My Innocent Desire(COMPLETED)

by RosasVhiie

MATURED CONTENT (R-18)

Phoenix Series#10: Ethan Davidson

"Hindi nababase ang pagmamahal sa mukha. Everyone deserves to be loved, beautiful

or ugly. Kung mukha lang ang mamahalin sa isang tao, nasaan ang pagmamahal do'n?
Mukha lang ang mahal mo hindi ang buong pagkatao niya and that's not love."

- Ethan Davidson

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Synopsis

Phoenix Series #10: My Innocent Desire

Ethan Davidson 💛
Synopsis:
Ang babaeng kinuha ang lahat sa kanya. Kayamanan, pamilya at kagandahan. Her
face is never been the same just like before. Ang dating kagandahang taglay niya ay
nawala at sinira.
Sa tuwing napapatingin siya sa salamin, nakikita niya ang ebidensiya nang
pagsira sa mukha niya ng mga taong pinagkatiwalaan niya ng husto.
With an ugly face she had, will someone accept her and love her?
Mababawi ba niya ang mga kinuha sa kanya o hahayaan niyang tuluyan siyang
sirain?
Makikilala kaya siya ng lalaking minsan na niyang tinulungan noon? O katulad
din ito ng iba na pandidirihan sa tuwing nakikita ang mukha niya?

👇👇
Gonna write this after Prince's story. Kaya please lang, 'wag po kayong
manghingi ng update dito hangga't 'di pa natatapos si Prince, okay? 'Ya know,
marupok si author.😂🤭
'Yon lang. I love you ! 🥰

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

This story is a work of fiction. Any resemblance to

persons, living or dead, or places, events or locales is purely coincidental. The
characters are productions of the author's imagination and are used fictitiously.
The scenes are sensitive and not suitable for young readers. Read at your own
risk.
Don't read it if you're not an open-minded person.
_______________

3.5k words. Nalibang ako kakasulat.😂😅

Happy Reading! And welcome to Ethan's story! 🥰😘🤗

PROLOGUE
 "YOU'RE NOT SAFE here, honey. Go away, anak. Please. Save yourself and don't
ever let them hurt you. Don't trust the people around you. Protect yourself. Go
away, sweetie. Please. Please. They will kill you."
"Hanna." Napapitlag ako at bumalik sa kasalukuyan ang isip ko nang marinig ang
boses na iyon mula sa likod ko.
Lumingon ako at nakita ang kababata kong si Enzo.
"Kanina ka pa dito sa dalampasigan. Ayaw mo bang bumalik sa loob ng bahay? Baka
nagugutom ka na." Sambit nito.
Umiling ako at malungkot na ngumiti.
"I'm not hungry." Tugon ko.
Napabuntong-hininga ito.
"Isang linggo ka nang naririto. Hindi ka masyadong kumakain. I know that you're
sad because of what happened to your mother but please, have something to eat.
Mahalaga ang kalusugan mo, Hanna." Medyo nangangaral ang boses nito.
Isang buwan na ang nakalipas nang mamatay ang mommy ko. Her death was so
sudden.
Hindi ko alam ang dahilan kung bakit nagkasakit ito. Basta na lang itong
nanghina at halos ayaw ng kumain. Hanggang ngayon ay inaalam ko kung ano ba talaga
ang naging sakit nito dahil masyadong mailap ang private doctor ni mommy. Bilin daw
iyon ng ina ko na huwag nang ipaalam ang tunay na sakit nito at hindi ko matanggap
iyon. I am her daughter and I have the right to know the truth.
Naisipan kong magbakasyon sa islang pagmamay-ari ko para makapag-isip dahil sa
totoo lang ay gulong-gulo ang isip ko. My mom won't say that things without any
reason behind it. It was a warning from her and it scares me.
"May sinabi si mommy bago siya pumanaw." Mahinang sambit ko, titig na titig sa
mga mata nito.
Bigla ay tila naging alerto ito.
"What did she say?" He asked.
Dahan-dahan kong naikuyom ang mga kamao.
"She told me not to trust the people around me. And I wonder why she told me
that before she died." I said.
"Hann-"
"Nevermind." I said and sigh.
"I don't see the reason why she told me that. Alam ko namang mapagkakatiwalaan
ko kayo lalong-lalo na ikaw, Enzo. Since I was in high school, you were always
there for me. You always prioritize my safety. Ilang taon na kitang bodyguard at
hindi ka pumapalya sa pagprotekta sa'kin." Sambit ko habang titig na titig sa mga
mata nito.
Hindi ko pinansin ang bahagyang paglunok nito at tila hindi ako matignan ng
diretso sa mga mata.
Enzo is my childhood friend and he's been my bodyguard for five years now. Ito
ang pinakamatalik kong kaibigan at pinagkakatiwalaan ko sa lahat.
"You can always trust me, Hanna. Alam mo kung gaano ka ka-importante sa'kin."
Tugon nito.
Ngumiti ako at tumango. I don't know why I didn't fall for this man. Enzo is
sweet, thoughtful and protective. Napakatagal ko na itong kasama pero ni kahit
minsan ay hindi ko naramdaman ang pakiramdam na ituturing ko ito ng higit pa sa
isang kaibigan. He confessed his feelings once but I rejected him. Thankfully,
naiintindihan nito ang gusto kong iparating. Alam nitong ayokong lumampas kami sa
pagiging magkaibigan.

"Papasok din ako mamaya. Just leave me for a while now.

Dito na muna ako." Mahinang sambit ko at tipid na ngumiti.
Nakakaintinding tumango ito.
"Ipapahanda ko ang pagkain mo para makakain ka na." Anito bago umalis.
Nang mapag-isa ay muli akong napatitig sa malawak na karagatan. I miss my mom
very much. Pareho na nila akong iniwan ni Daddy. At sa pag-alis nila ay sa akin
nakasalalay ang mga iniwan nilang negosyo. Lahat ng mga pinaghirapan ng mga
magulang ko ay sa akin napunta. Napakalaking responsibilidad ang nakapatong sa
balikat ko lalong-lalo na ang pagpapatakbo ng kompanya.
Noong nakaraang linggo lang ay pinakilala na akong CEO ng Boiser's Brand . It's
a famous brand clothing company in the Philippines. My mom and dad personally
trained me when I was in high school until I reached college. Sinadya nilang maaga
akong turuan na tila ba hinahanda ako. I took up Business and Management. Nag-aral
din akong fashion designer sa New York because it's really my passion. At ngayong
wala na sila, mag-isa kong haharapin ang lahat.
We trust you, honey. Protect what we have. Promise me, okay? You're strong and
independent and I know you can protect everything. 'Wag na 'wag mong hahayaang
nakawin ang mga pinaghirapan namin ni mommy mo. I love you so much, honey.
That was the last words I heard from my father before he died. And one year
after his death, my mom died unexpectedly.
Gulong-gulo na ang isip ko at hindi ko alam kung kakayanin ko ba ang lahat
ngayong wala na ang dalawang taong mahalaga sa buhay ko.
Napabuntong-hininga ako at inalis ang suot na sandals. Naglakad-lakad ako sa
dalampasigan at hinahayaan ang hangin na liparin ang mahaba kong buhok. Medyo
makulimlim na naman ang kalangitan. Kagabi ay malakas na ang ulan at mukhang uulan
na naman mamaya.
Habang naglalakad ay napakunot ang noo ko nang makitang may palutang-lutang sa
dagat.
Nilapitan ko iyon at ganoon na lamang ang panlalaki ang mga mata ko nang
mapagtantong tao iyon. A man with blood on his head.
Hinawakan ko ito at maingat na hinila patungo sa buhanginan. Dinama ko ang leeg
nito at bahagya akong nakahinga ng maluwag nang maramdamang buhay pa ito. Paano
itong napunta sa isla ko? Paano kung masamang tao pala ito.
Napailing ako. Masama man o mabuting tao, kailangan pa rin nito ng tulong.
"Sir, can you hear me?" Mahinang tanong ko habang tinapik-tapik ko ang pisngi
nito.
Walang sagot mula dito. Fortunately, I was trained for this kind of situation.
Looks like this man was drowned.
Ginawa ko ang nalalaman kong first-aid. I aim for his lips and gave him a mouth
to mouth resuscitation, ignoring the tingling sensation I felt the moment our lips
touched.
Nang hindi umubra ay pinagsiklop ko ang dalawang kamay at ipinatong iyon sa
dibdib nito. I pump his chest. I did it continously and gave him again a mouth to
mouth resuscitation until I heard him groan and cough.
Nakahinga ako ng maluwag at hingal na hingal na tinignan ito. Dahan-dahan ay
nagmulat ito ng mga mata at tuloy-tuloy na umubo. Nilabas nito lahat ng tubig na
nainom nito.
Nagsalubong ang mga mata namin at wala sa sariling hinawakan ko ang noo nito.
"Are you okay, Sir? How are you feeli-" Hindi ko natapos ang sasabihin at
nanlaki ang mga mata ko nang mabilis itong bumangon at kapagkuwan ay marahas akong
hinawakan.
Malakas na bumagsak ang likod ko sa buhangin habang ito ay nasa ibabaw ko. I
look at his eyes. Madilim iyon at tila anumang sandali ay kaya nitong kitilin ang
buhay ko sa isang maling kilos lang.

"Who are you?" Mariing tanong nito habang mahigpit nitong

hawak ang mga kamay ko.
He's on top of me and my both hands are above my head, he was gripping it
tightly.
"I-I..." Hindi ko matapos-tapos ang sasabihin nang mapatitig ako sa mga mata
nito.
Sa halip na matakot ay napatitig lang ako sa napakaguwapong mukha nito. Is this
for real? O nananaginip lang ako? This man looks like a greek-god who had fallen
from heaven.
"Who are you?" Muling tanong ng baritonong boses nito.
"I-I just saw you and I gave you a first-aid." Sa wakas ay sagot ko.
Tumitig ito sa mga mata ko, tila binabasa mula doon kung nagsasabi ako ng
totoo. Paunti-unti ay niluwagan nito ang pagkakahawak sa mga kamay ko at umalis
mula sa ibabaw ko.
"Fuck." Mahina itong napamura habang hawak-hawak ang duguang ulo nito.
Bumangon ako at kaagad itong tumingin sa akin. Parang konting kilos ko lang ay
nagiging alerto ito.
"Relax. I'm a good person. Ikaw nga 'tong tresspasing sa teritoryo ko." Sambit
ko at tumayo.
Seryoso lang itong nakatingin sa mga mata ko at kaagad ding nag-iwas ng tingin.
"Dito ka lang. I'll call my bodyguard to help you. Kailangang magamot agad
'yang sugat sa ulo mo." Sambit ko at tinalikuran ito.
Tinawag ko si Enzo at ang iba pang kasama nitong bodyguards. I told them to
help the man. Si Enzo ay bahagya pa akong pinagalitan dahil basta-basta akong
lumapit sa estranghero pero tinulungan din nito ang lalaki.
Inutusan ko ang mga itong ipasok ang estranghero sa guest room. Nanghiram din
ako ng damit kay Enzo para mapakitan ang pang-itaas ng lalaki.
"You can leave now. Ako nang bahala sa kanya." Sambit ko kay Enzo.
Alanganin itong tumango bago lumabas ng guest room.
Hinarap ko ang lalaki at pinatong ang hawak kong first-aid kit sa tabi nito.
Walang imik na ginamot ko ang sugat sa noo at ulo nito. Thankfully, mababaw na
sugat lang iyon.
Habang ginagamot ko ito ay tinabig nito ang kamay ko.
"Kaya ko na." Anito at kinuha ang gamot mula sa'kin.
Suplado. Porke't guwapo, ayaw magpahawak?
Lihim akong napasimangot. Ni hindi man nga lang nagpasalamat.
"What happened to you? Bakit nasa dagat ka?" Hindi ko mapigilang itanong.
"There was a bomb inside my chopper." Umiigting ang panga nito.
Chopper? Is he a pilot? Kung may bomba sa chopper nito, ibig bang sabihin ay
masamang tao ito? May tinatakasan?
"It's not what you think." Nabigla ako nang magsalita ito.
Tila nabasa nito kung ano ang nasa isip ko. Salubong ang mga kilay nito habang
nakatingin sa'kin, literal na suplado.
"Wala akong sinasabi." Pagtatanggol ko sa sarili.
Hindi na ito nagsalita pa. I want to know his name but he seems not interested
giving his own name. Kaya tumahimik na lang ako.
"Do you have phone? I have to call someone." He said.
Tumango ako at inabot ko ang cellphone mula dito. He look at me like he wants
me to get out. Ayaw nitong marinig ko ang sasabihin nito.
Nagkibit-balikat ako at walang imik na lumabas ng guest room. Ako itong
nagmamay-ari ng bahay pero ako ang napalabas. Problema ng supladong 'yon? Wala
naman akong ginawa. Niligtas ko pa nga.

Pailing-iling na naglakad ako patungo sa kusina. I saw Enzo

in the balcony. May kausap ito sa cellphone at nang makita ako ay kaagad nitong
ibinulsa ang cellphone nito na ipinagtataka ko.
I ignored it and walk towards him.
"Send him foods inside the guest room." Sambit ko.
"I'll monitor him. He's a stranger." He said and I just nodded.
Bumaba ang tingin ko sa bulsa nito at kapagkuwan ay bumalik ang tingin ko sa
mukha nito.
"Sinong kausap mo?" Tanong ko.
"Ha? Ah, I was talking with my friend." Tugon nito.
Dahan-dahan ay tumango ako at walang imik na tumalikod.
 Dumiretso ako sa kuwarto ko at naligo. Bukas na bukas din ay babalik na ako sa
Maynila para harapin ang buhay ko.
Nang matapos maligo ay nagsuklay ako sa harapan ng salamin. Natigilan ako at
napatitig sa nga labi ko.
Bigla ay uminit ang magkabilang pisngi ko nang maalala ang pagbigay ko ng
first-aid sa estranghero na nasa guest room ngayon. His lips are soft and...
Paulit-ulit akong napailing sa naisip at tinapik-tapik ang dibdib. Bakit bigla-
bigla ay ang init ng pakiramdam ko? Para akong teenager na nakatikim ng halik mula
sa crush ko kahit hindi naman masasabing halik ang ginawa ko.
Tinapos ko ang pagsusuklay at lumabas ng kuwarto. Sinilip ko ang estranghero sa
guest room. Nakita kong may benda na ito sa ulo. Mukhang alam na alam nitong
gamutin ang sarili.
Bahagya akong kumatok at pumasok. Kaagad nitong inabot ang cellphone na hiniram
nito kanina.
"Kumain ka na ba? Nagpahatid ako ng pagkain dito." Sabi ko nang matanggap ang
cellphone.
Tumango lang ito at kapagkuwan ay dumako ang tingin nito sa bandang dibdib ko.
Wala sa sariling napatingin ako doon at ramdam ko ang pamumula ko nang mapagtantong
wala pala akong suot na bra!
Nakasanayan ko na iyon lalo na kapag nandito ako sa bahay pero nakalimutan kong
may estranghero pala dito!
Pasimple ko iyong tinakpan.
"U-Uh..." Hindi ko alam kung ano ang sasabihin.
"It's okay. I'm used to that." Simpleng sambit nito, tila hindi naapektuhan sa
nakita nito o talagang sanay lang ito katulad nga ng sinasabi nito.
Tumango ako at napalunok. Kahit sanay na ito, nakakahiya pa rin!
"Goodnight." Iyon na lamang ang nasabi ko at tumalikod.
"Is that real?" Natigil ang paghawak ko sana sa door knob nang marinig ang
tanong nito.
Pumihit ako paharap sa estranghero.
"A-Ang alin?" Naguguluhang tanong ko.
Bakit ba nauutal ako sa harapan nito?
Tinuro nito ang sariling dibdib.
"May maliit kang tattoo sa ibabaw ng dibdib mo. Is that real?" Tanong nito.
Napatitig ako sa mga mata nito na tila ba normal lang para dito ang tanungin
ang bagay na iyon. Marahil ay nakita nito ang maliit kong rose tattoo sa ibabaw ng
dibdib ko.
"Y-Yeah. I have birth mark here kaya pina-tattoo ko. Actually, marami akong
birth mark." Sagot ko.
Tumango-tango ito at kapagkuwan ay tumayo. Naglakad ito patungo sa'kin at
bahagya akong napaatras nang abutin nito ang kanang leeg ko.
"I'm sorry." Anito nang mapagtanto ang kapangahasan nito.
Tumango lang ako. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko ngayong napakalapit nito.

"I just noticed your birth mark there. On your...neck." He

said.
Napatitig ako sa mga mata nito. How did he noticed that? Napakaliit lang niyon.
Halos ayaw nga ako nitong tignan kanina kaya paano nitong nakita iyon?
"S-Sige. You should sleep na. Goodnight." Dali-dali ko itong tinalikuran at
dumiretso sa kuwarto ko.
Nang makahiga ay napakalakas pa rin ng kabog ng dibdib ko. What is this?
Pabiling-biling ako sa higaan at hindi mapakali. Ang lakas na ng ulan mula sa
labas.
Hindi ako makatulog. Hindi maalis sa isip ko ang estrangherong nasa loob ng
pamamahay ko.
Narinig kong tumunog ang cellphone ko. It's an unregistered number.
 Sinagot ko iyon at nalaman kong kaibigan iyon ng estranghero. Ito siguro ang
tinawagan nito kanina. Sandali ko itong kinausap at sinabi kung saan matatagpuan
ang bahay ko.
Kinabukasan ay inaasahan ko nang darating ang kaibigan ng estranghero. Pero
hindi ito nag-iisa, may kasama pa itong tatlo. Ang dalawa ay parang magkasintahan.
Pinapasok ko ang mga ito.
"We're here for our friend." The man with a green eyes said when they entered
my house. "I am James Karl Smith. Ako ang kausap mo sa telepono kanina." Patuloy
nito.
Bahagya pa akong napatulala sa mukha nito. Pati ang dalawang lalaking kasama
nito ay nakakamangha din ang mga hitsura. Para silang mga adonis. Mala-adonis din
ang estragherong niligtas ko. Are they even real? Bakit ang guguwapo nila at
mukhang may sinasabi pa sa buhay?
Sa tindig ng mga ito ay mukhang hindi sila basta-basta.
"Pasok kayo." Sambit ko at diretsong naglakad sa living room.
Napansin kong napatingin ang mga ito sa mga bodyguards ko nakapaligid lang sa
bahay. It was Enzo's instruction when I told him earlier that the stranger's friend
will come here. Ayoko ng ganito pero mapilit ito.
"So, you are his friends." Panimula ko nang makaupo ang mga ito sa mahabang
sofa.
"Yes. Gusto kong magpasalamat sa pagtulong mo sa kaibigan namin." Tugon ng
nagngangalang James.
"Walang anuman. I just saw him unconcious. Noong una ay kinabahan ako dahil may
nakapasok sa islang ito. Good thing he's not a bad guy." Natatawang sambit ko.
Nakita kong lumabas ang estranghero mula sa guest room at tila nakahinga ito ng
maluwag nang makita ang mga kaibigan nito.
Tumikhim ito at tinignan ako pero kaagad din itong nag-iwas ng tingin.
Ilang sandali lang ay nagpaalam na ang mga ito. Hinatid ko ang mga ito at
siyempre hindi papayag si Enzo na wala akong kabuntot na bodyguards. Nag-alok ako
ng almusal sa mga bisita pero magalang na tumanggi ang mga ito.
"Maraming salamat sa tulong mo." Nakangiting sambit ng babaeng kasama ng mga
ito. Her name is Christine. "I think, sa'yo ang maliit na bahay na tinuluyan namin?
Ginamit ko ang iba sa mga damit mo. I'll pay for-"
"No worries. Huwag ka ng mag-abala, hindi ko na din naman ginagamit iyon atsaka
matagal-tagal na din akong hindi nakapasyal doon. Napagtripan ko lang ipatayo 'yon
kapag gusto kong magmuni-muni." Sambit ko.
Nabanggit kasi ng mga ito kanina na kasama sila sa sumabog na chopper. It's
good thing that they are all safe.
"Bakit pala parang napakalayo mo yata sa sibilisasyon at dito ka pa nagpatayo
ng bahay mo?" Tanong nito.
Ngumiti ako.
"I like it here. Magulo kasi sa Maynila pero may bahay ako doon. Naroon din ang
trabaho ko. Nasa bakasyon lang ako at dito ko pinipiling magpahinga." Tugon ko.

Nagpatango-tango ako.
"And you have so many supplies of power here. I mean, may kuryente at malinis
ang tubig. Nakaka-amazed."
Mahina akong tumawa.
"Walang imposible kapag may pera ka." Natatawang tugon ko.
We exchanged our phone numbers. This woman is nice. Mabait ito at palangiti.
"Masungit ang kaibigan niyo." Mahinang sambit ko at napasimangot.
Mahina itong natawa.
"Si Ethan? Masungit?" Taas ang kilay na tanong nito.
Napangiti ako.
Uh, Ethan pala ang pangalan.
Tumango ako.
 "Snob din siya. Ayaw pahawak. Tinabig pa ang kamay ko nong ginamot ko siya. At
hindi rin nag-thank you." Himig nagsusumbong ako.
"That's weird. Sa pagkakaalala ko ay hindi ganyan si Ethan." Anito na tila
nagtataka pa.
"Ibig sabihin sa akin lang siya masungit?" Nakasimangot na tanong ko
"Parang gano'n na nga." Natatawang tugon nito.
"Pero bakit?"
"Baka type ka." Kibit-balikat na sagot nito.
Malapad akong napangiti.
"Type ko din siya." Pilya akong humagikhik at mahina kong hinampas ang balikat
nito na ikinabigla naming pareho.
Napatakip ako sa bibig nito nang ma-realized ang ginawa ko.
"Sorry. Hindi pala tayo close." Kaagad na sabi ko, natatawa.
Natawa rin ito.
"Of course, friends na tayo." Sabi nito at nagtawanan kaming dalawa.
Natigil lang kami sa pagtawa nang makitang paparating ang kasintahan ni
Christine at si Ethan.
Uh, his name suits him. Sounds hot like how he looks so hot. Suplado nga lang.
"Let's go? Kanina pa tumila ang ulan pero baka mamaya ay bubuhos na naman so we
should go now." Bungad ng kasintahan nito at kinabig ito sa beywang.
Sweet.
"Aalis na kami. It's nice to meet you." Nakangiting sabi ni Christine.
"Nice to meet you all, too." Sambit ko at binalingan si Ethan.
Inilahad ko ang kamay sa guwapong lalaki.
"I didn't introduced myself. My name is Hanna Boiser." Nakangiti at magiliw na
sabi ko.
Ilang sandali nitong tinitigan ang nakalahad na kamay ko bago tinanggap iyon.
Nagdapo ang mga palad namin at kaagad akong napabitaw nang maramdaman ang pagdaloy
ng kuryente sa buong katawan ko. Halos sabay naming nabitawan ang kamay ng isa't-
isa.
"Ethan Davidson." He casually said.
Tuluyan silang nagpaalam. Nakatingin lang ako kay Ethan habang papasok ito sa
loob ng chopper. He is the pilot and he looks so hot.
Nagtagpo ang mga mata namin at nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nito
bago nito pinalipad ang chopper.
Nang tuluyan na silang mawala sa paningin ko ay napabuntong-hininga ako. Bigla
ay nakaramdam ako ng lungkot. Makikita ko ba ito ulit? Bakit parang gustong-gusto
ko itong masilayan ulit?
Bumalik ako sa loob ng bahay at nagkulong sa kuwarto ko. Hindi ko namalayang
nakatulog ako at paggising ko ay madilim na.
I felt something is off. Ramdam kong mainit at mahapdi ang mukha ko. Bigla
akong nakaramdam ng pagkataranta. Bumangon ako mula sa kama at napatingin sa
salamin.
Napasigaw ako sa gulat nang makita ang mukha ko. What happened?
Napahandusay ako sa sahig nang maramdaman ang hapdi sa mukha ko. Sobrang hapdi
niyon.
"H-Help." I said in a low voice.
Pero walang dumating na tulong. Hanggang sa makita ko ang usok sa kabuuan ng
kuwarto ko. Gumapang ako papalabas ng kuwarto pero may umapak sa mga kamay ko.
Nang tumingala ako ay nakito ko si Enzo.
"E-Enzo, h-help me, please." I said but he was just looking at me with his
emotionless eyes.
"Leave her." Narinig ko ang boses na iyon.
It was Selene, my cousin.
"She can't survive with her face now. Ni hindi man lang niya naramdamang
binuhusan ko siya ng asido sa mukha." Ngumisi ito at tumingin kay Enzo. "Let's go,
hon. Masusunog na 'tong bahay. We should leave now." Anito at hinila si Enzo.
"W-Why did y-you do this?" May hinanakit sa boses ko.
Enzo just look at me. Hindi ito umimik.
 Umagos ang mga luha mula sa mga mata ko.
"I trusted you, Enzo. Why?" Sa halip na sagutin ako ay tumalikod ito kasama ang
pinsan kong si Selene.
Mula sa labas ay nakita ko ang mga tiyuhin ko, my father's siblings, who's
smirking while looking at me.
Naiwan ako sa bahay na humahagulhol ng iyak habang kumakalat ang apoy sa buong
kabahayan. Dahan-dahan akong pumikit at tinanggap ang magiging kapalaran ko habang
patuloy na umaagos ang mga luha mula sa mga mata ko.
Mom, Dad, I'm sorry. I couldn't fullfil my promise. I'm sorry.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

CHAPTER 1
DAHAN-DAHAN akong nagmulat ng mga mata at nakita ko ang babaeng nakatunghay
sa'kin. She was smiling. Pilit kong inaabot ang kamay nito pero umatras ito.
Malungkot itong ngumiti at kapagkuwan ay lumuha.
"Can you help me, please? I need your help. Please."
Napapitlag ako at biglang nagising mula sa isang panaginip.
Umayos ako ng upo at marahas na napabuntong-hininga. That dream keeps pestering
me. Ilang taon na nga ba? Dalawa? Tatlo? Madalas kong napapanaginipan ang babaeng
nakilala ko sa isang isla noon. A woman who saved my life. At nag-umpisa iyon mismo
nang gabing umuwi ako mula sa isla na iyon ilang taon na ang nakakaraan.
That dream keeps bothering me. I even tried to go back in that island but
unfortunately, I can't find that house anymore.
Ang sabi ng napagtanungan ko ay matagal nang nawala ang bahay na iyon dahil
nasunog daw. Sinubukan ko ring hanapin ang address nito pero hindi ko na makita ang
pangalan nito. Her name doesn't exist. Or it was just a fake name? Posibleng ganoon
nga. Maaaring fake ang pangalan na binigay nito sa akin noong magpakilala ito bago
ako bumalik sa Maynila.
I still remember the name that she gave. Hanna Boiser. Kung hindi nag e-exist
ang pangalan na iyon, hindi ko talaga ito makikita.
Hindi lang ako matahimik dahil palagi itong nasa panaginip ko. Mas lumalala
ngayon dahil sa bawat pagtulog ko ay ito ang nasa panaginip ko.
Napabuntong-hininga ako at lumingon sa paligid. Nasa loob ako ng isang cafe, sa
tabi ng J'Smiths hospital. Dito ako tumatambay sa tuwing bumibisita ako sa
nakababata kong kapatid na si Arriane. She's in the hospital because of her heart
condition. I'm just thankful that my bestfriend, Prince, was always there for my
sister. Halos ayaw na nitong umalis sa tabi ng kapatid ko kahit alam kong pagod
ito. His love for my sister, I always admire it. At hindi nito iyon alam ang bagay
na iyon. I always admire him the way he love his woman which is my baby little
sister.
Muli akong napatingin sa paligid ko. Sa cafe na ito ako lagi umiinom ng kape. I
like their coffee here. Pasalamat nga ako dahil hinahayaan ako ng mga empleyado
dito kahit nakikita nilang madalas akong nakakatulog sa inuupuan ko katulad na lang
ngayon. Ilang beses na yata akong nakakatulog dito.
"Sir, your coffee." Napaangat ang tingin ko sa babaeng nagsalita.
It's the same waitress who served my coffee three days ago. Mukhang baguhan
lang ito dito. At ang nakakapagtaka ay ang malapad na scarf na nakatakip sa
kalahating mukha nito. Hindi nito iyon inaalis. Mabuti at pinapayagan ito ng may-
ari kahit nakatakip ang kalahating mukha nito.
Ipinagkibit-balikat ko iyon. It's not my business anymore. Ang importante ay
ginagawa naman nito ng maayos ang trabaho nito.
"Looks like you've waited for me to wake up again." Sambit ko habang nakatitig
ako sa mga mata nito.
 Her eyes are beautiful. Halos mata na lang kasi nakalitaw dito. Hindi ko makita
ng buo ang mukha nito.
"You've been doing that for three days now. I'm sorry again I slept here. And
thank you for the coffee." Nginitian ko ito.
Bahagya itong yumuko.
"Ayoko namang gisingin ka, Sir. Ang himbing kasi ng tulog mo. Sige po. Enjoy
your coffee." Anito at nagpaalam.
Hindi ko alam kung bakit sinundan ko ito ng tingin. Sa unang araw na pagpasok
ko pa lang sa cafe na ito ay naagaw na agad ng babaeng iyon ang atensyon ko. Maybe
it was because of her scarf. I'm curious why she's hiding her face o baka trip lang
nitong takpan ang mukha nito.

Napailing ako sa naisip at kapagkuwan ay sumimsim ng kape.

Napatingin ako sa sahig at nakita ang name plate. Pinulot ko iyon at binasa ang
pangalan.
Hanna.
Pagmamay-ari iyon ng babae. Ilang araw ko na rin nakikita ang name plate na ito
na nakasabit sa uniform nito. Maybe she didn't noticed that she drop this. Inubos
ko ang kape at tumayo.
Hinanap ko ang waitress at nang makita ito ay naglakad ako papalapit dito.
"You drop this." I said and handed her the name plate.
Tila nagulat pa ito sa paglapit ko.
"T-Thank you, Sir." She said.
I noticed that she have accent. Parang pinipigilan lang nitong magsalita ng
purong english. Mas lalo kong napapansing may accent ito kapag nagsasalita ito ng
puro tagalog. Her voice is somehow familiar. I don't clearly remember where I heard
that voice. Well, it sometimes happened. May mga boses na magkakapareho lang.
Hinugot ko ang pitaka mula sa bulsa ko.
"Are you allowed to accept tips from the customers?" I asked.
"H-Ha? Y-Yes, Sir." She answered.
I don't know why I find her cute whenever she's stuttering.
Humugot ako ng tatlong libo at hinawakan ko ang kamay nito. Pinatong ko iyon sa
palad nito.
"Here's your tip. My appreciation for serving my coffee for three days." Sambit
ko at hindi ko na ito binigyan ng pagkakataong makapagsalita.
Tinalikuran ko ito at diretsong lumabas.
Bumalik ako sa loob ng hospital at pumasok sa loob ng private room ni Arriane.
Naabutan ko itong nakatulala sa kisame.
Nilapitan ko ito at hinawakan ang kamay nito.
"How's my baby sister?" I softly asked.
Tumingin ito sa akin at sumilay ang tipid na ngiti mula sa maputlang labi nito.
"Kuya, halos may mga asawa na 'yong mga kaibigan mo, dapat mag-asawa ka na
din." Sambit nito at pinagsiklop ang mga kamay namin.
Mahina akong natawa at masuyo kong hinaplos ang buhok nito.
"Magpagaling ka muna, okay? Promise, mag-aasawa kaagad ako kapag gumaling ka
na." Mahinang sambit ko.
She pouted her lips.
"We'll never know what will happen, Kuya. Gumaling man ako o hindi, mag-asawa
ka pa rin. I want to see you happy with your loved one. I want you to meet your own
happiness. I want you to meet a girl that you will protect with your life and to
love her with all you heart. Gusto kong makita kung paanong ma-inlove ang kuya ko.
Gusto kong makita kung paanong magselos ang kuya ko kasi may dumidikit sa babaeng
mahal niya. I want you to be love by someone you deserve, Kuya. Gusto kong makita
kung paano mong itataya ang lahat para sa babaeng mahal mo and how you accept her
with all her flaws and imperfections. Gusto kong mahalin mo siya ng higit pa sa
pagmamahal mo sa'kin bilang kapatid mo." Maluha-luha ang mga mata nito habang
binabanggit ang mga katagang iyon.
 Yumuko ako at masuyong hinalikan ang noo nito.
"I promise to do all of that, baby girl. Kapag natagpuan ko na siya, mamahalin
ko siya ng sobra. I promise you that." I said and kiss her on the cheek.
"Promise kuya, ha? Kapag natagpuan mo na ang babaeng para sa'yo , don't you
ever hurt her." Mariing bilin nito.
"Yes, baby girl. I promise." Finally, she smiled.

"That's good enough, then." She said.

"Hmm-mm. How's your feeling now?" I asked as I caressed her soft cheek.
"I miss my Prince." She murmured.
"He'll be here later, baby. You know him, hindi makakatagal ng isang oras 'yon
nang wala ka sa tabi niya." Naiiling na sambit ko.
"I know." She smiled.
"Ililipat ka namin sa Korea." Sambit ko.
Tumango ito at tumitig sa mga mata ko.
"Kuya, don't forget your promise, ha? Get a woman and marry her." She said and
smiled sweetly.
I don't like it whenever she's like this. Ayoko 'yong pakiramdam na parang
nagpapaalam ito. I love my sister so much. Ayokong mawala ito sa'kin. Kung bakit
kasi si Arriane ang nakamana ng sakit sa puso ni mommy? Bakit hindi na lang ako?
Kung puwede ko lang saluhin ang sakit nito ay gagawin ko.
I sigh as I watch Arriane closed her eyes. She's sleeping now. Ilang sandali
lang ay pumasok si Prince. Walang imik na lumapit ito sa amin at kaagad nitong
hinalikan sa noo ang kapatid ko.
"I'll sleep here. Umuwi ka na muna." Anito.
Tumango ako at tinapik ko ang balikat nito. Kahit pilitin ko itong umuwi para
magpahinga ay hindi rin ako nito susundin. Arriane is Prince's priority.
"I'll be back." I said and tap his shoulder again.
Lumabas ako ng private room ng kapatid ko at dumiretso sa parking lot. Habang
nagmamaneho ay nakita ko ang pamilyar na babae na naglalakad sa daan. It's the
waitress in the cafe beside J'Smiths hospital, Hanna.
Binagalan ko ang pagmamaneho at wala sa sariling sinundan ko ito. Naglalakad
lang ito na tila wala sa sarili. Hindi ba ito marunong mag taxi? Gabi na at madilim
sa daan, bakit naglalakad lang ito? At tangina, ano nga ba ang pakialam ko? She's
none of my business anymore.
Naiiling na bumusina ako at nakita ko ang pagkabigla nito nang mapalingon sa
kinaroroonan ko. Binaba ko ang salamin na bintana ng kotse ko.
"Saan ka umuuwi? Ihahatid na kita." Fuck, Ethan! I thought she's none of your
business, you motherfucker!
"U-Uh, 'wag na po, Sir." Magalang na pagtanggi nito nang makilala ako.
"I insist. It's getting late. Babae ka, hindi ka dapat naglalakad lalo na sa
madilim na daan. Hop in. I'll send you home." I seriously said.
Nakita ko ang pag-aalangan sa mga mata nito.
"Papasok ka o papasukan kita?" Tangina ka talaga, Ethan!
"H-Ha?" Gusto ko tuloy matawa sa inosenteng hitsura nito na tila hindi
naintindihan ang sinabi ko.
"I said, hop in." I commanded.
Tila napipilitang sumunod ito. Awtomatiko kong binuksan ang pinto ng kotse.
Nang tuluyan itong makapasok ay mahina akong napaungol nang mangibabaw ang amoy
nito sa loob ng kotse ko. I like her smell.
What the fuck is happening to you, Ethan?!
"Your seatbelt, please." I murmured and when she didn't move, I leaned in
towards her.
Narinig ko ang malakas na pagsinghap nito.
"Relax, I won't bite you." I said as I buckle up her seatbelt.
"I-I'm sorry. I didn't mean to act that way." She said and I look at her eyes.
 Ilang sandali akong napatitig sa mga mata nito at kapagkuwan ay napalunok.
Kaagad akong nag-iwas ng tingin at umayos ng upo.
"Would you mind if I ask you about your...scarf? I mean, you're hiding your
face." I said while driving.
"It's something that you don't want to see." She said with almost a whisper.
Sandali ko itong nilingon at muling itinutok ang mga mata sa kalsada. I asked
her address and she gave it.
"Dito na lang, Sir." Anito pagkatapos ng ilang minutong byahe namin.
I pulled over and saw a small apartment. It's not even look like an apartment.
Parang boarding house iyon. Nakikini-kinita kong pagkapasok na pagkapasok sa maliit
na bahay na iyon ay kama na agad ang makikita ko. Parang kinuha lang nito iyon para
may matulugan. At marami itong katabing maliliit na bahay na nagmimistula ng
squatter ang lugar. Marahil ay squatter nga talaga ang lugar na ito.
"Diyan ka nakatira?" Tanong ko.
Tumango ito.
"Medyo malayo tapos nilalakad mo lang kanina?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Muli ay tumango lang ito at inalis ang seatbelt nito.
"Salamat sa paghatid, Sir. Napakabuti mo." Anito at napangiwi na lang ako.
No matter how hard she tried, she still have her accent. Bigla ay parang na-
curious ako sa pagkatao ng babaeng 'to. She's living in a place like this but
there's something in her that keeps bothering me.
Nang buksan nito ang pinto ng kotse ko ay may nahagip ang mga mata ko sa kanang
leeg nito.
"Wait." Mabilis ko itong hinawakan sa kamay.
Tumingin ito sa akin.
"B-Bakit, Sir?" Tanong nito.
Napatitig ako sa leeg nito at kapagkuwan ay napatingin ako sa mga mata nito.
Pinipigilan ko ang sariling huwag alisin ang takip sa mukha nito.
"Aren't you gonna invite me inside? I want to drink. Kahit tubig lang."
Diretsong sambit ko.
Napatitig ito sa mga mata ko at kapagkuwan ay tumango. Lihim akong napangiti at
muling napatingin sa leeg nito.
Hindi ko alam pero ayaw akong patahimikin ng isang bagay na nakita ko sa leeg
nito. Mas lalo akong nahihiwagaan sa pagkatao ng babaeng ito. At hindi ko rin alam
kung bakit bigla ay naging interesado ako.
Fuck!
This isn't good!
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

CHAPTER 2
NANGINGINIG ang mga kamay na kumuha ako ng malamig na tubig mula sa maliit na
ref ng tinitirhan ko.
Why did you allow him to get inside here, Hanna?
Naikagat ko ang ibabang labi. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. He
shouldn't be here.
Lumabas ako mula sa kusina habang bitbit ang basong may malamig na tubig. Mula
sa maliit na salas ay natanaw ko si Ethan na abalang sinisipat ang kabuuan ng
apartment ko.
Sinubukan nitong umupo sa papag na upuan at napangiwi ito nang lumikha iyon ng
malakas na tunog kaya mas pinili na lang nitong tumayo. Sira na ang mga upuan sa
loob ng apartment ko. Konti lang din ang mga gamit ko.
Hindi ko mapigilang pagmasdan ang guwapong mukha nito. I can still remember my
shock when I first saw him at San's Cafe. I remember him. But I know that he
doesn't remember me. Sa klase ng mukhang meron ako ngayon, hinding-hindi ako nito
makikilala.
Patuloy ko itong pinagmasdan habang kunot ang noong sinisipat nito ang bintana
ng tinitirhan ko. He even walked towards the door and held the door knob like he
was checking it if it was safe.
Tumikhim ako para kunin ang atensyon nito. Lumingon ito sa akin at binitawan
ang door knob.
Nilapitan ko ito.
"Uminom ka na ng tubig tapos puwede ka nang umuwi." Diretsong sambit ko.
Inabot nito ang hawak kong baso at uminom sa mismong harapan ko. He's drinking
the water without leaving his gaze on me.
Wala sa sariling napatingin ako sa adam's apple nito na nagtataas-baba habang
umiinom ng tubig. Kaagad akong nag-iwas ng tingin.
"Your door knob is broken. How can you sleep here without locking your door?"
Napalingon ako nang magsalita ito.
"Uh, pinapangharang ko na lang 'yong upuan kapag matutulog na ako." Mahinang
tugon ko.
Nagsalubong ang makakapal na mga kilay nito.
"Still, it's not safe. Fix your door knob." Anito sa tila pagalit na boses.
Walang imik na kinuha ko ang baso mula dito.
"You can go home now, Sir. Thank you sa paghatid." Sambit ko.
Medyo nakaramdam ako ng pagkailang nang tumitig ito sa mga mata ko na tila ba
gusto nitong alamin ang buong pagkatao ko.
"What's your name again?" He asked.
"H-Hanna po." Tugon ko.
Tumango-tango ito.
"I didn't introduced myself yet. My name's Ethan." He said.
I know.
Inilahad nito ang palad sa akin. Sandali ko iyong tinitigan at kapagkuwan ay
nakipagkamay.
"Nice to meet you, Sir." Magalang na sambit ko at akmang babawiin ang kamay
mula dito nang mahigpit nito iyong hinawakan.
Napatingin ako sa mga mata nito.
"Uh, y-you can let go of my hand now." I said and tried to pull my hand again
but he didn't let me.
Instead, he look at my hand.
"You have rough and callous hand. Not so typical for a woman." He murmured.
"Mukhang masipag ka sa trabaho." Komento nito.
Hindi ko alam kung papuri ba iyon o pang-iinsulto but he said it in a nice way
so I don't have to feel insulted. Totoo naman kasing magaspang at puno ng kalyo ang
mga kamay ko. Iyon ay dahil iba-ibang trabaho ang pinapasukan ko.

Dahan-dahan kong binawi ang kamay ko.

"Sa isang mahirap na katulad namin, natural ang magkaroon ng magaspang na mga
kamay." Sambit ko.
"I'm sorry. Did I offend you?" Nakita ko ang pagkabahala sa mukha nito.
Umiling ako.
"Hindi naman." Sambit ko at bahagyang napaatras nang makaramdam ako ng
pagkahilo.
Mahina akong napadaing at nabitawan ko ang hawak na baso. Nabasag iyon at
akmang pupulutin ko nang pigilan ako ni Ethan.
Nanlalaki ang mga matang tumalikod ako at tinakpan ang mukha nang aksidente
nitong nahila ang scarf na nakatakip sa kalahating mukha ko.
"D-Don't look at me, please." I'm almost begging and my voice is trembling.
Nanginginig din ang buong katawan ko sa pagkabigla.
Narinig ko ang marahas na pagbuntong-hininga nito at kapagkuwan ay nakita kong
inabot nito ang scarf ko mula sa likod.
 "Ibalik mo sa mukha mo." Anas nito. "Promise, I didn't see anything." Patuloy
nito.
Sa nanginginig na mga kamay ay kinuha ko ang scarf mula dito at mabilis iyong
itinakip sa mukha ko.
"You okay now?" He softly asked.
Tumango ako kahit nakatalikod ako dito.
Napapitlag ako nang hawakan ako nito at dahan-dahang ipinihit paharap dito.
"I don't know what's your reason why you're hiding your face but I won't judge
you whatever it is. Don't be scared, Hanna." Anito habang titig na titig sa mga
mata ko. "I can see it in your eyes. You're totally scared. Hindi lahat ng tao ay
katulad ng iniisip mo." Dahan-dahan ako nitong binitawan at kapagkuwan ay umatras.
"I don't know but I don't like it." He murmured.
"Y-You don't like what?" I silently asked.
"'Yong nakita kong takot sa mga mata mo kanina. I honestly don't like it.
Parang...gusto kong alisin ang takot sa mga mata mo." Mahinang tugon nito.
Natigilan ako at hindi na makaimik pa. Ano ang ibig nitong sabihin?
Napabuntong-hininga ito.
"I think, I should go home." He said and smiled at me. "Subukan mong ipaayos
ang pinto ng apartment mo." Iyon ang huling bilin nito bago ito tuluyang lumabas.
Naglakad ako at hinatid ito ng tingin habang naglalakad ito patungo sa kotse
nito. Lumingon ito sa akin at nakipagtitigan. Ako ang unang nag-iwas ng tingin at
awtomatiko kong isinara ang pintuan ng apartment ko.
Dumiretso ako sa maliit kong kuwarto at tinanggal ang takip sa mukha ko.
Napatitig ako sa repleksyon ko sa harap ng salamin.
Umangat ang kamay ko at hinaplos ang mukha kong sinira ng mga taong
pinagkatiwalaan ko ng husto. Ang sakit na dinanas ng mukha ko ay wala pang kalahati
sa sakit na naramdaman ko nang malamang tinraidor ako ng mga taong pinagkatiwalaan
ko.
Si Enzo, ang kababata ko. Si Selene, ang pinsan kong wala akong ibang ginawa
kundi ang pakitaan ito ng kabutihan at ang mga tiyuhin ko na akala ko ay totoo ang
mga pinapakita sa'kin pero lihim palang may binabalak sa kayamanang iniwan ng mga
magulang ko.
Sila mismo ang nagpakilala sa'kin na bagong CEO ng kompanyang iniwan ng mga
magulang ko but I never thought that they have hidden agenda.
They all ruined not only my face but my whole world. And until now, the pain
that they've caused is really painful. Nagpapakasaya sila sa kayamanang ninakaw
nila mula sa'kin at inakala nilang tuluyan na akong nawala.
Nang gabing nangyari ang sunog sa bahay ko sa isla ay may nagligtas sa'kin.
Sila ang pamilyang pinagkakautangan ko ng loob. Ang pamilyang tahimik na
naninirahan sa kabilang isla.
Nang gabing iyon ay wala na akong malay at natagpuan ko na lang ang sarili na
nakahiga sa isang maliit na papag habang ginagamot ako ng isang matandang babae.
Yes, they are poor and helping me escape from that hell was a big help. Malaki
ang utang na loob ko sa kanila at kung kaya ko lang ibalik ang lahat ng kabutihang
ginawa nila ay gagawin ko. Inalagaan nila ako at pinakain sa loob ng ilang buwan
habang nagpapagaling ako.
I tried to live normal and they let me live here in Manila. Hindi ako puwedeng
magtagal doon dahil bukod sa halos wala din silang makain ay ayokong maging pabigat
sa kanila.
Kung anu-anong trabaho na ang pinasok ko dito sa Maynila. Hirap na hirap ako
lalo na sa hitsura ko. Hindi ako basta-basta nakakahanap ng trabaho dahil sa
hitsura ko. Some people are looking at me with disgust. Diring-diri sila sa mukha
ko.
Sino nga ba ang hindi mandidiri? Binuhusan ng asido ang mukha ko at kalahati
niyon ang nasira. Dagdagan pa na naabot ng apoy ang kalahati ng katawan ko. I look
like a monster.
It's a good thing that my eyes weren't damaged by the chemical. Hindi umabot sa
mga mata ko ang asido kaya iyon na lamang ang nagmumukhang matino. Kung sakaling
naabot iyon ng asido ay paniguradong mabubulag ako.
 Muling bumalik sa isip ko si Ethan. Natakot ako kanina dahil baka nakita nito
ang mukha ko. I don't want him to see my face for some reason. Tama nang nakita ko
ito ulit at kailangan ko na itong iwasan.
Maybe I should change my work. Bukas na bukas din ay magre-resign ako sa cafe.
Ayokong magkaroon ng koneksyon dito. Ayokong makilala ako nito kahit alam ko namang
imposibleng makilala ako nito. Ang mukha ko noon ay malayong-malayo sa mukha ko
ngayon.
Tama, dapat ko na itong layuan. Dapat ko itong iwasan. Ayoko nang magkaroon ng
koneksyon sa mga taong nakilala ko noon. Ayoko nang magtiwala ulit sa kahit na
kanino man.
Minsan na akong nagtiwala at heto ako ngayon, pinagdudusahan ang tiwalang
binigay ko noon sa mga taong nakapaligid sa akin. Sinira at kinuha nila ang lahat
sa akin. At hindi ko na alam kung kaya ko pa bang bawiin ang lahat ng iyon.
Hindi ko hahayaang mapalapit muli sa mga tao. Hinding-hindi na ako magtitiwala.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

CHAPTER 3
"ARE YOU SURE you really want to resign?" My manager asked when I told him
about my plan.
Tumango ako.
"Yes, Sir." Tugon ko.
Tumayo ito mula sa kinauupuan nito at lumapit sa'kin. Pasimple nitong hinawakan
ang balikat ko at hinaplos iyon.
"Sigurado ka talaga? May lilipatan kang trabaho?" Tanong nito.
Bahagya akong nanigas sa panaka-nakang paghaplos nito sa braso ko. Mr. Serriano
is the manager of San's cafe and he is also the owner.
"W-Wala pa, Sir. Pero makakahanap naman po ako ng ibang trabaho." Tugon ko at
bahagyang umatras dahilan para mabitawan ako nito.
Hindi lang si Ethan ang dahilan kung bakit aalis ako dito sa cafe kundi pati na
rin ang may-ari ng pinagtatrabauhan ko. Sa halos isang buwan ko dito ay napapansin
ko ang malalagkit na tingin ng may-ari sa'kin at panay na paghawak nito sa kamay at
beywang ko.
Tumitig ito sa'kin at pinasadahan ng tingin ang katawan ko.
"Okay. Wala akong magagawa kung gusto mo nang umalis dito pero pag-isipan mo
munang mabuti. I like you as my employee. Masipag ka at..." Muli ay pinasadahan
nito ng tingin ang katawan ko. ",gusto kita." Patuloy nito.
Diretso ko itong tinignan sa mga mata.
"I'm sorry but I don't like you, Sir." Diretsong sambit ko.
Mahina lang itong natawa.
Akmang hahawakan ako nito nang may kumatok sa pinto. Pumasok ang isa sa mga
kasamahan ko.
"Magtatrabaho na po ako." Paalam ko at dali-daling lumabas.
Nang tuluyang makalabas ay nakahinga ako ng maluwag. Pagkatapos ng araw na ito
ay hindi na ako papasok. Hindi na ako magpapasa ng resignation letter. Bahala na
kahit hindi ko na makuha ang huling sahod ko kaysa naman patuloy akong manyakin ng
boss ko.
Napabuntong hininga ako. Nag-umpisa akong magtrabaho. Maraming customers kaya
hindi ko na masyadong namalayan ang oras.
Kasalukuyan kong kinukuha ang order ng isang customer nang maagaw ng dalawang
lalaki ang atensyon ko. Kakapasok lang ng mga ito sa loob ng cafe at kaagad na
pumuwesto sa bakanteng mesa.
Nakita ko si Ethan na lumingon sa paligid nito na tila may hinahanap. Ang
kasama nito ay bahagyang pumikit na mukhang iidlip. Pamilyar ang kasama nito. Ito
ang isa sa mga lalaking pumunta sa isla noon.
Patuloy ang paglingon ni Ethan sa paligid at kapagkuwan ay tumuon ang mga mata
nito sa'kin. Bigla akong nailang sa klase ng pagtitig nito sa'kin kaya kaagad akong
nag-iwas ng tingin at ibinalik ang atensyon sa lalaking customer na nasa harapan
ko.
"Sir, what's your order?" I politely asked.
"Can I order you instead?" He ask and smirk.
Pinasadahan nito ng tingin ang kabuuan ko.
Tumikhim ako. Kahit nakatakip ang kalahati ng mukha ko ay naaagaw pa rin ng
katawan ko ang atensyon ng iilang customers. It's true that I had a good shape.
Pero sa kabila ng magandang katawan ko ay ang nasunog kong balat. Kaya madalas
ay pants at long sleeve ang suot ko para hindi iyon makita ng ibang tao.
"Your order please, Sir." Sambit ko, hindi pinansin ang tanong nito.
"Bastos ka pala, eh. Gusto ko 'yan." Anito at nakakalokong ngumisi.
Nakangisi pa rin ito habang sinasabi ang order nito at kaagad akong umalis.
Habang hinihintay ang order ng customer ay nasulyapan ko si Ethan na ngayon ay
seryoso nang nakikipag-usap sa kasama nito habang sumisimsim ng kape.

When the coffee is ready, I immediately served it to the

customer.
"Here's your order, Sir. Enjoy your-"
"Bobo ka ba? Hindi ganito ang inorder ko!" Naputol ang sasabihin ko nang
malakas itong sumigaw at kapagkuwan ay ngumisi.
Nakikita kong gusto ako nitong ipahiya.
"I'm sorry, Sir. Ito po ang inorder niyo kanina at sinunod ko lang." Malumanay
na sagot ko.
"You son of a bitch! Sumasagot-sagot ka pa?! Sino ka ba dito, ha? Isa ka lang
namang tauhan na nagtitiis ng kakarampot na sahod sa coffee shop na 'to!" Galit na
sigaw nito.
Bahagya kong naikuyom ang mga kamao ko. Bakit ba may mga taong ganito sa mundo?
Bakit hindi sila maubos-ubos?
"Sir, sinasabi ko lang po ang totoo. Nag order ka at-" Bigla akong natigilan
nang malakas na dumapo ang mabigat na palad nito sa pisngi ko.
Napasigaw at napasinghap ang ibang customers sa loob ng cafe. Naikagat ko ang
ibabang labi nang maramdaman ang pamamanhid ng pisngi ko kung saan dumapo ang palad
ng lalaking ito.
He was about to slap me again when someone stop him.
"Dude, you better stop what you are doing. Babae 'yan." Napatingin ako kay
Ethan na kalmadong nakatingin sa lalaki pero hindi nakatakas sa paningin ko ang
pag-igting ng panga nito at paglabas ng ilang ugat sa leeg nito.
"'Wag kang makialam dito, pare." Seryosong sagot ng lalaki at sa pagkabigla ko
ay marahas nitong hinablot ang suot kong scarf.
Napaatras ako at kaagad na napayuko.
"Wala na ngang modo, ang pangit pa ng mukha. You look like a monster. Bakit
nila tinanggap ang isang katulad mo sa coffee shop na 'to? Nakakadiri." Humalakhak
ang lalaki.
Nanatili akong nakayuko habang kagat-kagat ang ibabang labi. Alam kong
pinagtitinginan na ako ngayon ng iba pang customers. Hindi ko na alam ang gagawin.
Hiyang-hiya ako sa hitsura ko!
Bigla ay naramdaman ko ang pagdaloy ng mainit na likido sa dibdib ko. The man
poured his coffee on me. Napakainit niyon pero manhid na yata ako dahil kahit
mahapdi at masakit ay parang wala akong pakialam.
Tinulak ako nito at kaagad akong napahandusay sa sahig. Hinayaan ko itong
alipustahin ako.
Ang susunod na pangyayari ay hindi ko inaasahan. Narinig ko na lang ang
mahinang pagdaing lalaki at nang mapatingin ako dito ay nakita kong hinahampas na
ang ulo nito sa mesa. At si Ethan ang may kagagawan niyon kaya sobra akong nabigla.
 "Putangina ka! How could you-"
Hindi nito natapos ang sasabihin nang muli na namang hinampas ni Ethan ang ulo
ng lalaki sa mesa. Napatitig ako sa mukha ni Ethan, napakadilim niyon at
nagsisilabasan na ang galit na mga ugat nito.
Nakita ko ang kasama ni Ethan na lumapit at pinigilan ang kaibigan nito. Ang
lalaking nambastos sa'kin ay tuluyan nang nawalan ng malay.
"He can sue you for this." Narinig kong sambit ng kasama ni Ethan.
"He can try." Ngumisi si Ethan at tumingin sa akin.
"Mauna ka na sa ospital, susunod ako." Anito sa kaibigan at walang sabi-sabing
binuhat ako na ikinabigla ko.
"Sino ang tanginang manager sa coffee shop na 'to?" Mariin at malakas na tanong
nito.
"S-Sir-"
"Shut up." Mariing utos nito.
Bigla akong natahimik dahil sa madilim na mukha nito.
"Who is the owner of this fucking cafe?!" Galit na talaga ito.
Bakit ba nagagalit ito?
"I am the owner." Narinig kong nagsalita si Mr. Serriano.
"P-Put me down, please." Mahinang pakiusap ko, hindi makatingin ng diresto dito
lalo pa't nakikita na nito ang kabuuan ng mukha ko.
Walang imik na sinunod ako nito. Maingat ako nitong ibinaba.
"Why are you asking, Sir?" Mr. Serriano said casually.
Nakita ko ang pagtiim-bagang ni Ethan.
"Really? Wala ka bang pakialam sa empleyado mo? You don't even have a fucking
security guard to stop that bastard." Mariing sambit ni Ethan sa may-ari.
Tumingin si Mr. Serriano sa'kin.
"Sir, this is not your business anymore. Baka nabastusan lang ang customer ko
sa inasta ng empleyado ko so she deserved that." Anito habang nakatingin pa rin
sa'kin. "Babayaran na lang kita. Kayang-kaya ka naman yatang bilhin ng kahit na
sino." Pang-iinsulto nito.
Akmang magsasalita ako nang humakbang si Ethan at kinuwelyuhan ang boss ko.
"S-Sir Etha-" Ang akmang pagpigil ko dito ay natigil nang malakas nitong
sinuntok ang boss ko.
"What a fucking useless bastard you are." Mariing sambit nito sa boss ko na
napadaing sa sakit dahil sa suntok ni Ethan.
"Sir Ethan, tama na po." Pakiusap ko at akmang hahawakan ko ito pero ayaw
nitong magpaawat.
"Kayang-kaya din kitang bilhin, tangina ka. Magkano ka ba?" Mariing tanong nito
sa boss ko.
Nabigla ako at nanlaki ang mga mata sa tanong nito.
Hindi ko inaasahan na sasabihin nito iyon sa boss ko. Napakurap-kurap ako at
bahagyang napaatras habang pinagmamasdan ang binata na halos sumabog na sa galit.
Pero bakit? Bakit galit na galit ito? Bakit nito ginagawa ang bagay na 'to?
Dahil ba naaawa ito sa'kin?
"Name your price, bastard. Bibilhin kitang gago ka!" Anito sa galit na boses at
akmang susugurin ulit ang boss ko nang hinarang ko ang katawan.
"Tama na. Please." Nakikiusap ang mga matang saway ko.
Napatitig ito sa'kin at kapagkuwan ay bumaba ang tingin nito sa dibdib ko na
nabuhusan ng mainit na kape kanina.
Mas lalong dumilim ang mukha nito at mahinang napamura. Hinawakan ako nito sa
kamay at hinila papalabas ng cafe.
"T-Teka, saan mo ako dadalhin?" Tanong ko.
"Sa bahay. Iuuwi na kita, tangina." Mariing tugon nito.
I was so speechless.
What did he say? Parang nabingi yata ako sa narinig. At mukhang nahihibang yata
ang lalaking 'to.
To be continued...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

