கள

ைிளான்ட்டுக்கு

நுபழந்தவன்
என்

ஒய்ப்

வந்திருக்ோங்ே.... உங்ேக்ேிட்ை அவங்ேபள அறிமுேப் ைடுத்தக்

கூட்டிட்டி
வந்கதன் சார்" என்றான்...
சத்ேனின்
"ரேசிேமா

மபனவி

கமகரஜ்

என்றதும்

ஆர்வமும்

ைண்ணிக்ேிட்டீங்ே....

விேப்புமாே

இப்ைவாச்சும்

எழுந்தவர்
அறிமுேம்

ைண்ணத் கதாணுச்கச.... கூப்ைிடுங்ே சத்ேன்....." என்றார்

மீ ண்டும்

ேதவுக்கு

நவளிகே

வந்து

மான்சிேின்

பேபேப்

ைற்றி

உள்கள அபழத்து வந்தவன் "சார்,, மீ ட் பம ஒய்ப் மான்சி சத்ேன்" என்று

அறிமுேம் நசய்து பவத்தான்....
மான்சி

தனது
இருேரம்

கூப்ைி

"வணக்ேம்

சார்"

என்றதும்.....

"ஒர்க்ேர்ஸ்க்கு மட்டும் தான் நான் சார்.... நீ என்பன அங்ேிள்ன்கன

கூப்ைிைலாம்மா"
நைாக்ேிஷத்பத

என்று
அவசரமா

அன்ைாேக்
ேல்ோணம்
218

கூறிேவர்.....
நசய்து

"ம்ம்
ஏன்

இந்த
மபறச்சு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வச்சீங்ேன்னு இப்ைத்தாகன புரியுது" என்று விபளோட்ைாேக் கூறிேவர்

"ேைவுள் ஏன் இருைது வருஷத்துக்கு முன்னாடி மான்சி மாதிரி அழோனப்
நைண்ேபளப்

ைபைக்ோமல்

விட்டுட்ைார்?"

என்றதும்
இருவரும்

சிரித்துவிட்ைனர்....
"வட்டுக்குப்
ீ
கைாய் ஆன்ட்டிக் ேிட்ை கேளுங்ே அங்ேிள்.... ேநரக்ட்ைா
ைதில் நசால்வாங்ே" என்றாள் மான்சி...
ஊர் உறவுேள் ைற்றி சிறிதுகநரம் சம்ைிரதாேமாேப் கைசிவிட்டு "நாங்ே
ேிளம்புகறாம் சார்" என்றான் சத்ேன்.....
"ஓகே

சத்ேன்....

கேட்டுக்ேிட்டு
மபனவிபே

என்

உங்ேளுக்கு

மிஸஸ்

ேிட்ை

தேவல்

அபழச்சிக்ேிட்டு

என்

எப்கைா

நசால்கறன்
வட்டுக்கு
ீ

வசதிப்ைடும்னு
சத்ேன்....

விருந்துக்கு

உங்ே
வாங்ே"

என்றார்...
சத்ேன் இபத எதிர்ப்ைார்த்தது தான்.... அவன் மீ து அதிே அன்பும்
அக்ேபறயும் நோண்ைவர்..... "நிச்சேம் வருகவாம் சார்..." என்றான்....
புன்னபேயுைன்
நஜன்யூன்

மான்சிபேப்

ைர்ஸபன

நான்

ைார்த்தவர்

"சத்ேன்

ைார்த்தகதேில்பல

மாதிரி

மான்சி....

ஒரு

இபளேத்

தபலமுபறக்குத் கதபவோன ஒரு முக்ேிேமான நைபர ஆண்ைவர்

உன்ேிட்ை

ஒப்ைபைச்சிருக்ோர்....

அவபர

ேவனமாப்

ைார்த்துக்ே

கவண்டிேது உன் நைாறுப்பு" என்றார்...

மான்சி திரும்ைி சத்ேபனப் ைார்த்தாள்.... இவ்வளவு கைர் வாங்ேிே
ைின்னும் அந்த தன்னைக்ேமும் நிமிர்வும்....... உள்ளுக்குள் சந்கதாஷம்
குமிழிேிை "அபதவிை எனக்கு கவற கவபல என்ன அங்ேிள்" என்றாள்.....
இருவரும்
அன்ைான

விபைநைற்று

பேேபசப்புைன்

நவளிகே

வந்தனர்....

ைிளான்ட்டிலிருந்து

சே

ஊழிேர்ேளின்

புறப்ைட்டு

வட்டிற்கு
ீ

வந்தனர்.... மான்சிக்குள் ஒரு வித மவுனம் வந்து குடிகேற அபமதிோேத்

தனது அபறக்குச் நசன்று ைடுத்துக்நோண்ைாள்....
219

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவளது

மவுனத்பதக்

ேபலக்ே

விரும்ைாத

சத்ேனும்
தனது

அபறக்குச் நசன்றான்..... உபை மாற்றிக் நோண்டு ேண்ணாடிேின் முன்

நின்றான் ேண்ணாடிேில் இவன் உருவம் நதரிோமல் ைச்பசப் புைபவ
ேட்டி

அந்தப்

புைபவ

நழுவாமல்

தூக்ேிப்

ைிடித்துக்நோண்டு

சிரித்த

மான்சி தான் நதரிந்தாள்.....

"இன்று முதல் விபத விபதத்திருக்ேிகறன்.... இனிோவது அவள் ோர்
என்ைபத

உணர்வாளா?

திருமண

வாழ்க்பேேின்

முக்ேிேத்துவம்

புரியுமா? ோதல் கதாற்றால் இருவர் மட்டுகம ைாதிக்ேப் ைடுவர்.... ஒரு

ேல்ோணம் கதாற்றால் இருக் குடும்ைம் மட்டும்மல்லாது அடுத்து வரும்
தபலமுபற வபர அதன் ைாதிப்பு இருக்கும் என்று புரிந்து நோள்வாளா?"
ேண்ணாடிபே ைார்த்துக் கேட்ைான்....
அங்கேத் நதரிந்த மான்சிேின் ைிம்ைம் ைதில் கூறவில்பல.... நிஜத்தில்
ஒருநாள் நிோேத்பதப் கைசுவாள் என்று எண்ணி ோத்திருக்ே முடிவு
நசய்தான்....
மறுநாள்
இேல்பை

ோபல

இேல்ைாே
விடிந்தாலும்

நதாபலத்தவர்ேள்

கைால்

இருவரும்

தங்ேளின்

அபமதிோே

தங்ேளது

கவபலேபள நசய்துநோண்ைனர்....
ோபல

உணவாே

அவள்

நசய்திருந்த

ஆப்ைமும்

குருமாவும்

அமிர்தமாே இருக்ே..... "ம்ம் சூப்ைரா இருக்கு" என்று கூறினான்...

வழக்ேம்

கைால்

நவளிப்ைடுத்தாமல்

குதித்து
சிறு

ஆர்ப்ைாட்ைமாே

தபலேபசப்புைன்

தனது
சந்கதாஷத்பத

அவனது

ைாராட்டிபன

ஏற்றுக்நோண்ைவள் வித்திோசமாேத் நதரிந்தாள்....

அலுவலுக்குக்

ேிளம்ைிேவன்

கசாைாவில்

அமர்ந்து

ஷூக்ேபள

எடுத்தான்..... அவனருகே வந்து மண்டிேிட்டு அமர்ந்தவள் நிதானமாே

ஷூக்ேபள மாட்டி முடிச்சிட்ைாள்..... தடுக்ோமல் அபமதிோே ஏற்றுக்
நோண்ைான்....
220

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

புறப்ைட்டு
கவேமாேத்

வாசலுக்கு
திரும்ை

வந்தவன்

ைின்னாகலகே

எபதகோக்

வந்த

கூறுவதற்ோே
மான்சிேின்

மீ து

கமாதிக்

நோண்ைான்..... கமாதிே கவேத்தில் அவள் விழுந்து விைாமல் இருக்ே

இபைபேப் ைிடித்து பேேளில் தாங்ேிேவன் தனது பேேளில் வபளந்து
சரிந்து ேிைந்தவபள நிதானமாேப் ைார்த்து "ஈவினிங் நைாட்ைானிக்ேல்
ோர்ைன்

கைாய்ட்டு

அப்ைடிகே

நவளிகே

சாப்ைிட்டு

வந்துைலாம்....

நாலபரக்கு நரடிோ இரு" என்று கூறிவிட்டு அவபளத் தூக்ேி கநராே

நிறுத்திவிட்டு தனது பேேபள விலக்ேினான்....
மீ ண்டும்

சரிோமல்

நோண்ைவள்

இருக்ே

சம்மதமாேத்

ேதவிபன

ஆதாரமாேப்

தபலேபசக்ேவும்

ைற்றிக்

ஜீப்ைில்
ஏறி

ேிளம்ைினான்....
சத்ேன் நசன்றப் ைிறகு ஒரு கவபலயும் ஓைாமல் தனது அபறக்கு
வந்து

அமர்ந்தாள்....

கநத்ராவுைன்

சத்ேனின்

இபணவதால்

நைவடிக்பேேள்

எனக்கு

வருத்தம்னு

புரிேவில்பல....
நிபனக்ேிறாரா?

அதற்ோேத்தான் ைிளான்ட்டுக்குக் கூட்டிப் கைாய் என் மனதுல என்ன

இருக்குன்னு நதரிஞ்சிக்ே நிபனச்சாரா? ஆனா இநதல்லாம் என் மனபச
ஏன் இப்புடிக் குழப்புது?
அபமதிோே
எடுத்துப்

ேண்மூடிப்

ைார்த்தாள்....

விருட்நைன்று

ைடுத்திருந்தவபள

கநத்ராவின்

எழுந்து

நம்ைரில்
அமர்ந்தவள்

நமாபைல்
இருந்து

நமாபைபல

அபழக்ே
அபழப்பு....

ஆன்

நசய்து

"அக்ோ........?" என்று ஆர்வமாே அபழக்ே.....

"ம் நான் தான்" என்ற கநத்ராவின் வரட்சிோன குரபலத் நதாைர்ந்து
"எப்ைடிேிருக்ோர் உன் ைிரண்ட்?" என்று கேட்ைாள்...
ைிரண்ட் என்ற கநத்ராவின் வார்த்பத நநஞ்சத்தில் அழுத்தமாேப்
ைதிே

"ம்

நல்லாருக்ோர்

அக்ோ.....

கேட்ைாள் மான்சி...

221

நீ ங்ே

எப்ைடிேிருக்ேீ ங்ே?"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
"ம்

அவர்

உனக்குப்

ைிரண்ட்...எனக்கு

லவ்வர்

அப்ைடின்றபத

நீ

மறக்ோம இருக்ேிற வபரக்கும் நான் நல்லாதான் இருப்கைன்" என்று

கநத்ரா சூசேமாேக் கூறினாள்....
சுருக்நேன்று
வார்த்பதேள்....

பதக்கும்
இதேம்

அழுத்தம்

குறுேிவிை

நிபறந்த
"நான்

குரலால்

கூறப்ைட்ை

மறக்ேமாட்கைன்

அக்ோ"

என்றாள் மான்சி...
"ம் ம்.... நீ நசய்து நோடுத்த சத்திேத்பத நம்ைிதான் நான் இங்கே
இருக்கேன்... சத்ேபன நம்ைிேில்பல" என்ற கநத்ரா..... "நான் இந்த வாரம்
சாட்ைர்கை

மார்னிங்
அங்ே

இருப்கைன்...

அபதச்

நசால்லத்தான்

கூப்ைிட்கைன்" என்றாள்
கநத்ரா

வருேிறாள்

என்றதும்

ேள்ளமில்லா

மான்சிேின்

உள்ளம்

உற்சாேமாே "வாங்ே அக்ோ..... நான் நரடிோ நவேிட் ைண்ணுகவன்...."

என்றாள்...
"ம்

ம்"

என்றபதத்

தவிர

கவறு

எதுவும்

கூறாமல்

நமாபைபல

அபணத்து பவத்தாள் கநத்ரா....

மீ ண்டும் குழப்ை கமேம் சூழ்ந்தது.... ைலவாறாே கோசித்து இறுதிோே
இனி
சத்ேனின்

வார்த்பதேள்

மற்றும்

நைவடிக்பேேபள

ேவனமாே

ேண்ோணிப்ைது மட்டுமில்லாமல் அவனுக்ோன தனது ைதிலும் நவகு

ேவனமாே இருக்ேகவண்டும் என்று முடிவு நசய்தாள்.....
சத்ேன்

நசான்னது

கைாலகவ

நான்கு

மணிக்கு

வட்டிற்கு
ீ

வந்து

அபறக்குள்

ஓடி

ைார்பவோகலகே தோரா என்று கேட்ே......

"நரண்டு

நிமிஷம்..."

என்றுவிட்டு

தனது

அணிந்திருந்த சுடிதாரின் துப்ைட்ைாபவத் கதடிநேடுத்து ேழுத்தடிேில்

கைாட்டுக் நோண்டு ஓடி வந்தாள்.....
222

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அைர்த்திோன
நைாருத்தமாே

கராஸ்

இருந்தது...

நிற
அகத

சுடிதார்.....
நிறத்தில்

அவளது

நிறத்திற்குப்

வபளேல்ேளும்

நநற்றிப்

நைாட்டும்.... நிதானமாே ரசித்தவன் நவளிகே வந்து நதாட்டிேிலிருந்த

நசடிேில் பூத்துச் சிரித்த ஒரு கராஜாபவக் ேிள்ளிநேடுத்து மான்சிேிைம்
நீ ட்டினான் "உன் டிரஸ்க்கு கமட்சா இருக்கு" என்றான்.....
மறுப்ைதா கவண்ைாமா என்று கோசிக்ே ஆரம்ைித்த அடுத்த நநாடி
அவளது கூந்தபலத் நதாட்டிருந்தது அவன் பவத்த கராஜா..... ோகதாரம்
நசாருேிேவன் "ைின் வச்சு குத்தினா தாகன நிக்கும்?" என்று அவளிைகமக்
கேட்ைான்...
"ம் ம்" என்றவள் தனது ைர்பஸத் திறந்து ஒரு கஹர்ைின்பன எடுத்து
ைின்னாலிருந்த

அவனிைம்

நீ ட்டினாள்....

வாங்ேிேவன்
கராஜாபவ

சரிோே பவத்து கஹர்ைின்னால் குத்தினான்....

"ம் இப்கைா ஓகே" என்றவன் ஜீப்ைில் ஏறிேமர்ந்துவிட்டு அவபளப்
ைார்க்ே..... நமன் நபைோே வந்து நமதுவாே ஏறிேமர்ந்தாள்....
நைாட்ைானிக்ேல்

ோர்ைன்

நசல்லும்

சாபலேில்

ஜீப்பை

நசலுத்தினான்..... இருவரும் அபமதிோே வந்தனர்..... "பநட் நவஜ்ஜா?

நான்நவஜ்ஜா?" என்று கேட்ைான்....
ைதில்

கூறவில்பல

ோர்ேிட்ையும்

என்பன

மான்சி......
உங்ே

சற்றுகநரம்

மபனவின்னு

நைாறுத்து

"இனி

அறிமுேப்ைடுத்தாதீங்ே....

ைிரண்ட்ைாகவ அறிமுேப்ைடுத்துங்ே" என்றாள் தீர்க்ேமான குரலில்.....

இப்கைாது மவுனம் சத்ேனுக்குச் நசாந்தமானது..... ோர்ைன் வரும்வபர
அபமதி......
ோர்ைனுக்கு

வந்து

தனது

அபைோள

அட்பைபேக்

ோண்ைித்து மான்சியுைன் உள்கள நுபழந்தவன் "இனி நசால்லமாட்கைன்

மான்சி" என்றான்....

223

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது குரலில் இருந்த இறுக்ேம் அவளது இதேம் வபர நசன்று

தாக்ேிேது.... அந்த மலர் வனத்பத ரசிக்ேவும் முடிோமல் இருவரும்
நநருப்நைன தவித்திருந்தனர்....
சரிவான

ஓர்

இைத்தில்

மலர்நசடிேபளயும்
புற்புதர்ேபளயும்

அமர்ந்து

ைள்ளமான

விலங்குேபளப்
ைார்த்துக்நோண்டு

கைால்
ைகுதிேில்

இருந்த

நவட்ைப்ைட்டிருந்த

ஆங்ோங்கே

ஒட்டி

உரசிேைடி

ஏராளமான ோதல் கஜாடிேள்.....

ஒரு

மரத்தடிேில்

ைார்த்தான்.....

அமர்ந்தாள்

தள்ளிேமர்ந்தாள்......
அழேிபன

அமர்ந்த

ரசிக்ே

சத்ேன்

சத்ேன்

மான்சி

இரண்ைடி
எதுவும்

ஆரம்ைித்தான்....

அமர்வாளா

இபைநவளி
கூறவில்பல...

இபைநவளி

விட்டு

என்றுப்
விட்டு

சுற்றிேிருந்த
அமர்ந்திருந்த

கஜாடி இவர்ேள் மட்டும் தான் கைாலிருக்கு.....

சற்றுத் நதாபலவில் அமர்ந்திருந்த விைபலேள் சிலரின் ைார்பவ
இவர்ேளிைம் திரும்ைிேது..... ஒருவன் எழுந்து வந்து "சார் எங்ே ைிரண்ட்ஸ்
குரூப்பை

ஒரு

கைாட்கைா

எடுத்துக்

நோடுக்ே

முடியுமா?"

என்று

ஆங்ேிலத்தில் கேட்ே...
"ஓகே...."

என்று

எழுந்தவனிைம்

கேமிராபவக்

நோடுத்தான்

வந்தவன்..... அவர்ேள் அபனவரும் நசடிேளின் ைின்னனிேில் கூட்ைமாே

நிற்ே..... சத்ேன் அவர்ேபள கேமிராவில் ைைம் ைிடித்தான்....
நான்பேந்து ைைங்ேள் எடுத்தப் ைிறகு கேமிராபவக் நோடுத்தவன்
சத்ேனிைம் வந்து "நீ ங்ேளும் உங்ே ஒய்ப்பும் கசர்ந்து நில்லுங்ே சார்...
உங்ே நமாபைல்லகே நான் கைாட்கைா எடுத்துத் தர்கறன்" என்று உதவ
முன் வந்தான்...
மான்சிபேத் திரும்ைிப் ைார்த்தவன் "அவங்ே என் ஒய்ப் இல்பல
நண்ைா.... ஜஸ்ட் ைிரண்ட்" என்றதும் வந்தவன் ேண்ேள் அேல.... "ரிேலி?"
என்று விட்டு "நான் அவங்ேேிட்ை கைசலாமா?" என்று கேட்ைான்...

224

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அலட்சிேமாே கதாள்ேபளக் குலுக்ேிேவன் "அவங்ே சம்மதிச்சாப்

கைசுங்ே" என்றுவிட்டு தனது இைத்திற்கு நசன்று அமர்ந்து நோண்ைான்....
கேமிராக்ோரன்

மான்சிேின்

அருகே

நசன்று

அவள்

முன்பு

மண்டிேிட்டு "ஹாய் ைியூட்டி" என்றான்....

ேலவரத்துைன் நிமிர்ந்த மான்சி "ஹாய்...." என்றதும்..... "இப்ைடிநோரு
அழபே

நான்

ைார்த்தகதேில்பல....

உங்ேளுக்கு

ஓகேன்னா

நான்

உங்ேக்கூை ஒரு கைாட்கைா எடுத்துக்ேலாமா?" என்று கேட்ைான்...

அதிர்வுைன் திரும்ைி சத்ேபனப் ைார்த்தாள்.... அவன் மலர் நசடிேபள
ரசித்துக் நோண்டிருந்தான்.....
"நான் தவறான கநாக்ேத்தில் கேட்ேபல.... உங்ே அழபே ஆராதிக்ே
நிபனக்ேிகறன்...."

என்று

மீ ண்டும்

ஆங்ேிலத்தில்

புலம்ைினான்

வந்தவன்....
சத்ேனின் அலட்சிேம்.... கேமிராக்ோரனின் வழிசல் நிபறந்த புலம்ைல்
இரண்டும்

கோைத்பதக்

ேிளப்ை.....

"அகதா

என்

புருஷன்

உட்ோர்திருக்ோர்.... அவர்ேிட்ைப் கைாய் உங்ேப் நைாண்ைாட்டிக் கூை

ஒரு
கைாட்கைா எடுத்துக்ேலாமானு ைர்மிஷன் கேளு...." என்றாள் ஆத்திரமாே...
"புருஷன்?"

என்று

விேந்தவன்

"அவர்

உங்ேபள

ைிரண்ட்னு

நசான்னாகர?" என்று கேட்ைான்...

"அப்ைடிோ
முபறத்தவள்

நசான்னார்?"
சட்நைன்று

என்று

தன்

சத்ேபனத்

ேழுத்திலிருந்த

திரும்ைிப்

தாலிபேத்

ைார்த்து
நதாட்டுக்

ோட்டி "இது அவர் ேட்டினது தான்.... கைாைா கைாய் கவற ோபரோவது

ைார்" என்று கோைமாே ேத்திவிட்டு கவேமாே எழுந்து வந்து சத்ேனின்
அருகே

நதாப்நைன்று

அமர்ந்து

அவனது

பேக்குள்

தனது

பேபேக்

கோர்த்துக் நோண்டு அந்த கேமிராக்ோரபனப் ைார்க்ே.... "ஸாரி சிஸ்ைர்"

என்று கூறிவிட்டு அங்ேிருந்து நேர்ந்தான் அவன்....

225

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இன்னும் இவபளத் திரும்ைிப் ைார்க்ோமல் "என்னாச்சு ைிரண்ட்? நீ ங்ே

உட்ோர்ந்திருந்த இைத்தில் வாஸ்து சரிேில்பலோ?" என்று சிரிக்ோமல்
கேட்ைான் சத்ேன்....
ைதில் நசால்லவில்பல மான்சி ைட்நைன்று அவன் முதுேில் ஒரு அடி
பவத்து "இவன் ேிட்ைல்லாம் ைிரண்ட்னு நசால்லி மாட்டிோ விடுறீங்ே?"
என்றதும்

திரும்ைிப்

நசால்லனும்

ைார்த்துச்

ோர்க்ேிட்ை

சிரித்த

நசால்லக்

சத்ேன்....

"இனி

கூைாதுன்னு

ோர்க்ேிட்ை

ஒரு

லிஸ்ட்

குடுத்துடுங்ே கமைம்" என்றான்...

"ஒரு மண்ணும் கவண்ைாம்" என்றவள் எழுந்து நோண்டு அவபன
கநாக்ேிக்

பே

நீ ட்டி
"வாங்ே

ேிட்ைப்

கைாய்

ைார்க்ேலாம்"

என்று

அபழத்தாள்
அவளது

பேப்ைற்றி

எழுந்தவன்

மீ ண்டும்

பேபே

விடுவித்துக்

நோள்ளாதைடி இறுக்ேமாேப் ைற்றிக் நோண்டு "நரண்டு கைரும் கசர்ந்து

ஓைலாமா?" என்று கேட்ைவள் அவன் ைதில் கூறும் முன் அவபனயும்
இழுத்துக் நோண்டு சரிவான ைள்ளத்பத கநாக்ேி ஓை ஆரம்ைித்தாள்...
கவேமாே ஓடிச் வந்து புல்நவளிேில் நைாத்நதன்று விழுந்தார்ேள்....
மூச்சிபரக்ேப் புரண்டு ைடுத்தவன் "ஏய் குறும்பு? இப்புடிோ ஓடி வருவ?
எப்ைடி மூச்சு வாங்குது ைாரு" என்றான்....
அப்கைாது

தான்

அவனுக்ேிருக்கும்

வசிங்
ீ

ஞாைேத்திற்கு

வர
ைதட்ைமாே எழுந்தவள் ைடுத்திருந்தவனின் மார்ைில் பவத்து நமதுவாே
தைவிக் நோடுத்து.... "ஸாரி ஸாரி.... நராம்ை மூச்சு வாங்குதா?" என்று
வருத்தமாேக் கேட்ைாள்...
தனது

மார்ைிலிருந்த

அவளது

பேபே

அேற்றாமல்

இருக்ே

வழிநேன்ன? ேண்மூடிப் ைடுத்து "ம் ம்" என்றான்.....

"ஓ... நராம்ை ஸாரிங்ே" என்று ைதட்ைமாே கூறிேவள் "தபலபே
உேரமா வச்சுக்ேிட்ைா மூச்சு விை ஈசிோ இருக்கும்" என்றுக் கூறிவிட்டு
226

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது தபலபேத் தூக்ேி அவளது மடிேில் பவத்து மார்பை தைவிவிை

ஆரம்ைித்தாள்...
இபத

எதிர்ப்ைார்க்ேவில்பல

சத்ேன்....

மான்சிேின்

மடிேில்

தபலபவத்துப் ைடுத்திருக்ேிகறாம் என்ைகத சுேமாே இருக்ே நிஜமாேகவ

மூச்சு தடுமாற ஆரம்ைித்தது....
கவே கவேமாே மூச்சு விட்ைவனின் மார்பை அழுத்தமாேத் தைவிக்
நோடுத்தவள் "இன்கஹலர் எடுத்துட்டு வரபலோ?" என்று கேட்ைாள்....
கைன்ட் ைாக்நேட்டில் இருந்த இன்கஹலபர அவசரமாே மறந்தவன்
"மறந்து வட்லகே
ீ
வச்சிட்டு வந்துட்கைன்" என்றான் தடுமாற்றமாே....
அவனது

திருட்டுத்தனம்

புரிோத

மான்சி

கைசகவ

முடிோமல்

தடுமாறுேிறான் என்று எண்ணி அவனது தபலபே தனது பேேளில்

தாங்ேி இன்னும் சற்று உேர்த்திப் ைிடித்தாள்.....
அவளது மார்கைாடு அபணத்து ஆறுதல் ைடுத்தக்கூடிே நநருக்ேம்....
இதற்குகமல்

தன்னால்

ேட்டுப்ைடுத்திக்நோள்ள

இேலுமா?

ைதட்ைம்

ைரிதவிப்ைாே மாற கவேமாே எழுந்து அமர்ந்தவன் "சரிோேிடுச்சு வா

கைாேலாம்" என்று விட்டு முன்னால் நைந்தான்....
நவடுக்நேன்று

எழுந்து

நோண்ைவபன

முதலில்

புரிோமல்

ைார்த்தாள்.... ைிறகு அவள் புரிந்து நோண்ைது..... தனது மடிேில் தபல

பவத்தபத கநத்ராவிற்கு நசய்த துகராேமாே எண்ணுேிறான் என்ைகத....
முன்னால்
நிபனவிழந்து
நைந்தவனுக்கோ
நிர்ேதிோேி

முரண்ைட்ை

விை...

இந்த

நிபல.....
ைாசம்

முதல்

நோண்ைவளின்

அபணப்பும் ஆறுதலும் அவபன பைத்திேமாக்ேிேிருந்தது...

" நசவ்வானத்தின் சிவந்தக் குழம்நைன...
" சிவப்கைறிே உனது ேன்னத்தில்...
" ோர்கமே வண்ணத்தில் ஒர் ேரும்புள்ளி....
227

கநசம்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" திங்ேள் முேம் நோண்ைவளுக்கு...

" திருஷ்டிப் நைாட்ைாம்!
" எனக்கு பவத்தார்ேளா திருஷ்டிப் நைாட்டு?
" ைிறகு உனக்கேன் பவக்ே கவண்டும்?
" அழேி அவளின் அழேிபனக் ேண்ை.....
" நிலவின் மனக்குமுறல் இது!

11.
சத்ேனின் ைின்னால் வந்தவபள அவன் திரும்ைிப் ைார்த்தானில்பல....
நபைேில் கவேத்பதக் கூட்டி ேண்ணாடி அபறக்குள் நுபழந்தான்......
அபூர்வ வபே மலர்ேபள ஆராய்ைவன் கைால் உற்றுப் ைார்த்து மனபத
சமன் நசய்ே முேன்றான்....
அவளது

நிபல

ேட்ைாேப்ைடுத்தி

என்ன

என்ைபத

அவளாே

திணிக்ேக்

கூைாது

என்றிருந்த

உணர

கவண்டும்...

அவனது

நோள்பே

அவனாகலகே உபைந்துவிடும் கைால் இருந்தது...

கநத்ராவின்

அருோபமேில்

நதாட்டுக்நோண்கை

இருக்ேத்

இருந்த
தூண்டிே

நாட்ேளில்
இச்பச

அவபளத்
மிகுந்த

உணர்வு

இப்கைாது இல்பல.... இது ஒரு புதுவிதமாே..... இதேத்திலிருந்து நாசிேள்

வழிோ நவளிகேறும் மூச்சுக் ோற்பறப் கைால உேிருைன் ேலந்துவிட்ை
ஓர்

உணர்வு....

உதிரத்தில்

ேலந்து

உேிருைன்

ஒன்றி

உணர்கவாடு

வாழத்தூண்டும் ஒரு உன்னதம் இது...

மான்சிபேத்
இதமான

நதாை

நிபல....

உரிபமேிருந்தும்
அவளது

நதாைாமல் ரசிக்ேத்

குழந்பதத்தனமும்

தூண்டும்

குறும்புத்தனமும்

அவனுக்குள் கோடிக் ேனவுேபள விபதத்திருந்தது.... தனக்நோரு இபண

எப்ைடிேிருக்ே கவண்டும் என்று ைால்ேத்தில் என்ன ேனவுேண்ைாகனா
அபவ அத்தபனயும் நிபறந்தவளாே இருந்தாள் இந்த மான்சி....
228

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராவின் மீ து நோண்ை கநசம் நிஜம் தான் என்றாலும் அதன் கவர்

இேற்பேோே இதேத்துக்குள் ஊடுருவாமல் அதன் தபலேில் தட்டித்
தட்டி கவர் ஆழமாே இறக்ேப்ைட்டிருந்தது....
'நீ இப்ைடித்தான் இருக்ேகவண்டும்...'
"சரி இருக்ேிகறன்"
'இபதத்தான் நசய்ே கவண்டும்...'
"நீ நசான்னைடி நசய்ேிகறன்"
'இந்தப் ைடிப்பைத்தான் ைடிக்ேகவண்டும்....'
"நிச்சேம் நீ நசான்னபதகேப் ைடிக்ேிகறன்"
'இப்ைடி உபை உடுத்து சத்ோ நல்லாருக்கும்...'
"ஏன் இந்த மாதிரி டிரஸ் ைண்றது நல்லாத்தாகன இருக்கு?"
'இது கைால் ஸ்பைலா நபை ைழகு சத்ோ....'
"நமக்கு இந்த ஸ்பைல் நபைலாம் வராது கநத்ரா... பேபே வசி
ீ இேல்ைா
நைக்ேனும்"
'கஹர்ேட் இப்ைடி பவத்தால் தான் நன்றாே இருக்கும்....'
"மாத்திக்ே மாட்கைன் கநத்ரா இது என் அப்ைாவுக்குப் ைிடிச்ச ஸ்பைல்..."
'நீ ஏன் இந்த மீ பசபே எடுத்துட்டு ஹிந்தி ஹீகராஸ் மாதிரி இருக்ேக்
கூைாது?'
"எங்ே ஊர்ல மீ பச இல்லாம இருக்ேிறவனுக்குப் கைகர கவற... தமிழனாப்
ைிறந்து தமிழனாகவ வாழ்ந்துட்டுப் கைாகறன் விடு கநத்ரா"
'கமகரஜ்க்கு முன்னாடி இந்த வசிங்பே
ீ
சரி ைண்ணிடு சத்ோ.... நாலுகைர்
முன்னாடி இதுகைால மூச்சு வாங்ேிக்ேிட்டு ஒரு ைிரஷ்னஸ் இல்லாம
இருந்தா நல்லாேிருக்ோது சத்ோ....'
"என்னப்

கைசுற

கநத்ரா? வசிங்
ீ

ஒரு சாதாரண

சுவாசக்
கோளாறு....

நஹச்ஐவிகோ கேன்சகரா ேிபைோது இதுக்ோே நாலு கைர் நம்மகூை

கைசபலனா கைசாமப் கைாேட்டும்"

229

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'உன் கைமிலி என்ன இவ்வளவு ேிராமத்தனமா இருக்ோங்ே... எனக்கு

ஒத்து வராது கைாலருக்கு சத்ோ... நோஞ்சம் நோஞ்சமா அவங்ேபள
மாத்த ட்பரப் ைண்ணு....'
"ஏன்

மாத்தனும்? ேிராமிேம்

எத்தபன

அழகு

நதரியுமா? என்

ைாட்டி

நவத்தபல இடிக்ேிறகத எங்ேளுக்கு ஒரு தாளம் மாதிரி.... அநதல்லாம்

நசான்னாப் புரிோது.... அனுைவிக்ேனும்... அவங்ே ஒத்து வரபலன்னா நீ
ஒத்துப்கைாேப் ைாரு கநத்ரா"
கநத்ராபவ

கநசிக்ே

ஆரம்ைித்த

நாளிலிருந்து இதுகைான்ற எத்தபன

வாதங்ேள்? முடிவு எடுக்ேப்ைைாமகலகே முடிந்துப் கைான வாதங்ேள்...

முடிநவடுக்ே முடிோ கோைத்தில் இருவரும் கைசாமல் இருந்த நாட்ேள்
தான் எத்தபன?
ேல்லூரிேில் முதன் முதலாே சந்தித்தப் கைாது இவனது அறிவாலும்
ேம்ைீரத்தாலும் ேவரப்ைட்ை சே மாணவிேளுக்கு சவாலாே
ஆரம்ைித்தது
தான் கநத்ராவின் கநசம்.... ஏகதாநவாரு ோரணத்திற்ோே கநத்ராபவப்
ைிடித்தக் ோரணத்தால் தான் இவனும் கநசிக்ே ஆரம்ைித்தது...
அவளிைம்

ைல

குபறேள்

இருந்தும்

ஓழுக்ேமான

ைாரம்ைரிேத்தில்

வந்தவனால் அந்த குபறேளுக்ோே அவபள ஒதுக்ே முடிேவில்பல....

இன்றும் கூை அகத ைாரம்ைரிேம் தான் மான்சிபேயும் விைமுடிோது
என்ைபத அவனுக்கு உணர்த்திேது.....
சத்ேன் இல்லாவிட்ைாலும் கநத்ராவால் வாழ முடியும்.... இவபன விை
சிறந்தவகனாடு

கஜாடி

கசர

முடியும்....

கநத்ராபவப்

நைாருத்தவபர

அவளது ோதலுக்குத் தகுதிோே இந்தளவு ைடிப்பு... இவ்வளவு சம்ைளம்...

இத்தபனகைர் தான் குடும்ை உறுப்ைினர்ேளாே இருக்ே கவண்டும் என்ற
விதிமுபறபே

வகுத்து

அதற்கேற்றார்ப்

கைால்
சத்ேபன

மாற்றிேிருக்ேிறாள்.... இகத தகுதிகோடு மற்நறாருவனுைன் வாழ்க்பே

அபமந்தால்

நிச்சேம்

ஏற்றுநோள்ளக்கூடிே

மனப்

ைக்குவம்

அவளுக்ேிருக்ேிறது....
ஆனால்

மான்சி?

சுேநலமில்லாது

அவபள
குழந்பத

எதனுைன்

ஒப்ைிடுவது...

மனதுக்ோரி....
230

நான்

சூது

வாது

இல்லாவிட்ைால்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவபளக் ோக்ே ோரால் முடியும்? நான் பேப்ைற்றி நைக்ே பவத்தால்

மட்டுகம அவளால் நபை ைழே முடியும்....
கநத்ராவின்
ேிபைக்கும்

ோதபல
தான்....

மறந்து

ஆனால்

மறுத்தால்

மான்சிபே

துகராேி

மறுக்ே

என்ற

ைட்ைம்

முடியுமா? ஊர்கூடி

நசய்து பவத்த திருமணம்... இரு குடும்ைத்தின் ேண்ண ீரால் புனிதப்ைட்ை

திருமணம்.... அப்ைா, இசக்ேி மாமா இருவரின் இத்தபன வருை நட்பு?.....
நைாம்மி

விநாேேம்

இருவரின்

எதிர்ோலம்? எங்ேளின்

எதிர்ோலம்

சிறப்ைாே இருக்ே விரதமிருக்கும் இரு தாய்மார்ேளின் ைிராத்தபனேள்?

ைாட்டி ைழங்ோலமாே இருந்தாலும் அவரது சீரிே சிந்தபனக்கு மரிோபத
நசய்ே கவண்டுகம? இந்தத் திருமணத்திற்குள் எத்தபன கைரின் வாழ்வு
அைங்ேிேிருக்ேிறது...

மான்சிபே
நான்

விட்டுவிட்ைால்

இவர்ேகளாடு

கசர்ந்து நானுமல்லவா உபைந்து கைாகவன்?

இத்தபன கைபர அழிப்ைபத விை.... உறுதிேற்ற ோதபல அழித்து எனது
ேைபமபேச் நசய்வதில் தப்ைில்பல.... ஆனால் சத்திேம் என்ற நைேரில்
சேலத்பதயும்

கநத்ராவின்

ோலடிேில்

பவத்துவிட்ை

மான்சிக்கு

இநதல்லாம் எப்கைாது புரியும்?

கநத்ராவின் கநசத்துக்குக் ேட்டுப்ைட்டு நோஞ்சம் நோஞ்சமாே தனது
சுேத்பதத் நதாபலத்தவனுக்கு இன்று மீ ண்டும் சுேரூைம் எடுக்ே ஒரு
வாய்ப்பு

மான்சிோல்

ேிபைத்திருக்ேிறது....

இத்தபன

நாள்

வாழ்க்பேேில் தன்னிைம் ஒரு குபற கூை ோணாத அவளது நவள்பள

மனதில்

தனக்ோே

ஒரு

நிரந்தர

இைம்
ேிபைக்ோதா

என்று

ஏங்ே

ஆரம்ைித்திருந்தான் சத்ேன்....
மலர்ேபளப்

ைார்த்து

மனபத

நிபலப்ைடுத்த

முேன்றவன்

ைின்னால்

அவள் வந்து நிற்கும் உணர்வு கதான்ற திரும்ைிப் ைார்த்தான்.... "ஸாரிங்ே...

உங்ேளுக்கு மூச்சு வாங்ேினதும் கவற வழித் நதரிோம என் மடிேில
உங்ேத்

தபலபேத்

தூக்ேி

வச்சுக்ேிட்கைன்....

அது

உங்ே

மனபச

எவ்வளவு ோேப்ைடுத்திருக்கும்னு என்னால புரிஞ்சுக்ே முடியுது.... ஆனா

இது

தற்நசேலா

நைந்தது...
மறந்துடுங்ே

ப்ள ீஸ்"

நேஞ்சுதலாேப்

கைசிேவபள என்ன நசய்வது என்று புரிோமல் ைார்த்தான்....

231

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'மறந்துைனுமா? இதுதான் என் வாழ்வில் நானுணர்ந்த முதல் நசார்க்ே

சுேம் என்றால் இவள் என்ன நசய்வாள்?' கைாடிப் பைத்திேக்ோரி என்ைது
கைால் ஒரு ைார்பவப் ைார்த்துவிட்டு "வா ேிளம்ைலாம்" என்று நவளிகே
நசல்லும் ைாபதேில் நைக்ே ஆரம்ைித்தான்....
'இன்னும் கோைம் குபறேபல கைாலிருக்கே? என்ன முட்ைாள்த்தனம்
ைண்ணிட்கைன்... ச்கச....' என்று தன் தபலேில் தட்டிேைடி அவன் ைின்னால்
நசன்றாள் மான்சி....
கஹாட்ைலுக்கு நசல்லும் வழிேில் "கநத்ரா அக்ோ சனிக்ேிழபம வர்றதா
ோபலல கைான் ைண்ணி நசான்னாங்ே" என்றாள் நமல்லிேக் குரலில்....
அது ஒரு நைரிே விஷேமில்பல என்ைது கைால் "ம் வரட்டும்" என்று
மட்டும் நசான்னான்....
கஹாட்ைலுக்குச் நசன்று சாப்ைிை அமர்ந்து "உனக்குப் ைிடிச்சபத ஆர்ைர்
ைண்ணிக்கோ

மான்சி"

என்றவபனப்

ைார்த்து

ைளிச்நசன்று

சிரித்து

"உங்ேளுக்கு என்ன நசால்றீங்ேகளா அதுகவ எனக்கும் நசால்லுங்ே"

என்று கூறி தபலச்சாய்த்துச் சிரித்தவபளக் ேண்டு மீ ண்டும் மனது
ைைைைத்தது.....
குழந்பதத்தனமும்
நிமிைத்துக்கு

குறும்புத்தனமும்

நிமிைம்

நோன்றுவிட்டு

கூை

நோபல

மீ ண்டும்

மீ ண்டும்

நசய்யுமா?
அவளதுச்

சிரிப்ைாகலகே அவபன உேிர்க்ேச் நசய்து நோன்றிருந்தாள் மான்சி...

அவ்வளவு கநரம் இருந்த இறுக்ேம் மபறந்து புன்னபே நைான் நபே
கைால் ைளிச்சிை "ம் ம்" என்றுவிட்டு தனக்குப் ைிடித்த உணபவ ஆர்ைர்
நசய்தான்....
சுற்றுப்புறம் மறந்து.... தனது இேல்பு மாறாமல் கைைிளில் இைக் பேபே
மடித்து ஊன்றி வலக்பேோல் உணவிபன ருசித்து உண்ைவபள இவன்
ரசித்தான்.....
இதுதான்

மான்சி....

எப்ைடிப்ைட்ை

எங்கேயும்

சூழ்நிபலேிலும்

நைாருந்திக்
தனது
232

நோள்ளும்
இேல்பைத்

அழகு....

நதாபலக்ோத

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனித்துவம்... இவள் ஒரு நைாக்ேிஷப் நைண் அல்லவா? இவளுக்குக்

ோவலனாே நான் மட்டும் தான் இருக்ே முடியும்....
இவன் சாப்ைிடுவபத விை அவபள ரசிப்ைதிகலகே ைசிோறிவிடுவான்
கைாலிருக்ே "என்னாச்சு? சரிோ சாப்ைிைபலகே?" என்று மான்சி கேட்ைதும்
"ம் இகதா....." என்று சாப்ைிை ஆரம்ைித்தான்....
அவனது

தட்டிலிருந்த

தேிர்

சாலபை

ஒதுக்ேிேவள்

"ம்ஹூம்

உங்ேளுக்கு ஒத்துக்ோது" என்றாள்....

சரிநேன்று தபலேபசத்துவிட்டு சாலபை நதாைாமல் சாப்ைிட்ைான்.....
"ஸ்

ேப்ைா...

ைார்த்தவன்

வேிறு

புல்லா

"ப்பரடு

பரஸ்
சாப்ைிட்கைன்னு

நசால்ற?

சாப்ைிட்ைாச்சு"
தாகன

என்னாச்சு

என்றவபள

சாப்ைிட்ை?
மான்சி"

புரிோமல்

அப்புறம்

என்று

புல்லா

சிரிக்ோமல்

கேட்ைான்....
முதலில் புரிோமல் விழித்தவள்... புரிந்ததும் அவபன முபறத்து "என்ன
கஜாக்ோ? சிரிப்கை வரபல... ைடு நமாக்பேோ இருக்கு" என்றாள்...
"நான்

என்ன

ைண்றது....

உன்கனாை

ரசபன

அப்ைடி"

என்றுக்

கூறி
சிரித்தவபன எழுந்து வந்து முதுேில் அடித்தாள்....
சாப்ைிட்டு முடித்து கஹாட்ைபல விட்டு நவளிகே வரும்கைாது தான்
குளிர்

வருை

ேன்னத்தில்

ஆரம்ைித்தது....
பவத்துக்

இரு

பேேபளயும்

நோண்ைவபளப்

ைார்த்து

கதய்த்து
தனது

கதய்த்து

நஜர்ேிபன

ேழற்றி அவகன அணிவித்தான்......

ஜீப்ைில் அமர்ந்ததும் வருடிேக் குளிர் ஊடுருவ ஆரம்ைிக்ே நஜர்ேிபனயும்
மீ றி மான்சி நமதுவாே நடுங்ே ஆரம்ைித்தாள்.... ஜீப்ைின் ஜன்னலுக்ோன
நஷட்ைபர இறக்ேியும் குளிர் குபறேவில்பல....
"ஜன்னபல

விட்டு

உட்ோர்ந்துக்கோ"

இன்னும்

என்றான்......

நோஞ்சம்
மறுக்ோமல்

அமர்ந்தாள்....
233

என்ைக்ேம்

நேர்ந்து

அவபன

தள்ளி
ஒட்டி

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவன் அருோபமேில் நிஜமாேகவ குளிர் குபறவாேத் நதரிே... அவனது

உைல் சூட்பை அனுைவித்தைடி வேிறார உண்ை மேக்ேத்தில் நமல்ல
சரிந்து உறங்ே ஆரம்ைித்தாள்....
ஒரு பேோல் ஜீப்பை நமதுவாே நசலுத்திேவன் மறு பேோல் அவளதுத்
கதாபள

வபளத்து

நோண்ைான்....

தனது

கதாளில்

கதாளில்
சரிந்து

அவளது

தபலபே

உறங்ேிேவள்
சாய்த்துக்

ைிடிமானத்திற்ோே

அவனது சட்பைபேப் ைிடித்துக் நோண்ைாள்.....

மான்சி.... ேைவுள் ேவனநமடுத்துப் ைபைத்த கதவபதப் நைண்..... அவன்
பேேளுக்குள்....

அவபள

வபளத்திருந்த

பே

அழுத்தமானது....

அவளுக்கும் சுேமாே இருந்திருக்கும் கைால இன்னும் வாோே சரிந்து

நோண்ைாள்....
ஒருவித

மகோன்னதமான

வாசபன

மேக்ேிேது

அவபன.....

ஜீப்ைின்

கவேத்பதக் குபறத்து அவளது உச்சிேில் தனது உதடுேபள பவத்தான்....

சத்தமில்பல என்ைதால் இது முத்தமில்பல என்றாேிவிைாது.... முத்தம்
தான்.... முத்துப்ைதித்தது கைால் நமாத்தமாேப் ைதித்த சின்ன முத்தமாேக்
கூை இருக்ேலாம்.... பவத்த உதடுேபள எடுக்ே வாய்தா கேட்ைவன் கைால்
அப்ைடிகே இருந்தான்..... சட்பைபேப் ைற்றிேிருந்த அவளது பே கமகலறி
அவனது ேழுத்பதச் சுற்றிேது.... இந்தப் ைேணம் இப்ைடிகே நீ ளக்கூைாதா
என்று எண்ணினான்....
ேைந்து நசல்லும் வாேனங்ேள் இவர்ேளின் ஜீப்பைப் ைார்த்துவிட்டு சற்று
தேங்ேி நசல்லவும் கவற வழிேில் ஜீப்பை கவேமாே நசலுத்தினான்...
வழிநேங்கும்

தூக்ேத்தில்
சரிந்து

அவனது

கதாளிலிருந்து

மார்புக்கு

வந்தவபள தூக்ேி நிமிர்த்திேைடிகே வந்தான்...

வடு
ீ

வந்ததும்

நிறுத்தினான்....
சாய்த்துவிட்டு

அவளது
கதாளில்

தூக்ேம்

ேபலோமல்

ேிைந்தவபள

இறங்ேிேவன்

நமல்ல

கவேமாேச்

மிே

நமதுவாே

நிமிர்த்தி

நசன்று

சீட்டில்
தன்னிைமிருந்த

சாவிோல் ேதபவத் திறந்துவிட்டு மீ ண்டும் ஜீப் அருகே வந்தான்....

234

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சீட்டில் சாய்ந்து உறங்ேிேவபள கதாள்ப்ைற்றி நமன்பமோே இழுத்து

நஜர்ேிபன
நோண்டு

விடுவித்து
வட்டிற்குள்
ீ

விட்டு
வந்து

அவபள

அவளது

தனது

பேேளில்

அபறக்குச்

நசன்று

அள்ளிக்
ேட்டிலில்

ேிைத்தினான்....
தூங்கும்

அழேி....

நிதானமாே
துப்ைட்ைாவுக்ோேக்
சுற்றிேிருந்த

நின்று

குத்திேிருந்த

துப்ைட்ைாபவ

ரசித்தான்....

ைின்ேபள

எடுத்துவிட்டு

ைிறகு

நீ க்ேி

கநராேப்

குனிந்து

ேழுத்பதச்

ைடுக்ே

பவத்து

கைார்பவோல் மூடினான்.....
ேபலந்து ோற்றில் ைறந்த கூந்தபல ஒதுக்ேி ோகதாரம் திணித்தான்....
ஹீட்ைபரப் கைாட்டு விட்டு வந்தவன் அவளின் இருப்ைக்ேமும் பவக்ே
தபலேபணேபள

எடுத்தான்....

அப்கைாதுதான்

ேவனித்தான்...

இரு

தபலேபணேில் ஒன்றில் அம்மா என்றும்... மற்நறான்றில் நைாம்மி

என்றும் எம்ைிராேட்ரி நசய்ேப்ைட்டிருந்தது.....
சிறு

சிரிப்புைன்

இரு

தபலேபணேபளயும்

அவளின்

இருபுறமும்

பவத்துவிட்டு ேட்டிலருகே தபரேில் மண்டிேிட்டு ேட்டிலில் பேயூன்றி

சற்றுகநரம் அவளது முேத்பதகேப் ைார்த்திருந்தான்....
மான்சி........

என்

வாழ்வில்

வசந்தத்பத

உணர்த்த

வந்தவளா

நீ ?

வரட்சிோன எனது வாழ்க்பேக்குக் ேிபைத்த ோட்ைாற்று நவள்ளமா நீ ?

எத்தபனப் ைிறவிேிலும் உன்பன இப்ைடிப் ைார்த்திருக்கும் ைாக்ேிேம்
ேிட்டுமா? எண்ணங்ேள் ஏக்ேங்ேபள விபதக்ே உறங்கும் தனது உேிபரப்
ைார்த்துக் நோண்டிருந்தான்....
இவன்

ைார்க்கும்

கைாகத

புரண்டுப்

ைடுத்தவள்
அம்மா

என்று

எழுதப்ைட்டிருந்த தபலேபணபே இழுத்து தன் மார்கைாடு அபணத்துக்

நோண்ைாள்... புரண்ைதால் விலேிே கைார்பவபே சரிநசய்தான்....
அவளிைம் ேள்ளமில்லாத கைாது... தான் இப்ைடி அவபள ேள்ளத்தனமாே
ரசிப்ைது சற்று குற்றவுணர்பவ ஏற்ைடுத்த... மீ ண்டும் அைங்ோமல் அவள்
ேன்னத்தில்

ேிைந்த

ேற்பறக்

குழபல

தனது

ஒதுக்ேிவிட்டு அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்....

235

ஒற்பற

விரலால்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அபறக்கு வந்து உபை மாற்றிப் ைடுத்தவனுக்கு அன்பறேத் தூக்ேம்

ேருபண ோட்ைவில்பல.... கநத்ரா வருேிறாள் என்ற நசய்தி மீ ண்டும்
சிறு ேலவரத்பத விபதத்தது... அவள் இபத எப்ைடி ஏற்றுக் நோள்வாள்
என்ைபத

விை....

அவளது

ைிடிவாதம்
மான்சிபேப்

ைழிவாங்ேிவிைக்

கூைாகத என்ற ைேம்தான் அதிேமாே இருந்தது...

ஆனால் அவள் வந்தால் தான் மான்சிக்கு இன்னும் சில விஷேங்ேபளப்
புரிேவும்... புரிே பவக்ேவும் முடியும் என்றும் கதான்றிேது....
மறுநாள்

ோபல

உபரோடும்

நவகுகநரம்

குரல்....

உறங்ேிேவனின்

இதமான

ேம்ைளிக்குள்

ோதுேளில்
நமதுவாேப்

ோகரா
புரண்டு

ைடுத்தான்....
"அண்ணா,, ைார்த்திோ

இப்ைதான்

நசால்ற? கைா

கைா...

நீ

என்பன
மறந்துட்ை" என்று மான்சி சினுங்கும் குரலில் கைசினாள்...
"மான்சி....." கைார்பவக்குள் இருந்தைடி சத்ேன் அபழத்தான்....
பேேில் நமாபைலுைன் வந்தவள் "எழுந்துட்டீங்ேளா?" என்று கேட்ே.....
"ம் ம்... ோரு கைான்ல?" என்று கேட்ேவும்... "என் அண்ணன் தான்.... நராம்ை
முக்ேிேமான விஷேத்பத இப்ைதான் கைான் ைண்ணி நசால்லுது" என்று
இவனிைம் புோர் நசய்துவிட்டு நமாபைலில் "நீ கலட்ைா நசான்னதால
நான் வரமாட்கைன் கைா" என்றாள்...
"என்ன விஷேம் மான்சி? கைாபன குடு" என்று பேநீ ட்டினான்....
ேட்டிலில்

அமர்ந்து

நமாபைபல

அவனிைம்

நோடுத்து

"நீ ங்ேகள

கேளுங்ே" என்றாள்...
நமாபைபல ோதில் பவத்து "குட்மார்னிங் மச்சான்...." என்றவன் "என்ன
ோபலலகே உன் தங்ேச்சிக் கூை ைஞ்சாேத்து?" என்று கேட்ே....

236

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அது வந்து மாப்ள.... அப்ைா எனக்கே இப்ைதான் நசான்னாரு.... நான்

உைகன குட்டிம்மாக்கு கைான் ைண்ணிட்கைன்... ஆனா அது முன்னாடிகே
நசால்லபலனு கோவிச்சுக்குது" என்றான் விநாேேம்...
புரிேவில்பல சத்ேனுக்கு... எழுந்து சரிந்து அமர்ந்தவன் "உன் அப்ைா
என்ன நசான்னாரு? உன் குட்டிம்மா எதுக்கு கோவிச்சுக்ேிட்ைா? நதளிவா
நசால்லு மச்சான்" என்றான்...
எதிர்முபனேில்

விநாேேம்

சற்று

தேங்ேினான்...
ைிறகு

நமல்லிேக்

குரலில் "அது கவற ஒன்னுமில்பல மாப்ள.... உங்ே தங்ேச்சி நைாம்மிபே

நாபளக்கு

கைாய்

நைாண்ணு

கேட்ேப்

கைாறாராம்"

என்றான்

நமாட்பைோே....
"கோவ்....

ோருக்கு

நைாண்ணு?... உன்

அப்ைாவுக்ோ?" என்று

சத்ேன்

கேலிோேக் கேட்ே...
"அை நீ ங்ே கவற ஏன் மாப்ள நக்ேல் ைண்ணிக்ேிட்டு? நாபளக்கு நாள்
நல்லாருக்குன்னு

அவரா

முடிவுப்

ைண்ணி

எனக்கு

ஷாக்க்
குடுத்திருக்ோரு.... இன்னும் நைாம்மிக்கே விஷேம் நதரிோது.... திடீர்னு
கைாய் நிக்ேலாம்னு நசால்றார்... ஒன்னும் புரிேபல மாப்ள... உங்ே அப்ைா
அம்மா எதுவும் நசால்லிைக் கூைாதுன்னு ைதட்ைமா இருக்கு" என்று தனது
உண்பமபே நிபலபேச் நசான்னான் விநாேேம்...
அவனது மனது புரிந்து "உன்பன விை ஒரு நல்லவன் என் தங்ேச்சிக்குக்
ேிபைக்ே மாட்ைான்னு எங்ே வட்டுல
ீ
எல்லாருக்கும் நதரியும் மச்சான்....
அபதவிை

எங்ே

நைாம்மி

புத்திசாலி...

அவகளாை

கதர்வு

சரிோ

இருக்கும்ன்ற நம்ைிக்பே எங்ே எல்லாருக்கும் இருக்கு... அதனால நீ

பதரிேமாப் கைா மச்சான்.... மத்தபதநேல்லாம் நான் ைார்த்துக்ேிகறன்"
என்றான் உரிபமகோடு....
"ம் ம்.... ேல்ோணம் கூை சீக்ேிரமா வச்சிைனும்னு நசால்லிருக்ோர்" என்ற
விநாேேத்தின் குரலில் சந்கதாஷம் ேலந்த நவட்ேம்....
"ம்

ம்....

ஜமாய்ச்சுைலாம்"

என்ற

சத்ேன்....

"நீ ங்ே

எல்லாம்

என்
தங்ேச்சிபேப் நைாண்ணு ைார்க்ே வர்ற சமேத்துல நான் அங்ே இருக்ே
237

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

முடிோது மச்சான்.... இப்கைா லீவு கைாட்ைா அப்புறம் ேல்ோணத்துக்கு

நிபறேநாள்

லீவு

ேிபைக்ோது...

அதனால

நீ

தப்ைா

எதுவும்

நிபனச்சிக்ோத?" என்றான் சத்ேன்....

"அய்கோ ைரவால்ல மாப்ள.... நீ ங்ே ேல்ோணத்துக்கே லீவு கைாட்டுட்டு
வாங்ே..."

என்ற

விநாேேம்

ைண்ணபலன்னு
இருக்ேிறபத

குரபல

நமலிதாக்ேி

கோவிச்சுக்ோதீங்ே
மறந்து
ேவனத்பதயும்

மாப்ள....

உங்ேக்ேிட்ை

பவக்ேனும்னு

மான்சிக்கு

மட்டும்

தான்

"அடிக்ேடி

நான்

கைான்
நாங்ே

தன்கனாை
அடிக்ேடி

முழு
கைான்

ைண்றதில்பல" என்றான்...
"ம் நதரியும் விநாேேம்.... நைாம்மியும் இபதகேத்தான் நசான்னா...." என்ற
சத்ேன்

மான்சிபேப்

ைார்த்துக்

நோண்கை....

"ஆனா

நீ ங்ே

கைாட்ைக்
ேணக்கு சரிதான்" என்று கூறிவிட்டு சிரிக்ே.... ஏதும் புரிோத மான்சி
என்ன என்ைது கைால் ஜாபைேில் கேட்ைாள்...
ஒன்றுமில்பல என்று உதடுேபளப் ைிதுக்ேிேவன் "சரி நீ கவபலேபளப்
ைாரு மச்சான்.... நான் அப்புறமா கைசுகறன்" என்றுக் கூறி நமாபைபல
அபணத்து

விட்டு

"கமைம்

டீ

என்று

எழுந்தவள்

ேிபைக்குமா?" என்று

மான்சிேிைம்

கேட்ைான்...
"இகதா...."

ைாவாபைபே

சற்று

உேர்த்திப்

ைிடித்துக்நோண்டு ேதவருகே ஓடி மீ ண்டும் நின்று திரும்ைினாள் "ஆமா

பநட் நான் எப்புடி என் ரூமுக்கு வந்கதன்?" என்று புருவங்ேள் சுருங்ே
கேட்ைாள்...
"அது ஒரு மந்திரம் நசான்கனன்.... ஒரு பூதம் வந்து உன்பன தூக்ேிட்டு
வந்து நைட்ல ைடுக்ே வச்சிது" என்றான் சத்ேன்....
" ஏய்.... அந்த பூதம் நீ ங்ே தாகன?" என்று விரல் நீ ட்டி சிரித்தவள்.....
"நைாண்ைாட்டிபே

பேேில

தூக்ேி

வச்சுக்ேிறபத
சினிமால

ைார்த்திருக்கேன்" என்றுக் கூறி ஆச்சரிேமாே விழி விரித்தாள்...

238

தான்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

விநாடிேில் எழுந்து நநாடிேில் அவபள நநருங்ேிேவன் "சினிமாலாம்

டூப் மான்சி.... இப்கைா ைார் நிஜத்பத" என்றவன் அப்ைடிகே அகலக்ோேத்
தூக்ேி தன் பேேளில் பவத்துக்நோண்ைான்....
"ஹய்ோ....

சூப்ைருல்ல?"

என்று

பேத்தட்டிேவபள

அப்ைடிகே

சபமேலபற வபரத் தூக்ேிச் நசன்று இறக்ேிவிட்ைான்... "ஓகே... நான்

எத்தபன

ேிகலா

நசால்லுங்ேப்

ைார்க்ேலாம்?"

என்று

இடுப்ைில்

பேபவத்துக் நோண்டு கேட்ைாள்...

"ம் ம்" என்று ேண்மூடி ேணக்ேிட்ைவன் "என்ன ஒரு ஐம்ைத்திமூணு
அல்லது ஐம்ைத்திநாலு ேிகலா நவேிட் இருப்ை" என்றான்
திபேப்புைன் அவபனகேப் ைார்த்தவளின் முன்பு நசாைக்ேிட்டு "என்ன
தப்ைா நசால்லிட்ைனா?" என்று கேட்ே.... "இல்ல ேநரக்ட்ைா நசான்ன
ீங்ே...
நான்

ஐம்ைத்திநாலு

ேிகலா

நவேிட்"

என்றாள்

அதிசேமாே

வாய்ப்

நைாத்திேைடி.....
ஸ்நவட்ைருக்குள் இருந்த சட்பைேின் ோலபர உேர்த்திவிட்டுக் நோண்ை
சத்ேன் "ம் ம் ஐோ ோரு?" என்றான் நைருபமோே....
"ம் ஐோ இஞ்சினிேரு" என்று சிரித்த மான்சி.... "கைாய் ப்ரஷ் ைண்ணுங்ே
டீ நரடி ைண்கறன்" என்றாள்....
அதன்ைிறகு

அன்பறே

நைாழுது

நட்பும்

கநசமும்

பேகோர்த்துக்

நோண்ைது கைால் இனிபமோே நசன்றது.... மாபல சத்ேன் வட்டிற்கு

ீ
வந்ததும்

நைாம்மிக்கு

கைசினார்ேள்....ேல்ோணம்

ோல்

நசய்து
இருவரும்

ைற்றிப்

கைசிேதும்

நவகுகநரம்

நைாம்மிேின்

நவட்ேம்

நிபறந்த வார்த்பதேபள இருவரும் ரசித்தார்ேள்......

இரவு மான்சிேின் அபறக்கே நசன்று சற்றுகநரம் கைசிக்நோண்டிருந்து
விட்டு அவள் உறங்ேிேதும் தனது அபறக்கு வந்து உறங்ேினான்....
மறுநாள்

சனிக்ேிழபம,,

முன்நனச்சரிக்பேோே

கநத்ராவின்
ோபல

வருபேபே
ஷிப்ட்பை

முன்னிட்டு
மதிேத்திற்கு

மாற்றிேிருந்தான்.... மான்சியும் கூை சிரிப்பைத் நதாபலத்தவள் கைால்

239

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சற்று
இறுக்ேமாேகவ

இருந்தாள்....

ஏன்

இப்ைடிேிருக்ேிறாய்

என்று

சத்ேனும் கேட்ேவில்பல.....
சரிோே

ோபல

ஒன்ைது

மணிக்கு

ைாக்ஸிேில்

வந்து

இறங்ேினாள்

கநத்ரா.... ோர் நின்ற சப்தம் கேட்டு நவளிகே வந்த சத்ேபனக் ேண்ைதும்

"ஹாய் ைார்லிங்" என்றைடி கவேமாே வந்து அபணத்தாள்...
சத்ேனின் ைார்பவ ைக்ேவாட்டில் நசன்றது... மான்சி நின்றிருந்தாள்....
ைதிலுக்கு

அகத

கவேத்தில்

கநத்ராபவ

அபணத்து

"எப்ைடிேிருக்ே

கநத்ரா?" என்றான் சிகனேத்துைன்....

"ம் ம் பைன் டிேர்" என்றவபள விலக்ேி விட்டு அவளது பைபே எடுத்துக்
நோண்டு
வட்டிற்குள்
ீ

மான்சிேிைம்

வந்தான்.....

கநத்ராவின்

சுவற்றில்

சாய்ந்து

நின்றிருந்த

பைபேக் நோடுத்து "ரூம்ல பவ மான்சி"

என்றான்.... எந்த ரூம் என்று நசால்லவில்பல...

"ஹாய்

மான்சி...

விசாரபணக்கு

எப்ைடிேிருக்ே?" என்ற

கலசாேப்

புன்னபேத்து

கநத்ராவின்
"ம்

ஒட்ைாத

நல்லாருக்கேன்

நலன்
அக்ோ"

என்றாள்.....
"ம் ம்... குளிக்ே நவந்நீ ர் நரடி ைண்ணு மான்சி" என்று அதிோரமாேக்
கூறிவிட்டு கசாைாவில் சரிந்தாள்
சத்ேன் எபதயும் ேண்டு நோள்ளாதவன் கைால் கநத்ராவின் அருகே
அமர்ந்து அவளது புராநஜக்ட் ைற்றிப் கைச ஆரம்ைித்தான்....
மான்சிக்கு சம்மந்தமில்லாதப் கைச்சு.... கநத்ராவின் பைபே சத்ேனின்
அபறேில் பவத்து விட்டு குளிேலபற ேதபவத் திறந்து ஹீட்ைபரப்
கைாட்டு விட்டு வந்தாள்....
"ஹீட்ைர்

கைாட்டிருக்கேன்

அக்ோ....

நான்

கைாய்

டிைன்

பவக்ேிகறன்" என்று விட்டு சபமேலபறக்குச் நசன்றாள்....

240

எடுத்து

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

'இரண்டு நாளும் எவ்வளவு சந்கதாஷமாேக் ேழிந்தது? இன்பனக்ேி ஏன்

இப்ைடி எதுவுகம கைசமாட்றார்?' என்ற கேள்வி மனபதக் குபைே ோபல
உணவிபன தோர் நசய்தாள்....
சட்னி

"கதங்ோய்

கநத்ராவுக்குப்

ைிடிக்கும்....

நரடி

ைண்ணிடு"
என்ற

சத்ேனின் குரல் கேட்டுத் திடுக்ேிட்டுத் திரும்ைினாள்.....

அவளுக்குப்

ைின்னால்...

நவகு

அருேில்

நின்றிருந்தான்....

திரும்ைிே

கவேத்தில் அவன் மீ து இடித்துக் நோண்டு ேீ கழ விழ இருந்தவளின்

இபைபேப் ைற்றி நிறுத்தினான்.....
அவள் கநராே நின்ற ைின்னும் இடுப்ைிலிருந்த பேேபள அேற்றாமல்
"ஏன் இவ்வளவு ைதட்ைம் மான்சி? உனக்குப் ைிடிச்ச அக்ோ... என் லவ்வர்
கநத்ரா தாகன வந்திருக்ோ.... ரிலாக்ஸ் மான்சி" என்றான் நிதானமாே.....
சத்ேனின்

பேேள்

அவளது

இபைபேத்

தாங்ேி

நிறுத்திேதிலிருந்து

ைதட்ைமாேகவ இருந்தவள் இவனது கைச்சில் இன்னும் ைதட்ைமாேி

"அ.....
அவங்ே வந்திைப் கைாறாங்ே....." என்றாள் ேிசுேிசுப்ைாே...
அப்கைாதுதான் அவள் இடுப்பைப் ைிடித்தது ஞாைேம் வந்தது கைால் "ஓ...
ஸாரி"

என்றுவிட்டு

அவசரமாே

பேபே
எடுத்தவன்....

"குளிக்ேப்

மபறக்ேத்

திரும்ைிக்

இட்லிேபள

எடுத்து

கைாேிருக்ோ" என்றான்.
மான்சி

எதுவும்

நோண்ைாள்.....
ஹாட்ைாக்ஸில்

கைசவில்பல.....
நவந்து
அடுக்ேி

தவிப்பை

நோண்டிருந்த
மூடிவிட்டு

திரும்ைிேவள்

மீ ண்டும்

கமாதிக்

நோண்ைாள்....
கமாதிேவபளத்

தாங்ேிேவபனக்

ேண்டு
இம்முபற

அதிர்ந்து

கைானாள்...... 'இவன் கைாேகவேில்பலோ? இங்ேகேவா இருந்தான்? ஆனா

ஏன் இவ்வளவு ைக்ேத்துல வந்து நிக்ேிறான்?' இத்தபன கேள்விக்கும்
ைதில் கூற கவண்டிேவன் நிதானமாே நின்று "எனக்கு இன்நனாரு ேப் டீ
கவணும் மான்சி" என்றான்.

241

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் கைாட்டுத் தர்கறன்...." என்றவள் "நோஞ்சம் தள்ளி நில்லுங்ே" என்றாள்

தபலகுனிந்து.....
கநத்ரா

"அதான்

குளிக்ேப்

கைாய்ட்ைான்னு

நசான்கனன்ல"

என்று

ரேசிேமாேக் கூறிேவபன புரிோமல் ைார்த்தாள்....

கைாய்விட்ைாள்

'குளிக்ேப்

என்ைதற்ோே

இப்ைடி

நநருக்ேமாே
நிற்ே

கவண்டுமா? இது என்ன ேள்ளத்தனம்? ஏன் இப்ைடி? அதுவும் கநத்ராபவ

அபணத்து வட்டிற்குள்
ீ
அபழத்து வந்தவன்... அவள் குளிக்ேச் நசன்றதும்
என்ேிட்ை

வந்து

இப்புடி

நிக்ேிறாகன?' எப்ைடி

கோசித்தும்

ஒன்றும்

புரிேவில்பல மான்சிக்கு...
அவள்

டீ

தோரிக்கும்

நோடுத்த

டீபே

இப்ைடித்தான்....

வபர

அங்கேகே

அவனது

அருேிகலகே
நின்று

நின்றிருந்தான்.....

அருந்தினான்.....
நைவடிக்பேேளில்

எந்த

இவள்

எப்கைாதும்

வித்திோசமும்

இல்பல.... ஆனால் இந்த நநருக்ேம்?

"சத்ோ...."

என்ற

கநத்ராவின்

குரல்

கேட்டு

குடித்த

டீபே

ைாதிேில்

பவத்து விட்டு "குளிச்சிட்டு வந்துட்ைா... டிைபன எடுத்து பவ" என்று

விட்டுச் நசன்றான்....
குளித்து விட்டு வந்த கநத்ரா சாப்ைிடுவதற்ோே கைைிளுக்கு வந்தாள்....
சத்ேனும் அவளும் மட்டுகம சாப்ைிட்ைைடி கைசினார்ேள்... "ஏய் என்னாச்சு
உனக்கு? அன்பனக்கு

கஹாட்ைல்

ரூம்ல

அப்புடி

கைசின? இப்கைா

அபமதிோ இருக்ே?" என்று கநத்ரா கேட்கை விட்ைாள்...

"இல்லக்ோ நீ ங்ே நரண்டு கைரும் உங்ேளுக்குத் நதரிஞ்ச விஷேத்பதப்
ைத்திப் கைசுறீங்ே.... அதுல நான் எப்புடி கைச முடியும்?" என்றுக் கூறி
சிரித்தாள்...
சிலைல குழப்ைங்ேள் மனபத சூழ்ந்திருந்தாலும் அபத மபறத்து அதன்
ைிறகு கநத்ராவிைம் இேல்ைாே கைச ஆரம்ைித்தாள் மான்சி....
மதிே உணவிற்குப் ைிறகு ைிளான்ட்டுக்குக் ேிளம்ைினான் சத்ேன்....
அன்று
கைாலகவ

ைட்ைன்

அறுந்து

விட்ை
242

சட்பைபே

மாட்டிக்நோண்டு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அபறேிலிருந்து வந்தவன்

"மான்சி இந்த

ைட்ைபனத்

பதச்சிக்

குடு"

என்றான்...
"இகதா பதச்சித் தர்கறன்" என்று அன்று கைாலகவ மான்சி பேேில் ஊசி
நூலுைன் அவபன நநருங்ேி வந்தாள்.....
இருவபரயும் ேவனித்த கநத்ரா "ஏய் டிேர்.... இத்தபன நாளா இநதல்லாம்
நீ தான ைண்ணிக்ேிட்ை? இப்ை மட்டும் ஏன் இந்த நைாண்ணுக் ேிட்ை
நஹல்ப் கேட்குற? ைட்ைன் இல்பலன்னா கவற ஷர்ட் கைாட்டுக்ேிட்டு கைா
கமன்" என்று அதட்டினாள்....
"ஓகே கநத்ரா" என்று புன்னபேயுைன் அவளுக்கு தபலேபசத்துவிட்டு
தனது
அபறக்குச்

நசன்று

கவறு

சட்பைபே

மாட்டிக்

நோண்டு

வந்தான்....
மான்சி இன்னும் பேேில் ஊசி நூலுைன் நின்றிருந்தாள்.... ஏமாற்றமா?
ஏக்ேமா? என்று நதரிேவில்பல.... அவள் விழிேள் கலசாே ேலங்ேித்
நதரிந்தன...
நிபனத்தது

நைந்ததில்

புன்னபேத்தவன்....

"பை

இன்னும்
மான்சி"

நோஞ்சம்

என்று

விட்டு

அதிேமாேப்
ஜீப்

சாவியுைன்

வாசலுக்குச் நசன்றான்....
இப்கைா வாசல் வபர கைாய் வழிேனுப்ைனுகம? என்று எண்ணி மான்சி
நசல்லும் முன் கநத்ரா எழுந்து வாசலுக்கு வந்து ஜீப்ைில் அமர்ந்திருந்த
சத்ேனின் ேன்னத்தில் முத்தமிட்டு "பை ைார்லிங்" என்று பேேபசத்து
அனுப்ைி பவத்தாள்.....
ைாதி வபர வந்தவள் இந்த ோட்சிக் ேண்டு அப்ைடிகே நின்று விட்ைாள்....
'அப்கைா நான் பை நசால்ல கவணாமா?' என்று அவளது ைிள்பள மனது
ஏக்ேமாேக் கேட்ைது....
" நசல்ேிகறன் என்று நசான்னவன்...
" நான் நசால்லும் முன் நசன்றகதன்?.
" உனது ேனவிபன என்னுள் விபதத்து...
243

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" எனது நிபனவிபன மாற்ற முேல்ேிறாோ?

12.
ைிளான்ட்டிற்கு வந்த சத்ேனுக்கு அடிப்ைட்ைக் குழந்பதபேப் கைால்
ேலங்ேி விழித்த மான்சிேின் ேண்ேபளத் தவிர கவநறான்றும் மனதில்
ைதிேவில்பல....
"நான்

ோருன்னு

நதரிேபலகே

உனக்குப்

மான்சி?

புரிே

இப்கைா

நீ

பவக்ே

எனக்கு

அழுதாலும்
கவற

நான்

வழித்

பேக்ேட்டி

கவடிக்பேப் ைார்த்துதான் ஆேனும்.... என் வாழ்க்பேபே ோப்ைாத்திக்ே

கவறு வழிேில்பல" என்று தனக்குள் கூறிேைடி கவபலேளில் ேவனம்
நசலுத்தினான்..
இரண்டு மணிகநரத்திற்குப் ைிறகு ேிபைத்த ஓய்வில் வட்டிற்கு
ீ
கைான்
நசய்து கைசலாமா என்று எண்ணிேவன் அந்த கோசபனபே விடுத்து
கநத்ராவின் நமாபைல் நம்ைருக்கு அபழத்தான்....
உைகன எடுத்தவள் "என்ன சத்ோ?" என்று கேட்ே...
"இல்ல சும்மா ோல் ைண்கணன்.... என்ன நசய்துேிட்டு இருக்ே?" என்று
கேட்ைான்.....
"நானா? தூங்ேலாம்னு ட்பரப் ைண்கணன்... தூக்ேம் வரபல.... இப்கைா
மான்சிக் கூை கைசிக்ேிட்டு இருக்கேன்.... இன்ரஸ்டிங் கேர்ள் சத்ோ....
முக்ேிேமானபதநேல்லாம்
விஷேத்பதநேல்லாம்

சின்னதா

நராம்ை

நைரிசா

கைசுறா....
கைசுறா"

முக்ேிேமில்லாத
என்று

கூறிவிட்டு

கநத்ரா சிரிக்ே..... உண்பமதான் என்று நிபனத்துக் நோண்ைான் சத்ேன்.....

244
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

எப்ைடிோவது மான்சிேின் குரல் கநத்ராவின் நமாபைல் வழிோேக்

கேட்கும் என்று நிபனத்தவனுக்கு ஏமாற்றகம.... "சரி நீ ங்ே ேன்டினியூ
ைண்ணுங்ே... நான் என் ஒர்க்பேப் ைார்க்ேிகறன்" என்று நசால்லிவிட்டு
நமாபைபல அபணத்து பவத்தான்....
மான்சியும்

கநத்ராவும்

சேஜமாேப்

கைசிக்நோள்வது

நல்லதா

நேட்ைதா என்று புரிேவில்பல..... கநத்ரா என்பனப் ைற்றிப் கைசினால்

மான்சிேின் மனதில் என் மீ தான ஆர்வம் அதிேரிக்ே வாய்ப்புண்டு.......
அப்ைடிேில்லாமல் எங்ேளது மூன்று வருைக் ோதபலப் ைற்றிப் கைசினால்
ஏற்ேனகவ

மான்சி

வாய்ப்புண்டு.....

எடுத்திருந்த

வட்டில்
ீ

முடிவு

என்ன

இன்னும்

நைக்ேிறது

வலுப்நைறவும்

என்கறப்
புரிோமல்

குழப்ைத்துைன் தனது கவபலேில் ஈடுப்ைட்ைான்.....

சத்ேனின் நிபனப்பு நைாய்க்ேவில்பல..... கநத்ரா அவர்ேளது மூன்று
வருைக்

ோதபலப்

ைற்றித்தான்

மான்சிேிைம்

விலாவாரிோேக்

கூறிக்நோண்டிருந்தாள்....
சத்ேபன

சந்தித்தது.....

இருவரும்

ோதல்

வேப்ைட்ைது.....

சத்ேன்

இவபள உேிராய் கநசித்து சில விஷேங்ேளில் இவளுக்ோேத் தன்பன

மாற்றிக்

நோண்ைது....

அவனது

ைடிப்புக்கும்

அபனத்பதயும்

இவர்ேள்

இருவரின்
வளர்ச்சிக்கும்

நசான்னவள்

எதிர்ோலத்

ஆகலாசபனக்

சத்ேனுக்ோே

திட்ைங்ேள்....

கூறிேது....

தான்

என

இருமுபற

தற்நோபலக்கு முேன்றபதயும் நசான்னாள்....

அத்தபனயும் கேட்டு அதிர்ந்து கைாய் அமர்ந்திருந்தாள் மான்சி.....
இப்ைடிக் கூை ோதலிப்ைார்ேளா? அதுவும் ோதலனுக்ோே

உேிபரகே

விைத் துணிந்து? கநத்ராவும் அவளது ோதலும் மான்சிேின் ைார்பவேில்

வாபன முட்டி நின்றது......
இபவ

அத்தபனயும்

ஒதுக்ேிவிட்டு

அன்பறே

ைிரச்சபனபே

கோசித்து தனக்நோரு வழி ஏற்ைடுத்திக் நோடுக்ே நிபனத்து திருமணம்

நசய்து நோண்டு சத்ேனும் இமேத்பதத் நதாட்டு நின்றான்...

245
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'இவர்ேள் இருவரும் ஒன்று கசர்வது தான் நிோேம்' என்று அவளது

மனம் அடித்துச் நசான்னது.... ேண்ேள் ேலங்ேிப் கைாே எழுந்து வந்து
கநத்ராவின் பேபேப் ைற்றிக் நோண்டு "அக்ோ எனக்கு அழுபேோ
வருதுக்ோ.... இவபர எவ்வளவு ோதலிச்சிருக்ேீ ங்ே..... நீ ங்ே ேிகரட்.....
நீ ங்ே நரண்டு கைரும் கசர்ந்து நராம்ை நாபளக்கு நல்லாேிருக்ேனும்க்ோ"
என்றாள்....
நவகுளித்தனத்துைன் ேண்ேள் ேலங்ே கைசிே மான்சிபேக் ேண்டு
கநத்ராவிற்கும்

கலசாே

நநேிழ்ச்சி

ஏற்ப்ைட்ைது

கைால.....

"புரிஞ்சுக்ேிட்ைதுக்கு தாங்க்ஸ் மான்சி...." என்றாள் அவள் பேேபளப்

ைற்றிேைடி.....
"என்னால தாகன இநதல்லாம்.... நாகன சரி ைண்ணிடுகவன்க்ோ.....
அவரும்

உங்ேபள

நராம்ை

விரும்ைறார்னு

எனக்குத்

நதரியும்க்ோ....

நரண்டு நாள் முன்னாடி ோர்ைன் கைாேிருந்தப்ை அவருக்கு திடீர்னு வசிங்

ீ
வந்துடுச்சு....
மடிேில
அப்கைா

நான்

வச்கசன்க்ோ....

அவர்

தபல

அவசரத்துக்கு

உேரமா

இருக்ேட்டும்

உதவுறதுக்கு

தான்

என்

அப்புடிப்

ைண்கணன்... ஆனா அதுக்கே அவர் முேம் எப்புடி ஆேிடுச்சு நதரியுமா?

நவடுக்குனு
என்றவள்.....

என்பன
"இன்னும்

உதறித்

தள்ளிட்டு

நோஞ்ச

நாள்

எழுந்து
தான்...
கைாேிட்ைார்க்ோ...."
அப்புறம்

எல்லாம்

சரிோேிடும்க்ோ" என்றாள் மான்சி...

புன்னபேயுைன் தபலேபசத்த கநத்ரா.... "எனக்குத் நதரியும் மான்சி....
ஆனா குடும்ைம்னு வந்துட்ைா சத்ேனுக்கு நான் நரண்ைாம் ைட்சம் தான்
அதான் நோஞ்சம் ைேமாேிருந்துச்சு.... இனி அந்த ைேமும் எனக்ேில்பல....
நீ என்பன ஏமாத்தமாட்கைன்னு நம்புகறன்" என்றவளின் இதழ்ேளில்
கநசப் புன்னபே...
அதன்

ைிறகு

இருவருக்குள்ளும்

ஒருவித

நட்பு

இபழகோை

இேல்ைாேப் கைசிக்நோள்ள ஆரம்ைித்தனர்..... கநத்ரா தங்ேளின் ோதபலப்

ைற்றிப் கைசும் கைாநதல்லாம் விழி விரிே கேட்ைவபளக் ேண்டு துளித்
துளிோய் அன்பு வந்து கசர்ந்தது....

246

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிபேப் ைற்றியும் கேட்டுத் நதரிந்து நோண்ைாள்... சத்ேனின்

தங்பேக்கும்

மான்சிேின்

அண்ணனுக்கும்

திருமணம்

நிச்சேிக்ேப்ைட்டிருக்ேிறது என்றதும் கநத்ராவிைம் சிறு அதிர்வு... "இந்த

திருமணம்

நைந்துட்ைா

நரண்டு

கைமிலியும்

இன்னும்

நநருங்ேிடும்...

அப்புறம் எப்ைடி எங்ேபள ஏத்துக்குவாங்ே மான்சி?" என்று கநரடிோேக்

கேட்ைாள்....
"இல்லக்ோ இந்த கமகரஜ் நைக்ேிறது தான் சரி.... இன்னும் ைத்து மாசம்
ேழிச்சு

நான்

என்

வட்டுக்குப்
ீ

கைாறப்கைா

நைாம்மி

எங்ே

வட்டு
ீ

மருமேள்ன்றதால விகராதம் நோஞ்சம் ேம்மிோகும்.... இவர் கமலயும்

அதிேமாக் கோைப்ைை முடிோது..... என் அண்ணனுக்கும் நைாம்மிக்கும்
கமகரஜ் நைக்ேபலன்னா நான் கைானதும் விகராதம் அதிேமாேி நரண்டு
குடும்ைமும்

நவட்டுக்

நதளிவுப்ைடுத்திேதும்....

குத்துல கூை
"யூ

ஆர்

இறங்ேிடுவாங்ே" என்று
ப்ரில்லிேண்ட்

மான்சி"

மான்சி
என்று

அபணத்துக் நோண்ைாள் கநத்ரா....

எதிகர இருப்ைவர்ேபள அலட்சிேமாேப் ைார்த்கத ைழக்ேப்ைட்டிருந்த
கநத்ராவால் கூை குழந்பதேின் கைச்சும் குமரிேின் சிரிப்புமாே இருக்கும்
மான்சிபே

அலட்சிேப்ைடுத்தகவா

நவறுக்ேகவா

முடிேவில்பல.....

அதிலும் ோர்ைனில் நைந்தபதக் கூை நவளிப்ைபைோேக் கூறிேவபளக்

ேண்டு விேந்து தான் கைானாள்....
மான்சிக்கு நைனமாைத் நதரியும் என்றதும் "எங்கே ஆடு ைார்க்ேலாம்"
என்று கநத்ரா வற்புறுத்திேதும் டிவிடி ப்களேரில் சில ைாைல்ேபளப்
கைாட்டு மான்சி நைனமாை... கநத்ரா பேத்தட்டி ஆர்ைரித்தாள்.....
சில நாட்ேளாே இருந்த இறுக்ேமான மனநிபல மாறி இேல்ைான
கநத்ராவும் தனது லாப்ைாப்ைில் இருந்த ஒரு நவஸ்ைர்ன் ைாைலுக்கு
நைனமாைவும் "அக்ோ,, அக்ோ.. ப்ள ீஸ்க்ோ... எனக்கும் இதுகைால ஆை
ேத்துக்

குடுங்ேகளன்"

என்று

கநத்ராவின்

நோண்டு அைம்ைிடித்தாள் மான்சி....

247
கதாள்ேபளப்

ைிடித்துக்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"சரி சரி.... வா நசால்லித் தர்கறன்" என்றவள் "இகதா இதுகைால என்

கஷால்ைர்ல ஒரு பே... இடுப்புல ஒரு பே வச்சுக்ே..... உன்கனாை நலக்ஸ்
என்

நலக்பஸ

ைச்

ைண்ணாம

ஆைனும்...

ைச்

ைண்ணா

தடுமாறி

விழுந்துடுவ...." என்று ைார்ட்டிேளில் ஆடும் கமபல நாட்டு நைனத்பத

மான்சிக்குக் ேற்றுக் நோடுத்தாள் கநத்ரா.....
"அக்ோ இதுகைால ஆம்ைபளங்ே இடுப்பைப் ைிடிச்சுக்ேிட்டு ஆை ஒரு
மாதிரிோ இருக்ோதா?" என்று மூக்பே மட்டும் சுழித்துக் கேட்ைவபளப்
ைார்த்துச் சிரித்த கநத்ரா.... " நம்ம கஜாடிக் கூைத்தாகன ஆைப்கைாகறாம்?
அப்புறம் எப்புடி ஒரு மாதிரிோ இருக்கும்?" என்றாள்...
"என்ன இருந்தாலும் நைாது இைத்துல இதுகைால உைம்பும் உைம்பும்
உரசிக்ேிட்டு ஆடுறது சரிேில்பலக்ோ" என்றாள் மான்சி....
"அதுதான் தப்பு மான்சி.... அது ஒரு வபே சபை நாேரீேம்... எல்லாரும்
ஆடும்கைாது

நாமலும்

ஆடித்தான்
ஆேனும்....

அதுவுமில்லாம

இந்த

மாதிரி ைான்ஸ்ல பேேள் மட்டும் தான் இபணயும்... உைல்ேள் அதிேமா

உரசிக்ோது....

ட்ரிங்க்

அநைக்ஷபன

ோட்ை

ஆடுவாங்ே....

ைார்ட்டி

ைண்ணிட்டு

ஆடுறவங்ே...

நிபனக்ேிறவங்ே
ைான்ஸ்ல

ைலவபே

அப்புறம்

நோஞ்சம்
இருக்கு

ஓவர்

நநருக்ேமா

மான்சி"

என்று

தனக்குத் நதரிந்த விளக்ேத்பதக் நோடுத்தாள் கநத்ரா....

அதன் ைிறகு ைாட்டும் சிரிப்புமாே இருவரின் நைாழுதும் நசன்றது....
ைடிப்பு... கவபல.. புராநஜக்ட்.... க்பளேன்ட்... என்ற எந்த வித நைன்ஷனும்
இல்லாத தனது ைதிநனட்டு வேதின் இளபமபே இப்கைாது உணர்ந்தாள்
கநத்ரா......
மணி நான்ோனதும் இருவரும் டீ தோரித்துக் குடித்தார்ேள்... பூபஜ
அலமாரிபேத் திறந்துப் ைார்த்த கநத்ரா "அழோப் ைண்ணி வச்சிருக்ே
மான்சி.... ஆனா எனக்கு இநதல்லாம் வரகவ வராது" என்று பேேபள
விரித்தாள்....

248

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"வராட்டி விடுங்ேக்ோ... ைக்தி மனசுல இருந்தாப் கைாதும்.... எந்த

ேைவுளும்

கநர்ல

கைாைபலன்னு

வந்து

கேட்ே

எனக்கு

ஏன்

பூபஜ

மாட்ைாங்ே...

நசய்து

இநதல்லாம்

ைபைேல்

நம்ம

மன
திருத்திக்ோே" என்று இேல்ைாேக் கூறினாள்...
அய்கோ பூபஜ நசய்ேத் நதரிோதா? வாங்ே நான் ேத்துத் தர்கறன்
என்று கூறாமல்.... இேல்ைாேப் கைசிே மான்சிபேக் ேண்டு இன்னும்
விேப்பு தான் அதிேமானது.... மீ ண்டும் ஒருமுபற "தாங்க்ஸ் மான்சி"
என்றாள்....
கைருந்து அல்லது ரேில் ைேணங்ேளில் எதிர் சீட்டு ைேணிேிைம்
இருக்கும் குழந்பத நம்பமப் ைார்த்துச் சிரிக்கும்.... பேேபசத்துப் கைச
அபழக்கும்.... நாம் எவ்வளவு கமாசமான மனநிபலேில் இருந்தாலும்
அந்தக் குழந்பதேின் சிரிப்பைக் ேண்டு ைதிலுக்குச் சிரிக்ேத் கதான்றும்....
பேேபசத்து

ஏதாவது

ஒரு

வார்த்பதோவதுப்

கைசத்

கதான்றும்....

அந்தப் ைேண முடிவிற்குள் ஒருமுபறோவது தூக்ேிக் நோஞ்சிவிைத்

கதான்றும்...

இது

மனித

நைந்துநோண்டிருந்தது....

இேல்பு...

மான்சிநேன்ற

இப்கைாதும்

சிரிக்கும்

அதுதான்

ைட்ைாம்பூச்சிபேப்
ைார்த்து புன்னபேக்ேவும் விபளோைவும் ஆரம்ைித்திருந்தாள் கநத்ரா.....
சற்றுகநரம் ேழித்து கைச எதுவுமில்பல என்றதும் "ஏய் மான்சி....
எவ்வளவு கநரம் தான் கைசிக்ேிட்கை இருக்ேிறது நாம நரண்டு கைரும்
எங்ேோவது நவளிேப் கைாய்ட்டு வரலாமா?" என்று கநத்ரா கேட்ேவும்
"ஓ கைாேலாகம...." என்று தோரானாள் மான்சி...
"எங்ேப் கைாேலாம்? ஈவினிங் ஆேிடுச்சு... அதனால சீக்ேிரம் திரும்புற
மாதிரி ைக்ேத்துலகே எங்ேோவது கைாேலாம்" என்றாள் கநத்ரா...
"அக்ோ... இங்ே வர்ற வழிேில ஒரு நைரிே ைங்ேளா இருக்குள்ள...
அதுக்குப் ைின்னாடி ஒரு மபல இருக்குக்ோ.... அடுக்ேடுக்ோ கதேிபல
நசடிப் கைாட்டு வச்சிருப்ைாங்ே..... ஒருமுபற மரிேம் அக்ோ கூை அங்ேப்
கைாேிருக்கேன்...

ைார்க்ேகவ

நராம்ை

249

அழோ

இருக்கும்...

அங்ேப்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கைாேலாம்க்ோ" என்று மான்சி கூறிேதும்... "ஓகே... வா கைாேலாம்" என்று

எழுந்து நோண்ைாள் கநத்ரா...
இரண்டு
நோண்டு
கூடும்

நைண்ேளும்

நவளிகே

என்று
கவறு

உபைக்கு

வந்தார்ேள்....

அந்த

வழிகேச்

நைந்து

நசன்ற

மாறி

ேதபவப்

நசன்றால்

ஒரு

பூட்டிக்

கநரமாேிவிைக்

ஆட்கைாபவ

அபழத்து

ஏறிக்நோண்டு கைாகுமிைம் நசான்னார்ேள்...

ைவர்

ைிளான்ட்

குடிேிருப்புேபளத்

தாண்டி

அங்கேேிருந்த

ஒரு
ைங்ேளாபவக் ேைந்து அதன் ைின்புறமாே சுமார் ஒரு ேிகலா மீ ட்ைர்
நதாபலவில்

இருந்தது

அந்த

மபலக்

குன்று.....

இேற்பே

எழில்

நோஞ்சும் மபலேரசிேின் சிறு குழந்பத கைால் ைச்பசப் ைகசநலன்ற

அந்த குன்றின் அருகே ஆட்கைா நின்றதும் இருவரும் இறங்ேி குன்றின்
மீ து ஏற ஆரம்ைித்தனர்...
கமகல ஏறிவிட்டு அங்ேிருந்துப் ைார்க்ே ைக்ேத்திலிருந்த கதேிபலத்
கதாட்ைங்ேள் எல்லாம் அற்புதமாே இருந்தது... அதிேமாே நைமாட்ைம்
இல்லாத ைகுதி என்ைதால் அதன் அழகு இன்னும் கூடித் நதரிந்தது.....
மான்சிேின்

நமாபைலில்

ைாைல்ேபள

ஒலிக்ே

விட்ைைடி

இருவரும்

நைக்ே ஆரம்ைித்தனர்...
கநத்ராவுக்கு அந்த இைம் மிேவும் ைிடித்துப் கைானது.... "எக்ஸலண்ட்
ைிகளஸ் மான்சி" என்று ைாராட்டினாள்...
இருவரும்
ஆரம்ைித்தது....

குன்றின்

உச்சிக்கு
வரும்கைாதுப்

உச்சிேில்

நின்றுநோண்டு

சிறுமி

நைாழுது
கைால்

ேவிழ

பேத்தட்டி

ஆர்ைரித்த மான்சி வாேின் அருகே இரு பேபேயும் குவித்து பவத்து

"அப்ைா..... அம்மா... அண்ணா... நைாம்மி... அத்பத... மாமா.... அம்மாச்சி....
சத்ேன்

மாமா...

கநத்ரா

அக்ோ"

என்று

ஒவ்நவாருவரின்

நைேராே

வரிபசோேக் கூறி உரக்ேக் ேத்தவும் அந்தப் நைேர் மபலக் குன்றுேளில்

கமாதி எதிநராலித்தது....

250

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சி ஓடிோடுவபத

தனது நமாபைலில் ைைம்

ைிடித்த

கநத்ரா

அவளும் மான்சியும் முேத்கதாடு முேம் பவத்து நமாபைலில் ைைம்

எடுத்துக் நோண்ைனர்.....
"அக்ோ... இதுகைால ஒரு இைம் வாங்ேி... நீ ங்ேளும் சத்ோ மாமாவும்
இங்ே ஒரு வடு
ீ ேட்டி குடி வந்துடுங்ே... நசம சூப்ைரா இருக்கும்" என்று
கூறிே மான்சிேின் பேபேப் ைிடித்துக் நோண்ை கநத்ரா, "இல்ல மான்சி...
நநக்ஸ்ட் இேர் சத்ேனுக்கு நைங்ேளூர்ல ஜாப் கதைனும்... நரண்டு கைரும்
ஒகர இைத்துல ஒர்க் ைண்ணா தான் சரிோ வரும்" என்றாள்.....
"ஓ..... அப்கைா அவரு இந்த வருஷத்கதாை இங்ேருந்து கைாேிடுவாரா?"
என்று வருத்தமாேக் கேட்ைவள் நநாடிேில் அந்த வருத்தம் மபறந்து
கைாே.... "ஆமா ஆமா... நரண்டு கைரும் இனிகமலாவது ஒகர இைத்துல
கசர்ந்து இருங்ே.... அதுதான் நல்லது" என்றாள்...

கநத்ரா கைசவில்பல.... நமல்லிே சிரிப்கைாடு தபலேபசத்து விட்டு

மான்சியுைன் இபணந்து நைக்ே ஆரம்ைித்தாள்....
குன்றின் மறுபுறம் சரிவில் ஒரு பூ மரம்..... இளஞ்சிவப்புப் பூக்ேள்....
இபலேகள

இல்லாதது

கைால்

நமாத்தமும்

பூக்ேளாேப்

பூத்துக்

குலுங்ேிேது..... இங்ேிருந்துப் ைார்க்ே அது என்ன மலர்ேள் என்று ேண்டு

ைிடிக்ே முடிேவில்பல.....
"அக்ோ நான் ேீ ழ இறங்ேிப் கைாய் அது என்னப் பூன்னு ைார்த்துட்டு
வர்கறன்" என்று பேோல்ேபள உதறிக்நோண்டு குதித்தவபள ரசித்தைடி
"கவணாம் மான்சி.... அது ைார்க்ேப் ைக்ேத்துல இருக்ேிற மாதிரி
நதரியும்....
ேிட்ைப் கைாேப் கைாே அதிே தூரமா கூை இருக்ேலாம்...." என்று மறுத்தாள்
கநத்ரா....
உைகன
மான்சிேின்

முேம்

உம்நமன்று

ஆேிவிட்ைது.....

கவறு

புறமாேத் திரும்ைி நின்று நோண்ைாள்..... அவளது ைிடிவாதமும் கூை

ரசபனோே இருந்தது.... "சரி சீக்ேிரம் கைாய்ட்டு வா...." என்றாள் கநத்ரா....
251

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவள் கூறிே மறு நிமிைம் கநத்ராபவ ேட்டிப்ைிடித்து ேன்னத்தில்

முத்தமிட்டு

"தாங்க்ஸ்க்ோ..."

என்று

கூறி

விட்டு

சரிவில்

இறங்ே

ஆரம்ைித்தாள்.....
"ைார்த்து ஜாக்ேிரபத.... நராம்ை தூரமா இருந்தா திரும்ைி வந்துடு
மான்சி..." என்ற கநத்ராவின் எச்சரிக்பேக்கு "ம் சரிக்ோ... நீ ங்ே அங்ேகே
உட்ோருங்ே" என்றுவிட்டு இறங்ேினாள் மான்சி...
சிறிது
நமாபைல்
கநரம்

வபர

ஒலிக்ே

மான்சிபேப்

எடுத்துப்

ைார்த்துக்

ைார்த்தாள்.....

நோண்டிருந்தவளின்

ேம்நைனிேில்

இவளது

ஜூனிேர் அஸ்வின் தான் ோல் நசய்திருந்தான்......

"என்ன அஸ்வின்?" என்று ஆங்ேிலத்தில் கேட்ைதும்....
"கநத்ரா உனக்கு சில நமேில்ஸ் அனுப்ைிருக்கேன்.... உைகன நசக்ப்
ைண்ணிட்டு நம்ம ைாஸ்க்கு ைார்கவர்ட் ைண்ணிடு.... நவரி அர்நஜண்ட்"
என்றான்...
"என்ன

நமேில்?

ஏன்

இவ்வளவு

அர்நஜண்ட்

அஸ்வின்?"

என்று

புரிோமல் கேட்ைாள்...
"நம்ம புராநஜக்ட்ல ஒரு சின்ன ப்ராப்ளம்... க்பளேண்ட் ேிட்ை இருந்து
ஒரு
ேம்ப்பளண்ட்....

உன்ேிட்ை

நசால்ல

நிபனச்கசன்....

சரி

சின்ன

கவபல தாகன நாமகல முடிச்சிைலாம்னு சரி ைண்ணிட்கைன்... ஆனா

அதுக்குள்ள விஷேம் ைாஸ் ோதுக்குப் கைாய்டுச்சு.... அவர் உன் மூலமா
ைதில்

கவணும்னு

ைண்ணிட்கைன்...

நசால்றார்....

இப்கைா

அதான்

உனக்கு

நாகன

அனுப்ைிருக்கேன்....

ைதிபல
உைகன

நரடி
நசக்

ைண்ணிட்டு ைாஸ்க்கு ைார்கவர்ட் ைண்ணு.... ேமான் குேிக் கநத்ரா" என்று

அவசரப்ைடுத்தினான் அஸ்வின்...
ைிரச்சபனேின் தீவிரம் புரிே "தாங்க்ஸ் அஸ்வின்.... நான் உைகன
கைாய் ைார்த்துடுகறன்" என்றாள்...
252
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம் ைார்த்துட்டு சரிோ இருக்ோன்னு எனக்கு ோல் ைண்ணிட்டு

அப்புறம் ைாஸ்க்கு அனுப்பு கநத்ரா" என்றான்....
"நிச்சேமா அஸ்வின்" என்றவள் அவனது உதவிக்கு மீ ண்டும் ஒரு
நன்றிபேத் நதரிவித்து விட்டு நமாபைபல அபணத்தாள்....
அஸ்வின்
வருைம்

அவபள

விை

இரண்டு

வேது

இபளேவன்....

நசன்ற

கவபலேில் கசர்ந்து இந்த வருைம் இவளது புராநஜக்ட்டில்

இபணக்ேப்ைட்ைவன்....

நல்லவன்,

நேட்டிக்ோரனும்

கூை....

கநத்ரா

ேவனக்குபறவில் நசய்யும் தவறுேபள ேவனமாே சரி நசய்ைவன்....

மனதுக்குள் அஸ்வினுக்கு ஒரு ஆத்மார்த்தமான நன்றிபேக் கூறி
விட்டு மபலச் சரிவிற்கு வந்து "மான்சி......" என்று ேத்தி அபழத்தாள்....
இரண்டு மூன்றுமுபற ேத்தியும் அவளது குரகல மீ ண்டும் மீ ண்டும்
எதிநராலிக்ேவும் "என்கனாை அவசரம் புரிோம எங்ேப் கைானா இந்தப்
நைாண்ணு?"
என்று

முனங்ேிேைடி

மான்சிேின்

நம்ைருக்கு

ோல்

நசய்தாள்...
இரண்ைாவது ரிங்ேிகலகே எடுத்தவள் "அக்ோ நான் அந்த மரம் ேிட்ை
வந்துட்கைன்.... இன்னும் நோஞ்ச தூரம் தான்" என்றாள் மான்சி....
"மான்சி.... எனக்கு அர்நஜண்ட்ைா சில நமேில்ஸ் நசக் ைண்ணனும்....
ஆைிஸ் நமேில்ஸ்... நவரி இம்ைார்ட்ைன்ட் நமேில் மான்சி.... உைகன
வட்டுக்குப்
ீ
கைாேனும்" என்று ைதட்ைமாேக் கூறினாள் கநத்ரா....
"அய்கோ என்னாச்சிக்ோ?" என்றவள்.... "இப்கைா நான் மபலகேறி
வரனும்னா கநரமாகுகம?" என்றாள் ேவபலோே...
சரிவில் இறங்குவது எளிது... மீ ண்டும் ஏறுவது எத்தபன சிரமநமன்று
கநத்ராவுக்கும்

நதரியும்...

"இப்கைா

அவளிைகமத் திருப்ைிக் கேட்ைாள்....

