Professional Documents
Culture Documents
Selenereese Ruthless Men Series 3 Lorenzos Redemption
Selenereese Ruthless Men Series 3 Lorenzos Redemption
Lorenzo Giovanni Dizionario, he enjoyed and loved his enemies games. Malupit kung
magalit, wala itong sinasanto kahit na sino.
Heronisa Blythe Sakal, a girl with a dyslexia. She's beautiful, an angel sent from
above. She's timid and shy.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Reese Notes
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Teasers
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - PROLOGUE
"Tell me Nero, why did you do this?" Kalmado lang si Lorenzo ngunit sa loob-
loob niyan ay sabog na sabog na ang binata.
But, he kept being cool for now. Napayuko si Nero, may alam itong kailangang
malaman ni Lorenzo ngunit tila nais na manahimik ng taong to' mula kay Lorenzo.
Inalis ni Lorenzo ang takip sa bibig nito at nag-antay na magsalita si Nero
ngunit ni pagbuka ng bibig ay wala itong ginawa.
Lorenzo laughed loudly. Ilang minuto muna itong tumawa na siyang ipinagtaka ni
Nero dahil walang nakakatawa.
Hindi nito alam na siya ang pinagtatawanan ni Lorenzo, mamatay na nga lang
siya may pinagtatakpan pa siya.
"I'm not afraid to kill you Nero, sabihin mo man o hindi wala pa ring
magbabago. Malilibing at malilibing ka sa araw na ito." Nakangising sabi ni
Lorenzo.
Whatever he say, it will be true. Swerte lang ni Nero dahil mismong ang dating
boss ang gagawa ng paraan para malibing siya ng tuluyan. Nero shivered in fear.
Naihi na ito sa pantalon dahil alam na alam nito at napanood nito ng maka-
ilang beses na kung paano pinaparusahan ni Lorenzo ang mga tumatraydor sa kanya.
Why did he put himself in this situation when he's already experiencing heaven
while working at Lorenzo?
Ah' binubulungan nga pala siya ng mga demonyo na gawin yon para naman magalit
ang tunay na demonyo.
Mas tamang sabihin na sinunod niya ang utos ng mga demonyo kapalit ng perang
nanakawin niya kay Lorenzo.
Kamangmangan ang ginawa niya, isang malaking kamangmangan ang traydurin si Lorenzo.
"B -Boss..." Takot nitong wika habang nauutal. Kitang-kita niya ang mukha ni
Lorenzo, madilim ang mukha nito.
Ang mga mata ay tila itim na itim kahit hindi naman. Hindi alam ni Nero kung
pakiramdam niya lang ba iyon o talagang nangyayari iyon.
Takot na takot siya, takot na takot na kahit na sumigaw siya ay walang makakarinig
sa kanya habang sinasakop ng demonyo ang buo niyang kaluluwa.
Lorenzo looks like a demon ready to devour his prey while watching Nero's
trembling body.
"I already told everyone, once you enter on my businesses, handa kang kainin
ng demonyo oras na tinraydor niyo ako." Tila nasaniban ng demonyo ang binata habang
sinasabi ito at tila mas lalo lang dumilim ang mukha nito ng banggitin ni Nero ang
hindi dapat banggitin.
"T -They wanted me to be their ears and eyes B -Boss. I can't do anything,
hawak nila ako sa leeg. Alam nila ang lahat, alam nila pati ang kung anong meron
kay Heronisa Blythe Sakal," maling-mali ang banggitin ang pangalan ng babaeng
pagmamay-ari ni Lorenzo habang nasa ganitong sitwasyon.
He felt threaten towards his woman. Ito ang nais nilang gamitin sa kanya upang
pabagsakin siya. He grinned evilly at Nero. He can do things his enemies can't
imagine when his baby doll is involved.
They should better be hiding than hurting his baby doll. Kanina lang ay nakita
ni Nero na nasa harapan niya lang si Lorenzo ngayon ay sakal-sakal na siya nito.
Lorenzo were choking him tightly.
"I know who are they Nero and let me tell you this. Lorenzo Giovanni
Dizionario is the devil himself. This devil will devour every fiber of your being."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-1
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-2
"Kuya please... help me...." Hinahabol ni Lorenzo ang hininga nang magising. He's
always like this most especially he will wake up in the middle of the night because
of his nightmare.
Paulit-ulit at palagian ang kanyang bangungot at halos gabi-gabi itong
nangyayari sa kanya. Napaupo ang binata sa kama at tinignan ang buong silid.
Napabuntung-hininga ito at tumayo.
Alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa pagtulog dahil doon. Nakasuot ng
boxer short at roba ang binata nang lumabas mula sa kanyang silid. Sa mga ganitong
oras, walang ibang gagawin ang binata kundi ang maglibang upang nang sa ganoon ay
mabawasan ang kanyang depresyon.
The day her sister died is the day his depression and anxiety developed that's
why he kills when he's bored.
Pinapakalma siya nito at nababawasan ang mga iisipin niya.
Ofcourse, hindi siya pumapatay lang nang basta-basta dahil lahat ng kinikitilan
are also illegal. But Lorenzo doesn't care at all. He loves to kill them.
Dahil sa kanila palaging nawawala ang boredom ng binata. He smirked when he
saw his victims. "It's another night for your tortures scumbags. Are you ready?" He
said coldly at them.
They were almost corpses but Lorenzo doesn't want them dead yet.
He has lots of ways to torture them. Hindi niya nais na mamatay lang ang mga
ito nang ganoon nalang. Afterall, they were paying their sins at him.
Ten men are inside the room. Ang iba sa kanila ay unti-unti nang nahihiwalay ang
buto sa balat at nilalangaw na din ang iba.
Others are asking to let him kill them. Ngunit, walang awang pinakinggan si
Lorenzo lalo pa at ang mga ito ang naging mitsa nang pagkawala ng pinakamamahal
niyang kapatid.
Ang loob ng silid ay umaalingasaw nang baho at lansa mula sa dugo ng iba't-ibang
biktima ni Lorenzo.
Ang madilim at nakakapangilabot na silid ay punung-puno nang nakakakilabot na
presensya mula sa binata at mula sa mga kaluluwang naging bahagi ng silid na ito.
He loses his parents once and when he lose his sister, he almost died. And it's
their fault.
Walang reaksyon ang kanyang mga biktima marahil dahil wala ng mga reaksyon ito
o sagot man lang sa kanya.
Tanging mga sigaw at panaghoy nalang nila ang maririnig sa buong silid.
Lorenzo already loses his sanity. No one can save him. No one can save him from
this misery. He feels no remorse when torturing his enemies.
All they could do is screamed and cried in pain. Lorenzo won't stop until they
are dead. Swerte lang nila at sila ang nauna dahil kapag nadakip niya ang ibang mga
dagang nagtatago mas mahirap ang kakaharapin nila kay Lorenzo.
Ang binata ay nasa harapan nila at nakangising tinignan sila isa-isa. Ang
tatlong ito na siyang nauna niyang naparusahan ay takot nalang ang nararamdaman sa
kanilang mga katawan.
"Boss," he snapped his gazed at his right-hand man. Ibinigay nito kay Lorenzo
ang metal bat. Alam na alam ng tauhan niya ang iniisip niya. Sinenyasan ng binata
ang ibang mga tauhan na agad naman nilang sinunod.
Hinawakan nila nang mahigpit ang mga biktima ni Lorenzo. Ang natitirang punit-
punit na tila na damit ng mga ito ay marahas na hiniklas ni Lorenzo.
Then, he shoves the metal bat in his victim's asses. Nagsisigaw ang tatlo
ngunit tila musika pa itong pinapakinggan ni Lorenzo halos isagad na ng binata ang
metal bat sa mga pang-upo ng mga lalaki na tila parang lilitsunin sa ginawa ng
binata.
Isa-isa silang pinasukan ni Lorenzo ng metal bat sa butas ng kanilang mga puwet.
Naluluhang sumisigaw ang biktima ni Lorenzo, umaalingawngaw ang kanilang
pagmamakaawa ngunit walang reaksyon ang binata dito. Ang butas ng mga lalaki ay
nagdudugo na at umaagos sa maduming sahig.
Naglabas muli ng metal bat ang kanang-kamay ni Lorenzo at ibinigay sa binata. He
shoves it on his victim's mouth.
They gagged and saliva's are running down into their necks. Idiniin pa ng
binata ang metal bat papuntang lalamunan nila.
He wants them to regret everything they've done to his sister while they let
him watch at that time. He felt no remorse, no compassion and definitely no regret.
His cold silver orbs told them so. He laughed at them while they are bleeding
inside and out.
"Now, you'll fucking regret messing with this cold-blooded death."
*****
Final Price (Self-Pub for September ) Ruthless Men Series (Batch 3)
Hellion's Possession-P590 Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575
Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series ( 18 slots left Batch 1)
Karlos-P450 Jask-P470
Billionaire's Regret (Batch 1 14 slots left) -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1, 2019
Marereceived ang books sa November or December. PM ME for orders or reservation.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-3
the wall. Ramdam ng dalaga ang mainit na dugong dumaloy mula sa kanyang ulo papunta
sa kanyang likuran.
Hinawakan niya ito at nagpigil ng iyak kung may bagay man na kinatatakutan ang
dalaga iyon ay ang dugo.
She's paled but she remained calm. Wala siyang aasahan kundi ang sarili. She's
alone. At ang pagpapanic ang pinakahuling dapat gawin ng dalaga.
"Get up idiot! Maglinis ka para may kuwenta ka naman, dadating ang mga
kaibigan ko at oras na hindi nila magustuhan ang mga pagkaing ihahanda mo pati na
rin ang loob ng bahay. Ihanda mo ang sarili mo!" Binitiwan siya ng kapatid na
sinuntok pa siya sa mukha bago umalis.
Ang hapdi sa ulo niya ay hindi niya ininda at sinunod ang utos nito. Hayes,
her brother is a drug addict. He sells drugs. Nakikita niya sa loob ng bahay ang
mga drugang ibinibenta nito.
Minsan ay pinipilit nito na magdrugs ang dalaga kahit ayaw ni Heronisa at
kapag umayaw siya ay ikukulong siya nito sa basement nila na siyang napakadilim at
napakalamig. Doon ay iuupo nito ang dalaga sa silya at ilang beses tuturukan ng
droga.
She wanted to dance ballet to calm her nerves but her legs can't move well.
Doon sa isipan niya nalang siya sumayaw nang sumayaw kahit papano ay napapanatag
ang loob niya dahil roon. "D -Dear L -Lord, when?" She asked. She is asking if
when, when she could fine peace. She's asking when she could rest peacefully.
Ang tinatanong ng dalaga ay kung kailan siya tuluyang mamahinga nang walang
gisingan. Her life was full of sacrifices and pain. She wanted happiness, love and
care but she doubt. In this life, full of darkness, light has no place.
Buong buhay niya ay namamalimos siya ng pagmamahal sa mga taong hindi niya
kaanu-ano na sana ay ibinigay sa kanya ng mga totoo niyang magulang. Her heart is
bleeding with so much sadness, she wanted to let this out by dying.
Naisip ng dalaga kaya marahil iniwanan siya ng mga magulang dahil hindi siya
ang nais nilang maging anak dahil hindi siya katulad ng iba na perpekto na hindi
siya katulad ng iba. She's blaming herself for her disorder. She's blaming herself
for being a dyslexic. No one wants her.
Mali na ipinanganak siya sa mundo ito. She was a mistake from existing in this
World, she thought. Ang mga taong nasa paligid niya ang nagpatatak noon sa utak
niya. Those words are tattooed right in her mind and heart.
Tila isa itong walang lunas na sakit na paulit-ulit na bumabalik-balik sa
kanya tulad rin nang sakit niya na walang gamot. Ganito na siya habang-buhay ani
noon ng Doktor na tumingin sa kanya.
Ang tanging paraan niya lang ay makakuha ng suporta at pag-aalaga sa mga taong
nakapaligid sa kanya ngunit papaano mararamdaman ng dalaga na siya ay mahalaga
gayong ni isang tao pakiramdam niya walang magmamahal pa sa kanya.
"W-Why, Lord?" Sa tuwing siya ay nag-iisa at takot na takot palagi niyang
tinatanong sa Maylikha bakit sa lahat-lahat siya pa? Bakit pa ang dapat na
makaranas nito? Anong malaking kasalanan ang nagawa niya noon sa buhay niya at
bakit nalang siya pinaparusahan ng ganito?
Bakit sa lahat-lahat ang mabubuti pang tao ang palaging pinapahirapan? Is this
God's challenge or is this his way of torturing his followers?
Alinman sa mga katunungan yon ang dapat maunang masagutan ay hindi alam ng
dalaga tanging nais niya ay makahanap ng kapayapaan. She was jealous of the birds
outside her room. They were free. They have freedom that she doesn't have.
Nakakainggit, nakakabahala at nakakadismaya kung sino pa ang tao siya pa ang
nakakulong at siya pa ang walang kalayaan. Habang pinagmamasdan ang labas ng maliit
na butas mula sa attic at habang niyayakap ang sarili napagtanto niyang makalaya
man siya hindi pa rin siya makakaiwas sa mga bagay na nasa labas.
She was a dyslexic for Christ sake! Wala siyang alam sa mga bagay sa labas
bukod sa mga pagkaing binibili ng kapatid niya.
She doesn't know how to do a simple mathematics. Wala siyang alam dahil sa
tuwing gusto niyang matuto noon palagi siyang pinagtatawanan.
She doesn't even know how she passed her grade School. Alam lang niya halos lahat
ng grado niya ay pasang-awa.
It's very hard for her especially she is a dyslexic. Everyone knows back then
her disorder but they refused to understand her.
Everyone refused to understand what dyslexia is. Marami tayong alam sa mundo
pero hindi naman natin alam kung ano talaga ito. Akala nila ang pagkakaroon ng
sakit na dyslexia ay pagiging bobo na rin.
Lahat noon yon ang tawag sa kanya pwera nalang sa mga Guro niya na
naiintindihan ang sakit niya. It's their nature to know what her disorder is. Ang
mga tao lang talaga sa paligid niya ang hindi marunong umunawa at intindihin ang
tulad niya.
"Am I mistake?" She thought. She questioned herself eventhough she knows no
one would answer her. Mayroong sasagot ngunit sa ibang paraan naman at alam niyang
ang taong yon ay nasa baba na.
Rinig na rinig ang mga boses nila mula rito sa attic, rinig na rinig niya pati
ang pagsigaw ng kapatid niya na siyang ikinanginig ng dalaga. Huwag naman sana
ngayon. Huwag naman sana.
"Bobo! My friends wanted to see you!"
*****
All books to be printed on September are COMPLETED. If ever na ayaw niyong mag-
antay dito sa Watty lalo na at matagal akong mag update you can avail the books on
September just pm me :)
Final Price (Self-Pub for September ) Ruthless Men Series (Batch 3)
Hellion's Possession-P590 Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575
Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series ( 9 slots left Batch 1) Karlos-P450
Jask-P470
Billionaire's Regret (Batch 1 10 slots left) -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1, 2019
Marereceived ang books sa November or December.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-4
Alam niya ang pasiko-sikot ng gubat dahil ilang beses na siyang isinama roon
ng kanyang ama-amahan. Her foster father loves to teach her things in the nature
eventhough she can't really understand it all.
"B -less me Lord." She muttered to her mind. Napalunok ang dalaga nang dahang-
dahang tumayo at inalis ang nakatakip na painting sa butas na saktong-sakto sa
kanya. She was small that's why she can fit in that easily.
Alam din niyang hindi nagagawi sa likod ang kapatid niya dahil napakatamad
nito maliban na lang sa pagbebenta at paggamit ng droga. May nakatali ring
pinagtagpi- tagping tela na ginawa niyang lubid para gamitin pababa.
Payat ang dalaga at walang nutrisyon sa katawan kaya malamang napakagaan nito.
If she wanted to die, she wanted to die peacefully. Mas mabuti na ang lapain ng mga
mababangis na hayop sa gubat kaysa ang pagsamantalahan ng mga kaibigan ng kapatid.
She knows the other way out of the forest. Kung makakalabas siya nang hindi
nalalapa ng mga hayop mabuti pero kung mamatay siya sa loob nito edi' mas mabuti
atleast alam niyang napakinabangan siya ng mga gutom na hayop sa loob ng gubat.
Pinigilan ng dalaga ang kahit na anong boses na lumabas sa kanya nang marinig
niya ang mga yabag papaakyat rito sa itaas. Ibinuhos ng dalaga ang buong lakas
upang makasampa sa butas na ginawa niya at napahawak nang mahigpit sa taling ginawa
nito.
Slowly, she gets down. She made sure, she didn't make
any single noise to alert his foster brother. Sa bawat hakbang nang pagbaba ng
dalaga kapalit noon ay ang hindi mahabol-habol na pintig ng puso nito pati na rin
ang malalaking butil ng pawis na nahuhulog mula sa kanyang noo.
Natatakot siya habang pababa ng pababa siya mahigpit itong nakahawak sa telang
lubid. Panay tingin ng dalaga sa baba sa tuwing nalalaman niya na malapit siya.
Madiin niyang kinagat ang labi nang marinig ang pagkakatulak ng pintuan ng attic.
Sinisira na ng kapatid niya ang pinto. She's determined eventhough she doesn't
know what will gonna happened to her after she'll escape. Walang pagsidlang ang
tuwa ni Heronisa nang makatapak siya sa lupa.
Silently, she rejoice. She doesn't know what she's doing but she knows that
she'll be free at the forest. Sana lang, sana lang talaga ay makalabas siya nang
buhay sa loob ng kagubatan upang malaman kung anong nag-aantay sa isang katulad
niya.
Nanlaki ang mata ng dalaga nang narinig niyang magmura ang kapatid tila alam
nitong may hindi magandang nangyayari at siya ang may gawa. Ang malambot at
nanginginig na paa ng dalaga ay nag-umpisang humakbang kahit papano.
She won't let herself die in her foster brother's arms. No, if she will die,
she wanted it peacefully. Hinding-hindi siya mamatay sa kamay ng kapatid, sa kamay
nitong madumi at makasalanan.
"Fuck! The idiot tried to escape again!" Kung may isa pang talent ang dalaga
ito ay ang paglalakad ng walang ingay. Heronisa tried to walk but she failed.
Hindi pa siya kumakain ng ilang araw dahil ayaw siyang pakainin ng kapatid,
ayaw nitong kumuha siya kahit na isang butil ng bigas dahil pinarusahan siya nito.
Heronisa doesn't know the word punishment.
She doesn't know why that word existed. Ang tanging alam ng dalaga ay nag-
eexist ang salitang yon sa tuwing magagalit ang kapatid niya sa kanya. Walang
ginawang pagkakamali ang dalaga ngunit alam na alam niya ang salitang mali dahil
lahat ng mga taong nasa paligid niya iyon ang tawag sa kanya.
For a special person like her, it's like one percent over one hundred percent
to find a person whom they could trust with their life. Tila isang tao lamang sa
isang daan ang pinagkakatiwalaan nila dahil sa ang mundo ay puno ng mga
mapanghusga.
Indeed, that was true. Iyon ang nasa isipan ng dalaga habang gumagapang para
sa kanyang buhay habang iniisip na ang sarili lamang niya ang kanyang
pagkakatiwalaan. "Run! Run! Run!" Sigaw ng utak ni Heronisa ngunit hindi niya
magawa.
She heard it well. She heard his foster brother shouting to find her. He
already broke the door at the attic and Heronisa is their prey tonight. "Bwisit
kang bobo ka!" Umalingawngaw ang boses ng kanyang kapatid malamang sa gubat siya
nito uunang hanapin.
Heronisa has advantage to them and she needs to use it. But the question is
how? She was too innocent and her disorder was her disadvantage. And only the
heaven knows if Heronisa will be saved or not.
Madilim ang buong gubat at tanging ang liwanag lang ng buwan ang kakampi ni
Heronisa. Her heart was beating fastly. Kung hindi siya tatayo at piliting ilakad
ang kanyang mga paa mas lalo siyang mahahanap nila.
She needs to not because she wanted to. This is for her sake and she needs to
do it. She let out a silent scream when she tried to stand. Pinipilit ng dalaga ang
sarili upang nang sa ganoon ay matulungan niya ang kanyang sarili.
creel without noticing by his brother and his friends. "H -elp me G -od." She
whispered when she hide inside the creek.
Kailangan niyang bawiin ang lakas niya habang nagtatago rito. Mabaho man ang
creek ay hindi niya iyon pinansin. Nakapikit ang mata ng dalaga habang ninanamnam
ang katahimikan, hinding-hindi nila makikita ang creek na ito dahil tagung-tago
ito.
She needs to rest. Ilang oras na din siyang naglalakad at mahinang-mahina na
ang kanyang katawan at mga paa, dinagdagan pa na nabaril ang dalaga. Sana lang,
hindi siya maubusan ng dugo bago makaalis sa gubat at makatakas ng tuluyan mula sa
kapatid.
She hugged herself together with her worn-out hoody and black legging. She
lean on the dirty and smelly wall of the creek were she is seating. She closed her
eyes. She prayed and prayed with three words she keeps on muttering.
"S -ave me p -please... S -ave me p -please..."
*****
Hello mooncakes! Magpapaalam lang sana akong maghihiatus ulit. Sa November na
po ang balik ko dahil aasikasuhin ko ang mga iseself-published kong mga libro.
Thank you!
All books to be printed on September are COMPLETED. If ever na ayaw niyong
mag-antay dito sa Watty lalo na at matagal akong mag update you can avail the books
on September just pm me :)
Final Price (Self-Pub for September ) Ruthless Men Series (Batch 3)
Hellion's Possession-P590 Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575
Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series ( 9 slots left Batch 1) Karlos-P450
Jask-P470
Billionaire's Regret (Batch 1 10 slots left) -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1, 2019
Marereceived ang books sa November or December.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-5
t-shirt. Hinihingal ang dalaga kahit na medyo nabawi na niya ang kanyang lakas mula
sa pagpapahinga sa creek.
Her brother won't stopped searching for her that's why she thought she needs
to get away from there as far as possible even she don't know where should she go.
Nang makalabas siya ng gubat inayos niya ang hoody upang itagong mabuti ang kanyang
mukha.
Mahabang lakaran ang gagawin niya gaya noong naglalakad sila ng ama-amahan.
Ang daang tinatahak niya ay sa kabilang bahagi ng daanan kung saan mas malayo
at mapapalayo niya ang kapatid sa paghahanap sa kanya.
Minsan na siya nakadaan dito noong sinasama pa siya ng mga umampon sa kanya.
Tahimik at walang masyadong dumadaan dito, iniiwasan ito ng mga biyahero dahil
masukal na gubat ang tabi nito at sadyang madilim kapag dumaan dito tuwing gabi.
Heronisa never stop from walking whatever it takes she needs to get away from
here. Uminom siya ng tubig mula sa ilog na nadaanan niya at kumain ng prutas na
nakita niya sa loob ng gubat.
Her foster father taught her to survive in the jungle with the use of
resources she found inside. Atleast, ilang araw siyang may lakas kahit hindi niya
alam ang gagawin niya ngayong nakalaya na siya mula sa kapatid.
She's too innocent to let out in this World full of miseries and sins.
Sa tuwing naalala ang mga umampon sa kanya hindi niya maiwasang hindi maluha
at malungkot, sila lang ang nagmahal at nagpahalaga sa kanya ngunit agad ding
binawi sa kanya.
Life is so cruel. We don't know what will happened next, all we need to do is to
prepare for the worst.
"P -Pretoct me L -Lord." She prayed. Instead of protect, she said pretoct.
It's her dyslexia's outcome.
Marami pa ang hindi kayang gawin ang dalaga at sadyang nakakapangamba ang
ginagawa niya. For a dyslexic like her, she needs a companion. Ang taong ito ay
dapat mahaba ang pasensya at naiintindihan ang sitwasyon ng dalaga dahil hindi
magiging madali ang buhay nito.
The girl walk and walk without knowing where is she or where is she going as
long as she's safe that matters. Dasal niya na sana sa dulo ng daanan ito ay buhay
na hindi kagaya nang dati.
Buhay na sana ay magpahalaga sa kanya. Kinapa ng dalaga ang kanyang bulsa,
napangiti ito ng kaunti. She had money on her pocket. She's saving it for this. Sa
tuwing maglilinis siya sa buong bahay hindi maiwasang makahanap siya ng mga barya-
barya at minsan ay papel na pera na siyang itinatago niya.
Ang iba sa mga perang yon ay hindi niya alam ang halaga dahil noong nag-aaral
siya hanggang singkuwenta pesos ang pinakamalaking halaga na dala-dala niya hindi
siya hinahayaang magdala ng perang hindi niya alam ang halaga lalo pa at paunti-
unti pa siyang tinuturuan dahil sa kalagayan niya.
She had coins and she knows that value of them. She could used them to buy
foods but she knows it will last only for two-three days and she needs to find a
way to live. Sanay na naman siya noon pa lang na magbanat ng buto kahit pa minsan
ay inaabuso na ang kabutihan niya.
She's good to be true. A broken angel sends by the heaven for someone. Hindi
lang alam ng dalaga kung gaano siya kahalaga para sa isang tao dahil buong buhay
niya puno ng mga hindi mapagkakatiwalaang tao ang paligid niya.
"H -How c -can I -I l -live?" Kanina niya pa tinatanong iyan sa sarili ngunit
wala siyang mahanap na sagot sa katanungan niya. Tila isa siyang kuting na itinaboy
at pinalayas ng kanyang Ina ngunit nasa ibang pagkakataon nga lamang siya.
Napapagod man sa ginagawa ngunit wala siyang dahilan para tumigil dahil ang
ginagawa niya ay para sa sarili. Nakapaa lamang ang dalaga kaya mas mahirap ang
paglalakad ng walang sapin sa paa.
piso na naman ito. The cashier looked at her as if she's an alien. She feels
distress and bothered. That's why she's not a fan of buying herself a food. Ito
palagi ang senaryo ng dalaga.
"Maam, hindi po ako nakikipaglaro sa inyo hindi ba kayo marunong bumilang at
pati babayaran niya hindi niyo pa maibigay ng maayos. Inaaksaya niyo po ang oras
ko." Napakagat ng labi ang dalaga.
She's nervous and was about to cry when someone slammed his fist at the
counter. "Bitch. I will pay for her food as well as with ours. Just don't yell at
her or else I'll kill you." Napasinghap at napatingin ang dalaga sa taong sumulpot
sa tabi niya.
That's was the man she's looking at awhile ago. Nagkukumahog naman ang kahera
sa ginawa nito at agad nitong binigyan ng plastic na kutsara at tinidor ang dalaga
nang akmang kukunin nito ang pagkain ay ang lalaki na mismo ang nagbigay ng pagkain
nito sa dalaga.
"Here, eat it well," he whispered softly at her. The man's eyes are full of
worry for her but Heronisa didn't notice it. Heronisa nervously get her food.
"T -Tank y -you." Hindi man siya sanay na kausapin ang taong hindi niya kilala
ay ginagawa niya pa din. Nang makuha ang pagkain ay agad na nilisan ng dalaga ang
cashier section at lumapit sa mga mesang nasa loob ng 7/11 at umupo sa pinakadulo
at pinakasulok.
Nakayuko niyang binuksan ang pagkain at hindi na pinansin ang nasa paligid
niya. She's aware that the man is still looking at her but she gives all her
attention to her food.
Ang pinakaayaw niya sa lahat ay tignan siya o ang titigan siya. naasiwa siya
roon at naalibadbaran mas nanaisin pa ng dalaga na maging invisible sa mata ng mga
tao kaysa nakikita nila dahil hindi siya mapalagay at hindi siya sanay.
Sa bawat mga matang tumitingin kasi sa kanya pakiramdam niya ay ilang mga mata
din ang humuhusga sa kanya at sa disability niya. She can't take their eyes away
from herself but she knows she can avoid them instead.
Hindi man kasing bilis ng mga utak nila ang pagpoproseso ng dalaga sa mga
kaalaman determinado naman siyang malaman ang mga yon kahit na ganito ang sitwasyon
niya.
She stared at the glass of the Store wishing she could have the life she
wanted and wishing that this world wouldn't be as judgemental as she knows.
She stared at the mirror while the man staring at her wondering what sadness
the girl has in her eyes...
******
Hello! Sino pa po ang gustong umorder ng mga books na ipaprint sa September. Please
PM me on my facebook account SELENE REESE
Ipafinalized ko na ang mga books na ipaprint kaya sa mga gustong humabol message
lang ako.
Final Price (Self-Pub for September ) Ruthless Men Series (Batch 3)
Hellion's Possession-P590 Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575
Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P450
Jask-P470
Billionaire's Regret -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Payment: September 1-3, 2019
Marereceived ang books sa November or December.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-6
Kinuyom ni Lorenzo ang kamao habang tinititigan ang taong nasa kanyang harapan.
Nakakatuwang isipin na sa lahat ng bansa ay pinili pa ng mga ito na dito magtago.
"Where is he?" He asked the man infront of him kneeling and begging for his life.
Lorenzo's asking for the person who's behind his sister's death. Kilalang-
kilala niya ang lalaking yon kahit saan siya magpunta kahit pa siguro na magpalit
ito ng mukha ay makikilala niya pa rin ito.
At ang taong nasa harapan niya ay isa sa mga makakapagturo sa kanya kung
nasaan ang taong yon. They will regret everything they've done to his sister.
"I -I don't know what you are saying S -Sir..." Nauutal na sagot nito kay
Lorenzo habang halos maihi na ito sa pantalon.
He's lucky, Lorenzo is not losing his patience this night or else he will
burned this filthy man together with his inn. Lorenzo stared at him. Nag-iisa lang
ang taong ito sa loob ng inn kaya mas mapapadali ang gagawin niya.
Ang iba niyang mga tauhan ay nasa labas ng inn. They were waiting for him and
his right man while they are securing the area. Lorenzo knows that this area was
far from authorities. Makakarating man ang mga awtoridad dito huli na para sa taong
ito.
"Don't you dare lie with the Boss!" Lorenzo's right hand said and punches the
man in his jaw.
Nanood lang si Lorenzo habang pinipilit ng kanyang mga tauhan na umamin ang taong
ito. Lorenzo stretched his neck and arms, he was tired of this idiot's game.
Inoobserbahan lang siya ng binata ngunit alam nitong alam na alam ng taong ito
kung nasaan ang hinahanap niya, hinding-hindi nila mauuto ang isang Lorenzo
Giovanni Dizionario. Isa ang taong ito sa pinakamatalino sa buong mundo.
He's the infamous Mafia Boss' genius and the cold-blooded killer too. Ang
tawag sa kanyang Death ay talagang bagay na bagay sa isang katulad niya. Ang
pinakaayaw pa naman sa lahat ni Lorenzo ay ang sayangin ang oras niya.
His time is precious, a single person can't even pay with his time. "Fuck!
Nakuha mo pa talagang magmatigas!" Pikon na pikon na ang kanang-kamay ni Lorenzo.
When Lorenzo's known for his calmness despite of everything his right hand-man in
the otherhand was very hot-tempered.
Nais nitong matapos agad ang trabaho ng walang aberya at mabilis. Wala sa
bokabularyo nito ang pagpapalampas sa mga taong sumasagasa sa Mafiang
kinabibilangan nito kagaya din siya ni Lorenzo minus the hot-tempered part.
But, his right hand-man knows how hot-tempered Lorenzo is when someone angered
him. Halos hindi na makatayo ang lalaki sa ginagawa ng tauhan ni Lorenzo ngunit
tila wala pa ring plano ang taong ito na sabihin ang nais na marinig ni Lorenzo.
Duguan na ito at nalalasahan na nito ang dugo sa bibig ngunit mas takot yata
ang taong ito sa taong pinagtatakpan nito kaysa sa demonyong nasa harapan nito na
anumang oras ay tila kakainin na siya.
Hanga din si Lorenzo sa tatag ng taong ito kung nasa ibang pagkakataon lang,
aayain niya itong sumali sa grupo niya. "Do you think you'll hide everything from
me?" Lorenzo asked at him.
Walang bahid nang pagbibiro sa boses ng binata. The man knows that Lorenzo
isn't kidding. Tinotoo ng binata ang lahat ng sinasabi nito pwera na lamang kung
may silbi ka pa sa kanya. But staring intently at the person's who's making him
wait.
Ibang usapan na yon. Halos mabaon na ang kuko ng binata sa kanyang palad,
pinipigilan niya ang sarili ngunit hindi na niya kaya. Pagsisihan ng taong hindi na
hindi dapat pinag-aantay o magsabi nang kasinungalingan sa isang Lorenzo.
Hindi pa yata kontento ang lalaki sa natamo nito mula sa kamao ng kanang-kamay
ni Lorenzo at mas nais nitong ang binata mismo ang magparusa dito. "Tie him up."
Lorenzo snarled angrily.
Ilang minuto palang niyang nakikita ito pero tila may bumubulong sa kanya na
protektahan at alagaan ang dalaga.
He is a Mafia Boss for Christ sake! He is not capable of loving someone but
now, it feels like he was bewitched and the girl is his drug. He was addicted to
her attention. He wanted all her eyes at him.
Hindi niya nga kilala ang dalaga ngunit parang nais na niyang ialay dito ang
lahat. He saw it in her eyes, the sadness, the loneliness and sorrow.
He wanted to wiped it in her eyes and changed it to happiness. She blushed and
Lorenzo smiled widely because of it.
Nabawi lang ng binata ang kanyang tingin sa dalaga ng tumikhim ang kanyang
kanang-kamay at umiwas ang dalaga. He saw her focused on her food. "Fuck." He
muttered. Nilingon niya ang kaibigan at sinamaan ito ng tingin.
Tinaasan lang siya nito ng kilay na siyang ikinaikot niya ng mata. "Buy
anything you want," utos niya at lumapit sa kinaroroonan ng dalaga ngunit hindi
siya lumapit mismo sa tabi nito. Inobserbahan niya lang ang dalaga sa may di
kalayuan.
He saw her went to the cashier and paid her food. Nais niyang marinig ang
boses nito kaya lumapit siya dito ngunit natigilan siya ng marinig ang maamo at
mala- anghel nitong boses na tila naghihirap sa pagbibilang.
"Maam, hindi po ako nakikipaglaro sa inyo hindi ba kayo marunong bumilang at
pati babayaran niya hindi niyo pa maibigay ng maayos. Inaaksaya niyo po ang oras
ko." Nag-init ang ulo ni Lorenzo.
Kitang-kita niya kung paano kinagat ng dalaga ang labi nito. If looks could
kill maybe the cashier will be probably dead.
Pinipigilan niya lamang ang sarili na makagawa ng anumang pagdanak ng dugo
rito dahil nasa harapan ito ng dalagang nagpapagulo ng puso at isipan niya. He saw
her nervously get her money while her lips is trembling and she was about to cry.
Hindi na napigilan ni Lorenz ang sarili at kumuha ng ilang libo sa wallet niya
at pinalo niya ang counter ng cashier.
"Bitch. I will pay for her food as well as with ours. Just don't yell at her
or else I'll kill you." Napangisi na lamang ang binata sa isipan niya ng
magkukumahog ang kahera sa pagbigay ng gagamitin ng dalaga.
Lorenzo grabbed the spoon and pork and the girl's food. He gives it to her
which earned soft and sincere thanks to her. Dahil sa ngiting yon ay tila nawala si
Lorenzo sa sarili nang makita niya ang dalaga nakaupo na ito sa may gilid na mesa
sa loob nitong store.
He smiled to himself. Ngayon lang muling nabuhayan ang loob niya nang makitang
nakangiti ang dalaga.
Ito ang kauna-unahang pag-ngiti niya nang bukal makalipas ang ilang taon at dahil
yon sa dalaga.
Napailing nalang siya sa kanyang sarili, sinenyasan niya ang tauhan na bigyan
siya ng makakain nais niyang makasalo ang dalaga sa pagkain nito.
He wanted to watched her eat her food but seems the situation won't allow them.
Nanlaki ang mata ni Heronisa nang makita ang ilang kalalakihan sa labas nitong
7Eleven at naglabas ng mga de kalibreng baril.
She looked at them and the man who helped her. Their guns were pointing at the
man. She didn't think twice. Kabobohan yata ang ginawa niya pero para sa kanya tama
ang ginawa niya.
Patakbo siyang lumapit sa binata at iniyakap ang maliit niyang katawan dito
pagkatapos noon ay ilang putok ng baril ang kanyang narinig...
Magseself-published ulit po ako ng Batch 2 ng Zchneider's Men Series (Karlos,
Jask at Leon) kasama ang Billionaire's Regret at ang kuwento ng Valentino Twins
(Vixen and Vincent) sa January. Payment will be on December 27-28, 2019 sa mga
gusto ng mga books na yan. Ipon na po kayo. Maaga ko lang inanunsyo para
makapaghanda kayo. :)
Ang Ruthless Men Series ay hindi kasama sa Batch 2 dahil tapos na ang pagpiprint ng
Series na yan. Thank you.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-7
Nanlaki ang mga mata ng binata sa mainit at maliit na katawang hawak niya. He saw
how she protected him from those bullets coming from their enemies. He saw her
smiled at him weakly before she slowly close her eyes.
Hindi alam ni Lorenzo ang nararamdaman pero bigla na lamang nawala ang
pagpipigil niya sa sarili sa mga sumusunod sa kanila. Kanina niya pa alam na
magmula pa lamang na tumapak sila dito ay iilang mga mata na ang nakasunod sa
kanila pero dahil sa nangyari sa dalaga.
Ang gahiblang pasensya ni Lorenzo ay tila bigla na lamang nawala.
Napapalibutan ang binata ng itim na awra at tila sinasaniban ito ng masamang
ispiritu na nais nitong kitlin ang buhay ng kahit na sinong mangangahas na hawakan
o saktan man lamang ang dalaga hawak niya.
Ang katawan ng dalaga ay tuluyang ipinaubaya sa binata ang bigat nito. The
girl looked in pain while she's unconscious. Nakikita ng binata kung gaano nasaktan
ang dalaga mula sa tama ng baril.
"FUCK YOU ALL!" Sigaw ni Lorenzo sabay bunot ng baril at ni hindi tumingin sa
kung sino ang matatamaan nang bala ng kanyang baril. All he knows is he needs to
kill them from hurting the beautiful girl in his arms.
Nagtatago ang mga tauhan ni Lorenzo habang nakikipagpalitan ng patuok ngunit
ang binata wala yatang pakialam sa paligid niya at tanging nasa dalaga ang atensyon
nito.
Nanginginig ang binata sa galit, idinidiin niya din ang palad sa sugat ng
dalaga habang hawak niya ito. Ang kabila niya namang kamay ay nakikipagbarilan
kahit hindi nakikita ang kalaban.
Nagsiliparan ang mga pagkain at kung anu-anong produktong nasa loob ng store.
Ang kahera naman na nagmamaldita kanina ay tila tuta na panay ang sigaw at tago sa
ilalim ng cash register niya.
Traverse Eron, Lorenzo's right-hand man cuss when he saw his friend anger.
Mukhang masama ang nangyayari dahil tila nawala sa sarili ang kaibigan. Nakita
niyang hawak nito ang babae kanina ay kumakain ni wala pa ngang bente-kuwatro oras
ay tila hulug-hulog na ang Boss niya sa babae.
Ang pagkakataon nga naman, hindi pa man tuluyang pagmamahal ang nararamdaman
ni Lorenzo alam ng kaibigan niya papunta na roon yon at sigurado siyang wala ni isa
man lang ang makakagalaw sa dalaga habang nabubuhay ang isang Lorenzo.
"Protect the Boss, don't let any bullets near him or else tayo ang malalagot!"
Utos niya sa mga kasamahan.
Kahit paulit-ulit niyang tawagin si Lorenzo upang hindi matamaan ng baril ay hindi
siya nito naririnig.
Ang katinuan ng binata ay tanging nasa iisang tao lamang at ito ay hawak niya.
Kakilala niya lang sa dalaga ni pangalan nga ay hindi niya alam dito pero ang puso
at isipan niya ay unti-unti na nitong sinasakop na para bang ito ay mananakop.
The girl invaded his whole-being just now and it looks like he can't get out
nor escaped in this madness. Pinahidan niya pa ang pawis na tumulo sa noo ng dalaga
bago ibinaling ang atensyon sa mga nais siyang patayin.
Nanlilisik ang mata ni Lorenzo, ibang-iba ang awra nito kaysa sa dati. Hindi
normal ang reaksyon ng binata na siyang dapat ipangamba ng mga kasamahan nito.
Base sa tindig at reaksyon ngayon ni Lorenzo tila isa itong demonyo na nais
lipulin ang mga kalaban nito at wala na itong nakikitang kakampi o kalaban basta
lamang maging ligtas ang hawak nitong anghel sa kanyang mga bisig.
"Fuck! This is not good. Lorenzo isn't responding," Traverse muttered between
his breaths. Nakita niyang sabog ang ulo ng isa sa mga pinapatukan nito ng baril
ngunit hindi aware si Lorenzo sa ginawa.
Lorenzo looked like a deadly bomb and anytime he'll explode.
Kapag nangyari yon mas malaking damage ang makikita nila at hindi iyon maganda.
Minsan na niyang napanood na maging demonyo ang kaibigan at panget ang naging
resulta nito para kay Lorenzo lalong-lalo na sa mga taong nakapaligid dito.
Ngayong nagmamadali si Lorenzo hindi pwedeng ang mga tauhan nila ang magmaneho
dahil sigurado siyang sa ikli ng pasensya ni Lorenzo ngayon talagang may
mabubutasan ng ulo.
"Bullshit." He heard him cussed again. Tahimik lamang ang kaibigan ni Lorenzo
ngunit nakikita nitong tinamaan ng pana ni Kupido ang kaibigan. Bumuntung-hininga
na lang si Traverse at pinaandar ang sasakyan para magmaneho.
"I'll fly this car Boss para mabilis tayong makakarating sa ospital," aniya sa
kaibigan. Umiling si Lorenzo at inutusan ang kaibigan na siyang ikinagulat ni
Traverse.
"We are going home, doon siya lulunasan," pinale niyang sabi.
Magrereact pa sana si Traverse upang pigilan si Lorenzo ngunit nang tignan ang
kaibigan ay sinamaan lang siya nito ng tingin na siyang ikinabuntung-hininga niya.
"Don't argue with me," malamig na wika nito. Wala siyang magagawa kundi
manahimik nalang. Napahilot ng sentido si Traverse at pinaandar ang sasakyan.
Seryoso na siya ngayon pero mas alam niyang seryoso si Lorenzo.
Kailanman ay wala itong dinalang babae sa Mansyon, lahat ng mga babaeng
naikama ng binata ay sa hotel ito dinadala at iniiwan na parang basahan matapos
niya itong gamitin.
Ang mga babaeng yon ay madudumi para kay Lorenzo at tanging pang-hotel at
motel lamang sila.
He promised himself, when he found the girl for him. She will live at his Mansion
like a true Princess. Ibibigay niya ang lahat dito at walang makakahawak o
makakapanakit dito. Hindi na umimik pa si Traverse, wala siyang magagawa oras na
nagdesisyon na si Lorenzo.
Pigilan man niya ito na huwag idamay ang dalaga dahil sa tingin niya ay
napakainosente nito ay wala siyang magagawa. Desisyon ito ni Lorenzo at kapag
nagdesisyon ito hindi na iyon mababago.
"Whoever they are, I will make sure to hunt their Boss and kill him
painfully." Lorenzo said to himself while staring at the pale girl in his arms.
Inayos ng binata ang buhok ng dalaga upang mapagmasdan niyang mabuti ang mukha
nito.
Yumuko siya at hinalikan ito sa noo. Wala sa bokabularyo niya ang maging
malambing sa isang tao ngunit kapag nakaharap ang dalaga tila tinutunaw nito ang
bloke ng yelong nakabalot sa puso ng isang tao.
He rested his forehead at the girl's forehead while he's muttering words into
her ears. Tanging si Lorenzo lamang ang nakakarinig sa ibinulong niya sa dalaga.
Nang mahawakan niya ang kamay ng dalaga ay napalunok siya dahil malamig ito.
Napalunok ang binata. This is not good! Namumutla ang labi ng dalaga at halos
papel na ang kulay nito malamang dahil sa dugong nawala sa dalaga.
"Bilisan mo Traverse!" Nasa boses ni Lorenzo ang pagkabahala tila nais niyang
pababain si Traverse mula sa pagmamaneho nito at siya ang pumalit.
Ang pagmamaneho ni Traverse ay tila pagong kay Lorenzo dahil kinakabahan siya
sa kung anong kahihinatnan nito. He doesn't want to lose this girl. Magiging parte
pa ito ng pagkatao niya.
This girl will held a big part of his life and he thinks she will complete him.
Whatever it takes, she needs to live for him.
Nararamdaman ni Lorenzo na tila babasaging krystal ang dalaga at may kung
anong bumubulong sa kanya na nais nitong bantayan at protektahan niya ang dalaga.
Lorenzo leaned on and buried his nose in her neck. "Please... don't sleep
yet... don't fall into deep slumber..."
*****
Hello mooncakes!
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
Karlos-P450 Jask-P470
Leon-P450-P500 (wala pang siguradong price)
Stuck in Between (Vixen and Vincent Valentino' Story)-P500-500(wala pang
siguradong price)
Billionaire's Regret -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
Sa may gusto po ng book, ipon na po kayo.
P.S. Last Batch na ito ng Ruthless Men Series. Hindi na ako magpaprint pa sa
susunod.
-
selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-8
He doesn't like men stared at his property. What he owns, is only his no one
else's. At sa nakikita niyang pagtitig ni Traverse sa dalaga kahit pa wala itong
gusto dito nag-iinit ang ulo niya at tila nais niyang pugutan ng ulo si Traverse at
ipagulung-gulong ito sa labas ng Mansyon.
Walang ibang titingin sa dalaga kundi siya lang. Bawat parte ng katawan nito
ang kanya at wala ng iba. "Gago! Huwag kang tumunganga dyan! Labas!" Doon lang
nagising si Traverse nang makita niyang nag-aapoy ang mga mata ni Lorenzo.
Nanlaki ang mga mata niya at hindi pa naman nakakapagsalita ulit si Lorenzo at
patalon siyang lumabas sa silid ni Lorenzo para siyang palakang-tanga na napalundag
dahil sa kaba.
"Next time, you'll look at her. Pasasagasaan kita sa pison! This girl is only
mine!" Natigilan si Lorenzo sa kanyang tinuran. He just declared the girl as his
and he don't feel he regret it.