CHAPTER 4
HINDI ITO NAGBIBIRO nang sinabi nitong iuuwi ako nito sa sarili nitong bahay.
Natagpuan ko na lang ang sarili na nakaupo sa mahabang sofa sa loob ng napakalaki
nitong living room.
Umupo ito sa tabi ko habang hawak-hawak ang first-aid kit. Pinatong nito iyon
sa maliit na glass table.
"Let me see." He murmured.
"H-Ha?" Kinakabahang tinignan ko ito.
"Titignan ko ang napaso sa'yo. Mainit ang kape kanina." Anito at dumukwang.
Akmang tatanggalin nito ang butones ng suot kong pang-itaas nang mabilis ko
itong pinigilan.
Napatingin ito sa akin at bahagyang umusog nang mapagtanto ang ginawa nito.
"I'm sorry." He immediately apologized.
Tumango ako.
"I-I can manage. Ako na ang maggagamot." Sambit ko sa mahinang boses.
Kaagad itong tumango.
"Kapag hindi mo kaya ang sakit, just tell me. Dadalhin kita sa hospital para-"
"Malapit lang tayo sa hospital kanina pero dito mo ako dinala." Putol ko sa
sasabihin nito.
Natigilan ito at kapagkuwan ay napangiwi. Hindi ito nakaimik.
"But don't worry, sanay na ako. Hindi naman gano'n kasakit ang napaso." Wala
'to sa sakit na naranasan ko noon. Bukod sa binuhusan ako ng asido, nasunog pa ng
apoy ang balat ko.
"Are you sure?" Naninigurado ito habang titig na titig sa mukha ko.
Bigla ay nakaramdam ako ng hiya para sa sarili.
"'Wag mo akong titigan." Saway ko.
"Why?" Kumunot ang noo nito.
Diretso ko itong tinignan sa mga mata.
"Malabo ba ang mga mata mo? Nakakatakot ang hitsura ko at nakakadi-"
"Who said your face is scary?" He asked in a firm voice.
Tila nalunok ko ang sariling dila. What's wrong with this man? Hindi ba nito
nakikita ang tunay na hitsura ko o ayaw lang nitong ipahalata sa'kin na nandidiri
ito sa mukha ko?
"Lahat sila sinasabi na nakakatakot ang mukha ko." Sambit ko.
"O tapos?" Salubong ang kilay at supladong tanong nito.
"Nakakadiri ang mukha ko." Mariing sambit ko.
"Iharap mo sa'kin ang mga taong nagsabing nakakadiri ang mukha mo at tutumbahin
ko." Madilim ang mukhang sambit nito.
Napaawang ang mga labi ko. He's crazy.
"Why are you doing this? Bakit tinutulungan mo ako? Uh, naaawa ka sa'kin,
gano'n ba? Gusto kitang pasalamatan sa ginawa mo pero hindi ko kailangan ng awa
mo." Mariing sambit ko.
Napahilot ito sa sentido at mas lalong nagsalubong ang mga kilay na tila kanina
pa nagpapasensya dahil sa inaasta ko.
"Gamutin mo muna ang sugat mo. Doon ka sa kuwarto ko para mahubad mo 'yang
damit mo." Anito sa seryosong boses at hinila ako.
Dinala din nito ang first-aid kit at pumasok kami sa isang malinis at malaking
kuwarto. Sa pinto pa lang ay amoy ko na ang panlalaking pabango na pumupuno sa
kabuuan ng kuwarto.
It's his room.
Pinaupo ako nito sa malapad na kama at pinatong sa tabi ko ang first-aid kit.
Naglakad ito patungo sa walk-in closet at nang lumabas ay may dala itong puting t-
shirt.
 "Wear that. Sa labas lang ako. Hihintayin kita." Anito at
tuluyan akong iniwan.
Napabuntong-hininga ako at hinubad ang suot kong damit. Napatingin ako sa
dibdib ko kung saan ang parteng napaso kanina. Pulang-pula iyon, mahapdi at masakit
pero nakakatawa na parang normal na lang ang pakiramdam na iyon sa'kin.
Dahan-dahan kong ginamot ang napaso kong balat sa dibdib at kaagad na nagbihis
gamit ang binigay na t-shirt ni Ethan. Amoy na amoy ko ang panlalaking pabango nito
nang maisuot ko iyon.
Inayos ko ang first-aid kit at napatingin sa kabuuan ng kuwarto. Sa bedside
table ay nakita ko ang isang picture frame. It's Ethan and a beautiful young girl.
Magkahawig ang dalawa at sa palagay ko ay kapatid nito ang babaeng kasama nito sa
litrato.
Ang nakaagaw ng pansin ko ay ang suot ni Ethan. He's wearing a military
camouflage. So, he's into military? Sundalo pala ang lalaking 'yon. Kaya pala bakat
na bakat ang mga muscles nito sa katawan, nagsisilabasan ang mga ugat at ang ganda
ng tindig ng katawan. Halatang sanay ito sa matinding ensayo. Baka nga isang sampal
lang mula dito ay tumba ka na.
Narinig ko ang mahinang pagkatok mula sa labas kaya mabilis akong kumilos at
binuksan iyon. Humakbang ako papalabas at kaagad akong nagsalita.
"Uuwi na ako." Diretsong sambit ko.
Tumitig lang ito sa mga mata ko at kapagkuwan ay bumaba ang tingin nito sa labi
ko.
"Have dinner with me first." Anito nang bumalik ang tingin nito sa mga mata ko.
Nakaramdam ako ng pagkailang nang mapansing parang pinag-aaralan nito ang buong
mukha ko.
"Don't look at me like that. Hindi mo dapat ako tinitignan ng ganyan." I
murmured, half annoyed.
"Bigyan mo ako ng rason kung bakit hindi kita pwedeng tignan." Anito sa
seryosong boses.
"Dahil wala kang makukuha sa kakatitig sa mukha ko. It's disgusting." I said.
Pinagkrus nito ang mga braso sa dibdib nito at tila nang-iinis pa dahil mas
lalo nitong tinitigan ang mukha ko.
"Are you making fun of me?" I asked.
Umiling ito.
"No. Gusto lang kitang titigan. At sa nakikita ko, wala akong rason para
pandirihan ka. Ikaw mismo ang nanlalait sa sarili mo. You're pulling yourself down.
Subukan mong kumapit sa'kin. Handa akong hilahin ka pataas. At hihintayin ko ang
araw na kusa kang lumapit para hilingin ang tulong ko." Anito habang matiim na
nakatitig sa mga mata ko.
Napakurap ako at kapagkuwan ay matagal na napatitig sa mga mata nito.
"Why are you doing this?" Mahinang tanong ko.
Hindi ito umimik. Sa halip ay hinawakan ako nito sa kamay at hinila. Nakarating
kami sa dining room at kaagad ako nitong pinaupo sa silya kaharap ang mahabang
mesa.
"Eat." He said as he sat right in front of me.
Napatingin ako sa mga pagkain. Ilang taon na nga ba akong hindi nakakain ng mga
ganitong pagkain? Halos ayoko nang alalahanin.
"I just ordered it. Wala na akong oras magluto." Anito at inumpisahang lagyan
ng kanin at ulam ang platong nasa harapan ko. "Kumain ka na." Patuloy nito.
"T-Thank you." Mahinang sambit ko.
Nag-umpisa akong kumain. Pareho kaming tahimik lang habang kumakain.
"My shirt suits on you." Napatigil ako sa pagsubo nang magsalita ito.
Tinignan ko ito pero hindi ito nakatingin sa'kin. Abala ito sa pagkain nito.
 Napailing ako at muling kumain pero ilang sandali lang ay
nakaramdam ako ng pagkailang nang maramdaman na parang nakatitig ito sa'kin. Nag-
angat ako ng tingin at nahuli kong nakatitig ito pero kaagad ding umiwas ng tingin
at itinuon ang pansin sa pagkain nito.
Nagpatuloy ako sa pagkain at kapagkuwan ay napabuntong-hininga. Natigil ito sa
pagsubo ng pagkain nito nang binaba ko ang hawak kong kutsara't tinidor.
"Will you please stop staring?" Inis na saway ko.
Inosenteng tinignan ako nito. Teka, bakit ang cute nito?
"I'm not." Tanggi nito at parang diretso yata nitong nalunok ang pagkain nito
dahil sunod-sunod itong umubo.
"Ang bilis ng karma, no?" Pang-uuyam ko at iiling-iling na inabutan ko ito ng
tubig.
Diretso nito iyong nilagok at kapagkuwan ay mahinang natawa.
"Damn. I just lost my cool." He murmured.
Naikagat ko ang loob ng pisngi ko sa pagpipigil na hindi mapangiti sa mismong
harapan nito.
"You're smiling." He grinned at me.
Naiiling na tinapos ko ang pagkain ko. Nang matapos kami ay ako mismo ang
naghugas ng mga plato kahit anong pigil nito.
"Bagay ka dito sa bahay ko." Usal nito habang pinapanood akong maghugas ng
plato.
"Bagay maging katulong mo?" Tanong ko at nilingon ito.
"Mas bagay kang maybahay ko." Tugon nito.
"Mabulaklak 'yang bibig mo. Nakakatakot." Diretsong sambit ko.
"Matakot ka kung dila ko na ang kumilos." Ngumisi ito.
Kumunot ang noo ko, hindi masyadong naiintindihan ang sinabi nito. Napansin
nito iyon kaya mas lalo itong ngumisi.
"I can see that you have no experience yet. That's good to know." Anito at
kumislap ang mga mata nito.
"I have no idea what you're talking about." Sambit ko.
"Malalaman mo rin. Soon." Makahulugan itong ngumiti.
"Puwede mo na ba akong ihatid?" Tanong ko, hindi pinansin ang mga sinabi nito
dahil wala naman akong ideya.
"Don't you want to stay here?" He asked.
"Wala akong rason para manatili dito." Salubong ang kilay na sambit ko.
"You can stay here if you want. I won't mind. Hindi ka rin magbabayad. Libre
lang. Ayaw mo?" Parang batang nagpupumilit ito.
"May sarili akong tirahan." Sambit ko.
Napahilot ito sa sentido, tila namomroblema kung paano akong mapapapayag sa
gusto nito.
"Okay." Anito at napabuntong-hininga na tila napipilitan lang. "Kung hindi lang
ako aalis papuntang Korea bukas, hindi kita papakawalan." Mahinang bulong nito.
Hindi ko narinig iyon dahil sa sobrang hina ng sinabi nito.
Tinapos ko ang paghuhugas ng plato at kaagad na nagpahatid sa binata. Habang
nasa loob kami ng kotse ay panay ang sulyap nito sa'kin habang nagmamaneho.
"Kung gusto mong magpakamatay mas mabuti pang bumaba na lang ako dito sa kotse
mo. Bakit ka ba titig ka ng titig sa'kin?" Inis na tanong ko.
"Nothing." Tugon nito at naiiling na itinuon ang atensyon sa kalsada.
Nang makarating sa maliit kong apartment ay kaagad kong inalis ang seatbelt ko.
"Salamat sa dinner at salamat sa tulong mo kanina. Salamat ng sobra." Sambit ko
at binuksan ang pinto.
Bago ako makababa ng kotse nito ay nagsalita ito.
"Baka mawawala ako ng matagal." Anito.
Nilingon ko ito. Bakit ito nagpapaalam? Hindi naman ako nito kaanu-ano.
"Aalis ako papuntang Korea bukas. Ooperahan ang kapatid ko at hindi ko alam
kung kailan ako makakabalik. Puwede ba akong makiusap?" Anito habang titig na titig
sa mga mata ko.
"Ano 'yon?" Mahinang tanong ko.
 "Keep yourself safe. And...be ready. Babalik ako. Babalikan kita. Pangako."
Anito at ngumiti.
Wala sa sariling tumango ako at bumaba ng kotse nito. Nasa loob ng apartment na
ako pero parang natutulala pa rin ako.
Napahawak ako sa sarili kong dibdib at kapagkuwan ay napaluha. Bakit umaasa ako
sa pangako nito? Bakit parang nagtitiwala na naman ulit ako?
Ayokong umasa. Ayoko nang magtiwala ulit. Ayokong masaktan na naman ulit.
Ayokong saktan na naman ako ulit ng mga taong nasa paligid ko.
Ang pangako nitong iyon, alam kong mapapako din. Ilang tao na nga ba ang
nangakong hindi nila ako iiwan? At si Ethan, isa lang siya sa mga taong iiwan at
sasaktan ako.
I shouldn't trust him. Ayoko nang maulit ang nangyari sa'kin noon. Hinding-
hindi ko na hahayaang masaktan na naman ako ulit.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

CHAPTER 5
"CONGRATULATIONS for passing your training. Napakabilis mong matuto. You can
start working here tomorrow." Nakangiting kinamayan ako ng may-ari ng Bliss Body
Massage.
"Thank you, Miss Daisy. I promise to do well." Nakangiting sambit ko.
"I know. Ikaw ang pinakamagaling sa lahat ng mga nag train as a massage
therapist. You told me that you have no experience as a massage therapist but you
look expert on it." Papuri nito.
Nahihiyang napayuko ako.
"I trained once before Miss Daisy, hindi ko lang naipagpatuloy dahil nag-aral
ako ng fashion desi-" Natigil ako sa pagsasalita nang mapagtantong muntik ko nang
mabanggit ang nakaraan ko. Tumingin ako kay Miss Daisy. "I mean, tumigil po kasi
ako sa pag-aaral." Patuloy ko.
Tumango-tango ito.
"Well, talented kang tao kahit hindi mo natapos ang pag-aaral mo.
Congratulations again. Come to my office para makuha mo na ang uniform mo."
Nakangiting sambit nito bago tumalikod.
Napangiti ako. Mabait si Miss Daisy. Sa loob ng isang buwan na nag training ako
as a massage therapist, puro kabutihan ang pinapakita nito. I decided not to hide
ng face anymore. Thankfully, tinanggap ako nito kahit ganito ang mukha ko. Parang
magiliw pa nga ito sa akin dahil ang talented ko daw at mabait.
Sumunod ako sa opisina nito at kaagad nitong binigay ang uniform ko. She
discussed my salary and my schedule. Sinama ako nito sa mga papasok ng gabi.
Monthly daw ang change of schedule ng mga empleyado nito. Nag orient din ito
tungkol sa mga customers nito.
Hindi basta-basta ang mga customers na pumapasok sa Bliss Body Massage.
Karamihan ay mga may sinasabi sa buhay, mga pulitiko, negosyante, mga modelo at mga
artista.
Nilagay ako ni Miss Daisy sa VIP's. Meaning, mga bigating customers talaga ang
mga hahawakan ko. Medyo kinakabahan ako but she assured me na hindi nito hahayaang
mabastos ako ng kahit na sino dahil mahigpit nito iyong pinagbabawal.
"Maraming salamat, Miss Daisy. Napakabait mo po." Sambit ko nang matapos kami
sa pag-uusap.
"Mabait lang ako sa mga mababait." Natatawang sambit nito at tinignan akong
mabuti. "You know, 'wag mong ikahiya ang mukha mo. Siguro kung hindi lang nasunog
'yang mukha mo kagaya ng sinabi mo sa'kin, siguro ay mas maganda ka pa sa'kin. Look
at you, nakapakinis ng nakalitaw na balat mo, maputi ka at napakaganda din ng
katawan mo. You just have to gain your confidence. Maganda ka, Hanna. Lalong-lalo
na ang kalooban mo so I really look forward to work with you for so long." She
sweetly smiled at me and tap my shoulder.
Nahihiyang ngumiti ako at kapagkuwan ay nagpaalam. Iniisip ko kung magta-taxi
ako pauwi. 'Yong perang inipon ko mula sa cafe ay paubos na dahil nga isang buwan
na akong walang trabaho. Ang tagal kong natutong tipirin ang sarili ko dahil
kailangan. Minsan ay kakain akong isang beses sa isang araw. Ganoon kahirap ang
buhay ko. At problema ko pa ang pambabayad ko sa may-ari ng inuupahan ko.
Hindi ganito ang buhay na nakasanayan ko. Malayong-malayo sa buhay ko noon pero
dito ako natuto ng husto. Dito ko napagtanto kung gaano kahirap ang buhay ng mga
simpleng tao. Masakit man na kinuha ang lahat sa'kin pero dapat pa rin akong
magpasalamat sa Diyos dahil alam kong hindi ako Nito pinapabayaan sa kabila ng mga
nangyari sa buhay ko. God let me live and I should be thankful on that.
Ang Diyos na lang ang tanging mapagkakatiwalaan ko sa mundong ito. Not anyone,
not even Ethan. Yes, not that man.
Nangako itong babalik ito at ako namang si tanga ay umasa ng konti kahit alam
kong mapapako iyon. Isang buwan na ang lumipas pero kahit anino nito ay hindi ko na
makita. Sabagay, kaano-ano nga naman ako nito para balikan, hindi ba? Sino ba naman
ako sa buhay nito? Siguradong naawa lang ito sa akin noon.

Napabuntong-hininga ako at napailing. Hindi ko na dapat ito

iniisip. I will focus in my own life and how to survive in this toxic world.
Napagdesisyunan kong maglakad. Nagugutom na ako. Ang huli kong kinain kanina ay
tinapay. Paubos na talaga ang pera ko kaya kailangang mas lalo kong tipirin ang
sarili ko. I'm just thankful that I will start working tomorrow. Napakalaking bagay
niyon.
"Naglalakad ka na naman." Napapitlag ako sa nagsalitang iyon at nang mapalingon
ako ay nakita ko ang taong hindi ko na inaasahang makikita ko pa ulit.
Bigla ay parang may nagsisiliparang mga paru-paro sa loob ng tiyan ko. Tila
hinahalukay iyon ng husto.
Napakurap ako para masiguradong hindi lang ako nananaginip.
"Gustong-gusto mo ba talagang naglalakad?" Tanong nito habang matiim na
nakatingin sa mukha ko.
Hindi ako umimik kaya napailing ito. Inisang hakbang nito ang pagitan namin at
inilapit ang bibig sa tenga ko.
"Namiss kita." Mahinang bulong nito.
Naikagat ko ang ibabang labi at bahagyang napaatras.
"A-Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.
"Pinuntahan kita sa inuupahan mo pero wala ka do'n kaya nagtanong-tanong ako.
They said you're in Bliss Body Massage so I searched for it and then I saw you
walking here." He explained.
"Bakit pinuntahan mo ako dito?" Kunot-noong tanong ko.
"Dahil nangako akong babalikan kita." Tugon nito, nakatitig sa mga mata ko.
Napansin kong nangingitim ang ilalim ng mga mata nito at mapungay ang mga iyon.
Parang wala pa itong tulog. At napansin ko rin na medyo pumayat ito.
"You look...tired." Puna ko.
Napangiwi ito.
"I just came from Korea. Inasikaso ko lang ang paglipat ng kapatid ko sa
hospital ng kaibigan ko dito sa Pilipinas and then umuwi ako sa bahay para magbihis
tapos dumiretso ako sa inuupahan mo." Paliwanag nito.
"Y-Your sister... Is she okay?" Tanong ko kahit wala akong ideya kung ano ang
nangyari sa kapatid nito. Basta't ang alam ko ay inoperahan ang kapatid nito.
Hindi nakatakas sa paningin ko ang lungkot sa mga mata nito.
"We are waiting for her to wake up." He answered.
"I'm sorry about her. Isasali ko siya sa prayers ko. Sana gumaling na siya
agad." Sambit ko at ito ay napatitig lang sa mukha ko kaya nakaramdam na naman ako
ng pagkailang.
"Puwede ba kitang yayaing mag dinner?" Tanong nito.
 Sandali akong hindi nakaimik at kapagkuwan ay umiling.
"Salamat na lang pero busog pa kasi ako at-" Hindi ko natapos ang sasabihin
nang biglang tumunog ang tiyan ko.
Ethan let out a soft chuckle and I bit my lower lip.
"Busog, huh?" He smirk at me.
"Ayokong mag dinner kasama ka." Medyo nakasimangot na sambit ko.
"Why?"
"I just don't feel it."
"You don't just feel it or you just want to avoid me?"
"Bakit naman kita iiwasan?"
"Dahil galit ka?" Patanong na sagot nito at tila aliw na aliw na pinagmamasdan
ako.
"Bakit naman ako magagalit?"
"Dahil ngayon lang ako bumalik."
Natigilan ako sa sinabi nito.
"Ano naman ngayon kung ngayon ka lang bumalik?" Nagsalubong ang mga kilay ko.
Napahilot ito sa sentido.
"Look, I'm sorry if it took me so long to go back here. Something happened to
my little sister. 'Wag ka nang magalit, please? Kaya nga nandito na ako, di' ba?
Tinupad ko naman ang pangako ko sa'yo." Anito na tila namomroblemang paamuhin ako.
Parang gusto ko tuloy itong pagtawanan. Bakit ba todo explain ito? Kung maka-
explain naman ito ay parang boyfriend ko ito.
"Okay." Nagkibit-balikat ako at kapagkuwan ay tumalikod.
"Teka, saan ka pupunta?" Mabilis nitong hinawakan ang kamay ko.
"Uuwi na." Tugon ko.
"Kain muna tayo. Please? Kanina pa ako nagugutom. Dumiretso na ako sa'yo kahit
gutom na gutom na ako." Anito at salubong ang kilay na tinignan ko ito.
"So, kasalanan ko ba 'yon? Bakit ba kasi hindi ka kumain? Puwede ka namang
kumain at-"
"Tangina, ikaw na lang kaya kainin ko?" Putol nito sa sasabihin ko.
"What?" Mas lalong nagsalubong ang mga kilay ko, hindi lubusang maintindihan
ang mga sinabi nito.
He sigh.
"Nevermind. Eat with me, please." Anito sa pagod na boses.
Muli akong napatitig sa mukha nito. Napakaguwapo pa rin kahit mukhang pagod.
"Pagod ka sa biyahe dapat nagpapahinga ka na ngayon." Naiiling na sambit ko.
"Kanina pagod ako, ngayon hindi na."
"Bakit?"
"Dahil nakita na kita." May kislap sa mga matang tugon nito.
"Nakakawala pala ng pagod 'tong pangit na mukha ko." Bulong ko.
Nagsalubong ang mga kilay nito, tila narinig ako.
"Ilang beses ko bang dapat sabihin na hindi ka pangit?" Pagalit na tanong nito.
"Pangit ako. Bulag ka lang at-" Nanigas ako sa kinatatayuan ko at nanlaki ang
mga mata nang sinapo nito ang mukha ko at kapagkuwan ay siniil ako ng halik sa mga
labi.
Tila nanigas ang buong katawan ko. Napaawang ang mga labi ko at naging daan
iyon para tuluyan nitong masakop ang bibig ko. He even bit my lower lip and made
his way to taste my tongue. Nakakaliyo ang pakiramdam niyon.
"Isang sabi mo pang pangit ka, ikakama na kita, tangina." Anas nito at kinabig
ako sa batok para mas lalong palalimin ang halik.
Pakiramdam ko ay lumulutang ako. Ano itong nararamdaman ko? Bakit ang lakas-
lakas ng tibok ng puso ko?
To be continued...
A/N: Tangina, Ethan. Binabaliw mo ako.😍😍😍😍

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6
 CHAPTER 6
PAREHO kaming walang imik ni Ethan habang kumakain sa isang mamahaling
restaurant. Dito ako nito dinala pagkatapos ng kapangahasan nito kanina.
Napatitig ako gilid ng labi nito na panay ang pagngiwi dahil nasugatan iyon
kaninang sinuntok ko ito pagkatapos ako nitong halikan. Nagulat ako sa ginawa
nitong paghalik sa'kin kaya normal lang naman siguro ang inakto ko, hindi ba? Sa
totoo nga niyan, masakit ang kamay ko dahil sa pagsuntok ko dito kanina dahil
napakatigas nga naman ng mukha nito. Parang bato.
Muli kong itinuon ang pansin sa pagkain ko nang mapatingin ito sa'kin. Hindi ko
ito pinansin at nagpatuloy lang sa pagkain.
Naririnig ko ang bulong-bulungan ng ibang mga customers sa paligid namin. Lalo
na ang dalawang babaeng malapit lang sa table namin.
"Ang guwapo ng kasama, mukha namang aswang 'yong babae."
"I agree. Pang-horror ang mukha. It's so eww."
Humagikhik pa ang dalawa.
Napabuntong-hininga ako sa narinig at napahigpit ang paghawak ko sa kutsara't-
tinidor.
"Are you okay?" Napatingin ako kay Ethan sa tanong nito.
Hindi ako umimik.
"Hann-"
"I want to go home. Finish your food." Mahinang sambit ko.
Narinig kong napabuntong-hininga ito at sa pagkabigla ko ay tumayo ito.
Napatayo ako sa kinauupuan nang makitang nilapitan nito ang dalawang babae sa
kabilang mesa na naririnig kong pinag-uusapan ako kanina.
"Excuse me." Nagsalita si Ethan at nakangiti namang tumingin ang dalawang babae
na tila kilig na kilig.
"Yes, handsome? What can we do for you?" Maarteng tanong ng isang babae.
Seryoso ang mukhang tinignan ng binata ang dalawang babae.
"Gusto kong punitin ang mga bibig niyong dalawa. You see, I'm tired and lack of
sleep. Pinapainit niyo ang ulo ko. Seeing you smiling in front of me pisses me
off. And hearing you both say those shits towards my woman makes my blood boiled
Now, if you won't mind. Can you get out of here? I will count to three. Kapag hindi
pa kayo umalis sa mismong harapan ko, aasahan niyong mapapahiya kayo dito. I will
start now. Three...two...two and-" Napakurap-kurap ako nang sabay na tumayo ang
dalawang babae at nagmamadaling tumakbo papalabas ng restaurant.
Pareho silang namumutla at ang isa ay muntik pang madapa.
Nilingon ako ni Ethan at nagkibit-balikat. Bumalik ito sa upuan nito at
pinagpatuloy ang pagkain na tila walang nangyari.
Muli akong napaupo at kapagkuwan ay napabuntong-hininga.
"You don't have to do that. I'm okay and I'm used to-"
"Well, I'm not. Ayokong may naririnig na kahit ano tungkol sa'yo. I don't want
to hear those shits. Umiinit ang ulo ko." Salubong ang mga kilay na binaba nito ang
kutsara't-tinidor.
Napabuntong-hininga ako. He looks tired, sleepy and annoyed. Halatang
nilalabanan lang nito ang antok nito kaya ayoko na ding makipag-argumento.
Bakit ba naman kasi dumiretso pa ito dito? Puwede naman itong pumunta bukas at
unahin munang magpahinga.
"Let's finish our food and go home." Iyon na lamang ang nasabi ko.
Walang imik na sinunod ako nito. Nang matapos kami ay nauna na akong lumabas
patungo sa kotse nito. Walang imik na nagmaneho ito.

"Puwede mo akong ihatid sa terminal. Doon ang sakayan ko

patungo sa inuupahan ko at-"
"No. Ihahatid kita." Putol nito sa sasabihin ko.
"Pero inaantok ka na." Mahinang usal ko.
 Nagpatuloy ito sa pagmamaneho na parang walang narinig hanggang sa tuluyan
kaming nakarating sa inuupuhan ko.
"Ingat ka sa pagmamaneho pauwi at...salamat sa dinner." Sambit ko habang
inaalis ang seat belt ko.
Tumango ito.
Napatitig ako sa antok na mga mata nito at kapagkuwan ay napailing.
"Pasok ka muna, ipagtitimpla kita ng kape." Anyaya ko.
Hindi ko na ito binigyan ng pagkakataong makapagsalita at diretso na akong
bumaba mula sa kotse nito. Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kotse nito,
nangangahulugan na lumabas ito.
Binuksan ko ang pinto ng inuupahan ko.
Nilingon ko ang binata.
"Hintayin mo ako sa salas, ipagtitimpla lang kita ng kape." Sambit ko at
masunurin itong tumango.
Nakita kong umupo ito sa papag na upuan.
Pumasok ako sa maliit na kusina at nagtimpla ng kape. Nang bumalik ako sa salas
ay natigilan ako nang makitang nakasandal ang ulo ni Ethan sa matigas na likod ng
upuan. Nakapikit ito.
Is he asleep?
Naiiling na naglakad ako papunta sa binata at maingat na ipinatong ang tasa ng
kape sa maliit na mesa.
"Ethan." Mahinang tawag ko sa pangalan nito.
Talagang nakatulog ito.
Napangiwi ako at dahan-dahan kong tinapik ang pisngi nito.
"Ethan, wake up." Pilit ko itong ginigising.
Mahina lang itong dumaing bilang tugon. Tuloy ay bigla akong nakonsensya. Pagod
na pagod ang hitsura nito.
Napabuntong-hininga ako at napatitig sa guwapong mukha nito. Bakit ba kahit
nakapikit ang guwapo pa rin nito?
Bumaba ang tingin ko sa mapupulang mga labi nito. Naalala ko kung gaano
kalambot ang labi nito kanina nang hinalikan ako nito. Kahit noong niligtas ko ito
sa isla ay naramdaman ko na din kung gaano kalambot ang labi nito.
Paulit-ulit akong napailing at pilit na winawaksi sa isip ko ang alaalang iyon.
Masuyo kong hinaplos ang gilid ng labi nito. Maliit na sugat lang iyon pero
parang nakonsensya ako. Bakit ba naman kasi basta-basta na lang itong nanghahalik?
Iniisip ko kung hahayaan ko ba itong matulog na lang sa upuan na 'to o tuluyan
siyang gisingin. Mukha talaga itong pagod.
Nanatili lang akong nakatitig sa binata. Ni hindi ko alam kung ilang minuto
akong nakatitig sa guwapong mukha nito. Kusa ding kumilos ang kamay ko at dinama ng
daliri ko ang malambot na labi nito.
Sa hindi inaasahan ay nagmulat ng mga mata si Ethan. Nabigla ako lalo pa at ang
lapit-lapit ng mukha ko sa mukha nito. Parang napasong binawi ko ang kamay at
akmang tatalikod nang hawakan ako nito sa kamay at hinila.
Napaupo ako sa kandungan nito.
"Woman, don't you know that staring is rude?" His deep baritone voice asked as
he look at me.
Napalunok ako.
"I-I was just trying t-to wake y-you up." Nauutal na tugon ko.
Umangat ang sulok ng labi nito.

"Yeah?" Bumaba ang tingin nito sa labi ko.

"Promise. I was just trying to wake you up." Tumango lang ito at ngumiti.
Binalak kong umalis sa kandungan nito pero hindi ko magawa dahil sa mahigpit na
paghawak nito sa beywang ko.
"W-What are you doing?" Kinuotan ko ito ng noo.
"Kinakandong ka. Unless, gusto mong kumandong sa mas matigas." May pilyong
ngiti sa mga labi nito.
 Mas lalong kumunot ang noo ko. May mga sinasabi ito na hindi ko lubos
maintindihan.
"Uh, my baby is too innocent in this aspect." He let out a soft chuckle.
"Etha-"
"Let me sleep here, please? I'm really sleepy. Just let me rest for an hour.
Uuwi din ako kaagad pagkatapos kong matulog. Promise, I'll be good. I won't do
anything that you don't like. " Anito at parang bata na inangat ang kanang kamay
nito.
Sandali ko itong tinitigan sa mga mata.
"Okay." Pagpayag ko.
Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagkabigla sa guwapong mukha nito.
"Pumapayag ka?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
Tumango ako.
"You said you won't do anything that I don't like so I will trust your words."
Sambit ko at tumayo.
Pumasok ako sa kuwarto ko at kumuha ng makapal na kumot mula sa maliit na
aparador ko at nagdala din ako ng isang unan.
"Maliit lang ang kuwarto ko kaya maliit lang din ang kama ko kaya pasensya na
kung dito ka matulog sa salas." Sambit ko matapos iabot ang kumot at unan sa
binata.
"It's okay. I can sleep here. Sanay ako sa ganito. I even tried sleeping in the
streets. Well, part of my training." Anito at nagkibit-balikat.
Oo nga pala, he's into military. Mukhang sanay nga ito kahit anak-mayaman.
"Papasok na ako sa kuwarto ko. Kapag umalis ka mamaya, 'wag mong kalimutang i-
lock 'yong pinto." Bilin ko at tumalikod.
Dumiretso ako sa loob ng kuwarto ko at nahiga sa maliit kong kama. Habang
nakatingin sa kisame ay may napagtanto ako.
I am starting to trust that man.
Napabuntong-hininga ako at kapagkuwan ay napailing. Ayoko nang mag-isip. Hindi
ko dapat iniisip ang lalaking 'yon.
Bumangon ako mula sa kama at kumuha ng malinis na tuwalya. Pumasok ako sa
maliit kong banyo at hinubad ang lahat ng saplot ko. Mula sa maliit na salamin ay
kitang-kita ko ang bakas ng pagsunog ng balat ko noon.
It's been years but it feels like yesterday. I couldn't breath that day and I
thought I wouldn't live. Hanggang ngayon, naiisip ko pa rin kung ano nga ba ang
dahilan ng Diyos kung bakit pa Niya ako binuhay? Para ba pasakitan ako o para
lumaban at bawiin kung ano ang nararapat ay sa akin?
Napabuntong-hininga ako at nag-umpisang maligo. Nang matapos ay nagtapis ako ng
tuwalya sa katawan.
Paglabas ko ng banyo ay ang saktong pagbukas ng pinto ng kuwarto ko.
"Hanna, can I have another pillo-" Natigilan ito sa pagsasalita at bahagyang
napaatras nang makita ang kabuuan ko.
"Hindi ka marunong kumatok?" Taas ang kilay na tanong ko, pilit na tinatago ang
pagkagulat sa mukha ko.
Pakiramdam ko nga ay hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko.
"I-I'm sorry." Medyo nauutal na sambit nito, medyo namumula ang mukha nito.
Akmang lalabas ito nang matigilan nang madako ang mga mata nito sa bandang
dibdib ko. Sa halip na lumabas ay humakbang ito papalapit sa'kin.
Bahagya akong napaatras.
"A-Anong ginagawa mo? L-Lumabas ka na." Pagtataboy ko.
Tumingin ito sa mga mata ko, matagal na matagal. Hanggang sa bumaba ang tingin
nito sa kanang leeg ko at kapagkuwan ay sa dibdib ko at muli ay tumingin ito sa mga
mata ko.
"What happened to you, Hanna?" He asked with his deep baritone voice.
Paunti-unti ay nakita ko ang pagtalim ng mga mata nito.
"Who...did this to you?" Pakiramdam ko ay nanayo ang lahat ng balahibo ko sa
panganib sa boses nito.
Did he remember me?
Pakiramdam ko ay pinagpapawisan ako at parang gustong lumabas ng puso ko. Hindi
ko alam pero nakaramdam ako ng kaba na tila ba kapag sinagot ko ang tanong nito ay
katapusan na ng mga taong gumawa sa'kin nito.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

I really apologize for updating just now. There are changes

in my life and I'm still adjusting so yeah, ina-adjust ko talaga sarili
ko.😅😂 But I want to say thank you for patiently waiting for my
update. Maraming salamat po. Kahit medyo may pagbabago, isa lang ang mapapangako
ko, I'M NOT GONNA LEAVE YOU, guys.💞😍 Patuloy pa rin akong
magsusulat para sa inyo.
And thank you also sa mga nag message sa akin at nagtanong if okay lang ba ako.
Alam kong worried kayo, na-appreciate ko po ng sobra. I am totally fine. Nagka-
lovelife lang si author kaya medyo nanahimik ako dito sa wattpad. Haha.
Anyways, I'm back! I love you all!💞🤗
Enjoy reading!😍

CHAPTER 7
"A-ANO BANG PINAGSASABI MO? Hindi kita maintindihan." Mahinang sambit ko at
bahagyang napaatras nang makitang mas lalong dumilim ang mukha nito.
Inisang hakbang nito ang pagitan naming dalawa dahilan para mapahawak ako ng
mahigpit sa dibdib ko upang matakpan ang nakalitaw kong cleavage sa pamamagitan ng
paghawak ko sa tuwalya na tanging tumatakip sa hubad at basa kong katawan.
"E-Ethan, p-puwede bang l-lumabas ka muna para-"
Tila nanigas ako sa kinakatayuan ko nang hinawi nito ang buhok na nakatabing sa
mukha ko at kapagkuwan ay dahan-dahang hinaplos ang pisngi ko, partikular ang
peklat na dulot ng asidong ibinuhos sa mukha ko noon.
Napatitig ako sa guwapong mukha nito at napalunok nang mapansing umiigting ang
panga nito habang patuloy na hinahaplos ang pisngi ko. Hindi nakatakas sa paningin
ko ang paglabas ng galit na ugat sa leeg nito at ang pagtalim ng mga mata nito.
Dahan-dahan ay bumaba ang daliri nito sa leeg ko at marahan nito iyong
hinaplos.
Mariin itong pumikit at nang magmulat ng mga mata ay masuyo ako nitong
tinignan.
"Tell me...When you're ready. Hindi kita pipilitin. Basta kapag handa ka
na...lumapit ka lang sa'kin, Hanna. I beg you, sa akin ka lumapit. Sa akin lang."
May pakiusap sa mga mata nito.
Napalunok ako at napatitig sa mga mata nito. Ang lakas ng tibok ng puso ko. Ano
nga ba ang sasabihin ko? Gusto kong magpadala sa sinasabi nito pero natatakot ako.
Nakakatakot magtiwala. Minsan na akong nagtiwala noon pero ano ang nangyari?
Tinraydor ako ng mga taong pinagkatiwalaan ko ng husto.
"Iintindihin ko kung ayaw mong magsalita. Naiintindihan ko. Wala ako sa
posisyon mo pero alam ko ang nararamdaman mo. I'm just telling you that you can
trust me, Hanna. At pangako..." Tumiim ang bagang nito. ",isang salita lang mula
sa'yo, kikilos ako para pagdusahin ang mga gumawa nito sa'yo." Pagkatapos ng mga
katagang iyon ay dahan-dahan itong umatras nang hindi inaalis ang tingin sa akin.
Sinuyo ako nito ng tingin at kapagkuwan ay ngumiti.
"Nice to meet you again." He said in a low voice. "I promise not to let you out
of my sight again. Someday, lalapit ka din sa'kin. At katulad ng sinabi ko, nandito
lang ako, handa kang hilahin pataas. Tangina, I'm even willing to be your slave."
After that, he left the room.
Tila nanghihinang napaupo ako sa maliit kong kama at napatingin ako sa
nanginginig kong mga kamay. Tila naging blangko ang utak ko. Mariin akong pumikit
at marahas na napabuntong-hininga.
 Mariin kong naikuyom ang mga kamao. Hindi dapat ako nagpapadala sa mga
binitawan nitong salita pero bakit sa kailaliman ng puso ko ay ramdam kong
nakatagpo ako ng kakampi sa katauhan ni Ethan? Pero ayokong madamay ito. Tahimik
ang buhay nito at ayokong dalhin ito sa mapait at magulo kong mundo. Tama nang ako
ang nagdurusa. Tama nang ganito ako.

Alam kong may ideya ito kung sino ako. Ethan looks smart
and not easy to deceive. Kaya dapat ay maging maingat ako. Ayoko itong dalhin sa
mundo ko. Ayokong mandamay ng ibang tao.
Kahit bahagya pa akong nanginginig ay pinilit ko ang sariling makapagbihis at
inayos ang sarili. Ilang minuto akong nanatili sa kuwarto at pilit na pinapakalma
ang sarili. How am I supposed to face Ethan now? Gusto kong umiwas sa bawat
katanungan nito.
Napabuntong-hininga ako. Madali lang namang mag patay-malisya. Ramdam kong
hindi ito titigil hangga't hindi nakukuha ang sagot sa tanong nito kanina. Alam
kong gusto nitong malaman kung sino ba talaga ako at kung bakit nangyari ang lahat
ng ito sa akin.
Muli ay napabuntong-hininga ako at lumabas ng kuwarto. Naabutan ko si Ethan sa
maliit na salas. Nakaupo ito sa kahoy na upuan habang nakapikit. Talagang seryoso
ito sa sinabi nitong matutulog ito dito.
Nilapitan ko ito at pinagmasdan ang guwapong mukha nito. He looks really tired.
Ano ba kasi ang naisip nito at kaagad pang dumiretso sa akin? Paniguradong may jet
lag pa ito. Puwede naman itong magpahinga muna.
Napailing ako at wala sa sariling dumampi ang daliri ko sa pisngi nito.
Nakakaaliw itong pagmasdan. Hindi nakakasawang titigan ang guwapong mukha nito. I
know that he's handsome when we met before kahit medyo suplado but he's more
handsome now. Wala pa ba itong asawa?
Awtomatikong bumaba ang tingin ko sa palasingsingan nito, naninigurado. Walang
singsing sa daliri nito so I believe that he's still single. Sa ganda ng katawan,
sa estados ng buhay at sa guwapong mukha nito, how come na hindi pa ito nag-aasawa?
Uh, paniguradong marami itong babae.
Napailing ako sa sarili. Kung anu-ano ang mga iniisip ko. Kusang gumalaw ang
daliri ko para haplusin ang makinis na mukha nito at sa pagkabigla ko ay nagmulat
ng mga mata ang binata at diretso akong tinignan sa mga mata.
Ilang beses akong napakurap at tila napasong binawi ko ang kamay.
"I-I'm just trying to wake you up t-to..." Naikagat ko ang ibabang labi dahil
hindi ko matapos-tapos ang sasabihin sa sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Ethan let out a soft chuckle.
Napatingin ako sa binata at nakita ko ang pagkaaliw sa mga mata nito.
"What?" Hindi ko mapigilang pagtaasan ito ng kilay.
Sa halip na sagutin ako ay masuyo ako nitong hinawakan sa pulsuhan at
kapagkuwan ay marahan akong hinila. Pinaupo ako nito sa kandungan nito.
"Uh, this feels so good." He murmured and to my surprise, he buried his head on
my chest!
Ramdam ko ang pagdikit ng dibdib ko sa ulo nito.
"Ethan!" Bulalas ko at itinulak ko ito pero dahil sa tigas ng katawan nito ay
hindi man lang ito natinag.
"I want to rest this way. Just let me, please. I'm really tired, baby. Mamaya
na ako magso-sorry, huh?" May lambing sa boses nito at mas lalong pa talagang
isinubsob ang mukha sa dibdib ko!
Kahit hindi komportable sa posisyon naming dalawa ay awtomatikong yumakap ang
mga kamay ko sa matigas na katawan nito at napakagat na lang ako sa ibabang labi.
Why did I let him, anyway?
"A-Are you asleep?" I asked.
Ang mahinang hilik nito ang narinig ko. Mahina akong napabuntong-hininga.
Ramdam ko at nakikita kong pagod ito kaya hinayaan ko na lang ito. Kusang umangat
ang kamay ko at marahan kong hinaplos ang buhok nito.
 Ang lakas-lakas ng tibok ng puso ko pero hindi ko iyon pinansin. Sinubukan kong
pumikit at hindi ko namalayang nakatulog ako sa ganoong posisyon naming dalawa.
Nang magising ako ay nakahiga na ako sa kama ng kuwarto ko. Napabangon ako at
luminga sa paligid. Bumaba ako mula sa kama at tinungo ang salas. Wala na si Ethan
doon. Umalis na ba siya?
Nasagot ang tanong ko nang makitang may maliit na note sa maliit na mesa.
Kinuha ko iyon at binasa.
I'm sorry. Sana hindi kita nabastos sa ginawa ko. I will say sorry again when
we meet. Thank you for letting me sleep in your arms. I'm just here watching you,
baby. Just come to me and I will embrace all of you. Handa akong tulungan ka
basta't magtiwala ka lang sa'kin. Handa akong magpa-alipin sa'yo. Just tell me and
I will do it in a heartbeat.
- Ethan
Mariin akong napahawak sa maliit na papel. Alam kong kilala na ako nito. Kahit
hindi ko sabihin, sa estado ng buhay nito, alam kong kaya nitong alamin ang lahat.
Should I trust him? Should I tell him everything? Handa na ba talaga akong
magtiwala ulit? Handa na ba akong papasukin ang ibang tao sa mundo ko?
Paunti-unti, ramdam kong nanganganib ang puso ko dahil sa presensya ni Ethan.
Tila ito ang klase ng tao na kapag sinabi at hilingin nito ay dapat masusunod at
gagawin nito.
Ethan, what are you doing to me? Bakit gustong-gusto kitang pagkatiwalaan?
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

CHAPTER 8
"IKAW ang haharap sa isa sa mga VIP ng Bliss Body Massage. He's one of our top
customer here so galingan mo, ha? He already know that we have new employee so he's
looking forward to meet you. Don't worry he's kind, honey." Nakangiting salubong ni
Miss Daisy sa akin.
Ngumiti ako at tumango. I'm already here at work at ito ang unang araw na mag-
uumpisa ako, or unang gabi rather. 7:00pm ang schedule ng trabaho ko hanggang alas
tres ng madaling araw.
"And also, the owner of Bliss Body Massage called. Welcome and goodluck daw sa
unang araw mo dito." Malapad ang ngiti ni Miss Daisy.
Tinignan ko itong mabuti. Nabanggit nito noon na minsan lang daw namamalagi ang
may-ari ng BBM dito at iilan lang ang nakakakilala dito. Sa pagkakaalam ko ay si
Miss Daisy lang ang nakakakilala sa may-ari ng BBM at ang iba pang matataas ang
posisyon.
The owner is mysterious they said. He don't like public appearance. Kahit ang
mga empleyado ng BBM ay hindi pa yata nakikita sa personal ang owner. Si Miss Daisy
daw ang kanang kamay ng owner at dito pinagkakatiwala ang negosyo nito. Miss Daisy
is the owner's second cousin, they said.
And I can say that BBM is not just an ordinary company. Malaking kompanya iyon
at maging sa ibang bansa ay may mga branches. Hindi rin basta-basta ang mga
customers na pumapasok. In fact, ilang artista at modelo na ang napansin kong
naririto kanina sa BBM.
"The VIP customer will be here in a minute. Goodluck, Hanna." Miss Daisy said
and tap my shoulder.
Tumango ako at ngumiti. Kakaiba talaga ang kabaitan na pinapakita nito sa'kin.
At komportable itong kausap kahit pa sabihing mataas ang posisyon nito sa BBM.
Nang makaalis ito ay napabuntong-hininga ako.
"Hanna, alam mo ba? Ang pogi daw ng may-ari ng BBM." Napalingon ako kay Kristy,
isa sa mga kasamahan ko.
 Tipid ko itong nginitian.
"Paano naman nila nasabi? Hindi pa nga daw nakikita ng mga empleyado dito ang
mukha ng may-ari." Tugon ko.
Mahinang humagikhik si Kristy.
"Ayon sa source ko, nagpapanggap daw siyang customer dito paminsan-minsan. I
want to know him. Ang hot daw kasi niya tapos single pa yata. God, bakit kasi
napaka-private naman niya. Hindi man lang pinakita ang mukha sa mga empleyado niya.
'Yan tuloy mas lalo namin siyang pinagpapantasyahan." Nangingislap ang mga mata
nito at bahagyang nakatingala na parang ini-imagine ang mukha ng may-ari ng BBM.
Napailing ako.
Isang linggo na si Kristy dito sa BBM at kahit noong nasa training pa lang ako
ay napaka-friendly na nito.
"Papasok na ako sa VIP room." Paalam ko.
"Sige, goodluck. Si Sir Enzo ang customer na siansabi ni Miss Daisy. He's a
regular customer here. Ang hot din no'n." Anito na tila kilig na kilig.
Kumunot ang noo ko at bahagyang kumirot ang puso ko nang marinig ang pangalang
iyon. Alam kong marami magkakapareho ang pangalan sa mundong ito pero nagdulot ng
sakit ang pangalang iyon sa puso ko.
Tuluyan akong pumasok sa VIP room at inihanda ang mga gamit.
Nang bumukas ang pinto ay kaagad akong napatingin doon.
"Goodevening Sir and welcome to-" Naputol ang sasabihin ko nang makilala ang
lalaking pumasok sa VIP room.
Bahagya akong napaatras at tila naging blangko ang utak ko.
"Goodevening." Narinig kong bati nito at ngumiti.
Lihim kong naikuyom ang mga kamao ko. Sadyang binibiro ako ng tadhana. Sa
dinami-dami ng Enzo sa mundong ito, bakit ito pa?
"Looks like you're the new employee here?" Tanong nito.
Pilit kong pinakalma ang sarili ko at kapagkuwan ay tumango.
"Y-Yes, Sir." Bahagya akong nautal.
Napatitig ito sa akin, partikular sa pisngi ko. Bahagyang kumunot ang noo nito
at tila gustong magtanong pero parang mas pinili nitong manahimik na lang. Mataman
itong nakatitig sa mga mata ko.
Bahagya akong napayuko, kinakabahan na baka makilala ako nito sa kabila ng
mukha ko ngayon. Ang alam ng mga ito ay tuluyan na nila akong nabura sa mundong
ito. Hindi dapat ako nito makilala.
"So, let's start? I will just spend one hour here." Untag nito.
"M-May kukunin lang po ako sa labas." Sambit ko.
"Okay. Take your time." Pagkasabi niyon ay kaagad na akong lumabas ng VIP room.
Nanginginig ang buong katawan na naglakad ako. Tila nawala ako sa sarili.
Totong naging blangko ang utak ko at ang takot sa puso ko ay mas lalong lumakas.
Naglakad lang ako sa hallway hanggang sa bumangga ako sa isang matigas na
bagay. Hindi, bumangga ako sa isang matigas na katawan.
Tumingala ako at una kong nakita si Miss Daisy na nag-aalalang tumingin sa
akin. Sunod kong tinignan ay ang taong nakabangga ko at hindi ko alam kung bakit
bigla akong nakaramdam ng kapanatagan nang makita ko si Ethan.
Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa akin. Awtomatikong umangat ang mga
kamay nito at ikinulong sa mga palad nito ang mukha ko.
"You okay, baby?" He softly asked, he even look worried.
Tumitig lang ako sa mga mata nito habang tuloy-tuloy na umaagos ang mga luha
ko.
Ethan look at Miss Daisy.
"Ako nang bahala sa kanya. You can go now." Utos nito kay Miss Daisy at kaagad
namang tumalima ang huli.
Naiwan kaming dalawa ni Ethan.
"What's the problem? Tell me." Masuyo ngunit mapanganib na sambit nito.
Hindi ako nagsalita kaya napabuntong-hininga ito. Masuyo ako nitong hinila at
dinala sa kung saan. Parang opisina itong lugar. Sinara nito ang pinto nang hindi
ako binibitawan sa kamay.
Hinarap ako nito at muling sinapo ang magkabilang pisngi.
 "Tell me now, baby. I don't want to see you like this. Tangina, ang putla mo. I
am worried, Hanna. Tell me now." Anito sa mariing boses.
Paulit-ulit akong umiling at ang kaninang hikbi ko ay paunti-unting lumalakas.
Ethan gritted his teeth.
"Why are you doing this to me, huh? Don't make me feel like I am useless,
Hanna. Nandito nga ako, hindi ba? Mahirap ba akong pagkatiwalaan? Tangina, handa
akong ialay pati kaluluwa ko sa'yo. Anong gagawin ko para magsalita ka, huh? Tell
me." Mas lalong lumakas ang iyak ko dahil sa nakikiusap at desperadong boses nito.
Sa nanginginig na mga kamay ay niyakap ko ito at mas lalong umiyak ng malakas.
I heard him sigh but he didn't speak. Masuyo nitong hinagod ang likod ko na tila ba
pinapatahan ako.
"H-Help me. Help me, please. H-Help me, Ethan." I said with a trembling voice.
Awtomatiko ako nitong niyakap.
"That's what I want to hear from you, baby." He said in a stern voice.
"Now...tell me everything. Everything, Hanna. And let's see what can I do to make
them taste hell." May babala sa boses nito habang sinasabi ang mga katagang iyon.
"N-Natatakot ako." Sabi ko at kumalas mula sa yakap naming dalawa. "Natatakot
ako, Ethan. Takot na takot ako. All these years, I've been scared. H-Hindi ko na
alam kung ano ang gagawin. Minsan iniisip ko na s-sana, sana natupok na lang ako ng
apoy na 'yon para hindi na ako nagdurusa ngayon at-"
Natigil ako sa pagsasalita nang muli na naman nitong sinapo ang mukha ko at
masuyo akong tinignan sa mga mata.
"'Wag kang matakot. Kasama mo ako at kaya kong iharang ang buong pagkatao ko
para sa'yo. Langgam lang sila sa paningin ko. Kung may tao mang kaya kang
protektahan, ako 'yon. Ako lang, Hanna. So please, trust me." May pakiusap sa boses
at mga mata nito.
Wala sa sariling tumango ako at sa kauna-unahang pagkakataon ay bumuka ang
bibig ko para ilabas ang lahat ng mga masasakit na nangyari sa buhay ko. Binuksan
ko ang sarili ko para sa lalaking ito.
And yes, I will trust this man. Ito lang ang pagkakatiwalaan ko. Tanging si
Ethan lang.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

KEEP SAFE EVERYONE. STAY AT HOME AND PRAY. GOD BLESS US!
🙏💞
CHAPTER 9
NAPALINGON ako sa katabi ko habang tahimik itong nagmamaneho. Hindi ko alam
kung bakit kinakabahan akong magsalita dahil sa nakikita kong kaseryosohan sa mukha
nito.
Kanina pa kaming tahimik. Pagkatapos ng mga sinabi ko sa binata kanina ay bigla
na lang itong nanahimik at kapagkuwan ay inalok akong ihatid sa tinitirhan ko.
Sinabi na rin nito na ito ang may-ari ng BBM na ikinagulat ko. And he wants me
to go home to rest and he said that he'll take care of everything.
Nakarating na kami sa harap ng apartment ko nang walang nagsasalita ni isa sa
amin. Iniisip ko kung ano ang nasa isip nito. Pagkatapos ng mga sinabi ko ay wala
itong reaksyon. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang iniisip nito.
"S-Salamat sa paghatid." Mahinang sambit ko.
Nilingon ako nito at kapagkuwan ay dahan-dahang dumukwang at kinalas ang seat
belt ko.
Nagtama ang mga mata namin at bahagya akong napalunok nang makitang mataman
itong nakatitig sa mukha ko.
"T-Thank you ulit sa paghatid." Muling sambit ko.
 Walang reaksyon mula sa binata. Sa halip ay patuloy lang itong nakatitig sa
mukha ko.
Nakaramdam na ako ng pagkailang kaya umiwas ako ng tingin pero kaagad nitong
nasapo ang baba ko at muling pinagtagpo ang mga mata namin.
"W-What are you doing?" Hindi ko mapigilang itanong.
"Memorizing your face." He murmured.
"Why are you memorizing my face?" Mahinang tanong ko.
Nakita ko ang bahagyang pagdilim ng mga mata nito at ang pag-igting ng panga
nito.
Hindi nakatakas sa paningin ko ang bahagyang pag-angat ng gilid ng labi nito.
Bigla akong nakaramdam ng panlalamig at pananayo ng balahibo.
The Ethan in front of me right now is not like Ethan that I used to know. Sa
paningin ko ay tila naging misteryoso ito at tila nag-iba ang pagkatao.
Hinawakan nito ang kamay ko.
"Can you do me a favor?" He softly asked.
"What is it?"
Mataman itong tumitig sa mga mata ko.
"Kapag dumating ang araw na magiging iba ang trato ko sa'yo, puwede ko bang
hingiin ang tiwala mo?" Napakaunot ang noo ko sa tanong nito.
"Hindi kita maintindihan." Naguguluhang sambit ko.
Umangat ang isang kamay nito at hinaplos ang buhok ko.
"Marami ka pang hindi alam tungkol sa'kin. Kapag dumating ang araw na tratuhin
kita na parang hindi tayo magkakilala, sana 'wag kang magagalit. I want you to
trust me. Can you do that, baby?" His voice is gentle.
Kahiy naguguluhan ay tumango ako. Ethan smiled and continued carressing my hair
down to my cheek.
"I'm sorry. It must be very hard and painful to you." He murmured.
Napatitig ako sa mga mata nito. Hindi ko magawang basahin kung anong emosyon
ang nakapaloob sa mga matang iyon.
"Why you're sorry? Yes, it's hard and painful but I survived." Hindi ko naitago
ang pait at lungkot sa boses ko.
Napabuntong-hininga ito at sa hindi inaasahan ay hinalikan nito ang gilid ng
labi ko.
"I'm here and I won't allow anyone to hurt you." He said when he pulled away
from me.

Napakurap ako ng ilang beses. Did he just kiss me? Sa gilid

ng labi lang iyon pero hinalikan niya pa rin ako!
"Why did you do that?" Pakiramdam ko ay namumula ang buong mukha ko.
"What?" Medyo natatawang tanong nito.
"Y-You k-kiss me and-" Bahagya akong napaatras sa kinauupuan nang inilapit nito
ang mukha sa akin.
Mahina itong natawa dahil sa inakto ko.
"I'm harmless." Anito sa natatawang boses.
Napasimangot ako.
"I know but you're making my heart beats so fast whenever you're..." Hindi ko
matuloy ang sasabihin ko sa sobrang hiya.
"Whenever what?" Kitang-kita ko ang pagkaaliw sa mga mata nito.
"I-I don't know....I-I can't breathe whenever you're near and...and...I d-don't
know how to explain this." Naikagat ko ang ibabang labi dahil sa matinding
pagkautal.
Ethan let out a soft chuckle.
"Whatever you're feeling right now, I think I feel the same. No. Mas doble pa."
Makahulugan itong ngumiti.
"'Wag kang masyadong dumikit sa'kin para-"
"And you think I'll do that? No, Hanna. Kailangan ko pang landian ng konti para
marinig ko mismo diyan sa bibig mo kung ano nga 'yang nararamdaman mo." Agaw nito
sa sasabihin ko at hinaplos ang gilid ng labi ko.
"Marami akong gustong gawin para sa'yo. Hindi ko alam kung anong ginawa mo pero
napakarami kong gustong gawin sa'yo. Isa na doon ang matikman 'tong labing 'to.
Pero alam kong my oras para diyan. Ayokong takutin ka." Anito habang titig na titig
sa labi ko.
Pakiramdam ko ay parang hindi na ako makahinga dahil sa ginagawa nito.
Napakalakas ng tibok ng puso ko.
Napalunok ako at kapagkuwan ay binuksan ang pinto ng kotse nito.
"Papasok na ako sa loob." Kaagad na paalam ko at dali-daling bumaba.
Tinignan ko ito pagkatapos kong isara ang pinto.
"Sorry dahil mukhang naapektuhan ang trabaho ko kanina. Sana may trabaho pa rin
ako pagkatapos nito." Nakangiwing sambit ko.
He just smiled at me.
"Of course. Just rest for now." Tugon nito.
"Salamat ulit. Goodnight." Kaagad ko itong tinalikuran at dumiretso sa loob ng
apartment ko.
Napakalakas pa rin ng tibok ng puso ko. Wala sa sariling napahawak ako sa
ibabang labi. Tila ramdam ko pa ang haplos ni Ethan doon. Pati ang pagdampi ng labi
nito sa gilid ng labi ko kanina ay tila ramdam ko rin.
Mahina kong tinapik ang dibdib ko na tila ba makakatulong iyon para bumalik sa
normal ang pagtibok ng puso ko.
Kinuha ko mula sa bulsa ang cellphone ko nang marinig na tumunog iyon.
Napakunot ang noo ko nang makitang may message ako galing sa unregistered number.
Goodnight, baby.
- Ethan
The message was from Ethan. How did he get my number? Uh, hindi na dapat ako
magtaka pa. Kayang-kaya nitong makuha ang number ko sa kahit na anong paraan.
Naikagat ko ang ibabang labi. Baby? He's calling me baby and I don't but it
made my heart beast so fast even more.
What I'm gonna do to you, Ethan? Bakit ang lakas-lakas ng tibok ng puso ko
pagdating sa'yo?
Muli ay tinapik ko ang dibdib ko. I'm really not sure if my heart will go back
ko it's normal beat again. And it's all because of Ethan.
***
IBINABA ko ang hawak na folder sa mesa at pinagkrus ang mga binti ko. Mariin
akong pumikit.
"Enzo, huh?" Kusang lumabas ang pangalan na iyon mula sa bibig ko at kapagkuwan
ay ngumisi.
Nagmulat ako ng mga mata at nakita si Prince na umupo sa sofa.
"What?" Tinaasan ko ng kilay si Prince nang mapansing mataman itong nakatingin
sa'kin.
Sa halip na sagutin ako ay bumaba ang tingin nito sa sigarilyong hawak ko.
May pagtataka sa mga mata nito nang bumalik ang tingin sa akin.
"You're not Ethan. Ethan don't smoke. But David is. So, are you David right
now?"
Hindi ko ito sinagot. Dinala ko ang sigarilyo sa bibig ko at bumuga ng
napakaraming usok.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Prince.
"Someone's in danger. Oh, how I miss the heartless David." Ngumisi si Prince at
napailing.
"Ano ang rason at bakit bumalik si David?" Tanong nito.
Ibinaba ko ang sigarilyo at nilagay iyon sa ashtray.
"Paano mo nalamang inlove ka sa kapatid ko?" Wala sa sariling tanong ko, hindi
pinansin ang tanong nito.
Ilang beses itong napakurap, halatang hindi inaasahan ang tanong kong iyon.
"Ethan, are you inlove?" Mataman itong tumitig sa mga mata ko.
Napatingin ako sa kawalan.
"Am I?" Mahinang tanong ko.
Prince chuckled.
 "Kapag sa tingin mong parang nawawala ka na sa sarili mo, kapag sa tingin mong
namimiss mo siya araw-araw at parang mababaliw ka na hindi siya makita kahit ilang
minuto lang at kapag sa tingin mong kaya mong ibigay at gawin ang lahat para sa
kanya, then congratulations man, you're inlove. Because that's what I felt towards
my baby girl." May pagmamalaki sa boses nito at nangingislap ang mga mata kahit may
halo iyong kalungkutan.
This man is really inlove with my sister. Hindi ko pinagsisihan na
pinagkatiwalaan ko ito lalong-lalo na pagdating sa kapatid ko. And hopefully, my
little sister will wake up soon from her coma. We miss her a lot.
Napabuntong-hininga ako at pumasok sa isip ko si Hanna.
"I already miss her." I murmured.
"Now, I want to meet the girl who steal your heart." Prince said, smiling.
Napangiti ako at kapagkuwan ay napailing.
"She steal my heart from the very beginning, Prince." I said and close my eyes.
Tanging mukha nito ang nakikita ko.
And I want to steal her heart as well.
"I have to go to the hospital to check on Arriane." Ani Prince at naabutan ko
itong tumayo nang magmulat ako ng mga mata.
Tumango ako at tumayo na rin.
"Thank you for taking good care of my sister, Prince." Sambit ko at tinapik ito
sa balikat.
Prince just nodded and left. I know that he's worried and tired and I salute
him for not giving up on Arriane. Alam ko sa sarili ko na malalampasan din namin
ito. My sister will fight.
Kinuha ko ang cellphone ko sa maliit na mesa nang makitang umiilaw iyon.
Napakunot ang noo ko nang makita kung sino ang tumatawag. Kaagad ko iyong sinagot.
"Hanna, what happe-"
"H-Help me. P-Please. Help me!"
Malakas akong napamura at mabilis na kinuha ang susi ng kotse ko at lumabas.
Pinaharurot ko ang kotse ko habang sunod-sunod na nagmumura. Binabalot ako ng
matinding pag-alalala para sa dalaga.
Fuck!
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

CHAPTER 10

HALOS hindi ko na makita ang kabuuan ng tinitirhan ko dahil sa kapal ng usok.