253

என்ன

நசய்றது

மான்சி?"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஒன்னும் ைிரச்சபனேில்பலக்ோ.... நீ ங்ே கவேமா வட்டுக்குப்

ீ
கைாய்
உங்ே கவபலபேப் ைாருங்ே.... நான் நமதுவா கமல ஏறி வந்து வட்டுக்கு
ீ
வந்துடுகறன்" என்றாள் மான்சி....
"ஏய் உன்பன இங்ேத் தனிோ விட்டுட்டு நான் எப்புடிப் கைாறது?"
என்று அதட்டினாள் கநத்ரா...
"அய்கோ

அக்ோ...

மரிேம்

அக்ோக்

கூை

இங்ே

நிபறே

வாட்டி

வந்திருக்கேன்... ஒரு ைேமும் ேிபைோது.... இந்த மபலபேத் தாண்டி

நம்ம ைிளான்ட் குவாட்ரஸ் தான்.... அதனால ைேப்ைைாம நீ ங்ே
கைாங்ே...
நான் இகதா வந்துடுகறன்" என்று பதரிேமாேக் கூறினாள்...
அவள் பதரிேமாேக் கூறினாலும் கநத்ராவுக்கு சற்று ைேமாேத்தான்
இருந்தது....

ஆனாலும்

அஸ்வின்

அனுப்ைிே

நமேிலில்

தான்
தனது

எதிர்ோலகம இருக்ேிறது என்றுத் கதான்ற.... "மான்சி.... ப்ள ீஸ் சீக்ேிரமா

வந்துடு.... இன்னும் நோஞ்ச கநரத்துல இருட்டிடும்" என்று நேஞ்சுதலாேக்
கூறினாள்...
"சரிக்ோ... நீ ங்ே கைாங்ே.... நான் வந்துடுகவன்" என்றாள் மான்சி...
நமாபைபல அபணத்து விட்டு கவேமாே குன்றிலிருந்து இறங்ேி
கராட்டுக்கு

வந்தாள்

கநத்ரா....

அவ்வழிோேச்

நசன்ற

ஆட்கைாபவ

பேக்ோட்டி நிறுத்தி வட்டிற்கு

ீ
வந்து ேதபவத் திறந்து உள்கள ஓடி
அவசரமாே தனது லாப்ைாப்பை எடுத்தாள்...
லாப் ைாப்பை ஆன்நசய்து நமேில்ேபள நசக் நசய்தாள்.... அஸ்வின்
கூறிேிருந்த

மாற்றங்ேபள

ஒவ்நவான்றாே

நிதானமாேப்

ைார்க்ே

ஆரம்ைித்தாள்.....
அஸ்வின் கூறிேது சரிதான்.... அவன் சிறிேதாக் கூறினாலும் ைிபழ
நைரிேது

தான்.....

நன்றி

உணர்வில்
மாற்றங்ேபள சரி நசய்தாள்....
254

விரல்ேள்

கலசாேத்

தடுமாற

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேிட்ைத்தட்ை

இரண்டு

மணிகநரமானது....

சரிைார்க்ேப்

ைட்ை

நமேில்ேபள அவளது ைாஸ்க்கு அனுப்ைிேப் ைிறகு தான் நிம்மதிோே

மூச்சு விை முடிந்தது... விரல்ேளுக்குச் நசாடுக்நேடுத்தவாறு நிமிர்ந்து
அமர்ந்தாள்...
அஸ்வினுக்கு
ோட்....

நீ

ோல்

நசய்து

ைார்க்ேபலன்னா

"அனுப்ைிட்கைன்

நான்

அபத
சரி

அஸ்வின்.....
ைண்ண

தாங்க்

ஒன்

வக்
ீ

ஆேிருக்கும்..." என்று உணர்ச்சிவசப்ைட்ைக் குரலில் கூறினாள்...

"ஏய் ஜஸ்ட் பலக் தட்.... ஏகதா என்னால முடிஞ்சது.... உன்ேிட்ை
நசால்லிருந்தா

ஓவர்

ைண்ணிடுவிகோன்னு

நைன்ஷனாேி

மறுைடியும்

ைேமாருந்தது...

ஏதாவது

அதான்

தப்புப்

நசால்லாமகல

ைண்ணிட்கைன்" என்று இலகுவாேப் கைசினான் அஸ்வின்.....

"ம்ம்... நைன்ஷன் ஆனா தப்புத் தப்ைா ைண்ணுகவன் தான்....." என்று
ஒத்துக்

நோண்ை

வந்துடுகவன்
கநத்ரா

அஸ்வின்"

"நாபள
என்று

பநட்
தேவல்

ேிளம்ைி

மன்கை

கூறிவிட்டு

மார்னிங்

நமாபைபல

அபணத்தாள்
தனது ைிரச்சபன தீர்ந்தப் ைிறகே எங்கே இருக்ேிகறாம் என்ற உணர்வு
வந்ததும் தான் மான்சி இன்னும் வரவில்பல என்றுத் நதரிே ைதட்ைமாே
தனது நமாபைபல எடுத்து மான்சிேின் நம்ைருக்கு ோல் நசய்தாள்....
உைகன

எடுத்த

மான்சி

"அக்ோ

நான்

மபலேிலருந்து

இறங்ேி

கராட்டுல நவேிட் ைண்கறன்... ஏதாவது ஆட்கைா வந்ததும் வட்டுக்கு

ீ
வந்துடுகவன்....." என்றாள்...
"ஸ்... ேப்ைா...." என்று நிம்மதிோே மூச்சு விட்ை கநத்ரா.... "சீக்ேிரமா
வா மான்சி.... எனக்கு ைேர்ைா இருக்கு நோஞ்ச கநரம் தூங்ேப் கைாகறன்"
என்றாள்....

255

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"சரிங்ேக்ோ...

நீ ங்ே

நரஸ்ட்

எடுங்ே...

நான்

இன்னும்

இருைது

நிமிஷத்துல வட்டுல
ீ
இருப்கைன்" என்றவள் "என் நமாபைல்ல கைட்ைரி
கலாவா இருக்குக்ோ... நான் வச்சிடுகறன்" என்று கூறிவிட்டு உைகன
இபணப்பைத் துண்டித்தாள்.....
தனது

நமாபைபல

கமபசேில்

பவத்து

விட்டு

சத்ேனின்

ைடுக்பேேில் விழுந்தாள் கநத்ரா.... சற்றுகநரம் வபர இன்று மான்சியுைன்

ேழித்தப் நைாழுபத எண்ணிேைடி ைடுத்திருந்தவள் அப்ைடிகே உறங்ேிப்
கைானாள்....
வட்டின்
ீ
நிலவரம் அறிோத சத்ேனுக்கு மான்சிேின் முேத்பத ேண்கை
ஆே கவண்டும் என்ற கவதபன..... மாபல ஆறபர ஆனதும் அதற்கு
கமல்

முடிோது

என்று

கதான்ற

கமகனஜரின்

அபறக்குச்

நசன்று

நின்றான்...
"இந்த புதுசா ேல்ோணம் ஆனவங்ேளால இதுதான் நைரிே ைிரச்சபன
சத்ேன்..... கநரங்நேட்ை கநரத்துல ைர்மிஷின் கேட்டு வந்து நிப்ைாங்ே....
நசால்லாம

நோள்ளாம

ைண்ணிடுவாங்ே....

ஆனா

லீவு

கைாட்டுட்டு

கவற

கைாபன

சுவிட்ச்

வழிேில்பலகே..."
என்று

ஆப்
அவர்

கூறவும்....
'இவரு

கவற

இருக்ோர்'

என்று

கநரங்ோலம்

நதரிோம

நிபனத்தாலும்....

அசடு

ோநமடி
வழிே

ைண்ணிக்ேிட்டு

ைின்

மண்பைபே

நசாறிந்தைடி நின்றிருந்தான்.....
"ம் ம் நாங்ேளும் உங்ே வேபசத் தாண்டித் தாகன வந்திருக்கோம்?...
அதுவும் அழோன சம்சாரம் கவற.... ம் ம்.... கைாங்ே சத்ேன்" என்றார்
சிரிப்புைன்...
"தாங்க்ஸ் சார்.." என்று விட்டு அவசரமாே நவளிகே வந்தான்....
ஜீப்ைில்

ேிளம்ைி

வட்டிற்கு
ீ
வர

ஏழு

மணிோேிவிட்ைது......

ேதவு

நவறுமகன சாத்தப்ைட்டிருக்ே திறந்து நோண்டு உள்கள நசன்றான்...

256

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஹாலில் மான்சி இல்பலநேன்றதும்..... அவளது ரூமுக்குச் நசன்றுப்

ைார்த்தான்..... அங்கும் இல்பல..... சபமேலபறக்குச் நசன்றுப் ைார்த்து
விட்டு கதாட்ைத்திற்கு ஓடிச் நசன்று இருட்டில் நமாபைலின் ப்ளாஷ்
பலட் அடித்துப் ைார்த்து விட்டு "எங்ேப் கைானா?" என்று முனங்ேிேைடி
இறுதிோேத் தனது அபறக்கு வந்தான்....
ேட்டிலில்

ேவிழ்ந்த

நிபலேில்

உறங்குவது

கநத்ரா

என்று

நதரிந்ததும் ஒரு கவபள மான்சி இமான் வட்டில்

ீ
இருப்ைாகளா? என்றுத்
கதான்ற... இமானுக்கு கைான் நசய்ே நமாபைபல எடுத்தான்....
ோல் நசய்யும் முன் கநத்ராவிைம் கேட்ைால் என்ன என்று கதான்ற
அவளது

கதாபளத்

தட்டி
எழுப்ைினான்.....

இரண்டு

மூன்று

முபற

அபழத்ததும் தான் தூக்ேம் ேலந்தாள் கநத்ரா...

ேண்ேபள ேசக்ேிேைடி நிமிர்ந்தவள் "என்ன சத்ோ?" என்று கேட்ே....
"மான்சி எங்கே கநத்ரா?" என்று இவன் கேட்ைான்...
"வட்ல
ீ
தான் இருப்ைா... டின்னர் நரடிோனதும் எழுப்ைச் நசால்லு
சத்ோ" என்று விட்டு மீ ண்டும் ைடுத்துக் நோண்ைாள்...
"ஏய்

வடு
ீ

முழுக்ேத்

கதடிட்கைன்....

எங்ேயுகம

இல்பல...

இமான்

வட்டுக்குப்
ீ
கைாறதா நசான்னாளா?" என்று சத்ேன் அவசரக் குரலில்
கேட்ைான்....
சில நிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு விருட்நைன்று எழுந்து அமர்ந்த
கநத்ரா

"மான்சி

இன்னுமா

வரபல?
பைம்

என்னாச்சி?"

என்று

நோண்ைது

"மணி

ைதட்ைமாேக் கேட்ே....
அவளது

ைதட்ைம்

சத்ேபனயும்

நதாற்றிக்

ஏழாகுது... மான்சி எங்ேப் கைானா?" என்று கநத்ராவின் கதாள்ேபளப்

ைற்றி உலுக்ேிக் கேட்ைான்...
257

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நான்

அவளுக்கு

ோல்

ைண்ணும்கைாது

பைம்

பைவ்

ைிப்டி....
இன்கனரம் வந்திருக்ேனுகம?" என்றவள் இருவரும் மபலக்குச் நசன்று
அங்கே மான்சி சரிவில் இறங்ேி பூ மரத்பதப் ைார்க்ேச் நசன்றபதயும்...
இவளுக்கு

வந்த

ைண்ணுவதற்ோே

அவசர

கைான்ோல்

மான்சிபே

ோரணமாே

விட்டுவிட்டு

இவள்

நமேில்

மட்டும்

நசக்

வட்டுக்கு
ீ

வந்தபதயும் விைரமாே கூறினாள்....

அதிர்ந்து கைாய் ேட்டிலின் மறுைக்ேம் அமர்ந்தான் சத்ேன்......
"கநா கநா... ரிலாக்ஸ் சத்ேன்.... நான் ோல் ைண்ணப்ை மபலேிலருந்து
இறங்ேி

ஆட்கைாவுக்ோே

கராட்ல

நவேிட்

ைண்றதா
நசான்னா....

ஒருகவபள ஆட்கைா ேிபைக்ோம நவேிட் ைண்ணிப் ைார்த்துட்டு நைந்து

வர்றாகளா

என்னகவா?

இரு

நான்

ோல்

ைண்ணிப்

ைார்க்ேிகறன்"

என்றுவிட்டு தனது நமாபைபல எடுத்து மான்சிேின் நம்ைருக்கு ோல்

நசய்தாள்....
சுவிட்ச்

ஆப்

என்று

வந்தது....

திபேப்புைன்

சத்ேபனப்

ைார்க்ே....

"என்னாச்சு?" என்று கேட்ைான்...

"சுவிட்ச் ஆப்னு வருது சத்ேன்... என்கூை கைசும் கைாகத கைட்ைரி
கலாவ்னு நசான்னா" என்று கநத்ரா ேவபலோேக் கூறினாள்....
"இல்ல கநத்ரா நீ அவபள விட்டுட்டு வந்திருக்ேக் கூைாது" என்று
ேலக்ேமாேக்

கூறிேைடி

எழுந்தவன்
"அவ

ஒரு

குழந்பதகே

தான்

கநத்ரா.... ைத்தடி தூரம் கூை சரிோ நைக்ேத் நதரிோது... ோபல மைக்ேிக்

ேிட்டு உட்ோர்ந்துப்ைா... அவபளப் கைாய் மபலேில தனிோ விட்டுட்டு
வந்திருக்ேிகே

கநத்ரா?.....

மபழ

கவற

தூறுது"

என்று

கோைமாேக்

ேத்திேவன் ேழற்றி எறிந்த தனது நஜர்ேிபன எடுத்து மீ ண்டும் மாட்டி ஜீப்

சாவிபே எடுத்துக் நோண்டு அவசரமாே நவளிகே ஓடினான்....
ஜீப்

நசல்லும்

வழிேிகலகே

மபழ

நீ பரயும்

மீ றி

ைார்பவபேக்

கூர்பமோக்ேி இரு ைக்ேமும் உற்றுப் ைார்த்துக்நோண்கை நசன்றான்.....

258
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைவர் ைிளான்ட் குடிேிருப்பைத் தாண்டியும் மான்சிபேக் ோணவில்பல

என்றதும் அதிர்ச்சிப் கைாய் ைேம் இதேத்பதக் ேவ்விக் நோண்ைது....
ஜீப்பை நமதுவாே நசலுத்திேைடி "மான்சி.... மான்சி...." என்று இரு
ைக்ேமும்

ைார்த்துக் ேத்திக்

நோண்கை

நசன்றான்.... ைதிகல இல்பல

என்றதும் ைேம் ேலவரமாே மாறிேது....

குன்றின்

அடிவாரத்து

தார்ச்சாபல

வபர

நசன்றான்....

ஜீப்பை

நிறுத்திவிட்டு இறங்ேி சுற்றிலும் கதடினான்..... குன்றிலிருந்து இறங்ேி

ஆட்கைாவிற்ோே ோத்திருந்தாள் என்றால் இந்த இைத்பதத் தவிர கவறு
எங்கும் நசன்றிருக்ே முடிோது....
குளிரும் மபழயும் கூை உைபல ஒன்றும் நசய்ேவில்பல.... ஆனால்
தனது உேிபரத் நதாபலத்து விடுகவாகமா என்ற அச்சம் அவன் உைபல
நடுங்ே பவத்தது.....
"எங்ேப் கைான மான்சி?" என்று குமுறிேவனின் ேண்ேளில் ேண்ண ீர்
திபரேிட்டு ோட்சிேபள மபறத்தது.... விழி நீ பர சுண்டி விட்டு தனது
எதிர்ோலத்பதத் கதடினான்...
ஒன்றும்

புரிோமல்

நின்றிருந்தவன்
தனது

நமாபைபல

எடுத்து

மான்சிேின் நம்ைருக்கு அபழத்தான்.... சுவிட்ச் ஆப் என்கற வந்தது....

அடுத்ததாே

கநத்ராபவ

உபைேணிந்திருந்தாள்

அபழத்து

என்று

கேட்ே

மான்சி
நிபனத்த

எந்த
கைாது

நிறத்தில்
அவனது

நமாபைல் ஒலிக்ே.... புதிே நம்ைராே இருந்தது.... அவசரமாே ஆன் நசய்து

"ஹகலா....." என்றான்....
"ஹகலா,,

நாங்ே

ஊட்டி

ைவுன்

கைாலீஸ்

ஸ்கைஷன்ல

இருந்து
கைசுகறாம்.... நீ ங்ே பைக்ோரா ைவர் ைிளான்ட் இஞ்சினிேர் சத்ேனா?"
என்று கேட்ைது அந்த குரல்..
கைாலீஸ் ஸ்கைஷன் என்றதும் மனம் ேலங்ேிப் கைாே "ஆமாம் சார்"
என்றான்
259

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"மான்சின்றவங்ே உங்ே மபனவிோ?" என்று அடுத்ததாே கேட்ைதும்.....

"மான்சிக்கு என்னாச்சு?" என்று அலறிவிட்ைான் சத்ேன்...
"மான்சிக்கு ஒன்னும் ஆேபல சார்.... அவங்ே ஸ்கைஷன்ல தான்
இருக்ோங்ே....

உைகன

இங்கே

வாங்ே"

என்றுக்

கூறிவிட்டு

நதாபலப்கைசிபே பவத்து விட்ைார்ேள்....

மான்சிக்கு ஒன்றுமில்பல என்ற நசய்தி மனதிபனத் திைப்ைடுத்த....
ஸ்கைஷன்ல ஏன் இருக்ோ? என்ற குழப்ைத்துைன்

கவேமாே

ஜீப்ைில்

ேிளம்ைினான்....
ஸ்கைஷன் வாசலுக்கு அருகே நசல்லும் கைாது கநத்ராவிைமிருந்து
கைான்.... ஆன் நசய்து "மான்சி இருக்ோ.. கூட்டிட்டு வர்கறன்" என்று
மட்டும்

நசால்லி
விட்டு

நமாபைபல

அபணத்து

விட்டு

உள்கள

நுபழந்தான்....
ஸ்நவட்ைர் குல்லாவுைன் கமபசேில் ேவிழ்ந்து உறங்ேிே ஏட்டுவிைம்
நசன்று

"சார்...."

என்றான்.....

ைதிலில்பல

என்றதும்

மீ ண்டும்

அபழத்தான்.....
அப்கைாது

அவனுக்குப்

ைின்னாலிருந்து

"சத்ோ

மாமா....."

என்ற

மான்சிேின் ேண்ண ீர் குரல்....

மாமா?..... என்பனத்தான்..... கவேமாேத் திரும்ைினான்..... ஸ்கைஷன்
மூபலேில்

ேிைந்த
துப்ைட்ைாவால்

நைஞ்சில்

கதாள்ேபள

நான்பேந்து

நைண்ேளுக்கு

மூடிக்நோண்டு

அழுதழுது

மத்திேில்
சிவந்த

முேத்கதாடு அவனது மான்சி....

அவளுைன் அமர்ந்திருந்தப் நைண்ேபளக் ேண்ைதுகம மான்சி ஏன்
ஸ்கைஷனில்

இருக்ேிறாள்

என்று

சத்ேனுக்குப்

புரிந்து

கைாேிற்று....

மான்சி எப்ைடி இபதத் தாங்ேினாள்? கவதபனேில் இதேம் ேசிந்தது.....

260

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இவன் திரும்ைிேதுகம "மாமா......." என்ற ேதறகலாடு கவேமாே ஓடி

வந்து அவன் நநஞ்சில் விழுந்தாள்..... அவள் விழுந்த கவேத்தில் சத்ேன்
ஓரடி ைின்னால் நேர்ந்து தடுமாறி மீ ண்டும் சரிோே நின்றான்.....
கதம்ைித்
ேலங்ேிேது.....

கதம்ைி

அழுதவபளக்

அவளது

ேண்டு

ைின்னந்தபலபேப்

சத்ேனின்
ைற்றி

தன்

ேண்ேளும்
மார்கைாடு

அழுத்திக் நோண்டு "அழாத.... அதான் நான் வந்துட்கைகன" என்றவனின்

குரல் ேரேரத்தது....
மான்சிேின் அழுபே சப்தத்தில் ஏட்டு விழித்துக் நோண்ைார் கைால....
"சார்

நீ ங்ேதான்

சத்ேனா?"

என்ற

ஏட்டுவின்

கேள்விக்கு

"ஆமாங்ே"

என்றான் சத்ேன்...
"நமாதல்ல இந்த நைாண்பணக் கூட்டிட்டுப் கைாங்ே சார்.... கூட்டிட்டு
வந்ததிலிருந்து பந பந ஒகர அழுபே...." என்றார் எரிச்சலாே...
மான்சிேின் முேத்பத இன்னும் அழுத்தமாே தன் மார்ைில் ைதித்துக்
நோண்ை
சத்ேன்

"எதுக்ோே

இங்ே

கூட்டி

வந்தீங்ே

சார்?"

என்று

கோைமான குரலில் கேட்ைான்...

"எதுக்கு கூட்டி வந்கதாமா? சார் இப்கைா அனுப்ைி பவக்ேிறகத நைரிே
விஷேம்.... இதுகைால ஒரு நைாண்ணு ஈவினிங் பைம்ல கராட்ல தனிோ
நின்னுக்ேிட்டு கைாற வர்ற வண்டிபே எல்லாம் பேோட்டி லிப்ட் கேட்ைா
என்ன அர்த்தம் சார்? இது எந்த மாதிரிோன ஊர்? இந்த மாதிரி ஏரிோவில்
பநட்ல

தனிோ

வந்ததால

நிக்ேலாமா?

கைாச்சு....

ஏகதா

நாங்ே

இல்கலன்னா

அந்தப்

கவற

ைக்ேமா

நரய்ட்
ோர்க்ேிட்ைோவது

மாட்டிேிருப்ைாங்ே..... நராம்ை அப்ைாவித்தனமா இருக்ோங்ே... இனிகம

தனிோ

நவளிே

அனுப்ைாதீங்ே

சார்"

கூறிேதும் சத்ேனுக்கு நைந்ததுப் புரிந்தது...

261

என்று

ஏட்டு

விளக்ேமாேக்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஸாரி
இனிகம

சார்...
இது

நான்

ைிளான்ட்ல

கைால

நைக்ோது"

இருந்ததால்
என்று

தனிோ

வந்துட்ைா....

கூறிவிட்டு

மான்சிபே

அபணத்தைடி நவளிகே அபழத்து வந்தான்....

தூறல் இன்னும் நிற்ேவில்பல.... உைபல உபறே பவக்கும் குளிர்.....
ஈரமான உபையும் ேண்ண ீரும் அபலப்புறுதலும் கசர்ந்து மான்சிபே
இன்னும் அதிேமாே நடுங்ே பவத்தது....
தனது

நஜர்ேிபன

ேழற்றி

மான்சிக்கு

கைாட்டுவிட்டு

நஜர்ேின்

நதாப்ைிபே தபலேில் மாட்டி அதன் நாைாபவ இழுத்து தாபைக்கு ேீ கழ

முடிந்தான்....
"உங்ேளுக்கு
கூறிேவபள

மபழ

ஒத்துக்ோகத"

என்று

விசும்ைலுக்ேிபைகே

கோைமாே

முபறத்தான்...
"ஒருநாள்

குளிர்ல

நசத்துை

மாட்கைன்.... கைசாம வாபே மூடிக்ேிட்டு ஜீப்ல ஏறி உட்ோரு" என்றான்

அதட்ைலாே....
சத்ேனின்
மிரண்ைாலும்

கோைத்பத
"இப்ை

இப்கைாதுதான்

எதுக்குத்

திட்டுறீங்ே?

ைார்க்ேிறாள்....
இகதா

இந்த

கலசாே
பூபவப்

ைறிக்ேத்தான் கைாகனன்.... அது தப்ைா?" என்று எதிர்த்துக் கேட்ைாள்....

துப்ைட்ைாவின் ஒரு முபனேில் மூட்பை கைால் ேட்டி பவத்திருந்தப்
பூக்ேபள ைிரித்துக் ோட்டிேதும் கோைத்தில் அவற்பறத் தட்டிவிட்ைான்....
பூக்ேள் ஜீப்புக்குள் சிதறிேது.....
"நீ நசய்த கவபலக்குத் திட்ைாம நோஞ்சுவாங்ேளா?..... உன்பன ோரு
மபல சரிவுல இறங்ேச் நசான்னது? ோரு தனிோ வந்து கராட்ல நிக்ே
நசான்னது? இந்த ஊரு மபழயும் குளிரும் மனுசபன ஒன்னுமில்லாம
ஆக்ேிடும் நதரியுமா?...." என்று குரபல உேர்த்தி ேத்திேவன்... சட்நைன்று
தணிந்த குரலில் "உன்பனக் ோகணாம்னதும் அழுதுட்கைன் மான்சி....
இனிகம இது கைால ைண்ணாத" என்றான்....

262

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வம்ைாே
ீ
அவபனப் ைார்த்தவள் "நானும் தான் இவ்வளவு கநரமா
அழுகதன்....

அதுக்ோே

உங்ேபளத்

திட்டிகனனா?"

என்று

அவன்

முேத்துக்கு கநராே விரல் நீ ட்டிக் கேட்ைாள்...

அவளது லாஜிக்கே இல்லாத கைச்சுக் குழப்ை.... "நான் என்ன தப்புப்
ைண்கணன்? என்பன ஏன் திட்ைனும்?" என்று கேட்ைான்....
"ஆமா....எங்ே வட்டுக்ோர்
ீ
ைவர் ைிளான்ட் இஞ்சினிேர்னு உங்ேபளப்
ைத்திச் நசான்னா இங்ே ோருக்குகமத் நதரிேபல.... அதான் உங்ே கமல
நசம

கோவம்....

ஆனா

நான்

திட்ைபலகே"

என்றவபளப்

ைார்த்து

தபலேில் அடித்துக் நோள்ள கவண்டும் கைால் இருந்தது....

"நான்

இந்த
ஊட்டி

ேநலக்ட்ைர்னு

நசால்லிருந்தா

எல்லாருக்கும்

நதரிஞ்சிருக்கும்" என்று நக்ேலாே கூறிேவன்.... "இன்னும் நோஞ்ச கநரம்

இங்ே நின்னா குளிர்ல விபறச்சிடுகவாம்... வா கைாேலாம்" என்று அவள்
பேபேப் ைிடித்து இழுத்து தூக்ேி ஜீப்ைில் உட்ோர பவத்தான்....
மறுைக்ேம் வந்து ஏறிேமர்ந்து ஜீப்பை ேிளப்ைிேதும் "குளிரும் ேிட்ை
வந்து ஒட்டி உட்ோரு" என்று அபழத்தான்....
"ஒன்னும்
வம்ைாே
ீ

கவணாம்....

கூறிேவபள

நான்

இப்ைடிதான்

முபறத்தைடி

இழுத்து

உட்ோருகவன்"
தன்னருகே

என்று

அமர்த்திக்

நோண்டு ஜீப்பை நசலுத்தினான்.....

குளிர்

கவறு

நோன்றுவிடும்
கைால்

இருக்ே....

சத்ேபன

இறுே

அபணத்துக் நோண்ைாள்.... அவபள ஒரு பேோல் அபணத்து மிதமான

கவேத்தில் ஜீப்பை நசலுத்தினான்....
முேத்பத நவளிப்புறமாேத் திருப்ைாமல் சத்ேனின் மார்ைில் பவத்து
மூடிக்நோண்ைாள்.....

ஏகனா

சத்ேனுக்கு

குளிரவில்பல....

மான்சிேின்

மூச்சுக் ோற்று நநஞ்சப் ைிரகதசத்பத ஊடுருவி உள்கள நசல்ல இதேம்

இதமாே இருப்ைது கைால் இருந்தது....

263

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

வடு
ீ

வருவதற்குள்

முற்றிலும்

நபனந்து

கைானார்ேள்....
ஜீப்பை

நிறுத்தி விட்டு மறுபுறம் வந்து மான்சிபே பேக் நோடுத்து இறக்ேி

பேேபணப்ைிகலகே நிறுத்தி அபழத்து வந்தான்.....
ேதபவத்

தட்டிேதும்

திறந்த

கநத்ரா....

மான்சி

நபனந்து

நடுங்குவபதக் ேண்டு கவேமாே அவளது பேபேப் ைற்றிக் நோண்டு

"எங்ே இருந்தா சத்ேன்?" என்று கேட்ே....
"கராட்ல தனிோ நின்னு கைாற வண்டிபேநேல்லாம் பேக்ோட்டி
லிப்ட்

கேட்டிருக்ோ...

கைாலீஸ்

சந்கதேப்ைட்டு

கூட்டிட்டுப்

கைாய்ட்ைாங்ே...." என்றவன் மான்சிபே அவளது அபறக்கு அபழத்துச்

நசன்றான்...
தனது தவபற முழுபமோே உணர்ந்த கநத்ரா "ஸாரி... ரிேலி ஸாரி
மான்சி... உன்பனத் தனிோ விட்டுட்டு வந்தது தப்புதான்" என்றாள்
குளிரில் நடுங்ேிேைடி "ஒரு தப்பும் இல்பலக்ோ.... நீ ங்ே சங்ேைப்
ைைாதீங்ே" என்றாள் குரலும் நடுங்ே....
மான்சிபே ஆறுதலாே அபணத்த கநத்ரா... "சத்ோ நீ கைாய் டிரஸ்
கசஞ்ச் ைண்ணு.... மான்சிபே நான் கூட்டிப் கைாகறன்" என்றாள்...
கநத்ராபவ ஆச்சரிேமாே ைார்த்து விட்டு சரிநேன்று தபலேபசத்து
மான்சிபே அவளிைம் ஒப்ைபைத்து விட்டு மீ ண்டும் நவளிகே வந்தான்....
மான்சிேின் துப்ைட்ைாவிலிருந்து உதறி விழுந்த பூக்ேபள ஜீப்ைிலிருந்து
கசேரித்து எடுத்து வந்து மான்சிேின் ேட்டிலருகே இருந்த கமபசேின் மீ து
பவத்துவிட்டு தனது அபறக்கு உபை மாற்றச் நசன்றான்....
நவந்நீ ரில்

குளித்து

இரவு

உபைக்கு

மாறி

ஸ்நவட்ைர்

நவளிகே வந்து மான்சிேின் அபறக்குச் நசன்றான்.....

264

அணிந்து

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சியும் ைாவாபை சட்பைக்கு மாறி ேம்ைளிபே மூடிக்நோண்டு

ேட்டில்

ைடுத்திருக்ே...

அவளருகே

அமர்ந்திருந்த

கநத்ரா

கவேமாே

எழுந்து வந்து "சத்ோ மான்சிக்கு ைீ வர்" என்றாள் ேவபலயுைன்...

"ைீ வரா?"

என்று

திபேப்புைன்

கேட்டு
மான்சிேின்

அருகே

வந்து

குனிந்து நநற்றிேில் பே பவத்துப் ைார்த்தான்.... நநருப்ைாய் நோதித்தது...

முேம் முழுவதும் சிவந்து ேண்ேபள திறக்ே முடிோமல் ைடுத்திருந்தாள்...
கவேமாே
"வாபேத்

தனது

திற

அபறக்கு

மான்சி"

ஓடி

என்றுக்

நதர்மாமீ ட்ைபர
கூறி

அவள்

எடுத்து

வாய்

வந்து

திறந்ததும்

நாக்குக்ேடிேில் பவத்தான்....
மீ ண்டும் எடுத்துப் ைார்த்தான் "எவ்வளவு நைம்ப்கரச்சர் சத்ோ?" என்று
கநத்ரா கேட்ே... "ஹன்கரட் அன்ட் த்ரீ" என்று ேலவரமாேக் கூறினான்....
"சரிோேிடும் சத்ோ.... நீ கைாய் ைீ வர் கைப்லட்ஸ் எடுத்துட்டு வா... நான்
கைாய் ைாபல சூடு ைண்ணி நோண்டு வர்கறன்" என்று சபமேலபறக்கு
ஓடினாள் கநத்ரா....
சத்ேன் தனது அபறக்குச் நசன்று மாத்திபரேபள எடுத்துக் நோண்டு
வந்து ைாலுக்ோே ோத்திருக்ே.... மான்சிக்கு ஜூர கவேத்தில் உைல் உதற
ஆரம்ைித்தது.... மீ ண்டும் தனது அபறக்கு ஓடி தனது ப்ளாங்நேட்பை
எடுத்து வந்து மான்சிேின் மீ து கைார்த்தினான்.....
கநத்ரா ைால் எடுத்து வந்து சத்ேனிைம் நோடுத்துவிட்டு ேட்டிலில்
அவளருகே
கைாட்டுக்ே"

அமர்ந்து

தபலபேத்

என்றதும்

மான்சி

தூக்ேி

வாபேத்

"மான்சி இந்த
திறக்ே...

ைாப்லட்பை

சத்ேனிைமிருந்து

மாத்திபரபே வாங்ேி அவளது வாேில் பவத்து ைாபல புேட்டினாள்

கநத்ரா....
ைாபலக்

குடித்ததும்

முதுபே

வருடி

மீ ண்டும்

ைடுக்ே

பவத்து
ேம்ைளிோல் மூடிே கநத்ரா "இன்பனக்கு பநட் மட்டும் சமாளிச்சிட்ைா
ோபலல ைாக்ைர் ேிட்ை கூட்டிப் கைாேிைலாம் சத்ேன்" என்றாள்...
265

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்...." என்றான் மான்சிேின் முேத்பதப் ைார்த்துக் நோண்கை....

"மதிேம்

நசய்த

சாப்ைாபை

சூடு

ைண்ணி

வச்சிருக்கேன்

சத்ோ....

மான்சிக்கு இப்கைா சாப்ைாடு எதுவும் கவணாம்.... ைீ வர் குபறஞ்சதும்

குடுக்ேலாம்.... நீ வந்து சாப்ைிடு" என்று அபழத்தாள்....

ஒரு கசபர இழுத்து மான்சிேின் ேட்டிலருகேப் கைாட்டு அமர்ந்து

"நான் ைார்த்துக்ேிகறன் கநத்ரா.... நீ கைாய் சாப்ைிட்டு தூங்கு.... எனக்கு
சாப்ைாடு கவணாம்.... ஒரு ேப் ைால் மட்டும் எடுத்துட்டு வந்து குடு" என்று
கேட்ைான்....
சரிநேன்று தபலேபசத்துவிட்டு நசன்று ைாலுைன் வந்து சத்ேனிைம்
நோடுத்து விட்டு சாப்ைிைச் நசன்றாள் கநத்ரா...
கநத்ரா நோடுத்த ைாபல குடித்து விட்டு இன்னும் ேட்டிபல ஒட்டி
கசபர

இழுத்துப்

கைாட்டுக்

நோண்டு
மான்சிேின்

முேத்பதகேப்

ைார்த்திருந்தான் சத்ேன்....
சாப்ைிட்டு விட்டு வந்த கநத்ரா "பநட் ஏதாவது நஹல்ப் கவணும்னா
கூப்ைிடு...

கைக்

கேர்

சத்ேன்"

என்றுவிட்டு

சத்ேனின்

அபறக்குச்

நசன்றாள்....
ஒரு மணி கநரம் ேைந்ததும் ேண்மூடிக் ேிைந்தவளின் ேன்னத்தில்
நமன்பமோே தட்டி... "வாபேத் திற மான்சி.. நைம்ைகரச்சர் ைார்க்ேனும்?"
என்றான்.... நமல்ல இதழ்ேபளப் ைிரித்தவளின் நாக்குக்ேடிேில் மீ ண்டும்
நதர்மாமீ ட்ைபர

பவத்துவிட்டு

சிறிது

கநரம்

ேழித்து

எடுத்துப்

ைார்த்தான்... நைம்ைகரச்சர் குபறேவில்பல....

ேவபலோே மான்சிேின் நநற்றிபேத் நதாட்ைவன் ஏகதா கதான்ற
எழுந்து சபமேலபறக்குச் நசன்று ஒரு ேிண்ணத்தில் தண்ண ீர் எடுத்து

266
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வந்து அதில் ஒரு நவள்பள துணிபே நபனத்து மான்சிேின் நநற்றிேில்

கைாட்ைான்.... அவளது உைல் சூட்டில் ஈரத் துணி நிமிைத்தில் ோய்ந்தது
அடிக்ேடி

ஈர

துணிோல்

மான்சிேின்

முேம்

ேழுத்து

பே

ோல்

எல்லாம் துபைத்து விட்ைான்.... நைாட்டுக் கூை உறங்ோமல் ைாதி இரவு

வபர

நநற்றிேில்

குபறக்ே

ஈரத்

முேன்றவன்

மான்சிேின்

பேபேப்

துணிபேப்
நடு

கைாட்டுப்

இரவுக்கு
ைிடித்தவாறு

கைாட்டு

கமல்

அவளது

ோய்ச்சபலக்

கசரில்

அமர்ந்தைடி

ேட்டிகலகே

ேவிழ்ந்து

உறங்ேிப் கைானான்....
சற்றுகநரம்

கூை

உறங்ேிேிருக்ே

மாட்ைான்...

அவனது

தபலபே

ோகரா வருடும் உணர்வில் சட்நைன்று விழித்து நிமிர்ந்தான்... மான்சி

தான்....

அவனது

தபலபேத்

நதாட்டு

எழுப்ை
முேன்று

நோண்டிருந்தாள்....
"என்னைா"

என்று

கவேமாே

எழுந்தவனிைம்

"வேித்தப்

ைசிக்ேிது"

என்றாள் உதடுேபளப் ைிதுக்ேி.....

ஒரு மாதிரி நநேிழ்ந்து கைானான்.... அவள் பேபே எடுத்து தனது
ேன்னத்தில் பவத்து "அஞ்சு நிமிஷம் நவேிட் ைண்ணு மான்சி.... உைகன
ஏதாவது நரடி ைண்ணி நோண்டு வர்கறன்" என்றான்....
அவள் சரிநேன்று தபலேபசத்ததும் பேபே மீ ண்டும் ேம்ைளிக்குள்
பவத்து ேழுத்து வபர மூடிவிட்டு சபமேலபறக்கு ஓடிச் நசன்றான்....

நோதிக்கும் நீ ரில் ஓட்பஸ கவே பவத்து அதனுைன் ைாபல ேலந்து

ேஞ்சி கைால் தோர் நசய்து எடுத்து வந்தான்.... கமபசேில் பவத்து விட்டு
மான்சிேின்
பவத்து

கதாள்ேபளப்

சாய்த்து

உட்ோர

ைிடித்துத்
பவத்து

புேட்டினான்...

267

தூக்ேி

முதுகுக்கு
ேஞ்சிபே

தபலேபண

ஸ்பூனில்

அள்ளிப்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"பநட்

நீ ங்ேளும்

கநத்ரா

அக்ோவும்

என்ன

சாப்ட்டீங்ே?"

என்று

நமல்லிேக் குரலில் அக்ேபறோேக் கேட்ைாள்....

"மதிேம் நசய்தபத சூடு ைண்ணி கநத்ரா சாப்ைிட்ைா... நான் நவறும்
ைால் தான்" என்றவன் மான்சிேின் வாபேத் துபைத்து மீ ண்டும் ைடுக்ே
பவத்தான்....
"அய்கோ
நீ ங்ேளும்

நீ ங்ே

ஏன்

சாப்ைிைபல?
சாப்ைிடுங்ேகளன்"

புன்னபேபேக்

நோடுத்து

இந்த

என்றவளுக்கு
"எனக்குப்

ேஞ்சி

மிச்சமிருந்தா

சமாதானமாே

ைசிக்ேபல....

ஒரு

ோபலல

ைார்த்துக்ேலாம்... நீ தூங்கு" என்றான்

"நான்

தூங்குகவன்.....

நீ ங்ே

கைாய்

உங்ே

ரூம்ல

தூங்குங்ே....."

என்றவளின் இதழ்ேபள தனது விரல்ேளால் நைாத்திேவன் "நீ தூங்கு...

நான் இங்ேகே இருக்கேன்" என்றான்....
"கநத்ரா

அக்ோ
கோவிச்சுக்ேப்

கைாறாங்ே...

நீ ங்ே

கைாங்ே"

என்றவபள நவறுபமோேப் ைார்த்தான்....

"உன்கூை நான் இருக்ேிறதுக்கு ோரும் கோைப்ைை முடிோது மான்சி....
எபதயும் கோசிக்ோம நல்லா தூங்கு" என்று கூறி இதமாே அவளது
நநற்றிபே வருடினான்...
அவன்

கூறிேதன்

அர்த்தம்

புரிோவிட்ைாலும்

இப்கைாது

அவனது

அருோபம கவண்டுநமன்று கதான்ற... நநற்றிபே வருடிக்நோண்டிருந்த

அவனது பேபே எடுத்து தனது ேழுத்தடிேில் பவத்துக் நோண்டு ஒரு
கதவபதபேப் கைால் துேில் நோள்ள ஆரம்ைித்தாள் மான்சி....
நவகுகநரம் வபர அவள் முேத்பதகேப் ைார்த்திருந்தான்.... எப்கைாது
தான் என்பன இவளுக்குப் புரியும்? நான் இவளுக்ோே தவம் நசய்வது
புரிோமல் கநத்ராவின் ோதலுக்ோே என்பன விற்ே நிபனக்ேிறாகள....
கோசிக்ே கோசிக்ே இதேம் வலித்தது....

268

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஆனாலும்

உனக்குள்ள
நான்

இருக்கேன்

மான்சி....

நண்ைனா

இருக்ேிறவன் ேணவன் தான்னு உனக்குப் புரியும் கைாது இப்கைா நீ

கநத்ராவுக்குக் நோடுத்த ஆதரபவ நிபனத்து உனக்கும் வலிக்குகம?
அந்த வலிபே எப்ைடி தாங்குவ மான்சி?
சற்று கநரம் ேழித்து அவளது மற்நறாரு பேபே எடுத்து தனது
பேக்குள் பவத்துக்நோண்டு சத்ேனும் ேட்டிலில் ேவிழ்ந்தைடி உறங்ே
ஆரம்ைித்தான்.....
சத்ேனின் அபறேில் கநத்ரா அவனுைன் தங்குவாள் என்று மான்சிப்
கைாட்ைத் திட்ைம் அந்த இரவிகலகே தபலேீ ழாேிப் கைானது....
மான்சிேின் அபறேில் சத்ேன்... சத்ேனின் அபறேில் கநத்ரா தனித்து
உறங்ேினாள்...
அத்தபன

கைரின்

முன்பு

முப்ைத்து

முக்கோடி

கதவர்ேளின்

ஆசிர்வாதத்கதாடு... அம்மி மிதித்து அருந்ததிப் ைார்த்து அக்னி சாட்சிோே

நைக்கும் திருமணத்திற்கு எத்தபன சக்தி உண்டு என்ைது நதரிந்தது
தாகன? அவ்வளவு சுலைமாே ைிரிந்து விடுமா அந்த ைந்தம்!
" விட்டில்ேளின் ஒளிகோடு...
" விபளோடும் உனது விழிேள்!
" உனது ைிஞ்சு விரல்ேள் தபனத்...
" நதாட்டுப் ைார்க்ேத் துடிக்கும்...
" மழபலேபளப் கைான்ற மலர்ேள்!
" இவளது இதழ்ேள் சிவப்ைா?
" ேீ பழச் நசவ்வானம் சிவப்ைா?
" என ைட்டிமன்றம் நைத்தும்..
" ைட்சிேள் கூட்ைம்!
" அடி குங்குமப் பூ கமனிேழேிகே....
269

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" உனது ோர்குழல் தீண்டும்....

" நதன்றலாே நான் வரவா?
" இதுகைால் அர்த்தம் புரிோ ேவிபதேள்
" ஆேிரமாேிரம் கூறி...
" உன் ோலடிேில் ோத்திருக்கும்..
" ஒரு ோபளேர் கூட்ைம்,,
" அதில் நானும் கூை!!
" இகததான்.... இப்ைடித்தான்...
" ஏநழட்டு நாளா...
" நான் ஆகள சரிேில்பலங்ே...
" எனது புலம்ைல்ேள் கேட்டு..
" பூேம்ைகம நவடிக்கும் கைால!
" இது தான் ோதல் மேக்ேமா?

13.
மான்சிேின்

பேபேப்

ைிடித்துக்

நோண்கை

உறங்ேிப்

கைானவன்

விடிந்ததும் முதல் ஆளாே ேண் விழித்தான்.... ேண் விழித்தப் கைாது

மான்சிேின் பே அவன் பேக்குள் இல்பல....
ேண்ேபள ேசக்ேிக் நோண்டு எங்கே அவள் என்றுப் ைார்த்தான்....
ேட்டிலில் தான் உறங்ேிக் நோண்டிருந்தாள் குறுக்கு வாட்டில் ேவிழ்ந்துப்
ைடுத்து ஒரு ோல் மைக்ேி மறு ோபல நீ ட்டி பேேளுக்குள் நைாம்மிேின்
நைேர்
எழுதப்ைட்டிருந்த

தபலேபணபே

அபணத்து

திறந்திருந்த

வாேிருந்து வழிந்த உமிழ்நீ ர் வட்ைமாய் தபலேபணபே நபனத்திருக்ே

தன்பன மறந்து உறங்ேிேவபள ேண்நோட்ைாமல் ைார்த்தான்....

270

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கோடிேபளக் நோட்டிக் நோடுத்தாலும் ோணக்ேிபைக்ோத அழகு....

அவளது ைாதி முேத்பத மபறத்திருந்த கூந்தபல ஒதுக்ேி முழு நிலவாே
அவள் முேம் ேண்ைான்..... கநற்று இட்ை பம ேபலந்து ேண்ேபளச்
சுற்றிப் ைரவிேிருந்தது.... அதுகவ கூடுதல் அழோே.....
ோய்ச்சல் இருக்ேிறதா என்று நநற்றிேில் பே பவத்துப் ைார்த்தான்....
நமல்லிே

உைல்

சூட்பைத்

தவிர

ோய்ச்சல்

இருப்ைதாேத்

நதரிேவில்பல....
ோைி
அப்கைாது

தோர்

நசய்ேலாம்

தான்
நீ ட்டிேிருந்ததால்

என்று

எழுந்து

நசல்ல

நிபனத்தவன்

ைார்த்தான்.....

ஒரு

ோபல

மைக்ேி

மறு

நேண்பைக்

ோலுக்கு

கமல்

ஏறி

ோபல

சுருண்டிருந்த

ைாவாபை..... மனம் தடுமாற எழுந்து ேட்டிலின் மறுைக்ேம் வந்தான்....

ோல்ேபள

மூை

நிபனத்து

கைார்பவபே

எடுத்தான்.....
ைச்பச

நரம்புேள் நதரியும் நவண்ணிறக் ோல்ேள்..... கநற்று மபலகேறிேகைாது

ஏகதா ஒரு குச்சி கலசாே ேிழித்து விட்ைது கைால.... வலது நேண்பைக்
ோல் சபதேில் சிவப்பு கோைாே..... அந்த நிற மாற்றம் சத்ேனின் மனதில்
முதல் முபறோே சலனத்பத விபதத்தது...
ேட்டிலின் நுனிேில் அமர்ந்து உற்றுப் ைார்த்தான்..... சிறு சிறு நசந்நிற
கராமங்ேள்.... அபதத் தாண்டித் நதரிந்த ைச்பச நரம்புேள்.... முழங்ோல்
மடியுமிைத்தில்
நமல்லிே

அடிப்

நவள்பள

ைக்ேத்தில்

சபத

கோடுேள்.....

விரிவபைவதால்

எப்கைாகதா

பசக்ேிள்

ஏற்ைடும்

ஓட்டிேதில்

ஏற்ைட்ைக் ோேம் நசந்நிற தழும்ைாே குதிங்ோல் ஓரத்தில்.... நைருவிரல்

நேக்ேண்ணின்

அடி

நுனிக்குப்

கைாய்

விட்டிருந்த
என்கறா

பவத்த

மருதாணிேின் சிவப்பு....
திருமணத்தன்று இவன் அணிவித்த நவள்ளி ோல் நமட்டி கலசாே
கதய்ந்து
விரலுக்கு

திருமணம்
அடிேில்

ஆன

நாட்ேளின்

கசற்றுப்

ேணக்பேச்

புண்ணின்

கைாேிருந்தது.....

271

நசால்ல....

அபைோளமாே

சுண்டு
சிவந்து

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நேக்ேண்ணில் இருந்து முழங்ோல் வபரேிலுகம இத்தபன ேபலச்

நசல்வம்
என்றால்

இவள்

உைல்

முழுவதும்?

ேபலப்

நைாக்ேிஷம்

தாகனா?
மூச்சுக்ேள் தடுமாற ஆள்க்ோட்டி விரபல நீ ட்டி நைரு விரலிலிருந்து
நமதுவாேக் கோடுப் கைாட்ைைடி கமகலறினான்.... ஆடு சபதேருகே விரல்
கைானதும் ைட்பை விை நமன்பமோன அவ்விைத்பத விட்டு விரல் நேர
மறுத்தது.....
நிமிர்ந்து திருட்டுத்தனமாே சுற்றும் முற்றும் ைார்த்தான்.... உறங்கும்
மான்சிபே ஒரு முபறப் ைார்த்து விட்டு உதடுேபள குவித்தைடி அந்த
சபதப் ைற்றான இைம் கநாக்ேிக் குனிந்தான்....
இவன் உதடுேள் ைதியும் நிமிைம் சட்நைன்று மைக்ேிேக் ோபல நீ ட்டி...
நீ ட்டிேிருந்த

ோபல

மைக்ேிக்

விலேவில்பலநேன்றால்

நீ ட்டிே

நோண்ைாள்....
ோலின்

சத்ேன்

சுதாரித்து

அவன்

முேத்தில்

உபத
விழுந்திருக்கும்.... அத்தபன கவேம்.... முத்தமிை முடிோத ஏக்ேத்கதாடு
நிமிர்ந்தான்....
மீ ண்டும்
நதாடும்

புரண்டு

முன்

ைடுத்தவளின்

அவசரமாே

ஆபை

ஆைத்தான

ேட்ைத்பதத்

கைார்பவோல்

மூடிவிட்டு

அங்ேிருந்து

நேர்ந்தான்....
தனது அபறக்கு வந்தவன் கநத்ரா இன்னும் உறங்குவபதக் ேண்டு
சத்தமில்லாமல் குளிேலபறக்குச் நசன்று வந்தான்.....
சபமேலபறக்குச்

நசன்று

ோைி

தோரித்து

ைிளாஸ்க்ேில்

ஊற்றி

எடுத்துக் நோண்டு மான்சிேின் அபறக்கு வந்தான்..... அப்கைாது தான்

எழுந்து அமர்ந்து நோட்ைாவி விட்ைைடி பேேபள உேர்த்தி கசாம்ைல்
முறித்துக் நோண்டிருந்தாள்....
பேபே உேர்த்திேதும் அணிந்திருந்த சட்பை கமகல ஏறிக்நோள்ள
நிமிை கநரத்தில் நதரிந்து மபறந்த ைால் நிற வேிறும் அதன் நடுகவ
272

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குழிந்திருந்தத்

நதாப்புளும்.....

பேேிலிருந்த

ட்கரகோடு

அப்ைடிகே

ஸ்தம்ைித்து நின்றுவிட்ைான்....
இத்தபன

நவள்பளோ?

நவளிகேறிேது...

இவ்வளவு

விழிேபள

ஆழமா?

சிமிட்டிேைடி

மூச்சுேள்

நிமிர்ந்தவள்

சுைச்சுை

கைநவன்றுப்

ைார்த்துக் நோண்டிருந்த சத்ேபனக் ேண்டு ஒன்றும் புரிோமல் 'என்ன?'

புருவத்பத உேர்த்தினாள்....
'ஒன்றுமில்பல'

என்ைது

கைால்

தபலேபசத்தவன்

ைார்பவபேத்

திருப்ைிக் நோண்டு அவள் ைடுக்பேேில் அமர்ந்தான்.... "கைாய் ைிரஸ்

ைண்ணிட்டு வா... ோைி குடிக்ேலாம்" என்றான்...
"ம் ம்..... எனக்கு ோைி கூை ைிஸ்கேட் கவணுகம?" என்று எழுந்து
குளிேலபறக்குச் நசன்றாள்....
எழுந்து

நசன்று

ோத்திருந்தான்....

ைிஸ்கேட்

ஏகனா

எடுத்து

பேோல்ேள்

வந்து

கலசாே

அவளுக்ோேக்

உதறுவது

கைால்

இருந்தது.... அபர குபற ஆபைகோடு எத்தபனகோ முபற கநத்ராபவக்

ேண்ை கைாது வராத ைதட்ைமும் நடுக்ேமும் மான்சிபேக்
ோணும்கைாது
மட்டும் வருேிறகத?....
அதிேமாேத் தடுமாறுேிகறனா? என்று தனக்குத் தாகன கேட்ைைடி
பேேபளப் ைின்னிக்நோண்டு ோத்திருந்தான்....
முேம் ேழுவிேதில் சட்பைேின் ேழுத்தடிேில் நபனந்து கைாேிருந்த
சட்பைகோடு
நடுக்ேம்....

வந்தவபளக்

'அைச்கச

என்ன

ேண்ைதும்
இது?

மீ ண்டும்

இம்பசோ

கலசானநதாரு

இருக்கே?'

என்று

ஊற்றிேைடி

"அக்ோ

மறுவிநாடி

சத்ேன்

ைார்பவபேத் தாழ்த்தினான்....
ைிளாஸ்க்பேத்

திறந்து

எழுந்துட்ைாங்ேளா?"

என்று

ோைிபே
ேப்புேளில்

மான்சிக்

கேட்ை

நோஞ்சம் நதளிந்தான்.... "தூங்குறா" என்று மட்டும் நசான்னான்...

273

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இருவருக்கும்
நோடுத்தவள்

ோைி

ஊற்றி

"பநட்நைல்லாம்

ைார்த்துக்ேிட்டீங்ேளா"

என்று

கோப்பைபே
தூங்ோம

ஆர்வமும்

எடுத்து

முழிச்சிருந்து

வருத்தமும்

அவனிைம்
என்பனப்

ேலந்த

குரலில்

கேட்ைாள்....
"ம் ம்" என்றான்.....
"ைாவம் கநத்ரா அக்ோ தனிோ தூங்ேிேிருப்ைாங்ே.... உங்ேக் கூை
ஏதாவது

கைச

நிபனச்சிருப்ைாங்ே...

என்னால

நேட்டுது"

என்றாள்

வருத்தமாே....
சத்ேன் எதுவும் கைசவில்பல.... அவ்வளவு கநரமாே இருந்த சுேமான
உணர்வு சட்நைன்று நதாபலந்து கைாே... கலசாே இறுே ஆரம்ைித்தான்....
"எனக்குத்தான் சரிோேிடுச்கச.... நீ ங்ே கைாய் அக்ோக் கூை இருங்ே...."
என்று மான்சிக் கூறிே மறு விநாடி சத்ேனின் பேேிலிருந்த ைீ ங்ோன்
ோைி

கோப்பை

சுவற்றில்

அடிக்ேப்ைட்டு

தூள்

தூளாே

தபரேில்

சிதறிேது.....
அதிர்ந்து கைாய் எழுந்து சுவகராடு சுவராே ஒண்டிக் நோண்ைாள்....
"எ......எ.....என்னா...ச்சு?"
துண்டுத்

துண்ைாே

வந்து

விழுந்தன

வார்த்பதேள்....
ைதில்

கூறாமல்

அங்ேிருந்து

கவேமாே

முஷ்டிபே

மைக்ேி

நவளிகேறிேவபன

சுவற்றில்
நவளிறிே

குத்தி

விட்டு

முேத்கதாடுப்

ைார்த்தாள்....
"பநட் அக்ோக் கூை இருக்ே முடிேபலனு இவ்வளவு கோைமா?....
ோய்ச்சல் வந்ததுக்கு நான் என்ன நசய்றது?" என்றவளுக்கு அழுபே
முட்டிக் நோண்டு வந்தது..... முேத்பத இரு பேோலும் மூடிக்நோண்டு
விசும்ைிேழ ஆரம்ைித்தாள்....

274

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நவளிகே

வந்த

சத்ேன்

மதிேம்

நசல்ல

கவண்டிே

கவபலக்கு

இப்கைாகத தோராேினான்.... ஆத்திரம் கவதபன கோைம் வருத்தம் என்று

ேலபவோன
கூைவா

ஒரு

உணர்வில்

புரிேபல?

கோசிக்ேிறாகள?....
நோண்ைதற்கு

தவித்தான்....

இப்ைவும்

விடிே

கநத்ராபவப்

விடிே

அர்த்தமில்லாமல்

'என்கனாை
விழித்திருந்து
கைாய்

கநசம்

துளி

ைத்தி

மட்டுகம

அவபள

ைார்த்துக்

விட்ைகத?'

ேழிவிரக்ேத்தில்

ேண்ேள் ேலங்ேிேது....
அப்கைாது தான் எழுந்த கநத்ரா.... "ஏய் சத்ோ உனக்கு மதிேம் ஷிப்ட்
தாகன?

இப்ைகவ

ேிளம்புறகே?"

என்று

கேட்ைைடி

குளிேலபறக்குச்

நசல்ல....
"அவசர கவபல.... ைிளான்ட்லருந்து ோல் ைண்ணாங்ே...." என்று கூறி
விட்டு நவளிகே வந்தவன் ஷூபவ எடுத்துக் நோண்டு கசாைாவில்
அமர்ந்து ோலில் மாட்டினான்...
மான்சிேின் தளிர் விரல்ேள் அவனது பேபே விலக்ேி விட்டு ேேிபற
இழுத்து

முடிச்சிட்ைது....

ைட்நைன்று
அவள்

பேபே

விலக்ேிேவன்

உள்ளிருக்கும் கநத்ராவுக்கு கேட்ோத குரலில் "நதாைாகத" என்றான்....

நிமிர்ந்தவளின்

விழிேளில்

நீ ர்

நிரம்ைிேிருந்தது.....

"ோய்ச்சல்

வந்ததுக்கு நான் என்ன நசய்ே முடியும்? நான் தூங்ேினதும் நீ ங்ே உங்ே

ரூமுக்குப்

கைாேிருக்ேலாம்ல?"

என்றவபள

என்ன

நசய்வது

என்று

புரிோமல் தன் தபலேிகலகே அடித்துக் நோண்ைான்....

"இங்ே

ைாருங்ே....

இனிகம

இது

கைால

நைக்ோம
ைார்த்து

நைந்துக்ேிகறன்... இப்கைா சாப்ைிட்டுட்டுப் கைாங்ே..." என்றவள் சட்நைன்று

திபேத்துப் கைாய் "உங்ேளுக்கு ஏன் இப்புடி மூச்சு வாங்குது?" என்று
கேட்டுவிட்டு அவன் நநற்றிேில் பே பவத்துப் ைார்த்தாள்...
"அய்கோ

சுடுகத...

வசிங்
ீ

கவற

வந்துடுச்கச....

பநட்ல

மபழல

நபனஞ்சதால தான்... எல்லாம் என்னால தான்" என்று தனது நநற்றிேில்

அடித்துக்

நோண்ைவள்

ஏறிேிறங்ேிே
275

அவனது

மார்பை

கதய்த்துக்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நோடுத்தவாறு
உள்

ைக்ேமாேத்

திரும்ைி

"கநத்ரா

அக்ோ..."

என்று

அபழத்தாள்...
மான்சி தனது மார்பை வருடிே கைாது அபமதிோே ேண்மூடிேவன்
அவள் கநத்ராபவ அபழத்ததும் ைட்நைன்று விழித்து எழுந்து மான்சிபே
விலக்ேி நவளிகே நசன்றான்.....
மான்சி நைந்தபத உணரும் முன் நவளிகே ஜீப் புறப்ைடும் சப்தம்
கேட்ைது.... சுதாரித்து எழுந்து ஓடி வருவதற்குள் நான்பேந்து வடுேள்
ீ
ேைந்து விட்டிருந்தது சத்ேனின் ஜீப்....
விழிேளில் நீ கராடுப் ைார்த்தவளின் கதாளில் பே பவத்த கநத்ரா
"எதுக்குக்

கூப்ைிட்ை

மான்சி"

என்று

கேட்டுவிட்டு

"உனக்கு

ைீ வர்

சரிோேிடுச்சா?" என்று அவளது நநற்றிபேத் நதாட்டுப் ைார்த்தாள்...

கநத்ரா நதாட்ை நிமிைம் மான்சிேின் ேண்ேள் நீ பரக் நோட்டிேது
"அக்ோ... அக்ோ..... அவரு கோைமா கைாராருக்ோ" என்று கநத்ராவின்
கதாளில் சாய்ந்து விசும்ைினாள்....
"என்னாச்சி மான்சி? ஏன் கோைமாப் கைாறான்?" என்று புரிோமல்
கேட்ைாள் கநத்ரா....
"அது
வந்து......

கோைம்....

பநட்

உங்ேக்கூை

என்பனப்

ைார்த்துக்ேிட்ைதால

கைசமுடிேபல...

கூை

தங்ே

அவருக்கு

முடிேபலனு

கோைம்க்ோ" என்று மான்சி ேண்பணக் ேசக்ேினாள்....

நம்ைாமல்
நைன்ஷனா

ைார்த்தாள்
இருக்கும்...

கநத்ரா.....
பநட்

"இல்ல

அவகன

மான்சி...

ஏதாவது

விரும்ைித்தான்
ஒர்க்

உன்பனப்

ைார்த்துக்ேிறதா நசான்னான்" என்றாள்...

"இல்லக்ோ.... எனக்குத் நதரியும்... அவருக்கு அதான் கோைம்.... வசிங்
ீ
கவற

அதிேமாேிருக்குப்

கைாலருக்கே?"

அபறக்குச் நசன்று ேட்டிலில் விழுந்தாள்.....

276

என்று

கூறிவிட்டு

தனது

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைின்னாகலகே வந்த கநத்ரா "ஏகதா ஒன்னு... விடு சரிோேிடுவான்.....

நீ ைீ வகராை அழாத.... நோஞ்சம் நரஸ்ட் எடு... நான் ைிரட் கராஸ்ட் ைண்ணி
எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று கூறிவிட்டுச் நசன்றாள்....
சற்றுகநரத்தில்

ைிரட்

கைாஸ்ட்

நசய்து

எடுத்து

வந்து

மான்சிக்கு
நோடுத்து வம்ைாே சாப்ைிை பவத்து மாத்திபரயும் நோடுத்து ைடுக்ே
பவத்தாள் கநத்ரா.....
இதுவபர ஒரு கதாழனாே கநசம் ோட்டிேவனின் கோைத்பதத் தாங்ே
முடிோமல்

நவகுகநரம்

வபர

விசும்ைிேவள்

அப்ைடிகே

மீ ண்டும்

உறங்ேிப் கைானாள்....
ைிளான்ட்டுக்கு வந்தவனுக்கோ கோைம் தபலக்கேறிேிருந்தது.... அந்த
கோைகம மூச்சிபரப்பை அதிேப்ைடுத்திேது.... இன்நஹலர் உைகோேித்தும்
வசிங்
ீ
ேட்டுக்குள் வரவில்பல.....
கோைமாே வந்து விட்ைாலும்... ோய்ச்சகலாடு ேிைந்தாகள? என்ன
சாப்ைிட்ைாகளா?

மாத்திபர

எடுத்துக்ேிட்ைாளா?

என்று

ேவபலோே

இருந்தது.... ைேல் ைதிகனாறு மணிக்கு கநத்ராவுக்கு ோல் நசய்தான்....

எடுத்தவுைன் "என்ன சத்ோ? உனக்கு வசிங்
ீ
ைரவால்பலோ?" என்று
கேட்ைாள்...
"ம் நான் ஓகே தான்.... மான்சிக்கு எப்ைடிேிருக்கு? நீ ங்ே நரண்டு
கைரும் ஏதாவது சாப்ைிட்டீங்ேளா?" என்று கேட்ைான்...
"ம் இப்கைா ைரவால்ல....... ைிரட் கைாஸ்ட் ைண்ணிக் நோடுத்து ைாப்லட்
குடுத்கதன்... சாப்ைிட்டுத் தூங்குறா...." என்றவள் "என்ன கோைமா ஏதாவது
திட்டினோ
சத்ோ?

நராம்ை

கநரமா

கேட்ைாள்...

277

அழுதுக்ேிட்டு

இருந்தா"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம்" என்றாகனத் தவிர கவறு எதுவும் நதளிவாேக் கூறவில்பல....

"நான் இமானுக்கு ோல் ைண்ணி மதிேம் சாப்ைாடு வாங்ேிட்டு வரச்
நசால்கறன்... நரண்டு கைரும் சாப்ைிடுங்ே" என்றான்...
"ம் ஓகே சத்ோ.... நான் ஈவினிங் அஞ்சு மணிக்குக் ேிளம்ைனும்.... நீ
அதுக்குள்ள வந்துடுவிோ?" என்று கேட்ைாள்......
"ம் வந்துடுகவன்" என்றுக் கூறி விட்டு ோபலக் ேட் நசய்து விட்டு
இமானின் நம்ைருக்குக் ோல் நசய்து அபழத்தான்...
"இமான்.... மான்சிக்கு ைீ வர்... எதுவும் சபமக்ேபல மதிேம் லஞ்ச்
வாங்ேிட்டுப் கைாய்க் குடுங்ே.... நரண்டு கைருக்கு" என்றான்...
"என்னாச்சு சார்.... கநத்துக் ோபலல நல்லாத்தாகன இருந்தாங்ே"
என்று வருத்தமாேக் கேட்ைவர் "ஓகே நீ ங்ே ஒர்க் ைாருங்ே சார்... நான்
சாப்ைாடு வாங்ேிட்டுப் கைாய்க் குடுக்ேிகறன்" என்றுக் கூறி பவத்தார்...
மூச்சிபரப்கைாடு கவபல நசய்தவபன கமகனஜர் வந்துப் ைார்த்தார்....
"ஏன்

சத்ேன்

என்பன

நோடுபமக்ோரன்
மாதிரி

ைீ ல்

ைண்ண

பவக்ேிறீங்ே? உைம்பு சரிேில்லாதகதாை இவ்வளவு சிரமப்ைட்டு கவபல

நசய்தா இந்த ைிளான்ட் முேப்புல சிபல பவக்ேிறாங்ேளா? அப்ைடின்னா
நசால்லுங்ே சத்ேன் நானும் இனி அதிே கநரம் கவபல நசய்கறன்" என்று
கேலி ேலந்த வருத்தத்கதாடுக் கேட்ைார்...
"அநதல்லாம் ஒன்னுமில்பலங்ே சார்.... நான் ஓகே தான்" என்றுக்
கூறிவிட்டு

அவபரப்

ைார்க்ோமல்

திரும்ைிக்

நோண்டு

கவபலேில்

ேவனமானான்....
ஆறுதலாே அவனதுத் கதாபளத் தட்டிேவர் "மான்சிக் கூை ஏதாவது
கோைமா சத்ேன்... முேகம சரிேில்பலகே" என்று அன்ைாேக் கேட்ைார்...
சத்ேன்

மவுனமாே

இருக்ே.....

"மான்சி

கைால

நைண்ேள்

நராம்ை

அபூர்வம் சத்ேன்.... சில சமேம் அவங்ேகளாை குழந்பதத்தனம் நமக்கு

278
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இபைஞ்சலாக் கூை இருக்கும்... ஆனா அதுக்ோே குழந்பதபே நவறுக்ே

முடியுமா? நாம தான் அட்ஜஸ்ட் ைண்ணனும்.... முடிஞ்ச வபர கைசிப் புரிே
பவக்ேப் ைாருங்ே... ோேப்ைடுதிைாதீங்ே சத்ேன்" என்றவர்
கமற்நோண்டு
எதுவும் கேட்ோமல் அங்ேிருந்து அேன்றார்...
"கைசிப் புரிே பவப்ைதா? கநசமும் ைாசமும் தானாே உணர்வது தாகன?
கைசிப் புரிே பவத்தால் அது நிபலக்குமா?" என்ற கேள்வியுைன் மதிே
உணவிற்ோே கேன்டீனுக்குச் நசன்றான்...
மதிேம் ஒரு மணிகோடு ஷிப்ட் முடிந்தாலும் வட்டிற்குச்
ீ
நசன்று
கநத்ராபவயும்

மான்சிபேயும்

எதிர்நோள்ள

பதரிேமில்லாதவனாே

மாபல நாலபர மணிேளவிகலகே வட்டிற்கு

ீ
ேிளம்ைினான்.....
ஜீப்பை நிறுத்திவிட்டு இறங்கும் கைாகத மான்சிேின் குரல் கேட்ைது.....
"அடுத்த

வாரம்

ேண்டிப்ைா

வரனும்

அக்ோ"

என்று

கநத்ராவுக்குக்

கூறிக்நோண்டிருந்தாள்....
எரிச்சலாே

ஜீப்பை

ஒரு

உபத

விட்டு

விட்டு

வட்டிற்குள்
ீ

நுபழந்தான்.... கநத்ரா தனது பையுைன் தோராே இருந்தாள்.. இவபனக்

ேண்ைதும் "என்ன சத்ோ இவ்வளவு கலட்? இன்னும் அபர மணிகநரத்தில்
நான் புறப்ைைனுகம" என்றாள்....
"ஸாரி கநத்ரா... ஒர்க் அதிேம்" என்றவன் "உன்பன நான் வந்து டிராப்
ைண்ண முடிோது... இமாபன வரச் நசால்கறன்" என்றான்....
அவனது

மூச்சிபரப்பை

கநரடிோேப்

ைார்ப்ைதால்

கநத்ராவுக்கும்

புரிந்தது.... "சரி சத்ேன்.... நீ நரஸ்ட் எடு" என்றதும் சத்ேன் இமானுக்கு

ோல் நசய்து வரச்நசான்னான்....
சற்று கநரத்தில் இமானிைம் ஜீப் சாவிபேக் நோடுத்தான்..... "ைார்த்து
கைா கநத்ரா... நைங்ேளூர் கைானதும் ோல் ைண்ணு" என்றான் சிரமமாே
மூச்சு விட்ைைடி.....

279

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம்... நநக்ஸ்ட் வக்

ீ வருகவன்" என்று கூறிக் ேிளம்ைிேவளுக்கு
வாசல் வபர வந்து பேேபசத்து விபைக் நோடுத்தாள் மான்சி....
சத்ேன் தனது அபறக்குச் நசன்று உபைேபளக் கூை மாற்றாமல்
ைடுத்துவிட்ைான்....

கநத்ராபவ

அனுப்ைிவிட்டு

சத்ேனின்

அபற

வாசலுக்கு வந்தாள் மான்சி....

ஷூபவக்

கூை

ேழற்றாமல்

ேவிழ்ந்துக்

ேிைந்தவபனக்

ேண்டு

ேண்ண ீர் நைருேிேது.... தேங்ேித் தேங்ேி உள்கள வந்து ேட்டிலருகே

மண்டிேிட்டு நமதுவாே அவனது ஷூபவக் ேழற்றினாள்...
ேவிழ்ந்த நிபலேில் தபலபே மட்டும் திருப்ைிேவன் "நீ இனி எனக்கு
எந்த கவபலயும் நசய்ே கவண்ைாம்.... இந்த ரூமுக்குள்ளகே வராகத"
என்றான் மூச்சிபரக்ே....
ஷூக்ேபளக்

ேழற்றிேவள்

கவேமாே

எழுந்து

சத்ேனின்
தபலமாட்டிற்கு வந்து ேட்டிலில் அமர்ந்து "நராம்ை மூச்சு வாங்குகத"
என்று ேலவரமாேக் கூறிேைடி சத்ேனின் தபலபே உேர்த்தி இன்நனாரு
தபலேபணபே பவத்து அதில் சாய்த்து ைடுக்ே பவத்தாள்...
"நசான்னது

ோதுல

விழபலோ?"

என்று

கேட்ைவனுக்கு...

"ம்

விழபல..." என்றால் வம்ைாே....

ீ
"நக்ேலா?" என்றான் கோைமாே.... "ஆமாம்... என்ன இப்கைா?" என்றவள்
விக்பஸ

எடுத்து

வந்து

நநற்றிேிலும்

மூக்ேிலும்

தைவிவிட்டு

"ஸ்நவட்ைபர ேழட்டுங்ே... நநஞ்சுல நோஞ்சம் தைவனும்" என்றாள்....

"அநதல்லாம் கவணாம்.... நீ கைா...." என்றான்..... "கைாே முடிோது..."
என்றவள்

சத்ேனின்

ஸ்நவட்ைபர

ேழற்ற

முேற்சிக்ே....
கவேமாே

எழுந்து அவகன ேழற்றிவிட்டு "உனக்கும் ோய்ச்சல் தான? நீ வச்சிட்டுப்

கைா நான் கதய்ச்சுக்ேிகறன்" என்றான்....

280

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"எனக்கு

சரிோப்

கைாச்சு.....

நீ ங்ே

கைசாமப்

ைடுங்ே...."

என்று

அதட்டிவிட்டு சட்பைேின் நைாத்தன்ேபள ேழற்றி பேபே நுபழத்து

விக்பஸ நடு மார்ைில் கதய்த்துவிட்ைாள்...
பேேபள

தபலக்ேடிேில்

மடித்து

பவத்துக்

நோண்டு

ேண்மூடி

ைடுத்திருந்தான்..... 'இவள் என்பன ேணவனாே எண்ணி இபதச் நசய்தால்

எவ்வளவு சந்கதாஷமாே இருக்கும்? கநத்ராவின் ோதலபன அல்லவா
ேவனமாேக் ைார்த்துக் நோள்ேிறாள்....' இதேம் வலித்தது....
"திரும்புங்ே...
முதுகுல

கதய்க்ேனும்"

என்றதும்

இேந்திரமாேப்

புரண்டுப் ைடுத்தான்....
முதுேிற்கு
கைாய்

விக்ஸ்

கதய்த்தவள்

ேஷாேம் கைாட்டு

"இப்புடிகேப்

எடுத்துட்டு

ைடுத்திருங்ே...

வர்கறன்"

என்றுக்

நான்

கூறிவிட்டுச்

நசன்றாள்....
சத்ேன்

எழுந்து

உபை

மாற்றிக்

நோண்டு
மீ ண்டும்

ைடுத்துக்

நோண்ைான்..... ேஷாேத்துைன் வந்தவள் அவனது தபலபேத் தூக்ேிப்

ைிடித்து ேிளாபஸ உதட்டில் பவக்ேவும்... அவள் ேண்ேபளப் ைார்த்துக்
நோண்கை ோரமும் ேசப்பும் மிகுந்த அந்த ேஷாேத்பத ரசித்து மிைரு
மிைராே விழுங்ேினான்....
கநரம் ஆே ஆே மூச்சிபரப்பு அதிேமாேவும் "இமான் அண்ணாவுக்கு
கைான்

ைண்ணி

வரச்நசால்லி

ஆஸ்ைிட்ைல்

கைாேலாகம?"

என்று

ேலவரமாேக் கேட்ைாள்....
"இல்ல

சரிோேிடும்"

என்றான்....

ேட்டிலில்

அமர்ந்து

அவனது

தாபைபே உேர்த்திப் ைிடித்துக் நோண்ைாள்.... மூச்சிபரப்புக் நோஞ்சம்

குபறந்தது....
அங்ேிருந்து

ேண்மூடி
நசன்று

உறங்குவது
சூைாே

இட்லி

எழுப்ைினாள்....

281

கைால்

நசய்து

இருக்ேவும்

எடுத்து

வந்து

நமல்ல
அவபன

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேண்

விழித்தவனுக்கு

அவகள

ஊட்டிவிைவும்

அபமதிோே

சாப்ைிட்ைான்.... "கைாதும் மான்சி...." என்றான்

மீ ண்டும் அவனது தபலபேத் தாங்ேி ைடுக்ே பவத்தவள் "நானும்
இங்ேகே இருக்ேட்டுமா?" என்று கேட்ே...
"அநதல்லாம் கவணாம்.... என்கனாை மாத்திபரபே குடுத்துட்டு நீ
கைாய் தூங்கு" என்றான்...
மாத்திபரக்

நோடுத்து

அவன்

உறங்ேிேதும்

தனது

அபறக்கு

வந்தவள் நமாபைபல எடுத்து இரண்டு மணி கநரத்தில் அடிப்ைது கைால்

அலாரம் நசட் நசய்து விட்டு ைடுத்துக் நோண்ைாள்....
இரவு முழுவதும் இரண்டு மணிகநரத்திற்கு ஒரு முபற அலாரம்
அடிக்ே...

ஒவ்நவாரு

முபறயும்

தூக்ேம்

ேபலந்து

எழுந்து

வந்து

சத்ேபனப் ைார்த்துவிட்டுச் நசன்றாள்....

அதிோபல மூன்று மணிக்கு வந்தவள் புரண்டு ைடுத்து கைார்பவ
விலேிக் ேிைந்தவபன சரிோேப் ைடுக்ே பவத்து ஒழுங்ோேப் கைார்த்தி
விட்ைாள்

அதிேமாே

மூச்சிபரப்ைது

கைால்

நதரிே
அருகே

அமர்ந்து

அவனது தாபைபேத் தூக்ேிப் ைிடித்தாள்....

சற்று

கநரத்தில்

தூக்ேம்

சமாளிக்ே

முடிோமல்

தாபைபேப்

ைற்றிேிருந்த பே நழுவ அவன் மீ கத சரிந்து ைடுத்துக் நோண்ைாள்....

குளிர் அதிேமாே அவனது கைார்பவபே இழுத்து தனக்கும் கைார்த்திக்
நோண்ைாள்....
ஆனால்
நோஞ்சம்

இருைது

நோஞ்சமாே

ோல்ேபளயும்
இருமுபற

நிமிைம்

பவத்து

கூை

ஒழுங்ோேப்

வபளந்தவள்
தள்ள

விலக்ேிேவன்
சத்ேனின்

ஆரம்ைித்தாள்.....
மூன்றாவது

ைடுக்ேவில்பல...
இடுப்ைில்

தூக்ேக்

முபற

ேலக்ேத்தில்

ேட்டிலிலிருந்து

விழப்கைாவதற்கு முன்பு சட்நைன்று சுதாரித்து எழுந்தான்...

282

இரு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனது

ேட்டிலில்

மான்சிபே

எதிர்ைார்க்ோதவன்

முதலில்

அதிர்ந்தாலும் ைிறகு நிதானமாேப் ைார்த்தான்..... சமீ ை ோலமாே அவனது

ஏக்ேங்ேளில் ஒன்று மபனவி தன்னருகே இருக்ே கவண்டும் என்ைது
தான்....
மான்சிேின் ோல்ேபளப் ைிடித்துப் ைடுக்பேேில் கநராே பவத்தான்.....
அருகே ஒட்டிப் ைடுத்தான்.... இருவருக்குமாேப் கைார்பவபே இழுத்துப்
கைார்த்திக் நோண்ைான்..... மீ ண்டும் அவள் வபளந்து நநளிந்து உருண்டு
விைாமல் இருக்ே தனது பேேளுக்குள் அவபளக் நோண்டு வந்தான்....
தனது ேழுத்தடிேில் மார்கைாடு அவள் முேத்பத பவத்து ஒரு பேோல்
ேழுத்பதயும் மறு பேோல் இபைபேயும் வபளத்து தனக்குள் பவத்து
அபணத்துக் நோண்ைான்.....
மான்சிக்கு சுேமாே இருந்தது கைால.... ஒரு ோபலத் தூக்ேி சத்ேனின்
ோல்

கமல்

உறக்ேம்

கைாட்டுக்

நோண்ைாள்....

வரவில்பல....

ைடுத்திருந்தான்....

சத்ேனுக்கோ

அபணப்பை

விபரவில்

இது

நைாட்டுக்

நோஞ்சமும்

நிஜமாே

கூை

தளர்த்தாமல்

கவண்டும்

என்று

மனம்

ஏங்ேிேது...
"மாமாக்

கூை

அஜித்

தூக்ேத்தில்

முனங்ேலாேக்

விரிந்தது....

சற்று

சரிந்து

ைைத்துக்குப்
கூறவும்
அவளது

கைாேனும்....."

சத்ேனின்
ோதுேபள

என்று

முேத்தில்
தனது

மான்சி

புன்னபே

உதடுேளால்

உரசிேைடி "ம் கூட்டிட்டுப் கைாகறன்" என்றான்....

"கநத்ரா அக்ோ மாதிரி கைன்ட் சட்பை கைாட்டுக்ேிட்டு மாமா கூை ஊர்
சுத்தனும்.....

அன்பனக்கு

சாப்ைிைனும்...."
என்று

சாப்ைிட்ை

நசால்லிக்

ஓட்ைல்ல

நோண்கை

ைிரிோணி

கைானவபள

வாங்ேி
இன்னும்

அதிேமாே அபணத்தான்....
"இவ்வளவு ஆபசபே உள்ளுக்குள்ள வச்சுக்ேிட்டு ஏன் கநத்ரா கூை
என்பன கசர்க்ே நிபனக்ேிற மான்சி?" என்ற அவனது கேள்விக்கு ைதில்
கூறாமல் உறங்ேினாள் மான்சி....

283

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைடிகே

விழித்துக்

ேிைந்தவன்

ோபல

ஆறபர

மணிேளவில்
மான்சி தூக்ேம் ேபலந்து கலசாே அபசேவும் அவசரமாே அவபள
விலக்ேிப் ைடுக்ே பவத்து விட்டு நல்லவனாே சற்று நேர்ந்து ேட்டிலின்
ஓரமாேப் ைடுத்துக் நோண்ைான்....
கசாம்ைல் முறித்தைடி எழுந்தவள் இருக்கும் இைம் உணர்ந்து "அய்கோ
இங்ேகே தூங்ேிட்கைனா?" என்றைடி சத்ேபன எட்டிப் ைார்த்தாள்.... நல்ல
ஆழ்ந்த உறக்ேத்தில் இருந்தவபனக் ேண்டு மனம் நிம்மதிேபைே "ேப்ைா
நான்

இங்ேகே

தூங்ேினபத

அவர்

ேவனிக்ேகவேில்பல....

நல்லகவபள..." என்றுவிட்டு எழுந்து நசன்றாள்...

சத்ேனுக்குத் தனது சிரிப்ைிபன அைக்குவது சிரமமாே இருந்தது....
கவேமாே கைார்பவபே இழுத்து தபலவபர மூடிக் நோண்ைான்....
மறுநாளிலிருந்து மீ ண்டும் ஒரு இேல்ைான நட்ைான வாழ்க்பே....
சத்ேன் ேணவனாே நைந்து நோள்ள.... மான்சி கதாழிோே நைப்ைதாே
எண்ணிக்நோண்டு

ஒரு

சிறந்த

மபனவிோே

நைந்துநோண்ைாள்....

நட்ைின் இலக்ேணம் புரிோமல் ேணவனுக்ோனக் ேைபமபே ோதலுைன்

நட்ைின் கைார்பவேில் நசய்து நோண்டிருந்தாள்....
இரண்டு நாள் ேழித்து அவனது வார விடுமுபற வந்தது.... ோைி
எடுத்து வந்து நோடுத்தவபள ேவனமாேப் ைார்த்து "இன்பனக்கு அஜித்
நடிச்ச வரம்
ீ
ைைம் ைார்க்ே கைாேலாம்.... ேிளம்பு மான்சி" என்றான்...
அவபன அதிசேமாேப் ைார்த்தவள்.... "நாகன உங்ேேிட்ை கேட்ேனும்னு
நிபனச்கசன்...." என்றவள் "அய் அஜித் ைைத்துக்குப் கைாகறாம்" என்று
கூறிவிட்டு குதூேலமாே சிரித்தாள்...
"அய் அஜித் ைைம் இல்ல... நவறும் அஜித் ைைம் தான்.... சீக்ேிரமா
நரடிோேி வா" என்றான்...
தைதைநவன்று உள்கள ஓடிேவள் மீ ண்டும் அகத கவேத்தில் திரும்ைி
வந்தாள்.... "என்னா டிரஸ் கைாட்டுக்ே?" என்று தபலசாய்த்துக் கேட்ைாள்....
284

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஒன்றும் கூறாமல் தனது அபறக்குச் நசன்றான்..... திரும்ைி வரும்

கைாது

பேேில்

ஒரு

ைார்ஸல்.....

மான்சிேிைம்

நீ ட்டி

"இபதப்

கைாட்டுக்ேிட்டு வா" என்று நோடுத்தான்.....

ஆர்வமாய்

வாங்ேிேவள்

"புது

கசபலோ?"

என்றைடி

அங்கேகே

ைிரித்தாள்.... அட்பைப்நைட்டிக்குள் இருந்த உபைேபள எடுத்தாள்.... ஒரு

நீ லநிற ஜீன்ஸூம் நவள்பள நிற ஷாட் குர்தா ஒன்றும் இருந்தது.....
திபேப்புைன் நிமிர்ந்தாள்.... "என்னாதிது?" என்றாள் குழப்ைமாே...
"ம்... கநத்து வாங்ேிட்டு வந்கதன்.... எனக்கு டிரஸ் எடுக்ேப் கைானப்ை
ேபைல
ைார்த்கதன்....

உனக்கு

நல்லாருக்கும்னு

கதானுச்சு....

உைகன

வாங்ேிட்கைன்" என்றான் கவநறங்கோப் ைார்த்தைடி.....

இன்னும் அதிர்வு நீ ங்ோமல் நின்றிருந்தாள்..... 'அஜித் ைைம்.... கைன்ட்
சர்ட்.... நரண்டுகம எனக்குப் ைிடிச்ச விஷேங்ேள்?... அநதப்ைடி இவருக்குத்
நதரிஞ்சது?' குழம்ைி நின்றவளின் முன்பு நசாைக்குப் கைாட்ைவன்.... "நீ
ேிளம்புறதுக்குள்ள சினிமா முடிஞ்சிடும்" என்றான்....
உைகன நதளிந்தவள் "ஆங்....இகதா" என்றுவிட்டு தனது அபறக்குச்
நசன்று

ேதபவ

மூடிேவள்

மீ ண்டும்

திறந்து

"நிஜமா

இதுதான்

கைாைனுமா? ைழக்ேமில்லாதது... சங்ேைமாேிருக்குங்ே" என்றாள்...

"இந்த ஊர்ல நதரிஞ்சவங்ே ோரு ைார்க்ேப் கைாறாங்ே... நீ யும் நானும்
தாகன..... ோரும் தவறா நிபனக்ே மாட்ைாங்ே.... சீக்ேிரமா வா மான்சி"
என்றான்...
"ம்

சரி"

ைார்த்திருந்தான்....

என்று
ைின்னர்
ேதவபைத்தாள்.....
ஐந்து

நிமிைம்

ேதபவத் தட்டினான்....

285

மூடிே
ேழித்து

ேதபவகேப்

எழுந்து

நசன்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

உைகன

ேதபவத்

திறந்தவள்

ேதவுக்குப்

ைின்னாடிகே

மபறந்து

நின்றாள்...... "இந்த கைன்ட் நராம்ை ேீ ழ இருக்கு" என்று ேிசுேிசுப்ைாே

கூறினாள்....
அபறக்குள்

வந்து
ேதபவ

மூடிேவன்

"திரும்பு

ைார்க்ேலாம்"

என்றான்.... இஞ்ச் இஞ்சாே திரும்ைி நின்றாள்..... ஏற இறங்ே நிதானமாேப்

ைார்த்தான்.... அவளுக்நேன்கற பதத்தது கைால் இருந்தது அந்த உபை....
ேண்ேளால்

அளநவடுத்து

வாங்ேிே

தனக்குத்

தாகன

ஒரு

சைாஷ்

நசால்லிக் நோண்ைான்....
நோஞ்சம் உேரம் குபறவான குர்தா தான்.... கலாஹிப் ஜீன்ஸ்.....
ஆனாலும்

உைல்

நதரிேவில்பல....

"சரிோத்தாகன

இருக்கு?"

கேள்விோேப் ைார்த்தான்..
"பேபேத் தூக்ேினா வேிறு நதரியும்" என்றாள்...
"ஓ.... சரி பேபேத் தூக்ோத" என்றவன் அங்கே ேட்டிலில் அமர்ந்து
சீக்ேிரம் தோராகு" என்று அவசரப்ைடுத்தினான்....
"ம் ம்" என்று முனங்ேிேைடி டிரஸிங் கைைிளருகே வந்து ைின்னபல
ைிரித்து தபலபே வாறினாள்....
பேபே உேர்த்தும் கைாநதல்லாம் மூன்றாம் ைிபற கைால நதரிந்த
நவண்பண

குபழத்த

வேிற்றுப்

ைகுதி....

ைார்பவபே

மாற்றாமல்

இருந்தான்.....
"ஜபை ைின்னாம அப்ைடிகே விரிச்சு விட்டுக்ேிட்டு வரட்டுமா?"
"இல்ல கவணாம்... அதுக்கு முடி ஷாட்ைா இருக்ேனும்... இவ்வளவு
நீ ள முடிபே விரிச்சு விட்ைா நல்லாருக்ோது.... நமாத்தமா கசர்த்து ரப்ைர்
மட்டும் கைாட்டுக் ேிட்டு வா" என்றவன் எழுந்து ேண்ணாடிேருகே வந்து....
"நநத்தில சின்னதா நைாட்டு பவ" என்றதும் "சின்னதாவா?" என்றாள்...

286

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம் ம்..." என்றவன் மிேச் சிறிே நைாட்டு ஒன்பறத் கதடிநேடுத்து

மான்சிேின்

நநற்றிேில்

பவக்ேபலன்னா

ஒட்டினான்....

அம்மாச்சி

திட்டும்"

"இங்ே

நைாட்டு

என்று
பவக்ேனுகம?

வேிட்பைத்

நதாட்டுக்

ோட்டினாள்....
"ம்"

என்றவன்

குங்குமத்பத

விரலில்

நதாட்டு

சிறு

புள்ளிோே

வேிட்டில் பவத்து விட்ைான்.... இேல்ைாே அவளது கதாள்ேபளத் நதாட்டு

ேண்ணாடிேின் ைக்ேம் திருப்ைி "இப்ை சரிோேிருக்ோப் ைாரு?"
என்றான்..
தன் முேத்பத ேண்ணாடிேில் ைார்த்தாள்.... அவளுக்குப் ைின்னால்
ஒட்டி நின்றிருந்த

சத்ேனும்

நதரிந்தான்....

சரிோேத்தான்

இருந்தது....

சரிோ இருக்கு என்ைது கைால் தபலேபசத்தாள்....

"சரி வா கைாேலாம்" என்று கதாபளத் நதாட்ைைடி நவளிகே அபழத்து
வந்தான்.... சங்ேைமாே நநளிந்தைடி வந்தவளின் கதாபள ஆறுதலாே
அழுத்தி "ோரும் எதுவும் நிபனக்ே மாட்ைாங்ே... ப்ரீோ வா மான்சி"
என்று கூறினான்...
ேதபவப்
பூட்டி

விட்டு

திரும்ைிேவள் திபேத்து

நின்று

விட்ைாள்

"இநதன்ன பைக் நிக்ேிது? ஜீப் எங்ே?" என்று கேட்ே....

"ஜீப்

சர்வஸ்க்கு
ீ

கைாேிருக்கு....

இது

ைிரண்ட்

பைக்"

என்றவன்

பைக்பே ஸ்ைார்ட் நசய்துவிட்டு ோத்திருக்ே.... என்ன நைக்ேிறது என்ற

புரிோதப் ைார்பவயுைன் வந்து அவன் ைின்னால் அமர்ந்தாள்....
"ஜீன்ஸ்

கைாட்டுக்ேிட்டு

ஒரு

ைக்ேமா

ோல்

கைாட்டு

உட்ோர்ந்தா

ோநமடிோத் நதரியும்... நரண்டு ைக்ேமும் ோல் கைாட்டு உட்ோர்" என்று

நோஞ்சம் அதட்ைலாேச் நசான்னதும் "சரி" என்று நமல்லிேக் குரலில்
கூறிவிட்டு இறங்ேி இரு ைக்ேமும் ோல் கைாட்டு அமர்ந்தாள்...
எடுத்த எடுப்ைிகலகே கவேமாே பைக்பே நேர்த்த.... சட்நைன்று அவன்
முதுேில் கமாதி இடுப்பைப் ைிடித்துக் நோண்ைாள்....

287

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கரஸில் ஓட்டுைவன் கைால் கவேமாே நசல்லவும் முதலில் ைேந்தவள்

ைிறகு சந்கதாஷத்தில் அவன் முதுேில் தட்டி "சூப்ைரா ஓட்டுறீங்ே... நசம
ஜாலிோ இருக்கு" என்றாள் தனது இேல்பு மாறாமல்....
சத்ேனுக்கு ஓட்டுவது பைக்ோேத் நதரிேவில்பல.... ராக்நேட் கைால்
சீறிப்

ைாய்ந்தான்.....

கவேத்தபைேளில்

ஏறி

இறங்கும்

கைாநதல்லாம்

அவன் இடுப்பை இரு பேோலும் வபளத்துக் நோண்ைாள்....

இவர்ேபள
விைாதீங்ே...

மற்நறாரு

முன்னாடிப்

கஜாடி

முந்திச்

கைாங்ே....
ம்

ம்...

நசல்ல....
கவேமா"

"அவங்ேபள
என்று

அவன்

கதாபளத் தட்டினாள்...
"இரு

இரு...."

என்று

தனது

பைக்ேின்

கவேத்பத

அதிேப்ைடுத்தினான்...முன்னால் நசன்ற பைக்பே சத்ேன் முந்திச் நசன்ற

நிமிைம்

ைின்னால்

ஊன்றி

ஜாக்ேிரபதோே

சத்ேனின்
விரபல

அமர்ந்திருந்தவள்

ேழுத்பத
உேர்த்திக்
எழுந்து

வபளத்துக்
ோட்டி

பைக்ேின்

நின்று

இருப்ைக்ேமும்

நோண்டு

நோண்டு...

"கஹாய்ய்ய்ய்......"

மறு

ஒரு

பேோல்

பேேின்

என்று

ோல்

ேட்பை

உற்சாேமாேக்

கூச்சலிட்ைாள்...
மான்சிபேக் ேண்டு நைரும் விேப்ைாே இருந்தது.... 'எப்ைடி இவளால்
மட்டும்

இவ்வளவு

எண்ணிேவன்...

சந்கதாஷமாே
"உட்ோரு

மான்சி...

இருக்ே
ேீ ழ

முடிேிறது?'

விழுந்துைப்

கைாற"

என்று
என்று

அவபள எச்சரிக்பே நசய்ேவும் தேங்ேவில்பல....

"ம்

ம்..."

என்று

சீட்டில்

அமர்ந்து

அவனது

ேழுத்பதக்

ேட்டிக்

நோண்ைவள் "உங்ேளுக்கு பைக் கைக் வபல

ீ
தூக்ேி ஸ்கைாைி ைண்ணத்
நதரியுமா?" என்று கேட்ே...
அதிசேமாேத்

திரும்ைிப்

ைார்த்தவன்
இல்பலோ?" என்று கேட்ைான்....

288

"ஏய்

உனக்குப்

ைேமாகவ

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"நான் ஏன் ைேப்ைைனும்? பைக்பே ஓட்றது நீ ங்ேளாச்கச" என்றவள்

முன்ைக்ேமாே விரல் நீ ட்டி "ஸ்கைாைி ைண்ணத் நதரியுமா நதரிோதா?"
என்று ேராராேக் கேட்ைாள்...
சிரிப்புத் தாங்ேவில்பல சத்ேனுக்கு..... "ோகலஜ்ல ைடிக்கும் கைாது
ஸ்கைாைி

ைண்ணிருக்கேன்...

நராம்ை

நாளாச்சி

இரு

இப்கைா

ட்பரப்

ைண்கறன்" என்றவன் "என்பன இறுக்ேிப் ைிடிச்சுக்கோ" என்று கூறிவிட்டு

கைாக்குவரத்து இல்லாத இைம் வந்ததும் முன் சக்ேரத்தின் ைிகரக்பே
அழுத்திக் நோண்கை பைக்பே முழு கரஸ் நோடுத்தான்....
சட்நைன்று ைின் சக்ேரம் உேர்ந்தது... ைின்னால் அமர்ந்திருந்த மான்சி
சத்ேனின் ேழுத்பதக் ேட்டிக் நோண்டு அவன் முதுேில் நமாத்தமாய்
சரிந்தாள்.... இந்த த்ரில் அனுைவம் அவபள கமலும் உற்சாேப் ைடுத்த....
"ஹய்கோ சூப்ைர் சூப்ைர்...." என்று உரக்ேக் ேத்தினாள்..
சிரித்தைடி பைக்பே மீ ண்டும் ைபழே நிபலக்குக் நோண்டு வந்து
திகேட்ைருக்கு நசல்லும் சாபலேில் நசலுத்தினான்.....திகேட்ைர் வரும்
வபர தனது பேேபள அவனது ேழுத்திலிருந்து அேற்றகவேில்பல
மான்சி....
ஏற்ேனகவ

ரிசர்வ்

நசய்ேப்ைட்டிருந்ததால்

உைனடிோே

உள்கள

நசன்று விட்ைார்ேள்.... ைைம் ரிலீசாேி நாட்ேள் ஆேிேிருந்ததால் கூட்ைம்

மிேவும்

குபறவாே

இருந்தது....

ஓரமாய்

ஒரு

இருக்பேபேத்

கதடி

அமர்ந்தார்ேள்....
ைைம்

ஓை

ஆரம்ைித்து

இரண்ைாவது

சீனிகலகே

ஆரம்ைித்தாள்....

"ைாப்ோர்ன் கவணும்?" என்று சத்ேனின் விரபல சீண்டினாள்...

அப்கைாதுதான் இருட்டில் நமல்ல நமல்ல அவளின் கதாள் மீ து சரிே
ஆரம்ைித்தவன் "ம் இரு வாங்ேிட்டு வர்கறன்" என்று விட்டு எழுந்துப்
கைாய் வாங்ேி வந்தான்....
289

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"உங்ேளுக்கு கவணாவா?" என்றைடி அவன் பேேிலிருந்த ைாப்ோர்ன்

ைாக்நேட்பை வாங்ேிக் நோண்ைாள்.... நோறித்தைடி ைைம் ைார்த்தாள்....
சத்ேனின் ைார்பவ திபரக்கே நசல்லவில்பல.... முழுவதுமாே அவள்
ைக்ேமாே

சரிந்து

அமர்ந்தான்...

ைாப்ோர்ன்

நோறிப்ைதில்

பேக்கும்

வாய்க்கும் சண்பை என்ைது கைால் கவேமாே நைந்தது....

ைைத்பதயும்

ஆர்வமாேப்

ைார்த்துக்நோண்டிருந்தவள்

ஆறாவது

சீனுக்கு "சகமாசா கவணும்" என்றாள்.... எழுந்து கைாய் வாங்ேி வந்துக்

நோடுத்தான்.... இரண்டு சகமாசாவில் ஒன்பற முழுவதுமாேத் தின்று
முடிக்கும் வபரக் ோத்திருந்தான்.....
ைைம் ைார்த்துக் நோண்கை அடுத்தபத எடுத்து ைாதிக் ேடித்து நமன்று
நோண்டிருக்கும் கைாது அவளது பேபேத் தட்டி "இது என்கனாைது"
என்றான்....
"ஓ....

ஸாரி
ைாதி

தின்னுட்கைன்"

என்று

மீ திபேக்

ோட்டினாள்....

"ைரவால்ல குடு" என்று வாங்ேிக் நோண்டு அவள் தின்ற மீ திபே இவன்

தின்றான்.....
இன்ட்ரவலுக்கு

சற்று

முன்கை

"கோல்ட்

ோைி

கவணும்"

என்று

கேட்ைாள்.... அதுவும் வாங்ேி வந்து நோடுத்தான்.... ைாதிக் குடித்து விட்டு

அப்கைாது தான் ஞாைேம் வந்தவளாே "உங்ேளுக்கு கவணுமா?" என்று
கேட்ைாள்......
"ம்

நோஞ்சம்

கைாதும்"

என்று

அவள்

குடித்த

ஸ்ட்ராபவ
தன்

ைக்ேமாேத் திருப்ைி உதடுேளால் ேவ்வி அந்த குளிர்ந்த ோைிபே உறிஞ்ச

ஆரம்ைித்தான்..... இரண்டு விழுங்கு உறிஞ்சிேதும் ஸ்ட்ராபவத் திருப்ைி
ைைம்

ைார்த்துக்

நோண்டிருந்தவளின்

உதட்டில்

நைாருத்தி

"எனக்குப்

கைாதும் நீ குடிச்சிடு" என்றான்....

ைைத்தில்
இன்ட்ரநவல்

ேவனமாே
விட்ைதும்

இருந்தவள்
தின்ைதற்கு

மீ திபே
இன்னும்

உறிஞ்சினாள்....
என்னநவல்லாம்

இருக்ேிறகதா எல்லாவற்பறயும் வாங்ேி வந்துக் நோடுத்தான்.....

290

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மீ ண்டும்
அத்தபன

விளக்குேள்
கநரமாே

அபணக்ேப்ைட்டு

சரிந்து

ைைம்

அமர்ந்திருந்தவன்

நதாைங்ேிேது....

இப்கைாது

அவளது

கதாளில் சாய்ந்தான்.... திடுக்நேன்று திரும்ைிேவள் என்ன என்ைது கைால்

ைார்க்ே.... "இல்ல தூக்ேம் வருது" என்று தடுமாறினான்...
உைகன இேல்ைானவள் "ம் ம் சரி ைடுத்துக்ேங்ே" என்றுக் கூறி அவகள
அவனது தாபைபேத் தாங்ேி தன் கதாளில் சாய்த்து இதமாே வருடிக்
நோடுத்தாள்..... அவபளத் நதாடும் கநாக்ேில் சாய்ந்தவனுக்கு அவளின்
இதமான வருைலில் நிஜமாேகவ தூக்ேம் வரும் கைாலிருந்தது...
நநருக்ேத்துக்கு

இபைஞ்சலாே

நடுகவ

இருந்த

தனது

பேபே

உேர்த்தி மான்சிேின் ேழுத்பதச் சுற்றி மறுபுறம் கைாட்டுக்நோண்ைான்....

இப்கைாது நநருக்ேம் அதிேமாே ைாதி உைபல அவள் மீ து சாய்த்துக்
நோண்ைான்...
அவள் குளிக்கும் பமசூர் சான்ைல் கசாப் வாசபனயும் மீ றிேநதாரு
மேரந்த வாசபன அவள் மீ து.... எத்தபன சுேம் இந்த நிபல? ரசபனோே
ேண்ேபள மூடிக்நோண்ைான்..... உறக்ேத்தில் நழுவுவது கைால் தபலபே
சரித்து அவளது ேழுத்தடிக்கு வந்தான்.....
மீ ண்டும் நழுவி ேீ கழ இறங்ோத வாறு அவனது முேத்பத அப்ைடிகே
தாங்ேிப் ைிடித்துக் நோண்டு ைைம் ைார்த்தாள்....
இப்ைடி ஏமாற்றுவது அகோக்ேிேத்தனம் தான்.... ஆனால் ோதபல
உணரவும் உணர பவக்ேவும் கவறு வழி நதரிேவில்பலகே? தானாே
உணருவாள்

என்று

ோத்திருந்தது

கைாய்

இப்கைாது

உணர்ச்சிேபளத்

தூண்டிோவது நான் அவள் புருஷன் என்ைபத உணர்த்தி விடும் முேற்சி

தான் இது..... அவள் ேழுத்தடிேில் தனது உதடுேபள குவித்து பவத்தான்....
அதுவபர எபதயும் உணராமல் சினிமாவில் ேவனமாே இருந்தவள்
இப்கைாது

உைல்

சிலிர்க்ே

நமல்ல

நநளிந்தாள்....