Kinapa niya ang dibdib baka sakaling may makapa siyang pagsisi ngunit ni
katiting ay wala. By just looking at the girl lying in his bed, everything happens
so fast he knows that he can't let the girl go.
He stared at her for awhile admiring her beauty and aura. Gusto niya ang
awrang bumabalot sa dalaga, wala itong halong kasamaan man lang.
She smells so sweet. Ito yata ang amoy na hindi hahayaan ni Lorenzong mawala sa
pang-amoy niya.
Nakapagkit na sa kanya ang amoy, awra at ang buong mukha ng dalaga hindi niya
hahayaang mabura ito sa isipan niya. That will be his own treasure buried and kept
in his mind.
"Your beauty is exquisite my doll and it seems my whole being is very fond of
you," Lorenzo muttered in her ears.
Ang dalaga naman ay tila nasa isang malalim na panaginip at habang tumatagal na
nanatili si Lorenzo sa tabi niya ay mas lalong nakampante ang buong pagkatao ng
dalaga.
Her unconscious mind and heart sighed deeply as her soul traveled into the
deepest part of her sweet dream.
Hopefully, sa tabi ng binata ay maging masaya at makaramdam ng kapanatagan ang
dalaga. Inipit ni Lorenzo ang mga nagkalat na buhok ng dalaga sa gilid ng tenga
nito.
Parang wala lang sa binata ang bangkay na nasa paanan nito habang
pinagmamasdan ang dalaga.
He's making himself comfortable with the girl he doesn't even know the name but by
looking at Lorenzo, he is so whipped.
Kinuha niya ang mga gamit ng Doktor dahil siya na mismo ang gagamot sa dalaga,
unti-unti nitong inalis ang lahat ng damit ng babae habang nagpipigil siya ng
hininga. Habang inaalis isa-isa ang damit nito si Lorenzo naman ay minememorya ang
bawat parte ng katawan ng dalaga.
Hindi niya alam ang dapat maramdaman, hindi siya nagnanasa sa dalaga at lalong
hindi siya nasiyahan sa nakikita niya. She is beautiful in his eyes but seeing
those scars and bruises in her body it makes him angry and livid.
"Shit. Who hurt you my doll?!" Madiing sigaw ni Lorenzo na kinakausap ang
walang malay na dalaga. Napahawak ang binata sa gilid ng kama at mahigpit na
hinawakan ito, nakunot ang kobre kama dahil sa ginawa ng binata.
Napapikit si Lorenzo, kalmado pa siya sa oras na ito ngunit sa loob niya tila
isang katauhan ang nabuo para magwala. Itim, berde at lila ang mga nakikita niyang
kulay mula sa iba't-ibang parte ng katawan ng dalaga may mga bakas din na parang
pinahirapan ito.
He can't watch the girl, he can't take care of her wound especially she's a
fragile like a glass.
Natatakot si Lorenzo na kapag nahawakan niya ang dalaga ay baka masugatan ito
ng kanyang magaspang na mga palad. He's not perfect, he also had flaws.
Ang lalumunan ng binata ay parang may nakabikig na malaking bato habang
nakikita niya ang mahinang katawan ng dalaga pati siya ay nanghihina rin. He
stopped believing in love but he seems learning again.
Napahawak siya sa kamay ng dalaga nang umungol ito na tila nasasaktan agad
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-9
Puno nang kuryusidad ang mga isipan nila sa kung anong mukha at kung ano ang
nakita ni Lorenzo sa babaeng buhat-buhat nito noon papaakyat sa silid nito. Alam
din nilang maging ang Doktor na nagtatrabaho kay Lorenzo ay wala ng buhay dahil sa
pagpatay ni Lorenzo dito.
Ang atensyon nilang lahat ay nasa dalagang nasa silid ni Lorenzo at mapagsa-
hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising. Lorenzo's knows the girl needs rest.
Tiim-bagang ang mukha nito ilang araw na magmula nang gamutin nito ang dalaga.
He saw how the girl's fragile body battered and bruised. Hindi niya mapapatawad ang
mga gumawa nito sa dalaga.
He made sure it is his top priority. Walang makakapigil sa kanyang hanapin ang
mga ito gaya ng paghahanap niya sa mga taong pumatay at nang-alipusta sa kapatid
niya.
Ang ayaw sa lahat ay ang mga nanakit ng babae kahit pa sabihing pinaglaruan
niya lang ang iba sa kanila at hanggang sa kama lang ang nais niya kahit kailan
hindi naman niya sinaktan ang mga ito.
But, if ever someone hurt this girl lying in his bed again. Babae man o
lalaki, walang siyang palalampasin.
Maging sa sarili niya ay hindi niya alam kung bakit nagkakaganito siya pero
alam niya sa sarili niya na inaalam na niya kung ano ang damdaming ito na nais
kumawala sa kanya at nais angkinin ang dalaga mula ulo hanggang paa maging sa puso
at kaluluwa.
Kaya ilang araw na ding hindi lumalabas ng silid ang binata dahil hanggang
ngayon ay nanginginig pa din ito sa galit at tanging ang paghawak sa kamay ng
dalaga siya kumakalma.
"Bambolina, wake up... limang araw ka ng natutulog hindi ka ba nangangalay?"
He asked while his nose is buried into the girl's sweet neck. Hindi niya pa kilala
ang dalaga ngunit para sa kanya ay tila kilalang-kilala na niya ito.
Every night, Lorenzo can't sleep well because the girl is always screaming in
her sleep. Kitang-kita ni Lorenzo kung gaano ito nahihirapan sa paghinga habang
tila hinahabol ito.
Kahit na ganoon, kahit na ilang beses niyang gisingin ang dalaga ay hindi ito
nagigising.
Wala siyang magagawa kundi pabayaan itong bumawi ng lakas nito kaysa naman
tuluyan itong hindi huminga mas nakakatakot yon para sa kanya.
Eventhough, he doesn't know her name, her wants, her favorites, everything in
her and even if he doesn't confirmed what he really feels.
He believes that they were meant for each other. Ginawa ng tadhana na magkita
sila sa lugar na iyon, sa lugar kung saan una niyang nasilayan ang mukha nito, sa
lugar kung saan nagpapasalamat siya at niligtas siya ng dalaga dahil kung hindi,
hindi niya magagawa ang mas malaking misyon niya.
Iyon ay ang protektahan at pasayahin ang dalaga. Ang mga sugat at pasa sa
buong katawan ng dalaga ay nakita niya. Bilang niya din kung ilan ang lahat ng mga
yon.
Tinandaan ni Lorenzo ang mga parte ng katawan ng dalaga na may pasa at sugat.
Sa mga parte ding iyon makakatikim ng kalupitan ni Lorenzo ang mga taong
nanakit sa dalaga. Habang patuloy napinagmamasdan ni Lorenzo ang dalaga mas lalong
lumalalim ang hindi niya nakikilalang damdamin rito.
He's not aware that he fall inlove with the girl. Naging mas priyoridad ni
Lorenzo ang trabaho at pagtugis sa mga may utang sa kanya kaya marahil nakalimutan
na rin niya ang salitang pagmamahal at pag-ibig.
Ngunit, heto at may nakatakdang magpaalala sa kanya ng mga bagay na iyon sa
ayaw at sa gusto niya man. Hindi makatulog ang binata hangga't hindi niya
nakikitang maayos ang dalaga dahil sa tuwing susubukan niyang pumikit o kaya naman
ay siya'y makatulog ang dalaga ay bigla na lamang iiyak at sisigaw kagaya nalang
ngayon.
Lorenzo ang sinasabi nito pero nakikita niya sa galaw ng mukha nito ang sakit at
paninibugho.
Sa tuwing nakikita niyang ganito ang dalaga ay maging siya ay nasasaktan tila
winawasak ang puso niya. He wiped her tears. Patuloy ang pag-iyak ng dalaga habang
si Lorenzo ay napayuko nalang.
He's blaming himself eventhough he's not to blame. Kung sana lang nakita niya
agad at nakilala niya ang dalaga hindi magiging ganito ang kalagayan nito hindi
siya pumasang Doktor kung hindi niya alam ito.
He's a multi-talented and skilled person, he can do many jobs. Aanhin niya ang
pagiging matalino kung hindi niya magagamit ito?
And watching his girl liked this made him realized, the girl is traumatized
with what happened to her.
Sa ilang beses na binangungot ito halos lahat doon ay sinisigaw ng dalaga na huwag
siyang saktan.
He was really pissed until now. Whoever hurt his girl, they will faced hell of
consequences.
Pinakalma niya ang dalaga sapamamagitan ng pagkausap dito habang natutulog.
"Cara mia, don't worry too much. You are safe here, you are safe here with me... I
won't let anyone touch you Cara," inayos ng binata ang ilang hiblang buhok ng
dalaga.
Malalim itong napabuntung-hininga habang natutulog at sa tuwing gagawin ito ni
Lorenzo himalang kumakalma ang dalaga at bumabalik ito sa malalim na pagtulog.
Tila ito'y si Sleeping Beauty na mahimbing na natutulog ngunit hindi Prinsipe
ang nakabantay dito dahil alam ni Lorenzo sa sarili niya hindi siya isang Prinsipe
ngunit alam niya naman kung paano protektahan at pangalagaan ang taong importante
sa kanya.
"I maybe not a Prince willing to kiss you to wake up but I am a beast who will
lay his life just to protect you." He whispered in her ears and kissed her
forehead. He's one hundred percent sure to sacrifice himself to protect his girl
and make her happy.
When he first looked at her eyes, he knows all he saw was sadness. Ang
kalungkutan na yon ang nais tanggalin ni Lorenzo mula sa mga mata ng dalaga. He
caressed his woman's hair and smelled it.
Nakita na niya ang lahat sa dalaga kaya naman, siya na ang nag-aasikaso dito
lalong-lalo na sa pagpunas sa buo nitong katawan at sa pagbihis dito.
Wala siyang hinahayaang mga katulong na pumasok sa kanyang silid tanging nasa
labas lamang ang mga ito ng pintuan at doon ibinibigay sa kanya ang pagkain.
Palaging may nakahandang pagkain para sa dalaga nang sa ganoon paggising nito
ay makakain agad ito. He knows his woman were malnourished. Hindi niya hahayaang
magutom ang dalaga, lahat ng bagay na salat ito ay bibigay niya.
"You will live like a Princess cara mia, you are my Princess... what's mine is
yours but you are only mine and mine alone. Ibabaon ko ang bala nitong baril ko sa
mga taong mangangahas na kunin ka mula sa akin!" Bawat mga salitang lumalabas sa
bibig ni Lorenzo ay may kaakibat na pangako.
Wala pang salitang lumalabas sa bibig ni Lorenzo na hindi niya tinototoo.
Gagawin niya ang lahat matupad lang ito kahit sino pa ang nakaharang.
"Sleep tight cara mia, I will wait for you... take your time." Lorenzo kissed
his girl's forehead.
Ipinatong niya ang kanyang noo sa noo ng dalaga, tinitigan niya muna ang mukha
nito at minememorya bago niya masuyong hinalikan ang labi ng dalaga. Pinipigilan ni
Lorenzo ang ipasok sa loob ang dila nito dahil baka masira niya ang tulog ng
dalaga.
"Your lips taste like an apple cara mia and I love it." Bulong niya sa tenga
nito at umalis sa puwesto niya. Iiwan niya muna sandali ang dalaga upang asikasuhin
sandali ang mga naiwan niyang trabaho.
favorite fruit and when he tasted his woman's lips. Goodness, for him it was
electrifying and addicting. Hindi yata siya magsasawang paulit-ulit iyong halikan,
napakalambot ng labi ng dalaga at napabango nito.
Natural na natural ang amoy hindi katulad ng ibang mga babae na halos naliligo
na ng pabango upang maging kaaya-aya lang pero ang dalaga kahit na wala itong
pabango ay napakabango nito.
Ang bango nito ay tila mansanas na masaray amuy-amoyin. Kahit pa seryoso si
Lorenzo dahil sa mga nangyari sa dalaga hindi pa ring mapigilang ngumiti nang
mahalikan ang dalaga.
"Well, if you are smiling like that then something good happen," pang-aasar ni
Traverse kay Lorenzo. Nakasandal ang binata sa pader malapit sa silid ni Lorenzo.
Kanina pa nito pinapanood ang kaibigan na parang timanang na nakangiti sa kawalan.
Alam ni Traverse na ang dalaga sa loob ng silid nito ang dahilan. Ilang araw
na ding nagkukulong sa silid nito si Lorenzo kasama ang dalagang natutulog at
mukhang nahuhulog na ang loob nito sa babae.
Nakakatakot lang dahil habang inoobserbahan ni Traverse ang galaw ng Boss nila
ay sa tingin niya magiging madugo ang pangyayari oras na magalaw ang dalaga ng iba.
Tumigil si Lorenzo sa paglalakad at napalingon sa matalik niyang kaibigan.
Napataas ng kilay si Lorenzo at sinamaan ito nang tingin.
"It's none of your business fucker!" Lorenzo hissed and snapped at his
bestfriend. Umakto namang tila nasasaktan ang binata at kunyaring nagdadrama.
"Awts, you are so cruel bro, dumating lang ang babae mo hindi muna ako pinapansin,"
Traverse said.
Lorenzo rolled his eyes and give Traverse a 'fuck you sign' which earned a
loud laugh from his bestfriend. "Yah, harder bro!" Anito na umuungol pa. Kung hindi
lang ito kaibigan ni Lorenzo malamang ay natumba na ito sa kinatatayuan nito.
Lorenzo grumbled like an old man and walked towards his office direction.
Hindi na niya pinansin ang kaibigan dahil baka mapikon lang siya dito at mawalan pa
siya ng mga pinagkakatiwalaang tao mahirap pa naman ngayong makahanap ng mga
kaibigang hindi ka tatraydorin.
When you found those person whom you could trust, treasure them and don't let
them feel that you didn't want them. "Sus, may love life lang nang-iiwan na,"
bulong pa nito habang nakasunod kay Lorenzo.
Mabuti nalang at iisang tao ang pinagkakatiwalaan niya sa loob ng kanyang
Mafia kung hindi baka nauna pang maging puti ang mga buhok niya kaysa sa ibang
matatanda. He's lucky, hindi siya katulad ni Hellion na may tatlong baliw na mga
alalay.
Pumasok sa opisina niya si Lorenzo at agad na hinarap ang mga papeles na nasa
harapan niya upang agad siyang matapos pumasok naman sa loob si Traverse at naupo
sa upuang nasa harapan ng office table ni Lorenzo.
"Nga pala Boss, tumawag si Alerina at Silver galit daw sila sayo. You broke
your promise daw," sa sinabing iyon ni Traverse at nanlaki ang mata niya. He
promised those two girls, two human-size dolls and he forgets it.
Bago pa siya ulit makapagsalita ay dinagdagan pa ni Traverse ang sinabi niya. "And
Boss, marami akong nalaman sa babaeng nasa silid mo... I don't think
you'll gonna like it."
*****
Hello mooncakes!
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
Karlos-P450 Jask-P470
Leon-P450-P500 (wala pang siguradong price)
Stuck in Between (Vixen and Vincent Valentino' Story)-P500-500(wala pang
siguradong price)
Billionaire's Regret -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
Sa may gusto po ng book, ipon na po kayo.
P.S. Last Batch na ito ng Ruthless Men Series. Hindi na ako magpaprint pa sa
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-10
She thought, she's so unlucky because this is always happening to her. She
imagine herself dancing ballet again to relax herself but what happened keeps on
playing again in her mind.
"No, no, no!" She keeps this two letters muttering with her lips.
Ang makakita nang ganitong bagay ay napakatraumatic kay Heronia dahil yon
mismo ay nangyari na sa kanya.
Nanaginip siya kanina at ang panaginip na iyon ay naging totoo dahil sa taong nasa
harapan niya at binubugbog ng lalaking pamilyar na pamilyar sa kanya.
Kilala niya ito dahil ito ang lalaking iniligtas niya sa bala na tumama sa
kanya.
Traverse snapped his attention at the girl. Napamura siya at nagpabalik-balik
ang tingin sa Boss at sa dalagang nasa kama. "Fuck." He muttered. Kailangan na
niyang patigilin si Lorenzo dahil tila naapektuhan ang dalaga sa ginagawa nito.
Mabilis niyang pinuntahan ang kaibigan at tinapik ang kaibigan sa bigla ni
Lorenzo ay muntik niya pang mabaril si Traverse. Galit nga ang binata na ultimong
paglapit nang sarili nitong kaibigan ay muntik pa nitong mabaril.
"WHAT?!" He snapped at his friend. Traverse sighed and pointed at the girl in
Lorenzo's bed. "Stop that already, may oras para diyan pero tignan mo muna ang
babae mo," mahinahong paalam ni Traverse sa kaibigan ni hindi na nito pinansin ang
muntik nang magawa ni Lorenzo sa kanya.
*****
Hello mooncakes! Sorry ngayon lang nakapag-update kahapon lang kasi nalibing ang
Lola ko.
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-11
"Baby doll, answer me okay? Don't worry, I won't laughed at you. I understand
your situation." Sinsero niyang pakiusap sa dalaga habang dahan-dahang lumalapit
dito nang hindi napapansin ni Heronisa dahil nakayuko ito.
Natatakot si Heronisa, natatakot dahil isa na namang lalaki ang nasa harapan
niya at maaring gawan na naman siya ng masama.
"I won't hurt you. I promise I won't. I will die if I hurt you," puno ng
pangakong sabi ni Lorenzo sa dalaga nasa tabi siya ng kama nito at lumuhod dito
upang ipakita sa dalaga na totoo ang sinasabi niya at hindi siya nagbibiro.
Kailanman hindi siya lumuhod kahit na kanino, ito pa lang. He wanted to
touched his woman but he still can't. Ayaw niyang sirain ang tiwala ng dalaga sa
kanya.
Alam ng dalaga na nasa tabi niya ang binata hindi siya makatingin dito, ramdam niya
pa rin ang takot mula pa kanina.
Gusto niyang tumakbo pero ang katawan niya tila napakabigat at parang pagod na
pagod siya kahit hindi niya alam kung ilang araw siyang nakatulog. She's one
hundred percent sure, she sleeps for days or weeks perhaps.
Napakagat ng labi si Heronisa nais niyang sumagot at magtanong pero maraming
damdaming namumutawi sa kanyang isipan nang dahil lang sa kanyang kapansanan.
Lorenzo surely realized that the woman was embarrassed to speak.
Nahihiya itong magsalita lalo pa at alam niya ang kalagayan nito. Hindi niya
mapigilang maawa rito ngunit naroon din ang bagay na nagsasabing hindi dapat dahil
may nag-uudyok sa kanyang ayaw ng dalagang kaawaan siya.
"I -I won't judged you. I swear, I won't that's the last thing I'll do."
Lorenzo said almost begging. He wanted to hear her voice. He wanted to listened
into her stories. Ngunit hindi magiging madali iyon kailangan pa ni Lorenzo nang
oras para mapalagay ang loob ng dalaga sa kanya.
Heronisa hesitated to answer. "I -I..." Tanging yon lamang ang lumabas sa
bibig nito. Bumuntung-hininga si Lorenzo atleast kahit kaunti nagsalita ito.
Kung mamarapatin ng dalaga nais ng binata na oras-oras na makinig sa boses
nito tila isang musikang napakaganda ang boses ni Heronisa.
Nais man niyang hagkan at yakapin ang dalaga ay hindi maari, hindi hangga't
hindi ito nagtitiwala sa kanya. "Go on baby doll, mag-aantay ako..." Nakangiting
wika ng binata sa dalaga.
Fucking hell! Kung nakikita lang ni Traverse ang kaibigan ngayon malamang
magpapakain iyon dahil kahit kailan ay hindi nakiusap si Lorenzo sa ibang tao kay
Heronisa pa lamang.
Sanay ang binatang sinusunod at kailangang masunod, wala itong pinaniniwalaan
kahit pa mga tinuturing nitong kapatid pagdating sa sariling desisyon ganoon si
Lorenzo. Naglakas-loob ang binata hawakan ang kamay ni Heronisa.
Napatalon ang dalaga sa ginawa nito. Lorenzo back-down and became silent.
Pinanood niya muna ang dalaga sandali nais niyang masanay ito sa presensiya niya
dahil mula ngayon hinding-hindi na niya papakawalan pa ang dalaga.
He will make her happy. The girl is his savior. Hindi lang ang buhay nito at
sinagip ng dalaga dahil maging ang pagkakataon mamuhay ng mag-isa ay sinagip ng
dalaga. Noon, akala niya tuluyan na siyang makukulong at mamuhay sa madilim ngunit
nang dumating ang dalaga nagbago ang pananaw niya sa bagay na iyon.
sa gilid ng mga mata nito tinitignan niya kung anong gagawin ng binata sa sinabi
niya o matatawa ba ito sa tatlong salitang yon.
Heronisa knows because of her disability pati ang pagsasalita niya ay
naapektuhan. Hinanap niya sa mata ni Lorenzo ang panghuhusga ngunit wala, wala
siyang nakita kundi pagkaproud.
Yes, Lorenzo was proud when he heard his woman speak. "You are here at my
house baby doll, you will live here for the rest of your life." Seryosong sagot ng
binata sa dalaga na nangunot ang noo dahil sa sinabi nito.
Hindi niya alam kung ano ang sinasabi nito dahil matagal niyang maintindihan
ang mga bagay-bagay sa paligid niya.
"And baby, it's 'where am I here' okay? Hindi naman yon mali." Nakangiting
pagtatama ng binata sa dalaga. Hindi siya mapapagod na itama ang mga salitang
lumalabas sa bibig nito at hinding-hindi siya mabobore sa presensiya nito.
Yuyuko sanang muli ang dalaga pero agad na itinaas ni Lorenzo ang baba ng
dalaga. "Don't ever be ashamed of your situation baby doll, I'm proud of you. I'll
help you. Gagawin ko ang lahat para makapagsalita ka ng maayos." Lorenzo said while
staring at his girl's eyes.
Heronisa bite her lips and nodded at Lorenzo. Ramdam niyang kahit nakita niya
ang pagiging bayolente ni Lorenzo ay naroon pa rin sa dibdib niya ang isang bagay
na nagsasabing pagkatiwalaan ang lalaki gaya noong una niya itong nakita.
"T -tenk yu," nauutal na sagot ng dalaga. Sana nga, sana ay gumaling siya.
Ginulo ni Lorenzo ang kanyang buhok. "No problem baby doll and it's 'Thank you'
okay? Hindi ako magsasawang itama ka kahit na anong mangyari. Trust me baby, trust
me with this one." Sinserong ani ng binata sa dalaga.
Alam ni Heronisa kung ano ang nais na ipinaiintindi sa kanya ni Lorenzo at
wala siyang kontra sa sinasabi nito dahil ang salita ng binata ang panghahawakan
niya.
Kahit kailan ay hindi siya nagtiwala sa ibang tao maliban na lamang sa mga
kinagisnan niyang magulang pero sa binata tila bawat sinasabi nito ay pumapagkit sa
isipan ng dalaga niyang manatili itong ganito.
Nais ng dalaga na manatili ang ganitong pakiramdam sa binata nang sa ganoon ay
hindi mawala ang pagtitiwala niya rito. Gusto ng binatang magkaroon ng kumpiyansa
sa sarili ang dalaga, hindi siya titigil upang makamit ito ni Heronisa.
He's a part-time Doctor slash Mafia for Christ sake! He will help her. He will.
At hindi niya hahayaan ang iba na kutyain ang dalaga habang nabubuhay siya. Ang
dalaga lamang ang pinakaimportanteng tao sa buhay niya.
"Anhu nanyare sya -" tumigil sandali ang dalaga sa sanang pagsasalita dahil
tila iniisip pa nito ang sasabihin. Binigyan ni Lorenzo ng nanghihikayat na ngiti
ang dalaga upang ipagpatuloy nito ang nais na sabihin. May kaunting kaba, may
kaunting hiya ngunit naroon ang pagpursige dahil sa ngiti ni Lorenzo.
"-lakiki kalina?" Heronisa continued her words. Nang maintindihan ni Lorenzo
ang nais nitong sabihin ay natigilan ang binata at bumuntung-hininga. Hindi niya
kailangang magsinungaling sa dalaga ngayon nasa poder niya ito.
sa sasabihin niya.
"We sell drugs, guns, ammos and every illegal thing but, we don't do human-
trafficking it's against my principle. Yes, we kill. Only for those who mess with
us, those who wants us dead, people who betrayed us and our rivals." Napalunok si
Heronisa habang naririnig niyang nagpapaliwanag si Lorenzo tila nais na nitong
tumakbo.
Hindi niya inakalang mas malala pa pala ang napasukan niya. Isang pangyayari
lang yon pero tila yata hinihila siya sa mga delikadong mga sitwasyon. "E -elis na
ko!" Biglang sabi nito at nagpapanic na umalis sa kama.
Nagulat si Lorenzo mas malala yatang trauma ang naranasan ng dalaga at mas
lalo pang nakaramdam ito ng takot dahil sa sinabi niya.
Mabilis na dinaluhan ni Lorenzo ang dalaga dahil muntik na itong matumba at
gumulong sa baba ng kama ngunit nabitwan niya ito dahil nagpupumiglas ang dalaga.
"Elis na ko! Elis na ko!" Kahit mali pa ang pagkakabigkas ng dalaga sa sinasabi
nito. Lorenzo can understand it properly.
Tila may connection ang dalawa na kahit pa mali ang sabihin ng isa,
maiintindihan at maiintindihan pa din ito ng isa. Lorenzo heard it loud and clear,
his woman wanted to leave because she's afraid.
Sa iisiping iyon, natakot si Lorenzo. Ang dalaga ay hindi aalis sa poder niya,
hindi kailanman. Heronisa bite Lorenzo's arms. Nagulat ang binata dahil dito at
nabitawan ang dalaga. Napaigik ang dalaga ngunit hindi naman ito nasaktan.
"Fuck!" Mura ni Lorenzo at nilapitang ang dalaga. Inasikaso niya agad ito at
hinanap kung may parte ba ng katawan nito ang nasaktan. He pulled his hair because
of the frustration.
"Please, please baby doll, I am a bad but it doesn't mean I'll hurt you.
Nangako ako hindi ba? Hinding-hindi ka masasaktan habang nasa poder ko. Mauuna kong
masasaktan ang sarili ko kapag nangyari yon sayo," hindi na alam ni Lorenzo kung
ano pa ang paliwanag na dapat niyang sabihin.
He didn't want his woman to leave.
Nope, he won't allow her. Napapikit ng mata si Heronisa, pinipigilan ang kahit
na anong luha na mahuhulog sa kanyang mga mata. Nanginginig ang dalaga, halu-halong
emosyon ang nararamdaman niya.
Ayaw niyang sumugal dahil nang makailang beses siyang sumugal, siya'y nabigo
at sinaktan. She can't say clearly what's on her mind because of her disability.
Habang pinapanood ang lalaki sa harapan niya, hindi niya alam kung ano ang isasagot
rito.
Ayaw na niyang makakita ng karahasan at ayaw na niyang maranasan ito pero
habang tinititigan niya ang mga mata ni Lorenzo naroon ang kasiguraduhan at narito
sa puso niya ang kung anumang pakiramdam na hindi niya pa naramdaman sa buong buhay
niya.
Pandaliang namayani ang katahimikan bago nagsalita ang dalaga na ikinakabog ng
puso ni Lorenzo.
"Yu plamish?"
*****
Hello mooncakes! Babawi ako sa inyo sa pag-uupdate but please, comment po yong
hindi lang 'update please' yong reaksyon niyo po sa Chapter na ito ang nais kong
mabasa. Thank you.
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
Karlos-P450 Jask-P470
Leon-P450-P500 (wala pang siguradong price)
Stuck in Between (Vixen and Vincent Valentino' Story)-P500-500(wala pang
siguradong price)
Billionaire's Regret -P545
-with freebies- Shipping fee:
1-3 BOOKS: P240
3-5 BOOKS: P395
6-up BOOKS: P450
Sa may gusto po ng book, ipon na po kayo.
P.S. Last Batch na ito ng Ruthless Men Series. Hindi na ako magpaprint pa sa
susunod.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-12
doll? Saan ang masakit? Kailangan ba kitang gamutin ulit?" Dear Lord, napaka-oa ni
Lorenzo.
Nakagat lang naman ng dalaga ang dila nito, akala yata nito naaksidente na ang
dalaga at malala na ang kalagayan. If someone would be here and he knows Lorenzo,
it's one hundred percent sure that someone will roll his eyes.
Puno pa nang pag-alala ang mukha nito habang chinicheck ang dila ng dalaga
gayong kumakain pa ito. Napangiti ang dalaga sa sarili ngayon lang siya nakaramdam
ng kasiyahan dahil may taong nag-aalala sa kanya sa simpleng bagay na nagawa niya.
Heronisa answered Lorenzo with a two thumbs-up. Natigilan ang binata
pagkatapos ay natawa ng malakas. Biruin mo ngayon lang hindi nagalit ang binata sa
pagsagot sa kanya nang senyas ng ibang tao samantalang ni pagtango lang ng mga
tauhan niya ay kumukulo na ang dugo ni Lorenzo.
Ngumunguya ng pagkain dalaga habang pinapanood na humahalakhak ang binata.
Sapo nito ang tiyan at tila talagang tuwang-tuwa sa nangyayari. "Gracious baby
doll! Ngayon lang ako tumawa ng ganito ka lakas!" Anito sa dalaga.
Yes, ito yata ang unang pagkakataon sa matagal na panahon na tumawa nang
malakas ang binata. This is the first time since he was left alone by his love
ones. Dahil sa dalaga ay nagkaroon bigla ng buhay ang madilim niyang mundo.
siyang dapat ipag-alala dahil si Lorenzo hindi man aminin ay alam niya sa sarili
niya na umiibig siya sa dalaga.
Magwawala ang binata oras na masaktan at mawala sa tabi niya ang dalaga.
That's for sure. Natitigan palang ng binata ang mga mata ng dalaga ay hulog na
hulog na ito at hindi na makakaahon pa.
He doesn't want to scare the girl that's why he told her that he felt
something to Heronisa. Maaga pa para sabihin yon gayong kinukuha niya pa ang tiwala
ng dalaga.
Sa mga katulad nito na pinagkaitan ng kasiyahan at pinagmalupitan ng mga
walangyang tao, isa sa pinakamahirap na gawin nila ay ang magtiwala.
"Shhh... baby doll, let me handle everything for you I promise... I promise, you
will never get hurt again." Lorenzo wants to make his girl believe in whatever he's
saying.
Wala siyang rason para hindi tuparin ang mga pangako niya sa dalaga lalo pa at
ang kaligayahan nito ang pinag-uusapan.
Kung iisipin maaring niyang tulungan ang dalaga sa ibang paraan at magkaroon
ng utang na loob dito ngunit iba ang sinasabi ng kanyang puso, iba ang nais
ipahiwatig ng puso ni Lorenzo.
He claimed the girl as his, he wouldn't allow anyone to claim her.
Magkakamatayan muna bago mangyari yon. Kahit kailan ay hindi naging ganito ka-
overprotective ang lalaki sa kahit na sinong babae kay Heronisa pa lamang sigurado
ang binata sa nararamdaman at siguradong-sigurado siya na si Heronisa na ang huling
babae para sa kanya.
Noon, hindi naniniwala si Lorenzo na nagkagusto at umibig ang mga kapatid niya
sa mga inosenteng babae lalo pa at kabaliktaran ng mga ugali ng mga ito ang ugali
ng mga kapatid niya.
Now, he realized that in order for a ruthless man to be controlled they need
an innocent angel willing to ease the darkness coating their heartless hearts.
Nakakatawang isipin na kailangan ng isang malupit na tao nang inosenteng babae
upang maging balanse ang isa't-isa. "As I've told you awhile ago baby doll, I felt
something to you. Nais kong mas lumalim pa ang nararamdaman ko sayo nais kong hindi
na makaahon doon para lamang maprotektahan kita kahit pa ibuwis ko ang aking
buhay." Indeed, Lorenzo doesn't only want Heronisa's but she also wants everything
in her.
They stared at each other's eyes while Lorenzo's holding his girl's hand. He
wanted to feel her warm. Nakakaaya ang mainit na balat ng dalagang siyang
nagpapakalma kay Lorenzo kung hindi lang dahil sa dalaga baka nakagawa na siya ng
malaking pagkakamali sa harapan nito.
Marahil, makikita ng dalaga ang pagiging halimaw niya ngunit hindi ngayon,
hindi muna lalo pa at wala yatang bagay na hindi kinakatakutan ang dalaga. Tila
itinago ang dalaga sa isang baul at ngayon lamang nakalabas doon.
Wala itong masyadong alam sa buhay, nasanay ang dalaga sa loob ng bahay nila
noon na walang ibang naririnig kundi ang sigaw at pananakit nang kapatid.
Sanay siya roon ngunit ang sakit sa mga salita nito ay hanggang ngayon ay
narito pa din sa puso at isipan niya at paulit-ulit na nagrereplay.
Naroon ang pagduda sa dalaga pero habang nandito siya kay Lorenzo kailangan
niyang ipagkatiwala dito ang buhay niya kahit wala siyang kasiguraduhan kung tama
ang gagawin niya mas mabuti na yon kaysa pagpagala-gala siya sa lansangan.
Magiging mas delikado sa kanya ang sitwasyong yon lalo pa at nasa paligid lang
ang kapatid niya at nag-aantay na kunin at saktan siyang muli hindi malayong
mangyari yon kaya mas pipiliin ng dalaga ang manatili dito.
Atleast, dito delikado man ang mga tao alam niyang may magpoprotekta sa kanya
at handang ibuwis ang buhay niya para lamang mailigtas siya at mabuhay...
*******
Hello mooncakes! I am from General Santos City -a Mindanaoan and We, the admins of
Selenereese Stories and yours trully will be launching a program in which will be
donating water/tents/relief goods for our brothers and sisters in Mindanao
(especially in Makilala and Tulunan, North Cotabato) who were affected by the non-
stop earthquakes. Kung sinuman po ang willing magdonate just send any of this
amount (P200, P500 or P1000) at my savings account (Account Name: ROMARIE DAWN
PELOMIDA Account No. 010760054878) Sisiguraduhin po naming makakarating ang mga
itutulong niyo. Maraming salamat! God Bless and pray for Mindanao
🙏🏻
Note: Ang mga mambabasa na magdodonate ay ilalagay ang buong pangalan sa
acknowledgement page ng self-published books ko (Leon, Vixen and Vincent's books)
P.S. Hanggang Nov. 18 lang po ito. Hopefully, maraming tumulong. WE WILL
ASSURE YOU IPAPARATING NAMIN ANG MGA TULONG NIYO. MARAMING SALAMAT!
"Those who bless others will be abundantly blessed themselves, those who help
others are helped."
Another Note:
Kapag marami-rami po ang nagdonate. Mag-uupdate ako ng 10 Chapters ng
Lorenzo's Redemption
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-13
Umalingawngaw ang nakakairita nitong boses ngunit tanging ang makakarinig lang
sa kanya ay ang mga tao sa basement ni Lorenzo. "I hate your voice, it's
irritating." Ani pa ng binata. Hinila nito ang dila ng dating tauhan pagkatapos ay
hiniwa nito.
Napakagat ng labi ang mga tauhan ni Lorenzo nasa isipan nila na mangyayari din
sa kanila ito oras na tumaraydor sila sa Dizionario Mafia.
Ipinakain ni Lorenzo ang dila sa mismong nagmamay-ari nito. Hindi pa ito patay,
hindi pa dahil hindi pa tapos si Lorenzo dito. Tinanguan niya ang tauhan, sa gilid
ng basement ay may naglalakihang speaker.
Ini-on ito ng tauhan ni Lorenzo at nakakabinging sigaw nang babae ang
maririnig dito.
Natigilan ang lalaki dahil sa narinig. Boses ito ng asawa niya habang unti-
unting kinakain ng mga alagang pating ni Lorenzo.
Paulit-ulit itong nagpeplay sa speaker. Lorenzo won't kill him yet. Mamatay
itong dala-dala sa konsensya nito ang nangyari sa asawa.
"You've messed with the wrong Mafia Boss boy."
*****
Hello mooncakes! Babawi ako sa inyo sa pag-uupdate but please, comment po yong
hindi lang 'update please' yong reaksyon niyo po sa Chapter na ito ang nais kong
mabasa. Thank you.
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
(Self-Pub for December )
-Ruthless Men Series-
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-14
Bibisitahin nila ang isang 'kaibigan' ngunit bago umalis ang binata ay tinipon
niya muna ang lahat para balaan at bantayan ang pinaimportante niyang kayamanan.
Sa mga hindi nakapunta dahil may tinatrabaho dahil sa utos niya ay pinatawagan niya
ang mga ito sa iba.
Ayaw niyang umalis sa Mansyon at iwan ang kanyang si Heronisa habang nasa
labas siya at nagtatrabaho pero hindi pwede dahil ang ginagawa niya ngayon ay para
sa dalaga.
Kung noon, ginagawa niya lamang ito para sa kasiyahan at hindi siya mabored
ngayon ginagawa niya ang mga bagay na ito upang mapunan ang lahat ng
pangangailangan ni Heronisa kahit pa sabihing sobra-sobra na ang kayamanan ng
binata para punan ang pangangailangan nito.
"Send them human size dolls," sagot niya kay Traverse habang minomonitor sa
cellphone niya ang bawat sulok ng silid niya pati na din ang labas nang bintana at
ang hallway sa harapan ng kuwarto niya.
Lorenzo installed CCTV's himself to keep his woman safe and secure. Hindi na
niya hahayaang mangyari ang nangyari noong muntik nang galawin ng iba ang pagmamay-
ari niya. "That fucking pervert old hag!"
Hindi malimutan ni Lorenzo sa isipan niya ang mukha ng gagong yon dahil hanggang
ngayon ay hindi pa din namamatay ang walangya.
He's punishing that traitor mentally. Tapos na kasi ang pisikal na parusa nito
at nakuha na nito ang nararapat dito.
Dizionario Mafia won't punished someone just physically because they'll to
torture their victims mentally. Traverse groaned. Lorenzo didn't even listen to
him.
Mukha itong gwardya sibil sa pagbabantay sa dalaga may nilagay na ngang CCTV's ito
hindi pa nakontento dahil pati ang hallway ng kuwarto ay may tauhang nagbabantay
pati na ang labas ng silid nito.
"Goodness! My fucking friend was so whipped!" Iniimagine palang niyang para
itong sira na nakatingin sa dalaga na para bang sa imahinasyon palang nito ay nabuo
na nito ang pinapangarap sa dalaga napapaikot na si Traverse sa kanyang mga mata.
He's not fond of a man and woman relationshits because he himself loves only the
descendants of Adam.
Ofcourse, Lorenzo and his brothers are big exception for his fetish.
"Boss I'm telling you, hindi magandang binibigyan si Alerina ng manika. Alam
niyo kung gaano kagalit ang batang yon sa mga manika," asar na paliwanag ni
Traverse dahil siya ang palaging nasisigawan ng mga Prinsesa ng Zchneider at de
Rossi.
Bago matawagan si Lorenzo kailangan munang tawagan si Traverse iyan ang batas
ng binata dahil ayaw nitong naiistorbo sa tuwing may gagawin noon.
Huwag kalimutan na puro pagkakama lang sa babae naman ang ginagawa nito noon
kapag nabobored ito ni hindi nga naisip ni Lorenzo na sa dalaga nalang tumatayo ang
pagkalalaki niya.
He tried to make his dick salute while watching at his naked maids but no, no
one, made his dick salute like what it is when he saw Heronisa.
Konting imbot lang ng labi nito ay nagwawala na ang pagkalalaki sa pantalon
niya at halos lumabas na ito dito kung hindi lang marahil sa kainosentehan ng
dalaga malamang ginapang na niya ito.
"Sarili ko lang ba ang kausap ko?" Traverse asked himself but Lorenzo heard
it. Narinig niya ang kasama pero hindi niya pinansin ito dahil abala siya sa panood
sa dalagang natutulog.
Alam niya ang sinasabi nitong ayaw ni Alerina ng manika dahil mas gusto nang
inaanak niya ng totoong baril gayong hindi pa pwede dahil apat na taong gulang pa
lamang ito.
Manika ang ipinapabigay niya rito upang asarin ang inaanak. One day, he'll
gonna have a little prince or princess too. Iisa lang ang kanilang magiging ina yon
ay si Heronisa.
By just imagining it, he's smiled widely. Yes, soon. Soon, he's little prince or
princess will be running towards him while smiling.
*****
Hello mooncakes! Kaya ba ang 100 comments for the next chapter? It must be 2-3
sentences para update agad ako. Pampagana lang naman :)
Note: 2-3 sentences not words. Yong hindi paulit-ulit, dapat iba-iba.
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
(Self-Pub for December )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-15
Gusto muna nitong nahihirapan ang mga batang nakakaulayaw nito bago ipasok ang
maliit nitong pagkalalaki sa katalik. "Remember me, dirty old man?" He smirked
while asking the old man.
Ang nagsasayaw na mga nakahubad na mga babae ay pinaalis din ng mga tauhan ni
Lorenzo. Tanging ang mga parokyano lang ng matanda ang naiwan maging ito.
Walang makakalabas ni isa sa kanila lalo pa at buhay ng mga kabataang babae
ang sinira nila.
Ilalagay ni Lorenzo ang batas sa mga kamay nila. Namutla ang matanda, kitang-
kita ito sa katawan nitong nakabuyangyang sa harapan ng lahat.
Naglakad papunta si Lorenzo sa matanda akmang tatawagin pa nito ang mga tauhan pero
naunahan na siya ni Lorenzo.
"Your men are dead fucker, wala ka nang mapupuntahan kundi sa libingan."
Diretsong sabi ng binata sa matanda.
Mas lalong nawalan ito ng kulay at biglang tumakbo ngunit binaril ni Lorenzo
ang dalawa nitong tuhod dahilan upang mapaluhod ito.
"You can't escape here bullshit, oras na para husgahan ka. Tanda mo ba kung
paano mo sinabing ichop-chop ang kapatid ko sa harapan ko?" Nang-uuyam na sabi ni
Lorenzo habang tagis ang bagang.
Tandang-tanda pa ni Lorenzo kung paano nito sinabing ichop-chop ang kapatid
niya sa harapan niya at ng mga magulang niya. Lorenzo remember every detail.
Nanlaki ang mga mata ng matanda at tila natandaan ang ginawa agad itong nagmakaawa.
"Please... spare my life, I'll give you my wealth." He bargained with Lorenzo.
Too late, too late for that because all his wealth was transferred into Lorenzo's
account. Wala itong itinira kahit na isang kusing maging ang mga ari-arian nito ay
nasa kamay na ng binata.
ng matanda.
Sa harapan ng lahat ng mga customer nito natapos ang buhay ng matanda. Ngumisi
si Lorenzo habang pinapanood ang mga parte ng katawan nito.
Now, he's not really bored after what he did. Masayang-masaya ang binata,
vinideohan niya pa ito para magkaroon ng souvenir. Paulit-ulit na magrereplay sa
utak ng binata ang mukha nito habang ipinapatupad ang paniningil niya.
"Umpisahan niyo nang alisin sa mapa ang gusaling ito," sabi ng binata habang
pinupunasan ang kamay at ang espada ng kanyang pamilya mula sa dugo ng matanda
kanina. Traverse rejoiced of what Lorenzo said.
Kanina niya pa gustong gawin ito, nangangati na ang kamay niya may mga dala
silang gasolina at granada kanina at hindi alam yon ni Lorenzo. Nauna ng lumabas si
Lorenzo sa casa habang nasa labi nito ang pagngisi.
"Kung ano ang utos ni Boss, siyang masusunod," mapaglarong turan ni Traverse
matapos pinakuha ang gasolina at mga granada sa isang kasamahan.
Nang nasa kamay na ito ni Traverse ay agad niyang ibinuhos sa mga taong nasa
loob maliban na lamang sa mga kasama na pinaalis na niya at pinagbantay sa mga
labasan at ang dalawa ay tumulong sa kanya.
When the gallons are empty, he removed the grenades pin and throws it like
nothing happen. Naiiling nalang na sabi ni Lorenzo habang naninigarilyo sa loob ng
kotse at pinapanood ang gusali na sumabog at umapoy.
"Cruel."
*****
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Thank you.
May natira po akong dalawang copies ng book ni JASK at dalawang Billionaire's
Regret. Discounted na po. PM me sa may gusto.
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-16
Kahit pa patigilin ni Traverse ang kasama niya hindi ito makikinig lalo pa si
Heronisa ang dahilan nito. Mukhang baliw ang kaibigan niya habang hinihila ang
buhok nito.
Lorenzo's keep on cussing his driver.
Ang pobreng driver walang nagawa sa sinasabi ni Lorenzo. Hawak-hawak pa din ng
binata ang cellphone at hinanap sa buong kabahayan ang dalaga sapamamagitan ng
CCTV's na naka-install sa buong Mansyon.
Walang mahanap na dalaga si Lorenzo kahit saan na siyang kanyang
pinangangambahan. He was so worried to death. Hindi alam ng dalaga ang pasikot-
sikot sa Mansyon at baka sa takot nito ay umalis ito nang kanyang teritoryo na
siyang iniisip ni Lorenzo.
Hindi, hindi pwedeng umalis ng Mansyon ang dalaga dahil siya na ang magiging
sandalan nito, ayaw niyang mapahamak ang dalaga dahil lang lumabas ito ng bahay
niya. Tila gusto ng kainin ni Lorenzo ang driver siya sa inis dito dahil sa bagal
nitong magmaneho.
"Fuck! Just beat that fucking red light and I will handle it!" Sinipa ng
binata ang upuan ng driver seat sa inis nito. Kulang nalang ay barilan niya ang
driver at siya na mismo ang magneho para lang makarating sila nang mabilis.
"Chill man, patience okay? Sa kakaisip mo ng negatibo dyan mas lalo ka lang
kakabahan," payo sa kanya ng katabi na inirapan lang ng binata at panay ang tingin
sa daanan.
Mahigpit na nakakuyom ang kamay ng binata sa kinauupuan nito ni hindi ito
makahinga sa nalamang wala ang dalaga sa silid niya ni ang isipin na tuluyan itong
mawawala ay mababaliw na siya.
