Luminous Mystique of Anais

by 4reuminct

ASSAULT SERIES #5:

When Zyden Jaire Titus-Adler tried to find Anais Laurent for a mission, he was
surprised of what he uncovered.

DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales,

and incidents are either the products of the author's imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.

WARNING:

This story may contain explicit language, violence, and sensitive content that some
readers may find disturbing and/or may not be suitable for younger audiences. Read
at your own risk.

Welcome to ASSAULT SERIES #5

Luminous Mystique of Anais

This is not a horror story. This is a mixture of Action, Comedy, and Romance.

PROLOGUE

"Anais, isang picture naman dyan!"

"Anais! How was your experience in the most extravagant fashion show held in
America?!"

"Ms. Laurent, can we schedule an interview?! Ms. Laurent!"

"Excuse me. Excuse." Sinubukan kong makalagpas sa media. Late nagsidatingan ang mga
security na agad humarang sa mga reporters bago makalapit sa akin. Ni hindi ko alam
kung paano nila nalaman na ngayon ang balik ko sa Luminecia. This is the country
where I live.

Pagkapasok ko sa puting van, agad kong tinanggal ang shades ko at minasahe ang
sentido ko. The jetlag! Idagdag pa ang mga bwisit na media! Paharang-harang sa
dinadaanan ko! I really hate this job. Hindi naman dapat ito ang trabaho ko.

"Senator Laurent called. Didiretso ka daw ba sa mansyon?" Tanong ng manager ko na

nakaupo sa passenger seat.

Nakapikit pa rin ako at sinusubukan bawiin ang tulog ko. Lalo pa naman akong
naiirita sa mga tao kapag kulang ang tulog ko. That Senator she was pertaining to
is my dad. "No." I said in a stern voice. I don't want to go home to that old man.
Ayaw ko pa siyang makita at maging sunud-sunuran ulit.

I was only gone for a week but countless news already reached me. Luminecia is
indeed run by the government full of dirty officials. Nakakadiri. Nakakasuka silang
lahat, including my Dad. They could do everything for power. Wala na akong balak
bumalik pa dito, kung wala lang akong trabaho.

"Magfifit ka tonight ng gagamitin mong bikini para sa fashion show next week."
Pagpapaalala ni Ate Devine. She's 7 years older than me.. Bale 28 na siya. Hindi
siya ganoon katanda. Isa siya sa mga kaunting taong pinagkakatiwalaan ko because
she used to be my mother's friend. "Another shoot with Calvin Klein next month.."
Pagpapatuloy niya sa pagbabasa ng schedule ko.

"I'm too stressed to hear all of it right now. Give me peace." Minasahe ko ulit ang
sentido ko bago dinilat ang mga mata. Tumango siya at napirmi sa inuupuan.

Tinanaw ko ang labas ng bintana habang umaandar ang kotse. Maganda nga ang maliit
na bansang 'to pero kung patuloy namang pinapatakbo ng maduduming tao, anong
saysay? Hindi ko maintindihan kung bakit bumalik pa si Mommy dito sa Lumi para dito
mamatay. Maayos na ang buhay niya doon sa Kassanight kasama ang kapatid ko. Bakit
bumalik pa sila at nadamay pa sa gulo ng politika?

"Anais." Tawag ng manager ko sa akin.

Binigyan ko siya ng matalim na tingin. "Don't call me that." Madiing sabi ko at

natahimik siya. She knows how I hate being called Anais.

I am not Anais.

Anais is my sister who died years ago. Pero sino bang nakakaalam kung hindi ako,
ang pamilya ko, at ang manager ko?

To hide the rape case of those ugly Senators, I had to pretend. For my father's
position, I had to act like I enjoy what I'm doing. Kapag ako, nagkaroon ng
pagkakataong makaganti, lahat sila pagpapapatayin ko. Iisa-isahin ko lahat ng
lalaking kasama sa pagkamatay ng kapatid ko.

For now, I'll continue living as Anais Celine Laurent.. and forget that I am Kanais
Sirene Laurent. The hidden daughter of the dirtiest man on Earth.

Chapter 1

"Sirene, this is your sister, Anais.."

Malagkit ang tingin ko sa babaeng nasa harapan ko. Mas matangkad at mas matanda
siya sa akin, batay sa itsura niya. Nakangiti niyang nilahad ang kamay niya. Ever
since I was only months old, my mother already left Luminecia to live in Kassanight
with my sister, leaving me with my father. Ni hindi ko na matandaan ang itsura
nilang dalawa. Alam ko na may kapatid ako pero hindi ko inakalang makikilala ko
siya ngayon sa harapan ko.

"Hi, little sister!" Mala-anghel na bati niya sa akin. Ang ngiti niya ay abot sa
mga mata niya. Hindi ako ngumiti pabalik. So ito ang babaeng palaging bukambibig ni
Daddy? "I believe you're already 13 years old? I'm 16!"

Hindi ko tinanggap ang kamay niya at tumalikod na lang para umakyat pabalik sa
kwarto ko.

Ayaw ko na sa kanya kaagad.

Habang nakahiga ako sa kama, pumasok si Mommy kaya umayos ako ng upo. "Hey.."
Mahinahon siyang umupo sa gilid ng kama ko. "How are you?" Nakita kong medyo
naluluha siya. "Ang laki mo na.."

Duh. You were never there to watch me grow up. Malamang ay malaki na ako pagbalik
ninyo. Hindi ko na iyon nasabi at nanatili lang ang walang emosyong tingin sa
kanya. Life is too unfair. Bakit ako ang nanatili dito at sila sa Kassanight
nanirahan? I hate Dad. I hate him so much. He never treated me as his daughter.
Lagi siyang wala sa mansyon at binibilin lang ako kung kani-kanino. I practically
lived my whole life alone in this big house. Halos wala ngang nakakakilala sa akin
because I'm also home-schooled.

"Drawings mo ba 'to?" Kinuha ni Mommy ang sketchpad ko at tinignan. "Ang gaganda..

May talent ka pala sa mga ganito.." Sinusubukan niyang makipag usap sa akin pero
hindi ako nagsasalita.

Inagaw ko lang ang sketch pad ko. Of course. Nakakulong lang ako dito sa bahay
buong buhay ko so paano ako hindi makakapag develop ng talent, huh? Praktisado na
akong mag-drawing at mag-pinta kapag wala akong ginagawa. Alam kong ito ang gusto
kong tahakin pagtanda ko. Arts.

"Maga-Arts major ka ba paglaki?" Tanong sa akin ni Mommy. Tumango lang ako. "Ayos
'yun, ah.. 'Yung kapatid mo naman magmomodel." Pagkekwento niya.

"I have no sister." Madiing sabi ko.

I don't know her. Hindi ako lumaking kasama siya kaya para sa akin, wala akong
kapatid. Anais is just a stranger to me. A visitor in our house.

"Kanais.." Malungkot na tawag ni Mommy sa pangalan ko.

I wanted so bad to scold her! Just call me 'Sai'! Iyon naman talaga ang nickname
ko. Don't call me Kanais because it's too close to Anais!

"I'm so sorry.."

Tumalikod na ako sa kanya nang tumulo ang luha niya. I hate tears! I hate it when
people cry! Nakakadiri. All my life, never akong umiyak. Except noong baby ako when
little things can easily make me cry. But now that I'm thirteen, nothing can ever
make me cry anymore. 'Yung puso ko parang bato na sa sobrang tigas.

What can I do? No one ever taught me how to be soft. I was all alone. I lived with
my Dad who has always expected me to be strong.. that way, he can be proud of me.

Nang lumabas siya sa silid ko, tumayo na ako sa pagkakahiga. Lalabas na sana ako
para mag C.R nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko. Bumungad sa akin si Anais
na hila-hila ang maleta niya papasok.

"Hi! Dito daw muna ako matutulog hangga't nirerenovate pa ang room ko." Nakangiti
pa rin siya sa akin kahit sinupladahan ko siya kanina.

Napabalik ang tingin ko sa malaki kong kama na kasya ang tatlong tao, but I still
refused to make her sleep there. "Sofa." Maikling sabi ko at tinuro ang mahabang
sofa.

She gave me a pure smile. "Yes, of course!" Nakangiti pa rin siya!

Naiinis na ako sa mga ngiti niya. Bakit ba hindi na lang niya ako tarayan? Irapan?
Ganyan ba ang resulta kapag si Mommy ang kasama mo lumaki? Naiinggit ako, oo. Sana
siya ang nagdudusa ngayon dito at hindi ako.

Umupo ako sa kama ko habang binubuksan niya ang maleta niya. Pinapanood ko lang
siya. Ang mahaba niyang buhok ay tinago niya sa likod ng tenga habang nakayuko at
nag-aayos ng gamit. Napatingin ako sa litratong nalaglag galing sa mga damit niya.
Napunta iyon sa direksyon ko.
Dali-dali kong pinulot at tinignan.

It was a polaroid picture of her with a boy.

My brows furrowed. "Sorry.. Nalaglag.." Sambit niya.

Lumapit si Anais sa akin at hinintay akong i-abot sa kanya pabalik ang picture pero
nang mapansin niyang hindi ko maalis ang tingin ko, tumawa siya.

"That's my classmate.. His name is Zyden Jaire."

Pinagmasdan ko ang lalaki. He's taller than her and he's wearing a soccer uniform.
His face can pass as a child star. Nakangiti ito nang tipid sa camera at ang kamay
ay nasa balikat ni Anais. Ang isang kamay naman ni Anais ay nasa bewang ng lalaki.

This is not just her classmate?! This is her boyfriend for sure!

Napatingin ako sa kanya habang nakakunot ang noo. She smiled at me while waiting
for me to return the picture. Inabot ko naman sa kanya iyon at bumalik na siya sa
pag-aayos ng gamit. Magagalit si Daddy kapag nalaman na may boyfriend na ang isang
'to. She's too young for relationships! At tsaka ano 'yun? LDR sila ngayon? Pwede
ba 'yun?

Hindi na lang ako nagsalita. Sa mga sumunod na araw, mas lalong lumala ang pagkaka-
irita ko sa kanya. Nakuha niya na kaagad ang loob ni Daddy at pati na rin ng mga
kasambahay namin. She's too kind and pure and I hate it so much.

Inis kong sinara ang laptop ko dahil ayaw na nitong bumukas. Napansin iyon ni Anais
habang naglalagay ng lotion sa binti. Napasulyap siya sa akin. "You can borrow my
laptop if you want?" Pag-alok pa niya.

Because of my pride, umiling ako.

"No, I insist." Ngumiti ulit siya at kinuha ang laptop sa bag. Naglakad siya
palapit sa akin kaya umatras ako sa kama na parang may nakakahawa siyang sakit.
"Here.."

Iba ang tatak ng laptop niya sa laptop ko at hindi ko alam kung paano niya
kinakalikot iyon. It's a Macbook. Buong buhay ko ay Windows ang gamit ko. Hindi ko
alam kung paano gamitin iyon. Pinanood ko lang kung paano niya i-operate.

Ang bumungad na wallpaper sa akin ay isang litrato ulit. Ngayon naman ay grupo na
sila.. and then I saw the same guy in there. 'Yung boyfriend niya, nasa picture.
He's now wearing a scarf and a jacket.

Hindi ko alam kung nasaan sila basta may snow doon. I got curious. Anong pakiramdam
ng snow? Saan kaya may snow? Hindi naman nagiisnow sa Kassanight, ah?

"This was taken in Aldana. Zyde took us to their country." Pagturo niya sa picture
nang makita ang curious kong mga mata.

"Your boyfriend." I said with no emotion.

"He's not my boyfriend, silly.." She chuckled but I saw the pain in her eyes.

If he's not her boyfriend then what is he?

"He's just.. a friend. A very close friend.." Sambit niya habang nakatingin sa
litrato.
"Are they your friends?" Hindi ko mapigilan itanong iyon kahit sinubukan kong
pigilan ang bibig kong magsalita.

"Yes. There's Amora, Harlow, and my bestfriend, Amity.." Turo niya sa mga babae sa
picture. "And then here's Zyden.. You know him already.. Beside him is his best
friend, Harvey. Then there's Lyle.. and Arlo."

I acted like I easily memorized their names. Ang naalala ko lang ay 'yung boyfriend
niya, 'yung bestfriend ng boyfriend niya, at bestfriend ni Anais. Zyden, Harvey,
and Amity.

"Who's this?" Nagtatakang tanong ko at tinuro ang pinakamaliit sa kanila na hawak

ni Zyden sa balikat. The girl was giggling when they took the picture. Puno ng snow
ang ulo.

"Oh, she's Achi.. The youngest. Someone close to Zyde. She's about your age.. I'm
sure you'll get along with her well." Nangingiting sabi niya. "Medyo mataray but
she's funny."

As if I'm meeting your friends. I'm caged here!

Noong susunod na buwan, hindi ko pa rin tanggap na may kapatid ako. Mas naiinis pa
ako dahil mabait siya sa akin. Dapat kinamumuhian niya ako. Dapat hindi rin siya
masaya na nage-exist ako.

"Sai, are you hungry? Pinapadala ni Mommy dito.." Sumilip si Anais sa kwarto na may
dalang tray. It was my cookies, tapos may baso rin ng gatas. Yes, my cookies
because I personally baked them!

"Just leave them there." Masungit na sabi ko.

She gave me a genuine smile before walking towards the side table. I will never say
this to her but she's really gorgeous for a 16-year-old girl. Bagay nga sa kanya
ang mag-model. Mukha na siyang dalaga sa edad niya habang ako ay nananatili pa ring
mukhang bata. She's taller than me, and her body is perfect for her age. She has a
long straight hair. Ang cheekbone niya ay halata lalo tuwing ngumingiti siya. Her
eyes look so soft.. parang sinasabi sa lahat na mabuti siyang tao. I can't deny
that.

Pero hindi ko talaga siya gusto. Ayaw ko sa kanya.

My thoughts vanished when I heard a loud noise. Napaangat kaagad ang tingin ko at
nakita ko siyang nakayuko na at nagpapanic na nililigpit ang natapong pagkain sa
table. "OH MY GOD, MY SKETCHPAD!"

Napatakbo ako para alisin ang basang-basa kong sketchpad sa table.

"I'm sorry.. I'm sorry.. Oh my God.." Naiiyak na sambit ni Anais sa akin. "I'm
really sorry, n-nadulas sa kamay ko.."

"Shut up!" Galit na sigaw ko habang sinusubukang punasan ang sketchpad ko.

2 years.. I had this for almost 2 years.. Pinaghirapan ko 'to lahat nang ilang
buwan para matapos ang bawat art piece tapos dahil lang sa kabobohan at kalampahan
niya, masisira?!

"Bakit ba ang tanga mo!" Malakas na sigaw ko sa kanya.

Nakayuko siya at tinatago ang kamay sa likod habang nakakagat sa labi. Alam kong
tumutulo na ang luha niya ngayon pero pinangungunahan ako ng galit at inis!

"Alam mo ba kung ilang taon kong pinaghirapan 'to, ha?! Alam mo ba 'yun?!" Mariing
turo ko sa sketchpad ko. "Bakit ba bumalik-balik ka pa, eh! Okay na sana buhay ko
dito! Napakatanga mo! Lahat na lang sinisira mo!"

"I'm sorry.." She sobbed.

"Get out!" Binuksan ko ang pintuan ko para paalisin siya. Nagmamadali siyang tumayo
at lumabas ng kwarto ko. Magsosorry na ulit sana siya pero sinara ko ang pintuan sa
pagmumukha niya.

Mabigat ang paghinga ko habang nakatingin sa basag na baso sa lamesa. Kumunot ang
noo ko nang makita ang kulay pulang likido doon.

I suddenly felt so guilty when I realized that she probably hurt herself while she
was trying to clean out her own mess. I whispered a curse before leaving my room
and walking down the stairs.

Nakita ko siyang tahimik na naghahanap ng first-aid kit sa mga cabinet sa labas ng

C.R. Nilagpasan ko siya at binuksan ang isang drawer, saka ko nilabas ang bulak at
betadine doon. Napatingin siya sa akin at tinago kaagad ang isa niyang kamay.

"Halika." Medyo irita ko pang sabi at sinundan niya ako hanggang sa living room.
Nakita ko si Mommy sa kusina na mukhang walang kaalam-alam sa nangyari.

Umupo si Anais sa tabi ko habang ginagamot ko ang sugat niya. Nakatingin lang siya
sa akin at tinatantya ang pasensya ko. "I-I'm really sorry.." Mahinang sabi niya
ulit, afraid that I would shout at her again.

Hindi ako nagsalita at bahagya lang na tumango. Pagkatapos kong gamutin ang sugat
niya ay umakyat na ulit ako sa kwarto ko at sinara iyon. Kinabukasan, I saw a gift
on my side table.

It was a new sketchpad.

Binasa ko ang nakadikit na note doon. 'I'm really sorry for yesterday. Here's a new
sketchpad. This won't make up for your past artworks but I'm sure your future art
would still be amazing. Continue your passion, love. I will always be here to
support you as your sister. -Anais'

I bit my lip to prevent a smile. Napairap na lang ako.

Sa mga susunod na taon, wala akong ginawa kung hindi tarayan lang si Anais at wala
naman siyang ginawa kung hindi maging mabait sa akin. Even when my mother died
because of cancer, Anais stayed by my side. Siya na ang tumayong ina sa akin.
Little by little, I learned how to open up my heart to her.

"Arts?! Gusto mo ng Arts?! Why can't you be like your sister! May nararating sa
batang edad?! This is why I can't even show you off!" Natahimik ako sa sigaw ni
Daddy, the governor of the town, lalo na noong binato niya ang sketchpad ko.

He's right. Walang nakakakilala sa akin bilang anak niya dahil nakakulong lang ako
sa bahay. Wala naman akong balak lumabas. Laging si Ate ang sinasama niya sa mga
events dahil siya ang may nararating na kahit 18 pa lang siya. Habang patanda kami
nang patanda, lumalabas ang resemblance naming dalawa. Mahihirapan kang tukuyin
kung sino sa aming dalawa si Anais dahil magkamukha kami. Mas matangkad nga lang
siya sa akin nang kaunti.
"Dad, stop it.." Mahinahon pa rin si Anais kahit nakikita ko ang inis sa mga mata
niya. Nakasuot na siya ng dress at handa nang umalis para sa photoshoot niya
ngayon. Pinulot niya ang sketchpad ko at inayos. "There's nothing wrong with Arts.
That is her passion. Parang ako sa modeling. Just let her live.."

Kumalma si Daddy dahil si Anais ang nagsasalita. "Fine." Madiing sabi ni Daddy at
nagwalk-out sa harapan ko.

Lumapit sa akin si Anais at hinalikan ako sa noo. "Don't worry, I got your back
always. Pupunta lang ako sa shoot, ah.. Stay here and call me if something
happens." Malambing na sabi niya bago umalis. Pinanood ko kung paano siya sumakay
sa puting pang-artista na van.

She's too exposed to the world. Ganoon na lang ang takot ni Daddy nang mabalitaan
ang isang trahedya.

Nanlambot ang tuhod ko pagkapasok sa morgue. Sunod sunod ang pagtulo ng luha ko
habang nakatitig sa malamig na mukha ng kapatid ko. "No.." Bulong ko sa sarili
habang umiiling. "NO!!!!" Pagwawala ko. Sinusubukan akong pigilan ng nurse sa pag-
alog sa katawan ni Anais.

No. She's not dead.

No.. Ang sabi niya babalik siya. Ang sabi niya magshoshoot lang siya.. Bakit siya
nakahiga ngayon? Bakit malamig ang katawan niya? Bakit namumutla na ang itsura
niya? No way.. She's Anais.. She won't leave me like what Mommy did..

"Ate.." Bulong ko habang nakaluhod at mahigpit ang hawak sa puting kumot. "No..
Hindi siya patay.. Hindi siya patay!" Pag-iling ko habang basang basa ang pisngi sa
iyak.

"Who did this to her?! ANAIS!!!" Niyakap ko ang puting kumot na nagtatakip sa
katawan niya. "Wake up!!! No! She's not dead yet! This is not her!!!"

"Sai.." Naluluhang sambit ni Daddy at hinawakan ako sa braso. "Let her go.. She's
gone.."

"Who did this to her.." Bulong ko habang umiiyak. "Who did this to her! Daddy!
Sino.." Hindi ko na matuloy ang gusto kong sabihin.

Buong gabi, buong araw, buong linggo, wala akong ginawa kung hindi umiyak lang nang
umiyak. Noong sinubukan kong lumabas sa kwarto para kumuha ng tubig, napahinto ako
nang makita ang mga pamilyar na mukha sa sala namin, kausap ang Daddy ko.

I can see the devastated faces of Senator Dizon, Senator Garcia, and my sister's
male manager. Nakayuko ang Daddy ko at nakatakip sa mukha habang may pinag-uusapan
silang seryoso. May mga bodyguards sa loob ng bahay. I don't know what's happening.

"Let's just pretend Anais did not die, Laurent.." Nang marinig ko ang pangalan ng
kapatid ko sa bibig ni Senator Garcia, napahinto ako at nakinig.

"You raped my daughter.." Halos umiiyak na sambit ni Daddy. Sumakit ang dibdib ko
sa sobrang galit. They.. They raped my sister? Kaya ba siya namatay? Kaya ba
nagpakamatay si Anais? Dahil..

No..

Parang umiikot ang paningin ko. Napahawak ako sa ulo ko. Hindi ko kayang isipin
lahat ng nangyari kay Anais. Ang sabi.. Ang sabi ni Daddy depressed lang siya.. Ang
sabi nila.. Kaya diretso libing si Anais ay dahil hindi daw siya pwedeng basbasan..
Dahil masama raw ang ginawa niyang pagkuha sa sariling buhay. Kaya daw ayaw nila
ipaalam sa buong mundo ang pagkamatay niya dahil baka masira ang tingin nila sa
kapatid ko.. And I believed them. I accepted it.

But now, madness filled my system as I listen.

"Do not publicize.. Kapag nagsampa ka rin ng kaso, hindi ka mananalo. The Court is
with us. Makinig ka na lang sa amin and we can promise you a seat in the house of
Senates.. Pangako 'yan. You'll have the power, Laurent." Sambit ni Senator Dizon.

At ang manager? Kasama ba siya sa kanila? Nakayuko ito at nakikinig lang.. Mukha
ngang kasama siya sa mga hayop na lumapastangan sa kapatid ko!

Nakakuyom ang kamao ko at pinagdadasal na huwag pumayag si Daddy but days later,
when he asked me a favor and talked to me with serious eyes, I knew my prayers were
not granted.

"Why do I need to pretend to be Anais?" Malamig na tanong ko.

"Just do what I say, Kana." Ma-awtoridad na sambit niya habang nakaupo ako sa sofa
sa loob ng study room niya. Abala siyang inaayos ang necktie niya. Kita ko sa mga
mata niya ang guilt. Hindi niya alam na alam ko kung bakit siya ganyan ngayon.

Nakakasuka.

Nakakasukang tignan siya. Inabandona niya ang kapatid ko para saan? Para sa
kapangyarihan? Para umangat ang posisyon niya sa gobyerno? Ni hindi niya man lang
pinaglaban kahit kaunti si Anais! At ngayon, ano? Gusto niya akong isali sa
kadumihan ng kamay niya?

"No." Malamig na sambit ko ulit. "I will tell the world the truth about Anais."

Napalingon siya sa akin at galit ang pinamalas ng mga mata niya sa akin. "Kanais!
Sumunod ka na lang, pwede?! Ako ang nagpapakain sayo! Ako ang bumubuhay sayo! Wala
kang karapatang suwayin ako!"

"Then kill me!" Matapang na sigaw ko.

Natigilan siya at parang nanghina nang makita ang pagtulo ng luha ko.

"Anak.." He said, defeated. "Please, ito na lang ang gawin mo para sa akin.. Ito na
lang. Kahit isang beses lang, do something right for me.."

May bumara sa lalamunan ko. I am only 15. Hindi ako makakagawa ng aksyon ngayon
para sa kapatid ko. Maghihintay ako ng tamang panahon.

Anais, kung hindi ka kayang ipaglaban ni Daddy, then I will.

Using your name, I will expose your case to the world.. sa tamang edad, sa tamang
panahon. Ako na ang gagawa ng paraan para patayin lahat ng nanakit sayo. I will
kill all of them, whatever happens.

The last drip of their blood will fall directly on my hands. I'll make sure of
that.

________________________________________________________________________________
:)

Chapter 2

"She's here! She's here!"

Nagkagulo ang mga staff sa loob ng studio habang naglalakad ako papasok. Nasa likod
ko si Ate Devine, at ang assistant kong si Maisie. Si Maisie ay kasing-edad ko lang
rin and she's doing a good job as an assistant so far. Pinagkakatiwalaan ko rin
siya.. but not that much. I have a hard time trusting people.

Suot ang shades ko, huminto
isa at nilapag ko ang Louis
my legs while I was seated.
na susukatin ko for the Lux
and underwear.
ako sa paglalakad. Dali-dali akong binigyan ng upuan ng
Vuitton kong bag sa may lamesang nakita ko. I crossed
Hinihintay kong dalhin nila sa harapan ko ang mga damit
Fashion Show. It's a clothing brand known for swimwear

Tumingin ako sa orasan. The jetlag is still hitting my system. "Anais, eto na 'yung
susukatin mo, doon 'yung fitting room.." Nahihiyang sabi ng stylist sa akin sabay
turo sa malaking kwarto sa gilid.

Tumayo ako at dire-diretsong pumasok doon. Sumunod naman sa akin ang assistant ko,
at hila-hila ng staff ang buong rack papasok sa kwarto. Habang hinahanda nila ang
mga swimsuit, hinuhubad ko na ang blouse ko, unbuttoning slowly.

"Nasaan na ba 'yung nakuha mong tutulong magbaba ng mga gamit dito, John?!" Rinig
kong stressed na sabi ng designer. Hinubad ko ang blouse ko at inayos ang buhok ko
habang nakatingin sa salamin. Naka-pants na lang ako at bra na natatakpan ng mahaba
at medyo kulot kong buhok.

Tinignan ko sila at dali-dali silang napaayos ng tayo at lumabas ng kwarto. Ni-lock

iyon ni Maisie para makapagbihis ako. Naghubad ako at sinuot ang swimwear. Sumenyas
ako para papasukin ulit ang mga titingin ng fitting sa akin.

In the modeling world, I am the most valuable. Sila ang lumalapit sa akin, hindi
ako. Kaya ganoon na lang ang kaba nila kapag dadating ako, with my cold eyes.
Nagtataka siguro sila dahil the 18-year-old Anais wasn't like this. She was all
smiles. Well.. Hindi naman ako 'yun kaya anong pakialam nila?

"Okay ba ang fit? Hindi ba masikip? Nakakahinga ka pa ba?" Tanong ng designer

habang pinagmamasdan ang one-piece bikini sa akin. Tinignan ko siya at tinaasan ng
kilay. Anong nakakahinga pa ba ako? Was that an insult? "Maganda! Maganda ang
fitting!" Pagbawi niya.

"It fits. Next." Lumabas ulit sila ng kwarto.

Ganoon lang ang naging ganap sa buong gabing iyon. Medyo napagod ako kakahubad at
kakasuot ng mga gusto nilang ipa-suot sa akin. Pagkatapos, sinabi ko lahat ng gusto
kong ipa-adjust bago kami umalis. Sa mga susunod na araw, ififit ko ulit ang mga
inadjust.

"Pwedeng padaan sa drive thru? I'm dead hungry right now." Sambit ko. Napalingon
ang manager ko sa akin para suwayin ako pero naunahan ko na siya. "It's my cheat
day." Pagdadahilan ko.

"You have an upcoming fashion show." Pagdadahilan niya rin.

"Fine, I'm ordering salad, okay?" Napairap ako at tumingin na lang ulit sa labas.
Sumunod naman ang driver namin at dumaan sa Arthur Light, isang fast food chain.
Dito kasi, may mga veggies at iba't-ibang klase ng salad.

"May I take your order?" Walang ganang sambit ng lalaki sa may bintana.

Nakasandal ito doon at naka-itim. Ang alam ko kulay green ang uniform nila, ah?
Naiba na ba? Totoo bang staff siya dito?

Anyways, si Ate Devine naman ang nag-order para sa akin. Nakatingin lang ako at
pinagmamasdan ang lalaki. Medyo pamilyar ang itsura niya sa akin pero hindi ko alam
kung saan ko siya nakita. He looked so out-of-place here.

"Thank you, come again." Walang emosyon pa rin na sambit niya at umandar na ang
van. Hindi na nagtagal ang tingin ko sa kanya at pinikit na lang ang mga mata ko
hanggang sa makuha na namin ang in-order.

"Sai, by the way.. Your father wants to hire bodyguards for you." Biglang sabi ni
Ate Devine habang kumakain ako ng salad. Nagpintig ang tenga ko nang marinig ko
nanaman ang 'father' word. "Sa tingin ko, kailangan mo nga.. Kita mo ang nangyari
sa airport? Nadumog ka doon."

"How many?" Walang pakialam na tanong ko. Maraming kaaway ang tatay ko sa politika,
hindi na bago sa akin na paminsan-minsan, gusto niya akong bigyan ng bodyguard.
Panigurado, may ginawa nanaman siya ngayon. Hindi naman nagtatagal 'yung mga
bodyguard na 'yun. Pinapatanggal ko rin kapag humuhupa ang issue ng matandang 'yun.

"Siguro okay na ang tatlo? May kilala akong mataas ang ranggo sa security. Doon na
lang ako maghihire." Sambit niya. Tumango lang ako. Wala naman akong pakialam. As
long as they won't meddle with my life.

Sa condo ko ako tumuloy. I live alone whenever I have the chance to. Minsan,
pinapauwi ako ni Daddy sa mansyon kahit lagi naman siyang wala doon. Pumasok ako sa
isang kwarto at binuksan ang ilaw. Bumungad sa akin ang isang canvas. Hindi ko pa
pala natatapos ipinta ang mukha ni Senator Garcia.. Nandoon na ang mukha niya pero
may kulang pa.

Kinuha ko ang kulay pulang paint at umupo sa maliit na upuan. Kinuha ko ang brush
at nilagyan ng dugo ang mukha niya. This.. is so much better. Napapangisi ako
habang tinitignan ang pinta ko.

"Ikaw ang uunahin ko." Bulong ko bago tumayo. Sinabuyan ko pa lalo ng mga pulang
kulay ang mukha niya para magmukha siyang duguan.

I've thought of different ways on how to kill him. Kaunting tiis na lang, magagawa
ko rin 'yun. Maghahanda lang ako. Wala akong pakialam kung makukulong. Ang mga
opisyal nga sa gobyerno na sige ang pagpatay, hindi nakukulong, diba? Anak ako ng
senador. Pagtatakpan ako ng wala kong kwentang ama dahil ayaw niyang masira ang
pangalan niya.

Kinabukasan, sinundo ulit ako ni Ate Devine. Bumungad sa akin ang tatlong lalaking
naka-all black. Their bodies are so perfectly built at mukha silang mas matatanda
sa akin pero nagtagal ang tingin ko sa isa na mukhang wala ang atensyon sa mundo at
nakaiwas ang tingin.

"Wait.. Aren't you the guy from Arthur Light last night?" Puno ang pagtataka sa
boses ko nang ituro ko siya.

Tumaas ang kilay niya sa akin. Wait, what? Did he just.. Did he just raise his brow
at me?!
"What are you even saying?" Walang emosyong tanong niya sa akin.

What? Mali ba ako? Pero kamukha niya talaga, eh! O baka namamalikmata nga lang
talaga ako? This guy in front of me is.. dangerously handsome and attractive but
his eyes showed pure innocence. Naguguluhan ako.

With his sharp jaw, dark and menacing eyes, perfect height and built, a little fair
skin, and perfect lips.. He doesn't look like a bodyguard to me.. He looks more
like a model! Baka naman pinaglololoko lang nila ako? Where is the hidden camera?

"Anais, ano bang sinasabi mo?" Suway sa akin ng manager ko. "They are your
bodyguards. I personally hired them.. Pasensya na kayo, masama lang ata ang gising
niya." Sabi niya pa sa mga lalaki.

Nanatili pa rin ang tingin ko sa isang lalaking 'yun. May kung ano sa kanya na
nakaka-agaw sa atensyon ko pero hindi ko matukoy.

Nang makasakay sa van, sumakay din ang tatlo doon sa pinakadulo. Their presence is
a little bothering. Isusuggest ko nga na sa ibang sasakyan sila sumakay sa susunod.
Ayaw kong marinig nila ang mga pinag-uusapan namin dito sa loob ng van.

"Where are we headed to?" Tanong ko kay Maisie.

"Ah, magjujudge po kayo sa Mutya pageant sa kabilang town." Sambit ni Maisie.

Ah, oo nga pala. Pumayag nga pala ako doon just because the mayor is close to my
Dad. Napilit lang rin ako pero wala rin naman akong gagawin ngayon kaya okay lang.
Medyo malayo nga lang ang town na iyon kaya maaga rin kami umalis dito.

5 PM na kami nakarating sa munisipyo. Bumaba ako ng van. Naka-heels, maong skinny

jeans, at pink sleeveless top lang ako habang naglalakad papasok. Sinalubong ako ni
Mayor sa loob ng isang kwarto. Naghanda pa sila ng pagkain para sa akin. "Ah,
Anais! Just in time!" Bumeso siya sa akin.

I smiled at her a little habang nagkekwento siya about Daddy. Hindi naman ako
interesado. Nanatiling nakatayo ang tatlong bodyguard sa likod ko. Naisip ko kung
nangangawit ba sila? Lahat kami ay gutom na kaya tumalikod muna ako kay Mayor para
kausapin ang tatlo.

"Kumain muna kayo." Sambit ko.

Nagkatinginan sila.

"Sige, ako na muna ang maiiwan." Sambit ng lalaking tinititigan ko kanina pa.

It was my first time hearing him speak in another language. It sounded sexy, too.

Inignora ko ang mga iniisip ko at tinalikuran lang siya para kumuha ng pagkain.
Sumunod naman siya sa akin. Na-coconscious ako sa tingin niya for no reason. Sanay
akong tignan ng mga tao pero bakit kapag siya ang tumitingin ay parang hindi ako
mapakali?

Nakapamulsa siya sa pants niya habang tahimik akong sinusundan. Nagpa-catering pa

kasi si Mayor.

"Anais, pwede magpapicture?!" Napalingon ako kaagad sa dalagang tumatakbo

papalapit. Agad humarang ang bodyguard ko sa harapan ko para pigilan iyon.

"It's fine." Sambit ko at bumalik na siya sa pwesto niya. "Hi!" Ngumiti ako sa bata
at nanginginig ang mga kamay niya habang kumukuha ng litrato. Pagkatapos nun, halos
hindi siya makahinga nang tumingin sa akin.

"Sobrang idol po talaga kita! Shucks, maiinggit sa akin ang mga kaibigan ko! Waaa!"
Pagfafangirl niya sa harapan ko.

"Jane! Jusko, pagpasensyahan mo na ang anak ko, Anais.." Paghingi ng tawad ni Mayor
habang hinahatak ang bata paalis. Oh, so it's his daughter. Tumalikod na ulit ako
para kumuha ng pagkain. Hanggang sa pag-upo ko, nakasunod pa rin sa akin ang
lalaki.

Nakatayo lang siya sa likod ko habang ang dalawa pang bodyguard ay abalang
kumakain. Ako ang nangangawit sa kanya kaya lumingon ako. "Why don't you eat
first?" I said in a cold voice.

He bit his lip, trying to prevent a smirk. Napatunganga ako sa kanya. Para saan ang
facial expression na iyon? I was just asking him to eat!

"If you don't want to, then starve." Supladang sabi ko at tinalikuran na siya.

Naramdaman ko ang pagkawala ng presensya niya sa likod ko. Maya maya, halos
mapatalon ako sa upuan ko nang biglang may umupo sa tabi ko at naglapag ng plato.
Nanlalaki ang mga mata kong nakatingin sa lalaking iyon pa rin. His side view
emphasized his jaw. Napatitig ako doon bago ko iniwas ang tingin ko dahil
napatingin rin siya sa akin.

He did not smile at me. Kumain na lang siya kaya tahimik lang rin akong kumain.
Maliit na portion lang ang kinuha ko. Paminsan-minsan, nahuhuli ko siyang mariing
tinitignan ang pagkain sa plato ko na parang gusto niyang itapon iyon.

What the hell is wrong with this guy, really? He's too mysterious for me. Ang
dalawang bodyguard naman ay hindi ganito!

Ang kapal pa ng mukha niyang tumabi sa akin. Ano siya? Assistant ko? Manager?

Nang matapos akong kumain, nagpunas na ako ng table napkin at nagpunta ng bathroom
para magtoothbrush. Lumabas ako at ni-retouch ni Maisie ang make-up ko. Nakatayo na
ulit ngayon ang tatlong bodyguard at nakatingin sa akin.

Noong 7 PM na, pumunta na kami sa may covered court kung saan gaganapin ang
pageant. Nagulat ako dahil madami palang tao! Doon na ako nagpasalamat na may
bodyguards akong humaharang na ngayon sa mga tao para magkaroon ako ng dadaanan.

Impit akong napasigaw nang matulak ako at natalisod. Before I ended up hurting
myself, a hand snaked on my waist, preventing my fall.

Napatingin ako sa misteryosong bodyguard ko at nakatingin na rin siya sa akin

ngayon. Agad akong umayos ng tayo at tinalikuran siya.

Hindi ko maintindihan kung bakit parang hindi ako makahinga kahit nakaupo na ako sa
table ng judges at nakatayo na ulit ang bodyguards ko sa kanya-kanyang sulok. Ang
isang lalaki na lang na 'yon ang nakatayo malapit sa akin.. Sa tabi ko pala, mismo.

Parang nanunuyo ang lalamunan ko habang pilit akong kinakausap ng ibang judges sa
gilid ko. "I watched the livestream of your fashion show in America! You slayed
it!" Sambit ng may katandaan nang babae.

"Thank you po." I smiled at her.

"Hangang hanga sayo ang binata ko. Bumibili pa 'yun ng mga magazine kapag ikaw ang
cover." Natatawang sabi ng may katandaan ring lalaki. "Sayang lang at may training
sila ngayon at hindi makakapunta."

"Send my regards to him po." Ngumiti ulit ako at tumingin sa harapan. Humawak ako
sa lalamunan ko at lumingon sa paligid para tignan kung may mamimigay ba ng drinks.

"Water?" Napaangat ang tingin ko sa lalaking nakatayo sa tabi ko.

"Please." Pormal na sagot ko. The side of his lips rose up when he heard my tone.

Umalis siya saglit at pagkabalik, may dala na siyang dalawang bote ng tubig. Akala
ko para sa kanya ang isa pero nilapag niya iyong dalawa sa table ko.

"Aren't you thirsty?" Tanong ko sa kanya.

"Do you usually care too much for your bodyguards?" Tumaas ang kilay niya.

Hindi ako nakasagot at inismiran siya. "Feeler." Bulong ko.

Narinig ko ang maikling tawa niya kaya napalingon ako sa kanya. Nang makita niyang
nakatingin ako, sineryoso niya ang mukha niya at nakipagtinginan din sa akin. Hindi
ko inalis ang tingin ko sa kanya just to see who will give up first.

But I lost. Umiwas ako ng tingin at napainom na lang sa tubig na dala niya. Sana
lang ay hindi ako nilason ng isang 'to.

"What's your name again?" Bumaling ako sa kanya.

Hindi ko alam kung paano siya tatawagin. Hindi pwedeng habang buhay ay 'lalaking
'to' ang itatawag ko sa kanya. I need to at least know his name, right?

"Do you usually ask for your bodyguard's name?" His lips twisted into a playful
smirk.

Hindi ako nakasagot kaagad. I was stunned! He doesn't talk like a bodyguard, too!
He's too.. informal! And playful! And a little nosy!

"Answer me or else you'll lose your job." Pananakot ko.

"Oh damn, don't fire me, Ma'am. I need to earn money." I sensed a little sarcasm in
his tone. Or ako lang iyon?

Pero hindi pa rin niya sinasagot ang tanong ko! Naiinis na ako! Malalaman ko rin
naman kapag tinanong ko sa manager ko. Bakit ba hindi na lang niya sabihin?

"I swear, you'll lose your job if you continue talking to me like that." Pananakot
ko ulit sa kanya pero ni isang kaba ay wala akong nakita sa mga mata niya.

What? Masyado siyang matapang. Wala ba siyang pakialam kahit mawalan siya ng
trabaho? Hindi ba kailangan niya ang trabahong ito para kumita ng pera, huh?
Kakasabi niya lang! Hindi ba niya kailangan kumita para sa pamilya niya or
something?

"Wala ka bang pamilyang binubuhay? Bakit wala ka atang pakialam sa trabaho mo?"
Iritang tanong ko.