தூக்ேத்தில்

இருக்ேிறாகனா? என்று குனிந்துப் ைார்த்தாள்.... ேண்ேபள மூடிக்நோண்டு

291

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இருந்தான்.... அப்கைா தூக்ேம் தான்.... சரிந்து ேிைந்த சத்ேனின் முேத்பத

தூக்ேி கதாளில் சாய்த்தாள்...
சுதாரித்து விட்ைாள் என்றுத் நதரிந்ததும் இன்னும் அசந்து உறங்குவது
கைால் ோட்டிக்நோண்டு அவளது கைாக்ேில் விை முடிவு நசய்தான்...
அதன்
அடிக்ேடித்

ைிறகு

சினிமா

திரும்ைி

நோண்ைாள்....

மான்சிேின்

கதாளில்

அதுவபர

ேவனத்தில்

இருந்தவனின்

கநராே

ைதிேவில்பல....

முேத்பதப்

அமர்ந்திருந்தவள்

அவன்

ைார்த்துக்
ைக்ேமாே

சாய்ந்து அமரவும் சத்ேனின் தபல தானாேகவ சரிந்து வந்தது.... என்ன

நசய்ேிகறாம் என்று புரிோமகலகே அவனது முேத்பதத் தாங்ேி தனது
மார்கைாடு அபணத்துப் ைிடித்துக் நோண்ைாள்....
நமத்நதன்ற ைந்நதான்றின் மீ து முேம் பவத்ததுப் கைான்ற உணர்வு....
சத்ேன்

உணர்ச்சிவசப்ைட்டு

'இத்தபன
கநசத்பத

தனது

ைற்ேபள

பவத்துக்நோண்டு

ேடித்துக்

நோண்ைான்....

அடுத்தவளுக்கு

என்பனத்

முடியும்

இம்மிகூை

தாபர வார்க்ே நிபனக்ேிறாகள?'

முேத்பத

அபணத்தவள்

அபசந்தாளில்பல....

நைல்

திபரப்ைைம்
சப்தம்

கேட்ைதும்

வபர

அவசரமாே

அவன்

முேத்பத நிமிர்த்தி கதாளில் பவத்துக் நோண்ைாள்...

தூங்ேி விழித்தவனாே "ைைம் முடிஞ்சுதா?" என்று கேட்ே.... "ம் ம்..
முடிஞ்சிடுச்கச" என்றாள்....
இருவரும் எழுந்து நவளிகே வந்து பைக்ேில் ேிளம்ைினர்... கைாகும்
கைாது

அத்தபன

ஆர்ைாட்ைம்

நசய்தவள்

திரும்ைி

வரும்கைாது

அபமதிோே வந்தாள்.... சத்ேனின் ேழுத்பதக் ேட்டிக்நோள்ளவில்பல...

இருபுறமும் ோல் கைாட்டு அமர்ந்து ைட்டும் ைைாமலும் அவனது கதாளில்
பே பவத்துக் நோண்டு வந்தாள்.....

292

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வட்டிற்குள்
ீ
நுபழந்ததுகம தனது அபறக்குச் நசன்று ேதபவ சாத்திக்
நோண்ைாள்.... ஏன் என்று சத்ேன் கேட்ேவில்பல.... தனிபமேில் நன்றாே
கோசிக்ேட்டும் என்று தனது அபறக்கு வந்துவிட்ைான்.....
உபை

மாற்றிக்நோண்டு

ேட்டிலில்

விழுந்தவனின்

கைான்

அபழத்தது.... எடுத்துப் ைார்த்தான்... அப்ைாவின் நம்ைரிலிருந்து அபழப்பு

வந்திருந்தது....
"எப்ைடிப்ைா இருக்ேீ ங்ே?" என்று அன்ைாேக் கேட்ைான்...
"நம்ம
நைாம்மிேம்மா

இருக்கோம்ோ....

நீ யும்

புண்ணிேத்தில்

மருமேளும்

எல்லாரும்

எப்ைடிப்ைா

நல்லா

இருக்ேீ ங்ே?"

என்று

கேட்ைார்....
"நல்லாருக்கோம்ப்ைா.... இன்பனக்ேி லீவு.... நரண்டு கைரும் மதிேம்
சினிமாவுக்குப் கைாகனாம்... இப்ைதான் வட்டுக்கு
ீ
வந்கதாம்" என்றான்....
கேட்ைவருக்கு

உள்ளம்

குளிர்ந்துவிட்ைது

கைால....

"சினிமாவுக்ோ

கைான ீங்ே? நராம்ை நல்லது சாமி....." என்றவர் "உன் மாமனார் இசக்ேி

நம்ம

நைாம்மிக்கு

ேல்ோணம்
கைசி

வந்தாருள்ள?

எல்லாம்

கைசி

முடிச்சுட்கைாம்... நாலு மாசத்துக்கு மண்ைைம் எதுவும் ோலிேில்பலனு

அவரு வட்டுலகே
ீ
ேல்ோணத்பத வச்சிட்ைாரு சத்ோ" என்றார்...
"இருக்ேட்டுகமப்ைா? மாமா வடு
ீ
நைரிே வடுப்ைா...
ீ
ஒகர சமேத்துல
தாராளமா

நரண்டு

ேல்ோணம்

ைண்ணலாம்"

என்றான்

சத்ேன்

உற்சாேமாே...
"ைண்ணலாம் தான் சத்ோ.... ஆனா மண்ைைம் தான் ேிபைக்ேபலகே
வட்டுல
ீ

ைண்ணப்கைாற

ேல்ோணத்பத

எப்ைப்

ைண்ணா

என்னன்னு
நசால்லி அடுத்த மாசம் முதல் முகூர்த்தத்துலகே கததி வச்சிட்ைாரு
சாமி" என்றார் பூைதி...

293

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைாவின்
கவண்ைாம்ப்ைா....

ேவபலப்

புரிந்தது....

நைாம்மிக்கு

நபேலாம்

"வச்ச
தான்

கததிபே
நரடிோ

மாத்த
இருக்கே?

ேல்ோண நசலவு மட்டும் தாகன? அபத ஈசிோ சமாளிக்ேலாம்ப்ைா"

என்று பதரிேமாேக் கூறினான்...
"நாச்சிோவுக்கு அவங்ே வட்டுல
ீ
நசய்ததில் ைாதிோவது நசய்ேனும்
சத்ோ... இசக்ேி எதுவும் கேட்ேபலனாலும் நசய்ே கவண்டிேது நம்ம
ேைபம" என்றவர் "அப்கைா இசக்ேி நசான்னத் கததிக்கே ேல்ோணத்பத
வச்சுக்ே சம்மதம் நசால்லிைவா சத்ோ?" என்று மேனிைம் கேட்ைார்....
"ேண்டிப்ைா நசால்லுங்ேப்ைா..... பநட் நானும் மாமாேிட்ை கைசுகறன்"
என்ற சத்ேன்..... அதன் ைிறகு சில குடும்ைக் ேபதேபளப் கைசிவிட்டு
நிம்மதிோே நமாபைபல பவத்தான்....
தங்பேேின்

திருமணம்

மான்சிேிைம்

நிபறே

மாற்றத்பத

விபதக்கும் என்று நம்ைினான்.... அந்த மாற்றம் தன் மீ தான கநசத்பதத்

தூண்டும் என்றும் நம்ைினான்....
அடுத்த நாள் ோபல நவகு இேல்ைாே விடிந்தது..... முதல் நாள்
தாக்ேத்தால் சில நிமிைங்ேள் வபர நைந்த இருவரின் ேண்ணா மூச்சி
ஆட்ைமும்

சத்ேனின்

ோல்ேளுக்கு

ஷூக்ேபள

மட்டும்

வபரதான்

நீ டித்தது... "நான் கைாட்டுக்ேிகறன்... நீ கைாய் கவபலேிருந்தாப் ைாரு"

என்று சத்ேன் கூறிேதும்...
நவடுக்நேன்று நிமிர்ந்துப் ைார்த்து முபறத்து "அய்ே நராம்ைத்தான்...."
என்று நாக்பேத் துருத்திக் ோட்டிேவுைன் சிரித்து விட்ைான் சத்ேன்....
ேிளம்பும் முன்பு ஜீப்ைில் அமர்ந்துப் ைார்த்தவனுக்கு தளிராய் தபல
சாய்த்து பேேபசத்தாள்..... ஒரு வித மனநிபறவுைன் சிரிப்புைகனகே
புறப்ைட்டுச் நசன்றான்....
ைிளான்ட் நசன்ற ஒரு மணி கநரத்தில் வட்டிற்கு
ீ
ோல் நசய்து "என்ன
ைண்ற?" என்று ரேசிேக் குரலில் கேட்ைான்...
294

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"உங்ே டிரஸ்லாம் அேர்ன் ைண்ணிக்ேிட்டு இருக்கேன்" என்றாள்.....
சட்நைன்று ஏகதா கதான்ற "அநதல்லாம் நீ ஏன் நசய்ற? அேர்ன்
வண்டி

வருகம?

அவர்

ேிட்ை

குடுக்ே

கவண்டிேது

தாகன?"

என்று

அவசரமாேக் கேட்ைான்....
"வட்டுல
ீ
நான் எதுக்கு இருக்கேன்? ஏற்ேனகவ உங்ேத் துணிேபள
துபவக்ேக் கூை ஆள் வச்சிட்டீங்ே... இப்கைா இது மட்டும் தான் நான்
நசய்கறன்" என்று சலிப்ைாேச் நசான்னவள் "அப்புறம் நைாண்ைாட்டினு
எதுக்ோே இருக்கேன்னு எனக்கே என்கமல கோைம் வந்துடும்" என்றாள்
நோஞ்சும் குரலில்...
"ஓ....

ரிேலி?

ஓகே....

ஓகே...

ரிலாக்ஸ்

நைாண்ைாட்டி....

நவரிகுட்

நைாண்ைாட்டி" என்று சத்ேன் குறும்ைாேச் நசால்லவும்.... "ச்சு.... சும்மா

கேலி ைண்ணக்கூைாது" என்றவளின் நவட்ேம் கேட்ை இவன் ோதுேபளக்
கூை சிவக்ே பவத்தது....
இதற்கு

கமல்

கைசினால்

ைாதிேிகலகே

கைச்சில்

கநத்ரா

வந்துவிடுவாள் என்று கதான்ற "ஓகே பை மான்சி... ஒர்க் இருக்கு" என்று

கூறிவிட்டு நமாபைபல அபணத்து பவத்தான்...
மதிே உணவு இபைகவபளேின் கைாது மான்சிகே அபழத்தாள்.....
"சாப்ட்டீங்ேளா?" எனக் கேட்ே...
"இப்ைதான் கேன்டீன்ல சாப்ட்கைன்.... நல்லாகவேில்பல" என்றான்..
"அச்கசா..... இதுக்குத்தான் நாகன நசய்துத் தர்கறன்னு நசான்னா நீ ங்ே
கேட்ே மாட்றீங்ே" என்று வருத்தமாக் கூறவும்.... "இட்ஸ் ஓகே மான்சி..."
என்றான்...
"சரி

ஈவினிங்

சீக்ேிரமா

வாங்ே...

ஸ்நைஷலா

ஏதாவது

வச்சிருக்கேன்" என்று சந்கதாஷமாேக் கூறி பவத்தாள்....

295

நசய்து

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சற்றுகநரத்திற்நேல்லாம் நைாம்மிேிைமிருந்து கைான்.... "அண்ணா.....

மறுைடியும் நீ யும் அண்ணியும் எப்கைா சினிமாக்குப் கைாவங்ே?"
ீ
என்று
அவசரமாேக் கேட்ைாள்....
ஒன்றும் புரிேவில்பல சத்ேனுக்கு "ஏன்? என்னாச்சி நைாம்மி?" என்று
கேட்ே...
"இல்லண்ணா... கநத்து நீ யும் அண்ணியும் சினிமாவுக்குப் கைாய்ட்டு
வந்ததுக்கு அப்ைா இன்பனக்கு எங்ே எல்லாருக்கும் ட்ரீட் குடுத்தாரு....
வட்டுல
ீ
எல்லாத்துக்கும் புது டிரஸ்... எனக்கு மட்டும் எக்ஸ்ட்ராவா ஒரு
ரிங்.... அது மட்டுமில்ல அண்ணா... நம்ம அப்ைத்தா தாத்தா வாங்ேி
குடுத்ததா நசால்லி ஒரு பேக் ோப்பு வச்சிருக்குகம? அபத நான் கேட்டு
அழுதப்ைல்லாம்
சினிமாக்குப்

தரகவேில்பல... இன்பனக்கு

கைானதும்

நான்

நீ ங்ே நரண்டு கைரும்

கேட்ோமகலகே

ோப்பைத்

தூக்ேி

குடுத்துடுச்சு.... அப்புறம் நம்ம கமலமபைக்ோரர் கூை எனக்ோே ஒரு புது

நமாபைல்

வாங்ேி

வச்சிருக்ோராம்"

என்று

உற்சாேமாேப்
கைசிக்நோண்கை கைானாள்...
"ஓய்... ஓய்... நிறுத்து... நிறுத்து..... நாங்ே சினிமாவுக்குப் கைானதுக்கு
அங்ே

வகை
ீ

திருவிழா

நோண்ைாடுறீங்ேளா?

இநதல்லாம்

ஓவரா

இல்பல" என்று கேட்ைான்...

"ஓவரும் இல்ல விக்நேட்டும் இல்ல.... எல்லாரும் க்ள ீன் கைால்ட்.....
சரி நீ நசால்லுண்ணா... மறுைடி எப்ை சினிமாக்கு கைாவங்ே?"
ீ
என்று
குறும்ைாேக் கேட்ைாள்...
"அை என் ஆபச தங்ேச்சிகே... அம்மாவாபச மாசத்துக்கு ஒருநாள்
வந்தாதான்

அதுக்குப்

அம்மாவாபசக்கு

கைர்

மரிோபத

அம்மாவாபச...
இருக்ோது....

தினமும்

கைா

கைா...

வந்தா
கைாய்

ேல்ோணத்பதப் ைத்தி ேனவு ோணு" என்று சிரிப்புைன் கூறினாலும்

மான்சியும்

நானும்

இபணவதில்

இரு

குடும்ைத்துக்கும்

சந்கதாஷம்? என்ற நிபனப்ைில் ேண்ேள் ேசிந்தன....

296

எத்தபன

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

திருமணத்பதயும் விநாேேத்பதயும் ைற்றி சில நிமிைங்ேள் கைசி

தங்பே அங்கே நவட்ேப்ைடுவபத இங்கே மனக்ேண்ணில் ேண்டு ரசித்து
விட்டு தான் நமாபைபல அபணத்தான்...
அன்று மாபல வட்டுக்கு
ீ
வர தாமதமானதும் வாசலில் மான்சியும்
கேத்திரினும்
தாபைபே

குத்தங்ோலிட்டு
அந்த

பேேளில்

அமர்ந்து

முழங்ோலில்

தாங்ேிக்

நோண்டு
பேயூன்றி
கசாேமாே

அமர்ந்திருந்தனர்....
ஜீப்ைிலிருந்து
என்றதும்

இவன்

"நரண்டு

இறங்ேிேப்

ஏஞ்சலும்

ஏன்

ைிறகும்
கசாேமா

எழுந்திரிக்ேவில்பல
இருக்ோங்ே?"

என்று

கேட்ைைடி மூன்றாவதாே இவனும் அவர்ேபளப் கைாலகவ ைக்ேத்தில்

அமர்ந்தான்.....
"நாங்ே நரண்டு கைரும் கோைமா இருக்கோம்" என்று இருவருகம ஒகர
சமேத்தில் கூறினார்ேள்....
"என்னக் கோைம்?" என்றவன் மான்சிேின் தாபைேிலிருந்த பேபே
எடுக்ே முேன்றான்.... "ஸ் ஸ் நதாைாதீங்ே.... கோைமா இருக்கும் கைாது
பேபே அப்புடித்தான் வச்சுக்ேனும்" என்றாள்...
"ஓ..... ேன்னத்துல பே வச்சா கோைமா இருக்ேிறதா அர்த்தமா? ஓகே...
நானும் கோைமா இருக்கேன்" என்று இவனும் முேத்பத கவறு ைக்ேமாேத்
திருப்ைிக் நோண்ைான்....
"நீ ங்ே கலட்ைா வந்ததால எங்ேளுக்கு கோைம்.... உங்ேளுக்கு ஏன்
கோைம்" என்று விரல் நீ ட்டி கேட்ைவளுக்குப் ைதிலாே "ைின்ன அங்ேருந்து
ைசிகோை வந்தவனுக்கு இப்புடி வரகவற்பு குடுத்தா கோைம் வராம என்ன
ைண்ணும்?" என்றான்...

297
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைசி

என்ற

வார்த்பதபேக்

கேட்ைதும்

விருட்நைன்று

எழுந்தவள்

"அய்கோ ஸாரி ஸாரி ஸாரி.... எழுந்து வாங்ே" என்று அவன் பேபேப்

ைிடித்து தூக்ேி நிறுத்தி உள்கள தள்ளிக்நோண்டு கைானாள்...
கசாைாவில் உட்ோர்ந்தவனின் ஷூக்ேபள அவசரமாேக் ேழற்றிவிட்டு
"நீ ங்ே

கைாய்

முேம்

ேழுவிட்டு

வாங்ே...

நான்

சாப்ைாடு

எடுத்து

பவக்ேிகறன்" என்று கூறிவிட்டு சபமேலபறக்கு ஓடினாள்....

ைசி என்றவுைன் ைம்ைரமாே சுழலும் மபனவிபே ரசித்தைடி தனது
அபறக்குச்

நசன்று
உபை

மாற்றிக்நோண்டு

பைனிங்

கைைிளுக்கு

வந்தான்..... வந்தவன் விேப்புைன் அப்ைடிகே நின்று விட்ைான்....

கைைிள் முழுவதும் வித விதமான சாப்ைாடு ஐேிட்ைங்ேள் நசய்து
பவக்ேப்ைட்டிருந்தது...

"என்ன

மான்சி

விகஷசம்?

இவ்வளவு

சபமச்சிருக்ே?" என்று கேட்ைான்...

கேத்தரின்

பேேில்

தட்டும்..

மான்சி

தண்ண ீரும்

எடுத்து

வந்து

கைைிளில் பவத்தனர்... "நீ ங்ே தான் மதிேம் சாப்ைாடு நல்லாேில்பலனு

நசான்ன ீங்ேகள? அதான் நல்லதா சபமச்சி வச்கசன்" என்று கூறிேவள்
அவனுக்குத் தட்டு பவத்து ைரிமாற ஆரம்ைித்தாள்...
அத்தபனயும்
இத்தபனயும்

அவனுக்குப்
சபமக்ே

தனிோளாே?....

ஒரு

ைிடித்த

எத்தபன

மாதிரி

மனம்

நான்நவஜ்

கநரம்

ஐேிட்ைங்ேள்....

ைிடித்திருக்கும்?

நநேிழ்ச்சியுற...

அதுவும்

"என்னைா

இது?

எதுக்ோே இவ்வளவு சிரமப்ைைனும்?" என்று கேட்ைான்..

விேப்புைன் விழிேபள விரித்தவள் "அய்கோ இதிநலன்ன சிரமம்?
மதிேம்

நல்லா

தூங்குகவன்....

இன்பனக்ேி

தூங்ோம
முழிச்சிருந்து

எல்லாம் நசய்கதன்.... இமான் அண்ணா தான் எல்லாம் வாங்ேிட்டு வந்து

குடுத்தாங்ே.... கேத்தரினும் நானும் தான் நசய்கதாம்" என்றதும்... குட்டிப்
நைண் கேத்தரின் சத்ேனருகே வந்து "நான் தான் நிபறே நசஞ்கசன்
அங்ேிள்....

அக்ோ

சும்மா

நின்னுக்ேிட்டு

தான்

நைருபமோேக் கூறவும் சிரித்துவிட்ைான் சத்ேன்...

298

இருந்தாங்ே"

என்று

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அப்கைா

கமைத்துக்கு

ேிப்ட்

குடுத்துை

கவண்டிேது

தான்"

என்று

குழந்பதபேத் தூக்ேி அவள் ேன்னத்தில் அழுத்தமாே முத்தமிட்டு ேீ கழ

இறக்ேி விட்டு நிமிர்ந்தான்... மான்சிேின் முேத்தில் ரசபனபேயும் மீ றிே
ஏக்ேம் முத்தம் நோடுத்த சத்ேனின் உதடுேபள நிமிைகநரம் ைார்த்து
விட்டு ைார்பவபேத் திருப்ைிக் நோண்ைாள்....
ேவனித்தவன்
அருபமோே

புன்னபேயுைன்

சபமத்திருந்தாள்...

சாப்ைாட்டில்

உணவின்

ேவனமானான்....

ருசிபே

விை

அதற்ோே

அவள் எடுத்துக் நோண்ை சிரமகம முன்னால் வந்து நின்றது...

மான்சிேின்

பேபேப்

ைிடித்து

இழுத்து

தன்னருகே

இருந்த

இருக்பேேில் உட்ோர பவத்து "இப்ை நசால்லு என்ன கோைம்?" என்று

கேட்ைான்...
"இநதல்லாம் நசய்து வச்சிட்டு நீ ங்ே சீக்ேிரம் வருவங்ேன்னு
ீ
நவேிட்
ைண்கணாம்.... கைான் கூை ைண்கணாம்.... சுவிட் ஆப்னு வந்தது" என்று
வருத்தமாேக் கூறினாள்...
"ஸாரிைா ேபைசி பைம்ல ஒரு கவபல வந்துடுச்சு... அகதாை கைானும்
சார்ஜ் இல்லமா சுவிட் ஆப் ஆேிடுச்சு" என்றான்....
அதன் ைிறகு இேல்ைாேினாள்... சத்ேன் சாப்ைிட்ைப் ைிறகு இருவபரயும்
உட்ோர பவத்து இவன் ைரிமாறினான்....
அந்த

வார

இறுதி

நாளான்று

கநத்ரா

வரும்

வபர

இகத

அந்நிகோன்ேமும் அன்பும் நீ டித்தது.... மான்சிேிைம் நதளிவு வந்தகதா

இல்பலகோ நிபறே ஏக்ேம் வந்தது.... நிபனத்த கநரத்தில் அவபளத்
நதாட்டுத் நதாட்டு கைசினான்.... ஆனால் நதாடுவபத ேட்ைாேமாக்ோமல்
இேல்பு கைால் நசய்கத ஏக்ேத்பத விபதத்தான்.... தனது வசீேர சிரிப்பைக்
ோட்டிகே அவபள சிபற பவத்தான்.....

299

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராபவப் ைற்றிப் கைசும் கைாது மட்டும் மான்சிேிைம் நதரியும்

மாற்றங்ேள்

அவபன

கோைப்ைடுத்தினாலும்

நசய்து

நோடுத்த
சத்திேத்பதக் ோப்ைாற்ற மான்சி மிகுந்த சிரமப்ைடுேிறாள் என்று மட்டும்
ஓரளவு புரிந்தது....
கநத்ரா

வந்தாள்....

தனிோே

அல்ல...

அவளுைன்

அஸ்வினும்

வந்தான்.... புரிோமல் ைார்த்த சத்ேனிைம் "என் ைிரண்ட் அஸ்வின்" என்று

அறிமுேம் நசய்து பவத்தாள்....
அஸ்வின் எந்தவித ைந்தாவும் இன்றி நவகு இேல்ைாே இருந்தான்....
சத்ேன் பே நீ ட்டுவதற்குள் அவகன வந்து அபணத்து "நசம மாஸ்
ஹீகரா தான் நீ ங்ே.... எல்லாபரயும் விரல் நுனில நிறுத்துற கநத்ரா
உங்ேக்ேிட்ை

மட்டும்

எப்ைடி

இருந்துச்சு....

இப்கைா

க்ளிேர்

விழுந்தான்ற
ஆேிடுச்சு...

ைவுட்

நராம்ை

அழகுக்கும்

நாளா

ேம்ைீரத்துக்கும்
நிபறே வித்திோசமிருக்குனு ஒத்துக்ேிகறன்" என்று கூறி சிரித்தான்...
சத்ேன்
குழப்ைம்

சங்ேைமாே

சிரித்தாலும் இவன் என்ன

தீரவில்பல....

"நவல்ேம்

அஸ்வின்"

புது வரவு என்ற

என்று

சம்ைிரதாேமாே

வரகவற்றான் சத்ேன்...
கைசும்
மான்சி....

குரல்

கேட்டு

அஸ்வின்

தனது

ைார்பவ

அபறேிலிருந்து

மான்சிேிைம்

நவளிகே

நசன்றது
வந்தாள்

ஆச்சரிேத்தில்

விழிேள் விரிே "ஏ... யூ...." என்று புருவம் சுருக்ேிேவன் "யூ மான்சி....

ைியூட்டிபுல்

ஏஞ்சல்

மான்சி...

ஆம்

ேநரக்ட்?"

என்று

விரல் நீ ட்டி

கேட்ைான்...
சிரிப்பும்

உற்சாேமும்

உருவமாே

தன்நனதிகர

நின்றவபன

விேப்புைன் ைார்த்தவள் ஆமாம் என்று தபலேபசக்ே.... "வாவ்...." என்று

ேத்திேவன் "ஐ ஆம் அஸ்வின்.... தி ேிகரட் அஸ்வின்" என்றுக் கூறி
மான்சிபே கநாக்ேி தனது பேபே நீ ட்டினான்...
ோநரன்று

புரிோமல்

நின்றிருந்தவளின்

கதாள்ேபளத்
நதாட்ை

கநத்ரா "இவன் என் ைிரண்ட் அஸ்வின் மான்சி.... நராம்ை நல்லவன் நசம

300

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குறும்புக்ோரன்....

உன்பன

மாதிரிகே"

என்று

அறிமுேம்

நசய்து

பவத்தாள்...
"ஓ..." என்று விழி விரித்தவள் அஸ்விபன கநாக்ேி தபல சாய்த்துச்
சிரித்து "வணக்ேம்ங்ே...." என்றாள்...
மான்சிேின் வணக்ேத்பத நவகுவாே ரசித்தவன் "இந்த ங்ே எல்லாம்
கவணாம்... ஜஸ்ட் அஸ்வின்... நராம்ை சின்னப் நைேர் தான்... ஈசிோ
கூப்ைிைலாம்" என்றான் தனது ைளிச் புன்னபேயுைன்....
அஸ்வினின்

சிரிப்பு

மான்சிபேயும்

சிரிக்ே

அபழத்தது

கைால....

சில்லபறேபள குலுக்ேிேது கைால் சிரித்தவள் "சரி சரி... அஸ்வின்"

என்றாள்
ைார்க்ேப் ைார்க்ே சத்ேனின் வேிற்றுக்குள் ைந்தத்பதக் நோழுத்தி ைற்ற
பவத்தனர்....
நவளிகே

ோட்டிக்

நோள்ளாமல்

இேல்ைாே

சிரித்து

பவத்தான்....
அதன் ைிறகு அந்த வட்டில்
ீ
ஏதாவது ஒரு இைத்தில் மான்சி அல்லது
அஸ்வின் இருவரின் சிரிப்புக் கேட்டுக் நோண்கைேிருந்தது... அஸ்வின்
ஏதாவது கஜாக் நசால்ல.... மான்சி மானாவரிோே சிரித்தாள்.....
ோபல உணவுக்குப் ைின் "உன் கூை கைசனும்... நோஞ்சம் நவளிகேப்
கைாய்ட்டு வரலாம் சத்ேன்" என்று அபழத்தாள் கநத்ரா....
சத்ேனுக்கும் அஸ்வின் திடீநரன்று அபழத்துவரப் ைட்ைதில் கலசான
நநருைல் இருந்தது.... "சரி வா கைாேலாம்" என்று நவளிேில் இறங்ேி
நைந்தான்...
அஸ்வினிைம் சிரித்துப் கைசிக் நோண்டிருந்த மான்சி கநத்ராவுைன்
பேகோர்த்துக் நோண்டு வதிேில்
ீ
இறங்ேிே சத்ேபனயும் ேவனிக்ேத்
தவறவில்பல....

மீ ண்டும்

கவதபன

கோடுேள்

அவள்

முேத்தில்....

அடுத்தவர் நைாருளின் மீ து ஆபச பவத்து அவதிப்ைடும் கவதபன....

301

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சிறிது

தூரம்

நைந்து

நசன்றவர்ேள்

ஒரு

கமைான

இைத்தில்

அமர்ந்தனர்.... "நசால்லு கநத்ரா? இந்த அஸ்வின் ோர்? எதுக்ோே திடீர்னு

கூட்டி வந்திருக்ே?" என்று கநரடிோேக் கேட்ைான்...
சத்ேபன நிமிர்ந்து ைார்த்த கநத்ராவும் கநரடிோே ைதில் நசால்ல
தீர்மானித்து "சத்ோ..... மான்சி நம்ம ோதபல மதிச்சு நம்ம நரண்டு
கைபரயும் கசர்த்து பவக்ே நிபனக்ேிறா.... ஆனா அதுக்ேப்புறம் அவ
வாழ்க்பே?

அபதப்

நைாண்ணு....

உலே

ைத்தி

நாம

நல்லது

கோசிக்ேனுகம?

நேட்ைது

நராம்ை
நதரிோதவ....

சின்னப்

அவளுக்ோே

அவபளப் புரிஞ்சுக்ேிட்ை ஒருத் துபணத் கதபவ சத்ேன்...." என்றவள்

"நான்

அஸ்வின்

ேிட்ை

மான்சி

ைத்திப்

கைசிகனன்...

மான்சிக்

கூை

கைசினாகல ைிடிக்கும்னு கூைகவ கூட்டிட்டு வந்கதன்" என்று எந்த ஒளிவு

மபறவும் இன்றி நதளிவாேக் கூறினாள்...
'ஓ.... என் நைாண்ைாட்டிக்கு மாப்ைிள்பளப் ைார்த்து அபத என்ேிட்ைகே
கைச வந்திருக்ோப் கைால?' என்று விரக்திோே நிபனத்தாலும் தன்பனக்
ேட்டுப்ைடுத்திக்

நோண்டு

"இது

மான்சிக்குத்

நதரியுமா?"

என்று

கேட்ைான்....
"இன்னும் கைசபல சத்ேன்.... ஆனா அஸ்வின் மான்சிக்கு நைர்நைக்ட்
கஜாடி சத்ேன்.... அஸ்விபன மான்சிக்குப் ைிடிக்கும்...." என்று உறுதிோேக்
கூறிேவள்

"இபதப்

ைத்தி

நீ

என்ன

நிபனக்ேிற

சத்ேன்?"

என்று

கேட்ைாள்....
சற்றுகநரம்
எழுந்தவன்

வபர

மவுனமாே

"நமாதல்ல

இருந்தான்.....

மான்சிக்ேிட்ை

கைசு...

ைிறகு

விருநைன்று

அதுக்ேப்புறம்

என்

அைிப்ராேம் நசால்கறன்" என்று கூறிவிட்டு வட்பை

ீ
கநாக்ேி நைந்தான்.....
சத்ேன்

வட்டிற்குள்
ீ

நுபழயும்

கைாகத

சிரிக்கும் சப்தம் வதி

ீ வபரக் கேட்ைது...

302

அஸ்வினும்

மான்சியும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைடிகேறாமல் நின்றான்..... 'எனக்ோேப் ைிறந்தவள் என் மான்சி.... என்

அண்ணனுைன் அவள் வாழ்ந்தபதகே முன்ைிறவிநேன மறந்து என்பன
நம்ைி வந்தவள்.... இப்கைாது என்பன விடுத்து இன்நனாருவனுைன் தனது
வாழ்க்பேபே
ைவித்திரம்

அபமத்துக்நோள்ள

புரிோமல்

கநத்ரா

முன்

வருவாளா?

எடுத்த

முடிவு...

மான்சிேின்
அதன்

ைலன்

எப்ைடிேிருக்கும் என்று எனக்கு இப்கைாகத புரிேிறதடி நைண்கண' என்று

சிரித்துக்நோண்ைவன்

ைின்னால்

வந்த

கநத்ராவிைம்

திரும்ைி

"மான்சிேிட்ை கைசிடு கநத்ரா..." என்று விட்டு வட்டிற்குள்

ீ
நசன்றான்....
"நிச்சேம் கைசுகறன் சத்ேன்.... என் வாழ்க்பேக்கு அக்ேபறக் ோட்டிே
மான்சிக்கு

நான்

நல்லகத

நிபனப்கைன்

சத்ேன்"

என்றைடி

அவனது

பேபேப் ைற்றிக் நோண்டு வட்டிற்குள்

ீ
நுபழந்தாள்...
மதிேம் ஷிப்ட்டுக்கு ேிளம்ைிச் நசன்ற சத்ேன் கநத்ராபவ அபழத்து
"இன்பனக்ேி

கவணாம்

கநத்ரா...
நாபளக்கு

மான்சிக்ேிட்ைப்

கைசு.."

என்றான்......
ஏநனன்றுப் புரிோவிட்ைாலும் சரிநேன்று சம்மதித்தாள் கநத்ரா....
ைிளான்ட்டுக்குச்
வந்தான்.....

நசன்றவன்

வழக்ேத்பத

விை

மாபல
அதிே

ஐந்து

மணிக்கே

சிரிப்பும்

வட்டிற்கு
ீ

சந்கதாஷமுமாே

கநத்ராவுைன் ஒட்டி உறவாடிப் கைசினான்... மான்சிேின் முன்ைாேகவ....

அஸ்வினுைனும் நட்புைன் கைசினான்.....
கநத்ராபவ சத்ேன் நதாடும் கைாநதல்லாம் மான்சிேின் முேத்தில்
நதரிந்த ேலவரத்பத ரசித்தான்.... தவிப்புைன் பேேபளப் ைிபசந்தைடி
நின்றிருந்தவபள ஏதாவது கவபல வாங்ேினான்
மாபல

ஏழு

கைாைப்ைட்டிருந்த
மணிேளவில்

இதமான

இருக்பேேளில்

குளிரில்

அமர்ந்து

கதாட்ைத்தில்

மூவரும்

கைசிக்

நோண்டிருக்ே... சபமேலபறேில் இரவுக்ோன சபமேபலத் தோரித்துக்

நோண்டிருந்தாள் மான்சி...

303

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"எக்ஸ்ேியூஸ்

மீ ...

ஒரு

ோல்

ைண்ணிட்டு

வந்துடுகறன்"

என்றுக்

கூறிவிட்டு எழுந்து ஓரமாேச் நசன்றவன் இமானுக்கு ோல் நசய்து "ஒரு

நஹல்ப் இமான்" என்று ஆரம்ைித்தான்...
இமானுைன்

கைசிவிட்டு

மீ ண்டும்

வந்து

அஸ்வின்

கநத்ராவுைன்

கைசுவதற்ோே அமர்ந்த அடுத்த நிமிைம் மின்சாரம் நின்று கைானது....

அந்த குவாட்ரஸ் ைகுதி நமாத்தமும் இருளில் மூழ்ேிேது....
"ஓ...

ைவர்ேட்...நரண்டு

கைரும்

அப்ைடிகே

இருங்ே...

நான்

கைாய்

கேன்டில் எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்றுக் கூறிவிட்டு எழுந்து வட்டிற்குள்

ீ
நுபழந்தான் சத்ேன்....
"இந்த
இருட்டில்

தீப்நைட்டிபே
தைவித்

எங்ே

தைவித்

வச்கசன்னு
கதடிக்

நதரிேபலகே?"

நோண்டிருந்தவளின்

என்று

ைின்புறமாே

நசன்று அவபள தாறுமாறாய் அபணத்து அதிரடிோே அவபளத் திருப்ைி

அய்கோ என்று அலறும் முன்பு அதரங்ேபள ஆகவசமாேக் ேவ்வினான்
சத்ேன்....
"ம்..... ம்...... ம்ஹூம்...." திணறி தவித்தவளின் கதன் இதழ்ேபள திேட்ை
திேட்ைச்

சுபவத்தான்.....

முதலில்

முழு

மூச்சாே

எதிர்த்தவள்

ைிறகு

அவன் முத்தத்துக்கு மேங்ேி முழுபமோே தன்பன இழந்து அவனது

பேேளில் துவண்ைாள்....
வில்லாே வபளந்தவளின் ேழுத்தடிேில் உதடுேபள அழுத்திேவன்
அவசர அவசரமாே அழுத்தி அழுத்தி முத்தமிட்ைான்...
எத்தபன

நிமிைங்ேள்?...

எண்ணிக்பேேில்பல....

எத்தபன

ஆகவசத்பத
அைக்ே

முத்தங்ேள்?...

முடிோமல்

அவளது

அதரங்ேளில் ோட்டினான்... பேேளுக்கும் சுதந்திரம் வழங்ேப்ைை... அபவ

தீண்ைா இைங்ேபளநேல்லாம் தீண்டி அவபளத் தீப்ைிழம்ைாக்ேிேது....

304

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அக்னிோய் எரிந்தவள் "அம்மா..... அம்மம்மா" என்று வாய்விட்கை

முனங்ே

ஆரம்ைித்த

அடுத்த

விநாடி அப்ைடிகே

விட்டுவிட்டு

வந்தது

கைாலகவ சத்தமின்றி அங்ேிருந்து அேன்றான்....

மேக்ேம் தீராமல்.... கவட்பே குபறோமல்... ைைைைநவன்று அடித்துக்
நோண்ை இதேத்பத பே பவத்து அழுத்திக்நோண்டு என்ன நைந்தது
என்று கோசித்துப் ைார்த்தாள்... ஒன்றுகம புரிேவில்பல மான்சிக்கு...
வலித்த

இதழ்ேளும்....

துடித்த

அங்ேங்ேளும்

இருட்டில்
தான்

ேளவாைப்ைட்ைபத மட்டும் உணர்த்திேது...

முத்தமிட்ைது
அவசரமாே

சத்ேன்

தன்பன

என்றாலும்?

நிதானப்ைடுத்திக்

கவேமாே

வந்த

மூச்சுேள்..

நோள்ளும்

கைாது

மின்சாரம்

வந்தது... ஏகதாத் கதான்ற அவசரமாே நவளிகே ஓடி வந்து கதாட்ைத்தில்

இருந்தவர்ேபளப் ைார்த்தாள்...
சத்ேனின் ைக்ேத்து இருக்பேேில் கநத்ரா... ைாதிோே அவன் மீ து
சரிந்த

நிபலேில்...

ஒரு

பேோல்

அவபள

சுற்றி

வபளத்து
அபணத்தைடி அஸ்வினுைன் கைசிக் நோண்டிருந்தான் சத்ேன்.... அதிர்ந்து
நின்றாள் மான்சி....
'அப்ைடிோனால் நோஞ்சம் முன்னாடி எனக்கு நைந்தது?'
" தற்கைாது நைந்ததும் புரிேவில்பல...
" இனி நைக்ேப் கைாவதும் நதரிேவில்பல...
" நான் என்பன உன்னில் இழந்து...
" இதேம் இைமாறி விட்ைது மட்டும் புரிேிறது!

14.

305

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராவுைன்
மான்சி

தான்

இேல்ைாேப்
தனது

கைசிக்நோண்டிருந்த

இேல்பைத்

நதாபலத்து

சத்ேபனக்

ேண்டு

விதிர்த்துப்

கைாய்

நின்றிருந்தாள்....
'நோஞ்சம்

முன்னாடி

வந்து

என்பன

அபணச்சு

முத்தம்லாம்

குடுத்துட்டு இங்ே வந்து இப்ை அக்ோ கூை கைசிக்ேிட்டு இருக்ோகர?

என்ன
தான் நைந்துச்சு? ஒரு கவபள இருட்டுல அக்ோன்னு நிபனச்சு என்பன?'
என்று நிபனத்த மாத்திரத்தில் உைல் கூசிப் கைானது.....
'இல்ல

இல்ல...

அப்ைடிேிருக்ோகத?

அக்ோ

நவளிே

இருந்தது

அவருக்கும் நதரியும் தாகன? அப்கைா நான்னு நதரிஞ்சுதான்? ஆனா ஏன்?

அய்கோ

ஒன்னுகம

புரிேபலகே

ஆண்ைவா?'

என்று

விழிேபள

மூடிக்நோண்டு சுவற்றில் சாய்ந்தாள்...

"மான்சி டின்னர் நரடிோ?" என்ற சத்ேனின் குரல் கேட்டு திடுக்ேிட்டு
விழித்தாள்.... மிே நநருக்ேமாே நின்றிருந்தான் சத்ேன்....
'ஏன் இவ்வளவு ேிட்ை நிக்ேிறார்?' சட்நைன்று நேர்ந்து நின்றாள்.....
கமலும் நேராமல் தனது பேேபள சுற்றில் ஊன்றி அவபள சிபற
பவத்தான்.... 'அய்கோ என்னதிது?' மனம் ைைைைநவன அடித்துக் நோள்ள
அவசரமாேத் திரும்ைி கநத்ராபவப் ைார்த்தாள்....
அஸ்வினுைன்
ைார்பவபேத்
ேீ ழுதட்பை

ேவனமாே

திருப்ைி
ஈரப்

கைசிக்

சத்ேபனப்
ைடுத்திேைடி

நோண்டிருந்தாள்.....

ைார்த்தாள்.....
அவபளத்

ைார்பவ
தான்

மீ ண்டும்
இடுங்ே...
ைார்த்துக்

நோண்டிருந்தான்.....
'இ.... இது... இது என்ன ைார்பவ?' பேோல் தைதைநவன நடுங்ேி
ைலமிழப்ைது கைால் இருந்தது.... குரகல நவளி வராமல் "வ...... வழி....
விடுங்ே" என்று ேிசுேிசுத்தாள்...
ஒற்பறப் புருவம் மட்டும் ஓர் அங்குலம் உேர "ஏன்?" என்றான்.....

306

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"இநதன்ன

கேள்வி?

நேருங்ே...

அவங்ேப்

ைார்க்ேப்

கைாறாங்ே"

என்றாள் நடுங்கும் குரலில்...

அவள் கூறிேது ோதில் விழாதது கைால் "உன் ேன்னம் நரண்டும் ஏன்
இவ்வளவு சிவப்ைா இருக்கு?" என்று இவன் கேட்ைதும் ைதட்ைமாே இரு
பேேபளயும் தனது ேன்னங்ேளில் பவத்து மபறத்துக் நோண்ைாள்....
சின்னதாய்

சிரித்தவன்...

"மூக்கு

கூை

சிவந்திருக்கு....

கோைமா

இருக்ேிோ?" என்று கேட்ைவாறு நநற்றிேில் ேிைந்த கூந்தல் ேற்பறபே

தனது உதடுேள் குவித்து ஊதினான்....
மூச்சுக் ோற்றுப் ைட்டு மூச்சு முட்டுமா?.... மான்சிக்கு மூச்சு முட்டித்
தடுமாறி

சிதறிேது....

"கைாேனும்......"

என்றாள்

ைார்பவபே

பூமிேில்
ைதித்து....
"கைா...." என்றவன் தனது ஒரு பேபே மட்டும் எடுக்ே.... அந்த சிறு
இபைநவளிேில் அவபன உரசிக் நோண்டு நவளிகே வந்து வட்டிற்குள்
ீ
ஓடினாள்....
"கநத்ரா,, நானும் கைாய் மான்சி கூை டின்னபர எடுத்துட்டு வந்து
கைைிள்ல

பவச்சிட்டு

கூப்ைிடுகறன்....

அஸ்விபனக்

கூட்டிட்டு

வா...."

என்று இேல்ைாேச் நசான்னதும்... "ஓகே சத்ேன்" என்று கநத்ரா நசால்ல....

மான்சிபேத் நதாைர்ந்து இவனும் வட்டிற்குள்
ீ
நுபழந்தான்....
சபமேலபறேின் கமபைேில் பேேபள அழுத்தி ேண்ேபள மூடி
தன்பன ஆசுவாசப் ைடுத்திக் நோண்டிருந்தவளின் ைின்னால் நசன்று
நின்று அவளது கதாளில் தனது தாபைபே பவத்தான்....
"ஆங்......." என்று அலறித் திரும்ைினாள்...... ேத்திவிைாமல் அவளது
இதழ்ேபள தனது விரல்ேளால் நைாத்திேவன்.... "அழோ இருந்த மான்சி....
ைவர்ேட்... ஜன்னல் வழிோ வந்த நிலா நவளிச்சத்தில் நராம்ை அழோ
இருந்த" என்றான் ரேசிேமாே.....

307

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அதிர்ந்து

நிமிர்ந்தாள்....
சந்கதேம்

தீர்ந்தது....

'நதரிஞ்கச

தான்

அபணச்சிருக்ோன்..... அப்கைா கநத்ரா அக்ோ?' மறுைடியும் அவளது சிறிே

மூபள குழம்ைிேது....
அவன்

மீ து

தனது

கமலுைல்

உரசி

விைாமல்

இருக்ே

ைின்னால்

சாய்ந்து நோண்கை கைானாள்..... இவகனா உரசிவிடும் கநாக்ேத்கதாடு

முன்னால்

சாய்ந்து

நோண்கை

வந்தான்....

"அந்த

மாதிரி

ஒரு

நராமாண்டிக் அழபே நான் ைார்த்தகதேில்பல.... என்னால ேன்ட்கரால்

ைண்ணகவ முடிேபல மான்சி.... அதான்..... மனசு நிபனச்சபத நசேல்ல
ோட்டிட்கைன்" மிேவும் சன்னமான குரலில் கூறிக்நோண்கை இப்ைவும்
அவள் உதடுேபள உற்றுப் ைார்த்து உசுப்கைற்றினான்....
எபத

கவண்டுமானாலும்

தாங்ேலாம்

கைால....

இவனது

இந்த

ைார்பவ? ேப்ைா ேண்ேளா இது? அவன் ேண்ேகளாடு சிக்குண்ை தனது

விழிேபள

நேர்த்த

முடிோமல்

தவித்தைடி

"அது.......

அது....

த...ப்...

தப்ைில்பலோ?" என்று நமாத்தமாேத் தடுமாறினாள்.....

ைின்னால் வபளந்து நின்றிருந்தவள் அதற்கு

கமல் முடிோமல்....

ைக்ேவாட்டில் சரிே.... தனது இரு பேோலும் அவள் இபைபேப் ைிடித்து

கநராக்ேி தன்பன கநாக்ேி இழுத்து நநருக்ேமாே நிறுத்திேவன் "தப்ைா?.....
என்ன நசால்ற நீ ? ஒய்ப்புக்கு ேிஸ் ைண்றது தப்புன்னு எந்த சட்ைமும்
நசால்லபலகே?" என்றான்....
மீ ண்டும்

குழப்ைம்....

நான்
ஒய்ப்.....

அப்கைா

கநத்ரா

அக்ோ?.....

இவங்ேகளாை மூனு வருஷ ோதல்?..... "இல்ல.... இது தப்புதான்.... கநத்ரா

அக்ோ?" என்று முடிக்ோமல் நிறுத்தினாள்....
அவளது

கூந்தலுக்குள்

மூக்பே

நுபழத்து

மூச்பச

இழுத்தவன்...

"நேஸ்... கநத்ரா என் லவ்வர்" என்று அழுத்தமாேக் கூறினான்....

வேிற்றுக்குள் அமிலத்பத வார்த்தது கைால் இருந்தது.... தனது இரு
பேேபளயும்

அவனது

நநஞ்சில்

308

ஊன்றி

தள்ளிேைடி

"அப்கைா

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
அவங்ேளுக்குத் தான் இநதல்லாம் ைண்ணனும்.... என்....... என் ேிட்ை
தப்பு....." என்று ேலங்ேினாள்...
"எநதல்லாம்

குடுக்ேனும்?"

தனது

நநஞ்சிலிருந்த

அவளது

வலக்ேரத்பத எடுத்து தனது உதடுேளில் ைதித்தைடிக் கேட்ைான்...

அவன் உதடுேபளயும்... அதில் ைதிந்திருந்த தனது விரல்ேபளயும்
மிரட்சியுைன் ைார்த்தவாறு "இது....... எல்லாகம...... அக்ோவுக்குத்தான்......
ைண்ணனும்...." வார்த்பதேளுக்ோன இபைநவளிேில் தனது உேிர் விடும்
மூச்சுக்ோேப் ைேன்ைடுத்திக் நோண்ைாள்......
"ம்...

குடுக்ேலாம்"

என்று

விட்கைற்றிோேக்

கூறிேவாறு

அவளது

விரல் நுனிேில் முத்தமிடுவதில் ேவனமானான்.....

தபலகே நவடித்துவிடும் கைால் இருந்தது.... என்ன தான் நசால்ல
வர்றார்? ஒன்னுகம புரிேபலகே? நமாதல்ல இவருேிட்ை இருந்து தள்ளி
நின்னாதான்

நிதானமா

கைசவும்

கேட்ேவும்

முடியும்

என்று
முடிநவடுத்தவளாே ைட்நைன்று தனது பேபே விடுவித்துக் நோண்டு
இரண்ைடிதள்ளி நின்றாள்....
புரிோதவன் கைால் ைார்த்து நநருங்ே முேன்றவபன பேபே நீ ட்டி
"அங்ேகே நில்லுங்ே.... உங்ேக்கூை கைசனும்" என்றாள் கவேமாே....
நின்றுவிட்ைான் சத்ேன்.... "சரி கைசு" என்றுக் கூறிவிட்டு மார்புக்கு
குறுக்ோே பேேபளக் ேட்டிக் நோண்டு அகத மேக்கும் ைார்பவபே
அவள் மீ து ைதிே பவத்தான்...
இப்ைடிப் ைார்த்தா எப்புடிதான் கைச முடியும்?.... அவன் ைார்த்துட்டுப்
கைாேட்டும்.... நாம அபதப் ைார்த்தாதாகன ைிரச்சபன? புதிதாே ஒன்பறக்
ேண்டுப்ைிடித்து தனதுப் ைார்பவபே கவறு ைக்ேமாேத் திருப்ைினாள்....
ஆனால் நிமிைத்தில் கவறு ஒன்றும் கதான்றிேது..... 'நாம கவறப் ைக்ேம்
திரும்ைினதும் இவரு தப்புத் தப்ைா ைார்த்துட்ைா.......?' இதுத் கதான்றிேதும்
கவேமாே சத்ேனிைம் ைார்பவபேத் திருப்ைினாள்...
309

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நிபனத்தது சரிதான்.... அவன் ைார்பவ அவளது நவளுத்த இபைேில்

இருந்தது....

சபமேல்

நசாருேிேிருக்ே....
இபைநவளிேில்
குப்நைன்று

நசய்யும்

அதனால்
நதரிந்த

சிவந்தது.....

அவசரத்தில்

சுருண்டு
இபைப்

ேிைந்த

ைகுதி.....

அவசரமாே

ைாவாபைபேத்
கமல்

மீ ண்டும்

ைாவாபைபே

தூக்ேி

சட்பைேின்

இரு

ேன்னமும்

இறக்ேி

விட்டு

சட்பைபே இழுத்து இபைபே மூடினாள்...

சிரிப்புைன் ைார்பவபே முேத்துக்கு மாற்றினான்.... அவளது முேச்
சிவப்பு.... ரசபனோேப் ைார்த்தான்.... "கைசனும்னு நசான்னிகே?" என்று
ஞாைேப்ைடுத்தினான்.....
ம்

கைசித்தான்

ஆேனும்...

நைரிே

மூச்நசடுத்து

தன்பன
நிதானப்ைடுத்திக் நோண்டு நிமிர்ந்தாள்.... "கநத்ரா அக்ோவுக்கு நசய்ற
துகராேம் மாதிரி இது?" என்றாள் ைைைைநவன...
"எது துகராேம்?"
"அதான்

இதுகைால

ைாக்குறது.....

அ.....

அப்புறம்

நமாதல்ல

ைண்ண ீங்ேகள அதுலாம்"

"நமாதல்ல என்ன ைண்கணன்?"
கோைமாே
ேட்டிலாம்

மாறிேது

ைிடிச்சு

மான்சிேின்

முத்தா

ைார்பவ....

குடுத்தீங்ேகள....

"அதான்

அதுதான்"

என்பன
என்றாள்

நவடுக்நேன்று...
கேட்ைாச்சு.... அவள் வாோல் கேட்ைாச்சு....... "அநதப்புடி துகராேம்? நீ
என்
ஒய்ப்.....

அகதாை

உனக்கும்

அதுப்

ைிடிச்சு

தாகன

இருந்துச்சு"

கூர்பமோேக் கேட்ைான்....
எனக்கும் ைிடிச்சிருந்ததா? இருட்டில் நைந்தபத நிபனத்து மீ ண்டும்
ஒரு சுேமான நடுக்ேம் உைநலங்கும் ைரவிேது..... "ஆனா அடுத்த வருஷம்
310

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அக்ோபவ

நீ ங்ே

ேல்ோணம்

ைண்ணிக்ேப்

கைாறீங்ே....

அப்புடிேிருக்குறப்ை என்ேிட்ை இப்புடி நைந்துக்ேிறது தப்பு தாகன?" கேட்ே

வந்தபத முழுபமோேக் கேட்டுவிட்ை திருப்தியுைன் அவனது ைதிபல
எதிர்ைார்த்தாள்....
விேப்புைன் இரு புருவங்ேபளயும் உேர்த்திேவன்.... "யூ ஆர் ேநரக்ட்....
தப்பு தான்.... சரி நான் கேட்ேிறதுக்கு ைதில் நசால்லு?" என்று கேட்ே...
"என்ன

கேளுங்ே"

என்று
பதரிேமாேச்

நசான்னாலும்...

என்ன

கேட்டுவிைப் கைாேிறாகனா என்ற ைதட்ைம் அவள் விழிேளில்...

"நான்

கநத்ராபவ

ஒரு

வருஷம்

ேழிச்சு

கமகரஜ்

ைண்ணிக்ேப்

கைாகறன் சரி.... அதனால நான் இப்கைா ைண்ணது தப்புனு நசால்ற?....

ஆனா நீ ஒரு வருஷம் ேழிச்சு என்னப் ைண்ணப் கைாற?" என்றவன்
அவளது விழிேளில் குழப்ைம் ேண்டு "ஐ மீ ன்.... நீ இன்நனாருத்தபன
கமகரஜ் ைண்ணிக்குவிோனு கேட்கைன்?" என்று கநரடிோேக் கேட்ைான்....
அதிர்வுேளால் விழிேள் கூை ேலங்ேிப் கைானது..... "ஆங்.... அநதப்புடி?"
என்று தவிப்புைன் கேட்ைவள் சட்நைன்று கோைமாேி "லூசா நீ ங்ே?.... என்
புருஷன்

நீ ங்ே

இருக்கும்

நசய்துக்ேனும்?
அப்புறமும்

கைாது

நான்

அக்ோவுக்ோே
நான்

உங்ே

ஒய்ப்

ஏன்

மறுைடியும்

பைகவர்ஸ்
மான்சிோத்தான்

ேல்ோணம்

ைண்ணிக்ேிட்ைாலும்
இருப்கைன்"

என்று

அழுத்தம் திருத்தமாேக் கூறினாள்....

சத்ேனுக்குத்
எப்ைவுகம

நீ

தப்ைில்பல...."

கதபவோனது

என்

நைாஞ்சாதி

என்றவன்

ேிபைத்து
தான்

பைனிங்

விட்ைது....
எனும்கைாது

ஹாலுக்குச்

"அப்ைடின்னா

நான்

நசஞ்சது

நசல்லும்

வழிேில்

திரும்ைி "சாப்ைாட்பை எடுத்துட்டு வந்து பவ... கநரமாகுது" என்றுவிட்டுப்

கைானான்....
'ஆ........'நவன்று திறந்த வாயுைன் அப்ைடிகே நின்றிருந்தாள் மான்சி.....
என்ன கேட்ைான்? நான் என்ன நசான்கனன்? இநதன்ன ைாதிேிலகே
கைச்பச

முடிச்சிக்ேிட்டுப்

கைாய்ட்ைாகன?
311

அநதப்டி

தப்ைில்பலனு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நசால்றான்?

"ஏ......

ஆத்தி.....

என்பன
ேிறுக்ேச்சி

ஆக்ேிடுவான்

கைாலருக்கே?" என்று ஒன்றும் புரிோமல் இரு பேோலும் தபலபேப்

ைிடித்துக் நோண்ைாள்.....
"மான்சி,, சாப்ைிை வந்துட்ைாங்ே.... சாப்ைாடு எடுத்துட்டு வா" என்று
சத்ேனின்

உரத்தக்

குரல்

கேட்டு

"இகதா

வந்துட்கைன்"

என்று

கூறி

உணவிபன எடுத்துக் நோண்டு பைனிங் ஹாலுக்கு வந்தாள்...

"நீ ங்ே

நரண்டு

கைரும்

ைர்ஸ்ட்

சாப்ைிடுங்ே.....

நான்

அப்புறமா

சாப்ைிடுகறன்" என்று அவர்ேள் இருவருக்கும் சத்ேன் தனது பேோகலகே

ைரிமாறினான்.....
இருவரும் சாப்ைிடும் கைாகத "இபத நைாபமட்கைா நேச்சப் கூை
கசர்த்து
கைஸ்ட்

ைண்ணிப்

ைாரு

கநத்ரா...

நல்லாருக்கும்"

என்றவன்

நசான்னகதாடு நில்லாமல் ஒரு மீ ன் துண்பை எடுத்து சாஸில் நதாட்டு

கநத்ராவுக்கு ஊட்டி விை.... முதன் முபறோே மான்சிோல் இபத ரசிக்ே
முடிேவில்பல....
"நான்

கைாய்

நவந்நீ ர்

எடுத்துட்டு

வர்கறன்"

என்று

ேண்ண ீபர

மபறத்து சபமேலபறக்குச் நசன்றாள்...

"மான்சி நல்லா சபமப்ைாங்ே கைாலருக்கே? ஊருக்கு ரிட்ைன் கைாகும்
கைாது

நிபறே

நரசிைி

கேட்டுக்ேிட்டுப்

கைாேனும்"

என்று
அஸ்வின்

ைாராட்டிேைடி சாப்ைிை.... "அஸ்வின் தனிோ ைிளாட்ல தங்ேிருக்ோன்....

அவன்தான் சபமக்ேனும்" என்று கநத்ரா விளக்ேினாள்....
அவர்ேள் இருவரும் ரசித்துச் சாப்ைிை... ஏகதா எடுத்து வரும் சாக்ேில்
இவனும் உள்கள நுபழந்தான்..... குழாேில் வந்த நவந்நீ பரப் ைிடித்துக்
நோண்டிருந்தவளின் ைின்னால் வந்து நின்று "சபமேல் நல்லாருக்ோம்....
நான் கூை உன் பேோல சாப்ைிட்டு சாப்ைிட்டு நோஞ்சம் நதாப்பைப்
கைாட்டுட்கைன்" என்றான் நமல்லிே குரலில்...

312

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

திரும்ைி அவன் வேிற்பறப் ைார்த்தாள்..... நதாப்பைோ? இல்பலகே?

ஒடுங்ேிே வேிறு... விரிந்த மார்பு... அேன்ற கதாள்ேள்.... நசதுக்ேி பவத்த
முேம்.... ேத்பதோன மீ பச.... வரிபச ைற்ேள் நதரிே சிரிக்கும் அழோன
சிரிப்பு..... அப்புறம் அந்த ேண்ேள்? நோஞ்சம் நோஞ்சமாே கமகலறிேவள்
அவன்

ேண்ேபளக்

ேண்ைதும்

அப்ைடிகே

நிபலத்தாள்.....

'இந்தப்

ைார்பவகே என்பன நோன்னுடும் கைாலருக்கே? முன்னாடிலாம் இது

கைால ைார்க்ே மாட்ைாகர? இப்ை ஏன்?...'
அவள்

பேேிலிருந்த

தண்ண ீர்

ஜக்பே
வாங்ேிக்

நோண்டு

சிறு

சிரிப்புைன் அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்....

இருவரும் சாப்ைிட்டு விட்டு எழுந்தனர்.... "ேப்ைா... நஹவி சாப்ைாடு....
வா கநத்ரா கதாட்ைத்துல நோஞ்ச கநரம் நைக்ேலாம்" என்று அஸ்வின்
அபழக்ே..... "ஆமா அஸ்வின்... நைக்ேபலன்னா நிச்சேம் பநட் தூங்ே
முடிோது" என்று கநத்ரா கூற... இருவரும் நைப்ைதற்ோே கதாட்ைத்திற்கு
நசன்றனர்...
சத்ேன் சாப்ைிை அமர்ந்து "மான்சி...." என்று அபழத்த அடுத்த நிமிைம்
வந்தவள் அவனுக்குத் தட்டு பவத்து விட்டு தனக்கும் ஒரு தட்பை
எடுத்து பவத்தாள்...
"எப்ைவாச்சும் எங்ேப்ைா கூைகவா அவருக்கு முன்னாடிகோ எங்ேம்மா
சாப்ைிட்டுப் ைார்த்திருக்ேிோ?" என்று கேட்ைான் சத்ேன்...
புரிோமல் ைார்த்து "இல்பலகே.... மாமா சாப்ைிட்ைதும் அவர் தட்டுல
தான் அத்பத சாப்ைிடுவாங்ே" என்றாள்...
"அப்புறம் நீ மட்டும் தனிோ ஒரு தட்டு வச்சி சாப்ைிடுற?" என்று இவன்
கேட்ைதும்.... உச்சைட்ச திபேப்ைில் "என்னாது?" என்று நிறுத்தினாள்...
"ம்.. ம்...அகததான்.... நான் சாப்ைிட்ைதும் என் தட்டுலகே சாப்ைிடு"
என்று எச்சரிக்பே கைால் தனது ஆபசபே நவளிப்ைடுத்திவிட்டு சாப்ைிை
ஆரம்ைித்தான்...
313

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'இநதன்ன புதுசா இருக்கு.... நராம்ை ஓவர் தான்' என்று மனதிற்குள்

நிபனத்தாலும் அவன் சாப்ைிடும் வபர ோத்திருந்தாள்....
வேிறு நிபறே சாப்ைிட்ைாலும் சாப்ைிட்ை எல்லாவற்றிலும் ைாதிப்
ைாதி

மிச்சமும்

பவத்தான்....

"ம்
சாப்ைிடு"

என்றுவிட்டு

எழுந்து

நோண்ைான்....
பே

ேழுவிவிட்டு

ைரிமாறினான்.....
கநத்ராபவ
சத்திேத்பத

வந்தவன்

இன்று

நிபனத்து

ஏகனா

அருேில்

அத்தபனயும்

சங்ேைமும்...

நிபனத்து

நின்று
புதிதாே

அவளுக்கு

நடுக்ேமாேவும்

அவளுக்குப்

நசய்து
இருந்தாலும்

இருந்தது....
நோடுத்த

இந்த

நிபல

நராம்ைகவ ைிடித்திருந்தது....
மான்சி

சாப்ைிட்டு

முடித்ததும்

நைக்ேச்

நசன்ற

இருவரும்

வந்து

கசர்ந்தனர்.... "அருபமோன சாப்ைாடு மான்சி... இப்ைடிநோரு சாப்ைாடு

நான் சாப்ைிட்ைகத இல்பல" என்று மீ ண்டும் நதாைங்ேினான் அஸ்வின்...
சங்ேைமாேப்

ைார்த்துவிட்டு

ைாத்திரங்ேபள

எடுத்துக்

நோண்டு

சபமேலபறக்குச் நசன்றதும்.... "கநத்ரா நீ மான்சி ரூம்ல ைடுத்துக்கோ....

நானும்

அஸ்வினும்

என்
ரூம்ல

ைடுத்துக்ேிகறாம்"

என்று

விட்டு

ைார்பவோல் ஏகதா ஜாபை நசய்தான் சத்ேன்...

மான்சிேிைம் அஸ்வின் ைற்றிப் கைசச் நசால்ேிறான் என்று புரிே "ஓகே
சத்ேன்" என்றாள் கநத்ரா.....
மூவரும்

ஹாலில்

நாைாளுமன்றத்

கதர்தல்

அமர்ந்து
ைற்றிப்

டிவி
கைசிக்

ைார்த்தைடி

நைக்ேவிருக்கும்

நோண்டிருந்தனர்...

மான்சி

மட்டும் பூபஜேபற ேதபவத் திறந்து உள்ளிருக்கும் சாமிேிைம் ஏகதா

மானசீேமாேப் கைசிக் நோண்டிருந்தாள்......

314

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ைால் எடுத்துட்டு வந்து குடு மான்சி.... அஸ்வின் தூங்ேனுமாம்" என்று

கநத்ரா நசால்ல... "ம் சரி..." என்று சபமேலபற நசன்று ைால் ைம்ளர்ேள்
அைங்ேிே ட்கரயுைன் வந்தாள்...
கநத்ராவும் அஸ்வினும் எடுத்துக் நோண்டு "சத்ேன் ரூம்ல இருக்ோர்"
என்றான் அஸ்வின்....
ைால்

ைம்ளருைன்

அணிந்திருந்த

சத்ேனின்

உபைபே

அபறக்குள்

ேழற்றிவிட்டு

இரவு

நுபழந்தாள்......
உபைக்கு

மாறிக்

நோண்டிருந்தான்... திபேப்புைன் திரும்ைிக் நோண்டு... "ைால்" என்றாள்....

"ம்" என்றவன் "இங்ே எடுத்துட்டு வா" என்றான்....
எங்கே என்று திரும்ைிப் ைார்த்தாள்.... ைடுக்பேேில் சம்மணமிட்டு
அமர்ந்திருந்தான்....
கைாேக்கூைாதா?'

'ஏன்
என்று

வந்து
தனக்குள்

வாங்ேிக்ேிட்டு
கேட்ைைடி

ைால்

நைட்டுக்குப்
ைம்ளருைன்

ைடுக்பேபே நநருங்ேினாள்.......
ட்கர பவத்திருந்த அவளது பேபேப் ைிடித்து தன்னருகே உட்ோர
பவத்துப் ைிறகு ைால் ைம்ளபர எடுத்தவன் "இபதப் ைார்த்தா எனக்கு
சினிமால வர்ற ைர்ஸ்ட் பநட் சீன் தான் ஞாைேம் வருது" என்றான்....
அதிர்ந்து கைாய் ைடுக்பேேிலிருந்து எழுந்து நோண்ைாள்... நிமிர்ந்துப்
ைார்த்துச்

சிரித்தவன்

"ரிலாக்ஸ்

மான்சி....

நான்

சினிமாபவச்

நசான்கனன்... அதுல இப்புடித்தான் ஹீகராேின் ைால் ைம்ளகராை வருவா...

ஹீகரா பேபேப் ைிடிச்சி நைட்ல உட்ோர பவப்ைான்" என்று நதளிவாேச்
நசால்ேிகறன் என்று அவபள கமலும் விதிர்க்ே பவத்தான்.....
மான்சி விழிக்ேவும்.... "நமக்கும் அதுகைாலத்தான் ஆரம்ைிக்குகமா?"
என்று அவளிைகம கேட்ே....
"எ...... எ.... எது... கைால..." உதறலாய் வந்தது மான்சிேின் குரல்.....

315

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"அதான் சினிமால வர்ற மாதிரி" என்று சிரித்தான் சத்ேன்...

நிஜமாேகவ
குடித்துவிட்டு

அவனது

கநாக்ேம்
பவத்திருந்த

என்னநவன்கற

ோலி

ைம்ளபர

புரிேவில்பல....

எடுத்துக்

நோண்டு

அங்ேிருந்து அவசரமாே நவளிகேறினாள்....

இதற்கு கமல் தாக்குப் ைிடிக்ே முடிோது என்ைது கைால் "வாங்ேக்ோ
கைாய்த் தூங்ேலாம்" என்று கநத்ராவுைன் தனது அபறக்குச் நசன்றாள்....
ைடுக்பேபே சரி நசய்து "நீ ங்ே நைட்ல ைடுங்ே அக்ோ.... நான் ேீ ழ
ைடுக்ேிகறன்" என்றவபள புரிோமல் ைார்த்து "ஏன் மான்சி? இது நைரிே
நைட் தாகன" என்று கேட்ைாள் கநத்ரா.....
"இல்லக்ோ

நான்

புரண்டு

புரண்டு

ைடுப்கைன்...

அதனால

சரிோ

வராது... நீ ங்ே நைட்ல ைடுங்ே......" என்ற மான்சி தனக்ோே ஒரு

ேம்ைளிபே
எடுத்து தபரேில் விரித்தாள்......
"சரி,, நீ ேீ ழகேப் ைடுத்துக்கோ.... தூங்குற வபரக்கும் நோஞ்ச கநரம்
நைட்ல உட்ோரு... உன் கூை கைசனும்" என்று அபழத்தாள்
அன்று
ேலங்ேிப்

முழுவதும்
சத்ேனால்

கைாேிருந்தவள்

கநத்ரா

ஏற்ைட்ை
கைச

அபலபுறுதலால்

கவண்டும்

என்றதும்

மனம்
சற்று

ேலங்ேித்தான் கைானாள்......
'மாமா

என்கூை

இருந்தபத....

ைார்த்திருப்ைாங்ேகளா?....

நசய்து

அப்ைடிலாம்
குடுத்த

ைண்ணபத

சத்திேத்பதக்

இந்தக்ோ

ோப்ைாத்தத்

நதரிேபல நீ நேல்லாம் ஒரு நைாண்ணான்னு திட்ைப் கைாறாங்ேளா?.....'

உைல் கலசாே உதறநலடுக்ே எழுந்து நைட்டில் அமர்ந்து "என்னக்ோ
கைசனும்?" என்று கேட்ைாள்.....
எதிரில் இருந்தவளின் பேபேப் ைற்றி தன் பேேளுக்குள் பவத்துக்
நோண்டு "எனக்ோே நீ உன் பலப்பைகே விட்டுத் தர்ற.... உனக்ோே நான்

316

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

எதாவது நசய்ேனுகம? அதான் உன்கனாை எதிர்ோலம் ைத்தி நான் ஒரு

முடிநவடுத்திருக்கேன்" என்று நதாைங்ேினாள் கநத்ரா.....
'என் எதிர்ோலமா? அபதகேன் இந்தக்ோ முடிவு ைண்ணனும்?' "என்ன
முடிவுக்ோ?" என்று கேட்ைாள்....
சற்றுகநரம் அபமதிோே இருந்த கநத்ரா.... புன்னபேயுைன் நிமிர்ந்து
"நம்ம அஸ்விபனப் ைத்தி நீ என்ன நிபனக்ேிற மான்சி?" என்று கேட்ே.....
நம்ம அஸ்வினா? புரிோமல் புருவங்ேள் உேர.... "நல்லவரு.... நல்லா
சிரிக்ே சிரிக்ே கைசுறார்...." என்று தனக்குத் நதரிந்தபதச் நசான்னாள்...
"ம்

ம்...

நராம்ை

நல்லவன்

தான்....

அதனால

தான்

அவபனத்

கதர்ந்நதடுத்கதன்" என்றவள்... "அவபன உனக்குப் ைிடிச்சிருக்ோ மான்சி?"

என்று கேட்ே....
"இது கைால சிரிக்ே சிரிக்ே குறும்ைா கைசுறவங்ேபள ோருக்குத்தான்
ைிடிக்ோது அக்ோ?"
"நான் அந்த அர்த்தத்துல கேட்ேபல மான்சி..... அஸ்விபன உனக்கு
மனசளவில் ைிடிச்சிருக்ோ? அதாவது உன்கனாை ைிற்ோலத்பத அஸ்வின்
கூை

அபமச்சுக்ேிற
அளவுக்குப்

ைிடிச்சிருக்ோ?"

என்று

நதளிவாேக்

கேட்ைாள்....
அதிர்ந்தவள்
நசால்றீங்ே?
அப்ைடிகே

ைடுக்பேபே

என்கனாை

விட்டு

ைிற்ோலம்

அவசரம்னாலும்

எனக்கு

ைத்தி

எழுந்தாள்....
இப்கைா

ோரும்

"என்னக்ோ

என்ன

வந்தது?

கவணாம்க்ோ.....

நான்
தனிோதான் இருப்கைன்...... இங்ேருந்து கைானதும் நான் கமல ைடிக்ேப்
கைாகறன்" என்று ைைைைநவன்று நோட்டினாள்....
"இரு இரு அவசரப்ைைாத..... நல்லா நிதானமா கோசிச்சு நசால்லு.....
நமக்கு

நிபறே

பைம்

இருக்கு

மான்சி....

நீ

ைடிக்ேிறதுனாலும்

ைடிக்ேலாம்.... அதுக்கு அஸ்விகன நஹல்ப் ைண்ணுவான்...." என்றாள்...

317

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"இல்லக்ோ

எத்தபன

வருஷமானாலும்

நான்

அபதப்

ைத்திகே

கோசிக்ே மாட்கைன்.... தனிோகவ இருக்ேிறதா முடிவு ைண்ணிருக்கேன்"

என்று உறுதிோேக் கூறினாள் மான்சி......
ஆறுதலாே
மான்சிபே

பேபேப்

ைிடித்து

"உன்

மனசு

புரியுது

மான்சி..... ஒரு நைாண்ணுக்கு எத்தபன முபறதான் கமகரஜ் நைக்ேிறதுனு

நீ கோசிக்ேிற.... ஆனா தனிோ வாழ நிபனக்ேிறது இப்ை கவணா சரிோ
இருக்ேலாம்..... அப்புறம் வாழ்க்பேகே நவறுபமோத் நதரியும் மான்சி....
நிச்சேம் ஒரு பலப் ைார்ைனர் கதபவ.... அது உனக்கு அஸ்வினா இருந்தா
நராம்ை நைர்நைக்ட்ைா இருக்கும்..... நீ இப்ை ைதில் நசால்ல கவணாம்.....
எவ்வளவு நாள் கவணும்னாலும் எடுத்துக்கோ... நல்லா கோசிச்சு ஒரு
முடிவு நசால்லு..... அஸ்வின் ேிட்ை நான் கைசிட்கைன்..... அவனும் ஓகே
நசால்லிடுவான்" என்றாள் கநத்ரா....
சற்று கநரம் மவுனமாே நின்றிருந்த மான்சி சட்நைன்று நிமிர்ந்து "இது
அவருக்குத் நதரியுமா அக்ோ?" என்று கேட்ே...
"சத்ேனுக்குத் தாகன? நதரியும் மான்சி.... கைசிட்கைன்..... நமாதல்ல
உன் சம்மதத்பதக் கேட்டுத் நதரிஞ்சிக்ே நசான்னான்...." என்றதும் ஏகதா
ஒரு நவறுபம மனபத சூழ.... "நான் தூங்ேப் கைாகறன்க்ோ" என்று
கூறிவிட்டுத் தனது ைடுக்பேக்கு வந்தாள்....
அப்கைாது அவளது நமாபைல் அடிக்ே எடுத்துப் ைார்த்தாள்... சத்ேன்
தான் அபழத்திருந்தான்..... "என்னங்ே?" என்று இவள் கேட்ே....
"என் கைப்லட் எங்ே வச்ச? ஏன் கைப்லட் குடுக்ோம கைான?" என்று
அதிோரமாேக் கேட்ைான்....
எப்கைாதும்

இரவுக்ோன

மாத்திபரபே

இவள்

தான்

எடுத்துக்

நோடுப்ைாள்..... இன்று இவன் ைடுத்திேப்ைாட்டில் ஞாைேமின்றி கைானது

"ஸாரிங்ே மறந்துட்கைன்" என்றாள்....

318

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"மறந்துட்ைோ?

கைாறப்

கைாக்குல

என்பனகே

மறந்துடுவ

கைாலருக்கே" என்று நக்ேலாேக் கூறிேவன்..... "வா... வந்து மாத்திபர

எடுத்துக்

குடுத்துட்டுப்

கைா"

என்று

கூறிவிட்டு

இபணப்பைத்

துண்டித்தான்.....
'மறப்ைதா? இவபனோ? முடியுமா என்னால்?' நமல்ல எழுந்து ேதபவ
நநருங்ேினாள்...
"சத்ேனா ோல் ைண்ணான்? என்னவாம்?" என்று கநத்ரா கேட்ே....
"ம்...

அவருக்கு

மாத்திபரக்

குடுக்ே
மறந்துட்கைன்....

எடுத்துக்

குடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று கூறிவிட்டு நவளிகே வந்தாள்....

சத்ேனின் அபறக் ேதபவத் தட்டிவிட்டு திறந்து உள்கள நசன்றாள்.....
அஸ்வின்

தனது

லாப்ைாப்ைில்

கேம்

விபளோடிக்

நோண்டிருக்ே....

சத்ேன் புத்தேம் ைடித்துக் நோண்டிருந்தான்.....

அபமதிோே நசன்று அலமாரிபேத் திறந்து மாத்திபரேள் இருக்கும்
ைப்ைாவிலிருந்து சத்ேனுக்ோன மாத்திபரபே எடுத்து வந்து அவனிைம்
நீ ட்டினாள்.....
மாத்திபரபே வாங்ேிேவன் "வாட்ைர்?" என்று கேட்ே...
"இகதா எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று நவளிகே வந்தாள்.....
சபமேலபறேில் நவந்நீ ர் குழாபேத் திறந்து தண்ண ீபரப் ைிடித்துக்
நோண்டுத் திரும்ைிேவள் அருேிகலகே நின்றிருந்த அவன் மீ து கமாதி
நின்றாள்....
ேிளாஸில்

இருந்த

நோட்டிேிருந்தது.....

"ஓ....

நவந்நீ ர்

அவன்

மீ தும்

ஸாரி.....ேவனிக்ேபல"
அவனது மார்ைில் பேபவத்து துபைத்து விட்ைாள்.....

319

இவள்

என்று

மீ தும்

ைதட்ைமாே

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ைரவால்ல ஸ்நவட்ைபர மாத்திட்ைா சரிோப் கைாய்டும்" என்றவன்

தன் மார்ைிலிருந்த அவளது பேபே ஒரு பேோல் ைற்றி மறுபேோல்
அவளது

முேத்பத

நிமிர்த்தி

"ஏன்

ேண்

ேலங்ேிேிருக்கு?"

என்று

கேட்ைான்....
மவுனமாேத் தபல குனிந்தாள்..... அவள் பேேிலிருந்த ேிளாபஸ
வாங்ேி பவத்து விட்டு இபைபேப் ைற்றித் தூக்ேி சபமேல் கமபைேில்
உட்ோர பவத்தான்.... இரு பேோலும் அவளது தாபைத் தாங்ேி நிமிர்த்தி
"ம் நசால்லு ஏன் ேண்ேள் ேலங்ேிருக்கு?" என்று மறுைடியும் கேட்ே......
"கநத்ரா அக்ோக் ேிட்ை என்ன நசான்ன ீங்ே?" என்று கேட்ைவபள
புரிோமல் ைார்த்து "கநத்ரா அக்ோேிட்ை நான் என்ன நசான்கனன்? நீ
தாகன எல்லாகம நசால்ற?" என்று அவள் ைக்ேம் திருப்ைினான்...
"ம் ம் நசான்கனன் தான்..... ஆனா நீ ங்ே இப்ை நசான்னது? அதான் இந்த
அஸ்வின் ைத்தி?" என்றவள் கமகல நசால்ல முடிோமல் நமல்லிேக்
குரலில் விசும்ை ஆரம்ைிக்ே.... கதங்ேிேிருந்த ேண்ண ீர் ேன்னங்ேளில்
வழிந்தது....
அழும் அவபள ரசபனோேப் ைார்த்தான்..... ேன்னங்ேளில் வழிந்த
நீ பர

விரலால்

முடிபவ

சுண்டினான்.....

முதல்ல

"என்ன

கேளுங்ேன்னு

நசான்கனன்?

நசான்கனன்?

மான்சிகோை

நான்

நசான்னது

சரிதாகன?" என்று நிதானமாேக் கேட்ைான்....

ைட்நைன்று

நவளிப்ைட்ை

கோைத்துைன்

இரு

பேபேயும்

விரித்து

அவன் மார்ைில் அபறந்தவள் "என் முடிவு என்னன்னு உங்ேளுக்குத்

நதரிோதா?" என்று கேட்ைாள்....
மார்ைில்

அபறந்த

பேேபள

அேற்றாமல்

அப்ைடிகே

அழுத்திப்

ைிடித்துக் நோண்ைான்..... "என்ன கைசுற மான்சி? இதுவபரக்கும் என்ேிட்ை

நசால்லிட்டுதான் உன்கனாை முடிவுேள் எதுவும் எடுத்திோ? நீ ோ தாகன
எல்லாத்பதயும் நசய்ற? உன் மனசுல என்ன இருக்குனு நான் எப்புடி

320

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நசால்ல முடியும்? அதான் மான்சிக்ேிட்ைகே கேளுனு நசால்லிட்கைன்"

என்றான்....
சத்ேனின் ஒட்ைாதப் கைச்சில் கோைம் அதிேமானது..... "ஓ....... அப்கைா
என் முடிவு உங்ேளுக்குத் நதரிோது?" என்றவள்.... "சரி... நான் கநத்ரா
அக்ோக்ேிட்ை நசால்லிடுகறன்" என்றாள் வம்ைாே....
ீ
அவளது ஒரு பேபே எடுத்து தனது ேன்னத்தில் பவத்து வருடிக்
நோடுத்தவன் "என்ன நசால்லப் கைாற?" என்று கேட்ே....
"ஒரு வருஷம் ேழிச்சு அஸ்விபன கமகரஜ் ைண்ணிக்ே சம்மதம்னு
நசால்லப் கைாகறன்" என்றாள் ேடுப்புைன்...
ேன்னத்திலிருந்த விரல்ேபள உதட்டுக்கு நோண்டு வந்து ஒரு ஒரு
விரலாே முத்தமிட்ைவன் "ம் நசால்லிடு" என்றான் விட்கைற்றிோே.....
கோைம்

ஆத்திரமானது

இருைக்ேமும்

முடிபேப்
"ஏய்....."

ைிடித்து

என்று

"என்ன

அவனது

நக்ேலா?....

தபலேின்

எனக்கு

கோைம்

வராது..... ஆனா வந்தா அவ்வளவு தான்" என்று கூறிவிட்டு அவனது

முடிபேப் ைிடித்துக் நோண்டு உலுக்ே ஆரம்ைித்தாள்......
நீ

என்ன

கவணா

ைின்னந்தபலேில்

பே

ைண்ணிக்கோ
பவத்து

என்ைது

முன்னால்

கைால்

தன்னருகே

அவளது
இழுத்து
ஆத்திரத்தில் துடித்த இதழ்ேபள நநருங்ேினான்......
அப்கைாது சபமேலபறேின் வாசலில் இருந்து அஸ்வினின் குரல்
"சத்ேன்.... நோஞ்சம் ஹாட் வாட்ைர் கவணும்" என்று கேட்ைது....
இருவருகம
சத்ேன்

கூறிே

அவசரமாே
மறு

நநாடி

விலேினர்....
அஸ்வின்

"ம்...

வா

அஸ்வின்"

சபமேலபறக்குள்

என்று

வந்தான்

"ஸாரி...." என்று சங்ேைமாேக் கூறிேவபனப் ைார்த்து நட்புைன் சிரித்து

விட்டு க்ளாபஸ எடுத்து நவந்நீ ர் ைிடித்து அஸ்வினிைம் நோடுத்தவன்
அப்கைாது தான் ஞாைேம் வந்தது கைால் சபமேலபற கமபைேிகலகே
321

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

திபேப்புைன் அமர்ந்திருந்த மான்சிேிைம் வந்து இபைபேப் ைிடித்துத்

தூக்ேி ேீ கழ இறக்ேி விட்ைான்.....
தண்ண ீர் குடித்து விட்டு ேிளாபஸத் திருப்ைிக் நோடுத்த அஸ்வின்
"என்ன நீ ங்ே நரண்டு கைரும் தூங்ேபலோ?" என்று புன்னபேயுைன்
கேட்ே..... "ம் தூங்ேனும்" என்றவன் மான்சிேிைம் திரும்ைி.... "கைா கைாய்
தூங்கு" என்றான்...
விட்ைால் கைாதும் என்ைது கைால் அவசரமாே அங்ேிருந்து நவளிகேறி
தனது அபறக்குள் நசன்று ேதபவ மூடிக் நோண்ைாள் மான்சி....
மீ ண்டும் நவந்நீ ர் ைிடித்து தனது மாத்திபரபேப் கைாட்டுக்நோண்டு
அஸ்வினுைன்

தனது

அபறக்கு

வந்து

"குட்பநட்

அஸ்வின்"

என்று

புன்னபேயுைன் கூறிவிட்டு ைடுத்தான் சத்ேன்....

நடு

இரவு

தாண்டிேதும்

சத்ேனின்

அபறக்

ேதவுத்

தட்ைப்ைை....

ைதட்ைமாே எழுந்து வந்து ேதபவத் திறந்தான் சத்ேன்..... அபற வாசலில்

தூக்ேக் ேலக்ேத்துைன் கநத்ரா நின்றிருந்தாள்..... "என்ன கநத்ரா?" என்று
கவேமாேக் கேட்ைான்....
அவபனத் தள்ளிக் நோண்டு அபறக்குள் நுபழந்து ைடுக்பேேில்
நைாத்நதன்று
மான்சி
நோஞ்ச
என்ன

அமர்ந்து....
இப்புடி

கநரத்துல

"அைப்

கைா

இருக்ோ?...

அந்த

சத்ோ..... தூக்ேகம

ைர்ஸ்ட்

ரூபமகே

நல்லாதான்

ரவுண்ட்

அடிக்ே

நேட்டுச்சு....
தூங்ேினா....
ஆரம்ைிச்சா....

அதாவது ைரவாேில்பல... தூக்ேத்துல கைசுறா... அழுவுறா... புலம்புறா....

நானும் த்ரீ பைம்ஸ் எழுந்து அதட்டிகனன்.... அப்கைா அபமதிோேிடுறா...
ஆனா மறுைடியும் கைசுறா.... என்ன கைசுறான்கன புரிேபல.... எனக்கு
தூங்ேனும் சத்ேன்...." என்று தூக்ேம் வழியும் ேண்ேபள ேசக்ேினாள்.....
இன்பறே ைிரச்சபனேள் மான்சிபே மிேவும் அபலப்புற பவக்ேிறது
என்றுப் புரிே..... "சரி நீ இங்ேகேப் ைடு... நான் கைாய் ைார்க்ேிகறன்" என்று
இவன் கூறிே அடுத்த நநாடி..... "தாங்க்ஸ்

சத்ேன்" என்றைடி அவன்

ைடுத்திருந்த இைத்தில் விழுந்து "என்ன நைாண்ணுைா சாமி" என்றாள்.....

322

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அபறக்

ேதபவ

மூடிவிட்டு

மான்சிேின்

அபறக்கு

வந்தான்.....

கோணல் மாணலாே தபரேில் ேிைந்தவபளப் ைார்த்ததும் ைதட்ைமாேி

கவேமாேச் நசன்று அவபள பேேளில் அள்ளினான்.....
ேட்டிலுக்கு வந்து நமதுவாேக் ேிைத்திவிட்டு கைார்பவோல் ேழுத்து
வபர

மூடிவிட்டு

ோகதாரம்

ைக்ேத்தில்

குனிந்து

அமர்ந்து

"எபதயும்

இதமாே

நிபனச்சுக்

நநற்றிபே

குழம்ைாம
வருடி

நிம்மதிோ

தூங்குைா" என்றான் நமல்லிேக் குரலில்....

"ம் ம்...." என்று முனங்ேிேவள் நநற்றிேிலிருந்த அவனது பேபே
எடுத்து தனது பேேகளாடுப் ைின்னிக்நோண்ைாள்..... சிரிப்புைன் அப்ைடிகே
சரிந்து அவள் ைக்ேமாேத் திரும்ைிப் ைடுத்துக் நோண்ைான்.....
நநருக்ேமான
கதாளில்

தபல

நிபல.....

சத்ேனுக்கு

பவத்து

இவன்

உறக்ேம்

முேத்பதப்

ைிடிக்ேவில்பல....
ைார்ப்ைது

கைால்

உறங்ேிேவபளகே உற்றுைார்த்தான்.... அவளது தபல இருந்த

தனது

பேபே கலசாே மடிக்ேவும் மான்சிேின் முேம் அவனுக்கு மிே அருகே

வந்தது.....
அவளுக்கே உரித்தான மேிழம்பூ வாசபன.... கநர் நாசிேில் மினுக்கும்
சிவப்புக்ேல் மூக்குத்தி..... எப்கைாதும் கைால் ைிளந்திருந்த இதழ்ேளின்
வழிகே ஊற்நறடுத்த உமிழ்நீ ர் ேபைவாேில் சிறு கோைாே.... சிவந்த
இதழ்ேபளக் ேண்ைதும் மாபல முத்தமிட்ைது ஞாைேத்திற்கு வந்தது....
உள்ளுக்குள் உணர்வுேள் ஓங்ோரமாய் சப்தமிட்டு எழுந்து நோள்ள...
தபலபேத் தாழ்த்தி நாபவ நீ ட்டி அவள் இதழ்ேபளத் நதாட்ைான்.....
கூச்ச உணர்வில் கலசாே அபசந்து அவனது ேழுத்தில் தனது பேபேப்
கைாட்ைாள்.....
இதழ்ேபளத் நதாட்ை நாவில் உமிழ்நீ ர் ஒட்டிக்நோண்ைது.... அதற்கு
கமல்

முடிேவில்பல.....

அவளது

323

இரு

இதழ்ேபளயும்

கசர்த்துக்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேவ்விேைடி அப்ைடிகேப் புரட்டி விட்டு அவள் கமல் சரிந்து முத்தமிை

ஆரம்ைித்தான்...
இதழ்ேள் சிபறப் ைட்ைதுகம தூக்ேம் விழித்த மான்சி தன்பனப் புரட்டி
தன்மீ து அவபனப் ைைர்த்திேதுகம முற்றிலும் ேபலந்து திமிறினாள்...
இரு

பேேபளயும்

ைடுக்பேகோடு

பவத்து

அழுத்திப்

ைிடித்துக்

நோண்ைான்.... இதழ்ேபள ஆகவசமாே சுபவத்தைடி ோல்ேளால் அவளது

ோல்ேபள ைின்னிக்நோண்டு தனக்குள் நமாத்தமாே அைக்ேினான்.... உச்ச
உணர்வுேள் தபலதூக்ே நிமிைத்தில் இச்பச மிருேமாேிேிருந்தான்.....
கைாராடித்
தனது

இதழ்ேபள

விடுவித்தவள்

கவண்ைாம்

என்ைது

கைால் தபலபே இப்ைடியும் அப்ைடியும் அபசக்ே.... "முடிேபல மான்சி....

மதிேத்துல இருந்து நசத்துக்ேிட்டிருக்கேன்" என்று நவளிப்ைபைோேக்
கூறி நேஞ்சிேைடி தபலபே தாழ்த்தி அவள் ேழுத்தடிேில் முத்தமிட்ை
வாறு உதடுேபளக் ேீ கழ இறக்ேினான்..
மார்ைின் மீ து இருந்த அவனது தபலமுடிக்குள் தனது விரல்ேபள
நுபழத்தவள்

"நான்

சத்திேம்

ைண்ணிக்

குடுத்திருக்கேன்"

என்றாள்

ேண்ண ீருைன்....
அத்தபன கவேத்திலும் அவளது ேண்ண ீர் குரல் கேட்டு சட்நைன்று
நிமிர்ந்தான்.... ேண்ண ீர் வழிே அவளது முேம் ேண்ைதும் ைட்நைன்று
விலேி எழுந்து ேட்டிலிலிருந்து இறங்ேி நின்றான்....
தானாேக்

ேனிே

கவண்டிேப்

ைழத்பத

தடிநோண்டு

அடிக்ே
முேற்சிக்ேிகறாம் என்று புரிே "ஸாரி மான்சி......" என்று விட்டு ேீ கழ
மான்சி

விரித்திருந்த

ேம்ைளிபே

எடுத்துக்

நேண்டு

அந்த

அபறேிலிருந்து நவளிகேறி ஹால் கசாைாவில் ைடுத்துக் நோண்ைான்.....

இன்னும் ைைைைப்பு அைங்ேவில்பல..... தபல வபர ேம்ைளிபே மூடிக்
நோண்டு

தன்பனக்

குறுக்ேிப்

ைடுத்துக்

324

நோண்ைான்....

'சத்திேமாம்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சத்திேம்.... ேட்டின புருஷபன விை சத்திேம் நைரிசாப் கைாச்சு' என்று

கோைத்துைன் கசாைாவில் குத்தினான்.....
அபறக்குள்ளிருந்த
முடிேவில்பல....

மான்சிக்கோ

சத்ேனது
கதபவத்

ேண்ண ீபர

நதளிவாேப்

ேட்டுப்ைடுத்த

புரிந்தது...

ஆனால்

அபத தான் எப்ைடித் தீர்க்ே முடியும்? 'கதாழிநேன்று துவங்ேி பவத்தது

அவன் தாகன? கநத்ரா அக்ோபவ லவ் ைண்றபத நவளிப்ைபைோேச்
நசான்னதும்

அவன்

தாகன?

அப்புறம்

என்னிைம்

கதடுவது

எப்ைடி

சரிோகும்?......' விசும்ைிக்நோண்கை உறங்ேிப் கைானாள்.....

மறுநாள் ோபல சத்ேன் ைடுத்திருந்த இைத்தில் கநத்ராபவக் ேண்டு
விேந்து

கைாய்

விசாரித்த

அஸ்வினிைம்

நைந்தவற்பறக்

கூறிவிட்டு

மீ ண்டும் உறங்ே ஆரம்ைித்தாள் கநத்ரா...

இரவு

சபமேலபறேில்

தான்

ேண்ைபதச்

நசால்ல

முேன்றவன்

எபதகோ நிபனத்து அவசரமாே தபலபே உலுக்ேிக் நோண்ைான்.....

கவண்ைாம்

முடிச்பசப்

கைாட்ைவங்ேகள

அவிழ்க்ேட்டும்...

அதுவபர

கவடிக்பேப் ைார்க்ேலாம் என்ற முடிவுைன் எழுந்து நவளிகே வந்தான்....

ஹாலில்

சத்ேன்

கைப்ைர்

ைடித்துக்நோண்டிருக்ே....

"குட்மார்னிங்

ஹீகரா" என்றைடி அவனருகே அமர்ந்தான்..... மான்சி இருவருக்கும் டீ

எடுத்து

வந்துக்

நோடுத்தாள்.....

நன்றி
கூறி

எடுத்துக்

நோண்ைான்

அஸ்வின்....
வாக்ேிங் ேிளம்ைிே சத்ேபன நிறுத்திே மான்சி ோதுேள் இரண்டிலும்
ைஞ்பச பவத்து அபைத்து தபலேில் குல்லாபவ மாட்டிவிட்ைாள்.... சிறு
தபலேபசப்புைன்

ஏற்றுக்நோண்டு

வதிேில்
ீ

இறங்ேி

ஓை

ஆரம்ைித்தான்....
அவன் தனது ேண்ேபள விட்டு மபறயும் வபர ைார்த்திருந்து விட்டு
ோபல உணவிபன தோர் நசய்ே சபமேலபறக்குச் நசன்றாள்..

325

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அஸ்வினும் எழுந்து நசன்று அவளுக்கு உதவுவது கைால் நமதுவாேப்

கைச்சுக் நோடுக்ே ஆரம்ைித்து இரு குடும்ைத்தின் நட்பு.... இவர்ேளின்
திருமணம்.... சத்ேனின் கவபல.... இருவரும் இங்கே வாழும் நட்பு எனும்
ேபத....

என

எல்லாவற்பறயும்

நதரிந்துநோண்ைவன்
நோஞ்சம்

சத்ேபனப்

ைற்றிப்

நோஞ்சமாேக்

கைசும்

கைாது

கேட்டுத்

மான்சிேின்

முேத்தில் நதரிந்த மாற்றங்ேபளயும் ேவனிக்ேத் தவறவில்பல....

வாக்ேிங் நசன்றவன் திரும்ைி வந்தான்.... குளித்து விட்டு சாப்ைிை
அமரும் வபர கநத்ரா எழுந்திருக்ேவில்பல..... ஒரு மபனவிோே மான்சி
சத்ேனுக்கு நசய்வபத ேவனமாே ரசித்தான் அஸ்வின்...
சாப்ைிட்டு

விட்டு

எழுந்தவன்

"இன்பனக்ேி

நஜனரல்

ஷிப்ட்

அஸ்வின்..... ஈவினிங் ஏழு மணிக்கு கமல தான் வருகவன்..... நீ ங்ே

ஏதாவது ைாக்ஸி வரவபழச்சுப் கைாங்ே" என்று கூறிவிட்டு கசாைாவில்
அமர...

அதற்ோேகவ

ோத்திருந்தவள்

கைால்
ஷூபவ

அணிவித்து

விட்ைாள் மான்சி....
அவன் அபறக்குச் நசன்று நஜர்ேிபன எடுத்து வர... சத்ேன் அபத
வாங்ோமல் பேேபள விரிக்ே.... அவனுக்குப் ைின்னால் வந்து நஜர்ேிபன
அணிவித்து விட்ைாள்.....
நவளிகே வந்து ேதவருகே நின்றவனின் அருகே வந்து நின்றாள்.....
ஹாலில் இருக்கும் அஸ்வினுக்குத் நதரிோத வண்ணம் மான்சிேின்
ைாவாபைக்குள் வேிற்றுப் ைக்ேமாே தனது நான்கு விரபல நுபழத்துப்
ைிடித்து தன் ைக்ேமாே இழுத்தான்....
நச்நசன்று அவன் மார்ைில் வந்து கமாதினாள்.... குனிந்து அவளது இரு
ேன்னத்திலும்

நிதானமாே

முத்தமிட்ைவன்

மட்டுமில்பல.... இனி இபதயும் கூை

உத்தரவிட்டு விட்டு ஜீப்ைில் ஏறினான்....

326

"ஷூ

நரகுலர்

கைாட்டு

விடுறது

ைண்ணிக்கோ" என்று

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நோடுத்த

முத்தங்ேளும்.....

விபதத்திருந்தாலும்
கூறிே

பேேபசத்து

வார்த்பதேளும்

அவபன

அதிர்ச்சிபே

வழிேனுப்ை

மட்டும்

தவறவில்பல....
அன்று முழுவதும் சத்ேன் நோடுத்துவிட்டுச் நசன்ற முத்தத்தின் மீ கத
ஞாைேம் இருந்தது.... "தினமும் இபத நரகுலர் ைண்ணனுமாம்ல?" என்ற
முனங்ேலுைன் நைமாடினாள்....
கநரம் ஆே ஆே கநத்ரா ோட்டும் அன்பும்... தன்மீ து பவத்துள்ள
நம்ைிக்பேயும் மான்சிபே வபதக்ே ஆரம்ைித்தது.... நசய்த சத்திேத்பத
மீ ற பவக்கும் சத்ேபன நிபனத்து வருத்தமாே இருந்தது......
'இன்று இரவு வந்ததும்

இதற்கு

நிரந்தரமாே

ஒரு முடிநவடுத்கத

தீரனும்' என்று எண்ணிக் நோண்ைாலும் சத்ேனின் அந்தப் ைார்பவயும்

அவன் தரும் முத்தங்ேளுக்கும் மனசு ஏங்ே ஆரம்ைிப்ைபத மட்டும் தடுக்ே
இேலவில்பல.....
மதிே உணவுக்குப் ைின் அஸ்வினும் கநத்ராவும் நைங்ேளூருக்குப்
புறப்ைட்ைனர்.... "நான் நசான்னபத நிதானமா கோசி மான்சி....." என்றாள்
கநத்ரா....
"எதுவாேிருந்தாலும் உங்ே மனசுக்கு
கதானுகதா

அபத

மட்டும்
நசய்ங்ே

எது நிம்மதி சந்கதாஷம்னு

மான்சி"

என்று

கூறிவிட்டுச்

நசன்றான் அஸ்வின்....
அன்று இரவு ஏழபரக்கு வந்தான் சத்ேன்..... ஹாலில் அமர்ந்து டிவிப்
ைார்த்துக் நோண்டிருந்தவளின் அருகே வந்து அமர்ந்தான்.....
திடுக்ேிட்டு நேர்ந்தவளிைம் "நராம்ை ைேர்ைா இருக்கு.... ஒரு ேப் ோைி
கவணும் மான்சி" என்று அவன் கேட்ைதும் திபேப்புப் கைாய் ைதட்ைம்
வந்து

ஒட்டிக்நோண்ைது.....

அவசரமாய்

நநற்றிேில்

நதாட்டுப் ைார்த்து "என்னங்ே ஆச்சு?" என்றாள்....

327

பே

பவத்துத்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நநற்றிேிலிருந்த அவளது பேபே எடுத்து தனது மார்ைில் பவத்துக்

நோண்டு

"ஒன்னுமில்பலைா....
ஒர்க்

நைன்ஷன்

தான்"

என்றவன்

அப்ைடிகே கசாைாவில் ைின்புறமாே சாய்ந்து நோள்ள.... "இகதா ோைி

எடுத்துட்டு

வர்கறன்"

என்று

கூறிவிட்டு

சபமேலபறக்கு

எழுந்து

ஓடினாள்....
மீ ண்டும் ோைியுைன் வந்த கைாது ேழுத்துப் ைின்புறமாே சாய்ந்திருக்ே
அமர்ந்த நிபலேிகலகே உறங்ேிேவபனக் ேண்டு ேண்ேள் ேலங்ேிேது
ோைி ேப்பை டீைாேில் பவத்து விட்டு மண்டிேிட்டு அமர்ந்து ஷூக்ேபள
ேழற்றி

விட்டு

அவனது

கதாளில்

பே

பவத்து

"என்னங்ே"

என்று

எழுப்ைினாள்...
"என்ன மான்சி" என்று சிரமமாே ேண்விழித்தவன் நநற்றி முடிபேக்
கோதிேவாறு "ோைி கவணாம்.... நீ ங்ே ரூமுக்குப் கைாய் டிரஸ் கசஞ்ச்
ைண்ணிட்டு ைடுங்ே.... நான் சாப்ைாகைாை வர்கறன்... சாப்ட்டு அப்ைடிகே
தூங்குங்ே" என்றாள் அன்ைாே.....
"ம் சரி" என்று விட்டு எழுந்து தனது அபறக்குச் நசன்று அவன் உபை
மாற்றுவதற்குள்

தட்டில்

உணவு

பவத்து

எடுத்துக்

நோண்டு

வந்துவிட்ைாள்....
தட்பை

வாங்ே

பே

நீ ட்டிேவனிைம்

தர

மறுத்து

"நீ ங்ே

நைட்ல

உட்ோருங்ே.... நான் ஊட்டி விடுகறன்" என்றாள்....