Panay ang ubo ko pero hindi ako makagalaw sa kinaroroonan ko.
Nanginginig ang mga kamay ko pati na rin ang buong katawan ko. This scene is
very familiar. The fire, the smokes, everything is very familiar. That's why I
couldn't move. I couldn't even save myself but I was able to call Ethan. Wala akong
ibang malapitan kundi ito lang. Na tila ba lahat ay nakasalalay sa binata pati ang
sarili kong buhay.
Nakahandusay ako sa sahig at halos hindi na makahinga habang masaganang
tumutulo ang mga luha ko.
"Ethan..." Iyon ang namuntawi mula sa bibig ko at hinayaan ang sariling
pumikit.
Bakit ba lagi akong napupunta sa ganitong sitwasyon? Bakit lagi akong nag-iisa?
Bakit tila napakalupit ng mundo sa akin?
Mapait akong ngumiti at tinanggap ang pagkatalo. Ayokong lumaban dahil mahina
ako. Mahinang-mahinang ako.
Paunti-unti ay inaagaw ako ng kadiliman. Hindi ko na alam kung ilang minuto
akong nakahandusay lang at hinihintay ang magiging kapalaran ko. Hanggang sa
marinig ko ang pamilyar na boses.
Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at kapagkuwan ay naramdaman ko ang
sariling umangat. Pinilit kong magmulat ng mga mata. Naaaninag ko ang pamilyar na
mukha pero hindi ko iyon lubos makita dahil sa nanlalabong paningin ko.
Matitipunong bisig ang bumuhat sa akin hanggang sa maramdaman ko ang paglapat ng
likod ko sa malambot na bagay.
Naramdaman kong may sumapo sa magkabilang pisngi ko.
"Baby...Look at me. Look at me, please." That familiar voice was begging.
I look at him. Paunti-unti ay naging klaro ang mukha nito sa paningin ko.
Kusang tumulo ang mga luha ko.
"Ethan." Sambit ko sa pangalan nito.
"Yes, it's me, baby." Tila nakahinga ito ng maluwag nang marinig akong
nagsalita.
Marahan nitong hinalikan ang noo ko.
"Goddamit, Hanna. Ikaw ang papatay sa'kin." Hirap na hirap ang boses nito.
"T-Thank you." Lulumuhang sambit ko.
"Shhh, stop crying. It's okay. You're okay now. You're safe now." He said with
his gentle voice.
Pinupunasan ng mga daliri nito ang mga luha sa pisngi ko habang malamlam ang
mga matang nakatingin sa akin.
Pumalahaw ako ng iyak sa harapan nito. I just can't believe that someone will
come and save me.
"T-Thank you. Thank you, Ethan. Thank you." Paulit-ulit ang mga katagang iyon
habang humahagulhol ako ng iyak.
"Oh god, baby..." Anas nito at sa hindi inaasahan ay sinakop nito ng halik ang
mga labi ko.
Natigilan ako at napakurap. Bigla ay napasinok ako dahil sa pagkabigla at
kusang tumigil ang mga luha ko.
Napapikit ako at wala sa sariling ibinuka ang bibig. I felt his lips moved and
he deepened the kiss. Mahina akong napaungol nang sakupin ng dila nito ang dila ko
at marahan iyong nilaro-laro.
Hindi ko alam kung gaano katagal ako nitong hinalikan basta't ang alam ko ay
tinugon ko ang halik nito. I'm not used to this but I was able to move my lips
against his. Sinunod ko lang ang galaw ng labi nito dahilan para mapaungol ito na
tila ba nasasaktan ito.
Kung hindi pa dumating ang ambulansya at fire truck ay hindi maghihiwalay ang
mga labi namin. Kusang lumayo si Ethan sa akin at pinakatitigan ako sa mga mata.
Hinaplos nito ang ulo ko.
"Stay here." Anito at hinalikan ako sa noo bago tumalikod at nilapitan ang mga
bumbero at pati ang mga nurse na para kausapin.
Napansin kong nasa kotse pala ko ni Ethan. Tumingin ang isang nurse na kausap
ng binata sa kinaroroonan ko at lumapit sa akin.
"Ma'am, check lang po kita. Do you feel anything? Hindi po ba naninikip ang
dibdib mo? Nakakahinga ka po ba ng maayos?" Sunod-sunod na tanong nito.
Tumango ako bilang tugon.
"I-I'm okay." Mahinang sambit ko.
Hinawakan nito ang pulso ko at sinipat pa ako para makasigurado. She even check
my heartbeat. Nang masiguradong maayos ako ay ngumiti ito.
Magalang itong nagpaalam at si Ethan ay nakita kong may kausap na mga police.
Napatingin ako sa apartment ko at kitang-kita ko ang pagtupok niyon. Hindi ko alam
kung bakit nagkaroon ng apoy sa apartment ko. Basta na lang akong nabigla nang
maamoy ang usok at pagbangon ko ay napaka-kapal na ng usok sa loob.
Tuluyang naapula ng mga bumbero ang apoy. Si Ethan ay abala pa rin sa
pakikipag-usap sa mga police. Seryoso ang mukha nito habang kaharap ang lalaking
police officer na halos kaedaran lang yata nito.
Nang matapos ay binalikan ako nito.
"Sigurado ka bang ayaw mong magpadala sa hospital?" Nag-aalalang tanong nito.
Umiling ako.
 "Okay lang ako." Mahinang sambit ko.
Hinawakan nito ang kamay ko.
"A-Ano ang sabi ng mga police?" Nag-aalalang tanong ko.
Bago pa man ako masagot ni Ethan ay lumapit na ang police officer na kausap ng
binata kanina.
"We will investigate this. May nakita kaming lighter at amoy gasolina. Sa
tingin ko, sinadya ang pagsunog sa apartment." The man said while looking at Ethan.
Lumipat ang tingin nito sa'kin.
"Glad you're safe Miss...?"
"Hanna." Sambit ko sa sariling pangalan.
Tumango ang lalaki.
"Lieutenant Adrian Perez here. Don't worry Miss Hanna, we will help you with
this. Aalamin namin kung sino ang may pakana nito." Sambit nito at muling binalingn
si Ethan. "I have to go." Paalam nito at tumango ng huli. Mukhang magkaibigan ang
dalawa.
Natahimik ako at wala sa sariling napisil ko ang kamay ni Ethan na nakahawak
sa'kin.
"You okay?" He gently asked.
Umiling ako.
"I-I don't know. Sinadya ba talaga ang pagsunog sa apartment ko? Pero bakit? N-
Nakilala ba nila ako? Nahanap ba nila ako?" May kaba sa boses ko.
Ethan pulled me closer to him and hug me tight.
"I told you, as long as I'm here you don't have to be scared, Hanna. Nandito
lang ako, hmm? Nandito lang ako, baby." Anito at hinalikan ang tuktok ng ulo ko.
"Ano nang gagawin ko ngayon?" Nawawalan ng pag-asang tanong ko.
Kumalas si Ethan mula sa akin at sinapo ang mukha ko.
"Uuwi ka sa bahay. Sa akin ka uuwi, Hanna." Anas nito dahilan para mapatitig
ako sa mga mata nito.
"W-What?" Naguguluhang tanong ko, hindi kaagad pumasok sa utak ko ang sinabi
nito o nabigla lang talaga ako.
Dumukwang ito at dinampian ako ng magaang halik sa mga labi.
"Come home with me, baby. Let's...go home." He whispered, claim my lips and
deepened the kiss.
Tila nawala ako sa sarili kong katinuan at nagpadala sa tamis ng halik nito.
Pumikit ako at tumugon. Kasabay ng pagtugon kong iyon ay ang pag-amin ko sa sarili
na may pagtingin ako sa lalaking ito.
I am slowly loving this man.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

CHAPTER 11
NILALARO-LARO ko ang mga daliri habang nakaupo sa mahabang sofa.
"You can take a shower." Napapitlag ako nang marinig ang baritonong boses na
iyon ni Ethan.
Kaagad akong tumayo.
"S-Sige. Saan?" Medyo natatarantang tanong ko, hindi makatingin ng diretso
dito.
Pagkatapos ng halik na pinagsaluhan namin kanina ay pareho kaming walang kibo
habang nagmamaneho ito patungo sa bahay nito. Ilang minuto na akong nakaupo sa sofa
nang makarating kami sa bahay nito at ni hindi ko na ito matignan ng diretso.
"Saan mo ba gusto? Sa kuwarto ko? Puwede rin." Nahimigan ko ang kapilyuhan sa
boses nito.
Tinignan ko ito at nakita ko ang kapilyuhan sa mga mata nito.
"You're teasing me." I pouted my lips.
 "Oh please baby, don't do that in front of me." Ethan groaned.
Kinuotan ko ito ng noo.
"Ang alin?" Tanong ko.
Napatingala ito at mariing pumikit. Kitang-kita ko ang pagtaas-baba ng adam's
apple nito kaya napalunok ako. Hindi ko alam kung bakit ang hot nitong tignan sa
ginawa nito.
Muli itong tumingin sa akin at kapagkuwan ay inisang hakbang ang pagitan namin.
"Konting-konti na lang ang pagtitimpi ko so please don't act cute in front of
me. I'm on my limits already and I'm just holding back, baby." He whispered and
brush his lips against mine.
Kusa na itong lumayo sa akin bago pa man lumalim ulit ang halik na iyon.
"Ihahatid ka sa magiging kuwarto mo." Anito at hinawakan ako sa kamay.
Marahan ako nitong iginiya patungo sa isang kuwarto. Ito mismo ang pumihit ng
door knob at nang makapasok kami ay iginiya ko ang paningin sa kabuuan ng kuwartong
kinaroroonan namin. It's a girl's room. Babaeng-babae ang desinyo niyon.
Napakalamig sa mata ng kulay.
"Ito ang kuwarto ng kapatid ko kapag natutulog siya dito sa bahay ko. My own
room is right in front of your room so if you need anything, just knock on my door.
Dahil wala ka pang damit, hiramin mo muna ang damit ng kapatid ko. She have new
undies and brassiere so feel free to use those. Bukas na bukas din ay ibibili kita
ng susuotin mo." Anito at hinalikan ako sa noo.
Nahihiyang kinagat ko ang ibabang labi.
"S-Salamat, Ethan. Tatanawin kong utang na loob 'to. Babayaran ko lahat ng
magagastos mo at mag-iipon ako para makapaghanap ng ibang apartment para-"
"No. You will stay here, Hanna." Mariing sambit nito.
"P-Pero-"
Napaatras ako nang hinapit ako nito sa beywang pero mabilis din akong napadikit
sa matipunong katawan nito. Nagkatitigan kaming dalawa at hindi ko maiwasang
titigan ang guwapong mukha nito. Ang magagandang mga mata nito, ang matangos na
ilong, ang mamula-mulang mga labi nito at ang nakakaliyong natural na amoy nito ay
talagang nakakamangha. Ito ang klase ng lalaki na hindi nakakasawang titigan.
"H-Hindi ako puwedeng mag stay dito. Nakakahiya at-" Pinutol ng halik nito ang
sasabihin ko.
Sinakop ng labi nito ang labi ko at sa muling pagkakataon ay wala akong nagawa
kundi tugunin iyon. Ilang beses na nga ba ako nitong nahalikan ngayong araw? At
bakit ni wala man lang pagtutol mula sa'kin? Aaminin ko na nagustuhan ko ang halik
nito. Nakakabaliw iyon at tila gugustuhin mong matikman araw-araw.
Pinalalim nito ang halik habang mahigpit ako nitong hinawakan sa beywang. Hindi
ko mapigilang mapaungol nang marahan nitong kagatin ang ibabang labi ko.

I heard him cursed and groan before he pulled away from me.
Kitang-kita ko ang kislap sa mga mata nito at hindi ko maintindihan kung ano ang
nakikita kong emosyon mula doon.
"T-Take a shower now." Anito sa paos na boses at tumikhim pa nang mapagtantong
medyo nautal ito.
Tumango ako.
"I'll go out now." Paalam nito at hindi na hinintay pa ang sagot ko. Dali-dali
na itong lumabas mula sa kuwarto at ito pa mismo ang nag-lock ng pinto.
Napabuntong-hininga ako at dinama ang labi ko. Tila nararamdaman ko pa ang
mainit na halik ni Ethan doon. Naikagat ko ang ibabang labi at naglakad patungo sa
bathroom. Hinubad ko ang buong saplot ko. Napatitig ako sa sarili kong repleksyon
sa salamin na naroroon.
Medyo madumi ako dahil sa sunog kanina. Tila gusto kong sabunutan ang sarili.
Bakit hinayaan kong halikan ako ni Ethan sa ganitong hitsura?
Napatitig ako sa mukha ko. I really look ugly. Hindi man lang ba nandidiri si
Ethan sa akin? Habang hinahalikan ako nito, hindi man lang ba ito nandidiri?
Napapikit ako at nagpailing-iling. Binuksan ko ang shower at nag-umpisang
maligo. Ginamit ko ang bagong sabon at shampoo sa loob ng bathroom at nang matapos
ay binalot ko ang katawan ng puting tuwalya.
Naghanap ako ng masusuot sa walk-in closet na naroroon. Pajama ang kinuha ko at
spaghetti strap na damit. Pinatuyo ko ang buhok ko at muli ay napatitig sa mukha ko
sa harap ng vanity mirror.
Dahan-daan ko iyong hinaplos at hindi ko mapigilang humikbi. Aaminin kong
namimiss ko na ang mukha ko noon.
Napabuntong-hininga ako at kapagkuwan ay ilang sandaling pumikit para
manalangin. Nagpapasalamat ako sa Diyos dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako
Nito pinapabayaan.
Napagdesisyunan kong lumabas at napatingin sa kuwartong nasa harapan ko.
Bahagya iyong nakasiwang pero wala akong makitang tao sa loob.
Naglakad ako at napatigil nang makita si Ethan sa balkonahe. Nakaupo ito sa
harap ng maliit na mesa habang nasa harap nito ay laptop. Seryoso itong nakatingin
doon at tila nanayo ang mga balahibo ko nang makitang ngumisi ito.
Ilang beses ko na itong nakitang ngumisi at aaminin ko na nakakatakot ito kapag
ganoon ang ginagawa. Tila ba sa ngisi nitong iyon ay may masama itong binabalak.
Pinagmasdan ko ang bawat kilos nito. Umangat ang kamay nitong may hawak na
sigarilyo at dinala nito iyon sa bibig nito at kapagkuwan ay suwabeng bumuga ng
usok. Napalunok ako dahil kakaiba ang epekto ng ginawa nitong iyon. It was cool and
hot.
Bakit sa ganoong gestures lang nito ay tila apektadong-apektado ako? Kahit ano
yatang kinikilos nito ay napakaganda sa paningin ko. And it's funny to think that
by watching Ethan right now, it looks that he's a different person. Matigas ang
ekspresyon ng mukha nito na malayong-malayo sa malambing na Ethan kapag ako ang
kaharap.
Wala sa sariling humakbang ako papalapit sa binata.
"Ethan." Tawag ko sa pangalan nito.
Tumingin ito sa akin at sa isang iglap lang nagbago ang ekspresyon ng mukha
nito. Bigla iyong lumambot. Paano nito nagagawa iyon ng ganoon kabilis?
Dali-dali nitong pinatay ang hawak na sigarilyo sa ash tray na nasa harapan
nito at sinara ang laptop nito. Tumayo ito at naglakad patungo sa akin.
"Hey, you're here. Are you hungry? Ipaghahanda kita ng pagkain, gusto mo? Anong
gusto mong kainin?" Sunod-sunod na tanong nito sa malambing na boses.
Gusto kong matakot sa biglaang pagbago ng aura nito pero hindi ko magawa. Tila
alam ng puso ko na mapagkakatiwalaan ko ang lalaking ito.
"I'm not hungry." Mahinang tugon ko.
Tumango ito at kapagkuwan ay napakamot sa ulo. He looks cute on that. Tila
teenager ito na nahihiya dahil sa inakto nito ngayon.
"Ahm, ipagtimpla na lang kita ng gatas." Alok pa nito.
"Okay lang ba?" Nahihiyang tanong ko.
Malapad itong ngumiti.
"Sure." Anito at hinawakan ako sa kamay.
Iginiya ako nito patungo sa kusina ng bahay nito at pinagtimpla ako ng gatas.
"Here." Inabot nito ang isang baso ng mainit na gatas sa akin.
"Salamat." Sambit ko.
Namagitan ang katahimikan sa aming dalawa.
"I already talk to my friend which is the police officer that you've met
earlier. Napatunayan niyang sinadya ang pagsunog sa apartment mo at kasalukuyan
pang inaalam kung sino ang may pakana. So I suggest you to stay here, Hanna. Safe
ka dito sa poder ko. Safe ka sa..." Mataman itong tumitig sa mga mata ko. ",akin."
Patuloy nito.
Tila nahipnotismo ako sa mga titig nito at wala sa sariling ininom ko ang gatas
dahilan para maibuga ko iyon dahil sa sobrang init. Sunod-sunod akong napaubo.
"You okay?" Kaagad akong dinaluhan ng binata.
"Ang init." Maluha-luhang sambit ko habang pinapaypayan ng kamay ko ang
nakalabas kong dila.
Nakita ko ang pag-aalala sa mukha ni Ethan at ilang sandali lang ay pagkaaliw
na ang nakikita ko doon.
 "Stay still. Gagamutin ko lang, okay?" Anito at sa pagkabigla ko ay hinapit ako
nito sa beywang at sinakop ng halik ang labi ko.
Kaagad nitong nahanap ang dila ko at marahang nilaro-laro ng dila nito at
kinagat-kagat pa na tila ba iyon ang solusyon para mawala ang sakit ng napaso kong
dila.
"Uhmmm..." Hindi ko mapigilang mapaungol.
Naramdaman ko ang paghawak nito sa beywang ko at kapagkuwan ay umangat ako.
Pinaupo ako nito sa island counter habang patuloy ako nitong hinahalikan.
Ang mga binti ko ay nakapulupot sa beywang nito habang ang mga kamay nito ay
umakyat patungo sa dibdib ko.
He was kissing me fervently. Tila ayaw na nitong tigilan ang labi ko hanggang
sa maramdaman ko ang palad nitong sinakop ang isang dibdib ko kahit natatakpan iyon
ng tela.
"God, Hanna. You're making me insane." He murmured between our lips and he
deepened the kiss.
Kusang napayakap ang mga braso ko sa batok nito at buong pusong tinugon ang
halik nito. At kusa akong napatingala nang iwan nito ang labi ko at hinalikan ang
leeg ko. Naramdaman ko ang bahagyang pagsipsip nito doon na nagpatayo sa mga
balahibo ko.
Hinayaan ko itong ibaba ang spaghetti strap na suot ko hanggang sa lumitaw ang
dibdib ko. Marahan nitong ibinaba ang suot kong bra at hindi ko inaasahan ang
paglabas ng malakas na ungol mula sa bibig ko nang isinubo nito sa mainit na bibig
ang isa sa mga ut*ng ko.
Napaliyad ako nang maramdamang sinipsip nito iyon. Napasabunot ako sa buhok
nito at mas lalong napaungol.
"Tangina." Narinig ko ang malutong na mura nito at naramdaman ko ang pagkagat
nito sa nipple ko.
At tuluyan akong nagpadala sa kapusukan nito.
To be continued...

A/N: Bitin.😁😁😜😜 Bukas ulit.😜😂

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12

This is for you megyani 💞🤗😘 I saw

you re-read all of my stories and thank you so much for that. Thank you for being
my reader and thank you for supporting me always. Love lots!🤗😘
And to everyone, PLEASE KEEP SAFE.🙏😘

CHAPTER 12
"E-ETHAN. Ohhh please..." Hindi ko alam kung para saan ako nagmamakaawa.
Kung gusto ko ba itong tumigil sa ginagawa o gusto ko itong magpatuloy. Basta't
nakasabunot lang ako sa buhok nito habang ang dila nito ay nilalaro-laro ang nipple
ko.
"Baby..." Anas ko sa paos na boses.
Bigla itong tumigil sa ginagawa at kapagkuwan ay tinignan ako.
"What did you call me?" He hoarsely asked.
Kumunot ang noo ko, hindi lubos maintindihan kung ano ang tinatanong nito.
"I-I..." Hindi ko matapos-tapos ang sasabihin.
Unti-unti ay hinaplos nito ang ibabang labi ko gamit ang daliri nito.
"I'm sorry did I scare you?" He softly asked.
Hindi ako nakapagsalita. Dahan-dahan nitong inayos ang bra at damit ko. Nang
masiguradong maayos na ako ay kinabig ako nito at dinala sa matipunong dibdib nito.
"It was so disrespectful of me, I'm sorry." He whispered. "Hindi ako humihingi
ng tawad sa paghalik sa'yo at sa pagtikim sa dibdib mo. Humihinigi ako ng tawad
dahil pakiramdam ko ay hindi kita nirespeto. I'm sorry." He continued as he caress
my hair.
Hindi ko alam kung bakit napangiti ako. Hindi ko alam kung anong meron sa
lalaking ito pero sa bawat salitang lumalabas mula sa bibig nito ay talagang
nakakamangha.
"Okay lang. P-Pumayag din naman ako. Hindi kita pinigilan at mas lalong hindi
mo ako pinilit." Sambit ko.
Pinaglayo nito ang katawan namin.
"Masakit pa rin ba ang paso mo? Open your mouth, baby. Let me see." Anito
habang titig na titig sa mukha ko.
"Okay lang ako. Sinipsip mo na, eh." Sambit ko, hindi aware sa sinabi ko.
Narinig ko ang mahinang pagtawa nito.
"What?" Nagtatakang tanong ko.
Umiling ito pero nakangiti.
"Nothing. You're just...cute and a little bit innocent." Tila naaliw na sambit
nito at hinawakan ako sa beywang.
Binaba ako nito mula sa islamd counter.
"Finish your milk and then sleep, okay?" Masuyong sambit nito at hinaplos ang
buhok ko.
Napatitig ako sa mga mata nito. Bakit gustong-gusto ko ang mga gestures nito?
Kahit yata anong kilos nito ay gustong-gusto ko.
"Thank you." I murmured.
Talagang hinintay nitong ubusin ko ang gatas na tinimpla nito. Hindi na iyon
gaanong mainit kaya mabilis ko iyong naubos.
Hinatid ako nito sa pinto ng kuwartong tutulugan ko.
"Goodnight, Hanna." Mahinang sambit nito.
"How about you? Hindi ka pa ba matutulog?" Tanong ko.
Ngumiti lang ito.
"I will sleep later. May aasikasuhin lang ako." Anito at hinalikan ako sa
pisngi. "Goodnight again and sleep tight." He whispered and left.

Pumasok ako sa loob ng kuwarto na nakangiti. Humiga ako sa

malambot na kama at dinama ang labi ko. Muling pumasok sa isip ko ang nangyari sa
kusina kanina at aaminin kong nakaramdam ako ng init. Kung hindi ito tumigil,
maaaring sa iba iyon mapunta. Ang ibig bang sabihin, handa akong magpaubaya sa
binata?
Napatitig ako sa kisame at pinakinggan ang tibok ng puso ko. Napakalakas niyon.
Tama ba itong nararamdaman ko para sa binata? Alam kong napakabilis pero may
magagawa ba ako? Kusang tumibok ang puso ko para kay Ethan at mukhang hindi ko na
iyon mapipigilan kahit anong gawin ko.
Nagpabiling-biling ako sa higaan. Hindi ako makatulog. Iniisip ko ang eksenang
nangyari sa kusina kanina. Kahit anong pilit ko ay hindi ako makatulog.
Napabuntong-hininga ako at bumangon. Naglakad-lakad ako sa loob ng kuwarto,
inaaliw ko ang sarili. Naglakad ako patungo sa malaking bintana at tumingin sa
labas ng bahay.
Pumasok sa isip ko ang nangyari kanina. Kung totoong sinadyang sunugin ang
apartment ko, maaaring pakay nilang patayin ako.
Mapait akong napangiti. Naisip ko si Enzo. Matagal na ako nitong kilala at ni
kahit anino ko yata ay kilalang-kilala nito. May posibilidad na ito ang may
kagagawan ng sunog sa apartment ko. Maaaring nakilala ako nito nang makita ako sa
BMS at hindi na iyon nakakapagtaka.
"Nagsisisi akong pinagkatiwalaan kita, Enzo." May pait sa boses na bulong ko sa
sarili.
Muli akong napabuntong-hininga at bahagyang napaatras nang mahagilap ng mga
mata ko ang isang anino mula sa labas. Hindi ko makita ang hitsura nito dahil
madilim pero kitang-kita kong tumingala ito at ngumisi.
Sa nanginginig na mga kamay ay muli akong napaatras at natigilan nang bumangga
ang likod ko sa matigas na bagay. Gulat akong napalingon at napasinghap nang makita
si Ethan.
"E-Ethan-"
"You're pale." He said with his deep baritone voice.
"I-I s-saw s-someone o-outside a-and-"
"Are you scared?" Seryosong tanong nito habang titig na titig sa mga mata ko.
Napalunok ako at tumango.
"N-Natatakot ako, Ethan. P-Paano k-kung-"
"I told you, Hanna. Hangga't nandito ako, hindi ka dapat matakot. Don't you
trust me? I am Ethan Davidson. Just always remember my name and trust me. Hindi
kita ipapahamak at mas lalong hindi kita pababayaan, tandaan mo 'yan. Nandito ka sa
poder ko. I am your safest place and I assure you that." Napatitig ako sa
kaseryosohan sa mga mata nito.
Paunti-unti ay tumango ako at kumalma.
"T-Thank you." I murmured.
"Next time, 'wag ka basta-bastang pumuwesto diyan sa bintana." Anito at
hinaplos ang buhok ko. "Alam kong may tao sa labas ng pamamahay ko. And I don't
want to end him yet. I want him to suffer first." Ngumisi ito habang nakatitig sa
mga mata ko.
And there he is again. With that smile, he really looked dangerous. Ang ngiting
iyon ay tila ayaw mong makita sa buong buhay mo. Ang ngiting tila ilalagay ka sa
tamang kalagyan.
"Can you really help me?" Seryosong tanong ko.
Hinaplos nito ang pisngi ko.
"Now, it's your first time asking me like that. What do you want me to do, hmm,
baby?" He softly asked.
Naikuyom ko ang mga kamao.
"Gusto kong...gawin mo ang ginawa nila sa'kin. My...my cousin... I want her to
feel what I felt before. I want you to take everything away from her. I want you
to...destroy her face. Can you...do that for me, Ethan?"

Nagkatitigan kaming dalawa. Mata sa mata. Paunti-unti ay

nakita ko ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nito at ang pagkislap ng mga mata nito.
Ang ngiti nito ay napunta sa ngisi. Muli ay tila ibang Ethan ang kaharap ko ngayon.
"Anything you want, baby. Anything you want and I'll do it in a heartbeat. Just
tell me what you want me to do. As what I've said before, I'm willing to be your
slave. Utos mo lang ang susundin ko. Sa'yo lang ako susunod." Mariin at seryosong
sambit nito.
Tumango ako at kapagkuwan ay niyakap ito.
"Thank you...for being here with me. Thank you for saving me, Ethan. Thank
you." Emosyonal na sambit ko.
I heard him chuckled. Tinugon nito ang yakap ko at marahang hinagod ang likod
ko.
"This is not free, baby." He whispered.
Kumalas ako mula sa pagkakayakap sa binata.
"Babayaran ko. Balang araw mababayaran ko din ang-"
"You can't pay me with money if that's what you want to say. Isa lang ang gusto
ko." Anito habang titig na titig sa mga mata ko.
Kumunot ang noo ko.
"A-Ano 'yon?" Mahinang tanong ko.
Ngumiti ito at sa pagkabigla ko ay tinapat nito ang palad sa dibdib ko kung
saan malapit ang puso ko.
"This." He murmured.
Mas lalong kumunot ang noo ko.
"Hindi kita maintindihan." Sambit ko.
He let out a very sexy and soft chuckle.
"I don't know if you are just naive or innocent baby but you're cute." He said
and smiled at me.
Ginulo nito ang buhok ko at kapagkuwan ay namulsa.
"Go to your bed now and sleep." Anito at tumalikod.
Nang nasa pinto na ito ay lumingon ang binata sa akin.
"Get ready yourself baby. You know...I will do everything just to have you."
Anito at sinuyod ako ng tingin mula ulo hanggang paa hanggang sa muli itong
tumingin sa mga mata ko. "Alam kong magiging akin ka balang araw." Patuloy nito at
kumindat.
Tuluyan itong lumabas ng kuwarto. Hindi makapaniwalang napailing ako.
"Problema ng lalaking 'yon?" Naiiling na tanong ko sa sarili at naglakad
patungo sa kama.
Humiga ako at hinayaan ang sariling makatulog. Kinabukasan ay nagising akong
tila napakaaliwalas ng pakiramdam. Bago lumabas ng kuwarto ay nag toothbrush ako at
naghilamos.
Hinanap ko si Ethan pero hindi ko ito makita. Tinungo ko ang kusina para sana
magluto pero natigilan ako nang makitang may nakahanda ng almusal sa dining table.
May maliit na papel doon. Kinuha ko iyon at binasa.
Hindi na kita ginising. I already prepare your breakfast. Hope you'll like it.
May pinuntahan lang ako. Ipapa-deliver ko na din ang lunch mo mamaya so don't go
out, okay? And please check what's inside the box inside your room and wear it
tonight. Someone will fetch you. See you tonight. And by the way... I MISS YOU
ALREADY.
- Ethan
Naiiling na binaba ko ang papel at hindi ko mapigilang mapangiti. That's kinda
sweet. Tuloy ay napakalakas ng tibok ng puso ko ngayon.
Naglakad ako patungo sa kuwarto at tinignan ang sinasabi nito. May malaking box
nga doon na hindi ko man lang napansin kanina. Binuksan ko iyon at napakunot ang
noo nang makitang isa iyong mamahaling gown na may kasamang maskara. Kinuha ko ang
card at binasa iyon. It's an invitation card.
May masquerade party mamayang 7:00pm sa isang kilalang hotel. At bakit
kailangang pumunta ako doon?
Nasagot ang katanungan ko nang makita ang pangalang hindi ko makakalimutan sa
buong buhay ko. It's an invitation for Selene Boiser's birthday party.
Selene. She's my cousin. The one who destroy my face.
Nanginginig ang mga kamay na nabitawan ko ang invitation card at napatingin ako
sa sarili kong repleksyon sa malaking salamin.
What are you planning, Ethan?
Bakit kailangang pumunta ako doon? Napapikit ako at kapagkuwan ay napabuntong-
hininga. Nagmulat ako ng mga mata.
Kung anuman ang binabalak ni Ethan, pagkakatiwalaan ko ito. And hopefully, the
trust that I gave to him won't hurt and destroy me even more in the end.
I will trust you, Ethan. I will trust only you.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

CHAPTER 13
NATIGILAN ako at huminto sa paglalakad. Humigpit ang pagkakahawak ko sa
laylayan ng suot kong gown at kapagkuwan ay mariing napapikit.
Am I really ready to face her? Alam kong hindi lang si Selene ang makikita ko
ngayon kundi pati si Enzo at ang mga tiyuhin ko.
Nagmulat ako ng mga mata. They won't recognize me, anyway. I am wearing a
masquerade now and I doubt it if they will recognize me.
Napabuntong-hininga ako at unti-unti ay nag-umpisa akong maglakad. Inabot ko
ang invitation card sa dalawang lalaki na nagbabantay sa labas. Pinapasok ako ng
mga ito at kaagad kong inikot ang paningin sa paligid.
Napakaraming bisita at lahat ay may suot na maskara sa mukha. It's a masquerade
party, indeed. May iba na tinanggal na ang maskara sa mukha. Kilala ko ang iba. Mga
kasosyo ni Daddy sa negosyo at ang iba ay matalik na kaibigan ng ama ko noon. I
wonder if they knew everything? O katulad din sila ng mga taong tinraidor ako?
Patuloy kong inikot ang paningin sa paligid, umaasa na sana ay makita ko si
Ethan. Pero ilang minuto na ang nagdaan ay hindi ko pa rin ito makita.
Kumuha ako ng wine mula sa waiter na dumaan at dahan-dahang sumimsim mula sa
hawak kong wine glass.
Natigil ako sa pag-inom ng wine nang mahagilap ng mga mata ko si Selene. She's
not wearing her mask so I could see her face clearly. Napakaganda ng ngiti nito sa
harap ng mga taong bumabati dito.
Mapait akong napangiti. Selene is living a happy life with luxury around her.
She's so lucky, indeed. Pero lahat ng tinatamasa nito ngayon ay akin. Her father
which is my father's sibling has nothing. Umaasa lang din ang mga ito sa tulong ng
ama ko noon. Binigyan ng magandang trabaho at mataas na posisyon sa kompanya,
pinakilala sa mga investors at mga kaibigan at higit sa lahat ay pinagkatiwalaan sa
lahat. Pero sa huli, heto at kinuha nila ang lahat-lahat.
Napatingin ako sa katabi ni Selene. I know that it was Enzo. Kahit may suot
itong maskara ay kilalang-kilala ko ito. Bago pa magsalubong ang mga mata namin ni
Enzo ay nag-iwas na ako ng tingin at kapagkuwan ay diretsong nilagok ang wine.
Pinatong ko ang wine glass sa mesa na malapit sa kinaroroonan ko.
Patuloy kong hinanap si Ethan pero bigo akong makita ito.
Where are you, Ethan? I need you.
Naglakad-lakad ako at panaka-nakang ngumiti sa mga lalaking nakakasalubong ko.
Ang iba ay tinitignan ako ng may paghanga sa mga mata at ang iba ay halos hubaran
ako sa klase ng tingin na binibigay sa'kin. I wonder if they will still look at me
like that when they see my face.
Natigil ako sa paglalakad nang sa wakas ay nakita ko ang hinahanap ko. I saw
Ethan with his black and white tuxedo. Napakaguwapo nito at napakatikas tignan sa
suot nito. Sa paningin ko ay mas lalo itong pumogi. With his pointed nose, dark
eyes and powerful aura right now, no doubt that he is really handsome. Tingin ko
nga ay nakuha nito ang atensyon ng lahat.
I was supposed to call his name but I saw him walk towards Selene. Kaagad
nitong kinuha ang kamay ni Selene at marahan iyong dinala sa bibig nito. Hinalikan
nito ang likod ng palad ng pinsan ko at matamis itong nginitian. I noticed that
Selene blushed.
Bigla ay nakaramdam ako ng kakaiba sa puso ko. Muli akong kumuha ng maiinom
mula sa waiter na dumaan at nilagok iyon. Pero parang gusto ko iyong pagsisihan
dahil napakapait ng lasa. Matapang na alak pala ang nainom ko at gumuhit iyon sa
sikmura ko.
"Thank you." Nakangiwing sambit ko sa waiter nang binalik ko ang baso.
"Selene, right? My name is...David." Narinig kong nagsalita si Ethan. There's a
smug smile on his lips.

Hindi ang ngiti nito ang nakaagaw sa atensyon ko kundi ang

pangalang binanggit nito. David? Who's David? And his voice... Nag-iba ang boses
nito.
Lumipas ang ilang minuto na hindi ako napansin ni Ethan. Abala ito sa
pakikipag-usap kay Selene. Hindi ko alam kung maiinis ba ako sa binata. What's his
purpose for making me attend this party? Para saksihan ang kalandiang ginagawa
nito?
Inis na uminom ako ng uminom hanggang sa makaramdam ako ng pagkahilo. At sa
hindi sinasadya ay nabitawan ko ang hawak kong wine glass at natapon iyon sa kung
sino. Nang tumingin ako ay natigilan ako nang makita si Selene sa harapan ko.
Paunti-unti ay bumaba ang tingin ko sa bandang dibdib nito. Basang-basa iyon.
 "Opps, sorry." Sambit ko at bahagyang napaatras dahil sa sobrang sama ng tingin
nito sa'kin.
Hinablot ako nito sa kamay at napangiwi ako nang bumaon ang kuko nito sa
pulsuhan ko.
"Alam mo ba kung gaano kamahal itong gown ko?!" Dumagundong ang boses nito
dahilan para makaagaw kami ng atensyon mula sa ibang bisita.
"I said I'm sorry." Mahinang sambit ko.
Selene smirk.
"Hindi ako tumatanggap ng sorry." Anito at hinablot ang suot kong maskara.
Kaagad kong tinakpan ang mukha ko pero mabilis iyong inalis ni Selene. Narinig
ko ang pagsinghap ng mga tao sa paligid, halatang nagulat sa hitsura ko.
"How dare you! Paanong nakapasok ang pagmumukhang ito sa party ko?!" Galit na
galit na tanong ni Selene at hinarap ang mga bodyguard nitong nagsilapitan dito.
"Miss Selene, may invitation po siya at-" Naputol ang sasabihin ng isa nitong
bodyguard nang malakas itong sinampal ni Selene.
"Tanga ka ba? Tingin mo iimbitahan ko ang ganitong pagmumukha?!" Galit na galit
na sigaw nito. "Ilabas niyo ang babaeng 'yan!" Patuloy nito.
Kaagad akong nilapitan ng dalawa nitong bodyguard at hinawakan sa magkabilang
braso.
"Anong nangyayari dito?" Napatingin ako sa nagsalita at tila nakahinga ako ng
maluwang nang makita si Ethan.
"Etha-"
"And who's this woman?" Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa akin.
Natigilan ako at tila sinaksak ang puso ko dahil sa tanong nito. Ang mga mata
nito ay walang emosyon habang nakatingin sa akin. Bigla ay naguluhan ako. He's
looking at me like he really have no idea of who I am.
"I don't know. Hindi ko alam kung bakit may pumasok na hampas-lupa sa party
ko." Puno ng pang-iinsultong sambit ni Selene.
Diretso kong tinignan si Ethan sa mga mata at ngumisi lang ito. Tinignan ako
nito mula ulo hanggang paa at muling ngumisi.
"Mukhang nagkamali ka ng party na pinasukan, Miss." Anito at mahinang natawa.
Napalunok ako. Hindi ba talaga si Ethan ang kaharap ko ngayon? Mahina akong
natawa at kapagkuwan ay napailing. Nahihilo na ako pero alam ko pa rin ang
nangyayari sa paligid ko.
"Bitawan niyo ako." Mahinang utos ko dalawang lalaking may hawak sa'kin.
Hindi sumunod ang mga ito.
"Kusa akong lalabas so please let me go." Mariing utos ko.
"Hindi ka nila susundin unless manggaling mismo sa'kin." Selene smirk at me.
Kumuha ito ng wine glass at binuhos ang laman niyon sa ulo ko. Mariin akong
napapikit at kapagkuwan ay nagmulat ng mga mata. Hindi pa nakuntento ang dalaga.
Muli itong kumuha ng wine glass at tinapon ang laman sa mukha ko. Nakangiti ito. Sa
huling pagkakataon ay kumuha ulit ito ng wine glass at sa gown ko naman iyon
ibinuhos.

"That's for ruining my evening." She said and laugh.

Hindi ko ito pinansin. Nakatingin lang ako kay Ethan. Wala pa ring emosyon ang
mga mata nito.
"Ethan." Tawag ko sa pangalan ng binata.
Lumingon ito sa paligid na tila hinahanap kung sino ang tinatawag ko. Muli
itong tumingin sa akin at kapagkuwan ay itinuro ang sarili.
"Are you calling me Ethan?" Salubong ang kilay na tanong nito.
Napalunok ako at tumango.
Ethan slowly laugh.
"Oh lady I don't know who Ethan is." He said, laughing. "And my name is David."
Mariing sambit nito at matalim ang mga matang tinignan ako.
He's not really Ethan? Iba ang boses nito pero alam ng puso kong si Ethan ang
kaharap ko. Isa na naman ba ito sa tumraidor sa'kin? Lahat na lang ba ng
pinagkakatiwalaan ko ay tinatraidor ako?
Napaatras ako nang lumapit si Selene sa akin pero mabilis akong pinigilan ng
dalawang bodyguard nito.
"To complete my satisfaction, it's better to do this." Nakangising sambit ni
Selene at hinawakan ang gown ko.
Walang kahirap-hirap nito iyong pinunit sa harapan mismo ng maraming tao. Pilit
akong nagpupumiglas pero pinipigilan ako ng dalawang lalaki.
Nanlalabo ang mga mata ko sa mga luha at sakit ng dibdib ko. Punit na punit ang
suot kong gown at lumitaw na ang cleavage ko.
"Ilabas niyo 'yan." Utos nito sa dalawang bodyguard.
Habang kinakaladkad ako ng mga ito ay nakatingin ako kay Ethan na kalmadong
nakatingin sa akin habang ang dalawang kamay nito ay nasa loob ng bulsa nito.
He just smirk at me. Nilapitan nito si Selene at kinabig sa beywang. Sabay na
tumalikod ang dalawa.
Nang nasa labas na ako ay napayakap ako sa sarili. Do I deserve this? Awang-awa
ako at galit na galit sa sarili.
Tila wala sa sariling naglakad ako. Ni wala na akong pakialam kung saan ako
dadalhin ng mga paa ko. Hindi ko na rin alam kung ilang minuto akong naglalakad sa
madilim na daan hanggang sa napagod ako at napaupo sa gilid ng kalsada.
Napahilamos ako sa mukha at napahagulhol ng iyak. Palakas iyon ng palakas
hanggang sa napatingin ako sa kalsada at nasilaw sa headlight ng sasakyan.
Huminto iyon hindi kalayuan mula sa akin at nakita kong may bumaba. Sa bulto ng
katawan nito at alam kong lalaki ito. Nasisilaw ako sa ilaw ng kotse nito kaya
hindi ko ito mamukhaan. Ni hindi na ako nakaramdam ng takot kung masamang tao man
ito. Why would I? Wala na din namang kuwenta ang buhay ko.
Nang tuluyang makalapit ang lalaki sa akin ay hinawakan ako nito sa magkabilang
braso at tinulungan akong tumayo. Nagsalubong ang mga mata namin at sa nanlalabong
mga mata ay tuluyan ko itong nakilala.
Hinubad nito ang suot na coat at kapagkuwan ay isinuot sa akin.
"D-David..." Anas ko.
Tumitig ito sa mga mata ko at kapagkuwan ay hinaplos ang mukha ko.
"It's me. It's Ethan. Si Ethan ang kaharap mo ngayon, hindi si David." Anito at
ikinulong ako sa mga bisig nito.
Napahikbi ako.
"Hanna, I'll do everything for you. The Ethan you know will do everything for
you. Just...always remember that, okay? You'll be hurt but please just endure it a
little for now. I will end this soon, baby. I promise." He whispered as he hug me
tighter.
Wala sa sariling tumango ako at lumakas ang iyak ko.
"I'm hurt." Tila batang sumbong ko.
"I know, baby. I know and I'm sorry." Malambing na sambit nito.
"But I'm really hurt!" Mas lalong lalong lumakas ang iyak ko.
Ethan pulled away from me and cupped my face.
"Ang sakit ng ginawa mo at-"
"I love you." Agaw nito sa sasabihin ko.
Natigilan ako at napasinok.
"W-What?" Tanong ko at muling napasinok.
"Mahal kita. Mahal kita, Hanna." Sambit nito habang titig na titig sa mga mata
ko.
Napaawang ang mga labi ko. Hindi ako makapagsalita at kapagkuwan ay napalunok.
Bigla akong nakaramdam ng matinding pagkahilo. Sa pinaghalong alak na nainom ko,
pagod at pag-iyak ko pati na rin sa narinig ko ay tuluyan akong nawalan ng malay.
At ang huling naramdaman ko ay ang pagsalo ng binata sa katawan ko.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14
 I don't know if need ko bang maglagay ng
disclaimer.😅 But I suggest not to eat anything while you read. This chapter
is a little bit harsh.
Keep safe, everyone. And stay at home. Ako? Siyempre tuloy ang
trabaho.😅😂
CHAPTER 14
"MAY konting sinat but she's fine. Painumin mo ng gamot at dapat kumain siya sa
tamang oras." Wala sa sariling tumango ako habang ang mga mata ay nakatuon sa
babaeng nakahiga sa ibabaw ng malapad kong kama.
Naiiling na nagpaalam ang doctor na tinawagan ko. Lumapit ako sa dalaga at
hinaplos ang pisngi nito. Unti-unti ay dumukwang ako at dinampian ng magaang halik
ang mga labi nito.
"I'm sorry I hurt you, baby." I whispered and caressed her cheek once again.
"Just always remember that I'm doing this for you. We have long way to go.
Puwede ka pang masaktan sa mga susunod na araw. Please, endure that baby, okay?
Just...trust me, please." Mahigpit kong hinawakan ang kamay nito at dinala iyon sa
bibig ko.
Masuyo kong hinalikan ang kamay nito at kapagkuwan ay masuyo kong hinalikan
ang noo nito. Inayos ko ang kumot nito. She's not wearing her gown anymore. Kaagad
kong inutusan ang maid ko kanina na bihisan ito.
Kinuha ko mula sa bulsa ang cellphone ko nang marinig ang pagtunog niyon.
"Perez." Bungad ko nang sagutin ang tawag.
"Braniff is on his way." He responded.
Napangisi ako at kapagkuwan ay pinatay ang tawag. Muli kong nilapitan si Hanna
at hinalikan ang noo nito.
"I'll be back." I whispered and left the room.
Nang nasa labas na ako ay saktong pagdating ng kotse ni Adrian. Awtomatikong
bumukas ang pinto ng passenger's seat. Walang imik na sumakay ako doon.
"Let me know if I'm with Ethan or David right now." Adrian murmured as his eyes
focused on the road.
"David will come out later." I smirked.
"Okay. So, I'm with Ethan." He smirk and glanced at me.
"Austin is on his way?" I asked.
Adrian nodded.
"He's with the unlucky bastards." He shrugged his shoulders.
Hindi na ako umimik pa. Habang nasa biyahe ay nagbihis ako. It's all black
suites. Nagsuot din ako ng itim na sumbrero at nagsuot ng salamin.
Nang makarating sa lugar na pakay namin ay nakita ko na ang sasakyan ni Austin
mula sa malayo. Kaagad akong bumaba ng sasakyan, nakasunod si Adrian sa'kin.
"Etha-" Hindi natapos ni Austin ang sasabihin nang malakas kong binuksan ang
pinto ng kotse nito sa likod at hinila mula doon ang isang lalaki.
Nakagapos ang kamay nito at nakita ko ang pagkagulat sa mukha nito nang makita
ang mukha ko. Nginisihan ko ito.
"I think you remember me." I murmured.
"I-Ikaw ang kasama ni Miss Selene sa party." Anito at tumigas ang mukha. "Anong
binabalak mo? Kapag nalaman ni Miss Selene ito, hinding-hindi niya ito palalampasin
at-" Natigilan ito at nanlaki ang mga mata nang itinitutok ko ang matulis na
kutsilyo sa bibig nito.
"Don't worry, hindi niya malalaman. Sa tingin mo ba hahayaan kong malaman
niya?" Sambit ko at mahinang tumawa.
Tinignan ko si Austin.

"Nasaan ang isa?" Tanong ko.

Napailing ang attorney at kapagkuwan ay binuksan ang back compartment ng kotse
nito. Napangiti ako nang makita ang isang lalaki na nakagapos at may takip ang mga
mata.
Hinila ito ni Austin at nilabas. Nilapitan ko ito at inalis ang takip sa mga
mata nito. Ilang beses itong napakurap at kapagkuwan ay tinignan ako ng masama nang
makilala ako. Tumigin ito sa kasama nito.
"Mukhang nakatagpo si Miss Selene ng tatraidor sa kanya. Kapag nalaman ito ng
boss namin, hindi ka niya bububayin." Ngumisi ito sa akin. "Sarili nga niyang
kadugo hindi niya binuhay, ikaw pa kaya na-" Inisang hakbang ko ang pagitan naming
dalawa at malakas itong napalayaw nang bumaon ang hawak kong kutsilyo sa braso
nito.
"Wala akong oras sa mga sasabihin mo at mas lalong wala akong pakialam."
Ngumisi ako at nagsindi ng sigarilyo.
"Why are you doing this?" Matigas na tanong nito.
Lumapit si Adrian sa lalaking nagtanong at tinapik ang balikat nito.
"Man, you've done the biggest mistake. You..." Tumingin ito sa akin. ",touch
his girl. A man can be very dangerous when it comes to their woman. I've seen it
for how many times with my friends who are deepy and madly inlove and I'm telling
you, it's scary. Don't even want to be like that someday." Adrian tsked and laugh.
"I agree with you, Perez. I don't want to become a monster just because of a
woman. Geez! It's giving me goosebumps! And our friend over here seems head over
heals to his woman." Austin smirked at me.
"Makakarating ito kay Miss Selene!" Sigaw ng lalaking kaharap ko.
Mahina akong natawa.
"Of course, buddy. I'll make sure this will reach to her, don't worry." Sambit
ko at inilapit ko sa mukha nito ang hawak kong sigarilyo. "And let's start with
this, buddy. Bear with it, okay? This will hurt a little." Ngumisi ako.
Malakas itong napasigaw nang idinikdik ko sa mukha nito ang hawak kong
sigarilyo. Ilang beses ko iyong ginawa hanggang sa halos hindi na makilala ang
mukha nito. I even cut his fingers. Wala akong itinira.
Hinarap ko ang isa and this time I peeled his face.
"Fuck, Ethan! Do you really have to do that?" Nakangiwing sambit ni Adrian
pagkatapos kong putulan ng dalawang kamay ang lalaki.
"That's for touching my woman. Kinaladkad nila si Hanna and they deserve that,
don't you think?" Nakangising sambit ko at balewalang binitawan ang hawak kong
kutsilyo.
"I really don't want to fall inlove." Austin murmured as he shook his head.
"Anong balak mo sa mga 'yan?" Tanong ni Adrian.
"I'll let them live. Drop them both right in front of Selene's house." Sambit
ko at parehong tumango ang dalawa.
"Paano kapag nagsalita ang mga 'yan?" Tanong ni Adrian.
"Oh, they can't." Kumislap ang mga mata ko.
Ilang sandali lang nakakabinging sigaw ang narinig ko mula sa dalawang lalaki
nang pareho kong putulan ng dila ang mga ito.
Tila walang nangyari na hinatid ko ni Adrian pabalik sa pamamahay ko. Habang
papasok ako sa pinto ay nagpadala ng mensahe si Austin sa akin. He already drop
those bastards in front of Selene's house. Napangisi ako at ibinalik ang cellphone
sa bulsa.
Dumiretso ako patungo sa kuwarto ko. Puno ng dugo ang damit ko kaya kailangan
kong makaligo at makapagbihis kaagad bago pa may makakitang katulong sa akin.
Malalim na ang gabi at mukhang tulog na ang mga ito.
Saktong pagdating ko sa pintuan ng kuwarto ko ay ang pagbukas ng kuwarto ni
Hanna. Nabigla ito at kapagkuwan ay bumaba ang tingin sa suot ko. Kaagad itong
lumapit sa akin.
"What happened to you? Okay ka lang ba?" Puno ng pag-aalala ang nakita ko sa
mga mata nito.
Akmang hahawakan ako nito nang umatras ako.
"Don't touch me, Hanna. I'm okay." Sambit ko.
Napatitig ito sa mga mata ko at kapagkuwan ay bumaba ang tingin sa mga kamay
kong may bahid ding dugo. Muling bumalik ang tingin nito sa mga mata ko.
"Y-You're not hurt, right?" She asked.
 Tumango ako.
"I'm okay, don't worry." I assured her.
Sandali itong hindi nakaimik.
"How about you? Are you feeling okay? Do you need anything? Are you hungry or-"
"I love you too, Ethan." Putol nito sa sasabihin ko.
Natigilan ako.
"W-What did you say?" Mahinang tanong ko.
Damn! It feels like my heart skips a beat!
"That's my answer. You said you love me and I feel the same. I love you." She
said and smiled.
Wala sa sariling napahawak ako sa sariling dibdib.
"Tangina." Napamura ako.
Hanna let out a soft chuckle. Natawa ito sa reaksyon ko.
"Can you wait for me? I will just take a shower. Please, wait for me. Fuck."
Tila bigla akong nataranta.
Natatawang tumango ito.
"Okay. Hihintayin kita." Anito.
Mabilis akong pumasok sa loob ng kuwarto ko at halos madapa pa ako sa sobrang
pagmamadali.
"Fuck. Fuck. Fuck." Sunod-sunod akong napamura at ilang sandaling napatulala sa
ilalim ng shower.
I love you, Ethan.
"Tangina, aatikihin yata ako sa puso. Tangina talaga." Para akong baliw sa
kinakausap ang sarili.
Mahal ako ni Hanna! Damn!
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

CHAPTER 15
HINDI ako mapakali. Pabalik-balik akong naglalakad sa loob ng kuwartong
kinaroroonan ko. Alam kong sinabi ni Ethan na maayos lang ito pero hindi pa rin
maalis sa isip ko ang dami ng dugo sa suot nito kanina.
Pinagpapawisan ang mga kamay ko. Gusto ko na nga itong katukin sa kuwarto nito.
Baka hindi lang nito sinasabi na may sugat ito sa katawan o tama ng bala.
Bigla ay nanayo ang mga balahibo ko. Paano nga kung ganoon? Kanina pa nagpaalam
si Ethan na maliligo at babalik daw ito pero hanggang ngayon ay wala pa rin ito.
Paano kung nag collapse ito at-
Muntik pa akong mapatalon nang biglang bumukas ang pinto ng kuwarto ko.
Napatingin ako doon at tila nakahinga ako ng maluwag nang makita si Ethan. Sinara
nito ang pinto at lumapit sa akin.
Tila sinakop ng mabangong amoy nito ang kabuuan ng kuwarto. Titig na titig ako
sa mga mata nito at bahagya akong napaatras nang lumapat ang kamay nito sa noo ko.
"May sinat ka pa." Mahinang sambit nito.
Wala sa sariling tumango ako.
"Yeah. Pero kumain na ako at uminom na rin ng gamot. Kabilin-bilinan mo daw
'yon kay Ate Lara bago ka umalis." Sambit ko.
Si Ate Lara ang isa sa mga maid sa bahay ni Ethan. Isa ito sa pinagkakatiwalaan
ng binata.
Tumango ito at tumitig sa mga mata ko. Nakaramdam ako ng pagkailang kaya nag-
iwas ako ng tingin pero masuyo nitong hinawakan ang baba ko at ibinalik ang tingin
ko sa mga mata nito.
"'Wag na 'wag kang umiwas ng tingin sa'kin." Anas nito.
Napalunok ako.
"B-Bakit?" Nauutal na tanong ko.
 "Lagi mong tatandaan ang mga matang ito, Hanna. Sa ganoong paraan, makikilala
mo ang totoong ako kahit iba ang pagkataong pinapakita ko sa'yo." Napakalalim ng
kahulugan ng sinabi nito.
"Katulad ng pagkataong pinakita mo sa akin noong..." Hindi ko matapos-tapos ang
sasabihin.
Tumango ito, naiintindihan ang ibig kong sabihin.
"That was another me, Hanna." He murmured.
Nagpatango-tango ako. Alam kong gusto nitong ipaabot sa akin at ipaalam ang isa
nitong pagkatao sa paraang hindi na nito kailangang ikuwento ang lahat.
"But that was scary. I don't want to see the another you. I want my...Ethan." I
said and bit my lower lip.
Nakita kong tumaas ang sulok ng labi nito. Hindi ko alam pero ang cool nitong
tignan kapag ganoon ang ginagawa nito. Ilang beses ko na nga bang nakitang tumataas
ang sulok ng labi nito? At sa tuwing ginagawa nito iyon, kumakabog ng napakalakas
ang puso ko. He looks like a silent killer that will make you bleed until your last
breath.
"That's why I want you to look into my eyes thoroughly, baby. I want you to
know the real me." He softly said and held my hand.
Dinala ako nito sa kama at masuyong pinaupo. Lumuhod ito sa harapan ko at
kapagkuwan ay masuyong inihiga ang ulo sa kandungan ko. Pakiramdam ko ay umalon ang
tiyan ko sa ginawa nito. It's a sweet gesture for me. Tila ba pinaparamdam nito na
ako lang ang kailangan nito. Na sa akin lang ito ganito at sa akin lang ito
komportable.
"Ethan." Masuyong dumulas mula sa bibig ko ang pangalan nito.
"I'm so sorry for letting them hurt you. But I promise baby, whoever touch you
will pay. That's a promise that I will do in a heartbeat." Mariin at puno ng
pangakong sambit nito.
Kusang gumalaw ang kamay ko at nilaro-laro ko ang buhok nito. Kumilos ito at
tumingala sa akin. Tumitig ako sa mga mata nito. Yes, this is Ethan. That eyes,
that emotion in his eyes, this guy is really my Ethan.

"You know now the real me, baby?" He softly asked.

Napangiti ako sa lambing ng boses nito at kapagkuwan ay tumango.
"Always remember that even if I treat you bad, it's still me. Basta't tignan mo
lang ako sa mga mata. Maliwanag ba?" Anito at muli ay tumango ako.
Sumilay ang ngiti sa mga labi nito. Kinuha nito ang kamay ko at masuyo iyong
hinalikan.
"I love you, Hanna. I really do." Madamdaming sambit nito.
Pinigil ko ang mapangiti sa mismong harapan nito. Tila gustong lumabas ang puso
ko sa sobrang saya. Kakaiba ang epekto ng sinabi nito sa buong pagkatao ko. Tila
naging kumpleto ako. Sa I love you lang nito, tila lahat ng pagkukulang sa pagkatao
ko ay napunan.
"Mahal din kita." Bulong ko at naikagat ang ibabang labi.
Napatitig ito sa mga mata ko.
"I know you've said it earlier but fuck baby, don't make me pass out right in
front of you." He murmured.
Mahina akong natawa. Gustong-gusto ko ang reaksyon nito mula pa kanina.
Namumula ang mukha nito. Ganoon ba kalakas ang epekto ng salita kong iyon para sa
binata?
Umalis ako mula sa kama. Awtomatiko itong umupo sa carpeted na sahig at pinaupo
ako sa kandungan nito. I am facing him and he pulled me closer and hug me. Mahigpit
ang pagkakayakap nito sa'kin.
Isinubsob nito ang mukha sa leeg ko na tila naglalambing. Ramdam ko ang
pananayo ng mga balahibo ko sa panaka-nakang paghalik nito sa leeg ko.
"Ethan." Mahinang saway ko.
He let out a soft chuckle and raised his both hands.
"Okay. I'm sorry." Wala pa man akong sinasabi ay nagso-sorry na ito kaagad na
tila ba natatakot itong magalit ako.
Lihim akong napangiti. Ethan can be dangerous, I can see that. Pero bakit kapag
ako ang kaharap nito ay parang nagiging maamo ito?
"You should sleep now, baby." Anito pero ang mga mata ay nakatutok sa labi ko.
"Okay. Lumabas ka na ng kuwarto ko kung ganoon." Sambit ko.
Tumango ito pero nanatiling nakatitig sa mga labi ko.
"Ethan, alis na." Pagtataboy ko at akmang aalis ako sa kandungan nito nang
pigilan ako nito sa beywang.
"Wait. I just want to make it clear." Anito at tumitig sa mga mata ko.
"Ano 'yon?" Tanong ko.
"A-Are we official now? I mean..." Parang batang napakamot ito sa ulo. "T-Tayo
na ba? Girlfriend na ba kita?" Nag-aalangan ang boses nito.
Tinignan ko ito ng diretso sa mga mata.
"Ano sa palagay mo?" Balik tanong ko.
Sa pagkakataong ito ay sa batok naman nito ito napakamot. Bahagya itong
pinagpapawisan sa noo.
"I-I don't know. Gusto mo bang ligawan kita? I'm not used to it but I can try
for you. I will court you and-"
"Ibig sabihin hindi mo pa nasubukang manligaw?" Putol ko sa sasabihin nito at
tinaasan ito ng kilay.
Nahihiyang umiling ito.
"I don't do that kind of things. Sanay akong mga babae mismo ang lumalapit
sa'kin. Y-You know, pandandaliang sarap lang at-"
"Well, I have a question then." Muling putol ko sa sasabihin nito.
Nakita ko sa mga mata nito ang pagkabahala.
"What is it?" He asked.
"Sinabi mong pandaliang sarap lang. Ibig sabihin, gagawin mo din sa'kin?"
Mabilis itong umiling.
"Damn, baby. I won't do that to you." Mabilis nitong sagot.
"Paano mo nasabi 'yan?" Tinaasaan ko ito ng kilay.
"Dahil iba ka sa kanila. Ibang-iba ka. I do relationships pero labas ang
nararamdaman ko. I don't love them. Sa'yo lang nahulog 'tong puso ko." Diretso
itong tumingin sa mga mata ko.
"Last question." I said and look straight into his eyes.
"Spill it." Sambit nito.
"Nakikipag threesome ka ba sa mga nakarelasyon mo?" Diretsong tanong ko. Ni
hindi ko alam kung bakit bigla kong naitanong iyon. I just wanted to know.
Bigla itong natigilan at kapagkuwan ay namutla.
"T-That's..." Hindi nito magawang ituloy ang sasabihin.
Mas lalo itong namutla nang umalis ako sa kandungan nito at tumayo. Mabilis din
itong tumayo at hinawakan ako sa kamay.
"Hanna." Ramdam ko ang panlalamig ng mga kamay nito.
"What?" Hindi ko naitago ang inis sa boses ko.
"You're mad." Anito at ikinulong ang mukha ko sa mga palad nito. "Okay, I'm
sorry. It was all in the past, baby. Please, don't be mad. I'm not planning to do
that again on someone else, I promise. I won't do it again and-"
"Talagang hindi mo na magagawa sa iba dahil babakuran kita. Boyfriend na kita
at wala ng karapatan ang iba sa'yo. Maliwanag ba?" Ilang beses itong napakurap sa
sinabi ko.
"A-Anong sinabi mo?" Hindi makapaniwalang tanong nito.
"Boyfriend na kita at wala ng karapatan ang iba sa'yo." Mahinang ulit ko, tila
nabigla din sa sinabi ko.
Wala sa sariling naglakad si Ethan patungo sa kama at umupo doon. Gusto ko
itong pagtawanan nang hawakan nito ang nanginginig nitong mga tuhod.
"Tangina." Malutong itong napamura habang pilit na pinipigilan ang panginginig
ng mga tuhod nito.
"Fuck this! Fuck!" Mas lalo itong napamura nang mapagtantong hindi nito kayang
pigilan ang panginginig nito.
I really want to laugh right in front of him. Pero masyado itong maputla kaya
pinipigilan ko ang tawa ko.
"Do you need water?" I managed to ask.
Mabilis itong tumango.
"Yes please, baby." He said.
Mabilis akong lumabas at napapailing habang naglalakad patungo sa kusina.
Binilisan ko ang kilos dahil baka himatayin ang loko.
And I was thinking, I really have a strong effect to Ethan. But why? Hindi ko
naman ito ginayuma. Kung tutuusin, ang pangit ko nga. Hindi nito maipagmamalaki ang
mukha ko.
But who cares, anyway? Maybe it's time to accept and love what I have now. Kung
nagawa akong mahalin ni Ethan sa ganitong hitsura, dapat lang na mahalin ko din
kung ano ako ngayon. Pinagpapasalamat ko lahat ng iyon kay Ethan.
At pakiramdam ko, lahat ng nawala at kulang sa akin ay pinuno lahat ng binata.
Kinumpleto ako ni Ethan. He is more than willing to help and guide me. And I
promise to fight with him...no matter what.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

DISCLAIMER: Nakakabitin.🤣😂 That's all. Thank you!🤣

Namiss ko kayo. Huhu.💔 I'm really sorry for no update for weeks. I am
truly thankful for those who are patiently waiting for my updates. Sana
maintindihan niyo si author. Gustong-gusto kong magsulat minsan pero ayaw makisama
ng utak ko.
Keep safe everyone. God bless.💞

CHAPTER 16
NAGISING akong nakangiti. Kaagad akong bumangon at naligo. Bago lumabas ay
pinatuyo ko ang basang buhok. Binuksan ko ang pinto at naabutan ko si Ethan na
kakalabas lang din mula sa kuwarto nito.
Napatitig ako sa mukha nito.
"Natulog ka ba?" Tanong ko nang makitang nangingitim ang ilalim ng mga mata
nito.
He's still look handsome and fresh, though. Mukhang kagagaling lang nito sa
pagligo dahil basa pa ang buhok nito.
"Morning." Bati nito at lumapit sa akin.
Nanlaki ang mga mata ko nang bigla nitong sakupin ng halik ang mga labi ko. He
inserted his tongue inside my mouth. Bahagya nitong sinipsip ang dila ko dahilan
para mapaungol ako at tinugon ang mainit na halik nito.
Hindi pa ito nakuntento at isinandal ako sa nakasarang pinto ng kuwarto ko at
mas lalong idinikit ang katawan sa akin. Ramdam ko ang matigas na bagay na
kumikiskis sa puson ko. At doon ko napagtanto kung ano iyon. He's having a hard on!
He ended the kiss and he look into my eyes.
"I want to punish you." Anas nito sa napapaos na boses.
Napalunok ako.
"W-Why?" Tanong ko.
"Dahil hindi mo ako pinatulog kakaisip sa'yo."
"Sinabi ko bang isipin mo ako?" Nakataas ang kilay na sambit ko.
"Baby..." Himig nagrereklamo ito habang ang mga kamay ay nasa beywang ko.
"I'm not your baby." Sambit ko.
"Yes, you are. As far as I remembered, you are officially mine since last
night. You announce right in front of me that I am your boyfriend which made my
knees so weak. Fuck." Anito na tila hindi makapaniwala at hindi matanggap na nakita
ko ito sa ganoong sitwasyon kagabi.
 Pagkatapos nitong uminom ng tubig kagabi, kaagad din itong umalis sa kuwarto
ko. I can still remember how paled he was and how his handsome face turned red.
"Okay ka na ba? Hindi na...nanghihina ang mga tuhod mo?" Tanong ko at bahagyang
natawa.
"Are you...teasing me?" Salubong ang kilay na tanong nito.
"I'm not." Kaagad na sagot ko.
"No. You're teasing me." Anito sa seryosong boses.
"I was just asking you. Mukha kasing mahina ang tuhod mo. Baka ganyan ka din sa
mga babae mo. Mabilis manghina ang tuhod. Kung ganoon nga...mahina ka." Hindi ko
mapigilang maging sarkastiko.
"Mahina?" Tanong nito habang unti-unting nilalapit ang labi sa labi ko. "Hindi
mo pa nga nasusubukan, mahina na agad? Don't try me, Hanna. Baka...ikaw ang
manghina." Anas nito at ngumisi.
Urgh! Kung bakit pati sa pagngisi nito ay napakaguwapo pa rin nito? He always
look hot whenever he's smirking.
"Lumayo ka." Mahinang bulong ko.
"Why?"
"H-Hindi ako makahinga."
"Bakit?"
"Anong bakit?"