"Fuck! I don't care if they will call me pussy or scaredy cat as long as my
baby doll is with me, she only matters to me." Bulong ni Lorenzo sa isipan at
napapikit pa ito habang iniisip kung saan hahagilapin ang dalaga. He knows, he
knows that his woman is inside the Mansion and she didn't leave.
Hopefully, she didn't leave. Lorenzo hoping he can find her. He will. He
certainly will find his woman. "Boss, nandito na tayo," pagkasabing-pagkasabi pa
lamang ng tauhan niya na nasa passenger seat na nakauwi na sila nang hindi niya
namalayan.
Patalong lumabas sa sasakyan ang binata at nagtatakbo agad sa loob ng Mansyon.
Sinalubong siya ng mga aligagang mga tauhan niya mukhang alam nila kung ano ang
nangyayari.
"Boss, the lady in your room was miss -Find her! Find her! Halughugin niyo ang
buong Mansyon!" Hindi na pinatapos pa ni Lorenzo ang sinabi ng tauhan niya at agad
na inutusan ang mga ito.
Nagpapanic na sinunod nila si Lorenzo kahit hindi alam nila kung bakit nalaman
nito na nawawala ang dalaga. They didn't know he installed CCTV's inside this
Mansion.
Ayaw na malaman ng binata na nagpalagay siya noon para sa kaligtasan ng
dalaga, hindi niya mapagkakatiwalaan ang kahit na sino lalo na sa kaligtasan ni
Heronisa.
Trully, the girl was missing right now. Anong ginawa ng mga nagbabantay sa
labas ng bintana at sa labas ng kuwarto?
Bakit nawawala ang dalaga? "Pag hindi siya nahanap sa loob ng isang oras,
ihanda niyo na ang mga libingan niyo." Banta ni Lorenzo at niluwagan ang suot na
neck tie. Pinaputukan nito ang paanan ng mga tauhan.
Ang baril ni Lorenzo ay may silencer sinigurado niya muna iyon bago gawin baka
pag nasa tabi-tabi lang ang dalaga ay mataranta ito dahil sa baril niya. He won't
risk Heronisa's security just for his own satisfaction.
Una muna ang dalaga bago ang kanyang sarili. "Fucking move idiots!" Singhal
niya sa mga ito nang hindi pa din gumagalaw at tila yata gusto nang isa pa mula kay
Lorenzo. Mainit ang ulo ng binata, kanina lang ay okay ito ngunit nang malamang
nawawala ang dalaga bigla itong tinubuan ng sungay.
Hello mooncakes! Good mood ako kaya may update. Please comment your reactions
po :) Thank you.
May natira po akong dalawang copies ng book ni JASK at isang Billionaire's
Regret. Discounted na po. PM me sa may gusto.
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-17, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-17
magkaroon nang tiwala sa mga taong nakapaligid nito upang maintindihan ang
sitwasyon niya.
"Her speech sound disorder, the words are either not produced, not produced
correctly, or are not used correctly. Sa kaso niya ay hindi masyado malala na ito
ngunit sapamamagitan lang nang pagtatama sa kanya o sa mga sinasabi niya maaring
maging batayan ito para maitama ang mga sinasabi niya. It may take months or years,
ang importante ay may gagabay sa kanya." Matamang nakikinig si Lorenzo.
Ang isang taong may dyslexia ay napakahaba nang panahong bubunuin upang
matutunan ang isang bagay. Hindi napagtuunan ang kaso ng dalaga noon kaya marahil
sinasabing bobo at tanga ito noong nag-aaaral dahil hindi nila alam ang totoong
sitwasyon ng dalaga.
Given she grow at the orphanage. Sa dami ng mga batang inabandona roon hindi
matutukan ang sitwasyon niya.
Kahit pa inampon ito kung sa maikling panahon lamang natutukan ang disorder ng
dalaga dahil sa pagkamatay nila.
Useless lang din dahil ang sitwasyon ni Heronisa ay kailangan nang
pangmatagalang solusyon at pasensya.
Lorenzo wanted the best for his girl. He wanted her to be normal. "Hindi
madali ang nangyayari sa kanya Lorenzo, her disorder maybe inherited from her
parents but it may also developed by the environment where she grow." Alinman sa
mga yon, walang pakialam si Lorenzo.
Ang importante sa kanya kahit na hindi tuluyang maging normal ang dalaga,
mamuhay lang ito ng masaya ay okay na sa kanya.
"I'll tell you Lorenzo, dyslexia has no cure. Treatment lang ang meron nito
and I suggest you find a person who she can trust while you are out, hindi namang
maiiwasang lalabas ka. Hanapan mo siya ng taong makakatulong sa kanya sa pagtatama
nang pananalita niya, pagsusulat, pagbabasa at syempre tiwala sa sarili," kahit
anupaman ang sasabihin ni Karlos ay susundin niya ito.
Yes, he will find that right person for his baby doll's treatment. "Hanapan mo
siya ng taong mahaba ang pasensya dahil kailangang-kailangan yon sa kalagayan ng
babae mo Lorenzo," Karlos wanted Lorenzo to know everything in Heronisa's
situation.
Kung wala ang suporta ng ibang tao marahil hanggang sa pagtanda ng dalaga ay
hindi ito makakaranas kahit na kaunti nang kanormalan sa buhay.
"I will, I'll wire the payment in your account," ani ni Lorenzo kay Karlos kahit
hindi pa tapos ang binata sa pagbibilin sa kanya ng mga importanteng mga
impormasyon.
"The heck Dizionario, nakikinig ka ba sa sinasabi ko?" Asar na tanong ni
Karlos.
Hindi naman sa kanya nakatingin ang binata kundi kay Heronisa na nakatulog sa
kandungan nito. Karlos rolled his eyes.
Habang pinapanood ni Karlos si Lorenzo ngayon, isa lang ang nakikita niya. Ito ay
lalaking kayang gawin ang lahat para sa babaeng paglalagakan niya ng kanyang buhay
hanggang sa huli nitong hininga.
"Babalik ako dito dalawang beses sa isang linggo at aalamin ko kung may
progresibo ba sa pasyente ko at sa pagkakatiwalaang tao na nais mong mahanap.
Papuntahin mo si Traverse sa opisina ko sa ospital at bibigyan ko kayo nang
listahan ng mga therapist na pwedeng pagkatiwalaan. You can investigate them if you
like," sabi niya kay Lorenzo.
Napailing nalang si Karlos nang hindi lang man siya lingunin ng binata na
abala sa paghehele sa dalagang pasyente niya.
Wala nang nagawa si Karlos kundi lumabas nalang ng ospisina nito, nakakahiya
yata sa dalawang tao sa loob ang istorbohin niya.
He was about to opened the door when he forgot to say something to Lorenzo.
Ngunit, siyang paglingon niya at pagtawag kay Lorenzo ang pagnanakaw sana ng halik
nito sa dalaga.
"Dizionario -Okay, unahin mo muna yan dahil baka mapatay mo ako dahil lang
dyan," nakataas ang dalawang kamay ni Karlos tila ba sinasabi nitong sumusuko na
siya.
Mahirap na, isang Mafia Boss pa naman ang kaharap niya kahit kilala itong
napakahinahon kaysa sa dalawang kapatid hindi naman ibig sabihin nito hindi nito
kaugali si Hellion at Alejandro.
Alam ng lahat na mas matindi kapag galit ang isang Lorenzo Giovanni
Dizionario. "Fuck." Lorenzo muttered when someone saw him stealing kisses at his
woman. Kinasa niya ang baril na nasa tabi niya at itinutok iyon kay Karlos.
"Get out if you don't have anything important to say Karlos!" Nangigigil na
sabi nito kay Karlos. He just wants quality time with his baby doll after what he
found out about her situation. Ang gagong si Karlos, inaasar yata siya.
"Relax Dizionario! Hindi ko namang inaakalang magnanakaw ka ng halik gayong
papaalis palang ako!" Sagot niya sa binata na mas lalo yatang naasar. Kung hindi
lang marahil sa dalagang nasa kandungan ng binata malamang butas na ang paa ni
Karlos na uuwi ngayong araw. Sinamaan lang siya nang tingin ni Lorenzo.
"Nakalimutan ko lang naman na ibigay ito," Karlos handed him a piece of paper.
Tinignan niya kung ano ang nakalagay ito. Isa itong larawan ng babaeng nagbaballet.
"Your woman here has a talent in ballet. I think you should pursue her to
continue this. Sayang naman kung hindi niya susundin ang gusto niya dahil lang sa
sitwasyon niya." Paliwanag ni Karlos.
When he tested the girl awhile ago, hindi niya inaasahan na ito ang iguhit ng
dalaga hindi man masyadong maganda pero alam nang makakita na ballet dancer ito.
He asked the girl what it is and his patient muttered a simple word 'yike'
which is like. The girl trusted Karlos because she trusted Lorenzo to do what's
right for her.
Karlos concluded she like ballet. At sa tingin niya ay mahusay doon ang dalaga
pero hindi lang nabigyan ng pagkakataon dahil mukhang hindi ito nagamit nang
dalaga. Nilapitan nito si Lorenzo at tinapik ang balikat nito.
Karlos then said something and leave, his words marked into Lorenzo's mind and
heart.
"Make her happy Dizionario, I don't know what happened to your girl but her
past what makes her today."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-18
"Shhh... baby doll, they won't hurt you. I am here," Lorenzo snapped his gaze
at his men and glared at them.
He's rubbing Heronisa's back with his hands. Kinakalma niya ang dalaga dahil sa
biglaang pagkakaoverwhelmed ng dalaga sa mga presensiyang nasa dining hall.
Ren ang tawag ng dalaga kay Lorenzo dahil hindi niya pa masyadong mabanggit-
banggit ang pangalan ng binata. Mabuti na rin iyon dahil ang dalaga lang ang
tumatawag nito sa binata. Tinignan ni Lorenzo ang pinagkainan ng dalaga at
bumuntung-hininga.
He will asked Karlos later what's good in his baby doll's diet. Ilang beses na
niya itong pinapakain ngunit tila wala yatang gana ang dalaga ni minsan ay hindi
nito naubos ang pagkaing hinahanda niya.
"Drink this baby tapos maligo at magbihis ka, bibili tayo ng mga gamit mo,"
ibinigay ng binata ang baso ng gatas at pinainom ito sa dalaga. Sinamaan niya nang
tingin ang mga tauhan na pinanonood ang dalaga.
He will talked to them later. Ayaw niya na maramdaman ng dalaga ang hiya at
awkwardness kapag nandyan sila. As Karlos said, his baby girl needs to boost her
confidence.
Palagi itong may kumpiyansa kapag siya ang kasama nito nais niyang kahit sa
iilang tao lang ay maging bukas ang dalaga para magkaroon siya ng mga kaibigan.
"Key," mahinang bulong ni Heronisa. She drinks her milk without looking at
Lorenzo's men. Ilang beses man na pagsabihan ni Lorenzo ang iba nitong mga tauhan
mayroon at mayroong mata pa ring nararamdaman ang dalaga na nakatitig sa kanya.
Binilisan niya ang pag inom ng gatas kahit muntik-muntikan na itong masamid.
Pagkatapos noon ay dali-daling nilisan ng dalaga ang dining hall nang hindi man
lang lumilingon sa kanyang pinanggalingan. Lorenzo sighed and looked at his men.
"Next time, don't stare at her. Si Traverse ang magpapaliwanag ng kalagayan
niya pagkatapos ang iba sumama sa amin sa Mall. Understand?" Lorenzo said and
leave. Napakamot lang ng ulo si Traverse, wala nang bago roon siya na naman ulit
ang taga-paliwanag.
Hindi pa man nakakatango ang mga tauhan niya ay umalis na agad siya at sumunod
sa dalaga. Nang makapasok sa silid ay nakitang niyang sarado ang pintuan ng banyo.
He concluded his baby doll is taking a bath.
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-19
Lorenzo's holding Heronisa's hands tightly while they are entering the Mall.
Men are gawking at Lorenzo's baby doll while the ladies are staring at Lorenzo.
Nagkandabuhol ang kilay ng dalaga habang inis na tinitignan ang mga babaeng
tumitingin sa binatang kasama niya.
Some are silently wiping their drooling while staring at Lorenzo. Naiinis ang
dalaga, alam na nga nilang may kasama ang lalaki pero tila yata mas nag-eenjoy pa
ang mga ito na tignan si Lorenzo.
Kaninang papunta sila sa Mall ay bigla nalang iniwanan ng binata ang dalawang
tauhan nito na nasa harapan ng kotse na naging dahilan upang magtaka ang dalaga
pero hindi ito nagtanong.
Kitang-kita din sa mga mata ng binata kanina na asar na asar ito habang
lumipat sila ng puwesto. They occupied the driver and passenger seat when they left
two of Lorenzo's men at the road.
Iniwanan ni Lorenzo ang dalawa imbis na baunan ng bala ang mga ulo nila, ayaw
niyang makita ni Heronisa ang pagiging marahas niya kaya naman ganoon nalang ang
ginawa ng binata. He would deal with them later.
Binigyan niya din ng mensahe ang mga nakasunod sa kanila na huwag na huwag
pasasakayin ang dalawa. He will taught them lessons later. He will teach them that
staring at his woman will be the reason of their death.
"Just say anything you want baby doll, I'll bought it." Ani ni Lorenzo habang
tinitignan ang mga store na dinadaanan nila. He will bring Heronisa at ladies store
first before they would went at the footwear store.
Lorenzo wanted his baby doll to wear expensive clothes. Habang naglalakad sila
ay hindi pa din naalis ang mga mata ng mga tao sa kanila.
Heronisa hates crowd so, she hold Lorenzo's hands tightly. They walked hand in
hand.
Naglakad ang dalawa nang hindi pinapansin ang nasa paligid nila. Ang mga
tauhan naman ni Lorenzo ay agad na pumwesto at naglakad din pero medyo malayo-layo
sa dalawa pero kitang-kita nila ang binabantayan nila.
Lorenzo stopped at Forever 21 Store. Heronisa hesitated to enter but Lorenzo
pulled her. Agad silang sinalubong ng isang Sales Lady na si Lorenzo agad ang
tinignan. She smiled seductively at Lorenzo.
Heronisa frowned at the woman.
"What can I do for you Sir?" Kagat-labing tanong niya kay Lorenzo imbis na
'how may I helped you?' ang itanong sa binata iba agad ang nasa isipan nito.
As if namang magpapatinag si Lorenzo habang hawak ang kamay ng dalaga. Isipin
niya palang na nakipagtalik siya sa ibang babae noon maliban sa kanyang si Heronisa
pinanayuan na siya ng balahibo.
Why did he do it out of his boredom?
Pwede namang parusahan niya nalang ang mga may kasalanan sa kanya pero iyon
talaga ang nagawa niya. He feels, he cheated at Heronisa eventhough he didn't meet
his woman at that time.
Ewan niya ba, basta yon ang nararamdaman niya kaya nga kahit hindi niya pa
nakikilala ang dalaga noon habang ginagawa niya yon pakiramdam niya ay may
pananagutan pa din siya na kailangan niyang bayaran.
Indeed, he's doing everything right now just eased his guiltiness. He promise,
he will not touch any woman beside his baby doll.
"Stop flirting, I'm with my fianc�e. Back-off or I'll burned this shop." Banta
ng binata na siyang ikinagulat nitong Sales Lady at napaatras nang namumutla.
"I -I'm sorry, how may I helped you Sir? Maam?" Lihim na napatawa si Heronisa
nang makitang nagbago ang tono ng boses ng Sales Lady. Heronisa had a little
naughtiness in her but she's hiding it.
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ulit ng best
comment tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter na
iuupdate ko. Thanks!
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-16, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-20
Lorenzo and Heronisa arrived at the Mansion silently. Ayaw umuwi ng dalaga
nang hindi kasama ang babaeng tumulong sa kanya kaya naman kinausap ito ni Lorenzo
na sumama muna. Heronisa looked at the girl awhile ago almost begging.
Mabuti nalang at napakiusapan ito ni Lorenzo ngunit nakarating nalang sila sa
Mansyon pero hindi pa rin kinikibo ng dalaga si Lorenzo.
Nanliliit ang dalaga sa sarili habang pinapanood ang mga babaeng pinag-aagawan
si Lorenzo samantalang siya pakiramdam niya sa sarili ay hindi siya nababagay rito.
Wala namang kakaiba sa kanya at hindi nga niya alam kung bakit siya
hinahangaan ng binata.
Heronisa entered at Lorenzo's Mansion while she's holding the woman's hands.
Ito rin ang babaeng tumulong sa kanya, hindi nito binibitawan ang kamay nito na mas
lalong ikinairita ni Lorenzo.
Naupo si Heronisa sa sofa sa living room kasama ang babaeng tumulong sa kanya.
Nagmamasid lang si Lorenzo at sinenyasan ang mga tauhan na idiretso sa silid niya
ang pinamili nila ng dalaga ay ipaayos ito sa mga katulong.
"Ahmm... pwede na ba akong umuwi?" Kinakabahang tanong ng babae kay Heronisa.
The woman was nervous when she was blindfolded awhile ago. Kaya pala siya
piniringan upang hindi daw niya matandaan ang lugar kung saan sila pupunta.
Nagtatakang nagtanong siya kay Lorenzo kung bakit gagawin iyon. Ang sagot ni
Lorenzo dito ay isa siyang kilalang negosyante at dahil sa yaman niya hindi niya
pwedeng ipagsawalang-bahala ang seguridad nila.
Although, the woman felt something weird she felt there is thing that Lorenzo
don't want her to know.
Ayaw niyang mang-usisa dahil hindi naman niya masyadong kilala ang mga ito
basta niya nalang tinulungan ang dalaga dahil pakiramdam niya yon ang tama.
"You can go Miss, ipapahatid nakang kita sa driver," ani ni Lorenzo sa babaeng
nakaupo sa tabi ni Heronisa. Ramdam ng dalaga na may kakaiba sa dalawang nakilala
niya sa Mall tila may problema sila at mukhang naipit siya.
Akmang tatayo na ang dalaga para umuwi ngunit kamay ni Heronisa ang pumigil sa
kanya. Nasa mata ni Heronisa ang pagmamakaawa at ang babae naman ay nahabag dito
hindi niya alam ang nangyayari pero nang titigan ang mata ni Heronisa.
She doesn't have the guts to leave her. She hesitated and pulled her hair.
"Baby doll, she needs to go home." Sabi ni Lorenzo. Kahit ang binata ay nakaramdam
nang may hindi magandang nangyayari sa dalaga at nagsimula ito noong nilapitan siya
ng mga babae sa Mall.
Umiling si Heronisa at mas hiningpitan ang pagkapit sa babaeng kasama niya,
ayaw niya itong bitawan sa tuwing nanaisin ng babae na umalis ay mas lalong
hinigpitan ang pagkakahawak nito sa kamay ng babae.
"NO!" Nagtatantrums ang dalaga. Marahil dahil sa pagod at sa iniisip nito kaya
ganito na lamang ang inaakto ng dalaga. Ang sugat nito sa kamay ay hindi pa
nagagamot kaya naman kahit kumikirot ay hindi niya iyon iniinda. Heronisa trusted
the woman beside her.
Naiinis na binalingan ni Lorenzo si Heronisa, hindi niya maintindihan bakit
ganito na lamang ang inaakto nito gayong okay na okay sila kanina bago pumunta ng
Mall. "She will go home! You know why she can!" Sigaw ng binata na siyang ikinayuko
ng dalaga.
Pinipigilan ng dalaga ang kung anumang luhang nagbabadya sa kanyang mga mata
hindi siya sanay na sinisigawan siya ng binata.
ito.
"What the hell is happening to you baby doll? Hindi ka naman ganyan kanina?"
Lorenzo suddenly asked. Nais niyang malaman kung anong nangyayari sa dalaga hindi
siya sanay na ganito ang ikinikilos nito.
Nais niyang ang mahiyain at ang dalagang kasama niya kanina siguro ay
nangyayari nga ito minsan pero iba ito ngayon may kakaiba at nais ng binatang
malaman yon.
"Mabuti Boss at nandito ka na may prob -Okay, hindi ko alam na may nangyayari
pala dito." Kakapasok lang ni Traverse sa living room at galing siya sa labas mula
sa isang negosyong pinaasikaso ni Lorenzo.
Napataas pa ang dalawang kamay niya at tinignan si Lorenzo at Heronisa.
Napakamot ang binata nang mapagtantong naistorbo niya lang naman ang mainit na
pagtatalo ng dalawa.
Sisinghalan na sana ni Lorenzo si Traverse dahil ito ang pagbabalingan niya ng
inis niya nang sumigaw ang dalaga. "Dun ta bae mo!" Tila may nakabarang malaking
bato sa boses ng dalaga habang sinasabi iyon sa binata.
Tumakbo pa ang dalaga paakyat ng silid nila at naiwan ang tatlong nakaawang
ang bibig. No matter what happened at Heronisa in the past, she never shouted.
Ngayon lang, ngayon lang ito sumigaw nang ganito at marahil ay napakalalim ng
emosyong pinaghuhugutan nito.
"What was that?" Si Traverse ang naunang nakabawi sa katahimikan. Lorenzo then
stared at the stairs. Maging siya ay walang alam kung bakit nangyari iyon. He was
also shocked of what happened.
Hindi nga siya makagalaw sa kinatatayuan niya dahil sa ginawa ng dalaga. "I
think, she's jealous." Ang babae tumulong kay Heronisa kanina ang nagsabi noon.
Nabaling ang atensyon ng dalawang lalaki sa kanya at nakakunot siyang
tinitigan. "What do you mean?" Tanong ni Lorenzo ng seryoso sa babae.
The woman's knows Heronisa isn't normal. Kaya marahil ganoon nalang ang
malasakit nito sa dalaga. And by looking at the man infront of her. She knows, he's
whipped with her.
The woman sighed and let out a frustrated groaned. Bakit ba ang clueless ng
mga lalaki pagdating sa mga galaw ng mga babae?
She rolled her eyes and seated again at the sofa lazily. "Your woman is
jealous." Pag-uulit ng babaeng animo'y at home na at home sa bahay na hindi niya
naman bahay.
Taas-kilay naman si Traverse sa galaw ng babae pero curious siya sa sinabi
nito kaya hindi muna siya umalis at makikitsismis na muna siya. "I mean, how she's
jealous?" Lorenzo asked again. It doesn't made sense.
Saan magseselos ang dalaga? The woman stared at Lorenzo weirdly. "Lalaki ba
talaga itong kaharap ko? Kanina lang ay dinumog ito sa Mall ng mga babae pero bakit
parang wala itong alam ngayon?" Naguguluhang sabi ng babae sa isipan niya.
Kitang-kita niya pa kanina kung paano halos tumalon na ang mga babaeng nasa
Mall na iyon para lang makausap siya.
"Natatandaan mo naman siguro sa Mall hindi ba, maraming mga babaeng lumapit
sayo samantalang ang babaeng kasama mo ayon nasa sahig at nasaktan at nang
tutulungan mo na siya mas pinili niyang kumapit sa akin," paliwanag ng babae kay
Lorenzo pero hindi pa din alam ng binata kung nasaan ang logic ng pagseselos roon.
Heronisa wanted someone all for herself. Yon kanya lang at walang umaagawa
dahil salat ito sa pag-aaruga at pagmamahal noon ang unang taong pinagkatiwalaan
niya at umamin pa na may nararamdaman sa kanya. Heronisa concluded Lorenzo is all
hers.
"Now, that you understand. Pwede na ba akong umuwi?" Sarkastikong sabi ng
babae at tumayo na sa kinauupuan. She realized, how awful this man is when it comes
with visitors.
Hindi man lang ito nag-alok ng maiinom sa bisita nito ni tubig lang sana
pagkatapos siyang kaladkarin nito para sumama lang ang nobya nito sa kanya.
"Yes, you can. Thank you, ipahahatid nalang kita sa driver." Ani ni Lorenzo
nang hindi tumitingin sa dalaga. The woman scoffed. See, her thought are right. Ang
bastos nga ng taong ito at walang pakialam sa taong nakapaligid dito maliban nalang
sa babaeng kasama nito kanina.
"K. Fine. Here, my card. Call me if your woman needs me." She said at Lorenzo.
Kinuha niya ang sunglass sa bag niya at isinuot ito. Lumabas ang babaeng tila
walang nangyari sa loob. Hawak naman ni Lorenzo ang card nito na inigaw bigla ni
Traverse.
"Khimlie Mariz Arconado, therapist." Malakas na basa ng binata sa card. When
Lorenzo, hear it. Inagaw niya pabalik ang card at siya na mismo ang nagbasa.
"I think, isa yan sa mga pangalan ng mga therapist na pinagpipilian para kay
Heron," sabad bigla ni Traverse sa tinignan na card na inagaw kanina sa huli.
Hindi ni Lorenzo pinansin si Traverse at susundan na sana si Heronisa sa silid
niya nang patigilin siya ni Traverse.
"Sorry boss, pero hindi sa nangingialam ako pero bigyan niyo muna ng time si
Heronisa dahil mukhang kailangan niya yon. For the mean time, please asikasuhin
niyo muna ang problema natin. Mababaliw na ako sa mga investors niyo pati na ang
problema sa mga Casino," lugong-lugong wika ni Traverse.
Sa makalipas na linggo siya ang nag-aasikaso ng mga negosyo ni Lorenzo dahil
gusto ng binata na sa loob lang ng Mansyon manatili para masubaybayan ang mga
nangyayari kay Heronisa.
Lorenzo was thorn into his business matters and his baby doll but on the
second thought Traverse was right. Heronisa needs time so was him.
"Fine but call Karlos tell him to send Miss Khimlie Mariz Arconado as
Heronisa's therapist," utos niya kay Traverse na ginulo nalang ang buhok.
Magrereklamo pa sana siya nang tumunog ang cellphone niya, sinagot niya agad
ito at habang nakikipag-usap ang binata ay mas lalong makikita ang frustration sa
mukha nito.
"Fucking hell!" Mura pa nito at pinatay ang tawag ng hindi nagpapaalam sa
kausap. Bumaling agad ito kay Lorenzo.
"Pasensya na boss, mamaya ko na tatawagan si Karlos pero itong problema natin
hindi na ito pwedeng resolbahin mamaya kailangan na nito ngayon na," aniya sa
binata. "What is it?" Lorenzo asked.
Suddenly, his emotions changed from worried to seriousness. His baby doll can
wait, later he will prove to her that she's the only one whom he will looked at.
Papatunayan niya sa dalagang kahit ilang milyong babae pa ang iharap sa kanya,
tanging ang babae lang ang nagpapatibok at nagpapabaliw sa puso at isipan niya sa
tuwing kasama ang dalaga.
Lorenzo snapped at Traverse when he said what their problem is. "Well, looks
like someone sabotage our Casinos and Hotels. Hindi pa yon, malaking pera ang
nawawala sa kaha natin."
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ulit ng best
comment tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter na
iuupdate ko. Thanks!
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-16, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-21
hindi nagbigay nang pagkakataon ang binata sa kahit na sinong tumalikod sa kanya.
He won't. He never will. Yon ang pinili nilang landas, paninidigan nila yon.
"You know, I never give second chances Nero. If one sorry is enough, wala sana
tayong mga pulis ngayon. But too bad for you, hawak ko sa leeg ang mga pulis kaya
naman hindi ako hihingi nang tawad sa gagawin ko sayo," naglalaro sa isipan ng
binata ang mangyayari kay Nero.
He's lucky, sa natitirang minuto ng buhay niya ay binigyan siya ni Lorenzo ng
tyansang makita ang mangyayari sa kanya. Nero paled and can't utter any words. He
reads it on Lorenzo's eyes. He reads what will gonna happened to him.
For the last minute, he tried, he tried to begged for his life. "B -boss,
please... please... nagmamakaawa ako..." Lorenzo scoffed. Umiling lamang ang
binata. Tinanggal niya sa pagkakatali sa upuan si Nero at hinagis ang buong katawan
ng binata sa salaming pader ng gusali.
How pity. Nero fallen into the twentieth floor of Lorenzo's Casino and Hotel.
Kahabag-habag ang ginawa ni Lorenzo sa dating tauhan. He saw how Nero's brain
splattered infront of his building.
Kitang-kita kung paano nagkalasug-lasog ang katawan ng binata at kung
diniligan ng dugo nito ang harapan ng gusali habang pinapanood yon si Lorenzo naman
ay nakangisi lang at enjoy na enjoy sa pinanonood.
Pinagkaguluhan sa baba ang katawan nito. "You're saying that I am cruel but
the truth is you are worst than me," ani ni Traverse na nasa likuran niya at
naninigarilyo. Lorenzo looked at him while raising his brows and leave.
Iniwanan na naman siya ng Boss niya. Laglag ang balikat ni Traverse at
napabulong sa sarili.
"Ako na naman ang taga-linis ng kalat niya."
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ulit ng best
comment tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter na
iuupdate ko. Thanks!
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-16, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-22
Heronisa stared at the mirror lifelessly. After her outburst, she ran at
Lorenzo's room. Ilang araw nang narito ang dalaga sa loob at ilang beses na siyang
pilit na kinakausap ni Lorenzo ngunit ayaw ng dalaga.
It's very hard for Heronisa to express her feelings most especially she
doesn't know how to construct those words.
Ang tanging magagawa lang ng dalaga upang maipadama ang mga nasa loob niya ay
sapamamagitan ng mga aksyon at galaw niya.
Labas-masok lamang ang mga katulong sa silid na ito na hindi naman nila
nagagawa noon dahil masyadong pribado ang silid ni Lorenzo ngunit dahil sa dalaga
ay nakapasok ang iba rito.
They were delivering foods and snacks to Heronisa with Lorenzo's order.
Ang tanging ginawa lang ni Heronisa sa araw na nagdaan ay ang tumingin sa
kawalan. Palagi niya itong ginagawa noong nasa poder pa siya ng kapatid. Palagi
niyang tinitignan ang kawalan habang palaging iniisip kung ano ang mangyayari sa
buhay niya ngunit iba ngayon, iba ngayon ang iniisip niya.
Now, that she already found someone who cares and loves her she thought, she
never deserves him. Iniisip ng dalaga na ibang-iba siya sa mga babae, ibang-iba
siya at hindi siya nababagay sa isang Lorenzo.
Her eyes are dull and lifeless, her hair is not good, her skin is battered and
scarred. Sinong lalaki ang magnanais sa isang babaeng hindi na nga normal ang
panget pa ng katawan.
Sinong magnanais sa isang babaeng hindi nga makapagsalita at makausap ng
maayos?
Sinong magnanais sa isang babaeng nakakulong na nga sa kanyang nakaraan ay
hindi pa makatayo sa sarili niyang mga paa? Sino ang magnanais sa isang tulad niya?
Niyakap ni Heronisa ang sarili at napahikbi.
She's scared. She's scared that Lorenzo might leave her when he found out that
she's not worth it. Natatakot ang dalagang iwan siya ni Lorenzo para sa ibang
babaeng mas maganda pa sa kanya.
Natatakot siya na iwan na lamang siya ng binata na parang basahan sa lugar
kung saan siya una nitong nakita.
Walang espesyal sa kanya at walang kakaiba. Umiiyak ang dalaga. Umiiyak siya para
sa sarili niya at para sa lalaking unti-unti na niyang minamahal.
She's aware of her feelings. She's aware that she slowly loving the man who
cares for her. Natatakot lamang ang dalaga kaya ganito ang nararamdaman niya. All
her life, no one made her feel she's important.
Si Lorenzo lamang ang nagparamdam sa kanya na siya ay importante na siya ay
may pakinabang na siya ay kailangan ng isang tao.
Lahat ng mga tao sa paligid niya noon ay walang ibang ginawa kundi iparamdam
sa kanya na wala siyang kuwenta na hindi na dapat siya nabubuhay sa mundo ito.
They made her feel that the day she born was a big mistake. "Mes -teke." She
whispered to herself. Isa siyang malaking pagkakamali ayon sa iba kaya ito ang
kanyang pinaniniwalaan.
Tinakpan niya ang kanyang mukha habang idinuduyan ang sarili at binubulong ang
paulit-ulit na sinasabi sa kanya ng ibang tao.
Malalim ang mata ng dalaga at nangingitim ang ilalim nito dahil sa hindi
maayos na pagtulog at sa ilang gabing nagpabalik-balik ang mga masasamang panaginip
o mas
attention into her mouth. Curse everyone! The two of them only needs each other.
Tanging sila lang, tanging sila lang dalawa.
Lorenzo won't change this moment for anything. This moment was precious. This
moment will be Heronisa's memorable one. Ibinigay ni Lorenzo ang nais niyang
pagkakataon.
She accepted herself as she believes in Lorenzo. Inihiwalay ng binata ang labi
ngunit bago nagsalita ay hinalikan niya pang muli ang dalaga.
"You are the only one baby doll, I am only yours."
Good Day!
Pwede nang magpareserved since may mga tapat naman na umoorder ng mga books. Just
pm me the following details:
NAME:
FULL ADDRESS:
PHONE NO.
Book Order (s):
Note: Kung hindi kayo makakapagpay sa December 15-16, 2019 tatanggalin ko ang
reservation niyo sa listahan. Hindi po ako magpaprint ng sobrang books since
maraming nagpareserved last printing pero hindi naman nagbayad.
Another Note:
Ito yong mga list ng books na hindi na makakasali sa MARCH 2050 PRINTING
-RUTHLESS MEN SERIES (HELLION, ALEJANDRO LORENZO AND DAMIEN)
-ZCHNEIDER SERIES (KARLOS, JASK AND LEON)
-BILLIONAIRE'S REGRET
Reason: Para hindi na ako mahirapan sa dami ng books na ipaprint at aayusin.
March Printing will be focused on the Second Generation (Silver's book and Steel's
book)
P.S. PM me your receipt if nakapagpay na kayo.
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-23
"Stay here baby okay? Khimlie will teach you again with everything you need to
know. Traverse and I will be doing something outside," pamamaalam ni Lorenzo sa
dalaga habang nasa tabi ito ni Khimlie.
Pagkatapos nang ilang araw nilang pagkakalayo ay tila ayaw nang mapaghiwalay
ng dalawa ngunit ngayon ay kailangan dahil may gagawing importante si Lorenzo.
Heronisa pouted while holding her pencil.
Gusto niyang nasa tabi niya lang si Lorenzo pero alam niyang hindi sa lahat ng
oras dahil trabaho din ito pero gabing-gabi na at anumang oras ay matatapos na sila
ni Khimlie. Khimlie Mariz Arconado was her therapist now.
Ang babaeng tumulong sa kanya ay isa palang therapist ng ospital na
pinagtatrababuhan ni Karlos kaya naman tiwala si Lorenzo na nakuha niya ang best na
therapist sa kanyang Heronisa. The therapist was clean.
Walang anumang mali sa mga records nito at tiwalang-tiwala pa si Heronisa dito
kaya naman ito na ang pinili ni Lorenzo. Laking gulat pa ni Khimlie noong puntahan
siya ni Lorenzo at ioffer ang maging private therapist siya ni Heronisa.
Hindi niya alam na ang dalaga pala ang magiging pasyente niya. And ofcourse she
agreed. Sinong makakatanggi sa sweldong inooffer ni Lorenzo para lang kahit papano
ay maintindihan ng iba ang dalaga.
Isa-isa namang nag-iwasan ang dalawang manonood nila samantalang ang mga
tauhan ni Lorenzo ay hindi sanay na makitang ganito ang Boss nila ay nabilaukan ng
mga laway nila. After Lorenzo peck a kiss on his woman's lips.
He then kissed her forehead and whispered soothing words into her ears. "I am
only yours baby doll." Bulong ng binata na ikagalak ng puso ni Heronisa. Niyakap
niya muna ang dalaga at ibinaon ang mukha sa leeg nito.
He smelled her lilac scent. Babaunin ng binata ang amoy na ito kahit saan man
siya magpunta. "Remember what I've told you when we are on our bed my dear Heron?"
Bulong ulit ng binata sa kanya upang walang makarinig.
true job.
Takot lang ng dalaga sa gagawin sa kanya ni Lorenzo kapag napahamak ang
Heronisa nito. Kaya din pala ang laki-laki ng sweldo niya dahil napakadelikadong
maging parte ng Mansyong ito.
"I will." Sagot nalang ni Khimlie. Ang mga katulong at mga tauhan ni Lorenzo
ang nagsabi sa kanya kung gaano kadelikado ang taong ito. Isang malaking palaisipan
kay Khimlie noon kung bakit nainvolve ito kay Heronisa at habang tumatagal siya
rito mas lalo niya lang nalaman kung bakit.
Lumabas na si Lorenzo sa Mansyon at dumiretso sa sasakyan, nag-aantay na sa
kanya roon si Traverse na nagtataka kung saan sila pupunta. "Where are we going
Boss?" Instead of answering Traverse, Lorenzo shrugged and stared outside when the
driver drove the car.
Naisabunot nalang ni Traverse ang kamay sa sarili buhok kahit kailan talaga
hindi makausap ng matino si Lorenzo palagi nalang itong seryoso at walang imik pero
kapag ang dalaga naman ang kasama nito panay lang ang salita ng Boss niya.
"Iniwanan na niya naman ako sa ere para sa mga importanteng impormasyon."
Bulong niya sa isipan. Iba talaga ang tao kapag inlove pati ang mga taong nasa
paligid nito hindi na iniisip. "You looked like a monkey." Lorenzo insult Traverse.
The latter rolled his eyes and scoffed. As if namang mukha siyang unggoy
gayong kahit na alam niya ang sekswalidad niya marami pa ring babaeng lumalapit sa
kanya.
Kung hindi lang marahil lalaki ang gusto niya malamang tatalunan niya kahit na
sinong babaeng matatypan niya pero hindi talagang itong katawan niya lalaki lang
ang hanap. But, the thing is he's not attracted to his Boss slash bestfriend.
Isipin palang niyang makagusto dito pinanayuan na ng balahibo si Traverse. At
malamang kapag nangyari yon si Lorenzo na mismo ang magbabaon ng bala sa pagitan ng
kanyang noo.
Hindi sa galit si Lorenzo sa mga bisexual, hindi lang maatim nito na
magkagusto sa kanila lalo pa at may Heronisa na ito sa tabi niya. "We are here."
Biglang sabi ni Lorenzo na siyang nagpatigil sa pag-iisip ni Traverse.
He looked at outside the car through the window, his brows narrowed when he
saw where they are. Then, Traverse realized what's Lorenzo is planning. Gaya ng
dati ay nauna itong lumabas ng kotse nang hindi man lang siya inaaya.
Matamang pinagmasdan ni Lorenzo ang lugar at inilibot ang kanyang paningin.
They are in the squatter's area. Narito ang hinahanap niyang isa pang kasama ni
Nero. Sinadya yata ng gago na dito magtago dahil maraming tao at hindi ito agad na
mahanap.
"Lead the way Traverse, what are you waiting for?" Sarkastikong sabi ni
Lorenzo kay Traverse. "Kung kanina mo pa sinabi na ako pala ang mauuna dapat kanina
ko pa ito ginawa." Traverse retorted while whispering.
Naglakad papasok ang binata kasunod si Lorenzo mabuti nalang at hindi narinig
ng Boss niya ang sinasabi niya kung hindi giyera na naman silang dalawa. Binagtas
nila ang masikip na daanan habang nakakasalubong ang mga batang nagtatakbuhan.
Nasa tabi-tabi din ang mga manginginom habang tumutunggang nakatingin sa
kanila. May mga tambay din na tinigtignan sila mula ulo hanggang paa at mga
tsimosang na may mapanuring mata.
Lahat ng mga matang yon ay natigil nang ipakita ni Lorenzo ang kanyang baril.
Isa-isang nagsialisan ang mga taong yon at binitbit ang mga anak nila at inilock
ang mga pinto ng bahay nila. Lorenzo grinned.
"Piece of shits." He muttered evilly while heading at his prey. Alam ni
Traverse ang ginawa ng Boss niya pati ang mga tauhang nakasunod sa kanila ay
napailing nalang. Isip palang ng Boss nila talagang kakaiba na.
Wala nang ni isang taong nasa kalsada. All of them were scared after Lorenzo's
remarks. Nang marating ang isang barong-barong ay hindi na nagpatumpik-tumpik pa si
Lorenzo at sinipa agad ang pintuan total ay tila magigiba na rin ito, tinulayan na
ni Lorenzo.
"Disgusting fucker." Mura ni Traverse nang makita ang nasa kuwerenta anyos na
lalaki na nakipagthreesome pa sa mga babae na sa tingin nila ay mga pokpok.
Nakahubad ang mga ito at napasigaw pa ng mga ilang kalalakihan ang pumasok sa
barong-barong at pinanonood sila. "Pig." Bulong pa ni Lorenzo at tila hindi pa
alintana ang nangyayari.
Lorenzo's is impatient. He yanked the man and shooted the three women who's
screaming like a bitch. Ang sasakit sa tenga ng mga puta. "Darn, that was cool."
Traverse commented as Lorenzo impatiently hold the man's neck tightly.
Nang makita siya nito ay tila nahimasmasan ang lalaki sa langit na narrating
nito at agad na namutla ng makita si Lorenzo. "B -Boss." Nauutal nitong wika. Well,
he's not wrong with his reaction.
Mas worst pa ang mangyayari sa kanya kaysa sa nangyari kay Nero. He's looking
at Lorenzo's emotionless eyes. Hinila siya ng marahas ni Lorenzo sa leeg nito.
Lorenzo didn't want to make a scene here specially its public. "You'll received the
hell you want just like Nero did."
Hello mooncakes! Please comment your reactions po :) Pipili ako ulit ng best
comment tapos ang mapipili ko ay sesendan ko sa messenger nila ng next chapter na
iuupdate ko. Thanks!
PLEASE PRAY FOR MINDANAO! The ground is still shaking. Pray for us 🙏
Magpaprint po ako for Batch 2 ng Zchneider's Men Series kasama na ang ibang
mga titles sa December.
Payment will be on December 15-16, 2019. Makukuha ang books sa February 2020 na
po.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi
po ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING) Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575 Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P440
Jask-P450 Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495 Billionaire's Regret -P470
Athena's Twin Sister-P550
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-24
lang kung anong mga resulta ng mga itinuturo ko sa pasyente ko at kung ano pa ang
ituturo ko sa kanya bukas." Khimlie retorted earning a glare from Traverse.
Nagpalipat-lipat naman ng tingin si Lorenzo sa dalawa tila may kung ano dito
na hindi niya alam. Madaling-araw na silang natapos dahil sa pagpupumiglas ng
kasama ni Nero sa pagnanakaw sa kanya.
The man now is in Lorenzo's basement. He will never sleep there. Walang taong
pinapahirapan si Lorenzo na nakakatulog dahil mas worst ang nangyayari sa kanila sa
basement kaysa sa labas nitong Mansyon.
Nero's lucky, he died immediately. Hindi niya mararanasan kung anong
mararanasan ng kasama niya sa mga ginawa nila. "I'm just asking you, malay namin
sugo ka palang mga kalaban namin," Traverse said.
Hindi mapigilan ang bibig ng lalaki lalo pa at kaligtasan lang nilang lahat
ang iniisip niya at para sa kanya wala siyang ginagawang masama dahil
pinoprotektahan niya lang ang pamilya niya lalo pa ngayon tila mas dumadami yata
ang kalaban nila pati na rin ang mga kumakalaban sa kanila.
Padabog na inayos ni Khimlie ang mga gamit niya at sinamaan din ng tingin si
Traverse. Ang antok ng dalaga ay nawala dahil sa masamang hangin na umaaligid sa
buong living room.
"Ewan ko sayo bakla! Fyi, kahit kailan hindi ako nagpahamak ng tao lalong-lalo
na yong pasyente ko!" Singhal ni Khimlie kay Traverse, wala nang pakialam pa ang
babae kung mabastos niya man ito at nasa harapan nila si Lorenzo.
Pikon na pikon na siya sa lalaking ito, bakla lang ang pumapatol ng away sa
babae. Kahit na ang totoo niya, sa sinabi ni Khimlie ay natigilan si Traverse.
Totoo naman kasing bakla siya kahit hindi siya nagbibihis babae.
He was about to snapped at the therapist when he found out she went to her own
room. Matapos maisigaw ang nais nitong sabihin ay nagmartsa ang dalaga papaakyat ng
ikalawang palapag pero huminto muna ito sandali at may sinabi pa kay Lorenzo.
"Nagtatampo si Heron sa inyo Boss, kaya asahan niyo na na walang mabait at
malambing na Heronisa bukas." Anito at tinapunan pa nang masamang tingin si
Traverse bago muling nagmartsa papunta ng kanyang silid dito sa Mansyon.
Naiwan namang tinggagal si Traverse at madilim ang anyo samantalang si Lorenzo
ay nanlalaki ang mata bago narealized na may ipinangako pala siya sa dalaga.
Siguradong kailangan niyang lambingin ang dalaga para hindi na ito magtampo sa
kanya.
pa. Sinabunutan ni Lorenzo ang buhok niya, wala siyang trabaho ngayon dahil nais
niya sanang bumawi sa dalaga pero mukhang palpak na naman siya.
Uminom ang binata ng tubig sa kusina at pagakatapos naupo sa living room.
"Damn. I don't have a choice." Bulong ni Lorenzo sa sarili. Magaling siyang
magpaikot at magkama ng babae pero ni minsan ay hindi niya niligawan ang mga yon.
But for his baby doll, he'll do what's impossible for him to do.
Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at binuksan ang Google application. 'How to
asked for a woman's forgiveness' Lorenzo waited for the Google's result. Ang unang
lumabas ay agad niyang binuksan.
"To asked for woman's forgiveness, you should give her flowers or chocolate.
Bring her to your special place and say sorry to her..." Marami pang lumabas na
kung anu-anong dapat na gawin para humingi ng tawad sa isang babae at mukhang alam
na ni Lorenzo ang gagawin niya.
Mabilis na gumalaw ang binata at sumakay ng kotse niya. Napailing nalang si
Traverse na nakikinig sa kanya kanina. "I am not the only one who found a match
Boss." Aniya habang nakatingin sa papalabas na si Lorenzo.
Tumalikod na din si Traverse at bumalik sa trabaho niya. He will wait for his
boss moves. Sabik siyang malaman kung anong gagawin nang isang iyon. Lorenzo then
went to the Mall and brought everything he needs.
Pinagtitinginan pa siya ng mga tao sa mga bitbit niya pero walang pakialam ang
binata para sa kanyang si Heronisa. Papasok na sana ng kotse nang tumunog ang
cellphone. He answered it without looking who it is.