ைடுக்பேேில் அமர்ந்து சாய்ந்து நோண்ைவனின் அருகே நநருக்ேமாே
அமர்ந்து

சூைான

இட்லிேபளப்

ைிய்த்து
சாம்ைாரில்

கதய்த்து

ஊட்ை

ஆரம்ைித்தாள்.... ேபளப்புைகன சாப்ைிட்டு முடித்தவனுக்கு மாத்திபரயும்

தண்ண ீரும் நோடுத்தாள்...
ைிறகு
மூடிேவள்

அவன்
தனது

ைடுத்துக்

நோள்ள

விரல்ேளால்

கைார்பவோல்

அவன்

நநற்றிேில்

"தூங்குங்ே" என்றாள் புன்னபே மாறாத முேத்துைன்....

328

ேழுத்து

வபர

இதமாே

வருடி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அந்த புன்னபே இவன் முேத்திலும் ஒட்டிக் நோண்ைது.... அவளது

பேேபளப் ைற்றிக் நோண்கை உறங்ேிப் கைானான்.....
'இனி

எதுவும்

கவண்ைாம்.....

இப்ைடி

நநருங்ோதீங்ே'

என்று

எச்சரிக்பே நசய்ே நிபனத்தவளின் நிபனப்பு நிபனப்ைாேகவ இருக்ே....

பேேபள விடுவிக்ேக் கூைத்கதான்றாமல் அப்ைடிகே அமர்ந்திருந்தாள்....
'இவபன கவண்ைாம்னு நசால்லி எப்ைடி இன்நனாருத்திக்கு விட்டுத்
தர நிபனத்கதன்?' அவளது கேள்விக்கு அவளிைகம ைதில் இல்பல....
தூக்ேத்தில்
கைார்த்தி

புரண்ைவபன

விட்ைாள்.....

மறுைடியும்

ேட்டிலின்

அருகே

கநராேப்
தபரேில்

ைடுக்ே

பவத்து

மண்டிேிட்ைாள்....

ேட்டிலில் பேேபள ஊன்றி அதில் தனது முேத்பத தாங்ேி அவபனகே

ரசிக்ே ஆரம்ைித்தாள்....
அபலேபலோய் அைர்ந்த கேசத்தினுல் தனது விரல்ேபள நுபழத்து
கோதிேவள்
நநற்றிேில்

சிதறிக்

ேிைந்தவற்பற

கநர்த்திோே

ஒதுக்ேினாள்.... கநற்று சாய்ந்து முத்தமிடும் கைாது ேன்னத்தில் இடித்த

சத்ேனது கூர் மூக்கு....
அவனுக்கு

வலிக்ோமல்

தனது

விரலால்

மூக்கு

நுனிபே

சுண்டிவிட்ைாள்.... ைின்புறமாே நின்று அபணத்து ேன்னத்கதாடு ேன்னம்

பவத்து

உரசிே

அவனது

நசாரநசாரப்ைான

தாபைபே

உள்ளங்பே

பவத்து வருடிப் ைார்த்தாள்.....

முத்தமிடும்

கைாது

அவபன
விை

அதிேமாே

சிலுமிஷம்

நசய்த

அவனது ேற்பற மீ பசபே தனது ஒற்பற விரலால் வருடினாள்....

இதழ்ேகளாடு

இனிக்ே

இனிக்ே

விபளோடிேது

மட்டுமில்லாமல்

விரல் நுனிேில் கூை விைாமல் முத்தமிட்ை அவனது முரட்டு உதடுேள்....

விரல்ேள் நடுங்ேினாலும் ைேமின்றி நமல்ல வருடினாள்....

329

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநற்று

தன்பன

முேத்பத

உறங்ே

பவத்துக்

பவப்ைதற்ோே
நோண்ை

கைாது

அவனது

வந்த

ேழுத்தடிேில்

அவனது

விேர்பவ

வாசபன..... நோஞ்சமாே எட்டி அவபனத் நதாைாமல் ேழுத்தடிக்கு வந்து

மூச்பச முழுமூச்சாே இழுத்தாள்.... கநசத்பதத் தூண்டும் அகத வாசம்.....
தன்பன ைலமுபறத் தீண்டி... நதாட்டுத் தைவி... வருடித் தூக்ேி...
ைலமுபற
இருந்த

ைலவிதமாே

இரு

தவிக்ே

பேபேயும்

விட்ை

எடுத்து

அவனது

தனது

பேேள்.....

ேன்னத்தில்

மார்ைில்
பவத்துக்
நோண்ைாள்.....
இபவ

எல்லாவற்பறயும்

விை

சத்ேனது

ேண்ேள்?

இப்கைாது

மூடித்தான் இருக்ேிறது என்றாலும் அது விழித்திருக்கும் கைாது ைார்க்கும்

ைார்பவ.... நிபனத்த மாத்திரத்தில் மூச்சுக்ேள் சிதறிேது... என்ன மாதிரிப்
ைார்பவ அது?
முற்றிலும் நசேலிழக்ே பவத்து அந்தப் ைார்பவேின் வழிோேகவ
அவனுக்குள்

நசன்று

அைங்ேிவிைத்

ைார்பவோல்

ைலமுபற

சிபற

தூண்டும்

ைிடிக்ேப்ைட்டு

ைார்பவ.....
மீ ண்ைபத

அந்தப்

இப்கைாது

நிபனத்துப் ைார்த்தாள்....
நமல்ல
ைட்டும்
எழுந்தாள்....

ைைாமல்

தனது

அவனது

முேத்பத

இதழ்ேபள

கநாக்ேிக்

ஒற்றினாள்...

ைிறகு

குனிந்தாள்.....
அவளுக்குப்

ைிடித்த அந்த இரு ேண்ேள்..... ஒவ்நவான்றுக்கும் தனித்தனிோே முத்தம்

பவத்தாள்...

அடுத்ததாே

அவனது

முரட்டுக்

ேன்னங்ேளில்

ைதிந்து

மீ ண்ைன் அவளது இதழ்ேள்....

இறுதிோே அவனது உதடுேபளப் ைார்த்தவளுக்கு நவட்ேம் வந்து
கவேமாே

தழுவிக்நோள்ள

"ச்சீய்ய்ய்ய்........"
என்று

முேத்பத

மூடிக்நோண்டு அபறேிலிருந்து நவளிகே ஓடி வந்துவிட்ைாள்...

தன் மபனவிேின் ரசபனபேயும் அவள் நோடுத்த முத்தங்ேபளக்
கூை உணராமல் ேபளப்ைில் உறங்ேிக் நோண்டிருந்தான் சத்ேன்....

330

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நவளிகே

வந்தவள்

சுவகராடு

சுவராே

ஒண்டினாள்....

இதேம்

ைைைைநவன அடித்துக் நோள்ள மார்புேள் கவேமாே ஏறிேிறங்ேின.....

இைப்ைக்ேமாே

பேபவத்து

அழுத்திக்

நோண்ைவள்

ேண்ேபள

மூடிக்நோண்டு "மாமா...." என்று ரசபனோே அபழத்தாள்....

சற்று கநரம் கநத்ராபவ மறந்தாள்..... மறுைடியும் ேதபவத் திறந்து
தபலபே
அழோே

மட்டும்
நீ ட்டி

ேம்ைீ ரமாேத்

சட்பைேின்

கமல்

உள்களப்

நதரிந்தான்

ைகுதிபே

ைார்த்தாள்.....
சத்ேன்.....

நோத்தாேப்

உறங்கும்

கைாதும்

வலக்பேோல்

ைற்றிக்நோண்டு

தனது
சுவரில்

சாய்ந்தாள்.....
ஏன் இப்ைடித் தவிக்ேிகறாம்? இது என்ன மாதிரிோன உணர்வு? என்று
அவளுக்கு
ைார்க்ே

வபேப்

கவண்டும்...

முபறோவது

ைிரிக்ேத்
நதரிேவில்பல....

ைார்த்துக்

அவனது

நோண்கை

ஆனால்

இருக்ே

விரபலோவது

சத்ேபனப்

கவண்டும்....

நதாட்டுவிைத்

ஒரு

துடிக்கும்

வித்திோசமானத் தவிப்பு....
'என்னாச்சு எனக்கு? இது...... இதுக்கு..... என்ன அர்த்தம்.... இதுதான்
ோதலா?' ோதலித்தால் தான் இப்ைடிநேல்லாம் ைடுத்துநமன்று கதாழிேள்
கூறக் கேட்ைநதல்லாம் ஞாைேம் வந்தது.... 'நானா? சத்ோ மாமாபவோ?
ோதலா? மாமாபவ நான் ோதலிக்ேிகறனா? ேம்மாடி இது ோதல் தானா?'
ைைைைப்புைன்

வந்து

நிமிைத்திலிருந்து

கசாைாவில்

நைந்தவற்பற

அமர்ந்தாள்.....

வரிபசோே
இங்கு

வந்த

மனதில் ஓைவிட்ைாள்....

அவனுக்ோேகவ வாழ நிபனத்து... இப்கைாது வாழும் தனது மனம் ோதல்

வேப்ைட்டிருப்ைது நதளிவாேப் புரிந்தது....
ஆனால் கநத்ரா அக்ோ? அவங்ேளும் மாமாபவ லவ் ைண்றாங்ேகள?
அதுவும் மூணு வருஷமா? அப்புறம் அவங்ேளுக்கு நான்நசய்து நோடுத்த
சத்திேம்? திடுக்நேன்று விழிேள் நிபறந்து கைானது....
கநத்ராபவப்
பவத்திருந்த

ைற்றி

அவளது

நிபனக்கும்

கைாகத

நமாபைல் ஒலிக்ே

டிவிேின்

திடுக்ேிட்டுப்

அருகே

ைார்த்தாள்.....

தைதைக்கும் இதேத்கதாடு எழுந்து நசன்று நமாபைபல எடுத்தாள்.....

331

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
அவன்

நிபனப்பு

தவறில்பல

என்ைது

கைால்

கநத்ரா

தான்

அபழத்திருந்தாள்....
விரல் நடுங்ே ஆன் நசய்து ோதில் பவத்தாள்..... "மான்சி,, சத்ேன்
வந்தாச்சா?" என்ற கநத்ராவின் குரலுக்கு "ம் வந்துட்ைார்க்ோ...." என்று
ைதில் கூறினாள் மான்சி...
"ம் ஓகே... சாப்ைிட்ைாச்சா?" என்று அடுத்ததாேக் கேட்ே.....
"அவர்

மட்டும்

சாப்ைிட்டு

சீக்ேிரம்

இவ்வளவு

சீக்ேிரமா

தூங்ேிட்ைார்க்ோ....

நான்

இனிதான்".....
"ஓ...

என்னாச்சு?

வரும்கைாகத

நராம்ை
ைேர்ைா

சாப்ைிட்டுப்

ைடுத்துட்ைான்?

வந்தானா?" அக்ேபறோேக்

கேட்ைாள்

கநத்ரா...
"ஆமாக்ோ.... ைிளாகனட்ல நிபறே ஒர்க்னு நசான்னார்" என்று மான்சி
கூறிேதும்

அடுத்து

என்ன

கைசுவது

என்று

புரிோமல்

அபமதிோே

இருந்தனர் இருவரும்....
சில விநாடிேள் ேழித்து "மான்சி..." என்று அபழத்த கநத்ராவின் குரல்
சற்று வித்திோசமாே இருந்தது..... ேண்ேலங்குேிறாகளா?
அந்த குரலில் முற்றிலும் தடுமாறினாள் மான்சி "நசால்லுங்ேக்ோ?"
என்றாள் நமதுவாே...
கலசாே மூக்பே உறிஞ்சும் சப்தம்.... ைிறகு "மான்சி.... நான் சத்ேபன
நராம்ைகவ மிஸ் ைண்கறன்.... அவன் கூைகவ இருக்ேனும்னு கதானுது
மான்சி..... சில ேமிட்நமண்ட்ஸ் மட்டும் இல்பலன்னா என் ஜாப்பைக் கூை
ரிபஸன்

ைண்ணிட்டு

வந்துடுகவன்....

நராம்ை
ேஷ்ைமா

என்றவள் அதற்கு கமல் கைசமுடிோமல் குரல் தழுதழுக்ே.....

332

இருக்கு...."

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இங்கே

மான்சிேின்

பேேிலிருந்து

நழுவிே

நமாபைல்

அவளது

மடிேில் விழுந்தது.... அதிர்ச்சிேில் உபறந்திருந்தாலும் ேண்ேளில் நீ ர்

மட்டும் ேரேரநவன வழிந்தது..... இந்த ோதலுக்கு நான் என்ன ைதில்
நசால்வது?
மடிேிலிருந்த நமாபைல் வழிோே மான்சி மான்சி என்று கநத்ரா
அபழக்கும் நமல்லிே சப்தம் கேட்ைது.....ேண்ண ீபர அைக்ே ேீ ழுதட்பை
அழுந்தக் ேடித்தைடி நமாபைபல எடுத்துக் ோதில் பவத்து "அக்ோ....."
என்றாள்
"ஸாரி

மான்சி...

தூங்குற

கநரத்தில்

உன்பனயும்

ேஷ்ைப்ைடுத்திட்கைன்.... ஓகேைா நீ கைாய் சாப்ைிட்டு தூங்கு"

என்றுவிட்டு
இபணப்பைத் துண்டித்தாள் கநத்ரா....
"அம்மா........" என்றைடி அப்ைடிகே கசாைாவில் ேவிழ்ந்தாள்....
அழுபே ஆத்திரமாே நவடித்தது..... ேதறித் துடித்தவளுக்கு ஆறுதல்
கூறவும் ஆளின்றி அழுதுநோண்கைேிருந்தாள்....
மான்சிேின் முதல் ோதல் இதுதான்.... சத்ேனுக்ோேகவ கதான்றிே
முதல்

ோதல்....

ோதலபன

விட்டுக்

நோடுப்ைது

எவ்வளவு

ேடினம்

என்ைது இப்கைாது புரிந்தது.... கநத்ராபவ நிபனத்து ேலங்ேி ேண்ண ீர்

விட்ைாள்.....
விபளோட்டுத்தனமாே நிபனத்துக் ேணவபன அவன் ோதலிக்கு
விட்டுக்நோடுக்ே

முன்

வந்தவளால்

இப்கைாது

தன்

ோதலபன

விட்டுத்தருவது எப்ைடிநேன்று ேலக்ேமாே இருந்தது.....

ோதபல உணர ஆரம்ைித்த நநாடிேிகலகே அதற்கு சாவு மணி கைால்
கநத்ராவின்

அபழப்பு

மணிேடித்துவிட்ைகத?

அளவிற்கு அழுதாள்....
333

இபமேள்

வங்கும்
ீ

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஒரு

நாளில்

ஆண்ைாண்டு

உருவான

ோலமாய்

கநசத்திற்கே

இத்தபன

வலிநேன்றால்

கநசித்தவளுக்கு

எத்தபன

வலிேிருக்கும்?

ஒருத்திேின் ோதபலக் நோன்று அதில் எனது தாஜ்மஹாபல எழுப்ை

கவண்டுமா? ேண்ண ீர்

வற்றிப் கைானதும்

இேந்திரமாே
எழுந்தாள்.....

புறங்பேோல் ேண்ண ீர் ேபறபேத் துபைத்தாள்....

இந்த
எப்ைடியும்
அதற்கு

ோதல்

நதாைர்

மாமாவுக்குப்
ஆதாரமாே

ேபதோோமல்

ைிறகு

இந்த

எனக்கு

ோதல்

என்கனாடு

வாழ்க்பே

முடிேட்டும்....

இல்பல

இருந்துவிட்டுப்

தான்....

கைாேட்டுகம?.....

மான்சிேின் ைிள்பள மனதால் இப்ைடித்தான் கோசிக்ே முடிந்தது....

நவகுகநரம் அப்ைடிகே அமர்ந்திருந்தவள் சாப்ைிடுவதற்ோே பைனிங்
ஹாலுக்கு வந்தாள்..... சாப்ைிைப் ைிடிக்ோமல் எல்லாவற்பறயும் எடுத்து
பவத்துவிட்டு தனது அபறக்கு வந்தாள்....
தபரேில்

சம்மணமிட்டு

அமர்ந்தவள்

மனபத

அபமதிப்

ைடுத்த

கோோசனம் நசய்தாள்..... ைிறகு எழுந்து ைடுக்பேேில் ைடுத்தவளுக்கு

மீ ண்டும் ேண்ண ீர் தான் வந்தது.... ோதபலக் ேட்டுப்ைடுத்த ேைவுளால்
கூை முடிோத கைாது கோோசனத்தால் மட்டும் முடியுமா?
முடிேவில்பல

தான்....சத்ேன்

கவண்டுநமன்று

முரண்டுப்

ைிடித்த

மனபத சமாதானம் நசய்ே வழிேின்றி ேண்ண ீரில் ேபரந்தாள்...

மறுநாள் ோபல சத்ேன் எழும் முன் எழுந்து குளித்து அபனத்து
கவபலேபளயும் முடித்திருந்தாள்..... ஜாக்ேிங் நசல்ல வந்தவன் இரவின்
நிபனப்ைில் "குட்மார்னிங் மான்சி" என்றான் புன்னபேயுைன்....
ஏகதா கவபலேில் ேவனமாே திரும்ைாமல் "குட்மார்னிங்" என்றாள்....
அவளது முேம் ைார்க்ே ோத்திருந்தவன் முடிேவில்பல என்றதும்
உதட்பைப் ைிதுக்ேி கதாள்ேபள குலுக்ேிேைடி தாகன ஷூக்ேபள மாட்டிக்
நோண்டு ஜாக்ேிங் நசன்றான்....

334

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஜாக்ேிங் முடிந்து வட்டிற்கு

ீ
வந்து குளித்துவிட்டு சாப்ைிை அமர்ந்தவன்
தனக்குத் தட்டு பவத்தவளின் முேத்பத அப்கைாது தான் ேவனித்தான்....
இரநவல்லாம் விட்ை ேண்ண ீரில் இபமேள் வங்ேி
ீ
முேம் சிவந்து
கைாேிருந்தது..... "பநட் அழுதிோ?" என்று அழுத்தமாேக் கேட்ைான்...
ைதில் கூறாமல் சபமேலபறப் ைக்ேமாேச் நசல்லத் திரும்ைிேவபளத்
தடுத்து

தன்ைக்ேமாே

இழுத்தவன்

குனிந்திருந்த

அவள்

முேத்பத

நிமிர்த்தி "நான் கேட்ைால் அதுக்கு ைதில் கவணும்.... பநட் அழுதிோ?"

என்று அழுத்தமாேக் கேட்ைான்....
இந்த அபணப்பும்? அக்ேபறயும்? ேண்ேபள முட்டிேது நீ ர்..... அவபன
உதறி விலேி நின்றாள்.... "இனி என்பன இப்ைடித் நதாைாதீங்ே" என்றாள்
உறுதிோன குரலில்....
அவள்

உதறி

விபரப்புைன்

விலேிேதும்

நிமிர்ந்து

ஓரளவுக்கு

நின்றான்.....

"ஓ.....

உணர்ந்தவன்....

இப்கைாது
நதாைக்கூைாதா?"

என்று

கேட்ைான்....
இரவு கநத்ராவின் ேண்ண ீர் வார்த்பதேள் ஞாைேத்திற்கு வந்தன....
கவேமாே

நிமிர்ந்து

அவபன

கநரடிோேப்

ைார்த்தாள்....

"ஆமா

நதாைக்கூைாது..... நதாைகவக் கூைாது" என்றாள் தீர்மானமாே....

நநருங்ே நிபனத்தவன் ைாதிேில் நின்று மீ ண்டும் கசரில் அமர்ந்து
"சரி நதாைமாட்கைன்" என்றான் ைட்நைன்று....
அந்த வார்த்பதபே எதிர்ைார்த்து தான் அவள் நதாைாகத என்று
கூறிேகத.....

ஆனால்

அவன்

நதாைமாட்கைன்

என்று

நசான்னதும்

இதேத்தில் ஈட்டி ைாய்ந்தது கைால் வலித்தது.... ேண்ண ீபர மபறக்ே

சபமேலபறபேத் கதடி ஓடினாள்.....
சத்தமின்றி விக்ேலும் விம்மலுமாே அழுதுவிட்டு அவள் வந்த கைாது
அங்கே சத்ேனில்பல.... தட்டில் பவத்த உணவுத் நதாைப்ைைவில்பல....
335

 ஸ்ருதிவின

ோ
____________________________________________________________________________
_________________________

எங்கேப் கைானான் என்று தவிப்புைன் அவனது அபறக்குச் நசன்றுப்

ைார்த்தாள்.... அங்கும் இல்பல....
அவசரமாே

நவளிகே

ஓடிவந்துப்

ைார்த்தாள்...

ஜீப்

இல்பல....

ைிளான்ட்டுக்குப் கைாய்விட்ைான் என்றுப் புரிந்தது... வாசலிகலகே மடிந்து

அமர்ந்தாள்....
சாப்ைிைபல..... என்னிைம் நசால்லிக் நோள்ளவும் இல்பல... ேிளம்ைிப்
கைாோச்சு..... சற்றுமுன் மிகுந்த சிரமத்துைன் நிறுத்தப்ைட்டிருந்த ேண்ண ீர்
மீ ண்டும் உபைப்நைடுத்தது....
எழுந்து உள்கள ஓடிச் நசன்று தனது நமாபைபல எடுத்து அவனது
நம்ைருக்கு ோல் நசய்தாள்..... ேட்நசய்தான்... அடுத்தடுத்து முேன்றாள்....
ஒவ்நவாரு முபறயும் ேட் நசய்தவன் இறுதிோே சுவிட்ஆப் நசய்தான்....
உபைந்து

கைானாள்....

அவசரமாே

நமகசஜ்

பைப்

நசய்தாள்....

"என்ேிட்ை கைச கவண்ைாம்... ஆனா சாப்ைிட்டுடுங்ே ப்ள ீஸ்" என்று

பைப்
நசய்து அனுப்ைினாள்....
ஒரு
கவபலயும்

ைடுத்துக்
நிபனத்து

ஓைவில்பல....

ோபலயும்

ைட்டினிோே

நோண்ைாள்.....

அப்ைடிச்

நசால்லிேிருக்ே

நிபனத்து

அழுதாள்....

அதுக்ோே

கூைாகதா

இவ்வளவு

வந்து
என்று
நைரிே

தண்ைபனோ? கவதபனேில் நவந்தாள்....

அன்று

முழுவதும்

கைாநதல்லாம்

சத்ேனின்

அவள்

நதாைர்பு
நமாபைல்

நோள்ள

சுவிட்ச்ஆப்

நிபனக்கும்

என்கற

வந்தது....

அவனிைம் கைசாமல் இருப்ைதற்கு ைதிலாே உேிபர விட்டு விைலாம்

கைாலிருந்தது....
தான் ஏன் அப்ைடிச் நசான்கனாம் என்று தன் தபலேிகலகே அடித்துக்
நோண்ைாள்...... இல்ல.... என்னால முடிோது.... கைசட்டும்.... என்ன கவணா
ைண்ணிக்ேட்டும்.... நான் எதுவும் நசால்ல மாட்கைன்.... என்று தனக்குள்
நசால்லிக்நோண்ைாலும் அதற்கும் அழுபே தான் வந்தது...
336

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மதிேமாே

எழுந்து

நசன்று

குளித்துவிட்டு

ோபலேில்

நசய்து

பவத்திருந்தபத சூைாக்ேி சாப்ைிட்ைாள்.... இரவுக்ோன உணபவ தோர்

நசய்து பவத்து விட்டு முேம் ேழுவி தபல சீவி நைாட்டிட்டு வாசலில்
வந்து அமர்ந்தாள்.....
வழக்ேம் கைால அன்று மாபல ஏழு மணிக்கு வட்டிற்கு
ீ
வந்தான்....
வாசலில் அமர்ந்திருந்தவள் அவன் ஜீப்ைிலிருந்து இறங்கும் முன்கை ஓடிச்
நசன்று

லாப்ைாப்

பைபே

வாங்ேிக்

நோண்டு

அவனது

பேபேப்

ைிடித்துக் நோண்ைாள்...
திரும்ைி அவபளப் ைார்த்துவிட்டு...... "சாப்ைிட்ைோ?" என்று மட்டும்
கேட்ைான்.....
ஒன்றுகம நைவாதது கைால் கவேமாே தபலேபசத்தவள் "ஆனா
பநட் சாப்ைிைபல... ோபலலயும் சாப்ைிைபல.... மதிேம் மட்டும் தான்
சாப்ைிட்கைன்" என்றாள்......
"ம் ம்...." என்றைடி அவளுைன் வட்டிற்குள்
ீ
நுபழந்தவன் கசாைாவில்
அமர்ந்ததும்.... "இருங்ே இருங்ே.... நாகன ேழட்டுகறன்" என்று ஷூக்ேபள
ேழற்றிவிட்டு

நிமிர்ந்தவள்

"நான்

ஒன்னு

நசால்லட்டுமா?"

என்றுக்

கூறிவிட்டு ைக்ேவாட்டில் தபல சாய்த்துப் ைார்த்தாள்....

சத்ேன் எதுவுகம கைசவில்பல.... அபமதிோே அவளது முேத்பதப்
ைார்த்திருந்தான்.....
"நீ ங்ே எப்ைவும் கைால கைசலாம்...... அப்புறம்...." என்று நிறுத்தினாள்.....
இப்ைவும் சத்ேன் கைசவில்பல.... "அப்புறம் என்பனத் நதாட்டுக் கூை
கைசலாம்" என்றவள் முேத்தில் நவட்ேம் கவேமாேப் ைரவிேது...
அபமதிோே
இருந்தவபள

அவள்

முேத்பதகேப்

பேநோடுத்து

தூக்ேி

என்றான்.....
337

ைார்த்திருந்தவன்

"வா

சாப்ைிைலாம்....

ோலடிேில்
ைசிக்ேிது"

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ைசிக்ேிதா?
இழுத்துக்

வாங்ே

நோண்டு

வாங்ே

பைனிங்

நரடிோ
ஹால்
இருக்கு"

வந்து

என்றைடி

உட்ோர

அவபன

பவத்து

கவே

கவேமாே ைரிமாறினாள்.....
ைசி

என்றதும்

அவளது

கவேமும்

தவிப்பும்....

அவனும்

அன்று

முழுவதும் சாப்ைிைவில்பல என்று மட்டும் அவளுக்குத் நதரிந்தால்?

அவளும் சாப்ைிட்ைதும் ஹாலில் அமர்ந்திருந்த அவனருகே வந்து
நின்றாள்....

"அதான்

நான்

நசால்லிட்கைன்ல"

என்றாள்....

நிமிர்ந்துப்
ைார்த்தான்..... அவபள நராம்ைகவ ைடுத்திவிட்ைது புரிந்து கவதபனோே
இருந்தது...
இரநவல்லாம் தூங்ோமல் அவள் அழுதபத ேண்டு நோண்ைவன்
தாகன? எழுந்து நின்று அவளது ேழுத்தில் ஒரு பேயும்... இடுப்புக்குக்
ேீ கழ

ஒரு

பேயும்

விட்டு

அப்ைடிகே

தூக்ேிக்

நோண்டு

அவளது

ைடுக்பேேபறக்கு வந்து ேட்டிலில் ைடுக்ே பவத்தான்.....

கைார்பவோல் மூடிேவன் குனிந்து அவள் நநற்றிேில் முத்தமிட்டு
"அபமதிோ தூங்குைா... எல்லாம் சரிோேிடும்" என்றான் கநசம் நிபறந்த
குரலில்....
"ம் ம்" என்றவள்.... "அதான் வாைஸ் வாங்ேிக் ேிட்கைன்ல.... இங்ேயும்
குடுக்ேலாகம?" என்று தனது ேன்னத்தில் பே பவத்துக் ோட்டினாள்.....
சற்றுகநரம்

ைார்த்திருந்தவன்.....

"இல்ல...

கவணாம்....

அபமதிோ

தூங்கு..." என்று கூறி கைார்பவபே சரி நசய்து விளக்பே அபணத்து

விட்டு நவளிகே வந்தான்....
அதன் ைிறகு வந்த இரண்டு நாட்ேளும் இப்ைடிகேத்தான் நசன்றது....
அபமதிோே இருந்தான் சத்ேன்.... இரவு சாப்ைிட்டு முடித்து அவபள
அபணத்து
தூக்ேி

வந்து

ைடுக்ே

நசால்வதிலும் அபமதி தான்.....

338

பவத்து

முத்தமிட்டு

உறங்ேச்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிக்கு

புரிந்தது

என்னகவா

இப்ைடித்தான்....

கநத்ராவின்

மீ து

நோண்ை கநசத்தால் தன்பன நநருங்குவபத தவிர்க்ேிறான் என்று தான்

புரிந்தது.....
மனம்

வலித்தாலும்

இது

சரிோ

தவறா
என்று

புரிோமகலகே

அவனது அபணப்ைில் தனது ோதபல ைதப்ைடுத்திக் நோண்ைாள்....

மூன்றாவது நாள் ோபல ைிளான்ட்டுக்குச் நசன்ற இரண்டு மணி
கநரத்தில் நசக்ேியூரிட்டிேிைமிருந்து அவனது கேைின் நம்ைருக்கு கைான்
ோல் வந்தது....
"நேஸ் சத்ேன் ஸ்ைீக்ேிங்" என்றதும்....
"சார் உங்ே ஒய்ப் வந்திருக்ோங்ே.... நவளிகே நசக்ேியூரிட்டி ரூம்ல
நவேிட் ைண்றாங்ே சார்" என்றார் நசக்ேியூரிட்டி....
திபேப்ைில் எழுந்து விட்ைான்... மான்சிோ? இந்த கநரத்தில் என்ன
அவசரம்? நான் வந்து நரண்டு மணிகநரம் தாகன ஆச்சு?.... தவிப்புைன்
"இகதா வர்கறன்" என்று கூறி கைாபன பவத்து விட்டு கேைின் ேதபவ
திறந்து நோண்டு நவளிகே ஓடினான்...
நவளிகேட் அருகே இருந்த நசக்ேியூரிட்டி கேைினுக்கு இவன் வந்த
கைாது உள்களேிருந்த மான்சி இவபன ேண்டு நோண்ைாள்..... இவன்
உள்கள நுபழயும் முன் "மாமா...." என்ற சிறு ேதறலுைன் நவளிகே ஓடி
வந்து அவன் நநஞ்சில் விழுந்து விம்ம ஆரம்ைித்தாள்....
ஒன்றும் புரிேவில்பல சத்ேனுக்கு..... நநஞ்சில் விழுந்து ேதறும் தன்
ேண்மணிபேக் ேண்டு இவனுக்கும் ேண் ேலங்ேிேது இதமாே அவளது
கூந்தபல வருடிேைடி "என்னைா ஆச்சு?" என்றவனுக்கு ஏகதா கதான்ற
அவள் முேத்பத நிமிர்த்தி.... "ஊர்லருந்து எதுவும் கைான் வந்ததா?" என்று
கேட்ே....

339

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேண்ண ீருக்ேிபைகே இல்பலநேன்று தபலேபசத்தாள்....

"அப்கைா ஏன் இவ்வளவு அழுபே?" என்றவன் புருவங்ேள் நநறிைை
"கநத்ரா

இல்ல

அஸ்வின்

ோராவது
ோல்

ைண்ணாங்ேளா?"

என்று

கேட்ே.... இதற்கும் இல்பலநேன்கற தபலேபசத்தாள்....

"ைின்ன ஏன்ைா இப்புடி அழுவுற மான்சி" என்று அவள் கதாள்ேபள
உலுக்ேிக் கேட்ைான்....
"அது..... குங்குமம் ேீ ழ நோட்டிடுச்சு மாமா" என்றவள் மீ ண்டும் அவன்
நநஞ்சில்

விழுந்து

ேதற

ஆரம்ைிக்ே...

சத்ேனுக்கு

ஒன்றும்

புரிேவில்பல.... "வாட்......?" என்றவன் மீ ண்டும் அவள் முேம் நிமிர்த்தி

"குங்குமம் நோட்டினா என்ன?" என்று கேட்ைான்...
"அது

வந்து.....

பவக்ேிறப்ை

அன்பனக்குக்

தவறி

ேீ ழ

கூை

நான்

நோட்டிடுச்சு
குளிச்சிட்டு

மாமா"

என்றாள்

குங்குமம்
குமுறிக்

நோண்கை...
"என்பனக்கு?" என்று புருவம் உேர்த்தினான்....
"அன்பனக்கு மாமா.... முத்து மாமா நசத்துப் கைாச்கச.... அன்பனக்கும்
இப்புடித்தான்" என்றவள் கமகல கைச முடிோமல் விம்மி நவடிக்ே...
சத்ேனுக்குப்

ைட்நைன்று

புரிந்து

கைானது....

அவளது

ைேமும்

அதற்ோன ேதறலும் புரிே.... "கநா... கநா...." என்றைடி அவபள இழுத்து

தன் மார்கைாடு அபணத்து "அப்ைடிலாம் கோசிக்ேக் கூைாது... இகதா ைாரு
நான்

நல்லாருக்கேன்...

எனக்கு

ஒன்னும்

ஆேபலைா....

ஒரு

ைிரச்சபனயும் இல்பல மான்சி" என்று சமாதானப்ைடுத்திேைடி அவபள

அபணத்தவன் ேண்ேளிலும் ேண்ண ீர்...
நசக்ேியூரிட்டி ோர்ட் மூவரும் தங்ேபள கவடிக்பேப் ைார்ப்ைது புரிந்து
மபனவிபே விலக்ேி கதாகளாடு அபணத்து "நரண்டு நிமிஷம் இரு
இகதா வர்கறன்" என்று கூறி விட்டு நசக்ேியூரிட்டிேின் அபறக்கு ஓடி
340

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அங்ேிருந்த

கைான்

மூலமாே

கமகனஜபர

நதாைர்பு

நோண்டு

நிலவரத்பதக் கூறி ைர்மிஷன் கேட்ைான்.... அவர் ஒப்புதல் அளித்ததும்

நவளிகே வந்து மீ ண்டும் மபனவிபே கதாகளாடு அபணத்து நவளிகே
வந்தான்....
"இங்ே ைக்ேத்துல தான் பைக்ோரா ைால்ஸ்... அங்ே கைாய் கைசலாம்"
என்றவன்

வழிேில்

நசன்ற

ஆட்கைாபவ

நிறுத்தி

மான்சியுைன்

ஏறிக்நோண்ைான்.....
ைால்ஸ் வந்ததும் சிறிது தூரம் நைந்து நசன்று அருவிக்கு மிே அருகே
ஆள் அரவமற்ற ைகுதிேில் அமர்ந்தான்.... மான்சிேின் பேபேப் ைிடித்து
அருகே அமர்த்திேவன் "சரி இப்கைா நசால்லு? எதுக்ோே இவ்வளவு
ைேமும் ேண்ண ீரும்?" என்று தீர்க்ேமாேக் கேட்ைான்....
"எதுக்ோேவா?
இல்பல.....
குங்குமம்

எப்புடி

ைார்க்ேனும்னு

தவறினதும்

அழுகதன்

கதானுச்சு...

என்

நதரியுமா?

ஒரு

உேிகர

உைகன

ஆட்கைாபவ

என்ேிட்ை
உங்ேபளப்

ைிடிச்சு

உைகன

ைிளான்ட்டுக்கு வந்துட்கைன்" என்றவள் இன்னும் நடுக்ேம் குபறோமல்

அவனது பேபே எடுத்து தனது மார்ைில் பவத்துக் நோண்ைாள்....
"அதுக்குத் தான் கேட்குகறன் மான்சி.... குங்குமம் நோட்டினதுக்ோே நீ
ஏன் அழனும்... அழகவண்டிேது கநத்ரா தாகன? அவதான் என் மூனு
வருஷ ோதலி... வருங்ோல மபனவி.... நீ இன்னும் ஒன்ைது மாசத்துல
விவாேரத்துப்

ைண்ணிட்டுப்

கைாேப்

கைாறவ
தாகன?"

என்று

எந்த

உணர்வும் இல்லாத நவற்றுக் குரலில் கேட்ைான்....

அதிர்வில்

சத்ேனின்

பேேபள

நழுவவிட்டு

"எ.......ன்ன.......

நசால்றீங்ே?" என்று முனங்ேலாேக் கேட்ைாள்....

"ம் ம்.... எனக்கு ஏதாவது ஆேிடுகமான்னு ைேப்ைை கவண்டிேது... அழ
கவண்டிேது

எல்லாகம

கநத்ரா

தான்....

நீ ேில்பலனு

நசால்கறன்"

என்றவன் கநரடிோே அவள் ேண்ேபளப் ைார்த்து.... "நீ நிேமிச்சது தாகன

மான்சி....

இதுக்ோே

சத்திேம்

கவற
341

ைண்ணிக்
குடுத்திருக்ே....

உன்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சத்திேத்பத நானும் ோப்ைாத்துறதா முடிவு ைண்ணி மூனு நாளாச்சு

மான்சி" என்றான்....
அதிர்வுைன் அப்ைடிகே அமர்ந்திருந்தாள் மான்சி....
“ இன்ைமும் துன்ைமும் ஒன்றாே...
" இபணந்தது தான் ோதலா?
" இருவிழிேில் நீ நிபறே...
" எனது இேல்பை நதாபலத்கதகனா?
" இரக்ேநமன்ைது இல்லாமல்...
" இதேத்பத ேிழித்து விட்ைாகே?
" இதேம் இேங்ோமல் நிற்ே.....
" உனது ஒரு வார்த்பதப் கைாதுகமா?
" எனது இறங்ேலுக்குக் கூற கவண்டிேபத...
" இன்கற ஏன் கூறினாய்?
" எண்ணங்ேளால் உபன சிபறைிடித்து...
" என் இதேத்தில் ைதிவு நசய்கதகன?
" ேனநவன்று எபனத் நதாபலத்து விடு...
" நான் ோதலிேிைம் நசல்ேிகறன் என்றாகே!!!

15.
சத்ேன்

கூறிே

வார்த்பதேள்

மீ ண்டும்

ோதுேளில்

ஒலிக்ே.....
'என்கனாை சத்திேத்பத இவர் ோப்ைாற்றப் கைாறாரா? அப்ைடின்னா நான்
இனிகமல் கவணாவா?......'
342

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதிர்ச்சியுைன்

அமர்ந்திருந்தவளின்

பேபேத்

நதாட்டு

"கவற

வழிேில்பல மான்சி..... நீ யும் கநத்ராவுக்ோே ைாடுைட்டு நீ ோருன்றபத

உணரக்கூை முடிோமத் தவிக்ேிற.... நானும் நரண்டு குடும்ைத்பதயும்
கோசிச்சு அடுத்து என்ன முடிவு நசய்றதுனு புரிோம தவிக்ேிகறன்.... நாம
நரண்டு கைரும் சரிோேனும்னா நீ நசய்து குடுத்த சத்திேத்பத நானும்
மதிச்சு உன்பன விலக்ேிட்டு கநத்ரா ேிட்ை இபணயுறது தான் ஒரு
தீர்வு....."

என்றவன்

ைிரம்பமப்

ைிடித்தவள்

கைால்

அமர்ந்திருந்த

மான்சிபே அழுத்தமாே அபசத்து "நான் நசால்றது சரி தாகன?" என்று

கேட்ைான்...
'சரிநேன்று

நான்

நசால்லனுமா?
அதுவும்

என்பன

இந்த

நிபலபமக்குக் நோண்டு வந்து விட்ைப் ைிறகு நான் இதற்கு சம்மதம்

நசால்லனுமா?'

வழிந்து

விடுகவன்

என்று

ைேமுறுத்திே

ேண்ண ீர்

வழிந்கத விட்ைது......
மான்சிேின் பேேபள குவித்துப் ைிடித்து தனது நநஞ்சில் பவத்து
"உண்பமபே நசால்லனும்னா..... கநத்ராபவயும் அவளுக்கு நீ குடுத்த
வாக்பேயும் நிபனச்சு நீ அழறபதயும் தாங்ே முடிேபல... குடும்ைம்
நமாத்தமும் கசர்ந்து ஏற்ைடுத்தி வச்ச இந்த ைந்தத்பதயும் உபைக்ேவும்
முடிேபல..... உனக்ோவது கநத்ராபவப் ைத்தின ேவபல மட்டும் தான்...
ஆனா நான்?.... எனக்கு நரண்டும் நேட்ைான் நிபல மான்சி.... ஒன்னும்
புரிோம

தவிக்ேிகறன்....

அதான்

உன்

வழிக்கே

வர்றதுனு

முடிவு

ைண்கணன்" என்று சிறிேதாேிப் கைான குரலில் கூறினான்...

'எனக்கு கநத்ரா ைத்தி மட்டும் தான் ேவபலோ? நானும் நரண்டும்
நேட்ைானா தாகன தவிக்ேிகறன்? உங்ேளுக்குப் புரிேபலோ?' என்று
உள்ளுக்குள் கேட்டுக்நோண்ைவள் அவபனப் ைார்ப்ைபத தவிர்த்து அவள்
மனபதப் கைாலகவ ஆர்ைரித்துக் நோட்டும் அருவிபேப் ைார்த்தாள்.....
அவள் மவுனமாேகவ இருக்ேவும்..... ேலவரமான முேம் ைார்த்துக்
ேவபல நோண்ைவனாே..... "சரி ஒன்னு கவணா ைண்ணலாம்..... இன்னும்
நாலு நாள்ல நைாம்மி விநாேேம் ேல்ோணத்துக்ோே நாம ஊருக்குப்
343

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கைாோேனும்.... நம்ம நரண்டு கைரால மத்த எல்லாகராை சந்கதாஷமும்

நேைக்

கூைாது

மான்சி....

அதனால....

அது

வபரக்கும்

இந்த

நநருக்ேடிேபள எல்லாம் மறந்துட்டு இங்ேகே விட்டுட்டு நிம்மதிோ

சந்கதாஷமா

ேல்ோணத்பத

நைத்திட்டு

வருகவாம்...

அதுக்ேப்புறம்

இங்கே வந்த ைிறகு நிதானமா கைசி ஒரு முடிநவடுப்கைாம்.... சரிோ?"

என்று கேட்ைான்....
தனக்ோே
ஏங்ேி மான்சி

அதற்ோே

அவள்

அழுவபதயும் ரசிக்ேிறான்... அகதகநரம்

ைடும்

துேபரயும்

தாங்ேமுடிேவில்பல.....

இப்கைாபதக்கு இவபள சந்கதாஷமாே ஊருக்கு அபழத்துச் நசல்வது

மட்டுகம முக்ேிேம் என்று கதான்றிேது....
மான்சியும்
வாழ்வில்

மிே

சந்கதாஷமாே
சந்கதாஷமும்
தவிப்பும்

கோசித்தாள்.....

சிறிது

நைாம்மியும்

முக்ேிேமானவர்ேள்.....
நைக்ே

கவண்டும்

அைங்ேிேிருக்ேிறது
அைங்ே....

நமல்ல

விநாேேமும்
அவர்ேளின்

என்றால்

அதில்

என்றும்

புரிந்தது.....

நிமிர்ந்து

அவன்

அவள்

திருமணம்
இவர்ேளின்
ைதட்ைமும்

முேம்

ைார்த்து

"வட்டுக்குப்
ீ
கைாேனும்" எனக் கூறி எழுந்து நோண்ைாள்....
தவிப்புைன் மிரளும் அவள் ேண்ேபளகேப் ைார்த்தான்..... அவளது
மவுனகம இவனது முடிபவ ஏற்றுக் நோண்ைாள் என்று நசால்லாமல்
நசால்ல..... இவனும் எழுந்து அவள் பேபேப் ைிடித்து "இந்த நிபலபமல
வட்டுக்கு
ீ

கவணாம்....

நானும்

லீவு

கைாட்ைாச்சு....

வா
எங்ேோவது

நவளிேப் கைாய்ட்டுப் கைாேலாம்" என்று அபழத்தான்....

'கவண்ைாம்' என்று கவேமாே தபலேபசத்தவளின் உதட்டில் தனது
ஆள்ோட்டி விரபல பவத்து "நசான்னா கேட்ேனும்.... வா" என்று அவளது
கதாளில் பேப் கைாட்டு தன்னருகே இழுத்துக்நோண்டு அருவிக்கு வந்த
வழிகே திரும்ைி நைந்தான்.....
'இவ்வளவு கநரம் எபதகோ நசால்லி அழ வச்சிட்டு இப்கைா சின்னப்
புள்பளக்கு மிட்ைாய் வாங்ேித் தர்ற மாதிரி கூட்டிக்ேிட்டுப் கைாறபதப்

344

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ைாரு'

என்று

எண்ணினாலும்

முரண்டு

நசய்ோமல்

அவனுைன்

நைந்தாள்......
மீ ண்டும் ைிளான்ட்டுக்கு வந்து தனது ஜீப்பை எடுத்துக் நோண்டு
வந்தவன் மான்சிபே ைக்ேத்தில் ஏற்றிக்நோண்டு "கலக் கைாேலாமா?"
என்றைடி ஜீப்பை ஸ்ைார்ட் நசய்ே.....
"கவணாம்.... வட்டுக்கேப்
ீ
கைாேலாம்... என் டிரஸ் நல்லாகவேில்பல"
என்றாள் நமல்லிே குரலில்....
ஜீப்பை

நிறுத்திவிட்டு

ரசபனோன
ைார்பவயுைன்

அவபள

அளந்தான்..... வழக்ேமாே அவள் வட்டில்

ீ
இருக்கும் கைாது உடுத்தும்
ைாவாபை சட்பை தான்... ைதட்ைத்தில் அப்ைடிகே ைிளான்ட்டுக்கு ஓடி
வந்துவிட்ைாள் கைால.....
"இந்த டிரஸ்க்கு என்ன? நல்லா தான் இருக்கு..... எனக்குப் ைிடிச்ச
மாதிரி டிரஸ்" என்று கூறிவிட்டு ேண்சிமிட்டி சிரித்தான்....
தவிப்பு அதிேமானது..... 'இப்ைதான் சத்திேத்பத ோப்ைாத்துகவன்னு
நசால்லிட்டு உைகன ேண்ணடிச்சி டிரஸ் நல்லாருக்குனு நசால்றாகன?
என்னதான்

நிபனப்கைா

நதரிேபலகே?'

என்று

நிபனத்தவள்

அபத

அவனிைம் கேட்கை விட்ைாள்.....

ஜீப்பை

ஓரமாே

ைார்த்தவன்...
அவளுக்கு
மட்டும்

நீ

நிறுத்திவிட்டு

"இகதாப்ைார்
குடுத்த

கோசி....
மான்சி

வாக்கு

நைாம்மிக்கு

புரிோதவன்
இந்த

அவபளப்

நிமிஷத்திலிருந்து

நரண்பையும்
என்ன

கைால்

மறந்துைனும்....

வாங்ேலாம்...

கநத்ரா...
நம்பம

ேல்ோணத்துக்கு

ோநரல்லாம் வருவாங்ே... எப்ைடிலாம் இபதக் நோண்ைாைலாம்....

இப்ைடி
கோசி மான்சி" என்றவன் "உன்கனாை நமாபைல் எங்ே?" என்று கேட்ே...
தனது நமாபைபல எடுத்து அவனிைம் நோடுத்தாள்....
அவளது நமாபைலிலிருந்த சிம் ோர்பை எடுத்தவன் தனது ைர்பஸத்
திறந்து அதிலிருந்து புதிே சிம் ஒன்பற எடுத்துப் கைாட்டு அவளிைம்
345

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நோடுத்தான்....
"கநத்ரா

எப்ைடியும்

உனக்கு

ோல்

ைண்ணிட்டு

நீ

ேிபைக்ேபலன்னா என்பனக் கூப்ைிடுவா... அவேிட்ை உன் நமாபைல்

மிஸ்ஸாேிடுச்சுனு

நசால்லிடுகறன்....

மத்தைடி

நம்ம

வட்டுல
ீ

எல்லாருக்கும் இந்த புது நம்ைபர நாகன நமகசஜ் ைண்ணிடுகறன்...."

என்று

அவளிைம்

கூறிேவன்

அவபளப்

ைக்ேத்தில்

இழுத்து....

"இனி

கநத்ரா ைத்தி கோசிக்ே ைன்நரண்டு நாள் தபை விதிக்ேிகறன்" என்று

கூறிச் சிரித்தான்....
மான்சிேிைமும்
சந்கதாஷத்தில்
இன்பனக்கு

சிறு

புன்னபே....

இன்னும்

பநட்

தான்

சம்மதமாே

இறுக்ேமாே
வட்டுக்குப்
ீ

தபலேபசத்தாள்.....

அபணத்தவன்...

கைாகறாம்....

அது

"ஓகே....
வபரக்கும்

ஜாலிோ சுத்துகறாம்" என்றுவிட்டு ஜீப்பை ஸ்ைார்ட் நசய்தான்...

அவன் கதாளில் இதமாே சாய்ந்து நோண்டு "இந்த டிரகஸாைவா
சுத்தப் கைாகறாம்?" என்று கேட்ே...
"அதான் நல்லாருக்குனு நசான்கனன்ல.... என்ன ஒன்னு... ஏகதா ஒரு
ைட்டிக்ோட்டுப்

நைாண்பண

நான்

தள்ளிக்ேிட்டு

வந்துட்ைதா
ைார்க்ேிறவங்ே நிபனப்ைாங்ே.... நிபனச்சா நிபனக்ேட்டும்" என்றுக் கூறி
சிரித்தான்....
அவளது
இப்கைாதும்

ைழக்ேமான
ைட்நைன்று

சத்ேனின்

அடித்து

மார்ைில்

"ைாவாபை

அடிப்ைது

சட்பைப்

கைாலகவ

கைாட்ைா

நான்

ைட்டிக்ோைா?" என்று சினுங்ேலாேக் கேட்ைாள்....

தன் மார்ைில் அடித்த அவளது பேபே அப்ைடிகே பவத்துப் ைிடித்துக்
நோண்டு

"நான்

அப்ைடி

நசால்லபலப்ைா...

ைார்க்ேிறவங்ே

அப்ைடி

நிபனப்ைாங்ே" என்றான்.......
"நைாம்மிக்கு
நாம

என்ன

வாங்ேலாம்?"

என்று

ஆர்வமாேக்

கேட்ைவபளப் ைார்த்துச் சிரித்து "அதான் உன் அண்ணபனகே வாங்ேித்

தர்கறாகம?" என்றான்...

346

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மறுைடியும் மார்ைில் அடித்து "ஓய் என் அண்ணபன விபல குடுத்து

வாங்ேின மாதிரி நசால்றீங்ே?" என்று கேட்ே....
"விபல குடுத்து வாங்ேபல தான்... ஆனா உன்பன வாங்ேினதுக்கு
உன்

அண்ணன்

இலவச

இபணப்பு"

என்று

கூறவும்

இருவரும்

சிரித்தனர்....
கலக் வந்து விட்ைது... சுற்றுலாப் ைேணிேளின் கூட்ைம் அதிேமாே
இல்பல.... ஜீப்பை இைம் ைார்த்து நிறுத்தி

விட்டு வந்து மான்சிேின்

பேேபளப் ைற்றிக் நோண்டு "குதிபர சவாரி கைாேலாமா?" என்று சத்ேன்
கேட்ே....
"அய்கோ

நான்

மாட்கைன்ைா....

ைேமாருக்கு"

என்று

தனது

இரு

ேன்னத்திலும் பே பவத்துக் நோண்ைாள்....

அந்த
குதிபர

அழபேயும்
சவாரிக்கு

ரசித்தவன்....

ைேமா?"

"பைக்ல

என்றைடி

நின்னுேிட்டுலாம்

அபமதிோேத்

நதரிந்த

வர்ற...
ஏரிப்

ைகுதிக்கு அபழத்து வந்தான்.....

"பைக் இேந்திரம்... நாம நசான்னைடி கேட்கும்.... ஆனா குதிபர ஒரு
உேிர் ைிராணி ஆச்கச? அதன் கைாக்குக்குப் கைாய்ட்ைா என்ன ைண்றது?"
என்றாள்...
"அதுக்கு

தான்

நான்

இருக்கேகன....

கதவபதபே

அப்புடிகே

தூக்ேிடுகவன்" என்றான் சத்ேன்...

சிரிப்பும்

கைச்சுமாே

ஏரிேின்

அருகே

வந்துவிட்ைனர்...

சுற்றிலும்

மபலக் குன்றுேள்.... அவற்றிலிருந்து வழிந்கதாடி வரும் மபழ நீ ரும் ைனி

நீ ரும்

ஒன்றாேச்

கசர்ந்து

கதங்ேிே

சிறு

ஏரி....

மிேவும்

ரம்மிேமாே
இருந்தது.....
மான்சிபே தனது பேப்ைிடிேிகலகே அபழத்துக்நோண்டு ஏரிபே
ஒரு

சுற்று

வந்தான்....

ஆங்ோங்கே
347

சில

கதன்நிலவு

கஜாடிேள்....

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அபணத்தைடி

நைப்ைதும்

சிரிப்ைதுமாே

அந்த

இைத்பதகே

நவளிச்சமாக்ேிக் நோண்டிருந்தனர்..
ேிட்ைத்தட்ை
ஆனால்

இவர்ேளும்

மான்சிேின்

கைருக்கும்
ஆபை

அவர்ேபளப்

கைால்

தான்

அவர்ேபள

ேைந்து

நசன்ற

வித்திோசமாேத்

நதரிந்தது

கைால.....

நைந்தனர்....
அத்தபன

ரசபனோேப்

ைார்த்துவிட்டுச் நசன்றனர்....
சத்ேனின்

இடுப்ைில்

நசான்கனன்ல....

தனது

ைாருங்ே

பே

எல்லாரும்

முட்டிோல்
இடித்து

கவடிக்பேப்

"நான்

ைார்த்துட்டுப்

கைாறாங்ே" என்றாள் சன்னமான குரலில்....

அவனும்
தன்நனதிகர

ேவனித்தான்
நிறுத்தி

தான்.....

"ரிலாக்ஸ்

அவளின்

கைைி.....

கதாள்ேபளப்

அழோேிருந்தா

ைிடித்து

எல்லாரும்

ைார்ப்ைாங்ே தான்" என்றவன் தனது நஜர்ேிபன ேழற்றி அவளுக்குப்

கைாட்டு விட்டு ேழுத்து வபர ஜிப்பை ஏற்றிேவன் "இப்ை ஓகே.... லாங்
மிடி மாதிரி இருக்கு" என்று சிரித்தான்...
நவட்ேமாே அவளும் சிரித்து அவனது பேகோடு தனது பேபேப்
ைின்னிக்நோண்டு நைக்ே ஆரம்ைித்தாள்...
"இந்த மாதிரி நீ க்யூட்ைா இருக்ேிறது தான் எனக்குப் ைிடிச்சிருக்கு
மான்சி"

என்றவபனப்

ைார்த்துச்
சிரித்து....

"உங்ேபளயும்

எனக்கு

எப்ைவுகம ைிடிக்கும் தான்.... ஆனா சில சமேம் ஒரு மாதிரி ைார்ப்ைீ

ங்ேகள?
அப்ைதான் நராம்ை ேஷ்ைமா இருக்கும்" என்றாள்....
புருவங்ேபள உேர்த்தி "ரிேலி?....." என்றவன் "எந்த ைார்பவ? எப்கைா
ைார்த்கதன்?" என்று குறும்புக் குரலில் கேட்ே.....
"ம்ஹூம் நசால்ல முடிோது கைா" என்றவளின் முேத்தருகே குனிந்து
"கைாவா?

ம்ம்..

கைாற

கைாக்குல

வாைா

கைாலருக்கே?" என்று கூறி சிரித்தான்....

348

கைாைானு

நசால்லிடுவ

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவர்ேள்

நைக்கும்

வழிேில்

சற்று

நதாபலவில்
மபறவாே

அமர்ந்திருந்த ஒரு புதுமண கஜாடி தங்ேபள மறந்திருந்தனர்.... இன்னும்

ஒரிரு

விநாடிேில்

முத்தமிட்டுக்

நோள்வார்ேள்

என்ற

நிபலேில்.....

சத்ேன் மான்சிகோடு அப்ைடிகே நின்று "அங்ே ைாரு மான்சி?" என்று

ேிசுேிசுத்தான்.....
அவன் விரல் நீ ட்டிே இைத்பதத் திரும்ைிப் ைார்த்தவள் சில நிமிைம்
ஸ்தம்ைித்து.... ைிறகு சுதாரித்து ைட்நைன்று திரும்ைி இரு பேபேயும்
மைக்ேி "ச்சீய்ய்......" சத்ேனின் மார்ைில் குத்திவிட்டு அப்ைடிகே சாய்ந்து
நோண்ைாள்...
சந்கதாஷமாே
குபறத்து....

இருந்தது

ேவபலேபள

நசல்லகவண்டும்

என்று

சத்ேனுக்கு....
மறக்ேச்

மான்சிேின்

நசய்து

நிபனத்ததில்

முதல்
ஊருக்கு

ேண்ண ீபர
அபழத்துச்

நவற்றி.....

மார்கைாடு

அபணத்துச் சிரித்தான்.....
முேத்பத அவன் மார்ைில் மபறத்தாலும் கலசாேப் ைார்பவபேத்
திருப்ைி

ரேசிேமாே

வருடிக்நோண்கை

ைார்த்தாள்....

குனிந்தான்

மபனவிேின்

அந்த

உதடுேபள

இபளஞன்....

மீ ண்டும்

விரலால்
நவட்ேம்

வந்துவிட்ைது... அவசரமாே சத்ேனின் நநஞ்சில் முேத்பத மபறத்தாள்.....

சில

நநாடிேள்

ேழித்து

மீ ண்டும்
நமல்ல

நமல்லத்

திரும்ைிப்

ைார்த்தாள்.... இப்கைாது அந்த இபளஞன் தன் மபனவிேின் உதடுேபள

ேவ்விேிருந்தான்.....
அவனது

சத்ேனின்

சட்பைபே

மார்ைில்

சாய்ந்து....

ைற்றிக்நோண்டு

இரு

பேோலும்

அவர்ேபளப்

ைார்த்தும்

திரும்புவதும் ைிறகு ரசிப்ைதுமாே இருந்தாள்...

மான்சிேின் இபைபே வபளத்திருந்த சத்ேன் நமதுவாே அவளது
ோதருகே குனிந்து "கைாேலாமா?" என்று ேிசுேிசுப்ைாேக் கேட்ே.... "ம்...."
என்றாகளத் தவிர நேரவில்பல....

349

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
மார்ைிலிருந்தவபள

சற்றுத்

தள்ளி

நிறுத்தினான்.....

மான்சிேின்

ைார்பவ ரேசிேமாே அந்த ோதல் கஜாடிேளின் மீ கத ைடிந்திருக்ே சிறு

சிரிப்புைன் குனிந்து அவபள தன் பேேளில் தூக்ேிக்நோண்ைான்....
அவன்

பேேளில்

இருக்ேிகறாம்

என்றதும்

தான்

நிபனவு

வந்தவளாே.... "என்ன இது? இறக்ேி விடுங்ே...." என்று மிே மிே நமல்லிே

குரலில் சினுங்ேலாே உபரக்ே... அதுவும் நைரும் அழோே இருந்தது...
"ம்ஹூம்... விைமுடிோது" என்றைடி அவபளத் தூக்ேிக் நோண்கை
நைக்ே ஆரம்ைிக்ே.... விைமாட்ைான் என்று நதரிந்தவள் கைால் தனது இரு
பேேபளயும் அவன் ேழுத்தில் மாபலோேப் கைாட்டுக் நோண்ைாள்....
இப்கைாது
ைார்த்தனர்....

மற்றவர்ேள்
சிலர்

எல்கலாரும்

அவர்ேளின்

இவர்ேபள

கஜாடிபேத்
கவடிக்பேப்

தூக்ேிக்

நோள்ள

முேன்றனர்.... சற்றுகநரத்தில் அந்த இைத்தில் இது ஒரு ைந்தேம் கைால்

ஆேிவிை....
ஏரிபேச்

ஒரு
சுற்றி

சிலர்
வர....

தங்ேளின்
மான்சிக்கு

கஜாடிபேத்
நாணம்

தூக்ேிக்

வந்து

நோண்கை

நன்றாே

ஒட்டிக்

நோண்ைாள்....
சிலர் மூச்சு வாங்ே ைாதிேில் இறக்ேி விை.... ஒரு சிலர் மபனவிபே
முதுேில் சுமந்து நோண்டு சுற்றிவர.... ைலரும் அபத புபேப்ைைமாக்ேிக்
நோண்டிருந்தனர்....
கநரம் ஆே ஆே சத்ேனுக்கு நோஞ்சமும் சுபமோே இல்பல அவன்
மபனவி..... "கவணாங்ே... பே வலிக்கும் விடுங்ே" என்று நேஞ்சிேவபள
ோதலாேப்

ைார்த்து...

"பூ
எங்ேோவது

ேனமா

இருக்குமா?"

என்றுக்

கேட்ைான்....
மீ ண்டும் அகதப் ைார்பவ..... அப்ைடிகே நிபலத்துவிட்ைாள் மான்சி....
முழுதாே

ஒரு

சுற்று

முடிந்ததும்

மபனவிபே

பேேபள உதறிக்நோண்டு "ஒன் கேஜி

இறக்ேிவிட்ைான்....

நவேிட் குபறஞ்சிட்ை மான்சி"

என்று சத்ேன் நசால்லவும்.... "ம் ம் நிபறே குழப்ைம்" என்றாள் தபரபேப்

ைார்த்துக் நோண்டு....
350

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மறுைடியும் அவள் முைங்ேி விைாமல் இருக்ே.... "சரி சரி வா குதிபர

சவாரி கைாேலாம்" என்றுக் கூறி நவள்பள குதிபர பவத்திருந்த நைபர
அனுேினான்.... ைணம் எவ்வளவு என்று கைசிேப் ைிறகு மான்சிேிைம் வந்து
பேப் ைிடித்து "வா மான்சி" என்றான்....
"எனக்கு ைேமாருக்குங்ே..." என்றவபளப் ைார்த்து "இதுல ோல் வச்சு
ஏறி உட்ோரு.... நான் ைின்னாடிகே உட்ோர்ந்துக்ேிகறன்... ைேமிருக்ோது"
என்றான்....
சத்ேனும் அகத குதிபரேில் ைின்னாடி உட்ோரப் கைாேிறான் என்றதும்
உைகன தபலேபசத்து சம்மதித்தாள்.... ஆனால் குதிபர கசனத்தில் ோல்
பவத்து ஏறி ோபலத் தூக்ேி மறுைக்ேம் கைாை அவள் ேட்டிேிருந்த
ைாவாபை தபைோே இருக்ே.... குதிபரக்ோரர் உதவிக்கு வந்தார்....
சட்நைன்று

விலேிே

மான்சி....

"நீ ங்ே

கவணாம்....

இவகர

தூக்ேி

உட்ோர பவப்ைார்" என்றவள் சத்ேபனப் ைார்த்து இரு பேேபளயும்

விரித்து "ம் தூக்குங்ே....." என்றாள்...
"நேஸ் கமம்..." என்று குறும்புைன் கூறி இருபேோலும் அவபள
அகலக்ோேத் தூக்ேி குதிபரேின் மீ து உட்ோர பவத்தான்.... கசனத்தில்
ோல் பவத்து இவனும் ஏறி ைின்னால் அமர்ந்து அவளது இபைபே
வபளக்ே... வசதிோே ைின்புறம் சாய்ந்து நோண்ைாள் மான்சி....
குதிபரக்ோரர்
நசலுத்தினான்....
பேத்தட்டி

கூைகவ
"ஹய்ோ

சிரித்தவளின்

பசக்ேிளில்
சூப்ைர்

வர...

சூப்ைர்...."

ைின்னால்

சத்ேன்
என்று

அவளது

வலது

குதிபரபே

குழந்பத

கைால்

கதாளில்

தனது

தாபைபேப் ைதித்து..... "உன்பன குதிபரல ேைத்திக்ேிட்டுப் கைாகறன்"

என்றான் ரேசிேமாே...
ைின்னால்

திரும்ைி

"நைாண்ைாட்டிபே

ஏன்

அவன்

ேன்னத்தில்

ேைத்தனும்?...."

351

என்றவள்

ைட்நைன்று
"ஓய்...

அடித்து

நான்
தான்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இளவரசி.... நீ ங்ே தான் குதிபரக்கு டிபரவர்" என்றுக் கூறி சிரிக்ே...

சத்ேனும் சிரித்து விட்ைான்.....
குதிபர சவாரி முடிந்து ஏரிபே விட்டு நவளிகே வந்தனர்..... ஜீப்
அருகே நசல்லும் முன்.... மாங்ோய் விற்ைவன் ேண்ேளில் ைை... ஒருநாள்
தூக்ேத்தில்

மான்சி

புன்னபேயுைன்
கைாட்டு

மாங்ோய்க்

அந்த

நவட்டிே

ேபைேருகே

மாங்ோய்த்

கேட்ைது
நசன்று

துண்டுேள்

ஞாைேம்

மிளோய்த்
இருந்த

வந்தது....

தூள்
ஒரு

உப்புப்
ேப்பை

வாங்ேினான்.....
ைார்த்துவிட்ைாள் மான்சி.... "அய்ோ மாங்ோ... மாங்ோ..." என்று ஓடி
வந்தவள்

அவனிைமிருந்து

ேப்பைப்

ைிடுங்ேிக்

நோண்டு

"தாங்க்ஸ்

தாங்க்ஸ்" என்று குதித்தைடி மாங்ோபேத் தின்ங்ே ஆரம்ைித்தாள்....

அவள் சாப்ைிடுவபதகே ரசித்தவபனப் ைார்த்து "உங்ேளுக்கு?" என்று
ேப்பை நீ ட்டிக் கேட்ைாள்.... 'கவண்ைாம்' என்று தபலேபசத்தவன் "வா
கைாேலாம்" என்று அவளது இபைேில் பேபவத்து தன்னருகே இழுத்துக்
நோண்டு ஜீப்பை கநாக்ேி நைந்தான்.....
ோரத்தால் ேண்ேலங்ே... மூக்ேில் நீ ர் வடிே நமாத்த மாங்ோய்த்
துண்டுேபளயும் தின்றுவிட்டு "இன்கனாரு ேப்..." என்று தபலசாய்த்துக்
கேட்ைவளிைம் "கைாதும்... வேித்துக்கு ஒத்துக்ோது" என்று ேண்டிப்புைன்
கூறி ஜீப்ைில் ஏற்றினான்...
ஜீப் ேிளம்ைிேதும் "நான் கோைமா இருக்கேன்" என்றவபளப் ைார்த்துச்
சிரித்து "கோைமா இருந்தாதான் நீ நராம்ை அழோ இருக்ே" என்று குறும்பு
கைசினான்....
"அய்ே..

கைாங்ே

கைாங்ே...."

என்று

ஜன்னல்

ைக்ேமாேத்
திரும்ைிக்நோண்ைாள்....
"அப்கைா

உனக்குப்

ைிரிோணி

கவணாவா?

சாப்ைிட்கைாகம அந்த கஹாட்ைல்ல" என்று கேட்ைான்....

352

அன்பனக்ேி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"எனக்நோன்னும் கவணாம்....." என்றாள்...

"சரி

கஹாட்ைலுக்குப்

கைானதும்

இந்த

கோைம்

இருக்ோப்

ைார்க்ேலாம்" என்றவன் கஹாட்ைலுக்குச் நசன்றான்... மான்சிக்குப் ைிடித்த

சிக்ேன்

ைிரிோணி

கவேமாே

வாங்ேிக்

நோடுத்தான்....

சாப்ைிட்ைவபளக்
ேண்டு

கோைம்

"புதுசா

ஒரு

மறந்து

விோதி

கவே
ேண்டு

ைிடிச்சிருக்ோங்ே மான்சி" என்றான்....

வாய் நிபறே ைிரிோணிபே பவத்துக் நோண்டு "என்ன விோதி?"
என்று கேட்ைாள்...
"அது

வந்து...

ஒரு

சாப்ைிடுவாங்ேளாம்....

சிலர்

அகனேமா

கோைமா
உனக்கு

இருந்தா

அந்த

நிபறே

விோதி

தான்
வந்திருக்குனு நிபனக்ேிகறன்" என்றான் சிரிக்ோமல்....
நிமிர்ந்துப்

ைார்த்து

முபறத்தவள்

"நான்

ஒன்னும்

நிபறே

சாப்ைிைபல..." என்றாள் சினுங்ேலாே....

"ஓய்... நீ

சாப்ைிடுறது என் ைிகளட்.... உன் ைிகளட்பை ஏற்ேனகவ

முடிச்சிட்ை"

என்று

சுட்டிக்ோட்ைவும்....

"ஆமால்ல?"

என்றவள்...

"ஆனா

கைைிபளப்

எனக்நோன்னும்

ைார்த்துவிட்டு
அந்த

மாதிரி

விோதிலாம் இல்பல... எனக்குப் ைசி... ோபலல சாப்ைிைபல... அதான்"

என்றாள்....
சத்ேனின்
தபலபே

மனம்

இழுத்து

நநேிழ்ந்து
உச்சிேில்

விட்ைது.....

ைக்ேத்தில்

முத்தமிட்ைவன்....

இருந்தவளின்

"என்ன

கவணுகமா

சாப்ைிடு" என்றான்...
ஒரு ேவளம் அள்ளி வாேில் பவத்தவள்... அவன் முத்தமிட்ைதும்
சற்று ேலங்ேி திரும்ைி அவபனப் ைார்த்தாள் "நான் உங்ேபள நராம்ைப்
ைடுத்துகறனா?" என்று கேட்ே...

353

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ச்கச

ச்கச...

இல்லம்மா...."

என்றவன்....
"நானும்

இப்ைதான்

வாழ

ஆரம்ைிச்சிருக்ேிற மாதிரி கதானுது மான்சி" என்றான்...

வழக்ேம்

கைால

அவனது

வார்த்பதேின்

அர்த்தம்

புரிோமல்

உதட்பைப் ைிதுக்ேி விட்டு சாப்ைாட்டில் ேவனமானாள்.....

சாப்ைிட்டு

முடித்து

நவளிகே

வந்தார்ேள்......

"வா

நோஞ்ச

தூரம்

நைக்ேலாம்" என்று ேபை வதிேில்

ீ
மான்சியுைன் நைந்தான்.....
"வட்டுக்கு
ீ
கைாகறாகம.... ஏதாவது வாங்ேலாமா?" என்ற மறுவிநாடி
"ஆமா

ஆமா...
மாமாக்கு...

அத்பதக்கு...

நைாம்மிக்கு...

இன்னும்

எல்லாருக்கும் வாங்ேனும்... நாம ைர்ஸ்ட் பைம் கைாகறாகம" என்று

குதித்தவபள அைக்ேி "என்ன கவணுகமா வாங்கு" என்றதும் அவனது
ைர்ஸ்க்கு நைரிதாே கவட்டு பவத்தாள்...
ைணம் நமாத்தமும் ோலிோன நிபலேில் "இரு ஏடிஎம் கைாய் ைணம்
எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று கூறிவிட்டுச் நசன்று எடுத்து வந்தான்....
ஆனால் வாங்ேிக் குவித்தவற்றில் மான்சி தனக்ோே ஒரு துரும்பைக்
கூை

வாங்ேவில்பல

என்றதும்

திபேத்துப்

கைாய்

"உனக்கு

எதுவும்

வாங்ேபலோ மான்சி?" என்று கேட்ே...

ைாட்டிக்ோே ஒரு சால்பவபே வாங்ேிேவள் ைட்நைன்றுத் திரும்ைி
"எனக்குதான் எல்லாகம நீ ங்ே வாங்ேித் தர்றீங்ேகள.... எனக்கு என்ன
கவணும்னு

எனக்கே

மறந்து

கைாச்சு...

நீ ங்ே

தான்
ஞாைேம்

வச்சி

வாங்ேித் தர்றீங்ே" என்றாள்...

மீ ண்டும் சத்ேனின் இதேத்பதப் பூவால் அடித்த சுேம்.... "ம் ம்... இப்ைக்
கூை உனக்கு ஒரு நசப்ைல் வாங்ேித் தரலாம்னு நிபனச்கசன்... ஆனா நீ
தான் கோைமா இருக்ேிகே?" என்றான்
"நசப்ைலா?..... ம்ம்.. கவணும் கவணும்... நான் கோைமா இல்பலகே"
என்று இரு பேேபளயும் விரித்துச் சிரித்தவபளக் ேண்டு சத்ேனுக்கு
354

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

உள்ளுக்குள்

கலசாேக்

ேலங்ேிேது...

'இகத

கைால

இவ

எப்ைவுகம

சந்கதாஷமா இருக்ே உேிபரகே கவண்டுமானாலும் இழக்ேலாம்' என்று

நிபனத்துக் நோண்ைான்.....
இருவரும் நசருப்புக் ேபைக்குச் நசன்றனர்.... அன்நறாரு நாள் மான்சி
தூக்ேத்தில்

கேட்ைபத

ஞாைேம்

பவத்து

ஒரு
குதிங்ோல்

உேர்ந்த

நசருப்பை வாங்ேிக் நோடுத்தான்.....

தனது நீ ண்ை நாள் ஆபசோன் ஹய் ஹீல்ஸ் நசப்ைல் ேிபைத்த
சந்கதாஷத்தில்
இபைபேக்
அவனது

"தாங்க்ஸ்"

ேட்டி

என்று

குதிங்ோபல

உேரத்திற்கு

வந்து

ேத்திச்

உேர்த்தி...

அவனது

நசான்னவள்
நைரு

வலக்

அவனது

விரலில்

நின்று...

ேன்னத்தில்

அழுத்தி
முத்தமிட்ைாள்....
நிமிைத்தில்

ேிபைத்த

முதல்

ைரிசு....

ஸ்தம்ைித்து

நின்றவன்...

ேபைக்ோரன் கைநவன்று மான்சிபே கவடிக்பேப் ைார்ப்ைபத உணர்ந்து

சட்நைன்று நதளிந்து அவன் மீ து ஒரு நநருப்புப் ைார்பவபே வசி
ீ விட்டு....
வந்த எரிச்சலில் "வா கைாேலாம்" என்று அவபள இழுத்துக் நோண்டு
நவளிகே வந்தான்....
சட்நைன்று

மாறிவிட்ை

சத்ேபனக்

ேண்டு

ேலவரமபைந்தாள்....

கநத்ரா அக்ோ ஞாைேம் வந்திருக்குகமா? என்று எண்ணிே மாத்திரத்தில்...

ச்கச அபதநேல்லாம் கோசிக்ேகவ கூைாதுன்னு நசால்லிேிருக்ோகர
என்று தன்பனகே நநாந்து நோண்ைாள்....
ஜீப்ைில்

ஏறிேவுைன்

"பைன்

ட்ரீ

ைாரஸ்ட்

கைாய்ட்டு
வட்டுக்குப்
ீ

கைாேலாம்" என்றான்.....
"ம்

சரி..."

என்றவள்....

"நசருப்புக்

ேபைேில

கோைமாேிட்டீங்ே?" என்று நமல்லிேக் குரலில் கேட்ைாள்....

355

நீ ங்ே

ஏன்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ

ஏன்

நஜர்ேிபன

ேழட்டின?"

என்று

சம்மந்தமில்லாமல்

கேட்ைவபன புரிோமல் ைார்த்து.... "அது நோஞ்சம் புழுக்ேமா இருந்துச்சு...

அதான் ேழட்டிட்கைன்" என்றாள்.....
"ேழட்டி வச்ச சரி... ஒரு நைாது இைத்துல அப்ைடி குதிக்ேலாமா?" என்று
சற்று கோைத்துைன் கேட்ைான்...
மீ ண்டும்

புரிோத

ைார்பவயுைன்

"ஏன்...

குதிச்சா

என்ன?"

என்று

ைதிலுக்கு வம்ைாேக்
ீ
கேட்ைாள்.....
"குதிச்சா என்னவா?" என்று கோைமாேத் திரும்ைிேவனின் ைார்பவ
நசன்ற இைம் ேண்டு அவனது கோைத்திற்ோன அர்த்தம் புரிே..... வம்ைாே
ீ
நிமிர்த்திே உைபல சட்நைன்று குபலத்து தபல குனிந்து... "ஸாரி....
அதான் இந்த டிரஸ்ல நவளிே கைாே கவணாம்னு நசான்கனன்" என்றாள்
சங்ேைமாே....
அவள் புரிந்து நோண்ைதில் நோஞ்சம் நிம்மதிேபைந்து ஆறுதலாே
அவள்

பேபேப்

ைிடித்து

தனது

நநஞ்சில்

பவத்துக்

நோண்ைான்.....

இருவருக்குள்ளும் சிறு அபமதி.... அதுவும் கைரழோே இருந்தது..... அவன்

ைக்ேமாே
நேர்ந்து

கதாளில்

சாய்ந்தவபள

அபணத்தைடி

ஜீப்பை

நசலுத்தினான்....
பைன்

மர

ோடுேள்

இருக்கும்

இைம்

வந்தது....

இறங்கும்

முன்பு

ஞாைேமாே சத்ேனின் நஜர்க்ேிபன எடுத்துப் கைாட்டுக் நோண்ைாள்.....

சிரிப்புைன் அவளது பேபேப் ைற்றிக் நோண்ைான்...... "இப்ை சிரிங்ே....
ைாவம் அவபன ைார்பவோலகே எரிச்சிருப்ைீ ங்ே" என்றுக் கூறி இவளும்
சிரித்தாள்....
"ைின்ன... என் நைாண்ைாட்டிபே ஒருத்தன் உத்துப் ைார்த்தா சும்மா
விட்டிருகவனா?

நோன்னுடுகவன்"

என்று

கூறினான்....

356
விரல்

நீ ட்டி

மிரட்ைலாேக்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சி

எதுவுகம

கைசவில்பல....

அவனது

பேேகளாடு

தனது

பேபேப் ைின்னிக்நோண்டு நைந்தாள்....

விண்பண முட்டுமளவிற்கு ஓங்ேி வளர்ந்திருந்த பைன் மரங்ேள்....
அதன் சரிவில் இறங்ே இறங்ே நீ ண்டு நோண்கை கைானது.... இறுதிோே
அழோன அபமதிோன ஒரு ஏரி... சுற்றிலும் பைன் மரங்ேள்... பமேத்தில்
ஏரி.... ைார்க்ே மட்டுமில்பல அந்த அபமதிபே உணரவும் அற்புதமாே
இருந்தது.....
மான்சிேின்

பேபேப்

ைிடித்துக்

நோண்டு

சரிவில்

கவேமாே

இறங்ேிேவன் புல் தபரேில் அப்ைடிகே மல்லாந்துப் ைடுத்தான்.... ஏரிேின்

ஈரக்
ோற்று

உைபலத்

தழுவிச்

நசன்றது....

அவனருகே

மான்சி

அமர்ந்தாள்....
"எவ்வளவு

அழோ

பவத்துக்நோண்டு

இருக்கு"

குதூேளித்தவபளத்

என்று

ேன்னத்தில்

திரும்ைிப்

ைார்த்தான்....

பே
"ம்

ம்

நராம்ை அழோத்தான் இருக்கு" என்றான்....

குரலில்

வித்திோசத்பத

உணர்ந்து
அவனது

முேம்

ைார்த்தாள்....

அவன் அழகு என்று அவபளத்தான் நசால்ேிறான் என்று புரிே சட்நைன்று

அவளது முேம் நசந்தூரத்பதப் பூசிக்நோண்ைது....
இப்ைடி சிவப்ைது இன்னும் கைரழோே இருந்தது.... ஒன்றும் கூறாமல்
சற்றுப் புரண்டு அவளது மடிக்கு வந்தான்.... இரு பேோலும் இபைபே
வபளத்து அவளது மடிேில் ேவிழ்ந்துப் ைடுத்துக் நோண்ைான்.... முதலில்
திபேத்தாலும் ைிறகு அவனது தபல முடிக்குள் விரல்ேபள நுபழத்து
இதமாே கோதினாள்....
சற்றுகநரத்தில்

அவன்

உறங்குேிறான்

என்று

புரிே

நமல்லிே

புன்னபே அவள் இதழ்ேளில்.... இந்த ஒரு நாளில் மான்சிக்குப் புரிந்தது

என்னநவன்றால்.... கநத்ராபவ கநசிப்ைது நிஜம் தான்... அகத சமேம்
நைரிேவர்ேள் ஏற்ைடுத்திே இந்த ைந்தத்பதயும் உதற முடிேவில்பல....
இதுதான் அவளது சிறிே மூபளக்கு எட்டிேது...
357

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இந்த

நிபலேில்

நிபனப்ைதாே
இப்கைாது

இவளுக்குத்

இருப்ைகத

நிம்மதிநேன்று

கதான்றிேது....

இவளும்

சத்ேன்

குழப்ைங்ேள்

இல்லாத தற்கைாபதே நிபலபே நைரிதும் விரும்ைினாள் தான்.....

கநரம் நசல்வபத உணர்ந்து அவபன எழுப்ை நிபனத்தாள்.... அதுவும்
சரிவில் ஏற கவண்டும்... இறங்குவது சுலைம்... ஏறுவது மிேவும் சிரமம்....
அந்த கநரத்திலும்... 'ேைவுகள இவருக்கு வசிங்
ீ
வந்துைக் கூைாது' என்று
அவசரமாேப் ைிரார்த்தபனயும் நசய்து நோண்ைாள்....
"கநரமாகுது...

எழுந்திருங்ே"

என்று

அவன்

ோதருகே

குரல்

நோடுத்தாள்.... "ம் ம்" என்று சுேமாே முனங்ேிேைடி அவளது மடிேில்

முேத்பதப்

புரட்டினான்.....

அவசரமாே
அவனது

ஒரு

தபலபே

மாதிரி
தனது

அவஸ்த்பதோே
இரு

பேேிலும்

இருக்ே
தாங்ேித்

தூக்ேினாள்....
சத்ேனுக்கும்
நைருமூச்சுைன்

புரிந்தது

கைால....

எழுந்தவன்

'ஹம்....'

அவளுக்கும்

என்ற

பே

ஒரு

நோடுத்துத்

நீ ண்ை
தூக்ே...

பேபேப் ைிடித்து அவன் இழுத்த கவேத்தில் கவேமாே வந்து அவன் மீ கத

கமாதி நின்றாள்....
கமாதிேவபள விைாமல் அபணத்தைடி கமகல ஏறினான்..... ைாதி
தூரத்தில்

அவனுக்கு

சற்கற

மூச்சுத்

திணற

ஆரம்ைிப்ைபதக்

ேண்ை

மான்சி.... "இங்ே நோஞ்ச கநரம் உட்ோர்ந்துட்டுப் கைாேலாம்" என்று கூறி

ஒரு மரத்தடிேில் அமர்ந்து நோண்ைாள்....
தனக்ோே அவள் ைார்ப்ைபத உணர்ந்து நோண்ைவன்... "ம் சரி" என்று
அவளருகே

அமர்ந்தான்....

இருவரும்

ஒருவரின்

பேபே

மற்றவரின்

பேக்குள் பவத்து இறுக்ேமாேப் ைற்றிக் நோண்ைனர்...

சற்றுகநரம்

ேழித்து

"கைாேலாமா?"

என்று

தன்

அபழத்துக் நோண்டு நமதுவாே கமகலறி வந்தான்.....

358

மபனவிபேயும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அடிக்ேடி நின்று அவனது மார்ைில் பே பவத்து "மூச்சு வாங்குதா?"

என்று கேட்டுக் நோண்ைாள்.....
"இல்பல

மான்சி..."

என்று

அவன்

நசான்னாலும்....

"கவணும்னா

இன்னும் நோஞ்ச கநரம் இருந்துட்டுப் கைாேலாமா?" என்றும் கேட்ே

தவறவில்பல...
அவனது கநாபே சுட்டிக்ோட்டி ோேப்ைடுத்திவிைாமல்... அகத சமேம்
அவபனயும்
இதமான

அக்ேபறோே

அணுகுமுபற

விசாரித்துக்
சத்ேனுக்குள்

நோண்கை
அவள்

வந்த

மீ தான
அவளது
கநசத்பத

அதிேப்ைடுத்திேது....
ோபலேில்

இருந்த

சிரிப்பும்

கும்மாளமும்

இப்கைாது

இல்பலநேன்றாலும் அபதவிை அதிே இன்ைத்பதத் தரக்கூடிே நிம்மதி

ேலந்த இன்ைம் இருவருக்குமிபைேில்.....
இருவரின் மனதிலும் என்றுகம நீ ங்ோத அனுைவமாே அன்பறேப்
நைாழுது அபமந்து விட்ைது....
இதுவும்

கதன்நிலவு

தான்....

ோமமும்

ேலவியும்

இல்லாத

கதன்நிலவு.... மனதின் அழபே மட்டுகம ரசிக்ே முடிந்த கதன்நிலவு....

இருவருக்கும்

தபை

எதுவும்

இல்பலநேன்றாலும்...

இவர்ேகள

இவர்ேளுக்குத் தபைோே இருந்தனர்....

இருவரும் வடு
ீ திரும்ைினர்.... அன்று இரவு சாப்ைிட்டுவிட்டு இருவரும்
உறங்ேச்

நசன்றனர்....

முதன்

முபறோே

தனித்தனி

அபறபே

இருவருகம நவறுத்து நின்றனர்.... இருவரும் ேதபவப் ைிடித்துக்நோண்டு

ஒகர கநரத்தில் திரும்ைிப் ைார்த்தனர்.... இக்ேட்பை இரட்டிப்ைாக்ேி
ோட்டிே
நிமிைங்ேள் அபவ....
ஒரு அனல் மூச்சுைன் தனது அபறக்குள் முதலில் நசன்று ேதபவ
மூடினாள் மான்சி.... தனது அபறக்ேதவில் தனது தாைத்பதக் ோட்டி
அடித்து மூடிவிட்டு நசன்றான் சத்ேன்....
359

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அடுத்த இரண்டு நாளும் கூை அப்ைடிகேத்தான் நசன்றது...... அதிேமாே

சிரிக்ேவில்பல என்றாலும் சந்கதாஷம் மிச்சமின்றி நிபறந்திருந்தது....
ஆனால் இருவருகம இரவு வருவபத நவறுத்தனர்.....
சத்ேன்
நமாபைல்

கூறிேது

கைாலகவ

என்னாச்சு

கநத்ரா
ோல்

ோல்

கைாே

சத்ேன்...?

நசய்து

"மான்சிகோை

மாட்கைங்குது"

என்று

கேட்ே...
"நமாபைல்

ோணாமப்

கைாச்சு

கநத்ரா.....

கவற

நமாபைல்

வாங்ேனும்... ஊருக்குப் கைாறப்ை அங்ே வாங்ேிக்ேலாம்னு இருக்கேன்"

என்றான்....
"ம் ம்... ஓகே... நைாம்மி கமகரஜ்க்கு எப்கைா ேிளம்புறீங்ே?" என்று
கேட்ைாள்...
"நாபள

ோபல

கோபவப்

கைாய்

அங்ேருந்து
ட்பரன்ல

திருநநல்கவலிக்குப் கைாேனும் கநத்ரா...." என்றான்...

"ம்.. உன் தங்ேச்சிக்கு என் விஷஸ் நசால்லிடு சத்ேன்.... எனக்கும்
வரனும்னு

ஆபசதான்...

ஆனா

என்கனாை

ஒர்க்?

அது

என்பன

நேரவிைாம ைண்ணுது" என்றாள் வருத்தமாே....

"ைரவால்ல கநத்ரா...." என்றான்.... "சரி ைார்த்துப் கைாய்ட்டு வாங்ே...
மான்சிபே

கநரம்

ேிைச்சா

ோல்

ைண்ண

நசால்லு"

என்றுவிட்டு

இபணப்பைத் துண்டித்தாள்...
இரவு நநடுகநரம் விழித்திருந்து எல்லாவற்பறயும் கைக் நசய்தனர்....
மறுநாள் ோபல வாைபேக் ோர் வரவபழத்து அதில் நைாருட்ேபள
ஏற்றும் கைாது இமானும் அவரது மபனவியும் கேத்தரினும் வந்தனர்....
"கமகரஜ்க்கு முதல் நாள் வந்துடுகவாம் சார்...." என்றார் இமான்.... "ம்
நாங்ே

ஸ்கைஷன்
வந்து

நவேிட்
360

ைண்ணுகவாம்"

என்ற

மான்சி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கேத்தரிபனத்

தூக்ேி

முத்தமிட்டு

"நசல்லக்

குட்டிக்கும்

புது

டிரஸ்

எடுக்ேனும்" என்றாள்....
ோர்

கோபவப்

புறப்ைட்ைது....

அங்ேிருந்து

ரேிலில்

திருநநல்கவலிக்குச் நசன்றனர்.... ரேிபல விட்டு இறங்ேி நைாருட்ேபள

இறக்ேிவிட்டு
இறக்ேிவிட்டுத்
தனது

மபனவிேின்

திரும்ைிேவன்

இடுப்பைப்

அப்ைடிகே

ைிடித்து

மிரண்டு

கைாய்

ேீ கழ
நின்று

விட்ைான்.....
அங்கே....... இவர்ேளின் இரு குடும்ைத்கதாடு ஊரில் ைாதி கைர் திரண்டு
வந்திருந்தனர்....
திபேத்தாலும்

அத்தபன
மறுநிமிைகம

கைபரயும்

அங்கேப்

உற்சாேமாேக்

ைார்த்து

குதிக்ே

முதலில்

ஆரம்ைித்தாள்

மான்சி....
மான்சிபேத் திரும்ைிப் ைார்த்தவன் "நமதுவா நமதுவா... உன் புைபவ
அவுந்து விழுந்து என் மானம் ரேிகலறிப் கைாேிைப் கைாகுது" என்று
கேலிச் நசய்தவன் சட்நைன்று ஏகதா ஞாைேம் வந்தவனாே மபனவிேின்
ோதருகே குனிந்து "ஒரு விஷேம் மான்சி" என்றான்...
என்ன என்ைது கைால் ைார்த்தவளிைம் "இங்ே இருக்ேிற வபரக்கும்
கநத்ரா... எங்ேகளாை லவ்.... அதுக்ோே நீ எடுத்த முடிவு சத்திேம் சைதம்
இப்ைடி எதுவுகம ோருக்கும் நதரிேக்கூைாது" என்றவன்... "நைாம்மிக்கும்
கூை.... இது என்கமல சத்திேம் மான்சி" என்று நமல்லிேக் குரலில் கூறி
அவளது பேபேப் ைிடித்துக் நோண்ைான்....
"ஏகலய்.......... நாம ஒவ்நவாரு நைாட்டிோத் கதடுகறாம்.... புள்பளே
அங்ே நிக்ேிதுேைா..." என்ற இசக்ேிேின் நைருங்குரபல அடுத்து நமாத்த
கூட்ைத்தின் ைார்பவயும் இவர்ேளின் ைக்ேம் திரும்ைிேது....
" மனதுக்குள் பமேம் நோண்டுள்ள மாேகன.....
" உன் ைார்பவ மட்டும் ைைவில்பலநேன்றால்....
" நான் ைாவப்ைட்ைவளாேகவ இருந்திருப்கைகனா?

361

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

" சீதாராமனின் ைாதம் ைட்டு..

" அேலிபே கமாட்சம் நைற்றாள்....
" என் ராமன் உன் ைார்பவப் ைட்டு...
" நான் எப்கைாதுகம சிபல தான்....

16.
இசக்ேி சிரிப்பும் சந்கதாஷமுமாே தனது இரு பேேபளயும் விரித்துக்
நோண்டு இவர்ேபள கநாக்ேி ஓடி வர...... "அய்கோ மான்சி ோப்ைாத்து"
என்று நமல்லிே குரலில் கூறிேைடி மான்சிேின் ைின்னால் நசன்று நின்று
நோண்ைான் சத்ேன்....
"மாப்ள......

ைிராேணநமல்லாம்

சவுேரிேமா

இருந்துச்சா?"
என்ற

இசக்ேி மேபள விடுத்து ைின்னால் நின்றிருந்த சத்ேபன தன்ைக்ேமாே

இழுத்து அபணத்தார்....
'விைாது ேருப்புனு இபதத்தான் நசான்னாங்ேளா?' என்று நிபனத்தைடி
எலும்புேள்

இைமாறும்

முன்

அவரிைமிருந்து

நழுவி

அவசரமாே

மான்சிேின் கதாளில் பேப் கைாட்டுப் ைாதுோப்புைன் கஜாடிோே நின்று

நோண்ைான்....
சத்ேபன ஏற இறங்ேப் ைார்த்தவர் "ேருத்துப் கைாேிட்டீேகள மாப்ள?"
என்று

நைரும்

வருத்தமாேக்

கூறவும்....

சத்ேன்

ோதுவபர

இளித்து

பவத்தான்....
தனது அப்ைா தன்னிைம் ஒரு வார்த்பதக் கூை கைசாமல் சத்ேனிைம்
மட்டுகம கைசுவதுக் ேண்டு நோஞ்சம் கோைமான மான்சி "ஆமா இவரு
உலேமோ சிவப்ைா இருந்தாரு? இப்கைா ேருத்துட்ைாராக்கும்" என்று தனது
கதாளில் தாபைபே இடித்துக் நோண்ைவள் "எல்லாம் இருக்ேிற ேலர்
தான் இருக்ோர்" என்றாள்...

362
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிேின் குரலிகலகே அவளது நைாறாபம நதரிந்து விை.... வந்த

சிரிப்பை அைக்ேிக் நோண்டு "ஆமா மாமா.... அங்கே ைனி அதிேம்ல....
அதான் ேருத்துட்கைன்" என்றான்...
இவர்ேள்

கைசிக்நோண்டிருக்கும்

கைாகத

பூைதியும்

விநாேேமும்

அருகே வந்து விட்டிருந்தனர்.....

கவேமாே
"ைாருங்ே

நசன்று

மாமா....

மருமேபனகே

பூைதிேின்

அருேில்

அப்ைாரு

நசன்று

என்பன

நோஞ்சிக்ேிட்டு

நின்ற

ேண்டுக்ேகவ
இருக்ோரு"

என்று

மான்சி...
இல்ல....

நைாய்ோே

ேண்ேபளக் ேசக்ேிேைடி புோர் கூறினாள்...

மருமேளின் குறும்பை ரசித்த பூைதி "அவன் நேைக்ோன் விடும்மா...
தங்ேத்கதாை

அருபம

நதரிோதவன்"

என்று

தனது

நண்ைபன

உரிபமயுைன் திட்டிவிட்டு "நீ வா தாேி வட்டுக்குப்

ீ
கைாேலாம்" என்று
தனது மருமேளாே வாய்த்த மேபள கதாகளாடு அபணத்துக் நோண்டு
ோர்

நிற்குமிைம்

நசல்ல...

அவர்ேளுைன்

தங்பேேின்

நைட்டிேபள

எடுத்துக் நோண்டு விநாேேமும் நசன்றான்...

"ஹா

ஹா
ஹா"

என்று

நைரிதாே

சிரித்த

இசக்ேி

"எம்மவ

கோவிச்சுக்ேிட்ைா மாப்ள" என்றார்..

சத்ேனும் மான்சிேின் குறும்பை ரசித்து "அவளுக்கு கோைகம வராது
மாமா....." என்றான் ோதல் வழியும் ேண்ேகளாடு தன் மபனவிபேப்
ைார்த்தைடி......
மான்சிேின்

ோதுேளிலும்

அவன்

வார்த்பதேள்

விழுந்தன....

நவடுக்நேன்று திரும்ைிேவள்.... "இல்ல எனக்கு கோைம் வரும்" என்றவள்

தனது

அண்ணபனப்

நசால்லிக்

ைார்த்து

குடுண்ணா....

"உைகன

அவங்ே

நரண்டு
நரண்டு

நேட்ை

வார்த்பத

கைபரயும்

கோைமா

திட்டிைலாம்" என்றதும்... விநாேேம் ஆநவன்று வாபேப் ைிளந்தான்...

363

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஆமா

ஆமா...

நராம்ை

அதிேமாத்தான்

இருக்கு"

என்றவர்

"ஒம்

புருஷபன கைய் ேருப்ைான்னு கவணா திட்டிடு தாேி.... இந்த இசக்ேிப் ைே

ைாவம்....

விட்டுைலாம்"

என்று
மருமேளுக்கு

எடுத்துக்

நோடுத்தார்

பூைதி.....
மான்சி

திரும்ைி

ைக்ேவாட்டில்

நின்று

சாய்த்து

இடுப்ைில்

சத்ேபனகே

பே

உற்றுப்

பவத்து

தபலபே

ைார்க்ே.....

அவகனா

சிரிப்புைன் தனது ஒரு பேபே அவபள கநாக்ேி நீ ட்டினான்....

மான்சி மேங்ேி நிற்கும் அகத சிரிப்பு... பூைதிேிைமிருந்து விலேிச்
நசன்று

சத்ேனின்

அவபளத்

பேபேப்
ைற்றிே

அடுத்த

நநாடி

நமன்பமோே

தன் கதாளில் சாய்த்தவன் "என் கமல உனக்குக் கோவம்

வரும்?" என்று கேட்ே....

ோது நதாங்ேல்ேள் வந்து ேன்னங்ேளில் கமாத இைமும் புறமாேத்
தபலேபசத்து மறுத்தவள் பூைதிபேயும் தனது அண்ணபனயும் ைார்த்து
வலது பேேின் ஆள்ோட்டி விரபல மைக்ேி "நவவ்கவ" என்று அழகு
ோட்டினாள்...
திபேத்துப்
நம்மபள

கைான

இப்புடி

அவனுக்கோ

அவர்

பூைதி

"என்ன

ேவுத்துடுச்சு?"
கேட்ைது

மாப்ள

என்று

ோதிகலகே

இந்த

நாச்சிோ
புள்ள

விநாேேத்திைம்

கேட்ே....

விழவில்பல....

சிரிப்பும்

சந்கதாஷமுமாே இபணந்து நின்றிருந்த தனது தங்பேபேயும்அவளது

ேணவபனயுகம விழிேள் நிபறே ைார்த்துக் நோண்டிருந்தான்...
பூைதியும் இபத ேவனித்து விட்டு அவனது கதாளில் பே பவத்து
"நம்ம கும்ைிடுற சாமி என்பனக்குகம நம்பம பேவிைாது மாப்ள" என்று
கூறிவிட்டு ேண்ேபளத் துபைத்துக் நோண்ைார்...
இப்ைடி

ரேில்

நிபலேத்திகலகே

ஒரு

சந்கதாஷ

உற்சவத்பத

அரங்கேற்றிவிட்டு அகத மனநிபலேில் அபனவரும் வட்டிற்கு

ீ
வந்தனர்...
சத்ேன் மான்சி இருவரும் வாசலிகலகே நிறுத்தப்ைட்ைனர்....
364

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

புன்னபேகே

உருவமாே

நதய்வா
பேேில்

ஆரத்தியுைன்

வந்து

மேனுக்கும் மருமேளுக்கும் ஆரத்தி சுற்றவும் "ம் ம் நல்லா சுத்துங்ே"

என்று

கூறி

சிரித்தைடி

சத்ேனின்

பேகோடு

தனது

பேபேக்

கோர்த்துக்நோண்ைாள் மான்சி.....
அவளது

குழந்பதத்தனத்பதயும்

குறும்புத்தனத்பதயும்

ரசிக்ோதவர்ேள் உண்ைா?..... அவர்ேளுக்குப் ைின்னால் நின்றிருந்த ஊர்

மக்ேளும்....

முன்னால்

நின்றிருந்த

வட்டு
ீ

மக்ேளும்

அகமாேமான

வரகவற்ைிபனக் நோடுக்ே சத்ேனுைன் வட்டிற்குள்

ீ
நுபழந்தாள் மான்சி....
ஓடி

வந்து

அண்ணனின்

பேேபளப்

ைற்றிக்நோண்ை

நைாம்மி....

"நல்லாருக்ேிோன்கண?" என்று கேட்ே.....

"வா வா... ேல்ோணப் நைாண்ணு" என்று சத்ேன் தனது பேேபள
விரிக்ே....

"கைாண்ணா..

கேலி

ைண்ணாகத"

என்று

அழோே

நவட்ேப்ைட்ைாள் நைாம்மி....
"ைார்ைா....

என்

தங்ேச்சி

நவட்ேப்ைடுது"

என்று

ஆச்சர்ேப்ைட்ைவன்

விநாேேத்திைம் "மாப்ள சீக்ேிரம் உன் நமாபைபலக் குடு கைாட்கைா

எடுத்து வச்சிக்ேலாம்" என்றான்...
இதுவும்

கேலி தான்

என்று

புரிே "சும்மா

இருண்ணா" என்றைடி

திரும்ைி நின்றுநோண்ைாள் நைாம்மி....

"அை அதுக்ேில்பல நைாம்மி.... இநதல்லாம் அடிக்ேடி நைக்ோது....
நைக்கும் கைாது ைதிவு ைண்ணி வச்சுக்ேிட்ைா ைிற்ோலத்துல நீ
கோவமா
நோடூரமாகவா

இருக்குறப்ை

நம்ம

மாப்பளகோை

ஆறுதலுக்கு

ைேன்ைடும்ல.... அதுக்ோேத்தான் கைாட்கைா எடுக்ேச் நசான்கனன்" என

சத்ேன் நீ ண்ை விளக்ேமாேக் கூறவும் அங்ேிருந்த அத்தபன கைரும்
சிரித்துவிட்ைனர்....

365

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கவேமாய்

வந்த

நைாம்மி
சத்ேனின்

தபலேில்

நறுக்நேன்று

குட்டிவிட்டு வட்டுக்குள்
ீ
ஓடிவிை மான்சியும் அவள் ைின்னால் விரட்டிச்
நசன்றாள்....
சத்ேனின் அபறேில் நைட்டிேள் பவக்ேப்ைட்ைது.... தனது அபறபேப்
ைார்த்து அசந்து கைாய் நின்றுவிட்ைான் சத்ேன்.... அவன் அபற சற்று
சிறிே

அபறதான்.....

அபறக்கு

புதிதாே

நைேிண்ட்

நசய்ேப்ைட்டு

அங்ேிருந்த அவனது சிறிேக் ேட்டில் மாற்றப்ைட்டு நைரிே இரட்பைக்

ேட்டில்

கைாைப்ைட்டிருந்தது....

ஒட்டிேிருந்த

வராண்ைாபவ

புதிதாே

ஏசி

கைாைப்ைட்டு

இடித்து

அங்கே
அபறபே

குளிேலபற

வசதி

நசய்ேப்ைடிருந்தது.....
விேப்புைன்
"என்னப்ைா

திரும்ைி

இநதல்லாம்?

அருகே

நின்ற

இருக்ேிற

தனது

நசலவு

அப்ைாபவப்
ைத்தாதா?

இது

ைார்த்து
கவற

ஏன்ப்ைா?" என்று கேட்ே....