"Sabi mo hindi ka makahinga. Bakit?"

"I just can't breath."
"I want to know why."
Bakit ba ang kulit nito?
"Wala. Basta lumayo ka." Nag-uumpisa na akong mairita.
Imbes na lumayo ay mas lalo pa nitong idinikit ang katawan sa'kin.
"Ethan." I groan in protest.
He let out a soft chuckle.
"I like it." Anito habang titig na titig sa mga mata ko.
"Ang alin?"
"The way you call me by my name. I like it." He gently brush his lips on mine.
"E-Ethan, ano ba?" Reklamo ko.
Dikit ito ng dikit. Ang init na ng pakiramdam ko. Pakiramdam ko ay ang sobrang
mainit sa paligid. Kahit anong tulak ko sa binata ay hindi ito nagpapatinag.
"And I wonder...kung paano mo nga ba iuungol ang pangalan ko." Bulong nito.
Nanayo ang mga balahibo ko sa narinig. Dagdagan pa ng mainit at mabangong
hininga nito na tumatama sa labi ko.
"What are you doing?" Inis na tanong ko.
"Seducing you. Effective ba?" He smiled.
Sinimangutan ko ito.
Mahina itong natawa at kapagkuwan ay ginulo nito ang buhok ko.
"Ang ganda mo." Sambit nito habang matamis na nakangiti.
"Are you insulting me? Sa mukha kong ito sasabihin mong magan-"
"Maganda ka naman talaga." Putol nito sa sasabihin ko.
"Iharap mo nga mukha ko sa salamin para-"
"I am your mirror, baby. So when I say that you are beautiful, you are really
beautiful. 'Wag ka nang sumalungat pa, baka ikama kita." Ngumisi ito at kinindatan
ako.
Inambaan ko ito ng suntok na ikinatawa nito. Anong nangyayari sa lalaking 'to?
Parang kagabi lang nanghihina pa ang mga tuhod ng mokong na 'to.
"So...let me clear this. Tayo na ba talaga?" Napakamot ito sa ulo na tila
bigyang nahiya.
"Hindi." Diretsong sagot ko.
Nanlaki ang mga mata nito.
"Akala ko ba-"
"Baka manghina na naman mga tuhod mo kaya 'wag na lang." Sarkastiko ko itong
nginitian.
"Baby." Kaagad na reklamo nito.
"Forget what I said last night. Isipin mo na lang na nanaginip ka." Sambit ko
at tinalikuran ito.
"Hanna, you're torturing me." Pahabol na protesta nito.
Hindi ko ito pinansin at diretsong naglakad.
"Okay. I will court you. Liligawan kita. Tangina, liligawan kita!" Bigla akong
napalingon sa binata nang maramdaman ang paghawak nito sa kamay ko.
That was so fast. Ni hindi ko man lang narinig na humakbang ito papalapit
sa'kin.
Tinitigan ko ito sa mga mata.
"What?" Nagtatakang tanong nito.
"Hindi ko narinig ang yapak mo." Wala sa sariling sambit ko.
Napakamot ito sa ulo.
"Oh, that? Is that a bad thing?" Tila bigla itong nalito.
Napakurap ako at kapagkuwan ay umiling.
"Hindi naman. I was just...amazed." Mahinang sambit ko.
Tumango ito at kapagkuwan ay napangiwi.
"So, will you allow me to court you?" Tanong nito.
"What's the use of courting when we already confess our feelings to each
other?" Tanong ko.
Napakurap ito.
"You mean..." Napatitig ito sa mga mata ko.
Tumango ako at ngumiti.
"Niloloko lang naman kita. I really meant what I said last night. So...tayo
na." Nginitian ko ito.
Tila hindi kaagad rumehistro sa utak nito ang sinabi ko. Nanatili lang itong
nakatitig sa mga mata ko at paunti-unti ay sumilay ang ngiti sa mga labi nito.
"Tayo na talaga?" Naninigurado pa ang loko.
Tumango ako at ngumiti. I think I deserve this. I admit that I am scared pero
susubukan ko. I will put my whole trust to this man.
"Oh god, baby." Kinabig ako nito at ikinulong sa mga bisig nito. "I promise
that you are safe with me. I promise." Humigpit ang pagkakayakap nito sa'kin.
Napangiti ako at tinugon ang yakap nito.
"Thank you, Ethan. There's no word to explain how grateful I am towards you."
Sambit ko at pumikit.
"Just stay and hang on, Hanna. Ako ang bahala sa lahat. Just...trust me, okay?"
Nagmulat ako ng mga mata at tumango.
"I know and I trust you." I said and hug him tighter.
"Let me tell you something." Kumalas ito mula sa mahigpit na yakap nito sa'kin.
"Ano 'yon?" Sinalubong ko ang tingin nito.
"I want to teach you how to use a gun if it's okay with you. And some martial
arts for self defense." Mahinang tugon nito.
Napatitig ako sa seryosong mukha nito. Ilang sandali akong natahimik.
Tinitimbang kung ano ang dahilan nito kung bakit gusto ako nitong turuan.
Ngumiti ako at kapagkuwan ay tumango.
"Okay. Teach me, Ethan." Sambit ko.
"But..."
Natigilan ako.
"But?" Nagtatakang tanong ko.
"Not here. I have a secret place. Doon kita dadalhin at tuturuan." Anito at
hinawakan ang kamay ko.
"Saan?" Tanong ko.
Ngumiti ito at hinalikan ang gilid ng labi ko.
"We will use my chopper to get there, baby. It's far from here. And...just the
two us. Are you willing to come with me?" He asked gently.
Sa klase ng tingin nito sa akin ay nanghihingi ito ng pahintulot. Dahan-dahan
ay tumango ako.
"Yes, Ethan. Sasama ako." Tugon ko at ngumiti.
 Kahit saan ito, sasama ako. Dahil...malaki ang tiwala ko sa binata.
To be continued...
A/N: Hindi ka kaya nagkamali sa pagsama, Hanna? 🤣😂 Loko
gagapangin ka niyan.🤣

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

CHAPTER 17
NAKATULALANG tumingin ako sa malaking maleta na inilabas ng maid mula sa
kuwarto ko.
"T-Teka, ang dami yata?" Nagtatakang tanong ko.
"Nandito na po lahat ng gamit mo, Miss Hanna. Sabi po kasi ni Sir Ethan ay
isang linggo kayong mawawala. " Magalang na tugon nito.
Napangiwi ako. Isang linggo? Bakit hindi man lang nito sinabi? Ang buong akala
ko ay dalawa o tatlong araw lang kami sa kung saan man ako nito dadalhin.
Napabuntong-hininga ako.
"Sige. Salamat." Magiliw kong nginitian ang katulong.
Akmang kukunin ko ang maleta nang kinuha iyon ni Manong Dante. Personal driver
ito Ethan.
"Ako na, Miss Hanna." Nakangiting sambit nito.
Wala akong nagawa kundi ang tumango at sumunod kay Manong Dante sa labas.
"Sabay dapat kayo ni Sir Ethan. Pinagbilin ka lang niya sa'kin dahil dumaan pa
siya sa hospital para tignan ang kalagayan ni Miss Arriane, 'yong bunsong kapatid
niya. Tapos didiretso na siya kung nasaan ang chopper niya para masiguradong maayos
ang lagay at walang sira. Gusto niyang safe kayo." Nakangiting binalingan ako ni
Manong Dante pagkatapos nitong ilagay sa backseat ang maleta.
Tumango ako at ngumiti.
"Yeah, he already message me. Saan kaya niya ako dadalhin? Alam mo ang secret
place na sinasabi niya, Manong?" Tanong ko.
Kahapon lang sinabi ni Ethan na dadalhin ako nito doon pero wala akong ideya
kung saan.
Natatawang umiling ito.
"Pasensya na, hindi ko alam, Miss Hanna. Si Sir Ethan, misteryosong tao talaga
'yan. Minsan hindi mo alam kung ano ba talaga ang totoo niyang ugali. Ayokong
nakikita kapag seryoso siya. Nakakatakot. At minsan parang may tinatago siyang
pagkatao na tanging siya lang ang nakakaalam o ang mga taong malapit sa kanya. Pero
napakabait na bata. Sa ilang taon na naninilbihan ako sa kanya, nakita ko kung
gaano siya kabuting tao. Kahit kailan, hindi niya kami minaltrato." Nagpatango-
tango ako at ngumiti.
I agree with him. Misteryosong tao si Ethan. Ito ang klase ng tao na hindi mo
kayang basahin kung ano ang nasa isip nito o kung ano ang mga pinaplano nito. And I
admit that he really looks scary when he is serious. Ito ang klase ng tao na kung
ano ang lumalabas mula sa bibig nito ay siguradong gagawin nito.
Habang nasa biyahe kami ay nagtipa ako ng message sa binata. Sinabi kong kasama
ko na si Manong Dante at kasalukuyang nasa biyahe na.
Kahit wala akong ideya kung saan ako ihahatid ni Manong Dante ay inabala ko na
lang ang sarili sa pagtingin sa paligid. Kalahating oras din yata kaming bumiyahe.
Napansin kong pumasok kami sa isang pribado at napakalapad na lugar. Unti-unti ay
nakita ko ang iba't-ibang klaseng chopper sa paligid.
At higit akong namangha nang makakita ng private plane. Hindi lang isa ang mga
iyon. And I noticed that the choppers and private planes have initials.
Italic na E ang nakikita kong initial. Sa ilalim ng E ay may disenyong ibon.
It's not an ordinary bird. Sa pagkakaalam ko ay Phoenix ang desinyo niyon. Phoenix
design with initial E above it.
Pamilyar ang desinyong iyon. Kung hindi ako nagkakamali, nakita ko na ito noon.
Oo, tama. Sa pribadong islang pagmamay-ari ko noon kung saan ay sinundo ng mga
kaibigan nito ang binata.
"Pagmamay-ari lahat 'yan ni Sir Ethan." Sambit ni Manong Dante na mapansin
siguro ang pagtataka sa mukha ko.
"It's obvious, Manong. Sa initial pa lang na nakikita ko ay alam ko nang sa
kanya lahat ng ito. I just can't believe that he owned all of this." Medyo
natatawang sambit ko.

Mahinang natawa si Manong Dante.

"Private airport ito ni Sir Ethan. Para lang ito sa pamilya at mga kaibigan
niya. At meron din siyang international airport. E-Skyline International Airport.
Hindi ko alam kung pamilyar ka doon, Miss Hanna. Ilang taon pa lang itinayo ni Sir
Ethan iyon pero sumikat na at napaka-successful ng itinayo niyang business."
Napakurap ako sa narinig.
"He is the owner of ESIA?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
Natatawang tumango si Manong Dante.
Hindi makapaniwalang napalunok ako. ESIA is very well known international
airport here in Philippines. Alam kong sikat iyon at higit sa lahat ay palaisipan
sa lahat kung sino ang nagmamay-ari ng airport na iyon. The owner was able to hide
his real identity. Tanging Vice-President lang ng ESIA ang palaging humaharap sa
publiko.
Natahimik ako. Marami pa akong hindi alam tungkol kay Ethan. I know that he is
rich especially his family. Pero hindi ko alam kung gaano ito kayaman at hindi ko
alam na businessman pala ito.
A businessman who loves to hide his real identity. Mukhang ginagawa lang nitong
pangsangga ang mga taong alam kong mapagkakatiwalaan nito sa mga business nito. Ito
din ang nagmamay-ari na sikat na body massage kung saan ako nagtrabaho noon. Oo,
noon. Dahil sapilitan ako nitong pinatigil sa pagtatrabaho doon pagkatapos kong ma-
encounter si Enzo.
Hindi na ako nakaimik pa. Marami akong gustong itanong kay Ethan. Gusto ko
itong makilala pa. Ang totoong pagkatao nito. Ang totoong Ethan.
Tumigil ang sasakyan at mula sa labas ay nakita ko ang lalaking nasa isip ko.
Napakaguwapo nito sa suot nitong navy green na t-shirt. Mas lumitaw ang kakisigan
nito dahil sa suot nito. Bumabakat ang matitigas na muscles nito at ang
nagmamalaking dibdib nito na talaga namang matipuno.
Pinagmasdan ko itong mabuti. Sa ilalim ay camouflage pants at black combat
boots ang suot nito. This man shouts a dangerous aura. He's in militar and I saw
how he is dangerous right now. I know that it's not his military suit but I want to
see him wearing his military suit in person someday.
Whatever he wears, he really have this dangerous aura. Ethan is hot, handsome,
too attractive and a temptation that no one can resist.
Napalunok ako at kasabay niyon ay ang pagtibok ng malakas ng puso ko. Ethan is
wearing his sunglasses but I know that he is looking at me. May munting ngiti sa
mga labi nito habang nakatingin sa gawi ko.
Sa likod nito ay naroon ang private chopper nito. Umaandar na iyon kaya maingay
sa paligid.
Lumabas ako mula sa kotse at tila slow motion na naglakad papalapit si Ethan sa
akin. Kung bakit pati sa paglalakad nito ay tila nakapaka-perpekto ng lalaking ito.
Do I really deserved this man?
Muli ay nakaramdam ako ng panliliit sa sarili. I have nothing, both wealth and
beauty. And I am starting to ask myself if I really deserve this man. He said that
he love me. Paano ako nitong minahal sa kabila ng mukhang meron ako ngayon? O baka
ako lang itong mali ang paniniwala na mahal talaga ako nito?
Kaagad kong nginitian ang binata nang makalapit ito sa kabila ng
pangunguwestyon ko sa sarili. Awtomatiko akong hinapit ng binata sa beywang at
inilapit ang bibig sa tenga ko.
"I miss you." He gently whispered.
 Napakagat ako sa ibabang labi. I want to say that I miss him too. Pero
nauunahan ako ng hiya at panliliit sa sarili. I don't know why I feel this way
again. Basta't nanliliit lang ako sa sarili ko.
"You okay, my baby"? Nag-aalalang tinignan ako ng binata.
Mabilis akong tumango.
"Y-Yeah. I'm okay." Tugon ko pero hindi ako makatingin ng diretso sa binata.

Tila gusto kong takpan ang mukha ko at ayaw nang magpakita

sa binata. I really feel so ugly. I feel like I have the face of a monster. At
napapaisip ako kung hindi ba nakakaramdam ng pandidiri si Ethan sa akin sa tuwing
nakikita ako nito.
What's wrong with you, Hanna?
Pilit kong kinakastigo ang sarili. Ito at nilalait ko ang sarili pero ang
binata ay tila walang pakialam sa kung anuman ang hitsura ko. Wala ba talaga itong
pakialam o naaawa lang ito sa akin?
Marahas akong napabuntong-hininga at nainis sa sarili.
"You sure, you're okay?" Bahagya akong nagulat nang masuyong sinapo ng binata
ang mukha ko.
"E-Ethan..." Anas ko.
"May problema ba?" Pinigilan ko ang mapapikit sa sobrang lambing ng boses nito.
God. I can't stop falling to this man. Kung tuloy-tuloy itong ganito, natatakot
ako na baka mas lalong lumalim ang pagtingin ko para sa binata.
"O-Okay lang ako." Pilit ko itong nginitian.
Hindi na ito umimik pa pero marahan ako nitong hinawakan sa kamay.
"I know you're not okay. I can read you trough your eyes, Hanna. I can read you
so well. Let's go and erase all your negative thoughts. Siguradong magugustuhan mo
ang lugar kung saan kita dadalhin." Masuyo nitong hinaplos ang buhok ko at hinila
ako patungo sa chopper.
Nailagay na ni Manong Dante ang maleta ko sa loob niyon at nakangiting
nagpaalam sa aming dalawa ni Ethan.
Maingat akong pinapasok ni Ethan sa loob ng chopper nito. Sa mismong tabi nito.
Ingat na ingat ang mga kilos nito habang inaasikaso ako.
"Ready?" He asked and smiled at me.
Nakangiting tumango ako.
"Hindi ka ba takot sa mataas na lugar?" Tanong nito.
Umiling ako.
"Ilang beses na din akong sumakay sa eroplano noon. It's my first time riding a
chopper but I trust you, handsome pilot." Nginitian ko ito.
He let out a soft chuckle.
May nilagay itong malaking headset sa ulo ko at maingat na tinakpan ang tenga
ako. Tila nakahinga ako ng maluwag dahil nabawasan ang ingay na naririnig ko sa
paligid dulot ng ingay mula sa chopper nito.
"Thank you." Mahinang sambit ko.
He just smiled and leaned in to claim my lips. He gave me a very passionate
kiss. Tila napakaraming emosyon ang napakapaloob sa halik na iyon. Tinugon ko iyon
ng buong puso.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay napatitig ako sa mga mata nito. Sa klase
ng titig nito sa akin ay parang ako lang ang pinakamagandang babae sa mga mata
nito. Nag-init ang mukha ko at kapagkuwan ay tumikhim. Hindi ko alam kung ano ang
nararamdaman ko ngayon. Naghalo-halo na ang emosyon at mga tanong sa isip ko.
"Get ready to take off and let me bring you to our paradise." He said as he
started to maneuver his own chopper.
Nakita ko kung gaano ito ka-eksperto sa ginagawa nito habang paunti-unting
umaangat ang chopper sa himpapawid. He looks so cool by doing it. Halatang sanay na
sanay na ito.
Patuloy ang pag-angat ng chopper sa himpapawid hanggang sa ilang minuto lang ay
normal na ang paglipad niyon. Ni hindi man lang nahirapan ang binata.
 Napangiti ako at excited sa lugar na sinasabi nito. Hindi ko na ito kinausap
para manatili ang focus nito sa pagpapalipad ng chopper nito. Pero panaka-naka
nitong kinukuha ang kamay ko, pinipisil-pisil, dinadala sa bibig nito at hinahalik-
halikan. Nakuntento na ito sa ginagawa at ako ay lihim na napangiti.
Hindi ko na namalayan kung gaano katagal ang biyahe namin. Basta't naramdaman
ko na lang ang unti-unting pagbaba ng chopper hanggang sa tumigil iyon sa kung
saan. Nang tignan ko ang paligid ay kumunot ang noo ko nang mapansing pamilyar ang
lugar.
Inikot ko ang paningin at unti-unti ay nanlaki ang mga mata ko. Tinignan ko si
Ethan at nakita kong nakatingin ito sa akin na tila ba inaabangan nito ang magiging
reaksyon ko.
"T-This is..." I was so speechless.
Nakangiting tumango ito.
"Welcome to your paradise, baby." He murmured.
Maluha-luhang tinanggal ko ang headset sa ulo ko at tila wala sa sariling
lumabas ako mula sa chopper. Nakapatay na ang engine niyon kaya hindi na maingay.
Ang tanging naririnig ko lang ay ang hampas ng alon mula sa karagatan hindi
kalayuan mula sa amin.
Napatingin ako sa paligid at huminto ang tingin ko sa isang malaking bahay. Ang
lugar na para sa akin ay paraiso noon. Tahimik at payapa. At ito din ang lugar kung
saan ay dito ko natuklasan ang kataksilan ng kababata ko at ng mga kadugo ko.
Hindi ko namalayang tumulo na ang mga luha ko kung hindi pa iyon pinunasan ni
Ethan gamit ang mga daliri nito.
"Alam kong masakit ang huling alalala mo dito. But I want to bring back your
good memories here. Dito ka masaya noon. Dito ka nakaramdam ng katahimikan at higit
sa lahat...dito tayo unang nagkita. Dito tayo unang nagkakilala, Hanna. Gusto kong
ibalik lahat sa'yo. Lahat-lahat. At ito ang umpisa ng lahat. Pinapangako ko
na...mababawi mo ang lahat ng sa'yo." Kinabig ako nito at ikinulong sa mga bisig
nito.
"I swear, no one can steal your happiness ever again. No one." Punong-puno ng
pangako ang mga salitang binitawan nito.
Tinugon ko ang yakap nito.
Ethan is like an angel who send by God to guide and help me. An angel who is
willing to be a demon for me.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

CHAPTER 18
"I BOUGHT this island from your cousin." Ethan said after I asked him why he
brought me here.
Nasa balkonahe kami habang pinagmamasdan ang malawak na karagatan.
Tumango ako.
"Yeah. Ang alam ko ay nilipat sa pangalan ni Selene ang islang ito. They all
thought that I'm already dead. Lahat ng ari-arian ko ay nakuha nila. Paano mong
nabili? Ang alam ko, ayaw bitawan ni Selene ang islang ito. She's too obsessed
with this island back then. She's even willing to buy this island from me before."
Nagtatakang tinignan ko ito.
"I have my ways. I paid enough to have this island. I offer her 10 million for
this and she agreed without hesitation." Nagkibit-balikat ito.
Napaawang ang mga labi ko. Tila wala man lang itong pakialam na naglabas ito ng
ganoon kalaking pera.
"You mean...binili mo 'to sa halagang sampung milyon?" Hindi makapaniwalang
tanong ko.
"I want to buy this for you." Diretsong sambit nito.
 "Ethan...hindi mo kailangang-"
"It's under your name." Putol nito sasabihin ko.
Napakurap ako.
"What?" Tila nabibingi ako sa narinig.
"It's under your name." Ulit nito habang nakatitig sa mga mata ko.
"Etha-"
"It's your island, Hanna. Wala akong karapatang angkinin ang mga bagay na alam
kong sa'yo." Tila balewalang sambit nito at inilipat ang tingin sa karagatan.
"But you spend millions for this, Ethan." Hindi ko alam kung maiinis ba ako sa
lalaking ito o magpasalamat.
"So?" Bumaling ito sa akin.
Napabuntong-hininga ako.
"Sinasayang mo ang pera mo." Mariing sambit ko.
Mahina itong natawa.
"Kung ikaw naman at kasiyahan mo ang kapalit bakit ako manghihinayang? Your
happiness only matter to me, Hanna." Malumanay na sambit nito.
"Wala akong pambayad sa'yo."
"Makita ko lang na masaya ka, mas higit pa iyon sa sampung milyon."
"Etha-"
"You are worth more than ten million, Hanna. You are expensive that no one can
afford to buy. You are precious. Always remember that." He cut me off.
Hindi ako naimik. Tila paulit-ulit na bumabalik sa utak ko ang mga binitawan
nitong salita. Naikagat ko ang ibabang labi.
"Why are you doing this to me?" Mahinang tanong ko.
"Why? Are you falling inlove with me deeply, baby?" He asked playfully.
Mahina akong natawa. Pero ang utak ko ay kaagad na nasagot ang tanong nitong
iyon. Yes, I have fallen in love so deep with this man.
Nilapitan ko ito at naramdaman kong natigilan ito nang walang sabi-sabing
niyakap ko ito.
"Thank you for everything you have done for me." Mahinang sambit ko.
Tinugon nito ang yakap ko at masuyong hinaplos ang buhok ko.
"I can do more for you, baby." He said and kiss my forehead.
Napangiti ako at pumikit. Pareho kaming hindi umimik.
"Why it feels so safe in your arms?" I softly asked.

He let out a soft chuckle.

"You are always safe with me." He murmured.
"I know." I said and smiled.
Tiningala ko ito habang magkayakap pa rin kaming dalawa. Pero kaagad din akong
umiwas ng titigin nito ang kabuuan ng mukha ko. Ayokong tinititigan ako nito dahil
hindi iyon kaaya-aya. Walang kaaya-aya sa mukha ko.
Kumalas ako mula sa yakap namin at kapagkuwan ay inikot ang paningin sa
malaking bahay.
"Natupok na ng apoy ang kalahati nito noon. But it seems okay now. " Mahinang
sambit ko.
"Pinaayos ko last week." Napalingon ako kay Ethan.
"Ang ibig mong sabihin..."
Tumango ito.
"Yes. Selene maybe obssessed with this island but she don't care about the
house. Pinabayaan niya at hindi man lang pinaayos. She just want to take it away
from you. That's all. Kaya pinaayos ko ang bahay na ito at ibinalik sa dati."
Napatitig ako sa binata.
He did a lot for me. Totoong napaayos nito ng husto ang malaking bahay.
Ibinalik nito sa dati.
"Naibalik mo sa dati ang lahat sa loob lang ng ilang araw." Namamanghang
komento ko.
Mahina lang itong natawa bilang tugon. Hinawakan ako nito sa kamay at hinila
papasok sa loob.
"Roam around and I will just cook our dinner." Anito at masuyo akong hinalikan
sa noo bago naglakad patungo sa kusina.
Nakangiting sinundan ko ito ng tingin. He looks like the owner of this house.
Naiiling na tinignan ko ang kabuuan ng bahay. Mula sa iilang kuwarto na
naririto patungo sa malapad na living room. Nakakamangha na tila wala man lang
nagbago. Totoong naibalik ni Ethan ang lahat sa dati. He's been here before at
nakakamangha na natatandaan nito kung paano ang pagkaka-desinyo ng bahay.
Huli kong pinuntahan ay ang kuwarto ko noon. Natigil ako sa pinto at hindi na
pumasok. Pinagmasdan ko ang malapad na kama at inalala ang nangyari sa akin noon.
Dito sa kuwartong ito, dito ako nagmakaawa. Dito ko lahat nasaksihan ang pagiging
taksil ng mga malapit sa puso ko.
Mapait akong napangiti. Mukhang hindi ko na yata kakayaning matulog pa sa
kuwartong ito. Bumabalik lang sa isip ko ang mga nangyari sa akin noon.
Napabuntong-hininga ako at tinungo ang kusina. I saw Ethan there. Seryoso itong
naghihiwa ng bawang. Gusto kong pagtawanan ang hitsura nito. He's wearing an apron.
Ang awkward tignan dahil malaking tao ito pero nagsusuot ng apron.
Napasandal ako sa hamba ng pinto ng kusina. Tahimik ko itong pinagmasdan habang
seryoso pa din itong naghihiwa.
"Baka matunaw ako." Napatuwid ako ng tayo nang marinig ko itong nagsalita.
Mula sa hinihiwa nito ay umangat ang tingin nito at sinalubong ang mga mata ko.
"You've been staring at me for a couple of minutes. I'm melting here." Magiliw
itong ngumiti.
Mahina akong natawa. Naglakad ako papunta sa binata.
"Marunong ka palang magluto. Anong niluluto mo?" Tanong ko nang tuluyang
makalapit.
"I'll cook your favorite." Tinaasan ko ito ng kilay.
"My favorite? Alam mo?" Tanong ko.
Mayabang itong ngumisi.
"Garlic buttered shrimp." Sagot nito, nakangisi pa rin.
Mahina akong natawa.
"Kanino mo nalaman?" Muling tanong ko.

Inilapit nito ang mukha sa akin.

"Don't you remember? You asked your cook to make you a garlic buttered shrimp
back then. Naalala ko pa kung gaano ka kasaya nang kumain na tayo. Naaalala mo na?"
Anito at kinindatan ako.
Ilang sandali akong napaisip. At paunti-unti ay naalala ko ang sinabi nito.
Totoong nagpaluto ako noong araw na nagising na ito.
"Oh you remember that?" Nakangiting tanong ko.
Tumango ito at kapagkuwan ay hinalikan ako sa mga labi. Kaagad kong naramdaman
ang pag-init ng pisngi ko pagkatapos ako nitong halikan.
"So just wait until I finish, okay? You can take a nap and I will just wake you
up when I'm done." Masuyong sambit nito habang dinadampian ng magaang halik ang
labi ko.
"Hindi ako inaantok. I will just take a shower." Sambit ko.
"Hmm-mm. Okay, do that." Anito at bumalik ang atensyon sa ginagawa nito.
"Hindi ka ba maliligo? Maligo ka muna mamaya bago ka kumain." Napatigil ito sa
ginagawa at kapagkuwan ay tumingin sa akin.
"What?" Nagtatakang tanong ko dahil sa paninitig nito.
Mabilis itong umiling at kapagkuwan ay ngumiti.
"It feels good." Anito sa mahinang boses.
"What?" Kumunot ang noo ko.
Mahina itong natawa.
"Nothing. It's just that...this feels so good. I feel like we are living in the
same roof as husband and wife. I never saw this coming but now..." He smiled. "I
can see my future with you." Titig na titig ito sa mga mata ko.
 Hindi ako nakapagsalita at bigla ay nag-init ang buong mukha ko. Bumaba ang
tingin nito sa tiyan ko.
"I can't wait to see that getting big." Makahulugan itong ngumiti.
Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan ko.
"M-Maliligo na ako." Bigla ko itong tinalikuran at dire-diretso akong naglakad
patungo sa kuwarto ko.
Nang makapasok ay pilit kong pinapakalma ang puso ko. Malakas ang kabog niyon
at pakiramdam ko ay ang init ng buong paligid.
I am maybe inexperienced but I know what he was talking about. Alam kong
pulang-pula ako ngayon. Kung anu-ano ang pumapasok sa utak ko kasama si Ethan at
nakikita ko ang maiinit na tagpo pero pilit kong inaalis iyon sa utak ko.
Napahawak ako sa pisngi ko, pababa sa leeg at kapagkuwan ay napapikit ako. God!
What is this? Did he turned me on?
I can't wait to see that getting big.
Nagmulat ako ng mga mata at napahawak ako sa tiyan ko. Nakita ko ang kakaibang
emosyon sa mga mata ng binata habang sinasabi ang mga katagang iyon.
Pakiramdam ko ay kinikiliti ako at mas lalo niyong nadadagdagan ang init na
nararamdaman ko. Paulit-ulit kong iwanasiwas ang ulo at dumiretso na ako sa loob ng
bathroom.
Hinubad ko ang lahat ng saplot at binuksan ang shower. Habang unti-unting
nababasa ang buong katawan ko ay napatitig ako sa malaking salamin.
And realization hit me hard. Paunti-unti ay mapait akong napangiti at
kapagkuwan ay mahinang natawa. Sa likod ng tawang iyon ay ang pang-uuyam ko sa
sarili.
Sobrang kapal ng mukha ko para isiping may pagnanasa si Ethan sa akin. Sa
hitsura at sa nasunog na kalahating balat ko ay ikinakahiya kong ipakita ito sa
binata.
Naikagat ko ang ibabang labi at kapagkuwan ay napabuntong-hininga. I should
know where I stand.
Mabilis kong tinapos ang pagligo at nagbihis. Bahagya kong pinatuyo ang buhok
at kapagkuwan ay lumabas ng kuwarto. Nakahanda na ang hapunan sa dining room nang
makalabas ako.

Ethan smiled at me. Sinuyod ako nito ng tingin. I am

wearing my yellow pajamas. Bumalik ang tingin nito sa mukha ko.
"Beautiful." He murmured.
Nag-iwas ako ng tingin at tumikhim. Hindi ko magawang salubungin ang mga tingin
nito. And I don't really want him to stare at me because of my face.
"Let's eat." Pinaghila ako nito ng upuan.
Nagpasalamat ako at umupo. He even served me the food.
"Kaya ko na." Sambit ko.
Pero tila wala itong narinig. Masuyo nitong pinunasan ang kutsara't tinidor
bago ibinigay sa'kin. Umupo ito sa bakanteng upuan na nasa harapan ko at tinitigan
ako.
"Ethan." Reklamo ko.
"What?"
"Stop staring at me."
"Why?"
"Basta."
"But I love watching you." Ngumiti ito.
Napailing ako at kapagkuwan ay nag-umpisa nang kumain. Bahagya akong napangiti
nang matikman nang niluto nito. Masarap iyon.
Nakailang subo na ako pero ang binata ay nanatiling nakatitig lang sa'kin.
"Wala kang balak kumain?" Sarkastikong tanong ko.
Ang loko ay pangiti-ngiti lang habang nakatitig pa rin sa'kin. Naiilang na
talaga ako.
"Go on. Just eat." Hindi maalis ang ngiti sa mga labi nito, titig na titig pa
rin sa mukha ko.
Wala akong nagawa kundi ang kumain na lang ulit. At ang loko ay tinitigan lang
talaga ako. Nasa kalagitnaan na ako ng pagsubo nang magsalita ito.
"Magpakasal na kaya tayo?" Bigla kong nalunok ang kinakain ko at napatingin sa
binata.
Paulit-ulit akong napakurap, hindi malaman ang sasabihin. Mahina itong natawa.
Inabot nito ang tubig sa akin. Kaagad ko iyong ininom at nanginginig ang mga kamay
na pinatong ko ang baso sa mesa.
"Stop joking around and eat." Saway ko. Hindi pa rin makatingin ng diretso sa
binata.
He just shrugged his shoulders.
"But I meant it." He whispered.
Sa sobrang hina niyon ay hindi nakaabot sa pandinig ko. Hindi na ako nag-abala
pang tanungin kung ano ang sinabi nito. Finally, he eat his dinner.
Natapos kami sa hapunan na ito lahat ang nag-asikaso. Ito din ang naghugas ng
pinagkainan namin kaya nagpaalam na akong matutulog.
"Lock your room." Bilin nito bago ako tumalikod.
Tumango lang ako bilang tugon.
"Hanna. I meant it. Lock your room." Seryoso at tila may babala sa boses nito.
Mahina akong natawa.
"Yes. You don't have to be serious like that."
Napabuntong-hininga ito.
"Don't give me a reason to have you tonight so please lock your room. Ilang
araw na akong nagpipigil. Hangga't kaya ko nagpipigil ako dahil ayokong takutin ka.
Ayokong matakot ka sa'kin. I want you to...trust me." Natigilan ako sa sinabi nito.
Nagsalubong ang mga mata namin. Nakikita ko ang kaseryosohan sa guwapong mukha
nito. Wala sa sariling tumango ako, pinapahiwatig na naiintindihan ko ito.
"G-Goodnight." Sambit ko at tumalikod.
Dumiretso ako sa kuwarto ko at tila wala sa sariling nag toothbrush ako. Nahiga
din ako sa malapad kong kama at napatitig sa kisame. Pabiling-biling ako sa higaan.
Hindi ako makatulog.
Tumagilid ako at napatingin sa naka-lock kong pinto.
Don't give me a reason to have you tonight so please lock your room.
Napabuntong-hininga ako. Ang tingin ni Ethan sa akin at ang tingin ko sa sarili
ay magkaiba. Ako lang yata itong puro negatibo ang iniisip ko sa sarili. He already
told me that he loves me but I always doubt myself.
Bumangon ako mula sa kama at kumuha ng isang unan. Sandali akong nag-isip at
paunti-unti ay naglakad ako patungo sa pinto ng kuwarto. Binuksan ko iyon at
lumabas habang yakap-yakap ang unan.
Tinungo ko ang kuwarto ni Ethan at kumatok. Ilang sandali lang ay bumukas iyon
at bumungad sa akin ang guwapong mukha ng binata. Napatingin ako sa basang buhok
nito. I can see that he came from the shower.
Napatitig ito sa mukha ko at kapagkuwan ay napatingin sa unan na yakap ko.
Bumalik ang tingin nito sa mukha ko.
"I-I can't sleep. Can I...sleep here?"
Hindi ako nito sinagot. Nanatili lang itong nakatitig sa mukha ko.
"K-Kung hindi puwede, babalik ako sa kuwarto ko at-"
"Kapag pumasok ka dito, lalabas kang hindi na buo, Hanna." Inisang hakbang nito
ang pagitan namin. "So, are you still willing to sleep here?" Napatitig ako sa mga
mata nito.
He is giving me an option. He's helping me to choose. He's giving me a freedom
to decide.
And slowly, I nodded.
"I want to sleep beside you." I answered and with that he pulled me inside his
room and lock the door.
To be continued...
A/N: Papasok kang buo, lalabas kang wasak.🤣😂😁
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

SHORT UPDATE AHEAD...

CHAPTER 19
MASUYO akong pinahiga ni Ethan sa malapad nitong kama at kapagkuwan ay umupo sa
tabi ko. Malakas itong napabuntong-hininga at napahilamos pa sa mukha nito.
Naikagat ko ang ibabang labi.
"I-I can't sleep in my room so..." Mas lalo kong diniinan ang pagkagat sa
ibabang labi ko. "I'm sorry. Babalik na lang ako doon." Akma akong babangon nang
pigilan ako nito.
"No, stay here." Anito sa seryosong boses.
"I'm sorry." Mahinang sambit ko.
Hinaplos nito ang mukha ko at kapagkuwan ay ngumiti.
"Matigas ang ulo mo, babae. I told you to lock your room. But here you
are...entering my room." Naiiling na inayos nito ang kumot sa katawan ko.
Tumayo ito at naglakad patungo sa cabinet. Kumuha ito ng comforter at unan mula
doon. Inilapag nito iyon sa sahig.
Napabangon ako.
"I can sleep there. Dito ka na sa kama mo." Mabilis na sambit ko.
Matagal ako nitong tinitigan.
"Goodnight, Hanna." Anito at nahiga sa lapag.
Kagat ang labing muli akong nahiga sa kama. Nakatitig lang ako sa kisame at
nakikiramdam sa paligid. Dahan-dahan akong kumilos at sinilip si Ethan.
Is he asleep already?
Nakatakip ang isang kamay nito sa mga mata nito at malalim na ang paghinga.
"Tulog na nga." Bulong ko.
Titig na titig ako sa binata. Hindi ko alam kung ilang minuto ko ba itong
pinagmamasdan.
"Aren't you going to sleep? Or you want me to strip you and bring you to
heaven, baby?" Napapitlag ako nang magsalita ito.
"H-Huh?" Bigla akong nautal at umayos ng higa.
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
"What are you saying? I'm not ready for that." Kaagad na depensa ko.
I heard him chuckled.
"At ang lakas ng loob mong matulog dito sa kuwarto ko." Nanunuyang sambit nito.
"Hindi porke't girlfriend mo na ako ay makukuha mo na ako." Inosenteng sambit
ko.
Narinig ko ang mahinang pagtawa nito.
"You're torturing me." Reklamo nito.
Hindi na ako umimik pa at nanatili lang akong tumitig sa kisame.
"Hanna..."
"Hmm?"
"I promise to protect you. Not only from them but from myself as well." Unti-
unti akong napangiti sa narinig.
"Ethan..."
"Yes baby?"
"I'll be honest with you. You are handsome, hot, attractive and irresistable.
Walang sinumang babae ang hindi gugustuhing makasama ka sa iisang kama. At kasama
na ako doon. But...I made a promise to myself. Alam kong makaluma na sa henerasyon
ngayon pero...gusto ko pa rin ang maikasal muna bago ko isuko ang lahat." Wala
akong narinig na tugon mula sa binata kaya muli ko itong sinilip.
Napabuntong-hininga ako at kapagkuwan ay nakangiting napailing.
"Goodnight." Bulong ko at muling umayos ng higa.
 Unti-unti akong pumikit at tuluyang nakatulog.
Kinabukasan ay nagising akong nakangiti. Pakiramdam ko ay napakasarap ng tulog
ko. Bumangon ako at napakunot ang noo nang makarinig ng pamilyar na tunog mula sa
labas.
A chopper?
Tumingin ako sa lapag. Wala na doon si Ethan. Wala na rin sa lapag ang inilapag
nito doon kagabi. Mukhang maaga itong nagising.
Bumangon ako at inayos ang higaan. Bumalik ako sa kuwarto ko at diretsong
naligo. Nang matapos ay kaagad akong lumabas mula sa kuwarto at natigilan nang
makita ang dalawang lalaki na nakaupo sa mahabang sofa sa living room.
Ang isa ay pamilyar sa akin pero ang isa ay hindi. Napalingon ako mula sa
kusina nang lumabas mula doon si Ethan. May bitbit itong dalawang tasa ng kape.
Umuusok pa iyon.
"Goodmorning." Bati nito at matamis akong nginitian.
"Goodmorning. M-May bisita ka pala." Sambit ko at muling tumingin sa dalawang
lalaki.
Marahil ay sa kanila ang chopper na narinig ko kanina.
Inabot ni Ethan sa dalawa ang bitbit nitong umuusok na kape at tumingin sa
akin.
"Come here, baby." Nakangiting sambit nito.
Wala sa sariling lumapit ako sa binata. Tumingin ito sa mga kaibigan nito at
hinawakan ang kamay ko.
"Meet Hanna Boiser." Nakangiting tumingin ito sa'kin. "My girlfriend."
Kaagad na uminit ang buong pisngi ko.
"You don't have to do that." Nahihiyang sambit ko.
"Why?"
"Nakakahiya."
"Anong nakakahiya?"
"I am ugly and-"
"But you are the most beautiful girl for me." Agaw nito sa sasabihin ko.
Napalingon ako sa mga kaibigan nito nang pareho silang mahinang tumawa.
Napatigil sa pagtawa ang isa nang magsalubong ang mga mata namin.
"Oh, don't get the wrong idea. I just can't believe that D will become like
this." Kaagad na paliwanag nito.
Kumunot ang noo ko. D?
"That's his nickname for me. He's my bestfriend, Prince John Kim." Ethan said
and look at his another friend beside Prince. "And he is Atty. Austin Oliver
Braniff."
Tumango ako at alanganing ngintian ang mga kaibigan nito.
"It's nice to meet you." Nahihiyang sambit ko.
Maingat akong pinaupo ni Ethan sa sofa at tumabi sa akin.
"Hindi rin kami magtatagal." Nagsalita si Austin at may inilabas na papel mula
sa brown envelope. Seryoso itong tumingin sa akin. "Sign this."
Napakunot ang noo ko.
"What's that?" Tanong ko.
"We need a permit. I will teach you how to use gun but we can't just easily do
that without permission from the government." Ethan explained.
Nakakaintinding tumango ako. Ang alam ko nga ay kailangan iyon. Baka makasuhan
pa si Ethan kapag may nakarinig na putok ng baril mula sa islang ito.
Kinuha ko ang papel mula kay Atty. Braniff at hinanap ang pangalan ko doon.
Kaagad ko iyong pinirmahan, hindi na nag-abalang basahin ang nakasaad doon.
Nakita kong makahulugang nagtinginan si Austin at Ethan. Ipinagkibit-balikat ko
iyon hanggang sa magpaalam na ang dalawa.
"I have to check my wife at the hospital so we have to go back now." Sambit ni
Prince.
"She doesn't even know that she is your wife." Ethan said, grinning.
Nakita ko ang pagngisi ni Prince.
"And you did the same." Makahulugan itong ngumiti.
 Tumikhim si Ethan at itinulak ang dalawa.
"Lumayas na kayo." Pagtataboy nito sa dalawa.
Naiiling na pinagmasdan ko ang mga ito. Malayo na ang tatlo mula sa akin pero
batid kong seryosong nag-uusap ang mga ito base pa lang sa kaseryosohan sa mga
mukha nila.
Pingmasdan ko ang unti-unting pag-angat ng chopper ng mga ito hanggang sa
lumayo na iyon. Patakbo akong nilapitan ni Ethan.
"Sayang hindi sila nagtagal. Ipinagluto ko sana." Sambit ko.
"It's okay. Nagmamadali din si Prince. That man is so deeply inlove with my
sister and he can't stand without seeing her even for a minute." Anito at inakbayan
ako. "And I can't stand without seeing you as well." Bulong nito sa tenga ko.
Mahina ko itong tinampal sa pisngi.
"Don't stay close to me." Saway ko.
"Why?"
"Sobrang bango mo. Nakakasuka."
"Wala pa ngang nangyayari sa'tin, naglilihi ka na kaagad?" Hindi makapaniwalang
tinignan ko ito.
"You're unbelievable." Naiiling na sambit ko.
Mahina itong natawa.
"I am sharp-shooter, baby. Kaya mag-iingat ka, ha?" Bulong nito sa tenga ko at
hinaplos ang tiyan ko. "Baka lumaki 'to. Lalo pa ngayon...may karapatan na ako
sa'yo." Kumindat ito sa akin bago tuloy-tuloy na pumasok sa bahay.
Kumunot ang noo ko, hindi lubos maintindihan ang sinabi nito. Naiiling na
sinundan ko ito.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

WARNING: MATURED CONTENT. NOT SUITABLE FOR 18 YEARS BELOW.

NOT SUITABLE FOR NOT OPEN-MINDED. (Kapag hindi ka open-minded, umalis ka. As simple
as that. Hindi kita kailangan. Haha.🤣)

CHAPTER 20
"DO IT properly." Naikagat ko ang ibabang labi sa kaseryosohan ni Ethan.
He's been teaching me for two days now. Sa loob ng dalawang araw na iyon ay
tila nasa impiyerno ako. Nakapaseryoso nito kapag nagtuturo at hindi ko inaasahan
iyon.
At ang nakakainis ay ni hindi ko magawang patamaan ng maayos ang target. Ni isa
ay wala akong natatamaan kaya hindi ko rin masisisi ang binata kung bakit mainit
ang ulo nito.
Pero kailangan ba talagang ganito siya kaseryoso sa pagtuturo?
Napabuntong-hininga ako at tumingin sa paligid. Nasa kakayuhan kami ng isla,
hindi kalayuan mula sa bahay. Dito ako dinala ni Ethan two days ago at dito ako
tinuturuan. May iilang puno na may nakakakabit na target kung saan ay iyon ang
pinag eensayuhan ko.
"Aim at the target." Bahagya akong napapitlag nang marinig ko ang baritonong
boses na iyon ng binata mula sa likod ko.
Muli kong naikagat ang ibabang labi at inangat ang mga kamay ko at ng focus ang
mga mata ko sa target.
"Pull the trigger." Ethan demanded.
Sinunod ko ito. I pulled the trigger. Pero hindi iyon tumama sa target.
I heard Ethan sighed.
"Sorry." Mahinang sambit ko.
Pumuwesto ito sa tabi ko at bahagya akong napaatras nang makita kung gaano nito
kabilis nabunot ang baril mula sa likod ng pantalon nito at sunod-sunod nito iyong
pinaputok. Tila slow motion na napatitig ako sa makinis na mukha nito patungo sa
matangos nitong ilong habang ang mga mata nito ay naka-focus lang sa harapan. He's
so cool.
Ilang beses akong napakurap at kapagkuwan ay napalunok.
Unti-unti akong tumingin sa harapan at napaawang ang mga labi ko nang makita
ang target. He didn't miss a single one. Butas na butas ng gitna ng target.
Tumingin ang binata sa akin.
"Hindi ko alam kung hindi ba ako marunong magturo o ikaw itong hindi
interesadong matuto." May konting sarkasmo sa boses nito.
"Ethan-"
"Tie your hair."
"H-Huh?"
"Tie your hair." Ulit nito.
Nang hindi ako gumalaw ay ito mismo ang kumilos. May kinuha itong rubber band
mula sa bulsa nito. Akmang itatali nito ang buhok ko nang umatras ako.
Kunot-noong tinignan ako nito.
"I-I just don't like it. My face will be too exposed and-" Hindi ko natapos ang
sasabihin nang inisang hakbang nito ang pagitan namin at itinali ang buhok ko mula
mismo sa harapan ko.
"Hanggang ngayon ikinakahiya mo pa rin ang mukha mo?" Tanong nito habang
seryosong tinatali ang buhok ko.
Mas matangkad ang binata sa akin kaya bahagya akong napatingala para mas makita
ang guwapong mukha nito.
"Because there's nothing to be proud of with my face." Tugon ko.
Bumaba ang tingin nito sa akin. Matagal nitong tinitigan ang mukha ko. Nag-iwas
ako ng tingin pero sinapo nito ang baba ko para muling ibalik ang tingin ko dito.
"I told you before, don't you ever avoid my gaze. I want you to see it through
my eyes. I want you to see and to know how beautiful you are in my eyes, Hanna. And
I want you to have confidence." Unti-unti nitong nilapit ang labi sa labi ko.

Napapikit ako nang magdikit ang mga labi namin. Tinugon ko

ang halik nito at tila hindi pa ito nakuntento. Sinapo nito ang batok ko at mas
lalong pinalalim ang halik. He was kissing me passionately.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay pareho kaming hinihingal. Titig na titig
ito sa mga mata ko at kapagkuwan ay ngumiti.
"Bagay mo ang nakatali ang buhok." Anito at hinalikan ako sa noo.
Sinimangutan ko ito.
"What's with the expression?" Naaaliw na tanong nito.
"Kanina lang ang sungit-sungit mo sa'kin habang tinuturuan mo ako."
Nakasimangot na reklamo ko.
"Because I have to." Tugon nito.
"Bakit ba kasi kailangan mo pa akong turuan?"
Natigilan ako nang makitang bigla itong sumeryoso.
"Just trust me, Hanna. You can use it in the near future. Gusto kong makita na
kaya mong protektahan ang sarili mo kahit wala ako sa tabi mo." Anito habang titig
na titig sa mga mata ko.
Kumunot ang noo ko. Ilang sandali akong napaisip.
"May pinaplano ka ba, Ethan?" Nagtatakang tanong ko.
At iyon na naman ang misteryosong ngisi sa mga labi nito.
"I will tell you when you finally know how to use gun, baby." Anito at
pumuwesto sa likod ko.
Napapitlag ako nang hawakan nito ang kamay ko mula sa likod at iniangat. I was
holding the gun and he guided me to aim it to the target.
"Straightened your body." He whispered.
Sinunod ko ang utos nito.
"Focus at the target." He whispered again.
Paano ako makapag focus kung ganitong halos yakap-yakap ako nito mula sa likod?
 "Pull the trigger, baby." He gently whispered again.
Ramdam ko ang init ng hininga nito sa batok ko. I did my best to stay focus. I
pulled the trigger at the target.
Napatitig ako sa target. Slowly, I smiled. Excited na hinarap ko si Ethan.
"You see that? Tinamaan ko!" Masayang sambit ko.
Hindi ito umimik pero nakatitig lang ito sa mukha ko.
"Tinamaan ko ang target. Yes!" Totoong masayang-masaya ako. "I have to try it
again and-" Hindi ko natapos ang sasabihin nang kinabig ako ng binata sa beywang at
mariin akong siniil ng halik sa mga labi.
"God baby... Ilang beses ba dapat akong magtimpi para sa'yo?" Paos ang boses na
anas nito at mas lalong pinalalim ang halik.
Napayakap ako sa batok nito at tinugon ang marahas at tila gutom na gutom na
halik nito. Bumuhos ang napakalakas na ulan pero pareho kaming walang pakialam. We
are kissing each other like we don't want to let go. Ethan was kissing me fervently
and I don't know why I suddenly feel hot. Tila may pinukaw ito mula sa katawan ko
na hindi ko na kayang pigilan pa.
Nabitawan ko ang baril na hawak nang binuhat ako nito. Awtomatikong yumakap ang
mga binti ko sa beywang nito. Naramdaman ko ang pagkilos nito habang hindi pa rin
naghihiwalay ang mga labi namin.
Tumama ang likod ko sa isang puno. Isinandal ako ni Ethan doon habang mas
lumalim ang halik na pinagsaluhan namin. Mahina akong napaungol nang bahagya nitong
sinipsip ang dila ko. He was doing it gently at first. Pero nang kalaunan ay
mapusok nito iyong sinipsip.
Naramdaman kong napunit ang suot kong damit. Bahagya kong inilayo ang mukha ko
sa binata. Nagkatitigan kaming dalawa. Matagal na matagal. Tanging mga mata lang
namin ang nag-uusap. Nakikiusap ang mga mata nito. Nanghihingi ng pahintulot.

Paunti-unti ay ngumiti ako. At iyon ang naging hudyat sa

binata para tuluyan nitong punitin ang ang damit ko. Sinunod nito ang suot kong
bra.
Pareho kaming walang pakialam kahit basang-basa na kami ng ulan. Hindi naging
balakid ang ulan na iyon para mabawasan ang nag-iinit naming katawan. Ang paligid
namin ay madilim dulot ng malakas na ulan.
Bumaba ang mukha ni Ethan at isinubo ang isa sa mga nipples ko. Napaliyad ako
at naikagat ko ang ibabang labi. Sa ginawa nito ay tila mas lalo akong nag-aapoy.
At alam ko na walang sinuman ang makakapigil sa puwedeng mangyari sa aming dalawa.
Patuloy ang binata sa pagsubo ng mga nipples ko. Salitan nito iyong ginagawa at
aaminin ko na nagustuhan ko iyon. Napakasarap.
Muling kumilos si Ethan. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa beywang ko hanggang
sa maramdaman ko ang paglapat ng likod ko sa tuyong dahon ng puno na nabasa ng
ulan.
Walang salitang hinila nito pababa ang suot ko sa ilalim kasama ang underwear
ko. Pumaibabaw ito sa akin at pinagmasdan ang katawan ko.
Nahihiyang niyakap ko ang sarili pero mabilis ako nitong pinigilan. He smiled
at me and stared at my body. Tila gusto nitong tandaan ang bawat parte ng katawan
ko.
"My body was burned and-"
"You are beautiful, baby." Paos ang boses na agaw nito sa sasabihin ko.
Napatitig ako sa guwapong mukha nito. Iba-ibang emosyon ang nakaguhit sa mga
mata nito. Malakas pa rin ang buhos ng ulan pero hindi ako natatamaan dahil nasa
ibabaw ko ito. Pero pumapatak ang tubig sa mukha ko mula sa buhok nito.
Tila slow motion na pinanood ko itong hubarin nito ang sariling saplot.
Napalunok ako nang bumungad sa akin ang napakaganda at perpektong katawan nito na
tila hinubog ng napakagaling na iskultor.
Huli nitong hinubad ang suot nitong boxer shorts. Habang ginagawa nito iyon ay
ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Napapikit ako, hindi handang tignan ang nakapaloob
sa boxer shorts na iyon.
 I heard Ethan chuckled. Siguradong natawa ito sa ginawa ko. Napamulat ako ng
mga mata nang paghiwalayin nito ang mga hita ko sa masuyong paraan.
"A-Anong-" Hindi ko natapos ang sasabihin nang muli nitong siilin ng halik ang
mga labi ko.
Sabik na sabik ang mga halik nito. Kinagat nito ang ibabang labi ko bago bumaba
ang labi nito sa leeg ko. Walang awa nito iyong sinipsip na tila gigil na gigil
ito. Mas lalong bumaba ang labi nito sa dibdib ko. Napaliyad ako nang muling
maramdaman ang pagsubo nito sa nipple ko. Salitan nito iyong sinipsip.
Until his lips reach my stomach. Hinalik-halikan nito iyon hanggang sa umabot
ang labi nito sa pinaka-pribadong parte ng katawan ko.
I tried to stop him but he didn't let me. Bagkus ay mas lalo nitong ibinuka ang
mga hita ko. At ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko nang maramdamang
hinalikan nito ang pribadong parte na iyon ng katawan ko.
"Ethan-"
"Shhh. Relax, baby. You will like this. I promise." Pigil nito sa sasabihin ko.
Mariin akong napapikit at impit na napaungol nang maramdaman ang mainit na dila
nito sa pagkababae ko.
"Ethan... Ohhh..." Napaliyad ako at hindi ko alam kung saan ako hahawak nang
mas lalong dumiin ang dila nito sa pagkababae ko.
Sa huli ay bumaon ang aking kuko sa lupang kinahihigaan ko. Nahawakan ko pa ang
basang dahon habang patuloy akong umuungol. Ethan was eating me literally. Tila
wala itong balak na tigilan ako.
I was moaning his name repeatedly. Hingal na hingal ako habang pinapalasap nito
sa akin ang sarap na ngayon ko lang naranasan sa buong buhay ko. Halos tumirik ang
mga mata ko.
Palakas ng palakas ang ulan at tumatama sa mukha ko ang patak ng ulan. Ramdam
ko ang pamumuo ng kung ano sa puson ko habang ang binata ay patuloy akong
pinapaligaya gamit ang dila nito.
"Ethan... Oh god... A-Ang sarap..." Hindi ko mapigilang sambitin.
Totoong napakasarap ng ginagawa nito sa pribadong parte ng katawan ko.
Nanginginig na ang mga binti ko at kasabay ng pagsigaw ko ay ang pagsabog ng kung
ano mula sa kaibuturan ko.
My legs are shaking because of too much pleasure. Hindi pa man ako nakakabawi
ay muling pumaibabaw si Ethan sa akin at hinalikan ako sa mga labi.
Kasabay ng halik na iyon ay pag-angkin nito sa akin ng tuluyan. Bumaon ang
aking kuko sa likod nito nang mag-isa ang katawan namin.
Naghalo ang tubig ng ulan at luha ko dahil sa matinding sakit na naramdaman ko.
Para akong napunit at wala iyong kasing-sakit.
"Fuck you." I cursed as my tears flowed down to my cheeks.
Ethan let out a soft chuckle.
"I'm doing it right now." He said playfully.
"Fuck you, Ethan!" Muling sambit ko.
Nanginginig ang mga labi ko sa matinding sakit.
"I'm sorry, baby. I am really not gentle with this. I'm sorry." Hinalik-halikan
nito ang gilid ng labi ko. "Bear with me okay, baby?" He kissed me again on the
lips, gently.
Umulos ito at muli ay naramdaman ko ang sakit. This man is really not gentle.
Mas lalong bumaon ang kuko ko sa likod nito pero tila wala itong pakialam kahit
nasasaktan ito.
Sa bawat ulos nito ay ganoon din ang pagbaon ng aking kuko sa likod nito. Ilang
ulos pa ang ginawa nito bago nawala ang sakit. Unti-unti akong napaungol nang
mapalitan ng sarap ang sakit na nararamdaman ko kanina.
Sa gitna ng kakayuhan, sa kabila ng malakas ng ulan, tanging mga ungol namin
ang nanaig. Ethan really buried his length deep inside me. I let him owned my
innocence and breaking my own promise.
I let him filled me with his hot liquid. Ramdam ko ang init niyon na pumuno sa
sinapupunan ko.
And I can't believe that I lost my virginity in this woods. I never imagined to
have sex in the woods but I won't mind as long it's my Ethan who took my innocence.
 I will never regret this because...I love him.
To be continued...
A/N: Nabinyagan.jpeg

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21

CHAPTER 21
NAPAKALAKAS ng ulan mula sa labas. Dagdagan pa ng malakas na kulog at kidlat.
Tila galit na galit ang kalangitan at ang buhos ng ulan ay ayaw magpaawat.
Malakas akong napabuntong-hininga habang pinupunasan ng basang bimpo ang noo ng
babaeng nakahiga sa malapad kong kama. Nanginginig ito at namumutla.
"Hindi bumababa ang lagnat niya." Inis na sambit ko at narinig ko ang buntong-
hininga mula sa cellphone ko. Naka loudspeaker iyon.
"Kung hindi ka naman kasi gago. Kilala mo ang sarili mo bakit hindi mo man lang
dinahan-dahan?" May himig pangongonsensya sa tinig nito.
"Shut up, K." May frustrasyon sa boses ko.
Natahimik si Prince mula sa kabilang linya.
"She keeps complaining that she's sore while she's sleeping and... Fuck." Labis
akong nagsisisi sa ginawa.
I know that I am really not very gentle when it comes to sex. It's not my cup
of tea.
"Sino ngayon ang may kasalanan? Alam mong ikaw ang unang lalaki sa buhay niya.
Masyado ka kasing atat. Tigang na tigang ba?" May panunuya sa boses ni Prince.
Muli ay malakas akong napabuntong-hininga.
"What should I do now?" Awang-awa ako sa hitsura ni Hanna.
Kanina pa ito dumadaing sa sakit lalo na kapag hindi nito sinasadyang kumilos.
"Kumpleto ang mga gamot na dinala ko nang pumunta ako diyan. Give her
painkiller and some medicine for her fever. Monitor her temperature and assist her
because I know for sure that she couldn't move." Seryosong utos ni Prince mula sa
kabilang linya.
Hindi ako nakaimik. Panay ang mura ko sa sarili habang pinupunasan ng basang
bimpo si Hanna.
"Ayusin mo 'yan. May bagyo ngayon kaya hindi makakapunta ang OB na tinawagan
ko. Monitor her, D. Ikaw ang may kagagawan niyan kaya-"
"I know. I know. I'll hang up now." I ended the call and stare at Hanna.
"I'm sorry, baby." I whispered.
Hinalikan ko ang noo nito at tinungo ang cabinet kung nasaan ang mga gamot.
Muli akong lumapit kay Hanna.
"Can you move, baby? You should take these medicines." Mahina ko itong
kinausap.
Dahan-dahan itong nagmulat ng mga mata at tumango. Maingat ko itong inalalayan
para makaupo at lihim kong minumura ang sarili nang makita ang pagngiwi nito.
Halatang iniinda nito ang sakit.
Kinuha ko ang isang baso ng tubig mula sa bedside table at kaagad ko itong
pinainom ng gamot. Pinatong ko ang baso nang matapos ito at hinawi ko ang ilang
hibla ng buhok na nakatabing sa mukha nito.
"I'm sorry." I whispered.
She just smiled weakly.
"W-What happened?" She asked.
Bahagya akong napangiwi.
"You passed out after we made love. I'm sorry." I said in a low voice.
"T-That's..." Hindi nito magawang ituloy ang sasabihin. Sa halip ay
napabuntong-hininga ito. "You were too big and huge." Nakangiwi ito habang sinasabi
iyon.
She looks too cute. Gusto kong matawa pero alam kong hindi iyon akma sa
sitwasyon nito ngayon.
"I'm really sorry, baby." I murmured.
"So, you are sorry because you're too big and huge?" Natigilan ako sa tanong
nito at hindi na mapigilang matawa.
"It's not that. I just-"

"You should be proud, then. Ang haba at ang laki mo tapos

virgin pa ang nakuha mo." Hindi ko masabi kung compliment ba iyon o panunuya.
"Baby..." Napakamot ako sa ulo.
"Totoo naman." Seryoso ako nitong tinignan.
I let out a sigh.
"You are my first time." I admitted.
Kumunot ang noo nito. Hindi lubos maintindihan ang sinasabi ko.
Muli akong napakamot sa ulo.
"I mean... Ikaw ang unang babaeng inangkin ko na...virgin." Nahihiyang pag-amin
ko.
Ilang beses itong napakurap at kapagkuwan ay napaiwas ng tingin.
"I'm sorry. I'm not that experienced." She said in a low voice.
Kaagad kong sinapo ang magkabilang pisngi nito at sinalubong ang mga mata nito.
"Don't get the wrong idea, baby." Kaagad na sabi ko.
Sinalubong nito ang tingin ko.
"Ano ba sa tingin mo ang iniisip ko?" Hamon nito.
Diretso ko itong tinignan sa mga mata.
"Iniisip mo na hindi ako masaya kasi birhen ka. Tama ako, hindi ba?" Hindi ito
nakaimik.
Nilapit ko ang mukha dito at sinakop ko ng halik ang malambot na labi nito.
"You have no idea how proud I am that I am your first, baby. You are destined
to be mine. You are destined for me only. Hindi ko kayang isipin na ibang lalaki
ang aangkin sa'yo dahil ako lang 'yon. Ako lang ang puwedeng umangkin sa'yo. Ako
ang lalaki para sa'yo. Ako lang ang aangkin sa buong pagkatao mo. Akin. Ka. Lang."
May diin ang mga huling salita ko.
Nakita ko ang paglunok nito.
"O-Okay." Kapagkuwan ay sambit nito.
Masuyo kong hinaplos ang buhok nito.
"You're so hot and pale. You should rest and take some sleep. Gigisingin kita
kapag kakain na, ha? I'll cook for you." Tumango lang ito at kapagkuwan ay
napangiwi.
Hinawakan ko ang kamay nito.
"Masakit ba?" Masuyong tanong ko.
Naluluhang tumango ito.
Naaawang hinaplos ko ang pisngi nito.
"I'm sorry, my baby. Dapat naging maingat ako. I'm really sorry." And I really
meant it. Sobrang nagsisisi ako ngayon.
"M-Mawawala din 'to, hindi ba?" Nakangiwing tanong nito.
"Yes, baby. Basta inumin mo lang ang gamot mo, okay?" Masunurin itong tumango.
Napahigpit ang hawak nito sa kamay ko nang kumulog at kumidlat mula sa labas.
Napakalakas ng tunog niyon.
"Can't you stay here? O-Or sasama na lang ako sa'yo k-kapag nagluluto ka." May
pagmamakaawa sa boses nito.
Muling hinaplos ang pisngi niyo sa masuyong paraan.
"Are you scared?" I gently asked.
Tumango ito.
"Gusto mong sumama sa kusina? Kaya mong maglakad?" Masuyong tanong ko.
Umiling ito.
Napabuntong-hininga ako at tumayo.
"Okay. I'll carry my queen." I murmured and smiled at her.
Dahan-dahan ko itong binuhat in bridal style.
 "Let me know if you're hurting." I murmured.
Tumango ito at niyakap ang mga kamay sa batok ko.
"Comfortable?" I gently asked.
She nodded and smiled.
Dahan-dahan akong naglakad habang buhat-buhat ko ito patungo sa kusina. Maingat
ko itong pinaupo sa silyang naroroon.
Hinaplos ko ang buhok nito at dumukwang para halikan ito sa mga labi.
"What do you want to eat? Lulutuin ko para sa'yo." Masuyong sambit ko
pagkatapos ko itong halikan.
Sa halip na sagutin ako ay tumitig lang ito sa mga mata ko.
"I'm melting, baby." I teased her.
"Y-You're sweet." She whispered.
I let out a soft chuckle.
"Well, thank you." Natatawang sambit ko.
"You're making me fall for you even deeper." Natigilan ako sa sinabi nito.
Bigla ay nawala ang ngiti sa mga labi ko at hindi ko alam ang magiging reaksyon
ko sa narinig. Basta't ang alam ko, parang gustong lumabas ng puso ko mula sa loob.
Ilang beses akong tumikhim at tumalikod. Sa pagtalikod kong iyon ay muntik pa
akong matalisod. Mabuti na lang at mabilis kong naibalanse ang sarili.
"Tangina." Napamura ako sa sarili.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Hanna. Tinignan ko ito at kaagad itong
tumigil sa pagtawa.
"Magluto ka na." Anito, halatang pigil na pigil ang pagtawa.
"You're enjoying, huh?"
Ngumiti lang ito.
"I'm hungry, baby. Cook for me now, please." May lambing sa boses nito na
halatang sinasadya nito.
"Tangina talaga." Muli akong napamura. I'm so doomed. Nagmumukha akong bakla!
Lintik na pusong 'to!
Napailing ako nang mahina itong tumawa. Tahimik akong nagsaing at kapagkuwan ay
inihanda ang mga ingredients sa lulutuin kong ulam.
Tahimik akong naghihiwa nang magsalita si Hanna.
"Para tayong mag-asawa." Komento nito.
Natigil ako sa paghiwa ng karne at napatingin sa daliri ko. Awtomatikong
lumipat ang tingin ko sa daliri ni Hanna, partikular sa palasingsingan nito. Bumaba
ang tingin ko sa tiyan nito. Makahulugan akong napangiti.
"Yeah?" Tinignan ko ito ng diretso sa mga mata nito.
Nakangiting muli akong naghiwa ng karne.
"Should I buy a ring for us, baby? A couple ring?" Tanong ko nang muli ko itong
tinignan.
Nagkibit-balikat ito.
"Ikaw ang bahala." Anito habang pinapanood ako.
Matamis akong ngumiti. She really have no idea that she's not a Boiser anymore.
She's...mine.
I know it's silly. Noon ay hindi ko iniisip na ibigay ang apelyido ko sa kung
sinong babae lang. But when Hanna came into my life, I'm willing to give my surname
in a hearbeat. Wala akong ibang maisip na babaeng dadalhin ang apelyido ko kundi
ito lang.
My Hanna Boiser Davidson. My. Wife.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Hello ! Buhay pa ba kayo? Haha. Kidding ! Sorry sa late

update. Been busy talaga. And thank you so much for patiently waiting for my
update.
And please, don't be too much demanding for updates. Hindi lang pagsusulat ang
buhay ko. Okay? Okay.🤣😂
Keep safe and be healthy always ! 💛

CHAPTER 22
NAPAMULAT ako ng mga mata nang maramdaman ang mainit na palad na dumapo sa noo
ko.
Sumalubong sa akin ang nakapakagandang mga mata ni Ethan.
"H-Hey." Awtomatiko ko itong nginitian.
He smiled at me. He leaned in and claim my lips. He kissed me slowly and
passionately like he miss me so much. The way he kiss me right now feels like he
didn't see me for days.
Samantalang ilang oras lang kaming nagkahiwalay. Umalis ito kaninang umaga
pabalik ng Maynila gamit ang chopper nito. May aasikasuhin daw itong importanteng
dokumento at medyo nagkaroon ng problema sa E-Skyline Airport kaya pansamantala ako
nitong iniwan sa isla.
"I miss you." He murmured against my lips.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay nagkatitigan kaming dalawa. Masuyong
hinahaplos ng daliri nito ang ibabang labi ko habang nakatitig sa mga mata ko.
Tumingin ako sa digital clock na nakasabit sa loob ng kuwarto nito. Muli kong
ibinalik ang tingin sa binata.
"Walong oras lang yata tayong nagkahiwalay." Tudyo ko.
He chuckled.
"Eight hours is equivalent to eight years for me, baby. I cannot afford to be
apart from you. I-I am deeply inlove with you and you should take responsibility."
Titig na titig ito sa labi ko habang sinabi nito ang mga katagang iyon.
Napailing ako at akmang babangon pero mabilis ako nitong hinawakan sa
magkabilang balikat para alalayan.
"Be careful. You're not fully recovered yet." He gently said.
"I have no fever anymore." I said as he kiss me on my forehead.
"That's better. Dalawang araw ka ding may lagnat. How about down there? Still
feeling sore?" Hinaplos nito ang buhok ko.
"A little." Napangiwi ako.
The way we talk about it, it seems normal. Pero nakakailang pa din.
"So, puwede na?"
Kinuotan ko ito ng noo.
"Puwede ang alin?" Nagtatakang tanong ko.
He just let out a soft chuckle. Tila naaaliw ito sa tanong ko. Umusog ito
papalapit sa akin at inilapit ang bibig sa tenga ko.
"Puwede na kitang kainin?" Bulong nito.
Biglang uminit ang buong mukha ko. Bahagya ko itong itinulak at ang loko ay
tatawa-tawa lang.
"Umalis ka nga dito." Pagtataboy ko.
Mahina itong natawa. Imbes na umalis ay kinuha nito ang kamay ko. Akmang
hihilain ko iyon pero natigilan ako sa ginawa nito.
He slid a ring on my ring finger. It's an emerald cut diamond ring.
"What's this?" Nagugulat na tanong ko.
"Couple ring?" Patanong na tugon nito.
"Ethan, this is not couple ring. This is-"
He cut me off by claiming my lips. He kissed me so hungrily and I automatically
responded. He smiled after he ended our kiss.