"Are you usually this talkative and nosy?" My jaw dropped at his words.
How dare he talk to me like this?! At wala man lang akong masabi! "Y-you-!" Hindi
ko natuloy ang sasabihin nang lumabas na ang host at sinimulan na ang program.

Buong start ng program, masama ang timpla ng mukha ko. Hindi ko na ulit kailanman
sinulyapan ang lalaki sa tabi ko. Inabala ko ang sarili sa pagmamasid sa mga
kandidato. I focused on judging the candidates. Kaya nga ako nandito para doon..
Hindi para sa ibang mga bagay! Get a grip of yourself, Kanais!

Nang magkaroon ng little break habang nagbibihis ang candidates, naglapag na ng

pagkain ang staff ng event na 'to. Nagpapicture pa iyon sa akin bago tuluyang
umalis sa harapan ko. Napalingon na ako ngayon sa lalaking katabi ko, nagtataka
kung nagugutom siya o hindi.

Why the hell do I even care?!

Tinaasan niya ako ng isang kilay nang mapansing nakatingin nanaman ako sa kanya.
Inirapan ko siya at kumain na lang. Stop it, Sai! Stop it! Hindi porket curious ka
sa kanya ay may pakialam ka na, okay?

Nang matapos kumain, sumandal na lang ako sa inuupuan ko at pinagkrus ang braso ko.
Dumating bigla si Maisie para mag-abot ng sandwich sa bodyguards. Kinuha naman iyon
ng lalaki sa tabi ko. Hindi ko pa rin alam ang pangalan niya kaya hindi ko alam ang
itatawag sa kanya!

Binuksan ng lalaki ang sandwich pero napatigil nang makitang nakatingin nanaman
ako. Inirapan ko ulit siya at narinig ko ang mahinang pagtawa niya. What? Why is he
laughing at me?! May nakakatawa ba?!

Tinaasan ko siya ng kilay nang tumawa siya. Nang tumigil, naiwan na lang ang isang
pilyong ngiti sa mga labi niya.

"My name is Zyden, Miss Laurent." He introduced himself formally.

________________________________________________________________________________

Merry Christmas! :)

Chapter 3

Zyden.. Zyden.. Where did I hear that name again? Model ba 'yun? Sikat ba 'yun? Or
baka may kapangalan siya. The name is rare but not too rare na iisa lang siyang may
pangalang ganun. And I can't remember no matter how much I think about it.

I shrugged. Hindi ko na lang siya pinansin. Ngayon, alam ko na ang pangalan niya.
Hindi ko na siya tutukuyin as 'lalaking 'to'. Para naman hindi niya pagtakahan ang
kilos ko, itatanong ko na lang rin kung ano ang pangalan ng dalawa pang bodyguards
mamaya. Baka sabihin niya sa kanya lang ako curious. In his face!

Mabilis natapos ang pageant at umakyat na ako sa stage para mag-award. Agad naman
akong inalalayan ni Zyden. When his hand touched mine, I was shocked by how soft
his grip was. He looked like a rough man! Pati ang texture ng kamay niya ay parang
hindi pinapahirapan sa bahay. Is he really a bodyguard? Why does he feel so light?

Hiyawan ang mga narinig ko at kumaway na lang ako sa mga sumisigaw ng pangalan ko
nang nasa stage na. Countless flashes of camera passed. I wasn't bothered by it.
Sanayan na nga lang siguro 'yun. Nakangiti lang ako buong awarding. Expert na ako
sa pagpepeke ng mga ngiti ko na wala nang nakakapansin na init na init na ako dito
sa stage at ngawit na rin ako kakatayo.
Nasa may tabi lang ng hagdan si Zyden at nakasandal sa may railings with crossed
arms. The way his menacing eyes stared at me made me feel something else. What the
hell? Bakit ba ganyan siya kung makatingin? Parang sinisisid niya ang lalim ng mga
mata ko. Parang tinutukoy niya ang lahat ng tinatago kong kadiliman sa katawan ko.

Nang matapos, bumaba na ulit ako. Inalalayan niya nanaman ako pababa. I was too
careful not to hold on to him that much. I don't like what it feels like.
Pakiramdam ko manghuhula siya at isang hawak niya lang sa kamay ko, malalaman na
niya lahat ng sikreto ko. He's too mysterious to me. I don't like him around me.

"Okay ka lang ba?" Biglang tanong niya habang naglalakad ako pabalik sa upuan ko.

I tried talking through my gritted teeth habang nakangiti sa mga tao. "Don't speak
informal to me."

He chuckled and tried to mock me. "Nais ko lamang pong malaman kung maayos pa ba
ang pakiramdam ninyo, Miss Laurent?"

At ngayon parang nang-aasar pa siya sa sobrang pormal ng tono niya! Ang dalawang
kamay ay nilagay pa sa likod.

"Not that formal." Inis na sabi ko nang kuhanin ang bag ko sa upuan. Tapos na ang
awarding kaya uuwi na kaagad ako! Mayroon pa akong maagang meeting bukas dahil
pipirma ako ng bagong kontrata sa bago kong ieendorse na skincare brand.

Humarang kaagad ang tatlong bodyguards sa mga tao para maayos ang madadaanan ko.
Ilang kalmot ang natamo ko but I tried so hard to remain smiling. I didn't mind the
pain kahit masyado na silang agresibo. Nang makapasok sa van, sumunod na ang
tatlong bodyguard. Nandoon na sa van naghihintay si Ate Devine at Maisie.

"Jesus, what happened?" Nag-aalalang sambit ni Ate Devine nang makita ang kalmot ko
sa likod ng kamay. Maliit lang naman 'yun pero nagdudugo. Dali-daling kinuha ni
Maisie ang first-aid kit at pinatong ang kamay ko sa binti niya para magamot.

Nagulat ako nang biglang may sumulpot sa gitna naming dalawa ni Maisie. Nakasilip
ngayon si Zyden at nakapatong ang dalawang braso sa sandalan naming dalawa habang
nasa likuran siya ng upuan.

"What the hell?" Singhal ko sa kanya sa gulat.

"Sorry." He said while looking at my hand. His sharpened jaw was more emphasized
and his eyes looked a little mad.

"Sorry you scared me or sorry you couldn't protect me back there?" Supladang tanong
ko.

Napa-angat ang tingin ni Maisie sa akin bago tumingin kay Zyden na ngayon ay sa mga
mata ko na nakatingin. He was pursing his lips too tight na parang may nakakagalit
sa sinabi ko. He doesn't have the right to be mad! Sino ba siya?

"Both, Anais." He said in a low voice.

My breath hitched when he called me by my 'supposed' name. Agad dumaloy ang gulat
at irita sa mga mata ko.

"I said don't go too informal on me! Hindi tayo close, okay?!" Sigaw ko sa kanya.
Napalingon ang manager ko nang marinig ang galit kong boses.

Zyden licked his lower lip before nodding slowly like he was defeated. Bumalik na
siya sa inuupuan niya at sinandal ang ulo doon. He closed his eyes and swallowed
hard, making his Adam's apple move.

Why does he look so pained?! Hindi naman ako ganoon ka-harsh, ah!

My cold heart cannot be melted by guilt. Inismiran ko lang siya at hindi na

pinansin hanggang sa mahatid ako sa condo. May band aid na ang kamay ko. "Saan sila
magiistay?" Curious na tanong ko kay Ate Devine nang ma-park ang van ko.

"May nirerent po akong apartment, Ma'am." Sagot noong isa sa akin.

"Sa bahay po. Dyan lang, malapit." Sabi ng isa.

Lumipat na ang tingin ko kay Zyden dahil siya na lang ang hinihintay kong
magsalita. Imbis na sagutin ako, bumaba siya ng van at tumayo sa tabi ko. Kinuha
niya ang mga buhat ko, dahilan para mapakunot ang noo ko, pati sila Maisie ay
nagtaka rin sa kinilos niya.

"Hahatid na kita." His voice was cold as ice, contradicting the sweet statement he
just said.

"Hihintayin ka pa ba namin?" Nagtatakang tanong ni Ate Devine.

Uuwi na kasi sila sa kanya-kanya nilang tinutuluyan. Hindi naman sila kalayuan sa
akin. Sinuggest ko nga na kumuha na lang ng unit sa building na tinutuluyan ko pero
ayaw nila. Mahal daw kasi dito sa Royalty Residences. Ang may-ari ay royal family
galing sa Kassanight, ata? I don't remember and I don't really care about that.

"You can go." Malamig na sambit ulit ni Zyden.

Nag-aalinlangan si Maisie nang isara na ang pintuan ng van. Dali-dali kong

tinalikuran si Zyden at ako na ang naunang maglakad patungo sa elevator. Tahimik
naman siyang sumunod sa akin. Nang nasa loob na kami ng elevator, wala masyadong
taong sumasakay kung hindi kami lang dahil malalim na nga ang gabi.

"Paano ka uuwi?" Hindi ko maiwasang magtanong. Hindi ko gusto ang katahimikang

bumabalot sa aming dalawa. I find it too uncomfortable.

"Lalakad." He said coolly.

Napakunot ang noo ko. Lalakad? What the hell? Ganoon ba siya ka-walang pera at
hindi man lang niya kaya mag-commute? Wala siyang kotse? Pakiramdam ko pinapasahod
naman siya ng tama ng agency niya, ah? Bakit wala siyang pamasahe?

Wala sa sariling kinuha ko ang wallet ko at inabutan siya ng 1000-peso bill.

Punong-puno ng pagtataka ang mga mata niya nang sulyapan niya iyon. Then his eyes
turned dark like I just insulted him.

"Ano 'yan?" Malamig na tanong niya sa akin.

"Uh.. Transportation money?" Mataray na sagot ko.

Patanong pa iyon na parang pinapamukha ko sa kanyang walang kwenta ang tanong niya
sa akin. Nang makita kong mas lalong nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ko, I
explained further. "Naaawa ako dahil maglalakad ka lang pauwi.. Pwede ka naman mag-
taxi gamit 'to. Come on, kuhanin mo na." Pagpilit ko.

He stared at me for a second before laughing. Ako naman ang nainsulto ngayon!
"What's funny?" Naiiritang tanong ko.

Anong nakakatawa sa sinabi ko? Mukha ba akong nagbibiro? It was my first time
trying to be nice but then it backfired!

Hindi niya ako sinagot dahil bumukas na ang elevator. Naroon na ako sa floor ng
unit ko at sinundan niya ako palabas. Nang huminto ako sa tapat ng pintuan ko,
huminto rin siya at inabot sa akin ang mga gamit ko.

"You can go now." Mataray na sabi ko sa kanya.

He slowly smiled at my tone. "Have a good night." Then he turned around and walked
towards the elevator.

Kinabukasan, maaga akong gumising para maghanda sa meeting. Habang naglalagay ako
ng lotion sa katawan, tumunog ang cellphone ko at sinagot ko ang tawag ng
bestfriend ko.

"What now, Agiony?" Supladang bungad ko.

[Wow! Good morning rin, Kanais!] Sarkastikong sabi niya sa kabilang linya.

For some reason, when I met this woman back when I was 18, we eventually became
friends. She was trying to search for Anais but when she saw me, agad siyang
nagtaka dahil hindi ko siya naalala at bakit daw medyo nag-iba ang hugis ng katawan
ko. She was observant. I remember her as "Achi".. Anais even told me that we would
get along well back then.. and we did.

Bumisita siya noon dito sa Lumi kahit taga Kassanight siya. Nagkataon kasi na
nagbakasyon ang family nila dito dahil madaming dagat sa bansa namin. Wala akong
nagawa kung hindi aminin sa kanya lahat dahil iniipit niya lahat ng sinasabi ko.
She cried when I told her everything. She was dead mad, too pero wala kaming
magawang dalawa.

Well.. She's my bestfriend now. "Ano nanaman kailangan mo?" Masungit na tanong ko
pa rin at inipit ang cellphone sa gitna ng balikat at pisngi ko para makapaglagay
ng lotion. Male-late na ako!

[What? Masama mangumusta, ha?] Mataray na balik niya sa akin.

Kaya siguro kami nagkasundo dahil pareho kaming mataray but Agiony is more..
carefree. Mas malaya ang pakikitungo niya sa mga tao kaysa sa akin. And I doubt
that she called para "mangumusta". I know her too well.

"Come on, just say it." Napairap ako kahit hindi niya naman makikita.

Lagi siyang tumatawag kapag namomroblema sa isang bagay, specially boys. Sobrang
dami niyang manliligaw pero ni isa wala siyang gustong sagutin. Pinapaasa niya
naman! Ilang beses ko na siyang sinasabihan na kung hindi niya gusto ay wag na
niyang i-entertain but she just won't stop ghosting people.

[So may tatlong guys na inaaya ako this Saturday at pinaplano kong isa sa umaga,
isa sa hapon, at isa sa gabi.. But I'm too worried my Dad would find out! Any
advice kung paano mag-sneak out?] Mukhang problemadong problemado ang gaga.

"You know what? I'm running late for a meeting right now and I don't have time to
teach you how to sneak out. Call me when you finally have anything MORE important
to rant about. Bye, dumbass."
She was about to protest but I already ended the call. Napailing na lang ako sa
babaeng 'yun at nagbihis na. Nagsuot lang ako ng white skirt at maroon long sleeves
na blouse. May heart itong shape sa bandang dibdib ko at flowy lang ang tela. Hindi
ko na inipitan ang buhok ko at hinayaan itong nakabagsak. Light make-up lang rin
ang nilagay ko dahil meeting lang naman ang aattendan ko at hindi photoshoot.

Dumating na sila Maisie kaya sabay-sabay kaming sumakay sa van sa may parking lot.
Nakita kong nandoon na ang tatlong bodyguards ko sa likod. Hindi ko na nasabi ang
kagustuhan kong humiwalay sila sa akin ng sasakyan. Palagi ko na lang
nakakalimutan.

Balak ko na sanang sabihin iyon nang mapatingin ako kay Zyden na nakasandal sa
bintana ang ulo at nakakrus ang mga braso. Nang mapatingin sa akin, he bit his lip
to prevent his smile. Ano nanaman ba ang nakakatawa? Naiinis na ako sa lalaking
ito, ha. Gusto ko na siyang sisantehin sa trabaho!

Naaawa lang talaga ako at baka kailangan niya ng pera!

Umirap na lang ako at napirmi sa inuupuan ko. Hindi na ako nakapagsalita. Parang
nasira na kaagad ang umaga ko.

"Pagkatapos ng meeting mo with Dermagen, magfifit ka na ulit ng damit para sa Lux.

Hanggang 2 PM iyon. Tapos, didiretso na tayo sa gym para sa daily workout mo with
Lux models. Hanggang gabi iyon. 7 PM, magdinner na lang tayo somewhere bago ka
namin ibaba sa condo mo." Tumango-tango lang ako kay Ate Devine.

Yeah, right. Such a busy day. Actually, hindi pa nga ito masyadong busy. May mga
oras na 24 hours talaga ay punong-puno ang schedule ko. Medyo kaunti pa ito ngayon
pero kapag nagsimula na ang rehearsal para sa Lux, baka mawalan na rin ako ng
tulog. Ngayon pang may bago nanaman akong ieendorse na product.

Mabilis lumipas ang oras. Pagkatapos ng boring na meeting na iyon ay nasa studio na
ulit ako. Pumasok na ulit ako sa pagbibihisan kong kwarto at nasa labas ang tatlong
bodyguard para magbantay.

Hinubad ko na ang blouse ko at naiwan ulit sa laced bra habang pinipili ni Maisie
sa rack kung alin ang uunahin kong isusukat. Busy naman akong naglalagay ng lip
gloss habang nakatingin sa salamin.

Laking gulat ko nang biglang bumukas ang pinto at nakita ko si Zyden na pumasok.

"What the fuck!" Napatakip kaagad ako sa dibdib ko kahit natatakpan iyon ng mahaba
kong buhok. Gulat siyang napatingin sa akin dahil sa sigaw ko.

The fear in his eyes was very evident when he realized what he has done, but it
turned a shade darker when he gazed at my face, down to my body. Agad niya ring
iniwas ang tingin na iyon nang makita ang masamang tingin ko sa kanya.

"Sorry, sabi nila ibigay ko 'to.." Iniiwas niya ang tingin niya sa akin nang i-abot
ang isa pang swimsuit na nasa hanger.

"Get out!" Malakas na sigaw ko.

Agad naman siyang lumabas at sinara ang pinto. Naglakad ako palapit doon para i-
lock iyon. Grabe, he's just so annoying! At bakit nagtakip pa ako ng dibdib eh
halos lahat na ata ng tao ay sanay nang makita akong naka-bra lalo na sa mga
magazine at fashion show. Something about him made me feel so.. conservative. Hindi
ko alam kung bakit!
Paulit-ulit lang iyong ginawa ko katulad noong isang araw. Maayos na lahat ng
fitting ng mga damit kaya mabilis lang rin namang natapos. Brinief lang ako saglit
ng staff tungkol sa rehearsals at binigyan ng copy ng schedule si Ate Devine. Nang
lumabas na ako sa kwarto na iyon, agad lumipad ang masama kong tingin kay Zyden na
nakasandal sa pinto at hindi na makatingin sa akin ngayon.

He looked like a guilty puppy. Ang dalawang kamay ay nakatago pa sa likod. Talagang
ma-guilty kang bastos ka! Bakit kasi hindi muna kumakatok bago pumasok, diba? Kita
naman na fitting room iyon. Malamang may nagfifit sa loob!

Eh, bakit nga ba kasi hindi ko ni-lock? Sanay na kasi kaming walang pumapasok doon
kung hindi ang designer lang at staff para tignan ang fit ng damit. Siya lang
talaga ang naglakas pumasok doon kahit hindi naman siya inaasahan sa loob.

Sunod kaming nagpunta sa gym. Nagbihis muna ako sa CR ng sports bra at leggings
tsaka rubber shoes. Si Maisie ay naiwan doon sa gym mismo at si Ate Devine, umalis
dahil may bibilhin. Pagkalabas ko ng CR, halos mapaatras ako nang makita si Zyden
na nakasandal sa gilid ng pinto. Ang isang binti niya at nakatupi at nakapamulsa
siya ngayon sa itim niyang pantalon. Naka-itim rin siyang v-neck. Napansin ko sa
leeg niya ang silver na kwintas pero tinatago iyon ng malapad na dibdib niya.

Napaayos siya ng tayo nang makita ako. Bumaba ang tingin niya sa suot ko, at napako
na iyon sa sapatos ko. Nagulat ako nang niluhod niya ang isang tuhod sa harapan ko
at sinintas ang sapatos ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin. Nahugot ko ang
hininga ko habang pinapanood siyang seryoso sa ginagawa niyang pag-sintas.

Pagkatapos, tumayo siya na parang walang nangyari at sinenyasan akong mauna na ako
maglakad. Pagkapasok ko sa gym, agad nagtinginan sa akin lahat. Lumapit sa akin ang
lalaki kong trainer. His name is Jack and he's gay. Nakita ko ang pagsulyap niya sa
lalaki sa likod ko kaya sinubukan kong kuhanin ang atensyon niya.

"Anong uunahin natin?" Tanong ko.

"Ahh, warm-up ka muna.." Distracted na sambit niya. Nang ilibot ko ang paningin ko,
ang mga Lux models ay tinitignan ako na parang gusto nila makipag-usap sa akin pero
napipigilan ng mataray at masungit kong mukha. Parang mayroong invisible barrier sa
paligid ko kaya wala ni isa sa kanila ang lumapit sa akin.

All of them know how valuable I am in this industry and you just can't talk to me
without substance. My time is precious. Hindi ako basta-basta lang pwedeng
kumustahin dahil tumatakbo ang oras ko sa bawat salitang pinapakawalan ng bibig mo.

Pagkatapos ko mag warm-up, palala na nang palala ang pinapagawa sa akin. Inaasahan
ko nang masakit nanaman ang katawan ko mamaya at maliligo nanaman ako sa pain
reliever cream. Ayon nga lang, hindi ako pwedeng matulog nang mayroong ganoon kaya
mapupuyat nanaman ako!

Pawis na pawis ako habang nakatungkod ang mga siko at palapulsuhan sa sahig. Ang
katawan ko ay diretso at lahat ng pwersa ay napupunta sa siko ko. Ang pawis ko ay
tumutulo na galing sa mukha ko at hindi kaaya-aya ang itsura ko ngayon. Ilang araw
pa lang akong hindi nakakapagwork-out ay nahihirapan na ako dito?

Ayan, skip ka pa, Kanais!

"Okay, done." Nang sabihin iyon ni Jack, para akong nakakita ng langit. Tumayo
kaagad ako at hinihingal na pinunasan ang pawis ko. "Sis, ask ko lang, who's that
guy?" Kinikilig na sabi niya sa akin.

Sinundan ko ang tinuturo niya at nakita ko si Zyden na nakaupo doon sa gym bench at
pinaglalaruan ang equipment. Naglilift siya doon pero binibitawan din at
hinahawakan ang braso na parang bored na bored siya sa buhay niya. It does look
like he frequently goes to the gym. Mukhang sanay siya, eh.

"My bodyguard." Simpleng sagot ko at tinanong na kung saan ang sunod para mawala
ulit ang atensyon niya.

Saka ko lang napagtantong hindi lang atensyon ni Jack ang nakukuha niya kung hindi
halos lahat ng model dito ay nadidistract sa presensya niya.

My God! All these sexy models in front of him but Zyden chose to stare at the glass
wall, waiting for the sky to change its color. Ilang models dito na pinapangarap ng
maraming kalalakihan ang titig na titig sa kanya pero tila wala siyang pakialam.
Napairap tuloy ako lalo.

What a weird bodyguard! He doesn't act like a bodyguard at all! May bodyguard bang
ganyan ka-distracted sa trabaho? Dapat ang mga mata niya ay doon lang sa
binabantayan niya, hindi ba?

Ang dalawang bodyguard ay nakatayo lang sa pwesto nila at walang ginagawa kundi
bantayan ako samantalang siya ay nangangalikot ng equipment sa gym? He's too
distracted! This job wasn't made for him. Hindi talaga siya bagay sa trabahong ito.

"Anais? Are you listening to me?" Napabalik ako sa katinuan nang pumitik si Jack sa
harapan ko. Agad ko nang binaling ang atensyon sa kanya at ginawa ang kanina pa
pala niya pinapagawa sa akin.

I was doing sit-ups while tapping Jack's palm, left and right, pabalik-balik lang.
Hindi ko maiwasang tumingin sa paligid ko habang ginagawa iyon kaya minsan
napapabagal ang pag-angat ko. Hindi naman napapansin ni Jack dahil abala ang mga
mata niya kay Zyden na ngayon ay nagpupush-up doon dahil nga bored na bored ito.
Kaunti na lang ay tutulo na ang laway ni Jack habang pinagmamasdan ang biceps ni
Zyden na mas lalong nadedepina nang pag-akyat baba ng katawan niya.

I stopped doing sit-ups just to snap my fingers in front of Jack's face. "Oh,
right! Sorry!" Sinubukan na niyang i-tuon ang atensyon sa akin instead of gawking.

Tama nga ang sabi ni Ate Devine. Hanggang gabi kami nag work-out. Siyempre, hindi
iyon tuloy-tuloy! May briefing pa ulit kaya medyo natagalan kami. Sinabi ang mga
gagawin namin sa mga susunod na araw. Tumango lang ako bago umalis.

Pinupunasan ko ng towel ang mukha ko habang inaayos ang gamit sa duffel bag ko. Si
Maisie naman ay agad lumapit para tulungan ako. Nakapagpalit na rin ako ng shirt.
Wala na nga lang akong make-up dahil.. Duh! Sinong magmemake-up habang
nagwoworkout? Edi nabura lang rin!

Noong kinagabihan, kumain lang ulit kami sa Arthurs bago nila ako ibaba sa condo.
Katulad kahapon, bumaba ulit itong si Zyden para ihatid raw ako! Nagtataka na
talaga ako sa kinikilos niya, huh? Hindi ba siya napapagod maglakad pauwi? Pwede
naman siyang magpahintay sa driver. Makakatipid pa siya ng pera at enerhiya.

Nasa tapat na kami ng unit ko nang mapansin kong nakabukas ang pinto. Agad kumunot
ang noo ko at nanatili ang kamay ko sa door handle.

"Anong problema?" Tanong ni Zyden sa likod ko.

"It's open.." Wala sa sariling bulong ko. Did I forget to close and lock it when I
left? Hindi ko na matandaan! Natakot kaagad ako na baka nanakawan ako sa loob! O
baka mayroong magnanakaw sa loob!
Napatabi ako nang lagpasan ako ni Zyden at siya na ang pumasok sa unit ko. "Stay
there." Utos niya sa akin at pumasok na siya.

Tinanaw ko siya mula sa labas. Mabilis niyang nahanap ang switch ng ilaw though I
don't know how he saw it that fast, it was too dark! Kinagat ko ang daliri ko
habang kinakabahan na naghihintay sa labas na baka may nanakaw na painting sa
loob.. pero lagi ko namang sinisigurado na naka-lock ang kwarto na 'yon.

Now, I'm worried for Zyden dahil hindi ko na siya marinig sa loob. Did he get shot?
What? Humihinga pa ba siya?

"Are you still there?" Natatakot na tanong ko mula sa labas at sinubukang sumilip
ulit pero agad ring umatras dahil natatakot ako. "Hey! Are you still there?!" Mas
malakas na tanong ko.

Nang walang sumagot, unti-unti akong naglakad papasok at nilibot ang paningin ko.
Inabot ko ang lampshade sa gilid at naglakad-lakad sa living room. Pinapakiramdaman
ko ang paligid ko habang naglalakad at tumitingin kung saan-saan. Hindi ko na alam
kung nasaan si Zyden kaya mas lalo akong natakot!

"I told you to stay outside, didn't I?"

"My God!" Napatalon ako sa kinatatayuan ko nang makarinig ng pamilyar na boses.

Lumingon ako kay Zyden na nakatayo ngayon sa kusina at sinulyapan ang lamp shade na
hawak ko. Dahan-dahan ko iyong binaba dahil na conscious ako bigla sa tingin niya.
"A-anong meron? Anong nangyari?"

"Nothing. All clear." He shrugged.

Lumingon ako sa paligid at nakitang wala ngang nagulo o nagalaw man lang na gamit.
Baka nga naiwan ko lang na nakabukas kanina sa sobrang pagmamadali!

"But it's still too dangerous to leave you here."

"H-huh?" Napalingon ako sa kanya. "What do you mean?"

"I'll stay here.. for tonight." He said coolly. "So I can keep you safe, Anais."

_______________________________________________________________________________

:)

Chapter 4

"What? Saan ka matutulog, kung ganoon?!" Nauutal na reklamo ko. Gustuhin ko mang
tumanggi ngunit natatakot rin naman talaga akong maiwan dito mag-isa. Mamaya ay may
bigla na lang pumatay sa akin dito. Hindi ko pa naipaglalaban ang kaso ng kapatid
ko! Hindi pa ako pwedeng mamatay!

"Hindi ako matutulog." Walang emosyong sambit ni Zyden at nilagpasan ako sa kusina.
Lumingon naman ako para makita kung ano ang gagawin niya. "Do you have a laptop?"

Tumango ako at dali-daling pumasok sa kwarto ko para kuhanin ang laptop ko. Hindi
ko alam kung anong pumapasok sa kukote ko at pinapahiram ko ang isang hamak kong
bodyguard ng laptop ko na puno ng aking personal na files! Para akong alipin ng
sarili kong kuryosidad!

Nang nilapag ko sa harapan niya ang laptop, kinuha niya iyon at walang kahirap-
hirap na binuksan. Napakunot ang noo ko dahil mukhang sanay siyang gumamit ng
Macbook. Bakit noong ako ay inaral ko pa kung paano iyon i-operate? Naalala ko
tuloy si Anais.

Hindi ko alam kung ano ang ginagawa niya doon. Dahan-dahan akong nagpunta sa kusina
para uminom ng tubig at paminsan-minsan sinusulyapan ang kanyang ginagawa pero wala
akong makita kung hindi puro codes lang! Ano ba ang ginagawa niya?! Mamaya ay
hinahack na niya lahat ng profile ko!

Bakit ba kasi nagtiwala ako kaagad?! Alam na alam ko sa sarili kong mayroon akong
trust issues! Bakit pagdating sa lalaking 'to ay ang bilis kong magpahulog sa
sariling patibong?

Pinagmasdan ko siya nang mariin habang umiinom ako ng baso. But then.. He doesn't
look like a bad guy. He looks dark and dangerous, yes.. but in a different way.
Hindi siya mukhang traydor, if a traitor has a specific face. Pakiramdam ko lang ay
kaya niya akong durugin with those looks.. and those hands.

"Wag mo akong titigan."

Napakurap ako nang marinig ang boses niya. Nakatingin pa rin ang mga mata niya sa
screen ng laptop pero alam kong ako ang sinasabihan niya. Malamang! Kami lang
dalawa ang nandito! Napaubo tuloy ako at nilapag ang baso sa lababo.

"Matutulog na ako. Bahala ka na dyan." Dire-diretso ako sa kwarto ko para makatakas

sa kahihiyan.

Kinabukasan, maaga akong gumising para sa rehearsals ng Lux. Ayaw na ayaw ko

talagang nali-late ako sa mga appointments ko. I was born a responsible woman. Alam
ko ang halaga ng oras. Iyon nga lang, hindi ko nasulit ang sa amin ni Anais noon.

Pagkalabas ko ng kwarto ay bumungad sa akin si Zyden na nakasandal sa sofa at

nakatakip ang braso sa mga mata. Is he sleeping? Dahan-dahan akong lumapit para
siguraduhin kung natutulog nga ba siya.

Nilapit ko ang mukha ko para silipin ang kanyang mukha pero agad akong napatakbo
papunta sa dingding nang bigla niyang tinanggal ang braso sa mga mata niya at
tinignan ako nang seryoso. Para akong hinihingal sa sobrang gulat!

"G-gising ka.." Parang tanga kong sabi.

"Yes." He said in a low voice.

Kinuha niya ang laptop at binuksan iyon saka sinenyasan ako na lumapit. Dahan-dahan
akong lumapit na parang may nakakahawa siyang sakit. Mukhang naiinip siya sa bagal
ko kaya hinawakan niya ang braso ko at hinatak paupo sa sofa.

"What the hell!" I squealed. "Don't touch me!"

"You did not lock your door." Iritang sabi niya sabay turo sa screen ng laptop.

Kitang kita ko doon sa CCTV na nagmamadali akong umalis para sa meeting at hindi
nasara ng mahina kong paghatak ang pintuan. Napakagat ako sa labi ko sa hiya dahil
mukhang naabala pa siya sa akin.

"Wala namang pumasok dito. It's all good." Sinara niya ulit ang laptop at tumayo.

Napatingala ako sa kanya, tinatanaw ang tangkad niya habang nakaupo ako sa sofa. My
unit is large but seeing him here made it too.. tiny. Hindi naman siya sobra
sobrang tangkad pero mayroon lang sa kanyang kung ano na nakakapangliit sa akin.

"Paano mo nakuha ang CCTV footage?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

Tinaasan niya lang ako ng kilay at hindi sinagot ang tanong ko.

"I'm going home. Susunod na lang ako sa rehearsals mo. Saan ba?" He asked with a
little frustration etched in his face.

Wow.. Why did he suddenly sound like a boyfriend? Kung maririnig siguro iyon ng iba
ay iisiping boyfriend ko siya dahil sa linya niya na iyon!

"Text my manager." Iyon na lamang ang sinabi ko.

Marahan siyang tumango at kinuha ang cellphone niya sa lamesa saka dire-diretsong
lumabas ng unit ko. Nakahinga ako nang maluwag nang mawala na siya. Dali-dali na
akong tumayo para kumain ng apple para sa breakfast at naligo na rin.

I've decided to wear a track pants and a simple maroon loose shirt at tinuck-in ko
iyon. Naka-7 inches heels na ako papunta sa parking lot para hindi na ako magpalit
mamaya doon at para masanay na rin kaagad ang mga paa ko. Though.. sanay naman na
talaga pero para na rin ma-warm up before rehearsals. Panigurado bugbog nanaman
'to.

"Wala pa ang isang bodyguard?" Tanong ni Ate Devine sa dalawang bodyguards.

Nagkibit-balikat ang dalawa para sabihing wala silang alam.

"Susunod na lang daw siya." Ako na ang nagsalita.

Napatingin si Ate Devine sa akin, pati na rin si Maisie. Napataas ang kilay ko sa
kanilang dalawa. Ano nanaman ba ang iniisip nila? Wala naman akong sinabing mali!

"Bakit mo alam?" Tanong ni Maisie sa akin na may halong pang-aasar.

Napa-awang ang labi ko! Gusto kong magsalita pero tila walang lumalabas sa bibig
ko! In the end, wala akong nasabi at tumingin na lang sa bintana. Napailing na lang
si Ate Devine at umandar na ang van paalis.

Pagkadating namin sa rehearsals, diretso na kami sa runway. May mga upuan doon kung
saan nagkekwentuhan ang mga models. Pagkapasok ko, lahat sila ay nagtinginan sa
akin pero nanatiling nakataas ang noo ko at nakachin-up. Sa gitna ako naglakad
dahil doon lang may available space. Nagbubulungan pa sila. God knows what they
were whispering about!

They're probably talking shit but do I care? No.

"Anais! You're early!" Nagmamadaling bumaba sa runway ang director ng fashion show
na ito at hinawakan ang magkabila kong balikat para halikan ang aking pisngi. He's
Dave and he's also gay.

"Yes, Dave." Ngumiti ako nang tipid.

"Actually, Miss Luxyna paid a visit! Kanina ka pa niya hinihintay! She really wants
to see you walk!" Malakas ang pagkakasabi niya kaya naman napapatingin ang mga
models. Nang sabihin niyang gusto akong mapanood ng may-ari at designer ng Lux, mas
lalo silang nagbulungan.

"I'd be glad to see her, too." Sagot ko. Nakipag-usap pa ako nang kaunti bago ko
nilapag ang mga gamit ko sa pinakaunahang upuan. Nandoon si Maisie at si Ate Devine
para manood. Maya-maya lang ay pumunta na kami sa backstage para maturuan ng mga
lugar namin.

Hinati-hati nila sa grupo ang mga models. Nagtataka ako dahil wala pa akong grupo.
Ako ang pinakahuling sinabihan. "Anais, you're the star of the show. Mag-isa ka
lang rarampa, okay?" Sambit ni Dave.

Wala akong nagawa kung hindi tumango lang. Mas lalong sumama tuloy ang mga mukha at
tingin ng Lux models. What the hell? So, kasalanan ko na ba ngayon 'yun? Kapag
naman tinitignan ko sila pabalik, umiiwas! Akala ko ba'y matatapang kayo, ha?
Mabait pa ako ngayon dahil hindi ko kayo pinapatulan.

Nagsimula na ang rehearsals at noong ako na ang rumarampa, pagtigil ko sa gitna at

pag-ikot ko ay nakita ko nga si Miss Luxyna na nakaupo sa harapan at pumapalakpak
sa akin habang nakangiti. I smiled at her too and gave her a subtle wave before I
walked back.

"Kaya siguro siya ang star of the show dahil close sila ni Miss Luxy.. Sipsip."
Rinig kong bulong ng isang model.

Napahinto ako sa paglalakad at nilingon siya. Napatayo siya nang maayos nang
mapansing nakatingin ako. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at huminto para tignan
siya mula ulo hanggang paa.

Nagtagal ang tingin ko sa kanyang paa. "I'm wondering.. Can you even walk with
those?" Tumaas ang isang kilay ko.

"W-what.." Hindi niya matuloy ang sasabihin.

"Nagsusugat na ang paa mo. Mukhang hindi ka sanay sa heels, bakit kaya nakuha ka pa
dito?" Lumapit ako para malapit ang labi ko sa tenga niya. "Baka ikaw ang
sumipsip?"

Ngumiti ako sa kanya bago ako bumalik sa pwesto ko. Nagkagulo sila dahil umiyak
iyong model. Ang iba ay hindi naman gumalaw sa pwesto nila dahil sa takot na baka
sila ang isunod ko. Napairap ako nang lumapit kaagad si David.

"What happened?" Nagtatakang tanong niya sa model. Hindi ito makapagsalita at

tinignan lang ako noong kaibigan niya. "Oh my God, nakakahiya kayo kay Anais!
Bumalik kayo sa mga pwesto niyo!"

Nagsitakbuhan sila pabalik sa lugar nila habang nakatayo pa rin ako dito at
nakakrus ang mga braso. Pinapagalitan pa sila doon at nagulat na lang ako nang
tumatakbong umalis ang model na napaiyak ko kanina. Sinundan ko lang siya ng tingin
at binalik ang tingin sa nail polish ko.

"Okay ka lang ba, Anais? We're so sorry! Ang gugulo talaga ng mga baguhang models
na 'yan!" Stressed na sabi niya sa akin.

"I have a photoshoot at 2 PM. Bilisan natin." Walang emosyong sabi ko.

"Yes, yes! Okay! Pwesto na!" Pumalakpak siya para makuha ang atensyon nilang lahat.
Napairap na lang ako habang iniisip kung magpapabago ba ako ng nail polish o
ipapabura ko na lang muna?

Nawala na ang iniisip ko nang magsimula na ulit. Ako ang pinakahuling rumampa.
Seryoso lang ang mukha ko habang naglalakad papuntang gitna nang matanaw ko si
Zyden na nakasandal doon sa pader at nakatingin sa akin habang nakalagay ang isang
kamay sa baba at pinagmamasdan ako. Muntik na akong ma-distract!
Mabuti na lang at hindi! Pagtatawanan ako kung ganoon! Umikot ako at ngumiti bago
nag-pose sa gitna at naglakad na pabalik. Nagtipon na lahat ng models sa gitna at
nagpalakpakan na kami dahil nakatapos kami ng isang run. Narinig kong nagbubulungan
nanaman ang models ngunit hindi na ako ang pinag-uusapan.

Si Zyden na!

Hindi ko alam kung bakit bumakas ang iritasyon sa mukha ko. Napatingin ako sa
orasan at saktong 1 PM na kaya nagpaalam na kaagad ako kay David para makapunta na
sa photoshoot ko. Pagkatapos kasi noon ay magwoworkout ulit kami sa gym. Paulit-
ulit lang.

Lumapit na si Zyden sa amin, kung nasaan nakatayo na rin ang bodyguards ko.
Sinubukan kong huwag siyang pansinin nang maramdaman kong palapit na siya pero
napapalingon ako sa pabango niya. His scent was too manly. Iyong tipong masarap
ibaon ang mukha mo sa dibdib niya, ganoon.

Pero ano ba 'tong iniisip ko!

"Hey." He casually greeted us.

"Saan ka galing? Absent ka ata kanina, ah?" Curious na tanong ni Ate Devine.
Napalingon sa akin si Maisie at ngumiti. Umiwas lang ako sa kanila dahil baka kung
ano pa ang isipin nila!

"Napuyat lang po." Zyden answered with so much respect. Naka-all black pa rin siya
dahil iyon naman talaga ang uniform nilang tatlo. Kapag nag-iba siya ng damit ay
mas lalong hindi siya magmumukhang bodyguard.

"Anong sinakyan mo papunta dito?" Curious na tanong ulit ni Ate Devine.

"Ah.." Zyden licked his lip while thinking. Then, he smiled. "Tricycle."

Tumango lang si Ate Devine at naglakad na kami pabalik sa van. Mabilis lang lumipas
ang oras. Nakita ko na lang ang sarili kong nakaupo sa isang white block habang
nakasuot ng puting maikling dress. May hawak akong skincare product at nakangiti sa
camera.

"Ganyan ka lang, Anais!" Tuwang-tuwang sabi ng photographer sa akin. Hindi nga ako
gumalaw at nakangiti lang habang nakatingin sa produkto. Pagkatapos ng ilang shot,
nagbago na ulit ako ng pose. Binuksan ko iyon at nilagyan ang aking daliri at
tinapat iyon sa pisngi ko habang nakangiti.

"And we're done! Thank you so much, Anais!" Tuwang tuwang sabi rin ng direktor.
Tumayo na ako at pinunasan ang nasa pisngi ko pati ang daliri ko bago ako
nakipagkamay. Nakangiti lang ako sa kanila at nanguha rin sila ng group selfie.

"As expected, hindi nga nagtagal ang shoot. You are really an expert in this field,
'no?" Pagchika pa sa akin nung direktor na lalaki.

I did not even exert that much effort.

"We can't say that." I chuckled.

"And you're very humble!" Sambit pa niya.

Nakipagtawanan pa ako sa kanya bago ako pinaalalahanan ni Ate Devine na pupunta pa

kami sa gym kaya mabilis akong nagpaalam. Nagpunta ako sa fitting room para
magpalit na ulit ng gym clothes. Naabutan ko doon si Zyden na nakaupo sa couch at
nakasandal ang isang braso sa sandalan ng sofa.