மேனின் கதாபளத் தட்டி "எப்ைருந்தாலும் நசய்ே கவண்டிேது தாகன
சத்ோ? இப்கைா நீ தனி ஆள் ேிபைோகத? நரண்டு கைர் இருக்ேனும்னா
அதுக்கேத்த வசதி கவணுகம ராசு? நைாம்மி ரூபம நரடி ைண்ணும் கைாது
இபதயும் கசர்த்து ைண்ணிோச்சு..... அவ்வளவு தான்" என்றார் பூைதி.....
சத்ேனுக்குத்

தனது

அப்ைாபவப்
ைற்றித்

நதரியும்....

நமல்லிே

சிரிப்நைான்பற தந்து விட்டு தனது அபறக்குள் நுபழந்தான்....

"நரண்டு கைரும் நோஞ்ச கநரம் ஓய்நவடுங்ேப்ைா... மத்தநதல்லாம்
அப்புறமா கைசலாம்" என்று கூறிவிட்டு பூைதி நசன்று விை..... பேேபள
விரித்தைடி ேட்டிலில் விழுந்தான்...
"எங்ேருந்து நரண்டு கைரும் ஓய்நவடுக்ேறது? வட்டுக்குள்ள
ீ
நுபழயும்
கைாது

ஒருத்திக்

கூைகவ

வந்தா....

அதுக்ேப்புறம்

அவபளப்

ைார்க்ேகவேில்பல... எங்ேப் கைானாகளா? எப்ை வருவாகளா?" என்று

சலிப்புைன் கூறிேைடி ேவிழ்ந்து ைடுத்தவன் ைேண அலுப்ைில்
அப்ைடிகே
உறங்ேிவிட்ைான்....
366

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மதிே உணவு கவபளேின் கைாது தூக்ேம் சற்று நதளிே புரண்டுப்

ைடுத்தான்..... அபறேின் மூபலேில் மான்சி மண்டிேிட்டு அமர்ந்து ஏகதா
நசய்து நோண்டிருக்ே விருட்நைன்று எழுந்து அமர்ந்தான்....
அவளது உபைேள் அைங்ேிே நைட்டிபே மூடிக்நோண்டிருந்தாள்.....
"என்ன மான்சி நசய்ற?" என்று சத்ேன் கேட்ேவும்.... திரும்ைிப் ைார்த்தவள்
"எழுந்துட்டீங்ேளா?" என்று அவனருகே வந்தாள்...
அவளின் பேபேப் ைிடித்து இழுத்து தன்னருகே உட்ோர பவத்தவன்
"எங்ேப்
கைான?

நோஞ்சகநரம்

நரஸ்ட்

எடுத்திருக்ேலாம்ல?"

என்று

கேட்ே.....
"நான்

நல்லா

தூங்ேகவேில்பல...."

தான

தூங்ேிக்ேிட்டு

என்றவள்...

"சரி

வந்கதன்...

எழுந்து

நீ ங்ே

குளிச்சிட்டு

தான்
வாங்ே

சாப்ைாடு நரடி" என்றாள்.....

"ம்ம்...." என்றவன்... மான்சிேின் நைட்டிபேப் ைார்த்துவிட்டு "இப்கைா
நைட்டிேில என்ன எடுத்துக்ேிட்டு இருந்த" என்று கேட்ைான்....
"அது ேல்ோணம் வபரக்கும் நான் நைாம்மி ரூம்லகே தங்ேிக்ேப்
கைாகறன்... அதான் என்கனாை நைட்டிபே எடுத்துட்டுப் கைாே வந்கதன்"
என்று
இேல்ைாே

அவள்

கூற....

இவன்

கலசாே

அதிர்ந்து

அபமதிோனான்....
"நைாம்மி ரூம்ல உன்பனத் தங்ேச் நசால்லி ோர் நசான்னது?" என்று
நமல்லக் கேட்ைான்...
"ோரும் நசால்லபல.... ஆனா நான் அங்ே இருந்தாதாகன நைாம்மிக்கு
நஹல்ப்ைா இருக்கும்? அதான்......" என்றாள்....

367

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேட்டிபல விட்டு எழுந்தான்.... "என்கனாை ைவபல எடுத்துக் குடு

குளிச்சிட்டு வர்கறன்" என்றதும் கவேமாே நசன்று அவனது ைவபல
எடுத்து வந்து நோடுத்தாள்....
"ைாத்ரூம்ல
கவபலபேச்

என்கனாை

கசாப்

நசான்னான்....

இருக்ோப்

கைாய்ப்
ைாரு?"

ைார்த்து

என்று

விட்டு

அடுத்த

வந்து

"கசாப்

இல்பலங்ே... இருங்ே எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று கூறிவிட்டு நவளிகே

நசன்றாள்....
அவள் நவளிகே நசன்றதும் கோசபனயுைன் ேட்டிலில் அமர்ந்தான்.....
கசாப்புைன் வந்தவள் அபத குளிேலபறேில் பவத்து விட்டு "கசாப் நரடி
மோராஜா... தாங்ேள் நசன்று நீ ராைலாம்" என்று குறும்புைன் கூறினாள்..
"ம்ம்"

என்று

நைட்டிலருந்து

குளிேலபற

எல்லா

கநாக்ேி

டிரபஸயும்

எடுத்து

நைந்தவன்
அலமாரில

"என்கனாை
பவ"

என்று
உத்தரவிட்டுவிட்டுச் நசன்றான்...
"ம்

சரிங்ே"

என்று

கூறிவிட்டு

சத்ேனின்

நைட்டிபே

எடுத்து

அதிலிருந்த உபைேபள எடுத்து அலமாரிேில் அடுக்ேினாள்.... அவனது

மற்றப்

நைாருட்ேபள

டிரஸிங்

கைைிளில்

பவத்து

விட்டு

ைாத்ரூம்

ேதவருகே வந்து "நசான்ன மாதிரிகே நசய்துட்கைன் மோராஜா" என்றுக்

கூறிவிட்டு சிரித்தாள்....
"ம் ம்... என்கனாை நமாபைல் லாப்ைாப் நரண்பையும் சார்ஜ்ல கைாடு...."
என்றவன் ேதபவத் திறந்து தபலபே மட்டும் நீ ட்டி "நீ இந்த ைாவாபை
சட்பைபே ேழட்டிட்டு நல்லதா ஒரு கசபலபேக் ேட்டிக்ேிட்டு நரடிோ
இரு நாம நரண்டு கைரும் கசர்ந்து சாப்ைிைப் கைாேலாம்" என்று கூறிவிட்டு
தபலபே உள்கள இழுத்துக் நோண்ைான்....
ைைைைநவன்று

ேதபவத்

தட்டிேவள்
"நம்ம

வட்டுல
ீ

தாகன

இருக்கோம்? எதுக்கு கசபல? நான் இப்புடிகே இருக்கேகன?" என்றாள்

நேஞ்சுதலாே....

368

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"கநா... கநா.... இது ேல்ோண வடு....

ீ
நாலு கைர் வந்து கைாவாங்ே.... நீ
ைாவாபை சட்பைேில சுத்தினா நல்லாருக்ோது" என்றான்....
எதுவும்

கைசாமல்

பேோல்ேபள

அமர்ந்தாள்.....

"நான்

கசபலக்

கைாேனும்னா...

நமக்கு

பநட்

உதறிேைடி

ேட்டினப்
ேட்டிலில்

ைிறகு

சாப்ைாடுதான்

தான்

நசன்று
சாப்ைிைப்

ேிபைக்கும்...."

என்றாள்

சலிப்புைன்....
சிரித்தைடி குளிேலபறேிலிருந்து வந்தவன் "கஹர் ட்பரேர் எங்ே?"
என்று

கேட்ே..... "அய்கோ எடுத்துட்டு வர

மறந்துட்கைகன" என்றாள்

வருத்தமாே...
தபலேிலிருந்து நீ ர் நசாட்ை நின்றிருந்தவன் "இப்கைா என் தபல
எப்ைடி

ோயும்?

கூறவும்...

ஏற்ேனகவ

"ஸாரி...

வச்சிடுகறன்"

கோல்ட்

ஸாரி....

என்றவள்
ைிடிச்சிருக்கு"

இகதா

கவேமாே

நரண்டு

நசன்று

என்று

சலிப்புைன்

நிமிஷத்துல

ோே

ைவலுைன்

வந்து

ஒரு

"ேட்டில்ல உட்ோருங்ே" என்றுக் கூறி அவன் தபலபேத் துவட்டிவிை

ஆரம்ைித்தாள்....
நசான்னது கைாலகவ நசய்துவிட்டு நிமிர்ந்தவள் சத்ேனின் ைார்பவ
ேண்டு சற்றுத் தேங்ேி "என்னாச்சு?" என்று கேட்ே...
"நீ நைாம்மி ரூம்ல தங்ேிக்ேிட்ைா எனக்கு இந்த உதவிலாம் ோர்
நசய்வாங்ே?" என்று கேட்டுவிட்டு எழுந்து நசன்று அலமாரிபே திறந்து
மாற்றுபை எடுத்துப் கைாட்ைான்...
சத்ேனின்

இந்த

கேள்விேில்

சற்று

திபேத்து

நின்றிருந்தவளின்
கதாள்ப் ைற்றித் தன்ைக்ேமாேத் திருப்ைிேவன் "மான்சி நாம புருஷன்
நைாண்ைாட்டி.....

ஒகர

ைார்க்ேிறவங்ேளுக்கு

வட்டுல
ீ
ஒரு

கவற

மாதிரிோத்

கநரடிோேக் கூறினான்....
மான்சி மவுனமாே நின்றிருந்தாள்.......
369

கவற
நதரியும்

ரூம்ல

தங்ேினா

மான்சி"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"மான்சி

இவங்ே

அழுவுறவங்ே....
எல்லாரும்

இவங்ேளுக்கு

நமக்ோே

ஒரு

உறுத்தல்

சிரிச்சி...
வர்ற

நமக்ோே

மாதிரி

நாம

நைந்துக்ேக் கூைாதும்மா" என்று சற்றுத் நதளிவாேக் கூறினான்...

"ம் சரி... நானும் இங்ேகே இருக்கேன்" என்று அவள் சம்மதம் கூறிே
மறுநிமிைம் "குட்...." என்று கூறிவிட்டு அவள் நநற்றிேில் முத்தமிட்ைவன்
"கைாய் உன்கனாை டிரபஸயும் எடுத்து அலமாரில பவ" என்றான்....
தபலேபசத்து விட்டு தனது உபைேபளயும் எடுத்து அலமாரிேில்
அடுக்ேிேவள்

"நிஜமாகவ

நான்

கசபலக்

ேட்ைனுமா?"

என்று

சினுங்ேலாேக் கேட்ே....
"கநா கவ...... கமகரஜ் முடிேிற வபரக்கும் கசபல தான்.... பநட்
ரூமுக்கு வந்ததும் தான் ைாவாபை சட்பைப் கைாைனும்" என்றான்.....
"ைாட்டி அத்பத நைாம்மி எல்லாரும் ேல்ோண கவபலேில ைிஸிோ
இருப்ைாங்ே.... ோரு வந்து எனக்குப் புைபவ ேட்டிவிடுவாங்ே?" என்று
மான்சி கேட்ே.... "நான் எதுக்கு இருக்கேன்? நாகன நஹல்ப் ைண்கறன்"
என்றான் சத்ேன்.....
அவபன

தபலசாய்த்துப்

ைார்த்தவள்

"இந்தக்

குறும்பு

தான்

கவணாம்ங்குகறன்" என்றதும்.... "ஏய் இது குறும்ைில்பல... நிஜமாத்தான்

நசால்கறன்" என்றவன் மான்சிேின் இரு கதாள்ேபளயும் ைற்றிேிழுத்து
தன்

முன்பு

ஓரளவுக்கு

நிறுத்தி....
கமல

"மான்சி

நம்ம

இது

நடிப்பு

ஊட்டி

இல்பல...

நம்பமகேக்

ோட்டிக்

நம்ம

வடு.....
ீ
குடுத்துடும்....

அதனால நார்மலா இருக்ே முேற்சி நசய் மான்சி" என்றான் குரலில் சற்று

ேடுபமபே ஏற்றி.....
நமல்லத்

தபலேபசத்தவபளத்

"அப்ைத்தாபவப்
ைார்த்து

குட்டிச்

இருக்ேிறது

ைத்தி

உனக்கேத்

சுவராப்

அதுக்கு

நதரியும்....

கைாேிருக்கு....

மட்டும்

தன்

370

சினிமாபவப்

நீ யும்

நதரிஞ்சது.......

கதாளில்
நானும்
அப்புறம்

சாய்த்து
ைார்த்துப்

தனித்தனிோ

ஊபரக்

கூட்டி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குலநதய்வத்பத

வச்சி

குறி

கேட்டு

நைரிே

சினிமாகவ

ோட்டிடும்...

அதனால நராம்ை ேவனமா இருக்ேனும்" என்று நைாறுபமோே எடுத்துச்

நசான்னான்....
அவனது

சட்பைக்

சாய்ந்திருந்தவள்.....

ோலபரப்

"ஆமா

ைிடித்து
ஆமா

இழுத்து

அம்மாச்சி

நநஞ்சினில்

மோ

கமாசம்....

ோபலலருந்து என்பன கேள்வி கமல கேள்வி கேட்குது" என்றாள்....

"ைாத்திோ?

நான்

நசான்னது

சரிோப்

கைாச்சா?

ேவனமா

இருக்ேனும்...." என்றவன் அவள் ோதருகே குனிந்து "ேிழவி ைடு கமாசம்...

பநட்ல ேதபவக் கூை திறந்து ைார்த்து நசக் ைண்ணும்.... அதனால....."
என்று நிறுத்த..... நநஞ்சிலிருந்த முேத்பத நிமிர்த்தி அவனது முேத்பத
அன்னாந்துப் ைார்த்தவள் "அதனால?" என்று கேட்ே.....
"அதனால...... பநட்ல நீ என் நைட்ல தான் ைடுத்துக்ேனும்...." என்று
சத்ேன் கூறிேதும் "ஆங்......." என்று திபேத்து வாபேத் திறந்தவபள
சிரித்தைடி ைார்த்தான்.... "ம் அகததான்.... நமக்கு கவற வழிேில்பல..."
என்றான் ரேசிேமான குரலில்...
"அது

தப்ைில்பலோ?

கநத்ரா

அக்ோ...."

என்று
அவள்

நசால்லி

முடிக்கும் முன் வாபேப் நைாத்திே சத்ேன் "நம்மபளத் தவிர கவற

எபதயும் ைத்தி கைச மாட்கைன்னு எனக்கு வாக்குக் குடுத்திருக்ே" என்று
ஞாைேப்ைடுத்தினான்.....
"ம் ம்..." என்றவள் அவபன விட்டு நேராமல் மறுைடியும் நநஞ்கசாடு
ஒட்டிக் நோள்ள...... "ைசிக்ேிது... சாப்ைிைப் கைாேலாமா?" என்று நமல்லிே
குரலில் கேட்ைான்.....
"ம் ம்" என்றைடி நேர மறுத்தவபள அப்ைடிகே அபணத்துக் நோண்டு
அபறேிலிருந்து நவளிகே வந்தான்.....
இருவரும் பேகோர்த்துக்நோண்டு வருவபத குடும்ைத்தின் அத்தபன
கைரும் சந்கதாஷத்துைன் ரசித்தனர்.... அகத சந்கதாஷத்துைன் சாப்ைிட்டு
371

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

முடிக்ேவும்

"சரிம்மா..

நாங்ே

ேிளம்புகறாம்....

நாச்சிோபவயும்

மாப்பளபேயும் கநர்ல அபழக்ேனும்னு தான் வந்கதாம்..... ேல்ோண

கவபல நிபறே ேிைக்கு... அவ ஒருத்தி மட்டும் அங்ே அல்லாடிக்ேிட்டு
இருப்ைா... ேிளம்புகறாம்" என்று இசக்ேி எழுந்து நோண்ைார்....
அவருைன் எழுந்து நோண்ை விநாேேம் நைாம்மிேிைம் ைார்பவோல்
விபைநைற்றுக்நோண்டு மான்சிேிைம் திரும்ைினான் "நீ யும் மாப்பளயும்
எப்ைம்மா வர்றீங்ே?" என்று கேட்ே...
"அவங்ே

நரண்டு
கவபலநேல்லாம்

கைரும்

ோரு

அங்ே

வந்துட்ைா

ைார்க்ேிறது?

வட்டு
ீ

இங்ே

இருக்ேிற

மருமே

இல்லாம

ேல்ோணமா?" என்று சரஸூ ைாட்டி கேட்ேவும் நதய்வாவும் "அதாகன...

இன்னும்

குலநதய்வம்

கோேிலுக்கு

நைாங்ேல்

கூை

பவக்ேபல....

மருமே வரட்டும்னு இருந்கதாம்" என்றாள்....

"நரண்டு ைக்ேமும் சண்பை கவண்ைாம்.... ேல்ோணம் வபரக்கும்
இங்ேகே

இருக்ேட்டும்....

ேல்ோணம்
முடிஞ்சி

மருமேனும்

இங்ே

மறுவடு
ீ
வரும்கைாது உங்ே

மருமேனும்

அங்ே

வரட்டும்"

என்று

எங்ே

நைாண்ணும்

வட்டுப்
ீ

நைாண்ணும்

சமாதானமாே

பூைதி

கூறிேதும்

அதுகவ இறுதிோனது....
சத்ேன் மான்சிக்ோே வாங்ேிேிருந்த உபைேபளக் நோடுத்து விட்டு
இசக்ேியும் விநாேேமும் ேிளம்ைிவிை..... இவர்ேளின் சிரிப்பும் அரட்பையும்
ஆரம்ைமானது.....
திருமணம்

இருவரின்

சம்மந்தம்
மட்டுமில்பல...

இரு

குடும்ைம்

மட்டுமல்லாது இரு ஊர்ேள் இபணயும் ைந்தம்.... இன்றும் ேிராமங்ேளில்

இரு ஊர்ேளின் சங்ேமமாேத்தான் இந்த ைந்தம் நைக்ேிறது.....
கதாட்ைத்தில்
ைலோரங்ேள்

கைாைப்

நசய்து

ைட்டிருந்த

ைந்தலுக்குக்

நோண்டிருந்தனர்.....

ேீ கழ

சர்க்ேபரப்

ேல்ோண

ைாேில்

ஊறிே

பூந்திபே அள்ளி ஓபலப் ைாேில் நோட்டிேதும் அதன் கமல் சிறிே

ேல்ேண்டு

ஏலம்

ேிராம்பு

இவற்பறத்
372

தூவி
ைிபசந்து

சுற்றிலும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இருந்தவர்ேள்

பேேில்

அள்ளி

உருட்டி

லட்ைாே

மாற்றிக்

நோண்டிருந்தனர்....
"கமலமபைக்ோரனுங்ேளுக்கு லட்டுல கூை ைட்பை ேிராம்பு மசாலா
வாசபன இருக்ேனும்.... நிபறே கைாடுங்ே" என்று அதட்டிேப் ைாட்டி.....
தனது ஊர்ோரர்ேபளப் ைற்றிச் நசான்னவுைன் கராஷம் நைாத்துக்
நோண்டு வர "ஏத்தா ேிழவி,, ஏன் உங்ே ஊர்ல ோரும் தின்னாத மாதிரில
நசால்ற....இந்த

ஊர்ோரங்ேளுக்கு

சாம்ைாருக்கு

ேடுகுக்குப்

ைதிலா

கசாம்புப் கைாட்டுத் தாளிச்சாதான் சாம்ைாகர இறங்கும்... எங்ே ஊபரப்

ைத்தி கைசாத" என்று விரல் நீ ட்டி எச்சரித்தாள்....
"வாடி என் சீபம சித்ராங்ேி" என்று ைாட்டி தாபைபேத் கதாளில்
இடித்துக்நோண்டு நதாைங்ேிேதும்..... "ஆத்தாடி.... நீ வாபே மூடு ேிழவி....
வாபேத் நதாரந்தா மூை நாலு மூணு வருஷம் ஆகும்" என்று நைாம்மி
தனதுப் ைாட்டிபே அைக்ேினாள்....
இப்ைடி
ஒருவபரநோருவர்

கேலிப்

கைசிக்

நோண்டு

ேல்ோண

கவபலேபளப் ைார்த்துக் நோண்டிருக்ே...... "மான்சி என்கனாை நமாபைல்

சார்ஜர் எங்ே வச்ச?" என்றைடி வந்து நின்றான் சத்ேன்....
"ம்க்கும்....

இந்த

இளவட்ைப்ைேலுேளுக்கு

இது

ஒரு

கவபல.....

நைாண்ைாட்டிபே விட்டுட்டு ஒரு நிமிஷம் இருக்ே மாட்ைானுே... ஏதாவது

சாக்கு

நசால்லி

கூட்டிட்டுப்

கைாேிடுவானுங்ே"

என்ற

ைாட்டிேின்

வார்த்பதேபள அடுத்து எல்கலாரும் சிரித்து விை...மான்சி நவட்ேத்துைன்

நநளிந்தாள்....
சத்ேன்

நைாம்மிபேப்
ைார்த்து

ேண்ணபசக்ேவும்...

சரிநேன்று

அண்ணனுக்கு ஜாபை நசய்தவள் "அண்ணி,, நீ எழுந்து கைா..... நாங்ேப்

ைார்த்துக்ேிகறாம்" என்றாள்.....
"இல்ல நான் இருக்கேன்....." என்ற மான்சி சத்ேபனப் ைார்த்து "ஏங்ே....
அலமாரில தான் இருக்கும் ைாருங்ே" என்றாள்...
373

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நான் ைார்த்துட்கைன்.... இல்ல.... நீ வந்து எடுத்துக் குடு" என்று அவன்

ைிடிவாதமாே

நிற்ேவும்

எல்கலாரின்

ைார்பவயும்

மான்சிேின்

ைக்ேம்

திரும்ைிேது.... சங்ேைமாே எழுந்தவள் "வாங்ே எடுத்துத் தர்கறன்" என்று

கூறிவிட்டு சத்ேனுக்கு முன்னால் நைந்தாள்....
தனது

அபறக்கு

வந்ததும்

பேேபளக்
ேழுவுவதற்ோே

குளிேலபறக்குச் நசன்றவபள இழுத்து நிறுத்திேவன் "என்ன கோைமா?"

என்று நமல்லக் கேட்ே....
கோைமாே முபறத்தவள் "ைின்ன? கவபல நசய்ே விைாம இப்புடிப்
ைண்ணா கோைம் வராதா? சார்ஜபர நீ ங்ே கதடி எடுத்துக்ேக் கூைாதா?"
என்று கேட்ைாள் மான்சி.....
அவளது கோைமும் ரசபனோே இருந்தது..... "கோைப்ைை கவண்டிேது
நான்" என்றான்....
"நீ ங்ே ஏன் கோைப்ைைனும்?" என்றுக் கேட்ைவளின் தாபைேபள தனது
பேேளில் தாங்ேிக் தூக்ேி நிமிர்த்திேவன் "ோபலலருந்து உன்பனப்
ைார்க்ேபல மான்சி.... ேிட்ைத்தட்ை ஆறு மணிகநரமா" என்று ரேசிேம்
கூறுைவன் கைால் கூறினான்...
அந்த ைார்பவயும் கைச்சும்? சிந்திக்ே விைாமல் ஸ்தம்ைிக்ே பவக்கும்
அந்த ைார்பவயும் கைச்சும்? தடுமாறாமல் இருக்ே தனது தாபைபேத்
தாங்ேிேிருந்த

அவனது

பேேளிரண்பையும்

ைிடித்துக்நோள்ள

அவள்

பேேின் ைிசுைிசுப்பு அவனது மணிக்ேட்டுேளில் ஒட்டிக் நோண்ைது....

அவளது ேண்ேபளப் ைார்த்தைடி தனது மணிக்ேட்பைப் ைற்றிேிருந்த
அவளது

வலக்பேபே

எடுத்தவன்

"பேநேல்லாம்

சர்க்ேபரப்

ைாகு"

என்று அவளுக்கேச் நசால்லிவிட்டு அவளது ஆள்ோட்டி விரபல தனது

வாய்க்குள் விட்ைான்.....

374
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

திபேப்ைில் ஆநவன்று வாபேப் ைிளந்திருந்த மான்சி தனது விரல்ேள்

ஒவ்நவான்றாே அவனது வாய்க்குள் நசன்று சுத்தமாேி வருவபதகேப்
ைார்த்துக் நோண்டிருந்தாள்.....
ஒரு பேோல் அவளது இபைபே வபளத்து மறு பேோல் அவளது
பேபேப் ைிடித்து தனது நாக்ோல் வருடிக்நோண்டிருந்தான்....
"என்ன இது? விடுங்ே" என்று அவபன விட்டு விலே முேன்றவபளப்
ைார்த்து "மான்சி எனக்கு எதுவும் கவணாம்.... உன்பனப் ைார்க்ேனும்.....
அது மட்டும் தான் எனக்கு எனர்ஜி" என்று உருக்ேமாேப் கைசிேவபன
விேப்புைன் ைார்த்தாள்....
அப்கைாது

தான்

அவர்ேளுக்குப்

ேவனித்தாள்

ைின்னாலிருந்த

நசாருேப்ைட்டிருந்தது.....

ைட்நைன்று

அவனது

நமாபைல்

சுவிட்ச்

சார்ஜர்

ைாேிண்டிகலகே

அவனிைமிருந்து

விலேிேவள்

அவனது தபலேில் நறுக்நேன்று குட்டி "நைாய்?" என்றாள்...

தபலபேத் தைவிேைடி அசடு வழிேச் சிரித்தவன் "ம் ம் நைாய் தான்....
ைட், சுேமான நைாய்" என்றான்..
இதுகைான்ற

நநருக்ேமும்

உரசல்ேளும்

மான்சிக்கு

மிேவும்

ைிடித்திருந்தது.... தன்பனத் துளிதுளிோே ரசிக்கும் சத்ேபன ரசித்துப்

ைார்ப்ைதும் ைிடித்திருந்தது.... அடி மனதில் கநத்ராபவப் ைற்றிே உறுத்தல்
மட்டும் இல்லாமலிருந்திருந்தால்?............
"கைாதும் ைார்த்தது... விடுங்ே நான் கைாகறன்" என்று சினுங்ேிேவபள
அபழத்துச்

நசன்று

ேட்டிலில்

உட்ோர

பவத்துவிட்டு

நசன்றவன்

அலமாரிபேத் திறந்து அதிலிருந்து ஒரு அட்பைப் நைட்டிபே எடுத்து

வந்து மான்சிேிைம் நீ ட்டினான்....
புரிோமல் ைார்த்தவள் "என்னது இது?" என்று கேட்ே...
"ைிரிச்சுப் ைாரு.... உனக்குப் ைிடிக்கும்" என்றான்....
375

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஆர்வம் கமலிை அவசரமாேப் ைிரித்தாள்.... உள்கள சிவப்பு நிறத்தில்

நசேற்பேக்
ேற்ேள்

ரவிக்பேயும்

இருந்தது.....

இதழ்ேபளயும்
இருக்கு....

கவபலைாடுேள்

குவித்து

எனக்குப்

மிகுந்த

ஆநவன்று
ேலர்"

புைபவயும்

விழிேபளயும்

அதிசேித்தவள்

ைிடிச்சக்

அழோனப்

"நராம்ை

என்று

ஓநவன்று

நராம்ை

கூச்சலிட்டுக்

அழோ
ேத்திேைடி

கவேமாே எழுந்து சத்ேபன ேட்டிக் நோண்ைாள்....

சந்கதாஷமாே
நதரியும்...

வாய்விட்டுச்

சிரித்தவன்

ோபலல

திருநநல்கவலி

என்றவள்

சற்று

"உனக்குப்

கைாேிருந்தப்ை

ைிடிக்கும்னு
வாங்ேிகனன்"

என்றான்...
"ம்

ம்"

எட்டி

அவன்

ேன்னத்தில்

முத்தமிட்டு

"கதங்க்ஸ்" என்றாள்...
"இது சீட்டிங்..... அதுல ஜாக்நேட்டும் இருக்கு" என்று மறு ேன்னத்பதக்
ோட்டினான்.....

"அய்ே
இதுதான்

சீட்டிங்"

என்றைடி

திரும்ைிக்

நோண்ைவளின் ைிைரிேில் தனது இதழ்ேபளப் ைதித்தான்....

சிலிர்த்துத்

திரும்ைிேவள்

"இப்ைடிலாம்

கவணாம்"

என்றாள்

சங்ேைமாே..... "நேஸ்..... இங்ே கவணாம்" என்றவன் அவளது தாபைேபள

தனது பேேளில் தாங்ேி இதழ்ேபள கநாக்ேிக் குனிந்தான்...
முதலில் மேங்ேி விழி மூடிேவள் திடுக்நேன்று ஏகதாத் கதான்ற
அவபன விட்டு விலேி நின்றவள் "நான் கைாகறன்... கவபலேிருக்கு"
என்றாள்...
அவளது தேக்ேம் புரிந்தது.... "ம் சரி... நானும் ைத்திரிக்பே பவக்ே
அப்ைாக் கூைப் கைாகறன்" என்றுக் கூறிவிட்டு ேதபவ நநருங்ேிேவனின்
பேபேப் ைிடித்து "கோைமா?" என்று கேட்ைாள் மான்சி....
திரும்ைிப்

ைார்த்துச்

சிரித்தவன்

"சத்திேமா

இல்பல....

உன்கமல

கோைகம வராது மான்சி" என்றவன் சுவர்ப் ைக்ேமாே தனது ைார்பவபேத்

376
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

திருப்ைி

"நமக்குள்ள

தீர்க்ேப்ைைாத

ைிரச்சபனேள்

நிபறே

இருக்கு

மான்சி... அது தீர்ற வபரக்கும் வரம்பு மீ றமாட்கைன்" என்றுக் கூறிவிட்டு

ேதபவத் திறந்து நவளிகே நசன்றவன் சட்நைன்று நின்று திரும்ைி "அகத
சமேம்

நான்

புருஷன்றபதயும்

மறக்ேகவா

மறுக்ேகவா

மாட்கைன்

மான்சி" என்று கூறிவிட்டுச் நசன்றான்...

அவன்

நசன்ற

ைிறகும்

அபசோமல்

அப்ைடிகே

நின்றிருந்தாள்.....
'தீர்க்ேப்ைைாதப் ைிரச்சபனோ? என்ன அது? அதான் எல்லாம் நதளிவாேப்
கைசி

முடிநவடுத்தாச்கச?'

என்று

கோசித்துக்

குழம்ைிேவள்

சத்ேன்

ேபைசிோேக் கூறிவிட்டுச் நசன்ற வார்த்பதேள் கமலும் குழப்ைிேது....

'புருஷன்றபத மறக்ே மாட்ைாராகம? இவபர ோரு மறக்ேச் நசான்னது?'
மீ ண்டும் சத்ேன் நோடுத்த புைபவபே பேேிநலடுத்தாள்.... நல்ல
சிவப்ைில் அழோே இருந்தது.... தன் கமகலப் கைாட்டு டிரஸிங் கைைிள்
ேண்ணாடி

முன்

அலமாரிேில்

நின்று

அழகுப்

ைார்த்தவள்

பவத்துவிட்டு

ைிறகு

அபறேிலிருந்து

புைபவபே
நவளிகேறி

கதாட்ைத்துக்குச் நசன்றாள்......
சத்ேன்
மான்சிபேக்

மீ ண்டும்
வட்டிற்கு
ீ

ோணவில்பல....

வரும்கைாது
தனது

இரவாேிேிருந்தது.....

அபறக்குச்

நசன்று

முேம்

ேழுவிவிட்டு வந்து சாப்ைிை அமர்ந்தவன் "எங்ேம்மா மான்சி நைாம்மி

நரண்டு கைபரயும் ோகணாம்" என்று கேட்ே...
"நரண்டு கைரும் நரண்டு பேலயும் மருதாணி வச்சிக்ேிட்டு மாடில
உட்ோர்ந்திருக்ோளுே...."

என்று

நதய்வா

கூறிேதும்

"மருதாணிோ?"

என்றவன் "நரண்டு கைரும் சாப்ட்ைாங்ேளா?" என்று கேட்ைான்....

"நைாம்மி சாப்ைிட்ைா ராசு,, மான்சி நீ வந்ததும் சாப்ைிட்டுக்ேிகறன்னு
நசால்லிச்சு.... இப்கைா பேல மருதாணி வச்சுக்ேிட்டு எப்புடி சாப்ைிைப்
கைாறானு நதரிேபல" என்ற நதய்வா.... "நீ சாப்ைிடு ராசு... நான் கைாய்
மான்சிக்கு ஊட்டிவிட்டுட்டு வர்கறன்" என்றாள்...

377

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சட்நைன்று பே நீ ட்டித் தடுத்த சத்ேன் "சாப்ைாடு கைாட்டுக் குடும்மா

நான்

எடுத்துட்டுப் கைாகறன்"

என்றதும்

சரஸூ

ைாட்டி

மருமேபளப்

ைார்த்து ேண்ணபசத்து ஜாபைேில் ஏகதா கூறவும் கவேமாே தட்டில்

சாப்ைாட்பைப்

கைாட்டுக்

நோடுத்த

நதய்வா

"நீ கே

கைாய்

உன்

நைாண்ைாட்டி ஊட்டிவிடு" என்றாள்...

புன்னபேயுைன்

தட்பை

வாங்ேிக்

நோண்டு

நசன்றவன்

நின்று
திரும்ைி ைாட்டிபேப் ைார்த்து "வர வர ைக்ோ ேிரிமினலாேிக் ேிட்டு
வர்ற
ேிழவி" என்று குறும்புைன் கூறிவிட்டுச் நசன்றான்...
மாடிேில் ோம்ைவுண்ட் சுவற்றில் அமர்ந்து இரு பேேபளயும் விரித்து
கமல்

கநாக்ேிக்

ோட்டிேைடி

இரு

நைண்ேளும்

ேபதேடித்துக்

நோண்டிருந்தனர்....
தட்டில் உணவுைன் வந்த சத்ேபனப் ைார்த்ததும் "இகதா வந்தாச்சு"
என்றைடி குதித்து இறங்ேினாள் மான்சி....
"சாப்ைிைாம தான் மருதாணி வச்சுப்ைாங்ேளா?" என்று அதட்ைலாேக்
கேட்ைவன் சாதத்பதப் ைிபசந்து "ம் வாபேத் திற" என்றதும் வாபேத்
திறந்தவள் "நீ ங்ே வந்ததும் சாப்ைிைலாம்னு இருந்கதன்... அதுக்குப் கைாய்
அதட்டுறீங்ேகள?" என்று சினுங்ேினாள்...
நைாம்மி

இவர்ேளின்

கைச்பசயும்

அதிலிருந்த

அளவுேைந்த

அன்ைிபனயும் ரசித்தைடி அமர்ந்திருந்தாள்...

"என்பன மறுைடியும் உட்ோர வச்சிட்டு அப்புறமா சாப்ைாடு ஊட்டுங்ே"
என்று

அதிோரமாே

வபளத்துத்

தூக்ேி
உத்தரவிட்ைவளின்
தன்மீ து

சாய்த்தைடி

இபைபே
பேப்ைிடி

ஒரு

சுவற்றில்

பேோல்
உட்ோர

பவத்தான்....
சிறுப்நைண்ணாே ோல்ேபள ஆட்டிேைடி சாப்ைிட்ைவபளக் ேண்டு
நைாம்மி

சிரிக்ே....

"நீ யும்

சாப்ைிடு

ஊட்டினான்....
378

நைாம்மி"

என்று

தங்பேக்கும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ஏகனா நைாம்மிக்குக் ேண்ேள் ேலங்ேிேது..... மீ ண்டும் சாதத்துைன்

அருகே

வந்த
சிரிப்பும்

அண்ணனிைம்

சந்கதாஷமுமாப்

"அண்ணிபே

இகதப்

ைார்த்துக்குகவன்னு

கைால

எனக்கு

எப்ைவும்
வாக்குக்

குடுண்ணா" என்று தனது வலக்பேபே நீ ட்டினாள்...

சிரித்தைடி தங்பேபே ஏறிட்ைவன் "இதுக்கு சத்திேம் அவசிேமில்பல
நைாம்மிம்மா....

மான்சி

இல்லாத

வாழ்க்பேயும்

உேிரும்

எனக்கு

எப்ைவுகம கவண்ைாம்.... இபத மட்டும் நம்பு" என்றான்...

நைாம்மி

ேலங்ேிே

விழிேளுைன்

சிரிக்ே....

மான்சி
சத்ேனின்

வார்த்பதேில் சற்றுக் ேலங்ேித்தான் கைானாள்..... திருமணம் முடிந்து

ஊட்டிக்கு நசல்லும் நாளன்று என்னநவல்லாம் நைக்ேப் கைாேிறகதா
என்ற

ேலக்ேம்

உள்ளுக்குள்

கதான்றினாலும்

எதுவாே

இருந்தாலும்

சத்ேன் உைனிருப்ைான் என்ற பதரிேம் கூைகவ இருந்தது....

மபனவிக்கும்

தங்பேக்கும்

ஊட்டிேவபனக்

ேண்டு

ைடிேில்

நின்றிருந்த பூைதிேின் ேண்ேள் ேலங்ேிேது..... ேல்ோணம் ேட்ைாேமாே

நைந்தாலும் அபத ேலக்ேமின்றி ஏற்றுக் நோண்ை தனது மேன் உேர்ந்து
நதரிந்தான்...
சாப்ைிடு முடித்ததும் இரு பேேபளயும் அவன் முன் நீ ட்டிே மான்சி
"அழோ இருக்ோ?" என்று கேட்ைாள்.....
முழங்பே

வபரேிலும்

வபரேப்ைட்டிருந்தது...

"ம்

அழோன
ம்
நராம்ை

பூக்ேள்

மருதாணிோல்

அழோேிருக்கு"

என்றவன்

ஏற்றிவிட்ைது கைாலகவ அவளது இபைபேப் ைிடித்து ேீ கழ இறக்ேிவிட்டு

"சீக்ேிரம்

கைாய்

தூங்குங்ே...

நாபளக்கும்

நிபறே

கவபலேிருக்கு"

என்றான்...
சுவற்றிலிருந்து
குலநதய்வம்

குதித்து

கோேிலுக்குப்

இறங்ேிே

நைாம்மி....

கைாேனும்...

379

"ஆமா

சீக்ேிரமா
நாபளக்ேி

எந்திரிக்ேனும்....

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கைாேலாம் வாங்ே" என்று ேீ கழ நசல்ல..... சத்ேன் மான்சியுைன் ேீ கழ

வந்தான்...
இன்னும் இருக்கும் திருமண கவபலேள் ைற்றி தனது அப்ைாவிைம்
கைசிவிட்டு தனது அபறக்கு வந்தான் சத்ேன்.....
மான்சி

தனது

மருதாணி

பேேபளக்

ேழுவிக்நோண்டு

உபை

மாற்றிக் நோண்டு அவனுக்ோேக் ோத்திருந்தாள்....

உபை

மாற்றிவிட்டுத்

தபலேபண
"எனக்கு

நீ

தடுப்பைப்

திரும்ைிேவன்
ைார்த்து
ஒதுக்ேிருக்ே

வந்த

இைத்துல

ேட்டிலின்
சிரிப்பை

நான்

நடுகவ

அைக்ேிக்

ைடுத்துப்கைன்....

இருந்த
நோண்டு
நீ

உன்

இைத்துலப் ைடுத்துக்குவிோ?" என்று கேட்ே....

அவபனச்

நசல்லமாே

முபறத்த

மான்சி

"எல்லாம்

ஒழுங்ோ

தூங்குகவன்" என்று சவாலாேக் கூறிவிட்டு தனக்கு ஒதுக்ேிே இைத்தில்

ைடுத்துக் நோண்ைாள்....
"ம் ம் அபதயும் ைார்க்ேலாம்" என்றுக் கூறிவிட்டுத் தனது இைத்தில்
ைடுத்துக்நோண்ைான்.....
மான்சி இவனுக்கு முதுகுக் ோட்டி உறங்ே ஆரம்ைித்து இருைதாவது
நிமிைத்தில் புரண்டுப் ைடுத்தாள்.... ைிறகு நேர்ந்து வந்தாள்... அடுத்ததாே
உருண்டுத் திரும்ைிேவபள இழுத்து அபணத்தான்..... தனது மார்கைாடு
அவள் முேத்பத அழுத்தி ோல்ேளால் அவபள வபளத்து இறுக்ேினான்...
அவனுக்குள் அைங்ேினாள்..... அபமதிோே உறங்ே ஆரம்ைித்தாள்....
உறங்குைவளின் நநற்றிேில் முத்தமிட்ைான்.... தாய்ப் ைறபவ இறேின் ேீ ழ்
தனது குஞ்சிபன அைக்குவது கைால் அைக்ேி உறங்ே பவத்தான்....
ஊருக்கு வந்ததிலிருந்து ஒரு விஷேம் ேவனித்தான்.... வந்த இரண்டு
நாட்ேளில் மான்சி மறந்தும் கூை அண்ணன் முத்துவுைன் வசித்த அபறப்
ைக்ேம் திரும்ைவும் இல்பல.... தவறிப்கைாய் ோராவது முத்துபவப்
ைற்றிப்
380

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கைசினால்

அவளிைம்

கதான்றும்

நடுக்ேமும்

ைேமும்

நன்றாே

ேவனித்திருந்தான்.....
முத்துவின் மரணம் நோடுத்த ைாதிப்பு இன்னும் அவள் நநஞ்பச
விட்டு அேலவில்பல என்று

புரிந்தது... ைாதிப்பு நைரிதாேி விைாமல்

ேவனமாேப் ைார்த்துக் நோள்ளகவண்டும் என்று எண்ணிேிருந்தான்....

ோபலேில் எழும்கைாது தான் சத்ேனின் அபணப்ைில் உறங்குவபத
உணர்ந்தாள்....
நோண்ைவள்

விலே

நிபனத்தும்

விழித்துவிட்ைாள்
முடிோமல்

என்றுப்

புரிே

கமலும்

இறுக்ேிக்

குறும்புைன்

அவள்

ோதருகே குனிந்து "விடிஞ்சிடுச்சி ஏஞ்சல்" என்றான்....

"மான்சி தூங்குறா" என்றவபள அபணத்துச் சிரித்தவன் "அப்கைா
இப்ை கைசினது ோரு?" என்று கேட்ைான்.....
"இது.... இது வந்து கைேி" என்றாள்......
"அைைா கைய் இவ்வளவு அழோ இருக்குமா?" என்றவனின் மார்ைில்
அடித்தவள் "கைகோை புருஷன் அழோ இருந்தா கையும் அழோத்தான்
இருக்கும்" என்றாள்....
"ஓகே கைய்... ோராவது வந்து ேதபவத் தட்றதுக்கு முன்னாடி நாம
எழுந்துைறது தான் நல்லது" என்றான்..
"ச்கச சுேமா தூங்ேக் கூை விைமாட்றாங்ேப்ைா" என்று சலிப்புைன்
கூறிேைடி எழுந்தாள்......
சிரிப்புைன் எழுந்து இருவரும் தோராேி வந்தனர்.....
அன்று ோபலேில் குலநதய்வம் கோவிலுக்கு குடும்ைத்கதாடு கைாய்
வந்தார்ேள்....

மதிே

உணவுக்குப்

ைிறகு

சத்ேன்

ைக்ேத்து

ஊர்ேளில்

நதரிந்தவர்ேளுக்கு திருமணப் ைத்திரிக்பேக் நோடுக்ே கவண்டும் என்று

381

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நசன்று

விை

மற்றவர்ேள்

மிச்சமிருந்த

திருமண

கவபலேபளக்

ேவனித்தனர்...
மாபல நான்கு மணிேளவில் எதற்கோ நவளிகே வந்த மான்சி ோர்
நஷட்டில் நின்றிருந்தக் ோபரப் ைார்த்து விட்டு ைதறிேடித்து உள்கள ஓடி
வந்தாள்...
மான்சி வந்த கவேத்பதப் ைார்த்து ைதறிே பூைதி "என்னம்மா ஆச்சு?"
என்று கேட்ே....
"அவர் ோர் நஷட்ல நிக்ேிது? ைின்ன எப்ைடி ைத்திரிக்பே குடுக்ேப்
கைானார்?" என்று கேட்ைாள்...
"பைக்ல கைானான்ம்மா" என்று அவர் கூறிே மறு விநாடி "பைக்லோ?"
என்று

அலறிேைடி

கசாைாவில்

அமர்ந்தவபளச்

சுற்றிலும்

நமாத்த

குடும்ைமும் கூடிேது....
"நரண்டு நாளா ோர்ல தான மாமா கைானாரு? இன்பனக்ேி ஏன்
பைக்ல

கைாேனும்?"

என்றுக்

கேட்டு

அழுதவபள

அபனவரும்

வித்திோசமாேப் ைார்த்தனர்....
நைாம்மிக்கு மட்டும் மான்சிேின் ைேம் சட்நைன்று புரிந்து கைானது......
ைக்ேத்தில் அமர்ந்து மான்சிபே அபணத்து "ஒன்னும் ஆோது அண்ணி....
அண்ணன்

நல்லா

பைக்

ஓட்டுறது

உங்ேளுக்குத்

தான்

நதரியுகம?

அகதாை ஊட்டில இருக்கும் கைாது நீ ங்ே நரண்டு கைரும் அடிக்ேடி பைக்ல

கைாறது தாகன? இங்ே மட்டும் ஏன் ைேப்ைைனும்?" என்று கேட்ே....
ேண்ண ீருைன்

நிமிர்ந்த

மான்சி

"அங்ே

நான்

அவரு
கூைகவ

இருந்கதன்... இப்கைா அவரு மட்டும் தனிோ தானப் கைாேிருக்ோரு?"

என்றவள் பூைதிேிைம் திரும்ைி "எனக்குப் ைேமாருக்கு மாமா..... அவபர
திரும்ைி வந்துைச் நசால்லுங்ேகளன்" என்று நேஞ்சுதலாேக் கூறவும்.....
"இகதா வரச் நசால்கறன்ம்மா" என்றுக் கூறிவிட்டு சத்ேனின் நம்ைருக்கு
ோல் நசய்தார்......
382

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

" என் நநஞ்சுக்குள் வாழும்...

" உன் நிபனவுேளின் ஏக்ேகமா....
" ேண்ை ேனவுேளின் தாக்ேகமா....
" உனக்ோே வழியும் ேண்ண ீரிலும்...
" உனதுருவம் மட்டுகம நதரிேிறது!
" ேனவுமில்பல நிபனவுமில்பல...
" நிஜம் நானடிநேன்று வந்துவிகைன்...
" எனது வாழ்க்பேத் தந்த வரகம!!

17.
மான்சி எபத நிபனத்துப் ைேப்ைடுேிறாள் என்று எல்கலாருக்கும்
நதளிவாேப் புரிந்தது..... மருமேளின் ைேத்பதப் கைாக்கும் விதமாே பூைதி
அவசரமாே தனது மேனுக்கு ோல் நசய்தார்....
முதலில்

சத்ேன்

உதறலாேத்தான்

எடுக்ேவில்பல
இருந்தது.....

என்றதும்

அவருக்குகம

"வந்துக்ேிட்டு

சற்று
இருக்ோன்னு

நிபனக்ேிகறன்...." என்று மான்சிக்கு ஆறுதல் கைால் கூறிவிட்டு மீ ண்டும்

முேன்றார்....
இப்கைாது

உைகன

எடுத்தவன்

"நசால்லுங்ேப்ைா....

இப்ைதான்

வள்ளியூர் நைரிேத்பத வட்டுக்குப்

ீ
கைாய்க்ேிட்டு இருக்கேன்" என்றான்....
"நீ

இப்ைடிகேத்

திரும்ைிடு

ராசு....

நாபளக்ேி

நான்

ோர்ல

கைாய்

ைத்திரிக்பே வச்சுக்ேிகறன்ப்ைா" என்று நமதுவாேச் நசான்னார் பூைதி....

"ஏன்ப்ைா? மறுநாள் ேல்ோணத்பத வச்சுக்ேிட்டு நாபளக்ேிப் கைாய்
ைத்திரிக்பே

வச்சா

அத்பத

திட்டும்ப்ைா...
வந்துடுகறகன?" என்றான்...

383

நாகன

குடுத்துட்டு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"இல்ல சத்ோ,, நாச்சிோ நராம்ைப் ைேப்ைடுது.... எங்ேளால சமாதானம்

ைண்ண முடிேபல... நீ

பைக்ல கைாேிருக்கேன்னு நதரிஞ்சதிலிருந்து

புள்ள அழுதுக்ேிட்கை இருக்குதுய்ோ" என்றார் குரல் தழுதழுக்ே....

சத்ேனிைம் சில விநாடிேள் அபமதி.... ஒரு மரத்தடிேில் பைக்பே
நிறுத்திவிட்டு சிறு புன்னபேயுைன் "கைாபன மான்சிக்ேிட்ை குடுங்ேப்ைா"
என்றான்...
"இகதா" என்றவர் மான்சிேிைம் வந்து "சத்ேன் கைசனுமாம் ேண்ணு"
என்று நமாபைபலக் நோடுத்தார்....
வாங்ேிேவள்

எதுவுகம

கைசாமல்

அப்ைடிகே

பவத்திருந்தாள்....

"மான்சி?" என்று அவன் அபழத்தப் ைிறகு "ம்......" என்றாள்...

"அழுமூஞ்சிப்
மான்சிேிைம்

நைண்கண......"
மவுனம்

மட்டுகம

என்று
ைதிலாே

சத்ேன்
வர....

கூறிேதும்

"ேண்ணம்மா"

கூை
என்று

மீ ண்டும் அபழத்தான்....
இப்கைாது மவுனம் உபைந்து விசும்ைலாே நவடிக்ே... கேவிக் கேவி
அழ ஆரம்ைித்தாள்.....
அவளது
கைானான்...

விசும்ைல்
"ஸ்......

கேட்ை

என்னைா

அந்த

இது?

நிமிைம்

ஏன்

சத்ேனும்

இவ்வளவு

உபைந்து
ைேம்?"

என்றுக்

ஏன்

பைக்ல

கேட்ைான்...
"ைேப்ைைாம
கைான ீங்ே?"

என்னா
என்று

ைண்ணுவாங்ேளாம்?

நீ ங்ே

கேவலுக்ேிபைகேக்

கேட்ைவபளச்

சுற்றிேிருந்தவர்ேள் ேண்ேளில் நீ ர் கதங்ேிேது.....

மான்சிேின்

அருேில்

இருக்கும்ைடி

நைாம்மிேிைம்

கூறிவிட்டு

மற்றவர்ேபள ேண் ஜாபைேிகலகே அங்ேிருந்து அேற்றினார் பூைதி....

384

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
மான்சி விம்மிக் நோண்கைப் கைசுவபத ேண்ேளில் நீ ர் கதங்ே ரசித்த
நைாம்மி

மான்சிேின்

அருகே

அமர்ந்து

அவளது

விரல்ேபளப்

ைற்றிக்நோண்டு "அழாமப் கைசுங்ே" என்றாள் நமல்லிேக் குரலில்....

"இல்லம்மா.... நான் ஒரு ஆள் கைாறதுக்கு எதுக்கு ோர்? அகதாை
வட்டுல
ீ

ோர்

இருக்ேறது

நல்லது...

ஏதாவது

அவசரம்னா

உதவிோ

இருக்குகமனு தான் பைக்ல வந்கதன்" என்று விளக்ேமாேக் கூறியும்

மான்சிேின் குரல் நதளிவாேவில்பல....
"ைரவால்ல... நீ ங்ே திரும்ைி வந்துடுங்ே" என்றைடி அழுதவபள எப்ைடி
சமாதானம் நசய்வது என்று புரிோமல் சிறிது கநரம் தவித்தவன் "மான்சி
மான்சி" என்று திரும்ைத் திரும்ை அபழத்தான்.....
சிறிது கநரத்திற்குப் ைிறகு "ம் நசால்லுங்ே" என்றாள்.....
"அப்ைடிகே எழுந்து நைட்ரூம் கைா மான்சி...." என்று சத்ேன் கூறிேதும்
"ஏன்?"

என்றாள்

கவேமாே....
"கேள்விக்

கேட்ோம

எழுந்து

நைட்ரூம்

கைான்னு நசான்கனன்...." என்றான் நோஞ்சம் கோைமாே....

"ம்

சரி" என்றவள் நைாம்மிேிைம்

ஜாபைேில்

நசால்லிவிட்டு

நமன்

ைடுக்பேேபறக்குச் நசல்வதாே

நபைோே

தங்ேளின்

அபறக்குச்

நசன்றாள்....
"ரூம்க்கு

வந்துட்டிோ?"

என்று

அதட்ைலாேக்

கேட்ைான்....

"ம்

வந்துட்கைன்" என்றாள்.... "சரி,, நஷல்ப்ல ஸ்நேச் நைன் இருக்கும் ைாரு

அபத எடுத்துக்ேிட்டு நைட்டுக்குப் கைா" என்றான்....
ஒன்றும்
புரிேவில்பல

மான்சிக்கு....

"உங்ேபளக்

ேிளம்ைி

வரச்நசான்கனன்..." என்றாள் கோைமாே....

"நான் நசான்னபத நசய் மான்சி" என்று குரபல உேர்த்தினான்.....

385

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்

ம்"

என்று

கோைமாேகவ

கூறிேவள்

"ஸ்நேச்

எடுத்தாச்சு..."

என்கனாை

தபலோணிபே

என்றாள்...
"ஓகே....

நைட்டுக்குப்
கைாய்

எடு"

என்றதும்.... "எதுக்கு?" என்று கேட்ைாள்.... "அந்த தபலோணில சத்ோ

மாமானு எழுது" என்றான்....
சட்நைன்று ஒரு வித சிலிர்ப்பு உைபலயும் மனபதயும் விோப்ைிக்ே....
ஏன்? என்று கேட்ோமல் பேேிலிருந்த ஸ்நேச் கைனாவால் சத்ேனின்
தபலேபணேில் "சத்ோ மாமா" என்று எழுதினாள்....
"எழுதிட்ைோ?" என்று சத்ேன் கேட்ைதும்..... "ம் ம்" என்றாள்... "குட்...
இப்கைா உன்கனாை நமாபைல்ல நஹட் கைான் நசட் ைண்ணி ோதுல
வச்சுக்

ேிட்டு

நைட்ல

ைடுத்துக்கோ"

என்றான்

மிே

மிே

நமல்லிேக்

குரலில்....
"ம்" என்று மட்டும் நசான்னாள்....
"இப்கைா
ேண்ேபள
எபதயும்

என்கனாை
மூடிப்

தபலேபணபேப்

ைடுத்து

கோசிக்ேக்
என்பன

கூைாது"

ைக்ேத்துல

மட்டும்

என்றவன்

வச்சுக்ேிட்டு

நிபனச்சுக்கோ....

சில

நிமிைங்ேள்

கவற

ேழித்து

"இப்கைா நான் உன் ைக்ேத்துல இருக்கேனா?" என்று ரேசிேமானக் குரலில்

கேட்ைான்....
"ம்

இருக்ேீ ங்ே"

என்றாள்

ேிசுேிசுப்ைாே....

"என்ன

நசய்துக்ேிட்டு

இருக்கேன்?" என்று அகத குரலில் கேட்ைான்....

"அது....

வந்து...."

என்று
மான்சி

தேக்ேமாே

குரபல

அைக்ேிக்

நோள்ள.... "ம் நசால்லு.... என்ன நசய்கறன் மான்சி?" என்று மீ ண்டும்

கேட்ைான்...

386

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நதன்றல் வந்துத் நதாட்டுத் நதாட்டுத் தீண்டிேது கைான்ற நமல்லிே

தேக்ேத்திற்குப்

ைிறகு

"நராம்ை

ேிட்ைத்துல

முேத்பத

வச்சுக்ேிட்டு

குறுகுறுனு என்பனகேப் ைார்க்குறீங்ே" என்றாள்....

"ம் ம்" என்றவனின் கவே உச்சரிப்ைிகலகே அவனது உணர்வுேள்
நதரிந்தது.... "இப்கைா என்ன நசய்கறன்?" என்று கேட்ைான்.
"இப்கைா வந்து........ எப்ைவுகம உங்ே ேன்னத்பத என்கனாை தபல
உச்சில

வச்சுப்ைீ ங்ேகள?

அதுகைால

வச்சுக்ேிட்டு

தபலமுடிக்குள்ள
விரபல விட்டு வருடி விடுறீங்ே...." என்றாள் நமலிந்து கைான குரலில்...
"ம்

ம்"

என்று

ேண்மூடினான்

சத்ேன்....

நிஜமாே

மபனவிேின்

உச்சிேில் தனதுத் தாபைபேப் ைதித்ததுப் கைான்ற உணர்வு.... "இப்கைா.....?"

என்றுக் கேட்ைான்....
"இப்கைா குனிஞ்சு....." என்றவள் கமகல கூறாமல் நிறுத்தவும்

"ம்

குனிஞ்சு?" என்று கேட்ைான்....

"ம் குனிஞ்சு என் நநத்தில ேிஸ் ைண்றீங்ே" என்றவளின் குரலில் தான்
எத்தபன நவட்ேம்... ரசபனோன புன்னபேயுைன் ஒரு ோபல மைக்ேி
மரத்தில் ஊன்றி சாய்ந்து நின்று "ம் ம்.... அடுத்து உன் பரட் ேன்னத்துல
ேிஸ் ைண்கறன்" என்று இவன் நசான்னான்...
"ம் ம்" என்றாள் நவட்ேமாே.... "அடுத்த ேன்னத்துலயும்" என்றான்
ரேசிேமாே....
சற்று

முன்

மாற்றிவிட்ைது

இருந்த
சத்ேனின்

மான்சிேின்

மனநிபலபேகே

அணுகுமுபற....
"இப்கைா

முற்றிலும்

மனசு

சரிோப்

கைாச்சா?" என்று இவன் கேட்ைதும்... "ம் ம்" என்றாள்...

"சரி... இப்கைா என்பனக் ேட்டிப் ைிடிச்சுக்ேிட்டு அப்ைடிகே தூங்ேிடு....
நீ ேண் விழிக்கும் கைாது அகத இைத்துல நான் இருப்கைன்" என்றான்...

387

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நிஜமா?" என்று மான்சிக் கேட்ைதும்.... "நிஜமா ேண்ணம்மா.... இப்ை நீ

தூங்குற

வபரக்கும்

நான்

கைசிக்ேிட்கை

ேண்பண மூடிக் கேட்டுக்ேிட்கை

இருக்கேன்....

அப்புடிகே

தூங்ேிைனும்" என்று குழந்பதக்குச்

நசால்வது கைால் தன் மபனவிக்குச் நசான்னான்....

"ம் சரி...." என்றவள் "ஆனா ேட்டிப் ைிடிச்சுக்ேிட்டு கவணாம்... நீ ங்ே
அப்ைடிகே
ைடுத்துக்ேங்ே...

நான்

உங்ே

நநஞ்சுல

தபல

வச்சுப்

ைடுத்துக்ேிகறன்" என்று நோஞ்சும் குரலில் கூறினாள்..

சிரித்துவிட்ைான் சத்ேன்... நமாபைபல அடுத்த பேக்கு மாற்றிவிட்டு
ோல் மாற்றி நின்று "சரி ைடுத்துக்கோ.... நான் அப்ைடிகே உன் முதுகுல
பே வச்சித் தட்டிக் குடுக்ேிகறன்" என்றான்....
"ஒரு

ைாட்டுப்

ைாடுங்ேகளன்"

என்று

மான்சிக்

கேட்ேவும்

சத்ேன்

முற்றிலும் நநேிழ்ந்து கைானான்.... ேண்ேளில் கதங்ேிே நீ பர விரலால்

சுண்டிேவன்.... "சரிைா... நீ தூங்கு" என்று விட்டு நமல்லிேக் குரலில்
அவனுக்குப் ைிடித்தப் ைாைபலப் ைாடினான்....
ேண்கண ேபலமாகன ேன்னி !மேிநலன
ேண்கைன் உபன நாகன
அந்திப் ைேல் உபன நான் ைார்க்ேிகறன்
ஆண்ைவபன இபதத்தான் கேட்ேிகறன்
ராரிராகரா ஓ.......ராரிகரா !
ராரிராகரா ஓ.......ராரிகரா !
ோதல் நோண்கைன்
ேனவிபன வளர்த்கதன்
ேண்மணி உபன நான்
ேருத்தினில் நிபறத்கதன்
உனக்கே உேிராகனன்
எந்நாளும் எபன நீ மறவாகத

388

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நீ ேில்லாமல் எது நிம்மதி

நீ தான் என்றும் என் சந்நிதி
ைாைலின் ைல்லவி முடியும் முன்கை மான்சிேிைம் ைதில் இல்லாமல்
கைானது

"மான்சி....?"

என்று

என்றதும்

உறங்ேிவிட்ைாள்

உதட்டில்

பவத்து

அபழத்துப்
என்று

அழுத்தி

ைார்த்தான்....

ைதிலில்பல

புரிந்தது.....

நமாபைபல

எடுத்து

முத்தமிட்ைவன்
"அபமதிோ

தூங்கு

ேண்ணம்மா" என்று நமல்லிேக் குரலில்க் கூறி விட்டு நமாபைபல

அபணத்தான்....
பேக்குட்பைபே எடுத்து ேண்ண ீபரத் துபைத்துக் நோண்டு மீ ண்டும்
நைாம்மிேின் நம்ைருக்கு ோல் நசய்து "அண்ணி தூங்குறா.... நான் வர்ற
வபரக்கும்

ோரும்

அவபள

எழுப்ை

கவணாம்னு

அம்மாக்ேிட்ை

நசால்லிடு நைாம்மி" என்றான்....

அவ்வளவு

அழுது

ஆர்ைாட்ைம்

நசய்தவள்

எப்ைடி

அபமதிோே

உறங்ேினாள் என்ற தனது சந்கதேத்பத அண்ணனிைம் கேட்கைவிட்ைாள்

நைாம்மி.....
சத்ேனிைம் ைதிலில்பல.... சில நிமிை அபமதிக்குப் ைிறகு... "அவ
எனக்கு

மபனவி

அப்ைடின்றபதவிை

என்கனாை
முதல்

குழந்பதோத்தான் நதரியுறா நைாம்மி" என்றான் ேரேரத்தக் குரலில்.....

அண்ணன்

அழுேிறான்

என்று

புரிந்துவிை

இவளுக்கும்

ேண்ேள்

ேலங்ேிேது.... "அண்ணா....." என்றாள் திணறலாே....

"ம்

ம்....

ைாதுோக்ேனும்.....

நதரிேபல
நராம்ை

நைாம்மி.....
நராம்ை

மான்சிபேப்

நமன்பமோனவள்....."

ைத்திரமா
என்று

நசால்லும் கைாது மீ ண்டும் குரல் உபைந்தது.....

"நீ வட்டுக்கு
ீ
வாண்ணா" என்று நைாம்மி ேவபலோே அபழக்ேவும்....

389
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சட்நைன்று
முடிச்சிட்டு

தனது

குரபல

வந்துடுகறன்...

சரிநசய்துநோண்ைவன்

அப்ைாவும்

எங்நேங்ே

"இல்லம்மா....

தான்

ஓடுவார்...

நீ

மான்சிபேப் ைார்த்துக்கோ" என்று கூறிவிட்டு நமாபைபல அபணத்துப்

ைாக்நேட்டில் கைாட்டுக்நோண்ைான்....
பைக்பே

ஸ்ைார்ட்

நசய்து

வள்ளியூரில்

இருக்கும்

ஒன்றுவிட்ை
அத்பத வட்டிற்கு
ீ
விரட்டினான்..... மான்சி ேண்விழிக்கும் முன்பு அவள்
அருேில் இருக்ே கவண்டும் என்ற அவசரம்.....
அத்பத

வட்டுக்குச்
ீ

நோடுத்துவிட்டு...

நசன்று

அத்பதேின்

ைத்திரிக்பேபே
உைசரிப்பையும்

தாம்பூலத்துைன்

ஏற்றுக்

நோண்டு

ேிளம்ைிேவபனப் ைார்த்து முபறத்த அத்பதேிைம் "சீக்ேிரம் வட்டுக்குப்

ீ
கைாேனும் அத்த.... நிபறே கவபலேிருக்கு" என்று கூறி சமாதானம்
நசய்தான்.....
"சரி சரி... இப்ை கைா... அடுத்த முபற உன் நைாஞ்சாதிகோை வந்து
நாலுநாள் தங்ேிட்டுப் கைாேனும்" என்ற அத்பதேின் கோரிக்பேக்கு ஒரு
புன்னபேபேப் ைதிலாேக் நோடுத்துவிட்டு ேிளம்ைினான்....
அங்ேிருந்து பைக்பே விரட்டி வந்தவன் வட்டிற்குள்
ீ
நுபழயும் கைாது
மாபல ஐந்தபர ஆேிவிட்டிருந்தது... இவபனக் ேண்ைதுகம கவேமாே
வந்த

நதய்வா

"நாச்சிோ

இன்னும்
எழுந்திருக்ேல"

என்று

தேவல்

நசால்ல... சிறு தபலேபசப்புைன் அபத ஏற்றுக் நோண்டு தனது அபற

இருக்கும் ைகுதிக்குச் நசன்றான்...
நாபள மறுநாள் திருமணம் என்ைதால் வடு
ீ முழுவதும் உறவினர்க்
கூட்ைம்...... ஆனால் ஒருவர் கூை அவனது அபறபே நநருங்ேி சத்தமிட்டு
மான்சிபே எழுப்ைிவிைாமல் இருக்ே சரஸூ ைாட்டிேின் ோவல்....
"நல்லா தூங்குறாய்ோ.... நிபறே அழுதுட்ைா... கைாய் ைாரு சாமி"
என்ற

ைாட்டிேின்

ேன்னத்தில்

வார்த்பதேளுக்கு

முத்தமிட்டு

"தாங்க்ஸ்

ைதிலாே
அப்ைத்தா"

குனிந்து

என்றுவிட்டு

அபறேின் ேதபவத் திறந்து நோண்டு உள்களப் கைானான்...

390

ைாட்டிேின்
தனது

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
அவனது தபலேபண ைடுக்பேேில் பவத்து அதன் மீ து தபலபே
பவத்து உறங்கும் மான்சி.... ைடுக்பேேருகே வந்து மார்புக்குக் குறுக்ோே
பேேபளக் ேட்டிக் நோண்டு தன்னவபள உற்றுப் ைார்த்தான்....
அதிேமாே அழுததால் சிவந்திருந்த மூக்கு நுனியும் தடித்திருந்த ேீ ழ்
இபமேளும்..... வழக்ேமாே வாபேத் திறந்துநோண்டு உறங்ே... அவளது
உமிழ்நீ ர் அவனது தபலேபணேில்......
நமல்ல அமர்ந்து அவளருகே அப்ைடிகே சரிந்தான்..... அபசோமல்
அந்த தபலேபணபே எடுத்துவிட்டு அவளது தபலபே தனது மார்ைில்
பவத்துக் நோண்டு உச்சிேில் தனது உதடுேபளப் ைதித்தான்......
எவ்வளவு

ேவனமாே

இருந்தும்

கதவபதேின்

தூக்ேம்

ேபலந்துவிட்ைது கைால..... முேத்பத மார்ைில் அழுத்திேவாறு அவனது

ேழுத்தில் பேேபளப் கைாட்டு வபளத்து "கைகோை புருஷன் வந்தாச்சா?"
என்று குறும்ைாேக் கேட்ே....
"ம்

ம்

வந்தாச்சு.....

என்

கதவபதபேப்

ைார்க்ே

ைேங்ேர

ஸ்ைீைா

வந்கதன்" என்று கூறிே மறுவிநாடி நிமிர்ந்து அவன் முேம் ைார்த்தவள்

ேன்னத்தில்

ைட்நைன்று
அடித்து

"ஏன்

ஸ்ைீ ைா

வந்தீங்ே?"

என்று

கோைமாேக் கேட்ே...
"ஒய்? என் நைாண்ைாட்டிபேப் ைார்க்ே வந்கதன்" என்றவன் அவளது
தாபைபேத் தாங்ேி அப்ைடிகே தன் முேம் அருகே இழுத்தான்.... அருகே
வந்தவளின் ேன்னங்ேளில் முத்தமிட்ைான்....
"இந்த

சமாதானநமல்லாம்

கவணாம்....

இனிகம

ஸ்ைீ ைா

வரமாட்கைன்னு நசால்லுங்ே..." என்று ைிடிவாதமாேக் கேட்ைாள் மான்சி...

அவள் கைச்சில் ேவனமாே இருக்ே... இவன் அவளின் கோைத்தால்
சுழிந்த

இதழ்ேளின்

மீ து

ேவனமாே

சிவந்திருந்த இதழ்ேள்.... மிே மிே அருேில்.....

391

இருந்தான்......

சாேமின்றி

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சும்மாகவனும்

ஒற்றிநேடுக்ேத்

தான்

உதடுேபள

கசர்த்தான்...

ஆனால் ஆர்வமும் ஆபசயும் அதிேமாே அவசரமாேக் ேவ்வி ஆபச

ஆபசோேச் சுபவத்தான்.....
உலேின் உேர் சுபவேளாே முக்ேனிேபளச் நசான்ன முன்னவன்.....
நைண்ணின் கதன் அதரங்ேபள ஏன் விட்டு விட்ைான்?
இப்ைடிநோரு
"ம்மா...."

என்று

முத்தத்பத
அவனது

மான்சி

வாய்க்குள்

எதிர்ைார்த்திருக்ேவில்பல....

திணறிேவள்

கவேமாே

தனது

இதழ்ேபளப் ைிடுங்ேிக் நோண்டு அவனது மார்ைில் பே பவத்து உந்தி

எழ முேன்றாள்.....
முத்தத்தில் ேவனமாே இருந்தவன் அவளது இதழ்ேள் ைிடுங்ேப்ைட்ை
ஏமாற்றத்தில்
இருந்தாலும்

மான்சி

நேர

முேல்வபதயும்

ேண்டு

அவளது

இரு

பேேளுக்குள்ளும்

தனது

நோண்ைான்....
தனது

மார்ைில்

இருந்த

பேேபள நுபழத்து அவளது பேேபளத் தட்டிவிை.... தானாேகவ அவன்

மீ து

தடுக்ேி

விழுந்தாள்.....

அவனது

நவண்ைஞ்சு மார்புேள் கமாதிக்

உரமிக்ே

நநஞ்கசாடு

அவளது
நோள்ள அவளது இதழ்ேள் சரிோே

சத்ேனின் உதடுேள் மீ து வந்து விழுந்தன.....

சிரிப்புைன்

அந்த

இனிப்பை

அழுந்திக்ேிைந்தவபள

இரு

மீ ண்டும்

ேவ்வினான்....

பேேளும்

அள்ளி

அவன்

மீ து

அபணத்துக்

நோண்ைான்.....
மூச்சுமுட்ை

ஒரு

முத்தக்

ேவிபத

எழுதப்ைட்ைது....

ேவிபதக்கு

சந்தமாே அவன்.... சப்தமாே இவள்..... இருவர் இதழ்ேளின் அபணப்பும்

இபணப்ைான
மன்மதன்......
நிமிைம்

இவர்ேளுக்கு

நட்சத்திரங்ேபள

எடுத்துத்

நோடுத்தாள் ரதிகதவி.....

392

மட்டும்

மலர்த்

நதாடுத்து

தூவினான்

மாபலக்

ேட்டிக்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

முத்தமிட்ைவாகற
நமன்பமோேப்

மான்சிபே

ைைர்ந்து

புரட்டி

விட்டு

அபணத்தான்.....

அவள்
அவனது

மீ து

ஆண்பம

வாசபனயும்.... அேன்ற மார்பும் அவபள அபைக்ேலமாே அபழத்தது.....

இதழ்ேபள
பேபே

விடுவித்துக்

அவளருகே

நோண்டு

ஊன்றி

மறு

அவபளப்

ைார்த்தவாகற

பேோல்

தனது

ஒரு

சட்பைப்

நைாத்தன்ேபள விடுவித்தான்.....
மேங்ேிக் ேிைந்த மான்சி நமல்ல ேண்விழித்தாள்.... நவற்று மார்புைன்
அவள்

மீ துப்

ைைரத்

தோராே
சத்ேன்.....

கவண்ைாம்

என்று

தபலேபசத்தாள்...... "ம் ம்" என்றவாறு அவளது மார்ைில் ேவிழ்ந்தான்....

நமல்லத் தபல நிமிர்த்தி அவளது ேழுத்தடிேில் முத்தமிட்ை வாகற
கசபலத் தபலப்பை விலக்ேினான்..... ேண்ேளில் குளமாே நீ ர் கதங்ே
அவனது

பேேபளப்

ைிடித்துக்நோண்டு

மீ ண்டும்

தபலேபசத்து

மறுத்தாள்....
நீ ர்

கதங்ேிே

அவளது

விழிேபளக்

ேண்ைதும்

நோஞ்சம்

நிதானித்தான்..... அவள் மீ திருந்து நழுவி இறங்ேினான்..... அவன் எழுந்த

அடுத்த நிமிைம் ைடுக்பேேிலிருந்து தாவிேிறங்ேி திரும்ைி நின்றாள்....
கவே

கவேமாே

நின்றிருந்தவளின்
நச்நசன்று

மூச்சு
பேபேப்

வந்து

விட்ை
ைிடித்து

கமாதினாள்.....

சத்ேன்

தனக்கு

சுண்டிேிழுக்ே...
எலும்புேள்

முன்ைாே

அவன்

மீ து

உபைந்துவிடுகமா

எனுமளவுக்கு இறுக்ேிேபணத்தான்....
இபைபே மட்டும் வபளத்துப் ைிடித்து தனது வேிற்கறாடு பவத்து
அழுத்திக்

நோண்டு

அவளது

முேம்

முழுவதும்

எச்சில்

நதரிக்ே

ஆகவசமாே முத்தமிட்ைான்....
இபைபே
வித்திோசத்பத
வபளத்துத்
உணர்ந்தவள்

தன்கனாடு
விலேிவிை

இறுக்ேிேிருந்தவனிைம்
திமிறினாள்.....

மூர்க்ேமாே

முத்தமிட்டுக் நோண்டிருந்தவன் அகத கவேத்தில் அவபள அப்ைடிகே

393

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைடுக்பேேில் உதறிவிட்டு குளிேலபறக்குள் நசன்று ேதபவ அபறந்து

மூடினான்.....
ேட்டுப்ைாட்டுக்குள் வர மறுத்தன உருவம் நோண்ை உணர்வுேள்.....
நீ பர அள்ளி அள்ளி முேத்தில் அடித்துக்நோண்ைான்..... ஆபைேளுைன்
நீ ருக்ேடிேில் நின்றான்..... இத்தபன உணர்ச்சிவசப்ைட்டுவிட்ை தன் மீ கத
கோைம் வந்தது....
குளித்து

விட்டு

நவளிகே

வந்து

அலுமாரிேிலிருந்து

மாற்றுபை

எடுக்கும் கைாது மான்சி ைின்னால் வந்து நிற்ைபத உணர்ந்தான்..... "முேம்

ேழுவிட்டு வா... ோைி குடிக்ேப் கைாேலாம்" என்றான் நமதுவாே...
மான்சிேிைம்
முதுேில்

ைதிலில்பல....

முேம்

திரும்ைிேவன்

பவத்து

அவபன

அபமதிோே

ைின்னாலிருந்தவபள

ைின்னாலிருந்து

அபணத்து

நின்றிருந்தாள்.....

முன்னால்

இழுத்து

நமல்லத்
மார்கைாடு

அபணத்து நநற்றிேில் முத்தமிட்டு..... "ஸாரிைா" என்றான்...

அவனது மார்ைில் மூக்பேத் கதய்த்தவள்.... "ஸாரிலாம் கவணாம்.....
ஆனா இனிகம இப்ைடிலாம் நசய்ேக் கூைாது சரிோ?" என்று விரல் நீ ட்டிக்
கேட்ே....
நீ ட்டிே

விரபலப்

ைிடித்து

முத்தமிட்ைவன்

"இப்ைடிலாம்
நசய்தா?"

என்று கேட்ைான்....
அவனது

மார்ைில்

ைட்நைன்று

அடித்தவள்

"நசய்ேக்

கூைாதுன்னா

நசய்ேக் கூைாது" என்று விட்டு அவனிைமிருந்து விலேி குளிேலபறக்குச்

நசன்றவள் ேதபவத் திறந்து உள்கள நுபழயும் முன்பு திரும்ைிப் ைார்த்து
ஆள்க்ோட்டி

விரபல

நீ ட்டி

நாக்பேத்

துருத்திக்

ோட்டிவிட்டுச்

நசன்றாள்...
இறுக்ேம் தளர்ந்து நமல்லிேச் சிரிப்புைன் தனது உபை மாற்றினான்....
மான்சி வந்ததும் அவளுைன் ஹாலுக்கு வந்தவன் "நாபளக்கு இமான்

394

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வந்துடுவார்.... ோபலல நாம நரண்டு கைரும் திருநநல்கவலி கைாய் ரிசீவ்

ைண்ணிக்ேிட்டு வரனும்" என்று ஞாைேப்ைடுத்தினான்....
"நானும் வரவா?" என்று ஆர்வமாேக் கேட்ைவளிைம்... "ம் நீ யும் தான்...
நான் வாங்ேிக் குடுத்தப் புைபவபேக் ேட்டிக்ேிட்டு வா" என்றான்....
விழிேபள இடுக்ேிக் நோண்டு அவபனப் ைார்த்தவள் விரல் நீ ட்டி
"கமாசம்ப்ைா நீ ங்ே" என்றாள்.... "ம் இருந்துட்டுப் கைாகறன்..." என்றைடி
பைனிங் ஹாலுக்கு வந்தான்....
அதன்ைிறகு இரவு உணவு முடிந்து சற்றுகநரம் இன்னும் இருக்கும்
கவபலேபளப்

ைற்றிப்

கைசிவிட்டு

இருவரும்

தங்ேளின்

அபறக்கு

வந்தனர்....
மீ ண்டும்

தனிபம

அவர்ேபள

தவிக்ே

பவத்தது....

முன்நனச்சரிக்பேோே தனக்ோனப் ைடுக்பேபேத் தபரேில் விரித்துப்

ைடுத்தாள்

மான்சி....

குளிேலபறேில்

இருந்து

வந்தவன்

நின்று

நிதானமாேப் ைார்த்தான்...
ைிறகு அருகே வந்து அவபள அபணத்தைடி பேேளில் அள்ளினான்......
"கவணாங்ே...
இது

தப்பு"

என்று

வருத்தமாேக்

கூறிேவபளப்

ைடுக்பேேில் ேிைத்தி ைக்ேத்தில் ைடுத்து அபணத்தான்...

"இது மட்டும் கைாதும் மான்சி..... எதுவும் நசய்ே மாட்கைன்... நம்புைா"
என்று

உருக்ேமாேப்

கைசிேவபன

ேண்ேலங்ே

அபணத்துக்நோண்ைாள்.....
சத்ேனுக்கும் ேண்ேள் ேலங்ேிேது... 'இந்த நிபல என்று மாறும்?'
என்ற

கேள்வியுைன்

விரேத்பதயும்

கவட்பேபேயும்

ஒதுக்ேி

விட்டு

மார்ைில் ேிைந்த மபனவிபே நமன்பமோேத் தட்டி உறங்ே பவத்தான்

மறுநாள்

ோபல

சத்ேன்

விழிக்கும்
அருகேேில்பல....எங்கேநேன்று கதடினான்....
395

கைாது

மான்சி

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

டிரஸிங்

கைைிளின்

முன்பு

குளித்து

முடித்து

ைாவாபையும்

ரவிக்பேயும் மட்டும் அணிந்து மார்ைின் மீ து ஒரு ைவபலப் கைாட்டு மூடி

நின்றிருந்தவள் "இப்கைா இந்த கசபலபே ோர் ேட்டி விடுவா?" என்று
கேட்ைவளுக்கு

பேேபசத்து

இரு

வர்கறன்

என்று

ஜாபைேில்

நசால்லிவிட்டு எழுந்து வந்தான்....

கசபலபே வாங்ேி உதறிப் ைிரித்தவன் "திரும்பு" என்றுக்கூறி அவள்
திரும்பும்

முன்பு

அவளது

இபைபேப்

ைிடித்துத்

தன்ைக்ேமாேத்

திருப்ைிேவன் கசபலேின் ஒரு நுனிபே அவளது இடுப்ைில் நசாருேி

விட்டு

அப்ைடிகே ஒரு

சுற்று

சுற்றிவிட்டு

மறு

முபனபே

அவளது

கதாளில் கைாடும் முன்பு மார்ைில் ேிைந்த ைவபல அேற்ற முேன்றான்....

"ஆங்.........

அது

அலட்சிேமாே

இருக்ேட்டும்"

விலக்ேிேவன்

என்று

ைவபல

தடுத்தவளின்
அேற்றிவிட்டு

ேரத்திபன

முந்தாபனபே

கதாளில் கைாட்ைான்...
சத்ேன்
ைாடுதான்

மான்சிக்கு
மோ

ேட்டுப்ைடுத்த

கசபலபேக்

திண்ைாட்ைமானது....

முேன்றாலும்

அது

ேட்டி

முடிப்ைதற்குள்

நல்லவன்

திருைனாய்

கைால்

மாறி

அவனது

ைார்பவபே

திருதிருநவன்று

விழித்தது....
"எத்தபன

சத்திே

கசாதபனைா

ேைவுகள?"

என்று

மனதிற்குள்

கூறிேைடி ஒருவழிோே ேட்டி முடித்தான்.....

"ம்ஹூம்

உனக்கு

கசபல

ேட்றதுக்குள்ள

ஆத்துக்குக்

குறுக்கே

அபணகே ேட்டிைலாம் கைாலருக்கு" என்று சலிப்புைன் கூறிேைடி தனது

தவிப்பை மபறத்து குளிேலபறக்குள் புகுந்தான்....
இருவரும்
வந்தனர்.....

ோரில்

இமான்

ேிளம்ைி

தனது

திருநநல்கவலி

குடும்ைத்துைன்

ரேில்
நிபலேம்

வந்திருக்ே....

கேத்தரின்

மான்சிேிைம் தாவினாள்.... குழந்பதபே தூக்ேி முத்தமிட்ை மான்சி....

"நவல்ேம் குட்டிப் ைாப்ைா" என்றாள்
396

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவர்ேபள

அபழத்துக்

நோண்டு

வட்டிற்கு
ீ

வந்து

தனது

குடும்ைத்தினபர அறிமுேப்ைடுத்தினான் சத்ேன்..... நைாம்மி கேத்தரிபனத்

தூக்ேி

பவத்து

நோஞ்சவும்

அவளிைமும்

ஒட்டிக்நோண்ைாள்

அந்த

அழகு சிறுமி....
அதன்ைின் ேல்ோண வடு
ீ ேபளேட்டிேது என்ைதற்குப் நைாருத்தமான
வடு
ீ
இந்த வடுதாகனா
ீ
என்ைது கைால் அத்தபன கைருக்கு அலுவல்
அவசரேதிேில் இருந்தது...
"ஏகல

பூைதி....

அரசமரத்துல

ஒரு

ோபலல
ேிபள

மண்ைைத்துல

உபைச்சு

அரசாணிக்ோல்

பவச்சிோ?"

என்ற

நைனும்

அம்மாவின்

கேள்விக்கு வேதானாலும் தனது தாய்க்கு வணங்ேி நின்று.... "எடுத்து

வச்சிட்கைன்ம்மா....." என்ற பூைதி....
"அத்பத
மண்ைைத்து

நைாம்மிகோை
ேல்ோணப்

நைட்டி

ைரைரப்புல
சாவிபே
நான்

நீ ங்ே

வச்சுக்ேங்ே....

மறந்துடுகவன்"

என்றைடி

நபேேள் இருக்கும் நைட்டிேின் சாவிபே மாமிோரிைம் நைாறுப்ைாேக்

நோடுத்து பவக்கும் நதய்வா.....
"ஏகல நதய்வா..... என்கனாை சீபல துணிநேல்லாம் மறக்ோம எடுத்து
வச்சிோ?" என்று மாமிோர் கேட்ைதும்..... "எடுத்து வச்சிட்கைன் அத்பத"
என்று

மாமிோருக்கு

ைதில்

கூறிேைடி

கவறு

ோருக்கோ

கவபல

நசால்லிேைடி ஓடினாள் நதய்வா....

திருமணத் தாம்பூழப் பைேில் கதங்ோபேப் கைாட்டுக்நோண்டிருந்த
சத்ேனுக்கு

ோைி

எடுத்துச்

நசன்றுக்

நோடுத்த

மான்சி....
"நரண்டு

நவத்தபல ஒரு ைாக்கு தான் கைாைனுமாம்... அம்மாச்சி நசால்லிச்சு"

என்று தேவல் நசால்லிவிட்டுப் கைானாள்....
"அண்ணி.....

ைட்டு

கசபலகோை

ப்ளவுஸ்

இன்னும்

வரபல....

ோபரோவது நைய்லர் ேபைக்கு அனுப்புங்ேகளன்" என்ற நைாம்மிேின்

397

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேவபலக்கு..... "இரு இரு நாகன கைாய்ப் ைார்த்து வாங்ேிட்டு வர்கறன்"

என்று ைதில் கூறிேைடி வாசலுக்கு ஓடும் மான்சி...
"சீர் சாமானுங்ேபள நோண்டு கைாே லாரிக்கு நசால்லிட்ைோ பூைதி"
என்று ேத்திே அம்மாவுக்கு "நசால்லிட்கைன்ம்மா" என்றுவிட்டு தனது
மபனவிேிைம் "நதய்வா.... ஓரளவுக்கு எல்லாம் முடிஞ்சது... இனி நசலவு
இல்கலன்னாலும் பே வசம் இருக்ேட்டும்னு நசட்டிோர் ேிட்ை ஒரு ரூைா
வாங்ேிருக்கேன்...
குடுத்துைலாம்...

நசலவு

அது

எதுவும்
வபரக்கும்

இல்பலன்னா

ைத்திரமா

வச்சிரு"

திருப்ைிக்

என்று

ஆேிரம்

ரூைாய்க் ேட்பை மபனவிேின் பேேில் தினித்து விட்டு ஓடினார் பூைதி

மறுநாள்

ோபல

அதிோபலேிகலகே

திருமணம்
நைாம்மிக்கு

என்றிருக்ே
நலங்கு

முதல்

முடிந்து

நாள்

கமலமபை

இசக்ேிேின் வட்டிற்குப்
ீ
புறப்ைட்ைனர்.... குடும்ைத்தினர் மட்டும் இரண்டு
ோர்ேளிலும்.... மற்றவர்ேள் ைஸ்ஸிலும் புறப்ைட்ைனர்....
இசக்ேிேின்
ைலமாே

ஊர்
இருந்தது.....

எல்பலேிகலகே
ேரோட்ைம்

கமளதாளத்துைன்

ஒேிலாட்ைம்

என்று

வரகவற்பு
ேலக்ேலாே

வரகவற்பு நோடுத்தார் இசக்ேி.....

இசக்ேிேின் வட்டு
ீ
மாடிேிலும் கதாட்ைத்திலும் ைந்தல் கைாைப்ைட்டு
திருமண ஏற்ைாடு அகமாேமாே நசய்ேப்ைட்டிருந்தது..... ஊர் கோவிலில்
மணமேபள

இறக்ேிவிட்டு

மணமேபனயும்

கசர்த்து

பூக்ேளால்

அலங்ேரிக்ேப்ைட்ை ோரில் கமள தாளத்துைன் அபழத்து வந்தார்ேள்....

இரவு நைண்ணபழப்பு முடிந்து இசக்ேிேின் வட்டிற்குள்
ீ
அபழத்து
வரப்ைட்ைாள் நைாம்மி.... வருங்ோல மபனவிபே விட்டு ைார்பவபே
அேற்றாமல் இருந்த விநாேேத்பத அவனது நண்ைர்ேள் கேலி நசய்ே
ைாத்திரங்ேளில் ைிடிக்குமளவுக்கே அசடு வழிந்தான்....
மான்சியும்

நவகு

வந்திருந்தைடிோல்
நாட்ேள்

அபனவரும்

ேழித்து

அவபள

நசாந்த

சூழ்ந்து

சத்ேனிைம் தனது கதாழிேபள அறிமுேம் நசய்தாள்....

398

ஊருக்கு

நோண்ைார்ேள்....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்ஹூம்

எல்லாம்

கதறபலகே?"

நமாக்பே

என்று

ைிேரா

ேவபலோேக்

இருக்கு...

ஒன்னு

கூறிேவனின்
கூை

தபலேில்

நறுக்நேன்று குட்டினாள்....
மாப்ைிள்பள

வட்டிற்கும்
ீ

முக்ேிேமானவர்ேளாேிவிை

நைண்

திருமணப்

வட்டிற்கும்
ீ

இருவரும்

ைரைரப்ைில்

இனிபமோே

இேல்ைாே நதாபலந்து கைானார்ேள்....

எத்தபன

கவபலேிருந்தாலும்

ேவனநமடுப்ைபத

மட்டும்

தன்

சத்ேன்

மபனவிேின்

மறக்ேவில்பல...

மீ து
தனி

ைரைரப்ைாேத்

திரிந்தவபளக் கூப்ைிட்டு ைந்திேில் தனக்கு அருேில் அமர்த்தி சாப்ைிை

பவத்தான் சத்ேன்...
அன்று இரவு அந்த வட்டில்
ீ
அவளுக்நேன்று இருந்த மிேப் நைரிே
அபறக்குச் நசன்று இருவபரயும் உறங்ேச் நசான்னார் இசக்ேி...
"இல்ல மாமா... விடிஞ்சா ேல்ோணம்... கவபல நிபறே இருக்கு...
மான்சி மட்டும் நைாம்மி கூை தூங்ேட்டும்" என்று மறுத்து விட்ைான்
சத்ேன்...
மறுநாள் ேல்ோண வட்டுக்குரிே
ீ
சப்தங்ேளுைன்
குடும்ைமும்

இபணந்து

எந்த

வித

விடிந்தது... இரு

ைாகுைாடுமின்றி

ஒற்றுபமயுைன்

நைத்தும் திருமணம் என்ைதால் சந்கதாஷம் மட்டுகம மிச்சமிருந்தது....

பமத்துனனாே சத்ேன் வந்து விநாேேத்தின் ைாதங்ேபளக் ேழுவி
நமட்டி அணிவித்து குபை

ைிடித்து அபழத்து வந்தான்.... நாத்திோே

மான்சி நைாம்மிக்கு அலங்ோரம் நசய்து மாபல அணிவித்து அபழத்து

வந்தாள்...
ேல்ோணம்
நிற்கும்

ஆேப்
ேல்ோணம்

கைாகும்
ஆன

கஜாடிபே
சத்ேன்

வந்திருந்தவர்ேள் குழம்ைிப் கைானார்ேள்....

399

ரசிப்ைதா....

மான்சிபே

அவர்ேளுைன்

ரசிப்ைதா?

என

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேன் தாபர வார்த்துக் நோடுக்ே.... அவனது தங்பேேின் தங்ேக்

ேழுத்தில்

தாலிேணிவித்தான்

விநாேேம்....

அழோன

ஆர்ைாட்ைமான

திருமணம் அற்புதமாே நைந்கதறிேது....

மணமக்ேளுக்ோன
கைாலகவ
அத்தபன

அத்தபன
கைரும்

சைங்குேளும்

ேிளம்ை....

மணமக்ேள்

முடிந்து..
மறுவடு
ீ

வந்தது
நசல்ல

நைண்ணின் வட்டிற்குப்
ீ
புறப்ைட்ைனர்...
திருமணத்திற்கு ைிறகு முதன் முபறோே வந்திருக்கும் சத்ேனும்
மான்சியும் இசக்ேிேின் வட்டிகலகே
ீ
தங்ேினர்....
மருமேனாே

மாமனாரின்

வட்டில்
ீ

தங்ேிே

சத்ேனுக்கு

அவனது

மபனவி அவளது நசாந்த வட்டில்

ீ
புதிதாேத் நதரிந்தாள்....
" நதம்மாங்குப் ைாட்கைாடு...
" கதன் சிட்டுேள் நரண்டு...
" தீராத கமாேம் நோண்டு...
" ஒன்கறாடு ஒன்று ேலந்து...
" உேிர் மூச்சு உருேி நீ கராபைோே...
" தின்றுவிை எண்ணும் கதேம் நோண்டு....
" தீருமா இந்த கமாேமும் தாேமும்?
" எனது ேவிபதப் பூவுக்ோே..
" ோதலன் நான் ோத்திருக்ேிகறன்...
" பூப் பூக்குமா? பூபவ மலர்வாளா?

18.
மருமேனாே முதல் முபறோே வந்திருக்கும் சத்ேபன இசக்ேி தனது
இதேத்தில் பவத்துத் தாங்ேினார்..... மேன் திருமணத்பத அன்றுதான்

400

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

முடித்த

அலுப்ைின்றி

மருமேனுக்ோன

விருந்கதாம்ைலில்

இறங்ேிேிருந்தார்....
"நரண்டு நாளா தூங்ோம இருந்திருக்ேீ ங்ே.... தேவுநசஞ்சி நோஞ்சம்
நரஸ்ட் எடுங்ே மாமா...." என்று சத்ேன் எவ்வளவு நேஞ்சியும் "அை
நமக்நேல்லாம் ஏது மாப்ள ஓய்வு? நீ ங்ே கைாய் நோஞ்ச கநரம் தூங்குங்ே
மாப்ள.... பநட் சாப்ைாட்டுக்கு வந்தாப் கைாதும்" என்றுக் கூறி சத்ேபன
மான்சிேின் அபறக்கு அனுப்ைி பவத்தார்.....
அவரது அன்ைில் நநேிழ்ந்தவன் "எப்ைவும் கைால நீ வா கைான்கன
கூப்ைிடுங்ே மாமா.... இந்த மரிோபதலாம் கவணாம்" என்றவன் அவரது
பேேபளப் ைற்றி "நீ ங்ேளும் என் அப்ைா மாதிரி தான்" என்றான்...
உணர்ச்சிவசப்ைட்டு
நான்

குடுத்து

சத்ேபன
வச்சிருக்ேனும்

அபணத்தவர்

மாப்ள....

என்

"இந்த

வார்த்பதக்கு

நண்ைகனாை

குடும்ைகம

எம்மவபள சாமி சிபலோட்ைம் வச்சி ைாதுக்ோக்குறீங்ே... இபதவிை

கவநறன்னய்ோ எனக்கு கவணும்?" என்றார் ேலங்ேிப் கைானக் குரலில்....
சத்ேன் திரும்ைி மான்சிபேப் ைார்த்தான்.... தாேின் கதாளில் சாய்ந்து
நின்று இவர்ேள் கைசுவபதக் கேட்டுக்நோண்டிருந்தாள் 'ஆமாம் சாமி
சிபல

தான்...

என்

ேர்ைக்ேிரேத்துக்குள்

வராத

சிபல.....

சீக்ேிரம்

வரவச்சிடுகவன்' என்று மனதுக்குள் எண்ணிக் நோண்ைான்....

ஓய்வுக்ோே மான்சிேின் அபறக்குச் நசன்றான்.... அவனுைன் வந்தாள்
மான்சி.... அபறக்குள் நுபழந்ததும் ைடுக்பேபே சரி நசய்தவள் "நீ ங்ேப்
ைடுத்துத் தூங்குங்ே... நான் ேிச்சன்ல அம்மாவுக்கு நஹல்ப் ைண்ணப்
கைாகறன்...." என்று கூறி விட்டு ேதவருகே நசன்றவள் நின்றுத் திரும்ைி...
"உங்ேளுக்கு ஏதாவது கவணுமா?" என்று சம்ைிரதாேமாேக் கேட்ைாள்...
அவபள
அவனருகே
உற்றுப்
வந்தவள்

ைார்த்தவன்
"என்ன

"ம்

கவணும்"

கவணும்?

வரட்டுமா?" என்றுக் கேட்ைாள்....

401

ஜூஸ்

என்றான்....

உைகன

ஏதாவது எடுத்துட்டு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'கவண்ைாம்' என்ைது கைால் தபலேபசத்தான்.... அவன் ைார்பவேில்

வித்திோசத்பத

உணர்ந்தவள்

நநஞ்சுக்குள்

தீப்ைற்றிக்

நோண்ைது
கைான்ற தவிப்புைன் "கவற என்ன கவணும்?" ஜீவன் ேபரந்து விட்ைக்
குரலில் கேட்ைாள்...
சத்ேன் கைசவில்பல அவபள உற்றுப் ைார்த்தைடி நநருங்ேி இரு
பேோலும் அவளது இபைபே வபளத்து இழுத்து தனது இடுப்கைாடு
இறுக்ேி பவத்துக்நோண்டு முேத்தருகே குனிந்து மூக்ோல் உரசிேைடி
"இந்த

நரண்டு

அப்புடிகே
மான்சி"

நாளும்

நீ

தின்னுைனும்

என்று

எவ்வளவு

கைால

அழோ

இருந்துச்சு....

முனங்ேலாேக்

கூறிேைடி

இருந்த

நதரியுமா?...

என்பனக்

நோன்னுட்ை

மீ ண்டும்

மீ ண்டும்
அவள்

ேன்னத்பத தனது நாசிோல் கதய்த்தான்...

"ம்

ம்..."

அவனிைம்
தான்....

என்றைடி
இளே

அந்த

விலே

நிபனத்தவளால்

ஆரம்ைித்தாள்....
அபணப்பு

அபணத்திருப்ைது

கவறு

முன்பு

கூை

நமாத்தமாே

மாதிரி

முடிோமல்

அபணத்திருக்ேிறான்

இருக்கும்....

இருந்தது...
கைாே...

இபையும்

இப்கைாது
இபையும்

இறுக்ேிக்நோண்டு இன்ைமான இம்பசோே இருந்தது....

நோஞ்சமாவது தள்ளி நிற்ே முேன்றாள்... ஆனால் அவனது ைிடி
உடும்புப்ைிடிோே இருந்தது.... கநசம் நோண்ைவளின் முேத்தில் தனது
நாசிோல்

கோடு

கைாட்ைைடி

ேழுத்தடிக்கு

வந்தான்....

அவள்

உைகோேிக்கும் கசாப்... ைவுைர்... இவற்றின் வாசபனபே மீ றி அவளது

விேர்பவ

வாசபன....

அந்த

ேழுத்தடிேில்

ேபைசி

வபர

இருந்து

ைிடித்தவன்

மான்சி

விைலாம் கைால் இருந்தது...

கவே
கவேமாே

மூச்பச

இழுத்து

வாசம்

ைின்புறமாே வபளே... இவன் முன்புறமாே குனிே.... அவள் வபளந்ததால்

நிமிர்ந்த

மார்புேள்....

ேழுத்திலிருந்து

இறங்ேி

வந்து

அந்தத்

தங்ேக்

ேலசங்ேளின் மீ து தனது தாபைபே பவத்துக் நோண்ைான்....

அவனது இரு ேரமும் இபைேிலிருந்து கமகலறி அவளது ேழுத்பதத்
தாங்ேிப் ைிடிக்ே முேத்பதத் திருப்ைி ரவிக்பேபே மீ றித் தழும்ைிே அந்த
402

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

முேடுேளில் முத்தமிை

முேன்றான்.... முத்தமிட்ைால் கைாதுமா

என்ற

வாதம் முதலில் முட்டுக்ேட்பைப் கைாட்ைது.... உதடுேபளக் குவித்து அந்த

சபதப் ைற்பற மட்டும் ேவ்வி இழுத்தான்....
அவனது கவேத்தால் இவள் விரேத்தில் துடிக்ே.... உள் மனது மட்டும்
விழித்துக்
நோண்டு

"கநத்ரா?

உனக்கு

முன்னாடி

கநத்ரா

இருக்ோ

அபதயும்

மீ றிேது

மான்சி?" என்று ஆத்திரமாய் ஞாைேப் ைடுத்திேது....

ோதலும்

ோமமும்

விழித்துக்

நோள்ள

உள்ளுணர்வின் உந்துதல்.... பேேளால் அவன் ேழுத்பத வபளத்துப்

ைிடித்து

அப்ைடிகேப்

ைக்ேவாட்டில்

திருப்ைினாள்....

அவளது

இந்த

நைவடிக்பேேில் ைிடிமானமின்றி ைட்நைன்று ைடுக்பேேில் சாய்ந்தான்

சத்ேன்....
மீ ண்டும்
அவன்

கைாய்விட்டிருந்தவள்....

எழுந்திருப்ைதற்குள்

"நல்ல

ைிள்பளோ

ஒழுங்ோ

ேதவருகே
தூங்குங்ே"

என்றுவிட்டு விநாடிக்குள் அங்ேிருந்து அேன்றாள்....

முதன் முபறோே மான்சிேின் மீ து ஆத்திரம் நவடித்தது.... "நில்லு
மான்சி......" என்று குரபல உேர்த்திக் ேத்தும் முன் அவள் அங்ேிருந்து
நசன்றிருந்தாள்....
ேவிழ்ந்த

நிபலேில்

ஆபசேில்பலனா
ோதலும்

கூை

இருக்கு...

ைடுக்பேேில்

ைரவாேில்பல....
ஆனாலும்

விழுந்தான்......
ஆபச

விலேி

இருக்கு....
விலேி
அவளுக்கு
என்கமல
என்பன

நவறிேனாக்குறாகள..... நோண்டிருந்த கநசம் முழுவதும் ஆத்திரமாே

மாறிக்நோண்டிருந்தது.... சத்திேத்திற்ோே என்பன ஒதுக்குவது என்ன
நிோேம்?...
எழுந்து கைாய் வாடிநேன்று இழுத்து வரலாமா என்று நிபனத்தான்...
தனது நமன்பமோன அணுகுமுபறபேக் கூை மாற்றிவிட்ைாகள என்று
கவதபனதான் மிஞ்சிேது....

403

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைடிகே

நவகுகநரம்

ைடுத்திருந்தான்....

இரவு

ஏழபர

மணிக்கு

அபறக் ேதபவ திறந்து நோண்டு ோகரா வருவபத உணர்ந்தவன் அது

மான்சிதாநனன்று ைாதங்ேளின் ைதிவிகலகே ேண்டு நோண்ைான்....
ேண்ேபள மூடிக்நோண்டுப் ைடுத்திருந்தவனின் உச்சி முடி ஊதித்
தள்ளப்ைட்ைது.... மூச்சுக் ோற்றின் சுேந்தம் ஆத்திரப்ைட்ை அவனது
மனபத
அபமதிப் ைடுத்திேது.... "மோராஜா.... உணவு தோர்.... வருேிறீர்ேளா?"
ோதருகே குனிந்து ேிசு ேிசுநவன்று கூறினாள் மான்சி....
மீ ண்டும்

அவபள
அவேங்ேபள

அபணத்துக்

அைக்குவது

சிரமமாே

நோள்ளத்
இருந்தது

துடித்த

தனது

சத்ேனுக்கு......

அவசரமின்றி திரும்ைிேவன்... "நான் வர்கறன்... நீ கைா" என்றான்...