"I want to give that to you so please just accept it,

okay?" Napatitig ako sa mga mata nito at kapagkuwan ay tumango.
"But this is expensive." Sambit ko habang nakatitig sa singsing na nasa
palasingsingan ko.
 "You are more than expensive." Umangat ang tingin ko sa binata.
"Thank you." Nginitian ko ito.
Muli nitong hinaplos ang buhok ko.
"Anything for you, baby. Lahat ibibigay ko sa'yo at lahat ay gagawin ko para
sa'yo." Matamis ako nitong nginitian.
Titig na titig ako sa mga mata nito. Kahit nakangiti ito, nakikita ko ang
kaseryosohan sa mga mata nito.
And I was wondering. Is Ethan really inlove with me or he is just feel pity
towards me?
Sa ilang araw na magkasama kami, hindi ko na ulit narinig ang I love you nito.
I want to hear it again. I want him to say it again. Alam kong hindi basehan ang
salitang I love you sa pagmamahal.
Because action is more than enough than words. Maybe because I am just too
insecure of myself. Aamin kong hindi ako confident sa sarili lalong-lalo na sa
hitsura ko. That's why I want to hear it from him again.
"I will cook our dinner for tonight." He said and I shook my head.
"Bumiyahe ka to Manila so I will be the one who will prepare our dinner.
Magpahinga ka na lang muna." Sambit ko.
"You sure? You're still sore down ther-"
"I'm okay. I can manage." I assured him.
Wala itong nagawa kundi ang tumango. Akmang magsasalita pa ito pero mukhang
pinipigilan lang nito ang sarili.
"May sasabihin ka ba?" Tanong ko.
Napakamot ito sa ulo.
"I think you should know this." He said and get his phone from his pocket.
He showed me his phone with Selene's picture on it. I read the content and look
at Ethan.
"You mean..."
He nodded.
"She will be announce as the new CEO of Boiser's Brand soon." Sambit nito.
Sandali akong natahimik at nahulog sa malalim na pag-iisip.
"Hanna-"
"When's the exact date?"
Natigilan ito sa tanong ko. Tila hindi nito inaasahan ang nakikitang
kaseryosohan sa mukha ko. Tumitig ito sa mga mata ko na tila ba gusto nitong
basahin kung ano ang nasa isip ko.
"One month from now." He answered.
I nodded.
"You will still teach me how to shoot, right?" He smiled at my question.
"Yes of course, baby."
Nilapitan ko ito at ngumiti.
"Can you teach me self-defense as well? I want to learn martial arts." I heard
him chuckled.
Sa mga mata nito ay tila aliw na aliw ito sa naririnig mula sa akin.
"I was planning to teach you martial arts. I'm just waiting for you to
recover." Nginitian ko ito.
"It's settled, then. Can you start teaching me tomorrow?" Namulsa ito, tuluyang
naaaliw na tinititigan ako sa mga mata.
"Kapag kaya mo na tuturua-"
"Kaya ko na. So please, teach me starting tomorrow." Seryosong agaw ko sa
sasabihin nito.
Mahina itong natawa.
"You sure? I am strict, baby. Can you handle it?" There's a warning in his
voice.
"It's okay. As long as I can learn from you. And I know you very well. Alam
kong hindi mo ako ipapahamak." Nakangiti lang ito habang nagsasalita ako.
"What?" Kinuotan ko ito ng noo.
Umiling lang ito at inisang hakbang ang pagitan namin. Ginulo nito ang buhok
ko.
 "Gusto kita pero mas gusto ko ang Hanna na kausap ko ngayon. Strong and getting
ready to fight." Mahinang sambit nito.
Ikinuyom ko ang mga kamao.
"It's time to take back what's mine. Are you...willing to help me?" Masuyo
nitong hinawakan ang pisngi ko at kapagkuwan ay tumango.
"I am here to help you and guide you, Hanna. Nandito lang ako, handang
magpaalipin sa'yo. Nasa likod mo lang ako. Kapag nakaramdam ka ng takot, isipin
mong nandito ako. Kapag sa palagay mong nasa ibaba ka na, tandaan mo na nandito
ako, handa kang hilahin paitaas. Kahit ilang beses ka nilang ibagsak, paulit-ulit
din kitang i-aangat. Handa ako sa anumang mangyari. Just trust me, okay? I want you
to give me your full trust. Tutulungan kitang maibalik ang lahat ng sa'yo." Hindi
ko namamalayang tumulo na ang luha ko kung hindi pa umangat ang kamay ni Ethan at
punasan iyon gamit ang daliri nito.
"Did I touch your heart?" He gently asked as pulled me to his arms.
"You always touched my heart, Ethan. Since the very beginning. I-Ikaw lang ang
meron ako ngayon. I-Ikaw l-lang." Gumaralgal ang boses ko at napahikbi.
Masuyo nitong hinagod ang likod ko habang yakap-yakap ako.
"Just cry and share your pain with me, baby." He murmured.
Sa sinabi nito ay lumakas ang iyak ko. Hinayaan ako nitong umiyak sa matipunong
dibdib nito. Basa na ng luha ko ang damit nito. Patuloy lang ako nitong hinahagod
sa likod. Pinaramdam nito sa akin na handa ako nitong damayan sa lahat ng sakit at
pagdurusang pinagdaanan ko.
Habang palakas ng palakas ang iyak ko ay pahigpit ng pahigpit ang yakap nito sa
akin.
"I swear, I will crush them down. Wala akong ititira. I will put them to their
right places, baby. We will make them pay. We will make them experience the pain
they gave you." He kiss the top of my head.
Tumango ako at kumalas mula sa yakap nito.
"Ikaw lang ang meron ako. Kapag nawala ka, paano ako? A-Ayokong umasa sa ibang
tao. P-Pero kahit isang beses lang. Even just for once, I want to be greedy. I want
someone to be with me. I want to seek help from someone. Ilang taon akong nanahimik
at hinayaan silang kunin ang lahat ng akin. Ilang taon akong nagpadala sa takot at
kahinaan ko. Kahit isang beses lang, gusto kong hilingin na sana may karamay ako sa
lahat ng 'to." Madamdaming sambit ko.
Masuyo nitong sinapo ang magkabilang pisngi.
"And I'm here, baby. I'm here. This man right in front of you will fight for
you. Hindi ako mawawala sa'yo. I will stay with you, fight with you and I will
protect you. That's a promise that I will keep forever." Tinuyo nito ang mga luha
ko.
The sincerity is written in his eyes. Naniniwala ako sa binata. Nginitian ko
ito at hinawakan ko ang kamay nito.
"I will fight...with you." I murmured.
He nodded and smiled.
"Kasama mo ako sa kahit anong laban mo, Hanna." Puno ng pangako ang mga mata
nito.
Muli ako nitong kinabig at ikinulong sa mga bisig nito. Napapikit ako at
ibinaon ang mukha ko sa matigas at matipunong dibdib nito.
Selene, I won't let you take what's mine. I am the one and only heir of
Boisers' clan. Hindi na ako makakapayag na maging masaya kayo kasama ang mga
ninakaw niyo mula sa akin.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

My last update. 💛😍

 Just want to say that I will try to update every SUNDAY. Uulitin ko po, every
Sunday.
I am just busy at work kaya hindi ko talaga kayang mag update kapag weekdays.
Hinihingi ko po 'yong understandings ninyong lahat. Kaya sana wala akong nakikitang
nagdedemand ng updates. It's okay to demand once. I can read it naman. But twice
and more? Para naman akong sirang plaka no'n.🤣😂
You do know how much I adore you all. If you are willing to wait for my
updates, I should be thankful. Pinagpapasalamat ko po iyon ng sobra.💛 Now,
if hindi kayo makapaghintay, you are free to leave. Just leave silently, 'wag na
mag hanash, okie? Okie.😂🤣
Just want to say thank you po sa mga comments and votes ninyo. Highly
appreciated. Maraming thank you. Alam niyo na kung sino-sino kayo.😘 And to
my silent readers as well, thank you! 😘😍
Anyways, HAPPY READING ! 😍💛😘 STAY SAFE ! 😘
CHAPTER 23
HINGAL na hingal na napaluhod ako sa thick foam roll mat. Nasa bakanteng
kuwarto kami. Walang kagamit-gamit at maaliwalas.
Ito ang kuwartong ginawang training room ni Ethan. Dito ako tinuturuan ng
kasintahan ko at pangatlong araw na namin ngayon.
Araw-araw ay napakasakit ng katawan ko. It's true that Ethan is really strict
not only on shooting but on martial arts. He taught me the basics at first until
it's getting really hard.
Alam kong nagiging maingat ito pero hindi naiiwasang matamaan nito ang katawan
ko kapag nagtuturo. Kaya nagkakaroon ako ng konting pasa sa katawan. He's not just
using his true strength. Kitang-kita ko ang pag-iingat nito.
Napabuntong-hininga ako. Umayos ako ng upo sa sahig.
"Here." Napaangat ako ng tingin sa kasintahan.
Akmang kukunin ko ang inaabot nitong bottled water nang bawiin nito iyon. Ito
mismo ang nagbukas at muling inabot sa'kin.
"Thanks." Nakangiting sambit ko at uminom.
Umupo ito sa tabi ko. Nang makita nitong tapos na akong uminom ay kinuha nito
ang bottled water mula sa akin at sinara iyon.
Napatitig ako sa kasintahan. Such a gentleman. Pawis na pawis ang mukha nito
pero napakaguwapo pa rin.
"You okay?" He asked.
Ngumiti ako at tumango. Umusog ito papalapit sa akin. Inalis nito ang
nakasampay na face towel sa leeg nito at kapagkuwan ay masuyong pinunasan ang
pawisan kong mukha at leeg.
Nakangiting nakatitig lang ako sa kasintahan. He is gentleman, thoughtful and
super caring. Ramdam na ramdam ko ang pag-iingat nito sa'kin.
Umangat ang kamay ko at hinaplos ko ang gilid ng labi nito. Natamaan ko iyon
kanina habang tinuturuan ako nito kaya medyo nagkapasa iyon.
"You're getting better. Mabilis kang matuto." Komento nito.
"Yeah. I'm sorry for punching you here. Ni hindi ka man lang umiwas." Mahinang
sambit ko.
Kaya naman nitong umiwas. Sa totoo lang, ang bilis nitong gumalaw. Mahirap
hulihin ang mga kilos nito. He said that I'm getting better. Pero ni wala pa sa
one-fourth ang mga nalalaman ko. Ethan is really a skilled one. No wonder he's in
military. Ito ang tipo ng tao na hindi mo basta-basta mapapatumba at mas lalong
hindi mo maiisahan.

Ethan just smiled. Matapos nitong punasan ang pawis ko ay

sinipat nito ang magkabilang kamay ko. Mahina pa itong napamura nang makita ang mga
pasa ko doon.
Hindi pa ito nakuntento. Inangat nito ang shirt ko hanggang sa dibdib. Muli
itong napamura nang makitang may pasa din ako doon.
He let out a sigh.
 "We should stop your training." Seryosong sambit nito.
"But-"
"What you learned for the past three days is enough." He cut me off, looking at
me seriously.
Wala akong nagawa kundi ang tumango.
"So, this is the last day of training?" I asked.
Tumango ito habang binababa ang laylayan ng shirt ko. May kinuha ito mula sa
gilid nito. Napansin kong dala nito iyon kanina.
Bago pa man ako makapagtanong ay nailabas na nito ang bagay na iyon mula sa
lagayan niyon. Napakunot ang noo ko nang makita iyon.
"It's a dagger knife, right?" Tanong ko.
Tumango ito at tumayo. Inalalayan ako nitong makatayo at tinuro ang target
shooting na nakasabit sa loob ng kuwarto.
"Throw this knife at the target. Since we will stop your training in martial
arts, I will add this one. You should know how to throw knife and how to use it. I
will teach you again tomorrow for the gun shooting." He said.
Kinuha ko ang dagger knife mula dito. Sandali ako nitong tinuruan kung ano ang
gagawin. After a few minutes, I'm already throwing the knife at the target. Pero ni
hindi man iyon tumatama sa target. Ilang beses kong ginawa pero hindi ako
nakakatama.
It took me a few minutes to finally have a bulls eye. Napatalon pa ako sa tuwa
at ang kasintahan ko ay pangiti-ngiti lang habang nakatingin sa akin.
I tried it again and I hit the target for how many times. Nang makuntento na si
Ethan sa nakita ay pinatigil ako nito at pinagpahinga.
Nananakit ang magkabilang balikat na humiga ako . Natatawang umupo si Ethan at
kaagad na pinunasan ang pawisan kong mukha.
Inayos nito ang pagkakahiga ko. Napangiti na lang ako nang inangat nito ang ulo
ko at pinahiga ako sa mga hita nito.
Umangat ang tingin ko sa kasintahan. Saktong namang bumaba ang tingin nito
sa'kin. Nagkatitigan kami at parehong napangiti.
Hinaplos nito ang pisngi ko. Partikular ang peklat sa mukha ko. His eyes focus
on my scar. Tila sanay na sanay na ito sa peklat ko. At ni kahit minsan, hindi ko
ito nakitaan ng pandidiri.
Titig na titig lang ako sa guwapong mukha ng binata. Hinawakan nito ang kamay
ko at hinaplos ang singsing sa daliri ko.
"This ring looks good on you. So beautiful." He murmured.
Muling nagtama ang mga mata namin. Matagal kaming nagkatitigan hanggang sa
paunti-unti ay bumaba ang mukha nito at kapagkuwan ay sinakop nito ng halik ang
labi ko na kaagad kong tinugon.
Sobrang bagal ng paghalik nito sa akin. Tila ninanamnam nito ang labi ko.
Hanggang sa nagtagpo ang mga dila naming dalawa. He sucked my tongue so hard.
Ramdam ko ang panggigigil nito.
Ang mabagal na halik nito ay paunti-unting lumalalim at naging mapusok. We are
kissing each other hungrily. When we ended our kiss, we both we just look at each
other intently and we both smiled.
Awtomatiko ako nitong inalalayang tumayo at tahimik kaming lumabas ng training
room. Habang naglalakad ay hinawakan nito ang kamay ko. Pareho kaming nagkatinginan
at sabay na tumigil sa paglalakad.

And without any further ado, we both reach for each other's
lips. Sabik na sabik ako nitong hinalikan, mapusok at mapag-angkin.
Kinabig ako nito sa beywang. He started to walk forward. And I walk backward as
we continued kissing each other until my back leaned on at his door's room.
Narinig ko ang pagtunog ng door knob habang hindi pa rin naghihiwalay ang mga
labi namin. Bumukas ang pinto at ang kasintahan ko ay hindi nakakalimutang alalayan
ako papasok sa loob ng kuwarto nito.
Patuloy ang pag-atras ko. I heard the door closed. We both reached the bed.
Bumagsak ang katawan ko sa malambot na kama kasama si Ethan. Patuloy kaming mapusok
na naghahalikan habang ang kamay nito ay nasa dibdib ko na, sinasakop ang malusog
kong dibdib.
Inangat nito ang laylayan ng damit ko, tinanggal ang pagkaka-hook ng bra ko at
ganoon na lamang ang pagliyad ng katawan ko nang walang sabi-sabing isinubo nito sa
mainit na bibig ang ut*ng ko. Mahina akong napaungol.
"Tangina, Hanna." Paos na pagmumura nito.
Tila naubusan ito ng pasensya. Iniwan nito ang dibdib ko at malakas ang
puwersang pinunit nito ang damit ko. Pati ang bra ko ay inalis nito. Hinagis nito
sa sahig ang mga iyon habang titig na titig ito sa malulusog kong dibdib.
His eyes darkened. It was full of lust. He looks hungry and ready to attack me
anytime.
"Tangina." Muli itong napamura ng malutong at malakas ang puwersang hinila nito
ang pang ibabang suot ko hanggang sa tuluyan na akong walang saplot.
Puno ng intensidad ang mga mata nito habang nakatitig sa hubad kong katawan.
Wala itong pinalampas. Bawat parte ng katawan ko ay dinanaan ng mga mata nito.
"I will make you cum so hard and make you shout so loud baby so please bear
with me." He murmured huskily as he parted my legs.
Mahigpit akong napakapit sa bedsheet ng kama nang maramdaman ang dila nito sa
pagkababae ko. Napaliyad ako at napaungol nang mag-umpisang gumalaw ang dila nito.
I am trying to close my legs but he won't let me. Mahigpit ang pagkakahawak
nito sa mga hita ko.
"Ohhhh, Ethan!" Sigaw ko nang maramdamang sinipsip nito ang basang-basa kong
pagkababae. Gigil nito iyong sinisipsip. Naririnig ko ang masarap at malakas na
pagsipsip nito.
"Ohhh, fuck! Ethan! Ohhhh!" Pakiramdam ko ay mababaliw ako. Ni hindi ko
namamalayan kung ano ang lumalabas mula sa bibig ko. Basta't ang alam ko ay
napakasarap ng ginagawa nito sa'kin. Pakiramdam ko ay lumulutang ako sa sobrang
sarap.
Kumilos si Ethan pababa sa kama. Masuyo ako nitong hinila at dumausdos ako sa
paanan ng kama. Now Ethan is kneeling on the carpeted floor, holding my parted legs
and eating my wetness.
Mas lalo nitong ibinuka ang mga hita ko. Mas lalo itong naging mapusok sa
pagdila sa kabasaan ko. Every minute, his tongue moved faster, sucking and eating
me so hard.
"Ahhh. Ohhh, b-baby...Ohhh!" Kusang gumagalaw ang balakang ko, sumusunod sa
galaw ng dila nito. Nakakabaliw. Sobrang nakakabaliw ang ganito.
"Moan louder, baby." He demanded as he continued eating my wet p*ssy.
And I did. I moaned louder. Hindi ko kayang pigilan ang malakas kong ungol. Mas
lalo iyong lumakas nang maramdam ko ang daliri nito sa loob ko.
"Ahh, baby! Ohhh! A-Ang sarap. Ohhh!" Ungol ko nang mag-umpisang magkabas-masok
ang daliri nito sa loob ko habang ang patuloy ako nitong pinapaligaya ng ekspertong
dila nito.
He loves eating. Napakagaling nito at halatang sanay na sanay.
Nag-umpisang manginig ang mga hita ko. Tila anumang sandali ay sasabog ako.
Naikagat ko ang ibabang labi at napasabunot sa buhok ng kasintahan ko.

"E-Ethan, I-I think I'm cumming." Sa sinabi ko ay mas

mapusok nitong sinipsip ang pagkababae ko habang ang daliri nito ay mabilis na
naglalabas-masok sa loob ko.
Hanggang sa hindi ko mapigilan ang sarili ko at tuluyan akong sumabog. Hindi ko
alam kung saan ako kakapit. Sa bedsheet, sa unan at sa huli ay sa buhok ng
kasintahan ko.
My legs are trembling so hard. Habang si Ethan ay inubos ang lahat ng katas na
nilabas ko. Binitawan nito ang mga hita ko at tumayo.
He slowly strip his shirt right in front of me. Hindi nito inaalis ang tingin
sa akin habang naghuhubad ito ng saplot nito. Nang tuluyan na itong hubo't-hubad ay
napalunok ako. It's my first time seeing the full view of him being naked.
Noong nasa gubat kami ay hindi ko masyadong napagmasdan ang kabuuan ng katawan
nito lalong-lalo na ang sa parteng ibaba nito. I know that he is long and huge. At
mas lalo ko iyong napatunayan ngayon.
"Let me take you properly this time, baby. I'm sorry if your first time is in
the forest." He chuckled.
Mahina akong natawa. Nakipagtitigan ako sa binata. Napakaraming emosyon na
nakaguhit sa mga mata nito. Muli nitong ibinuka ang magkabilang hita ko at
pumaibabaw sa akin. Sapat lang ang pag-balanse nito sa sarili para hindi ko
masalong lahat ang bigat nito.
Dahan-dahan itong pumasok sa loob ko habang titig na titig sa mga mata ko. Tila
ayaw nitong palampasin ang emosyon sa mukha ko habang nag-iisa ang mga katawan
naming dalawa.
Tuluyan itong nakapasok sa loob ko. Aaminin kong masakit pa rin pero sandali
lang ang sakit niyon.
"Fuck, baby." Bumaon ang mukha nito sa leeg at hindi nakaligtas sa paningin ko
ang mga ugat na lumitaw sa leeg nito habang umuulos. "Ohh, fuck! You're so fucking
tight! Tangina!" Napapaos ang boses na sambit nito.
Napakasarap sa pakiramdam ng bawat ulos nito. Sa una ay mabagal ang pag-ulos
nito pero nang kalaunan ay bumibilis iyon. Sagad na sagad ang kahabaan nito sa loob
ko dahilan para labis akong mapasigaw. Tuloy-tuloy ang malakas at mabilis na pag-
ulos nito.
Hinugot nito ang kahabaan mula sa loob ko at pinaikot iyon sa basang-basa kong
pagkababae. Ilang beses nito iyong pinaikot sa pagkababae ko at kapagkuwan ay
muling ipinasok sa loob ko. Sagad na sagad iyon. Halos tumirik ang mga mata ko
dahil sa ginagawa nito.
Panay ang malakas kong pag-ungol. Tanging sigaw at ungol ko ang pumupuno sa
kabuuan ng kuwarto.
Muli nitong hinugot ang kahabaan mula sa loob ko.
"Can you get up and turn around, baby?" He huskily asked.
Kahit walang ideya sa gagawin ay sinunod ko ito. Bumangon ako at inalalayan ako
nitong tumalikod. Nakaluhod ako sa malambot na kama habang ito ay nakapuwesto sa
likod ko.
I felt his lips against my back. Hinalik-halikan nito ang likod ko habang ang
isang kamay nito ay pinipisil-pisil ang magkabilang dibdib ko. I felt his length
poking on my butt. Napakatigas niyon at mainit.
"Ahhh, Ethan!" Napasigaw ako nang walang sabi-sabing inangkin ako nito mula sa
likod. Hindi ko inaasahan na ganoon pala iyon kasarap.
"You like it, baby?"
"Y-Yeah."
Isinagad nito ang kahabaan sa loob ko. Sa bawat marahas na pag-ulos nito ay
napapasigaw ako.
"Ohh, Ethan! F-Faster, please! Ohhh!" I desperately want it so fast.
And he did. He's taking me from behind so fast and rough. Umaalog ang buong
katawan ko dahil sa marahas na ulos nito. Ang malulusog na dibdib ko ay malakas na
umaalog habang patuloy akong inaangkin ng binata mula sa likod.
"Fuck, yeah! Fuck! Ohh, yeah! Tangina! Ang sarap!" Desperadong umuulos ang
binata mula sa likod ko.
Nakadikit na ang katawan nito sa likod ko habang ang mga kamay nito ay sapo ang
magkabilang dibdib ko. He thrust deeper and harder. He was so rough and the mix of
our moan filled the room.
Nanginig ang buong katawan ko nang muling sumabog ang orgasmo ko.
And Ethan followed. He filled me with his hot liquid. Inubos nito iyon sa loob
ko. It was so hot and satisfying. Yakap ako nito mula sa likod habang nakabaon pa
rin ito sa loob ko.
Pareho kaming hingal na hingal. Napakalakas ng tibok ng puso ko at ramdam ko
din ang tibok ng puso nito mula sa likod ko.
Naikagat ko ang ibabang labi nang hinugot nito ang kahabaan mula sa loob ko.
Nakakakiliti iyon. At tila ayokong hugutin nito iyon mula sa akin. I really like it
when he's inside me.
Bumagsak ang parehong katawan namin sa kama. Ipinuwesto ako nito sa ibabaw
nito. Masuyo nitong hinaplos ang buhok ko at hinalik-halikan ang leeg ko.
Ipinikit ko ang mga mata. I feel exhausted. Sa sobrang pagod ay nakatulog ako
sa ibabaw nito. At nang magising ako ay muli ako nitong inangkin. Paulit-ulit ako
nitong inangkin at dinala sa mundo na tanging kaming dalawa lang ang naroroon.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Welcome back ! 💛😍 Hello, kumusta kayo? Hope

you're all safe. God bless, everyone ! 😘

CHAPTER 24
TUTOK na tutok ang mga mata ko sa harap ng laptop ni Ethan. Ilang oras na akong
nakababad doon, binabasa at inaalam ang mga detalye tungkol sa Boiser's Brand.
Napapitlag ako nang maramdaman ang masuyong yakap mula sa likod ko. Lihim akong
napangiti. Hindi ko ito nilingon. Nanatili akong nakatutok sa laptop.
"Dalawang araw ka nang tutok na tutok diyan." Nagsalita si Ethan habang yakap-
yakap pa rin ako mula sa likod.
I am sitting on his bed and the laptop is on my lap. Hindi ko pa rin ito
pinansin. Tuloy-tuloy lang ako sa pagbabasa hanggang sa maramdaman kong kumilos ang
isang kamay nito. Pumasok iyon sa shirt ko at sa isang iglap lang ay salitan na
nitong pinipisil ang malulusog kong dibdib.
"Ethan." Reklamo ko.
He let out a soft chuckle.
"Just continue what were you doing." He whispered behind my ear.
Hindi pa nakuntento ang loko. Inangat nito ang nakalugay kong buhok at masuyong
hinalik-halikan ang batok ko. Talagang nagpapapansin.
He really know how to get my attention. Ayaw na ayaw nito kapag hindi ko ito
pinapansin. He's being like this since yesterday. Hindi ko ito pinapansin dahil
pinag-aaralan ko ang mga detalye tungkol sa kompanya ng Boiser's Brand pero paulit-
ulit din itong gumagawa ng paraan para mapansin ko ito.
Katulad na lang kahapon na pagkatapos nitong maligo ay humarap sa akin ng
hubo't-hubad. Pinakita ang halos perpekto nitong katawan. Nagbihis ito sa mismong
harapan ko.
"Ethan, stop it." Saway ko pero mukhang ayaw talaga nitong magpaawat.
Napapikit ako nang bahagya nitong sipsipin ang gilid ng leeg ko. Naikagat ko
ang ibabang labi, pilit na pinipigilan ang sariling huwag mapaungol dahil sa
ginagawa nito. I'm even suppressing myself not to moan.
Ang kamay nitong nasa dibdib ko ay dumausdos pababa. Inalis nito ang laptop sa
kandungan ko. Narinig ko ang pagbagsak niyon sa carpeted floor ng kuwarto nito.
Hinawakan nito ang garter ng pantulog ko, unti-unti iyong hinihila pababa. At
ako namang marupok ay hinayaan ito hanggang sa tuluyan nitong nahubad ang saplot ko
sa ibaba.
Napasinghap ako nang mabilis ang kilos na humiga ito at ni hindi ko matandaan
kung paano ako nitong napaupo sa ibabaw ng katawan nito. Nakaupo ako sa dibdib
nito. Nakatingin ito sa akin. Ang kislap sa mga mata nito ay nagpapahiwatig na ito
ang nanalo. Pinapahiwatig sa akin masaya ito dahil tuluyan nitong nakuha ang buong
atensyon ko.
"You-" Bago ko pa man maituloy ang sasabihin ko ay kumilos na ang kamay nito,
hinila ako upang makausod pa at ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko nang
maramdamang nakaupo na ako sa mukha nito.
"Ohhh god, Ethan!" Pinaghalong gulat at pananabik ang naramdaman ko nang
maramdam ang dila nito sa basa kong pagkababae.
 Mahigpit akong napahawak sa headboard ng kama nito nang maramdaman ang mapusok
at mapangparusa nitong dila na humihimod sa pagkababae ko.
Napatingala ako, hindi napigilang igiling ang balakang ko at idiin ang sarili
ko sa mukha nito. I feel so hot. And Ethan is getting more aggressive. He is
licking my wetness and sucking my clit so good.
"Ethan! Ohh...T-That feels so good. P-Please. Ohh, Ethan!" Gigil akong
napasabunot sa sarili kong buhok kasabay ng panggigigil nito sa pagkababae ko na
tila ba kaytagal na nitong gustong gawin ang bagay na ito sa akin.

Nababaliw ako sa ginagawa nito. Hindi ko alam kung saan ako

kakapit, palipat-lipat. Merong hahawak ako ng mahigpit sa headboard at kapagkuwan
ay sasabunutan ko ang sariling buhok dahil sa marahas na galaw ng dila nito at
pagsipsip sa akin, literal akong kinakain.
"T-Tama na, please. Ohh Ethan, please!" Kasabay ng pakiusap kong iyon ay ang
panginginig ng buong katawan ko, tuluyang sumabog ang napaksarap kong orgasmo.
Nanghihinang akmang aalis ako sa mukha nito nang pigilan ng mga kamay nito ang
magkabilang hita ko at kapagkuwan ay muling gumalaw ang dila nito.
Oh god! Is he punishing me?
"E-Ethan, p-please...Ohhh!" Halos mabaliw ako nang marahas nitong sipsipin ang
clitoris ko at kasunod niyon ay ang pagsundot ng pinatigas nitong dila sa bukana ng
pagkababae ko.
"Ohhh yes, baby! Ahhhhh..." Mahaba akong napaungol nang muli na namang sumabog
ang orgasmo ko sa pangalawang pagkakataon.
But Ethan continued sucking and eating me. I was begging him to stop but the
more I beg, the more he's getting aggressive. Tila ba mas gusto pa nitong
nagmamakaawa akong tumigil ito.
And after a few times of orgasm, he finally stop.
Hingal na hingal, pagod na pagod at nanghihinang napahiga ako sa kama. Ethan's
just looking at me with amusemrnt in his eyes. Nakikita ko sa mga mata nito ang
pagkaaliw. Aliw na aliw sa panghihina ko.
"I hate you." I said in annoyance.
"Yeah? You hate me but I can see that you enjoyed me eating you, honey." He
grinned.
Kinuha ko ang unan at hinampas ko iyon sa mukha nito. Natatawang sinalubong
nito ang hampas ko. Ni hindi man lang umiwas.
Nang magtagumpay itong agawin ang unan mula sa akin ay humiga ito sa tabi ko at
masuyo akong ikinulong sa mga bisig nito.
"We're going home tomorrow. We'll start getting back what's yours. Are you
ready?" He gently asked as he kiss my forehead.
Dahan-dahan ay tumango ako.
"David." Usal ko.
Kunot-noo itong tumingin sa akin.
"Are you calling me with my-"
"I want to meet him. Again." I murmured.
"Baby, are you sure?" Salubong ang kilay na tanong nito.
Tumango ako.
"You'll meet him soon. You know that I'll gonna pretend as David when I'm in
front of your cousin." Anito at tumingin sa kawalan.
Tila malalim itong nag-iisip.
"Anong iniisip mo?" Napakaurap ito, muling bumalik ang tingin sa akin.
Masuyo nitong hinaplos ang pisngi.
"Nothing." Ngumiti ito, pinakatitigan ako. "Whatever will happen in the near
future, I hope you'll keep your trust on me, baby." May himig pakiusap ang boses
nito.
I just smiled at him.
"I will." Tugon ko.
Mas lalo ako nitong isiniksik sa malapad nitong dibdib.
 "You know how much I care for you, right? Isa ka sa pinaka-importanteng babae
sa buhay ko. The most important next to my little sister, to be exact. We'll gonna
end this soon. I will give what you deserve, always remember that." He said in a
gentle voice.
Ngumiti ako at pumikit. Ramdam na ramdam ko kung gaano ako ka-importante para
kay Ethan. And silly me to question his love for me. Maybe he said he loved me only
once but his actions say it all. I don't need his words. His actions are more than
enough.
"Ethan..."
"Hmm?"
"I love you." I whispered.
I chuckled when I felt his body stiffened.
"Fuck, I think I just died for a second, baby." Paos ang boses na sambit nito.
Mahina akong natawa. Mas lalo kong isiniksik ang sarili ko sa matipunong
katawan nito. I didn't wait for his response. Hindi ko na aasahan iyon. Ang
importante ay pinaparamdam nito sa akin ang pagmamahal nito.
Ethan kiss my forehead down to my nose until his lips reached my lips. Masuyo
ako nitong hinalikan, napakabagal, may kasamang pag-iingat at pagmamahal.
Ang halik na pinagsaluhan namin ay napunta sa kapusukan. Muli naming inangkin
ang isa't-isa ng ilang beses. I gave my all to him. My body, my trust and my love.
And I am praying that this happiness that I'm feeling right now with him will
never end.
Kinabukasan ay naghanda kami para sa muling pagbabalik sa normal naming mga
buhay.
Bago ako pumasok sa chopper ni Ethan ay nilingon ko ang malaking bahay. Inikot
ko ang paningin sa kabuuan ng islang ito. This island has a lot of memories with
Ethan. Dito ko unang nakilala ang binata. Dito kami unang nagtagpo. Dito namin mas
kinilala ang isa't-isa. Dito ko unang binigay ang sarili ko at dito mas lumalim ang
pagmamahal na naramdaman namin para sa isa't-isa.
Kay Ethan ako nakatagpo ng kakampi, karamay at proteksyon. Siya lang ang meron
ako.
"Mamimiss ko dito." Mahinang usal ko.
"We'll go back here someday. Dito tayo bubuo ng pamilya." Narinig kong
nagsalita si Ethan mula sa likod ko.
Nilingon ko ito. Pinakatitigan ko ang guwapong mukha nito. Hearing him saying
that makes my heart melt and fall even deeper for him.
I'll keep that in mind, Ethan. I'll wait for that time. Spending the rest of my
life with you. I will wait.
Inalalayan ako nito papasok sa chopper nito. Halo-halong emosyon ang
nararamdaman ko habang papalayo kami sa isla. Nakatingin ako sa ilalim habang
paliit ng paliit ang islang iyon sa paningin ko. I feel sad, excited, worried,
nervous, happy and inlove. Halo-halong emosyon dahil hindi ko alam ang sasalubong
sa akin pagkatapos nito.
Nilingon ko si Ethan na seryoso sa pagpapalipad ng sarili nitong chopper.
I will trust this man. Always.
Tila naramdaman nito ang titig ko kaya bahagya itong lumingon sa akin. Ngumiti
ito at hinawakan ang kamay ko. Nilaro-laro nito ang singsing sa daliri ko.
"You are always safe with me." He murmured and kiss the back of my hand.
"Always, baby."
I smiled at him. I really fall for this man so deep. Ethan is my life now. He
is my...everything.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25
 To my cutest admin, Michelle Vendiola, happiest birthday!
💛 Enjoy your day and stay healthy. Stay as what you are, bebe. Hope to meet
you the soonest so that I could hug you so tight. Stay jolly. You have a very good
heart and I wish you all happiness in this world. Thank you for the friendship, for
the support and for being a good friend of mine. Hindi man tayo madalas nag uusap
dahil parehong busy sa work, always remember that I am here. Thankful ako na
nakilala ko ang isang tulad mo. You are one of the strongest woman I've ever known.
Stay strong, okay? And always have faith in God. I love you ! 😍💛
CHAPTER 25
"NEXT! Miss Anna!"
Awtomatiko akong tumayo nang tinawag ang pangalang ginamit ko.
"Please proceed to the CEO's office. Goodluck for the interview." The woman
said and smiled at me.
"Thank you." I smiled back at her.
Naglakad ako patungo sa CEO's office. Bago ako kumatok ay malalim akong
napabuntong-hininga.
You can do this, Hanna.
I don't know if I can face my uncle but this is the start of everything.
Kakayanin ko ito. Babawiin ko ang lahat mula sa kanila at dito ako mag uumpisa.
Inayos ko ang tindig at kumatok. Inihanda ko ang ngiti sa mga labi ko nang
makapasok sa loob.
"Goodmorning, Sir." Nakayukong pagbati ko at kapagkuwan ay nag-angat ng tingin.
Sumalubong sa akin ang mga matang huli kong natatandaan noong nakahandusay ako
sa sahig. This old man in front of me is still the same the last time I saw him.
Those mocking eyes and those devil smile.
Fidel Boiser, my father's brother, who ruined my my family's life, is sitting
comfortably at the CEO's seat. He don't deserved that seat. Soon, his daughter will
take over. But I won't let them. I am the only one who deserved that seat.
Awtomatikong napatingin ako sa pangalan ng kompanya na nakaukit sa malapad na
pader na nasa likuran ng tiyuhin ko.
Boiser's Brand.
My father named it but how dare they claim this company as their own?
"Welcome to Boiser's Brand. Take a seat and we'll start the interview." Fidel
Boiser speak like he owned everything.
Mahina akong tumawa. Salubong ang kilay na tumingin ang matanda sa akin.
"I'm sorry, Sir. I'm just amazed now that I see you in person. I heard a lot
about you. And your office looks...cozy. You really have a good taste. The interior
designs are amazing." I said with a smile.
The old man laugh like he was pleased.
"Thank you. I owned everything here so yeah, it must be this beautiful." May
pagmamalaki sa boses nito.
Bahagya kong naikuyom ang mga kamao. Pilit kong pinapakalma ang sarili. I want
to stab this old man. I want to stab him him really hard.
Umupo ako at ilang sandali lang ay nag-umpisa na ang interview. I'm sure he
really didn't recognized me. Bukod sa ganito ang mukha ko ay naniniwala silang
patay na ako.
Nang matapos ang interview ay lumabas ako at naghintay ng ilang minuto. Tatlo
kaming applicants ang nandito. We will just wait for the announcement. Kung sino
ang nakapasa sa interview.
"Congratulations, Miss Anna Dianne Perez. You passed the interview. The CEO
said that you can start tomorrow. Goodluck!" Nakangiting anunsyo ng babae.

Napangiti ako at umusal ng pasasalamat. I never doubted

that he won't accept me as his new secretary. Bago pa ako makapagdesisyon na mag
apply bilang secretary nito ay inalam ko na ang lahat. Including his affair to
other woman. My face is the biggest advantage for this. He won't hire pretty
secretary because of his affair with his former secretary. Iniingatan nito ang
sariling pangalan at para hindi ito pagdudahan ng asawa nito lalo pa't kamakailan
lang ay sumabog ang balita tungkol sa kabit nito.
Habang naglalakad patungo sa elevator ay nagpaplano na ako sa isip. Nang
makapasok sa loob ng elevator ay nanghihinang napasandal ako doon. This is really
the start. Unti-unti kong babawiin ang lahat.
Nanginginig ang mga kamay na kinuha ko ang cellphone mula sa bag ko. Tinawagan
ko ang kasintahan. In just one ring, he answered the call.
"I-I made it." Kaagad na bungad ko sa nanginginig na boses. Pigil na pigil ko
ang luhang nagbabadyang pumatak mula sa mga mata ko.
I heard him sighed.
"That's my girl." He said from the other line.
The elevator opened. Kasabay ng pagbukas niyon ay ang paglitaw ni Ethan sa
mismong harapan ko. He was holding his phone on his ear. He is wearing a black cap,
not exposing his full face but I can see his eyes. He is looking at me like I am
the only person he wants to stare at.
He automatically smiled at me. Inilang hakbang lang nito ang pagitan naming
dalawa. The elevator closed but Ethan just look straight into my eyes.
"What are you doing here? Baka may makakilala sa'yo at-" He cut me off by
crushing his lips to mine.
I closed my eyes as I responded to his kisses. Nang maghiwalay ang mga labi
namin ay masuyo nitong sinapo ang mukha ko.
"You were scared." He muttered.
I nodded.
"How are you feeling right now?"
"I feel safe. Now that you're here."
Ethan smiled.
"I'm just beside you. Always." He gently said as he hold my hand. "You're
trembling."
Hinalik-halikan nito ang kamay ko.
"I was nervous and angry." I said and buried my face on his neck.
"I know. I can tell it in your voice when you called me earlier." He gently hug
me. "You can stop, Hanna. I can do it myself and-"
"No." Kumalas ako mula sa yakap nito.
Napabuntong-hininga ito.
"Can you endure it? You'll gonna see them everyday now that you're his
secretary. Kaya mo ba?" May pag-aalala sa boses nito.
"Kaya ko." Matapang kong sinalubong ang tingin nito.
Akmang magsasalita pa ito nang bumukas ang elevator. Awtomatiko ako nitong
hinila palabas. Diretso kaming naglakad hanggang sa marating namin ang kotse nito.
Pareho kaming tahimik nang nasa biyahe na kami.
"Can you open the window?" I asked.
Awtomatiko nitong binaba ang windshield ng kotse nito. Nakahinga ako ng
maluwag.
"You're pale, baby. You okay?" He worriedly asked.
Tumango ako.
"I'm just a little bit dizzy and I feel like vomiting. Can you change your
perfume? I don't like the smell." I said and look at him.
Parang gusto kong matawa nang amuyin nito ang sarili habang nagmamaneho.
"I don't smell bad. I like this perfume but if you don't like it, I will change
it for you." He said and smiled at me.

Kinuotan ko ito ng noo. Hindi ko alam kung bakit bigla

akong nakaramdam ng inis nang makita ko ang ngiti nito. I don't like his smile.
Hindi na lang ako kumibo. I don't want to offend him. But what's wrong with me? I
have no problem with his smile before.
"It's been two weeks since we go back here. Ilang linggo na lang, Selene will
be announce as the new CEO of your own company." Ethan said as his eyes focused on
the road.
Hindi ako kumibo.
"We have to end this soon." I said and sigh.
"Don't think too much and-"
"Will you please stop talking?" Medyo mataas ang boses na putol ko sa sasabihin
nito.
Even hearing his voice is so annoying. And I am more annoyed with myself for
feeling this way!
"Sigurado ka bang okay ka lang?" Nagtatakang tanong ng binata.
Napabuntong-hininga ako.
"I'm sorry, Ethan. Maybe I was just stress these days." Mahinang sambit ko.
"I'll take you home so that you can rest." Anito sa mababang boses.
Tumango ako.
"Thank you and I'm sorry again." I said sincerely.
I feel bad because I raised my voice on him. Kahit ganoon ay parang wala lang
sa binata. Masuyo ako nitong inalalayang makababa sa kotse nang makarating kami sa
bahay nito.
Bahagya akong nabuwal dahil sa pagkahilo. Ethan stayed beside me.
"I can call a doctor for you, baby." Hinarap ko ito at umiling.
Hinaplos ko ang pisngi nito.
"Thank you for worrying but I'm okay. I just have to rest. And by the way,
thank you for faking my name and everything." Nginitian ko ito.
They fake my name. I have to use Anna Dianne Perez from now on. Sinigurado ni
Ethan na wala silang makikitang butas sa pangalang iyon kung sakaling mag imbestiga
sila. Malinis ang lahat ng papeles sa tulong ng kaibigan nitong attorney.
"Anything for you, baby." Ethan smiled at me.
And here I am again. Getting annoyed with his smile.
Napailing ako.
Ethan let me rest. We are sharing the same room so I slept in his room. Nang
magising ako ay madilim na sa labas. Ethan's not here anymore.
When I checked my phone, I saw his message. He said he have a meeting and he
will go home late tonight.
Bumaba ako mula sa kama at lumabas ng kuwarto. Tinungo ko ang kusina. Kumuha
ako ng isang pitsel ng tubig mula sa ref at nagsalin sa baso.
Akmang iinumin ko ang tubig nang makita ko ang ang aninong naglalakad patungo
sa akin. Nang mag-angat ako ng tingin ay napaatras ako patungo sa sink.
"W-Who are you?" Tanong ko habang umaatras.
Hindi ko makita ang mukha nito. He is wearing all black from head to toe. He's
wearing black cap and black facemask. He didn't bother to answer me. Instead, he
walked towards me.
Tumama ang pang-upo ko sa sink. Akmang hahawakan ako nito nang mabilis kong
binunot ang kutsilyo malapit sa akin.
Iniumang ko iyon sa lalaki.
"Subukan mong hawakan ako, hindi ako magdadalawang isip na ibaon 'to sa'yo."
Hindi ito natakot sa sinabi ko.
Muli itong kumilos para hawakan sana ako pero mabilis itong napaiwas nang akma
ko itong sasaksakin sa dibdib. Mabilis ang kilos nito at alam kong wala akong
laban.
Nagtagumpay itong agawin ang kutsilyo mula sa akin. Bumagsak iyon sahig. Muli
akong kumuha ng kutsilyo at kapagkuwan ay hinagis iyon sa lalaki. Tila hindi nito
inaasahan ang ginawa ko. Tumama ang kutsilyo sa balikat nito pero alam kong daplis
lang iyon.
His wound didn't stop him. Muli itong lumapit sa akin pero patakbo kong tinungo
ang pinto ng kusina. Nadulas ako sa sahig at inihanda ang sariling bumagsak pero
may malakas na puwersang umalalay sa akin.
Nang tignan ko kung sino iyon ay nanlaki ang mga mata ko. The man in black is
the one who's holding me right now. Napatitig ako sa mga mata nito. His eyes seems
familiar. Why did he help me?
Mabilis akong umatras mula dito at pinulot ang kutsilyo sa sahig. Mabilis ko
iyong ibinaon sa balikat nito.
Napadaing ito sa sakit.
Mabilis kong hinila ang suot nitong facemask. At para lang magulat nang
makilala kung sino ang lalaking nasa harapan ko ngayon.
"D-Daddy!" I was in shock.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

This is my last update again for this week. See you again
on Sunday. It's sad to say but I am available only every Sunday. My updates are
every Sunday na lang talaga. I am so busy at work every Monday to Saturday.
Gigising akong 4:00am araw-araw. Papasok ng 6:00am at uuwi ng 6:00pm. 12hrs duty a
day at pagdating ko sa bahay, mas gugustuhin ko na lang matulog na kaagad so yeah,
I'm doing my best pa rin na maka-update kapag off ko which is Sunday. That's all
and thank you.
Keep safe, mga mahal. 😍 And goodnight ! 😘
CHAPTER 26
NAPABALIKWAS ako ng bangon. Tumingin ako sa paligid ko. Panaginip. It was just
a dream.
Napahilamos ako sa mukha ko. It feels real. My father. Oh god, my father!
"Hanna." Napaangat ako ng tingin.
"E-Ethan." Dali-dali akong bumaba sa kama at sinalubong ito ng yakap.
"I-I had a dream. My d-dad. Ethan...my daddy." Nanginginig ang boses ko.
Masuyo nitong hinaplos ang buhok ko.
"Your dad is safe, baby." Natigilan ako at biglang kumalas mula dito.
Napatitig ako sa mga mata nito.
"W-What-"
"You met your father. You stab him and you fainted earlier in the kitchen."
Napaatras ako sa sinabi nito at natutop ko ang bibig.
"He's alive." He continued as he look straight into my eyes.
It's not a dream!
Dali-dali akong lumabas sa kuwarto.
"Dad! Daddy!" Sigaw ko habang umiiyak. "Daddy! Please, answer me! Where are
you? I want to see you! I want to hug you! Daddy! Dad, please!" Palakas ng palakas
ang iyak ko.
Halos binuksan ko ang lahat ng kuwarto sa bahay ni Ethan.
"Daddy! Magpakita ka sa'kin. Maawa ka, please. Dad!" Halo-halong emosyon ang
nararamdaman ko. Wala akong ibang gusto kundi ang makita at mayakap ang ama ko.
"Daddy! Your little sweetheart is here. Please, come to me, daddy! Magpakita ka
sa'kin. Please!" Halos mabaliw ako sa paghahanap.
Natigilan ako nang makita ko ito. Nakatayo ito hindi kalayuan mula sa akin. Ang
mga mata nitong maluha-luha ay natingin sa akin. Ang benda sa balikat at braso nito
ay may bahid ng dugo.
"Daddy." I whispered.
"M-My baby." Halos mabasag ang boses nito sa pagpipigil na hindi maiyak.
Patakbo ko itong nilapitan at sinugod ng yakap.
"Dad!" Humagulhol ako ng iyak sa dibdib nito. "I miss you. I miss you. I miss
you." Ang mga luha ko ay patuloy na umaagos habang masakit na umiiyak.
Sobrang higpit ng yakap nito sa akin. Ramdam ko ang matinding pananabik sa
yakap nito.
"I miss you too, my little sweetheart. I miss you so bad, my daughter. Patawad
kung ngayon lang ako dumating. Patawarin mo ako, anak. They made me suffer for
years. Nawala ako sa katinuan. Ginawa nila akong baliw, anak. Nilayo nila ako sa
inyo. Patawad. Patawarin mo ako." Mas lalo akong napahagulhol sa narinig.
 My father suffered a lot. We suffered a lot because of them.
Kumalas ako mula sa yakap nito at pinakatitigan ko ito. My tears won't stop as
I my eyes scan my father. Pumayat ito, puti na ang mga buhok nito at kulubot na ang
balat nito. But he's still handsome as always.

Maingat kong sinapo ang mukha nito. Marami iyong galos.

Tinignan ko ang mga kamay nito. Marami itong galos at pasa doon. Tanda na
pinahirapan ito ng husto.
Muli akong napahagulhol ng iyak. Pilit kong kinalma ang sarili at tumingin sa
ama ko.
"Magbabayad sila. Magbabayad sila, Daddy. Pagbabayarin ko sila. Lahat ng ginawa
nila ay ibabalik ko. Pangako, Daddy. Ibabalik ko sa kanila lahat ng hirap at sakit
na pinaranas nila sa'tin. Even their death won't satisfy me. Gusto ko silang
makitang gumagapang at lumuluhod sa'tin. Sinusumpa ko, dodoblehin ko ang lahat ng
pinadanas nila sa'tin." Matatag at mapanganib na sambit ko.
Muli ko itong niyakap. Mahigpit na mahigpit. Ilang minuto kaming nagyakapan
lang habang humihikbi ako. Pinapatahan ako nito pero hindi ko matapos-tapos ang mga
luha ko.
"Your dad needs to rest, baby. And you have to rest as well. We will start our
real battle tomorrow." I heard Ethan said.
Kumalas ako mula kay daddy at hinarap ko ito.
"I want to know everything." Sambit ko.
"I know. We will explain it to you tomorrow. For now, let your dad rest. His
wound is not that serious but he still have to rest." Paliwanag nito.
Tumango ako at tumingin sa ama ko. Masuyo ako nitong nginitian.
"Your boyfriend saved me." He said.
Nginitian ko ito.
"I know, dad. He will do everything for me." Sambit ko at muling ibinalik ang
tingin sa kasintahan ko.
Hindi nakatakas sa akin ang pamumula ng mga mata nito. Tanda na umiyak ito
kanina. I'm sure that he cried when he saw me hugging my father.
"Thank you." I mouthed.
"My pleasure, baby." He smiled.
Pareho naming hinatid ang ama ko sa kuwarto nito.
"I want to sleep beside you. I'm afraid that I won't see you again tomorrow."
Naluluha na namang sambit ko.
Hinaplos nito ang pisngi ko.
"I won't leave you again this time." He assured me.
"Promise, dad?"
Tumango ito.
"Your boyfriend won't allow me for sure." Anito at inilapit ang bibig sa akin.
"He's kinda scary when I first met him." He whispered.
Mahina akong natawa. I'm sure he saw Ethan's side as David not as Ethan
himself.
"Yes, dad. He is very dangerous." Sambit ko.
Ginulo nito ang buhok ko.
"I love you, my little sweetheart."
"I love you too, Daddy. 'Wag mo na akong iiwan, ha? Dito ka lang sa tabi ko."
Nagmamakaawa ang boses ko.
Tumango ito at napangiwi habang hawak ang balikat nito. Inalalayan ko itong
makahiga sa kama.
"I'm sorry for stabbing you. Bakit naman kasi hindi ka nagpakilala kaagad?"
Paninisi ko.
"I was trying to test you if you really can protect yourself." Seryosong sagot
nito.
"I can protect myself now, Daddy. Ethan taught me so well." Sambit ko at
hinalikan ko ito sa noo. "Sleep now, Daddy. I love you." Muli ko itong hinalikan sa
noo.
"Goodnight, anak." Unti-unti itong pumikit at ilang sandali lang ay malalim na
ang paghinga nito.
Masuyo kong hinaplos ang pisngi nito. Kusang pumatak ang mga luha ko sa pisngi
nito. Kaagad ko iyong pinunasan gamit ang daliri ko.
Nilingon ko si Ethan na nakapamulsang nakamasid lang sa amin. Naglakad ako
patungo sa binata. Walang imik na bumalik kami sa kuwarto pagkatapos kong isara ang
pinto ng kuwarto ni Daddy.
Nang maisara ni Ethan ang pinto sa kuwarto nito ay kaagad ko itong niyakap.
"Baby..."
"Thank you. For everything. Thank you, Ethan." Madamdaming sambit ko.
He let out a soft chuckle and caressed my back.
"Nakailang thank you ka na ba? You don't have to thank me." Hinawakan ako nito
sa magkabilang braso at pinakatitigan ako sa mga mata. "Makita ko lang ang ngiti
diyan sa matamis at masarap mong mga labi, higit pa iyon sa ilang milyong thank
you." Masuyo ako nitong hinalikan sa noo.
"What did I do to deserve someone like you? I don't deserve you, Etha-"
"Kung hindi mo ako deserve, mas hindi ako deserve ng iba. I was born to love
you. Hindi ko maisip ang sarili kong magmahal ng iba maliban sa'yo, Hanna. Wala
silang karapatan sa akin." Hinawakan nito ang kamay ko at itinapat iyon sa dibdib
nito, malapit sa puso nito.
"Ikaw lang ang binigyan ko ng karapatan. You have all the rights. You can love
me and you can even hurt me as well. Pag-aari mo ako, Hanna. Ikaw lang ang
nagmamay-ari sa'kin. Ikaw lang ang may karapatan. Alam mo kung bakit?" Masuyo
nitong hinaplos ang pisngi ko.
"Dahil mahal kita. Sobrang mahal kita, Hanna Boiser. Sobrang mahal na mahal
kita." Maluha-luha ang mga mata nito habang sinasabi ang mga katagang iyon.
Sinapo ko ang mukha nito at masuyo ko itong dinampian ng halik sa mga labi. I
thought I won't hear that from him again. Pero heto't madamdamin nitong sinasabi
ang mga katagang gustong-gusto kong marinig ulit mula dito.
"Mahal din kita, Ethan. Mahal na mahal din kita." Anas ko at mas pinalalim ang
halik.
Ito ang unang pagkakataong ako ang unang humalik sa kasintahan ko. At ito ang
kauna-unahang halik na napakapuno ng emosyon mula sa aming dalawa. Punong-puno sa
pagmamahal.
Tomorrow will be the new beginning for us. And I pray that it will end soon
because I want to live a normal life with this man.
And now that I know that my father is alive and they made him suffer, I have
more courage to fight and claim what's mine. Hindi na ako makakapayag na makuha pa
nila ang mga pagmamay-ari ko, including Ethan.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

CHAPTER 27
NATIGIL ako sa paglalakad nang makarinig ng sigaw mula sa loob ng opisina.
"He have no right to decline my offer. Do your job. I want to see him in the
news tomorrow, dead." Mahina ngunit gigil na sambit nito.
Naikuyom ko ang mga kamao.
What an evil old man.
Sa isang linggong nagtatrabaho ako bilang sekretarya ng sarili kong tiyuhin,
hindi lang ito ang unang beses na narinig ko itong ganito. Hindi na nakakapagtaka.
He always kill who blocks him. Dapat lahat ng gusto nito ay nasusunod.
Dahan-dahan akong umatras at tahimik na naglakad pabalik sa pantry. Hindi dapat
nito malaman na narinig ko ito. Wala itong sinasanto.
 Nagpalipas ako ng ilang sandali bago bumalik. Kumatok ako sa pinto ng opisina
nito. Ang desk ko ay nasa tapat ng opisina nito kaya kailangan muna ng pahintulot
bago ako makapasok sa opisina nito. Hindi nito hinahayaang basta-bastang may
makapasok sa opisina nito.
"Come in." Tugon nito mula sa loob.
Binuksan ko ang pinto.
"It's your lunchtime, Sir. Saan niyo po gustong magpa-reserved ng-"
"Don't bother. My daughter will come here in a couple of minutes. She will
bring me food and eat her lunch with me." He said in a serious tone and dismissed
me.
Dahan-dahan kong sinara ang pinto at bumalik sa desk ko. Darating si Selene.
Ibig sabihin ay makikita ko ito. Ito ang unang pagkakataon na pupuntahan nito ang
sariling ama sa loob ng isang linggong nagtatrabaho ako dito.
Napabuntong-hininga ako at napatingin sa wrist watch ko. It's lunch time so I
have to eat my lunch at the cafeteria. I'm not ready to see Selene again yet.
Siguro naman pagbalik ko ay wala na ito. Sana ay hindi ito magtagal sa opisina ng
ama nito.
Inayos ko ang mga gamit ko bago umalis patungo sa cafeteria. Nag order ako ng
makakain ko at umupo sa bakanteng mesa. Sanay na akong kumakaing mag-isa.
I don't make friends here. Not because I don't want to but because I saw how
aloof they are with me. Malamang ay dahil iyon sa hitsura ko. Madalas din ang
tingin ng mga tao dito sa paligid ko at nagbubulungan. Ang iba ay makikita mong
nandidiri at ang iba ay awa. May kumakalat pang tsismis na naawa lang daw ang CEO
sa akin kaya ipinasa ako bilang sekrrtarya nito.
I don't mind, though. Sanay na ako o dahil alam ko ang totoong halaga ko. May
mga taong pinaparamdam iyon sa akin. Ang dalawang lalaking mahalaga sa buhay ko.
Napangiti ako. My father and Ethan, they always treat me like their precious
princess. They always make me feel how special I am.
Si Daddy ay unti-unti pa lang nakaka-recover. May mga pagkakataong nagigisingan
namin itong sumisigaw ito sa kalagitnaan ng gabi at takot na takot. It's just a
good thing that Ethan gave him private doctor for his condition. Malaking trauma
ang ginawa sa ama ko ng sarili nitong kadugo.
Alam kong pinapakita ng ama ko na matatag ito. Lumalaban ito, para sa akin.
Nalaman kong sinubukan ako nitong kontakin ng ilang beses noon sa dati kong numero.
But he always failed. Hindi ako nito makontak dahil ang cellphone na regalo nito
noon ay tinago ko na. Hindi ko na iyon binuksan pa ulit. I just kept it.
Hanggang sa aksidenteng makita ni Ethan ang luma kong cellphone sa kuwartong
inuokopa ko. He tried to open it. And after a couple of hours, it rang. Ethan was
startled back then. He answered the call and that was the time he talk with my
father.
Matagal na pala itong may kontak sa ama ko. He did his best to help my father.
He helped him escaped from my uncle. He even taught my father some martial arts. Ni
hindi ko alam ang mga ginawa ni Ethan para sa akin, para sa amin ng ama ko. Sekreto
itong kumikilos na sobrang nagpapabilib sa akin.

