The Payment of Her Debt

THE PAYMENT OF HER DEBT
LionQueen27
"Bear my child, Sophia," Ian said seriously.
"At bakit ko naman gagawin yun?" tanong ni Sophia.
"Kasi alam ko na hindi mo mababayaran ang utang mo sa akin at gipit na ako kaya
bubuntisin kita." Sagot nito.
"Ano ako, baliw? Pera ang utang ko sayo, pera din ang ibabayad ko."
"At saan ka naman kukuha ng isang milyon? You can't even produce half a million in
a year." He said.
Hindi nakapagsalita si Sophia. "Para saan ba at kailangan mong magkaanak?"
"No personal questions. Just bear my child and that would be the payment of your
debt." Sagot ni Ian.
---------->
WATCH THE MV. PLEASE. ♥
"Wala na naman akong trabaho nito," sabi ni Sophia sa sarili habang liniligpit ang
kanyang mga gamit sa cubicle niya.
Naghihirap na ang kompanyang pinagtatrabahuan niya at kailangang magbawas ng mga

empleyado at sa kasamaang palad ay isa siya sa mga natanggal.
"Mag-ingat ka Pia ha," sabi ni Manang Betty, katrabaho ni Sophia.
Malungkot niyang nginitian ang matanda. "Opo, kayo din po."
"Take care, Pia." Sabi ni Albert, katrabaho din ni Sophia na may gusto sa kanya.
"Kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo lamang ako. O kung gusto mo pakasal nalang
tayo."
"Che." At natawa siya sa sinabi ng binata. "Paalam sa inyong lahat."
PIA'S POV
Ako nga pala si Sophia Monique Villaflores, tawagin niyo nalang akong Pia. Ako'y 23
years old pa lamang at nagtapos ako sa kursong Management. Iyon lang kasi ang kaya
ng mama ko.
Dalawa na lamang kami ng mama ko sa mundo matapos kaming iwan ng papa ko noong
ako'y bata pa dahil babaero yun eh. At simula noon ay naging okay na ang takbo ng
buhay namin ni mama.
Pero nung pag-graduate ko ng college ay nagiging adik si mama sa pagsusugal. Minsan

nga ay nababaon siya sa utang pero nababayaran niya naman din ito.
Ngayon ay nasa Maynila ako para makahanap ng matinong trabaho kasi alam kong wala
akong bukas sa probinsya namin dahil bukod sa wala akong mahanap na pagtrabahuan
doon ay gusto kong guminhawa ang buhay namin ni mama.
Pero eto ako ngayon, nawalan ng trabaho. Kasi nga raw ay nalulugi na yung
kompanyang pinagtatrabahuan ko. Isang taon pa nga lang ako doon eh.
Pero dahil sa weak performance ko, natanggal ako.
Haaay. Saan na ba ako kukuha ng ibabayad sa upa ng bahay ko? Sa kuryente? Sa tubig?
Sa AVON na inutang ko? At paano ko ba ito sasabihin kay mama? Tiyak na papauwiin na
ako nun.
Gusto kasi ni mama na doon nalang ako magtrabaho. Eh ano naman ang papasukan ko
doon? Katulong? Taga-laba? Cashier? Tagabenta ng mga kakanin ni Aling Susan? Wala
akong future doon.
Buti dito dahil marami-raming job opportunities na pagpipilian.
*kringgg... kringggg...* tumutunog yung celphone ko.
Paano ko ito sasagutin eh loaded ang mga kamay ko sa bitbit ko?
Huminto muna ako at linagay ko ang malaking box sa sahig at kinuha yung celphone ko
para sagutin ang tawag. Nasa labas na ako ng building.
"Hello?" walang gana kong sabi. Sino ba ang gaganahang magsalita kung kakatanggal
mo lang sa trabaho diba?
"Anak? Kamusta ka na?" tanong ng mama ko. Haaay, si mama.
Awtomatiko naman akong nabuhayan dahil malakas tong radar ni mama, baka mapansin
niyang may mali sakin.
"Ah, okay lang naman po ako. Nasa trabaho pa po ako," sagot ko naman.
"Talaga? Eh bakit naririnig ko ang tinig ng mga sasakyan?" tanong niya.
Oh diba sabi ko malakas ang radar nito?
"Ah kasi po, may ime-meet po akong kliyente ngayon ma at nasa labas ako ng building
naghihintay ng taxi," sagot ko.
"Talaga? EH bakit mukhang hindi ka nagmamadali?"
"Ah nagmamadali naman po eh. Kaso tumawag kayo. Mahal ko kayo eh kaya inuna ko kayo
ma."
"Weh? Eh nasanay na ako nung hindi mo sinasagot ang tawag ko dahil busy ka. Anyare
ngayon anak? Paki-explain nga?"
"Ah, call you later ma. Nandito na ang taxi. Bye." Palusot ko at binaba ko agad
iyon.
Mamaya ay mabuking ako ni mama.
Patay na ako neto.

Ang bilis ng oras. Alas 8 na ng gabi. Wala pa akong lunch at dinner. Paano kasi
wala akong gana.
"Ano ba ang problema mo bakla?" tanong ni Max sakin, ang kaibigan kong ngayon ko
lang nakita after a week.
"Wala na akong trabaho," sagot ko.
Nasa bahay kami ngayon, inimbita ko siya dito dahil nabobore ako at alam kong
pasisiyahin ako ng baklang ito.
"Weh?"
Tingnan mo ito, di pa maniwala.
"Bakit ba ayaw mo maniwala?" tanong ko, naiinis.
"Kasi di kapanipaniwala eh. Palagi ka kayang nagjo-joke. Baka isa na naman ito sa
mga pranks mo." Sagot niya.
Sabagay, tama siya. Palagi ko siyang niloloko at pinagbibiro.
"Totoo nga ito." Sagot ko sa kanya. "Kasi nalulugi na yung kompanyang

pinagtatrabahuan ko at isa ako sa mga natanggal."
Uminom muna siya ng kape bago nagsalita. "EH inakit mo sana yung boss niyong
fafaness."
"Gaga. May asawa na yun." Sagot ko at sinapak ko siya ng mahina sa balikat.
"Ang magjowa nga eh napaghihiwalay, ang mag-asawa pa kaya?" biro nito.

"Sapakin kita, you like?"
"Joke lang." at tumawa siya. Pagkatapos ay sumeryoso ang mukha niya. "Ano na ang
gagawin mo ngayon? Paano mo ito sasabihin sa mama mo?" tanong nito.
"Hindi ko nga alam eh."
"What if maghanap ka nalang ng bagong trabaho?"
Tiningnan ko si Max for a moment.
"Tama ka! Naku, ang slow ko!" and my mood brightened up.
"Tamang tama at may alam akong kompanyang nagha-hire ng executive assistant." At

may kinuha siyang maliit na portion ng dyaryo mula sa kanyang wallet.
"DREY Industries?" binasa ko ang ngalan ng kompanya. "Pinagloloko mo ba ako? Eh

nasa libro itong kompanyang ito."
"Gaga ka! GREY INDUSTRIES yun! Yung utak Pia, gamitin paminsan-minsan." Sagot niya.
"At hindi yang kompanyang iyan ang tinutukoy ko kundi yang nasa ibaba."
Hinanap ko. GAZE Records Company?
"GAZE Records Company?" tanong ko.
"Malamang. May iba pa ba dyan?" pamimilosopo ni Max.
Nagpout nalang ako. Talo talaga ako kapag si Max ang kalaban ko sa pamimilosopo eh.
Nagpunta ako agad sa kung saan yung GAZE Records dahil maga-apply ako. Baka sakali
matanggap ako, edi problem solved.
Bihis na bihis na ako. Nasa labas na ako ng building. Nasa 9th floor ang GAZE
Records kaya't may panahon pa akong huminga ng malalim.
Naka-pencil na palda ako na kulay red at tack in na sleeveless blouse. Hindi ko

lang tinali ang maganda kong buhok dahil naka-Palmolive ako, baka makatulong ito.
Ganda ng buhok ko o, bouncy na bouncy at kulot pa. Buti nalang at may itsura naman
ako.
Nakarating na ako sa 9th floor. Malaki-laki din naman tong building na ito. 13
storeys.
"Good morning po, sa'n po ako pwedeng mag-apply bilang executive assistant?" tanong
ko sa babaeng nasa reception area.
"Ah, hintay po muna kayo. May iniinterview pa po si Sir Ian eh. Ilagay mo lang ang
papers mo dyan." Sagot nung babae atsaka binaling ang atensyon sa computer niya.
"Salamat." Sabi ko nalang at nilagay yung papeles ko sa mesa.
Naghintay ako doon. Nakaupo ako sa parang waiting area ng floor na iyon.
May katabi ako. Isang babae din. Maganda. Pero mas maganda ako.
"Excuse me, maga-apply ka din?" tanong ko para may makausap naman ako at para di
boring.
"Yes." Sagot niya.
Napatayo ako nang Makita ko ang malungkot na babae na kakalabas lamang sa isang
kwarto. Malungkot ito na para bang anytime ay iiyak ito.
At dahil maganda rin yung kalooban ko sa mga tao, at ayokong may Makita akong
babaeng umiiyak, linapitan ko siya.
"Miss, okay ka lang?" tanong ko sa kanya.
"Do I look ok?" pagtataray niya, at English pa.
Maganda din tong babaeng ito. Parang di ito applicant. Nasisante ba ito?
"H-hindi po." Sagot ko.
"Then mind your own business." At umalis na siya.
Hindi ako nakapagsalita nun. Naramdaman kong tinawanan ako nung kapwa kong
applicant. Awayin ko kaya ito? Badtrip eh.
"Miss Villaflores?" tinawag ang apelyido ko sa babaeng kakalabas lang mula sa

kwartong linabasan nung babaeng mataray kanina.
"Ako po yun." Sagot ko at tumayo na ako, papasok na ako sa kwartong iyon.
Good luck sakin at God bless. Sana makuha ako.
IAN'S POV
Hi, ako si Ian (ee-yan) Chua. May-ari ng GAZE Records. At ako mismo ang mag-
iinterview sa mga applicants sa posisyong executive assistant. Bakit? Just because.
Hindi ko na tataasan yung POV ko kasi in the first place, hindi pa talaga sana ako
magpo-POV pero mapilit si author at dahil na din yan para di masyadong boring ang
storya.
Wag niyo akong kalimutan dahil isa ako sa importanteng character ng storyang ito.
If I am to describe myself, I am the strict type. Trabaho kung trabaho. As the CEO
of GAZE Records, I take my job seriously. I have to make my grandfather proud or
else he'll kick my ass to States and study medicine.
I am about to interview an applicant named Sophia Monique Villaflores. Her surname

sounds rich but why is she applying for this position.
"Pumasok po kayo ma'am." Narinig kong sabi ni Chelsea, ang aking secretary, sa
susunod na applicant.
I was scanning her biodata and resume and her employment background. Not bad. She's
worked for STAR Records as an executive assistant two years ago and she's worked
for C&I Industries last year.
"Good morning sir," I heard her greet.
Hinarap ko siya and I was like-"WOAH."
She's the sexiest lady I've met today. Mas sexy pa siya kay Lyca. Kahit naka pencil
at sleeveless lang siya ay kitang kita ko na ang porma ng katawan niya.
Okay. Enough sa pagiging perv Ian. Magfocus ka.
"Sit." I commanded.
Umupo naman siya sa harap ko.
"Nabasa ko sa resume mo na you've worked for two companies before this." Sabi ko.
"Why?"
"Po?" parang di niya ata naintindihan ang tanong ko.

Tiningnan ko lang siya, blanko ang ekspresyon ng mukha ko. Ayoko sa mga taong
pinapaulit ang mga sinasabi ko.
"Ah kasi po, yung una ay masyadong malayo sa tinitirhan ko at palagi akong nalelate
kahit alas 4 pa ako gumising. At yung isa naman po ay nalulugi ang kompanya at
kinakailangang magbawas ng mga empleyado at isa ako sa kanila."
"Oh," kaya pala. How unfortunate this girl is. "Management ang natapos mo?"
"Opo."
"Sa tingin mo, why do we need to hire you?"
Napatutok siya sa mga mata ko. Those innocent eyes. Maganda siya, simple lang ang
ganda niya. Medyo singkit. Nasa biodata niya na ang ama niya ay intsik.
"But before answering that, your father is half-Chinese?" tanong ko.
"Hindi po, full intsik po yun."
"So you're half-Chinese?"
"Malamang po." Pamimilosopo

nito. "Ah I mean-opo."
Pilosopo pala to. Matatawa ba ako dun o maiinsulto o magagalit? Ayokong

pinipilosopo. Naiinis ako dun.
"Okay, answer my first question."
Matagal bago siya nakapagsalita. "Sa tingin ko po ay dapat niyo akong i-hire dahil
may 2 years na akong experience sa pagiging executive assistant. At bukod jan,
magaling po akong magtimpla ng kape, at sabi nung mga katrabaho ko, maganda akong
katrabaho dahil gumagaan yung feeling nila kapag nandito ako." Natawa ito. "Sabi
nga nung co-worker ko noon na kapag kasama niya daw ako eh napapangiti siya dahil
may sense of humor daw ako."
"And?" I have to sound na I'm not interested or I'm not buying it, when truth is I
am.
"At mahalaga po ang loko-loko sa office. Dahil kung puro seryoso lang eh napaka-
boring, walang ganang magtrabaho, nakakaumay, mas nakakapagod. At hardworking din
po ako. Minsan nga ay napa-oo ko yung dalawang artist sa isang araw nung nag-absent
si Ate Betty, katrabaho ko. At sabi nila na mahirap daw makuha yung dalawang artist
na yun pero nakuha ko po. Bakit? Dahil sa charm ko." At tumawa ulit ito.
"Baka po isipin niyo na ang taas ng tingin ko sa sarili ko. Sa totoo po, oo, dapat
mataas ang tingin ko sa sarili ko dahil kung mababa ang tingin ko sa sarili ko, edi
mababa din ang tingin nila sa akin. Sabi nga ni mama, ikaw lang ang mag-aangat sa
sarili mo. Kaya eto ako ngayon, naga-apply sa inyo para madagdagan yung experience
ko sa pagtatrabaho at maiahon ko naman si mama sa kahirapan." Dagdag pa niya.
I'm starting to think she's funny. She has a sense of humor. At hindi siya plastic.
Hindi tulad nung mga na-interview ko these past few days, they were all boastful.
"Okay." Sabi ko and I closed her folder. "tanggap ka na. You'll receive 10,000
every month and start tomorrow."
"Talaga po?!" hindi siya makapaniwala. "Naku, thank you po sir. Thank you. Thank
you. Thank you so much."
"Makakaalis ka na."
"Salamat po ulit. Thank you po. Gagalingan ko po promise. Salamat po." Sabi niya at
nakangiti siya sa akin.
Tama siya, nakakagaan nga ang mukha niya. Her smile. Nakakagaan ng loob. If only
Lyca is like her.
PIA'S POV
Oh edi natanggap na ako! Yes! Hindi ko inexpect to! Whooh! I feel so magaan ang
feeling ko. HAHAHA. Nakakalito!
Tinawagan ko agad si Max.
*dial dial*
Nasa mumurahing coffee shop ako. Di ko naman kasi afford ang starbucks sa ngayon.
"Hello?" halatang kakagising lang ng baklang ito.
"Bakla! Gumising ka! May magandang balita ako!" sabi ko.
"Ano?" at parang nagising talaga siya.
"Tanggap na ako!" sigaw ko at napatingin yung mga tao sa labas ng coffee shop
sakin.
Nasa labas ako nakaupo kasi mas presko ang hangin.
"Talaga? Weh? Joke ba yan?"
"Yan ka na naman, wala kang tiwala sa skill ko at sa charm ko." Sabi ko na parang
nagtatampo. "Sige, manlilibre pa naman sana ako. Sige matulog kana lang ulit."
"Ay talaga? San ka? Papunta na ako dyan. Ito naman di mabiro."
"Nandito sa suki nating coffee shop." Sagot ko.
"Sige, I'll be there. 15 minutes."

15 minutes kasi malapit lang naman ang coffee shop na ito sa bahay nina Max.
After 15 minutes...
"Baklaaaa!" at kay ganda nitong baklang ito.
Kung hindi pa bakla tong si Max, tiyak na magkakacrush ako nito. Ang gwapo eh. May
itsura. Maputi.
"Oy, ayan ako na ang nag-order sayo." Nakangiti kong sabi sa kanya.
"Ano? Kape at banana cake lang? Cheap naman. Ito lang pala ang pinunta ko dito?
Sana sa bahay nalang ako nag-agahan, ang sarap pa nung luto ni mama na itlog at
hotdog."
"Ano ka ba, yan lang yung maafford ko ngayon. Wag kang mag-alala, sa unang sweldo
ko, papainumin kita ng tubig sa Starbucks."
"Ano ba yan. Tubig lang?"
"Oo, yung malamig pa."
"Masyado mo naman akong tinitipid."
"Kain at inom kana kasi, wag ka nang magpili pa. Ikaw na nga ang nilibre, ikaw pa
ang demanding. Sige na. Masarap yan. Promise."
idedicate ko to sa isa sa mga wattpad friends ko. naiintindihan niya ang mga
pinagdadaanan ko bilang amateur writer. basahin niyo din story niya. hihi ♥
__________________________
CHAPTER 2
PIA'S POV
Isang linggo na ako sa bagong pinagtatrabahuan ko. Hindi naman masyadong mabigat
ang trabaho ko. At ako na din ang bagong tigatimpla ng kape ni Sir Ian. Nung first
day ay pinagalitan niya ako dahil tinawag ko siyang AYAN, kasi nga raw EEYAN ang
pagbasa ng pangalan niya. Edi Sir nalang ang tawag ko sa kanya.
Nasa rooftop ako ngayon, nagla-lunch. Masarap tumambay dito pag free time ko kasi
sa bukod sa mag-isa lamang ako dito everytime tumatambay ako dito ay masarap pa ang
hangin at kitang kita ko ang buong ka-Maynilaan.
Biglang nag kring ang celphone ko.
*kring... kring...*
Si mama.
Ano na naman kaya ang gusto ni mama?
"Hello?" sinagot ko iyon.
"Anak? San ka ngayon?" tanong niya agad. "Nasa Maynila ako, magkita tayo?"
"Po? Bat naman kayo napadpad dito?" tanong ko habang minamadaling niligpit yung
baunan ko. "san po ba kayo?"
"Nasa labas ako ng building ng pinagtatrabahuan mo," sagot niya.
"PO?!" naku paano to? "Ah, ma. Hindi na po ako diyan nagtatrabaho. Nasa GAZE na po
ako."
"Huh? Kalian pa? Saan yan?" tanong niya.
"Basta ma. Magkita tayo sa may park malapit diyan." Sabi ko.
"Oh sige at may importante akong sasabihin."
"Buntis po kayo ma?" biro ko kasi feel ko importante talaga siya kasi iba magsalita
si mama.
"Gaga. Hindi. Bilisan mo."
Nasa trabaho na ulit ako. Parang nanghihina ako. Parang I can't stand on my feet
kasi nanlalambot eh. Pinagpapawisan ako ng maginaw.
Flashback... 2 hours ago. Sa park
"Magkano ba ang utang mo?" pinipigilan ko ang galit kay mama.
"Isang milyon anak." Sagot niya. "Isang milyon ang nanakaw sakin."
"Saan naman ako kukuha nang ganun kalaking pera ma? 10k nga lang ang pasahod ko
buwan-buwan." Mangiyak-ngiyak kong sabi kay mama.
Ayokong gumawa ng scene dito kasi park ito pero grabe si mama, wala sa lugar.
"Anak, ikaw nalang ang pag-asa ng mama mo. Ano kasi, sabi kasi nung Adet na iyon ay
titriple ang isang milyon ko kung makikipag-business partner ako sa kanya. Di ko
alam ayun tinangay niya yung isang milyon ko na inutang ko pa naman sa iba."
May utang ang mama ko na isang milyon. Samantalang ang kanyang hinihingian ng
tulong ay kulang pa ang isang taong kikitain na pambayad sa utang nya.
"Mama naman, san naman ako kukuha ng pera na ganyan kalaki?" tanong ko sa kanya.
"Alam ko anak. Pero ikaw lang ang inaasahan ko. Tulungan mo naman ang mama."
"Kailan ba ang due date ng utang mo?"
"Sabi ni Ramon kung hindi ko yun mababayaran ng isang buwan ay maghanda raw ako at
may gagawin siyang masama."
"Ramon? Yung Ramon na illegal yung trabaho? Yung 43 anyos na pero gustong
magpakasal sa isang 16 anyos na bata? Yung may katok sa ulo?"
"Oo."
"Mama naman eh!" at napaiyak na talaga ako, tulo na yung luha ko. "Sa lahat, bakit
siya? Alam mo naman ang kayang gawin nung psycho na yun eh! Paano ako kukuha ng
pera ha? Ibebenta ko ang katawan ko? At kahit ibenta ko pa ang katawan ko,
matatagalan pa bago aabot sa isang milyon ang kikitain ko!"
"Pia, tulungan mo ako. Ayokong mamatay, ayokong makulong. Gusto mo ba-"
"Babalik na ako sa trabaho, malelate na ako."
"Tutulungan mo na ako?"
"Titingnan ko ano ang magagawa ko."
"Salamat anak."
Hindi ko na sya hinintay kung ano pa ang sabihin niya, umalis agad ako.
End of flashback
Alam niyo ano ang gusto kong gawin ngayon? Gustong kong ipahanap ang ama ko at
sakanya manghiram ng perang pambayad sa utang ng pinakamaganda kong mama.
Tatalon nalang kaya ako sa rooftop?
Maaaaaaaa! Wala na sana akong problema pero dinagdagan niyo!
"Pia?" tinawag ako ng di kilalang boses mula sa likuran ko.
"Ano-" pagtingin ko, si boss. "po ang gusto niyo?" agad kong dinagdag sa sinabi ko.
Naku, baka mawalan na naman ako ng trabaho nito.
"Coffee ko." Sagot niya at umalis agad.
Wala akong ganang tumayo at pumunta sa mini-kusina ng kompanya at ipinagtimpla ko

ng kape si sir habang iniisip ang problema na sana'y sa mama ko lang pero nadamay
ako.
Papunta na ako sa office ni Sir dala-dala ang kanyang kape. Ano ba to, trabaho
naman ito ng secretary niya. Sa bagay, sinabi ko pa kasi sa kanya noon na masarap
ako magtimpla ng kape eh kaya eto.
"Sir," kumatok ako kahit bukas ang pinto at halatang hindi siya busy kasi nung una
hindi ako kumatok nagalit siya eh.
"Come." Saad niya.
Binigay ko sa kanya ang kape niya at lumabas na ako.
Hindi pa ako nakaupo sa upuan ko ay ipinatawag na naman ako ni sir. Ano na naman
kaya ang gusto niya?
*katok katok*
"Bakit ang pait ng kape ko?" tanong niya.
"Po?" walang gana kong sagot. Linapitan ko siya at tinikman yung kape na gawa ko,
ang pait nga! "Ah sige po, itimpla ko na lang po kayo ng kape." Sabi ko at hindi na
ako naghintay na may sabihin siya.
"Sophia." At ayun tinawag niya ako ulit.
First time niya akong tinawag sa pangalan ko? Himala ata?
"Po?"
"May problema ka?" tanong niya sakin na para bang concerned din siya sa feelings
ko.
"Okay lang po ako," sabi ko at nginitian ko siya.
Hindi naman siya kumontra kaya eto ako, ipapagtimpla ko na naman siya ng kape.
Matapos kong ipagtimpla ulit ng kape si sir ay gusto kong makipag-usap sa kanya.
"Ah sir? Pwede po ba akong manghingi ng leave for the rest of this day?" tanong ko
sa kanya.
"Bakit naman?"
"Kasi po-ay wag nalang po, kahit 30 minutes lang po. Magpapahangin lang po ako."
"Sige."
"Talaga po? Salamat po."
Nasa rooftop ako ng building. As always, mag-isa na naman ako doon.
Gusto kong sumigaw kaya nanghingi ako ng 30-minute leave ni sir.
"TANG INA!!! ISANG MILYON MAHULOG KA SA LANGIT BILIS!" pagsisigaw ko sa ulap.

"BAKIT BA KASI NAG-IISA LANG AKONG ANAK? YAN TULOY, AKO ANG PAPASAN SA PROBLEMA NI
MAMA. PA! PAHIRAM NG PERA, KAHIT BUONG BUHAY KO MAGTRABAHO AKO PARA SA IYO
MABAYARAN KO LANG ANG UTANG NG MAGANDA MONG EX-ASAWA! LORD, TULUNGAN NIYO PO AKO!
ANO NA ANG GAGAWIN KO? WALA PO AKONG GINAWANG MASAMA PARA BIGYAN NYO AKO NG
KAYLAKING PROBLEMA! LORD, KAUSAPIN NIYO PO AKO! PLEASE!"
"Ano ba kasi ang problema mo?"
Ay sumagot si Lord?
"KELANGAN KO NG ISANG MILYON PAMBAYAD SA UTANG NI MAMA, LORD. PAUTANGIN NIYO PO

AKO. PROMISE, KAHIT KUNIN NIYO AKO MATAPOS NIYO AKONG PAHIRAMIN GAGAWIN KO.
MAGIGING KATULONG MO AKO DYAN SA LANGIT OKAY LANG, MAKABAYAD LANG AKO SA UTANG NG
MAMA KO. AYOKO PO SIYANG MAKULONG AT AYOKONG IPAPATAY SIYA NI RAMON, LORD."
"Bakit ikaw ang namomroblema ng problema ng mama mo?"
"LORD NAMAN, MAMA KO YUN! WALA SIYANG TRABAHO, AT NA-PIKOT SIYA NG KINILALA NIYANG
KAIBIGAN KAYA NABAON SIYA SA UTANG. LORD PLEASE PAHIRAM NG PERA."
"Paano mo naman ako babayaran?"
"KUNG GUSTO NIYO PO AKONG MANILBIHAN SA INYO BILANG MAID JAN SA LANGIT OK LANG,
PLEASE?"
"Bakit ba sa taas ka nakatingin at Lord ang tawag mo sa akin?"
"Ha? Bakit? Hindi ka si Lord? Ikaw ba si Satanas? Naku, wala. Hindi ikaw kausap
ko."
"Turn." Sabi nito.
Anuraw?
Umikot ako dahan-dahan.
At...
"Sir?!!!" nagulat ako. "Paano po kayo napunta rito?"
"Elevator." Nakangiti nitong sagot.
"Eh narinig niyo ba ang pinagsisigaw ko? Sorry po kasi kausap ko si Lord..."
"Ako ang kausap mo." Sagot niya at linapitan niya ako.
"Ha? Eh..." hindi ko na alam ang gagawin. Nakakahiya kay sir. "Sorry po sir."
"kaya ka pala nanghingi ng 30-minute leave." Sabi niya.
Hindi na nga ako magsasalita.
"Bakit ikaw ang namomroblema ng problema ng mama mo?"
"Hindi niyo po kasi naiintindihan, si mama kasi sugal lang ang alam at wala siyang
trabaho. Pero nakakakain naman siya araw-araw sa sarili niyang sikap. Nabaon siya
ng utang dahil sa kaibigan niyang nangako na dodoble daw ang isang milyon niya pag
nakipag-partner sya dun. Eto namang tatanga-tanga kong mama eh nangutang agad ng
isang milyon sa Ramon na yun, kilala siyang manunugal at may ilegal na trabaho sa
lugar namin. At ayun, kung hindi niya mababayaran ang utang niya within one month
ay may gagawin raw itong masama." Explain ko. "Teka, ba't ko ba sinasabi ang mga
ito sa iyo?"
Ngumiti si sir. "Paano kung pahihiramin kita?"
"Po? Naku, wag nap o. Masyado naman pong malaki ang hihiramin ko at baguhan pa po
lamang ako dito. Para naman pong ang aga pa para manghiram ako sa inyo..."
tinutukan ako ni sir. "Pero kung mag-iinsist po talaga kayo, sige po. Pero hindi ko
po alam kung paano ko kayo mababayaran."
"Mamaya mo na isipin yan." Nakangiti niyang sabi sa akin.
"Pero sir, bakit niyo po ba ako papahiramin?"
"Kasi naranasan ko na din yang problema mo noon."
"Ah."
Ang bait talaga ni Sir. Pinahiram niya ako ng isang milyon. Pero may kondiyon siya,
hindi ko raw ito ipagpaalam sa iba kahit na sa mama ko.
"Saan mo nakuha ang pera?" tanong ni mama sa akin.
"Binenta ko po ang isang kidney ko," sagot ko.
"Ha? Mahal pala yun?" ang gaga naman ay naniwala.
"Opo. Gawa sa ginto kaya tong kidney ko," dagdag ko pa.

Nasa bahay ko si mama ngayon. Gabi na. Kakarating ko lang galing sa trabaho.
Nagovertime ako kasi para makabawi ako sa ginawa ni sir.
Promise bubutihan ko talaga ang trabaho ko.
Bait ni sir. <3
"Ah, sige anak. Mauna na ako ha at ipapakain ko ito kay Ramon." Sabi ni mama.
"Sige po."
At umalis na siya.
Matutulog na din ako kasi pagod na pagod na ako.
Lord, salamat. Kayo nalang ang bahalang gumanti kay sir sa kanyang kabaitan. Pero
syempre naman po, babayaran ko siya. Hindi ko pa nga alam kung paano pero babayaran
ko siya kahit buong buhay ko ay magtatrabaho ako para sa kanya. Promise ko yan
Lord. Patayin niyo ako kung hindi ko itutupad yan. Promise Lord gagawin ko lahat
para kay Sir kahit magbuwis
buhay pa ako.
IAN'S POV
Hating gabi na at hindi pa ako makatulog. Nakatutok na lamang ako sa labas mula sa
condo ko habang umiinom ng whisky.
Tumunog ang celphone ko.
*kring... kring... kring...*

International call? Sino kaya ito?
"Hello?" -ako.
"Bro." and his voice registered automatically on my head.
It's Brian, ang halfbrother ko. Kapatid ko sa ama. Anak siya sa labas. Ang ina niya
ang dahilan kung bakit muntikan nang maghiwalay si papa at mama.
Malaki ang galit ko dito. Siya ang kaagaw ko sa lahat. At ngayon ko lang naalala na
we're on the race pala kung sino ang makakapagmay-ari sa GAZE Records. Oo, kahit
ako ang namamahala nito, wala pang tiyak kung kanino iyon mapupunta. Sa akin o sa
kanya.
Nasa States si Brian kasi doon siya nagtatrabaho. Ang alam ko ay self-dependent yun
doon.
"What?" tanong ko, uninterested kung ano man ang sasabihin niya.
"I heard you and Lyca broke up." At natatawa pa ito sa sinabi niya.
"Anong problema dun?"
"Well, I'm getting married in 3 weeks."
"What's the connection?"
"Akala ko ba napakatalino mo? Edi kung maikakasal na ako, magkakaanak na ako,

mauuna ako sa iyo, and that means na sakin ang GAZE."
That hit me.

Ikakasal ka na?
"What?!" -ako.
"All you heard was right."
Hindi ko napigilan ang galit at inis at hinagis ko ang celphone ko sa sahig.
No! hindi niya pwedeng kunin ang GAZE sa akin. I've been working for GAZE for about
3 years already. He doesn't even know how to manage a recording company. He's a
nurse, he doesn't know anything about management.
Flashback
"This is the deal, kung sino man ang unang makakapagbigay sa akin ng apo ay sa
kanya mapupunta ang GAZE." Sabi ni dad, 3 years ago.
"What?!" sabay naming ni Brian na tanong kay dad.
"Pero dad, bata pa kami. At ano ang kinalaman sa pagkakaroon niyo ng apo sa GAZE?"
tanong ko.
Tumawa si dad. "Hindi ko naman kayo minamadali mga anak eh. At malaki ang kinalaman
sa pagkakaroon ko ng apo sa kung sino ang makakakuha ng GAZE dahil sa kanya ko
ibibigay ang kompanya. Hindi sa sinuman sa inyo."
"Po? Eh masyado naman pong bata yung apo niyo para magkaroon ng sariling kompanya."
Si Brian.
"That's the point. I'm not giving GAZE to either of you two kasi alam kong mag-
aaway lamang kayo. That's why I come up with this thought to give GAZE to my first
apo, mababae man o lalaki. And for the meantime na bata pa sila and they're still
prepairing for managing the company, their father would manage GAZE first. And by
the time na handa na ang bata, then he or she will take the company over." Sabi ni
dad.
End of flashback
"Tama!" napatindig ako sa kinauupuan ko. "I have to have a kid! Pero wala na kami
ni Lyca, I broke up with her recently dahil ayoko siyang maging future ko. Mahabang
storya."
Ano ang gagawin ko nito?
I can't let Brian take over on what's mine. Sisirain niya lang ang GAZE.
Ipagbebenta niya lang ito because that's who he is. Isa siyang mukhang pera. He
thinks nothing about money. And I bet he's just marrying that Samantha para lang
magkaanak.
"I have to find someone to bear my child!" sabi ko. "Tama, I have to find someone
to bear my child without marrying her. I'll pay her, I'll handle the expenses
during the pregnancy and during the labor, and adter giving birth, I can live with
my kid, just the two of us."
Isn't this a great idea?
But, the question is-who is willing to bear my child?
"I have to find someone. Someone with a good breed. Someone who's not Lyca."
CHAPTER 3
IAN'S POV
"So ano bro, papatol ka sa pokpok at babayaran mo siya para sa pagbubuntis niya sa
anak mo?" tanong ni Mark sa akin.
Nasa kanyang bar kami ngayon, umiinom.

It has been 2 days since that call from Brian.
At araw-araw ay nagkakalapit na sa araw ng kanyang kasal.
"Gago. Hindi. I want someone clean, hindi yung contaminated ng STD." sabi ko.
"Eh sa panahon ngayon, sino ba ang papayag sa ganyang offer? Isang milyon kapalit
ng 9 months na pagbubuntis ng anak mo? At bonus pa dahil makakama niya ang
bestfriend ko?" si Mark.
Hindi ako makapagsalita. Tama naman siya, sino naman ang papayag?
"Sa bagay, gwapo ka naman. But hindi biro ang pagbubuntis bro, I tell you." Sabi ni
Mark.
"Ito naman kung makapagsalita parang may experience na."
Si Mark ba itong kausap ko? Kasi yung Mark na kilala ko ay walang alam sa female
mind.
"Unless may malaking utang siya sa iyo at mapipilitan niyang gawin ang gusto mo
dahil hindi niya kayang bayaran iyon." Dagdag pa ni Mark.
"Si Sophia!!!" ako.
"Huh? Sino yan?" si Mark.
"Wala, wala bro. Sige mauna na ako at maaga pa ako bukas. Salamat sa idea bro." at
hindi ko na siya hinintayng may masabi pa at umalis na ako kaagad.
PIA'S POV
Maaga akong nagtungo sa trabaho. Hindi masyadong busy sa office ngayong umaga.
Matapos kong gawin lahat ng reports ko, nagsolitare muna ako sa desktop computer ko
habang hinihitay ang noon time break.
At nang umabot na sa 11:30 ang oras ay dumiretso ako agad sa rooftop. Hehe.
Naabutan ko si sir doon sa rooftop, kumakain.
Huh? Parang himala ata at unusual ito sa kanya?
"Sir?" nagmake sure ako kung siya ba talaga yun.
Pagtingin niya sa akin ay ngumiti siya. "Halika Pia, kain ka."
Nakita ko na ang raming handa doon.
"Teka, ano po ang meron?" tanong ko sa kanya.
Tumayo siya at pinaghila niya ako ng upuan.
"Sir naman, ako na ang nangutang sa inyo, ako pa ang pinakakain niyo." Sabi ko,
nahihiya ako.
"Wag kang mahiya." Sabi niya. "Kain." At sumeryoso ang tono niya.
"Nahihiya po ako sir eh, pero kung gusto niyo po talagang saluhan ako, sige po." At
umupo ako agad.
Sino pa ba ang hihindi eh kain na ito? At libre pa. At ang sarap sarap pa ng mga
handa.
"Sir, may party po ba?" tanong ko sa kanya.
Umiling siya.
"Eh kung ganun, ano po ito?" tanong ko. "Teka, bubusugin niyo po ba ako bago niyo
ako ipapapatay?"
Natawa siya. "No. Just eat."
Anong nakain ni sir ngayon eh parang ang bait niya sa akin? Hindi naman siya ganito
ah? Seryoso siya palagi, minsan ko nga lang siya nakikitang ngumingiti pero parang
madalas siyang napangiti ngayon?
Wag mong sabihin na-in love ba si sir sa akin? Magpopropose ba ito? Naku sir di po
pwede, di pa ako ready. Oo gwapo kayo sir pero di pa po ako ready. Naku. Bakit ba
kasi ang ganda ko.
Tahimik ko lang kinakain yung nasa plato ko.
Ilang minuto ang nakalipas ay naunang matapos sa pagkain si sir. Tiningnan niya
lang ako. Ang awkward naman nito.
At binilisan ko rin ang pagtapos sa pagkain ko.
At matapos iyon ay nagtutukan kami ni sir.
"Sir, may problema po ba kayo sa mukha ko? Kanina pa po kasi kayong nakatutok
sakin." Sabi ko.
Natawa siya. "Hindi."
At silence ulit...
At nagsalita siya ulit...
"Sophia."
Naku, eto na. Eto na, anong sasabihin ko? YES? NO? Sir, di ko pa po kayo mahal.
Sir...
"P-po?"
"Hindi ko alam kung paano to sabihin sayo." Pagsisimula ni sir.
Naku. Sir, di po talaga tayo pwede.
"Sir, di po-"
"Bare my child, Sophia." Seryosong sabi niya.
"HA?!!!" ako naman to, nabigla at nagulat. "Sir, are you kidding me?" at ininglish
ko siya.
"Do I look like I am?" tanong niya sa kin.
"Pakiulit nga po?"
"You know I don't want myself to-"
"Sir."
"Bear my child, Sophia." He said seriously.

"At bakit ko naman po yun gagawin?" syempre, nakapagtataka.
"Kasi alam ko na hindi mo mababayaran ang utang mo sa akin kaya bubuntisin kita."
Sagot nito.
"At saan ka naman kukuha ng dalawang milyon? You can't even produce half a million
in a year." He said.
"Eh dapat kong malaman kung bakit sir."
"Dahil kailangan ko ng anak." Sagot nito.
"Edi mag-adopt nalang po kayo," sagot ko. "Bakit kailangan niyo pa akong buntisin
eh di mo naman ako mahal at di din naman tayo kasal."
"I want a child of my own flesh," sagot pa nito.
"Teka, teka-bakit ako sir? Ang dami naman pong mga babae diyan. At wala ba kayong
girlfriend?"
"Kasi nga may utang ka sa akin. At sa halip na pera ang ibabayad mo, yung bata
nalang."
Ano ba talaga? Ayoko. Virgin pa ako ano. At siya ang gaganun sakin? Gusto ko with
love ang first ano ko.
"Sir alam niyo naman pong mahalaga ang virginity sa isang babae. At di yun pwedeng
basta basta nalang ibigay kahit na sino." Pangangatwiran ko.
Hindi siya nakapagsalita.
Nakakaawa naman ito. Parang hopeless ang isang ito. At para saan nga ba ang bata?
Baka nakapatay si sir ng bata at bata din dapat ang ibayad? Naku...
Kung bakit pa kasi ako nangutang dito.
Pero nakakaawa naman si sir. Pero di ko pa din pwedeng ibigay sa kanya ito eh. Pero
may point din naman sya, hindi ko pa alam kung paano ko babayaran ang utang ko.
Flashback
Lord, salamat. Kayo nalang ang bahalang gumanti kay sir sa kanyang kabaitan. Pero
syempre naman po, babayaran ko siya. Hindi ko pa nga alam kung paano pero babayaran
ko siya kahit buong buhay ko ay magtatrabaho ako para sa kanya. Promise ko yan
Lord. Patayin niyo ako kung hindi ko itutupad yan. Promise Lord gagawin ko lahat
para kay Sir kahit magbuwis buhay pa ako.
End of flashback
"Nangako ako kay Lord na kahit ibuwis ko buhay para sa iyo gagawin ko," hindi ko
din alam kung bakit ko nasabi to sa kanya. Shet.
"Huh?" si sir.
"Bago po ako sasagot, gusto ko pong malaman kung ano talaga ang rason kung bakit
gusto niyong magkaanak sa akin." Sabi ko.
May right ako bilang future ina ng bata.
Inexplain niya na kaya pala gusto niyang magkaanak-no, kailangan niyang magkaanak
dahil ikakasal na ang kapatid niya at pag una itong makaanak sa kanya eh sa kapatid
niya mapupunta ang GAZE at ayaw niyang mapunta ang GAZE sa kapatid niya dahil alam
niyang ibebenta lang nun ang kompanyang ito.
Kaya pala...
"Eh, with pay po ba ang pagbubuntis ko?" tanong ko sa kanya.
"Oo, bayad ka na sa utang mo mismo-mismo kung mabubuntis ka, at makakatanggap ka pa

ng sahod, dadagdagan ko pa." sabi ni sir.
Naku, parang gusto kong um-oo dito ah?
"Eh, in case um-oo ako sir, saan po natin gagawin ang bata?" tanong ko sa kanya.
"Later, after work. Sa condo ko."
Ewan ko pero parang may chills akong naramdaman.
Ehhh. Hahaha. Oo na, kinikilig na ako.
At isa pa, sayang. Babayaran niya ako at bayad na ako sa isang milyong utang ko sa
kanya.
Pero paano si mama? Magagalit yun sa akin kung malaman niyang buntis ako. Okay
lang, dahil din naman sa kanya kung bakit ko to gagawin kasi gipit na din ako at
hindi ko alam kung paano ko babayaran si sir sa isang milyon kong utang.
"Sige na nga po." Sagot ko.
"Talaga?!" at nakangiti siya, para bang nabunutan ng tinik sa lalamunan. "Go to my

office anytime today and I'll let you sign on something."
Hindi ako dumiretso sa office ni sir. Siyempre dahil may mga tatapusin pa akong
reports. Quarter to 4 na nung pumunta ako sa office niya.
CONTRACT COVERAGE:
1. Everything during the pregnancy (House, personal expenses, etc.)
2. Refer to number 1
Naloko na.
"Sigurado po kayo nito sir?" tanong ko sa kanya.
"Oo." Sagot niya.
Nasa office niya kami ngayon.
Nakahawak ako ng ballpen at yung contract.
Signed.
Final na. Di na ako pwede bumackout kasi notarized ang kontrata ng lawyer. Patay
ako kung di ko siya sisiputin ngayon gabi.
"Thank you, Sophia. You helped my life, and also this company. Thank you." Sabi
niya.
Wala man lang hug?
Oh siya sige.
"Mauna na po ako sir." Sabi ko. "Uuwi ako."

"Bakit naman? May trabaho ka pa diba?"
"Tapos na po yung mga reports ko." Sagot ko.
"Sabay na tayo."
"Po?"
"Let's have dinner first and diretso na tayo sa condo."
"Pero po wala po akong mga gamit na dala, toothbrush, damit-"
"Edi mag mall muna tayo."
"Po?"
"Narinig mo naman ako diba?"
"Opo."
"Edi tara na." at kinuha niya yung car keys niya.
"Pero po alas 4 pa po ng hapon."
"Ako ang boss."
"AH, hala sige. Kayo na po bahala."

Kakatapos lang naming mag mall ni sir.
Di na niya ako sinamahan, hinintay niya lang ako sa Shakey's. Binigyan niya ako ng
card. Ayun, bumili ako ng pabango, damit pangkatulog, sabon, toothbrush,
toothpaste, etc.
Syempre kelangan ko ding maligo bago yung gagawin naming ni sir para naman ganahan
siya. Choss.
Lord, malapit na pong mag-gabi. Ikaw na po ang bahala sa akin.
Pagkatapos kong mamili ay nagkita kami ni sir at kumain kami. Pagkatapos nun ay
dumiretso na kami sa condo niya.
CHAPTER 4
A/N: Mga bata, skip this chapter. This chapter has mature scenes which is
inappropriate for you. Pero kung open-minded ka, okay.
PIA'S POV
Kakatapos ko lang maligo, at nagpabango ako. Hehe.
Naka-pajama lang si sir at walang pang-itaas. Wow! Ang ganda din naman pala ng
katawan nito.
"Uminom ka muna nito," at may binigay siya sa aking pills.

"Ano po ito?" tanong ko pagkatapos kong inumin yung pills.
"Pampagana." Sagot niya.
At tumahimik ang buong paligid.
Nagtungo siya sa may player at nagpatugtog siya ng mga mellow na kanta, pang
romansa? Ganito ba ang ginagawa niya sa twing nakikipag-ano siya sa mga babae?
Nakaupo lang ako sa kama. Pinagpapawisan ako ng malamig. Kinakabahan ako. Di ko

kasi alam kung paano ito simulan.
Nilapitan niya na ako.
"Ready?" tanong niya at nakatayo siya sa harap ko.
Napatango lang ako.
-end of PIA'S POV-
Nakatayo si Ian. Nakaupo sa kama si Pia. Pinatayo siya ni Ian.
Ian was starting to caress her back while kissing her soft lips. Pia was going with
the flow.
The kiss went down to her neck.
Natatawa si Pia. "Eh sir, nakikiliti po ako."
Hindi sumagot si Ian. Binalikan niya ang mga labi ni Pia. This time, it was a
dominant but soft kiss. While kissing her, he was slowly taking off her sleeveless
tops.
Nagpaubaya naman si Pia. Nadadala na siya kay Ian.
Pagkahubad ng kanyang sleeveless tops ay ang kanyang bra nalang ang natira.
Nakapikit ang kanyang mga mata. Habang si Ian naman ay dahan-dahang hiniga si Pia
sa malambot niyang kama.
When she was finally down, he was giving her soft kisses going down from her lips
to her neck. Nawala na ang kiliti niya. Then down to her stomach.
He went back up to her breast. Habang hinahalikan niya ang dibdib niya ay dahan-
dahan niyang tinatanggal ang bra nito.
She was shy. When he removed her bra, she covered her breasts.
"Don't." he said.
"Pero-"
Hindi na siya nakapagpatuloy sa pagsasalita dahil si Ian na mismo ang nagtanggal ng

kanyang mga kamay na nakatabon sa kanyang harapan.
"They're beautiful." He said.
She was silent, her innocent eyes looking directly at his.
He continued kissing her breasts, sucking each of her pink nipples to his heart
content.
She shouldn't be shy of her size, she's big.
His kiss went down to her stomach.

He then slowly removed her shorts. Until only her underwear was the only thing that
was covering her body.
He removed it.
Then his kiss went down to hers. He knew this is her first time so he is going to
be patient.
He was licking her, and it was tickling her.
"S-sir..." she said. "Ang... ang-ang... sarap..."
That turned him on.
This is his first time dealing with a virgin. Lyca was never a virgin when they
first had sex. He knew it because he felt it. She was already loose.
She is wet and ready. And so is he.
He stood up in front of her and he removed his pajamas in front of her. Then he
took off his underwear.
He is undeniably huge. And for a virgin, this is going to hurt.
She was looking at his manhood and that made her eyes widened.
"Kakasya po ba yan?" she asked.
He smiled as he positioned himself for his entrance.
"This will quite hurt." He said.

Then he entered her. It was so tight. And it felt good for him.
"A-array po," she said, obviously hurting.
"Everything will be okay later, Pia. I promise." He said.
She believed him. She shut her mouth off.
Kumapit siya sa likuran ni Ian.
He was just beginning. And she already wants to stop. But she never said anything.
One... Two... Three thrusts... Then blood came out from her. That didn't stopped
him from doing it.
He looked at her innocent face. She was closing her eyes. Then he saw her tears ran
down from it.
He slowly moved inside her. She was still tight.
He has to be patient and get this thing done. He has to.
A couple more thrusts and she was starting to moan.
"Ahhh..." she moaned, her nails buried on his bare back.
He was hurting too.
They were both sweating.

"Can I go fast?" he asked her.
She opened her eyes, looked at his. She nodded.
Then he went fast.
He was near to his climax.
"I am coming, Pia." He said as his thrusts went deeper and faster.
She answered her with a moan.
"Ahhhhh...." She said.
Then, a couple more thrusts and...
He reached his climax. He steadied inside her, letting her have everything of his
fluid. If possible, walang masasayang.
After that, he curled up beside her. She was still.
He knew that hurt so much for her. So he wrapped his arms around her, kissing her
temple.
"Thank you and I'm sorry."
She just smiled with her eyes closed. Her arms were also wrapped around him. Then
she went to sleep first.
He never got away from her arms. All he wanna do is to make time stop and let him
have a break.
Though it was her first time, he had to admit it was one of the best sex he had in
his life.
For the first time, he took away's someone's precious thing.
CHAPTER 5
PIA'S POV
Nagising ako na nakayakap pa rin kay sir. Minasdan ko ang kanyang mukha. Gwapo
naman si sir ah.
Tutal Sunday ngayon, di na ako kelangan magmadaling maligo at pumunta sa trabaho.
Gumalaw si sir kaya'y pinikit ko ang aking mga mata.
Nakapikit ang mga mata ko pero nakikiramdam ako sa kanya. Mga ilang Segundo at
dahan-dahan niyang tinanggal ang mga kamay kong nakayakap sa kanya at tumayo na
siya.
Hindi ko namalayan na nakabalik na pala ako sa pagtulog.
IAN'S POV
What should I feel? Guilty? But damn, di ko alam na ganito pala kasarap pag first
time ng babae. *evil laugh*
Pero seryoso, I feel bad about me doing this to her. Pero no choice na kasi ako eh.
I decided to cook her breakfast dahil I know na medyo hindi pa siya makakalakad sa
sakit and I brought home the resignation letter for her. Oo, I am letting her
resign dahil ayokong pag-usapan siya sa trabaho tungkol sa kanyang pagbubuntis at
baka masagot niya ang mga katrabaho niya na ako ang ama, edi lagot ang image ko.
No worries naman kasi with pay naman siya simula ngayong araw. I also bought her a
small house, malapit lang dito sa condo ko. Para in case, hindi na ako mahirapang
puntahan siya, and I want to monitor her every day or a couple times a week.
She has to worry nothing. I got everything handled.
I know she was awake when I got up. Pero I think nakatulog siya ulit.
I'll be cooking egg and bacon for breakfast for her kasi hindi naman ako nagbe-
breakfast.
As I was waiting for the oil to be hot, I took a glimpse of her.
She's like an angel sleeping in my bed. Pero siyempre may dungis, may dugo, her
blood.
I hate to do this but I can't stop myself from comparing her to Lyca. I don't know
why but I just feel like comparing both of them.
Sino ba si Lyca?
Well, Lyca WAS my girlfriend for 3 years. We were so good for each other, she was
my dream girl, but all of that changed when I got to knew the real her. She is a
slut, I know because she bed 2 of my friends, and they said that they think that
she's after only on my money.
We broke up the day when I interviewed Pia. Sinugod niya ako sa office when she
read my text message saying 'let's breakup.' I know I'm being a dick but I can't
waste another time for her just to say those words. Besides, she deserved it.
She said she's not done with us. I don't believe her.
And I can't trust her with baring my child. I trust Pia more.
I noticed the girl on my bed move.
I'm not the sweet type and what I am about to do now is just because I'm
thoughtful.
Kakatapos ko lang palang magluto ng itlog. Wag nalang yung bacon. I prepared her
breakfast in a tray at nagtimpla ako ng gatas.
Pagkatapos nun ay naisipan kong gisingin siya para kumain na.
"Sophia, Sophia..." I called her.
She slightly moved.
"S-sir," I noticed her force herself to bangon.
"Breakfast." Malimit kong sabi. "eat it."
She was so adorable tingnan while she's rubbing her eyes. She wrapped the comforter
on her breasts.
"S-salamat po." Sabi niya.
Tumayo ako at kinuha ko yung resignation papers. I handed it to her.
Napahinto siya sa pagkain. "Ano po ito?"
"I made you a resignation letter," sagot ko.

"Ano po? Gusto niyo na akong magresign?"
"For the mean time."
"Kelangan po ba?"
Tumango ako and I gave her my pen.
"After giving birth to the kid, I'll hire you again," dagdag ko.
She signed it.
PIA'S POV
It has been3 weeks simula nung ano namin ni Ian.
Nasa mall kami ngayon ni Max, ang bakla kong bestfriend, namimili ng mga damit.
Kasi may 50% off sa LEE eh. Malapit na raw kasing magpasko. Kaya ayun, hinila ako
ni Max bigla.
Pagkatapos makabili ng mga on sale items ay dumiretso kami sa Chowking. Gusto niya
raw kasing kumain ng Chao fan.
Iba ang trip ni baklang bespren ngayon kasi naka-damit panlalaki sya at hindi siya
nagbabading-badingan. Sabi ko sa inyo eh lalaki at babae ang gusto nito.
Nakaakbay siya sa akin habang umoorder kami ng makakain.
Well, hindi pa alam ni bespren ang tungkol sa sitwasyon ko. Di ko pa din alam kung
buntis ba ako o hindi.
Ay oo nga pala, naglipat ako ng bahay kasi nag-insist si sir na doon ako tumira sa
magandang bahay na nabili niya para sa akin. Ang ganda pala pag mayaman ka kasi
nabibili mo lahat ng gusto mo.
Hindi pa din ako nagte-take ng pregnancy test kasi gusto kong mafeel yung
pagsusuka. Para thrilling.
Minsan nga naisip ko na baka nagfail kami ni sir?
Naghihintay akong matapos si Max sa pag-oorder nang may nakita akong poging lalaki
na naka-shades at naka-suit na nakatingin sa akin mula sa labas ng Chowking.
"Sir?"
Galit itong nakatingin sa akin.
"Teka muna Max." at linabas ko si sir.
"Sir!" bati ko sa kanya. "Long time no see."
"Sino yang kasama mo?" tanong niya.
"Ha? Si Max? Bakit po?"
Hindi niya sinagot ang tanong ko. Instead, nagchange topic siya. "How are you
feeling?"
"Ah, okay naman po."
"Feeling weird these days?"

"Hindi naman po." Iniba ko naman ang topic. "Tara po sa loob, kain?"
"No thanks."
"Sir naman eh! Tara na sa loob!" I demanded.
Nakakainis diba? Niyayaya ko na nga siya, ayaw pa nya?
"Kung ayaw mo, wag." At pumasok ako sa loob.
Ilang segundo ang nakalipas ay sinundan ako ni sir.
Umupo siya sa tabi ko. Nasa harapan ko naman si Max.
May malisyang pinagpalit-palit ni Max ang kanyang tingin sa aming dalawa.
"May wala ba akong alam dito, Pia?" tanong ni Max sa akin.
Tiningnan ko lang si Ian. Hindi ako makasagot.
"Office romance?" tanong niya ulit.
"Ano ka ba, Max. Boss ko ito." Suway ko.
"Bakit? Di ba pwedeng magkaroon ng relasyon ang boss at ang empleyado?" pangungulit

ni Max.
"Sir, eto na po yung order niyo." Sabi nung kakarating na waitress.

Inilatag nung waitress ang order ko sa harap ko.
I feel odd.
Pagkatingin ko pa lamang sa pagkain ay nasusuka na ako. Tumayo ako at dumiretso ako

sa banyo.
T*ngina. Ngayon ko pa lamang mararamdaman to? Wrong timing! Nandito si Max!

Nakakahiya kay sir. Patay kami sa kasunduan namin.
Kakasuka ko pa lamang. Kulang nalang yakapin ko yung bowl.
Hinarap ko ang sarili ko sa salamin. Nakatingin naman yung buntis na babae sa akin.
"Miss, sorry pero nasusuka ka ba?"
"Naku! Paano niyo po nalaman?" natutuwa kong tanong.
"Wala. Ganyan din kasi ako nung di ko pa alam na buntis ako." Sabi niya.
Hindi na ako nakapagsalita. Umalis na din yung babaeng buntis.
Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin ulit.
"Buntis na ako?" tanong ko sa sarili ko, di sure kung masisiyahan o malulungkot.
Lumabas ako sa cr. Di ako pwedeng magtagal dahil baka kung ano na naman ang
matanong ni Max kay sir.
Naabutan ko silang nagtatawanan.

"Oh, Pia. Nandyan ka na naman pala eh," sabi ni Max. Tiningnan lang ako ni sir.
Umupo ako sa tabi ni sir. Tiningnan ako ni Max at ang pagkain ko.
"May problema ba sa pagkain, Pia?" tanong niya.
"Wala naman." Sagot ko. "Ah sir, tara na po?"
"Saan kayo pupunta? Kakarating lang natin dito." Sabi ni Max.
"Huh?" -si sir.
"Halika naaaaaaa." At hinila ko si sir.
Nasa drugstore kami ngayon ni sir. Masaya kong ibinalita sa kanya na nagsusuka na
ako. Kaya sa drugstore kami dumiretso para mamili ng pregnancy test.
"Ano po yung bibilhin niyo?" tanong nung babae.
"Ikaw na," sabi ko kay sir.
"Ikaw na, ikaw ang gagamit." Sabi niya.
"Ikaw na kasi."
"Ikaw."
"Ikaw." -ako, at linakihan ko ang mata ko.

Mehehe. Panalo ako.
"Pregnancy test po," sabi ni sir dun sa babae.
Ngumiti naman yung tindera. Nagpapacute kay sir. Tila di narinig ang sinabi.
"Ma'am narinig niyo po ba ang asawa ko?" tanong ko ulit sa kanya at tiningnan ako
ni sir.
"Ah, oo. Sorry." At ayun kinuha na niya yung hinihingi namin.
Pagkatapos naming makabili ay dumiretso kami sa bahay KO na bigay ni sir. Dumiretso

ako sa cr. Tatlong magkaibang pregnancy test ang binili niya para daw sigurado.
Atat naman itong si sir. Para lang kaming mag-asawa na expecting for a baby.
Haaaay, ang cute <3
Ayun, inihian ko yung tatlong pregnancy test. Hinintay ko muna ang results bago ako
lumabas sa cr. Para ako ang unang makaalam ano. ^_^
*katok katok katok*
"Pia, tapos ka na ba?" tanong niya.
Hindi ko nalang sinagot.
Lumabas na ako.
Nakikita ko siyang hindi mapakali na paikot-ikot sa sala.

"Wag ka ngang atat," sabi ko na dala-dala yung pregnancy test.
"Kinakabahan kasi ako." Sagot niya.
"Oh!" at binigay ko sa kanya yung pregnancy tests.
"POSSITIVE LAHAT?!" Hindi ko alam kung nagulat siya o ano ba pero alam kong masaya
siya.
Nginitian ko siya, "oo."
Bigla niya akong kinarga at inikot.
"Yes! Magkakaanak na ako!" sigaw ni Ian.
Napangiti na lamang ako dun. Ang sweet pakinggan kahit pambayad lang ito ng utang.
"Oh, dahan dahan naman." Sabi ko sa kanya.
At dahan-dahan niya akong binitawan.
"Thank you, Pia." Sabi niya.
Ngumiti nalang ako.
"Let's have a checkup tomorrow and after let's visit my parents." Sabi niya.
"ANO?!!"
Visit his parents daw. Ano na naman ang gusto nito?

"Ipapakilala lang naman kita as my girlfriend."
"What?!" edi napa-english na naman ako.
"Dadating kasi ang kapatid ko, si Brian. Dito sila magha-honey moon ng kanyang
asawa. At gusto ni mama na nandoon ako. At I think it's the best time to tell them
na buntis ka," sabi niya.
"Sir naman-"
"And please don't call me sir, Ian nalang."
Kinabukasan, matapos kaming magpacheck up ay dumiretso kami sa Tagaytay. Taga roon

daw kasi ang mga magulang ni Ian. Kinakabahan ako.
Binigyan niya pala ako ng singsing dahil magpapalabas kami na engaged na kami. Sabi
niya kahit na anong mangyari, wag daw ako magpapadala kay Brian dahil baka mabuking
kami.
"Sure ka ba talaga dito sa ginagawa mo?" tanong ko kay Ian.
Nakangiti lang ito habang nakatutok sa daan, "yup."
Huminto siya sa harap ng napakalaking gate na kulay itim. Parang old fashion na
gate. Maya-maya ay bumukas iyon ng bongga bongga. Mas kinabahan ako.
Pumasok na kami.
Ang laki pala ng lugar ng mga magulang nila kasi pagpasok mo sa may engrandeng gate
ay malayu-layo pa bago mo marating ang masyon.
Maraming nga Acacia trees at kakaibang mga naglalakihang mga kahoy. Napa-nganga
tuloy ako. O_O
Ayun, nakita ko ang mansyon nila.
HANLAKEEEE.. (*o*)
Hininto ni Ian ang kotse niya sa may malaking space sa harap ng main door ng
mansyon.
Bago pa sya lumabas ay hinawakan niya ang aking kamay.
"Chill. You'll love mom and dad. Lalo na si Lolo." Sabi niya.
"Back out nalang kaya ako? Kinakabahan kasi ako." -ako
"Babe, nandito na tayo. And I already told them we're coming. Wait for me." At una
siyang lumabas sa kotse.
Teka, dito niya ba ipapark ito? Loko talaga.
At BABE daw? Shet. Kinilig naman ako dun.
Oo, sabi niya kasi kanina na BABE yung tawagan namin pag nasa kanila kami para
naman may spice yung pagpapanggap namin.
Pinagbuksan niya ako ng pinto ng sasakyan.
Nakikita kong nakaabang yung dalawang matanda sa may pinto at malalaki ang mga
ngiti nito, may babae at lalake rin. Ang lalaki ay parang mas matanda lamang kay
Ian.
Teka-ito ba si Brian?
Hinawakan ako agad ni Ian sa bewang. Napatingin ako sa kanya, yung mata ko ay
nagtatanong kung ano ang gagawin ko.
Act natural, Pia. Naalala ko na sabi niya kanina habang pa-Tagaytay pa lamang kami.
"Hijo," agad naman siyang binungad ng halik nung matandang babae, I bet mama niya
ito.
"Mom." -si Ian. Oh tama ako diba? "Dad. Brian and Sam." At iniisa-isa pa niya
talagang tawagin sa pangalan silang lahat?
"Son." At niyakap siya ng kanyang ama, kaya dumistansya muna ako.
"Bro." -Brian.
"Ian." -Sam
"Everyone, meet my girl, Sophia." At eto na nga yun, kung bakit ako kinakabahan.
"Hello," mahiyain kong bati at naglahad ako ng kamay.
Agad naman yung tinanggap ng mommy niya at nagbeso sa akin, yung ama niya rin ay
tinanggap yung palad ko, si Brian ay kahit iba ang tingin sa akin ay tinanggap niya
pa din ang palad ko at pati na yung asawa niya.
"So, where did you meet this fine lad?" tanong ng daddy niya.
Tumawa si Ian at hinawakan niya yung kamay ko. "Work dad. She was my executive
assistant."
"Office romance?" sabi ni Brian. "Akala ko tutol ka doon?"
"Hindi mo naman mapipigilan pag si puso na ang magsabi na siya eh," sagot ko naman.
Luh. Di pala ako pwedeng sumagot kasi baka mapipilosopo ko ito. Shet. Sorry Ian,
sorry.
Akala ko ay magagalit sila pero-nagkatuwaan!
Okay, safe ako.
"Come in, your lolo is waiting inside," sabi ng mama niya.
Pumasok na kami sa loob ng bahay nila. At lumabas sa may malaking bakuran na may
swimming pool.
Wow, first time kong makakita ng ganito. Sa tv lang ako nakakakita ng malaking
bahay na may swimming pool.
Nakikita ko na may mga handang pagkain sila. Nagpa-cater pa talaga? Sabagay, mga
mayayaman eh.
Nakahawak pa din si Ian sa kamay ko.
May matandang lalaki na niyakap si Ian.
"Lolo." Nakangiti nitong sabi dito.
Ito pala lolo niya? Ang gaganda naman ng lahi nila.
"Ian." At tiningnan ako ng matanda. "Who is this beautiful lady?"

Puro naman kayo puri eh. Hindi naman po ako masyadong maganda. HEHE. ^_^
"Ah, lolo. Meet Sophia, my girlfriend." Pagpapakilala ni Ian sa akin.
Ewan ko kung bakit pero everytime na pinapakilala niya ako sa kahit sino na bilang
girlfriend niya ay kinikilig ako, parang may mga langaw sa loob ng tiyan ko. HAHA.
"Good afternoon po," bati ko at inilahad ko ang kamay ko.
Tinanggap naman ito ng matanda at hinalikan pa.
"Lolo, bantayan niyo po muna ito. Magbibihis lang ako." Paalam ni Ian.
"Ian!" at hinawakan ko yung damit niya.
Ngumiti lamang siya at hinalikan niya ako sa pisngi.
O_O ß ako.
Namula naman ako. HAHA. Kinilig eh., Sobra na to Ian, baka mahulog yung loob ko
sayo. Di to pwede. Di tayo bagay.
"Babalik lang ako." Sabi pa niya.
-----------
Brian and Sam sa side. :)
PIA'S POV
Eto ako ngayon sa labas ng mansyon, kasama ang lolo ni Ian. Kami lamang dalawa kasi
may ginagawa muna si Ian.
Gumagabi na. Nag-uusap lamang kami ni Sir Sebastian.
"So, how is the company?" tanong ni Sir Sebastian sa akin.
"Okay naman po." Ang tangi ko lang masagot.
"How about Ian?" tanong nya.
"Po?"
"I mean-how is he as a boyfriend?"
Umayos ako ng upo. "O-okay naman po siya. Strikto, unpredictable yung mood. Pero
pag masaya siya, eh masaya po talaga siya. Trabaho ay trabaho. Naturally sweet din
po siya. Di kagaya nung parang pinipilit na sweet ba." Sagot ko.
Hindi ko inakalang may maisasagot ako dun kaya sinagot ko nalang yung totoo. Yun
naman yung totoo. Sweet siya kasi kinikilig ako. HAHA.
IAN'S POV
"I mean-how is he as a boyfriend?" narinig kong tanong ni lolo kay Pia.
Nasa likuran lang nila ako dahil kakarating ko lang galing sa loob nang narinig
kong iyon nalang ang tinanong ni lolo sa kanya.
"O-okay naman po siya. Strikto, unpredictable yung mood. Pero pag masaya siya, eh
masaya po talaga siya. Trabaho ay trabaho. Naturally sweet din po siya. Di kagaya
nung parang pinipilit na sweet ba." Narinig kong sagot ni Pia.
Di ko namalayang napangiti ako sa sagot niya. Ang ganda lang kasing pakinggan.
Lyca really is too different from this girl. I mean-Lyca doesn't wanna talk to Lolo
that much at maarte din siya samantalang ang isang ito ay fun na kasama at walang
arte.
"I like her." Naalala kong sabi ni mama kanina.
Napangiti ako.
"Ian, are you evesdropping on our conversation?" tanong ni Lolo.
Lumapit ako sa kanila. "Yes sir. Kasi baka anung sabihin nitong girlfriend ko
sakin. Baka siraan ako sa harap ng lolo ko."
Tumawa si Pia. "Hindi naman ako ganun. Kahit gaano pa kasama ang ugali mo sa akin,
I will still tell them the good side about you."
She's unbelievable. Or she's just flattering me?
Tumayo si Lolo at kumuha ng tatlong beer in can mula sa cooler na nandoon.
"Let's have a drink?" he offered us.
"Ako lang po, Lolo." Sabi ko.
"Why? What about Sophia?"
"She can't drink. I won't allow her."

"Oh, over-proctective si boyfriend ah? Totoo na nga ba ito? Kayo na nga ba ang
magkakatuluyan?" tanong ni lolo.
Tumawa ako. "She just can't. Baka mapaano ang baby namin."
Lolo was silent for a moment, looking like this à O_O
"What are you talking about?" tanong ni lolo.
Tumawa ulit ako at hinawakan ko ang kamay ni Pia. "We're having a baby. Pia's 2
weeks and a half pregnant."
Dumating sina mommy at daddy.
"Ano yung nariring namin na magkakababy na ang baby namin?" tanong ni mommy sa akin
na may makahulugang ngiti.
Alam kong nahihiya na si Sophia. Hinigpitan ko ang hawak sa kanyang kamay.
"Yes, you heard it right. Me and Sophia are having a baby." Sabi ko sa kanila,
narinig iyon ni Brian and I saw his eyes widened in disbelief.
"Wait-what about Lyca?" tanong ni Brian. "I thought you guys just broke up 3 weeks
ago? And why is she pregnant for almost 3 weeks?"
I knew he will ask that kaya hinanda ko ang isasagot.
"Well, things about Lyca and me didn't turned out well and I think she's not for
me. I met Sophia the day we broke up. We fell in love at first sight. At sabi pa
nga ni Pia kanina, mo naman mapipigilan pag si puso na ang magsabi na siya na." I
answered him and looked at Pia's eyes like I really love her.
"Oh, stop it kids. Then there's a bigger reason for us to celebrate!" sabi ni dad.
I just gave Brian a smile. I know na galit na galit siya at siya'y nag walk out.
PIA'S POV
Kinilig ako kanina. Di pa nga lumalabas yung bata eh mahal na nila agad the moment
na nalaman nilang buntis ako.
For once, naramdaman ko na totoo to. Na hindi lang kami nagpapanggap ni Ian. Pero
after 9 months, babalik kami sa dati. Kaya susulitin ko na ito.
"Sa iisang kwarto lang tayo, Sophia ha?" sabi ni Ian sa akin.
Paakyat kami sa grand staircase nila.
"Ha? Bakit? Wala ba kayong extrang kwarto?" tanong ko.
"Meron pero mas gusto kong iisa lang ang kwarto natin. I know Brian would find ways
to look for something na makakasira sa akin," sagot niya.
Kanina pa siya nakahawak sa aking kamay. Di niya iyon binitawan.
Nasa kwarto na niya kami. Ang laki ng kwarto niya. Singlaki ng sala, kusina, at
kwarto ko kung ipagdidikit.
"Ang laki naman ng kwarto mo?" -ako
"Syempre," sagot niya.
"Ilang babae na ba inuwi mo dito?" tanong ko.

Patay! Bakit ko ba natanong iyon?
Tiningnan ako ni Ian. Inaayos niya ang beddings.
"Ikaw pa lamang." Sagot niya.
Kinilig na naman ako ulit.
"Weh? Eh yung Lyca na yun?"
"We only ate dinner with my family sa labas. Not here. She hates long trips. That's
why." At kakatapos niya lang ayusin ang beddings niya.
Tinanggal niya yung tuxedo niya at linagay niya iyon sa may upuan ng computer.
Tinanggal na din niya yung necktie niya and he unbuttoned 3 buttons ng kanyang
longsleeves.
Imba din itong si Ian kasi kahit nagbabyahe ay naka-executive attire.
"Maligo kana." Sabi niya sakin.
"Sige."
Mga 20 minutes akong nandoon sa loob ng kanyang malaking cr na singlaki ng kusina

ko. Shet. Ang yayaman.
May bathtub na nga, may shower pa, at may kung anu-ano pamang mga gamit na ngayon
ko lang nakita.
Nagbathtub nalang ako, para naman makatry ako nito. Wala kasi ito sa amin. Iba kasi
ang itsura ng bathtub na ito, parang gawa sa ginto kasi kulay gold nga.
Pagkatapos kong maligo ay lumabas na ako pero wala akong nakitang Ian.
"Baka bumaba." -ako
Kaya I take my time on changing my clothes at mag-ayos para ready to sleep na.
"Eh wala naman pala akong t-shirt na dala!" sabi ko. Puro kasi dress yung nadala
ko.
"Manghihiram nalang ako ng t-shirt kay Ian. Importante lang." at binuksan ko yung
isang kwarto na puno ng kanyang mga damit.
Iba nga talaga pag mayaman ka. Naka-sort lahat ng bagay dun.
May mga tuxedos, mga sapatos, mga designer pa.
Ayun kumuha nalang ako ng isang plain white na longsleeves. Ang lalaki kasi ng mga
t-shirts niya.
Pagkatapos kong magbihis at everything ay wala pa din si Ian. Kaya nanood nalang
ako ng tv.
Astig ng kwarto niya kasi may maliit na sala.
Ayun, pag-open ko ay nasa DISNEY CHANNEL. Natawa ako. Nanonood ba siya nito?
Phineas and Ferb yung palabas.

Sa kakatawa ko ay nakaramdam ako ng gutom.
"Kakakain ko lang at nagugutom ako?" sabi ko.
Tiningnan ko sa pinto pero walang sign na paparating na si Ian.
"Bababa na lang ako." At in-off ko yung tv at bumaba ako.
Maingat akong bumaba.
Naririnig ko na nag-uusap si Ian at ang kanyang ama.
"I like that girl than Lyca," narinig kong sabi ng ama niya.
Edi flattered naman ako.
Tumawa lamang si Ian. "She's different."
Edi kinilig ulit ako.
"It's good to know na sa kanya ako magkakaapo," -dad niya.
"I sure am lucky, too."
"Son, let's talk about the mana when the child is born, okay? Mauna na ako dahil
hinihintay na ako ng mommy mo sa itaas. Umakyat ka na rin at samahan mo ang future
asawa mo."
At nanlambot ako sa sinabi ng ama niya. Ang sweet. <3
Hindi ako nagpakita sa ama niya nung dumaan ito.

Hinintay ko munang makaakyat yung ama niya.
Tumayo siya sa pagkakaupo nung nagpakita na ako.
"Oh, gising ka pa?" tanong niya sa akin at tiningnan niya ako from head to foot.
"Bakit mo suot ang longsleeves ko?"
"Eh pasensya ka na ha, wala kasi akong dalang pambahay. Nakalimutan ko .Shorts lang
dala ko," sagot ko.
Para kasing wala akong suot na shorts sa itsura ko dahil oversized yung puting
longsleeves niya.
IAN'S POV
Nakita ko si Pia na nandoon.
"Oh gising ka pa?" I asked her.
I can't stop myself from staring kasi mas lalo siyang gumandang tingnan dun sa suot
niyang longsleeves ko at naka-shorts lang siya.
"Eh pasensya ka na ha, wala kasi akong dalang pambahay. Nakalimutan ko .Shorts lang
dala ko," sagot niya naman.
"Hinintay mo na sana ako sa itaas," sagot ko habang nililigpit yung dalawang basong
pinag-iinuman namin ni dad kanina.
"Nagugutom kasi ako," sabi niya.

"Huh?" kakakain palang natin diba? Isip ko pero naalala kong buntis pala tong
babaeng ito. "Ah, ano ba ang gusto mong kainin?" at binuksan ko yung fridge para sa
kanya.
"Di ko alam."
Kumuha ako nung natirang cake kanina at yung fresh milk na pinabili ko sa katulong
kanina para kay Pia para healthy ang bata.
"Ayoko niyan. Sobrang tamis." Sabi niya.
Binalik ko yung cake at kumuha ako nung prutas na na-slice na.
"Ayoko din niyan, gusto ko ng Mr. Chips." Sagot niya.
"Di pwede. Masama yan sa bata." Sagot ko.
"Eh gusto ko eh."
"Hindi nga pwede."
"Gusto ko nga eh!!!" at ngayon ay tumaas na ang boses niya.
"Magtatalo pa ba tayo, Pia?"
"Oo, kasi gusto kong kumain ng Mr. Chips." Sagot niya at namewang pa ito.
Talo ako. Bakit ba mahirap nang manalo dito? At grabe ang mood swings. Ang takaw na
din. Ganito ba ang mga buntis?
Binuksa ko yung overhead cabinet kung saan nagsa-stock ng junkfoods si mommy.

"Walang Mr. Chips dito. Nova, Piattos, Cheetos at iba pa lang ang nandito. Walang
Mr. Chips."
Tiningnan ko ang ekspresyon ng mukha niyang mag-turn into sad.
Hindi siya nagsalita.
"Sige matutulog nalang ako-ng gutom," and she turned back.
Ano na naman kaya ang gagawin ko dito? Tiningnan ko lamang siyang umakyat sa itaas
habang nag-iisip ako kung paano ko ito masosolusyunan.
Nang maka-isip na ako kung ano ang gagawin, agad agad akong umakyat sa itaas.
Naabutan ko siyang umiiyak habang nanonood ng Phineas and Ferb.
Ang weird. Para sa pagkain lang?
"Pia," tinawag ko siya.
Di siya sumagot.
"Pia." Ngayon ay nakatayo na ako sa harapan niya.
Hindi pa din siya sumagot.
"Pia naman eh," sabi ko. "Tara bili tayo ng Mr. Chips." Sabi
ko.
Pinunasan nito agad ang mga luha. "Talaga? Tara?"

Iyon yung naisip ko. Mamimili nalang kami tutal may malapit lang naman na 24/7 open
na convenience store dito at di naman mahirap hanapin ang gusto niyang kainin.
Paglabas namin sa kwarto ko ay iyon din ang paglabas ni mommy sa kwarto niya.
"Oh, mga anak, saan kayo pupunta?" tanong nito at hinigpitan ang tali ng bathrobe
niya.
"Ah, maghahanap lang po ng makakakain para kay Pia." Sagot ko.
"Eh marami namang makain sa ibaba." Sabi ni mommy.
"Wala po syang gusto dun eh." Sagot ko.
"Ah," tumawa si mommy. "Maghanda ka anak dahil kakasimula palang ng paglilihi

niya."
I felt warm sa sinabi ni mommy.
"Sige mom, mauna na kami." At hawak-hawak ko ang kamay ni Pia at together we went
out.
Nasa harap kami ng MAY'S CONVENIENT STORE. Bago ko pa pinalabas si Pia ay binigay
ko sa kanya yung dala-dala kong jacket.
"Suotin mo to, I don't want you to catch a cold." Sabi ko.
Mabuti naman at masunurin itong ina ng anak ko.
Kakabili lang naming ng Mr. Chips at kanina ay nagtalo pa kami ni Pia dahil yung
malaki talaga yung gusto niyang bilhin at yung maliit yung ininsist ko na yun
nalang ang aming bilhin.
Nakauwi na kami sa bahay. Suot pa din ni Pia ang jacket na pinasuot ko. Nasa may
swimming pool kami ngayon, binabad niya ang mga paa sa tubig at ako naman ay kumuha
ako ng gatas niya.
"Eto o, inumin mo," at tinabihan ko siya.
Pagkatapos niyang inumin ang isang basong gatas, "ibabad mo ang paa mo dito."
"Bakit?"
"Sige na, you'll feel relaxed promise." Sagot niya.
Pagbibigyan ko to dahil buntis.
Binabad ko at...
Ohh, ang sarap ng feeling kahit malamig.
"Ano ba ang ipapangalan mo sa baby pag lalaki?" tanong niya sa akin.
"Ako?" ano nga ba? "Hindi ko pa alam."
"Ako ang magngangalan kung babae ha?" sabi pa niya. "Kasi kahit wala ako sa tabi
niya, maaalala niya na ang mama niya ang nagngalan sa kanya."
That hit me. Nalungkot siya. I know. Kasi ang kasunduan naming ay pagkatapos niyang
ipanganak ang bata, she'll stay for a few more months para sa breastfeed ng bata
and kung kailan pwede nang makainom ng processed milk ang bata, jan na siya aalis
sa picture.
I'm using her, and I know na alam niya ito. We're using each other. Mas matagal nga
lang yung paggamit ko sa kanya.
"Sige." Sagot ko.
Syempre, siya pa din ang ina, may karapatan din siya.
Sumandal siya sa balikat ko. I didn't expect that to happen.
"Alam mo, ito na ata ang pinakamasaya kong araw. Kahit nagpapanggap lang tayo, feel
ko pa din na totoo itong lahat na ginagawa natin. Salamat sir dahil binigyan mo ako
ng chance na makaramdam ng ganito. Paglabas ng baby natin, ingatan mo ha? Gaya ng
pag-iingat na gagawin ko ngayon and for the rest of my pregnancy months." She said.
Napangiti ako sa sinabi niya pero ang ngiti ko ay lungkot. I want her to be the mom
of my child kasi bukod sa may utang siya sa akin, I just want her to be the mom of
my baby.
Hindi ko napansin na nakatulog na pala siya sa ganung posisyon. Naku, ano na ang
gagawin ko nito?
CHAPTER 6.1
BRIAN'S POV
Kilala niyo na ako diba? Oo, kapatid ko si Ian. Ako ang unang anak ng ama namin sa
labas.
Bata pa lamang ako nung sabi ni mama na sa ama ko na raw ako titira. Kahit ayoko at
mas gusto kong makasama ang mama ko, wala akong magawa dahil bata pa lamang ako.
Okay naman si Tita Veronica at Papa Fred. Si Tita Veronica ang asawa at ang mama ko
ay kabit lamang.
Akala ko ok na, pero nung dumating si Ian ay nag-iba. Ang atensyon ng lahat ay nasa
kanya. Ian is 5 years younger than me.
Ngayon, gusto kong mapunta sakin ang GAZE dahil alam kong iyon lang ang gustong
makuha ni Ian sa lahat ng pwedeng imana sa amin. Gusto kong maramdaman niya ang
sakit ng naagawan.
Pero parang Malabo na dahil magkakaanak na sila.
Tiningnan ko ang kapatid ko mula sa veranda na malapit din sa pool. Kasama niya ang
buntis niyang nobya.
Nagtataka ako kung bakit kay bilis niyang nagkaanak. Hindi ako naniniwalang
coincidence lang na nabuntis niya ang babaeng iyon eh kakabreak pa lamang nila ni
Lyca.
I have to find out. Alam kong may tinatago tong si Ian.
But first, I have to be good to him-like how kontrabidas do in movies.
Hahaha. Yun na lang for now.
IAN'S POV
It has been three months since we found out that Pia's pregnant. And since that day
nung umuwi kami galing sa Tagaytay, I haven't seen her often kasi busy na din sa
trabaho at palagi din siyang pagod at natutulog.
But I never lost contact with her.
We exchanged text messages every now and then. Palagi ko ding kinukumusta ang lagay
niya and how she is feeling.
Alam na rin ng gay bestfriend niya ang tungkol sa deal namin and Max promised not
to tell anyone about it.
Mom, dad, and lolo are pressuring me to marry Pia. I told them na it's not the
right time because I want to give Pia the wedding she deserves. That was a lie,
kasi me marrying her wasn't part of the plan.
Nag-usap kami ni Pia kagabi through tawag and we decided na magkita kami ngayon sa
labas ng hospital dahil sabay kaming pupunta sa ob-gyne niya to find out the sex of
the baby.
I never been this excited my whole life.
Kamusta na kaya ang anak ko sa loob ng tiyan ni Pia? And I wonder how Pia looks
like ngayon. I haven't seen her for months pero nagpapadala naman ako ng kanyang
mga kailanganin every week. So hindi pa din ako nagkulang.
I was looking for a parking space sa parking lot ng hospital. And when I got to
park my car, hinanap ko na siya.
I saw her patiently standing sa labas ng entrance ng hospital. She's wearing a pink
dress with matching pink headband pa.
When I got near her, hindi ko namalayan na may slight bump na pala ang tiyan niya.
I was silent for a moment. I looked at her, nakikiramdam. Ang ganda niya. Mas lalo
siyang gumanda sa kalagayan niya.
"tara na sa loob?" sabi ko.
She smiled.
I put my hand on her waist. I'm a gentleman, syempre. And I know na sanay na siya
sa Gawain kong ito.
We were both talking to the doctor. She was telling us about the dos and don'ts
during Pia's pregnancy. She said a lot of things and the only thing I won't forget
is NEVER MAKE HER SAD, UNDERSTAND HER BECAUSE SHE'S CARRYING YOUR BABY.
"Are you ready for the gender of the baby?" the doctor asked us.
We looked at each other, Pia and I.
"Yes." Sagot ko.
"The baby is-" *insert drumroll sound fx dito* "a boy."
Parang mas sumaya ako. Nagkangitian kami ni Pia. I am happy, we both are. Lalaki
ang anak namin.
"Do you want a photo?" -doctor
"Yes please." -Pia.
Nasa McDonald's kami ngayon. Hiling kasi ni Pia na kumain ng McFlurry kaya siya ang
masusunod.
Natatawa ako sa reaction niya sa bawat subo nya.
"Ang sarap," sabi niya everytime sumusubo siya.
Napatawa na lamang ako. Wala sana akong gustong kainin pero pinilit niya akong
tikman yung McFlurry kaya napakain ako. Masarap nga naman pala.
"Oh ba't ka natatawa?" tanong niya, mukhang naiinis na naman ang isang to.
"Wala." Sagot ko.
"Bakit nga?" tanong niya ulit.
"Wala sabi." -ako. Dahil alam kong di niya ako tatantanan hanggang sa sasagutin ko
siya, iniba ko nalang ang topic. "I thought of something."
"Ako din eh. Pero ako muna mauna," sagot niya sabay subo. "May naisip ka na bang
pangalan ng bata?"
Napag-isip ako. "Wala pa eh. Yun nga ang napag-isipan ko. What if tayong dalawa ang
magngalan sa bata? Tutal anak din naman natin yan."
PIA'S POV
"Wala pa eh. Yun nga ang napag-isipan ko. What if tayong dalawa ang magngalan sa
bata? Tutal anak din naman natin yan."
Na-touch ako sa sinabi niya.
Tutal anak din naman natin yan.
Anak din naman natin yan.
Anak din naman natin.
Anak natin.
Natin.
Paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko ang sinabi niya. Kinilig na naman ako.
Haaaay Lord, kung tatagal pa tong ganito siya sakin, baka mahalin ko na siya. I
need guidance po. Kung di niyo naman po siya ibibigay sa akin eh wag niyo po akong
payagan na mahulog sa kanya. Ayoko pong masaktan.
"Hey." -siya.
"Ah, oo. Good idea." Sagot ko naman at sa pagkain ko nalang binigay yung atensyon
ko. Baka Makita ni Ian na namumula ako.
Tumunog ang cellphone niya.
*kring... kring...*
"Excuse me," sabi niya sakin. "Hello? Opo, nasa McDo kami. Kasama ko siya ngayon.
Sige po." At baba.
Ayoko nang magtanong. Wala naman ako sa lugar na magtanong kung sino yun.
"Mom and dad are coming over." Sabi niya.
As in? Bakit niya sinabi yun eh di naman ako nagtanong ah? Ehhh, parang nagiging
sensitive at thoughtful na itong si sir ah?
Nginitian ko na lang siya.
Ilang mga minuto ang lumipas at dumating na ang mga inaasahan naming mga bagong
kasama. Ang mama at papa niya.
Yung dating Ian na nakaupo sa harap ko ay nasa tabi ko na ngayon. Kasi nasa harap
namin ang kanyang mga magulang, umoorder ng pagkain.
"So, how are you feeling, hija?" tanong ng ama niya sa akin.
"Okay naman po ako." Sagot ko. "Kayo po?"
"Okay lang din naman kami." Sabi niya.
"Hija, I see the slight bump on your tummy. How are you feeling naman?" ang mommy
niya na naman yung nagtanong sakin. Nakakagaan din ng loob ang ngiti ng mommy niya
eh.
Natawa ako. "Opo, okay lang naman po ako. Lumalaki na si baby." Sagot ko sabay
himas sa tiyan ko.
"Yung paglilihi mo? Okay lang ba?" tanong niya sakin.
"Eh, nakakatawa nga po kasi gusto kong uminom ng calamansi juice yung walang sugar.
Yung pure juice niya po." Sagot ko.
"Talaga?!" si Ian.
"Naku, wag mo namang sabihin sa kin na di mo alam yun, hijo?" -mama niya.
"Napapabayaan mo na ang mag-ina mo dahil sa kompanya?" -papa niya.
"Kung ganun eh, take some leave para kay Pia at sa bata. She needs it. This time of
her life, this is the time when she needs you the most." -mama niya.
Naku. Di lang ako mahuhulog kay Ian. Pati na din sa pamilya niya. Ang caring eh.
Minsan gusto kong sila nalang yung mga magulang ko kaysa sa mama kong pabaya sa
nag-iisa niyang anak.
Tiningnan ako ni Ian.
"Ano?" tanong ko sa kanya.
Saka siya ngumiti. "Sure, magbabakasyon kami sa inyo mom for a week next week."
"Aba, good idea, son." -dad niya.
"Pero wala sila Brian next week. Pupuntang Cebu, doon magha-honeymoon," dagdag ng
kanyang ina.
"Edi mas mabuti." Sagot ni Ian.
Mga bandang alas 8 na ng gabi nung nakarating kami sa bahay. Hinatid ako ni Ian.
Aba at pinagbuksan pa ako ng pinto. Syempre, sanay na ako dun. HAHAHA.
"Thank you," sabi ko at bumaba ako.
Dumiretso ako para buksan ang gate nang tinawag niya ako at hinawakan ang braso ko.
"Pia." -siya.
"Ano?" -ako
"Okay lang ba na next week dun muna tayo kina mommy?" -tanong niya.
"Oo, di naman ako mapili eh. At alam ko naman na part ito ng pagpapanggap natin,
gets ko na yun." -ako.
"Sige." Pero nakahawak pa din siya sa braso ko.
"Gusto mong pumasok muna?" tanong ko sa kanya.
Para siyang may gustong sabihin. Pero ngumiti lamang siya at tumango.
Sumunod siya sa akin papasok sa bahay. I wondered why bukas ang mga ilaw. Nandito
ba si Max?
"Max?" tawag ko.
"May tao ba dito?" -tanong niya sakin.
Binuksan ko ang unlocked na pinto.
Nabigla ako nang makita ko ang mama kong naka-apron, nakangiti pa.
"Anak!" bati niya sa akin na nakangiti pero umiba ang expression ng mukha niya nang
makita niya si Ian. "Sino yan?"
Buti nalang at naka-maternity dress ako kaya di masyadong halata ang tiyan ko.
"Boss ko. Ba't ka ba nandito ma?" -ako.
"Ah, hello sir." Bati niya. "Tamang tama, nagluto ako ng paksiw."
"Hindi po siya kumakain niyan," sabi ni Ian.
Tiningnan ko si Ian ng masama. Tang ina tong lalaking to, baka mabuking ako edi
patay ako nito.
"bakit?" -mama
"Nag-iba na po kasi taste ko," -sagot ko.
Ayun, nagbihis ako sa itaas habang naghihintay si Ian sa baba. Kasi pinilit ni mama
na doon maghapunan eh kakatapos nga lang naming maghapunan pero mapilit si mama at
papakainin pa niya rin daw kami.
Sinuot ko yung oversized t-shirt ko para di masyadong halata. At nagshorts ako.

Shet, di na to kasya sakin.
Bumaba na ako.
Sa amoy pa lang ng luto ni mama ay nasusuka na ako. Pfft. -_-
Anak, makiisa ka muna kay mama ha dahil pag nalaman ni lola na buntis si mama ay
mapapatay niya tayong dalawa. Sabi ko sabay himas sa tiyan ko.
Nakita ko si Ian na masamang nakatingin sa kin.
Ano na naman ang problema nito?
Si mama ay di pa tapos magluto kaya tinabihan ko muna si Ian.
"May problema ba?" tanong ko sa kanya.
"Magbihis ka ng de-garter na shorts, wag yan. Alam kong masikip na yan, baka
mapaano ang bata. Ikaw ang mapapatay ko," sabi niya.
Uwaw! Ang concern naman ni daddy kay baby. Choss.

"Sige na nga," sagot ko. Kundi ka lang cute. Hehe ^_^
Umakyat ako sa itaas at nagbihis ng pajama. Di pa naman ako matutulog eh. Mapilit
kasi tong si Ian at nakakamatay yung mga tingin.
Tinabihan ko siya ulit pagbaba ko.
"Happy?" -ako.
"Next time na susuot ka ng ganun-"
"Tulungan ko muna si mama ha?" sabi ko para di na sya matuloy sa panggagalit sakin.
Tinulungan ko si mama na maghanda sa mesa. Pero walang biro, ayoko sa baho nung
niluto niya. Pwe! Iba talaga pag buntis ka di ba? Yung mga dating gusto mo, ayaw mo
nang kainin ngayon.
"Ian, halika na." tinawag ko si Ian.
"Anong tawag mo sa boss mo?" tanong ng chismosa kong mama.
Ay tama, sir pala dapat. Na!
"Sir Ian," sagot ko.
"Eh dinig ko kanina ay pangalan niya lang ang tawag mo sa kanya." -si mama.
-_-
"Bingi na po kayo ma? Sir Ian ang sinabi ko kanina, diba sir?" at tiningnan ko si
Ian.
Mabuti at tumango naman siya.
"Nakuuu. Tumatanda na talaga ako," -si mama. "Sige, sige, kain na tayo."
Habang kumakain sina Ian at mama ay eto ako umiinom ng gatas. Di kasi pwede juice
dahil unhealthy daw yun sabi ni Ian. Sus, ang oa kasi ni Ian eh simula't sapol.
Nagkaka-intindihan naman ang dalawa. Habang ako ay nababagot na sa pakikinig sa

kanila. Sila lang yung tumatawa sa kanilang mga jokes. Duh? Wala namang nakakatawa.
Hanggang sa ang
usapan ay dumating sa LOVE.
"Yang si Pia, never ko pa yang nakitang nagde-date. Immature pa yan pagdating sa

pag-ibig." Sabi ni mama.
"Ma naman!" -ako. "Wag mo naman akong ibuking."
Natawa si sir. "Never ka pang na in love?"
Napigilan ako. Gusto ko siyang sagutin na Opo sir, never pa. Pero feeling ko
naiinlove na ako sayo. Pero iba yung lumabas sa isip ko. "Ano ngayon?"
Eto, nagtataray na naman ang buntis.
Umayos si Ian at pinigilan na niya ang sariling matawa. "Sorry."
"Ang gusto ko lang naman kasi, makapag-asawa siya ng matino. Hindi yung mabubuntis
siya bago ikasal." At sa sinabing iyon ni mama ay nabara sa lalamunan ko ang gatas
na iniinom ko at pati na rin yung kinakain ni Ian. "Oh anong problema sa inyong
dalawa?"
"Ma naman, ba't mo sinasabi ang mga ito kay sir? Para niyo naman po siyang
winawarningan. Malabo pong maging kami." Sabi ko.
"Oo nga po." -si Ian.
ANO? UMA-AGREE SIYA SA SINABI KO? SHET. </3 ANG SAKIT! </3 DE JOKE LANG. BAKIT
CAPSLOCK ITO? KASI PARA INTENSE.
Tumawa si mama. "Hay kayong mga batang kayo. Basta, wag kayong sumabay sa uso na
mauuna ang pagbubuntis sa kasal ha?"
Tumango nalang kaming dalawa ni Ian.
Mga alas 10 na nung umalis si mama. Sabi ko sa kanya na sa bahay muna magpalipas ng
gabi, eh sabi niya sasabay daw siya sa kaibigan niyang bumalik sa probinsya. Sino
na naman kayang kaibigang iyon? Minsan isip ko na si mama ang kailangang pumili ng
mga kinakaibigan. Dahil minsan na siyang napikot.
Si Ian ang nagsara ng gate.
"Hindi ka pa uuwi?" tanong ko sa kanya habang binabalik sa lalagyan ang mga plato
at baso.
Tinulungan niya ako. "Mamaya na."
"Sorry pala sa mama ko, ang kulit niya." -ako.
"Okay lang yun. Pero patay talaga tayo kung malaman niya ang sitwasyon natin."
"Oo nga." -ako.

Silence na naman. But then...
"Hala," natatawa kong sabi sabay yakap sa tiyan ko.
"Ano?! May masakit?! Ano?! Tell me!!!" si Ian, nag over-react na naman.
"Hindi, kasi-parang naramdaman ko siyang gumalaw." Sagot ko.
"Talaga?" huminahon si Ian.
"Akala ko hindi pa gumagalaw yung bata as early as 12 weeks?" tanong ko.
"Ako din eh." Sabi ko sabay ngiti.
Matagal kong pinakiramdaman yung tiyan ko pero di na bumalik yung naramdaman ko

kanina.
Okay lang, I feel so happy. Parang mahal ko na din tong batang to.
IAN'S POV
Dumating na ang NEXT WEEK.Here we both are on our way back to Tagaytay to have a
week off. I personally wanted to go back home with Pia dahil mas gusto ko sana na
doon siya magbuntis since Brian is out of town and I heard na nakabili siya ng
bahay malapit lang sa bahay nina mom and dad.
I also want my parents to believe na mahal ko si Pia at ang bata, when truth is I
only love the child. I would also want to take this opportunity to talk about
important things with dad regarding about the inheritance my soon-to-be son will be
getting.
Papasok na kami sa mansion. As usual, binati nila kami. And as usual, iisang kwarto
lang kami ni Pia. Ako na mismo ang nagbitbit nung dalawang luggage namin paakyat sa
aming kwarto. Nakasunod sakin si mommy, daddy, at Pia.
Pagbukas nila sa kwarto ay napanganga ako sa nakita.
"Wow... Para ba ito lahat sa baby?" tanong niya.
Napangiti ako ng sikreto. So mom and dad already loves my son huh?
"Masyadong naman excited maging lolo at lola tong dalawang to," sabi ko.
"Siyempre, unang apo eh." Sagot ni dad.
"Oh, lalabas muna kami ha. Magbihis na kayo at handa na and lunch will be ready in
half an hour," sabi ni mommy at lumabas na sila.
Then I closed the door.
Nakita ko si Pia na umupo sa single couch na nandoon sa loob ng kwarto ko habang

humihikbi.
"Pia? What's wrong?" at linapitan ko siya. "Mood swing na naman?"
She wiped her tears bago niya ako sinagot. "Paano kasi, na-touch lang ako. Pero
don't worry, naiiyak ako sa saya. Kasi alam ko na pag naipanganak ko na ang bata,
kahit wala ako, alam kong marami ang nagmamahal sa kanya."
PIA'S POV
Tang ina naman to o. Naiyak ako. Ewan ko pero di ko mapigilan ang mga luha ko. Sa
saya ba ito? O lungkot? Bakit naman ako malulungkot?
Ewan. Ang mga magulang kasi nitong si Ian eh ang daming binili para sa bata. Edi
natouch ako.
At least panatag ang loob ko dahil alam ko na sa mabuting pamilya mapupunta ang
anak ko-este, ni Ian pala.
Hindi ko narinig si Ian na may sinagot sa sinabi ko kaya nag-chill muna ako. Baka
ma-sad din ang bata, masama yun.
"Pia," sabi niya.
"Ano?" -ako.
"I promise you, lalaking katulad mo ang anak natin." Sagot niya.
Eto na naman siya eh, ginagamit niya na naman yung word na NATIN. Edi syempre yung
puso ko nagpapalpitate na.
"Aba dapat lang, kundi babawiin ko siya sa'yo," sagot ko.
Tumawa siya. "Magbihis kana at bumaba na tayo."
BRIAN'S POV
Namiss niyo ba ako? Well, chill lang. Nandito ako sa Cebu with my wife. Gagawa din
kami ng aming sariling anak. May plano ako.
Ano? Ay malalaman niyo lang yun. Basta gagawin ko lahat makuha ko lang ang GAZE.
Yun lang. Ciao.

PIA'S POV
Bumaba na kami. Hindi na din ako umiiyak. Nakakahiya na kasi eh. Baka magalit si
Ian dahil palagi nalang akong nagmu-mood swings. Pero ang daling nagmaga ng mga
mata ko. Baka dahil with feelings talaga yung pag-iyak ko.
"Oh, inaway ka ba ni Ian, Pia?" tanong ng kanyang mama nang Makita ang mga mata ko.
Nasa likuran ko si Ian, nakasunod, nakahawak sa bewang ko.
Para na kaming mag-asawa nito.
Ayokong mag-assume pero gusto ko.
"Mood swing ma," sagot ni Ian.
"Mabuti naman at naiintindihan mo ang asawa mo Ian. Naalala ko nung pinagbubuntis

ka ng mommy mo eh halos every hour nagmu-mood swing." Dagdag ng kanyang papa.
Teka wait-ASAWA? Yan ang tingin nila sa akin? Ang cute. Hala, baka mahirapan akong
mag move on nito paglabas ng baby NAMIN ni Ian. T___T
Hinigpitan niya ang hawak sa bewang ko at ikiniss niya ako sa ulo.
Hmm. Best actor tong lalaking to ah? Bago to ah?
"Syempre naman po, I have to kasi kung di dahil sakin, di siya nahihirapan ngayon."
Sagot niya.
Kumain na kami. Ang sarap ng handa, adobong manok, crab soup, may green leafy
vegetables soup, at meron na namang paksiw.
Gusto ko sanang kumain ng maraming adobong manok pero kino-control ni Ian ang
pagkain ko.
"Ano ba yan Ian, bini-baby mo naman si Pia," natatawang sabi ng kanyang ina habang
tinitingnan siyang kinukunan ako ng pagkain.
"Kasi pag di ko po ito gagawin ay kakainin ni Pia yan lahat," sagot niya.
Ano?!! -___-
"Grabe ka naman. Di naman ako ganyan katakaw." Sagot ko.
"Talaga? Gusto mong ipaalala ko sa iyo kung gaano karaming rice ang naubos mo
kahapon?" natatawang sabi niya.
"Hay naku, kayo talaga. Para kayong mga bata." Si papa niya ang nagsalita.
"Ay, Pia. Tikman mo ang paksiw, ako ang nagluto niyan." -mama niya sabay kuha at
ilalagay niya n asana yun sa plato ko pero-
"Di po siya kumakain niyan ma," pigil ni Ian. "Akin nalang po yan."
Nagpalit-palit ang tingin ng kanyang ina sa aming dalawa. Pagkatapos ay nagtinginan

sila ng kanyang asawa.
"May problema po ba?" -si Ian.
"Hijo, you're doing better than your dad back when I was pregnant," -mama niya.
Hindi nalang ako nagsalita. Pero deep inside ay kinikilig ako. Feel ko nangblush
ako. Buti nalang at naka blush on ako kundi halata talaga na pulang pula na ako.
"I am?" -Ian. "Well, I just want Pia and our son to have the best of everything." -
Ian.
"Son?!" at nagsabay pa talaga ang dalawa sa pagtanong.
Tumawa si Ian. "Yes mom, dad. We're having a son." Sagot niya. "Babe, show them the
picture."
Babe? Eh wala na, mamamatay na ako sa kilig neto.
Lord, pag-ibig na ba ito? O overwhelmed lang ako?
"Pero nasa-"
"Ay, teka-meron ako sa phone ko." At kinuha niya ang phone niya. Pinakita niya ang
picture ng anak namin at 3 months. "Our son, your apo, at 3 months. Last night he
moved. Pero pagkatapos nun ay wala na." dagdag niya.
Nakikita kong masayang masaya ang mga future lolo at lola ng anak namin ni Ian.
Natutuwa ako na may magmamahal ng todo sa aking anak.
"That's not unsual. Well, you started moving when you was 3 months old and your
next kick was during your 6th month." Sagot ng kanyang mommy.
"I see everyone's as excited as me to see Ian and Sophia's baby, huh?" tanong ng
kakarating lang na lolo ni Ian, si Sir Sebastian.
Bilang paggalang, tumayo ako at nag-mano.
"Good noon, lo." -Ian.
"Good noon, sir." -ako.

"Anong sir? Aren't we a family here? Call me lolo!" natutuwang sabi ng matanda.
Ngumit nalang ako. Parang nahihiya pa din kasi ako eh.
"So, let me see my future great grandson," ani Lolo Sebastian at sinuot yung
eyeglasses nito at tiningnan ang picture nga ank namin.
"Umupo nga muna kayo," -mama ni Ian.
Umupo kami.
"So what are you naming the kid?" tanong ni Lolo Sebastian.
"We still haven't talked about that, lo," sagot ni Ian.
Nanahimik nalang ako. At gutom na din ako eh.
Eh bigla akong ginustong uminom ng calamansi juice kaya di ako mapakali.
"May problema ba?" -si Ian.
"Calamansi juice. Gusto kong uminom ng calamansi juice." -ako.
"Wait lang." at siya na ang tumayo imbes na iutos sa maid.
Pagbalik niya ay may dala siyang isang pitcher ng calamansi juice.
"Walang sugar yan, pure calamansi juice," sabi ni Ian bago paman ako makapagtanong.
Napangiti ako.
"I already told the maids to make that before we came," sagot niya.
"Naku, naubusan ng calamansi ang tyangge hija, binili ni Manang Susan lahat ng
calamansi niyang nakita." Natatawang dagdag naman ng kanyang ina.
Na-touch naman ako sa thoughtfulness ng pamilyang ito. Mami-miss ko sila.
"Weird cravings," ani Lolo Sebastian. "I remembered our late Mona, she also had
weird cravings." Na ang tinutukoy niya ay ang kanyang asawang namatay na.
Habang kumakain ay di namin mapigilang matawa sa mga old jokes ni lolo Sebastian.
Ikinuwento din niya ang pagbubuntis ng asawa niya sa ama ni Ian. At ikinuwento din
ng mama ni Ian ang mga pinagdaanan niya nung ipinagbuntis niya si Ian.
Masakit daw ang labor pero mas masarap ang feeling paglabas at pagkayakap mo daw sa
bata mo.
Kakatapos ko lang kumain. Nabusog talaga ako, sa tawa at sa pagkain.
Haaay.. Masaya na kami ni baby.
Tumayo ako.
"Excuse me muna po, pwede ba akong lumabas muna? Magpapahangin lang?" tanong ko sa
kanila pero nakatingin ako kay Ian.
"Sure, hija. You need that." -sagot ng mama niya.
Haaaaaaaaaaaayyyyyyy... Ang sarap sa feeling.
Lumabas ako sa may open veranda nila. Paglabas doon ay may daang papunta sa
swimming pool.
Sa swimming pool ako dinala ng mga paa ko.
Ang sarap ng hanging. Marami kasing mga malalaking puno na nakapalibot doon kaya
hindi ako masyadong kita ng araw.
As usual, binabad ko ang mga paa ko sa swimming pool. Pero tinanggal ko muna ang
flat shoes ko, alam ko naman yun.
Minasdan ko ang buong paligid. Maganda. Nakakagaan ng loob. Sana pwede pa din akong
pumunta dito kahit wala na kami ni Ian.
"Hey!!!"-
"Tang-" tiningnan ko kung sino iyon. "Ian naman eh!!! Ginulat mo ako!!!"
Natatawa lang si Ian na parang bata sa ginawa niya. Tinanggal niya ang sapatos at
tinabihan ako. Binabad din niya ang mga paa sa pool.
Matagal kaming walang sinasabi sa isa't isa.
Hanggat siya na ang nauna.
"May naisip ka na bang pangalan ng bata?" tanong niya sa akin.
Napangiti ako. Hinimashimas ko ang tiyan ko. "Wala pa."
Tiningnan niya ang tiyan ko. "Tumataba ka na talaga."
"Malamang. Buntis eh." Pamimilosopo ko.
"Let's talk about the baby's name." -siya.

"Hmmm..." napag-isip ako.
Siya din.
"Karlo." -sagot ko.
"Lian." -sagot niya.
"Eh, ang baduy!" -ako. "Isip pa tayo."
"Hmm..." -siya.
"Brennan." -ako.
"Ryle." -siya.
"Brennan Ryle." -ako. "Pwede."
"Brennan Ryle Chua." -siya. "Pwede." At nginitian niya ako.
Natawa tuloy ako.
Bigla kaming natigil sa pagtatawa.
Napatingin ako sa mga mata niyang nakatutok sa aking mga labi.
Teka ikikiss niya ba ako?

Hindi pa ako nakapag-tooth brush.
Noooooooo!!!
Dahan-dahang lumalapit ang mga labi nya sa mga labi ko.
Lord!!!
May kasunduan tayo!!! Nakiusap ako!!!
Pero patuloy padin si Ian...
No choice.
Pinikit ko nalang ang mga mata ko.
Then...
"Pasok na tayo sa loob," sabi niya.
Ay ganun?
Shet naman to,
nag-expect pa naman sana ako na hahalikan niya ako.
"Ay, hindi. Dito nalang muna ako." -siya.
"Pia." --siya.
"Hindi naman ako mapapahamak dito eh. Sige una ka lang," -ako.
"Magtatalo pa ba tayo?" -siya.
"Dito nga lang ako sabi eh." -ako.
Siya pa ang galit?
Bakit ba ako susunod sa kanya?
Ngayon lang naman eh.
Gusto ko muna dito.
Matagal-tagal akong nandoon.
"Hi." -boses
"Sabi kong--" akala ko si Ian, di pala. Teka--gwapong tao to ah? "Sorry, akala ko
kasi si Ian."
Tumawa ito. "You're Pia?"
"Oo. bakit?"
Anung problema nito?
"Ah, Jamison pala, Jam nalang." sabi niya. "Ian's cousin."

May cousin pala si Ian?
"Oh, why do you look frightened?" tanong nito.
"W-wala. Kasi..."
"You thought Ian has no cousin right?" natatawa niyang tanong. "Well, I'm his
mother's sister's son."
Ano?
"Ano ba yan. Tagalugin mo na nga," biro ko.
Tumawa naman siya. "Nakakatawa ka. Now I know why Ian chose you."
Ay ganun?
"You're different from Lyca," sabi niya.
"Huh?" -ako.
"babaeng babae si Lyca, fashionista, sexy manamit, mataas, mas singkit kesa sa iyo,
at ayaw niyang ibabad ang mga paa niya sa pool." -sabi niya.
"Nandito ka ba para mambwesit?!" -ako.
Wag kasing awayin ang buntis eh.
"Di mo pa kasi ako pinapatapos."

Huh?
"I bet pinili ka ni Ian dahil wala kang arte," sabi niya.
"Di mo pa ako kilala." -siya.
"Yes. But I will, soon.," nakangiti niyang sabi.
"Tss." at inahon ko ang paa sa pool at tumayo na.
Aalis na ako nang hawakan niya ang kamay ko.
"Ano ba--bitiwan mo ako." -ako.
"I just want to know you more." -siya.
"Di mo naman kelangang hawakan ang kamay ko." -ako.
"bakit?"
"Kasi di tayo close at di pa kita kilala."
Tumawa siya.
"Bitiwan mo siya!" -narinig kong sabi ni Ian.
Agad akong binitiwan ni Jam.
"I was just--" -Jam

"Don't you ever touch my girl again." -siya.
"So, what's yours can't be mine, ganun?" -Jam.
Teka, nakakalito.
Anong pinagsasabi nito?
"Oo, Jam." -si Ian.
_________
Jam sa side. ^_^
PIA'S POV
Pasensya in advance kung mas mapapadalas ang pagpo-POV ko dito ha? Intindi lang
please :*
Okay. So It has been a long day for me. Simula nung encounter sa pool ay parang
hindi na kumikibo si Ian sa akin. Nagseselos ba ito?
Oh, Pia, wag assuming much ha? Nakakamatay.
Eh paano kasi, parang sumanib sa kanya ang spirito ng pagkabuntis ko. Parang siya
yung buntis. kanina nga nung uminom ako ng coke ay wala lang sa kanya, tiningnan
lang ako ng masama.
Hindi ko alam na may party pala mamayang gabi. Mga selected guests lang ang
pupunta. At namomroblema ako kung ano ang isusuot. Paano ba naman kasi eh dumating
pala yung nag-iisang pinsan ni Ian.
Eto ako ngayon sa kwarto, namomroblema kung ano ang isusuot. Di kasi nila sinabing
may ganito eh. Nakaharap lang ako sa malaking salamin na nasa may drawer ni Ian.
Si Ian naman ay namimili ng isusuot.
So ganito lang yun? Walang pansinan? Ganito gusto niya?
Hindi ko siya tiningnan. Gusto ko siya ang makisuyo, siya ang unang papansin sakin.
Baka isipin niyang papansin ako. Ayoko naman sa ganun.
Lumabas na siya sa kwarto.
Haaay! Dito nalang ako, matutulog.
Humiga ako sa kama nang may kumatok.
"Pia?" -boses iyon ng mama niya.
"Po?" at agad naman akong tumayo at pinagbuksan siya ng pinto pero bago pa ako
makatayo ay nabuksan na niya iyon.
Lumapit siya sakin sa kama.
"Hija, bakit di ka pa nakabihis? marami nang mga taong gusto makakita sayo. Wala
namang sinabi si Ian. Nag-away ba kayo?" tanong ng mama niya.
"Ewan ko po dun," sagot ko.
"Halika na sa baba."
"Wala po akong masusuot eh," sagot ko naman.

"Huh? Wala ka bang dala na mga damit?"
"Meron po, pero walang formal."
Matagal bago nagsalita ang mama ni Ian.
"Alam ko na, halika sa kwarto at pahihiramin kita," sabi niya.
Sinundan ko naman siya sa kwarto niya.
Binuksan niya yung isang kwarto na puno ng mga damit. Kagaya lang nun kay Ian.
Naku, ang dami talaga. Pwede na akong mag-shopping dito.
May kinuha siya sa isang box.
"Tinago ko itong mabuti dahil gusto ko sanang ibigay ito sa daughter in law ko,
pero di pa kayo kasal ni Ian. But it's okay, I treat you like my daughter din
naman," at pinakita niya iyon sa akin.
Napanganga ako.
Ang ganda ng itim na long dress. Simple lang. Pero sobrang sexy in an elegant way.
"Suotin mo yan," at binigay niya iyon sa akin.
"Po? Ako ang susuot nito?" natawa ako. "Eh ang sexy nito. Nakakaconscious ito."
sagot ko.
"Ay no excuses, dali, magbihis ka na," sabi niya at tinulak niya ako papalabas ng
kanyang kwarto.
Wala akong nagawa. Si madam na may sabi eh. At nakakahiya naman kung hindi ko siya
susundin, minamabutihan na nga ako ng loob at pinatuloy ako dito sa mala-palasyo
nilang bahay, ni isang favor niya lang na hinihingi di ko pa mabigay? Unfair naman
ata yun dba reader?
Bumaba na ako. Ang bilis kong natapos. Nag-make up na din ako, nakakahiya sa mga 5-
star na bisita. Dinig ko mga mayayaman ang mga tao ngayon.
Bumaba na ako sa engrandeng staircase ng mansion at...
Ayoko na, nacoconscious na ako kasi nakatingin silang lahat sakin.
Parang gusto kong bumalik at magkulong sa kwarto.
Hinanap ko si Ian pero di ko siya Makita.
Nakikita ko ang mama niyang nasa baba na at nakangiting nakatingin sa akin.
Bumaba nalang ako. All for Ian's mom.
Pagdating ko sa lupa (choss) ay hinawakan ng mama ni Ian ang aking braso at

ipinakilala ako sa mga bisita.
"This is our Ian's soon-to-be wife, Pia." Pagpapakilala niya sa akin.
"Oh," at nakatingin ito sa tiyan ko. "They're having a baby."
"Yes," sagot ng mama ni Ian.

"When is the wedding?" tanong naman nito.
"We haven't talked about that, yet." Si Ian naman-na bigla-bigla nalang nagsalita-
ang sumagot.
"Why?" -bisita.
"I want to marry Pia after the baby comes out," sagot ni Ian. "Now if you'll excuse
me, at nanakawin ko muna sandal ito." At hinila niya ako papunta sa lugar na wala
masyadong tao.
Hindi ako nagsalita. Syempre, alam nyo na.
"What are you wearing?" tanong niya.
"Bakit?"
"Bakit ka naka-ganyan?" -siya.
I crossed my arms. "Ano naman kung ganito ang suot ko?"
"It's too vulgar, you know that?" -siya.
"Sisihin mo mama mo, siya nagpasuot nito sakin!" -ako.
"At bakit ka naman pumayag? Because you liked it!" -siya.
"Hindi ano. Pinagbigyan ko lang mama mo!" -ako.
Nagsisigawan na kami ni Ian. Nakakahiya sa mga taong malapit sa amin.

"You could wear another dress!" -siya.
"Wala na kasing iba. At wag ka ngang sisigaw, nakakainis! Nakakahiya sa mga

bisita!" -ako.
"Aba aba aba, Ian, wag mo nang patulan ang buntis. Alam mo ba kung bakit o bibilhan
pa kita ng manual para sa mga soon-to-be daddies?" -si Jam, kakarating, nakakibit
ang mga balikat at nakasandal sa pader, nakangiting nakatingin sakin.
"Get out of this," -si Ian.
"Ha. Pia, kung ako si Ian, I would never talk to you like that," -si Jam.
"Sabing alis!" and he landed a punch on his face.
"Ian!!!" -ako at inawat ko siya.
Napatingin ang mga bisitang malapit doon.
Maya-maya ay dumating ang mama niya.
"What is this all about kids?!" galit nitong tanong. "Ian, you better explain
this."
Nagwalk out si Ian.
Linapitan ko ang mama nya. "Pasensya na po kayo." At linapitan ko si Jam, "Okay ka

lang?"
Natawa pa nga ito.
"Okay lang," -siya.

Hindi pa tapos ang party pero sinamahan ko si Jam sa veranda kasi walang katao-tao
doon. Nagdala ako ng first aid kit.
Habang nilalagyan ko ng ice ang kanyang pasa sa mukha, nakatingin ito sa akin.
"Ano ang nakita mo kay Ian?" -direktang tanong nito.
"Ewan ko nga din kung bakit ako pumatol doon, napaka-unpredictable." -ako.
Hinawakan niya ang kamay ko. Na-awkwardan naman ako sa kanya.
Matagal-tagal yung moment of silence sa pagitan naming dalawa ni Jam, sa ganung

posisyon.
"Pia! Sa kwarto!" sigaw ng boses ni Ian mula sa likuran ko.
Napapitlag ako. "Ano ba yan, kelangan ba-"
"Now!" -siya.
Ano magagawa ko? Edi sumunod ako.
IAN'S POV
Ang kapal din ng mukha nung Jam na yun na makialam sa away namin ni Pia ano? At ang
kapal ng mukha niyang hawakan ang kamay ni Pia. He doesn't even own him, for God's
sake!
Nakakainis. At yang si Pia naman, bakit ba yun ang suot niya? Tiyak na
pagtitinginan siya ng mga tao. Sobrang open. At kita pa ang bra sa likuran. Para
siyang-
Teka, bakit ba ako nagagalit?
I only care about the baby.
Pero di ko alam but gusto ko talagang magalit.
Papaakyat na ako sa itaas. Wala na ang mga bisita. Maagang natapos ang party.
Nakita ko siyang nakaupo lang sa labas ng terrace ng kwarto ko.
I feel bad on shouting at her. I forgot na buntis pala siya.
Tinanggal ko ang tux ko at linuwagan ko ang neck tie ko. Nilapitan ko siya.
"Pia." -ako.
"Pia." -ako.
Hindi pa din kumikibo.
"Pia!" -sigaw ko.
"Ano ba? Bakit ba palagi mo akong sinisigawan? Hindi naman ako bingi!" -siya.
PIA'S POV
Kanina pa niya ako tinatawag. Wala ako sa mood na pansinin siya. Nakakainis.
Nagbihis na ako ng pambahay. Nakakasama ng loob talaga tong si Ian.
"Pia!" -sigaw niya.
"Ano ba? Bakit ba palagi mo akong sinisigawan? Hindi naman ako bingi!" -ako.
"Sorry," -siya.
Tumayo ako.
"Ano ba ang problema mo sakin?" -ako.
"Wala." -siya.
"Eh bakit parang ang laki ng galit mo sakin? Kaninang umaga ka pa ha!" -ako na
naman ngayon ang nagsisigaw.
Hindi siya sumagot.
"Ano? May nagawa akong mali?" -ako.
"W-"
"Sabihin mo!" -ako.
At agad niyang sinalo yung ulo ko at hinalikan ako sa mga labi.
Shet.
Nanay!
Tulong!
Lord!
Nanlalambot ako.
Umiinit ang mundo!
Global warming?
Hindi ako makareact kasi di ko alam kung ano ang i-react.
Shet!
Huminto siya, tiningnan ang mga mata ko. At saka hinalikan niya ako ulit.
Umiwas ako.
"S-sorry, di ko sinasadyang-" siya. He let out a deep sigh. "Matulog kana, gabing
gabi na." at pumasok siya ulit sa loob.
Pero...
"Ian," -ako.
Naguguluhan na kasi ako kung ano ang gagawin eh.
"Bababa lang muna ako," sabi niya.

IAN'S POV
Bumaba ako to get a bottle of vodka. I have to drink. I have to get drunk.
What was I thinking of when I kissed her?
This wasn't part of the plan.
But I just can't ignore her lips. Lalo na sa suot niya kanina, I admit-I almost get
a hard on.
Maybe that's why. I don't want to share her to anyone, lalong lalo na kay Jam.
But why will I do that?
She's not even mine.
Nakakalito.
Iinom ko nalang to.
PIA'S POV
I was brushing my hair when I heard na bumukas yung pinto.

Oh, umi-english na din ako. Nakakahawa kasi ang mga tao dito.
Tantya ko ay lasing na tong isang to.
"Ian," -ako at tinulungan siyang makahiga sa kama.
Paghiga niya ay nasuka siya at nasukahan niya ang long sleeves niya.
Tang ina ang baho.
Iinom eh di din naman pala kaya.
Tinatanggal ko yung longsleeves nya. Nasukahan kasi. Kakasabi ko lang diba?
Habang tinatanggal ko ay bumuka yung mga mata niya.
"Pia," sabi niya.
"Lasing ka," -ako.
Hindi siya nagsalita pa at hinila niya yung ulo ko sabay kiss sa labi ko.
This time, parang apoy yung halik na yun.
Ginagawa niya lang ba ito dahil lasing siya?
"Make love to me, baby." -siya.
Ano?!
Teka-ooo ako o hindi?
Tulong mga readers!!!
--------------
suot ni Pia -->
PIA'S POV
"Make love to me baby," -Ian.
Ano daw?
He wants us to... ^v^
Teka-pero Pia lasing lang siya. Di niya alam ang mga ginagawa niya.
Iki-kiss ko ba siya?
Pia wag! Lasing yan! Kinabukasan, hindi na niya alam ang nagawa niya.
Pero ang sarap niyang i-kiss.
Wag nga! Tanga! Di ka naman nyan mahal, at san na yung prinsipyo mong sa mahal mo
lang ibibigay sarili mo? Minsan mo na ngang sinira yun dahil sa lalaking yan, wag
mong sundan!
Amputa naman to o.
Tumayo nalang ako.
Nakatulog na din si Ian.
At tinabihan ko siya. Kasi tabi naman talaga kaming natutulog. Sabi niya wala na
dawng arte at isa pa, pumapasok yung mommy niya minsan ng walang katok. Baka Makita
kaming hindi magkatabing matulog, maghala pa tuloy samin.
Kinabukasan...
Maaga akong bumangon kasi maaga akong nagising kahit matagal akong nakatulog
kagabi. Bumaba ako dahil nakakabagot sa kwarto lang. Mahimbing pang natutulog si
Ian.
Gusto ko sana siya gawan ng pampawala ng hang over pero tinalo ako ng pride ko,
kaya ipapagawa ko nalang iyon sa maid.
Ay hindi! Better idea-ako nalang ang gagawa at sa katulong ko nalang ibilin.
"Ikaw na ang maghatid nito kay Ian, manang," sabi ko habang inaayos sa isang tray
ang fruit juice, itlog, saging, at mainit na sabaw.
"Sige po," sagot niya.
Lumabas ako at naglakad-lakad sa malawak nilang lupain.
Ang ganda pala. Bakit ngayon ko lang napansin to? At bakit ngayon ko lang ito
nagawa?
"Sarap ng fresh air, ano?" -si Jam.