"இல்ல

முடிோது....

எழுந்து

வாங்ே"

என்று

அவனது

பேேபளப்

ைிடித்து இழுத்தாள்.... ைடுத்திருந்தவன் அவள் இழுத்ததும் எழுந்து நிற்ே

முேன்று

முடிோமல்

அவள்

மீ கத

சரிேவும்...
அப்ைடிகே

அவபனச்

கசர்த்துப் ைிடித்துக் நோண்ைவள்... "நிதானம் மோராஜா" என்று கேலி

நசய்தாள்....
இப்ைவும்

சத்ேன்

நவகு

அபமதிோேகவ

இருந்தான்....

குளிேலபறக்குச் நசன்று முேம் ேழுவிவிட்டு வந்தவபன புருவங்ேபளச்

சுழித்துப் ைார்த்து "என்ன ைல்லா இருக்ேீ ங்ே" என்று கேட்ே...ேபலந்துக்
ேிைந்த கேசத்பத விரல்ேளால் சரி நசய்தவன் நிமிர்ந்துப் ைார்த்துவிட்டு
"ஒன்னுமில்பலகே" என்றுவிட்டு அபறக் ேதபவத் திறந்து நோண்டு
நவளிகே நசன்றான்....
தனது நைவடிக்பேேள் தான் அவபன இப்ைடி இறுே பவத்துவிட்ைது
என்று புரிோமகலகே அவன் ைின்னால் நசன்றாள்....
பைனிங்

ஹாலில்

அவனுக்ோேக்

ோத்திருந்த

இசக்ேி

"நல்லா

தூங்ேின ீேளா மாப்ள?" என்று விசாரித்தப்ைடி அவனுக்ோே நாற்ோலிபே

இழுத்துப் கைாட்டு "உட்ோருங்ே மாப்ள" என்று மரிோபத நசய்தார்.....

404

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"ைரவால்ல

மாமா...

நீ ங்ேளும்

உட்ோருங்ே"

என்றுக்

கூறிவிட்டு

அமர்ந்தான்.....
அபசவம் தான் ைரிமாறப்ைட்ைது.... சத்ேன் எவ்வளவு கூறியும் உைன்
அமர்ந்து சாப்ைிை மறுத்து அவனுக்குப் ைரிமாறுவதிகலகே ேவனமாே
இருந்த இசக்ேிேின் அன்பு நநஞ்பச நிபறத்தது....
"இளவட்ைப் ைே என்ன மாப்ள இப்புடி சாப்புடுறீே? நல்லா அள்ளிச்
சாப்ைிடுங்ே மாப்ள" என்றவர் அள்ளி அள்ளி பவக்ே... சத்ேன் திணறிப்
கைானான்....
'கசாத்பதப்
எண்ணிேைடி

கைாட்கை

நோல்றது

இறுதிோே

என்ைது

பவக்ேப்ைட்ை

இது

தானா?'

ஜூஸூக்கு

என்று

வேிற்றில்
இைமில்லாது கைாேகவ அவசரமாே மறுத்துவிட்டு எழுந்தான்....
ஹாலுக்கு வந்தவன் ைின்னால் வந்த மான்சிேிைம் திரும்ைி "நஹவி
சாப்ைாடு....

நான்

நோஞ்சம்

கூறிவிட்டு

ேிளம்ை...

வாக்

"இருங்ே

கைாய்ட்டு

நானும்

வர்கறன்...."

வர்கறன்"

என்று

"ைக்ேத்துல

ஒரு

என்றுக்
அவளும்

சத்ேனுைன் ேிளம்ைினாள்....
நதருவில்

இறங்ேி

நைந்தார்ேள்.....

ஹனுமன்

கோவில் இருக்கு அது வபரக்கும் கைாய்ட்டு வரலாமா?" என்று மான்சி

கேட்ேவும் "நான்நவஜ் சாப்ைிட்டு கோேிலுக்நேல்லாம் கவணாம்.... சும்மா
நோஞ்ச தூரம் கைாய்ட்டு வந்துைலாம்" என்றான்...
அவனது கைச்சில் நிபறே வித்திோசம்...... "ஏன் இப்புடி ோகரா மாதிரி
கைசுறீங்ே?" என்று தவிப்புைன் கேட்ைாள்......
முன்னால் நைந்தவன் நின்று திரும்ைினான்.... "சும்மா ஒரு கோசபன...
அதான் அபமதிோ இருக்கேன்.... கவற எதுவுமில்பல மான்சி" என்று சிறு
புன்னபேயுைன்
இழுத்து

கூறிவிட்டு

விரல்ேகளாடு

அவளதுக்

தனது

பேபேப்

விரல்ேபளக்

ஆரம்ைித்தான்....
405

ைிடித்து

தன்னருகே

கோர்த்தைடி

நைக்ே

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

'என்ன கோசபன?' என்று கேட்ே நிபனத்தவள் அவனது அபமதிபே

குபலக்ே விருப்ைமின்றி இவளும் அபமதிோே நைந்தாள்....
கேரள எல்பலகோர தமிழேத்துக்கே உரிே ேிளர்ச்சிபே மூட்டும்
சில்நலன்ற
ஈரக்

ோற்று....

அருகே

அழோன

மபனவி....

விரல்ேள்

மட்டுகம நதாட்டுக் நோள்ள உரிபம..... அபமதிோன சூழலால் அவனது

இதேத்பத அபமதிப்ைடுத்த முடிேவில்பல....
திரும்ைி வட்டிற்கு
ீ
வரும் கைாதும் அகத கைச்சற்ற நிபல தான்.....
வராண்ைாவில் அமர்ந்து தனது வட்டிற்கு
ீ
ோல் நசய்து அங்ேிருக்கும்
நிலவரம் அறிந்து நோண்ைான்..... ைிறகு விநாேேத்துக்குக் ோல் நசய்து
"ஸாரி மச்சான்.... இன்பனக்ேி என்னால அங்கே இருக்ே முடிேபல....
ஆனா அது உன் வடு...
ீ
அதனால சங்ேைப்ைைாம இரு மச்சான்" என்றான்....
"ம் சரி மாப்ள....." என்றவன் "இன்னும் நைாம்மிபே அனுப்ைபல... நான்
மட்டும் தனிோ தான் உட்ோர்ந்திருக்கேன்" என்றான் தவிப்புைன்.....
அவனது தவிப்பு சத்ேனுக்கு சிரிப்பை வரவபழத்தது.... ேல்ோணம்
ஆேி

மூணு

மாசமா

நானும்

இப்ைடித்தாகன

தவிக்ேிகறன்

என்று
நிபனத்தவன் தனது நிபனப்பை உள்ளைக்ேிவிட்டு "கோவ் மணி ஒன்ைது
தான்

ஆகுது...

அதுக்குள்ள

அவசரமா?

இருய்ோ

அனுப்புவாங்ே"

என்றான்...
"ம்

ம்..."

என்ற

விநாேேத்தின்

ைதிலிகலகே

அவனது

தவிப்பு

நைாம்மிபேக் ோணும் வபர தீராது என்று புரிே "நமாதல்ல கைாபன

சுவிட்ச்

ஆப்

ைண்ணிட்டு

ரிலாக்ஸா

உட்ோரு

மச்சான்....

இப்கைா
அனுப்ைிடுவாங்ே..." என்றான் சத்ேன்...
இதுக்கும் நவறும் "ம் ம்" ைதிலாே வர.... "சரி நான் வச்சிடுகறன்" என்று
சத்ேகன தனது நசல்பல அபணத்து பவத்தான்....

406

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

எழுந்து வட்டிற்குள்
ீ
வந்தான்..... ஹால் கசாைாவில் அமர்ந்திருந்த
இசக்ேி "நம்ம ரப்ைர் கதாட்ைம் இங்ேருந்து நரண்டு ேல் நதாபலவுதான்
மாப்ள... ோபலல கைாேலாம்" என்றதும்.... "ம் சரி மாமா..." என்றவன்
திரும்ைி

மான்சிபே

ஒருப்

ைார்பவ

ைார்த்து

விட்டு

"நான்

கைாய்

ைடுக்ேிகறன்" என்று மான்சிேின் அபறக்குச் நசன்றான்.....

அபறக் ேதபவத் திறந்து உள்கள ோநலடுத்து பவத்தவன் அடுத்த
அடிநேடுக்ோமல் அப்ைடிகே நின்றுவிட்ைான்...... அபறேிலிருந்த ேட்டில்
அலங்ோரம் நசய்ேப்ைட்டிருந்தது... .வாசபன மலர்ேளின் கதாரணங்ேள்....
நான்கு ைக்ேமும் வண்ணத் துணிேளில் திபரச்சீபல.... ேட்டிலில் புத்தம்
புதிே

நவள்பள

இதழ்ேளும்....

மருதாணிப்
மரிக்நோழுந்தின்
கமாைாவில்

விரிப்பு....

அதன்

கமல்

பூக்ேளும்....

வாசபன

ேிண்ணத்தில்

மதிபே
குபலத்து

தூவப்

ைட்டிருந்த

ஆங்ோங்கே

விரவிக்

மேக்ேிேது....

கராஜா
ேிைந்த

ைக்ேத்திலிருந்த

பவக்ேப்ைட்டிருந்த

சந்தனமும்

உேர்ரே ஊது ைத்திேின் வாசபனயும்.... ஒரு நவள்ளித் தட்டில் சில வபே

ைழங்ேளும் இனிப்புேளும்....
ேதபவப் ைிடித்துக் நோண்டு அப்ைடிகே நின்றிருந்தவனின் ைின்னால்
நீ லகவணிேின்
குரல்

"ேல்ோணமாேி

நமாத

நமாத

நம்ம

வட்டு
ீ

வந்துருக்ேீ ேனு உங்ே மாமனார் தான் இநதல்லாம் ஏற்ைாடு ைண்ணச்

நசான்னார்....

உங்ேக்ேிட்ை

கேட்ோம

இநதல்லாம்

நசய்துட்கைாம்..

கோவிச்சுக்ோதீங்ே மாப்ள" என்று சங்ேைமாேக் கூறினாள்...

அவசரமாேத்

திரும்ைினான்....

"இல்ல

இல்ல..

கோைம்லாம்

எதுவுமில்ல அத்பத.... நராம்ை அழோ இருக்கு... எனக்குப் ைிடிச்சிருக்கு..."

என்றவன் அவளது ைதில் வருமுன் அபறக்குள் நசன்று விட்ைான்...
அபறேின் அலங்ோரத்பதப் ைார்த்துக் நோண்கை தனது உபைேபள
ேபலந்து இலகுவான பைஜாமா குர்தாவுக்கு மாறினான்..... மான்சிேின்
வருபேக்ோே

அபறக்
ேதபவப்

அமர்ந்தான்...

407

ைார்த்தைடிகே

வந்து

ேட்டிலில்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

விரிப்ைில்
வாசத்பத

ேிைந்த

ஒரு

ஆழமாே

நோத்து

மரிக்நோழுந்பத

எடுத்து

அடுத்த

அபறக்ேதவுத்

உள்ளிழுத்த

நநாடி

அதன்
திறக்ேப்ைட்டு மான்சி உள்கள வந்தாள்....
அவளும் கவறு உபைக்கு மாறிேிருந்தாள்.... நீ லநிற ஜார்நஜட் புைபவ
அவளது

உைபல

இன்நனாரு

கதாகலா

என

எண்ணும்

ைடி

தழுவிேிருந்தது.... குட்பைோே பே பவத்த ரவிக்பேேணிந்து ஒகர ஒரு

நநக்லஸ்

மட்டும்

ேழுத்தில்

மின்ன

ேந்தர்வச்

சிபல

கைால்

ேவர்ந்திழுக்கும் அழகோடு வந்து நின்றவபள ரசபனோன விழிேளுைன்

நிதானமாேத் தழுவினான்.....
அபறச் சுற்றிலும் ைார்பவபே ஓைவிட்ைவள் சலிப்புைன் உதட்பைப்
ைிதுக்ேிவிட்டு "இந்தம்மாக்கும் அப்ைாக்கும் கவற கவபலகே இல்பல....."
என்றைடி பேேிலிருந்த ைால் ைம்ளபர கமாைாவின் மீ து பவத்து விட்டுத்
திரும்ைினாள்...
அவள் திரும்ைிே அகதகநரம் சத்ேன் அவளது ேரம் ைற்றி தன்னருகே
இழுக்ே....

அவள்
அவன்

மீ து

சரிந்தாள்....

அடுத்த

நநாடி

இருவரும்

ஒரு

பேோல்

ஒன்றாேக் ேட்டிலின் மீ து சரிந்தனர்....

சத்ேனின்
வபளத்தவன்

மார்ைின்
மறு

மீ து

பேபே

சரிந்து
நீ ட்டி

ேிைந்தவபள
கமாைாவில்

இருந்த

சந்தனக்

ேிண்ணத்திலிருந்த சந்தனத்பத நான்கு விரலால் அள்ளிநேடுத்தான்.....

தன்மீ து
நேராமல்

ேிைந்தவபளப்
ைைர்ந்தவன்
புரட்டி

ைடுக்பேேில்

விரல்ேளில்

இருந்த

தள்ளிவிட்டு

சந்தனத்பத

அவள்

மான்சிேின்

ேன்னங்ேளில் தைவினான்.... அப்ைடிகே விரல்ேபள இழுத்துக் நோண்டு

ேழுத்துக்கு வந்தான்..... விரல்ேளில் மிச்சமிருந்தபதப் பூசிவிட்டு மீ ண்டும்
சந்தனத்பத அள்ளினான்..... ேழுத்தடிக்கு பேபே நேர்த்தினான்....
அவனது

ரசபன

மிக்ேத்

நதாடுபேோல்

ேிறங்ேிப்

கைாய்க்

ேிைந்தவளின் இதழ்ேள் மட்டும் முனங்ேலாே அபசந்தது "என்னதிது?"

என்று.......

"ம்

சந்தனம்....

ஒரிஜினல்னு
408

நிபனக்ேிகறன்..."
என்றவன்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குனிந்து அவள் ேழுத்தடிேில் நுேர்ந்து "ம் ம் நல்ல வாசபன" என்றான்

ேிசுேிசுப்ைாே.....
விரல் நதாட்ை சந்தனம் அவளது தனங்ேபளத் நதாை முேன்றது....
ரவிக்பேேின் விழிம்ைில் ைிதுங்ேிேிருந்த சபதப் ைற்றி தைவினான்....
சில்நலன்ற சந்தனம் உணர்ச்சிபேத் தூண்டும் உைல் ைகுதிேில் ைட்ைதும்
ஒருமுபற சிலிர்த்து அைங்ேினாள் மான்சி....
சந்தனம் பூசிே இைத்தில் தனது ேன்னங்ேபள பவத்துத் கதய்த்தான்....
நசாரநசாரப்ைான தாபை.... வளவளப்ைான சந்தனம்... இரண்டும் கசர்ந்து
மான்சிபே
அவனது

உணர்ச்சிப்

ைிழம்ைாக்ேிேத்

கேசத்துக்குள்

விரல்ேபள

தருணம்....
நுபழத்து

மார்ைில்

இருந்த

அழுந்தப்

ைற்றிக்

நோண்ைாள்....
இருைக்ேமும் அவன் பூசிே சந்தனத்பத அவகன தனது ேன்னங்ேளால்
வழித்நதடுத்தான்..... அபலநேன வசும்
ீ
உணர்ச்சிப் புேலில் தடுமாறிப்
கைாய்த் தத்தளிக்கும் ைைோே ைடுக்பேேில் நநளிந்தாள் மான்சி...
அவள்

தடுமாறிே

விலக்ேிேிருந்தான்.....
அணிபே

நிமிைம்
அவகள

அேற்றினான்.....

இவன்

நிதானமாே

அறிோமல்

அவள்

மீ து

முந்தாபனபே

ேழுத்பத

இருந்து

அலங்ேரித்த

நேர்ந்து

ேட்டிலில்

அமர்ந்து அவபளப் ைார்த்தான்...

மான்சி... கமலாபை நீ ங்ேிே ைாலாபை கதேம்.... அபர நிலவாே.....
அதிரூைமாே.... அழேின்
அக்னிேின்

முேவரிோே... அற்புதத்தின் அபைோளமாே....

நஜாலிப்ைாே.....
ஆபசேின்

தூதாே.....

ஆர்ைரிக்கும்

அங்ேமாே..... அதிர பவக்கும் அலங்ோரிோே..... அய்கோ மூச்சு முட்டிப்

கைாகுதடி உன் முேத்தழபேக் ேண்கை....
ேபலந்த கூந்தல் முேநமங்கும் சிதறலாய்.... ோற்பற விை எபைக்
குபறவான ஆபை ோற்றடித்கத விலேிக் ேிைக்ே..... ேண்ேளுக்கு இட்ை
பமேின் பமேலில் ேபரந்து விடுகமா என் கதேம்? ஆ..... அந்த கநர்
நாசிேின்

கூர்

முபனோல்

நான்
409

குத்துேிராகவகனா?

இதழ்ேளின்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைிளவுக்குள் என் இதேம் நதாபலந்து நாட்ேளாேிவிட்ைனகவா? ேழுத்தில்

அணிேளில்லாமல்

இருந்தால்

அழோ?

அணிேள்

இருந்தால்

அழோ?
ைதில் நதரிோத கேள்விேிது....
ேண்ேள் விரிே... உதடுேள் ைிளந்து நோள்ள.... இரு பேபே கூப்ைி
முேத்தின்

நடுகவ

அங்ேங்ேபளப்

பவத்துக்

ைார்த்தான்....

நோண்டு

அந்த

பூசிேிருந்த

அதிசேப்

சந்தனத்தின்

நைண்ணின்

ைின்னணிேில்

அவளது அழகு கதவகலாே ேன்னிபேபேப் கைால் ோட்சி தந்தது...

தன்மீ து சரிந்து சாேசமாே சந்தனம் பூசிேவன் ோணாமல் கைானது
ஏன்

என்று

பூமிபேப்

ேண்ேபளத்

திறந்துப்

ைார்ப்ைவன்

கைால்
ைார்த்தாள்

மான்சி...

புலப்ைைாதப்

நைாக்ேிஷப்

ைார்பவயுைன்

ைார்த்திருந்தவபனக் ேண்ைாள்.....
அவனதுப்

ைார்பவேின்

தீவிரம்?

அதில்

நோட்டிக்

ேிைந்தக்

கோரிக்பேேள்? அவளது அங்ேம் நமாத்தத்பதயும் தின்றுத் தீர்த்து விடும்

தீர்க்ேமான அந்தப் ைார்பவ? திடுக்நேன்ற உணர்வுைன் விருட்நைன்று
எழுந்து

அமர்ந்தாள்.....

அேற்றப்ைட்ை

கமலாபைபேத்

கதடி

தனது

ைாலாபை கதேத்பத மூடினாள்....

எழுந்து

விட்ைவபள

நநருங்ேினான்
சத்ேன்....

மீ ண்டும்

ேிைத்திவிடும்

அமர்ந்திருந்தவள்

எழுந்து

கநாக்கோடு
நோண்ைாள்....

நநருங்ேி வந்தவபனக் ேண்ைதும் இரண்ைடி ைின்னால் நேர்ந்தாள்....

"மான்சி......."
தன்னருகே
என்னால

தாைமாே

இழுத்தான்.....
இனி

நவேிட்

அபழத்து

அவளது

ைிடிவாதமாே
ைண்ண

வர

பேபேப்

ைிடித்து

மறுத்தாள்....

"மான்சி
முடிோது...."

என்று

குரபல

உேர்த்தினான்... முடிோது என்ைது கைால் தபலேபசத்து மறுத்தாள்....

"என்பன கோைப்ைடுத்தாகத மான்சி" என்றவனின் வார்த்பதேளில்
அனலடித்தது.... மிரண்டு நிமிர்ந்தவள் "கந.... கநத்ரா அக்ோ...?" என்றாள்
திணறலாே....

410

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நவகுண்நைழுந்தான் சத்ேன் "கநத்ரா கநத்ரா கநத்ரா.... எப்ைப்ைாரு

கநத்ராபவ நசால்லிகே என்பன ஒதுக்ேி பவக்ேிற....." என்று ேத்திேவன்
அவபள

நநருங்ேி

நின்று

"என்கனாை

ைீ லிங்ஸ்

உனக்குப்

புரிேகவேில்பலோ மான்சி?" என்று கேட்ைான்.....

ைதிலில்லாமல் விழித்தவபள இழுத்து ைடுக்பேேில் தள்ளிவிட்டு
இவனும்

ைைர்ந்தான்

பவத்திருந்த

அவள்

மீ து....
தாைம்

இத்தபன

நாட்ேளாே

அவபன

அைக்ேி

அவசரப்ைடுத்திேது....

இறுக்ேிேபணத்தவபன கைாராடிப் புறம் தள்ள முேன்றாள்....

நிமிர்ந்து அவள் முேம் ைார்த்தவன்...... "கவணாம் மான்சி... உன்பன
வார்த்பதோலக் கூை ோேப்ைடுத்த நிபனக்ோதவன் நான்... இன்பனக்ேி
என்கனாை

முரட்டுத்

தனத்பத

அனுைவிக்கும்ைடி

ஆேிைாகத"

என்று

எச்சரித்தான்...
அவன்

வார்த்பதேள்

ோதிகல

விழாதவள்

கைால்

மார்ைில்

பே

பவத்துத் தள்ளினாள்..... நேர மறுத்து அவளது இதழ்ேபள கநாக்ேிக்

குனிந்தான்....

ரசபனகோடு

முத்தமிை

வந்து

சற்று

அசந்த

கநரம்

அவபனப் ைிடித்துத் தள்ளிவிட்டு எழுந்தவள் ஓடிச் நசன்று ேதவருகே

நின்றுநோண்ைாள்..
"ேிட்ை

வந்தீங்ேன்னா

உண்பமபேயும்

எங்ேப்ைாக்

நசால்லிடுகவன்....

ேிட்ை

கநத்ரா

கைாய்

எல்லா

அக்ோவும்

நீ ங்ேளும்

லவ்வர்ஸ் அப்ைடின்ற உண்பமபே நசால்லிடுகவன்...." என்று விரல்

நீ ட்டி மிரட்ைலாேக் கூறினாள்....
அதிர்ந்து

கைானான்
சத்ேன்.....

அவமானப்ைட்ைவனாய்

நின்றான்.....

ோமத்திற்ோே மிேவும் இழிந்து கைானதாே உணர்ந்தான்...... இத்தபன

நாட்ேளாேக்

ேட்டிக்ோத்த

ேண்ணிேம்

நநாடிேில்

ோணாமல்

கைாய்விட்ைபத எண்ணி கவதபனப்ைட்ைான்....

மான்சிோ நசான்னது? அதுவும் நான் நதாட்ைதற்ோே? என்ன ஒரு
கேவலமான

மிரட்ைல்?

அவளது
411

மிரட்ைல்

கேவலமா?

அதற்கு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ோரணமான

தனது
நிபலபம

கேவலமா?

என்

மான்சிோ

இது?........

அதிர்ந்து அப்ைடிகே நின்றிருந்தான்......

"கநத்ரா

அக்ோகவாை

ைிரச்சபன

அப்ைடிகே

இருக்கு....

நீ ங்ே

வந்துடுவங்ேன்னு
ீ
கநத்ரா அக்ோ நம்ைிக்பேகோை நவேிட் ைண்றாங்ே...
அதுக்ோன

முடிவுக்ோேத்தான்

நாம

நரண்டு

கைரும்

நவேிட்

ைண்கறாம்......கநத்ரா அக்ோ விஷேத்துல உங்ே முடிவு தான் என்ன?

இதுவபரக்கும் அபதப்ைத்தி ஏதாவது கைசிருக்ேீ ங்ேளா? அப்ைடிேிருக்ே
ஒவ்நவாரு முபறயும் நீ ங்ே என்ேிட்ை இதுகைால நைந்துக்ேிறது சரிோ?
என்பன
ைலேீ னப்ைடுத்தி

நீ ங்ே

சுேம்

ோணப்

ைார்க்குறீங்ே.....

நீ ங்ே

நரட்பை கவஷம் கைாடுறீங்ே" என்றாள் குமுறலாே....

மீ ண்டும்

மீ ண்டும்

வார்த்பதேள்....

'என்

நநருப்பை

அள்ளி

மபனவிபேத்

அள்ளி

நதாட்ைது

வசும்
ீ

அமில

தவறா?'

என்ற

கேள்விபேயும் மீ றி மான்சிேின் குற்றச்சாட்டுேள் அவனது நநஞ்பசக்

ேிழித்தது....
திடீநரன்று முேத்பத மூடிக்நோண்டு அழுதாள்.....
"நானும் மனுஷி தாகன? எனக்கும் உணர்ச்சிேள் உண்டு தாகன?
எத்தபன

நாள்தான்

என்பன

ஒரு

அப்புறம்

நீ ங்ே?

இபதத்

வார்த்பதக்

தாங்குகவன்?

கேட்ோம

ைிரண்ட்ஸா

அன்பனக்ேி

ேல்ோணம்

இருக்ேலாம்னு

என்

ைண்ணி

அப்ைா

வச்சார்....

நசான்ன ீங்ே....

அடுத்து

கநத்ரா அக்ோ வந்தாங்ே.... உங்ேளுக்கும் அவங்ேளுக்கும் இருக்ேிற

ோதல்?

இப்கைா

எனக்குப்

உங்ேளுக்கு

புரிேபல......

அந்த

அக்ோ

என்கனாை

ோரு?

நான்

உணர்வுேபள

ோருன்கன

தூண்டிவிட்டு

அனுைவிக்ேத் துடிக்ேிறீங்ேன்னு மட்டும் நல்லாத் நதரியுது.....இப்ைல்லாம்

எனக்கும்

உங்ேபள

நராம்ை

நராம்ைப்

ைிடிக்ேிது

தான்....

ஆனா

அதுக்ோே.....?" என்றவள் அழுபேபே நிறுத்திவிட்டு நிமிர்ந்தாள்....

"இன்நனாருப்
கவண்ைாம்....
தான்....

ஆனா

நைாண்ணுக்கு

கவண்ைகவ
நான்

நசாந்தமாேப்

கவண்ைாம்....

உங்ேளுக்கு

எனக்கு

நரண்ைாவதா
412

கைாற

நீ ங்ே

எனக்கு

நீ ங்ே

நரண்ைாவது

இருக்ே

மாட்கைன்....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அன்பனக்ேி கநத்ராக்ோ கேட்ைாங்ே வள்ளி நதய்வாபன மாதிரி ராதா

ருக்மணி

மாதிரி
வாழறதான்னு...

இப்கைா

அகத

தான்

நானும்

கேட்குகறன்.... என்னால அது கைால முடிோது.... .நான்... நான் மட்டும்

தான்...."

என்று

தனது

தன்மானத்பத...

சுே

நேௌரவத்பத

உரக்ேச்

நிபனச்சிருந்தா

கநத்ரா

நசான்னாள்....
"நான்

உங்ேளுக்கு

கவணும்னு

நீ ங்ே

அக்ோபவப் ைார்த்து சத்திேம் நசய்து நோடுத்தப்ைகவ தடுத்திருப்ைீ ங்ே....

ஒருநாள்

கூை
கநத்ரா

அக்ோபவ

நீ ங்ே

மறுக்ேபல....

அப்கைா

அவங்ேளும் கவணும் நானும் கவணுமா?..... இந்த நிமிஷம் வபர நான்

என் சத்திேத்துக்கு கநர்பமோ இருந்திருக்கேன்.... ஆனா நீ ங்ே உங்ே
ோதலுக்கும் கநர்பமோ இல்பல.... நம்ம ேல்ோணத்துக்கும் கநர்பமோ
இல்பல.... ஆத்துல ஒரு ோல் கசத்துல ஒரு ோல்னு வச்சு மீ பனப்
ைிடிக்ேப் ைார்க்குறீங்ே.... அது ஒருநாளும் நைக்ோது...." உரக்ே உரக்ே
மூச்சு
இபரக்ே இபரக்ேப் கைசினாள்...
ைதில் கூற ஒரு வார்த்பத கூை ேிபைக்ோமல் ஸ்தம்ைித்துப் கைாய்
நின்றிருந்தான்

சத்ேன்......

குழந்பதோே

எண்ணிே

மான்சிக்குள்

இவ்வளவு நோதிப்ைா? அவளுக்குப் ைதிலாேக் கூற எனது ோதபலத்

தவிர கவறு எதுவும் இல்பலகே? ஆனால் அவமானப்ைட்டு நிற்கும் இந்த
நிபலபமேில்

ோதல்

தானடிப்

நைண்கண

என்றால்

அது
கேவலமாேிவிடுகம?
மனதில் இருந்தபதநேல்லாம் நோட்டிவிட்டு ேண்ேள் சிவக்ே நாசி
விபைக்ே

தவிப்பும்

நோதிப்பும்

அைங்ே

மறுத்து

கவே

மூச்சுேளால்

நநஞ்சு ஏறிேிறங்ே நின்றிருந்தாள் மான்சி.....

அவளது
நன்றாேப்

உணர்ச்சிேகளாடு

புரிந்தது.....

விபளோடிேதன்

நமன்பமோனவபள

ைலன்

ேடுபமோே

இது

என்று

மாற்றிேது

தாம்தான் என்றுப் புரிந்தது.... ஆனாலும் அவள் சுமத்திேக் குற்றங்ேளும்?

கைசிே

வார்த்பதேளும்?
என்

மனம்

புரிோமல்

கைசிவிட்ைாேடிப்

நைண்கண... ேண்ேள் ேலங்ே கவறு ைக்ேமாேத் திரும்ைிக்

நோண்ைான்....

413

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேதவருகே நின்றிருந்தவள் தானாே நிதானப்ைட்டு மீ ண்டும் உள்கள

வந்தாள்..... "தவறா எதுவும் கைசிருந்தா மன்னிச்சிடுங்ே.... ஆனா என்னால
முடிேபல...." என்றாள் ேண்ண ீர் குரலில்....
எதுவும்

கைசவில்பல

சத்ேன்...

அவமானத்தின்

வலி

இதேத்பத

அழுத்த அபமதிோே அங்ேிருந்த மற்நறாரு ேதபவத் திறந்து நோண்டு

ைால்ேனிக்குச் நசன்று அமர்ந்தான்.....
நிமிர்ந்து

வாபனப்

ைார்த்தான்....
நிலபவ

மபறக்ே

முேன்றது

கமேம்.... கைாராடி நவளிகே வந்தது நிலவு... மீ ண்டும் திரண்டு வந்து

மபறத்தது கமேக் கூட்ைம்..... என் வாழ்வும் இந்த நிலவு கைால் தான்
ஆேிவிட்ைது....
அபறக்குள் மான்சி விசும்ைி அழும் சப்தம் இங்கு வபரக் கேட்ைது.....
ைிரச்சபனேள் தீர்க்ேப்ைைாமல் ோமத்திற்ோே நநருங்ேிேதன் விபளவு
இது என்று தாமதமாேப் புரிந்தாலும் உள்கள நசன்று அவபள ஆறுதல்
ைடுத்த

முேற்சிக்ேவில்பல.....

அதுவும்

கூை

அவளது

ைார்பவேில்

இரட்பை கவஷம் என்றாேிவிைக் கூடும்?

கநரம் ேைந்தது.... சிதறிே இதேத்பத சிந்தபனேில் நசலுத்த முேன்று
கதாற்றான்..... அபறக்குள் நமல்ல நமல்ல விசும்ைல் ஒலி குபறந்தது....
உறங்ேிவிட்ைாளா?

எட்டிப்

ைார்த்தான்....

நவறும்

தபரேில்

சுருண்டு

ேிைந்தாள்..
ோதலன்

ேணவன்
நண்ைன்

என

அத்தபன

கைபரயும்

மீ றிே

தாய்நோருத்திேின் அன்பு அவனுக்குள் இருந்தது.. அந்த அன்பு துடித்நதழ

கவேமாே

எழுந்து

வந்து

தபரேில்

ேிைந்தவபள

அள்ளிநேடுத்து

மார்கைாடு அபணத்து நின்றான்....

அவளிைம்

அபசவில்பல....

ேல்ோண

கவபலேளின்

அலுப்பு

ேண்ேபள திறக்ேவிைாமல் உறக்ேம் நோள்ள பவத்தது..... பேேளில்

அவபள

ஏந்தி

அபணத்தவுைன்

திடீநரன்று
414

அழுபே

நவடித்தது....

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

விக்ேலும் குமுறலுமாே மபனவிபே மார்கைாடு அபணத்துக் நோண்டு

அழுதுவிட்ைான் சத்ேன்...
ஆணின் ேண்ண ீர் கோபழத்தனமா? நசான்னவர்ேள்... நசால்ைவர்ேள்
மூைர்ேள்...... ஆணின் அழுபேேில் அன்ைிருக்கும்..... அபதவிை ைலமைங்கு
ோதலிருக்கும்..... அபதவிை ைலமைங்கு தாய்பமேிருக்கும்.... அபதவிை
ைலமைங்கு

ஆண்பமயும்

இருக்கும்.....

நைண்ணின்

ேண்ண ீபர

விை

ஆணின் ேண்ண ீருக்கு அர்த்தங்ேள் ஆேிரமாேிரம் உண்டு.....

ேண்ேளில் வழிந்த நீ பர தனது கதாளிகலகேத் துபைத்துக் நோண்டு
ேட்டிலுக்குச்

நசன்று

பேேிலிருந்தவபளக்

ேிைத்தினான்....

ஏசிேின்

குளிரில் தன்பன சுருட்டிக் நோண்ைவளுக்கு கைார்பவபே எடுத்துப்

கைார்த்தினான்.....
ேட்டிபல
விட்டுத்

குழந்பதத்தனம்

தள்ளி

நின்று

அவளது

குடிநோண்டிருந்தாலும்

முேம்

அபதயும்

ைார்த்தான்....
மீ றிேநதாருத்

தனித்துவம் நதரிந்தது.... குனிந்து நநற்றிேில் முத்தமிை நிபனத்தவனின்

ோதுேளில் ஒலித்தன சற்றுமுன் மான்சி கூறிே இரட்பை கவைமிடுேிறாய்
என்ற

ைழிச்நசால்.....

விருட்நைன்று

அங்ேிருந்து

அேன்று

மீ ண்டும்

ைால்ேனிேில் வந்து அமர்ந்தான்.....

நவகுகநரம்

வபர

கோசபனேின்

ைிடிேில்
சிக்ேித்

தவித்தவன்

எப்கைாது உறங்ேினான் என்று புரிோமகலகே கசரில் அமர்ந்தைடிகே

உறங்ேிப் கைானான்......
மறுநாள் ோபல எழுந்து அபறக்குள் வந்தான்.... இன்னும் உறங்ேிக்
நோண்டிருந்தாள் மான்சி.... நிமிை கநரம் நின்றுப் ைார்த்தவன் மவுனமாே
அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்....
நீ லகவணி

நோடுத்த

ோைிபே

அருந்திவிட்டு

வாக்ேிங்

நசன்று

திரும்ைி வந்த கைாது மான்சி அந்த அபறேில் இல்பல.... குளித்துவிட்டு

சாப்ைிை வந்தான்.....

415

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிதான் ைரிமாற வந்தாள்.... எப்கைாதும் கைால் புன்னபேப் பூசிே

முேம்

தான்....

அதற்குள்

ஒளிந்து

ேிைந்த
ேலவரமும்

சத்ேனின்

ைார்பவேிலிருந்துத் தப்ைவில்பல.... மவுனமாே சாப்ைிட்டுவிட்டு எழுந்து

ஹாலுக்கு வந்தான்....
ேணக்குைிள்பளேிைம்

கைசிக்நோண்டிருந்த

இசக்ேி

சத்ேபனக்

ேண்ைதும் "சாப்ட்டீங்ேளா மாப்ள?" என்று கேட்ே... "ம் ஆச்சு மாமா"

என்றைடி

அவநரதிகர

அமர்ந்தவன்

"மாமா

நாங்ே

ஊருக்குக்

ேிளம்புகறாம்" என்றான்...
திபேப்புைன் நிமிர்ந்த இசக்ேி "என்ன மாப்ள இது? நாலுநாள் இருக்ேப்
கைாறதா பூைதி நசான்னாப்லகே? நீ ங்ே ஒகர நாள்ல ேிளம்புறீங்ேகள?"
என்றார் வருத்தமாே....
"இல்ல மாமா... ைிளான்ட்ல ஒரு அர்ஜண்ட் ஒர்க்... பநட்கை கமகனஜர்
ோல் ைண்ணார்..... ேட்ைாேம் கைாோேனும்" என்றான்....
"ஆனாலும் மாப்ள முதல் முபறோ வந்து ஒகர நாள்ல ேிளம்புறது
மனசுக்கு ஒரு மாதிரிோ இருக்கு" என்றவபர "அடுத்த முபற வந்து
ைத்துநாள் இருக்கேன் மாமா" என்று சமாதானம் நசய்துவிட்டு மான்சிேின்
அபறக்கு வந்தான்.....
ேட்டிலில் ேிைந்த துணிேபள மடித்து பவத்துக் நோண்டிருந்தாள்
மான்சி.... அருகே நசன்று "டிரநஸல்லாம் எடுத்து பவ மான்சி... ஊருக்கு
ேிளம்ைனும்" என்றான்.....
திபேப்புைன் திரும்ைிேவபள லட்சிேம் நசய்ோமல் குளிேலபறக்குச்
நசன்றான்..... திரும்ைவும் வந்தகைாது நைட்டி தோராே இருந்தது....
நீ லகவணிேின்
ேிளம்புவதற்குள்

ேண்ண ீர்
கைாதும்

ேைலில்

நீ ந்தி

கைாதுநமன்றானது....

தப்ைித்து
மேபள

அங்ேிருந்து
அபணத்து

அழுது ஆேிரம் அறிவுபரேபளக் கூறிேனுப்ைினாள் அந்தத் தாய்....

416

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கசந்தமங்ேளம் வந்தபைந்தனர்..... ஒகர நாளில் வந்துவிட்ைதற்ோே

இங்கும் கேள்விேள் எழுந்தன.... இசக்ேிக்குக் கூறிே அகத ோரணத்பத
இங்கும் கூறினான்....
மஞ்சள்
வந்தான்....

தாலி

மினுக்ே

"ஸாரிைா

புத்தம்

நைாம்மு...

புதிதாேத்
அவசரமா

நதரிந்த

ேிளம்ை

தங்பேேிைம்

கவண்டிேிருக்கு"

என்றான் வருத்தமாே....
நைாம்மிேின்

ைார்பவ

மான்சிேின்

மீ கதேிருந்தது.....

குழப்ைமான

மான்சிேின் முேம் ைல கேள்விேபள அவளது மனதில் விபதத்தது.... "ம்

ைரவால்பல அண்ணா....." என்றாள்....
விநாேேத்திைம்

தங்பேபே

ேவனமாே

ைார்த்துக்நோள்ளும்ைடிக்

கூறிவிட்டு அன்று இரவு ரேிலுக்கே ேிளம்ைினார்ேள்.....

புறப்ைடும் முன்பு அண்ணபனத் தனிோே அபழத்து "மாமா வட்டுல
ீ
எதுவும் ைிரச்சபனோ அண்ணா? என்ன தான் நைந்தது? உைகன ேிளம்ைி
வந்துட்டீங்ேகள?" என்று ேலவரமாேக் கேட்ைாள்....
தங்பேேின்
அபணத்தவன்

ைதட்ைம்
"ஒருப்
புரிந்து

ைிரச்சபனயும்

ஆறுதலாே
இல்பலைா....

தன்

கதாகளாடு

ைிளான்ட்லருந்து

கைான் வந்ததால் தான் கைாகறன்" என்று உறுதிோேக் கூறினான்...

அப்கைாதும்

அபர

மனதாேகவ

அனுப்ைி

பவத்தாள்

நைாம்மி.....

ஊட்டிக்குக் ேிளம்பும் ஏற்ைாட்டில் மான்சிேிைமும் கைச வாய்ப்ைின்றிப்

கைானது.....
டிராவல்ஸ்
இருக்பேேில்

மூலமாே
இைம்

புக்

நசய்ததால்

ேிபைத்திருந்தது.....

ரேிலில்

இருவருக்கும்
ஜன்னகலார
எதிநரதிகர

இருக்பே..... வரும்கைாது தனது மடிேிகலகே ைடுக்ே பவத்து உறங்ே

பவத்து அபழத்து வந்தவன் இன்று அவள் ோகரா என்ைது கைால் தனது
இருக்பேேில் ேண்மூடி சாய்ந்து நோண்ைான்....

417

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேண்ண ீர்
அவளால்

முட்டிேது
தாங்ேகவ

மான்சிக்கு.....

சத்ேனின்

முடிேவில்பல.....

இந்த

ஒதுக்ேத்பத

ேண்ேபளத்

திறந்தும்

ைார்க்ேவில்பல... மூடிேது ேண்ேள் மட்டுமல்ல மனதும் தான் என்று

புரிந்ததும்

அழுபே

நவடித்து
விைாமல்

இருக்ே

நைரும்

ைிரேத்தனப்ைட்ைாள்....
இருவரும் ஊட்டி வந்து கசரும் வபர சத்ேனின் ஒதுக்ேம் நீ டித்தது....
கைசினான் தான்... சம்ைிரதாேமான வார்த்பதேபளத் தவிர கவறு எதுவும்
கைசவில்பல....
வட்டிற்கு
ீ
"கநத்ராவுக்குப்

வந்ததுகம

அவளது

கைசறதுனா

ைபழே

கைசிக்கோ"

சிம்ோர்பை

என்று

நோடுத்து

கூறிவிட்டு

தனது

அபறக்குச் நசன்றான்.....
'கநத்ராவிைம் நான் என்ன கைசுவது? இதற்கு அர்த்தம் தான் என்ன?'
புரிோமல் அமர்ந்தாள்.....

'நான்

ஒதுக்ேி
என்

பவக்ேிறார்?

அப்ைடிநேன்ன
ைக்ேத்து

கைசிட்கைன்னு இப்புடி

நிோேம்

இவருக்கு

ஏன்

புரிேகவேில்பல....' முேத்பத மூடிக்நோண்டு குமுறினாள்...

அவளது குமுறல் உள்ளிருந்தவனுக்கும் கேட்ைது தான்.... மனபத
இரும்ைாக்ேிக் நோண்டு இறுேிப் கைாய்ப் ைடுத்திருந்தான்....
இரவு என்றால் அது விடிந்து தாகன ஆேகவண்டும்? கநத்ராகவ ோல்
நசய்து இன்னும் இரண்டு நாளில் ஊட்டிக்கு வருவதாேக் கூறினாள்.....
அது விடிேலா? இருளா? என்றுதான் புரிோமல் ைதட்ைத்துைன் கநத்ராவின்
வருபேக்குக் ோத்திருந்தாள் மான்சி...
" வலிேபளத் தாங்கும்...
" இதேத்துக்குத் நதரிோது...
" தனக்ோே அழுவது விழிேள் என்று!
" அழும் விழிேளுக்குத் நதரிோது...
" ேண்ண ீருக்குக் ோரணம்...
418

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

" இதேம் தான் என்று!

" இது அறிவிேல் அல்ல....
" அன்புேிேல்!

19.
அன்று ோபல ஷிப்ட்டுக்குப் புறப்ைட்ை சத்ேன் ோபல உணவிற்ோே
பைனிங்

கைைிளுக்கு
வந்தான்.....

தட்டில்

உணபவ

பவத்த

மான்சி

"கநத்து பநட் கநத்ரா அக்ோ ோல் ைண்ணாங்ே " என்று நமல்லிேக்

குரலில் நமதுவாே ஆரம்ைித்தாள்....
இட்லிபே விண்டு வாேில் பவக்ேவிருந்தவனின் ேரம் ைாதிேில்
நின்றது.... நிமிர்ந்து மான்சிேின் முேம் ைார்த்தான்..... 'இப்கைாதாவது நான்
ோர்னு

எனக்கு

நசால்லிடுங்ேகளன்'

என்ற

நேஞ்சலான

ைார்பவ

மான்சிேிைம்......
"ம்

வரட்டும்...

கவண்டிேதில்பல"

எந்த
என்று

முடிவுக்ோே

இனியும்

நிதானமாேக்

ோத்திருக்ே
கூறிவிட்டு

சாப்ைிை

ஆரம்ைித்தான்....
எந்த

முடிவு?

என்று

கேட்கும்

பதரிேம்

மான்சிக்கு

இல்பல.....

மவுனமாே அவன் ைின்னால் நசன்றாள்..... தனது ஷூக்ேபள எடுத்துக்

நோண்டு

கசாைாவில்

அமர்ந்தவனின்

ோலருகே

மண்டிேிட்டு

அமர்ந்தாள்...
பேநீ ட்டிேவளின்

பேபே

தடுத்தவன்

"கவணாம்...

கைாட்டுக்ேிகறன்.. நீ கைா" என்றான் ைற்றற்ற குரலில்...

419
நாகன

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கவதபனோல் விழிேள் நிபறே "ஏன் இப்புடி ஒதுக்குறீங்ே? நான்

கைசினதில்

தப்ைிருந்தா

அபத

கநரா

நசால்லிடுங்ே...

இப்ைடி

வபதக்ோதீங்ே" என்றவளின் விழிேள் தழும்ைிவிட்ைன.....

நிமிர்ந்தவன் அவளது ேண்ண ீர் ேண்டு மீ ண்டும் குனிந்து "இல்ல
மான்சி... நீ கைசினது எதுவும் தப்ைில்பல.... உன் தரப்ைில் எல்லாம் சரி
தான்....

ஆனா

என்

நிோேப்ைடுத்தப்ைடும்

தரப்பு
கைாது

அப்ைடின்னு
நீ

எனக்ோே

ஒன்னு
இருக்கே?

இநதல்லாம்

அது

நசய்ேலாம்"

என்று தீர்மானமாேக் கூறிவிட்டு எழுந்து நவளிகே வந்தான்...

வழக்ேமாே பை நசால்வதற்ோே வாசற்ேதவருகே வந்து நின்றாள்...
சத்ேன்

அவபளப்

ைார்த்தால்

ைார்க்ேவுமில்பல...

தாகன

அவன்

பேேபசக்ே

முடியும்?

ைார்க்ோததால்

அவன்
இவள்

பேேபசக்ேவுமில்பல....
நவறுபமோன உணர்வுேள் சில சமேம் மூச்சு விடுவபதக் கூை
சிரமப்ைடுத்தும்.....

மான்சிக்கும்

அப்ைடித்தான்

இருந்தது....

மூச்சுக்குத்
திணறிேவளாே தடுமாறி நைந்து நசன்று கசாைாவில் அமர்ந்தாள்.....
ேண்மூடி ைின்னால் சாய்ந்தாள்.... நண்ைனாே இருந்த கைாது சத்ேபன
நநருங்ேி நிற்கும் மனது அவபன கநசிக்ே ஆரம்ைித்தப் ைிறகு நநருங்ேி
நிற்ே

ைேந்தது

மட்டுமில்லாமல்

அவனது

நநருக்ேத்பதயும்

தள்ளி

பவக்ேிறகத? கநத்ரா வந்துவிட்ைாள் இந்த நிபல மாறுமா? எப்கைாது

வருவாள் கநத்ரா என்று கோசிக்கும் கைாகத நவளிகே ஆட்கைா நிற்கும்
சப்தம்.....
இதேம் அதிரடிோே அடித்துக்நோள்ள திரும்ைி ேதபவப் ைார்த்தாள்....
கநத்ரா தான் ேதபவத் திறந்து நோண்டு உள்கள வந்தாள்.... அவள்
ைின்கனாடு அஸ்வினும் வந்தான்...... எழுந்து நின்று வரகவற்ே கவண்டும்
என்ற உணர்வு கூை இல்லாமல் அப்ைடிகே அமர்ந்திருந்தாள் மான்சி...
"ஹாய்

மான்சி,,

கமகரஜ்

நல்லைடிோ

முடிஞ்சதா?"

அவளருகே அமர்ந்த கநத்ராபவ உற்றுப் ைார்த்தாள் மான்சி....

420

என்றைடி

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

'என் சத்ோ மாமாபவ எனக்கேக் குடுத்துடுங்ேகளன் அக்ோ' என்று

இதேம் ஊபமோே அழுது கநத்ராவிைம் ோசித்தது...
"ஏய் கைைி என்னாச்சி?" என்று கநத்ரா கேட்ை மறு நிமிைம் சட்நைன்று
கநத்ராவின்

மடிேில்

சாய்ந்த

மான்சி

அழுபே

நவடிக்ே

அவளின்

இபைபேக் ேட்டிக் நோண்ைாள்....

ஒன்றும்

புரிோதவளாே

கசாைாவில்

அமர்ந்திருந்த

புருவங்ேபள
அஸ்விபனப்

சுருக்ேிே
ைார்க்ே...

கநத்ரா

அவனும்

எதிர்
அழும்

மான்சிபேத் தான் ைார்த்துக் நோண்டிருந்தான்....

மடிேிலிருந்தவளின்

முேத்பத
நிமிர்த்திே

கநத்ரா

"என்னம்மா?

சத்ேன் ஏதாவது திட்டிட்ைானா?" என்று அன்ைாேக் கேட்ே... அந்த அன்பும்

மான்சிக்கு

அழுபேபேத்

தூண்டிேது....

'நான்

உங்ேளுக்கு

துகராேம்

ைண்ணிட்கைன்க்ோ.... நானும் மாமாபவ நிபறே லவ் ைண்கறகன?' என்று

உள்ளுக்குள்

கூறிக்நோண்ைவள்

இல்பலநேன்று

கநத்ராவுக்கு

தபலேபசத்து பவத்தாள்...
"ைின்ன என்னைா? உைம்பு எதுவும் சரிேில்பலோ?" என்று விைாமல்
கேட்ைவளுக்குப் ைதில் கூற முடிோத குற்றவுணர்வில் எழுந்து தனது
அபறக்கு ஓடிச் நசன்று ேதவபைத்துக் நோண்ைாள்....
மூடிேக் ேதபவ குழப்ைமாேப் ைார்த்த கநத்ரா தனது நமாபைபல
எடுத்து

சத்ேனுக்கு

ோல்

நசய்தாள்....

இரண்ைாவது
ரிங்ேிகலகே

எடுத்தான் "வந்தாச்சா கநத்ரா?" என்று கேட்ைான்....

"ம் வந்துட்கைன்.... ஆனா மான்சிக்கு என்னாச்சி? நான் வந்ததிலிருந்து
ஒகர அழுபே.... என்னாச்சினு கேட்ைாலும் ைதில் நசால்லபல.... நீ ோவது
நசால்லு சத்ேன்... என்ன ப்ராப்ளம்?" என்று கநத்ரா கேட்ைாள்...
எதிர்

முபனேில்

சத்ேனிைம்

சில

நநாடிேள்

மவுனகம

வந்தது.... "சத்ோ? என்னாச்சி?" என்று மீ ண்டும் கேட்ைாள்.....

421

ைதிலாே

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஒரு

நீ ண்ை

கமகரஜ்க்குப்

நைருமூச்சுைன்

கைானப்ை

"நைரிசா

வட்டுல
ீ

சின்ன

எதுவுமில்பல
ப்ராப்ளம்....

கநத்ரா.....

சரிோேிடுவா...."

என்றவன் "அவபள டிஸ்ைர்ப் ைண்ண கவண்ைாம்.... இமானுக்கு ோல்

ைண்ணி ஏதாவது வாங்ேிட்டு வர நசால்லி சாப்ைிடு.... நான் மதிேம்
வந்துடுகவன்" என்றான்.....
"ம் சரி சத்ேன்.... என்கூை அஸ்வினும் வந்திருக்ோன்..." என்று தேவல்
கூறிேவள்

"முடிஞ்ச

வபர

சீக்ேிரமா

வா

சத்ோ"

என்றுவிட்டு

நமாபைபல அபணத்து பவத்தாள்....

எழுந்து

மான்சிேின்

அபறக்குச்

நசன்றாள்....

தபலேபணபே

அபணத்துக்நோண்டு ைடுத்தைடி இன்னும் கேவிக் நோண்டிருந்தாள்.....

கநத்ராவின் ைார்பவக்கு... அம்மாவிைம் கோவித்துக் நோண்டு அழும்
சிறுநைண் கைால் நதரிந்தாள்.... ைக்ேத்தில் அமர்ந்து ஆறுதலாே அவளது
கூந்தபல

கோதிேவள்

"எல்லாம்

சரிோகும்

மான்சி.....

எதுவாேிருந்தாலும் பதரிேமா கைஸ் ைண்ணனும்... அழக்கூைாதும்மா"

என்றாள் கநத்ரா....
தனது

கூந்தபல

ேழுத்தடிேில்

வருடிே

பவத்துக்

கநத்ராவின்

நோண்டு

பேபே

குறுேிப்

எடுத்து

ைடுத்துக்

தனது

நோண்ைாள்....

என்னப் ைிரச்சபன என்கற புரிோமல் எபத ஆறுதலாேச் நசால்வது?

"அஸ்வின்...." என்று அபழத்தாள்....
உைகன

வந்தவன்
இல்பலநேன்று
இருக்ோ

"இப்கைா

ேீ ழுதட்பைப்

அஸ்வின்...

நான்

மான்சி

ஓகேோ?"

ைிதுக்ேிேவள்

மான்சி

கூைகவ

என்று

"நராம்ை

கேட்ே....

டிஸ்ைர்ப்ைா

இருக்கேன்...

நோஞ்ச

கநரங்ேழிச்சி இமாபன கூட்டிக்ேிட்டு நீ யும் கூை கைாய் லஞ்ச் ஏதாவது

வாங்ேிட்டு வா" என்றாள்...
சரிநேன்று

தபலேபசத்த

அஸ்வின்

நிமிைகநரம்
ைார்த்திருந்துவிட்டு அங்ேிருந்து நவளிகேறினான்.....
422

மான்சிபேப்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நவகுகநரம்

வபர

உறங்ேிவிை...

கேவிக்

மான்சிேின்

நோண்கைேிருந்தவள்

முேத்பதகே

அப்ைடிகே

ைார்த்துக்

நோண்டு

அமர்ந்திருந்தாள் கநத்ரா.... 'இவ்வளவு ேண்ண ீர் விடுமளவுக்கு அப்ைடி

என்னதான் நைந்திருக்கும்?' என்ற கேள்வி மட்டும் இறுதிோே....
மதிே உணவு வந்ததும் மான்சிபே எழுப்ைி ேட்ைாேப்ைடுத்தி சிறிது
உண்ண

பவத்தாள்....

நோள்ளவில்பல....

இரண்டு

கநத்ராவின்
ேவலத்திற்கு

முேத்பத

கமல்

கநரடிோேப்

எடுத்துக்
ைார்த்தாகல

ேண்ண ீர் முட்டிேது மான்சிக்கு....

மீ ண்டும் ைடுத்துக் நோண்ைவபள அப்ைடிகே விட்டுவிட்டு நவளிகே
வந்தாள்...

அஸ்வின்

தனது

லாப்ைாப்ைில்

ேவனமாே

இருந்தான்...

சாப்ைிைகவ

இல்பலோ?"

அவநனதிகர நசன்று அமர்ந்தாள்....

நிமிர்ந்துப்

ைார்த்தவன்

"என்ன?

மான்சி

என்று கேட்ைான்.... எப்ைடித் நதரியும் என்ைது கைால் ைார்த்தாள்

"சாப்ைிை
மாட்ைா...

எனக்குத்
நதரியும்"

என்றவன்

தனது

லாப்ைாப்பை

மூடி

பவத்துவிட்டு "மான்சிே உனக்கு நராம்ைப் ைிடிக்குமா கநத்ரா?" என்று

கேட்ே....
சில நிமிை மவுனத்திற்குப் ைிறகு "ம் ம்....." என்றவள் "மான்சி சம்திங்
டிைநரண்ட் அஸ்வின்.... இதுகைால ஒரு கேரக்ைபர நான் இதுவபர மீ ட்
ைண்ணகதேில்பல....

மான்சிக்

ஏகதாநவாரு

மாற்றம்

ைண்ணதுக்குப்

ைிறகு

கூை

ைழேினப்

வந்திருக்கு

என்ேிட்ை

நிபறே

ைிறகு

எனக்குள்ள

அஸ்வின்....மான்சிபே
அபமதி.....
அவ

மீ ட்

அழறபதப்

ைார்த்தாகல என்னால தாங்ே முடிேபல.... ஒரு சின்னக் குழந்பதோத்

தான்

அவபளப் ைார்க்ேமுடியுது" என்றவள் அஸ்விபன

ைார்த்து

"அந்த

மாற்றம்?

அந்த

உணர்வு?

அஸ்வின்?" என்று அவனிைம் கேட்ே.....

423

அதுதான்

கநரடிோேப்
தாய்பமோ

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கதாள்ேபளக் குலுக்ேி உதட்பைப் ைிதுக்ேிேவன்... "இருக்ேலாம்...."

என்றுவிட்டு

"ஆனா
நான்

கேட்ேிறதுக்குப்

ைதில்

நசால்லு

கநத்ரா"

என்றான்..
"என்ன? கேளு அஸ்வின்?"
"மான்சிக்கு ஏமாற்றமும் கவதபனயும் தரக்கூடிே ஒன்பற நசய்ே
உன்னால முடியுமா?" என்றுக் கேட்ைான்....
நிமிைம் கூை கோசிக்ேவில்பல கநத்ரா "நநவர் அஸ்வின்...." என்றாள்
தீர்மானமாே.....
"ஓகே...." என்ற அஸ்வின்
ஏமாற்றத்பத

நீ

ஏத்துக்ேிற

"அவளுக்கு

வரக்கூடிே கவதபனபே...

அளவுக்கு

உனக்கு

மான்சி

கமல

அன்ைிருக்ோ?" என்று கேட்ேவும், "அதுத் நதரிேபல அஸ்வின்... ஆனா

மான்சி எந்த கவதபனபேயும் தாங்ே முடிோத நசன்ஸிடிவ் கேர்ள்"
என்றாள்....
"ம்

ம்"

என்றுவிட்டு....
"சரி

சத்ேன்

வரட்டும்...

என்ன

நைந்ததுனு

கேட்ேலாம்" என்று கூறிவிட்டு கோசபனோன முேத்துைன் சத்ேனின்

அபறக்குச் நசன்றான் அஸ்வின்....
மதிேம் மணி இரண்ைாேிவிட்ைபத உணர்ந்து சத்ேனின் நம்ைருக்கு
ோல் நசய்தாள் கநத்ரா... எடுத்தவுைகனகே "கநத்ரா, ப்ளான்ட்ல ஒரு
ப்ராப்ளம்....

நான்

வர

கலட்ைாகும்.."

என்று

கூறிவிட்டு

கநத்ராவின்

ைதிபல எதிர்ைார்க்ோமல் இபணப்பைத் துண்டித்துவிட்ைான்....

'இவனுக்கு என்னாச்சு?' என்று எண்ணிேைடி கசாைாவில் ோல்நீ ட்டிப்
ைடுத்தாள்....அப்கைாது நவளிகே ேதவுத் தட்ைப்ைட்ைது.... எழுந்து
நசன்று
ேதபவத் திறந்தாள்.... இமான் தான் கேத்தரினுைன் நின்றிருந்தார்....
ேதபவத் திறந்தது கநத்ரா என்றதும் "மான்சிம்மா எங்கே?" என்று
கேட்ைார்.....
424

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அவளுக்கு
உைம்பு

கூறிேதும்

"உைம்பு

கவேமாே

உள்கள

சரிேில்பல....

சரிேில்பலோ?"
வந்து

ைடுத்திருக்ோ"
என்று

மான்சிேின்

என்று

திபேப்புைன்

அபற

கநத்ரா

கேட்ைவர்

வாசலில்

நின்று

"மான்சிம்மா?" என்று அபழத்தார்....

ைதில்
என்னப்

வரவில்பல

என்றதும்
ைண்றாங்ேன்னு

"கேத்தரின்...

ைார்த்துட்டு

உள்ள

வாைா"

கைாய்

என்று

அக்ோ
மேபள

அனுப்ைினார்....
"ைரவால்ல இமான்... உள்ள வாங்ே" என்று அபழத்துவிட்டு கநத்ரா
முன்னால் நசல்ல இமான் ைின்னால் நசன்றார்.....
ஒருநாள் துேரம் ஒகரேடிோே ஒடித்துப் கைாட்டிருக்ே... நவகுகநரமாே
ேண்ண ீர் சிந்திே இபமேள் வங்ேிேிருக்ே....
ீ
குழந்பத வபரந்த ஓவிேம்
கைால் ேிைந்தாள் மான்சி.....
ைார்த்ததும்

துடித்துப்

கைானார்

இமான்....

ேட்டிலருகே

வந்து

"மான்சிம்மா? என்னம்மா இப்புடிேிருக்ேீ ங்ே?" என்று கேட்ைதும் நமல்ல

ேண்விழித்துப் ைார்த்தாள் மான்சி.... "ஒன்னுமில்பல அங்ேிள்.... நான்
நல்லாதான்" என்று கூறும் கைாகத ேண்ேளில் நீ ர் நிபறந்தது....
ஏகதா இருக்ேிறது என்று அவள் நசால்லாமகலகே புரிந்தது.... எதுவும்
கேட்ோமல் மவுனமாே நின்றவர் "எந்த உதவிோ இருந்தாலும் என்ேிட்ை
கேட்ேனும் மான்சிம்மா.... இசக்ேி ஐோ மான்சி இனி உங்ே மேள்னு
நசால்லி

ஒப்ைபைச்சிட்டுப்

கைாேிருக்ோர்"

என்று

குரல்

இறுேக்

கேட்டுக்நோண்ைார்....
கநத்ரா
மான்சிக்கு

ோர்

என்ற

நடுகவப்

சந்கதேத்பதத்

ைிரச்சபன

தாண்டி

இருக்ேிறது

அவளால்

என்ைது

வபர

சத்ேன்
அவரது

அனுைவ அறிவு கூறிேிருந்தது... அதற்கேற்றார் கைால் இன்று மான்சிேின்

இந்த நிபல அவபர இறுே பவத்திருந்தது.....

425
 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"எதுவும்

இல்பல

அங்ேிள்...

நாகன

சரிோேிடுகவன்...

நீ ங்ே

ேவபலப்ைைாம கைாங்ே" என்று நமல்லிேக் குரலில் மான்சி கூறிேதும்

அபர மனதாே அங்ேிருந்து நவளிகேறினார் இமான்.....
மீ ண்டும் கசாைாவில் வந்து ைடுத்த கநத்ரா அப்ைடிகே உறங்ேி விை
மதிேம் ஒரு மணிக்கு வட்டுக்கு
ீ
வரகவண்டிே சத்ேன் மாபல ஏழு
மணிக்கு வந்தான்..... ேதபவத் தட்டிேதும் கநத்ரா தான் எழுந்து வந்து
ேதபவத் திறந்தாள்....
உள்கள வந்தவன் "ஸாரி கநத்ரா... ப்ளான்ட்ல ஒரு ஆக்ஸிநைண்ட்"
என்றவன் தனது நஜர்ேிபன ேழற்றிேைடி தனது அபறக்குச் நசன்றான்...
விைத்து என்றதும் ைதட்ைமான கநத்ரா "ஆக்ஸிநைண்ட்ைா? என்னாச்சு
சத்ேன்?" என்று கேட்ே.... "உங்ேளுக்கு எதுவும் ஆேபலகே சத்ேன்?"
என்று அஸ்வினும் கேட்ைான்...
"ம்

ஆேிருக்ே

கவண்டிேது....

ஜஸ்ட்

மிஸ்ல
உேிர்

தப்ைிச்கசன்.....

கைம்லருந்து வாட்ைர் சப்பள ைண்ற பைப்ல அபைப்பு இருந்தது... நானும்

சில ஜூனிேர்ஸூம் பைப்பை சரி ைண்ணிக்ேிட்டு இருந்கதாம்.... அகத
பைம் ைக்ேத்துல இருந்த கமாட்ைார் நவடிச்சி சின்னதா ைேர் ஆேிடுச்சு.....
நான் அப்ைதான் கமாட்ைார்ேிட்ைருந்து நேர்ந்கதன்.... இல்கலன்னா ஆகள
ோலிோேிருப்கைன்...."
கூறிக்நோண்டிருந்த

என்று
அகத

நைந்தபத
நிமிைம்

அபற

விளக்ேமாே
வாசலில்

அவன்
எதுகவா

கமாதிவிழும் சப்தம் கேட்ைது....

மூவரும்
சத்ேன்

ஒகர

கூறிேபதக்

சமேத்தில்
கேட்ை

திரும்ைிப்

ைார்த்தனர்.....

மான்சிதான்....

அதிர்ச்சிேில் மேங்ேி விழுந்திருந்தாள்....

விழுந்த கவேத்தில் சுவரின் விழிம்ைில் நநற்றி கமாதிக் நோண்ைதில்
கமல் நநற்றிப் ைிளந்து ரத்தம் வழிந்து நோண்டிருந்தது....
"அய்கோ மான்சி....." என்று உச்சத்தில் அலறிேைடி ஓடிச் நசன்று
தனது மபனவிபே அள்ளிநேடுத்து மடிேில் பவத்தான்.... சிறிே ோேம்
தான்.... ஆனால் சத்ேனின் இதேத்தில் ரத்தம் வடிந்தது....
426

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

மான்சிேின் முேத்பத மார்கைாடு அபணத்தான்.... குங்குமம் தபரேில்

நோட்டிேதற்கே

ேதறிக்நோண்டு

ைிளான்ட்

வபரத்

கதடி

வந்தவள்....

இப்கைாது நான் உேிர்ைிபழத்து வந்தபத எப்ைடி தாங்குவாள்? இவபள

ேவனிக்ோமச்

நசால்லிட்கைகன

என்று

தனது

தபலேில்

அடித்துக்

நோண்ைான்...
மடிேில் ேிைந்தவளின் இரு ேன்னங்ேளிலும் தட்டி.... "மான்சி.... எனக்கு
ஒன்னும் ஆேபலைா.... நான் நல்லாருக்கேன் ைாருைா" என்றவன் அவளது
பேேபள எடுத்து தனது மார்ைில் பவத்துக் நோண்டு புலம்ைிேவன் "நீ
இருக்கும்
கைாது

எனக்கு

எதுவும்

ஆோது

ேண்ணம்மா....

என்பனப்

ைாருைா?.... இங்ேப் ைாரு?... உன் மாமன் நல்லாதாகன இருக்கேன்?" என்று

அவளது பேோல் தனது முேத்பதத் நதாட்டுக் ோட்டினான்...
மபனவிேின்

முேத்பத

பேேளில்

ஏந்தி

முேநமங்கும்

முத்தமிட்ைவன்.... "நான் நல்லாருக்கேன்ைா" என்றான் ேதறலாே.....

மான்சி

மேங்ேிவிட்ைாள்

ைக்ேத்திலிருந்த
மபறந்தனர்...

கநத்ராவும்
கநத்ரா

நசேல்ேபளயும்

என்ைது

மட்டுகம

அஸ்வினும்
உபறந்து

ைார்த்துக்

அவனது

கைாய்

நோண்டிருக்ே

மனதில்

ைதிே

ேண்ேபள

விட்டு

சத்ேனின்

புலம்ைபலயும்

அஸ்வின்

கநத்ராவின்

கதாளில் ஆறுதலாே பே பவத்திருந்தான்...

"ேண்

முழிச்சிடு

ஆக்ஸிநைண்ட்
இருந்கதன்....

ேண்ணம்மா...."

நைக்கும்

அந்த

கைாது
என்று

ேத்திே

உன்பனத்தான்டி

நிபனப்புதான்

என்பன

சத்ேன்...

"அந்த

நிபனச்சிக்ேிட்டு

ோப்ைாத்திருக்கு

மான்சி"

என்று ேண்ேளில் நீ ர் வழிேப் கைசிேவன் அவபள அப்ைடிகே பேேளில்

தூக்ேிச் நசன்று தனது ைடுக்பேேில் ேிைத்தினான்.... தபல ைக்ேமாே
நநருங்ேிேமர்ந்து

நநற்றிேில்

வழிந்த

உதிரத்பத

தனது

சட்பைேின்

நுனிேினால் துபைத்தான்... ைிறகு நநற்றிேில் முத்தமிட்ைான்...

நான்கு

நாட்ேளாே

அவளிைமிருந்து

விலேிேிருந்ததன்
தவிப்புேள்

நமாத்தமும் இப்கைாது நவடித்துச் சிதறிேது கைால் நவளிவர தன்பன

427

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மறந்தவனாே அவளருகே சரிந்து அமர்ந்து அவளது முேத்பத எடுத்து

தனது மார்ைில் பவத்து அழுத்தி அபணத்துக் நோண்ைான்..... "என்பன
விட்டுட்டுப் கைாய்ைாதடி" என்ற அவனது ேண்ண ீர் நிபறந்த புலம்ைல்
கநத்ராவின் ோதுேளில் அமிலமாே விழுந்தது....
சில நாட்ேளாே மனதுக்கு நைந்து வந்த கைாராட்ைம் ோபலேிலிருந்து
தன்னவபள சந்திக்ே முடிோமல் கைானதன் தவிப்பு.... விைத்து நோடுத்தப்
ைாதிப்பு.... எல்லாம் கசர்ந்து அவபன ேிறுக்ேனாே மாற்றிேிருந்தது
"என்கமல

எவ்வளவு

லவ்வுடி

உனக்கு?

பைத்திேக்ோரி

உன்பன

விட்டுட்டு நான் எப்புடி கைாேிடுகவன்? நசத்தாலும் கசர்ந்து நசத்துப்

கைாய்டுகவாம்

மான்சி.....

விழுந்துட்டிகேடி?

நீ

விைத்பதப்

அந்த
ைத்தி

இைத்துல

கேட்ைதுக்கே

இருந்து

அபத

இப்புடி
கநர்லப்

ைார்த்திருந்தா?..... அய்கோ என் ேண்ணம்மா தாங்ேமாட்ைாகள?" என்று

அலறி அவபள இறுே அபணத்தான்....
சட்நைன்று விலக்ேி பவத்து மான்சிேின் முேம் ைார்த்து "என்னைா
இது?

அதான்

மாமா

நல்லைடிோ

வந்துட்கைகன?

எழுந்திரும்மா?"

என்றவன் அவனது சட்பைக் ோலபரப் ைற்றிேிருந்த அவளது பேபே

எடுத்து தனது உதட்டில் பவத்து முத்தமிட்டு.... "லூசாடி நீ ? நீ இங்ே
இருக்குறப்கைா எமன் எப்ைடி என்ேிட்ை வரமுடியும்?" என்று கேட்டு விட்டு
மீ ண்டும் அவளது விரல்ேளின் நுனிேளில் முத்தமிட்ைான்.....
அதிர்ந்து கைாய் அத்தபனயும் கேட்டுக் நோண்டிருந்தாள் கநத்ரா....
இப்ைடிநோரு

சத்ேபன

பைத்திேக்ோரன்

கைால்

எனக்ோே
இப்ைடி

இதுவபரப்

புலம்ைிேழும்

ைார்த்தகதேில்பல....

இந்த

அழுதவனில்பலகே?

சத்ேன்?

அதற்குகமல்

ஒருநாளும்
சத்ேனின்

புலம்ைபலக் கேட்ே முடிோமல் அதிர்ந்த நிபலேிகலகே அங்ேிருந்து

நவளிகேறினாள்....
அஸ்வின்

ேலங்ேிப்

கைானவனாே

சத்ேனின்

அருகே

வந்தான்....

கதாளில் பே பவத்து "சத்ேன்,, மான்சிக்கு ஒன்னும் ஆேபல... கலசான

428

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதிர்ச்சி தான்... நைட்ல ைடுக்ே பவங்ே..

நமாதல்ல நைர்ஸ்ட்நைய்ட்

ைண்ணனும்" என்று அழுத்தமாேக் கூறினான்....

"இல்ல அஸ்வின்.... ஒரு நாள் குங்குமம் தவறி நோட்டிடுச்சி... அபத
அைசகுனமா நிபனச்சு எனக்கு ஏதாவது ஆேிடுகமான்னு ப்ளான்ட்டுக்கேத்
கதடி வந்து ேதறிட்ைா அஸ்வின்.... இப்கைா இபத எப்புடி தாங்குவா? நான்
கூை இருந்தா தான் ைார்த்துக்ே முடியும்" என்றான் தீவிரமாே....
"ம்

புரியுது

சத்ேன்...

நீ ங்ே

கூைகவ

இருங்ே....

கவணாம்னு

நசால்லபல.... ஆனா இப்கைா நமாதல்ல நைர்ஸ்ட்நைய்ட் ைண்ணனும்

சத்ேன்... நநத்தில ோேம் ைட்டிருக்கு" என்று வற்புறுத்திக் கூறினான்.....
அப்கைாதுதான்
நிமிர்ந்த

சத்ேன்

நிபனவு

வந்தவன்

கைால்

நநற்றிக்ோேத்துைன்

தனது

சட்நைன்று
மார்ைில்

நதளிந்து
ேிைந்தவபள

ைடுக்பேேில் ேிைத்தினான்.... வாஞ்பசயுைன் முேத்பத வருடிேவனின்

விழி நீ ர் மான்சிேின் நநற்றிேில் நசாட்டிேது....
அஸ்வின்
பவத்து

நோடுத்த

ைிளாஸ்ைர்

ைஞ்சினால்

கைாட்ைான்....

ோேத்பதத்
ைிறகு

ஈரத்

துபைத்து
துணிோல்

மருந்து
அவள்

முேத்பதத் துபைத்து விட்ைான்....

"இந்த ஜூபஸ குடிக்ே பவங்ே சத்ேன்" என்று அஸ்வின் நோடுத்தக்
கோப்பைபே வாங்ேி கமைாவில் பவத்து விட்டு மான்சிபேத் தூக்ேி
தனது மார்ைில் சாய்த்தான்.... ைிறகு ஜூஸ் கோப்பைபே எடுத்து அவளது
உதட்டில் பவத்து "குடிச்சிடு ேண்ணம்மா" என்றான்....
அபர

மேக்ேத்திலிருந்தவள்

விழுங்ேினாள்....

குடித்து

அவன்

முடித்ததும்
புேட்டிேபத
மீ ண்டும்

மிைரு

மிைராே

ைடுக்பேேில்

ேிைத்திவிட்டு..... அவள் ைக்ேத்திகலகே அமர்ந்து நோண்ைான்....

மான்சிேின் முேத்பதகேப் ைார்த்திருந்தவனின் கதாளில் பே பவத்த
அஸ்வின்

"சத்ேன்,,

கநத்ரா?"

என்று

நிமிர்ந்தான் சத்ேன்....
429

ஞாைேப்ைடுத்த....

விருட்நைன்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ரா?

அவள்

முன்

தாகன

அத்தபனயும்
நைந்தது?

அப்ைடிநேன்றால்? அஸ்விபனப் ைார்த்தான்... "நவளிகே.. ஹால்ல தான்

இருக்ோ சத்ேன்... கைாய் கைசிடுங்ே" என்றான் அஸ்வின்...
மீ ண்டும்

மான்சிபேப்

ைார்த்தான்....

மேக்ேமா

உறக்ேமா

என்று

புரிோத நிபலேில் ேண்மூடிக் ேிைந்தாள்... "மான்சி நரஸ்ட் எடுக்ேட்டும்...

நீ ங்ே

வாங்ே...."

என்று

கூறிவிட்டு

சத்ேபன

எழுப்ைி

கதாகளாடு

அபணத்தைடி நவளிகே வந்தான் அஸ்வின்....

ஹாலில்

ேிைந்த

கசாைாவில்

ோல்ேபள

மைக்ேிக்
நோண்டு

அமர்ந்திருந்தாள் கநத்ரா..... சத்ேபன விட்டு விட்டு அஸ்வின் அங்ேிருந்து

அேன்றான்....
இனி

மபறப்ைதற்கு

ஒன்றுமில்பல.....

புேலின்

தாக்ேத்பத

எதிர்நோண்டு சமாளிக்ே கவண்டிே கநரமிது.... அருகே வந்து நமல்லிே

குரலில் "கநத்ரா?" என்று அபழத்தான்....
நிமிர்ந்தவளின்
ஏறஇறங்ேப்

ேண்ேள்

ைார்த்தாள்....

ரத்தநமன

மான்சிேின்

சிவந்திருந்தது....
நநற்றிேில்

சத்ேபன

வழிந்த

உதிரம்

அவனது நீ ல நிற சட்பைேில் ஆங்ோங்கே திட்டுத் திட்ைாே.... ேபரைடிந்து

விட்ைது தான்... அவபன கூர்ந்துப் ைார்த்து "நான் ோர் சத்ேன்?" என்று
கநரடிோேக் கேட்ைாள்.....
"கநத்ரா?" தவிப்புைன் அபழத்தான்...
"ம் கநத்ரா தான்.... உன் ைின்னால நாலு வருஷமா நாய்க்குட்டி மாதிரி
சுத்தி வந்த அகத கநத்ரா தான்..... உன் ோதல் நிஜம்னு நம்ைி என்கனாை
எதிர்ோல திட்ைத்பதநேல்லாம் உன்பன வச்கச தீர்மானிச்ச அகத கநத்ரா
தான்....

நீ

ேல்ோணம்

நசய்துேிட்ைப்

ைிறகும்

என்பன

பே

விை

மாட்கைன்னு ோத்திருந்த அகத கநத்ரா தான்...." என்றவள் விழிேளில்

வழிந்த நீ பர புறங்பேோல் துபைத்து விட்டு "ம் இப்கைா நசால்லு... நான்
உனக்கு ோர் சத்ேன்?" என்று கேட்ைாள்...
430

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

குற்றவுணர்வில் குன்றிப்கைாய் ைதில் நதரிோதவனாே... ைதில் மறந்து

கைானவனாே நின்றிருந்தான் சத்ேன்....
"நசால்லு சத்ேன்..... நீ மான்சிகோை புருஷனா? என்கனாை ோதலனா?
நசால்லி

முடிச்சிடு

சத்ேன்...

அவமானப்ைடுத்திைாத

இனியும்

சத்ேன்"

கவஷம்

என்றவளின்
கைாட்டு

என்பன

ேண்ேளில்

ேண்ண ீர்

ேட்டுக்ேைங்ோமல் வழிந்தது...
கநத்ரா

ஆத்திரப்ைட்டுப்

ைார்த்திருக்ேிறான்....

அழுதுப்

ைார்ப்ைது

இதுதான் முதல் முபற.... "கநத்ரா ப்ள ீஸ்.... என்கனாை நிபலபமபே

புரிஞ்சுக்கோ..... எனக்கு கவற வழிேில்பல கநத்ரா..... மான்சி எவ்வளவு
இன்னஸன்ட் அப்ைடின்னு உனக்கேத் நதரியும்.... அவபள எப்ைடி கநத்ரா
விட்டுை

முடியும்?"

என்று

சத்ேன்

கூறி

முடிக்கும்

முன்

எழுந்து

நரௌத்திரமாே அவநனதிகர நின்றாள்...

"அப்கைா

நான்?
மான்சி

இன்னஸன்ட்....

அப்கைா

நான்

எல்லாம்

நதரிஞ்சவ அதனால என்பன ஏமாத்தினா தப்ைில்பலனு நசால்றிோ?"

என்று உச்சக் குரலில் ேத்திக் கேட்ைாள்.....
"அய்கோ நான் அப்ைடி நசால்லபல கநத்ரா" என்று அவன் நசால்லும்
கைாகத எட்டி அவனது சட்பைபேப் ைிடித்தாள்
"அசிங்ேப்ைடுத்திட்டிகே சத்ேன்.... எவ்வளவு நம்ைிகனன்.... உன்பனப்
கைால

கநர்பமோனவன்

உன்பன

நசலக்ட்

மான்சிபே

ோருகம

ைண்கணன்...

என்னால

பேவிை

இருக்ேமாட்ைாங்ேன்னு

ஆனா

நீ ?

முடிோதுனு

கமகரஜ்
நசால்லி

தாகன

முடிஞ்சதுகம
என்

ோதபல

மறுத்திருக்ேலாம்.... நீ என்னைா நசய்த?" என்று ேத்திேவள் "மான்சி மனம்

மாறி உன்ேிட்ை வர்றதுக்ோே என்பனப் ைேன்ைடுத்திக்ேிட்ைகே
சத்ோ?"
என்று

கூறிேவள்

ேழிவிரக்ேத்தில்

இதேம்

குமுற

"இபத

என்னால

ஏத்துக்ேகவ முடிேபல" என்று முேத்பத முடிேைடி அப்ைடிகே சரிந்து

அமர்ந்தாள்...

431

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அதிர்ந்து
மாறுவதற்கு

கைாய்
நின்றிருந்தான்

கநத்ராபவப்

சத்ேன்.....

ைேன்ைடுத்திேது

மான்சிேின்

நிஜம்

தாகன?

மனம்
என்ன

நசய்வது எப்ைடி சமாளிப்ைது என்று எதுவுகம புரிேவில்பல...

"அருவருப்ைா

இருக்கு

சத்ேன்....

நீ

இவ்வளவு

கேவலமா

நைந்துப்கைன்னு நான் நிபனச்சுக் கூைப் ைார்த்ததில்பலகே? எத்தபன

சுேநலமா

இருந்திருக்ேைா....

அதுப் புரிோம

நீ

ேிபைப்கைன்னு

நான்
ோத்துக்ேிைந்தது எவ்வளவு முட்ைாள் தனம்?..." புலம்ைினாள் கநத்ரா....
சத்ேனுக்கு ேண்ேளில் நீ ர் முட்டிேது..... "இல்ல கநத்ரா... தப்புதான்...
மன்னிச்சிடு...

மான்சிக்குப்

புரிே

பவக்ே

நிபனச்கசன்...."

என்று

திணறலாேக் கூறினான்...
தபரேில்

அமர்ந்த

வாறு

அவபன

நிமிர்ந்துப்

ைார்த்தாள்....

"மான்சிக்குப் புரிே பவக்ே நான்தான் ேிபைச்கசனா? என்பன எவ்வளவு

சீப்ைா நைத்திருக்கேன்னு உனக்குப் புரியுதா சத்ேன்? நாலு வருஷமா
உன்பன லவ் ைண்ணதுக்கு எனக்கு நீ குடுத்த ப்ரஸண்ட் ைார்த்திோ?
எனக்கேத் நதரிோம என்பன ஒரு நாைே நடிபே மாதிரி உங்ே நரண்டு
கைருக்கும் நடுவுலப் ைேன்ைடுத்திருக்ே சத்ோ" எரிமபலேின் சீற்றத்துைன்
நவளி வந்த வார்த்பதேள்.... சத்ேபன நநருப்ைில் குளிக்ே பவத்தது...
கநத்ராவின்

கேள்விேளுக்கும்

குமுறலுக்கும்

ேண்ண ீபரத்

தவிர
சத்ேனிைம் ைதிகலதும் இல்பல.... திருமணம் முடிந்து மான்சிேிைம் கநசம்
நதாைங்ேிேதுகம

கநத்ராவிைம்

அபத

மான்சி

விடுத்து

நிஜத்பதக்

தன்பன

உணர

கூறிேிருக்ே

கவண்டும்...

கநத்ராபவ

ைேபைோே

உைகோேித்தது மோ கேவலமான நசேல் என்று இப்கைாது உபரத்தது....

நமல்ல எழுந்து நின்றாள்.... "நாலு வருஷ லவ்பவ நாகல மாசத்துல
அசிங்ேப்ைடுத்திட்ைகே சத்ோ? நம்ைிக்பேத் துகராேி" என்று குமுறிேவள்
"உன் ோதல் நைாய்னு இப்ைவும் என்னால நம்ை முடிேபலகே" என்று
முேத்பத மூடிக்நோண்டு அழுதாள்....

432

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

துடித்துப் கைானான் சத்ேன்.... கநத்ராவின் வலி மிகுந்த ேண்ண ீபரக்

ோண முடிேவில்பல.... எதிகர நின்றிருந்தவபள இழுத்து மார்கைாடு
அபணத்தான் "இல்ல கநத்ரா... இல்லகவ இல்ல.... நீ நிபனக்ேிற மாதிரி
துகராேி நானில்பல கநத்ரா... உன்பன ோதலிச்சதும் நிஜம்தான் கநத்ரா...
உன்கமல
நசால்லு...
வச்சிருந்த

ோதல்

துகராேினு

சத்திேம்....

மட்டும்

என்பன

நசால்லாகத

கோபழனு

கநத்ரா"

கூை

என்றவன்

ஆறுதலுக்ோே அவபள அபணத்துக் நோண்டு குலுங்ேினான்......

சத்ேனின் ேண்ண ீரும் அவனது வார்த்பதேளும் நிஜநமன்றுப் புரிே
"உன்பன மறந்து என்னால வாழ முடிோகத சத்ோ? நான் என்னைா
ைண்ணுகவன்?" என்று இவளும் ேதறினாள்.....
அபறக்குள்கள அபர மேக்ேமாே இருந்த மான்சிக்கு இவர்ேளின்
கூச்சல் கேட்டு விழிப்பு வந்தது.... நமல்ல ேண் விழித்தவள் அழும் சப்தம்
கேட்டு திடுக்ேிட்டு எழுந்து அமர்ந்தாள்....
அவள் ோதுேளில் இறுதிோே விழுந்த வார்த்பதேள்..... விதிர்த்துப்
கைாய்

எழுந்து

வச்சிருந்த

வந்து

ோதல்

ேதபவத்
சத்திேம்"

திறந்துப்

என்றுக்

கூறி

ைார்த்தாள்....
கநத்ராபவ

"உன்கமல

அபணத்துக்

நோண்டு ேதறும் சத்ேன்....

"உன்பன மறந்து என்னால வாழ முடிோகத சத்ோ? நான் என்னைா
ைண்ணுகவன்?" என்று ேதறிேழும் கநத்ரா....
மூச்சுக்குக் கூை இைம் விைாதைடி அபணத்து நின்றிருந்த இருவரின்
நநருக்ேமும்?

ஓ....

விபளோட்டுக்கு

இத்தபன

ஒரு

முடிவு

நாட்ேளாே
வந்துவிட்ைது

நைந்த

ேண்ணாமூச்சி

கைால....

விரக்திோே

சுவற்றில் சாய்ந்து நின்றாள் மான்சி....

இன்னும் அழுபே நிற்ோத கநத்ராவின் முதுபே வருடி ஆறுதல்
ைடுத்தும் சத்ேன்..... மான்சிேின் விழிேள் நீ ர் மபைோனது....

433

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ேதபவத் திறந்து நோண்டு நவளிகே வந்தாள்.... மான்சிபே முதலில்

ேண்ைது கநத்ரா தான்.... ஏகதாநவாரு உறுத்தலில் சட்நைன்று சத்ேபன
உதறி விலேினாள்.....
இருவபரயும் ேவனிக்ோதவள் கைால் தனது அபறக்குச் நசன்றாள்
மான்சி....

அவள்

ைின்னாகலகே

நசன்ற

சத்ேன்

ைதட்ைமாே

"இப்கைா

ைரவால்பலோ மான்சி? என்பனக் கூப்ைிட்டிருக்ேலாகம?" என்று கேட்ே...

தனது ைடுக்பேேில் அமர்ந்தவள் "ம் ைரவால்ல... நான் நோஞ்சம்
தனிோ இருக்ேனும்" என்றாள் அவன் முேத்பதப் ைார்க்ோமல்.....
சற்றுகநரம்
தன்பன

அபமதிோே

மூடிக்நோண்டுத்

நின்றிருந்தான்...
திரும்ைிப்
மான்சி

ைடுத்ததும்

கைார்பவோல்

கவறு

வழிேின்றி

அபறேிலிருந்து நவளிகே வந்தான்....

கநத்ரா ஹாலில் இல்பல.... கதாட்ைத்தில் அஸ்வினுைன் கைசும் குரல்
கேட்டு அங்கே நசன்றான்....
சில நிமிைங்ேள் வபர மூவரும் அபமதிோே நின்றிருந்தனர்....
குற்றக் குறுகுறுப்பு நிபறந்திருந்தாலும்.... ஒருத்திபே ோதலிக்கும்
கைாகத

இன்நனாருத்திபேக்

ோதலித்தால்

தாகன

அது

துகராேம்?

கநசித்தது மான்சி என் மபனவிோனப் ைிறகு தாகன என்ற நிமிர்வுைன்

நிமிர்ந்தான் "மன்னிச்சிடுனு கேட்கும் தகுதி கூை எனக்ேில்பல தான்
கநத்ரா.... நீ என்ன தண்ைபன நோடுத்தாலும் அபத ஏத்துக்ே நான்
தோரா இருக்கேன்.... ஆனா மான்சிபே மட்டும் தண்டிக்ே நிபனக்ோகத
கநத்ரா...." என்றான் தீர்க்ேமாே....
சத்ேனின்

ோதபல

கநரில்

ேண்ைவன்

அஸ்வின்....

மவுனமாே
நின்றிருந்தான்....
நிதானமாே சத்ேபன ஏறிட்ைாள் கநத்ரா.... "தண்ைபன? தண்ைபன
எனக்கு

நாகன

குடுத்துக்ேனும்

சத்ேன்...
434

உண்பமக்கும்

நைாய்க்கும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

வித்திோசம் நதரிோம இருந்தது நான் தாகன?" என்று கவதபனயுைன்

கூறினாள்....
இதற்கு என்ன ைதில் கூறுவது? மவுனகம ைதிலாே நின்றிருந்தான்
சத்ேன்.....
"எனக்குக்

ேிபைக்ோத

அன்பனக்குச்
இருந்தாலும்

உன்பன

நசான்கனன்....
மான்சி

நோபலக்

இப்கைா

அப்ைடின்ற

அபத
அப்ைாவிப்

கூை

நசய்கவன்னு

நசய்யும்

நைண்

தான்

துணிவு
என்

ேண்

முன்னால நதரியுறா..... மான்சி இல்லாம கவற ஒருத்தி அவ இைத்தில்

இருந்திருந்தால் என் நைவடிக்பே கவற மாதிரி தான் இருந்திருக்கும்"
என்றவள் விழி நீ பர சுண்டிவிட்டு "கநசமில்லாத ஒருத்தன் எனக்கும்
கவண்ைாம் சத்ேன்" என்றாள்.....
"உன்கனாை ோதலில் சுேநலம் நிபறே இருந்தாலும் அபதப் நைரிசா
நிபனக்ோம என்பனக்ோவது நீ மாறுகவன்னு நானும் நிஜமாத்தான்
ோதலிச்கசன்.... ஆனா என் அண்ணகனாை மரணம் என் வாழ்க்பேபேகே
திபசத்திருப்ைிடுச்சு.... என்கனாை இந்த மாற்றத்துக்குக் ோரணம் என்
குடும்ைம் உலேம் நதரிோத மான்சிகோை அன்பு மட்டும் தான் கநத்ரா...
நான் இல்லாம உன்னால சந்கதாஷமா வாழ முடியும்.... ஆனா மான்சி?
நான்

இல்பலன்னா

புறக்ேணிக்ேகவா

நசத்துடுவா

அவ

கநத்ரா.....

இல்லாமல்

என்னால
புதுசா

ஒரு

மான்சிபே
வாழ்க்பே

அபமச்சிக்ேகவா முடிோது.... இனி என்கனாை ேபைசி நாள் ேபைசி

நிமிைம் வபர மான்சிக் கூைத்தான் இருக்ே ஆபசப்ைடுகறன்" என்று
இறுதிோே உறுதிோேக் கூறினான் சத்ேன்....
அதன்ைிறகு

சத்ேபன

நிமிர்ந்தும்

ைார்க்ேவில்பல

கநத்ரா....

அஸ்வினிைம் திரும்ைினாள்..... "என்பன உைகன இங்ேருந்துக் கூட்டிட்டுப்

கைாய்டு அஸ்வின்...." என்றாள் நேஞ்சுதலாே.....
அவளது

நிபல

புரிந்தது....

கவதபனயுைன்

அவளருகே

வந்து

பேபேப் ைிடித்த அஸ்வின் "நிச்சேம் கைாய்ைலாம் கநத்ரா" என்றுவிட்டு

சத்ேனிைம்

திரும்ைினான்....

"இத்தபன
435
நாளா

கநத்ரா

என்ன

மாதிரி

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நைாண்ணுைானு

விேந்து

தான்

ைார்த்திருக்கேன்...

முதல்

முபறோ

அவபளப் ைரிதாைமாப் ைார்க்ே வச்சிட்டீங்ே சத்ேன்..... உபைச்சிட்டீங்ே

சத்ேன்.... ஒவ்நவாரு நிமிஷமும் நான் விேந்துப் ைார்த்த கநத்ராபவ
நீ ங்ே உபைச்சிப் கைாட்டுட்டீங்ே...." என்று வருத்தமாேக் கூறினான்....
'எனக்கு

கவற

வழிேில்பலகே?'

என்று

மனதுக்குள்

கூறிக்

நோண்ைான் சத்ேன்...
"நீ இங்ேகே நவேிட் ைண்ணு கநத்ரா... நான் கைாய் லக்கேஜ்லாம்
எடுத்துட்டு வந்துடுகறன்" என்றவன் வட்டுக்குள்
ீ
நசல்லும் கைாகத தனது
நமாபைபல எடுத்து டிராவல்ஸ்க்கு ோல் நசய்து ோர் அனுப்புமாறு
முேவரி கூறினான்....
அஸ்வின் நசன்றதும் இருவரும் ஒருவர் முேத்பத மற்றவர் ைார்க்ே
அஞ்சி நின்றிருந்தனர்.... துணிந்து வந்து கநத்ராவின் இரு பேேபளயும்
ைற்றி தனது பேேளுக்குள் பவத்து "மன்னிச்சிடு கநத்ரா... ப்ள ீஸ்" என்று
வலி நிபறந்த குரலில் நேஞ்சினான்.....
கநத்ரா

கைசவில்பல.....

பேேபள

உதறிக்நோண்டு

அங்ேிருந்து

சிலஅடிேள் தள்ளி நின்றுநோண்ைாள்....

அஸ்வின் இருவரின் நைட்டிேகளாடு வந்த சில நிமிைத்தில் ோரும்
வந்துவிை முதல் ஆளாேச் நசன்று ோரில் ஏறிக்நோண்ைாள் கநத்ரா....
அஸ்வின் மட்டும் சத்ேனருகே வந்து அவனது பேபேப் ைிடித்துக்
நோண்டு "இது நான் எதிர்ப்ைார்த்தது தான் சத்ேன்.... கநத்ராபவப் ைத்தி
நீ ங்ே

ேவபலப்ைைாதீங்ே....

அவபள

நான்

ைார்த்துக்குகவன்.....

உங்ேளுக்கு மான்சி எப்ைடி உேர்கவா அபதவிை ைலநூறு மைங்கு கநத்ரா

எனக்கு

உேர்வு....

நான்

நிபனச்சி
நிபனச்சி

விேந்த

ேனவுப்நைண்

கநத்ரா.... அவகளாை மதிப்பு எனக்கு மட்டும் தான் நதரியும்.... அவள்

அழும்ைடி நான் விைமாட்கைன்" என்றான் உறுதிோே....

436

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேனின் நநஞ்பச குத்திக் ேிழிக்ேக் கூடிே குத்தல் வார்த்பதேள்

தான்....

ஆனாலும்

மனதுக்கு

நிம்மதிபேக்

நோடுத்தது....

"தாங்க்ஸ்

அஸ்வின்" என்றான் நிம்மதிோே....

ோர் புறப்ைட்டுச் நசன்றதும் ேதபவ மூடிவிட்டு வட்டிற்குள்
ீ
வந்து
மான்சிேின்

அபறக்குள்

ைடுத்திருந்தவளின்
அவளது

இரு

நசன்றான்....
ேட்டிலருகே

பேேபளயும்

தபரேில்

எடுத்துத்

சுருட்டிக்

நோண்டுப்

மண்டிேிட்டு

அமர்ந்தான்....

தனது

தாபைேில்

பவத்துக்

நோண்டு சில நிமிைங்ேள் மவுனமாே இருந்தான்....

விழித்திருந்தாலும்
"ைசிக்குது

மான்சி....

ேண்ேபளத்
மதிேம்

திறக்ோமல்

ப்ளான்ட்

இருந்தாள்

நைந்த

மான்சி....
ைிரச்சபனோல

சாப்ைிைகவேில்பல" என்றான்...
அவன் ைசிநேன்றதும் துடித்நதழும் மான்சிேிைம் இன்று மவுனகம
ைதிலாே.... மூடிே விழிேளிலிருந்து ேண்ண ீர் மட்டும் வழிந்தது.... தன்
விரல்ேளால் அவளது ேண்ண ீபரத் துபைத்தான்....
"சரி நீ ைடுத்திரு... நான் கைாய் இட்லி நசய்து எடுத்திட்டு வர்கறன்...
நரண்டு கைரும் கசர்ந்கத சாப்ைிைலாம்" என்று கூறிவிட்டுச் நசன்றான்....
அவன் நசன்றதும் இவளின் அழுபே இன்னும் அதிேமானது......
சத்ேனும் கநத்ராவும் அபணத்துக் நோண்டு அழுதகத ேண்ேளின்
முன்பு வந்து வந்து கைானது.... இருவரின் ோதலுக்கும் இபைகே வந்து
நின்ற தன்மீ து கோைம் தான் வந்தது மான்சிக்கு....
'நான்

மாமாபவ

நிபனச்சிக்ேிட்கை

இப்புடிகே

இருந்துடுகறன்...

நீ ங்ேளும் கநத்ரா அக்ோவும் நல்லாேிருந்தா கைாதும்' என்று திோேி

கைால் கோசித்தும் அழுபே தான் வந்தது.... 'நான் என்னதான் நசய்றது
நைாம்மிேம்மா தாகே?' என்று ேலங்ேினாள்

437

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்ைடிகேப்

ைடுத்திருந்தவளின்

தபலேபணேில்
தட்டிலிருந்த
எடுத்துச்
சாய்த்து

இட்லிபே

நசன்றான்...

தபலக்ேடிேில்

உட்ோர

சட்னிேில்

தூக்ேி

சத்ேன்....

ைிறகு

பவத்தான்
நதாட்டு

முதலில்

பேவிட்டு

மறுக்ே

மான்சிேின்

வாேருகே

நிபனத்தாள்...

மறுக்ே

முடிேவில்பல... ஊட்டுைவன் அவளது சத்ோ மாமாவாச்கச.... வாபேத்

திறந்து வாங்ேிக் நோண்ைாள்...
"ம் குட்." என்றவன் தானும் சாப்ைிட்டு அவளுக்கும் ஊட்டிவிட்ைான்...
'இந்த

அன்பு
எனக்கு

நிரந்தரமில்பலோ?'

மான்சிேின்

மனம்

கவதபனேில் துவண்ைது.... சுேைச்சாதாைத்தில் 'ேண்ணால் ைார்ப்ைதும்

நைாய் ோதால் கேட்ைதும் நைாய் தீர விசாரிப்ைகத நமய்' என்று சிறு
வேதில் ைடித்தது மறந்து கைானது.....
சாப்ைிட்டு முடித்ததும் ஒரு வலி நிவாரணி மாத்திபரபே நோடுத்து
"இபத

சாப்ைிட்டுப்

ைடுத்துக்கோ...

நல்லா

தூக்ேம்

வரும்"

என்றான்

சத்ேன்....
மாத்திபரபே
பவத்து

வாங்ேி

கைார்பவோல்

கைாட்டுக்நோண்ைவபள
மூடினான்....

மீ ண்டும்

"இப்கைாபதக்கு

ைடுக்ே
எபதயும்

நிபனக்ோகத மான்சி... அபமதிோ தூங்கு" என்றான்....

அவள் உறங்கும் வபர அருகே அமர்ந்து ைார்த்திருந்து விட்டு தனது
அபறக்குச் நசன்றான்....
சிலநாட்ேளாே
உறக்கும்

இன்று

எட்டிப்ைிடிக்ே
நிம்மதிோே

முடிோதைடி
வந்தது....

எட்டிப்

இவனும்

கைாேிருந்த
அபமதிோே

உறங்ேினான்....
மறுநாள் ோபல அழோே விடிந்தது.... புத்துணர்வுைன் எழுந்தவன்
முதல் கவபலோே மான்சிேின் அபறக்கு வந்தான்.....

438

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

உறக்ேம் விழித்தாலும் எழுந்து நோள்ள மனமின்றிப் ைடுத்திருந்தாள்

மான்சி..... முேத்தருகே குனிந்தவன் "ப்ளான்ட்ல கநத்து நைந்த ப்ராப்ளம்
இன்னும்

தீரபல

மான்சி...

லீவு
கைாை

முடிோது....

நான்

சீக்ேிரம்

கைாோேனும் மான்சி" என்றான்...

"ம்

நீ ங்ே

நரடிோேிப் கைாய்ட்டு வாங்ே...

நான்

இருந்துக்குகவன்"

என்றாள் நமலிந்த குரலில்...

"சரி... நான் கேன்டீன்ல வாங்ேி சாப்ட்டுக்ேிகறன்.... உனக்கு ப்கரக்
ைர்ஸ்ட்டும் லஞ்சும் நோண்டு வந்து நோடுக்ே நசால்லி இமான் வட்டுல
ீ
நசால்லிட்டுப் கைாகறன்" என்றான்...
"ம் ம்" என்றாள்....
குனிந்து

நநற்றிேில்

முத்தமிட்டுவிட்டு

நவளிகே

வந்தான்....

சபமேலபறக்குச் நசன்று ோைி தோரித்து எடுத்து வந்து மான்சிக்கு ஒரு

ேப் நோடுத்து விட்டு தானும் அருந்தினான்....
அவசரமாேக்

குளித்துவிட்டுப்

புறப்ைட்ைவன்
மீ ண்டும்

மான்சிேின்

அபறக்குள் வந்து "கநரம் ேிபைக்கும் கைாது ோல் ைண்கறன் மான்சி...."

என்றுக் கூறிவிட்டுப் புறப்ைட்ைான்....
வழிேில் இமான் வட்டில்
ீ
ஜீப்பை நிறுத்தி மான்சிபே ேவனித்துக்
நோள்ளுமாறு கூறி விட்டுக் ேிளம்ைினான்...
ைிளான்ட்டுக்கு வந்து கவபலேில் ேவனமானான்.... சாப்ைிைக் கூை
கநரமில்பல..... நவடித்து விட்ை கமாட்ைாரும்.... அபைத்துவிட்ை பைப்
பலனும்

அங்ேிருந்த

அத்தபனப்

கைபரயும்

ேடுபமோே

கவபல

வாங்ேிேது....
ோபல

உணபவ

மறந்தவபன

மதிே

உணவுக்ோே

கமகனஜகர

கநரில் வந்து கேன்டீனுக்கு அபழத்துச் நசன்றார்.... "லஞ்ச் முடிச்சிட்டுக்

கூை ஒர்க் ைார்க்ேலாம் சத்ேன்" என்றார்....
439

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கேன்டீனுக்கு
நமாபைபல

நசன்று

எடுத்து

சாப்ைிை

மான்சிேின்

அமர்ந்தவன்
நம்ைருக்கு

அப்கைாதான்

ோல்

தனது

நசய்தான்....