"Would you mind stepping out?" Tanong ko sa kanya habang dala-dala ang damit ko.

He stared at me for a couple of seconds before he sighed like I did something

wrong. Tahimik lang siyang tumayo at lumabas ng kwarto. I was left wondering what I
did for him to act like he was frustrated. I don't know. Baka naman normal lang
iyon at ako ang nagbibigay ng meaning?

Nagbihis na lang ako at hindi na iyon pinansin. But I became really bothered when
he still continued acting like that the whole time we were at the gym. Tahimik at
seryoso. Hindi niya ako kinakausap at napapansin kong iniiwasan pa niya ako. I
should not care but it was really bothering me.

Kaya noong hinatid na kami sa condo, akala ko hindi na siya bababa para mahatid ako
sa tapat ng pintuan ko. But he still did.

Hindi siya nagtanong nang pinindot ko ay lobby. I'm now wearing a simple maong
shorts and a white loose shirt. Naka-cap na lang ako para hindi makilala. I was
planning to get some groceries tonight.

"You can go." Sambit ko sa kanya nang makalabas kami ng lobby. Katabi lang nito ang
hypermarket.

Kumunot ang noo niya nang nilingon ako. His eyes turned a shade darker when he
heard what I said. Parang anytime ay magsasabi siya ng masakit na salita.

"Why?" He asked.

"Mag-gogrocery ako. Gagabihin ka na so you can go." Supladang sabi ko at

tinalikuran na siya para pumasok sa hypermarket.

To my surprise, he still followed. Hindi na ako nagtanong. Hindi ko na lang siya

pinansin at kumuha ng cart. Dire-diretso lang ako pumunta sa mga vegetables para
maglagay sa cart ko. I'm on my special diet right now for the fashion show kaya
nililimitahan ko ang kinakain ko.

Kumuha ako ng mga pang-salad ko at pagbalik ko para ilagay sa cart ang mga iyon,
nakita kong hawak na ni Zyden. Parang sinasabi niyang siya na ang magtutulak kaya
naman hinayaan ko na lang siya. He followed me everywhere without saying anything.
Ako rin ay wala ring sinasabi.

Kanina ko pa gustong itanong kung may nagawa ba akong mali pero ayaw ko namang
magtunog na may pakialam kaya pinigilan ko na lang ang sarili ko.

Habang nagtitingin ako ng cereals, he suddenly broke our silence.

"You should eat more."

Napatingin ako sa kanya at nagtama nga ang tingin namin. Iniwas niya rin iyon at
mariing tinignan ang hawak kong diet cereal na maliit. Kinuha niya iyon sa kamay ko
at tinignan ang kahon na parang nagagalit siya doon. Nanatili ang nagtataka kong
tingin sa kanya.

"I'm on a special diet. Ayaw kong kumain nang madami." Pagtatanggol ko sa sarili ko
at inagaw ang kahon sa kanya para ibalik sa shelf. Mukhang ayaw niya noon, eh.

Wait.. Since when did I allow him to affect my choices?

Kinuha ko na ulit tuloy ang cereal para ilagay sa cart. I heard him sigh heavily
like some problematic man. Hindi ko iyon pinansin at naglakad na papunta sa mga
inumin. Kumuha ako ng mabigat na mineral water. Bubuhatin ko na sana pero inunahan
niya ako at walang kahirap-hirap na nilagay sa cart.

Inayos ko na lang ang damit ko at napaubo nang kaunti bago ako lumipat sa susunod
na shelf. Surprisingly, he's extra patient today. I mean, he doesn't look like a
patient man. Mukha siyang lalaking maraming ginagawang trabaho. Parang nagmamadali,
kumbaga.

"So, kailan ka pa nagtatrabaho bilang bodyguard? Pang ilan mo akong client?" Tanong
ko sa kanya habang naglalakad kami para lang mabawasan ang awkwardness.

"Ikaw ang una." Walang ganang sagot niya

Doon ako napalingon sa kanya. "What?! Ako 'yung una? So baguhan ka pa lang pala..
Bakit ka kaya napili dito?" Medyo insulto ang pagkakasabi ko.

But he wasn't even a bit insulted. Parang walang epekto sa kanya ang sinabi ko. He
looked confident.

"Because I am very well-trained, Miss Laurent." His lips twisted into a lazy smirk.

"Like a dog." Patuloy na pang-iinsulto ko.

Hindi ulit iyon gumawa. Kundi, napailing na lang siya na parang walang pakialam sa
sinasabi ko. Patuloy pa rin akong naglalagay ng kung ano-ano sa cart.

"Do you have a sibling?" Tanong ko ulit para makahanap ng panibagong topic.
Naghahanap ulit ako ng dahilan para bwisitin siya dahil mukhang kanina pa nga siya
badtrip sa akin.

"Yes." Maikling sagot niya habang nagtutulak ng cart at abala sa pagtitingin rin ng
mga nilalagay ko sa cart ko. Ang itsura niya ay nagsasabing hindi niya nagugustuhan
iyon. "I think you should know that."

"What?" Nagtatakang tanong ko. Na-mention niya na ba iyon? "I forgot, I guess?"
Pagpapalusot ko. I don't pay that much attention when it comes to small details
like these. Baka nga nasabi niya na noon o kaya nakalagay sa profile niya.

"You forgot. Right.." He said with so much bitterness.

Umiling na lang siya nang ma-realize ang sinabi na parang may naalala siya.
Nilagpasan niya ako para magtingin ng iba pang mga biscuit. Sumunod naman ako sa
kanya.

Nang magpunta na kami sa counter, by instinct, I guess, Zyden suddenly reached out
for his wallet on his back pocket but stopped when he realized what he was doing.

Gulat lang akong nakatingin sa kanya at agad niyang iniwas ang tingin sa akin. Did
he just.. offer to pay my groceries? When he doesn't even have transportation
money?

"Uh.." Natauhan ako at kinuha ang wallet ko. Inabot ko ang card ko sa babaeng
mukhang abala ang mga mata sa pagtingin sa lalaking katabi ko. "Savings." Tipid na
sabi ko. Nanginginig pa ang mga kamay niya.

Pagkatapos magbayad, halos lahat ng paper bag ay si Zyden ang nagbuhat. Dadalawa na
lang ang buhat ko at magaan pa. Nagtataka ako kung paano niya nakakayang buhatin
iyon at mayroon pang mabigat na tubig. Mukhang hindi naman siya nahihirapan.

Tahimik lang rin kami sa elevator hanggang sa makarating sa tapat ng condo ko.
Binuksan ko iyon at lilingon sa kanya para kuhanin sana ang mga buhat niya pero
napatabi ako bigla sa pinto nang pumasok siya sa condo ko!

"Hey!" Sigaw ko at sinundan siya hanggang kusina. Nilapag niya doon lahat ng paper
bag at parang intruder na binuksan ang mga cabinets ko. "What the hell are you
doing!" Reklamo ko pa.

Hindi siya nagsalita at pinanood ko lang siyang ayusin ang groceries ko. Nakakunot
pa rin ang noo ko at gustong gusto ko siyang pigilan pero natitigilan ako sa
seryoso niyang mukha. He was pursing his lips so hard like he was trying to stop
himself from saying something.

"Ano bang problema mo?!" Irita kong tanong at inagaw ang gatas sa kamay niya.
Padabog ko iyong nilagay sa counter.

Napaatras ako nang bigla siyang lumingon sa akin. His eyes were fuming mad and he
looked like he would shout in a second. Natahimik ako.

I was wrong. He sighed and softness immediately filled his eyes. "It's nothing,
Anais." Umiling siya at dire-diretsong lumayas sa harapan ko. Sinundan ko siya
hanggang sa pinto.

"You are confusing me right now!" Sigaw ko sa kanya.

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko nang bigla siyang lumapit sa akin. He stopped

inches away from my body. I swallowed hard. Ang mga mata niya ay sinisisid ang
kalaliman ng mga mata ko.

"You tell me, Anais." He said with so much anger.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 5

[Something's bothering you. I can tell.] Sambit ni Agiony sa kabilang linya.

Napabuntong-hininga ako habang nakahiga sa couch at hinihintay ang pagdating nila

Ate Devine para maaga kaming makapunta sa Lux. Ngayong araw na ang fashion show.
For the past few days, naging abala ako sa rehearsals at work out kaya naman pilit
naaalis sa isipan ko ang misteryoso kong bodyguard. Ngayon lang ulit siya naging
sentro ng utak ko.

"So.. There's this guy.." Panimula ko at umayos ng upo. I heard Agiony's teasing
hum on the other line. "You don't know him so let's just call him Mr. Z."

[Sounds like an old man, eh?] She continued teasing. When I shouted her name, she
laughed. [Okay, okay. So what's with Mr. Z? Parang Mr. Clean lang. Why can't it be
Kuya Z? Parang Kuya Germs.. Hahaha!]

"Shut up, Achi!" Inis na sabi ko dahil kung ano-anong kadaldalan nanaman ang
lumalabas sa bibig ng babaeng 'to. "So he's my bodyguard.."

[Wait, you have bodyguards?!] Gulat na sabi niya sa kabilang linya. Narinig ko ang
pagsara ng pinto ng kotse niya. It means she's leaving for a date, probably.

"Long story! Please, mag-focus ka naman sa sinasabi ko! Huwag mo nang pansinin ang
small details! Dami mong side comments, eh!"

Tumawa nanaman siya kaya pinagpatuloy ko lang ang sasabihin ko noong tumigil na
siya. [So what's with Mr. Z? Sugar daddy mo?] She teased again.

"You know what? Bahala ka sa buhay mo!" Ibababa ko na sana nang marinig ko siyang
sumigaw sa kabilang linya. Inis kong binalik iyon sa tenga ko.

[Okay, okay. I'll stop!] Tumawa ulit siya. [Ikaw naman, ang pikon!]

"So.. Something about him is bothering my insides. I don't know what exactly is it.
One more thing, he doesn't look like a bodyguard to me because he's too distracted
and informal. He calls me by my first name, Achi! Sinong trabahador ang ganoon sa
boss niya?"

[Well.. Is he hot?]

Hindi ako nakasagot kaagad. Narinig ko ang malakas at parang loka-lokang tawa niya
ulit sa kabilang linya. Napasapo ako sa noo ko. Her laugh is so annoying!

[Someone's crushing on her bodyguard..] Pakantang sabi niya.

"I am not crushing over anyone!" Tanggi ko. "Agiony, listen.. I don't like him. I
don't have a crush on him. Nababagabag lang talaga ako sa presensya niya. Pati ang
pagkilos niya kapag kami lang dalawa ay-"

[My God! Anong ginagawa niyo kapag kayo lang dalawa, ha?!] Pagputol niya sa
sinasabi ko.

"Agiony Cherie!" Sigaw ko para matigil siya. Nang marinig ko nanaman siyang
tumatawa, walang pakundangang binabaan ko na siya ng phone. Irita akong tumayo at
sakto tinext na ako nila Ate Devine na nandoon na raw sila.

Habang nasa van, tahimik lang ulit akong nakatingin sa labas. Hindi ko na
pinapansin masyado si Zyden, umaasang mawawala ang kuryosidad ko sa kanya. Hindi
rin naman niya ako kinakausap maliban na lamang kung kailangan para sa trabaho pa.
Gayunpaman, hindi pa rin siya tumitigil sa paghahatid sa akin sa tapat ng pinto ko
tuwing uuwi.

"Anais, pagkatapos ng fashion show, may celebration party lahat ng staff at models
ng Lux. Around 8 PM hanggang 11." Pagpapaalala ni Ate Devine sa schedule ko. "And
your father called."

Napaangat ang tingin ko sa kanya nang mamention niya ulit ang tatay ko. Automatic
na nakataas ang isa kong kilay nang tignan siya.

"He wants you to sleep in the mansion tonight. May party raw kasi doon.." Ate
Devine said cautiously.

Umismid kaagad ako. "I will act like I did not hear anything." Walang emosyong sabi
ko.

"Anais.. Malalagot ako dito.." Pagmamakaawa niya. "Sige na, pagbigyan mo na ang ama
mo. Noong isang araw pa niya ako kinukulit."

"Delete his number. Block him. I don't care." Seryoso akong nakatingin sa labas.
Ang galit sa puso ko ay unti-unti nang napupuno. Ayaw ko nang marinig ang susunod
na sasabihin ni Ate Devine at baka sumabog ako dito. Ayaw kong marinig ng mga
bodyguards ko kung paano ako magalit. Kung magtuloy pa, baka hindi ako makapag-
perform ng maayos mamaya.

Nanlaki ang mga mata ko nang may sumulpot nanaman sa gitna naming dalawa ni Maisie.
I saw Zyden leaning on our chair. "Are you hungry?" He whispered to me.

Hindi ako nakasagot kaagad sa gulat. Ano bang ginagawa niya? Akala ko'y okay na ang
lahat noong mga nakaraang araw dahil hindi na kami nagpapansinan masyado pero heto
nanaman siya at sumusulpot kung saan-saan.

Nakatingin ang seryoso ngunit malalambot niyang mga mata sa akin na parang alam
niyang sasabog na ako sa galit anytime at pinapakalma ako ng mga matang iyon. I
opened my mouth to say something but nothing came out.

"You okay?" He then asked, breathless.

Tumango ako at umiwas ng tingin. Now, all my thoughts suddenly faded! Pati ang
galit at inis sa akin ay nawala na parang bula. Hindi ko maintindihan kung paano
nangyari 'yun. O hindi ko maintindihan kung bakit hinahayaan kong maapektuhan ng
lalaking 'to ang emosyon ko. Hindi ako ganito. Hindi dapat ganito. Nadidistract ako
sa trabaho ko at sa araw-araw na paggising ko. Hindi nakakatuwa!

Pagkarating namin sa venue ng Lux Fashion Show, dire-diretso kami sa backstage. May
final rehearsal pa bago kami magbihis kaya naghanap kami ng mapaglalagyan ng gamit.

"Anais! You're finally here! Halika!" Lumapit sa akin si Dave. Sumunod lang kami sa
kanila. Si Zyden ay nasa likuran ko. Hindi ako komportable na ang lapit lapit niya
sa akin at naaamoy ko pa ang pabango niya. Ang mga tingin pa ni Dave sa kanya ay
malagkit. Halos lahat naman ata ng nakakasalubong namin ay malagkit ang tingin sa
kanya. Iyong tipong nababaluktot na ang mga leeg dahil naiiwan ang tingin sa kanya
habang naglalakad. Ganoon.

Pumasok kami sa isang V.I.P room. Nakita ko ang mga bulungan ng iilang model na
nakakita. I guess ako lang ang pinatuloy sa V.I.P room. Nakahilera na doon lahat ng
susuotin ko at nasa loob na rin ang sariling makeup artist. May upuan doon sa tapat
ng vanity mirror at nakalagay pa sa likuran ng black na telang upuan ang pangalan
ko.

Anais Celine Laurent.

But then.. Hindi ko iyon pangalan. Hindi ako natuwa pero ngumiti ako dahil kung si
Anais ang nandito ngayon, alam kong matutuwa siya dito. Pasensya na lang dahil
hindi.. Iniwan na niya ako at hindi na siya ang Anais ngayon.

Naiwan sa labas ang dalawang bodyguard. Bukod tanging si Zyden ang naiwan para
magbantay sa loob. Prente pa siyang umupo doon sa sofa at sinandal nanaman ang
braso sa sandalan ng upuan habang nakatingin nang seryoso sa akin.

"Magre-rehearse ka pa ba?" Tanong sa akin ni Dave. "We already started earlier..

Patapos na rin ngayon. We started too early."

"No, I can manage." Sambit ko at umupo na sa upuan para masimulan na akong make-up-
an.

Nacoconscious tuloy ako habang inaayusan because of the way Zyden looks at me.
Paminsan-minsan pa ay may pumapasok na staff para abutan ako ng biscuit at water.
Kahit ganoon, hindi nawawala ang tingin ni Zyde sa akin. I was so close to scolding
him when suddenly his phone rang and he stood up to answer the call.

Napakunot ang noo ko nang sundan ko siya ng tingin sa salamin. Lumabas siya habang
may sinasabi sa phone and I was left wondering what was that all about? Maybe it's
his girlfriend. Come to think of it, he never mentioned if he was single or not..
Wait, why would he even mention that in the first place? As if I want to know!

Buhok ko na ang inaayos nang pumasok ulit si Zyden habang nagtytype sa cellphone
niya. Hindi ko alam kung ano ang tinatype niya dahil malayo siya sa akin. Nang
magtama ang tingin namin sa salamin, I avoided his gaze immediately. I saw how the
side of his lips rose up when he realized I was staring at him.

Bumalik siya sa pagkakaupo niya habang abalang nagtetext pa rin. Hanggang sa

matapos na akong ayusan ay abala pa rin siya. Pumasok ako sa C.R para tanggalin ang
roba ko. Kanina ay sinuot ko na ang unang swimwear bago ayusan. Tinignan ko ang
sarili ko sa salamin at inayos ang damit ko bago ako lumabas.

I was wearing an all-black one-piece swimsuit with a large hole on both sides of my
waist, revealing my shape. Paguhit hanggang sa dibdib ko ang neckline kaya kitang
kita ang hiwa sa gitna ng hinaharap ko. Ang buhok ko ay nakalugay lang at nakakulot
sa dulo, making my hair a little messy. May ayos rin iyong mukhang basa ang buhok.
Ang make-up ko ay medyo dark na bumagay sa aking fierce look.

I caught Zyden gazing on my body like a lion marking his little prey. For the first
time, I felt conscious of my body. The way his eyes stared at my piece of clothing
made me feel so many butterflies in my stomach. Kinagat niya ang pang-ibabang labi
nang iniwas ang tingin sa akin.

"We're starting in 10 minutes. Standby na, Anais." Pagsilip ng isang staff sa

kwarto. Tumango ako at sinuot na ang heels ko.

Pagkatayo ko, tumayo na rin si Zyden at pinauna ako palabas. Si Ate Devine ay
mananatili dito sa loob habang si Maisie naman ay aabangan ako bawat punta ko sa
backstage para alalayan ako sa mga kailangan ko.

Nag-standby na kami sa gilid. Naririnig kong pinag-uusapan nanaman nila si Zyden na

nakatayo at nakikipag-usap doon sa dalawa pang bodyguards na parang tropa niya ito
kahit mukhang mas matanda sa kanya. I wonder.. Ilang taon na kaya siya? He looks
older than me.

Nawala na ang mga iniisip ko nang magsimula na. Hindi ako kinakabahan kaya natatawa
ako sa mga itsura ng iba na parang matatae na sila in a second. Pagkatapos ng pila,
ako na ang lumabas sa runway. Naglakad ako sa gitna at umikot nang marating ang
pinakaharap. Then, I smiled and walked back. Huminto ulit ako sa gitna para mag-
flying kiss bago bumalik sa backstage. Tumatakbo akong bumalik sa room para
magpalit ng pangalawang swimwear. This time, isa itong two-piece. May tali-tali ito
kaya nahirapan akong suotin.

Buong fashion show, iyon lang ang nangyari. Wala akong tapilok o kahit anong maling
ginawa. In fact, kitang-kita ko ang tuwa sa mga nanonood tuwing ako na ang
maglalakad. Everything went by swiftly for me. After the final walk, pagod akong
bumalik sa backstage.

I saw Zyden waiting for me while leaning against the wall with a water bottle in
his right hand. When he saw me, he shifted his weight and stared at me. Lumapit rin
ako sa kanya, assuming that the water bottle was for me. I wasn't wrong.

"Water." He handed me the bottle.

"Thank you." Malamig kong sabi at ininom iyon sa harapan niya. His eyes shamelessly
went from my head to my toes. Ngayon nakasuot ako ng lingerie na black. May manipis
na leather chains iyon sa magkabila kong binti, at sa leeg ko, like a choker.

"You did great." He said.

Hindi ko alam pero wala namang emosyon ang pagkakasabi niya. Hindi ko na lang siya
pinansin at naglakad na pabalik sa room para magbihis. Dire-diretso ako sa C.R.
Nagpalit lang ako ng maong skinny jeans and a white satin bralette ending just in
the middle of my stomach. Hindi ko na inalis ang makeup ko pati ang heels.

Pagkalabas ko, nakita ko ang iilang bouquet of roses sa desk ko. Hindi ko iyon
mabilang sa dami at bawat bouquet ay may sulat. Hindi pa ako tapos tignan ay
pumasok na si Miss Luxyna at niyakap ako bigla. "My God, Anais! You really are a
star in this industry! Hindi mo ako binigo! Ang galing mo doon kanina!"

"Thank you, Ma'am." Magalang kong sabi nang bitawan niya na ako. Ang isang staff ay
nilagay ang pinakamalaki at pinakamagandang bouquet na bigay ni Miss Luxyna sa
table. Nakakataba naman ng puso tignan iyon.

Habang kinakausap ko si Miss Luxyna ay nakita kong tumayo si Zyden at tinignan ang
mga bouquet sa desk ko. Wala siyang hiya at binabasa pa ang mga maliliit na card.
Kumukunot ang noo niya tuwing may nababasa. Nauna pa siyang magbasa sa akin!

"Oh, who is he?!" Gulat na sabi ni Miss Luxyna nang makita si Zyden sa gilid.
Napalingon bigla si Zyde at hindi na nagulat nang nakitang nakatingin kami sa
kanya. "Co-model? Boyfriend?" Tanong sa akin.

"No, Ma'am." Umiling ako at ninenerbyos na tinignan si Zyden. "H-he's my

bodyguard.."

"Bodyguard!" Medyo gulat na sabi ni Miss Lux. Pinagmasdan niya si Zyden mula ulo
hanggang paa. Nanatili naman itong nagtatakang nakatingin sa amin. "Do you want to
be a model, iho? I'm sure you can pass as one!"

Nagulat ako sa alok niya at pati si Zyden ay medyo nagulat rin. Medyo lang.. siguro
dahil hindi na bago sa kanya ang inaaya nang ganito.

"No, but thank you." Zyde said in his usual low voice.

Napatingin kami bigla sa cellphone niya nang tumunog nanaman ito. Zyden closed his
eyes and sighed before answering the phone, walking out of the room.

"Yes, I'm doing fine, Mom.." I heard what he said before closing the door.

Pinakawalan na ako ni Miss Luxy at sinabing magkita na lang kami sa party. Dadaan
lang naman ako doon para magpakita at aalis na rin ako dahil gusto kong matulog
nang maaga. Tomorrow is my free day. Wala akong schedule bukas. Walang workout,
walang rehearsal, walang shoot. Ang gagawin ko lang ay magkukulong sa kwarto with
my pajamas and watch Netflix while eating an ice cream. What a nice day, right?!

"You did so great, Anais. You were an ace!" Sabi ng isang lalaki sa akin habang
nagkakasaya lahat dito sa celebration party. I don't know this guy but he looks
like a model. Maybe, he's a model because he's familiar.

"Thank you." Sabi ko habang abalang kumukuha ng juice sa pahabang table.

"Kailan kaya tayo magiging magkatrabaho? I really want to work with you." Humawak
pa siya sa braso ko at nginitian ako. I don't want to be rude so I just let him
touch my arm.

However, my bodyguard wasn't taking any shit. Zyden really went in the middle of
the guy and I so the guy would forcefully let me go. Then, he held my waist and
pulled me closer, his back facing the stranger.

"Do you want to go now?" He asked with his husky voice.

I couldn't say anything. Nalaman ko lang na pinipigilan ko na pala ang hininga ko

nang binitawan niya ako. Umalis na kaagad ang lalaking kausap ko kanina kaya lumayo
na si Zyden sa akin. Gusto ko siyang sigawan pero walang lumalabas na salita sa
akin.

"I.. I think I.. I need to g-go home now.." Wala sa sarili kong sabi at nilapag na
lang sa table ang juice na kukuhanin ko sana.

Zyden licked his lips before smirking at me. "Let's go, then.."

Parang nangangatog ang tuhod ko nang kuhanin ang bag ko at naglakad na ako palabas.
Nakasalubong ko si Ate Devine at Maisie at sinenyasan ko silang aalis na kami.
Mabilis lang akong nagpaalam kay Maam Luxy at sumakay na kami sa van.

Habang nasa loob, wala ako sa sarili ko. Hindi na nagsabi si Ate Devine tungkol sa
tatay ko at kung may masabi man siya, tingin ko hindi rin iyon papasok sa utak ko.
"Bye, Anais! See you next next day. Rest." Pagpapaalala ni Ate Devine pagkababa ko
ng van.

As usual, bumaba rin si Zyden para mahatid ako. Nang maka-alis ang van sa parking
lot, naghintay ulit kami ng elevator. Nang bumukas ito, napaatras ako nang lumabas
ang apat na naka-suit na mga lalaki at hinawakan ako sa braso.

"What the fuck?!" Sigaw ko sa kanila.

"Pinapatawag ka po ni Senator--" Mas lalo akong napatili nang bumagsak sa sahig ang
nagsalita dahil sa isang malakas na suntok. Nanlaki lalo ang mga mata ko nang
sipain ni Zyde sa tyan ang isa at sinuntok ang isa. Nang subukan siyang suntukin ng
natitirang lalaki, kinuha niya ang kamay nito at pumunta sa likuran niya saka ito
hinatak pabaliktad.

And he did it effortlessly! Parang hindi man lang siya hiningal nang gawin iyon!
Nanatili siyang nakatayo at nakapamulsa habang nakatingin sa apat na nasa sahig na
at sinusubukang tumayo.

"What the hell, Zyden! They're my Dad's men!" Nagpapanic akong yumuko para i-check
kung humihinga pa sila. Mukhang okay pa naman. Masakit lang ang katawan nila.

"Oh.." Zyden shrugged like he doesn't give a shit about what I said.

He did his job, though. He's a bodyguard! Malamang ay ganoon talaga ang gagawin
niya kapag may bigla-bigla na lang humawak sa braso ko para hatakin ako paalis!
Aaminin kong natakot rin ako pero nang marinig ko ang sasabihin nila ay na-conclude
ko na kaagad na pinadala sila ni Daddy.

"Pinapakuha po kayo ni S-Senator Laurent, M-Ma'am.." Nahihirapang sabi noong

binaliktad ni Zyden sa lapag habang nakahawak sa likod niya.

"Go back and tell him that I will never sleep in that old mansion. Huwag na kamo
niya akong contact-in. Kapag nagpadala pa ulit siya ng tauhan niya dito, lilipad
ako sa ibang bansa para hindi na niya ako makita kahit kailan! Understand?" Tumaas
ang kilay ko at pumasok na sa bumukas na elevator.

Sumunod sa akin si Zyden. Surprisingly, he didn't ask about my Dad. Ako na ang
nangunang mag-open ng topic pagkatapos ng mahabang katahimikan sa elevator. "My dad
is a Senator.." Panimula ko. "And I don't like him that much."

Napatingin sa akin si Zyden at marahang tumango na parang alam niya na iyon kahit
hindi ko pa sinasabi.

"How about your dad? Is he still alive?" Tanong ko sa kanya nang hindi siya
sumagot.

His lips slowly twisted into a smile like I said something funny. "Yes, he's still
alive." Medyo natatawa pa ata siya nang sabihin iyon kaya napakunot ang noo ko.

"How is he like? Anong trabaho niya?" Tanong ko ulit.

"I don't think this interview is included on my job." Masungit niyang sabi bigla
para inisin ako.

Napasimangot ako at lumabas na ng elevator. Huminto kami sa tapat ng condo ko.

"Have a good night, Zyden." I gave him a lazy smile bago ko buksan ang pinto ko.

Isasara ko sana nang iharang niya ang isang kamay niya para pigilan ako. Napasilip
ako sa labas. "What is it?" Inip na tanong ko kaagad.

"May gagawin ka ba bukas?" He asked.

Kumunot ang noo ko. "Wala naman.. Bakit?"

Tumango siya. "Good. I'm going home tomorrow."

Mas lalo akong nagtaka. Saan ba ang bahay niya? Hindi ba siya umuuwi doon these
past few weeks?

He smirked when he saw my confused face. "Uuwi ako sa magulang ko."

Naalala ko bigla ang katawagan niya kanina. It must be his mother. Bakit kaya siya
pinapauwi? May nangyari kaya? O may emergency ba? "Okay lang ba ang pamilya mo?"
Hindi ko na napigilang itanong.

Hindi siya sumagot at napangiti na lang sa sinabi ko. "Basta, babalik ako.. Huwag
mo muna akong sisantehin."

"S-sige.." Napayuko ako at kinagat ang labi ko. "Ingat ka.."

Napatalon ako sa kinatatayuan ko nang hinawakan niya ang baba ko para i-angat ang
tingin ko sa kanya. His eyes looked at mine with so much passion in it. Pakiramdam
ko ay malulunod ako sa mga matang iyon.

"Kapag hindi ako nakabalik kaagad.. Sisantehin mo na ako." He whispered before

letting me go.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 6
I woke up around 11 AM. Sobrang ganda ng gising ko dahil kumpleto ang tulog ko.
Tumayo ako para itabi ang kurtina at bumungad sa akin ang magandang view ng city
mula sa aking bintana. Maganda na sana kung hindi lang pinamumunuan ng mga pangit
na politiko.

Umiling ako at pumasok na sa banyo para magbihis. Ang tanging suot ko na lang ay
pajamas pa rin kahit mataas ang sikat ng araw dahil nga wala naman akong plano
ngayong araw na ito kung hindi mag-relax.

Nagluto ako ng pancakes at dinala iyon sa aking art studio room. Umupo ako sa tapat
ng blankong canvas habang kagat-kagat sa aking bibig ang isang piraso ng pancake.
Napabuntong-hininga ako habang pinapagmasdan iyon at naalala ko bigla ang kapatid
ko.

"Anong plano mong ipinta dito?" Nakangiting tanong ni Anais habang hawak-hawak ang
pinakaunang canvas ko. Pasko ngayon at ito ang regalo niya sa akin. Hindi ko
maipaliwanag ang nararamdaman ko. It's so beautiful.. Sinamahan pa niya ng acrylic
set. Kumpleto iyon pati ang brushes.

She saved up her money to buy me these.. to support my art.. to support my passion.
Ito pala ang sinasabi niyang pinagiipunan niya kaya niya tinitipid ang sweldo
niyang nakukuha sa pagmomodel.

"I want to paint the night sky.." Wala sa sariling sabi ko at sumulyap sa bintana.
Mom passed away months ago.. She went up with the stars. I want to paint the
brightest star among the hundreds. That's her. That's my mother.

"I'm sure it will be great!" Excited na sabi niya. Kami na lang dalawa ang
nagcelebrate ng pasko ngayong gabi dahil si Daddy ay nasa Christmas party kasama
ang mga kabarkada sa gobyerno.

Kung hindi dumating sa buhay ko si Anais.. Panigurado, mag-isa pa rin akong

magcecelebrate ng pasko.

"Hey.. Bakit ganyan ang mukha mo? Hindi ka ba masaya?" Hinawakan ni Anais ang baba
ko para maangat ang tingin ko sa kanya. I gave her a sad smile. Sa mga nakaraang
taon, dahil mag-isa lang ako sa malaking mansyon na ito ay tinutulog ko na lang ang
pasko. Wala namang espesyal doon para sa akin.

Anais was the only one who made Christmas special. Balita ko ay tuwing pasko, hindi
niya talaga pinapalipas ito nang hindi napapasaya ang mahahalagang tao sa paligid
niya. She's the second brightest star. She brings light to everyone around her,
specially during the darkest nights.

"Hindi ako sanay na cinecelebrate ang pasko.." I admitted.

Nagtama ang tingin naming dalawa. Ang mga mata niya ay biglang lumungkot dahil sa
sinabi ko pero bumalik ang ngiti niya para hawakan ang braso ko. "Don't worry, I
will always be here to celebrate Christmas with you."

"Talaga?" Tumaas ang kilay ko.

"Oo naman! Give me 5 years.. 10 years.. 50 years.. 100 years! Lahat ng pasko,
icecelebrate nating dalawa nang magkasama." Tumawa siya para pagaanin ang loob ko.
Nang mapangiti ako, she pulled my hand and hugged me tight. "I will never leave
you, Sirene.."

"Everyone leaves, Anais.." I whispered back.. pero sa loob loob ko ay pinagdadasal

ko na sana hindi. Sana kahit ngayon lang hayaan akong maniwala na hindi siya aalis
dahil siya na lang ang natitirang tao sa buhay ko na sinasamahan ako sa mga
panahong hindi ako nangangailangan ng kasama.

"Not me, Sai.." She chuckled. "Not me."

A tear rolled down my cheek. Mabilis kong pinunasan iyon gamit ang likod ng aking
kamay. Iniwas ko ang tingin ko sa blankong canvas nang maalala ang isa sa
pinakamasayag alaala sa nakaraan ko.. pero hindi ko alam na isa rin pala 'yun sa
pinakamapait.

In the end, wala akong nai-sketch doon. Ang napala ko lang ay pagluha sa umaga
habang kagat-kagat ang pancake ko. Tumayo ako at lumabas sa kwarto dahil ayaw ko
nang may maalala pa akong iba. Tuwing magsisimula ako ng painting ay wala akong
ibang naaalala kung hindi siya.

Dahil siya lang naman ang nakaka-appreciate ng talento ko. Siya lang ang nakaka-
appreciate ng passion ko. Siya lang ang todo suporta sa lahat ng artworks ko. Of
course, she's Anais. She's the nicest and purest girl I've ever met.

Pagkasara ko ng pinto, lumipat ang tingin ko sa sofa. "Holy fuck!" Sigaw ko sa

sobrang gulat nang makita ko ang isang babaeng prenteng nakahiga sa sofa ko at
kumakain pa ng apple.

"Is that your way of greeting 'Good morning'?" Mapang-asar na dumapa naman ngayon
si Agiony sa aking napakalambot na sofa.

Tinititigan ko pa lang siya ay parang naglalaho na sa aking isipan ang pinangarap

ko kahapong mag-relax at manood ng Netflix buong araw habang kumakain ng ice cream.
Pilit akong humahawak sa pangarap kong iyon pero ito ang bumibitaw sa akin.

Hindi ko alam ang mararamdaman ko nang pagmasdan si Achi. Nandito nga siya. Nandito
nga ang bruha na 'to! Nag-init kaagad ang ulo ko! Kinuha ko ang unan sa sofa at
hinampas siya noon. Tumatawa siyang sumigaw at nahulog siya bigla sa sahig.

"Stop! What the hell, ang ganda mo talaga bumati, Sai!" Parang kiliti sa kanya ang
mga hampas ko dahil tawa siya nang tawa.

Tumigil ako at umayos ng tayo saka padabog na nilapag ang unan sa sofa. Masama ang
tingin ko sa kanya habang nakapamewang ako. "What are you doing here?!" Inis na
sabi ko.

"What? Walang beso-beso? Walang 'I missed you'? Walang 'Good morning' o kaya
'Kumusta ka na?' like a real bestfriend?!" Reklamo niya rin sa akin nang makatayo
na.

Pinagpagan niya ang suot. She's wearing a white cropped top and black skinny jeans.
May suot pa siyang cropped leather jacket na black and gosh, she's wearing hoop
earrings na bahagyang tinatago ng kanyang perfectly curled hair giving her the bad
chick vibe. Hinuhubad niya ang kanyang jacket habang tumatawa sa inis kong itsura.

"Come on.. Hindi mo ba ako na-miss? I did not fucking sit in that plane for 4 hours
just to receive pillow attacks!" Maarte niyang inayos ang kanyang buhok. Nanatili
pa rin ang mariin kong tingin sa kanya.

"Eh, ano ngang ginagawa mo dito? Bumalik ka na sa bansa mo!" Patuloy na pagtataboy
ko sa kanya.

"Grabe, you're so harsh, ha!" She plopped herself on my sofa. Mas lalong nag-init
ang ulo ko nang maglaglagan ang mga unan doon pero tila wala siyang pakialam. "I
attended a school event near your condo tapos biglang pumasok sa utak ko na.. Oh my
gosh, should I visit my grumpy old woman? Kawawa naman kasi siya at wala siyang
friends. So yes, nagtaxi ako papunta dito and then good thing I remember your
passcode. Ah, by the way, why don't you change your passcode? Sobrang daling hulaan
ng birthday mo! Why don't you change it into something unique like 6969?"

Nagpipintig ang tenga ko sa kadaldalan niya. Ang tahimik kong buhay ay tila ginulo
bigla ng kanyang napakaingay na bibig. Alam kong hindi ako matatahimik hanggat
nandito ang babaeng 'to! Ang saya saya ko pa naman dahil wala akong trabaho ngayong
araw pero BOOM, biglang dumating si Achi para sirain lahat ng plano ko!

"Kailan ka ba uuwi?" Supladang sabi ko sa kanya.

O.A siyang humawak sa kanyang dibdib at pumikit nang mariin para umaktong
nasasaktan. Napairap na lang ako sa kanya.

"Kakarating ko lang, pinapauwi mo na ako? Hindi ka ba masaya na Agiony Cherie

Hades-Cox is here to rock your boring world?!" Proud na proud niyang sabi sabay
hampas pa sa dibdib niya at rock-and-roll sign.

Napasapo na lang ako sa noo ko. Na-realize ko bigla kung gaano kagulo ang buhay ko,
lalo na noong dumating siya. Bakit ko nga ba siya naging kaibigan ulit? Paki-
paalala nga sa akin dahil kaunti na lang iboblock ko na siya sa buhay ko so I can
continue living a peaceful life.

"Ay, alam mo ba! May crush akong model dito, I doubt you know him pero we can still
try, right? His name is.. Uh.. I don't remember. It sounds like Arnold.. Hahaha, I
just realized that the name sounds like a man in his 50s! Maybe it's not Arnold,
maybe it's Android! Ay, that's a cellphone na! Hahahaha!" Loka-loka siyang tumawa
sa sariling joke.

My goodness. Wala na akong masabi.

"I'm so bored! What are you even wearing? Seriously, you're still into powerpuff
pajamas? That's soooo elementary, Sai! How old are you? Dapat ang mga suot mo na
ngayon ay lingerie o kaya ay nighties sa dami ng nagiisponsor sayong brands at
tsaka iyon naman palagi ang suot mo sa magazines! Little did they know.. Ito ka
pala in real life! Goodbye lingerie, goodbye nighties! Hello powerpuff girls
pajamas! Mojojojo! Blossom! Bubbles! And buttercup! Actually, you know, you're more
like a buttercup. You're so grumpy!"

Napatakip na ako sa tenga ko. Oh, Lord.. Help me get through this day.

"I guess today is your day-off? Kasi kung may trabaho ka, hindi sana kita maabutan
dito, am I right? Why don't we go to the mall? O kaya ipasyal mo naman ako sa
pinagmamalaki niyong mga beach and island dito! Come on, Sai! Loosen up! You're too
uptight!" She nudged me.

"Shut the hell up, Achi!" Inis na sigaw ko. Napanguso siya at natahimik lang nang
kumagat sa apple niya. "Hindi ka ba hinahanap ng magulang mo? Umuwi ka na sa inyo,
kaya?" Suggest ko para lang makaalis na siya.

"Geez.." Napairap siya sa akin at kumagat ulit sa apple na ninakaw niya lang naman
sa ref ko. "Anyway.. Amity is now back in Kassanight. Ang pinakauna niyang hinanap
sa akin ay si Anais.. I didn't know what to say.." Sumeryoso ang boses niya.

Natahimik ako bigla. Amity is the bestfriend of Anais.. Nakakailang text at tawag
ako sa kanya these past few years pero ang lagi kong dinadahilan ay busy ako sa
trabaho. She stopped calling me just a year ago dahil lumipat siya sa Aldana and
sabi ni Achi she became busy because her father died. I felt bad.. Dapat naroon ako
sa tabi niya as Anais para makiramay sa kanya, diba? Pero hindi ko ginawa dahil
hindi ko naman siya kilala.

"I think she's mad at Anais.." Dugtong ulit ni Achi. "I would be mad, too.. Kung
ikaw na bestfriend ko ay bigla na lang magcucut ng ties sa akin tapos hindi pa
magpaparamdam noong mga panahong hirap na hirap ako. I understand her but I
understand you, too. You're not Anais.. But do they know that? No."

I did not answer. Wala akong maisip na sasabihin.

"When will all of this stop?" Biglang tanong niya sa
Sai. I want you to finally live your own life.. Your
that. You want to kill people for Anais? Then, go. I
anything. But if you go to jail, then what will your
will all vanish.. You practically lived half of your
akin. "Don't get me wrong,
life, not Anais'. You deserve
am not stopping you from
life as Kanais Sirene be? It
life as someone you are not."

Malalim na bugtong-hininga ang naibigay ko. She's right. Tama naman siya sa lahat
ng sinabi niya pero hindi naman ganoon kadali itigil 'to. Titigil lang 'to kapag
nakuha ko na ang gusto ko. I want the justice of Anais. Kung hindi iyon kayang
mabigay nang madalian, pasensyahan na tayo pero kukuhanin ko iyon nang sapilitan.
Dugo muna ang dadanak dahil iyon ang kailangan bago mo makuha ang hustisya sa
bansang 'to.