Noong nasa isla kami, kahit malayo ay kumikilos pa rin ito

para sa ama ko. Tila lahat ng bagay ay pinagpaplanuhan nitong mabuti. May mga bagay
na hindi nito sinasabi pero sa huli ay magugulat na ka na lang sa magiging resulta.
Ito ang klase ng tao na laging pinaghahandaan ang lahat ng bagay. At sobrang
napakasuwerte ko dahil may isa akong Ethan sa buhay ko. Kung hindi ito dumating sa
buhay ko, hindi ako matututong lumaban.
"Mind if I join you?" Napaangat ako ng tingin sa nagsalita.
The man in front of me is smiling. Napaka-friendly ng ngiti nito.
Awtomatiko akong napalingon sa paligid.
The man chuckled.
"Walang bakante kaya dito na lang ako makikiupo. Okay lang ba?" Nagkibit-
balikat ako bilang tugon.
 Umupo ito sa bakanteng upuan na nasa harapan ko. Akmang tatayo ako nang
magsalita ito.
"Hindi ka pa yata tapos. Tapusin mo na 'yong lunch mo." Anito.
"I'm worried you can't eat with me. Baka masuka ka." Pinangunahan ko na ito.
Mahina itong natawa.
"You're silly. How could you say that? You're not a monster. I can eat with
you, of course."
Napatitig ako sa mukha nito. Sinsero ang tono nito. Napaayos ako ng upo at
tumikhim. Pinagpatuloy ko ang pagkain ko.
"My name is Dave Garcia from Finance Department. How about you?"
"Anna." Tipid kong sagot.
"Nice to meet you." Hindi na ako sumagot pa. Tinapos ko ang pagkain ng hindi na
ito tinitignan.
Nang matapos ako ay diretso na akong tumayo.
"See you again, Anna." Pahabol nitong sambit.
Diretso lang akong naglakad, hindi ito pinansin. Bumalik ako sa desk ko at
inayos ang sarili ko. Sakto lang ang balik ko dahil lumabas ang tiyuhin ko mula sa
opisina nito.
"Sir, I just want to remind you that you have a board meeting at exactly 1:00
pm at the conference room." I reminded him.
Tumango ito.
"Yes, I will go there right now. Magtimpla ka ng kape para sa mga bisita ko.
Make it two cups of coffee."
"Copy, Sir." Tugon ko.
Diretso na itong naglakad para umalis. Mabilis akong kumilos para gawin ang
pinag-uutos nito. Kumatok ako sa pinto gamit ang isa kong kamay.
Nang walang sumagot mula sa loob ay nagkusa na akong pumasok.
"The CEO told me to bring you coffee and-" Natigilan ako sa nakita.
It was Selene. Nakakandong ito sa hita ng lalaki. The man is kissing her on her
neck. And Selene is moaning.
Akmang tatalikod na ako nang makilala ang lalaki.
Ethan!
"Excuse me? Hindi ka ba marunong kumatok?" Napakurap ako nang marinig ang
matinis at malditang tinig na iyon ni Selene.
Ilang beses akong napakurap. Pilit kong pinapakalma ang sarili. Tinignan ko si
Ethan pero sinulyapan lang ako nito na parang hindi ako nito kilala. And I know
from there that this man is not Ethan. He is David.
Muli nitong itinuon ang atensyon sa leeg ni Selene, pinapatakan iyon ng magaang
halik. Ang dalaga ay bumungisngis, halatang gustong-gusto ang ginagawa ng binata.
"Kumakatok po ako pero walang sumasagot." Tugon ko at naglakad patungo sa
maliit na mesa. Ipinatong ko doon ang dalawang tasang kape mula sa dala kong tray.

Pilit kong pinipigilan ang kamay ko. Hindi pinapahalatang

nanginginig ako.
"David...Stop it. Let's continue this tonight, how about that, hmm?" Malambing
na sambit ni Selene.
Naikuyom ko ang mga kamao.
"Enjoy your coffee, Ma'am, Sir." Sambit ko at tumalikod.
Dire-diretso akong naglakad at bago pa man ako makalabas ay muli kong narinig
ang mahinang halinghing ni Selene.
Inis na bumalik ako sa desk ko.
Kinuha ko ang cellphone ko at nagtipa ng message. Kung anu-ano ang mga sinasabi
ko doon pero bandang huli ay binura ko din.
Gigil na binagsak ko ang cellphone ko sa desk. Napasabunot ako sa sarili kong
buhok at masamang tinignan ang nakasarang pinto.
Let's continue tonight? That woman!
"'Wag na 'wag kang magkakamaling makipag-sex sa babaeng 'yan, Ethan." Inis na
bulong ko sa sarili.
Hindi ko na alam kung paano kong pakakalmahin ang sarili. Inabala ko ang sarili
sa harap ng computer pero ang utak ko ay naroon sa dalawang tao na nasa loob ng
opisina.
Ilang minuto lang ay lumabas ang mga ito. Si Selene ay parang tukong kumakapit
sa braso ni Ethan.
Sinulyapan ko si Ethan. Ang suot nitong polo shirt ay nakabukas na ang tatlong
butones at medyo magulo ang buhok nito.
Dinaanan lang ako ng dalawa na parang hindi ako nag e-exist sa mundo. Dire-
diretso silang pumasok ng elevator.
Nang mawala na sa paningin ko ang dalawa ay parang gusto kong sumabog.
Nagrerebelde ang puso ko.
Natapos ang araw ko na nagngingitngit ang kalooban. Oras na ng labas ko kaya
dali-dali kong inayos ang mga gamit ko.
Nilabas ko ang cellphone ko at tinawagan si Daddy.
"Dad, umuwi na ba si Ethan?" Kaagad na tanong ko.
"Kanina pa siya wala, anak. Why?"
Pinatay ko ang tawag. Naikagat ko ang ibabang labi. I dialed his number. Ilang
beses ko itong tinawagan pero walang sumasagot.
"Wala kang sundo?" Muntik pa akong mapasigaw sa nagsalita mula sa likod ko.
Nang lumingon ako ay nakita ko si Dave.
"May sarili akong sasakyan." Sambit ko.
"I see." Tumango-tango ito at tila nahihiyang napakamot sa ulo. "Ahm, uuwi ka
na ba? Can I invite you for dinner?"
Kinuotan ko ito ng noo.
"As far as I remembered, we are not that close so why are you inviting me for
dinner?" Hindi ko maiwasang magmaldita.
"I just want you to be my friend." Tugon nito.
"I'm not-" Natigilan ako nang makaramdam ng pagkahilo.
Bahagya akong nabuwal.
"Are you okay?" Kaagad akong inalalayan ni Dave sa beywang.
Tumango ako.
"I'm okay." Tugon ko. Akmang aatras ako pero hindi ako nito hinayaang makalayo.
"Namumutla ka. Ayaw mong dalhin kita sa ospi-"
"You should take your hands off of my wife." Napalingon ako sa may-ari ng
pamilyar na boses na iyon.
Nakita ko ang seryosong mukha ni Ethan. Diretso itong nakatingin kay Dave.
Inisang hakbang lang nito ang pagitan namin. Awtomatiko nitong inalis ang kamay ni
Dave sa beywang ko.
He wrapped his hand around my waist, possessively. Tila pinapahiwatig niyon na
walang puwedeng humawak sa pagmamay-ari nito.
He didn't wait Dave to speak. He just grab me towards his car and guided me
inside.
Walang umiimik sa amin habang nasa byahe hanggang sa makarating kami sa bahay
nito. Diretso na akong lumabas. Nauna akong pumasok sa loob, diretso sa kuwarto
nito.
Narinig ko ang pagsara nito sa pinto ng kuwarto nang makapasok ito.
Hinarap ko ito.
"Who's that man?"
"Why did you kiss Selene?"
Sabay na lumabas ang mga tanong na iyon mula sa bibig naming dalawa. Sabay din
kaming napabuntong-hininga.
Inis na hinawakan ko ito sa kamay at hinila patungo sa bathroom. Nagpatianod
ito. Kaagad kong binuksan ang shower at tahimik na hinubad ang suot ni Ethan.
Sinabon ko ang katawan nito na tila ba makakatulong iyon para mabura sa isip ko ang
nakita kanina habang kasama nito si Selene. Tahimik lang ako nitong tinitignan sa
mukha.
"You're crying." He murmured.
"Because you kiss her!" Hindi ko alam kung bakit napaka-emosyonal ko.
 "Alam mo kung para kanino ang ginagawa ko, Hanna." Mariing sambit nito.
Umiiyak na tumango ako.
"Oo, alam ko. Alam ko! Pero...a-ayokong hinahalikan mo siya. Ayoko! Akin ka
lang! Akin ka lang!" Halos mag histerikal ako.
"I am all yours. You know that." Malambing, seryoso at sinserong sambit nito.
"Pero-" Natigilan ako nang sinapo nito ang mukha ko.
"I only kiss her on her neck for fucking sake, Hanna. And I kissed you...all
over your body." Mariing sambit nito at kapagkuwan ay mariin akong hinalikan sa mga
labi.
Isa iyong mapusok at mapag-angkin na halik.
"Now, let me erase what's on your mind. You know how much I worship you, my
wife." Malakas nitong pinunit ang suot kong damit.
Pareho naming pinalalim ang halik. Walang pakialam kahit nababasa na kami ng
tubig mula sa shower.
And I didn't even noticed what he called me.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

CHAPTER 28
MASUYONG tinakpan ni Ethan ng makapal na kumot ang hubad kong katawan. Nang
hindi ito makuntento ay pumasok ito sa kumot at ikinulong ako sa mga bisig nito.
He made me cum, scream and shout his name for how many times. Hindi ako nito
tinigilan hangga't hindi ako nagmamakaawa na tigilan ako.
Isinubsob ko ang mukha sa malapad na dibdib nito. I can hear his heartbeat.
Napalakas ng tibok niyon. Kasing-lakas ng tibok ng puso ko ngayon.
"I'm sorry."
"I'm sorry, baby."
Nagkatinginan kaming dalawa nang sabay naming sambitin ang katagang iyon. We
both smiled and reach for each other's lips. I can feel his hard thing poking my
tummy.
"You're hard again." I teased him.
He groaned.
"No one can make me hard like this but only you." His voice was hoarse.
"Really, huh?" Tinignan ko ito at tinaasan ng kilay.
"I meant it, baby."
"Paano mo mapapaliwanag ang mga nakaka-sex mo noon? Nakikipag threesome ka pa
nga. Hindi ka ba tinigasan no'n?" Nanlaki ang mga mata nito. Halatang hindi
makapaniwalang nanggaling iyon mismo sa bibig ko.
"Baby..." Ilang beses itong napakurap, hindi alam kung paano magpapaliwanag.
"Answer me." Hamon ko.
Alanganin itong ngumiti.
"That was just in my past, baby. You are my present. And my...future." Masuyo
nitong hinaplos ang buhok ko. "Ang importante lang naman ay ang ngayon at ang bukas
na kasama ka."
Nginitian ko ito. Mahina kong pinitik ang ilong nito.
"Binibiro lang kita." Natatawang sambit ko.
"Pero hindi ako nagbibiro, Hanna. What I just said, I really meant it." Seryoso
ako nitong tinitigan sa mga mata.
Inabot ko ang pinsgi nito at hinaplos iyon.
"I am the luckiest girl on earth." I murmured and kiss him on the lips. "I love
you...Ethan Davidson." I muttered against his lips. "Even if we are not made for
each other, I will still love you."
Mabilis itong umiling bilang pagtutol.
"We are made for each other, baby. There's no doubt about that." He said and
kiss me on my forehead. "I love you. And always keep that in yoir mind."
Tumango ako ay ngumiti.
"I will." Pinakatitigan ko ito sa mga mata at sinuyod ko ng tingin ang buong
mukha nito.
Kahit lagi ko itong kasama, hindi pa rin nakakasawang titigan ang
napakaguwapong mukha nito. Masyado itong pinagpala sa kaguwapuhan. Hindi na
nakakapagtaka. Ethan is half-korean, half-filipino and half-american.
Naghalo-halo ang tatlong lahi na pinagmulan nito. Nang magsaboy yata ng
kaguwapuhan ang Diyos ay nasa unahan ito. He is almost perfect. Mula sa makinis na
balat nito, matangos at perpektong ilong, magagandang mga mata, makakapal na kilay
at mamula-mulang mga labi nito na kaysarap halikan, malambot at hindi nakakasawa.
Kahit ang katawan nito ay halos perpekto ang pagkakahubog. He is always neat
and clean. Malaki ang katawan, malapad ang balikat at dibdib. Idagdag pa na
matangkad ito. Ang alam ko ay nasa 6'1 ang height nito. Samantalang ako ay nasa
5'11 lang. Madalas ay nakatingala ako dito kapag magkaharap kami.
Wala akong masabi sa katawan nito. Maging ang bagay na ilang beses akong
pinapaligaya at pinapasigaw ay pinagpala din ito. Pero ang importante ay kung gaano
kalinis at kabuti ang puso nito. Sa ganoon ko ito minahal ng sobra.

"Do you want me to sing for you, baby?" He asked.

"Marunong ka?" Excited kong tanong.
Nakangiting tumango ito at kapagkuwan ay bumangon. Bumaba ito mula sa kama nang
walang anumang saplot.
Napailing ako. Hindi pa rin ako sanay kapag hubo't-hubad ito. Nakakailang pero
nakakaaliw itong tingnan.
Pinanood ko ito habang nagsusuot ito ng boxer short. His length down there is
still aroused.
"Uh, baby. Don't look at me like that. Baka matuklaw ka na naman." Natatawang
reklamo nito.
Ramdam ko ang pag-init ng buong mukha ko. Nakita nito ang reaksyon ko kaya
mahina itong natawa, tila aliw na aliw.
Naglakad ito patungo sa malaking cabinet nito at may nilabas mula doon. It's a
guitar.
Nakangiting tumingin ito sa akin. He mouthed I love you. Hinila nito ang upuan
malapit sa kama paharap sa akin.
Naiiling na bumangon ako habang balot ang katawan ko ng makapal na kumot.
Umayos ako ng upo, paharap sa binata.
Ilang beses nitong tinipa ang gitara para subukan ang tunog niyon. Nang makuha
nito ang tamang tunog ay tumikhim ito at tumingin sa akin.
He smiled as he strum the guitar. Bumuka ang bibig nito kasabay ng pagtipa ng
gitara.
If you're not the one then why does my soul feel glad today?
If you're not the one then why does my hand fit yours this way?
If you are not mine then why does your heart return my call?
If you are not mine would I have the strength to stand at all?
His eyes never leave mine while singing. Eskperto nitong tinitipa ang gitara
habang titig na titig pa rin sa mga mata ko. Mas lalo itong naging perpekto sa
paningin ko. The way he sing while he's on his boxer shorts only. The way he look
at me with so much love in his eyes. He have a very good voice, there's no doubt
with that. And my heart...beats so fast for him.
I never know what the future brings
But I know you are here with me now
We'll make it through
And I hope you are the one I share my life with
I don't want to run away but I can't take it, I don't understand
If I'm not made for you then why does my heart tell me that I am?
Is there any way that I can stay in your arms?
 "I love you so much, my Hanna." He whispered and continued singing.
If I don't need you then why am I crying on my bed?
If I don't need you then why does your name resound in my head?
If you're not for me then why does this distance maim my life?
If you're not for me then why do I dream of you as my wife?
I don't know why you're so far away
But I know that this much is true
We'll make it through
And I hope you are the one I share my life with
And I wish that you could be the one I die with
And I pray in you're the one I build my home with
I hope I love you all my life
"Mahal na mahal kita, Hanna Boiser." Madamdaming sambit nito.
I don't want to run away but I can't take it , I don't understand
If I'm not made for you then why does my heart tell me that I am?
Is there any way that I can stay in your arms?
'Cause I miss you body and soul so strong that it takes my breath away
And I breathe you into my heart and pray for the strength to stand today
'Cause I love you, whether it's wrong or right
And though I can't be with you tonight
You know my heart is by your side
I don't want to run away but I can't take it,
I don't understand
If I'm not made for you then why does my heart tell me that I am?
Is there any way I can stay in your arms?
Kasabay ng pagtapos nito ng kanta ay napakurap ako. May isang butil ng luhang
pumatak mula sa mga mata ko.
"You're...crying again." Ethan murmured, looking at me lovingly.
Tumango ako at ngumiti.
"Because of so much happiness. And...it's scary. Takot akong mawalay sa tabi
mo, Ethan. You're my life now. You are...my world." Madamdaming sambit ko.
Binitawan nito ang hawak na gitara at lumapit sa akin.
"That will never happen. I won't leave your side. I'm always with you because
we are...made for each other and we love each other." Masuyo nitong hinalikan ang
noo ko.
Tumango ako habang lumuluhang nakangiti. I've been so emotional these past few
weeks. At tanging si Ethan lang ang kailangan ko para kumalma ako.
"At palagi mong iisipin na lahat ng ginagawa ko ay para sa'yo, Hanna. If things
comes to worst, just always remember, I will come back to you, rescue you and
protect you." Masuyo ako nitong ikinulong sa mga bisig nito. "I love you so much.
So damn much, baby."
Sinuklian ko ang yakap nito.
"I love you too, Ethan." Nakangiting sambit ko.
Pakiramdam ko ay punong-puno ng pagmamahal ang puso ko. Ang lahat ng nawala sa
akin, ang lahat ng pagkukulang ay napunan nitong lahat.
"And please, baby. Don't let any man touch you, okay? You are just mine. All
mine." Sobrang mapag-angkin ang boses nito.
Nakangiting tumango ako.
"I won't. That was just an accident earlier. Are you...jealous?"
"Damn, baby. Yes." Kahit hindi ko ito nakikita dahil nakayakap ito sa akin ay
naimagine ko ang pagdilim ng guwapong mukha nito.
"Alam mo namang ikaw lang ang mahal ko, di' ba? So don't be jealous anymore.
Ikaw lang ang laman ng puso ko."
"Same here, baby. Same here." Pinugpog nito ng halik ang buong mukha ko.
Natatawang umiiwas ako pero patuloy pa rin ito. Hanggang sa kiniliti ako nito.
Napahiga ako sa kama habang patuloy pa rin ako nitong kinikiliti.
Pumaibabaw ito sa akin. Nagkatitigan kaming dalawa. Matagal. Hanggang sa
mapusok nitong inangkin ang mga labi ko.
We both ended making love and moaning each other's name, again.
 To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 29

Happy Sunday ! 💛

CHAPTER 29
"I'LL announce you as the new CEO of Boiser's Brand soon, Selene. Prepare
yourself."
"I'm always prepared, Dad. Don't worry."
Iyon ang naabutan kong usapan ng mag-ama pagkapasok ko sa loob ng opisina.
Hinatid ko ang kape ng mga ito.
"Did you find Tito Henry?" Natigilan ako sa tanong na iyon ni Selene.
She's asking about my father.
"I couldn't find him. Sana pala ay pinatay ko na lang ang kapatid kong iyon.
Hindi ko alam kung paano siyang nakatakas mula sa abandonadong lugar kung saan ay
ilang taon ko siyang itinago. Hindi ko na dapat siya binuhay. Isinama ko na lang
sana siya sa hukay ng kanyang asawa at anak. Masyado akong nag enjoy habang
nakikita kong nahihirapan siya sa mga kamay ko." Mahinang natawa ang tiyuhin ko sa
huling sinabi.
Sa nanginginig na mga kamay ay dahan-dahan kong ipinatong ang tasa ng kape sa
maliit na mesa. Tila wala man lang pakialam ang mga ito kahit may ibang tao. Wala
pakialam ang mga ito kahit naririnig ko.
"It's okay, dad. Ang importante ay wala na ang anak niya. Sumasakit ang mata ko
noon kapag nakikita ko siya. Whenever I'm seeing her face, it makes me want to ruin
that beautiful face of hers and I did." Mahinang humalakhak si Selene.
Palihim akong napakuyom ng kamao. Ganoon na lamang ang malakas na sigaw ni
Selene nang bumuhos sa mga hita nito ang mainit na kape.
"You! Bobo ka ba?" Kaagad na sigaw nito kasabay ng pagtayo nito.
Bahagya akong napaatras.
"Miss Selene, I'm so-" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang malakas ako
nitong sinampal.
"Ang pangit mo na nga, tanga ka pa! How dare you! Hindi ka nag-iingat!" Halos
mag histerikal ito at akma akong sasampalin ulit nang pigilan ito ng tiyuhin ko.
"Stop it, sweetie. Hindi naman niya sinasadya." Saway nito.
"You should fire her, dad!" Histerikal na reklamo ni Selene at tinignan ako ng
masama.
Bahagya akong napaatras nang lumapit ito sa akin.
"You look familiar. I've seen you before but I don't remember." Anito habang
pinasadahan ako ng tingin.
Hindi nito naalala na ako ang pinahiya nito noon sa birthday party nito. Kilala
ko si Selene, mabilis itong makalimot. O tamang sabihin na...mahina ang utak nito,
sa kahit na anong bagay.
Wala itong ibang alam kundi ang umasa sa ama nito. Ang tanging alam nito ay
sirain ang buhay ng mga tao sa paligid nito lalo na ang mga taong sa tingin nito ay
hinaharang ang daraanan nito.
She was my classmate since elementary. Palagi itong bagsak sa mga grades nito.
Nakakapasa lang ito dahil sa tulong ng ama ko. Naaalala ko pa kung paano nitong
alipustahin ang mga kaklase ko noon lalo na kapag hindi nagagawa ang mga gusto
nito. Palagi ko itong sinasaway. Sumusunod ito sa akin pero walang kasing-sama ang
tingin nito sa akin kapag ginagawa ko iyon.
Kahit noong nag high school kami ay kaklase ko ito. Mahina ito sa klase. Inaasa
lang nito ang grades sa ama ko. Naitawid nito ang high school dahil sa tulong ng
ama ko.
"She's good in her job so I couldn't fire her." Naputol ako sa pag-iisip nang
magsalita ang tiyuhin ko.
 Masama akong tinignan ni Selene.
"Why did you chose this ugly bitch? So disgusting." Bahagya ako nitong
itinulak. "'Wag na 'wag kang magpapakita sa akin kapag nandito ako. Labas!" Sigaw
nito.

"Lumabas ka na." Utos sa akin ni Tito Fidel.

Tango lang ang naging tugon ko. Lumabas ako mula sa opisina. Hawak ko ang
nasaktan kong pisngi.
"I'll let you do this for now." Mahinang sambit ko.
Pabalik na ako sa desk ko nang may masalubong ako. Diretso itong nakatingin sa
akin. Inayos ko ang sarili, hindi rin inalis ang tingin ko sa seryosong mukha nito.
Naglakad ito at nilampasan ako. Ang buong akala ko ay diretso itong pumasok sa
opisina pero natigilan ako nang marinig itong magsalita.
"Hindi ka dapat nandito." Totoong nagulat ako. Hindi dahil alam nito kung sino
ako kundi dahil sa sinabi nito.
Hinarap ko ito.
Muling nagsalubong ang mga mata namin.
"Nakuntento ka na lang dapat na mamuhay ng tahimik at malayo sa kanila.
Mapapahamak ka lang sa mga kamay nila." Patuloy nito.
"Napahamak ako noon hindi lang sa mga kamay nila kundi pati sa mga kamay mo,
Enzo." Mariing sambit ko.
Mataman itong tumitig sa mukha ko. Bumuka ang bibig nito na tila ba may gustong
sabihin pero sa huli ay mukhang napagdesisyunan nitong huwag nang magsalita.
"Stay away from here." Sambit nito.
"Hindi ikaw ang magdedesisyon para sa buhay ko."
"I am just warning you, Hanna."
"Wala kang karapatang bigyan ako ng babala. Alam ko ang ginagawa ko, Enzo."
"Mapapahamak ka kapag nakilala ka nila."
"Then, do it now. Tell them that I am alive. Sabihin mo sa kanila na ako si
Hanna." Matapang ko itong hinamon.
Mapait itong ngumiti.
"I miss you. I truly do." Natigilan ako sa nariniga at kapagkuwan ay mapaklang
tumawa.
"Big word from someone who tried to kill me not even once but twice." Humakbang
ako papalapit dito, sinalubong ang tingin nito.
"You just watch me before. I was begging and asking myself why you did that to
me. Hinayaan mo akong masunog sa islang iyon. At nang magkita tayo ulit, you tried
to kill me again. Alam kong ikaw ang may pakana sa nangyari sa apartment ko. You
want to kill me again. Gusto mo akong sunugin...ulit." Naghalo ang emosyon ko.
Gusto kong umiyak pero ayokong ipakita iyon sa harapan ng lalaking ito.
Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala kung bakit nagawa nito ang mga bagay na
iyon sa akin. He betrayed me. Iyon ang pinakamasakit. I trusted him but he betrayed
me.
Hindi ko alam pero nakita ko ang pagguhit ng kalungkutan sa mga mata nito.
"I did everything I could just to save you, Hanna. Pero hanggang doon lang ang
kaya ko. They leave me no choice. Buhay ng pamilya ko ang nakataya." Unti-unti
itong umatras.
"Please, be safe this time." Iyon ang huling sinabi nito bago ako tinalikuran.
Diretso itong pumasok sa opisina ng tiyuhin ko.
Tila nanghihinang naglakad ako patungo sa desk ko at umupo. Aaminin kong
naguluhan ako. May hindi ako nalalaman. Paano kung napilitan lang si Enzo na gawin
ang mga bagay na iyon sa akin?
Napahimalos ako sa sariling mukha. Hindi ko dapat ito iniisip. He still
betrayed me.
Ang ipinagtataka ko ay bakit parang walang alam si Selene at Tito Fidel na
buhay pa ako samantalang alam na iyon ni Enzo?
Mariin akong napapikit nang makaramdam na naman ng pagkahilo. Ilang linggo na
nga ba akong ganito?
Dali-dali akong tumayo. Napatutop ako sa bibig ko at patakbong tinungo ang
banyo. Doon ay nagsuka ako ng nagsuka. Halos yata lahat ng kinain ko ay nailabas
ko.

Pagkatapos kong magsuka ay napatitig ako sa salamin na nasa

harapan ko. Kumunot ang noo ko at napaisip. May kutob ako kaya ganoon na lamang ang
pag-alon ng dibdib ko.
Binilang ko ang araw at linggo. Ngayon ko lang napagtanyo na delay ako. Paulit-
ulit kong binilang ang araw. Nang makapag-isip ako ng mabuti ay wala sa sariling
napahawak ako sa sarili kong tiyan at napangiti. Pinaghalong kaba, saya at
excitement ang nararamdaman ko.
I have to confirm it soon.
Kaya maaga akong nagpaalam na umuwi. Hinintay ko munang makaalis si Selene at
Enzo bago ako nagpaalam. My uncle seems in a good mood today so he let me go home
early.
May dala akong kotse kaya madali lang sa'kin ang makapunta sa drug store.
Bumili ako ng tatlong pregnancy test. Kaagad ko iyong ginamit nang makauwi ako sa
bahay ni Ethan.
Sa tatlong pregancy test na iyon ay nakumpirma kong buntis ako. Ganoon na
lamang ang tuwa ko.
"My baby..." Nakangiting sambit ko habang hawak ang sariling tiyan.
Kailangang malaman ito ng kasintahan ko. Nakikita ko na ang magiging reaksyon
nito kapag nalaman nitong buntis ako.
I will tell him when he get home later.
Pero nawalan na ako ng pagkakataong sabihin ditong buntis ako dahil naging
abala ito. Hindi ito umuwi ng gabing iyon at sa mga sumunod na mga araw. Totoong
naging abala ito. Hindi na ako nagtanong pa kung ano ang pinagkakaabalahan nito
dahil alam ko na lahat ng ginagawa nito ay planado at pinag-isipan nitong mabuti.
Idagdag pa na nag-aalala ito sa kalagayan ng kapatid nitong babae dahil
hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagigising.
Sa araw ng off ko ay naisipan kong puntahan ang kapatid nito. Naabutan ko sa
mismong private room nito ang bestfriend ni Ethan na si Prince. Nakatulog ito
habang binabantayan ang kapatid ni Ethan.
Nadako ang tingin ko sa mahigpit na hawak nito sa kamay ni Arriane habang
tulog.
Pupungas-pungas pa ito nang magising. Pero nakakatawa dahil kahit gulo-gulo ang
buhok nito ay hindi man lang iyon nakabawas sa pagiging matikas at kaguwapuhan
nito. Talagang magkaibigan ang dalawa. Hindi nagpapatalo kung mukha lang ang pag-
uusapan.
"You came." Kaagad akong hinarap ni Prince.
He is wearing his doctor's robe. Mas lalo itong matikas tignan dahil sa suot
nitong iyon.
Tumango ako at tumingin sa magandang babaeng nakahiga sa hospital bed. Kahit
tulog ay napakaganda nito. Ano pa kaya kapag nagising ito at makikita ang kislap ng
mga mata nito?
"This beautiful woman is really lucky to have you as her husband and to have
Ethan as her brother." Mahinang sambit ko.
Prince chuckled.
"So, you knew. That I am her husband." Ani Prince.
Tumango ako at ngumiti.
"Ethan told me about that. Pinikot mo daw." Natatawang sambit ko.
Mahinang natawa si Prince.
"We are friends. Nakakasigurado ka bang hindi ka pinikot?" Makahulugan nitong
tanong, nakatingin sa daliri ko. Partikular sa singsing na suot ko.
Kunot-noo ko itong tinignan.
"What do you mean?"
 Ngumiti lang ito.
"Nevermind." Anito at tumingin sa asawa nito.
"I hope she'll wake up soon. I will pray for that." Sinserong sambit ko habang
nakatingin kay Arriane.
"Thank you for that. She should wake up soon because she's..." Lumapit ito sa
asawa nito. ",pregnant."
Sandali akong napaisip.
"Hindi ba delikado? I mean...she's in coma and-"
"I'll do everything to keep her alive and our baby." May determinasyon sa boses
nito.
Tumango ako at napabuntong-hininga.
"Ethan is worried, I can see it. Pero alam kong malaki ang tiwala niya sa'yo."
Nakangiting sambit ko.
"He always trust me when it comes to my baby girl. At hindi ko sisirain ang
tiwalang iyon." Anito, hindi inaalis ang tingin sa babaeng mahal nito.
"You're deeply inlove with her." I commented.
Tumingin ito sa akin.
"I am." Walang pag-alinlangang tugon nito.
"Good for you. I wish you all happiness in this world together with Ethan's
baby sister." I smiled at him.
"I wish all happiness for my bestfriend with you as well. Please...don't hurt
Ethan." May pakiusap sa boses nito.
Umiling ako.
"I won't." Puno ng pangako ang boses ko.
Muling bumaba ang tingin nito sa daliri ko.
"He tied a knot, anyway. Wala kang kawala." Muli itong ngumiti ng makahulugan.
Bago pa man ako makapagtanong ay sabay kaming napatingin sa kakapasok na si
Ethan. I sent him a message earlier that I'll visit his sister.
Nakangiting dumiretso ito sa direksyon ko. Kaagad nitong sinapo ang mukha ko at
sinakop ng malalim na halik ang mga labi ko. Ni wala itong pakialam kahit nasa
harap namin ang kaibigan nito.
Nang matapos ang halik ay bumulong ito.
"I love you." Bulong nito sa pinaka-malambing na paraan.
"I love you, too." Nakangiting tugon ko.
Tumingin ito kay Prince. Tinapik nito ang balikat ng kaibigan. Naglakad ito
patungo sa kapatid nito at masuyo itong hinalikan sa noo.
He is sweet and a loving brother. Wala yata talaga akong mapipintas sa lalaking
ito. Halos nasa kanya na ang lahat.
Ilang minuto pa kaming nanatili doon bago mapagdesisyunang umuwi.
"Baby..." Malambing na tawag nito sa akin habang nagmamaneho.
"Hmm?" Tugon ko, hindi na nag-abalang magmulat ng mga mata. Kanina pa ako antok
na antok.
Gusto ko munang matulog bago ko sabihin kay Ethan na buntis ako. I already
visited my OB yesterday. Sinigurado ko na magiging healthy ang anak namin.
"Magpakasal na tayo." Napamulat ako ng mga mata at tumingin kay Ethan.
Hinawakan nito ang kamay ko habang ang isang kamay nito ay nasa manibela.
Hinalikan nito ang likod ng palad ko.
"After all of this, marry me, hmm?" Walang kasing-lambing ang boses nito.
Napangiti ako at kapagkuwan ay tumango.
"Okay, let's get married after this." Tugon ko.
He smiled and kiss the back of my hand once again.
Sa isip ko ay pinagpaplanuhan ko kung paano ko sasabihin ang pinagbubuntis ko.
I want it very special.
To be continued...
A/N: One will die, one will live.
I miss writing ! 😍
I miss you all ! 😘
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

CHAPTER 30
I OBSERVED the room thoroughly.
Dumako ang tingin ko sa vault na naroroon. Naglakad ako patungo doon at
pinasadahan ng daliri ko ang paligid niyon.
Tinungo ko ang kama at sinilip ang ilalim niyon. May dinikit ako sa ilalim.
Maging sa study table na naroroon ay may dinikit ako.
Ang huli kong pinuntahan ay ang mini library nito. Pumili ako ng isang libro,
itinago ang maliit na device sa paraang hindi mapapansin ng kahit na sino.
"David." Napalingon ako sa nagsalita.
Awtomatiko ko itong nginitian.
"Looks like I'm lost. I'm sorry. I was searching for a bathroom but I couldn't
find it. I happened to come here and I realized that it's your room." I explained.
Selene just smiled brightly. May kislap sa mga mata nito habang nakatingin sa
akin. Alam na alam ko ang sinasabi ng mga mata nito. Dahan-dahan nitong isinara ang
pinto ng kuwarto at ini-lock iyon.
Naglakad ito patungo sa akin at pinasadahan ng daliri nito ang nakalitaw kong
dibdib.
"Tutal nandito na din naman tayo, why don't we just enjoy the night, hmm?" May
kalakip na pang-aakit sa boses nito.
I chuckled.
Umangat ang kamay ko at hinaplos ko ang pisngi nito.
"What do you want, hmm?" I asked and smiled at her.
Mas lalong kumislap ang mga mata nito.
"I want to taste you. Hindi mo lang ako pinagbibigyan. I really want to suck
you down there, David. Please, let me." She looks desperate.
Mataman ko itong tinignan sa mga mata. Ngumisi ako.
"Suck me, then." Mariin at mapanganib na sambit ko.
Hinawakan ko ito sa buhok. Bahagya itong nagulat nang pasabunot ko iyong
hawakan. Inilapit ko ang labi ko sa labi nito. Ilang dangkal lang ang layo ng labi
ko sa labi nito habang diretso akong nakatingin sa mga mata nito.
"Suck. Me. Now." Mas mariing sambit ko.
Alanganin itong ngumiti. Tila natakot sa tono at pagbago ng ekspresyon ko.
She can't even handle me.
Sa nanginginig na mga kamay ay inabot nito ang zipper ng pantalon ko. Bago pa
man nito iyon mabuksan ay malakas ko itong pinasalampak ng upo sa paanan ng kama.
Napasigaw ito pero pinilit ang sariling maging kalmado. Kitang-kita ko ang
kalituhan sa mga mata nito.
"Take off your clothes." Utos ko.
Naging sunod-sunuran ito. Lahat ng saplot nito ay hinubad nito. Pinasadahan ko
ng tingin ang hubad na katawan nito. Umangat ang sulok ng labi ko.
"Seduce me." Muli ay utos ko.
"W-What? H-How?" Alanganing tanong nito.
Hindi ko ito sinagot. Nanatili lang akong nakatingin dito.
"I'll seduce you, then." Matamis ako nitong nginitian.
"Just promise me that you'll let me suck you, okay? I really want to taste you,
David. I imagined you every night, sucking and fucking me so hard. I really really
want you inside me. I want to suck you so fucking hard. I want to see you naked and
I want to ride you, baby." Titig na titig ito sa mga mata ko habang puno ng
pagnanasa ang nakaguhit sa mga mata nito.
Mas lalo itong matamis na ngumiti kasabay ng pagbuka nito mga hita sa mismong
harapan ko.
"Watch me until you want to taste me and hear my pleasures of moan." She said
and started playing her clit.
 She played with her clit right in front of me. She was
moaning like crazy as she inseted her two fingers inside her. She thrust her
fingers in and out.
"Ohhh, David. Fuck! Ohhh! Fuck me, please. Fuck me. Ohhhh, David. David. David.
Ohhh, baby. Suck me. Fuck me hard! Ohhh!" Tila hibang na paulit-ulit nitong ungol
sa mismong harapan ko.
Kitang-kita ko ang panginginig ng katawan nito nang sumabog ang orgasmo nito.
Hingal na hingal ito habang nakatingin sa akin. She pulled out her fingers from
her. Dinala nito iyon sa bibig nito at isinubo.
"Taste so good." Nang-aakit na sambit nito habang nilalabas ang dila.
Dinidilaan nito ang dalawang daliri na tila ba pinapakita sa akin kung gaano ka
eksperto ang dila nito.
"Now, can I suck you?" Sabik na tanong nito.
Mahina akong natawa na nagpakunot sa noo nito. Natawa ako hindi dahil sa tanong
nito kundi dahil wala akong maramdamang ni kahit katiting na libog sa katawan
habang pinapanood itong pinapaligaya nito ang sarili.
My heart is loyal and my body as well. I can't believe that it's even possible.
Wala akong maramdamang kahit na ano kahit pa hubo't-hubad ang babaeng ito sa
harapan ko. Hindi ako ganito noon. Kung sa ibang pagkakataon ay baka kanina ko pa
inangkin ang babaeng ito.
"Davi-"
"How dare you dream of me to fuck you? You can't even seduce me." Namulsa ako
at ngumisi.
"Wash yourself and sleep. That's the best thing to do." Utos ko at tinalikuran
na ito.
"David."
Bago pa man ako makarating sa pinto ay hinabol ako nito. Niyakap ako nito mula
sa likod.
"Anong gusto mong gawin ko? Tell me. Ngayon lang may tumanggi sa akin. Ikaw pa
lang. I don't know but I can't let you go. Not until you want to make love to me.
Please, tell me what to do. Kahit ano gagawin ko. Please. I-I think I've fallen
inlove with you. Just let me sleep with you for one night, David. Please."
Desperado at nagmamakaawang sambit nito.
Lihim akong napangiti. Kinalas ko ang kamay nito na nakayakap sa katawan ko.
Hinarap ko ito.
"Lahat ng gusto ko, gagawin mo?" Mabilis itong tumango.
"Lahat-lahat, David. Lahat-lahat." May pangako sa boses nito.
Hinawakan ko ang baba nito.
"Transfer all your properties under my name. Give me the code of your vault and
don't accept your position as the CEO. Can you do that?" Hinamon ko ito.
"D-Davi-"
"Pag-isipan mo." Sambit ko.
"Ano ang magiging kapalit?" Seryosong tanong nito.
"You can have my body whenever you want. Have sex with me every night, how
about that, hmm? At lahat ng pinag-uutos mo, susundin ko. Is that enough?"
Nginitian ko ito kasabay ng pagbitaw ko sa baba nito.
"Think about it. I'll wait for your answer." Iyon ang huling sinabi ko bago ako
tuluyang lumabas ng kuwarto. Iniwan ko itong nakatulala.
Habang naglalakad patungo sa kotse ko ay nakasalubong ko si Enzo. Tinanguan ko
lang ito.
"Protect her." Natigil ako sa paglalakad at awtomatikong napalingon kay Enzo.
"What did you say"? I asked, frowning.
Ngumiti ito.
"You are a great pretender, I can say that. Just...protect her. Ikaw na lang
ang meron siya." Kitang-kita ko ang kaseryosohan sa mukha nito.
 Namulsa ako. Pinasadahan ko ito ng tingin.
"All these years, you've been a dog to Selene. Naging sunod-sunuran ka na
parang aso. Tinalikuran mo ang kababata mo. You even tried to kill her. Kaya ano
ang karapatan mo para sabihin sa aking protektahan ko siya? You don't have to tell
me that. Kusa ko siyang pinoprotektahan gamit ang lahat ng meron ako." Nginisihan
ko ito.
He just laugh. Ang tawa nito ay hindi umabot sa mga mata nito.
"I know. I know that very well. At hindi mo alam kung gaano ako kasaya dahil
natagpuan ni Hanna ang isang katulad mo. Katulad ng sinabi ko, ikaw na lang ang
meron siya. Yes, I've been a dog to Selene. It's my choice. She's even using my
body to satisfy her needs. Ikaw ang pinagnanasaan niya at kapag hindi ka nakuha,
ako ang tinatawag niya at pinapapasok sa kuwarto niya. We are having sex while
she's moaning your name. She's crazy, right? She wants pleasure from you but I am
the one who's giving that to her. But I know Selene, she won't stop until she get
what she wants. Don't underestimate her. Tuso ang babaeng 'yan." Iyon lang at
tinalikuran na ako.
"Enzo." Tinawag ko ito.
Lumingon ito sa akin. Nilapitan ko ito at kinuha ang cellphone nito. I called
my number using his phone.
"I'll call you." Iyon lang at tinalikuran ko ito.
Dumiretso ako sa kotse ko. Pinaharurot ko iyon pauwi sa bahay. Dumiretso ako sa
kuwarto ko. And there I saw my wife on our bed, sleeping peacefully.
Awtomatiko akong napangiti. I want to kiss her but I have to take a shower
first.
Dumiretso ako sa bathroom. Naligo ako at nag tootbrush. Nang matapos ay boxer
shorts lang ang isinuot ko.
Habang pinupunasan ko ang buhok ko gamit ang puting towel ay napatingin ako kay
Hanna. Ang kumot sa katawan nito ay natanggal na.
Napangiti ako at napailing. She's wearing a night gown. Manipis lang iyon kaya
kitang-kita ko ang pagbakat ng mga nipples nito. She's not wearing any bra. Umangat
na rin ang night gown nito dahilan para lumitaw ang makinis na mga hita nito.
Nilapitan ko ito. Intensyon kong ayusin ang night gown nito pero nang dumampi
ang mga daliri ko sa hita nito ay tila nakuryente ako. Ganoon kalakas ang epekto
nito sa akin.
Dahan-dahan kong ibinaba ang laylayan ng night gown nito para matakpan ang mga
hita nito sa paraang hindi ito magigising. Patagilid itong nakahiga.
Kumilos ito paharap sa akin habang tulog pa rin ito. Napatingin ako sa balikat
nito nang lumitaw iyon dahil bumaba ang strap niyon.
Malakas akong napabuntong-hininga.
"Easy, buddy." Saway ko sa sarili.
Kanina pa nagrereact ang nasa ibaba ko. Tigas na tigas na iyon na tila gusto
nang kumawala.
Damn this woman. Sa tingin pa lang ay malakas na ang epekto nito sa akin.
Konting balat pa lang nito ang lumilitaw ay ganoon na kainit ang pakiramdam ko.
Samantalang ang pinsan nito ay halos ialay ang hubad na katawan sa akin pero ni
wala akong anumang reaksyon.
Napatitig ako sa asawa ko. I don't want to wake her up just because I want to
make love to her. Mas iniisip ko pa rin ang kapakanan nito.
Akmang aayusin ko ang kumot nito nang magmulat ito ng mga mata. Tila nagulat pa
ito dahil nakatunghay ako dito.
"Ethan." Paos ang boses na sambit nito.
Awtomatiko itong ngumiti at masuyong inabot ang pisngi ko para haplusin.
"Kadarating mo lang ba?" Malumanay na tanong nito.
Tumango ako.
"Go back to sleep, baby." Hinalikan ko ito sa noo.
Imbes na sundin ako ay inabot nito ang batok ko at inilapit ang mukha ko sa
mukha nito.
"I was waiting for you." She whispered. Her voice is hoarse. Halatang inaantok
pa.
"Hmm...why my baby is waiting for me?" Malambing kong tanong.
Nahihiya itong ngumiti.
"I want to...make love to you." She answered.
Napatitig ako sa magagandang mga mata nito.
"Tangina." Iyon lang at mapusok kong inangkin ang mga labi nito, tuluyan nang
hindi napigilan ang sariling angkinin ito ngayong gabi.
To be continued...
A/N: Spell B-I-T-I-N. Hahahaha.🤣
Gigil ako kay Selene. Landi niya no? Landeeee !! 🤷😂 Sorry na
lang siya. Wala nag utog ang ano ni Ethan sa gin himu nya.
Wahahahahahaha.😂🤣

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 31

WARNING: A VERY MATURED CONTENT. READ AT YOUR OWN RISK.

CHAPTER 31
"LET ME." Ang akmang paghubad ko sa suot na night gown ni Hanna ay pinigilan
nito.
Ito mismo ang kusang naghubad ng night gown kasama ang underwear nito. Ginagawa
nito iyon nang hindi inaalis ang tingin sa akin. She's even biting her lower lip.
"Are you seducing me?" Naaaliw na tanong ko.
She laughed.
"Effective ba?" May kainosentihan sa tanong nito.
Ngumiti ako.
"Baby, hita mo pa lang tinatayuan na ako, ano pa kaya kapag ganyang hubo't-
hubad ka na?" Natawa ito sa sinabi ko.
Bahagya akong lumayo sa asawa ko. Hinubad ko ang boxer shorts ko sa mismong
harapan nito. Napangisi ako nang dumako ang tingin nito sa ngayon ay tigas na tigas
kong sandata. Kanina pa iyon nagwawala.
Akmang lalapitan ko ito nang pigilan ako nito.
"Just stay there." She said.
Kinuotan ko ito ng noo.
"Baby, what are you-" Naputol ang sasabihin ko nang ibuka nito ang mga hita sa
mismong harapan ko at bahagyang nanlaki ang mga mata ko nang ma-realized kung ano
ang gagawin nito.
Fuck!
Pakiramdam ko ay nag-aapoy ang paligid ko nang inumpisahan nitong laruin ang
pagkababae nito gamit ang gitnang daliri nito.
"Tangina." Malakas akong napamura.
Hindi ko ito inaasahan. Mas lalo akong napamura nang makita ang pag-awang ng
mga labi nito habang nilalaro nito ang pribadong parte ng katawan nito. She's even
moaning!
"Stay there, please." Muling pigil nito sa akin nang akma ko itong lalapitan.
"God baby...you're torturing me." Mariin at nagagalit nang sambit ko.
She just smiled at me that turns me on even more. Ilang beses akong napapalunok
habang pinapanood ang ginagawa nito. Muntik ko pang pagtawanan ang sarili.
Ganitong-ganito ang ginawa ni Selene kanina pero bakit ibang-iba ang epekto ngayong
si Hanna ang gumagawa nito? Painit ng painit ang pakiramdam ko at mas lalong
nanigas ang kahabaan ko.
Hanna expertedly playing with her clit while moaning. She's just looking at me,
biting her lower lip.
"Ohhh, I'm cumming!" Napatingala ito.
"Tangina talaga." Sa huling pagkakataon ay muli akong napamura. Mabilis akong
kumilos.
 Inisang hakbang ko ang pagitan naming dalawa, lumuhod ako sa harapan nito at
mabilis kong tinanggal ang daliri nito sa pagkababae nito. Ang daliring iyon ay
napalitan ng sarili kong dila. Sabik ko itong dinilaan at marahas na sinipsip.
"Ohhh, Ethan!" Napasigaw ito sa karahasan ko.
Tila wala sa sariling napasabunot ito sa buhok ko nang mas marahas at malakas
kong sipsipin ang hiyas nito.
"Ethan!" Muling sigaw nito. Ramdam ko ang paninigas at panginginig ng katawan
nito, nangangahulugan na sumabog na ang unang orgasmo nito.
"Shit!" Hingal na hingal ito.
Tiningala ko ito. Mas lalo kong hinila ang mga hita nito at ngumisi.
"You're not done yet." Komento nito, alam na alam ang binabalak ko.
"I will punish you for being naughty." I smirked at her.
Bago pa man ito makapagsalita ay muli kong nilabas ang dila at pinalandas iyon
sa simbolo ng pagkababae nito. She's so wet and I like it very much. Ang mumunting
ungol na lumalabas mula sa bibig nito ay mas lalong nagtutulak sa'kin para mas lalo
itong paligayahin gamit ang dila ko.

Ang lakas ng pagsipsip ko sa pagkababae nito. Aminado akong

pinanggigilan ko iyon. Pulang-pula ang parteng iyon dahil sa marahas na pagsipsip
ko doon.
Palakas ng palakas ang pagsipsip ko. Sinabayan ko iyon ng isang daliri ko na
naglalabas-masok sa loob nito. Palakas din ng palakas ang bawat ungol nito.
Napakasarap sa pandinig ng bawat ungol nito. Napakasarap sa pakiramdam ng bawat
sigaw nito sa pangalan ko. Ang pagsamba ko sa babaeng ito ay hinding-hindi
kailanman mawawala.
Ang pagmamahal ko para sa kanya ay ibabaon ko hanggang hukay. Ganoon ko ito
kamahal. Lahat ibibigay ko, lahat itataya ko, kasama na ang buhay ko.
Halos hindi ko na mabilang kung ilang beses sumabog ang orgasmo ng asawa ko.
Isa lang ang napansin ko, she's not complaining. She is craving for more, she is
enjoying what I am doing to her. Tila nasa kondisyon ito ngayong gabi. She is wild
and aggressive for the first time. Sa mga kilos nito ay tila sabik na sabik ito sa
akin.
Isang patunay ang pagsubo nito sa kahabaan ko na unang beses lang din nitong
ginawa sa ilang beses na inangkin namin ang isa't-isa. I tried to stop her but she
insist. Sa huli ay nagpaubaya ako. She sucked me innocently. She have no experience
on this but I taught her until she knew how to do it.
Napatingala ako habang naglalabas-masok ang kahabaan ko sa bibig nito.
Napapaawang ang mga labi ko at napapamura ako. She maybe new to this but she's
doing it so well.
"Uhh, baby! Fuck!" Napasabunot ako sa buhok nito habang nag-uumpisang gumalaw
ang balakang ko para salubungin ang bawat pagsubo nito.
Hindi ko namamalayang naisasagad ko ang kahabaan sa lalamunan nito dahil sa
sobrang sarap. Naririnig ko ang bahagyang pagduwal nito pero hindi iyon naging
hadlang para tumigil ito.
"Stop it, baby. I want it inside you." Mariin kong sambit pero tila wala itong
naririnig.
She's so wild while sucking my length. Kitang-kita ko kung paano itong sarap na
sarap sa ginagawa. Tumingala pa ito sa akin habang sinusubo ako. And this is really
a big turn on for me.
"Fuck, baby. I love you." Paos ang boses na usal ko.
Ako na ang gumawa ng paraan para tumigil ito. I pulled out my length from her
mouth and she groan. Tila nagrereklamo ito.
I let out a soft chuckle.
"Baby, I want to come inside you not in your mouth." Malambing na usal ko.
Hinaplos ko ang pisngi nito.
"Now, can you turn around?" I gently asked.
Ngumiti ito at tumango. Naging sunod-sunuran ito sa posisyon na gusto ko.
Tumalikod ito sa akin, nakaluhod sa kama. Ilang beses kong hinalik-halikan ang
batok at likod nito.
"Uhh, Ethan!" Napaungol ito nang walang sabi-sabing inangkin ko ito mula sa
likod. Sagad na sagad iyon dahilan para masarap itong mapaungol.
"D-Deeper please, baby." She begged.
I smiled. Hindi ako sanay na ganito ito ka wild ngayon but I kinda like it.
Hinugot ko ang kahabaan at mas lalo ko iyong ibinaon sa loob nito.
"Tangina. You feel so good, wife." May panggigigil ko itong inangkin mula sa
likod. Ibinaon ko at mas isinagad. Marahas ang bawat galaw ko. Umuuga ang bawat
parte ng katawan ng babaeng mahal ko dahil sa marahas na pag-angkin ko dito. Yes, I
am really claiming her as my wife without her knowing. She is my wife, legally.
"Yes, yes, ohhh, baby." Tila nahihibang ito sa sobrang sarap.
I thrust deeper and faster. Naririnig na naming pareho ang pagtunog ng kama
dahil sa marahas na pag-ulos ko. Umulos ako ng umulos. Sagad na sagad. Niyakap ko
ito mula sa likod, ikinulong sa mga palad ko ang malulusog na mga dibdib nito
habang patuloy ko itong inaangkin sa marahas na paraan. Sa bawat ulos ko ay
napapaungol ito habang paulit-ulit na sinisigaw ang pangalan ko.

I felt her trembled again. Her another orgasm. I thrust

even deeper until I felt myself trembled because of too much pleasure. I filled her
with ny hot liquid.
"I love you. I love you so much." I whispered against her neck. I'm still
hugging her from behind.
"I love you too, Ethan." Tugon nito.
Dahan-dahan ay hinugot ko ang kahabaan mula sa loob nito. Mahina itong umungol
na tila gusto pang magprotesta.
Humiga ako sa kama kasama ito. Yakap-yakap ko ang hubad na katawan nito.
Nagkatitigan kaming dalawa habang may masaya at kuntentong ngiti sa aming mga labi.
Pareho naming inabot ang labi ng isa't-isa at pareho ding nalasahan ang isa't-
isa. Muli kong naramdaman ang pagkabuhay ng kahabaan ko. Buhay na buhay iyon palagi
kapag ang asawa ko ang kasama ko.
Hanna being naughty felt my hard length on her tummy. Hinawakan nito iyon at
itinaas-baba ang palad nito sa kahabaan ko.
"Baby, you are very aggressive. Why? Hmm?" Malambing kong hinalik-halikan ang
leeg nito.
Sa halip na sagutin ako ay pumuwesto ito sa ibabaw ko. Nginitian ako nito at
paunti-unti ay ipinasok nito ang kahabaan ko sa loob nito. Walang kasing-sarap ang
ungol naming dalawa nang muling mag-isa ang mga katawan namin.
Nag umpisa itong magtaas-baba sa ibabaw ko. Sa una ay mabagal ngunit kalaunan
ay bumilis ang kilos nito.
Titig na titig kami sa isa't-isa habang naglalabas-masok sa loob nito ang
kahabaan ko. Ang ngiti sa mga labi nito ay napakagandang tignan maging ang
pagnanasa sa mga mata nito na para lang sa akin.
She moved above me as fast as she could. Napakasarap sa pakiramdam nang
gumiling ito sa ibabaw ko, pinapadama sa akin ang sarap at init nito.
"Tangina. You feel so good." Kapag ito ang katalik ko, palagi akong napapamura
sa sarap.
Kuntentong-kuntento ako sa asawa ko.
Hinuli ko ang malulusog na dibdib nito at nilaro-laro ang mga nipples nito
habang patuloy itong nagtataas-baba sa ibabaw ko.
Hindi ko napigilan ang sarili. I rolled us over and switch our position. Ngayon
ay ako na ang nasa ibabaw nito.
Kaagad akong umulos sa marahas na paraan. Baon na baon iyon sa loob nito.
Dumukhang ako at dinilaan ang leeg nito. Bumaba ang mga labi ko sa malulusog na
dibdib nito at salitang isinubo ang magkabilang utong nito, malakas na sinisipsip
habang patuloy akong umuulos.
"Damn, baby!" Pabilis ng pabilos ang ulos ko hanggang sa sabay naming narating
ang rurok ng kaligayahan.
Bumagsak ako sa tabi nito. Pareho kaming hingal na hingal.
"I love you."
"I love you."
Sabay kaming napangiti nang sabay naming banggitin ang mga katagang iyon.
Mahigpit ko itong niyakap.
"Ethan." Tawag nito sa pangalan ko.
"Hmm?"
"I'm pregnant."
Natigilan ako at pakiramdam ko ay nanigas ang buong katawan ko sa narinig.
Bigla akong napakalas sa pagkakayakap ko dito.
Bumangon ako at bumaba ako mula sa kama.
"W-What was that again?" I asked. Baka nabibingi lang ako o mali lang ang
pagkakaintindi ko.
Hanna let out a soft chuckle. Tila aliw na aliw sa reaksyon ko.
"I said, I'm pregnant." Anito, nakangiti.
Nagkukumahog akong nagbihis at diretsong lumabas.
"Saan ka pupunta?" Nagtatakang pahabol na tanong ng asawa ko.
"Stay there." Mahinang sambit ko.
Diretso akong nagtungo sa kuwarto ni Tito Henry, ang ama ng babaeng mahal ko.
Nang pagbuksan ako ng pinto ay kaagad akong lumuhod.
"I'm sorry. I made your daughter pregnant but I don't regret it. Please, give
us your blessings. I also want to marry her...for a second time. I'm begging you
and I am proposing right in front of you, asking for your daughter's hand."
Napapikit ako.
I never imagined that I will do this kind of thing. I am even proposing at my
girl's father after our hot and steamy sex!
But I really want his blessings. For me, for my Hanna and most of all, for our
baby.
Sa loob-loob ko ay nagdidiwang ako. I'm going to be a father! Bakit ganito
kasaya sa pakiramdam? Ganito pala 'yon. Napakasaya at nakaka-excite.
Tatay na ako. Magkaka-anak na ako sa babaeng pinakamamahal ko.
To be continued...
A/N: Sherep ni Ethan.🤤🤤😌😌😂😂
Si Hanna, ang wild. Ayan jontis pa more.😂
Goodnight. See you on next sunday ! 😍😘

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 32

Happy Weekends ! 💛

CHAPTER 32
I'm sorry. I made your daughter pregnant but I don't regret it. Please, give us
your blessings. I also want to marry her...for a second time. I'm begging you and I
am proposing right in front of you, asking for your daughter's hand.
Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala sa narinig dalawang araw na ang
nakalipas mula sa lalaking pinakamamahal ko. Kaya pala nagkukumahog itong lumabas
ng kuwarto. Hindi ko lubos maisip na luluhod ito sa harapan ng ama ko at hihingi ng
pahintulot na pakasalan ako.
Pinipigilan ko ang pagngiti pero sa tuwing naaalala ko ang mga katagang iyon
mula kay Ethan ay tila ako isang teenager na kilig na kilig. Sobrang saya ko.
Napakasaya.
"Baby..." Nakangiting napapikit ako nang maramdaman ang masuyong yakap na iyon
mula sa likod ko.
"Goodmorning." Bati ko.
He chuckled.
 "I love you." Imbes na sagutin ang pagbati ko ay iyon ang itinugon nito.
Nagmulat ako ng mga mata. Ang kamay nito ay gumapang patungo sa tiyan ko.
"I love you both." Walang kasing-lambing ang boses nito.
Hinarap ko ito. Titig na titig ito sa mga mata ko nang magsalubong ang tingin
namin. Sa klase ng titig nito ay tila ako ang pinakamagandang babaeng nakita nito
sa buong buhay nito.
"Why are you looking at me like that?" Hindi ko mapigilang itanong.
He just smiled and gently caressed my cheek. He is caressing my scar on my
face.
"Did I ever tell you how much I love you?"
Tumango ako.
"Ilang beses na." Nakangiting tugon ko.
"Ilang milyong beses kong sasabihin 'yan sa'yo." Anito habang hinahaplos pa rin
ang nasunog na parte ng mukha ko.
"You are my most favorite view." He gently said.
"This ugly face is your most favorite view?" Tanong ko at nag-iwas ng tingin.
Mahina lang itong natawa at hinawakan ang baba ko. Hinarap ako nito.
"Ilang beses ko bang dapat sabihin sa'yo na 'wag na 'wag mong aalisin ang
tingin sa'kin?" May bahid ng pakiusap sa boses nito.
"Dahil naiilang pa din ako kapag tinititigan mo ako." Tugon ko.
He gently cupped my face.
"Hanna, mahal kita. Ikaw man ang pinakamaganda o pinakapangit na babae sa
mundong ito, mahal pa din kita. Hinding-hindi magbabago 'yon at mas lalong hinding-
hindi mawawala. Wala akong pakialam sa hitsura mo. Kahit ano pang sabihin mo, kahit
ano pang dahilan, mahal pa din kita. Hindi nag hitsura mo ang minahal ko, lagi mong
tatandaan 'yan. Minahal kita sa kung ano ka. Tumibok ang puso ko dahil sa'yo."
Masuyong pumulupot ang kamay nito sa bewang ko.
Ang mga katagang iyon ay tumagos ng husto sa puso ko. A man like this deserves
the best.
Pumulupot ang mga kamay ko sa batok nito.
"Mahal din kita, Ethan. Mahal na mahal kita." Madamdaming sambit ko.
Ngumiti ito at basta na lamang akong binuhat sa bewang. Natagpuan ko ang
sariling nakahiga sa kama habang ito ay nasa ibabaw ko.
"Malambot o matigas?" Pilyong tanong nito.
Mahina akong natawa.
"Matigas ka na." Tugon ko, ramdam ang matigas na sandata nito na tumatama sa
puson ko.