Ang nagpapanic na boses ni Traverse ang sumalubong sa kanya. "Boss, nawawala
si Heronisa!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-25
alam ni Lorenzo na mas maraming nangyayaring masama kapag gabi at hindi niya
hahayaang may mangyaring hindi maganda sa kanyang Heronisa.
Sana ay nasa tabi-tabi lang ang dalaga at hindi masyadong lumayo para mahanap
nila ito agad. Dizionario Estate maybe too far from the city but then if you are
desperate and you don't know your way back to your home. The girl maybe walked and
walked.
Inaasahan ni Lorenzo nasa malapit sa siyudad ang dalaga. Nagtext sa kanya si
Traverse kanina na sila na ang maghahanap malapit sa Estate at siya malapit sa
siyudad dahil siya naman ang malapit roon pero ilang oras na at hindi niya pa din
nahahanap ang dalaga.
"Where are you baby doll?" Bulong ni Lorenzo sa sarili. Hindi siya pagod pero
ang bigat-bigat ng pakiramdam niya ngayong hindi niya pa rin nahahanap si Heronisa.
Huminto pa siya kanina sa isang park sa pagbabakasakaling naroon ang dalaga pero
wala ito.
Bawat kantong kanyang madaanan ay sinisilip niya sa liit na babae ni Heronisa
hindi malabong magsusumiksik ito sa kung saan-saan lalo na at natatakot ito.
Nagtanong din siya sa mga taong nadaanan kanina pero wala ni isang nakakita sa
kanila sa dalaga.
Lorenzo rested the back of his head at the driver seat. He felt hopeless
knowing his girl is out there afraid and hungry.
Naikuyom ni Lorenzo ang kamao, galit na galit siya sa mga tauhan ngayon at
hindi siya magdadalawang-isip na gawin ang bagay na kanina niya pa iniisip habang
hinahanap ang dalaga. He loves Heronisa so much that he'll turn the world upside-
down just to find her.
Naghahanap lamang siya nang tamang pagkakataon para masabi sa dalaga ang
nararamdaman niya. Halatang-halata na sa galaw niya kung ano sa kanya ang dalaga.
pananakot nito at tangkang paghawak nito sa kanyang pagmamay-ari. No, he'll never
stop until this man die.
"Ren!" Heronisa recognized Lorenzo even its dark. Hindi niya man nakikitang
mabuti ang mukhang ng binata sa tindig at ayos nito alam ni Heronisa si Lorenzo
ito. Naiiyak ang dalagang niyakap ang sarili.
She's safe. Her Ren is here. Lorenzo is here and he's saving her. Naiiyak ang
dalaga sa tuwa. She's happy Lorenzo is here and he saves her. "Closed your eyes and
covered your ears baby doll, I'll teach this piece of shit a lesson." Malamig na
wika ni Lorenzo pero alam ni Heronisa na hindi ito galit sa kanya kundi sa taong
muntik na siyang gawan ng masama.
She followed Lorenzo's command. Bumalik si Lorenzo sa pagturo ng leksyon sa
taong nasa harapan niya. Madilim na madilim ang anyo ng binata at kitang-kita ito
ng lalaking bibiktimahin sana si Heronisa.
Lorenzo didn't stop punching and kicking the man lying besides the trash cans.
"Your parents maybe never taught you to don't touched what's yours huh?!" Lorenzo's
fist is bloody but it's not his. Duguan na ang taong binubugbog ng binata pero
hindi pa din nasasatisfy si Lorenzo paunang leksyon pa lamang ito.
Kinuha ng binata ang trash can na nasa tabi nito at hinampas sa lalaking wala
ng malay.
"It's your first lesson fucker, I'll see you on the next." Lorenzo gritted. He
kicked the man again then scooped his girl. Naramdaman ng dalaga na buhat siya ni
Lorenzo kaya naman napatingin siya sa madilim nitong mukha at naiiyak na niyakap
ang binata.
"Thank you Ren..." She buried her face into his chest. Ramdam ni Heronisa ang
panginginig ng binata sa galit pero unti-unti na itong humupa dahil nasa kamay na
niya ang kanya. Panatag na ang loob ng binata dahil kasama na niya ang dalaga.
He rested his forehead into Heronisa's. "I just did my job baby doll, I
promise you that I'll protect you and I keep my promises. Now, let's go home my
baby doll. Our home is waiting for their Master and Mistress."
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi
po ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING) Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575 Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P440
Jask-P450 Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495 Billionaire's Regret -P470
Athena's Twin Sister-P550
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Marereceived ang books sa First week ng February.
Sa mga gustong magbayad ng advance sa order nilang books. Ito ang mga mode of
payment.
For Palawan and Cebuana:
Romarie Dawn C. Pelomida General Santos City 09755961611
For BDO:
Account Name: Romarie Dawn Pelomida Account No. 010760054878
P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na
isasali sa susunod na print para hindi po ako mahirapan sa pagbibilang at
pagbabalot ng books at freebies since mag-isa lang akong gumagawa ng lahat ng iyon.
Sana ay maintindihan niyo. Thank you.
-ORDER/RESERVATION FORM-
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
PM me your Order/Reservation in my messenger account SELENE REESE if you want
to avail books to be printed after Dec. 16, 2019.
If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account
SELENE REESE
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-26
I
lang trauma pa ba ang pagdadaanan ni Heronisa upang maging kampante ang
pamumuhay niya? She's been through a lot but her experiences are making it worst.
Napapagod din ang dalaga pero tila walang kapaguran ang mga pagsubok na
dumadating sa kanya. Ang karamay ng dalaga sa sakit na nararamdaman niya ay si
Lorenzo na tila hindi din mapakali sa nangyayari sa dalaga.
Sa tuwing lalabas nalang ito, napapahamak ang dalaga. Ganoon ba talaga ang
mundo para sa mga may kapansanan? Palagi nalang sila ang nakakaramdam ng mga
masasalimuot na mga karanasan gayong ang nais lang naman nila ay mamuhay ng normal
kahit pa hindi talaga sila normal.
They wanted to experienced what the normal persons experience. Mahirap ba
talaga yon? Mahirap ba talagang makamit nila iyon? Doon lang naman ay sapat na iyon
para sa kanila. Ang mamuhay ng walang panghuhusga o pang-aabuso mula sa ibang tao,
iyon lamang ay sapat na para sa kanila.
That will be a great support for those who had disability and disorder. Iyon
bang kapag nasa kalye sila ay hindi sila pandidirihan at hindi sila titignan ng may
pangungutya sa mga mata ng ibang tao.
"I am sorry baby doll, I can't make this world be fair to you." Lorenzo
whispered into sleeping Heronisa in his arms. Milyong-milyong karayom ang tumutusok
sa puso ng binata sa iisiping hindi lang minsan ito naranasan ng babaeng minamahal.
He can't helped himself but cry for this woman in his arms. Yes, Lorenzo
Giovanni Dizionario is crying. Lorenzo is crying for his woman. Lorenzo is crying
because he can't make this world better for his baby doll.
Lorenzo never cried not even at his family's burial. Tanging sa dalaga lamang
siya umiyak. Tanging ito lamang ang nagpaiyak sa kanya. He didn't cry because
Heronisa hurt him but he cry because his baby doll is hurt.
"I am sorry that this world is judgemental for you cara," hindi mangangako si
Lorenzo ngayon na hindi na masasaktang muli ang dalaga dahil ito na ang nakasanayan
ng mga tao sa mundo.
He can't do anything for that but he can only protect his woman from them. He
may not be the most strongest and influential person in this world but he can make
their own world just for Heronisa.
Mundong tanging ang dalaga lang ang mahalaga at mundong walang makakapanakit
sa dalaga. Ang mundong yon ay sa tabi niya at sa buhay niya. Nasa kotse pa din
silang dalawa at hindi pa pumapasok ng Mansyon nais na munang akuin ngayon ang oras
at sa kanya muna ang dalaga upang mabawasan ang panginginig niya sa galit para
muling turuan ng leksyon ang taong muntikan nang saktan ang kanyang baby doll.
Lorenzo texted Traverse to get the fucking man and tied him at one of his
basement rooms. Marami pang silid sa basement ni Lorenzo at willing na willing ang
binata na ibagsak roon ang lahat ng mananakit sa dalaga hanggang unti-unti silang
kainin ng kamatayan roon.
"Rest well baby doll, I'll be here... I will be here guarding you." Seryosong
saad ni Lorenzo habang idinuduyan ang dalaga sa kandungan niya gamit ang mga bisig
niya.
Payapa ang mukha ng dalaga kahit pa sa nangyari kanina tila kilalang-kilala
nito ang taong may hawak sa kanya kaya naman relax na relax ang pagtulog nito.
iyon. "B -Boss." Traverse stuttered while calling Lorenzo but his Boss didn't even
glanced at him. Wala itong tinignan kahit na isa sa kanila, buhat-buhat nito ang
dalaga nang may buong pag-ingat.
He's embracing his woman when all their eyes are on them. Naglakad papasok ang
binata sa Mansyon ng walang sinasabi. Nakasunod ang mga tauhan niya sa kanya ngunit
iba ang kabang nararamdaman nila mas mabuti pa ang nagsasalitang Lorenzo kaysa ito.
Hindi nila alam kung anong mangyayari lalo pa at kahit walang emosyon ang
mukha nito ramdam ang awrang hindi dapat nila ipagsawalang-bahala.
"Holy shit, anong mangyayari sa kanila ngayong gabi? Iba ang pakiramdam ko
dito mabuti pa bumalik na ako sa kuwarto ko." Bulong ni Khimlie na mabilis na
gumalaw at pumasok ng kanyang silid nang makitang papasok si Lorenzo sa silid nila
ng dalaga.
Nagsign of the cros pa si Khimlie sa mga taong naiwan sa ibaba. "Tila
kakaharapin nila ang isang delubyo." Aniya habang nasa loob ng silid niya at
nagparoon at parito sa loob ng kanyang kuwarto.
Tinakpan niya ang sariling bibig ng marinig ang yabag ni Lorenzo at mukhang
tama ang kutob ng dalaga, hindi siya makakatulog ngayong gabi kahit ilang oras
nalang ay umaga na. Dahan-dahang bumalik sa higaan niya si Khimlie at tahimik na
naupo sa kama.
Napakagat pa siya ng labi nang makarinig ng putok ng baril. "May that someone
rest in peace." Bulong pa ni Khimlie at tahimik nalang na umupo sa kanyang puwesto.
She can't do anything and she can't turn down this job especially if she signed a
contract.
ang binata at dumiretso kung nasaan ang mga taong may atraso sa kanya ngayong gabi.
Nadaanan niya pa ang kasama ni Nero sa pagtratraydor sa kanya na bumubula ang
bibig. Ang iba ay tila isang ihip nalang ng hangin ay matutumba na. "Useless."
Lorenzo muttered and walked at the last room of his basement.
Dudumihan niya ang kuwartong yon para agad na malinisan baka may mga susunod
pa mabuti na ang handa. Lorenzo brought his own gun with an extra magasin for them.
Hindi pa man nakakaabot sa huling pintuan ay narinig na niya ang pagmamakaawa
ng mga tauhan niyang bopols ang mga utak. "Parang awa niyo na tulungan niyo kami!"
Sigaw nila. Lorenzo smirked.
Nakuha pa talaga nila ang magmaakawa gayong walang dapat ikaawa sa mga ito.
Mga wala silang kuwenta! When they saw Lorenzo all of them became silent. Nasa mata
nila ang takot, nasa mata nila ang kahihiyan at pagmamakaawa ngunit wala na iyon sa
bokabularyo ni Lorenzo.
The moment they begged again their lives was already taken. Kasama ang
lalaking muntikan nang kunin ang kapurihan ng pagmamay-ari niya. Namatay silang
nakadilat ang mga mata. Lumuluha at gulat sa taong nasa harapan nila.
"Now, I am sure all of you will be useful in Satan's hands at his realm."
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi
po ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING) Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575 Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P440
Jask-P450 Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495 Billionaire's Regret -P470
Athena's Twin Sister-P550
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Marereceived ang books sa First week ng February.
Sa mga gustong magbayad ng advance sa order nilang books. Ito ang mga mode of
payment.
For Palawan and Cebuana:
Romarie Dawn C. Pelomida General Santos City 09755961611
For BDO:
Account Name: Romarie Dawn Pelomida Account No. 010760054878
P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na
isasali sa susunod na print para hindi po ako mahirapan sa pagbibilang at
pagbabalot ng books at freebies since mag-isa lang akong gumagawa ng lahat ng iyon.
Sana ay maintindihan niyo. Thank you.
-ORDER/RESERVATION FORM-
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
PM me your Order/Reservation in my messenger account SELENE REESE if you want
to avail books to be printed after Dec. 16, 2019.
If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account
SELENE REESE
-selenereese
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-27
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi
po ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING) Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575 Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P440
Jask-P450 Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495 Billionaire's Regret -P470
Athena's Twin Sister-P550
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Marereceived ang books sa First week ng February.
Sa mga gustong magbayad ng advance sa order nilang books. Ito ang mga mode of
payment.
For Palawan and Cebuana:
Romarie Dawn C. Pelomida General Santos City 09755961611
For BDO:
Account Name: Romarie Dawn Pelomida Account No. 010760054878
P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na
isasali sa susunod na print para hindi po ako mahirapan sa pagbibilang at
pagbabalot ng books at freebies since mag-isa lang akong gumagawa ng lahat ng iyon.
Sana ay maintindihan niyo. Thank you.
-ORDER/RESERVATION FORM-
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
PM me your Order/Reservation in my messenger account SELENE REESE if you want
to avail books to be printed after Dec. 16, 2019.
If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account
SELENE REESE
-selenereese
kumakain kahit na anong pagkain ang kanyang baby doll pero wala siyang magawa dahil
tila tanging pagtulog lamang ang nais nito ngayon.
He sighed and get off at the bed. Inayos niya muna ang kumot sa dalaga. He
looks creepy when he stared at Heronisa. Ngunit, nagawa na niya ito ng makailang
beses kaya wala na iyong problema sa kanya.
As much as he wanted to laid beside his woman, he needs to finished some
things. Ayaw niyang magkaproblema sa Yakuza Clan na kanegosyo niya dahil wala
namang naging problema ang pag-uusap nila ng Clan leader pero ginagawa niya ang
lahat para matapos kaagad ang Casino-Hotel na pinapagawa niya sa Japan at dahil ang
lupang yon ay isa sa pag-aari ng Yakuza kailangan niyang bilhin at kailangan nilang
makihati sa kita.
Iyan ang batas ng mga Yakuza sa Japan para na rin ito sa proteksyon ngunit
hindi niya naman kailangan yon dahil kilala ang Mafia Group niya pero kilala niya
ang Clan leader dahil naging kaklase ito ng ama at kanyang ina noon sa kolehiyo.
"I hope this goes well." Lorenzo muttered while staring at his laptop then
back at his woman.
Minomonitor niya ang ginagawang gusali bago pa man may mangyaring hindi kaaya-
kaaya.
His father once told him that this Yakuza leader had a bit of twisted mind.
Bigla nalang nagbabago ang isip nito at bigla ka nalang iiwan sa ere matapos kunin
ang gusto nito.
Hindi nga lang umepekto ang ugali nito sa kanyang ama dahil mas tuso ang
matandang Dizionario noon.
Paano pa kaya ang anak? The first born is the exact replica of his father.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-28
DECEMBER PRINTING
DEADLINE of Payment Dec. 15-16, 2019
Note: Payment first basis po tayo ngayon para masecure ang books niyo. Hindi
po ako magpapasobra ng copies ngayon lalo na at may mga umorder lang last printing
pero di nila binayaran books nila. Kung sino lang po makakabayad sila lang
paprintan ko ng books. February 1st Week dadating ang books (allowance lang po ito
since madaming Holidays ng December)
Pwedeng magpareserved but you need to assure me na babayaran niyo ang books sa
Dec. 15-16, 2019.
PRICES:
Ruthless Men Series (Last PRINTING) Hellion's Possession-P590
Alejandro's Obsession-P570 Lorenzo's Redemption-P575 Damien's Retribution-P600
Zchneider's Men Series Karlos-P440
Jask-P450 Leon-P450
Valentino Twins: Stuck in Between-P495 Billionaire's Regret -P470
Athena's Twin Sister-P550
-with freebies- Shipping fee:
1-2 BOOKS: P240
3-4 BOOKS: P395
5-6 BOOKS: P450
Marereceived ang books sa First week ng February.
Sa mga gustong magbayad ng advance sa order nilang books. Ito ang mga mode of
payment.
For Palawan and Cebuana:
Romarie Dawn C. Pelomida General Santos City 09755961611
For BDO:
Account Name: Romarie Dawn Pelomida Account No. 010760054878
P.S Yong mga nakalist na books na ipaprint ngayong December ay hindi ko na
isasali sa susunod na print para hindi po ako mahirapan sa pagbibilang at
pagbabalot ng books at freebies since mag-isa lang akong gumagawa ng lahat ng iyon.
Sana ay maintindihan niyo. Thank you.
-ORDER/RESERVATION FORM-
Name:
Full Address:
Phone No.
Book Order (s):
PM me your Order/Reservation in my messenger account SELENE REESE if you want
to avail books to be printed after Dec. 16, 2019.
If you have any questions, concerns or etc. PM me on my facebook account
SELENE REESE
-selenereese
Heronisa can't help herself to moaned and moaned while Lorenzo's kissing her
deeply. She's out of breathe but Lorenzo is giving her air. Ang katawan ng isa't-
isa ay mas lalo lang nag-iinit.
Ang init na nagmumula sa kama ay isang nanunuot sa mga kalamnam nilang dalawa.
She felt she's in heaven the way Lorenzo caress her body, the way he kissed her as
if she's a porcelain glass.
"You tasted so sweet baby doll... so, heavenly..." Ang init ni Lorenzo ang
pumalit sa init ng dalaga tila tinutupok nito ang lagnat nito. And Lorenzo would
gladly do this if it is the only way to ease her fever.
She had no idea how long she had been kissed by Lorenzo.
Basta ang nasa isip lang ng dalaga, si Lorenzo ito. Si Lorenzo na minamahal niya at
inaalagaan siya. The desire Lorenzo felt towards Heronisa is undying.
Any moment now, he'll spoon his woman and shove his weapon into the deepest
part of her soul. Lorenzo's heart beat began to race as his lustful thoughts caught
his mind. And deep down at Heronisa's mind, she knew she couldn't help herself too.
She closed her eyes and concentrated on Lorenzo's lips as he slowly parting
her lips and entered his lustful tongue. Malalim na buntung-hininga ang pinakawalan
ng dalaga habang unti-unting nilalamon nang kapangahasan ni Lorenzo ang natitirang
katinuan nito sa sarili.
"So sweet..." He muttered between their kiss. Ang malikot na dila ng binata ay
naglalaro sa loob ng bibig ng dalaga. He sucked and let his tongue danced in the
rhythm of their own music.
Ginalugad ni Lorenzo ang bawat parte ng bibig ng dalaga, wala itong pinalampas
kahit na ang ngipin ni Heronisa. She felt his body press up against her. She felt
his hot breath through her mouth. "Ren..." Heronisa moaned, she gripped the
mattress fistful.
Lorenzo's hand rested on her thigh, massaging and caressing it softly. "So
sexy baby doll... mmmm." He slowly moaned and parted his lips into Heronisa. He
looked at Heronisa's flustered face.
Napakaganda, napakaganda nito. Inalis niya ang ilang hibla ng mga buhok sa
mukha ng dalaga at hinalik-halikan ang leeg nito. Slowly, Lorenzo laid his woman
beneath him.
Kinaibabawan niya ang dalaga habang hinahalik-halikan ang leeg nito at nag-
iwan ng ilang mga marka.
He buried her nose into his woman's' hair and inhaled her natural scent. He pressed
himself harder into her, his erection rubbing in the top of her private part.
Inisa-isang inalis ng binata ang damit ng dalaga habang patuloy ang labi nito
sa pag-iwan ng mga maliit na halik sa leeg papunta sa dibdib ng dalaga at doon
naglagi sandali.
As Heronisa's body exposed into Lorenzo's eyes, his fingers abruptly runs over
at her rock hard nipple.
"Shit!" He mused and gently pinched her nipples making her moan. "Ren!"
Nagpabaling-baling ang ulo ng dalaga tila nahihibang na ito sa sensasyong
ipinadadama ni Lorenzo sa kanya.
nipped her clit. His thumb rubbed her swollen clit. He finger-fucked Heronisa
harder and faster as his lips did the same.
"Oh' Ren! Ren!" Heronisa's legs convulsed and her thighs clamed together, her
pussy locked around Lorenzo's fingers as her body jerked vigorously as she throws
powerful orgasm. She released on his mouth.
Sinalo lahat ng binata ang nilabas ng dalaga. Lorenzo let out a satisfied
moan. "God! So, delicious baby..." Aniya sa dalaga. Tumayo si Lorenzo at hinubad
ang natitirang saplot sa katawan.
Tumalbog ang sandata ng binata mula sa boxer short ni Lorenzo. Heronisa
gasped. She can't believe what she's seeing right. Nasa harapan niya lang naman at
kitang- kita ang maugat at walong pulgadang sandata ng binata.
Ang mala-kabute nitong ulo ay mamasa-masa habang dalawang bilog nito ay tila
sabik na sabik na sa dalaga. Napalunok si Heronisa habang pinagmamasdan ito. Paano
kaya magkakasya ito sa kanyang birhen na pagkababae?
Dahan-dahang ipinantay ni Lorenzo ang mukha sa dalaga. Hinalikan niya ang
dalaga, nalasahan ni Heronisa ang sarili mula sa labi ni Lorenzo. Hapong-hapo na
ang dalaga pero hindi pa sila tapos.
"We are no yet done baby doll," he huskily whispered in her ears. He licked
her ears. He position himself. Lorenzo holds his penis and rubbed the head of his
penis against her soaked vagina and slowly pushed it inside her.
Napahawak nang mahigpit ang dalaga sa likuran ng binata, napadiin ang kuko
nito sa likod ni Lorenzo. Sa bawat dahan-dahan na pagdiin ng binata sa makipot na
lagusan ni Heronisa. Napadaing ang dalaga at napakagat sa kanyang labi.
"REN!" She let out a painful scream. Sinakop ni Lorenzo ang bibig ng dalaga
upang hindi marinig ang sigaw nito. "Shhh... baby doll, I'll be gentle." Bulong ng
binata. Hinalikan niya nang masuyo ang labi ng dalaga.
The room maybe silent proof but her screams are only for him. Ang sigaw nito
ay tanging kanya lang. It's only for his ears. He pushed his penis at once. Hindi
inalis ng binata ang labi niya sa labi ng dalaga kaya hindi narinig ang sigaw nito
sa sakit.
Her tears are slowly falling down and Lorenzo wiped it quickly. "I'm sorry
baby, I'm sorry, this will be the last time you'll cry for me..." Pag-aalo ng
binata sa dalaga. Napatango si Heronisa, malaki ang tiwala niya sa binata sa pag-
aalaga nito sa kanya.
Lorenzo kissed her eyes, as he moves slowly. Heronisa felt the sensation of
fullness as Lorenzo entered at her. Lorenzo pushed in and out slowly. He's being
gentle for his innocent baby doll. Nag-uumapaw ang damdamin ng binata.
Sisiguraduhin niyang siya na ang magiging una at huling lalaki sa buhay ng
dalaga. "Ren..." Natatabunan ng sarap ang sakit. Nakakapag-adjust na ang dalaga at
alam ito ni Lorenzo. His hardness moved in and out of her.
Lorenzo's penis deeply engulfed inside her vagina, he continued to make love
to his baby doll. In and out, Lorenzo pushed in and out. He suckled his baby doll's
nipples as he fastens his move. Heronisa was in a trance as she felt her orgasm
approaching.
Her hands desperately clutched at the bed sheet. Lorenzo took her hands and
held them tightly. He groaned and ejaculated deep into his baby doll's womb as
Heronisa went into multiple orgasm. It shook Heronisa, as she never experienced
such sensation.
Lorenzo came in spurts as he deposited his liquids until it seeped out of her,
wetting the sheets beneath them. "Fuck!" Lorenzo cussed after that wonderful love-
making. He lay on the top of her lightly, supporting himself not to crush her.
Heronisa collapsed in total fatigue at their bed within a minutes, she dropped
into deep slumber. Lorenzo covered her with a blanket. He kissed her woman's lips
and forehead. He laid beside her and get her head.
Inihiga niya ang ulo ng dalaga sa dibdib niya at ibinaon ang ulo nito sa
kanyang leeg. Inayos niya ang puwesto nilang dalawa. Physically and mentally
drained the two sleep together. But before that Lorenzo's promised her baby doll.
"I will take good care of you my love, my baby doll... I will till the last
day of my life. I love you." Puno ng pagmamahal na wika ni Lorenzo bago pumikit.
Heronisa heard it but she is too tired to looked into his eyes but she answered him
sleepily. Hindi nila alam sa mga sarili nila kung narinig ba nila ang isa't-isa.
"I wuv you tow."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-29
Lorenzo can't helped himself but he keep on smiling. Ngayon palang siyang
naging ganito kasaya sa buong buhay niya habang pinagmamasdan ang dalagang
itinatago ang kanyang mukha sa ilalim ng kumot.
They were still naked and bare. Lorenzo's teasing his baby doll to stand up
for breakfast but the Heronisa's shy and embarrass. Kagabi lang ay may lagnat ito
pero tila ginamot yata ng binata ang sakit ng dalaga.
"Baby doll come on, kanina pa tumutunog ang tiyan mo. I know you are hungry,"
natatawang wika ng binata at tila mas lalo pang inaasar si Heronisa. Nag-iinit ang
pisngi ni Heronisa, hindi siya makapaniwala sa nangyari kagabi pero dahil sa
kumikirot na pagkababae alam niyang totoo ang pag-angkin sa kanya ng binata.
Umiling siya kay Lorenzo at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kumot na
pilit inaalis ng binata. Lorenzo smiled genuinely, she is still his innocent
nymphet eventhough he made her his last night.
"Come on baby doll, baka mabinat ka niyan kapag hindi ka pa kumain." Lorenzo
felt guilty at the same time. He made love to her all night but he didn't think
that she didn't eat her meal yesterday.
At tila mas ginutom niya pa ang dalaga dahil sa ginawa nila kagabi. "Pangako,
I won't tease you anymore just please eat before you'll get sick again."
Pagmamakaawa ng binata. As much as he wants to take his woman again, her health is
his top priority.
He's proud of her despite the fact that everyone's telling her she's isn't
normal but looked what they did last night. Gawain ba iyon ng mga taong hindi
normal at wala sa kanilang mga kaisipan?
The fact that this people also can do things that a normal person can do.
Ngunit, hindi dahil espesyal sila ay aabusuhin na sila lalo na sa tema ng sex
kailangan pa din silang respestuhin kailangan pa din ang unang-unang bagay na dapat
ibigay sa kanila iyon ay ang pagmamahal.
"Plomise?" She asked. She slowly removed the blanket in her face and looked at
Lorenzo. He smiled at her. "Promise baby," he answered. But, his woman keeps on
blushing.
Nakahantad pa din kasi ang katawan ni Lorenzo at tila doon pa nabaling ang
atensyon ng dalaga, nakasuot na ng boxer shorts ang binata sa ibaba kaya wala ng
dapat ipag-alala ang dalaga sa makikita nito.
Iniisip niya palang ang pagkalalaki ni Lorenzo pinanayuan na siya ng balahibo
at iniisip kung paano naipasok yon sa kanyang pagkababae. "You already saw this
baby, I promise this is also yours but please we need to get you feed first." Aniya
sa dalaga at inalis ang kumot sa katawan nito.
Lorenzo doesn't care if she's naked.
Kahit pa nakahain na ang putahe sa katawan ng binata ay pinigilan niya muna
ang sarili. She's still sore and hungry. Kapakanan muna ng dalaga ang una kaysa sa
pagnanasa.
They can do it later. "REN!" Heron shouted as she was place at the bathtub.
Napahalakhak ang binata sa sigaw ng dalaga. Inihanda niya ang maligamgam na tubig
na ito para sa dalaga kanina bago pa ito magising.
Alam niyang masakit ang pagkababae nito dahil sa ginawa nilang ehersisyo kagabi.
When Heron's body landed on the tub, the lukewarm water soothes her pain. Nawawala
ang pagkirot at pamamanhid ng pagkababae niya sa baba.
magkita tayo sa labas ng pintuan nitong kuwarto natin." Pigil na singhap na sabi ng
binata habang lalong tumatagal siya dito baka mas lalong hindi niya kayanin ang
sarili.
"Okay." Maikling sagot ni Heronisa. Hinalikan ng binata si Heron sa pisngi na
abala sa paglalaro ng bula. Ginulo niya ang buhok nito at piningot ang ilong bago
lumabas. Hindi naranasan ng kanyang baby doll na maging bata kaya naman nakikita
niya ito minsan na pinaglalaruan ang isang bagay na nakukuha ang atensyon nito.
Alam niyang may mga bagay na nais nitong maranasan na hindi naranasan nito
noong bata pa ito. Now, that Heronisa is his. Wala siyang bagay na hindi gagawin
dito, ipaparanas niya sa dalaga ang kasiyahang hindi nito naranasan noon pati na
ang mga bagay na nais nitong maranasan ay gagawin ng binata.
Kung mahal mo ang isang tao kahit na anong naisin nitong gawin, nakakahiya man
o hindi ay gagawin mo para lang mapasaya ito. Nagbihis na si Lorenzo at lumabas
muna sandali ng silid nito kailangan niyang ihanda ang sorpresa para sa dalaga.
"Ren..." Bulong ng dalaga sa sarili habang inaalala ang nangyari kagabi.
Walang pagtutol niyang ibinigay ang sarili sa binata at wala siyang pagsisi sa
bagay na iyon. She loves Lorenzo the first time he begged and asked for her to stay
beside him.
Minahal niya ang lalaki dahil ito lang taong hindi sumuko sa kanya. Minahal
niya si Loreno nang higit pa sa buhay niya dahil ito lamang ang hindi nagparamdam
na kakaiba siya.
Minahal niya ito dahil ang binata lamang ang nagparamdam sa kanya ng pagmamahal at
tiwala sa sarili.
Walang pagsisi, walang pag-aalinlangan at walang anumang inhibisyon na galit
siya sa binata bagkus siya ay masayang-masaya.
The joy she felt in her heart is overwhelming. She can't stop thinking of Lorenzo's
body heat. She can't stop thinking of how much love Lorenzo gives to her last
night. Everything was electrifying.
She heard what Lorenzo said last night and she doesn't
know if Lorenzo heard her too. Napangiti nalang ang dalaga, sana lang ay narinig
siya ng binata. Their feelings were mutual. Wala ng makakapigil sa dalawang taong
nagmamahalan.
Together, they will conquer any obstacles. Lahat ng pagsubok ay mababalewala
kung ang dalawa ay mahigpit na magkahawak-kamay at haharapin ito ng puno nang
pagmamahal sa isa't-isa. Lorenzo doesn't need to explained what's his job. Heron
already knows it.
Marami siyang tao dito sa Mansyon niya at may mga dala-dalang baril, hindi ba
nakapagtataka iyon?
She maybe innocent but everytime everyone was arguing and doing their jobs.
She is there, listening and eavesdropping. At kahit anuman ang narinig niya, walang
takot ang dalaga dahil naroon si Lorenzo at poprotektahan siya.
Tinapos ng dalaga ang paliligo at agad na nagbihis. Maginhawang-maginhawa ang
pakiramdam ng dalaga at napakagaan ng lahat para sa kanya.
This is a new day and a new chapter of their lives. Binuksan niya ang pintuan
at lumapad ang ngiti sa labi nang si Lorenzo ang mabungaran. "Hello baby, ready for
your surprise?" Lorenzo wiggled his eyebrows. Kahit sa anong parte tignan sila lang
yatang dalawa ang nagkakaintindihan.
Mga titig palang at kilos tila basang-basa na nila ang isa't-isa. Heronisa
beamed happily and nodded eagerly. Ngayon lang siya sa buong buhay niya
makakatanggap ng sopresa mula sa ibang tao at talagang sabik na sabik ang dalaga.
Niyakap nito si Lorenzo at nginitian, nagkatitigan ang dalawa at nahulog na
naman sa sarili nilang mundo. "You are excited baby doll but you need to wear this
first," napanguso ang dalaga nang itinaas ni Lorenzo ang blindfold.
Napangisi naman ang binata at agad na hinalikan sa labi si Heronisa. "One
pout, one kiss. Remember that baby doll?" Napatango nalang ang dalaga dahil sa
naalala ang sinabi ng binata. Napailing nalang ang dalawang taong katulong ni
Lorenzo sa
sorpresa.
Ilang araw din niyang pinarealize sa mga ito ang mga mali nila pero ngayon
naasar ang dalawang bitter na pinapanood ang pares. Nag-irapan pa ang mga ito nang
mapatingin sa isa't-isa.
"Nakakahiya naman sa pasyente ko at sa amo ko. Silent proof ba talaga ang
kuwarto nila gayong rinig na rinig sa buong kabahayan ang ginawa nila kagabi?"
Hindi siya nakatulog kagabi sa boses ng dalawa kaya naman buong gabing dilat ang
kanyang mga mata.
"Hanep din itong si Boss, akala niya yata sila lang dalawa ni Heronisa ang tao
dito sa Mansyon?" Kanya-kanya ng reklamo ang dalawa sa nangyari kagabi. Alam tuloy
ng lahat na naangkin na ni Lorenzo si Heronisa.
Alam din nila na ang pinakaunang babaeng dadalhin ng boss nila sa Estate ay
siyang magiging katuwang nito habang-buhay. That's Lorenzo's rules even he screwed
up lots of sluts.
Isinuot ng binata sa dalaga ang blindfold, hindi lang alam ni Heronisa pero
mas excited pa si Lorenzo sa kanya kaya imbis na paglakarin si Heronisa ay binuhat
niya ito. "Ren, ginulat ako!" Lorenzo just laughed at her reaction.
Hindi na ito nagsalita pa at mabilis na nakarating sa pinakadulong bahagi ng
Mansyon dito sa ikawalang palapag. Dahan-dahan niyang inilapag ang dalaga at
binuksan ang pintuan nang nasa harapan nila.
Tinignan niya muna ang loob at siniguradong okay ang lahat pagakatapos ay
inalis ang blindfold ni Heronisa. "Here it is baby doll," pinikit-pikit pa ng
dalaga ang mga mata bago masilayang tuluyan ang sorpresa ni Lorenzo.
Nang makita ang nasa harapan ay napaawang ang bibig ng dalaga at napasinghap.
Ito ang bagay na nais niya mula pa noon, ito ang bagay na nais niya magmula ng
madiskubre ang talent hindi napigilan ng dalaga ang umiyak habang tumatawa.
"I like! I love it!" Tumatawang umiiyak na sabi ng dalaga. Napatalon siya sa
binata at niyakap ito, isinubsob ang mukha habang nagpapasalamat kay Lorenzo at
sinasabi na hindi na ito kailangang gawin ng binata kahit hindi nito masyadong
naintindihan ang sinabi ng dalaga.
"Shhhh, you know I will give you everything that's makes you happy baby, I'm
giving you this because you are mine... I'm giving you this because you deserved
this... I'm giving you this baby doll because I appreciate you coming into my life
and saving me..." Naiiyak ang dalawang taong witness ng pares na nasa kanilang
harapan pero hindi sila nag-iingay.
Ang oras na ito ay para lamang sa dalawa hindi para sila umeksena. Lorenzo
wiped her tears. Pinagawan ni Lorenzo ang dalaga ng ballet studio sa loob mismo ng
Mansyo nito. He did it on purposes. It's not safe outside.
"T -Thank you..." She learned this two words quickly same as the three words
he already said to Lorenzo last night. Nais niyang marinig ito ng binata na siya
namang nagpasaya sa lalaki. Binuhat niya na parang sanggol si Heroinsa at niyakap
ito.
"I heard you last night baby doll, I heard you that it makes my heart beat so
fast... as much as you love me my dear Heronisa Blythe... I love you too... I love
you so much. I love you till the last drop of the ocean fades."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-30
Matiim nakatitig si Lorenzo sa matandang hapon na tila siya rin ay sinusuri. Isang
buwan na ang nagdaan nang may mangyari sa kanila ng dalaga at nang matapos ang
pinapagawang gusali sa Japan.
Lorenzo made love to his baby doll as much as he wants. They crave in each
other's body. Adik na adik ang dalawa sa katawan ng isa't-isa. Loreno even bought a
king size bed. Ang rason niya masyado daw maliit ang dati nitong kama sa ginagawa
nila ng kanyang baby doll.
Malaki na rin ang progresibo ng dalaga hindi lamang sa aspeto ng pananalita,
pagbuo ng mga letra at pangungusap dahil nakakausap na rin ito kahit papano at
nakakasagot mula apat hanggang limang salita na siyang malaking tagumpay para sa
parte ni Lorenzo dahil natutupad na niya ang pangarap para sa dalaga.
Malaking tagumpay din ito kay Heronisa na kahit minsan ay nagkakamali siya sa
spelling o pagpronounce ng mga salita atleast alam niyang may nagawa siya para sa
sarili.
Malaking tagumpay din ito para kay Khimlie dahil ang pasyente niya ay kahit
papano nakakaranas na ng normal na buhay maliban nalang sa Traverse part dahil
mukhang wala nang pag-asang magkabati sila ng binata.
Ganoon rin kay Traverse, masaya siyang nakikitang ang Mistress ng Dizionario
Estate ay nakikitaan na nang lakas ng loob para sa sarili minus the therapist part.
Parehas na mainit ang dugo ng dalawa sa isa't-isa at hindi yata nagtatagal sa
iisang silid kapag sila ay magkasama.
"What's your purpose here Mr. Hiroshi?" Walang paliguy-ligoy na tanong ni
Lorenzo sa matandang Yakuza lider na mababanaag pa din ang pagiging tuso at
pagiging mautak nasa likod nito ang ilang mga tauhang hapon na handang-handa sa
pagprotekta sa kanilang lider.
Ang lalaki ng mga katawan ng mga ito at kitang-kita rin ang mga tattoo sa
katawan. Sa mga balikat nila ang sigil ng Kazuma Yakuza Clan na siyang inilalagay
sa mga miyembro nito. Ang sigil ng malaking itim na ahas na pumupulupot sa isang
lotus.
Ang mga orihinal at siyang dugo mismo ng mga kanununuan ng Kazuma ay
tinatattooan ng sila ay sanggol pa lamang sa batok nila. "Impatient I see," ani ng
matandang Kazuma na hawak-hawak pa ang sungkod nito. Lorenzo scoffed.
Nagsalin ng alak ang binata sa kopita habang ang matanda naman ay umiinom ng
tsaa. Lorenzo is not a fool. Dealing with them is a win-loss solution. Alam niyang
sa Underground business ang mga mauutak lang ang nanalo.
Sa pagitan nilang dalawa, walang nais magpatalo. "You won't get here unless
you want something from me," walang pasakalye at prangkang turan ni Lorenzo nasa
likuran niya rin ang ibang mga tauhan na nakikinig sa usapan naroon din si
Traverse.
paghawak sa baston nito. Dinuro nito si Lorenzo. "I will make your life living hell
Dizionario! I won't stop until you kneeled and begged at me!" Banta ng matanda at
tumayo mula sa pagkakaupo nito. Mr. Hiroshi storm-out at Lorenzo's office.
Sa paglabas ng matanda ay siya namang paglabas ng dalaga mula sa ballet studio
nito. She's wondering why she's not allowed to go outside her ballet studio.
Kinulong siya sa sarili niyang pamamahay at hindi niya maintindihan kung bakit
dahil wala naman silang sinasabi sa kanya na dahilan.
"Asar sila," maktol ng dalaga sa sarili habang tumatakbo papalabas ng Ballet
studio nito. Suot-suot pa ng dalaga ang kanyang ballet dress at ballet shoes.
Nakatakas ang dalaga sa mga bantay na siguradong makakatikim kay Lorenzo.
Kaya nga siya pinabantayan roon dahil may pagkapilya ang dalaga kahit na tila
bata ito minsan kung kumilos. Liliko na sana siya sa pasilyo kung nasaan ang
opisina ni Lorenzo nang may mabunggo ang dalaga.
Napaigik si Heronisa at natumba sa sahig. Napahawak ang dalaga sa balakang
dahil sa natumba ito. "A -Aray." Nakapagat ng labi ang dalaga. Ang nabangga ng
dalaga ay ang humahangos na matandang Yakuza lider, hindi niya napansin ang
dalagang nabunggo.
Narinig niya pang dumaing ang dalaga at napatingin rito. He snapped his gaze
at the woman. He seems familiar to him. Hindi niya pa nakikita ang mukha nito pero
pakiramdam ng matanda ay kilalang-kilala niya ito.
He was about to leave when the girl looked at him. Napasinghap ang matanda at
titig na titig sa mukha ng dalaga. He knows! Kilala niya ang dalaga. "A -Aoi-
san..." Bulong nito. Nanginginig ang boses ng matanda.
Heronisa stared at him confusedly.
"You -know me?" She asked at Mr. Hiroshi. Akmang hahawakan niya ang kamay ng
dalaga nang boses ni Lorenzo ang pumigil sa matanda.
"Stop! Don't you dare touched my woman!" Kalalabas lang ng binata sa opisina
upang siguraduhin na lalabas ng teritoryo niya ang mga bwisita nang makita ang
kanyang si Heronisa sa harapan ng matandang Yakuza lider.
Mabilis ang galaw ng binata at itinayo ang dalaga. Itinago ni Lorenzo ang
dalaga sa likuran niya habang ang matanda ay titig na titig kay Heronisa. "Aoi-
san." Bulong nito. Nangunot ang noo ng binata, hinawakan niya nang mahigpit ang
kamany ng dalaga.
He doesn't care of what the old man was trying to imply. He wanted him out
here. He wanted the old man out of his Estate. "Out! You are now welcome here!" He
shouted.
Mas lalo lang na kumukulo ang dugo ng binata sa ikinikilos nito sa loob ng
pamamahay niya at akmang paghawak sa dalaga. Hindi pa rin naalis ang tingin nito sa
dalaga na siyang lalong ikinainis ng binata.
Sinenyasan ni Lorezo ang mga tauhan. Sabay-sabay ng mga itong tinutukan ang
mga ulo ng mga bwisita nila. Tiim-bagang ang matanda at pinalisikan ng tingin si
Lorenzo pero sinulyapan nito ang dalaga. The old man had no choice but to leave.
"We will see each other Dizionario." The old man warned again. Mabilis ang mga
pangyayari at umalis ang mga bwisita nila. Binalingan agad nito si Heronisa. "Are
you okay baby doll?" Nag-aalala niyang tingin sa dalaga na agad niyang binuhat.
Nagtataka man ay tumango ang dalaga. Lorenzo sighed deeply. Mabuti naman at
ayos lang ang kanyang Heronisa kung hindi, hindi talaga makakalabas ng buhay dito
ang matanda.
Samantala, sa may di kalayuan ng Dizionario Estate. Nag-aalalang nagkatinginan
ang dalawang taong lihim na nagtatago at tahimik na binabantayan ang taong
ipinagkatiwala sa kanila.
"Fakku! Kare wa kiken'na otoko no chikara o motte iru!" (Fuck! Nasa poder siya
ng isang delikadong tao!) The other said helplessly. The day, they were commanded
to guard someone.
They dedicated themselves to this someone's lives until they fulfill their
mission. Mamatay man sila o mabuhay, ito ang misyon nila. Sinulyapan pa ng isa ang
Dizionario Estate at bumuntung-hininga ng malalim.
"Watashi wa anataga hime o sewa suru koto onegatteimasu." (Sana ay mag-ingat
ka Prinsesa.)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-31
therapist ni Heronisa ang inaasar niya at gustong-gusto niyang namumula ang mukha
nito sa galit.
kailangang lagyan niya ng tattoo ng pangalan niya sa noo ang dalaga ay gagawin niya
para malaman ng lahat na sa kanya lamang ito pero nakapanget naman kung sa noo ng
dalaga ilalagay yon.
Today is the last day or order/reservation of books for December Printing. Dec.
15-16, 2019 will be the payments days.
Ruthless Men Series Zchneider's Men Series Athena's Twin Sister Billionaire's
Regret Valentino Twins
The title above won't be published again as books. Ito na ang huling print
nila. Thanks.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-32
it feels so good when he's entering at her tight pussy. Ramdam na ramdam ang
pagpasok ng binata sa loob ni Heron.
Ipinatong ng dalaga ang dalawang kamay sa balikat ni Lorenzo para doon ay
umalalay. When Lorenzo fully entered the fireworks stops but the fire they felt
didn't stop. They wanted for more.
"Ren... please." She moaned. Successfully, Lorenzo putted his weapon inside
her. "Ahh!" Ungol na singhap ng dalaga. Sana lang ay walang nakarinig sa kanya na
kasabay nilang sumasakay dito sa Ferris Wheel.
Napahigpit ang kapit niya sa balikat ng binata hindi pa rin ito gumagalaw pero
tila punung-puno na ang loob ng dalaga. "You are so beautiful my lovely baby doll,"
his caressing Heronisa's cheeks.
He smiled and pushed himself inside. He feels the wet pussy of his woman. He
slowly pushed in and out. "Sarap Ren... sarap..." ani ng dalaga. Nagpabaling-baling
pa ang ulo nito. Her vagina is sucking his manhood inside.
Sa tuwing magbabanga ang mga parteng iyon ay mas lalo lang nag-iinit ang
paligid kung nasaan sila ngayon. "Holy shit baby, I'll fuck you hard and rough this
time. I can't helped myself!" He growled in her ears.
He pushed in deep and rough. Tinakpan niya ang bibig ng dalaga gamit ang bibig
niya nang mapasigaw ito. A small whimper of ecstasy left from Heronisa's mouth as
he started to go faster and harder.
He speed up at with a great pace, the sound of the slapping skin echoed at the
place where they are in along with the moan and groans of this two couple mating
like wild animals. Lorenzo's chest brushed against hers everytime he thrust.
Heronisa feels Lorenzo's sweat against her face. Magkalapat pa din ang mga
labi nila habang pabilis ng pabilis ang mga galaw ni Lorenzo. She felt something
bubble up deep within her core, she felt heaven.