"Matagal ko na ring gusto itanong.. Are you capable of killing other people kung sa
gagamba pa lang ay takot ka na, huh?" Hindi ko alam kung nang-aasar siya o seryoso
sa tanong niya! Sinamaan ko siya nang tingin kaya napatawa siya.

"I am already coming up with a plan. Uunahin ko si Senator Garcia. I want it clean
and safe. I am waiting for a hot issue.. iyong tipong magkakagulo sila sa Senate at
may makakaaway siya doon so the prime suspect wouldn't be me. Kapag uminit na ang
balita, I will assassin him in an event. Madalas naman silang nagsasalo-salo nila
Daddy sa parties at sasama na lang ako doon. Then, I will kill him in his private
room o di kaya sa malayong building."

"Sniper?" She chuckled. "Anais, being a sniper requires skill! Hindi basta-bastang
putok lang 'yun ng baril. Paano pag lumihis ang bala mo at iba pa ang mapatay mo?
At tsaka, may baril ka ba para dyan? I suggest, seduce him at kapag nasa loob na
kayo ng hotel room, kill him there and make it seem like someone assassinated him.
Act like you're scared as shit. Mas madali iyon."

Ang gaga, nag-suggest pa talaga. "I am also working on finding evidences about
Anais' death. Ang sabi nila she killed herself but I doubt that.." Napasandal ako
sa sofa. "Anais wouldn't do that.. I think she was murdered after being raped,
don't you think?"

"I don't know.. We can't conclude things." Nagkibit-balikat siya. "Do you even know
how to fire a gun?"

Napailing ako. "Matututo rin ako. I will go to a shooting range kapag nagkaroon ako
ng oras. By the way, do you know where can I buy a gun? I don't have one and it's
probably illegal for me to buy here."

Tumaas ang isang kilay niya at kinagat ang labi, halatang pinipigilan ang ngisi.
"Of course, I know where.." Tumawa siya. "I doubt you already heard about Zed Inc.
Well, it's a large company that produces deadly weapons like guns, bombs, and other
agent stuff for safety purposes. Doon kumukuha lahat ng military forces ng Aldana
at Kassanight, pati mga gamit ng investigators. I was actually fascinated by their
high-tech products. Like glasses na nagtetake ng pictures and nagrerecord ng
videos.. Hindi lang 'yun. May mas high tech pa doon. Basic lang 'yun!"

"Like the movies?" Tanong ko.

Tumango siya. "I know the owner and I can help you order from them. Don't worry,
it's legal. Iyon nga lang, kapag ikaw ang maghahawak, it will become illegal..
dahil hindi ka naman pulis o militar or isang agent. You're a model.. and you will
use the gun to kill someone. So tutulungan na lang kita. Dikit kami ng napakayamang
may-ari non!" Tumawa siya ulit.

"You have a gun, too?" I concluded.

She snorted like I just made a joke. "Duh! Of course! What the heck!" Natatawa
niyang sabi sa akin sabay irap pa. "I don't use it, though. My dad gave it to me
for self-defense. Matinding bilin niya na huwag kong gagamitin sa ibang bagay. Like
I would?! Of course not! Kutsilyo pa nga lang, takot na ako!"

Tumango ako. Okay, I have a plan now. The first step is.. Learn how to shoot
someone. I can't believe hindi ko 'to naisip noon! Masyado akong impulsive. Ngayon,
I will take it slow. Magpapractice ako. I will train myself, too.

Like what Achi said, sinamahan ko nga siya sa mall. I was wearing a cap and
sunglasses the whole time pero may mga nakakakilala pa rin sa akin. Hindi ako
nagsama ng bodyguard at doon naman kami sa wala masyadong tao nag-shopping para
hindi masyadong magkagulo. Achi didn't care about it, though. Mas abala siyang
magshopping sa high-end brands, completely wasiting a lot of money. This girl
doesn't know how to save. Porket mayaman ang pamilya!

"It's 249,000 pesos, Agiony Cherie. Anong gagawin mo dyan? Marami ka nang bags."
Turo ko sa pinapakita niyang black bag sa akin. It looks so basic! Marami na siyang
bag na kamukha nyan pero pinipilit niya na iba daw 'yun dahil iba ang brand.
"Seriously, bakit hinahayaan ka ng parents mo magwaldas ng pera?"

"Hey, this is my money!" Pagtatanggol niya sa sarili niya pero ang tinaas niyang
credit card ay hindi sa kanya. "What?! Tito Cai said I could buy anything I want
with his card!" She said in defense when she saw my judging eyes.

"Your family spoils you too much." Napailing na lang ako habang nakaupo dito sa
couch at hinihintay siyang magbayad.

Mayroon na siyang pitong malalaking paperbags sa magkabilang kamay at tuwang tuwa

naman sa kanya ang mga staff dahil nabebenta ang produkto nila. Tumayo rin ako at
napabuntong-hininga. Meanwhile, I only have 4 paperbags. Hindi naman ako sobrang
linis pero hindi ako kasing dumi ng pagiging gastosera ni Achi.

Hay nako, I'm sure she will receive her karma soon. Tatawa na lang talaga ako kapag
na-grounded siya sa mga pinag gagagawa niya. Her dad spoils her but her mom is more
like a righteous woman. Kapag nalaman niya 'to, kawawa si Agiony. Napapangisi tuloy
ako.

Umuwi na rin siya sa Kassanight noong nag-gabi na. Sa wakas, nagkaroon rin ako ng
oras para mag-relax. Medyo maaga rin akong natulog dahil mayroon akong shoot para
sa commercial ng Luminecia Airlines. Bale, sa airport ang shoot namin.

Kinabukasan, pagkasakay ko sa van, napansin ko kaagad na wala roon si Zyden.

Kumunot ang noo ko nang maupo. Akala ko ba babalik siya kaagad? Nasaan na siya
ngayon? Naalala ko tuloy ang sinabi niyang sisantehin ko na lang siya kapag hindi
siya nakabalik.
Does it mean.. he's fired now?

Napalunok ako at ayaw aminin sa sarili ko iyon. Hindi ako ang magsisisante sa
kanya, kung hindi si Ate Devine dahil siya naman ang nag-hire sa kanya. Hindi na
lang ako nagtanong about kay Zyden dahil ayokong magtunog na parang may pakialam
ako.

Pero bakit kaya wala siya ngayon? May problema nga kaya sila sa bahay? Gaano kalala
iyon? Saan ba talaga siya nakatira? Hindi ko alam ang number niya kaya hindi ko
naman siya matext para magtanong. Eh.. Bakit nga ba ako magtatanong?! Ano bang
pakialam ko?! Bakit masyado akong nangingialam sa kanya eh bodyguard ko lang naman
siya at hindi mahalaga sa buhay ko!

Dala-dala ang gamit ko, pumasok na kami sa airport. May area doon kung saan
hinihintay na ako ng direktor at kitang kita ko naman na ang mga camera at ilaw na
dala-dala nila. Doon ako nagtungo. Nakaharang ang dalawang bodyguard ko sa mga
taong gustong lumapit. Nacu-curious pa ang mga 'to kung anong mayroon dahil nga
halatang may magshoshooting.

"Hello." Bati ko sa direktor at bumeso dito. I know her. Ngumiti siya sa akin at
nakipagchikahan pa bago sabihin sa akin kung ano ang gagawin. I am a fast-learner.
Nakuha ko kaagad kung ano ang gusto niyang ipagawa sa akin.

Habang inaayusan naman, hindi ko pa rin mapigilan tumingin sa paligid na para bang
may hinahanap. Ayokong aminin sa sarili ko na hinahanap ko ang lalaking 'yun pero
parang ganoon na nga. Nag-aalala lang ako dahil baka malala ang problema nila sa
bahay nila.

Shit, Kanais Sirene. Umayos ka.

"Ready na, Anais?" Tanong ng isang staff. Tumango ako at pumwesto na.

We have a lot of scenes. Isa iyong 3-minute commercial na may storyang hinahatid
pa. Effortlessly, we finished early. One-take lang ako palagi. Ngayon ko lang rin
na-realize na may potential nga ako maging actress, 'no?

All these years of pretending.. Paanong hindi ako magiging magaling, hindi ba?

Mapait akong napangiti sa naisip ko pero agad ring lumiwanag ang mukha ko nang
kinausap ulit ako ng direktor. Tumango-tango ako na parang naiintindihan ko ang
sinasabi niya. Basta, masaya siya kaya tumatawa na lang rin ako. Pagkatapos,
naisipan naming kumain muna sa malapit na restaurant bago ako pumunta sa isang
magazine interview.

Mabilis lang natapos ang linggo. Tatlong
ika-apat na araw, napilitan na nga akong
ang iba kong relatives. Mother side from
They only know Anais. Pilit na ngiti ang
room.
abalang araw ang lumipas para sa akin. Sa
bumisita sa mansyon namin dahil dumating
Kassanight so they probably don't know me.
ibinigay ko habang papasok ako sa living

"Anais! My gosh, nandito na pala ang sikat nating pamangkin!" One Tita hugged me
and I hugged back. Medyo marami na sila sa sofa at may mga bata pang nagtatakbuhan.

I greeted everyone. May mga nagpapicture pa sa akin na mga pinsan para ipagyayabang
raw nila sa mga kaibigan nila. Sinubukan kong makihalubilo sa kanila pero panay
tawa at ngiti lang ang binibigay ko tuwing nagsasabi sila ng alaala nila sa batang
Anais.
"Noong nasa Kassa ka pa, grabe, alagang alaga ka namin, natatandaan mo?" Sabi ng
isa kong Tita. Ngumiti lang ako dahil imposibleng maalala ko 'yun. "Iyong Mommy mo
proud na proud sayo kasi lagi kang naaawardan na pinakamabait sa room niyo.. At
second honor ka rin, ha! Ang first ay 'yung kaibigan mong lalaki na parati mong
kasama.. Hindi ko nga lang matandaan ang pangalan."

I don't even know what they were talking about. Kunwari na lang ay nakakarelate
ako!

"Anais?" Napatayo kaagad ako sa kinauupuan ko nang marinig ang mababa at buong
boses ng aking ama. Napalunok ako nang harapin siya. "Mag-usap tayo sa taas."

Bahagya akong tumango at tahimik na sumunod papunta sa kanyang study room. Nang
makapasok, umupo siya sa upuan niya habang ako ay nanatili sa may pinto, malayo sa
kanya. Hindi ako makapagsalita.

"Bakit ayaw mong dito matulog?" Seryosong tanong niya.

"It's more convenient to sleep in my condo.. Malapit kila Ate Devine. Hindi kami
male-late sa appointments." Medyo nanginginig ang kamay ko nang sabihin iyon.
Gumawa na lang ako ng palusot.

"Iniba mo ba ang number mo? Bakit hindi ka sumasagot sa mga tawag at text ko?
Kailangan ko pang dumaan kay Devine.." Hinimas niya ang kanyang baba habang
nakatingin sa mga papeles sa harapan niya. "Napapadala ba niya sayo mga utos ko?
Gusto mo ay sisantehin ko na 'yun?"

Kinagat ko ang labi ko at kinuyom ang kamao ko.

"You don't have the right to fire her. She's my manager. I personally picked her.
Wala kang pakialam doon!" Galit na sigaw ko.

Nagulat siya sa biglaang pagtaas ng aking boses at kalmadong sumandal sa upuan.

"You are so different from Anais.." He shook his head like he was disappointed.

Wala akong masabi. Nagliliyab ang galit sa katawan ko pero wala akong magawa.
Kaunti na lang, ang galit ay magiging luha. I hate this so much.

"Wala pa bang umaatake sa'yo?" Tanong niya ulit. "Nagkaroon kami ng bangayan ng isa
sa kasama ko sa senado.. Medyo seryoso iyon. Baka ikaw ang pagdiskitahan ng baliw
na iyon. He's known for that. Blackmailing. Mayroon pa siyang tauhan na inuutusan
para pumatay."

I gritted my teeth with so much anger. "Hindi ba ganoon ka din?" Tumaas ang isang
kilay ko.

Napatingin siya sa akin at nakita ko ang galit doon. Padabog niyang binagsak ang
dalawang kamay sa lamesa at mariing dinuro ako. "LAHAT ng 'to, ginagawa ko para
maprotektahan ka, Kanais!" Malakas na sigaw niya.

"Protect me?" I gave a sarcastic laugh. "Or protect your position?"

Mas lalong lumiyab ang galit sa mga mata niya. Bago pa niya ako masigawan,
tumalikod na ako at naglakad palabas. Mabilis ang lakad ko palabas ng mansyon. Ni
hindi ko alam kung saan ako sasakay. Tuloy-tuloy akong lumabas ng gate at naglakad
sa daan habang tinetext si Ate Devine na sunduin ako sa malapit na convenience
store.

Napatigil ako sa pagtetext nang biglang may nagtakip sa bibig ko at hinatak ako
pakaladkad sa semento, papunta sa loob ng isang itim na van. Ang nakakapanghilong
amoy ay unti-unting nagpahina sa akin. Bumigat ang mga mata ko at kaunti na lang ay
sasara na ito.

"Shit! Shit! Nasundan ata tayo!" Rinig kong sabi ng lalaking may hawak sa akin at
binitawan ako. Nakahinga ako nang maayos ngunit nanghihina pa rin ako.

Mga putok ng baril ang narinig ko habang nakapikit. Maya-maya, biglang natahimik.
Naramdaman ko na lang ang pagkawala ng katawan ko sa inuupuan ko.

"Fuck." Rinig kong sabi ng lalaking may buhat sa akin. "I was late."

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 7

I woke up in a daze. Gabi na sa labas at narito na ako ngayon sa kwarto ko. Hindi
ko maintindihan kung paano ako napunta dito. Ang natatandaan ko ay nakidnap ako..
Tapos wala na. Nandito na ako ulit sa condo ko. Panaginip lang ba 'yun? Parang
hindi dahil medyo nahihilo pa rin ako at ito pa rin ang suot ko.

"Are you okay now?" Mabilis ang lingon ko sa lalaking nakatayo sa may pintuan at
nakasandal sa gilid noon. Napakurap ako nang dalawang beses. Is this.. true?

He's here! Zyden's here! After so many days!

"Bumalik ka pa." Napairap ako at padabog na tinanggal ang kumot para makatayo ako
nang maayos. Ang madidilim niyang mga mata ay sinundan ang bawat galaw ko. Palabas
na ako ng kwarto ko para kumuha ng tubig sa kusina.

Naramdaman kong sinundan niya ako pero nanatili akong nakatalikod at abalang
kumukuha ng pitsel sa ref. Narinig ko ang buntong-hininga niya sa naging reaksyon
ko. "Anais, come on.."

Mas lalong nagpintig ang tenga ko sa tawag niya sa akin. Huminga ako nang malalim
pagkatapos ko uminom at bahagyang nilapag ang baso sa lababo bago ako humarap sa
kanya. Nakakrus ang braso niya at prenteng nakasandal na lang rin sa may dingding
habang tinatanaw ako sa harapan niya.

He bit his lower lip and avoided my gaze. "Galit ka ba?"

Pinagmasdan ko siya. He's wearing something casual! This is the first time I saw
him wearing casual clothes. Nakasuot siya ng black jeans at white v-neck shirt na
nagdedepina sa muscles niya lalo na sa braso. Nakataas iyon nang kaunti kaya kita
ko ang suot niyang leather belt. May relo siyang itim sa kaliwang pulsuhan at
nakaayos ang kanyang buhok. Ibang-iba sa tanawin ko noon!

"Pasensya na, may inasikaso lang ako.." Pagpapaliwanag niya nang hindi ako sumagot.

Nakailang buntong-hininga siya bago tinignan ang mga mata ko para tantyahin ang
emosyong ipapakita ko. Seryoso lang ang mukha ko. I heard him mutter a curse in
another language. Hindi ko naintindihan iyon! Bukod sa mahina, hindi ko alam kung
anong lengwahe iyon.

"At kailangan ko pang makipagtalo sa nanay ko para makabalik.." Dugtong niya ulit.

"Enough." Malditang sabi ko. "I don't need your explanation. You're fired, just
like what you said. Hindi ka nakabalik kaagad kaya sinisisante na kita."

Kinain ko ang mga salita kong wala akong karapatan magsisante dahil si Ate Devine
ang naghire sa kanya pero hindi ko napigilan ang bibig ko. Nagpadala nanaman ako sa
emosyon.

"But I just saved you." He said like it would make up for the days he was gone. "I
personally think you would need me. Nasaan ang mga bodyguards mo noong kikidnapin
ka na, kung ganoon?"

"You were there!"

"So bodyguard mo pa rin nga ako?" His lips twisted into a smirk.

He got me there! Hindi ako nakapagsalita at kinagat na lang ang labi ko. Chill,
Kanais. Pag-isipan mo muna. Niligtas ka niya kanina. Kung wala siya doon, baka
hindi ka na buhay ngayon. I owe my life to him. Pagbigyan mo naman dahil nga
nagtalo pa sila ng nanay niya.. Baka naman may inasikasong importante? Baka may
emergency sa bahay nila? Pero ang sabi niya kasi sisantehin ko na siya kapag hindi
siya nakabalik kaagad, eh.. Pero tama lang naman ang balik niya, ah? Tsaka hindi
naman ikaw ang dapat magsisisante sa kanya.

"Okay, fine!" Nagulat siya sa biglaang sigaw ko.

Napaiwas ako ng tingin sa kahihiyan. Napaghalataan yata akong kausap ang sarili.
Baka isipin niya nasisiraan na ako ng ulo.

"Okay.." Mas kalmado kong sabi. "Pagbibigyan kita, ngayon lang because you saved me
back there.. but in one condition." Tumaas ang isang kilay niya sa sinabi ko na
parang nagtatanong kung ano 'yun. "Hanapin mo kung sinong nagpakana noong nangyari
kanina tsaka lahat ng taong involved, then I will forgive you."

He looked at me for a couple of seconds before giving a short laugh like I said
something hilarious. Agad akong nainsulto sa pagtawa niya na 'yun! Anong
nakakatawa? Mukha ba akong nagbibiro?!

"Tapos na. May iba pa ba?" Medyo natatawang sabi niya pa rin. Naiwan ang pilyong
ngisi sa labi habang naiiling sa sinabi ko.

"W-what?" Hindi ko kaagad nakuha kung ano ang sinabi niya.

"I already sent all men involved to jail. As for who's behind all of this.. It's
Senator Hernandez." Nagkibit-balikat pa siya na parang napakadali sa kanyang
mahanap lahat ng impormasyon na 'yun.

So 'yun ba 'yung nakabangayang Senator ni Daddy? Siguro 'yun nga! Bakit naman nila
ako pagdidiskitahan kung hindi, diba? "I bet papalayain rin naman sila.." Bulong ko
sa sarili ko.

"No, they won't." Confident na sagot niya pa.

Kumunot ang noo ko. "Sa bansang 'to, Zyden, kung dikit ka sa taong may
kapangyarihan, ligtas ka sa lahat."

"Trust me. They won't." Seryosong sabi niya ulit. "They will rot in jail. Senator
Hernandez probably won't lose his position but his men will rot in jail. I
promise."

Hindi ako naniniwala sa kanya pero ayaw ko nang makipagtalo kaya tumango na lang
ako. Hindi na lang ako nagsalita dahil panigurado hindi naman niya alam kung paano
tumatakbo ang gobyerno. Ako, alam na alam ko dahil nabuhay akong pinaglalaruan ng
politiko. Kitang kita ko ang pang-aabuso ng kapangyarihan.. kay Daddy pa lang na
kayang ipagpalit lahat para sa politika.

Let's just conclude that Zyden doesn't know shit about how the government works.

"Umuwi ka na. Kaya ko na sarili ko." Supladang sabi ko at lumabas na ng kusina.

Nakita kong pumunta siya sa living room para kuhanin ang cellphone at jacket niya
bago nagpaalam sa akin na aalis na. Hindi ko siya pinansin kaya tuloy-tuloy na lang
siyang lumabas.

Pagkalabas niya, para akong nahimatay sa couch. Humiga ako doon at tumingin sa
kisame. "Why am I feeling this way?" Tanong ko sa sarili ko.

Para akong nabuhayan ng loob nang makita ko siya pagkatapos ng ilang araw na wala
siya. Gustong gusto ko ikwento kay Achi pero hindi naman 'yun matinong kausap
minsan! Matino lang 'yun kapag hatinggabi!

O baka naman tama siya? Am I really crushing on my bodyguard?! Hindi naman siguro!
O baka pinapaniwala ko lang ang sarili ko na hindi dahil una sa lahat, bawal. Hindi
mga katulad niya ang tipo kong lalaki. Masyado siyang seryoso! Pero.. Ngayon ko
lang na-realize.. Wala naman talaga akong tipo!

Hindi ko iniisip ang pagkakaroon ng crush dahil naka-focus ako sa paghahanap ng

hustisya para sa kapatid ko. Wala akong oras para sa mga crush crush na 'yan kaya
bago lahat sa akin 'tong nararamdaman ko. Masyado na ngang magulo ang buhay ko,
hahayan ko pang magulo lalo? Baka masiraan na talaga ako!

Isa pa, I am living my sister's life.. Nagtatago ako sa ibang pangalan. Hindi ko
nga alam kung matutuwa ba si Anais sa ginagawa ko ngayon. Lahat ng masasamang
tingin sa akin ay magrereflect sa kanya dahil pangalan niya ang gamit ko. Sana
mapatawad niya ako sa ginagawa ko. I'm doing this for her. Sana maintindihan niya.

But then.. She's Anais. She forgives.

Dahil nga hindi ako makatulog sa lahat ng iniisip ko, nag mild workout muna ako sa
condo para magpakapagod bago ako mahimbing na nakatulog sa kwarto ko. Kinabukasan,
maaga ulit akong gumising para sa isang meeting with my agency.

"So basically.. Na-move 'yung Calvin Klein shoot. You're going to U.S.A next week."
Bulong sa akin ni Ate Devine pagkatapos ng meeting. I wasn't paying that much
attention pero sinabi nila sa akin na nakuha daw ako as endorser ng isa pang
western brand nang pinadala nila ang profile ko.

"Fine with me." Sabi ko. Ang advantage sa akin non, may dahilan nanaman ako para
makaiwas kay Daddy. Hindi ko alam kung ilang linggo ulit kami mananatili doon.
Magiging guest rin ako sa isang fashion show in New York dahil pinadalhan ako ng
invitation ng designer. It's the owner of the famous Shadows brand. They're
releasing a new collection.

"Titignan ko kung kayang maikuha ng VISA 'yung tatlo mong bodyguard.." Sabi ni Ate
Devine pagkatayo. Doon lang pumasok sa utak ko na isasama niya rin pala ang
bodyguard namin?

Hindi na lang ako nagsalita dahil baka asarin nanaman nila ako! Wala naman akong
pakialam kung makakasama sila o hindi. Processing a VISA would take weeks! Hindi na
lang ako aasang makakasama nga sila.
Pagkalabas namin ng room, naabutan ko si Zyden na nakatayo sa gilid at nakikipag-
usap sa dalawa pang bodyguard. Tumawa ito nang marinig ang sinabi nung isa tapos
nagsalita siya pero hindi ko naman naririnig. Lumapit na kami sa gawi nila kaya
napatingin sila sa amin at napatayo kaagad ang dalawa pang bodyguard. Naiwan naman
ang ngiti sa labi ni Zyden dahil sa pinag-uusapan nila.

It's good that he knows how to get along well with other people.

Nilagpasan namin siya at pumunta na kami sa parking para sumakay ulit sa van. Wala
na akong schedule pagkatapos nito kaya naisipan ko na lang na mag-shopping sa mall
para sa mga kakailanganin ko sa pagpunta ko sa U.S.A. Kailangan ko ng bagong
maleta, eh.

"You want to go to the mall?" Nagtatakang tanong ni Ate Devine. Tumango ako habang
tahimik na nakaupo sa upuan ko.

"It's okay if you don't want to come. Umuwi na kayo para makapagpahinga." I said
with a little concern. Hindi naman gaanon katigas ang puso ko para pasamahin pa
sila sa akin sa mall. Besides, it will take too much attention kung marami ang
kasama ko.

"Okay.. Magsama ka ng isang bodyguard man lang." Lumingon si Ate Devine sa tatlo at
napangisi. "Zyden, ikaw na ang sumama."

Nanlaki ang mga mata ko at agad ring lumingon. Nakita ko ang bahagyang pagdidiwang
ng dalawa pang bodyguard dahil makakauwi sila nang maaga. Wala namang reaksyon si
Zyden na nakasandal lang ang ulo at nakapikit. Dumilat ito nang maramdaman ang
tingin sa kanya at agad rin akong tinignan pabalik.

"Sige." Sabi niya sa mababang boses at pumikit na ulit. Nakakrus pa ang braso sa
dibdib. Sobrang sungit!

"I-uwi niyo muna ako. Magtataxi na lang ako or something." Nakipagtalo pa si Ate
Devine sa akin pero hindi ako nagpatalo. Sabi ko umuwi na nga sila at magpahinga,
ang kulit naman kasi! Sa huli, pumayag rin. Basta kasama ko raw si Zyden. Bakit ba
ang panatag nila kapag kasama ko si Zyden? At bakit si Zyden pa ang napili niya?
Iniiwasan ko na nga, e!

"Ingat po kayo.." Binigyan ako ng mapanlokong ngiti ni Maisie nang bumababa kaming
dalawa ni Zyden sa parking lot ng condo ko. "And enjoy your date.. Ay, oops.."
Tumawa ito.

Agad sumama ang tingin ko sa kanya at sisinghalan ko pa sana nang sinara na niya
ang pinto! My God! Ang awkward tuloy namin ni Zyden nang nasa loob na ng elevator.

"Magpapalit lang rin ako ng damit. Hintayin mo 'ko." Sabi niya bigla habang
nakahawak ang dalawang kamay sa railings ng elevator.

"Uuwi ka pa? Hindi ba matatagalan ka?" Tumaas ang kilay ko sa kanya.

"Saglit lang." He said in a low and dangerous voice.

Natakot ako kaagad sa tono niya kaya hindi na lang ako nagsalita. Saglit nga lang
daw kasi, Sirene! Kulit mo, e!

Hinatid niya muna ako sa tapat ng pinto ko at walang pasabing umalis na. Dali-dali
naman akong tumakbo sa CR para magshower ulit. I ended up wearing a striped Adidas
track pants and a simple white shirt from Privé.
Hindi na ako nagmake-up. Nag lip tint na lang ako para hindi ako mukhang pale bago
ako nagpatuyo ng buhok. Nang marinig ko ang doorbell sa unit ko, agad kong kinuha
ang bodybag ko at black cap.

Pagkabukas ko ng pintuan, halos titigan ko na si Zyden. Kung kanina ay mangha ako

sa casual attire niya, mas bumagay pa sa kanya ang suot niya ngayon. It was a lazy
day outfit. Nakasuot siya ng grey sweatshorts ending just above his knees and a
black shirt. He's wearing black sneakers from Nike and still his black digital
watch.

"You don't look like my bodyguard." Wala sa sarili kong sabi.

The side of his lips rose a bit as he arch a brow. "Do I need to look like your
bodyguard?"

And with that, I couldn't answer! Umiwas na lang ako ng tingin at baka hanggang
mamaya magtitigan na lang kami dito. Pinauna niya akong maglakad papunta sa
elevator. Walang nagsasalita sa aming dalawa hanggang sa makarating kami sa lobby.

Pinauna niya ulit ako palabas. "Stay here." Sambit niya sa akin.

I guess tatawag siya ng taxi or something. Naghintay lang ako dito sa labas at
pinagmasdan ang mga ulap. Maaga pa. Kakatapos lang ng lunch time kaya naman medyo
mainit na ngayon dahil tirik ang araw. Naiisip ko na kaagad kung saang mall kami
pupunta. Katulad na lang siguro ng mall na pinuntahan namin ni Achi kung saan wala
masyadong tao. Ayaw kong maabala sa pagbibili ng mga kailangan ko.

Natigil ang pagtingin ko sa langit nang may humintong matte ash-grey Lexus sa
harapan ko. Kumunot ang noo ko at tumabi para makasakay kung sino man ang sasakay
sa mamahaling kotse na iyon.

Napaawang ang labi ko nang bumukas ang bintana ng shotgun seat at nakita ko si
Zyden na seryosong nakatingin sa akin at tinaasan ako ng isang kilay. Sinenyasan
niya ako ng isang marahas na 'Get in' kaya dali-dali akong sumakay. Halos hindi
mapakali ang mga mata kong nililibot ang paningin sa kotse.

"Where the hell did you get this?" Tanong ko.

Hindi siya nakasagot kaagad. Abala ang isang kamay sa pagmamaneho nang umandar na
ang kotse. Seryoso lang siyang nakatingin sa harapan na parang alam na alam niya
kung saan kami pupunta.

"Rented." Walang emosyong sagot niya.

Napakagat ako sa labi ko. Wow.. May nagpapa-rent pa pala ng ganto? This is a luxury
car! Kung sino mang bibili nito, dapat hindi pinapahiram dahil ang mahal nito tapos
paano kung magasgasan, diba?

"Ah, roadtrips would be so fun in this." Hindi ko mapigilang sabi.

The car is so smooth! I mean, iyong pagpapatakbo. Hindi ko alam kung 'yung car ang
smooth o 'yung pagdadrive lang talaga ni Zyde. He was really careful. Wala siyang
reaksyon sa sinabi ko at nakasandal lang ang isang siko sa may tabi ng bintana at
nakahawak iyon sa labi niya. His other hand was holding the steering wheel.

"Next time, rent a Lamborghini, too." Pagbibiro ko pa para maibsan ang bumabalot na
intense aura sa aming dalawa.

This is my first time being in the car alone with him and I don't really like how
it feels like. It's too dark.. and intense.

"You want a Lambo?" Tanong niya bigla.

"I don't know. I haven't ridden one." I shrugged. "Bakit? Para namang reregaluhan
mo ako, kung makapagtanong ka." I smirked at him.

Boy, you don't even have transportation money!

Hindi siya sumagot sa sinabi ko. He pursed his lips too hard to stop himself from
saying something. Mukhang may iniisip siyang malalim habang nakatingin sa daan.
Nanahimik na ako dahil mas naging intense lang ang atmosphere dahil sa mga pang-
aasar ko. Bakit ba ang bilis niya naman mapikon?!

Paano pa kaya kapag pinakilala ko siya kay Agiony? Aba, baka magkapikunan silang
dalawa! Sobrang mapang-asar pa naman ng babaeng 'yun at si Zyde, mukhang ayaw pa
niya sa maiingay.

Natatanaw ko na ang isang high-end mall. Iba iyon sa pinuntahan namin ni Achi dahil
mas malaki ito at mas malayo sa kabihasnan! May susyal rin tignan sa labas. It has
a large fountain in front, a gold rotating door, and a valet waiting for luxury
cars.

Okay, ngayon naintindihan ko na kung bakit nag-abala pang mag-rent 'tong si Zyden
ng luxury car. Mapapahiya pala kami dito kung hindi ganito ang dala namin! Mukhang
wala pang dumadaang taxi rito dahil lahat ng tao ay nakasasakyan. Para naman palang
five-star hotel 'tong napuntahan namin.

I wonder.. Magkano 'yung rent? Kuhanin na lang siguro niya ang bayad kay Ate
Devine. Ako na ang bahala doon.

Pinagbuksan pa ako ng pinto ng valet. Then, Zyden swiftly threw the key like he has
done it multiple times before walking inside, waiting for me to follow. Mabilis
akong naglakad para maabutan siya at pumasok na kami sa rotating door. Tama nga at
kaunti ang tao.

"You can take this off." Halos sigawan ko siya nang tanggalin niya ang sombrerong
suot ko. Nagulo tuloy ang buhok ko! Napasinghap ako lalo nang lumapit siya at
dahan-dahang inayos ang buhok ko. "Walang manggugulo sa'yo dito ngayon." He said
softly.

Hiyang hiya kong inagaw ang sombrero ko sa kanya at sinabit na lang iyon sa bag ko.
Sinenyasan niyang ako ang manguna dahil ako naman talaga ang may bibilhin. Pumunta
ako sa Samsonite store para magtingin ng luggages.

Nakapili ako kaagad ng rosegold na luggage in medium size. Bumili rin ako ng isang
rosegold hand carry luggage para terno sila. I am a fashion icon. Hindi pwedeng
basta-bastang kulay lang ang dadalhin ko lalo na't my airport fashion is so
important to me.

Cinard ko na lang iyon at pinaiwan muna sa store para makapag-ikot pa kami. Nakita
kong bahagyang kinausap ni Zyden ang lalaking staff doon bago sumunod sa akin. I've
decided to shop for new coats dahil fall season ngayon sa America. Hindi naman
masyadong maraming coat ang bibilhin ko dahil mabigat iyon sa luggage. Doon ko na
lang bibilhin ang iba.

Pumasok kami sa isang Gucci store para maghanap ng coat. Tahimik pa rin na
nakasunod sa akin si Zyden ngunit pagkapasok na pagkapasok sa store, doon kaagad
siya dumiretso paupo sa couch. Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang ngiti ko.
He's a little impatient today, I guess? Or baka hindi lang talaga siya interesado
sa mga pinagbibibili ko. Ang trabaho niya lang naman kasi talaga ay bantayan ako.
Come to think of it.. Hindi nga talaga siya mukhang bodyguard. Saan ka nakakita ng
bodyguard na naka-casual attire tapos umuupo-upo sa stores, diba? Hindi pa nasa
akin ang tingin niya. Nililibot niya ang paningin sa store na parang naghahanap ng
magandang bilhin.

I chuckled before browsing through the coats. Ang lakas ng loob kong sitahin si
Agiony pero ito ako at nagsasayang rin ng pera. Kasalanan ko bang puro expensive
brands lang ang nandito sa mall na 'to? Bershka lang naman ang gusto ko pero dito
niya ako dinala. Okay na rin naman dahil madami akong ipon.

Kinuha ko ang dalawang magkaibang coat. Isang simple black coat with gold buttons
at isang white coat na may ribbon sa neckline at may signature color ng Gucci sa
waistline. Naglakad ako palapit sa kanya para ipakita iyon.

"Anong mas maganda?" Tanong ko.

He stared at me for a second before biting his lip, preventing a smile. Parang may
naisip siyang nakakatawang isagot pero pinigilan niya ang sarili. I was suddenly
curious! Ano 'yun? Bakit ganun siya?

"That's too expensive." Tanging comment niya.

Napalingon ako sa dalawang saleslady na kanina pa pinagbubulungan si Zyden at kilig

na kilig pa! Nang nilibot ko pa ang paningin ko, saka ko lang rin napagtantong
pinagtitinginan nga siya rito, hindi lang ng mga saleslady, pati na rin ang
mayayamang babae!

Seriously, ano bang mayroon sa kanya? These elegant women can't stop staring at him
like he's some kind of a beautiful painting. Dumaloy kaagad ang irita sa mukha ko
at padabog na binalik ang itim na coat. Nagmamadali akong nagpunta sa counter at
binigay ang card ko para makaalis na kami dito kaagad!

Zyden seems so oblivious to his surroundings, though. Pinagmamasdan niya lang ako
at parang may iniisip na seryoso. Nang makuha ko na ang paperbag, agad siyang
tumayo at lumapit sa akin para buhatin iyon. Narinig ko ang bigong bulungan ng
ilang kababaihan bago kami naglakad palabas.

Bumili rin ako ng boots. Mukhang hindi natutuwa si Zyden sa mga binibili ko dahil
ang mamahal nun pero wala naman siyang sinasabi. Napapabuntong-hininga na lang siya
tuwing pumapasok kami sa isang store. Hindi ko alam kung pagod na ang mga paa niya
kaya ganoon o hindi niya lang talaga nagugustuhan ang pag gastos ko nang marami.

In the end, I stopped with 4 paperbags. Hindi ko na nagugustuhan ang reaksyon niya,
eh. And yes.. I will again ask myself.. Since when did I ever allow him to affect
my decisions in life?

Since.. like.. now?

Oh, Kanais Sirene.. You're helpless.

"Are you hungry?" Tanong ko sa kanya habang buhat niya ang paperbags ko. Sabi niya
kasi siya na, eh. It's almost 6 PM at hindi na kami nakapagmeryenda kaya naisip
kong mag early dinner na lang.

"Are you?" Balik niya ng tanong sa akin.

"Yes."

"Then, let's eat."

Ako na ang namili ng restaurant. Medyo mamahalin rin dito pero wala akong magagawa
dahil lahat naman sa mall na ito ay mamahalin! Kaya wala siyang karapatan sisihin
ako dahil siya ang nagdala sa akin dito.

"This is expensive, too." Comment niya ulit nang maupo kami sa table for two.
Magkaharap na kami ngayon habang nagtitingin ng menu.

"Don't worry, I'll pay." Sambit ko.

He pursed his lips again and made a frustrated sound. Napasulyap ako sa kanya pero
hindi siya nakatingin sa akin, kundi sa menu na. Nang lumapit ang waiter, nag-order
na kaming dalawa. Naisip kong interviewin ko muna siya habang naghihintay kami ng
pagkain.

Nakasandal siya ngayon sa inuupuan niya at nakakrus ang braso habang seryosong
nakatingin sa malayo. Parang sinusupladuhan niya ako ngayon sa hindi ko malamang
dahilan. Baka naman hindi, pero iyon ang dating sa akin.

"Ayaw ba ng nanay mo na bumalik ka sa trabaho?" Tanong ko dahil naalala ko ang

sinabi niyang nagtalo pa raw sila ng nanay niya.

Doon ko nakuha ang atensyon niya. Seryoso siyang tumingin sa akin at tumikhim.
"Yes." Maikling sagot niya.

"Why?" Pag-usisa ko para lang may mapag-usapan.

Hindi siya kaagad sumagot. Iniwas niya ang tingin niya at uminom ng tubig sa wine
glass. Napasulyap tuloy ako sa basa niyang labi pagkatapos niyang uminom pero agad
ko ring iniwas ang tingin ko. This is insane!

"May mga mas importanteng bagay akong dapat asikasuhin." He said slowly.

"Like what?" I arched a brow.

"Hindi mo na kailangan malaman." Supladong sagot niya ulit. Akala ko naman matino
na ang isasagot niya pero masungit pa rin pala.

"Anong kurso natapos mo?" I wonder how did he end up being a bodyguard?

He licked his lips while thinking. Then, he looked at me with serious eyes. "I
explored a lot during college.."

"Huh?" Nagtatakang tanong ko.

"I studied both Mechanical and Chemical Engineering."

"How the hell did you manage your time?" Gulat na tanong ko. "And you don't look
that old?!" I don't know much about college because I did not go to one but I
certainly know it would take years to take up courses!

"We have a different curriculum. I spent 6 years studying both with no vacation."

He just shrugged, na parang sinasabi niyang wala siyang oras para ipaliwanag sa
akin iyon. Saka lang pumasok sa isipan ko na napakalayo ng kinuha niya sa college
sa trabaho niya ngayon! Anong kinalaman nun sa pagiging bodyguard niya?!
"You should be an engineer.." Sambit ko.

He laughed at that. "Am I not?"

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 8

"You are my bodyguard." Naguguluhang sabi ko sa kanya. "Not an engineer!"

Tumawa ulit siya at umiling. Binibiro niya nanaman siguro ako kaya tawa siya nang
tawa. Okay, I guess he was just shitting on me. Hindi na nasundan iyong pinag-
uusapan naming dalawa dahil dumating na rin 'yung pagkain.

He sliced the meat on my plate, just like what men do on a fancy restaurant date.
Difference is that this is not a date. He is just my bodyguard.. and he's just here
to keep me safe. Napailing na lang ako para mawala ang iniisip at tahimik kumain.

While we were eating, napapansin kong panay ilaw ng cellphone niya na nakalagay sa
ibabaw ng lamesa. Napapatikhim siya tuwing sumusulyap doon pero ako 'yung
nabobother para sa kanya.

"Just answer it. It keeps on vibrating." Walang emosyong sabi ko. Nararamdaman ko
pa kasi ang pagvivibrate sa table kaya hindi rin ako makakain nang maayos.

"It's nothing." Umiling siya at pinagpatuloy ignorahin ang mga tawag sa phone niya.
I don't know if it's the same person or madami talagang tumatawag sa kanya.

"It may be an emergency." I said with a little concern this time. Baka mommy niya
iyon at may emergency ulit sila sa bahay niya. Paano kapag ganoon nga, diba? Tapos
hindi pa niya sinasagot! "Answer your mom's call.." Sambit ko.

"It's not my mother." Bumuntong-hininga siya at nang makita ang kuryoso kong mga
mata, kinuha na niya ang cellphone at sinagot sa harapan ko, not breaking eye
contact. "Ano?" Supladong sagot niya.

