Stresczenie tekstu Mam czekać na cud?

Sebastian jest młodym aventurerem, który miał wypadek, a ten tekst opowiada o
tym, jak doznał wypadku. On wcześnie zaczał prace, na drugim roku studiów
skrzyknęł się z kolegami z roku i otworzył firmę ubezpieczeniową. Pracował (harował)
jak wół a większość pieniędzy wydawał na hobby – podróże i sporty ekstremalne.
Wspinał się w Peru, w Ekwadorze, w Syrii, w Jordanii...Łaził po jaskiniach, uprawiał
kolarstwo górskie, był zawodnikiem w profesjonalnym klubie, a najbardziej go kręcił
kite-surfing. Sebastian był nietypowym szefem bo nie ogarniał spraw organizacyjnych,
najlepiej się czuł w nowych wyzwaniach w kontaktcie z ludźmi. To napiecie skończyło
się u psychiatry, pojawiły się epizody depresji lękowej. Postanowił pojechać na pół
roku na Hawaje. Tam poznał Myrę, pół Filipinkę, pół Hawajkę i zakochał się.
Postanowił sprzedać swoje udziały w Polsce i wrócić na Hawaje. W kraju spędził
osiem miesięcy, zamykał swoje sprawy i dogadywał się ze wspólnikami. W grudniu
2004 poleciał na Hawaje.
Minęło pół roku od jego przybycia na Hawaje do wypadku. 15 grudnia Sebastian i
Myra pojechali na plażę. Sebastian dał nura przed sebie i i uderzył głową
(prawdopodobnie) w mogul. Uslyszał chrupnięcie w kręgosłupie i momentalnie go
sparaliżowało. Leżał kilka metrów od Myry ktoŕa czytała książkę, próbował prosić ją o
pomoc, ale ona nie mogła tego usłyszeć. W jego głowie był totalny chaos, ale do
końca wierzył, że ktoś wyciągnie go z wody. To biła Myra – zrobiła mu sztuczne
oddychanie i w ten sposób uratowała go. Obudził się tydzień póżniej w szpitalu. Tam
mu lekarze zdiagnozowali uraz rdzenia, miał operację płuc, a później kręgosłupa. Trzy
miesiące był na respiratorze, był przytomny ale nie mógł mówić. Porozumiewał się z
ludźmi, mrugając powieką, gdy oni pokazywali jakąś literkę. Lekarka powiedziała mu,
że jest duża szansa, że już nigdy nie będzie chodził, przed tym powiedziała Myri że
Sebastian nie preżyje, a jego matce że nie będzie mógł samodzielnie oddychać.
Najpierw rehabilitował się na Hawajach, potem w Polsce. Przez pół roku Sebastian
ćwiczał w Konstancinie, a Myra zamykała swoje sprawy na Hawajach. Na końcu Myra
przyjechała do niego i zmieszkali razem.
Teraz, w Polsce, Sebastian ma całkowicie sparaliżowane nogi i tułów, częściowo
porażone ręce, dłonie i palce. Siedzi w wózku i jeśli chce zejść z wózka potrzebuje
pomocy. Nie ma czucia bólu, czucia ciepła i zimna. Umie myć zęby, jeść i odgrzewać
coś w mikrofalówce. Pięć godzin dziennie ćwiczę z terapeutą i zaczał program
przygotowywania jego ciaka i układu do tego, by na przykład za rok zrobił operację,
przeszczepu komórek macierzystych do rdzenia kręgowego. Sebastian jest
optymistyczne nastawiony do operacji w Chinach, mówi że może nie być w stanie
wstać z wózka, ale jeśli może się z niego przesiąść, to znaczy że jest samodzielny. Zdał
sobie sprawę, że musi być silny w głowie i pracować nad sobą, aby być gotowym na
operację. Przeszcep komórek w Chinach i dwumiesięczny pobyt to jakieś sto tysięcy
euro, a żeby to dało efekt, to takich operacji powinno być ze trzy. Aby spłacić
operację i pobyt w Chinach, Sebastian inwestuje na giełdzie, zalożył sklepik
internetowy – sprzedaje hawajską biżuterię i korale. Ponieważ rehabilitacja jest jego
priorytetem, nie może rozkręcić tego biznesu na większą skalę i żyje z tego, co
dostane od bliskich. Jego przyjaciele wymyślili fundację, która ma wspierać jego
leczenie. Teraz Sebastian chce przekształcić fundację w organizację pożytku
publicznego, pomyśleć o jakimś centrum informacyjnym dla osób niepełnosprawnych,
stronie internetowej, gdzie będzie znaleźć informacje o najnowszych terapiach,
sposobach rehabilitacji. Dla Myrę zderzenie z rzeczywistością było zbyt trudne i
postanowili, że najlepiej będzie, jeśli Myra wróci na Hawaje. Oficjalnie są w separacji.
Sebastian się teraz spotyka z cudowną dziewczyną i mówi że jego partnerka nie musi
być jego pielęgniarką, ma osobę która mu pomaga sprzątać i gotować.