"Putek!" nagulat ako! "Ano ba, nanggugulat ka na naman eh."
Natawa siya. Nakita ko ang pasa sa mukha niya. Grabe pala ang pagkasuntok ni Ian sa
kanya kasi may bruise talaga.
"Naku, okay ka lang?" at tiningnan ko ang mukha niya. "Sorry kagabi ha. Ewan ko dun
kay Ian, may katok ata yun sa ulo."
Natawa siya ulit. "Naiintindihan ko. Gusto ko lang talagang tingnan si Ian na
nagagalit."
"Huh? Bakit naman?"
"Yung butas ng ilong niya kasi lumalaki. Don't tell me di mo napapansin yun?"
At humalakhak ako.
HAHAHA. Gago to! Di ko namalayan yun. Pero okay lang, pag nagalit iyon next time,
titingnan ko.
Naglakad-lakad pa kaming dalawa ni Jam. Di ko alam na may maliit pala silang rancho
ng mga kabayo.
"Hala! Meron din pala kayo nito?" tanong ko kay Jam. "Pwede ko bang yakapin to?"
JAM'S POV
Siguro may background na kayo sa akin. Ako si Jam. Pinsan ni Ian. And we both used
to be close to each other noon. Nagalit siya sakin a year ago dahil sa isang
insidente. Di ko naman kasi alam na sa kanya yun, edi sana di ko pinatuloy.
Eto kami ngayon ni Pia, naglalakad sa rancho. Masaya pala itong kasama.
"Hala! Meron din pala kayo nito?" tanong niya sakin. "Pwede ko bang yakapin to?"
Tumango ako. Nakakagaan ng loob pag kasama ko ito, ang kanyang mga ngiti-so
genuine. She looks so innocent. She's too innocent for a guy like Ian. I know Ian,
alam ko ang baho nun. We're best buddies back in college. And I'm sure nakakaturn
off yun.
But I'm not going to use it against him. Mamaya na pag gipit na ako. HAHA.
Joke lang. Mabait naman ako. Kahit gusto kong asarin si Ian, mahal ko yun like a
brother. Mas tinuring ko siyang kapatid kesa ghow Brian is treating him.
Readers ha, wag kayong magalit sa akin.
"Pwede ba akong sumakay nito?" tanong ni Pia sa akin.
"Ano? Hindi, baka mapaano ka, buntis ka pa naman," sagot ko.
Nakita ko si Ian na nakatingin sa amin. Pero di yun napansin ni Pia. Kaya may plano
ako.
Inakbayan ko si Pia.
"Tala Pia, punta tayo sa may fountain doon," bulong ko kay Pia.
HAHAHA. I know namamatay na si Ian sag alit.
"Huh? Meron din kayo nyan?!" -Pia.
Para talaga itong bata tong babae to, that's what makes her unique. "Haha. Oo."
At pumunta kami sa may fountain sa mini park na sakop pa din ng malaking compound
nina uncle at tita.
Ngayon ay kumakain na kami ng lunch sa labas ng bahay. Tabi kami ni Pia, nasa kanan
niya ako habang si Ian naman ay nasa kanyang kaliwa.
Walang imikan ang nangyayari dito. At hindi pa ako satisfied sa pang-aasar kay Ian
kahit na may natamo na akong pasa sa mukha.
"So Pia, nasiyahan ka ba sa paglalakad natin kanina?" tanong ko kay Pia.
Huminto siya ng pagkakain at tiningnan ako.
"Oo, Naku, salamat Jam ha." Tiningnan niya si tita. "Ang laki po pala ng sakop ng
compound niyo."
Tumawa naman si Tita.
Si Ian naman ay patuloy pa din sa pagkakain.
May sinerve na orange juice yung katulong. Tamang-tama.
"Pia, juice," sabi ko at bubuhusan ko na sana ng juice ang baso ni Pia nang
magsalita si Ian.
"She can't drink processed juice," sabi nito.
"And why?" -ako.
"Because I said so," -siya at tiningnan niya ako sa mata.

"She's not your slave," -ako.
"Pia's pregnant and I am the father! I have all the rights to tell her what to eat
and not!" -siya.
"Boys! Where are your manners?" -si tito.
"Sorry tito," -ako.
Nagwalk out na naman si Ian.
Ha! Walk out king talaga tong lalaking ito.
Sinundan naman iyon ni Pia.
PIA'S POV
"Ano ba ang problema mo? Pati juice pinag-aawayan nyo?" tanong ko kay Ian.
Nasa kwarto kami ngayong dalawa.
Naiiyak na ako. Nakakainis na kasi. Di ko alam kung ano ang problema nito,
dinadamay pa ako!
"Ano ba ang problema mo?! Sabihin mo!"
Namewang siya.
"Ian naman eh! Nahihirapan na ako!" sabi ko. "Ang hirap magpanggap, Ian! Pero
kinaya ko para sayo! Ngayon hindi ka na nakikibagay sa mga mood swings ko!
Binabawalan mo ako sa lahat, pati sa pakikipag-usap sa pinsan mo ay pinapagalitan
mo ako! Ano ang problema mo? Edi sana di mo na lang ako dinala dito at sa bahay
nalang ako! Mas okay pa! At nandun pa si Max na pagsabihan ako sa mga gusto mong
kainin ko!" ako at umiyak ako.
"Pia, sorry," huminahon siya. "Sorry," at niyakap niya ako. "Shhh, taha na. Yung
baby natin. Sorry. Sorry na Pia."
Mas lalo akong naiyak dahil sa ginagawa niya ito para sa anak namin, sana ginagawa
niya ito para sa akin din. Dahil he cares for me. Pero alam kong Malabo lang iyon.
"Don't worry, mamaya aalis na tayo. Babalik na tayo sa Maynila," sabi niya. "At sa
condo ka muna manatili."
"At bakit na naman? Okay na ako sa bahay na binigay mo."
"Mas mababantayan kita doon, at sabi ni mama bibisita siya anytime. I promise na
hindi ako mago-overtime at uuwi ako ng maaga para sa inyo." -siya.
Edi nadala naman ako.
"Oo na, pinapatawad na kita." -ako.
"Sure ba kayo na babalik na kayo sa Maynila, hijo?" -mama niya.
"Yes mom," sabi niya sabay lagay ng aming mga bagahe sa likuran ng kotse.
"Mag-ingat ka Pia ha, ingatan mo ang apo namin, at ang sarili mo," -papa niya.
"Opo," sagot ko at hinalikan niya ako sa pisngi. "Tita, salamat po."
"Naku hija, ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na mommy nalang?" -mama ni Ian.
"Eh," tumawa nalang ako.
"Aalis ka na pala Pia? Sayang gagala sana tayo mamaya," sabi ni Jam na nasa likuran
ng mga magulang ni Ian, his hands on his pockets.
Nginitian ko na lang siya. Baka magalit ulit si Ian.
Six months na ang tiyan ko. Halos tatlong buwan na din akong nakatira dito sa
condominium ni Ian. Okay na kami, ginagampanan naman niya yung papel niya bilang
ama. At ako naman, palagi akong binubusog ni Ian.
At alam ko na mahal ko na siya. Mapait pero yun ang totoo, mahal ko na siya and I
can't deny it.
Ngayon ay malaki-laki na ang tiyan ko. Hindi naman ako binabawalan ni Ian na
lumabas kaya minsan pag wala si Ian ay gumagala kami ni Max.
Hindi ako nahihiya dahil pinapalabas ko naman na may asawa na ako sa mga kaibigan
ko.
At hindi na din bumibisita si mama. Tumatawag lang. Busy siya eh.
Ngayon ay naghanda ako ng panghapunan namin ni Ian. Ngayon ko lang ito gagawin
dahil may ibibigay ako kay Ian. Picture ng aming anak. Di kasi siya nakapunta
kanina dahil may mineet siyang kliyente.
May nag doorbell.
Si Ian na yun.
Nakangiti kong binuksan ang pinto.
Si Ian nga!
Kiniss niya ako. Choss. Sanay na ako. Wala lang, trip namin eh. HAHA.
"Kumakain ka na?" tanong ko sa kanya.
"Diba sabi mong sabay tayong mag-" natigilan siya nang nakita nya ang mesa sa
hapag-kainan. "Teka-ano ito?"
"Eh, dinner. Wala kasi akong pera para ilabas ka kaya pinagluto nalang kita," sagot
niya.
Ngumiti siya. "Nag-abala ka pa."
"Kain na tayo."
At nagsimula na kaming kumain.
Alam ko na pagod na pagod si Ian sa trabaho. Ang haggard kasi ng fes niya. Nakaka-
turn off. Choss. Joke lang, gwapo pa din si Ian ko. HAHA. <3
Mangarap ka Pia!
Tahimik lang siyang kumakain. Walang comment sa luto ko? Hay -____-
Teka, ibibigay ko nalang sa kanya iyong regalo ko.
"Ian, may ibibigay pala ako," sabi ko.
"Ano yun?" ngumiti siya, at alam kong pinilit niya lang iyon dahil alam kong pagod
na talaga siya.
Kinuha ko iyon sa wallet ko at pinakita sa kanya.
Nang Makita niya iyon-gumaan ang mukha niya. Sumigla ang mukha niya.
"Naku! Baby, ang laki mo na." sabi niya, kinakausap yung picture.
"Oo." Sabi ko.
Bigla akong nakaramdam ng galaw sa tiyan ko.
"Ian, gumalaw!" -ako.
"Talaga?" at lumapit siya sa akin. "Masakit ba?"
"Hindi naman pero gumalaw siya," nasisiyahan kong sagot.
Alam kong gusto niyang yakapin ang tiyan ko pero di niya lang magawa kasi uneasy
pa. Naiilang pa din kami sa isa't isa. Kahit nga Makita ko siyang naka-pantalon
lang eh pinapabihis ko siya kasi ang laswa tingnan.
Joke. Yummy.
HAHAHA.
Kinuha ko ang kamay niya at linagay ko iyon sa tiyan ko.
Hindi na siya nakapag-react.
Tiningnan niya ako-ngumiti-pinakiramdaman ang tiyan ko-tumawa.
Hinalikan niya ang tiyan ko.
"Baby, wag mo masyadong pahirapan si mommy ha?" sabi niya.
"Hindi na-" sasagot sana ako.
"Wag kang maingay, nag-uusap kami ng anak mo lalaki sa lalaki."

-si Ian.
Nakayakap pa din siya sa tiyan ko. "Alam mo, pagod na pagod si daddy ngayong araw.
Pero nung pinakita ni mommy ang picture mo at 6 months, nawala iyon lahat. Sorry
baby at wala ako kanina kasi may kliyente eh, at di pwedeng i-cancel kasi
importante. Pero wag mo sanang isipin na mas importante pa yun sa iyo. Kung pwede
ko lang yung ma-cancel kanina, kinancel ko na para samahan kayo ni mommy. Stay put
ka lang jan ha? Stay healthy. At wag masyadong bad boy ha? Be good to your mommy
ha? Malapit na tayong magkita." -siya.
Tumulo yung luha ko sa sinabi niya. Kasi for once, naramdaman ko na ina pala ako.
Feel ko na makakasama ko sila ng matagal.
Yun ang gusto ko, ang makasama ang anak ko. Okay lang kahit hindi si Ian ang
makakatuluyan ko pero napamahal na sa akin ang bata. At alam kong mali pag kukunin
ko siya isang araw kay Ian dahil kasunduan namin to, si Ian ang may gusto nito.
Lalo na ngayon at nahulog na ang loob ko kay Ian. Parang ang hirap na ring iwan
ito. Magta-tatlong buwan na kaming nagsasama sa isang bubong. At kilala ko na din
ang pamilya niya. At binubuntis ko ang anak namin.
Ang sakit isipin na mamaya ay iiwan ko nalang sila. Ang sakit. Naramdaman ko na
parang ginawa ko sa anak ko ang ginawa ng ama ko-ang iwan ako.
"Tama na ang drama, naiiyak na ako." Sabi k okay Ian.
"Naku!" at agad-agad niyang pinunasan ang mga luha ko. "Sorry Pia. Sige, kain na
tayo." At ngayon ay masigla na siya.
Pagkatapos naming kumain ay walang imikan. Nauna siyang tumayo.
"Ilagay mo na lang yan dyan," sabi ko.
"Hindi. Ako na ang manghugas." -siya.
"Pagod ka, ako na."
"Hindi, ako na sabi eh." -siya.
"Sige, mapilit ka eh," -ako, sabay tawa.
"'Tong babaeng to, gusto mo din naman eh. Pakipot ka lang," sabi niya at natatawa.
"Syempre, dalagang pilipina kaya ito," sagot ko.
"Weh?"
Natuto na si Ian na mamilosopo at mang-asar at mamwesit. Syempre kasi ang master ng

pang-aasar, pamimilosopo, at pamemwesit ang nagturo sa kanya-AKO.
Habang siya ang nanghuhugas, tiningnan ko siya habang umiinom ako ng juice. Pure
orange juice, hindi yung processed.
"Anong tinitingin mo dyan?" -siya.

Ang gwapo ni Ian pag naka-apron kahit na naka damit pangtrabaho pa siya minus the
tuxedo. Mas lalong nakaka-in love.
"At natatawa ka pa?" -siya.
"Wala." Sabi ko at linagay ko sa sink yung basong ininuman ko.
"Teka, may dumi ka dito oh," at may kinuha siya sa aking ilong pero-
Hayup to! Linagyan ako ng bula ng sabon sa ilong.
"IANNN!!!" sigaw ko at hindi ako nagpatalo, linagyan ko din siya sa pisngi.
"HAHAHAHAHA." -si Ian.
"Ano ba!!!" sabi ko. "Eto pa! take that! HAHAhAHAHAHAH!" -ako.
"HAHAHAHAHAHAHAHA..." patuloy pa din sa pagtatawa si Ian.
Nakukyutan na ako dito.
Kinuha ko yung cellphone ko na siya ang nagbigay at pinicturan ko siya.
"Teka, anong ginagawa mo?" -siya. "Bakit?"
"Wala. Para naman may remembrance ako sayo kapag aalis na ako sa buhay mo." -ako.
Natigilan siya.
Kinuha niya yung iPhone nya.

"Sige, ako din," at ngayon ay kaming dalawa ang pinicturan niya. May bula pa sa
aming mukha.
Natatawa kami.
Maya-maya ay tumawag sakin si Ashley, kaibigan ko.
"Hello?"
"Bes! Di mo naman sinabi na ang gwapo pala ng asawa mo," sabi nito.
"Huh? Anong pinagsasabi mo?" -ako.
"Wag ka nang magdeny. Kaya pala di mo siya pinapakilala sa amin kasi natatakot kang
maagaw namin!" natatawa niyang sabi.
"Huh? Naguguluhan ako."
"Ang sweet niyo pang dalawa sa facebook. 319 likes na in just 30 minutes! Wow!
Popular! May hashtag wifey (#wifey) pa. Nakikiuso sa hashtag trend yang asawa mo
bes!" -siya.
"Facebook?!" -ako.
Ano? Pinost niya sa facebook ang picture namin?
Naku!!! Patay! Nakakahiya naman sa mga tao.

Adik din ito si Ian ano? Akala ko ikinahihiya niya ako?
At hinashtag wifey niya ako. Teka-mahal niya na din ako? Asawa ang tingin niya
sakin?
"Oo, at may hate comments din. Sabi nila di kayo bagay, mas bagay sila ni Lyca.
Sino yun?"
"Lyca?" naalala ko, yun yung original.
"Oo, at nagcomment din yung Lyca Buenavista na yun na wag na daw kayo ikumparang
dalawa," dagdag ni Ashely.
"Ah," sabi ko. "Oh sige at matutulog na kami."
"Sure. Congrats pala, bes."
PIA'S POV
8 months na akong buntis! YEHEY! Parang kailan lang ano? Parang kailan lang yung
ginagawa pa namin ni Ian ang bata. Awww :">
Ngayon ay magsa-shopping kami. HAHAHA.
Nasa baby section kami ngayon, namimili ng mga gamit pambata.
"Ay ang cute nito," sabi ko, hawak-hawak ko ang isang kulay pink na milk bottle.
"Lalake ang anak natin, Pia. Hindi babae," -si Ian at hinila ako papunta sa mga
damit pambata.
Ehhh :"> alam ko naman Ian na lalaki ang anak NATIN eh. Nagpapacute lang ako.
MEHEHEHE :
>
"Look," at may pinakita siya saking damit pambata na may nakasulat na 'future
engineer.'
Umiling ako. "Eto eto." At pinakita ko sa kanya yung damit pambata na may nakasulat
na 'dad and mom's prince.'
Nang mabasa niya yun ay ngumiti siya. "Perfect. Let's get that."
At linagay niya iyon sa basket na dala niya.
Nagpunta naman kami sa mga assorted accessories pambata.
"Bumili na tayo ng crib," sabi ko.
"Oo nga, kelangan natin yun sa condo." -siya.
Ang cute. Para lang kaming mag-asawa nito.
"Tingnan mo ito," sabi niya sabay turo sa malaki-laking crib na kulay baby blue.
"What do you think?"
"Uhhh," parang ayoko. Di naman kagandahan at parang ang weak nun. Baka madaling
masira, mapaano pa ang baby.
"Eto nalang," sabi ko sabay hawak sa baby crib na kulay sky blue pero may mga iba't
ibang cartoon characters na naka-print.
"You want that?" -siya.
"Yup." -ako. "Ang ganda o, siguradong hindi mababagot ang anak ko habang
naghihintay siyang lumaki." Natatawa kong sabi.
"Sige," kinausap niya yung salesman. "Kukunin namin to."
"Sige po sir."
At nagpatuloy pa kaming maghanap ng kung ano pang kelangan ng bata.
"Let's buy all the toys," sabi niya.
"Ano?! Hindi pa lumalabas ang bata eh spinospoil mo ah?" sabi ko. "Wag. Baka
masanay."
Tumawa siya. "I just want him to have everything."
"Naku, Mr. Chua, hindi pwede sakin yan. Sige ka, paglaki niyan, masasanay yan at
mauubos lahat ng kayamanan mo sa pagbibili ng mga gusto niya kasi di mo siya ma-
ayawan kasi spoiled na eh." -ako.
Tiningnan niya ako. "Sige na nga."
"Ano pa ba ang gusto mong bilhin?" -ako.
"Hmm," he looked around. At nung may nakita siya, linapitan niya yung manikin.
"This."
At tinuro niya yung tatlong manikin na mama, papa, at anak na nakasuot ng pare-
parehang mga damit.
"Ang ganda..." -ako.
"I told you," nakangiting sabi ni Ian na nakatingin pa din doon.

Yumuko ako. May bigla akong naalala.
"Pia?"
"Pero di ko yan maisusuot. Paglaki ni Brennan ay wala na ako," -ako.
"Ay, may nakita akong rocking chair kanina. Tingnan natin yun?" -siya at inakay
niya ako paalis doon.
Nakayuko pa din ako.
"Pia, gusto mo bang bilhin ito?" -tanong niya.
Pero wala akong ganang sagutin siya kaya tumango nalang ako.
"Kukunin din namin ito," sabi niya sa salesman.
Pagkatapos naming mamili ay pumunta kami sa isang restaurant malapit sa mall. Ang
lahat ng aming namili ay idedeliver lamang sa condo niya.
"Pia, soup. Masarap yan. That's one of their best," sabi ni Ian.
Hindi nalang ako sumagot. Wala na din akong ganang kumain. Alam ko kasi kung
kokontrahin ko siya ay mag-aaway na naman kami.
"Pia, are you okay?" -siya.
Tumango ako.
"Pia." -siya.
"Oo." Mahina kong sagot.
"Pia, talk to me." -siya.
"Ano? Wala nga akong problema eh. Gusto ko nang umuwi at makapaghinga," sagot ko.
Hindi siya nagsalita. Nagbayad siya sa aming kinain, pinabalot niya at bri-ning
house nalang namin.
Pagdating sa condo niya ay wala kaming imikan. Nanonood siya ng tv habang naligo
ako kasi ang init lang kahit naka-full na ang air condition. Naka-jacket na nga si
Ian.
Paglabas ko sa banyo ay may nag-ding dong.
*ding dong*
Binuksan ni Ian ang pinto at may pinirmahan siyang papel at pinapasok niya ang mga
malalaking boxes sa loob. Siguro iyon na yung mga binili namin kanina.
Finally, something that can make me busy and not think about Ian and my feelings.
Oh English yan para sosyal. Naman!
Nagbihis ako.
Pagkatapos...
Nakita ko si Ian na nanonood pa din ng tv. Nagtungo ako sa mga boxes, sinimulan ko
iyong buksan.
"Ano ang ginagawa mo?" -tanong niya.
"Binubuksan ko ang mga ito, di naman masyadong obvious ano?" -ako.
"Wag na. I already called a designer to arrange these things," -sagot niya.
"What? Di ba pwedeng ako nalang?" -ako.
"No. You'll tire yourself." -siya, na para bang wala lang pakialam, nakatingin pa
din sa tv.
"Ako na. Sabihin mo dyan sa designer na yan na ako na ang gagawa. Para naman may
magawa ako sa anak ko kahit maliit lang. Ngayon lang to, pagkatapos ng ilang mga
buwan ay aalis din naman ako eh," -ako.
Teka, san galing yung mga sinabi ko? Pang soap opera lang ah? Ang drama ko.
Paano kasi, hinayaan ko sarili kong mahulog sa kanya.
"bakit ba ang tigas ng ulo mo?!" -siya, ngayon ay galit na siyang nakatingin sa
akin.
"Bakit ba ayaw mo akong gumawa nito?" -ako.
"Baka mapagod ka." -siya.
"Problema ko na yun!" -ako.
"Paano kung mapaano ang bata?!" -siya.

"Eh ganyan ka naman talaga eh. Ang bata lang ang iniisip mo! Hindi ako! Ako! You
only care about me because of this creature inside me! Hindi mo ako tiningnan
bilang ako! You see me only as the girl who's carrying the baby! At hindi
importante ang bata sa iyo, all you care about is that fucking company!" sigaw ko.
"English yan para maintindihan mo!" at naiiyak na ako.
"You know that's not true!" sigaw niya din.
"Oh hell it is!" -ako. "Nag-english class ako para sakaling awayin mo ako at
iniinglish mo ako ay may maibabato din ako! Akala mo ha!" at lumabas ako sa condo
niya.
Nagmamadali akong pumunta sa bahay ni Max para doon magpalipas ng gabi o isa o
dalawang araw o kahit hanggang sa manganak ako.
Bahala na yung lalaking iyon. Nakakainis na siya.
Dalawang araw na ako dito kay Max. Nang-aabala na ako pero ayoko pa ding umuwi sa
condo niya o kahit doon sa bahay niyang binili para sa akin.
Nakaupo ako sa sofa, nanonood ng Disney Channel.
"May nanonood ba ng Disney Channel na malungkot?" -tanong ni Max at may dalang

kape. "Oh, dalawang araw ka nang nawawala pero hindi ka pa din hinanap ni Ian, ni
tawag wala," -sabi niya.
"Mas mabuti," sabi ko.
"Sure ka? O namimiss mo na din siya?" -tanong niya.
"Miss? Di ano." -ako.
*katok... katok... katok...*

"Ako na," -si Max.
Nakakabagot din dito sa bahay ni Max. Kahit maraming laman ang ref nya, wala naman
akong gustong kainin. Minsan binibilhan niya ako ng pagkain sa labas pag galing
siya sa trabaho, pero wala akong gana.
Ganito ba pag in love?
Sabi ni Max LQ daw to, eh pano magiging LQ na one-sided love nga ito eh at si Max
at ako lang ang nakaalam na mahal ko si Ian.
"Pia daw," -sabi ni Max.
"Sino ba yung tao-" natigilan ako nang may lumabas sa likuran ni Max.
Si IAN!!!
Umayos ako ng upo.
"B-bakit k aba nandito?" -ako.
"I came to get you back." -siya. "Pack your things at uuwi na tayo sa condo."
Hindi ako nagsalita. Tiningnan ko lang siya ng masama.
Ang kapal din naman ng mukha neto no?
"Move," -siya.
"NO!" -ako.
"Ano?" -siya.
"Ayokong sumama sa'yo. Gusto ko dito." -ako. "At inaalagaan naman ako ni Max eh.
Tatawagan nalang kita kung manganganak na'ko."
"What the hell, Pia?!" -siya.
"What the hell ka din! Ano? Di ka lang tumawag nung umalis ako at ngayon ay
magpapakita ka at kukunin mo ako? Nagjo-joke ka ba?" -ako.
"Guys, aalis na muna ko." -Max.
"I was busy." -siya.
"Edi dun ka nalang sa trabaho mo." -ako.
"Ano ba ang problema mo, Pia?"
"Ano ba sa tingin mo?" -ako.
"Look, I'm sorry. I'm sorry I hurt you, I made you mad. Please, come home with me."
-siya.
"Wala akong magagawa dun, nakakabagot. Dito na lang ako," -ako.
"What do I have to do to make you go home with me?" -siya.
"Teka, mag-iisip muna ako. Balik ka nalang bukas." -ako.
"Sophia..." -at ang boses niya ay lumambot. "Please? Don't make this hard for me."
Tiningnan ko siya sa mga mata.
Mukhang sincere naman ito eh. At nakakaawa, desperado. Haaay, bat ba kasi ang ganda
ko? Yan tuloy, ayaw niyang umuwi na wala ako.
Nakakatulog kaya ito nung wala ako?
Asa ka girl.
Baka kasi, baka iniisip niya ako.
Ikaw na nga ang nagsabi na ang bata lang ang rason kung bakit siya nag-aalala sa'yo
diba? Wag mo na paasahin sarili mo, ikaw lang ang masasaktan sa huli.
"Sige." -ako.
"Sasama ka na?" -siya, sumigla.
Tumango ako.
"In one condition..." -ako.
"Say it."
"Ikaw ang mag-impake ng mga gamit ko. Pagod ako eh." -siya.
"naglalayas pa kasi eh." -siya.
"May reklamo ka?" -ako.

"Hindi. Sabi ko, samahan mo ako sa itaas." -siya.
"Pagod nga ako." -ako. "Nakakatamad gumalaw."
"Edi buhatin." -at...
"IAN!!! IBABA MO AKO!!! ANO BAAAA!!!" -ako.
Kinakarga niya ako paakyat sa itaas sa may guest room ni Max. Doon kasi ako
natutulog.
"Mahuhulog tayo!!!" -ako.
"Wag kang malikot kasi." -siya, di pa din ako binababa.
"Ibaba mo kasi ako," -ako.
Pumasok kami sa kwarto ko.
"Teka," -siya.
At dahan-dahan niya akong binaba sa kama.
Nagkasalubong ang mga tingin namin.
Bumaba ang tingin ko sa mga labi niya.
Still the perfect pair of lips I've ever seen.
Malamang Pia kasi siya lang naman ang lalaking nakita mo ng ganyan ka-close.
Panira ka talaga konsensya.
Hindi ako si konsensya. Ako si utak. Duh?
Nakapikit ang mga mata ni Ian. At dahan-dahan niyang linalapit yung mukha niya sa
mukha ko.
Kiss?
Sige.
*pikit.*
*sumabay sa moment.*
Ayos dahil wala si...
"E-ehem"
...Max. -_-
Agad naming tumayo si Ian.
"Naku, buntis ka pa Pia. Mamaya na yan pagkatapos mong manganak," sabi ni Max.
"MAX!!!" -ako.
"Ano?
Sige dito muna ako sa kwarto..." -siya, natatawa.
Tumawa din si Ian.
"Sorry," sabi niya sa akin.
So he's sorry for attempting to kiss me? Ganun?
Tumayo ako.
"Sige, iimpake mo na yan." -sagot ko.
Binuksan niya yung malaki kong maleta at linagay lahat ng mga gamit ko doon.
Maya-maya ay pinagpapawisan na siya. Di ko kasi in-on yung aircon eh, nakakatamad.

HAHAHA.
In fairness, ang hot niyang tingnan pag wet-YUNG KATAWAN. Kayo talaga, grabe kayo
makapag-isip.
"All done," sabi niya.
"Edi tara go," at nauna akong bumaba.
IAN'S POV
Dadalhin ko ngayon si Sophia sa aming bagong bahay. I missed this girl. Simula nung
umalis siya, I can't work well. I know, hindi to pwede kasi ang bata lang ang
namamagitan sa amin.
I've been busy the whole time she wasn't around. So many new clients to meet,
contract signing, countless meetings with the board, I spent most of my time sa
office.
Now I finally decided to buy a house for me and my future son. I don't want us to
live in a condo dahil walang privacy at parang hindi rin bagay. I bought a 2 storey
house just 30 minutes away from work, maganda doon dahil malaki-laki ang lot at may
swimming pool pa, and it's spacious for the both of us.
Syempre may tatlong kwarto doon. One for my son, one for me, at isang guest room.
And I have a surprise for Pia. I hope she'll like this.
"San ba ang punta natin? Di na ito ang daan papuntang condo mo," she said.
PIA'S POV
Kanina pa kami nagbabyahe ni Ian. He took a wrong turn. Akala ko nawala siya.
Parang di naman eh. San kaya ako dadalhin nito? Malayo na kami sa city. -____-
"San ba ang punta natin? Din a ito ang daang papuntang condo mo," sabi ko.
Ngumiti lang siya. "Basta."
"Ian naman, ipapapatay mo ba ako?" -ako.
"Why would I do that?" -siya. "Chill ka lang, malapit na tayo."
And he took another turn to the right. Subdivision ba ito? Parang pangmayaman ha?
Ang gaganda ng mga bahay. Naku, mag-iipon ako ng pera at ibibili ko ang nanay ng
ganitong bahay.
"May bibisitain ba tayo?" tanong ko.
"Oo." Sagot niya.

"Nakakainis ka talaga! Di mo man lang sinabi! Edi sana nakapagbihis ako!" -sabi ko
at tiningnan ko ang suot ko.
Naka-malaking t-shirt lang ako at leggings. Gago to, gusto niya talaga akong
ipakilala sa mga kaibigan niya pag haggard ako ano?
"Di na kailangan. Maganda ka naman kahit naka-ganyan ka eh," sabi niya at huminto
siya sa harap ng malaki-laking bahay.
Binuksan niya ang gate.
"Huy, magdoorbell ka, basta-basta ka nalang pumapasok." -ako at hinila ko ang damit
niya.
"Pasok na tayo," -siya. Di niya napansin ang sinabi ko?
May kabastusan naman pala itong si Ian ano?
--___________--
"Tao po?" -sabi ko.
"Wala namang tao dito." -sabi niya at kinuha niya yung susi at binuksan niya ang
pinto.
"Teka, magnanakaw ba tayo?" -ako.
EH paano kung may magsumbong at habulin kami ng pulis? Di pa naman ako makatakbo ng
maayos dito sa sitwasyon ko.
Hindi niya pinansin yung sinabi ko.
Binuksan niya yung ilaw.

"Pasok." -sabi niya.
"Dito nalang ako, ako ang mag-aabang sa mga pulis," -ako.
-__- "Pia, pasok." -he ordered.
"Sige na nga." -sabi ko.
At pumasok na kami.
Maganda ang bahay. Moderno ang style nito. At kay laki ng glass window na nasa may
sala. May makapal pa na kurtina. Tantya ko ay yun yung de-remote na kurtina.
Nakuuuu.
At ang yaman yaman na ni Ian para mangnakaw.
Umakyat siya sa may hagdan.
Hindi ko siya sinundan.
"Pia," sabi niya.
"Sige, ikaw na. Dito lang ako maghihintay." -ako.
Nilapitan niya ako, kinuha ang kamay ko, at hinila papuntang itaas.
Edi kinilig na naman ako?
Eto na naman kasi si Ian, pinapaasa niya naman ang puso kong wala nang pag-asang
maibigay ko sa kanya.
Bakit niya ba ito ginagawa? Gusto niya ba talagang makita akong nahihirapan?
Binuksan niya yung isang kwarto.
Binuksan niya ang ilaw ng kwartong iyon.
Empty ang kwartong iyon, naka-lagay pa sa mga boxes ang mga gamit. Pwera nalang sa
kama na kay liit, parang kama ng bata.
"This would be Brennan's room," sabi niya sa akin.
Ano daw?
"Anong sinabi mo?" -tanong ko.
Ngumiti siya. "Welcome to our home, Pia." -sabi niya.
Our home?
'Bahay namin' sa tagalog?
Shet.
T____T
Ayoko na. Ang hirap hirap na. T_____T
"Hindi ka ba nasurprise?" -tanong niya.

"Hindi naman masyadong halata na nasurprise ako ano?" -pamimilosopo ko nalang,
ayokong mapansin niyang nasasaktan ako. As if na mapapansin niya. HAHA. T___T
"Bakit nasa box pa ang mga gamit ng bata? Sabi mo may room designer kang kinuha?" -
ako.
"Nag-iba kasi isip ko." -siya.
"Ano?"
"Tayo na ang mag-aayos nito. Para naman maramdaman ng anak natin na mahal natin
siya talaga." -sabi niya.
Aba, aba, mahal niya anak namin? O mahal niya kompanya niya? Napipilitan lang
siyang tanggapin ang bata?
"Talaga" -ako.
Ngumit siya, "Oo."
"So sa iyo pala itong bahay na'to? Akala ko pa naman na magnanakaw tayo, nae-excite
na sana ako." Biro ko.
"Hindi tayo pwede magnakaw dahil buntis ka at bakit tayo magnanakaw eh ang yaman na
ng asawa mo?" -sabi niya.
Tang ina tong taong to.
-___- T_____T
Lord, tulong!!!
"Joke yun?" -tanong ko.

Mukha niya à --__-- "Hindi Pia, seryoso ako."
"Ah, ok." -pang-aasar ko.
"Di mo gusto?" -tanong niya.
"San ba kwarto ko?" -tanong ko sa kanya, as if na hindi ako interesado sa sinabi

niya pero truth is kinikilig ako at nasisiyahan dahil sa wakas ay gumagana na ang
utak niya. HOHOHOHO.
"Haaay." Lumabas siya at binuksan yung isa pang kwarto. "Dito."
"Ako lang mag-isa dito?" -tanong ko.
"Gusto mo tabi tayo?" -tanong niya.
"Ay hindi. Okay na sakin to. Mas gusto kong ako lang isa," -ako at sinarhan ko siya
ng pinto.
IAN'S POV
Alas 11 na ng gabi. At nagising ako dahil naiihi ako. Meron namang cr sa kwarto
kaya doon na ako nag-ihi. Pagbalik ko sa kama ay napansin kong bukas ang ilaw ng
kwarto ni Brennan.
Tinungo ko iyon.
Nakita ko si Pia na inaayos yung mga gamit ng anak namin. Sasabihan ko sana siyang
matulog na dahil gabing-gabi na pero I think tonight, I'll make an exception.
She's acting like an excited mom. At nalulungkot ako sa thought na iyon dahil alam
naming dalawa na bilang na ang mga buwan niya kasama ako.
I wished her pregnancy would last. I don't know pero I feel like I want to be by
her side. Hindi ko naman siya pwedeng pakasalan dahil di ko naman siya mahal-or do
I? No. Hindi pwede. She's just paying her debt. That's all.
Nakasandal ako sa pintuan. I stole a picture of her using my phone. Last time I
posted our picture on facebook and hashtagged wifey, maraming nag like at comment,
including Lyca. I wonder how she feels about that.
Why would I care anyway?
Well I did loved Lyca so much. Pero she turned out to be one of the bitches I see
at bars. I mean-she's a flirt and I don't like the way she dresses. She's not like
that before. Sometimes I think she's pretending.
I looked at the photo I took, and I smiled to that. She looks like a kid opening
her gifts.
She was doing small jobs, like hanging the picture frames. Arranging the crib.
Placing the stuffed toys where she wants them to be placed. Things like that.
I decided to talk. I want her to know na nandito ako.
"Need help?" tanong ko at nilapitan ko siya.
Halatang nabigla siya sa pagsalita ko.
"Kanina ka pa dyan?" -tanong niya.
"Kakarating ko lang," -I lied.

She looks so cute in her oversized shirt and leggings at may headband siya na
tinali niya sa gitna ng ulo niya, para itong ribbon.
"Need help?" I asked her again.
"Sure." -sabi niya, "Itong crib, ilipat mo doon sa gilid kasi nakaharang sa daan."
"Eto ba?" -tanong ko.
"Ay yung kama nalang, gusto mo?" -siya.
"Pia..."
"Oo nga." -siya.
At linipat ko yung crib kung saan niya gustong ipalipat iyon.
Pagkatapos ay tinulungan ko siyang mag-unpack ng mga nakakahon pa.
"Ang dami pala ng nabili natin ano," sabi ko just to make a conversation dahil
sobrang busy niya sa pag-aayos.
"Obvious nga." -siya.
-____-
"Nagtataka ako, paano mo nagawang gumalaw eh ang laki na ng tiyan mo?" -tanong ko.
"Hindi naman ako baldado eh, buntis lang," sagot niya.

May galit ba ito sa akin?
"Nagmo-mood swing ka pa din ba, Pia?" tanong ko.
"Bakit?" -tanong niya sakin habang ina-assemble yung wooden rocking horse.
"Kasi kanina ang saya-saya mo, ngayon parang galit ka." -sabi ko.
"YES!!!" napasigaw siya, at parang ngayon ay masaya na siya. Tiningan niya ako.
"Ano nga yung sinabi mo? Sorry kasi na-busy ako sa pag-assemble dito."
Akala ko galit na naman ito sa akin.
HAAAAAAAAAY PIA! YOU'RE SO ADORABLE. AKIN KA NA LANG?
Joke. Di ko pa kaya.
Pero kaya mo bang Makita siyang mapunta kay Jam? Tulad nung nangyari sa inyo ni
Lyca? -utak ko.
Well, I'm so over that bitch. She's not worth it. Pumatol siya kay Jam.
Pero di alam ni Jam na girlfriend mo yun kasi sabi ni Lyca noon, single siya while
in fact, isang taon na kayo nun.
*isip... isip...*
At ang laki ng galit mo kay Jam dahil lang kay Lyca. She's not worth it. Hahayaan
mo nalang ba na masiya ang relasyon ninyo ni Jam dahil lang sa kanya? That
worthless bitch?
It's over. We're done.

And things between Jam and I, mamaya ko na yun aayusin.
I think he's also interested in Pia
And Pia seems to enjoy being with Jam rather than being with you, haven't you
observed?
Kanino ka ba pumapanig? Sakin o dun kay Jam?
I'm just saying. Well Pia isn't yours. What if after giving birth, popormahan siya
ni Jam? At magiging sila? At invited ka na sa kasal nila later? And after you know
it, magkakaanak na sila?
Pia doesn't like Jam. I'm confident with that.
Why?
I'll make her like me.
Don't make her like you kung di ka pa ready. Wag mong paasahin yung babae. Grabe na
nga ang dinadaanan niya dahil nandamay ka sa problema mo.
May utang kasi yung tao.
Basta, don't love if you're not ready. I know you're still not over Lyca.
I am over that bitch.
Okay. Let's say you're over her. But is she over you? At paano kung malalaman niya
ang tungkol sa inyo ni Pia? What do you think she'll do? You know she's capable of
anything when it comes to you. Remember what she did to Camille?
I know. Subukan niya lang saktan si
Pia at matatamaan siya sakin.
Kahit babae yun?
Kahit babae yun.
Dahil lang kay Pia?
Dahil lang kay Pia.
Mahal mo na yun?
Mahal ko na yun.
Ay teka-utak naman! Nabigla lang ako! Hindi hindi... nabigla lang talaga ako.
Ian, wag mo nang ideny. Mahal mo siya. At sa tingin ko ay mahal ka din niya.
...
"Huy, okay ka lang? Kanina ka pa nakatunganga diyan," sabi ni Pia.
"Ah, oo okay lang ako. Tulog na tayo?" -tanong ko.
"Paano to?" -siya.
"Bukas na yan," at hinila ko siya papuntang kwarto niya.

Habang nakahiga, kinakantahan ko siya dahil sabi niya eh na kantahan ko siya para
makatulog siya.
Inuuto ata ako nito pero pag di ko naman gagawin, nagagalit siya.
"I'm like a statue
Stuck staring right at you
Got me frozen in my tracks
So amazed how you take me back
Each and every time our love collapsed.
I'm like a statue
Stuck staring right at you
So when I'm lost of words
Every time I disappoint you
It's just cause I can't believe that
You're so beautiful
Don't wanna lose you, no
I'm like a statue." -kanta ko
Tiningan ko si Pia, tulog na siya.
Pinikit ko ang mga mata ko at nakiramdam.
What if si Pia ang magiging asawa ko?
What if si Pia ang future ko?
What if forever na kaming ganito?
What if siya yung nakikita ko every morning paggising ko?

Mahal ko na ba siya?
Baka nga...
Pero does she deserve me?
Di ko pa kasi kayang magmahal ulit.
Pero dahil lang ba kay Lyca ay pakakawalan ko ang chance kong makuha si Pia?
Ewan ko ba. Bukas nalang ako mag-iisip.
Di ko namalayan na nakatulog na pala ako...
___________
Ian while looking at Pia na may ginagawa --------->
what Ian sang while getting Pia to sleep ------>
PIA'S POV
Nagising ako nang may maramdaman akong mabigat sa tiyan ko. Naramdaman ko din na
maagang nanggigising si baby, ang likot na ng baby ko. ^__^ Parang nasanay na akong
gumalaw ito.
Pero teka-sino ba itong-
Pagtingin ko ay nakita ko ang gwapong si Ian na mahimbing na natutulog katabi ko.

Nakatulog din ba siya kagabi habang kumakanta siya?
Iba rin itong lalaking ito ano?
Tatayo na ako kasi nagugutom na ako.
Ang bigat bigat na naman ng katawan ko eh. -__- Ang tiyan ko yung mabigat pala.
Sana manganak na ako kasi ang bigat na. Di ko keri. HAHA. Joke lang yun baby, alam
mo naman mabiro tong mama mo.
Gumalaw ako para makatayo na nang magising ko ang dragon-si Ian pala.
"Good morning," bati ko at nginitian ko siya.
"Ay!" siya. "Sorry, nakatulog pala ako dito. Sorry talaga."
-___- ßako.
"Ano problema?" -siya.
"Nag good morning ako, narinig mo ba?" -ako.
"Ay," ngumiti siya sakin, nakahiga pa din. "Good morning baby, good morning mommy."
Sabi niya at tiningnan niya tiyan ko.
At sakto at gumalaw ang tiyan ko. Sanay na ako, ang likot na ng baby ko. Haaay,
nakaka-in love.
"Gumalaw siya," -ako.

"Pwede payakap?" -tanong niya.
"Sure."
At linagay niya ang kamay niya sa tiyan ko.
Ang init ng kamay niya.
Buo na araw ko. <3
Gising na yung dalawang lalaking pinakamamahal ko.
Sakit nga lang dahil isa lang sa kanila ang may alam na mahal ko silang dalawa -_-
"Tara kain," sabi niya sakin.
"Sige."
Habang kumakain kami ni Ian ay ang tahimik.
At siya na yung nagsalita.
"Pia, may pupunta pala ako ng Cebu ngayon para magbigay ng donations sa mga
nasalanta ng Bagyong Yolanda. Babalik lang ako mamayang gabi," sabi niya.
"Oo ba." -ako.

"Sure ka okay ka lang dito?"
"Oo naman." -ako.
"Di ka galit?"
"bakit naman ako magagalit?" at pinilit kong ngumiti.
"Thank you." -at ngumiti siya, yung tipong nawawala yung mata niya. Nagpapacute?
Baka nga <3
At ayun na nga, umalis na si Ian. Kanina pang umaga iyon. Ngayon ay alas 12 na ng
tanghali. Ano kaya kakainin ko? Tinatamad akong magluto.
*ding dong...* *ding dong...*
Si Ian kaya yun? Imposible. Sino kaya ito?
Tinungo ko ang pinto at lumabas sa gate.
May taong kumakaway sa kin.
"Jam?" di ako sure.
Linapitan ko.
"Pia! Hello, kamusta?" -tanong niya, di ko pa din pinapasok.

"Ah, okay lang naman. Ano ginagawa mo dito?" -tanong ko.
"Mas mabuti kung papapasukin mo muna ako diba?" -siya.
"Ay, onga pala." -ako at pinagbuksan ko siya ng pinto.
"Ano ginagawa mo dito?" -tanong ko sa kanya. "Pasok ka muna."
At pumasok kami sa bahay.
"I just want to pay a visit. Namiss kita eh, it's been months," sabi niya. "San ko
pala ilalagay itong mga nabili ko para sa iyo?" at pinakita niya sakin yung mga
dala niyang groceries ata.
"Oo nga."
"Ang laki na pala ng tiyan mo," sabi niya at tiningnan niya ang tiyan ko.
Natawa ako. "Oo nga. Parang kailan lang."
"Parang kailan lang nung di pa siya masyadong malaki," sabi niya. "Oh nga pala, may
dala akong pang-lunch. Kumain ka na?"
"Di pa eh." Nakatayo ako.
"Ah sige, upo ka muna diyan," at pinaupo niya ako sa may sofa na nasa likuran kung
saan ako nakaupo.
Hindi ako nakapagsalita kasi ang bilis niyang gumalaw eh.
Ngayon ay kinukuha na niya ang mga nabili mula sa plastic at linagay sa may
malaking mesa sa kusina.
"Saan ba ang apron dito?" -tanong niya sakin.
"Malapit sa ref lang," sagot ko.
"Sige."
Akala ko may ready made siyang dalang pagkain, pero magluluto pala ang isang ito.
Naku...
Parang matatagalan pa bago ako makapag-pananghalian ah?
JAM'S POV
Naalala niyo pa ba ako? Hehe. Ako si Jam.
Naisipan ko kaninang dalawin si Pia tutal nasa Maynila na din naman ako. I never
thought na malayu-layo pala sa city ang bahay nila. Pero dahil nakakotse naman ako,
nagdrive nalang ako papunta sa kanila.
Nagdoorbell ako. Akala ko nandito din si Ian pero wala ang kotse niya.
Ang alam ko ay malapit na ang buwan ng kapanganakan ni Pia. Bakit siya iniiwan mag-
isa ni Ian?
Si Ian talaga, puro trabaho ang nasa isip.

May balita din ako sa kanya.
Ano yun?
Ibabalita ko lang na nakabalik na si Lyca galing Taiwan. Nabalitaan ko lang sa ama

niya dahil sa kanyang ama ako nagtatrabaho.
Pinagbuksan ako ni Pia.
Ayun, gusto kong ipagluto siya dahil gusto kong matikman niya ang luto ko.
Lamang ako dahil alam kong magluto, si Ian hindi.
Hindi naman sa nakikipaglabanan ako kay Ian. Pero gusto ko lang Makita ni Pia na I
care for her. Not only the baby, pero sa kanya na din.
Hindi niya namalayan ang bawat sulyap ko sa kanya habang nagluluto ako.
Nanonood siya ng tv ngayon.
Nagluluto ako ng specialty ko, chicken curry at vegetable salad.
Madali lang to dahil pinaslice ko na ang mga ingredients.
Pagkatapos ng ilang mga minuto ay natapos na din akong magluto...
"Lunch is ready," sabi ko sa kanya.
PIA'S POV
Ang sarap ng luto ni Jam.
First time ko itong ipinagluto ng lalaki kaya nafa-flutter ako sa ginagawa niya. Di
pa kasi ako ipinagluto ni Ian eh. Bukod dun sa mga madaling lutuin lang gaya ng
itlog at bacon.
-____-
Natapos na kaming kumain ni Jam.
Masaya talagang kasama itong taong ito.
Kanina pagkatapos naming kumain ay nanood kami ng Showtime, at nang mabored ako ay
naglaro naman kami ng unggoy-ungguyan. Alam niyo yung larong iyon? Oo.
Pagkatapos nun ay naalala ko na di ko pa pala natapos ang kwarto ng anak ko.
Kaya ay tinulungan ako ni Jam.
Pagkatapos naming ay parang napagod ako.
Huhuhu...
"Naku, ang dumi ng mga kuko ko," sabi ko.
"Halika, ipe-pedicure kita," sabi niya.
"Seryoso ka?"
"Oo, alam ko kung paano yan. Pero wala akong kit." Sabi niya.
Natawa ako. "Niloloko mo ba ako?"
"Di nga eh," -sagot niya -_-
"Teka, may kit ako!" at agad akong pumasok sa kwarto at kinuha ko yung matagal ko
nang tinatago na manicure set dahil wala kasi akong panahon at pag may panahon ay
nakakalimutan ko.
Pumunta kami sa sala.
Doon kami nagma-manicure.
"Ano gusto mong kulay ma'am?" -tanong niya.
"Uhh, pink." Sagot ko.
"Sige," sabi niya.
Bago siya nagsimula ay hinugasan niya ang mga kamay ko.
Ang lambot ng kamay niya. Parang kamay ng mga babae.
Pagkatapos ay nilagayan niya nung cuticle remover at nagsimula na siya.
Pagkatapos niyang i-ano yung mga kuko ko ay nagsimula na niyang lagyan ng nail
polish yung kuko ko.
Ang galing niya.
"Ang galing mo," sabi ko habang tinitingnan siyang seryosong minamanicure yung mga
kuko ko.
Hindi niya ako sinagot.
"Ayan, tapos na ang isang kamay," sabi niya. "Akin na yung kabila."
At binigay ko sa kanya ang kaliwa kong kamay.
"San mo natutunan ito?" -tanong ko sa kanya.
"Si mommy kasi, ako pinapagawa ng ganito sa kanya noon kapag tinatamad siyang
magpuntang salon at ayaw niya namang magpapunta sa bahay ng mga manikyurista." -
siya.
"Haha. At ang lambot ng mga kamay mo," sabi ko.
Tumawa lang siya.
Biglang nagbukas ang pinto.
"Pia I'm-" sabi ng kakarating na si Ian at natigilan nang makita si Jam.
"Hello, cousin." -si Jam.
Naku, magkaka-world war iii na naman nito.
"Bakit ka nagpapapasok ng tao dito sa bahay?" tanong niya sakin.
"Ah-"
"Para naman akong ibang tao sa iyo, Ian." Sabi ni Jam.

"Umuwi ka na!" sigaw ni Ian.
Nakakainis. Ano ba ang meron kay Jam at parang nagagalit si Ian sa twing nakikita
niya ito? Nakakapagtataka.
Kinuha ni Jam ang kanyang mga gamit.
"Teka, dito ka nalang maghapunan Jam bago ka umuwi," sabi ko.
Tiningnan naman ako ni Ian.
"Uwi!" sigaw ni Ian.
Nginitian ako ni Jam at nginitian niya din si Ian.
Tinapik niya ang braso ni Ian.
"Goodbye." Sabi niya sa aming dalawa.
Lumabas ako para ihahatid ko siya kahit sa gate lang.
"Saan ka?" -tanong ni Ian sa akin, galit.
"Ihahatid ko lang si Jam sa may-"
"Hindi! Dito ka lang!" at pinagtataasan na niya ako ng boses.
Tiningnan ko na lang si Jam na lumabas kasi wala naman akong magawa eh.
Pagkatapos ay umakyat ako na nagdadabog at pumasok sa kwarto, nag-lock.

Hindi ako sinundan ni Ian.
Maya-maya ay malakas siyang kumakatok.
Ayokong pagbuksan siya.
Maya-maya naman ay nawala na ang katok.
At maya-maya ay nabuksan niya ang pinot ko.
"Paanong!!!-"
"I have the keys," sabi niya at ipinakita niya sa akin yung mga susi.
Hindi ko nalang siya pinansin.
"Lumabas ka." -sabi ko. "Pagod ako."
"Pagod ka? Eh kanina parang nae-enjoy ka pa ngang kasama si Jam eh," sabi niya.
Nagseselos ba ito?
^___^
"Pia, sagutin mo ako-"
"Ano ba ang problema mo kay Jam?!" tanong ko.

"I just don't want him near you." Tanong niya.
"Bakit nga? Explain mo! Kasi baka pag inexplain mo, maintindihan ko, para layuan ko
siya."
"Di mo siya lalayuan?"
"Bakit ba Ian? Anong problema mo?!"
"Ayoko lang!" sigaw niya.
"Paano pag ayoko?"
"Magagalit ako."
"Bakit ba? Problema mo sa tao?"
"Basta! Di mo naiintindihan!" siya at nagwalk out sa kwarto, sinlam pa yung pinto.
Char. Best actor tong taong to.
Ang dramaaaaa...
Talo pa ako.
Anong problema nun kay Ian?
______________
Jam sa side habang ipinagluluto si Pia --->
PIA'S POV
Dalawang araw nang hindi nakikigpag-usap sa akin si Ian. Kung ano ang gusto niyang
sabihin ay dinadaan niya sa sticky note at pinapadikit sa pinto ng kwarto ko.
Ayoko nito.
Naiinis ako dahil di niya ako kinakausap. Di ko man lang alam ang problema niya.
Hanggang ngayon di ko pa din alam kung bakit parang ang laki ng galit niya kay Jam.
Mabuti namang tao si Jam sa pagkakita ko. Sweet, thoughtful, at maalaga.
Di aktulad nung Ian na yun, insensitive.
-__-
Nanonood ako habang kumakain ng isang gallon ng ice cream na rocky road. Paborito
ko ito. Binili ko ito kahapon sa grocery store nung namamalengke ako dahil matagal-
tagal na akong di nakakatikim nito.
At okay lang naman kasi wala si Ian, at kahit nandito pa yun dito ngayon, di ako
nun papansinin.
Ayoko sa feeling neto. Ganito ba pag mahal mo ang tao at di ka niya pinapansin?
Gustong gusto ko nang kunin ang atensyon niya pero ayoko dahil may pride pa din
naman akong iniingatan, yun na nga lang ang meron sa akin.
Katabi ko ang isang bowl ng chichirya. Bahala na, manganganak na din naman ako sa
susunod na buwan. At sa time ng pagbubuntis ko, ngayon ko lang pinatikim ng junk
foods ang anak ko.
Di naman talaga ito nakakasama, OA lang si Ian. Tss.

Nanonood ako ng One More Chance, yung kay Bea at John Lloyd? Oo, hiniram ko pa
itong dvd kay Max. Dumalaw siya sakin kahapon.
Parang pagabi na pero wala pa din si Ian. Sana man lang kumuha siya ng katulong
kasi ang hirap nang igalaw sa ganitong sitwasyon.
Sinulyapan ko ang sarili ko sa may salamin sa left side ko.
"ANG LAKI KO NAAA!!!" namangha ako habang dinidilaan yung kutsarang may ice cream.
"Paglabas ng batang ito, magpapasexy na talaga ako ulit. Mahirap na, walang
magkagusto sakin at tatanda akong dalaga."
Nakaramdam ako ng pag-iihi kaya tumayo ako para magtungong cr.
Minsan, isang segundo lang ang pagtayo ko, ngayon kulang pa ang tatlo. -__-
Nahihirapan kasi ako kasi ang laki ko. Talo ko pa si Dabiana. Yun ba ang spelling
nun? Basta siya, google niyo nalang.
Pagtayo na pagtayo ko ay...
"ARAAYYY!!!" nakaramdam ako ng sakit ng tiyan ko.
Peste! Ano ito? Putang ina ang sakit!!!
Teka, manganganak na ba ako?
Takte! Naku! Cellphone ko, cellphone, san yun?
"PUTAAAAAAA!!!" sigaw ko. "CELLPHONE MAGPAKITA KAAA!!!"

Eh di ko mahanap ang cellphone ko.
Humiga nalang ako sa carpet na nasa sala. Bahala na, ang sakit ng tiyan ko.
IAN UMUWI KA NA!!! EMERGENCY!!!
Nag-last ang sakit for mga 5 minutes...
Nawala na naman.
Tumayo ako...
Hinanap ko talaga cellphone ko.
Mga 5 minutes bago ko nahanap cellphone ko.
At...
"AAAHHHH!!! ANG SAKIIITTTT!!!" pagsisigaw ko.
Dinial ko bilis ang number ni Ian, kahit nahihirapan ako.
Ang sakit kaya!!!
Hindi ko na to kaya!!!
Niloudspeaker ko ang cellphone ko.
"Hello?" -sinagot niya ang tawag ko.

"MAMAMATAY NA AKO!!! AHHH!!!"
"Ano pinagsasabi mo?"
"UMUWI KA NA! BILISANMO!!!" sigaw ko.
"Pia-"
"PUTANG INA KA!!! MANGANGANAK NA ANG TAO!!! PUNTA KA-AAAHHH!!! KANA DITO!!!" sigaw
ko.
Pinutulan niya ako ng tawag.
Lintik tong taong ito!!!
Kung kailan kailangan ko siya!!!
Si Jam ulit tinawagan ko, no choice.
"Pia? Napa-"
"MANGANGANAK NA AKO!!!" sigaw ko.
"Ha? Sige sige, papunta na ako diyan!!!" binabaan niya ako ng tawag.
Lintik na!!!
Bakit ba kasi hindi ako nagbabasa ng libro tungkol dito kung ano ang gagawin pag
manganganak na! Edi di ko na alam ang gagawin ngayon!!!
PIAAA!!! SAAN MO BA KASI NILAGAY UTAK MO? SA PAA?
-__-
Maya-maya ay dumating na si Jam.
"Pia!!!" at binuksan niya ang pinto, di naman yun naka-lock.
"BILIS! TULUNGAN MO AKO!!!" sigaw ko.
"Alam ko anong gagawin," linapitan niya ako. "Upo ka dito."
"MANGANGANAK NA AKO! PAUUPUIN MO PA AKO?!"
"PIA!!!" sigaw ng kakarating na si Ian pero nakatingin siya kay Jam. "Anong
ginagawa mo dito?!"
"ANO BA? WALA NANG TIME NA AWAYIN MO SIYA! TULUNGAN NIYO MUNA AKO!!!
ARAAAAAAAAYY!!!"
"Upo ka nga," sabi ni Jam at tinulungan akong makaupo sa sofa. "Sabi nung libro,
umupo ka muna, relax."
"Anong relax? Tara Pia, sa hospital na tayo!" sabi ni Ian.
"Hindi-" -Jam.
"Ako ang-"
"AAHHH!!!" -ako. "Sa hospital na, ang sakit talaga, di ko keri."

"At the first signs of labor, relax, doze yourself off, watch a movie, take a walk.
Distract yourself." Chill na sabi ni Jam.
"There's no time for that." -si Ian.
"Believe me, I've read this." Sagot ni Jam at sinalo ang kamay ko. "Pia let's take
a walk around the house muna?" tanong niya sakin.
Di ako nagbasa kaya sumunod nalang ako sa kanya. Nag-advance study kasi ito.
Naglakad-lakad kami sa labas ng bahay.
Inaalalayan niya ako habang nakasunod lamang si Ian sa amin.
Parang si Jam na yung gumaganap sa papel niya ah? Edi sana kay Jam nalang ako
nagpabuntis.
Tss.
-__-
JAM'S POV
The contractions are still going on, tinutulungan ko si Pia na i-divert ang isip sa
ibang bagay instead of thinking about her state. Naglakad-lakad kami sa labas ng
kanilang bahay.
I'm happy dahil tinawagan niya ako. At mas lalo akong masaya dahil ako nag-aalalay
sa kanyang maglakad at nakasunod lang si Ian sa amin.
I know some stuffs about laboring dahil nagbasa na ako.

Baka kasi may maitulong ako kay Pia pag nanganak siya at magkasama kami kaya nag-
advance read nalang ako.
It's been an hour since she called.
"Feeling better Pia?" tanong ko sa kanya.
"Punta na tayong hospital?" tanong niya.
Tiningnan ko si Ian. Hudyat na talagang kelangan na naming umalis.
"Ikaw na ang magdala sa kanya sa hospital, ako na ang bahala sa mga damit niya,"
sabi ko kay Ian.
Mabuti naman at nakikiisa na itong taong to sakin.
IAN'S POV
I was on a meeting with a client when Pia called. She said she's in labor. I think
she's starting to have contractions already so I quickly explained everything to my
client that my wife is in labor and I have to be there for her. Luckily, she
understood and congratulated me in advance.
I felt happy and nervous at the same time. Happy dahil manganganak na si Pia,
nervous dahil di ko alam ang gagawin.
I know I've been tough with her for these past days dahil kay Jam, but this is an
emergency and she needs me.
I hurried myself home and found out that Jam was already there.
I was kind of hurt in realization that she called Jam first.
I'm the father, why did she called him first?
But what if maybe he just came in first?
Maybe.
That doesn't matter to me anymore ngayon.
What matters now is that Pia is almost giving birth and I have to be here for her
during the process, that's what I promised her.
We're now on our way sa hospital.
I already contacted a doctor to take care of Pia.
When we got there, they sent us to a private room.
The doctor said she's in early labor. She would be having frequent contractions for
a while. She's not sure hanggang kailan mag-last ang contractions.
I want it to end fast, gusto ko nang manganak na si Pia kasi ayokong nakikita
siyang nahihirapan.
I know every time she's feeling the pain kasi pumipikit siya at napahigpit yung
kapit niya sa kumot at minsan ay tumutulo luha niya.
I held her hand.
Tiningnan niya ako.

She's too weak to say anything.
At pinagpapawisan siya kahit nakabukas ang air con.
"Hold my hand," sabi ko sa kanya.
Hinawakan niya naman iyon.
During the whole time she's feeling the contractions, nakahawak siya sa aking
kamay. At every time bumabalik ang sakit ay pinipiga niya ang kamay ko.
Napakasakit pero tinitiis ko dahil alam ko na mas masakit pa ang nararamdaman niya
ngayon.
Now, she's in the transition period, the last part of active labor.
Her contractions lasted for two hours.
That's quite long.
I wonder how she's handling the pain.
I felt sad for her.
At saan na ba si Jam? Di pa siya nakakabalik. I sent him a message kung saan at

what room kami.
Pero ngayon ay nasa loob na kami ng delivery room dahil manganganak na siya.
I was looking at her.

Malaki ang mga butil ng kanyang pawis.
Nakahawak pa din ako sa kamay niya.
"I'm here, Pia, I'm here." Sabi ko sa kanya.
"AHHH!!!" sigaw niya.
"PUSH." Sabi nung doctor.
"AYOKO NAAA!!!"
"AHHH!!! HOOOHH!!! WHOOOH! AHHH!! UHHH!!!" pagsisigaw niya.
Siguradong nahihirapan siya dahil first time niya ito.
At bukod doon, tumutulo ang luha niya.
Hinigpitan ko ang hawak sa mga kamay niya.
"The baby's heartbeat is decreasing, push harder!" sabi nung doctor.
"AHHH!!!"
"We can do this, Pia. We can." Sabi ko sa kanya.
"HINDI!!! ANG SAKIT!!! AHHH!!!"

"Hang on, malapit na." bulong ko.
"I can see the baby's head, good job Pia. Push more," sabi nung doctor.
She screamed her heart out for that last push...
"AAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!"
*baby cries* *Baby cries*
paglabas ng paglabas ng bata sa tiyan ni Pia ay they wrapped the baby and gave it
to the mother.
Mangiyak-ngiyak si Pia habang tinitingnan ang bata.
Ang anak namin.
I can't believe na this is such a wonderful event I have witnessed.
I feel so happy.
So complete.
I fell in love with my son the first time I saw him and heard him cry.
"Congratulations Mr. and Mrs. Chua, you have a son," sabi nung doctor.
"Hi baby, welcome to the world," mangiyak-ngiyak na sabi ni Pia.
Hinahaplos ko ang ulo ni Pia.

Hindi ako makapagsalita sa mangha.
Ang galing.
Lord, thank you for this gift.
Pia fell asleep. The baby is in the nursery muna, being taken cared of the
pediatric nurses while I am meeting with the doctor.
The doctor said na bawal munang ma-stress si Pia dahil kakapanganak niya lang. And
about the baby, he said a lot
of things. I took them all down in my note.
I took the time to take a near look at Pia.
She's pretty naman.
I wonder why she never had a boyfriend.
I have to thank her.
Well, I know I can't thank her quite enough for all the pain she had during the
labor.
"She's pretty, isn't she?" someone asked me.
I turned around and saw Jam, looking at Pia.
Hindi ako sumagot. I still hate him, though.

"Sorry na-late ako, I called tito and tita and told them about Pia. They said
they're coming," sabi ni Jam.
"Mas mabuti nga kung di ka dumating," sabi ko.
"You're still holding grudges over me? Can't you get over that?" -tanong niya.
"I still don't trust you." Sabi ko. "Leave her stuffs there and leave. Thank you."
Di siya sumagot.
I think he already left.
Tiningan ko si Pia.
I observed her.
She was sleeping peacefully.
Minasdan ko buong mukha niya.
She looks like an angel.
I looked at her lips.
The perfect pair of lips.
She's a beauty.
She's a nice catch.

A rare one in a school of fishes in the deep, if I am to exaggerate it.
Maya-maya ay nagising siya. At agad niyang hinanap ang bata.
"Ian?" -siya.
"Oh, gising ka na. I brought some fruits." Sabi ko.
"Gusto kong makita ang baby ko," sabi niya naman.
"Later, eat first. You have to gain energy," I told her.
Tinulungan ko siyang makabangon at binigyan ko siya ng sliced apple.
"The doctor said you have to recover. If you want to see the baby, let's go
together and see him after you finish eating." At sinubuan ko pa siya.
Mabuti naman at sumunod siya sa mga pinagsasabi ko.
Pagkatapos niyang maubos yung fruits na dinala ko ay I transferred her on a wheel

chair and we both headed to the nursery section.
Nasa labas kami, nakasulyap sa mga bagong panganak na batang mahimbing na

natutulog.
"There is our Brennan," sabi ko sa kanya at itinuro ang batang nasa harap namin na
kulay blue ang lampin.
Ngumiti siya.
"Hi baby." Sabi niya.
I don't know why pero sobrang saya ko ngayon. I've never been this happy my whole
life. Just by looking at my son, nawawala ang stress ko.
"Pia, Ian, there you are," sabi ng kararating na si mommy at may dalang mga sari-
saring masusustansyang pagkain.
"Where's my apo?" tanong agad ni daddy.
"There," at itinuro ko sa kanya ang anak namin ni Pia.
"Oh look at our new little angel," sabi ni mommy.
"Ang gwapo ng apo ko, nagmana sa akin," sabi ni dad.
"Pia and Ian are just a good combination." Si mommy. "How are you feeling hija?"
"I'm okay," nakangiting sagot ni Pia. "Pagod lang pero nawala nang makita ko ang
anak ko."
"That's how I felt when I gave birth to Ian," natatawang share ni mommy.
"Really? What I remembered was you were crying in joy," pagtatama ni dad.
It's happy to see them.
It's happy to see my son.
I hope this happiness would last forever.

If only...
PIA'S POV
Nauwi na kami ni Ian sa bahay. Tatlong araw lang kami doon sa ospital. At sa
tatlong araw na iyon ay si Max lang ang nakadalaw sakin.
Malamang dahil siya lang ang may alam na nanganganak na ako.
Nagalit pa nga sakin yun dahil hindi siya ang una kong pinaalam. Mabuti at
pinaintindi siya ni Ian. Nakaintindi naman din siya.
"Welcome home, baby Brennan," sabi ko sa anak ko na karga karga ko habang si Ian
naman ang may dala sa aming mga gamit.
Nagleave siya sa trabaho for a week para matulungan at maalagaan ako.
Ewan ko ba kung bakit simula noong naglabor na ako ay parang ang sweet at mapag-
alaga na si Ian sa akin.
Hindi ko na din nakita si Jam.
He never visited me sa ospital.
Pero enough about Jam, may bago na akong pagtutuunan ng pansin, ang anak ko, si
Brennan Ryle Chua. Ang napakagwapo kong anak.
Parang ang mata lang at ang labi ang namana ng batang ito sa akin ha? Unfair, ako
ang nagkarga nito sa loob ng 8 and a half months pero konti lang ang minana niya sa
akin.
Umakyat kami sa itaas, sa kwarto ko muna.

Pinagbuksan ako ni Ian ng pinto.
Linagay ko ang bata sa kama.
Mahimbing ang tulog nito.
Nakangiti akong tinitingnan siya. Hinawakan ko ang maliit niyang kamay.
Parang ang lambot niya, ay hindi-malambot talaga siya. Parang ang daling mabali.
Fragile ika nga.
"He's so handsome, isn't he?" tanong ni Ian na nakatayo sa gilid ko.
Tiningnan ko siya. Tumango ako. Ngumiti ako.
Ngumiti din siya. Tinabihan ako.
Grabe naman ito, ang laki-laki.
*iyak ang bata* *iyak*
"Ian naman eh! Natutulog yung bata, ang likot mo," sabi ko sa kanya at kinarga ko
yung bata.
"Sorry na," at nagpout siya.
Sinayaw ko ang bata.
"Ang likot ni daddy baby ano?" tanong ko sa batang karga-karga ko, as if sasagot
ito.
Tiningnan ko si Ian na nakatingin sa akin.
"Gusto mong kumarga?" tanong ko sa kanya.
"Ha? Wag na, baka mahulog ko. Edi makakagawa na naman tayo ng panibago," sabi niya
at tumawa.
"Loko ka. Eh paano ko maiiwan ang batang ito sa iyo kung kahit ang pagkarga ay ayaw
mo?" tanong ko sa kanya.
Linapitan niya ako. Tiningnan ang mukha ng aming munting prinsipe.
Dahan-dahan kong binigay sa kanya ang bata. Tinuruan ko siya kung paano kargahin.
Mabuti naman at fast learner itong taong ito.
Nakakatuwa siyang tingnan. Parang ayoko na tuloyng iwan sila.
-__-
Sana magbago ang isip niya at dito nalang ako hanggang sa paglaki ng aming anak.
Kahit mamasukan nalang ako bilang tagabantay ng bata. Kahit ipapalabas niya nalang
na ako ang tagaalaga sa bata.
Ayoko nang iwan ang anak ko.
At si Ian.
Pag-ibig na itooooo...
Ang sakitttttttt....
IAN'S POV
Day 1 of being a dad.
First time kong nakarga ang anak ko. Ang lambot niya, parang unan ang karga ko.
Pinagmasdan ko ang mukha ng aming anak. Ang gwapo. Parang ako lang.
^___^
Ang saya ko ngayon. Nakarga ko na ang anak ko.
I feel like a man, now. Parang ang laki na ng responsibilidad ko. Bukod sa isang
malaking kompanya ang minamanage ko, may panibagong tao akong dapat alagaan.
I want to give him everything.
What about a mom, you know a kid needs a mom.
Eto na naman. Umeepal na naman ang utak ko. -___-
That's why I'm letting Pia stay for a couple of months para bantayan ang bata.
I mean-he needs a mom by his side until he grows old.
...
Don't tell me ipapalabas mo na namatay ang mama niya?
Yan ang plano ko.

Have you even considered Pia's opinion?
This is not about her. We did this because we had an agreement. I even made a
contract. And that contract is about to expire.
Well, you can always renew contracts, right?
...
Oh come on, I know you can't handle this alone, Ian.
I'm getting a nanny.
Mahirap maghanap ng makakapagtiwalaang tagaalaga ng bagong silang na bata.
Don't mess with my decisions! I've made my mind. Stop messing with my thoughts!!!
"May problema, Ian?" tanong ni Sophia sa akin.
"Wala naman," bulong ko kasi tulog na ang bata.
"Bakit ka nagbubulong?"
"Tulog na kasi, baka magising." Sagot ko (bulong).
"Ahh, bababa muna ako at magluluto ako ng lunch." At lumabas na siya sa kwarto.
Naku, paano ito? Di ko alam kung paano siya ilalagay sa kama.

T___T
Si Pia naman ay nang-iwan.
Bumaba ako at sinundan ko siya sa kusina.
Hmmm. Ang bango ng niluluto niya.
Marunong pala itong magluto?
Joke lang. Palagi niya naman akong ipinagluluto eh. Ang sarap nga. ^__^
"Ano ang niluluto mo?" tanong ko sa kanya, karga karga ko pa din ang bata.
"Chicken adobo," sagot niya. "Oh, bakit karga karga mo pa din yan?"
"Ah," tumawa ako. "Di ko pa kasi alam paano ilagay sa kama."
Tumawa naman si Pia at tinakpan ang kawali.
Linapitan niya ako.
Hinalikan niya ang kamay ng bata.
"Halika sa itaas," sabi niya at sinundan ko naman siya.
Sa kwarto niya kami nagpunta.
Bakit dito pa eh may sariling kwarto naman itong bata?

"Dito muna kasi maalikabok pa yung kwarto niya, lilinisin ko muna yun." Sabi niya
sa akin.
At tinuruan niya ako kung paano ilagay ang bata sa kama na hindi nagigising.
Pero epic fail kasi umiyak yung bata.
Okay naman dahil tinapik-tapik ni Pia ang pwet ni Brennan at natulog ulit.
"Dito ka muna, bantayan mo, baka mahulog." Sabi niya. "tatapusin ko muna yung
niluto ko." At bago siya bumaba at hinalikan niya ang paa ng aming anak.
Habang tumatagal ay parang gusto kong ganito nalang palagi kami ni Pia a? Good
vibes. Tinuturuan niya din akong mag-alaga ng bata. ^_^
Kinantahan ko ang anak namin.
Syempre, maganda boses ko eh.
Ehem...
Twinkle twinkle litte star
How I wonder what you are
Up above the world so high
Like a diamond in the sky
Twinkle twinkle little star
How I wonder what you are
Mahimbing na mahimbing ang tulog ng anak ko. Parang ayoko nang magtrabaho at
bantayan nalang siya palagi.
^__^
"Ian, kain na tayo." Sabi ni Pia.
"Paano ito? Baka mahulog?" -ako.
Ngumiti siya. "Lagyan mo nalang ng unan sa both sides. Di naman yan masyadong
malikot dahil sobrang baby pa niya."
Sinunod ko si Pia at sinundan ko siya sa baba.
Wow!
Parang may asawa ako ah? Ang sarap. Ang bango ng luto ni Pia.
"Ang bango ng luto mo ha?" sabi ko sa kanya.
"Syempre." Sagot niya.
Masarap na sana pero may carrots siyang nilagay. -__-
Di bale, pinili ko yung chicken lamang. Walang carrots.
"Bakit mo pinipili?" tanong niya.
Nginitian ko siya. "Kasi..."
Hindi ako makatapos sa sasabihin ko nang lagyan niya ng carrots ang plato ko.
"Pia naman, ayoko nito." Sabi ko sa kanya.

"Kainin mo yan, it's good." Sagot niya at nginitian ako pagkatapos niyang lamunin
yung isang piraso ng sliced carrots.
"Pia..."
"Hay naku!" at linapitan niya talaga ako. Tinusok yung carrot gamit ang tinidor at
sinubo sa akin. "Open your mouth."
Ayoko.
Ayoko sa carrots.
"Ayoko sa carrots." Sabi ko.
"Ian," si Pia. "Magagalit ako."
Oo na, panalo na siya. I opened my mouth at isinubo niya yung carrots sa akin.
Pilit ko itong linunok ng dretso kasi ayokong i-chew dahil ayoko sa taste.
At nabilaukan ako.
*cough cough*
"Okay ka lang?" -si Pia at kumuha siya ng tubig.
Agad niya iyong ipinainom sa akin.
"Naku, sorry." Sabi niya at hinahaplos yung likuran ko.
"Okay lang," sabi ko. "Sabing ayoko sa carrots, pinipilit pa kasi."

"Nag sorry na nga eh," sagot niya.
"Okay lang." sabi ko naman.
Kinagabihan on the same day...
Hindi mapigil sa pag-iiyak ang bata.
Ano kaya ang gusto nito?
Pilit ko siyang inaaliw habang hinihintay ko si Pia na mamili ng mga groceries

dahil paubos na yung mga pagkain sa storage namin.
"Bakit siya umiiyak?" tanong niya, humihingal.
"Bakit ka humihingal?" tanong ko habang sinasayaw yung bata.
"Kasi narinig ko ang iyak niya sa labas kaya nagmamadali akong umakyat." Sagot niya
at kinuha ang bata mula sa akin.
"Teka, nag-alcohol ka na ba?" tanong ko.
Nakaugalian na kasi naming na mag-alcohol bago yayakap sa bata kasi ang germs.
"Oo." Sagot niya. "Gutom ito. Labas ka muna at magbe-breast feed ako."
"Di ba pwedeng manood?" biro ko.

"Ian!" sigaw niya.
"Biro lang naman." Sabi ko at lumabas ako sa kwarto.
At midnight of the same day...
Umuulan sa labas. Ang ginaw-ginaw. Ang lakas ng kulog.
Nagising ako dahil sa pag-iiyak ni baby Brennan sa kabilang kwarto. Tabi kasi sila
ni Sophia sa pagtulog at dito ako sa kwarto dahil di naman nagsabi si Pia na tabi
kami eh.
Kahit inaantok pa ako ay tinungo ko ang kwarto niya.
Pagbukas ko ay pinapa-dede ni Pia ang bata.
Tinakpan ko agad ang mga mata ko.
"Baka sasabog ang tiyan ng anak ko dahil palagi mo siyang pinapa-dede Pia ha?"
tanong ko habang tinatakpan ang mga mata ko.
"Labas ka na. Balik ka na sa pagtulog. Kaya ko na ito." Sabi niya.
"Sure ka?"
*kulog... at kidlat...*
"Joke! Halika, tabi tayo! Natatakot ako sa kulog at kidlat." Sabi niya.
Tumabi naman ako.
Nasa pagitan naming si baby. Nakapikit ako dahil pinapadede niya ang bata eh. Baka
isipin ni Pia na minamanyakan ko siya at masampal pa ako neto. Grabe pa naman itong
magalit.
Maya-maya ay nakatulog na ang mag-ina ko.
Minasdan ko silang dalawa.
Kinuha ko cellphone ko at kinunan ko sila ng picture.
Remembrance na ito...
Ang ganda nilang tingnan.
Mommy material naman pala itong si Pia eh. Alam niya kung ano ang gagawin sa twing
iiyak ang baby namin.
Makatulog na nga. Inaantok na din ako.
IAN'S POV
2nd day
This morning, Pia woke up early and cooked for breakfast. Ipinagkatiwala niya ang
bata sa akin.
Naaliw ako habang tinitingnan ang batang natutulog. I took a picture of him. Kailan
kaya niya ako makikita? Excited na ako.
Marami akong plano para sa kanya.
I want him to have everything he deserves.
I will find a suitable mom for him.
Are you talking about Pia?
I also thought about that. Pia is a mom material. But I don't love her-well I guess
I don't. Or do I?
Nasa kwarto ko ngayon si baby Brennan. Palagi kasing nandoon sa kwarto ni Pia, kaya
dinala ko naman siya dito. Nag-away pa nga kami ni Pia kanina kasi sabi niya walang
linis tong kwarto ko.
Geez. She sounded like my mom kanina.
*iyak iyak*
"Ohh, sshhh," tinapik ko ang pwet ni baby. Yun kasi ang ginawa ni Pia kaya gagawin
ko din.
*katok katok katok*
"Bukas naman yan, bakit ka pa kumakatok?" tanong ko sa kanya.
I was like-WHOAH for the second time. Una nung una ko siyang makita.
She's all sweaty, her hair tied up into a ponytale and some locks of her hair
aren't tied up. She's wearing shorts, sleeveless, and her fluffy slippers.
She's so hot with just that.

O___O
Lumapit siya sa akin. "Kain na tayo."
At kinarga niya ang bata.
Tiningnan ko lamang siya.
"Tara na," sabi niya at dinala niya ang bata palabas.
Habang kumakain... Hindi ko maiwasang tingnan siya habang kumakain. Ang bata ay
nasa maliit na crib na nasa tabi niya lang.
Binili namin ang crib na iyon para malagay namin siya doon kapag may ginagawa kami.
May wheels ang crib na iyon. Para di kami mahirapang ilipat-lipat.
Nag-ring ang cellphone ko.
"Hello? Ah pero-emergency talaga? Sige sige, I'll be there in an hour." At binaba

ko ang tawag.
Hindi siya nagtanong kung sino iyon.
"Si Chace, bagong secretary ko, sabi niya may bago dawng kliyente at isa ito sa mga
mag-aangat ng negosyo namin kaya kailangan kong pumunta." Sabi ko.
Tumango lang siya. "Ingat ka."

PIA'S POV
Naisipan kong mamili ng mga damit kasi ang lalaki ng mga damit ko at di naman kasya
yung mga damit ko noon dahil masisikip na.
Kaya ibinilin ko muna si Baby Brennan kay Max dahil wala siyang trabaho ngayong
araw. Naniniwala naman ako na kaya ni Max yun dahil pediatric nurse naman yun eh.
Pagkatapos kong ibilin si baby ay nagtungo na akong mall.
Sabi ko kay Max na mga less than three hours lang akong mawawala. Mamimili lang ako
ng mga damit ko, at mga gamit ni baby.
Habang naghahanap ako ng mabibiling damit, may isang damit na nakuha ang atensyon
ko. Isang itim na blouse na see though sa likod pero sa harap ay parang polo ang
dating.
"Gusto ko ito ah," sabi ko sa sarili ko at tiningnan ko iyon.
"Miss may kulay pula ba kayo niyan?" nilingon ko ang babae, sobrang ganda nito-wow.
Pero teka, parang nakita ko na ito dati ha?
San ko nga ba siya nakita?
Isip... Isip...
Ah! Nung nag-apply ako sa kompanya ni Ian noon! Siya yung babaeng malungkot!
"Ikaw yun!" -ako.
"Excuse me?" -siya.

"Ah, eh, wala wala." At nginitian ko siya. "Miss kukunin ko ito."
Kinuha nung saleslady ang tinutukoy kong damit.
"Ma'am wala na pong pula niyan," sabi nung isang saleslady sa babaeng maganda.
"Yung itim nalang," sabi ng babae.
"Ah ma'am last na po yung kinuha niya."
Tiningnan lang ako nung babae. Parang ang taray niyang makatingin. -__-
Nakakuha na ako ng mga iilang damit. Nasa counter na ako para magbayad. Di ko
inaasahan na magkakasabay kami sa pagbayad nung babaeng maganda pero mataray nga
lang.
Biglang nag-ring ang cellphone ko.
Agad ko naman iyong kinuha.
"Hello? Ian? Nasa mall. Pinabantayan ko muna kay Max si baby. Sorry na, nagmamadali
na nga ako. Nagbabayad na ako. Uuwi na ako. Oo na wag ka nang magalit." At binabaan
ko ng tawag si Ian.
Tiningnan ako nung babae.
"Sino yung tumawag?" tanong niya sa akin.
Eto! Chance ko nang magtaray! HAHA. Humanda ka sa akin.
"Pakialam mo? Kilala ba kita?" -tanong ko.

Sakto at tapos nang ibalot nung babae ang mga nabili ko at nagwalk out ako.
Haba ng hair ko. HAHAHA. Bakit ba kasi pinagtatarayan mo ako, edi talo ka.
IAN'S POV
After the meeting, I headed to Max's dahil kukunin ko si Brennan. I don't want
others to take care of my child. Ewan ko ba kung bakit parang ayokong may kasalo sa
anak ko, except for Pia because she's the mom.
Nasa labas na ako nang bahay ni Max at nakita ko si Pia na lumabas sa taxi ahead of
me.
Lumabas na ako sa kotse at sinundan ko siya.
"Pia." -ako.
"Oh, Ian, nandito ka?" tanong niya sakin habang tinatanggal ang sapatos.
"I came to fetch you guys." Sagot ko at pumasok kaming dalawa.
"Oh nandito na naman pala ang mga magulang mo baby, say hi to them." Kinausap ni
Max ang karga-karga niyang bata.
Gising si Brennan.
Agad naman iyong kinarga ni Pia matapos siyang makapang-rub ng alcohol sa mga
kamay.
"Baby, kukunin ka namin ng daddy mo." -si Pia.

After mga iilang minuto ay umuwi na kami. Di na kami nagtagal dahil hapon na at
malayu-layo pa yung samin.
In the car...
Hindi ko maiwasang hindi tingnan si Pia sitting beside me. I have to start a
conversation para less boring.
Tiningnan ko siya, nakangiti siya habang nakatingin sa tulog na bata. Napangiti din
ako. Parang ang gaan gaan ng feeling ko kapag tinitingnan ko silang dalawa.
"So, ano ang mga nabili mo?" tanong ko sa kanya.
"Nothing much. Mga damit ko at mga magagamit ni baby," sagot naman nya, nakatingin
pa din sa bata.
Pagtingin ko sa kanya ay saktong tiningnan din niya ako.
She smiled at me.
"Ikaw kumusta ang meeting?" tanong niya.
"Okay lang din. I got her to sign the contract. Surely she'll shine
internationally. She's a real talent. I've heard her sing kanina, and I'm convinced
that we should get her." I told her.
"Edi kailangan pala nating magcelebrate ngayong gabi?" nakangiti pa din niyang
tanong sakin.
I smiled back. "Not necessarily."
"Ay hindi, let's celebrate. I'll cook my best dish." Sabi niya.
Is it just me-or we're talking like husband and wife talking about how their day
went? I'm beginning to like this feeling. I don't want to get used to this. Because
by then, I have to let Pia stay.
What if I'll let her stay? Marry her? Be there for us? She's a great cook, maalaga,
she knows what to do and what not to do. She's like another version of my mom-just
the better version.
Women like her are rare. She's the rare type. Because of the high technology, a lot
of women are depending on microwaves, ready-to-cook food, at nakakasira iyon.
While Pia is the type who doesn't rely on technology that much. I can only see her
use the microwave when heating food. She seldom serves ready-to-cook food. And I
love her homemade chicken noodles.
What if I'll let her stay?
Is she willing to?
"I've bought you a tie nga pala. I saw this necktie sa mall na alam kong babagay
sa'yo. It's color pink, but it looks so manly. With a touch of black, it looked
like the color is really for men," sabi niya.
And she thought of me when she went to the mall kanina. That's cute. :)
"Thank you." -ako. "I also bought us something."
"Akala ko ba nasa trabaho ka?" -siya, sounded like a suspecting wife.
"Well, I bought it online and since sa Manila lang nag-base ang shop, I told Chace
to get it for me kanina." Sagot ko. "Don't think too much, I won't cheat on you."
And where did that come from?

O___O
What the hell, Ian? Ano sinabi mo? Bakit mo sinabi iyon?
Damn it.
Matagal siya bago nakapagsalita.
Tumawa siya. "Ah, ano ang nabili mo?"
"It's a surprise," sabi ko when I made a turn papasok sa subdivision.
PIA'S POV
"...Don't think too much. I won't cheat on you." -Ian.
Ano sabi niya? Bakit niya sinabi yun?
O____O
Hindi nalang ako nagsalita tungkol dun, instead iniba ko nalang yung topic.
Kakarating lang naming sa bahay. Tulog pa din si Brennan, dinala ko siya sa kwarto
niya dahil pinalinisan ko na iyon kaninang umaga.
Pagkatapos ko siyang ilagay sa crib ay bumaba ako para ipagluto si Ian. Sabi ko
kasi sa kanya na ipagluluto ko siya. :)
Nakita ko siyang linagay ang aming gamit sa may sala at binuksan niya ang tv,
nanood ng basketball at linuwagan yung neck tie niya.
Napangiti nalang ako. Masasanay na din ako neto.
Pero hindi ko maiwasang hindi isipin na habang lumalaki si Brennan ay palapit na

palapit na yung araw ng pag-alis ko.
Ipinagluto ko siya ng manok na nilagyan ko ng pineapple chunks. Oo, ito yung best
dish ko. Kasi sa lahat ng mga luto ko, dito ako nasasarapan. At sang-ayon sina Max
at mama diyan. ^__^
Hmmm...
Ang sarap.
Pero parang umiiyak si Brennan. Haaayyy. Teka muna...
"Ako na," at umakyat si Ian.
Napangiti ulit ako. Kasi ginagampanan niya ng mabuti ang papel niya bilang ama ng
bata. Nakaka-inspire. ^__^
Nakita ko siyang bumaba at karga karga ang bata. Ano kaya ang nasa isip neto at
dinala ang bata sa baba?
Minasdan ko lang siya.
Kumuha siya ng unan at linagay nya iyon sa mga braso niya. Karga karga pa din niya
si Brennan habang nanonood siya ng basketball.
Hindi na umiiyak ang bata.

Ang sarap nilang tingnan-ang ganda ng view. Sana palaging ganito.
Sana hindi nalang ako aalis.
Sana...
"Dinner is ready," sabi ko.
"Shhh," si Ian at maingat na nilagay si Brennan sa crib niya.
Pagkatapos ay kumain na kami.
"Hmm, sarap." Sabi ni Ian.
"Ako pa." -ako.
"Baka hanap-hanapin ko ito." Sabi niya.
Tiningnan ko siya.
Ano ang isasagot ko?
Ay mas mabuti pag di nalang ako nagreact.
Iibahin ko nalang ang topic.
"Ano pala yung binili mo para sakin?" tanong ko sa kanya.
"Ah, oo." Tumayo siya, kinuha ang isang paper bag, at binigay sa
akin.
Ano kaya ito?
Huminto ako sa pagkakain. Binuksan ko iyon.
"FAMILY SHIRT!!!" -ako.
Wow ang ganda.
Siya talaga nagpili nito?
Wow.
Nakasulat sa bawat t-shirt ay I'M THE KING, I'M THE KING, I'M THE PRINCE.
Nakaka-touch naman ito.
"Nagustuhan mo?" tanong niya. "Suotin natin yan pag gagala tayo." Sabi niya.
"Sure." Sabi ko. "Ang ganda, thank you ha."
Masayang masaya na ako kahit yun lang.
Parang ayoko na talagang umalis dito.
-___-
Sana mabago ang isip ni Ian.
-___-
T____T
______
PIA --->
IAN'S POV
It's been two months since Pia gave birth to our son. I'm back on track na sa
pagiging CEO ng GAZE Records. I hired a helper for Pia dahil alam kong di niya
kakayanin ang pag-alaga sa bahay ay bata at the same time.
So we finalized the contract. Pia will be leaving when Brennan turns to 6 months.
So she has 4 more months. The sooner the better. Not that I'm excited to send Pia
out, but I think as long as she stays, the more I'm confused with my feelings over
her.
Natatakot lang ako. It's not my fault to be afraid to love again. It's just that I
have enough problems. Ayoko nang idagdag pa ang pagkakaroon ng girlfriend o worse,
asawa.
I have a kid. GAZE if mine, for sure. I'm fine with that. Maybe later, I'll find me
a wife. LATER.
Ngayon, I have to center my attention on my son and my company.
I have a meeting in 1 hour and I forgot my important papers sa bahay. Instead of

uuwi ako at ako ang kukuha, I'll just call Pia to send it to me kasi mas time-
saving.
*dial...*
"Pia? Yes. Can you please send me my papers? Nasa study table ko, I put it inside a
blue expanding folder. You can see it right away, it's the only blue folder on top
of my desk. Pabantayan mo muna si Brennan kay Manang Fe. Thank you."
*hang up.*
I was waiting for Pia for 30 minutes now. While I was reviewing the agenda for the
meeting, there was a knock.
"Come in." sabi ko.
"Miss me?" a familiar voice asked.
When I lifted my head, I saw Lyca!!!
"What are you doing here?" I asked her. She's not welcome. Not anymore.
"Visiting an old lover." -her.
Hindi ako nagsalita.
"Ian, talk to me. I want to start anew with you. Please." -her.
"I'm over us, Lyca." -me.
"But I'm not!" -her.
"Leave my office of I'll call the security to escort you out," -I said, eyes on my
computer monitor.
I know her tears are flowing on her cheeks. I can tell it from her voice.
"Ian." -her, in a soft tone.
"LEAVE!!!" -me.
"I'll get you back! I will! I know you still love me!" -she said before she left.
Wala na akong ganang pumunta sa meeting. Sinira niya ang good mood ko. All the
memories came rushing back to me. The good-and the bad. I can remember how she
wasted my love. I remembered how much of a bitch she was.
At ngayon, she still has the nerve to come to my office and tell me she wants me
back? Ano ako? Subject na kung di mo napasa ay babalikan mo lang? Hell no.
But I can't deny that we both shared sweet moments together. She was my first girl
who made me feel loved, special. And she was also the first one to break my heart-
into tiny pieces, that's why it's hard to fix.
I sat back on my swivel chair. Thinking back to the feelings that I once had for
her.
"Ian nandito na ang-"
"GEEZ! PIA! Ginulat mo ako!" -ako at napatayo ako.
"OA naman ito. Oh eto na yung pinadala mo," sabi niya at nilatag niya sa desk ko
ang expanding folder.
"Hindi ka kasi kumatok." At pinalabas ko yung mga papeles na nasa loob nung folder.
"Wala ba namang thank you? Nakipagsiksikan pa ako sa jeep niyan," sabi niya.
"Thanks." -ako.
"Ah nga pala, kaanu-ano mo yung babaeng maganda kanina? Minsan ko na din siyang
nakita dito nung una akong nag-apply dito eh. Nakita ko din siya sa mall noon. At
gaya noong una ko siyang Makita dito, malungkot din yung mukha niya ngayon. Hindi
ko na tinanong kasi maypagka-suplada yun." Sabi niya.
I was listening pero nakatutok ako sa mga papers. I don't want to answer questions
regarding Lyca. Not now.
"Huy, bingi ka?" -siya.
Tiningnan ko lang siya.
"Ah, sige. Aalis na ako. Bye." At umalis na siya.
"Pia." -ako.
"Ano?"
"Ingat." -ako.
Nginitian niya lamang ako. One of those genuine smiles she has. Nakakadala talaga
yung mga ngiti at tawa niya. Nakakagaan ng loob. That's what I liked about her.
Now I'm all set for the meeting. Thanks Pia.
PIA'S POV
Papauwi na ako. May hinatid lang ako sa office ni Ian. Paano kasi, iniwan niya yung
folder eh. Kaya nadamay ako. Ang sarap pa naman nung tulog ko kanina.
Pero siyempre, mahal ko eh. Kaya ginawa ko. Naks naman!

Pero nakaka-intriga kasi nakita ko ulit yung babaeng iyon. Bakit ang lungkot niya?
Gusto ko tuloy siyang tulungan. Ayokong makakita kasi ng babaeng malungkot. Baka sa
lovelife siya namomroblema? Ganun, kung sino mang lalaking nagpapalungkot sa kanya
ay kakatayin ko. Yun kung magiging magkaibigan na kami nung babaeng nun.
Next time when I see her, I'll friendship her. HAHA.
Naghihintay na lamang ako na bumukas yung elevator.
Pagbukas nung elevator ay nakita ko si Jam.
"Uy, Pia. Ano ginagawa mo dito?" nakangiting tanong niya.
"May hinatid lamang ako," sagot ko. "Ikaw?"
Tumawa siya. "Dito na ako nagtatrabaho."
"Good vibes na pala kayo ni Ian?"
"Wala siyang magawa kasi si tito na may sabi na dito ako eh."
"Mabuti naman."
"Hindi kapa nakauwi?" tanong ni Ian na kararating lang. "Jam, magsisimula na ang
meeting. Pia uwi ka na."
"Chill. Naghihintay ako sa elevator." At pagtingin ko sa pinto ng elevator ay

nagsara ito.
Si Ian na ang nagpindot nung button para sa akin. Atat talaga siyang pauwiin ako
ano?
At nagbukas ulit ang elevator.
"Bye Jam. Bye Ian. Ingat kayo." Sabi ko bago nagsara ang elevator.
LYCA'S POV
I just came back from New York. Doon ako nagpunta for almost a year to move on.
Pero hindi eh. Kaya nagplano nalang ako kung paano makuha si Ian back. That's why I
came back.
Pinuntahan ko siya kanina sa office niya. Pero he treated me like he doesn't want
to do anything with me.
Alam ko nagkamali ako. But diba if you really love a person, mapapatawad mo siya?
Pero bakit siya hindi?
Hindi ko naman alam na magpinsan sila ni Jam. At lasing ako nun. At di ko din alam
na kaibigan niya yung naka-one night stand ko. Di ko naman sinasadya. Pero nagbago
na talaga ako.
Mahal na mahal ko si Ian at gagawin ko ang lahat makuha lang siyang muli.
THIS. IS. NOT. THE. END.
"I'll get you back, Ian Chua."
JAM'S POV
Tumawag si Ian sa akin dahil may meeting daw. Nagmamadali akong pumunta sa
kompanya. Pagpasok ko sa building ay may nakita akong pamilyar na babae.
SI LYCA!!!
Ano na naman kaya ang ginagawa nito dito? Manggugulo na naman kaya ito?
Ano din ang gagawin ni Ian sa kanya? Paano kung magkakabalikan sila? Paano si Pia?
Nasa conference room na kaming dalawa ni Ian. Hinihintay ang mga dadalo sa meeting.
I took this time to ask him.
"I saw Lyca on the ground floor kanina, dito ba siya galing?" I asked him.
He was scanning his notes for the meeting. Alam kong naririnig niya ako. Luma na
yang style niya eh. Nagkukunwaring may binabasa pero naririnig ako.
"Ian." -ako.
"Can you stop talking about her?!" -siya at tiningnan ako ng masama.
Tumawa nalang ako.
IAN'S POV
The meeting has ended. Dad called to tell me na may pinapasok siyang kapalit ni
Mrs. Lim, ang representative ng RHYTHM Records para sa collaboration project namin
this Christmas.
Isa ito sa mga malalaking projects na gagawin namin this year. And this has to be
successful.
And I am meeting that new representative later. Mr. Thompson, the CEO of RHYTHM
Records, told us we'll meet at a certain restaurant to formally introduce me to the
new representative who will be working with us.
Nasa labas na ako sa restaurant. I took a better look on myself through my rearview
mirror bago ako lumabas. I have to look good to make a good first impression.
At pumasok na ako.
Pagpasok ko ay nakita ko agad si Mr. Thompson na nakaupo na. Wala siyang kasama?
Linapitan ko siya.
"Have a seat, Mr. Chua." Sabi niya at umupo ako sa harap niya. "My niece just went
to the powder room. She'll be here in any moment."
"Niece?" -I repeated.
"Yes. My niece will be the representative of my company." Nakangiti niyang sabi

sakin.
"Sorry to keep you waiting, guys."
...
...
...
...
Lyca? Again?
"Oh, Mr. Chua, meet Lyca Banderas, my niece, the new representative of RHYTHM
Records who will be the bridge to our companies," pagpapakilala ni Mr. Thompson sa
akin.
"Hi, Ian." -she said.
"Magkakilala kayo?" he asked.
"No." -ako.
"Yes." -Lyca.
"Well, we met years ago. But that was way back then." -ako.
"Something happened actually." -Lyca.
"What?!" -Mr. Thompson.
I looked at her. I just want to slap the bitch out of her, but that would be too
rude. I don't hit girls.
"Well, we used to-"
"Be acquaintance because we were from the same college before, we went to the same
school in college." -I cut her.
Tiningnan niya lamang ako, yung tingin na nang-aakit.
"Oh, I see." At natawa si Mr. Thompson. "Well, there wouldn't be any problem then?"
Sa kagustuan kong kumontra, hindi ko magawa. Baka pag aangal ako ay magba-back out
si Mr. Thompson.
We talked and talked about the companies' plans for our collaboration project. I
know Lyca can't keep her eyes off me, but I wasn't looking at her-I was listening
to Mr. Thompson, trying to not get distracted.
"Listen, I want this Bryan Evers to sing the songs we prepared for our project,"
sabi ni Mr. Thompson.
"Bryan Evers? Who is-"
He gave me a white folder. I opened it. Bryan Evers. 28. Cebu City.
"Who is assigned to do find this man?" tanong ko.
"I will." -Lyca.
"I want the both of you to find him." -Mr Thompson.
"No sir. I can do this." Sabi ko. "I can find him alone."
"Don't you like working with girls?" -tanong ni Mr. Thompson.
"Sorry, but I really don't. I can do this, Mr. Thompson. I swear I can get him to
approve the deal within a week." Sabi ko and I closed the folder.
Tiningnan ako ng masama ni Lyca. I don't want to go to Cebu with her. I'd rather go
alone.
Bahala na kung di ko kabisado ang

Cebu, may GPS naman ako eh.
Bago natapos ang meeting namin...

"Tito, I want to work in GAZE," sabi ni Lyca.
WHAT?! NO SHE CAN'T!!!
"Well, it's up to Mr. Chua if he'll agree." At tiningnan ako ni Mr. Thompson,
nakangiti pa siya.
For the sake of the company's success...
"Sure." -ako.
Kakatapos lang ng meeting. Nasa parking lot kami ngayon ni Mr. Thompson at Lyca.
"Nice talking with you, Ian. Lyca, come and I'll-"
"No tito. Since I'll be working in GAZE, I think I should go with Mr. Chua." Sabi
niya.
What is she up to? Whatever she's doing, I'm not gonna let her ruin my life again.
She almost ruined me before. Not now. Never.
"Oh, sige sige. Mauna na ako." -Mr. Thompson.
All this time, I wasn't saying a thing. Lyca wasn't either. I don't want to hear
what she has to say. I can't take it any longer. Nakakainis na itong babaeng ito.
First she came into my office unnoticed, then she was the representative of RHYTHM
Records, and now she's in my car.
"I miss this car," she finally had spoken.

Ayokong magsalita. Please give me a good reason not to speak.
*phone rings...*
"Hello?" -ako.
"Ian, sinugod si Brennan sa ospital dahil nagsusuka!" si Pia, she sounded worried.
And I am worried, too!
Anak ko nagsusuka?
"'Sang hospital ba?!" tanong ko.
"Sa Medical." Sagot niya.
"Papunta na ako."
At agad akong nag U-turn kahit di pwede. Bahala na, buhay ng anak ko ang nakataya
dito. I have to be there.
"San tayo pupunta?" tanong ni Lyca. "Sino yung kausap mo?"
"Pwede ba Lyca manahimik ka?!" -I shouted.
"S-sorry."
Kakarating lang namin sa Medical Center. Hinanap ko agad ang kwarto ni Brennan.
Nakabuntot naman si Lyca sa akin. -_-
Room 107.
"Pia!" -sabi ko pagbukas ng pinto.
Nakita ko siyang karga karga ang anak namin habang may dextrose na nakadikit sa
kamay niya.
Kawawang tingnan ang baby ko.
"Pia," linapitan ko siya at nakita si Brennan na gising pa pero ang tahimik habang
kinakarga ng ina niya. "Okay ka lang, baby?"
"Okay lang siya," sagot ni Pia. "His tummy was just upset lang pala."
"Mabuti naman," sabi ko at kinuha ko si Brennan.
"M-may anak ka?" -Lyca.
"Ikaw?" -Pia.
"Ikaw?!!!" -Lyca, mas gulat. "Ano ang ginagawa mo dito?"
"Binabantayan ang anak ko," sagot ni Pia. "Ano ang ginagawa mo dito?"
"She'll be working with the company," ako na ang sumagot. Baka ano pa ang isagot ni
Lyca.
She (Lyca) looked shocked. "S-sa labas na ako."
"Ah, Lyca. Mauna ka na. Dito na muna ako," sabi ko.

"Ano?" -Lyca.
"mag-taxi ka nalang," -ako.
And she went out without saying a word.
___________
LYCA SA SIDE.
PIA'S POV
Nakakapagtataka lamang yung reaction nung babaeng kasama ni Ian kanina. Bakita pa
ba kasi siya nagdala ng katrabaho? Baka pag-usapan kami sa kanyang office. Tiyak
ako na naman ang pagagalitan nun kahit di ko kasalanan.
Papauwi na kami ni baby sa bahay. Dalawang araw lang kami sa hospital. Ngayon ay
hinahatid kami ni daddy Ian pauwi kahit may trabaho siya.
Hindi talaga nakakasawa ang itsura ng anak ko. Paano kasi, nagmana sa mga magulang
na gwapo at maganda. Sobrang perfect ng combination.
"Baka matunaw yan sa kakatitig mo," sabi ni Ian na nakatutok sa daan.
"Paano ba kasi, ang gwapo." -sagot ko.
"Nagmana kasi sakin."
"Correction, SA ATIN."
"Gwapo ka din ba?" -siya.
"Hindi. Pero-"
"Edi sa akin lang." at ngumiti siya.
Hindi na ako kumontra. Talo na ako. Wala akong maibabato eh. Nakakatamad makipag-
alitan dito.
"Baby, wag kang tutulad kay daddy mo paglaki ha, sobrang suplado at mataray pa sa
babae," sabi ko.
Tiningnan ako ni Ian saka tumawa ito.
"bakit? Totoo naman ha?"
"Wala naman akong sinabi na di totoo ha? Natatawa lang talaga ako." -siya habang
natatawa.
"Manahin mo ang pagkakaroon ng mabuting kalooban ni mommy ha?" sabi ko.
"HAHAHAHAHAHA." -Ian.
Grabe naman ito makatawa.
"Bakit? Totoo naman ah? Kung di pa mabuti ang kalooban ko, wala sana si Brennan
ngayon!" sabi ko.
"Wala nga akong sinabi. You think too much." Natatawa pa ding sabi ni Ian.
Papasok na kami sa subdivision. Tulog na tulog pa din ang baby namin hanggang sa
ilipat ko siya sa kanyang crib. Bumalik na din si Ian sa trabaho dahil alas 2 pa ng
hapon. May tatapusin pa daw siya.
Wala man lang kiss?
Joke lang. HAHA. Asa pa ako. -_-
"Ma'am, may tawag," sabi ni Manang Fe at binigay sakin ang telepono.
"Hello?" -ako.
"Nandyan ba si Ian?" -tanong ng boses babae.
Sino to? Bakit sa pangalan niya tinawag si Ian? Hindi boss o sir, o kahit Mr. Chua
man lang? Ano ang kaugnayan nito kay Ian?
"Sino to?" -ako.
"Nandyan ba siya?" -paulit niyang tanong na tila hindi narinig ang tanong ko.
"Wala. Kakaalis lang. Bakit ba?" -ako.
"Paki-remind lang na wag kalimutan ang date namin mamayang gabi," pagkatapos
binaba.
Ano daw?
Date?
Naggi-girlfriend na ulit si Ian?

Bakit wala siyang sinasabi sa akin?
:(
Ano?
Pakiulit?
Kanina pa nag-tootoot ang telepono pero nasa tenga ko pa din ang speaker.
"Sino po iyon?" -tanong ni Manang Fe.
Salamat kay Manang dahil medyo nawala ako kanina sa mundo ng saglit.
Agad kong di-nial ang numero ni Ian.
"Hello?" -siya.
"May tumawag dito. Pinasasabi niya na wag mo daw kalimutan ang date niyo mamayang
gabi." -at binaba ko ang tawag.
Binigay ko kay Manang ang telepono.
*kring... kring...*
"Hello?" -manang. "Ma'am si sir po."
"Sabihin mo umalis." Bulong ko.
"Ah sir, umalis po."

Nagtungo ako sa swimming pool.
Wala akong plano maligo pero gusto ko lang maglakad-lakad doon kapag di ako
mapakali.
"Date? Ha! May anak na pero nakikipag-date pa? Pero ano naman ang pakialam mo doon,
Pia? Binuntis ka lang dahil may utang ka diba? Wala kang karapatan na magalit.
Buhay niya yun." sabi ko sa sarili ko. "Oo. Inhale exhale ko lang ito."
Inhale...
Exhale...
"Ay puta hindi pa din eh! Peste naman ito o! bakit ba may umeepal sa buhay namin?
Pwede ba mamaya nalang sila eepal kung aalis na ako dito? Ayokong masaksihan ang
pakikipagharutan ni Ian sa iba! Ang sakit lang kasi!"
"Ma'am, umiiyak po si Brennan." Sabi ni Manang na karga karga ang anak ko.
Hindi ko kinuha si Brennan.
"Patahimikin mo yan, manang. May gagawin pa ako. Pagod na ako." Sabi ko.
Nag-ring ang telepono ko.
Si Ian...
Di ko sinagot.
Maya-maya ay nagtext siya.

Anong date ang pinagsasabi mo? Text niya.
"DATE MO MUKHA MO!" sigaw ko sa cellphone ko.
"May problema po ba?" tanong ni Manang Fe.
"Wag nyo po muna akong guluhin, nakikiusap po ako." Sabi ko. "Ikaw po muna bahala
sa bata, may gagawin lang ako."
Umakyat ako sa itaas at sa kwarto ko.
I have to do something to keep myself busy. Maliban sa pag-aalaga sa bata kasi

napapagod na ako at sa tuwing makikita ko siya ay maaalala ko si Ian at ayoko nun
kasi ang sakit ng puso ko.
Parang tinusok-tusok lang.
Ito ba yung sinasabi nila?
Takte. -_-
After mga isang oras, may kumakatok sa pintuan ko.
"Pia, buksan mo ang pinto," sabi ni Ian.
Bakit siya nandito? Diba may trabaho siya?
"Ayoko." Sabi ko.
"Pia!" sabay katok ng malakas.

"May date ka diba? Baka mahuli ka." Sabi ko.
"Ayaw mo talagang buksan? Gusto mo pwersahan?" tanong niya.
"Di mo yan magagawa!" sigaw ko.
Hindi ko na narinig ang katok kaya naisipan kong maligo muna to cool my head down.
At pinagpapawisan na din ako.
Kakatapos ko lang maligo.
Paglabas ko ng banyo, nakatuwalya pa ako, bumukas ang pinto!
"PIA!!!" -Ian at... O_O <-- mukha niya.
*O* < - ako.
"LABAS!!!" -ako.
Agad namang lumabas si Ian at sinara ang pinto.
IAN'S POV
2:30 pm
I was worried when Pia called and told me na may date daw ako mamayang gabi. Wala
naman ha? Sino naman ang gagawa nun?
In my office, may ginagawa ako nang pumasok si Lyca.

"Wanna go out tonight?" tanong ni Lyca.
That's when I figured out who called Pia.
"What did you told Pia?" tanong ko.
"Who's that? Ah, yung babaeng binuntis mo pero di mo mahal?" si Lyca.
"And where did you get that?" -ako.
"Rumors have wings, babe." Sagot niya. "Well, about tonight..."
"Cut it, Lyca! This is a workplace, not a bar where you can flirt with whoever you
want. Have some dignity! Mas bumababa yung tingin ko sa yo!" sagot ko.
At di pala namalayan na nandoon rin si Jam.
He heard everything.
"Sorry." -Lyca. "I was just-"
"I can never forgive you, Lyca. So if you please, leave my office right now." -ako.
Tiningnan lamang ni Jam si Lyca na lumabas at binaling niya ang tingin sa akin, his
eyes asking what just happened.
"Don't even try to ask me," depensa ko agad.
I decided to go home. I want to clear things up with Pia. I don't want her to be
mad at me. Not that I'm concerned with her feelings towards me, pero ayoko lang ng
kagalit sa loob ng pamamahay ko.
So I went home.
4:00 pm
"Pia, buksan mo ang pinto," I was knocking on her door.
"Ayoko." Sagot niya.
"Pia!" at kinatok ko ng malakas ang pinto niya.
"May date ka diba? Baka mahuli ka." Sabi niya.
"Ayaw mo talagang buksan? Gusto mo pwersahan?" -ako.
"Di mo yan magagawa!" sigaw niya.
I let her chilled. Ayokong mag-away kami for a nonsense reason.
So I got the keys to her room at maya-may ay binuksan ko.
I got to open the door.
"PIA!!!"
At nakita ko si Pia na kakalabas lang ng banyo, nakatuwalya pa.
I was like... O__O

*O* < - her reaction
"LABAS!!!" -siya.
Agad akong lumabas sa kwarto niya at sinara ito.
Bad timing!
I decided to talk to her during dinner.
But what if I'll take her out on a date, instead? Para naman mapatawad niya ako sa
kasalanan na di ko naman ginawa. -_-
So I sent her a text message.
"Pia, wear your best tonight. We're going out with Brennan." Sabi ko sa kanya.
PIA'S POV
Ano? Wear your best tonight? Going out? With baby Brennan? Ano nakain nito? Akala
ko may date siya?
-_-
Nakakalito naman ito.
Magdedeny pa ba siya na ang babae na mismo ang tumawag kanina para ipaalam na may
date sila?
O baka naman ang babaeng tumawag kanina ay nangangarap lamang na maka-date si Ian
at tumawag siya dito kasi nagbabakasakali na magkakatotoo ang mga pangarap niya?
Pshh.
Kung ano man iyon, wala na ako doon.
Basta mamayang gabi ay aalis kami.
Nagpili ako ng magandang damit para ngayong gabi ni Ian. Charot. Para naman
mapansin ako. HAHA.
Nagpunta kami sa isang mamahaling restaurant. Ano kaya nakain nito? Nagpabook pa
talaga?
"Thanks for coming, Pia." Sabi niya.
"May magagawa pa ba ako?" as if naman Pia, gusto mo yan eh. Hehehe.
Kumakain na kami.
Nagsalita siya.
"Pia..."
Teka, magpo-propose na ito?
"Ano?" -ako.
"yung paa ko, inaapakan mo."

"Ay sorry, akala ko kasi bato. Tigas eh."
-_-
Pagkatapos naming kumain ay pumunta kami sa malapit sa fountain na nasa labas ng

restaurant.
"Tingnan mo baby oh, ang ganda ng lights sa fountain," sabi ko.
Natawa si baby.
"Hala, naiintindihan mo na ako?" tanong ko.
"Tumawa ka nga ulit baby," -Ian.
At tumawa ulit si baby.
Sabay kaming natawa ni Ian.
"Ang cute talaga ng baby ko," sabi ko.
At sabay naming hinalikan si Brennan.
Hindi namin yun sinasadya pero pagkatapos naming halikan ang bata ay nagtawanan
ulit kami.
Tumawa ulit si baby.
"Akin na si baby, mommy," sabi ni Ian at kinuha si Brennan.
Pinapatawa ko pa si baby.
Tumatawa naman siya.
Si Ian din ay natatawa.
"Oh look who we have here," -yung babae na naman?!
Hanggang kailan ko ba siya makikita?
At ang sexy pa niya. Nawawala ang beauty ko pag nandito siya.
"Hello," -ako, pinipilit maging friendly.
"Hi." At nginitian ako nung babae. "I'm Lyca by the way, you are?"
"Pia." -sagot ko.
Linapitan niya si Ian.
Medyo umatras si Ian.
"Chill, I'm just going to touch the baby. Not you." Sabi nito.
Tiningnan ko lamang si Ian.
"Hi baby boy. What's your name?" tanong niya.
"Brennan," ako na ang sumagot. Di pa kasi makakapagsalita si baby.

Umiyak si Brennan.
"Ay? Di mo gusto si tita Lyca?" tanong niya at nilalaro yung kamay.
"Ah, inaantok na yan," sabi ko.
"You have to like me, Brennan. We'll be family soon." At tiningnan niya si Ian bago
ako.
SOON? FAMILY?
Ano pinagsasabi nito?
Tss.
Kinuha ko ang bata.
"Mauna na muna ako sa kotse, Ian. Gabi na din.

Baka mahamugan ang bata. Lyca, mauna na ako. Nice meeting you." Sabi ko at umalis
na ako.
Nakaka badtrip!!!
Panira ng moment yung Lyca na yun!
PIA'S POV
Hindi pa din ako maka-get over sa epal na babaeng si Lyca. Nakakainis siya. Ano?
Family daw? Ano tingin niya sa sarili niya? Siya ang pakakasalan ni Ian pag wala na
ako dito? Siya ang magiging mommy ni Brennan?
Siya ang tatawaging MOMMY ng anak ko?
HINDI!
Hindi ako makakapayag!
Dapat gawan ko ito ng paraan.
Lumabas ako sa kwarto.
Sarado ang pinto ng kwarto ni Ian kaya kakatok ako.
*katok katok*
"Pasok." sabi niya.
Pumasok ako.
"Ayoko sa kanya," sabi ko bigla.
Nako! Walang preno! Anak ng--Pia kasi, gamitin ang utak. Baka mamisinterpret yan ni
Ian.
"Huh? pinagsasabi mo?" -Ian.
"Kay Lyca." pinagutan ko nalang ang sinimulan kong sabihin kay Ian. "Ayoko na siya
ang magiging mommy ni Brennan."
Hindi tumayo si Ian, nakahiga siya. Ang ginawa niya ay tumagilid siya at hinarap
ako, ang kanyang ulo ay nakasandal sa kanyang kanang kamay.
"Narinig mo ako diba?" I tried to manage my voice kasi parang shaky kasi eh.
Ngayon, tumayo siya.
O____O
Hala ka.
Ang sexy ni papa Ian.
Naka-topless.
Ayoko nang mabuhay. Di ko na keri to. Lord, tulong.
"Anong problema dun?" -siya.
Di ako makapagsagot.
Paano kasi, parang nagdeactivate ang mga nerve cells ko kaya di ako maka-react sa
mga sinasabi niya.
Palapit siya ng palapit sakin.
"T-teka, ano ginagawa mo?" -ako habang papaatras.
"Ano sa tingin mo?" -sabi niya, in a seductive way.
"Teka, wala ito sa plano ha?" -ako, iniiwasan siya.

Parang naghahabulan lang kami nito, slow version.
Napasandal ako sa pinto niya.
Nasara iyon.
Lumapit siya sakin.
At yung kamay niya...
Akala ko saan pupunta.
May inano lang sa gilid ng ulo ko.
*tunog ng lock ng pinto*
"T-teka," -ako.
"Walang lalabas sa kwartong ito," nakangiti niyang sabi.
"I-Ian naman," -ako.
Dahan dahan niyang nilalapit ang kanyang mukha sa mukha ko.
Hanggang sa...
Naramdaman ko ulit yung mga halik niya.
Ano nakain nito?

Bakit niya ito ginagawa sakin?
At bakit walang ginagawa ang katawan ko?
Dapat aayaw ako.
Di to pwede.
Di kami kasal.
Ginawa niyo na nga yun eh kahit di mo pa siya mahal nun.
Sa bagay.
Pero iba to.
Go with the flow na kasi. Gusto mo din yan eh.
pahamak ka utak.
-___-
Pumikit ako...
"Let's do this, Pia." bulong niya.
"A-Ang alin?" -ako, nagsa-stammer.
"THIS." sabi niya, at kinarga niya ako at hiniga sa kama.

"Teka, Ian!!! Ian!!!" mahina kong sigaw.
Hiniga niya ako sa kanyang kama.
At...
Humiga din siya sa tabi ko.
Hindi ako gumalaw.
At...
Niyakap niya ako.
Literal.
He back-hugged me.
Nagulat ako.
Ano to?
"Akala mo kung ano gagawin ko sayo no?" -tanong niya.
"I-ikaw naman, masyadong--masyadong nag-ooverthink. Wala akong ineexpect ano." sabi

ko.
"Sure ka?" -siya.

-___-
"Oo, trust me." sabi ko.
Nakayakap pa din siya sakin.
Ang sweet lang ano?
Sana ganito kami forever.
Gumalaw ako.
"Wag." -siya.
"Huh?" -ako.
"Dito ka lang. Gusto kong yakapin ka tonight. Dito ka muna matulog. Promise, di
kita gagalawin," sabi nya.
Hindi nalang ako gumalaw.
Pinikit ko mga mata ko.
Nakiramdam ako sa paligid.
Hanggang sa tuluyan na akong makatulog.
IAN'S POV
I don't know what I'm doing basta ang alam ko, gusto kong yakapin si Pia ngayong
gabi.
Masyado ata akong stressed sa trabaho. At bukas ay aalis ako papuntang Cebu.
Namiss ko ang feeling ng may kayakap buong magdamag.
Kaya si Pia nalang.
Hindi ko naman siya gagalawin. Yayakapin lang.
Napansin kong hindi na siya gumagalaw. At na-realize ko na tulog na pala siya.
Bumangon ako at sumandal sa hearboard ng kama.
Tiningnan ko siya.
Ang hubog ng kanyang mukha.
Ang kanyang medyo kulot na buhok.
Ang kanyang mapula-pulang cheeks.
Her lips.
Maganda naman siya ah?
bakit NBSB ito?

Nakakapagtataka.
natawa ako nung maalala ko yung malapit na siyang manganak.
Grabe ang pagmumura niya.
I don't know.
I think she's pretty.
And mas gumanda siya lalo sa paningin ko nung nasaksihan ko ang paghihirap niyang
manganak.
Weird ano?
Pero nagagandahan talaga ako sa kanya nun.
At nung nayakap na niya ang anak namin.
hanggang ngayon, the way she looks at our son, gusto ko yun.
I was reminiscing our past moments together...
Hanggang sa marnig ko ang iyak ng aming anak.
Tiningnan ko si Pia.
Agad siyang nagising.

Naku, sensitive talaga itong si Pia pagdating sa aming anak.
"Ako na," sabi ko.
"Huh? Pero--" babangon ata siya.
"Ako na," at tumayo ako.
Lumabas sa kwarto.
Pumasok sa kwarto ni Brennan.
And I figured out why umiiyak ang anak namin.
Akala ko gutom.
Pero puno na pala diapers niya.
Buti nalang tinuruan ako ni Pia how to change his diapers.
kaya I did the honor to change it.
Bago ko siya binihsan, tiningnan ko muna siya ng maigi.
Ang pogi ng anak ko.
Binihisan ko na.
pagkatapos kong bihisan ay kinarga ko at pinabalik sa pagtulog.

Good. Dahil wala pang 30 minutes ay nakatulog na siya.
Kasi pag papatulugin ito will take an hour or so.
Babalik sana ako sa kama nang makita ko si Pia na nakasandal sa pinto.
"Galing ah? Pwede na pala kitang iwan?" -Pia.
Parang nalungkot ako sa sinabi niya.
Linapitan ko siya.
Ngumiti ako.
"What if dito ka nalang?" -ako.
Ano? Sinabi ko yun?
Ian!!! What the hell?
Hindi siya sumagot.
Moment of silence...
Hindi ko alam kung ano na ang susunod na mangyayari.
I was staring at her.
She was staring at me.

Then, automatic na nagkakalapit yung mga labi nmin.
I kissed her.
She kissed back.
This is good news.
After that kiss, I looked at her eyes.
She was staring at my eyes, too.
Awkward ng moment.
"Tulog na tayo?" bulong niya.
I smiled. "Tara."
At inakbayan ko siya patungong kwarto ko.
Syempre, doon kami matutulog.
:">
kinabukasan...
Umiinom ako ng kape. Ito lang almusal ko. Aalis ako patungong Cebu mamayang gabi.
Hindi pa ako nakabook ng flight. Tinatamad akong pumasok.
Minasdan ko si Pia na bumababa sa hagdan habang karga-karga ang anak namin.
Napangiti ako.
Lumapit siya sakin.
"Good morning baby," sabi ko at hinalikan ko ang kamay ni Brennan. "Pia, good
morning."
"Kape na naman ang iaalmusal mo?" tanong niya, she sounded like a wife.
How sweet.
Tumango ako.
"Ay naku, bahala ka. Basta palagi na ktiang pinagsabihan na kumain ka ng rice.
Pagod na ako," sabi niya habang linagay sa crib si Brennan at kumuha siya ng
kanyang plato.
Europian style kami eh. ;)
Umupo siya sa harap ko.
Minasdan ko siya habang kumakain.
Nakakabusog ang view.
^__^
"Ano? Malelate ka na naman," sabi niya.
Ngumiti ako. "Wala akong pasok ngayon."
"Bakit?" -siya.
"Kailangan ko ba talagang sagutin yan lahat? You know, you sound like a wife."
at sa sinabi kong iyon, namula siya.
Hindi na siya nagsalita ulit.
"Pia, gusto mong sumama?" I randomly asked.
"San?" -siya.
"Cebu. Tonight." -ako.
Tiningnan niya si Brennan.
"Nandyan naman si Manang." -ako.
"Ano gagawin mo doon?" -siya.
"May hahanapin akong artist na gusto ni Mr. Thompson na gawin naming artist ng bago
naming album," sagot ko.
"At bakit mo ako isasama?" -siya.
"Kasi wala akong skills sa pag-akit eh." -ako.