Napakunot ang noo ko. Maybe it's a friend, then?

Napamasahe siya sa sentido niya bago tumikhim. Umiwas na siya ng tingin sa akin.
"Wala ako ngayon sa bahay." He said with so much seriousness.

"I'm flying to U.S.A in a few days, Harv.." Narinig kong medyo lumakas ang boses ng
nasa kabilang linya na tila tumatawa. Napasapo sa noo niya si Zyden na parang inis
na inis na.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya ngayon. He's flying to U.S.A? Ibig sabihin sasama
siya? Huh? Nakuhanan na ba sila kaagad ng VISA? Paano 'yun nagawan ng paraan?

Ang dami kong tanong kaya noong binaba niya ang tawag, handang handa na akong
magsalita. Iyon nga lang, naunahan na niya ako. "Oo, kasama ako. Matagal na akong
may VISA." Pagpapaliwanag niya kaagad.

"O-oh.." Napakagat ako sa labi ko at hindi na nagsalita.

Naging tahimik na kami hanggang sa matapos kumain. Siya na ang nagtaas ng kamay
para hingin ang bill. Nang dumating ang waiter, kukuhanin ko na sana ngunit
naunahan ako ni Zyden. Napatingin ako sa kanya habang chinecheck niya kung magkano
ang nagastos namin. Then, he reached out for his pocket.

"How much?" Nagtatakang tanong ko. Hindi ko naman kasi cinompute. I was just
planning to use my card.

Umiling si Zyden at mabilis na naglapag ng credit card.

Agad na umalis ang waiter para iprocess iyon. Napaawang ang labi ko habang
nakatingin sa bodyguard ko ngayon na binayaran ang kinainan namin.

"How much was it?" Pangungulit ko. Was it too cheap? Ayokong magtanong kung hindi
ba iyon nakaka-apekto sa pera niya dahil baka ma-offend siya.

"No need to ask, Anais." He rolled his eyes and pursed his lips.

Anais.

Natahimik ako, not because my curiosity stopped but because he called me by the
wrong name. Not that I want him to know what my real name is.. Malamang Anais
talaga ang itatawag niya sa akin because I am living the life of Anais! I suddenly
felt the urge to tell him.. but then, why would I?

Noong gabing 'yun, hinatid niya lang ako sa condo ko at tuloy-tuloy na umalis.
Pagkatapos ko mag-shower, binagsak ko ang sarili ko sa kama at tumingala sa kisame.
Naistorbo ako ng tawag galing kay Achi. "Hello." Malumanay na sagot ko.

[Hey, so I already checked if I could get you a gun! I am inside Zed Inc. right now
and I'm looking at.. HOLY SHIT.. BUNCH of GUNS in front of me, Sai! It's a whooole
collection! Hindi ko alam kung alin ang gusto mo dito! Omg omg, there's a gold gun!
And come take a look.. Oh wait, this isn't video call?!]

Then the call ended. Napakunot ang noo ko habang nakatitig sa cellphone kong
blangko na ngayon. Ano bang hinihithit ng babaeng iyon at bakit hindi siya
nahuhuli?

In a second, I received another call from her. This time, video call na. Nang
sagutin ko, bumungad kaagad sa akin ang mukha niya. [Hey, hey, my bestie! Nakikita
mo ba kung nasaan ako ngayon?!]

"You're in Zed Inc." I rolled my eyes.

[OH MY GOSH, HOW DID YOU KNOW?!] Maarteng sigaw niya sa kabilang linya. Mas lalo
akong napasapo sa noo ko. I swear, talking to this woman makes me lose thousands of
brain cells per minute.

"Just get straight to the point, Agiony."

She changed the view. Gamit na niya ngayon ang camera sa likod ng cellphone niya at
nakita ko kaagad ang paligid niya. Napabangon ako sa kama habang pinagmamasdan. It
looks like a hidden laboratory or something. It has blue lights and the walls are
white. Sobrang daming baril na nakasabit sa dingding. Naka-arrange pa ito na parang
mga sapatos lang ang tinitinda. It has collection labels on the top. I saw a
'Jaxvien Favorites' and a 'Sniper Special'. Ang iba ay hindi ko na mabasa.

[So, papapiliin kita ngayon kung alin dito ang gusto mo, kahit alam ko namang wala
kang alam sa mga baril so pinilian na kita beforehand tapos pipili ka na lang sa
mga napili ko! Get it? Get it?! Oh, gosh! You're not that smart!] Insulto niya at
tinapat naman ngayon ang camera sa mga nakahilerang baril sa puting table.
"Those are pistols." Kunot-noong sabi ko.

[My God, Sai! Anong tingin mo sa sarili mo? Professional shooter?! Hahahaha! Loka-
loka ka na ata!] Nagpintig ang tenga ko sa malakas niyang tawa. Nakakahiya siya,
wala ba siyang kasama? [These are the basics, of course, malamang, for sure! Would
you go for something complicated when you don't even know how to shoot?! Don't
think too high of yourself, Sai! You need to be an expert in shooting before you
can use other guns like..]

Gumalaw siya at may kinuhang baril. It's a medium-sized gun but longer than a
pistol. It's in the color silver. [See this gun, Sai? It uses a different kind of
bullet. Personally designed bullets, para lang sa baril na 'to. That kind is an
all-kill bullet. Matamaan ka sa kahit anong parte ng katawan mo, it will freeze
your insides. Boom, kill. Agad-agad. This is high tech, you know why?] May tinaas
siya sa baril at bumungad ang maliit na screen na parang nakikita sa mga camera.

[Boom! It has a screen! It has a little camera, it can easily recognize your
target, estimates the distance, and where to shoot.. Hindi lang 'yun, it also has
other stuff! Ngayon, kaya mo ba 'to, ha? Of course not! I can't even use this
thing! And it's too expensive! Special agents use this. Wow, the man who made these
guns is so incredible, right? Expert in engineering, business, and computer! You
can never! Hahaha! And he shoots so damn well, too! He could kill you in one
blink!]

"I'm not interested in that. I want that gun." I smirked.

[Oh, no no no, my friend!] Tinapat niya ang camera sa mukha niya at umiling. [You
need to practice with the basics before I can give you this gun. You don't even
have a license! You are not a professional shooter.. I repeat, this gun is an ALL-
KILL! I mean it! It's too dangerous, okay? Go to a shooting range with me next time
when you're ready and then I will decide if I can finally give you this gun.
Anyway, bilib na bilib ka na sa baril pa lang na 'to, eh hindi pa nga ito ang
pinaka high tech? In fact, this was released a year ago so medyo luma na ang
design!]

Bakit ba ang daldal niya?

"Fine, give me the silver pistol. We're done." Pinindot ko na ang end call.

Days passed by so fast. Ngayong araw ay flight na namin papuntang U.S.A.

Particularly, we are staying in a hotel around New York. Ang nakakagulat doon, si
Zyden lang ang kasamang bodyguard! Hindi daw nalakad ni Ate Devine. Hindi siya
pinagbigyan na i-prioritize ang VISA nung dalawa pang bodyguard. I'm still
wondering why Zyden has a U.S.A VISA. Does he travel a lot? Or baka tumira siya sa
America? I don't know and I don't want to ask about it.

"We still have an hour to kill, kumain muna tayo sa fast food." Sabi ni Ate Devine
pagkalagpas namin ng immigration. Zyden was pretty quiet the whole process. Hindi
ko alam kung bakit medyo tumagal siya sa immigration. The man was ridiculously
bowing at him like he's some kind of a god, and Zyden kept on shaking his head
while chuckling. So basically, they were shitting each other back there.

I am wearing a black leather jeans, a black knee-high boots with 3 inches heels, a
white tuck-in sweater and a furry gray coat ending just above my knees. Naka-shades
din ako para hindi masyadong makilala ng mga tao. Actually, I'm lying. I stayed up
too late last night and my eyes look so sleepy right now, it's ugly.

Zyden was wearing something casual, too. I didn't expect him to stick with his
uniform, though. Boy, it's mid-November and it's getting cold! It's New York! Good
thing he's wearing a black trench coat. Sa loob non, naka long sleeves turtle neck
lang siya na white and then black jeans. He's wearing black boots, too. He looks
hot in those. Like he's someone so rich and mighty.

Hindi lang 'yon. Nakapamulsa pa siya at suot ang kanyang supladong itsura na parang
tatapunan ka niya ng pera sa mukha kapag ininsulto mo siya. Napalunok ako at umiwas
ng tingin.

"Anais, ano na? Let's go!" Natauhan ako sa biglang sigaw ni Ate Devine. Dali-dali
kong hinatak ang hand-carry ko pasunod sa kanila. Hindi pa ako nakaka tatlong
hakbang, may umagaw na ng hand-carry ko sa kamay ko.

"Ako na." Seryosong sabi ni Zyde.

Sa kabilang kamay niya, hatak rin niya ang hand-carry niyang itim. Tumango lang ako
at napaubo nang kaunti bago sumunod kila Ate Devine. Bale, dalawang maliit na
luggage ang hatak-hatak ni Zyden ngayon sa magkabilang kamay. Mine and his.

Kumain kami sa isang fast-food chain. Hindi ako nakaiwas sa mga taong lumalapit sa
table para magpapicture. Siyempre, hindi ako tumatanggi doon. Hinahayaan lang rin
naman sila ng bodyguard ko pero mariin ang tingin niya, sinisiguradong wala silang
gagawing masama.

Hindi pa ako nakakasubo ng pagkain ko, may lumapit nanaman. Grupo na sila ng
kalalakihan na mukhang ka-edad ko lang rin. Napakunot ang noo ni Zyden nang tignan
ang mga lalaking 'yun.

"Anais? Tama ba? Ikaw ba 'yan?" Approach nung isa na may dala-dalang magazine na
ako ang cover. I was wearing bikini. Sumulyap ako doon bago ngumiti sa kanila at
tumango. "Shit, pare!" Sabi niya sa mga kasama.

"Pwede magpa-picture? Shit, kakabili lang namin ng magazine mo tapos hindi namin
inakala makikita ka namin dito!" Sabi ng isa pang lalaki.

Tumayo ako para makipagpa-picture pero natagalan dahil nagtutulakan sila ngayon at
nag-aagawan kung sino ang mauuna. I was awkwardly smiling the whole time, watching
them fight for the place beside me.

"Ako na! Ako na!" Tinulak sila ng matangkad na lalaki at agad pumwesto sa tabi ko.

My smile faded when his hand went up from my waist to my underboob. Napatingin ako
doon habang nagci-click ang camera. For the second click, agad akong napatakip sa
bibig ko dahil bumagsak sa sahig ang lalaki.

"Oh my God!" Malakas na sigaw ko habang tinatanaw siyang nakahiga na sa sahig

ngayon at hawak ang pisngi. Sunod akong tumingin kay Zyden na seryoso lang ang
mukha ngunit madidilim ang mga matang nakatingin sa lalaki sa sahig. Hindi pa ito
nakuntento at niluhod pa ang isang tuhod para kausapin 'yung binata.

"P-pulis tatay ko! Isusumbong kita sa panununtok mo!" Malakas na sigaw ng lalaki.

Nakita ko ang pag-ngisi ni Zyden sa narinig pero nanatiling nakakatakot ang mga
tingin. "Wala akong pakialam kung sino ka, o sino tatay mo."

Kinuha ni Zyden ang magazine na hawak nito at mas lalo akong napasigaw nang malakas
niyang hinampas ito sa ulo ng lalaki.

"Hey, stop that!" Lumapit na ako para hatakin si Zyden palayo. Masyado siyang
malakas at mas malaki sa akin kaya hindi ko siya nahatak. Tumayo lang siya at
sinulyapan ang kalalakihang tinutulungan na ngayon patayo ang mga tropa niya. "Why
did you do that?!"

"I did my job." He lazily said.

"B-but.. You punched him!" Gulat pa rin na sabi ko.

"What do you want me to do, then?" He stepped closer and sarcastically laughed at
my statement. "Bow to them? Praise those motherfuckers for harassing you? Oh, fuck
that, Laurent." Umiling siya at nilagpasan ako.

"Anais, i-take out mo na lang ang burger mo. We need to go." Nagmamadaling kinuha
ni Ate Devine ang gamit namin at hinatak na ako ni Maisie paalis, dala-dala ang
burger ko.

Gulat pa rin ako habang nakaupo kami sa waiting area. Malapit na kami mag board
pero hindi pa rin ako kinakausap ni Zyden. Is he mad at me? Ano bang ginawa ko?
Bakit sa akin siya nagagalit? Dahil ba sinigawan ko siya? Bakit naman kasi gumawa
pa siya ng gulo.. Ngayon poproblemahin ko pa 'to kapag nabalita. Panigurado
magbabayad nanaman si Daddy para ipa-take down lahat ng masasamang article sa akin.
But it wasn't my fault! That man harassed me! I hope people would know that before
reading the article!

"Don't overthink, Sai. It won't go to the news. First, there were like.. only 10
people in that fast food chain and none of them was recording the incident. That
man won't charge anything, too.. dahil alam niyang may kasalanan siya. Don't worry,
ako na ang bahala kapag may lumabas. Loosen up and treat this as your vacation."
Bulong ni Ate Devine sa akin.

Tinanaw ko si Zyden sa upuan sa tapat ko. Naka-earphones siya ngayon at walang

pakialam sa paligid niya. Suplado pa rin ang mukha pero mas suplado ngayon kesa sa
kanina. Baka nga nagalit siya sa akin!

Hanggang sa makasakay kami ng plane, hindi niya ako kinakausap. Nakaupo siya sa
likod ng upuan namin nila Ate Devine dahil pang tatluhan lang 'to. Mahaba-haba pa
ang byahe namin kaya naman nilibang ko na lang ang sarili ko sa pagtulog at sa
panonood ng movies.

Nagising ako sa anunsyo ng piloto na nag-land na raw ang eroplano. Dali-dali kong
kinalas ang seatbelt ko at kitang kinukuha na ni Zyden ang hand-carry naming dalawa
sa taas. Dumaan ulit kami sa immigration bago kami tuluyang nakalabas ng airport.

"Anong sasakyan natin?" Tanong ko habang naghihintay kami sa labas, sa may parking
lot area. First of all, it's cold outside. Second, I don't want people to recognize
me. I am also a known model in America and the last time I waited here outside,
reporters flocked to me like I'm some kind of a hot issue.

"Zyden rented a car. He will drive." Sambit ni Ate Devine. "Oh, ayun na! Doon" Turo
niya sa itim na sasakyan na kakarating pa lang.

Uhm.. It's a black luxury SUV, at dalawa silang huminto malapit sa amin kaya hindi
ko alam kung saan doon! Napakunot ang noo ko nang parehas itong bumukas. Sa isa, si
Zyden ang bumaba. Sa kabila, hindi ko alam kung sino siya. Lalaki ito na mukhang
kasing-edad ni Zyden. The guy is hot, too. I guess he's half-American just by
judging his skin color. He's as tall as Zyde and he's wearing a black jacket.

Mas lalo akong naguluhan nang kinuha ng lalaki ang mga maletta namin. "I got this,
ladies." He playfully said and winked.
Nakita ko ang paghampas sa kanya ni Zyden sa likod nang maglakad ito palapit at
kinuha rin ang ibang bagahe. Napahinto siya nang ma-realize na nakatingin kaming
lahat sa lalaki sa harapan namin, tila hindi siya nakikilala. Kilala ba namin siya?

"Oh, this is Harvey." Maikling pagpapakilala ni Zyden. "Kaibigan ko."

"That's right, bro. Ang sarap marinig na kaibigan ang tingin mo sa akin." Harvey
smirked before his eyes went to me.

Nakita ko ang gulat sa mga mata niya at tumagal ang titig niya sa akin. Sunod,
lumingon siya kay Zyden at may mahinang sinabi dito na hindi ko marinig. May sinabi
rin si Zyden sa kanya.

"Seryoso? Bakit daw?" Nagtatakang sabi ni Harvey pero hindi na sumagot si Zyde.
Nilagay na nito ang mga luggage sa likod ng sasakyan ni Harvey.

"Hi, I'm.. Anais." Paglahad ko ng kamay ko sa kanya. Kitang-kita ko pa rin ang

gulat at pagkamangha ni Harvey sa tapat ko pero kinuha niya ang kamay ko at
nakipagshake-hands.

"Harvey. Harvey Joaquin Williams. I guess we've met before.." Pabirong sabi nito
pero agad rin napasinghal nang hampasin nanaman siya ni Zyden sa likod. "Or not!"

Kinuha na niya ang maliliit bagahe at sinakay naman doon sa SUV na dala ni Zyden.
Pagkatapos, may pinag-usapan muna sila ni Zyde bago ito tumango at sumakay na sa
sasakyan niya. Sumakay na rin kami sa sasakyan na nirentahan ni Zyden at siya na
ang nagdrive papunta sa hotel.

"May license ka dito? Pwede ka mag-drive dito?" Curious na tanong ni Maisie.

Tumango lang si Zyden at hindi nagsalita.

"Dito ba nakatira 'yung kaibigan mo?" Tanong rin ni Ate Devine.

"Sometimes." Maikling sagot ni Zyde habang abala ang kamay sa pagmamaneho.

Naramdaman ko nanaman ang smoothness ng pagpapatakbo. Baka nga siya talaga iyon at
hindi ang sasakyan. Baka pati sira-sirang naghihingalong sasakyan ang i-drive niya,
ito pa rin mararamdaman ko, eh. He's a smooth driver, I see.

Hindi na ulit sila nagtanong pagkatapos nun. Nang makarating sa hotel, dinistribute
na sa amin ni Ate Devine ang room keys. Tig iisa kami ng kwarto. Alam nilang ayaw
kong may kasama sa kwarto at para daw fair, tig-iisa na lang ang kinuha niya. Baka
gusto rin ni Maisie mapag-isa, eh.

"Jetlag? Kain muna kayo. Long flight. Panigurado pagod kayo." Sabi ni Harvey at
nang magtama ang tingin namin, pinagmasdan nanaman niya ako. Tinaasan ko siya ng
kilay kaya napaiwas siya ng tingin at kita ko ang pagpipigil niya ng ngisi.
Nilingon niya nang bahagya si Zyden at may sinabi dito bago tumawa. Napatingin
naman si Zyden sa akin.

What is it? Pinag-uusapan ba nila ako?

"Don't worry, it's on me. My treat." Ngumiti pa si Harvey. Napapayag niya naman
sila Ate Devine kaya wala kaming nagawa kung hindi sumunod sa kanya. Siya ang taga-
dito kaya siya ang nakakaalam kung saan kami kakain.

We entered an Italian restaurant. Nakipag-apir pa si Harvey sa manager nang

salubungin kami. Sunod na nakipag high-five ay si Zyden. Doon na napakunot ang noo
ko. What is this? Madalas siya dito? Do they know each other?

Naiwan ang mga tanong sa utak ko nang iginaya na kami paupo. "CR lang kami." Paalam
ni Ate Devine at sumama si Maisie. Naiwan tuloy ako sa dalawang lalaki.

Si Zyden nakasandal na ngayon at busy nagtytype sa cellphone niya habang si Harvey

ay nakapahalumbaba at tinitignan ang wine sa baso. Nang ma-bored, nilingon niya ang
kaibigan at sinilip ang tinetext nito na agad naman iniwas ni Zyden.

"Texting your girlfriend, huh?" Ngumisi si Harvey.

"Shut the fuck up." Supladong sagot ni Zyde.

Wait.. Girlfriend?

Zyden has a girlfriend?

He has a girlfriend! Oh my God! Para akong nakalanghap ng masamang hangin sa nakuha

kong impormasyon. Napainom tuloy ako ng tubig at hindi na marinig ang asaran nila
sa harapan ko. Nang ibalik ko ang baso sa table, nakatitig na ako ngayon sa
cellphone ni Zyde.

So he was texting his girlfriend? Sinong girlfriend niya? Nasaan? Nandito rin ba
nakatira sa U.S? Kaya ba may VISA siya dito? Kaya ba madalas siya dito? Amerikana
ba ang girlfriend niya? Mukha namang iyon ang mga tipo niya. Model kaya? Kilala ko
ba?

Ang daming tanong na bumabagabag sa akin!

"May problema ba, Anais?" Nagtatakang tanong ni Harvey nang mapansin ang itsura ko.
Agad akong napatingin sa kanya at sinubukan ngumiti.

"No, no. I'm fine." Tumawa pa ako kunwari.

Holy shit, he has a girlfriend.

"Oh, ano nang sabi ni Zafiyah, pre?" Tumatawang baling naman ngayon ni Harvey kay
Zyden. Zyde looked at him for a second before shaking his head and smacking his
friend in the head.

Zafiyah? His girlfriend's name is Zafiyah, then? What a nice name.

"Ano? Galit na rin? Susunod nang mangungulit sayo 'yung tatay mo." Natatawang sabi
ni Harvey habang sinisilip pa rin ang tinatype ni Zyden.

He looked so serious and a little annoyed while typing so fast on his phone.

"Damn. Zafiyah has no chill." Tumawa si Harvey habang tinuturo ang panibagong text
na dumating.

"Leave Zaf alone, Williams." Umiling si Zyden sa kaibigan bago uminom ng tubig.

And he's so protective of her, too.. Why do I feel so.. empty? Maybe I'm just
tired. Right. Baka ganoon nga.

________________________________________________________________________________

.
Chapter 9

Nagpatuloy ang pag-uusap ni Harvey at Zyden habang kumakain kami. Paminsan-minsan,

hindi na namin maintindihan ang pinag-uusapan nila dahil gumagamit nanaman sila ng
ibang lengwahe. Madalas sumusulyap si Harvey sa akin na parang natatawa siya tapos
may sasabihin siya kay Zyde sa ibang lengwahe. Hindi ko maintindihan kung
maiinsulto ako o ano.

"Anong trabaho mo ngayon, Harvey?" Tanong ni Ate Devine para may mapag-usapan
habang kumakain. Tahimik lang ako.

"Oh, I am a professor.. at least when I want to." Ngumisi siya sa sinabi. "I
usually just come and go to work in Kassanight. I have two jobs. I'm also an I.T
expert." May sasabihin pa sana siya pero tinikom niya ang bibig niya nang sulyapan
siya ni Zyde.

I swear, sila lang ang nagkakaintindihan.

"Eh, ikaw naman, Zyden? Nakalagay sa profile mo.. graduate ka ng Engineering?"

Nagtatakang tanong ni Ate Devine. Napatigil si Zyde sa pag-kain niya at inangat ang
tingin. "Eh, bakit bodyguard ka ngayon?"

"Ha? Bodyguard ka?" Nagtatakang tanong ni Harvey sabay lingon sa kaibigan.

I saw how Zyden looked at his friend dangerously before drifting his eyes on me.
Then, he shook his head. "I come and go." Maikling sagot niya na parang ayaw niyang
magbigay ng iba pang impormasyon.

Oh, this guy is really mysterious. I don't even know his full name. I only know his
first name. Zyden. Wala nang iba. Hindi ko alam kung may pangalawa pa siyang
pangalan o ano. Ni apelyido hindi ko alam.

"So.. Anais.." Nagpahalumbaba si Harvey. "Naaksidente ka ba somewhere?" Malokong

tanong niya at natahimik nang mahina siyang siniko ni Zyde. Kumunot ang noo ko
dahil hindi ko alam kung bakit bigla-bigla na lang niyang itatanong iyon.

I actually crashed my car when I was 18. I was just learning how to drive but
nothing severe happened. Just minor injuries. After that, hindi na ulit ako
nagdrive.

"Yes. Bumped my car when I was 18." Nakakunot ang noo ko nang sagutin iyon.
Harvey's mouth formed an 'O' before nodding slowly and turning to Zyde. Hindi na
lang ito sumagot at kumain nang tahimik.

"So.. Bodyguard, huh?" Patuloy na pang-aasar ni Harvey sa kaibigan at sinisiko pa

ito.

Pagkatapos namin kumain, hinatid na ulit kami pauwi ni Harvey at nagpunta na kami
sa kanya-kanyang hotel room para magpahinga. Kinabukasan, wala akong schedule kaya
naman ang ganda ng gising ko. Mahirap nga lang makompleto ang tulog dahil inaatake
pa ako ng jetlag. I only had 5 hours of sleep at hindi na ako nakatulog ulit kaya
tumayo na lang ako at sinilip ang glass wall ng hotel room ko.

It's still dark outside pero nararamdaman kong pasikat na ang araw. Tinignan ko ang
orasan at nakitang 5:00 AM pa lang. Napagdesisyunan kong magbihis at magjogging sa
labas kahit malamig. Nagsuot na lang ako ng makapal na jacket habang may airpods sa
tenga at tumatakbo around the block.

Bumalik ako around 6:30 AM. Muntik pa akong magtago nang makasabay ko si Zyden sa
elevator. He's wearing a black Nike sando and a grey sweatshorts. Sa isang braso,
nakasabit doon ang isang jacket. He's sweating but he still smells so good. What
kind of witchcraft is this?

He glanced at me for a while before stepping inside the elevator. Umakyat na ito
nang kami lang dalawa ang nakasakay. Hindi siya nagsasalita at hinihintay ko lang
rin makarating na kami sa floor namin.

"Did you have a good sleep?" Biglang tanong niya.

Awkward akong napatingin sa kanya at umiwas rin. Umusog ako sa pinakadulo ng

elevator para malayo sa kanya. Napansin niya ata 'yun kasi kumunot ang noo niya.
"I.. I guess." Nauutal na sagot ko.

I just want to cover my nose so I could stop myself from being addicted to his
smell. He smells so manly. Bakit pati ang pawis niya ay mabango? Normal ba iyon?
Nahihiya tuloy ako sa sarili ko at pawisan ako. Mabango din kaya ako?

"What are your plans for today?" Tanong niya ulit.

"U-uh.. I.." I fake coughed so I could ease the tension. "I'm just planning to
travel around.. Shop for some clothes.. i-in Times Square.."

"You really picked a place with lots of people." He shook his head and chuckled a
little. Nanlaki ang mga mata ko at iniba agad ang lugar sa utak ko.

"Lahat naman ng puntahan ko dito, maraming tao." Pagdadahilan ko pa sa kanya. Wala

na akong maisip na bibilhan ng damit!

Hindi siya sumagot dahil bumukas na ang elevator. Pinauna niya ako palabas bago
siya sumunod sa akin. "Eat your breakfast. I'll come with you." At pumasok na siya
sa hotel room niya.

Magpoprotesta sana ako nang maalalang kaya siya nandito ay dahil bodyguard ko siya
at kailangan niya talaga akong samahan sa lahat ng pupuntahan ko! Umiling na lang
ako at pumasok na sa hotel room.

Naligo ako nang matagal, kumain ng breakfast na pinadala ko at saka nagtoothbrush.

I'm now wearing a black long sleeved turtle neck partnered with maroon skirt, and a
black Gucci coat ending below my knees. Nag-sneakers lang ako para makapaglakad
nang maayos.

Tumingin ako sa salamin para tignan kung maayos ba ang makeup ko. Light makeup lang
iyon at ang buhok ko naman, may shade ng brown at kulot sa may dulo. Inayos ko ulit
iyon sa sobrang conscious ko at naglagay ulit ng lip balm.

Kinuha ko ang black kong body bag at saktong pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto
ko, aambang kakatok si Zyden. Parehas kaming gulat na napatingin sa isa't-isa
hanggang sa dahan-dahan niyang binaba ang kamao niya.

Hindi kami nakapagsalitang dalawa. He bit his lip while looking at my face. Napunta
naman ang mga mata ko sa suot niya. He's wearing a grey sweater and maong pants.
Iyon lang at wala nang jacket. Siguro nag-patong na siya sa loob non ng heat tech o
baka sanay na siya sa lamig.

Damn, his girlfriend is so lucky to have him.

"Uh.." Ako na ang unang nagsalita at umiwas ng tingin. "Let's go.. T-tayo lang
dalawa. Matutulog daw muna sila Ate Devine.. Si Harvey ba?"
"He's not here." He said with so much seriousness habang nakatingin ang mga mata sa
akin.

Tumango ako at sumakay na kami sa elevator. Nagtaka ako dahil sa parking lot kami
bumaba. Kahit naguguluhan, sumunod na lang rin ako sa kanya.

He stopped in front of a Lamborghini and opened the door for me.

"Oh my God.." Napatakip ako sa bibig ko habang pinagmamasdan ang kumikinang na

puting Lamborghini sa harapan ko.

I can't believe he really did rent a Lamborghini because I said so!

"Times Square is a bit far from where we are. I need to drive you there." Narinig
ko ang frustration sa boses niya. Alam ko.. Dahil sa New York, mahirap talagang
magdrive.

Pagkaupo ko sa shotgun seat, agad kong tinignan ang paligid. Nakakamangha pala
dahil unang beses ko itong makasakay sa Lamborghini. Balak kong bumili nito pero
hindi naman ako mahilig magdrive at lagi kaming naka-van.

Naamoy ko kaagad ang pabango niya sa sasakyan. Kaamoy niya, ha.

Pagkasakay niya, agad niya itong pinatakbo paalis. Napakagat ako sa labi ko habang
dinadama ang bilis ng pagpapatakbo niya pababa ngunit bumagal rin nang mapansing
bumibilis na siya at medyo kinakabahan na ako doon.

"The last time we went shopping, hindi mo nagustuhan ang mga binibili ko. Sure kang
gusto mong sumama?" Tanong ko sa kanya.

Sumulyap siya sa akin nang isang beses habang ang isang kamay ay nagdadrive.
Seryoso lang siyang nakatingin sa daan. "It's not like that.." He said softly.

"Pasensya na, medyo magastos ako, eh." Ngumiti ako nang sarkastiko.

"You can buy whatever you want to buy." Bumuntong-hininga siya.

"Yeah, but?" Hinintay ko ang kasunod dahil pakiramdam ko ay meron pa siyang gustong
sabihin.

"It just sucks that I can't pay for them." Seryosong sabi niya.

Nanlaki ang mga mata ko at napalingon sa kanya. Anong ibig niyang sabihin? Gusto
niyang bayaran ang mga binibili ko?

"Gusto ko rin bilhan ka ng mga gusto mo."

Parang tinutusok ang puso ko sa bawat sinasabi niya pero naalala ko bigla na may
girlfriend siya. Naguluhan tuloy ako kung bakit ganito ang inaakto niya. Isn't this
cheating? Wanting to buy stuff for other women?

"Your girlfriend wouldn't like that so much." Narinig ko ang pait sa boses ko.

Bumagal ang pagpapatakbo niya para tignan ako nang nakakunot ang noo. Binalik na
rin niya kaagad ang mga mata sa daan. Medyo traffic pa ngayon kaya nang huminto,
nagkaroon siya ng pagkakataon titigan ako.

"What?" Tanong ko nang hindi siya nagsalita. "Hindi 'yun magugustuhan ni Zafiyah."
His confused dark eyes were suddenly filled with humor when he heard what I said.
He bit his lower lip to prevent it from smiling.

"Zafiyah?" He asked slowly.

"Sabi ni Harvey.." Napayuko ako at kinalikot ang mga daliri ko. Nakakainis naman,
bakit ang tagal umusad ng traffic na 'to?! Ano bang mayroon?!

Sumama ang timpla ng mukha ko nang bigla kong narinig ang tawa niya. Sinulyapan ko
siya at nakitang nakangiti na siya ngayon at pinipigilan ang tawa habang bahagyang
umiiling.

"Why are you laughing?" Inis na tanong ko. Mas lalo siyang natawa sa sinabi ko.
"Stop laughing!" I reached out to cover his mouth.

He stopped when my palm touched his lips. Agad ko iyong inalis at napatingin siya
sa akin. Ang braso ay sinandal sa sandalan ng upuan niya habang ang isa ay hawak
ang manibela. Humarap siya sa akin.

"What the hell happened to you, Anais?" He asked, smirking a little.

Hindi ako nakasagot dahil hindi ko naintindihan kung ano ang ibig niyang sabihin.
Nagdrive na ulit siya paalis. Pumasok kami sa isang malaking building at doon siya
nagpark.

"Bakit dito ka nagpapark?" Tanong ko. "Anong building 'to?"

Hindi siya sumagot at sinara ang pintuan. Naglakad na siya palapit sa akin at
parang by instinct, marahan siyang humawak sa bewang ko para igaya ako papunta sa
elevator. Halos mahugot ko ang hininga ko pero hindi niya inalis doon ang kamay
niya.

"Y-you're holding my waist." Sabi ko sa kanya nang makasakay kami sa elevator.

Narealize niya iyon at agad tinanggal. Nagpamulsa na lang siya habang pinapanodo
ang pagbaba ng elevator sa lobby. Pagkalabas namin, naglakad kami papunta sa Times
Square. Malapit lang dito iyon at natatanaw ko na nga ngayon.

"Saan tayo?" Tanong niya habang nakapamulsa pa rin. I had this feeling that he was
trying to fight the urge to touch me again kaya kinukulong ang mga kamay sa bulsa.

"Oh, they're showing Phantom of the Opera." Bulong ko habang tinitignan ang poster
na dinidisplay sa malaking TV.

"You wanna watch?" He said, licking his lower lip while looking at the poster too.

"It's okay. I didn't bring that much money." Umiling ako at naglakad na kami
papunta sa malaking Victoria's Secret store. I need to buy more underwear. Hindi ko
naman kasi naisip na sasamahan niya ako.

Nakita ko ang pagkamangha sa mga mata niya habang nililibot ang tingin sa mga
underwear sa loob. May mga magagandang Amerikana sa loob at sa tingin ko mga
nagmomodel rin iyon. Tatlo silang babae at nagtitingin sila ng underwear.

Kumuha ako ng dalawang leggings at isang jogging pants bago ako pumunta sa mga
panty. Nakasunod lang si Zyden sa akin at hawak ang mga binibili ko.

"You wear those?" Turo niya sa hawak kong thongs.

Nanlaki ang mga mata ko sa biglang pagsulpot niya sa gilid ko kaya binitawan ko
kaagad. "I.. I need them in wearing fitted pants.." Pagdadahilan ko kaagad.

He was looking at it so darkly while nodding. He pursed his lips and reached out
for that black thong. The way he held it in his large hand made me feel so
embarrassed and shy.

"I think black is a nice color." Sabi niya habang pinagmamasdan.

Halos suntukin ko siya nang binuksan niya talaga ang tupi at hawak na ng kanyang
dalawang kamay iyon. Medyo tinaas pa niya para pagmasdang mabuti. Agad-agad kong
inagaw iyon.

"Okay.. Okay! Stop it!" Sabi ko at kumuha na rin ng ibang panty. Tumatawa siyang
sumunod sa akin para magtingin naman ako ng bra ngayon. I have a thing for laced
bras and lingerie. Hindi ko lang pinahalata sa kanya iyon dahil baka mabigyan ko
siya ng idea kung ano ang itsura ko kapag walang damit.

Habang nagtitingin ako ng bra, nakarinig ako ng malalanding tawa sa hindi kalayuan.
Agad akong napalingon at nakitang kinakausap na ngayon si Zyden ng tatlong
Amerikanang modelo kanina. Agad kumunot ang noo ko.

The one in the middle, the blonde, was obviously flirting at him, twisting a piece
of hair around her finger while smiling and biting her lip. May tinatanong ang
isang babae kay Zyden at sa tingin ko sumasagot naman ito. Hawak pa niya ang mga
leggings at jogging pants ko.

Padabog kong nilapag ang bra na hawak ko at naglakad palapit. Napatingin kaagad si
Zyden sa akin nang maramdaman ang presensya ko. Then, he awkwardly smiled at those
women.

"I'm done here." Sabi ko sa kanya at tumingin sa tatlong model sa harapan naming.

The blonde's smile suddenly faded when I arrived. "Anais.." She slowly whispered,
like she wasn't even sure if it was me.

Hindi ko sila kilala pero dahil siguro pare-parehas kaming nasa industriyang ito,
sila ang may kilala sa akin. When I said I'm also well-known in America, I wasn't
kidding.

Sinulyapan ko lang siya bago ko siya nilagpasan. Agad sumunod sa akin si Zyden
papunta sa counter. Nagbayad na ako at dali-daling lumabas.

"Nagmamadali ka ba?" Nagtatakang tanong ni Zyde habang mabilis ang lakad ko.

"Hindi!" Bulyaw ko sa kanya at mas lalong binilisan ang lakad. Dahil mahahaba ang
biyas niya, agad naman niya akong nasundan. Humarang siya sa dinadaanan ko kaya
napahinto ako sa paglalakad.

"What's wrong?" Malalambing ang tingin ng mga mata niya sa akin kaya agad nanlambot
ang tuhod ko. Hindi ako makapagsalita.

"Is Zafiyah a model?" Bigla kong tanong sa kanya.

"What?" His brows furrowed. "I don't think that's the probl�"

"Just answer me!"

"No! Fuck, don't shout." He gestured his hand out of so much frustration.

"Good. I was starting to believe that you like skinny models with big boobs, big
ass, long legs and perfectly-molded face!" Masungit na sabi ko.

His eyes turned dark when he realized where I was coming from. He sighed and licked
his lips while his eyes were avoiding mine. Nang i-angat niya ang tingin sa akin,
halos mapa-atras ako.

"No.." Mahinang tanggi niya. "But you were right when you said I like models." He
smirked and reached out for my paperbags.

Nahugot ko ang hininga ko at nanatili ang tingin sa kanya. Sinenyasan niya akong
maglakad na kami paalis kaya umandar na ako. Tahimik kong pinagpatuloy ang pagbili
ko ng mga damit pero hindi na ako doon bumili sa mga mahal. Simpleng mga jacket at
coat lang ang binili ko.

"Wala ka bang gusto?" Tanong ko sa kanya nang madaanan namin ang pang-me section sa
Autumn. "I'll pay for your clothes, don't worry."

Mukhang nainsulto siya sa sinabi ko. "I can pay for my own clothes, Laurent." He
said darkly.

Napalunok ako. "O-okay.. Pero wala kang gusto?" Tanong ko ulit. Umiling siya kaya
naman naglakad na ulit kami palabas.

I like it when he calls me Laurent. Not Anais. Just Laurent.. Because he could be
pertaining to the real me. I am a Laurent, too. Pampalubag-loob lang sa sarili ko
na hindi niya ako kilala sa ibang pagkatao.

Kumain kami sa isang pizza place. Umalis siya saglit dahil may bibilhin daw siya.
Mabilis lang rin naman siyang nakabalik. Kakarating lang rin ng pagkain.

"Saan ka galing?" Tanong ko. Hindi siya sumagot dahil tumunog ang cellphone niya.
Napailing siya at sinagot kaagad iyon.

Habang may kausap siya sa cellphone, kinuhanan ko ng litrato ang pagkain naming.
Nang hindi siya nakatingin, sinama ko rin siya sa picture at binaba na ang
cellphone ko dahil baka mahuli pa niya ako.

May kausap pa rin siya habang naghihiwa ako ng pizza. Napapatingin tuloy ako.

"I'm on a mission, just tell her that." Napasapo siya sa noo niya. "Dad.. Please..
You can take over while I'm out.. Saglit na lang. Uuwi rin ako pagkagaling sa U.S."

"No, I can't play in the Nationals.. I'm too busy." Sabi niya pagkasalpak ng slice
ng pizza sa bibig niya.

It's awkward that I'm hearing all of this. Parang pinapagalitan ang kaibigan ko sa
harapan ko habang bumibisita ako sa bahay nila. Ganoong feeling. Pakiramdam ko
pinapagalitan siya ngayon sa tawag.

"Saan ba talaga ako uuwi?" Narinig ko na ang inis sa boses ni Zyden.

Maya maya, tumango tango na lang siya at pinatay ang cellphone. Salubong pa rin ang
kilay niya habang kumakain. Hindi tuloy ako makapagsalita dahil baka badtrip pa
siya ngayon.

Nang maubos ko ang pagkain ko, uminom ako ng tubig. Narinig ko ang buntong-hininga
niya. "Gusto mo na bang bumalik na sa hotel?" Tanong ko sa kanya.

"No." Mabilis na tanggi niya. His eyes went soft when he looked at mine. "I'm fine.
We still have a show to watch."

"What?" Halos masamid ako.

Tinaas niya ang dalawang ticket na binili. Napatakip ako sa bibig ko. "Oh my God,
you bought tickets! We're gonna watch broadway in New York!"

It sounded like my dream date in New York. I can't believe my first time watching a
show would be with my bodyguard.. It sounds so odd! Parang ang pangit pakinggan.

Nagmamadali kaming naglakad para maaga kaming makapila papasok pero tumigil kami sa
gitna ng Times Square para magpapicture ako sa kanya, pang-post ko lang sa
Instagram. Hawak ko ang mga paper bags ko, nakatalikod ngunit nakalingon nang
bahagya at nakangiti.