ரிங்

கைானது.... அடுத்து வட்டு

ீ
நம்ைருக்கு ோல் நசய்தான்.... அதுவும் எடுக்ேப்
ைைவில்பல.... தூங்ேி விட்ைாகளா? என்று எண்ணும் கைாகத உணவு
வந்துவிட்ைது....
"நமாதல்ல சாப்ைிடுங்ே சத்ேன்... அப்புறமா அந்த அழேிக்கு கைான்
ைண்ணலாம்" என்று கமகனஜர் கேலி நசய்ேவும் சங்ேைமாே சிரித்து
விட்டு சாப்ைிை ஆரம்ைித்தான்...
கேன்டீனிலிருந்து நவளிகே வரும்கைாது மீ ண்டும் ோல் நசய்தான்...
ரிங்

கைானது...

எடுக்ேப்ைைவில்பல...
குழப்ைமாே

தனது

கேைினுக்கு

நைந்தவபன இமானின் குரல் தடுத்து நிறுத்திேது....

நின்று திரும்ைினான்.... "என்ன இமான்? இவ்வளவு தூரம்?" என்று
கேட்ைைடி அவரிைம் வந்தான்...
"முக்ேிேமா
இமான்

உங்ேக்கூை

கூறிேதும்....

கைசனும்னு

"வாங்ே

இமான்"

தான்
என்று

வந்கதன்
தனது

சார்"

என்று

கேைினுக்குள்

அபழத்துச் நசன்றான்....
இமான் அமர்ந்ததும் "நசால்லுங்ே இமான்.... மான்சிக்கு சாப்ைாடுக்
குடுத்தீங்ேளா?" என்று கேட்ைான்...
அவன் கேள்விக்குப் ைதில் கூறாமல் கநராேப் ைார்த்தவர் "சத்ேன்
எனக்கு கமகரஜ் ஆேி இருைத்திநரண்டு வருஷமாகுது... கேத்தரினுக்கு
முன்னாடிகே

ஒரு
நைண்

குழந்பத

ைிறந்து

இறந்து

ேிட்ைத்தட்ை

ைணிநரண்டு வருஷம் ேழிச்சு தான் கேத்தரின் ைிறந்தா... அது உங்ேளுக்கு

நசால்லிருக்கேன் சார்" என்றார்...
இப்கைா எதுக்ோே இபதப் ைற்றிப் கைசுேிறார் என்றுப் புரிோமல் "ம்
நசால்லிருக்ேீ ங்ே இமான்" என்றான்.....
440

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"உங்ே மாமனார் இசக்ேி ஜோ வந்து மான்சிேம்மாபவ என் மேளாப்

ைார்த்துக்ேச்

நசால்லிச்

நசான்னப்கைா

மான்சிேம்மாபவ

ஒரு

இஞ்சினிேகராை மபனவிோ நான் ைார்க்ேபல.... இறந்து கைான என்

மேளாத் தான் நானும் என் ஒய்ப் மரிோவும் நிபனச்கசாம்... கேத்தரின்
மாதிரி மான்சிம்மாவும் எங்ேளுக்கு மேள் தான்" என்றார்....
சிறு புன்னபேயுைன் ஏறிட்ை சத்ேன் "நல்லது இமான்.... எனக்கும்
நதரியும்" என்றான்....
அவனது

சிரிப்பை

மான்சிம்மாகவாை
அலட்சிேம்

முேகம

நசய்தவர்

சரிேில்பல....

"நரண்டு

எப்ைவுகம

நாளா

அழுதுக்ேிட்கை

இருந்தாங்ே... அகதாை இன்பனக்கு ோபலல அவங்ே நநத்தில ோேம்...."

என்றவர்

இன்னும்

கநத்ராவுக்கும்
ஆனா

சற்று

நிமிர்ந்து

உங்ேளுக்கும்

மான்சிம்மாபவ

என்ன

அது

அமர்ந்து

ைந்தம்னு

நராம்ைகவ

"அந்த
நைாண்ணு

எனக்குத்

நதரிோது....

ைாதிச்சிருக்கு....

அகதாை

விபளவு....." என்று கமகல கூறாமல் நிறுத்தினார்....

"அகதாை

விபளவு?

என்னாச்சு

வட்டுக்கு
ீ

வந்தாங்ே....

இமான்?"

என்று

கவேமாேக்

ஊருக்குப்

கைாேனும்னு

கேட்ைான்....
"ோபலல

ஒகர

அழுபே.... இனிகமல் இங்கே இருந்தா நான் நசத்துப் கைாய்டுகவன்னு

அழுதாங்ே.... எனக்கு என்ன நசய்றதுன்கன புரிேபல... உங்ேளுக்குத்
நதரிேகவணாம்னு ைிடிவாதமா நசான்னதால என்னால உங்ேளுக்குத்
தேவல் நசால்ல முடிேபல" என்றார்....
இமாபனக்
கூர்பமோேப்

ைார்த்தவன்

"இப்கைா

மான்சி

எங்கே?"

என்றுக் கேட்ைான்....
"இப்ைதான்

மதுபர

ைஸ்க்கு

அனுப்ைிட்டு

வர்கறன்...

துபணக்கு

மரிோவும் கேத்தரினும் கூை அனுப்ைிருக்கேன்.... மன்னிச்சிடுங்ே சார்...

மான்சிம்மாகவாை அழுபேபே என்னாலப் ைார்க்ே முடிேபல" என்றார்....
441

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ஓ.......கைாோச்சா.......?" என்ற ஒற்பற வார்த்பதயுைன் இருக்பேேின்

ைின்னால் ேண்மூடி சாய்ந்தான் சத்ேன்
" ேவிபதேள் நசய்ைவன் மட்டும் ேவிஞனல்ல.....
" ோதபலக் ோதல் நசய்ைவனும் ேவிஞன் தான்!!
" ேவிஞன்,, உேிரற்றபவேபள ேவிபதோக்குவான்..
" ோதலன்,, உேிருள்ள ஒன்பற ேவிபதோக்குவான்!

20.
மான்சி
கநத்ராவுைன்

புறப்ைட்டுவிட்ைாள்....
கசர்க்ே

நிபனத்துக்

இத்தபன

நாட்ேளாே

ோத்திருந்தவள்

இன்று

என்பன
எபதயுகம

புரிந்துநோள்ளாமல் புறப்ைட்டுப் கைாய்விட்ைாள்...

விரக்தியுைன்

இருக்பேேில்

சாய்ந்திருந்தவனின்

நிபனபவ

ேபலத்தார் இமான்..... "மதுபரலருந்து நாேர்கோவில் கைாறாங்ே சார்"

என்றார்...
மீ ண்டும் இதேத்தில் ஒரு அதிர்வு..... அன்நறாருநாள் மான்சி கூறிேது
ஞாைேம் வந்தது..... "நான் ஏன் கமலமபைக்குப் கைாேனும்? என் வடு
ீ
கசந்தமங்ேளம் தான்... அந்த வட்டு
ீ
மருமேளாத்தான் நான் இருப்கைன்"
என்று

மான்சி

அன்று

கூறிே
வார்த்பதேள்

இன்று

ோதுேளில்

எதிநராலித்தது....
"அப்ைடிச்
வட்டுக்கேப்
ீ

நசான்ன

என்

கைாய்ட்ைாகள?

மான்சி....
அவ்வளவு

இன்பனக்ேி

அவ

அம்மா

வலிக்கும்ைடி

நான்

என்னடி

நசய்கதன்?" மானசீேமாேக் கேட்ைான்....

இமான் இருப்ைபத உணர்ந்து நிமிர்ந்து அவபரப் ைார்த்து "சரி நீ ங்ே
கைாங்ே இமான்... நான் ைார்த்துக்ேிகறன்" என்றான்...
442

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தேக்ேமாே எழுந்தவர் "நீ ங்ே கைாய் சமாதானம் ைண்ணிக் கூட்டிட்டு

வாங்ே

சார்...."

இருக்ேிற

என்றவர்

இைத்துல

ைண்ணிட்டுப்

நைரும்

கவற

கைாய்

தேக்ேத்துைன்

ோரும்

கூட்டிட்டு

"ஆனா

வரக்கூைாது....

வாங்ே

மான்சிம்மா

அபத

சார்"

என்றுக்

என்று

இமான்

முடிவு
கூறிவிட்டுச்

நசன்றார்...
தனது

ைர்ஸனலில் தபலேிடுேிறார்

மீ து

கோைம்

வரவில்பல.... ஏநனன்றால் அவரது குணம் நதரியும்... அனாவசிேமாே

எதிலும்

தபலேிை

மாட்ைார்...

அப்ைடிப்ைட்ைவர்

இப்ைடிப்

கைசுேிறார்

என்றால் அது மான்சி மீ தான அக்ேபறோல் தான்....

"நிச்சேமா

மான்சிக்கு

வலிக்கும்ைடி

எதுவும்

நைக்ோது

இமான்...

நம்புங்ே" என்று கூறி அனுப்ைி பவத்தான்....

சற்றுகநரம்

அபமதிோே
தனது

இருக்பேேில்

சாய்ந்திருந்தவன்

மான்சிேிைம் கைச கவண்டும் கைால் இருக்ே தனது நமாபைபல எடுத்து

அவளது நம்ைருக்கு ோல் நசய்தான்...... சுவிட்ச் ஆப் என்று வந்தது.... "என்
கூை

கைசவும்

ைிடிக்ேபலோ

மான்சி?"

என்று

கவதபனயுைன்

கேட்டுக்நோண்ைான்....
மீ ண்டும் இமானுக்கு ோல் நசய்து அவரது மபனவி மரிோவின்
நம்ைர்

வாங்ேினான்....

மரிோவிற்கு

ோல்

நசய்தவுைன்

இரண்ைாவது

ரிங்ேிகலகே எடுத்து "ோர் கைசுறது?" என்று கேட்ைாள்....

"அக்ோ நான் சத்ேன் கைசுகறன்.... மான்சி என்னப் ைண்றா?" என்று
கேட்ைான்....
"என்

மடிேில

தூங்குது
தம்ைி...."

கூறினாள்...

443

என்று

வருத்தமானக்

குரலில்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ம்ம்...

ஜாக்ேிரபதோ

விழுந்துடுவா...

கூட்டிப்

கசர்த்துப்

கைாங்ேக்ோ.....

ைிடிச்சுக்ேனும்"

தூக்ேத்துல

என்று

சரிஞ்சு

ஞாைேமாேச்

நசான்னான்...
"ம் நான் ைார்த்துக்ேிகறன் தம்ைி" என்றவள் சிறிது தேக்ேத்திற்குப்
ைிறகு

"நான்

கூட்டிட்டு

நாபளக்கே

வந்துடுங்ே

ேிளம்ைிடுகவன்....

தம்ைி"

என்றதும்....

"ம்

நீ ங்ே

சீக்ேிரமா

வந்து

இங்ே

ப்ளான்ட்

விட்டு

இப்கைா வரமுடிோதுக்ோ.... நைந்த ஆக்ஸிநைண்ட்ைால நிபறே கசதம்

ஆேிருக்கு... அநதல்லாம் ஓரளவுக்கு சரி ைண்ணிட்டு தான் வரமுடியும்...
நாலஞ்சு நாள் ஆகும்...." என்றான்...
"சரி தம்ைி, முடிஞ்சவபர சீக்ேிரமா வாங்ே" என்றதும்... "ம் சரி... வடு
ீ
கைாய் கசர்ந்ததும் என் நம்ைருக்கு ோல் ைண்ணுங்ே அக்ோ...." என்று
கூறிவிட்டு நமாபைபல அபணத்து பவத்தான்....
மான்சிேின் நிபனப்ைில் அமர்ந்திருந்தவபன ேைபம அபழத்தது.....
அடித்துக்நோண்டிருந்த

நதாபலகைசிபே

எடுத்து
"இகதா

நரண்டு

நிமிஷத்துல வர்கறன்" என்றுக் கூறி பவத்து விட்டுக் ேிளம்ைினான்.....

அதன்ைிறகு அன்று இரவு வபர அலுவல் சரிோே இருந்தது.... இரவு
தனது ஜீப்ைில் வட்டிற்கு
ீ
வந்தவன் இமான் வட்டில்
ீ
நிறுத்தி இறங்ேி
உள்கள நசன்றான்.....
டிவி

ைார்த்துக்

நோண்டிருந்தவர்

சத்ேபனக்

ேண்ைதும்

எழுந்து

வந்தார் "வாங்ே சார்.... இப்ைதான் மரிோ கைான் ைண்ணா..... ஈவினிங்

ஐஞ்சு

மணிக்கே

நாேர்கோவில்

ைஸ்

மாறிட்ைாங்ேளாம்

மிட்பநட்ல

கைாய்டுவாங்ே கைாலருக்கு.... ஊர்ேிட்ைப் கைானதும் விநாேேம் சார்க்கு

ோல் ைண்ணி நாேர்கோவில் ைஸ் ஸ்ைாண்ட்க்கு வரச்நசால்லிை நசால்லி
நசால்லிருக்கேன் சார்" என்று தேவல் நசான்னார்...
மவுனமாே
தபலேபசத்தவன்

அவர்

கசாைாவில் அமர்ந்து ேண்மூடினான்.....

444

கூறாமகலகே

அங்ேிருந்த

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"சப்ைாத்தியும் ைருப்பும் நசய்திருக்கேன் சார்... உங்ேளுக்கும் கசர்த்து

தான் ைண்ணிருக்கேன்.... எடுத்துட்டு வர்கறன்.. சாப்ைிடுறீங்ேளா?" என்று
கேட்ைார்...
ேண்திறந்து அவபரப் ைார்த்தவன் "முதல்ல ஒரு ேப் ோைி கவணும்
இமான்... டின்னர் ைிறகு ைார்க்ேலாம்" என்றான்...
"இகதா

எடுத்துட்டு

வர்கறன்

சபமேலபறக்குச் நசன்றவர்

சார்"

அடுத்த

என்று

கூறிவிட்டு

நான்கு நிமிைத்தில் ோைியுைன்

வந்து "இந்தாங்ே சார்" என்றார்...

அவரிைமிருந்து

ோைிபே
வாங்ேிேவன்

"நீ ங்ேளும்

உட்ோருங்ே

இமான்... உங்ேக்ேிட்ை கைசனும்" என்றதும் "நிச்சேம் கைசலாம் சார்" என்ற

இமான் அவனுக்கு எதிகர அமர்ந்தார்...
ோைிபேக்

குடித்துவிட்டு

கோப்பைபே

டீைாேில்

பவத்தவன்

"நோஞ்ச கநரத்துக்கு இந்த சாபர விட்டுட்டு நவறும் சத்ேனா என்பன

நிபனச்சு என்ேிட்ைப் கைசமுடியுமா? ஐ மீ ன் ஒரு ப்ரண்ட்ைா நிபனச்சுப்
கைசனும்" என்று கவண்டிக் கேட்ைான்...
இமானின்

முேத்தில்

நமல்லிே

புன்னபே....

"நிச்சேமா

சத்ேன்....

நசால்லுங்ே... மனசுல இருக்ேிறபதநேல்லாம் நசால்லிடுங்ே" என்றார்

நட்புைன்...
"ம் ம்......" என்றவன் தனது ேல்லூரி ோலத்பதயும் அப்கைாது சந்தித்த
கநத்ராபவப் ைற்றியும் அவர்ேளுக்ேிபைகே ஏற்ைட்ை ோதபலப்
ைற்றியும்
சுருக்ேமாேச்
ைண்ணது

நசால்லிவிட்டு
கூை

கநத்ரா

"இந்த

தான்....

என்பன

எதிர்ோலத்பத

தீர்மானிச்சிருந்தா"

மரணம்

ைிறகு

அதன்

அவன்

ஜாப்க்ோன
என்றவன்

வாழ்வில்

வரிபசோேச் நசான்னான்...

445

வச்சு

ைடிப்பை
தான்

தனது

ஏற்ைட்ை

நசலக்ட்
தன்கனாை
அண்ணனின்

மாற்றங்ேள்

என

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"முதல்ல மான்சிபே ஒரு ேைபமோ... வற்புறுத்தலுக்ோேத் தான்

கமகரஜ் ைண்கணன்... அதுக்ேப்புறம் நட்பு அப்ைடின்ற அடிப்ைபைேில் தான்
எங்ே பலப்பைத் நதாைங்ேிகனாம்... கநத்ராபவப் ைத்தி மான்சிக்ேிட்ை
நசால்லி புரிே வச்சி மான்சிக்கு கவற ஒரு நல்ல வாழ்க்பே அபமச்சிக்
நோடுக்கும்
ஆரம்ைிச்ச

முடிவுலதான்
சில

தரமுடிோதுனு
மான்சிபேப்

இருந்கதன்....

நாள்லகே

என்னால

புரிஞ்சுக்ேிட்கைன்....
ைத்தி

நசால்லிப்

ஆனா

மான்சி

அவபள
அதன்

புரிே

ோருக்கும்

ைிறகு

வச்சு

கூை

ைழே

விட்டுத்

கநத்ராக்ேிட்ை

மான்சி

கூை

கசர்ந்து

வாழனும்னு ஆபசப்ைட்கைன்.... அதுக்குள்ள கநத்ரா வந்துட்ைா" என்றவன்

ைிறகு கநத்ராவின் கோைம்.... இவர்ேளின் ோதபலச் கசர்த்து பவக்ே
முடிநவடுத்த
சந்தித்தது...

மான்சி....

மான்சியும்

கநத்ராவுக்கு

மான்சி

இவனும்

நசய்துக்

கநத்ராபவ
நோடுத்த

நசன்று

சத்திேம்...

என

எல்லாவற்பறயும் நசான்னான்....
சத்ேன்

கூறிேவற்பற

ேவனமாேக்

கேட்ை

இமான்

"நீ ங்ே

மான்சிக்ேிட்ை உண்பமபே நசால்லி புரிே வச்சிருக்ேலாகம சத்ேன்?"

என்று கேட்ே...
"இல்ல இமான்.... மான்சி முதல்ல என்பன ேணவனா நிபனக்ேனும்...
என்பன விட்டுட்டு இருக்ே முடிோத நிபலக்கு வரனும்.... அதன்ைிறகு
தான்

என்

நிபனச்சதில்

மனசுத்

நதளிவுப்ைடுத்தனும்னு

தப்ைில்பல....

ைேன்ைடுத்திக்ேிட்ைதுதான்

ஆனா

தவறு....
அந்த

நிபனச்கசன்....

அதுக்ோே
சூழ்நிபலேில

நான்

கநத்ராபவப்
மான்சிக்குப்

புரிே பவக்ே கவற வழித் நதரிேபல... அதுதான் இப்கைா என்பன தபல

குனிே வச்சிடுச்சு" என்றவன் விைத்துப் ைற்றித் நதரிந்தவுைன் மான்சி
மேக்ேமபைந்தது அபதக்ேண்டு இவன் நிதானமிழந்தது கநத்ரா இவபன
ேண்டுநோண்ைது என எல்லாவற்பறயும் கூறிமுடித்தான்....
"கநத்ராகவாைப் ைிரச்சபன எல்லாம் முடிஞ்சப் ைிறகு மான்சிம்மா ஏன்
கைாேனும் சத்ேன்?" என்று இமான் கேட்ே....
"அதான் எனக்கும் புரிேபல இமான்..... ஒருகவபள மான்சி தவறா
புரிஞ்சுக்ேிட்ைாகளானு

கதானுது.....
446

நானும்

கநத்ராவும்

கைசிக்ேிட்டு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இருந்தப்ை தான் மான்சி மேக்ேம் நதளிஞ்சு எழுந்து வந்தா.... அந்த

சமேத்துல

அழுதுக்ேிட்டிருந்த

கநத்ராபவ

அபணச்சி
நானும்

அழுதுக்ேிட்டு இருந்கதன்.... அபதப் ைார்த்து தவறாப் புரிஞ்சிருக்ேலாம்"

என்று குழப்ைமாேத் நதரிவித்தான்.....
கோசபனோே
கதானுது

அமர்ந்திருந்த

சத்ேன்....

இப்கைா

இமான்

என்ன

"எனக்கும்

நசய்றது?

அப்ைடித்தான்

மான்சிம்மாக்கு

ோல்

ைண்ணி நசால்லிப் புரிே பவக்ேலாகம?" என்றார்...

"இல்பல
கைசனும்....

இமான்....
விைரமா

அது

சரிோ

நசால்லிப்

வராது....

புரிே
நான்

பவக்ேனும்....

கநர்ல
மான்சி

கைாய்
என்

வார்த்பதேபள நம்புவான்ற நம்ைிக்பே எனக்ேிருக்கு....." என்றவன் ஒரு

நைருமூச்சுைன்

நிமிர்ந்து

"ஆனா

ஒரு

வாரத்துக்கு

ப்ளான்ட்

விட்டு

நேரமுடிோது.... நஹவி ஒர்க் இருக்கு இமான்...." என்றான்...

"ஒன்னும்

ைிரச்சபனேில்பல சத்ேன்...

மான்சிம்மாவும் நோஞ்சம்

ரிலாக்ஸ் ஆேட்டும்..... ஒரு வாரம் ேழிச்கசப் கைாய் கைசிக் கூட்டிட்டு

வாங்ே" என்றார்...
"ம் கவற வழிேில்பல.... அப்ைடிதான் நசய்ேனும்" என்றான் சத்ேன்...
இமானிைம் மனதிலிருந்தபதக் நோட்டிேப் ைிறகு மனம் ஓரளவுக்கு
இலகுவாே அதன்ைின் அவர் நோடுத்த உணவிபன உண்டுவிட்டு தனது
வட்டிற்கு
ீ
வந்தான்..... தனது அபறக்குச் நசன்று உபை மாற்றிக் நோண்டு
மான்சிேின் அபறக்கு வந்தான்....
அவள் ைடுக்கும் ேட்டில்.... அவள் அலங்ேரித்துக்நோள்ளும் டிரஸிங்
கைைிள்....

அவள்

கூந்தல்ேள்.....

உைகோேித்த

இப்ைடி

மான்சி

சீப்பு....

அதிலிருந்த

உைகோேித்த

உதிர்ந்த

அவளது

அத்தபனயும்

அவளது

அபைோளங்ேளுைன் அங்ேிருக்ே அவள் மட்டும் இல்பல....

அபறபேச் சுற்றி வந்தவன் அங்ேிருந்த ோட்கைார்டு அருகே வந்து
நின்றான்.... நமல்லிேத் துணிோல் திபரேிட்டு மூைப்ைட்டிருந்த ஓவிேப்
447

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைலபே... திபரபே நீ க்ேினான்.... நைன்சில் ஓவிேமாே இவனது ைைம்

வபரேப்ைட்டிருந்தது....
ைிரமிப்புைன் அப்ைடிகே அபசோமல் சிபலோே நின்றுவிட்ைான்....
இபத
எப்கைாது

வபரந்தாள்?

என்ற

கேள்வியுைன்

ைைத்பதப்

ைார்த்தவனுக்கு ஏகதாநவாரு வித்திோசம் புலப்ைட்ைது....

ஓவிேத்பத
மான்சி

உற்றுப்ைார்த்தான்....குறுக்கும்

என்ற

சிறு

எழுத்துக்ேள்

நநடுக்குமாே

மூலமாே

அந்த

சத்ேன்
ஓவிேம்

வபரேப்ைட்டிருந்தது.... அதாவது இருவரின் நைேர் நோண்டு அவனது

ஓவிேத்பத வபரந்திருந்தாள்.....
சத்ேனின் விரல்ேள் மிே மிே நமன்பமோே ஓவிேத்பத வருடிேது....
"எத்தபன ோதல்டி என்கமல்?" எனும்கைாது ேண்ேள் ேலங்ேிேது..... "இந்த
ஓவிேத்பத வபரே எத்தபன நாட்ேள் ஆேிேிருக்கும்? என் ஓவிேத்பத
வபரே

எடுத்துக்

என்பனப்

புரிந்து
நோண்ை

கநரத்தில்

நோள்ளவும்

சில

விநாடிேபள

ைேன்ைடுத்திேிருக்ேலாகம

ஒதுக்ேி
மான்சி?"

ஏக்ேமாேக் கேட்ைான்...
அன்று

இரவு

மான்சிேின்

அபணத்துக்நோண்டு

அபறேில்

அவளது

அவளது

தபலேபணபே

கைார்பவபேப்

கைார்த்திப்

ைடுத்துக்நோண்ைான்.... அவபளகே அபணத்துப் ைடுத்திருப்ைது கைான்ற

சுேத்கதாடு

உைல்

அலுப்பும்
கசர்ந்துநோள்ள

அபமதிோே

உறங்ேிப்

கைானான்....
" என் கநசம் உன் நிபனவுேபள சுமக்ே...
" நான் நம் ேனவுேபள சுமந்து...
" ோத்திருக்ேிகறன்...
" ேண்மணி உனக்ோே !
முன்னிரவில் வந்த பேப்கைசி அபழப்ைில் ைதட்ைமாே எழுந்தான்
விநாேேம்....

அவனருகே

உறங்ேிக்

நோண்டிருந்த

உறக்ேம் ேபலந்து எழுந்துவிட்டிருந்தாள்.....

448

நைாம்மியும்

கூை

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"இந்தகநரத்துல ோருங்ே?" என்று கேட்ை மபனவிபேப் ைார்த்தவன்

"நதரிேபல நைாம்மு,, புது நம்ைரா இருக்கு" என்றைடி நமாபைபல ஆன்
நசய்து ோதில் பவத்து "ஹகலா?" என்றான்....
"நான்தாண்ணா

மான்சி

கைசுகறன்....

நானும்
மரிோ

அக்ோவும்

நாேர்கோவில் வந்திருக்கோம்.... இன்னும் ஒன் அவர்ல நாேர்கோவில்

ரீச் ஆேிடுகவாம்... நீ ைஸ் ஸ்ைாண்ட் வந்து நவேிட் ைண்றிோ?" என்று
கேட்ைது மான்சிகே தான்....
அந்த

இரவில்

மான்சிேின்

குரல்

கேட்டு

ைதட்ைமான

விநாேேம்

"குட்டிம்மா..... என்னம்மா ஆச்சு? திடீர்னு வந்திருக்ேிகேைா? மாமா கூை

வரபலோ?" என்று அடுத்தடுத்துக் கேள்விேபள அடுக்ேினான்....
"அண்ணா.... ஒரு ைிரச்சபனயும் இல்பல.... அவருக்கு ப்ளான்ட்ல லீவு
இல்பல....

எனக்குத்

துபணோ

மரிோ

அக்ோவும்

கேத்தரினும்

வந்திருக்ோங்ே... மத்தநதல்லாம் வட்டுக்கு

ீ
வந்து நசால்கறன்... நீ ைஸ்
ஸ்ைாண்ட்க்கு வந்துடுண்ணா" என்றாள்...
"சரிைா...

இகதா
ேிளம்புகறன்"

என்று

உைனடிோே

நமாபைபல

அபணத்து விட்டு ைடுக்பேேிலிருந்து எழுந்தான்...

கைசிேது

மான்சி

என்றதும்

நைாம்மியும்

ைதட்ைமாே

எழுந்தாள்...

சட்பைபே மாட்டிக் நோண்டு ேிளம்ைிேவபன மறித்து நின்று "என்னங்ே

ஆச்சு? அண்ணி வந்திருக்ோங்ேளா?" என்று கேட்ே...
"ஆமாம் நைாம்மி.... கூை மரிோ வந்திருக்ோங்ேளாம்.... மச்சானுக்கு
லீவு இல்பலோம்... கவற எந்த விைரமும் நசால்லபல... நான் கைாய்
கூட்டிட்டு வந்துடுகறன்" என்று கூறிவிட்டு அபறக் ேதபவத் திறந்து
நோண்டு நவளிகேறினான்...
திபேப்புைன்

ேட்டிலில்

அமர்ந்தாள்

நைாம்மி....

திருமணத்திற்கு

வந்துப் புறப்ைடும் கைாது இருந்த மான்சிேின் ேண்ண ீர் முேம் இப்கைாது

449

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ஞாைேம் வந்தது.... இங்ேிருந்து கைாய் மூன்கற நாளில் மான்சி திரும்ைவும்

வருவது

நைரும்

ேவபலபே

விபதத்தது....

திருமணப்

ைதட்ைத்தில்

மான்சிேிைம் சரிோே விைரம் கேட்ோதது நைரும் தவகறா என்ற கவதபன

ஆட்நோள்ள அபறபே விட்டு நவளிகே வந்தாள்....
வட்டு
ீ

கூைத்தில்

நின்றிருந்தனர்...

நீ லகவணியும்

நைாம்மிபேக்

ேண்ைதும்

இசக்ேியும்
கவேமாே

ைதட்ைமாே
அருகே

வந்த

நீ லகவணி "என்னன்னும்மா கைான் வந்தது? நாச்சிோ வந்திருக்ோன்னு

மட்டும் நசால்லிட்டு அவசரமா ோபர எடுத்துக் ேிட்டுப் கைாேிருக்ோன்?"
என்று ேவபலயுைன் கேட்ைாள்..
"எனக்கும் நதரிோது அத்பத.... அண்ணனுக்கு லீவு இல்பலோம்...
மரிோ கூை வந்திருக்ோங்ேளாம்.... மத்த விைரம்லாம் வட்டுக்கு
ீ
வந்து
நசால்றதா
இன்னும்

நசால்லிருக்ோங்ே....

நோஞ்சகநரத்துல

நீ ங்ே

அண்ணி

ேவபலப்ைைாம
வந்துடுவாங்ே"

உட்ோருங்ே....
என்ற

நைாம்மி

நீ லகவணிேின் பேபேப் ைிடித்து அபழத்துச் நசன்று கசாைாவில் உட்ோர

பவத்துவிட்டு தானும் அருகே அமர்ந்து நோண்ைாள்.....
இசக்ேி ைதட்ைம் குபறோதவராே குறுக்கும் நநடுக்குமாே நைக்ே
ஆரம்ைித்துக் ேிட்ைத்தட்ை ஒரு மணிகநரம் ேழித்து நவளிகே ோர்
நிற்கும்
ஓபச கேட்ைது.... மூவரும் ஒகர சமேத்தில் வாசலுக்கு ஓடி வந்தனர்....
முதலில் இறங்ேிே விநாேேம்
திறந்து

விை

மரிோவும்

ைின்னால் நசன்று

அவபள

அடுத்து
மான்சியும்

ோர் ேதபவத்
இறங்ேினர்....

விநாேேம் கேத்தரிபனத் தூக்ேிக் நோண்டு வந்தான்.. மேபளக் ேண்ை

நைற்கறாரின்

ேண்ேளில்

முதலில்

ைட்ைது

அவளது

நநற்றிேிலிருந்த

ோேமும் அதிலிருந்த ைிளாஸ்ைரும் தான்.... அய்கோநவன்று அலறித்

துடித்து அருகே வந்தனர்...
ஓடிவந்து தேப்ைபன தஞ்சமபைந்த மான்சி அவர் நநஞ்சில் முேம்
பவத்து நமல்ல ேசிே ஆரம்ைித்தாள்... மேள் நடுஇரவில் வந்திறங்ேிேது
குழப்ைநமன்றால் அவளது நநற்றிக்ோேம் ைேத்பத விபதக்ே "என்ன

450

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தங்ேம்? நநத்தில என்னம்மா ோேம்?" என்று ேண்ண ீர் ததும்பும் குரலில்

கேட்ைார்.....
"ேீ ழ விழுந்துட்கைன்ப்ைா" என்றவளின் முேத்பத நிமிர்த்தி ோேத்பதப்
ைரிகசாதித்த நீ லகவணி "ோேம் நைரிசா இருக்கும் கைாலருக்கே தாேி?"
என்று தன் ைங்ேிற்கு ேலவரமாேக் கேட்ைாள்...
"அப்ைா, குட்டிம்மாவ நமாதல்ல உள்ளார கூட்டிப் கைாங்ே" என்று
விநாேேம் அதட்ைலாேக் கூறிேதும்... வாசலிகலகே நிற்ைபத உணர்ந்து
"வா

தாேி

உள்ள கைாேலாம்" என்று

மேபள அபழத்துக்

நோண்டு

உள்கள வந்தார்....
கசாைாவில் அமர்ந்தவளின் ோலருகே மண்டிேிட்ை நைாம்மி முதலில்
மான்சிேின் ோேத்பத தான் ைரிகசாதித்தாள்.... ோேம் ைட்ை அன்று
சத்ேன்
கைாட்டுவிட்ை ைிளாஸ்ைர் தான் இன்னும் இருந்தது....
ேணவனிைம் திரும்ைி "ோர்லருந்து ைர்ஸ்நைய்டு ைாக்ஸ் எடுத்துட்டு
வாங்ே" என்று உத்தரவிட்ைவள் கவேமாே சபமேலபறக்கு ஓடினாள்....
சில

நிமிைங்ேளில்

ோைி

தோரித்து

எடுத்து

வந்தவள்

ஒரு

கோப்பைபே மரிோவிைம் நோடுத்து விட்டு மற்நறான்பற மான்சிேிைம்

நோடுத்து "குடிங்ே அண்ணி..." என்றாள்....
நைாம்மிபேக்
என்றவாறு

ேண்ைதும்

அவபள

ஏகனா

அபணத்துக்

அழுபே
நோண்டு

நவடிக்ே
"நைாம்மி....."

அழுதவபளக்

ேண்டு

அத்தபன கைரின் ேண்ேளும் ேசிந்தது......

தன்

கதாளில்

சாய்த்து

ஆறுதலாேத்

தட்டிக்

நோடுத்த

நைாம்மி

"நமாதல்ல ோைி குடிங்ே..." என்று வற்புறுத்திக் கூறி ோைிபேக் குடிக்ே

பவத்தப்
ோேத்பதத்

ைிறகு

நநற்றிேிலிருந்த

துபைத்து

சுத்தம்

கைாட்டுவிட்ைாள்.......

451

ைிளாஸ்ைபர
நசய்து

எடுத்து

புதிே
விட்டுக்

ைிளாஸ்ைர்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

இசக்ேிபேப்

ைார்த்து

"மாமா

எதுவாருந்தாலும்

ோபலல

கைசலாம்....அண்ணி நோஞ்சம் நரஸ்ட் எடுக்ேட்டும்" என்று நைாம்மிக்

கூறிேதும் மேளின் முேத்பதப் ைார்த்துக் நோண்டு "சரிம்மா" என்றார்....
மான்சிபே
ஆன்நசய்து

அவளது

ேட்டிலில்

கேத்தரிபனயும்
"குட்டிப்ைாப்ைா

அபறக்கு
ைடுக்ே

தூக்ேி
அக்ோக்

அபழத்துச்

பவத்த
மான்சிேின்
கூைகவ

நசன்று

நைாம்மி

ைக்ேத்தில்

தூங்குங்ே"

ஏசிபே

கூைகவ
ைடுக்ே

என்றதும்

வந்த
பவத்து

மான்சிேின்

ேழுத்பதக் ேட்டிக் நோண்ைாள் கேத்தரின்...

இருவரும் ேண்மூடி உறங்கும் வபரக் ோத்திருந்த நைாம்மி ைிறகு
நமல்ல எழுந்து அபறக் ேதபவ மூடிவிட்டு ஹாலுக்கு வந்தாள்.... மரிோ
அமர்ந்திருப்ைபதக்

ேண்டு

"அக்ோ

நீ ங்ேளும்

அண்ணி

ரூம்லகேப்

ைடுத்துக்ேிறீங்ேளா?" என்று கேட்ே....

"இல்ல நைாம்மி வரும்கைாது ைஸ்ல நல்லா தூங்ேிோச்சு.... நான்
இங்ேகே
இருக்கேன்"

என்று

"திடீர்னு

ோபலல

கைான்

அழுபே....

சத்ேன்

தம்ைிக்கு

கேத்தரின்

அப்ைா

என்பனத்

கூறிவிட்டு
ைண்ணி

இசக்ேிேிைம்

ஊருக்குப்

ைிளான்ட்ல

அதிே

துபணக்கு

திரும்ைிேவள்

கைாேனும்னு
கவபல...

அனுப்ைி

ஒகர
அதனால

வச்சார்"

என்று

சுருக்ேமாே நசான்னாள் மரிோ...

மரிோவின்
இருக்ேிற
வந்கதன்....

எதிர்

வபரக்கும்
எம்

மவ

கசாைாவில்

வந்து

அமர்ந்த

நாச்சிோ

உங்ே

மேள்னு

இந்த

ராத்திரில

நநத்தில

இசக்ேி....

"ஊட்டில

நசால்லிவிட்டுட்டு
ோேத்கதாை
வந்து

நிக்ேிறா.... எங்ே அத்தபன கைகராை உசுரும் அவதான் தாேி" என்றவர்

மரிோபவ கநாக்ேி பேநேடுத்துக் கும்ைிட்டு "என்ன நைந்ததுனு விைரமா
நசால்லு தாேி" என்று நேஞ்சுதலாேக் கேட்ைார்...
தர்மசங்ேைமாே தபல குனிந்தாள் மரிோ....

452

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அவளுக்கு எதிகர தபரேில் அமர்ந்த நீ லகவணி "அம்மா தாேி... நீ யும்

ஒரு மே வச்சிருக்ே.... எம்மவளுக்கு என்னாச்சுன்னு நசால்லும்மா" என்று
ேண்ண ீருைன் பேப்ைிடித்துக் கேட்ைாள்...
தன்

ோலருகே

மரிோபவ

அமர்ந்து

அபசத்து

நேஞ்சிே

விட்ைது

"நீ ங்ே

அந்தத்

தாேின்

ேண்ண ீர்

எழுந்திருங்ேம்மா"

என்று
நீ லகவணிேின் பேப்ைற்றி தூக்ேி கசாைாவில் உட்ோர பவத்தவள் சில
நிமிை

மவுனத்திற்குப்

ைிறகு

நமல்லிேக்

குரலில்

தனக்குத்

நதரிந்தவற்பறச் நசால்ல ஆரம்ைித்தாள்....

"கநத்ரான்னு ஒரு நைாண்ணு..... நைங்ேளூர்ல இருக்கு கைாலருக்கு....
நம்ம சத்ேன் தம்ைி வட்டுக்கு
ீ
அடிக்ேடி வரும்.... வந்தா நரண்டு மூணு
நாள்

தங்ேிட்டுப்

கைாகும்....

தம்ைிக்கு

ேல்ோணம்

ஆேிறதுக்கு

முன்னாடிகே வந்துப் கைாய்ேிட்டு இருந்துச்சு.... ேல்ோணத்துக்குப் ைிறகும்

வந்தாங்ே... சத்ேன் தம்ைிக் கூை ைடிச்சவங்ேன்னு தம்ைி நசால்லுச்சு....
நரண்டு

நாள்

அன்பனக்ேிப்

முன்னாடி
பூராவும்

அந்த
அது

கநத்ரா

ரூம்ல

வந்தாங்ே...

அழுதுக்ேிட்கை

நம்ம

மான்சி

ைடுத்திருந்துச்சு....

எங்ே வட்டுக்ோரர்
ீ
கைாய்ப் ைார்த்து விசாரிச்சதுக்கு எதுவுமில்பலனு
நசால்லிடுச்சு....
என்ன

அன்பனக்ேி

நைந்துச்சுன்னு

பநட்தான்

நதரிேபல....

நநத்தில
நாங்ே

அடிப்ைட்டிருக்கு...
கேட்ைதுக்கு

ேீ ழ

விழுந்துட்கைன்னு மட்டும் தான் மான்சி நசால்லிச்சு.... அதுக்ேப்புறம்

ோபல வந்து ஊருக்குப் கைாகே ஆேனும்... இங்ே இருந்தா நான் நசத்துப்
கைாய்டுகவன்னு அழுதுச்சு.... நாங்ே நராம்ை ைேந்துகைாய்ட்கைாம்...
எங்ே
வட்டுக்ோரர்
ீ
உைகன ைஸ் ஏத்தி அனுப்ைி வச்சிட்ைார்" என்று தனக்குத்
நதரிந்தவபர கூறினாள் மரிோ....
கேட்ை

அத்தபன

கைரும்

அதிர்ந்து

கைாேிருந்தனர்....

விநாேேம்

மட்டும் முன்னால் வந்து "குட்டிம்மா வந்தது மச்சானுக்குத் நதரியுமா?"

என்று கேட்ே.....
"நதரிோது..... அவருக்குத் நதரிே கவணாம்னு மான்சி நசான்னதால
புறப்ைடுற

வபரக்கும்

நதரிோது...

453

அதுக்ேப்புறம்

கேத்தரின்

அப்ைா

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைிளான்ட் கைாய் நசால்லி சத்ேன் தம்ைி எனக்குக் ோல் ைண்ணி கேட்டு

ைத்திரமா கூட்டிப் கைாேச் நசான்னார்" என்றாள் மரிோ.....
மபனவிேிைம் திரும்ைிே விநாேேம் "இந்த கநத்ரா ோரு நைாம்மி?"
என்று கோைம் நிபறந்தக் குரலில் கேட்ே.....
அதிர்ந்துகைாேிருந்த

நைாம்மி

சட்நைன்றுத்

நதளிந்து

"எனக்குத்

நதரிோகதங்ே.... இதுவபரக்கும் கேள்விப்ைைாத கைரா இருக்கே.... எங்ே

வட்டுல
ீ
கூை ோருக்கும் நதரிோது" என்று துேரமாேக் கூறினாள்....
ேல்லாய்

மாறி

அமர்ந்திருந்த

அப்ைாவின்

அருகே

வந்தான்

விநாேேம்.... "அப்ைா பதரிேமா இருங்ே... ோபலல குட்டிம்மாக் ேிட்ை

விைரமா கேட்ேலாம்" என்றான்....
இேந்திரம்

கைால்

தபலேபசத்தார்

இசக்ேி....

நீ லகவணி

மட்டும்

அதிர்ச்சி ேபலந்தவளாே "அய்கோ ேைவுகள... நாங்ே என்னப் ைாவம்

ைண்கணாம்? எம்மவ வாழ்க்பேல மட்டும் ஏஞ்சாமி இவ்வளவு துேரம்?"
என்று ேதறிேழ ஆரம்ைித்தாள்...
"அம்மா,

அழுபேபே

நிறுத்து...

அக்ோ

நசான்ன

மாதிரி

அந்தப்

நைாண்ணு மச்சானுக்குப் ைிரண்ட்ைாக் கூை இருக்ேலாம்.....

ேண்ைபதயும்
ேற்ைபன நசய்துக்ேிட்டு குழப்ைாம இருங்ே" என்று தாபே அதட்ைலாேக்
கூறிேவன்.... "நைாம்மி நீ நசான்னது நிஜம் தாகன?" என்று மீ ண்டும்
கேட்ைான்...
ேண்ேளில் வழிந்த நீ பரத் துபைக்ேக் கூைத் கதான்றாமல் "சத்திேமா
அந்த நைாண்ணு ோருன்னு எங்ே ோருக்கும் நதரிோதுங்ே" என்றாள்
ேலவரமாே...
"ம் சரி... குட்டிம்மா எழுந்ததும் கேட்ேலாம்" என்று விட்டு தபரேில்
அமர்ந்து சுவற்றில் சாய்ந்து நோண்ைான்...

454

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அதன் ைிறகு அந்த வட்டில்

ீ
ோருகம உறங்ேவில்பல.... ஆளுக்நோரு
மூபலேில்

அமர்ந்து

விடிே

விடிே

விழித்திருந்தனர்
மான்சி

விழித்நதழுவதற்ோே....
விடிந்ததும் எழுந்து நசன்று ோைித் தோரித்து எடுத்துக் நோண்டு
மான்சிேின்

அபறக்குச்

நசன்றாள்

நைாம்மி.....

குளிேலபறேில்

இருந்தாள் மான்சி.... வரும் வபர ோத்திருந்தவள் வந்ததும் ோைிபேக்

நோடுத்துவிட்டு "மாமா வரச்நசான்னார் அண்ணி" என்றாள்....
"ம் ம்..." என்றவள் ோைிபே அருந்திவிட்டு நைாம்மியுைன் ஹாலுக்கு
வந்தாள்.....
அத்தபன கைரின் ைார்பவயும் மான்சிேிைம் திரும்ைிேது.... கவேமாே
எழுந்து வந்த விநாேேம் தங்பேேின் கதாபள அபணத்து "இப்கைா
ைரவால்பலோ

குட்டிம்மா?"

என்றுக்

கேட்ே.....

"ம்

ைரவால்லண்ணா"

என்றவபள அபழத்து வந்து கசாைாவில் அமர்த்தினான்...

தங்பேேின் இரு பேேபளயும் ைற்றிநோண்டு "இந்த கநத்ரா ோருைா
குட்டிம்மா? மச்சானுக்கு எப்புடிப் ைழக்ேம்?" என்று மிே மிே நமதுவாேக்
கேட்ைான்....
மரிோ மூலமாேத் நதரிந்துவிட்ைது என்று புரிந்துப் கைாே.... இனி
மபறத்து
சரிோே

பவக்ே
வரும்
ஒன்றுமில்பல..

என்று

உண்பமபேக்

உணர்ந்தவளாே

கூறினாள்

எல்கலாபரயும்

தான்

ஒருமுபறப்

ைார்த்துவிட்டு "கநத்ரா அக்ோ சத்ோ மாமாகவாை லவ்வர்.... நரண்டு

கைரும் நாலு வருஷமா ோதலிக்ேிறாங்ே" என்றாள் உபைந்து கைானக்
குரலில்...
இல்பல

இல்பல...

அப்ைடிநேல்லாம்

இருக்ோது...

என்று

இரநவல்லாம் மனதிபன திைப்ைடுத்திேிருந்த ஒரு நசய்தி இருக்ேிறது

என்றதும் கேட்ைவர்ேளின் இதேம் சில நிமிைங்ேள் நின்றுவிட்டுப் ைிறகுத்
துடித்தது......

455

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________
எல்கலாரிலும் சற்று திைமாே இருந்தது விநாேேம் மட்டுகம..... "இந்த
விஷேம்

உனக்கு

எப்ைருந்துத்

நதரியும்மா?"

என்று

தங்பேேிைம்

கேட்ைான்....
சற்றுகநரம்
துபைத்துக்

நோண்டு

நணைர்ேளாே
நசன்றதும்
கோைம்...

மவுனமாே

இருந்தவள்

தனக்கும்

வாழ்கவாம்

கநத்ராவின்

சத்ேனுக்கும்

என்ற

அவனது

வருபே....

அவர்ேளின்
ோதபல

விழிேளில்

நைந்தத்

ஒப்ைந்தம்...

அவர்ேளது

கசர்த்து

வழிந்த

திருமணம்...
ைிறகு

ோதல்...

பவக்ே

நீ பரத்
ஊட்டி

கநத்ராவின்

நிபனத்து

இவள்

நசய்துக் நோடுத்த சத்திேம்.... அதன் ைிறகு ேபைசிோே கநத்ரா வந்த

கைாது

நைந்தப்

ைிரச்சபன

சத்ேன்

கநத்ராவின்

ேண்ண ீர்
என

எல்லாவற்பறயும் ஒன்று விைாமல் நசான்னாள்... இறுதிோே "சத்ோ

மாமாவும் கநத்ரா அக்ோவும் நராம்ை விரும்புறாங்ே அண்ணா... அவங்ே
நரண்டுகைரும்

நிம்மதிோ

வாழனும்....

அதான்

நான்

வந்துட்கைன்"

என்றாள் ேண்ண ீருைன்...

அரண்மபண கைான்ற அந்த வகை
ீ
ஸ்தம்ைித்தது....
'இந்த நான்கு மாத வாழ்க்பேேில் இத்தபன நைந்திருக்ேிறதா? ஒரு
ோதலிபே
சத்ேனுக்கு

பவத்துக்நோண்கை
என்ன

துணிச்சல்

மான்சிபே

திருமணம்

இருக்ேகவண்டும்?

நசய்த

திருமணத்திற்குப்

ைிறகும் ோதலிபே வட்டுக்கு

ீ
வரவபழத்து தன் மபனவிேின் முன்கை
குலாவிேிருக்ேிறான் என்றால் எவ்வளவு பதரிேம்?' இசக்ேிேின் மவுனம்
ஆத்திரமாே வரிேம்
ீ
நோண்ைது...
அழுது நோண்டிருந்த மான்சி... ஆபச ஆபசோேத் தனக்கு திருமணம்
நசய்து

பவத்தத்

தனதுத்

தேப்ைபனப்

ைார்த்து

"எனக்கு

பைகவர்ஸ்

வாங்ேிக் குடுத்துடுங்ே அப்ைா.... சத்ோ மாமா சந்கதாஷமா வாழனும்...

நான் அவர் கூை இருந்தா அது நைக்ோது... நரண்டு குடும்ைத்துக்கும்
ைேந்து

என்கூை

அக்ோபவ
எனக்கும்

வாழனும்னு

அவரால
கவண்ைாம்...

மறக்ே

அவர்

முேற்சி

முடிோது...

எனக்கு

அப்ைடிநோரு
விவாேரத்து

தீர்மானமாே...
456

ைண்ணாலும்
கவணும்"

கநத்ரா

வாழ்க்பே
என்றாள்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நரண்டு ஊர் மக்ேளின் முன்பு சத்ேனின் ோலில் விழுந்து நசய்து

பவத்த திருமணத்பத முறிக்ேச் நசால்லும் மேள்.... அந்த முறிவுக்கு
ோரணமான சத்ேனும் கநத்ராவும்.... நநற்றிேிலிருக்கும் ோேம் கூை ேீ கழ
விழுந்ததால்

ஏற்ைட்ைதா?

அல்லது

நைந்த

ைிரச்சபனோல்

அவர்ேள்

இருவரில் ஒருவரால் தாக்ேப்ைட்ைதா? நைற்றவரின் மனம் ைரிதவிக்ே....

ேண்ேள் ரத்தநமன சிவக்ே ேத்பத மீ பசபே ஆத்திரமாே முறுக்ேினார்
இசக்ேி...
மான்சிக் கூறிேபதக் கேட்ை மரிோ அதிர்ச்சியுைன் எழுந்து வந்து
மான்சிேின் பேேபளப் ைற்றிக் நோண்டு "அப்ைடிலாம் கைசாத ைாப்ைா....
சத்ேன் தம்ைிக்ேிட்ை கைசி சரி ைண்ணலாம்.... உன்கமலயும் அவருக்கு
நிபறே அன்ைிருக்கு மான்சிம்மா..." என்று நேஞ்சினாள்...
"அன்பு

இருக்குதான்
அக்ோ...

நான்

இல்கலன்னு

நசால்லபல....

கநத்ரா அக்ோபவ மறக்ேவும் முடிோம... என் கூை கசர்ந்து வாழவும்

முடிோம

சத்ோ

ைார்த்துட்கைன்...

மாமா

இனியும்

ைடும்
என்னால

ேஷ்ைத்பத

நான்

ேண்ணாலப்

அவருக்குத்

துன்ைம்

கவண்ைாம்"

என்று மான்சி உறுதிோேக் கூறினாள்...

அடுத்ததாே நைாம்மி... "என் அண்ணன் அப்ைடிப்ைட்ைவர் இல்பல....
கநத்ராபவ விரும்ைிேிருக்ேலாம்... ஆனா உங்ேளுக்குத் துகராேம் நசய்ே
ஒருநாளும் நிபனச்சிருக்ே மாட்ைார்... என் அண்ணபனப் ைத்தி எனக்குத்
நதரியும்" என்றுக் கூறி முேத்பத மூடிக்நோண்டு ேதறினாள்...
மருமேபள நரௌத்திரமாேப் ைார்த்த இசக்ேி "ஏகலய் விநாேேம்... ஒம்
நைாஞ்சாதிபே வாபே மூடிக்ேிட்டு உள்ளாரப் கைாேச் நசால்லுகல...
எல்லாம்
தான்

நவட்ை

நவளிச்சம்

ஆேிடுச்கச...

இன்னும்

என்னகவ

சப்பைக்ேட்டுக் ேட்டிக்ேிட்டு இருக்ோ" என்று உச்சக் குரலில் ேத்தினார்.....

மிரண்டு கைானாள் நைாம்மி... மபனவிபேப் ைார்த்து ஆத்திரமாே
விழித்த

விநாேேம்

"என்

தங்ேச்சி

457

வாழாம

வந்திருக்ோ....

நீ

உன்

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அண்ணபனத் தூக்ேி வச்சுப் கைசுறிோ? கைசாம உள்ளப் கைா" என்று

அவனும் ேத்தினான்....
நிபலபம
பேமீ றுவபத

உணர்ந்து

கவேமாே

எழுந்து

தனது

தேப்ைனிைம் வந்த மான்சி "அப்ைா தேவுநசஞ்சி கோைப்ைைாம நிதானமா

கோசிங்ேப்ைா.... சத்ோ மாமா கமல எந்தத் தப்பும் இல்பல... அவபரக்
ேட்ைாேப்ைடுத்தி

என்பனக்

எவ்வளவு

நநருக்ேடில

கோசிச்சுப்

ைாருங்ே...

ைிரகோசனம்?
அதுக்ோே

ேல்ோணம்

எங்ேக்
இப்கைா

ேல்ோணம்
அவபரக்

வாழாநவட்டிோ

நைாம்மிபே

ஏன்

நசய்து
நீ ங்ேதான்...

நைந்ததுன்னு

குத்தம்

ேிைக்ேனும்னு
திட்டுறீங்ே?"

வச்சது

நீ ங்ேகள

நசால்லி

என்ன

என்

தபலநேழுத்து

என்று

கவதபனயுைன்

கேட்ைாள்....
தேப்ைனும் சகோதரனும் தங்ேள் வட்டுப்
ீ
நைண்பண ைரிதாைமாேப்
ைார்த்தனர்...

சத்ேனுபைே ோதல் கசரனும்னு தன்

வாழ்க்பேபேகே

ைணேம் வச்சிட்ைாகள என்ற வலி அவர்ேளது விழிேளில் ேண்ண ீராே

சூழ்ந்தது....
எல்கலாரும்

மாறி

மாறி
கைசிக்

நோண்டிருக்ே

அழுத

ேண்ேள்

வற்றாமல் இன்னும் அழுதைடி நீ லகவணி தபரேில் சரிந்திருந்தாள்....

மரிோ

வந்து

நைாம்மிபே

தாங்ேி

அபழத்துக்

நோண்டு

சபமேலபறக்குச் நசன்று.... "ேர்த்தர் பேவிை மாட்ைாரம்மா... எல்லாம்

நல்லைடிோ முடியும்... நீ வாழ வந்த நைாண்ணு... இப்கைா இருக்ேிற
சூழ்நிபலேில எதுவும் வாபேத் திறக்ோதம்மா" என்று ஆறுதலாேக்
கூறினாள்...
"இல்லக்ோ... என் அண்ணபனப் ைத்தி எனக்குத் நதரியும்... அவருக்கு
அண்ணி கமல நிபறே ைிரிேம்" என்று மீ ண்டும் அபதகேச் நசான்னாள்...
"மான்சிகோை

குணத்துக்கு

ோருதான்ம்மா

ைிரிேம்

பவக்ேமாட்ைாங்ே? ஆனா ைிரிேம் கவற கநசம் கவற நைாம்மி... இந்தப்

ைிரச்சபன

இப்கைா

வந்ததில்
தப்ைில்பல....
458

நரண்டுல

ஒரு

முடிவு

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நதரிஞ்சிடும்... அந்த கநத்ரா வரும்கைாநதல்லாம் நம்ம மான்சி ைாப்ைா

ைடுற கவதபனபே நான் ைார்த்திருக்கேன்.... அதனால நைரிேவங்ே கைசி
முடிநவடுக்ேட்டும்.. நீ அபமதிோ இரும்மா" என்றாள்....
அப்கைாது அழுது நோண்கை நீ லகவணி அங்கு வர "அத்பத..." என்று
ஓடிச்

நசன்று

ைற்றிக்

நீ லகவணிேின்

நோண்ை

கவண்ைாம்னு
அவபர

நைாம்மி
கூை

சரிந்து

"அவசரப்ைட்டு

நசால்லுங்ேத்பத...

அடிச்சிக்

முடிவும்
ோலடிேில்

எந்த

எங்ேண்ணன்

விசாரிக்ேட்டும்...

ைண்ணிைகவண்ைாம்னு

ஆனா

நீ ங்ே

முழங்ோல்ேபளப்
முடிவும்

வரட்டும்...

எடுக்ே
வந்ததும்

விசாரிக்ோம

நசால்லுங்ேத்பத"

எந்த
என்று

ேண்ண ீருைன் ேதறினாள்...

அப்ைடிகே

சரிந்து

வாழ்க்பேேில்ல
நிக்ேிறாேகள...

மருமேள்

கைாச்சு....
இனி

எம்
அருகே

அமர்ந்தவள்

அப்ைனும்
கைச்சு

இங்ே

மவனும்
எடுைடுமா

"எம்

மவ

நநருப்ைாட்ைம்
தாேி?"

என்று

மருமேபள அபணத்துக் நோண்டு அவளும் அழுதாள்...

ஆறு நாட்ேளுக்கு முன்பு திருமணம் நைந்த வடு....
ீ
இன்று அதன்
சுவகைேின்றி

எங்கும்

அழுபே

சப்தமாே

இருந்தது....

அந்த

வட்டின்
ீ

கதவபதேின் வாழ்க்பே மறுைடியும் கேள்விக் குறிோனபதக் ேண்டு

நைாறுக்ே முடிோமல் உண்ணும் கநாக்ேம் கூை இன்றி ஆளுக்நோரு
மூபலேில் முைங்ேிக் ேிைந்தனர்....
அன்று இரவு ரேிலில் டிக்நேட் எடுத்து மரிோபவயும் கேத்தரிபனயும்
அனுப்ைி

பவத்தான்

எபதயும்

முடிவு

விநாேேம்....

ைண்ணுங்ே

ைற்றிக்நோண்டு

"சத்ேன்

விநாேேம்"

ேண்ண ீருைன்

தம்ைிக்ேிட்ை

என்று

கவண்டிே

கேட்டுட்டு

அவனது

பேபேப்

மரிோவுக்கு

நவறும்

தபலேபசப்பைகே ைதிலாேக் நோடுத்து அனுப்ைி பவத்தான்....

ரேில் ேிளம்ைிேதும் தனது ேணவனுக்கு ோல் நசய்து சுருக்ேமாே
விைரம்

கூறிேவள்
"சத்ேன்

தம்ைி

ேிளம்ைி

என்றாள் அழுபேயுைன்....

459

வந்தால்தான்

சரிோகும்"

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"இங்ே ைிளான்ட்ல நைந்த ஆக்ஸிநைண்ட்க்கு முழு நைாறுப்பும் அவர்

ஏத்துக்ேிட்டு
ோபலல

எல்லாத்பதயும்

ைார்த்துப்

சரி

கைசினப்ைக்

ைண்ணிக்ேிட்டு
கூை

இருக்ோர்

இன்னும்

நாலு
மரிோ...

நாபளக்கு

இங்ேிருந்து நேரமுடிோதுன்னு நசான்னார்" என்றார் இமான்....

"என்ன

ைண்றதுன்கன

புரிேபலங்ே...

இங்ே

எல்லாரும்

ைேங்ேர

கோைமா இருக்ோங்ே.... மான்சி எல்லாத்பதயும் நசால்லிடுச்சு" என்று

மரிோ

கூற...

"இல்ல

மரிோ,,

மான்சிம்மா

சத்ோ

சாபர

தப்ைா

புரிஞ்சுக்ேிட்டு இருக்கு... நீ ஊருக்கு வா விைரமா நசால்கறன்" என்றார்

இமான்....
மறுநாள் ோபல மரிோ கோபவ நசன்று அங்ேிருந்து உதபேக்கு
கைருந்தில் ேிளம்ைினாள்... வட்டிற்கு
ீ
நசன்று இறங்ேிேவுைன் ேணவபனக்
ேண்டு

ேண்ண ீர்
நசரிந்தவள்

"வாங்ே

ைிளான்ட்

கைாய்

சத்ேன்

தம்ைிக்ேிட்ை எல்லா விைரத்பதயும் நசால்லிைலாம்" என்றாள்...

இருவரும் ைிளான்ட்டுக்கு வந்து சத்ேபன சந்தித்தனர்.... ேலங்ேிே
விழிேளுைன் நைந்தது அத்தபனயும் ஒன்று விைாமல் கூறினாள் மரிோ...
ேவனமாேக் கேட்டுக் நோண்ை சத்ேன் விஷேம் விைரீதமாேிவிட்ைபத
உணர்ந்தான்....
கநத்ரா விஷேம் எல்கலாருக்கும் நதரிந்துவிட்ைது என்ைபத விை...
தன்னிைமிருந்து விவாேரத்து கவண்டும் என்று கேட்ை மான்சிதான் அதிே
வலிபேக் நோடுத்தாள்.... அதுமட்டுமில்லாமல் இந்தப் ைிரச்சபனோல்
தனது

தங்பேேின்

வாழ்வும்

கேள்விக்குறிோேி

விடுகமா

என்று

ைேந்தான்....
விநாேேத்திற்கு ோல் நசய்து கைசலாம் என்று தனது நமாபைபல
எடுத்தவபன உைகனத் தடுத்த இமான் "ோருக்கும் கைான் ைண்ணாதீங்ே
சத்ேன்...

இது

கைான்ல

கைச

கவண்டிே
விஷேமில்பல...

அதுமட்டுமில்லாம இப்கைா நீ ங்ே உங்ேபளப் ப்ரூவ் ைண்ணகவண்டிேது

மான்சிக்கு

மட்டும்

தான்...

மத்தவங்ே

460

நீ ங்ே

என்ன

நசான்னாலும்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

புரிஞ்சுக்ேிற

நிபலபமல

இல்பல....

மான்சிம்மா

சரிோனா

எல்லாபரயும் சரி ைண்ணிைலாம்" என்று விைரமாேக் கூறினார்...

அவர் கூறுவது நூறு சதம் சரிநேன்று கதான்றிேது... மான்சிக்குப்
புரிே

பவத்து

சரிோவார்ேள்

சரி
நசய்தாகல

என்றுத்

கைாதும்...

கதான்றிேது

"ம்

மற்றவர்ேள்

நீ ங்ே

நசால்றதும்

தானாே
சரிதான்

இமான்... ஆனா நான் ஊருக்குப் கைாேனும்னா குபறஞ்சது இன்னும் மூனு

நாளாவது

ஆகும்...

அதுக்குள்ள

அங்ே

என்ன

நைக்குகமா?"

என்று

ேலவரமாேக் கூறினான்...
"இனிகம புதுசா எதுவும் நைக்ேப் கைாறதில்பல சத்ேன்.... இந்த மூனு
நாபளக்குள்ள எல்லாகராை கோைமும் தணிே வாய்ப்ைிருக்கு... நீ ங்ே
ைிளான்ட் ஒர்க்பே ைாருங்ே... சீக்ேிரம் முடிச்சுக் குடுத்துட்டுப்
புறப்ைடுங்ே
சத்ேன்" என்றார்...
ஒப்புதலாய்
தபலேபசத்து

விட்டு

தளர்ந்த

நபையுைன்

தனது

அலுவபலக் ேவனிக்ேச் நசன்றான் சத்ேன்...

இந்த மூன்று நாளில் இரு குடும்ைத்துக்குள்ளும் ஏற்ைைப் கைாகும்
ைபேபே

உணராமகலகே

மபனவிபேக்

ோணும்

ஆவலில்

அவசர

அவசரமாே ைிளான்டின் ைழுது கவபலேபளப் ைார்த்தான்....

சத்ேன் மபனவிபே எப்ைடி சமாதானப்ைடுத்துவது என்று கோசித்துக்
நோண்டிருந்த அகத ோபல கவபளேில் இங்கே மான்சிேின் வட்டில்
ீ
தன் வட்டு
ீ
மேளின் வாழ்வுக்கு நீ தி கேட்டு தேப்ைனும் மேனும் சத்ேனின்
வட்டிற்கு
ீ
புறப்ைட்டுக் நோண்டிருந்தனர்....
ஆத்திரம் நதறிக்கும் விழிேளுைன் தனது ஊர் ைங்ோளிேள் மாமன்
மச்சான்

ஊர்

வரவபழத்து

தபலவர்
விைரம்
கதாட்டி
கூறி

தபலோரி

என

"எல்லாரும்

எல்கலாபரயும்
ேிளம்புங்ேகவ....

கசந்தமங்ேளக்ோரனுவ ஒருத்தன் தபல கூை தப்ைக்கூைாது... நம்ை வச்சு

ேழுத்தறுத்துப்புட்ைானுவ.....

நல்லவன்னு

நம்ைிப்

நைாண்பணக்

குடுத்ததுக்கு நைாஞ்சாதிே வச்சுக்ேிட்கை நரண்டு குடி நைத்திருக்ோன்கவ

461

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அந்த

சின்னப்ைே

மவன்"

என்று

ஆத்திரத்தில்

அறிவிழந்து
வார்த்பதேபளக் நோட்டிக்நோண்டிருந்தார் இசக்ேி....
சபமேலபறேிலிருந்து ஓடி வந்த நைாம்மி இசக்ேிேின் ோலடிேில்
விழுந்து

"கவணாம்

விசாரிச்சிட்டு

முடிவு

மாமா....

அண்ணன்

ைண்ணுங்ே

மாமா"

வரட்டும்...
என்று

அவர்ேிட்ை

அவரது

ோபலப்

ைிடித்துக் நோண்டு ேதறிேழ.... "ஏகலய் மவகன....." என்று அவர் கைாட்ைக்

கூச்சலில் ஓடிவந்து மபனவிபே இழுத்துத் தூக்ேிே விநாேேம் "வாபே
மூடிக்ேிட்டு கைாடி உள்ள" என்று ேர்ஜித்தான்...
அப்ைாவின் ஆத்திரம் அண்ணனின் கோைம் இரண்டிலும் மிரண்டு
கைாேிருந்தாள்

மான்சி.....

இரண்டு

எல்கலாரும்

ஏறிக்நோண்டிருக்ே...

கவட்டிேில்
நசாருேிக்நோண்டு

லாரிேள்

தனது
வந்த

வரவபழக்ேப்ைட்டு

ைிச்சுவா

ேத்திபே

இடுப்பு

தேப்ைனின்

முன்பு

தடுத்து

நின்றாள்...
"அப்ைா,, மறுைடியும் நசால்கறன்... அவர் கமல எந்த தப்பும் இல்ல....
அவர் வட்டுலயும்
ீ
ோருக்கும் நதரிோது... இப்கைா நீ ங்ே கைாய் ேலாட்ைாப்
ைண்றது சரிேில்பலப்ைா..." என்று மன்றாடி கவண்டிேவள் சற்று நேர்ந்து
நின்று

"அங்ே

ோருக்ோவது

ஏதாவது

ஆச்சு...

அப்புறம்

என்பன

உசுகராைப் ைார்க்ே முடிோது.... இது என்கமல சத்திேம்ப்ைா" என்று தன்

தபலமீ து பேபவத்தாள்......
"புரிோம கைசாதம்மா.... எவ்வளவு நைரிே துகராேம் ைண்ணிருக்ோன்
நதரியுமா?"

என்று

ேத்திேவபர

மறித்த

மான்சி

"அப்ைா...

மாமா

ைாவம்ப்ைா.... அவர் துகராேம் ைண்ணபல... நீ ங்ே ைண்ணி வச்ச தப்புக்கு

அவர் என்னப் ைண்ணுவார்?நீ ங்ே அவருக்கு கோசிக்ேக் கூை அவோசம்
குடுக்ேபலகேப்ைா" என்று இபறஞ்சினாள்...
தங்பேேின் ேண்ண ீபரக் ோணப் நைாறுக்ோதவனாே அருகே வந்து
அபணத்து ேலங்ேிே விநாேேம் "உன் வாழ்க்பேகே நாசமா கைாச்சு...
அப்ைவும் அந்தாளுக்ோேப் கைசுறிகே குட்டிம்மா?" என்றான்...

462

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நிமிர்ந்து அண்ணன் முேம் ைார்த்தவள் "என்னண்ணா நீ யும் இப்புடி

கைசுற? அவர் குணம் உனக்குத் நதரியுகம?" என்று கேட்ைாள்...
"ம் குணம் நதரியும்.. நல்லவன்னு தாகன நிபனச்சு அவன் ோல்ல
விழுந்து ேல்ோணத்பத முடிச்கசாம்.... ஆனா இப்புடி நரட்பை கவஷம்
கைாட்டுட்ைாகனம்மா" என்று அண்ணன் கூறவும் இவர்ேபள சமாதானம்
நசய்வது ஆோத ோரிேம் என்று புரிே.... "சரி கைாங்ே... கவணாம்னு
நசால்லபல...

ஆனா

வாய்

கைச்கசாை
நிறுத்திக்ேனும்...

அங்ே

ோருக்ோவது ஏதாவது நைந்ததுன்னு கேள்விப்ைட்ை மறுநிமிஷம் நான்

இங்ே

உேிகராை

இருக்ேமாட்கைன்..

ஆமாம்"

என்று

மிரட்ைலாேக்

கூறிவிட்டுத் தனது அபறக்குச் நசன்றுவிட்ைாள்...

மேளின் வார்த்பதேள் மனபதத் பதத்தாலும் மனம் ஆறாதவராே
கூட்ைத்தில் இருந்து ஆறு கைபர மட்டும் அங்கேகே ோவலிருக்கும்ைடி
கூறி "அந்த ைே வந்தாலும் வருவான்.... வட்பை
ீ
சுத்தி நைமாடிக்ேிட்கை
இருங்ே.... அவபனப் ைார்த்ததும் ஒகர நவட்ைா நவட்டுங்ேைா... அப்புறம்
வர்றபத

நான்

வாங்ேய்ோ

ைார்த்துக்ேிகறன்"

கைாேலாம்"

என்று

என்ற

இசக்ேி

மேனுைன்

"மத்தவங்ேல்லாம்
முன்னால்

நின்ற

ோரில்

ஏறிக்நோண்ைார் இசக்ேி...
வட்டுப்
ீ

நைண்ேள்

மூவரும்

ஆளுக்நோரு

மூபலேில்

அழுதுநோண்டிருக்ே... ஆத்திரத்தில் அறிவிழந்த ஆண்ேள் அடிதடிக்ோேக்

ேிளம்ைிேிருந்தனர்....
கைான் நசய்து தேவல் கூறக் கூை வழிேில்லாதவாறு வட்டிலிருந்த
ீ
நமாபைல்ேள் நமாத்தமும் சுவிட்ச்ஆப் நசய்ேப்ைட்டு வட்டு
ீ
லாக்ேரில்
பவத்துப்

பூட்ைப்ைட்டிருந்தது....

துண்டிக்ேப்ைட்டிருந்தது....
என்றுகூறி

வட்டின்
ீ

ஊர்

நவளி

வட்டின்
ீ
நைண்ேள்
நதாபலகைசி
சிலர்

வராண்ைாவில்

ைாட்டுப்ைாடி அழுதுநோண்டிருந்தனர்...

463

ஆறுதல்

இபணப்பும்
கூறுேிகறன்

வட்ைமாே

அமர்ந்து

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அன்று மதிேம் கமலமபை வந்து கசர்ந்தனர் இசக்ேி அன்கோவினர்.....

வட்டு
ீ

வாசலில்

வந்து

நின்ற

லாரிேபளயும்

அதிலிருந்து

இறங்ேிேவர்ேபளயும் ேண்டு மிரண்டு கைானது சரஸூ ைாட்டி தான்....

ஆனால்
லாரி

ஊருக்குள்

நுபழந்ததுகம

ேண்டுவிட்ை

அந்த

ஊர்ோரர்ேள் தபலவரின் வட்டிற்கு

ீ
நசன்று தேவல் கூறிவிட்டு பூைதிேின்
வட்டிற்கு
ீ
வந்து கூடிவிட்ைனர்....
சப்தம் கேட்டு நவளிகே வந்த பூைதி இசக்ேிபே ேண்ைதும் முேம்
மலர "வாய்ோ சம்மந்தி... என்ன நசால்லாமக் நோல்லாம வந்துருக்ேீ ரு?"
என்று கேட்ைாலும் அவருக்குப் ைின்னால் நின்றிருந்த கூட்ைத்பதயும்
ேணக்ேிைத் தவறவில்பல....
"ம் உம்ம வட்டுல
ீ
விருந்து சாப்ைிை என் மக்ே மனுசங்ேபள கூட்டிட்டு
வந்திருக்கேன்"

என்று

ஏளனமாேக்

கூறிே

இசக்ேி...

"புள்பளோ

வளர்த்திருக்ே? நம்ைிக்பேத் துகராேிேளா? ைார்த்துப் ைார்த்து வளர்த்தப்

நைாண்பண

இந்த

நோடுத்துட்கைகன"

நாசமத்துப்கைான
என்று

குடும்ைத்துல

ேத்திேவருக்கு

நோண்டு

ஆற்றாபமோல்

வந்து

ேண்ேள்

ேலங்ேிேது...
ஏகதா விைரீதம் என்று புரிே "இசக்ேி... நிதானத்பத விைாதய்ோ...
நமாதல்ல என்ன நைந்துச்சுன்னு நசால்லும்... நாச்சிோவுக்கு இப்கைா
என்ன குபற வந்ததுனு இப்புடி கைசுறீரு?" என்று பூைதி நைாறுபமகே
உருவாேக் கேட்ைார்...
குமுறிக்நோண்டு

வந்தது

விநாேேத்திற்கு....

"ம்

என்ன

வந்ததா?

கேட்ேமாட்டீேளா? உம்ம மவன் கூத்திோ வச்சுக்ேிட்டு என் தங்ேச்சிபே

வாழாநவட்டிோ வட்டுக்கு
ீ
அனுப்ைிட்ைான்ோ.... அதுவும் என் தங்ேச்சி
மனபச மாத்தி அவ வாோகலகே விவாேரத்துக் கேட்ே வச்சிருக்ோன்..."
என்று வார்த்பதேபளக் நோட்டினான்

464

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
அதிர்ந்துகைாய் ைார்த்தார் பூைதி.... "என்ன மாப்ள நசால்ற? எம் புள்பள
அப்ைடிப்ைட்ைவன் ேிபைோதுகல.... நசாக்ேத் தங்ேம் எம் மவன்"
என்றார்
விட்டுக் நோடுக்ோமல்....
"நசாக்ேத் தங்ேமா? ைித்தபளய்ோ உம் மவன்... உம்ம மவன் உத்தமன்
சத்திேம் தவறாதவன்னு நம்ைி இகதா இந்த வட்டுல
ீ
எங்ேப்ைாரு அவன்
ோல்ல விழுந்தாகர? அன்பனக்ேி ராவு முழுக்ே இகத வட்ல
ீ
தாகன
இருந்தான்... அப்கைா ஒரு வார்த்பத நசால்லிருக்ேலாகம? நான் கவற
ஒருத்திகூை

வாழ்ந்துேிட்டு

இருக்கேன்னு

நசால்லிருக்ேலாகமய்ோ?

அப்ைகவ என் தங்ேச்சிே எங்ே சாதி சனத்துல எவனுக்ோவது ேட்டிக்

குடுத்திருப்கைாகம? இப்கைா நரண்டு முபற ேல்ோணமாேியும் வாழாம
வந்து நிக்ேிறாகள என் தங்ேச்சி" என்றவன் அதற்கு கமல் கைசமுடிோமல்
முேத்பத மூடிக்நோண்டு ேத்திேழ ஆரம்ைித்தான்....
சத்ேன் வட்டினர்
ீ
அத்தபன கைரும் கைச வாய் வராமல் அப்ைடிகே
சிபலோேி

நிற்ே

அந்த

ஊர்

தபலவர்

வந்து

இசக்ேிேிைம்

விைரம்
கேட்ைார்....
தன்

மேள்

வந்து

நிற்கும்

துேரத்பதக்

கூறிே

இசக்ேி...

"நாங்ே

அதட்டிக் கூை கைசமாட்கைாம்ோ எங்ே வட்டுப்

ீ
நைாண்பண... ஆனா
அவன்

என்

மவபள

அடிச்சிருக்ோன்

கைாலய்ோ...

மண்பை

உபைஞ்சிருக்கு...." என்று நோந்தளித்தார்...

சத்ேன்

வட்டினர்
ீ

நம்ைமுடிேவில்பல....
புள்பளேப்

ைாத்து
மட்டுமல்ல
"வாய்க்கு

அந்த

வந்தபத

எங்ே

ஊர்

ஊர்ோரர்ேளால்

கூை

கைசாதீங்ேய்ோ...

அந்த

இளவட்ைப்

ைேலுேல்லாம்

திருந்திருக்ோனுே... அப்புடிப்ைட்ைவபன குத்தம் நசால்லாதீங்ே..." என்று

கூட்ைத்தில்

ஒருவர்

கூறிேதும்

மற்றவர்ேளும்

அப்ைடிகேப்

ைிடித்துக்நோண்ைனர்....
சலசலப்பு
பேேபசத்து
இசக்ேிேின்

அதிேமாே
கூட்ைத்தினர்
ஊர்
சத்ேன்

ஊர்

அபமதிோே

தபலவரிைம்

நசன்றார்
465

தபலவர்

முன்னால்

இருக்கும்ைடிக்
"ஐோ

என்ன

வந்து

கூறிவிட்டு
நைந்துச்சுனு

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நரண்டு தரப்புலயும் விசாரிக்ோம நாமளா கைசப்புைாதுங்ே... சத்ேபனயும்

அவன்

நைாஞ்சாதிபேயும்

கநர்ல

வச்சு

விசாரிச்சா
தான்

என்ன

நைந்ததுன்னு நதரியும்... நீ ங்ே என்னங்ேய்ோ நசால்றீே?" என்று கேட்ே.....

சற்று கோசித்தவர் "நீ ங்ே நசால்றதும் சரிதான் தபலவகர.... மாப்பள
ைேபல

வரச்நசால்லுங்ே...

எங்ே

வட்டுப்
ீ

நைாண்பணயும்

கூட்டிட்டு

வர்கறாம்... நரண்டு ஊருக்கும் நைாதுவா ஒரு இைத்துல ைஞ்சாேத்து

வச்சி என்ன நைந்ததுனு விசாரிச்சிைலாம்" என்றார் முடிவாே...
இரு ஊர் தபலவர்ேளின் வார்த்பதேளுக்கும் சில எதிர்ப்புேள் சில
ஆதரவுேள் என கூட்ைத்தில் நைரும் சலசலப்பு எழுந்தது.... இறுதிோே
இசக்ேிேிைம் வந்த தபலவர் "என் வார்த்பதக்கு மரிோபத குடுக்ேிறதா
இருந்தா

நான்

இங்ே

இருக்கேன்...

இல்லாட்டிப்

கைானா

உங்ே

ைிரச்சபனபே நீ ங்ேகளப் ைார்த்துக்ேங்ேப்ைா" என்று கோைமாேக்

கூறவும்
"சரிங்ே தபலவகர... நீ ங்ே நசான்னைடி நசய்கறாம்... நமாதல்ல அந்த
ைேலுக்கு கைான் கைாட்டு வரச் நசால்லுங்ே" என்றார் இசக்ேி...
"இப்ைகவ உங்ே முன்னாடிகே கைான் ைண்கறன்" என்ற சத்ேன் ஊர்
தபலவர் தன்னிைமிருந்த சத்ேனின் நம்ைருக்கு ோல் நசய்து அவன்
எடுக்கும் வபர ோத்திருந்தார்...
மறுமுபனேில் தபலவரின் நம்ைர் என்றதும் நசய்துநோண்டிருந்த
கவபலபே

அப்ைடிகேப்

கைாட்டுவிட்டு

உைகன

எடுத்த

சத்ேன்

"நசால்லுங்ேய்ோ... நல்லாருக்ேீ ங்ேளா?" என்று கேட்ே...

இத்தபன

மரிோபத

அசிங்ேப்ைடுத்திட்ைாங்ேகள

நதரிந்தவபன

என்ற

வருத்தத்துைன்

இப்ைடி

"நல்லாருக்கேன்

தம்ைி..... இங்ே உன் சம்சாரம் ஊர்லருந்து ஆட்ேள் வந்திருக்ோங்ே....

ஏகதா

உன்கமல

ஏேப்ைட்ை

புோர்

முன்
வச்சிருக்ோங்ே....

இப்புடிகே

விட்ைா நரண்டு ஊரு ேலவரமாேிடும் கைாலருக்கு.... நீ வந்தாதான் தம்ைி

என்னன்னு விசாரிச்சு முடிவு ைண்ண முடியும்" என்று கூறினார்...

466

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சில நிமிைங்ேள் மவுனமாே இருந்தவன்.... "அவங்ே நசால்றபத நீ ங்ே

நம்புறீங்ேளாய்ோ?" என்று மட்டும் கேட்ைான்...
"என்னகல தம்ைி இப்புடிக் கேட்டுட்ை? கசந்தமங்ேளத்துல நைாறந்து
தாமிரைரணி தண்ணி குடிச்சி வளர்ந்தவன் இந்தமாதிரி சின்னத்தனம்
ைண்ணமாட்ைான்ோ...

அதுவுமில்லாம

நீ ரு

எப்புடிப்ைட்ைவன்னு

இந்த

ஊருக்கேத் நதரியும் தம்ைி...." என்றவர் "ஆனா ஊர் மரிோபதனு ஒன்னு

இருக்குள்ள

தம்ைி...

அதுக்குத்தான்

விசாரபணக்கு

நீ

வரனும்னு

நசால்கறன்" என்றார்...
"நீ ங்ே
நசான்னா

ஆக்ஸிநைண்ட்
கைாய்க்ேிட்டு

சரிங்ேய்ோ...

இங்ே

ஆேிடுச்சுங்ேய்ோ...

அந்த

இருக்கு....

இப்கைாபதக்கு

நான்

ைிளான்ட்ல
கவபல

ஒரு

ைேர்

மும்முரமாப்

வரமுடிோது....

அடுத்த

வாரம் முழுக்ே லீவு கேட்டிருக்கேன்.... அப்கைா வச்சுப் கைசிக்ேலாம்னு

நசால்லிேனுப்புங்ேய்ோ" என்றான் சத்ேன்....
"சரிப்ைா.... நீ வர்றதுக்கு முன்னாடி எனக்கு தேவல் நசால்லிடு சத்ோ..
நான் வச்சிடுகறன்" என்றவர் தனது நமாபைபல அபணத்து ைாக்நேட்டில்
கைாட்ைைடி "எல்லாரும் கேட்டுக்ேிட்டீங்ேல்ல? அடுத்த வாரம் முழுக்ே
லீவு தானாம்... அடுத்த வாரத்துக்கு இன்னும் நாலுநாள் தான இருக்கு....
சத்ேன் வந்ததும் விசாரபணபே வச்சுக்ேலாம்... அது வபரக்கும் ோரும்
எந்த ைிரச்சபனயும் ைண்ணக்கூைாது" என்று உத்தரவிட்ைார்....
இசக்ேி
ஊர்

தபலவரும்

ஒத்துநோண்டு

இசக்ேிபே

சமாதானம்

நசய்து "மாப்ள ைே வரட்டும் இசக்ேி... விசாரிச்சப் நைாறவு எபதயும்

தீர்மானிக்ேலாம்... இப்கைாபதக்கு இபத இப்புடிகே விட்டுட்டு ஊருக்கு
ேிளம்புகவாம்" என்றார்...
மவுனமாே தபலேபசத்த இசக்ேி பூைதிேின் எதிகர வந்து "எம் மவ
வாழாம

வந்த

மாதிரி

உன்

மவபள

திருப்ைி

அனுப்ை

நராம்ை

கநரமாோதுய்ோ... ஆனா நாங்ே மானஸ்தனுங்ே.... உன் மவன் மாதிரி

ேட்டிக்ேிட்டு வந்தவபள நவட்டிவிை மாட்கைாம்...." என்று ஏளனமாேக்
கூறிேவர் "உம் மவன் வரட்டும்... விசாரபணக்ேி நைாறவு குத்தம் அவன்
467

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

கமலதான்னு
பேேில

நிரூைணம்

தான்ோ"

ஆச்சின்னா.....

என்று

அப்புறம்

ேடுபமோே

அவன்

சாவு

எச்சரித்துவிட்டு

என்

ோரில்

ேிளம்ைினார்...
வந்த

கூட்ைம்

திரும்ைிச்

நசல்ல....

இந்த

ஊர்

மக்ேளும்

என்ன

நைந்திருக்குகமா? என்ற கைச்சுைன் ேபலந்து நசன்றனர்...

தபலவர்
நைந்தவற்பற

மட்டும்

வட்டிற்குள்
ீ

நம்ைமுடிோத

வந்து

அமர்ந்தார்....

அதிர்ச்சிகோடு

நதய்வா

ேலங்ேிப்

கைாய்

நின்றிருக்ே... ைாட்டி ஒரு மூபலேில் அழுதுநோண்டு அமர்ந்திருந்தாள்....

பூைதி வந்து தபலவருக்கு எதிகர அமர்ந்தார்....
"என்னங்ே தபலவகர இசக்ேி இப்புடிப் கைசிட்டுப் கைாறாப்ல?" என்று
வருத்தமாேக் கேட்ே...
"நைாண்பணப் நைத்தவன் வேித்நதரிச்சல்ல கைசத்தான் நசய்வான்
பூைதி... நம்ம புள்பள கமல நமக்கு நம்ைிக்பேேிருக்கு...சத்ேன் வரட்டும்...
என்னான்னு

கேட்டுத்

நதரிஞ்சிக்ேலாம்"

என்றவர்

ஏகதா

ஞாைேம்

வந்தவர் கைால "வட்டுல

ீ
ோரும் சத்ேனுக்குப் கைான் ைண்ணி கேட்டு
அழுது
பவக்ோதீங்ே...

அங்ேகே

ஏகதா

நைரிேப்

ைிரச்சபனோம்...

அப்புறம் நாமலும் எபதோவது கைசி குழப்ைிவிட்டு இன்னும் ஏதாவது

தப்பு நைந்துைப் கைாகுது... இன்னும் நாலுநாள்ல வந்துடுவாப்ல" என்று
கூறினார்...
பூைதி

ஒப்புதலாேத்

தபலேபசக்ே...

"நல்லா

சாப்ட்டு

பதரிேமா

இருங்ே... நம்பம மீ றி எதுவும் நைக்ோது" என்று ஆறுதல் கூறிவிட்டு

தபலவரும்

ேிளம்ைிச்

நசன்றுவிை

இவர்ேள்

மூவர்

அப்ைடிகே

அமர்ந்திருந்தனர்...
அடுத்து வந்த நாட்ேளில் இசக்ேி தனது வட்டிற்கு
ீ
ைலத்தப் ைாதுோப்புப்
கைாட்டு

பவத்தார்....

பூைதி

வட்டிலிருந்கதா
ீ

சத்ேனிைமிருந்கதா

எந்த

தேவலும் வராதைடி நதாபலத்நதாைர்புேள் துண்டிக்ேப்ைட்ைன.... "நிச்சேம்

468

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அந்தப்ைே இங்ே வருவான்... வந்தா புடிச்சி ேட்டி பவங்ேைா" என்று தனது

ஆட்ேளுக்கு உத்தரவிட்ைார்....
மான்சி இன்னமும் சத்ேபன விட்டுக்நோடுக்ோமல் கைசிேகத இதற்கு
ோரணம்.... எங்கே அவபன சந்தித்தால் தன் மேபள இன்னும் மூபள
சலபவ நசய்து மாற்றி விடுவாகனா என்ற ைேம் தான் ோரணம்...
"ைச்சப்புள்பள மனபச நேடுத்து வச்சிருக்ோன் உன் அண்ணன்" என்று
மருமேளிைம் ேத்தினார்....
நைாம்மி

அறிந்தவபர

கநத்ரா

சத்ேனின்

ோதலிோே

இருந்திருக்ேலாம்... ஆனால் திருமணத்திற்குப் ைிறகு சத்ேனின் கநசம்

மான்சிேிைம் மட்டுகம இருந்தது என்ைபத உறுதிோே நம்ைினாள்.... தனது
நம்ைிக்பேப்

நைாய்ோது
என்று

தனது

அண்ணனின்

வருபேக்ோேக்

ோத்திருந்திருந்தாள்....
அங்கே

சத்ேகன

முன்தாேகவ

தபலவரிைம்

தனது

கவபலேள்

கூறிேதற்கு

முடிே

லீவு

இரண்டு
எடுத்துக்

நாட்ேள்
நோண்டு

ேிளம்ைினான்...... ஆனால் தபலவரிைம் நசான்னது கைால் நான்ோம் நாள்

திங்ேள் இரவு ேிளம்ைி வருவதாேக் கூறிவிட்டு இங்கே சனிக்ேிழபம
இரகவ புறப்ைட்ைான்.....
அதுவும் தனது ஊருக்குச் நசல்லாமல் நாேர்கோவில் நசன்று தனது
லக்கேஜ்ேபள
மட்டும்

ரேில்கவ
எடுத்துக்

லாக்ேரில்

நோண்டு

பவத்துவிட்டு

நள்ளிரவு

தாண்டி

ஒரு

குல்லாபவ

அதிோபலேில்

கமலமபைக்குச் நசன்றான்.....
இருட்டில் அபைோளம் நதரிோதவாறு குல்லாபவ மாட்டிக்நோண்டு
ைதுங்ேிப் ைதுங்ேி இசக்ேி வட்டின்
ீ
ைின்புற ோம்ைவுண்ட் சுவர் அருகே
வந்து

தம்ைிடித்து

சுவற்றில்

தாவிகேறினான்....

வட்டுத்
ீ

கதாட்ைத்து

மரக்ேிபளபேப் ைற்றிக் நோண்டு உள்கள இறங்ேி மரத்தின் மபறவில்

ைதுங்ேினான்...

469

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அதிோபல கவபளேிலும் ஆட்ேள் ேவனமாேச் சுற்றி வருவபதக்

ேண்ைான்...

"என்

வந்ததுமில்லாம
சத்ோ

உனக்கு

நைாண்ைாட்டிபேப்

ைார்க்ே

இவனுங்ேளுக்நேல்லாம்
ேட்ைம்

சுவர்

ஏறி

குதிச்சு

ைேப்ைைகவண்டிேிருக்கே?

சரிேில்பல

கைாலருக்கேைா?"

என்று

முனங்ேிேைடி ோத்திருந்தான்....
ோவலிருந்த

ஆட்ேபள

மீ றி
வட்பை
ீ

நநருங்ே

முடிேவில்பல....

நன்றாே விடிந்து விட்ைது..... எப்ைடி உள்களப் கைாவது என்று புரிோமல்

இவன்

அமர்ந்திருக்ே

அவபளக்

ேண்ைதும்

மான்சி

வட்டிலிருந்து
ீ

உற்சாேமான

சத்ேன்

நவளிகே

அவள்

வந்தாள்...

ைின்னால்

வந்த

விநாேேத்பதக் ேண்ைதும் மீ ண்டும் ைதுங்ேினான்...

"குட்டிம்மா,, நான் நசால்றபத கேளுைா... இப்கைா எங்ேயும் நவளிேப்
கைாேகவணாம்... வானம் கவற மபழ வர்ற மாதிரி இருக்கு" என்று
விநாேேம் நேஞ்சிக் நோண்டிருக்ே....
"என்னால வட்டுக்குள்ளகே
ீ
அபைஞ்சிக் ேிைக்ே முடிேபலண்ணா...
பைத்திேகமப் ைிடிச்சிடும் கைாலருக்கு.... நம்ம ரப்ைர் கதாப்புக்குத்தான்
கைாகறன்... மபழ வர்ற மாதிரி இருந்தா திரும்ைி வந்துடுகறன்" என்று
கூறிவிட்டு அங்ேிருந்த ஸ்கூட்டிபே எடுத்துக்நோண்டு ேிளம்ைினாள்....
மேனின் ைின்னால் வந்த இசக்ேி... "கைாேட்டும் விடு விநாேேம்...
நாலுநாளா

வட்டுக்குள்ளகே
ீ

நேைக்ோ...

நம்ம

கதாப்புக்குத்

தாகன

கைாகுது? நவளிே கைாய் வந்தா நோஞ்சம் நதளிவா இருப்ைா" என்றார்....

இருவரும் கைசிேைடி உள்கள நசல்ல சத்ேன் மீ ண்டும் அகத மரத்தில்
ஏறி ோம்ைவுண்ட் சுவருக்கு அப்ைால் நவளிகே குதித்தான்.... வட்பைச்
ீ
சுற்றிக் நோண்டு சாபலக்கு வந்தவன் வேதான நைரிேவர் ஒருவரிைம்
"நம்ம இசக்ேி ஐோகவாை ரப்ைர் கதாட்ைம் எங்ேன இருக்குங்ேய்ோ?"
என்று கேட்டு அவர் ோட்டிே திபசேில் கவேமாே நைக்ே ஆரம்ைித்தான்....
ஓட்ைமும்

நபையுமாே

ைிரமாண்ைமான

கதாப்பு...

இசக்ேிேின்

ரப்ைர்

ேண்ணுக்நேட்டிே
470

கதாப்புக்கு
தூரம்

வபர
வந்தான்....
சிமிண்ட்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

ேம்ைங்ேள்

நைப்ைட்டு

அதில்

முள் ேம்ைி

சுற்றப்ைட்ை

ைாதுோப்ைானத்

கதாப்பு.... வழிக்ோே ஒரு இரும்ைினால் ஆன ேிரீல் ேதவு இருந்தது...

அந்த ேதவு மான்சிேின் ஸ்கூட்டி நசன்றதால் ைாதிேளவு திறந்திருக்ே
சுற்றும்

முற்றும்

ைார்த்தைடி

ைதுங்ேிப்

ைதுங்ேி

நைந்து

நசன்றவனின்

ைார்பவ மான்சிபேத் கதடிேது....

சற்றுத் நதாபலவில் அவள் வந்த ஸ்கூட்டி மட்டும் நின்றிருந்தது....
அவபளக் ோணவில்பல.... ஸ்கூட்டிேின் அருகே நசன்றவன் சுற்றிலும்
ைார்த்தான்....

கேரளத்து

இதமாக்ேிேது....
மபழ

ஈரக்

ோற்று

வருவதற்ோன

உைபலயும்

அறிகுறிோே

மனபதயும்

ோற்று

ஈரத்பத

சுமந்து வந்து இேற்பேபே நலம் விசாரித்தது....

ரப்ைர்
இைத்தில்

மரங்ேளில்
கதங்ோய்

ஆங்ோங்கே
சிரட்பைேள்

ைட்பை

பவத்து

நைேர்க்ேப்ைட்டு

ேட்டிேிருக்ே

அந்த

ரப்ைர்

ைால்
நசாட்டு நசாட்ைாே சிரட்பைேில் வடிந்து நோண்டிருந்தது....
நோஞ்சம்
அச்சில்

தள்ளிேிருந்த

ஊற்றி...

நீ ரில்

ஒரு

அலசி..

நோட்ைபேேில்
அபத

சதுரமாே

ரப்ைர்

ைாபல

நசதுக்ேி...

மர

ேரும்பு

சாநரடுக்கும் மிஷின் கைான்ற ஒரு மிஷினில் விட்டு நீ பர ைிழிந்து

எடுத்து ரப்ைர் சீட்டுேபள நோடிேில் ோே பவத்திருந்தனர்.... அன்று
மபழகமேமாே இருந்ததால் அங்கும் ஆட்ேள் ோரும் இல்பல....
சற்றுத்தள்ளிேிருந்த ைிரமாண்ைமான தபரக் ேிணற்றின் ேபரேில்
அமர்ந்து ேிணற்றுக்குள் ேல் வசிக்
ீ
நோண்டிருந்தாள் மான்சி.... அப்கைாது
தான் நமல்லிேத் தூறல் ஆரம்ைித்திருந்தது...
குழந்பதத்தனமான அவளது நசேபல ரசித்தைடி ைின்னால் நசன்று
நின்று

ேிணற்பறப்

ைார்த்தான்
முப்ைதடி

அேலமும்

முப்ைத்பதந்தடி

நீ ளமும் நோண்ை மிேப் நைரிே ஆழமானக் ேிணறு....

அவனுக்கு முன்னால் அமர்ந்திருந்த மான்சி ைின்னால் நிழலாடுவபத
உணர்ந்துத் திடுக்ேிட்டுத் திரும்ைி அண்ணாந்துப் ைார்த்தாள்...
471

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அங்கே....

அருகே....

சத்ேபனக்

ேண்ை

அதிர்ச்சிேில்

அவசரமாே

எழுந்தவள்.... "நீ ங்ேளா?" என்று திபேப்புைன் கேட்ே....

"ம் ம் நான்தான்... சத்ேன்... மான்சிகோை புருஷன் சத்ேன்" என்று
அழுத்தமாேக் கூறிேைடி அடுத்த அடி பவத்து அவபள நநருங்ேினான்....
ைின்னால்
ைக்ேவாட்டில்

ேிணறு
நேர

என்ைதால்

நிபனத்த
நேரமுடிோமல்

நிமிைம்

சத்ேன்

நின்றிருந்தவள்

அவளது

ேரம்

ைற்றி

தன்ைக்ேமாே இழுத்தான்... இழுத்த கவேத்தில் அவனது இதேம் இருக்கும்

இைத்தில் வந்து நச்நசன்று கமாதினாள் மான்சி...
ஒரு

பேோல்

அவள்

நேராதவாறு

இபைபே

வபளத்தான்...

மறுபேோல் அவள் முேத்பத நிமிர்த்தி விரிந்திருந்த அவளது விழிேபள

மட்டும் ைார்த்து "ஏன்டி என்பன விட்டுட்டு வந்த?" என்று கூர்பமோேக்
கேட்ைான்....
அவ்வளவு

நநருக்ேத்தில்

அவனது

முேம்

ேண்டு

தடுமாறிேவள்
என்ன கைசுவநதன்று புரிோமல் "அ...து அது.... வந்து....." என்று தவிப்புைன்
கூற.....
"எதுவாேிருந்தாலும் நான் வர்ற வபரக்கும் நவேிட் ைண்ணனும்னு
கதானகவேில்பலோ?" என்று அடுத்தக் கேள்வி கேட்ைான்...
இவன்

இவ்வளவு அருகே

இருந்தால்

தனக்கு

கைச்சு மட்டுமல்ல

மூச்சும் வராது என்று புரிே அவனிைமிருந்து திமிறி விலேிேவள் "இங்ே

ஏன்

வந்தீங்ே?

இருக்ோங்ே.....

எங்ே

வட்டுல
ீ

உைகன

எல்லாரும்

கைாேிடுங்ே...

ைேங்ேர

இல்கலன்னா

கோைத்துல
நவட்டிப்

கைாட்டுடுவாங்ே" என்று ேலவரமாே எச்சரித்தாள்....

"ம் நவட்ைட்டும்... என்பனக் நோன்னு கைாைட்டும்... அதுக்கு முன்னாடி
நீ
ஏன்

என்பன

விட்டுட்டு

வந்கதன்னு

என்றான் சத்ேன்...
472

எனக்குத்

நதரிஞ்சாேனும்?"

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சுற்றிலும்

ேலவரமாேப்

ைார்த்தவள்....

"அய்கோ

இங்ேருந்துப்

கைாேிடுங்ே ப்ள ீஸ்" என்று சத்ேனிைம் நேஞ்சவும்.... "கைாே முடிோது...

நான் என் நைாண்ைாட்டிக்ேிட்ைத் தான் கைச வந்திருக்கேன்... அதுக்கு
ோருக்கும் நான் ைேப்ைைகவண்டிேதில்பல" என்றான் துணிவுைன்...
அவனது நைாண்ைாட்டி என்ற வார்த்பதேில் கோைமபைந்த மான்சி
"நைாண்ைாட்டிோ? நான் ஒன்னும் உங்ேப் நைாண்ைாட்டிக் ேிபைோது...
அதான் ேட்டிப் ைிடிச்சு அழுதீங்ேகள கநத்ரா அக்ோ... அவங்ேபளகே
ேட்டிக்ேிட்டு சந்கதாஷமா இருங்ே" என்றாள் கவதபனயுைன்...
மான்சிேின் கோைம் சத்ேனுக்குப் புன்னபேபே வரவபழக்ே... அபத
அைக்ேிக் நோண்டு "தாலி ேட்டின புருஷபன இன்நனாருத்திக்கு விட்டுத்
தர நிபனக்ேிறகே? உனக்கு உண்பமோகவ நான் புருஷன்ற உரிபம
உணர்கவ வரபலோ?" என்று அழுத்தமாேக் கேட்ைான்...
"ஏன் வரனும்? அதான் நீ ங்ே அந்த அக்ோபவத் தான ோதலிக்ேிறீங்ே?
அப்கைா நான் ஏன் உரிபம நோண்ைாைனும்?" என்று திருப்ைிக் கேட்ைாள்...
"ம்..

நான்

நைாண்ைாட்டிோ

ஆேிரம்
என்ன

நைாண்ணுங்ேபள

ோதலிப்கைன்...

நசய்திருக்ேனும்...

உன்

நீ

என்

புருஷனுக்ோே

கைாராடிேிருக்ேனும்.... உன்கனாை இைத்பத விட்டுக் நோடுக்ேக் கூைாது...

உன் வாழ்க்பேக்ோே என்பனகோ கநத்ராபவகோ நோன்னாக் கூை
தப்ைில்பலடி... ஆனா நீ என்ன நசய்திருக்ேத் நதரியுமா? உன் புருஷபன
இன்நனாருத்திக்கு விட்டுத் தர முன் வந்ததும் இல்லாம என்ேிட்ைருந்து
பைகவர்ஸ் கேட்டு உன் அம்மா வட்டுக்கு
ீ
வந்திருக்ே.... உன்ேிட்ை இபத
எதிர்ைார்க்ேபல

மான்சி"

என்றான்

கோைமும்

கவதபனயும்

ேலந்த

குரலில்...
விக்ேித்து நின்றிருந்தவள் நிமிைத்தில் சுதாரித்துக் நோண்டு "நான்
உங்ேபள பைகவர்ஸ் ைண்ணிகேத் தீருகவன்... நமாதல்ல இங்ேருந்து
கைாய் கநத்ரா அக்ோபவ ேல்ோணம் நசய்துேிட்டு நிம்மதிோ வாழுங்ே"
என்றாள் ைிடிவாதமாே...
473

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மபனவிபே உற்றுப்ைார்த்தான் சத்ேன் "அப்கைா இனி என்கூை வாழ

விருப்ைமில்பல... பைகவர்ஸ்தான்னு முடிவு ைண்ணிட்ை?" என்று கேட்ே...
அவனுக்கு முதுகு ோட்டி நின்றவள் "ஆமாம்" என்றாள்....
"ஓகே,, இப்கைா நான் நசால்றபதயும் கேட்டுக்கோ.... நீ இல்லாம
என்னால வாழ முடிோது... நீ

என்பன பைகவர்ஸ் ைண்ணப் ைிறகு

நிச்சேம் நான் உேிகராை இருக்ேமாட்கைன்... அந்த உேிர் இப்ைகவ உன்

ேண்ணு முன்னாடிகேப் கைாேட்டும்..." என்று கூறிே சத்ேன் நிமிை கநரம்
கூை

கோசிக்ோமல்

ஒகர

தாவாே

தாவி

ேிணற்றுக்குள்

குதித்துவிட்ைான்...
அவன் வார்த்பதேள் தாக்குவதற்கு முன்கை... நதாைீ நரன்று அவன்
ேிணற்றுக்குள்

விழுந்த

"அய்கோ..............."
என்று

சப்தம்

இதேத்பதச்

அலறித்

நசன்று

திரும்ைி

தாக்ே

ேிணற்றுக்குள்

எட்டிப்ைார்த்தாள்....
நீ ருக்குள் விழுந்தவன் இரு முபற நீ ர் மட்ைத்துக்கு கமல் வந்து
தத்தளித்துப் ைிறகு நீ ருக்குள் மூழ்ே ஆரம்ைிக்ே.... "அய்கோ இவருக்கு
நீ ச்சல் நதரிோகத ேைவுகள" என்று அலறிேவள் தனது துப்ைட்ைாபவ
எடுத்து இடுப்ைில் ேட்டிக் நோண்டு "மாமா....." என்ற அலறலுைன் இவளும்
நீ ருக்குள் குதித்தாள்....
" நீ ேின்றி நான் வாழ்வபத விை...
" நீ ருக்கு இபரோேிப் கைாேிகறன்!
" நீ ருக்கும் நநருப்புக்கும் மட்டுமல்ல...
" ோதலிேின் ேலங்ே பவக்கும் வார்த்பதக்கும்....
" அத்தபனபேயும் அழிக்கும் சக்தியுண்டு!
" ோதல் என்ற ஒற்பற வார்த்பதேில்...
" ஓர் யுேத்தின் நமாத்த உேிர்ேளும் அைக்ேம்
474

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

21.
நீ ருக்குள் மூழ்ேி தனது உேிபரத் கதடினாள்... சத்ேன் மூச்சுக்குப்
கைாராடி

நோஞ்சம்

நோஞ்சமாேக்
ேிணற்று

நீ பரக்

கவேமாே

நீ ந்தி

குடித்தைடி

ஆழத்துக்குச் நசன்று நோண்டிருந்தான்....