"At ako meron?" -siya.
Natawa ako. "Di ko naman sinasabi na--"
"Edi wala." -siya, at nagpatuloy kumain.
"Pia naman, sige na?" -ako.
"Ayoko." -siya.
"Please?"
"Ayoko sbi."
"Sige na?"
"No."
"Pia."
"No!"
"Pia."
"Ayoko nga!"
Tumayo ako.
"Ayokong gawin to pero pinilit mo ako." -ako at linapitan siya.

"T-teka, ano ginagawa mo?" tumayo din siya, umiiwas sa kin.
"Hulaan mo?" nakangiti kong tanong.
"Ian!" -siya.
"Say, yes."
"No."
"Edi..." at hinawakan ko ang kanyang bewang.
"OO NA!" sigaw niya at pumikit siya.
HAHAHAHAHHAHAHHA.
Panalo ako.
"Papayag din naman. nagpapakipot pa," sabi ko, hindi pa din siya binibitawan.
"Prinessure mo ako," sagot niya.
"Gusto mo naman eh." -ako.
"Wag ka ngang feeling!" siya at kumawala sa mga yakap ko. "Kailan balik natin?"
"Kung kailan natin matatapos ang mission," -ako.

"Deal."
"Good"
"In one condition." -siya.
Ano na naman gusto nito?
"Ano?" -ako.
"Ikaw ulit mag impake ng mga gamit ko," at tumawa siya ng malakas.
"Pia!" -ako.
Tumawa pa sya. "Gusto mo eh, edi gawin mo inutos ko."
"Hindi ka naman buntis eh!" -ako.
"Edi buntisin mo--" tiningnan niya ako. Her eyes widened.
"Ano sabi mo?" -ako.
"JOKE!" at tumawa siya na pilit.
Tsss. Joke daw?
"Pano kung totohanin ko?" -ako.
"Baliw! Ayoko!" sigaw niya.

TUmawa ako.
"HAHAHA. Wag ka ngang sumigaw, nabibigla yung anak natin. At isa pa, joke lang din
nun. Hirap kaya pag mabuntis na naman kita. Ginagawa mo akong kaawa-awa. Sa bagay,
mas sexy ka kung buntis." sabi ko.
"Ganun? So di ako sexy?" -siya at namewang. "For your information, mas sexy ako
kapag flat ang tiyan ano."
"Mas gusto kong tingnan kang malaki yan." sagot ko.
Iinisin ko na to, ang cute eh.
"Ano sabi mo?" -siya.
"Sabi ko, mag-iimpake na ako." at nauna akong umakyat sa itaas.
___________
Si Ian while pinapalitan ng diapers si baby -->
PIA'S POV
Kararating lang namin sa Cebu. Akala ko pag landing ng eroplano sa airport ay doon
na. Sasakay pa pala kami ng bus papuntang anong lugar ba yun, Toledo daw?
Mga 2 hours away daw iyon from Cebu. Gabing-gabi na, mga 9 pm na kami nakasakay ng
kotse. Nag-renta pala ng kotse si Ian dahil unfortunately, hindi niya nadala ang
kotse niya.
HAHAHAHA.
Pero nag-aalala pa din ako kay Baby Brennan. Kanina ko pa kinukulit si Manang
tungkol sa anak ko.
Miss ko na siya.
Hawak-hawak ko ang cellphone ko, mamaya ay tatawagan ko na naman si manang.
"Kaya na ni manang iyon," sabi ni Ian.
"Alam mo naman, first time kong mawalay sa anak ko," sagot ko naman, nakatingin sa
daan.
"Okay lang yun. Tinawagan ko si mommy kanina na doon matulog sa bahay para
mabantayan niya si Brennan," sabi niya.
"Talaga?"
Somehow, I felt good na dahil alam kong makakapagtiwalaan ang ina niya. Hindi sa
wala akong tiwala kay Manang Fe pero mas panatag loob ko nung nalaman ko na pumunta
doon ang ina niya.
"Pero alam mo ba ang dinadaanan mo?" tanong ko sa kanya.
"Oo, we have GPS." sagot niya.
"Talaga lang ha," -ako.
"Matulog ka muna at wag mo akong distorbohin sa pagmamaneho ko," sabi niya.
Tss.
Nagising ako nang huminto sa gilid ng daan si Ian.
"Nandito na ba tayo?" tanong ko.
Lumabas siya sa kotse.
Lumabas din ako.
parang may problema.
"May problema ba?" tanong ko.
Namewang siya habang tinitingnan ang gulong ng kotse.
"Flat tire," sabi niya.
"Wala bang extra tire sa likuran?" tanong ko. "Tingnan ko."
Nakuu, sa lahat ng oras ngayon pa kami magkakaproblema? At sa lugar pa na ngayon

lang namin napuntahan?
"May extra tire naman eh!" ako habang dinala sa kanya yung extra tire na nakita ko.
Tiningnan niya ako.
"At may tools din," sabi ko at binalikan yung mga tools na nakalagay sa tool box sa
likuran ng kotse. "Palitan mo na."
Tiningnan niya ako.

"Wag mong sabihin na di ka marunong magpalit ng gulong?" tanong ko.
Ngumiti siya.
"Tabi," sabi ko sa kanya.
"Seryoso ka?" -siya.
"Mukha ba akong nagbibiro?" hindi siya sumagot. "Tabi."
Tumabi siya.
Mabuti nalang at naka-shorts lang ako, mas madaling makagalaw.
Alam ko ito dahil minsan akong nagtatrabaho sa talyer ni Mang Pepe doon sa
probinsya namin. Tiga-palit ako ng gulong. ^__^
Maya-maya ay napalitan ko na.
"Oh ayan, as good as new," sabi ko at pinahiran ang tulo ng pawis ko sa noo.
"Ang galing ng asawa ko," sabi niya.
Asawa daw?
"Asawa ka jan! Ayokong maging asawa mo ano!" sagot ko at nauna nang pumasok sa
kotse.
"Biro lang naman," pahabol niya.

IAN'S POV
Narating namin ang Toledo City mga 12 na ng gabi. Mahimbing na natutulog si Pia sa
passenger seat. Gusto ko na ding matulog pero hindi dito, sa hotel.
Kaya naghanap ako ng bukas na hotel na matutuluyan.
Buti may isang hotel na bukas pa.
"Pia, gising." ginising ko siya.
"Hmmm." siya. "Nandito na tayo?"
Stop with that sexy voice, Pia. Seriously.
"Oo." -ako.
Tinanggal niya ang seatbelt at lumabas sa kotse. Inalalayan ko siya papasok sa

hotel at sabay kaming nagcheck in.
"One room, miss," sabi ko sa receptionist.
"Yung economy po o business?" tanong nung babae.
"May pang mag-asawa ba?" nakangiting tanong ko.
Tiningnan ako ni Pia at siniko.

"Ano ka ba, okay na ang economy ano." sabi niya.
"Ang economy po one bed lang, with aircon, pero walang tv." sabi nung babae. "Ang
business naman po, two beds, may tv, airconditioned din."
"Business nalang." -ako
"Economy." -siya
"Bakit?"
"Kasi isang kama lang eh," biro niya.
Tiningnan ko siya ng masama at bumalik ang tingin ko sa receptionist.
"Business." -ako
"Sige po."
IAN'S POV
Dalawang kama. Isang tv. Katamtamang laki ang kwarto. Maginaw.
Economy nlang sana yung kinuha ni Pia.
De joke lang. May respeto ako sa kanya.
Nakahiga na ako.
nagshower pa si Pia.
Siya ang una kong pina-shower.
Pagod na pagod ako.
Pinikit ko ang mga mata ko.
"Ikaw na," -Pia.
Tiningnan ko siya at...
O___O
Huwaw.
Naka-tuwalya lamang si Pia at ang basa ng kanyang buhok. Dripping wet.
"Huy!" -siya, linapitan ako, at sinapak ang paa niya.
"Aray!" -ako.
"OA nito, mahina lang yun. Sige na maligo ka na at matutulog na tayo." sabi niya.
"TAYO?" inulit ko.
"Bakit?"
"TAYO? SABAY TAYO MATULOG?"

"Ano na naman ang iniisip mo? Syempre hihintayin kita kasi isa lang ang lampshade
at hindi ako nakakatulog kapag may bukas na ilaw kaya bilisan mo dahil inaantok na
ako." -sabi niya.
"Mamaya na." sabi ko.
"Bakit na naman? Gusto mo ako ang liligo sayo?" sabi niya habang namimili ng damit
na susuotin.
"Pwede." -ako.
Tiningnan niya ako.
"Tara Pia?" sabi ko.
HAHAHAHA.
"Sira! bilisan mo na kasi dahil magbibihis na ako!" sigaw nya.
"Sabay na tayo magbihis," pang-iinis ko pa.
"Ian naman eh!" -siya.
"HAHAHAHA. Oo na, maliligo na po ma'am."
Ok din ito si Pia, parang si mommy lang habang pinapagalitan si dad. She could be a
good wife, and definitely the best mom. Alam ko dahil nakikita ko naman kung paano
niya alagaan si Brennan.
I wonder what she's feeling sa thought na malapit na siyang aalis sa piling ng anak
namin.
I want to know. Gusto ko syang tanungin. Pero mamaya na. Kasi di ko gustong masira
moment namin.
Pinili ko siyang isama dito dahil alam kong may charm ito pagdating sa pag-persuade
ng mga kliyente. I can feel it from within.
Naliligo na ako ngayon.
Habang nasa banyo ay napag-isip-isip ako ng mga bagay bagay.
Kung papaalisin ko si Pia, sino ang magiging mommy ni Brennan? At naalala ko yung
sinabi ni Pia na ayaw niya kay Lyca na maging mommy sa anak namin.
Bakit kaya?
Wala namang chance si Lyca na maging mommy ni Brennan dahil ayaw nun sa mga bata.
Alam ko dahil minsan kaming pumunta sa kaibigan ko na may anak na at pinahawakan sa
kanya yung bata pero umayaw siya.
Walang hilig sa bata si Lyca.
Si Pia meron.
Bakit pa ba ako umaayaw? All-in-one na si Pia.
Maganda.
Matalino.
Mabuting ina.
At sa nakikita ko, magiging mabuti din siyang asawa.

Mahal ko na ba siya?
"Ian! isang oras ka na diyan!" sigaw niya mula sa labas habang kinakatok ang pinto
ng cr.
But she's a nagger.
But it's cute.
Namanlaw na ako.
At nagtuwalya na din ako.
Lumabas ako sa banyo.
And I saw her standing near the door.
Halatang nabigla siya sa biglang paglabas ko.
"Ano?" -ako.
"W-wala." sagot niya at napaupo sa kanyang kama.
Naka- t-shirt lang siya at shorts.
Pero ang sexy pa din tingnan.
"Alam mo ba kung bakit natatagalan ang mga lalaki sa banyo?" tanong ko sa kanya.
"Hindi. Bakit?" tanong niya. At... "Ayyy. Wag na! Wag ka nang sumagot. Alam ko na."
Nginitian ko siya.
"Ikaw bahala." ako at binuksan ang luggage ko.
"Ginagawa mo yun?" tanong niya.
Napangiti ako.
Tumayo ako at hinarap siya.
"Gusto mo talagang malaman?" tanong ko.
Umiiling-iling siya.
"Kasi..."
"Wag na sabi," sabi niya at tinakpan ang tenga niya. "Bilisan mo na at inaantok na
talaga ako." at nag-fake yawn siya.
Namili na ako ng damit maisusuot pantulog.
pagkatapos ay humiga na ako.
Ako na ang pumtay ng ilaw at nung ilaw sa lampshade.
"Good night," kaswal niyang sabi.
"Good night." -ako.

kinabukasan...
Nagising ako dahil may gumigising sa akin.
Dahan-dahan kong idinilat ang aking mga mata at una kong nakita ang mukha ni Pia na
nakangiti at parang kakatapos lang maligo.
"Good morning," nakangiti niyang bati sa akin.
Aba parang gusto kong masanay dito ah?
Bumangon ako at sumandal sa headboard.
"Good morning din," sagot ko habang rina-rub yung mga mata ko.
Mahirap na, baka may muta o ano pa. Nakakahiya kay Pia.
"Ang lakas mong humilik kaya nagising ako ng maaga," sabi niya, nakangiti pa din.
Tumayo siya at may kinuha sa may end table na nasa gilid ng kama ko, ito ang
namamagitan sa kama naming dalawa.
She hand me a coffee in a mug.
"Wala akong magawa kaya naligo nalang ako at bumaba para kumuha ng kape. Kinunan na
din kita," sabi niya.
Tinanggap ko iyon.
"Mag-asawa lamang ang naggaganito ah?" sabi ko.

"Ano ka ba! Linalagyan mo na naman ng kulay! Di ba pwedeng kinunan kita niyan para
mas mapadali ang progress ng mission natin? Para makauwi tayo agad. Miss ko na si
Brennan." -sabi niya.
natawa ako.
Ininom ko yung kape.
"Thank you, Pia." sabi ko.
Ngumiti na naman siya. "Anytime, boss."
"Boss?" -ako.
"Oo, boss kita. Diba? At may mission tayo. Kaya ako muna ang secretary mo ngayon,"
sabi niya.
"Parang--mas gusto kong Ian nalang ang itawag mo sa akin eh. Mas sanay ako dun,"
sabi ko at tumayo.
Binuksan ko ang aking luggage at nagsimulang mamili ng maisusuot.
May napili na ako.
Lumapit si Pia.
"Naku, di bagay yan." sabi niya. Tiningnan niya ang laman ng bag ko. "Eto o, ito
ang bagay sa tux mo."
Napangiti ako.
Pakialamera na din itong si Pia ano?
Gusto ko na ito.
"Maligo ka naaaa," at tinulak niya ako paputang cr.
Mas lumaki yung ngiti ko.
"Samahan mo ako," sabi ko.
"Hindi ka si Brennan para paliguan ko." sagot niya at binuksan niya ang pinto ng
cr.
Pumasok ako pero hinarap ko siya.
"Ako naman ang ama," sagot ko.
Inabot niya ang door knob at siya na ang sumara ng pinto na iyon.
after 30 minutes...
Almost ready na ako. At ready na ready na din si Pia. Naka-casual attire lang siya
pero magandang maganda siya sa suot niya.
Walang salamin sa labas ng cr.
Paano ko malalaman na maayos ang pagka-tie ng necktie ko?
"Ako na," sabi ni Pia at siya na ang nag-ayos ng neck tie ko.
Tiningnan ko siyang nakatingin sa leeg ko.
"Ayan,"
at nginitian niya ako.
"Thank you." sagot ko. "Ang galing. San ka nagpractice mag-ayos ng necktie?"
"Youtube." sagot niya at tumawa. "Di kasi ako gumagawa kay Max nito kapag may
formal party siyang pinupuntahan."
Binuksan niya ang pinto ng silid namin.
"Close na close talaga kayo ni Max ano?" tanong ko at pinauna siyang lumabas.
Sumunod ako at ako na ang nagsara ng pinto.
"Oo. Siya ang unang naging kaibigan ko pagdating ko sa Maynila." sagot niya habang
naglalakad kami pababa kasi walang elevator dito.
"Hindi ka natakot? Baka rape-in ka nun?" -ako.
"Bading yun," sagot niya. "harmless din iyon. Lalaki ang gusto nun." natawa siya.
"Gwapo sana si Max, pero beki lang."
Natawa ako. "Bakit? Gwapo din naman ako ah?"
Tiningnan niya ako from head to feet. "Asa ka."
"Eh, akala mo di ko napapansin ang way ng pagtingin mo sakin ah," sabi ko.
Sinapak niya balikat ko.

"Aray!" -ako.
"Ikaw kasi, masyado talagang feeling. Wag sana magmana si Brennan sayo." -sabi
niya.
Nasa labas na kami ng hotel.
Pumunta kami sa kotse.
Pinagbuksan ko siya ng pinto ng sasakyan.
"Gentleman ako." sabi ko.
"Ngayon lang naman to," sagot niya at pumasok na sa kotse.
Pumasok na din ako.
"Nakalimutan mo na? I've been a gentleman to you since you came into my life," sabi
ko.
Natawa siya.
"Bakit? Di ba totoo?" -ako.
Tiningnan niya ako. "Totoo."
"Yun naman pala," at sa pagkasabi ko nun ay pinaandar ko na ang makina ng sasakyan.
Nakarating na kami sa binigay na address ni Mr. Thompson. Dito daw nakatira ang
nagngangalang Bryan Evers.
This looks like a slum area. Masyadong magkadikit-dikit ang mga bahay.
Nagtanong-tanong kaming dalawa ni Pia.
"Subaya lang ni, naa sa dead end ilaha," sabi nung matanda na di ko maintindihan.
"Di po kami nakakaintindi ng bisaya," sabi ko.
"Ah, ano, nasa dulo ng daang ito ang bahay nila." sabi niya.
"Salamat po."
At ginawa namin ang sinabi niya.
Maganda ang bahay kahit maliit. Sementado.
"Tao po," sabi ni Pia.
Walang sumagot.
"Tao po..." ako
May lumabas.
Isang lalaking may itsura at maputi ang lumabas.
"Ano ang kailangan nila?" sabi niya.

"Ah, dito ba ang bahay ni Bryan Evers?"
Kapangalan niya ang kapatid ko.
"Ako yan." sabi niya, "sino kayo?"
"Ian Chua, Sophia Villaflores from GAZE Records. Nandito kami para--"
"Pasok muna kayo." nakangiti niyang sabi.
Pumasok kami sa bahay nila.
"Ano po ba ang gusto niya sakin?" tanong niya nang makaupo na kami.
"I've heard of your song covers sa youtube at nagustuhan ng aming kompanya iyon.
Narito kami para kunin ka bilang song artist ng bago naming Christmas Special na
album." sabi ko.
"May album na kayo pero walang artist?" tanong niya.
"Meron pero hindi nagustuhan ni Mr. Thompson. Siya ang CEO ng RHYTHM Records at ako
naman ang CEO ng GAZE. May collaboration ang kompanya namin at gusto naming ikaw
ang gawing song artist." pahayag ko pa.
"Mukhang maganda ito ah," sabi niya.
"So, are you in?" tanong ko.
Tiningnan niya kaming dalawa ni Pia.
May batang biglang lumabas mula sa may kwarto malapit sa sala at lumapit kay Bryan.
"Papa," sabi nung batang sa tantiya ko ay bago pang nagsisimulang maglakad at
magsalita.
"Baby, halika dito!" tawag sa kanya ng isang babae.
"Dito lang ito ate, ako na nito." sabi ni Bryan.
Tiningnan namin ni Pia ang bata at si Bryan.
"Anak ko pala, si Lois." pagpapakilala niya sa anak niya samin. Ngumiti naman ang
bata. Unlike sa ibang bata kapag may ibang tao ay tumatago.
"Pwede pakarga?" tanong ni Pia.
Tiningnan ko si Pia.
"Sure." at binigay niya ang anak niya kay Pia.
"Saan pala ang ina nito?" tanong ko. "kung okay lang sayo na sagutin ako."
"Ah, the one that got away yun." natawa siya sa pagsabi nun. "Alam ko na siya na
kasi eh, pero pinakawalan ko. Basta mahabang storya. Hindi kami, nabuntis ko lang
siya, at alam ko na mahal ko na siya nung una ko pa lamang siyang makita habang
binubuntis yang si Lois. At alam ko na minahal niya din ako...
"Pero pilit kong dinedeny na ayaw ko sa kanya. Kaya ayun, I started seeing other
girls. At isang araw nakita niya ako, nasaksihan niya ang pambabae ko. Kaya hindi
siya nagdalawang isip na iwan kami ni Lois." pagpatuloy niya.
Nakikinig na lamang ako.
"Miss ko na tuloy si Brennan," sabi ni Pia habang nakikipaglaro sa bata.

"May anak ka din?" tanong ni Bryan sa kanya.
"Oo," nakangiting sagot ni Pia. "3 months old pa lamang siya."
"Sinong ama?" tanong ni Bryan.
Tiningnan ako ni Pia.
Tiningnan ko din siya.
Natawa si Bryan.
"May anak kayong dalawa?" tanong niya.
Napakamot ako sa ulo ko.
Napangiti si Pia.
"Eh, oo." sagot ko.
Natawa siya ulit.
"Bakit hindi Mrs. Chua ang pagpapakilala mo sakin kanina?"
"Di kasi kami kasal." sagot ni Pia.
"Aba'y bakit?"
"Kasi mahaba at komplikadong storya eh. basta may anak na kami," si Pia.
Natawa siya ulit.
I changed the topic.
"So do you want to work with us?" tanong ko.
"Yes." nakangiti niyang sagot.
"Sign here," at binuksan ko yung folder na naglalaman ng kontrata.
After signing...
After talking about how he'd get to Manila (our company would shoulder the travel
expenses and his apartment while he's in manila)
And after saying our goodbyes...
"Bye Lois," paalam ni Pia sa batang kinakarga ni Bryan.
"Bye, Bryan. I'm looking forward to working with you," sabi ko.
"Salamat sir." sabi niya.
___________________
Si Bryan Evers sa gilid -->
IAN'S POV
Ako muna ang magpo-POV ng madalas ha? Pagod kasi si Pia. :)

Eto kami, pumunta sa isang restaurant. We should celebrate.
Akala ko mahihirapan ako kay Bryan. Ang bilis lang pala. Dinaan lang sa casual na
usapan. :)
Masayang masaya ako.
Nakaupo kami ngayon ni Pia habang tinitingnan ang menu.
Nag-order na kami.
Nakakagaan ang ngiti ni Pia. Mas lalong maganda ang feeling ko ngayon.
"Pikit ka," sabi niya.
"Bakit?" -ako
"Pikit kasi,"
"Ayoko nga. Baka halikan mo ako eh. ma-issue tayo."
"Pikit!" sigaw niya.
"Easy lang. Sumisigaw ka na naman." at pumikit ako. "Ano ba kasi ang gagawin mo?"
Hindi siya sumagot.
"Open your eyes." sabi niya.

At binuksan ko ang mga mata ko.
May maliit na cake at may number 1 na candle na nakatayo sa gitna ng cake.
"Ano ito?" tanong niya.
"Isang taon na tayong magkasama," sabi niya.
"Parang anniversary lang?" nakangiti kong tanong.
"Parang ganun. Pero ibang klase ang relasyon natin." sabi niya, nakatingin sa cake.
"Marami na tyong pinagdaanan. Iniinis mo ako palagi, pero gentleman ka naman,
kilala na kita pero hindi pa ng lubusan. Alam ko na ayaw mo sa pula na neck tie mo
dahil para kang dadalo sa prom. At alam ko na mahal na mahal mo si Brennan gaya ng
pagmamahal ko sa kanya. Pero mas mahal ko pa din siya...
"Alam ko na malapit na akong aalis sa pamamahay mo. Ang hiling ko lang sana ay
alagaan mo si Brennan gaya ng pag-alaga ko sa kanya. Wag mo siyang i-spoil. Wag mo
siyang palakihing tulad mo na suplado. Dapat maganda ang ugali niya...
"Kung maari, wag mo siyang ipakagat sa lamok o kahit anong nangangagat. Wag mo
siyang itulad ko na mahilig sa junk foods. Wag mo din siyang bilhan ng lahat ng
gusto niya...
"At ikaw din, wag lang kape ang inumin mo sa umaga. Palagi na kitang pinagsasabihan
niyan. At wag mong kalimutang kumain ng lunch at dinner mo. Dapat bagay ang tux mo
sa pants mo ha? Gusto ko kayo ang pinaka-close ni Brennan...
"Gawin mo siyang barkada mo. Wag mo siyang pabayaan. Wag mong unahin ang trabaho
mo. Palagi mong unahin ang anak mo, ang anak natin. Dapat nandoon ka sa tuwing may
recitals o may program sa school nila...
(nagsisimula nang umiyak si Pia.)
*singhot. singhot*
"At kung mag-aasawa ka na, piliin mo yung babaeng mamahalin niya si Brennan gaya ng
pagmamahal mo sa anak natin."
Sabi ni Pia.
Parang nanggilid ang mga luha ko sa aking mga mata.
Ayokong tumulo ito.
Para kasing this is an early goodbye.
At nagsimula nang umiyak si Pia.
Tumayo ako at linapitan siya.
Umupo ako sa tabi niya at I put my hand on her shoulders.
"Wag ka nang umiyak, hindi ka pa naman aalis eh," sabi ko.
"Kasi mamimiss ko kayong dalawa ni Brennan eh," sabi niya habang umiiyak na parang
bata.
"Wag ka kasing umiyak, diba we're here to celebrate?" -ako.
"Pero di ko maiwasan."
"Pia."
"Ian," at tiningnan niya ako sa mata.
Pumikit ako at dahan-dahan kong linapit ang mukha ko sa mukha niya.
Napapikit din siya.
And I kissed her gently.
"Wag ka nang umiyak ha?" sabi ko sa kanya habang pinapahiran ang mga luha niya sa
panyo ko.
Tumango naman siya.
"Tara at sabay nating i-blow ang candle," sabi ko at kinuha ko ang maliit na cake.
At sabay naming inihipan iyon.
"Happy anniversary, Pia." sabi ko sa kanya.
Ngumiti siya at tiningnan ako. "Happy one year together, Ian."
Biglang umulan sa labas...
At dumating na yung order namin.
Kumain na kami...
Nag-usap...
Nagtawanan...
Hanggang sa matapos na kaming kumain.
Nagbayad na ako.
At papalabas na kami sa restaurant.
Hindi pa din humihinto ang ulan.
Nasa labas na kami ng restaurant.
"Maligo tayo ng ulan?" tanong niya sakin.
"Ano? Gabi na. Baka sipunin tayo." sabi ko.
Tiningnan niya ako at ngumiti.
Hinila niya ako.
"Pia!" -ako.
Malakas pala itong si Pia ano?
"Halika na sabi," sabi niya.
At hanggang sa nabasa na kami ng ulan.
Sasabayan ko na lang ito.

"Let's take a walk?" sabi ko at inilahad ko ang kamay ko.
Tinanggap niya naman iyon. "Sure."
At naglakad-lakad kami doon.
Iniwan lang namin ang kotse namin sa parking lot ng restaurant.
Nasa gitna ng daan kami, naliligo.
Basang-basa na si Pia ng ulan.
Pati ako.
Pero nag-eenjoy si Pia kaya okay na ito sa akin.
"WOOOH! ANG GINAWWW!!!" sigaw niya at niyakap ang sarili.
"Hindi naman eh." sabi ko kahit giniginaw na din ako.
^___^
nakahawak pa din siya sa kamay ko.
"Alam mo, simula nung high school pa ako, dream ko talagang mahalikan sa gitna ng
daan pag umuulan ng malakas. Yun bang parehas sa mga movies." sabi niya.
Tiningnan ko siya.
Ako ang gagawa nito sa kanya. :)

Hinawakan ko ang ulo niya at hinalikan ko siya.
Hindi yung smack lang...
Kundi yung malalim na kiss talaga.
Her wish came true.
We kissed under the rain in the middle of the road.
Alam kong binigla ko siya pero di nagtagal ay sumabay din naman siya sa halik ko.
"Edi natupad na wish mo," sabi ko pagkatapos ko siyang halikan.
Akala ko sasapakin na naman ako nito.
Pero tumawa siya.
Ngumiti siya.
"HAAAAAAYYY!!" she sighed.
"Balik na tayo sa hotel? Giniginaw na din ako eh." sabi ko.
"Tara."
At magkahawak ang aming kamay, sabay naming binalikan ang kotse namin at bumalik na
kami sa hotel.
Kakarating lang namin sa hotel.
Pinaligo ko muna si Pia.
Pagkatapos niya ay ako naman.
Pagkatapos kong maligo, lumabas na ako sa banyo.
Napansin ko na pagkatapos niyang magbihis ay agad siyang humiga at binalot ang

katawan ng comforter.
Nagbihis muna ako.
Nakatulog na siya.
Tiningnan ko siya habang natutulog.
Aayusin ko sana yung buhok niya na nakatakip sa mukha niya nang pagyakap ko sa noo
niya ay naramdaman ko na sobrang init.
Nilalagnat si Pia?!!!
Niyakap ko ang leeg niya.
Nagising siya.
"Pia!" -ako.
"Ano?" -tanong niya.
"Nilalagnat ka!" -ako. "Teka, bababa muna ako at bibili ako ng gamot. Dito ka muna.
Wag kang tatayo."
Tumayo ako at pinatay ko ang aircon bago ako lumabas.
"Miss pabili ng gamot para sa nilalagnat at thermometer na din yung digital," sabi
ko sa babaeng nasa drugstore.
"Ito po sir," at binigyan niya ako ng klaseng gamot at digital thermometer.
"Ilang oras ba ito bago inumin ulit?" tanong ko.
"4 hours po." Sagot niya.
"Salamat."
Patuloy pa din ang patak ng ulan kahit alas 10 na ng gabi.
Giniginaw ako.
Walking distance lang naman ang hotel sa drugstore kaya naglakad nalang ako.
Bumalik na ako sa kwarto namin.
Nakahiga pa din si Pia.
Bumili na nga din pala ako ng tubig at instant noodles.

At dahil walang mapaglulutuan sa kwarto naming ng instant noodles ay ipinaluto ko
sa baba, dahil bukas pa naman ang café na nasa ground floor lang ng hotel.
Hinanda ko na ang lahat.
Ang kanyang gamot, thermometer, ang tubig, at noodles.
Bago ko siya ginising ay niyakap ko ang noo niya.
Mainit pa din.
"Pia, Pia," mahina kong sabi.
"Hmm." -siya, at dahan-dahang binuksan ang mga mata.
"Higupin mo muna itong sabaw habang mainit pa," sabi ko.
Pero hindi siya bumangon.
Kaya tinulungan ko siyang bumangon.
"Ang ginaw," sabi niya.
"Oo kaya inumin mo ito," at hinipan ko yung sabaw na nasa kutsara para maibsan ang
init nun atsaka ko siya sinubuan.
Subo...
Subo...
Subo...
"Ayoko na," sabi niya.
"Naka-tatlong subo ka pa lamang." Sabi ko. "Tapusin natin to, Pia."
"Ayoko na."
"Sige na, wag na matigas ang ulo." Sabi ko at sinubuan pa din siya.
Bumukas naman bibig niya.
Hanggang sa naubos niya ang sabaw ng noodles.
Oo, ang sabaw lang.
Pagkatapos ay yung gamot na naman ang ipinainom ko sa kanya.
Pagkatapos nun ay ipinatapos ko sa kanya ang isang bote ng tubig.
At bumalik na siya sa pagkatulog.
Naka-balot pa din sa comforter.
Hindi muna ako natulog dahil babantayan ko siya.
Sana bumaba na ang lagnat niya.
Chineck ko ang body temperature niya, 39.7o

"Sabi ko kasi sa iyo na wag na tayo maligo ng ulan eh," bulong ko sa natutulog na
si Pia.
"Kailan tayo uuwi? Miss ko na si *ubo ubo* Brennan." Sabi niya, nakapikit.
Akala ko tulog na ito. Hindi pa pala.
"Kung kalian ka gagaling," sagot ko. "Sleep."
Hindi na siya sumagot.
Hindi ko na namalayan kung anong oras ako nakatulog.
Basta nakatulog ako na nakaupo sa gilid ng kama ni Pia.
___________________
Si Ian habang inaalagaan si Pia -->
PIA'S POV
My turn.
Ang sweet pala ng ginawa ni Ian sakin nung nilagnat ako kagabi. Basta, ang naalala
ko lang ay siya ang nag-alaga sa akin the whole night.
Paggising ko kaninang umaga ay nakita ko siyang nakatulog sa left side ko pero

nakaupo siya at naka-lean ang ulo niya sa kama ko.
Kinuha ko cellphone ko at pinicture-an ko siya.

Sabay kaming kumain kanina at tahimik na tahimik siya. Halatang kulang sa tulog at
hindi nakatulog ng maayos kagabi.
Naawa naman ako.
I felt sorry for him.
Nag thank you ako sa kanya at nagsorry dahil sa abala.
Mabuti at hindi siya suplado ngayon. Siya pa nga ang nagpili ng kinain ko for
breakfast kaninang nasa hotel pa kami.
Ngayon kasi papauwi na kami sa Maynila.
Yes!!! Makikita ko na si Brennan! Ang baby ko! Miss ko na siya. :D
Si Ian ay nasa tabi ko, natutulog.
Nasa eroplano pa kasi kami pero malapit na kaming maglanding.
Yess!!! Ang dami ko nang plano pag-uwi ko! Gagala kami ni baby kina Tito Max niya
at basta, marami pero di ko masabi. HAHA.
Excited lang kasi ako eh. Ikaw kaya mamiss mo anak mo?
Well alam ko namang wala pa kayong anak. Edi ilagay nalang natin sa sitwasyon na
namiss mo ang pinakaimportanteng tao sa buhay mo? At magkikita ulit kayo? Di ka ba
mae-excite?
Well, so much for that.

******
Yes! Pasakay na kami ng taxi ni Ian papuntang office niya kasi nandoon ang kanyang
kotse. At mula doon, didiretso daw kami sa bahay.
"Hindi na ako papasok ngayon kasi sobrang pagod ko," sabi niya sa akin. "Manong
dito lang po."
Bumaba na kami.
Dala niya ang bagahe niya at dala ko naman ang sa akin.
Hindi na siya pumasok sa kanyang office at dumiretso kami sa parking lot kung saan
naka-park ang kanyang kotse.
Sumakay na kami.
We're now on our way home.
Nakangiti ako habang siya ay inaantok at nagmamaneho.
Hindi ko namalayan na tinitingnan niya pala ako.
"Sabik na sabik ka na talaga ano?" tanong niya.
"Na makita si Brennan? Oo naman! Ikaw, hindi?" tanong ko sa kanya, tiningnan ko

siya.
Tiningnan niya ako. Ngumiti siya. "kaya nga nagmamadali akong magmaneho para
makarating tayo doon ng maaga at nang Makita ko na siya para mawala ang pagod ko."
"Wow, sweet naman ni daddy." Sabi ko.
"At ang ingay ni mommy." -siya.
"Huh? Paano ako naging maingay aber?" -ako.
Tumawa lang siya.
Ano sakit nito? Maingay daw ako? Maingay ba ako guys?
Tss.
At...
After mga 30 minutes or so...
*peepeeeep* (tunog ng peepeep ng kotse ni Ian)
Agad namang lumabas si Manang Fe para pagbuksan kami ng gate.
Bago ako lumabas sa kotse...
"Dalhin mo pati ang bagahe ko sa loob, pagod na pagod talaga at inaantok ako dahil
sayo." Sabi niya.
Aba at ginawa na naman niya akong alalay nito?
Pero dahil may utang ako sa kanya, sige. Pagbibigyan ko to.

"This time lang ito ha!" sabi ko.
Tumango siya at ngumiti.
Pfft -__-
Ayun, hinintay muna niyang makuha ko ang mga bagahe.
At sabay kaming pumasok sa bahay.
Wala siyang bitbit habang dala ko lahat.
Pagpasok namin, nakita namin ang ina niyang kinakarga si Brennan.
"Good noon po tita. Brennan!" -ako at binitawan ko lahat ng dinadala ko at

linapitan ang anak ko.
"Stop!" -si Ian.
Tiningnan ko siya. "Bakit?"
"Your hands are dirty," sabi niya.
"nandito na pala sina mommy at daddy, baby," sabi ng kanyang ina sa anak namin na
para bang nakakaintindi ito.
Hinugasan ko muna ang mga kamay ko at nag-alcohol bago ko kinuha si baby.
"Baby, miss mo na ba si mommy?" tanong ko sa anak ko. "Naging good boy ka ba nung
wala si mommy?"
Tumawa ang mama ni Ian. "Ang bait nga. Natutulog kung kailan pinapatulog." Sagot
niya.
"Talaga po? Naku pasensya na po sa pag-abala." Sabi ko.
"Naku hija, that's the best I could do. I want to personally take care of my apo,
din." Nakangiti niyang sabi sakin.
"Akyat muna ako, inaantok ako," sabi ni Ian at umakyat sa hagdan.
"Ian," -mommy niya.
"Ah, wala po yang tulog kagabi kasi magdamag niya akong binantayan. Linagnat kasi
ako kagabi eh," sabi ko.
"Ah," -mommy niya. "Kumain ka na ba? Halika, I cooked Ian's favorite when he was a
kid, adobong baboy."
Natawa ako.
Karga-karga ko pa din si Brennan nang sinundan ko ang ina ni Ian sa kusina.
Parang narinig niya ata ang sinabi ng kanyang ina at maya-maya'y bumaba siya. Hindi
pa din nakabihis.
Nakapwesto na ako sa hapagkainan at siya ay pumwesto na din.
"Akala ko ay inaantok ka?" -mommy niya.
"Nagbago isip ko mom when I heard you cooked," nakangiti niyang tinitingnan ang
kinuhang ulam ng kanyang ina at inilatag sa mesa.
"Ikaw talaga." -mommy niya.
Ang una kong ginawa ay nag-breast feed ako kasi alam ko miss na ng baby ko ang
gatas ng mommy niya.
"Pia!" -Ian.
"Ano?" -ako.
"Nakikita ko," sabi niya.
Tumawa ng malakas ang kanyang ina. "Kayo talagang dalawa, para naman kayong walang
pinagsaluhang mga gabi. Para naming di mo na yan nakita, anak."
"Mom!" suway ni Ian na siyang pinamulahan ko.
Bahala na, pina-dede ko muna si baby.
Habang kumakain sila (Ian at ang kanyang ina) habang pinapa-dede ko ang anak ko...
"Kailan ba ang kasal?" tanong ng kanyang ina.
Nabilaukan si Ian.
Ako naman ay nabigla.
"Oh? What's with the faces?" nakangiti niyang tanong. "I thought you will be
marrying her after giving birth?"
Ngumiti si Ian. "Saka na po kung makakalakad na ang bata."

"Ang tagal pa nun!" -mommy niya.
"Oo nga po kasi parang hassle lang kapag magpapakasal kami at kinakarga pa si
Brennan diba? Baka in the middle of the wedding, iiyak si Brennan." Sabi ko naman.
"Kung sabagay," -mommy niya. "Pero you have to get married as soon as possible,
okay? I want Pia to be officially a member of our family asap."
Namula naman ako.
Kinilig eh.
<3
"She's already part of our family, mom. She's Brennan's mother," sagot ni Ian.
Tiningnan ko siya.
Oh how I wish he meant what he said.
</3
The more na nagpapanggap kami sa harap ng pamilya niya, the more akong nasasaktan.
Kasi wish ko magkatotoo lahat ng sinasabi niya.
Gusto ko ding ikasal kay Ian. Isa din yun sa wishlist ko. Pero Malabo, di niya ako
gusto eh. At yung mga paghahalik niya sa akin? Alam ko bored lang siya dahil wala
pa siyang time lumabas at mag-bar at makakita ng ibang chicks dahil busy pa siya.
Sana hindi na lang napikot si mama para wala ako sa sitwasyong ito ngayon. Edi sana
nasa office lang ako, naggagawa ng paperworks, at ang tawag ko kay Ian ay BOSS.
Haaay buhay.
May mga magagandang panahon, at may mga panahong gugustuhin mong hindi nalang
nangyari.
Pero kung hindi pa napikot si mama, hindi sana ako makakaramdam ng ibang klaseng
saya katulad ng saya ko sa tuwing minamasdan ko ang anak kong lumalaki.
Too bad, hanggang 6th month niya lang ko siya makakasama.
</3
OA ni Pia. Mamaya na nga ang drama. Kain ka muna Pia.
"Pia?" -mommy ni Ian.
"Po?" -ako.
"Tinatanong ko kayo, you sleep in separate rooms?" -siya.
O____O
Hala! Oo nga pala! Di namin naayos ni Ian ang kwarto bago kami umalis! Patay! Paano
namin to malulusutan?
"Why aren't you both answering? May tinatago ba kayo?" tanong niya.
"Mom, sorry. We had a fight before we went to Cebu. Kaya doon siya sa kabilang
kwarto natutulog. But ngayong nakabalik na kami, and we're okay, we'll be sleeping
in our room na," sagot ni Ian.
-___-
I was caught off guard. Thank you for saving our lives, Ian.
"Ah," -mommy niya. "Siya nga pala, bumisita dito si Jam kahapon. I didn't know na
you and Jam are in good terms na pala. I knew your dad made a wise decision when he
let Jam in in our company."
"Oh that." -Ian. "Yes, we're both good."
"He even had flowers with him. Akala ko para kanino, he's courting someone pala
pero nag out of town daw. Dumaan lang siya kaya binilin niya ang mga bulaklak.
Linagay ko sa vase and I placed it on the table sa sala."
"Po?" -Ian. "He's courting who?"
"Well, he never said a word." Ngumiti ang mommy niya. "But he said na I will like
her for him. Jam's a sweet kid, and I know he'll make that girl he's courting
happy."
O___O < -- ako.
-___- < -- Ian.
"Bakit na naman kayo nakaganyan?" tanong niya. "May wala ba akong alam dito? Pia,
kilala mo ba ang babaeng pinopormahan ni Jam?"
"Po? Hindi po." Sagot ko.
"Ian, why aren't you talking? Are you still feeling bad when we talk about Jam? I
thought you guys are okay?" -mommy niya.
"We are, mom. I'm just..." tiningnan niya ako. "Shocked. Baka si Pia ang
pinopormahan nun?"
"Ako?" -me.
"Bakit naman si Pia?" -mommy niya.
Ngumiti siya, bumawi.
"Kidding," sabi niya at tumayo siya, kinuha ang bata mula sa akin. "Subukan niya
lang agawin si mommy Pia sa atin baby at tayo mismo ang papatay sa kanya," sabi
niya na para bang si Brennan ang kinakausap niya.
"Stop with that nonsense, Ian!" -mommy niya. "Hindi yan magagawa ni Jam."
"You don't know him, mom." -Ian.
"Ano ba ang hindi ko alam tungkol sa kanya?" -mommy niya.
"Well, there are things better left hidden." Sagot niya. "Sa taas muna kami ni
Brennan at maglalaro."
Hindi niya hinintay kung ano ang masasabi ng ina niya at umakyat siya sa itaas.
Ngayon ay ako naman ang tiningnan ng kanyang ina.
"Ano ang problema nun?" tanong niya sa akin.
"Hindi ko po alam eh," sagot ko at nagpatuloy sa pagkain.
Narinig namin ang pagsara ng pinto ni Ian sa kwarto.
"Ano ba ang ginawa mo kanina?" tanong ko kay Ian.

Nakahiga siya sa kama at tinitingnan si Brennan na pilit inaabot ang kanyang paa.
Hindi siya sumagot.
"Ian sagutin mo ako," sabi ko at kinalabit ko siya.
"Hindi ikaw ang problema." Sagot niya at ngayon, tumayo siya at kinarga si Brennan.
"Edi ano? Sino?" -ako, sinusunod siya.
"Si Jam! May

papunta-punta pa siya dito at may dala pang mga bulaklak at sinabi niya pa kay
mommy na may pinopormahan siya pero nag out of town!" sagot niya.
"Anong meron dun?"
"Anong meron dun? Pia hindi ba masyadong halata na ikaw ang pinopormahan niya?"
naiinis na siya, alam ko, klaro sa boses niya. "Nakakainis! Ano ba ang gusto nun?"
Nakangiti ako.
"Kinikilig ka?" tanong niya at nilapitan ako. "Puntahan mo siya! Magsama kayo!"
Natawa na ako.
"Ano ba ang nakakatawa?!" -siya.
Sumandal ako sa gilid ng cabinet niya.
"Nagseselos ka?" tanong ko.

Tiningnan niya ako.
"AKO?!" -siya. "HINDI! BAKIT NAMAN AKO MAGSESELOS? THAT SEEMS SO ABSURD. AT ISA PA,
MAS GWAPO AKO DUN. AT..."
"Oo na, naiintindihan ko na na hindi ka nagseselos. Di mo na kasi kailangang maging

defensive. Madali naman akong mapaniwala eh," sabi ko.
Hindi siya tumingin sa akin.
Linapitan ko siya.
"Baby, nagseselos ba si daddy? Or feel lang ni mommy iyon?" tanong ko sa anak ko.
"Ha! Asa ka." -Ian.
"Naririnig mo ba yun baby? Galit si daddy. Wala namang ginawa si mommy."
"Hindi ako sayo galit!" sigaw niya.
At ngayon, di ko na talaga kaya.
"EH BAKIT KA NANINIGAW KUNG DI KA GALIT SA AKIN?! ANO BA ANG GUSTO MO?!" sigaw ko.
"Sinabi kong avoid him diba? Bakit ba ang tigas ng ulo mo?!" -siya.
"Ako? Matigas ang ulo? Ikaw nga tong kape lang ang inaalmusal kahit pinagsasabihan
ka na na kumain ng rice." Sabi ko. "At isa pa, hindi ko ba pwedeng maging kaibigan
man lang si Jam?"
"HINDI!" sagot niya.
"Bakit ba?!" -ako.
"Kasi ayoko!" sigaw niya.
"Bakit? Pagmamay-ari mo ba ako?" -tanong ko, napipikon na talaga ako.
Hindi siya sumagot.
"Please, Pia. Wag na wag kang sumama sa kanya," sabi niya. "Please."
"Bakit ba kasi?"
"Kasi ayoko!" -siya.
*katok katok katok*
"Nag-aaway ba kayo?" -mommy niya.
"WALA PO!" sabay naming sagot.
"Kung mag-aaway kayo, wag niyong iparinig sa bata. Nakakasama yan," sabi ng kanyang
ina mula sa labas.
Tiningnan niya ako.
"Pia."
Nagseselos ka?
Sabihin mo.
Nagseselos ka.
"Ano?" -ako.
Nagseselos ka.
Nagseselos ka.
Sabihin mo.
"Kasi..."
Nagseselos ka.
"Kasi..."
...
...
..
"Di kayo bagay," sabi niya.
"ANO?!" ako.
Okay. Umasa na naman ako. Asa ka Pia.
Di ka niya gusto.
-___-
Ngumiti nalang ako.
"Okay." -ako.
__________
Si Ian habang karga-karga si Brennan nung nag-aaway sila ni Pia -->
di ko kayo matiis. kaya maga-update ako. nangangati ang kamay ko. ^__^
sorry in advance kung ayaw niyo sa chapter na ito. i love you :** thanks sa suporta
:****
don't worry, PIA-IAN din ako ♥
___________________________________
PIA'S POV
Balik na naman ako nito sa mga nakagawian.
Paggising ko kanina ay tinulungan ko si Manang na maghanda ng almusal. Mabuti at

kumain si Ian. Pagkatapos niyang kumain ay dumiretso na siya sa trabaho.
Nababagot ako dito sa bahay kaya naisipan kong aalis nalang kami ni Brennan.
Naligo muna ako at pagkatapos ay si baby naman ang niligo ko. Pagkatapos nun ay
nagbihis kaming dalawa.
Plano ko ay puntahan si Max kasi siya alam ko na may mga maisa-suggest siyang
pwedeng gawin. Tutal mamayang gabi pa naman ang uwi ni Ian kaya okay lang.
Nag-aabang ako ng taxi habang karga si baby.

nung nakasakay na ako ng taxi, naisipan kong tawagan si Max.
*dial dial*
"Hello?" -ako.
"Pia!!! Bruha ka! Bakit ngayon ka lang napatawag?" -siya na may konting tampo sa
boses.
"Alam mo namang busy ako sa pagiging nanay 24/7 eh," sagot ko.
"Kay Ian ka lang may time. Sakin wala na," -siya.
"Wag kang mag-alala. Papunta na ako diyan."
"As in? Sige, maliligo muna ako. See you later." -siya.
MAX'S POV
Sa totoo lang, nagtatampo ako kay Pia. Hindi na kasi siya bumibisita dito. Porket
may Brennan at Ian na siya kakalimutan na niya si Max?
:/
Pero naiintindihan ko naman siya. Kaso kahit text hindi niya magawa.
ganun ba talaga pag may supling ka na? Kung ganun, ayoko nang magkaanak.
Pero naaawa ako kay Pia at the same time I'm amazed.
Alam ko naman na mahal na niya si Ian pero si Ian yung problema, di niya mahal si
Pia.
Never pa na in love si Pia, alam ko dahil yun ang sabi niya. Wala pa siyang
experience sa love kaya inaasahan ko na masasaktan talaga siya after 3 months kasi
aalis na siya sa piling ng dalawa sa mga pinakamamahal niya sa kanyang buhay.
Kaya nga hinahanda ko na ang sarili ko para kung ano man ang mangyari, I will help
her. Nagresearch na din ako ng mga gwapong bachelors dito sa Maynila na naghahanap
ng babaeng katulad ni Pia.
At may isa akong nakilala na gusto si Pia. Nagkakilala kami nung nag-bar ako at
nung una ko pa lamang siyang pinakita si picture ni Pia ay parang nainteresado agad
siya.
Gusto niyo siyang makilala?
Pilitin niyo ako.
Sige na nga.
Siya si Jam.
Nakuu. parang bagay sila ni Pia. :)
I'll make sure Pia will be happier paglabas niya sa buhay ni Ian at Brennan at
magsisimula siya ng panibago sa piling ng napili kong lalaki para sa kanya, si Jam.
Alam kong magugustuhan niyo din si Jam para kay Pia. :)
Woohoo!
Sige na at maliligo na ako. Dadating na si Pia mamaya kasama ang oh-so-gwapo niyang
anak.
PIA'S POV
"Manong, para po," sabi ko.
Nasa labas na ako ng bahay ni Max.
Lumabas na ako.
Napangiti ako nang makita kahit ang labas lang ng bahay ni Max. Ewan ko pero parang
every time akong pupunta dito ay feel ko this is home.
Baka dahil Max is like a brother--este, sister--to me. ^___^
*katok katok katok* (kasi walang doorbell)
Walang sumagot.
*katok katok katok*
"MAX!" sigaw ko.
"Oo na, nandiyan na," narinig kong sabi niya.
I'm so excited to see Max. It's been a long tim kasi eh. ^__^
Pagbukas ng pinto...
"MAX!"
"PIA!" sabay naming sabi at nag mala-slow motion hug kami.
Oo, ganito kami ka OA.
Niyakap niya ako.
Niyakap ko siya kahit karga ko si Brennan.
"OH MAH GAD! GUMANDA KA ATE! ANO SECRET MO?" -Max.
Tumawa ako. "Gaga! papasukin mo muna ako kasi ang bigat ng batang karga ko."
Pumasok kami sa bahay niya.
Hindi nag-iba ang appearance sa loob ng kanyang bahay.
Dumiretso ako sa sala dahil gusto ko nang makaupo.
Pinahiga ko din si Brennan sa may sobrang lambot na sofa sa sala niya.
"GIRL, PUMUTI AT BUMATA KA. ANONG GAMIT MO? BELO?" si Max.
"Naku sis, kahit sabihin ko sayo anong secret ko, hindi uubra sayo." pang-aasar ko.
HEHE. Miss ko na ang naasar na si Max.

"Pia naman eh!" sabi niya. Kakatawang tingnan si Max kasi naka bath robe lang at
may tuwalya pa sa ulo kahit wala namang buhok. "Sige na, baka uubra sakin. Para
makuha ko si Nurse Jason."
"Oh, nanlalake ka na naman?" -ako.
"Eh naman kasi, alam mo namang hindi ako nabubuhay pag walang inspirasyon. Kagaya
mo lang, hindi mo kaya diba kung hindi mo nakikita si Brennan?" -Max.
Tiningnan ko ang anghel ko na tahimik na kinakagat ang kanyang laruan at nakahiga

lang sa tabi ko.
"Ano ka ba, wala nga akong secret. Wala nga akong gamit na facial cream o mask o
ano pa. Alam mo namang wala akong masyadong hilig dyan," sabi ko.
"Weh?" -siya. "Eh di ako naniniwala. Nakakuha ka ng mayamang isda, which happened
to be Brennan's father, at ngayon sasabihin mo sa aking wala kang ginagamit na
pampaganda?" si Max. "Bakit? Hindi ka ba binibilhan ni Ian?"
"Bakit niya naman ako bibilhan eh hindi niya naman ako responsibilidad?" -ako.
"Ahh, nakalimutan ko. Di ka niya pala mahal," sabi niya.
-___-
Alam ko. Di mo naman kailangang ipagmukha sa akin eh. -__-
Nakakaloka.
"Grabe ka naman magsalita." sabi ko. "Eh ikaw, bakit ka magpapaganda? May gusto ba
si Nurse Jason sayo?" -ako.
"Kaya nga ako magpapaganda dahil baka magustuhan niya ako eh. Tanga!" -Max.
Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa may single couch sa gilid ko at pumunta siya sa
kanyang kusina.
"Kumain ka na? May--"
"Alam kong wala kang hinanda. Kaya okay na ako." natatawa kong sagot.
Kilala ko si Max. Hindi siya yung tipo ng tao na marunong magluto. I mean--marunong
naman siyang magluto ng itlog, isda, hotdog, mga ganyan. Pero yung mga putahe na
maraming ingredients? That's a NO-NO to him.
"It would be better kung ipagluluto mo ako," sabi ni Max at nag smirk.
"Hmm! Wag na. Labas nalang tayo?" sabi ko.
"Seryoso ka?"
"Mukha ba akong nagjo-joke?" -ako -___-
"Ang init sa labas at gusto mong umalis?" -Max habang tinatanggal ang tuwalya sa
ulo.
"Kaya nga. Lalabas tayo kasi ang init. Punta tayo sa mall," sabi ko.
"Gaga. Di ka ba pagod? pagod kasi ako. Kakauwi ko lang galing hospital. Kakatapos
lang ng shift ko." -Max.
"Ay, sige. Ako nalang ang aalis."
"Ano? Kakarating mo lang aalis ka na agad?" -Max, may kinuha sa ref at umupo ulit
sa single couch at kumain.
"Oo. Nag promise ako kay Brennan na dadalhin ko siya sa mall kasi mag sha-shopping
kami." nakangiti kong sagot sa kanya pero kay Brennan ako nakatingin.
"Ay ikaw lang mag shopping, dito lang yan si Brennan. Ako muna ang magiging nanay
niyan ngayong araw," sabi niya at linatag sa mesa ang bowl ng chips at lumapit sa
anak kong naglalaro.
"Talaga?" sabi ko.
"Joke." -Max (straight face)
*puppy eyes* - me
"oo nga! Ako nga mag-aalaga kay Brennan!" -Max. "ma-try nga magbantay ng batang
ito. Baka sakaling magustuhan ako ng ama nito."
"GAGA! Akin yun!" -ako.
"Halaaa, bestfriend. I never knew you had dreams," -Max.
HAHAHA.
"Let it be bes. Atin-atin lang to. Isipin mo nalang na asawa ko si Ian." -sabi ko
at nag-wink ako.
"At ako naman ang kabit," -Max.
"Hindi maaari! Ako lang dapat ang mahal niya," -ako.
"Oh siya. Ayoko nang sabayan ang pananaginip mo ng gising. Baka mamaya sisihin mo
ako kung bakit sira ang puso mo. Go have a date with yourself." -Max.
IAN'S POV
I just recently received a call from YG Entertainment na ngayon ang showing ng

kanilang movie.
Bob, the CEO of YG Entertainment, happened to be one of my close friends in

college. Now, even though he's successful as hell, he never forgets to invite me to
watch every movie he has successfully done.
So to show my support, I'll watch his movie. He sent me a free ticket so--YES! I'm
going.
Nasa office ako ngayon, tatapusin ko lang itong malapit-nang-matapos na paperworks

and I'm off.
Now I just need to send this to Mr. Thompson.
And...
"Done." I said, and I stretched my arms.
*knock knock knock*
"Come in." sabi ko at tumayo ako, inayos ko ang tux ko. Tinanggal ko ito kanina
kasi naiinitan ako. Kinuha ko ang movie pass at linagay ko ito sa pocket sa loob ng
tux ko.
It's Lyca.
Ano na naman ang gusto nito?

"Can I have a minute?" she asked.
I stared at her.
"Well it's about work. So if you'll just let me speak." -siya, tila nabasa niya ang
nasa isip ko.
"Okay." -ako.
Iginiya ko siyang umupo sa may sofa sa loob ng office ko.
We discussed about everything that has to do with RHYTHM and GAZE's collab. No
personal questions. A good sign that I won't be having a bad day.
"Good." sabi ko as I was scanning the report. "This is good. When do we start
recording?"
"Mr. Evers just arrived from Cebu. Everything is going smoothly as planned. It is
proposed that we will start recording Monday next week." -sagot niya.
Tumango ako. "Sounds great."
She smiled. "Now if you would just sign here for approval," at binigay niya sa akin
ang folder na hawak niya.
I looked for my fountain pen.
Nasa loob lang pala ng tux ko.
Kinuha ko ito.
*sign*
Tiniklop niya ang folder at... "Oh! You're also going?"
"Where?" -ako, puzzled.
"Bob's movie." -siya.
Yes, she knows Bob. magkakilala din sila noon. It's a small world, you know.
"Uh, yes." -me.
"Great! I'm also heading out to see it." -sabi niya.
Now I smell like she wants to go out together with me.
"Wanna watch it together?" -siya.
Hindi ako nagkamali.
Haaaayyy..
Sana matapos na itong collaboration na ito para mawala na siya sa pananaw ko.
"I'd wanna watch it alone." -me.
"Well, we used to watch Bob's movie together before." -siya.
"That was before." -me.

"Well, we can always do that again." -her.
"Lyca please--"
"Ian, I know you hate

me for what I did. But can't we be friends? Kahit yan lang."
"We can. In time." -me.
"Can't we start it now? May chance na o." -siya. "Let's go watch the movie
together. Like how friends do. Right?"
Kilala ko si Lyca and she's not the type who easily gives up. Kung ano ang gusto
niya, gagawin niya lahat masunod iyon. And I'm in a rush, at wala na akong panahon
para makipagtalo sa kanya.
Kaya...
"Okay." -ako.
___________
hello readers! :) kasi super maganda ang mood ko at ininspire niyo ako ng todo-
todo, maga-update ako kahit hindi Saturday. ♥ sabihin niyo lang kung gusto niyo ng
dedication. pm lang at kung anong chapter :*
__________________________________
PIA'S POV
Nananana.
*kanta ng kahit anong song habang namimili ng mga damit*

Magta-tatlong oras na ako dito. HAHA.
Okay lang dahil hindi pa naman nagte-text si Max na di na niya kaya ang ginagawa
niya eh.
Natagalan ako kasi nagpagupit pa ako at nagpamanicure. Miss ko na kasing gawin ito.
Gusto ko sanang manood ng sine pero hindi ko feel kasi parang ang baduy ng mga
showing ngayon kaya eto, gala nalang sa mall.
Nakita ko din si Jam kanina na papasok sa movie theatre. Magha-hi sana ako pero
naisipan kong wag nalang, kapos sa oras eh.
*pili dito pili doon*
hanggang sa may makita na akong gusto kong bilhin.
...
..
"Hmm, okay na din ito," -ako.
At dumiretso na ako sa counter.
May bagong blouse na ako!!!

Yes!!!
Masayang masaya ako dahil nakabili ako ng dalawang blouses.
Naisipan kong umuwi na kasi tapos na ako. Wala na akong gagawin pa dito.
Habang inaayos ko ang mga nabili ko sa iisang paper bag para di masyadong marami
ang binili ko dahil may binili din ako para kay Brennan, may napansin ako.
*ayos ayos sa paper bag*
*angat sa ulo*
*O* <-- ako
Parang mapapasukan ng langaw ang bibig ko.
Shocked ako.
Oo.
Remember niyo yung babaeng umepal sa date night namin ni Ian?
Oo siya.
Magkasama sila ngayon.
And guess what?

Nakayakap pa siya sa braso ni Ian.
Putang ina to.
>_________<
Parang naparalisa ang katawan ko kasi di ako makagalaw.
Para akong pinagpapawisan ng malamig.
"Pia?" -finally, nagsalita si Ian.
Tinanggal niya ang pagkakahawak nung babae sa braso niya.
Ang babae naman ay pinagpapalit ang tingin sa akin at kay Ian.
"Ian?" -ang bruha.
Nakanganga pa din ako.
"Pia, bakit ka nandito?" -Ian at linapitan ako. "Sino ang nagbabantay sa bata?"
"Oh, your wife?" -bruha.
Sabihin mong oo Ian please.
Sabihin mong oo.
Nagkatinginan lamang kami ni Ian sa mata.

OO ang isagot mo.
"Hindi." -Ian at yumuko siya.
Ngumiti naman ang bruha. "Good. I thought I'm ruining a family."
Nakakainis!
Oo! Sinisira mo lahat!
Panira ka! Epal! Mang-aagaw!
Tang ina mo!!!
Magsama kayong dalawa!
"Sige, mauna na ako," sabi ko at naunang umalis.
HABULIN MO AKO.
O DI KAYA PIGILAN MO AKO.
Ano ka ba Pia, umaasa ka! Sinasaktan mo sarili mo! Alam mo namang malabong
magkagusto si Ian sayo eh! Wag kang tanga!
Dumiretso ako sa bahay ni Max.

"nandito na si mommy," sabi ni Max at binigay si Brennan sakin.
"Sorry sa abala, Max ha? Sorry din at natagalan ako." -ako.
"Ano ka ba, okay lang yun. Di naman perwisyo ang anak mo," -si Max.
"Oh siya at may naghihintay na taxi sa labas. Mauna na ako ha?"
"Sige mag-ingat ka. Di na kita mahahatid sa labas kasi magbibihis pa ako. May
importanteng lakad ako at late na ako." -Max.
"Okay lang. Sige mauna na ako." at papalabas na ako nang...
"Pia?" -Max, linapitan ako.
"Ha?"
"May problema ka ata ate?" -si Max.
"Wala."
"Ano? May tao bang galing sa mall na mukhang malungkot?" -Max.
"Okay lang ako." -sabi ko at pilit akong ngumiti.
"Sure ka talaga?" -Max.
"Akala ko ba nagmamadali ka?" -ako.
"Ay! oo nga pala! Sige. Sige. Paki-lock nalang ng pinto." -Max.

"Sige."
Isang bag lang ang dala ko, naglalaman ng mga gamit ng anak ko. At yung isang
malaking paper bag na nilalaman ang mga nabili ko kanina.
Paglabas ko...
O___O
Teka.
Hindi ito yung taxing pinahintay ko.
Pamilyar itong kotseng nasa labas ah?
Teka...
Ian?
May lumabas sa kotseng iyon.
Si Ian nga!
Lumapit siya sa akin.
At agad niyang kinuha ang mga dala ko.
"Anong ginagawa mo dito?" -tanong ko habang karga karga si Brennan.

"Sinusundo ka," sagot niya.
"Sinabi ko bang sunduin mo ako?" -ako.
"Hindi."
"Eh bakit mo ako sinundo?" -ako.
"Kasi gusto ko." -siya.
"San na yung taxi na nandito kanina?" -ako.
"Pinaalis ko."
-___- <--ako
"May problema?" -siya.
nasa labas kami ng bahay ni Max, parang magtatalo na kami neto.
"Oo! Meron!" -ako.
"Ano?" -siya.
"Hindi mo ako pwedeng sunduin kung kailan mo gusto!" -ako.
"At sinong may sabing ikaw ang sinusundo ko?" -siya. "Ang anak ko ang sinusundo ko.
Kung gusto mo, maiwan ka dito. Pero iuuwi ko ang anak ko."
Tiningnan ko si Brennan.
Sobra na ito.
Grabe naman siya makasagot,.
Pranka talaga.
nakakasakit.
Hindi nalang ako nagsalita.
Nauna akong pumasok sa kotse niya.
Sumunod naman siya.
IAN'S POV
Hindi ko alam kung magagalit ako kay Pia o hindi.
Hindi man lang siya nagsabing aalis siya. Bakit di niya dinala si Brennan? Ayoko
namang may ibang nagbabantay doon maliban nalang kung busy ako at ang ina niya.
nakita ko siya kanina sa mall. Kakatapos lang nung movie ni Bob.
nabigla nalang ako nang paglabas namin ay agad na niyakap ni Lyca ang braso ko.
Hindi ko yun agad natanggal dahil pagtingin ko sa harapan ay may naka-bukas-bibig

Pia na nakatingin sa amin.
Oo. Naka bukas talaga ang bibig niya.
Edi tinanggal ko na yung kamay ni Lyca na nakayakap sa braso ko.
Nagwalk out siya.
Nung narating na namin ang parking lot ni Lyca...
Sa loob ng kotse.
"Why did you do that?" tanong ko sa kanya.
"Do what?"
"My arm?" -ako.
"Why?" tanong niya, nakangiti pa. Nakakainis talaga. "Don't you like it?"
"I dont." -ako.
"You used to--"
"Please Lyca! Stop it! I don't like you doing things like that! Specially in front
of the public! I don't want rumors to be flying around saying things about us!
We're over. Now, we're only workmates. I don't even think if we could be friends."
-sagot ko.
"Is it because of that girl?"

"No. This is because of me. I don't like you anymore. Accept that."
Tiningnan niya ako.
"I'll get you back, Ian. Put that in mind." sabi niya bago siya lumabas sa kotse
ko.
*slam!!!*
Agad kong pinaandar ang kotse ko at dumiretso sa bahay ni Max.
I have to get to Pia.
Nadatnan kong may kotse sa labas ng bahay ni Max. Tinanong ko ang driver kung ano
ang hinihintay niya. Sabi niya pinapahintay daw siya ng babae. Sabi ko naman na ako
na ang maghihintay at binigyan ko siya ng isang libo kasi wala akong change.
Lumabas si Pia.
nagtalo pa kami.
Galit na galit ako kaya nasabi ko yung mga nasabi ko sa kanya kanina. Ayoko ding
isipin niya na I care about what she thinks tungkol sa nangyari kanina.
I told her I just want my son to go home with me.
it's hers kung sasama siya o hindi.
At sumama nga siya...

PIA'S POV
Kakarating lang namin sa bahay.
Lalabas na sana ako sa kotse pero pinigilan niya ako.
"Pia." sabi niya, matigas ang boses.
"Ano?" ako, nagmamatigas rin.
"Ano ba ang problema mo?" tanong niya.
"Wala."
"Meron."
"Wala nga."
"Meron."
"Bat ba ang tigas ng ulo mo?!" -ako.
"Kasi alam kong meron kang problema." sagot niya.
"Tungkol ba ito sa nakita mo kanina?" -tanong niya.

"Nagseselos ka?" tanong niya,
Di ko siya sinagot.
"Pia, sagutin mo ako."
"Sabi ko sayo diba na ayoko sa kanya para sayo?" -ako.
"Bakit? Sino ka ba para pagsabihan ako ng ganyan?" -siya.
Hala. Oo.
Wala pala akong karapatan.
Wala ako sa posisyon.
At wala akong dahilan para magalit.
Alam ko, kung pipikit ako ay tutulo ang luha ko kaya hinayaan ko nalang siya na
mangilid sa mga mata ko.
"You don't have to be jealous," -sabi niya.
"Una na ako sa loob. Ikaw na magbuhat sa anak mo papasok." sabi ko at hindi ako
nagpapigil at lumabas ako sa kotse niya.
*slam!!!*
Nagmamadali akong maglakad papasok sa bahay...

Hindi ko alam na sinundan niya pala ako.
Iniwan niya ang bata sa loob ng kotse?!
"Pia, nagseselos ka ba?" -tanong niya.
Nakatalikod lang ako.
"Wala."
"Well, you're making it sound like you are." sabi niya.
"Bakit? Sino ba ako para magselos? At di naman kita gusto ah? Ama ka lang ng anak
ko." sabi ko habang tumutulo na yung mga luha ko.
At pumasok na ako sa bahay.
________________________
IAN --> :(
MAX'S POV
Hello guys. Gusto ko lang ipaalam sa inyo na tatlong araw na si Pia dito sa bahay.
Nag-LQ daw sila ni Ian.
Hay nakung mga batang ito. Bakit ba kasi di nalang sila mag open forum.
Baka kailangan ko na talagang ipakilala si Pia kay Mr. Jam.
Tinitingnan ko ngayon ang kawawa kong bestfriend. Nakaupo sa sofa, her feet up,
nanonood ng Accepted. Iyan kasi ang palabas sa Star Movies.
Inaabangan ko lamang siya kung kelan tutulo ang mga luha niya.
Ewan ko ba kung ano ang iniiyakan niya.
Alam niya namang malabo talagang magustuhan siya ni Ian kasi nga wala daw siyang
panlaban dun sa epal na buset na Lyca na yun!
"Kamusta na kaya si Brennan?" tanong niya sa akin? parang tinatanong niya sarili
niya.
Haaayyy...
Masakit tingnan ang bestfriend mong nasasaktan.
Wala akong magawa kasi ayaw niyang makialam ako.
"Ayun, si Ian na ang nagpapadede," sagot ko naman.
Oo na, ayokong sirain ang emo moment nya pero ganito ako eh, pilosopa, nang-iinis,
namumwesit. Sanay na ito sa akin.
Maya-maya ay niyakap niya ang kanyang mga paa.
Yumuko siya at itinago ang mukha.
Umiiyak na siya.
Ito na yun.
Nilapitan ko siya.
"Bakit ka nga ba umiiyak, bespren?" tanong ko, nakaluhod ako sa harap niya.
"Hindi ko alam," sagot niya tapos hikbi.
"Dahil kay Ian ba?" tanong ko.
Seryoso ako. Oo. Seryoso ako sa mga tinatanong ko. Promise di ko muna ako
mamumwesit.
Tumango siya.
Humarap siya sa akin.
Sumisinghot muna siya bago nagsalita.
"Ewan ko sister pero naiiyak ako. Ewan ko ba kung bakit pero sa tuwing naiisip ko
si Ian, naiiyak ako." sagot niya, naiiyak pa din.
"Edi wag mo na siyang isipin," sabi ko habang hinihimas-himas ang kanyang likuran.
"Gustuhin ko man, di ko magawa." sagot niya.
*tumunog ang kanyang cellphone*
Ako na ang umabot nun para sa kanya.
"Pia, tawag," sabi ko at tiningnan ko kung sino iyon. "Si Ian."
Ikatatlo nang tumawag si Ian ngayong araw pero hindi pa din sinasagot ni Pia.
Bumalik siya sa pagkakayuko at ang mukha niya ay nakatago sa kanyang mga paa.
haaayy. Ano ba ang gagawin ko dito?
Tumayo ako.
"Wag mo yang sagutin ha," sabi niya.
"Oo." sabi ko at lumabas ako sa bahay.
Magpapahangin lang.
Pero sa totoo, di ko na kaya na tingnan si Pia na umiiyak kaya gagawa ako ng

paraan.
Sakto dahil tumawag ulit si Ian.
"Hello?" -ako.
"Pi--Max? Thank God sinagot mo. Saan si Pia? Can I talk to her?" -Ian.
"Ano ba ang kailangan mo?" -ako.
"Si Pia. Pauwiin mo na siya please? Miss na siya ng anak niya," -Ian.
Naririnig ko si Brennan na umiiyak sa background.
Naaawa ako sa bata. paano kaya ito kung wala na si Pia sa buhay nila? Sino kaya ang
tatawagin nitong mommy?
"I have a better idea. Why not ikaw ang pumunta dito at kaladkarin mo siya pauwi?"
-sabi ko.
"Ayaw niya pa ba din akong makausap?" -siya,
"Ay halata ba? kung gusto kang makausap nung tao ay kahapon pa niya sinagot ang mga
tawag mo." -ako.
"Help me, Max."
"Hindi ko alam ang gagawin ko, Ian. Hindi ko siya mapigilan sa pag-iiyak."
"Bakit siya umiiyak?"
Patay.
Bakit ko sinabi iyon?
Max naman! Utak utak utak! Natutulad ka na ni Pia na hindi ginagamit ang utak!
"Kasi miss niya na anak niya. Pero dahil mataas ang pride niya, ayaw niyang umuwi."
-palusot ko.
"Please papauwiin mo na siya," sabi niya.
"Oh siya, titingnan ko magagawa ko." -sabi ko at binaba ang tawag.

IAN'S POV
I haven't had a good day since naglayas si Pia.
Oo, I don't know why naglayas siya. I can't find a good reason for her to do that.
She's acting strange.
She saw me and Lyca. Nagseselos ba siya? pero sabi nya wala syang karapatan.
Haay naku. ano ba ang gagawin ko?
Dagdag problema itong si Pia.
At simula nung umalis siya, nagiging iyakin na si Brennan.
Nararamdaman niya bang hindi kami ok ng mommy niya?
Pati tuloy ako nadadamay.
Pati ang trabaho ko.
At dahil nag week-off si Manang Fe dahil umuwi ang kanyang anak galing Saudi at
gusto niyang makasama ito.
Alangan naman papanatilihin ko ang matanda sa bahay? Kawawa naman. Minsan niya lang
makikita ang anak niya sa dalawang taon.
Kaya eto ako ngayon, 24/7 daddy at CEO ng GAZE.
Guess what? Dinala ko si Brennan sa trabaho kasi wala akong maipagbibilin sa kanya.
Ayoko ding ibilin kay mommy dahil baka malaman niyang wala si Pia. Ayokong malaman
niyang nag-aaway kami. O may mga misunderstandings.
Alam ko ako ang laman ng mga chismis dito sa office.
Pero alangan naman pabayaan ko ang anak ko?
Pinadala ko ang portable niyang crib at sa loob ng office ko dinala.
May nirereview ako ngayong mga papeles para sa mga upcoming projects ng kompanya.
*katok katok katok*
I guess that's Lyca.
I called her to send me some important papers from Mr. Thompson.
"Here are the papers," sabi niya.
"Thanks." sabi ko.
nang biglang...
*umiyak si Brennan.*
I sighed at tumayo sa swivel chair at linapitan ang anak ko sa kanyang crib.
"Well well well, you look good to be a father pala, Mr. Chua," sabi ni Lyca.
Natawa ako. "I have to."

"Where's the mother? MIA?" -her.
"No." sagot ko at kinarga ang anak ko. "She just went a week off."
"Wow. I thought being a mother is 24/7, no rest?" -siya.
"Ibahin mo si Pia." sabi ko.
Ngumiti lamang siya.
"Can I?" -tanong niya.
"What?"
"Carry him?" -siya.
Nagdadalawang isip ako pero what's bad about letting her carry my baby for a while?
It's not like nanakawin niya ito.
"Sure.," sabi ko.
"Let me take care of Brennan first and finish your paperworks," sabi niya at umupo
sa sofa na nandoon habang inaaliw ang umiiyak na si Brennan.
PIA'S POV
Okay na ako. Medyo. Tanggap ko na OA lang ako at wala talaga akong karapatang
magselos at magalit dahil wala naman talaga kami ni Ian.
Isang buwan nalang at aalis na ako sa buhay nila ng anak ko.
Kaya I'll make the most of this last month.
Bahala na.
Saka na ako magmo-move on.
Oo.
Hindi ako umuwi sa bahay ni Ian dahil sabi niya dinadala niya si Brennan sa trabaho
dahil umuwi si Manang.
Nagtext siya sa akin.
Nahihirapan na yun, alam ko.
"Mukhang ok ka na ah? San lakad mo te?" tanong ni Max sa akin.
"Sa office ni Ian." -sagot ko.
"Aba, susugurin mo siya?"
"Hindi. Kukunin ko si Brennan at iuuwi ko."
"So naisipan mo nang umuwi? Mabuti naman. Kasi ubos na ang stock ng pagkain ko." -
siya.
Ngumiti nalang ako.
Umalis na ako.
Nag-taxi ako papuntang kompanya niya,
Mabuti naman at kilala pa ako ng guard ng building doon.
Kaya dumiretso ako sa floor ng kompanya niya.
*tunog ng pagbukas ng elevator*
Nakangiti kong sinalubong ang mga nagtatanong na mga mata na nakatingin sa akin.
May iba pang nagbubulong-bulungan.
Tinaas ko lang ang ulo ko.
Chin up dapat.
Dumiretso akong naglakad patungong office ni Ian.
Bukas ang pinto kaya di na ako kakatok.
At...
O___O
Tangina! hanggang dito pa ba naman? Ano ginagawa ni Lyca dito?
Nakita ako ni Ian. Tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kanyang swivel chair.
"Pia!" sabi niya, mukhang shocked.
"BITAWAN MO ANAK KO." mahinahon kong sabi sa bruhang kumakarga sa anak ko.
"Pia." -Lyca.
Kinuha ko si Brennan mula sa mga kamay ni Lyca.
Nah! Nagkakagerms na ang baby ko!
Alcohol bilis! Alcohol!
Nakakainis talaga!
Hanggang dito ba naman makikipagharutan siya? Excited much siya ano? Di siya
makahintay na umalis ako?
Nakatingin lamang si Lyca sa akin at pati na din si Ian.
Nakakainis!
"Sa susunod, wag mong pakialam yung akin," sabi ko kay Lyca.
"Ah, hindi ko naman siya pinapakialaman. Tinutulungan ko lang si Ian sa pag-aalaga

sa kanya dahil MIA ang ina." -siya, nagkibit balikat.
"So substitute-mom ganon?" -ako.
"Parang ganun na nga." sagot nya, nakangiti pa.
Bruha to!
"Wag mong praktisan ang anak ko kung gusto mong magyaya," sabi ko naman.
Hindi nagsasalita si Ian.
nakatingin lamang sa aming dalawa.
"I was just doing you a favor." -siya,.
"Favor? Bakit? May hiningi ba ako?" -ako.
"Well..." -siya.
"Well mo yang mukha mo!" at linapitan ko si Ian. "Ikaw naman, kung hindi mo kayang
bantayan ang anak mo, sana binilin mo siya sakin! Hindi yung pinapabantayan mo siya
ng ibang tao!'
"Hindi naman ako ibang tao ah." -Lyca, lumapit.
"Sino ka ba?" -ako.
"AKO ANG--"
"LYCA!" Ian. Finally, nagsalita. "OUT!"
At umalis naman na nakangiti ang bruha.
Sinara ni Ian ang pinto saka ako tiningnan.
"Ano? magagalit ka na naman? Sasabihin mong wala akong karapatan? Hoy! May
karapatan ako ano! Anak ko ito! Ako ang nagluwal nito! Ako ang naghirap!" sabi ko
"Wala akong sinasabi," -Ian.
Hindi muna ako nagsalita.
*exhale*
"Sinabi ko na sa iyo na ayaw ko sa babaeng iyon para sa anak ko!" -ako.
"Ano ba ang problema mo kay Lyca?" -siya.
"Wala. Ayoko lang talaga sa kanya!" -ako. "Aalis na ako, wag kang mag-alala.
Babalik ako sa bahay mo! Tutal isang buwan na lang ang natitira para sakin eh! Kaya
lulubusin ko na! Mauna na ako!" -sigaw ko.
"Pia." -siya, hinawakan ang braso ko.
Tiningnan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin.
"Bitawan mo ako." -ako.
Binitawan niya ako.
"Hintayin mo ako sa bahay. Mag-uusap tayo." -siya.
"Wag na." sabi ko atsaka lumabas.
________________
Si IAN NUNG INIWAN NI PIA SA OFFICE NIYA ------------------>
A/N babawi ako sa chapter na ito. HAHA

_____________________________
PIA'S POV
Kakarating ko lamang sa bahay. Parang nag cool down na ang utak ko. Hindi na ako
naiinis pero galit pa din ako.
Huh! Akala niya ha! Hindi lang siya ang nagmamay-ari ng batang ito! Hanggang
nandito ba ako, hindi ko hahayaang kargahin ang anak ko ng mga taong tulad ni Lyca!
Anyways, eto ako ngayon, balik sa dati. Mommy 24/7.
Ako lang mag-isa sa bahay kasi wala si manang.
Ilang araw na bang wala si manang? bakit parang isang taong hindi nalinisan itong
bahay? Akala ko clean freak yung Ian na yun?
"Baby, tulog ka muna dahil maglilinis si mommy ha?" -sabi ko habang sinasayaw si
Brennan.
Tinawanan ako ng anak ko.
"Wag mo nga ako dinadaan sa charm mo anak. Mamaya na kasi ang linis linis talaga ng
bahay ninyo ng tatay mo," sabi ko habang sinasayaw pa din siya.
"Lalalala...."
Kinakantahan ko ang anak ko.
Hanggang sa nakatulog na ang munting anghel ko.
^___^
Tiningnan ko siya habang nakaupo ako sa kanyang kama. Kasi sa crib ko siya ilalagay
dahil baka pag sa kama niya, mahuhulog siya. Edi patay kami kay Boss.
-___-
"Anak, malapit nang umalis ang mommy." sabi ko habang hinihimas-himas ang mga binti
ng anak ko.
Eto na naman.
Magdadrama ka na naman Pia?
Oo. Minsan lang wala si Manang at Ian sa bahay kaya lulubusin ko na ang drama.
"maging mabait ka sa ama mo ha? Wag mo siyang masyadong pahirapan."
*tulo luha*
"Mabait naman ang tatay mo kahit parang tigre eh. Intindihin mo lamang siya anak
ha? Kayanin mo. Alam ko naman na mamahalin ka nun. Nakikita ko kasi the way na
concerned siya pagdating sa iyo."
*singhot singhot*
"Anak, bago ako umalis. Gusto kong malaman mo na mahal na mahal na mahal na mahal
kita."
*tulo luha*
"At oo, mahal ko din ang tatay mo. Gustuhin ko mang manatili sa piling niyo, di
pwede. Anak hindi ka pa nakakaintindi kaya sasabihin ko na sa iyo."
*inhale exhale*
"Pambayad ka lang ng utang. Akala ko wala lang eh. Akala ko pagkatapos nito wala
lang. Akala ko hindi ako mapapaibig ni Ian. Akala ko na magiging masaya ako
pagkatapos nito."
*iyak*
"Pero anak hindi eh. Habang malapit na akong umalis, parang mas sumasakit at
lumalalim ang sugat ng puso ko. Na-realize ko kasi na ayaw kong iwan ka."
*tanaw sa labas*
"Pero kailangan eh."
*balik tanaw sa anak kong mahimbing na nakatulog*
"Kaya ikaw, be good ha? Wag mong tutularan ang pagiging suplado ng ama mo. Be like
mommy, mabuti ang loob."
*tawa*
*punas sipon*
"Mahal na mahal na mahal kita anak. Hayaan mo, babawi ako in time."
Gaga. Paano ka babawi? Babawiin mo siya sa ama niya? Sasabihin mo sa kanya na 'uy,
Brennan, ako mama mo' ganun? What if pagnagkita kayo ulit, may asawa na si Ian? At
siya ang kinikilalang ina ng bata? mag-isip ka nga.
"Ang sakit din naman pala isipin na ibang tao ang tinatawag na mama ng anak mo," -
sabi ko at tumayo.
naglakad palabas sa kwarto.
Bukas lang yung pinto para marinig ko kung iiyak si baby.
"Eh bahala na! Maglilinis nalang ako!" -ako.
Hinanda ko na ang mga gagamitin.
Ready na ako!
Tinali ko ang buhok ko at ginamit kong headband ang panyo. May walis sa kanang
kamay ko at basahan sa kaliwa.
"Rakrakan na ito!" -sigaw ko.
Let the game begin.
Tentenenen...
*walis dito, walis doon*
*lagay sa basurahan ang mga nagkalat na mga basura*
*linis sa mga bintana dito at doon*

*arrange sa sala*
*arrange sa kusina*
*habang pakanta-kanta ng LOVE LOVE LOVE*
Pagkatapos ng mga dalawa at kalahating oras...
Oo matagal kasi ako lang mag-isa naglilinis eh. ^___^
Naligo muna ako kasi pawis na pawis na ako at mabahung-mabaho na ako.
:Lalala.
After a couple of minutesss..
kakatapos ko lang magbihis.
Ang bango ko naaa.
^____^
At....
*si Brennan umiiyak*
"Haaayyy.." sabi ko habang umaakyat sa itaas.
Akala ko makakapagpahinga na ako neto.
Dinala ko si Brennan sa baba.
Hindi pa naman ako nakapagluto ng hapunan.
Ano ang ipapakain ko neto sa sarili ko at kay Ian?
Tss.
Sige lang.
Umupo ako sa sofa.
I rested my back on the soft couch.
Habang nasa mga braso ko ang anak ko.
Kinakantahan ko siya...
Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na din pala ako.

IAN'S POV
I'm tired as hell. Today's a bitch. -_-
Parang ang bilis ng mga pangyayari ngayon. Kanina nasa office ko si Brennan, at
pumasok si Lyca, at dumating si Pia, at nagalit si Pia for some reasons, at ngayon
may last minute meeting si Mr. Thompson.
Pagod na pagod na ako.
Kakatapos lang ng meeting namin.
Papauwi na ako.
Gutom na gutom na din ako.
Sana naisipan ni Pia na magluto.
Papasok na ako sa subdivision...
...
nasa tapat na ako ng bahay.
...
*peep*
Walang sumagot.
*peep*
Walang lumabas para pagbuksan ako ng gate.
baka di narinig ni Pia.
Sa labas ko nalang pinark ang kotse tutal wala namang magnanakaw dito.
At pumasok na ako sa loob.
Nadatnan ko si Pia na natutulog sa sofa.
nakaupo lang.
At...
karga-karga niya ang anak namin.
I grab my phone and...
*snapshot*
*smile*
It feels so good to go home at ganitong view ang madadatnan mo.
Tinanggal ko ang sapatos ko at linuwagan ko ang neck tie ko.
Linagay ko ang attache case ko sa may single couch.

At linapitan ko si Pia.
nakatulog pa din.
pati na si Brennan.
^______^
Gumaan ang feeling ko kahit papaano.
Hinawakan ko ang kamay ng anak ko.
napangiti ako.
Tiningnan ko ng mabuti ang mukha ni Pia.
Ang ganda ng mata niya.
At ang tahimik niya pag tulog.
Galit pa kaya ito sa akin?
May maliit na porsyon ng kanyang buhok na nalaglag kaya ibabalik ko sana sa tenga
pero...
*open eyes si Pia*
Napaatras ako at parang napaupo sa sahig.
"Ginulat mo ako!" sabi ko.

Namilog ang kanyang mga mata.
"Chinachansingan mo ba ako?" -tanong niya.
"H-hindi." -sagot ko. "B-bakit naman kita chachansingan? Di nga kita type."
"Eh bakit malapit yung mukha mo sa mukha ko kanina?" -tanong niya.
"K-kasi... kasi... may ano sa mukha mo! Chineck ko lang kung ano," sagot ko.
Lame answer, Ian! Dammit!
"Ahh," siya. Tumayo siya, karga-karga ang bata. "Akala ko ano."
Dumiretso ako sa kusina to see what's for dinner.
"What's for dinner?" tanong ko.
"Wala." sagot niya.
Ngayon ay paakyat siya sa taas.
"Huh?!" -ako, hinarap ko siya. "Hindi ka nagluto?"
"Magluluto pa. Chill ka lang. Alas 6 pa ng gabi." sabi niya. "Magbihis ka muna at
bantayan mo ang anak mo at magluluto ako."
Anyare sa babaeng ito?

Parang wala lang nangyari kanina ah?
Mabuti.
It's a good sign na hindi kami magtatalo ngayon.
Ewan ko kung bakit ayaw kong nagtatalo kami,.
Siguro di lang ako sanay na may kaaway.
^___^
Umakyat ako at dinala ko ang attache case ko.
*akyat*
Pumasok ako sa kwarto.
Tinanggal ko ang mga damit ko at dumiretso sa banyo.
I want some cold bath.
Naiinitan ako.
Naligo muna ako.
Madali lang. Kasi may babantayan pa ako.
Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na ako...

*bihis*
At...
Dumiretso ako sa kwarto ng anak ko.
Pagpasok ko ay nakikita ko na ang anak ko na natutulog sa kanyang crib.
Eto, mawawala stress ko nito.
^___^
Umupo ako sa kama niya. Hinihintay ko kung kelan ako tatawagin ni Pia para kumain
na.
Wala akong magawa kaya naglaro nalang ako ng temple run 2 sa cell phone ko.
Hanggang sa nagsawa ako.
"Bakit ang tagal?" tanong ko sa sarili ko.
Tiningnan ko muna si Brennan.
"Tulog na tulog."
At naisipan kong bumaba para icheck kung tapos na ba si Pia.
*baba sa hagdan*
Pumunta sa kusina.
At...
...
..
O____O
Ngayon ko lang napansin, naka-micro shorts si Pia at puting long sleeves.
Ang sexy niyang tingnan
O________O
"Ian, bakit hindi umaandar tong stove?" tanong niya.
*blink 10x*
"Huy!" -Pia.
"A-ang tagal mo na dito at hindi mo pa rin alam kung pano paganahin yang stove?"
tanong ko at linapitan ko siya.
"Kaya naman pala kasi hindi bukas ang lpg." sabi ko habang binubuksan ang lpg.
"Sorry na, tao lang." sabi niya. "Maupo ka muna at madali lang tong lulutuin ko."
Tiningnan ko ang lulutuin niyang nakahanda sa gilid ng stove.
"Ano to? It looks weird," sabi ko.
"Wag kang maarte. masarap yan." sabi niya.
Umupo ako sa may mesa sa kusina.
Nilalaro ko ang bulaklak na nandoon sa gitna habang hinihintay si chef Pia.
After a couple of minutes...
"Dinner's ready." sabi niya at may nilatag siya sa hapag.
Isang bowl ng mga mala-bolang pagkain.
"Ano to?" -tanong ko.
"Bola-bolang beef loaf na may itlog," nakangiti niyang sagot.
Tiningnan ko ang niluto niya.
"Haaay! Wag kasing mapili. Tikman mo," at sinubuan niya ako.
With her bare hands!
"Masarap diba?" tanong niya.
Hmmm...
Masarap nga!
"Oo." tipid kong sagot.
-______- <-- siya.
"Ano? Sabi ko ngang masarap," sabi ko.
O________o <--siya.
"Masarap na masarap talaga promise. Ngayon ko lang to natikman." sabi ko.
-______- <--siya.
"Magsalita ka nga," -ako.
^______^ <--siya.
"Edi mabuti at nagustuhan mo. Sige kain ka na."
"Ikaw?"
"Hindi. Busog na ako."
"Bakit?"
"Wala lang."
"Dahil ba nakita mo na ako?" -tanong ko.

"Gago! Wag kang assuming! Nag-snacks ako!" -sagot niya.
at may silence..
at...
*tunog ng tiyan ni Pia*
Tiningnan ko siya.
"Sure ka?" -ako.
"Ah, eh, oo!" sabi niya at niyakap ang tiyan.
"Eh bakit parang naririnig kong sumisigaw ang mga bituka mo?" -ako.
"Busog nga ako." -pilit niya.
"Eh kung busog ka, ano yang tunog na naririnig

ko mula sa tiyan mo?" -ako.
Tinakpan niya tiyan niya.
"W-wala naman." -siya.
"Wag mong sabihing magkakaanak na ulit tayo?" -ako.
O___O <--siya.
Natawa ako.
"Bastos!" -siya.
"Bakit? Hinipuan ba kita?" -tanong ko habang kumakain. "Buntis ka?"
"Hindi!" -sagot niya.
Natatawa ako.
Pero pinipigilan ko sa abot ng aking makakaya.
"Eh kumain ka na kasi." tumayo ako.
Lumapit ako sa kanya.
Pinilit ko siyang umupo.
"Ayoko nga." -sabi niya pero nakaupo na.
Kumuha ako ng plato, kutsara't tinidor, at baso.
"Ayokong nagugutuman ang ina ng anak ko," sabi ko habang linalagyan ng kanin ang
plato niya.
Tiningnan niya lang ako.
Pagkatapos ko siyang paghandaan, bumalik ako sa upuan ko.
"Oh, kain na tayo."

O___O <--siya.
"Oh? Kinilig ka sa sinabi ko?" -tanong ko.
"BUSET KA!!!" sigaw niya at may pikit-pikit pa.
"Amin na kasi. Ang pula ng mga pisngi mo o." sabi ko.
HAHAHAHA.
Oo, gusto ko ng ganito kesa yung hindi kami nagkikibuan.
Gusto kong ganito ang paraan ng pagkakagalit niya sakin.
Hindi siya nagsalita at kumain nalang.
"Hmmm, turuan mo ako pano magluto nito Pia." sabi ko sa kanya.
"Pia."
....
"Pia."
...
"Pia!!!!!!" mahina kong sigaw.
"Ano?!" -siya.
"Pansinin mo kasi ako." -sabi ko.
"Kita mong kumakain yung tao, iniistorbo mo." -siya.
"Yan ka na naman, nanunuplada ka na naman."
"Ano ba kasi gusto mo?" -siya.
"Turuan mo ako neto." -ako.
"Ayoko." -siya.
"bakit?"
"Ayoko lang."
"Pia naman eh. Gusto ko malaman pano to lutuin," sabi ko.
Nangungulit lamang ako.
HAHAHA.
Wala lang. trip ko eh.
"Google mo pano." -siya.

Kinuha ko phone ko.
At dahil wifi zone ang subdivision, ginoogle ko.
Google: 0 search results
"Eh wala sa google." sabi ko. "Turuan mo na kasi ako."
"PIA!!!" -ako.
"Oo na! Ang ingay!" -siya.
"YES!!! Mamaya ha pagkatapos nito." -ako.
"Bukas na. Gabi na." -siya.
"Pia."
"BUKAS NA IAN." sabi niya at pinaglakihan ako ng mga mata.
"Opo ma'am." -ako.
^___________^
Okay. Nasisiyahan lamang ako.
WHOOOH! BAWING BAWI ANG BAD DAY KO.

At tungkol sa nangyari kanina, hindi ko nalang siya tatanungin kasi baka mag-iba
ang mood ng bahay at maalala niya.
Alam ko naman kasing nagseselos siya kay Lyca eh.
^____^
Alam ko.
PIA'S POV
Kanina habang kumakain kami, kinukulit ako ni Ian na turuyan siyang magluto.
Grabe, ano na naman ang gusto nitong taong ito?
Pero in fairness, ang cute niya.
Pia, mag-isip ka nga! Di ba galit ka jan?!
Let it pass nalang. Ayaw ko sirain ang moment na ito.
^_____^
Ang cute ni Ian.
WHOOOH! PUSO KO! KINIKILIG!

Kakatapos lang naming kumain.
"Pia, kumusta ka na nga pala?" tanong niya.
"Huh? Bakit ka nagtatanong?"
Parang ngayon niya lang ako kinumusta ha?
"Wala. Ilang araw na kasi tayong di nagkikita. di ko alam kung ok ka lang ba," sabi
niya
"Ok lang ako." sagot ko.
Ehhh. HAHAHA. Oo, pataasan to ng pride.
Hanggang nakakaya ko pang tingnan siyang nagpapacute.
"Hindi mo ba ako tatanungin kung ok lang ako?" tanong niya.
"Bakit ko naman gagawin yun?"
"Kasi ama ako ng anak mo," sagot niya. "At karapatan mo bilang ina na kumustahin
ang ama."
"Wala akong karapatan. Pwera nalang kung mag-asawa tayo." -sagot ko.
O____O
Iniiwasan ko ang salitang iyon. Bakit lumabas sa bibig ko?
Ngumiti siya sakin.

"Pia, wanna play?" tanong niya.
"Hindi na tayo bata." sagot ko, iniiwasan ang tingin niya.
"Eh sige na." -siya.
"Anong laro ba?" -ako.
-____-
"Let's play bahay-bahay," sabi niya.
Nababakla na ba itong taong ito?
"Nasapian ka ba ng masamang spirito ni Max?" tanong ko sa kanya.
"I mean, diba last month mo na ito sa bahay?"
Tiningnan ko siya.
Naalala niya pala.
Naalala ko tuloy.
T____T
Wala na pala ako dito next month.

Tiningnan ko siya.
"At?" -ako.
"Why don't we act like mag-asawa?" sabi niya.
HUH? ANO DAW?!!!
SHETT!!
TEKA, NABIBINGI NA BA AKO?
NAGMALFUNCTION BA ANG PANDINIG KO?
ANO SABI NIYA?
PAKIULIT?
"Ano?" -ako.
"magpanggap tayo na mag-asawa." ulit niya.
"Bakit? Sino ang dadating at magpapanggap ulit tayo?' -ako.
"Wala naman. Just for fun. Kasi simula ipinanganak mo si Brennan, para lang tayong
dalawang estranghero na nakatira sa iisang bahay at may anak. Gusto ko naman, kahit
once, na maramdamang paano ang merong pamilya. Yung may anak at asawa ba." sabi
niya.

Seryoso siya.
I can see it in his eyes.
"Baka ma in love ka sakin." -sabi ko.
"Bakit naman ako ma-iinlove sayo? Assuming to o." sagot niya.
OUCH.
HAHA.
Bakit ko pa ba kasi sinabi iyon.
-___-
Go na Pia! Gusto mo yan diba? Yung kahit once, maramdamang may papel ka sa buhay ni
Ian?
"Sige na? Promise, walang maiinlove. Baka ikaw pa nga ang mainlove sakin.--"
"Hoy! Assuming ka masyado! Hinding hinding hindi ako maiinlove sayo! Di ikaw ang
type ko!"
"Oo na. Hindi naman kasi kailangang maging defensive, mas halata eh."
Nang-aasar?
-___-
"Oh ano na? Deal or no deal?" -Ian.

...
..
"Pia." -siya.
"Sige na nga. Kulit mo."
"YES!!" sigaw niya. "Ano tawagan natin?"
"Kailangan pa ba yun?"
"Oo."
"Para naman tayong bagong magsyota niyan."
"Sige na."
"Ikaw, ano?"
"Sweetie pie." -siya habang tumatawa.
"EEEWWW!!! BADUY MO PALA?" -ako. "Honey nalang." sabi ko.
"Hmm. Honey. Bee?" -siya.

-____-
"Sige game, hun." -siya.
SHETT!!!
Kinikilig ako!
Edi sige!
Gusto niya neto?!
Gora!
HAHAHAHA.
para naman hindi masyadong sad ang last month ko dito.
At...
Naririnig namin ang malakas na pag-iiyak ni Brennan.
Para kaming nag-race paakyat sa itaas.
Habang nasa loob ng kwarto ni Brennan...
...
..
.
"Puno na pala diapers niya," sabi ko habang chineck ang diapers niya.
"Ako na, hun." -sabi niya.
KILIIIG!!!
"Sige." at binigay ko sa kanya ang anak namin.
"Tawagin mo naman akong 'hun', hun." sabi niya nung tinanggap niya ang anak namin.
"H---"
"Try mo."
"Hu..."
"Sige pa, hun."
"H--honey."
^______^ <-- mukha niya habang kinakarga ang anak namin.
Binawi talaga ang masamang araw ko kanina.
<3
Baka mainlove ako ng todo dito.
Bahala na.
Minsan lang to.
_______________
Si Ian habang tinitingnan ang natutulog na Pia kanina at si Ian nung bumaba siya at
nadatnan niya si Pia na namomroblema sa stove
------------------------------------------>
PIA'S POV
Hindi ko talaga makalimutan yung nangyari kagabi. HAHA. "HONEY."
Okay okay.
Good morning pala.
Kakagising ko lang.
At dahil Sunday ngayon, walang pasok si Ian.
^____^
Nagsuklay muna ako bago pumunta sa kwarto ni Brennan.
Pagpunta ko sa kanyang kwarto ay wala ang anak ko doon.
"San na yun?" -ako.

Bumaba ako.
Nakikita ko si Ian na nakatulog sa sofa. Ang anak ko ay gising na gising na at nasa

kanyang crib. May remote sa kaliwang kamay ni Ian.
On ang tv.
>____<
Magkakalat na naman ito?
"Ian." -tawag ko.
Hindi gumising.
"Ian."
"Bakit mo ako tinatawag sa pangalan ko?" siya, nakapikit.
"PUT---" -ako at napapitlag. "Akala ko tulog ka?"
Agad siyang tumayo.
Bigla niya akong niyakap.
*Backhug*
"Uy!" -ako.
"Good morning, honey." sabi niya.

Aw oo nga pala.
Nagpapanggap kami.
Ehhhh..
Ang ganda naman ng ganito.
^____^
Gusto kong masanay
^______^
"G-good morning, hun." sabi ko. parang labag sa kalooban ko ang pagsabi ko ng "hun"
kasi parang nababaguhan pa ako.
WAHAHAHAHA.
At ikiniss niya ako sa pisngi.
"Hoy! wala yan sa usapan!" sabi ko.
"Mag-asawa tayo, diba? Natural lang yan," at kinindatan niya pa ako.
"Eh.."
"Kain na tayo, hon. Ako ang nagluto. Halika na." sabi niya.
Hindi pa ako makalakad sa shock.
Choss...
Bumalik siya.
At tinulak ako papuntang kusina.
"Halika na kasi." sabi niya at hinawakan niya bewang ko.
"T-teka..."
IAN'S POV
Maaga akong nagising dahil sa init. Alas 5 pa lamang at gising na ako.
Una, pinuntahan ko si Brennan sa kwarto niya.
Maya-maya naman mga 30 minutes after ay nagising na siya.
Kahit anong gawin ko hindi siya bumalik sa tulog kaya'y dinala ko siya sa baba.
Naisipan kong ipagluto si HONEY KO. HAHAHA.
Oo, sumapi sakin ang pagka-mabuting ASAWA ni Pia.
Sinama ko si Brennan, oo.

At linagay ko siya sa kanyang crib habang nagluluto ako.
Pagkatapos kong magluto ay pinilit namin ni Brennan na makatulog sa sala pero hindi
eh.
Kaya nanood lamang kami ng basketball habang hinihintay na gigising ang reyna
namin.
^_________^
Napansin kong parang gising na ang reyna.
kaya nagtulog-tulugan ako.
HAHAHA.
At ayun, naramdaman kong bumaba na siya. At malapit na yung mukha niya sa mukha ko.
Hindi ko na kaya kaya nagsalita ako.
Eh nabigla ko siya.
Pagkatapos nun niyakap ko siya at nag good morning ako.
Oo, papanindigan ko tong larong ito.
Laro lang naman eh.
At hinalikan ko siya sa kanyang pisngi.

HAHAHAHA.
Akin ka Pia, for one month.
at kumain na kami.
Kakatapos lamang naming kumain.
Ang ganda lang ng palaging ganito.
Tumatawa pa kami habang kumakain.
Ako ang nanghugas habang pinapadede niya ang anak namin.
Hanggang sa makatapos na ako sa panghuhugas.
"Tulog na si baby?" tanong ko nang nilapitan ko si Pia na nakaupo sa sofa sa sala.
"Oo." nakangiti niyang sagot. Tiningnan niya ako. "Ginising mo ba ito?"
"naku, hindi ah. Honey naman, mahal na mahal ko yan. Hindi ko yan kayang gambalain
sa kanyang pagtutulog." sagot ko. "Maaga lang siyang nagising."
Ngumiti siya. "Tara sa taas."
"Teka, hun, parang ang aga pa," sabi ko.
--________-- <-- siya.

"Ako nalang." -siya.
"Ay itong asawa ko, ambilis magtampo. tara sasamahan kita." at inakbayan ko siya.
Tinulungan ko siyang tumayo.
Habang paakyat kami, inakbayan ko siya.
"Oh dahan dahan lang ha baka ma-slide ang asawa at anak ko," sabi ko habang
inaalalayan siya paakyat.
"Bakit hindi ka ganito nung buntis pa ako?" tanong niya.
"Huh? Ang sweet ko nga nun."
"Hindi. Harsh ka noon." sagot niya.
Pumasok na kami sa kwarto ng anak namin.
Dahan-dahan niyang ipinuwesto sa crib ang anak namin.
At...
"Tara honey sa kwarto," sabi ko.
O_______O <--siya.
Kinuha niya yung maliit na unan na nasa kama ni Brennan.
At tinapon niya yun sa akin.

"HA!" -ako. "Ang sakit!"
Kunwari pa ako. Natamaan ang mata ko.
HAHA.
Itinapon ko pabalik sa kanya ang unan.
Pero mabilis siyang nakailag.
-___-
"HAHAHA. Loser naman pala asawa ko eh," sabi ni Pia.
Ganun?
"Humanda ka sa akin." sabi ko.
Hinintay ko na ibato niya sa akin ang unan pabalik.
At binato niya na nga.
"Eto na, maghanda ka sa pagganti ko." sabi ko.
At tumatawa siya na lumabas sa kwarto.
"Magtago ka na honey kasi patay ka sakin," sabi ko.

Tumakbo siya papasok sa kwarto niya.
Sasarhan na sana niya nang maabutan ko iyon.
HAHAHAHA.
Patay kang bata ka.
Dala-dala ko pa ang unan ni Brennan.
Naghahabulan na kami neto.
And when she found out na wala na siyang lulusutan.
"Please, maawa ka naman hun," natatawang sabi niya. "Biro lang naman yung sakin
eh."
"HAHAHA. Maghanda ka."
At hinabol ko siya.
Paikot-ikot lang kami sa kama.
Hanggang sa maabutan ko siya.
Kinarga ko siya at hiniga sa kama.
Natatawa siya habang kumakawala sa mga kamay ko.
"HAHAHA. Ian wag." sabi niya.

"Sino si Ian?" tanong ko.
"HAHAHA. HONEY WAG!" sigaw niya.
"SHHH, baka marinig tayo ni Brennan." sabi ko at hinawakan ang mga kamay niya sa
itaas ng kanyang ulo.
At nagkaroon ng moment of silence.
*Si Pia nakangiting nakatingin sa mga mata ko*
*Ako nakatingin sa kanyang mga--labi?*
Teka.
There was a slow pull of gravity at dahan-dahang nagkakalapit yung mga labi namin.
Hindi siya umayaw.
Good sign.
Pinikit niya ang kanyang mga mata.
Pinikit ko din yung akin.
And in a few seconds, naramdaman ko ulit ang malalanbot niyang mga labi.
This is the softest lips I ever tasted.

Umangat ulit ako.
Tiningnan niya ako sa mga mata.
Hinayaan naming ang aming mga katawan ang mag-usap.
She smiled.
Sign na yun na hindi siya umaayaw sa gagawin ko.
Alam niyo na anong gagawin ko.
Hindi ko na imemention.
Hinalikan ko siya ulit, slowly, sa kanyang mga labi.
Then down to her neck...
...
..
*tumawa si Pia*
Umangat ako.
"Bakit?" nakangiti kong tanong.
"Nakikiliti ako," natatawa niyang sagot.
HAHAHA.
Adik din itong babaeng ito.
We're in the middle of you know at tumawa siya?
First time kong makakilala ng babaeng tulad neto.
Why not marry her, Ian? She could be a good mom, a good cook, a good wife. She
could also be a good bed partner if you'll teach her.
No. I respect her too much. But she's simply hot my body can't even deny it.
I've been stopping myself pero I can't.
Lalo na last night, when she was on her long sleeves and shorts? She's just goddamn
sexy.
Pia's hot.
I admit.
She has a figure/
A wonderful figure.
A better figure than Lyca.
The thing is, Lyca flaunts it but she hides it.
That means, only a man who can get her to bed can see her hidden gift.
She smiled sweetly at me.
Natatawa pa din siya.
So cute.
At natawa na din ako.
Hihinto nalang ako.
Ano ba ito. Kung hindi pa siya tumawa ay baka hindi ko na napigilan sarili ko.
Naalala ko na mahalaga sa kanya ang sex.
Yes. And I have to respect that.
Kahit naglalaro kami, off limits pa din ang katawan niya.
Pero KISSING is an exception.
HAHAHA.
\m/
"Halika nga dito," at tinanggal ko ang mga kamay ko sa pagpipigil sa mga kamay
niyang gumalaw.
And I pulled her closer.
Niyakap ko siya.
Nagback hug ako sa kanya habang nakahiga kami sa kama niya.
Pinikit ko ang mga mata ko.
"Matulog tayo, mahal ko." sabi ko sa kanya.
Hindi na siya nagsalita.
Hanggang sa tuluyan na akong nakatulog na nakayakap sa kanya.
VERONICA'S POV
Good day! Ako nga pala ang mommy ni Ian. Alam kong parang matagal nang hidden ang
pangalan ko kaya ngayon lang ako magladlad kasi ngayon lang ako nabigyan ng chansa
ni Ms. Author na magPOV.
Sunday ngayon at nag out of town ang asawa ko.
Matagal-tagal na din akong hindi nakapagbisita sa anak ko at sa apo ko.

Kaya ngayon ako bibisita.
Actually, kagabi ko pa siya naisipang gawin.
Ngayon, kakarating ko lang sa bahay nila.
Parang walang tao?
O tulog pa sila?
Pero bukas ang pinto.
Pumasok ako...
Parang kakatapos lang nilang kumain dahil may mga plato sa gilid ng lababo.
Baka nasa itaas.
Naririnig ko na may batang umiiyak.
"Saan ba ang mga tao dito?" -tanong ko at dali-dali akong umakyat para puntahan ang
kwarto ng apo ko.
Nadatnan ko ang apo ko na nasa crib, umiiyak.
"Naku, taha na, taha na." at kinarga ko si baby Brennan. "Saan ba ang mga magulang
mo?"
Mabuti naman at napatahimik ko ang bata.

"Saan kaya sila Ian?"
Lumabas ako sa kwarto ni Brennan.
Karga-karga ko pa din ang apo ko.
Pumasok ako sa kwarto ni Ian pero wala ding tao doon.
Nakita ko na bukas ang kwarto ni Pia.
Naglakad ako papunta doon.
At nang makita ko ang anak ko at ang kanyang kasintahan na natutulog habang

magkayakapan.
Parang kami lang ng asawa ko nung bago pa lamang kaming kasal.
"Baka stinress mo ng masyado ang mga magulang mo, Brennan?" tanong ko sa batang
karga ko. "Mabuti din naman dahil hindi sila nawawalan ng oras para sa isa't isa."
"Gisingin natin sila, apo?" tanong ko sa karga ko.
Tumawa ang bata.
That meant YES.
:)
Lumapit ako sa kama nila.
"E-EHEMM..." -ako.
Hindi sila nagising.
Linakasan ko.
"E-EHEMMMM..." -ako.
At...
Dahan-dahang binuka ni Ian ang kanyang mata at nang makita niya ako ay agad iyong
nanlaki.
"The sun is up. And your son is, too." sabi ko.
"Naku, mom. Nandito po pala kayo?" tanong ni Ian habang dahan-dahan na bumangon at
ri-nub ang kanyang mga mata.
Nagising na din si Pia.
"Tita!" -siya,
nabigla.
Natawa ako sa reaction ng babaeng ito.
"Don't worry, naiintindihan ko kayo." sabi ko sa kanya.
"Naku," siniko niya si Ian. "Bakit di mo ako ginising? Nakakahiya sa mama mo."
Tumayo si Ian. "Sorry po, parang napasarap ang tulog namin."
Tumayo din si Pia. "Pasensya na po kayo."

"Okay lang. Basta sa susunod ay i-lock niyo ang pinto sa baba." paalala ko.
"Hindi mo linock ang pinto?" tanong ni Pia kay Ian.
Kinamot ni Ian ang kanyang ulo. "Sabay naman tayong umakyat dito ah."
"Kahit na. Paano kung napasukan na tayo?" si Pia.
"Relax, hija." natatawa kong sabi.
Binigay ko sa kanya ang bata.
"Tulog na tulog kayo. Di niyo man namalayan ang malakas na sigaw ng anak ninyo? Ano
ba ginawa niyo kagabi?" -tanong ko.
Hindi nagsalita si Pia.
Tiningnan niya si Ian.
"Ah, alam nyo na po mom. Yung mga gawain ng mga mag-asawa," sagot ni Ian at
linapitan si Pia, hinawakan sa bewang.
"Ano ka ba, nakakahiya!" Pia.
"So, are we expecting another baby?" -ako.
"PO?" -Pia.
Tumawa si Ian. "Naku, di pa po pwede. Maliit ba si Brennan. Pero akala ko nga po

kahapon na buntis itong si honeybee ko kasi namimili ng pagkain. Hindi pala." at
kinindatan niya ang kasintahan niya.
Natawa ako.
"You really look cute together. At excited na ako sa kasal." sabi ko. "Planuhin
niyo na kasi yan."
"Why don't we talk about it sa baba? Kasi parang ang awkward, sa kwarto namin tayo
nag-uusap." -Ian.
"KWARTO NYO? Mabuti at iisa na ang kwartong tinutulugan ninyong dalawa." -ako.
"Si Pia kasi, hindi makatulog pag hindi ako ang katabi." -Ian.
Siniko siya ni Pia.
"Aray, mahal." -Ian.
"Oh siya, mauna akong bumaba at ayusin niyo muna mga sarili niyo. AKo muna sa apo
ko." natatawa kong sabi.
At nauna na akong bumaba.
IAN'S POV
Dumating pala si mommy, di namin namalayan.
At ang sarap palang matulog pag may kayakap ka.
^______________^
Parang nagugustuhan ko na itong larong ito ha?
"Ano ba pinagsasabi mo kanina sa harap ng ina mo?" tanong ni Pia sa akin.
Inaayos namin ang kama niya.
Tinutulungan ko siya.
"Syempre, para hindi magduda." sagot ko.
Pero sa totoo, gusto ko lang talagang magloko.
Lalo na dahil ang cute ni Pia kapag naiinis.
Lumalaki ang butas sa ilong.
At kanina namumula na naman siya.
Pagkatapos naming ayusin ang kama niya, bumaba na kami.
Sabay kaming bumaba at nakaakbay ako sa kanya.
Nasa sala si mommy, sinasayaw ang anak namin.
"Akin na po," sabi ni Pia.
Binigay ni mommy ang anak namin sa ina nito.

"Ang gwapo ng apo ko." sabi ni mommy.
"EHEMMM." -Ian, inakbayan si Pia. "Tingnan niyo naman po ang mga magulang."
Natawa si Pia.
"Pasensya na po kayo sa anak niyo, sobrang hangin." -Pia.
-____-
"Totoo nman ah? Kaya mo nga ako mahal eh." sabi ko at ninakawan siya ng halik sa
pisngi.
"Huy!" -Pia.
Natatawa si mommy.
"Hay nako sa inyong dalawa. Parang mga bata." sabi ni mommy at umupo sa sofa,
binukas ang tv.
"Kumain na po ba kayo?" tanong ni Pia.
"Hindi pa, hija." -mommy.
"Daddy, pakikarga muna si baby. Ipaghanda ko lang si lola ng makakain," at binigay

niya sakin ang bata.
Dumiretso siya sa kusina.
At kami nalang tatlo ni mommy at Brennan ang nandoon sa sala.

"I really like Pia for you, son." sabi ni mommy.
Hindi ako nagsalita dahil naaaliw ako sa anak ko.
"You need a wife like her, Ian." sabi ni mommy.
"Talaga po?" -ako, hindi seryoso sa pinagsasabi.
"Yes. Trust me, mahirap nang maghanap ng package deal na asawa ngayon." -mommy.
Tiningnan ko si Pia na sexy na sexy na naghahanda ng mkakain.
Sexy.
Maganda.
Mabait.
Mahilig sa bata.
Caring.
Ano pa nga ba ang hinahanap ko?
Ano pa ba ang hinahanap ko na wala sa kanya?
"Son, I want the wedding to be planned soon. People are expecting a grand wedding.
Please, magplano na kayo." sabi ni mommy.
"Don't worry mom, I'll talk to Pia."

*********
Gabi na.
Umuwi na si mommy.
Nagpunta kami ni Pia sa may maliit na park sa subdivision.
We took Brennan for a walk kahit naka-stroller pa siya.
"Magandang gabi, sir, ma'am," bati nung guard na nakatambay sa swing, hinihintay
ang shift niya.
"Magandang gabi din." bati namin ni Pia.
"Naku, ang gwapo ng anak niyo." sabi niya. "Perpektong pagkagawa po talaga."
Pinamulahan na naman si Pia.
HAHAHA.
"Aba syempre bossing, dapat lang. Magandang maganda tong asawa ko eh," at inakbayan
ko si Pia.
Tumawa si Pia.
Naglakad pa kami hanggang sa makahanap kami ng bench na mauupuan.
Magandang maganda ang panahon.

The sky is clear kaya kitang kita ang mga bituin.
At ang liwanag ng buwan.
Full moon kasi.
Nakatanaw sa itaas si Pia.
"Baby, look at the stars oh." at tinuro niya ang mga bituin.
Hindi niya alam na minamasdan ko lamang siya.
Mamimiss ko tong babaeng ito.
Sino ba ang hindi mamiss si Pia eh kung wala siya, walang maingay sa bahay? walang
masarap magluto? Walang over protective sa anak ko?
Makakahanap kaya ako ng mabuting ina para kay Brennan?
Tanga. Nandyan na nga sa tabi mo, maghahanap ka pa?
Oo. Wala sa kontrata namin na manatili siya sa piling namin ng anak nya habang
buhay.
Ngayon, karga karga na ni Pia ang anak namin.
Sakto. May dala akong dslr at tripod.
"Honey, picture tayo." sabi ko.

"Sige." -siya.
Ipinuwesto ko ang tripod sa gitna at ang dslr. Saktong sakto na makikita kami.
Sinet ko iyon on timer.
10 seconds.
At on sequence.
So mga 3 photos in one second.
Dali-dali akong tumabi kay Pia.
10.
...
2
...
Bago pa mag-flash ang camera, ninakawan ko ng halik si Pia sa pisngi.
At...
*flash*
*tunog ng shutter*
Kinuha ko ang camera.
I viewed the photo.
At...
na-touch ako sa nakita ko.
Ako nakahalik sa pisngi ni Pia.
Si Pia gulat ang mukha pero masaya naman.
At si Brennan ay saktong nakangiti kahit walang ngipin.
"Ang cute ng baby natin, hun." sabi ni Pia.
Imbes sa picture ako mag focus, tiningnan ko siya.

"We look so happy." sabi niya.
"Pero gulat na gulat ka dyan, hon." -ako.
"Maganda naman." -siya.
"HAHAHA. Nagbibiro ka?" -ako.
-______- <-- siya.
"Oo na. Ang ganda ganda ng asawa ko." sabi ko.
At nagsitawanan kaming dalawa.
At may silence ulit...
...
..
"Hon." -ako.
Hinarap niya ako.
"Hmm?"
At ngayon malapit na malapit na ang mga mukha namin.
Pumikit siya at dahan-dahan ko siyang hinalikan.

"Mahal kita." -sabi ko.
Part lang ito ng laro namin pero gusto ko itong sabihin sa kanya.
At...
"Mahal din kita." sabi niya at ngumiti.
Pero ano ba ang meron sa mga ngiti niya na parang malungkot siya?
________________
Pia at Ian sa park... --------------------------->
dahil may meaning ang number 27 sakin, bobonggahin ko ang update na itoooo ♥
_______________________________
PIA'S POV
"Mahal kita..."
"Mahal din kita..."
...
"Honey, san na yung susuotin ko?"

Napapitlag ako nung nagsalita si Ian.
Namamalantsa ako sa damit na susuotin niya papuntang trabaho. Ewan ko dito pero
bigla na lang niyang pinaplantsa yung maayos niyang damit.
May katok ata ito sa ulo?
"Eto na, malapit ko nang matapos."
Nadidistract kasi ako sa nangyari kagabi eh. Nakakaloka.
Bakit pa ba kasi sinabi niya iyon.
Kupido, pwede bang panain mo si Ian ng kay raming pana para mahalin niya din ako ng
bongga?
Kasi gusto kong umasa sa sinabi niya kagabi eh.
"Mahal kita..."
Oh ayan naaalala ko na naman.
-____-
Paano ako makakafocus nito?
"Good morning, baby." sabi ni Ian.
Paglingon ko ay karga niya ang anak namin.
Gising na pala ang munting prinsipe ng bahay na ito?

"Teka muna baby ha, malapit nang matapos si mommy dito." sabi ko at minamadali ang
pagplantsa ng damit ni Haring Ian.
Hindi pa umuwi si manang. Ewan ko ba kung bakit eh ilang araw lang ang paalam nun.
"Oh eto na." at hinanger ko ang long sleeves niya.
"Thanks, mommy." sabi niya at linapitan niya ako and he kissed me on the cheeks.
Oo, parang nasasanay na ako sa mga pagnanakaw niya ng halik.
^_________^
Ang sarap kasing masanay eh.
HAHAHA.
Everyday na akong kinikilig neto.
<<<<<<<<<33333333
"Tara na sa baba honey at kumain na tayo." sabi ko sa kanya.
***********
IAN'S POV
You all know this is a game right?

And I'm starting to think na this is the best game I had ever played my whole life.
Mas maganda pa itong larong ito kesa sa Dota o Dota 2.
At nakikisabay naman si Pia which makes our role play perfect.
I often steal kisses and she never protested so that means nagpapahalik lamang
siya.
She prepared our meal for this morning.
At nga pala, she promised me last night na ipaghahanda niya ako ng lunch.
"Ayan na ang baon mo, ubusin mo yan ha. Kapag may isang butil ng kanin na maiwan
jan, lagot ka sakin." pagbabanta niya.
Parang nanay ko lang?
^____^
"Opo, mahal na reyna." sabi ko, karga karga ko pa din ang anak namin.
"Akin na ang bata, kumain ka na." sabi niya.
"Ay ayaw. Akin muna to." sabi ko.
Pinilit niyang kunin sakin ang bata pero hindi ko binibigay.
"Wag na kasing matigas ang ulo. Male-late ka na niyan," sabi niya.
"Ayoko kasi." sagot ko.

"Ian." -siya.
-____-
"Po?" -ako,
"Akin na." -siya.
"ayaw." -ako.
"Bat ba ang tigas ng ulo mo?" -siya.
"HAHAHA." inalsa ko ang bata at pinaharap sa akin. "Galit si mommy baby o."
Tumawa si Brennan.
"Mmmm....mmaa....ma...." -Brennan.
O________O <---ako.
O_________O <--Pia.
Lumapit agad si Pia sa akin at...
"Can you say, mama baby?" -Pia.
"Mama." -pag-uulit ko.
Tumawa si Brennan.
"Mmmmmma...ma..." Brennan.
"Again baby." nakangiting sabi ni Pia.
Tinawanan na lamang siya ng anak namin.
"Sige na baby." -Pia.
At parang naaaliw ang bata sa mga pinagsasabi namin.
WHOOOHH!!
I feel so happy and proud.
Bakit?
Kasi nakakapagsalita na ang anak namin.
Oo, it seems too early. Pero hearing Brennan say "mama" kahit hindi pa masyadong
klaro ay nakakapagpapasaya sa akin.
It made my heart flutter.
"Nakuu, natututo na ang baby namin." at hinalikan ni Pia si Brennan sa pisngi.
"Say papa baby." -ako.
"Hindi. Mama lang alam niya." -sabi ni Pia.