"Let me take a picture of you two!" May babaeng lumapit at nag-alok bigla. Nagulat
si Zyde at umiling pero namilit ang babae. Hindi ako makagalaw sa pwesto ko nang
tinulak pa siya ng Amerikana palapit sa akin.

Awkward siyang tumabi sa akin at ako naman ngumiti na lang sa camera. "Come on,
love birds! Don't be shy!" Sabi ng babae.

Mas lalo akong nahiya! Halos mabulunan ako nang ilagay ni Zyde ang kamay sa balikat
ko. Hindi ko malaman kung paano ako ngingiti sa camera. Nang ibalik ang cellphone
ko, tinignan ko kaagad ang itsura ko. Hindi naman halatang mukha akong natatae
doon. Zyden was so damn attractive in that picture, though. Nakangiti siya with his
lips closed and he looked so tall beside me.

This is our first picture together. Hindi ko alam anong mararamdaman ko doon.

"Let's go. Male-late na tayo." Sabi niya bigla kaya natauhan ako at sumunod sa
kanya. May pila pa bago kami nakapasok. Umupo kami sa may bandang harapan. I can't
believe he was able to choose such good seats for us.

Habang hinihintay namin magsimula, napatingin ako sa kanya. "Is it your first time
watching?" Tanong ko.

He looked at me and smiled a little. "No."

Ah, so ako lang pala.. Wait, mahal ang ticket, ah! "Sinong kasama mo?"

"My family. My sister is a fan of broadway shows." Pagpapaliwanag niya.

"Your sister.. You have a sister." Gulat na sabi ko habang tumatango.

His lips twisted into a smirk. "Yes, she's years younger than me.. and her name is
Zafiyah."

"Ah.." Napatango ako pero agad rin nanlaki ang mga mata. "Wait, what?!"

Nanatili ang ngisi sa mga labi niya at biglang namatay ang ilaw. Gulat pa rin akong
nakatingin sa kanya at napansin niya iyon kaya lumapit siya para bumulong sa tenga
ko. Halos mangilabot ako.

"I don't have a girlfriend." He whispered.

________________________________________________________________________________

not edited. bear with me.

Chapter 10

"You're getting sexier every damn time we see each other, woman!"

Napangiti ako pagkatapos humalik sa pisngi ko ng isang lalaking modelo na

makakasama ko ngayon sa shoot ng Calvin Klein underwear. Nakasuot na ako ng
matching grey bra at panty na may 'Calvin Klein' sa garter. Nakahanda na rin ang
camera at mga ilaw sa set. Doon kami sa isang sofa hihiga.

I've known Carter ever since my first shoot with CK. Kilala na namin ang isa't-isa
pero ngayon lang kami pinag-partner. Hindi ko rin alam kung anong naisipan nila.
Are they going for some erotic pictures? Wala naman akong reklamo.

Naiilang lang ako dahil nandito si Zyden. I guess I really am crushing on my

bodyguard. Oo, inaamin ko na nga sa sarili kong medyo nagugustuhan ko na siya sa
hindi ko malamang dahilan. Mahirap lang at hinahanda ko na ang sarili kong
masaktan. Lahat naman ng magagandang pakiramdam, may masamang kapalit.

"Whenever you're ready, Anais." Sambit ng photographer.

Pumwesto kami sa may sofa. Nakahiga ako doon at siya ay nakaupo. Nakapatong ang ulo
ko sa mga hita niyang nakaparte nang kaunti at ang braso niya nakaakbay sa sofa.
Ako naman kunwari tumatawa habang nakataas ang isang tuhod.

Natanaw ko sa hindi kalayuan si Ate Devine, si Maisie, at si Zyden. He was looking

so darkly at me and he was pursing his lips so hard. Nakakrus pa ang mga braso sa
dibdib at halatang hindi gusto ang nakikita. Nakita ko pa siyang umiling nang
bahagya at bumuntong-hininga.

Pagkatapos ng isang pose, pinahiga naman ng director si Carter at pinapatong ako

doon. I was trying my best to be professional kaya hindi ako nagreklamo. I never
had this much skinship with men pero ginawa ko na lang.

I straddled his hips habang nakapatong sa braso niya ang ulo niya. Pagkatapos ng
shot na 'yun, pumatong na talaga ako sa kanya. My nose was touching his jaw and my
eyes were looking at him so deeply like he's my next food.

I blushed when I felt his manhood growing. What the fuck did I do?

Agad akong umayos ng tayo pagkatapos ng shot na 'yun. Nagkunwari na lang akong
walang naramdaman. Nang magtama ang tingin namin ni Zyden, kitang kita ko ang galit
at inis sa mga mata niya pero wala pa rin siyang sinasabi. Umiwas na ako ng tingin
at nagpalit ng bagong underwear.

Pumwesto na ulit kami at nakatayo naman ngayon. Medyo nakahawak siya sa bandang
dibdib ko habang nasa likod ko siya at ako naman ay umanggulo para makita ang shape
ko. Ang kamay ko ay humawak sa bewang niya at sumandal ako sa dibdib niya. Then, we
looked at each other. Pagkatapos, pinaglapit pa kami lalo.

Nilapit ko ang mukha ko sa kanya habang nasa likod ko pa rin siya at kaunting galaw
na lang maghahalikan na kaming dalawa but we didn't. I won't allow that to happen.
I don't want to lose my first kiss in a photoshoot, kahit aksidente o nadaplisan
lang.
Nakailang shot pa kami bago kami nag pack-up. Palapit pa lang ako kila Ate Devine,
agad nang umalis si Zyden para umiwas sa akin. I felt a little pain on my chest.
Nandidiri na ba siya sa akin? Ayaw niya ba sa trabaho ko? Ito talaga, eh. Wala
akong magagawa.

Uminom ako ng tubig at suot pa rin ang minomodelo kong damit, pumasok ako sa room
kung saan nandoon ang damit ko at ang mga gamit namin. Naabutan ko si Zyde doon na
nakaupo sa sofa at nakasandal ang ulo. Nakatingala siya at nakapikit. Magkadikit
ang labi at nadepina ang Adam's apple.

"Hey.." Bati ko nang kuhanin ko ang damit ko sa may desk. Nakita ko ang bahagyang
pagdilat niya at pagtingin sa akin. "Are you okay?" Kinakabahang tanong ko.

Hindi siya sumagot at umayos lang ng upo. Pakiramdam ko, kaunti na lang ay iirapan
na niya ako.

"That was hot." He sarcastically said and pursed his lips again after.

"Thanks." Sabi ko para maasar siya lalo. I know he didn't mean that but I still
want to thank him. "Underwear brands love me. I don't even know why." Kunwaring
sabi ko pa.

"I think you know the answer." He said, frustrated.

Siyempre, alam ko kung bakit but I still salute those brands who feature different
types of body. Hindi 'yung typical na katawang mayroon ako. Being a model is hard
enough and raising the idea that you need to have a 'perfect body' in order to
survive modeling world is making it even harder for aspiring models. For me, a
perfect body is simply a healthy body.

But I still can't deny that the stereotype of a perfect body made me suffer, too. I
starved. I almost killed myself just to have this body because they made me believe
that this would save my career.

Anais had this type of body. She worked hard for it and so I tried to have it,
too.. Because I need to be like her. I need to be exactly like her. Hindi kami
magkamukhang magkamukha na parang pinagbiyak na bato. May mga pagkakataon na
sinasabi ng ibang tao na parang nag-iba ang mukha ni Anais at bumata pero
dinadahilan ko na lang na nagpupunta ako sa derma at nag-iiba ang mukha natin as we
age. I still can't deny our similarities. May pagkakaiba lang kami sa mga mata
namin. Hers were soft. Ang akin ay matatapang.

I'm only 21 pero lahat sila ay naniniwalang 24 na ako. Mahirap na tuwing

nagbibirthday ako, maling numero ang nasa kandila. Mahirap na lahat ng dokumentong
meron ako, hindi sa akin. Mahirap na minamahal ako ng mga tao sa ibang dahilan.

"Do you like your work?" Biglang tanong ni Zyden sa akin.

I suddenly heard myself asking Anais the same question when we were young. "Do you
like your work?" Napatingin si Anais sa akin habang nilalatag sa kama ang mga hard
copy ng photoshoot niya noong isang araw.

"Oo naman.." Ngumiti siya habang pinagmamasdan ang mga litrato ng sarili. Nakatayo
siya sa gilid ng kama at ako naman ay nakaupo sa sahig. Tumayo ako para tignan rin
iyon. "Ikaw, ayaw mo bang mag-model? Bagay sayo."

Pinagmasdan ko siya at ang pagkakaiba namin. Nagtataka ako kung paano siya nakaka-
survive sa industriyang iyon kung saan sobrang hirap umangat. Dapat matapang ka at
palaban. Anais is soft.. She's so soft and nice. She's probably a living angel.
Hindi siya marunong magalit at lagi niyang pinapauna ang ibang tao kaya hindi ko
maintindihan kung paano niya nagagawang umangat.

One time, I lost her necklace worth 340,000 pesos but she didn't get mad at me.
Napabuntong-hininga lang siya at sinabing luma naman na daw 'yun but I heard her
crying later that night while looking at mom's picture. Bigay pala iyon ni Mommy.
She didn't want me to feel bad so she kept it a secret.

"Hindi ako marunong mag-model model." Sabi ko na lang sa kanya. "Hindi ka ba

nahihirapan? Nage-enjoy ka naman ba?"

"Nahihirapan, siyempre." She gave me an angelic smile. "I always need to please
people. Mahirap, Sai. So promise me you won't live your life reaching other
people's expectations. If you want to live, live for yourself.. not for anybody
else."

"Bakit ako.. Bakit hindi mo 'yan i-apply sa sarili mo?" Nagtatakang tanong ko.

"Because that is basically my job, Sai." She laughed and put her hand on my
shoulder. "And I don't want you to live like me. You are a great woman. I know you
will grow up well.. Kahit wala na si Mommy, ako ang gagabay sayo sa paglaki mo. I
will mold you to be the best person."

"Well, you need to watch me grow." Ngumisi ako.

"Hah." She scoffed and pinched my cheeks. "Hindi kita papakawalan, Miss Kanais.
Hindi ka mawawala sa paningin ko!"

Napakurap ako at nakita si Zyden sa harapan ko, hinihintay ang sagot ko. "U-uhm.."
Parang may bumara sa lalamunan ko habang pinipigilan ang pagtulo ng luha ko.
Tinalikuran ko na lang siya bigla at pumasok sa C.R para magbihis.

Naghilamos ako para mapunasan ang luha ko. Nagbihis na ako ng simpleng black
leather skirt, white long sleeves, and my white Gucci coat. Ngayong gabi ay a-
attend ako ng fashion show ng Shadows. Guest lang ako doon dahil pinadalhan ako ng
invitation.

Lumabas ako ng restroom at nakitang wala na si Zyden doon. Bumuntong-hininga ako at

naabutan sila Ate Devine sa labas. Nagmamadali kaming sumakay sa SUV. Habang nasa
loob, napansin ni Ate Devine na tahimik kaming dalawa ni Zyden.

"Anong mayroon? Nag-away ba kayo?" Tanong niya bigla.

Nanlaki ang mga mata ko at nakita ko ring sinulyapan siya saglit ni Zyden na
nagdadrive ngayon. "Hala, masama ang nag e-LQ.." Pagpaparinig rin ni Maisie.

Agad kong hinampas ang hita niya at tumatawa siyang lumayo sa akin. "Why would we
fight?" Tanggi ko kaagad. Hindi sumagot si Zyden at nakita ko ang mapang-asar na
tingin ni Ate Devine sa akin.

"Ang tanda mo na, Anais pero kahit kailan wala ka pang naging boyfriend, ah.."
Natatawang sabi ni Ate Devine.

Doon na lalong napalingon si Zyden sa kanya. Nakita ko ang pagkunot ng noo niya
bago binalilk ang tingin sa daan. "Alam ko na mga type mo, Anais.." Kantyaw rin ni
Maisie.

"Can the both of you please shut up?" Supladang sabi ko. Narinig ko pa ang
mahinang tawanan ng dalawa bago nanahimik. Tumingin na lang ako sa labas.

Nagdrive-thru lang kami dahil medyo malayo ang pinagshoot-an ko sa kung saan
gaganapin ang fashion show at baka ma-late na rin kami. Pagkadating doon, dali-dali
kaming pumasok sa VIP passage. Nakasunod lang si Zyden sa likod ko. Naka-itim
siyang Adidas pants ngayon at tsaka puting long sleeves.

"Anais, you came!" Salubong sa akin ng designer. Dali-dali akong lumapit sa

nakakatanda sa akin para bumeso dito. "Wow, you're getting taller!"

"Thank you for inviting me, Winter." Ngumiti ako sa kanya. Kahit mas matanda siya
sa akin, first name lang ang gusto niyang ipatawag. "By the way, here's my manager,
Ate Devine, my assistant, Maisie.. And uh.. My bodyguard." Turo ko kay Zyden.

"Wow, he's.." Hindi matuloy ni Winter ang sasabihin. "Isn't he.." Naguguluhang turo
niya kay Zyde. Kumunot rin ang noo ko at hindi alam kung ano ang ibig niyang
sabihin.

Umiling na lang si Winter. "Nevermind. Have a seat. We're starting in a few

minutes. If you need anything, just call me.." Tumalikod siya at naglakad paalis.

Hindi ko alam pero sinadya ata nila Ate Devine na wag tumabi sa right side ko para
doon umupo si Zyden. Napairap na lang ako habang naghihintay magsimula. Maya-maya,
naramdaman ko ang pag-akbay ni Zyden sa sandalan ng upuan ko. Napatingin ako sa
kanya.

"Gusto ko lang malaman mo na hindi ako galit." Sabi niya bigla sa akin. Mahina lang
iyon kaya ako lang ang nakarinig.

"Sino bang nagsabing galit ka?" Tumaas ang isang kilay ko.

Napatikhim siya at hindi sumagot. Umiwas na lang siya ng tingin at halatang nag-
iisip. Maya-maya, binalik niya ang tingin sa akin. "I'm sorry, okay?" Marahang sabi
niya na parang hinehele ako.

"What for?" Pagtataray ko ulit.

"For acting that way earlier. I'm sorry, I just can't stand your erotic
photoshoots." Seryoso at sarkastikong sabi niya na may halong galit pa. Kakasabi
niya lang na hindi siya galit pero nagtutunog galit ang boses niya!

"Erotic photoshoots?" Kumunot ang noo ko. "Well, I'm sorry rin. I don't need your
opinion on my job." Umirap ako.

"Now you're mad." He said, frustrated.

"I am NOT mad." Inis na sabi ko rin sa kanya.

Hindi siya sumagot at sumandal na lang sa upuan niya. Nagsimula na ang fashion show
kaya nanahimik na lang rin ako. Buong show, wala akong inisip kung hindi ang
pagtatalo naming dalawa. Was I too harsh on him? Siya kaya itong nagsisimula!

Tsaka bakit ba siya gumaganon? Ano ko ba siya? Baka nakakalimutan niyang bodyguard
ko lang siya at hindi kasama 'yun sa trabaho niya. Saan ka nakakita ng bodyguard na
nakikipagtalo pa sa binabantayan niya?

Baka naman iba na ang pinapakita ko sa kanya? Baka iniisip niya na ngang gusto ko
siya kaya iba na rin ang kinikilos niya. Now, I'm starting to ask myself things.
May gusto ba siya sa akin? Bakit masyado siyang affected? Inaano ba siya ng
photoshoot ko?

Nang matapos ang photoshoot, nagpaalam na ako kay Winter bago kami umalis. Tahimik
nanaman kaming dalawa ni Zyden hanggang sa makarating sa hotel. Hindi ako nakatulog
nang maayos pagkatapos nun!

Kinabukasan, umuwi na rin kami sa Luminecia. Buong byahe ay hindi kami nag-uusap,
maliban na lamang kung kailangan. Nararamdaman kong gusto niya akong kausapin pero
hindi niya matantya kung galit ba ako o ano. Sinusulyapan niya ako minsan pero
halatang pinipigilan niya ang sasabihin.

"Oh, ayan na ang van!" Turo ni Ate Devine sa paparating. Iyon na nga ang van ko.
Na-miss ko rin bigla iyon, ah.

Tinulungan kami ng driver ko na maglagay ng mga gamit sa likuran bago sumakay. Sa

byahe pauwi sa condo ay hindi ako mapakali. Inisip ko na baka hindi na ako ihahatid
ni Zyde but he still did! Bumaba ulit siya para ihatid ako. Siya ang may hawak ng
malaking maleta ko.

"We need to talk." Sabi niya bigla pagkalabas namin ng elevator. Hindi ko siya
pinansin at tuloy-tuloy lang na naglakad papunta sa tapat ng pinto ko.

Napahinto ako nang hawakan niya ang braso ko at marahang hinarap sa kanya. "What?"
Tanong ko.

"I can't go home when you're mad at me.." He whispered in a low voice.

Kumunot ang noo ko. "What do you mean?" Hindi ko na rin alam kung ano ang ibig
niyang sabihin na uuwi siya. Last na paalam niyang uuwi siya ay halos hindi na siya
bumalik kaya medyo kinabahan ako.

"I'm going home to my parents.. Again." Pagpapaalam niya.

"And what? Kapag hindi ka nakabalik agad, sisisantehin na kita ulit? Ano?" Medyo
inis na tanong ko.

"Please, lower your voice.." Marahang pagmamakaawa niya sa akin.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko para pigilan ang sariling magsalita. Masyado na
nga ata akong nagiging O.A. Kung ano-ano na talaga ang nasasabi ko lalo na kapag
kinakabahan.

"Saan ka ba umuuwi at ang tagal tagal mo?" Mas kalmadong tanong ko pa.

Umiwas siya ng tingin at mukhang nag-iisip kung sasagot siya o ano. Hinintay ko ang
sasabihin niya. "Kassanight." He said in a low voice.

"What?" Gulat na tanong ko.

Did I hear it right? Kassanight? 4 hours ang layo nun sa bansang 'to by plane.
Kassanight.. where Anais came from? Iyong bansang 'yun? Taga-doon siya? Paano siya
napadpad dito?

"Yes, but I'll come back." He sighed again. His dark and serious eyes drifted on
me. "Don't fire me."

"Kailan ka babalik, kung ganoon?" Hamon ko.

Hindi siya nakasagot kaagad. Nilabas niya ang cellphone niya para tignan ang
kalendaryo doon. Nagbilang siya bago binalik sa bulsa niya. "In a week." Maikling
sagot niya. "At least."

"At least?" Nagtatakang tanong ko. "Hindi ka sure? Sabihin mo na para makapaghanap
na ko ng panibagong papalit sayo."

"No." Galit na sabi niya. "You will not replace me."

Nagulat ako sa biglaan niyang sinabi. "Who are you to tell me that? Boss ba kita?"
Parang pati ako ay naguguluhan na sa roles naming dalawa, ha! Bakit parang
nabaliktad na? Bakit ako na ang nauutusan ngayon?!

"You can never replace me, Anais." He repeated.

"Asshole." Iritang bulong ko. He chuckled at that na parang na-satisfy pa siyang

tinawag ko siya non. "You really are something, Zyden." Umiling ako.

"That's a compliment." His lips twisted into a smirk.

Uminit ulit ang ulo ko. Wala na nga atang katapusang inisan 'tong ginagawa namin
ngayon kaya naisipan kong ako na lang ang magpapakumbaba at susuko. "Fine.. Mag
ingat ka na lang. Text me if something goes wrong.. Para alam ko kung sisisantehin
na nga kita."

He bit his lip, preventing a smile. Nilabas niya ang cellphone niya at may tinype
doon. "Good night." He gave me a smile before walking towards the elevator. Kasabay
non ang pagtunog ng cellphone ko.

Unknown number:

Don't miss me too much.

Halos mamula ang pisngi ko nang mapagtantong ito ang number niya. Alam niya ang
number ko! Paano niya nalaman?! At bakit ganito ang unang text niya sa akin?! Bakit
kumakabog ang dibdib ko ngayon?

No way.

Todo tanggi ako sa sarili ko hanggang sa ibagsak ko ang sarili ko sa kama. Dali-
dali kong tinawagan si Agiony para ibahagi ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung
ano ang pwede niyang sabihin.

[Yes, my darling?] Masiglang bati niya sa kabilang linya. Narinig ko ang malakas na
tugtog sa background pero unti-unti rin iyong nawala. [Nasa club ako ngayon, ate
girl! Nagsasaya ako, unlike you. You're probably lonely with no friends kaya
tinatawagan mo ako! Anong mayroon?]

Hindi ko na pinansin ang insulto niya. "I have a problem. I think I'm.."

[God, please don't say you're inlove or I will end this call! Ang corny corny kaya
nun, Kanais! Yuck yuck! Big yuck!] Maarteng sabi niya at nahalata ko kaagad na
uminom siya at medyo lasing siya ngayon.

"I am not inlove!" Mabilis na tanggi ko.

[You're still into Mr. Z? Or whatever his name is! Sino ba 'yun? Gwapo ba 'yun at
parang patay na patay ka sa matandang 'yun? Hahaha! Sorry pero calling him Mr. Z
made it sound like you're pertaining to someone in his 40s! Parang sugar daddy
lang! Ikaw, ha! Iyon pala ang mga tipo mo! Matatandang lalaki na kayang suportahan
ang pangarap mo tapos papatayin mo siya para mapunta sayo lahat ng ari-arian niya.
Kaya ka siguro humihingi ng baril! Puahaha!]

"Gosh, you're even worse when you're drunk." Napasapo ako sa noo ko. "And he's not
old! Well.. He doesn't look that old."

[So hindi mo siya lubos na kilala? Oh my God, Sai! Don't let those men fool you!
Hindi lahat ay nadadaan sa itsura! May mga 40 years old na hindi mukhang 40! Mamaya
may asawa't anak na pala 'yan, ha! Naku naku, trouble pa 'yun!]

"What the hell, Achi! Wala siyang asawa't.. anak.." Napaisip tuloy ako.

Mayroon ba?!

Ay nako, Agiony! Ginugulo mo ang utak ko lalo!

[Oh, ano? Napaisip ka ngayon? Sino ba 'yan at magamit ang stalking skills ko!
Checheck ko kung may asawa't anak na nga 'yang Mr. Z mo! Hahaha! Mr. Clean. Mamaya
Mr. Dirty pala talaga 'yan! Nako, masaktan ka pa!]

Bumuntong hininga ako. "His name is Zyden."

[Okay, Zy-] Napatigil siya bigla. [What did you say?]

"Zyden. His name is Zyden and I don't know his last n�"

[Please tell me you're shitting!] Halos mabingi ako sa lakas ng sigaw niya. [YOUR
BODYGUARD'S NAME IS ZYDEN?! ZYDEN JAIRE?!]

"What?! Bakit ka sumisigaw?! Hindi ko alam! Ang alam ko lang Zyden ang pangalan
niya! Who's Zyden Jaire?!" Naguguluhan at nagpapanic na rin ako dahil sa kanya!

Natahimik sa kabilang linya. Narinig ko ang mabibigat niyang paghinga. [God, the
alcohol went out of my system. I'm suddenly sober.]

"What? What's with him? Kilala mo?"

[Let's make sure.. Send a picture of him.]

"Uh.. Okay."

Binaba ko saglit ang cellphone ko at sinned sa kanya ang nanakaw kong picture ni
Zyden noong kumakain kami ng pizza sa New York. Binalik ko na ulit sa tenga ko ang
phone pagkasend.

Tahimik sa kabilang linya pero bigla na lang siyang sumigaw. Nag-panic kaagad ako!
"W-what?! Why?! Bakit?!"

[Oh my God, bakit hindi mo sinabi sa akin agad?!] Kinabahan ako bigla sa sinabi
niya. [That man.. That man is Zyden Jaire Titus-Adler, you fucking idiot!]

"W-w-what? A-anong meron? Sino 'yun?" Mas lalo akong naguluhan. Sikat ba siya?
Kailangan ba kilala ko siya?

[Oh my God, I knew you were dumb but I didn't know you were THIS dumb!] Rinig ko
ang pagka-frustrated niya. [Okay.. Let me explain the situation to you slowly.. Wag
ka munang magrereact, ha.. Wag kang magugulat.]

"Okay.." Dahan-dahan akong tumango kahit sa totoo lang kumakabog na ang dibdib ko.
[Your bodyguard, at least that's what you know.. has the richest and highest
royalty blood in the whole world. Get it? In the WHOLE world.] She explained
slowly.

"What do you mean?" Kinakabahang tanong ko.

[Kanais, he's not just a royalty.. He's double royalty! He's the son of Jiara
Zyleon Titus, the Princess of Kassanight, and Zephyr Jairo Adler, the KING of
Aldana. I can't believe you didn't know this!]

Nanghina bigla ang tuhod ko. Kung nakatayo lang ako ay malamang bumagsak na ako sa
sahig. Ayaw magsink-in sa utak ko ang mga nalalaman ko.

[You should stop seeing this man. Kuya Zyden will be the end of your revenge plan.]

"H-huh?" Mayroon pa ba siyang gustong sabihin?

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. [As much as I want to tell you right now, I
need to do it when I'm not intoxicated by alcohol so I could think straight..
Ikaw.. Hampasin mo ang ulo mo nang may maalala ka. Pag-iisipan ko pa lahat ng 'to.
I need to think. I'll get back to you.]

Pagkababa niya ng tawag, halos mangiyak ako sa nalaman ko. Dali-dali kong kinuha
ang laptop ko para i-search ang pangalan niya sa google.

Zyden Jaire Titus-Adler.

Pinindot ko ang unang lumabas sa Wikipedia. Halos mahimatay ako sa lahat ng

nababasa ko ngayon. Agiony is right. He's double royalty. Prinsipe siya ng parehas
na bansa at hindi pa alam kung anong trono ang mapupunta sa kanya.

Family Background

Zyden Jaire was born in Kassanight as the first child of Princess Jiara Zyleon
Titus, the first child of King Jaxvien Leo Titus of Kassanight, and King Zephyr
Jairo Adler of Aldana.

Education

Zyden was educated in the highest and most prominent university in Kassanight, the
Royal University. He took up Mechanical and Chemical Engineering for 6 years and in
just a few months, he ranked #1 on both board exams.

Personal life

Zyden enjoys playing many sports, including polo, motorcross, and soccer. He is
also a member of Kassanight's National Soccer Team, following the footsteps of his
father.

Career

Engineer Zyden Jaire Titus-Adler is now the Chief Executive Officer of Zed Inc.,
and the Vice President of Royal Holdings Inc. At his very young age, he was already
taught how to handle all properties of the royal family including universities,
amusement parks, hotels, condominiums, malls, etc.

I stopped reading.
Fuck. He is damn rich.

Not just 'rich'. I think calling him rich is an underestimation. He is extremely,

intensely, tremendously, mega, ultra, RICH with TWO CROWNS and TWO THRONES waiting
for him.

Parang gusto ko nang lumubog sa lupa ngayon tuwing naiisip ko kung paano ko siya
ininsulto noong mga nakaraang araw. I even offered to give him transportation
money! Doon ko napagtanto ang ibig niyang sabihin na lalakad lang siya para
makauwi.

He fucking owns my condo! The whole building! He's probably living in the
penthouse. What the fuck was I thinking?!

A bodyguard, really, Zyden? You applied as my bodyguard?! Bakit?! Hindi ko

maintindihan! Ang dami dami niyang trabaho tapos magdadagdag pa siya?! No wonder
nagagalit ang nanay niya at pinapauwi siya doon dahil iniwan niya pala lahat ng
trabaho sa bansa nila! Kaya pala natatagalan pauwi! Bakit ba pinili niya pang
bantayan ako?

The Lexus, Lamborghini, and SUV are all probably his! Rented?! Rented, my ass! He
probably has 10 different models of Porsche, Lamborghini, Mercedes Benz, Ferrari
and other expensive cars in different colors! Who knows?! Baka may sampung yacht pa
siya o kaya may sariling airplane! He is THAT rich.

Bigla kong naalala ang suot niyang relo. Bakit ngayon ko lang na-realize na apple
watch ang suot niyang 'yun? And his sneakers! Those are limited editions! I also
saw him wearing that famous black Balenciaga shoes. Akala ko ay imitation lang!

Napatalon ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Tumatawag na ngayon si Agiony
kaya agad kong sinagot iyon.

[Okay, napag-isipan ko na. I need to tell you right now the truth because I care
for you and I am your best friend. I am your only friend, to be honest.]

Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. Meron pa bang mas nakakagulat sa mga
nalaman ko?

Bumuntong-hininga siya saglit bago pinagpatuloy ang sasabihin. [Kuya Zyden is your
sister's ex-boyfriend.]

________________________________________________________________________________

Chapter 11

"Class, this is Anais Celine Laurent. Say hi to your new classmate this year!"

Manghang nag-angat ng tingin ang mga Grade 4 students at mas lalong namangha nang
makita ang itsura ng panibagong kaklaseng babae. Hanggang dibdib ang wavy nitong
buhok at may headband na pink na suot. Nakangiti siya kahit nahihiya at nakahawak
ang magkabilang kamay sa strap ng bag.

"Anais, dito ka, oh!" Malokong turo ni Harvey sa katabing upuan. Bakante ito dahil
late ang best friend niyang trinaydor niya ngayon-ngayon lang.

"Harvey, dyan nakaupo ang Prinsipe." Pagsuway ng guro. "Doon ka na lang sa katabing
upuan non, Anais. Baka na-late lang si Zyden. "
Tumango si Anais at naglakad na palapit. Uupo na sana siya sa tabi ng bakanteng
upuan nang senyasan siya ni Harvey. "Dito ka muna oh, wala pa naman si Zyden."
Malokong sabi nito.

Dahil unang araw sa klase at ayaw naman ni Anais na magkaroon ng masamang impresyon
ang kaklase sa kanya, umupo siya kung saan siya pinapaupo nito ngunit hindi niya
nilapag ang bag niya. Nanatili iyong nakasuot.

"Hi, I'm Harvey!" Inalok ng batang lalaki ang kamay niya. "Harvey Joaquin Williams.
Nice to meet you."

Ngumiti si Anais. Hindi na niya pinakilala ang sarili dahil kakapakilala lang rin
sa kanya sa harapan. May mga kaklase pang naki-usisa at kinausap siya. Ngumingiti
lang siya sa mga ito.

Napatigil ang pag-uusap nila nang may pumasok sa pinto. Sinulyapan lang ng guro si
Zyden na nag-bobow na ngayon para humingi ng paumanhin. "Sorry, I'm late." Tumango
lang ang teacher kaya dumiretso na siya sa upuan niya.

Palagi naman siyang pinapalagpas dahil takot ang mga guro sa nanay niya. Hindi
naman talaga siya madalas na late pero dahil nga madalas nakakalimutan ng magulang
niya kung sino ang maghahatid, nagtatalo pa ito bago siya makapasok sa eskwelahan.
Lagi namang natatalo ang tatay niya kaya kahit bagong gising at hindi pa naliligo,
hinahatid na siya sa school.

Huminto siya sa tapat ni Anais at seryoso itong tinignan. "That's my chair."

Supladong sambit nito.

"Ay.. Ikaw naman, Zyde! Naki-upo lang saglit, eh!" Pagtatanggol ni Harvey.

"I.. I'm sorry.." Agad tumayo si Anais at sa biglaang pagtayo, nabunggo pa ng

armchair si Zyden. Bumaba ang tingin niya sa natamaang kamay at inis na binalik ang
tingin sa batang nasa harapan niya. "Hala.. Sorry.. ulit.." Kinakabahang sabi niya.

"Just go." Iritang sabi ni Zyde.

Dali-daling umupo si Anais sa totoo niyang upuan, sa tabi ni Zyde, at inayos na ang
gamit niya. "Nice, she's even seated beside me." Sarkastikong sabi nito kay Harvey.

Napakagat sa labi niya si Anais at bahagyang napayuko para pigilan ang luha. Unang
araw pa lang ay pakiramdam niya ayaw na sa kanya ng katabi. Huminga na lang siya
nang malalim at bumuntong-hininga. Napatingin si Zyden sa kanya dahil sa malakas na
pag-exhale nito at mas lalong nairita.

"Chill, Zyde. Ang sama ata ng araw mo, ah?" Nag-aalalang tanong ni Harvey.

"Inasar ako ni Ate Cassianna kaninang umaga." Supladong sabi nito habang nilalabas
ang pencil at papel. May pinapagawa kasi ang guro.

Noong mag-recess na, kanya-kanyang punta ang mga batang studyante sa sariling
cafeteria. Ang ibang mga bata naman ay pinuntahan si Anais para ayain itong kumain.
Sumama ito sa mga grupo ng babaeng hindi naman nila kilala.

"Saan ka galing?" Nagtatakang tanong ng isang babae.

"Luminecia.." Nahihiyang sagot ni Anais bago kumagat sa sandwich niya.

Bata pa lang siya ay lagi nang nag-aaway ang magulang. Ngayon, nagdesisyon na nga
ang Mommy niyang makipaghiwalay at lumayas sa kanilang mansyon para dito manirahan
dahil nandito ang mga kamag-anak. Naiwan ang batang bata niyang kapatid doon dahil
hiniling ng kanyang Daddy na mag-iwan ng isang anak man lang. Ayaw niyang ibigay si
Kanais sa kanila.

"Luminecia? Diba magulo dun?" Nagtatakang tanong ng isang lalaki.

Hindi nakasagot si Anais lalo na noong nakita si Harvey at Zyden na naglalakad

papunta sa isang table at may dala-dalang tray. May mga kasama itong dalawa pang
lalaki at tsaka tatlong babae. Nagtatawanan ito na parang matagal nang
magkakakilala.

"Uyy, tinitignan niya 'yung Royalties." Pang-aasar ng isang batang babae. Sunod-
sunod tuloy itong napalingon sa grupo nila Zyden na nakaupo na ngayon sa table at
may pinag-uusapan pa ring nakakatuwa.

"Royalties?" Nagtatakang tanong ni Anais.

"Simply because all of them are Royalties. Sila ang mga mayayaman, anak ng hari o
reyna, mga anak ng matataas sa gobyerno, so.. mga upper class. Simula Grade 1, sila
na ang magkakasama. All of them are millionaires.. or billionaires." Pagpapaliwanag
ng isang babae.

Napatango-tango si Anais at pinagmasdan ang mga ito. Mukha nga silang mayayaman
ngunit hindi niya matantya ang mga ugali nito. Si Zyden ay agad siyang sinungitan
noong unang pagkikita nila. Tingin niya mabait naman si Harvey.. Hindi niya lang
alam sa mga babae.

"Huwag kang mag-alala, nakakatakot lang talaga sila pero mabait naman 'yung iba sa
kanila!" Sabi ng lalaki.

Nang malapit na mag-time, nagsitayuan na sila at naglakad na pabalik sa room.

Huling dumating ang grupo nila Zyden at mukhang nag-aasaran nanaman ang mga lalaki.
Ang mga babae naman ay may pinag-uusapang mamahaling laruan.

Tahimik silang pinagmasdan ni Anais. Bumaba ang tingin nito sa bag ng bata. Hermes.
Mayayaman nga.

"Excuse me, why are you staring at my bag?" Napakurap si Anais nang bigla siyang
sabihan ng batang babaeng nagsasalita kani-kanina lang.

"H-huh?" Takot na sambit ni Anais. Hindi niya alam kung galit ito. Pakiramdam niya
galit nga ito ngayon sa kanya. Hindi naman niya sinasadyang napatagal ang tingin
niya. Pinag-iisipan kasi niya kung magkano iyon.

"Are you planning to steal it?! Magnanakaw!" Sigaw nito sabay turo pa sa kanya.
Nanlaki ang mga mata ng iba nilang kaklase at kumantyaw pa ang iba.

"Amity, that's not very nice.." Mahinang sabi ng isang babae sa grupo nila.

"Shut up, Harlow!" Lingon ni Amity sa kaibigan. "Magnanakaw pala 'tong bago nating
kaklase, eh! Magnanakaw! Bleh!"

Hindi makasagot si Anais at nangingilid na kaagad ang luha. Kinagat niya ang labi
para pigilan ito. Tinatanong niya tuloy ang sarili kong may ginawa ba siyang
masama. Wala pa sa mga kaklase nila ang nagsasalita ngayon na parang takot sa
batang babae.

"Kung hindi, bakit kanina mo pa tinitignan ang bag ko, ha?!" Mataray na
pagpapatuloy ni Amity. "Kasi magnanakaw k�"

Napatigil ito bigla nang malakas na binagsak ni Zyden ang notebook sa armchair.
Seryoso lang ang mukha nito at may bakas ng iritasyon. "Can you please stop,
Amity?"

Natahimik lalo silang lahat. Parang iiyak na ngayon si Amity kaya inalo siya ng isa
pa nilang kaibigan na si Amora.

"Para naman kasing ewan 'tong si Amity!" Napakamot sa ulo niya si Harvey at sinilip
si Anais. "Pst, okay ka lang?"

"O-oo.. Sorry.." Napayuko ulit si Anais. Hindi niya rin alam kung bakit ba siya
humihingi ng tawad kahit wala naman siyang ginawang masama. "H-hindi ko naman
alam.. Hindi ko sinasadya.."

"Anong problema mo ba?" Rinig ni Anais na tanong ng isa pang lalaking kasama nila
Zyden kani-kanina lang. "Bigla-bigla ka na lang gaganun.. Nakakahiya ka.."

"Ewan ko sa'yo, Lyle!" Padabog na umupo sa inuupuan niya si Amity. Nakita niyang
nakatingin sa kanya ang isa pa nilang kaibigang lalaki at nakangisi pa na parang
may sasabihing nakakainsulto. "Ano? May sasabihin ka pa, Arlo? Ayaw ko nang
marinig!"

Tumawa ito at tinaas ang dalawang kamay na parang sumusuko.

Hindi naging madali ang mga sumunod na araw para kay Anais. Nilalayuan na siya ng
mga kaklase niya dahil nga pinaratangan siyang magnanakaw ni Amity. Hindi naman
naniniwala ang iba doon pero dahil na rin sa takot masama sa gulo o away nila ni
Amity, hindi na nila siya pinakisamahan. Mag-isa lang siya laging naiiwan sa room
kapag kakain kaya nagbabaon na lang siya.

"Anais Celine Laurent.. Miss Universe.." Bulong ni Anais sa sarili habang may kagat
na tinapay at nagda-drawing ng sarili na may korona. Pangalawang linggo sa
eskwelahan at mag-isa lang ulit siyang naiwan sa loob ng room.

"Gusto mo mag model?" Halos mapatalon si Anais sa kinauupuan niya nang may
magsalitang babae.

"Kanina ka pa dyan?!" Gulat na tanong nito. Bumangon ang babae galing sa

pagkakahiga sa sahig sa pinakalikod ng mga upuan. Natutulog kasi ito doon.

"Nakatulog lang. Recess na pala, bakit nandito ka?" Tanong ulit ng babae habang
pinapagpagan ang palda.

"L-lagi naman akong nandito.." Sambit nito. "I'm Anais.."

"I know." Tumawa ang bata. "I'm Harlow. Sorry kay Amity.. She's a spoiled brat.
Ganoon talaga siya minsan.. Hehe." Lumapit ang babae at umupo sa tapat niya.

"Okay lang.." Nahihiyang bulong nito.

"Harlow! Kanina ka pa namin hinahanap, ha!" Biglang bumukas ang pintuan at nakita
nila si Amity at ang kaibigan nilang si Amora. Agad tumayo si Harlow at ngumiti kay
Anais bago siya lumabas ng room.

Pagkatapos ng kanilang huling subject, lahat ay naglalaro sa playground habang

hinihintay ang sundo. Tahimik lang na nakaupo sa swing si Anais habang pinapanood
ang mga kaklase. May kagat kagat siyang popsicle sa bibig.
Si Zyden ay nakaupo lang rin sa pinakatuktok ng monkey bar habang pilit siyang
inaabot nila Harvey. "Makakarating rin ako dyan! Watch me!" Sigaw ni Harvey.

Hindi pa nalilipat ni Anais ang tingin, bigla na lang siyang bumagsak palikod nang
may biglang nagtulak sa swing pataas. Nang bumalik ang swing ay nauntog pa siya
dito. Mabuti na lang at plastic ito at hindi gaanong masakit pero hindi pa rin siya
nakatakas sa pagluha ng mga mata.

"Oh my gosh!!" Gulat na sabi ni Amity at dali-daling tumakbo paluhod sa tabi ni

Anais. "Hindi ko sinasadya! Akala ko si Amora! Lolokohin ko lang sana!" Nagpapanic
na sabi nito.

"Amity!" Sigaw ni Lyle at tumakbo na ang mga lalaki palapit. Pinakahuling nakalapit
si Zyden dahil bumaba pa ito mula sa monkey bar. Wala siyang emosyon sa mukha at
nakapamulsa lang habang pinapanood si Anais na lumuha.