Hindi na makapagsalita ang binata at dalaga tanging mga ungol nalang nilang
nagsasalitan ang nagkakaunawaan. "I'm going to cum baby doll..." He managed to
groan between their moans.
He instantly speeds up more after he said that. The slapping sound had become
a music they were creating. Heronisa squeezed her walls around his hard member.
"Sabay tayo baby doll... cum with me!" He said deeply.
The woman's walls squeezed around him again as Heronisa let out a satisfied
moan. Bumulusok pa ng makailang ulit ang binata bago nangining ang katawan. He
spurted all his sperm inside his own woman.
Kasabay ng pagtatapos ng kanilang pagniniig ay ang paggalaw ng Ferris Wheel
pababa, niyakap at hinalikan pa ni Lorenzo ang pagod na dalaga bago binunot ang
pagkalalaki nito. Inayos niya ang dalaga at isinuot ang underwear nito maging ang
sarili ay inayos niya na rin.
"I'm tired." Heronisa muttered between her heavy breathing. Tila tumakbo ng
ilang kilometro ang dalaga sa ginawa nila ni Lorenzo hindi talaga siya tinantanan
ng binata kahit ngayong araw man lamang mas lalo niya lang yata binigyan nang
pagkakataon ang lalaki kanina noong umamin siya sa pagtitiwala at pagmamahal sa
binata kahit na anupaman ang maging trabaho nito.
"I know baby doll, thank you for this wonderful moment." Sabi niya sa dalaga
at hinalikan ang ulo nito. "I love you baby doll, hindi ako magsasawang uulit-
ulitin yon." Napangiti nalang ang dalaga at nagsusumiksik sa kili-kili ng binata.
Sa baba naman ay ang tensyonadong si Traver, alam niya ang nangyayari sa itaas.
Ginawa niya ang lahat upang bigyan ng oras ang dalawa dahil tila hindi ito makapag-
antay na makarating sa kuwarto nila.
"Mukha kang timang," asar sa kanya ni Khimlie. Hindi kabado ang dalaga,
natatawa lang siya dahil sa lahat talaga ng lugar sa Ferris Wheel pa nakuhang
malabing-labing ng dalawa. Those two were certainly kinky.
Walang pinipiling oras at lugar ang mga yon kahit nga nasa Mansyon sila
palaging yon ang nangyayari. Ayon, ang mga tao pa sa paligid nila ang kailangang
mag-adjust. Ganoon siguro talaga ang magmahal, nakakalimutan na kung saan at sino
ang mga kasama mo.
"Shut-up and keep your mouth zipped." Pikong sagot niya kay Khimlie. Kawawang
Traverse, siya ang tagasalo ng mga kailangang gawin kapag ganito ang nangyayari.
Nasakyan na nila ang lahat ng rides kanina kahit pa ayaw siyang kasama ni Khimlie.
Uuwi na sana sila at inantay ang boss nila nang hindi pa bumaba ang mga sakay
ng Ferris Wheel.
Ang instinct ni Traverse ang nagsabing kailangan pa nang oras ng dalawa kaya
naman, nagdahilan nalang siya na ang kaibigan niya ay nasa itaas at nakasakay at
nais nitong makita ng nobya nang mas malapitan ang pagputok ng fireworks kapalit ng
bayad sa dalawang oras na sakay sa Ferris Wheel, dinagdagan niya pa para lang
masuhulan ang mga operator ng ride.
"Tss, huwag kang oa dyan ayan na sila oh' pababa na." Gusto mang kutusan ni
Khimlie ang bakla ay pinigilan niya baka sapak kasi ang maibigay niya mahirap na.
Pinanood nila ang dalawang bumaba sa Ferris Wheel na magkahawak kamay.
Napaiwas si Khimlie at Traverse sa dalawa. Nang nasa harapan na nila ito ay
nagreklamo na si Traverse na siyang ikinapula ng mukha ni Heronisa. Nakakahiya!
Alam nila ang nangyari sa itaas!
"Boss, sa susunod naman paki-pigilan ang sarili may bahay naman bakit sa
Ferris Wheel pa."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-33
"What the fuck did you say?!" Sigaw ni Lorenzo sa tauhang nasa Japan. That
fucking old man is really getting into his nerves. Inaangkin nito ang matagal nang
bayad na lupa. He's claiming that Lorenzo didn't fully paid the fucking land.
Nanginginig ang boses ng tauhan ni Lorenzo. His boss was really pissed-off. Yon
bang kagagaling lang ng binata sa isang masayang sitwasyon tapos ito na naman ang
kakaharapin niya?
Kalmado ang binata pero dahil sa matandang yon ay nawawalan ng pasensya si Lorenzo.
He can't contain himself but to punched the nearest thing. At yon ang lamesa na
nawasak dahil sa suntok niya.
Nabubwisit na siya, inis na inis at punung-puno na ang binata. Hiroshi wanted war,
Lorenzo will give him war. Sa mga nangyayari ngayon, huwag lang damayin ng matanda
ang kanyang Heronisa dahil baka hindi lang ang Dizionario Mafia ang maging kalaban
nito.
"Anong gagawin natin Boss?" Tanong ni Traverse. Ang madilim na anyo ni Lorenzo ang
napatingin kay Traverse. Napalunok ang binata dahil tila ibang tao na naman ang
kaharap siya. Kung hindi niya kilala si Lorenzo baka mapagkamalan niya itong
mayroong multiple disorder.
"Destroy every fucking property the Kazuma owns here in the Philippines!" Pinokpok
ng binata sa mesa niya, nagkalat ang bawat bagay na nakapatong dito sa pwersa ng
binata. Nawalan ng kulay si Traverse, wala siyang pagpipilian kundi sundin ito.
Nakakatakot pa naman ang Lorenzong madilim ang mukha. Nakakatakot ito dahil para
itong bumangon mula sa impyerno at paparusahan ang mga kalaban nito. "Ano pang
ginagawa mo dito?! Get the fucking out here and do your job!" Ayon, pati ang binata
na nagtatanong lang sa gagawin ay napag-initan ng ulo ni Lorenzo.
Mabuti sana kung narito ang dalaga pero wala ito dahil dinala ni Khimlie sa Mall si
Heronisa para bumili ng mga bagong gamit nila sa session.
Nais ni Khimlie na malayang mamili ang dalaga ng mga gagamitin nito para na rin
maging independent ang dalaga sa mga desisyon para sa sarili nito. Isa din ito sa
mga therapy para sa mga katulad ng dalaga.
"Bakit ba kasi dinala ng babaeng yon si Heron? Sana ay may napapakalma sa kapatid
ni Satanas ngayon dito sa Mansyon." Sabi sa isip ni Traverse na laglag ang balikat.
Lumabas itong wala sa sarili pero kailangang gawin ang inuutos ni Lorenzo kung
hindi siya naman ang malalagot.
Kinuha ni Lorenzo ang cellphone at bumuo ng mensahe kung saan niya ito ipapadala
tanging ang binata lang ang nakakaalam. The message will be a great help for him.
Binangga niya ang isang Yakuza Clan kahit pa sabihing nag-iisa lang ito hindi siya
pwedeng magsawalang-bahala ngayon.
He saw something in the eyes of Hiroshi when he is staring at his baby doll. Sa mga
tinging yon siguradong-sigurado si Lorenzo na may binabalak ang matandang yon.
Napahawak ang binata sa sentido kahit dulo lang ng daliri ni Heronisa ang masaktan
o masugatan man lang humanda ang matandang yon hindi niya titigilan ang clan nila.
Siguradong buburahin ng binata ang Kazuma Clan, subukan lang talaga nila. Dalawang
kamao ng binata ang nakakuyom sa lamesang may butas mula sa ginawang paghampas dito
ng binata kanina.
Lorenzo stretched his neck, he feel his pressure raising up. Lalabas na sana ang
binata ng kanyang opisina nang humahangos na dumating si Traverse at ilang mga
tauhan niya. "Boss!"
Sabay-sabay pa na wika ng mga wika at nag-aalalang tumingin sa kanya ni hindi man
lamang nakakakutok ang mga ito mula sa pagmamadali na makapasok sa opisina ni
Lorenzo.
"Bloody fuck Traverse! Inutusan kita! Anong ginagawa mo dito? Nagsama ka pa ng iba
pang mga bobo, hindi ba kayo marunong kumatok?" Singhal ni Lorenzo sa mga ito at
binaril ang mga paanan nila.
Nagsasayaw ang mga tauhan ni Lorenzo habang pinapatigil ang binata. "Fuck! Shit!
Mamaya mo na kami pasayawin Boss! Tumigil ka muna." Tarantang sabi ni Traverse
habang hindi alam kung ano ang uunahin ang tumalon para umiwas o ang magsalita at
ipaalam kay Lorenzo ang nangyari.
Tinaasan lang siya ng kilay nito at nais yatang ubusin ang mga magasin ng bala na
nasa drawer ng lamesa niya. Talon at iwas ang ginawa ni Traverse at ng iba pa
hanggang sa hindi na nakapag-isip nang maayos si Traverse at isinigaw na ang
balitang nais niya ipaalam.
Nais niya sanang mahinahon itong ipaalam dahil baka magwala na nang tuluyan ang
binata pero hindi ito mukhang hindi ito makikinig sa mahinang pamamaraan. "Putcha
Boss! Tumigil ka muna! Si Heronisa isinugod sa ospital at kritikal ang kalagayan
niya!" Hindi lamang ang pagbaril ng binata sa mga tauhan ang natigil maging ang
pag-inog nang mundo ni Lorenzo.
He was frozen on his spot then without thinking he ran like a mad man. Humahangos
ang binata at animo'y torong galit na walang pakialam sa mga nakikita niya ang nasa
isip lang nito an gang dalagang minamahal.
"The beautiful doll will be o -tay Miss, don't cha worry," ani ng batang babae na
sa tingin niya ay nasa edad na apat. The girl was looking at the O.R. door
seriously. Kinalma ni Khimlie ang sarili mabuti nalang at nandito ang batang ito at
pinalalakas ang loob niya.
Nginitian naman siya ng babaeng kasama nito pati na rin ng batang buhat-buhat nito.
Ipinikit ni Khimlie ang mga mata habang inaalala ang nangyari kanina na siyang
naging dahilan kung bakit narito ang dalaga.
"Are you sure that's all you want Heron? Pwede pa tayong bumalik sa loob at kunin
lahat ng gusto mo." Sabi ni Khimlie sa dalaga. Umiling lang si Heronisa habang
inilalagay ang mga pinamili nila sa kotse.
Ang mga tauhan ni Lorenzo ay binabantayan naman sila habang nag-aayos sila ng mga
pinamili para makauwi na. Ibinigay kay Khimlie ang itim na credit card na may
pangalan ni Heronisa ngunit apilyedo ni Lorenzo ang last name nito.
She was also shocked when her patient signed the receipt with Lorenzo's surname.
Itinuruan ata ito ng binata upang makagawa ang lahat sapamamagitan ng papirma
lamang ng apilyedo nito.
Kung paano nagawa ng binatang palitan agad ang apilyedo ng dalaga kay Lorenzo
nalang yon. "It's en -ough." Sagot ng dalaga na binubuksan na ang pintuan ng van na
dala nila.
Nauna ng pumasok sa loob si Heronisa pero ang papaakyat na si Khimlie ay bigla na
lamang natumba.
Nanlaki ang mga mata ni Heronisa at tinignan kung ano ang nangyari. Only find out
that her guards are fighting with some unknown men.
Hindi alam ni Heronisa ang gagawin, magtatago lang ba siya dito sa loob o
tutulungan si Khimlie. "Ahh!" Napasigaw ang dalaga nang may bigla na lamang
humablot sa kanya. Nahintakutan si Heronisa dahil ang mga bantay niya ay wala ng
mga malay na nakahandusay sa sahig.
Naiiyak ang dalaga habang nagpupumiglas at sigaw ng sigaw. Someone punched her at
the stomach, the woman coughed. "Shut-up!" Sigaw ng may hawak sa kanya. Heron bite
her lips but she keeps on struggling. Hindi siya sasama sa kanila, hindi pwede
dahil kay Lorenzo lang siya.
"Let go me!" Sigaw ng babae kahit pa ang tiyan niya ay masakit mula sa suntok. Nag-
aalala siya para sa mga tauhan ni Lorenzo, mababait ang mga ito sa kanya at hindi
siya sinusungitan.
She also cares for Khimlie, she's her therapist but she also her hero and friend.
Heronisa tried to pulled herself from them but they were strong. Malalakas ang mga
may hawak sa kanya at hindi siya tatantanan ng mga ito hanggang sa hindi siya
makasakay sa itim na van na nasa harapan niya.
She kicked and struggled while those men were harshly pulling Heronisa.
Kinagat pa ng dalaga ang isa sa kanila dahilan upang mabitawan nito ang dalaga.
"Stop! Don't!"
Umalingawngaw ang sigaw ng dalaga nang sampalin siya ng isa sa mga kalalakihan.
Itinayo nila ang dalaga at dadalhin na sana si Heronisa ngunit boses ng isang babae
ang pumigil sa kanila.
Walang pinakinggan ang mga kalalakihang nais tangayin si Heronisa bagkus hindi nila
pinansin ang sinabi ng batang babae. "Let go of her now!" Hindi na boses ng batang
babae ang narinig nila kundi lalaki na.
Someone pulled the girl again. The next they know, Lorenzo's Heronisa is in the
floor. Sinaksak ang tiyan ng dalaga ng lalaking siyang unang humili kay Heronisa sa
sasakyan nito. Kitang-kita pa ng babae kung paano nabaril sa ulo ang sumaksak sa
kanya bago dahan-dahang ipinikit ang mga mata...
"Sana ayos ka lang talaga Heron," bulong ni Khimlie hindi siya mapakali sa
kinauupuan niya kahit pa ilang beses nang sinabihan siya ng mga kasama niya rito na
ayos lang ang lahat.
Hindi na niya inaalala ang sarili niya dahil nais niya lang maging maayos ang
kalagayan ng kanyang pasyenteng marami nang pinagdaanan. Alam naman ni Khimlie ang
napasukan ngunit hindi na siya makakalabas dito dahil may kontrata siya.
Karga-karga pa din nito ang anak na nakatingin lang sa kanya at sinusuri siya ng
mga mata nito. She stressfully smiled at them. Stress na stress ang dalaga, masakit
man ang ulo niya sa pagkakapukpok dito iba pa rin ang nasa isipan ng dalaga.
Her head is throbbing but what happened to her patient isn't good. Ilang beses na
niyang nakita si Lorenzo na nagalit dahil lamang kay Heronisa. Paano pa kaya
ngayong nasa ospital ito mismo at inooperahan?
Nakikita pa naman niyang halimaw si Lorenzo kapag galit. Hindi maipagkakailang
demonyo ito dahil sa likod nang maamo at magandang mukha ay isang halimaw na dapat
kontrolado.
At iisang tao lang ang nakakakontrol dito, iyon ay ang taong inooperahan sa loob sa
silid na nasa harapan nila. But, speaking of the devil. Narito na ang kapatid ng
demonyo, humahangos at manunungay na.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
REDEMPTION-34
"BULLSHIT! WHERE THE HELL IS MY BABY DOLL?!" Umalingawngaw ang boses ng binata sa
buong gusali ng ospital. Humahangos itong dumating kanina sa ospital at
pinapahinahon ito dahil tila wala talaga sa huwesyo ang binatang nalaman na
nasaksak si Heronisa.
Nagkatinginan ang dalawang batang babae nang marinig ang boses nito at napatingin
kay Khimlie na namutla. "I know who owns that voice," the little girl said while
looking at her mother.
"Hmm! Why is he here ba? I'm still angwy at him." Sagot naman ng batang katabi ni
Khimlie. Nangunot ang noo ng dalaga habang nagpabalik-balik ang tingin nito sa mga
kasamahan dahil tila kilalang-kilala nila si Lorenzo.
Sino ba talaga sila? Ang tanong sa isipan ng dalaga. "Fucker! Let go of me! I will
kill you if you won't!" Nagpupumiglas ang binata sa pagkakahawak sa mga gwardiya at
staff ng ospital sa kanya.
Nawasak ang salamin kanina nang pumasok ang binata at hindi ito bumukas agad ay
sinuntok ito ni Lorenzo. Himala ngang hindi nasugatan ang kamay ng binata pero ang
laking damage naman ng ginawa nito.
Dumating ba naman itong biglang nagsisigaw at ituro daw kung nasaan ang kanyang
baby doll nang wala man lang hinahon sino ang hindi maalarma sa kanya? "He stwill a
jewk," the little girl muttered and crossed her arms while staring at the O.R.
door.
Maya-maya pa ay dumating ang isa sa mga security na kasama ng mga babae. "Shit!
Akala ko gagraduate na ako sa pagpigil sa mga magkakapatid na yan heto at may isa
pa pala!" Inis na sabi nito.
Tinaasan lang siya ng kilay nitong bata ang lalaki at nagkibit-balikat. "Jhust do
you'll job Unkye Jask, you are paid for that," napangiwi si Khimlie sa sinabi ng
bata dahil tila matanda na ito kung kausapin ang lalaki.
Nagkamot ng ulo ang lalaki at bumuntung-hininga nalang, tama naman kasi ang sinabi
ng bata sa kanya. "Si Boss lang naman at si Alejandro makakapigil dyan, bakit ako
pa?" Bulong ni Jask sa sarili at bumalik sa direksyon kung saan ito galing kanina.
Napahagihik ang babaeng kasama ng mga bata at nailing nalang bago tumingin kay
Khimlie.
"I forgot to introduce myself, I am Alyona Karina Gabriel-Zchneider, this my
daughter Aryona Silver and that girl seating beside you is Alerina Serene Amara
Morisette Santos-de Rossi. The woman inside the operating room is Alerina's mother
Dr. Erin Graciella Santos-de Rossi, these girls are Lorenzo's nieces and I am
Hellion's wife, Hellion is one of his brothers." Mahabang pagpapakilala ni Alyona
sa sarili at sa mga kasamang bata.
Khimlie felt the woman sighed deeply. Pinakilala ba naman ito ang mahahabang
pangalan nila, sinong hindi hihingalin?
"Nice to meet you Maam, I am Khimlie Mariz Arconado. I am Miss Heronisa
Blythe's therapist, ang babaeng nasa loob po ng operating room ay ang Mistress ng
Dizionario Estate." Khimlie felt she needs to talked to this woman with respect.
Pakiramdam niya ay katulad ito ng presensya ni Lorenzo kapag mahinahon hindi nga
lang halata sa mukha ng babae dahil maamo ang mukha nito. "Mabuti nalang pala at
nailigtas namin kayo dahil baka hindi lang yan ang ginagawa ni Lorenzo ngayon." Ang
tinutukoy ni Alyona ay ang pagsisigaw ni Lorenzo tila may mikropono ang bibig nito.
Nag-aalala lang naman ito kay Heronisa ngunit natatakot din ito. "Stay calm
Lorenzo, dadalhin kita kung nasaan ang dalaga basta kumalma ka lang," Jask said.
Ang binata ang isa sa mga tumulong kina Heronisa, siya ang sumama sa pagmamall ng
mga babae.
Napatingin si Lorenzo at natigilan nang makita ang taong nagsalita. Tinignan niya
ito ng mata sa mata, tinging si Jask din ang natalo. "Let go of him, ako na ang
bahala sa kanya," ani ni Jask sa mga staff.
Nag-atubili pa sila pero binitiwan pa din nila si Lorenzo. He scoffed and fixed his
suit. Hindi lang ang suot ng binata ang nagulo pati na rin ang buhok nito pero wala
siyang pakialam dito nais na niyang makita ang kanyang Heronisa.
He wanted to make sure she is fine and safe. Hindi niya kayang nasaktan ito nang
dahil sa mga kaaway niya. Gusto niyang makita ito at tinignan siya sa mata ng
dalaga at ito mismo ang magsasabing ayos lamang ito.
"She's in the operating room." Jask told him. Isa ang taong ito sa
pinagkakatiwalaan ni Hellion.
Hellion once told him that this man is unpredictable. Nag-iisip palang ang mga
kalaban nito ay nakagalaw na ang binata. Iba din daw ang ugali nito kaysa sa ugali
nilang dalawa ni Alejandro.
Kalmado si Lorenzo at hindi mo aakalaing puno ang utak nito ng mga gagawin sa kung
sino mang bumangga dito. Nagulat pa ang binata sa pagwawala nito kanina pero alam
ni Jask na pahapyaw pa lamang iyon ng ugali ni Lorenzo.
"Where are those dirts?!" Lorenzo asked Jask. Hindi nga malamig ang tono nito pero
naroon ang nakakatakot na presensya sapamamagitan ng mga salita nito. Napapahid si
Jask ng pawis habang naglalakad silang dalawa.
"Nasa kamay sila ni Alejandro, siya na muna daw ang bahala doon." Kapag sinabing
siya na muna ang bahala doon, iba ang kahulugan noon sa mga katulad nila. Ibig
sabihin noon ay siya na muna ang bahala sa pagpapahirap sa mga yon.
"No, tell him deliver it in my house asap." Wika pa nito. As much as Jask wanted to
watched what will gonna happen to those fuckers he better stay where he is. Mahirap
nang madamay sa galit ni Lorenzo kung si Alejandro nga nakayang paguluhin ang buong
mundo para lamang sa iisang babae.
Paano pa kaya kapag si Lorenzo na?
Dito pa lang nga sa ospital, nag-iisa pa lang ito pero hindi pa napigilan ng
mga lalaking staff nila. Kung relihiyoso lang si Jask malamang napasign of the
cross na ang binata at lihim na ipinagdasal ang mga kaluluwang maliligaw na naman
dahil sa biglaang pagkamatay.
They arrived infront of the operating room. Dumiretso agad ang binata sa harapan ng
pintuan upang masilip ang nangyayari sa loob ngunit wala siyang makita. Ginulo niya
ang buhok at sinipa ang pader nitong ospital. Walang pumigil sa kanya sa ginawa
niya.
"Someone hurted you again baby doll, someone wanted to kill you because you are my
weakness." Sa pader inilalabas ng binata ang frustration niya at galit sa mga
gumawa nito sa dalaga.
Sana pala ay iniwanan niya nalang ang trabaho niya at sinamahan ang dalagang
mamasyal at bumili ng gusto nito. "You are my greatest weakness baby, I am your
Superman but you are my kryptonite. Nanghihina ako sa tuwing nakikita kang
nasasaktan." Marahil kung wala lamang siya sa ospital ay siya na mismo ang nagdala
sa mga walangyang yon sa basement ng bahay nila.
"My house and my life are gloomy without your smile baby doll. Bumalik ka sa akin
pakiusap." Pagmamakaawa niya sa isipan niya sa dalaga. Kung mawawala man ang dalaga
sa kanya, ang unang-unang gagawin ng binata ay magbigti para sundan ang dalaga.
Wala man kasiguraduhan kung magkikita sila sa kabilang buhay ay wala siyang
pagsisi. Mas magsisi siya kapag nanatili sa mundong ito gayong wala na ang
pinakamamahal niyang babae.
Mas mahalaga ang buhay ng dalaga kaysa sa buhay niya. Iniukit na niya sa kanyang
puso at isipan na tanging ang dalaga lamang ang bumubuhay sa kanya. Heronisa is his
lifeline without his woman he will die.
Umiikot lamang ang buhay niya para masayang mamuhay ang dalaga. Umiikot ang buhay
niya dahil nabubuhay ang dalaga.
"Wala nang pangangako ngayon cara, bawat sasabihin ko ay gagawin ko nalang ngayon
para sayo." Ang lahat ng pangako niyang pagpoprotekta sa dalaga ay hindi natupad ng
ilang beses na kaya ngayon gagawin nalang niya kung ano ang nararapat.
"Stop kwicking the wall Unckye, the beautiful doll will be okay." Lorenzo stop what
he's doing and looked at the person who just talked. He saw Alyona and his nieces
with Khimlie who looks tired.
Alam niya kung sino ang dapat sisihin ngunit napagbubuntungan niya lang ng galit
ang mga tauhan niya. "What are you doing here Alerina?" He asked the girl. Lumapit
siya dito at hinalikan siya nito sa pisngi, ginulo niya naman ang buhok ni Silver
na ngumuso lang. He loves his brothers' children.
"We helped the pretty doll, she's inside that woom and mommy's taking care of her."
Maingay na bata talaga si Alerina at hindi nagpapatalo kahit na sino. Si Silver
naman ay ganoon din pero madaling mapagod ang bata.
Si Steel ay ang maliit na beryson ng kanyang ama ngunit wala dito ang bata dahil
gustung-gusto nitong sumasama kay Hellion. "Indeed, she's pretty doll Alerina and
she is my baby doll." Aniya sa bata at kinandong ito. Yumakap sa kanya si Alerina.
Sa batang edad ni Alerina ay nababasa na nito ang emosyong nakikita sa mga mata ni
Lorenzo. The girl was gifted to read people's emotions in their eyes, a strong
character of the next Mafia Boss. Walang nakakaalam nito kundi ang sarili niya
lamang.
"Don't wolly Unckye, the doll is stwong." She patted Lorenzo's cheeks. Kinakalma ni
Alerina ang kapatid ng ama dahil kahit nakikitang kalmado ito nasa mata nito ang
umaapoy na galit at poot nasa mata nito ang kalupitan na nais ipataw sa mga taong
gumawa nito sa kanyang baby doll.
"Indeed, she is Alerina." The girl has no time for teasing her Uncle. Galit ito
kaya sa susunod niy na lang ito aasarin nais niya ring makilala ang babaeng
kinababaliwan nito.
"Thwank goodness, Unckye found a beautiful doll. I don't wike those different twats
he always bwings during family dinner." Truth to be told, during those times
Lorenzo bring sluts and bitches who will always ends-up with the hands of Silver
and Alerina.
Nakikita ng mga bata na mahal na mahal ito ng kanilang Uncle at naramdaman nila ang
kapanatagan sa babaeng tinulungan nila. Tumagal nang dalawang oras ang operasyon
bago bumukas ang pintuan nito at lumabas si Erin na pinagpapawisan, hindi pa nga
niya nahuhubad ang scrubs ay dinamba na siya ng mga tanong ni Lorenzo.
"Is she okay? Maayos na ba siya? Wala bang nangyaring masama? Answer me Erin!"
Hawak niya pa ang dalawang balikat ni Erin at niyugyog ito. Erin rolled her eyes
and removed Lorenzo's hands.
"Tumigil ka nga sa kakayugyog sa akin nahihilo ako. The woman is fine, ililipat na
siya ng kuwarto." Asar na sabi ni Erin at sinenyasan si Alyona na maliligo muna
siya. Naiwan si Lorenzo na bumubulong sa sarili.
"Thank goodness she's fine, I don't know kung ano ang mangyayari sa akin kung wala
siya hindi ko alam kung saang mental o sementeryo ako hahanapin."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-35
"Lorenzo, nasaan ka?" Sigaw ng dalaga habang naghahanap sa dilim. She was
tired while looking for Lorenzo. Hindi alam ng dalaga kung nasaan siya, hindi na
niya alam ang gagawin habang nililibot ang buong paligid.
Napakadilim, madilim na madilim na ayaw na niyang umalis pa mula sa
kinatatayuan. Natatakot na ang dalaga, hindi niya mahanap si Lorenzo, hindi niya
mahanap ang taong minamahal.
She doesn't even know how she talked like this. Alam niyang hindi siya matatas
magsalita ng mga salita dahil yon sa disabilidad niya. "Ren, please... natatakot na
ako." She whimpered while calling his name.
Tanging ang binata lamang ang nais niyang makita ngayon pero bakit wala siyang
makitang Lorenzo? Bakit ang dilim-dilim? Takbo ng takbo ang dalaga ngunit hindi
niya naman alam kung saan siya patutungo.
Lahat ng mga bagay sa harapan niya unti-unting naglaho. She saw her foster
parents waving at her. She attempted to grabbed their hands but they were also
fading. "Nay! Tay!" She screamed loudly but no one heard her voice.
Anong nangyayari bakit walang ni isang lumalapit sa kanya? Puno ng kadiliman
kung nasaan siya ngayon pero lahat ng mga dumadaang tao kapag nilalapitan niya ay
hindi niya nahahawakan.
Ang luha ng dalaga ay unti-unting bumubuhos. Nararamdaman na naman niya ang
kalungkutan ang pag-iisa gaya noong una. Ilang beses na ba siyang naghanap ng
kalinga at pagmamahal bakit pati yon at tila mauulit na naman.
Wala na bang gagawin ang dalaga kundi ang maghanap ng mga taong magmamahal sa
kanya? She saw Khimlie her hero. "Khimlie!" Tawag niya din dito pero ang mga mata
nito ay walang buhay na tumingin sa kanya at tinalikuran siya.
Napaluhod ang dalaga bakit sila nawawala sa kanya? What did she do this time
to deserved this? Naalala niyang masaya sila ng mga taong pinagkakatiwalaan niya
ngayon pero bakit hindi nila inaalo ang umiiyak na dalaga ngayon?
Ilang mga tao pa ang dumaan sa kanya at pakiramdam ng dalaga ay napakabigat na
nang kanyang dinadala.
Tila isa itong pasakit na buhat-buhat ng dalaga hanggang makarating siya sa
dulo hindi alam ni Heronisa kung ito ba talaga ang dulo nito o isa na namang
pangyayaring sisira sa kanyang puso. Heronisa smiled when she saw her Lorenzo.
Napangiti ang dalaga dahil alam na alam niyang hindi siya tatalikuran ng
dalaga ngunit nagkakamali pala siya. Tumalikod din ito sa kanya pero hindi sumuko
si Heronisa tumakbo siya at niyakap ang binata sa likod.
"Ren! Ren! Saan ka pupunta? I am here, your baby doll..." Ibang-iba ang
pakiramdam ng dalaga, bumuka ang bibig ng binata at tila ayaw na marinig ito ni
Heronisa. Ineexpect na nito kung ano ang nais sabihin ni Lorenzo sa kanya.
Hiniklas ni Lorenzo ang mga kamay ng dalaga sa bewang niya at itinulak ito.
Ramdam ng dalaga ang pagguho ng mundo niya sa ginawa ni Lorenzo. She didn't expect
him to do this. Alam niyang hindi siya matitiis ng binata ngunit ano ito?
"Ren, what's happening?" She cried for him and tried to reach his man but it
was useless. Tinalikdan siya nito gaya ng iba at ang mas nakakatakot pa may babaeng
nag-aantay sa binata na agad na kinuha ni Lorenzo ang mukha nitong hindi niya
nakikita at unti-unting hinalikan.
Heronisa Blythe stared and collapsed. Nabasag ang puso ng dalaga at nagkapira-
piraso. Looking at his man who's kissing for another woman is heartbreaking.
Heronisa can't take it anymore.
nanaginip ng masama ngunit iba yata ngayon dahil napakalakas nang tibok ni Heronisa
at nanlalamig pa ang buong katawan nito.
Heronisa sobbed and whimpered. Sa tuwing naalala ang panaginip ay hindi niya
mapigilan ang sariling hindi umiyak. Natatakot siya, natatakot siyang mawala si
Lorenzo sa kanya. "Bad dream..." She whispered into his ears.
Lorenzo nodded and putted his woman into his lap. Kahit pa may dextrose ang
kamay nito ay kinandong pa din niya ang dalaga. "What's your dream baby doll?" He
asked her. Inayos niya ang gulong buhok nito at pinahiran ang mga luha sa mata.
"You left..." She sadly muttered to him. Umiling ang binata sa sinabi ng
dalaga kahit na pilitin niya ang sarili niyang lumayo rito ay hindi niya kaya. Kaya
naman kahit kailan ay hindi mangyayari ang masamang panaginip nito.
"It won't happened baby, not in a million years. I am yours as you are mine.
Leaving you is like a suicide. Mamatay ako kapag hindi kita kasama," puno ng
pagmamahal na wika niya sa dalaga. Indeed, that was Lorenzo's goal.
Ang mamatay silang magkasama ng dalaga ang siyang nais niya pero habang hindi
pa dumadating yon nais niyang paligayahin ang dalaga. "I love you so much that I
can't even breath just watching you here lying in the hospital hurt and in pain,"
dagdag pa ng binata sa dalagang namumungay ang mga mata.
Masarap sana ang tulog nito kung hindi lamang sa pisting panaginip na iyon na
sinusumpa ni Lorenzo. Ala-una ng umaga pa lamang, dapat ay tuloy-tuloy ang tulog ng
dalaga dahil kagagaling lamang nito sa operasyon.
Lorenzo never blinked when he's watching his woman. Buong gabi niya lamang
itong pinagmasdan hanggang sa nakita niyang nagpabaling-baling na ang ulo nito at
tila nasasaktan.
"Sleep cara mia, I am here... I won't leave you." Sabi pa ng binata kay
Heronisa ngunit hindi yata kampante ang dalaga dahil nang akmang ihihiga siya ni
Lorenzo ulit mas lalo lamang humigpit ang pagkakahawak nito sa damit ng lalaki.
"No... please..." Ayaw ni Heronisa na bitawan ang binata dahil iyon lamang ang
nagpapatunay sa kanya na hindi ito aalis at sa tabi niya lang ito. Lorenzo can't
say no to his baby doll, he sighed and nodded.
"Okay, sleep and I will lay beside you." He said. Mabilis pa sa alas-kuwatrong
tumango si Heronisa. She even patted the hospital bed. Lorenzo obliged. Humiga siya
sa tabi ng dalaga at niyakap ito nang mahigpit para hindi mahulog.
Mabuti nalang pala at ang President suite ang kinuha ni Lorenzo para kay
Heronisa. Malaki ang kama at malaki ang espasyo para sa living room may
refrigerator at malaking flat screen television din.
"Good night baby doll, this time dream sweet of me." Hinalikan niya ang ulo ng
dalaga at pumikit din. Heronisa buried her face into Lorenzo's neck as she holds
her man's hand tightly. Natatakot ang dalaga na oras na bitawan niya ang kamay ni
Lorenzo ay mawala ito sa kanya.
She's holding his hands like her life depends on it. That gesture made Lorenzo
smile while closing his eyes. "I don't know Unckye Renzo, ish that shweet."
Naalimpungatan ang dalawa nang may maliit at matinis na boses na gumising sa
masarap nilang mga tulog.
Bago pa maimulat ni Heronisa ang mga mata ay naunahan na siya ni Lorenzo.
Dahan-dahang umupo ang binata at umalis sa kinahihigaan nila ni Heronisa ngunit ang
kamay ng binata ay hindi pa rin binibitawan ng dalaga. He saw Heronisa also woke
up.
"You can sleep again baby doll, you are still tired I know." Ani ng binata sa
dalaga. Umiling si Heronisa at akmang babangon ngunit mabilis na nakagalaw ang
binata at inalalayan itong umupo.
"Ang swheet mo Unckye, nakakaumay ka." The couple snapped their gaze at the
child seating in the sofa near them. Lokong bata hindi na nakontento sa pang-asar
sa mga magulang pati sa lovelife ni Lorenzo makikigulo ito.
Wala itong kasamang iba sa upuan maliban nalang kay Traverse na nakatayo at
nagkakamot ng ulo. "I'm sorry Boss, hindi ko napigilan ang bibig niyan," nguso nito
sa batang nakaupo sa sofa at tila walang problema.
"You'll saying ash if I am a parashite hele," she glared at Traverse.
Napalunok nalang ang binata dahil kahit hindi man sabihin ng iba talagang
kamukhang-kamukha
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-36
"Unckye, you'le dliving wele too shlow," asar na sabi ni Alerina na sumama pa
talaga sa dalawa pauwi ng Dizionario Estate. Limang araw na natili si Heronisa sa
ospital at limang araw ding naroon ang bata at nakikipagkuwentuhan sa dalaga.
Mabuti nalang at gustung-gusto ni Heronisa ang bata lalo na kapag kausap niya ito.
Hindi mauubusan ito ng kuwento at panay lang salita nito na siya namang
pinakikinggan ni Heronisa. Napakurap nalang ang binata at inirapan ang pamangkin na
nasa likod umupo.
Hindi lang ang mga tauhan ni Lorenzo ang nakasunod sa kanila maging ang mga bantay
ni Alerina ay nakasunod sa kanila.
Heronisa giggled, she was enjoying watching her man frustrated while Alerina is
teasing him. "Bakit ka pa sumama sa amin Alerina, you have your home naman," naasar
na sagot ni Lorenzo ngunit inikutan lang siya ng mata ni Alerina at pinagkrus pa
ang mga braso.
Laglag ang balikat ng binata dahil kinampihan ng dalaga ang bata kung alam lang ni
Heronisa kung gaano ka manipulator ang bata sigurado si Lorenzo na magugulat ito.
"Ayaw niyo ba akong kashama Unckye?" Napalabi pang sabi nito na siyang ikinairap ni
Lorenzo.
For he knows, his niece is planning on something. She had this evilness in her
eyes. Tanging ang ama nito, si Hellion, siya at ang mga pinsan nitong lalaki ang
nakakaalam kung paano basahin si Alerina.
Although, they are not really blood related but for them they are. Magkadugo man
sila o hindi, pamilya pa din sila kahit na anupaman ang mangyari. "Fine, but don't
do anything I won't like Alerina," Lorenzo grumbled while saying it.
"Thwank you Unckye, I plomise I'll be good. I want Mommy and Miss Auntwy pwetty
doll ploud of me," the girl said looking at Heronisa. Ngumiti ang dalaga sa bata
nang malapad ganoon din ito sa kanya.
Mabuti nalang at may seatbelt ito habang nagtathumbsuck. Aakalain mong mukha itong
anghel kapag natutulog kahit pa ang totoo isa itong maliit na demonyo kapag gising.
Hindi napansin ni Heronisa na habang tinitignan niya ang bata at ilang beses siyang
sinulyapan ni Lorenzo habang nagmamaneho.
Kinuha ng binata ang kamay ng dalaga at inilagay ito sa labi at hinalikan. Heronisa
looked at him.
"One of this days baby doll, we will also have our little angel just like her."
Heronisa felt Lorenzo's longing for a little kid looks like him running in their
backyard.
Namula ang mukha ng dalaga ngunit naroon din sa kanyang mata na nagustuhan niya ang
sinabi ni Lorenzo. She's not ready to be a mother but for Lorenzo she can do it.
Hindi pa nagmintis ang binata sa pagsuporta sa kanya kaya naman walang magiging
problema kapag nagkaanak sila.
Abot-abot ang ngiti ni Lorenzo nang tumango ang dalaga sa sinabi niya. Indeed,
little Heronisa and Lorenzo will be here soon. Walang makakapigil noon maliban
nalang sa mga bwisit na palaging nakikialam sa buhay ng iba.
And here they are, trying to get rid Lorenzo again. Ilang araw palang silang
nakakapagpahinga ni Heronisa sa ospital heto at sumasakalay na naman sila.
Napaigtad ang dalaga sa kinauupuan nang marinig ang mga putok ng baril pati na rin
ang isang pagsabog.
Napahawak ang dalaga nang mahigpit sa kinauupuan niya. "FUCKING HELL!" Sigaw ni
Lorenzo at tinignan ang side mirror ng sasakyan. Nakita niyang sumabog ang isa
niyang sasakyan na lulan ang mga tauhan niya.
"Darn it, sorry baby doll... looks like someone is trailing behind us." Seryosong
sabi ni Lorenzo. Ibang-iba sa Lorenzo na kasama niya at tila naintindihan ito agad
ng dalaga. It's a Mafia thing.
Ngayon pa lang makikita ni Heronisa kung ano talaga ang tunay na Mafia. Kinakabahan
siya na natatakot. Nakita ng dalaga na binuksan ni Lorenzo ang compartment ng kotse
nito at nanlaki ang mata ni Heronisa na iilang baril ang naroon.
She gulped twice. Ang kotseng sinasakyan nila ay bulletproof dahil ayaw ni Lorenzo
na may mangyari pa sa kanyang baby doll. "Baby doll, closed your eyes and don't
opened it until I say so," Lorenzo said to her.
Nasa boses man nito ang kaseryosohan ngunit naroon din ang pagiging mahinahon upang
hindi matakot ang kanyang Heron. Hindi pa man nakakatapos magsalita si Lorenzo ay
sinunod agad iyon ni Heronisa.
"Jhust finished them alweady Unckye, they distulb my sweep," biglang salita ni
Alerina sa likuran ni Lorenzo. Sinilip ng binata ang pamangkin, seryoso itong
nakaupo lang at tila inip na inip wala man lang bahid nang takot sa mga mata nito
at sanay na sanay na yata sa mga ganitong pagkakataon.
Sinilip din ni Heronisa ang bata dahil nag-aalala siyang baka umiyak ito pero imbis
na makitang umiiyak ang bata, nakita niya itong relax na relax lang na umuupo.
Nanlaki ang mata ni Heronisa, anong klaseng bata ang hindi man lang nagpapanic
gayong may barilan na sa labas?
"She used to this baby doll, ilang beses na din yang nakidnap pero wala lang yan sa
kanya. Her father is also like me." Si Lorenzo ang sumagot nang katanungang nasa
isipan niya. Napalunok nalang ang dalaga at muling ipinikit ang mga mata, hindi
naman siya pababayaan ni Lorenzo dito kaya may tiwala siya sa binata.
Kanina pa naalibadbaran ang binata sa mga sumusunod sa kanila hindi pa din ito
umaalis at tila plano talagang patayin sila. Hindi na nagulat pa ang binata ng ang
isang sasakyang humahabol sa kanila ay pumuntay sa takbo ng kotse ni Lorenzo.
Binangga nito ang sasakyan ng binata pero walang anumang reaksyon na lumalabas sa
bibig nito. He just stared at the road. Bumubwelo lamang ang binata, akala yata
nila ay binagbibigyan lang sila ni Lorenzo.
He won't drive a low class car when he's with his baby doll. Mataas na uri ang
sasakyang dala niya at hindi ito maano bast-basta. He brought his gun and pointed
it at the window of his car to the other car.
Tinayming ng binata ang lahat at limang beses na pinaputukan ng baril ang mga ito
at pagkatapos ay binangga ito sa gilid. Nawalan ng kontrol ang sasakyan at mabilis
na bumangga sa puno at sumabog. "That wash cool Unckye!" His niece complimented.
Binigyan niya lang ng thumbs-up ang bata dahil hindi pa siya tapos may isa pang
sumusunod kasama ang sasakyan ng mga bodyguards ni Alerina. Ang sasakyan ng mga
tauhan niya ay hindi na makita, nakisabay ito sa pagsabog sa sasakyang ng kalaban
kanina.
Heronisa is sulking into her seat. Habang si Lorenzo ang nakikipagbagbakan siya
naman ay nagdadasal. She's praying that nothing will happened to them. Ayaw na ayaw
niyang may nasasaktan sa kanilang dalawa ni Lorenzo.
"Motherfuckers! They are still there?!" Mura ni Lorenzo nang tumingin sa side
mirror ng kotse naroon pa din ang mga sumusunod sa kanila at tila yata walang
planong tantanan ang binata.
Tinapakan ni Lorenzo ang selyador ng kotse para bumilis sila, dehado siya kapag
hindi pa nakarating sa teritoryo niya lalo na at tanging kotse nalang nila at noong
sumusunod sa kanila ang natitira.
Nakita niya pa kung paano lumipad sa pagsabog ang sasakyan ng mga bodyguards nila
Alerina. He sighed, he needs to call Alejandro immediately after they will arrive
at his Estate. Konting tiis nalang at makakapasok na siya sa teritoryo niya at
kapag yon ay nangyari.
Those fuckers will surely regret they born in this world. "Alerina, lumipat ka dito
kay Aunty mo," utos ni Lorenzo sa bata na mabilis sinunod ang sinabi ni Lorenzo.
Binabangga ang sasakyan nila Lorenzo mula sa likod.
Alerina removes her seatbelt and went to Heronisa. She seated on Heronisa's lap.
Napayakap ang dalaga sa bata dahil nanginginig ang katawan ng dalaga. "It's owkay
Aunty, I am hele... Unckye is hele alsho." Hagod ni Alerina sa kamay ni Heron.
Lorenzo saw it and he's guilty but he sighed in relief when he saw Alerina calmed
Heron. May mabuti ding epekto ang pagsama ng bata sa kanila kahit ganito ang
sitwasyon. "Don't be afraid baby, I'll finished this quickly and we will all go
home safely." Sabi ni Lorenzo.
Bago tinignan at sinusukat ang bawat galaw ng sumusunod sa kanila. This is one
hella bumpy ride. Tinantya ng binata ang gulong ng sasakyan nila bago inilabas muli
ang kamay at binaril ito.
Ilang beses pa ay nagpaputok din ang mga ito pero walang nangyari sa sasakyan nila
Lorenzo. Pumutok ang gulong ng kotse ng mga sumusunod sa kanila at nahinto sa
huling pagkakataon itininodo ni Lorenzo ang ginawa.
Itinigil niya ang kotse, kinuha ang isa pang extrang baril at pinagbabaril ang
makina ng kotse nila. "Die shitheads! Die all of you!" Walang itinirang bala ang
binata sa kanila bago muling pumasok sa kotse at mabilis na pinaandar ito.
"They are gone baby doll, you can open your eyes." Mahinang sabi ni Lorenzo upang
Ngayon lang siya nakaranas nang ganoon kung sana ay huli na iyon pero alam niyang
hindi mangyayari yon lalo pa at pinili niyang manatili sa tabi ni Lorenzo. "Are you
okay baby? Are you hurt?" Umiling si Heronisa bilang sagot sa binata.
"Let's go h -ome." Napagod ang dalaga sa nangyaring yon. Gusto na niyang magpahinga
kasama si Lorenzo sa kama nila nais niyang bulungan siya ng binata ng mga kuwento
nito para huminahon siya.
"On it baby doll," Lorenzo again drove to his Estate. Parehas tahimik ang dalawang
babaeng sakay niya marahil parehas na napagod ang mga ito kahit wala naman silang
ginawa. Nangunot ang noo ni Lorenzo nang matanaw ang gate ng Estate.
Napapaligiran ito ng mga tauhan niya. He saw someone he loathed. Inihinto nito ang
sasakyan dahil tila wala itong planong umalis doon. Lumabas siya ng sasakyan hindi
niya alam ay lumabas din si Heronisa karga si Alerina.
"What are you doing here?!" Sigaw ng binata. The man looked at him then behind his
back. Mas lalong nangunot ang noo ng binata sa hindi nito pagpansin sa kanya at sa
sinabi nito.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-37
He even barrowed Jask to guard his baby doll. Inoffer ni Hellion si Leon na sumama
kay Jask para sumamang bantayan si Heronisa pero tumanggi si Lorenzo. Isang baliw
lang tama na, dadagdagan niya pa ba kung kay Traverse lang sobra-sobra nang
kabaliwan ang hinahasik nito?