Dumukwang ito at bahagyang sinipsip ang leeg ko.

"Ibabaw o ilalim?" Paos na tanong nito habang titig na titig sa mga mata ko.
"Ibabaw." Mahinang tugon ko.
Ngumiti ito at kapagkuwan ay pinagpalit ang puwesto naming dalawa. Ako na
ngayon ang nasa ibabaw nito.
"Perfect." Anito habang titig na titig sa akin.
"I like it here." Ngumiti ako.
Tumango ako.
"I noticed that. Pregnancy thing, yes?"
Natawa ako.
"Yes, I guess." Tugon ko at mabagal na hinubad ang shirt ko sa mismong harapan
nito.
Napalunok ito nang unti-unti kong hinubad ang suot kong bra.
"Baby..." He groaned.
Nag-aapoy sa pagnanasa ang mga mata nito. Nginitian ko lang ito. Sunod kong
hinubad ang saplot ko sa ibaba hanggang sa hubo't-hubad na ako sa harapan nito.
He's only wearing his boxer shorts so I pulled it down, slowly.
"I'm planning to impregnate you every year." Paos na paos na ang boses nito.
"Why?"
 "You're wild and I like it." Pilyong tugon nito.
"Like this?" Napamura ito nang dumukwang ako at ipinasok sa loob ng bibig ko
ang kahabaan nito.
"Tangina." Walang kasing-lutong ang pagmumura nito habang nag-uumpisang gumalaw
ang balakang nito.
I sucked him fast and hard until he come so hard. Kumalat ang maraming likido
nito sa bedsheet ng kama.
Ilang minuto pa lang ang nakalipas ay ito ako, nakaupo sa mukha nito habang
pinapaligaya ng mahaba at mainit nitong dila. Panay ang pag-ungol ko. Panay ang
sigaw ko sa pangalan nito. Sinigurado muna nitong sasabog ang orgasmo ko ng ilang
beses bago ako nito tuluyang inangkin.
Ngayon ay nasa ibabaw ko ito, titig na titig sa mga mata ko habang mabilis at
marahas na umuulos sa loob ko.
Pinapanood ko ang bawat galaw nito. Ang pag-ulos at ang paglitaw ng mga ugat sa
leeg nito pati na ang pagtulo ng mga pawis nito. Isa itong napakagandang nilalang
sa paningin ko. Wala akong masabi. Ang matitigas na muscles nito ay tila galit na
galit habang inaangkin ako. Ang emosyon sa mga mata nito ay pinaghalong pagnanasa
at matinding pagmamahal para sa'kin.
"I love you."
"Mahal na mahal kita, Hanna."
Sabay naming binanggit ang mga katagang iyon pagkatapos naming sabay na maabot
ang rurok ng kaligayahan.
Bumagsak ang katawan nito sa tabi ko at awtomatiko akong niyakap ng mahigpit.
"Morning sex, yeah?" Natatawang sambit nito.
"Gustong-gusto mo naman." Natatawa rin na tugon ko.
Pareho kaming tumawa at muli ay humantong sa mainit na eksena. Hindi na yata
kami nagsasawa sa isa't-isa. Tila pareho kaming uhaw palagi sa isa't-isa na tanging
kami lang din ang makakatugon ng uhaw na iyon.
And I am aggressive these past few days. Marahil ay dala na rin ng pagbubuntis
ko.
Kinabukasan ay seryoso kaming nag-uusap kasama ang ama ko. Binigay ko lahat ng
dokumento na kakailanganin namin. Dokumento kung saan ay nagpapatunay ng mga
ginagawa ng tiyuhin ko. Kung paano niyang napapatakbo ang kumpanya sa mali at
maruming paraan. Nakukuha ko lahat ng iyon bilang sekretarya nito. Isa pa lamang
iyon sa mga plano namin.

"Selene will be the new CEO three days from now."

Napatingin ako sa ama ko na ngayon ay nakatingin na rin sa akin.
Napabuntong-hininga ako.
"Hindi pa rin natin makuha ang dokumento na nagpapatunay na sa akin mo ipinasa
ang kompanya." Sambit ko.
I heard my father sigh.
"Hindi mo ba talaga makita sa opisina niya?" Tanong nito.
Umiling ako.
"Of course, he won't put that important document in his office."
"Kung ganoon ay nasaan?"
"It's in Selene's room." Sabay kaming napalingon ni Daddy kay Ethan.
Kinuotan ko ito ng noo.
"Pumapasok ka sa kuwarto niya?" Hindi ko mapigilang itanong. Mas lalong hindi
ko naitago ang pagkainis.
Alanganin itong ngumiti.
"I have to do that. Kailangan kong makapasok sa kuwarto niya para makuha iyon."
Kaagad na paliwanag nito.
Mataman ko itong tinignan sa mga mata.
"What happened there, then?" Seryosong tanong ko.
Napakamot ito sa batok.
"Nothing happened."
 Nag-iwas ako ng tingin.
"Just make sure that nothing will happen between you and her." Mahinang sambit
ko.
Sumama ang tingin ko kay Daddy nang marinig ko itong tumawa. Kaagad itong
sumeryoso nang magtama ang mga mata namin. Pero kitang-kita ko pa rin ang
pagpipigil nitong huwag matawa sa harapan ko.
"Daddy." Reklamo ko.
"What? Wala akong sinasabi." Kaagad na depensa nito.
Napabuntong-hininga ako.
Tinignan ko si Daddy nang lumapit ito kay Ethan.
"Kung anuman ang pinaplano mo, just always take care, son. And take good care
of my daughter, please. Mag-iingat kayong dalawa, maliwanag ba?" Tinapik nito sa
balikat si Ethan.
Tumango si Ethan at tumingin sa akin.
"I'll take care of her with my life." Nangangako ang mga mata nito.
Nginitian ko ito.
"I love you." I mouthed.
Pabirong napahawak ito sa dibdib.
"I'm gonna die." Anito at kumindat.
My father just shook his head and left.
Nilapitan ako ni Ethan at masuyong hinawakan ang kamay ko.
"Ready na ba ang resignation letter mo"? Tanong nito.
Tumango ako. He wants me to resign for our baby's sake. Mas makakabuti daw sa
akin kapag nasa bahay lang ako sa ngayon. Ito na daw ang bahala sa lahat.
"Just wait a little bit more. Matatapos din ang lahat ng ito. Mamumuhay tayong
tahimik at payapa. Pangako 'yan." Anito at masuyo akong hinalikan sa noo.
"I'll hand my resignation letter today. May kukunin lang ako sa office niya
bago ako aalis." Sambit ko.
Kumunot ang noo nito.
"Anong kukunin mo?" Tanong nito.
"It's the list of board members who support his bad deeds. Makakatulong din
'yon sa'tin." Nginitian ko ito.

Tumango ito.
"Just take care, please. And don't get caught, okay?" Hinaplos nito ang pisngi
ko.
"Yes, mahal ko. I'll take care of myself." Hinalikan ko ito sa labi.
Nagpaalam ako at dumiretso sa kompanya. Maayos kong naibigay ang resignation
letter ko. Sinabi kong tatapusin ko muna ang araw na ito at hindi na papasok bukas.
Thankfully, pumayag ito.
My uncle has been busy the whole day. Nagkaroon ako ng pagkakataon na buksan
ang computer nito at tinignan ang mga importanteng detalye. I even saved it in my
USB. Saktong matapos ako ay ang pagpasok ni Selene sa opisina.
Aaminin kong nagulat ako pero nagpapasalamat ako dahil nagawa ko iyong huwag
ipahalata.
"What are you doing?" Tanong nito.
Tumayo ako at hinarap ito.
"The CEO told me to save some documents to his computer." Kaagad na paliwanag
ko.
Sandali itong hindi umimik at kapagkuwan ay tinignan ako mula ulo hanggang paa.
"Okay. Get out." Anito at nilampasan ako.
Lihim ako nakahinga ng maluwag. Nagpaalam ako at lumabas. Inayos ko ang mga
gamit ko nang makitang oras na. Hindi na ako nag-abalang magpaalam pa.
Lumabas ako at dumiretso sa kotse ko. Madilim na ang paligid. Dagdagan pa na
medyo makulimlim. Panay ang pagguhit ng kidlat sa madilim na kalangitan.
Habang nagmamaneho ay tinawagan ko si Ethan. Hindi ko ito makontak kaya
pumarada ako sa gilid ng kalsada para magsend ng message. Sinabi kong pauwi na ako.
 Muli akong nagmaneho pero hindi pa man ako nakakalayo ay may dalawang kotse
nang humarang sa harapan ko. Bigla akong nagmenor sa pagkagulat.
Napatingin ako sa harapan at kumabog ng napakalakas ang puso ko nang makitang
lumabas si Selene mula sa isang kotse na humarang sa akin.
Lumapit ito malapit sa bintana ng sasakyan ko at kinatok ako.
"Get out from your car." Utos nito.
Dahan-dahan ay lumabas ako. Saktong paglabas ko ay sinalubong ako nito ng isang
napakalakas na sampal.
"You traitor!" Sigaw nito.
"A-Anong-"
"Akala mo ba hindi ko makikita na may kinuha ka mula doon sa computer ni Daddy?
At anong sinabi mo? Inutusan ka ni Daddy na mag save doon sa computer niya? Kahit
ako ay hindi niya pinapayagang hawakan ang mga gamit niya sa loob ng opisina niya!"
Muli ay sinampal ako nito.
"Halughugin niyo ang bag niya!" Utos nito sa ilang mga kalalakihang kasama nito
na puro nakaitim.
Kaagad na sumunod ang mga ito. Kinuha ang bag ko at ikinalat ang laman niyon sa
semento. Dinampot ng isang lalaki ang USB ko. Mabilis iyong kinuha ni Selene.
"Hindi ko alam kung sino ka at kung ano ang plano mo. Pero hindi ko hahayaang
gamitin mo ito para pabagsakin ang ama ko. You are just nothing. Nagkamali ka ng
taong binangga." Tumawa ito.
Napatingin kaming lahat sa kadarating lang na sasakyan. Isa iyong maitim na
kotse. Lumabas ang driver niyon at ganoon na lamang ang pasalamat ko nang makitang
si Ethan iyon.
"What's happening here?" Tanong nito, hindi tumingin sa akin kundi diretso
itong tumingin kay Selene.
He's David.
Base pa lang sa seryosong mukha at bahagyang pag-iba ng boses nito ay alam kong
si David ito.
"May nakapasok na traidor." Tugon ni Selene, tumingin sa akin.
Doon pa lamang ako sinulyapan ni Ethan. Ang tingin nito sa akin ay blangko.
"Ayoko nang patagalin 'to. Kill her." Napaatras ako nang inutos iyon ni Selene
sa isang tauhan nito.
Tumingin ako kay Ethan pero blangko pa rin ang mga mata nito.
Umangat ang baril ng isang tauhan ni Selene, nakatutok sa akin, sa mismong ulo
ko. Unti-unti ay bumaba ang dulo ng baril nito. Gustong puntiryahin ang tiyan ko.
Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan ko. Nakaramdam ako ng kaba.
Not my baby.
The man was about to pull the trigger when Ethan hold the gun.
"I'll. Do. It." Mariin at seryosong sambit nito.
Inagaw nito ang baril mula sa lalaki at itinutok sa akin. Titig na titig ito sa
mga mata ko, ni wala akong makitang anumang emosyon sa mga mata nito.
Kasabay ng pagputok ng baril ay ang pagtulo ng mga luha ko. Bumagsak ako sa
semento habang paunti-unting inaagaw ng kadiliman.
Sa nanlalabong mga mata ko ay nakita ko ang papalayong yabag ni Ethan. Kitang-
kita ko ang pagtalikod nito.
Tinalikuran ako nito.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 33

CHAPTER 33
HINDI ko alam kung ilang minuto akong walang malay. Basta ko na lang naramdaman
ang matitigas na kamay at malakas na puwersang bumuhat sa akin.
Nagmulat ako ng mga mata, pilit na inaaninag ang mukha ng kung sinumang bumuhat
sa akin.
Lumapat ang likod ko sa malambot na bagay. Naramdaman ko din ang pagbaba ng
katawan ko na tila ba nilalagay ako nito sa komportableng puwesto.
"Baby..."
Sobrang pamilyar ng boses na iyon. Ilang beses akong napakurap. Hilong-hilo ako
pero pilit kong inaaninag ang mukhang iyon.
"E-Ethan..." Sambit ko nang tuluyang makita ang mukha nito.
Masuyo nitong sinapo ang mukha ko.
"I'm here. I'm here." Puno ng pag-iingat ang boses nito.
Inabot ko ang mukha nito, masuyo iyong hinaplos. Napaluha ako at kapagkuwan ay
napangiti.
"You maybe turned your back to me but I know that you'll come back for me.
I...trust you." Mahinang sambit ko.
Paulit-ulit itong tumango at kapagkuwan ay hinalikan ako sa mga labi.
"I'm sorry I had to do that. I don't want Selene to have doubts on me. I have
to gain her trust." He said and deepened the kiss.
Tinugon ko iyon ng buong puso. Nang maghiwalay ang mga labi namin ay pinagdikit
nito ang mga noo namin.
"I'm sorry it took me so long to save you. I'm sorry." Napatitig ako sa mukha
nito nang makita ang pagpatak ng mga luha nito.
Kaagad ko iyong pinunasan.
"Shhh. It's not your fault. You came just on time. D-Don't cry, please."
Nanginginig ang boses ko habang sinasabi ang mga katagang iyon.
Kitang-kita ko ang takot sa mga mata ni Ethan. Ngayon ko lang ito nakitang
ganito. Ngayon ko lang nakita ang matinding takot sa mga mata nito sa kabila ng
pagiging matapang nito. He is the bravest man I've ever known. At ngayong nakikita
ko ang takot sa mga mata nito nang dahil sa'kin ay nagdulot ng matinding emosyon at
tumatatak sa puso ko.
"Mahal na mahal kita. Sobrang mahal na mahal kita. Just hang on there.
Matatapos din ang lahat ng 'to. Konting hintay pa. Konting-konti na lang." Anito at
hinalik-halikan ang gilid ng labi ko.
"A-Anong nangyari? Hindi ako duguan. Nakita kong binaril mo ako kanina."
Nagtatakang sambit ko.
"Hindi bala ang tumama sa'yo. It was a sedative. It came from my own gun.
Pinatulog lang kita." Hinaplos nito ang buhok ko.
Napatitig ako sa mukha nito.
"Kaya pala nawalan ako ng malay." Mahinang sambit ko.
Tumango ito.
"Eh 'yong putok ng baril na narinig ko? Kanino galing?" Imbes na sagutin ako ay
ngumiti lang ito.
"It doesn't matter where it came from. The most important is you are safe. Kung
nagkataong binaril ka ng lalaking 'yon, makakakita siya ng demonyo." Napatitig ako
sa mukha nitong biglang dumilim. Nakakamangha kung gaano kabilis magbago ang
emosyon sa mukha nito.
"Hawak na ni Selene ang USB mo at-"
"No. Hindi niya nakuha. The USB is still here with me." Kinuha ko ang
nakatagong USB mula sa bulsa ko at pinakita iyon kay Ethan.
Napatitig ito sa akin na tila hindi makapaniwala. Nginitian ko ito.
"I'm wise, thanks to you." Sambit ko.

Mahina itong natawa.

"You just got lucky." Anito.
Sinamaan ko ito ng tingin na mas lalo nitong ikinatawa.
"I'm just kidding." Muli nitong hinaplos ang buhok ko.
Nagkatitigan kaming dalawa. Hinawakan nito ang kamay ko at pinagsiklop nito ang
mga kamay namin.
"Palagi mong tatandaan, kahit nasaan ka pa, kahit malayo ka pa, darating at
darating ako para iligtas ka. Kahit sa kahuli-hulihang minuto, ililigtas pa rin
kita. Paulit-ulit kitang ililigtas basta't hintayin mo lang ako. Darating ako kahit
anong mangyari, pangako 'yan." Punong-puno ng pangako ang mga mata nito.
Tumango ako at ngumiti.
"I trust you, Ethan. I trust you more than anyone else." Inabot ko ang labi
nito at hinalikan iyon.
Inuwi ako nito sa bahay na nanghihina pa rin dahil sa sedative na ibinigay ni
Ethan sa akin. He said that the sedative is harmless. Hindi niyon maaapektuhan ang
nasa sinapupunan ko.
Nagdaan pa ang dalawang araw. Mamayang gabi na ang pag announce ng bagong CEO
ng Boiser's Brand.
Napatitig ako sa sarili kong repleksyon sa harap ng mahabang salamin. Tonight
will be the end of everything. Mababawi ko na lahat ng kinuha nila sa akin.
Matatapos na ang lahat ng ito.
"Baby..."
Napalingon ako sa pintuan kung saan naroroon si Ethan. Napakaguwapo nito sa
suot nitong itim na tuxedo. Awtomatiko itong ngumiti at naglakad patungo sa akin.
"Are you ready?" He asked.
Ngumiti ako at tumango. Hinaplos nito ang buhok ko.
"Keep safe, okay?" Muli ay tinanguan ko ito.
"Ikaw din, please." May pakiusap sa boses ko.
"I can handle myself, baby. Ikaw ang iniisip ko. Wala kang ibang gagawin mamaya
kundi ang ipakilala at ipakita mo ang sarili sa lahat. Dapat nilang malaman na
buhay ka. I will just watch you and protect you so please, be safe okay?" Patuloy
nitong hinaplos ang buhok ko.
Hinaplos ko ang pisngi nito.
"I will. Kaya sana ingatan mo din sarili mo. Kahit alam kong kaya mo ang sarili
mo, mag-iingat ka pa rin, Ethan. Let's go home tonight, safe and sound. Okay,
baby?" Ngumiti ito, tumango at kapagkuwan ay hinalikan ang gilid ng labi ko.
Naramdaman ko ang kamay nito sa leeg ko at nang tignan ko iyon ay may suot na
akong kuwentas.
"It's beautiful." Hinawakan ko iyon.
It's a flower necklace. A red rose.
"'Wag mong aalisin 'yan, okay?" Hinalikan ako nito sa noo.
"Of course. Thank you." Hinalikan ko din ito sa noo na ikinatawa nito.
Ilang sandali lang ay nauna na itong umalis. Kumaway pa ito sa akin at bumulong
ng I love you sa hangin bago umalis. Kinawayan ko ito at nang mawala na ito sa
paningin ko ay napahawak ako sa dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit nakakaramdam
ako ng kaba. Wala sa sariling napahawak ako sa sariling tiyan.
"Are you nervous?" Napalingon ako sa ama ko.
"I'm not, dad." Tanggi ko.
Lumapit ito sa akin at hinaplos ang buhok ko.
"Let's go and show them who's the true owner of everything they have, sweetie."
Tumango ako at nginitian ito.
Hinawakan ko ito sa kamay. Sabay kaming pumasok ng kotse at nang nasa biyahe na
ay hindi pa rin maalis-alis ang kaba sa dibdib ko.
Nang makarating kami sa patutunguhan ay napakaraming bisita ang naroroon.
Inaasahan ko na ang pagdagsa ng mga bisita dahil sa pag-abang ng bagong CEO.
Inikot ko ang paningin, hinahanap si Ethan. Nakita ko itong katabi si Selene.
Panay ang hawak ni Selene sa kamay nito at sinasadya pa minsan na matisod para
alalayan ni Ethan.
Ilang minuto pa ang nakalipas ay pumunta na sa gitna ang tiyuhin ko at nag-
umpisang magsalita. Marami itong sinabi.
"...I feel sad until now because of my brother's death. Mas lalo akong
nalungkot nang mamatay ang aking sister in law. Sumunod ang pinakamamahal kong
pamangkin na si Hanna. Hanggang ngayon ay nagdudusa ako sa sobrang kalungkutan.
They don't deserved it..." Suminghot-singhot ito, bahagyang naluluha.
Ikinuyom ko ang mga kamao. He is such a great pretender. Nakakasuka.
"...And I am forever thankful with my brother because he trusted his company
towards me. Years ago ay napatunayan ng attorney ko na hindi ang kanyang anak na si
Hanna ang pinagkatiwalaan niya sa Boiser's Brand kundi ako. I was willing to give
the company to my niece...kung nabubuhay lang sana siya ngayon. Pero...namatay sa
sunog ang aking pinakamamahal na pamangkin, alam niyong lahat 'yan. Isa iyong
malaking dagok sa buhay ko. I really love my niece. She was like a daughter to me."
Muli itong suminghot.
"...Hanna, my sweetie. Kung nasaan ka man ngayon, sana ay masaya ka kapiling
ang mga magulang mo. Makakaasa ka na hinding-hindi namin pababayaan ang kompanya ng
Daddy mo. At ngayon ay ipapasa ko ito sa aking anak na si Selene. Kung sana
ay...nabubuhay ka lang. Sa iyo ko sana ibibigay ang kompanyang pinaghirapan ng ama
mo. Ikaw sana ang nagmamay-ari. Willing akong ibigay sa'yo ang kompanya kung ikaw
sana ay nabubuhay pa at-"
"Then, give it to me." Napalingon ang lahat nang magsalita ako.
Sinalubong ko ang tingin ng tiyuhin ko na ngayon ay kunot-noong nakatingin sa
akin.
Naglakad ako papalapit dito at kapagkuwan ay hinarap ang mga bisita.
"Do you really believe that this man is telling the truth? I am here, Hanna
Boiser, alive. And Boiser's Brand is all mine. Ako lang...ang nagmamay-ari ng
kompanya. But this man..." Tinignan ko ang aking tiyuhin. ",and his daughter
fabricated everything, get rid of me and make you all believe that I am dead."
Sinalubong ko ang gulat at masamang tingin ni Selene.
Ngumisi ako.
"Lahat ng pagmamay-ari niyo ay akin. Lahat-lahat. At kahit 'yang lalaking
katabi mo ay pagmamay-ari ko." Iyon ang huling katagang sinabi ko dahil pagkatapos
niyon ay sunod-sunod na nagsipasok ang mga kapulisan sa pangunguna ng kaibigan ni
Ethan, Chief Adrian Perez.
Pero ang sunod na nangyari ay hindi namin lahat inaasahan. Hinarap ni Selene si
Ethan at mabilis itong may itinusok sa leeg ng binata.
Kasabay ng panlalaki ng mga mata ko ay ang pagdilim ng paligid ko. Namatay ang
lahat ng ilaw at bago pa man ako makakilos ay may nagtakip na sa ilong ko. Paunti-
unti ay nakaramdam ako ng panghihina at nawalan ako ng malay.
Ethan.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 34

CHAPTER 34
NAGISING ako sa isang pamilyar na lugar. Kumilos ako pero natigilan ako nang
hindi ko maigalaw ang katawan. Nang tignan ko ang sarili ko ay nakatali ako sa
bakal na silya. Nasa likod ang mga kamay ko at may takip ang bibig ko.
Napatingin ako sa pintuan nang may pumasok. Si Selene.
"You're finally awake." Anito at nilapitan ako.
Malakas ako nitong sinabunutan sa buhok. Nakatingala ako dito habang ito ay
nakangisi.
"Akalain mo nga naman. Buhay ka pa pala. May sa pusa ka rin palang gaga ka."
Mas lalong humigpit ang pagkakahawak nito sa buhok ko.
"Alisin niyo ang takip sa bibig nito." Utos nito sa isang tauhan.
Kaagad itong tumalima. Napadaing ako sa sakit nang walang ingat na tinanggal ng
lalaki ang takip sa bibig ko.
"Naloko ako ni David. Oh I almost forgot, his true name is Ethan." Tumawa ito.
"Kung hindi ko pa nakita ang nakatagong camera sa kuwarto ko kagabi ay hindi ko
malalamang may naipasok akong traidor sa pamamahay ko. Akala niyo maiisahan niyo
ako? Not a chance. Kagabi pa lang ay pinlano ko na ang lahat. At ngayong alam kong
buhay ka at nasa mga kamay na kita ay tuluyan na kitang ihahatid sa kabilang
buhay." Malakas ako nitong sinampal at marahas na binitawan ang buhok ko.
 "Pero bago kita papatayin ay gusto ko munang makita kung paano kang magmakaawa
para sa buhay mo." Matamis itong ngumiti.
"Tanggalin niyo ang tali." Muling utos nito sa isa nitong tauhan.
Nang matanggal ang tali ko ay pasabunot akong itinayo ni Selene at dinala sa
drum na puno ng tubig.
Napapaatras ako pero pilit akong nilalapit ni Selene doon.
"W-Why are you doing this, Selene?" Mahigpit nitong hinawakan ang buhok ko.
"Dahil na sa iyo na ang lahat, Hanna. Ikaw na ang maganda, ikaw na ang
matalino, ikaw na mayaman, ikaw na ang pinagmamalaki ng lahat, ikaw na ang mabait
at ikaw na ang minamahal ng lahat. Inggit na inggit ako sa'yo mula pagkabata. Lahat
ng taong nasa paligid mo ay pinagmamalaki at pinupuri ka. Ikaw na lang lahat ang
magaling. Lahat ng gusto mo ay nakukuha mo samantalang ako ay kailangan ko pang
paghirapan bago ko makuha at madalas ay hindi ko pa nakukuha ang mga gusto ko.
Kapag nakikita kitang nakangiti at tumatawa ay naiirita ako. Lahat ng classmates
natin noon ay ikaw ang gusto. Lahat ng mga gusto kong lalaki noon ay ikaw ang
nililigawan. Kahit si Enzo, pilit kong kinuha mula sa'yo dahil alam kong gusto ka
niya. Ginamit ko ang mga magulang at mga kapatid niya para mapasunod ko siya. At
ako na ang pinakamasaya nang traidurin ka niya. Naisip ko na kapag nakuha ko na
lahat sa'yo ay magiging masaya na ako. Mas mabuting mawala ka sa landas ko." Puno
ng galit at hinanakit ang boses nito.
Mahina akong natawa. Paunti-unti ay lumalakas iyon.
"How dare you laugh at me?!" She snapped.
"Lahat ng ito ginawa mo dahil sa inggit mo? Ganyan ka ba talaga kababa?
Pinapatunayan mo lang na wala kang kuwenta. Bobo ka, Selene! Isa kang napakalaking
bobo!"
"Tama na! Tama na!" Itinulak ako nito.
Hinawakan ko ang tiyan ko. Kahit sa gano'n man lang ay maprotektahan ko ang
anak ko.
"Masama ang maiinggit sa kapwa. Walang mabuting maidudulot sa pagkatao mo.
Binababa mo lang ang sarili mo dahil sa inggit! Ang maiinggit sa kapwa ay isang
malaking kasalanan, Selene. Nakakagawa ka ng masama na halos makalimutan mo na ang
sarili mong halaga. Kung hindi ka lang sana inggitera, magaan lang ang buhay mo
noon pa. Naging mabuti kami sa inyo, naging mabuti si Daddy sa'yo, pero anong
ginawa niyo? Ginawa niyong impyerno ang buhay namin! At lahat ng iyon ay dahil lang
sa putanginang inggit mo! Bobo ka noon pa man! Bobo ka!"

"Tama na sabi! Tama na!" Galit na galit nitong hinablot ang

buhok ko at malakas na nilublob ang ulo ko sa drum na puno ng tubig.
Pilit akong pumapalag pero may dalawang pares ng mga kamay na pumipigil sa akin
para hindi ako makaahon.
"Hinding-hindi ko hahayaang makita kang masaya, Hanna. Papatayin kita!
Papatayin kita!" Mas lalo nitong nilublob ang ulo ko sa tubig.
Kinakapos na ako ng hininga. Napakahirap huminga. Alam kong matagal na akong
nakalublob sa ilalim ng tubig at akmang pipikit na ako nang kusa ako nitong inahon.
Hingal na hingal ako.
"Maghihirap ka muna sa mga kamay ko bago ka mamatay. Gusto kong magmakaawa ka
at lumuhod sa harapan ko." Galit na galit ang boses nito.
Paulit-ulit akong napaubo at hindi pa man ako nakakabawi ay muli nitong nilubog
ang ulo ko sa tubig. Paulit-ulit nito iyong ginagawa. Nilulubog at inaahon hanggang
sa manghina ako. Muli ay iniahon ako nito.
"Ngayon mo pagsisihan na pinanganak ka sa mundong ito, Hanna. Lahat ng mga tao
sa paligid mo ay naghirap para sa'yo. Si Daddy mo, ang mommy mo, si Enzo at pati
ang putanginang si David. Suwerte na lang niya kung magising pa siya dahil sa
itinusok ko sa kanya. At kung magising man siya ay hindi na siya makakakilos pa.
That injection was to make him paralyzed all his life. Naririnig mo ba? Lahat ng
mga taong nagmamahal sa'yo ay papahirapan ko. Lahat sila ay dapat nilang pagsisihan
dahil minahal ka nila! Hindi ka na dapat pinanganak sa mundong ito! Nadadamay sila
nang dahil sa'yo. Ikaw ang may kasalanan ng lahat ng ito. Isa kang sumpa sa buhay
nila! Nagiging impyerno ang buhay nila dahil sa'yo! Kasalanan mo lahat-lahat!"
Sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko sa mga sinabi nito.
Pakiramdam ko ay namanhid hindi lang ang katawan ko kundi pati ang puso ko.
"Selene." Narinig ko ang pamilyar na boses na iyon.
"Stop that. You have to take your medicine first. I'll deal with her." Paunti-
unti ay binitawan ako ni Selene at tumingin kay Enzo.
"Y-You won't betray me, right? I-Ikaw lang ang inaasahan ko all these years.
Ikaw lang ang nanatili sa tabi ko. Choose me over Hanna, Enzo. Please." Ani Selene
at tila baliw na tumawa.
Nilapitan ito ni Enzo at hinawakan sa kamay.
"I already chose you over her years ago, Selene." Sambit nito sa pinsan ko.
Sunod-sunod na tumango si Selene at ngumiti.
"I know. Mahal niyo ako higit pa kay Hanna." Anito at muling tumawa.
"So please, magpahinga ka muna. Ako na ang bahala dito, okay"? Masuyong
hinaplos ni Enzo ang pisngi ni Selene.
Masunuring tumango ang dalaga at tumingin sa akin.
"See? Enzo is all mine." May pagmamalaki sa boses nito. "Bantayan niyong mabuti
'to." Anito sa mga tauhan bago lumabas.
Hinarap ako ni Enzo at maagap na sinalo sa pagkabuwal ko. Hinarap nito ang mga
tauhan ni Selene.
"Guard Selene. Ako na ang bahala dito." Utos nito.
Kaagad na sumunod ang mga ito. Maingat akong iniupo ni Enzo sa bakal na silya
at pinunasan ang mukha ko.
Titig na titig ito sa mga mata ko.
"Selene is not in her right mind. Gamot na lang ang nagpapatino sa utak niya."
Sambit nito.
"Walang matino sa inyong dalawa." Galit na sambit ko.
Napabuntong-hininga ito. May kinuha ito mula sa bulsa. Isa iyong susi.
"Pagkalabas mo sa maliit na bahay na ito, diretso ka lang hanggang sa makita
mo ang motorboat. Naghihintay ang motorboat doon. Gamitin mo para makatakas."
Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko.

Napatitig ako sa mga mata nito.

"Why are you helping me?"
"Alam kong malaki ang kasalanan ko sa'yo. I had no choice, Hanna. Ginamit ni
Selene ang pamilya ko. Ginawa niyang baliw ang nanay ko at tinusukan ng gamot para
hindi makakilos. Wala akong choice kundi gawin ang lahat ng iyon sa'yo. Gusto kong
makabawi kahit sa ganitong paraan man lang so please, umalis ka na." May pakiusap
sa boses nito.
"You can go with me." Sambit ko.
Malungkot itong umiling.
"I have to stay here. Kailangan kong masigurado na makakatakas ka. Nangako ako
kay Ethan na tutulungan kita sa abot ng makakaya ko. Hindi ko lang inaasahan na
matutuklasan ni Selene ang plano ni Ethan. Mas lalong hindi ko inaasahan na
tutusukan niya ng gamot ang kasintahan mo. Hindi namin inaasahan 'yon. Ang buong
akala ko ay matatapos na ang lahat. Masyado kaming naging kampante. At hindi ko
alam kung magigising pa ba ang kasintahan mo. Ang gamot din na iyon ang ginamit
niya sa nanay ko." Lumuluhang naikagat ko ang ibabang labi habang sunod-sunod ang
pag-agos ng mga luha ko.
Ethan. Please...be safe. Please, baby.
"Umalis ka na, Hanna. Sige na. Akong bahala dito." Unti-unti ay tumayo ako.
"S-Salamat, Enzo. Salamat." Lumuluhang sambit ko.
Malungkot itong ngumiti.
"You know how much I love you, Hanna. Minahal kita mula pa pagkabata hanggang
ngayon. At wala akong ibang mamahalin kundi ikaw lang. Please, be happy. 'Wag kang
sumuko sa lahat ng hamon sa buhay mo. Stay strong as you are. This is really a
goodbye. Live well, my Hanna." Napatitig ako sa mga luha nito.
Muli kong naikagat ang ibabang labi. Gusto ko itong yakapin at sabihing miss na
miss ko na ito bilang isang matalik na kaibigan. Pero bago ko pa man magawa iyon ay
nakarinig na ako ng putok ng baril. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata ko
nang makitang may tama ng bala sa dibdib ni Enzo.
"E-Enzo!"
Akmang lalapitan ko ito nang yakapin ako nito kasabay ng isa pang putok ng
baril. Tumama iyon sa likod nito. Hinawakan ako nito sa kamay at tumakbo kasama
ako.
Hindi ako nito binibitawan hanggang sa makalayo kami. Nasa gitna kami ng
kagubatan. Tama ang hinala ko kanina na nasa isla kami. Ang sarili kong isla. At
ang maliit na bahay kanina ay ang pinatayo ko noon.
Malakas na bumagsak ang duguang katawan ni Enzo sa lupa na puno ng mga natuyong
dahon. Kaagad ko itong dinaluhan.
"Enzo...please, let's go. D-Dadalhin kita sa ospital. Konting tiis lang.
Please." Lumuluhang pakiusap ko.
Umiling ito at ngumiti.
"N-Nakabayad na ako. Patawarin mo ako, Hanna. P-Patawad sa lahat." Sumuka ito
ng dugo.
"P-Pinapatawad na kita. So please, tumayo ka diyan at sabay tayong umalis sa-"
"Umalis ka na. Please. Save yourself. Hindi ka nila titigalan. Selene will kill
you. Umalis ka na." Pilit ako nitong tinataboy.
"E-Enzo-"
"Umalis ka na. Sige na." Mahigpit nitong hinawakan ang kamay ko. "Mahal kita.
Mahal na mahal kita, Hanna. At patawad dahil hindi sapat ang pagmamahal ko para
maprotektahan kita." Paunti-unti ay pumikit ito. "Ngayon ay pinagbabayaran ko na
lahat ng kasalanang ginawa ko sa'yo. I-I can finally rest. P-Pagod na rin ako.
Pagod na pagod na ako." Tumulo ang mga luha nito.
"No. No. Please, Enzo."
"Save yourself. Please. Ethan will...get mad of me. G-Goodbye, H-Hanna." Tuloy-
tuloy ang pag-agos ng mga luha ko hanggang sa tuluyan nang hindi kumikilos si Enzo.
Natutop ko ang bibig, pinipilit na hindi umiyak ng malakas habang nakatingin sa
wala nang buhay kong kaibigan.
Dali-dali akong tumayo nang makarinig ng sunod-sunod na yabag. Tumakbo ako at
bago pa man ako nakakalayo ay nakarinig na ako ng putok. Napadaing ako sa sakit
nang tinamaan ako sa hita.
Patuloy akong tumakbo kahit hirap na hirap. Tumatama ang katawan at mukha ko sa
mga sanga ng mga punong nadadaanan ko. Ni hindi ko na alam kung tama pa ba ang
dinadaanan ko. Paminsan-minsan ay natitipalok ako pero hindi ako nagpatinag. Lakad-
takbo na ang ginawa ko.
Sandali akong umupo at tahimik na napadaing. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng dugo
sa hita ko. Pinunit ko ang laylayan ng damit ko at mahigpit na itinali ang hita ko
na may tama ng bala.
Nang matapos ay muli akong tumakbo. I have to save myself. I have to save my
baby. Tuloy-tuloy lang akong tumakbo at tila nawala ang lahat ng pag-asa ko nang
makita ang bangin sa harapan ko.
Parang mababaliw na napasabunot ako sa sarili kong buhok.
"You will die!" Narinig kong sigaw ni Selene.
Humarap ako at lumuluhang napatingin kay Selene. Sa likod nito ay ang
napakarami nitong mga tauhan na puro nakaitim. Ang mga baril ng mga ito ay
nakatutok lahat sa'kin.
"Wala ka nang takas, Hanna. Tanggapin mo ang kapalaran mo na mamatay ka na!"
Muling sigaw ni Selene at humalakhak.
Mapait akong ngumiti.
"Kung inaakala mong magiging masaya ka pagkatapos nito, nagkakamali ka. You are
just nothing, Selene. Alam kong magiging impiyerno ang buhay mo!"
Patuloy lang itong humalakhak.
"Kill her!" Malakas na utos nito.
Unti-unti ay napapikit ako.
 Palagi mong tatandaan, kahit nasaan ka pa, kahit malayo ka pa, darating at
darating ako para iligtas ka. Kahit sa kahuli-hulihang minuto, ililigtas pa rin
kita. Paulit-ulit kitang ililigtas basta't hintayin mo lang ako. Darating ako kahit
anong mangyari, pangako 'yan.
Ethan.
Nakangiting pumatak ang mga luha ko. Sunod-sunod na putok ang narinig ko pero
ni isa ay walang may tumama sa katawan ko.
Nagmulat ako ng mga mata. Nagulat ako nang makitang nakabulagta na ang mga
tauhan ni Selene. Duguan silang lahat.
Napatingala ako nang makarinig ng ingay mula sa himpapawid. Limang choppers ang
nakita ko at tila slow motion na nakita kong isa-isang bumaba ang mga sakay niyon
gamit lang ang lubid. Pawang nakaitim silang lahat na may nakasukbit pang mahabang
baril sa likod ng mga ito. Kung hindi ako nagkakamali ay sniper gun ang mga iyon.
Malakas akong napaiyak nang matanaw ang lalaking huling bumaba mula sa chopper.
"E-Ethan." Mas lalong lumakas ang iyak ko.
Ang sampung lalaki na bumaba mula sa chopper ay sumaludo sa akin bago nila isa-
isang pinulsuhan ang mga nakahandusay na mga tauhan ni Selene.
"They are all dead." Nakilala ko ang nagsalita, si Adrian. Ang siyam pa nitong
kasama ay hindi ko kilala.
Kumilos ako at naglakad nang makita si Ethan na naglalakad patungo sa akin.
Patakbo ko itong sinalubong at ganoon din ito.
Kaagad ako nitong ikinulong sa mga bisig nito.
"D-Dumating ka. Dumating ka." Sambit ko at malakas na humahulhol sa matipunong
dibdib nito.
Hindi ito umimik. Sa halip ay niyakap lang ako nito ng mahigpit. Sobrang
higpit.
"A promise is a promise. Pinangako kong darating ako kahit saan ka pa. Kahit
gaano ka pa kalayo sa'kin. Darating ako kahit anong mangyari...para sa'yo."
Nanghihinang napahilig ako sa balikat nito.
"Thank you...for keeping your promise, Ethan. I...love you so much." Iyon lang
at nawalan ako ng malay.
To be continued...
A/N: Huhu. Favorite ko 'yong part na 'to. Tagos sa puso ko.💛
Goodnight, everyone. See you again next week. See you on next sunday for
updates. Mahal ko kayo ! 😍🤗😘

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 35

Happy weekends ! 😍

May pasok ako tomorrow so yeah baka nagtataka kayo kung bakit may update ako
ngayon. Haha ! 😂 Today's my off kaya ngayon ang update ko.
Enjoy reading ! 😘
CHAPTER 35
MAHIGPIT kong hinawakan ang kamay ni Hanna habang pinagmamasdan ko itong
mahimbing na natutulog.
Ingat na ingat akong huwag masagi ang karayom na nakatusok sa kamay nito. The
operation was successful. Nakuha ang bala sa hita nito. Mabuti na lang at hindi
ganoon kalala ang naging tama nito sa hita pero hindi pa rin ito nagigising. She
was hydrated.
Mariin akong napapikit habang pumapasok sa isip ko kung paano itong pinahirapan
ni Selene. Kitang-kita ko ang sugatang mga paa nito para lang makatakas ito sa mga
kamay ng pinsan nito. Marahas akong napabuntong-hininga.
"You have to rest, D." Napamulat ako ng mga mata nang marinig kong nagsalita si
Prince mula sa likod ko.
Napatitig ako kay Hanna.
 "I was too late. She lost our child. This is my fault." Mariin akong napakuyom
ng kamao.
"Hindi ito ang tamang panahon para sisihin mo ang sarili mo, D. Ang importante
ay ligtas ang babaeng mahal mo." Nanatili lang akong nakatitig sa walang malay kong
asawa.
Muli akong napabuntong-hininga at kapagkuwan ay tumayo. Bahagya akong nabuwal.
Ramdam ko ang panghihina ng mga tuhod ko. Mabilis ang naging kilos ni Prince.
Maagap ako nitong hinawakan sa braso.
"You are not fully recovered yet from that drugs." May pag-aalalang sambit ng
kaibigan ko.
"Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni Hanna kapag nalaman niyang
wala na ang anak namin." Hindi ko ito pinakinggan. Nagagalit ako, hindi lang sa
sarili ko kundi pati sa mga taong gumawa nito sa asawa ko.
"Ethan, I'm not here as your friend. I am here as your doctor. You have to
rest. Alam mong pansamantala lang ang gamot na tinurok ko sa'yo." Mataman kong
tinignan si Prince.
"Wala akong pakialam sa kung anuman ang mangyayari sa'kin. I am more worried
with my wife." Nanlulumong sambit ko.
Bigla ang pagdilim ng mukha ng kaibigan ko.
"Kung wala kang pakialam, puwes may pakialam ako. I am the doctor here. Alam mo
bang kapag pinabayaan mo ang sarili mo ay tuluyan kang malulumpo? And worst you
won't wake up once you sleep again because of that fucking drugs that she used.
Binigyan lang kita ng gamot dahil nakiusap ka para lang maligtas mo ang asawa mo.
But you are aware that you're still not safe, Ethan. Kapag may masamang mangyari
sa'yo, sa palagay mo ba magiging masaya si Hanna kapag nagising siya? She already
lost her child. Sa tingin mo ba matatanggap niya kung pati ikaw ay mawala? Use your
fucking brain, D. Kaibigan kita at ililigtas kita." Natahimik ako at mas lalong
nanlumo.
Nabuntong-hininga si Prince.
"And there's someone that we both waiting to wake up. Arriane is still in coma.
Paano kapag nagising siya at nalaman niyang wala ka na? D, I don't want her to get
mad of me. Kapatid ka ng babaeng mahal ko, matalik kitang kaibigan at gagawin ko
ang lahat para maligtas kaya please, makinig ka sa'kin. Pakiusap." I let out a
sharp sigh and look again at my wife.
"I was expecting it. Alam kong malalaman ni Selene ang lahat. But I didn't
expect her to inject that fucking drugs on me." Muli akong nanlumo.
"Just be thankful enough that Adrian was there. He couldn't save Hanna because
he was more worried of you. He was able to contact me as fast as he could."
Inalalayan ako nitong makaupo.

"I'll let you stay with your wife for a couple of minutes
and then I'll transfer you to the other room. I have to inject you some medicines
and run some laboratory test to get rid of that drugs." Iyon lang at iniwan na ako
ni Prince.
Muli kong hinawakan ang kamay ng asawa ko. Paulit-ulit ko iyong hinalikan.
Panay din ang haplos ko sa pisngi nito. Wala akong pakialam kahit nanginginig na
ang mga tuhod ko. Ramdam ko ang pagkahilo ko pati na rin ang panlalamig ng
pakiramdam ko.
I was staring at my wife when I saw her open her eyes. Unti-unti ay nakahinga
ako ng maluwag.
"Baby..." Anas ko.
She look at me. Hindi ito kumibo, nanatili lang na nakatitig sa'kin.
"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ko.
Nakita ko ang pagngiti nito pero ni hindi man lang iyon umabot sa mga mata
nito. Dahan-dahan itong tumango bilang tugon sa tanong ko.
"M-May kailangan ka ba? Tell me. Are you hungry? May gusto ka bang kainin?"
Sunod-sunod na tanong ko.
 Umiling ito, hindi pa rin kumikibo.
Dumukwang ako at hinalikan ito sa mga labi. Nang maghiwalay ang mga labi namin
ay mataman ko itong tinignan sa mga mata.
"Our baby is-" Pinigilan ako nito sa pamamagitan ng pagtakip nito sa bibig ko
gamit ang hintuturo nito.
Umiling ito, pinapahiwatig sa'king 'wag nang magsalita. Ang mga mata nito ay
mamula-mula, halatang nagpipigil ng luha.
Natigilan ako nang may mapagtanto. Narinig ba nito ang usapan namin ni Prince?
Bigla ay nakaramdam ako ng pag-aalala.
Sinapo ko ang mukha nito.
"Speak to me, please." I beg.
Hinintay ko itong magsalita pero tahimik lang itong humikbi.
"I-I'm s-sorry." Mariin kong napapikit nang marinig ang masakit na sorry nito.
Siguradong narinig kami nito.
"Shhh. It's okay, baby. It's okay." Marahan kong hinaplos ang buhok nito.
Tahimik lang itong humikbi. Hindi na nagsalita pang muli.
Lumipas ang isang araw, dalawang araw hanggang sa umabot ng isang linggo, ang
dating Hanna na nakilala ko ay nagbago. Kalungkutan at galit ang nakikita ko sa mga
mata nito. Araw-araw ko iyong nakikita. Ni kahit magsalita ay ayaw nitong gawin.
Kapag may tinatanong o sinasabi kami ay tango at iling lang ang naging tugon nito.
May mga pagkakataong tahimik itong umiiyak sa kalagitnaan ng gabi. Kapag
nakikita ko itong uniiyak, kinukulong ko ito sa mga bisig ko, inaalo ito at tahimik
na sinasabayan ang tahimik na pag-iyak nito. Hinayaan ko ang pananahimik nito.
Hinihintay ko itong kusang lumapit sa akin kapag hindi na nito kaya. Basta't ang
importante, nasa tabi ko ito.
Ilang araw na rin na bumubuti ang pakiramdam ko. Thanks to James and Prince,
tinutukan nila akong mabuti para mawala ang bisa ng gamot na tinurok ni Selene
sa'kin.
"Ngayong araw lalabas si Selene sa ospital, hindi ba?" Napalingon ako sa ama ni
Hanna.
Tinanguan ko ito. Selene is alive. She was confined at the hospital because of
her wound. Binaril ko ito noong araw na niligtas namin si Hanna. Sa balikat ko ito
tinamaan. Sinadya kong buhayin ito.
"Pupunta ako sa presinto ngayon. Doon siya ididiretso pagkagaling sa ospital.
Be with Hanna today, Dad. Babalik din ako kaagad." Tumango ito at tinapik ako sa
balikat.
"Thank you for everything that you've done for us, son. Tatanawin ko itong
utang na loob. Ibabaon ko hanggang hukay." Sinserong sambit nito.
Tipid ko itong nginitian at kapagkuwan ay nagpaalam. Nasa kalagitnaan na ako ng
pagmamaneho nang may tumawag sa akin. I answered it and click the loudspeaker.

"Are you aware that your wife kidnapped Selene?" Iyon ang
bungad ni Adrian nang sagutin ko ang tawag nito.
Napamura ako at tumawag sa bahay. Mas lalo akong malakas na napamura nang
malaman mula sa ama ni Hanna na wala ito doon. Kaagad kong tinignan ang cellphone
ko. Fortunately, she's wearing the necklace that I gave to her. Nakita ko mula sa
cellphone ko kung nasaan ito.
I called Adrian.
"I know where she is. Pupuntahan ko siya. You know what to do, Perez." May
banta sa boses ko.
Adrian chuckled from the other lane.
"Yeah, yeah, I know. I will keep their mouth shut so that your wife won't end
up to jail for kidnapping her own cousin. I know that very well, Davidson.
Makakaasa ka. Alam niyong wala akong ipapahamak sa inyo lalo na ang mga babaeng
mahal niyo." Iyon lang at pinatay nito ang tawag.
Mabilis akong nag U-turn. Pinaharurot ko ang sasakyan patungo sa abandonadong
lugar kung saan naroroon ang asawa ko. Nang makarating doon ay hindi ko pa man
pinatay ang engine ng kotse ko ay kaagad na akong bumaba.
Natigil ako sa akmang pagpasok sa lumang bodega nang makita ang limang babaeng
hindi ko inaasahang makita.
"What are you all doing here?" Kunot-noong tanong ko.
Ang apat na babae ay tinuro si Christine. Christine smiled, shyly.
"Well..." Napakamot ito sa ulo. "Hanna called me...nanghingi ng tulong and-"
"We offered help." Si Amber na tinapos ang sasabihin ni Christine.
Sabay-sabay na tumango si Princess, Sharmaine at Krystal.
"Girl power." Sabay pang sambit ng tatlo.
Christine laughed.
"Ayoko sa plano nila pero may utang ako kay Hanna so yeah, I have to help her.
Sorry." Napangiwi ito.
"Alam ba ng mga asawa niyo 'to?" Seryosong tanong ko.
"Alam siguro ni Renz. Nasa langit na siya, remember?" Malditang tugon ni Amber.
"James will support me with this." Ani Princess.
"Si Jastin din. May parusa nga lang ako sigurado. But I like it how he punish
me." Krystal giggled.
"Me too." Sharmaine said and laugh.
Si Christine ay muling napakamot sa ulo.
"Gusto ko rin ang paraan ng parusa ni Edsel so yeah, better to help a friend.
Hanna is my friend, remember?" Anito at ngumiti.
Napailing ako.
Women!
Iniwan ko ang mga ito at pumasok sa bodega. Doon ay naabutan kong sumisigaw si
Selene. Nakahandusay ito sa sahig habang nakatakip ang mga kamay nito sa sariling
mukha. She's screaming in pain, I can see it.
Doon ko napagtanto kung ano ang ginawa ni Hanna base pa lang sa boteng nasa
sahig, sa mismong tabi ni Selene. Bote iyon ng asido.
Nagtama ang mga mata namin ni Hanna. Halatang nagulat ito nang makita ako pero
nang makabawi ay balewalang tumingin lang ito kay Selene na hanggang ngayon ay
sumigaw pa rin habang nakatakip ang mga kamay nito sa mukha.
"She don't deserved to die. She have to live like hell. Kailangan niyang
pagbayaran ang lahat. She killed Enzo. She's also the reason why I lost our baby.
Binalik ko lang kung ano ang ginawa niya sa'kin. I drowned her." Sambit ni Hanna,
sinundan ko ang tingin nito. May nakita akong drum na punong-puno ng tubig.

Sa nakikita kong basang damit ni Selene ay napagtanto ko

kung ano ang ginawa ng asawa ko dito. Halos mawalan na ito ng malay at nang makita
ko ng buo ang mukha nito ay hindi na iyon normal dahil sa asidong binuhos sa mukha
nito.
Walang kibong naglakad si Hanna patungo sa akin. Inilahad nito ang dalawang
kamay at pinagdikit.
"You can arrest me...for doing this." She said.
Sinapo ko ang mukha nito at umiling.
"Let's go home." Mahinang sambit ko.
Napatitig ito sa mga mata ko. Ngumiti ito pero hindi pa rin abot sa mga mata
nito. Tumango ito at kapagkuwan ay hinalikan ako sa pinsgi.
Walang imik na lumabas ito. Sumunod ako at naabutan ko itong nasa loob na ng
kotse ko. Pumasok ako sa driver's seat. Sa labas ay naroroon na si Adrian. Sumaludo
ito sa akin, pinapahiwatig na ito na ang bahala sa lahat. Sina Princess ay umalis
na rin.
Nang makauwi sa bahay ay ganoon pa rin si Hanna. Wala itong imik. Umabot iyon
ng isa pang linggo. Deep inside me, I am thankful of her silence. Ayokong magsalita
ito dahil siguradong hindi ko magugustuhan kung anuman ang nasa isip nito.
Kinakabahan ako. Natatakot ako.
"Ethan." Mariin akong napapikit nang isang gabi ay tinawag ni Hanna ang
pangalan ko sa mahinang paraan.
 Hindi ko ito nilingon. Nagkunwari akong abala sa harap ng laptop. Pero wala
akong nagawa nang sinara nito ang laptop ko at umupo ito sa kandungan ko. Masuyo
itong humilig sa dibdib ko.
"I already talk to my dad and-"
"Stop talking please, Hanna." May pagmamakaawa sa boses ko.
"I'm sorry." Ito lang ang nasabi nito.
"Matulog na tayo." Akmang itatayo ko ito nang pigilan nito ang mga kamay ko.
"Listen to me please, Ethan." Tumitig ito sa mga mata ko.
"Why would I?" Galit na tanong ko.
Napabuntong-hininga ito.
"Looks like you know what I am thinking." Mahinang sambit nito.
Nag-iwas ako ng tingin. Pero hinawakan nito ang baba ko at masuyong ibinalik
ang tingin ko dito.
"I have to do this, Ethan. Please." Nagmamakaawa ang mga mata nito.
Malungkot akong ngumiti.
"Sinasaktan mo ako, Hanna." Bahagyang namaos ang boses ko, nasasaktan sa mga
sasabihin nito.
"I know and I'm sorry. Kailangan kong gawin 'to. Kailangan kong buuing muli ang
sarili ko." Masuyo nitong hinaplos ang pisngi ko.
"Kulang pa ba ako? Hindi pa ba ako sapat para buuin ang kulang sa'yo?"
Nasasaktang tanong ko.
Lumuluhang umiling ito.
"You are more than enough. But I need this to fix myself. Napaka-unfair na
manatili ako sa tabi mo samantalang sirang-sira ako. Walang problema sa'yo. Ako ang
problema. 'Wag mong kuwestyunin kung kulang ka. Higit ka pa sa sobra, maniwala ka,
Ethan." Hindi ako kumibo. Sa halip ay niyakap ko ito ng sobrang higpit.
"Do you really have to do this? Do you really have to leave me?" Bumaon ang
luhaang mukha ko sa dibdib nito.
Masuyo nitong hinaplos ang buhok ko.
"Lahat ng mga taong malapit sa'kin ay napapahamak. Si Daddy , si Mommy, si
Enzo, a-ang anak natin at...ikaw. Maraming nangyari sa'kin, alam na alam mo 'yan. I
just can handle it. Napapagod na ako. Sobrang daming nangyari. Please, bigyan mo
ako ng pagkakataong tumayo ulit sa sarili kong mga paa. Lalayo ako hindi dahil
gusto kitang layuan kundi dahil para sa sarili ko. Let me fix myself on my own,
Ethan. Nakikiusap ako sa'yo." Ramdam ko ang sakit sa bawat katagang lumalabas mula
sa bibig nito.
Mas lalong humigpit ang pagkakayakap ko dito.
"Babalik akong buo. Ikaw at ikaw ang una kong hahanapin. Ikaw ang una kong
lalapitan. Pangako." Mariin at madamdaming sambit nito.
Dahan-dahan ay tumango ako. Sinapo ko ang mukha nito at kapagkuwan ay siniil ko
ng halik ang mga labi nito, mariin ngunit mabagal na halik. Kaytagal ko itong
hinalikan sa napakabagal na paraan, pinaramdam ko ang buo at tunay kong pagmamahal.
Nang maghiwalay ang mga labi namin ay lumuluhang pinagdikit ko ang mga noo
namin.
"Hihintayin kita. Hihintayin kita kahit anong mangyari. Bumalik ka sa'king buo
pati na ang puso mo." Madamdaming sambit ko.
"Don't search for me."
"I won't."
"Huwag mo akong ipagpapalit."
"Hinding-hindi."
"Huwag na huwag kang tumikim ng iba."
"Sa'yong-sa'yo lang ako, Hanna. Pangako."
Sa huling pagkakataon ay niyakap namin ang isa't-isa. Muli ay pinagsaluhan
namin ang mainit at buong pagmamahal na halik bago ito tuluyang lumayo at nawala sa
buhay ko.
To be continued...
A/N: Fix yourself, take your time, get up and smile.
PS: Happiest Birthday to Yham Kang ! 💛 God bless you always and stay as
what and who you are. Enjoy your day. May God will shower you more blessings in
life. Love lots ! 😍😘

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 36

CHAPTER 36
"WALA ka na bang mapuntahan kaya tambay ka na naman dito?" Tanong ni Adrian.
Sa halip na sagutin ito ay itinaas ko lang ang dalawang paa at ipinatong sa
mesa na nasa harapan ko.
"I want to rest." Tipid na sagot ko.
Adrian shook his head.
"You are resting here for over a year." Mahinang sambit nito.
Mahina lang akong tumawa at sumandal sa upuan. Pumikit ako. Mahigit isang taon
na pala. Pero bakit parang kahapon lang? I can still feel the warmth of her tight
hug. I can still feel her lips against mine. I can smell her even if she's not here
beside me.
"Puwede mo naman siyang puntahan." Narinig kong nagsalita si Adrian.
Nagmulat ako ng mga mata.
"I want to but I promised not to search for her. Promises are very important
for me. Kailangan natin iyong tuparin kahit gaano pa kahirap ang sitwasyon." Sambit
ko, diretsong nakatingin sa mga mata nito.
Adrian shrugged his shoulders.
"Nakikita mo pa rin ba kung nasaan siya?" Tanong nito.
Umiling ako.
"She maybe found out that her necklace can help me tracking her. Inalis niya
after three months that she left." Tugon ko.
Tumango si Adrian.
"Matalino ang asawa mo." Komento nito.
"She is." Nakangiting sambit ko.
"Paano kapag hindi na bumalik?" Seryosong tanong nito.
"Babalik siya." Mariing tugon ko.
"Paano nga kapag hindi na talaga siya-" Mabilis itong napailag nang binato ko
ito ng dagger knife na kinuha ko mula sa bulsa.
Tatawa-tawang napailing lang ito habang nakatingin sa kutsilyo na ngayon ay
nasa sahig na.
"Kapag may nabasag kang salamin dito sa headquarters namin, X will get mad at
you." Ngumisi ito.
"She's just a fucking computer." Sambit ko.
Biglang lumiwanag ang buong paligid pagkatapos kong magsalita. Awtomatikong
lumitaw ang hologram sa harapan ko. Bahagya pa akong nagulat nang makita iyon. Sa
mahigit isang taon na pabalik-balik ako dito ay hindi pa rin ako nasasanay.
The headquarters of the Phoenix Snipers is very high-tech. Isa sa mga miyembro
ng Snipers ang nag-imbento ng headquarters na ito. Nakakabilib dahil lahat ng mga
kilos at sinasabi mo sa loob ng headquarters ay awtomatikong naka-record sa
pamamagitan ni X.
In front of me is a full body 3D human hologram. Mukha iyon ng isang babae. Her
inventor named her X.
The human hologram automatically scanned my face. And she started to speak.
Ethan Davidson. 34 years old. Married with Hanna Boiser.
I chuckled. Nakakaliw si X sa totoo lang. Lalo pa nang kumunot ang noo nito,
patuloy na pinag-aaralan ang mukha ko.
You look sad and broken. You have to drink to lessen your sadness. Searching
for a club. C-Club is available for you tonight.
Muli ay mahina akong natawa at tumayo.
"All right, all right. Thank you for reminding me, X. Gusto mo lang akong
umalis sa teritoryo mo." Kunwari ay nagtatampo ako.
 Muli ay kumunot ang noo ni X.
I didn't meant to hurt your feelings, Mr. Davidson. But you can leave now.
Enjoy your drinks. Don't drink too much because it's not good for your health.

Iyon lang at bigla na itong nag shutdown.