"Are you okay?" Tanong ni Harlow nang makalapit. Inalalayan niya paupo si Anais.
"Amity, hindi na nakakatuwa!"

"Problema mo ba talaga, Amy?" Nakakunot na ang noo ni Harvey at medyo galit na nang
tanungin iyon.

"Hindi ko nga sabi sinasadya!" Ngayon, nangingilid na rin ang luha ni Amity. Hindi
naman talaga kasi niya sinasadya. Galing siya sa likod kaya akala niya si Amora.
Gugulatin lang sana niya ito.

Tumabi silang lahat nang lumapit na si Zyden at niluhod ang isang tuhod para tignan
kung may sugat ba ito sa ulo nang tamaan ng swing. Hinaplos nito ang noo ni Anais
at inalis ang maninipis na bangs doon.

"May bukol ka." Seryosong sabi nito. "Masakit ba likod mo?"

"Y-yung pwet ko lang.." Tumigil na kakaiyak si Anais at pinunasan ang luha. Tumayo
si Zyden at nilahad ang kamay niya para tulungan itong tumayo. Nang makatayo,
umiiyak na si Amity.

"Anais? Nandito na ang Mommy mo!" Sigaw ng teacher sa hallway. Agad tumakbo paalis
si Anais para makaiwas sa mga kaklase.

"Bakit ganyan ang itsura mo? Umiyak ka ba?" Nag-aalalang tanong ng kanyang ina
pagkapasok niya sa kotse.

"Hindi po.." Tanggi ni Anais. "P-pwede po huwag pumasok bukas? M-masakit po kasi
ang pwet ko.."

Hindi nakapagsalita ang Mommy niya. Ngayon lang humiling ng ganito si Anais kaya
pinagbigyan niya. Naramdaman niyang may mali nga sa pakikitungo ng mga kaklase sa
kanya kaya pupunta na lang siya sa school nito bukas.

Kinabukasan, hindi nga siya ginising ng maaga ng Mommy niya at hindi na siya
pinapasok. Wala siyang ginawa buong araw kung hindi maglaro at manood ng mga video
sa YouTube.

Nang sumapit ang 5:00 PM, narinig na niya ang kotse ng Mommy niya sa baba. Dali-
dali siyang bumaba sa hagdan para salubungin ito pero napaatras siya bigla nang
makitang may kasama itong batang babae.

"Anais? Anak?" Tawag ng Mommy niya pagkapasok ng bahay. Nagtago si Anais sa may
hagdan. "Nandito ang kaklase mo!"

Dahan-dahang bumaba si Anais sa hagdan para silipin si Amity. Galing pa itong

school at may dalang malaking bag. Nagtama ang tingin nila kaya tuluyan na ngang
lumabas sa pinagtataguan niya si Anais.

"H-hi.." Nakayukong sabi ni Anais.

"Hi.." Nahihiyang sabi naman ni Amity.

"Kukuha lang ako ng snack.." Humalik ang Mommy niya sa pisngi ni Anais bago
pumuntang kusina. Naiwan ang dalawang nakatayo malapit sa living room.

"I'm here to say I'm sorry.." Yumuko nang bahagya si Amity. "And.. And I brought
Barbies.. If you.. want to play with me.." Kinalikot nito ang mga daliri.

Unti-unting napangiti si Anais. "Tara.. Sa living room tayo.." Pag-aaya niya.

Lumiwanag ang mga mata ni Amity at sumunod sa sofa.

Binuksan niya ang malaking bag at nilabas lahat ng dalang laruan doon. Madami itong
Barbie at may dala pa siyang binubuong bahay. "I'm giving you Celine.. Her name is
Celine and.. she's my favorite doll. You can have her now.." Inabot ni Amity ang
magandang Barbie na may korona at sash na suot.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ni Anais.

"Sabi ni Harlow gusto mo daw maging Miss Universe.. Bagay 'yan sayo." Ngumiti si
Amity sa kanya. "Sorry.. Pero promise, hindi ko talaga sinasadya 'yung sa
playground.. Sorry rin dahil inaway kita noong unang araw.. Nagselos ako.. Ang
ganda mo kasi.."

"Talaga?" Nakangiting tanong ni Anais. "Tingin mo maganda ako?"

"Come on, Anais.. Tingin nang tingin sa'yo sila Harvey.. Sila Zyde.." Tumawa ito.
"Pero wala akong crush sa kanila, ha! Naiinggit lang talaga ako sa atensyon sayo
pero okay lang.. Mabait ka naman daw, eh.. Sabi ni Harlow."

Tumawa si Anais at hindi na ito sumagot. Naglaro na lang sila buong hapon bago siya
sinundo ng Daddy niya. Simula non, hindi na siya nilubayan ni Amity! Lagi siyang
hinahatak-hatak kung saan-saan at sinama pa siya sa grupo nila. Kapag pipili ng
partner, siya agad ang pinupuntahan nito. Lagi rin siyang pumupunta sa bahay nila
para makipaglaro. Natutuwa rin naman si Anais sa kanya dahil sabi nila Harlow,
ganoon daw ito kapag nakikipag kaibigan.

Ang mahirap na buhay ni Anais sa eskwelahan ay naging masaya rin. Iyon nga lang,
hindi siya masyadong kinakausap ni Zyden. Ito lang ang lalaking parang nilalayuan
at iniiwasan siya. May isang pagkakataon noong Grade 6 na naging mag partner sila
sa isang event. Lumaban sila bilang representative ng year nila sa Buwan ng Wika.

"Nasaan na partner mo?" Nakangising tanong ni Zephyr, ang ama ni Zyden, habang
nakaupo siya sa lamesa at umiinom ng softdrinks in can.

Hinihintay nila ngayon sa mansyon ang partner ng anak para mag-practice ng

production number. Busy naman si Zyden na naglalaro ng games sa cellphone at
halatang sinusubukang huwag pansinin ang mapang-asar na tatay. Simula Grade 4 siya
ay panay nang inaasar sa kanya si Anais ng mga ito. Kinalat pa niya sa buong
pamilya!

"Wala na, dinitch ka na daw, eh?" Pang-aasar rin ni Jinx, tito naman ni Zyden, ang
kapatid ng nanay niya.

Dumaan lang ito sa mansyon para mag-abot ng mga gamit pero nang marinig na pupunta
si Anais, nanatili pa ito doon para hintayin. Hindi talaga nila pinapalagpas ang
araw nang hindi binibwisit si Zyde.

"Tawagin niyo si Cassianna dito, baka umiyak na 'yan si Zyden." Tumatawang sabi
naman ng kanyang Tita Jaedezelle. Ang asawa ng Tito Jinx niya.

Tumikhim si Zyden at nag-inat ng leeg. Halatang napipikon na ito sa mga pang-aasar

sa kanya pero hindi pa rin ito nagsasalita. Kunwari na lang ay wala siyang
naririnig para tigilan na siya.

"Uy! Narinig niyo 'yun?" Tanong ni Zephyr nang marinig ang door bell.

Dali-dali itong tumayo para salubungin ang bisita dahil wala ang asawa. Pagkabukas
niya ng pinto, bumungad si Anais at ang kanyang nanay. "Good morning po."
Nakangiting bati ni Anais.

"Good morning! Pasok ho kayo. Nasa backyard sila." Hindi matanggal ang ngisi sa
mukha ni Zephyr.

"Una na ko, Mr. Adler.. May trabaho pa po ako. Iiwan ko muna si Anais." Pagpapaalam
ng Mommy ni Anais. Tumango naman si Zephyr at hinawakan sa balikat si Anais.
Nagpaalam na sila sa isa't-isa bago iginaya ni Zeph ang bata sa likod.

"Pst, ayan na siya, oh." Kinalabit ni Jinx si Zyden at saka humagalpak sa tawa.

"Good morning po.." Gulat at nahihiyang bati ni Anais nang makalabas sa glass door.
Hindi siya informed na may mga tao pala. Nandoon pa ang Tito at Tita ni Zyden.

"Good morning, Anais." Matinong bati ni Jaedezelle. "Kumain ka na? Magluluto ako ng
breakfast kung gusto mo."

"Busog siya, Jae." Singit kaagad ni Jinx. Tumawa ito nang hinampas siya ng asawa.

"Pasok muna kami, maiwan na namin kayo dito.." Pasimpleng pang-aasar ni Zephyr at
agad tumayo sila Jinx. Masama siyang tinignan ng anak pero umiwas rin ng tingin
dahil baka mahalata ni Anais. "Mag-aasikaso pa ko ng papeles.."

"Oo nga pala, bakit pinapasa sa'yo ni Jiro 'yung trono? Ayaw na niya?" Tanong ni
Jinx habang papalabas sila.

Natahimik bigla sila Anais at Zyden nang maiwan silang dalawa sa likod. Kung hindi
pa mauuna si Anais magsalita ay walang mangyayari sa practice nila kuno.

Ganoon lang palagi ang set-up nila, tahimik, hindi masyadong nag-uusap, at
bahagyang nag iiwasan hanggang sa dumating sila sa Grade 8 kung saan nag-fieldtrip
sila sa isang amusement park.

"Hindi ka sasama, Anais?" Tanong ni Amity at ngumuso pa para magpaawa sa kaibigan.

Sasakay kasi ang mga ito sa rollercoaster.

"Mahiluhin ako, eh.." Pagdadahilan niya pero sa totoo lang, natatakot lang talaga
siya.

"Tara na! Humahaba na 'yung pila!" Excited na sabi ni Arlo at sumunod si Lyle sa
kanila.
"Zy, ikaw?" Nakangising tanong ni Harvey sa kaibigan.

"Kaka-kain ko lang." Sagot ni Zyden na nakaupo sa may bench. May hawak pa itong ice
cream ngayon.

Malakas na tumawa si Harvey sa kaibigan at hindi naalis ang ngisi. "O sige, sabi
mo, eh.."

Umakbay na ito kay Harlow at Amora at hinatak ang dalawa paalis. Kumaway pa si
Amity bago tumakbong sumunod sa mga kaibigan. Naiwan ngayon si Anais kay Zyden.
Umupo ito sa tabi niya sa bench at nanahimik lang. Hindi naman sila sanay na
naiiwan nang sila lang dalawa.

"Gusto mo?" Alok ni Zyden bigla ng ice cream na hindi pa niya nagagalaw. Kakabili
lang kasi niya nito.

"Gusto ko ng fries." Nakangiting sabi ni Anais sa kanya. "Tara, bili tayo!" Tumayo
ito at sinubukang pagaanin ang atmosphere nilang dalawa. Tumayo naman kaagad si
Zyden para sumunod sa kanya.

Tahimik lang silang lumapit sa isang stall at hinayaan niyang si Zyden ang bumili.
Nanatili lang si Anais sa tabi nito.

"Two large fries please." Pag-order ni Zyden. Ilalabas na sana ni Anais ang pera
niya pero naunahan na siya ni Zyde. "My treat, Anais." He said in a serious voice.

Tumango na lang siya at kinuha na ang fries. Naglalakad-lakad silang dalawa habang
hinihintay ang mga kaibigan. Mahaba kasi ang pila at panigurado hindi pa rin
nakakasakay ang mga iyon ngayon.

"Laro tayo doon, oh!" Turo nito sa mga sugal doon. Nang hindi gumalaw si Zyden sa
kinatatayuan niya, bumalik si Anais para hatakin ang kamay nito. "Tara na, dali!
Duwag ka lang kasi baka matalo kita, e!"

Zyden chuckled at that. "Try me."

"Kuya, magkano dito?" Tanong ni Anais nang huminto sa tapat ng isang shooting
booth. May mga rubber guns at babarilin ang mga rubber ducks para makakuha ng
malaking stuff toy.

Habang nagbabayad si Anais, hindi mapigilan ni Zyden na mapatingin sa kamay nilang

magkahawak pa rin hanggang ngayon. He pursed his lips and pretended that it doesn't
affect him at all.. kahit sa totoo lang, bumibilis ang tibok ng puso niya dahil
dito.

Binitawan siya ni Anais at kinuha ang baril. "Huy, game na!" Sabi nito.

Kinuha rin ni Zyden ang isang baril at isang kamay lang ang ginamit. Ang isa ay
nakapamulsa. "This is childish." Supladong comment nito.

"Dali na! Ang matalo, may dare ah!" Panghahamon pa ni Anais na parang confident
pang mananalo.

"Sure." Pinigilan ni Zyden ang ngisi niya.

When the game started, Zyden effortlessly shot all the rubber ducks. Napapatingin
si Anais sa kanya dahil ni isa wala pa siyang na-mimiss na shot at partida isang
kamay lang ang gamit nito na parang bored na bored pa.
"Ano ba 'yan! Baka may mali lang sa baril ko!" Reklamo ni Anais nang matapos ang
laro at tatlo lang ang nabaril niya.

Nakangising humarap sa kanya si Zyden at tinaasan siya ng kilay. "You lost the
bet."

Bumuntong-hininga si Anais pero agad lumiwanag ang mga mata nang i-abot sa kanya ni
Zyden ang napalanunang malaking aso na stuff toy. Tuwang tuwa niya itong niyakap
habang naglalakad sila paalis.

"Anong dare ko ngayon?" Tanong ni Anais habang may hawak na isang ice cream sa
kamay.

"Ah.." Umaktong nag-iisip si Zyden at tumigil sa paglalakad. Napatigil rin si Anais

at humarap sa kanya with her innocent eyes. "I'll text you tonight. Magreply ka."

Nagulat si Anais dahil hindi iyon ang inaasahan niya. Pagkatapos, tumawa ito. "Ang
dali naman nyan! 'Yun na 'yun?"

"Madali, huh.." Napailing si Zyden.

Napatigil sila sa pag-uusap nang biglang makarinig ng tumatakbong babae mula sa

malayo. "Waaaa! Anais!" Muntik pa silang matumba na ng biglang yumakap si Amity.
"Pinwpesto ako nila Arlo sa harapan!" Pagsusumbong niya at mukhang paiyak pa.
Pawisan sila at halatang kakatapos lang sumakay sa roller coaster.

"Kasalanan ko pa ngayon, ha?" Tumatawang sabi ni Arlo. Sila Lyle, Harlow, at Amora
ay naglalakad pa lang palapit at mukhang may pinag-uusapan. Nagtatawanan ito.

Nang dumating si Harvey, kay Zyden kaagad siya nakatingin. Ngumisi ito at umakbay
sa kaibigan saka sila tumalikod sa amin para may pag-usapan sa hindi kalayuan. Tawa
nang tawa si Harvey habang pilit siyang tinutulak ni Zy na parang naiinis na dito.
Napangiti na lang si Anais.

"Omg, you have a dog!" Turo ni Amity sa hawak ni Anais na tila ngayon lang niya
napansin.

"U-uh.. Binigay lang 'to sakin ni Zyden.." Pagdadahilan nito at nang marealize ang
sinabi, biglang nahiya. Unti-unting ngumiti nang mapang-asar si Amity sa kaibigan
at tinaas-baba ang kilay habang sinisiko-siko ako.

"Aw, napalunan mo, Paps?! Bakit kay Anais mo binigay? Alam mo namang mahilig rin
ako sa mga aso, ah.." Kantyaw ni Arlo.

"Bigyan mo rin ako ng aso, Papa Zy!" Pang-aasar rin ni Lyle.

Tawa nang tawa si Harvey lalo na nang tanggalin na ni Zyden ang braso nito sa
balikat niya at mukhang naiinis na nga ang mukha.

"Nako, Anais! Huwag mong tanggapin! Isa lang ibig sabihin nyan!" Pagsali ni Amora.
Kumunot ang noo ni Anais. "Magiging sunod-sunuran ka na niya!"

"Very wrong, Amora! Iba ang ibig sabihin nyan!" Kantyaw ni Harvey. Naghintay silang
lahat sa sasabihin niya. "Si Zyde ang magiging sunod-sunuran!" At malakas itong
tumawa.

Zyden scoffed and rolled his eyes. Tumawa na lang si Anais at pagkatapos ng ilan
pang asaran nila, napagdesisyunan na nga nilang kumain ng dinner. Naiwan sa table
sila Lyle at Amora. Nasa tapat ngayon sina Amity at Anais ng mga nakahilerang fast
food chains, hindi alam ang gustong orderin.

"Magpipizza na lang ako.." Sambit ni Anais. Ngumuso si Amity dahil gusto niya ay
kanin. Kanina pa kasi kain nang kain si Zyden at Anais kaya medyo nabusog ito.
"Nandyan naman si Harlow. Sumama ka na lang sa kanya." Nakangiting turo ni Anais
kay Harlow dahil magkakanin rin siya.

"Okay, fine!" Nakanguso pa rin si Amity. Pinisil ng kaibigan ang pisngi niya bago
naglakad kila Harvey na nakapila doon sa may pizza.

Magkakasama sila nila Zyden at Arlo. Nagkakasatan sila Harvey at Arlo at tahimik
lang si Zyden na pinapanood silang halos magbatukan na doon. Prenteng nakasandal
ang magkabila niyang siko sa railings.

Habang naglalakad si Anais palapit, pinagmasdan niya si Zyden. He looks a little

more mature for his age. Matangkad sila nila Harvey pero siya ang pinaka suplado
tignan. Hindi naman kasi siya mahilig magpakita ng emosyon. His reddish lips are
always pursed and his eyes are naturally dark and serious. Anais has always taught
that he dislikes her hanggang sa mapagtanto niyang ganoon naman pala talaga ang
natural niyang expression.

"Uyyy, si Anais!" Biglang sigaw ni Harvey at napatigil sila sa kasatan nila.

Bahagyang napalingon rin si Zyden sa kanya pero umiwas rin.

"Hi, pasama." Nahihiyang sabi nito nang hatakin siya ni Arlo paharap sa pila.
Magkatabi na sila ni Zyden ngayon.

"Sure! Partner partner na lang tayo! Kami ni Harvey tapos kayo ni Zyden para hindi
magulo pag bayaran na! Kami na mag-oorder para kay Lyle!" Natatawang sabi ni Arlo.
Hindi na-gets ni Anais kung anong point ng paghahati-hati nila by partner pero
tumango na lang siya dahil wala rin namang sinabi si Zyden doon.

Nang turn na nila, naunang maglakad si Zyden papunta sa cashier. Nag-order siya ng
sa kanya bago lumingon kay Anais. "Uh.. Lasagna tsaka pepperoni." Madaling sabi
nito. His lazy eyes drifted back to the cashier girl.

"And one combo A, please." He said.

He reached out for his pocket at nag-abot ng 1000 sa babae. Napatikhim si Anais
dahil kukuhanin pa lang sana niya ang pera niya.

"Babayaran kita mamaya, kuhanin mo 'yung resibo, ah." Pagpapaalala ni Anais sa

kanya.

"Ako na, Anais." Sambit niya sa seryosong boses.

"No, I have money. I can pay for my food." Pakikipagtalo pa nito.

Her mom gave her money for this trip so she could pay for her food. Masarap kumain
ng libre pero kanina pa binabayaran ni Zyden. ang mga kinakain nila at ayaw niya
nang pati ito bayaran niya pa.

Kahit na alam nitong barya lang sa kaibigan 'yung mga ginagastos niya ngayon,
nakakahiya pa rin.

"Ako na." Pamimilit pa ni Zyden. "Next time, sige, ikaw naman ang manlibre. Okay
na?" Maamong sambit niya na at bumuntong hininga pa.

Ngumiti si Anais at tumango. Okay, pagbalik na pagbalik namin sa school, ako ang
bibili ng lunch niya. Uunahan ko na siyang orderan para hindi na siya makatanggi
pa. Gugulatin ko na lang siya ng pagkain sa arm chair niya para wala na siyang
kawala.

Bumalik sila sa table at pagkatapos kumain ng dinner, bumalik na rin sila sa bus.
Mas maingay at magulo talaga ang klase kapag pauwi galing sa fieldtrip kaysa
papunta. Kung ano-ano ang nilalaro at maiingay pa. Mabuti na lang at heavy sleeper
ang guro at kahit anong ingay, tulog na tulog pa rin.

"Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong ni anais kay Amity nang tumayo ito galing sa
tabi niya.

"We're gonna play Killer, Killer! Sali ka?" Tanong niya. Sa pinakalikod kasi
naglalaro ng Killer Killer ang mga kaklase kaya kailangan pang dumayo papunta doon.
Nasa gitnang part kasi sila nakaupo ni Amity.

"Hindi na, matutulog ako." Sambit ni Anais.

Nang mawala na si Amity, sinandal na lang ni Anais ang ulo sa bintana at pinanood
ang pagdaan ng maliliit na sasakyan kumpara sa sinasakyan nila ngayon. Nang biglang
pumreno ang bus ay nauntog ito kaya nagising ang diwa niya. Hinimas niya ang noo at
sumandal na lang sa upuan. Ganoon na lang siya matutulog at nauuntog daw siya.

"Shit!" Hindi pa siya nakakatulog ay napadilat na dahil nakarinig ng ingay. Nakita

nito si Zyden na nakaupo na sa tabi niya na parang tinulak siya doon. "Fuck you,
Harv." Malutong na mura nito.

"Dyan na kayong mga KJ! Ayaw makipaglaro!" Tumawa si Harvey. Naglalaro kasi sila
doon ng UNO nila Lyle at ayaw sumali ni Zyden.

Napatingin si Anais sa kaibigan at pinanood siyang umayos ng upo. Tumigil si Zyden

sa paggalaw nang mapansing nakatingin si Anais sa kanya. "Can I?" Tanong niya pa.

"Sure." Umiwas ng tingin si Anais at inayos ulit ang pagsandal niya. Hindi na ito
makapagsalita at parang napipi. Awkward lang ang atmosphere nila kaya pumikit na
lang siya at nagkunwaring natutulog para makaiwas sa pag-uusapan.

Bilang matagtag nga ang daan ay nauuntog pa siya sa bintana. Inis siyang napadilat
at nakitang nakatingin na ngayon sa kanya si Zyden. They stared at each other for a
few seconds before Zyden reached out for her head. Sinandal niya ito sa balikat
niya. Naestatwa ang katawan ni Anais at hindi malaman ang gagawin.

"Ako nahihirapan sa'yo." Mahinang sabi ni Zyde.

"T-thanks." Inayos ni Anais ang pagsandal at halos hindi makatulog. Pumikit na lang
siya at nagbaka-sakaling makakalimutan na nakasandal siya ngayon sa prinsipe ng
bansang tinutuluyan nila. Ang kaibigan niyang hindi naman niya ganoon ka-close.

Nagising siya bigla nang huminto na ang bus sa tapat ng eskwelahan. Dali-dali
siyang umayos ng upo at nakitang nag-inat pa ng braso si Zyden. "Sorry! Sorry!"
Nahihiyang sabi ni Anais habang kinukuha ang gamit.

"It's okay." Ngumiti ito nang tipid at tinulungan si Anais sa gamit niya.
Pagkababa, hinatid pa niya ito sa kotse ng Mommy ni Anais para ilapag ang gamit
doon.

"Thank you, Zyde!" Nakangiting sabi ng Mommy ni Anais. "Halika na, anak. Gabi na."
Sabi naman nito kay Anais na nasa labas pa rin at nakatayo.
"Ingat." Zyden gave Anais a small smile before turning around to find his Mom.

Nakita niya kaagad ito sa hindi kalayuan, nakasandal sa puting Porsche at

pinapaikot-ikot ang susi sa daliri. She's wearing black fitted jeans, white heels,
and grey sweater. Her brown long hair with curled ends made her look like a hot
teenager.

Jiara gave a subtle wave when she saw her son walking towards her. Dali-dali niyang
kinuha ang mga dala nitong gamit. "How's your trip?" Nakangiting sambit ni Jiara
habang nilalagay sa compartment ang mga gamit.

"Tiring." Ngumuso si Zyden bago sumakay sa shotgun seat.

Medyo natagalan si Jiara sa labas dahil may lumapit na isang tatay ng kaklase ni
Zyden para makipag-usap dito. Nakangiti lang si Jiara at tumatango paminsan-minsan.
Napairap si Zyden dahil napansin niya kaagad ang intensyon ng matandang lalaking
'yon.

Lumabas siya ulit sa kotse para hatakin si Jiara sa may dulo ng damit. Napalingon
si Jiara sa anak at ngumiti rito. "Inaantok ka na, baby?" Malambing na tanong.

"Dad texted me. He's taking you out for a late night date." Pagpaparinig ni Zyde.
Nawala ang ngiti ng lalaking kausap ng ina.

"Huh?" Naguguluhang tanong ni Jiara ngunit nang hatakin ulit siya ni Zyden paalis
ay agad na itong nagpaalam at sumakay sa kotse.

Pagkauwing-pagkauwi rin ni Anais sa bahay ay dumiretso na ito sa kwarto para maligo

at magbihis. Pagkatapos, binagsak na niya ang sarili sa kama at kinuha ang
cellphone para tignan ang mga kinuhanang pictures kanina. "What.." Natatawang sabi
ni Anais nang makita ang laman ng camera roll.

Siguro ay dalawang daang selfie iyon ni Harvey at Arlo na sunod sunod at halatang
ninakaw ang cellphone niya nang sandali lang niyang nailapag. Sunod-sunod talaga
ito at ang iba blurred pa sa sobrang galaw. Pagka-next niya ng litrato, tumambad sa
kanya ang picture nila ni Zyden kanina.

Nakasandal siya sa balikat ni Zyden at natutulog habang nakakrus ang braso ni Zy sa

dibdib at nakasandal rin. Nakatakip ng hoodie ang kalahati ng mukha nito kaya hindi
niya alam kung natutulog o ano.

Nagulantang si Anais nang biglang tumunog ang cellphone niya. Agad niyang binuksan
ang text message.

From: Zyden Jaire

still up?

Dali-dali siyang nagtipa ng sagot.

To: Zyden Jaire

yup! :)

Wala pang limang segundo nagreply na ito.

From: Zyden Jaire

good.
Natawa si Anais sa reply nito. Hanggang sa text ba naman ay tipid pa rin itong
magsalita? Hindi niya alam ang irerereply pero nangako siyang magrereply siya kaya
nagsend na lang siya ng tuldok. Nag-reply rin si Zyden ng tuldok kaya mas lalo
siyang natawa.

To: Zyden Jaire

???

From: Zyden Jaire

haha good night, anais.

Ngumiti si Anais bago nagtype.

To: Zyden Jaire

good night, zy. sleep tight :)

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 12

Anais' POV

"Saan tayo ngayong long vacation? Any suggestions, guys?!" Hinampas ni Amity ang
maliit na dalang white board habang may hawak pa siyang white board marker. Nakaupo
kaming lahat sa room. Uwian na kaya wala nang tao kundi kami lang.

Si Zyden, nakataas ang isang paa sa likod ng isang upuan habang nagcecellphone. Si
Harvey nakaupo sa pabaliktad na upuan, making his legs spread so wide. Ganoon rin
si Arlo sa tabi niya. Si Harlow kumokopya ng notes. Si Lyle at si Amora naman ay
normal lang na nakaupo at nakikinig kay Amity na nakatayo sa harap naming lahat.

Ah, ako.. Nakaupo ako sa tabi ni Zyde. Dito talaga ang upuan ko at hindi ako
umaalis dito. Sila lang ang tumabi sa akin.

Simula noong first text conversation namin ni Zyden last year, mas naging close
kami sa isa't-isa. Alam kong hindi usual ang pakikitungo niya sa akin kaysa sa iba
naming kaibigan at napapansin ko rin ang mga pang-aasar ni Harvey. I don't know if
he's courting me or not. Wala naman siyang sinasabi. That's Zyden.. Hindi naman
siya vocal na tao.

I don't want to assume things, too kaya hinahayaan ko na lang. I just go with the
flow. Ngayon, Grade 9 na kami. Tuwing long vacation namin, palagi kaming nagpaplano
ng pupuntahan. Dalawa ang long vacation namin sa isang school year. Tuwing
Christmas break at tsaka pagkatapos ng clearance. Ngayon, kakatapos lang ng
clearance kaya nagpaplano na kaming lahat.

"It's summer! Let's go to a beach or something?" Suggest ni Amora.

"Henshawe!" Sabay na sabi ni Harvey at Arlo.

Napatango na lang ako doon. I know Henshawe. I've been there. Doon muntik nang
malunod si Mommy, mabuti na lang ay nasagip siya. Hindi naman kasi siya marunong
lumangoy kaya hindi ko maintindihan bakit pa siya lumapit sa tubig.
"Henshawe." Pagsulat ni Amity. "May iba pa bang suggestion?"

"Sa Christmas, punta tayong Aldana." Suggest ni Harlow.

"Harlow, we are talking about summer! Saka na ang Christmas break!" Mataray na sabi
ni Amity ngunit lumiwanag rin ang mga mata. "Pero oo nga 'no! Zyde, ah. Sa Aldana
tayo sa before or after Christmas! G na 'yan!"

"Kahit ano." Masungit na sabi ni Zyde habang tutok sa paglalaro sa cellphone niya.
Sumulyap si Anais sa nilalaro nito at bahagyang nanood doon.

Napalingon si Zyden sa kanya at nagulat si Anais kaya agad na lumayo. Napangisi si

Zyde at in-exit agad ang game saka nilapag ang cellphone sa arm chair. Pinagkrus na
lang nito ang braso at nakinig kay Amity.

"Akala ko ba summer pinag-uusapan?" Singit ni Lyle.

"Sabi ko nga!" Pagbalik ni Amity sabay turo sa white board. "So lahat boto na sa
Henshawe, ah?" Tumango kaming lahat. "Okay, so transportation?"

"Ako na." Zyden said in his usual suplado voice.

Kahit hindi naman siguro niya sinasadya pero suplado pa rin ang dinig ko doon.
"Okay! Zyden's yacht!" Pagsulat ulit ni Amity. Mahilig talaga siya sa mga ganito.
Laging siya ang nagpaplano ng mga lakad namin. She's an organized person. "Next,
hotel?"

"Me!" Pagtaas ng kamay ni Harlow. "I mean, if Zyde also wants to.."

"No." Pagtanggi kaagad ni Zyden. Nagtawanan kami. Mayroon din kasi silang hotel sa
Henshawe katulad nila Harlow pero dahil siya na sa transpo, okay na siya doon.

"Harlow for hotel!" Sinulat ulit ni Amity. "So, we will spend 3 days there. Kayo na
bahala sa dadalhin niyo. Sagot ko na ang food on the first day!" Pag-volunteer
niya.

"Wow, may ganun pala?" Natatawang sabi ni Harvey. "Ako na sa second day." Ngumisi
pa ang mokong na parang proud sa sarili niya.

Nagtaas kaagad ako ng kamay. "Ako sa third day!" Isa na ito sa mga pagkakataong
malilibre ko si Zyde. Napalingon kaagad siya sa akin gaya ng inaasahan ko.

"Cheating." Pag-aakusa niya kaagad sa akin.

"Anong cheating doon?" Tumawa ako sa itsura niya na parang natalo ko nga siya sa
isang imaginary game na binuo niya lang sa utak niya. Para kaming nagpapadamihan ng
libre sa isa't-isa ngayon.

"Girls, lahat naka one piece or two-piece, ah!" Pagpapaalala ni Amora. Napanguso
kaagad si Harlow doon at tumawa ako. Iyon naman talaga ang sinusuot namin kapag
magsi-swimming. Si Harlow kasi medyo nacoconscious pa sa katawan niya at okay lang
naman 'yun.

"Boys, lahat nakahubad!" Suggest ni Arlo.

"Okay, sure." Ngumisi si Harvey at nakipag-apir pa. Dapat talaga ay hindi

pinagsasama ang dalawang 'to dahil puro kalokohan lang ang nasa isip.
"Pass." Sambit ni Lyle.

"Pass." Sambit rin ni Zyde.

"Okay, sige! Pwedeng brief." Pampalubag loob naman ni Harvey.

"Akala niyo naman ang lalaki ng inyo!" Kantyaw ni Arlo.

"HEY!" Malakas na pagbawal ni Amity at lahat kaming mga babae ay nandiri kaagad sa
pinag-uusapan nila. Nagtakip pa ng tenga si Harlow sa narinig. "Ang bababoy niyo
talaga!" Maarteng sabi ni Amity at binaba na ang white board.

Nang matapos ang 'meeting' ay nagsitayuan na kami para umuwi. Kinuha ni Zyden ang
bag ko at sumunod na sa akin palabas. May pinag-uusapan lang kami about Henshawe
nang biglang lumitaw sa gitna namin si Harvey at inakbayan kaming dalawa.

"Alam niyo ba kung ilang couple ang nagkakatuluyan at nagkakadevelopan sa

Henshawe?" Bulong niya sa amin.

"Shut up." Pilit inalis ni Zyden ang akbay sa kanya ng best friend niya pero hindi
siya pinakawalan nito.

"90 bro! 90% ang success rate kaya.. Goodluck sa inyo!" At nagmamadali itong
tumakbo paalis. Narinig ko pa ang tawa niya sa hallway.

Naiwan tuloy kaming tahimik ni Zyde. Naging awkward bigla ang hangin sa aming
dalawa. "Uh.. Ihahatid mo ba ako?" Tanong ko para may mapag-usapan.

"Motor dala ko, ayos lang?" Tanong niya pabalik habang naglalakad kami papuntang
parking lot.

"Oo naman." Hindi naman ako sanggol na hindi pa nakakasakay sa motor. Parang siya
pa ang mas kinakabahan sa akin nang i-abot niya ang extra helmet. Sinuot ko kaagad
iyon at umangkas sa likod niya. Mabuti na lang at naka-pants ako ngayon dahil
civilian kami tuwing clearance.

Pansin kong mabagal ang pagpapatakbo niya. Naiinip na nga ako pero wala akong
sinasabi. Kinakabahan siguro siya dahil unang beses kong umangkas. Medyo natagalan
bago niya ako nahatid sa bahay.

"Thank you." Binalik ko ang helmet sa kanya at kinuha ang bag ko. "Ayaw mong
pumasok? Nasa loob si Mommy."

Tinanggal niya ang helmet at bumaba ng motor. Sinabit niya iyon doon bago tumango.
Humawak siya sa bewang ko at naglakad na kami papasok sa bahay. Binitawan niya rin
ako nang mamataan si Mommy sa kusina.

"Mi, I'm home!" Masiglang sabi ko at humalik sa pisngi niya. "Hinatid ako ni Zyde."

"Oh, Zyden!" Bati ni Mommy at humalik rin sa pisngi niya si Zyde. Mas matangkad na
siya kay Mommy kaya kailangan pa niyang yumuko nang bahagya dito. Natawa tuloy ako.
"Kain ka muna. Nagluto ako."

"Hindi na po, Tita." Ngumiti si Zyde kay Mommy. "Hinatid ko lang po si Anais."

"O sige.. Mag-ingat ka pabalik, ha."

Nagpaalam na rin si Zyde at umakyat na ako sa kwarto ko para magshower. Bago ako
pumasok ng banyo, tinext ko muna si Zyde na mag-ingat at magtext siya pag nakauwi
na siya. Kinabukasan, wala na kaming klase kaya naman nagpaalam ako kay Mommy para
magpunta sa mall. Bibili lang ako ng ibang damit na susuotin para sa pagpunta
naming Henshawe bukas.

Sinundo ako ni Zyden. Sa kanya ako nagpasama dahil alam kong gusto niya rin akong
samahan. Hindi siya ang nagdrive dahil hindi raw siya pinayagan ng Mommy niya kaya
nagpadrive na lang siya kay Daddy niya.

"Hello po." Bati ko kay Tito Zephyr pagkapasok ko sa kotse.

"Hi, Anais!" Masayang bati niya sa akin. "Ayaw umupo ni Zyde sa harapan. Mukha
tuloy akong driver." Sumimangot siya bago pinaandar ang sasakyan.

"Hey." Zyden smiled at me and my heart skipped a beat. Napaiwas tuloy ako ng tingin
at hindi na siya kinausap buong byahe. Naglaro lang rin naman siya ng games sa
cellphone niya.

"Babalik ako ng 8 PM, ah. Sharp. Patay tayong dalawa sa nanay mo kapag na-late ka."
Pananakot ng Daddy ni Zyde. "Ingat kayo sa date niyo. Wala munang magkikiss!"

"Dad!" Malakas na sigaw ni Zyde. Namula ang pisngi ko at dali-daling bumaba sa

sasakyan. Bumaba na rin si Zyde at sabay kaming naglakad papasok.

Sinamahan niya ako papasok sa isang swimwear store. Dito mura pero maganda ang
quality kaya dito ko napili. Ayaw ko ng masyadong mahal na brand.. Okay na siguro
ako dito lalo na't limited lang budget ko. Kaunti lang ang binigay ni Mommy.

"Dalawa lang bibilhin mo?" Tumaas ang kilay ni Zyde nang makita ang hawak ko.

"Sale!" Tuwang-tuwang sabi ko pa. "Okay na 'yung dalawa. Hindi ko naman kailangan
ng marami. Mayroon pa ako sa bahay.. Tsaka mahal!" Pagdadahilan ko habang
nagbabayad sa cashier.

"Ako na lang magbabaya�"

"Shh!" Pagputol ko sa sasabihin niya.

Ayaw ko! May pera ako kaya hindi ko kailangan ng pera niya. Saka mura pa nga 'tong
nabili ko dahil sale. Ngumiti ako kay Ateng nasa cashier bago ko kinuha ang
paperbag. Si Zyden ang nagprisinta magbuhat kaya binigay ko na lang.

Sunod kaming pumunta sa hypermarket para bumili ng snacks naming dalawa. Siya na
ang nagtulak ng cart. "Strawberry sa'yo, diba?" Tanong ko bago ilagay ang biscuit
sa cart.

Tumango siya at kinagat ang labi para pigilan ang ngiti habang pinagmamasdan ako.
Tumaas ang isang kilay ko sa kanya saka ko nilagay ang nakuha kong biscuit. "Si Zaf
ba sasama?" Tanong ko habang naglalakad kami.

"Hindi pinayagan." Sambit niya habang nakapahalumbaba at nakapatong ang siko sa

cart. Hinihintay niya akong magtingin ng mga juice.

"Si Achi?" Tanong ko ulit pagkalagay ng pineapple juice in can.

Kumuha rin ako ng apple juice because Zyden likes that one. Pinaglihi nga ata siya
doon dahil kaya niyang maka-survive nang iyon lang iniinom sa buong araw kaso
magkakasakit naman siya sa bladder.

Achi or Agiony is our youngest member. Close siya kay Zyden kaya naging close rin
siya sa aming lahat dahil lagi siyang sinasama. I really like that little girl.
Kung ano-ano ang lumalabas sa bibig niya and she's very funny. Medyo mataray nga
lang siya sa mga taong hindi niya kilala. She's very close to me, too.

"No, she's going somewhere with Ate Cassianna." Bored na sabi niya.

May mga studyante sa kabilang shelf na pasimple siyang sinisilip at naririnig ko

ang kilig nila hanggang dito. Napangiti ako at natawa habang umiiling. Zyden and
his effect on girls. Natatawa na lang ako sa dalas ng ganitong pangyayari. Mukhang
wala naman siyang pakialam o hindi niya lang napapansin.

Pagkatapos namin bumili, napilit ko siyang maghati kami sa bill dahil gusto niyang
bayaran lahat. Nang ngumuso ako ay pumayag na siya kaagad. He's such a softie!

Iniwan muna namin sa baggae counter ang mga pinamili namin bago kami naglakad-
lakad. Wala naman na akong bibilhin at mukhang wala rin siyang gustong bilhin kaya
naglakad-lakad na lang kami.

I almost jumped when I felt his hand touching my fingers while we were walking.
Para akong naestatwa kaya hindi ako nakapaglakad nang maayos. Lalo pang nahugot ang
hininga ko nang pinagsiklop na nga niya ang mga kamay namin. Pakiramdam ko
nanginginig ang kamay kong hawak niya ngayon.

Pero hindi ako nagreklamo. Hindi ako nagsalita. I like how his hand feels on mine,
parang kaya niya akong protektahan habang buhay.

"Bagay sayo maging bodyguard." Biro ko.

Napalingon siya sa akin at agad nagsalubong ang kilay. "What are you saying?"

"Wala, parang magaling ka sa suntukan, e." Natatawang sabi ko. "And you always
protect me." Kapag may nambabastos sa akin, lagi siyang umeeksena.

He scoffed. "No way. I will never be your bodyguard."

Tumawa ako dahil ang bilis niyang mapikon. "You're so cute."

"I am not cute, Anais." Umiling siya at mas lalong nainis ang mukha.

Tumawa ulit ako at nang mapalingon, kinagat ko na ang ibabang labi ko para pigilan.
Bumaba ang tingin niya doon ngunit iniwas rin.

Napagdesisyunan naming mag-dinner together bago kami sinundo ni Tito Zephyr.

Sobrang dalas na naming magkasama ni Zyden na nagseselos na si Amity dahil
pinagpapalit ko daw siya. Hindi naman sa ganoon! Kahit anong mangyari, uunahin ko
pa rin si Amity kaysa kay Zyden kung kailangan niya ako.