"Aoi hime, here I bought this from Japan to give this to you." Rinig na sabi pa ng
matanda.
Isa lang ang utos ng Boss yon ay ang bantayan ang Mistress sa kahit na anong
mangangahas na manakit dito. Hindi kumpormi ang binata na narito ang mga Yakuza sa
loob ng kanyang Estate dahil iba ang pakiramdam niya. Call it Mafia Boss instinct.
Marami na siyang mga nakakasalamuha sa magulong mundong ito kaya naman kung ano ang
sinasabi ng loob niya yon ang susundin niya dahil ito naman ay para sa dalaga. He's
seating in the other side of the sofa while Hiroshi and Heronisa are on the middle
one.
Kung anu-ano ang ibinibigay nito sa dalaga bilang pambawi daw nito sa ilang taong
pangungulila sa anak. Umiinom lang ang binata ng kape habang nanonood sa kanila.
"Hime, this is your mother and this is you when you are one years old," nakuha ng
bagay na iyon ang atensyon ni Lorenzo sa sinasabi ng matanda. Nakita niyang may
pinapakita ang matanda sa kanyang baby doll na larawan.
Dumungaw roon si Lorenzo. He saw a woman on her late thirties holding a baby.
Kamukhang-kamukha ng babae ang bata maging ang bata sa kanyang ina. He saw how his
baby doll whimpered and wiped those tears falling into her eyes.
Naiiyak ang dalaga habang hinahawakan ang larawan ng ina. For a child who doesn't
know her mother. Heronisa became emotional. Kulang siya sa pagmamahal sa ina kaya
naman hindi niya inaasahan na mahanap ang ama, nahanap niya ang ina ngunit matagal
na itong patay.
But, she was glad her father is still alive and she wanted to make everything
alright with him. Hindi na nakatiis ang dalaga at niyakap nang mahigpit ang ama
habang umiiyak. Lorenzo sighed. He didn't want his baby doll to cry. He wanted her
happy.
At kung ang nagpakilalang ama nito ang kasiyahan ng dalaga. So, be it. Wala namang
mawawala pero hindi niya pa rin iaalis ang mga mata sa pagbabantay sa dalaga. He
still have goals in his life, protect his woman, played with his enemies and win.
"T -Thank you..." Heronisa sobbed while hugging his father. Hinagod naman ng
matanda ang likod ng dalaga kaya pala noong unang makita ni Heronisa si Hiroshi
tila kilala na niya ito.
"Ofcourse Hime, I will do everything for you and please, call me otosan... it's a
Japanese term for father." Alo nito sa anak na siya namang ikinatango ng dalaga.
But, Lorenzo interfere.
"She can't directly call you otosan Hiroshi, it will be hard for her. My BABY DOLL
has dyslexia and speech disorder. She also has selective mutism back then but it
was theated." Sabad ni Lorenzo sa usapan ng dalawa.
"She also had dyslexia just like her mother." Hiroshi muttered. Now, Lorenzo knows
were his baby doll inherited her disorder. Sa ina pala nito namana ang sakit,
kitang-kita ang lungkot sa mata ni Hiroshi.
Heronisa tapped his father and comforted him with her hug. Lorenzo saw it but he's
silent. Walang ibinigay na reaksyon ang binata. Alam yata ng lahat na wala itong
pakialam sa nararamdaman ng iba bukod sa kanyang baby doll.
Inayos ni Hiroshi ang baston nito. "Your mother is a Filipina, hime. So, you are
half-Filipino and half-Japanese." As much as Hiroshi wanted to bring Lorenzo's baby
doll in Japan.
Hindi lang si Lorenzo ang hindi pumayag kundi maging si Heronisa kahit pa nakita na
ng dalaga ang ama.
Alam niyang natatakot ang binata na maaring iwanan niya ito pero hindi niya iyon
magagawa. She will remained at Lorenzo's side. She won't ever leave him. Ang binata
lang ang tanging tahanan niya wala ng iba. Although, Heronisa felt guilty she can't
leave Lorenzo.
Parehas lamang sila ng binata na hindi mabubuhay ng wala ang isa't-isa. Tandang-
tanda pa ng dalaga ang nangyari noong nakaraang linggo ang muntikan ng pagpatayan
ng kanyang ama at ni Lorenzo.
"What the fuck did you said old hag?!" Lorenzo shouted. Hindi man lang natinag ang
matanda at sa dalaga lang nakatingin. "Your Heronisa is my Aoi Hime," simpleng
sagot lang ng matanda. Naningkit ang mata ni Lorenzo, nag-iinit ang ulo nito sa
matanda.
Napag-alaman niya ito noong tumawag siya sa tauhang nasa Japan. "Ano iyo
pinagsasabi? When I already know, Heronisa is my daughter. I already pulled out my
men at your building in Japan. I even ordered my men here to protect their hime."
The old man also snapped at him.
Lorenzo glared at the old man.
Itinutok ng binata ang baril nito sa matanda ganoon din ang ginawa ng mga
tauhan ni Lorenzo pati ang tauhan ng matanda ay itinutok din ang baril sa mga
tauhan ni Lorenzo.
The tension was growing as the two leaders wanted to kill each other. Ang sama din
ng tingin ng matanda kay Lorenzo at tila anumang oras ay pupugutan ng ulo ang
binata.
Heronisa gulped as she tightly holds Alerina. Mukhang alam ng bata kung kailan
magsasalita at kung kailan hindi. Ang dalaga naman ay hindi na mapakali sa
kinatatayuan. She wanted to believed at the man but she trust Lorenzo to do what he
want to do.
Ang binata ang masusunod lalo pa at kapakanan niya lang ang iniintindi nito. "Well,
muntikan lang naman kaming mamatay kanina dahil sa mga sumusunod sa amin kanina.
Ikaw lang naman ang nakagalit ko nitong mga nakaraang araw kaya ikaw ang agad kong
naisip na gagawin ito." Lorenzo reasoned-out, he won't back down to this person
who's claiming to be his baby doll's father.
Sa mundong ito, kailangang maging tuso at maaring ang taong ito ay nais lamang
gamitin ang kanyang Heronisa sa kanya. Hiroshis sighed deeply. "I didn't ordered
anyone, it's a Yakuza's leader words. What I'm telling is true, she is my
daughter." Hiroshi said it.
Walang panahon ang matanda sa pakikipag-argumento dahil gusto niyang mayakap na ang
anak. Ibinigay nito kay Lorenzo ang isang envelope na puno ng patunay na si
Heronisa at siya ay mag-ama.
Tinignan lang ito ng binata at hindi muna ikinuha pero kalaunan din ay hinablot
niya ito at isa-isang tinignan. At habang binabasa ang mga yon ay mas lalong
nangungunot ang noo ng binata.
He saw the DNA test ninety-nine percent match. Ang birth certificate ng dalaga. Mga
larawan noong bata siya pati na rin noon nasa orphanage pa ang kanyang baby doll.
Wala siyang nakikitang matibay na bagay na magpapatunay na totoo ang sinasabi nito.
"Your proof was not enough old hag. Now, leave!" Ani ni Lorenzo na ikinatagis nang
bagang ng matanda.
He seriously looked at Heronisa and went to her. Akmang babarilin ng binata ang
matanda dahil sa paghawak nito sa babaeng pinakaimportante sa kanya. "Here, is this
proof enough?" Iniyuko niya ang dalaga at ipinakita ang batok nito.
There, they saw the Kazuma's sigil. Maliit lamang ito hindi parehas sa mga miyembro
ng mga Kazuma. Napasinghap ang lahat, alam nila na tanging sa parte lang na iyon
nilalagyan ang mga importanteng tao ng Kazuma Clan na kilala din sa buong mundo.
Si Lorenzo naman ang napakuyom ng kamao. Indeed, that was Kazuma's sigil. Bago
makapasok sa Dizionario Mafia alam mo dapat ang mga sigil ng bawat grupo sa
Underground business.
Hindi galit ang binata na parte ang baby doll niya sa pamilyang yon, galit siya
dahil inaasar pa siya ng matanda.
Si Heronisa naman ay nais tignan ang sinasabi ng matanda kahit kailan hindi niya
alam na meron siya ng sinasabi nito. Wala naman kasing nagsabi sa kanya marahil si
Lorenzo ay hindi rin ito nakita...
And here they are now, enduring each other's company. Civil lang ang turing ng
matanda at ni Lorenzo sa isa't-isa dahil ginagawa nila ito para kay Heronisa. As
much as they wanted to kill each other. They are stopping themselves for the
innocent girl.
Napakainosente ng dalaga para makita ang pagpapatayan nilang dalawa kaya naman
kapag nandito ang matanda ay tahimik lang si Lorenzo at pinagbibigyan ang matanda
pero oras na may gawin ito sa kanya kahit ama pa siya ng pinakamamahal niyang babae
hindi niya ito palalampasin.
Gabi-gabi ay sinasabihan niya ang dalaga sa bagay na iyon kaya alam niya kung ano
ang ginagawa niya. "I'll be leaving Hime, I will be back next week. I will be busy
this week I hope you understand," pamamaalam nito sa dalaga.
Sinenyasan din ni Lorenzo na sundan ang mga ito. Walang masama kung ikaw ay handa.
Sa panahon ngayon, wala na dapat pagkatiwalaan maliban sa iilang tao.
"I know you have something on your mind Dizionario," hindi na nagulat si Lorenzo sa
presensya ni Jask sa likod niya. Alam niyang kanina pa ito nandito at nakamasid
lang din. Hindi nagsalita si Lorenzo at tumingin lang sa pintuan kung saan dumaan
ang dalaga at matanda.
He refused to kill him her baby doll's father. He won't until he proves himself.
"Something's fishy with that old man. Do you also smell it Lorenzo?" Tanong ni Jask
kay Lorenzo.
Akala ng binata ay dalawa lang sila ni Traverse na nag-iisip ng ganito pati din
pala ang ibang tao. "I smell it too Sir," segunda din ni Khimle na kakalabas lang
mula sa kusina. See, it's better to be aware with that old man.
Walang masama kung nag-iingat lamang sila ito nama ay para sa dalaga. Ang masaktan
itong muli ang pinakaiwas-iwasan ni Lorenzo kung sana nasasalo niya ang sakit nito
ay gagawin niya.
"No, I didn't just smell fishy at that fucking old hag, I smell a dead rat."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-38
Ilang araw nang iniiwasan ni Lorenzo si Heronisa, binibigyan niya ng oras ang
dalaga na makasama ang ama nito. Ayaw ni Lorenzo na makasagabal sa kasiyahan ng
dalaga. Ang makasama ito at sapat na para sa kanya at kung hahadlangan niya pa ang
nais nitong makasama ang ama na ayon pa rin sa kondisyon ni Lorenzo ay sapat na
para kay Heronisa.
But, Heronisa isn't happy at all. Kasama nga niya ang ama pero parang ramdam pa din
niya na hindi siya kumpleto kahit pa alam niya na ang kuwento nang buhay niya.
Being a Yakuza's daughter, she was the target of his family's enemies but why does
this isn't feels right?
Pakiramdam pa din niya ay kulang pa din siya kahit ang malaking parte ng pagkatao
niya ay pinupunan na ni Lorenzo. Pakiramdam niya na kahit narito ang ama niya hindi
pa din siya kontento?
Narito siya sa loob ng ballet studio kasama niya si Alerina na nagpapaturo sa kanya
ng ballet pagkatapos nang ilang oras na theraphy kay Khimlie dahil ilang araw din
nilang hindi nagagawa ang session nila dahil sa pagbisita ng kanyang ama.
Dinidistansya ni Lorenzo ang sarili niya sa dalaga sa tuwing nandito ang ama nito
tanging si Jask, Traverse at Khimlie lang at ang ibang mga tauhan nito ang
nagbabantay sa kanya ngunit walang presensya ni Lorenzo sa mga oras na yon.
She misses him. Kahit na sa silid nila ay wala din ang binata maging sa opisina
nito sa tuwing nakikita niya, papaalis naman ang binata na hindi naman nito dating
ginagawa hangga't hindi ito nagpapaalam sa kanya.
Siya ang unang inaatupag ni Lorenzo sa umaga, aalis man ito o hindi.
Nasasaktan ang dalagang habang iniisip ang mga nangyayari sa kanila ni Lorenzo.
Everything was alright until her father came.
Hindi naman sa hindi nagpapasalamat ang dalaga nang makita ang ama pero hindi na
katulad ng dati ang lahat. Minsan tuloy nais nalang ni Heronisa na hindi na niya
nakita ang ama. The woman sighed deeply.
Nagiging clingy na ba siya sa binata kaya naiirita na ito sa kanya? Madaming tanong
ang nasa isipan ni Heronisa ngunit ni isa ay walang sagot kaya naman naiinis siya
sa sarili. Ano ba ang nangyayari sa kanya?
Minsan tuloy nais na ng dalaga na batukan ang sarili dahil kung anu-ano naman ang
iniisip niya. "Antwy pwetty, I know you had a pwoblem. Do you want to twalk abwout
it?" Natigilan si Heronisa nang may magsalita sa tabi niya.
Napatampal ng noo ang dalaga, mukhang sa kakaisip niya ay nawala ang atensyon niya
kay Alerina na nandito sa tabi niya. Tumigil ang bata sa pagsunod sa kanya at umupo
ito. Nakasuot ang bata ng maliit na ballerina dress na bagay na bagay rito.
"You know Mommy, towld me that she once a bwind," ani ng bata na nagkukuwento sa
kanya. Heronisa understands the girl. Dahan-dahan lang kasi itong nagsasalita para
magets niya dahil hindi ito makapagpronounce ng maayos.
Umupo siya sa harapan nito at nakinig. "She towld me, ang hiwap daw ng pinagdaanan
niya noon. At fwist, she and dada awe enemies then evewyone was bad at hel but
because of Dada. Kung gaano daw siya kastwong ngayon dahil daw yon sa pagtitiwala
niya kay Dada," mahaba ngunit dahan-dahang paliwanag ng bata sa dalagang si
Heronisa.
Hindi mukhang four years old ang kausap ni Heronisa. Napakamatured nitong mag-isip
at talagang binibigyang importansya nito ang disabilidad niya.
Ang ibig sabihin ng bata sa sinasabi nito kahit na anong mangyari pa sayo,
magtiwala ka lang sa taong mahal mo at malalampasan niyo kung anumang pagsubok ang
ibabato sayo ng mga walang kuwentang tao.
Ang lahat ng nangyayari sa kanilang dalawa ngayon ay isa lamang pagsubok na dapat
harapin. Trust is the most important thing in a relationship without trust
relationshits will arise.
Nakakatawang isipin na isang bata pa talaga ang nagbigay ng advice sa kanya hindi
lang yon binigyan din siya ng aral nito. "T -thank you Al," she kissed the girl's
head stand.
"Stail here," aniya sa bata na naintindihan naman ang sinabi niya kahit hindi niya
alam kung tama ba iyon. "Owkay, good wuck!" Pagchicheer pa ng bata kay Heronisa.
Pupuntahan ng dalaga si Lorenzo at kakamustahin nito ang binata.
Pinapagalitan ng dalaga ang sarili, ang binata palaging kinakamusta siya at ang
kalagayan niya ngunit siya hindi. Hindi niya nagawa iyon sa binata kahit pa sabihin
na alam ni Lorenzo ang kalagayan niya.
Still, her man needs also her sweetness. Kailangan din ng binata ang atensyon niya
dahil hindi lang naman ang binata ang nagmamahal, parehas silang dalawa. "I -I hope
he's here." Bulong ng dalaga sa sarili habang patakbong pumunta sa opisina ng
binata hindi nito alintana na nakasuot pa din siya ng ballerina dress niya.
"What do you mean? Hindi mo na itutuloy ang plano?" Tanong ni Traverse sa Boss niya
hindi nila alintana na narito ang dalaga at nakikinig sa kanila. Lorenzo nodded at
sighed defeatedly.
"If I'll continue this, she will get angry at me. She just found her father and
knowing na lahat tayo hindi sang-ayon sa bagay na iyon. She will be furious." Ayaw
ni Lorenzo na nagagalit sa kanya ang dalaga.
"Pinag-iisipan ko din na hayaan nalang muna siyang sumama kay Hiroshi para kahit
papano ay magkakilala silang mabuti ng kanyang ama," it will be stressful on
Lorenzo's part lalo na at sanay na sanay na siyang nasa tabi niya ang dalaga.
He loves the girl so much that he can sacrifice his own. Magpoprotesta sana si
Khimlie at Traverse pero alam nilang desidido na yata si Lorenzo. Napapikit si
Heronisa na napasandal sa tabi ng pintuan habang nakikinig sa usapan nila.
Ang puso niya'y parang pinipiga dahil sa sinasabi ni Lorenzo. Hindi na ba siya
kailangan ni Lorenzo? Bakit pakiramdam niya hindi na sila malapit ni Lorenzo na
gaya ng dati? Pinigilan ni Heronisa ang kung anumang boses o tunog na lumabas sa
bibig.
"I know, I am being selfish these past days but now, that I made up my mind. Maari
naman sigurong bigyan ko din ng oras ang mag-ama para lubusang magkakilala." Isang
malaking sugal ang ginagawa ni Lorenzo pero wala siyang magagawa dahil kahit na
nasa tamang edad na si Heronisa sa batas ang kadugo pa rin nito ang mag-aalaga dito
dahil sa kalagayan nito.
Laglag ang balikat ni Lorenzo kapag papairalin iyon ni Hiroshi kaya naman habang
hindi pa nangyayari yon ay pinag-iisipan na ni Lorenzo kung ano ang dapat na
gawain. He wanted his woman to stay with him forever.
Ngunit, kapag ginusto ni Hiroshi na kunin ang dalaga ay magagawa nito ng walang
kahirap-hirap. Nakakatawa lang dahil parang si Lorenzo ang napaglalaruan ngayon na
imbis na ang mga kalaban niya.
Lorenzo knows it but he won't back down. Ibibigay muna niya ang mga gusto nila.
Hindi niya muna ituturing na kalaban ngayon si Hiroshi dahil ama ito ni Heronisa,
uunahin niya na muna ang iba.
Nais ng dalagang magtago, takpan ang tenga niya at huwag magpakita sa binata.
Pakiramdam niya pinagtutulakan na siya ng binata na umalis sa poder nito at hindi
niya nagustuhan yon.
Tinanong ba nito ang gusto niya, ang nais niya? Tinanong ba nito kung saan niya
gustong manatili? Ayaw nitong maging makasarili pero para sa dalaga ginagawa na
nito ito ngayon.
Hindi ba pagiging makasarili ang hindi pagkunsulta sa dalaga gayong sarili nito ang
pinag-uusapan. Slowly, Heronisa leave infront of Lorenzo's office. Dala-dala ng
dalaga ang napakabigat nitong dibdib.
Ang sanang paghingi nito ng tawad sa binata ay hindi na niya nagawa dahil
napakasama nang loob niya kay Lorenzo. Alam ni Heronisa na matagal siyang
makaintindi pero kung ipapaliwanag nila ng maayos wala namang magiging problema.
Pumunta muna sila sa silid ni Lorenzo upang makakuha ng ilang gamit si Heronisa at
makapagbihis. Lorenzo doesn't know what's Heronisa is planning. Magiging huli na
naman siya kapag nagkataon na nalaman niyang umalis si Heronisa ng Mansyon para
sumama kay Alerina.
He thought Heronisa is in her ballet studio again, dancing and thinking while he is
in his office, drinking and also thinking. The others are long gone. Now, he's
alone sulking himself with the brandy.
Gusto niyang maging makasarili, gusto niyang kanya lang ang dalaga pero para sa
kasiyahan ng dalaga kahit na naiinggit at nagseselos siya ay pinipigilan niya dahil
sa mga ngiti ng dalaga umaatras siya at sinasabi nalang sa sarili na ito ay para
kay Heronisa.
"Am I doing the right thing?" Sabi niya sa sarili. Sa isipan ng binata ay sinasabi
nitong sana nga ay tama ang lahat ng ginagawa niya para sa dalaga. Sana nga lang...
Dahil sa mga oras na ito, si Heronisa ay nasa de Rossi Estate na at nais munang
hindi makita ang binata.
Si Alerina ang nagpaliwanag sa lahat dahil walang kakayahan ang dalaga sa bagay na
yon. Sinamaan ni Erin ang asawa nang tingin, napataas naman ng dalawang kamay si
Alejandro dahil wala naman siyang ginawa sa nangyayari bakit siya damay?
"Tell him, she's here. Sabihin mong kausapin ang kasintahan niya hindi yong
nagdedesisyon siya para kay Heronisa. Naasar ako dyan sa kapatid mo kaya kung ayaw
mong pati tayo mag-away, tawagan mo na siya!" Naeestress na sabi ni Erin.
Kilala niya si Heronisa dahil pasyente niya ito at kilala niya din si Lorenzo dahil
sa tatlo ito ang kalmado pero sa tingin niya din ngayon, makasarili ito. Napatayo
agad si Lorenzo sa kinauupuan matapos ibaba ang tawag mula kay Alejandro.
Nagmamadaling, nagmumura ang binata habang papasok ng kotse. "Shit! Fucking shit!
Ang bobo mo Lorenzo! Masaya kana ngayon?! She's freaking angry at you!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-39
"Ahhhh!" He's drinking while torturing his prisoners here in his basement. Matapos
hindi makatulog ng binata at nagpabaling-baling lamang sa kama heto at dito niya
nalang ibinuhos ang inis sa sarili.
Ilang lata na rin ng beer ang nilaklak ng binata pero hindi pa din siya tinatamaan
bagkus mas lalo lang siyang naapektuhan sa ginawa kagabi.
Isa-isang nag-iiwasan ang mga tauhan ni Lorenzo sa ginagawa ng binata dahil habang
pinapainit ng binata ang kutsilyo at binabalatan ng buhay ang taong muntik nang
gumahasa noon kay Heronisa sa may eskinita.
Binubuhusan din ito ni Lorenzo ng beer upang mamanhid ang laman ng balat nito.
Skinning them alive is not satisfying Lorenzo. Isusunod pa ng binata ang traydor na
kasama ni Nero noon at ang isa pang naunang lalaki dito sa kanila.
Their screams are echoing the whole basement. Tila pati mga ligaw na kaluluwa na
narito ay nagtatago. Kitang-kita na ang mga laman nila habang binabalatan ni
Lorenzo para sa binata ay isa itong art na pinaghuhusayan niya.
"Ahhh!" Hindi na makapagsalita ang mga ito kundi sigaw na lamang. They can't begged
for their lives. Sa ilang linggong narito sila, iilan lang ang pagkakataong
nagmamakaawa sila. The devil is not in the good mood that's why this is their
judgement day.
"I -I can't watched this," bulong ni Traverse na nanonood din. He didn't allow
Khimlie to be here. The woman wanted to watched but only the pledge members are
allowed to be here.
Ibang-iba kapag nakikita si Lorenzo na nagpapahirap ng isang tao tila demonyo itong
umakyat sa lupa upang maghasik lamang ng lagim. He was skinning them as if they
were just his toys.
Indeed, they are for Lorenzo. Sila ang laruan ng mainit na ulong si Lorenzo ngayong
umaga. Their bloods dried in his hand while drinking his beer and while stopping to
skinned them alive.
"Bullshit." Mura ni Lorenzo nang pati ang laman ay sumama sa balat habang ginagawa
niya iyon. The first one already died but he can't recognized anymore. Mula paa
hanggang ulo wala na itong balat.
Ganito talaga ang binata kapag may tinotorture mas lalong nagiging sadista kapag
nakakakita ng dugo. Mas nagiging mahusay ang binata kapag ginagawa ito. He heard
Heronisa's name.
He will take a bath after this. Alam ng binatang malapit na rin ang isang ito.
Gusto niya lang kasi pang marinig ang sigaw nito na masarap sa tenga. Pinaikot-ikot
pa ng binata ang kutsilyo sa kamay nito kahit na may dugo ito bigla ding isinaksak
ng binata ito sa mata ng taong wala ng balat mula sa ginawa ng binata sa kanya.
Idiniing mabuti ni Lorenzo ang pagsaksak sa kutsilyo sa mata ng taong nasa harapan
at hinila ito nang marahas dahilan upang lumawa ang mata nito at tumusok sa
kutsilyo na parang barbeque, sinunod din niya ang kabila at ganoon din ang
nangyari.
Itinapon nito ang kustilyo na may nakatusok na dalawang mata ng tao pagkatapos ay
lumabas ng basement. Lorenzo didn't mind his men, they were just pissing him off.
Baka mas uminit pa ang ulo ng binata at sila madamay, maubos pa sila dahil kay
Lorenzo.
Mag-aaksaya pa siyang ipalibing sila. "You know Bo -Don't utter any words or else
I'll be the one to shut you up!" Banta ng binata at naglakad papalis ng basement
pabalik ng kuwarto nila ni Heronisa na buong gabing wala ang presensiya ng dalaga.
Walang nagawa si Traverse mas mabuti na ang manahimik kaysa ang sumabad na bala
naman ng baril ng binata ang sasalubong sa kanya.
Binilisan ng binata ang pagligo dahil habang tumatagal na narito siya sa loob ng
silid nila ni Heronisa mas lalo niyang nararamdaman ang pagkainis sa sarili.
Mabilis na nagbihis ang binata at agad na nilisan ang Mansyon para balikan ang
kanyang baby doll.
Sabik na sabi na siyang hagkan ang dalaga kahit buong gabi lamang silang hindi
nagkasama. Miss na miss na din niya ang amoy at presensiya ng dalaga. He needs to
bring his sanity back.
Babalik lang iyon kung kasama na niya ang dalaga, sa ngayon tila isa siyang bombang
anumang oras ay sasabog. Samantala, Heronisa is in de Rossi's garden. She found out
Erin loves flowers.
And Alejandro being a loving husband, give this to his wife. Dito nakatagpo nang
katahimikan ang dalaga, sinubukan din niyang sumayaw dito para kahit papano ay
matanggal ang alalahanin niya.
She tried to dance for thirty-minutes until she stop and seated on one of Erin's
hammock. She enjoyed the peaceful surroundings. She misses Lorenzo so much. Maging
ang dalaga ay hindi nakatulog dahil sa pag-iisip sa binata.
Parehas silang aligaga kagabi, parehas silang hindi alam kung paano hihingi ng
tawad sa isa't-isa. "I -I miss Ren." Bulong ng dalaga sa sarili habang
pinagmamasdan ang iba't-ibang klaseng bulaklak dito sa hardin pati na rin ang mga
ibong malayang nakakalipad at nagpalipat-lipat sa mga puno.
She saw two birds. They were dancing and singing with each other. Nakaramdam ng
kahungkagan sa puso niya ang dalaga. She felt lonely. Siya at si Lorenzo ay hindi
dapat magkahiwalay dahil nararamdaman nilang dalawa ang pag-iisa.
Mabuti pa ang pares ng ibong nakikita niya. Napakagat ng labi si Heronisa, ang
ginawa niya ay hindi tama. Instead of talking to Lorenzo, she left him. Kaninang
umaga lang ay pinasaya siya ni Alerina pero ngayon tila nais na niyang umuwi at
paulit-ulit na humingi ng tawad sa binata.
Napayuko ang dalaga. She'll take the blame. Naging isip-bata na naman siya
pagdating sa pagdedesisyon. Swerte niya na nga lang at kahit anong gawin niya ay
She's so lucky that she had Lorenzo. Naguguilty ang dalaga sa ginawa niya matapos
ang ilang oras na pananatili dito ay tumayo ang dalaga. Babalik na sana siya sa
Mansyon nila Erin ng napagtantong hindi niya alam kung saan sila direksyong dumaan
kanina ni Erin nang inihatid siya nito dito kanina.
Napalunok ang dalaga habang tinitignan ang apat na daanan papalabas nitong hardin.
Bakit naman kasi malayo ang Mansyon ni Alejandro sa hardin ni Erin?
Kahit sabihin pang nasa loob lamang ito ng Estate still para sa may sakit na
dyslexia katulad ni Heronisa.
Mahihirapan siyang makabalik sa kung saan siya nanggaling, hindi niya kabisado ang
Estate ng mga de Rossi hindi katulad ng Dizionario.
"Naku po!" She muttered to herself while looking at those four directions.
Hindi man lang napansin ng dalaga ang bulto ng taong nasa likuran niya. Tinakpan
nito ang bibig ni Heronisa, nanlaki ang mata ng dalaga.
Pinagsusuntok niya ang kamay nito para makawala siya ngunit mahigpit ang
pagkakawahak nito sa kamay at leeg niya.
Sinasakal siya ng taong ito na hindi niya pa nakikita ang mukha. "Hmmp!"
Nagpupumiglas ang dalaga. Ang paa nito ay sinisipa nito sa ere. Kinakapos man ng
hangin ang dalaga ay sinusubukan niya pa din.
"Remember me little sister?" Nanunuyang tanong nito. Nanigas ang dalaga nang
marinig ang boses nito. She knows him! Kilalang-kilala niya ito. As on the cue, the
man faced Heronisa. Kitang-kita ang pagkagulat sa mata ng dalaga nang makita ang
kapatid.
He looks so, haggard and dirty. Mahaba ang buhok pati na ang balbas, punit-punit
din ang damit nito at pulang-pula ang mga mata. Ang dami din nitong sugat sa mukha
at marahil sa katawan dahil kitang-kita ang mga pasa nito sa braso at kamay.
Ngumisi ito sa kanya habang litaw na litaw ang naninilaw nitong mga ngipin.
"This is your fault! Kasalanan mo kung bakit ako nagkakaganito! Dahil sa nobyo
mo nakulong ang mga kaibigan ko at heto ako nagtatago!" Hinila nito ang buhok ng
dalaga.
Napaigik ang dalaga habang umiiling sa kapatid. Now, she faced another monster in
her nightmares. Nasa harapan niya ito at tila mas mabangis at marahas. Pinaghahanap
ni Lorenzo ang taong ito dahil sa katangahan ng mga tauhan ng binata.
"You piece of shit! Ikaw ang malas sa buhay ko bwisit ka!" Sigaw nito. He tackled
Heronisa on the ground. Dahilan para matumba ang dalawa at nagpagulung-gulong.
Sinampal nito sa mukha ang dalaga na siyang naging dahilan upang magdugo ang bibig
ni Heronisa.
Nakagat ng dalaga ang dila dahil sa ginawa nito sa kanya. Sinubukan ng lalaki na
sugatan sa mukha ang dalaga ngunit nahawakan ni Erin ang kamay nito para hindi
tuluyang masaktan ang dalaga at masugatan ang mukha niya.
"Matigas ka na ngayon bobo ka ah! Sinong pinaglalaban mo ha?! Ang nobyo mo puwes
paano pa kaya kung maabutan ka niyang malamig na bangkay nalang dito?!"
She wanted to shout for helped but her foster brother punched when she's trying to
say something. "You won't get any help bobo! Hindi ko hahayaang mamatay ako ng
hindi nakakaganti sayo!" Tinuhod ni Heronisa ang kapatid sa pagkalalaki nito
dahilan upang umungol ito sa sakit at napaalis sa pagkakapatong sa dalaga.
Mabilis na gumalaw si Heronisa at tumakbo sana pero nahigit ng kapatid niya ang
kanyang paa. Napadapa si Heronisa at napasubsob sa lupa dahil sa ginawa ng kapatid.
Hawak-hawak nito ang kanyang paa kaya naman sinubukan niya itong muli na sipain
ngunit ayaw magpaawat ng lalaki.
Nang makabawi ito mula sa ginawa ni Heronisa ay paika nitong nilapitan si ang
dalaga. This time, he slammed Heronisa's face at the ground and choked her with his
arms.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-40
She's out of breath usually in the morning Khimlie and her exercise often. Marahil
kaya siya nauubusan ng hangin ngayon ay dahil ilang araw din siyang hindi
nakakapag-ehersisyo kahit pa nagbaballet siya.
Iba pa rin ang pagsasayaw at ang actual na ehersisyo. But, it's not the time to
think of it. Kailangan niyang makatakas sa kapatid niyang nababaliw na ata sa
pagnanais nitong makaganti sa kanya at tuluyan siyang patayin.
Medyo nahihilo ang dalaga mula sa pagdiin nito sa mukha niya sa lupa at ang sabay
nitong pagsakal sa kanya ngunit hindi pa din siya nawawalan ng pag-asa at patuloy
na nilalabanan ang kapatid.
Her foster brother wanted him dead and she knows, he really is going to do it.
Hangga't hindi nito nakikitang patay siya hindi ito titigil. Lalaki pa din ang
kapatid niya at mas malakas ito kaysa sa kanya.
All Heronisa could do is try to fight back until helped will come. "H -elp!"
Heronisa choked her words while asking for help. Nanlisik ang mga mata ni Hayes
habang nakatingin kay Heronisa mas lalo lang dinagdagan ng dalaga ang galit ni
Hayes sa kanya.
He punched his foster sister at her face earning a loud painful groaned from
Heronisa. Nagulo ang mga halamang nakatanim sa hardin ni Erin habang nangyayari ang
mga bagay na ito nang wala silang kaalam-alam dahil nasa loob silang lahat.
Si Heronisa ay nanganganib nang mamatay mula sa kamay ng kapatid nito. "L -leave me
ayone!" Sigaw ng dalaga na kinakain ang mga salitang lumalabas sa bibig nito dahil
sa ginagawang pagpapahirap ng kapatid niya.
Sa ngayon, iisang pangalan lamang ang sinisigaw ni Heronisa na sana ay iligtas siya
sa kamay ng demonyong kapatid niya. Hayes laughed at his foster sister's face.
Nababaliw na nga ito, nababaliw ito dahil tumatawa ang binata dahil sa obsesyon
nitong mapatay ang kinaiinggitang kapatid.
"You take everything from me! My family, my parents and my freedom! Lahat ng yon ay
kinuha mo sa akin hindi kita napatay noon pero sisiguraduhin ko ito ngayon,"
seryoso nitong saad nang tumigil sa pagtawa.
Napakagat nang madiin ang dalaga sa labi nito. Wala siyang kasalanan dito, wala
kahit na isa masyado lamang itong mapride at hindi marunong makihati. Lahat ng
gusto nito gusto ni Hayes kaya lang ganoon ito ka-makasarili.
She never asked for them to return the love they've given. Ang gusto lang ng dalaga
ay magkaroon ng pamilya kahit papano pero nang dahil kay Hayes gumuho ito. He's so
cruel to the point that she doesn't want to have family in her own but Lorenzo
change it after the man loves her so much.
Itinayo ni Hayes ang kapatid sapamamagitan ng paghila sa buhok nito. Heronisa hold
her fosters brothers hand. Kahit papano ay nais niyang mabawasan ang sakit na
ginagawa nito. Inuubos ni Hayes ang lakas ni Heronisa.
Pinulot ng binata ang kutsilyo mula sa lupa at inilapit ito sa leeg ng dalaga.
Matalim ang kutsilyo nang lumapat ito sa balat ng dalaga ay unti-unting nagdugo ang
leeg ni Heronisa.
Namuo mula sa kutsilyo ang sugat na siyang naging dahilan nang pagtulo ng dugo ni
Heronisa. "I'll be overjoyed when you died," Hayes smirked.
Inilayo ng binata ang kutsilyo mula sa dalaga upang kumuha ng pwersa para
masaksak nang tuluyan si Heronisa.
Sasaksakin na niya sana ang dalaga nang tumilapon ang kutsilyo sa kung saan dahil
sa isang sipa na nanggaling din sa kung saan.
"Anata wa hime o kizutsukeru koto o aete shinaide kudasai!" (Don't you dare to hurt
the Princess!) Sigaw ng estrangherong sinipa si Hayes upang mapalayo kay Heronisa.
She abruptly hugged herself. Kitang-kita niya ang buong pangyayari. Heronisa's
familiar with the strangers language but she is not familiar with him. Hindi niya
kilala ito dahil hindi niya nakikitang sumasama ito sa ama niya.
Maybe, the man is his guard? She really don't know. The stranger cussed a lot of
Japanese words while beating Hayes into pulp. "Watashi wa sozokujin o kizutsukeru
tame ni anata o korosudeshou!" (I will kill you fucker for hurting the heiress!)
The stranger said something again and Heronisa can't figure any words he said.
Nanginginig lang ang dalaga sa takot mula sa nangyari kanina sa kanila ng kapatid
niya. She was really scared of Hayes. No wonder, she's shivering right now. She
watched as she whimpering silently.
She sobbed as they watched them, throwing punches and kicks. Nakakasabay ang
kapatid niya kahit pa sabihing napakahusay ng estrangherong tumulong sa dalaga.
Nakakatakot ang mga banta nito sa kanya pati na ang mga kilos nito. Nabasag ang mga
paso ng hardin ni Erin, ang mga imported na mga halaman ay nalanta mula sa
pagbubunuan ng estranghero at ni Hayes. Heronisa flinched everytime they were
hurting each other.
Napangiwi ang dalaga nang tumama ang kamao ng kapatid sa pasong itinaas ng
estranghero para yon ang tamaan. "Fakku!" (Fuck you!) The stranger cussed again.
Sinipa nito ulit ang kapatid niya ngunit nakabawi agad ang baliw na kapatid ni
Heronisa at binasag ang paso sa ulo ng estranghero.
The stranger laid at the ground but tried to fight back. Sinipa ni Hayes ang tiyan
ng estranghero habang nakahiga ito sa lupa. "Pakialamero!" Mukhang hindi na
tinatablan ng sakit itong si Hayes dahil manhid na ata ang katawan nito kahit pa
nagdudugo na ang mukha nito hindi man lang ito natinag.
Hindi pwedeng nakaupo lang si Heronisa nais niyang makatulong, tumayo ito. Inilibot
niya ang mga mata at binuhat ang maliit na pasong kayang-kaya niya. Nakatalikod si
Hayes at hindi nito kita kung anong gagawin sa kanya ng dalaga.
Heronisa pull all her strength.
Ipinokpok niya sa ulo ng kapatid ang paso dahilan upang mapatingin ito sa
kanya hindi natinag ang lalaki at sinamaan lang ng tingin si Heronisa. The woman
paled and gulped, she step back.
Bakit kapag si Lorenzo ang nakikita niyang nagiging ganito ang mga mata ay hindi
naman nakakatakot ngunit bakit si Hayes at napapaatras ang dalaga? "Wrong move my
dear little sister." Hayes said, he's grinning.
He's ready to take his fosters sisters life. But, he's too late to do it.
Naunahan na siya ng estranghero, ang kutsilyong lumipad sa kung saan kanina ay
nasa kamay nito. Sinaksak nito ang binata mula sa likod pagkatapos noon ay nakita
pa ni Heronisa na binaril nito si Hayes.
Naawa siya para sa mga umampon sa kanya dahil nagkaroon ito nang suwail na anak
tulad ng Kuya niya. Nanghihinang napaluhod ang dalaga pagkatapos nang nasaksihan.
Ngayon lang siya nakakita ng taong napatay sa mismong harapan niya.
She can't helped herself but to cry. Marahil sa bugso nang damdamin ng dalaga sa
nasaksihan ay ganoon na lamang ang pag iyak nito. Sigurado ang dalaga sa putok ng
baril kanina ay papunta na ang mga tauhan ni Alejandro dito.
Ang estranghero naman ay lumapit sa kanya. Then stranger wiped her tears. "I'm
sorry hime, you need to see that." Mahinang wika ng estranghero kay Heronisa. She
was not scared of the stranger.
She saw the man as a big brother ready to protect her. Nakikita niya sa mga mata
nito ang sensiridad. "Don't cry hime, all will be well. You are safe now." Anito sa
dalaga. May malaking pasa ang estranghero sa mukha pati na rin sa bibig nito pero
tila hindi nito iniinda bagkus ay inuna siya nito.
The stranger looked at her for awhile then he gets something into his pocket.
Binibilisan ng estranghero ang ginagawa dahil alam nitong sa putok ng baril kanina
ay hindi malayong makakarating na rito ang mga tauhan ni Alejandro or worst ang
dalawang Mafia Boss mismo.
Kinuha ng estranghero ang kamay ng dalaga at inilagay sa palad nito ang isang
gintong locket na may maliit na logo ng Kazuma Clan.
"You will know on this thing what is the truth hime. I will asked for one thing,
please promise me... don't trust anyone except for the person whom you trust the
most." The stranger seriously said.
Nang dumating sila ay naabutan nila ang pagbibigay ng estranghero sa locket pero
hindi ito masyadong kita. Nakita din nito ang bangkay ng taong ilang linggo na
niyang hinahanap. Inaakala ng binata ay may gagawin ang estranghero kay Heronisa.
Binunot agad ng binata ang baril. He fired the gun. Natamaan ang estranghero sa
balikat. Nanlaki ang mga mata ni Heronisa at napatingin sa pinanggalingan ng putok
ng baril. "No Ren!" Agad na iniharang ni Heronisa ang katawan para hindi tuluyang
ituloy ni Lorenzo ang ginawa nito.
Nagmura muna ang binata at mabilis na ibinaba ang baril. Pagtingin niya sa likuran
ng dalaga, wala na ang estranghero. Heronisa gasped when she saw no one is behind
her back.
Nawala na parang bula ang estranghero at iniwanan din nito ng isang malaking
palaisipan ang dalaga. Lorenzo sighed in relief when he saw nothing serious happens
to his baby doll. Bukod sa mga maliliit na sugat ay hindi naman malala ang nangyari
dito.
Nang makita ni Heronisa ang binata ngayon lang yata siya tinamaan ng pagod pero
dahil sa nangyari hindi na niya palilipasin ang araw nang hindi nakakasama si
Lorenzo. Tinalunan niya agad ito at kumapit sa leeg nito.
Maagap ang binata sa pagsalo sa dalaga at inalalayan agad nito ang bewang ni
Heronisa. Tila walang nangyaring tampuhan sa pagitan ng dalawa.
Walang palinawagan at walang hingian ng tawad tila intinding-intindi nila ang
isa't-isa. "I'm sorry." She muttered. "I won't doy it agwin," dagdag pa nito at
niyakap ang binata.
Niyakap lang ng mahigpit ni Lorenzo ang dalaga at sa susunod na niya aalamin kung
sino ang taong nakita kanina. "K -uya, gusto ako patayin," Heronisa said whimpering
at Lorenzo's chest.
Hinagod lang ng binata ang likuran ni Heronisa habang masamang tinitigan ang
bangkay sa lupa. Hayes already gets what he wants. Marahil nasusunog na ang
kaluluwa nito sa impyerno.
Igting ang panga ng binata habang tinitignan ang bangkay tila isa-isa nang
lumalabas ang mga kampon ni Satanas at nais saktan ang kanyang anghel.
Binuhat ni Lorenzo ang dalaga ng tuluyan. Pagod nang makita si Lorenzo na makitang
nasusugatan ang dalaga, mabuti na ang gawin ito.
"From now on baby, whether you like it or not. I will stick with you like a strong
glue."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-41
"Are you okay baby doll? Hindi na ba masyadong masakit?" Lorenzo touched
Heronisa's neck. Nagkapasa ito mula sa pagkakasakal ni Hayes kahapon sa dalaga. Ang
dalawa ay nasa Dizionario Estate na magmula kahapon halos hindi na binitiwan ng
binata ang dalaga at doon nalang nagfocus muna kay Heronisa.
Nilagyan ito ng cream ng binata kanina bago sila umalis para makapag-unwind din
sandali pagkatapos ng mga nangyari nitong mga nakaraang araw. Heronisa nodded at
Lorenzo. Nakasandal ang dalaga sa pagitan ng mga hita ni Lorenzo.
Nakayakap naman ang binata sa likod ng dalaga. Tila isang simpleng pares ang
makikitang nagbobonding lang sa isa't-isa kahit na nasa paligid lang ang mga tauhan
ni Lorenzo.
"I -I'm okay," sagot ng dalaga sa binata habang pinaglalaruan ang kamay nitong
malaki pa yata kaysa sa dalaga. "Don't worry," dagdag pa nito na napanguso nang
sukatin ang kamay niya sa kamay ni Lorenzo. Lorenzo grinned.
Iniharap niya ang dalaga sa kanya at hinalikan sa labi. "One pout, one kiss." Pag-
uulit nito sa sinabi noon na siyang mas lalong ikinanguso ng dalaga. Napatawa si
Lorenzo at piningot ang ilong ng dalaga.
"Ang baby doll ko, gusto lang yata ng maraming halik." Naiiling na wika ng binata
sabay ilang beses na hinalikan ang dalaga sa labi. Smack lang naman ito kaya
nagagawa ni Lorenzo ang halik sa dalaga.
"Don't ever say, 'don't worry' baby doll because I will be always worrying at you."
Ani pa ng binata at inayos ang puting sando ng dalaga, lumilitaw kasi ang straps ng
bra nito. Ang cleavage ng dalaga ay kitang-kita ni Lorenzo sa puwesto niya, iniiwas
niya ang mga mata dahil baka magawa siya ng eskandalo dito sa pick-up niya na
suntok sa buwan lang yata niyang ginagamit.
"Don't look this," hinawakan ni Heronisa ang mukha ng binata upang sa mukha lang
nito ito titingin. Maraming tao sa park kung nasaan sila at may mga bata rin. Ang
panget naman ng imahe nila kung dito pa sila sa publiko gagawa nang himala. Ang
halik ay okay pa dahil hindi naman make-out ang ginagawa nila.
"I can't help it especially you have that delicious boobs," nakangising turan nito
sa dalaga na siyang ikinaikot lang ng mata ni Heronisa. Looks like his baby doll
learned some things from Alerina.
Madami yatang mga ugali ang ituro ng pamangkin ni Lorenzo at sigurado ang binatang
kapag araw-araw na bumisita ang bata sa bahay nila baka matuto na ring magmura si
Heronisa.
Habang iniisip yon, napangiwi si Lorenzo mas gusto niya ang inosenteng baby doll
niya. Minamasahe ng binata ang balikat ni Heronisa. "I don't want to -" Tumigil
muna sandali ang dalaga sa pagsasalita at inisip muna ang sasabihin.
"Go with Oto," huminto si Lorenzo sa pagmamasahe sa dalaga. He looked at her eyes
if she's serious. Ayaw nitong sumama sa ama kung saka-sakaling kukunin siya nito.