"Eh kiss mo nalang si papa, mama." sabi ko.
HAHAHA.
Masama niya akong tiningnan.
"Bakit?" -ako.
Tumayo siya.
Kinuha si Brennan.
"Bilisan mo na ang kilos sir dahil malelate ka na talaga," sabi niya.
"Opo ma'am." -ako.
**************
PIA'S POV
May ginawa akong journal para sa anak ko. HAHAHA.
Today is the first day he said his first word, MAMA.
He first sat on the floor with no one helping him last month.
At he started crawling not long ago.
Parang ang saya saya ko. Kasi kahit paano ay nasaksihan ko ang ilan sa mga maliliit
na mga developments ng aking anak.
^______^
************
IAN'S POV
"Ma, I need you to do something for me, please? Thank you. I owe you one."
Nakangiti kong binaba ang tawag ng ina ko.
May plano kasi ako.
*katok katok katok*
"Pasok." -ako.
Lyca
-____-
Hanggang kailan ba ito mawawala sa paningin ko?
"I heard you won't be around this afternoon. Saan ka pupunta?" tanong niya.
"Yes."
"Sagutin mo ako."
"Why? It is not your concern."
"It is." sagot niya. "Are you heading out? pwedeng sumama?"
"May trabaho ka pa. And even if you're free, I won't let you go with me."
"Bakit? Saan ka ba pupunta?" tanong nya.
nakakainis na itong babaeng ito.
Distorbo sa buhay ko.
"Lyca, do me a favor will you? Stop butting in my life again. You have no rights."
sagot ko as I reached for the off button sa AVR ng computer ko at tumayo mula sa
pagkakaupo.
"Ian." -siya.
Hindi ko siya sinagot.
Lumabas na ako sa office, sa building...
Hindi siya sumunod.
Thank God.
Now, where were we?

Ah, yes. may plano ako.
^______^
Naisipan kong makipagdate kay Pia, like how married couples do. :)
I want her to experience it first with me.
kaya'y mag-eeffort ako dito.
I called mom kanina and asked her if she could watch over Brennan tonight. I told
her na we're going on a date ni Pia.
She was happy to hear that.
Really.
Okay so where will I start?
Start off by calling Brandon Lee, a friend of mine who owned an elite 5-star hotel
and restaurant. It should be enough, right?
Nasa kotse ako, sa parking lot ng kompanya, nakatambay muna. Trying to figure out
what to do.
*dial Brandon Lee's number*

"Hello? Bro, yes this is Ian. Can I ask you something?" -ako.
"Anything bro."
"Can I book your restaurant this evening?"
"Why? Hosting a party?"
"No. It's a date." -ako.
"Wow. Are you going to propose to anyone?" -siya.
I smiled.
May naisipan na naman ako/
"No. It's just a date. A special one, actually." -ako.
"Well, unfortunately the restaurant is booked for tonight's wedding anniversary

celebration of Mr. Kim and his wife's marriage. But--I can recommend you some nice
place to have a special date with someone." -siya.
"Where?"
"But it's quite far from Manila."
"Sabihin mo lang kung saan bro, please." -ako.
He told me the details, everything.
Sabi niya, it's a beach resort at it really is worth the money. Oo, dollars ang
beach resort na iyon.
Brandon helped me with the reservations. SO that aint a problem.
The resort is in Batangas. So that would be a 2-hour-and-a-half drive,

approximately.
I want this to be a surprise.
Paano ko ito gagawin?
Hmmm..
Think.
Think.\
Think.
Ah while thinking, may bibilhin muna ako.
^____^
I searched for a jewelry store around Manila and I found this not-so-famous shop
selling exotic designs of rings.
"Ano po ba ang size ng ring finger ng mapapangasawa niyo?" tanong nung babae sa
akin.
"I don't know. Kunin mo nalang yung size ng pinky finger ko." sabi ko.
At naghintay ako.
Habang naghihintay ako ay napatingin ako sa mga magagandang design ng mga singsing.
"Ito po yung mga sample designs. Or okay lang po ba kayo ng plain?"
Kinuha ko yung binigay niyang brochure.
I was looking at the wedding rings section.
And one design caught my eyes.
It is simple pero may mga maliliit na bato na nakapalibot dito.
It's white gold.
Okay na. Kasi mainstream na ang gold di ba?
"I want this." sabi ko at ipinakita sa kanya ang napili ko.
"Saktong sakto po dahil yan din sana ang irerecommend ko. Isang pair nalang ang
natira ng ganyan. Sana kaparehas ng size ng daliri niyo ng bride mo, sir. Teka lang
po ha."
At kinuha niya yung order ko.
naghintay ako.
...
"Sir, eto na po. Saktong sakto po talaga ang size." nakangiting sabi nung babae sa
akin. "Ang swerte naman ng mapapangasawa niyo. Pero tanong ko lang po, bakit ikaw
lang ang bumili ng wedding ring?"
"It's a surprise wedding," sagot ko, sinuot ang shades ko, at lumabas na.
Sa lahat ng ayaw ko, yung mga pakialamera.
Ayokong tinatanong ng ganung mga tanong lalo na kung hindi ko pa sila kilala.
Pssshh -_-
Okay.
Let's push through with this plan.
VENUE, check.
RINGS, check.
Now I have to shop for clothes na gagamitin namin.
It's a surprise.
Ayokong sabihin sa kanya na, 'tara may lakad tayo. magdala ka ng mga susuotin pang
dagat.'
That wouldn't be a surprise.
So ako nalang ang mamimili.

....
Next stop, sa mall.
^______^
Namili ako ng mga magagamit ni Pia.
Since parang napipicture out ko naman ang size ng katawan niya, hindi na ako
mahihirapan nito.
Isang araw at isang gabi lang naman kami doon. Pagkatapos ay uuwi na kami.
...
..
And...
Ready na ako sa surprise date namin ni Pia.
Sana magustuhan niya ito.
At sana ma surprise talaga siya.

HAHAHAHA.
Tatawagan ko si Pia.
Mamaya na kami aalis. Alam kong nakay mommy na si Brennan, sinundo niya na kanina.
*dial dial*
"Hello?"
"Bakit kinuha ng mama mo si Brennan?" tanong agad ni Pia.
"Bigyan mo naman ng chance si mommy. Miss niya si dad kaya ayun. Nagpaalam din siya
sakin kanina na hihiramin niya muna anak natin. Ayaw mo pa nun? Isang araw kang
makakapagpahinga?" -ako.
"Pero..."
"Magiging okay lang si Brennan sa piling ni mommy, honey. Don't worry too much.
Papauwi na ako."
"Huh? Eh alas 3 pa ng hapon ah?"
"Basta. Magbihis ka at may lakad tayo."
"San?"
"Basta. Wear a dress,

yung casual lang." sabi ko at binabaan na siya ng tawag dahil baka marami pa
siyang sasabihin at matatagalan na naman.
Kakarating ko na sa bahay.
Pagpasok ko ay wala si Pia.
Baka nagbibihis.
Ako naman, dumiretso sa kwarto at nagmamadaling magbihis.
Pagkatapos ko ay...
*katok sa kwarto ni Pia*
"Hon..." -ako.
*katok katok*
*bukas pinto*
O_________O
*titig kay Pia*
Bakit ang ganda nito kahit naka casual lang?
Erase. erase.
Baka mapalpak ka, Ian.
"San nga ba tayo pupunta?"

"Ready ka na?"
"Oo."
Ngumiti ako.
Hinawakan ko ang kamay niya at hinila ko siya.
"T-teka..." -sya.
Walang nagawa si Pia at ngayon ay on the way na kami sa Batangas.
:)
This has to be the happiest night of Pia during her whole year with me.
This serves as a treat to what she has done for me.
She deserves this.
after 48 years, narating na namin ang aming destinasyon.
"Teka, ano gagawin natin dito?" tanong niya nang pagbuksan ko siya ng pinto ng
kotse.
"Date." sagot ko.
"Huh?"
"Tara pasok." sabi ko.
Nasa front desk kami.
I asked for our reservation at kinuha ko na ang room keys.
Habang sinusundan namin yung babaeng empleyada, may tinanong siya sa akin.
"Bakit isang kwarto lang?" tanong niya.
"Mag-asawa tayo hindi ba?" sinagot ko naman siya ng tanong.
Inilahad ko ang kamay ko.
Tiningnan niya muna ako bago tinanggap iyon.
"Ma'am, sir, ito na po yung room nyo. Tawag nalang po kayo kung may kailangan
kayo." sabi nung babaeng parang nagpapacute sakin.
"Wala na kaming kailangan. Umalis ka na." si Pia na ang sumagot.
HAHAHA.
"Possessive much, asawa ko?" sabi ko at hinatak siya papalapit sakin.

"O-ooyy, wala ito sa usapan natin." sabi niya.
Nakaupo ako sa kama.
Nakatayo siya.
Ang posisyon namin ay nakapalibot ang mga kamay ko sa bewang niya.
Nakaharap siya sakin.
Nakataas ang ulo ko paharap sa kanya.
Siya naman ay nakayuko, nakatingin sa akin.
"Upo ka nga dito," sabi ko.
Iginiya ko siya sa binti ko.
"Ayoko." -siya.
"Bakit? mag-asawa naman tayo diba?" -ako.
"P-pero..."
"Wala na kasing pero," at pinilit ko siyang umupo sa binti ko.
"T-teka.." -siya.
Kinuha ko ang mga kamay niya.

Maghanda ka sa sobrang kilig na araw na ito, Pia.
HAHAHA.
"A-ano ginagawa mo?" -tanong niya.
May kinuha ako sa bulsa ko.
Isang box ng dalawang singsing.
Ako na ang nagbukas nun.
At pagkakita niya kung ano ang laman, namilog ang mga mata niya.
Hindi siya nakapagsalita nung isinuot ko sa ring finger niya ang singsing na para
sa kanya.
It suits perfectly.
Bagay na bagay.
"Tonight, let's make this seem real." sabi ko sa kanya at binigay sa kanya ang
singsing para sakin.
Siya ang nagsuot nun sa kamay ko.
"This is our honeymoon, asawa ko." sabi ko sa kanya at hiniga ko siya sa kama.
Ngayon, nakapatong ako sa kanya.

Hindi pa din siya nagsasalita.
Parang nabigla ko ata?
Hindi siya pumipilok.
Ang cute.
Okay lang,
Kasi kung nabigla siya, edi successful ang plano kong isurprise siya.
^____^
Nakatutok siya sa mga mata ko.
Nakatutok ako sa mga mata niya.
Ang gaganda.
Hinalikan ko siya sa labi.
Hindi naman siya kumontra.
Hindi ko muna ito gagawin.
Kasi nagugutom ako.
"Kain muna tayo, honeybee?" -sabi niya.

Napatango nalang si Pia at sumunod siya sakin, not saying a word.
PIA'S POV
Sino naman ang makakapagsalita sa sitwasyon ko? Ha?
Kanina lang pinapabihis niya ako, at sabi niya may lakad kami.
Sumunod ako.
Ngayon malayo na kami sa bahay at may isinusuot siya saking wedding ring.
Akala ko kanina magpopropose.
Tss. -___-
Pero okay na.
Ang sweet lang ni fafa Ian.
<333
Nakaka-in love tuloy.
HAHA.
Oh siya at kakain muna kami ha?
Kinikilig lang talaga ako. Para na akong sasabog sa kilig at ramdam na ramdam ko
ang pamumula ng mga pisngi ko.
*shouts in happiness*
"Bakit mo pala naisipang dalhin ako dito?" tanong ko sa kanya.
We're currently having our dinner.
"Simple, gusto kong i-date ang asawa ko." sabi niya. "Nagustuhan mo ba?"
She looked around.
"Hmmm..." -siya, ngumiti sakin.
"Please tell me yes. Kahit hindi mo nagustuhan, just say yes." -siya.
Gago. Gustong gusto ko ito. HAHAHA. Natutuwa ang puso ko. Kinikilig ang kaluluwa
ko. Parang malalaglag puso ko neto. At pansinin mo ang mga pisngi ko, parang inubos
ko ang tester ng blush on sa SM sa kapula nito.
Tumango ako.
"So, were you surprised?" tanong niya.
"Ay hindi. Inexpect ko na ito eh." pamimilosopo ko. "Pero seryoso, bakit hindi mo
sinama ang anak natin?"
"Shh. Wala pa tayong anak. HAHAHA. Honeymoon natin ito." sabi niya.
Ay? HAHAHA> HONEYMOON? PWEDE DIN. SHET. KINIKILIG ANG ATE. YUNG BUHOK KO ANG HABA.
"Will you stop blushing? It's too cute," sabi niya.
"Huh?" pinahiran ko ang mga pisngi ko. "Eh naka-blusher ako."
"HAHAHA. Honey, hindi mo na kasi ako malulusutan eh. Sanay na ako sa pambablush mo
sa twing nakikita mo ako."
"Gago to."
At nagsitawanan kami.
WHOOHH!!!!
_________________
ANG NABIGLANG SI PIA ------------->
Paalala lamang sa mga hindi open-minded ha. Parang may ANO sa chapter na ito.
HAHAHA. pasensya na din IF maikli ang update na ito.
_______________________________
IAN'S POV
Kakatapos lang naming kumain ni Pia.
Nakaupo pa kami doon, wala lang. Ang sarap ng hangin eh. At ang ginaw. Ang ganda
lang din dito.
Karamihan sa mga nakacheck in ay mga foreigner.
"Ang busog busog ko," sabi ni Pia habang hinihimas-himas ang tiyan niya.
Natawa ako. "Seeing you like that, naaalala ko yung ipinagbubuntis mo pa ang anak
natin."
Tiningnan niya ako.
"Akala ko wala pa tayong anak?" -siya.
"HAHAHA. Sorry po." -ako.
Tumayo siya.
Umupo sa tabi ko.
Linapit niya ang upuan niya sa inuupuan ko.
At sumandal siya sa shoulders ko.
Ako naman, inakbayan ko siya.
Ano nakain nito?
Pero okay lang, edi mas makatotohanan ang laro.
:)
"Let's take a walk?" -sabi ko.
"San?" -siya.
Itinuro ko sa kanya ang tabing-dagat.

"I think it would be more romantic to walk there than sit here," sabi ko.
At una akong tumayo.
Siya din ay tumayo.
We hold hands.
This is better than I've expected.
:)
At naglakad kami papuntang dalampasigan.
...
..
"Ang ganda pala dito," sabi niya.
"Mas maganda ka pa." -sagot ko.
"Eh nambobola ka na naman eh," -siya.
"Hindi ako bola. Pero bagay tayo." -ako.

"Pumipick up line ka na, mahal?" -siya.
Teka, sa tuwing tatawagin niya ako ng mga pet names ay may parang ano sa sarili ko
na hindi ko maexplain.
(O_O)
"Eh kasi ang ganda ng asawa ko," sabi ko naman.
Nakaakbay na ako ngayon sa mga braso niya.
So bale ang kanang kamay ko ay nakaakbay habang ang kaliwang kamay niya naman ay
nakahawak sa bewang ko.
Itinaas niya ang kanyang kanang kamay where I put the ring on.
She sighed.
"May problema ba hun?" -ako.
"Wala." hinarap niya ako. "This is too good to be true."
Tiningnan ko siya.
Hinalikan ko siya sa ulo.
"Totoo naman ito, asawa ko eh." sabi ko.
Ngumiti siya.
"Alam mo, why don't we sit on the sand?" tanong niya sakin.
"Pero wala tayong dalang mauupuan?" -ako,
"Arte neto. Maliligo naman tayo pagkatapos eh." -siya.
"Sige."
At umupo kami sa puting buhangin.
"Ang ganda ng gabi." -sabi niya.
"You won't stop complimenting things around you, ano?" -ako.
"Eh kasi totoo naman. Minsan lang ako makapunta ng ganitong klaseng resort." sabi
niya. "Kaya nagagandahan ako. Palibhasa kasi, sanay ka na eh."
natawa ako.
"Actually, I never liked beaches." sagot ko.
"Eh bakit dito mo ako dinala?"
"Kasi para ito sayo," sagot ko.
Tiningnan niya ako.
She hit my shoulder.

It hurt.
Malakas pala itong babaeng ito?
"Ikaw talaga. Nasasanay na ako." -siya.
Tiningnan ko sya.
"Edi masanay ka, for a month." sagot ko.
Tiningnan niya din ako.
"Salamat talaga, Ian ha. Pag-alis ko..."
"Let's talk about that some other time. Not now, kasi remember," sabi ko at
ipinakita ko sa kanya ang singsing ko. "Kasal tayo and this is our honeymoon."
At natawa siya.
"Loko ka talaga. Kung anu-ano nalang ang pumapasok sa isip mo."
"Ganyan pag in love." sagot ko.
At natahimik siya...
Binalik niya ang tingin sa ulap.
"Alam mo, may gusto akong gawin na non ko pa gustong gawin pero di ko magawa." sabi
ko.
"Ano?" -siya.
"Ang maligo sa dagat na naka-hubad." sagot ko.
O____O <--siya
"Seryoso ka?" -tanong ni Pia.
Tumango ako.
Oo. Napanood ko ito sa the Vow at nung mapanood ko, sabi ko sa sarili ko na, I
should try that sometime.
"Eh, edi tara." sabi niya.
Tiningnan ko siya.
"Sige naaa!!!" at hinila niya ako.
Madilim naman.
Kaya hinubad ko ang mga damit ko.
She did her part.
Pagkatapos ay nag holding hands kami at tumakbo patungong dagat.
"WHOOOOHHH!!!" sigaw naming dalawa.
At nang mabasa na kami.

"WAAAAAAAHHHHHHHH! GINAAAAAW!!!!!!!" pagsisigaw ni Pia.
"HAHAHA. WHAT DO YOU EXPECT?" tanong ko.
Giniginaw din.
"Tara na, ahon na tayo." sabi niya at naunang umahon.
Sumunod naman ako.
At nagbihis na kami.
That was the funniest and weirdest minute of my life.
Nakahubad na nagbabad sa dagat in a time like this.
HAHAHA.
"Tara sa cottage! Ang ginaaw," sabi ni Pia.
Sumunod naman ako at bitbit ko ang tsinelas ko.
Siya din.
Naunang mag-half bath si Pia.
At sumunod ako.
Paglabas ko sa banyo ay wala siya sa loob ng kwarto.
nagbihis muna ako bago ko siya hahanapin.
"San na naman kaya sumulpot yung asawa ko?" sabi ko.
Pagkatapos kong magbihis ay lumabas ako.
Only to find out na nasa porch lamang pala si Pia.
Akala ko san na naman siya nagpunta.
Nakaupo siya sa swing na nandoon.
Tinabihan ko siya.
"Still not getting enough of the moon, my love?" tanong ko.
Ngumiti siya. "Namimiss ko lang si Brennan."
"I told you..."
"Oo na. Oo na. Pero miss ko talaga siya eh." sabi niya.
*sigh*
*inakbayan siya*
"Gusto mo ng kape?" tanong niya.

"Sure." -ako.
"Teka, dito ka lang." -siya.
Pagbalik niya ay may dala siyang dalawang basong mainit na kape.
"Eto o." at binigyan niya ako.
"thank you." -ako.
Ngayon, nakatayo siya habang nakatingin sa buwan.
Ako naman, dadamayan ko siya, tumayo din ako.
"May iniisip ka ata, hun?" -ako.
Hinarap niya ako. "Wala. masaya lang ako."
Ngumiti ako. "Glad I made you happy."
"Masayang masayang masayang masaya talaga ako ngayong araw, mahal ko." sabi niya.
Geez. Parang...
Nevermind.
^____^
Linagay ko ang kape ko sa duyan and I wrapped my arms around her waist.
Now, were both staring at the moon.
At...
"Hala! Shooting star!" -si Pia.
"Oo nga!" -ako.
"Mag wish tayo, bilis!" -siya.
"Sige." -ako.
And I saw na parang seryoso siya sa sinabi niyang mag wish kami. Edi ginawa ko din
ang sinabi niya.
Yung wish ko? Akin nalang iyon.
:)
At nang matapos na siya...
"Ano ba winish mo, hun?" -ako, nakayakap pa din sa kanya.
"Hmm, secret." sabi niya at natawa.
"Sige na." -ako.
"Wag na kasi, nakakahiya." -siya.

"Ngayon ka pa mahihiya?" -ako.
"Sige na nga." -siya.
"Ano?"
Natawa siya. "Wag na kasi."
-___- <---ako
Pinaharap ko siya sakin.
Tiningnan niya mga mata ko.
nag lip bite siya.
GODDDD.
Ian, try to have self-control.
Di to pwede.
Laro to.
Laro.
Dammit.
Hindi ko mapigilan ang sarili kong ma-turn on eh.

"Stop seducing me," sabi ko sa kanya.
"Asa ka." -siya.
"Ano kasi yung hiniling mo?" -ako.
"Tell me yours first." -siya.
"Eh lady's first eh," -ako.
"Sige na nga. Pero wag kang tatawa."
Tumango ako.
Nakahawak pa din ako sa bewang niya.
"I wished you kiss me," sabi niya.
O_________O <-- ako.
"Wag kang tatawa. Wish lang yun," sabi niya.
"Nag wish ka pa. Di mo nalang sinabi sakin." sabi ko.
Iniwasan niya ang tingin ko
I lifted her chin up.

"Look at me." -ako.
She looked through my eyes.
"Ano?" -siya.
"Close your eyes." -ako.
Una ay hindi siya sumunod.
"Close." -ako.
But she later did what I told her.
Dahan-dahan kong linapit ang mga labi ko sa mga labi niya.
I shall give her the softest and sweetest kiss she can ever taste from me.
I closed me eyes.
Felt our lips meet.
And continued...
Until the kiss deepened.
I can hear her silent moan.
Natuturn on din ba siya?

I stopped.
Tiningnan niya ako sa mga mata.
I looked at hers, too.
Niyakap ko siya.
And whispered.
"Do you wanna do it?" -I asked her.
Narinig ko siyang lumunok.
I waited patiently for her answer.
"Yess..."
and the last "sss" sounded like a hiss.
That was what I've been waiting for.
For her to say yes.
I carried her from the porch to our bed...
Not stopping the kiss.
Hiniga ko siya sa kama.

Gently.
This time, I gotta stop kissing.
And...
We continued to kiss...
I planted kisses on her face, her neck, softly and gently.
I plan to do this as gentle as possible.
I want her to remember this moment.
I want her to remember me.
And how we made love.
I removed the buttons on her tops slowly.
At pagkatapos ay nakita ko ang suot niya.
Such beautiful pair of bras.
She was messing my hair slowly.
I stood up.
Tinanggal ko ang suot kong sweatshirt.

At bumalik ako sa pagkapatong sa kanya.
Dahan-dahan kong tinanggal ang bra niya.
We continued to kiss.
She was caressing my back.
While we were kissing, bumaba ang mga kamay niya sa zipper ng pantalon ko.
I stopped kissing her.
"Excited lang, mahal?" -ako.
Ngumiti siya.
****
and we did it. :)
Gently :)
The way I wanted it to be.
...
..
After I came, humiga ako sa tabi niya.
Pinagpapawisan.
The both of us are running out of oxygen.
Kaya parang hinahabol namin ang hininga namin.
Kinapit ko siya sa shoulders ko.
Her hands were hugging me.
I was stroking her hair.
Our bodies are covered by the comforter.
She was silent.
I kissed her head.
"Mahal kita," sabi niya.
Hinawakan ko ang kamay niya na nakayakap sa akin.
Nakita ko ang singsing na suot niya.

"Mahal din kita." sabi ko.
And this time, I think I mean it.
________________________
PIA AND IAN SA PORCH ---------->
LYCA'S POV
Okay so I heard Ian filed for a two-day off.
That is indeed a bad news for me!!!
Urghh!!!
Habang iniisip ko na he went out with "HIS WIFE", kahit hindi pa naman sila kasal,
ay naiinis na ako.
Nasa trabaho ako ngayon. I heard ngayon babalik si Ian galing sa kanyang day off.
I have to make a move or else tuluyan na siyang mawala sa akin at mapunta siya sa
nobody like that Pia woman or whoever she is.
"What will I do?"
Nakaupo ako sa swivel chair ko. I have my own cubicle.
Habang nag-iisip, kinakagat ko ang tip ng ballpen ko.
Ganito ako kung seryoso.

Bakit ba hindi ko na nadadala sa mga sexy na damit si Ian? Minsan ko siyang
napaakit sa mga suot ko. Bumaba na ba ang standards niya? That Pia woman is not
even sexy.
Maybe that girl is the problem? Maybe she's the one making things worse?
Then what should I do? I have to get rid of that woman or else mapapalpak ang
plano kong makuhang muli ang akin!
Ipapapatay ko ba siya?
No. Why not befriend that witch? Kunin ang loob niya? At baka isipin ni Ian na I
have nothing against that girl?
In that way magiging magkaibigan kami. We'll be more than officemates!
"Tama!" -napatayo ako sa naisip ko.
Which caused the eyes of my officemates to stare at me and wonder.
"Lyca, may meeting, tara na," sabi ni Jam.
You know Jam right?
Yes. He's also my type.
But I have to get Ian.
If I am to compare, may masarap magmahal si Ian, may effort. Si Jam naman, well we
just hooked up, had sex, party. We were bed mates.
But it all ended when Ian knew about my affairs not only with Jam but with other
guys.
I know, ang pagtingin niyo sakin ay bitch ano?
Pero please naman readers, take my side. Mas bagay kami ni Ian. Kaya tulungan niyo
akong makuha ang loob niya.
Please.
T_____T
"Lyca?" -Jam.
"Yes, I'm coming."
I put my pc in stand by mode and then proceeded to the conference room.
Habang nasa meeting, nag-iisip ako ng magandang plot sa plano ko.
How will I get close to that girl without letting Ian know?
Alam ko naman na he will now eventually, but before that, I have to make an
impression sa babaeng iyon na wala akong masamang pakay. That I just want to be
friends with her.
That's all.
The meeting ended after an hour...

hinintay ko munang lumabas ang lahat bago ako tumayo.
Naiwan muna doon si Ian kasi may inaayos siya.
May kumatok sa pintuan.
"Sir, nandito po si Ma'am Pia." sabi nung lalaki.
At nung marinig ni Ian na si "PIA" ang bisita niya, minadali niya ang ginawa niya
at lumabas na siya. Hindi niya man lang ako pinansin.
He didn't even said GOODBYE, or MAUNA NA AKO.
He really changed a lot.
Because of that witch.
That's why I have to get her...
As soon as possible.
*laughs evilly*
IAN'S POV
"Napadalaw ka, asawa ko?" -tanong ko kay Pia.
May dala siyang parang lunch box. HAHAHA.

Tinuturing na ako ng babaeng ito na parang bata ba.
Itinaas niya at ipinakita sa akin ang kanyang dala.
"I brought you lunch." sagot niya. "May pupuntahan ako at naisipan kong bisitahin
ka. Since nakalimutan ko kaninang maghanda ng lunch mo kasi I overslept. Ikaw kasi,
di mo ako ginising. Nakakainis ka."
"Ohh," binuksan ko naman yung dala niya.
Nakaupo kami sa sofa at nakalagay sa mesa ang dala niya.
"Mukhang masarap itong mga steamed vegetables, hun, ah?" -sabi ko. "Alam mo namang
ayoko sa mga vegetables."
"Ehh gusto kong maging malusog ka," sagot niya at kinuha yung kutsara't tinidor.
Sinubuan niya ako.
(^v^)
^____^
"Open your mouth," sabi niya.
"Ang aga pa para mag lunch, honey ko." sabi ko at tiningnan ang relo ko.
Tiningnan niya naman ang kanyang relo. "Oo nga ano, alas 10 pa ng umaga." at tumawa
siya.
Ang cute talaga ng asawa ko.
Suot niya pa din ang singsing na bigay ko.
Suot ko pa din yung sakin.
^______^
"Sige mauna na ako. May trabaho pa si Max mamayang 10:30 at iniwan ko si Brennan sa
kanya," sabi niya.
"Wag mong ibilin ng matagal si Brennan kay Max kasi baka mahawa." biro ko.
"Ikaw talaga, ang sama mo." sabi nya.
Tumayo na siya.
"Oh siya, mauna na ako mahal ha?" paalam niya.
"Hep hep hep!!!" pagpipigil ko kasi nagmamadali siyang lumabas.
"Ano?"
"Forgetting something, mahal?" -ako.
She was puzzled.
Linapitan ko siya.
I cupped her face.

Awtomatikong napapikit si Pia.
HAHAHA.
Ang cute lang ng babaeng ito.
Asahan mo, babaguhin ko ang kapalaran natin.
Hinalikan ko siya sa lips muna bago sa ilong, at sa noo.
Napangiti siya sa ginawa ko.
"Sige alis na ako."
Hinawakan ko ang kamay niya.
"May nakalimutan pa ba ako?"
Tinuro ko ang pisngi ko.
She sighed.
At lumapit sa akin.
And she gave me a kiss (that was supposed to be) on my cheek when I turned.
Edi nagka-lips-to-lips ulit kami.
Namula na naman itong babaeng ito.

"Sige na," sabi ko.
"Paalam." -siya.
At hindi ko pa binitawan ang kamay niya.
Napatingin ulit siya sa akin.
"Ano na naman, honeybee?" tanong niya.
"Walang I love you? Take care? Uwi ka ng maaga?" -sabi ko in a nagtatampo voice.
Ngumiti siya.
"Mahal kia. Mag-ingat ka. Umuwi ka ng maaga." sabi niya sakin.
Bakit ngayon ko lang to nadiscover na ang sarap para sa feeling pag may gumaganito
sa akin?
WHOOH!
Parang nasasanay na ako.
"Mag-ingat ka." bitin na sabi ko.
-_____- <-- siya.
"Sige mauna na ako," at parang agad na nag-iba ang mood niya.

"Sandali lang po," sabi ko at hinila siya ulit.
I cupped her face, again.
Napatingin siya sa mukha ko.
"Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita." At papakasalan kita sa tamang

panahon. Sabi ko.
Eh kasi mahal ko na yung tao.
Di ko na maideny yun.
Kaya...
Gagawin ko lahat mapaibig ko lang siya.
^______^
Napangiti siya at napaluha.
"Oh? bakit napaluha ang asawa ko?" ako, hindi pa din binibitawan ang mukha niya.
"Wala." at pinunasan niya ang luha. "Mag-ingat ka ha? Maghihintay ako sayo sa
bahay."
"Sa kwarto?" -pagloloko ko.
"Bata pa tayo para diyan," sabi niya at iniwasan ang tingin ko.
"Bata? Eh may anak na nga? At baka nakalimutan mo yung nangyari sa Batangas?"
paalala ko sa kanya.
Nginitian niya lamang ako.
"Mauna na po ako sir," paalam niya.
"I love you, ma'am." pahabol ko.
Kinindatan niya lamang ako.
LYCA'S POV
I saw her walk out of Ian office.
God!!! What took her so long?
Tss...
She walked pass my cubicle.
Tumayo ako, I grabbed for my purse, and followed her patungo sa elevator.
Pumasok siya.
Pumasok ako.
There was silence.

And I have to break it.
"So, kamusta na kayo ni Ian?" -tanong ko sa kanya.
She stared at me and didn't even bothered to answer.
"Don't worry. I'm Ian's friend. You don't have to act like that." sabi ko sa kanya.
"Okay naman kami. Sa katunayan nga, ang sweet niya." sagot niya.
At nang-iinis pa itong babaeng ito ano?
I cleared my throat.
"I'm Lyca by the way. We haven't been formally introduced." sabi ko.
"Pia." at tinanggap niya naman ang palad ko.
*tunog ng elevator*
*bumukas*
*lumabas siya*
Sinundan ko siya.
Wait patiently, Lyca. Makukuha mo din ang loob nian.
Nagtungo ako sa parking lot.

To get my car, duh?
paglabas ko ay nakita ko siya sa labas ng building, nag-aantay ng taxi.
I stopped sa harap niya.
I pulled down my window and...
"Where are you heading? I can take you there," sabi ko sa kanya.
"Diba may trabaho ka pa?" tanong niya.
"No. Tara?" -ako.
"Wag nalang. Nakakaabala ako." sagot niya.
Now I'm becoming impatient.
Hush, Lyca. You'll get her, in time.
"Tara na." sabi ko. "Promise, wala akong gagawing masama. Hindi naman kasi ako
masamang tao."
She hesitated at first.
But finally, she hopped in.
"Where are you heading?" tanong ko.

"Dun lang sa kanto." sagot niya.
Ano kaya ang nakita ni Ian dito? Hindi polite magsalita. Tss.
"You don't like me, do you?" tanong ko.
"Honestly? Wala akong tiwala sayo." sagot niya.
Grabe. She's quite frank.
"Bakit?"
"Ewan ko."
"Well, pwede ko ba yang mabago?" -ako.
"We'll see."
"Then can I invite you to lunch sometime?" I asked.
She smiled at me.
"Sure."
At kay dali lang niyang mapa-oo.
HAHAHA.
This is interesting.
_________
LYCA ------>
PIA'S POV
Kasi naman parang sincere yung babaeng yung nung sabi niyang gusto niyang
makipagkaibigan eh.
Gusto ko din naman. Ayoko ng mga away-away.
Kaya, sige. Papayag akong maging kaibigan niya.
Why not diba?
Ngayon, poproblemahin ko muna kung ano ang susuotin kasi...
MAY SECOND DATE KAMI NI IAN!!!
TOGETHER!!!
Like, kami lang dalawa.
AS MAG-ASAWA!!!
Kawawa naman ang anak namin palaging naiiwan.
Sige lang. Nandyan na naman si Manang Fe.
Oo, nauwi na siya kanina.

flashback
Papauwi na ako galing kina Max. Habang nakasakay ng taxi, hindi mawala sa isip ko
ang pinagsasabi ng bruhang Lyca na iyon.
At sa gitna ng pag-iisip ko, may nagtext.
"Hun, date tayo mamaya." -Ian.
Edi naka-instant smile ako.
"Baby, nakikipag-date ulit daddy mo sakin. Papayag ba ako?" -tinanong ko ang anak
ko na para bang masasagot niya iyon.
Ay hindi. Pakipot muna. HAHA. Try natin kung mangungulit o sasabihin na 'sige next
time nalang.'
"Next time nalang? Pagod ako." -reply ko sa kanya.
Akala ko isang taon na naman bago siya magreply. Isang araw lang pala. HAHA.
"Alam ko namang nagpapakipot ka pa asawa ko eh. Pumayag na kasi. TIngnan mo 'to,

namba-blush ka na naman." -reply niya
Teka. Paano niya nalaman to?
-___-
"Pumayag ka na."
"Pumayag ka na."
"Pumayag ka na."
nag-spam siya.
Gago to.
Papayag naman ako eh. Wag na kasing pilitin kasi papayag ako.
"Oo na." -text ko.
"Sige. Wag ka muna umuwi sa bahay. Dun ka muna kay Max." -siya.
"Huh? Eh papauwi na kami."
"Basta wag sa bahay. Sige na. Sumunod na sa mahal na hari." -siya.
"Bakit nga?"
"Basta nga."
*sigh*
"Manong, balik tayo." sabi ko sa driver.
Mabuti at hindi nagreklamo ang driver. Babayaran ko naman siya eh.
-end of flashback-
Nasa kina Max ako ngayon. Nandito din si Manang Fe. Paano kasi mapilit si Ian kaya
naaabala namin si bespren.
"Sorry talaga bes ha, si Ian kasi," sabi ko.
"Oks lang yun." at kinindatan niya pa ako.
Karga niya ang bata. Si manang naman naghahanda ng gatas para kay Brennan. Habang
ako ay nakaupo sa sofa, nakikipagchikahan kay Max.
"Nga pala, may damit ako dyan, yan na suotin mo." sabi ni Max sa akin.
"Huh? Alam mo namang di tayo parehas ng taste." sabi ko.
Kasi mahilig sa sexy na mga damit si Max.
"Naku, hindi. Binili ko yan para sayo talaga. Swear." sabi niya.
"Talaga?" -ako.
"Oo. Kunin mo sa kwarto yung plastic bag dali at sukatin mo. Tingnan natin." -sabi
ni Max.
Ako naman, sinunod ko siya.
Tumayo ako at umakyat sa kwarto niya.
Pagpasok ko sa kwarto niya, ang kalat. Haaay. Max talaga.
Pero wala na akong time para tulungan siyang ayusin ang kwarto niya kaya kinuha ko
nalang yung nasa plastic bag.
Pero dalawa ang plastic bags na nakita ko. Kinuha ko yung isa.
"WOW."
Ang ganda ng damit. Teka, saan ba to nakuha ni Max? Parang mamahalin? At parang di
to bagay sakin.
Pero anyways, sinukat ko naman siya.
Bumaba ako.
"Hindi yan. Yung isa." sabi ni Max. "Sakin yan."
Ay?
</3
Sige.
Bumalik ako sa itaas.
Binuksan ko naman yung isa pang paper bag at...
Sleeveless, shorts, at cardigan?
Bumaba ako, dala ang mga laman ng plastic bag.
"Ito ba?" tanong ko kay Max at pinakita ko sa kanya ang mga iyon. Nasa hagdan ako
nakatayo.
Ngumiti siya at tumango.

"Pero date to, dapat ako magmukhang maganda." linapitan ko siya at hinarap.
"Okay na. Siya kasi may sabi na yan ang ipapasuot sayo."
"Ano?" -ako.
"Huh? Wala. Sabi ko, yan nalang. Mas maganda ka pag simple. Sige na. Malapit ka
nang sunduin ng hari mo."
Wala akong magawa eh.
Edi iyon nalang ang sinuot ko.
Nakakahiya to.
Nakabihis na ako.
Tamang-tama dahil may narinig akong kotse sa labas.
Bago ako lumabas, may binilin muna ako kina Manang at Max.
"Manang alam mo na ang gagawin. Max, wag mong pagdiskitaan ang anak ko ha? Hindi
yan barbie doll." sabi ko. "Babalik lang ako mamayang gabi."
"Sus. Pusta ko bukas ka na makakabalik." sabi ni Max.
"Good evening, guys," bati ng kakapasok lang na si Ian.
"Huy Max!" -suway ko.

Tinawanan lang ako ni Max at tiningnan niya si Ian.
"Ikaw Ian, buntisin mo ulit yang si Pia para madadagdagan ang panahon niya sa
piling mo at nang anak niyo." -Max.
"Puta Max." -ako.
Tumawa si Ian.
"Oo. Mamaya na pagkatapos naming kumain." -Ian
Sa sinagot ni Ian ay nasiko ko siya.
Gago to -_-
Natawa si manang.
"Sige na at baka mahuli kayo." -Max.
"Sige." -Ian.
Bago kami lumabas...
"Max." sabi ko na ang kahulugan nun ay wag niyang kalimutan ang mga bilin ko.
"Opo. Have fun." sagot ni Max bago tuluyang sarhan ang pinto.
*****
"Teka, daan ito papauwi ah?"
Nagtataka ako. Akala ko date to? San kami pupunta? Daan ito papauwi ang dinadaanan
namin.
Ang kamay ko na naka-rest sa mga binti ko ay inabot niya at hinawakan.
Tiningnan niya ako at nginitian. Hindi niya ako sinagot.
"San tayo pupunta?" tanong ko ulit.
"Your answers will soon be answered, mahal. And by the way, you look great."
"Great mo yang mukha mo. Eh para lang akong mamalengke neto."
"I love to see you at your simplest." sagot naman niya na siyang ikinahulog ng puso
ko.
<3
At...
Lumiko siya papasok sa subdivision namin.
"Teka, may nakalimutan ka ba?" tanong ko sa kanya. "Bakit tayo uuwi?"
Hindi niya pa din ako sinagot.
At huminto siya sa tapat ng bahay.

Bukas ang mga ilaw.
"May tao ba diyan?" tanong ko.
Lumabas siya sa kotse at pinagbuksan ako ng pinto.
"Halika sa loob." sabi niya.
He offered me his arms at tinanggap ko naman iyon.
Although puzzled, sumunod ako sa mga pinagsasabi niya.
Pumasok kami sa bahay.
Dumiretso kami sa kusina.
Pinag-hila niya ako ng bangko.
May mga handa.
Simpleng handa.
"Ano to?" -ako.
Umupo siya sa harap ko.
"Lazy date." sagot niya at binuksan ang mga nakatakip na bowl. "Chadaaa! Sa wakas,
alam ko na pano lutuin yung beef loaf with egg mo. Simple lang naman."
At iniisa isa niyang buksan ang iba pang nakatakip na pagkain.

"Ito naman yung favorite chicken adobo ko na luto mo, pinag-aralan ko talaga siya.
At linagyan ko ng patatas at carrots para may kulay." dagdag niya.
"Ito naman yung pinakagusto ko sa lahat. Pansit ni Pia na masarap! Kuha ko na din
ang lasa mo, hun." sabi niya.
Wow. Natouch ako dito.
"Teka, diba busy ka sa trabaho?" -ako.
"Eh sa totoo lang, sa umaga lang ako nagtatrabaho kasi sa hapon, busy ako sa
pagpapaturo kung pano lutuin yung mga gusto kong luto mo." sagot niya habang
linalagyan ng kanin ang plato ko.
Ano pa ba ang sasabihin ko?
Nata-tongue tied ako dito eh.
"Okay ba, mahal?" -siya habang linalagyan ng kanin ang plato niya.
Tumango ako habang nilalagyan ang plato ko ng pagkain.
Minasdan ko siya.
Yung adobo ang tinitira niya.
At puro laman lang, walang carrots o patatas.
Kinuha ko ang kutsara ko at tinusok ko yung malaking pagka-slice na patatas at

linagay sa plato niya.
"Try mo ding kumain nito," sabi ko.
Napahinto siya sa pagkain at tiningnan ako sa mga mata. Tapos bumalik ang tingin sa
linagay ko na patatas sa plato niya.
"Mahal..." -siya.
"Oh?" ako.
"Ayoko." -siya.
Minasdan ko siya.
"Sige na nga." -ako.
Ngumiti siya, yung ngiti na nawawala ang mga mata niya, yung ngiting nakakaloka.
"Paano mo pala nalaman pano gawin tong beef loaf with egg ko?"
"Nagpaturo ako." sagot niya. "Nagustuhan mo ba mga luto ko?"
"At ikaw talaga ang nagluto nito?" -ako.
Tumango siya.
"Hindi ka pumasok sa trabaho kanina?" tanong ko.
Ngumiti siya.
"Ano ka ba? Baka magalit daddy mo niyan at sisihin ako kasi dahil sakin hindi ka na
pumapasok sa trabaho ng maayos?"
"Alam naman ito ni dad eh at naiintindihan niya ako." sagot niya naman.
Tss.
Nakakahiya sa ama niya.
"Teka, bakit kelangan pang doon muna sina manang at Brennan kina Max?" -ako.
"Para walang gambala sa gabi natin." sagot niya at kinindatan ako.
Naloko na.
Ohmaygulay!!!
<<<333
"Pano yung anak natin?" -ako.
"Sige lang. Minsan lang naman ako humihiling sayo na makipagdate eh."
"Minsan? Eh kakagaling lang natin sa Batangas." -ako
-_____-
"Sya nga pala, mahal. Nagustuhan mo ba yung sa Batangas?" tanong niya.
OO. SUPER.
"Medyo." sagot ko.
HAHAHA.
"Sexy mo pala mahal ano?" -Ian.
"Huh? Hindi naman ako naka-bikini nun. Bakit sex--"
At kinindatan niya ako.
At doon ko naalala na may nangyari pala sa Batangas!
"Naaalala mo na?" -Ian.
O______O <--ako.
"IAN!!!" sigaw ko.
Tumatawa siya.
"NAKAKAHIYA!!!!!!!" pagsisigaw ko.
"Di ka dapat mahiya. Kasi ako mismo, muntik ko nang makalimutan na may anak tayo
dahil sa figure mo. Parang di ka dumaan sa panganganak." sabi niya.
WAAAAAAAHHHHH!!!!!!!!!!
IAN NAMAN EH! WAG NA AKONG PAKILIGIN! NASASANAY AKO!!!
-____-
"Ayan ka na naman. Namumula." -Ian.
Tapos na kaming kumain.
"Tapos na ako. Sa taas muna ako." at agad akong tumayo.
Pero agad niya naman akong hininto.
"Teka lang." at kumapit sya sa bewang ko. "Dito muna tayo."
O_______O <--ako.
"Wanna try it in the kitchen?" tanong niya at tinutukan nya mga mata ko.
NAKAKALOKO!!!
Umiwas ako sa tingin niya.
"Ano ka ba?!" -ako.
"TAO, hun. Pero bakit bagay tayo?" siya.
BUMABANAT NA TE?
SAN NIYA KAYA NATUNANG MAGLOKO?
"Gago." -ako.
Nakakapit pa din siya sakin.
At bigla niya lang akong hinalikan sa noo.
At niyakap ng napakahigpit.
"MAHAL NA MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA, SOPHIA MONIQUE VILLAFLORES-CHUA!!!!" sigaw

niya.
WAAAAAAAAHHHHHH!!!!!!!
Ano daw?
Teka di ako makahinga.
Natawa ako sa kilig.
SHET!
Maiihi ako neto!
Dinagdagan
niya apelyido ko!!!
WAAAAAAAAAAHHHHH!!!!!!
Bagay na bagay!!!
WHOOOH!!!
LORD, SANA WAG NA ITO MATAPOS.

<<<<3333
"Ay, walang reply?" -si Ian, naka-frown.
Ngumiti ako.
"MAS MAHAL NA MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA IAN CHUA!!!" sigaw ko din.
Atsaka kami natawang dalawa.
Bigla niya akong kinarga.
"Uy, ibaba mo ako!" -ako.
Nakangiti lamang siya.
At dinala ako sa sala.
Binaba niya ako sa sofa.
"Tabi." -sya.
Binaba mo ako dito, ngayon pinapatabi mo ako?
Hindi na siya nagsalita at humiga siya sa sofa kahit nandoon ako.
Minasdan ko lang siya.

Pinikit niya ang kanyang mga mata.
Minasdan ko siya.
Mula ulo...
Hanggang paa.
Balik sa ulo.
Ang ganda ng ilong.
Ng mga labi.
Gwapo pa din kahit nakapikit.
Tulog na ba ito?
Maka-tingin nga ng close up.
At linapitan ko ang mukha niya.
Agad naman niyang binuka ang mata.
At nagulat ako.
Tatayo sana ako nang pinigilan niya ako.
At eto na ang style namin.

Nakahiga siya.
Ako ay nasa itaas niya.
Nagkatitigan kami sa mata.
"Honeybee, bakit nga ba kita mahal?" tanong niya sakin.
"A-aba, eh ewan ko." sagot ko naman.
"Kasi hindi ko din alam eh. Pero gusto ko talaga sa twing magkasama tayo." sabi
niya.
Hindi niya ako pinasagot at hinila niya ako saka niyakap ng napakahigpit.
"Dito ka lang asawa ko ha? Wag mo kaming iwan ni Brennan." -Ian.
O____________O
Ano?
Seryoso to?
Pia, baka nakalimutan mo. Laro yan. Wag kang magpapaloko.
Oo.
Laro pala to.
<//33
Pero pwede ko bang isipin na totoo ang mga pinagsasabi niya kahit ngayon lang?
Pwede diba?
"Oo. Dito lang ako. Hindi ako mawawala." sagot ko.
Ngayon nagka-eye-to-eye kami ng napakalapit.
Ang lapit na ng mukha namin.
Teka parang alam ko na kung saan ito hahantong ah?
Teka.
WAAAAAAHHH!!
Napapikit ako nung halikan niya ako.
At gaya nung nasa Batangas, ang gentle ng halik.
Mas nakaka-in love.
At...
Oo.
May nangyari ulit.

Doon sa sofa.
<333
_____________
SI PIA AT IAN SA SOFA ------------------->
IAN'S POV
It has been two weeks since that lazy date. I've been true to what I've been
telling Pia.
And here's a good news, people. We've been sleeping together since.
^_____^
Just like what married couples do, right?
<<<333
It's 12 am and I can't sleep. Paano kasi, there's a beautiful woman beside me.
Paano ko siya napapayag na tumabi sakin?
Pinilit ko.
HAHAHA.
Nakatulog ako before I know it.
I was hugging her.

*****
Nagising ako nung biglang tumayo si Pia sa tabi ko.
Dumiterso siya sa banyo.
Tiningnan ko ang oras.
It's 3 in the morning.
The only light brightly shining is the one from the bathroom.
Tumayo ako to check what's up with her.
Pagpasok ko sa banyo, nakita ko siya na nakaupo sa sahig at nakayakap sa bowl.
Agad ko siyang tinulungan patayo.
"Feeling bad, honey?" -ako habang inaalalayan siyang makatayo.
Tumango siya.
"You should've eaten less kanina," sabi ko habang hinihimas ang likuran niya.
"Oo nga." -siya.
"Takaw mo kasi." -biro ko.

Inaalalayan ko siya pabalik sa kama.
Ang takaw kasi.
Kanina nag dinner kami sa labas with Brennan and Manang Fe. At parang inorder niya
lahat nung nakita niya.
She's acting weird.
Kanina ko lang siya nakitang kumain ng ganun karami.
Ang takaw.
Pero ang cute.
:">>
And then bumalik kami sa pagtulog.
I hugged her.
She returned the favor.
Ang sweet lang namin.
"Mahal kita," bulong ko sa tulog na si Pia.
Totoo na to :)
*******
Kakagising ko lang.
Pero bakit tulog na tulog pa si Pia?
Tss..
Tinatamad na naman itong babaeng ito?
Gigisingin ko nalang.
Pero bago yan, inenjoy ko muna ang view.
Tiningnan ko ang maganda kong asawa na natutulog na nakaharap sa akin at nakayakap

pa sa akin.
She never moved since last night.
Iyon pa din ang posisyon namin.
I didn't know how long my stare was.
Parang lagpas 5 minutes.
At maya-maya, parang nagising na si Pia.

Ang lapit lapit lang ng mukha namin.
Ngumiti ako.
Kumukurap-kurap pa siya.
Parang umaadjust pa yung mata niya sa light.
"Good morning, asawa ko," bati ko.
Ngumiti naman siya.
"Good morning din, asawa ko." bati niya.
"Good morning kiss ko?" sabi ko.
Pumikit siya.
"Ang aga aga pa," sabi niya.
Kahit na, hinalikan ko pa din siya sa noo.
Hanggang sa magpapahalik na siya sa lips.
Ayee.
nakakamanyak tong si Pia eh.
Sexy pala neto.

Package deal na.
<33
Medyo inangat niya ang ulo.
Hinalikan ko ilong niya.
Ngumiti siya
Pero nakapikit pa din.
Ngayon, hinalikan ko siya sa kanyang mga labi.
PUTEEEK!!!
Ang aga aga pa, natu-turn on na ako.
HAAYSSTT
>__<
Please, nawawala self-control ko neto.
>___<
"San ba yang kamay mo, mahal?" tanong niya.

EH NAMAN KASE, NAKAKAMANYAK TALAGA.
Nakakahiya kung sasabihin ko sa inyo kung san ang kamay ko.
Pero sige na.
Ang isa kong kamay ay nakayakap sa bewang niya.
Ang isa ay.
Sa.
Dib...
Dibdib.
HAAAY, nakakahiya.
Eh kasi di ko inaasahan, awtomatikong dun napunta.
Kasi sa mukha niya sana yun pero nasabit sa ano.
Dun sa ano ba.
"Sorry, mahal. Di ko maiwasan eh. Ang hot mo kahit naka-max ang aircon." palusot
ko.
Ngumiti siya.
Binuka niya ang mga mata.

"Kain na tayo?" -sabi ko.
"Mamaya na. Napapagod pa ako."
"Eh palagi ka na lang pagod, honeybee. May sakit ka ba?"
"At ang sakit pa ng ulo ko." dagdag niya.
ANO?
Ano kaya problema nito?
May sakit ata ito?
Teka.
Wala naman siyang lagnat.
Di siya mainit.
"Hindi, pagod lang talaga ako." sabi niya.
"Ay dito muna ako." -siya.
"Baby nanghihina ka, dadalhin ba kita sa ospital?" -tanong ko sa kanya.
Umiling siya.
"Pero ang aga aga pa at ganyan ka na," sabi ko.

"Eh naman kasi, doon ka na. Ang ingay mo!" bigla siyang nagalit.
Nabigla ako.
Ano sakit nito?
Parang buntis lang.
-____-
HALA.
O_________O
"Di ka naman siguro buntis ano?" tanong ko.
Napabangon siya.
O___________O <--siya
"Hindi pwede!" sigaw niya.
I frowned.
"Magpapalate ako sa trabaho ngayon. Tara sa ospital. Magbihis ka." matigas na sabi
ko.
"Ian."
"Sige na," -ako. "Oh gusto mo ako na ang magbihis sayo?"
Hindi siya gumalaw para magbihis.
Kaya napilitan ako.
Teka, parang nae-excite ako.
Paano kung buntis siya?
EDI...
Ewan.
Hindi ko alam.
Hindi ko alam kung ano ang dapat na maramdaman.
Pero nangingibabaw ang saya.
Magkakaanak ulit ako.
Pero...
Pero ang bata pa ni Brennan para magkaroon ng kapatid.
Bahala na.
<33
Why did I forgot to wear protection, by the way?
Never naman akong makalimot sa pagsuot ng condom eh.
Pero kay Pia, iba.
Parang mas gusto ko kung wala.
<<<333
Sige sige.
Hindi pa din gumagalaw si Pia. Nakaupo lamang siya sa kama.
Ayaw niyang magbihis?
Pwes.
Pumunta ako sa kwarto niya.
Kumuha ng damit.
Bumalik sa kwarto ko.
Lumapit kay Pia.
"Hubad." sabi ko.
"HAAAA??!!!" -sya.
"Bibihisan kita." -ako.
"Hindi pa ako naligo."
"Gusto mong maligo?"
Tumango siya.
"Sige at maghahanda ako ng pagkain para sayo."
Eto na naman ako.
Nagiging protective ulit.
Noon kasing pinagbubuntis ni Pia si Brennan ay ako ang nagde-decide kung ano ang
kakainin niya.
Bumaba ako./
Pumasok na siya sa banyo.
*baba sa hagdan*
Nakita ko si Brennan sa kanyang crib.
Teka..
Am I seeing my kid standing up?

Nakakatayo na siya?
"ANAK!!!" at agad ko siyang linapitan. "Tumatayo ka na?"
Natawa si Manang Fe na nagluluto ng almusal. "Matagal na yan. Di niyo lang

napansin."
"Talaga manang?" kinuha ko ang anak ko at kinarga.
Lumapit ako kay manang at tiningnan kung ano ang niluto niya.
Instant noodles at itlog.
"Manang pwede bang ipaghanda mo ng masustansyang makain si Pia?" pakiusap ko.
"Aba'y oo naman," sabi ni manang at nginitian ako.
"Ay ako na po diyan, kayo na muna kay Brennan."
Nag-iba isip ko.
Ako nalang ang maghahanda para sa asawa ko.
At binigay ko ang anak ko kay Manang.
Tutal luto na naman yung noodles at itlog, magluluto ako ng pang-almusal ni Pia.
Nagluto ako ng itlog para sa kanya.
Kumuha ako ng apple, saging, at orange sa ref at linagay ko sa lugar niya.

Sinet ko ang mesa.
Pagkatapos ko ay sakto ang pagbaba ni Pia.
Si Manang ay nakikipaglaro kay Brennan sa labas.
Parang tambayan na nilang dalawa ang labas ng bahay.
At maiba tayo.
Ang ganda lang ng asawa ko.
"Kay ganda nitong babaeng pababa mula langit," sabi ko.
Nakangiti siya.
"Ayan ka na naman." siya.
Pinaghila ko siya ng upuan.
"Ubusin mo yan lahat." utos ko.
"Bakit?"
"Kasi gusto kong healthy ang bagong baby natin." sabi ko pagkatapos ay hinalikan
siya sa noo.
"Hindi naman kasi ako buntis eh. Pagod lang." sagot niya.
"Ay basta ubusin mo yan."
*********
On our way to the hospital.
"Kinakabahan ka ba?" tanong ko sa kanya.
Hinawakan ko ang kanyang kamay.
naramdaman ko ang heavy breathing niya.
Tiningnan niya ako at tumango siya.
"There's nothing to be nervous about, honeybee. Nandito lang ako."
She smiled.
But it's a sad smile.
I pulled over the car.
"Bakit tayo huminto?" -siya.
Hnarap ko siya.
"What's wrong, asawa ko? Wag kang kabahan. Nandito lang ako. Hindi kita iiwan,
okay? Magpapacheck up lang naman tayo." sabi ko and I assured her with a smile.
"Okay." siya.
"Now, smile." -ako.
She smiled naman.
"That's my girl. Hang on there wifey ha? Malapit na tayo."
She heaved a deep sigh.
Everything will be alright.
I wonder what she's worried about.
Dahil ba malapit na siyang aalis sa bahay at buntis na naman siya?
Wala namang problema dun kasi nag-iba naman isip ko.
Hindi ko na siya papaalisin sa bahay.
Papakasalan ko na siya soon.
Yan kung papayag siya.
Parang mahal niya na din naman ako eh.
:)
So ano pa ba ang hinihintay ko?

I'll propose to her, later.
But first, we have to find out if she's pregnant or not.
^________^
****
"Mrs. Chua." tinawag na kami nung nurse.
Parang Pia is hesitating kung itutuloy ba namin ang check up or not. But we have to
in order to know diba?
"Halika na, mahal." at inalalayan ko siya patayo.
Sumunod naman siya sakin.
Pumasok na kami sa doctor's office.
************
Now we're just waiting for the results.
Kanina ko pa hinahawakan ang kamay ni Pia.
Para kasi siyang hindi mapakali.

Kung tatanungin ko naman ay sasabihin niyang okay lang siya.
May okay ba na pinagpapawisan kahit airconditioned dito sa hospital?
"Mrs. Chua." tawag ulit nung nurse sa amin.
"Tara na mahal." at inaalalayan ko na naman siya papasok sa office.
Pumasok na kami...
Umupo.
Nakangiti ang doctor sa aming dalawa.
"So, Mrs. Chua." pasimula ng doctor. "Kamusta na ang pakiramdam?"
"Kinakabahan?" natatawang sagot ni Pia.
Tumawa ang doctor.
"Are you ready to know the results?" -doctor.
"Opo." ako na ang sumagot.
"Excited si Mr. Chua ah?" -doctor. "Oh siya, hindi ko na papatagalin."
Parang may drumroll bago niya sinabi ang result.
"Mr and Mrs. Chua, congratulations!!!" sabi nung doctor at may binigay sa amin na
papeles.
May naka-bold na nakasulat doon na siyang una kong nakita.
POSITIVE.
Nakanganga si Pia..
Ako?
Pokerface.
Alam ko na naman eh.
I just need a confirmation.
YESS!!!
Ang saya-saya ko!\
Pero syempre, I'll keep it from her.
Ayokong mag over react.
Pero ang saya ko.
SUPER MASAYA.
<3
"T-thank you, doc." sabi ko.
"Hindi ba kayo masaya?" -doctor.
"Naku, masayang masaya po." sagot ko naman.
"Bilin ko sayo Mrs. Chua, eat healthy foods. Rest a lot. Don't stress yourself out.
And visit me every month." sabi ng doctor. "Yan muna ang masasabi ko."
"Opo." -sabi ni Pia.
"Oh paano doc, mauna na kami?" paalam ko.
"Sige."
"Thank you." sabay naming sabi ni Pia.
Tahimik si Pia habang naglalakad kami papalabas ng hospital.
Pati sa pagpasok ng kotse.
"Asawa ko," -ako.
"Oh?" -siya.
"Hindi ka ba masaya?" -ako.
"Mahal kita." sabi ko.
"Mas mahal kita." -siya/
Yan lang naman ang hinihintay ko eh.
PIA'S POV
Mababa lang tong POV ko ha?
PUTEEEEEEEEENG INOOOOOOOO!!!!!!!
Buntis na naman ako?
PIA DISGRASYADA KA! ALAM MONG HINDI KA PA KASAL! NAGPAPADALA KA KASI SA MGA SWEET
SWEET NI IAN EH! AYAN TULOY! ANO NA GAGAWIN MO DYAN?
BILANG NA ANG MGA ARAW MO SA BUHAY NI IAN! NAGPABUNTIS KA PA? NANIWALA KA NAMAN KAY
MAX!
ALAM KO NAMAN NA MAHAL MO SI IAN AT ANG SAREEP NIYA TALAGA PERO TANG-INA, ANG LANDI
MO! HINDI MO MAN LANG SIYA PINAGAMIT NG CONDOM?
NAGPAGAMIT KA NA NAMAN? TAPOS ANO?
SINASAKTAN MO SARILI MO EH!

MAG-ISIP KASI PAMINSAN-MINSAN PIA!
LARO YAN!
NAGPAPADALA KA!
MASYADO KANG NANGARAP!
KAYA AYAN!
TINGNAN MO ANO ANG NAABOT MO!
OKAY NA SANA DAHIL MALAPIT KA NANG LALAYO KAY IAN AT BRENNAN!
AIIISHHH!!
NAKAKAINIS!
NAKAKAHIYA!
GUSTO KO NANG MAMATAY!!!!!
HIYANG-HIYA NA AKO!!!
Ano kaya ang masasabi ni Ian dito?
Baka sabihin niyang ang dali kong makuha?
PUTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
<<<<//333333333
NAKAKAHIYA!!!
____________
Pia <//33 --------->
PIA'S POV
Dalawang araw na simula nung malaman namin na buntis ako.
At simula noon ay parang nabusy na si Ian. Pero sweet pa din naman siya. That means
the game is still on.
Pero mamayang gabi, pag-uwi niya. I have to tell him na ihinto na namin itong
larong ito.
Kasi nasasaktan na ako eh.
At parang umaasa ako.
Ayoko namang masaktan ng lubusan.
Ngayon, magbi-busy-busyhan nalang ako sa pag-aalaga ng anak ko.
Nakakatayo na pala ang baby ko! Kahit papaano ay nasisiyahan ako.
"Namimiss mo na ba si sir, ma'am?" tanong ni Manang Fe sakin.
"Oo."
At bago ko pa napansin na OO ang sagot ko, tinawanan na ako ni Manang Fe.
"Natural lang po yan pag mahal niyo ang tao." sabi ni Manang Fe.
Inaayos niya ang mga nalabhan na na mga damit ni Brennan. Nasa kwarto kami ng anak
ko ngayon.
"Manang pwedeng magtanong?"
"Opo."
"Manang pag po ba mahal niyo ang tao ay sasabihin niyo sa kanya kahit babae kayo?"
"Oo naman. Baka pa nga diyan ay may lihim din siyang pagtingin sayo."
Ayokong kiligin sa sinabi ni Manang dahil baka mag-aassume na naman ako.
Tss.
*phone rings*
"Hello?"
"Pia, may lakad tayo ngayong gabi. Maghanda ka. I'll pick you up at 8. Tayong
dalawa lang." -si Ian.
Bago pa ako makasagot ay binabaan niya na ako ng tawag.
Ano ang nangyari dun?

At PIA ang tawag niya sakin.
:(
Ano na ba ito?
Dahil lang ba sa bagong nabuo namin ay nagbago din siya?
:(
Sinabi niya sana na itigil na namin ito.
Madali naman akong kausap.
Hindi naman kasi kailangan na direktahin ako.
Kasi mas masakit yun.
:(
****
8 pm.
Nakahanda na ako.
I dressed simply.
Para naman akong may maisusuot. Hindi ko din alam kung anong klaseng date na naman
ito.
Unpredictable pa naman yung si Ian.
*beep beep*
Narinig ko ang pagsara niya ng pinto ng kotse at lumabas.
May dala siyang paper bag.
Nasa may porch ako nakatayo, hinihintay siya.
Magtatapat ako ngayong gabi.
Press on.
Fighting!
"Suot mo 'to, mahal." walang emosyon niyang sabi.
"Eh.."
"Sige na." -siya.
Edi ako naman itong sumunod.
Sunud-sunuran ni Ian forever.
<<<//333
******
At nakabihis na ako.
Bumaba na ako sa hagdan at nakikita ko si Ian na parang hindi mapakali kasi

palakad-lakad sa sala.
Si Manang ay nandoon sa kwarto ng bata, pinapatulog ito.
Nakita niya ako.
"Tara na." sabi niya matapos niya akong titigan ng madali.
Napasunod nalang ako.
Ano kaya ang gusto nito?
He's so cold.
And he's acting strange.
>_________<
***
Pumunta kami sa di ko kilalang restaurant. Walang tao.
Siguro mahina ang negosyo dito ano? Wala kasing customer. Pero parang dollars
tingnan.
Para akong pumasok sa restaurant na gawa sa ginto.
Kulay gold eh.
Nakaupo na ako doon.
Si Ian naman nawala.
Tss...
Sasabihin ko na talaga pag balik niya.
Promise.
At...
Bumalik siya.
Napatayo ako.
"Sorry I just have to--"
"Pwede sa labas muna tayo? May sasabihin ako." sabi ko.
Please say yes kasi minsan lang ako dinadalaw ng tapang.
Sumunod naman siya.

Sa labas...
Mabuti at walang tao. Walang naka-park.
Nasa parking lot lamang kami.
Doon ko nalang sasabihin.
Kung maghahanap pa ako ng lugar eh parang mawawalan na ako ng lakas na sabihin sa

kanya.
Parang dumaan na ang ilang mga minuto at hindi pa ako nakapagsasalita.
Nandoon lang siya, patiently waiting sa kung ano ang sasabihin ko.
Teka...
Whooh!
kaya ko to!
Sasabihin ko na!
Eto na!
"Makinig kang mabuti kasi once ko lang ito sasabihin." panguna ko.
Tumango naman siya and he crossed his arms.
"Ian, matagal ko na sanang sasabihin to sayo eh. Pero ngayon ko lang naisipan.
Ngayon lang ako nagkaroon ng lakas na loob...
"Wag ka munang mag-iingay ha? Kasi baka madistract ako...
"WHOOOHHH!!!!!!!" sumigaw muna ako.
"Okay, sasabihin ko na...
"Wala naman ito sa plano ko. Hindi naman talaga ako attracted sayo. Kasi nga hindi
kita type...
"Akala ko wala lang ito. Crush lang...
"Pero Ian hindi eh..."
*natawa pero naiiyak*
"Ian ang hirap. Ang hirap pala. Ang hirap magpalabas na wala lang sa akin yung mga
ginagawa mo. Lalo na yung nakita kita na kasama si Lyca. Parang gusto kong patayin
ang babaeng iyon. Pero di ko magawa, kasi wala akong karapatan...
"Yung laro mo. Yun yung nagpalala sa nararamdaman ko eh."
*tuluyan nang naiyak*
*natawa*
"Pero ginusto ko naman. At yung sa Batangas, yung una mong sinabi na mahal mo ako.
Kahit laro lang yun, sineryoso ko yun Ian. At ang mga sumunod pang date. Feeling ko
ako ang first lady mo...
"Fineel ko yun. Gusto kong mag-assume at mag expect pero hindi pwede kasi alam kong
masasaktan lamang ako...
"At nung nalaman nating magkakaanak ulit tayo, parang nag-iba na ang pakikitungo
mo. Oo inaalagaan mo pa din ako...
*iyak iyak*
*singhot singhot*
"Hindi ka nagkulang. Bilang ama ni Brennan, at bilang asawa ko...
*tawa*
"Walang isang gabi simula nung tabi na tayong matulog na hindi ko pinangarap na
totoo tong lahat na nangyayari...
"Ian mahal kita...
"Mahal na mahal...
"Pero mali to eh...
"Nasasaktan na ako...
"Ayoko nang iwan ka at si Brennan pero kailangan...
"Ian...
"Mahal kita.
"Kaya ihinto na natin ito, pwede?" at pagkasabi nun, naiyak na talaga ako ng
bongga.
Yung ngiting malungkot.
Inakbayan niya ako.
"Tapos ka na?"
Tumango ako, naiiyak pa din.
"Ako naman ang may sasabihin. Tara pasok tayo sa loob."
At sabay kaming pumasok.
Ipinaghila niya ako ng upuan...
Natahimik ako...
Nahiya ako sa ginawa ko.
Okay Pia. Grabe ka. Ang galing mo. Nagawa mo.
Pero kahit paano ay lumuwag ang dibdib ko.
Nasabi ko na kasi eh.
Okay na.
Okay na ako dito.
Okay na ako na alam niya.
"Ano gusto mo? Kain muna o yung sasabihin ko?"
"Yung sasabihin mo." sagot ko.
Tiningnan ko siya.
Minasdan.
Hinintay ang kung ano man ang sasabihi niya.
IAN'S POV
Nag-amin na si Pia sa akin.
I think maganda ang kalalabasan ng plano ko.
Pero kinakabahan pa din ako.
First time ko itong gagawin.
Good luck sakin.
"Pia." -panimula ko.
Nakatingin lang siya sa akin, ang mga mata niya namamaga.

"Makinig kang mabuti ha?"
Tumango siya.
"I never met anyone so annoying and cute at the same time..."
Natawa siya.
"I never thought na you'll attract me kasi you're not my type...
"Hindi ko inakala na mahuhulog din ang loob ko sa isang katulad mo kasi napaka-
maldita mo."
Natawa ulit siya.
"Hindi ko narealize agad na may nararamdaman pala ako para sa iyo...
"Hanggang sa nakipaglaro ako...
"At doon ko nalaman na mahal pala kita...
"And that night in Batangas wasn't the time I fell in love...
"I realized na I already fell in love with you the moment you were bearing our
child...
"I fell in love with you during the process...
"It's just that... natakot ako... I wasn't ready for another love affair.
"That's why I kept my guards up and never showed you a hint na may nararamdaman
ako.
"I fell in love with you deeper when you gave birth to our son, Brennan...
"At simula noon, I fell in love with you everyday sa twing nakikita kitang karga mo
ang anak natin...
"And I thought na you are certainly the type of wife I want...
"I need...
"Please don't think na iniiwasan kita nung malaman kong buntis ka. I was busy
preparing and thinking of a way on how to say this to you.
Parang naiiyak na din ako neto.
"Pia, mahal kita eh."
At nagsimula na din akong maiyak.
"And I've never felt anything like this before. Kaya ako nakipaglaro kasi gusto
kong maramdaman kung ano ang pakiramdam kapag naging mag-asawa tayo. I did
everything to make you happy. And please don't think na kaya ka nabuntis dahil
aksidente yan...
"Pia kahit wala yan sa plano, I want to keep the baby...
"Pia ayokong umalis ka. Gusto kong akin ka lang. Akin. The thought of you being the
wife of another man drives me mad...
"Asawa ko...
"Mahal..
"Honeybee...
"Mahal na mahal kita."
at tumulo na ang mga luha ko.
At pati si Pia ay naiiyak din.
"Kaya..." kinuha ko ang kontrata namin na nakalatag lamang sa mesa at ipinakita ko

sa kanya.
At pinunit ko iyon...
O____O <---Pia
Tumayo ako at lumapit sa kanya...
Lumuhod.
"Pia, willing ka bang gawing official to?" at hinawakan ko ang kamay niya kung saan
niya sinuot ang singsing.
At doon ay napahikbi siya.
"Mahal ko..." -ako.
"Hm?" -siya.
"Will you marry me?" -ako.

Natawa siya.
Ngumiti.
Hinigop muna ang sipon bago sumagot.
"Oo." at ngumiti siya.
Napatayo ako.
"YES!!! WHOOOOHHHH!!!!!" sigaw ko.
At...
*sabog confetti***
Natatawa siya.
Niyakap ko siya.
Pinahiran ang mga luha niya.
"Tama na ang iyak ha? Ayokong ma stress ka. Ang baby natin baka maapektuhan." sabi
ko.
"Opo." -siya.
"Promise, I'll be the best husband at father. Hindi kita iiwan ngayon apat na tayo
sa pamilya." -ako.
Natawa siya.
"Mahal na mahal kita, Sophia." -ako.
"Mahal na mahal din kita, Ian." -siya.
And we kissed...
At nagsisigawan ang mga staff na nandoon.
__________
Pia sa parking lot habang inaamin kay Ian ang lahat ----->
sorry kung parang hindi masyadong maganda ang update. simple lang ang proposal ni
Ian. pero bet na bet ko. gusto ko kasi ang simple kaya please no hate comments :(
YESSS!!! ano kaya ang susunod? Kasalan? O sawsawan? I'm talking about Lyca and
Jam... remember, buhay pa ang dalawa.
*evil laugh*
mahal kong readers na nagsusubaybay ng love story ni Pia-Ian, salamat sa paghintay

ng updates ha? natouch ako
sobra sa mga positive feedbacks niyo.
GO PIA-IAN. O PIYAYAN! Yun yung tawag ni LuckyVampire sa loveteam nila eh. HAHAHA ♥
PIA'S POV
Hindi ako makapaniwala sa nangyari last week.

Umamin ako kay Ian sa nararamdaman ko para sa kanya. And it end up na mutual pala
ang feelings namin. Mahal niya ako.
I've never been this happy my whole life.
Plus may bago na kaming miyembro sa pamilya.
:)
May lakad ako ngayon. I'm meeting Ashley, a friend. Sabi kasi ni Ian na maghanap
ako ng magaling na designer ng wedding gown. Sabi niya din na sasamahan niya ako.
Pero busy siya at busy din si Max kaya si Ashley nalang ang pinakiusapan ko na
samahan ako.
Nakasakay ako ng taxi ngayon.
At may traffic sa unahan.
3:00 ang usapan namin ni Ashley. 3:55 na at ang layo-layo ko pa.
"Ano po ang meron?" tanong ko sa taxi driver.
"Parang may nagbanggaan po." sagot ni manong.
"Ah." tiningnan ko ang relo ko..
3:56 pm.
"Manong dito nalang po ako, eto pambayad." sabi ko at bumaba ako sa kotse.
Naglakad ako.
Dinaanan ko ang may nadisgrasya.
But it turned out na hindi pala yun disgrasya/
May kotse palang nakahinto sa intersection.
Hindi ko na lang sana yun papansinin pero pagtingin ko sa sakay ay...
"Lyca?"
Nagfocus ang mga mata ko.
Si Lyca nga!
Agad kong linapitan ang sasakyan niya.
Dumaan ako sa mga nagsisiksikan na mga kotse.
Ang ingay ng mga busina ng mga sasakyan.
Halos mabingi ako pero linapitan ko pa din ang kotse ni Lyca.
"Lyca!" -ako.
Pagharap niya sa akin ay na-smudge ang make-up niya at pulang pula ang mata niya.
"Pia." mangiyak-ngiyak niyang sabi.

"A-anong ginagawa mo dito? You're causing traffic." sabi ko.
"Pia di ko na kaya to." -Lyca
"Tumabi ka, ako na ang mag-drive." sabi ko.
Buti nalang at medyo alam ko kung pano magdrive kasi part-time driver ako noon nung
wala pa akong klarong trabaho.
"Pia." -Lyca.
"Sige na. Mag-usap tayo somewhere." sabi ko.
Lumipat siya sa passenger seat.
Agad naman akong sumakay sa kotse.
Pinaandar ko ang makina at nakiraan ako sa mga nagsisiksikan na mga kotse.
Nakalabas na kami sa traffic.
Tinawagan ko si Ashley.
"Bes, mamaya na lang tayo magkita kasi may emergency ako ngayon eh. May nangyari."
sabi ko.
Mabuti naman at understanding ang kaibigan ko at pumayag siya.
"Saan ba ang bahay niyo?" tanong ko kay Lyca.

Hindi siya sumagot.
Edi naisipan kong ihinto nalang ang kotse sa daan na di masyadong dinadaanan ng mga
sasakyan.
I pulled over.
Patuloy pa din sa pag-iiyak si Lyca.
"Gusto mo bang pag-usapan natin yan?" tanong ko sa kanya.
Humihikbi siya.
Suminghot muna siya bago niya ako hinarap.
"Pia, ang sakit-sakit." sabi niya.
"Ano ang masakit?" -ako.
"Mahal na mahal ko siya." sabi niya. "Mahal na mahal. Kaya ko gawin lahat para sa
kanya."
"Eh anong problema doon?"
"Akala ko kasi mahal niya ako. Ang sweet niya sakin. Naging kami noon. Sabi niya
mahal niya ako noon." mangiyak niyang sabi
Kaawa-awa pala itong babaeng ito.
:(
"Ano na plano mo ngayon?" tanong ko sa kanya.
"Pia tulungan mo ako. Gusto kong magkabalikan kami." sabi niya. "Diba magkaibigan
naman tayo?"
"O-oo naman. Pero hindi ko alam kung ano ang magagawa ko."
"Pia mangako ka na tutulungan mo akong magkabalikan kami."
"Paano kita tutulungan?"
"Gagawin mo ba lahat para hindi na ako masaktan, Pia?" tanong niya.
"O-oo."
"Pia magpromise ka sa akin. Ipangako mo na gagawin mo lahat ng magagawa mo

magkabalikan lamang kami ng mahal ko." sabi niya.,
"Pangako. Kaya taha na, ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak." sabi ko.
Niyakap niya ako.
"Salamat," sabi nya.
"S-sige, tama na. Wag ka nang umiyak." sabi ko.
Hinarap niya ako.
"Salamat ng marami, Pia." -Lyca.

Ngumiti lamang ako.
*******
"Bakit ka maaawa doon? Eh diba nga nakita mo silang magkasama ni Ian noon?" tanong
ni Ashley sakin.
Kinwento ko sa kanya ang nangyari kanina kung bakit ako late.
4:00 na ng hapon.
"Oo pero noon naman yun eh." sabi ko sabay inom ng juice. "Pero umiiyak yung tao,
at nakakaawan tingnan."
"Hm. Nakoooo, baka plano nya lang yan. Baka gusto niya si Ian kaya siya
nagdadramahan?"
"Ashley naman. Wag kang magsalita ng ganyan. nakakaawa siya kanina. Ang lungkot
niya."
"Sabi mo siya ang cause ng traffic kanina diba?"
Tumango ako.
"Baka plano niya lang iyan."
"Ashley naman. Wag ka ngang ganyan." sabi ko.
"Wala kasi akong tiwala sa babaeng iyon kahit hindi ko pa nakikita yun eh." sabi
niya. "Oh siya. Bilisan mo ang pag-iinom dahil pagkatapos mo may pupuntahan tayo."
****
"Wow, ang gaganda ng mga designs mo, Kix." sabi ko habang tinitingnan ang brochure
ni Kix ng mga wedding gowns na siya mismo ang nag-design.
Si Kix pala, ang kaibigan ni Ashley na designer. Hindi siya sikat pero ang gaganda
ng mga designs niya.
"Naku, salamat." -Kix
"Magkano ba ang cheapest wedding gown mo?" tanong ko.
"50 thousand. Pero handa lahat, pati na ang veil." sagot niya.
"NAKU! ANG MAHAL NAMAN!" -ako.
"Okay lang yan. Mayaman naman mapapangasawa mo," sabi ni Ashley.
*phone rings...*
Caller: Ian.
"Hello, hun?"
"Hun, kumusta ang meet up niyo ni Ashley?"
"Eto, tinitingnan ko ang mga designs ng kaibigan niya."
"Good. Choose the best wedding gown ha? The one that'll make you look like you're
the prettiest girl that ever existed."
"Masyado ka namang exagge, mahal. Pero may problema eh." -sabi ko.
"Ano?"
"Kasi ang mamahal," bulong ko.
"Okay lang yan. Wag mo tingnan ang presyo. At ano ba ang hindi ko kayang bayaran?"
"Wow ha. Sige sige dahil mamimili muna ako ha? Ingat ka. I love you."
"I love you most, future Mrs. Chua. Wag kang magpapapagod ha, ang baby natin."
"Oo na, sige na. Bye."
At binaba ko na ang tawag.
"Oh ano daw?" -Ashley.
"Sabi niya wag ko tingnan ang presyo." -ako.
Haaay.
Ang saya ko lang. Di ko inexpect na dadating ako sa punto na mamimili ako ng gown
para sa sarili kong kasal. If only si Ian ang kasama ko ngayon.
"What if magpagawa ka nalang ng bagong design ng wedding gown, besty?" -suhestiyon

ni Ashley.
What if nga ano?
Sounds nice.
Tiningnan ko si Kix.
"Naku, okay lang sakin yun." nakangiti niyang sagot kahit wala akong tinatanong.
"Okay lang ba, Kix?" -ako.
Tumango siya. "Oo, pwedeng pwede."
"Sige."
At nag-usap kami kung anong istilo ang gusto ko.
Gusto namin ni Ian na sa simbahan talaga ikasal.
"Gusto ko yung simple lang pero elegante. Yung punung-puno ng mamahaling sequins.
Gusto ko ako ang center of attraction. Gusto ko head-turner ang gown ko." sabi ko.
"Gayahin mo yung kina Maya at Sir Chief." sabi ni Ashley.
Binale-wala ko ang sinabi niya at nagpatuloy ako sa pag-iimagine ng wedding gown

ko.
"Gusto ko mas lalong ma in love si Ian sa akin pag nakita niya ako."
....
...
..
.
"Basta, gusto ko perfect ang wedding gown." pinal na sabi ko.
*********
"So, okay ka na dun?" tanong ni Ashley sa akin.
Nasa mall kami ngayon, killing time. Kasi hinihintay namin si Max dahil 6 siya mag-
off sa trabaho. Manonood kami ng movie.
Tumango ako.
"Ano ba ang feeling ng ikakasal?" tanong niya.
"Hmm..."
Napaisip ako.
Masaya.
Maganda.
Parang gusto kong iperfect lahat.
Ano pa ba?
"Pia?" -boses ng babae sa likuran ko.
Lumingon kaming dalawa ni Ashley.
"Lyca!" -ako.
"Siya?" -Ashley.
Lumapit si Lyca sa amin na nakangiti.
"How are you doing?" tanong ko.
"I'm fine. Thanks to you," sagot niya.
Aba parang hindi siya galing sa pag-iiyak kanina. Ang ganda pala ng babaeng ito.
Pero syempre, mas maganda ako. Love your own. ^___^
Siniko ako ni Ashley.
"Si Ashley nga pala, Lyca. Bestfriend ko." pagpapakilala ko.
Inilahad ni Lyca ang kamay para makipagkamayan sana pero hindi iyon tinanggap ni
Ashley.
Instead, tinanguhan niya lamang si Lyca.
"Sup?" -Ashley.
Ganito talaga si Ashley. Pero okay siyang kaibigan, sobra. Praning yan pero
sumusuporta yan sakin.
"So, san ang punta niyo ngayon, Pia?" tanong niya sakin.
*phone beeps*
Kay Ashley yun.
"Movie sana. Pero hinihintay pa namin si Max." sagot ko.
"Ah, excuse me muna ha." -Ashley. "Pia, hindi makakarating si Max kasi may
emergency at kailangan ng dagdag na nurses sa ospital."
Tumango lamang ako.
"Tamang tama dahil sa movie din ang punta ko!" -Lyca.
"Pia, parang hindi ko na gusto ito ha. Wag mo siyang isama. Wag. Wag. Wag." bulong
ni Ashley sa akin.
Siniko ko siya.
"Ano?" nakangiting tanong ni Lyca.
"Wala. S-sure, sama ka." -ako.
Narinig ko ang pag-TSK ni Ashley.
Tumawa si Lyca. "Tara."
At nanguna siya sa paglalakad.

Nakasunod lamang kami ni Ashley.
"Sabi kong wag. Distorbo lamang yan." bulong ni Ashley sakin.
"Hayaan mo na. Malungkot ang tao. Pakisamahan lang natin." bulong ko sa kanya.
Huminto kami sa may NOW SHOWING.
"Ano ang magandang panoorin?" tanong ni Lyca sa akin.
"Ano ba ang showing?" tanong ko.
"Call Center Girl, Catching Fire..."
"May NO OTHER WOMAN ba?" tanong ni Ashley.
"Diba tapos na yang mag showing sa sine?" tanong ko.
At saka ko pa na-gets ang ibig sabihin niya.
Linakihan ko siya ng mata.
Manahimik ka diyan, Ashley.
Ngumiti lamang si Lyca. "Anong sabi mo?"
"NO OTHER WOMAN, gusto ko sana yun. Di ko yun napanood sa sine." sagot ni Ashley.
"Poor you." -Lyca.
Please Lyca wag mong patulan si Ashley kung ayaw mo ng bonggang gulo.
Tss.
Bago makapagsagot si Ashley, ako na ang sumagot.
"Catching Fire nalang." sabi ko at hinila ko si Ashley papuntang movie world.
Sumunod naman si Lyca.
"Tatlong ticket, Catching Fire," sabi ko sa babae.
"450 po lahat." -babae.
Kukuha sana ako ng ibabayad nang pigilan ako ni Lyca.
"Ako na."
"Ay hindi, ako na."

-ako.
"Ako na kasi. Treat ko to sa inyo." -Lyca.
"Miss eto." -Ashley, at binigyan ng 500 ang babae.
Tiningnan namin ni Lyca si Ashley.
"Ano? Edi tapos." sabi niya at tinanggap ang ticket. "Tara na."
**********
kakatapos lang ng palabas nung tumawag si Ian sa akin.
"Mahal? Nasa Robinsons kami. Kakatapos lang ng palabas. Ano? Nandito ka? Sige
sige," at binaba ko.
Nandito si Ian kasama niya si Brennan.
Salamat at makikita ko na ang mga mahal ko sa buhay ngayong araw na ito.
"Was that Ian?" tanong ni Lyca.
Tumango ako.
"Bakit?" -Ashley.
Siniko ko naman siya.
"Nagtatanong lang." sagot ni Lyca.
"Interesado ka?" -Ashley.
Huminto si Lyca sa paglalakad.
"Got any problem with me? Kanina ka pa." sabi ni Lyca.
NAKUUUU.
>________<
"Ashley," sabi ko.
Sasagot sana si Ashley nang dumating si Ian.
"Oh, nandyan na ang Mahal na Hari mo, Pia." sabi niya sakin.
Napangiti ako.
Karga ni Ian si Brennan.
"Hello, loves." sabi ko at hinalikan ko si Brennan.
"Si daddy walang kiss?" tanong ni Ian.
"Ma...mmmaa.." natatawang sabi ni Brennan.
"Naku ang baby ko nagsalita na naman," -ako.
"Kiss." -Ian.
At hinalikan ko siya sa pisngi pero lumingon siya.
Edi sa lips napunta ang halik.
^____^
"Sweet niyo naman," pagpaparinig ni Ashley.

"Uy, pareng Ashley." sabi ni Ian. "Lyca?"
Ngumiti si Lyca. "Hi."
"Anong ginagawa mo dito?" -Ian.
"Magkasama kami." ako na ang sumagot.
Parang biglang nag-iba ang mood ni Ian.
"tara na?" -ako.
"tara." -Ian.
"Ashley, sama ka? Lyca, ikaw?" -ako.
"May kotse ako, remember?" -Ashley.
"Actually, wala akong ride." -Lyca.
"Edi sakay ka sakin. Ako maghatid sayo." -Ashley.
"Wag." -ako.
Kasi alam ko na kung magsasama silang dalawa eh gulo lang ang mangyayari. Medyo
maldita pa naman iyang si Lyca.
"Pia!" sabi ni Ashley at pinaglakihan ako ng mata.

Hindi ako nagpatalo at linakihan ko din siya ng mata.
"Let's go." sabi ni Ian.
"Sama ka samin, Lyca." sabi ko.
Sumunod si Lyca.
"Bye, Ash." sabi ko.
"Bye, para." -Ian.
.....
...
IAN'S POV
Hindi ko alam kung paano nagkasama sina Lyca at Pia. Pero ang ayaw ko lang, ang
pressence ng babaeng ito.
"Mahal, mauna muna kayo. Mag-cr lang ako." paalam ni Pia.
Karga ko si Brennan.
And this is getting worst.
-___-
Naglakad ako patungong parking lot.
Sumunod si Lyca.
Naabot ko na ang kotse. Bubuksan ko na sana nang...
"Ian." -Lyca.
Hindi ko siya hinarap.
"Ian." -Lyca at pinilit akong humarap sa akin.
"Ano?"
"Ian, please. baka magbago pa ang isip mo. Try to compare me and Pia. mas bagay
tayo. i can be a good mom to Brennan. Please." mangiyak-ngiyak niyang sabi.
"Lyca pwede ba? Mahal ko ang tao. Ikaw, I don't like you. And I don't want your
hands on my son." sagot ko. "Masaya na ako. Dapat ikaw din."
"Pero--"
"I know dala mo ang kotse mo, kaya please. Tantanan mo na ako." -ako.
"Ian naman eh!" -Lyca.
Binuksan ko ang pinto ng kotse at pumasok sa loob.
Sinarhan.
"MAHAL KITA! AT HINDI KO HAHAYAAN ANG SINUMAN NA MAWALA KA SA AKIN! TANDAAN MO YAN!
AKIN KA LANG! AKIN!" pagsisigaw ni Lyca sa harap ng kotse ko at umalis.
I sighed.
Ano ba ang gagawin ko para pabayaan niya na ako?
Nakakainis.
Nakakairita.
Pero rinerespeto ko siya dahil babae sya.
Maya-maya ay nakikita ko si Pia na papalapit.
Pumasok siya sa kotse.
"San si Lyca?" -Pia.
"She can't wait for you. She said she has some appointment kaya nag-taxi nalang."
sagot ko at pinaandar ang kotse.
"Ian?" -Pia.
Tiningnan ko siya.
Kinakarga niya na ngayon ang anak namin.
"Mahal kita." -Pia.
Ngumiti ako at agad na nawala ang inis ko.

"Mahal din kita, wifey." -ako.
At lumabas na kami sa parking lot.
_________________
IAN sa parking lot ♥ ---------------->
SO HOOOOOOOOOOT
IAN'S POV
Honestly speaking, Lyca's getting into my nerves. She's messing with my business.
She's ruining everything. Alam ko na kinukuha niya ang loob ng asawa ko.
At hindi ko na hihintayin na dadating sa punto na sasaktan niya si Pia. Yun ang

hindi ko hahayaang mangyari. Lalo na at buntis ang mahal ko ngayon.
One month nang buntis si Pia. At parang nagiging close na magkaibigan na sila ni
Lyca. Bumibisita na nga ang babaeng iyon sa bahay.
At siya na din ang dahilan ng mga konting away namin ni Pia.
Kasi ayokong dumadalaw si Lyca sa bahay. Ayokong kinakarga niya ang anak ko.
Ayokong maimpluwensyahan niya ang asawa ko.
While si Pia naman ay umiinsist na gusto niya talagang maging magkaibigan sila ni
Lyca.
The wedding is in two months.
Pia and I are excited pero habang nagkakalapit na yung THE DAY, mas madalas ang
away namin.
Sabi ni mama na natural lang daw iyon.
Ngayon ay hinihintay ko si Pia habang namimili ng masusuot na doll shoes sa kasal.
"Honey," nakangiti niyang ipinakita sa akin yung high heels na dala niya.
Binaba ko yung newspaper na binabasa ko.
"I told you, ayoko ng high heels. Buntis ka. Baka nakalimutan mo?" tanong ko sa
kanya.
Nagpout siya.
Ang cute talaga ng asawa ko.
Tumayo ako at niyakap ko siya.
"Tara, tulungan kitang pumili." sabi ko at hinila ko siya.
Nakatingin ako ngayon sa klase klaseng mga sapatos pambabae.
"Ang hirap palang mamili ano?" sabi ko at hinarap ko siya.
"Kaya nga tulungan mo ako. Hindi ko alam ano ang magandang tingnan sakin." sagot
niya.
"Walang babagay sayo." sabi ko.
"ANO SABI MO?" at pinaglakihan niya ako ng mga mata.

"Haaay." hinarap ko siya and I cupped her face. "Walang babagay sayo, ako lang. AKO
LANG." at hahalikan ko sana siya nang may...
"EHEMMM..."
Kaming dalawa ang napalingon.
"Lyca?" -Pia.
I rolled my eyes.
Panira ng moment talaga tong babaeng ito.
"Ano ang ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya at inakbayan ko si Pia.
"I'm shopping. Kayo?" nakangiti niyang sagot.
"Choosing Pia's shoes for the wedding," ako na ang nagsagot nun.
Naramdaman ko ang pag-shift ng mood niya. Parang nawala ang ngiti sa mukha niya at
pinalitan ng lungkot.
"Ah." binaling niya ang atensyon kay Pia. "Gusto mo tulungan kita?"
"Ako na." sabi ko.
"Ano ka ba," sabi ni Pia sa akin. "Wala kang alam sa mga taste ng babae."
"Wala nga pero alam ko taste mo." sagot ko.

"Tsss." -Pia. "Lyca tulungan mo ako?"
Nakangiting tumango si Lyca.
Tumabi ako.
Bumalik sa pagkaupo.
Bumalik sa pagbabasa ng dyaryo.
PIA'S POV
Hindi ko inaasahan na dadating si Lyca kanina. Edi parang naputol ang bonding namin
ng mapapangasawa ko.
Tsss. -___-
Pero okay lang.
Nakikisama lamang ako sa kanya.
Ngayon ay sabi niya gusto niyang mag-lunch with me.
Si Ian naman ay may urgent meeting kaya kinailangan niyang umalis.
So he left the both of us sa mall.
Pumunta kami sa desenteng restaurant at doon kumain.

Habang umoorder...
"Pia." at hinawakan niya ang kamay ko.
"Lyca?" -ako.
Hinigpitan niya ang paghawak ng kamay ko.
"May gusto akong ipagtapat." sabi niya.
Bakit parang kinakabahan ako?
"A-ano yun?" tanong ko.
Tiningnan niya ako ng matagal sa mga mata.
"Lyca?"
Umiling siya. "Maybe now's not the right time. Sige umorder na muna tayo." sabi
niya.
"S-sige."
IAN'S POV
Hindi ko nasamahan si Pia dahil may meeting kami.
Kahit nasa meeting ay hindi ko maalis ang isipan kina Lyca at Pia.
I know what Lyca can do.
She's a selfish,
Self-centered,
Thoughtless,
Pathetic,
Cruel BITCH.
She's capable of doing anything to anyone.
At alam ko na masama ang loob niya kay Pia dahil si Pia ang papakasalan ko.
"Bro?" -Jam.
Gumulantang ako.
"I knocked pero hindi mo napansin," sabi niya.
Nasa office na ako ngayon.
Di ko man lang napansin na pumasok si Jam.
Umayos ako sa pagkakaupo.

"Something bugging you? You seem distracted." dagdag pa niya at umupo sa harap ko.
I've told you na okay na kami ni Jam ano?
But I still don't trust him.
He once visited me sa bahay, and it seemed like hindi ako ang binisita niya--SI
PIA.
-___-
"W-wala lang ito." sagot ko.
"Lyca filed a leave for a day dahil may gagawin daw siya ngayon." -Jam.
Hindi ko iyon pinansin.
"I know she's out with Pia." -Jam.
Hindi pa din ako nagsalita.
I tried to keep myself busy and look like I don't care.
"You know Lyca's not over you right?" -Jam.
"Jam please, masakit ang ulo ko." -mahina kong sabi.
"She's capable of doing anything just to get you back. Even that meant hurting
Pia." -Jam.
Tiningnan ko siya.
"I like Pia pero rinerespeto ko ang status niyo. Pero sa oras na saktan siya ni
Lyca at uupo ka lamang diyan, I won't sit back and do the same. I will do
everything to protect Pia. Even if I have to take her away from you." sabi ni Jam.
Napatayo ako.
"You can't do that!" -mataas ang boses ko.
"Of course I can." cool niyang sabi. "Basta put that in mind. If you can't protect
her, I WILL."
At lumabas siya na hindi nagpaalam.
Nanginit ang buong katawan ko sa galit.
Naiinis ako kay Jam.
Hindi siya dapat nakikialam sa buhay ko at kay Pia.
And about Lyca, I will handle her.
If you can't protect her, I WILL.
I WILL.
I.
"Aisshh! Mas nalilito ako neto!"
Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang number ni Pia.

Mabuti at agad niyang sinagot iyon.
"San ka?" tanong ko. "Wala, namiss kita eh. Oh sige na at may gagawin pa ako dito.
Mahal din kita. Ingat ka ha?"
Oo. Para akong wala sa mood na makipag-usap pero kailangan ko lang kumustahin ang
bride ko.
Later at night at the same day...
habang nasa kama na kami ni Pia.
Nakayakap siya sa akin.
"Nakakatuwa lang ano? Nakakalakad na ng anak natin." sabi ni Pia.
Ngumisi ako. "Oo nga."
Hinarap niya ako.
Tinutukan.
"Ano?" -ako.
"Diba masama ang PMS?" tanong niya pagkatapos ay tumawa ng malakas.
"Hindi naman tayo nagse-sex ah?" -ako. "Teka, hinahamon mo ba ako hun?" and I
grinned.
Tumawa siya. "Naku hindi ah. Naisip ko lang kasi, hindi pa tayo kasal."
"Pero may anak na naman tayo, dalawa na nga." dagdag ko.
"Oo nga. Diba masama yun?"
"Hindi. Nauna lang talaga ang honeymoon." sagot ko.
"HAHAHAHAHA." -Pia.
At natahimik kaming dalawa.
"Mahal?" -Pia.
"Hmm?"
"Hindi ka ba naaawa kay Lyca?" -Pia.
"B-bakit naman?" -ako.
"Kasi--"
Hindi siya natapos sa pagsasalita nang mag-ring ang cellphone ko.
Si Kim.
Ang secretary ko.

Bumangon ako.
"Hello?"
"Hello boss? Eh kasi may problema ako eh."
"Ano yun?"
"Yung asawa ko manganganak na. Pwede po ba akong magpaalam at mag-leave kahit 3

weeks lang?"
Napaisip ako.
May asawa na si Kim. Manganganak na. Wala silang katulong kasi hindi niya afford.
I should be considerate right? Kasi buntis din asawa ko.
"Sige. But be sure to be back 3 weeks later ha? Baka pagkatapos ng 3 weeks ay
ilalagay mo sa mesa ko ang letter or resignation mo." biro ko.
"Di naman po sir. Kelangan ko din ng trabaho." natawa siya. "Salamat po talaga sir.
Sige po. Salamat talaga."
"Sige."
Bumangon si Pia.
"Sino yun?" tanong niya.
"Babae ko." biro ko.

-____-
"Joke lang." at niyakap ko siya. "Ikaw lang ang babae sa buhay ko. At ang prinsesa
natin--yan kung babae ang baby natin." sabi ko.
"Sus."
"Si Kim yun. Magle-leave siya for 3 weeks kasi nanganak asawa niya."
"Huh? Edi wala ka nang secretary?" tanong niya.
Tumango ako.
"Ako nalang?" nakangiti niyang sabi.
"Ayoko."
"Bakit? May ka-office romance ka ba?" tanong niya.
"Wala naman."
"Edi ako nalang. Sige na, miss ko na magtrabaho."
"P-paano si Brennan?"
"nandyan naman si Manang."
"Akala ko ayaw mo na lumaki ang anak natin sa ibang kamay?"
"Eh 3 weeks lang naman. Promise, magaling akong secretary." -Pia.

HAAAAAAAAAAAAAAAY.
"Ayokong nase-stress ka." sabi ko.
"Sige naaaa." -pilit niya.
"Sige na nga. Ang kulit." sabi ko.
And I pinched her cheeks.
"Aray!" sigaw niya at hinimas ang cheeks niya.
"San na nga tayo?" -ako.
"Huh?"
"Ah, PMS." sabi ko at hiniga siya.
ANOTHER GOOD NIGHT ♥
HAHAHA.
__________________
JAM ♥ --------------->
IAN'S POV
*work*
Npag-isip-isip ako sa sinabi ni Jam kahapon. Teka, does he have a thing for Pia?
Obviously.
-___-
Nakakainis din isipin ano na maraming nakikisawsaw sa amin.
Ayoko ng kahati lalo na sa atensyon ng taong mahal ko, ni Pia. Pero syempre,
exception ang mga anak ko dun.
"Ian."
That scared the shit out of me.
"Hell!" nabigla ako. "Don't you know how to knock?"
That was Lyca.
"Your door's open." sabi niya.
"Oh, maybe Pia forgot to close it. Anyways, ano yang dala mo?" tanong ko.
Yes. You heard it right. Ngayon na nagsimulang magtrabaho si Pia. Bilang secretary
ko.
"The report you asked." she answered.
Kinuha ko iyon.
As a workmate, Lyca's good. But as a friend? Malabo.
"Your hair's quite long, you should get a haircut." sabi ni Lyca.
Hindi ko siya pinansin.
"And you should eat well. You're becoming skinnier," dagdag niya.
Hindi ko pa din siya pinansin.
"You know if Pia can't take care of you well, it would be better if I'll do the--"
"Lyca pwede ba?! Nakakairita ka na!" -sigaw ko.
Yung mga empleyado na dumaan ay napatingin sa amin.
"You're not like that before!" -Lyca.
"Well that was before!"
"Yes! Before when we were still together!" -Lyca.
"You mean--back when hindi ko pa alam ang mga kalokohang ginagawa mo? Yan ba ang
ibig mong sabihin?!" -ako.
Maya-maya ay tumulo luha niya.
"Bakit ba ayaw mo na sa akin, Ian? Nagbago na naman ako ah?" -Lyca.
"Lyca, I'm with Pia now. Hindi mo ba yan kayang respetuin?" tanong ko.
"No! Hindi! You're mine in the first place! At alam ko na kontrata lang yang
pagkakaroon nyo ng anak. You're just feeling sorry dahil buntis siya ulit kaya
papakasalan mo sya!" sigaw ni Lyca.
"Wag ka ngang sumigaw! Baka may makarinig sayo!" -ako.
Buti soundproof and office ko, pero bukas ang pinto.
"Ian, I love you." -Lyca, lumapit na sakin.
"I did loved you. But you wasted it." sagot ko.
"Ian, please hayaan mo namang makabawi ako." -siya.
"Lyca."
I pity this girl. Sobrang desperada. Hindi niya ba naiintindihan na masaya na ako?
"Masaya na ako." -ako.
"Pero ako hindi!" -Lyca.
JAM'S POV
I was thinking of a plan to get Lyca away from Pia. Of course I can't just sit and
watch the show. Oo inaamin ko, I love Pia hindi dahil mahal din siya ni Ian.
Mahal ko siya dahil nakikita ko ang uniqueness niya, ang worth niya, matagal ko
nang nakikita ang ngayon pa lamang nakita ni Ian. And I fell in love with her the
moment I saw her.
And it made me happier na nakilala ko ang bestfriend niya. That was when I had a
minor accident and Max was the nurse who accomodate me. He's good looking but he's
gay.
I was going to tell him about me and Pia but pinangunahan niya ako.
-flashback-
"Okay na po ba yung braso niyo?" tanong ni Nurse Max.
"Okay na din, Max." -ako.
"Alam niyo po, ang gwapo at ang bait niyo. Di tulad nung ama ng anak ni Pia. Tss.
Nakakainis. Sana sa kagaya niyo mapunta ang bestfriend ko." sabi niya habang
chinecheck ang dextrose ko.
"Pia?"
"Sophia Villaflores po. Mabuti at malapit na siyang aalis sa buhay ni Ian--ang

lalaking nanggamit sa kanya. Kawawang bestfriend." -Max.
Natawa ako. "Ipakilala mo sya sakin."
"Talaga po?" naliwanagan ang mukha ni Nurse Max. "Nako, wag po kayong mag-alala. Sa
araw na aalis na sya sa buhay ni Ian, iseset up ko kayo. parang gusto ko ito." at
tumawa siya bago lumabas sa silid.
-end of flashback-
Tama na nga tong pag-iisip ko kasi baka pagalitan pa ako ni Ian pag di ko napasa
itong report on time.
Tumayo ako sa kinauupuan, lumabas sa office ko, at papasok na sana sa office ni Ian
nang...
"No! Hindi! You're mine in the first place! At alam ko na kontrata lang yang
pagkakaroon nyo ng anak. You're just feeling sorry dahil buntis siya ulit kaya
papakasalan mo sya!" pagsisigaw ni Lyca.
How did they end up like this? Pati ba naman sa office, ganito ang asta ni Lyca?
Desperada lang talaga?
"Wag ka ngang sumigaw! Baka may makarinig sayo!" narinig kong sabi ni Ian.
Nakatayo lamang ako sa labas ng pinto, nakikinig. Kahit ayokong mag-eavesdrop pero
naririnig ko eh, bukas kasi ang pinto.
"Ian, I love you." nakita kong lumapit si Lyca kay Ian.
"I did loved you. But you wasted it." sagot ni Ian.
Bakit ba kasi dito sila nageeksena? Mamaya ay makita ito ni Pia. Ayokong masaktan
yun.
"Ian, please hayaan mo namang makabawi ako." pagmamakaawa ni Lyca.
Agad nanakaw ang tingin ko sa paparating na si Pia na nakangiti habang dala-dala

ang isang mug ng kape.
"Pia!" at hininto ko siya.
"J-Jam, ginulat mo ako." sabi niya.
"H-halika, samahan mo muna ako." -at hinila ko siya.
"Teka, teka. Ang kape!" sabi niya.
bahala na pero hinila ko pa din siya/

Pumasok kami sa elevator.
Sa loob.
"San ba tayo pupunta? Ibibigay ko pa sana itong kape kay Ian. Baka mapatay ako
nun," sabi niya.
"M-may urgent meeting." palusot ko. "At gusto kong gamitin ang oras na ito para
makipag-usap sayo."
"Saan? Tungkol saan?"
*bumukas ang elevator*
Nasa rooftop kami ng building.
Maganda doon kasi parang ginawang open lounge ng kompanya. May mga upuan, may mga
tanim, meron ding mini-basketball court pero isang ring lang.
"Wow! Ang ganda pala dito!" napamangha siya.
Hooo! Medyo nawala ang kaba ko.
Dumungaw siya sa baba.
"Nahihilo ako." sabi niya.
Agad ko naman siyang linapitan at tinulungan.
"Okay ka lang?' -ako.

"Ano ka ba? Oo syempre. Nahilo lang ako dahil sa nakita ko. Ang lalim!" sabi niya
at tinuro ang ibaba sa building.
natawa ako. "Tara upo muna."
Ang ganda ng babaeng ito. At ngayong magkakababy siya ulit, parang mas gumanda
siya. Mas blooming. At mas naiinlove ako.
Haaay. Kung hindi pa ikaw ang pakakasalan ng pinsan ko, liligawan talaga kita.
Ang hirap makahanap ng babaeng tulad ni Pia. Mabuti naman at narealize na ni Ian
yun.
Hindi naman dahil sa mahal ko si Pia ay aagawin ko siya.
Dahil mahal ko sya, susuportaan ko ang kaligayahan niya.
Hindi gaya ni Lyca na gagawin lahat para makuha ang mahal niya. That's selfish.
And I'm not selfish.
I'd love to but I can't.
"Huy!" -Pia.
"Huh?"
"Akala ko ba may sasabihin ka?" tanong niya sa akin.
Tama! Yung palusot ko kanina. Ano kaya ang sasabihin ko?

"Ah, eh, nakalimutan ko eh." sagot ko sabay kamot sa ulo.
"Tss. Dinala mo ako dito tapos kakalimutan mo lang ang sasabihin mo?" -siya,
*pout*. "Di bale, remember it and tell me later, okay?"
Tumango ako.
Haaay.
See? That's why I like her.
Nag ring ang cellphone niya.
"Hello? Akala ko ba may meeting ka sabi ni Jam? Huh? Sige sige. Wag ka ngang
magalit! Eto na nga at dala ko na! Oo pupunta na ako dyan," narinig kong sabi niya
at binaba ang tawag.
Hinarap niya ako.
"Jam, mauna na ako ha? Kasi ayun nagalit si bossing Ian. Wala naman pala siyang
meeting eh," sabi niya sakin.
"Sige, ingat ka." ang tangi ko lang masabi.
Nginitian niya lamang ako.
Hindi ko hahayaang saktan ka ni Lyca. Ayokong masaktan ka, Pia. Ayoko. Kung di ka
kayang protektahan ni Ian, ako ang poprotekta sa iyo. At ilalayo kita sa mga
sumasakit sayo.
LYCA'S POV
Hindi ko hahayaan ang Pia na iyan na kunin ang mga pinaghirapan ko.
Akin si Ian. Akin!
Leche naman! Bakit ba haharang-harang yang bruhang Pia na iyan? Bitch pa sya sakin!
Kasi nagpabuntis siya kahit di kasal! Bakit di nalang ako ang binuntis nung Ian na
iyon?
Di hamak na mas mayaman, mas maganda, mas sexy, at mas may appeal ako sa babaeng
iyon.
Tss.
I will do everything to get Ian back.
Sasagasaan ko ang sinumang haharang sa daan ko.
I will change my tactics.
I have to make Pia hate Ian.
At para siya na ang kusang mang-iwan sa mahal kong si Ian.
At pag nangyari iyon, I will comfort and be there for Ian hanggang sa makita niyang
ako ang tunay na nagmamahal sa kanya at hindi ko siya iiwan.
I will do this in the name of love.
I have to make plans as soon as possible.
Kasi mas mahihirapan akong paghiwalayin ang dalawa kung maikasal na sila.
I have to do something.
I have to.
Nakita ko ang impaktang si Pia na dumaan at sa tantya ko ay tinawag siya ni Ian.
"Hi, Lyca," bati niya sa akin.
I rolled my eyes.
Hindi ko siya pinansin.
I hate her.
That slut.
Akin si Ian. Akin.
____________
LYCA ----------->
LYCA'S POV
I have to come up with a plan.
Think. Think. Think.
Ian is hard at the outside but he has a softheart. So...

What if magsakit-sakitan nalang ako at tatawagan ko siya?
Good.
It's 9 in the evening. I better use my talent in drama.
Nasa condo ako, nakaupo sa sofa, nakahawak sa cellphone ko. Ida-dial ko na ang
number ni Ian.
*dial dial*
*ring*
Hindi sinasagot.
*dial*
*ring*
Hello?
"Ian," sabi ko, trying to sound like I'm running out of breath.
Anong problema?
He sounded like he cares. HAHA. Good.
*hinga ng malalim* "H-hindi ako makahinga."
*hingal-hingal*
Okay ka lang? Ikaw lang ba dyan?
"O-oo."
Alam mo namang di ka pwedeng mag-isa! Wait, I'm coming.
At binaba niya ang telepono.
HAHAHA.
Ano kaya ang reaction ni Pia kung marinig niya ang mga sinasabi ni Ian kanina?
HAHAHA.
Best actress to. Pang FAMAS.
Hindi na ako nagpaganda. Okay na ako eh.
Maganda na ako.
Kaya nakaupo na lamang ako sa sofa at hinayaan kong hindi naka-lock ang pintuan.
PIA'S POV
Nakahiga na kami ni Ian sa kama, pero nasa gitna si Brennan.
Nagkakatuwaan kami dahil nakakatuwa ang mga ngiti ng anak naming dalawa.
Biglang nag-ring ang telepono ni Ian.

"Hello? Anong problema? Okay ka lang? Ikaw lang ba dyan? Alam mo namang di ka
pwedeng mag-isa! Wait, I'm coming."
At binaba niya ang telepono.
"Sino yun?" tanong ko, nakahiga sa kama.
"A friend." sagot niya at agad na bumangon.
Nagbihis siya.
"Dyan ka muna. Babalik ako." bilin niya. "Don't wait for me. basta uuwi ako."
"Okay."
Then I watched him leave.
Sino ba yun at ang bilis magbihis ni Ian?
Baka kaibigan lang na nahihirapan, o di kaya brokenhearted, o may problema. Okay

lang yun. Naiintindihan ko naman.
IAN'S POV
I felt bad when I told Pia na it was a friend who called.
I only told her that kasi ayokong mag over think siya. Buntis pa naman siya. baka
mastress.
Nagmamadali lamang ako dahil alam kong may asthma si Lyca, the severe type of
asthma. She could die of it.
Alam ko dahil we've dated once and one time inatake siya ng sakit niya.
Agad ko siyang pinuntahan sa condo niya.
I opened her door.
Why is this not locked?
Anyways, pumasok ako only to see her sitting on the sofa at hawak ang inhaler niya.
Linapitan ko siya, nasa harap niya ako.
"Bakit ka inatake?" tanong ko sa kanya.
"Ian!" sabi nya at niyakap niya ako.
I put my hands up.
"Lyca, tell me why."
She let go of me.
"I was crying the whole night thinking of our conversation last time and I felt
really sad." naiiyak niyang sagot.
"Hush. Don't cry. Baka mapaano ka." sabi ko.
"I know I shouldn't--call but I know no one--to call except you." dagdag pa niya.
Tumayo ako at kumuha ng isang basong tubig.
Dinala ko sa kanya.
"Drink." sabi ko.
Kinuha ko ang inhaler na hinahawakan niya.
"Why are you using this? Alam mo namang hindi ito gumagana sa asthma mo," sabi ko.
"S-sorry," at naiiyak na naman siya.
"God. Lyca, stop crying." sabi ko sa kanya.
"Kasi--kasi--kasi di mo na ako mahal." sabi niya. "At--at--at--"
"At ano?" -ako.
"At--balak ni tito na palitan ako s--sa GAZE." dagdag niya.
"Why would he do that?" -tanong ko.
"E-ewan ko. D-di ko al-lam." she was stammering due to the need of catching her
breath.
Tiningnan ko siya.
She's struggling.
"Dalhin kita sa ospital?" tanong ko.
Umiiling siya.
"N-no. I can be fine h-here. Okay na ak-o nito." sabi niya. "I just need to
rrrest."
Umuubo siya.
"Okay," sabi ko.
"Please p-pakiusapan mo si t-tito na wag a-ako palitan Ian please." sabi niya.
"Oo. Wag ka nalang magsalita kasi alam ko nahihirapan ka."
"Thank you." sabi niya.
I kept her company hanggang sa parang nakatulog siya sa balikat ko.
She can't lie down kasi baka mag-worsen ang kanyang kondisyon, so I let her rest
her head on my shoulder.
Dahan-dahan ko siyang pinapahiga nang magsalita siya.
"Please don't leave me tonight," sabi niya kahit nakapikit.
"Pero..."
"Baka atakihin ako ulit." sabi niya at ubo.
Napabuntong-hininga na lamang ako.
"Okay. Let me just call Pia." sabi ko.
Lumabas muna ako sa kwarto niya para tawagan si Pia.
*dial dial*
"Mahal? Tulog ka na? Parang di ako makakauwi ngayong gabi kasi kailangan ako ng
kaibigan ko eh. Pasensya na talaga ha? May sakit kasi siya. Salamat mahal. I love
you so much. Matulog ka ulit. Okay lang ako." sabi ko.
Mabuti at understanding si Pia.
I just hope hindi niya malalaman na si Lyca ang kasama ko. Kundi magseselos yun at
baka maghihinala.
Tiningnan ko ang cellphone ko.
"Lowbat na pala ako."
Pumasok ako.
Nakahiga na si Lyca.
"Lyca, pahiram ng charger ha?" tanong ko.
Tumango lang siya.

****
Sa single couch ako natulog.
Maaga akong nagising kaya maaga kong pinaghandaan ng pang-agahan si Lyca. Kahit
wala na kami at kahit di ko na siya mahal, she once became a part of me.
Set aside ko muna ang galit at inis na nararamdaman ko para dito. Kasi she needs
someone right now. At dahil ako ang nandito, ako ang someone na yan.
Nagluto ako ng noodles at nagtimpla ako ng gatas.
Sa sofa natulog si Lyca.
Gigisingin ko siya dahil uuwi pa ako sa bahay.
"Lyca."
Hindi siya gumalaw.
"Lyca. Gising na."
"Hmmm."
"Lyca."
Binuka niya ang mga mata at nang makita niya ako ay agad siyang napabangon.
"Ian," sabi niya.
"Kumain ka na kasi aalis na ako mamaya." sabi ko sa kanya.
Tumayo na siya.
Lyca's a sweet girl. Pero mahirap na talaga siyang pagkatiwalaan. She's a spoild
brat when she was in high school. She was a popular chick in college.
Akala ko ay magsa-succeed siya sa pangarap niya noong maging kilalang modelo. Pero
she ended up working in a company.
It's ironic kasi noon, she hated working for a company. She hated working for her
dad, for her lolo, and for her uncle, kaya nagpart time model siya sa modeling
agency ng kanyang ina.
We even planned our wedding before.
Hehe. Nakakatawa.
"Bakit?" tanong ni Lyca.
Ngayon ay kumakain na siya at nasa harap niya ako nakaupo, sinasamahan siyang
kumain.
"Huh?"
"You were smiling." sagot niya.
"Ay wala lang ito. May naalala lang." sabi ko.

"C'mon, share." sabi niya.
"Sige na nga." natawa ako. "Naalala ko lang kasi yung sabi mo noon na ayaw na ayaw
mong magtrabaho para sa lolo, papa, at uncle mo."
Natawa siya. "Ironic, huh?"
"Oo." -ako.
"Naalala mo din ba yung sabay tayong nag-skip ng classes tayong tatlo ni Bob para
manood ng movies at mag-tambay lang?" natatawa niyang tanong.
"I remembered that. You were so good at making excuse letters back then. Ginawan mo
nga kami ni Bob noon."
She was a fun company back then. So fun.
"We were like highschoolers when we were in college. I can't believe that. And you
looked like a korean geek because of your large classes."
Patuloy ang pagre-reminisce naming dalawa sa mga memories namin.
"Remembered when you took me on a date? At naiyak ako dahil walang flowers?"
paalala niya.
"HAHAHAHA. Oh that."
"At yun yung nagpropose ka gamit ang buhok ko at tinali mo sa ring finger ko? And
we both planned our future under the moon?" dagdag niya.
Hindi na ako nagsalita.

"But that was before, right? Funny because now you're marrying someone. And you'll
be doing all those things you promised me to that girl you're marrying." sabi niya
at natawa.
I stared at her.
She looked at me.
"Hala! 6:30 na pala! I gotta go, uuwi pa ako." paalam ko at tumayo na.
"Sure. Thanks for keepin me company last night," sabi niya.
"It's all good." sabi ko bago lumabas.
****
work
I was checking my mails when pumasok si Pia sa office ko.
"Bakit di kita macontact?" agad niyang tanong.
Mukhang galit ang asawa ko.
patay.
Teka! Naiwan ko kay Lyca ang phone ko.

Patay!
Sasagot na sana ako nang may pumasok.
Si Lyca!!!
"Ian, your phone." sabi niya at linagay sa desk ko. "Oh, good morning Pia."
Tiningnan niya ng masama si Lyca.
Lumabas na si Lyca at sinundan siya ni Pia/.
Pero sinarhan lang pala ni Pia ang pinto at bumalik siya sa kin.
"Bakit nasa kanya ang cell phone mo? Saan ka galing kagabi? Are you cheating on
me?" pagtatanong niya sakin.
"W-wait wait wait..." sabi ko.
"At umaga ka nang umuwi! Bakit? Nakikipag-sex ka ba dun sa bruhang iyon?!" tanong
pa niya.
"Pia!" -I tried to stop her from talking.
"And to think na inintindi kita dahil may KAIBIGAN kang nangingilangan sayo. Eh
baka KA-IBIGAN ang ibig mong sabihin?!" dagdag niya.
"Stop it!" sigaw ko. "Sa bahay tayo mag-usap! Wag dito! This is a work place!"
"Ah ganun? So you mean--sa bahay lang din tayo mag-on ganun? At dito, workmates
lang tayo?!" sigaw niya.
"SHUT UP!" sigaw ko.
"SHUT UP MO YANG MUKHA MO!!!" at hinagis niya sakin ang cellphone ko.
Tiningnan ko siyang nagmamadaling lumabas sa office ko.
At sinara niya pa ng malakas ang pinto.
Tiningnan ko ang basag na screen ng iPhone ko.
Saan ako magluluksa? Sa iPhone ko o kay Pia na galit sa akin?
How am I gonna explain this to her?
Tss.
Lumabas na ang tigre sa kaluluwa ni Pia.
PUTANG INA!!! PROBLEMA!!!
______________
PIA CRYING </3 ------------>
FAVOR? PLAY NIYO ANG SONG NA NASA MULTIMEDIA WHILE READING THIS CHAPTER. PLEASE. :)
_______________________
IAN'S POV
I was drinking my third bottle of beer tonight. My employees thought of going out
and grab some drinks after work kanina.
After the long week of endless meetings and tiresome schedule, they wanted to have
a break.
Ayoko sanang sumama pero pinilit nila ako. Kaya sumama ako.
Nandoon lahat. Si Jam, Pia, Lyca, and the rest of the gang.
They seem to be having fun.
Gatas ang pinainom ko kay Pia. Gusto niya sanang uminom ng alcoholic drinks pero di
sya pwede.
Habang kinukulit siya ng aking mga empleyado sa pagtatanong tungkol sa akin, ako
naman ay nasa isang sulok lang minamasdan sila na para bang mga bata at ako ang
yaya.
"Nakuuu, kaya pala bigla ka nalang nawala noon kahit bago ka pang nakapasok sa
kompanya," narinig kong sabi nang isang empleyadong babae.
"Bagay na bagay kayo best!" sigaw pa nung parang lasing na na si Kennan, empleyado
ko din.
"OO NGA!" sang-ayon ng lahat.
Nakikita ko si Lyca na nag-iisa lang din sa kabilang sulok.
She smiled at me.
Hindi ko siya pinansin at sa iniinom ko lang binuhos ang atensyon ko.
I saw her stand up kaya tumayo din ako at lumabas sa bar.
**Sa labas**
I was leaning on my car, tinatapos ang isang bote ng Stallion na Red Horse.
Nakita kong lumabas din si Lyca.
I hate this.
-___-
"Hey, loverboy." sabi niya sakin.
"Lyca please, you're drunk." sabi ko.
"No." natatawa niyang sagot. "I just want to congratulate you. For breaking my
heart."
I stared at her. Better not mind her, she's drunk. And she doesn't know anything
what she's doing.
Tumawa siya ng malakas.
"But I know you still want me. I know from those looks. I know I am the only one
who can supply your need of hot sex." sabi niya.
Then she took another step near me...
Then she tripped.
"LYCA!" -ako, at agad ko siyang sinalo.