"X is rude." Natatawang sambit ko.
Adrian nodded.
"Nagmana sa gumawa sa kanya." Tugon nito.
Napailing ako. Pinaikot ko ang paningin sa kabuuan ng headquarters ng Snipers.
It is made of glasses. Halos salamin ang kabuuan ng headquarters. Kumpleto din ang
mga gamit pang teknolohiya. Maraming computers at ang ibang ilaw ay asul.
"I have to go." Paalam ko.
"Hindi na kita ihahatid. I'm busy." Ani Adrian na abala na sa cellphone nito.
Hindi na ako tumugon. Lumabas ako sa headquarters. Sa paglabas ko ay
nakasalubong ko si Austin at Samuel. Kasunod nila ang dalawang lalaking
magkamukhang-magkamukha. Si Storm at Thunder. Ni hindi ko kilala kung sino si Storm
at kung sino si Thunder. Madalas pa naman ay hilig nilang magsuot ng magkaparehong
damit, from head to toe.
Sumaludo lang ako sa mga ito at dire-diretso nang naglakad.
Bago ako pumasok sa kotse ko ay nakita ko pa si Kurt. Kasama nito ang triplets.
Another the same faces. Hunter Zaire Miller, Levi Zyre Miller and Kenzo Zaige
Miller. Though they are not wearing the same clothes, you can't still distinguish
who's who.
"Going home?" Kurt asked.
I nodded.
"See you around, then." He said.
Tinanguan ko lang ang mga ito at binuksan ang kotse ko. Napatigil ako nang
makita si Tracker sa loob, natutulog.
Napailing ako. This man loves to sleep just like Prince. Mas malala nga lang
ito. Kahit saan ay natutulog ito, lalo na sa umaga. Kapag gabi, gising na gising
ito.
"I'm sorry kung iistorbohin ko ang tulog mo pero kailangan ko nang umalis. It's
rude that you slept in my car. Sa pagkakatanda ko ay naka-lock ito kanina."
Awtomatiko itong nagdilat ng mga mata at napabuntong-hininga.
"I like it here." Nagkibit-balikat lang ito.
Lumabas ito mula sa kotse ko.
"Wala kang nilagay sa kotse ko, hindi ba?" Nagdududang tanong ko.
He just smirked.
"You are not my enemy so you are safe." Anito at tumalikod. Dire-diretso itong
naglakad papasok sa headquarters.
Napailing ako. Tracker is one of a kind. Marami na itong naiimbento na ito lang
ang nakakaalam.
Habang nasa biyahe ako ay pinag-iisipan ko kung saan ako pupunta. I don't want
to go home yet so I drive straight to the hospital to check on Arriane. Hanggang
ngayon ay hindi pa rin ito nagigising but Prince is persistent. Hindi ito sumusuko.
His fellow doctors are with him to help Arriane's recovery.
Isa si Grant Wood sa mga magagaling na doctor na kasama nito. Matagal itong
nag-aral lalo na tungkol sa mga may sakit sa puso. Sa pagkakaalam ko ay sikat na
scientiest ang lolo nito. It's just a secret but Wood's grandfather invented the
medicine and the surgery on how to prolong the life of those patients who have
heart diseases. It's even possible that they are still allowed to get pregnant
after the heart surgery and it's possible to go back to their normal lives.
Matagal iyong pinag-aralan ni Dr. Wood. Kung sakaling successful ang operasyon
na natutunan nito mula sa lolo nito ay si Arriane ang kauna-unahang pasyente na
puwedeng bumalik sa normal ang buhay nang walang iniisip na anumang sakit sa puso.
I am really hoping for it. Gusto ko rin na maging normal ang buhay ng kapatid ko.
Saksi ako kung paano itong nagdudusa kapag inaatake ito ng sakit sa puso.
 Matapos kong bisitahin ang kapatid ko ay gusto kong
pagtawanan ang sarili dahil sinunod ko ang suhestisyon ni X. Dumiretso ako sa C-
Club. Si Clyde ang nagmamay-ari ng C-Club pero naging abala ito sa pagiging asawa
nito kay Noime kaya pansamantala nitong ipinasa ang negosyo kay Samuel na
nakababatang kapatid nito. Sa ngayon ay ang kaibigan ni Noime na si Juvy ang
manager ng club.
VIP customer ako dito kaya personal akong inasikaso ni Juvy. Ito ang nagbigay
ng alak ko.
"Your theme for tonight is masquerade." Komento ko nang mapansing naka
masquerade mask ang mga waitress, bartenders at ang ibang customers.
"Yes. Baka gusto mong mag table. Just let me know." Pabirong sambit nito.
Mahina akong natawa.
"No, thanks. I'm loyal." Natatawang tugon ko.
"Alam ko. Katulad ka rin ni Sir Pogi, loyal kay bestfriend ko. Hays. Ako kaya,
kailan makakatagpo ng loyal?" Parang nangangarap na niyakap nito ang hawak na alak.
"Ayaw mo naman kasi kay Sam-" Naputol ang sasabihin ko nang bigla itong
tumalikod.
Naiiling na natawa ako sa inakto nito. Pangalan lang nv kapatid ni Clyde ang
magpapatahimik dito.
Inumpisahan kong inumin ang alak ko. Umikot ako at humarap sa mga customers
habang nakasandal sa bar counter. Inaliw ko ang mga mata sa pagtingin sa mga
babaeng nagsasayawan. They are all sexy, yes. Pero nakakatawa na wala man lang
epekto sa akin. Kung sa ibang pagkakataon ay humila na ako ng isa, minsan ay dalawa
at ididiretso na sa kama para sa panandaliang sarap.
Patuloy akong uminom ng alak ko. May iilang nagtangkang lapitan ako at
nakikipag-flirt pero kaagad kong tinatanggihan ang mga ito.
Muli ay umikot ang tingin ko sa kabuuan ng club. Tumigil ang mga mata ko sa
babaeng nakaupo sa sulok. Nag-iisa lang ito. She's wearing a mask so I couldn't see
her face clearly.
Alam kong nakatingin ito sa akin. Hindi ko alam kung bakit sinundan ko ng
tingin ang hawak nitong baso na may lamang alak. Dinala nito iyon sa bibig nito at
uminom. Napalunok ako nang makaramdam ng init sa katawan. She's so damn sexy when
she drank from her glass. Plus she's not leaving my stare. Kahit umiinom ito ay
diretso pa rin itong nakatingin sa akin.
This is not right.
Kaagad akong nag-iwas ng tingin. Wala sa sariling napahawak ako sa sarili kong
dibdib. Basta-basta na lang iyong tumibok ng napakalakas.
Nang muli kong tignan ang kinaroroonan ng babae ay wala na ito doon. Hindi ko
alam kung bakit nakaramdam ako ng panghihinayang nang hindi ko na ito muling
nakita.
"Sir, may nagpapabigay po." Napalingon ako sa waitress.
Tinignan ko ang isang baso ng alak na hawak nito.
"Came from?" Tanong ko.
Tinuro nito ang table kung saan nakapuwesto ang babae kanina.
"Pinapabigay po ng babaeng nakaupo doon kanina." Nakangiting tugon nito.
Alanganin akong tumango at inabot ang alak mula sa waitress.
"Thanks." Sambit ko.
Nang tumalikod ang waitress ay napatitig ako sa alak. Pinatong ko iyon sa bar
counter, walang balak na inumin.
Ilang minuto pa akong nanatili, inubos ang sarili kong alak. Nang hindi
makuntento ay wala sa sariling inabot ko ang alak na pinatong ko sa bar counter at
diretso iyong nilagok.
"I'll go home now." Paalam ko sa manager.
Juvy just smiled and nodded at me.
"Enjoy your night, Mr. Davidson." Makahulugang sambit nito.
 Diretso akong lumabas mula sa bar. Hindi ko maintindihan
kung bakit bigla akong nakaramdam ng matinding init sa katawan. Nang nasa harap na
ako ng kotse ko ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Binuksan ko isa-isa ang
butones ng suot kong polo. Pero tila hindi iyon sapat, mas lalong umiinit ang
pakiramdam ko.
"Do you mind if I help you?" Awtomatiko akong lumingon sa nagsalita.
Kumunot ang noo ko. Ito ang babaeng nakipagtitigan sa akin kanina sa loob ng C-
Club. She's still wearing her masquerade mask.
Matinding pagkahilo ang nararamdaman ko kaya halos hindi ko na ito makita.
"No thanks." Sa kabila ng lahat ay tinanggihan ko ito.
"You look drunk. Puwede kitang ipagmaneho pauwi, if you won't mind." Alok nito.
Mahina akong napaungol nang mahimigan ito. Her voice is very familiar. Or I am
just hallucinating. Mukhang tinamaan ako ng husto sa alak.
"I can manage." Muli ay tanggi ko.
Binuksan ko ang pinto ng kotse ko at bahagyang nabuwal. Mabilis akong hinawakan
ng babae. Halos magkayakap na kaming dalawa.
"Tangina." Mahina akong napamura ng maamoy ang pamilyar na amoy nito.
"You're cursing at me." Reklamo nito.
"Sorry." Sambit ko.
Akmang itutulak ko ito nang mas lalo nitong idikit ang sarili sa akin. Ramdam
na ramdam ko ang malulusog na dibdib nito sa tumatama sa dibdib ko. Ang pag-iinit
ng katawan ko ay mas lalong tumitindi.
"Can you please stay away from me?" Nagagalit nang turan ko.
I heard her chuckled.
"I'm sorry but I can't." Habang tumatagal ay mas lalong nagiging pamilyar ang
boses nito.
Galit na hinablot ko ang maskarang suot nito. Bumungad sa akin ang
napakagandang mukha nito. Kahit nahihilo ay kitang-kita ko ang pamilyar na mukhang
iyon. But I am positive that I'm just hallucinating. This is not my Hanna. Her face
isn't like this. She maybe calling herself ugly because of her burn face and the
scars but she is the most beautiful woman I've ever known, inside and out.
Pilit kong itinulak ang babae pero nakakatawa dahil mas lalo ko lang yata itong
hinapit papalapit sa akin.
Napadaing ako nang niyakap ako nito. Wala na akong nagawa nang pinasok ako nito
sa loob ng kotse ko at namalayan ko na lang ang sarili na nasa biyahe na habang ito
ang nagmamaneho. I have no idea where she brought me. Tila nahipnotismo ako,
nagpadala sa kung saan ako nito gustong dalhin.
Muli kong namalayan ang sarili ko na nasa loob kami ng elevator. Tahimik lang
ito sa tabi ko at ganoon din ako. Pigil na pigil ko ang sariling huwag itong
hawakan dahil baka makagawa ako ng kasalanan. Sa kondisyon ko ngayon ay hindi ako
maaaring magkamali ng kilos. I have to stay loyal no matter what.
Ilang sandali lang ay biglang dumilim ang paligid.
"Fuck." Napamura ako. The power went out and we are both stuck in this
elevator!
Narinig ko ang pagsinghap nito. Awtomatiko ko itong hinapit sa beywang.
"You okay?" There's gentleness in my voice for fucking sake! Hindi ito maaari!
Akmang bibitawan ko ito nang maramdaman kong dumampi ang labi nito sa labi ko.
At doon ay natapos ang pagtitimpi ko. I really want to fuck! Iyon ang hinahanap ng
katawan ko. Init na init ako at pamilyar sa akin ang pakiramdam kung bakit sabik na
sabik ako sa sex. Naramdaman ko na ito noong mga panahong sinubukan ko ang ecstasy
drug.
"Tangina." Gigil akong napamura nang marinig ang pamilyar na ungol nito.
Hindi ko na napigilan pa ang sariling katawan. Marahas at mapusok ko itong
hinalikan sa mga labi. Nang muli itong umungol ay alam kong katapusan na ng
pagpipigil ko.
Binitawan ko ang labi nito. Kahit madilim sa loob ng elevator ay pinatalikod ko
ito, marahas na hinila ang skirt na suot nito kasama ang underwear nito, binuksan
ko ang zipper ng pantalon ko, nilabas ang kanina pang nag-uumigting kong
pagkalalaki, pinalandas ko ang daliri sa hiyas nito dahilan para impit itong
mapaungol at walang salitang inangkin ko ito mula sa likod.
Napakasarap sa pakiramdam nang tuluyan akong makapasok sa loob nito.
"Tangina, ang sikip mo!" Gigil na sambit ko at marahas na umulos.
Malakas itong napaungol, masarap at nakakagigil. Patuloy akong umulos. Sagad at
baon na baon habang ito ay patuloy na umuungol sa sarap.
"Ethan...Ohh!" Narinig kong sigaw nito sa pangalan ko.
Sa pagtawag nito sa pangalan ko ay mas lalo akong nag-init. Sabik na sabik. Mas
malakas akong umulos habang nilalaro-laro ng daliri ko ang basang-basa nitong
pagkababae. Napakasarap nito. Tila nawawala ako sa sarili sa sobrang sarap at sikip
nito.
Marahas at malakas ang bawat ulos ko kasabay ng pagliwanag ng buong paligid.
Kahit umuusad na ang elevator ay hindi ako tumigil sa pagbayo mula sa likod nito.
Hanggang sa mahaba itong umungol kasabay ng mas lalong pagsikip ng loob nito at
kapagkuwan ay sumabog ang orgasmo nito. Sumunod ako. Napuno ito ng katas ko.
I couldn't get enough. Ang init pa rin ng pakiramdam ko. Balak ko itong
angkinin muli pero mabilis ako nitong pinigilan. Tinulungan ako nitong ayusin ang
sarili ko at inayos din nito ang sarili.
Nang bumukas ang elevator ay basta-basta na lang ako nitong hinila. Natagpuan
ko ang sarili na nasa loob kami ng malaking hot room.
Kaagad na nagtagpo ang paningin namin. Inisang hakbang ko ang pagitan namin. I
want confirmation. She called me Ethan earlier, her smell and her voice is very
familiar.
Marahas kong pinunit ang suot nitong damit. And there, I saw her tattoo. Pati
ang bahagyang sunog na balat nito sa harapan ay nakita ko.
"Tangina." Mabilis ko itong siniil ng halik sa mga labi.
At sa loob ng kuwartong iyon ay magdamag ko itong inangkin. Paulit-ulit.
She's back. My Hanna is back. And I'm praying that she won't leave me again
after this. No, I won't let her. Never again.
To be continued...
A/N: My last update. Sorry I'm running out of time. Super early ang pasok ko
bukas. I'll try to update again tomorrow after work. I'll try but I can't promise.
Goodnight.💛😘

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 37

I tried to update and I succeed.🤣 One update lang

po ito. See you again on my day off which is Saturday. Happy reading and goodnight
everyone.💛
Be ready to say goodbye to our dearest Hanna and Ethan. Ugh! Napakahalaga nila
sa puso ko.😍
So ayun nga, enjoy reading. I'll sleep na. Hehe. Goodnight.😘

CHAPTER 37
HABANG pabalik sa hotel room kung saan ko dinala si Ethan kagabi ay kumakabog
ng husto ang puso ko. Hinahanda ko ang sarili sa mga sasabihin nito.
Bago ako umalis kanina ay nag-iwan ako ng note na lalabas ako para bumili ng
puwede nitong inumin para sa hangover nito. Pero mukhang pinagsisihan ko ang pag-
alis kanina. Paano kung sa pagbalik ko ay wala na ito? Paano kung ayaw na ulit ako
nitong tanggapin sa buhay nito?
Kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko habang nasa loob ako ng elevator. Nang
bumukas ang elevator ay natigilan ako nang si Ethan ang bumungad sa akin. Tila
kanina pa ako nito hinihintay doon.
"U-Uuwi ka na?" Nag-aalangang tanong ko.
 Hindi ito kumibo. Sa halip ay mataman lang ako nitong tinitigan. Napalunok ako,
kabadong-kabado. Lumabas ako mula sa elevator at inabot ang dala kong paper bag na
may lamang gamot na binili ko sa labas.
"Para sa hangover mo. Inumin mo muna bago ka umuwi. Bumili din ako ng almusal
mo. Hindi na ako nagpa-deliver dito sa hotel dahil baka hindi mo magustuhan ang
pagkain kaya personal akong bumili sa labas. I know your favorites. And..." Hindi
ko matuloy ang sasabihin ko, pinagpapawisan ako ng husto sa sobrang kaba. Sa klase
pa lang ng tingin nito sa akin ay parang nanlalambot na ako. Aaminin kong natatakot
ako lalo pa at hindi ito nagsasalita.
Hindi nito inabot ang paper bag na dala ko kaya dahan-dahan ko iyong itinago sa
likod ko. Walang salitang tumalikod ito. Pumasok ito sa hotel room. Kaagad akong
sumunod at sinara ang pinto.
Nakaupo ito sa sofa paharap sa akin.
"I'll let you explain before I leave." Walang kasing-lamig ang boses nito.
Kaagad akong tumango. Naglakad ako patungo dito at kapagkuwan ay ipinatong sa
maliit na mesa ang dala kong paper bag. Akmang uupo ako sa sofa na nasa harapan
nito nang bigla itong nagsalita.
"You're not gonna sit there." Napangiwi ako sa lamig ng boses nito.
"S-Saan ako uupo?" Mahinang tanong ko.
Sa halip na sagutin ako ay hinawakan ako nito sa pulsuhan at diretsong pinaupo
sa kandungan nito.
"E-Ethan..." Hindi ko alam ang sasabihin. Titig na titig ito sa mga mata ko.
"Do you still love me?" Mahinang tanong nito.
Kaagad akong tumango.
"I always love you, Ethan." Mabilis na tugon ko.
"Kung gano'n..." Bumaba ang tingin nito sa labi ko. ",prove it to me."
"A-Anong gusto mong gawin ko?"
Muling bumalik ang tingin nito sa mga mata ko. Ang kamay nito ay tinungo ang
tiyan ko.
"Puwede ko bang lagyan ng laman 'to?" Paos ang boses na tanong nito.
I gulped and nodded.
"B-Baka nga may laman na kagabi pa." Mahina at nahihiyang sambit ko.
"I want to make sure." He whispered as he slowly caressing my lower lip with
his thumb.

"What do you mean by-"

"Make love to me, everyday. Every night." Agaw nito sa sasabihin ko.
"Ethan..." Napatitig ako sa mga mata nito.
Masuyo nitong hinaplos ang pisngi ko. Buong mukha ko ay pinakatitigan nito.
"I have a friend. She's the best surgeon. Nilapitan ko siya para ibalik sa dati
ang mukha ko." Awtomatikong paliwanag ko nang makita ang tanong sa mga mata nito.
Ilang sandali pa ako nitong tinitigan bago tumango.
"I clearly remember your face the first time I saw you on that island." Anito
habang kinakabisado ang buong mukha ko.
"D-Don't you like it?" Nag-aalalang tanong ko.
"Not that I don't like it. Ayos lang sa'kin kahit ano ang mukha mo. Alam mo
kung bakit at paano kitang minahal. Hindi ako nagbabase sa mukhang meron ka. Pero
kung ito ang makakapagpasaya sa'yo, masaya na rin ako, Hanna." Hinapit ako nito sa
beywang at ibinaon ang mukha sa leeg ko.
"Just...don't leave me again. Please." Nahihirapan at nakikiusap ang boses
nito.
Awtomatiko ko itong niyakap.
"I won't. I'll stay by your side, Ethan. Hinding-hindi na kita iiwan. Pangako."
Puno ng pangako ang boses ko.
Hindi ito umimik. Nanatiling nakabaon ang mukha nito sa leeg ko.
"Nangako ako sa'yo noon. Babalikan kita, hindi ba? Ikaw ang una kong hinanap.
Hindi ka nawala sa puso ko habang kinukumpleto ko ang sarili ko, Ethan. Ikaw lang
ang laman nito mula noon hanggang ngayon." Madamdaming sambit ko.
Tinignan ako nito at kapagkuwan ay sinapo ang mukha ko. Maluha-luha ang mga
mata nito habang nakatingin sa akin.
"Don't hurt me again." Pakiusap nito.
"I won't."
"Stay with me."
"I will."
"Love me. Only me."
"Yes, of course."
"Marry me, baby."
"Yes I will-"
Natigilan ako nang mapagtanto ang sinabi nito. Ngumiti ito.
"Marry me. Please?"
Napatitig ako sa nakikiusap na mga mata nito.
"We are already married." Natigilan ito at kapagkuwan ay parang batang
napakamot sa ulo.
"Alam mong-"
"Yes, alam ko. Alam kong kasal tayo. Narinig ko kayo ni Prince noong nasa
ospital ako. You called me wife." Nakangiting sambit ko.
"H-Hindi ka galit?" May pag-aalangan sa mukha nito, takot na baka magalit ako.
"Ano pa ba ang magagawa ko? Tinali mo na ako sa'yo. I'm not even registered as
Hanna Boiser anymore. Nagka-problema pa ako sa passport ko noong umalis ako. Doon
ko mas nakumpirmang iba na pala ang apelyido ko. Mabilis ko lang pinaasikaso sa
kakilala kong may mataas na posisyon sa gobyerno." Nakangiting sinapo ko ang mukha
nito.
"Hindi kailanman pumasok sa isip ko na pipikutin mo ako." Naiiling na patuloy
ko.
Mahina itong natawa.
"I'm sorry but not sorry. Ikaw lang ang may karapatang dalhin ang apelyido ko.
Sa'yo lang nababagay." Tila tinunaw ang puso ko sa sinabi nito.
Nagkatitigan kaming dalawa.

"I love you."

"I love you."
Sabay kaming natawa sa mga sarili. Muli naming sinambit kung gaano namin
kamahal ang isa't-isa bago nito inumpisahang pagpiyestahan ang katawan ko.
Natagpuan ko ang sariling nakasandal sa mahabang sofa, hubo't-hubad, nakabuka
ang mga hita habang ang ulo ng asawa ko ay nakabaon sa pagitan ng mga hita ko.
Nakaluhod ito sa harapan ko, kinakain at pinapaligaya ako.
He made me moan his name over and over again. Hanggang sa rumagasa ang
napakasarap kong orgasmo. Sinulit namin ang mahigit isang taong pagkawalay sa
isa't-isa. Pareho kaming uhaw na uhaw at sabik na sabik sa isa't-isa. Ilang beses
naming inangkin ang isa't-isa sa napakasarap na paraan.
Nang parehong mapagod ay magkayakap kami sa kama, parehong nakasandal sa
headboard. Kinuwento ko ang lahat ng nangyari sa akin noong mga panahong lumayo ako
dito. Natawa pa ito nang sinabi kong nalaman kong kaya ako nitong hanapin ng walang
kahirap-hirap dahil sa kuwentas na binigay nito sa'kin. Itinago ko iyon.
Marahil ay hindi tama para sa iba ang desisyon kong paglayo noon mula kay
Ethan. Halo-halo ang mga emosyon ko. Nasasaktan ako at nagagalit kaya mas pinili
kong lumayo para muling hanapin ang dating ako. Para mabuo ko ang sarili ko nang
walang tulong galing sa mga taong importante sa buhay ko.
Minsan kailangan nating lumayo hindi para mang-iwan kundi para mas lalong
pagtibayin ang mga sarili natin mula sa mga masasakit na pinagdaanan natin. Sa
paglayong iyon, dala-dala natin ang pangakong muling haharapin ang kinabukasan ng
buong tapang, 'yong napapagod pero hindi sumusuko. Kailangan nating linisin ang
ating mga puso at buksan ang bagong pahina ng buhay.
Handa na akong harapin ang lahat kasama ang lalaking pinakamamahal ko. Mag-
uumpisa kami sa tama, nararapat at tahimik na paraan. Meron mang nawala sa akin,
hindi iyon hadlang para buksan ang pintong para sa akin. Ang pintong pilit kong
iniiwasan noon- pagmamahal, pagtanggap sa sarili at sa mga bagay na sinaktan tayo
ng sobra. Kailangang buksan ko lang ang pintong iyon para sa mas maliwanag na
kinabukasan, kasama ang lalaking mahal ko- si Ethan.
Nag-umpisa kaming mamuhay ng magkasama. Si Daddy ang nagpatuloy ng kompanya
nito. Inayos nito ang lahat. Pinalitan ang mga board members. Tinanggal ang mga
gahaman.
Hiniling nitong hawakan ang kompanya ng tatlo pang taon bago nito ipapasa ang
kompanya sa akin. I just let him. Hindi ko rin naman ito mapipilit. Kung saan ito
masaya at habang malakas pa ito ay hahayaan ko ito.
"Anak, kain ka ng kain. Baka hindi na kakasya ang wedding gown mo sa'yo."
Natatawang sambit ng ama ko nang makita ako nitong kumakain ng chocolate.
"I can buy her another one." Awtomatiko akong napalingon kay Ethan nang marinig
itong nagsalita mula sa likod ko.
Naiiling na iniwan kami ni Daddy.
Alanganin kong nginitian si Ethan at ibinaba ang chocolate na hawak ko.
"I'm sorry, I'll stop eating chocolates na." Sambit ko at napabuntong-hininga.
Ethan chuckled.
Lumapit ito sa akin, hinapit ako sa beywang at inilipat ang bibig sa tenga ko.
"Seems like my wife is pregnant." He whispered. Dumausdos ang kamay nito
patungo sa tiyan ko, mabagal na hinimas ang tiyan ko. Tila siguradong-sigurado ito
base pa lang sa magandang ngiti na nakaguhit sa mga labi nito.
Tinaasan ko ito ng kilay.
"Paano kang nakakasigurado na-"
"You've been craving for chocolates for almost three weeks now. Madalas din
kitang naririnig na nagrereklamo kay Dad na nahihilo. Nang minsan nakita kitang
nagsusuka. That's the symptoms of pregnancy right, baby?" Kumikislap ang mga mata
nito, halata ang excitement.
Natatawang pinisil ko ang matangos na ilong nito.
"Let's have a check-up, then." Nakangiting sambit ko.
"Sasama ako, please." Parang batang pakiusap nito. Hindi halatang excited ang
loko.
"No. Ako lang. 'Wag ka nang sumama." Kaagad itong nalungkot. Gusto ko tuloy
itong pagtawanan.
"Baby..." Tila batang nakikiusap ang mga mata nito.
"Biro lang." Natatawang sambit ko at hinawakan ko ang kamay nito. "Let's go to
the hospital right now for confirmation." Napatili ako nang bigla ako nitong
binuhat.
"No need for confirmation, mahal ko. Sigurado akong buntis ka so let's
celebrate, hmm? Bukas na tayo magpapacheck-up." May pilyong ngiti sa mga labi nito
habang naglalakad patungo sa kuwarto naming dalawa.
Ang celebration na sinasabi nito ay talaga namang napakainit at napakasarap.
Hinding-hindi na yata kami magsasawa habang nagpapaangkin sa isa't-isa ng paulit-
ulit.
Hinding-hindi mauubos ang pagmamahal ko sa lalaking ito. Ito lang ang kaya kong
mahalin, ang pangarap kong makasama hanggang sa kabilang buhay at ang magiging ama
ng mga anak ko. Si Ethan lang...wala ng iba.
To be continued...

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Epilogue

EPILOGUE
"YOU look so handsome, son." Napangiti ako kay Daddy.
"Kanino pa ba ako magmamana, Dad?" Natatawang tanong ko.
 My father chuckled.
Humakbang ito at inayos ang suot kong black and white tuxedo.
"Love your girl with all your heart, respect her and take good care of her.
Protect her and don't hurt her. You'll encounter more problems in life but always
be with each other and fight. As long as you love, respect, cherish and understand
each other, you'll both overcome everything." Nakangiting tumango ako.
Lahat ng mga katagang nanggaling mula sa bibig ng ama ko ay isinapuso ko.
"Thank you, Dad." Niyakap ko ito.
Natatawang hinagod nito ang likod ko.
"Napakabilis ng panahon. Parang kailan lang, karga-karga ko pa lang kayo ng
bunso mong kapatid. But look at you both now. Arriane will having a baby soon
despite of her situation. You are getting married and have a life. Magkaka-apo na
rin ako sa'yo. Sa inyong dalawa ng kapatid mo. Malalaki na talaga kayo.
Nakakalungkot pero napakasaya." Tinignan ako nito ng may buong pagmamalaki sa mga
mata.
"I am proud of myself because I raise you as a good son. You are responsible
and you can decide and do everything even without my help. I'm always so proud of
you, son." Naluluhang hinawakan ko ang magkabilang balikat nito.
"I'm a proud son here as well, Dad. You are such a good father. You are one of
the best." Ngitinitian ko ito.
Mahina nitong tinapik ang pisngi ko.
"Fix yourself. You don't want to ruin your wedding day, right?" Pareho kaming
natawa.
Inayos ko ang sarili at inikot ang paningin sa paligid. Ang hampas ng
mahihinang alon mula sa dagat ay hindi kalayuan mula sa amin ay naririnig ko. My
Hanna wants a beach wedding. Kaya nandito kami ngayon sa sarili nitong isla para
dito ganapin ang kasal naming dalawa, sa mismong harap ng asul na karagatan.
Our visitors are just our close friends and families. Nandito silang lahat para
saksihan ang pag-iisang dibdib namin ng asawa ko.
Dumako ang tingin ko sa leader namin, James Karl Smith. Inangat nito ang hawak
na wine glass at ngumiti sa akin. He mouthed congratulations. Kitang-kita ko sa mga
mata nito ang pagmamalaki at kasiyahan para sa akin.
I mouthed thank you. Pinagpapawisan ang mga kamay na tinignan ko ang oras sa
suot kong wristwatch.
"Kinakabahan ka?" Napatingin ako kay James.
Walang pag-aalinlangang tumango ako.
"Mixed emotions. Ganito pala ang pakiramdam ng ikakasal." Natatawang sambit ko.
"It's normal. You can back out if you're not-"
"Phython, you know that I can't do that." I cut him off.
James chuckled.
"I know that very well. I'm just helping to make you relax." Anito at sumimsim
ng wine mula sa hawak nitong wine glass.
"Kinakabahan ako, excited at masaya." Natatawang sambit ko.
"I know. Naranasan ko na 'yan kaya naiintindihan kita. Being married to the
woman you love so dearly is the happiest feeling on earth. Siya lang ang..." Dumako
ang tingin nito sa asawa nitong si Princess. ",buhay mo." Patuloy nito habang
nakatitig sa asawa nito.
I chuckled.
"We are fucked up, yeah? Hindi sumagi sa isip ko na...magmamahal tayo ng
todong-todo para sa mga babaeng bumihag ng puso natin." Nakangiting sambit ko.

James nodded.
"And we are all willing to give everything for them. Even...our life." He
smiled while still looking at Princess.
Naiiling na tumawa ako at kapagkuwan ay tinignan isa-isa ang mga kaibigan ko.
Alam kong masaya na sila sa piling ng mga babaeng pinaglaban, minahal at
pinrotektahan nila. Even Renz who's not here anymore, I saw how happy he was with
Amber.
Even Xander who almost lost his true self for searching for his loved one was
happy for being inlove with his girl. Maaaring nagkamali ito but he deserved to be
happy, someday. Si Prince na hindi nawawalan ng pag-asa na magigising ang kapatid
ko.
Lahat kami ay deserving na maging masaya kasama ang mga babaeng mahal namin.
Lahat kami ay lumaban, umiyak, nasaktan at sumugal sa ngalan ng pag-ibig.
Kapag tinamaan ka nga naman ni kupido, lahat magagawa at matitiis mo para sa
taong mahal mo. At wala akong ibang gusto kundi ang maging masaya hindi lang ako
kundi pati ang mga kaibigan ko, sa piling ng mga taong pinili naming papasukin sa
buhay namin.
"You're bride's here." I heard Prince said.
Si James ay tinapik ako sa balikat bago ito bumalik sa tabi ng asawa nito. Si
Prince na best man sa kasal namin ay nanatiling nakatayo sa tabi ko.
It's almost 6:00 in the evening. Kaya medyo madilim na sa paligid. Pareho
naming pinili ni Hanna ang oras na ito. We wanted to do our wedding at night. And
our reception will be in the cruise ship.
Sa katanuyan niyan ay kitang-kita mula sa puwesto ko ang cruise ship na
pagmamay-ari ng isa sa mga Snipers. Pinahiram nito bilang regalo. Hindi nito balak
ipahiram kundi balak nitong iregalo pero hindi ko tinanggap kaya wala itong nagawa
nang sinabi kong sa cruise ship na lang nito gaganapin ang reception ng kasal namin
at ibabalik din pagkatapos. Doon din matutulog ang mga bisita.
Not sure if you know this
But when we first met
I got so nervous I couldn't speak
In that very moment
I found the one and
My life had found it's missing piece
Nang mag-umpisang pumailanlang sa paligid ang wedding song namin ni Hanna ay
napangiti ako. Tumingin ako sa babaeng naglalakad kasama ang ama nito.
Kahit malayo mula sa akin ay mataman ko itong tinitigan. Napakaganda ng asawa
ko sa suot nitong off shoulder white long dress. Simple pero napakaganda. Para
itong Diyosa, nagniningning habang ang mga mata ay puno ng saya at pagmamahal.
She's wearing a flower crown on her head while holding a bouquet of flowers in her
hands.
So as long as I live I love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white
And from now 'til my very last breath
This day I'll cherish
You look so beautiful in white
Tonight
What we have is timeless
My love is endless
And with this ring I
Say to the world
You're my every reason
You're all that I believe in
With all my heart I mean every word
This woman is really my everything. I owned her. All of her. And I am happy
that she came back in my arms, complete.
So as long as I live I love you
Will haven and hold you
You look so beautiful in white
And from now 'til my very last breath
This day I'll cherish
You look so beautiful in white
Tonight
You look so beautiful in white, yeah yeah
 Na na na na
So beautiful in white
Tonight

And if a daughter is what our future holds

I hope she has your eyes
Finds love like you and I did
Yeah, and if she falls in love, we'll let her go
I'll walk her down the aisle
She'll look so beautiful in white, yeah yeah
So beautiful in white
So as long as I live I love you
Will have and hold you
You look so beautiful in white
And from now 'til my very last breath
This day I'll cherish
You look so beautiful in white
Tonight
Na na na na
So beautiful in white
Tonight
When I reached for her hand, she smiled and whispered I love you. I kissed her
forehead.
"You look so beautiful in white." I whispered and smiled.
She chuckled.
"Thank you. You are handsome as well, baby. So handsome. Mahal na mahal kita."
Buong pagmamahal ako nitong tinignan.
Wala sa sariling napahawak ako sa sarili kong dibdib.
"I am really madly and deeply inlove with you." I sighed.
Mahina lang itong natawa. Ilang sandali lang ay nag-umpisa na ang seremonya ng
kasal. We both exchanges our vows and promises to each other with full of love.
Natapos ang seremonya ng kasal nang may ngiti sa aming mga labi.
"I announced you as husband and wife. You may now kiss the bride." Tinignan ako
ng pari.
Ngumiti ako at tinitigan ko ang asawa ko.
"You are mine." I whispered.
"I'm all yours, Ethan." Nakangiting tugon nito.
Dahan-dahan ay bumaba ang tingin ko sa mapang-akit na mga labi nito. Lagi akong
naaakit doon, lagi akong sabik na mahalikan at matikman iyon.
"I love you, Mrs. Hanna Boiser Davidson." And with that, I claim her lips, kiss
her slowly and passionately. Sa pamamagitan ng halik na iyon ay pinaramdam ko kung
gaano ko ito kamahal.
"Mahal na mahal ka din ni Daddy, little champ." Bulong ko sa labi nito habang
masuyo kong hinihimas ang tiyan ng asawa ko.
Nang nasa loob na kami ng cruise ship ay mas lalong naging masaya at maingay.
Ang mga kaibigan ko ay nagsisiyawan na, sinasabayan ang tugtog na pumapailanlang sa
kapaligiran. Biglang tumigil ang masayang tugtog at napalitan iyon ng isa pang
kanta.
"May I have this dance with my beautiful wife?" Inilahad ko ang kamay sa asawa
ko.
Nakangiting tumango ito.
Dinala ko ito sa gitna. Masuyo ko itong hinawakan sa beywang. Titig na titig
ako sa mga mata nito habang mabagal kaming sumasayaw.
Sinabayan ko ang kanta.
"I never know what the future brings but I know you are here with me now. We'll
make it through and I hope you are the one I share my life with. I don't want to
run away but I can't take it, I don't understand. If I'm not made for you then why
does my heart tell me that I am? Is there any way that I can stay in your arms?"
Dahan-dahan kong ikinulong sa mga bisig ko ang asawa ko habang sumasabay kami sa
tugtog.
"Can I keep you in my arms forever, baby?" I gently asked.
Naramdaman ko ang pagtango nito.
"We will keep ourselves in our arms...forever." She said as she caressed my
back.
"Can I keep this...innocent desire?" I asked again.
She chuckled.
"Is your desire for me really that innocent?" She teased.
Tumango ako.
"It is. You know...the first time I saw you, I really have this innocent desire
that I kept to myself. The first time I laid my eyes on you, my heart really beats
so fast. That's weird but so good." Ngumiti ako at hinalikan ang tuktok ng ulo
nito.
Inilipat ko ang bibig sa malapit sa tenga nito.
"Mahal na mahal kita at mamahalin kita hanggang sa huling tibok ng puso ko.
Pangako." Bulong ko.
"Mamahalin din kita hanggang sa huling buhay ko, Ethan. I am so thankful for
having you in my life. You gave me hope and you gave me strength. You are strength,
my love...my everything." Kumalas ito mula sa yakap ko at pinakatitigan ako.
Masuyo nitong hinaplos ang pisngi ko.
"Mahal na mahal kita."
"Sobrang mahal kita."
Sabay na namuntawi sa mga bibig namin ang mga katagang iyon. Muli ko itong
niyakap at pumikit.
Ang puso ko ay napuno ng saya at pagmamahal. Pagmamahal sa babaeng makakasama
ko pang habang-buhay. I will only love her. I will only love...my Hanna.
Our story may end but our love for each other will remain. Kung totoo mang may
reincarnation, gusto kong mabuhay ulit sa mundo na ito lang ang tanging babaeng
mamahalin ko.
Paulit-ulit ko itong mamahalin. Si Hanna lang, wala nang iba.
And this is the end of our love story.

THE END.

A/N: Thank you sa pagsubaybay sa kuwento ni Hanna at Ethan.💛 This is

really the end of Phoenix Series, guys. See you again on Sniper Series. Love lots !
😍💛😘
Special Chapter will be posted soon ! 💛

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Author's Note

Hi mga bibi Rosas ! 💛

So this is really the end of my Phoenix Series. Hindi ako makapaniwalang
natapos ko na sila. Huhu. Mahirap bumitaw pero palagi silang nasa puso ko. These
stories are my treasures and my greatest masterpiece.
Salamat sa walang sawang paghihintay ng mga updates ko. From James story to
Ethan's story. Marami pong salamat. Thank you sa mga votes and comments. Sa totoo
lang, nawiwindang ako minsan sa mga comments niyo. Hahaha. Ang hyper ng iba,
eh.😂
Sana maraming years pa ang pagsasamahan nating lahat. Salamat sa pagpili niyo
sa mga stories ko. Salamat dahil isa ako sa mga nagustuhan niyong author. I am not
perfect. I have flaws. Well, each and everyone of us naman, hindi ba? Basta hindi
po ako magsasawang pasalamatan kayo sa lahat. If medyo matagal man ang mga updates
ko, always remember na magsusulat at magsusulat pa rin ako even I'm busy. Hindi ko
kayo iiwan. Nandito lang ako, nakakonekta sa inyo sa pamamagitan ng mga stories ko.
Kilala ko na ang iba sa inyo, lalo na doon sa mga palagi talagang nagco-
comment. Thank you talaga. And to all my silent readers, thank you for supporting
me in silence. I appreciate it. Sobra.
Matatapos man ang Phoenix Series, palagi iyong nakatatak sa isip at puso natin.
Nandiyan lang sila palagi, hindi mawawala sa Wattpad. Puwede niyong ulit-ulitin at
basahin ulit.
See you again on my next Series, mga Bibi Rosas. Sniper Series is coming! They
are coming and will make you cry, laugh, pissed, angry and make you cum! Char !
Haha! 😂🤣
Sana makita ko kayo ulit sa panibagong series na isusulat ko. Ugh! I will miss
my Phoenix Men. They are my men! All of them!🤣 Haha !
Oo nga pala, sa mga demanding ng updates diyan, nako ginigigil niyo ako.
Kurutin ko mga singit niyo, eh. Hindi ako robot, ano ba? Buti sana kung 'yong mga
sinusulat ko ay kina-copy paste ko lang kaso hindi! Hindi! Hindi!😅😂
Tao lang ako, nag-iisip at kailangan ng pahinga. Kaya please, kung mag demand kayo,
ilagay sa tamang lugar. Hindi 'yong kaka-update ko lang, update agad ide-demand
niyo. Nako! Gigil ako. Kukurutin ko talaga mga utong niyo, mga bibi! Nako! Nako!
Oh siya sige na. Dito na ako magtatapos. Stay tune for the Special Chapter of
My Innocent Desire.💛
PS: I read all your messages and comments so thank you, mga bibi.😘
Hindi ko man kayo narereplayan minsan pero nakangiti ako kapag nababasa ko mga
comments niyo. Hehe. Love lots ! 😘
Love,
Rosas Vhiie 💛

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Special Chapter

SPECIAL CHAPTER
"NATHAN!"
Natatawang patakbong lumapit ang sampung taong gulang kong anak patungo sa
akin. Umupo ako at sinalubong ko ito ng yakap.
"What did you do this time, little boy?" I asked.
"I want to hold your gun but Mommy won't let me." He pouted his cute lips.
Natatawang ginulo ko ang buhok nito.
"That's why mommy is shouting your name again, yeah?" Pinisil ko ang matangos
at cute na ilong nito.
"Mommy's angry again." May takot sa mga mata nito at napayakap ang maliliit na
mga kamay nito sa batok ko.
"Yes, it's because you're not listening to her. How many times do we have to
tell you that it's not time yet to hold that gun? It's dangerous, son. Bata ka pa
at may tamang panahon para matutunan mo. I'll teach you when you reach your right
age, okay?" Muli kong ginulo ang buhok nito.
"But I saw Kuya Prinx and Kuya Claude holding a gun, Daddy. They are-"
"It's because they are older than you, Nathan. Ilang taon ang agwat nila sa'yo.
Kuya Prinx and Kuya Claude can handle it. Nagbibinata na ang mga kuya mo at ikaw
napakabata mo pa. Bawal ka pa so please listen to us, okay? Don't do it again,
maliwanag ba?" Tila matandang napabuntong-hininga ito at kapagkuwan ay tumango.
"Opo, daddy. Hindi na po mauulit. Sorry na po." Napayuko ito.
Pinigilan ko ang matawa at yakapin ito. He's so cute.
"Now, go to your mom and apologize, hmm? Don't stress your mommy. Sige ka,
gusto mo bang mawala 'yong baby sister mo sa tummy niya? Kapag stress si mommy,
mawawala si baby sister mo na nasa tummy pa ni mommy. Gusto mo ba 'yon?" Mabilis
itong umiling, ng paulit-ulit.
"Ayaw po, Daddy! I'll go and apologize to mommy! I will protect my baby
sister!" Patakbo ako nitong tinalikuran at pumasok sa bahay.
Natatawang tumayo ako at sumunod. Naabutan ko ang mag-iina ko na hinahalikan sa
pisngi ang isa't-isa.
Napangiti ako. Nilapitan ko ang mga ito at binuhat si Nathan.
"Hi baby." Sinalubong ko ng halik sa mga labi ang asawa ko at kapagkuwan ay
hinawakan ko ang ngayon ay malaking tiyan nito. Kabuwanan na nito ngayong buwan.
Months ago we found out that our baby is a girl.
"How's work? Napagod ka ba?" Tanong nito.
Umiling ako.
"Not at all. Not busy so I came home early." Nginitian ko ito.
Tumango ito.
"I'll prepare our dinner."
"No, I'll do it. You're pregnant, baby. Just take a rest, okay?" Hinaplos ko
ang pisngi nito.
Si Nathan ay kusang bumaba at tumakbo patungo sa kuwarto nito. Natatawang
tinignan ko ito. Maglalaro na naman ito sa play room nito.
Tinignan ko ang asawa ko. Lumuhod ako at hinalikan ko ang tiyan nito. Nang
tumayo ako ay muli ko itong hinalikan sa mga labi.
"Ugh, I miss your lips." I murmured.
She let out a soft chuckle.
"Kalahating araw ka lang nawala." Natatawang sambit nito.
"And it's unfair. Minu-minuto at oras-oras kitang namimiss." I sighed.
"How's that unfair?" Kumunot ang noo nito.
"Because it seems that you don't miss me." Parang batang turan ko.
Humalakhak ito. Napakaganda sa pandinig. Baliw na baliw talaga ako sa asawa ko.
Araw-araw ay malakas nitong pinapatibok ang puso ko. Walang palya.

"You know very well that it's not true." Bigla ay sumeryoso
ito.
Nginitian ko ito at kapagkuwan ay masuyong niyakap.
"I know, baby. I know." Bulong ko.
Ibinaon nito ang mukha sa dibdib ko, inamoy-amoy ako. She really love my scent.
"Baby..." Tawag nito sa'kin.
"Hmm?"
"Your an ex-military and you are a secret agent. Grabe. Napakasuwerte ko
talaga. Hindi basta-basta ang asawa ko." Natawa ako sa narinig.
I already retired as a military years ago. Sa ngayon ay focus ako sa negosyo ko
at sa pagiging miyembro ng Phoenix. Sinabi ko iyon kay Hanna noon pa, kung anong
klaseng trabahong meron ako. At first, she's scared and paranoid. Delikado daw ang
trabaho ko but I assured her that I can keep myself safe and sound. Hanggang sa
nasanay na lang ito.
"Are we all ready for tomorrow?" Tanong ko.
Tumango ito at tumingin sa akin.
"It's Nathan's 11th birthday tomorrow so yeah, everything's settled."
Nakangiting tugon nito.
"Maingay na naman bukas sa pamamahay natin for sure." Naiiling na sambit ko.
"Yeah. Sanay na ako sa mga kaibigan mo." Natatawang sambit nito.
Inalalayan ko ito paupo sa sofa at hinalikan sa noo.
"Stay there and relax. I'll cook our dinner." I prepared our dinner for
tonight.
Nang matapos kumain ay pareho naming tinabihan si Nathan sa kuwarto nito. Nang
tulog na ito ay lumipat kami sa master's bedroom. I already done with my shower.
Ang asawa ko ay kakalabas pa lang mula sa banyo habang wala itong saplot.
Napatitig ako sa katawan nito. Nakakatawang isipin na kahit buntis ang asawa ko
ay buhay na buhay pa rin ang nasa ibaba ko sa tuwing tinitignan ko ang asawa ko.
 Bumangon ako mula sa kama at nilapitan ito. Pinunasan ko ng puting tuwalya ang
basang buhok nito mula sa likod. Pigil na pigil ko ang sarili kahit init na init na
ang pakiramdam ko.
Akmang bibihisan ko ito gamit ang shirt ko nang pigilan ako nito. Sa pagkabigla
ko ay hinila ako nito patungo sa kama. Umupo ito sa paanan at walang kaabog-abog na
ibinaba ang suot kong boxer shorts.
"Baby- Tangina!" And before I knew it, she's already sucking my length.
Hindi ko alam kung magagalit ba ako o matatawa. Sa kabila ng pagiging buntis
nito, iniisip pa rin nito ang sarili kong kaligayahan. Binibigay nito kahit hindi
ko hinihiling. Ramdam nito ang pangangailangan ko bilang lalaki.
"You really don't have to do this, baby. I can manage and- Fuck!" Malakas akong
napamura nang malakas nitong sipsipin ang dulo ng pagkalalaki ko.
This woman!
Inabot ko ang pisngi nito at masuyong hinaplos.
"Humanda ka sa'kin kapag lumabas na si Nathalie. Paparusahan kita ng husto,
tangina." Pagbabanta ko.
Kung puwede nga lang taon-taon ko itong buntisin pero nagkaroon ng konting
komplikasyon noong pinanganak nito si Nathan kaya matagal bago namin sinundan.
We already have a name for our baby girl.
My wife just chuckled and she continued sucking me. Our room filled with my
moans of pleasure.
Kinabukasan ay hindi ako nagkakamali. Maingay sa loob ng bahay. Bukod sa mga
kaibigan ko ay maingay din ang mga anak ng mga ito.
"Babe...Mahal mo ba talaga ako?" Narinig ko si Renz kaya napatingin ako sa gawi
nito.

"Tumahimik ka nga." Saway ni Amber.

"Sabihin mo munang mahal mo ako." Namilit ang loko.
"Mahal naman talaga kita." Naiirita na ang hitsura ni Amber.
"But you didn't let me sleep in our room last night. Nasaan ang pagmamahal
do'n?" At nag drama na ang gago.
"It's because you were drunk. You know I hate it when your drunk. Makikipag-sex
ka sa'kin tapos ang tagal mong labasan, hinayupak ka!"
"Sinusulit ko lang. I was dead, remember? Hindi kita natikman ng ilang taon
kaya sabik." Pilyong ngumisi si Renz.
Binatukan ito ni Amber.
"Umayos ka, nandito ang mga anak natin. At may mga bata." Saway ni Amber.
Mahina akong natawa at napailing sa usapan ng dalawa.
"Mommy! Daddy!" Nakita ko ang mga anak ng dalawa na patakbong lumalapit sa
kanila.
Napatitig ako kay Reece, he's getting taller like the others. Panganay ito ni
Renz at Amber. Parang kailan lang, karga-karga pa namin ang mga anak naming
magkakaibigan. Their twins, Ryszard Huntley and Farrah Ember both kiss Amber's
cheek.
Nakangiting nilampasan ko ang mga ito.
"What's that?" Sumilip ako sa laptop na nasa harapan ni Xander nang makitang
seryoso itong nakatingin doon. "Are you working in the middle of my son's birthday
party?" Tinaasan ko ito ng kilay.
Xander frowned.
"No, I'm not. I'm just checking with something." Anito at tumingin sa harapan.
Awtomatikong ngumiti si Xander. Kanina lang ay napaka-seryoso nito. Nang tignan
ko ang direksyon na tinitignan nito ay napailing ako. Kaya pala nakangiti ang gago.
There's Xander's wife, Roxanne Padilla Ford, walking towards our direction
together with their kids, Alexynne Ford and Alester Dominic. Their daughter is
getting more pretty as the days passed. And Alester Dominic looks like inherited
his skills from Xander.
Ginulo ko ang buhok ni Alester.
 "I heard, top 1 ka sa klase niyo? Do you want a gift from ninong?" Nakangiting
tanong ko.
"I want computer." He said and smiled.
Natawa ako.
"Pero marami na kayong computer sa bahay niyo, hindi ba?"
Tumango ito.
"Yes but it's still not enough, tito ninong." Tugon nito.
"Stop it, baby. Bawal kang magbabad sa computer, bata ka pa." Saway ni Xander
sa anak.
Masunuring tumango si Alester.
"Okay, Dad. Sorry. Tito Ninong, kapag binata na ako, doon mo na lang akong
bigyan ng computer, ha?" Muli akong natawa.
Ginulo ko ulit ang buhok nito at kapagkuwan ag
"Okay. I'll keep that in mind." Mahina kong pinisil ang pisngi nito at
kapagkuwan ay nagpaalam sa mag-asawa.
"Happy Birthday to your son." Narinig ko si James.
Nang nilingon ko ito ay awtomatiko ako nitong inakbayan.
"Napakabilis ng panahon." Usal nito.
Tumango ako.
"Oo, napakabilis nga. May binata ka na." Tugon ko habang nakatingin sa panganay
na anak ni James na si Prinx Kal. Bantay sarado nito ang kapatid na babae na si
Trixie Princess.

"Your son is really protective with your little princess,

yeah?" Komento ko.
"He have to. Kapag may manakit sa prinsesa ko, nandiyan ang kuya to the
rescue." Nagmamalaki ang boses ni James.
Napangiti ako.
"Our boys will protect our little princesses in the near future. My Nathan will
be like that soon." Natatawang sambit ko.
James nodded.
"Our sons and daughters, they are really precious. I hope someday, they will
all get along like us. I hope they will all form a strong friendship, helping and
protecting each other." Napatitig ako kay James.
"I hope they will find a leader and a friend as good as you in the near
future." Nakangiting sambit ko.
Natatawang tinapik nito ang balikat ko.
Nagpaalam ito at nilapitan ang asawa nitong si Princess. Mapag-angkin na
pinulupot nito ang kamay sa beywang ng asawa nito.
Napangiti ako at napailing. Napatingin ako kay Edsel at Christine na parehong
kumaway sa akin. Kasama nila ang panganay nilang si Kristine Marie.
"Hi, Tito!" Magiliw na bati ni Kristine sa akin.
"Hey, little princess. How are you?" Ginulo ko ang buhok nito.
"I'm fine po. I have a gift for Nathan. Kukunin ko lang sa kotse ni Daddy at-"
"I'll go with you." Pareho kaming napatingin sa panganay ni James.
"Hindi na-"
"Trixie, diyan ka lang. Sasamahan ko lang si Ate Kristine mo, ha?" Anito sa
kapatid at kapagkuwan ay hinila na si Kristine Marie patungo sa labas.
Natawa ako nang wala na ang dalawa.
"Prinx is...kinda protective towards Kristine Marie. Nakikita ko siya sa ama
niya." Sambit ko at tumingin kay James.
James just chuckled.
Si Edsel ay napabuntong-hininga.
"Magiging balae pa yata kita balang araw, Phyton? 'Wag naman sanang mamana ng
panganay mo ang katorpehan mo at-" Natigilan ito at biglang napaiwas.
Hinagisan ito ni James ng bread knife. Natawa naman si Christine.
"Love, you're laughing at me." Edsel pouted.
 "You're cute." Christine pinched Edsel's nose.
"Patay na patay ka lang sa'kin niyan." Edsel smirked.
"Baka ikaw?" Tinaasan ito ng kilay ni Christine.
"Yes, I am." Kaagad na umamin ang gago.
"I'm sorry we are late." Napalingon kaming lahat sa kadarating na si Rein at
Sharmaine. Kasunod ng mga ito ang mag-asawang Clyde at Noime, Jastin at Krystal,
Ryder at Destinee at ang mag-asawang Prince at Arriane.
"Where's Nathan po? We'll give him our gifts." Rain said, panganay ito ni Rein
at Sharmaine.
"M-Me,too. I'll give him gift." Sharrein said, smiling. She's Rein and
Sharmaine's youngest daughter.
I noticed that she's getting a red cheek.
"Nathan is over there." Turo ko sa anak ko.
Mas lalo itong namula nang makita ang anak ko. Natawa ako at napatingin kay
Rein.
"Balae." Ngumisi ako.
"Gago. Hindi ako papayag. Dapat ang anak mo ang hahabol sa bunso ko." Supladong
sambit nito.

Sharmaine laughed.
"It's just a crush. Mawawala din 'yan kapag may crush nang iba ang bunso
natin." Natatawang sambit ni Sharmaine.
"Claude, bantayan mo ang mga triplets, okay?" Tumingin ako sa kaibigan kong si
Clyde habang kinakausap nito ang panganay nitong anak.
"I will, dad. Don't worry." Claude smiled. "Clayren Belle, Carlyne Naoime and
Clayton Yale, behave okay?" Inisa-isa nitong banggitin ang mga pangalan ng mga
kapatid nito.
Sunod-sunod na tumango ang tatlo. Nakakatuwang mga bata.
"Krystin, let's play later." Napalingon ako kay Miracle, ang anak ni Prince at
Arriane. Kinakausap nito ang anak ni Jastin at Krystal na si Krystin.
Nakangiting tumango si Krystin.
"We will play later together with the others." Excited na tugon ni Krystin.
"Sali kami." Sabay na sambit ng kambal ni Ryder at Destinee na sina Clyder at
Chloe.
"No, Clyder. Si Chloe lang ang sasali. You're a boy. All girls only." Miracle
said.
Tumango si Clyder.
"Okay. I'll play with the boys, then." Tila matandang nagkibit-balikat si
Clyder.
"Nakakatuwa talaga ang mga bata." Komento ni Krystal.
"Sana naman hindi natin sila maging sakit sa ulo balang-araw." Sambit ni
Destinee, naiiling.
"We will do our best to be a good parents to our children." Noime said,
smiling.
Tumango ang iba at ako ay napangiti.
Nakita kong papalapit si Hanna sa akin. Awtomatikong hinawakan ko ang maumbok
na tiyan nito.
Napakunot ang noo ko nang makitang namumutla ito.
"You okay, baby?" Nag-aalalang tanong ko.
"M-My water brok-"
"Tangina." Mabilis akong napamura.
Mabilis na lumapit si Princess.
"Maiwan ang iba sa inyo. Bantayan niyo ang mga bata. Kami nang bahala ni
James." Anito at kaagad na inalalayan si Hanna.
Akmang hahakbang ako nang nilapitan ako ng kapatid ko.
"You sure you'll come with them, Kuya? The last time I checked, you passed out
when your wife gave birth to Nathan and-"
 "Shut up." I cut her off.
Prince chuckled.
Tinignan ko ito ng masama.
"What?" Painosente ako nitong tinignan.
Napabuntong-hininga ako at naglakad. Bahagya pa akong nabuwal nang makaramdam
ng panlalambot.
"Bud, 'wag ka na kaya sumama." Si Clyde.
"No, I'm okay. My wife needs me." Tinignan ko si Arriance. "Ikaw na ang bahala
kay Nathan." Sambit ko at dali-daling sumunod kay Princess at James.
Habang nasa biyahe ay hawak-hawak ko ang kamay ng asawa ko. She's groaning in
pain. Si James ang nagmamaneho, nasa back seat kami ng asawa ko at si Princess ay
nasa tabi ni James.
Nang nasa ospital na kami ay ramdam ko na ang panginginig ko.
"I'll be okay, don't worry." Nginitian ako ni Hanna.
Pinunasan ko ang pawisang noo nito at hinalikan ko ito sa mga labi.
"I love you. I love you. I love you." Paulit-ulit kong usal.

Ngumiti ito.
"I love you, too. Don't worry too much, okay? I'll be okay, I promise." Pilit
ang pagngiti nito.
Tumango ako pero tila nanginginig ang buong laman ko sa kaba. Nang ipasok na
ito sa delivery room ay napasabunot ako sa sariling buhok.
Pakiramdam ko ay napakalapot ng pawis ko. Ilang sandali lang ay narinig ko ang
sigaw ng asawa ko. Pagkatapos niyon ay dumilim ang paningin ko kasabay ng pagbagsak
ng katawan ko sa sahig.
Nang magising ako ay ang nakangising mukha ni Renz ang bumungad sa akin.
Pabalikwas akong napabangon.
"W-What happened?" Tanong ko.
"You passed out." Si Edsel ang sumagot.
"Hinimatay ka." Si Prince.
"Hinimatay ka ulit." Ani Clyde.
"Dalawang beses na 'to." Nagsalita si Xander.
"'Wag ka nang uulit. Nakakahiya." Sambit ni Jastin.
"Weak." Ryder said.
Masama kong tinignan si Ryder.
"Fuck you. You passed out also." I pointed out.
Bigla ay napakamot ito sa batok.
Isa-isa kong tinignan ang mga kasama ko sa loob ng kuwartong kinaroroonan ko.
Kumpleto silang lahat.
"Your wife is safe and the baby's healthy." James announced, smiling.
Nakahinga ako ng maluwag.
"Thank God." Mahinang sambit ko.
"You should go to her. Baka gising na siya." Xander said.
"Ang alam ko kanina pa gising ang asawa mo. Actually, alam niyang hinimatay ka
na naman." Ngumisi si Rein.
I sighed sharply.
Bumangon ako mula sa kama at bago pa man ako makalabas ay hinarang na ako ni
Renz.
"What?" Sinimangutan ko ito.
"Congratulations for having a baby girl." Inikahad nito ang palad sa akin.
Inabot ko iyon pero imbes na makipag-kamay ay hinila ako nito at niyakap.
"Congratulations to all of us, the hot and pogi daddies. Group hug!" Pasigaw na
sambit nito.
Natatawang tinutulak ko ito pero hindi ako nito binitawan. Sa pagkagulat ko ay
nakiyakap din si James.
"Seriously?" Bulalas ko.
Natawa lang ito.
 Sumunod si Edsel, tapos si Xander at Jastin. Pati si Rein, Clyde, Ryder at
Prince ay nakiyakap na din. Mga gagong 'to!
"Lumayo nga kayo sa'kin! Nakakadiri kayo!" Bulalas ko.
Sabay-sabay silang tumawa kaya pati ako ay natawa na rin. Hindi pa sila
nakuntento at sabay-sabay na nagpatumba patungo sa sahig kasama ako. Kaya ang
ending ay pare-pareho kaming bagsak sa sahig.
"Sana hanggang sa pagtanda natin ganito pa rin tayo." Natatawang sambit ni
Renz.
Umupo si James at tinignan kaming lahat.
"We have the strongest friendship. Kahit may mga binata at dalaga na tayo, here
we are, still strong. Ang pagkakaibigang nabuo natin ay walang sinuman ang
makakapantay. Kahit may kanya-kanya na tayong pamilya, we are still willing to help
and protect each other. Matatag tayo at magpakatatag pa." Anito, nginitian kaming
lahat.
Nabigla ito nang sabay-sabay namin itong niyakap.
"Para sa matatag na samahan!" Renz shouted.
The room filled our laughters.
Nang pakawalan namin ang isa't-isa ay kaagad kong pinuntahan ang asawa ko.
Awtomatikong nginitian namin ang isa't-isa nang makapasok ako sa private room nito.
Mabilis ko itong nilapitan at kaagad kong siniil ng halik ang mga labi nito.
Awtomatiko nito iyong tinugon.
"I love you."
"I love you."
We both smiled as we look at each other. We reached again for each other's lips
and kissed each other with full of love.
Ilang oras lang ay hinatid na sa room ng asawa ko si baby Nathalie.
"Our little princess." Maingat kong pinisil-pisil ang napaka-cute na pisngi
nito.
Hindi pa man ako nagsawa sa anak ko ay sunod-sunod nang pumasok ang mga
kaibigan ko kasama ang mga asawa nila. Ang iba ay may dalang prutas para kay Hanna.
Masayang tinignan ko ang asawa ko at bumulong ng buong pagmamahal ko. Tumingin
ako sa mga kaibigan ko at nagpasalamat.
Aliw na aliw ang mga ito sa bagong silang naming anak lalo na ang mga babae.
Nagtipon-tipon ang mga ito sa harapan ni Hanna habang karga-karga nito ang anghel
namin.
Inakbayan ako ni James.
"Tatay na talaga tayo." Komento nito.
I chuckled.
"Yes, we are. At napakasarap sa pakiramdam." Tugon ko.
"Sobra." Prince agreed.
Nagkatinginan kaming magkakaibigan at nagkangitian. James, Edsel, Xander, Renz,
Jastin, Rein, Clyde, Ryder and Prince. Ito ang mga kaibigang hinding-hindi ko
ipagpapalit kahit kanino man. Mananatili kaming matatag sa bawat taon na lilipas.
Tumingin ako sa asawa ko na ngayon ay nakatingin na rin sa akin. My wife is
staring at me, lovingly. Tinutunaw niyon ang puso ko. Ano pa ba ang hihilingin ko?
Masaya ako sa piling asawa ko. Kahit anong pagsubok pa ang darating, nangako kami
sa isa't-isa na pareho namin iyong lalabanan at haharapin.
I will only love my Hanna Boiser Davidson. She's my life, my everything and my
world.
Titibok ang puso ko isang babae lang. Sa kanya lang. Ito lang ang nagmamay-ari
sa akin. Si Hanna lang.
Nang umalis ang mga kaibigan ko ay mahigpit kong niyakap ang asawa ko. Our baby
Nathalie is in the nursery room now.
"Mahal na mahal kita." Bulong ko at buong pagmamahal na hinalikan ko ito.
"Mahal na mahal din kita, Ethan." Tugon nito nang maghiwalay ang mga labi
namin.
Muli ay siniil ko ito ng halik. Buong suyo at buong pagmamahal.
Phoenix Series is signing off...
June 25, 2020/ 8:20pm
Rosas Vhiie 💛