ேண்டுவிட்ைாள்

தன்

உேிபர....

அவனருகே

நசன்றவள் சட்பைக் ோலபரப் ைற்றி இழுத்தைடி கமகல நீ ந்தி வர....

அவளது இழுப்புக்கு வராமல் அவபளயும் கசர்த்து உள்கள இழுத்தான்....
"வந்துடு மாமா......" என்ற மான்சிேின் ேண்ண ீர் ேிணற்று நீ ருைன்
ேலந்தது..... தன் ேணவபனக் ோப்ைாற்றும் கைாராட்ைத்தில் தன்னுேிகர
கைானாலும்

ேவபலேில்பல

இடுப்ைிலிருந்த
இடுப்ைில்

துப்ைட்ைாபவ

ேட்டிவிட்டு

அதன்

என்ைது

கைால்

அவசரமாே

தனது
அவிழ்த்து

நிமிை

கநரத்தில்

அவனது

நுனிபே

பேேில்

சுற்றிக்

நோண்டு

இழுத்தைடி கமல்கநாக்ேி நீ ந்தினாள்...

இம்முபற சற்று சுலைமாே கமகல வந்தவபன ேிணற்று நீ நரடுக்கும்
இரும்புக் குழாகோடு கசர்த்து அபணத்துப் ைிடித்துக்நோண்டு தன்பன
அசுவாசப்ைடுத்திேவள்

கமகலப்

ைார்த்து

"ோராவது

இருக்ேீ ங்ேளா?

நஹல்ப்.. நஹல்ப்...." என்று ேத்திப் ைார்த்தாள்... ோரும் வரவில்பல...

கமகல
எப்ைடிப்

வந்தாேிவிட்ைது...

கைாவது?

குடித்த

இவபன

நீ பர
இழுத்துக்நோண்டு

உைனடிோே

ேபரக்கு

நவளிகேற்றாவிட்ைால்

ஆைத்தாேிற்கற? என்று ேலங்ேி ஒன்றும் புரிோமல் இரும்புக் குழாபேப்

ைற்றிேைடி

நின்றிருந்தவள்

முடிந்த

வபர

முேன்று

ைார்ப்ைநதன்று

தீர்மானித்து அவனது வேிற்றில் ேட்டிேிருந்த துப்ைட்ைாபவப் ைிடித்துக்

நோண்டு கவே கவேமாே நீ ந்தினாள்....
பூஞ்பசோன
முடிேவில்பல...

உைல்
திணறிப்

நோண்ைவளால்
கைானாள்....
475

சத்ேபன

ேிணற்றின்

இழுக்ே

உள்புறமிருந்த

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைாபறேபள நசதுக்ேி ைடிேள் கைால் உருவாக்ேப் ைட்டிருந்தது....

சத்ேபன
இழுத்து வந்து ைடிேில் சாய்த்தவள் திணறலுைன் அவன் மீ கத இவளும்
விழுந்தாள்....
திணறல்

அைங்ேி

நம்ைிக்பேத்

துளிர்க்ே

சத்ேனின்

இரு

ேன்னங்ேளிலும் தட்டித் தட்டி "மாமா.... மாமா.... எழுந்திரு மாமா...." என்று

ேதறலாே

அபழத்தாள்....

அவன்

எழவில்பல

என்றதும்

ேலவரமபைந்தவள் அவபனத் தாண்டி கமல் ைடிேில் நின்றுநோண்டு

அவனது

இரு

பேேபளயும்

ைிடித்துக்

நோஞ்சம்
நோஞ்சமாே

நடுத்திட்டுக்கு இழுத்து வந்தாள்.....

நல்ல அேலமானத் திட்டுக்ேபர... ோல்ேபள நீ ட்டிப் ைடுக்ே பவத்துப்
ைிறகு புரட்டி ேவிழ்ந்துப் ைடுக்ே பவத்தாள்.... தனது இரு ோல்ேபளயும்
மடித்து

மண்டிேிட்ைவாறு

அவனது

முதுேில்

அமர்ந்து

ோல்ேளிலும்

அழுத்தம் நோடுத்து இரு கதால்ேபளயும் ைிடித்து அமுக்ே அமுக்ே...

சத்ேன் குடித்த நீ ர் வாேிலிருந்து வழிே ஆரம்ைித்தது.....
குடித்த நீ நரல்லாம் வடிந்தப் ைிறகு நமதுவாேப் புரட்டிப் கைாட்டு
அவனது

தபலபேப்

ைிடித்து

தாழ்த்தி

பவத்து

மீ ண்டும்

வேிற்பற

அமுக்ேினாள்.... மிச்சமிருந்த நோஞ்ச நஞ்ச நீ ரும் வந்துவிை அவனது

இரு ேன்னங்ேளிலும் தட்டி "எழுந்திருங்ே...... தேவுநசஞ்சி எழுந்துடுங்ே...
எனக்குப் ைேமாருக்கே.... ப்ள ீஸ் எழுந்திருங்ேகளன்" என்று ேன்னங்ேளில்
அடித்தைடி

அடுத்தத்தடுத்து

அபழக்ேவும்
நமதுவாே

அபசந்து

ேண்

திறந்தான் சத்ேன்....
ேண்விழித்தவபனக் ேண்ைதும் மேிழ்ச்சி ஆர்ைரிக்ே.... மண்டிேிட்டு
அமர்ந்து அவனது முேத்பத கநாக்ேிக் குனிந்து இரு பேோலும் அவனது
தபலபேத் தூக்ேி உேர்த்திப் ைிடித்து ேண்ண ீர் வழியும் ேண்ேளும்...
நடுங்கும்

உதடுேளுமாே

"இப்கைாப்

ைரவாேில்பலோ?"

என்று

கேட்ைாள்....
"ம் ம்" என்றைடி பேயூன்றி நமல்ல எழுந்து அமர்ந்தவன் "எப்புடி
ோப்ைாத்தின?" என்று கேட்ே...
476

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"நீ ங்ே குதிச்சதும் நானும் ைின்னாடிகே குதிச்சு என் துப்ைட்ைாவால

ேட்டி

இழுத்துட்டு

அமுக்ேித்

வந்து

ைடுக்ே

தண்ணிநேல்லாம்
வச்சி

உங்ே

எடுத்கதன்"

முதுகுல
என்று

உட்ோர்ந்து

ஆர்வத்துைன்

விைரமாேக் கூறிவிட்டு "உங்ேபளக் ோப்ைாத்திட்ைபத என்னால நம்ைகவ

முடிேபல" என்றாள் உணர்ச்சிப் நைருக்குைன்.....
"ம் ம்..... ஏன் ோப்ைாத்தின... அப்புடிகே விை கவண்டிேது தான?" என்று
அவன்

கூறிே

மறுவிநாடி

ைட்நைன்று

அவன்

ேன்னத்தில்

அபறந்து

"ஒவ்நவாரு நிமிஷமும் நான் நசத்து நசத்துப் ைிபழச்சது எனக்குத்தான்

நதரியும்... குடிச்சத் தண்ணிே நவளிே எடுக்ே எவ்வளவு சிரமப்ைட்கைன்
நதரியுமா?" என்றாள் கோைமாே....
அவளது
வாகோை

கோைத்பத
வாய்

வச்சி

ரசித்தவன்
"நீ

ஏன்

சினிமால

தண்ணிநேடுக்ேபல?"

என்று

வர்ற

மாதிரி

குறும்ைாேக்

கேட்ைான்...
உேிருக்குப் கைாராடி அவபனக் ோப்ைாற்ற கைாய்... இப்கைாது அவனது
குறும்பு ேடுப்கைற்ற... கோைத்துைன் தனது இரு பேேபளயும் விரித்து
அவன் மார்ைில் அபறந்து விட்டு "நான் ைட்ை ேஷ்ைம் உங்ேளுக்கு
சிரிப்ைா
இருக்ோ? எப்புடிோவது கைாங்ே... நான் எங்ே வட்டுக்குப்
ீ
கைாகறன்...
மபழ வந்துடும் கைாலருக்கு" என்றவள் கவேமாே கமகலறி வந்து தனது
ஸ்கூட்டிேின் அருகே நசன்றாள்...
மான்சி

நசல்ேிறாள்

என்றதும்

ைதட்ைமாே

எழுந்தவன்

"மான்சி...

நில்லு... நான் நசால்றபதக் கேட்டுட்டுப் கைா மான்சி" என்று ேத்திேைடி

இவனும் கமகலறி வந்தான்..
இவன் கமகல வந்த அகத நிமிைம் மான்சிேின் ஸ்கூட்டி கதாப்ைின்
கேட்பைத் தாண்டிக் நோண்டிருந்தது....
"மான்சி.... மான்சி" என்று ேத்திக்நோண்டு ைின்னாகலகே ஓடினான்....
அவகளா தார்ச்சாபலேில் திரும்ைிேிருந்தாள்....
477

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"ச்கச..." என்று கசார்வுைன் ேண்மூடி ஒரு மரத்தில் சாய்ந்தான்......

"என்பனப் புரிே பவக்ோம நான் இங்ேருந்துப் கைாேப் கைாறதில்பல
மான்சி" என்று பவராக்ேிேத்துைன் கூறிேவன் தளர்ந்த நபையுைன் வந்த
வழிகே திரும்ைினான்...
ைாதி வழிேில் மபழப் ைிடித்துக் நோண்ைது.... ஏற்ேனகவ நபனந்த
உபை கமலும் நபனந்தது.... மபனவிபேக் ோணகவண்டும் என்ற ஆவல்
நபைபேத் துரிதப்ைடுத்திேது....
சற்றுத் நதாபலவில் ஒரு டீக்ேபைபேக் ேண்ைான்.... ேபைேருகே
நசன்றதும்

மபலோளி

ஒருவர்

ோருகம

இல்லாத

ேபைேில்

கவே

கவேமாே டீ ஆற்றிக் நோண்டிருந்தார்... சத்ேபனக் ேண்ைதும் "வரனும்

சாகர" என்று அபழக்ே.... "ஒரு டீ குடுங்ே நாேர்" என்று விட்டு ேபைக்குள்
நசன்று நைஞ்சில் அமர்ந்தான்....
ேபைேின்

ேேிற்றில்

நதாங்ேிே

ைண்
ைாக்நேட்பைப்

ைிரித்து

அதிலிருந்து இரு ைண்ேபள எடுத்து நாேர் நோடுத்த டீேில் முக்ேி

அவசரமாே உண்ைான்..... ைிறகு நபனந்திருந்த சட்பைபே அவிழ்த்து
ைிழிந்துப் கைாட்டுக் நோண்டு கைன்ட் ைாக்நேட்டிலிருந்த தனது ைர்பஸ
எடுத்து அதிலிருந்தவற்பற ைால் ோய்ந்து நோண்டிருந்த ைைரா மூடிேில்
ோே பவத்தான்....
"இன்நனாரு சாோ கவணுகமா சாகர?" என்ற நாேரிைம் பேேபசத்து
மறுத்து

விட்டு

"ைக்ேத்துல

எங்ேோவது

பசக்ேிள்

வாைபேக்குக்

ேிபைக்குமா நாேர்?" என்று கேட்ைான்....

"அது

ஊருக்குள்ள

கைானா

ேிட்டும்"

என்றவர்

கோசபனயுைன்

"என்ேிட்ை ஒரு பசக்ேிள் இருக்கு... ஆனா புது ஆட்ேபள

நம்ைி எப்ைடி

குடுக்ோம்?" என்றார்....
ைர்ஸிலிருந்து எடுத்து ோே பவத்தப் ைணத்தில் மூன்று ஆேிரம்
ரூைாய் கநாட்டுேபள எடுத்து அவரிைம் நோடுத்தவன் "நான் மறுைடி
478
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

பசக்ேிபள நோண்டு வந்து விட்ைப் ைிறகு ைணத்பத வாங்ேிக்ேிகறன்"

என்றான்...
அடுத்த

சற்றுகநரத்தில்

மபழபேயும்

நைாருட்ைடுத்தாமல்

அந்த

தார்சாபலேில் பசக்ேிபள மிதித்து இசக்ேிேின் வடு

ீ கநாக்ேிச் நசன்று
நோண்டிருந்தான்....
மபழ

ோரணமாே

ோபலேில்

சுவர்

அதிேமாே

ஏறி

குதித்த

ஆட்ேள்

அகத

நைமாட்ைம்

இைத்துக்கு

வந்து
இல்பல...
ஒரு

புதர்

மபறவில் பசக்ேிபள விட்டு விட்டு மீ ண்டும் சுவர் ஏறிக் குதித்து உள்கள

நசன்றான்....
அந்த

நோட்டும்

ோவலிருந்தனர்

மபழேிலும்

இசக்ேிேின்

மபழக்கோட்

ஆட்ேள்....

அணிந்து

வட்டிற்கு
ீ

"ங்நோய்ோல

இந்தாளு

கசாத்பதப் கைாட்டுப் ைாசத்பதக் ோட்டினாலும் ைேங்ேரமா இருக்கு...

ைழிவாங்ே நிபனச்சாலும் ைேங்ேரமா இருக்கு" என்று முனங்ேிேைடி
மரத்தின் மபறவில் ோத்திருந்தான்...
மபழ

நோட்டித்

தீர்த்துவிடும்

முடிகவாடு

வாபனக்
ேிழித்துக்

நோண்டு குத்தூசிேபளப் கைால் நீ பரக் நோட்டிேது.... குளிரும் உைபல

நடுக்ேம்

நோள்ளச்

நசய்தது....

மார்புக்குக்

குறுக்ோேக்

பேேபளக்

ேட்டிக்நோண்டு ோத்திருந்தான்....
நைாழுது

சாய்ந்த

கவபளேிலும்

ஒருவரும்

அேன்றைாடில்பல....

துணிந்து அவர்ேபள எதிர்த்துக் நோண்டு உள்களப் கைாய்விைலாமா?

என்று கோசித்தான்... ைிரச்சபன ஆேி பேேலப்ைாேிவிட்ைால் மான்சிக்குப்
புரிே

பவக்ே

முடிோமகலகே

கைாய்விை

வாய்புள்ளது

என்று

எண்ணத்தால் தனது கோசபனபேக் பேவிட்டுவிட்டு ோத்திருந்தான்....

இரவு மணி எட்ைாேி விட்ைது.... டீக்ேபைேில் குடித்த டீயும் தின்ற
ைண்னும்

ஜீரணமாேி

ைலமணிகநரமாேிேிருந்தது......

ைசிேின்

அறிகுறிோே வேிற்றுகுள் ரீங்ோரம் கேட்ே ஆரம்ைித்தது.... மபழ கூை

ைிறகுப் ைார்த்துக்நோள்ளலாம் என்ற கநாக்ேில் ஓய்ந்து விட்ைது....
479

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அப்கைாது விநாேேம் வந்து ோவலிருந்தவனிைம் ஏகதா கைசினான்.....

சத்ேன் தனது ோபத உன்னிப்ைாக்ேிக் நோண்டு கேட்ைான்..... "நீ நம்ம
கதாப்புப் ைக்ேமாப் கைாய் ஒரு ைார்பவ ைார்த்துட்டு வா கோட்பை....
அங்கே

ோகரா

ஆள்

நைமாட்ைம்

இருக்ேிறதா

தேவல்

வந்திருக்கு....

வட்டுக்
ீ
ோவலுக்கு கவற ஆபள மாத்திவிைலாம்... நீ ேிளம்பு" என்று
கூறிேது கேட்ைது...
அந்த கோட்பை தபலேபசத்துவிட்டு அங்ேிருந்து நேர.... விநாேேம்
சுற்றும் முற்றும் ைார்த்தைடி வட்டின்
ீ
முன் புறம் ோவலிருந்த இருந்த
ஆட்ேளிைம் நசன்றான்...
அதன் ைிறகு சத்ேன் நநாடி கூை தாமதிக்ேவில்பல வில்லிலிருந்து
புறப்ைட்ை

அம்பு

நநருங்ேினான்....

கைால்

ோற்பறக்

கதாட்ைத்து

ேிழித்துக்நோண்டு

வாேிலின்

வழிோே

வட்பை
ீ

வட்டிற்குள்
ீ

நுபழந்தான்.... இசக்ேி மட்டும் ஹால் கசாைாவில் ோல் நீ ட்டி ைடுத்து

ேண்ேபள

மூடிேிருக்ே

நைண்ேள்

இருவரும்

சபமேலபறேில்

இருக்ேின்றனர் என்று அங்கே கேட்ை சப்தம் உணர்த்திேது...

மாடிப்ைடிேளுக்கு

கநராே
வட்டின்
ீ

தபலவாசல்....

விநாேேம்

வருவதற்குள் மாடிகேறிச் நசன்று மான்சிேின் அபறக்குப் கைாய்விை

கவண்டும் என்ற உந்துதலில் சுவர் ஓரமாே ைதுங்ேிப் ைதுங்ேிச் நசன்று
மாடிப்ைடிேளில் ஏறினான்....
மான்சிேின் அபற அருகே வந்து விரல் மைக்ேி ேதபவ கலசாேத்
தட்டினான்.... "எனக்கு சாப்ைாடு கவணாம்னு நசான்கனன்லம்மா..." என்று
சலிப்புைன்

கூறிேைடி

வந்து

ேதபவத்

திறந்த

மான்சி

சத்ேபனக்

ேண்ைதும் அலறிக் ேத்த முேற்சித்தாள்...

சட்நைன்று

அவளது

வாபேப்

நைாத்திேைடி

அபறக்குள்

தள்ளிக்நோண்டு கைாய் ேதபவக் ோலால் மூடினான்..... "ம் ம்....." என்று

திமிறிேவளின் வாேிலிருந்து பேபே எடுத்தவன் "ேத்தாதடி... ேத்தினா

480

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நான் ோலி ஆமாம்" என்று எச்சரிக்ேவும் குரபல சன்னமாக்ேி

"இங்ே

ஏன் வந்தீங்ே?" என்று ேிசுேிசுத்தாள்....

அபறக்ேதபவத்
அங்ேிருந்த

கசரில்

ேழட்டிேைடி

"என்

தாழிட்டுவிட்டு

சாவதானமாே

அமர்ந்து

நசாட்டிே

நீ ர்

நைாண்ைாட்டிபேப்

உள்கள

தனது

ைார்க்ே

வந்து

சட்பைபேக்

வந்கதன்"

என்றான்
நிதானமாே....
"சும்மா

விபளோைாதீங்ே....

வட்டுல
ீ

நதரிஞ்சா

ேலவரமாேிடும்...

நமாதல்ல இங்ேருந்து கைாங்ே" என்று ேதபவக் பேக்ோட்டினாள்....

அவள்

கூறிேது

ோதிகலகே

விழாதவன்

கைால்

"ோபலலருந்து

தண்ண ீலகே ேிைக்கேன்.... ைேங்ேரமா குளிருது.... கவற டிரஸ் ஏதாவது

ஏற்ைாடு

ைண்ணிக்

குடு

மான்சி"

என்று

நேஞ்சிேவனின்

குரல்

நடுங்ேிேது.....
திபேப்புைன்
கைாேிருந்தான்...
அவபனப்

ைார்த்தாள்....

தபலேிலிருந்து

முற்றிலும்

தண்ண ீர்

நபனந்து

வடிந்தது....

முேமும்

ேண்ேளும் சிவந்து கைாேிருந்தது.... மூக்கு விபைக்ே வாய் வழிோே கவே

கவேமாே மூச்சு விட்டுக் நோண்டிருந்தான்.....
சத்ேனின் மீ து அதிே அக்ேபறயும் ைாசமும் நோண்ை மான்சிேின்
தாய்பம

உணர்வு

வந்தவள்....

விழித்துக்

"அய்ேய்கோ

நோண்ைது...

இப்புடிகே

ைதறிப்கைாய்

இருந்தா

வசிங்
ீ

அவனருகே
வந்துடுகம?"
என்றவள் தனது உபைேள் இருக்கும் அலமாரிபேத் திறந்து இரண்டு
ைவல்ேபள எடுத்து வந்து ஒன்பற அவனிைம் நோடுத்து.... "நமாதல்ல
இபத ேட்டிக்ேிட்டு டிரபஸ அவுறுங்ே" என்றாள்..
அவள்

வார்த்பதக்குக்

ேட்டுப்ைட்டுக்

நோடுத்த

ைவபல

வாங்ேி

இடுப்ைில் ேட்டிக் நோண்டு மிச்சமிருந்த ஆபைேபளயும் ேபளந்தான்.....

ைசியும் கசார்வும் கசர்ந்து நோள்ள நிற்ே முடிோமல் மீ ண்டும் கசரில்
அமர்ந்தான்....

481

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது ஈர உபைேபள அள்ளிச் நசன்று குளிேலபறேில் கைாட்டு

விட்டு

வந்தவள்

துவட்டினாள்....

மற்நறாரு

ேழுத்து

மார்பு

ைவலால்
முதுகு

என

அவனது

தபலபேத்

ைவலால்

துபைத்தவள்

சத்ேனின் உைல் நடுங்குவபதக் ேண்டு ேலவரமாே நிமிர்ந்தாள்.... "ஏங்ே

இப்புடிலாம்

ைண்றீங்ே?

நான்தான்

உங்ே

இஷ்ைப்ைடி

இருங்ேன்னு

நசால்லிட்கைன்ல... அப்புறமும் ஏன் இங்ே வந்தீங்ே?" என்று ேண்ேள்

ேலங்ே கேட்ைாள்.....
தபலபேத் துவட்டிக் நோண்டிருந்தவபள நிமிர்ந்துப் ைார்த்தான்....
"அதான் நீ கே நசால்லிட்டிகே? என் இஷ்ைப்ைடி இருந்துக்ேச் நசால்லி?
அதுக்குத்தான்

வந்திருக்கேன்"

என்றவன்

ைார்பவ

மேங்ே

"ோபலேிலருந்து சாப்ைிைபல மான்சி... ைசிக்குது" என்றான் ைரிதாைமாே...

நைந்து

முடிந்திருந்தப்
ைிரச்சபனேள்

முடிநவடுக்ேப்ைைாமல்

அப்ைடிகே இருக்ே.... இனி நைக்ேப் கைாகும் ைிரச்சபனேள் என்னநவன்று

புரிோமல்

இருக்ே...

தற்சமேம்

மான்சிேின்

ேண்ேளுக்குத்

ேதறலாேக்

கேட்ைவாறு

ேணவனின்

நதரிந்தது....
அவனது

ைசித்த

"ஏன்

மாமா

முேத்பத

வேிறு

மட்டுகம

இப்புடி?"

இழுத்து

என்று
மார்கைாடு

அபணத்துக் நோண்ைாள்.....
மபனவின் மார்ைில் தபல சாய்த்து ேண்ேள் ேலங்ேிேவன் "எனக்கு
நீ கவணும் மான்சி" என்றான் விம்மலுைன்.....
அந்த

வார்த்பத

உள்ளுக்குள்

நுபழந்து

அவபள

உருக்குபலே

நசய்ே ஒன்றும் கூற முடிோமல் ேண்ண ீருைன் அவபன அபணத்து

நின்றிருந்தாள்..

அபணத்திருந்த முேத்தில் சூடு சுறுசுறுநவன ஏறுவது

கைால் உணர்ந்து ைதறி விலக்ேிப் ைார்த்தாள்...

முேம் சிவந்து கைாேிருந்தது.... ேண்ேள் இடுங்ே அவபளப் ைார்த்து
"ைீ வர் வந்துருச்சுனு நிபனக்ேிகறன்" என்றான்....

482

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நநற்றிேில் பே பவத்துப் ைார்த்தாள்... நநருப்ைாேக் நோதித்தது....

"அய்கோ நோதிக்ேிகத" என்று ைதட்ைமாேக் கூறிேவள் "எழுந்திரிங்ே"
என்று அவனது கதால் ைற்றித் தூக்ேினாள்...
மான்சிேின்
நைத்திச்நசன்று

பேேபளப்

ைிடித்துக்

ைடுக்பேேில்
ைடுக்ே

நோண்டு
பவத்து

எழுந்தான்...
தனது

நமல்ல

கைார்பவோல்

அவபன மூடிேவள் "அப்புடிகேப் ைடுத்திருங்ே.... நான் கைாய் சாப்ைிை

ஏதாவது எடுத்திட்டு வர்கறன்" என்று ேதபவ கநாக்ேி ஓடினாள்....
"மான்சி" என ஈனஸ்வரத்தில் அபழத்தவன் "ஏதாவது டிரஸ் இருந்தா
எடுத்துட்டு வா" என்று ஞாைேப்ைடுத்தினான்....
திரும்ைிப் ைார்த்து சரிநேன்று தபலேபசத்து விட்டு ேதபவ மூடி
நவளிப்ைக்ேமாேத் தாழிட்டு விட்டு ஓடினாள்......
ோரும் ேண்டு விைாமல் கதாட்ைத்து வராண்ைாவுக்கு வந்தாள்... மபழ
ோரணமாே

துபவத்த

உலர்த்தப்ைட்டிருந்தது....

துணிேள்

அதிலிருந்து

வராண்ைாவிகலகே

கதடிப்ைிடித்து

விநாேேத்தின்

லுங்ேியும் டீசர்ட் ஒன்பறயும் எடுத்து சுருட்டி வந்து மாடிகேறி தனது

அபற வாசலில் ஓரமாே பவத்துவிட்டு சபமேலபறக்கு வந்தாள்....
எல்கலாரும்

சாப்ைிட்டு

சபமேலபறபே
ேண்ைதும்

முடிந்து

சுத்தம்

"என்னம்மா

விை

நீ லகவணியும்

நசய்துநோண்டிருந்தனர்....

நோஞ்சமாவது எதாச்சும்

நைாம்மியும்
மான்சிபேக்

சாப்ைிைக்

கூைாதா?

ராவுல ைட்டினிோப் ைடுத்தா உறக்ேம் வராகத தாேி" என்று நீ லகவணி

வருத்தமாேக் கேட்ைாள்...
அம்மாவின்
வந்தவள்...

அன்பு

"தட்டுல

ேண்பணக்
வச்சுக்

ேரிக்ே...

குடும்மா...

"ம்

ம்..."
நான்

என்

என்று
ரூம்ல

அருகே
கைாய்

சாப்ட்டுக்ேிகறன்" என்றாள்....
உைகன

மேிழ்ந்து

கைான

நீ லகவணி

மருமேளிைம்

திரும்ைி

"நாச்சிோவுக்கு ைலோரம் வச்சுக் குடு நைாம்மி" என்றதும்... அவளும்

483

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சந்கதாசமாே "இகதா அத்பத" என்றுவிட்டு ஒருதட்பை எடுத்து அதில்

இட்லிேபள பவத்து சாம்ைாருைன் நோடுத்தாள்...
மவுனமாே வாங்ேிக் நோண்டுத் திரும்ைிேவளிைம் "நீ கைாய் சாப்ைிடு
ேண்ணு...

நான்

நின்றாள்...

ைால்
எடுத்துட்டு

"கவணாம்மா...

வர்கறன்"

நாகன

என்றதும்

வந்து

ைதறிப்கைாய்

வாங்ேிக்ேிகறன்.....

நீ

வரகவணாம்" என்று கூறிவிட்டுச் நசன்றாள்....

அபறக்குள்
வாசலில்

நசன்று

இருந்த

பேபவத்து

உணவிருந்தத்

தட்பை

உபைேபள எடுத்துச்

"இந்த

டிரபஸப்

பவத்துவிட்டு

நசன்று
கைாட்டுக்ேங்ே...

சத்ேனின்

வந்து

கதாளில்

அண்ணாகவாைது"

என்றாள்...
"ம் ம்" என்று நமதுவாேக் பேயூன்றி எழுந்து நின்றவன்... நிற்ே
முடிோமல் மீ ண்டும் ேட்டிலில் அமர.... "இருங்ே நான் கைாட்டு விடுகறன்"
என்றவள்

பேலிபே

அவனது

தபல

வழிோே

மாட்டி

இடுப்ைில்

முடிந்துவிட்டு ைிறகு டீசர்ட்பை மாட்டினாள்.... "உள்ள ேட்டிருக்ே ைவபல

அவுத்துடுங்ே"

என்று

ஞாைேப்ைடுத்த...

பேலிக்குள்ளிருந்த

ைவபல

ேழட்டிவிட்டு மீ ண்டும் ைடுத்துக் நோண்ைான்...

"இங்ேைாருங்ே
ைடுத்துக்ேங்ே...."

நோஞ்சம்
என்ற

சாப்ைிட்டு

மான்சி

அவனது

மாத்திபரப்

கைாட்டுக்ேிட்டுப்

தபலக்ேடிேில்

பேவிட்டுத்

தூக்ேி சாய்ந்து உட்ோர பவத்துவிட்டு உணவுத் தட்டிபனக் நோடுக்ே...

வாங்ே முடிோமல் பேேள் நடுங்ேிேது..
"சரி இருங்ே நாகன ஊட்டி விடுகறன்" என்றவள் அவனருகே அமர்ந்து
இட்லிபேப் ைிய்த்து ஊட்டினாள்....
இரண்டு வாய் வாங்ேிேவன் அவளது பேபேப் ைிடித்துத் தடுத்து
"உன்ேிட்ை நான் கைசனும் மான்சி" என்றான் குரல் உதற....
"ம் ம் கைசலாம்... நமாதல்ல இந்த ைீவர் சரிோேட்டும்" என்றுவிட்டு
மீ ண்டும் ஊட்டினாள்....
484

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அது
என்று

வபரக்கும்

ைரிதாைமாேக்

என்பன

நவளிேப்

கைாேச்
நசால்லமாட்டிகே?"

கேட்ைவபனப் ைார்த்து விழிேளில் நீ ர்

நிபறே

இல்பலநேன்று தபலேபசத்தாள்....
சிறிதளகவ உண்ைவன் "கைாதும்ைா... வாமிட் வர்ற மாதிரி இருக்கு"
என்றதும் ஊட்டுவபத நிறுத்தி விட்டு "சரி இந்த ைாப்லட் கைாட்டுக்ேங்ே"
என்று ோய்ச்சலுக்ோன மாத்திபரபேக் நோடுத்தாள்...
பேேில்

வாங்ோமல்

மாத்திபரபே

வாபேத்

வாேில்

விழுங்ேிேவபன

திறந்தான்....

கைாட்டுத்

மீ ண்டும்

ைடுக்ே

சிறு புன்னபேயுைன்

தண்ண ீபர
பவத்து

நோடுத்தாள்...

கைார்பவோல்

மூடி

"அப்புடிகேப் ைடுத்திருங்ே.... நான் கைாய் ைால் எடுத்துட்டு வர்கறன்" என்று

கூறிவிட்டுச் நசன்றாள்...
சாப்ைிைத் தட்பை பவத்துவிட்டு ைால் எடுத்து வரும்கைாது சத்ேன்
உறங்ேிப் கைாேிருந்தான்.... ேதபவத்
தபலபேத்

தூக்ேி

நமதுவாேப்

தாழிட்டுவிட்டு வந்து சத்ேனின்

ைாபலப்

புேட்டினாள்....

தூக்ேக்

ேலக்ேத்தில் குடித்து முடித்தான்.... வாபேத் துபைத்துவிட்டுப் ைடுக்ே

பவத்தாள்....
ேட்டிலில்

அவனருகே

அமர்ந்து

அவன்

முேத்பதப்

ைார்த்துக்

நோண்டிருந்தாள்..... 'சத்திேம் ைண்ணிக் நோடுத்ததுக்ோே மட்டுமில்லாம

உங்ே

நரண்டு

வந்கதன்...

கைகராை

இப்கைா

ேண்ண ீருக்ோேவும்
என்

ைின்னாலகே

தாகன

வந்து

நான்

என்பன

விலேி
சங்ேைப்

ைடுத்துறீங்ேகள? நான் என்னதான் நசய்ேட்டும்?' என்று தூங்குைவனிைம்

மானசீேமாேக் கேட்ைாள்....
ேடுபமோன

ோய்ச்சல்....

ேட்டுப்ைைவில்பல....

அருகே

அவள்
அமர்ந்து

நோடுத்த
நீ ரில்

மாத்திபரக்கு

நவள்பளத்

துணிபே

நபனத்து நநற்றிேில் கைாட்டு சூட்பைத் தணிக்ே முேன்றாள்.... கநரம்

ஆே ஆே ோய்ச்சலின் தீவிரத்தில் முனங்ே ஆரம்ைித்தான்...

485

 ஸ்ருதிவின
ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

நான்கு

மணிகநரம்

நோடுத்தாள்...
நசன்று

அவனது

ேைந்ததும்

மீ ண்டும்

ோய்ச்சல்

இவபளப்

எல்கலாரிைமும்

நிபலபமபேச்

ஒரு

மாத்திபரபேக்

ைேைடுத்திேது...

நசால்லி

'ேீ கழ

எப்ைடிோவது

சமாளித்து ஆஸ்ைிட்ைலுக்குக் கூட்டிச் நசல்லலாமா?' என்று நிபனக்கும்

கைாகத சத்ேன் தீவிரமாே ைிதற்ற ஆரம்ைித்தான்...
எப்கைாதும் மான்சிதான் தூக்ேத்தில் ைிதற்றுவாள்... இன்று ஜூரத்தின்
ைிடிேில்
சிக்ேிே

அவளது

ேணவனுக்கும்

அந்த

விோதித்

நதாற்றிக்

நோண்ைது கைாலிருக்கு.... என்ன கைசுேிறான் என்று உற்றுக் ேவணிக்ே

ஆரம்ைித்தாள்.....
முதல் வார்த்பதகே முனங்ேலாே... ஆனால் நதளிவாே வந்தது "ஐ
லவ் யூ மான்சி...." என்று...
முதுகுத்தண்டு சில்லிை இன்னும் நநருங்ேி அமர்ந்து கேட்ைாள்.....
"மான்சிகோை

மனசு

மாறி

என்ேிட்ை

வரனும்றதுக்ோே

உன்பன

ைேபைோ ைேன்ைடுத்தினது தப்புதான்... என்பன மன்னிச்சிடு கநத்ரா....

எனக்கு

மான்சி

கவணும்

கநத்ரா"

என்று

சத்ேன்
கூறிே

அந்த

வார்த்பதேள்? சட்நைன்று விழிேளில் நீ ர் நிபறந்தது மான்சிக்கு... தனது

தளிர் விரல்ேளால் அவனது ேன்னத்பத வருடினாள்...
"புரிஞ்சுக்கோ அஸ்வின்... என்னால் மட்டுகம மான்சிபே ைாதுோக்ே
முடியும்...

நான்

கநத்ராவுக்குக்
நசத்துடுவா

ேிபைக்ேபலன்னா

ேிபைப்ைான்...
அஸ்வின்...

ஆனால்
என்

என்பன
மான்சி?

மான்சி

விை
நான்

நான்

சிறந்தவன்
இல்கலன்னா
இல்பலன்னா

நசத்துப்கைாய்டுவா... அவ இல்லாம நானும் இருக்ே மாட்கைன்... எனக்கு...

எனக்கு... என் ேண்மணி கவணும் அஸ்வின்...." முனங்ேலாே... விட்டு
விட்டு... சத்ேன் இபதச் நசான்னதும்.... "மாமா......" என்ற வறிைலுைன்
ீ
அவன் மார்ைில் விழுந்து ேழுத்பத இறுக்ேிக் ேட்டிக் நோண்டு "நான்
கைாே மாட்கைன் மாமா... உங்ேபள விட்டு எங்ேயும் கைாே மாட்கைன்..."
என்று நமல்லிேக் குரலில் கூறிேழுதாள்....
486

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

நிபனவின்றிக் ேிைந்தாலும் அவனது பேேள் தன் மார்ைில் ேிைந்த

மான்சிபே

வபளத்துக்

நோண்ைது....

சற்றுகநரம்

வபர

மான்சிேின்

விசும்ைபலத் தவிர கவறு எந்த சப்தமும் இல்பல.... ைிறகு திடீநரன்று

"என்பனக் குடுக்ேிகறன்னு சத்திேம் ைண்ணி குடுக்ே எப்ைடி மான்சி
உனக்கு

மனசு

நநாடிேிலருந்து

வந்தது?
என்

உன்

ேழுத்தில்

மனசுக்குள்ள

தாலி

ஏற்ைட்ைத்

தாக்ேம்
ேட்டின
உனக்கு

அந்த
ஏன்

வரபல மான்சி?" என்ற சத்ேனின் கேள்விேள்....

இவ்வளவு கநரம் கைசிே சத்ேனுக்கும்... இப்கைாது கைசிேவனுக்கும்
நிபறே வித்திோசம்.... திடுக்ேிட்டு நிமிர்ந்துப் ைார்த்தாள் மான்சி....

இது

உளறல் இல்பல என்ைது கைால் விழித்திருந்தான் சத்ேன்......

ைதட்ைமாே விலே முேன்றவபள விைாமல் அபணத்தவன் அப்ைடிகே
ைின்னுக்கு

நேர்ந்து

இருந்தவளால்

ேட்டிலில்

நேர

சாய்ந்து

முடிேவில்பல

அமர்ந்தான்....

என்றதும்

மார்ைில்

வாோே

ைடுத்துக்

நோண்ைாள்....
"ைின்ன கநத்ரா அக்ோகவாை.. உங்ேகளாை.. ோதபல நிபறகவத்த
கவற

என்ன
நசய்றதாம்?

அதான்

சத்திேம்

ைண்கணன்"

என்றவள்

கவேமாே எழுந்து "நரண்டு நாள் முன்னாடிக் கூை கநத்ரா அக்ோபவக்

ேட்டிப்ைிடிச்சுக்ேிட்டு அழுதீங்ேகள? உன்பன ோதலிச்சதும் நிஜம் கநத்ரா..
என்பன

நம்பு

அப்ைடின்னு

அழுதீங்ேகள?"

என்றவளின்

ேண்ேளில்

அன்பறே நிபனவில் நீ ர் திரண்ைது...

எதனால்
நதளிந்தது....

புறப்ைட்டு
மான்சிேின்

வந்தாள்

என்றிருந்த

பேபேப்

ைிடித்து

சந்கதேம்
இழுத்து
சட்நைன்று

தன்

மார்ைில்

சாய்த்தவன்.... "கேட்ேிறத முழுசா கேட்ோம இப்ைடித்தான் அபரகுபறோ

கேட்டுட்டு

ேிளம்ைி

வர்றதா?"

என்று

ேடுபம

கைால்

ோதலாேக்

கேட்ைான்....
"அபரகுபறோ ஒன்னும் கேட்ேபல... நரண்டு கைரும் அழுதபத என்
ேண்ணாலப் ைார்த்கதன்" என்றவள்... கோைத்துைன் அவன் ைிடிேிலிருந்து
ைிடிவாதமாே விலே முேன்றாள்...
487

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவளது கோைமும் ைிடிவாதமும் நமல்லி புன்னபேபே விபதக்ே...

"ஸ்ஸ்ஸ்....

நோஞ்சம்

அபமதிோேிருந்து

நான்
நசால்றபத

கேளு

மான்சி" என்றான் அதட்ைலாே....

"என்ன

கேட்ேனும்?...

நான்

எதுவும்

கேட்ே

மாட்கைன்

கைாங்ே"

என்றாள்...
"நீ

கேட்ோட்டியும்

என்றவன்

கூை...

சிரமமாே

இருந்தவளின்

நான்

நிமிர்ந்து

பேேபளப்

நசால்லத்தான்

சம்மணமிட்டு

ைற்றிக்நோண்டு...
வந்திருக்கேன்"

அமர்ந்து
"நீ

எதிகர

அபரகுபறோ

நதரிஞ்சிக்ேிட்டு வந்தகதாை ைலன் ைார்த்கதல்ல? நரண்டு ஊரு ேலவரமா

வந்து நிக்ேிது.... மாப்ைிள்பளோ உரிபமகோை வரகவண்டிேவன் சுவர்
ஏறி

குதிச்சு

வந்திருக்கேன்"

என்று

கவதபனோேக்

கூறிேவன்

"தேவுநசஞ்சி நான் நசால்றபத நோஞ்சகநரம் கேளு மான்சி...." என்றான்..

"நீ ங்ே

ஒன்னும்

நசால்லுங்ே

நேஞ்ச

கேட்குகறன்"

கவண்ைாம்...

என்றவள்...

என்ன

நசால்லனுகமா
மாத்திபரேின்

வரிேத்தால்
ீ

ோய்ச்சல் குபறந்து விேர்க்ேத் நதாைங்ேிேிருக்ே... தனது துப்ைட்ைாவால்

அவனது முேத்பதத் துபைத்து விட்ைாள்....
"ம் குட்" என்றவன் அவளது ேரங்ேபள தனது உதடுேளில் ைதிக்ே....
"இகதாப்ைாருங்ே... இந்த மாதிரி முத்தம் குடுத்து என்பன பைகவர்ட்
ைண்ணப் ைார்க்ோதீங்ே.... அப்புறம் எனக்குப் நைால்லாத கோைம் வரும்"
என்று எச்சரித்தாள்...
விேப்ைாேப்

ைார்த்தவன்

"ஓ....

முத்தம்

குடுத்தா

நீ

பைகவர்ட்

ஆேிடுவிோ? இத்தபன நாளா இதுத் நதரிோமப் கைாச்கச?" என்றுக் கூறி

சிரித்தான்....
"கைச்பச

மாத்தாம

நசால்ல

அதட்டினாள்...

488

வந்தபத

நசால்லுங்ே"

என்று
 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

சத்ேனும் தீவிரமானான்.... மான்சிேின் ேரங்ேபளப் ைற்றிக் நோண்டு

"கநத்ராபவக் ேட்டிப்ைிட்ச்சு அழுதபதப் ைார்த்த நீ அதுக்கு முன்னாடி
உனக்ோேக் ேதறி அழுகதகன அபதகேன் உணரபல?" கூர்பமோேக்
கேட்ைான்....
"எனக்ோேவா?

எப்கைா?

ஏன்

அழுதீங்ே?"

என்று

விழிேள்

விரிே

அடுத்தடுத்துக் கேள்விேள் கேட்ைாள்...

சட்நைன முேம் இறுே "ைிளான்ட்ல ஆக்ஸிநைண்ட்.. நான் நசத்துப்
ைிபழச்சு

வந்கதன்னு

அடிப்ைட்டு

ரத்தம்

நசத்துட்கைன்டி"

நதரிஞ்சதும்

வழிேக்

என்ற

நீ

மேங்ேி
ேிைந்திகே

சத்ேனின்

விழுந்து

அந்த

தபலேில்

நிமிஷம்

வார்த்பதேளில்

நானும்

இருந்த

வலி

மான்சிபே ேலங்ே பவத்தது... விரலால் அவன் உதடுேபள மூடி... "இல்ல

அப்ைடி

நசால்லாதீங்ே...

நீ ங்ே

நூறு

வருஷம்

நல்லா

வாழனும்"

என்றாள்....
மீ ண்டும்

அவள்

விரல்ேளுக்கு
முத்தமிட்ைான்....

"அந்த

நூறு

வருஷமும் நீ என்கூை இருக்ேனும் மான்சி.... அதுதான் எனக்கு கவணும்"

என்றவன்.... "நீ மேங்ேினதும் என்கனாை உலேகம இேங்ோம நின்னு
கைாச்சு

மான்சி....

ேண்ேளுக்குத்
நோட்டினதுக்கே

ைக்ேத்துல

இருந்த

நதரிேகவேில்பல...
ேதறினவ

இந்த

கநத்ராவும்

நீ

மட்டும்

விைத்துப்

அஸ்வினும்
தான்....

ைத்தி

என்

குங்குமம்
நதரிஞ்சதும்

என்னாகவன்னு கவதபனோே இருந்தது.... என்ன கைசிகனன் எதுக்ோே

அழுகதன்னு

கூைத்

நதரிேபல...

ஏகதகதா

ேத்திப்

புலம்ைிருக்கேன்....கநத்ராக் ேிட்ை நானா நசால்ல நிபனச்ச ஒரு விஷேம்

என்கனாை ேண்ண ீர் புலம்ைலால் தானாகவத் நதரிஞ்சிடுச்சு... அஸ்வின்
என்பனத் தட்டிநேழுப்ைினதும் தான் எனக்கு உணர்கவ வந்துச்சு...." என்ற
இவனுக்கும் ேண்ேளில் நீ ர் நிபறந்தது.....
"அப்புடின்னா

நோஞ்சம்

முன்னாடி

ோய்ச்சல்

கவேத்துல

நசான்னநதல்லாம் நிஜமா?" என்று கவேமாேக் கேட்ைாள்....

489

நீ ங்ே

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

புரிோமல் புருவங்ேபள ஏற்றிேவன் "என்ன நசான்கனன்?" என்று

கேட்ே.....

"ைச்

அபத
விடுங்ே....

அன்பனக்கு

என்ன

நைந்ததுனு

நசால்லுங்ே" என்று அவசரப்ைடுத்தினாள்.....

"என்ன நைந்ததுன்னு எனக்கு சரிோ ஞாைேம் இல்பல மான்சி... ஏகதா
ைிரம்பமப்

ைிடிச்சவன்

மாதிரி

புலம்ைிருக்கேன்...

கநத்ராவுக்கு

நான்

உன்கமல வச்சிருக்ே அன்புக்கு அர்த்தம் என்ன அப்புடின்னு தானாேகவ

விளங்ேிடுச்சு.... அஸ்வின் நசான்னப் ைிறகுதான் எனக்கே ஞாைேம் வந்து
கநத்ராபவ

சமாதானம்

ைண்ணி

உண்பமபே

நசால்ல

வந்கதன்....

அப்புறம் அவபள ஏமாத்திட்ைதா அழுதா.... அவகமல நான் வச்சிருந்த

என் ோதல் சுேநலம்னு ேத்தினா.... உன்பன சரி ைண்ணி என்ேிட்ை
நோண்டு

வர்றதுக்ோே
அவபளப்

அவமானமா ைீ ல் ைண்ணா.....
குற்றவுணர்வா

ைேண்ைடுத்திட்ைபத

நராம்ை

நான் துகராேின்னு நசான்னா.... எனக்கும்

இருந்ததால

அவபள

சமாதானம்

ைண்ணத்தான்

அபணச்சி ஆறுதலா கைசிகனன்... ஆனா நீ அபதத் தப்ைாப் புரிஞ்சுக்ேிட்டு

புறப்ைட்டு

வந்துட்ை

மான்சி"

என்று

சத்ேன்

நோடுத்த

தன்னிபல

விளக்ேம் மான்சிபே ஓரளவு தான் சமாதானம் நசய்தது...

"இல்ல,,, நீ ங்ே நசான்ன ீங்ேகள.... உன்பன ோதலிச்சதும் நிஜம்தான்
கநத்ரா... உன்கமல வச்சிருந்த ோதல் சத்திேம் கநத்ரா... அப்ைடின்னு
நசான்னபதக் கேட்கைகன...." என்று அழுத்தமாேக் கேட்ைாள் மான்சி...
"நல்லா

ேவணி

நசான்கனகனத்
நசால்லபல...

மான்சி...

தவிர
அது

உன்பனக்

உன்பன

ோதலிச்சதும்

ோதலிப்ைதும்

ேைந்தோலம்னு

என்

நிஜம்தான்னு

நிஜம்னு

வார்த்பதேள்

நான்

உனக்குச்

நசால்லபலோ?" என்று கேட்ைான்....

கோசபனோே

அவபனப்

ைார்த்தவள்

"அப்கைா

என்கமல

வச்சிருக்கும் அன்புக்குப் கைரும் ோதல்ன்னா.... அநதப்ைடி ஒரு லவ் மாறி

இன்நனாருத்தங்ே கமல வரும்?" என்று கேட்ே....
"கநத்ராபவ லவ் ைண்ணது உண்பம தான்... நீ என் மனசுல வந்தது
உேிராே

மான்சி...

உண்பமபே

விை
490

உேிர்

உேர்ந்தது

இல்பலோ?

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கநத்ராபவ கநசிச்கசன் தான்... நீ வந்தப் ைிறகு என் ோதல் உன்கமல

தான் மான்சி... அது மபனவின்ற உரிபமல வந்த ோதல்... நம்ம ைந்தம்
ஊர்

கூடி

ேைவுளால்

ஏற்ைடுத்தப்ைட்ைது...

அபத

மறுக்ே

முடியுமா?

அப்ைடின்னுதான் முதல்ல நான் நிபனச்கசன்.... ஆனா அபதநேல்லாம்

தாண்டி

நான்

எதிர்ைார்த்த

நிபனச்ச
மாதிரி...

மாதிரி...

ஒரு

எனக்குப்

மபனவிபே

ைிடிச்ச

மாதிரி...

உன்ேிட்ைப்

நான்

ைார்த்கதன்....

எந்தவிதத்திலும் குபற ோண முடிோத உன்பனயும் கநத்ராபவயும்

ஒப்ைிட்டுப் ைார்த்து மனசு ஏங்குச்சு... அநதல்லாம் நிஜமா என்ேிட்ைக்
ேிபைச்சதும்
நதாட்டுத்

உன்பன

நதாட்டு

ேில்

நோண்ைாைத்தான்
ைண்ணினது

கதாணிச்சு...

எல்லாம்

உன்பனத்

உசுப்கைத்துறதுக்ோே
இல்பல மான்சி.... உன் உரிபமபே நீ உணரனும் என்ைதுக்ோேத் தான்...."
என்று சத்ேன் நதளிவுப்ைடுத்தினான்...
தபலேவிழ்ந்திருந்தவளிைம்

மவுனத்பதக்

ேண்டு

சற்று

நநருங்ேி

வந்தான்.... அவளது ேரம் ைற்றி தனது மார்ைில் பவத்து "நீ யும் என்பன
விரும்புகறன்னுத்

நதரியும்

விட்டுக்நோடுக்ே

நிபனக்ேிற?

மான்சி...

அப்ைடிேிருந்தும்

என்கமல

உனக்கு

ஏன்

நைாசஸிவ்கவ

வரபலோ?" என்று ஏக்ேமாேக் கேட்ைான்...

விழிேள் நிரம்ைி வழிே நிமிர்ந்தவள் "கேட்ைீங்ே கேட்ைீ ங்ே... நான்
எப்புடி அழுகதன்னு எனக்குத்தான் நதரியும் நசய்து நோடுத்த சத்திேம்
ஒரு ைக்ேம்.... கநத்ரா அக்ோ ைாவம்னு நிபனச்சது ஒரு ைக்ேம்னு நான்
ைட்ை கவதபன எனக்குதான் நதரியும்" என்று கேவினாள்...
மபனவிபே இழுத்து மார்கைாடு அபணத்த சத்ேன்.... "உன் சத்திேம்
நசல்லாது மான்சி...." என்றான் சிரிப்புைன்....
"ஆங்.... அநதப்ைடி?" குருவிோய் தபல சாய்த்துக் கேட்ைாள் அந்தக்
குமரிப் நைண்...
"நீ சத்திேம் ைண்ணிக் குடுத்தப்கைா நான் உன் மனசுல புருஷனாவும்
இல்பல...

ோதலனாவும்

இல்பல...

அப்கைா

என்கமல

உரிபமகே

இல்லாத கநரத்தில் என்பன இன்நனாருத்திக்குத் தர்கறன்னு நீ சத்திேம்

491

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

ைண்ணது

எப்ைடி

நசல்லும்?"

என்று

கேட்ைவன்

அவளது

ோதருகே

குனிந்து "இப்கைான்னாப் ைரவால்ல உன் மனசுல என்கமல லவ் இருக்கு....

அபதயும் தாண்டி புருஷன்ற உரிபமயும் இருக்கு.... ஆனா அன்பனக்கு
எதுவுகம இல்பல.... உனக்கு உரிபமேில்லாத என்பனக் நோடுப்ைதாே நீ
நசய்த சத்திேம் நசல்லாது மான்சி" என்றான் ஆணித்தரமாே....
அவனது ேண்ேபளப் ைார்த்து "ரிேலி.....?" என்றவளின் நநற்றிேில்
முத்தமிட்டு "நிஜம்" என்றான்....
"ஆனாலும் கநத்ரா அக்ோ ைாவம்ல... அவங்ேகளாை இைத்பத நான்
ைிடிச்சிட்ைதா

என்கமல

கோைமா

இருந்திருப்ைாங்ே...."

என்றாள்

வருத்தமாே...
"அதான் இல்பல.... உன்கமல துளி கூை கோைமில்பல... என்பன
உேிகராை

விட்டுட்டுப்

கைாறதுக்கு

ோரணகம

நீ தான்னு

நசான்னா...

உன்கமல் கோைமிருந்திருந்தா உன்ேிட்ை வந்து சண்பை கைாட்டுட்டுப்

கைாேிருப்ைா...." என்றான் சத்ேன்.....
"அப்ைடிோ
கநத்ரா

நசான்னாங்ே?"

அக்ோவுக்கும்

என்று

ேல்ோணம்

ஆர்வமாேக்

கேட்ைவள்

"ஆனா
ஆேனும்....

உங்ேபள

மாதிரி

நல்லவனா ஒருத்தன் அவங்ேளுக்கும் ேிபைக்ேனும்... அதுவபரக்கும்

நாம நரண்டு கைரும்............" என்று அவள் கூறும் முன் வாபேப் நைாத்திே
சத்ேன்.....

"அதுவபரக்கும்

நாம

நரண்டு

கைரும்

தனித்தனிோகவ

இருக்ேலாம்னு சத்திேம் நசய்துக்ேப் கைாறிோ?" என்றவன் வாேிலிருந்து

பேபே

எடுத்துவிட்டு

"மூடுடி....

சத்திேம்

சர்க்ேபரப்

நைாங்ேல்னு

இத்தபனநாளாப் ைட்ைகதப் கைாதும்.... இனியும் கவணாம்... கநத்ராவுக்கு

என்பன விை நல்லத் துபணோ அஸ்வின் இருப்ைான்..... ஆமா..... ஊர்ல
இருக்குற
என்பன

எல்லாருக்கும்
மட்டும்

தவிக்ே
இரக்ேம்

ோட்டுற

விடுற...

இது

ைரிதாைப்ைடுற...

என்னடி

நிோேம்?"

ஆனா
என்று

கோைமாேக் கேட்ைான்....
"நான்

எங்ே

சினுங்ேிேவபள

உங்ேபளத்
பேேளுக்குள்

தவிக்ே
சிபறப்
492

விட்கைனாம்?"

ைிடித்து....

"உன்

என்று
புருஷன்ற

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
உரிபமபே

அன்பனக்கே

நிபலநாட்டிேிருந்தா

இப்புடி

நசால்லாம

நோல்லாம ஓடி வந்திருக்ே மாட்ை....." என்றவன் அந்த ஏந்திபழேின்

முேத்பத தனது பேேளில் ஏந்தி "என்பன நம்புறோ மான்சி?" என்று
கேட்ைான்...
அவன்

ேண்ேளுக்குள்

தனது

ேண்ேபள

ேலந்து

"இப்கைா

நீ ங்ே

நசான்னபதநேல்லாம் நம்ைபலன்னாக் கூை... நோஞ்சம் முன்னாடி ஜூர

கவேத்துல

நிபனகவ

இல்லாம

நீ ங்ே

நசான்னபத

மட்டும்

நான்
நம்புகவன்.... அது கைாதும் எனக்கு" என்றாள் நவட்ேம் கவேமாேப் ைரவி
சிவக்கும் முேத்கதாடு....
ஆர்வமானான் சத்ேன்.... "அப்ைடிநேன்ன மான்சி நசான்கனன்?" என்று
கேட்ே...
"ம்ஹூம் நசால்லமாட்கைன் கைாங்ே..." என்றவள் அவன் மார்ைில் பே
பவத்துப் ைடுக்பேேில் தள்ளி... "மறுைடியும் உைம்பு சுடுது.... அபமதிோப்
ைடுத்துத்

தூங்குங்ே...

சமாதானம்

நாபளக்கு

ைண்றதுனு

தபலேபண

வட்டுல
ீ

கோசிக்ேலாம்"

கைார்பவபே

இருக்குறவங்ேபள
என்று

எடுத்துக்நோண்டு

எப்ைடி

கூறிவிட்டு

தபரேில்

ஒரு

விரித்துப்

ைடுத்தாள்.....
மான்சி
தபரேில்

ைடுத்தவன்

"இங்ேகே

ைடுத்ததும்

ஏமாற்றத்துைன்

ைடுக்ேலாகம?"

என்று

ஒருக்ேளித்துப்

ரேசிேக்

குரலில்

அபழத்தான்...
"கைார்பவோல

இழுத்து

மூடிக்ேிட்டுத்

தூங்குங்ே"

என்றவள்

அவனுக்கு முதுகுக் ோட்டித் திரும்ைிப் ைடுத்தாள்.....

திரும்ைிப்

ைடுத்துக்நோண்ைாலும்

உறக்ேம்

வரவில்பல....

புரண்டு

ைடுத்தால் அவன் ேண்டுநோள்வான் என்று கதான்றிேதால் அபசோமல்

அப்ைடிகேப் ைடுத்திருந்தாள்....

493

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

சற்றுகநரம் நைாறுத்து உறக்ேம் வருவது கைால் இருக்ே... நமல்ல

விழி மூடினாள்.... தூக்ேம் இவபள ேைத்திச்நசன்று நோண்டிருந்த அந்த
நிமிைம்

வேிற்றில்

ஏகதா

ஊர்வது

கைான்ற

உணர்வில்

சட்நைன்று

விழித்தாள்....
திரும்ைவும் முடிோதளவுக்கு முதுகுப்ைக்ேமாே அபணத்திருந்தான்
சத்ேன்... அவனது விரல்ேள் அவளது சட்பைபே கமகலற்றி விட்டுத்
நதாப்புபள வருடிக் நோண்டிருந்தது....
"பேபே எடுங்ே" என்றாள் ேிசுேிசுப்ைாே...
"முடிோது" என்றவனின் உதடுேள் அவளது ோதிபன உரசிேது.....
உைல் கூசிச் சிலிர்க்ே.... "கவணாம்... ேட்டில்ல கைாய் ைடுங்ே.... உைம்பு
சுடுது" என்றாள்..
"இது

கவற

ோகதாரம்

சூடு
மான்சி....

ரேசிேம்

நீ

நதாட்ைதும்

கைசிேவனின்

நுனி

குபறஞ்சிடும்"

நாக்கு

அவளது

என்று
ோது

மைல்ேபளத் தீண்டிேது...
"ம்ம்ம்ஹா......."

என்று

முனங்ேிேவள்....

"நசால்றபத

கேளுங்ே"

என்றாள் நேஞ்சுதலாே...
"கேட்ே

முடிோது...

எனக்கு

நீ

கவணும்...."
என்றவன்

அவளது

இபைபேப் ைிடித்து தன் ைக்ேமாேத் திருப்ைினான்.... திரும்ை மறுத்தவபள

முரட்டுத்தனமாேப் புரட்டி விட்டு மீ ண்டும் திரும்ைிக் நோள்ளாமல் தனது
ோல்ேபளப் கைாட்டு அவபள வபளத்தான்....
ேண்ேபள இறுே மூடிக்நோண்டு... "நரண்டு வட்டுலயும்
ீ
ைிரச்சபனோ
இருக்கு... இப்கைா இநதல்லாம் கவணாகம?" என்றாள்....

494

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

"அவங்ேபள ோரு சண்பைப் கைாட்டுக்ேச் நசான்னது?" என்றவன்

மான்சிேின்

முேத்தருகே

குனிந்து

நநற்றிேில்

முத்தமிட்டு

"மாமா

நசால்லு மான்சி" என்றான் சன்னமான குரலில்....

ேண்ேபளத்

திறவாகமகலகே

ேிறக்ேமானக்

குரலில்

"முடிோது"

என்றாள்....
இரு ேன்னங்ேளிலும் தனது உதடுேபள அழுத்தமாேப் ைதித்து "ம்
இப்ை நசால்லு" என்றான்....
"நசால்லமாட்கைகன....." என்றாள்....
உதடுேள் அவளது தாபைபேத் கதய்த்துக் நோண்கை ேழுத்தடிக்கு
வந்தது....

சங்குக்

ேழுத்தில்

சத்தமின்றி

முத்தமிட்ைவன்

"மாமா

நசால்லுடி" என்றான் அழுத்தமாே....

"அதான் முடிோதுன்னு நசான்கனன்ல?" என்று குறும்பு கைசிேவளின்
இதழ்ேபள நநருங்ேி ேீ ழுதட்பை இழுத்துக் ேவ்வினான்.... மான்சிேின்
இரு

ேரமும்

அவனது

முேத்பத

இழுத்து

தன்

முேத்கதாடு

ஒட்டிக்

நோள்ளச் நசய்தது....
திணறத் திணற முத்தமிட்ைவன் நவடுக்நேன்று அவளது இதழ்ேபள
விட்டுவிட்டு "மாமா நசால்லமாட்டிோ?" என்று கேட்ே.... "நசால்லகவ
மாட்கைன் கைா" என்று தபலபே இப்ைடியும் அப்ைடியுமாே அபசத்தாள்....
"உன்பனச்

நசால்ல
பவக்ேிகறன்

ைாரு"

என்றவன்

எழுந்து

ோல்ேபள விரித்து அமர்ந்து அவளது முதுகுக்கு அடிேில் பேவிட்டுத்

தூக்ேி தனது ோல்ேளுக்கு நடுகவ நோண்டு வர... அப்ைடிகே வில் கைால்
வபளந்து

எழுந்தவபள

தன்னருகே

நோண்டு

வந்து

ேழுத்தடிேில்

முத்தமிட்ைவாறு இஞ்ச் இஞ்சாே ேீ ழிறங்ேினான்....

மான்சி

ைாவாபை

சட்பைேணிந்து

ேழுத்தடிேில்

துப்ைட்ைாபவப் கைாட்டிருந்தாள்.... சத்ேன் தூக்கும்

495

மபறவுக்ோே

கைாகத

துப்ைட்ைா

 ஸ்ருதிவின

ோ
____________________________________________________________________________
_________________________

விழுந்துவிட்ைது.....

சட்பை

மட்டும்

அவள்

வபளந்ததால்

ைட்ைன்ேள்

நதரித்து விடும் நிபலேில் இருந்தது....

மூடி

பவக்ேப்ைட்டிருந்த

கமாேப்

புபதேபலப்

ைார்த்து

விடும்

கநாக்ேில் ஒரு பேேில் அவபளச் சாய்த்து மறு பேோல் அவளது

சட்பைப் நைாத்தான்ேபள விடுவிக்ே ஆரம்ைித்தான்.....
மான்சிேிைம் துளி கூை எதிர்ப்ைில்பல.... ைலநாள் ேனவு ேண்ை தனது
ோதல்க் ேணவனின் பேேளில் ேபரந்துவிடும் கநாக்கோடு வழிந்தாள்....
மன்மதன் நசய்த அற்புத வில்கைால் தனது ேரங்ேளில் வபளந்து
ேிைந்தவளின் கமல் சட்பைேின் ைட்ைன்ேள் நமாத்தமும்
ேழற்றப்ைட்ை
நிபலேில் அவள் உள்கள அணிந்திருந்த ைனிேன் ஷிம்மிேிபன மீ றிே
உைல் வனப்பு இவபன உசுப்கைற்றிேது....
சட்பைக்கு முற்றிலும் விடுதபலக் நோடுத்து விட்டு கமாேநவறி
நோண்டு

தாேத்துைன்
தனங்ேளில்

குனிந்தவன்

விைாமல்

விம்மித்

முத்தமிட்ைான்....

நதரித்த

நவண்ேலத்

அவளது

உணர்வுேள்

தூண்ைப்ைட்ைதன் அபைோளமாே விபைத்து நின்ற ோம்புேள் இவனது

கவேத்பதக் ேண்டு இன்னும் விபரத்து நின்று அபழத்தது....
ைிரம்மனின் நசாப்ைன கலாேத்தின் நசய்ேப்ைட்ை நவட்ைம் மிகுந்த
வதனம்....

கவடிக்பேோேப்

உணர்வுேள்

உரசிக்நோண்டு

கைசி...

விபளோட்ைாேத்

ஒன்று

கூடி

ஊழிக்

திரிந்தவளின்
ோற்று

கைால்
மூச்சிபரக்ே அவனது தபலபே தனது தனங்ேளில் இருந்து இழுக்ே
முேன்றாள்...
இபைேின் வளவளப்பை ஆராய்ந்த பே அவளது இபைக்கு கமகல
நசன்று

இருந்த

உள்ளாபைபேயும்

விடுவிக்ே....

இப்கைாது

கமலாபைேின்றி நவறும் ைாவாபையுைன் ேிைந்தாள் அந்தப் ைாபவ...

மண்டிேிட்ைமர்ந்து

மார்புக்குக்

குறுக்கே

பேக்ேட்டி

ரசித்தான்.....

சிறுத்தனவா? நோழுத்தனவா? குலுங்ேினவா? அவள் மூச்பச இழுக்கும்

496

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

கைாது உள்ளைங்ேி சிறுத்த அந்த கமாேக் குன்றுேள் மூச்பச விடும் கைாது

நோழுத்து

சற்கற

குலுங்ேி

நின்றன...

மூச்சுவிடுவபதப்
ைார்த்தாகல

மூர்ச்பசோேி விைலாம் கைாலிருக்கே?

சந்தனத்தின் நிறமா... ைாலில் ேலந்த மஞ்சளின் நிறமா? இது என்ன
நிறம்?

சற்றுகநரம்

குழம்ைித்தான்

கைானான்....

அந்த

நிறத்திற்குப்

நைாருத்தமான நசந்நிற வட்ைம்.... ஆபைேளுக்குத் தான் எதிர்ைதமான

நிறம் நைாருந்தும்... இந்த ஆட்நோல்லி தனங்ேளுக்குமா இப்ைடிப் ைட்ை
நைாருத்தம் ைார்க்ே முடியும்?....
அந்த இரு ோம்புேளுக்கும் இபணோே இந்த உலேத்பதகே ஈடு
நசய்தாலும் இபணோோது..... குத்தீட்டிேின் கூர்பம அந்த ைருத்தி விபத
கைான்ற

ோம்புேளில்

ஏற்ைடுத்தின...

விரல்

இருந்தது...
நீ ட்டித்

விபைத்து

நதாைவில்பல

நின்றபவ
சத்ேன்....

விேப்பை

ைார்பவோல்
தீண்டிகே அவளது உைபல சிவக்ே பவத்தான்....
உடுக்பே இபையும் அதன் நடுகவ இருக்கும் குழிந்த நதாப்புளும்
அவனது உைபல உஷ்ணமாக்ேிேது.... அவபளப் ைடுக்ே பவத்துவிட்டு
ைாதங்ேளின் அருகே வந்தான்....
இரு

ோல்ேபளயும்

ைாவாபை

'அய்கோ

கசர்த்துப்
நான்

ைிடித்து

ைாவம்'

உேர்த்தித்

என்ைது

தூக்ேினான்...

கைால்

அவளது

முழங்ோல்ேபளத் தாண்டிச் நசன்று விழுந்தது....

ைிடித்திருந்த ைாதங்ேளில் உதடுேபள குவித்து பவத்தான்.... விரல்
விரலாே விபளோடின அவன் உதடுேள்.... உறவுக்கு அவசரம் தான்...
ஆனாலும்
என்ற

அவபள

ஆபசகே

ஆண்டுவிடும்

அதிேமாே
முன்

இருக்ே...

அனுைவித்து ஆளகவண்டும்

இத்தபன

நாட்ேளாே

ஏக்ேம்

நோள்ள பவத்து தூக்ேத்பதத் துரத்திேவபள துரும்பு கைால் சுலைமாேக்

பேோண்ைான்....
விரல்ேளுக்கு முத்த அைிகஷேத்பத முடித்துக் நோண்டு அடிப் ைாதம்..
கமல் ைாதம்... குதிங்ோல்.... நேண்பைக்ோல் என்று ஒவ்நவான்பறயும்
497

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மறக்ோமல்...

மறந்தாலும்

மீ ண்டும்

முதலிலிருந்து

துவங்ேி

முத்தமிட்டுக்நோண்டிருந்தான்...
ோல்ேளா அபவேள்?.... ஒல்லிோே இருக்கும் நைண்ேளுக்கு ோல்ேள்
தடித்திருந்தால்
ோல்ேள்

அது

கநாயுற்றபவப்
நமலிந்திருந்தாலும்

கைால்

இருக்கும்....

புணர்ச்சிேின்

கைாது

உைபலவிை
உணர்ச்சிேள்

தூண்ைப்ைடும் முன்கை எலும்புேள் உருத்த ஆரம்ைித்துவிடும்.... ஆனால்

மான்சிேின்

ோல்ேளுக்கு

ைிரம்மன்

தனிோேக்

ேல்லூரிேில்

கசர்ந்து

நமன்பம....

குருத்து

ைடித்திருப்ைான் கைாலிருக்கு....
கராமங்ேளற்ற

ோல்ேள்....

நவல்நவட்டின்

வாபழேின் நிறம்.... ைச்பசப் ைபன ஒபலயும் தாழம்பூவும் ேலந்தநதாரு

வாசபன... ேனுக்ோல் நமலிந்து... நேண்பைக்ோல் தடித்து.... முழங்ோல்
நவளுத்து...

நதாபைேள்
ைருத்து....

அவளுக்கு

கசவேனாே

இருக்கும்

கநாக்ேில் நசதுக்ேிேிருந்தான் ைிரம்மன்....

மதுபர மீ னாளின் ஆேிரம்ோல் மண்ைைத்தில் ஒரு தூபண விரல்
நோண்டுத் தட்டினால் சப்தஸ்வரங்ேளும் கேட்குமாகம? அங்கு மட்டுமா?
இகதா இவளது ோல்ேளில் கூைத்தான் இவனது உதடுேள்த் நதாைத்
நதாை ஸ்வரமாே இபசத்தாள் மான்சி....
இவனின் இத்தபன நசேலுக்கும் ஏந்திபழேின் விழிேள் ேிறங்ேின
மேங்ேினகவேன்றி

திறந்தனவல்ல.....

நசப்பு

இதழ்ேபள

குவித்து

பவத்து சாபரயுைன் உறவு நோள்ளப் கைாகும் நல்ல ைாம்ைின் சீற்றமாே

முனங்ேி முனங்ேி மூச்பச நவளிேிட்ைாள்....
ஒரு

பே

ைாவாபைபே

வருடிக்நோண்டு

முன்கனற....

கமகலற்ற...
உதடுேள்

மறு

பேக்கு
பே

நதாபைேபள

ைின்கன

நசன்றது....

முத்தமிட்ைைடி அந்த முக்கோணப் ைீைமிருக்கும் இைம் வந்துவிட்ைாகன?

ேிறங்ேடிக்கும் வாசபனயும்... கராமங்ேள் உரசும் அந்தப் ைகுதி தாகன
உணர்ச்சிக்ேபளக் நோட்டி உேிர்ேபளப் பூக்ேச் நசய்யுமிைம்?

498

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

இதற்கு

கமல்

ைாவாபை

நைரும்

தபை....

அவசரமாே

அவிழ்த்து

விட்ைான் அந்த ேீ ழாபைபே.... ஓ.... உள்ளாபை இல்பல கைாலிருக்கே?

தனது இரு பேோலும் அந்தப் புத்தம் புதிேப் நைட்ைேத்பதப் நைாத்திக்
நோண்ைாள்...
ைிரமிப்புைன்

நிமிர்ந்தான்...

ஆகவசத்துைன்

அவளது
பேேபள

அேற்றினான்..... ஆங்.... இதுவா? இப்ைடித்தான் இருக்ேமா இந்த இந்திரபுரி?

அவன்

ோணும் முதல் நைண்பம... முடிச்சு முடிச்சாே

மேிரைர்ந்து....

முத்து கைான்ற ஒரு சிறு முடிச்சுைன்.... தர்பூசணிேின் உள் நிறத்தில்

இருைக்ே இதழ்ேளுைன்.... மேக்ேம் நோள்ளாமகலகே மேங்ேிப் கைானான்
சத்ேன்...
அதிகவேமாே
நோண்டு

முத்தமிை

"ம்ஹூம்...."

குனிந்தவனின்

என்றுத்

தபலபேப்

தடுத்தாள்.....

ைிடித்துக்

"நநவர்....."

என்று

ேவிழ்ந்தவன் நீ ர்பூத்து நின்ற கதன்கூட்டின் மீ து முத்தம் பவத்தான்....

இவன் உதடுேள் அலுக்ேகவ அலுக்ோதா? நோஞ்ச கநரத்தில் கோடி
முத்தம்

நோடுத்துவிடுவான்

கைாலிருக்கே?

முத்தமிட்ைவனின்
நாக்கு

அந்த முக்ேிேப் ைகுதிபேத் நதாட்ை கைாது "ஆவ்........வ்வ்வ்...." என்று

அலறி எழுந்தாள் மான்சி....
எழுந்தவபள இழுத்து அபணத்துத் தூக்ேினான்.... தூக்ேிேவபளக்
நோண்டுகைாய்

ேட்டிலின்

நமத்பதேில்

ேிைத்தினான்...ஒட்டுக்

கூை

ஆபைேள் இல்லாத நைாட்ைல் பூமிோே மான்சி.....

ைடுத்திருந்தவபள
உபைேபளக்

பூரிப்பும்

ேபளந்தான்....

சிரிப்புமாேப்
ேணவன்

ைார்த்தைடி

சுவைறியும்

தனது

ஆவகலாடு

ேண்விழித்தவள் அவனது கோலம் ேண்டு அதிர்ந்து... ைிறகு விேந்து...

அதன்ைின்

நவட்ேத்கதாடு

"அய்ே

ச்சீய்ய்ய்......"
என்றாள்

ேண்ேபள

மூடிக்நோண்டு....
கவங்பேோேத் தாவிகேறினான் ேட்டிலில்.... அவள் மீ து ைாயும் முன்
தனது கவட்க்பேக்கு விருந்தளிக்ேப் கைாகும் நைண்பமக்கு மீ ண்டும் ஒரு
499

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

முத்தம்....

சபதேபள

ேவ்விப்ைிடித்து

சத்தமாே

அவன்

நோடுத்த

முத்தத்தில் துடித்துப் கைானாள் மான்சி....

நமகுவாே அவள் மீ துப் ைைர்ந்தவன்.... "மாமான்னு கூப்ைிடு மான்சி"
என்றான்

அதிோரமாே....

சிரிப்புச்

சிதற...

முடிோது

என்று
அவள்

தபலேபசத்த மறுநிமிைம் மான்சிேின் இைது மார்ைின் அழேிே ோம்பு

அவனது உதடுேளுக்கு இபரோேிேிருந்தது.....
அந்த ஒற்பறக் ோம்ைில் தான் எத்தபன விதமான உணர்ச்சிேள்....
அது

அத்தபனக்கும்

ோட்டிேது....

நிமிர்ந்து

மான்சிேின்
அவளது

முேம்

உணர்வுேபளக்

முேத்பதப்

நோட்டிக்

ைார்த்துக்நோண்கை

சப்ைி

ருசித்தான்.... ைற்ேளிபைகே பவத்து ேவ்விப் ைிடித்து உறிஞ்சிே அடுத்த

நிமிைம் "மா...மா..வ்....." என்று அலறினாள் மான்சி....
சத்ேனிைம் சிரிப்பு...... அவபள மாமா என்று அபழக்ே பவத்ததின்
சிலிர்ப்பு....

இரு

பேேபளயும்

உைகோேித்து

தனது

உதடுேபளயும்
ைேண்ைடுத்தி அவளது தனங்ேபள உருக்குபலத்தான் சத்ேன்....
ஆனால் வபளந்தது... குபழந்தது... வழிந்தது... குலுங்ேிேது.... அவன்
இழுத்த இழுப்புக்நேல்லாம் வந்தனகவத் தவிர உருக்குபலேவில்பல...
இவன் விட்ைதும் இருந்த மாதிரிகே மாறிேது...
நநாடிேள்

நிமிைங்ேளாே...

அது

மணித்துளிோே

மாறும்

வபர

சுபவத்தான்... சிவந்து தடித்தன ோம்புேள்... வரவில்பல... வரவும் வராது

என்றாலும் ஆபசத் தீர ைால் குடித்தத் திருப்திபே அவன் முேத்தில்
ோணமுடிந்தது....
இத்தபனத் தாக்குதபல எதிர்ைார்க்ோத மான்சி துவண்ை நிமிைம்
விலேி எழுந்து அதிரடிோே அவளது நைண்பமக்குள் தனது நசங்கோபல
நுபழத்தான்.... இபதயும் எதிர்ைார்க்ேவில்பல.... ேீ ழுதட்பைக் ேடித்துக்
நோண்டு "அய்கோ.... நமதுவா மாமாவ்......" என்றாள் ேிறக்ேமாே....

500

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அந்த குரலில் தான் எத்தபன சந்கதாஷம்.... தன்பன ஆள்ைவன்

நோடுத்த

சந்கதாஷம்......

வரகவற்றாள்....

வசதிோே

நுபழந்த

உறுப்பு
ோல்ேபள

நநருப்புத்

விரித்து

அவபன

துண்நைன

தேிப்புைன்

அவளுக்குள் நசன்று வந்தது...

இருபேேளாலும்

அவனது

முதுபே

வபளத்துப்

ைிடித்தாள்....

இருோல்ேளாலும் அவனது இடுப்பை வபளத்துப் ைிடித்தாள்.... சத்ேனது

கவேமான இேக்ேம் தபைைடுவது கைாலிருக்ே "ோபல எடு மான்சி...
ப்ரீோ விடு" என்றான் ேிசுேிசுப்ைாே.....
அவளது இறுக்ேம் தளர்ந்தும் இடிகைால் இறங்ேினான் அவளுக்குள்.....
"மாமா... நமதுவா... மாமா...." என்று முனங்ேிேவளிைம் அபழப்பு தான்
இருந்தது....
அவளது ோல்ேபள மைக்ேி வேிற்கறாடு பவத்து அழுத்தினான்.....
இப்கைாது கநராே மான்சிேின் ேருவபறக்குள் நசன்று வந்தது இவனது
ஆண்பம.... மூச்பசப் ைிடித்துக் நோண்டு ஆழமாே இேங்ேினான்....
நீ ண்ைநாள் ோத்திருப்பு....எத்தபனகோ இரவுேள் ஏங்ேித் தவித்ததின்
இறுதிக் ேட்ைம்... மான்சிக்குள் நவடித்தான்.... "மான்சீசச
ீச
ீ .ீ ........." என்று
நமல்லேகே

குரலில்

ேத்திேவனின்

வாபேப்
நைாத்தி

தன்கனாடு

இழுத்துக் நோண்ைாள்...
நவகுகநரம்

வபர

மூச்சிபரத்தான்....

மூச்சு

சீராேிப்

புரண்டு

விழுந்தவனின் மீ து தாவிகேறினாள் மான்சி.... இரு ேன்னத்திலும் ைட்

ைட்நைன்று நசல்லமாே அடித்தவள் "முரடு... முரடு...." என்றாள்.....
சிரிப்புைன் இழுத்து அபணத்தான் சத்ேன்.... "எத்தபன நாள் ஏக்ேம்
நதரியுமா" என்றவனின் ோதருகே குனிந்த மான்சி... "ஐ லவ் யூ மாமூ"
என்றாள் ரேசிேமாே....

501

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

மேிழ்ந்து கைானான் சத்ேன்..... "மறுைடியும் நசால்லு மான்சி" என்றான்

ோதலாே..... அவனது முேநமங்கும் ஆபச ஆபசோே முத்தமிட்டு "ஐ லவ்
யூ ைா மாமூ" என்றாள்....
"மறுைடியும்..." என்று நேஞ்சினான்.... அவள் முத்தமிட்டுச் நசால்லச்
நசால்ல இவன் சந்கதாஷத்தின் உச்சத்துக்குச் நசன்றான்...
"எப்கைா? எப்புடி? நைந்தது இந்த மாேம்" ோதலாேக் கேட்ைான்....
மான்சிேின்

முேத்தில்
நவட்ேம்

கவட்க்பேபே

விை

கவேமாே

ைைர்ந்தது... "அதுத் நதரிோகத..... ஆனா எப்ைகவா நைந்துடுச்சு.... என் மாமா

கமல நோள்பள நோள்பளோ லவ் வந்துடுச்சு.... அவபரப் ைார்த்துக்
ேிட்கை இருக்ேனும்... நதாட்டுக் ேிட்கை இருக்ேனும்... இப்புடி ஏேப்ைட்ை
ஆபச"

என்ற

மான்சி...

"இனிகம

நான்

என்

மாமா

கூைகவ...

ைக்ேத்துலகே... நதாட்டுக் ேிட்கை இருப்கைன்... எனக்கு எந்தத் தபையும்

இல்பல..." எனக் பேேபள விரித்துக் ேனவுேளுைன் கூறினாள்...
தன்மீ து

ேிைந்தவளின்

அழுத்தம்

ோரணமாே

மீ ண்டும்

உேிர்த்நதழுந்தது சத்ேனின் ஆண்பம.... தனது வேிற்றில் இடித்தவபன

அபைோளம்
வலிக்ேிது
ேண்டு
மாமூ"

நோண்ைவள்
என்று

"ம்ஹூம்

மறுைடியும்

முடிோது....

சினுங்ேினாள்....

ஆனாலும்

அவபனத்

தடுக்ேவில்பல.....
"இப்கைா

கவற

மாதிரி"

என்று

ரேசிேம்

கூறிேவனுக்கு

"ம்

ம்...

உங்ேளுக்குப் ைிடிக்குமா?" என்று சிரித்தவபள முத்தமிட்டு... "ைண்ணப்

ைிறகு தான் ைிடிக்குமான்னுத் நதரியும்" என்றான்...
இருவரும்
விடிேட்டுமா

ைிரிந்துத்
என்ைது
தனித்தனிோே
கைால்

விழுந்த

கமேத்தின்

கைாது....

மபறவிலிருந்து

நைாழுது
சூரிேன்

நவளிகே வந்து நோண்டிருந்தான்....

இருவருகம

ேபளத்து

கசார்ந்து

ேிைந்தனர்....

இரநவல்லாம்

விழித்திருந்ததால் விடிந்தப் ைிறகும் உறங்ேிேவர்ேபள நீ கலகவணிேின்

502

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அபழப்பு கூை எழுப்ைவில்பல.... ேதவு ைைைைநவன்றுத்

தட்ைப்ைட்ைதும்
சத்ேன்தான்

விழித்நதழுந்தான்...

கைார்பவக்குள்

தன்

மார்ைில்
உறங்ேிேவளின் முதுேில் தட்டிநேழுப்ைி "ஏய் ேதவுத் தட்றாங்ே மான்சி...."
என்று நமல்லிேக் குரலில் கூறினான்....
விழிக்ே மறுத்தவபள முத்தமிட்டு எழுப்ைிேவன்... "கைாய்க் ேதபவத்
திற மான்சி" என்றதும்..... "ம் ம்..." என்று எழுந்து அமர்ந்து நநட்டி முறித்து
ேண்ேபள ேசக்ேித் திறந்தவள் சத்ேனது ரசபனோனப் ைார்பவ ேண்டு
குழம்ைி

குனிந்துத்

தன்பனப்

ைார்த்தவள்

"அய்ேய்கோ...."

என்ற

அலறலுைன் மார்புக்கு குறுக்கே பேேபள பவத்து மபறத்தாள்...

"ோபலலகே அழகு தரிசனம்.... என் நைாழுது தினமும் இகதகைால
விடிேனும்" என்றான் சிரிப்புைன்....
"நாச்சிோ... மணி ஏழாகுது... இன்னும் என்னம்மா உறக்ேம்... எழுந்து
ேதபவத்

திற"

எழுந்தவள்

என்ற

தனது

நீ லகவணிேின்
ஆபைேபளத்

குரல்

கேட்டு

கதடி

ைதறி
எடுத்து

விலேி

அவசரமாே

அணிந்தவாறு... "இகதா வந்துட்கைன்ம்மா" என்று குரல் நோடுத்தாள்..

"ம்

ம்...

நைாட்ைப்

நைாண்ணு

இவ்வளவு

கநரமாவாத்

தூங்குவ?...

சீக்ேிரம் எழுந்து ேீ ழ வா" என்று கூறிவிட்டுச் நசல்லவது கேட்ைது...

ேதவருகே நசன்றவள் மீ ண்டும் திரும்ைி வந்து குளிேலபறக்குள்
புகுந்து நோண்ைாள்.... சற்றுகநரம் ேழித்து நவளிகே வந்தவள் ேட்டிலில்
ேவிழ்ந்துப் ைடுத்திருந்தவனின் அருகே வந்து முதுேில் ஒன்று பவத்து...
"லூசு

மாமா...

ஒழுங்ோ

நைக்ேக்

கூை

முடிேபல...

இப்புடிோ

ைண்ணுவங்ே?"
ீ
என்றாள்...
திரும்ைிப் ைார்த்து ேண்சிமிட்டிச் சிரித்தவன்... "அநதல்லாம் அப்கைா
வர்ற

கவேம்

அப்புடி...."

என்றவன்

ேரிசனமாேக் கேட்ைான்...

503

"நராம்ை

வலிக்ேிதா?"

என்று

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

அவனது ேரிசனத்தில் நநேிழ்ந்து "ம்ஹூம்" என்று தபலேபசத்து

விட்டு

அவனது

ோதருகே

குனிந்து

"ேப்ைா

எம்மாம்

நைரிசு...

ஆனா

எனக்கு நராம்ை நராம்ை புடிச்சிருக்கு..." என்று விட்டு ேதவருகே ஓடிேவள்

"கைாய்ோ மபலப்ைாம்பு மாமா" என்று குறும்ைாேக் கூறிவிட்டு ேதபவத்
திறந்து நோண்டு நவளிகே ஓடினாள்..
சிரிப்புைன் மீ ண்டும் ேவிழ்ந்துப் ைடுத்தான்... உலேின் ஒட்டு நமாத்த
சந்கதாஷமும் அவனது ோலடிேில் ேிைப்ைது கைான்ற ைிரம்பம.... 'என்
மான்சிகே

சரிோேிட்ைா...

இனி

ோரால்

என்பன

என்னப்

ைண்ண

முடியும்?' என்று எண்ணிோவாறு ைடுத்துக் ேிைந்தான்....

ேீ கழ வந்தாள் மான்சி.... அவபள ஏற இறங்ேப் ைார்த்த நீ லகவணி...
"என்னடி? ைத்து ஏக்ேர் அறுவபை ைண்ணவ மாதிரி அலுத்துப் கைாய்
வந்து நிக்ேிற? பநட் தூங்ேினோ இல்பலோ?" என்று கேட்ே....
"ம் தூங்குகனன்ம்மா...." என்று கூறிவிட்டு சங்ேைமாேத் திரும்ைிக்
நோண்ைவளிைம் ோைி ைம்ளபர நீ ட்டினாள் நைாம்மி....
வாங்ேிக் நோண்ை மான்சி "நான் என் ரூம்ல கைாய் குடிக்ேட்டுமா?"
என்றைடி அங்ேிருந்து நேன்றவபளத் தடுத்த நீ லகவணி "என்னடி இது
அநிோேமா இருக்கு? ோைிபேக் கூை மாடிக்கு எடுத்துட்டுப் கைாற?...
ஒழுங்ோ

இங்ேகே

குடிச்சிட்டு

சபமேக்ேட்டுல

உன்

அண்ணிக்கு

உதவிோ இரு" என்று அதட்டினாள்...

ேணவனுக்கு
இறங்ேவில்பல....
ோைி

நோடுக்ோமல்

விஷம்

கைால்

ஒரு

குடித்தவபள

விழுங்கு

கூை

வித்திோசமாேப்

ைார்த்தனர் மாமிோரும் மருமேளும்.....

சபமேலபறக்குச்

நசன்றவள்

"நான்

கைாய்

குளிச்சிட்டு

வந்துடுகறகன?" என்று நேஞ்சினாள்..... "வாபே மூடிேிட்டு சபமேபலக்

ேவணி.... மபழக் நோட்டிக்ேிட்டுக் ேிைக்கு குளிக்ேப் கைாறாளாம்..." என்று
நீ லகவணி

கோைமாேக் கூறவும் அபமதிோே

நின்றுநோண்ைாள் மான்சி....
504

நைாம்மிேின் அருேில்

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________
"நீ ங்ே இருங்ே அண்ணி... நான் ைார்த்துக்ேிகறன்" என்று நமல்லிேக்
குரலில் கூறிே நைாம்மிேின் ைார்பவ மான்சிேின் முேத்தில் நதரிந்த
கசாபைபேயும்

ேவனித்தது...

"என்ன

அண்ணி?...

முேகம

ைளிச்சுனு

இருக்கு?" என்று கேட்ே...

"ஒ..... ஒன்னுமில்பலகே" என்றவள் அங்ேிருந்து நேர்ந்து ஹாலுக்கு
வர.... அண்ணன் விநாேேம் வந்தான்...
"குட்டிம்மா.... பூபஜ ரூம் ைிள்பளோர் மாைத்துல வாபழ முதல்
அறுவபைப் ைணம் ைத்தாேிரம் கநத்து பநட் வச்கசன்... அபத எடுத்துட்டு
வாம்மா" என்றான்...
நடுக்ேத்துைன் தேங்ேி நின்றாள் மான்சி.... கோசபனோேத்
தங்பேபேப்

ைார்த்தவன்

"உன்பனத்தான்

நசால்கறன்

தனது

குட்டிம்மா"

என்றான் மீ ண்டும்...
"நா...

நா...

நான்...

குளிக்ேகவேில்பலண்ணா....
நீ கே

கைாய்

எடுத்துக்கோ" என்றாள் திக்ேித் திணறி....

"ஏன்? குளிக்ேபலன்னா என்ன இப்கைா? சுத்தைத்தமாத் தான இருக்ே?
கைாய் ோபச எடுத்துட்டு வந்து உன்

அண்ணன் ேிட்ை

குடு" என்று

அதட்டினாள் நீ லகவணி...
இன்னும்

தேக்ேமாே

நின்ற

மான்சிபே

விநாேேம்

புரிோமல்ப்

ைார்க்ே.... "என்னடி மேகள... ோபர ஏமாத்தப் ைாக்குற?" என்ற நீ லகவணி...

மேனிைம் திரும்ைி... "ஏகலய் விநாேேம் மாடில உன் தங்ேச்சி ரூம்ல
மாப்பள இருக்ோரானு ைாருைா" என்றாள்...
விநாேேம் திபேப்புைன் "என்னம்மா நசால்ற?" என்ற அகதகநரம்...
அங்கே வந்த இசக்ேி "என்ன கவணி உளர்ற?" என்று கேட்ைார்...

505

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

"நான்

ஒன்னும்
உளறபல..

கைாய்ப்

ைாருங்ே....

உங்ே

மாப்பள

இருப்ைாரு" என்றாள்..
ஆண்ேள் இருவரும் நசல்லும் முன் அவசரமாே மாடிகேறிே மான்சி...
தனது அபறக்கு ஓடிச்நசன்று ேதபவ மூடி தாழிட்டுவிட்டு ைதட்ைமாே
சத்ேபன எழுப்ைி "நீ ங்ே இங்ே இருக்குறது எல்லாருக்கும் நதரிஞ்சிடுச்சு"
என்றாள் ேலவரமாே....
முதலில்

ைதறி

கைாேட்டுகம"

எழுந்தவன்...

என்றைடி

ைிறகு

எழுந்து

நிதானமாே

லுங்ேிபே

"நதரிஞ்சிட்டுப்

சரிோேக்

ேட்டிக்

நோண்ைான்....
"அய்கோ அப்ைாவும் அண்ணனும் வர்றாங்ே.. எங்ேோவது கைாய்
மபறஞ்சுக்ேங்ே"
என்று

மான்சி

கூறும்

கைாகத

ேதவு

ைலமாேத்

தட்ைப்ைட்டு "ேதபவ திற நாச்சிோ" என்று அதட்டினார் இசக்ேி...

"கைா...

கைாய்

ேதபவத்

திற

மான்சி"

என்ற

சத்ேன்

ைேந்து

நடுங்ேிேவபளக் ேண்டு சிரித்து "ஏய் நான் உன் புருஷன்டி" என்றான்....

நமல்ல

நமல்ல

விருட்நைன்று

நைந்து

உள்கள

நசன்று
நுபழந்தனர்

ேதபவத்
தேப்ைனும்

திறந்தாள்
மேனும்....

மான்சி...
நவற்று

மார்பும்... இடுப்ைில் மடித்துக் ேட்டிே லுங்ேியுைன் சத்ேபனக் ேண்ைதும்

நவகுண்ைார் இசக்ேி...
"எப்புடிகல உள்ள வந்த?" என்று ேர்ஜித்ததும் ைைக்நேன்று மான்சிேின்
ைின்னால் மபறந்து அவளது துப்ைட்ைாவால் தனது நவற்று மார்பை
மபறத்தவன் "சுவர் ஏறிக் குதிச்சு தான்" என்றான்...
"அப்ைா..அப்ைா... அவர்கமல தப்ைில்பலப்ைா... நான் தான் அவபரத்
தப்ைாப்

புரிஞ்சுக்ேிட்டு

வந்துட்கைன்"

என்று

மான்சி

நடுகவ

புகுந்து

சமாதானம் நசய்ே முேற்சிக்ே... அதற்குள் நீ லகவணியும் நைாம்மியும்

வந்துவிட்ைனர்...

506

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

அண்ணபனக் ேண்ைதும் முேம் மலர்ந்த நைாம்மிபேக் ேண்டு "ஓய்

நைாம்ஸ்... எப்புடி இருக்ே" என்று சாவதானமாே நலம் விசாரித்தான்
சத்ேன்...
"நசய்றநதல்லாம் நசய்துட்டு இப்கைா நல்லவன் மாதிரி கைசுறபதப்
ைாரு? ோபரக் கேட்டு வட்டுக்குள்ள
ீ
வந்த?" என்று விநாேேம் கேட்ே....
"நான்

ோபரக்

நைாண்ைாட்டிபேப்

கேட்ேனும்?
ைார்க்ே

இது

வந்கதன்...

என்
நான்

மாமனார்
ோபரக்

வடு...
ீ

என்

கேட்ேனும்?"

என்றான் சத்ேன் வம்ைாே....

ீ
ேபலந்து ேிைந்த ைடுக்பேயும்.. பேலியுைன் நின்ற மருமேபனயும்..
ேசங்ேிே மலர் கைால மேபளயும் ேண்ை இசக்ேி அபமதிோே நின்று
விை... நீ லகவணி முன்னால் வந்து "கைய்... மாப்பளக்கு மரிோபதக்
நோடுத்துப் கைசு" என்று அதட்டினாள்...
"நமாதல்ல

அந்த

கநத்ரா

ோருன்னு
நசால்லச்

நசால்லும்மா...

அப்புறம் நான் மரிோபதத் தர்கறன்" என்றான் விநாேேம்...

"இகதாப்

ைாரு

மச்சான்....

ேபைசிோ

நசால்லி

முடிச்சிடுகறன்...

கநத்ராபவ நான் ோதலிச்கசன் தான்.... ஆனா மான்சிபே ேல்ோணம்

நசய்தப் ைிறகு அவ மட்டும் தான் என் பலப்ல இருக்ோ.... மான்சிக்ோே
தான் நான் வாழ்றகத.... கநத்ரா முடிஞ்சி கைான அத்திோேம்... மறுைடியும்
அவபளப் ைத்தி ோரும் கைச கவணாம்.... நான் மான்சி... இதுதான் எங்ே
வாழ்க்பே" என்று கூறிவிட்டு இசக்ேிேின் முன்னால் வந்தான் சத்ேன்....
"மாமா,, அன்பனக்கு நசான்னபதத்தான் இன்பனக்கும் நசால்கறன்...
நீ ங்ே என் தேப்ைன் மாதிரி... எனக்கு நராம்ை மரிோபதக்குறிேவர் நீ ங்ே....
உங்ே கமல சத்திேமா நசால்கறன்... என் வாழ்க்பேல மான்சிபேத் தவிர
கவற ோருக்கும் இைமில்பல" என்றவன் மான்சி புறப்ைட்டு வந்த அன்று
நைந்தவற்பற சுருக்ேமாேக் கூறினான்.... "நான் ைிளான்ட் கைாய்ட்டு வந்து
கைசலாம்னு நிபனச்சதுக்குள்ள மான்சி ேிளம்ைி வந்துட்ைா..." என்றான்...

507

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

உண்பமபே
நைருபமோேப்
புரிஞ்சுக்ேிட்கைன்
உணர்ந்து
ைார்த்து

நோண்ை
"என்

மாப்ள...

இசக்ேி

தனது

மருமேபனப்

மேன்

உத்தமன்னு

பூைதிகோை

என்பன

மன்னிச்சிடும்மய்ோ"

என்று

பேகூப்ைி நிற்ேவும்.... அவசரமாே அவரது பேேபளப் ைற்றிே சத்ேன்

"கவணாம்

மாமா.. நைரிேவங்ே நீ ங்ே... என்பன வணங்ேக்

கூைாது"

என்றான்....
விநாேேமும் முன்னால் வந்து "என்பனயும் மன்னிச்சிடுங்ே மாப்ள...
உங்ே குணம் நதரிஞ்சும் தவறா கைசிட்கைன்" என்றான் வருத்தமாே....
"ைரவால்ல விடுய்ோ" என்றைடி பமத்துனனின் கதாளில் பேகைாட்டு
அபணத்தவன் தனது தங்பேபேப் ைார்த்து ேட்பை விரபல உேர்த்திக்
ோட்டினான்...
ேண்ண ீருைன் தனது அண்ணனின் கதாளில் சாய்ந்த நைாம்மி "நான்
மட்டும் நீ நிோேம் தவற மாட்கைன்னு நம்ைிகனன் அண்ணா... நீ வந்து
அண்ணிபே கூட்டிட்டுப் கைாய்டுகவன்னு எனக்குத் நதரியும்.." என்றாள்
அதன்ைிறகு
எல்கலாரும்

மாற்றி

மாற்றிப்

கைசிக்நோண்டு

சந்கதாஷத்பதப் ைேிர்ந்து நோள்ள.... "நமாதல்ல எல்லாரும் ேீ ழ கைாங்ே...

அவங்ே நரண்டு கைரும் குளிச்சிட்டு சாப்ைிை வரட்டும்" என்று நீ லகவணி
அதட்ைவும் மற்றவர்ேள் "ஆமால்ல..." என்று அங்ேிருந்து அேன்றனர்...
மீ ண்டும்
எங்ேருந்து
ரூமுக்கு

சத்ேனும்

மான்சியும்

குளிச்சிப்புட்டு

அனுப்ைனும்

ேீ ழ

தனித்து

விைப்ைட்ைனர்....

வரப்கைாகுதுே...

கைாலருக்கு"

என்று

"இவங்ே

சாப்ைாட்பைத்தான்

முனங்ேிேைடி

நீ லகவணி
நசல்ல...
"நைாம்மு... ைீ கராலருந்து ைணம் எடுத்துட்டு வா.... நான் மாப்பளக்கு
விருந்துக்குத் கதபவோனபத வாங்ேிட்டு வர்கறன்" என்றவன்... ஏகதா
ஞாைேம்

வந்தவனாே

"என்கனாை

புது

சட்பை

பேலி

நரண்பை

எடுத்துட்டுப் கைாய் நாச்சிோபவக் கூப்ைிட்டு மாப்பளக்கு உடுத்திக்ே

குடுத்துடு நைாம்மு" என்று கூறிவிட்டு விருந்து ைரைரப்புைன் நவளிகே
நசன்றான் விநாேேம்...
508

 மரணமில்லோ உணர்வுகள் 
____________________________________________________________________________
_________________________

தனது நமாபைபல எடுத்து பூைதிேின் நம்ைருக்கு ோல் நசய்து சத்ேன்

வந்திருக்கும்

விைரத்பதக்

கூறி

"என்பன

மன்னிச்சிடுகவ...

அவசரப்ைட்டுப் கைசிப்புட்கைன்" என்று சிறு குழந்பத கைால் விசும்ைினார்

இசக்ேி....
மறுமுபணேில் "கைய் மன்னிப்புலாம் கேட்கைன்னா அங்ே வந்து
அடிச்சிப்புடுகவன் ைடுவா" என்ற பூைதியும் விம்முவது இங்கே கேட்ைது...
"அழுவாதைா பூைதி" என்று இசக்ேியும்.... "நீ அழுவாத மச்சான்" என்று
பூைதியும் மாற்றி மாற்றிக் கூறிக் நோண்டிருந்தனர்....
இதுகைால்

தபலமுபறேபளத்

தாண்டி

நீ டிக்கும்

நட்புேளின்

சக்திோல் தான் உலேம் இன்னும் ைாதுோக்ேப்ைடுேிறது......

" ைலவற்பறக் ேற்றுக் நோடுக்கும் நட்பு....
" சிலவற்பற விட்டுக் நோடுக்கும் நட்பு....
" நட்பு சங்ேிலித் நதாைரானால்...
" நாநமல்லாம் ஒகர ைாபதேில்...
" அதுதான் நட்புப் ைாபத...
" நல்லநதாரு குடும்ைம் ைல்ேபலக்ேழேம்..
" என்ைது மட்டுமல்ல!
" நல்லநதாரு நட்பும் கூை ைல்ேபலக்ேழேம் தான்!

509

 ஸ்ருதிவின

ோ

____________________________________________________________________________
_________________________

510