Now she's in my arms.
I stared at her.
She was looking at me.
"You did like our hot sex last night, right?" tanong niya sa akin in a loud voice.
Ano ang pinagsasabi nito? Tss.
Drunk people -___-
Talking nonsense.
Umayos siya ng tayo. I rested my arms on my side. Hindi na ako nakayakap sa kanya
ngayon.
She laughed.
She put her arms around my neck and before I can protest, she kissed me.
!!!!
I was in shock. Hindi ako agad nakagalaw.
I can't feel my body.
What the hell?!!!
"LYCA!!!"
Nilingon ko kung sino iyon...
O_________O
PIA'S POV
Parang naa-annoy na ako sa mga tanong at pangungulit ng mga katrabaho ko. Palagi
nilang tinatanong ang tungkol sa amin ni Ian. Nakuuuu.
Tiningnan ko kung saan si Ian nakaupo. Nandyan lang siya kanina pero saan na siya
ngayon?
Saan kaya yun nagpunta? Bored ba? Oh nagtatampo kasi hindi ko siya napansin?
Mabuti at may dahilan ako para umalis muna. Mahanap nga ang mapapangasawa ko.
"Teka muna, cr muna ako." -paalam ko sa kanila.
"Sige, balik ka dito pagkatapos kasi hindi pa kami tapos." natatawang sabi ni Cham,
ang pinakamakulit sa grupo.
Di ko inasahan na ganito pala kasaya kasama ang mga katrabaho ko.
Buti nalang at naisipan nilang mag hang out kami ngayong gabi.
Umalis ako sa grupo at sinimulang hanapin si Ian.
"Saan kaya yun?" tanong ko.

Nagpunta ako sa may cr.
Nakita ko si Jam na lumabas sa cr ng mga lalaki.
"Pia." sabi niya.
"Nakita mo si Ian?" tanong ko.
"Wala eh. Hanapin natin?" tanong ko.
"Sige, ako nalang. Dun ka muna. Babalik lamang ako." paalam ko at umalis na doon.
Lumabas ako sa bar.
Nagbabaka-sakali na makita ko si Ian sa labas.
baka nagpapahangin lang.
At sa di kalayuan ay nakita ko siya kasama si Lyca sa labas.
Ano ginagawa nila dito?
Lalapit sana ako nang marinig ko ang sinabi ni Lyca.
"But I know you still want me. I know from those looks. I know I am the only one
who can supply your need of hot sex." narinig kong sabi ni Lyca.
Ano daw? HOT SEX?
May nangyari ba sa kanila kagabi nung kanina lang umaga nauwi?

PUTANG INA TONG MGA TAONG ITO!
Minasdan ko lamang sila.
Lumapit si Lyca kay Ian at natapilok ang bruha.
Sinadya niya lang ha?
"LYCA!" sinalo naman siya ni Ian, putang ina.
Ngayon ay nagkakayakapan ang mga puta. AISHHH! KAKAINIS!!!
Anong problema nang dalawang ito? nagkakatutukan?
Lagot ka saking Ian at Lyca ka. Papatayin ko kayong dalawa!
"You did like our hot sex last night, right?" tanong ni Lyca na dinig na dinig ko.
Di ko na kaya ito.
Kaya....
"LYCA!!!" sigaw ko at napasugod ako at linapitan sila.
Napatingin sila sa gawi ko.
Si Ian ay malamang na-shock.

Lumaki talaga mata niya ano?
Di siya nakapagsalita.
bahala na.
"Oh hey--" sabi ni Lyca pero bago niya pa matapos ang sinasabi ay hinila ko ang
buhok niya.
"Bruha ka!" sigaw ko at inilaglag siya sa lupa.
"Ano ba problema mo?" tanong niya, nakaupo sa sahig.
Tumayo siya.
hindi ako pinipigilan ni Ian?
Baka in-shock pa siya?
bahala siya.
"PAPATAYIN KITA!" sigaw ko kay Lyca.
At...
"Pia! Tama na!" sigaw ni Ian at hinawakan ang mga kamay ko.
"ANO BA? BITIWAN MO AKO! ISA KA PA!" sigaw ko sa kanya at isang malakas na sampal
ang naabot niya sa akin.
Nagsimula nang umanghang ang mga mata ko dahil sa pinipigilan ko ang sarili kong
maiyak.
Nilingon ko ulit si Lyca.
Ngayon ay naka-tayo na siya habang pinapagpag ang mga dumi na nakuha niya sa
pagkahulog sa lupa.
"BRUHA! HALIKA DITO! MAGTUTUOS TAYO!" sigaw ko at hinila ko ulit ang mataas niyang
buhok papalayo kay Ian.
"PIA! ANO BA? NASASAKTAN AKO!" pagsisigaw niya habang pinipigilan akong hilahin
siya.
"HINDI AKO TITIGIL! BITCH KA! NAAAWA NA SANA AKO SAYO! INAAHAS MO NAMAN PALA AKO
EH!"
"Pia!" sigaw ni Ian.
"WAG KANG MAKIALAM DITO IAN KUNG AYAW MONG ISABAY KO KAYONG DALAWA!"
"Stop that!" sigaw niya.
"DI MO NGA NAPIGILAN SARILI MONG LUMANDI, AKO PA KAYA KUNG PATAYIN KO ITO?!!" sigaw
ko.
Binitawan ko ang buhok ni Lyca.
Ngayon ay ang gulo na ng buhok nito.
"WALA KANG KARAPATAN KASI AKIN NAMAN SI IAN AT THE FIRST PLACE! PANAKIP BUTAS KA
LANG! PANAKIP BUTAS!" sigaw niya sakin.
"EH KUNG GANUN, BAKIT AKO ANG PAPAKASALAN NIYA?!" tanong ko.
"KASI NAAAWA SIYA SAYO. LALO NA NGAYON AT BUNTIS KA ULIT! ANG LANDI MO KASI!
NAGPADALA KA SA LARO NIYO!' sabi niya.
Teka, paano nya nalaman na laro lang iyon?
Sinabihan ba siya ni Ian?
"OH ANO? DI KA MAKAPAGSALITA?" sigaw ni Lyca. 'HAHAHA. KASI DI KA NAMAN TALAGA

MAHAL NI IAN! KASI HINDI PA SIYA NAKA-MOVE ON SA AMING DALAWA!"
Tumulo ang mga luha ko.
Hindi nagsasalita si Ian? Bago to ah?
Ano ba?
Naguguluhan ako.
"BRUHA KA!' sigaw ko.
Hihilahin ko sana ang buhok niya ulit nang unahan niya ako.
Ngayon ako ang hinihila niya pabalik sa harap ni Ian.
"IAN! SABIHIN MO SA KANYA!' sigaw ni Lyca.
"STOP HURTING, PIA, LYCA!" sigaw ni Ian.
"NO!" sigaw niya.

"STOP!" sigaw ni Ian, wala pa ding ginagawa.
Tintingnan niya lamang kami.
Minamasdan niya lamang si Lyca habang sinasaktan ako!
Hindi siya deserving Pia.
Hindi ka niya kayang ipagtanggol kahit sa babaeng ito!
Hindi ka pa naman ikakasal!
Tumakbo ka na!
May chance ka pang iwan siya!
Katulad lang siya ng ama mo!
Sasaktan ka.
Iiwan ka.
Hayaan mo na sila ni Brennan.
Tutal yan lang naman talaga ang kontrata niyo.
Dahil jan, nagkakilala kayo.
Tumakbo ka na at wag ka nang magpapakita pa sa kaniya.

Souvenir nalang yang anak niyo na dala-dala mo.
Tumutulo ang luha ko habang nakaupo sa lupa.
Si Lyca ay tiningnan si Ian, si Ian nakatingin sa akin.
"Ayaw mong maniwala?" tanong ni Lyca at agad niyang hinalikan si Ian.
Di ko na to kaya.
Masakit.
Ayoko na.
Sorry pero hindi ako matapang para ipaglaban ang nararamdaman ko, Ian.
Sorry.
"LYCA STOP IT!" sigaw ng papalapit na si Jam at hiniwalay silang dalawa.
Pilit kong tumayo.
Naramdaman kong sumakit ang tiyan ko.
"ARAY!" napasigaw ako.
"PIA!" si Jam at Ian.

Hinawakan ako ni Jam pero pinaalis siya ni Ian.
"Pia." sabi ni Ian at hinawakan ako.
Ayokong hawakan niya ako!
Nandidiri ako!
Tinanggal ko ang kamay niya sa braso ko.
Kahit sumasakit ang tiyan ko, tumakbo ako papalayo.
Tumawid ako sa pedestrian.
Di ko napansin na may kotse na paparating.
At...
"PIA!!!!" sigaw nila Jam at Ian.
JAM'S POV
I can't believe what happened. Things are happening too fast and it's all blurry.
Nasa labas ako ng emergency room. Agad naming dinala si Pia sa pinakamalapit na
hospital.
I just wish she's not loosing the baby. She's just a month pregnant. At alam kong
mahina ang kapit ng bata at one month.
Please.
Si Ian ay natutulala habang nakaupo, hinihintay kung ano man ang resulta.
Hindi ako mapakali. I don't know what to do.
To hate Ian? Or not?
bakit hindi niya nagawang pigilan si Lyca?
Why is he just looking at them a while ago?
Why didn't he stopped Pia?
Parang nagdilim ang paningin ko at linapitan ko si Ian.
"Ian," mahinahon ko siyang tinawag.,
"Oh?" tumayo siya.
At sinuntok ko siya.
"PUTA, JAM! BAKIT?!" tanong niya.
Ngayon ay dumudugo ang labi niya.
"I TOLD YOU IF YOU CAN'T PROTECT PIA, I WILL. TINGNAN MO ANONG NANGYAYARI NGAYON!
HINDI LANG NASAKTAN SI PIA! HER LIFE AND YOUR BABY'S LIFE IS IN DANGER, TOO!" sigaw
ko.
"HINDI KO ALAM!" sigaw ni Ian, naiiyak. "HINDI KO ALAM ANO ANG GAGAWIN KANINA. I
WAS SO SHOCKED. HINDI KO NAGAWANG AWATIN ANG DALAWA."
"That's a lame excuse, Ian!!!" sigaw ko sa kanya. "You're not worth it of the
girl's love!"
"WAG KANG MANGHIMASOK SA BUHAY NAMIN!"
"GAGAWIN KO KUNG ANO ANG GUSTO KO LALO

NA AT SI PIA ANG PINAG-UUSAPAN DITO! HINDI MO SIYA NAKAYANG IPAGTANGGOL KANINA,
WHAT ABOUT THE UPCOMING YEARS? HINDI KO YAN HAHAYAAN! I TOLD YOU, I AM NOT JUST
GOING TO SIT HERE AND WATCH THE GIRL I LOVE SUFFER!! SHE DOESN'T DESERVE THIS! SHE
DESERVES TO BE HAPPY!" sigaw ko.
Natigil kami nang lumabas ang doctor.
"Her heartbeat is slow, she's losing too much blood. Her body's weak. Who's the
husband?" tanong nito.
"Doc." nagsalita si Ian.
"Please sign this papers. It's either the mother will live, or both of them will
die." sabi nito.
"A-ano po ang ibig niyong sabihin?" tanong ko.
"There's no possibility na mabubuhay pa ang bata. The car hit her belly. And it
greatly affected the embryo."
Tumutulo ang mga luha ni Ian. Pati ako ay naiiyak na din.
"Save the mother's life." sabi ni Ian, naiiyak.
Di ko nakaya and I bursted out in tears.

I know Pia loves her new child so much.
And now she's losing it.
Just because of Lyca!!!
Hindi ko siya mapapatawad!
I wonder where that bitch's at.
Wag lang siyang magpakita sa akin.
I'm gonna kill her.
IAN'S POV
We are losing the baby.
Hindi ko mapapatawad ang sarili ko nito! Bakit? Bakit wala akong nagawa kanina?
Bakit ko hinayaang saktan siya ni Lyca?
Ngayon ay stable na lahat.
Pero wala nang bata sa tiyan ni Pia.
Nasa loob kami ng private room sa hospital.
Kaming dalawa ni Jam.

Hinihintay kung kailan gigising si Pia.
And then...
She showed a sign na gigising na siya.
Her fingers moved.
Nabuhayan ako ng loob.
Pero paano ko ito sasabihin sa kanya?
Bumuka na ang mga mata niya ng dahan-dahan.
"Pia?" -Jam.
"Jam. Ang baby ko?" tanong niya, sa boses niya ay parang nanghihina pa talaga siya.
Hindi ko gustong magsalita.
Ayoko.
I feel so guilty.
Liningon ako ni Jam.
Liningon ko naman siya.
"Okay lang ba ang baby ko?" tanong ni Pia.

Yumuko si Jam.
nagsisimulang umiyak si Pia.
"NAGTATANONG AKO MGA GAGO!" sigaw niya.
"Wag ka munang sumigaw, Pia. Nanghihina ka pa." sabi ko.
"Kumusta ang baby natin, Ian?!" tanong niya.
Naiiyak ako.
Umiyak ako.
Umiiyak ako habang sinasagot siya.
"W-wala na." tipid kong sagot.
At...
Hindi siya nakapagsalita.
Tumalikod lamang siya.
Pero alam kong umiiyak siya.
Mapatawad niya sana ako.

Sana.
Sana.
"Iwan niyo muna ako," sabi niya, bakas sa boses niya na umiiyak siya. "Please.
Pakiusap."
Naunang lumabas si Jam.
Sumunod ako.
___________________
PIA :( ------------------------------->
MAHAL KONG READER, PLEASE PLAY THE MULTIMEDIA WHILE READING THIS CHAPTER. PLEASE
PLEASE PLEASE PLEASE. AT I-REPLAY NIYO. :* SALAMAT.
________________________
IAN'S POV
Simula nung gabi ng aksidente, hanggang sa paglabas ni Pia sa ospital, hindi na

siya dito umuwi sa bahay. Alam kong kina Max muna siya tumitira.
Sinubukan ko siyang puntahan kina Max at kausapin pero ayaw niya akong kausap. Si
Max din ay galit sa akin. Sinubukan kong tawagan siya pero parang nag-iba na siya
ng number.
Ang laki talaga ng galit ni Pia sa akin ano?
I should've done something nung gabi ng aksidente. Kung pinigilan ko sana silang
dalawa ni Lyca na mag-away ay hindi iyon mangyayari. Nandito pa siya sa bahay
ngayon, inaaruga si Brennan, habang ako ay ipinaghahanda siya ng pang-agahan.
About Lyca, I never talked to her again since that night, although she tried
reaching me by any means. I asked her uncle na palitan si Lyca, I told Mr. Thompson
everything between the both of us and he asked sorry in behalf of his niece.
Sorry is not enough.
Hindi maibabalik nung sorry ang inosenteng bata sa tiyan ni Pia.
Pero sana madadala pa ng sorry at suyo ang mahal ko.
Mahal na mahal ko si Pia, at alam kong nasaktan ko siya ng lubusan.
Sana hindi nalang ako sumang-ayon sa night out na iyon. Sana nakipag-date nalang
ako sa asawa ko.
'Number not in use' ang lumabas sa cell phone ko nung sinubukan kong tawagan si
Max.
Pati ba naman si Max ay iniiwasan ako?
Gusto kong puntahan siya sa kanila Max pero naghihintay lamang ako ng magandang
tiyempo.
It's been 2 weeks since that incident. At alam ko na ang aga pa para makipag-usap
ako kay Pia.
Alam ko na hindi pa niya ako kakausapin.
Sana okay lang siya.

Sana kumakain siya sa tamang oras.
Sana hindi siya masyadong umiiyak sa gabi.
"Sir, kanina pa po iyak ng iyak si Brennan, ayaw tumigil." Sabi ni Manang Fe.
Dagdag pa si Brennan.
Kinuha ko ang anak ko mula sa mga braso ni Manang Fe.
"Miss na miss mo na din si mommy, baby ano?" tanong ko sa anak ko at di ko

mapigilan ang pagtulo ng aking luha.
"Sir, pabalikin niyo na po si ma'am. Ano po ba talaga ang nangyari at dalawang

linggo nang hindi umiiwi si Ma'am Pia?" tanong ni Manang Fe.
"May kasalanan ako sa kanya manang. Napakalaki ng kasalanan ko sa asawa ko," at sa

pagkasabing "asawa ko" at tuloy nang tumulo ng sunud-sunod ang mga luha ko.
Binigay ko sa kanya ang patuloy sa pag-iiyak na si Brennan.
"Sa taas muna ako manang," sabi ko.
"Pero sir-si Brennan." Sabi ni Manang pero di ko siya pinansin at nagpatuloy akong
umakyat sa itaas.
Kamusta na kaya si Pia? Sana patawarin niya ako. Mahal na mahal ko siya.
Mahal na mahal ko talaga siya.
*katok katok*
"Anak?"
boses yun ni mommy.
Naku paano to? Paano ko sasabihin sa kanya ang nangyari sa amin kina Pia? Paano?
Pinagbuksan ko si mommy.
"Ian," sabi niya at tiningnan ako.
"Mom," at sa pagkasabi ko nun ay niyakap niya ako.
"I heard." -mom.
"I'm sorry mom. I'm so sorry."
"Bakit ka sa akin nagsosorry? Dapat sa asawa mo," sabi ni mommy.
"How? She won't even talk to me for God's sake." At lumabas ako sa kwarto.
"She'll find her way back home, Ian. Just give her space. Namatayan ng bata ang
asawa mo. And as a mother who's expecting for a new baby, sobrang sakit nun pag
namatayan ka." Sabi ni mommy.
"Sir?" -umakyat si Manang Fe at karga si Brennan na tulog na. "May LBC po sa

labas."
LBC?
Iniwan ko ang ina ko at binaba ko ang sinasabing LBC ni Manang Fe.

"Sir, delivery po." At inabot nung delivery boy ng LBC ang papel at nag-sign ako.
Tapos may binigay siya sa aking maliit pero malapad na box.
Ano kaya ito?
Pumasok ako sa bahay habang hinay-hinay na binubuksan iyon.
Isang box.
Binuksan ko.
May papel. Kinuha ko iyon.
Letter?
Binasa ko.
Ian,
Kamusta ka na? Okay lang ako. Sobra akong nasaktan sa ginawa mo. At hanggang
ngayon, di ko pa naiimagine na wala na ang baby ko. Ang daming tanong sa isipan ko.
Kung bakit ako nahantong sa sitwasyong ito? Kung bakit kung kailan na tayo masaya,
doon pa papasok sa eksena si Lyca? Bakit kailangan mong lumabas sa bahay sa gitna
ng gabi at umaga nang umuwi para kay Lyca? Bakit di mo kailangang ipakita sa akin
na naghahalikan kayo ni Lyca? Bakit di mo kami pinigilan na mag-away? Bakit di mo
kayang pagsabihan si Lyca na ako ang mahal mo at wala na siya sa buhay mo? Mahal mo
pa ba siya? At kaya mo lang ba ako papakasalan dahil gagawin mo lamang akong
panakip butas? Bakit kailangang madamay ang baby sa tiyan ko? Bakit? Bakit ang
sakit? Alam mo namang first time kong ma-in love, dinahan-dahan mo sana ang
pagpapasakit sa akin. Ang sakit talaga, Ian.
Sa ngayon, di pa kita kayang patawarin. At sa tingin ko ay matatagalan pa na

patawarin kita. Kaya naisipan ko na hindi nalang natin itutuloy ang kasal. Kailan
ko ngayon ng time mag-isa. Ayoko munang Makita ka. Kung pwede kalimutan mo ako.
Si Brennan pala, palakihin mo siya ng mabuti ha? Kahit wala ako? Sinusunod ko lang
ang noon pa sana'y ginawa ko matapos ang kontrata natin. Wala sa kontrata na
mahalin natin ang isa't isa at magpakasal tayo. Hanapan mo ng mabuting ina si
Brennan ha? Wag mo siyang pabayaan.
Aalis muna ako. Lalayo ako. Hindi na ako magpapakita pa sa inyo. Hindi ko na kayo
gagambalain. Promise, lalayo ako.
At kung magkita man tayo ulit, just act na hindi tayo magkakilala ha?
Kahit masakit, susubukan kong kalimutan ang mga pinagdaanan natin. Oo, nagtagumpay
ka sa laro mo. It was the happiest one month of my life. Susubukan ko ding
kalimutan ka.
Nasa box pala yung binigay mong singsing sa akin. Ibigay mo yan sa nararapat na
babae para sa iyo.
Mahal na mahal kita. Pero suko na ako.
Pia
Sunid-sunod ang pagtulo ng mga luha ko habang binabasa ang sulat. Napaupo ako sa
sofa.
Totoo ba itong mga nababasa ko?
Kinuha ko yung box at tiningnan.
Nandoon ang singsing na binigay ko sa kanya.
Kinuha ko iyon.
"AHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!" sigaw ko sa loob ng bahay.
Aalis siya? Saan?
Agad akong lumabas, sumakay sa kotse ko, at pinaharurot papunta kina Max.
*****
"Saan si Pia? Saan siya pupunta?" tanong ko kay Max.
"Wag mo na siyang hanapin pa, Ian. She'd had enough. Please, pabayaan mo na ang
best friend ko." Sagot ni Max.
Nasa labas ako ngayon sa bahay niya.
Wala na daw si Pia doon.
"Please, Max. Mahal na mahal ko si Pia."
"At mahal na mahal ka din niya, Ian." Sabi ni Max. "Pero di pwede."
"Sabihin mo sa akin kung saan siya pupunta please."
"Hindi ko talaga alam, Ian. Basta nasa airport siya ngayon, 11:30 ang flight niya."
Flight? Aalis siya? Saan?
"SAAN?!" -ako.
"Yan ang hindi ko alam, Ian. Pasensya pero wala siyang sinabi sa akin. Ayaw niyang
sabihin sa akin." -Max.
"Sige. Salamat."
At agad kong pinaandar ang kotse ko, pupunta ako sa airport.
11:15.
Tang ina! 20 minutes ang drive mula dito hanggang sa airport! Sana walang traffic.
Sana.
Sana.
...
..
..
11:35naaa!!!
Nasa labas ako ng airport.
"Sir, di po talaga kayo pwedeng pumasok." Sabi nung guard.
Pero nagpumilit ako.
Pero marami sila. Di ako pwedeng magpumilit.
Nag-take off na pala ang eroplano. Hindi ko man lang alam kung saan patungo. Ayaw
din nila sabihin sa akin kung saan yun.
Wala na.
Wala na ang baby ko.
Wala na si Pia.
Wala na ang honeybee ko, ang asawa ko, ang mahal ko.
Bakit? Bakit kailangan pa itong mangyari sa akin?! Pia bakit? Ang sakit! Ang sakit!
Paano ko aalagaan ngayon ang anak natin mag-isa? Pia paano? Pia please bumalik ka.
Hindi mo man lang ako hinayaang magpaliwanag.
Pia mahal na mahal kita.
Mahal na mahal.
Hindi mo man lang din ako binigyan ng tsansang makapagpaalam sa iyo.
Pia!
How will I survive a day without you? Without the meal you're supposed to be
preparing early in the morning for me?
Paano ako mabubuhay nito? Nasanay ako na araw-araw kang makitang masayang inaaruga
ang anak natin.
Pia!
Patawad.
Mahal na mahal talaga kita.
"AHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!" sigaw ko sa loob ng kotse ko at sinusuntok-suntok ko ang

manibela ng kotse ko.
PIA'S POV
"Ready ka na?" tanong ni Jam sa akin.
Teka. Parang di ko kaya ito. Oo malaki ang galit ko kay Ian pero parang ayokong
umalis na gindi makapagpaalam sa kanya.
Mahal na mahal ko si Ian.
At hindi ko kayang iwan siya.
Pero ito ang kailangan ko.
Ang malayo.
Kaya nung nag-offer si Jam na sumama ako sa kanya sa States, sumang-ayon ako.
Simula nung paglabas ko sa ospital ay si Jam ang nag-aruga sa akin.
Kailangan ko to.
Kailangan ko munang magpakalayo.
Pia, you're strong.
Makakalimutan mo din si Ian.

Makakalimutan mo si Brennan.
Lahat.
"Oo." sabi ko.
At nagtungo na kami ni Jam sa airport.
Mami-miss ko ang anak ko.
Ang asawa ko.
Ang buhay ko noon.
Pero tapos na ang fairytale ko.
Kailangan ko itong tanggapin.
Hindi kami pwede ni Ian.
Mabubuhay ako.
Mabubuhay ako kahit wala si Ian.
Sasaya din ako.
Magiging okay na lahat.
Kakalimutan ko ang lahat nang nangyari sa aming dalawa.

Lahat.
__________________
IAN ---------------->
AFTER 6 YEARS...
IAN'S POV
It has been 6 long years since I've lost the love of my life.
At sa anim na taong iyon ay hindi ako tumigil sa paghahanap sa kanya.
Pero sabi nila, mahirap hanapin ang taong ayaw magpahanap.
Pero hinanap ko pa din siya.
May hi-nire akong mga private investigators.
But they failed to find Pia.

Kamusta na kaya siya?
Masaya na kaya siya?
Nakalimutan na niya nga ba kami ni Brennan?
"Daddy, daddy, I'm here!" narinig kong sigaw ni Brennan mula sa labas ng opisina
ko.
6 years old na si Brennan. Inalagaan ko siya katulad ng pag-alaga ni Pia sa kanya

noon. Hindi ko na din siya sinabihan tungkol sa totoong nangyari sa mommy niya.
At simula noon ay hindi na ako nagkaroon ng seryosong relasyon. I hooked up with

some women pero that was for pleasure purposes.
But still, hindi ko pa din mawala si Pia sa isipan ko.
Every single day ay umaasa akong makikita ko siya sa mall, sa park, kahit saan.
Miss ko na si Pia.
Sana bumalik na siya.
"Oh, Brennan." At kinarga ko ang anak ko.
Brennan grew up fast. Sana nasaksihan ni Pia ang paglaki ng anak namin. At kung
hindi pa yun nangyari yung nangyari 6 years ago, kasama ko din sana ang baby namin.
Haaay buhay.
</3
People told me to give up and stop looking for my bride.
Ayoko.
Pero I think it's time to.
It's time to let go of my feelings.
Pia's long gone.
She's abandoned me.
And it's all my fault.
If this is what will make me happy, I should forget about her.
Right?
Alam kong tama ang gagawin ko pero mas gusto kong umasa na babalik pa siya.
"Dad, you're sad?" tanong ng anak ko.
"No, honey. Dad is just missing mommy so much." Sabi ko sa kanya.
"Don't worry dad. Mommy's happy in heaven now," nakangiting sagot ng anak ko.
Oo, sinabi ko sa kanya na patay na ang mommy niya.
Hindi ko siya pinakita ng kahit anong picture ni Pia.

Ayoko.
Baka tutulad siya sa akin, aasa na babalik ang mommy niya.
"Yes, son. I'm sure mommy's happy wherever she is right now." Sabi ko sa kanya. "Do
you wanna go home?"
"No dad! You promised me we'll eat out!"
Oo nga din pala, nag-promise ako sa kanya kanina na sa labas kami maghahapunan kasi
wala si Manang Fe, umuwi. At wala na akong oras para ipagluto siya.
Lumipat na din pala kami ng bahay.
I occupied my grandparents' mansion near Manila, an hour ride from work. Planosana
nila mom at dad na ipagbili ang mansion na iyon kasi wala nang gamit, pero I
decided to live there.
So they let me and Brennan live their with Manang Fe, and the maids, the chauffeur,
and the hardineros.
Lolo and lola's place is quite large for the both of us [Brennan] kaya nag-hire ako
ng maraming katulong.
Matanda na din si Manang Fe para linisan ang buong mansion sa loob at labas.
"Okay, dad's just going to finish this report and we're off, okay?" sabi ko sa
kanya.
Tumango siya.
Pia, if only you're here.

PIA'S POV
It's been 6 years. And within these years, I managed to stand up and build up my
reputation and my career of course.
Kasama sa pag-migrate ko dito sa States ay ang pag-iba ng personalidad ko, at ng

identity ko. At sa lahat ng iyan ay kasama ko si Jam.
He's the one who's been there by my side when I was moving on and starting to make
a name for myself.
Ngayon, isa na akong bank manager at store owner ng isang ToyLand.
I'm successful.
I'm rich.
And I'm famously known as Karmin Velasco. That's what I'd like to be called.
Si Jam na nga lang ang tumatawag sa aking Pia.
Nakakatuwa lang.
Si mama ay sinusustentuhan ko pa din, at nakita ko na din ang ama ko. And we ended
up being business partners.
Hindi ko inakala na maabot ko pa ang buhay na ganito.

All thanks to Jam.
Kung hindi dahil sa kanya, nasa probinsya pa din ako ngayon, sume-serve ng pagkain
sa mga street-side kainan, o di kaya'y may mababa akong ranko sa kompanyang
pinagtatrabahuan ko.
Pero above all these things that's happening, minsa'y naaalala ko ang anak ko, at
ang ama niya.
Kumusta na kaya sila?
Naka-move on na ako sa nangyari. Matigas na ako ngayon.
Hindi na ako basta-bastang natutumba.
At balak kong balikan ang mga nanakit sa akin noon.
Babalikan ko sila at ipapatamasa ko sa kanila ang sakit na naramdaman ko noong

mababa pa ako.
Mahirap na akong apakan.
Mahirap na akong patumbahin.
I can even buy any company I want.
I'm a certified billionaire.
And I can buy any company with one signature.
"So, you're ready to go back to the Philippines and face the people who hurt you?"
tanong ni Jam sa akin.
We're in the middle of a dinner date sa isang 5-star restaurant dito to celebrate
the case he won.
Yes. Hindi ko nga din alam na Law Graduate pala siya.
"Yes. Nakalimutan ko na lahat. I want to start fresh sa Pilipinas." Sagot ko.
"Akala ko ba gaganti ka sa kanila?" tanong niya.
Natigilan ako sa pagkain.
Kaya ko ba talagang gantihan ang lalaking minsan kong minahal?
Ang lalaking ama ng anak ko?
"Pia?" -Jam.
"Sorry, I was thinking of something." -ako.
"Ian again?" -Jam.
"Something." -ako.
"Gusto mo talagang umuwi sa Pilipinas?" ulit niyang tanong. "Bilang Sophia

Villaflores?"
"No. Bilang Karmin Velasco." Sagot ko. "It's the new me. And my past doesn't
matter. I never had a kid, I never was pregnant, I never met any man named Ian, and
I never lost a baby."
Naaaffected pa din ako sa tuwing nabo-brought up ko ang kahit anumang tungkol kay
Ian at ang past naming.
Mahal ko pa ba siya?
"Okay then. It's all clear." Sabi ni Jam. "By the way, what do you think of Kate?"
Tinutukoy niya yung babaeng pinakilala niya sa akin kagabi nung nasa bar kami.
He said it was his new target.
Hindi ko din alam na babaero pala itong si Jam.
Ang nagustuhan ko lamang sa kanya ay suportado niya ang mga desisyon ko.
Para ba kaming magkapatid.
"She's alright. You should date her." Sabi ko.
"Okay. Sabi mo eh." -nakangiti niyang sagot.
********
PHILIPPINES. SUNDAY.
"Are you sure na kaya mong lumakad mag-isa?" tanong ni Jam over the phone.
Kakarating ko lamang sa Manila, Philippines.
Medyo namiss ko ang lugar na ito.
Tumuloy ako sa isang hotel kasi wala pa naman akong bahay. Bukas pa ako sasamahan
ni Jam para maghanap ng house for sale, or condominium.
Si Jam naman ay umuwi muna sa kanyang mga magulang. Medyo matagal na din silang
hindi nagkita.
"Oo, okay lang ako. Minsan ko na ding linibot ang buong Metro Manila noon ano. And
I never forgot a thing." Sagot ko. "Wag ka na kasing mag-alala."
"Kasi naman, baka pati ang mga palusot-lusot dito ay nakalimutan mo na." biro niya.
"Grabe ka naman. Oo na, I got this. Nakakabagot din dito sa hotel." Sabi ko.
"Hayaan mo, bukas iikutin natin buong Luzon. Sasamahan kita." Biro niya naman.
"Oh siya kasi ang corny mo. Aalis na ako." -ako.
"Mag-ingat ka ha?" -Jam.
"Oo. Ikaw din." -ako.
At binaba ko na ang tawag...
Nagbihis ako.
Suot ko ngayon ay tank top, skinny jeans, blazer, at high heels. Siyempre, dapat
maganda.
Iba na ako ngayon.
:)
Lumabas ako sa hotel.
Ayokong mag-taxi kasi gusto kong maglakad at ramdamin ang simoy ng hangin ng
Maynila.
"Miss ko na din ito," sabi ko sa sarili ko.
Naglakad ako sa sidewalk.
Tumawid sa pedestrian.
Naglakad.
Naglibot.
Hanggang sa makaabot ako sa public park.
I want to remember something.
Pero I think it would be better to not remember it.
Masasaktan lang ako.
Umupo ako sa swing.

Wala namang pinagbago ang lugar na ito.
Matao pa din.
Traffic pa din kahit gabi.
Nagugutom ako.
Linibot ko ang paningin para maghanap ng malapit na fastfood corner.
Namiss ko na ding kumain ng mga sa tabi-tabi lang.
Pero wala akong makita.
Ang nakikita ko lamang ay mga sidewalk vendors na nagtitinda ng mga tempura, balot,
at iba pa.
Parang gusto ko na ding kumain ng balot ha?
Naglakad ako nang...
Matapilok ako.
At...
"Shit!" -ang nasabi ko lamang.
Nagka-sprain ako sa may paa ko.
At may lalaking agad na lumapit sa akin.

"Miss okay ka lang?" tanong niya.
Pamilyar na boses ito ha?
Teka. Sino ba ito?
Inangat ko ang tingin at...
O_____________O
No. Hindi to maaari.
Hindi to siya.
Kamukha niya lamang ito.
Damn.
Nananaginip lang ako.
Hindi din siya makapagsalita nung nag-abot ang mga tingin namin.
"Daddy!" sigaw pa nung batang tumatakbo papalapit sa kanya.
Hindi ako makapagsalita.
Si-
Si-
Brennan...
Si Brennan na ba ito?
Hindi maaari.
Pia, tumakbo ka.
Papalayo!
"Pia?" mahinang tawag ng lalaki sa akin.
Ian?
Parang gusto kong kalimutan lahat ng nangyari at yakapin ka ha?
Miss na kita!
Leche ka!
Wag.
Pia, galit ka.
Galit ka sa kanya.
Malaki ang kasalanan niya sa iyo.

Act normal.
Hindi ikaw si Pia.
Ikaw si Karmin!
Tandaan mo yan!
"E-excuse me?" talaga? Nag-stammer ka, Pia? Tss. Nahahalata ka nyan.
"Daddy, who is she?" tanong nung bata sa kanya.
"Ah, honey, let's help this lady here? I think she's hurt." Sabi niya at tinulungan
nila akong makaupo sa isang bench na nandoon.
I have to act normal.
Wag kang kabahan, gaga!
Tss-
Sana di nalang ako umalis sa hotel.
-___-
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Naririnig ko na!
Sana di niya napansin.

"Miss, okay ka lang?" tanong niya sa akin.
"N-no, I think I sprained my ankle." Sagot ko naman.
"Teka, let me get something for that." Sabi niya. "Ren, dito ka muna at bantayan mo
siya ha? Dad's just going to buy something." Sabi niya at umalis agad.
Ren?
Talaga?
Ang panget naman ng binigay niyang nickname sa anak naming.
Umupo sa tabi ko ang bata.
Brennan.
Anak ko.
Ang laki na niya.
Gusto ko siyang yakapin!
Putaaaa!!!
Bakit ba?
Sana ma-irewind ko ang araw na ito. Hindi sana ako aalis.

"Miss, magkano ba rate mo?" tanong ng isang lalaki sa akin.
Teka-ano pinagsasabi nito?
Rate daw?
"Ano pinagsasabi mo?" tanong ko sa kanya.
Mukhang taong grasa ito ha pero parang mayaman sa suot niya.
Tss.
"Rate. Magkano ba?" tanong niya.
Teka-
Akala niya ba ay bayaran ako?
"Hoy! Hindi ako bayaran! Humanap ka ng iba dun!" sigaw ko sa kanya.
Tumawa siya.
Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.
Pilit kong alisin ang pagkakahawak niya sa kamay ko pero ang tapang niya.
"You're hurting her!" sigaw ni Brennan.
"Manahimik ka!" sigaw ng mama sa bata.

"Wag mong sinisigawan ang-ang bata!" sigaw ko sa kanya.
"Hands off!" sigaw nang paparating na si Ian.
Huh?
Lumingon ang lalaki sa gawi ni Ian.
"Wag mong bastusin ang mag-ina ko!" sigaw ni Ian.
"Mag-ina mo? Eh hindi naman mukhang ina tong babaeng ito ah?" sabi nung lalaki at
tinuro ako.
"Alis ka!" sigaw ni Ian. "Maghanap ka ng babae mo! Wag ang akin!"
"Eh kung ganun, pa-share nalang?" nakangiting tanong nung tao.
Hinarap siya ni Ian at bago pa man siya makaiwas ay pinatikim na siya ng malakas na
suntok ni Ian.
TUGSH!!!
HALA!!!
"Sabi nang wag galawin ang akin! Umalis ka!" sigaw niya.
Parang natakot ang lalaki at nagmamadaling tumayo para makaalis.
Nang makaalis na siya...

Pinatungan ng ice ni Ian ang sprained ankle ko.
...
"Ano nga pala pangalan mo?" tanong niya sa akin.
"Karmin." Sagot ko.
Ngumiti siya. "May naaalala lang talaga ako sa mukha mo."
"S-sino?"
Matagal bago siya nakasagot.
"Wala. Wala." Sabi niya. "Try mo kayang tumayo. Siguro okay na yan."
Tutulungan niya sana akong makatayo pero...
"Kaya ko to." -ako.
At tama nga!
Okay na ang ankle ko!
Pero pinagsisihan ko talagang umalis ako.
Shit.
May nararamdaman pa ba ako sa taong ito?

"Di mo ba ako tatanungin sa pangalan ko?" tanong niya.
Ngumiti lamang ako.
Tiningnan ko ang bata.
"Ikaw, ano pangalan mo?" tanong ko sa kanya.
"Brennan." Nakangiti ding sagot nung bata.
Ang cute lang talaga.
Hindi mo ba alam na miss ka na ni mommy?
Gusto talaga kitang yakapin.
Pero di pwede.
"Paano, mauna na ako." Sabi ko.
"Di ka ba magpapahatid?" tanong ni Ian.
"Wag na. Susunduin ako ng boyfriend ko." Ang sagot ko.
Tama!
"M-may boyfriend ka na?" tanong niya.
"Sorry. Fiance pala." Sagot ko naman.

Masaktan ka please.
Gaga, si Karmin ka nga diba? Paano siya masasaktan eh di naman ikaw si Pia?
Pero kamukha ko si Pia. HAHA.
"S-sige."
"Bye." -ako.
"Bye tita Karmin." -Brennan.
"Bye." -ako.
Sa loob ng hotel room ko...
Habang nakababad sa tubig sa bath tub...
Kakarating ko lang galling States at siya na agad ang makikita ko? Si Brennan. Ang
laki na ng anak ko.
Gusto ko tuloy siyang bawiin.
Ano na ba? Akala ko naka-move on na ako?
Pero parang hindi pa pala.
Ako si Karmin.
Papanagutan ko ang pagiging ibang tao ko.
Hinding hindi ako magpapahuli sa taong iyon.
Ako si Karmin at wala akong kilalang Ian Chua noon. Hindi ako nagkaanak. At hindi
ako namatayan ng anak.
Patay na si Sophia Monique Villaflores.
Ako na ngayon si Karmin Velasco.
_____________
Brennan ------->
PIA'S POV
Nakababad pa din ako sa tubig.
Nag-iisip.
Hinahayaan ko ang sarili kong irole play sa isip ko lahat ng mga nangyari sa amin
ni Ian noon.
-flashback-
"Bear my child, Sophia." He said seriously.
"At bakit ko naman po yun gagawin?" syempre, nakapagtataka.
"Kasi alam ko na hindi mo mababayaran ang utang mo sa akin kaya bubuntisin kita."
Sagot nito.
"At saan ka naman kukuha ng dalawang milyon? You can't even produce half a million
in a year." He said.
************
"Mahal kita..."
****
"Mahal na mahal na mahal kita Sophia Monique Villaflores-Chua."
*****
"Asawa ko."
****
"Honeybee."
****
Mahal ko."
-end of flashback-
Sinalo ko ang mukha ko.
Umiiyak ako.
Di ko maideny to. I'm crying for God's sake.
Kasi nasasaktan ako!
Nasasaktan ako sa tuwing maaalala ko ang anumang memory naming dalawa!
It's been six years pero bakit parang nasasaktan pa din ako?
Hindi naman ako ganito nung nasa States pa ako.
Akala ko handa ko na siyang makita.
Akala ko.
Pero parang mahal ko pa siya.
Mahal ko pa ba talaga si Ian?
Hinayaan kong patuloy na tumulo ang mga luha ko.
Gusto ko munang hayaan ang sarili kong umiyak ngayon.

Medyo naging busy ako sa States para mag-isip ng ganito kalalim tungkol kay Ian at
kay Brennan.
Ang anak ko.
Kay laki na ng anak ko.
Pinikit ko ang aking mga mata.
*phone rings*
"Sino na naman kaya ito?" tanong ko habang inaabot ang cellphone ko na nasa maliit
na mesa sa gilid ng bath tub.
*JAM* ang caller.
"Hello?" -ako.
"I called as soon as I read your message. What happened?" tanong niya.
Oo nga pala, tinext ko pala siya kanina pagdating ko sa hotel.
"I saw him." -ako.
"What?! What did he said?! Did he recognized you?!" -him.
"It's not like I had a plastic surgery para di niya ako mamukhaan. But I told him I
was Karmin, I pretended to be someone else. He told me I reminded him of someone."
sabi ko.
"And? God, Pia! Sabi ko nga sayo na magpahinga ka lang muna at sabay na tayong
aalis bukas! Di ka kasi nakikinig." sabi niya.
"I was just bored. Iniwan mo ako." -ako, trying to sound like nagtatampo ako.
"I told you I have to meet my parents." sabi niya. "Look, stay there and don't go
out unless I say so okay? Ian called me 5 minutes ago."
"What?!" -ako, napabangon ako sa relaxing na pagkasandal sa bath tub sa sinabi

niya. "Anong sabi?"
"He told me he saw someone who looks like Pia," sagot niya. "Obviously, he's not
over you yet."
He's not over me?
Ako?
Am I over him?
Yes?
No?
Yes.
Pero di yan ang magiging dahilan na magkabalikan kami.
Hindi pa ako handa.
I know I'm a bitch pero I'll stick with our first plan.
Bayad na ako sa utang ko sa kanya.
nabigyan ko na siya ng anak.
At lumayo na ako after six months.
That's enough, right?
Hindi kasi kung kailan nagmamahalan na kayo, iniwan mo siya.
But its for the both of us.
Ayoko nang masaktan.
Umiiwas lamang ako.
Duwag.
Oo inaamin kong duwag ako. Pero di ko talaga kaya ang nangyari sa akin noon.
Ang mawalan ng anak.
"Pia, still there?"
"Sabi ko sa kanya may fiance na ako." -ako.
"Do you think it's a right move?" -him.
"I think so." -ako.

Bago pa siya makapagsalita ay nagbuntong hininga muna siya.
"You ate already?" he switched the topic.
"Done."
Ok. I lied.
Wala akong ganang kumain.
At binaba ko ang tawag.
Haaaaaayyyy...
</3
IAN'S POV
Did I just saw a perfect copy of Sophia a while ago?
I was looking at her picture in my phone. Yes, I still kept it all these years.
Nasa mini bar ako ng mansyon nakaupo, umiinom ng beer pampasarap ng tulog.
Bakit ba nung nakita ko si Karmin kanina ay naalala ko si Pia?
How come they look so alike?

Are they related?
Or baka si Pia yun?
Nagpapanggap lang?
At bakit naman siya magpapanggap?
No. Impossible.
She's just another girl.
"Dad?"
Inikot ko ang bar chair at nakita ko ang anak ko.
"I thought you were asleep?" tanong ko sa kanya at linapitan ko siya, kinarga.
"Hungry." sabi niya.
Dinala ko siya sa kusina.
Pinaupo ko siya sa may upuan at binuksan ko ang ref.
"What do you want to eat?" tanong ko sa kanya.
"That beef loaf with egg thing you made, daddy." sagot niya.
And he's like his mom too.

Actually, he's a lot like Pia than me.
He smiles a lot.
Madaling maawa.
Understanding.
Hindi short-tempered.
At kahit spinospoil ko siya, kuntento pa din siya kung ano ang meron--not asking
for more.
Paano ko ba makakalimutan si Pia kung every single day ay naaalala ko siya sa anak
niya?
"Do you want me to cook it for you?" tanong ko.
Tumango lamang siya.
Tiningnan ko muna ang anak ko.
Hindi ko alam pero parang may part talaga sa kanya (aside sa personality niya) na
naaalala ko si Pia.
Ano ba?
Natawa ako.
This sleepyhead is about to sleep in the kitchen any minute now.

"Brennan?" tinawag ko siya.
"Hmm?" sagot niya pero naiidlap na siya.
Natawa ako.
Ipagtitimpla ko nalang siya ng gatas.
*timpla timpla*
Paglingon ko ulit sa kanya.
Napangiti ako.
Nakatulog siya sa mesa.
Ako nalang ang uminom nung gatas niya.
At pagkatapos ay kinarga ko siya at inakyat sa kwarto niya.
Hiniga ko siya sa kama.
Inayos ang kumot.
At inadjust ang aircon.
Pagkatapos ay tinabihan ko siya sa kama niya.

"Six years na anak. Six years ko nang hinihintay ang mommy mo na bumalik. Don't you
think it's time to move on?" bulong ko.
Wala na akong luha na mailuluha pero sakit pa din ang nararamdaman ko sa loob ng
aking puso.
Alam kong kasalanan ko kung bakit wala si Pia ngayon sa tabi namin.
Saan nga ba siya nagpunta?
"Mom loves you, dad." kahit nakapikit na ay nagsalita si Brennan.
Akala ko tulog na ito?
"Son, you don't understand." bulong ko.
Bumangon si Brennan at may kinuha siya sa drawer ng kanyang bed-side table.
Binigay niya sa akin.
Nakita ko ang picture naming dalawa ni Pia sa Batangas.
</3
"Saan mo nakuha to?" tanong ko sa kanya.
"I found it in your room." inaantok na sagot niya. "Mom loves you, dad. I can see
it in her eyes." dagdag pa ng anak ko at bumalik siya sa kama niya.
Bago siya bumalik sa pagkakahiga ay niyakap niya muna ako ng super tight.
At hinalikan niya ako.
"Good night daddy." sabi niya at humiga na siya.
Hindi ko maiwasan na masaktan sa nasaksihan.
Parang kinukusot ang dibdib ko sa ginawa ni Brennan.
Akala ko natago ko na lahat ng makakaalala sa mommy niya.
Pero diba nakita niya din kanina si Karmin?
Wala ba siyang naramdamang kahit ano?
hindi man lang siya naka-isip na baka ina niya yun kanina?
Ian, stop thinking nonsense. Wala na si Pia. Hindi na iyon babalik.
No. Babalik pa siya at hihintayin ko ang araw na iyon.
Sinasaktan mo lamang ang sarili mo.
Imbes na ibuhos mo ang karamihan ng atensyon mo sa paghahanap kay Pia, what if

ibuhos mo nalang lahat sa anak mo?
Kung di mo man makikita si Pia, okay na kasi may souvenir naman kayo.
Or what if try to open your heart and date another girl?
Ibigay mo sa iba ang pagmamahal mo?

What if?
Ma-try nga.
_________________________
BRENNAN =----------->
JAM'S POV
Pia. Pia. Pia.
Siya lang ang kanina pa tumatakbo sa isipan ko. Simula pag-apak namin sa lupa ng
Pilipinas.
I don't know is masama ang ginawa ko noon na ilayo siya kay Ian. Akala ko nga
makakabuti sa kanya iyon. Pero parang masama ang dala ng pagdala ko sa kanya sa
States.
Naging matigas ang puso niya pagdating kay Ian kahit alam ko naman na mahal na
mahal niya pa ito.
Gusto kong tulungan siyang ma-realize yan pero ayaw ko namang manghimasok.
Kung malalaman ni Ian na ako ang nagdala kay Pia sa States, tiyak na magagalit na
naman iyon sa akin.
Mahal ko si Pia kaya gagawin ko kung ano ang sa tingin ko ang makakapagpaligaya sa
kanya.
And I think it is to be back again with Ian, or if not-Brennan.

*phone rings*
Caller: Hottest Mom
"Hello to the hottest mom on earth," bati ko sa maganda kong mama.
She likes me to call her cute names.
"You know about the welcome party right?" straight-to-the-point niyang tanong.
"Whoah. Wala man lang bang reply sa mga sinabi ko kanina?" tanong ko, to delay me
answering her.
"Oh, hello to my most handsome son who's loveless, where's your present you
promised me when you were in States huh?"
So ito pala ang pinagtatampuhan ng mama ko?
Kasi nung nasa States ako, I promised her na pag uuwi ako ay may kasama akong
ipapakilala sa kanya. Not that si Pia ang gusto kong ipakilala sa kanya.
I only promised her that to stop her from trying to convince me to go back to the
Philippines before.
I can't believe she still remembers that.
-___-
"Oh, that." -ako.
"You better bring whoever that girl is in your party or else..." She said, which
sounded more like a threat.
"What party mom?" -tanong ko.
"Your welcome party. I didn't want to do it but Ian's mom insisted." She said.
"It's tomorrow night."
"What?! That soon?!" -ako.
"Why?" -mama.
"N-no, o-okay. Okay. I'll be there. But where?"
"Your grandparents' mansion, the one where Ian's living now?" sagot niya.
Ian? Bakit doon ihe-held ang party?
"Well, can't we just have a dinner outside?" tanong ko.
"It's a welcome party for my son who never went home for 6 years. Everybody will be
there. Your friends, colleagues, your dad's law firm partners, and everyone."
"Mom, don't you think na parang exaggerated lang pag may party?" tanong ko.
"Don't complain and be there. Bring your girl. I'm hanging up. I love you, son."
Sabi niya at bago pa man ako makapag-protesta ay binaba na niya ang tawag.
Bring a girl?
Kung si Pia naman ang dadalhin ko ay baka maghinala si Ian? At baka madagdagan ko
ang sakit na nararamdaman ni Pia? O baka matulungan ko siyang maalala lahat ng
nangyari na gusto niyang makalimutan?
And if not her-sino? I barely know any girl here in the Philippines and I won't
bring ANY girl. It's my family she's meeting.
Should I bring Pia?
I was heading to where Pia's checking in.
Nang naabot ko na ang kwarto niya...
Kumatok ako.
*knock knock*
"I waited for you for quite a while," sabi niya pagbukas ng pinto.
"Sorry, caught in traffic. Let's go?" tanong ko.
"Sure, my bags are ready."
"Let's just ask for assistance." Sabi ko at iginiya ko siya papuntang elevator.
Habang nasa elevator kami...
Di ko mawala ang isip ko sa suot ni Pia at sa perfume na gamit niya. She looked and
smelled expensive, like a woman, a fine one.
Di ko madeny na sa araw-araw naming magkasama ay naiinlove ako sa kanya lalo. But

she's too broken at heart to notice it. Kaya di ko nalang siya ginawang big deal.
Sapat na siguro ang tulungan ko siyang malayo sa mga taong nanakit sa kanya.
At ngayon ay siya ang nagdesisyon na bumalik dito.
It's fine with me.
Pero kapag masaktan siya ulit, I still won't sit back and watch.
I'll help her in any way possible.
This is the kind of love I have for her.
The unselfish kind.
Nang makapasok na kami sa kotse ko...
"Saan ba located ang bahay na nakita mo?" tanong niya sa akin.
I was the one driving the pick-up and her things are on the back.
We are heading south. And the house I saw and will recommend is an hour away from
the city.
At ngayon ko lang naalala na the house I was telling Pia about is near from my
grandparents' house-where Ian is residing now.
Patay.
Paano to?
Should I tell her?

"Pia, I think the house is too far from the City. Do you want us to go and find
another one?" tanong ko.
Please say yes.
Please.
"No. It's cool na malayu-layo sa city ang location. I love to drive back and forth
for an hour." Sagot niya naman.
"But the house is kind of located in a silent place. Walang masyadong bahay. Meron
pero malalaki at hindi ka makakarinig ng mga batang naglalaro sa umaga." -ako.
Tumingin siya sa akin.
"I already settled my thoughts for this house and I know it's good because you
recommended it. Why the sudden change of thought, Jam?" tanong niya.
"W-wala." Sagot ko. "Nag-alala lang ako kasi malayo tayo sa isa't isa."
"Then come live with me, like what we used to do back in States." Sagot niya.
Hindi sa may malisya ang pagkasabi niya nun but we're used to living together. But
not in one room. Syempre separate rooms ano.
"I'll try to reconsider that," sagot ko.
"Okay. After all, we've done it for 6 years. At ang boring pag ikaw lang mag-isa sa
condo mo. Alam kong sanay kang mag-good morning sa akin." Nakangiti niyang sabi.
Pia and I have been the best and closest friends ever since that accident 6 years
ago.
Sa ka-close namin ay shineshare ko sa kanya lahat lahat ng nangyayari sa buhay ko,
even about my sex life. HAHA.
I know it's inappropriate to talk to a girl about that but I don't know why I feel
so comfortable talking things like that with her.
Maybe because I love her and I trust that my secrets are safe with her.
^__^
After that conversation, Pia slept the entire time on our way to the house.
We passed by the mansion of my grandparents. It's just 3 houses away from the house
Pia will buy.
"Pia, nandito na tayo," ginising ko siya.
Agad naman siyang gumising.
At tumingin siya sa kanan niya.
"Wow, ang laki ng bahay. At ang ganda." Sabi niya at tiningnan ang palibot, mula
kanan, pakaliwa, sa harap, at sa likuran. "Ang gaganda ng mga bahay dito. Sabi mo
lonely ang lugar na ito?"
"Lonely naman talaga. Look, no kids playing on the streets." Sagot ko. "So hanap
nalang tayo ng iba?"
She frowned bago lumabas sa kotse.

Sinundan ko siya.
****
Buo na talaga ang desisyon ni Pia. She's buying the house.
No. Let me rephrase that.
She already bought the house. Full payment pa nag binigay niya sa dating may-ari.
Nakuu.
Should I live with her para mabantayan ko siya?
Paano kung malalaman niya na magkapitbahay na sila ng ex niya?
Malalagot ba ako nito?
Mapapatay niya ba ako?
Tulooong...
I was leaning on her new room's door while looking at her unpack and arrange her
stuffs when I remembered about the party tomorrow.
At wala pa akong date!

No choice.
"Pia?" -me.
"Hmm?" -siya.
"Can I ask you a huge favor?" tanong ko.
"You did me the hugest favor and I never asked for it. Why won't I return the
favor?" nakangiti niyang sagot at tumayo, linapitan ako.
Namewang siya sa harap ko.
The same old cute Pia I know, I thought.
"I want you to do this not because you owe me the HUGEST FAVOR. I want you to do
this because you're doing it for me." Sabi ko.
"Tell me." Sabi niya at nilapit ang mukha sa mukha ko.
*clears throat*
*nag-ayos ng tayo*
"My parents are hosting a welcome party for me tomorrow night. And mom told me to
bring my girl. Kasi I promised I'm going to bring home a girl when I get back to
stop her from telling me to go back as soon as possible when we were in States."
"And?"
"You know I'm not seeing anyone now, don't you? And you know I never had a serious
relationship with anyone from the past 6 years, right?"
Tumango siya. "Are you asking me to pretend as your girlfriend for a night?"
Tumango ako.
"Ian's going to be there, right?" tanong niya.
"Yes." Sagot ko.
I know she's worried na magkrus ulit ang landas nilang dalawa.
"Forget I asked. I shouldn't asked you that." At tumawa ako para akalain niyang
okay lang talaga sa akin.
Matagal bago siya nagsalita.
"Jam." -siya.
"Hm?" -ako.
"What dress am I wearing?" tanong niya.
And with that question, nasiyahan ako.
It means YES!
She'll be my date for tomorrow night!
This is going to be exciting!

^____^
********
TENENENEN...
Nasa bagong bahay kami ni Pia.
She asked me to stay with her for the night last night at hanggang ngayon ay
nandito pa din ako.
I bought her a nice dress to wear for tonight's event.
I'm sure she'll look different in this dress.
She'll look like Karmin.
Not Sophia.
*knocks at her door*
"Ready?" tanong ko.
"Wait for me downstairs." sagot niya.

Bumaba ako.
I waited for her sa sala.
While waiting, inayos ko ang butones ng sleeves ng tux ko at ang necktie ko ay

parang hindi maayos ang pagka-tie.
"I'm ready." sabi ni Pia.
Hinarap ko siya.
And...
O____O
"Huy," -siya.
"Pia? Pia? San ka?" at nag-as if ako na hinahanap ko siya sa likuran niya. "Ay
Karmin, ikaw ba yan?"
"Loko ka talaga." natatawa niyang sabi.
Tiningnan niya ako.
"Ay, sorry. Di pa ako masyadong handa." sabi ko at tatalikod sana para tingnan ang
reflection ko sa mirror-slash-wall ng sala niya.
"Let me." at pinigilan niya ako.
Inayos niya ang necktie ko.

"You look stunning." sabi ko.
Inaayos niya pa din ang neck tie ko.
"I have to. I don't want to let my boyfriend down." at pagkasabi

niya nun ay tiningnan niya ako sa mata at kinindatan.
Tapos na niya palang ayusin ang necktie ko.
WHOOH!
Bakit parang first time akong makaramdam ng goosebumps sa 6 years naming magkasama?
"Tara na?" -sabi ko, and avoided her eyes.
At kinuha niya ang kamay ko.
And together we headed to the venue.
***
Sa mansion ng grandparents ko.
Ipagpapatuloy ko ba itong ginagawa ko? Paano kung masaktan ulit si Pia at baka ano
ang isipin ni Ian?
Tss.
Bahala na nga.
basta, akin si Pia ngayong gabi.
Akin.
"Sure you wanna do this?" tanong ko sa kanya bago kami lalabas sa kotse.
Huminga muna siya ng malalim. "Yes."
Ngumiti ako.
That was the answer I needed to proceed with this pretending.
"Then, let's go?" -ako.
Tumango siya.
Lumabas ako sa kotse.
At pinagbuksan siya ng pinto.
Mama, papa, Ian's parents, and Ian are waiting on the main door.
Sa harap ng engrandeng main door ng mansyon ko hininto ang kotse.
Nagdadalawang-isip ako na ipakilala sa kanila ang date ko tonight. Kinakabahan

talaga ako. Paano kasi, kilala nina tita at tito si Pia.
*opens door*
*lumabas ng bongga si Pia--este Karmin*
I can see tita, tito, and Ian looked like O_________O
Shocked.
I acted like I didn't noticed their facial expressions.
"Everyone, my girlfriend, Karmin Velasco." pagpapakilala ko sa kanya.
"Good evening po," bati ni Pia sa kanila.
"You look like--" Tita Veronica started to talk when Kia interrupted.
"Sophia?" at lingon niya ako sabay tawa. "Jam has been telling me that for the past
3 yeras we've been together. Hindi daw siya makapaniwala na kamukhang-kamukha ko
ang kaibigan niyang nagngangalang Pia. Right, babe?"
Kinabahan ako dun.
Ian was staring.
His dad was staring.
My parents are also staring with their puzzled look.
"Yes," sagot ko at hinawakan ko sa bewang si Pia.
"You were that lady from before," sabi ni Ian, unconvinced.

"Yes I remember." sagot ni Pia.
Good. Her voice isn't shaking.
No signs na kinakabahan siya.
Good.
I think this pretending thing will go smoothly.
Sana maaga lang matapos itong party na ito.
"Why won't we come inside? Everyone's waiting." sabi ni mama.
Thanks ma, for saving my life.
While walking in and while mama and papa are introducing US (Pia and I) sa mga
bisita, I can see Ian's stares at the corner of my eye.
"Daddy! Daddy!" sigaw ng paparating na batang naka-tux.
Ang gwapo kong pamangkin.
Ang anak ni Pia at Ian.
Siya na ba itong batang ito?
"Brennan!" at kinarga siya ni Ian.
Siya nga si Brennan!

"Wow, ang gwapo ng lahi ah?" sabi ko kay Ian.
He just gave me a smile.
IAN'S POV
Nasa veranda ako, nag-iisa. Pinatulog ko na si Brennan ng maaga. Kaya ngayon ay

dito ako tumatambay dahil walang tao dito, off-limits kasi ito sa mga bisita.
Why does that Karmin lady look like my Sophia?
-flashback-
"Di ka ba magpapahatid?" tanong ko sa kanya.
"Wag na. Susunduin ako ng boyfriend ko." sagot niya naman.
"M-may boyfriend ka na?" paniniguro ko.
"Sorry. Fiance pala." she corrected.
-end of flashback-
"Jam's her fiance?" tanong ko sa sarili ko at pagkatapos ay uminom ng vodka.
Nananadya ba talaga si Jam na ipamukha sa akin na hindi na babalik si Pia?
Ayaw niya talaga akong tulungan mag move on ano?

I guess kailangan ko na talagang ibaling ang atensyon sa ibang bagay..
O ibang babae.
Tumayo ako when I noticed na ubos na pala ang iniinom ko.
I admit I'm a bit drunk.
I went to get some more vodka when I saw that Karmin lady standing alone in a
corner.
I have to ask her.
Baka twins sila ni Pia.
I have to know.
Linapitan ko siya.
At agad kong hinawakan ang braso niya.
"Who are you?" tanong ko.
Nanggigigil ako.
"A-anong ginagawa mo?" tanong niya at pilit tanggalin ang kamay ko sa pagkakahawak
sa braso niya. "Nasasaktan ako."
"I asked you, sino ka? At bakit ikaw pa talaga ang girlfriend ng pinsan ko?"
"Ano ba--"
"Bitiwan mo siya, Ian." sabi ng sumulpot na si Jam.
Tiningnan ko siya.
Nakahawak siya sa kamay ni Karmin.
I was still holding her arm.
She was exchanging her look from me to Jam.
"Nananadya ka ba talaga bro na i-girlfriend mo ang kamukha ng ex ko?" tanong ko kay

Jam.
"Hindi. Kusa lang talagang tumibok ang puso ko para sa kanya. At kahit anong pilit
kong pigilan, di ko kaya." sagot niya naman.
"Bitiwan mo siya, Ian. Hindi siya si Pia. Her name's Karmin. And she's mine. Not
yours." dagdag pa niya.
At sa pagkasabi niyang iyon ay nabitawan ko ang mahigpit na hawak sa braso niya.
She was staring at me the way Pia stared at me way back then nung naaawa siya sa
akin.
How come Pia and Karmin has some commonalities?
Or I'm just reacting too much?
I really should get me a date.

"PAYATOT!!!" sigaw ng boses babae sa likuran ko.
Napalingon kaming tatlo ni Jam at Karmin sa gawi kung saan nanggaling ang boses.
"Joey?" -kaming dalawa ni Jam.
That girl directly hugged me without my permission at nag-kiss pa siya sa pisngi

ko. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kamay ko.
"Missed me?" tanong niya sa akin.
__________________
KARMIN ---->
SINO KAYA SI JOEY?
abangan...
A/N: mahal ko kayo kaya nag-long update ako. sana nagustuhan niyo at sana nabitin
ko kayo ^___^ hehe.
PIA'S POV
"Missed me?" tanong ng babaeng tinawag nilang Joey.
Sino ba itong babaeng ito?
At bakit ang higpit ng pagkakahawak niya kay Ian na para bang pagmamay-ari niya
ito?
Teka, ito ba ang bagong dinedate ni Ian?
Eh mas maganda pa naman ako dito ah?
"Yes." at nakangiti pa talaga si Ian sa pagsagot ha?
Ano ba koneksyon nitong dalawa?
Tss.
"Kailan ka ba dumating?" tanong ni Jam sa babae.
At kilala niya din ito? Bakit wala siyang sinasabi sa akin tungkol sa taong
nagngangalang Joey?
Para akong tanga doon.
-___-
Tiningnan ako ng babae, at ngumiti siya sa akin.
"I heard you brought your girlfriend, Jam?" -Joey.
"Oh," at inakbayan niya ako. "Joey, this is Karmin. The love of my life."
Pinilit kong ngumiti kahit nanggigigil ako sa babaeng ito.
"Babe, this is Joey. Kababata namin ni Ian." pagpapakilala niya sa aming dalawa.
"She looks like Brennan," sabi pa ng babae.

Lagot.
Natural, anak ko eh!
Tss.
At bakit ba nakahawak ka pa din jan kay Ian? Kayo na ba? kababata lamang kayo ah?
Kainis -____-
"Daddy," at dumating ulit si Brennan.
Good!
mabuti at dumating ka Brennan dahil napabitaw ang babae sa pagkapit sa daddy mo.
Tiningnan ng bata ang bagong babae.
Binaba siya ni Ian.
"Say hello to them baby." sabi ni Ian.
"Hello." bati ni Brennan.
Napangiti lamang ako.
Nakakagaan naman ang ngiti ng anak ko.

Gaya ni mommy lang.
Haaayyy...
JAM'S POV
Hindi ko akalain na dadating si Joey. I heard she's spent her college years in
Paris taking up Pastry and Dessert. Yup, it's a course.
I'll tell you a little about Joey.
Mary Joe de Guzman, or known as Joey, is the only daughter of Ian and my father's
closest friend, Joe.
She is the soon to be successor of the famous de Guzman Pâtisserie known to have
the best pastries in the whole Asia. They're family is sure rich.
Ian, Joey, and I went to the same kindergarten school at sabay kaming tatlong nag-
home school from grade 1-3 dahil sa usapan ng parents namin.
Iisang skwelahan lang din ang pinasukan namin noon high school pa kami.
Pero pagtungtong namin ng college ay sa States siya nagtake-up ng Nursing. Pero di

pinalad ay hanggang 3rd year lang siya. Kaya nagtransfer siya sa Paris para doon
mag-aral ng Pastry and Dessert.
It's not just another cooking class. But it's one of the best cooking course
offered in Paris.
And being a daughter of a famous pastry chef in the Philippines, she feels like
kailangan niyang ipagpatuloy ang sinimulan ng kanyang ama.
She liked Ian back in high school.

They were considered childhood sweethearts noon. And basically ako ang 3rd party.
Kasi nagustuhan ko din si Joey dahil sa kanyang ganda, charm, at kabaitan.
I should say, they have some common traits ni Pia--este Karmin.
Mapag-aruga, maalaga, sweet, decent, modest, at maganda.
All which Pia also has.
"So, Karmin. How long have you and my son been dating?" tanong ni papa kay Pia when
we were in the middle of an informal conversation with the whole family outside the
mansion.
Tiningnan ako ni Pia.
Ano kaya ang masasabi niya?
"Well," she cleared her throat before answering. "We've been together for 3 years."
"Is he a good boyfriend?" tanong ng mommy ni Ian.
"The best." sagot ni Pia at tiningnan ako.
Wish ko na sana totoo itong mga pinagsasabi niya.
Sana akin ka nalang Pia.
Di kita sasaktan.
"What can you say about Jam being a boyfriend?" tanong naman ni mama.
What?!
"Mom!" suway ko.
"Well, he's patient. He's kind. He's understanding. He spoils me a lot. He never
left my side. He's there whenever I need him. He's there when I'm down, there when
I'm on top. He celebrated with me every time I earned something good. He's one of a
kind." sagot ni Pia.
Touch naman ako.
Totoo kaya itong mga pinagsasabi niya?
Well, as a friend, wala namang mali sa mga pinagsasabi niya.
Patient ako. I'm kind. At understanding.
At palagi akong nandito para sa kanya.
Natawa naman sila sa sinagot ni Pia.
Kinilig?
mabuti at napaniwala namin ang mommy ni Ian na si Karmin si Pia, hindi si Pia.
Kanina she was asking me kung si Pia ba yung kasama ko.
Todo deny naman ako.

Mabuti at hindi makulit si tita at naniwala sa akin.
Ayoko pa namang magsinungaling sa kanya.
"Kailan ang kasal?" tanong ni papa.
"Pag marunong na pong magluto si Jam," natatawang sagot ni Pia.
HAHAHAHA.
Oo, hindi pa ako marunong magluto kaya sanay akong siya ang maghanda ng breakfast,
lunch, at dinner. At kapag wala naman siya ay yung ready-to-cook ang niluluto ko.
Minsan nga ay sunog pa.
And everybody bursted out laughing.
Except for Ian.
he was just staring at us.
Pia and I are the highlight for tonight.
Nandito din pala si Joey, nakikisali.
She was holding onto Ian's arms for quite a bit. And I sensed na hindi iyon gusto
ni Pia.
Si Brennan naman ay nakaupo sa paa ni Tita Veronica, Ian's mom.

*****
PIA'S POV
Nagpahangin muna ako malayo sa kanila.
I need to be alone.
Masyadong madami ang nangyayari ngayon, di kayang i-sink in sa utak ko lahat.
Nakaupo ako sa may swimming pool at gaya ng dati, binabad ko ang mga paa ko sa
pool.
Kahit papaano ay I felt relaxed.
Napapikit ako habang pinapakiramdaman ang temperature ng tubig nang may dumating.
"Can I join you?"
Liningon ko kung sino iyon, only to see Brennan.
Anak ko.
<3
Ang gwapo talaga ng anak ko. Mana kay mommy.
Gusto ko talagang yakapin siya, alagaan, lahat.
Pero di pa pwede ngayon eh.

<</33
Tumango ako.
Hinubad niya ang kanyang sapatos.
At ginaya nya ako.
Tumabi siya sa akin.
"Why are there no stars tonight?" tanong niya.
"They are covered by the clouds," sagot ko naman.
tiningnan niya ako.
"Gusto kong makakita ng star kasi gusto kong icompare ang ganda niyong dalawa,"
sagot niya na siyang ikinatawa ko.
At minana niya talaga ang pagiging bolero ng kanyang ama ha?
Ngumiti siya sa akin.
"You're pretty, Tita Karmin. You look like mom," sabi niya.
That hit me.
Kilala niya ako?
I mean ang ina niya?

Nakita niya na ba ito?
Lecheng Ian na yun, bakit kilala niya ang mukha ng ina niya?
Hindi ako nakasagot dun.
"Are you marrying Tito Jam?" tanong niya.
Nginitian ko lamang siya dahil speechless ako.
"Can you marry daddy instead?"
At sa tanong na iyon ay mas nabigla ako.
Anak, hindi mo alam ang pinagsasabi mo.
"Bata ka pa to talk about things like that, Brennan." sagot ko sa kanya.
Ngumiti siya.
"Pwede niyo po ba akong yakapin?" tanong niya sa akin.
Nginitian ko din siya.
At...
*hugs Brennan*
"Sabi ni dad na pag namiss ko si mommy, ibabad ko lang mga paa ko sa pool." sabi
niya habang niyayakap ko siya.
Parang anytime ay tutulo na ang mga luha ko.
<//3
"Tita, pwede po ba kitang tawaging mommy?" tanong niya.
Nakayakap pa din ako sa kanya.
Pwede ba?
Wala naman sigurong masama kung tatawagin niya akong mommy ano?
Umoo ka na Pia, pangarap mo yan.
Ang tawagin kang mommy ng anak mo.
"Okay." sagot ko.
Kumawala siya sa mga yakap ko.
Inahon ang mga paa sa pagkababad sa tubig.
Tumayo.
At niyakap ako.
*backhugs*
"Thank you, mommy." sabi ng bata.
IAN'S POV
Hinahanap ko ang anak ko.
Di ko siya makita sa kwarto niya.
Kasi supposed to be tulog na ito pero parang nagising ata dahil dumating siya
kanina while nag-uusap kami nina Joey, Jam, at Karmin.
Sa pool.
Isip kong baka nasa pool siya. Doon siya tumatambay.
Sabi ko kasi sa kanya na pag namimiss niya mommy niya, ibabad niya lang ang mga paa
niya sa pool.
At simula noong nakita namin si Karmin ay every night na siyang tumatambay sa pool
mag-isa.
May pagka-loner din naman pala itong anak ko.
nagtungo akong pool.
And I stopped when nakita ko silang dalawa ni Karmin.
I'm near from them kaya'y naririnig ko ang conversation nilang dalawa.
Nagyakapan ang dalawa.

bakit niyayakap ni Karmin si Brennan?
"Sabi ni dad na pag namiss ko si mommy, ibabad ko lang mga paa ko sa pool." narinig
kong sabi ni Brennan.
<//3
"Tita, pwede po ba kitang tawaging mommy?" tanong niya.
Brennan, ano ang ginagawa mo? Wag.
"Okay." narinig kong sagot ni Karmin.
At tumayo si Brennan at niyakap si Karmin.
"Thank you, mommy." sabi pa niya.
Now I feel bad.
<//3
Namiss ko din si Pia.
At pag nakikita ko si Karmin ay mas lalo kong namimiss ang asawa ko.
Saan na kaya yun?
But...
Brennan misses his mom a lot, don't you think?
And I'm the worst father for not giving him a mom.
Ngayon ko lang yan na-realize nung nawala si Pia.
At tumulo ang luha ko.
Parang dinudurog ang puso ko.
"Pia, bumalik ka na. Miss ka na ng anak natin." bulong ko habang tinitingnan ang
anak ko at si Karmin na nagyakapan.
___________________
BRENNAN ---->
short update lang muna kasi may pasok pa ako eh :(
I'll try to update when I get back.
JOEY'S POV
Hi. I'm sure may konting background na kayo tungkol sa akin.
But to be fair, I want to introduce myself to you guys...
I'm Mary Joe de Guzman. 27 years old. ^___^
Jam, Ian, and I are good good friends. I mean--we are the bestest of bestest best
friends.
Our parents were close, like super close.

In fact, Ian's parents started as close friends back in high school.
Jam's dad was my dad and Ian's parents' best friend.
At parang kami ang nagpatuloy sa frienship nila.
But...
Let me tell you a secret...
I kinda like Ian since high school.
Shhh.
But when I hear na he's marrying someone before, nawalan ako ng pag-asa.
Pero nalaman ko din na may anak na siya but her bride disappeared, that's when I
felt sad for him. He must be devastated.
I heard their wedding was a few months away.
And his bride disappeared because of an accident.
Although I don't have any idea what the realy story behind it is, I still feel
sorry for the bride.
I know Ian. Minsan lang siyang ma in love. And I know when he's in love. Give-it-
all talaga siya. And he really put effort in the relationship. Alam ko yan kasi
close kami.
He talks to me back then when he's still dating that Lyca girl pero we lost contact
when they broke up.
I don't know what the reason is.
I like Ian so...
My plan is to let him fall in love with me.
Why? Single naman siya for almost 6 years and I know he hasn't dated any girl after
the disappearance of his soon-to-bride. His mom told me about that.
So...
The plan...
I'm planning to be filling up for that girl's (Ian's runaway bride) place.
I will get Ian's heart, not with force, but I want him to fall in love with me
because he just wants to fall in love with me.
Ayoko yung pinipilit ang tao.
And I have to be close to his son.
His son is so so cute. And judging by Brennan, I bet Ian's runaway bride is
beautiful.
I heard she looks like that Karmin lady from the Welcome Party of Jam.
Hmmm...
There's something fishy about that girl.
The way she stared at me nung kinukulit ko si Ian.
-____-
But that's her business. I have to stick with mine.
I'm meeting Ian pala today at lunch dito sa shop ng dad ko.
I'm cooking creme brulee for him. I'm sure minsan niya lamang ito matikman here in
the Philippines. ^___^
I was personally setting a table for two, for the both of us actually, when he came
in.
"Joey joe joe," that's what he calls me.
-___-
Nakakainis pero ang cute lang.
"Payatot!" I called him back. That's what I used to tease him back in high school
kasi he's so payatot. Pero bawi naman sa gwapo niya.
Hihi.
"Flowers for our little Joey," he said and handed me a bouquet of expensive roses.
I smelled them.
"Hmmm." I said while smelling them.
"Red roses. You like them right?" he asked me.
"Uh-huh." I said and I lead him to where we are sitting. "Wait for me and I'll
change first." kasi naka-apron pa ako.
Since today is Sunday, Dad's shop--this shop--is closed. Kaya kami lamang dalawa ni
Ian ang nandito.
I transferred the roses to a jar with water and let them stay in a corner.
And I removed my apron and fixed my hair a little bit including my dress.
Then lumabas ako sa kusina while bringing one bottle of wine.
I can see na Ian's comfortable sitting and smiling while looking at his phone.
"New girl who's making my friend's heart beat again?" I asked him.
"No," he answered me as he locked his phone and placed it inside his pocket. "It's
just a photo of my son. Pinadala ni Karmin. She's taking him out today."
"Karmin? You mean Jam's girlfriend?" tanong ko, suddenly I felt curious.
It's not my thing naman to interfere with business na walang kinalaman sa akin.
It's just that I'm really curious about this Karmin girl.
"Yup." sagot ni Ian. "Brennan calls him mom. Oh that kid really misses Pia a lot."
dagdag pa niya while serving his self with the food I made.
"He can call me mom too," I said.

-___-
"I know. But it's his own will to call Karmin mom," he answered.
"Do you know why?"
"Maybe because Karmin looks a lot like his mom."
"You mean he has seen his mom already?"
Before answering me, he tasted first the food.
"Hmmm. You're getting better and better everyday at cooking, Joe." he said.
"Ian." I said, trying to get him back to the topic.
"Oh. Uh, no. But he has seen a photo of Pia." he answered. "Sometimes I feel bad
for my son. I feel like the worst dad. I don't know. But he really needs a mom."
"Well I can be his mom," sabi ko.
He stared at me like he's taking it seriously.
"What?" -me.
Umiling lamang siya and then he laughed and pat my head like I'm some sort of dog.
"You can always be Brennan's mom, Joey Joe Joe." sabi niya.
T____T
"Kumain na nga lang tayo. Inaasar mo na naman ako." sabi ko at sumubo ng malaki.
Tumatawa siya. "Grabe ka pa din pag kumain ano?!"
"Che!" -ako. "Kain kana kundi uubusin ko ito."
"Gumagana na naman ang parang batang side mo ano?"
I just rolled my eyes...
PIA'S POV
I was heading out when I passed by Ian's and then Brennan saw me.
"Mommy Karmin!" he was waving his hands at me.
I pulled my car windows down and waved at him.
"Where are you going?" tanong niya.
"Out." sagot ko. "How about you?"

"Dad's having a date with Tita Joey. Can I go with you?" tanong niya.
Si Ian? Date? Joey? Yung babae sa party?
Teka, bakit naman ako ganito kung maka-react?
Wala naman kami ni Ian diba?
Choss.
"Mom?" -Brennan.
Then I finally came back to my senses.
"Ah, kung papayag daddy mo." sabi ko.
"Ehh," he pouted at yumuko. Then... "Pwede bang ikaw na po ang magsabi?" nakangiti
niyang tanong.
Aba. 'Tong batang ito.
Hehe.
mana sa ama talaga -__-
"Please?" pakiusap niya.
Nakuuu.
Dinadaan na naman ako sa batang ito ng pagpapacute.

>____<
Bakit ba kasi ang hirap niyang tanggihan?
"Sige na nga." sabi ko at pinark ko ang kotse sa labas ng gate nila at pumasok sa
kanilang lugar.
Nakahawak pa si Brennan sa kamay ko.
Excited tong batang to.
Pumasok na kami sa bahay nila.
Dinala niya ako sa itaas.
Sa kwarto sana nang daddy niya nang...
"Let's just wait for daddy sa baba," sabi ko sa kanya.
"No. Let's go inside. He's in there," at tinuturo niya ang kwarto ni Ian na naka-
bukas lamang ang pintuan.
Habang may konting pagtatalo kami ni Brennan ay...
"Manang..."
Paglingon ko ay nakita ko si Ian, naka-executive attire pa. Date ba talaga

pupuntahan nito? O trabaho? Sunday naman ngayon ah?
Tss.
-___-
What's it to you anyways?
Ay oo nga pala.
HAHA.
<//3
Sige sige sige.
"Oh, Karmin. Brennan." sabi niya. "What brought you here?"
"Dad, mom has something to tell you." sabi ni Brennan.
Ano?
At tinulak niya ako papalapit sa ama niya.
Ang ama niya naman ay nakangiting nakatingin sa akin, pero ang mga mata ay
nagtatanong.
"Ano yun, Karmin?" tanong niya.
"Ah kasi, kasi--yung necktie mo, mali na naman ang pagkaayos," sabi ko.
MALI NA NAMAN ANG PAGKAAYOS!

GAGA! Bakit ko sinabi iyon? Baka akalain niyang minsan ko na din siyang nakitang
mali ang pagkaayos ng necktie.
"Huh? Mali na naman?" at yumuko siya para subukang ayusin.
"Oo. Kagaya nung sa--sa party! Tama! Mali din ang pagkatali ng necktie mo." palusot
ko.
Sana mag work ito.
"EH naka-bowtie ako nun." sagot niya.
Lagot!
"Huh? Ay baka hindi ikaw yung nakita ko." sabi ko.
"Mommy, tell dad na kasi," Brennan interrupted.
"Honey, what is it that you want?" tanong ni Ian kay Brennan.
Honey. Honey. Honey.
Feeling ko ako ang tinawag niya nun.
Tss.
<//3
Inaayos niya pa din ang necktie.
At naiinis na ako sa pagkatitig sa kanya kasi nakakainis lang. Kalalaking tao at

hindi marunong mag-ayos ng necktie? TSS -___- After all these years di pa din?
"Ako na." sabi ko.
"Huh?"
At bago pa siya maka-iwas ay nahawakan ko na ang necktie niya.
"Ganito lang kasi yan," sabi ko while I'm untying his necktie.
May malaking salamin sa gilid namin kaya humarap kami doon.
Dahan-dahan kong dine-demo ang tamang pag-ayos ng necktie sa kanya.
"Got it?" tanong ko habang hinigpitan iyon.
He was like in a slight shock (?) .
"Daddy!" sigaw ni Brennan.
"Oh!" -Ian. "Ah yes," at tiningnan niya ang pagkaayos ng necktie sa salamin. "Ang
galing mo, Karmin. Ikaw din ba ang umaayos ng necktie ni Jam?"
-___-
"Minsan." sagot ko naman.
"Mom, tell dad already!" sabi ni Brennan.
"Ano ba kasi talaga?" -Ian.

"Kasi aalis ako at gustong sumama ng anak mo." sabi ko sa kanya.
"Okay lang ba sa iyo?" tanong niya sa akin.
"Oo. Isasama ko siya, pero yun kung papayag ang ama." at tiningnan ko ang anak ko
na nagpapacute sa aming dalawa ng ama niya.
Kung hindi lang sana nangyari yung aksidenteng iyon, masaya sana tayong apat bilang
pamilya ano?
<//3
Past is past.
Anyways...
"Naku, Karmin. Sobrang kulit pa naman ng anak ko," sabi ni Ian.
Mana kasi sayo.
"Okay lang, sanay na ako mag-deal sa mga makukulit na taong katulad mo." sagot ko.
"Katulad ni Brennan."
Napanganga pero napatawa ko naman si Ian. "S-sige."
Ngumiti lamang ako.
Naku, kailangan ko na talagang umalis dito as soon as possible kasi kung anu-ano na
yung pinagsasabi ko.
"Sige, Ian. Mauna na kami." paalam ko sa kanya.

"Bye daddy! Thank you so much!" sabi ni Brennan at nagkiss sa kanyang ama bago
bumaba.
Sana pwede din ako mag-kiss.
Ang saya lang nilang tingnan dalawa.
^____^
And together we went out to have fun...
*****
Habang nasa Toy Kingdom, namimili ng mga toys para

sa makulit kong Brennan...
May nag-text.
"You guys ok? Is Brennan bothering you?" -Ian.
"No. We're good." -ako.
"Thank you so much talaga Karmin for treating Brennan as your son. I owe you big
time. Hayaan mo akong bumawi next time." -Ian.
"Wag na. It's all good." -reply ko.
"Hehe. Pwede ba akong mag-insist?" -Ian.

"Hmm. How about a date then?" -ako.
At nang nasend ko na, saka ko pa narealize na ang bobo ko.
-___-
"Sure. Let me set a date for the two of us." -Ian.
Two? Kami lang dalawa?
"For me and Brennan?" -ako.
"No, silly! For the both of us." -Ian.
WEHH?
<<33
Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig!!!
HAHAHA.
Para naman akong teenager nito.
-___-
Pero diba may date siya with Joey?

Ay bahala na nga.
Grab the chance.
Kasi parang pabago na ang isip ko na maghiganti.
Kasi sometimes naisip ko na parang gusto kong bumalik sa kanila.
Pero syempre, matagal pa yun.
Enjoy ko muna tong estado ng buhay ko ngayon.
"Sure. Wait, I'll send you a photo of your son." -ako.
*attach image...*
*send*
after a minute...
"HAHAHA. Our son looks like he's enjoying so much, huh?" -Ian.
OUR SON?
WHAAAAAH!!!!!!!!!
<333
Bakit ba?
Kinikilig ako!
Putcha naman ito oh!!!
"YOUR SON, you mean?" -ako.
Char. parang hard-to-get ang peg lang?\
Hard to get? Far out naman nun.
"OUR SON. Since he's calling you mom and I'm his dad." -reply niya.
Bago pa ako makatype ng irereply ko ay may kasunod yung sinabi niya.
"Thank you so much, Karmin. Really. I mean it." -Ian.
Napangiti na lamang ako kasi parang sincere talaga ang pagkasabi niya iyon, kahit
text lang ay dama ko ang sincerity.
^___^
"Anything for Brennan. I'm starting to love your kid, Ian."
"You can ;)" at may naka-wink na smiley face pa talaga?
HAHAHA.
"Mommy, look!" tawag sa akin ni Brennan at nakasuot siya ng costume ni Captain Jack
Sparrow.
Agad ko siyang pinicture-an at sinend sa ama niya saying: "Our little Jack
Sparrow."
At...
"HAHAHA. Looks so adorable." -Ian.
HAHAHAHA.
WHOOH!
"Tyl. Lunch is ready." dagdag pa niya.
And I enjoyed the rest of the day with Brennan...
___________________
JOEY ---------->
sorry talaga at pinaghintay ko kayo ng matagal :(
nagloloko ang internet :( kaya sa ms word muna ako nag draft. pero ngayon parang
okay na kaya, yeheeyyy!!! woohoo!!!
wag kayo magalit please :(
may sakit pa po talaga ako at nagtry talaga akong maka-update :( bukas na yung 46
ha? ang sakit sakit na talaga ng ulo ko :(
♥♥♥
this is just a short update guys ha? kasi ito lang talaga nakaya ko. babawi talaga
ako. I haven't fully recovered yet. May ubo at sipon pa ako, dagdag pa itong
internet connection ko na ngayon lang naging okay. wala talagang internet
connection kanina :( at ginamit din ni lolo ang computer kanina kaya di ako
nakapag-draft.
anyways, sa mga solid readers ng story na ito, abangan nalang po natin ang mga
mangyayari. I promise you na worth it talaga ang paghihintay ng updates. :***
________________
BRIAN'S POV
You still remember me, don't you?
Ako ang evil step brother ni Ian Chua, ang CEO ng GAZE Records at ang sole
inheritor ng kompanyang iyon the moment our father will die.
At sa tingin ninyo ay hahayaan ko yang mangyari?
May magagawa pa ba ako?
But that is not the end of it. You haven't heard a thing about me since that day I
went on a honeymoon with my wife.
May plano ako and I think it's the best plan ever. Of course I won't just give up.
Okay lang na mapunta sa kanya ang GAZE Records, I have changed my plans.
Our father is so particular of keeping our last name clean. And people have high
expectations sa amin kasi kilala ang ama namin as one of the richest man in Manila.
May idea na ba kayo kung ano ang gagawin ko?
Of course, sisiraan ko si Ian sa mata ng aming ama hanggang sa kamuhian siya nito.
Dad has this belief of him na kapag ikaw ay nakaanak na sa isang babae, you should
not have any kids with any other woman. Mamatay man ang ina ng anak mo.
I know, ang weird ng mga pamahiin sa buhay ng ama namin. But he's so particular
when it comes to his beliefs. That's what makes me look up onto him. Kahit he's so
in favor of Ian.
I still wonder though why he had that belief about having only one girl. Kung
ganoon, bakit hindi siya nag-stick sa mama ko? Tutal siya naman ang una niyang
naanakan hindi ba?
I remember him saying na wag naming gayahin ang ginawa niya.
That made me hate him so much.
Anyways, you wanna know about my plan?
Well I've done some background check on Jam's girl, Karmin.
Oh please, alam ko na agad ang storya niya.
I know she's Sophia Monique Villaflores AKA Karmin Velasco. She's not really Jam's
girlfriend, they're just pretending to be love birds. At alam ko ang pinaggagawa
nila noong welcome party ng pinsan ko.
I know the best private investigators in ASIA kaya ginamit ko ang asset ko to
investigate those mysterious people na pinapalibutan si Ian.
And about Joey de Guzman. Alam kong may pagtingin siya sa kapatid ko. She's rich
and powerful. At kahit gaano pa man siya kayaman ay alam kong hindi siya
matatanggap ni dad kahit magkaibigan pa ang mga magulang namin.
So the plan is I want JOEY DE GUZMAN to be impregnated by IAN CHUA by accident or

not.
And if ever mabuntis itong si Joey, kamumuhian ni dad si Ian at tatanggalan siya ng
mana pati ang anak niya. At ibibigay niya iyon sa isa pa niyang anak, that's me.
I'm gonna make Ian suffer, I swear to God.
JOEY'S POV
I was in the middle of getting a perm when some unknown number sent me a message
saying we'll meet up in a certain place at a certain time.
I was gonna ignore it kasi baka wrong number lang pero may dagdag pa siyang text.
I know you're Joey de Guzman. Be there and I'll help you get the love of your life.
I was like: WHO THE HELL IS THIS?
Pero nako-curious ako sa sinabi niyang I'll help you get the love of your life. Ano
pinagsasabi nito? Alam niya ba ang tungkol sa nararamdaman ko para kay Ian?
Pupunta ba ako?
Well I need some serious advice about my feelings and maybe this is the answer to
my prayers.
Kasi I asked God to give me a sign, or if not-to have other people help me decide
what to do with my love for Ian Chua.
Kaya I decided to go.
Wala namang mawawala kung pupunta ako diba? At hindi naman ito kidnap for ransom
right? I mean-he's meeting me in a place where there are lots of people around. He
can't kidnap me.
****
"What?! Gusto mong akitin ko si Ian?!" bulalas ko.
I'm meeting a man dressed in a black suit and tie. He looks formal, rich.
But why is he telling me to seduce Ian.
"You want him right?" he asked me and I nodded. "Then the only way to get him is to
seduce him. Hindi niya pa narerealize na kailangan niya ng bagong babae sa buhay
niya dahil sa naka-cling pa siya sa past niya. And all he needs is someone to make
him realize that hindi pa huli ang lahat. Na meron pang iba diyan na willing
magmahal sa kanya more than what his past could offer."
"By seducing my bestfriend?" tanong ko.
"It's the easiest way. I swear, I know Ian so much."
"Who do you say you were? At kaano-ano mo si Ian?"
"He's my brother." Sagot niya.
"WHAT?!" napalakas ang boses ko. And I leaned over to whisper. "You're Brian?"
Tumango siya.
"Wow, I never thought I'll see you in person. Wala ka sa party. But-why do you want
me to seduce your brother again?"
"Kasi naaawa na ako sa kanya, seeing him so desperate in wishing and hoping that
his past will someday go back. Gusto ko magkaroon siya ng bagong love life. As a
brother, I'm doing the best that I can to help him. And I cannot find any other
girl that suits him other than you."
How sweet naman this brother of Ian is. Why does he hate Brian? Kasi I can never
remember a single time na may sinabi siyang mabuti tungkol sa kapatid niya.
I never thought Brian is a good brother. Whooh.
And the fact na ako ang pinakiusapan niyang ipalit sa past ng kapatid niya, it's
such an honor.
"So?" tila irritated na tanong ni Brian.
"Sure. I'll try to do my best." Sabi ko. "I will give him what he really deserves.
Not only him, but also his son."
"Good. Good." And we shook hands. "Paano ba yan, mauna na ako kasi may trabaho pa
ako."
And we bid our goodbyes.
This is so nice to hear from his brother.
I'm looking forward to doing anything just to help Ian get out of his past and move
on.
I'll make him realize na there are others who can value him more than his wife
valued him.
I'm definitely gonna win his love.
Soon.
Hopefully.
_____________
BRIAN ---------------------->
and by the way, mahihirapan po akong mag-update starting Tuesday kasi prelim week
na eh. Pero babawi ako sa Christmas Break. Talagang talaga. Asahan niyong mas
kikiligin at mas aabangan niyo pa talaga ang mga updates.
PIAYAN FOREVER ♥
sa mga solid supporters ng story na ito, salamat talaga :*** at sa iba, wag nyo
naman i-pressure si author kasi studyante din ako ^___^
anyways, yun lang at happy 400k+ reads na pala sa The Payment of Her Debt. ♥
Love, Miss A. ♥
PIA'S POV
Hanggang ngayon ay hindi ko akalaing magkakaroon ng oras na lalabas kami ni Ian,

yung kami lamang dalawa.
Kanina, habang pauwi ako, hanggang ngayon, ay inisip ko ng lubusan kung sasabihin
ko na ba sa kanya.
Bakit pa ba kasi ako magpapanggap na alam ko namang mahal na mahal ko pa siya,

hindi pa ako naka-move on talaga, at alam ko rin na mahal na mahal niya pa din ako.
Kaya naisipan ko, tonight, after our dinner, sasabihin ko na sa kanya lahat lahat.
At alam kong maiintindihan niya ako.
Sabik na din akong makapiling siya, mahalikan siya, makatabi siyang matulog, lahat
lahat ng ginagawa namin noong kami pa ay magkasama.
kaya, wish me luck tonight.
*fingers crossed*
IAN'S POV
I sent Marcus a message na ipu-push through ko ang dinner tonight with Karmin.
Sabi niya he booked the whole restaurant for me. Ayoko sanang gawin niya ito dahil
dinner lang naman to, hindi date na date talaga. But he insisted at wala na akong
magawa para pigilan siya.
It's 7:30 sa gabi at namimili ako ng damit na maisusuot mamaya.
habang namimili, pumasok si Brennan sa kwarto ko.
"Dad," tinawag niya ako.
naka-pajamas na ang anak ko, at dala-dala niya ang teddy bear niya.
"O anak, gising ka pa?" tanong ko sa kanya.
Imbes na sagutin niya ang tanong ko, "dad bakit hindi ako kasama sa date ninyo ni
mommy?" tanong niya sa akin.
Napangiti ako. "Kasi anak, may time talaga na si daddy at Brennan lang ang lalabas,
si mommy at Brennan lang, at ngayon, si daddy at mommy naman ang lalabas." sagot ko
sa kanya.
He was rubbing his eyes when he said, "is it a date?"
Natawa ako. "Yes, son."
"Only couples date." dagdag pa ng anak ko. "Are you gonna marry mom?" nakangiti pa
niyang tanong sa akin.
"Son, I will marry her if she's your real mom." sagot ko sa kanya.
"But she looks like mom."
"I know," sagot ko.
Nag-pout lamang siya.
"Can you help dad out in choosing what to wear for tonight's date with your mom?"
nakangiti kong tanong sa kanya para hindi na siya malungkot.
Masaya siyang tumango
Pumasok kami sa loob ng kwarto na puno ng mga damit ko.
Kumuha ako ng iilang mga damit and I let him decide kung yun ba ang susuotin ko.
Nakarami na ako ng pili at it's 7:45 already kaya...
"Brennan, faster. Male-late si dad, baka mag-iba isip ni mommy mo." sabi ko sa
kanya.
Lumapit siya sa mga naka-hanger kong mga blazer at sa mga naka-hanger ko ding mga
t-shirts.
Kumuha siya ng kulay puti na t-shirt, plain. At itim na blazer.
"This?" tanong ko sa kanya.
Tumango siya. "Teacher said men will look handsome if they'll dress like this."
Natawa ako sa sinabi ng anak ko.
Kung anu-ano naman pala ang sinasabi ng kanyang guro sa kanya eh.
Sige na lang.
Ito nalang ang gagamitin ko.
Hinubad ko ang sleeveless na suot ko at sinuot ang t-shirt saka yung blazer.
"Now, how do I look?" tanong ko sa anak ko.
He smiled, and nag two thumbs up siya.
"Tara?" -ako.
"Tara."
***
Nasa harap na ako ng bahay ni Karmin.

Kinakabahan ako at hindi ko alam kung bakit. Naghintay ako na aabot ng 8:00 ang
oras, 7:58 pa lamang. May 2 minutes pa para huminga ako ng malalim.
2...
1...
1/2...
The time has come.
Lumabas ako sa kotse ko.
At bukas ang kanyang gate kaya pumasok na ako.
Kumatok ako sa pintuan niya.
At...
*door opens*
O_________O
Wow. Ang ganda niya, at ang simple lang ng suot niya.
Para akong nananaginip.
"You're late." nakangiti niyang sabi.

At nang pagsalita niya, doon ko na narealize na hindi pala ako nananaginip.
Tiningnan ko ang relo ko.
"Only 10 seconds late," sabi ko and I offered her my arm. "Let's go?"
Tinanggap niya naman iyon at sabay kaming umalis sa lugar na iyon.
***
*SA RESTAURANT NI MARCUS KUNG SAAN KAMI LAMANG DALAWA ANG TAO*
Kakapasok lang namin. At alam kong nagtataka siya kung bakit kami lamang dalawa ang
tao doon bukod sa chef at si Marcus na nakatayo doon, hinihintay kami.
"Bakit tayo lang ang customer?" bulong niya sa akin, still holding on to my arm.
Lumapit kami kay Marcus.
"Bro," sabi ko. "Thank you so much for this."
"It's okay bro." at nginitian niya si Karmin. "Your girl?"
Liningon ko si Karmin. "My son's mom." sagot ko.
"Oh," yun lamang ang sabi niya.

Alam ko namang alam niya ang kwento ng buhay ko.
"This way please?" sabi ni Marcus and he lead us kung saan kami uupo.
And...
Viola.
"This is the best spot in our place, hope you'll like it." sabi pa niya at bago
umalis, "Food will be served if you'll ring this bell."
This place is one of the best places I want to go.
The music is so romantic.
May lumapit sa akin na lalaki at binigyan ako ng isang bouquet ng mga

naggagandahang mga white roses.
Binigay ko iyon kay Karmin.
"Naku, ang gaganda," sabi niya habang inaamoy ang mga iyon. "Nag-abala ka pa
talaga."
"I told you, malaki ang pasasalamat ko sa mga pinaggagawa mo sa anak ko," sagot ko
naman.
Lumapit sa amin ang isa pang lalaki at pinagbuhusan kami ng wine.
"This is one of the best wine in the house, hope you like it." sabi ko sa kanya.
She took a sip and...

"Hmm, masarap nga." nakangiti niyang sabi.
"Are you hungry?" tanong ko.
Tumango siya.
At doon ko na rining ang bell.
At maya-maya, paparating na ang chef habang dala-dala ang food na inorder ko.
isa-isa niyang binuksan ang mga nakatakip na dishes.
"These are on their specialties list." sabi ko. "Kain na tayo."
We started eating.
At habang siya ay kumakain, minamasdan ko siya.
The way she moves.
The way she opens her mouth.
The way she chews.
Everything so feminine, so perfect.
Jam is really lucky to have Karmin.
If this girl is single, popormahan ko talaga ito.

Pero rumerespeto ako sa pinsan ko.
Kaya hanggang tingin na lamang ako.
Pero mahal ko pa din si Pia.
Siya lang ang nasa puso ko all these years.
We were laughing and talking and laughing.
Masaya naman palang kasama ang babaeng ito.
Akala ko puno ito ng kaartehan.
Pero naniniwala na talaga ako sa: Don't judge a book by its cover.
Napapangiti ako habang minamasdan siya.
"Jam is one lucky asshole." sabi ko.
"Huh?" -siya.
"Wala." -sabi ko. "Kain ka lang."
After that meal, lumabas na kami sa restaurant.
Ayoko pang umuwi, pero ewan ko kay Karmin kung ano ang gusto niya.
"Uwi na ba tayo?" tanong ko sa kanya.
"No, why don't we tour Manila?" suhestyon niya
"Good idea." sabi ko naman.
At pumasok na kami sa kotse.
Pinaandar ko.
At umalis na kami sa restaurant.
Naglilibot kami sa buong ka-Maynilaan.
At dumaan kami sa hindi mataong park na may mga hindi gumaganang old trains.
"Hinto!" sabi niya.
At hininto ko ang kotse.
nagpark ako.
At lumabas kami.
"Ang ganda dito," sabi niya habang papalapit kami sa park.
Maganda naman pero bakit hindi matao?

Weird.
Umupo siya sa swing.
Umupo ako sa katabing swing.
At nagsimula na kaming mag-usap.
"Salamat talaga, Karmin ha sa mga ginagawa mo sa anak ko," sabi ko.
"Wala lang iyon." sagot niya naman.
"Really, salamat talaga." ulit ko.
Tiningnan niya ako.
"Ano?" -ako.
"If you're really thankful, itulak mo ako." nakangiti niyang sabi.
Napangiti na din ako.
Nakakagaan ang mga ngiti niya.
Nagpunta ako sa likuran niya at sinimulang ipagtulak siya sa swing.
"Whoooh!" pagsisigaw pa niya na parang bata.
At....
Pagkatapos ng ilang mga tulak...
...
..
Tumalon siya.
At parang kinabahan ako bigla.
"Karmin!" -ako.
Natatawa siya habang inaayos ang damit niya.
"HAHAHAHA. ANG SAYA SAYA!" sabi niya sa akin habang natatawa.
Natawa na din ako kahit para akong namatay ng sandali kanina.
"Iba ka din ano," sabi ko. "May naaalala ako sa iyo."
"Ano?"
"Sino." pangoreksyon ko.
"Ay, sino pala?" tanong niya.
"Wala." at tinalikuran ko siya.

"Sino kasi?" tanong niya at sinusundan ako.
Naglakad lamang ako at nagpunta doon sa mga may old trains na naka-standby.
Nakita ko ang sign na: OFF LIMITS.
Pero hindi ko feel na sumunod sa kahit anong rules ngayon kaya lumabag ako.
Sumunod pa din siya sa akin.
Nangungulit.
"Sino?" tanong niya.
"Wala kasi." hinarap ko siya bigla at di ko namalayan na malapit lang pala siya sa
akin.
Kaya nung paglingon ko ay parang konti nalang at magkakadikit na ang mga mukha
namin.
Hindi siya umiwas.
Hindi din ako umiwas.
"Sino." ulit niya, but it sounded like a statement than a question.
Kinuha ko ang kamay niya at hinila siya.
"Tara, tingnan natin kung ano ang meron sa mga bulok na trains na ito," sabi ko
habang naglalakad.
Magkahawak kamay kami habang naglalakad.
nang may makita kaming ilaw na kulay red at blue.
"Run!" sigaw ko at magkahawak pa din ang kamay namin habang tumatakbo.
Tumakbo kami, nagtatago sa mga pulis.
May nakita akong maliit na cottage na parang walang tao at bukas lang ang pinto
kaya pumasok kami doon.
"Shh," sabi ko sa kanya habang tinatakpan ang bibig niya sa kamay ko.
May nakikita pa akong ilaw sa labas ng bintana kaya isip ko ay hinahanap kami.
Napatingin lamang siya sa akin.
Napalingon ako sa mukha niya.
Ang lapit lapit na ng mukha namin.
Teka...
Teka...
Ang ganda pala niya sa malapitan ano?
TSSSSS!!!!!!!!
T____T
Hindi ko magawang umiwas.
It's like some force is pulling ug closer.
And later I know it...
We are kissing.
Kissing...
Kissing...
Kiss...
Pia.
karmin.
Karmin.
Pia.
Love?
Lust?
Lust?
Love?
Bakit ko ba ginagawa ito?
At bakit hindi siya umiiwas?
Parang pinapaubaya
niya ang katawan sa akin.
Jam...
Karmin.
Brennan.
Pia.
Bahala na.
Iisipin ko nalang na si Pia tong kahalikan ko.
Kasi ang familiar din ng way ng paghalik niya...
>__________<
Tempting...
Hot.
Sensual...
Kiss...
I was caressing her back while she's messing my hair.
Parang may mamgyayari dito ah?
I am trying my best to stop myself pero hindi ko talaga kaya.
Hindi ko alam kung bakit pero di ko kaya talaga.
....
...
..
We are in the peak of taking our clothes off when my phone beeped.
DAMMIT!
Sa lahat ng panahon, bakit ngayon pa?
Nahinto ang pakikipaghalikan ko kay Karmin.
I grabbed for my phone.
Unlocked.
A message from Joey: IAN, I NEED YOU.
From Joey.
PANIRA!
Ano na naman kaya ang kailangan niya?
Ngayon ko lang din na-realize na mali pala ang ginawa ko kay Karmin.
Tiningnan ko siya na nakayuko, I bet nahiya din.
TSSS -____-
Ian!
Where's your self-control?
You are almost there with your cousin's girl!!!
My cousin's girl.
Karmin.
Tahimik kaming bumalik sa kotse.
Sa loob...
Tahimik din.
And I have to speak up.
"I'm sorry." sabay naming sabi.
"No, ako ang dapat magsorry." sabi ko.
"Tayong dalawa." sabi niya.
Nag-ring ang cellphone ko.
JOEY.
Binalewala ko.
"Hindi ko sinadyang mangyari iyon, Karmin. Patawarin mo ako." sabi ko.
"Okay lang yun. Hindi ko din yun inasahan," sagot niya, nakayuko pa din siya.
Nag-ring ulit ang phone ko.
OH FOR FUCK'S SAKE, ANO ANG KAILANGAN NG BABAENG ITO?
"Ano ba Joey?" -ako.
"San ka? I really need you right now." sabi ni Joey sa kabilang linya, she sounded
drunk.
SHIT SHIT SHIT SHIT SHIT!!!
Dagdag problema pa itong babaeng ito!!!
Liningon ko si Karmin.
"I'm on a date," sagot ko. "Call you later." at binabaan ko siya ng tawag.
"Take me home," sabi ni Karmin.
At pinaharurot ko ang sasakyan pauwi.
What a night -____-
_____________
THE KISS --------------------->
this is going to be a short update (I guess)

+++++++++++++++++
BASA BASA BASA SA BABA.
TANDAAN: SI PIA/KARMIN PA DIN ANG LEAD CHARACTER NA BABAE NATIN. kaya please.
naiinis ako magbasa ng mga matataas na hate comments na nagsasabing *sana mamatay
kana Pia, sana eto yan ganun, sana si Joey at Ian nalang* blah blah kasi naiinis
talaga ako, swear. hindi naman sa binabawalan ko kayong magalit sa kanya, pero wag
naman po yung grabe na to the extent ay parang gusto niyong mawala si Pia/Karmin sa
storya. boring naman kung palaging kasweetan ano? eh kasi naaapektuhan ang damdamin
ko ehh (sensitive si Ms. A).
atsaka, hintay lang tayo sa pag-amin ni Pia kasi marami pa akong plano. HAHA. Wag
kasi masyadong excited guys ehhh :**** halinga kayo, pakiss at pahug dahil sa
pagsuporta ng story ko :*****
thank you sa pag-intindi. mahal ko kayo lahat. :***
PIAYAN FOREVER PA DIN.

__________________
this chapter is not suitable for readers with small minds and limited imaginations.
so if you are one, please exit now. LIKE NOW.
SUPER DUPER SUPER SUPER DUPER MATURE SCENE AHEAD.
__________________
Nagsimula sa simpleng inuman.
Umabot sa halikan.
Ano ang kasunod kapag nakikipaghalikan ka sa isang tao at kayo lang dalawa sa isang
kwarto at lasing parehas kayong lasing?
Naghahalikan sina Pia, (Pia muna itawag natin sa kanya dahil siya si Pia ngayong
gabi) at Ian. Parehas silang nakaupo sa sofa.
Dahan-dahan at maingat na hiniga ni Ian si Pia sa couch without breaking the kiss.
Pero he broke it when he had to ask her something.
"Okay ka lang sa couch?" tanong niya kay Pia, staring at her brown eyes na
lumulutaw ang kulay dahil sa lighting ng kwartong iyon.
Ngumiti naman na parang anghel si Pia at tumango.
"But I prefer the bed," sagot ni Ian at nginitian si Pia.

At parang kay gaan lang ni Pia at kinarga siya ni Ian.
Lumabas sila sa silid na iyon.
Lumabas sa library ng lolo niya.
At umakyat sa itaas, karga-karga pa din ni Ian si Pia at tinungo nila ang kwarto ng
lalaki.
Si Pia ang nagbukas ng pinto para kay Ian dahil hindi niya iyon magagawa dahil sa
karga niya si Pia.
"Hinay-hinay lang, baka magising anak natin," natatawang bulong ni Ian.
At pumasok na sila sa kwarto.
Dahan-dahan na naman siyang hiniga sa kama ng lalaki at hinalikan sa noo, sa ilong,

sa magkabilang pisngi, bago sa mga labi.
Hinawakan naman ni Pia ang magkabilang tenga ni Ian. Malapit na malapit ang
kanilang mga mukha.
parang may kung anong pumipigil kay Ian na gawin ang dapat sana nilang gawin.
At tila alam ni Pia kung ano iyon.
"For the record, wala talagang namamagitan sa amin ni Jam." she said, breaking the
romantic silence.
"What?" hindi makapaniwalang tanong ni Ian sa kanya.
Tumangu-tango si Pia at napangiti si Ian.

"It was all a show," dagdag ni Pia.
Tumayo si Ian at dumistansya kay Pia, tumalikod, kinamot ang ulo.
Naguguluhan siya.
Tumayo si Pia.
Niyakap ni Pia si Ian mula sa likuran, sinandal ang ulo sa balikat nito, at
bumulong.
"Mahal," sabi niya.
Napalingon agad si Ian sa ginawa ni Pia.
Nagkaharapan na sila.
Nakangiti si Pia kaya nadala na din si Ian at napangiti siya.
"Wait," at may kinuha si Ian mula sa kanyang drawer.
Bumalik siya na may dalang isang maliit na box na parang lalagyan ng singsing.
Binuksan ni Ian iyon.
Nanlaki naman ang mga mata ni Pia sa nakita.
Ang singsing na binigay ni Ian noon sa kanya!!!

Kinuha ni Ian ang kanyang kanang kamay at sinuot iyon.
"Now, to make this seem real." sabi niya habang minamasdan ang singsing na ngayon
ay nasa kamay na ni Pia.
Napanganga na lamang si Pia, trying to hold back her tears kasi sobrang nasisiyahan
siya sa nangyayari ngayon.
Wag kang mag-alala Ian, babalik talaga ako. Isip ni Pia.
Binuhat siya ni Ian at binalik sa kama.
Napahiga na si Pia.
Pumatong si Ian.
Nagngitian ang dalawa.
Hinalikan siya ni Ian sa ilong.
Sa noo.
Sa magkabilang pisngi.
Balik sa ilong.
At sa mga labi.
"Pia, asawa ko, mahal na mahal kita. At ngayon ay narito ka, susubukan kong
bumawi." at hinalikan niya ulit si Pia sa mga labi.
Now, the kiss was as deep as the Philippine Deep.
Pia's making Ian crazy just by smiling at him.
Napakaraming plano ni Ian sa gabing ito, at wala siyang planong sayangin ang isang
gabing kasama ang babaeng nagpapanggap na asawa niya.
Though aware siya na hindi talaga iyon si Pia, gusto niya pa ding maniwalang si Pia
iyon. Kahit ngayon lang.
Para mabawasan ang longing niya sa kanyang asawang matagal nang nawawala at hindi
nagpapakita.
Dahan-dahan niyang tinutulungan si Pia na tanggalin ang bawat suot niyang nakatabon
sa balat niya.
Mula sa spaghetti tops, hanggang sa shorts na suot nito.
Hanggang sa tanging bra at panty na lamang ang suot niya.
Tinanggal niya din ang kanyang suot na polo. At ngayon ay half-naked na siya.
Hinihimas-himas ni Pia ang likuran ni Ian.
Naghahalikan pa din ang dalawa.
At pumunta sa likuran ni Pia ang kaliwang kamay ni Ian.
Umabot sa hook ng bra niya.
And he unhooked it.

At hinubad niya ang bra ni Pia at hinagis sa sahig.
Bago paman siya tumuloy sa paghahalik kay Pia, he stared at her breasts.
Wow. Isip niya.
She covered her breasts with her hands in consciousness.
"Ma-maliit ba?" she asked, her voice shaking.
"No, honey," sabi ni Ian at tinanggal ang kanyang mga kamay na nakatakip sa
magagandang tanawin niya, "they're... perfect." sagot niya habang minasdan ang mga
ito.
His gaze travelled from her breasts back to her face.
I'm one dang lucky man tonight. I shouldn't screw up. Isip ulit ni Ian.
He was steel-hard, at dahil doon ay nakaramdam siya ng sakit sa pagitan ng kanyang

mga binti.
Fuck. He cursed inside his head.
Si Pia na ang nagtanggal ng kanyang sinturon para sa kanya.
Good. Isip niya.
And she unzipped his pants.
"Take this off," bulong niya.

At tinanggal iyon ni Ian, as what Pia told him.
Their mouth locked so tight na parang mauubusan na sila ng hangin pareho. But they
couldn't seem to stop kissing each other.
The taste of Pia's lips are just as the same as before, he thought.
Just the same taste I have always loved, she thought.
The last thing he wanna do is to stop interacting with her.
She's making him weak.
She's like a medication na pag hindi niya ite-take ngayon ay hihimatayin na siya.
"Damn, Pia. I'm steel-hard," bulong ni Ian kay Pia.
Ngumiti naman si Pia.
Talking while making love is a turn off for her pero why is he turning her on more?
They exchanged places.
Ngayon ay nasa itaas naman si Pia.
Inakay niya si Pia paibabaw sa kanya.
Covering her breasts, she was doing what she thinks she has to do.
Tinanggal ulit iyon ni Ian.
"They're perfect. Stop covering them," sabi ni Ian at umangat para makahalik sa mga
ito.
He sucked on her n*pples, gently.
And she moaned to that.
"I-Ian..." sabi niya.
"Hm?"
"Make love to me." sabi niya.
And she herself can't believe she had said that.
But there's not turning back now. Miss niya na ding gawin ito, for six years,
ngayon ulit siya makakatamasa ng ganitong feeling.
"Y-yes, Sophia." and he swallowed.
He slowly removed her panties.
Revealing her...
"Come to me, honey," then he held her hips and lowered her onto him.
In one thrust...
"You're tight." sabi ni Ian.

"S-sorry."
"No, no. It's good. This is good." and he smiled to her, reassuring na everything's
going to be alright.
A couple of gentle thrusts and now he's inside her. Filling her.
Pia cried out in slight pain and pleasure. Dahil sa anim na taong walang ganito,
she's tight.
"Relax," sabi ni Ian.
And that was what she needed, someone to tell her to relax because she's silently
panting and heaving and nervous as hell.
What if di ko siya ma-pleasure? Paulit-ulit na tanong niya sa sarili.
He stopped moving when she started to pull herself up and down again, his hands
guiding her.
They were both moaning with pleasure at the same time.
Her sounds was turning him on over and over again. Burning him.
Umangat ang katawan niya mula sa higaan, then he took one of her n*pples in his
mouth.
She gave him more access to her breasts.
"Ian... Ian..." she said repeatingly in pleasure.

Malalaking butil ng pawis ang lumalabas mula sa mga katawan nila, siguro dahil sa
init ng moment na iyon.
Her eyes were closed. Pinapakiramdaman ang bawat detalye na nangyayari.
Then he started assisting her again, rocking faster.
Inside her, parang may dam na biglang sumabog siyang naramdaman.
It was warm, and sticky.
"I-Ian..."
"I'm here, honey..." he grabbed her and let her lie down. Then he reached for her
and held her close, tight.
Binaon ni Pia ang sarili sa mga dibdin ni Ian. Hindi niya matiyak kung kaninong
pintig ng puso ang naririnig niya. Was it Ian's? Or hers? Hindi niya alam.
Hinalikan siya sa noo ng lalaki.
"Thank you so much for tonight," bulong ni Ian.
Are you telling that to Pia? or Karmin? Isip niya, pero she moved that thought
aside.
This is a perfect moment.
In just one night, nawala na lahat ng sakit at galit na nararamdaman niya sa

lalaking ito.
Willing na siyang magpakilala bilang Pia.

Willing na siyang tanggapin ulit ito sa buhay niya.
Mahal na mahal niya talaga ang taong ito.
"mahal kita." sabi niya.
Ngumiti lamang si Ian. "Mas mahal kita, Sophia."
At sa sinabing iyon ni Ian, she went to sleep.
Tonight, is a perfect moment, for two people who are perfect for each other but are
too blind to see it.
Ano kaya ang reaction ni Ian pag nalaman niyang totoong si Pia talaga ang kasama
niya ngayon? Si Pia talaga ang
tinatawag na mommy ng anak niya?
At, kamusta na si Jam at Joey?
Abangan...
______________
PIAYAN --------------->
PIA'S POV
It has been a smooth 2 months and a half since that hot night with Ian. At simula
noon ay parang magaan na ang feeling ko. Not that plano kong ganito nalang palagi.
Binalik ko na pala sa kanya yung singsing kasi di pa time na ibigay niya iyon sa
akin. Atsaka pinasuot lang naman niya iyon sa akin kasi nagpapanggap kami noon na
mag-asawa, na ako si Pia. Kaya ayun...
I told Jam everything na plano ko. And good to hear na susuporta siya sa bawat
desisyon ko. Mabuti naman at hindi siya hadlang sa mga plano ko, pero nandyan naman
siya para gabayan ako sa mga gagawin ko.
Break it to him gently. Yan ang tinatak ko sa isipan ko simula noong gabing iyon.
Aamin naman ako sa kanya pero mamaya na kung pakiramdam ko ay comfortable na siyang
kasama ako. Kasi parang may konting awkwardness pa na namamagitan sa amin eh.
Sinabihan ko na din siya na wala talagang namamagitan sa amin ni Jam. Magkaibigan

lang kaming nagkakilala sa States, at pinagpanggap niya lamang akong girlfriend
niya kasi nangungulit ang mama niya noon sa party.
Mabuti naman at naiintindihan ni Ian iyon.
Ngayon, nagkakaintindihan na kami ni Ian. At palagi akong nakatambay sa bahay niya

hindi dahil sa kanya kundi dahil kay Brennan.
Ang kulit kasi ng anak ko, gustong nandoon ako palagi.
Alam na din ng batang ito ang totoong status namin ni Jam, kaya ngayon ay kinukulit
niya naman akong pakasalan ang daddy niya.
Ang cute lang ano? Nakakagaan ng damdamin.
Nasa hapag-kainan kami ngayon ng mansion nila, sinamahan ko si Brennan na kumain

kasi ayaw daw niyang kumain pag wala ako.
Ako ang nagsusubo sa kanya. Nasa trabaho si Ian. Pero halfday lang siya ngayon,
"Mommy, pakasalan mo na kasi si daddy eh," ayan na naman si Brennan sa pangungulit

niya.
Napangiti lamang ako at sinubuan siya. "Mamaya na kasi..." sabi ko.
"Ehhh," sabi niya habang ngumunguya. "Sige na mommy."
"Sige na, oo na, kumain ka na," sabi ko sa kanya. Naisipan kong sabayan ang
pangungulit ng batang ito. Hindi kasi tumitigil eh.
"Pag papakasalan ka ni dad, o-oo ka?" nakangiti niyang tanong.
"Oo, kaya kumain kana." Sagot ko.
"talaga?"
Paglingon ko-si Ian, kakarating lamang galing sa trabaho-nakakahiya. Narinig niya

iyon?
*blushes*
Hinalikan niya si Brennan sa ulo, kumuha ng upuan at tumabi sa aming dalawa.
"Bakit si mommy walang kiss?" tanong ni Brennan sa ama niya.
Nagtinginan lamang kami ni Ian.
"Ah, anak, kasi nahihiya si mommy." Si Ian na ang sumagot.
"Hindi kaya," at sinapak ko ng mahina si Ian sa braso.
Natawa naman siya. "Ang sakit mong mangsapak," sabi niya.

"Kiss. Kiss. Kiss." Patuloy ni Brennan.
"Brennan..." sabay naming bigkas ni Ian.
"Sa cheeks lang." dagdag niya.
Hindi ako nagsalita, hindi ako gumalaw, tiningnan ko lamang si Brennan. Ayokong
tingnan si Ian kasi namumula ako.
Gusto ko kasing halikan niya ako deep inside.
1...
2...
3...
Eh walang kiss na naganap eh kaya hinarap ko si Ian.
Pagharap ko...
*bam*
Napapikit ako.
*lips to lips kasi*
Di ko inaasahan to.
Pero napapikit pa din ako.

Ang kiss.
It lasted mga iilang mga Segundo...
"Why so tagal?" tanong ni Brennan.
At doon kami natigilan at agad na napahiwalay sa isa't isa.
Tiningnan ko ang anak ko.
"Ehhh, you look so cute guys," sabi ng batang to.
'Tong batang to, parang malaki na kung makapagsalita.
"Brennan, wag mong gayahin si daddy," sabi ko.
Narinig kong natawa si Ian. "Ginusto mo naman eh."
At sa sinabi niyang iyon ay mas namula ang pisngi ko.
Syete!!!
"Hello."
Napalingon kaming tatlo sa babaeng nag-hello sa likuran ko.
Joey?
Bakit siya nandito?

"Joey," narinig kong tinawag siya ni Ian. "Naparito ka?"
Bumaba siya sa dalawang hagdan at linapitan kami. "Masama bang dalawin ko ang best
friend ko at ang anak niya? How are you Brennan? Pia." At tiningnan niya ako sa mga
mata.
"Hello po," bati ni Brennan sa di-masiglahing tono.
"Joey," -ako.
"How are you Ian?" at tiningnan niya si Ian na para bang malalm ang tingin na iyon.
JOEY'S POV
Dalawang buwan at kalahati din akong hindi nagpapakita at nagpaparamdam kay Ian at
ngayon ko lang naisipang magpakita.
Hindi pa din gumagana ang bitchy skills ko eh. At hindi ko pa din alam kung papaano
ko makukuha si Ian.
Tss -__________-
At pagdating ko ay narinig kong nag-kakatuwaan sila.
Nandito pala si Karmin.
Tss.
This bitch, panira sa mga plano ko.
Hahanapan ko siya ng baho.
Kaya pina-check ko ang kanyang background ng kakilala kong magaling na magaling na

Private Investigator sa States pero Pinoy din.
Hinihintay ko na lamang actually kung ano ang masasabi niyang hindi maganda tungkol
sa bruhang ito na sumisira sa plano ko.
Magsasalita na sana ako kasi nasa likuran lamang nila ako, pero may nagtext.
Binuksan ko.
Uy, ang kaibigang kong PI.
Her real name is Sophia Monique Villaflores. Pretending to be Karmin Velasco. A

migrant from the Philippines, stayed with Jospeph Al Chua Monteverde, or known as
Jam. That's what I have gathered so far. Call me and I'll tell you the details. Ang
laman ng text.
Ano?
Puta.
Si Pia to?
Ang babaeng mahal na mahal ni Ian?
Ang totoong ina ni Brennan?