She had a life, her life now is with Lorenzo.
Anuman ang kinalaman niya sa Clan nila labas na siya roon. Ayaw nang makisali pa ni
Heronisa sa mga ginagawa nila, kontento na siyang kasama si Lorenzo. Knowing her
father is just a bonus for her eventhough her happiness doesn't really affect her
at all.
"Are you sure baby doll? You can't still change your decision, what matters to me
is your happiness." Bukal sa loob ni Lorenzo ang ginagawa niya kung anuman ang nais
ng dalaga, susundin niya ito. Heronisa nodded.
"My happ -ness is with Ren," sagot ng dalaga. Napahawak ang binata sa dibdib niya
sa bilis ng pagpintig nito. Nagtatalon ang puso ng binata sa sinasabi ni Heronisa
kahit hindi masyadong matatas ang mga salitang lumalabas sa bibig nito.
"My life is with Ren." Dagdag pa ng dalaga. "I won't leave Ren." Kung may sakit sa
puso lang ang binata malamang ay inatake na ito sa pagpapakilig ni Heronisa sa
kanya. Si Lorenzo lang yata ang Mafia Boss na ipinapakita ang kilig niya.
Namumula ang mukha ng binata nang hinila niya ang dalaga at niyakap ito ng
mahigpit. "I feel the same way baby doll, I feel the same way." Masuyong wika ni
Lorenzo at hinalikan sa noo ang dalaga. Kinikilig na pinapanood ng mga tao ang
dalawa at hindi iyon alintana ni Lorenzo at Heronisa na abala sa pagbibigay ng oras
sa isa't-isa.
They were also doing this to have time with each other. Ilang araw din silang
walang oras sa isa't-isa kaya heto ngayon at tila hindi sila mapaghiwalay. In the
meantime, habang naglalambingan ang dalawa isang batang babae ang lumapit sa
kanila.
"Ate, Kuya, penge po ng pagkain. Gutom na po kasi ako," the couple snapped their
attention at the girl. Nasa anim na taong gulang ata ang bata at tila mas maliit
ito sa mga kaedad nito. Madumi ang bata at tila ilang araw ng hindi naliligo.
Nahabag si Heronisa didto at agad na ibinigay ang sandwhich nito pati ang tubig.
She saw herself at the girl. "Here," nilantakan agad ng bata ang ibinigay ni
Heronisa. Lorenzo's heart swell with what he's seeing right now.
Simple lang ang suot ng dalawa ngunit masasabi pa ring hindi sila ordinaryong tao
lamang. Si Lorenzo nakasuot ng itim na sando at blue na short na pinaresan ng
sapatos. Ang dalaga naman ay puting sando at legging kasama din ang sapatos.
"Saan magulang mo?" Kahit kulang ang mga pangungusap na sinasabi ng dalaga mas
malakas naman ang loob nito ngayon kaysa dati.
Alam kasi ng dalaga nasa likod niya lang si Lorenzo at sinusuportahan siya. "Wala
na po," sagot ng bata habang ngumunguya. "Saan ka nakatira?" Si Lorenzo ang
nagtanong naman ngayon, tinutulungan niya ang dalaga na gawin ito.
Napatingin sa binata ang bata at napayuko. "Kahit saan lang po," mahinang sagot
nito. Napakagat ng labi ang dalaga. She felt sad for the girl. Napacute nito kahit
hindi masyadong kita ang mukha nito dahil sa dumi.
Marahil ang bata ay anak ng isang foreigner na iniwanan ang nanay nito ganoon naman
palagi ang senaryo sa mga batang katulad nito. "Wala ka pamilya?" Tanong na naman
ulit ng dalaga. Umiling muli ang bata.
Kitang-kita ni Heronisa ang luhang tumulo mula sa mga mata nito. Without a doubt,
Heronisa hugged the girl. Naawa siya rito, ganitong-ganito siya noon kaya lang nasa
ampunan siya pero ang batang ito nasa lansangan at walang inaasahan.
Maswerte kahit papano ang mga bata sa ampunan dahil atleast may mauuwian sila
samantalang ang mga katulad ng batang ito. Nabubuhay sila lansangang
napakadelikado. Lorenzo sighed.
Ito ang isa sa pinakamalaking problema ng gobyernong hindi nila nakikita. Walang
pakialam si Heronisa kung madumihan man siya ng bata basta ay niyakap niya ito at
sinasabi sa yakap niyang magiging maayos din ang lahat.
Ihihiwalay na ni Heronisa sana ang katawan mula sa katawan ng bata nang nanlaki ang
mata ni Heronisa. "Fucking hell! Baby!" Umuulan ng bala ng baril mula sa iisang
direksyon lamang.
Hindi nakagalaw agad ang dalaga dahil yakap pa niya ang bata. Hihiwalay na niya
sana ang katawan dito para makatakbo sila ngunit niyakap siya ng bata imbis na siya
ang tamaan ng balang lumilipad ang likod ng bata ang natamaan nito.
Heronisa was horrified with what she saw. Duguan ang batang hawak-hawak niya. Rinig
na rinig ang pakikipagbarilan ng mga tauhan ni Lorenzo. She heard them shouting.
She also heard screaming from the park.
Natulala ang dalaga at hindi pa nakahulma sa puwesto niya. Alam niyang sila ang
puntirya ng mga kung sinuman ito. She's looking at the girl in her hand. Wala na
itong malay habang tinitignan ni Heronisa ang mukha nito.
Kung hindi siya niyakap ng bata, siya sana ang nasa kalagayan nito ngayon. Siya
sana ang walang malay at may sugat ngayon. Lorenzo's keep on screaming at his baby
doll. Hindi yata siya naririnig nito kaya siya na mismo ang lumapit sa dalaga at
binuhat ito.
"She protected me..." Heronisa said. Lorenzo nodded. He understands what her baby
doll is saying. "The girl will live baby, I will assure you." He seriously said and
snapped his attention back at those fuckers who ruined his time with his baby doll.
Ang mga kalaban ay nagtatago sa mga puno pero hindi malayong maubos din sila. Hindi
lang maliit na bilang ng mga tauhan ang dinala ni Lorenzo sinigurado niyang bago
maubos ang mga tauhan, mauubos muna ang mga kalaban nila. Lorenzo spotted one
enemy.
Binaril niya ito sa mismong ulo, natumba ito at hindi na inantay pa ng binata kung
ano pa ang susunod na mangyayari dito. He's snapping his attention at his enemies
and back at Heronisa who let out a sobbed while staring at the girl.
Malaki ang utang na loob niya sa bata, sinagip nito ang buhay niya kaya hindi niya
ito hahayaang mamatay nalang. "Ren, she's dying..." Naiiyak na sabi ng dalaga
habang nagtatago sa likod ng binata na hawak ang kamay niya.
Ayaw bumitaw ni Heronisa, natatakot siya na mamatay ang bata sa kamay niya. "Shh,
baby doll... we will save her..." He's assuring his woman. Kitang-kita dito na nag-
aalala ito sa bata. Sa lahat talaga ng oras, dito pa pinili ng mga bwisit na ito na
makisali.
Hinalikan niya ang ulo ng dalaga bago tinulungang muli ang mga tauhan. Sinenyasan
niya ang mga ito na magtira ng isa para sa interogasyon. He won't just leave it
there. May munting batang pinrotektahan ang kanyang baby doll dahil sa mga gagong
ito.
Tumango ang mga tauhan ni Lorenzo, binuksan din ng binata ang pintuan ng sasakyan
upang makapasok ang kanyang baby doll roon. "Get in baby, yumuko ka lang sa
pagpasok hangga't hindi tayo nakakaalis dito," utos ng binata sa dalaga.
Wala nang tanong-tanong pang sinunod ni Heronisa ang utos ni Lorenzo. When
Lorenzo's woman settled in, gumapang ang binata papuntang kabila. Nagtatalsikan pa
din ng mga bala ng baril habang iniistart ng binata ang sasakyan.
Alam na ng mga tauhan nito ang gagawin. Kailangang maipagamot ang bata kaagad dahil
baka sisihin ng kanyang Heronisa ang sarili kapag may nangyaring masama dito. Hilam
ang mga mata nito ng luha habang tinitignan ang batang namumutla. "Ren, bilis
please..."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-42
Imbis na dalhin ni Lorenzo ang bata sa ospital mas pinili nitong dalhin ito sa
Medical wing ng Mansyon dahil ito ang pinakamalapit na pwedeng pagdalhan sa bata at
upang may tyansa pa itong mabuhay.
He was barking orders at his men. Walang Doktor sa Medical wing dahil na rin
pinatay ito ni Lorenzo noon at hindi pa siya nakakahanap ng kapalit. Siya na muna
ang gagamot sa bata, iniwanan niya sa labas ng silid na ito ang dalaga kasama si
Khimlie na nanlalaki ang mata kanina nang makapasok sila habang duguan ang bata.
She thought at first, Heronisa was the one hurted. Mabuti nalang pala at mali siya
dahil iisipin na talaga ni Khimlie na may balat sa puwet si Heronisa at sa kamalas-
malasan ay palagi ito ang nasasaktan.
She was holding the locket, which the stranger was given to her. She was nervous as
hell. Natatakot siya para sa bata, sisihin niya talaga ang sarili kapag may
nangyari dito. Heronisa can't breathe with what happened.
Tulalang tinignan nito ang pintuan kung saan ginagamot ang bata. She was
dumfounded, when she remembered the girl's face. Ngumiti pa ito sa kanya nang
tamaan ito ng bala at matapos siya nitong yakapin upang protektahan.
Ang batang katulad nito ay malaki pa ang hinaharap, hindi porke't naging masalimuot
ang buhay nito ay hindi pa nito mababago ang kapalaran sa paglaki nito. Heronisa
will make sure of it. Bilang utang na loob niya, hinding-hindi niya pababayaan ang
bata.
at si Lorenzo ay hindi pa nag-aagahan dahil sana ay gagawin nila iyon pagbalik nila
mula sa ehersisyo ngunit ibang agahan ang hinarap nila kanina.
Hindi nila inaasahan na sa ganoon kaaga ay may mangangahas talagang patayin sila.
Wala na yatang pinipiling oras ngayon ang mga kalaban basta ba masaktan sila ay
gagawin ng mga ito ang trabaho nila.
Inayos ni Heronisa ang sando niya mas maraming pawis ang naproduce ng kaba niya
kaysa sa ehersisyo nila ni Lorenzo. Ang binata naman hindi lang intense exercise sa
umaga ang ginagawa pati ang pagligtas sa buhay na nagligtas sa buhay ng kanyang
baby doll ay ginagawa niya.
Mas mabuti na ito para sa binata kaysa ang buhay ng dalaga ang inililigtas niya
ngayon dahil sigurado siya, hindi siya makakapagconcentrate kapag nangyari ang
iyon. Marahil imbis na iligtas ang dalaga, panginginig lang sa katawana ng ginagawa
niya habang tinitignan ang mukha nito.
"Damn it! Be gentle!" Nasigawan muli ng binata ang nurse na umaalalay sa kanya.
Nanginginig ang kamay nito sa pagturok sa anesthesia. Nakita ni Lorenzo ang
biglaang pagtusok nito sa injection na siyang ikinaungol ng bata sa akin.
"Good, the girl is unconscious." Bulong ng binata sa isipan niya. Isang maling gawa
nalang nitong nurse, si Lorenzo na ang magmamaniobra nang ginagawang pagtanggal sa
bala ng bata sa likod nito.
Nakadapa ang bata sa examine table. Lorenzo's sighed when he saw the girl's wound.
Not too deep and it's not too scary. Hindi natamaan ang spinal cord nito na mas
siyang delikado para sa bata dahil maaring hindi ito makakilos nang maayos kapag
doon tinamaan. Lorenzo's things are ready to do what he needs to do.
Inaantay ni Lorenzo na umepekto ang anesthesia bago gawin ang procedure nang
pagtatanggal ng bala sa likod ng bata. Gloves at face mask lang ang isinuot ng
binata hindi na siya nag-abala pa ng lab gown total naman ay madumi na siya.
The anesthesia kicks in. Itinutok ni Lorenzo ang ilaw sa likod ng bata at doon ay
ginawa niya ang trabaho niya. Pinagpapawisan ang binata, maling galaw niya lang
maaring masira na niya ang lahat at mamatay ang bata.
Being a buff and muscled man, the gentleness is not in his vocabulary. Nag-eexist
lamang ang salitang yon kapag kaharap na nito si Heronisa. Nagiging gentle-giant
ang binata kapag ang baby doll niya ang usapan.
"Don't do any fucking move or else I will cut your heads-off!" Sita pa ni Lorenzo
sa nurse na nanginginig habang nagpapump ng hangin sa bibig ng bata. Kanina pa
naiinis si Lorenzo dito, nakita lang siya nito ay nawala na ito sa sarili na siyang
hindi dapat.
Kahit pa ano o sinong tao ang kaharap nito. The nurse must remained calm at all
times! Natataranta ito at hindi na ginagawa nang maayos ang trabaho nito. Ang galaw
nang nerbyosang nurse na ito ang magiging mitsa ng buhay ng bata.
The nurse must composed herself and do her job well. Hindi pa tuluyang nakukuha ni
Lorenzo ang bala sa likod ng bata nang tumigil siya sandali at binaril ang nurse sa
ulo nito mas mabuti na ito ang mamatay kaysa sa inosenteng batang ito na
tagapagligtas ng kanyang baby doll.
"Don't do any thing wrong or what the nurse did. Kung ayaw mong sundan ang nurse,
kumalma ka at gawin mo ang trabahong yan ng mabuti." Banta pa ni Lorenzo sa tauhan
na siya namang sinunod nito.
Lorenzo continued his work while Heronisa went to their room. Naupo siya sa kama at
tulala pa rin sa nangyari kanina. Someone might die because of her. She's scared,
she is so scared. She's blaming herself right now.
Hindi na niya nagawa pang magbihis dahil sa bilis ng tibok nitong puso niya.
Nagdadasal siya ngayon, dasal na sanang magliligtas sa inosenteng bata na nadamay
lang dahil sa nangyari kanina.
Alam ng dalagang ayaw ni Lorenzo na sinisi niya ang sarili niya pero hindi niya
magawa, hindi niya magawang hindi sisihin ang sarili lalo pa at bata ang involved.
They are innocent just like her in the past.
Inosente siya pero grabe na ang pinagdaanan niya katulad din niya ang bata. Biktima
lang din ito, biktima ng marahas na mundo. Sila ang mga biktimang sinisi ng ibang
tao kahit hindi naman nila kasalanan.
Heronisa cried, cried for those innocent children who suffered the cruelty of the
world just like her. Masakit isipin pero iyon ang reyalidad, iyon ang totoo. Doon
nabubuhay ang ibang tao, doon nagiging malakas ang ibang tao at doon mas
nararamdaman ng iba na sila ay mas malakas kaysa sa mga inosente.
Heronisa can't do anything for them. Tanging magagawa ng dalaga ay ang umiyak para
sa kanila. Heronisa removes her clothes. Tanging ang panloob lamang ang natira sa
kanya, inalis niya din ang locket sa leeg niya at pinagmasdan ito sandali.
She was admiring the beauty of the locket when she saw something on it. Pinahidan
ng dalaga at luha nang makita niya na may bukasan ang locket. She stared at it
curiously. She didn't know what's inside.
Wala namang mawawala sa kanya kung titignan niya ito. Heronisa opened it, she
gasped with what she saw. She's gritting her teeth while looking at what's inside
the locket. She stared at it for too long.
Then, she let out a frustrated and sad scream. She was angry. She was fooled.
Ganoon na ba sila kabobo ni Lorenzo para utuin ng ganito o baka siya lang? She
knows Lorenzo were not easily fooled.
She thinks, Lorenzo was giving all her the time she needs to process everything.
Nais ni Lorenzo na malaman niya ito ng kusa at hindi ito ang nagsasabi. "Ahhhh!
Liar!" Sigaw ng dalaga.
Ang kainosentehan niya ang nagdala sa kanya nito at hindi niya maaring masisi ang
iba. Ano pa ba? Ano pa ba ang dapat niyang malaman?
Nakakahiya naman yata sa kanila kung hindi pa nila lulubusin ang pagsakit sa
damdamin ng dalaga.
Napayuko si Heronisa at tinakpan ang bibig. She wanted Lorenzo to concentrate in
saving the girl's life.
Hindi niya hindi mapigilang sumigaw para sa sarili. Ito ang paraan niya, ito
ang nais niyang gawin para mailabas ang sakit at pakadismaya sa sarili. Heronisa
didn't know Lorenzo is there.
Kanina pa ang binata na natapos sa pagligtas sa bata. It was successful but what's
he's seeing right not is something that isn't victorious. Ang makita ang dalaga na
umiiyak at hindi alam kung ano ang gagawin ay isang pangyayaring nais niyang maalis
sa dalaga.
Ngayon niya lang ito nakitang madilim ang anyo at tila hindi malapitan. Hinayaan
lang ito ni Lorenzo, nais niyang ilabas ng dalaga ang nais nito sa sarili nitong
pamamaraan. Sigurado ang binata na kung anuman ang nalaman nito, ito ay higit na
napakasakit sa puso at isipan ng dalaga.
Nais niya ding malaman kung ano ang nalaman nito, nais niya ding lapitan ang dalaga
at paulit-ulit itong aluin. Ibang-iba ang Heronisang una niyang nakita noon at
ngayon. The Heronisa yesterday was a scared-cat.
Kimi at hindi malapitan, takot at nanginginig. The Heronisa now were something he
didn't expect. She looks murderous. She looks scary. Ang dating takot tila ngayon
siya naman ang kinakatakutan.
Ang bagay na iyon ay nababagay lamang kay Lorenzo, hindi sa dalaga. Indeed, that
was her looked but her innocence and naivety is still there. Hindi na yata maalis
yon sa dalaga ngunit kapag kay Lorenzo mas lalo lang nadadagdagan ang pagiging
demonyo nito.
Nilapitan na niya ang dalaga at umupo sa tabi nito. Kinuha ng binata ang kamay ng
dalagang nakakuyom. Hinawakan ng binata ang mukha ng dalaga at pinahidan ang luha
nito.
"Why? Why is it me?" She hysterically said at Lorenzo, her bloodshot eyes stared at
the man. Hindi malilimutan ng binata ang matang ito ngayon, hindi niya malilimutan
ang mamula-mula nitong mata na hilam ng mga luha.
Ipinakita ni Heronisa ang nalaman. Lorenzo knows the locket and he was giving
Heronisa time to see it. Nawalan ng emosyon ang mukha ng binata, katulad ni
Heronisa ay ganoon din ang nararamdamn ni Lorenzo.
Naging mas lalong mahigpit ang hawak ni Lorenzo sa dalaga. "Fucking great! They
were fucking great!" Natatawa ang binata para sa sarili. He knows it. He fucking
knows it! Hindi lang sila ang naglalaro ngunit pati rin si Lorenzo.
Ang hindi lang gusto ng binata ay ang pagdamay sa kanyang baby doll sa laro nila.
Sa maling tao sila nakipaglaro. Maling-mali. He wickedly smile and kissed his baby
doll.
"Don't worry baby doll, I won't lose in this fucking game. I am your King in this
game, I would not lose my Queen for this fucking cheap game."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-43
"It's your fault for doing it. You are hard-headed! I told you never make a move
until I say so!" Sigaw ng lalaki sa kasamahan na nasa harapan niya at ginagamot ang
balikat nitong natamaan ng baril.
Ang lalaki may tama ng baril ay siya ding ang nagligtas kay Heronisa mula sa
kapatid nito. "Anong gusto mong gawin ko? Tignan ang Prinsesa habang pinapatay?!"
Balik na sigaw nito sa kasamahan.
Ilang taon na rin silang narito, nagtatago habang binabantayan si Heronisa. Ilang
taon matapos nilang mahanap ang dalaga ay nanatili sila sa Pilipinas upang bantayan
ang dalaga ayon na rin sa kagustuhan ng taong nag-utos sa kanila.
"Hindi ko sinasabing hayaan mo mamatay ang Prinsesa! Ang sinasabi ko lang ay sana
nag-isip ka muna sana!" Ilang taon na pananatili nila dito habang palihim na
binabantayan ang dalaga ay natuto na rin silang managalog.
They couldn't do anything when Heronisa was in her foster brother's side.
Binabantayan din sila ng mga kalaban kaya hindi sila makagalaw nang maayos upang
gawin ang trabahong ipinangako nila hanggang sa kahuli-huling hininga nila.
Ang pangakong handa nilang panindigan kahit pa hanggang sa kamatayan. They were
doing this because they were chosen to be her guards till the last breathe they
have.
"I'm just doing my job Saito, instead of scolding me. Bakit hindi nalang natin
pagtuunan ng pansin ang mga nais na pumatay sa Prinsesa?" The stranger said
diverting the topic.
Alam ng lalaki na hindi ito titigil hangga't hindi siya nagpapatalo. Mula ng
ipinanganak pa lamang sila, kaakibat na nila ang responsibilidad na alagaan si
Heronisa. Noon, habang nahihirapan ito ay wala silang magawa, dinibdib lang nila
ang lahat ng ito habang nakikita ang dalagang nahihirapan.
Wala silang magawa, wala silang maitulong sa dalaga. Now, that they had given the
chance. Mamatay na kung mamatay, gagawin na nila ang trabaho nila nang naayon sa
ipinangako nila sa nakakataas sa kanila.
Saito sighed deeply, the man were frustrated when he saw his partner awhile ago.
Natatako si Saito na baka ito ay matulad sa iba nilang kasamahan. Dalawa nalang
sila kung mawawala pa ito, paano nila mapoprotektahan ng mabuti ang dalaga?
They choose to die than to let their hime found by their enemies. Namatay silang
may karangalan, namatay sila para sa kaisa-isang tagapagmana. Hindi nila hahayaang
pati ang karangalan na dapat sa dalaga ay niruyakan ng kung sinuman.
They were born to protect the Princess, they will die still protecting the
Princess. "Just please Ushi, don't do this again. If you want to help hime, call
me. Dalawa tayong magtutulungan para protektahan ang Prinsesa," Saito pleaded.
Baka hindi niya magampanan ng maayos ang trabaho niya kapag siya nalang mag-isa.
Ushi nodded while Saito wrapping his wound. Swerte niya lang at sa balikat siya
natamaan at hindi mismo sa ulo.
Kahit maling akala pa yon sa parte ni Lorenzo wala itong sinasanto. "I think, he's
making a move." Ushi suddenly said. Nangunot ang noo ni Saito at tinapos ang
paggamot sa kasama. "What do you mean?" He asked.
Hindi lamang ito simpleng pagpapahina kay Lorenzo kundi dahil nais din nilang
mamatay ang dalaga. Isang importanteng tao ang dalaga at hindi dapat ipagsawalang-
bahala ito.
Umaasa ang iba nilang mga kasama sa kanila, umaasa na maiiuwi nila ang Prinsesa ng
ligtas at wala ni isang galos pero dahil sa mga banta ngayon siguradong mahihirapan
sila at ang tanging paraan lamang nila ay ang makipagtulungan sa iisang tao na alam
nilang mas makapangyarihan kaysa sa kanilang dadalawa lang.
"We will." Determinado sila. Determinado silang gawin ang dapat na noon pa nila
ginawa. Wala nang makakapigil sa pagprotekta nila sa dalaga. Handa na ang mga
libingan nila noon pa lang, gaya ng mga kasamahan nila.
Magkakatabi ang mga libingan nila na nasa likuran nitong bahay na tinutuluyan nila.
Ang bahay kung saan limampu silang nagsama at dalawa nalang ang natitira. Yes, they
will come for Lorenzo's help... but, it will be too late.
Ngumiti ng kimi ang dalaga at tumango. "I -I'm fine." She answered. Si Jask ang
bantay ng dalaga ngunit nasa tabi-tabi lamang si Lorenzo. Iiwanan niya pa ba ang
dalaga gayong nais niyang hawak lang ito sa kamay niya?
"I'm sorry if I just visited you now. I became busy this past days," hingi nitong
paumanhin sa dalaga at hinawakan pa ang kamay nito. Heronisa smiled, she's saying
it's okay. Heronisa gulped when Hiroshi is looking at her intently.
"Are you really okay Hime? You look pale and sick." Hinawakan pa ng matanda ang noo
ng dalaga at tila sinusukat ang temperature nito. "I have f-eyver," Heronisa
answered at the old man, removing Hiroshi's hands at her forehead.
She wished Lorenzo were here while she's facing the old man. Damn, she was really
nervous. "Just pretend baby doll, play with his game." Paulit-ulit na nagpeplay sa
isipan ng dalaga ang sinabi ni Lorenzo noong magkausap sila.
She needs to pretend and play with the old man's drama. She needs to do her job
well so, Lorenzo could do the rest. She's nervous as hell. Anuman ang sinabi ni
Lorenzo sa kanya imbis na makatulong ay mas lalo lamang itong nagpalala ng kaba
niya.
"Are you sure you are really okay my daughter?" Tumango si Heronisa sa matanda.
Kitang-kita sa mga mata ng matanda na wala itong anumang sensiridad sa mga mata.
Gaya niya at ni Lorenzo, ang matanda ay pinapaikot lang sila.
Shame. The old man was still pretending or... not? She saw the old man silently
smirking. Heronisa back down, she can't be like this. Hindi niya kayang maging
ganito pero ginagawa niya pa din para sa sarili niya at para kay Lorenzo.
Malakas ang pandama ng mga katulad nila, this is why she didn't feel any care from
the old man. Kaya pala ramdam na ramdam pa din niya ang pagkukulang kahit pa anak
siya nito. She felt his wickedness.
Ramdam ng dalaga sa kaibuturan ng puso niya ang dilim ng pagkatao nito na hindi
niya mahanap-hanap noon dahil natabunan nang excitement niya sa pagkakaroon ng
isang ama. \
"Japan is wonderful Country, do you want to go with me?" Tila tinakasan ng kulay
ang dalaga sa sinabi ni Hiroshi. Ang boses nito ay biglang nag-iba. Naging malalim
ang boses nito at tila naging madiin.
Napalayo ang dalaga sa matanda ngunit huli na ang dalaga nang siya ay sisigaw na
sana. Isa-isang naglabasan ng ninjato ang mga tauhan ni Hiroshi at lahat ng iyon ay
nakatutok sa leeg ng dalaga. Jask didn't even take a move.
Nabitawan nito ang baril sa lapag. No one tried to move. Kung gagalaw ang mga
tauhan ni Lorenzo at mapapahamak ang dalaga mas malaking problema at kung hindi
naman sila gagalaw mas lalong mapapahamak si Heronisa.
"Don't you think I am a fool? The first I step my foot here awhile ago. I know, you
and Dizionario knows what I am." Turo nito sa dalaga na nanlalaki ang mga mata
habang napapalunok ng laway at tinitignan ang mga ninjatong nakatutok sa leeg niya.
One move. Just one move, she knows she is dead. Nilapitan ng matanda ang isang
tauhan at hiniram ang ninjatong hawak nito. Sinenyasan nito si Jask na tumalikod.
Walang magawa ang binata lalo pa at hawak ng mga ito ang binabantayan niya.
The old man snapped his attention at Khimlie who just shouted. Khimlie tried to run
but it was too late for her. When she turned her back and ready to run, one of
Hiroshi's man also slashed Khimlie's back.
Hindi lang ang mga tauhan ni Hiroshi na nasa loob, marami sila at ang mga tauhan ni
Lorenzo na nasa labas at nagbabantay ay tuluyang ginilitan ng mga leeg ng mga ito.
Bumaha ng dugo ang loob at labas ng Dizionario Estate.
Heronisa watched all of them. Napanood niya ang mga kasamahan sa loob ng Mansyon na
isa-isang ginilitan ang leeg sa harapan niya. Kazuma Clan was cruel. Walang pinili
ang mga ito, babae man o matandang nagtatatrabaho kay Lorenzo.
Walang boses na lumabas sa bibig ng dalaga habang tumutulo ang mga luha habang
nakikita ang mga kasamahan na nakahiga sa kung saan-saan at duguan. She can't utter
any word. She can't. She was shocked.
Hindi inaakala ng dalaga na mangyayari ito sa buong buhay niya. Hiroshi laughed
victoriously.
"The people who protected the Princess, died in my hands. Good, very good."
Hindi makagalaw ang dalaga, hiniling niya sa sarili na sana ang nakikita ay isa
lamang masamang panaginip.
"Everyone bring the Princess! We will kill her right infront of her own Clan."
Hiroshi mockingly said. Heronisa just stared there. Walang anumang emosyong
makikita sa mata nito bukod sa mga luha.
Luhang para sa mga kasamahang pinrotektahan ang buhay niya sa abot ng kanilang
makakaya. They dragged Heronisa harshly while she stared at the stairs. She saw the
girl who saves her life, hiding and trembling with fear.
Gising ito at buhay na buhay. Umiling siya sa bata, sinenyasan itong tumahimik
lamang. Heronisa saw Lorenzo's men bathing with their own bloods outside the
Mansion. Nakakapanindig balahibo ang makikita sa buong lugar, walang itinirang mga
tauhan ni Lorenzo na buhay.
She sobbed harder... she prayed for their souls... she prayed that Lorenzo will
avenge their death and save her from this mess...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-44
"State your business." Seryosong saad ni Lorenzo matapos makatanggap ng tawag mula
sa kanila. Pinuntahan niya agad ang lugar na sinasabi nila at ngayon narito nga
silaat magkaharap.
"We are not here to fight, we are here to fight with you." Si Saito ang nakikipag-
usap kay Lorenzo habang si Ushi naman ay nakikinig lamang. Alam ng huli na nakilala
siya ni Lorenzo kaya naman hinayaan niya lang ang kasamahang makipag-usap dito.
Pinalibutan naman ni Traverse at ng iba pa ang dalawa. Hindi nila pwedeng maliitin
ang taong nasa harapan nila, hindi malayong mas malakas ang mga ito sa kanila. "Why
would I allow strangers to be my allies?" Walang patumpik-tumpik na sabi ni
Lorenzo.
Pinagmasdan niya ang dalawa at sinuring mabuti, walang makakapigil kay Lorenzong
gawin yon lalo pa at pakikipagkampihan ang nais ng dalawa sa kanya. He won't
hesitate to kill them if he found something wrong with this two.
"I am Saito and this is Ushi. We are here to protect our Princess, we are here to
protect Aoi-hime also known as Heronisa." Prangkang wika ni Saito. Direktang sagot
ang nais ni Lorenzo at ngayon nakuha niya ito nag-iba ang reaksyon ng binata.
He seems colder and serious. The tension was growing as the two uttered the
Dizionario one and only Mistress.
"Explain." Maikling sabi ni Lorenzo. Napaayos nang tindig si Lorenzo, alam
niyang may alam ang dalawa kaya ganito nalang kalakas ang mga loob nila na ipatawag
siya. Kung anuman yon, ngayon niya iyon malalaman.
Wala siyang panahon sa paliguy-ligoy lalo pa at hindi maganda ang pakiramdam niya
ngayon. Ang katawan at isipan ng binata ay nais na agad na makabalik sa Mansyon at
alamin ang nangyayari kay Heronisa.
Gusto niyang makita kung ligtas at okay lang ba ang dalaga. "We are protecting her
against the person who is pretending to be his father." Nakisali na si Ushio sa
usapan. Matagal na niyang hindi nakikita ang mga magulang nang dahil lang sa bagay
na ito.
Nang dahil lang kay Hiroshi. "Heronisa as you called her was really named Aoi Hime
Kazuma, the one and only heiress of Kazuma Clan. Hiroshi is nothing but a piece of
shit that's controlling Kazuma right now. He has no Kazuma blood in his system,
he's nothing like a trash in this Clan. He killed his own bestfriend, he killed
Hime's parents," napasinghap ang mga tauhan ni Lorenzo pero hindi man lang nagulat
ang binata at nakita iyon ni Ushi.
"You are not shocked? Did you already know?" Ushi asked and Lorenzo nodded. "I know
it but I didn't know baby doll's parents are the real leader of Kazuma Clan. We
found out at the locket you give her." Lorenzo explained.
Sinenyasan niya si Saito na ipagpatuloy ang sinasabi nito. "Everyone in the Kazuma
Clan and the elders except for those who are loyal to Hiroshi, commanded us -fifty
men to hide the Princess here while we are escaping we lose the Princess. We later
found her at the Orphanage then at her foster parents but we couldn't do anything
but to guard her afar. Hiroshi has eyes everywhere," dagdag ni Saito.
Lorenzo wanted to know everything so, he could or he couldn't trust this two. "In
the process, we lose forty-eight men. Kami nalang ang natira. And here we are,
begging for you to take us to protect the Princess." Si Ushi naman ang nagsalita.
Lumuhod ang dalawa sa harapan ni Lorenzo at sa iba pa. Lorenzo watched them. Bilib
ang binata sa dalawang ito dahil para sa kanilang misyon at loyalidad ay nagawa
nilang lumuhod sa taong hindi naman nila masyadong kilala.
And for that, they gained Lorenzo's trust. He's proud of this two, they never
abandoned their mission and their will to protect the person who entrusted to them.
Suntok sa buwan ka nalang na makakita ng mga taong ganito. It is rare to find loyal
people like them.
"Stand up and follow us." Ani ni Lorenzo na wala ng sinabi pang iba. Ayaw na niyang
pahabain pa ang sasabihin at wala ng seremonyas-seremonyas. Sa sinabi ni Lorenzo
tila hindi pa makapaniwala ang dalawa at nanatila pa sa mga puwesto nila.
Natauhan lamang sila ng tapikin ni Traverse. "Ano pang ginagawa niyo dyan? We are
going." Traverse said. The two was still shocked. Kilala si Lorenzo na hindi agad
Nangunot pa ang noo ni Lorenzo nang hindi pa talaga gumagalaw ang dalawa. "Idiots!
Are you coming or not?!" Asar na turan ni Lorenzo. Mali ay napamulagat ang dalawa
at agad na tumango kay Lorenzo.
Atlast, someone's powerful than Hiroshi. Saito and Ushi was about to hop in their
car when they forgot to say something. Mas mabuti nang sabihin ito ngayon kaysa
mamaya pa atleast man lang ay may bagay na makakapagmotivate kay Lorenzo na mas
lalo pang protektahan si Heronisa.
"Sir, bago tayo umalis at bago pa ang lahat sasabihin ko itong nalaman namin bago
kami umalis ng Japan noon." Saito said. Sa sasabihin niya, alam niyang mas kukulo
ang dugo ni Lorenzo kay Hiroshi.
"Si Hiroshi ang nag-utos na ipapatay ang buo niyong pamilya. Your father, Hiroshi
wanted him to be part of his organization but Don Dizionario refused. Hindi gusto
ng ama niyo ang mga nais ni Hiroshi kaya naman ipinag-utos nito na patayin ang
pamilya niyo," napalunok muna si Saito bago tapusin ang sinasabi.
He saw Lorenzo's knuckles tighten its hold in the car's door. Tumango nalang si
Lorenzo agad na pumasok sa sasakyan. "Your game will be ended Hiroshi! I will kill
you! I WILL!" Si Lorenzo ang nagmamaneho sa sarili niyang sasakyan halos mamuti na
ang kamay niya sa higpit ng pagkakahawak sa manibela ng sasakyan.
Wala siyang ibang sinabi kay Saito nais niyang sumabog ang galit niya sa paghaharap
nila ni Hiroshi. Tama nga ang pakiramdam ng binata ni katiting ay hindi dapat
pagkatiwalaan ang matandang yon. Traverse and others then followed. Kilala ni
Traverse si Lorenzo, inaantay lang nitong sumabog ang galit nito.
Habang mas nakikimkim ni Lorenzo ang galit, mas malupit ang kapalit. Sabay-sabay
nalang bumuntung-hininga si Traverse at ang iba pa. Dalawa na ang atraso ni Hiroshi
kay Lorenzo at hindi na ito mapapalampas ng binata.
Lorenzo called someone in his phone. "I might need you and the other one's help.
Stand by and call the other one." Walang paalam na pinatay nito ang tawag at
binalik sa bulsa ang cellphone.
Nauna ang binatang makarating sa Dizionario Estate, hindi pa niya napapasok ang
sasakyan pero kakaibang kilabot na ang kanyang naramdaman. The gate was wide
opened. Dahan-dahang pinasok ni Lorenzo ang sasakyan sa loob ng Estate.
Tinggagal ang binata sa nadatnan. Ang mga security sa guard house ay wala ng buhay
at umaagos ang mga dugo nito mula sa leeg. Bumaba siya sa sasakyan at hindi na
ipinagpatuloy pa ang pagmamaneho.
Walang makitang buhay ang binata sa buong paligid. He can barely see anyone alive.
No one was spared. Narinig pa ng binata ang pagdating ng iba pa. He heard their
gasped but Lorenzo's mind is on one person.
"Holy shit!" Napalunok ang binata sa nakikita habang papasok sa loob ng kabahayan
halos dugo ang nakikita ni Lorenzo. Lorenzo realized what happened. Mabilis pa sa
alas-kuwatrong pinasok niya ang loob ng bahay. Nakakabinging katahimikan ang
naririnig ni Lorenzo. Lorenzo's licked his dried lips.
Tila may malaking bagay na nakabara sa lalamunan ng binata habang nakikita ang mga
tauhang wala ng malay. "Baby doll!" Sigaw ni Lorenzo ngunit tanging boses niya lang
ang nag-eecho sa loob ng Mansyon.
Ilang beses, ilang beses na tinawag ni Lorenzo ang dalaga ngunit walang sagot mula
rito. He's in the living room. He felt an overflowing anger. He knows, who did
this. He knows who's to blame. As he walked to searched for any person alive he saw
Khimlie in the stairs and Jask.
Nilapitan niya si Jask at tinignan pa kung buhay ito. "Fuck! Traverse!" Sigaw ng
binata. Pumasok ang lumong si Traverse, alam agad nito kung anong gagawin. Sunod na
nilapitan ni Lorenzo ay ang therapist ng kanyang baby doll.
"Goodness! Dalhin niyo agad sila sa ospital!" The two were alive by they are barely
breathing. "Searched for anyone alive and brought them to the hospital!"
Dumagundong ang utos ng binata sa buong Estate.
Lahat ay gumalaw, wala man lang ni isang hindi sinunod ang utos ni Lorenzo. Husto
na ang ginawa ng matanda sa kanya, kinuha na nito ang pamilya niya pati ang mga
tauhan niya dinamay nila.
Umakyat ang binata sa itaas, nakarinig siya ng pag-iyak, pinakinggan niya iyong
mabuti at pinuntahan. He saw the girl who helped his baby doll hiding at vase. Sa
laki ng vase, hindi talaga makikita ang bata.
Nanginginig sa takot ang bata ng makita siya. Nanlalaki ang mata nito at namumutla
halos hindi ito makagalaw sa pinagtataguan. Napalunok si Lorenzo at nilapitan ang
bata. "Hey, kilala mo ako diba?" Mahinahon niyang sabi sa bata na tinignan muna
siya sandali bago tumakbo ito sa kanya at yumakap.
"Shhh... you are okay now." Lorenzo awkwardly patted the girl to comfort her. He
can't imagined what happened to this girl when she witnessed something like this.
Inilayo niya sandali ang bata sa kanya at pinahidan ang luha nito.
"Anong nangyari?" Tanong niya. The girl sniffed and cried again but she narrates
what happen. "Yong mga singkit po akala ko kaibigan sila ni Ate, baba na sana po
ako para hanapin si Ate pero bigla nalang pinaghihiwa ng mga singkit ang mga sekyu
niyo po Kuya. Sinenyasan lang ako ni Ate na magtago rito, kinuha nila si Ate at
dinala." Paliwanag ng bata habang umiiyak.
Hindi alam ng matanda kung anong laro itong ginagawa niya pero isa lang ang
sigurado hindi maiimagine ng matanda kung ano ang mangyayari sa kanya gayong
punong-puno na si Lorenzo.
Hindi man ilarawan ng bata kung sino ang sinasabi nito, isa lamang ang taong alam
niyang gagawa ng ganito kawalangya sa kanya. Binuhat niya ang bata at bumaba sila
sa unang palapag. Lorenzo saw Saito and Ushi.
"We are too late, she's in their hands now." Lumabas ang binata habang karga ang
bata matapos sabihin iyon sa dalawa. Lorenzo's angry to the point that he didn't
let it out by screaming. Ika-nga nila, mas matakot ka sa taong tahimik kung
magalit.
They wouldn't expect what will he gonna do next. Muling tinawagan niya ang numero
kanina. Hindi humihingi ng tulong ang binata hangga't kaya niya pa. Yes, he still
can create destruction into Hiroshi's but with his brothers by his side, everything
will be turned into chaos.
Madiin nitong hawak ang telepono habang kinausap ang nasa kabilang linya. Hiroshi
will see whose powerful then the two of them. That old hag will see who's to be
afraid of. Makikita nito kung ano ang dapat na tunay na katakutan.
"I want every heads of Hiroshi's allies, no one's exempted and no one is spared and
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-45
Nakatingin si Heronisa sa mga matatandang nasa harapan niya. They were staring at
her while gulping. She is the exact replica of her father. She is the girl version
of her father. The elders of Kazuma Clan are present but they can't do anything
with their Princess. Hawak silang lahat ni Hiroshi.
The recent oyabun or boss before Heronisa's father is here, his tears are rolling
into his eyes while looking at his granddaughter. Labing-siyam na taon din niyang
hindi nakita ang apo at ngayong narito ay wala naman itong magawa.
"Looked at her! Looked at your hime! She can't even protect herself, why would she
save all of you?" Dinala ni Hiroshi ang dalaga sa Japan at dito ipapakita sa buong
pamilya nito kung paano papatayin ang kahuli-hulihang magmamana ng kanilang legacy.
Wala nang susunod, wala na dahil tatapusin na ito ni Hiroshi. Ngunit, bago ang
bagay na iyon nais muna ng matanda na dadahan-dahanin ang kawalang pag-asa ng mga
taong umaasa sa pagbabalik ng kanilang Prinsesa.
Tahimik ang dalaga pero namumutla ito mula sa pagkauhaw at pagkagutom. She was just
placed her while everyone are watching. They were staring at her as if she had two
heads.
Nakikita niyang halos lahat ng nasa harapan ay matatanda at habang nasa likod naman
nito ay mga babae at lalaki na tinatabunan ang takot sapapamagitan ng walang
emosyon sa kanilang mga mukha.
"Look at your people, they are hoping for you to save them. They are hoping you
could continue your parent's legacy. Well, they are wrong! I will enjoy every
minute of ruining their little hope." Hiroshi grinned.
He punched Heronisa's gut earning a loud painful groaned from the girl. Napaupo sa
dalaga sa puwesto niya sa harapan ng lahat, nakaluhod siya kanina na parang
sinasamba si Hiroshi.
Sinipa pa ng matanda ang kanyang tiyan, namilipit sa sakit ang dalaga habang ang
mukha ay nasa bermuda grass. She vomitted her own blood.
Tinakpan ng mga babae ang mga mata ng kanilang mga anak habang pinapanood ang
dalaga. Hindi niya kilala ang mga taong nasa harapan pero bakit tila nakikisimpatya
ang mga ito sa kanya. Hiroshi is evil.
Isinusumpa ng dalaga ang pangalan ito magmula ngayon, hindi lang ang sakit sa buong
katawan ang dinadamdam ng dalaga. Ang sakit sa puso nitong kumikirot habang
pinapanood ang mga kaibigan at kasamahan na isa-isang kinitlan ng mga buhay.
Pakiramdam ng dalaga ay kasalanan niya kung bakit maraming buhay ang nawala nang
dahil sa kanya. Hinila ni Hiroshi ang buhok ng dalaga at pilit na itinataas ito
upang makita niya ang mga mukha ng mga taong nag-antay sa pagbabalik niya nang
ilang taon.
"Don't you know I killed your parents the same spot where you are right now?" Nang-
uuyam na tanong ng matanda. Kung hindi lamang kalabisan ang mambugbog ng matanda
noon ay sana inutusan na ni Heronisa si Lorenzo na hindi lamang bugbugin ang taong
ito na nasa harapan niya.
Hindi tumingin ang dalaga sa mga taong nasa harapan niya kundi sa taong siyang
naging sakim para marating ang lahat. "W -why are doing this?" Heronisa is
shivering not from fear but from anger she's feeling right now.
Kahit pa nahulaan nang dalaga kung ano ang nais nito, gusto pa rin marinig ng babae
ito mula sa bibig ng taong nagnakaw nang kasiyahan niya bilang isang bata. Ngumisi
ang matanda nang malapad at binitawan ang buhok ni Heronisa.
"We used to be friends but they refused to join my organization. And by refusing
it, I killed them and take over in this Clan without your parents and the old
oyabun isn't capable of handling this Clan and I can easily played everyone in the
palm of my hands," tila wala lang dito ang masasama nitong ginawa.
Tila proud na proud pa ito sa mga kinukuwento. "But, your parents are clever. They
send you and your guards at the Philippines. My men tried to kill you but you
little girl were so lucky. You are still alive and now, you are here. This time you
won't be lucky. I will make sure of it." He's mocking Heronisa.
The Kazuma Clan who are listening gritted their teeth. Tanging ang mga matatanda at
ang mga iilang miyembro lamang na tapat sa totoong Kazuma ang hindi pa umaanib kay
Hiroshi.
Ang mga ito ang naniniwala sa kakayahan nang siyang tunay na dapat namamahala sa
kanila. Heronisa gulped, she roamed her eyes at those people.
Malaki pala ang responsibilidad niya pero sa napapanood nila ngayon habang narito
siya, maniniwala pa ba sila sa kanya ni hindi nga niya maipagtanggol ang sarili. Oo
nga at hindi siya naniniwala sa sarili ngunit may isang tao siyang pinaniniwalaan
na magliligtas sa kanya at sa mga tao na ring ito na umaasa sa kanya.
"Y -you already get, you want." Aniya sa matanda na tumawa lang. Tinusok nang
madiin ng baston nito ang mukha ng dalaga. "I will get what I want when you are
already dead." Sinipa pa nito sa mukha si Heronisa nang samaan siya ng tingin nito.
Nanabako ang matanda at ginawang ash tray ang balikat ni Heronisa.
Napapikit si Heronisa at pilit na iniisip ang mga sinasabi ni Lorenzo. Si Lorenzo
ang lakas niya. Umaasa siya kay Lorenzo, hindi magugustuhan ng binata ang makikita
nito. Lorenzo is on his way to punished this old hag.