Anon a ang panlaban ko dito?
I have to move.
I have to do something.
Hindi pwedeng malaman ni Ian na siya si Pia kundi it would be the end of me.
kung kinakailangang ipapatay ko ang babaeng ito, gagawin ko.
Iba-blackmail ko ito.
Utak, gumana ka please.
Bilis!!!
Nagsalita na ako.
"Hello." sabi ko.
At doon na sila nagsitiningnan sa akin na para bang binulabog ko ang kasiyahan

nila.
Tss..
"Bihis muna ako," paalam ni Ian at umalis na.
Si Brennan naman ay sumama.
Now it's me and Karmin, or should I say-SOPHIA.

"So," sabi ko at tinabihan si Pia sa pagkakaupo. "Kamusta ang life mo bilang
Karmin?"
Tumayo siya at linagay sa lababo ang mga pinagkainan ng bata, "okay lang."
"Nag-eenjoy ka ba?" tanong ko.
"Ano?"
"Nag-eenjoy ka ba bilang Karmin?" ulit ko.
"Anong pinagsasabi mo?"
"Wala," at tinawanan ko siya. "Anyways, nakita ko ang way ng pagtingin mo kay Ian,
Karmin. Is it love?"
"Hindi mo alam ang pinagsasabi mo," deny pa niya.
Deny pa bitch, alam ko na naman lahat eh.
"Mahal mo ba si Ian, Karmin-or should I say, SOPHIA MONIQUE VILLAFLORES?" at

linakihan ko siya ng mata.
Ngayon ko lang napagtanto na bagay din pala sa akin maging kontra bida.
HAHAHA.
Nanlaki din ang mata niya, sa bigla?
"Akala mo hindi ko alam?" at linapitan ko siya. "Maloloko mo sila, pero you can't
fool with Joey."
At hinawakan ko ang isang lock ng kanyang makulot na buhok.
"Behind these big bitchy curls, is a woman who's pretending to be someone she's
not." At bumulong ako sa kanya, "enjoying the game, bitch?"
Hindi siya makasagot.
"Oh ano? Natatakot ka? Akala mo walang makakaalam ano?" at tinawanan ko siya.
Hindi pa din siya makapagsalita.
Ang mga luha niya ay nangilid sa kanyang mga mata.
Kaawa-awang babae.
"Gusto mo bang ako na ang mag-amin kay Ian?" tanong ko sa kanya.
Walang sagot.
"Sige." At aalis sana ako nang hawakan niya ang kamay ko.
Pinigilan niya ako.
"W'wag," sabi niya, and it sounded like nagmamakaawa siya.
"Ayoko." Sagot ko. "Kung hindi mo aaminin kay Ian ang totoo ngayon, ako ang
magsasabi sa kanya para sayo."
"J-Joey, please... Wag mong gawin to sakin."

Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
Lumakad ako papuntang sala.
Umakyat ako sa taas.
Sinundan niya ako.
Bahala siya.
Ilaladlad ko ang totoong pagkatao niya.
Akala niya ha.
"Ian, Ian!!!" sabi ko habang kinakatok ang pinto ng kwarto ni Ian.
"Ano?" at binuksan niya iyon.
"May sasabihin si Karmin." Sabi ko at hinila si Pia.
I can see it in her eyes na parang natatakot siya.
Naluluha na siya pero pinigilan niya.
"Ano Karmin?" -Ian.
"Ian..."
Ay ang bagal.
"Ako na?" bulong ko sa kanya.
"Ian... M-may sasabihin ak-ako." Sabi niya.
Hinayaan ko siya.
Ay ang tagal.
Pero ano kaya ang reaction ni Ian kapag malaman niyang si Karmin ang matagal na
niyang hinahanap?
Masisiyahan?
Magagalit?
Joey! Mag-isip ka!
DIba mahal pa ni Ian si Pia?
Edi kung malalaman niyang si Pia ang kaharap niya, ang totoong Pia ang kaharap
niya, edi mas wala ka nang pag-asa.
Mahal nung tao si Pia!!!
Hindi ka nag-iisip!
Putaaaaaaaaaaaa!!!!!!
Ano na ang gagawin ko ngayon?!!!!!!!!!

Nakooooooooooo!!!!!!
I have to do something...
"Ian... ako-" pasimula ni Pia pero.
*as if naduduwal*
Tiningnan nila ako.
"Ian," sabi ko. "I'm sorry."
"Huh?"
Namilog ang mga mata nina Ian at Pia.
"Ako pala ang may dapat sabihin eh," sabi ko at patuloy sa pagduduwal.
"Anong pinag-"
"Buntis ako." Sabay duwal at pumasok sa kwarto ni Ian, dumiretso sa cr niya.
Nag lock.
Maniwala sana siya.
Please.
HAHAHAHA.
Sorry Pia, mukhang naunahan kita.
_____________________
JOEY ----------->
Nakatayo sa labas ng banyo ng kwarto ni Ian sina Ian at Pia, hinihintay kung kailan
lalabas si Joey.
"Bakit siya nag-sorry sa iyo?" tanong ni Pia kay Ian.
Palakad-lakad sa loob ng kwarto si Ian, hindi mapakali.
"Ian? Okay ka lang?" tanong ulit ni Pia at linapitan niya si Ian.
Tiningnan siya ni Ian at para itong nagulat. "Ha? Ano sabi mo?"
"bakit nag-sorry si Joey sa iyo?" -Pia.
Hindi pa sya nakapagsalita ng bumukas ang pinto ng banyo ni Ian at iniluwa nito si
Joey.
Nakahawak sa kanyang tiyan si Joey.
"Ian," mahinang sambit niya.
Tiningnan siya ni Ian ng mga nagagalit na mata.
"Matagal ko na sanang sabihin to sayo pero gusto kong maka-sure," sabi ni Joey at
lumapit kay Ian, nakayakap pa din sa tiyan. "Buntis ako, at ikaw ang ama."
Hindi makapaniwala si Pia. Napa-O pa ang bibig niya at ang ang mga luha ay
nangingilid sa kanyang mata.
Buntis si Joey? At... At... Si Ian ang ama? Paanong nangyari... Isip ni Pia. Kung
ganun, what does that make me? Ano na gagawin ko ngayon nito? Huli na ang lahat.
May bago nang--no. Ayokong isipin to. Nahihilo ako. Masakit ang ulo ko. Teka--
She tried to reach on for something pero wala siyang mahawakan kaya natumba siya,
hinimatay.
"Karmin?! Karmin?!" -Ian.
Nakatayo lamang si Joey doon. Tinitingnan si Ian habang inalalayan si Karmin pero
hindi siya gumigising.
"Joey, tumawag ka ng ambulansya, dali!!!" sigaw ni Ian.
"Huh?"
"DALI!!!" sigaw niya.
At binilisan ni Joey ang pagtawag sa ambulansya.
"Hello?" -Joey.
At tinawagan niya na nga.
Nagda-drama ba ang babaeng ito? Isip ni Joey. Tingnan lang natin kung kanino
mapupunta si Ian.
Maya-maya ay dumating na ang ambulansya.

At agad na kinarga at dinala sa hospital si Karmin, sumunod si Ian at sakay niya
naman si Joey.
While on their way sa hospital ay hindi nag-iimikan ang dalawa.
Si Joey naman ay panay ang tingin kay Ian, waiting for him to say something. But he
said nothing. So it scared her.
Paano niya mapapaniwala si Ian na buntis siya? kung gayon ay wala namang nangyari
sa kanila? Paano niya rin ipapakita ang mga ebidensya sa pagbubuntis niya?
Kung buntis lang talaga siya...
Ian took a final turn at pinark niya ang kotse sa bakanteng parking space sa
hospital.
Lumabas siya agad na parang wala siyang kasama. Si Joey naman ay pinilit ang sarili
na maabutan ang bilis na paglalakad ni Ian.
Napamura pa siya dahil heels ang suot niya.
"Aish!!!" napasigaw siya dahil sumakit ang paa niya. "Hintayin mo nga ako!!!" sigaw
niya kay Ian.
Liningon siya ni Ian, tiningnan ang paa niya.
"Akala ko hindi naghe-heels ang mga buntis?" tanong ni Ian.
Natigilan si Joey. Bakit hindi niya iyon naalala?
Inabutan niya si Ian at sabay silang pumasok sa hospital.

"Karmin Velasco," sabi ni Ian sa nurse.
"This way sir," at dinala sila ng nurse sa emergency room.
Nakahiga doon si Pia. Nagpapahinga. Linapitan siya ni Ian at Joey.
"Karmin?" -Ian, hinawakan ang kamay ni Pia.
Tiningnan lamang siya ni Joey. Mukhang galit.
"I-Ian..." tinawag siya ni Pia at hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa kabilang
kamay niya.
"Shh, don't talk. Are you okay? Hinimatay ka kanina..." magsasalita pa sana siya
nang may lumapit na lalaki, si Jam.
"I'll take it from here," sabi ni Jam at sya ang naghiwalay ng mga kamay ni Ian at
Pia. "Pia's fine, you can go now."
"Huh? Jam, bakit ka nandito?" tanong ni Ian.
"Tinawagan ako ni Kyle, ang doctor na nag-asikaso kay Karmin, kaibigan namin siya."
sagot ni Jam.
Napaatras naman si Ian kasi alam niyang wala na siyang magagawa. Alam niya din
namang may pagtingin si Jam kay Karmin, by the way he looks at her. It's the same
way how he looked at Pia noon.
"Mauna na kami, Karmin," paalam ni Ian sa kanya.
Mahinang tumango si Pia sa kanya.
Sumunod si Joey nang lumabas si Ian.

Paglabas niya ay may nakasalubong silang doctor, kasunod nito ay isang lalaking
pamilyar sa mga mata ni Joey.
Nang makita siya ng lalaking pamilyar sa kanya, tinawag siya nito.
"Joey?!" nakangiti ito. "Is this you?"
Tiningnan siya ni Joey, si Ian naman ay napahinto din.
"It's me, Matteo." paalala ng lalaki sa kanya.
Fuck! Bakit nandito to? Isip ni Joey. "I'm sorry, di kita kilala."
At nagmamadali siyang umalis, nakayuko, papalayo kay Matteo.
Please please please, wag ngayon. Isip niya habang naglalakad.
Hinabol naman siya ni Ian.
At umabot na sila kung saan nakapark ang kotse ni Ian.
Pumasok sila sa kotse.
Hindi muna pinaandar ni Ian ang sasakyan.
Niluwagan niya ang leeg at tinanggal ang pagkakabutones ng isang butones.
"Joey, tell me. Buntis ka nga ba?" tanong ni Ian.

Tumango siya, hindi tumingin sa mga mata ni Ian.
"Ako ang ama? Sure ka?"
"Ano ba? Ano ako sa tingin mo? Bitch? Nagpapapasok lang kahit sino? Siyempre ikaw,
Ian!!!" pagsisigaw ni Joey, at naiyak na siya.
Hindi siya naiyak sa banta ni Ian sa kanya kundi sa how fast things are happening.
Hindi sa baback out siya sa planong kunin si Ian pero dahil sa lalaking nakita niya
kanina.
Natakot siya for a moment. Baka may sabihin ang lalaking iyon.
"S-sorry, sorry. Kasi..." napakamot si Ian sa kanyang ulo. "Ano na ang gagawin
natin?" tanong niya, and it sounded like tinatanong niya ang sarili niya.
"H-hindi ko din alam, Ian." sabi ni Joey.
"Check up. We have to make sure!" sabi ni Ian at naliwanagan ang mukha niya. "Tama!
Tara balik tayo sa loob at magpa-check up tayo."
Ano? Checl up? Eh hindi ako buntis, paano kung... No!!! No!!! No!!! Ano na gagawin
ko? Isip ni Joey. "Ah, wag ngayon. Masama ang pakiramdam ko."
"Ah, ganun ba..." sabi ni Ian. "S-sige, iuwi muna kita. At uuwi muna ako. I'll try
to figure things out, okay? Wag kang mag-alala."
"Ian," tiningnan niya si Ian. "Patay ako ni mama at papa pag nalaman nilang buntis
ako!!! Matatanggalan ako ng mana!!! Mapapatay nila ako!!! Nabuntis ako na hindi pa
kasal!!! Paano na ito?" naiiyak siya at sinalo ang mukha ng kanyang mga kamay.
"Shh, shh, wag kang iiyak. Baka mapaano ang bata," sabi ni Ian. "Ahh, gagawan natin
yan ng paraan."
"Paano?"
"Yun na nga eh, kung paano."
"I guess the only way is for us to get married," suhestiyon ni Joey.
O____________O <--- Ian
JAM'S POV
I received a text message from Kyle, a doctor and a friend of Pia and I. Pinoy din
siya, sa States nagkuha ng medicine at dito nagtrabaho.
Bro, nandito si Karmin sa emergency sa Medical Center. Text niya.
At walang pagdadalawang-isip ay pinuntahan ko siya agad sa hospital.
When I came there, I saw her lying on a hospital bed, nakapikit ang mga mata.
Sinalubong ako ni Kyle.
"Don't worry, she's okay," sabi niya na parang alam na niya kung ano ang itatanong
ko. "Nagpapahinga lamang iyan."
"Salamat bro." pasalamat ko sa kanya.
"Can you follow me and let's talk?" tanong niya sa akin.
Tumango ako at sinundan ko siya.

Pumasok kami sa office niya.
Umupo ako.
He was scanning some papers bago nagsalita.
"M-may problema ba?" tanong ko kasi parang nakalimutan niyang pinapunta niya ako
dito.
"I'm rechecking the results of Karmin's 2nd health test," sabi niya at binaba ang
mga papel na hawak niya kanina.
Naghintay ako kung kailan siya magsasalita.
"I'm afraid Karmin's 2 months pregnant." sabi ni Kyle.
"ANO?!" napatayo ako sa bigla.
Galit ako at kinuyom ko ang aking mga kamay.
Anak ng--for the third time?!!!!!!
"That's what the results showed. Kaya siya nawalan ng malay dahil sa over fatigue.
It's possibly because of her hormonal changes, a dramatic rise in her
progesterone." sabi ni Kyle.
"Is it normal?"
"Yes."
"Ano ang kailangan niyang gawin?"

"Well, there are a lot that she can do to cope with it. She has to sleep early,
take a nap everyday, rest a lot. Make sure, as the father of the kid she's bearing,
she's eating the right kinds of food. Don't tire her. That means, you have to do
the housework or hire someone. Kailangan din ang exercise..." patuloy ni Kyle.
O__________O <---------- Jam.
Hindi ako ang ama. At--alam ko! Si Ian!!!
PAUTANG INA!!! Na naman?!! She got her knocked up, AGAIN?!!!!!!!!
"Sige, salamat talaga bro." sabi ko at tumayo na ako.
"Anytime bro. Congrats," at nagkamayan kami.
"Favor?" -ako.
"Anything."
"Don't tell her about this. Let me break it to her, huh? And don't tell anyone
about her pregnancy."
"Sure bro."
At lumabas na ako sa office niya.
At doon ko na nakita si Ian at Joey na papasok sa emergency room.
Napabuntong hininga na lamang ako.

Ano na naman kaya ang gagawin ko nito?
At ano kaya ang reaction niya pag nalaman niyang buntis siya?
_____________________
ANG GWAPONG SI JAM ♥ -------->
after this chapter, freeze muna ako sa pag-pa-publish ng bagong chapters. gusto ko
kasi i-try yung mag-publish ng maraming chapters in one update ;)
whooh! medyo interesting na. ♥
update nalang muna habang hinihintay mga ka-date ko ngayong araw ♥
Dalawang araw nang nakatambay sa pad ni Jam si Pia. Hindi dahil sa doon siya
pinanatili ni Jam kundi sa kusa siyang nagsabing gusto niyang malayo muna kay Ian,
even if that means na hindi muna sila magkikita ni Brennan.
Things are a mess lately. Hindi niya maintindihan ang sarili niya. Palagi siyang
pagod. At most of the time ay parang gusto niyang magalit sa lahat.
Nararamdaman din niyang mas gumagana siyang kumain kahit na may problema siya sa
puso. At napansin din niyang si Jam ay palaging may dalang mga masusustansyang
pagkain.
"Jam, pwede bilhan mo ako ng pregnancy test?" minsan niyang tanong kay Jam.
Binilhan siya ni Jam minsan ng dalawang pregnancy test at negative naman ang
resulta. Hindi naman siya nagsusuka.
Baka flu lang ito.

"Pa-check up tayo Jam," noo'y sabi niya sa kaibigan.
"Di na kailangan. Dito ka nalang." sagot ni Jam.
"Kasi di talaga maganda ang pakiramdam ko."
"Wag mo na kasing isipin si Ian."
Tama, baka stressed lang siya dahil sa palagi niyang iniisip si Ian at Joey.
Hanggang ngayon ay di siya makapaniwalang buntis si Joey at si Ian ang ama.
Akala niya mahal pa ni Ian si Pia? Eh bakit niya nagawang makapabuntis ng ibang
babae?
Napapagod din ang mga tao, Pia. Hindi lahat kayang maghintay ng anim na taon para
sa isang taong malabong babalik. Isip niya. And he has needs, too.
Minsan ay napapaiyak na lamang siya sa kaiisip.
Ang duwag ko. Sana hindi nalang ako umalis 6 years ago. Pinagsisihan ko na lahat.
Partly, kasalanan ko din kung bakit ganito na ang nangyayari ngayon. Sana maibalik
ko ang panahon. Sana maawa si Lord sa akin. Sana... Sana...
"Umiiyak ka na naman?" galit na tonong tanong ng kakarating na si Jam na may dalang

isang malaking supot ng pagkain.
Mabilis namang pinahid ni Pia ang mga luha. "Eh, kasi masama talaga pakiramdam ko."
Nakaupo siya sa sofa na nakaharap sa labas ng malaking glass wall ng silid at doon
ay makikita ang buong ka-Maynilaan.
Linagay muna ni Jam ang supot sa mesa ng hapag kainan atsaka kumuha ng 100% real
orange juice at isang bote ng beer.
Tinabihan niya si Pia at binigay sa kanya yung juice.
"Oh bakit juice ang sa akin?" tanong ni Pia. "Gusto ko din ng beer."
"Wag na. Gabi na eh." -Jam.
"Ay sige na!"
"Wag na! Ang kulit!" and he pinched Pia's nose lightly.
Ngumiti si Pia, but it was a sad smile.
Jam cupped Pia's face with both of his hands now. Nginitian niya si Pia.
Pinakiramdaman niya ito.
Alam niyang nasasaktan na naman si Pia ngayon. At may tumulong luha sa kanyang mga
kanang mata. Siya ang nagpahid nun para sa kanya.
Ngumiti siya at nagsabi, "Alam mo namang ayokong nakikita kang nasasaktan."
Jam moved a few inches near Pia. At niyakap niya ito, he pressed her head lightly
on his shoulders habang hinahaplos ang buhok nito.
"Sige, iiyak mo yan lahat. Let it out. I'm here for you." sabi ni Jam habang
hinahaplos ang buhok ni Pia.
At sa pagsabi niya nung I'm here for you ay naramdaman niya ang pag-taas-baba ng
kanyang dibdib dahilan sa kanyang pag-iyak.
She's not saying a word. But he understands her silence.
Minsan niya na din itong ginawa kay Pia noon. At kahit uulit-ulitin pa ito, hindi
siya magsasawang manatili sa tabi ni Pia at times like this.
"Tama na?" and he pushed her to face him. Siya ang nagpahid ng mga luha ni Pia.
"Mahal na mahal kita, alam mo din naman yun diba?"
Tumango si Pia.
"At pag mahal mo ang isang tao, imbes na hahadlang ka sa nakakapagpasaya sa kanya,
susuportahan mo siya." patuloy ni Jam. "I've loved you simula nung una kitang
makita. Ginawa ko lahat para matulungan ka. Nilayo kita kay Ian hindi dahil sa
gusto kitang solohin pero dahil sa gusto kong mag-break ka muna sa mga
nakakapagpasakit sayo. Kung alam ko lang na ang pagpunta ng States ay ganito ang
idudulot, hindi na sana kita dinala doon."
"No, no. You've done more than enough. And saying thank you is not enough," sabi ni
Pia.
Nag-usap silang dalawa. Heart-to-heart talk ika nga. At kahit papaano ay parang
naibsan ang sakit na dinadamdam ni Pia.
Jam is a good friend. Kahit alam niyang mahal na mahal siya nito more than a
friend, he didn't crossed the line and he never took advantage of her all these
years. Tapat siyang kaibigan. At nirerespeto niya ang pagmamahal ni Pia para kay
Ian.
And now that narealize na ni Pia na sobrang mahal pa niya talaga si Ian pero
magkakaanak na ito sa iba, hindi na niya alam kung ano ang susunod na gagawin.
Parang gusto na niyang mag-back out sa pag-aamin na siya talaga si Pia dahil ayaw
niyang mas lalong guluhin ang sitwasyon ngayon.
Ang alam niyang gagawin muna ay manahimik, mag-isip.

Babalik pa pala siya sa States, may unfinished business pa siya doon. And maybe
doon muna siya for some months, bakasyon.
She's not running away again. May kailangan lang talaga siyang gawin doon sa States
and she thinks she needs a break.
Siyempre, sasama si Jam. He insisted na sasama siya, kahit okay lang naman na si
Pia lang ang aalis.
Ngayon ay nakatulog na siya sa lap ni Jam.
"Poprotektahan kita Pia. I can't stand seeing you like this. Kasi pati ako ay
nasasaktan. Kaya hanggang sa may magagawa ako, I'll help you. Lalo na ngayon at
buntis ka na naman." bulong ni Jam sa sarili habang minamasdan si Pia na nakatulog
sa mga paa niya.
Maya-maya ay binuhat niya si Pia at linipat sa kanyang kama. Sa sofa siya matutulog
ngayon.
Before turning back, he planted a kiss on Pia's forehead.
"Stay strong," sabi niya kasabay nung paghalik niya.

~Meanwhile, sa bahay ng mga Chua...~
Nagpunta si Ian sa bahay ng kanyang ama, kasama niya si Joey at Brennan. Doon sila
magdi-dinner.
"Dad, hindi ko na nakikita si Mommy Karmin," sabi ng kanyang anak na nakaupo sa

sofa, nanonood ng TV habang hinihintay kung kailan siya makikita.
Nakatayo doon si Ian, hinihinray kung kailan bababa ang kanyang ama.
Si Joey naman ay tinutulungan ang kanyang ina sa paghahanda sa mesa.
Ian sat on his feet at hinarap ang anak. "Listen, son. I don't know why pero I'm
sure babalik si Tita Karmin mo ha? Why not enjoy Tita Joey's company first?"
"I like Mommy Karmin better," sagot ng bata.
"Dinner is ready," tawag ng ina ni Ian.
"Tara na," at kinarga ni Ian ang kanyang anak.
Ang tunay na motibo nina Ian at Joey sa pagpunta doon ay ang ipaalam sa kanyang mga
magulang na buntis si Joey. Supposed to be una silang haharap sa mga magulang ni
Joey pero dahil nag out of the country ang mga ito, sa mga magulang muna ni Ian.
Kanina pa kinakabahan si Ian, alam niyang alam ng mga magulang niya na magkaibigan
sila ni Joey simula pa nung mga bata sila pero ang hindi niya alam ay kung ano ang
magiging reaction ng mga ito kung malalaman nila ang pagbubuntis ni Joey.
Nakaayos na sila sa hapag kainan. Si Joey at Ian ay magkatabi, si Brennan naman at
ang kanyang lola ang magkatabi, at si Mr. Chua sa gitna.
Puro mga masusustansyang pagkain ang nakahanda sa hapag: steamed vegetables, steak,
tomato soup, at chicken carbonara pasta.
In the middle of the meal...
"Manang, iserve niyo na ang baked Salmon," sigaw ni Mrs. Chua sa isang katulong na
nakatayo sa likuran nila.
Tahimik lamang sina Joey at Ian, walang nagsasalita. Mamaya na siguro sila
magsasalita pagkatapos kumain, at kapag tulog na si Brennan para wala siyang
marinig. Wala pang alam ang bata tungkol sa pagbubuntis ni Joey.
Umalis ang katulong para kunin ang pinag-utos ni Mrs. Chua at pagbalik niya ay may
dala-dala na siyang isang plato nang baked salmon...
At...
Awtomatikong tumayo si Joey at dumiretso sa lababo at doon sumuka. Si Ian naman ay

di maipinta ang mukha. Si Mr. Chua ay tiningnan si Ian, si Mrs. Chua ay tumayo at
linapitan si Joey.
"Okay ka lang, hija?" tanong ni Mrs. Chua habang hinihimas ang likuran ni Joey.
"O-Okay lang po ako, Tita," sagot ni Joey at hinugasan ang bibig nito. "Nasuka lang
po ako sa baho ng isda."
Namilog ang mga mata ni Mrs. Chua, "hija, ikaw ba'y buntis?"
Tiningnan ni Joey si Ian, sumunod naman si Mrs. Chua at tiningnan ang kanyang anak,
pati na din si Brennan at ang lolo niya ay nakatingin sa kanyang ama.
Tumayo si Ian. "Mom, dad, Joey and I are.... are..." bumuntong-hininga muna siya
bago nagpatuloy. "are having a baby."
"WHAT?!!!" sabayng bigkas ng mga mag-asawang Chua, ang isa ay nagulat, ang isa ay
galit.
"Dad," -Ian.
"Dad?" -Brennan, parang maiiyak. "Why?!"
"Ian, sa kwarto!!!" sigaw ni Mr. Chua at naunang umalis doon. Sumunod naman si Ian.
"Tita..." -Joey.
Niyakap siya ni Mrs. Chua, "Everything will be alright, dear."
******
Sa loob ng kwarto ng mga magulang ni Ian...
Nakatayo si Mr. Chua habang si Ian naman ay pinaupo sa kama.
Parang sa hot seat siya nakaupo dahil sa mga galit na titig ng kanyang ama.
"Anong ibig sabihin nun?" tanong ni Mr. Chua.
"Dad, you heard everything. Joey and I are gonna have a baby," mahinang sagot ni
Ian.
"Joey and you?!" namewang ang kanyang ama, huminga ng malalim. "Why? Why Joey? Ano
nalang kaya ang masasabi ng kanyang ama sa iyo? Sa akin? Sa atin?!!! Do you ever
think?"
Ang nasa isip ngayon ni Ian ay para siyang teenager na nakabuntis at pinapagalitan
ng kanyang ama.
"It's not like iiwan ko si Joey," sagot ni Ian, hinarap ang kanyang ama.
"What about Brennan's mom, that, that--that Pia woman? Huh? Wala ka bang planong
hanapin yun?!" taas boses nitong tanong.
Yumuko si Ian.
Kung nandito lamang si Pia, none of these would ever happen. Isip ni Ian.
"I don't know where she is," sagot ni Ian.
"Hindi mo man lang siya hinanap?!"
"Paano ko siya hanapin eh ayaw ngang magpakita ng tao? Dad, Pia's gone!!! Hindi na
yun babalik!!!"
ngayon ay napatayo na din si Ian, tumaas na din ang kanyang boses. "I've searched
over for her for 6 years, dad. I hired different Private Investigators. But I
failed to find her. It's either she changed her identity or she's dead. Ang alam ko
lang ay ayaw niyang magpakita sa akin." huminahon na si Ian.
Galit pa din siyang tiningnan ng ama niya. "There's no one else to be blamed, but
you!!! If only you stopped her from running that night, edi sana masaya kayo
ngayong apat with that baby who's supposed to be Brennan's little sister or
brother!!! Alam ko ang nangyari, alam na alam ko."
"I know, dad!!! Walang isang araw sa nagdaang anim na taon na hindi ko sila
naiisip, and how much I regret not going after her that night!!! I take all the
blame!!! Sapat na ang anim na taong paghihintay!!! Hanggang ngayon ay pinapahanap
ko pa din siya, pero walang balita sa kanya."
"Then why did you end up having a child with Joey? Alam mo naman siguro kung ano
yung pagtingin ko sa pagkakaroon ng anak sa ibang babae. Not that Joey's just
another girl. She's one of my bestfriend's daughter, for god's sake!!!" tinalikuran
niya si Ian, namewang pa din.
Si Ian naman ay napakuyom sa kanyang mga palad. Galit siya, hindi niya alam kung
kanina, basta alam niyang galit siya.
"I know we screwed up, kaya nga papanindigan ko ang bata," mahinahong sabi ni Ian.
Humarap ang kanyang ama sa kanya. "Ang bata lang ba?"
Tiningnan niya ang ama sa mga mata. "Y-you mean, you want me to marry Joey?" at
tinuro niya ang sarili, hindi makapaniwala sa kanyang sinabi.
"There's no other choice," sagot ng kanyang ama.
"I can take full custody of the child, but marry Joey? No!!! What if babalik si
Pia?" -Ian.
"Ikaw na mismo ang nagsabi na ayaw niyang magpakita sa iyo. Then let's move on--"
"But dad--
"You're marrying Joey. End of discussion." sabi ng kanyang ama at lumabas na sa

kwartong iyon.
_____________
IAN </3 ------------------------->
58
"Ano?! Buntis din si Pia?!" kausap ni Joey ang isang taong sinuhulan niya para
sundan si Pia. "Paano nangyari iyon? Ano?!! Si Ian ang ama?!!! Hindi maaari!! Hindi
pwede!!!"
Naghahanda ng makakain si Joey para ipapadala kay Ian dahil narinig niya mula sa
katulong kanina nung tumawag siya sa bahay nila ay tulog ito at naglasing ito
kagabi.
"Pwes gawin mo lahat mawala lamang ang batang dala niya!!!" sigaw ni Joey sa
telepono at galit na binabaan ng tawag ang nasa kabilang linya.
Napakapit siya sa gilid ng mesa ng mahigpit.
"Aba at parang mas malaki ang alas ni Pia laban sa akin ha? Oras na ba para ipakita
ko sa kanya kung sino ang kinakalaban niya? Maghanda ka Pia. MAGHANDA KA!!!"
**********
"Parang ang saya natin ngayon sir ha?" tanong kakapasok lamang na si Mark, isang
empleyado sa GAZE Records, sa opisina ni Ian.
Napahinto si Ian sa pagkakagat sa kanyang ballpen na dala-dala. "Huh? Anong

pinagsasabi mo?" at umayos siya ng upo, nagpapanggap na parang walang nangyari.
"Parang kaninang umaga ko lamang po napapansin ang pagiging masayahin ninyo ha? At
sa tagal ko dito sa kompanyang ito, ngayon ko lang kayong nakitang ganyan."
Nakangiting sagot ni Mark habang binigay sa kanya ang hinihingi nitong report
kanina pa.
Napangiti na lamang siya at tiningnan ang report na binigay ni Mark sa kanya.

"Our last album na nagawa ay mababa ang rating, konti lamang ang nabili, in fact,
marami-raming cds ang nakatambak pa diyan at hindi nadistribute kasi hindi mabenta.
It has a negative impact sa mga tao. Bukod sa puro autotuned ang mga kanta,
nonsense ang mga composition ng artist natin. That's the ugly truth."
Maayos na tinitingnan at rinereview ni Ian ang report ni Mark.
Pagkatapos ay hinarap niya ito.
"So, what do you suggest we do?" cool niyang tanong.
"Heyy, ikaw ba talaga ang Boss Ian na kilala ko?" nakangiting tanong ni Mark.
"Bakit?" nakadikit pa din ang ngiti sa mga labi ni Ian.
"Kasi normally you'd scream and throw away the reports," sagot ni Mark. "What has
gotten into you, man?"
"Let's just say I'm inspired." Sagot ni Ian. "So ano na? Suggestions?"
Umupo sa may upuan sa harap ni Ian si Mark bago sumagot. His hand on his chin while
scanning the reports Ian handed him just now.
And finally, "I think we should find another artist who is good with or without
autotune." Suhestyon niya.
Ian sat back on his swivel chair and played on Buzz Lightyear, Brennan's toy he
forgot to bring home, at nag-isip.
"Maghahanap ulit tayo?" he asked.
"Actually sir may kilala po akong lalaki na may banda but they aren't signed yet.
I've been eyeing for amateur artists at nagkataong kapatid ko ang girlfriend ng
isang myembro sa bandang iyon. And I swear sir, they don't sound amateur." -Mark.
"What are you waiting for? Let's find them." Pinal na sabi ni Ian at kinuha niya
ang kanyang car keys.
*******
Nagpunta sila sa isang underground basement ng isang lumang apartment kung saan
nila nalaman na doon nagre-rehearse ang bandang hinahanap nila.
Bukas ang mga pinto kaya mabilis silang nakapasok.
Nakita ni Mark ang kanyang kapatid doon, mag-isa, nakaupo.
"Kim!!!"
"Kuya!!!"
"Bakit ka nandito? Ang aga-aga?" -Mark.
Tiningnan naman ni Kim ang kanyang suot na relo. "Eh kuya, alas 3 na po ng hapon.
Atsaka hinihintay ko sina Paulo bumalik. Ikaw, ano ginagawa mo dito? Sinusundan mo
na naman ako?"
"Saan sina Paulo?"
"Bakit ba kuya? Papakialaman niyo na naman kami?"

"Hindi!"
"I know you, kuya!"
"Ah, actually, we're here for the band. We're in search for new unsigned artists at
itong banda ang irinekomenda ni Mark sa akin." Singit ni Ian.
"Aba talaga?" napangiti ng malaki si Kim at niyakap ang kanyang kuya. "Tiyak na
masisiyahan sina Bebe Pau2 nito. Salamat kuya. Mahal kita."
Kumawala naman si Mark sa pagkayakap ng kanyang kapatid. "Wag mo nga akong yakapin
ng ganyan, nakakahiya sa boss ko."
Natigilan sila nang marinig ang pinto na bumukas at napalingon sila lahat sa
kararating lamang.
Kim jerked from Mark to the newly arrived men.
"Bebe, may naghahanap sa inyo." Nakangiting kumapit si Kim sa balikat ng lalaking

tinawag niyang bebe, and it looks like siya si Paulo.
"Ikaw yung sa ospital!" nakangiti namang sabi ng isang lalaking kasama sa

kakarating na grupo. "Yung kasama ni Joey?"
"Paano mo nakilala si Joey?" tanong ni Ian.
"Ah, eh, nagka-inuman kami noon sa isang bar kung saan kami nagtrabaho noon." Sagot
niya. "Ako nga pala si Matteo." At inilahad niya ang kanyang kamay.
Tinanggap naman iyon ni Ian, "Ian Chua, GAZE Records."
"Records daw pre!" sigaw ng isa pang kasamahan nila.

"A-ano po ang kailangan ninyo?" nakangiting tanong ni Matteo.
"Wanna get signed?" nakangiting tanong ni ian.
______________
ANG BANDA ------------ >
another short update to get plots organized. Don't worry my beloved readers, short
updates have purposes, one is so that I could make a long update sooner or later.
And I have to manage some scenes and plots, at para na din di kayo maguguluhan kung
bakit, for example, magkakilala na sina Matteo at Ian. Things like that. Gets niyo
lang?
Please understand. Again, hindi tatagal ang pag-update ko ng maikli ha? May rason
kung bakit short ang updates ko lately, pero hindi naman to tatagal eh.
Oo, ako na ang paulit-ulit. HAHA.
Sige sige. :*** thank you anyways for reading :****** wag kayo magalit ha?
Sorry talaga.
"So, change of plans dahil sa nangyari that night na magpopropose kana sana kay
Joey," sabi ni Mr. Chua habang nakaupo sa sofa sa loob ng office ni Ian.
Binisita siya ng kanyang ama at pati na rin para matanong siya kung ano ang gagawin
sa kanilang dalawa ni Joey.
Kakapasok pa lamang ni Ian galing sa isang contract signing kasama ang Ze Band (The
Band), ang banda nila Matteo, at iyon na kaagad ang sabi ng kanyang ama.
Nakatayo lamang siya doon sa may pintuan, startled by his dad's statement.
"Dad, I thought business matters only pag nasa office? Diba that's your rule?"
tanong niya. "By the way, I found a new band. This time, a better one. At sa tingin
ko ay--
"About Joey..." pamutol ng kanyang ama, tumayo ito at inakbayan siya. "Let's talk
about Joey."
"But dad--"
"No buts, son. You have to propose to her as soon as possible."
"Pero dad--"
"Ian."
"Malapit ko na pong makita si Pia, please bigyan niyo po ako ng palugit." ani Ian.
Umupo sila sa sofa kung saan nakaupo si Mr. Chua kanina.
"Dad, I swear I'm going to find her--No! I already found her pala."
"Son, stop dreaming. Ito na ang kapalaran mo. Wala na si Pia at si Joey ang
mapapangasawa mo." sabi naman ng kanyang ama.
"Why won't you believe me dad? Ayoko kay Joey at si Pia ang mahal ko!"
*basag*
Napalingon sila kung saan nanggaling ang pagbasag.

Si Joey!!!
Nakatayo si Joey sa may pintuan, basag ang kanyang dala-dala na mainit na kape para
sana kay Ian at nabuhos ang laman nun sa sahig.
Agad namang napatayo si Mr. Chua at si Ian nang makita siya.
"Joey, I--"
"S-sorry," at umupo si Joey para pulutin ang mga basag na piraso ng mug na
pinagtimplahan niya ng kape kanina.
Siniko naman ni Mr. Chua si Ian para tulungan niya si Joey.
Awtomatikong linapitan ni Ian si Joey.
"I'll call someone to clean that up," at tinulungan niyang tumayo si Joey.
Pero nagpumilit ito at kinolekta pa din ang mga basag na piraso ng mug.
"Joey." tawag sa kanya ni Ian.
"Aray!" she jerked up at piniga ang ngayo'y dumudugo na daliri niya.
"Tingnan mo ang nangyari," sabi ni Ian at kinuha iyon. He sipped the blood out from
her bleeding finger. "Hindi ka kasi nakikinig."
Tiningnan siya ni Joey habang sinisipsip ang kanyang daliri.
"Mauna muna ako anak, Joey," at tinanguhan ni Mr. Chua si Joey.

"Sige dad." sabi naman ni Ian at hinila niya si Joey papunta sa kanyang table.
He pulled a drawer at kumuha siya ng isang band aid mula sa isang box.
"Boy scout ha," hindi mapigil na mapangiti si Joey habang linalagyan ng band aid ni
Ian ang kanyang sugat.
"Sometimes I accidentally cut myself," sagot naman ni Ian. "Ayan."
Tiningnan ni Joey ang sugat niyang nalagyan na ng band aid. Napangiti siya ulit.
"I'm sorry you have to hear that, Joey," sabi ni Ian.
"Okay lang." sagot niya.
"So, how's the baby?" tanong ni Ian.
"I thought we are going together?" tinutukoy niya ang pagpacheck up sa baby nila.
"May meeting pa kasi ako mamaya, busy ako. Sobra. Kasi may bago kaming artist.
Isang banda, actually, Ze Band. May isang myembro pala dun na kilala ka."
"Huh? Sino?"
"Matteo."
Matteo? Yung-yung-yung... Isip ni Joey.
"Kilala mo din ba siya??" tanong nito.
Oo. Siya ang ama ng batang dinadala ko. Pero ayokong masabi dahil sayo, Ian. Dahil
sa iyo. Dahil sa gusto kong makuha ka. I'd do everything kahit na ipagkait ko pa sa
anak ko ang katotohanan tungkol sa ama niya. Ian, mahalin mo lamang ako, then I'd
be the happiest.
"Joey?" pantawag pansin ni Ian sa kanya.
"H-ha?" -Joey.
"I was asking you, pero never mind." Sagot ni Ian. "After this meeting, may dinner
ako with the company's new artists, wanna go?"
He wants me to go with him? What is he up to? Normally he won't ask me this kind of
question. Never niya pa akong naisipang tanungin kung gusto ko bang sumama sa mga
business meetings or mga dinner with co-workers niya. Ganito ba pag malapit na
kaming maging isa? HAHAHA. Pero sabi niya his company's new artists? Di kaya sina
Matteo iyon? Isip niya.
"What's wrong with you?" tanong ni Ian. "You're not answering any of my questions."
"Uhh, kasi-baka-bakit mo ako tinanong kung gusto ko bang sumama sa dinner nyo
mamaya?" tanong ni Joey.
"Dad will be there, and I think he'd be happy to see you there," sagot naman ni
Ian. "Wanna come?"
Ngumiti si Joey bago sumagot. "Pick me up then."
"Sorry, I can't Joey. Sabi ko diba na busy ako? I'd like to pero I can't find
time." -Ian.
"What about the check up later?" -Joey.
"I'm sorry, Joe. I really can't."
May biglang pumasok sa office ni Ian.

"Sir, the meeting's gonna start in 5 minutes. Everyone's gathered already sa
conference room." -Eva, bagong secretary ni Ian.
"Thanks, Eva. I'll be there." -Ian, at kinuha ang mga gagamitin sa meeting.
"Please, magpa-check up kana."
"But, it would be better if both the soon-to-be parents will be there. It's my
first check up," sabi ni Joey habang sinusundan siya.
"Please, Joey. Wag mo nang hintayin na mainis ako. I'm really busy and I don't have
time. Magpasama ka nalang. Call someone. I'm sure hindi ka mauubusan ng taong
pwedeng makasama."
"What about you? Isn't this your responsibility?"
Hinarap siya ni Ian. "I just want to remind you that everything that happened
wasn't planned. And I hate to say this but that baby is a mistake."
That hit her. Para iyong malakas na sampal sa kanya. Harap-harapang sinabi ni Ian
na hindi sinasadya ang lahat at mistake ang bata. She has to do something. Ayaw
niyang mabara. Ayaw niyang magmukhang kaawa-awa.
Lalabas na sana si Ian sa office niya at iiwan si Joey doon pero nagsalita si Joey.
"What about that kid inside Karmin? Was that a mistake, too?"
Nahinto si Ian, hindi siya direktang nakatingin kay Joey. Napa-isip siya sa sinabi
ng dalaga.
"Sagutin mo ako!!!" sigaw ni Joey.
Finally, he looked at her eyes and answered, "NO."

At lumabas si Ian leaving Joey speechless, with tears about to fall from her eyes,
and a broken heart.
Gagawin ko ang lahat, Ian. Hindi pa ito ang katapusan. Nagsisimula pa lamang ako.
Masisiguro ko na maikakasal tayong dalawa. And I will kill anyone who will try to
get on my way. Akin ka lang. Akin!!!
PIA'S POV
"I can't believe Joey turned out to be a total bitch," sabi ni Jam on the other
line.
Yes, okay na kami ni Jam. He apologized for everything and promised me he'll make
up. Tutulungan niya ako in any way possible. I forgave him kasi what's there to
hold grudges for? After all, he's the one who helped me when I needed someone
before.
Now, set aside ko muna ang mga galit ko sa mundo at sisimulan ko nang gumalaw at
mag-isip ng mga magagandang plano para sa BIG REVELATION ko na hindi ko pa alam
kung kalian pa mangyayari.
"I know right? Nakakainis siya, she's always on my way." Sagot ko naman.
The thought of Joey makes me wanna kill her. Pasalamat siya buntis siya. At si Ian
pala ang ama! Naalala ko na.
"I wonder how she got Ian to bed," dagdag ko.
"Now, enough. Ayokong mapuno ka na naman ng galit diyan, buntis ka pa naman. Baka
maapektuhan yang baby mo," sabi ni Jam. "Anyways, Ian invited me on a company
dinner with their new artists and asked if I wanted to come. He said I can bring
anyone."
"Let me guess, you want me to go with you?"
"Why not? It's your time to look all fab and gorgeous for him. It's time to move.
Baka maunahan ka pa ni Joey eh."
"Parang mauunahan na nga ako."
"Gusto mo bay un?"
"Aba siyempre hindi."
And we both laughed to that.
Siyempre, I said yes. Sasama ako sa dinner mamaya, Jam's gonna pick me up at 7 and
we'll both head to where that company dinner is to be held.
Tama si Jam. I have to look fab and gorgeous kahit buntis ako.
-end of Pia's POV-
Nag-ayos si Pia, yung pinakamaganda niya.
She was wearing something nice, paired with a matching set of expensive jewelries
and of course, shoes to die for.
Not only she looked fabulously gorgeous, she also smell luxury. Para siyang dadalo
sa isang royal dinner sa suot niya. Sabi kasi ni Jam this is going to be a formal
dinner.
Any minute ay dadating na si Jam at susunduin na siya.
*Beep beep* (tunog ng busina ng kotse)
Si Jam na iyon.
Hindi tumagal ay sumakay na si Pia at sabay nilang tinungo ang venue.
Sa isang mamahaling hotel ginanap ang dinner. Hindi lang basta-bastang dinner, para
iyong victory party. Hindi pa man lang sumisikat ang Ze Band ay parang turing nila
ay sisikat sila sa mga kabataan at sa industriya.
At para na din itong Christmas Party nila. Normally hindi talaga gumagastos ang
kompanya ng ganito para sa isang party but they seem to be smelling success that's
why this dinner is hosted tonight.
Pumasok si Pia habang ineescortan siya ni Jam papasok. When they both entered the
function room, parang lahat ng mata ay nasa kanilang dalawa.
For a second, people forgot what the real purpose of this dinner is at para na
nilang nakita ang matagal nang hinihintay na mga bisita.
Hindi naman papahuli si Joey na kararating lang din at nakakapit pa sa bisig ni

Ian, siya ang escort niya ngayong gabi.
Nagtinginan ang dalawang babae, at hindi naman iyon nagtagal.

"Good evening, Ian." Bati ni Jam sa pinsan niya.
"I'm glad you made it," sagot naman ni Ian at tiningnan si Joey. "You look
beautiful tonight, P-Karmin." Mabuti at mabilis niyang nasabi ang Karmin kundi ay
malalaman ni Pia na alam na niya ang totoo tungkol sa kanya.
"Thank you." Nakangiting sagot ni Pia.
Parang transparent si Joey sa panahong iyon. Pero hindi niya iyon pwedeng hayaan na
ganun na lang, babawi siya.
Joey looked more like her-a pathetic bitch clinging to her only hope of getting out
from hell. Pia watched
her as she swayed her flat ass while walking pass the floor through the table
they're supposed to be sitting.
"Calm down," bulong ni Jam. "We're here to get what's yours. Baka masira ang
kagandahan mo, papalpak ang plano natin."
And that's what she needed, someone to tell her to calm down kasi any minute now ay
sasabog na siya sa galit sa babaeng iyon-at sa selos?
"No, hindi ako nagseselos. Mas bagay kami ni Ian." Panatag niya sa sarili.
Narinig iyon ni Jam and he just smirked. "Relax, iyong iyo si Ian."
"Tama. Akin siya," and they both headed to their table.
Eksaktong-eksakto nung pagkaupo nila sa kanilang lugar ay inanunsyo nung host ang
kararating lamang na mga myembro ng Ze Band.
Nagsipalakpakan silang lahat, nagkatuwaan.
Pero si Joey ay tila hindi maipinta ang kaba na nararamdaman, at bakas iyon sa
kanyang mukha. Natatakot siya na baka magkaroon sila ng engkwentro ni Matteo-ang
totoong ama ng bata na kanyang dinadala.
Hindi. Hindi nila ako maibubuking. Everything will go as planned. Isip ni Joey.
They were entertained by a couple of special numbers played by Ze Band. Sample

songs on their playlist.
Joey couldn't afford looking at the guitarist slash vocalist, si Matteo. She can't
hide the fact na nagagandahan siya sa mga tugtog nila, and damn this Matteo guy
looked so masculine in what he's wearing. All black?
Pero hindi niya talaga makuhang tingnan ito kasi sa kanya din ito nakatingin. Baka
may makapansin na siya ang tinitingnan ng bokalista ng banda. Baka mapansin ni Ian
iyon. Or worse, ng kanyang future father-in-law.
Natatakot siya na mangyari iyon!!!
Matagal-tagal ang kaba niyang nararamdaman bago iyon nawala. Mas tatagal pa ito
dahil parang malayo pang matapos ang dinner na parang party na na ito.
Pagkatapos ng panghuling kanta and some announcements Mr. Chua and Ian Chua have
made, Mr. Chua stood up and is about to make an important announcement.
"Listen up everybody," sabi ni Mr. Chua habang naglakad papunta sa gitna kung saan
siya makikita ng lahat. "I know this is out of the subject, but I'm just too proud
and too happy to congratulate Ian and his future wife, Joey."
Marami ang nagulat dahil hindi naman nila nakitang intimate ang relasyon ng dalawa,
ni hindi pa nila nakita ang boss na may date kasama ito.
Pinag-uusapan sila ng iba dahil sa kumalat na balita tungkol sa kanyang

pagbubuntis.
May isang tumayo. "Ayoko po sanang makialam, pero parang mali naman po yung ikasal
si sir sa isang babaeng nabuntis niya. Alam naman ko, na isa sa mga matagal nang
naninilbihan sa kompanyang ito, na si Ma'am Pia lang po talaga ang nagpapatibok ng
kanyang puso."
Masisiyahan na sana si Joey pero napalitan iyon agad ng hiya.
Isang sampal na naman sa kanyang mukha. Ang sakit palang marinig iyon sa isang
taong hindi mo kaanu-ano.
"Pia's history, let's welcome our future Mary Joey de Guzman-Chua." Sigaw ni Mr.
Chua na pilit maging masaya sa kanyang sinabi.
Pero tumayo naman si Matteo na nakaupo lamang sa likuran ni Mr. Chua.
Bumilis ang tibok ng puso ni Joey.
Please, not now. Wag dito. Wag sa harap ng tao.
"B-buntis si Joey?" tanong ni Matteo at tinuro si Joey.
Nalito naman ang lahat kung bakit biglang nainteresado si Matteo, ang bokalista ng
bago nilang kinuhang banda, sa sitwasyon ng mga Chua ngayon.
"At si Sir Ian ang ama?" dagdag nito at tinuro si Ian.
Lumapit siya kung saan nakaupo sina Joey at Ian.
Pinagtinginan lamang sila ng mga tao. Lahat nainteresado na din.
Magsasalita na sana si Matteo nang tumayo si Pia.
"NO!!!" sigaw nito.

Napalingon na naman ang lahat sa kanya.
Things are getting more complicated tonight. Too fast to be digested. Too soon.
"And what makes you say NO to our family's decision?" tanong ni Mr. Chua.
She stepped forward to make herself visible sa lahat ng tao.
Hinintay ng lahat ang kanyang isasagot.
Pero ang problema ay kung ano ang isasagot niya.
Bakit niya yun nasabi in the first place?
She could have just shut the fuck up and leave.
Pero bakit niya nasabi iyon, NO?
Ngayon, she thought, she has to stand up to what she believe is good for both
parties. Panahon na siguro na malaman nila ang katotohanan.
Bahala na si Batman sa gagawin niya. This is just like between life and death, and
she has to make a move kundi she has to forever withhold her peace.
"I-" panguna niya, her voice trembling. She tried to clear her throat before saying
anything. "I AM SOPHIA MONIQUE VILLAFLORES, IAN CHUA'S LONG LOST FIANCE, BRENNAN
VILLAFLORES-CHUA'S LONG LOST MOTHER."
Everybody was in shock now.
Pati si Mr. Chua ay walang masabi.

At dahil may media sa loob, agad nagsitunugan ang mga shutter ng camera, pati na
din ang iba ay pinicturan at kinunan siya ng video gamit ang kanilang mga gadget.
Tiyak na sisikat siya kinabukasan. She caused a scene.
Pero bahala na.
It is worth it-or she guess it is.
_____
JOEY --------->
sorry for the long wait. I was busy these past few days. But I promise to make it
up to you guys before classes start :**** please don't hate me. I tried updating
before pero wala talagang lumalabas na idea. ngayon ay meron na kaya eto :* sana
nagustuhan niyo ang chapter na ito.
salamat sa solidong sumusuporta sa The Payment Of Her Debt. we're almost hitting
one million at sobrang nasiyahan ako. gaya ng karamihan,nagsimula ako sa wala. no
reads. hanggang sa umabot ng 100, naging 1000 na, nag 6 digits na, at hopefully
magiging 1m na ang reads!!! woohoo! ang masasabi ko lamang sa mga amateur writers
diyan, don't loose hope. kasi parehas lang tayo, sinwerte lang ako. it is a matter
of pagpupursigi and trust in yourself. wag kayong mawalan ng pag-asa. at sa mga
readers naman na gusto ng dedication, PM lang kayo. at kung hindi ako
makakapagreply, i-PM niyo ako ulit. kulitin niyo ako kasi gusto ko yun. HAHAHA. at
isa pa, makakalimutin si otor kaya pagbigyan niyo na :**** let's be good to one
another and no hate. sige sige kasi mahaba na to, mahal ko kayo. K
at sa updates, wag kayong mag-alala, minsan kasi tinatamad ang author niyo, at
minsan din ay may mga unexpected things lang na kailangang gawin kaya di ako
makapag-update. pero bumabawi naman ako diba? wag na kayo magalit sa akin ha?
sa mga silent readers, paramdam kayo kasi gusto ko kayong pasalamatan eh.
sa mga makukulit na readers kong PM ng PM sa akin, wag kayong huminto kasi gusto ko
yung kinukulit ako. isa po akong DOWN TO EARTH na author, hindi po ako snob.
sa mga gustong kumausap sa akin, wag kayong mahiya. isang 17-year old na babae lang
po ako na may special powers sa pagsusulat kaya wag kayong mahiya. wag niyo po
akong tawaging idol kasi ayoko nun. I prefer na tawaging kaibigan, o kung ayaw
niyo, miss author, otor, o kung anu-ano pa. wag lang ang idol. please. hindi po ako
si Kathryn Bernardo na gawin niyong idol. seryosleh, wag po yung idol. kaibigan
lang :D
to wrap it all up, ang laki laki talaga ng pasasalamat ko sa inyong lahat. oo, sa
iyo, sa iyo na bumabasa nito ngayon. kahit minsan ay masama ang tagalog ko kasi
hindi po naman tagalog ang language ko eh, mula po ako sa visayas kaya halo-halo at
mali-mali ang tagalog ko. kaya nga iniinglish ko minsan eh.
ano pa ba?
ay oo nga pala, wag po kayong mawalan ng pag-asa sa storyang ito. pag successful
ang storyang ito, sabay-sabay nating i-celebrate ang victory ha? hindi lang naman
kasi sa pinagsasabi niyong maganda ang storya ko. dahil po sa inyo kung bakit
nainspire akong gandahana lalo ang update kaya eto. wala pa po ako sa taas,
nagsisimula po lamang ako, at parang kakailanganin ko ang tulong at suporta niyo sa
mga susunod na storyang gagawin ko.
at sa mga stories na nasa RL ko, babasahin ko talaga yun. may mga ibang storya na
sinimulan ko nang basahin. silent reader po ako at nagcocomment lang kapag nadadala
ako.
wag niyo po sanang kalimutan ang The Payment Of Her Debt na once ay nagpakilig,
nagpaiyak, nagpa-inis, at nagpasiya sa inyo.
Alam ko, masakit mang aminin, kasi parang na-attach na din ako sa storyang ito, sa
love team na PIAYAN (credits to @LuckyVampire sa name ng love team) at sa mga
touching moments ng mag-inang Brennan at Pia. This story is almost done, kaya lubos
ang pasasalamat ko sa inyo. Hindi ko kayo maisa-isa ng pasalamat pero please, wag
niyo pong isipin na nagdadrama ako para matouch kayo, totoo po itong mga kaechuusan
ko maniwala kayo o sa hindi. basta iyon na yun.
mahal ko kayo, mahal na mahal.

to end this, I want to quote a quote I quoted from myself (haha to that): KUNG
HINDI DAHIL SA INYO, HINDI AKO GANITO KASAYA NGAYON. KASI DAHIL SA INYO, NAGKAROON
AKO NG LAKAS NA LOOB NA I-PURSUE ANG PAGIGING WRITER KO. salamat :***
bow~
ps, mukhang bukas na ulit ako makakapag-update kasi galit si lolo. pinapatulog ako
ng maaga . meh :/
Napatayo sa pagkabigla si Mr. Chua. Napa-"HAAAAA" at marami ang nagbulong-bulungan

na maririnig mo sa loob ng function hall.
Patuloy pa din ang pag-click ng mga shutter ng camera sa loob. Para siyang artista
sa oras na ito.
Halatang pinag-uusapan sila ng mga tao at karamihan din ay naguguluhan sa mga

nangyayari.
Si Joey naman ay masamang nakatingin kay Pia na nakatayo sa gitna ng mga maiinit na
mga pagtingin ng mga tao, pati na sa ama ni Ian.
Si Ian ay hindi alam kung ano ang magiging reaksyon niya. Hindi niya inaasahang
ganito ang pag-amin ni Pia, sa harap ng maraming tao, kung saan may press.
Tiyak na siya ang nasa headline ng mga newspapers bukas at siya ang "talk of the
nation".
Linapitan naman siya ni Jam at tinakpan ang kanyang ulo ng tuxedo ni Jam at hinila
siya at sabay silang lumabas sa silid na iyon.
Dinala niya si Pia sa control room, kung saan may tatlong tao doon. Pinalabas iyon
ni Jam.
"What were you thinking?" tanong ng galit pero halatang pinipigil lamang ni Jam.
Yumuko si Pia, "I-I don't know. I don't know where that came from, that moment--
it's like I'm not in control my body."
Jam released a deep heavy sigh and he pulled her to his arms.
"Asahan mong sikat ka na bukas," sabi ni Jam.
Natawa naman si Pia doon, tawa na hindi masaya. "I shouldn't have done that."
Inayos niya ang nalaglag na lock ng buhok ni Pia bago nagsalita. "You were so brave
out there. I'm so proud of you."
Then suddenly, may kumakatok sa pintuan doon. Si Ian.
Binuksan naman iyon ni Jam.
Pagpasok ni Ian doon ay agad niyang niyakap ng mahigpit si Pia. "I missed you so
much, mahal ko."
Hindi alam ni Pia ang sasabihin. Inaasahan pa naman niyang magagalit si Ian sa
kanya.
"Pero, di ka galit?" tanong ni Pia nang pakawalan siya ni Ian.
Ngumiti si Ian pero agad namang nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha. Mukhang
galit ito. "Galit ako, pero miss kita eh."
"Ah, I think sa labas muna ako," paalam ni Jam at lumabas sa silid leaving both of
them there.
Nakayuko si Pia, nahihiya, hindi alam kung ano ang sasabihin, saan magsisimula kung
mage-explain siya.
"Gusto kong magalit sayo," sabi ni Ian. "Pero nangingibabaw ang pagmamahal ko kaya
kakalimutan ko ang ginawa mo sa akin."
Naiyak naman si Pia doon. "I swear, I tried telling you. Pero--"
"Shh shh, wag ka nang magsalita," at hinalikan siya ni Ian bigla sa kanyang labi, a
smack, then it turn out into a 10-second frencher.
Napahinto lamang sila nang buksan ang pinto ng dalawang guardia.
"Anong--" -Ian.
Pero naputol siya nang makita ang ama na pumasok sa silid, galit ang mukha nito.
Sumunod naman si Joey.
"What do you think you're doing telling the public you're Sophia?" galit na tanong
ni Mr. Chua. "At ikaw Ian, matagal mo na bang alam ito?"
Hindi sumagot si Pia at si Ian.
"Sorry, Mr. Chua." sabi ni Pia.
"Sorry isn't enough for causing such a huge trouble, lady. And you Mr. Ian Chua!
Porke't nandito na ang matagal mong hinihintay ay hindi ibig sabihin na wala ka
nang responsibilidad kay Joey!!!" sigaw ng matanda.
Nahiya naman si Pia doon. Galit. Galit siya kay Joey, kung bakit kailangan pa
nitong mabuntis kay Ian. Kung wala siya edi sana masaya na sila ngayon.
Si Ian naman ay mahigpit ang pagkakahawak sa kamay ni Pia, para bang may ibig
sabihin ng pagkahigpit ng hawak niya kay Pia, parang We're in this together.
Si Joey naman ay walang masabi, silent lamang. Masamang tinitingnan si Pia na

nakatingin sa kanya.
"Dad, Pia's pregnant." sabi ni Ian.
"Don't tell me it's yours?" -Mr. Chua.
Tumango si Ian.
At isang malakas na suntok ang inabot niya mula sa kanyang ama. "Akala ko you're
worth it to be proud of! Masayang masaya na ako para sa iyo! Pero you got Joey
knocked up. First I was mad, I want to hit you, teach you a lesson. Pero I let it
go, thinking na both of you could work out if you'll be married. But now what?"
tiningnan niya si Pia na para bang ang dumi-dumi nitong pagkababae, "you got
another woman pregnant! Sharp shooter, huh, son? Nakalimutan mo ba na isa kang
CHUA? Anak ng isang kilalang CHUA?" at bumalik ang tingin niya kay Ian.
"Dad, I'm sorry." bulong ni Ian, his hands on his cheek where Mr. Chua's fist
landed a while ago.
"No!!! Sorry is not enough!!! I tried helping you out in your situation with
Joey!!! Pero pati ako ay naguguluhan na sa nangyayari, now that Sophia's here." at
tiningnan niya ulit si Pia.
"Dad, I can--I can sort things out."
"What? You're marrying Pia leaving Joey a single parent?"
"I'm still gonna take full custody of her kid." sagot ni Ian.
"Her kid?" tumawa si Mr. Chua at tiningnan si Joey na para bang naaawa siya dito.
"You mean--YOUR kid?"
"Dad..."
"Mr. Chua..." -Pia.
"Tito... I can live alone with my kid," singit ni Joey in a nagmamakaawa tone.
"No, no, Joey. Isang malaking kahihiyaan iyon para sa ama mo," at tiningnan niya si
Pia. "Alam kong importante ang reputasyon ng pamilya ko at nila Joey."
At parang nakukuha na ni Pia ang gustong sabihin ni Mr. Chua, kung ano ang ibig
niyang sabihin.
So gusto niyang ako ang maging single parent, ganun? At si Joey ang pakasalan ni
Ian? Isip ni Pia.
"If you're getting what I'm saying..." patuloy ni Mr. Chua pero pinutol siya ni
Ian.
"No, I'm not marrying Joey." -sabi ni Ian. "I'm marrying the one I'm in love with."
"In love? Eh anim na taon kang iniwan? In love?" -Mr. Chua. "Wake up, son!!! She's
just back because--"
"Hindi niyo po alam ang buong storya Mr. Chua kaya nakikiusap po ako, hangga't
nakakaya ko, hangga't napipigilan ko pa ang sarili ko, wag niyo pong gawan ng
storya kung bakit ako nawala anim na taon ang nakaraan." sabat ni Pia.
"Okay then." bumuntong hininga si Mr. Chua, hinawakan niya ang kamay ni Joey.
"Hahayaan ko kayong dalawa na ipagpatuloy ang pag-iibigan niyo, pero Ian--you are
marrying Joey. That's final."
"Oh, I didn't know that's your decision to make, dad." sarkastikong sabi ni Ian at
tumatawa pa siya. "Joey, mahal mo ba ako?"
Tiningnan si Joey ng lahat, ni Mr. Chua, ni Ian, at ni Pia. Siya naman ay nagpalit-
palit ang tingin kay Mr. Chua at Ian.
matagal bago siya makapagsalita.
"Answer me!!!" sigaw ni Ian sa kanya.
"YES!" napasigaw na din siya sa gulat. "Yes." ulit niya, ngayon ay mahinahon.
Namilog ang mga mata ni Pia. Nakahawak pa din si Ian sa kanyang kamay. At ngayon ay
mas lalong humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay. Ang kanyang kabilang
kamay namay ay nakakuyom sa galit.
"Mahal ka din naman ni Joey eh, edi problem solved. You're marrying her." sabi ni
Mr. Chua.
"What the fuck are you saying, Joey?!!!" sigaw ni Ian sa mukha niya, not minding
what his father said.
"Ian, sorry--pero--pero--yun ang to-totoo," she answered, her voice shaking. "Hindi
ko lang masabi sa iyo kasi mahal na mahal mo si Pia at alam kong kaibigan lang ang
tingin mo sa akin."
"Now you know!" sigaw ni Ian. Hinarap niya ang kanyang ama. "You want me to marry
this lady here?"
Tumango ang kanyang ama.
"For the sake of both parties, I will. Pero ito ang tandaan mo Joey, hinding hindi
kita matutunang mahalin. Hangga't nandito pa si Pia sa mundo, siya lamang ang
mamahalin ko. Wala nang iba!!!" sabi niya.
At pagkatapos niyang magsalita ay lumabas siya sa silid na iyon, hila-hila niya si

Pia.
They were walking fast through the elevator, nakita nilang wala na si Jam doon.
Sumakay na sila sa elevator, magkahawak pa din ang kanilang mga kamay.
"Ian..." -Pia, her voice soft.
Tiningnan siya ni Ian, nginitian, at hinalikan ang kanyang noo. "Wag kang mag-
alala, everything will be alright. I missed you so much, alam mo ba yun?"
"Pero..." -Pia.
Binitawan ni Ian ang kanyang kamay at ngayon ay he cupped her face with both of his
palms. Nag-forehead to forehead sila.
Si Pia ay naiiyak.
"Shh shh, ngayong nandito kana, hinding-hindi na kita pakakawalan ha? Wag kang mag-
alala," at hinalikan niya si Pia sa kanyang ilong. "Ipaglalaban ko ang ating
pagmamahalan." at hinalikan niya si Pia sa kanyang noo. "Mahal na mahal kita." at
ngayon ay hinalikan niya ito sa kanyang mga labi.
Saktong-sakto nang pagkatapos ng halik na iyon sa labi ay nag-*TING* ang elevator

at bumukas ito. Nasa ground floor na sila.
Nagmamadali silang lumabas sa hotel na iyon, nagpunta sa parking lot at hinanap ang
kotse ni Ian.
Pinagbuksan siya ni Ian ng pinto at pagkatapos ay pumasok at umupo si Ian sa

driver's seat. Binuhay niya ang makina ng sasakyan.
"Teka, saan tayo pupunta?" tanong ni Pia.
"Magne-New year na diba?" tanong din ni Ian at tumango si Pia. "Let's take a break
from all these bullshits that are happening. Why don't we go on a family date? Just
the three--" nahinto si Ian at tiningnan ang tiyan ni Pia. "Four of us?"
Napangiti si Pia sa sinabi ni Ian na iyon.
"Gusto mo yun?" tanong ni Ian na para bang wala lang nangyari kanina.
"Yes," pagsang-ayon ni Pia.
And that was the only thing he wanted to hear. He exited the parking lot and head
home. Kung saan hinihintay sila ng kanilang anak.
Gusto niyang bumawi sa asawa niya.
Kaya gagawin niya lahat mapasaya lamang ito.
kakalimutan muna nila ang lahat-lahat ng mga problema na nangyayari ngayon.
And tomorrow, they will break free from reality for a while...
__________________
PIA ---------> ♥ ♥ ♥
salamat sa mga positive reviews ha? :***
62 - REALITY CHECK
PIA'S POV
Kahapon na ang isa sa mga pinakamasayang araw ng buhay ko. Paano ba kasi eh ang
sweet sweet ni Ian sa akin, dinala niya ako kung saan una kaming nagkaroon ng
kasunduan na siyang dahilan kung bakit nandito ngayon si Brennan sa mundo.
Pagkatapos ay nagpaultrasound kami, then after ay nagpakasal kami kahit peke lang.
Pero feel ko totoo yun. Paano ba kasi, may gown talaga. At yung aming vows, ang
ganda. From the heart talaga.
"Ano na naman ba yang iniisip mo?" tanong ni Ian sa akin.
Papauwi na kami ngayon galing dun sa beach resort. Mga isang oras na ang byahe
namin, tulog na tulog si Brennan sa likuran. Habang ako ay panay ang tingin sa
singsing na binigay ni Ian sa akin noon at binalik niya na din sa akin kahapon.
"W-wala," nakangiti kong sagot sa kanya. "I'm just happy."
"Halata naman eh," saad ni Ian at nginitian siya at kinuha ang kanyang kamay kung
saan nandoon nakasuot ang singsing, dinala niya ito sa kanyang mga labi at
hinalikan.
"Thank you talaga, mahal ko." Pia said, feeling the warmth of Ian's kisses on the
back of her hand.
Sasagot na sana si Ian pero tumunog ang cellphone ni Pia. Agad naman niyang binawi
ang kamay at hinanap ang kanyang cellphone sa loob ng kanyang bag.
"Hello?" sabi ni Pia nang madala na niya ang cellphone sa kanyang tenga.
"Hoy babae! Sikat ka na!" medyo sarkastikong sabi ni Max over the phone.
"Anong pinagsasabi mo?" tanong ni Pia, puzzled.
"You're all over the internet, at sa dyaryo. Newsflash: Ang matagal nang hinahanap
na asawa ni Ian Chua ng GAZE Records ay nagpakita na! Mary Joe de Guzman naiwang
speechless! Mr. Chua, shocked!" sagot ni Max. "Ano ba ang nangyari kagabi? I need
the full details, agad-agad."
"I swear you don't wanna know." -Pia.
"Fine. But are you sure you're gonna be okay?"

"As long as Ian's with me, I will be okay."
*hang up*
"Anong sabi?" naiintrigang tanong ni Ian.
"I'm all over the news," nakangiting sagot ni Pia. "I guess we're back to reality."
"We can fix this." Pampalakas loob na sabi ni Ian at nginitian si Pia. "Mahal kita.
Mahal mo ako. That should be enough."
"I guess." -Pia.
Ian took a turn papasok sa kanilang lugar. Pia, on the other hand, was trying to
catch her breath. She seemed to be so troubled by what Max said on the phone a
while ago.
They are about to enter the grand gate of the mansion. A final turn and then
they're in.
Mas lumakas ang pagtibok ng puso ni Pia nang makita niya ang dalawang itim na kotse
na naka-park sa di-malayo malapit sa main door ng mansion.
Tiningnan siya ni Ian na para bang alam ni Ian ang paglakas ng tibok ng kanyang
dibdib. Hinawakan niya ang kamay ng kanyang asawa.
"Kaya natin to," at sa pagsabing ito ni Ian ay parang medyo lumakas ang loob ni
Pia.
Kahit kinakabahan pa din siya, medyo napanatag ang loob niya kasi alam niya na she
won't face this alone anymore. Nandito na si Ian sa tabi niya, at tama si Ian, this
is enough.
Ipaglalaban ko kung ano ang akin. Isip ni Pia nang huminto si Ian sa likuran ng
isang itim na kotse sa unahan nito.
Lumabas si Ian at pinagbuksan siya ng pinto. Agad naman siyang linapitan ng

dalawang katulong at tinulungan silang idiskarga ang mga gamit nila.
Si Brennan ay kinuha ni Manang Fe.
"Ako na ang bahala sa bata," sabi ng Matanda at dinala si Brennan sa likuran ng

mansion.
Alam ni Ian kung sino ang nasa loob ng mansion-ang kanyang ama, at si Joey. Kahit
siya ay kinakabahan pero buo na ang desisyon niyang hindi pakasalan si Joey. Pero
kung pipilitin siya ng kanyang ama na pakasalan ito, walang problema, may back-up
plan siya.
Kung pilitin siyang ikasal kay Joey, magpapakasal pa din siya. Pero lilinawin niya
sa babaeng iyon na kay Pia at kay Pia lamang talaga ang pag-ibig niya. She (Joey)
will never earn his love. Never will.
At dahil sa inamin na din nito (Joey) na may gusto ito sa kanya, mas lilinawin niya
ang katotohanan. Ipamumukha niya sa babaeng ito kung kinakailangan na si Pia lang
talaga ang makakaamo sa kanya.
Bago sila pumasok sa mansion ay huminga muna siya ng malalim. Sinulyapan niya si
Pia na nasa likuran niya.
Kinuha niya ang kanang kamay ng kanyang asawa, hinawakan ito ng mahigpit, at sabay
nilang pinasok ang mansion.
"Where the hell have you been?!" bungad agad ng kanyang ama.
"A vacation, with MY FAMILY," sagot ni Ian. At sa pagsabi niya sa MY FAMILY ay

tiningnan niya si Joey na nasa likuran ng kanyang ama.
"Alam mong marami tayong problema ngayon, yet nakuha mo pang magbakasyon kasama ang
babaeng iyan?!" at tinuro ni Mr. Chua si Pia.
Napayuko naman si Pia sa hiya at sa takot.
"I have all the rights, father." Kalmang sagot ni Ian. "At itong babaeng ito, ang
ina ng anak ko, ng apo ninyo!"
"You are one selfish asshole, Ian! Sino ang may turo sa inyo nyan?" linapitan siya
ng kanyang ama. "Because I'm sure I didn't taught you that."
Hindi lamang sumagot si Ian at tinanggap lahat ng masasakit na pananalita ng

kanyang ama.
"Imbes na samahan mo si Joey sa doktor, you were out with your son and this girl!"
at tinuro niya ulit si Pia, this time-malapit sa ulo nito. Ang mga mata ni Mr. Chua
ay parang mga mata ng galit na tigre. Hindi maipinta ang mukha nito sa sobrang
galit.
Si Joey ay nanatiling nakatayo kung saan siya nakatayo kanina. Hindi umiimik,
nakayuko, nakikinig, nagdadasal na sana things will turn out good today.
"You're treating Pia like she's some bitch." Kalma pa ring sagot ni Ian, nakayuko,
not meeting his father's eyes.
"Because she is!!!-"
"THAT'S IT! OKAY LANG NA AKO ANG PAGSALITAAN NIYO NG MASAMA! PERO HINDI KO HAHAYAAN
NA GANYANIN NIYO SI SOPHIA! THIS GIRL, WHOM YOU CALLED 'BITCH', IS THE MOTHER OF
YOUR FIRST GRANDSON AND HOPEFULLY YOUR SECOND, SHE IS THE ONE I LOVE! HINDI BA
KLARO YAN SA INYO, DAD?" masamang pagsagot ni Ian, ang kanyang boses ay mataas.
Sasagot pa sana si Mr. Chua nang magsalita pa ulit si Ian.
"SHE IS CARRYING OUR THIRD KID. JOEY'S THE BITCH HERE. SHE TRIED TO LURE ME IN HER
BED, WHICH I'M NOT SURE OF. IN THE FIRST PLACE, SHE'S OUT OF THE PICTURE. KUNG
TUTUUSIN, THIRD PARTY LAMANG SIYA!" dagdag ni Ian.
"You got her pregnant, too!" masamang sagot naman ni Mr. Chua, ang kanyang mga mata
ay nakatutok sa mga mata ni Ian na ngayo'y nakatutok din sa mga mata niya.
"I didn't-" singit ni Joey pero pinutol siya ni Ian.
"SHUT UP! CAN'T YOU SEE THE MEN ARE TALKING?" sigaw ni Ian sa kanya, napayuko siya
ulit.
Nakahawak pa din si Ian sa kamay ni Pia na nasa kanyang tabi, nakayuko din ang ulo
nito, eyes on the ground, ayaw makita ang mga mukha ng nagtatalong mag-ama.
"IN CASE YOU FORGOT, YOU ALSO HAD A SON WITH ANOTHER WOMAN, DAD! BUT WHY DID YOU
MARRY MOM?" tanong ni Ian.
"Oh you know that' not the case-"
"Oh yeah? It is quite the same! In my case, hindi ko alam na ginagalaw ko na pala
yang babaeng nabuntis ko! I'm not even sure, no offense Joey, kung ako ba talaga
ang ama niyan! I can't remember any single detail na we're having sex!" sabi ni
Ian.
"Pwes, sure ka ba na ikaw ang ama niyang dinadala ni Pia at hindi si Jam?"
"Wala pong nangyari sa amin ni Jam," mahinang sagot ni Pia.
"Shut up!" -Mr. Chua.
"Oo! Sigurado ako! Kasi kahit ngayon, naaalala ko pa talaga ang buong detalye ng
mga nangyari. Kung gusto niyo ay ikwento ko pa," sarkastikong sabi ni Ian at
tiningnan si Joey. "Joey, maikukwento mo ba ang buong detalye ng nangyari sa atin?"
"Pwede ba, Ian? Wag mo nang bastusin si Joey!" sigaw ni Mr. Chua.
"Bastusin? Eh ang mura ng babaeng iyan! Alam naman niyang may laman pa tong puso
ko, bakit niya ako kinama?" at tinuro ni Ian si Joey.
Napahagulhol naman sa iyak si Joey at tinakpan ang mukha ng mga kamay niya.
"Parehas naman tayong lasing nun eh." Naiiyak na sagot ni Joey.
"What about Pia? Alam mo na ba kung sino talaga siya nung may nangyari sa inyo?"
dagdag na tanong ni Joey.
"Hindi ko pa alam kung sino talaga siya nung gabing iyon. Pero kahit na, ginawa pa
din namin. Parehas naming ginustong gawin iyon." Nakangiting sagot ni Ian kay Joey,
ngiting nang-iinis.
"Enough!" -Mr. Chua. "Ian, maghanda ka. The wedding is next week. You can't back
out kasi I've sent it to the press. Do whatever you and Pia wanna do basta you're
marrying Joey. That's the final decision. Don't question that. Joey, let's go."
Sumunod naman si Joey kay Mr. Chua, leaving Pia and Ian alone.
Si Ian ay nanigas at hindi makapagsalita, mga luha ay hindi niya napigilang pumatak
mula sa kanyang mga mata.
Si Pia naman ay napaiyak din, nakahawak pa din sa kamay ni Ian, hindi

makapagsalita.
"Mom? Dad?" at tumakbo si Brennan patungo sa kanyang mga magulang at niyakap ang
dalawa.
"Brennan!" sigaw ni Manang Fe na pilit siyang abutan pero huli na.
"Brennan," bigkas nina Ian at Pia at niyakap din ang kanilang anak.
"Ma'am, sir, sorry po. Di ko po napansin na umalis siya sa pool kanina," paumanhin
ni Manang Fe.
"Okay lang." sagot ni Ian.
Napaiyak din ang bata. Narinig nito ang huling pag-uusap ng kanyang lolo at ama. Sa
murang edad, alam niyang ayaw niya kay Joey.
"I don't want Tita Joey!" sigaw ni Brennan. "I want mom and dad to be married."
Malungkot na nginitian ni Pia ang anak. Hinaplos niya ang mukha nito. "Anak, wag
kang mag-alala. Maayos din lahat."
"Dad, please!" naiiyak na sabi ni Brennan. "Don't let mom go away again. Please.
Hindi ko po kaya na wala si mommy."
"Oo, anak. Hindi. Hindi natin pakakawalan ang ina mo." -Ian.
PIA'S POV
Nakatunganga ako ngayon sa terrace ng kwarto ko sa bahay ko -____-
Oo, ang saya namin kahapon ni Ian at ni Brennan, pero binawi naman ngayong araw.
Haaay. Bakit ba ang tagal matapos ng araw na ito?
Alas 11 na ng gabi pero di pa din ako dinadalaw ng antok. Ano na ba ito?
Hindi healthy
ang pagbubuntis ko. Tss. Dapat kasi umaavoid ako sa mga bagay na nakakalungkot.
Pero bakit parang ang lungkot ang kumakatok sa pintuan ko? Kung hindi ko naman
pagbuksan, kusang pumapasok. Parang may kopya ng susi ng buhay ko.
Ano na ba ito? Akala ko happy ever after na?
Reality check, Pia! Masyado kang nagpapadala sa mga pangyayari kahapon! Nakalimutan
mo na lahat
"Ano na naman ang iniisip mo ha?" tanong ng kararating na si Ian na ngayoy

nakayakap sa tiyan ko, back hug ika nga.
Haaaaay. Ang sweet ng taong ito kahit parang ninja.
"Paano ka nakapasok?" tanong ko sa kanya.
Sa pagkakatanda ko, lock ang gate at ang pinto. Ni-lock ko. At walang kopya ng susi
si Ian.
"I have a copy," at kinuha niya ang sinabing kopya.
I was shocked kasi I never gave him my keys para gawan ng kopya.
"Teka-paanong-"
Ninakawan niya ako ng halik sa pisngi at tinawanan ako.
"Wag ka nang magtanong. Ang importante, makakalabas pasok ako sa bahay mo sa ayaw
at sa gusto mo," at hinalikan niya ako sa noo. "Kung mag-aaway tayo at magtatago ka
rito," at hinalikan niya ako sa ilong. "At kung kalian ko gustong makita ka." At
hinalikan niya ako sa labi ko pero mabilis akong nakaiwas.
"Hoy Ian ha! Gusto ko ng privacy!" sabi ko sa kanya. "Ibigay mo sa akin yang kopya
mo kundi papatayin kita!" banta ko.
"Aba binabantaan mo ba ako?" at nilapitan niya ako, pinakita ang susi sa akin.
Sinubukan kong kunin iyon pero mabilis naman niyang binulsa. "At isa pa, MRS. CHUA,
kasal na tayo kaya wala nang privacy-privacy na iyan sa pagitan natin!" sabi niya.
Natigilan ako. Kinilig ako sa sinabi niyang MRS. CHUA. Pero bawi naman sa sinabi
niyang kasal na kami. Naalala ko na naman yung sa kanila ni Joey at sa sinabi ni
Mr. Chua kanina. Nakaka-bad trip!!!
Pero pilit ko iyong winala sa isipan ko. Alam ko naman lahat eh, peke yung kasal.
At ikakasal na din siya kay Joey sa susunod na linggo.
"Akin na yan," kalmado kong sabi at nilahad ang bukas kong palad para ilagay niya
doon ang hinihingi ko.
Umayos siya ng pagkakatayo, tiningnan ako. "Oh sige, kung gusto mo talaga ang
privacy mo..." kinuha niya ang susi sa bulsa niya at pinakita sa akin. "Habulin mo
ako!!!" at mabilis na tumakbo papasok sa kwarto ko.
"Ano baaa!!!" sigaw ko at naglakad lamang papasok sa kwarto. "Ibigay mo na kasi yan
sa akin eh!!!"
"Ayoko nga." Sagot niya.
Pero para saan pa ba na gusto kong makuha ang kopyang iyon mula sa kanya?
Tama. Ayokong pumapasok at labas na lamang siya dito kung kalian niya gusto. Ayoko.
Ewan basta ayoko.
"Nakakainis ka na ha!" sigaw ko sa kanya na nakatayo sa gilid ng kama ko, nasa

opposite side naman ako. Nagkakaharapan kami. "Akin na yan."
"Bakit ba ayaw mo akong hayaang magkaroon nito?" tanong niya.
"Basta." Sagot ko, di ko naman talaga alam ang sagot.
Pero bigla naman akong nakaramdam ng sakit ng ulo.

AMPUTEEEEEEEEK.
Eto na naman si nausea, mamaya masusuka na naman ako nito. Bakit ba? Gabing-gabi na
pero nasusuka pa din ako? Ano ba-
Hindi ko na natapos ang monologue ko kasi agad kong sinugod ang cr para doon
sumuka.
Agad naman akong sinundan ni Ian.
"Mahal okay ka lang?" tanong niya.
Naiiyak ako. Bakit ba? Eto na naman. Sinusumpong na naman ako ng kakaibang sakit.
Pag buntis ka nga naman oh.
*iyak*
"Oh? Umiiyak ka?" tanong niya ulit at tinabihan niya ako.
Nakatayo ako sa harap ng bathroom sink ko.
Naiiyak pa din ako.
"Nakakainis ka kasi! Akin na ang susi." Mangiyak-iyak kong sabi sa kanya.
Kinuha niya naman yung susi at binigay na sa akin.
Sa wakas!
"Kailan ka ba naging iyakin, mahal?" tanong niya ulit sa akin.

Pinahiran ko ang mga luha ko. "Sisihin mo sarili mo! Binuntis mo ako eh!"
Natawa naman siya at niyakap ako, he rested his head on my shoulder at

nagkatinginan kami sa salamin. He was staring at my eyes through the vanity mirror,
ako din, I was looking at him-particularly sa mga mata niya.
"Eh gusto ko kasing buntisin ka, ang ganda mo pag lumalaki tiyan mo," mahinahong
sabi niya, nakangiti. Yung ngiting nakakaloka!
^___________^
"So bubuntisin mo ako palagi? Ganun?" tanong ko.
"Hindi naman," sagot niya.
At...
May time na natahimik kaming dalawa.
Nagtitinginan lamang.
Sa ganitong posisyon.
Nakayakap pa din siya sa akin.
Nakahawak naman ako sa kanyang dalawang kamay na nag-abot sa gitna ng tiyan ko.
"Sophia Monique Vilalflores-Chua," sabi niya. "Bagay na bagay."
"Paano ba yan, ikakasal ka na next week?" malungkot na tanong ko.

Malungkot niya akong nginitian. "Eh sa iyo lang naman ako kasal ah?"
"Ian, reality check." Sabi ko sa kanya. "Please."
Umayos siya ng tayo, hinarap niya ako sa kanya.
Ngayon, magkaharap na kami.
"Ito tandaan mo, ikaw lamang ang mahal ko at mamahalin ko. I've loved you for
almost 7 years, you had my heart for 6 years, and it will remain with you for the
next years to come hanggang sa mamatay na ako at magde-decay na yung puso ko." Sabi
niya sa akin.
Nalulungkot ako, pero natawa ako sa sinabi niya.
"Ayokong makita kang malungkot," sabi pa niya. "Kaya I came up with this decision
na magpapakasal kay Joey. Pero there has to be rules set. Unang-una ay I can spend
time with you whenever I want to. Kaya wag kang mag-alala ha?"
Iniwasan ko ang tingin niya. Napaluha ako. Eto na naman, nag-eemo na naman ako.
Pagbigyan na kasi, ikakasal na yung tao. -____-
Siya na ang nagpunas ng luha ko.
Kinuha niya ang kamay ko, kung saan nakasuot ang singsing. Dinala niya iyon sa
harapan naming dalawa, malapit sa mukha namin.
Napaangat ang tingin ko, napunta sa singsing.
"This, this is the evidence na iyong-iyo ako, my time, everything-at kung ikakasal
man ako kay Joey, sa papel lang iyon." At hinalikan niya ang kamay ko.
Binitawan niya ang kamay ko at ang mga kamay niya ay napunta sa tiyan ko. Hinimas
niya iyon.
"This kid, our kid, is also a living proof na kahit ilang taon pa tayong
maghiwalay, mahal na mahal pa din natin ang isa't isa. And no one could ever change
that." Dagdag niya.
Lumuhod siya sa harap ko, tinaas ang t-shirt na suot ko sapat para makita niya ang
tiyan kong hindi pa masyadong halata.
Hinalikan niya iyon, isang mainit na halik. Puno ng pagmamahal na halik.
Hinawakan niya iyon. "Anak, be good to mom ha? Excited na si dad na makita ka. Stay
healthy."
Ayan, tumulo ulit luha ko.
Sino ba naman ang hindi malulungkot nito?
Ako yung mahal niya.
Kami yung nagmamahalan.
Pero magpapakasal siya sa iba.
Sa isang babaeng aksidente niyang nabuntis.
At ako?
Nabuntis niya din naman ako.

HAAAAAAAAAY buhay talaga.
So unfair.
Tumayo siya ulit.
Nag-forehead to forehead kami.
"Mahal, asawa ko..."
"Hm?" -ako.
"Mahal na mahal kita." Pinal niyang sabi.
At hinalikan niya ako sa mga labi.
Soft.
Warm.
Naghalikan kami palabas sa banyo ko.
Hanggang sa umabot kami sa kama.
Hiniga niya ako.
Ngayon, nakapatong siya sa akin.
Wala kaming ginagawa.

Naghahalikan lamang.
"You want me to spend the night here?" tanong niya.
"Paano si Brennan?" tanong ko rin.
"He knows where I am." Sagot niya.
Saka na ako tumango.
"Then I'll spend the night with you." At hinalikan niya ulit ako sa mga labi.
______________
(wala munang multimedia kasi tinatamad si otor)
sweet pero parang masakit? :( nasasaktan din po ako sa mga pangyayari :(((
before anything else, gusto kong imention si @BlackPearlEris kasi dahil sa chikahan
namin medyo na-delay ang update ko. Haha. :****** kinomfort ko pa siya dahil halos
mamatay siya sa kakaiyak dahil kay Kai. Woohoo. Haha. Sabi ko sayo dongsaeng,
ilalantad din ni Kai ang tungkol sa inyo. :***
oh siya basa na sa baba :****
sorry for the looooooooong wait ha?
_______________________
BRIAN'S POV
Well, well, well. Who would think na ang kilala bilang isa sa mga Successful Young
Businessmen in the Philippines na si Ian Chua ay masasangkot sa isang iskandalo na
babago sa mga pagtingin ng mga tao sa kanya?
Ay ang saya-saya ko lamang. Kahit hindi ko nakuha ang GAZE, ayos lang. Nasisiyahan
naman akong tingnan at pagmasdan siyang araw-araw na nadudurog at naghihirap.
At ngayon, narinig kong ikakasal na sila ni Joey in 5 days. HAHAHA. Mission

accomplished, Brian. Ang galing mo naman.
"Kanina ko pa napansin na panay ang ngiti mo diyan, sweetheart, ah?" tanong ng

kararating kong misis.
Nasa isang bahay bakasyunan kami ngayon sa Dumaguete. Isa ito sa mga namana ng
aking asawa mula sa kanyang mga magulang.
"Paano ba kasi, patumba na si Ian." Sagot ko.
Umupo siya sa tabi ko.
Natawa siya sa sinagot ko.
Ang swerte swerte ko!!! Natutupad na ang mga hiling ko, at kasama ko pa ang babaeng
mahal na mahal ko at suportado ako sa mga pinaggagawa ko.
HAHAHAHAHA.
IAN'S POV
Walang masyadong gawain ngayon sa kompanya, you know-the usual stuffs to do.
*phone rings*
CALLER: Mahal Ko
Awtomatiko naman akong napangiti nang makita ang pangalan ni Pia na um-appear sa
phone ko.
"Hello sa pinakamagandang mommy sa buong mundo," sabi ko when I swiped answer to

answer her call.
"Mahal, pupunta ako ngayon sa doktor," sabi niya.
I checked my watch para tingnan kung anong oras na.
2:30. No meetings. Nothing important to do.
"Samahan kita." Sabi ko.
"Hindi ka ba busy ngayon?" tanong niya.
"Wala, basta para sa'yo, I can always make time."
"Sige, sa MedicalCenter nalang tayo magkita ha? Sa entrance, yung may mga benches
doon, doon kita hihintayin." Pinal niyang sabi.
I ended the call.
Pia's 3 months pregnant already. Ang saya-saya ko lamang despite all the problems I
am facing now. Sigurado akong kaya naming ito.
And I will do everything for Sophia.
Niligpit ko mga gamit ko, arranged my things, double-checked everything kung may
nakalimutan ba ako. WALA.
Now, I rushed and rode the elevator. Excited na akong makita ang asawa ko.
Panigurado, ang ganda-ganda nun.
I was smiling habang nasa elevator. Ang mga nakasabay ko ay nagtataka kung bakit
ako nakangiti. Bahala sila, ang saya ko lamang. Para bang first time kong
makikipag-date sa nag-iisang babaeng pinakamamahal ko.
Dumiretso ako sa parking lot.
Pumasok sa kotse.
Binuhay ang makina.
Papalabas na ako sa parking lot nang mag ring ulit ang cellphone ko.
Napangiti na naman ako.
Agad ko iyong sinagot.
"Ano ba yan, mahal? Excited ka masyado. Kakalabas ko pa lamang sa-"
"Anong pinagsasabi mo?"
Basag.
Si dad pala iyon.
Edi nag-iba agad ang mood ko.
HAAAAY !!!
Ano na naman kaya ang gusto nito?
"Ano po ba ang gusto niyo?" tanong ko, may manners pa din, pero parang may
distansya na. Para bang nagpo-PO lamang ako para magpakita ng mabuting asal.
"Punta ka dito sa Red Clothing Designs para magpasukat para sa kasal niyo," sabi
niya.
Bad trip.
"Mamaya na. May MAS importanteng bagay akong pupuntahan," sabi ko.
"Alam ko namang magkikita na naman kayo nyang Pia na yan. Unahin mo to, your
wedding is in 5 days."
"Pwede ba dad? Can I enjoy my remaining 5 days with Pia?"
"You can. But first, punta ka dito. NOW. Or else-"
"Fine!" sabi ko at binabaan ko siya ng tawag.
Nakakainis! Bakit ba kasi ngayon pa yang pagsusukat na iyan? Makakahintay naman yan
diba?
Paano ko ito sasabihin kay Pia?

Tsss -_____-
Parang ginagalit ako ng tadhana ah?
Putang ina.
I dialed Pia's number to call her.
"Hello? Mahal, asan ka na?" tanong niya.
Sa boses niya, parang nakikita ko ang mukha niya.
Nakangiti.
Masaya.
Excited.
<</33
Ayokong malungkot siya.
Paano kasi, kahit galit ako sa ama ko, takot din naman ako sa kanya.
Paano si Pia?
Agad nawala ang excitement ko.
Pinalitan ng kaba at takot.

Kaba dahil hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Pia ditto.
Takot dahil natatakot ako baka malungkot siya dahil sa akin.
HAAAAAAAY!!!!!!!
Buhay nga naman!!!
Ang saya-saya!!! *insert sarcasm here*
"Ah, asawa ko... Mahal mo naman ako diba?" tanong ko.
"Oo naman." Alam kong nakangiti pa din siyang sinagot ako.
"At maiintindihan mo ako?"
"Oo. Ano ba pinagsasabi mo?" tanong niya.
"Kasi-something came up..."
"Ano?"
"Dad called. It's about the wedding. Pia hindi ko talaga sinasad-"
"It's okay." At matagal siya bago nagsalita ulit. "I can go on my own. May next
time pa naman, diba?"
May next time pa ba?

OO!!!
Nangako ako sa kanya na sa kanya lamang ako.
"Oo naman. Ikaw kaya yung-"
Hindi ko pa natapos ang sinasabi ko pero binabaan niya na ako.
Gusto ko sanang tawagan siya ulit pero I know her-she has to cool her head down
bago ko siya tawagan. Baka pagalitan ako, buntis pa naman yun.
At ayokong makipagtalo sa kanya.
Kaya hahayaan ko muna si Pia.
PIA'S POV
Isang malaking HAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY para sa

araw na ito.
Akala ko ang saya-saya.
Eh mag-isa lang naman pala akong nagpunta ng doktor kanina. Bakit pa ba kasi sa
lahat ng araw eh ngyaon pa siya may meeting tungkol sa kasal?
Lecheng kasal na iyan.
Lecheng Joey na iyan.
Lecheng supposed to father-in-law ko na iyan.
Lecheng Ian!!!
Haaayyy!!!
Bakit ako pa ang kailangang magdusa nito?
Nararamdaman ko ngayon?
Siyempre malungkot!!!
Pakiramdam ko para akong single mom nito!
Matandang single mom.
-_____-
Tinanong pa ako ng doktor kanina san ang ama, sagot ko? BUSY.
Pero sino ba ang BUSY sa first week ng January? Ha? Tsss =_____=
Alam ko, dapat nandito si Ian.

Masisisi ko ba siya?
Partly oo kasi kinama niya si Joey, binuntis pa.
Tss.
Hinimas-himas ko ang tiyan ko habang naglalakad sa aisle ng ospital.
Umupo ako sa may nakita kong bench malapit sa entrance.
Wala lang, gusto ko lamang umupo.
Di ko naman alam kung saan ako pupunta ngayon eh, ang aga-aga pa at ayoko pang
umuwi kasi nakakabagot.
Di ko naman makita si Brennan kasi alam kong kasama siya ngayon ng kanyang lola.
=____=
Simula nung nalaman nilang lahat ang sitwasyon, parang tinanggalan na nila ako ng
karapatang makita ang anak ko.
Ayaw ko naman ng gulo kaya hinahayaan ko lamang sila.
Tutal pag nandyan si Ian ay pwede ko namang makapiling at mayakap ang anak ko.
DESERVE KO BA ITO?
HAAAAAAAY.
Lumingon ako sa gilid ng inuupuan ko, may magazine stand doon.

Nakita ko sa isang front cover ng isang magazine ang bagong banda ng kompanya nila
Ian.
For a moment, I felt proud.
Kinuha ko iyon, kasi free reading naman eh.
Binasa ko ang caption ng photo.
NEWFOUND STARS BEGINNING TO SHINE. Blah blah blah.
Interesting.
I started flipping the pages.
At may dalawang pages talaga na tungkol sa banding Ze Band (The Band).
Napangiti nalang ako habang tinitingnan ang mga pictures nila.
Ang gugwapo ng mga miyembro.
Tiyak maraming mga kabataang babae ang magkakagusto sa kanila.
"Ate, fan din po ba kayo ng Ze Band?" tanong ng isang dalagang babae sa harap ko,
nakatayo, nakita ko sa t-shirt niya na may printa na Ze Band. Agad kong narealize
na fan pala siya ng Ze Band.
"H-hindi. Ako ang asawa ng-" ipagpapatuloy ko pa sana ang pagsagot nang maalala
kong hindi pala ako ang ikakasal kay Ian kaya mali sa mata ng mga tao na angkinin
ko siya.
Haaay na naman.
<<//333
"Po?" -yung dalaga.
"Ah, kaibigan ko ang may-ari ng recording company ng Ze Band," sagot ko na lamang

kahit medyo awkward ang pagsabi ko ng kaibigan.
"Ah," nakangiti niyang sagot pero alam ko naman na wala siyang pakialam. Pero may
masabi pala siya, "Si sir Ian Chua po? Narinig ko po na ang gwapo gwapo niya pati
ng kanyang anak. Pero may chismis naman nun na may babaeng namulabog sa isang
company party nila, nagsasabing siya daw ang dati nitong asawa."
"Ahhh," ang nasabi ko lamang.
Naku lagot.
Sana di niya ako mamukhaan.
Hindi ko pa naman dala ang shades ko.,
At parang chismosa tong babaeng ito.
Di pwede.
Di pwede.
Please, kailangan ko ng hero ngayon.
Savior.
Lord.
Please.
Tulong.
"Babe?" at paglingon ko ay nakita ko ang lalaking naka-shades, medyo pamilyar ang

mukha niya.
"A-ako?" tanong ko.
"Oo," sabi niya at nginitian pa din ako. "Tara na?" sabi niya.
"Teka-you got me wrong." Sabi ko naman pero hinila niya pa din ako.
Hanggang sa makalabas na kami.
"Bitiwan mo nga ako!" sabi ko pero binitiwan niya na ako before ko pa nasabi yun.
HAHA.
Tanga.
=____=
"Sorry," sabi niya. "I know you need someone to get you out from that conversation
with that young girl." At tinanggal niya ang shades niya at doon ko na siya
namukhaan.
MATTEO?
Tama ba ako?
MATTEO ng ZE BAND?
Wow!!!
Di ko akalaing makikita ko siya dito.
"A-anong ginagawa mo dito?" tanong ko. "At-why'd you do that? Nakakahiya naman sa
iyo."
"You're my kuya's friend, right? Doc Kyle?" tanong niya ulit sa akin.
"Aw, teka... Ikaw yung si-si-" pilit kong inalala yung pangalan niya pero di ko
talaga matandaan.
Ngumiti siya. "Matteo."
"Matteo!" at tumawa ako ng napakamalakas. "Sorry, di ko talaga maalala."
"Diba ikaw si Sophia?" tanong

niya ulit.
"Ahh, ehh," napayuko ako.
"Ah-" I know he tried changing the topic. "I heard from Max na buntis ka.
Congrats!"
"Magkakilala kayo ni Max?"
"Diba siya yung kasama ko nung araw na nag-uusap kayo ni Kuya?"

"Ay oo nga pala. Bakit ba makakalimutin na ako? Hay!"
Ngumiti siya. "Sino kasama mo?"
"Si Ian sana pero busy siya sa kasal niya," at sarkastiko akong ngumiti.
"Ay, sorry," sabi niya. "Gusto mo samahan nalang kita?"
"Eh di ko naman alam saan ako pupunta eh."
"Sama nalang tayo." At nilaan niya ang kamay niya.
Oh. What a gentleman.
Sige na nga.
Wala namang mawawala kung sasama ako sa kanya ano?
__________________
ANG SUPER HOT NA SI MATTEO ------------>
ang gwaaaapoooo lang ♥

eh kagabi ko pa sana to ipa-publish pero may mga problema kagabi eh. kaya ngayon
nalang . (charot)
paumanhin dahil di ako nakapag-update kagabi kai di ako nakaka-compose ng story.

buti't okay na. walang mga drop-down thingy kasi kagabi eh. di ko din makikita mga
messages sa message board ko. -__- pero okay na lahat kayaaa coool na tayo?
hehe. :***
happy Sunday :D
super short update :*
"Daddy!!! Daddy!!! Daddy!!!" pagsisigaw ng isang babaeng bata na umiiyak habang

hinahabol ang isang lalaking may dala ding isang batang babae.
"Hindi mo siya daddy! Akin siya!!!" sigaw naman nung bata na dala nung lalaki.
"Daddy!!! Wag mo akong iwan!!!" patuloy sa pag-iyak ang bata. Naabutan niya ang
lalaki nang huminto ito sa tapat ng kotse.
Tiningnan lamang siya ng lalaki na para bang wala nang magagawa ang lalaki para sa
kanya.
"Daddy, bakit niyo po ako iiwan? Good girl naman po ako diba?" naiiyak na tanong ng
bata.
"Hindi ka good girl! Sinubukang agawin ng mommy mo ang dad ko!!!" sigaw nang batang
dala nung lalaki.
"Princess, stop it!" sabi ng lalaki sa karga nitong bata at lumipat ang tingin niya
sa batang umiiyak. "Anak, patawarin mo ang daddy mo ha? Pero kailangan ko munang
umalis. Be a good girl ha?"
"Ian! Tara na! Iwan mo na yang batang iyan!!!" sigaw namang nung babaeng nasa
opposite side ng kung saan ang lalaking tinawag nitong Ian.
"Bleh! Hindi na kami babalik!" sabi naman nung bata.
"Princess, stop it!!!" sigaw ni Ian sa bata. Pinapasok niya ito sa backseat ng
kotse. And lumuhod siya sa bata. "Patawarin mo ang ama mo, anak. Wag kang mag-
alala, babalikan kita. Babalik ako."
"Pero daddy bakit kailangan ka pang umalis?" tanong ng bata.
"Ian, ano ba?!!! Bilisan mo na nga diyan! We still have a plane to catch!" sigaw
naman nung babae through the car window.
"Ito nalang," at may tinanggal itong singsing sa kanyang daliri. "Keep this in
remembrance of me, okay? Babalikan kita. Wag mong kalimutan, mahal na mahal ko kayo
ng mama mo." At hinalikan niya ang bata sa noo.
Kinuha ng bata ang binigay niya.
Matagal na pinagmasdan ng bata ang singsing na binigay ng kanyang ama.
Tiningnan niya ulit ang ama pero pagharap niya ay aktong sinara nito ang pinto ng
kotse. Umandar ito, at nagsimulang tumakbo.
Sumabay naman ang bata sa pagtakbo. Pero hindi niya maabutan ito kasi ang bilis ng
pagpapatakbo nito at ang hina niyang tumakbo.
Kasabay ng pagtatakbo at ang pagpipilit na maabutan ang kotse ay ang malalaking

patak ng luha ng bata.
"Daddy!!! Daddy!!! Daddy!!!" sigaw sigaw ng umiiyak na bata habang tumatakbo.

Pero hindi niya napansin na may hump pala at natumba siya.
She fell on the ground.
Mas lalo siyang umiyak, sabay sabing, "bakit mo ako iniwan daddy?"
"NOOO!!!" malakas na sigaw ni Pia nang magising siya mula sa isang bangungot.
Basa ang kanyang mga pisngi dahil sa luha. Pinahiran niya ito.
"You were dreaming," sabi ng kanyang katabi. Doon niya pa napagtanto na may katabi
pala siya sa loob ng isang kotse.
"M-Matteo?" nang marehistro ang mukha nito sa utak niya.
"Pia, you had a bad dream." Hindi iyon tanong, isa iyong pahayag.
Napayuko siya at napayakap sa kanyang tiyan. Hinimas niya ito.
"Wanna talk about it?" tanong ni Matteo.
Sinulyapan niya ito sa driver's seat, nagmamaneho, ang mga mata ay nasa dinadaanan.
Mapait na napangiti si Pia. Hinimas pa din ang tiyan.
Kawawa naman pala ang baby ko. Ano na ang gagawin ko nito? May magagawa pa ba si
Ian para hindi sila ikasal ni Joey? Ano na ang papel ko nito? Mistress? Hahayaan ko
nalang bang ganyan ang tingin ng mga tao sa akin? Tumulo ang luha mula sa mga mata
ni Pia. Agad niya itong pinahiran ng kanyang kamay.
"I really think you need someone to talk to," sabi ni Matteo, ngayon ay sinulyapan
siya at napansin ni Pia na nag-pull over pala ito sa gilid ng kalsada.
Tiningnan niya ang binata sa tabi. Sasabihin ko ba sa kanya ang problema ko? May
maitutulong kaya siya? Pero tama siya, I need someone to talk to at dahil ang hirap
i-catch up sa always busy ko na kaibigang si Max, wala na akong iba pang
makakausap. Pwede kaya itong si Matteo? After all, kapatid din naman siya ng
kaibigan kong si Kyle and Kyle is a close friend of mine.
"I don't kiss and tell," he assured her and he raised his right hand. "I promise."
Pinag-aralan muna ni Pia ang ekspresyon ng mukha nito. Kung gusto lang ba talaga
nitong makichismis, o ano.
Pero nang tingnan niya ang mga matang ito, may nakita siyang kakaiba. A sign of
concern. Bakit naman ito mako-concern sa kanya? Bago lang naman silang nagkakilala?
"Are you sure hindi mo ito sasabihin sa iba?" tanong ni Pia kay Matteo.
Tumango ang binata, tiningnan nito ang relo saka nagsabing, "I have 3 hours."
Bahagyang napatawa si Pia. She cleared her throat before saying anything.
"Ito kasi iyon, there's this guy..."
At nagsimula nang magkuwento si Pia.
Matteo listened to her attentively. Feeling her happiness and pain while telling
her life's story.
May mga times na napapaiyak si Pia, lalo na yung ikinuwento na nya ang tungkol sa
insidente kung bakit siya umalis at sa oras na dumating si Joey.
Nakiramdam siya sa sakit ni Pia.
Nakitawa sa funny moments.
He's listening as a friend, not just a plain listener.
And when he started hearing about Joey, mas na-intriga siya at nainteresado siya.
Pinatapos muna niya si Pia bago siya magsalita.
"...and that's my story." Panapos na salita ni Pia. Natawa pa siya kahit naluluha
na.
"Uhh, about Joey..." panimula naman ni Matteo.
"What about her?" tanong ni Pia.
Nasa loob pa din sila sa kotse, on the side of the street, talking.
"No, no, no. You don't have to know." -Matteo.
"Tell me." -Pia.
"Well, I don't know if she remembers pero we had a one night stand." Nahihiyang
pag-amin ni Matteo.
"Huh? Ano? Kailan?" -Pia, umayos ng pagkakaupo.
THIS IS NEWS TO HER.
"Almost 3 months ago," sagot naman ni Matteo. "Diba buntis siya?"

Tumango si Pia.
"Sometimes I'd like to think na akin ang dinadala na. I really like her, you know.
Parang love at first sight."
O___________O
"So you mean-parang posible na sa iyo ang dinadala ni Joey?!" nakangiting tanong ni
Pia. "May pag-asa diba?"
"Ah, hindi ko alam. Pero, oo." Sagot naman ni Matteo.
"GOOD!" sigaw ni Pia. "At paano kung ikaw talaga ang ama ng dinadala ni Joey?"
"Edi pananagutan ko siya." Sagot naman ni Matteo.
May possibility na hindi si Ian ang ama ng dinadala ni Joey. At sabi din ni Ian
minsan na hindi niya maalalang may nangyari sa kanila. Pero sa pagkakakilala ko sa
mahal ko ay kahit sobrang lasing na niya ay hindi naman siya nakakalimot. Paano
kung nagpapanggap lamang si Joey na si Ian ang ama? Paano kung wala talagang
nangyari? I have to find that out. Isip ni Pia.
"Ah, Matteo. Do me a favor?" -Pia.
"What?"
"About this, pwedeng tayo lang munang dalawa ang makaalam nito?"
"Sure."
___________
short update muna kasi inoorganize ko ang mga plots. hehe. ano na kaya ang
mangyayari? :*****
IAN'S POV
Dalawang gabi ko nang hindi nakikita si Pia. Paano kasi I'm stuck here sa condo ni
Joey kasi nung isang araw pa masama ang kalagayan niya.
Tine-text ko si Pia hindi naman nagrereply.
Galit pa ba din yun sa akin?
Namewang ako habang inaabangan ang sinaing ko. OO. Marunong akong magsaing.
Paano kasi wala si Aya tapos nakahiga pa si Joey.
Alas 9:00 na. Hindi sa nag-leave ako sa trabaho. Ayaw ko sana pero dad insisted
dahil sa sitwasyon ni Joey.
Sinulyapan ko si Joey na tahimik na natutulog.
Wala talaga akong maalala sa gabing iyon eh.

Kahit anong pilit ko.
And it's so unusual na wala akong maalala.
I can always retell kahit konting detalye lamang sa mga nangyayari every time
lasing ako.
KAHIT LASING NA LASING.
Is it possible that she's making things up?
And why would she make things up?
I can see a slight bump on her tummy.
She's really pregnant.
And it's really my child?
Nasapo ko ang ulo ko.
I really can't believe this myself na in 2 days ay ikakasal na kami.
Wala na nga ba talaga akong magagawa?
I noticed her move kaya I jerked up mula sa pagkakaupo.
Nilapitan ko siya.
"You up?" tanong ko.

There was a pasted smile on her face.
The same old Joey I know.
Yung Joey na kababata ko.
Yung Joey na kasabay naming pumasok noon ni Jam.
Yung Joey na bestfriend ko.
And I'm marrying her?
This can't be.
Hindi to pwede.
Pero wala na akong magawa.
I got her knocked up, sadly.
And I left Pia, alone, pregnant with my kid.
Sharp shooter nga ba?
But why do they have to be fertile that time we made love/had sex?
"Yes," sagot ni Joey at bumangon siya.

"Look, Joey I really have to go back muna to check Pia kasi kahapon pa niyang hindi
sinasagot ang mga tawag at text ko." Sabi ko sa kanya habang inalalayan siyang
makabangon.
...
..
"I'm sorry Ian. I know I should be kasi instead na you'll spend your remaining days
with Sophia, you're here taking care of me." Natatawa niyang sabi. "But you're
right, you have to spend more time with her habang hindi pa tayo kasal. Kasi kapag
kasal na tayo, you'll be busy taking care of your company and me."
Nginitian ko na lamang siya.
"Where do you want to spend our honeymoon?" tanong niya sa akin.
"We don't have to. Honeymoons are for newly wed lovers. Certainly not for us."
Sagot ko.
"It's still part of the process-"
"Pwede ba, Joey? Stop saying anything about the marriage. Kasi in the first place,
I was just dragged into this thing. Ayaw na ayaw kong maikasal sa iyo. Akala ko
alam mo na yan?" tanong ko nang hindi ko na kayang pigilan ang aking mga salita.
I know I should tell her everything na nararamdaman ko.
Hindi nalang palaging siya ang masusunod. Dapat ako din.

Natahimik siya. Namasa ang kanyang mga mata. Yumuko siya.
Pero di naman nagtagal ay hinarap niya ako. "Ano ba?! Kung ayaw mo, sabihin mo
lang! I can get an abortion!"
Now, this is what I hate the most.
Talking about abortion.
I know this is one of the girls' schemes para i-blackmail ang mga lalaki.
"Don't use that on me." Sabi ko.
"Gusto mong matahimik? Sumaya with Pia? Fine. Hindi naman ako mahirap kausap!" sabi
niya at tumayo.
Kinuha niya ang jacket niyang naka-hang sa gilid ng pinto at binuksan niya ang
pinto.
"Saan ka ba pupunta?" tanong ko at tiningnan siya.
"To get an abortion!" sagot niya at lumabas sa pinto.
Wait what?
ANO NA NAMAN ANG NAKAIN NITO?
Ayoko talaga na ginaganito ako.
Madaling maubos ang pasensya ko.

Hinabol ko siya sa labas.
Hindi pa siya nakaabot sa elevator nang hawakan ko ang braso niya ng mahigpit.
Pilit siyang kumawala pero ang lakas ko kaya hindi niya magawa.
"Ano ba? Ito ang gusto mo diba?" naiiyak na tanong niya. "Bitiwan mo ako."
"Joey!" sabi ko. "Stop it, for fuck's sake!!!"
"I know I'm a nuisance to both you and Pia! Nang dahil sa batang dinadala ko!
Ayokong makita kang nasasaktan kaya habang may oras pa, magpapalaglag ako. And
after that, I'm calling the wedding off!" naiiyak pa din na sagot niya.
Hindi ko na alam ang gagawin dito.
And kahit gusto kong magalit sa kanya at sampalin siya, di ko pwedeng gawin kasi
buntis siya.
Kaya...
Kinarga ko siya.
"Ian!!!" pagsisigaw niya. "Ano ba?! Bitiwan mo nga ako!"
"No! Wag kang malikot!" sigaw ko naman.
Pumasok kami balik sa condo niya.
Sinarhan ko ang pinto, karga ko pa din siya.

Pagkatapos ay tinungo ko ang kama.
Hiniga ko siya doon.
Nakapatong ako sa kanya ngayon.
I can't think of another plan para patahimikin siya.
"Ano ba, Ian!!!" pagsisigaw niya habang tinutulak ako.
She was screaming and whining and pushing me hard.
Kaya I am left with no choice...
But to kiss her.
I know this aint right pero hindi ko na nga alam ang gagawin at ito ang ginagawa ko
ni Pia noon kapag ang ingay niya.
KISS.
Not a sensual kiss.
A ROUGH KISS.
Yung tipong nasasaktan ko na siya at ang sarili ko.
At natitikman ko na ang hindi ko matiyak kung kaninong dugo mula sa mga labi.
Bahala na.
She has to shut up.
And someone has to teach her a lesson.
Maya-maya ay napayakap siya sa akin.
She was wrapping her arms around me.
I closed my eyes.
Pia. Patawarin mo ako.
I was repeating those words habang hinahalikan si Joey.
Alam kong mali ito, pero bakit parang ang hirap kumawala sa mga labi ni Joey?
Am I under a spell?
Pia. Patawarin mo ako.
Then...
I later came back to my senses.
At...
I suddenly stopped...
Kumawala ako sa mga halik niya.
Nagkatinginan lamang kami.
"Ian..." she said between her deep breaths.
"I'm sorry, I know I shouldn't be doing this..." sabi ko at tumayo.
She looked apologetic with a sign of slight shame while looking at me.
I should be the one to say sorry.
"Sorry." Sabi ko. "Hindi ko na alam ang ginagawa ko. The wedding is in 2 days.
Hindi ko matawagan si Pia. Hindi ko na nakikita ang anak ko. You're here, trying to
get an abortion. Hindi ko na alam ang gagawin ko." Sabi ko, umupo sa kama at sinapo
ang mukha.
"Ian," naramdaman kong gumalaw siya.
Bumangon siya.
Niyakap ako.
"Sorry," sabi ni Joey.
Tiningnan ko siya. "Bakit ka nagsosorry?"
"I just feel like saying it," sabi niya.
I just stared blankly at her.

"Pwede favor?" tanong niya ulit.
"Ano?"
"Can you lie down with me? After all we are bestfriends and we used to do this
together back then. That's if kung gusto mo. It's not like may gagawin tayo or
ano." Sabi niya.
I smiled at her.
Oo.
We are still bestfriends.
Kababata.
And we used to lie down next to each other when we were kids hanggang sa nag high
school kami, walang ibang ginagawa kundi magkwentuhan.
"Sure." Sagot ko at tinabihan siya.
JOEY'S POV
Now I got Ian to lie down with me.
Kanina, that rough kiss, kahit rough, ay ginusto ko.

I know saan yun hahantong and I wished na sana hindi siya huminto.
But he did!
Tss.
Panira.
Pero okay lang.
I know, I know.
Hindi naman kadramahan yun kanina.
Partly, yes.
Partly, no.
Paano kasi napuno na talaga ako sa kanya.
Edi gora sa blackmail.
Siya naman kasi, ako ang kaharap, si Pia ang nasa isip.
Ay ano ba?
...
..
.
About Pia...
Napaisip ako tungkol sa kanya.
Alam ko kung bakit hindi na siya rumereply sa mga tawag ni Ian at sa mga text nito.
Basta.
Malalaman niyo din sooner kung bakit.
I don't want to be the witch in someone's love story but Ian's love story is an
exception.
BWAHAHAHAHA.
Okay.
Fine.
Now I temporarily got Ian's attention.
And this has to last hanggang sa kasal.
Hanggang sa makasign na kami ng papers.
And I'll let Pia go.
Bahala na sila.
Basta sa araw ng kasal namin, official na ding MISTRESS ang Pia na iyan...
HAHAHA.
_________________
JOEY AT IAN. BAGAY? --------->
(NO)
short update :***
Nang makarating na kami sa simbahan...
Kinabahan ako.
Nakasara ang pinto ng simbahan.
Tinulak ko ang malaking pinto.
At...
O________O
Nanluha ako.
"Wa-wala nang tao?" -ako.
Tumakbo si Jam at nilapitan ako.
"Pia!" sabi niya.
"Jam, bakit tapos na?" naiiyak kong tanong sa kanya.
"Nakuuu," sabi niya and he looked apologetic. "Hindi natin naabutan."
Naiyak ako.
I fell on my knees.
Naiiyak.
At biglang nag-flashback lahat ng mga pinagdaanan namin ni Ian...
-random flashbacks-
"Bear my child, Sophia..."
"Mahal na mahal na mahal na mahal kita Sophia Monique Villaflores..."

"Oo, anak. Hindi. Hindi natin pakakawalan ang ina mo."
"Paano ka nakapasok?" tanong ko sa kanya.
Sa pagkakatanda ko, lock ang gate at ang pinto. Ni-lock ko. At walang kopya ng susi
si Ian.
"I have a copy," at kinuha niya ang sinabing kopya.
I was shocked kasi I never gave him my keys para gawan ng kopya.
"Teka-paanong-"
Ninakawan niya ako ng halik sa pisngi at tinawanan ako.
"Wag ka nang magtanong. Ang importante, makakalabas pasok ako sa bahay mo sa ayaw
at sa gusto mo," at hinalikan niya ako sa noo. "Kung mag-aaway tayo at magtatago ka
rito," at hinalikan niya ako sa ilong. "At kung kalian ko gustong makita ka." At
hinalikan niya ako sa labi ko pero mabilis akong nakaiwas.
"Hoy Ian ha! Gusto ko ng privacy!" sabi ko sa kanya. "Ibigay mo sa akin yang kopya
mo kundi papatayin kita!" banta ko.
"Aba binabantaan mo ba ako?" at nilapitan niya ako, pinakita ang susi sa akin.
Sinubukan kong kunin iyon pero mabilis naman niyang binulsa. "At isa
"Gusto ko kasing buntising ka, ang ganda mo kapag lumalaki ang tiyan mo..."
"Sophia Monique Vilalflores-Chua," sabi niya. "Bagay na bagay."
"This kid, our kid, is also a living proof na kahit ilang taon pa tayong
maghiwalay, mahal na mahal pa din natin ang isa't isa. And no one could ever change
that."
"Mahal na mahal kita..."
"Sophia Monique Villaflores-Chua..."
"Mahal na mahal kita..."
"Mahal..."
"Asawa ko..."
-end of random flashbacks-

Paano na ito?
Kasal na sila.
*patuloy pa din ang malalaking butil ng luha sa pagdaloy sa mga pisngi ko*
"Ian..." mahina kong sabi.
Akala ko ba akin lang siya?
Akala ko mapipigilan ko ang kasal nila.
Akala ko mapipigilan ng pagmamahal namin ang lahat.
Ano na ang gagawin ko nito ngayon?
Naramdaman kong sumakit ang tiyan ko.
"Pia!!! You're bleeding!!!" sigaw niya.
Ha?
Tiningnan ko siya.
At tinuro niya ang likuran ko.
Pagtingin ko...
DUGO!!!
"Tara! Dadalhin kita sa ospital!!!" at kinarga niya ako.
Dinala niya ako sa kanyang kotse.
At pinaharurot ulit ito.
"Dal-dalhin mo ako kay Ian..." nauutal kong sabi. "Please..."
Gusto kong makausap si Ian.
Gusto kong malaman niya ang totoo.
"Later. We have to bring you to the hospital." Sabi niya.
"Please..." nanghihina kong sabi. "Kailangan kong makausap si Ian..."
"Pia! For God's sake would you stop thinking about Ian just for this time? You're
bleeding!" sigaw niya sa akin.
Hindi ko na lamang siya sinagot dahil pakiramdam ko kung magsasalita pa ako ay

mauubusan ako ng lakas.
IAN'S POV
Bakit hindi ko mahanap si Pia? At hindi niya sinasagot ang mga tawag ko.
Kinakabahan ako.
Ano na kaya ang nangyayari sa kanya?
Kanina ko pa hawak-hawak ang cellphone ko.
Nasa reception area na kami.
Napakaraming tao, at may press pa.
I know dad planned all of these.
At hindi ko talaga magawang ngumiti.
Joey was the one who's answering all of the questions ng mga reporters na dumalo sa
kasal.
My mind isn't at ease.
I saw my son cry during the ceremony.
Wala akong magawa, nasasaktan ako para sa kanya.
I promised him na hindi ko pakakawalan si Pia.
Pero hindi nga ako sinasagot eh.
Magkatabi kami ngayon ni Joey.

Kami ang highlight ngayon.
Joey was smiling.
I can see she's happy.
Dream come true ba para sa kanya?
Why did everything turned out this way?
Di bale, alam kong maaayos ko pa ito.
I just have to call Pia now.
And I need her to pick up.
Ze Band was playing in the corner, and I swear they are good.
But I was kind of bothered sa strange stares Matteo had for Joey.
Gusto niya ba si Joey?
Sila nalang sana.
T_______T
Pia, pick up...

Tumayo si Joey para mag-cr.
Inalalayan siya ni Aya, ang kanyang personal assistant.
May lumapit na babae sa table namin.
"Sir," at binigay niya sa akin ang bag ni Joey. "Kanina pa po ring ng ring tong bag
ni Ma'am Joey. Baka importante po."
Kinuha ko naman iyon.
"Salamat." Sabi ko.
Tinabi ko ang bag niya.
At binalik ko ang atensyon ko sa cellphone ko.
I dialed again, trying my luck na sasagutin niya.
At...
While calling Pia, narinig ko din na may nag-ring sa bag ni Joey.
Huh? What a coincidence.
Walang sumagot.
Tinawagan ko ulit.
At nag-ring ulit ang bag ni Joey.

"Wait a minute..." sabi ko at binuksan ang bag ni Joey at hinanap yung cellphone na
nagriring.
At...
Namilog ang mga mata ko nang mahanap ko ang cellphona ni Pia na nandoon.
"Bakit nasa kanya ito?" nagtataka at nagagalit kong tanong sa sarili ko. "What did
she did this time?!"
At nag ring ang cellphone ko.
CALLER: JAM.
"Hello?" I picked up.
"Ian, this is Jam. Pia is bleeding. NasaMedicalCenter ka-"
"ANO?!!!" sabi ko. While asking for all of the details, I walked out.
Nakita ko si Joey na lumabas sa cr.
"Ian, san ka pupunta? Hindi pa tayo tapos." Tanong niya sa akin.
"Kung may mangyayaring masama kay Pia at sa anak namin, hinding hindi kita
patatawarin!" sigaw ko at tiningnan kami ng lahat.
Umalis ako pero hinabol niya ako.
GALIT NA GALIT AKO.

"Ian!" at hinila niya ang kamay ko.
"Ano ba, Joey!" sigaw ko at inalis ang kamay niya pero binalik niya ulit iyon sa
pagkakahawak sa braso ko.
"Hindi ka babalik sa kanya!!!" naiiyak na utos niya.
Inalis ko ulit ang kamay niya at sinampal ko siya.
That was involuntary.
Kahit nabigla ako, pinanindigan ko ang nagawa ko.
When she tilted, I took my chance to run away...
SA HOSPITAL...
Nakaupo kami sa labas ng ER, kasama ko si Jam.
Kung may mangyayari sa bata, hinding hindi ko mapapatawad si Joey.
Paano kung aalis ulit si Pia?
Magtatago siya ulit?
And another 6 years of waiting?

At babalik siya ulit?
At may kontrabida ulit sa love story namin?
At mabubuntis ko na naman siya?
At makukunan lang din?
Ano na?
Hindi ko kayang mawala si Pia sa akin.
Sa buhay ko.
Sa buhay namin ng anak ko.
"Jam ano ba talaga ang nangyari?" tanong ko sa kanya.
"You should ask Joey," sagot niya.
May lumabas na doctor sa ER.
Napatayo ako.
"DOC!" sabay naming bigkas ni Jam at parehas kaming napatayo.
"How is Pia?" tanong ko.

"Everything is okay, everything is alright. Nag-spotting lamang siya." Sagot ng
doctor.
"Paano ang bata?" tanong ko.
"The baby is alright. The mother is stable now." Nakangiting sagot ulit ng doctor.
SALAMAT LORD!!!
"Naku salamat!" sabi ni Jam. "Can we see her?"
"She should be taken out from the ER soon," sabi ng doctor. "Oh andyan na naman
pala siya eh."
At...
I jerked and ran towards Pia na nakahiga sa isang hospital bed with wheels (di ko
alam anong tawag dun eh)
"Pia!" sabi ko at hinaplos ang buhok niya.
"Ian..." mangiyak-ngiyak niyang sabi at hinawakan ang kamay ko. "I'm sorry."
"No, no, I'm sorry. Wala akong nagawa..." sabi ko.
"Ian." At naiiyak na naman si Pia. "I almost lost the baby."
"But you didn't, honey. Don't worry." At hinalik-halikan ko ang noo niya.
"Sir, dalhin po muna natin siya sa ward." Sabi nung nurse.

"Ah, sige." Sagot ko at sinundan sila.
Dinala siya sa ward.
Sa loob...
"So you're saying na posibleng ang ama ng dinadala ni Joey ay si Matteo?" hindi ko
makapaniwalang tanong.
I was shocked.
Mad.
Outsmarted.
Joey is such a desperate bitch.
I have to make sure na si Matteo nga ang ama.
Tumango si Jam at Pia.
"Kaya pala may something sa mga stares ni Matteo kay Joey." Sabi ko pa.
"She kidnapped me dahil alam ko," sabi din ni Pia. "I was almost killed. Buti
nalang Jam came."
"Jam," at hinarap niya si Jam. "Thank you so much, bro."

"Anything for Pia, bro." sagot ni Jam. "Ano na ang gagawin mo ngayon? Kasal ka na
kay Joey?" dagdag niya.
Ngumiti ako at hinarap si Pia.
Sasabihin ko ba sa kanya?
Gusto ko sana isurprise siya eh.
Pero...
"Bakit ka nakangiti?" tanong ni Pia.
Hinalikan ko ang noo niya. "Mahal, may sasabihin ako. Pero wag kang umiyak ha?"
"Ano?" -Pia.
"Mag-promise ka muna." -ako.
"ANO NGA?!" -Pia.
Ay galit?
Sige na nga.
"Mahal..."
...
..
.
"Ian, ginagalit mo talaga ako," -Pia.
"Eto na nga eh," sabi ko at umayos. "Naalala mo nung nagpa-fake wedding tayo?"
tanong ko.
"oh."
"Ay? Yung magandang pagsagot naman, mahal." Sabi ko.
"Bilisan mo na! Aatakihin na ako sa puso nito kung papatagalin mo pa!" sigaw niya.
"Eh, hindi kasi yun peke eh." Sabi ko.
"ANO?!" at bumangon siya sa pagkakahiga.
HIHIHIHIHIHIHI
^_____________^
"Ano na namang joke to?!" galit niyang tanong.
"EH bakit ka nagagalit? Diba dapat masiyahan ka?!" sabi ko.
Natawa si Jam na nakikinig sa amin.
"Binibiro mo kasi ako-"

"Hindi nga ako nagbibiro eh," -ako. "Totoo yun. That was legal. We are legally
married." At tinaas ko ang kamay ko to let her see the ring I'm wearing sa ring
finger ko.
"What about you and Joey's wedding?" tanong niya.
"Eh, that's easy. Kaibigan

ko naman yung nag-asikaso nung papers namin. And I'm filthy rich kaya I payed him
to fake the papers." At kinindatan ko si Pia.
Hinila niya naman ako at niyakap ng napaka-malakas.
Yung hindi na ako makahinga.
At hinalikan niya ako...
"Ano ba, nakakahiya kay Jam." Natutuwa kong sabi sa kanya.
WAAAAHHHHH!!!
She planted as many kisses as she can sa mukha ko.
"Ngayon ka pa nahihiya?" tanong niya. "MAHAL NA MAHAL NA MAHAL NA MAHAL KITA IAN
CHUA!!!" at sinapak niya ako.
"Aray! Bakit mo ako sinapak?!" tanong ko.
"NATUTUWA AKO! BAWAL BA?" nakangiti niyang balik na tanong.
"Hindi naman pero bakit ka nananapak?" -ako.
"HAYAAN MO NA, BUNTIS EH!" sigaw niya.

"At bakit ka sumisigaw?" tanong ko.
"MASAYA NGA AKO!" at sinapak niya ulit ako pagkatapos ay hinalikan.
Ang saya-saya ko.
Isa nalang ang problema ko...
Si Joey...
____________________
IANNNNNN ------------->
IAN'S POV
I don't know what to feel. To be happy or to be sad? Mixed emotions, ika nga.
I am on my way to solve things with Joey. I have to clear things up, and know who
the father of her father is. And I also have to talk to Matteo and ask him all of
the details about what happened between Joey and him.
And as for dad, well-I have to tell him soon about everything. The fake marriage
Joey and I have, and who I'm really married to-Pia.
I'm excited and tensed as hell. WHOOH!
Hindi ko inaasahang gugulo ng ganito ang mga bagay.

Di ako sanay sa mga bagay na ganito.
But before going on my way back sa hotel, I made sure na okay na si Pia. Well, I
have Jam to watch over her for me for a while.
Things will be okay, Ian. Trust in the Lord. Have faith. Patuloy kong tinatatak sa
utak ko.
I parked my car sa hotel basement and went my way in the hotel.
I have to settle this as soon as possible.
Habang nasa elevator ako, my phone rang.
CALLER: HOME
I unhesitatingly answered it.
"Dad?" narinig kong umiiyak ang anak ko on the other line.
Yes, I forgot about my son for a while. I forgot that I also broke his heart.
Oh, wow. I'm also a good dad, am I? *mind the sarcasm*
And I hope things will go smoothly.
*ting*
*elevator opens*
I fixed my tux.
I have to talk to Joey.
But if she will insist na ako talaga ang ama, then I don't have any choice but to
have a DNA test.
Tama!!!
DNA Testing!!!
I am now right in front of OUR hotel room.
I took in a deep breath before knocking.
*knocks*
After a couple of seconds ng pagkakatok ay wala pa ding bumubukas.
Saan ba si Joey?
She should be here by now.
Kaya no choice, I had to call the front desk and ask for someone to open the door
for me.
After a couple of minutes ay nabuksan ko na din ang pinto at...
Pagbukas ko...
"JOEY!!!"
And I rushed to her.
Si Joey, nakahiga sa sahig.
Nang makalapit na ako ay may nakita akong pills na nakakalat sa sahig malapit sa
kanya.
Kinuha ko ang pinaglalagyan nito at... "SLEEPING PILLS!!!"
"Joey!!! Joey!!!" I tried waking her up but I realized it has no use.
Nag-overdose siya!!!
What is she trying to do?!
I rushed down.
I have to bring her to the hospital as soon as possible.
And this might be a good chance for a DNA Testing without her knowing.
I'm desperate for answers!!!
SA OSPITAL...
"The patient's condition is already stable, sir. You don't have to worry for
anything." Nakangiting sabi ng doctor na lumabas sa ER.
Nginitian ko lamang siya.
At saka na linabas si Joey sa ER.
At dinala ulit siya sa isang private room.
"Ah, doc?" hinabol ko ang doctor.
"Yes, Mr. Chua?" - doktor
"Can I talk to you about something?" - me
"Anything." -doktor.
So I talked to her about that DNA testing thing.
Sabi niya it's not really part of her field pero she referred me to someone who's
doing it.
The process is simple and will take a while, a week or less daw before lumabas ang
results.
What they did was simple, a DNA sample of Joey, DNA sample of the fetus, and my DNA
sample.
I don't know what they did to get some sample of the fetus but I told them na we
have to keep it a secret from the mother.
They understood me kaya they injected her something to prolong her sleep.
And that's when they took their chance to collect DNA sample sa fetus.
Joey was asleep for 5 hours. Quite long.
I was there the whole time, watching her. Kahit na she did something wrong, she's
still my friend-childhood friend.
"Ian..." narinig kong tinawag niya ang pangalan ko ng mahina.
"Oh, Joey. Gising kana." Sabi ko, na parang wala lang nangyari sa amin. "You know
you should eat. Nagpabili ako ng fruits and food kay Aya."
"Saan ako?" tanong niya, checking out the room. "Bakit nandito ako?"
Kinuha ko sa bulsa ko ang lalagyan nung ininom niya.
Nang Makita niya iyon ay yumuko siya.
"What are you planning to do, huh?" tanong ko sa kanya, nagsimula na akong magalit.
"Ian, kasi..."
"You wanted to kill yourself? For what?" -me.
"Ian, it's not what you think..."
"At ano?" hinarap ko siya.

"I thought you're mad at me..."
"What?!!! Yan lang ang rason kung bakit ka nag-overdose at muntikan nang mamatay?"
tanong ko sa kanya. "You're not thinking, Joey. Akala ko pa naman smart ka."
"Sorry," mahina niyang sabi. "Hindi na iyon mauulit."
Bumuntong hininga ako.
Namewang.
"About Pia..." panimula ko.
She looked at me, looking all so intrigued.
"Why'd you do that to her?" tanong ko.
Then she started crying...
Wala ako sa mood na patahanin siya dahil siya ang may kasalanan.
"Answer me!" sigaw ko.
"Kasi..."
Alam ko kung bakit, Joey. Tinatanong lamang kita para malaman ko kung magsasalita
ka ba ng totoo. Isip ko.
"Ano?" -ako.
"Kasi baka sisirain niya ang kasal natin. I just got her locked up. Papakawalan ko
naman siya after our wedding eh," pagdadahilan niya.
Well, well, well, you can't fool me anymore, Joe. Alam ko na halos lahat. The
fooling will stop after I get the results of that DNA test.
"You're acting immature. You know Pia's not like you," sabi ko sa kanya.
"What?" -siya.
"She won't do something stupid that will ruin her reputation. Unlike you, kaya mong
gawin LAHAT masunod lamang ang gusto MO." Note the emphasis on the words, LAHAT at
MO.
"Ian..."
Bumukas ang pinto at pumasok si Aya.
"Well, I guess I have to go." Sabi ko.
"Ian, no... Please..." sabi ni Joey, trying to reach out on me.
But I made up my mind.
I will go.
I won't stay any longer.
I'm starting to hate her.
"Ian..." ang tangi kong narinig habang humahakbang ako papalabas sa silid na iyon.
Joey, things won't always work out the way you wanted them to be. Sometimes you
have to make sacrifices. Hindi nalang ikaw palagi ang panalo.
And I walked out on her room.
JOEY'S POV
Kaya lang naman ako nagpaka-overdose kanina ay dahil sa takot akong mag-away kami
ni Ian pagdating niya.
Not that I was thinking na pag nag-overdose ako ay makakalimutan niya automatically
ang mga problema namin.
I just want to prolong the I-don't-know-what-to-call-it.
C'mon, who wants a fight on the first day of their marriage, huh?
NO ONE!
Kaya ayun.
But I was hurt when he compared me to his bitch, Pia.
I AM IMMATURE?
"IMMATURE LANG NAMAN AKO DAHIL SA KANYA EH!" simula kong pagsisigaw sa loob ng
kwarto ko sa ospital.
Ang kasama ko lamang ngayon ay si Aya.
And I know she understands me.
"Ma'am, wag na kayong magganyan. Baka mapaano ang bata." Sabi ni Aya sa akin.
"Whatever Aya. Gagawin ko kung ano ang gusto kong gawin!!! SO. STAY. OUT!!!" sigaw
ko sa kanya.
Agad naman siyang tumayo at mabilis na naglakad palabas pero nahinto siya nang
magsalita ako.
"SAN KA PUPUNTA?!" sigaw ko sa kanya.
"Ma'am sabi niyo po stay out," inosenteng sagot niya.
"TANGA MO TALAGA ANO?!" sabi ko. "Never mind. You won't understand."
Ano na ang gagawin ko ngayon?
Hindi ko alam ang next move ko.
I know Pia's guards are up, and Ian's too. At alam kong mahihirapan akong umepal sa
kanila.
DAMMIT!!!
What to do?
Desperada na ako!
I want Pia dead!!!
FUCK!!!
"Bakit ba?!!!!" sigaw ko. "Bakit ba si Pia at Ian pa? Hihiwalayin ko sila!!!"
"Ma'am..." -Aya.
"ANO?!" -ako.
"Ayoko naman pong makialam no, pero sa tingin ko po mas mabuting hayaan niyo nalang
si Sir Ian at Pia na maging masaya." Sabi ni Aya.
"ANO?! Pinagsasabi mo?"
"Tulad po ni Sir Jam, mahal niya po si Pia kaya hinahayaan niya itong maging
masaya." Patuloy ni Ian.
"GUSTO MONG MAWALAN NG TRABAHO?!" sigaw ko sa kanya.
"H-hindi po," sagot niya. "Sorry po."
NAKAKAINIS!
Pinagtutulungan nila ako lahat!!!
Tangina.
-_______-
-end of Joey's POV-
After a looooong week...
Ito ang mga nangyari.
Habang hinihintay ni Ian ang resulta ng DNA test ay pinatira muna niya si Joey sa
mansion habang si Pia ay nanatili sa mga alaga ni Jam.
Nag-usap ang magpinsan na habang hindi pa naaayos ang lahat ay sa kanya muna si
Pia, para kung may anumang mangyari na hiling niya'y sana'y wala, nandoon si Jam
para matulungan ang pinakamamahal niyang si Pia.
Hindi muna ipinaalam ni Ian kay Joey ang DNA testing dahil baka makagawa na naman
ulit ito ng aksyon para i-peke ang resulta kung anuman ang kalalabasan nun.
Patuloy pa din sa pag-uusap ang tunay na mag-asawang sina Ian at Pia. Wala pang
alam si Joey tungkol sa peke niyang kasal kay Ian.
Si Brennan naman ay halos araw-araw nang umiiyak dahil kay Joey dahil sa iniisip ng
bata na inaagaw ni Joey lahat sa kanya.
Si Jam naman ay patuloy sa pagsuporta kay Pia. Habang si Pia ay nag-iipon ng lakas
na kakailanganin niya sa panganganak. Kinakabahan siya dahil sa naaalala pa niya
kung gaano kasakit nung ipinanganak niya si Brennan noon. Ginagawa niya din lahat
para maging healthy ang katawan para sa bata.
Ngayon, tumawag na yung umasikaso ng DNA testing na ipinagawa ni Ian. Nasa
hapagkainan sila ngayon. Si Ian sa gitna, si Joey at si Brennan ay magkaharap
naman.
"I'll take this call," paalam ni Ian bago tumayo at lumabas sa veranda para
makakuha ng privacy.
Tumango lamang si Joey at si Brennan naman ay tiningnan ng masama ang kanyang ama.
Ayaw nito na iniiwan siya ng ama niya kapag nasa paligid si Joey. Natatakot siya sa
step mom niya.
"So..." panimula ni Joey at nilagay niya ang kanyang kutsara't tinidor. "Brennan,
what do you want to do today?" tanong niya sa bata sa harapan niya.
Si Brennan naman ay patuloy sa pagkakainin ng kanyang almusal. "Nothing," ang

palagi niyang sagot dito.
Napuno na si Joey sa
kakatanong sa anak ni Ian ngayon at tumayo siya, "ano ba ang gusto mong gawin ko
mapalitan ko lamang si Pia diyan sa puso mo?"
Hinarap siya ni Brennan, naiiyak na ang bata, natatakot.
"You're only my stepmom!" naiiyak na sagot ng bata. "You can never replace mom in
mine and dad's heart!" dagdag nito at patuloy pa din sa pag-iiyak.
Bumalik naman si Ian na nagmamadali at nilapitan at kinarga ang anak. Hinarap niya
si Joey. "Bakit ito umiiyak?"
"I-I was just asking him a question." Dahilan ni Joey. "Diba Brennan?" at linakihan
niya ito ng mata para sumagot.
Pero hindi natatakot ang bata sa mga panlalaki ng mata niya dahil hindi ito dali-
daling maloko. "She wants to replace mom!" sagot ng bata.
Binaba niya ang anak, "go to your room, son." Sabi niya dito.
Nang umakyat na si Brennan sa itaas ay hinarap at kinausap niya si Joey. "What's
wrong with you?"
"Ian...ka-kasi..." hindi makumpletong sabi ni Joey.
"You know you can never replace Pia in Brennan's heart," masakit pero
makatotohanang sabi ni Ian sa babae.
Nangluha si Joey sa sinabi ni Ian. Alam niyang hindi niya kayang palitan sa puso ni
Brennan si Pia dahil ina niya ito.
"Ako, kaya ko bang palitan si Pia diyan sa puso mo?" diretsahang tanong ni Joey,
ang mga luha niya'y nangilid sa kanyang mga mata.
Bahagyang tumawa si Ian. "You know that's impossible," diretsahan namang sagot ng
lalaki.
At pagsagot na iyon ni Ian ay tuluyan nang pumatak ang mga luha ni Joey.
Alam niya ding hindi niya kayang palitan si Pia sa puso ni Ian ngayon-pero ang
marinig iyon ang nagpaiyak sa kanya. Inaasahan niya iyon pero hindi niya inaasahang
sa ganung paraan siya sasagutin ng lalaki.
"Look, stay here. May pupuntahan lamang ako sa bayan," sabi ni Ian. Hindi siya
nanghihingi ng paalam, pinaalam niya lamang si Joey.
"Won't you ask me what you'll bring for me when you get back?" tanong ni Joey.
"No. I'm insensitive." Sagot ni Ian at lumabas na.
Nanatili si Joey doon, nakatunganga, nakatutok sa ere, ang layo ng iniisip.

Mapapaibig din kita, Ian. Mapapaibig din kita. Isip ni Joey at kinuyom niya ang mga
palad.
Habang nag-iisip, nakita niyang magkasama ang mag-ama na bumaba sa hagdan ng

mansion galing sa itaas. Nakabihis si Brennan at dala niya ang kanyang Batman na
backpack.
"Sa-saan kayo pupunta?" tanong ni Joey at nilapitan ang dalawa.
"I'm taking Brennan to her mother. Doon muna siya for a while," sabi ni Ian at
binaba niya si Brennan na kanina'y karga niya pababa. "Go say goodbye to Tita
Joey."
Nagdadalawang-isip naman ang bata na magsalita pero nagsalita din naman ito, "Bye
Tita Joey." Sabi nito.
"Teka, pupuntahan mo si Pia?" tanong ni Joey, binalewala ang sinabi ng bata.
"I'm only dropping Brennan sa ina niya, after that I have an appointment with
someone." Sagot ni Ian.
"Pero..."
"Is there a problem?" pamutol ni Ian.
"Wa-wala..." -Joey.
"Then we're going." Sabi ni Ian at nagsimulang humakbang paalis nang magsalita pa
si Joey.
"Ian-"
"Ano ba?" naiirita na sabi ni Ian. "Ano pa kailangan mo?"

"M-mag-ingat ka." Nakayukong sabi ni Joey, not meeting Ian's eyes.
Hindi siya sinagot ni Ian at diretso itong umalis doon.
Yes, Ian's acting cool towards Joey simula nung inuwi siya nito sa mansion. Ramdam
niya ang pagkakalayo ng loob ni Ian sa kanya. Naisip niya din minsan na mas mabuti
pa yung magkaibigan pa sila dahil mas close pa sila noon.
Pero fixed na sa isipan niya na ipu-pursue niya talaga ang nararamdaman para sa
lalaki. Hindi siya magpapatalo kay Pia at gagawin niya lahat makuha lamang ang
kanyang gusto-ang puso ni Ian Chua.
"Magpakabait ka sa mommy mo Brennan ha?" huling bilin ni Ian sa anak niya bago siya
aalis.
Ibibilin niya muna ang bata doon ng dalawang araw para naman makasama nito ang miss
na miss na niyang ina. Pumayag naman si Pia nang tinawagan niya ito kanina.
"Mahal, mag-ingat ka diyan. Malikot na malikot na yan, mas malikot pa noon," sabi
ni Ian kay Pia na nasa pintuan, nakahawak sa kamay ni Brennan.
Ngumiti naman si Pia. "Alam ko po." Sagot niya.
"Pasensya ka na talaga, mahal ha? Hayaan mo maaayos ko din lahat," sabi pa ni Ian
at makahulugang tiningnan ang mukha ni Pia.
"Makakahintay naman ako eh." At kinindatan ni Pia si Ian.
Hindi nagsalita o gumalaw man lang si Ian. "Ano ang problema?" tanong ni Pia.
Lumuhod si Ian hanggang sa magkalebel ang kanyang mukha sa tiyan ng asawa niya.
Niyakap niya ang tiyan ng asawa na siyang ikinagulat nito, at nagsabing, "Anak,
maging malusog ka ha? I promise you, bago ka lalabas, maaayos na ni daddy ang
lahat." At hinalikan niya ito ng matagal.
"Ano ba yan, hindi mo ako hinahalikan ng ganyan katagal at kameaningful, Ian, ha,"
ani Pia.
Tumayo si Ian at nginitian ang asawa.
He cupped her face and planted a deep and meaningful kiss on her lips.
Napanganga lamang si Brennan at hiniwalay sila, "I'm here." Sabi pa nito.
Napatawa ang mag-asawa.
Ginulo ni Ian ang buhok ng anak. "Bantayan mo si mommy at si baby ha? Babalik
lamang ako mamaya bago ako babalik sa mansion." Ani Ian.
Tumango si Brennan. "I'll be mom's knight in shining armor, dad." Nakangiti pa

nitong sagot.
"Ikaw talaga, ako ang knight in shining armor ni mommy mo ano." At sinubukan pa ni
Ian na makipagtalo sa bata.
"DAD!!!" suway ni Brennan. "AKO!!!"
"Oh siya siya, si Brennan na kasi daddy eh. Umalis ka na at male-late ka." Si Pia
na ang tumulak kay Ian paalis.
"Sige mahal." At hinalikan niya ulit ito sa lips.
"Oh! Naka-dalawa ka na ha!" ani Pia pero nakangiti habang kinakawayan ang asawa.
"MAHAL KITA!!!" sigaw ni Ian kahit nakalayo na ito. Mabilis itong naglalakad
paatras kasi nakaharap siya kay Pia.
"I love you, too," bulong ni Pia sa sarili. "Tara na sa loob, anak? Tito Jam should
be home soon." At sabay silang pumasok sa silid.
SA ISANG COFFEE SHOP...
Nakanganga si Ian habang nakatutok sa resulta ng DNA testing niya.
Alam na niya ang totoo!
"The mother and the baby's DNA matched, but yours sir doesn't match with the
fetus." sabi pa ng lalaki.
"You're really sure about this?" paniniguro ni Ian.
Hindi naman sa gusto niyang siya ang ama pero naniniguro lamang siya.
Tumango ang lalaking kaharap niya.
Ininom muna niya ang kanyang kape. Pagkatapos ay namewang at ang isang kamay ay
nakatukod sa kanyang mukha habang masuring tinitingnan ang resulta.
Hindi niya alam kung masisiyahan o magagalit ba siya. Mixed emotions ulit. Parang
frequent na ang pagkakaroon niya ng mixed emotions, naisip niya.
"I can't believe this..." sabi ni Ian sa sarili pero narinig iyon ng kaharap niya.
"I'm sorry sir. But I guess you have to check if your wife had an affair with
someone before you. Maybe you have to ask that someone yourself," payo nung lalaki.
Hinarap niya ito. "You think so?"
Tumango ulit ang lalaki.
_________________________
MATTEO --------------> ♥
Nakaupo si Ian sa bar counter ng isang kilalang bar na pagmamay-ari ng kanyang

kaibigan na nagkakataon kung saan dating nagtrabaho ang Ze Band bago pa sila
nagkaroon ng record company.
"Ang aga mo ata bro?" tanong ng kaibigan niyang si Ronan, ang bar owner slash
bartender niya ngayong araw, habang pinagbubuhusan siya ng isang shot ng vodka.
Alas kwatro pa ng hapon at nasa bar na si Ian, maagang naghahanap ng malakas na

inumin. Wala siyang planong maglasing, nais niya lang uminom ngayon sa sitwasyon
niya.
Tumawa lamang siya sa nabanggit ng kaibigan.
He finished the shot in one gulp and asked for another one.
"Hinay-hinay lang, baka malasing ka." paalala ni Ronan.
"Okay lang," sagot ni Ian.

Napansin ng kanyang kaibigan na panay ang kanyang pagtingin sa may bar entrance,
parang may hinihintay ito.
"Sino hinihintay mo?" tanong ng kanyang kaibigan.
"Wala." sagot niya at binawi ang tingin sa bar counter. Binalik niya ito sa kanyang
shot glass na ngayoy wala nang laman.
May nakalagay na isang bote ng vodka sa gilid niya. Kinuha niya ito at sinerbihan
ang sarili. Pagkatapos ay inisang lagok ito.
"Kakakasal mo lang diba? You're supposed to be having your honeymoon already," biro
ni Ronan kahit alam niya ang totoo sa likod ng pagpapakasal ni Ian kay Joey.
Binaba niya ang shot glass niya at seryosong tiningnan si Ronan.
"What? I'm just joking. Ang seryoso mo kasi," at tinawanan siya ng kaibigan pero
agad naman itong sumeryoso. "Seriously bro, you have to do something. Or else,
iiwan ka na naman ni Pia niyan."
Sasagot pa sana si Ian nang bumukas ang pinto ng bar na iyon. Napatingin naman ang
dalawang magkaibigan sa kung sino ang pumasok.
Si Matteo.
Sa itsura nito ay parang umuulan sa labas dahil basa ang kanyang itim na leather
jacket.
"Sir," bati niya agad kay Ian nang makalapit na siya dito. "Sir," bati niya din kay
Ronan na nakasandal sa bar counter at nakatingin sa kanya.
"Oy, Matteo!" hiyaw ni Ronan and they high fived. "Sumisikat ka na ha?" dagdag pa
niya.
Mapagkumbabang tumanggi si Matteo. "Hindi naman po."
"Sus, nagpapa-humble pa." wika ni Ronan. "Oh, paano yan, nandito ka na. Mag-usap na
kayo ng kasalukuyang boss mo at alis muna ako." paalam nito at bago pa makapagsagot
si Matteo ay nawala na ito sa kanyang pananaw.
Umupo si Matteo sa tabi ni Ian.
Ang kamay ni Ian ay nasa kanyang noo habang ang isang kamay naman ay nakahawak sa
shot glass na kanina pa niyang ginagamit.
"Sir? Pinatawag niyo po ako?" pagnakaw pansin ni Matteo sa nakatunganga sa kanyang

shot glass na si Ian.
Bahagyang gumaltak si Ian na para bang hindi niya pa napansin ang presensya ng
binata sa tabi niya.
"Matteo," mahinang sambit ni Ian sa pangalan ng katabi. Umayos siya ng pagkakaupo

at hinarap ito. "I just want to confirm something about you and Joey if you don't
mind?"
Umiling ang binata.
Pero bago nagsalita, kinuha ni Ian ang ekstrang shot glass na kanina pa hinanda ni
Ronan para kay Matteo. Pinagbuhusan niya ang binata.
Inisang lagok din iyon ni Matteo bago nagsalita. "Okay lang po."
"Matteo, remember I am your boss. You have to tell me every inch of truth I'm
asking you to tell me or else it would be the end of your rising career."
"Naiintindihan ko po." at sinerbihan niya na ang sarili sa vodka na nakalatag doon.

"Matteo, paano mo nakilala si Joey?"
Tumitig muna si Matteo sa mga mata ni Ian. Nakikita niyang desperado sa mga sagot
ang lalaking nasa harapan niya. At wala namang mawawala kung magsasabi siya ng
totoo. Layunin niya din namang magsabi ng totoo dahil hindi naman siya bulag sa mga
pangyayari. Alam niya kung sino ang nahihirapan at sino ang nagpapakinabang sa
sitwasyon.
"Sir, ayoko po sanang makialam ano pero kung may maitutulong po ang pagsagot ko sa
mga tanong ninyo ay sige po," seryosong tiningnan ng bata ang mga mata ni Ian. "Una
po kaming nagkita ni Joey dito sa bar na ito..."
At ikinuwento ni Matteo ang buong nangyari simula nung una niyang nakita si Joey,
noong inalalayan niya ito ng kanta, hanggang sa sabay silang nalasing.
"She had a lot of alcohol that night, at dahil umiiwas akong mapaano siya, uminom
lamang po ako hanggang sa kung saan ko kaya..." pagpapatuloy ni Matteo.
"Hindi ko po alam kung saan siya nakatira and she's too drunk to answer my
questions. Wala din po siyang dalang ID na may address niya. I tried to call
someone pero di ko po alam ang maze lock pattern niya. Kaya dinala ko nalang siya
sa unit ko..."
"I tried stopping myself from moving her. I tried my best not to be tempted. Alam
niyo naman po ang nararamdaman ko dahil lalaki din naman po kayo."
Tumango si Ian, hindi nagsasalita. Hinahayaan niya si Matteo na magpaliwanag.
"Hiniga ko siya sa kama ko at plano ko noon na sa couch nalang ako matulog. I

thought she passed out already. Pero nung naayos ko na siya sa kama ay nagising
siya at hinawakan ang kamay ko. Tiningnan ko siya. She was laughing all of a sudden
and jerked up from bed. Tinumba niya ako. I tried extra extra hard to stop myself.
But she willingly stripped off her clothes in front of me. I stopped her pero
pinilit niya ako..."
"We made love. And next morning, I can't find her." at uminom muna si Matteo bago
nagpatuloy. "I don't believe in love at first sight pero when I saw her, parang
naramdaman ko ang sinasabi nilang iyan. Alam ko po na corny pero yan po ang totoo.
Hinanap ko siya but I can't...
"Isang araw po nung binisita ko si Kuya sa hospital ay nakita ko siya, kasama mo.
Nadismaya ako dahil isip ko na ikaw ang boyfriend niya. Inaaamin ko po na
nainsecure ako sa inyo. Pero nang malaman ko ang totoong pakay ng kasal ninyo,
nagkaroon ako ng chansang magbaka-sakaling makuha siya."
Bahagyang natawa si Ian pero hindi pa din siya nagsasalita. Tinitingnan lamang niya
ang binatang nagpapaliwanag sa harapan niya. Ngayon ay nakasalo ang kamay niya sa
kanyang ulo habang ang isang kamay ay nakapahinga sa tuhod niya. Seryoso siyang
nakikinig dito.
"Nang malaman kong buntis siya, lumaki ang chansang mapasaakin siya. Hindi naman po
sa sakim ako pero mahal ko po siya eh. Pero sabi niya ikaw ang ama."
Umayos si Ian sa pagsabing iyon ng binata. "Well..."
Matteo refueled his shot glass and drowned it one gulp.
"Hindi ako ang ama ng dinadala ni Joey." sabi ni Ian and it sounded good news from
the way he said it, and it is indeed a good news for Matteo!
"Po?!" sumigla ang mukha ni Matteo.
"And she's all yours." dagdag ni Ian.
"Ano po ang ibig niyong sabihin?"
"If you really want her, get her. Hindi naman talaga kami kasal, it was a fake
wedding."
"Pero paano po?"
"It all depends in you. But you are not allowed to tell anyone about our fake
marriage. If ever mag-leak ang fake marriage namin, wala na akong ibang sisisihin
kundi ikaw. And you know I'm powerful enough to set you behind bars."
"O-opo alam ko po iyon," sabi ng binata.
"Good." at inubos ni Ian ang kanyang inumin bago tumayo at naglakad palabas.
Hindi maipinta ang kasiyahan sa mukha ni Matteo sa balitang nalaman. Alam niya ang
limitasyon niya at ang mga hindi dapat gawin sa pag-pupursue niya sa nararamdaman
kay Joey.
_____________
MATTEO ------------------->
IAN'S POV
Nalilito na ako. Pero panatag na ako. Pakiramdam ko ay nakunan ng isa ang mga
problema ko.
Pero nalilito pa din ako sa susunod na gagawin. Nakakaloko. Gusto kong maglasing
pero ayoko namang gawin. Gusto kong magcelebrate pero ayoko pang malaman ni Pia ang
mga nalalaman ko.
Nasa loob ako ng kotse ko sa may pyer. Dahil kaibigan ko ang gwardya na nakabantay
sa may gate ay nakapasok lamang ako.
Naalala ko yung mga panahon nung bata pa lamang ako. Dahil kaibigan ni dad ang may-
ari ng pyer na ito na daungan ng mga mamahaling yate na pagmamay-ari din ng
kanilang mga kaibigan.
Dito kami tumatambay nina Jam at Joey noong mga bata pa kami, pagkatapos ng skwela,
kung walang ibang mapuntahan, at kung walang ibang magawa.
Dahil sa ayaw ng mga ama naming palagi kaming sa mall lumalakwatsa, dito nalang
kami. Tahimik, walang distorbo at sariwa pa ang hangin na may halong amoy ng dagat.
Palagi kaming dinadala dito ng mga ama namin noong aktibo pa ang grupo nilang mga
may-ari ng mga yateng nakadaong dito.
Alad sais na ng gabi at wala pa akong kain. Naisipan kong lumabas sa kotse ko at
langhaping muli ang sariwang hangin ng pantalan.
Ano na ang gagawin ko ngayon? Ang alam ko lamang ay galit na galit na galit ako kay
Joey, at parang hindi ko pa siya kayang patawarin sa lahat ng mga nagawa at
ginagawa niya. Kung hindi pa siya nakisawsaw sa buhay namin ni Pia ay sana'y masaya
na kami ngayon ng asawa ko. Isip ko habang naglalakad patungo sa dock railings at
linagay ko ang mga kamay sa mga makakapal na lubid na siyang nagsisilbing rehas
doon.
Pumikit ako. Nag-iisip. Binuka ko ang mga mata at tiningnan ang wedding ring namin
ni Pia at napangiti ako nang makita iyon.
Oh Pia, I've loved you since. I'm willing to do everything just to have you by my
side forever. And now that I'm sure you're mine forever, I will never let anyone
come between us. Sisiguraduhin kong pagkatapos nitong problemang ito ay sasaya
tayong dalawa kasama ang dalawa pa nating anak.
That bitch! Akala ko pa naman she's on my side. Akala ko kaibigan kami ni Joey.
Pero she's so selfish, ginawa niya at kaya niyang gawin lahat makuha lamang ang
gusto niya. She changed. She was never an inch like that before. Ano na ang
nangyari sa kanya? What has gotten into her?
I sighed in frustation.
"Ano na ang gagawin ko, Lord?" tanong ko sa itaas.
"Sundin ang sinasabi ng puso mo," sagot naman ng isang pamilyar na boses mula sa
likuran ko.
Liningon ko kung sino iyon.
SI PIA!!!
Napangiti ako pero nagtataka kung bakit siya napunta dito.
"Paano mo nalaman kung san ako?" tanong ko sa kanya.
Naglakad siya palapit sa akin at tinabihan niya ako. "Tinulungan ako ni Jam na
hanapin ka kasi raw di ka pa umuuwi sa mansyon. Tumawag kasi yung misis mo."
Napangiti ako dahil may bahid ng selos ang pagsagot ni Pia ko sa tanong ko.
Iginuhit ko siya palapit sa akin, "Halika nga dito." at ang kamay ko ay nakahawak
sa bewang niya.
"Sa pagkakaalam ko, ikaw ang legal wife," bulong ko sa kanya.
Tiningnan niya naman ako at tiningnan ko din siya.
She was forcing herself not to smile on my statement but she can't hide it. I
thought I'd steal a kiss so I did so.
"Ano ba!" at mahina niya akong sinapak sa balikat. "Ayan ka na naman!"
"Di ba pwedeng halikan ang asawa ko?" tanong ko sa kanya.
"Pwede naman pero bakit ba kailangan mo pang magnakaw? Eh kusa naman akong
magpapahalik." at kinindatan niya ako. And it was then when I realized that she is
flirting with me.
"I can't believe it," wika ko na nakatingin sa kanyang mga mata.
"Believe what?" tanong niya sa akin.
"My wife is flirting with me." sabi ko na siyang pinamulahan niya.

Hindi siya agad nakapagsalita. She was smiling at me. Pero agad naman niya iyong
binawi and changed her smile into a frown.
"Flirt ka diyan! Ang hangin mo!" sigaw niya sa akin.
Kusa siyang magpapahalik sa akin. Naalala kong sinabi niya kanina.
I'm kind of down today kaya I deserve a heart-warming, heart-fluffing, brief-

falling, clothes-stripping, romantic kiss.
Kaya hinarap ko siya, cupped the both sides of her head, draw her face closer to
mine. I closed my eyes and let the moment take us wherever it wanna take us. I
guessed she didn't protested kasi hindi siya umaayaw.
Later, I felt her breath and I felt that we're already inches away from each
other's faces. I let ourselves do the involuntary work of bringing our lips
together. Still closing my eyes, our lips met.
The kiss was soft as a cotton, sweet as a candy, and genuine as our love. No lies.
No pretending. No just-because-of-her-debt, or the-payment-of-her-debt thoughts.
Just us. LOVE.
Again, I felt what love really is.
Medyo mataas ang meaning ko ng love pero to sum it up, it is holding on to her as
long as you can.
As for me, I've waited for her for 6 years and I never stopped loving her since I
realized I love her.
We broke the kiss not because we want to but we need to catch some air.
I looked deeply into her eyes and thought to myself, Damn Ian. You never loved any
woman before as much as you love her. This girl is a record-breaker. You really
should do everything you can not to lose her.
She was smiling. Nadala ako kaya napangiti na din ako.
I drew her again onto my shoulders and embraced her.
She put her hands on my hips when I placed mine around her head.
"Ian?" I heard her call my name.
"Hmm?"
"Mahal na mahal kita," sabi niya.
Now, see. THIS. This is the reason why I love my life. The reason why I'm loving
making surprises. The reason why I read GUIDE TO FATHERHOOD. The reason why I
waited 6 years. Kasi alam ko na may sukli ang paghihintay ko. At ngayo'y narito na
ang pinakamamahal ko, hinding hindi ko na siya papakawalan kailan pa man. I've lost
her once. I can't afford to loose her twice. Kaya I have to move and correct
things. I have to before everything would be too late.
And to get rid of Joey, I have to make her feel unwanted. I think of harap-harapang
ipamumukha ko sa kanya ang pagmamahal ko kay Pia. And I have the perfect idea. Ano
yun? You'll all know in time.
Sinapak niya ang likuran ko.
"Ano ba? Hindi mo ako sinasagot!" she yelled.
"Alam mo namang mahal kita eh," mahina kong sagot sa kanya.
"Talaga? Ipagsigawan mo nga sa buong mundo?" she dared.
Bumulong ako sa kanya, "mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal
na mahal kita, Sophia Monique Villaflores-Chua."
"Sa buong mundo diba? Bakit binulong mo?" tanong niya.
"Kasi ikaw mundo ko." sagot ko.
Ramdam ko ang pamumula ng mga pisngi niya.
"Ano ka ba! Ang corny mo! Ginaya mo naman yung mga usong pick up lines eh! Hindi
naman ako pick up girl!"
"Ano ka din ba? Ikaw lang naman ang pinagsabihan ko niyan kaya you should feel
proud." at kinindatan ko siya.
"Ehhhh, oo! Inaamin ko, kinikilig ako! Pasapak nga!" sabi niya.
Umiwas ako sa sapak niya.
"Pa-kiss muna," sabi ko.
"Habulin mo ako!" sabi niya at nagsimulang magtakbo.
"HOY!" hinabol at inabutan ko siya. "Ano ka ba! Buntis ka!" paalala ko.
"Karga nalang?"
"Ayoko."
"Sapak?"
"Kiss muna."
"Wag na."
"Bakit ba ayaw mo ng kiss?" naiirita kong tanong sa kanya.
"Bakit mo ako pinagtataasan ng boses?!" at namewang siya.
"Sorry!" sabi ko.
"Mataas pa din!" sigaw niya.
"Sorry." mahina kong sabi.
"Sobrang hina. Di ko marinig."
"Sinabing sorry eh," at sinalo ko ang mukha niya and for the countless time,
hinalikan ko siya.
"IAN! ANO BA!" natatawa niyang pagsisigaw. "RAPE! RAPE!"
"Gusto mo?" tanong ko.
"Bitawan mo ako!" natatawa pa ding pagsisigaw niya.
"Mahal?" -ako.
"Ano?" -suplada niyang sagot.
"We haven't tried it in the car, have we?" at kinindatan ko siya.
"IAN!!!" sigaw niya.

At kinarga ko siya at dinala sa kotse ko.
Sa loob...
"IAN!!!" pagsisigaw niya. "One finger on me and I'll kill you!" banta pa niya.
"Di mo yan magagawa, mahal mo ako eh." at kinindatan ko siya.
Nasa likuran kaming dalawa ng pick-up ko. Hiniga ko siya doon. Buti nalang at
walang tao dito, yung guard lang who is far away from where I parked my car. Hindi
niya makikita ang mga pinaggagawa at gagawin namin.
"IAN!!!" patuloy niyang pagsisigaw.
"Wag kang malikot," sabi ko at tinabihan ko siya sa pagkakahiga.
I rested my arm para mapatungan niya ng kanyang ulo.
We were both silent for a moment.
At naramdaman kong gumalaw siya.
pagtingin ko sa kanya ay nakaharap siya sa akin.
Napangiti ako kasi nakangiti din siya.
"Mahal?" -Pia.
"Hm?"
"Mahal kita." -Pia.
"Paulit-ulit ka naman, asawa ko, eh." -ako.
"Ayaw mo nang marinig?" at bumangon siya pero hinila ko siya at napahiga ulit siya
sa tabi ko.
"Hinding hindi ako magsasawa kahit ulit-ulitin mo pa yan sa susunod na 1000 years
nating magkasama, mahal ko." sabi ko sa kanya at hinalikan ang kanyang noo.
"Talaga? nakakataba naman ng puso ang mga pinagsasabi mo mahal?"
"Siyempre."
"Mahal?"
"Ano?"
"Manganganak na ako." kalmado niyang sabi.
"ANO?!" agad naman akong napabangon. "Dalhin na kita sa ospital?"
And she bursted out laughing.
"ANO?!" sigaw ko.
"Joke lang! nakalimutan mo bang 3 months pa akong buntis?" natatawang sagot niya.
Tiningnan ko lamang siya ng masama.

Hinila naman niya ako pahiga.
Pero ngayon, nasa taas niya ako.
At...
At...
At...
Oh my!!!
Those good old days...
Nakaka-turn on naman ito.
HAHAHAHA.
Ang bading ko!!!
Pero ang sweet.
Inangat niya ang ulo niya atsaka inabot ang labi ko.
We kissed.
...
..
.
Deep.
...
Deeper...
...
..
Deepest.
...
..
..
At tumigil ako.
Natigilan din siya.
"Anong problema? Dahil ba ang laki ko na kaya

ayaw mo?" tanong niya.
Tinabihan ko siya, sa gilid niya. Humiga ako doon at hinarap siya.
"Sabihin mo, ayaw mo na ba sa akin?" nag-aalalang tanong niya.
"hindi." sabi ko at inayos ang blouse na suot niya. "Dahil mahal kita at
nirerespeto kita at gusto kong ispesyal ang bawat pag make love natin at dapat nasa
tamang lugar." sabi ko sa kanya. "ganyan kita ka mahal at pinakaiingatan."
napangiti lamang siya.
And I kissed her again.
"I LOVE YOU." sabay naming bigkas atsaka nagsitawanan.
_________
THE KISS --------------------------->

(sorry wala kasing ibang mahanap na .gif na kiss scene nila)
short updates muna guys kasi limited yung imagination ni author ngayong gabi eh.
hehe :*******
Magdamag na hinintay ni Joey si Ian pero ala una na lamang ng madaling araw ay wala
pa ito. Sinubukan niya pa din itong hintayin hanggang sa nakatulog na siya sa
kakahintay.
Kinabukasan, nagising siya ng mga boses na nagkakatuwaan. Naguguluhan at

naiintriga, sinundan niya kung saan nanggagaling ang mga nagtatawanan.
Kinuha niya muna ang nakahanda nang isang baso ng gatas sa may mesa sa tabi ng
kanyang kama. Hinanda iyon ni Aya para sa kanya.
Nakita niyang bukas ang pinto ng kwarto ni Ian at doon nanggagaling ang narinig
niyang nagkakatuwaan.
Hindi siya agad pumasok at sumugod, pinakinggan niya muna ang mga boses at nang
marehistro sa utak niya ang boses ng babae na nasa loob ng kwarto...
O________O <-- Joey
At nabitawan niya ang dalang basong gatas at nagkalat ang gatas sa sahig.
Natigilan naman sa pagtatawanan sina Ian, Pia, at Brennan at napatingin kay Joey na
gulat na nakatingin din sa kanila.
"What are you doing here?" tanong ni Joey nang mabawi na niya ang pagkablanko ng
utak.
Hindi sumagot si Pia at tiningnan niya ang kanyang asawa.
Ang anak na nila ang sumagot para sa kanya, "she's my mom, Tita Joey, remember?"
tanong niya sa babaeng nakatayo sa may pintuan ng kwarto ng kanyang ama.
Namimilog padin ang mata ni Joey at binaling ang tingin, na kanina'y nakay Pia, kay
Ian at parang hindi niya narinig ang winika ng bata.
"Brennan, to your room," mahinang wika ni Ian sa anak niya.
"But dad, we're still having fun!" pag-aayaw ng bata.
"Now." At sa pagsabi ng ama niya nito ay umalis siya sa kama at madaling linabas
ang silid at tinungo ang kwarto.
Bago siya makalabas, nang makalapit siya kay Joey, may sinabi siya. "Fun pooper!"
at nagdadabog ito palabas.
Nang tuluyan nang makalabas ang bata, saka na nagsalita ulit si Joey.
"Ian, what is she doing here?!" pasigaw niyang tanong.
Tumayo si Ian mula sa pagkakaupo sa kama katabi si Pia na nakasandal pa sa

headboard ng kanyang queen-sized bed.
Lumapit siya kay Joey. "Ano naman yun sayo?
Si Pia, na-awkwardan sa nangyayari, ay tumayo na din at nagpaalam para sundan ang

anak nito.
"Labas muna ako," paalam niya. At nang walang sumagot sa paalam niya, lumabas siya.
Nang dinaanan niya si Joey, may binulong ito sa kanya. "Bitch."
Hindi niya lamang ito sinagot at lumabas.
Nagkibit balikat si Ian. Si Joey naman ay masamang nakatutok sa mga nito.
"Don't you think na ang bastos kapag nagdadala ng babae ang asawa mo sa sarili
nitong pamamahay kahit nandito naman ang kanyang asawa kung kanino siya LEGAL na
ikinasal?" nagkibit balikat din ito.
Bahagyang sarkastikong napatawa si Ian. "Anong pinagsasabi mo? Papel lang naman ang
namamagitan sa atin. At Joey, walang ibang babae. Dahil si Pia lamang ang nag-
iisang babae sa buhay ko." At sa pagsagot niya ay bahagya din niyang nilapit ang
mukha sa mukha ni Joey dahilan ng pag-atras at pag-iwas nito sa tingin niya.
"Ako pa din ang pinakasalan mo!" -Joey, hinarap ulit si Ian.
"Nakalimutan mo na ba? Pinilit ako." -Ian.
"Sa akin pa din ka ikinasal!" -Joey.

"Yun ang alam mo." -Ian.
"Ano ang pinagsasabi mo?"
Ngumisi lamang si Ian.
Yumuko si Joey at nakitang iba ang singsing na suot ni Ian.
Kinuha niya ang kamay nito at dinala sa harapan nilang dalawa.
"Nananyansing ka?" -Ian.
"Bakit ibang singsing ang suot mo? Saan na yung wedding ring natin?" tanong ni
Joey, nangungunot ang kanyang noo.
Binawi ni Ian ang kanyang kamay. "Niligpit ko. Di naman yun bagay sa akin." At
dinala niya ulit ang kamay sa harapan nilang dalawa. Hinimas ang singsing at
pinakita kay Joey kung gaano niya iyon pinapahalagahan. "Ito ang bagay sa akin."
Hindi nakapagsalita si Joey. Wala na siyang masabi.
Nang maramdaman nitong napapahiya siya dahil sa wala na siyang masabi, nag-walk out
siya sa kwarto ni Ian.
"Simula pa lamang iyan, Joey." Bulong ni Ian sa sarili at napatawa sa sarili.

Abalang-abala si Brennan na lagyan ng tubig ang kanyang water gun habang naglalaro
sa pool. Umalis si Ian kasama si Pia, namalengke.
Si Joey ay naiwan doon. Kanina pa siya nababagot dahil wala siyang kasama. Lumabas
siya sa kanyang kwarto para kumain.
Hinanap niya si Aya pero di niya ito mahanap.
Lumabas siya sa swimming pool at nakita si Brennan na naglalaro kasama si Manang

Fe.
Naiinis siya habang pinagmamasdan ang bata. Gusto niya rin itong damayin sa galit
na nararamdaman para sa ina nito.
Nang Makita niya itong pinagbabaril ng tubig si Manang Fe, kinuha niya ang chansa
para mapagalitan ito.
"HOY!!!" sigaw niya habang mabilis na humahakbang papalapit dito. "Ano ka bang bata
ka, where are your manners?!" at inagaw niya ang water gun na hawak ng bata.
"Akin yan!" sigaw ng bata.
"Naglalaro lang naman po kami, ma'am," sabi ni Manang Fe.
"Ay hindi! Ikaw kinokonsinte mo ang pinaggagawa ng batang ito!" at tiningnan niya
ang bata. Mahigpit niyang hinawakan ang braso nito at bakas sa mukha ng bata na
nasasaktan ito sa pinaggagawa niya. "Ano ba ang tinuro ng mga magulang mo?
Malamanag wala, kasi parati silang wala dito!"
Nagsimulang umiyak si Brennan.
"Wag ka ngang umiyak. Kung hindi ka kayang turuan ng magandang asal ng mga magulang
mo, pwes ako ang gagawa nun para sayo!" sigaw niya dito at.
"JOEY!!!"
Liningon niya at nakita sina Ian at Pia na nagmamadaling puntahan sila.
Nang maabutan ni Pia si Joey ay siya ang nagtanggal ng mahigpit na pagkakahawak

nito sa braso ng anak niya.
"Sinasaktan mo siya!" sigaw ni Pia.
Napatingin si Joey sa kamay ni Pia at aksidenteng nakita ang suot nitong singsing.
Parehas sila ng singsing ni Ian? Ito ba ang pares ng suot ni Ian? Isip niya.
"Ano ba ang pinaggagawa mo, Joey?!" matigas na tanong ni Ian at kinarga ang anak
niya.
"Yang anak niyo, walang manners!" sagot ni Joey at nagkibit balikat. "Hindi niyo
tinuturuan. Palibhasa kasi palaging wala dito."
"At bakit mo siya sinasaktan? Wala kang karapatan!" sabi ni Pia.
"Aba, dapat pa nga'y magpasalamat ka dahil tinuruan ko yang anak mo. Ikaw kasi
abala sa paglalandi. Ayan tuloy nabuntis." At tumawa pa ito.
She stepped forward and-
*PAK!!!*
Isang malakas na sampal ang inabot ni Joey at paniguradong masakit na masakit iyon.
Hinaplos ni Joey ang parte ng mukha niyang sinampal ni Ian.
"Tingnan mo nga sarili mo, Joey." Batong wika ni Pia. "At isipin mo kung sino ang
malandi sa atin. Yang batang iyan-" tiningnan niya ang tiyan ni Joey at di nagtagal
ay binalik naman agad ang tingin sa mga mata nito. "Sigurado ka ba talagang si Ian
ang ama nyan?"
She stood still for a moment, unable to speak for herself.
Pero nakabawi naman siya kaagad. "Y-yes." Nauutal na sagot nito.
Natawa lamang si Pia.
"Stop it, girls." Sabi ni Ian. "Para naman kayong mga bata nyan."
"She started it!" the girls screamed in unison.
"Halika na nga anak, sa kwarto tayo." At kinuha ni Pia si Brennan mula kay Ian.
Nang mawala na sina Pia at Brennan, sumunod si Manang Fe.
"Ano?" tanong ni Joey sa mga makahulugang tingin ni Ian.
"You have no right on my son. Mas lalong wala kang karapatang saktan siya! And you
have no right to judge the way I bring him up." Kalmado pero galit na sabi ni Ian.
"He was shooting his nanny with his water gun. Of course I don't want him to treat
Manang Fe like that kahit nanny lang siya." Depensa ni Joey.
"Still, you shouldn't use that as an excuse to hurt him physically. Pwede mo naman
siyang pagsabihan."
"Pero-"
"Next time saktan mo ang anak ko, ako ang mananakit sayo. Kakalimutan kong buntis
ka." Sabi nito at direktang nakatutok sa mga mata ng babae.
"Kung makapagsalita ka para namang hindi to sayo." Sabi ni Joey.
Pero ngumiti lamang si Ian at naunang umalis.
Napa-AHHHHH! laman siya sa galit. Nakakuyom ang mga palad. At ang mga mata ay
naluluha.
Hindi pa huli ang lahat. Mapapasaakin ka, Ian. Akin! Sigaw ng isipan ni Joey.
IAN'S POV
Dinala ko si Pia sa bahay kahapon, mga alas dos ng madaling araw. Natagalan kami
kasi may unexpected date kami at nag-impake pa siya pagdating sa condo ni Jam at
hinintay pa naming makauwi ang pinsan ko para personal na magpaalam.
The reason why I brought Pia here is to let Joey see what her role in my life is-
NOTHING. With Pia, Brennan, and our unborn child, I have everything.
Gusto kong ipamukha sa kanya na hinding hindi niya mababago ang isipan ko. And as
long as Pia is here with me, I don't need anything.
Definitely not her.
"Daddy," narinig kong tinawag ako ng anak ko.
Nasa kwarto ako, nakahiga. Kaka-shower ko lamang at handa na akong matulog.

Katabi ko naman ang babaeng kumumpleto sa mundo ko, ang babaeng pinakaimportante sa
buhay ko maliban sa mommy ko.
The woman I've wanted to sleep together with for the past 6 years.
"Can I sleep with you, guys?" tanong ng anak ko at umakyat sa kama namin.
Nakayakap si Pia sa akin pero nahiwalay naman kaming dalawa sa isa't isa dahil
pinagitnaan kami ng anak namin.
"Dahan-dahan lang anak, baka mapisa mo ang baby sister mo," paalala ko sa anak ko
habang inalalayang makaayos ng pagkahiga sa kama.
May dala itong stuff toy.
"Daddy, ano po ba ang ine-name natin sa baby sister ko?" tanong ni Brennan nang
makaayos na siya sa gitna ng aming kama.
Nagtinginan kaming dalawa ng asawa ko.
"Sino ba may sabing babae and kapatid mo anak?" at tiningnan ni Pia si Brennan.
"Hindi pa nga natin tiyak ang kasarian ng kapatid mo."
"Mommy?" -Brennan.
"Hm?" -Pia.
"Gusto ko po ng baby sister," wika ng bata at niyakap ang tiyan ng ina niya.
Si Pia naman ay napa-hands up.
He placed his ears on his mother's tummy and listened to it.

Napangiti ako sa pinaggagawa ng anak ko. Ang sweet lang. mana sa akin. ^_____^
"Baby, maging malusog ka ha? Like kuya.

I'm excited to see you." At hinalikan niya ang tiyan ng ina.
Na-touch naman ang kami sa ginawa niya kaya niyakap namin ni Pia si Brennan.
"Ang sweet talaga ng baby ko," sabi ni Pia habang yakap-yakap ang anak namin.
"Mana kay daddy," dugtong ko.
Kumawala naman si Pia. "Di nga?"
"Mommy naman eh, sweet naman si daddy." At nagpa-cute ako sa aking mag-ina. "Diba
baby? Suportaan mo naman si daddy."
Natawa ang bata. "Opo mommy, sweet si daddy."
"Kayo talagang dalawa, pinagkakaisahan niyo ako!" suway ni Pia. "Di ko na

maiimagine kung tatlo na kayong lalaking pagkakaisahan ako."
"Mommy, sister nga eh." Pangoreksyon ni Brennan. "Babae."
"Di pa tayo sure anak," -Pia.
"Wag nga kayong magulo. Baka twins yan. Babae at lalaki, edi dalawa na siblings mo
Brennan." Biro ko.
"Pwede din po!" nakangiting sagot ni Brennan.

"Oh siya, matulog na nga kayong dalawa." Sabi naman ni Pia. "Daddy matulog kana,
ikaw ang role model ng pamilyang ito."
"Opo mommy." Sagot ko. "Wala ba namang good night kiss?"
"Matulog na kasi."
At hindi ako nagpapigil and I crossed over Brennan just to plant a kiss on Pia's
lips.
At...
"EHHH!!!" pinaghiwalay kami ng anak naming.
Parehas nalang kaming napatawa ng asawa ko.
-end of IAN'S POV-
Hindi makatulog si Pia sa init ng nararamdaman niya kahit naka-full ang aircon.
Nakatanaw siya sa labas ng terrace ng kwarto ni Ian.
Naramdaman niyang may mainit na mga kamay na kumapit sa bewang niya.
Pumikit siya upang subukang amuyin ang amoy ng asawa. Napansin niya kasing matalas
ang mga pang-amoy ng buntis.
"Bakit gising pa ang asawa ko?" tanong ni Ian and he buried his face on the curve
of Pia's left shoulder.
"Ang init kasi," sagot naman ni Pia.
"Gusto mo bang MAS painitin natin?" paglalandi ni Ian.
"Seryoso nga, hindi ako makakatulog sa init." Seryosong sabi ni Pia.
"Eh naka-full naman ang aircon ah? Naka-medyas na nga ako sa ginaw."
"Ganito kasi pag buntis. Palibhasa kasi di pa tayo close noong pinagbubuntis ko si
Brennan."
Mas lalong humigpit ang pagkayap ni Ian sa kanya. At pagkatapos ay giniya niya ito
paharap sa kanya.
"Ano ba ang gusto ng mahal kong asawa?" tanong ni Ian sa kanya.
Ngumiti si Pia and she cupped her husband's face. "Alam ko namang yan na ang
pinakamalamig na temperaturang makukuha natin eh, wala ding winter dito. Kaya kahit
umiyak pa ako sa init, wala na tayong magawa. Sapat na to, nandito ka,
sinusuportahan ako, okay na sa akin ito."
Napangiti din si Ian sa pinagsasabi ng asawa niya. "Mahal mo talaga ako ano?"
Tumango si Pia.
"Pwes, hindi mo mapapantayan ang pagmamahal ko sa'yo." At kinindatan niya si Pia.
"Gago! Mas mahal kita. Biruin mo, kahit alam kong masakit ang manganak pero
pinagpatuloy ko pa din ang pagbubuntis dahil mahal kita at gusto kitang bigyan pa
ng isang anak."
"Asus, 'tong asawa ko talaga." At niyakap niya ulit si Pia. "Mahal na mahal na
mahal kita. At si Brennan. At ang baby nating hindi pa lumalabas. And speaking of
our baby, pacheck up tayo bukas mahal?"
"Bakit? Hindi ko pa schedule sa doctor."
"Eh diba nga di kita nasamahan noon sa check up dahil sa lintik na rason? Kaya
bukas sasamahan kita."
"Ian..."
"Mahal..."
"Mamili nalang tayo ng mga gamit para sa bata bukas. At saan na yung mga gamit ni
Brennan noon? Baka may magamit pa doon."
"Ay hindi. Sa yaman kong ito? Dapat firsthand ang mga gamit ng anak ko."
"Yabang nito!"
"Mahal mo din naman. Pa-kiss nga!"
"Hep! Hep! Hep!" at pinigilan ni Pia ang mga labi ni Ian na papalapit sa mga labi
niya.
"Bakit?" -Ian.
Dahan-dahan niyang tinanggal ang daliri sa mga bibig ni Ian at dahan-dahan niya
itong hinalikan.
Napangiti si Ian sa ginawa ng kanyang asawa.
She never failed to surprise and amaze him.

She's definitely his type of a woman.
____________________
</3
"Saan kayo pupunta?" tanong ni Joey sa bihis na bihis na sina Brennan, Pia, at Ian.
"Shopping!" masiglang sagot ni Brennan.
"Without me, Ian?" may bakas ng selos sa boses ni Joey.
Kakalabas niya lang sa kanyang kwarto mula sa pagpapahinga pagkatapos niyang kumain
ng pananghalian kanina kasama si Aya.
"Do we have to include you?" insulto namang tanong ni Ian.
Nang hindi makasagot si Joey, inakbayan ni Ian si Pia at sinuot niya ang shades at
iginiya abg asawa at ang kanyang anak papalabas.
Naiwan na namang mag-isa at malungkot na si Joey na parang tinutusok-tusok ang puso

ng maraming malalaking karayom.
Nagkulong si Joey sa kanyang kwarto. Naiiyak siya. Nasasaktan.
Maya-maya ay may kumatok sa kanyang pintuan.
Hindi niya ito pinansin dahil alam niyang si Aya na naman ito, pipilitin siyang
makakain.
"Ma'am..." naririnig niyang pagtawag ni Aya sa kanya.
Imbes na buksan ang pinto, mas lalo siyang nanigas at hinimas-himas ang tiyan.
Ano na ang gagawin ko? Parang ang hirap kalabanin si Pia. Nawawalan na ako ng
plano. At pakiramdam ko ay wala akong kakampi sa mansyong ito. Sila lahat ay kampi
kina Pia, maliban kay Aya. Mangiyak-ngiyak niyang isip.
Naramdaman niya ang pagdaloy ng sariling mga maiinit na luha sa kanyang pisngi.
Tumagilid siya at hinarap ang bintana na nasa tapat ng banda ng pintuan.
Natigilan siya nang may boses lalaking nagsalita.
"Ako na," narinig niyang sabi nito.
Hinayaan niya ito kahit nagtataka siya at nalilito kung sino iyon. Pilit niyang
kilalanin ang boses pero di niya maalala nguni't pamilyar ito sa tenga niya.
Kasabay ng sunod-sunod na malalambot na katok, isang malambot na boses ng lalaki

ang tumawag sa pangalan niya.
"Joey..." naririnig niyang sabi nito.
Hindi niya ito pinansin dahil wala siya sa kondisyon na humarap ng sino man ngayong
araw na ito dahil masama ang loob niya sa mga nangyayari sa kanya simula noong
dumating sa mansyon si Pia.
"Joey..." patuloy pa ring pagtawag ng lalaki sa kanya.
Sino ba ang may-ari ng pamilyar na boses na iyan? isip ni Joey at dahan-dahang

tumayo at dahan-dahang sinuot ang kanyang panloob na tsinelas.
Nagdadalawang isip siya kung bubuksan niya ang pinto o hindi.
Pero dahil sa pagtataka ay naisipan niyang pagbuksan iyon.
Gusto niyang marinig ng isa pang beses ang pagtawag ng lalaki ng pangalan niya bago
niya ito pagbuksan.
Who could this patient man be? Tanong niya sa sarili habang marahang tinutungo ang
pintuan.
"Joey please, we need to talk." mahinang sabi ng lalaki sa labas.
Mahina niyang binuksan ang pinto at nagulat sa kung sino ang nakita.
Si Matteo!!!
O______O <--- Joey
"Anong ginagawa mo dito?!" gulat niyang tanong sa lalaki at dumungaw sa labas para
tiyakin na walang tao bago niya hinila ang lalaki papasok sa kwarto niya.
Agad niyang sinarhan ang pinto.
"Sagutin mo ako!" naiinip niyang wika.
"Joey, may kailangan akong itanong sa iyo." mahinang sabi ni Matteo at hinawakan
ang kanyang kamay.
Nang hindi magsalita si Joey ay nagpatuloy si Matteo sa pakay niya, "Alam kong akin
ang batang dala-dala mo."
Agad namang binawi ni Joey ang mga kamay at malakas na sinampal ang kanang pisngi
ng binata sa harapan niya.
Hinagod ni Matteo ang kanyang pisngi na nanatili pa ang sakit ng ilang mga segundo.
"Does that prove you're guilty?"
"NO." mabilis na sagot ni Joey. "That means you're free to go and don't bother me
again!" at pinagtutulak ito palabas.
"NO JOEY." matigas na wika ni Matteo at pinigilan itong itulak siya palabas. "I
want a DNA Test."
Hindi nagsalita si Joey.
"At saka na ako tatahimik at hindi na kita guguluhin kung ma-patunayan mong hindi
match ang DNA ko at nang batang dala-dala mo." nakangiting sabi ni Matteo,
nanghahamon, habang dahan-dahang humahakbang pasulong na siyang dahilan ng pag-
hakbang paurong si Joey.
Hanggang sa naramdaman niya ang matigas na kayarian ng pintuan sa likuran niya.
"Ano?" naiinip na tanong ni Matteo. "Hindi ako nagpunta rito para manggulo, gusto
ko lang malaman ang totoo. After all, I also have the right to know because I had
you for one night and I am positive we haven't worn any protection that day."
Bumawi naman si Joey. "Wala kang anumang karapatan, Matteo! At paano ka

nakasisigurong--
"May posibilidad na akin yang anak mo? Simple because I wasn't too drunk to not
remember anything that night. Sobrang linaw pa ng mga pangyayari nung gabing iyon.
Kung gusto mo nga, i-detalye ko."
"It can't be!"
"Oh yes, it can." and he grinned.
Tinulak niyang pilit si Matteo papalayo pero sobrang lakas nito para mapaalis niya
ito sa harapan niya.
Sinandal ni Matteo ang dalawang kamay sa gilid ng mukha ni Joey sabay sabing,
"gagawin ko lahat, Joey. Lahat, malaman ko lamang ang totoo. Even if that means I
HAVE TO BLACKMAIL YOU." bulong nito sa tenga niya.
Hindi siya kumibo, hindi nagsalita, ang mga mata ay namimilog sa takot,
pinapagiliran ang kanyang mga mata ng mga luhang anong oras ay pwede nang pumatak
pero pinipigilan niya ang sariling pumatak ito.
Inalis ni Matteo ang pagkakasandal ng mga kamay sa pintuan sa giliran ng mukha ni

Joey at inayos ang medyo nakunot na damit sa pagtangka sa pagtutulak ni Joey sa
kanya kanina.
"Excuse me," sabi nito na para bang wala lang nangyari.
Napasunod naman si Joey dito at tumabi siya.
Binuksan ni Matteo ang pinto at lumabas, leaving Joey speechless and cold.
Napaupo siya sa sahig at doon na pumatak ang mga luha niya sabay ng malakas na
paghagulhol.
Sinalo niya ang mukha.
Sinuklay ang buhok.
Umiyak.
Humagulhol.
Niyakap ang tiyan.
Naguguluhan.
At saka pa niya naramdaman ang pakiramdam ng malapit na niyang pagkakatalo.
"Hindi, hindi, hindi pwede!!!" sigaw niya.
Nakaramdam siya ng bahagyang pagsakit ng kanyang tiyan.
"AHHHHHH!!!!!!!!" sigaw niya. "AYAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!"
Pero walang rumesponde sa pagsisigaw niya kaya sinubukan niyang makatayo at humawak
sa kung anong mahawakan niya para alalayan siyang makatayo at makalakad.
At dahan-dahan siyang bumaba sa hagdan.
"AYA!!!!!!! AHHHHHH!!!!!!" sigaw niya at hinahawakan ang tiyan.
"MA'AM!" sigaw ni Aya at mabilis na hinakbang ang mga hagdan patungo sa kanya.
"Dalhin mo ako sa ospital, dali!" sigaw ni Joey.
At inalalayan siya ni Aya pababa sa hagdan at patungong hospital.
__________
MAS BAGAY TALAGA SI MATTEO AT JOEY ------->
who's with me?
MATTEO'S POV
I can't last a day not thinking about Joey and her kid and the possibility of me
being the baby's father.
I have sleepless nights, just because of that thought. Inisip ko na mas mabuti kung
manahimik lamang ako pero nang makausap ko si Max-kaibigan ni Pia na asawa ng boss
ko-nalaman ko na hindi sila masayang namumuhay ni Sir Ian dahil kay Joey at sa
inamin nitong siya ang ama ng dinadala niya.
Pero nasabi sa akin ni Sir Ian na hindi siya ang ama ng dinadala ni Joey, nalaman
niya iyon dahil sa pina-DNA test niya ito ng palihim.
Last night, I had a rough time of thinking and deciding. I have to decide habang
hindi pa masyadong huli ang lahat. Kaya naisipan kong puntahan si Joey ngayon.
I made up my mind. Pupuntahan ko siya. Kakausapin. Pipiliting magsabi ng totoo, o

piliting magpa-DNA test. At kahit i-blackmail ko pa siya, gagawin ko.
Narealize ko din na pwedeng ako ang susi ng pagiging masaya at tahimik ng lahat. If
Joey's putting up a show, I have to reveal the truth about her dark secret.
But not in a shameful way, syempre mahal ko ang tao, at oo, may pagka-martyr ako.
Alam ko namang hindi niya ako magagawang mahalin but still-I will take my chances.
Hindi ko din inaasahang agad siyang magsasabi ng totoo.
Pero I tried my best.
Ngunit nanatiling matigas pa din si Joey.

Kaya wala akong nagawa kundi i-blackmail siya.
I meant no harm, I just want to know the truth. I deserve it, right?
Pagkatapos ko siyang i-blackmail kanina ay dumiretso ako sa labas. Hindi ko kasi

kayang makita siyang parang ganoon. Gusto ko palagi lang siyang nakangiti. Iba
kasing ekspresyon ang nakita ko kanina.
Nasa loob na ako ng kotse ko. Nagdadalawang-isip kung dapat ko ba yung ginawa o
hindi-kung babawiin ko o hindi.
"Tama ba ang ginawa ko?" tanong ko sa sarili ko.
Pero naputol ang pag-iisip ko nang may makita kong may mga taong natataranta na
lumabas sa mansion.
At nang makita ko si Joey na tinutulungan at inaalalayan ng mga katulong ay

awtomatiko akong lumabas sa kotse ko at linapitan sila.
"Joey! Joey! Anong nangyari?!" nag-aalala kong tanong.
Ngunit hindi siya sumagot, at isa sa mga katulong ang sumagot. "Masakit po ata ang
tiyan ni Ma'am!"
"Dali! Dali! Isakay niyo siya sa kotse ko!" sabi ko.
At agad nilang sinakay si Joey sa kotse ko.
Sumama si Aya, sa pagkakilala ko ay ang personal assistant ni Joey. Hindi

nagsasalita si Joey pero alam kong nasasaktan siya dahil hawak-hawak niya ang
kanyang tiyan at napapaluha siya sa sakit.
"Okay ka lang? kaya pa ba?" tanong ko sa kanya na nakaupo sa tabi ko.

"Mukha ba?! AHHH!" sigaw niya pa sa akin.
Sa kabila ng kaba, natakot ako.
Ako kaya ang dahilan nito?
No.
Pero pwedeng ako!
Ano na ang gagawin ko?
Makukunan ba siya?
Wag naman sana.
Or else, hinding hindi niya ako mapapatawad kahit kailan.
SA HOSPITAL...
Nasa labas ako ng ER, hinihintay kung sino man ang lalabas sa kwartong iyon.
Kinakabahan ako sa kung anumang resulta.
Hindi ko yata kaya kung makukunan siya, magagalit siya sa akin, at habang-buhay
niya akong kamuhian.
I'm still starting. Pero parang ito na ang ending.
Ano na ba?
Sana okay lang siya.
At may lumabas na na doctor.
"Doc, anong nangyari?"
Ngumiti ang doctor, natawa. Ano ang tinatawa nito?
"She's just having cramps due to her pregnancy, I think your wife's just
exaggerating it, Sir." Sabi ng doctor.
Sa wakas, I was relieved-and at the same time ay pakiramdam ko I'm a big fool in
front of the doctor.
Exaggerating? Cramps? Ano? Gaano ba kasakit ang naramdaman ni Joey?
Maya-maya ay lumabas si Joey sakay ng isang wheel chair. Nakayuko ang ulo niya.
Pero dahan-dahan niya akong tiningnan, ang kanyang mga mata ay galit na galit sa
akin.
Pinipigilan ko ang lahat di lang ako matawa. Pero nakakatawa pa din. Kaya napatawa
na nga ako.
Nage-exaggerate lang naman pala tong babaeng to.
"Anong tinatawa mo diyan?" tanong niya.
Natigil ako.
"Wala," at umayos ako. Nagpunta ako sa likuran niya at kinausap ang PA niya, "Aya,
ako na dito. Umuwi ka na."
"Sir, wala po akong pamasaheng dala." Sabi ni Aya.
I reached out for money on my wallet and gave her some bucks.
"Wag mo akong iwan dito, bruha!" matigas na sabi ni Joey kay Aya.
Nagpalit-palit ang tingin ni Aya sa akin at kay Joey but I mouthed her to GO at ako
na ang bahala kay Joey.
Mabuti naman at nakinig siya sa akin.
"AYA!" sigaw niya.
"Wag ka nang sumigaw," natatawa kong sabi. "Baka ma-stress si baby."
Hindi siya nagsalita, hindi niya ako sinagot.
Kaya tinulak ko siya at sabay kaming lumabas sa ospital.
Naisipan kong dalhin si Joey sa isang lugar kung saan makakapag-usap kami ng
maayos, yung walang tao, walang distorbo.
Pero wala akong maisip kaya dinala ko nalang siya sa pad ko.
"Bakit mo ba ako dinala dito?" she asked, her voice still mad at me.
"Para makapag-usap tayo," sagot ko sa kanya.
Umupo siya sa sofa ko at nagtungo akong kusina, binuksan ang ref ko para mahanap ng
maipakain o maipainom kay Joey. Pero pagbukas ko, puro beer at kung anu-ano pang di
pwede sa mga buntis.
Buti nalang may nakita akong isang pakete ng Tang Litro Pack, Mango Flavored. Iyon
nalang ang tinimpla ko. At nagkuha ako ng Pringles sa may overhead cabinet at
dinala iyon sa kanya.
Nakikita kong sinusuri niya ang kabuuan ng pad ko.
"Sorry kung maliit lang tong pad ko," sabi ko habang pinagbubuhusan siya ng juice.
Hindi siya nagsilat, ni hindi niya tinanggap ang juice na binigay ko. Kaya nilatag
ko nalang sa mesa.
"Sagutin mo ako, bakit tayo nandito?" tanong niya sa akin.
Uminom muna ako ng juice bago siya sinagot.
Tila hinihintay niya talaga ang sagot ko.
"Because... I want you to tell me the truth." Sabi ko. "Bakit siguradong sigurado
ka na si Ian ang ama ng anak mo eh may nangyari din naman sa atin?"
"Si Ian ang ama ng anak ko."
"Nakasisiguro ka ba? Mapapatunayan mo ba yan?"

Hindi siya sumagot.
"Joey," sabi ko sabay lapit sa kanya pero umatras siya. "Look, gusto ko lang
malaman ang totoo. I care for you. I really do. Simula pa nung una kitang makita sa
bar. And that child, that could be mine. And if ako ang ama niyan, I will do
everything to be the best dad. Magagawa ba yan ni Ian sa iyo?"
Matagal bago siya sumagot. "OO! Sa future! Matatanggap niya din ang batang ito!"
"Bakit mo ba pinipilit ang sarili mo kay Ian, Joey? Halata namang mahal na mahal ng
tao si Pia eh."
"Don't you dare say that!" tumaas ang boses niya. "Hindi mo alam ang mga
nangyayari. And you don't know why I'm doing this. Hindi mo maiintindihan. Never.
No one will. Ever."
"Joey," I reached for her hand na sinubukan niyang bawiin pero hinigpitan ko ang
hawak. "Why don't you open your heart to people who value you? Hindi ka pa ba pagod
na ikaw lang ang nagmamahal?"
Nagsimula nang mangluha ang kanyang mga mata. "You don't understand. Mahal ko si
Ian noon pa. Mas una akong nagmahal kay Ian. Ngayon lang yan si Joey." Niyakap niya
ang tiyan. "At baka dahil sa batang ito ay matutunan akong mahalin ni Ian. Gusto
kong siya ang ama ng batang ito."
"Pag mahal mo, diba hahayaan mo siya kung saan siya masaya?"
"Pero di ko kayang makita siyang masaya sa iba. Gusto ko ako ang dahilan ng
pagiging masaya niya. Alam mo ba yung feeling na iyon?"
Ngumiti ako. Oo Joey, alam na alam ko. Gusto ko ding ako ang dahilan ng pagngiti
mo. Kaya akin ka nalang. "Selfishness na ata yan, Joey."
"ALAM KO!" sigaw niya at marahas na binawi ang kamay niya. "Pero ito lamang ang
paraang alam kong pwede kong gawin! Kaya manahimik ka at wag kang makisawsaw!" sabi
niya sabay tayo.
Ano na ang gagawin ko?
I don't want her to leave.
Fuck
I don't know what to do.
I-blackmail ko uli?
What if subukan kong maging selfish din?
Bahala na.
Nagsimula siyang maghakbang palabas nang naisipan kong takutin siya.
"Alam kong hindi si Ian ang ama ng dinadala mo, I have a proof. Hindi ko alam kung
ano nalang ang masasabi ni Ian kung ibigay ko ito sa kanya." Sabi ko.
Huminto siya.
Tinatakot ko siya pero parang ako din ay pakiramdam ko natatakot din ako sa
pananakot ko.
Ano ba ito?
Tumayo ako at tiningnan siya.
Namewang ako.
"Ano? Aamin ka na?" tanong ko sa kanya.
I decided to use my COOL TONE on her.
"Ginagawa mo lamang iyan." Sabi niya sa akin.
"No, Joey. Actually, hindi lamang ako ang nakakaalam." Sagot ko at nilapitan siya.
"Sinusubukan mo talaga ako ano?"
I wish she'll buy it.
Please.
Lord.
Please.
When she suddenly kneeled down in front of me.
WHAT?!!!
O_________O
Ano pinaggagawa niya?
"Please, wag mong ipagkalat. Please." Naiiyak niyang sabi habang nakayuko. Naka-
luhod sa harapan ko.
God. Is she this desperate?
I forced her to stand up pero nagpumilit siya na wag tumayo.

"Ano ba?!" sabi ko. "Ganyan ka ba talaga kadesperada? Gagamitin mo ang bata makuha
lamang ang gusto mo? You're one selfish lady, Joey! Hindi mo hinahayaan ang iba
maging masaya dahil sa pagkasakim mo! Isasama mo pa ang inosenteng bata sa
kahibangan mo?! WAKE UP! Ian doesn't love you and he will never love you!!!"
Tumayo siya at sinampal ako.
I deserve it.
But she also deserved it, too.
She has to wake up.
I'll help her realize what she failed to realize.
"I don't care kung ilang sampal ang aabutin ko sa pagsasabi ng totoo! Nagbulag-
bulagan ka ba? Kasi alam ko yung mga nakikita ko ay totoo talaga. Alam ng lahat na
si Pia ang mahal ni Ian at napilitan lang siyang ikasal sayo dahil nabuntis ka
niya! Nag-trending yan sa internet noon! Tingnan mo ngayon, dahil jan sa
pagkamakasarili mo, nadamay ang ibang tao. Si Pia, si Ian, ako, at si Brennan! Ano
ba? Wake up!!!"
Sinampal niya ulit

ako.
"How dare you say that to me!"
"Oh please, Joey! You have to think, stop acting immature! Hindi man kita kilala ng
lubusan pero isa lang ang masasabi ko, isa kang tanga! Makasarili! Hibang! You're
crazy!"
I grabbed her hand. "At kung sa ayaw at sa gusto mo, magpapa-DNA paternity test
tayo!" at hinila siya palabas.
Kanina pa nagpupumilit kumawala sa pagkakahawak ko si Joey. Buti nalang nakita ko
ang handcuffs ko na bigay sakin ng classmate ko sa highschool na ngayo'y pulis na.
I handcuffed her hand and mine.
At sabay kaming nagtungong hospital.
I know just the right person to talk to.
I drove from Manila to Pampanga. She never went to sleep during the whole trip.
Bahala siya.
Nasa loob kami ng kotse sa labas ng building kung saan matatagpuan ang office ng
kaibigan kong nagtatrabaho sa easyDNA Philippines.
"Paano tayo makakalabas ng ganito?" suplada niyang tanong.
"Easy. Diyan ako dadaan sa pintuan mo." Sagot ko sa kanya.
"Pare!" bungad sa akin ng kaibigan ko. "Anong ginagawa mo dito?" tanong niya sa
akin at tiningnan ang kasama ko at ang handcuffs sa kamay namin.
"Si Joey pala," sabi ko sa kanya. "And forget asking why we're like this."
"Oh," sabi niya. "Bakit naparito kayo?" tanong niya ulit.
"To have a DNA test." Sagot ko.
Hindi nagsalita si Joey.
Nagpalit-palit naman ang tingin ni Paul, kaibigan ko, sa amin ni Joey.
"Sige na. We don't have all night." Sabi ko sa kanya.
"Ah sige sige, pasok kayo."
5 days after...
Nagko-compose ng kanta si Matteo sa loob ng kanyang pad. Wala siyang ibang magawa
kundi hintayin ang resulta ng DNA Test. So far hindi pa naman siya tinatawagan ng
kanyang kaibigan.
Sabi ng kanyang kaibigan na limang araw hanggang isang linggo pa daw bago makukuha
ang results at habang malapit nang mag one week ay kinakabahan na siya.
Maraming tanong ang nasa utak niya:
Paano kung negative?
Paano kung hindi ako ang ama?
Sino naman ang posibleng maging ama ng anak niya kung hindi ako?
Pero naisip din niya na, labas na naman ako dun kung hindi ako ang ama.
-flashback-
5 days ago.
Sa loob ng isang kwarto sina Joey at Matteo, hinihintay kung kailan sila kukunan ng
DNA sample.
"Wag na wag mong pag-isipang bayaran ang resulta para ma-negative. Alam mong
imposibleng madala sila sayo, kaibigan ko sila." Matteo warned.
Hindi nagsalita si Joey. Pero nararamdaman niya ang kaba nito.
-end of flashback-
"This will not do," sabi niya sabay punit nung music sheet niya at tapon sa kabila
kung saan nakalagay ang kanyang trash bin.
Sakto namang tumunog ang kanyang cell phone. Pagtingin niya sa caller name ay-
"LLYOD!" napasigaw at napatayo siya sa gulat. Nag-times ten ang kaba niya.
And he swiped answer.
"Pare, ano na?" direkta niyang tanong dito.
"Nasa ground floor ako pare and I have the results."
Hindi pa siya naka-babye at agad niyang pinutol ang tawag at nagmamadali siyang
lumabas sa pad niya, sumakay sa elevator, para puntahan si Lloyd.
Sa ground floor...
"Pare, hindi na ako magtatagal. Ito na ang results," agad na sabi ni Lloyd.
"Sige sige pare," at tinanggap niya ang envelope.
Nang makuha na niya ito, "paano ba yan, mauna na ako pare." At malaki ang mga ngiti
nito sa kanya.
Umupo siya sa mga upuan na nandoon sa ground floor. Hawak-hawak niya ang envelope.
Maayos ang pagkaprinta ng pangalan ng DNA paternity test center sa envelope. At sa

upper left nito ay nandoon ang kanyang pangalan, Matteo Dean R. Montemayor.
Naalala niya yung mga elementary at high school years niya, sa Card Day, na alam
niya naman na maliliit ang mga grades niya pero kinakabahan pa din siyang tingnan
ang card niya. Kung ano ang nararamdaman niya noon, mas kinakabahan siya ngayon.
Lalo nat nilalaman ng envelope na hawak niya ang resulta, ang magsasabi kung
ipagpapatuloy at ipaglalaban ba niya ang nararamdaman at karapatan kay Joey at sa
anak nito.
Iyan kung siya nga ang ama.
"Fuck."
Napamura siya. Dahan-dahan niyang binuksan ang maingat na nakasara na envelope. May
nakikita siyang puting papel.
Ito na ba ito? Isip niya.
At dahan-dahan at maingat na maingat na kinuha ang papel na iyon.

Slowly...
Surely...
Napapikit pa siya, hindi pa ata handa sa makikita.
At nang nakuha na niya ito...
Dahan-dahan naman niyang binuka ang mga mata.
At...
Naka-bold at naka-capital letters ang pagkasulat ng resulta.
POSITIVE.
Re-react na sana siya nang tumunog ang cell phone niya, may nag-text.
"Congrats, pare." Mula kay Lloyd.
Kaya pala ito nakangiti ng malaki kanina. Isip niya.
At ngayon, hindi niya alam ang mararamdaman. Mixed emotions, ika nga.
Isa lang ang alam niya.
MASAYA SIYA.
"Pupuntahan ko si Joey," sabi niya sa sarili at lumabas sa building na iyon dala

ang resulta.
JOEY'S POV
Putang ina! Kinakabahan ako! Limang araw na ang dumaan!
Pesteng Matteo iyon! Sisirain niya ng mga plano ko! Pati na ang buhay ko!
Wala na akong kawala dito!
Wala na akong maisip na kung ano ang gagawin!
Nakakainis!
Magpalaglag kaya ako?
Ilaglag ko kaya itong bata?
Puta.
Paano kung malaman ito ni Ian? Ano na kaya ang sasabihin niya sa akin?
Edi happy ever after na sila ni Pia kung ganun?
Bakit ba?
Paano kung wala naman talagang alam si Matteo at sinabi niya lang na may-alam siya
para matakot ako at sabihin ang totoo?
"AHHH!" sigaw ko sa loob ng kwarto ko.
May kumatok sa pintuan ko.
"Ma'am, nasa sala po si Sir Matteo, hinihintay kayo." Sabi ng katulong sa labas ng
pintuan.
Nandito na ang gago!
"Sabihin mong wala ako dito."
"Eh sinabihan na po ni Brennan na nasa kwarto ka."
Pahamak tong batang ito!
Papatayin ko siya!
GGRRRR!!!!!!
Nakakainis!
Hindi na ako nagbihis at marahas na binuksan ang pinto ng kwarto ko.
At nandoon si Matteo.
Gulat naman ako.

"Akala ko nasa baba ka?" tanong ko.
"Ang tagal mo kasi," nakangiti pa ang gago.
"Ano ba ginagawa mo dito?"
"Papakasalan ka." Sagot nito.
"Gago ka ba? Alam mo namang may asawa na ako!" sigaw ko sa kanya.
Nakita kong lumabas sina Ian at Pia sa kwarto nila.
Nakakainis!
Tiningnan nila kami.
Mukhang kakagising pa ng dalawa.
"Hindi ka na ba nagtatrabaho, Ian?!" tanong ko sa asawa ko na kinakama ng

pinakaayaw kong babae sa buong mundo.
Sa tuwing nakikita ko si Pia ay gusto kong itulak siya sa hagdan, para makunan,
para pantay na kami. Siya namatayan, ako nawalan.
Putang babae.
"I'm on leave para naman mabantayan ko ang asawa ko," sagot niya at inakbayan si
Pia. "Matteo, an gaga natin ah?"
"Sir," at tumango si Matteo. "May kailangan lang po ako kay Joey at pati sa inyo na
din."
ANO?!
Puta.
Anong plano nito?!
AHH!!!
Mababaliw na ako nito!
Tiningnan ko siya at sinenyasan na WAG.
"Ako? Ano?" -Ian.
"Ah, wala. Wala. Ako ang kailangan niya," at hinila ko si Matteo pero hindi ito
nagpahila, nagmatigas ito.
"Puta ano ba?!" sigaw ko sa kanya.
Pero nginitian lamang ako nito.
"Sir, kung pwede, pwede ko ba kayong makausap sa harap ni Ma'am Pia at ni Joey?"
sabi ng gago.
I have to think of something...
Think!!!
Think!!!
Ano na ba ito?
Ngayon pa hindi gagana ang utak ko kung kailan ko siya kailangang-kailangan?
AHHHHHH!!!!!!!!
"Sure," sabi ni Ian at umupo siya sa may mini-sala sa labas ng mga kwarto namin.
Tumabi naman si Pia sa kanya.
Si Matteo ay umupo sa single couch.
Puta.
Hot seat na naman to.
"Joey, hindi ka ba uupo?" tanong ni Pia sa akin.
"Like you care?!" -ako.
"Ano ka ba, Joey? Pasalamat ka sa pangit ng ugali mo, may tao pang pinagmamabutihan
ka ng loob." Sabi ni Ian.
"Pinapanigan mo naman ang kabit mo." Bulong ko.
Nakita kong tumawa si Pia.
Totoo namang kabit siya eh!
"So, Matteo. Ano ang gusto mo?" tanong ni Ian.

Puta.
Wag muna.
Fuck.
Shit!
Tangina!
Fuuuuuuuuuckkkk-
"AHHH!" sigaw ko, drama lang to, at hinawakan ko ang tiyan ko.
"Pwede ba Joey? Wag ka na ngang magdrama, cramps lang yan sabi nung doctor at hindi
gaanong masakit. Nage-exaggerate ka na naman kasi." Sabi ni Matteo.
At ngayon ko lang napansin na may dala siyang envelope.
Iyon na ba yun?
Sana negative.
Negative.
Please Lord, maawa ka.
Kahit ngayon lang.
Negative.
Please.
Nakikita kong binigay iyon ni Matteo kay Ian.
Aagawin ko sana pero mabilis si Ian.
Siya ang nagbukas nito.
"Ano ba, dahan-dahan sa pagbukas," sabi ko sa kaba.
Tiningnan lamang ako nina Ian at Pia.
Tss.
Nakita kong namilog ang mga mata ni Ian.
O______________O
Ano kaya ang resulta?
Bakit namimilog mga mata niya?
TAE.
Ano ba to?
Kinuha iyon ni Pia, at namilog din ang mga mata. Tiningnan niya ako.
Tumayo ako at kinuha ang papel.

"Ano ba?!" sabi ko at tiningnan ang papel.
POSITIVE.
ANO?!
POSITIVE?!
Ano pa ba ang inaasahan mo, Joey? Si Matteo lang naman ang naka-sex mo sa nagdaang
tatlong buwan eh!
Pahamak naman tong isipan ko!
Puta!
Tiningnan ko sila.
O___________O
Patay.
"Noong nagdaang 5 araw po ay dinala ko si Joey sa isang DNA paternity testing

center po. Gusto ko po lang malaman kung ako ba ang ama ng bata." Pagpapahayag ni
Matteo.
"Bakit?" -Pia.
"Kasi alam kong may nangyari sa amin ni Joey noong nagdaang tatlong buwan, at wala
kaming gamit na proteksyon noon." Sagot niya.
"Baka binayaran mo ito para gawing positive?!" ayan, gumana ang utak ko.
HAHA!
Pwede namang iinsist ko na binayaran niya para mag POSITIVE ang resulta diba?
"Gusto mo talagang siraan ako sa asawa ko at para tuluyan na silang maging masaya
ni Pia ano?!" dagdag ko pa.
"Pwede ba, Joey? I'm sick of you calling Pia the other woman. I don't know kung ito
ba ang tamang panahon para sabihin sayo but I think I have to tell you so you'll
shut the fuck up. HINDI NAMAN TALAGA TAYO KASAL."
"ANO?!"
"Oo. That was a fake wedding. I'm legally married to Pia." At kinuha nito ang kamay
ni Pia at pinakita nila sa akin ang kanilang mga singsing.
"MGA AHAS!!!" sabi ko at napatayo na din.
Naiiyak na ako.
Pakiramdam ko pinagkakaisahan nila ako.
>___________<
T_____________T
"Ikaw, Matteo. Alam ko, hindi talaga yan Positive! Si Ian ang ama ng batang ito!"
sigaw ko.
Tumayo si Ian at pumasok sa kwarto niya.

Paglabas niya ay may dala siyang envelope.
Binigay niya sa akin iyon.
Binuksan ko naman iyon agad.
ANO?!
NEGATIVE.
"Ano to?" tanong ko.
"That's the DNA test results of my dna sample and the fetus'." Sagot ni Ian. "So
biologically, hindi ako ang ama ng batang dinadala mo. Which is a good reason for
us to stop pretending."
"HA? HINDI! HINDI TO MAAARI!!!"
"Joey, please. End the pretending here!" si Pia ang nagsabi nun.
Nilapitan ko siya at sinampal siya.
"NANG DAHIL SAYO DI KO PA DIN MAKUHA ANG PINAKAGUSTO KO!" sigaw ko.
"JOEY!" -Matteo at Ian.
"At ikaw," hinarap ko si Matteo. "You have no fucking right to do this in front of
my husband and his woman! You desperate jerk!"
"Look at yourself, Joey and see who's desperate." Sagot ni Matteo.

Linapitan ko siya at sinampal din.
Lumapit ako kay Ian.
"Ian... hindi mo
ba talaga ako kayang mahalin? Ha? I can give you a million folds than what Pia can
give you! Please. Please!" at hinawakan ko ang kamay niya at lumuhod sa harapan
niya.
"Tita Joey, you're a bitch." Sabi nung bata na kakalabas lamang sa kwarto nito.
"ANONG SABI MO?!" sigaw ko.
At kailan pa siya nandoon?!
"BRENNAN!" sabayng sigaw ni Ian at Pia.
"Yaya, ilayo mo si Brennan." Sabi ni Pia.
Nilapitan ko ang bata. "ANONG SABI MO?!" at mahigpit kong hinawakan ang braso niya.
"YOU. ARE. A. BITCH." Sagot nito sabay iyak.
"MASAKIT BA?" at mas lalo kong hinigpitan ang pagkahawak ng braso niya.
"Brennan tama na! Joey, let him go!" sigaw ni Ian at nilayo ako sa anak niya.
"Ano ba?!" sigaw ko at sinubukang kumawala sa paghawak ni Ian pero...
*PAK!*
Isang malakas na sampal galing sa pinakamamahal ko.
Nagdilim ang paningin ko.
Naiyak ako.
Nagalit.
"Bakit mo ginawa yun?!" tanong ko, naiiyak.
"GROW UP! PATI BATA PINAPATULAN MO!" sigaw ni Ian sa akin. "LISTEN, HINDI TAYO
LEGAL NA KINASAL. PEKE IYON. AT NGAYONG NAKOMPIRMA KO NA NA HINDI AKO ANG AMA
NIYANG BATANG DALA MO, MAS MALAYA NA AKONG IPAGLABAN ANG PAGMAMAHALAN NAMIN NI PIA.
ALL THANKS TO YOU."
Sasampalin ko sana siya nang magsalita pa siya.
"I'm calling dad." At binitawan niya ako.
"Ian! Ian! Ian! Wag!" sigaw ko.
Lumayo siya sa akin.
Nagtungo siya malapit sa hagdan.
"Hello, dad? I have something important to tell you." Narinig kong sabi niya sa
kabilang linya.
"IAN! PLEASE! MAAWA KA!" sigaw ko at hinawakan ang braso niya, sinubukang kunin ang
cell phone niya pero marahas siyang umiwas sa akin kaya...
At...
At...
At...
Nahulog ako sa hagdan.
Aksidente!!!
AHHHHH!!!!!!!!!!
Ang tiyan ko!!!
"JOEY!!!" narinig kong sigaw nina Ian, Matteo, at Pia.
At hindi ko na naalala ang nangyari pa dahil nawalan ako ng malay.
_________________
JOEY- ------------------------->
2 million na pala tayo. salamat talaga sa patuloy na pagsuporta niyo! reaching 2m

wouldn't be possible if it weren't because of you guys. salamat talaga. at sa mga
silent readers kong nag-comment sa previous chapters, di ko kayo mareplyan. pm lang
kayo. at sa gustong kumausap sa akin, pm lang din. ^_________^
ayan, malapit na malapit na tayong matapos </3
and I'm in the middle of thinking of making a story of Brennan. okay ba? what do
you guys think? ^____^
Nakaupo si Mateo sa upuan sa loob ng isang pribadong kwarto sa isang hospital kung
saan naka-confine si Joey.
Kasalukuyang natutulog si Joey, nagpapahinga. Sabi ng doktor ay magigising na ito
any time.
Wala na ang bata.
Wala na ang batang dinadala ni Joey.
Nakunan siya sa pagkahulog sa hagdan kanina.
Kanina pa umalis sina Pia at Ian.
Sila rin ay nalungkot sa nangyari kay Joey pero hindi pa din mababago ang
pagsumbong nila tungkol sa mga pinaggagawa nito.
Ito na siguro ang karma mo, Joey. Dinamay mo pa ang bata. Ang anak natin. Isip ni
Matteo habang minamasdan ang tahimik na nagpapahingang si Joey.
Gusto niyang magalit sa babae pero di niya magawa. Siguro may nararamdaman siyang
galit ngayon pero alam niyang hindi pa din nito mababago ang nararamdaman niya para
dito.
Tumayo siya at linapitan si Joey.
Kinausap niya ito na para bang naririnig siya nito.
"Joey, bakit? Bakit mo nagawa ang lahat ng ito? Kung alam ko pa sana na anak ko ang
dinadala mo, edi sana noon pa'y ipinaglaban ko na ang pagmamahal ko sa iyo at ang
karapatan ko sa batang ito." Naiiyak niyang wika habang patuloy na hinahaplos ang
buhok nito.
Maya-maya ay bumuka ang mga mata nito.

Gising na si Joey.
"Joey." At agad niyang pinahiran ang mga luha. "Gising ka na pala. Gutom ka ba?
Gusto mong kumain?"
"San si Ian?" ang agad na tanong nito. "Kailangan ko siyang pakiusapan. Saan siya?"
Bigla namang nag-iba ang mood ni Matteo.
Ian na naman? Isip niya.
Hindi siya nagsalita. Hindi niya ito sinagot.
Pagkaraan ng ilang segundo ay dali-dali itong bumangon at pinagtangkaang tanggalin

ang mga sari-saring tubo na nakakonekta sa katawan niya pero agad naman siyang
pinigilan ni Matteo.
"Magpahinga ka muna. Baka mapaano ka na naman," sabi ni Matteo habang pinipigilan

siya.
Pero nagpumilit si Joey. "Hindi, kailangan kong puntahan si Ian."
"Joey!" sigaw ni Matteo. "Dito ka lang! At hindi mo pwedeng puntahan si Ian!"
"Bakit? Sino ka ba para pagdiktahan ang mga gagawin ko?"
"My god, Joey! Hindi ka pa din ba natuto? You got your kid killed! My kid! Are you
that selfish? Ha?!"
Hindi nagsalita si Joey at napayakap ito sa tiyan niya.
"Gusto kong maawa sa iyo! Awang-awa na talaga ako sa iyo dahil diyan sa
pagkadesperada mo! Pero Joey dinamay mo ang bata, ang anak ko!" sigaw ni Ian.
"Dinamay? Ako ang pumatay sa bata? Si Ian ang umiwas sa akin kaya ako nahulog!
Nakita mo naman ang buong pangyayari diba?!" sigaw na din nito.
"Kung hindi ka pa sana nagpakadesperada noon ay tahimik na ang lahat! At buhay pa

ang anak ko!" sigaw ni Matteo. "Pero hinayaan mo ang pagkahibang mo kaya
nagkaganito."
At malakas na lumanding ang kamay ni Joey sa pisngi ni Matteo.
Matagal bago nawala ang sakit na nararamdaman niya sa pisngi niya.
Hindi siya nagsalita. Namumula ang kanyang mga mata dahil sa pinipigilan niya ang
mga matang pumatak ng luha.
Hindi ito ang inaasahan niyang mangyayari ngayon.
"Hindi niyo ako maiintindihan!"
"Then make me understand, Joey." Mahinang wika ni Matteo.
Iniwas ni Joey ang tingin sa mga mata ni Matteo.
Nagtatalo ang magkabilang parte ng isipan niya.
Kung sasabihin ba niya dito kung bakit niya nagawa ang mga ito.
O kung manatili nalang tahimik at itaas ang pride.
Pero naisip niyang sa unang pagkakataon ay sabihin kay Matteo ang rason sa likod ng
mga pinaggagawa niya.
"Bata pa lamang kami nang ma-realize ko na mahal ko si Ian. My entire life I tried
winning his love. But I failed. I witnessed him love girls, go out with them, and I
silently wish that one day, ako na naman ang kasama niya." Sabi nito, hindi pa din
hinaharap si Matteo.
"But again, I failed. Kaibigan lang ang turing ni Ian sa akin. Alam ni Jam na may
gusto ako kay Ian pero tintago niya lamang ito mula sa kanya. Pero I tried my luck
nung nalaman kong break na sila ng first love niya. I took the chance nung
brokenhearted siya, I was there for him the whole time. I skip class whenever he
texts me he needs me. Naramdaman ko na may posibilidad na matutunan niya akong
mahalin. I mean-mas naging sweet siya sa akin noon, ako ang sinasama niya kung may
pinupuntahan siya, at kada monthsary nila ng first love niya ako pinagpapanggap
niya akong ako ang first love niya, naman itong tanga-nagpagamit ako." Nagsimula
nang maiyak si Joey sa kanyang pagsasalita.
Lumunok siya bago nagpatuloy. "Summer nun, nag-France kami ng pamilya ko. Isang
buwan kaming walang komunikasyon, di pa uso ang Skype at Facebook nun eh. Pag-uwi
ko, inimbitahan niya ako sa isang restaurant, dinner. Akala ko magtatapat na siya
sa akin. Pero pagdating ko doon, nakita kong nandoon ang babae-ang first love niya-
nang makalapit ako ay mas naklaro kong magkahawak ang kanilang mga kamay. Alam ko
na ang ibig sabihin noon. Nagkabalikan na sila. Ayokong maiyak sa harapan nilang
dalawa kaya hindi na ako tumuloy kahit alam kong nakita niya na ako, nag-text
nalang ako sa kanya na biglang sumama ang pakiramdam ko at gusto kong mauwi tapos
kinongratulate ko siya. Sabi niya 'Nagkabalikan na kami.' tapos smiley face."
Tumawa si Joey. "Ang tanga tanga ko. Umasa pa ako. Kaya yun, nung tinanong ako ni
dad kung san ko gustong mag-aral sa college, sabi ko agad na sa France nalang.
Malayo sa kanya. I focused my mind on my studies, though he tried to reach my by e-
mail. Pero hindi na ako umasa nun, nasaktan niya ako."
Matteo felt pity on Joey. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin o ikukomento nito
sa pinagsasabi ni Joey.
Akala niya tapos na ito pero hindi pa pala.
"Nalaman ko na lamang na he's having a baby. Akala ko with his first love, sa ibang
babae pala. Hinayaan ko na lamang sila. Pero nung nalaman kong iniwan pala sila ng
kanyang anak ng babae na iyon, gumana na namang ang pagkatanga ko. Kaya naisipan
kong subukan uling nakawin ang puso niya. Kaya ayun. I never knew what I am capable
of, I just thickened my skin and collect all the remaining courage I had kaya ko
siya sinet-up sa kama ko, para ipalabas na may nangyari sa amin. Then I can fake a
pregnancy. Syempre, hindi ko akalaing magkatotoo pala ito lahat. Nakalimutan kong
may nangyari pala sa atin. Kaya sa buong 3 buwan ng pagkakabuntis ko ay dinadasal
ko na hindi mo ako hanapin at hindi mo maiisip na baka sakaling magbunga ang isang
gabi natin...
"Akala ko mamahalin niya ang batang dinadala ko. Tanga tanga ko! Ang tanga tanga
ko! Umasa ako! Well I know malabong mangyari iyon but I tried my luck again, at
wala akong napala. I worsened things. I even killed our baby, unintentionally.
Dahil sa pagkadesperada at pagkahibang ko. I managed to put on a huge show in front
of Ian-who used to be one of my best friends-and our family. I even thought of
getting Pia killed, kasi she's getting in my way." Natawa ulit si Joey.
"Pero grabe ang tama niya sa babaeng ito. Akala ko madali lamang mapapaibig si Ian
dahil sawi siya, but I was wrong."
This time, hinarap na niya si Matteo.
"I feel sorry for myself, Matteo. I'm so stupid and stubborn," at saka na siya
humagulhol sa pag-iyak.
"Hey, hey, hey," kinuha ni Matteo ang kanyang mga kamay. "It's not the end, Joey."
"Anong not the end? Eh pustahan tayo galit na galit na ang pamilya ko at ang
pamilya ni Ian sa akin. Wala nang nagmamahal sa akin. People are turning their
backs at me now."
"No, Joey." Bahagyang ngumiti si Matteo. "You still have me."
"Hindi ka galit?"
"At bakit naman ako magagalit?" tanong ni Matteo.
"Kasi..." at hinimas nito ang tiyan niya.
Dinala naman ni Matteo ang kanyang mga kamay sa tiyan ni Joey. Nagulat si Joey pero
di niya ito pinakuha.
"That was an accident, and also a lesson served. At sa anak natin, kung saan na
siya ngayon, I hope he's happy and not mad at us for being irresponsible parents."
Natawa si Joey at sinabayan ang pagkakahawak nito sa tiyan niya. "Ako lang. Di ka
kasali."
Ngumiti si Matteo. "Joey, I know this is inappropriate. But you have to listen to
what I'll say, okay?"
Tumango si Joey.
"Although Ian failed you, I'm here to do everything you wanted Ian to do to you. I
will take you to places you want to. I will hold your hand in public. I will fight
with you. I will cry with you. Kung gusto mo ng punching bag, I'd be honored to be
your punching bag. I won't make you cry if possible. I will give you what you
deserve to have. Sa maraming taon na ginugol mo sa pagmamahal mo kay Ian, pupunan
ko iyon. Ako ang magsisilbing GWAPONG KARMA MO."
Natawa si Joey sa sinabi ni Matteo.
"I will make you the happiest girlfriend ever, that if you will be my girl. Will
you?" dagdag pa nito.
Hindi makapagsalita si Joey.
Siguro panahon na din para magbago ako. Panahon na para buksan ang puso ko sa ibang
tao. Panahon na din para baguhin ko ang buhay ko. Tama si Matteo, I could have
spent those years loving someone who sees me than secretly hoping for Ian's love.
Sana noon pa ako nagising sa katotohanan. Na hindi talaga si Ian ang para sa akin,
at hindi ko deserve ang pagmamahal niya. Na hindi kami bagay. I screwed up big
time. At ngayong may isang taong willing pa din akong tanggapin kahit sa lahat ng
mga nakakalokong pinaggagawa ko, aayaw pa ba ako?
Ngumiti si Joey, "wala bang singsing?"
Natawa naman si Matteo. "Hindi pa naman tayo ikakasal. Kakasimula pa nga lang natin
eh."
Ngumiti si Joey. "Tanggap mo pa ba din ako?"

"Kahit nakapatay ka pa ng tao. Ganyan ako ka-tanga para sayo." At kinindatan niya
si Joey.
"Sige na nga."
"Is it a yes?"
"Di naman halata ano?"
"Yes or No ba?"
"Yes." Mahina niyang sabi.
"Ano? Lakasan mo kasi di ko marinig." At nilapit niya ang tenga sa bibig ng babae.
Tinulak naman siya nito. "Gusto mo bawiin ko?"
"Ay hindi na. Dinig na dinig ko ang YES mo." At ninakawan niya ng halik si Joey sa
labi.
"HUY! BASTOS!" sigaw ni Joey.
"Anong bastos?" natatawang tanong ni Matteo. "Girlfriend na kita, okay lang na

gawin ko iyon."
Nagpunta sa mga mansion ng kanyang mga magulang si Ian kasama si Pia at si Brennan
at ang yaya nitong si Manang Fe.
Plano nilang sabihin lahat-lahat.
"Ano na naman ang gusto mo, Ian? At sinama mo pa talaga ang babaeng iyan!" galit na
sabi ng kanyang ama nang una nitong Makita silang dalawa na nakaupo sa may sala ng
mansion.
Tumayo agad si Ian at si Pia.
"Chua!" suway ng ina ni Ian sa ama niya.
"Dad, we're not here to fight. We're here to tell you a very important news, kaya
please huminahon kayo." -Ian.
Hindi umupo si Mr. Chua, nakatayo lamang siya sa harapan nina Ian at Pia,
hinihintay na magsalita ang mga ito. His arms are crossed. Ang kanyang kaliwang
kilay ay nakataas, tila handa nang makinig sa kung ano ang sasabihin ng kanyang
anak at ng kasama nito.
"The baby Joey's carrying is not mine, it is Matteo's-a man she had a one night
stand with. Here are the evidences that will prove if ever you won't believe me,
because I know you won't." sabi ng kanyang anak sabay abot nung mga papeles ng DNA
test results niya at kay Matteo na nakalagay sa isang brown envelope.
Tinanggap iyon ng kanyang ina dahil tila wala siyang pakialam sa pinagsasabi niya
at parang wala itong reaksyon sa sinabi niya.
Suminghap si Mrs. Chua, tinakpan niya ang bibig ng sariling kamay sa gulat dahilan
ng slow-mo na paglaglag ng mga papel na kinuha nito mula sa brown envelope.
"Anong nangyayari, Veronica?" tanong ni Mr. Chua sa kanyang asawa, wala pa ding
emosyon sa tono ng pagsasalita.
"T-totoo, totoo ang sinasabi ng anak mo," sabi ni Veronica at tiningnan muna si Pia
bago ito linapitan. "Hija, hija, patawarin mo kami..." pagsasabi nito habang
hinihimas-himas ang kamay ng babae.
"Veronica! What are you doing?!" sigaw ni Mr. Chua. "Tigilan mo yan, you're not
allowed to do that!"
"Ano ka ba, Chua?! Klarong klaro na nga sa DNA test results na binigay ng anak mo
na hindi talaga siya ang ama ng dinadala ni Joey, ano pa ba ang gusto mo?!"
"Veronica, baka iniba lang nila yan!"
"Walang galang na po, Mr. Chua, ano pero hindi ibig sabihin nun ay ganyan kami
kadesperado para ibahin ang resulta mapatunayan lang na hindi si Ian ang ama ng
dinadala ni Joey," singit ni Pia nang hindi na niya mapigilan ang sarili na hindi
sumagot.
"Hindi kayo desperado? Eh bakit sikreto kayong nagpakasal bago sina Ian at Joey?"
tanong ni Mr. Chua at tiningnan niya si Ian. "You think you can outsmart me? Your
dad?" tinuro nito ang sarili at tumawa ng malakas, sarkastikong tawa.
And then there goes the dead air between them.
Walang nagsalita.
For a moment, no word was ever spoken.
Bumawi si Ian nang naisip niyang hindi maganda ang takbo ng usapang ito.
"Dad, if you're in my position, I know you'd do the same." Sabi ni Ian.
"Son, niloko mo ako! Ang ama mo! Nang dahil lang sa babaeng iyan!" at tinuro niya
si Pia. "At ikaw, alam mong ikakasal na ang tao, pinilit mo pa din ang sarili mo?"
"Dad, tama na!!!" sigaw ni Ian at siya ang nagbaba ng kamay ng ama niya na nakaturo
sa asawa niya. "Stop treating Pia like that. Hindi mo ba tanggap na mahal ko talaga
ang babaeng ito? What do you have against her? Ha? Ano ba ang naging kasalanan niya
sayo? Ayan na nga, I provided you evidences para makita mo ang totoo, pero
pinipilit mo pa din na ipalabas na si Pia ang kontrabida dito!" galit na wika niya
sa ama.
"Ngayon kung ayaw mo talaga si Pia para sa akin, wala na kayong magagawa. Kasal
kami. And kung hindi niyo po talaga tanggap na hindi ako ang ama ng dinadala ni
Joey, ayan," at binigay niya ang kanyang cell phone sa ama niya. "Tawagan mo si
Matteo and hear it for yourself."
Kinuha iyon ng kanyang ama pero marahas naman nitong tinapon sa sahig.
"Fine!" sigaw ni Ian, humakbang pabalik, hinawakan ang kamay ni Pia, mahigpit na
hinawakan ito, diretsahan pa ding nakatingin sa mga mata ng kanyang ama, ang mga
tingin na punung-puno at nagsisiklab sa galit. "If you won't bless this marriage,
fine. If you won't accept Pia, fine. If you'll hate me until your last breath just
because of my decision-which is choosing to be with Pia, fine. Basta, nothing can
separate us apart again. I lost her once, I can't afford to lose her again. Dad,
I'll fight for us. And I will not let anyone, even my own dad, take me away from
what is making me happy. Goodbye." At hinila niya si Pia palabas sa mansion.
_____________
sorry natagalan :(((
Abalang-abala si Pia para sa kanilang kasal ni Ian sa simbahan sa susunod na

linggo.
Excited na excited na siya sa kalabasan ng kanyang gown na dinisenyo ng isang
kaibigan mula States na isang designer at may-ari ng Wedding Essentials na shop.
Habang inaasikaso ang mga bulaklak na gagamitin sa kasal, nag-ring ang kanyang
telepono.
Hindi naka-rehistro ang numero kaya hindi niya ito sinagot.
"Ma'am, finalized na po ba ito? White roses po talaga ang gusto niyo?" tanong ng
crew sa flowershop kung saan siya naroroon.
Tumango siya. "Opo, white roses lahat."
Sa pagsagot niyang iyon ay naiimagine na niya ang mga mangyayari sa kasal niya,
kung ano ang kalalabasan, at alam niyang magiging memorable ang araw na iyon sa
buhay nila ni Ian.
Nag-ring ulit ang kanyang telepono, at ngayon-si Ian ang caller.
"Excuse me po," sabi niya sa babae at lumabas sa shop. "Hello?" at sinagot niya ang
tawag.
"Kamusta na ang pinakamamahal kong babae sa balat ng mundo maliban kay Maggie?"
Kinilig naman si Pia na parang teenager lang.
Tinakpan niya ang bibig sa pagpipigil sa kilig.
"I know, namba-blush ka kaya tinatakpan mo ang bibig mo." Sabi ni Ian na ikinagulat
niya.
"Paano mo nalaman?" tanong ni Pia at tiningnan ang paligid kung meron bang sign na
nandoon ba si Ian.
Pero wala.
"Nandito ka ba?" follow-up question niya.
Ang tanging narinig niya lamang ay ang pagtawa nito. Naiimagine niya ang mukha ng
asawa niya sa tuwing tumatawa ito.
"Guess."
"Ano ba?!" sigaw niya.
"Wag ka kasing magalit. I thought you like surprises?" tanong ni Ian.
Nasa labas si Pia sa isang quality flowershop sa gilid ng isang di matraffic na

daan.
Humakbang siya paharap at hindi niya namalayang may mabilis na kotseng dadaanan.
At...
"PIA!" sigaw ni Ian at swerteng naabutan niya si Pia at hinila sa gawi niya paiwas
sa mabilis na kotseng paparating.
PEEPEEEP!!!!!!!
Malakas na sigaw ng kotse.
Hindi makasalita si Pia sa slight shock na nararamdaman.
"Pia! Muntik ka nang masagasaan!" matigas na sigaw pero may bahid ng pag-aalala sa
tinig ni Ian.
Hawak-hawak niya ang kanyang asawa sa mga braso. Namimilog lamang ang mga mata ni
Pia, hindi makapagsalita.
"Okay ka lang?" at niyakap ni Ian si Pia.
At saka pa nakapagsalita si Pia.
Niyakap niya din si Ian.
"O-oo, okay lang ako," sagot niya pero nagsimula na siyang humikbi.
Lumabas naman yung kausap ni Pia na crew ng flower shop, may pag-aalala din sa
ekspresyon ng mukha nito. "Ma'am, okay lang po kayo?"
Kumawala si Pia sa mga bisig ni Ian at hinarap ang babae. "Oo, okay lang ako."
Pinilit niyang ayusin ang boses.
"Dapat dobleng ingat po kasi may kasabihan na malapit sa disgrasya ang mga taong
ikakasal." Babala naman nung babae.
"Sorry pero ayaw kong maniwala sa mga sabi-sabing ganyan," depensa naman ni Ian.
"Sinabi ko lang naman po kasi kadalasan sa mga kilala kong mga ikakasal pa ay
malapit sila sa disgrasya."
"Wala namang mawawala kung maniwala tayo, mahal diba?" tanong ni Pia kay Ian.
"Mahal, you know they aren't scientifically proven. And depende lang yun kung mag-
iingat ka o hindi. And what just happened know is due to your carelessness," sabi
naman ni Ian. "Tara na sa loob and let's get things done at sabay na tayong umuwi."
"Ah, okay na po lahat sir, kulang nalang po yung pirma ni ma'am sa resibo." Sabi
nung babae sabay abot sa papipirmahan niya kay Pia.
Kinuha naman iyon ni Pia at pinirmahan.
"Binayaran mo na?" tanong ni Ian.
Tumango si Pia. "Oo, ayoko namang mabaon tayo sa utang pagkatapos ng kasal kaya
binayaran ko nalang para wala nang problema."
"Oh sige, tara na?"
"Tara."
"Salamat po," singit nung babae.
Naglakad sila kung saan pinark ni Ian ang kanyang kotse.
"Sino ang magmamaneho sa kotse na gamit ko?" tanong ni Pia bago pumasok sa kotse ni
Ian.
"Wag kang mag-alala, tinawagan ko na si Mang Ricardo kanina at sinabihan na kunin

ang kotse mo." Sagot ni Ian at pinagbuksan si Pia ng pinto.
Pumasok si Pia at nagtungo siya sa kabila. Pumasok na din siya at binuhay ang
makina ng kotse.
"Teka, plinano mo ba ito lahat? Akala ko may trabaho ka?" tanong ulit ni Pia habang
inaayos ang seatbelt.
Ngumiti lamang si Ian. "I am the CEO of the company. I can decide whether I'd go to
work or not."
"But you have to have valid reasons, sir!"

"Isn't going with my bride to help her with our upcoming wedding a valid reason,
ma'am?" at tiningnan niya si Pia.
Nang hindi makasagot si Pia ay pinatakbo na ni Ian ang kotse.
"Where to next, your highness?" tanong niya sa kanyang asawa.
Nag-isip si Pia. Inaalala kung may kailangan pa ba siyang gawin o puntahan.
"Yung gown, babayaran ko pa yun," sagot nito.
"Babayaran mo agad? Nasukat mo na ba?"
"Opo, nasukat ko na po." Sagot ni Pia. "Okay na lahat, babayaran nalang."
"What if after the wedding mo nalang bayaran?"
"Bakit pa? Eh babayaran din naman yun, the earlier the better."
"Sige na nga." -Ian.
Iniisa-isang tingnan ni Ian ang mga naggagandahang mga ready-made na mga damit-
pangkasal na nakadisplay sa may rack sa loob ng isang mamahaling shop, ang Wedding
Essentials.
Si Pia naman ay kinakausap ang babae sa counter.
"Nabayaran na po ang gown niyo, kahapon pa lang," sabi nung nag-entertain kay Pia
na babae sa counter.
"Huh? Talaga? Baka nagkamali po kayo? Hindi ko pa po nababayaran ang gown ko."
Narinig ni Ian iyon at siya'y tumayo at lumapit kay Pia. "Baka nagkamali kayo."
"Hindi po kami pwedeng magkamali. May matandang babae pong nagpunta dito kahapon at
nagtanong kung magkano ang babayaran ninyo sa gown. Hindi ko po sana sasabihin kasi
di ko siya kilala, pero sabi niya po anak raw po niya ang may-ari ng gown..."
Anak niya po ang may-ari ng gown...
Nanigas si Pia. Halos hindi ma-proseso ng kanyang utak ang narinig. Nagulat siya.
"Ina? Baka mama mo, mahal," sabi ni Ian. "Pero paano naman niya malaman na dito ka
nagpagawa ng gown?"
"H-hindi ko alam," ang tanging naisagot lamang ni Pia at dahan-dahang tinalikuran

ang babae sa counter at naghakbang patungong pintuan ng shop.
Sinundan naman siya ng kanyang asawa at inakbayan, hindi ito nagsalita.
Ina? Si mama? Kay tagal na simula nung huli naming pagkikita, 6, 7 years ago? Hindi
ko na nga alam ano ang itsura niya ngayon, sino na naman ang lalaki niya. Wala na
akong update sa kanya. Nakalimutan ko na siya nung nagpunta akong States. Oo,
pinili kong kalimutan si mama dahil siya ang dahilan kung bakit ipinagbubuntis ko
si Brennan noon. At hindi lang naman siya tumawag at kamustahin ang lagay ko, kung
paano ko babayaran ang utang na iyon. At ngayon, magpaparamdam lamang siya bigla?
At paano niya naman nabayaran ang gown ko na worth 20,000? Saan na naman kaya siya
kumuha ng pera? Isip ni Pia habang inaalalayan siya ni Ian at sila'y naglakad
patungo kung san pinark ni Ian ang kanyang kotse.
Pinagbuksan siya ng asawa ng pinto at wala sa loob siyang pumasok.
Pagkatapos ay pumasok na din si Ian sa kabila.