Malalasap talaga nito ang init ng impyernong nais nitong matikman. Siya lang pala
ang hinahanap ng binata, nagpakapagod pa si Lorenzo sa mga laro nito gayong ang
hinahap niya ay abot kamay niya lang pala.
"K -kaya mo ako ginanito," Heronisa stop and spat this to Hiroshi. "D -dahil babae
ako." Pagtatapos ng dalaga. Totoo naman, ang kaya lang ng matanda ay ang dalaga na
hindi na nga kayang lumaban ay may disabilidad pa. Pagtatawanan lamang si Hiroshi
ng mga tao kapag nalaman nila ito.
He's a coward. Walang dapat ipagtaka sa bagay na yon. Naiintindihan ni Hiroshi ang
mga sinasabi ni Heronisa. Ipinukpok nito sa ulo ng dalaga ang baston nito. Heronisa
smiled. Kailangan niyang gawin ito, kailangan niyang magpakatatag hanggang sa
tuluyang makarating si Lorenzo sa kanya.
"R -Ren, will come here..." Sumalpak si Heronisa ulit sa damuhan. Pinagtatadyakan
ito ni Hiroshi, tinapak-tapakan nito ang likuran ng dalaga hanggang sa umubo na si
Heronisa. "H -He will save me..." Matatag ang paniniwala ni Heronisa kay Lorenzo.
Hindi niya bibitawan ang tanging bagay na pinanghahawakan yon ay ang tiwala sa
binata. "H -he will kiw you!" Dinagdagan pa ng dalaga nang pagak na pagtawa upang
inisin lamang ang matanda, hindi akalain ni Heronisa na naniwala siya sa mga pakulo
nito.
"Before, he could save you. You'll probably dead!" Pinagsisipa nito si Heronisa,
hindi tumigil ang matanda dahil sinabayan pa nito ng hampas ng baston nito. Sa
bawat hampas ay napapatalon ang mga nanonood sa gulat.
Alam nila kung gaano kasakit ang bagay na yon kapag lumapat sa katawan ng isang
tao. "You are waiting for the person who won't save you!" Hiroshi laughed.
Sinenyasan pa nito ang dalawang tauhan na itayo ang dalaga.
Hinampas nito si Heronisa habang nakatayo ang dalaga. Heronisa cried while they
punched her. Hindi na lamang iisa ang gumagawa nito sa dalaga kundi maging ang mga
tauhan ni Hiroshi ay pinasali na rin nito.
She knows, she doesn't deserved this.
Si Hiroshi ang dapat na nasa posisyon niya dahil habang nararanasan ito ng
dalaga. Pakiramdam ni Heronisa, nakikita niya kung ano ang mga ginawa nito sa
kanyang mga magulang.
Nararamdaman ni Heronisa kung ano ang sakit na dinanas nila para lang sa kanya at
para sa Clan na iniingatan nila. The never ending pain she felt is not only for her
but for her parents who suffered the same thing she's suffering right now.
"You got your parents strong personality, that's good... that's good enough for you
to watched everyone dying." Isang masamang panaginip ang tingin ni Heronisa sa
matanda. Isang masamang panaginip na dapat binubura sa isipan ng lahat.
Naglakad ang matanda sa mga tapat na miyembro ng Clan at hinila ang isang bata.
Nagmamakaawa ang mga magulang nito ngunit sinaktan lang ng mga tauhan ni Hiroshi
Napaawang ang bibig ng dalaga sa sunod na ipinagawa ni Hiroshi sa tauhan nito. Ang
ina at ama ng bata ay nagsisigaw at umiiyak.
Nakatulala naman si Heronisa. Nakita ni Heronisa kung paano tumilapon ang ulo ng
bata sa harapan niya.
She saw an innocent eyes staring at her. Ang mga mata ng bata na tila nagmamakaawa
sa kanya ay lumuha pa ng ilang mga butil. This is cruel. Hindi masikmura ni
Heronisa ang pangyayaring ito.
Muli pa itong nanghila ng dalawa pang tao. This time, it's a teenage boy and an
elderly woman. Gaya ng nangyari sa bata ganoon din ang nangyari sa dalawa. Hindi
nakapagsalita si Heronisa noong una ngunit nangitla ang dalaga.
Hindi niya man kilala sila pero ramdam niyang tanggap siya ng mga taong ito.
Tanggap siya kahit na ngayon lang siya nakita ng mga ito. She saw the elder woman
smiled at her as if the woman saying that everything is well, everything will be
alright.
Ngunit sa parte ni Heronisa ay hindi. Buong katawan ng dalaga ay nanlamig
pagkatapos ay narinig ng lahat ang boses nito. She shouted. She let out the sadness
she felt towards everyone suffered from Hiroshi's cruelty.
"Y -You'll pay for this!" Umalingawngaw ang sigaw ng dalaga. Umalingawngaw sa buong
paligid. No one said anything. Pinapanood lang nila ang dalaga na sumigaw at
umiyak. She had enough of Hiroshi.
She had enough of this old hag. Pinilit ni Heronisa ang kamay na makawala sa mga
tauhan ng matanda.
Magbabayad ito ng paulit-ulit kay Heronisa. She won't stop. She pointed at Hiroshi.
She looked at him eye to eye.
"Y -you'll pay... you'll pay..." She said coldly and continued. "R -ren will end
you without mershy."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-46
"Just relax first Dizionario! You're creating havoc! Huwag mong gayahin ang isang
ito!" Asar na sabi ni Hellion habang itinuro si Alejandro na itinaas lang ang
kopita ng alak na ininom nito habang pinapanood si Lorenzo na magwala.
Minsan tuloy naisip ni Hellion kung bakit sa lahat ng pwedeng pagdisikitahan ng mga
kalaban nila, bakit pa ang mga babaeng bumihag sa mga puso nila? Staring at his
brother right now, Hellion knows that he also felt that anger once.
Galit na tila nais patayin ang lahat ng taong nakikita nitong kalaban. "How could I
relaxed when it is matter of life and death?!" Sigaw nito at sinipa ang ulong
gumulong sa paanan nito. Truth to Lorenzo's word, all of Hiroshi's allies are here.
Ngunit, hindi na buhay ang mga ito dahil ilang daang mga ulo ang nasa paanan nilang
tatlo kasama sina Traverse, Saito at Ushi. Hindi masusukat ang galit ngayon ni
Lorenzo lalo pa at mukhang tuso ang Hiroshi at inilipat ang teritoryo ng mga
Kazuma.
Si Saito at Ushi ang nagturo sa binata kung nasaan mismo nakatayo ang ancestral ng
mga Kazuma ngunit pagdating roon ay wala man lang ni isang tao ang naroon. They
were all here in Japan.
Iniwanan ni Hellion at Alejandro ang mga pamilya nila sa mga pinagkakatiwalaan tao
kahit na hindi naman halatang mapagkakatiwalaan ang atlo. Tinutulungan nila si
Lorenzo gaya nang pagtulong nito sa kanila noon.
Ito ang pangako nila kaya tinutupad lang nila sa ngalan ng sinumpaan nilang mga
pangako bilang isang pamilya. "I'm gambling my own life here brothers! My baby doll
is my life! Mas mabuti pang magkamatay kung mawawala lang din naman siya sa akin."
Napatigil si Alejandro sa pag-inom at bumuntung-hininga naman si Hellion.
Nagkatinginan ang dalawa at tila nababasa kung anuman ang iniisip ng isa't-isa.
Finally, their brother found the right person. Ganyan na ganyan din sila kapag may
nangyaring masama sa mga asawa nila.
"We will find your woman brother, stay still and brace yourself... cut of their
heads first." Turo ni Hellion sa iilan pang mga nakatayo na mga miyembro ng mga
grupong kakampi ni Hiroshi.
Kulang pa ang mga bilang ng mga ito. Some of them are hiding right now and some of
them are beside Hiroshi's. Ang mga ulo ay nagkalat sa loob ng napakalaking silid na
ito sa Mansyon ni Alejandro dito sa Japan.
Napapalunok nalang si Traverse at ang dalawa pa habang nakikita ang tatlo na tila
naglalaro lang sa pagpugot sa mga ulo ng mga ito habang nakabantay sa iba pa na
nakapila at tila nag-aantay nalang ng paghuhukom sa kanila.
Indeed, they are. With the three beastly Mafia Boss here in a one place, it will be
chaos... it will be bloody. Uulan ng dugo oras na mahanap ang kinaroroonan ng
dalagang itinatangi ni Lorenzo, hindi alam ni Hiroshi ang kakaharapin niya sa pag-
aakalang walang kakampi na kahit sino ang isang Lorenzo Giovanni Dizionario.
Looks like Hiroshi's informant failed to know that there are two people in
Lorenzo's back and just waiting for him to asked for help. Sa bagay na iyon
nagkamali si Hiroshi dahil oras na inilagay na ng tatlo ang atensyon sa iisang
bagay, wala ng makakapigil sa mga ito.
Nais ni Lorenzo na ipakain ang katawan ni Hiroshi sa mga anay. Nangigil ang binata
habang iniisip ang bagay na iyon at habang ginigilitan ng leeg ni Lorenzo ang taong
nasa mga kamay niya.
Hindi na mabilang ni Lorenzo ang ulong inihiwalay niya sa katawan ng mga ito. Tila
tumpok ng basura ang mga ito sa gilid nilang tatlo sa nakalipas na mga oras habang
gumagalaw ang mga tauhan nila upang hanapin ang mismong lokasyon ni Hiroshi.
Narito sila at pinaglalaruan ang mga kaalyado nito may iba na tinatanong ni Lorenzo
kung may alam ito sa lokasyon ni Hiroshi pero pagkatapos na masabi nitong wala.
Wala na rin ang ulo nito sa katawan nito.
This is the real meaning of sadistic and psychopath. Mararanasan din ito ni
Hiroshi, hindi man ngayon agad pero malapit-lapit na rin ang oras na iyon.
Napadasal naman ng hindi inaasahan si Saito at Ushi sa mga isipan nila, hindi nila
alam na mas may nakakatakot pa palang mga tao bukod kay Hiroshi.
"This three... they were... all brutal... inhumane... cruel... lahat na yata
pwedeng itawag sa kanilang tatlo." Ushi was shocked when he first saw this, he
can't believe it not until he saw it on very own eyes.
Totoo nga. Totoo nga na mga halimaw ang mga ito. Tila mga sugo sila ng demonyo sa
nakikita ni Ushi ngayon lalong-lalo na si Lorenzo na walang pakialam yata kung
nagmamakaawa pa ang pinupugutan nito ng ulo hindi katulad ng mga kapatid nito na
ngumingisi lang.
Iba si Lorenzo, wala lang sa kanya ang buhay na kinukuha niya. For him, they are
all useless garbage. Walang mga kuwenta ito para sa kanya. Tanging importante lang
sa binata ay ang makuha at maiuwi si Heronisa sa bahay nila.
"Whoever knows where Hiroshi's location maybe... just maybe, I'll spare your life."
Ani ni Lorenzo habang nakatingin sa mga nakapilang kaalyado ni Hiroshi. No one
dared to speak, no one... Inubos lang nila ang pasyensya ng binata.
"Fine with me then, I'm sure after I detached your bodies from your heads. My
sharks will love to eat your tasteless bodies." Walang umimik sa sinabi ni Lorenzo
dahil ang dalawa kapatid ay abala.
Samantalang ang binata, walang ibang iniisip kundi ang makapiling ang kanyang
Heronisa. "Kung busog na mga pating mo Dizionario, ibigay mo sa akin ang iba. My
piranhas will enjoy them too." Sabad ni Alejandro.
"Me too. My crocs will be thankful, makakain na ulit sila ng mas maraming walang
kuwentang tao." Dagdag ni Hellion. Kulang pa yata ang mga salitang inilawaran ni
Ushi sa tatlo mas malala pa sila sa inaasahan.
Lorenzo nodded without looking at his brothers. Kumuha ng palakol ang binata
at itinapon sa lamesa ang kutsilyo. Napatingin si Alejandro at Hellion sa kapatid
dahil mukhang mas masaya para sa kanilang ang ginagawa nito.
Sa kanilang tatlo, si Lorenzo na tahimik ang mas grabe kapag nagagalit. Takot si
Alejandro at Hellion kapag si Lorenzo na ang galit dahil kahit na sila na kapatid
nito ay talagang hindi nito pinapalampas.
Isang beses palang nilang dalawa nagalit si Lorenzo pero sa nakaraang yon ay kahit
kailan ay hindi na nila nanaisin pang galitin ang lalaki. Hindi lang silang
magkakapatid ang naapektuhan kundi pati din ang isang taong napakamalapit sa
kanila.
The past won't change anything but Lorenzo still living in the past. Ang galit ni
Lorenzo ay mananatili hanggang sa hindi niya nakakalimutan ang kasalanan ng isang
tao, yon ang binata. Naputol nga ang puno ngunit ang ugat nito ay nakabaon pa rin.
Gaya ng galit ng binata.
"S -sir, please..." Before, the man could begged he died immediately. Parang kahoy
na panggatong lamang ang ginawa ni Lorenzo sa leeg ng lalaki. Sinigurado talaga ng
Sa isang hampas lang ng palakol nang pinayuko ang isang hapon at sa isang iglap
lamang nasama na ang ulo nito sa kabundol na mga ulo. Napailing nalang ang dalawa
habang nakikita ang kapatid nila.
He's in killing spree mode and no one could stop him until he saw the person he's
looking for. If someone would asked them, why are they doing this. Malamang
mapapahiya lang ang magtatanong dahil sasagutin lamang sila ni Lorenzo ng isang
dahilang mapapaisip ang lahat.
Bakit pa patatagalin ang buhay ng mga patapon na kung lahat din naman sila doon
tutungo? Inuunahan lang nila si Kamatayan na ipadala doon ang mga halang ang
kaluluwa. They were helping to eliminate trashes in the society.
"I WILL KILL FOR YOU BABY DOLL! PAPATAYIN KO SILANG LAHAT HANGGA'T HINDI KA NILA
BINABALIK SA AKIN!" Sigaw ng binata sa isipan niya. Everyone saw how Lorenzo's
anger radiates in the whole place.
Paulit-ulit nitong pinalakol ang taong nasa harapan nito. Madilim ang anyo ng
binata at hindi na nito alam kung saan natatamaan ang biktima nito. Poor soul.
Hindi mananahimik ang mga ulong narito, panigurado yon.
Sila lang yata ang nagpapahirap na hindi alintana ang ilang mga kaluluwang
ginagambala ang mga pagtulog nila kahit ilang daang beses pa silang babangungutin,
tatawanan lang nila ang mga pinatay nilang tatlo.
Bibigyan na sana ni Lorenzo nang malakas na hampas ang taong nasa harapan nito ng
pumasok ang isang tauhan ni Lorenzo. "Boss, someone wants to speak with Boss
Dizionario," Alejandro and Hellion snapped at the man but Lorenzo didn't.
"Tell whoever he is that I am busy and I don't have time for any useless
conversation." Malamig nitong tugon.
"Get out before I forgot that we used to be friends before!" Sigaw ng mainit na
ulong si Lorenzo. Tinignan ng lalaking bagong pasok ang tatlong lalaki mula ulo
hanggang paa. Hindi pa rin nagbabago ang mga ito lalo lang yatang mas naging
mainitin ang ulo.
"Chill, narito lang ako para sabihin na lubayan niyo ang mga tauhan ko kailanman ay
hindi ko itinuloy ang pakikipagnegosasyon kay Hiroshi." Ani ng bagong salta.
Mahigpit na hinawakan ni Lorenzo ang palakol at humarap sa taong dating naging
kaibigan.
"Walang dapat paniwalaan sa mga sinasabi mo Damien Axel. Isang beses pa kaming
maniwala sayo siguradong lahat ng Mafiang hinawakan namin luluhod sa paanan mo."
Lorenzo spat. Bumuntung-hininga si Damien at tinignan si Alejandro na nagkibit-
balikat lang.
Alejandro was thankful for Damein back then. He is the one who's secretly helped
them but in this case Lorenzo was the one to decide not his.
Dahil ang taong nasa harapan nila ay ang taong unang sumira ng tiwala nila sa mga
taong nasa paligid nila. Ang taong ito na minsan ng nagpahamak sa samahan nila ay
hindi na dapat pagkatiwalaan.
"I won't change your mind pero huwag niyong idadamay ang mga tauhan ko dito. I will
help to prove we don't have anything with the Kazuma but spare my men, spare me. "
Sagot nito pero tinapunan lang ni Lorenzo nang isang mapaklang tawa ang dating
kaibigan.
"Trusting you will be the last thing I will do." Paninidigan ni Lorenzo at
tinalikuran si Damien. Ito ang unang tumalikod sa kanila kaya wala na dapat pag-
usapan pa. Pinabayaan ni Hellion at Alejandro na si Lorenzo ang magdesisyon at
hindi sila nakialam.
Ang mga tauhan nila ay hindi nakialam, mahirap ng pumagitna sa away ng apat na
pinakamalalakas na Mafia Boss.
"I don't need your trust, whatever explanation I have you and the others won't
believe it. So, I am here for my men not for myself." Lorenzo rolled his eyes for
Damien's flowering words.
Sa inis ng binata ang taong sunod sa pila ng mga kaalyado ang pinagbuntungan niya
ng galit. Lorenzo is uncontrolled beast. "No!" He answered Damien. Wala atang
makakapagpabago ng desisyon nito.
Galit na nga ito, dumagdag pa ang mga taong kinaiinisan niya. He only stop with his
trance when Damien's word hit him bigtime.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-47
Katana at baril ang hawak ng binata, matapos hiwain ang parte ng katawan ng
mga lumalapit sa kanya ay babarilin agad ito ng binata. Mukhang mga support system
lang ang nangyari kina Traverse at ang iba pa dahil si Lorenzo pa rin ang gumagawa
ng lahat. Wala itong kapagurang gayong ni hindi ito natulog at kumain.
He won't eat and rest until his baby doll is in his arms, safe and sound. Nang
wala ng bala ang baril ay katana na ang ginagamit niya. He's not an expert but he
knows to handle it. Hinila niya ang isang tauhan ni Hiroshi.
"Where is she?!" Ramdam niyang narito lamang ang kanyang Heronisa. Mayakap
lang niya ang dalaga, isang taon niya talaga itong hindi palalabasin sa bahay nila.
Walang sagot mula sa hapon ngunit nakatingin ito sa likod ng mga bahay na nasa
harapan nila may daanan mula sa gitna nito.
Isinaksak ni Lorenzo ang katanang hawak nito at pumasok roon habang
nakikipaglaban pa din sa mga tauhang lumalapit sa torong nagwawala. Kasunod naman
ng binata ang iba pa na ganoon din ang ginagawa.
Nang makapasok sila sa dulo ng kanilang dinaanan, hindi nila inaasahan ang
mabubungaran. Nakita nilang ilang mga tao ang wala ng buhay kasama na ang mga bata.
Mga dalagang ginagahasa nang walang tigil at sa harapan nito at si Heronisa na
hubo't-hubad na pinapalibutan ng mga tauhan ni Hiroshi at ang matanda mismo at may
mga katanang nakatutok sa iba't-ibang parte ng katawan ni Heronisa.
"Disgusting piece of shit." Someone whispered but Lorenzo is focused in his
baby doll, his scared and wounded baby doll. Nagkatitigan ang dalawa habang
nangyayari ang lahat.
Kitang-kita ni Lorenzo ang pagod sa mga mata ng dalaga habang nakikita rin ni
Heronisa ang walang hanggang galit ng binata. Napakadilim ng mata nito mas madilim
pa sa gabi.
"I will tear every bit of your body fucker."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-48
"Don't you dare! Don't you dare touched my woman!" Nagngangalit sa sigaw ni
Lorenzo. Sabog na sabog na ang binata, wala nang pasyensyang natitira pa dito
habang nakikita ang katawan ng dalaga na nakahantad sa lahat.
Madilim na madilim ang anyo ng binata tila isa itong gutom na halimaw na anumang
oras ay sasakmalin si Hiroshi.
Walang nangahas kina Hellion na tignan ang katawan ng dalaga. Ang mga mata nila ay
tanging nasa iisang tao lamang, sa taong may hawak sa dalaga. Saito and Ushi made a
move, they were furious of what happened to their people.
Binalian ng leeg ni Saito ang mga pumapaibabaw pang mga tauhan ni Hiroshi na tuloy-
tuloy lang na ginagahasa ang mga dalagita ng Clan. Mga hayok ang mga ito at ni
walang pakialam kahit pa nasa mismong harapan na sila ng mga kaaway.
One by one, Ushi removed those fuckers in the bodies of those young women. Inutusan
nila ang mga dalagita na pumunta sa ligtas na lugar ganoon na rin ang mga buhay pa.
Nilapitan din nila si Hitouri at tinulungang itabi ito upang hindi madamay.
Saito and Ushi saves their people while Lorenzo's facing Hiroshi. "Your prince is
here hime! What a pleasant surprise! He's also with the famous Mafia Bosses!"
Hiroshi said teasing Lorenzo while he licks Heronisa's cheeks.
Napalayo ng konti si Alejandro na nasa tabi ni Lorenzo, kilala niya ang kapatid.
Wala itong pakialam kapag galit ito kahit na sino pa ang madamay. Naglakad si
Lorenzo na tila walang pakialam papunta sa kung nasaan ang kanyang Heronisa.
Napaatras ang matanda at idiniin ang katana sa leeg ng dalaga. "Huwag kang
lumapit!" Anito sa wikang tagalog na hindi man lang pinansin ni Lorenzo.
"Surrender the girl Hiroshi, you won't escaped here. All of your allies are dead."
Si Damien ang nagsalita kaya napatingin dito ang matanda. "Shut up! You traitor!"
Sigaw nito kay Damien na siyang ikinatagis ng bagang ni Damien.
Akmang lalapitan ito ni Damien nang tapikin ito ni Hellion at umiling. "It's his
fight, huwag kang makialam kung ayaw mong mas lalong magalit siya sayo," seryosong
saad ni Hellion nang patigilin si Damien.
They need to feel each other. They need to feel each other's warmth just to ease
what they are feeling right now. "Don't step another one Dizionario, you'll know
what will gonna happened next." Hiroshi spat making Heronisa shout in pain.
Hiroshi crumbled Heronisa's wound like a piece of paper. Kitang-kita ang pagbukas
ng sugat ni Heronisa habang idinidiin ni Hiroshi ang kuko roon. Napahinto si
Lorenzo. He couldn't help but to silently tear up from the sight when looking into
the dull sunken of his baby doll's eyes.
He can't stand seeing her like this. He needs her now. Right now! Without looking
into Heronisa's eyes, he made a move again. Sinenyasan ni Hiroshi ang mga tauhan na
patayin ang mga nasa harapan nila ngunit hindi lang si Hiroshi ay may balak na
ganito lalo pa at apat na Mafia Boss ang narito.
Napapabibutan ng mga tauhan nila ang buong teritoryo ni Hiroshi at kahit isang
tauhan nito maliban na lang sa loob ay wala ng buhay. Mali ang kalabanin ang
magkakapatid dahil hindi iisa lang ang makakalaban mo kundi pati ang lahat.
Hiroshi stiffened when he saw Lorenzo and other's men are surrounding the area.
Namutla ito at hindi nakapagsalita bago tumawa at hinarap ang mga tauhan. "Sorera o
subete korosu! Watashi o mamotte!" (Patayin silang lahat! Protektahan niyo ako!)
Utos nito sa mga tauhan ngunit ni isa ay walang gumalaw mula rito.
They know where they stand in this game. Sa bilang nila at sa bilang ng mga tauhan
ng mga Mafia Boss na narito ni wala sila sa kalingkingan ng mga ito. Umatras ang
mga tauhan ni Hiroshi at lumayo sa kanya.
Gamit ang kanilang mga katana, sila na mismo ang kumitil ng sarili nilang buhay.
They slashed their own neck. Hiroshi was shocked, he had no one now but instead of
backing out and accepting his defeat.
"You!" Turo nito sa isang tauhan ni Lorenzo. "Give me your gun or else I kill her!"
Sigaw at utos nito sa tauhan ni Lorenzo. Napatingin ito sa binata na siya namang
tumango. Kinuha nito ang baril at itinutok kay Heronisa tapos kay Lorenzo.
Lorenzo's looking at Heronisa's eyes. Kinakausap niya ang dalaga sa mga mata. He
wanted her to stay put and wait for his move. Ngunit, matigas ang ulo ng dalaga at
gumawa nang sarili niyang galaw.
Kinagat nito nang madiin ang braso ni Hiroshi dahilan upang mapasigaw sa sakit ang
matanda at mabitawan ang dalaga. Nakatakbo si Heronisa kay Lorenzo ngunit bago yon
ay nagpaputok ng baril si Hiroshi.
Lorenzo was throwing punches at the old man. He never stopped even if Hiroshi begs.
Kinuha rin niya ang maliit na kustilyo sa bulsa. Bumalik sa binata ang lahat ng
ginawa nito sa pamilya niya. Ang taong nasa likod ng paghihirap ng kalooban niya at
ang pagpatay nito sa magulang ng kanyang baby doll.
Lahat ng yon ay ibinuhos ni Lorenzo. Ang galit niya ay hindi lamang natatapos sa
isang pagsuntok. No one tried to stop him. Pinabayaan nila si Lorenzo, walang
nagtangkang lapitan ito kahit na si Heronisa ay nanatiling nakaupo. Sinaksak niya
ang matanda at pinagsusuntok.
Tinanggal ni Damien ang suit at ibinigay ito sa dalaga upang matabunan ang
kahubadan nito habang si Lorenzo ay hindi pa din tapos sa ginagawa nito kay
Hiroshi. Ang galit ng binata ay hindi yata nauubos hindi nito tinantanan si Hiroshi
kahit na anong ungol at pagmamakaawa nito dahil sa sakit.
Sinubukan ni Traverse na takpan ang mga mata ni Heronisa upang hindi makita ang
ganitong side ni Lorenzo ngunit tinanggal lamang ito ng dalaga at umiling. Gusto
niyang makita kung paano bumagsak at pahirapan ni Lorenzo si Hiroshi.
Gusto niyang makita kung paano ni Lorenzo hindi kaawaan ang matanda dahil sa loob
nang tatlong araw na pagkuha nito sa kanya hindi lubos maisip ng dalaga kung ano
ang pinagagawa nitong kademonyohan.
Kulang pa ang buhay nito bilang kabayaran sa mga utang nito sa kanila. Hiroshi
screamed when Lorenzo punched his face for the millionth time this day. Tumigil ang
binata sa pagsaksak sa matanda nais niyang buhayin ito upang makalasap ng mas
mahirap na paghihirap.
The old man's abdomen ached and churned from the kicks and punches, his face was
burned from the countless punches, his lips was busted, his suit was stained by his
own blood and his eyes was swollen shut.
Tears are running into his face as he felt the pain throughout his body. Ngayon
lasap na lasap nito ang tatlong araw na sakit na naramdaman ni Heronisa habang
pinapahirapan at pinaglalaruan niya ito.
"Bring him. Hindi pa ako tapos sa kanya." Tumigil ang binata sa ginagawa at hinarap
si Heronisa na maaliwalas na ang mukha. Nagningning ang mata ng dala. Atlast, three
fucking days they were from each other it was torturous.
They looked into each other's eyes for how long? No one knows. As long as the
couple reunites again, love was in the air again or not? Heronisa jumped into
Lorenzo arms. She hugged Lorenzo tightly.
Mabilis naman ang galaw ng binata at sinalo ang dalaga. Niyakap niya ito at
hinalikan sa labi, walang pakialam kahit napapanood sila ng lahat. "I -I miss you
so much Ren." Heronisa softly said after their kiss. Hinagod ng binata ang likod ng
dalaga at inilapit ang noo nito sa noo niya.
"I miss you so much baby doll... I can't be away from you for too long. Mababaliw
ako ng sobra..." Bulong na sagot ng binata at mahigpit na hinawakan ang bewang at
pang-up ng dalaga. He was about to pull his woman again tightly into his body when
he saw what's Heronisa's wearing.
He glared at Damien who's not aware of it. A pang of jealousy was Lorenzo felt.
Mabilis niyang ibinaba ang dalaga at hinubad ang sarili niyang suit. Tinabunan niya
ng katawan niya ang kahubadan ng dalaga at mabilis na tinanggal ang suit na suot ni
Heronisa at ipinalit ang kanya.
Itinapon niya sa nakatalikod na si Damien ang suit nito.
"Next time asked me first." He snapped at his long lost brother. Damien just
frowned. Nasa lupa pa din si Hiroshi at hindi napapansin na pilit nito inaabot ang
baril na natapon nito. No one saw what's Hiroshi's plotting again.
Binuhat ni Lorenzo si Heronisa na hinalikan nito sa noo. "Let's go home baby do -"
Hindi na natapos ni Lorenzo ang sasabihin nang binata dahil napaluhod ito at
nabitawan ang dalaga. Dahan-dahang nilingon ni Lorenzo ang matanda.
"Watashi ga shinu to, watashi wa koseidenakareba narimasen!" (Kung mamatay ako
dapat maging patas tayo!) He choked while saying it then he pointed the gun in his
own head and shooted himself.
Napasigaw si Heronisa, napatakbo ang iba pa sa kanila. "Ren! Don't leave me!" Iyak
ng dalaga habang ipinapatong ang ulo ni Lorenzo sa kandungan nito. Mas maraming
luha ang pinakawalan ng mga mata ni Heronisa.
She can't live in this life without her Ren. Her heartbeat was beating triple than
before. Nanlalamig ang dalaga habang hinahawakan ang mukha ni Lorenzo. Hilam ng mga
luha ang dalaga mas nasaktan pa siya ng makitang ganito si Lorenzo kaysa sa mga
pananakit ni Hiroshi sa kanya.
Hindi sanay na makita ni Heronisa si Lorenzo na walang sigla ang mga mata. "Shhh,
baby doll... I'm not dying. Hindi pa ako mamatay, malayo ito sa bituka." He wiped
her tears and slowly stands up.
Itinuro niya ang sugat, dalawang daplis lang sa balikat ang natamo nito. Napaluhod
ang binata hindi dahil malala ang tama nito kundi dahil sa pagod at gutom. Ngayon
lang yata nagsink-in ang mga bagay na iyon sa katawan ng binata.
They were all exhausted from what happened today. Hindi makakalimutan ang araw na
ito, apat na Mafia Boss sa iisang lugar habang binubura sa kasaysayan si Hiroshi na
wala naman talagang lugar sa kasaysayan nila.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-49
niya.
"I -is he asleep?" Paos na wika ni Heronisa. Maybe, her Ren is so tired that's why.
Ngunit, kung alam lang ng dalaga ang nangyari marahil pati siya ay hindi
maniniwalang nangyari iyon.
Mabilis naman si Traverse at binigyan ng maligamgam na tubig si Heronisa at
pinainom sa dalaga bago sinagot ito. "Nahimatay si boss." Imporma ni Traverse kay
Heronisa. Sana magising na si Lorenzo upang makita niya ang kanang kamay na inaasar
siya sa pag-ngisi nito. Heronisa frowned.
She knows Lorenzo and he acts like a big bad Alpha. Paano mahihimatay ito?
"The Doctor checked him, he's alright but he was shocked of the news awhile ago."
Tila narinig ni Traverse ang nasa isipan ng dalaga at sinagot ito.
"W -what news?" She asked Traverse. Sumenyas lang ang binata na izizipper niya
ang bibig niya at bumalik sa kinauupuan nito. Alam ni Traverse kung kailan dapat
izipper ang bibig at kailan dapat ibuka ito.
Heronisa just confusedly stared at Lorenzo and then at Traverse.
Nagkibit-balikat nalang ang dalaga habang nakahiga. Inirelax ang sarili at
inayos ang pagkakahiga ng dahan-dahan. Her body is aching and she's still hard to
breathe but she can manage.
Napahawak ang dalaga sa leeg siguro dahil sa pagkakasakal ni Hiroshi kaya
hirap siyang huminga. Binalikan niya sa isipan ang nangyari habang nakatingin sa
kisame nitong silid kung nasaan siya. Napangiti ang dalaga at tumulo ang luha.
Masaya siya, masayang-masaya siya at magkasama na sila ni Lorenzo. Masaya siya
at iniligtas siya ng taong pinakamamahal niya kahit pa hindi maganda ang nangyari
alam ni Heronisa na magiging maayos din ang lahat.
Maayos din nila ito ni Lorenzo lahat. The tears on her eyes, this is not
because she's sad. The tears in her eyes are evidence that she was happy and
overjoyed. Atlast, the tragedy is done and happiness will come. She sobbed harder
and while wiping her tears.
Aaluin na sana ni Traverse ang dalaga dahil nag-aalala siya nang bigla na
lamang itong umiyak. But, Lorenzo bet him to do it. Bumalikwas itong bigla at
nagsisigaw na parang baliw. "I'm going to be a dad! I'm going to be a father!" He
shouted excitedly while jumping.
Ang pagsisigaw ng binata ay natigil nang marinig ang pag-iyak ng dalaga. His
eyes snapped into her and in a matter of seconds, he is at Heronisa's side.
"FUCK! What happened baby doll? May masakit ba sayo? May nangyari ba kay
baby?" Tarantang tanong ni Lorenzo na siyang ikinatigil ni Heronisa. "B -baby?"
Nanlalaki ang mata ng dalaga nang itanong yon.
Agad nawala ang pag-aalala ni Lorenzo at ngumiti ng malapad sa dalaga.
Hinalikan pa nito ang labi ni Heronisa. "Yes baby doll, we are pregnant!"
Kung may mas ilalaki pa ang mata ni Heronisa malamang nangyari na iyon pero
hindi dahil sa biglang pagsingit ni Traverse.
"Oh' huwag kalimutan na nahimatay siya nang sabihin iyon ng Doktor."
Natatawang saad ni Traverse habang nilalaro ang buhok ng bata. Lorenzo glared at
Traverse because of his embarrassment.
"Out!" Singhal niya dito na siyang ikinatawa lang ng binata at binuhat
papalabas ang bata kailangan din ng privacy ng dalawa kaya hinayaan na ni Traverse.
Nang makalabas ang dalawa ay nagsalita si Heronisa.
"I -is it true?" She asked excitedly at the same time she's afraid. She knows
nothing about having a baby.
"Yes baby doll and I am the happiest man in earth because of that." Sabi pa
nito at hindi na mapuknat-puknat ang ngiti sa labi.
Panay din ang halik nito sa labi at pisngi ng dalaga. Habang nakikita ni
Heronisa si Lorenzo na ganito ay mas lalo siyang naiyak sa saya.
She maybe nothing knows about being a mother but she can learned it.
"Baby doll, are you not happy?" Lorenzo asked worriedly. Umiling si Heronisa. "I am
happy..." Sagot ng dalaga at pinahiran ang luha.
"I am happy you save me..." She stopped. "And, we will be a family." Lorenzo
hugged his baby doll for what he said.
Parehas lamang sila nang nararamdamang saya. Isiniksik ng binata ang mukha sa
leeg ng dalaga at nanatili roon at nag-usal pa ng mga salita na tila siguradong-
sigurado ito bago tuluyang ipinikit ang matang muli dahil sa pagod at ninamnam ang
sandaling kasama ang dalaga.
"I will be the best father our son will ever have."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - REDEMPTION-50
Pitong buwan. Pitong buwan na ang tiyan ni Heronisa tila nakalunok ito ng
melon sa bilog ng tiyan nito. Isang linggo ang makalipas noon nang makalabas si
Heronisa sa ospital ay nagpakasal agad sila ni Lorenzo.
The wedding was not too fancy and not too simple but it's all worth it when
you marry the person you love. Hindi na pinaabot ni Lorenzo na mas lalong lumaki pa
ang tiyan ni Heronisa at mahirapan itong maglakad.
And here they are now, savoring the five months of their marriage. Nakasakay
ang dalawa sa helicopter habang nasa harapan ang hindi komportableng piloto na
hindi man lang sinubukang lingunin ang mga sakay nila sa likod.
Mabuti nalang at may harang ang harapan kung nasaan ang mga piloto at ang
likod kung saan sakay si Heronisa at Lorenzo. Nakakandong ang babae sa harapan ng
asawa habang naglalakbay ang mga kamay ng lalaki sa kung saan-saan.
Hindi na yata aabot sa isla ang nais ni Lorenzo dahil na rin sa hormones ng
babae. Binigyang permiso ng Doktor na bumiyahe at sumakay si Heronisa sa helicopter
yon ang unang ginawa ni Lorenzo upang siguraduhing ligtas ang asawa at ang magiging
baby nila.
Their child was very healthy. Mas malakas pa daw ito yata sa kabayo at tila
nangangarap na maging Soccer Player dahil sa lakas sumipa nito sa tiyan ng kanyang
Ina. "God! Ren!" Ungol na bulong ni Heronisa habang minamasahe ni Lorenzo ang
mabibilog na dibdib ng babae na mas lalo yatang nagpadagdag sa nararamdaman nitong
pagnanasa sa asawa.
Ayaw yata ni Lorenzo tapusin ang honeymoon stage nila ni Heronisa kaya ilang
buwan na silang nagbabakasyon sa loob at labas ng Pilipinas. They also visited
Sicily and paid Lorenzo's parents respect so was Heronisa's parents in Japan.
"You are irresistible baby doll, I can't help it." Lorenzo said while sucking
Heronisa's neck. Lorenzo warned his pilots to slow down kung ayaw nilang ang lalaki
mismo ang maghulog sa kanila sa ere kapag may nangyaring masama sa kanyang baby
doll.
Heronisa pulled Lorenzo's hair tightly when her husband sucked her neck. She
groaned with lust and desire her pussy was dripping with wet liquid.
Maternity dress ang suot ni Heronisa at panty lang ang panloob niya kaya naman
ramdam na ramdam ni Lorenzo sa kandungan niya ang basa at mainit-init na likidong
umaagos mula sa gitnang bahagi ng kanyang asawa.
Lorenzo grinned. Hindi lang siya ang nag-iinit ang katawan mas doble yata si
Heronisa dahil buntis ito. This is what Lorenzo loves about his pregnant woman, her
hormones are affecting her too much and they are making love every time Heronisa is
horny.
Gustung-gusto naman ito ni Lorenzo dahil hindi na niya kailangang kalabitin
ang asawa dahil ito na mismo ang mangangalabit sa kanya. Natutuwa si Lorenzo sa
bagay
habang inaalalayan siya nito at habang nakahawak siya sa kisame upang suportahan
ang katawan ginagawa nila.
Mabuti nalang pala at nagbaballet ang babae, napakaflexible ng katawan nito
habang tinititigan nito nang nakatingala ang asawa na nagpabaling-baling ang ulo sa
itaas. His innocent wild vixen.
"Oh' God Ren!" Ungol din ni Heronisa. Lorenzo's hands were so big and strong,
he holds his wife as she fucked the hell out of him. "I'm getting close baby doll!"
Halos tumirik ang mata ni Heronisa sa sarap ni hindi man lang inalala na nasa taas
pa din sila ng ere habang ninanamnam ang sarap ng kanilang pagmamahalan.
dalaga. Lorenzo scoffed but he's a little bit of red because he's embarrassed when
he remember that scenes. Binatukan ni Khimlie si Traverse na siyang ikinanguso ng
binata.
"Sus, ikaw nga grabeng iyak mo sa kabilang kuwarto na katabi ng kuwarto ko sa
ospital. Nagwawala ka pa doon nang makitang kakabalot lang ng kumot sa namatay.
Akala mo naman siya yong pamilya nong taong namatay," hindi lang si Lorenzo ngayon
ang namumula sa hiya dahil maging si Traverse ay ganoon din.
Truth to Khimlie's words, Traverse cried in the wrong room. Akala tuloy noong
asawa ng namatay kabit siya ng babaeng namatay muntik pa siyang mapatay ng asawa ng
babaeng namatay.
Only to found out, he got into the wrong room. Lahat silang tumawa sa sinabi
ni Khimlie. They were laughing hard as if there is no tomorrow. Kumpleto ang buong
pamilya pati si Damien na nakagalit nila ay narito din kasama ang babae nito.
Saito, Ushi and Hitouri lives in the Dizionario Estate, they all left Japan.
Napakasakit ang alaalang naiwan sa Japan kaya mas pinili nilang manatili sa tabi ni
Heronisa bilang mga bagong miyembro ng Dizionario Mafia.
Tanging kasaysayan at kayamanan na lamang ang iniwang marka ng Kazuma Clan.
Ang mga naiwang miyembro ng Clan ay namumuhay ng normal ngayon sa iba't-ibang panig
ng Japan.
Si Hitouri naman bilang nag-iisang kamag-anak na naiwan kay Heronisa ay siyang
naatasang mag-alaga sa matanda dahil hindi na rin ito makapagsalita o makalakad man
lang. Hindi na rin ito magtatagal pero masaya nitong bubunuin ang natitirang buhay
sa piling ng mga apo.
Everything was in place for Heronisa and Lorenzo. Wala nang mahihiling pa ang
mag-asawa dahil napakalaki ng pamilya nila kahit hindi sila magkakadugo halos
buwan-buwan silang nakikita-kita kaya naman lahat sila ay magkakalapit pati na ang
mga bata.
Today, it's Lorenzo and Heronisa's son's 3rd Birthday. Ang mga bisita nito ay
nagkalat na sa bakuran ng Dizionario kung saan ginaganap ang birthday party ng
bata. Ang mga bata ay naglalaro kasama ang ibang mga batang imbitado sa kasiyahan.
Ang iba ay nanonood ng palabas mula sa mga Clown. Ang iba ay nasa face
painting booth. Ang iba naman ay naglalaro ng mga Parlor Games. The kids were
wearing their superheroes costumes same with the adults.
Hellion's family is wearing the Incredibles costumes. Alejandro's family is
wearing Batman costumes. Damien and his woman is wearing a couple Ironman costume.
Lorenzo's family wears Superman costumes.
anak sa ibang tao gaya niya noon. "Pa, nawawala na naman si Gian," si Isabella ang
sumagot sa tanong ng ama.
Nangunot ang noo ni Lorenzo at napabuntung-hininga maging ang iba ay na nasa
likod nila ay alam kung ano ang ugali ng bata. He's Lorenzo's son and Gian is mini
me of his own father.
Kalmado nga ang bata pero ayaw na ayaw nito sa mga taong hindi nito kilala.
It's good for a kid because he doesn't like strangers but he needs to socialize for
his own growth. "Naiisip ko palang na magkakasama ang mga anak natin, kinikilabutan
na ako." Bulong ni Leon na mauuna yatang mamumuti ang buhok sa pinagsasabi niya.
Everyone agreed. Ang mga anak nila ang siyang magiging mitsa ng mga kamatayan
nila. That's for sure. "Yes but instead of talking here, we should searched for
Gianfranco. You know Lorenzo's unico hijo, he will probably mess every stranger
who'll come near him," everyone cared for their children as their own and by
thinking of Gianfranco.
Everyone shivered with fear. Sa batang edad palang nito, manununtok at
manununtok ito ng taong hindi nito kilala. Walang pakialam ang bata kung matanda
ito o bata. He's calm but when strangers come near him, he will go wild.
Nagkatinginan ang lahat habang nanlalaki ang mga mata at isa-isa agad na
lumabas para magkanya-kanya ng hanap. Naiwan ang iba sa Dizionario Mansion upang
bantayan ang ibang mga bata.
"Shit! Gianfranco!" Asar na sigaw ni Lorenzo habang hawak ang kamay ng asawa
habang nagmamaneho. Naiwan si Isabella kina Hellion at Alyona na nagpaiwan.
Bumuntung-hininga ang batang babae at naglakad papunta sa maze garden nila.
The girl remembered something back then. Nais kumpirmahin lang ito ng batang
babae. Memoryado ni Isabella ang maze maliban nalang sa tauhan ng Papa niya, hindi
sila naliligaw kapag pumupunta sila rito.
Isabella sighed in relief when she saw his little brother with Stone,
Hellion's four years old son. "What are you two doing here? Gian, everyone is
searching for you. We are all worried." Asar na sabi ni Isabella sa kapatid habang
mataman lang itong nakatingin sa kanya.
Wala itong reaksyon at binalik ang atensyon kay Stone. Prenteng naglalaro ang
dalawang bata at tila magkaedad lamang ito habang naglalaro ng chess. Bumuntung-
hininga si Isabella at tinawagan ang ina sa cellphone na nakasukbit sa leeg nito.
Isang ring lang ay sinagot na siya nito.
"Ma, tell others and dad to go home. Gianfranco is with Stone here in the maze
garden." Imporma nito sa ina, narinig pa nito ang buntung-hininga nito bago ibinaba
ang tawag. Nameywang siya sa harapan ng kapatid at sa ng Uncle Hellion nila pero
wala lang itong reaksyon sa ginawa niya.
Lorenzo turned the car back to his Estate. He saw his wife frowning. Kinapa
niya ang kamay nito at hinalikan ang palad. "Relax baby doll, I will talked to him
when we go back." Aniya sa asawa na tumango lang.
Nakarating ang dalawa sa Mansyon, tinapos agad ang party at nagsiuwian na ang
mga bisita. Agad na umakyat ang mag-asawa sa pangalawang palapag, si Heronisa sa
silid nila ni Lorenzo at ang lalaki sa silid ng anak nilang lalaki.
Heronisa stared at the human size mirror and pulled her hair. Hindi niya alam
kung saan siya nagkulang bilang ina gayong ibinigay niya naman ang lahat ng pag-
aaruga at pagmamahal sa mga anak niya.
She was about to removed her costume when Lorenzo bet him to do it. Minasahe
na din ng lalaki ang balikat ng asawa pati ang sentido nito, alam kasi ng lalaki na
stress na stress ang asawa.
"Gianfranco, said sorry and he apologized for what he did. He said, he will
say sorry to his wonderful mommy first thing in the morning." Sabi pa ni Lorenzo
habang nilalambing ang asawang nagtatampo sa anak.
Kinabahan kanina ang babae, mabuti nalang at hindi talaga ito nawala.
Ipinatong naman ni Lorenzo ang baba sa balikat ng asawa at hinalik-halikan ito. "I
won't ever regret loving you my baby doll, you are my miracle. You are my
redemption from my dark world." This is their gestures when they are alone.
"I don't know what the meaning of regret Ren is," Heronisa said. Masuyong
iniharap ni Lorenzo ang asawa sa kanya at hinalikan ito sa labi. Oras-oras ay