Sa loob ng sasakyan...
Hindi muna binuhay ni Ian ang makina ng kotse niya, hindi niya din tiningnan si
Pia. Alam niyang kailangan nitong mag-isip at di dapat gambalain. Baka mapagalitan
pa siya. Hinihintay niya lamang kung kailan ito magsasalita.
"Si mama..." bulong ni Pia, nakatutok sa kanyang mga palad na nakapahinga sa

kanyang mga binti.
Kinuha ni Ian ang isa niyang kamay at dinala ito sa mga pisngi niya. "Wag mo nang
isipin kung anumang iniisip mo, kasi alam ko na nasasaktan ka."
Tiningnan siya ni Pia. Hindi na ito nagsalita muli. Yumuko siya at binawi ang
kanyang kamay.
Doon na binuhay ni Ian ang makina ng sasakyan at pinaandar ito.
Planosana ni Ian na i-treat sa labas si Pia pero nag-iba ang isip niya. Alam niyang
kailangan din ni Pia ng panahon muna ngayon. Lalo na't alam niyang nahihirapan
siyang tanggapin ang mga sinasabi nung babae kanina sa counter.
Pagkatapos ng isang oras na pagmamaneho pauwi, nakarating na sina Ian at Pia sa

mansion.
Pagpasok ng kotse sa gate pa lamang ay natatanaw na nila na may isang itim na

kotseng naka-park sa harap ng malaking pintuan ng mansion.
Kinabahan si Pia.
Naramdaman ni Ian iyon kaya kinuha niya uli ang kamay ni Pia at hinawakan ito sabay
sabing, "don't worry. I'm here. Okay?"
Tumango si Pia.
Lumabas si Ian at pinagbuksan si Pia ng pinto. Paglabas niya ay kinuha niya ang
kamay nito at magkahawak kamay silang pumasok sa mansion.
Mas lalong bumilis ang pagtibok ng puso ni Pia.
Baka si mama ito. Isip niya.
Pero bago sila pumasok ay huminga muna ng malalim si Pia. Si Ian naman ay mas
lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kanyang kamay.
"I'm here," Ian mouthed.
Ngumiti si Pia at pinilit iyon na manatili sa mga bibig niya.
Dumaan sila sa sala pero walang tao. Wala doon ang kanyang mga anak, at wala din
doon ang crib ni Maggie.
Nagsimula nang magtaka si Pia.
Mamaya ay dumating si Brennan na tumatakbo at may dalang laruan na kotse. "Mom!

Dad! Lola is here!" masaya nitong pahayag.
Binitiwan ni Ian ang pagkakahawak sa kamay ni Pia at inakbayan siya. Bago sila
nagpatuloy na maglakad ay hinalikan niya muna ang ulo nito.
"Wag ka nang kabahan," bulong niya. At hinalikan ito sa labi.
Si Brennan naman ay tumakbo paakyat sa kwarto niya.
Nagtungo sila ni Ian at Pia sa silid-kainan at parehas silang nagulat sa nakita.

"Dad?" sabi ni Ian nang agad na mamukhaan ang naka-side view pa lamang na matanda.
Umiinom ito ng kape habang nagbabasa ng diyaryo. Pagkarinig nito sa boses ni Ian ay
tiningnan niya ito, saka ngumiti.
"Son," at binitawan nito ang hinahawakang dyaryo tapos tumayo saka niyakap si Ian.
Bahagyang humiwalay si Pia kay Ian dahil alam niyang hindi siya gusto ng ama nito.
"Anong ginagawa
niyo rito?" sa boses ni Ian ay parang may bahid ng pananabik.
Akala ko si mama. Isip ni Pia. At mas lalo siyang kinabahan dahil si Mr. Chua pala
ang naroroon. Ano na naman kaya ang gusto nito? Manggugulo na naman ba ito?
Dumating naman si Veronica na nakasuot ng apron at may dinadalang mainit na pyrex

ng baked spaghetti.
"Nandito na pala kayo, hali na kayo. Umupo na at tayo'y kumain na, ha?" sabi nito
at tinanggal ang apron. "Ineng, dalhan mo nga ako ng limang plato rito." Sabi niya
sa malapit na katulong.
Hindi alam ni Pia kung saan siya lulugar kaya'y nag-isip siya ng magandang dahilan
para umalis.
"Excuse lang po, pupuntahan ko po muna si Maggie," paalam niya at tumalikod.
Pero nahinto siya nang magsalita ang ama ni Ian. "Hija..."
Pumikit siya, kinakabahan pa din. Ayaw naman niyang bastusin ang matanda dahil ama
pa rin naman iyon ni Ian, kaya hinarap niya ito.
"Po?"
Ngumiti ito sa kanya. "Sit down and let's eat together, as a family."
As a family? Tanong ni Pia sa sarili. Hindi alam kung masisiyahan sa sinabi ng ama
ni Ian o maguluhan.
Tumango ito.
Nilapitan siya ni Ian at iginiya paupo sa tabi nito. "Just go with it." Bulong pa
nito sa tenga niya at pagkatapos ay hinalikan.
Habang kumakain at masayang nag-uusap sina Ian at ang mga magulang nito, nanatiling
tahimik si Pia at tahimik na nagdadasal na sana lamunin siya ng lupa. Naa-out of
place na siya. At pakiramdam niya'y nahihirapan ang tiyan niyang tunawin ang mga
kinain niya.
Hindi pa naman siya naka-dalawang plato ng baked spaghetti, hindi pa nga umaabot sa
kalahati ang nakain niya eh.
"Pia," narinig niyang tinawag siya ng kanyang soon-to-be father-in-law na isip

niya'y hindi siya gusto.
She choked. "Po?"
Ngumiti si Mr. Chua. "Pwede ba kitang makausap? In private?"
Tiningnan ni Ian si Pia na diretsong nakatingin sa mga mata ni Mr. Chua. Sa ilalim
ng mesa, hinawakan ni Ian ang kamay ni Pia. Pinaparamdam niya dito na magiging okay
lamang ang lahat.
"S-sige po." Sabi niya at hinay-hinayng tumayo.

Nagtungo sila sa may pool.
"Ano kaya ang gagawin ni dad?" tanong ni Ian sa kanyang ina.
Ngumiti ang kanyang ina. "Your dad has finally thought about everything and he
plans to talk to Pia and apologize for everything."
Nagulat si Ian at nasiyahan sa narinig. Napangiti na lamang siya at nagpatuloy sa

pagkain sa kanyang baked spaghetti nang dumating si Manang Fe at karga-karga si
Maggie.
Tumayo naman agad si Ian at kinuha ang bata mula kay Manang Fe. "Hello, baby."
"Naku, ang laki na ng apo ko." Sabi ni Veronica at tiningnan ang batang karga-karga
ni Ian. "Ano ba ang pangalan niyan?"
"Margaret Chua po ma," nakangiting sagot ni Ian at pinaglalaro ang mga maliliit na
kamay ng bata.
"Bagay na bagay ka talagang maging ama, anak," pahayag ni Veronica. "And she's the
prettiest kid I've ever seen."
"Gusto niyo po bang kumarga?"
"Pwede ba? Naku! Parang nakalimutan ko na kung paano kumarga ng bata." Natatawa at
nahihiyang wika ni Veronica.
Ngumiti si Ian. "Hindi naman po malikot si Maggie, unlike Brennan when he was still
a kid."
At masayang kinarga ni Veronica ang bata. And she felt proud while having Maggie in
her arms.
Naglalakad sina Pia at Mr. Chua sa garden malapit sa pool. Wala pang nagsasalita sa
kanila.
Nang makakita sila ng bench sa gilid ay umupo si Mr. Chua at inimbitahang umupo sa
tabi niya si Pia.
Nang makaupo na sila pareho, huminga muna ng malalim ang matanda bago nagsalita.
"Pia," paunang sabi nito.
"Opo," sagot ni Pia.
"I know medyo naging hadlang ako sa pag-iibigan ninyo ni Ian. At pinilit kong
ikasal sila ni Joey noon kahit alam kong mahal na mahal ka ni Ian...
"Alam kong mahal na mahal ka ng anak ko at mahal na mahal mo rin siya. Pero umepal
ako at isiningit si Joey...
"Pero lubos kong pinagsisihan ang mga pinaggagawa ko. Naalala mo pa noong una kang
dinala ni Ian sa bahay? Nung ipinagbubuntis mo pa lamang si Brennan? Agad kitang
nagustuhan. Dahil alam kong mapapasaya mo ang anak ko...
"Pero nung nalaman kong umalis ka at kung bakit iniwan mo ang anak ko at ang
totoong rason kung bakit nabuntis ka, nagalit ako. Galit na galit ako hindi kay Ian
kundi sa iyo. Alam ko medyo unfair ako. Pero sa araw na dinala ka ni Ian sa bahay
ay alam kong mahal niyo na ang isa't isa. Kaya ako nagalit saypo dahil di mo yun
ipinaglaban...
"Kaya nung bumalik ka sa buhay niya, ginawa ko lahat nang makakaya ko hindi lang
kayo magkatuluyan. At nasiyahan ako nung nalaman kong may nangyari sa kanila ni
Joey. Ayaw ko lang naman kasing masaktan ulit ang anak ko. Siguro naman alam mo ang
pakiramdam ng magulang na pinoprotektahan ang anak...
At nagsimula na itong umiyak. Hindi nagsalita si Pia, pero naiiyak na din.
"Nagbago lahat nung nalaman kong nagsisinungaling lamang si Joey. Pero nagalit
naman ako nung nalaman kong patuloy niya'ng ipinaglalaban ang pag-iibigan ninyong
dalawa...
"Sa araw na sinabi ni Ian na ipaglalaban ka ni Ian, I know he mean it. Alam kong
ipaglalaban ka niya hanggang kamatayan at hindi siya magpapapigil sa kung sino man
ang humadlang, even his own father. Mahal na mahal ka ng anak ko, Pia...
"And I realized how much of a fool I am, how stupid I am for trying to stop my son
for finding his own happiness. Ginagawa ko lahat ng mga ito because I am protecting
him, pero hindi ko na namalayan na ako nap ala ang mismong nananakit sa kanya. By
not supporting his decisions. Nakalimutan kong malaki na si Ian at may anak na
siya, I was too over-protective sa anak ko...
"And now that I realized I was wrong, I'm here to say sorry and apologize for
everything that I have done and caused you. Alam kong hindi sapat ang pagso-sorry
kaya hayaan mo akong bumawi. Kaya nga sinabihan ko si Veronica na kami nalang ang
mag-sponsor sa gown mo, that's why she paid for your wedding gown yesterday. I know
you would look good on it," at hinawakan niya ang kamay ni Pia na nakapahinga sa
mga binti nito.
Napangiti si Pia kahit umiiyak. "Kayo po pala ang nagbayad ng wedding gown ko?
Akala ko po kasi ang ina ko."
Ngumiti si Mr. Chua. "Pia, noon ko pa sana sinabi ito. Welcome to the family." And
he opened his arms while saying that. Lumapit naman si Pia at niyakap niya ang
matanda.
Mas lalong naiyak si Pia sa sinabing iyon ni Mr. Chua, at dahil dito ay hindi siya
makapagsalita sa sayang nararamdaman.
"Shh, shh, taha na." sabi ng matanda habang hinahaplos ang buhok ni Pia.
"H-hindi niyo po alam kung g-gaano ako pinasaya," nauutal na sabi niya sabay
singhot ng sipon.
Tumawa ang matanda at kumawala sa pagkakayakap sa kanya. Hinarap niya ito at inayos
ang mukha, binigay niya kay Pia ang kanyang panyo.
"I hope it's not too late to say this, I give you my blessings."
At natawa si Pia at niyakap ulit ang matanda.
Hindi nila namalayan na paparating sina Veronica at si Ian na karga-karga ang anak
nila.
Tumayo si Mr. Chua at hinawakan ang maliit na kamay ni Maggie sabay sabing, "Hindi
ka nagkamali sa pagpili anak. And I knew you two would make such cute babies."
Natawa ang lahat sa sinabing iyon ni Mr. Chua.
"Paano ba yan, Pia. Huli na ba para mamanhikan kami sa iyo?" dagdag pa ni Mr. Chua
at hinarap niya si Pia.
Natawa ulit si Pia, pati na din sina Veronica at Ian. Nakitawa na din si Maggie.
_______________
4 more chapters and we're done.
*clap clap clap* super successful ng story na ito, salamat sa inyo lahat. If it
weren't because of you guys, hindi tayo aabot ng 3 million reads.
a million times 3 thanks to you guys. :****
79 - THE WEDDING
MONOLOGUE NI PIA
Parang kailan lang nung boss ko pa si Ian at sa kanya pa ako nagtatrabaho. Parang
kailan lang din nung nadamay ako sa problema ng ina ko at maingay akong nagdadasal
sa rooftop ng building ng kompanya kung saan ako nagtatrabaho at akala ko'y
sinasagot ako ng panginoon pero ang boss ko pala yung sumasagot sa akin. Aksidente
niyang narinig ang pagda-drama ko.
Kaya ayun, pinahiram niya ako ng pera. Di ko naman alam kung paano siya babayaran
pero it was a matter of life and death kasi, buhay ng ina ko ang pinag-uusapan. At
kahit minsan hiniling ko na iba nalang ang ina ko, di ko maitanggi na mahal ko ang
mama ko.
At nang si sir naman ang namroblema, sa akin siya lumapit. Ayoko sanang gawin yun
kasi gusto niyang magkaanak daw. Malay mo pinagti-trippan lang ako ng taong iyon
diba? Edi wasted ang virginity ko? Pero nakita ko naman na wala na talaga siyang
ibang option kaya sumang-ayon ako. Okay na din yun kasi sabi niya bayad na raw ako
sa utang ko at may benefits pa.
Okay na eh. Okay na lahat.
Smooth yung pagbubuntis ko. At bonus pa! Ang sweet ni Ian sa akin.
Sa panahon ng pagbubuntis ko kay Brennan, at sa bawat pagsu-sweet ni Ian sa akin,

may naramdaman akong iba-di ko pa naramdaman noon.
Pilit kong binubura sa isipan ko noon na hindi ako pwedeng magdevelop ng feelings
kay Ian dahil part lang iyon ng proseso ng pagbubuntis ko. At bilang ama, karapatan
niyang alagaan ako habang nasa loob pa ng tiyan ko ang bata-ang pambayad sa utang
ko, the payment of my debt.
Pero noong sabi niyang magpanggap kami na mag-asawa dahil trip niya, doon ko na
nakumpirma na mahal ko na talaga siya. At alam ko na mahihirapan akong kalimutan
siya pagkatapos kong manganak.
At sa tuwing naga-I love you siya sa akin, finefeel ko naman. Feel ko haba ng hair
ko. Ang gwapo niya kasi, at mahal ko siya. At feel ko totoo yung mga pinagsasabi
niya kaya ayun, mas nahulog ako sa kanya.
Aware naman ako na di talaga kami bagay. Magkaiba kasi mundo namin. Mayaman siya,
mahirap ako. Boss siya, empleyado lang ako. Langit siya, lupa ako.
Pero hindi ko inaasahan na iiba ang direksyon ng hangin, kasi sabi niya na kasi na
mahal niya na ako. Mas humaba pa buhok ko noon.
Ikaw ba naman ang pagsabihan na mahal ka na ng taong mahal mo na super gwapo at hot
at parang all-in-one na na mukhang demigod? Aayaw ka pa ba? Aatras ka pa ba?
Sasabihin mo pa bang: "What? That's absurd. Trabaho lang to. Walang seryosohan."?
Sasabihin mo pa ba?
Siyempre, lahat naman tayo may malanding side. Kaya hindi na ako nagpakipot, go na
din ako. Mahal na mahal ko na siya.
At sa bawat araw na magkasama kami simula nung nagkaaminan na kami, mas lalo siyang
naging sweet sa akin, mapag-aruga, at mas lalong nahulog ang loob ko sa kanya.
Hindi lang ang loob ko, pati ang laman ko. Chos. Kaya binayayaan ulit kami ng isa
pang baby.
Parang kailan lang naman nung kailan maligaya na kami, may mga epal. At dahil sa
epal na iyon, may nawala sa amin ang pangalawang anghel namin.
Kaya ayun, nang nag-offer si Jam na sumama ako sa kanya sa States, nagdalawang-isip
ako pero sumama talaga ako. Gusto ko nang magbagong buhay. Nabulag ako noon sa sama
ng loob. Kasi naman si Ian walang nagawa, kung may ginawa siya, edi sana tatlo ang
anak namin ngayon.
Anyways, parang sinadya iyon ng Diyos dahil may ibang plano siya para sa amin. Kaya
pinagtagpo niya kami sa unang araw pa lang ng pagbalik ko sa Pinas.
At basta, marami na ang mga nangyari.
Akala ko talaga na hindi kami para sa isa't isa, na pinagsiksikan ko lamang ang
sarili kong magkatuluyan kami.
Pero eto na ako ngayon, ang ganda-ganda, nakasuot ng puting gown, at ang ganda-
ganda ko sa make-up ko.
Sino baa ng mag-aakala na kami pa din ni Ian ang magkakatuluyan in the end?
Sa lahat ng mga nangyari sa amin, sino pa ang mag-aakala na mapapatawad ko pa siya?
Sa tagal ng panahong nawala ko, sino ang mag-aakala na pinaghahanap pala ako ni
Ian? Di niya ako nakalimutan? Hindi niya ako pinalitan?
Marami akong natutunan sa chapter na ito ng buhay ko. Simula sa chapter na

nagkakilala kami ni Ian, hanggang sa chapter ngayon.
Isa na dito ay hindi imposible na magkatuluyan ang dalawang taong magkaiba ang
mundo.
Pangalawa, kung mahal mo ang tao, make the most of every day.
Pangatlo, kung may problema, wag mong takbuhan. Pag-usapan iyon. Wag nang maghintay
ng anim na taon bago pag-usapan dahil gaya ng pagkain, mapapanis na siya, mawawala
na ang crispiness. Kung pwede pang pag-usapan, pag-usapan. Kasi sayang lahat ng
pinagdaanan niyo kung isang problema lang, magpapatalo ka.
Pang-apat, kung mahal mo ang tao, ipaglalaban mo.
Naputol ang pagre-reminisce ni Pia sa mga nakaraan nang may marinig siyang katok sa
pintuan.
Nasa loob siya ng isang hotel room, kung saan siya minake-upan at kung saan din
siya natulog kagabi.
Today's their big day.
At ang ganda-ganda niya sa suot.
Handang-handa na siya sa kasal nila ni Ian mamaya. Naghihintay na laman siyang

pumasok si Max at sabay silang pupunta sa simbahan.
Oo, imbitado si Max, siyempre. Dahil matagal nang missing in action ang mama ni Pia
ay si Max ang rinequest niyang sumama sa kanya sa paglakad sa aisle.
Napangiti siya.
Baka si Max na ito.
Tumayo siya at hinawakan at itinaas ang palda sa harapan para di matapakan.
Tinungo niya ang pinto para pagbuksan ito dahil naka-lock naman ito.
"Max?" tawag niya habang humahakbang palapit sa pintuan.
Bubuksan na sana niya ito at nang pagbukas niya ay parang may pumipigil sa kabila
para di mabuksan ang pinto.
"Max? Ikaw ba yan?" tanong niya.
"Mahal, ako ito." Narinig niya ang boses ni Ian.
"Oh? Ano pa ang ginagawa mo dito?" tanong ni Pia at pilit binuksan ang pinto pero
pinipigilan iyon ni Ian. "Ano ba? Ba't ayaw mong buksan ko?"
"Ganito nalang mahal. Kasi sabi nila, the groom should never see the bride before
the wedding. Kahit sabi-sabi lang siya, mas mabuti nang sumunod tayo diba? Wala
namang mawawala kung maniniwala tayo diyan eh."
Natawa si Pia. "Ikaw talaga, mahal. Bakit nandito ka pa? Diba you should be in the
church waiting for the bride to arrive?"
"Kanina pa kaya kita hinihintay, ang bagal mo. Naisipan kong puntahan ka muna rito.
Atsaka may ibibigan ako sa iyo," sabi niya.
"Ano?"
"Kiss muna," sabi ni Ian sabay smirk.
"Ano ka ba? Ayaw mong magkita tayo pero gusto mong ikiss kita?"
"Indirect kiss. Eto, kamay ko," at pinasok ni Ian ang kanyang kamay. "Halikan mo
ang kamay ko, atsaka ko siya hahalikan."
"Loko ka talaga, Chua, ano? Pinagsasabi mo? Naka-shabu ka ba?"
"Mahal naman, wag ka na kasing mag bad girl, araw na araw ng kasal natin oh.
Pagbigyan mo na kasi ako."
"Ikaw talaga. Maghintay ka nalang pagkatapos ng kasal, mahal."
"Honeymoon? Eh iba na naman yun eh, gusto ko ng pampalakas loob. Kinakabahan kasi
ako mamaya. Ang daming taong naghihintay sa atin. I've never been this nervous my
whole life."
Ngumiti si Pia at kinuha ang kamay ni Ian saka hinalikan ito.
"Kuntento?" tanong niya dito.
"Opo," at binawi ni Ian ang kamay atsaka hinalikan kung saang banda hinalikan iyon
ni Pia. "Pia?"
"Chua."
"Excited ka na bang maging official na Mrs. Ian Chua?"

Kinilig naman si Pia. "Kinakabahan na nga din ako eh."
Narinig ni Pia ang boses ni Max. "Pare, nandito ka pa? Tumawag na si Jam, sabi niya
hinihintay na raw kayo ng mga tao doon. Biro pa ni Mr. Chua ay baka inuna na ninyo
ang honeymoon."
Natawa si Pia.
"Sige, bro. Take care of Pia ha? Una na ako," paalam ni Ian. "See you, Mrs. Chua."
"I love you." Sabay pa nilang bigkas.
"Ano ba kayo, ang corny niyo!" suway ni Max atsaka itinulak ang pinto. "Oh Pia-"
Natigilan si Max nang makita niya si Pia.
Namilog ang mga mata.
"Ano?" -Pia.
"Wow, Pia. Parang gusto kong agawin ka kay Ian ha," biro ni Max. "Parang mas
dumadami pa ang male hormones ko sa ayos mo."
"GAGO!" natatawang wika ni Pia. "tara na nga."
"After you, my lady." Sabi ni Max.
Hindi pa sila nakalabas sa silid ay bumalik si Ian.
"Mahal!" sabi nito. "may nakalimutan ako."

"Ano?"
"Eto," at pinasok niya ang kamay niya at may binigay na card kay Pia.
Card na naman? Napangiti si Pia nang maalala ang mga nangyari noong araw na
nagpropose sa kanya si Ian.
Kinuha niya ito.
At binuksan.
I have a surprise for you. Ang nakasaad sa sulat.
"Ano na naman kaya ito?" tanong ni Pia kay Max.
Ngumisi na lamang si Max. "Abangan natin."
MONOLOGUE NI IAN (habang naghihintay sa pagdating sa bride)
All my life, I've never been this happy, excited, and nervous at the same time.
It never occurred to me na kami ang magkakatuluyan ni Pia. I never expected na

mamahalin ko siya.
I'm too confident noon na hinding-hindi ko siya tulad niya. Although she's sexy and
pretty and smart. And she's way too different from Lyca.
Hindi ko inakala na ipaglalaban ko ang nararamdaman ko para sa kanya. At dahil

dito, pati mga magulang ko ay kinaya kong talikuran para sa kanya.
Hindi ako yung tipong sweet sa babae dahil feeling ko it's so gay. Pero hindi ko
alam kung bakit pagdating sa kanya, pakiramdam ko iba akong tao. Kampanteng-
kampante akong magsweet-sweetan sa kanya.
At dahil sa I care about what she thinks of me, naisipan kong gumawa ng mga
surprises.
Wala naman talaga sa plano yung pagpapanggap naming mag-asawa pero naramdaman kong
malapit na siyang umalis, at gusto kong maramdaman kung paano ang maging asawa
niya.
Mabuti naman at sumabay siya.
At doon ko naramdaman ang kanyang pag-aaruga, at pagmamahal. Alam ko namang hindi

na siya nagpapanggap. Nararamdaman ko din naman na mahal niya na ako. At alam ko na
ding mahal ko na rin siya.
Pero dinadahan-dahan ko ang lahat, para naman di siya mabigla at baka iwan ako
pagkapanganak niya.
Noong
iniwan niya ako, pinagsisihan ko na wala akong ginawa noon. Pinagsisihan ko na
hinayaan kong mawala ang pangalawa naming anak. Alam kong kasalanan ko ang lahat.
Kaya pinahanap ko siya. Pero di ko siya mahanap-hanap. Hindi ko alam, pero isip
ko'y sign na iyon para kalimutan siya.
Akala ko makakalimutan ko na talaga siya dahil naging abala na ako sa trabaho at sa

anak ko, wala na akong oras na isipin siya.
Pero mali ako.
Habang lumalaki ang anak namin, mas naaalala ko siya habang pinagmamasdan ang anak
naming lumaki. Lalo na noong nakita niya ang picture naming dalawa ng ina niya, at
hindi ko alam na linigpit niya iyon.
Sa murang edad, napansin ng anak ko na mahal ko pa ang nanay niya. Kaya pinalabas
ko nalang na patay na ang ina niya, kasi gusto kong kalimutan siya ni Brennan.
Nag-iba ang lahat nang dumating si Karmin.
At tama nga ang hinala ko na there's something fishy about Karmin. Siya pala si
Pia.
At nang malaman kong siya si Pia, ginawa ko ang lahat makuha siya at bumalik siya
sa akin. Whatever it takes.
Marami akong natutunan sa mga nangyari sa amin.
Una, kung mahal mo ang tao, sabihin mo kaagad.
Pangalawa, kung may magagawa ka, gawin mo. Wag kang magpakaduwag.
Pangatlo, don't let time slip away. If luck and destiny are knocking on your door,
pagbuksan mo and let them in. Wag kang 'LET IT BE'.
Pang-apat, kung mahal mo ang tao, wag mo siyang pakawalan at gawin mo lahat wag
lang siyang mawala.
Pang-lima, wag mo nang hintaying mawala pa sa iyo ang mahal mob ago mo isiping
ipaglaban siya. Wag ka nang sumunod sa sinasabi nilang, "if you love someone, let
her go. If she comes back, she's yours", dahil kung mahal mo ang tao, you will
never let her go before thinking that she's for you.
At pang-anim, treat your girl right at wag na wag kang mangangaliwa. Kasi minsan ka
lang makahanap ng taong para sa iyo.
I've learned a lot.
And now, I'm standing here, waiting for my bride to come with a hundred of people
waiting and are willing to witness our 'pag-iisang dibdib'. Minsan na namin tong
ginawa, pero narealize ko na every girl deserves to have her dream wedding. At
dahil kaya kong ibigay ang dream wedding ng Pia ko, hindi koi to ipagkakait sa
kanya.
Lalo na ngayong may surpresa pa ako.
Lumingon ang mga taong nakaupo na sa mga upuan sa labas, hudyat na dumating na si
Pia.
Napangiti na lamang si Ian habang iniisip ang surpresa niya para sa pinakamamahal
niya.
Parang celebrity si Pia na inaabangan ng mga maraming tao at maraming camera dahil
nasa loob pa lamang siya ng kotse ay may mga tao nang sabik na sabik sa paglabas
niya.
Kinakabahan niyang hinawakan ang bouquet niya habang hinintay si Max na pagbuksan
siya ng pinto.
At nang bumukas ang pinto, tinanggap niya ang braso ni Max.
Handa na siya!
It's now or never!
Hindi niya na mabilang kung pang-ilan na siya huminga ng malalim.
"Ang ganda-ganda ng mapapangasawa ni Mr. Chua," naririnig niyang pagbubulong-

bulungan ng mga babae.
"She's so pretty," narinig niya namang bulungan ng mga lalaki sa gilid.

Napangiti siya sa mga compliments na naririnig niya.
"Pia," sabi ni Max.
Inangat niya ang ulo at tiningnan si Max.
Ngumiti siya.
"Sir," sabi ni Max at tiningnan ang matanda sa harapan nitong masayang tinitingnan
si Pia. "Would you do the honor?"
Naguguluhan si Pia kung ano ang pinaggagawa ni Max.
"Ano ang ginagawa mo?" pabulong na tanong ni Pia kay Max.
"Pia, meet Mr. Wang, your father." Nakangiti at pormal na sabi ni Max saka binigay
sa matanda ang kamay ni Pia.
Hindi naman makapagsalita si Pia sa gulat at sa saying nararamdaman.
Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman.
Ngumiti ang kanyang ama. "I'm sorry for everything, my dear Sophia. Pinagsisihan ko
lahat ng ginawa ko sa inyo ng ina mo. Matagal kitang hinanap. Mabuti nalang at
tinawagan ako ni Ian, ng asawa mo!" at niyakap nito ang anak.
"Ah, mamaya na po ang drama ha? Kasi marami na po ang naghihintay sa atin sa loob,"
sabi ni Max.
Tumawa sina Pia at Mr. Wang.

Umayos na sila.
Umayos na sila sa gitna.
Si Pia naman ay hindi mapigilan ang pagpatak ng mga luha.
Mabuti nalang waterproof ang gamit ng bading kanina na make-up sa kanya dahil alam
nitong hindi maiiwasan ang pag-iyak kasi araw ito ng kasal niya.
"You're so pretty like your mom, Sophia." Bulong ng kanyang ama.
Ngumiti si Pia. "Ngayon ko lang din po napansin, mas hawig po tayo."
At saka sila nagkatuwaan.
Nagsimula nang tumugtog ang kanta para sa bridal march.
"Sigurado ka na ba dito sa lalaking ito?" tanong ulit ng kanyang ama.
"Wala na pong choice eh, dalawa na ang anak namin." Bulong pabalik ni Pia.
"Ano? Anak naman, alam kong may pagkakamali ako. Pero bakit mo nagawa yan?
Papatayin ko yang ian na yan pagkatapos ng kasal niyo."
"Pa naman, wag kang mg-alala. Ginusto ko naman yun eh," bulong ni Pia sabay tawa.
"Sophia Monique Villaflores Wang!" suway ng kanyang ama.
"Sophia Monique Villaflores Wang-Chua na po yan mamaya, pa," dagdag pa ni Pia.
"Mana ka talaga sa akin, mahilig magbiro."

"Hindi naman po ako nagbibiro eh."
"Sus. Basta, pagkatapos ng honeymoon nyo, gusto kong kilalanin namin siya ng ina
mo."
"Hindi naman po yun posible kasi di ko na mahanap si mama."
"Ano? Eh kasama naman kaming pumunta dito ha?"
"Po?" gulat na tanong ni Pia, pabulong pa din.
Ngumiti ang kanyang anak. "Surprise."
"Nagkabalikan po kayo?"
Tumango ang kanyang ama.
Patuloy sa pagbubulungan ang mag-ama habang naglalakad palapit sa altar kung saan
hinihintay ni Ian ang kanyang magandang bride na si Sophia.
Nang dumating na sila sa altar, bago binigay ni Mr. Wang si Pia kay Ian, may sinabi
siya dito.
"We need to talk." Sabi niya.
Ngumiti lang si Ian at magalang na tinanguhan ang future ama niya.
Nasa gitna na sila ng altar.
Habang may kung anu-anong sinasabi ang pari, may sinabi si Pia.
"Marami kang walang sinabi sa akin ha," sabi niya.
"A real gentleman keeps secrets to her lady if it involves surprising her," bulong
ni Ian.
At umabot na sa punto na kailangan na nilang magpalitan ng panata.
May kinuha si Ian sa loob ng kanyang bulsa. "Sinulat ko talaga kasi baka sa sobrang
kaba, ma-blanko ako kung mag-impromptu ako dito." At tumawa siya.
Nang makuha na niya ang kinukuha niya, binasa niya ito habang ang isang kamay ay
hawak-hawak ang kamay ni Pia.
"Sophia, I vow to not let one day slip not telling you how much I love you. I vow
to be part of your life. I vow to understand you especially on days when you're as
complicated as math problems back when I was still in college. I vow to cry with
you even when I don't know why you're crying. I vow to help you look for the things
you can't find. I vow to give you cute babies. I vow to be here when you need me or
not. I vow to watch horror movies with you. And most importantly, I vow to love you
in sickness and in health, for richer or for poorer, in happiness and in sadness,
from this day forward, until the last day of my life."
Naiyak si Pia and at the same time natawa sa vows ng kanyang asawa. Hindi niya
inaasahan iyon. Sobrang sweet at seryoso pa naman ng napag-isipan niyang vows.
Kasi magi-impromptu si Pia.
"I vow to be the one to prepare your suit and tie for work every day. I vow to
support you in every decision we make in our daily lives. I vow to not nag at you
especially when you're tired from work, to give you what you need, and to do my
duties as your wife. I vow to not let you think that you've made the wrong decision
to marry me. I vow to go after you when you leave me. I vow to be here as your best
friend, your adviser, your lover, and your wife. I vow to be with you until the end
of time, until our hair turns gray, until wrinkles show in our faces, until we need
to use walking cane as support. I vow to love you now, until the end of time."
At di napigilan ni Ian ang pagpatak ng kanyang mga luha.
"I love you," Ian mouthed.
She smiled. "I love you most," she mouthed back.
May kung ano pang pinagsasabi ang pari sa harapan.
Namalayan na lamang nila nung itinaas nito ang dalawang singsing habang
nagsasalita.
At pagkatapos nito ay kinuha ni Ian ang isa para kay Sophia, at habang sinusuot ito
sa daliri niya...
"I give you this ring as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on
your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a
reminder of the vows we have spoken today, our wedding day." Sabi ni Ian.
"I give you this ring as a symbol of my love and faithfulness. As I place it on
your finger, I commit my heart and soul to you. I ask you to wear this ring as a
reminder of the vows we have spoken today, our wedding day." Sabi rin ni Pia.
"You have for each other special rings-symbols that love is the most precious
element in your life together. He ring has no beginning and no ending, which
symbolizes that the love between you will never cease. You have placed these rings
upon each other's fingers as a visible sign of your vows this day, which will make
you husband and wife." Wika naman nung pari. "And now, by the power vested in me, I
hereby pronounce you husband and wife. You may now kiss your bride."
Paghalik ni Ian kay Pia ay nagtilian ang mga tao.
Sinulyapan ni Pia kung saan nakaupo ang ama niya, at nagulat siya nang makitang
humihikbi ang ina niya. Kahit nabigla siya at ngayon niya lamang ito nakita for so
long, nasiyahan pa din siya dahil narito ang mga magulang niya sa araw ng kanyang
kasal.
At ang mga magulang naman ni Ian ay masayang nakatingin sa mga bagong kasal.
Okay na lahat, wala nang epal. Wala nang pwedeng maghiwalay sa kanilang dalawa.
"Ladies and gentlemen, Mr. and Mrs. Ian Chua."
________________________
pagpasensyahan nalang kung hindi gaanong bongga :((( mas gusto ko kasi sa
simple. :)
worth it ba ang wait? o hindi? hindi? </3
80 - THE HONEYMOON
Tapos na ang kasalan at ang programa sa reception area. Nauwi na lahat ng guests.
Nasa mansion lamang nina Ian ang reception. At nang wala nang tao doon, nang umuwi
na ang lahat, nanatili doon ang pamilya nina Pia at ni Ian.
Nakaupo si Ian sa sofa at ang nakaupo sa kanyang kanang paa si Maggie at si Brennan
naman sa kaliwa. Nagtatawanan sila ng kanyang ama at ng ama ni Pia na ngayo'y
father-in-law na niya. Ikinuwento ng kanyang mga ama ang mga kasanayan nito sa
kanilang mga kasal noon.
"Naalala ko pa noon na pagod na pagod na talaga akong mag-entertain sa mga bisita

at gusto ko nang i-fast forward sa honeymoon kaya nagtago ako sa mga bisita.
Hinanap ako noon nina Isabel," sabi ng ama ni Pia at tinutukoy nito ang kanyang
ina.
Tumawa si Mr. Chua at si Ian.
"Ako naman, kahit nasa reception pa rin kami, hinila ko si Veronica at dinala ko
siya sa kwarto dahil dito din naman ang reception nung kasal namin," bahagi ni Mr.
Chua sa lahat.
"Wow dad, I didn't knew you were into quickie," biro ni Ian at sila'y nagtawanan.
Dumating ang ina ni Ian at ni Pia, magkasabay.
"Gentlemen, ano'ng pinagtatawanan natin?" tanong ni Isabel, ina ni Pia.
Umayos ang ama ni Pia. "Ah wala, I told them our story when we got married."
Ngumiti si Isabel at tumabi sa kanyang ex-asawa, "paano ba yan, ikakasal na ulit

tayo?"
"Ano?!" gulat pero masayang tanong ni Veronica at tumabi sa kanyang asawa.

"Ikakasal kayo ulit?"
"Aba siyempre," at hinarap ni Isabel ang asawa niya, "dapat lang. I deserve it." At
ginawaran niya ng halik ang ex-asawa at current fiancé niya.
"Hi, everyone. How do I look?" tanong ni Pia at siyang dahilan ng pag-uusap ng

lahat at silang lahat ay tiningnan si Pia.
"Wow mom, you look so pretty in that dress," pangunang komento ni Brennan.
"Tita-" tiningnan niya si Veronica, "I mean, this is mommy Veronica's gift." Sabi
pa niya sabay ikot.
It was a simple white dress na tagos mga 5 inches above her knees. It was plain and
simple, tube-type, at may mga accent sa dulo nito. Mga maliliit na mamahaling
sequins. Fit na fit ang dress sa katawan niya and her body curves are visible.
"I bet Ian's getting a hard on," biro ni Isabel at tiningnan ang son-in-law.
Tumawa ang lahat, sinuway naman siya ni Pia.
"Ma! May mga bata!" natatawang suway ni Pia at tumabi siya sa asawa niya at kinuha
niya si Maggie mula rito. "Hello baby, missed mommy?"
"Ako hindi mo tatanungin, mahal?" tanong ni Ian na para bang sila lang ang mga tao
doon, wala ang kanilang mga magulang. He's flirting with his wife.
Ngumiti naman si Pia.
"Aysus kayong dalawa," suway ng ama ni Pia. "Oh, Ian, ngayo'y nandito na si Pia at
kumpleto tayo, mag-uusap tayo." At sumeryoso si Mr. Wang.
"Opo."
"Pa, i-interrogate niyo po ba ang asawa ko?" tanong ni Pia.
Pero hindi siya pinansin ng ama. At halatang-halata ang pagkaseryoso nito.
"Alam kong I'm not a good role model, a good father, and a good husband. At dahil
diyan, takot akong baka katulad ka sa akin." Panimula nito.
Wala namang pumigil sa kanya. Ang kanyang ex-asawa ay hinawakan ang kanyang kamay.
"Pero gusto ko munang kunin ng kanilang yaya ang mga bata dahil pang-matanda tong
usapang to," sabi niya.
"Manang Fe!!!" sigaw ni Ian.

Agad namang lumapit ang matanda. "Po?"
"Kunin niyo po muna ang mga bata dahil mag-uusap kami," sabi ni Pia at binigay si
Maggie dito.
At nang makaalis na si Manang Fe ay nagpatuloy na sila sa pag-uusap.
"Ian, gusto ko lang malaman, bakit nauna ang mga bata kesa sa kasal?" tanong ni Mr.
Wang.
Nagkatinginan sina Pia at Ian.
Naisipan ni Pia na hindi sabihin ang totoo dahil alam niyang magugulat ang lahat.
Napag-usapan na nila ng kanyang asawa kung ano ang isasagot kung tatanungin sila ng
kanilang mga magulang nito. Dahil expected naman ang usapang ito.
"Ah kasi po," panimula ni Ian. Linuwagan niya ang necktie at umayos ng pagkakaupo.
"Balak naman po talaga naming magpakasal eh pero may mga complications pa noon kaya
ipinagpaliban lang po muna naming. At tungkol naman po kay Brennan kung bakit siya
nauna, iyon po ay dahil sa sobrang in love naming ni Pia sa isa't isa ay nadala
kami sa panahon at ayun nakalimutan naming mag-proteksyon," sagot ni Ian.
"ANO?!" parang galit si Mr. Wang. "So unexpected baby si Pia?"
"No, no, no, you got it wrong. I mean is, balak naman po talaga namin ni Pia na
magkaanak. We both love kids, diba mahal?" at tiningnan niya si Pia para magkaroon
ng lakas at para di mag-shake ang boses niya. "Basta po, our love story is quite
complicated. At dahil sa ka kumplikado ay hindi namin inexpect na kami ang
magkakatuluyan in the end."
Ngumiti si Pia.
"Ang sweet! Naiiyak ako," pagdadrama ni Isabel.
Pero parang hindi kumbinsado ang ama ni Pia. "Prankahan tayo Ian, sigurado ka bang
kaya mong buhayin ang anak ko? Hindi lang financially? Kasi gusto kong lumaki ang
mga apo ko sa mga nagmamahalan na mga magulang. Ayoko lang matulad kayo sa amin ni
Isabel."
"Opo," diretsahang sagot ni Ian. "Sigurado po akong hindi na kami magkakahiwalay.

At lalaki ang mga anak namin sa mga nagmamahalang mga magulang. I promise that
we'll serve as the best examples for our kids. We will raise them the way they
should be raised. Pupunuin po namin sila ng pagmamahal, susuportaan po namin sila
sa lahat. Gagabayan po namin ang paglaki nila."
Rumelax ng pagkakaupo si Mr. Wang at inakbayan ang asawa, "well, parang wala naman
tayong poproblemahan nito, Isabel?"
"Ikaw naman! Para namang ikakasal pa ang dalawa, kasal na sila. At kahit umepal ka
pa, di mo na mababago dahil kasal na ang anak natin." Sagot ni Isabel.
Nagkatawanan ang lahat.
"Ano ba yan, kumpare, tatapusin na natin tong usapan natin dahil parang excited na
ang dalawa sa kanilang honeymoon." Mungkahi ni Mr. Chua.
"Oo nga po, kanina pa po ako nagkakaroon ng hard on dito sa suot ng asawa ko. Mommy
naman kasi, of all dresses, bakit isang napaka-fitting na dress ang binili mo?"
biro ni Ian at tiningnan si Pia na para bang hinuhubaran niya ito.
"HOY!" suway ni Pia at sinapak siya ng throw pillow na hawak nito. "Ano ka ba!"
Kinindatan naman siya ni Ian.
Tumayo na ang kanilang mga magulang.
"Naku, magiging bantay na naman ako nito for a whole week?" tanong ni Veronica.
"Wag kang mag-alala, mare, tutulungan kita. Ako kay Maggie," sabi ni Isabel.
"Sige sige, ako naman kay Brennan," sagot ni Veronica.

"What about us?" tanong ni Mr. Wang sa mga babae.
Pinagtawanan nalang sila ng kanilang mga asawa pati na ng kanilang mga anak.
Kakarating na nila Ian at Pia sa Batangas, sa resthouse na nabili ng kanilang mga

magulang bilang wedding gift ng mga ito sa bagong kasal.
Ang alam nila ay may caretaker dito, si Mang Ruben, na nakatira malapit lamang sa
resthouse kasama ang kanyang asawa. Wala na itong mga anak dahil namatay ang babae
nilang anak at ang natira nilang lalaking anak ay nasa Mindanao at doon nanirahan
kasama ang asawa at isang anak nito.
Pumasok na sila sa resthouse. Naka-on ang mga ilaw sa loob.
Agad namang nagandahan si Pia sa resthouse dahil hindi ito kalakihan, pero hindi
naman ito maliit.
Kung titingnan siya mula sa labas ay para siyang early 20's ang style. At namangha
sila nang pagpasok nila at nakita nila ang kabuuan ng sala.
Nakaharap ang resthouse sa dagat kaya ang parte ng bahay na nakaharap sa dagat ay
glassed. May glass door din sa sala kung gusto nilang lumabas at magpunta sa dagat.
"Wow," sabi ni Pia at minasdan ang kabuuan ng bahay.
"Flat screen tv, latest model, wow!" komento ni Ian. "Mahal, this is paradise!"
"Sir, ma'am, nandito na po pala kayo," sabi ng isang boses-matanda mula sa likuran
nila.
Nagulat sila at sabay napalingon sa likuran.
May matandang naka-yellow na longsleeves at khaki pants na nakangiti sa kanila. May

dala pa itong bayong na may lamang mga gulay.
"Kayo po ba si Mang Ruben?" tanong ni Pia.
"Opo," ngumiti ulit ang matanda. "Pasensya na ma'am dahil madumi ang mga kamay ko.
Galing po ako sa taninamn dahil nanguha po ako ng gulay para sa kakainin naming ng
misis ko mamaya."
Ngumiti si Ian at si Pia.
"Stocked na po yang ref niyo. Namili po ako kahapon ng mga stock dahil yun po bilin
ni Ma'am Veronica," dagdag pa ng matanda. "Pero kung pagod po kayo, ako nalang po
ang magluluto."
"Naku! Di na po kailangan Manong, ako na po ang gagawa niyan. Diba yan naman ang
Gawain ng asawa, mahal?" at sinulyapan niya ang kanyang asawa.
Ngumiti si Ian at tiningnan ang matanda. "Opo, masarap pong magluto ang asawa ko."
Ngumiti din ang matanda. "Eh, ano po ba ang magagawa ko para sa inyo?"
"Wala na po, manong. Okay na po. We'll take it from here," sabi ni Ian at inakbayan
si Pia.
"Ah ganun ba? Sige, kung may kailangan kayo, dun lang ang bahay namin mga isang
daang metro lang sa kanan."
"Sige po."
Nakaalis na ang matanda.
Napasok na lahat ni Ian ang mga bagahe sa loob ng bahay. Na-lock na niya ang gate
sa labas.
Si Pia naman ay inayos ang kanilang mga gamit sa kanilang kwarto sa itaas, sa
ikalawang palapag ng bahay.
Gaya ng kabuuan ng bahay sa unang palapag, ganoon din sa ikalawa. Dalawa ang kwarto
ng resthouse na iyon at may kanya-kanyang banyo ang bawat kwarto.
Pagkatapos ayusin ni Pia ang mga gamit ay bumaba siya. Wala pa din si Ian, pagtanaw
niya sa labas ay kausap nito si Mang Ruben.
Mga bandang alas dose na ng hatinggabi. Iilan lamang ang mga bahay sa lugar na
iyon. Pagdaan nila kanina ay konti lamang ang nakikita nilang mga bahay na nag-
iilaw. Ang ilan ay parang gumagamit ng lampara.
Pagkaraan ng iilang minuto ay pumasok na si Ian. Papatayin na sana nito ang ilaw
nang mapansing maa-adjust pala ang dimness ng ilaw. Ganun din sa kusina, at hula
niya ay ganun din sa kanilang
kwarto.
Agad naman siyang nag-excite at iniimagine na niya ang mga posibleng gagawin nila
ni Pia sa loob ng isang linggo na nandito sila.
He grinned while thinking.

"Ano'ng iniisip mo?" tanong ni Pia na may dalang wine sa kanyang kamay, Chivas.
Napansin niya ang mamahaling wine pero di nito malalamangan ang pagka-interesado ni
Ian sa kanyang asawa kesa sa wine na ito.
Lumapit si Ian sa kanya at ginawaran ng halik sa noo.
"This is our first night as official married couples," sabi ni Ian.
"Akala ko ba kasal talaga tayo noon?" tanong naman ni Pia.
"I mean, yung wala nang hadlang. Yung legal na talaga." Sagot ni Ian.
Ngumiti si Pia. "Want some wine?"
"No, I want some Sophia served on my bed tonight," sagot ni Ian at nginitian si
Pia, yung ngiting mapang-akit.
Ngumiti si Pia at umatras, binalik ang wine sa case nito na nakalagay sa itaas ng
ref.
Binalikan niya ang asawa na nakatayo malapit sa mesa.
Nang lumapit siya ay dumistansya si Ian.
She leaned on the table and he kissed her, gently, on the forehead.
Si Pia naman ay parang na-turn on nang napunta ang halik ni Ian sa kanyang balikat.
She bent her head backward in pleasure.
"You like that?" tanong ni Ian, and he breathed between her shoulder and neck.
She replied a moan.
Linagay niya ang isang kamay sa ulo ni Ian, making him do it again.
Binuhat siya ni Ian at pinaupo sa mesa.
"Seryoso ka?" tanong ni Pia.
Ngumiti si Ian saka tumango at nagpatuloy sa paghahalik sa kanyang leeg.
Napapikit siya sa sarap na nararamdaman niya.
Bumalik ang halik ni Ian sa kanyang mga labi. At ang kanang kamay ni Ian ay dahan-
dahang hinila ang zipper ng damit ni Pia sa likuran niya.
Nang ma-unzip na ni Ian ang damit ni Pia ay dahan-dahan naman niyang tinutulungan
ang asawa na mahubad ito, without breaking their kiss.
Si Pia naman ay dahan-dahan at iniisang tanggalin ang mga butones ng suot ni Ian na
longsleeves. At pagkatapos ay hinubad na din ni Ian ang kanyang pantaas na suot.
Pagkatapos ay napunta ang isang kamay ni Ian sa likuran ni Pia at ang isa niya pang
kamay ay hinahaplos ang kanyang buhok.
His left hand is working on undoing her bra. And he did it in seconds.
Lumipat ang halik niya pababa sa mga labi niya, hanggang sa baba, sa leeg, dahan-
dahang bumababa hanggang sa kanyang chest...
Sa kanyang dibdib...
She was slightly moaning because of what he's doing to her.
...
..
Ang tanging suot ni Pia ay ang kanyang panties lamang.
Nang dumating na sa kanyang tiyan ang mga halik ni Ian ay bumalik ito sa kanyang
mga labi.
Binuhat siya ng asawa.
Hindi na siya nagsalita at kinuwestiyon ang pagbuhat ng kanyang asawa. Hindi pa din
nila hininto ang paghahalik.
Binuhat siya ni Ian papunta sa itaas, sa kanilang kwarto.
At dahan-dahan siyang hiniga sa kama.
Nakapatong si Ian sa kanya.
She was caressing his bare back.
At dahan-dahang naglakbay ang kanyang mga kamay papunta sa kung saan ang zipper ng
suot na slacks ni Ian.
He let out a soft moan when he felt her warm hands brush below him.
Dahan-dahang tinanggal ni Pia ang suot na sinturon ni Ian. At hinagis niya ito sa
gilid ng kama.
Kasunod naman ay dahan-dahan niyang binuksan ang zipper ni Ian habang patuloy pa
din sila sa paghahalikan.
Huminto si Ian at tinanggal niya ang kanyang suot na slacks saka bumalik sa mga
labi ni Pia.
He was working on the remaining cloth she was wearing. But before that, he caressed
her legs and kissed it. Bumalik ang kanyang mga halik sa tiyan ni Pia habang dahan-
dahang tinatanggal ang huling saplot na suot ni Pia at hinagis ito sa sahig.
Pagkatapos niyang gawin iyon ay hinubad na din niya ang natatanging suot niya at
hinagis ito sa sahig.
Bago nila ipinagpatuloy ang gagawin ay nagkatinginan muna sila.
Ngumiti si Pia, ang kanyang mga kamay ay nasa kanyang likuran.
Ngumiti din si Ian, ang kanyang mga kamay ay nakapahinga sa gilid.
And he started making love to her...
...
...
...
..
..
..
He started moving inside her, moving slowly.
She let out small moans that turned him on more.
He watched her bit her lower lip while enjoying the moment.
She was moaning, and moving, and she obviously loves it.
He loved the way how their body moved in rhythm and in coordination.
From slow, he moved faster.
She was heaving deep and lustful sighs and moans.
He moaned, too, not able to control the heat and pleasure he's feeling this moment.
She came first.
And they exchanged places.

This time, she's on top of him.
He grinned, "show me what you've got, love."
She replied a smile and started grinding, moving.
He cupped her breasts and right after it, he placed his arms on her waist, guiding
her movement.
When he felt her slowing her pace, they again exchanged places until he was on top
of her.
...
When he felt that he's coming, he moved fast. As fast as he could.
And...
*&$@
&U#()!@
*#@(#
<3 <3 <3
<3 <3
Nagpahinga siya sa tabi ng kanyang asawa.
They were both catching their breaths.
Ngayon, nasa ilalim na sila ng isang makapal na comforter. At tanging iyon lamang
ang nakatakip sa mga hubad nilang katawan.
Tumagilid si Ian at hinarap si Pia.
"So?" nauna siyang magsalita.
Ngumiti si Pia at hinarap siya, still catching her breath. "It's just like our
first time."
"Oo nga, you are quite tight kahit madalas nating gawin to," sagot ni Ian.
Akala niya sasapakin siya ng asawa pero ngumiti ito at umusog palapit sa kanya,
palapit sa kanyang mga labi.
"China-chansingan mo ba ako, asawa ko?" tanong ni Ian.
At ngayon, sinapak na siya ni Pia. "Sige wag nalang," at tumalikod siya.
Pero hinila naman siya ni Ian at pwersahang pinaharap sa kanya. "Di ka naman mabiro
eh."
"Ikaw kasi!" sabi niya at bumigay din naman. Humarap siya ulit sa kanyang asawa.
"This is one of the best nights I ever had," bulong ni Ian.
Ngumiti si Pia. "Ako din."

"Pero wala pa ding makakatalo nung una nating make love," sabi ni Ian at hinila si
Pia para humiga sa kanyang dibdib. "Naalala mo pa ba nung first time natin, mahal?"
Hindi maiwasan ni Pia ang mamula dahil naaalala niya ang mga nakakahiyang
pinagsasabi niya noon. Pero hindi Makita ni Ian ang kanyang pamumula dahil patay
naman ang ilaw, nakalimutan nilang buksan kanina.
"Buti naman hindi ka na nakikilitian sa leeg mo, mahal," at parang iniinis siya ni
Ian.
"Ano ba!" suway ni Pia, at naramdaman niya ang mas lalong pag-init ng kanyang mga
pisngi. "Past is past."
"Di ko inakalang ako ang first mo," dagdag pa ni Ian.
"Matulog na nga tayo," sabi ni Pia at pinilit isara ang mga mata.
Hindi nagsalita si Ian for a moment.
...
..
"Mahal?" -Ian.
"Oh?"
"Another round?" -Ian.
O_O <-- Pia
Agad-agad? Isip ni Pia.

"Kasi nag-stiff ulit siya habang inaalala ko ang first time natin eh," sagot ni Ian
kahit walang sinasabi si Pia.
Ano ang isasagot ko dito?
"Hindi ka ba napagod?" -Pia.
"Hindi."
Honeymoon naman namin diba? At kasal na din naman kami?
"O-"
Hindi pa siya makatapos sa pagsasalita nang kumilos agad si Ian at pinatungan siya.
"I love you so much, Mrs. Sophia Monique Chua," sabi niya.
"I love you more, Mr. Ian Chua." Sagot ni Pia.
And again, on their first night of their honeymoon, they made love for the second
time.
Nagluluto si Pia ng pang-agahan. Sinuot niya ang longsleeves ni Ian dahil feel niya
lang suotin iyon, at pakiramdam niya ay sexy na sexy siyang tingnan sa suot niya.
Narinig niya ang mga hakbang ni Ian, sign na gising na ang kanyang asawa.
Naka-boxer shorts lamang ito at walang suot pantaas.
Nakakalaglag panty naman tong katawan ng mahal ko, isip ni Pia. Pero ayoko pang
mabuntis ulit. Oo nga pala! Baka mabuntis ako ulit! Ayoko pa! Ayoko pa! Pia, dapat
mag-usap kayo ni Ian habang maaga pa. Habang napipigilan mo pa ang kalandian mo.
"Good morning Mrs. Chua," bati ni Ian at niyakap siya mula sa likuran. "Ano yang
niluluto mo?"
"Good morning, asawa ko. Ah hotdogs and eggs," sagot ni Pia.
"Bakit yan?! Meron naman ako dito ah!"
Siniko ni Pia si Ian. "Kagabi ka pa ha!"
Tumawa si Ian. "Hindi ka naman mabiro, Mrs. Chua. At wala namang mga bata ditong
nakikinig sa atin," sagot niya, nakayakap pa din kay Pia.
Hinarap siya ng kanyang asawa.
Magsasalita pa sana ito pero hindi natuloy nang kinindatan niya ito.
"Kinindatan ka lang, nata-tongue tied ka na agad?" -Ian.
"Chua!!!" sigaw ni Pia na nakapikit pa. "Papatayin kita!!!" at tinaas nito ang
hinahawakang cooking utensil.
"Sa sarap? Ay hindi ako aayaw diyan." At kinindatan niya ulit ang asawa.
"AHHH!!" sigaw ni Pia at nagsimula na silang maghabulan at paikot-ikot sa mesa na

nandoon.
"Moan ba yun mahal? Ulitin mo nga." patuloy pa din ni Ian.
Namula siya, huminto, at hindi sinagot ang asawa.
Lumapit naman si Ian sa kanya at pinaharap saka niyakap. "Mahal?"
"Ano na naman?!"
Nag-frown siya. "May problema ako."
"Ano?" tanong ni Pia na walang bahid na pag-aalala sa tono.
"Hindi mo ba nararamdaman ito?" at yumuko siya.
Nang makuha ni Pia ang ibig sabihin ng asawa ay mas lalo siyang pinamulahan.
"IAN!" sigaw niya.
"Seryoso, I'm having a boner." Hahawakan sana ni Ian yung ano niya pero pinigilan
siya ni Pia.
"Alam ko. I know palagi kang ganyan every time you wake up, wag ka na ngang
magpalusot diyan. Minamanyak mo na naman ako," kaswal na wika ni Pia.
Napangiti si Ian. "You're observing?"

Kung pwede pang mapaso ang mga pisngi ni Pia ay napaso na ang mga ito dahil sa
init. She bit her lower lip, trying not to laugh, or comment.
"H-hindi ano," sagot niya at tumalikod

at ginagalaw yung niluluto niyang hotdogs na hindi niya napapansing nasusunod na.
"Na-nahahalata ko lamang."
He sniffed.
*sniff sniff*
"Mahal, parang, parang," *sniff sniff* "Mahal yung hotdogs nasusunog!" at

awtomatiko niyang kinuha ang pot holder, kinuha ang frying pan, at linagay sa sink.
"Hala," sabi ni Pia. "Hindi ko napansin. Ang tanga ko!"
Inaasikaso ni Ian ang nasusunog na hotdogs.
"Paano yan, wala tayong kakanin, di ko pa naluluto yung mga itlog." Sabi ni Pia
habang minamasdan si Ian.
Tinanggal ni Ian ang pot holder at saka kaswal na sinagot si Pia, "paano yan? Gutom
na gutom na naman sana ako."
"Ano na ang gagawin natin?" nagpunta si Pia sa may ref, "maghahanap ako ng madaling
lulutuin ha, teka."
"Wag na," sagot ni Ian. "I have a good idea."
"Ano?" -Pia.
"Breakfast in bed?" -Ian.

Magagalit sana siya pero parang nadala siya sa pang-aakit at paglalandi ng kanyang
asawa sa kanya kaya pumayag siya.
At wala pang bente kwatro oras pero naka-tatlong rounds na sila.
Habang nasa kama at nakasandal sa headboard ang dalawa, nag-uusap sila sa kanilang
mga plano sa future.
Napag-usapan nila ang future ng mga anak nila, iho-homeschool ba sila o hindi,
magtatrabaho ba si Pia o hindi, pati kung kailan nila susundan si Maggie.
"Mahal, wag muna nating sundan si Maggie." Sabi ni Pia habang ang kanyang kaliwang
kamay ay nakapatong sa dibdib ni Ian.
"Bakit hindi? We can have a dozen of kids and not starve. You know I'm rich as
hell," pagmamalaki ni Ian saka tumawa.
"Seryoso, Chua. Ayoko munang mabuntis," sabi ni Pia.
Ngumiti si Ian at hinalikan ang ulo ng asawa. "Siyempre naman, masyado pang bata si
Maggie for another baby brother or sister."
"I know right?" -Pia.
"Ah, pero we can still make love, mahal?" tanong ni Ian.

Natawa si Pia. "Ano ka ba? Yan lang ba talaga ang laman ng utak mo ngayon?"
Inosenteng tumango si Ian. "Ikaw ba naman ang tumira sa isang bahay kasama ang
isang hot momma, imposibleng hindi ka mabibighani at maaakit. At alam mo namang
pagdating sayo ay sobrang landi ko, lalo na kung tayo lang dalawa."
"Binobola mo na naman ako," sabi ni Pia.
"Kailan ba kita binola, Mrs. Chua?" tanong ni Ian. "Halika nga dito," at inakbayan
niya ang asawa saka hinila palapit sa kanya. "Alam mo, ikaw lamang ang minahal ko
ng ganito. At alam kong ako lamang ang minahal mo ng ganito."
"Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita, mahal ko, kahit mahangin ka," sabi
ni Pia at hinalikan si Ian sa labi.
Tumugon naman si Ian at saka sila naghalikan.
"Mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal din kita Mrs.
Chua kahit sobrang maldita mo," sagot niya.
Napangiti si Sophia. "Perfect combination. Ewan ko nalang ba kung ano si Brennan at

Maggie paglaki nila."
"Siyempre, marami ang mahe-head over heels sa mga anak natin. Paano ba kasi, ang
ganda at gwapo ng mga magulang nila," wika ni Ian.
"Ayan na nga ang sinasabi ko, ang hangin ng pinakasalan ko," sabi ni Pia. "Pero
mahal ko pa din kahit ganyan ka."
Ngumiti si Ian. "I just stressed the obvious, mahal. I'm not assuming."
"Oo na sige na, panalo ka na. Ayaw mo pa bang kumain?"
Umiling si Ian. "With you beside me? I can't starve."

"Loko, kanina ko pa kasing naririnig yang tiyan mo eh," -Pia.
"Talaga? Oh sige, kumain muna tayo mahal. Then, after, let's figure out what to do
next."
"Tara."
____________
"Sa'n na ba yung Chua'ng iyon? Kanina pa siya umalis ah."
Tiningnan ni Pia ang kanyang relo. Alas syete na ng gabi at magda-dalawang oras
nang hindi umuuwi si Ian. Ang paalam nito kanina ay magpapasama lang siya kay Mang
Ruben dahil may bibilhin raw siya at di niya kabisado ang lugar.
Kanina pa siya pabalik-balik at paikot-ikot sa sala at sa kusina, habang hawak-

hawak ang cell phone at panay na tinitingnan ang relo.
Ito na ang huling gabi nila sa resthouse na ito, huling gabi ng kanilang honeymoon.
Kakatawag lang ng kanyang ina. Nangungumusta lang ito kung ano na ang kalagayan
nila ni Ian, kung nag-eenjoy ba sila, at nagbiro pa ito kung ilang rounds ba sa
isang araw. Okay naman daw ang mga anak nila, hindi perwisyo, at hindi pabigat sa
mga lolo at lola. Nagiging malapit na daw ang loob nito sa kanyang mother-in-law na
si Veronica. At bukas ay pupunta dito ang kanyang mga anak kasama ang kanilang mga
lolo at lola para mag-family bonding na naman sila at bukas makalawa na sila sabay-
sabay na babalik sa kanilang lugar.
"Chua naman eh, san ka na ba?" tanong niya ulit sa sarili. Kanina pa niya rinere-
dial ang numero ni Ian pero hindi ito sumasagot.
May naaamoy siya na may nasusunog. Naalala niya na may niluluto pala siyang
sinigang na baboy.
"The meat!" sigaw niya at dali-daling nagtungo sa kusina.
Tinanggal niya ang mainit na takip ng pinaglutuan niya, at napaso siya sa init nito
dahil nakalimutan niyang gumamit ng pot holder.
"AHH!" sigaw niya at biglang binawi ang kamay at sinipsip ang daliring napaso.
Pinatay niya ang kalan.
"Pia?" naririnig niyang tinatawag siya ng kanyang asawa. Pumasok agad si Ian at
dumiretso sa kusina kung saan naroroon si Pia. "Anong nangyari?" tanong niya at
tiningnan ang daliri.
"Bakit ngayon ka lang? San ka galing?" tanong ni Pia, galit.
Ngumiti si Ian. "Nagkatuwaan lamang kami ni Mang Ruben. Ikaw, bakit ka napaso?"
"Dahil sayo. Honeymoon natin to, at nakikipagtuwaan ka kasama ang ibang tao. At
dalawang oras kang nawala. Pinabayaan mo ang asawa mo! Kung maaga ka pang dumating,
edi sana hindi nasunog ang niluluto ko at hindi ako napaso!" at marahas na binawi
ni Pia ang kamay saka tinalikuran ang asawa. Hinugasan niya ang mga kamay saka
linagyan ng toothpaste ang lugar ng daliri niyang napaso.
Napangiti si Ian sa mga pinagsasabi ng kanyang asawa. Niyakap niya ito mula sa
likod. Kahit hindi umayaw si Pia, galit pa din siya at hindi agad-agad nababago ang
mood niya ngayon.
"Mahal..." sabi ni Ian habang pinahinga ang kanyang ulo sa kurba ng leeg ng kanyang
asawa.
"Ano?" supladang tugon ni Pia.
"May surprise ako sayo," sagot ni Ian.
"Ano nga?" suplada pa ding tanong ni Pia.
"Pero kailangan muna kitang i-blindfold," at may kinuhang blindfold si Ian mula sa
kanyang bulsa sa likuran ng pantalon niya.
"Sira na ang mood ko para sa mga surprises na yan." Binuhos ni Pia ang lahat ng
kanyang sunog na linuto sa isang palanggana. "Noodles nalang lutuin mo, wala akong
ganang kumain."
At ngayo'y kumawala siya sa pagkakahawak ng kanyang asawa sa kanya. Hindi naman

siya pinigilan ni Ian. Naglakad siya paalis sa kusina at tutunguhin niya na ang
hagdanan nang sinundan siya ni Ian at hinawakan ang kamay, pinipigilan siya.
"Mrs. Chua," matigas na wika ni Ian. "Sumama ka nalang sa akin at baka magbago yang
mood mo."
Nagkibit-balikat si Pia, pinag-iisipan kung magpapatuloy pa ba siya sa pagpapakipot

o sasama nalang sa kanyang asawa.
Nanaig ang kanyang pagtataka kung ano ang surprise na hinanda ni Ian sa kanya
kaya'y napag-isipan niyang sumama dito. At baka magbago nga ang mood niya.
Pumikit siya hudyat na magpapa-blindfold siya.
Ngumiti si Ian at pinatalikod ang asawa saka sinuot ang blindfold.

Dalawang oras nawala si Ian dahil sa nagpatulong siya kay Mang Ruben sa gagawin
niya. Ang alam ni Pia ng dahilan ng pag-alis ng kanyang asawa dahil may bibilhin
lang daw ito at ang sabi nito naman nang dumating ito ay nagkatuwaan sila ng
matanda.
Pero pinagsisinungalingan lamang siya ni Ian.
"Saan mo ba ako dadalhin, Chua?!" nagagalit na tanong ni Pia.
Kanina pa siya hinihila at ginagabayan ni Ian sa kanyang paglalakad. Hula niya ay

malayo na sila sa resthouse at malapit na sila sa dagat dahil sa naaamoy niya ang
dagat.
Hindi siya sinagot ni Ian.
Nahinto na sila sa paglalakad.
Pagkatapos ay kinuha na ni Ian ang blindfold ni Pia.
Magagalit sana si Pia pero hindi na nang mapansin niyang nasa dalampasigan na sila.
At may mga nakakalat na mga kandila sa buhangin. May maliit na mesa sa gitna at
dalawang upuan. May bulaklak sa gitna ng mesa at dalawang platong nakahanda na.
Napansin din niyang may nakalatag na kulay pulang tela na pinagpapatungan ng mga
kandila at ng mesa. Nakita din niya sa di kalayuan ang isang malaking tent.
Napangiti siya.
"Ano to?" tanong ni Pia kay Ian.
"Surprise," wika ni Ian. "Sorry if I lied, again, Mrs. Chua."
"Lied?" -Pia.
"Actually," dahan-dahan niyang pinagtutulak si Pia at pinaupo ito sa upuan na
nandoon. "Kung bakit matagal akong nawala dahil sa dalawa lamang kami ni Mang Ruben
na gawin to. And we have to go to some store to buy candles, wala akong nakitang
scented candles kaya yung hindi scented nalang..."
Nakangiti at kinikilig si Pia na pinakikinggan ang asawa niya.
"And now, I was planning to have a romantic dinner with my wife under the full moon
and the stars, beside the sea." Dagdag pa ni Ian at saka umupo sa harap ni Pia.
"At nagalit talaga ako sa maling dahilan ah?" tanong ni Pia.
Sinagot siya ni Ian ng isang matamis na ngiti. Itinaas nito ang isang kamay saka
lumapit si Mang Ruben na may dalang isang tray ng pagkain.
Kinuha ni Mang Ruben ang nakatakip sa tray na iyon at natawa si Pia sa nakitang
lechon manok.
"Bakit ka natatawa?" tanong ni Ian.
Umiling si Pia, "wala. Natutuwa lang ako sa mga pinaggagawa mo. Nag-abala ka pa
talaga, mahal ko."
"Aba syempre naman," sabi ni Ian. Umalis na si Mang Ruben nang mailatag ang laman
ng tray sa mesa. "I have to impress you."
"You already did every time we make love," at kinindatan ni Pia si Ian.
Natawa si Ian. "Mamaya na, after this."
"Loko ka talaga," natatawang wika ni Pia. "Kumain na nga tayo kasi kanina pa ako
gutom sa kahihintay sayo."
Nagsimula na silang kumain.
Habang kumakain ay nagkatuwaan sila, nag-uusap, at minsa'y seryoso ang topic.
Nag-usap sila tungkol sa future ng kanilang mga anak, kung ano'ng mga lugar ang mga
pupuntahan nila paglaki ng mga bata, at kung gaano ka-gwapo si Ian at kung gaano
sila ka-bagay ng asawa niya.
"Diba, mahal?" dagdag ni Ian nang sabihin niya sa asawa na sobrang gwapo niya at
ang bagay-bagay nilang dalawa.
Kanina pa natatawa si Pia sa mga biro at mga pinagsasabi ng kanyang asawa. "Oo na,
hindi na ako makikipagtalo sayo dahil ikaw naman ang mananalo eh."
Tumawa si Ian, "sinasabi mo ba na napipilitan ka lang na sumang-ayon sa akin?"

Linagay ni Ian ang kanyang kamay sa kanyang dibdib malapit sa kanyang puso. "Ang
sakit-sakit na sa mismong taong pinakamamahal moa ng magsasabing hindi ka gwapo at
di kayo bagay."
"May sinabi ba ako?" natatawang tanong ni Pia.
Tumawa din si Ian. "Wala."
For a moment, there was a silent. And all that they can hear is the sound of the
waves of the sea meeting the shoreline. At pati na ang malamig na simoy ng hangin.
At dagdag pa sa ka-espesyal ng moment na iyon ay ang full moon at ang mga bituin na
nakapalibot dito.
Sumasabay ang ngayo'y medyo-kulot na buhok ni Pia sa direksyon ng hangin. At mas

lalong nabibighani si Ian sa ganda ng kanyang asawa. Hindi dahil pinakasalan niya
ito kasi maganda ito. Bonus lang ang pagkamaganda ni Pia.
Pinagmasdan ni Ian kung paano kumain ang kanyang asawa.

Ang ilong nito, kung gaano kataas. Ang kulay ng kanyang buhok at kung paano ito
bumagay sa skin tone niya. Kung gaano kaganda ang mga mata niya. At kung paano siya
mas gumanda sa suot niyang damit.
"Ano ang tinitingin mo diyan?" tanong ni Pia.
Nagtaka naman siya dahil hindi naman nakatingin si Pia sa kanya, pero bakit alam
nitong tinitigan niya ito?
Hinarap siya ni Pia. Ngumiti ito. "Sige ka, baka mas lalong ma-in love ka sa akin
nyan."
Ngumiti si Ian.
Akala ni Pia magbibiro naman ito, idedeny na mas ma-inlove ito sa asawa niya. Kasi
tama si Pia, mas lalong nai-in love si Ian sa kanya every time he looks at her.
Sumeryoso si Ian. Matagal siya bago sumagot.
"Mahal na mahal kita, Pia." Sabi niya.
Ngumiti si Pia saka kinuha ang kamay ni Ian. "At mahal na mahal din kita, Chua.
Kaya nga nagpakasal tayo diba?"
Tumango si Ian. At ngayon niya lang napansin na tapos na pala itong kumain.
Tumayo si Ian at inalok na tumayo na din si Pia. "Halika?"
"Saan?"
"Dun," at tinuro ni Ian ang malapit na tent.
"Pero paano itong mga kinain natin?"

"Hayaan mo na, si Mang Ruben nalang ang bahala nyan. Pinakiusapan ko na siya." Sabi
ni Ian.
"Mahal, alam mo namang matanda na si-"
"Please?"
Bumuntong-hininga si Pia nang ma-realize niya na talo siya sa usapang ito. Kaya
tinanggap niya ang kamay ng kanyang asawa at sabay nilang tinungo ang tent.
May malaking lampara na nakalagay sa loob at labas ng tent. May gitara ding
nakapahinga sa may maliit na mesa sa labas ng tent.
Napangiti si Pia sa mga effort na ginagawa ni Ian sa kanya.
"Upo ka." Sabi ni Ian. But it sounded more like an order.
"Opo." Sabi ni Pia at umupo siya sa nakalagay doon na tela para magsilbing upuan
nila.
Kinuha ni Ian ang gitara, tumabi siya kay Pia, at nagsimula na siyang tumutog.
"I wanna make you smile whenever you're sad

Carry you around when your arthritis is bad
Oh all I wanna do is grow old with you
Ibibili ng balot pag mahinang tuhod

Ikukuha ng gamot pag sumakit ang likod
O kay sarap isipin...
Kasama
kang tumanda...
I'll miss you

Kiss you
Give you my coat when you are cold
Need you
Feed you
Even let ya hold the remote control
So let me do the dishes in our kitchen sink

Put you to bed when you've had too much to drink
I could be the man who grows old with you
I wanna grow old with you"
Kinikilig si Pia habang pinapakinggan si Ian na kinakantahan siya.
Kahit kasal na sila ay hindi pa din nababawasan ang kilig na nararamdaman niya sa
tuwing pinapakilig siya ng kanyang asawa.
"Mahal na mahal na mahal kita, Mrs. Chua. At hinding-hindi ako papagurin sa

pagpapa-alala niyang sayo hanggang sa tayo'y tumanda na." sabi ni Ian.
Ngumiti naman si Pia at kanina pa niya nararamdaman ang mga pisngi na uminit. "Alam
mo namang mahal din kita eh."
"I love you so much to infinity and back, Sophia." At hinalikan ni Ian ang mga labi
ni Pia.
Pumikit si Pia at dinama ang mainit at matamis na halik na iyon ng kanyang asawa.
Nang naramdaman nilang dalawa ang init sa kabila ng lamig ng simoy ng hangin doon.
Unang lumayo si Pia.
Nangunot ang noo ni Ian, nagtatanong ang kanyang mga mata kung ano ang gusto ni Pia
at bakit pinutol niya ang kanilang mainit na paghahalikan.
Ngumiti si Pia na yun bang parang nang-aakit siya. Tumayo siya sa kanyang mga
tuhod, at pumunta siya sa harapan ni Ian.
Si Ian naman ay naguguluhan. "Anong ginagawa mo, asawa ko?" Tanong niya habang
umaatras.
Si Pia naman ay dahan-dahang lumalapit kay Ian. Hanggang sa nakahiga na ito sa
malambot na higaan sa loob ng tent.
"Pia," natatawang wika ni Ian. "Are you seducing me?"
Inabot ni Pia ang kanyang likuran at dahan-dahang hinihila pababa ang zipper ng
kanyang suot na damit.
Hindi sumagot si Pia kundi dahan-dahang inalis ang kanyang suot matapos ibaba
zipper ng kanyang damit. Until all that's left is her pair of bra and panties.
"Pia..." napapaos na wika ni Ian. "Sophia, mahal..." Hinawakan ni Ian ang bewang ni
Sophia.
Matamis na ngumiti si Pia. "Sino'ng may sabi na humiga ka diyan?"
"Huh?" -Ian, nalilito.
"Tara maligo tayo sa dagat!!!" sabi ni Pia.
"Pero-akala ko-"
"Ano?" namewang si Pia. "Gusto mo pa bang ako ang maghubad para sa iyo?"
O______O < ------ Ian
"Sige ako nalang." Sabi ni Pia at tatayo na sana siya pero hinawakan ni Ian ang
kanyang kamayn at pinigilan siya.
"Wait for me." At tumayo si Ian, hinubad ang kanyang suot na t-shirt at pantalon.
Hanggang sa suot niya na lamang ay ang kanyang boxer shorts. "Gusto mo talaga to
ano?"
Tumango-tango si Pia. "Kaya bilisan mo na diyan at nae-excite na ako."
Tumayo si Ian at lumabas sa tent. Hinawakan niya ang kamay ni Pia at sabay silang
tumakbo patungo sa dagat. Pero di niya natiis at binuhat niya ito habang nagtatakbo
siya patungo sa malamig na dagat.
"Chua!!!" natatawang sigaw ni Pia.
Nararamdaman na nila ang lamig ng dagat. At parehas silang nanlalamig.
"Giniginaw ako," nanlalamig na wika ni Pia. "Tara balik na tayo doon."
Tumawa si Ian na nanlalamig na rin. "Sige."
At nagtatakbuhan na naman silang dalawa patungo sa tent, basang-basa ang mga suot,
at ginaw na ginaw sa tubig dagat sa gabing iyon.
Kumuha ng dalawang tuwalya si Ian na nakahanda na doon sa may maliit ng upuan and
he wrapped her with it.
"Nanlalamig ako..." sabi ni Pia.
"Gusto mo painitin natin?" tanong ni Ian saka kinindatan ang asawa.
Tiningnan naman siya ng masama sa kanyang asawa. "Gago ka talaga ano?"
Pero tiningnan siya ni Ian na mukhang sigurado sa kanyang sinabi, like he really
mean what he said.
"Chua..."
Ngumiti si Ian, "Halika sa loob. Magkwentuhan tayo hanggang sa makatulog tayo."

"Eh basa nga ako eh." -Pia.
Kumuha ng malaking t-shirt si Ian na nandoon lang din nakalagay sa maliit na mesa
na pinaglagyan niya ng dalawang tuwalya kanina.
"Here, wear it." At binigay niya kay Pia ang kanyang t-shirt. "I've thought we'd do
this kaya naghanda nalang ako ng pampalit na damit."
"Pero bakit t-shirt mo to? Hindi mo ba ako ipinaghanda ng damit? Yung akin?" -Pia.
Umiling si Ian. "Mas gusto kong tingnan kang naka-oversize t-shirt sa mga panahong
ganito." Sabi ni Ian.
"Bakit?" -Pia
"Para madaling hubarin," at kinindatan niya si Pia saka tumawa ng malakas.
Sinapak naman siya ng malakas ni Pia.
"Aray! Masakit yun ha!" sigaw ni Ian.
"Minamanyak mo na naman kasi ako!" sigaw ni Pia.
"Bakit? May problema ba? Asawa naman kita ah?" tanong ni Ian. "Wag mong sabihing
ayaw mo?"
Hindi umiling o tumango si Pia.
"Eh kung ayaw mo, bakit namba-blush ka?" dagdag niyang tanong.
Agad namang tinakpan ni Pia ang pisngi. "STALKER!"
"Anong stalker dun? Eh halata kasi yung pagblush mo mahal," natatawang sagot ni
Ian.
Tumalikod si Pia. "Nakakainis ka!!!"
Hindi pa nakapagbihis si Ian pati na din si Pia. Plano sana ni Ian na mamaya na
magbihis pagkatapos ng kanyang asawa, at saka na sila papasok sa kanilang tent.
Pero parang nararamdaman niyang magtatampo ang asawa niya. Kaya hindi niya na
hinintay na magtampo na ito at kusa siyang lumapit at niyakap ito mula sa likuran.
Hindi din siya nagsalita.
Mamaya'y hinay-hinay niyang hinahalik-halikan ang braso ng kanyang asawa.
Naramdaman niya ang paggalaw nito, pero hindi ito umayaw.
"Mahal..." bulong niya habang patuloy na hinahalik-halikan ang braso ni Pia.
"Hmm..." -Pia.
Dahan-dahang pinaharap ni Ian si Pia sa kanya.
Nag-abot ang kanilang mga paningin.
"Mahal, I love you so much." Sabi niya.

Ngumiti si Pia, at di nagtagal ay bumigay din. "I love you, too."
At muli ay nagtagpo ulit ang kanilang mga labi.
Lumalalim ang halik...
Hanggang sa dahan-dahang naglipat ang halik ni Ian pababa sa leeg ni Pia.
And he planted soft kisses on each side of her shoulders.
Sabay ng kanyang malalalim na paghihinga, ay mahinang nagmo-moan si Pia.
Ang kanyang mga kamay ay gumagabay sa ulo ni Ian.
Ang mga kamay ng kanyang asawa ay nasa kanyang bewang pa din.
Lumipat ang mga kamay ni Ian sa likuran ni Pia, at dahan-dahan niyang tinatanggal
ang bra ng kanyang asawa.
Bumalik ang halik ni Ian sa mga labi ng kanyang asawa.
Dahan-dahan silang gumalaw papasok sa tent, hindi pa din hinihinto ang

paghahalikan.
Hanggang sa nasa taas na ni Pia si Ian.
Bumalik ulit ang mga halik ng kanyang asawa pababa sa mga labi niya.
Sa leeg.
Sa dibdib.
Habang ang kanyang mga kamay ay tinatanggal ang kanyang mga natitirang suot.
Her eyes are closed, treasuring every minute of that moment.
...
"Mahal?" wika ni Ian.
"Asawa ko?" -Pia.
"Gusto mo bang gawin natin to ngayon dito?" tanong ni Ian, paninigurado.
Tumango si Pia.
Ngumiti si Ian saka pinagpatuloy ang ginagawa niya.
"MOMMY! MOMMY! WAKE UP!!!"
...
"DADDY!!!!!!!!!!"
...
"Lola, bakit sila nakahubad?"
"Naku, apo! Wag ka diyan! Halika dito! Pabayaan muna natin ang mga magulang mo!"
"Pero lola..."
"Brennan, halika!"
Nagising si Pia sa mga naririnig.
Dahan-dahan niyang binubuka ang mga mata.
She rubbed her eyes.
At naramdaman niya ang hangin na dumapo sa kanyang buong katawan.
Saka niya na-realize na nakahubad siya.
Tiningnan niya ang kanyang tabi, nandoon ang kanyang asawa. Tahimik na natutulog.
Parehas silang nakahubad.
Napangiti siya.
Best night ever. Isip niya saka inabot yung t-shirt na hindi niya nasuot kagabi at
bumangon.
Gumalaw si Ian.
Nagising na pala ito.
Nang makita niya ang asawang nakabangon na, napangiti siya.

"Good morning, wifey." Bati ni Ian. "Mahal na mahal kita."
"Ang aga aga, ang tamis mo na, mahal?" tanong ni Pia. "Good morning, hubby. I love
you too so much."
"Halika nga muna dito. Let's cuddle muna," sabi niya at hinila ang asawa.
Napahiga si Pia at humiga sa tabi ng kanyang asawa.
Ginawaran siya ng halik ni Ian sa ulo, sa ilong, at sa mga labi.
"Ang ganda ganda ng asawa ko," sabi ni Ian.
"Nambobola ka na naman."
"Hindi ah, kaya nga kita pinakasalan eh."
"Talaga? So pinakasalan mo ako dahil maganda ako?"
Tumango si Ian.
"CHUA!"
"Patapusin mo muna kasi ako... at dahil mahal na mahal na mahal kita. Kaya kita
pinakasalan."
"Ayan ka na naman, namba-blush." -Ian.

"Ayan ka na rin naman, iniinis ako!"
"Oh sorry na, sorry na," sabi ni Ian at saka niyakap ang asawa. "Wifey, one more
round bago tayo bumangon?"
Ngumiti si Pia at ngayon ay pumatong na naman siya sa asawa niya.
Maghahalikan na sana sila nang...
"MOMMY!!!!! WHAT ARE YOU GUYS DOING?" narinig nilang tanong ng isang batang kaboses
ang kanilang anak na si Brennan.
Pagharap nilang dalawa-
Agad silang humiwalay sa isa't isa. Bawa't isa ay natatarantang pagtakpan ang mga
katawan.
"Brennan! Sabing wag mong istorbohin ang mommy at daddy mo!" naririnig din naman
nilang boses ni Veronica on the background.
At parehas na nang-blush ang mag-asawa.
________________
IME-MENTION KO SI @YAELSKII DAHIL SA PAGTULONG SAKIN SA LOVE SCENE. HAHAHA. PERO

BINAGO KO NG KONTI.
BASAHIN NIYO MGA GAWA NIYA KUNG TYPE NIYO ANG NON-TEEN FIC SLASH SPG.
AYAN, NA-MENTION KO NA.
Ilang chapters na lang ba? Nakalimutan ko nang mag-countdown. :3
After over a year...
Balik na naman sina Pia at Ian sa kani-kanilang mga tungkulin. Si Ian ay balik na
sa pagmamaneho ng kompanya, at si Pia naman ay balik na sa paggiging ina.
Nagkausap na ang mag-asawa na hindi na magtatrabaho si Pia, si Ian nalang. Kahit

medyo labag sa loob ni Pia, sinunod pa din niya si Ian dahil tama rin naman ang
kanyang asawa. Mas mabuting manatili na lamang siya sa bahay at alagaan ang
kanilang mga anak habang hinihintay ang pag-uwi ni Ian araw-araw. Igi-give up na ni
Pia ang kanyang trabaho, at okay lang din yun sa kanyang ama.
"Brennan, nandyan na si Teacher Shar."
Nahinto si Brennan sa paglalaro nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ina. Si
Teacher Shar ang kanyang home school teacher.
Oo, home school lamang si Brennan dahil isa din ito sa mga kagustuhan ni Ian para
sa kanyang mga anak.
Tamad na tumayo si Brennan at bumuntong-hininga.
"Hep, hep, hep!" pinigilan ni Pia ang kanyang anak na umalis. "What's with the sigh
and the frown, B?"
Nakayuko pa din si Brennan, hindi tumitingin sa kanyang ina. "Nothing, mom."

"Hm. What did I said about talking to elders?"
Itinaas ni Brennan ang kanyang ulo at tiningnan ang mga mata ng kanyang ina.
Ngumiti si Pia at alam niya kung ano ang ibig sabihin ng kanyang ina-gusto nitong
ngumiti siya.
And so he forced a smile.
"Now, go. After, I'll make you a sandwich," saad ni Pia.
Nasiyahan si Brennan sa sinabi ng ina na gagawan siya ng sandwich nito kaya masigla
siyang umalis at tumatakbo palapit sa kanyang teacher.
Si Pia ay nakaupo sa sahig, nagsisimulang iligpit ang mga laruang ginamit ni

Brennan. Si Maggie naman ay tahimik na natutulog sa kama ng kanyang kuya. Doon kasi
siya nilagay ni Pia.
Napangiti si Pia habang nililigpit ang mga iyon. Bigla lamang siyang nakaramdam ng
kasiyahan sa kanyang puso nang maalala kung paano niya ipinagbuntis pa noon si
Brennan. At hindi niya lubos maisip na malaki na ang kanyang anak.
Next thing I know, may girlfriend na ang anak ko. Isip ni Pia. May konting
bitterness sa kanyang puso. And when that time will come, my baby boy would no
longer be a baby anymore.
Naramdaman niyang nag-vibrate ang kanyang cell phone. Naka-silent mode kasi ito
dahil natutulog ang prinsesa ng bahay.
Kinuha niya ito at nakita na tumatawag si Ian.
Tumayo siya, sinulyapan muna ang anak, tapos lumabas para hindi maistorbo ang
mahimbing na tulog ng kanyang anak.
"Mahal?" sagot ni Pia.

"Hi, my queen." Bati ni Ian. "I'm at work and I'm soooo tired. Just wanna hear your
voice, pampagana."
"Sus," natawa si Pia. "Yan lang naman pala."
Kahit wala doon si Ian, parang nakita ni Pia ang pag-frown ng kanyang asawa. "Gusto
ko lang naman marinig ang boses mo, may masama ba dun? Gusto mo ba ibang boses ang
hahanap-hanapin ko?"
"Subukan mo. Wala ka nang uuwian!" banta ni Pia.
Tumawa si Ian sa kabilang linya. "Chill, mahal. I was joking. Nga pala, may
dadating na tao diyan. Si Aaron, bago kong secretary. May pinadala ako sa kanya."
"Huh?"
Nakita ni Pia na umakyat si Manang Fe doon at nakangiting binigay sa kanya ang

isang sobre.
"Ano to?" she mouthed the old lady.
"May tao pong nagbigay niyan, sabi niya sya raw ang sekretarya ni Sir Ian at
pinabibigay po niya raw yan."
Nang kinuha iyon ni Pia ay umalis na si Manang Fe.
"Ang bilis naman ata?" sabi niya sa kanyang asawa habang inipit ang telepono sa
kanyang tenga at binuksan ng kanyang dalawang kamay ang sobre. "Ano to?"
May papel sa loob ng sobre. Kinuha niya iyon, at binasa.
How about a family dinner date tonight? Ang nakasulat sa papel.

Natawa si Pia, kinilig. "Ikaw ha, you never failed to surprise me." Sabi niya sa
asawa. "Ito lang pala at inabala mo pa ang sekretarya mong dalhin to dito? Di mo
nalang itinext?"
"Mahal, kahit high tech na ang mundo ngayon, gusto ko yung paraan ng mga
pagpapacute and the way I ask you out on a date would remain old school." Sagot ni
Ian. "So ano? Payag ka?"
"Magiging useless ang pagpunta ni Aaron dito kaya papayag nalang ako," sagot ni
Pia.
"Ano?! Yun namang sweet na sagot, Mrs. Chua. Para akong nanliligaw tapos
binabalewala mo lang ang mga effort ko."
"Eh bakit ka pa ba manliligaw eh kasal naman tayo?" -Pia.
"Bakit? Porke't kasal na tayo, di na ako pwedeng manligaw? Asa ka. Kahit puti na
yang mga buhok mo, liligawan pa din kita kahit di na ako nakakalakad ng maayos."
"Ian, tama na. Kinikilig na ako, baka pumutok tong mga pisngi ko sa pamba-blush."
Sabi ni Pia nang hindi mapigilan ang pag-blush niya at sa kilig na nararamdaman.
"So ano? Are you in? Or in?"
"Anong are you in or in? In our out kaya yun."
"Eh para wala ka nang ibang pagpipilian. Papayag ka o papayag ka. Yun." -Ian.
"Sige na nga," sabi ni Pia. "Fine, Chua. We will go on a date with you."
"YES!" at parang teenager si Ian na sinagot ng kanyang nililigawan over the phone.
"Be ready at 8, kukunin ko kayo diyan at didiretso na tayo sa restaurant na pina-
reserve ko. Okay?"
"Opo."
"I love you."
"I love you too. See you."
"Bye, mahal."
"Mahal, bye." At binaliktad lang ni Pia ang pagpapaalam ni Ian saka binaba ang
telepono tapos pumasok ulit sa kwarto ni Brennan at pinagpatuloy ang ginagawa niya
kanina.
Abalang-abala si Max na magpaporma dahil may dinner date siya mamaya kasama ang
kanyang girlfriend. Kahit kinapos siya sa oras dahil may gig siya kanina mga
bandang alas 5 hanggang alas 7, at isang oras nalang ang natitira para sa kanya
upang magbihis, kakayanin niyang matapos ang lahat dahil ayaw niyang i-cancel na
naman ang date kasama ang unang babaeng nobya niya.
Inaayos niya ang sarili sa harap ng salamin. Pormal na pormal ang suot niya dahil
nagpa-reserve siya sa isang high class na restaurant kasi gusto niyang i-impress
ang nobya.
"Ang gwapo ko," sabi niya habang sinulyapan sa huling pagkakataon ang sarili sa
salamin. "Babe, hindi pwedeng hindi ka mai-inlove ng lubusan sa akin nito."
Umalis na siya sa harap ng salamin at kinuha ang kanyang car keys, at mga rosas na
binili niya para ibigay mamaya sa babaeng mahal niya.
Habang nasa daan palabas ng kanyang bagong bahay, kung san naka-park ang kanyang
kotse, tumunog ang kanyang cell phone.
Napangiti siya nang makita ang pangalan ng mahal niya sa screen ng kanyang cell
phone.
"Hi, babe." Bati niya agad.
"Babe, saan ka na? Papunta na ako. Ayokong mauna ako kesa sayo, alam mo naman yun
diba?" narinig niyang wika ng kanyang nobya.
"Of course. Papalabas na ako sa bahay." Sabi niya. "Be sure to look lovely tonight,
babe ha?"
"Alangan. Baka sabihin ng iba na ang losyang ng girlfriend ni Max The Great."
Natatawang saad ng kanyang nobya.
"Oh siya, aalis na ako." Paalam niya.
"Okay babe, I love you."
"Mas mahal kita, babe."
Ayos na ayos na si Matteo. Naka-itim na tux at may dalang mga bulaklak na linagay
niya sa gilid ng mesa. Maaga siyang umalis kanina sa trabaho at agad na finollow-up
ang kanyang mga reservations.
Ngayon siya magpo-propose sa kanyang pag-ibig para sa babaeng pinakamamahal niya.

Minsa'y nagtataka siya kung ano ang buhay niya ngayon kung hindi pa namatay ang
anak niya. If by this time, kasal na ba sila ni Joey.
Pero hindi niya kailanman naisip na sisihin at ipaalala kay Joey ang mga nangyari
sa nagdaang taon. Tapos na iyon, panibagong kabanata na naman ito ng buhay nila.
Bumuntong-hininga siya. Please lord, tulungan mo ako. Kinakabahan po talaga ako.

Please. I need all of my confidence and guts tonight.
"Kaya ko to. Kaya ko to. Kaya ko to." Wika niya sa sarili habang paulit-ulit na
binabanggit na kaya niya ito at sana'y hindi pumalpak ang plano niya ngayon.
"Sir," dumating yung manager ng restaurant. "Nandito na si Ma'am Joey."
"Ha? Teka, maayos ba buhok ko?" tanong niya sa manager na nandoon.
Nang mag-thumbs up ang manager, agad siyang tumayo, kinuha ang bulaklak, at
tumalikod. Nakita niya ang isang babaeng napakaganda ng mga ngiti, ang liwanag ng
mga mata nito, at ang ganda ng mukha nito.
Simply pretty, ika nga.
Ninenerbyos siya. Kinakabahan. Hoping that everything would turn out well tonight.
"Hi." Bati ni Joey at hinalikan niya ito sa pisngi.
Agad naman niyang binigay ang mga bulaklak sa babae at ngumiti, "Good evening, sexy
lady."
Ngumiti ang babae. Pinaghila niya ito ng upuan at kapagkuwa'y umupo ito sa harapan
niya. Inaamoy nito ang mga bulaklak na binigay niya rito.
"They are so pretty." Sabi ni Joey. "Thank you so much, Matt, ha?"
Tumango si Matteo. "You deserved all that."
Hindi pa din nawawala ang mga ngiti ng babae. "So are we gonna eat na? Or you'll
tell me what you said you wanna tell me over the phone a while ago?"
"Dinner first." At sumenyas siya sa waiter na nandoon sa likuran ni Joey, hudyat na

ipapaserve na niya ang inorder na pagkain.
Inorder ni Matteo lahat ng alam niyang gustong kainin ni Joey.
Nang may sinerve na parang ispesyal na paksiw ay parang nandidiri si Joey, agad
nitong tinakpan ang bibig.
"Anong problema?" tanong niya dito.
Ngumiti si Joey. "W-wala. Actually, I have something to tell you. But it can wait.
Kain na tayo?"
Nakangiting tumango si Matteo.
Habang kumakain sila, nagtatawanan sila. Pinagtatawanan nila ang mga nakakatawang
alaala na pinagsaluhan nila simula noong naging sila.
Napag-usapan na nila noon na kalimutan na lahat ng mga sakit na alaala. Pinatawad

na nila ang isa't isa. At sinusubukan pa rin nilang kalimutan ang mapait na
nangyari noong nagdaang taon.
Tumatawa si Joey sa banat ni Matteo.
Tumawa din si Matteo.
Sumeryoso na naman si Joey.

At napansin iyon ni Matteo.
"Joey? Parang di na makakahintay yang gusto mong sasabihin ah?"
Ngumiti si Joey. "Hindi, makaka-"
"Sabihin mo na, makikinig ako. Basta promise

mo makikinig ka sa akin mamaya." Nakangiting wika ni Matteo.
She sighed. Kinuha ang kanyang pouch at binuksan iyon. May kinuha siya. Isang box
na kulay red at may nakatali pang ribbon sa gitna. Maliit na box lang.
"Ano to?" tanong ni Matteo nang binigay iyon ni Joey sa kanya.
Hindi nagsalita si Joey kaya binuksan niya nalang iyon. Para siyang bata habang
binubuksan iyon, excited na makita kung ano ang laman nun.
Nagulat, nabigla, at nai-speechless siya sa nakita niya.
Parang nagda-dalawang isip si Joey na ngumiti.
Nang mabawa na niya ang consciousness niya ay ngumiti siya, tumawa, at ang kanyang
mga mata ay sumigla.
"So magiging tatay na ulit ako? Magkakababy na ulit tayo?!" tanong ni Jam.
Ngayon, lumaki ang mga ngiti ni Joey sa kanyang mga labi. "Oo, Matteo."
"WHOOH! WHOOH! I'm going to be a father again!!!!!" pagsisigaw niya sa loob ng

restaurant dahilan ng pagtitinginan ng mga tao sa kanila.
"SHH!" natatawang suway ni Joey. "Wag kang masyadong hyper!"
"Well, mukhang ayoko na ding patagalin tong sasabihin ko." Sabi ni Matteo.
"Ano yun?"
"Joey," kinuha niya ang box ng singsing mula sa kanyang bulsa at dinala iyon sa
harapan ni Joey, binuksan iyon sabay sabing, "will you marry me?"
Ngayon, si Joey na naman ang na-speechless.
"Joey?" -Matteo.
Maya-maya ay nakita niyang ngumiti si Joey at parang namumula ang mga mata nito.
Iiyak ba to?
Mukha nga.
Bakit naman siya iiyak?
Hindi naman ako nakikipag-break.
Nagpo-propose na nga ako eh.
"Joey?"
"Hell, yes!" sigaw ni Joey. "Oo, oo, papakasalan kita, Matteo! Magpapakasal ako
sayo!"
Tumawa si Matteo. "WHOOOH! Hindi mo alam kung gaano ako kasaya ngayon, Joey."
"Ako din!" masayang sagot ni Joey.
"I love you, Joey."
"Mahal kita, Matteo."
"Tita Joey?"
Sabay silang napalingon sa batang nagsasalita sa likuran ni Joey at nagulat sa

nakita.
Kararating lamang nina Pia, Ian, at ng kanilang dalawang anak sa restaurant kung
san nagpa-reserve si Ian ng table for 4.
Nagpaganda talaga si Pia para sa gabing ito. Kahit family date, dapat drop-dead
gorgeous pa din siyang tingnan kahit may dalawang anak na. Natural, para hindi
mangaliwa si Chua.
"Good evening Sir Chua," bati nung host.
Tinanguhan ni Ian ang lalaki at sinundan nila ito.
Sinusundan nila ang host nang humiwalay si Brennan at mabilis na naglalakad patungo
sa dalawang taong nasa di-malayo lamang.
Teka, si Matteo ba ito? Tanong ng isipan ni Pia.
"Brennan, come here!" pilit na tinawag ni Ian ang anak.
Nagkatinginan sila ni Pia.
"Ako na," sabi ni Ian sa asawa at sinundan ang anak.
Nahinto siya nang magsalita si Brennan.
"Tita Joey?" -Brennan.
O____O < -- Ian
Sabi ko na nga ba, si Joey ang kasama niya. Isip ni Pia.
Karga niya si Maggie at hindi niya alam kung bakit pero parang may humihila sa mga
paa niya para makatingnan ng mas malapitan ang dalawa.
Sabay na napatayo sina Matteo at Joey at pareho silang mukhang nabigla nang makita
nila ang bata. Mas lalong mukhang nabigla si Joey nang makita niya si Ian at si Pia
na may dalang bata, at si Matteo naman ay mukhang nagtataka kung bakit sila
nandoon.
"Pia..." wika ni Joey sa mahinang boses.
Tiningnan ni Ian si Pia na humakbang pa palapit sa kanila. Walang siyang ideya kung
ano ang magiging reaksyon ng asawa niya. Sasabunutan ba niya ang babae dito?
Hindi siguro. Hindi naman ganyan si Pia. Sagot ng isip ni Ian.

Pagsasalitaan ba niya ito ng masama?
Hindi ko alam. Sana hindi. Sagot ulit ng isip ni Ian. Mas mabuti pang gumawa ako ng
paraan para umalis na kami dito.
Nakatingin pa din siya kay Pia. Gusto niyang umalis na doon but it seemed like his
body isn't cooperating with what's on his mind. Kasi hindi pa siya gumagalaw.
Parang hinihintay niya kung ano ang gagawin ng asawa niya sa babeng minsan ay
nanakit sa kanya.
Ngumiti si Pia. "Joey."
Parang nakahinga ng malalim si Ian nang makita ang reaksyon ng asawa. Akala ko
another world war na naman. Sa world peace na ba ito hahantong? Sana nga.
Tiningnan ni Joey si Maggie, at bumalik ang tingin kay Pia. "Pia, hindi ko alam
kung ano ang sasabihin."
Ngumiti ulit si Pia. "You don't have to say anything, Joey. Past is past. Nangyari
na lahat. At napatawad na din kita."
"Pia, I really wanted to apologize personally and make up for everything I have
done. Pero I don't have the guts to do it kasi nahihiya ako sayo," sabi ni Joey at
mukhang tapat siya sa kanyang pinagsasabi.
"Tapos na nga lahat, diba? Okay na sa akin yun. It was a lesson for all of us."
Wika ni Pia.
Nagsimulang tumulo ang mga luha ni Joey. "Pia..." at hindi niya nakaya kaya niyakap
niya si Pia.
Nabigla naman si Pia at medyo nawalan ng balanse pero mabuti nalang at naagapan
siya ni Ian sa kanyang likuran.
Bumitaw si Joey at hinarap si Ian. "Ian..."

"It's okay, Joey. Everything's okay now." Sabi ni Ian.
Mapait na ngumiti si Joey at tiningnan si Brennan. Umupo siya sa kanyang mga paa at
tiningnan si Brennan. "Brennan..."
Matamis na ngumiti si Brennan at niyakap si Joey. "It's okay, Tita Joey. I forgive
you."
Natawa si Joey sa sinabi ng bata.
"Joey, Pia, Ian, and company?" napalingon silang lahat sa nagsasalita sa likuran
nila Ian at Pia.
Si Max.
"Reunion ba ito?" tanong ni Max. "O clash of the past?"
"Lyca?" -gulat na wika ni Pia.
Nagulat ang babaeng kasama ni Max, "Pia? Sophia Monique Villaflores?"
Hindi alam ni Pia kung masisiyahan ba siyang makita ang babaeng ito na minsan na
ding naging hadlang sa love story nila ni Ian.
Pero ngumiti ang babae. "Pia!!!"
Tiningnan ni Pia si Max na para bang may nakasulat sa noo nitong, 'I'll explain it
to you later.'
"Pia, matagal na kitang di nakita. Teka, kayo pa din ba ni Ian? And who's this
cutiepatootie you're carrying?" tanong pa nito habang pinipisil ang pisngi ni
Maggie. "IAN!" sabi pa niya nang makita si Ian sa likuran ni Pia. At nahagip na
naman ang tingin niya sa gwapong batang nasa likuran pa nila. "Teka... Pia, yan ba
si-"
Ngumiti si Pia. "Oo. Yan na si Brennan." Sagot pa niya.
Lord, ano ba ang trip niyo ngayon araw? Bakit dito niyo pa kami pinagtagpo? At
dapat sabay-sabay talaga? Pero kulang, saan si Jam? Isip ni Ian.
"Naku Pia, wag mo sanang masamain ha. Pero I'm dating your best friend, okay lang
ba?" tanong ni Lyca.
Ngumiti si Pia at tiningnan si Max na iniiwasan pa din ang tingin niya. "Syempre
naman, kung saan masaya ang bestfriend ko. And past is past na naman, it's been
years."
"Oo nga, siguro panahon nang magkapatawaran diba?" -Lyca.
"Tama."
"Uh, guys. Gutom na ako, why don't we have our dinner muna?" suhestiyon ni Ian.
Ngumiti si Lyca. "Sige. I'd love to chat with you sometime, Sophia. Promise, hindi
na ako manggugulo. Malay mo, we could be good friends."
Tumawa si Pia. "Bakit hindi? Sige, punta kayo sa mansion bukas at lunch. Joey,"
hinarap niya si Joey. "Ikaw din, invited kayo. Let's have lunch together. Parang
get together lang."
"Sounds great!" -Joey.
"In ako jan!" -Lyca.
"Sige kasi nagugutom na din ako," -Max.
"Pero di ko alam kung saan ang mansion ninyo!" -Lyca.

"Alam ko. Sige na tara na, gutom na gutom na ako." -Max.
"Sige na nga. Kulit mo babe. Bye Pia and company. Bye, Joey."
"Bye." -Pia at Joey.
Pinaghahandaan talaga ni Pia ang lunch mamaya kasama sina Lyca at Joey. Hindi niya
inaasahan na dadating ang araw na ito na magiging magkaibigan na sila, na
magkakaayos din ang lahat.
Habang nagluluto ay kumakanta pa si Pia. Kasama niya si Jane at Kakay sa paghahanda

at pagluluto.
"Hmmm, parang ang sarap ng niluluto ng asawa ko ah?" sabi ni Ian nang pumasok ito
sa kusina. Karga niya si Maggie.
"Out." Sabi ni Pia. "This is not the place for men."
Tumawa si Ian. "Mukhang masaya si mommy ngayon, Maggie, ano?"
Tumawa si Pia. "Jane, bantayan mo muna ito." At tinanggal niya ang apron na suot,
nilapitan ang kanyang mag-ama at hinalikan sila.
"Ang daya, bakit sa left cheek ko lang?" tanong ni Ian.
Ngumiti si Pia. "Edi sa right din."
Hahalikan na sana niya si Ian sa kanan nitong pisngi nang lumingon si Ian pakaliwa
at nagkatapat ang kanilang mga labi.
Hindi binawi ni Pia ang halik. Pumikit pa nga siya at tumugon sa pagkagat ni Ian sa
labi niya. Pero naunang kumawala si Ian saka bumulong sa kanya, "humanda ka
mamayang gabi."
Namula si Pia at sinapak niya si Ian sa braso. "Ikaw ha!"
Tumawa si Ian. "Oh baby Maggie, say goodbye muna kay mommy dahil papatulugin kita."
Tumawa ang bata, "mama."
Natawa naman si Pia. "Bye, baby." At tiningnan niya ng masama si Ian. "Bantayan mo
ng mabuti yang anak mo ha, or else walang playtime mamayang gabi."
Ngumiti si Ian at tiningnan si Pia sa mga mata. "YES MA'AM!"
"Oh doon na kayo dahil mausok dito."
"Saan na ba si Ian?" tanong ni Max. "Gutom na kami."
Kanina pa handang-handa ang long table sa labas ng mansion. Doon naisipan ni Pia na
kumain sila dahil mas peaceful at presko ang hangin.
Magkatabi sina Max at Lyca, Joey at Matteo, at si Pia at Brennan.
"Ayun, pinapatulog ang bunso namin." Sagot ni Pia.
Nagdala ng mga makakain sina Lyca at Joey at nilatag nila iyon sa mesa.
"Wow, ang responsible naman pala ni Ian eh," sabi ni Lyca.
"He's becoming a responsible parent," dagdag ni Joey.
"HI EVERYONE!!!" sigaw ni Ian, karga si Maggie na kulay pink ang suot pero yellow
ang sapatos at ang headband.
Sumimangot si Pia nang makalapit si Ian.
"Ano?" tanong ni Ian kay Pia.
"Bakit yellow ang sapatos at headband ni Maggie?" tanong ni Pia.
"That's called fashion, my love." Sagot ni Ian at ninakawan ng halik sa pisngi si

Pia.
Nagsitawanan naman ang lahat.
Umupo si Ian sa gitna at kukunin sana ni Pia si Maggie

pero di nito binigay ang bata.
Ngayon lang nakita ni Pia ang pagka-possessive at pagka-fond ni Ian sa bata.

Malamang kasi hindi niya nakita ang pag-one year old ng kanyang Brennan noon.
"Ang ganda naman ng lahi mo, pre." Sabi ni Max habang pinaglalagyan ng kanin ang
plato ni Lyca.
"Aba siyempre, tingnan mo ang ama at ina." Sagot ni Ian.
"Ayan ka na naman, ang hangin mo na naman!" suway ni Pia na natatawa.
Kanina pa tingin ng tingin si Joey sa dinadalang Nova ni Brennan.
"Joey, hindi ka pa kumakain?" tanong ni Pia. "Ayaw mo ba sa luto ko?"
"Eh kasi Pia, gusto ko nyang kinakain ni Brennan." Sagot ni Joey.
Tiningnan ni Pia ang kanyang anak. "Anak, give Tita Joey some?"
"Ay yan ang hindi pwede," wika ni Matteo. "Joey, mamaya na yan ha. Dapat healthy ka
ngayong mga buwang ito."
"Bakit?" tanong ng lahat.
Nagngitian sina Joey at Matteo sabay balita sa kanila ang balita. "We're having a
baby."
"WOW!" -Max
"Congrats!" -Ian
"Ninang ako!" -Lyca
"Ako din!" -Pia

Nanluha si Joey at yumuko.
"Oh? Bakit ka naiiyak, Joey?" tanong ni Lyca. "Diba dapat masaya ka?"
Ngumiti si Joey at suminghot. "Eh kasi hindi ko inaasahan na mangyayari ito, na

magkakaayos na kami ni Pia at Ian. Na okay na ang lahat. Akala ko hindi na nila ako
mapapatawad. Pero grabe, after all the things I did, pinatawad pa din nila ako."
"Joey naman, wala naman kaming mapapala kung hindi ka namin mapapatawad. Nangyari
na lahat, di na natin yan mababago diba?" -Pia.
"Oo nga, Joey. Ako nga eh, nag-move on nalang ako kay Ian at eto, hindi ko din
inakala na sa bestfriend ni Pia ako mapupunta." -Lyca.
Nagsitawanan ang lahat.
"Matteo, kung kailangan mo ng Becoming A Father lessons, dito ka nalang sa akin."

Sabi pa ni Ian.
Tumawa si Pia. "Oo, magaling siya diyan. Maniwala ka."
Umiyak si Maggie.
At mas lalo silang nagtawanan.
"Ang galing mo eh, ano?" -Max.
_________
BRENNAN -------------->
sad to say, the next chapter would be the epilogue na.
pero wag kayong mag-alala, may book 2 pa naman. pero sa book 2, ang storya na naman
ni Brennan ang pag-usapan natin ha? susuportahan niyo pa ba din ako? **puppy eyes**
apat na milyon na tayo! muli, salamat ng marami sa inyo. :*****
IAN'S POV
Fourteen years ago, I met this beautiful lady who bore my child as the payment of
her debt. It was all planned, all arranged, we even have a contract. But everything
changed when my heart decided to fall in love with her.
We have two wonderful kids. Maggie, 12, who's the princess of the family-spoiled by
her parents and her brother. Brennan, 18, who's finally-for the first time-moving
out. He's going to college!
Parang kailan lang. Tumatanda na ata ako? Malaki na ang mga anak ko. Yung isa ay
magco-college na, and sooner he'll have his first love, first kiss, and eventually
he'll decide to marry someone he loves and move out from our home forever and go
live with his wife.
Hanggang ngayon, labis parin akong nagpapasalamat sa Diyos dahil sa hindi niya kami
pinabayaan ng pamilya namin, at biniyayaan niya kami ng dalawang maganda at gwapong
anak.
Si Manang Fe ay nag-retire na dahil sa katandaan. Pinalitan siya ni Manang Luz,

anak ng kanyang matandang kapatid.
Naging mabuting magkaibigan na din sina Lyca, Joey, at Pia-sa wakas. Sino ang mag-
aakala na magkakalapit ang tatlo? Babae ang anak ni Joey, pinangalanan niya ito ng
Mary Elizabeth Joe at palaging magkasamang maglaro ang kanyang anak at ang Maggie
namin.
"Dad, alis na ako."
Mapait akong napangiti. Ayoko sanang umalis si Brennan dahil hindi kami sanay na
wala siya sa bahay. Pero kailangan, dahil ito ang first step ng training niya bago
niya i-take over ang GAZE.
Natawa pa nga kami ni Pia kanina dahil nagrereklamo si Brennan dahil wala siyang
cook, walang driver, at walang taga-laba. Kasama din yan sa training niya. Pero
unlimited naman ang card niya kaya alam ko na mabubuhay siya mag-isa.
Tinanguhan ko si Brennan. Niyakap niya ang ina kahit halatang masama ang loob nito
sa aming dalawa.
"Mag-ingat ka doon anak ha?" bilin ni Pia sa kanya.
"Opo."
Pagkatapos niyang yakapin si Pia ay ako naman ang kanyang niyakap. "Survive college
anak, ha? I know you can."
Nginitian ako ni Brennan, yung ngiting pinilit.
Pagkatapos niya akong yakapin ay si Maggie na naman ang kanyang niyakap.
"Maggie," sabi niya. "behave while kuya's not home, okay? I'll come visit you when
I have time."
Brennan is always like this. He's over protective when it comes to his little
sister. Pati nga kami ay pinapagalitan niya sa tuwing pinapagalitan namin si
Maggie.
Umiyak si Maggie. "Can you not go, kuya? I will miss you."
"No, honey."
"But kuya, who will brush my hair when I go to sleep? Who will teach me how to
swim? Who will play with me? And you promised me you'll teach me how to drive when
I turn 15."
Ngumiti si Brennan. "Kung makapagsalita ka ay para akong mamamatay ah? Babalik

naman ako, princess. Wag kang mag-alala. That promise is still valid. You know kuya
doesn't know how to break his promises, right?"
Tumango si Maggie at niyakap ng mahigpit si Brennan. "I'm gonna miss you, kuya."
"I will miss you too, princess."
"Oh siya, wag nang mag-drama dahil babalik lang si Kuya," sabi ni Pia at
pinapahiran ang mga luha. "Brennan, you better be going."
Tumango si Brennan. "Bye mom, bye dad, bye Mags."
Kumaway kami ni Pia nang pumasok na si Brennan sa kanyang kotse at umalis na.
Kaya mo yan, anak.Isip ko.
PIA'S POV
Ang bilis lang ng panahon. 12 na ang bunso ko, 18 na ang panganay ko.
Hindi ako mapakali dahil first time na mawalay si Brennan ng matagal sa amin ni
Ian. Mami-miss ko siya.
"Wag mo nang masyadong isipin si Brennan, mahal. He will be okay," sabi ni Ian sa
akin na para bang nababasa niya ang isipan ko.
Nasa terrace ako ng kwarto, nagte-tea, at pagkatapos nito ay matutulog na kami ni

Ian.
Sinulyapan ko ang asawa ko na inaayos ang kama.
Simula noong ipinanganak ko si Maggie ay mas lalong naging responsable si Ian hindi
lamang sa trabaho kundi pati na din sa pamilya niya.
Feeling ko I'm the luckiest wife ever. Kasi kahit medyo matagal na kami ay
sinusurprise niya pa din ako, pinapakilig niya pa din ako, pinapatawa, sinasabayan
maligo, at liniligawan niya pa rin ako hanggang ngayon.
Napangiti ako nang inaalala ang mga masayang alaala namin sa loob ng labing-apat na
taong pagmamahalan namin.
Minasdan ko ang kanyang katawan. Naka-pajama pants siya at walang suot pang-itaas.
Kahit may asawa na si Ian ay name-maintain niya padin ang pagiging hot niya.
"Anong tinitingin mo diyan, asawa ko?" tanong niya.
Naku! Patay! Nahuli niya akong tinitingnan siya.
"Wala, tinitingnan ko lang yung pag-ayos mo sa kama. Baka mali."
Umayos siya ng tayo, at naglakad palapit sa akin. Nakatayo ako, nakatanaw sa labas.
Naramdaman ko ang paghawak niya sa aking bewang. Kinilig naman ako.

"Mahal?"
"Hm?" -ako.
Nangungulit ang mga kamay niya sa tiyan ko. Kinikiliti ako.
Natatawa ako. "Baka mabuhusan ka nito, mainit pa naman to." Sabi ko at binaba ang
tea sa may maliit na mesa doon sa terrace.
"Mainit?" tanong niya.
Tumawa ulit ako. "Sine-seduce mo ba ako, Chua?" tanong ko sa kanya.
"What do you think?" at kinindatan niya ako bago niya ako kinarga.
"IAN! ANO BA! IBABA MO AKO!" pagsisigaw ko. "IAN!!!"
Tumatawa siya. "Wag kang malikot. Gusto mo din naman to eh."
Tumawa na naman ako. "Mahangin ka pa din hanggang ngayon, mahal." Sabi ko.
Hiniga niya ako sa kama at saka pinatungan.
"Are you up for some playtime, Sophia?" tanong niya sa akin, nang-aakit.
Ngumiti ako.
Sige na nga.
Dahil medyo turned on ako ngayon.

Ang landi lang ano?
"Lock the door." Sabi ko.
"Lock na yan." Sagot niya naman.
"Edi halika na, halika na. Maglaro na tayo!" na-eexcite kong sabi sa kanya.
Hinahalik-halikan niya naman ako sa leeg, sa labi, kung saan-saan.
At hinubad niya ang pantaas ko.
"Sexy mo pa din, mahal." Sabi niya habang nag-eenjoy sa tinitingnan niya.
"Bilisan mo na kasi eh!" sabi ko sa kanya.
Hinalikan niya ako ulit sa leeg.
...
"ANONG GINAGAWA NIYO?!!" narinig naming tanong.
Sabay kaming napatingin sa may pinto. Nakatayo si Maggie doon.
Tinulak ko si Ian atsaka kinuha ang unan at tinakip sa harapan ko.
"A-anak," sabi ni Ian.

"A-anong ginagawa mo dito, anak?" tanong ko sa kanya.
Nakakahiya sa anak ko.
-______-
Para kaming teenager na nahuli ng ina na may ginagawa.
Namula kaming pareho ni Ian.
Ngumiti si Maggie. "Dito sana ako matutulog pero parang nag-iba ang isip ko. Dad,
ipagpatuloy niyo po ang ginagawa niyo. Alis na ako, goodnight."
Mas lalo akong namula sa sinabi ni Maggie.
"Goodnight, honey."
"Goodnight, princess."
"And next time, be sure to lock the door." At kinindatan kami ni Maggie bago siya
lumabas at siya na ang nag-lock ng pinto.
Nagkatinginan kami ni Ian.
Walang nagsalita.
Hanggang sa pareho kaming natawa.
Nginitian ko siya.
I'll be a bad girl.

Agad kong kinuha ang unan at pumatong sa asawa ko.
"Where are we?" tanong ko sa kanya.
Saka siya ngumiti at pinagpatuloy namin ang aming nasimulan.
So I guess this is happy ever after.
Ito na ang forever ko.
SOLID PIAYAN!!!
And if there are things that I learned in our story, it would be to fight for your
love. Wag mo nang hintayin na mawala siya, ipaglaban mo siya.
Yun lang sa ngayon.
Maraming salamat.
-fin-

The Payment of Her Debt

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

The Payment of Her Debt

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

The Payment of Her Debt

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

THE PAYMENT OF HER DEBT

"Bear my child, Sophia," Ian said seriously.

"At bakit ko naman gagawin yun?" tanong ni Sophia.

Hindi nakapagsalita si Sophia. "Para saan ba at kailangan mong magkaanak?"

WATCH THE MV. PLEASE. ♥

Naghihirap na ang kompanyang pinagtatrabahuan niya at kailangang magbawas ng mga

"Mag-ingat ka Pia ha," sabi ni Manang Betty, katrabaho ni Sophia.

Malungkot niyang nginitian ang matanda. "Opo, kayo din po."

"Che." At natawa siya sa sinabi ng binata. "Paalam sa inyong lahat."

Pero nung pag-graduate ko ng college ay nagiging adik si mama sa pagsusugal. Minsan

Pero dahil sa weak performance ko, natanggal ako.

Buti dito dahil marami-raming job opportunities na pagpipilian.

*kringgg... kringggg...* tumutunog yung celphone ko.

Paano ko ito sasagutin eh loaded ang mga kamay ko sa bitbit ko?

"Talaga? Eh bakit naririnig ko ang tinig ng mga sasakyan?" tanong niya.

Oh diba sabi ko malakas ang radar nito?

"Talaga? EH bakit mukhang hindi ka nagmamadali?"

Mamaya ay mabuking ako ni mama.

Patay na ako neto.

"Wala na akong trabaho," sagot ko.

Tingnan mo ito, di pa maniwala.

"Bakit ba ayaw mo maniwala?" tanong ko, naiinis.

Sabagay, tama siya. Palagi ko siyang niloloko at pinagbibiro.

"Totoo nga ito." Sagot ko sa kanya. "Kasi nalulugi na yung kompanyang

"Gaga. May asawa na yun." Sagot ko at sinapak ko siya ng mahina sa balikat.

"Ang magjowa nga eh napaghihiwalay, ang mag-asawa pa kaya?" biro nito.

"Hindi ko nga alam eh."

"What if maghanap ka nalang ng bagong trabaho?"

Tiningnan ko si Max for a moment.

"Tamang tama at may alam akong kompanyang nagha-hire ng executive assistant." At

"DREY Industries?" binasa ko ang ngalan ng kompanya. "Pinagloloko mo ba ako? Eh

Hinanap ko. GAZE Records Company?

"GAZE Records Company?" tanong ko.

"Malamang. May iba pa ba dyan?" pamimilosopo ni Max.

Naka-pencil na palda ako na kulay red at tack in na sleeveless blouse. Hindi ko

"Salamat." Sabi ko nalang at nilagay yung papeles ko sa mesa.

"Yes." Sagot niya.

"Miss, okay ka lang?" tanong ko sa kanya.

"Do I look ok?" pagtataray niya, at English pa.

"H-hindi po." Sagot ko.

"Then mind your own business." At umalis na siya.

"Miss Villaflores?" tinawag ang apelyido ko sa babaeng kakalabas lang mula sa

"Ako po yun." Sagot ko at tumayo na ako, papasok na ako sa kwartong iyon.

Good luck sakin at God bless. Sana makuha ako.

I am about to interview an applicant named Sophia Monique Villaflores. Her surname

"Good morning sir," I heard her greet.

Hinarap ko siya and I was like-"WOAH."

Okay. Enough sa pagiging perv Ian. Magfocus ka.

Umupo naman siya sa harap ko.

"Po?" parang di niya ata naintindihan ang tanong ko.

"Sa tingin mo, why do we need to hire you?"

"But before answering that, your father is half-Chinese?" tanong ko.

"Hindi po, full intsik po yun."

"So you're half-Chinese?"

"Malamang po." Pamimilosopo

Pilosopo pala to. Matatawa ba ako dun o maiinsulto o magagalit? Ayokong

"Okay, answer my first question."

Tinawagan ko agad si Max.

"Hello?" halatang kakagising lang ng baklang ito.

kringgg... kringggg... tumutunog yung celphone ko.

kring... kring... kring...