Hindi ko rin maipagkakaila sa sarili ko kung anong nararamdaman ko para sa lalaking

iyon. Ang sabi ni Mommy masyado pa raw akong bata para sa ganito pero hahayaan niya
akong ma-experience ang pakiramdam na ganito. Puppy love. It's called puppy love.

And I know how first love naturally fails. Alam kong hindi kami magtatagal hanggang
sa pagtanda. Mommy and Daddy didn't. I think it's the same for me. Natatakot nga
lang ako na baka pagdating ng araw na iyon, masaktan ako. I am scared of getting
hurt but what can I do? It's what my heart wants. Hinahanda ko na lang ang sarili
ko.

Isa pa, I want to go back to Luminecia to see my little sister. Wala na akong
balita sa kanya dahil ayaw siyang ipakausap sa amin ni Daddy. I hope she's doing
well. I want to see her so bad. Last na nakita ko siya ay baby pa siya. I miss her
so much. Mommy promised that we will come back. Hindi ko nga lang alam kung kalian
iyon mangyayari.

Kinabukasan, sinundo kami ng van ni Amity para sabay-sabay kaming pumunta sa port.
Hinihintay na kami ni Zyden doon. Wala kaming ginawa sa byahe kung hindi maglaro ng
UNO. Magkatabi kami ni Zyden sa sofa at ang kamay niya, tamad na nakahawak sa
bewang ko. Napapasulyap si Harvey doon at napapangisi na lang.

"You want something?" Zyden whispered to me with concerned eyes.

Ngumiti ako sa kanya at umiling. Tumango siya para tanggapin ang sagot ko bago
naglapag ng plus four. Panalo na siya. Iyon na ang last card niya!

"Parang masaya maglaro ng truth or dare mamayang gabi, ah.." Natatawang sabi ni
Arlo sabay sulyap sa aming dalawa ni Zyde.

"Omg! I like that! Yes!" Excited na pumalakpak si Amity na hindi nahalata ang
hidden agenda ng mga lalaking 'yon.

"Tingin ko meron ring kailangan umamin, eh.." Pagsunod ni Amora sa sinabi ni Arlo.
Ngumiti ito na parang natatawa. Para akong nanlalamig. Hindi ako mapakali at hindi
makapagsalita dahil pakiramdam ko kami ang pinatatamaan nila.

Si Zyden naman ay walang reaksyon. Mukhang wala siyang pakialam kung hinuhuli kami
ng mga kaibigan namin. Wala naman kasi silang mahuhuli! Friends lang kami! Wala
kaming ibang label. At least iyon ang alam ko?

Nang makarating kami sa Henshawe, naunahan na ako ni Zyden sa dala kong maliit na
maleta. Nandoon na lahat ng damit at snacks na dinala ko. Naka-cling naman sa braso
ko si Amity habang mabilis na naglalakad sa buhanginan dahil madudumihan daw ang
paa niya. Bawat hakbang naman ay lumulubog pa rin kaya wala namang saysay ang
mabilis na paglakad.

Nagcheck-in kami sa hotel. Madali lang ang naging proseso dahil sagot naman ni
Harlow. Isang tawag lang ng Mommy niya ay nakuha na kaagad namin ang room cards.
Magkakasama kaming girls at magkakasama ang mga boys. Pagkatapos naming mag-ayos ng
mga gamit ay nagkita-kita na rin kami sa beach.

I am wearing my black two-piece bikini na nakastring lang. Hinubad ko na ang cover-

up ko kaya naiwan ako sa maong short shorts. Ang mga lalaki ay naabutan naming
nakahiga sa kanya-kanyang lounge chair at naka-shades. Nakahubad lahat ng pang-taas
at dinadama ang araw na parang nagpapa-tan. Lahat sila ay naka board shorts lang na
parang pinag usapan pa.

Napaayos ng upo si Zyden nang sikuhin siya bigla ni Harvey. Nang umayos ito ng upo,
napatingin ako sa kanya habang naglalagay ako ng sunblock sa binti. Sumulyap siya
sa akin nang nakakunot ang noo.

"Hoy! Anong tinitingin-tingin mo, ha?!" Maangas na sigaw ni Harvey sa lalaking

dumaan na mukhang kasing edad lang namin. Takot itong tumakbo paalis.

Inabot ni Zyden ang kamay niya sa akin kaya pagkatapos kong mag sunblock, lumapit
ako sa kanya. Hinatak niya ako paupo sa gitna ng nakaparte niyang binti at niyakap
ako patalikod. Na-estatwa ako sa kinauupuan ko at hindi alam ang gagawin. Malakas
na umubo si Arlo nang makita ang ayos naming dalawa.

"Hey! Ano 'yan?! Let go of her!" Selos na sabi ni Amity at hinampas-hampas pa ang
braso ni Zyden. Bumelat pa ata si Zyden sa kanya para asarin siya lalo. "Nooo!
Anais! I should be the only one clinging onto you!" Parang bata itong nagmamaktol.

Napangiti na lang si Harlow at Amora habang tinutulungan ang isa't isa na maglagay
ng sunblock sa likod. Si Lyle naman ay walang pakialam na kumakain doon ng salad na
hindi ko alam saan niya nakuha.

"Tara na nga, magswimming na tayo! Ang mahuli, tambak tae!" At dali-daling tumakbo
si Harvey papunta sa dagat.

Tumayo rin ako kaagad at tumakbo para sumunod dahil nagsi-sunuran na silang lahat.
Nagtatawanan kami nang makarating sa ilalim ng dagat at ang pinakahuling nakarating
ay si Lyle. May hawak siyang salad kaya naiwan siya doon sa may buhanginan.

Ang ganda na sana ng pagsiswimming namin kung hindi lang lumulubog sa ilalim si
Harvey para hawakan ang mga paa namin. Nanghahatak pa at nananakot! Kaunti na lang
ay masasampal na siya ni Amity. Ako, natatawa lang ako at nangingiti.

"Ah!" Napatili ako nang hatakin nanaman ako ni Harvey sa ilalim kaya napalubog rin
ako. Umangat ako at nauubo-ubo pa dahil hindi ko ineexpect 'yun.

"Harv, stop." Hinampas ni Zyden ng tubig ang mukha ni Harvey kaya gumanti ito
habang tumatawa.. at hindi na sila natapos sa kakaganti sa isa't-isa na parang mga
bata. Nadamay na rin si Amity kaya nakipaghampasan na rin siya doon. Siya rin naman
ang naunang napikon as expected.

Padilim na nang bumalik kami sa hotel. Nagbanlaw lang kami bago kami bumaba ulit
para mag-dinner sa labas. Gaya ng sabi ni Amy, siya ang magbabayad ng pagkain
ngayon kaya inabuso siya nila Arlo at um-order pa ng dalawang lobster. Lahat ata ng
pinakamahal sa menu ay in-order nila.

"Ano ba, hindi niyo naman 'yan mauubos, eh!" Malakas na reklamo ni Amity sa matinis
niyang boses.

Inaantok na ako dahil pinaglalaruan ni Zyden ang kamay ko. Para akong hinehele.
Para mapigilan ang antok ay nagcellphone na lang ako at binawi ang kamay ko. Nakita
ko ang mapagreklamo niyang mukha pero tinawanan ko lang iyon para maglaro ng
barilan.

"Weak." Pang-aasar ni Zyde habang nanonood.

"Galing mo, ah!" Sarkastikong sabi ko sa kanya.

"Talaga." Mayabang na sabi niya at nag-chin up pa. Edi siya na ang magaling sa
barilan. Ngumiti na lang ako at pinagpatuloy ang paglalaro kahit lagi na lang akong
napapatay. "You lost again?" Zyden said in disbelief.

"Bakit ka ba nangingialam? Maglaro ka noong sayo." Inis na sabi ko sa kanya.

Nangingialam kasi, e.. Hindi naman niya laro.

"Oh oh, tama na ang LQ." Singit ni Amora.

"LQ, hindi naman kami, ah!" Tanggi ko. Sabay sabay silang nag-'oooh' at exaggerated
pang nagtakip sa bibig niya si Harvey.

Zyden pursed his lips and shook his head lightly like he was disappointed of me. I
also saw a hint of pain in his eyes. Wala naman akong sinabi kung hindi
katotohanan, ah. Na-guilty tuloy ako kaagad. Magsosorry na lang ako mamaya kahit
hindi ko alam kung para saan.
Tahimik na tuloy si Zyden buong dinner. Hanggang sa magpabilog kami sa bonfire ay
tahimik lang siya. Pinapanood niya lang ang apoy sa gitna at kung paano ito sumayaw
sa bawat paghampas ng hangin galing sa dalampasigan.

"Okay, simulan na ang truth or dare!" Tuwang tuwa si Harvey. Ang truth or dare niya
ay hindi ginagamitan ng bote. Kung sino ang una niyang mapili, iyon ang unang
tatanungin. Pagkatapos, pipili iyon ng next na biktima. Sana lang ay hindi ako ang
unahin niya. "Osige, Arlo! Ikaw una! Truth or dare?"

"Bakit ako? Pre, hindi naman 'to 'yung napag-usapan natin, ah.." Bulong ni Arlo na
narinig naman naming lahat.

"Makisakay ka na lang!"

"Okay, truth."

Malakas na tumawa si Harvey bago sineryoso ang mukha. "So.. Totoo bang nagkagusto
ka kay Anais noong Grade 7?"

Nanlaki ang mga mata ko, kasabay ng malakas na tawanan nila Harlow na parang alam
nila iyon. Pakiramdam ko alam naman ni Harvey ang sagot, gusto niya lang ibuking si
Arlo.

"Lahat naman ata tayo nagkagusto kay Anais, ah?!" Pagtatanggol ni Arlo sa sarili.

"Ay, hindi ako, tsong! Hindi ako nantatalo!" Kantyaw ni Harvey. Pakiramdam ko ay
namumula ang pisngi ko.

Tinignan ko si Zyden at nakitang nakatingin na siya kay Arlo ngayon at walang

reaksyon. Pakiramdam ko alam rin niya 'yun at ako lang ang walang alam. Ang
gagaling ng mga 'to magtago ng sikreto sakin, ah!

"Osige, ikaw next, Lyle!" Turo ni Arlo kay Lyle. Nagulat pa ito at tinuro rin ang
sarili niya. "Oo, ikaw! Truth or dare?!"

"Dare." Matapang na sabi nito habang nagiihaw ng marshmallow.

"I dare you take off your shorts and continue the game with your boxers on!" Nag-
apir pa si Harvey at Arlo sa dare na 'yun na parang pinag-isipang mabuti. Napangiti
ako at tumawa.

Walang pakundangang hinubad nga ni Lyle ang shorts at nagtawanan kami sa Spongebob
niyang boxers. Inikot-ikot pa niya ang shorts sa kamay at binato sa mukha ni Arlo.
"Omg, papi, I love the smell of your butt!" Kunwaring kinikilig na sabi ni Arlo.

"Okay, ikaw na Harlow!" Turo ni Lyle. "Truth or Dare?!"

"Truth." Sabi nito habang sumisipsip sa juice niya.

"Totoo bang nagkagusto ka sa akin?" Ngumisi pa si Lyle. Malakas na tumawa si Harvey

at Arlo. Narinig ko rin ang maikling tawa ni Zyden sa tabi ko.

Agad kumunot ang noo ni Harlow sa sinabi ng kaibigan. "What the hell are you
saying? Kapal naman ata ng mukha?!" Naguguluhang sabi ni Harlow. Natawa na rin ako
dahil mukhang pinagtitripan siya.

"Ouch!" Pabirong humawak si Lyle sa dibdib niya.

"Whatever, Lyle. Kadiri ka." Ramdam ko hanggang dito ang pandidiri ni Harlow.
"Okay, Amora. Truth or Dare?"

"Dare!" Excited na sabi nito.

"I dare you to punch Lyle in the face."

"HOY, PWEDE BA 'YUN?!" Reklamo kaagad ni Lyle. Tuwang-tuwang tumayo si Amora at

hinabol si Lyle na sinubukan pang tumakas. Hinawakan siya sa magkabilang braso ni
Harvey at Arlo habang tumatawa. "Wag mong lakasan!" Pagmamakaawa nito.

"Sorry, I don't make the rules." Ngumisi si Amora bago sinapak sa sikmura ang
kaibigan. Umaray si Lyle at naubo pa nang umupo. Nag-alala tuloy ako pero mukhang
hindi naman masyadong masakit dahil nagawa pa nitong tumawa na parang kiniliti
siya.

Sunod nang pinili si Amity. Bakit pakiramdam ko ay hinuhuli kami ni Zyden? Walang
pumipili sa amin!

"Truth." Sagot ni Amity.

"Nagkafirst kiss ka na ba?" Sumingkit ang mga mata ni Amora.

Nagulat ako at nagulat rin si Amity sa tanong. Hindi siya makapagsalita kaya
kumunot ang noo ko. Hindi ko alam 'yun, ah?! "Y-yes." Nauutal na sagot niya at
kinakabahang tumingin sa akin dahil alam niyang hindi niya pa nasasabi sakin 'yun.

"Hmm.." Humawak si Arlo sa baba niya na parang nag-iisip at nakita kong sumulyap
siya kay Harvey na medyo natatawa na lang ngayon at hindi nagsasalita.

Lumingon rin ako kay Zyde at nakitang kay Harvey rin siya nakatingin. Nakataas ang
isa niyang kilay at nakangisi nang kaunti. Parang may pinapahiwatig ang mga
tinginan nila pero hindi ako nagsalita.

"Okay, Harvey, truth or dare!" Pag-iiba kaagad ni Amity ng topic.

"Truth." Nakangiti ito nang pang-asar. Iyon na siguro ang usual niyang facial
expression.

"Bakit ayaw mo sa akin?" Umawang ang labi ko sa biglaang tanong ni Amity.

Nakapamewang pa ito na parang inis pa.

"W-what.." Mahinang sabi ko sa gulat.

Nakita ko ang pagtungkod ni Harvey ng magkabila niyang kamay sa may buhanginan at

ang sarkastikong ngisi. "Ayaw ko lang." Diretsong sagot niya. "Hindi ako pang-
seryoso."

Dahan-dahang tumango si Amity at umiwas ng tingin. "Okay, Zy, pare, truth or dare?"
Bumalik ang tuwa sa mukha ni Harvey.

"Truth." Zyden said lazily.

"Mahal mo si Anais?"

Kung umiinom lang ako, nasamid na ako. Naestatwa ako sa kinauupuan ko at natulala.
Hindi ko magawang tumingin kay Zyden ngayon at umakto na lang akong hindi
nakikinig.

"Yes." Zyden answered in a strained voice.

Nanlambot ang tuhod ko, kasabay ng malakas nilang kantyawan at sigawan. Napatili pa
si Harlow doon at inalog-alog si Lyle.

"Anais." Tawag ni Zyde. Kinakabahan akong lumingon sa kanya. "Truth or dare?"

Seryosong tanong niya.

"U-uh.." Nautal ako. "Truth." Hindi ko rin alam kung bakit iyon ang sinagot ko.
Pakiramdam ko ay iyon ang inaasahan niyang isasagot ko. My answer satisfied him and
everyone.

"Do you love me?" He said in a hopeful voice.

My face heated. Parang lumakas ang paghampas ng hangin sa akin dahil nanlamig ako
at natuyo ang lalamunan ko. Hindi ako makasagot. We stared at each other for God
knows how long! Parang nakalimutan ko nang may iba pang tao dito ngayon. His eyes
encouraged me to tell the truth about my feelings.

"Yes." I whispered.

Kahit mahina, narinig ko ang mas malakas nilang sigawan. Zyden's lips slowly
twisted into a smile. He avoided my gaze and chuckled a little. Napayuko ako para
itago ang sarili sa kahihiyan.

Hinawakan niya ang baba ko para pilit iharap sa kanya. His serious eyes pierced
into mine. "Then I dare you to be my girlfriend, Anais Celine."

______________________________________________________________________________

:)

Chapter 13

Play the music: Dalawang Tao - Rice Lucido if you want.

Anais' POV

"Mom finally allowed me to drive." Masayang balita ni Zy sa akin pagkalabas namin

ng room. Sabay kaming naglalakad at buhat niya pa rin ang bag ko. It has been
months since the day we went official. December na ngayon and we're still going
strong.

"Hi Zyde!" Napatingin ako sa dumaang babae. Pasimple itong kumaway kay Zyden at
ngumiti. Napangiti rin ako nang tinanguan siya ni Zyde.

"Just a friend." Mabilis na pagpapaliwanag niya nang medyo makalayo na kami.

I laughed at that. "I am not thinking anything, Zy."

I am not a jealous person. I don't like being jealous because jealousy is evil and
I don't like evil. I just want to see the goodness in every person. For the past
few months, bihirang bihira kami mag-away ni Zyden because I don't like getting
mad. Hindi naman ako marunong magalit sa kahit ano.. Kaya tuwing nag-aaway kami ay
dahil sa kanya 'yun. Kapag nagagalit o nagtatampo siya. Siyempre, magsosorry kaagad
ako at wala na siyang magagawa dahil susuyuin ko siya kaagad.

It has always been like that. Minsan sinasabi ni Amity na hindi daw healthy ang
relationship namin because we don't really fight pero kapag madalas naman nag-aaway
mas lalong hindi healthy. I don't know.. Bago lang ako dito. I don't know anything
about relationships or how they work. I just go with the flow.

Sabi rin ni Amity na baka nabobored si Zyden sa relationship namin dahil siyempre,
gusto rin naman daw maramdaman ni Zyden na pinagdadamot ko siya. Parang lumalabas
daw kasi na wala akong pakialam.. Hindi naman sa ganoon. Ayaw ko lang ng away.

Pero.. Nabobored kaya siya sa akin? I just turned 16.. and he just turned 17.. and
we haven't even kissed. Hindi ba masyado pang maaga para doon? Or baka hinihintay
niya lang ako? Do I really bore him? Baka nawawalan na siya ng gana sa akin?

Napapaisip tuloy ako habang nagseseatbelt. Nagdrive na siya paalis. Dala niya ang
lumang kotse ng Daddy niya na madali i-drive dahil hindi sports car or luxury car.

"Are you hungry?" He asked while his eyes remained on the road.

"No.." I lazily smiled at him. My thoughts kept on coming and I couldn't do

anything to stop them. "Zy, can I ask something?"

"Mm-hm." He hummed.

I bit my lip. "Do I bore you?"

Muntik na akong mapasigaw nang mapreno niya sandali ang kotse pero pagkatapos ng
dalawang segundo, pinaandar niya na ulit. Hindi siya nagsasalita, baka gulat o ano.
Nakatingin ang seryoso at madidilim na mga mata sa daan habang nagmamaneho ang
isang kamay na parang sanay na siya doon.

"You don't need to answer.." Mahinang sabi ko pa habang nakatingin sa labas.

"Why would you even ask that?" He said, darkly.

"I don't know.. Wala lang.. Sabi kasi ni Amity, masyado daw akong mabait.. at
inosente.. Ayaw mo ba nun?" Tanong ko ulit.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya at pagdila niya sa ibabang labi bago umiling.
"She's right, though. You're too nice."

"Bawal ba 'yun?" Inosenteng tanong ko. "Am I not supposed to be nice to people?
Wala naman silang ginagawa sa akin.."

"Not everyone will do you good, Anais." He said with so much seriousness. "Some
humans are masked monsters."

"But they are still humans?" I defended. "And some monsters are nice."

"Fuck." He cursed softly. "Anais, too much kindness can kill you. Remember that."

Natahimik ako habang pinag-iisipan ang sinabi niya. Totoo naman. Tama naman siguro
siya pero paano ba maging masama? Dapat ba akong maging masama? Siguro hindi na
lang ako masyadong magtitiwala sa tao dahil sabi niya baka monster daw sila sa
panloob. Wala pa naman akong nakikilalang ganoon.

I don't even think of my Dad as a monster even though he caused so much pain for my
family. My mom and my sister have been going through a lot. Oo nga pala, kakausapin
ko ulit si Mommy tungkol kay Kanais.. Gusto ko na siyang kunin at dalhin dito sa
Kassanight. Pakiramdam ko kasi ay hindi siya masaya doon.

Pagkahinto sa tapat ng bahay namin, hinatid pa ako ni Zyden hanggang sa loob.

"Mommy, I'm home." Bati ko.
Nilapag ko ang bag ko sa sofa at hinanap si Mommy dahil walang sumasagot. Dumaan
ako sa kusina pero wala siya doon kaya umakyat na lang ako sa kwarto niya. Binuksan
ko ang pinto at sumilip. "Mom-- Oh my God!"

Dali-dali akong tumakbo kay Mommy na nakahilata sa sahig. "ZY!!!" Malakas na sigaw
ko. Narinig ko ang yabag ng paa niya pataas at dali-dali rin siyang tumakbo papunta
kay Mommy. "Mommy.. Mommy.. Wake up!" Pagsubok ko.

Nangingilid na ang luha ko nang kapain ni Zyden ang pulso nito sa leeg at tumango.
"She's unconscious." Lumuhod siya at tinulungan ko siyang buhatin si Mommy sa likod
niya. Agad siyang nag-drive papuntang hospital.

Nang isinugod sa emergency room ay doon na ako umiyak. Nanatili si Zyden sa tabi ko
at yakap yakap ako. Nakita ko ang sunod-sunod na missed call ng Mommy niya kaya
pinunasan ko ang luha ko. "You can go.. I'll be okay.." Sambit ko.

"Are you sure?" Nag-aalinlangang tanong niya.

"Yes.. Amity is on her way." Ngumiti ako sa kanya. Bumuntong-hininga siya bago
hinalikan ang noo ko at tumayo. Habang pinapanood ko siyang maglakad palayo, nakita
ko naman si Amity na tumatakbo papunta sa akin.

Mahigpit na yakap ang salubong niya. Nang maramdaman ko iyon, umiyak akong muli sa
kaba at takot. Kumalma lang ako nang dumating ang Tita ko at noong nilabas na si
Mommy sa E.R. "Doc.." Lumapit si Tita sa doktor.

Nakaupo ako malapit at nakinig sa pag-uusapan nila.

"Are you aware of her illness?" Tanong ng doctor. Nakita ko ang pagtango ni Tita
habang umiiyak at binalik ang tingin sa akin. Napuno ng kaba at sakit ang mga mata
niya.

"She.. refuses to go through treatment.." Nang marinig ko ang iyak ni Tita, tumulo
na rin ang luha ko kahit hindi ko alam kung ano ang nangyayari.

"Advanced leukemia is not something you can survive without the help of a doctor..
Specially when you refuse to live.." Pagpapaliwanag ng doctor.

Parang bumagsak ang mundo ko sa narinig. My insides froze. Humigpit ang hawak ni
Amity sa akin at hinatak ako lalo palapit. Sunod-sunod na tumulo ang luha ko.
Palakas nang palakas ang iyak ko bawat minutong lumilipas. Naramdaman ko ang
kagustuhan ni Amity na damayan ako sa higpit ng pagkakayakap niya. Umiiyak na rin
siya ngayon dahil sa lakas ng iyak ko.

Hindi ko na alam kung paano ko kinayang tumayo at maglakad papasok sa silid ni

Mommy. Tulog pa siya at mapayapa. Nang makita ko siya, lalo akong umiyak. Mahigpit
kong hinawakan ang kamay niya at yumuko.

"You're all I have.." I whispered. "And Kanais.. Please, don't leave.. Please.."
Paulit-ulit na bulong ko. "Please.."

"Anais.." Umiiyak na bulong ni Amity. Sa labas, tinatawagan na ni Tita ang mga

relatives namin. "It will all be okay.. We'll get through this, okay?" Paghawak
niya sa balikat ko.

I gave her a sad smile. Tuloy-tuloy pa rin ang pagluha ko hanggang sa makatulog.
Nagising ako kinabukasan at nilibot ang paningin ko. Wala na si Amity sa kwarto at
maliwanag na ngunit nag-iwan siya ng note na bibili lang daw siya ng breakfast.
"Anais.."

Napatingin ako kay Mommy na gising na ngayon at namumutla. Dali dali kong hinawakan
ang kamay niya at lumapit. "Mommy.." Bulong ko. Uminit ang mga mata ko at unti-unti
nang namuo ang luha sa gilid nito.

"Anais, I'm sorry.." Nakangiti siya pero tumulo na ang luha niya. "I'm sorry, I
couldn't tell you.."

"Please go through treatment.. Please.." Pagpilit ko habang umiiyak at mahigpit ang

hawak sa kanyang kamay.

"Anais.." Mas lalo siyang napaiyak. "It's no use.. Magsasayang lang tayo ng pera,
anak.. Walang wala na kong pera.. I tried to, okay? I tried.. Pero naubos na ang
pera ko at wala pa ring nangyayari.."

"Daddy has money.." Pagpilit ko pa. "We'll go back to Lumi, okay? Please.."

Hindi siya nagsalita kaagad pero nang dahan-dahan siyang tumango, parang nabuhayan
ang loob ko. For the past months, I can't believe I didn't know about her
condition. Madalas naman kaming magkita pero wala akong napapansing kakaiba sa
kanya.. Hindi ko maintindihan. Gusto kong magalit dahil tinago nilang lahat sa akin
'to pero walang magagawa ang galit na iyon sa sakit ni Mommy.

Mabilis lumipas ang isang linggo.. Gaya ng pinagplanuhan, dadalhin kami ni Zyden sa
Aldana bago magpasko. Sa mismong pasko ang flight namin ni Mommy pabalik at walang
nakakaalam kung hindi ako at si Amity. Ayaw kong sabihin sa kanila ang tungkol sa
sakit ni Mommy.. hindi naman kailangan 'yun. Baka malungkot pa sila para sa akin.

"Gaano kalamig doon? Sobra ba? Maninigas ako, ganun?" Nakangiting tanong ko kay
Zyden habang naghihintay kami para sa eroplano.

"With the right clothes, no." He chuckled at my question.

"O sige, ang matalo, maghuhubad sa snow, ah!" Narinig kong malakas na paghahamon ni
Harvey kay Arlo sa kabilang upuan.

"O sige, magka hypothermia ka, ugok!" Ganti ni Arlo.

"Hindi, pre.. Iihawin kita pag nagka-hypothermia ka.. Itatali kita sa kawayan tas
papaikot-ikutin ka namin na parang lechon.. O kaya barbecue!" Humagalpak sa tawa si
Harvey. "Ano, sali ka, Lyle?"

"Ako na lang 'yung taga-ikot." Walang pakialam na sabi ni Lyle habang kumakain ng
apple.

"O, ayan! Ready na mansanas mo, pre!" Kantyaw ni Harvey ulit.

"Pero Zy.. Diba you're the Prince of Aldana?" Tanong ni Amity na nakasandal sa
braso ko at mahigpit ang kapit doon na parang ayaw akong pakawalan.

Tumaas lang ang kilay ni Zyden at hindi sumagot.

"And you're also the Prince of Kassanight?" Naguguluhang tanong ni Harlow.

Bahagyang tumango si Zyden habang magkasiklop ang kamay namin. Napaisip rin ako
tuloy sa sinasabi nila!
"Edi, anong throne mapupunta sa'yo?" Tanong ni Amora/

Nagkibit-balikat si Zyden at hindi sumagot. Napaisip nga ako kung ano ang mapupunta
sa kanya. Zyden as a king? My boyfriend as the king of Aldana or Kassanight? That's
so high! Napapaisip tuloy ako bakit ako ang pinatulan niya at hindi mga ibang
prinsesa. For sure, maraming magaganda sa mga 'yun.

Naputol ang usapan nang dumating na ang eroplano. Sumakay na kami doon at wala
akong ginawa kung hindi matulog lang sa balikat ni Zyden buong byahe. Gumising lang
ako nang mag-land na. Kinuha na ni Zy ang hand carry ko at humawak sa bewang ko
habang papalabas kami ng airport.

"Wow, bigatin ka na talaga, pre.." Namamanghang sabi ni Harvey habang pinapanood

lahat ng tao yumuko pag nakikita si Zyden. Ngumiti lang ito nang bahagya.

"Re-al! Re-al!" Nagulantang kami sa pagtawag ng matandang naka-suit. May hawak pa

siyang bond paper na nakalagay 'WELCOME HOME, RE-AL!'. Napalingon kami kay Zy at
nakangiti na ito habang nagmamadaling lumapit.

"Kuya Fel." Bati niya at nakipaghand shake pa rito.

"Pinapasundo ho kayo ng hari!" Pormal na sambit nito. Ngumiti si Kuya Fel sa amin
habang namamangha pa rin kami sa lahat ng nangyayari. Mas pormal pala ang trato sa
mga Prinsipe dito sa Aldana. Sa Kassanight kasi ay hindi masyadong ganito. Oo,
nirerespeto sila pero pwede kang makipag-usap sa kanila ngayon. Lalo na at bata pa
naman si Zy at madaling lapitan. Dito, niyuyukuan siya.

"Omg, limo!" Tuwang tuwang sabi ni Amity nang huminto ang dalawang limousine sa
harapan namin. May crown iyon sa bubong at maraming itim na sasakyang kasunod.
Hindi ako makapagsalita ngayon dahil nagsisink-in sa aking Prinsipe ng bansang
tinatapakan namin ngayon ang boyfriend ko.

"Waaaa, Kuya Zy!" Nanlaki ang mga mata ko nang bumaba si Achi galing sa limousine
at kumakaway na ngayon. Nauna kasi siya dito. Dito rin nagbabakasyon ang buong
pamilya niya. Nandito rin ang family ni Zyden ngayon at panigurado nasa palasyo
sila Tito Zephyr.

Magkahiwalay ang mga lalaki sa babae. Dito kami sa isang limousine nila Achi. Hindi
ako nagsasalita at nakikitawa na lang sa kadaldalan ni Achi. Kung ano-ano ang
sinasabi niya tapos nakikisingit naman si Amity para kumontra. Ganoon na lang lagi.
Nag-aaway sila at hindi nagkakasundo.

"Whatever Amity! Dami mong alam! Talo ka naman sakin sa quiz bee!" Pinagkrus pa ni
Achi ang braso at ngumuso. Napangiti ako.

"Excuse me, may kodigo ka kasi nun!" Pakikipagtalo pa ni Amity.

Nag-earphones na lang si Harlow para hindi na marinig ang bangayan. Nag-cellphone

si Amora at ako, tumingin na lang sa labas. Nakarating na kami sa mansyon nila
Zyden ay hindi pa rin tapos magtalo sila Achi. Napapailing na lang ako.

"Hello!" Salubong sa amin ni Tita Jiara. Nakangiti siya ngayon at mukha siyang
anghel. For some reason, nakakahawa ang ngiti niya. "Ituturo ni Kuya Fel 'yung
rooms niyo. After niyo mag-ayos ng gamit, bumaba na kayo for dinner, okay? Bukas na
kayo mag-gala."

She's nice and authoritative. Lahat sila ay takot sa kanya. Pakiramdam ko si Zyden
lang ang may kakayanan sumuway sa ina. Si Zafiyah ay nakita kong nakaupo sa sofa at
nanonood ng cartoons. She's only 12. Batang-bata pa ang kapatid ni Zyden. She's so
cute, too.

Like what Tita Jiara said, pagkatapos namin mag-ayos ng gamit, bumaba na kami para
mag-dinner. Pagkatapos, umakyat ulit. Papasok na sana ako sa kwarto naming mga
babae nang bigla akong hinatak ni Zyden papasok sa kwarto niya.

"Huy! Baka magalit Mommy mo!" Kinakabahang sabi ko pagkasara niya ng pinto.
Nakangisi siyang umupo sa may kama at kinuha ang rubik's cube.

"She won't be mad." Prenteng sabi niya at tinapik ang space sa tabi niya.

Dahan-dahan akong lumapit at umupo doon. Parang hindi ako makahinga ngayon dahil
kami lang dalawa sa kwarto niya. Ngayon lang ako nakarating dito.

Tumigil siya sa pagbuo ng rubik's cube para tignan ako. "Ayos ka lang ba?"
Seryosong tanong niya.

"H-huh?" Nautal ako dahil baka alam na niya kung ano ang tinatago ko. Zyden is a
keen guy.. Magaling siyang makiramdam.

"You're too quiet.. I don't like it." Bahagya siyang umiling at pinagpatuloy ang
ginagawa sa rubik's cube. Saka ko lang napagtanto na ginugulo niya pala iyon at
hindi binubuo.

"I'm fine. Pagod lang." Palusot ko.

Hindi siya nagsalita at bumuntong-hininga na lang. Alam kong hindi niya tinanggap
ang sagot ko dahil alam niyang may problema nga ako pero hindi na siya nagtanong
because he knows I won't lie if I really want to say what's on my mind. He's
sensitive. Alam niya kung gusto o ayaw mong pag-usapan ang isang bagay. Kapag ayaw
mo, he won't probe on it. He'll just pretend like nothing happened.

Sinulyapan ko ang ginulo niyang rubik's cube. He stopped for a second to look at me
and then he smirked. Nag-init ang pisngi ko sa ngiti niyang 'yon. Binalik niya
'yung tingin niya sa rubik's cube at wala pang sampung segundo, nabuo na niya iyon.
Napakurap ako habang pinagmamasdan iyon.

Tumawa siya sa itsura ko at hinawakan ang baba ko para halikan ako sa noo. "You're
so adorable." He whispered.

Hindi ako nakapagsalita.

Matagal niyang tinignan ang mga mata ko na parang kinakabisa ang itsura nun. "You
know I love you, right?" He said in a strained voice.

"Yes." Sagot ko at yumuko. "And you know I love you, too, right?"

"Of course." Sagot niya rin. Ginugulo na ulit niya ngayon ang cube na hawak niya.
Hindi kaya siya nagsasawang buuin 'yun ulit o iniiwasan niya lang talaga tignan ako
kaya dinidistract niya ang sarili niya?

"Ginugulo mo tapos bubuuin mo. Ulit-ulit." Pagpuna ko.

"That's how relationships work. The satisfying feeling of making up for your
mistakes will only be achieved if you completely master how to own up to it." He
said.

Napakurap ako sa kanya. Zyden is really so deep. He likes analyzing things and
solving puzzles. Gustong-gusto niya 'yung nag-iisip siya at nire-relate sa ibang
mga bagay.

"My grandmother said.. Kung sino ang sumira, siya rin ang bubuo." He gave a small
smile. "'Yun ay kung alam lang ng taong 'yun kung paano ba niya ginulo. Kasi kung
hindi, walang mangyayari."

At that perfect moment, I suddenly wanted to tell him about Luminecia.

"I'm going back home." I uttered.

Napatigil siya at tumingin sa akin. "Right now?" Nagtatakang tanong niya.

"Christmas." Ngumiti ako sa kanya. Nakita kong naguguluhan pa rin siya sa sinasabi
ko. "Luminecia. My mom and I are going back to Lumi."

Nakita ko ang gulat sa mga mata niya at mabilis niyang iniwas iyon nang maproseso
ang sinabi ko. Matagal na katahimikan ang nanaig sa aming dalawa. Nakatingin lang
siya sa hawak niyang cube nang magsalita muli.

"Bakit?" Seryosong tanong niya.

"Gusto ko na bumalik." At iyon ang totoo. Matagal ko nang gustong bumalik doon para
sa kapatid ko. "Doon naman talaga ang bahay ko."

Hindi siya nagsalita ulit. Nakita ko ang paglunok niya at sa hirap na boses niya
akong tinanong, "Gusto mo 'kong iwan?"

Mabilis akong umiling. "Siyempre hindi, Zy.."

"Why won't you stay, then?" Nakayuko pa rin siya ngayon.

"Doon ako nabuhay simula pagkapanganak ko kaya bakit hindi ako babalik?"
Pakikipagtalo ko na ngayon. Alam kong pipigilan niya ako pero kung haharang siya sa
kagustuhan ko, mapipilitan akong makipagtalo sa kanya ngayon.

"Bakit hindi ka babalik?" Tanong niya pabalik sakin. "Hindi ba ako rason?"

"Sapat ka bang rason?" Tanong ko rin. "Pamilya ko ang pinag-uusapan dito, Zyden.
Hindi sila kung sino-sino lang. Babalik ako doon at doon na mananatili. Doon na ako
magtatrabaho at doon na ako magmomodel. Bakit hindi mo na lang ako suportahan?
Pwede naman tayong mag long distance relationsh--"

"I don't want that." Narinig ko ang inis sa boses niya.

"Then your love for me is too shallow." I attacked him with words.

"And yours aren't?" Tumayo siya sa tabi ko para ilapag ang rubik's cube sa side
table. Then, his cold eyes drifted on me. "Your love for me has always been
shallow, Anais."

Parang sinuntok ang dibdib ko sa biglaang sakit. Parang alam ko na ang ibig niyang
sabihin. Ito 'yung pinag-uusapan namin noon, diba? Ito 'yung sinasabi ni Amity sa
akin.

"Iiwan mo ako dito dahil gusto mong bumalik doon? Paano naman 'yung kagustuhan ko?
Ano 'yun, ikaw lang ang masaya?" He laughed sarcastically.

"You are being unreasonable right now. Sa tingin mo ba hindi ako malulungkot kapag
nalayo ako sa'yo, ha?" Kalmadong tanong ko kahit sumisikip na ang dibdib ko sa
sakit ng mga salita niya.

Hindi ko rin maipagkakaila na ako ang naunang magbato ng masasakit na salita. Noong
bumalik sa akin, naramdaman ko ang atake noon.

"You did not really love me." He said in a harsh way.

"And what made you say that, huh?!" Tumaas na ang boses ko.

"I tried so hard to understand you.. You're new.. What you felt for me was very
raw.. and unfamiliar to you.. I tried to understand that.. and your kindness, too.
But sometimes, I just want to feel it." Tears started forming on the corner of his
eyes. Napaiwas ako ng tingin. "Your love.. I wanted to feel like you really love
me. Anais, hindi mo ba napapansin na madali mo akong pinapamigay sa iba?"

Hindi ako makapagsalita sa sinabi niya dahil naalala ko kung paano ko nga siya
ipamigay. May inaasar sa kanyang babae sa kabilang section at madalas kong sabihin
na kung gusto niya 'yung babae ay sabihin niya lang sa akin at handa akong
pakawalan siya. Hindi ba ganoon naman dapat?

"Fuck, ipagdamot mo naman ako kahit minsan lang!" Tumulo na ang luha niya. "Tapos
madalas mong sabihin na kung gusto kitang iwan, sabihin ko lang. Ano bang tingin mo
sa nararamdaman ko sa'yo? Sobrang babaw?"

"I'm sorry.." Bulong ko habang tumutulo ang luha ko. "Bakit ngayon mo lang
sinasabi.. Tinatanong kita dati.. Bakit ngayon lang?"

"Kasi mas lalo mong pinatunayan sakin lahat ngayon." Matigas na sabi niya.

"Then break up with me if you think my love for you is too shallow!" Sambit ko.
"Doon naman talaga papunta 'to, eh. This relationship thing.. It will end at some
point in time."

"'Then break up with me'?" Pag-ulit niya sa sinabi ko. "See? You can't even fight
for us."

"Ano bang gusto mong gawin ko?! Sa ayaw at sa gusto mo, babalik ako sa Lumi, iiwan
kita, at tapos na lahat ng 'to." Pagpapaliwanag ko. "Zy, we are too young for this,
anyway! Marami pang dadaang tao sa buhay natin. You will meet other people, too..
Sa laki ba naman ng mundo.. And you will eventually forget me. This is just puppy
love. It won't last."

"Hah!" He laughed sarcastically. "Yeah, sure, Anais. Have it your way."

Umupo siya sa sofa, hindi kalayuan sa akin at napahilamos sa mukha niya.

"You said this relationship will end at some point in time." Ulit niya sa sinabi
ko.

"Yes.. And that 'time' is now." Buo ang loob na sabi ko. Parang tinutusok ang
dibdib ko ngayon sa sinasabi.

Narinig ko ang malalim na bugtong-hininga niya. Ang magkabilang siko ay nakapatong

sa magkabilang tuhod at nakasapo sa noo niya ang isang kamay. Maya maya, tumango
siya at umayos ng upo. Tinignan niya ako with no tears in his eyes.

"I hope you'd be a great model someday." He said, sincerely.

Umiwas ako ng tingin para hindi mapaluha. "And I hope you will deeply love the next
woman you'll meet in the near future. That woman is not me.. I'm sorry."

"It's fine, Anais." He gave a small smile. "I'll get over you."

Sumakit muli ang puso ko sa sinabi niya.

"I wish you all the best, Zyden." Tumayo ako at nilahad ang kamay sa kanya. "Thank
you for everything."

Dahan-dahan niyang inabot ang kamay ko. "Chase your dreams and live happily. I love
you." He said softly. "And don't ever leave us without saying goodbye."

"Goodbyes are planned endings." I smiled. "And I don't want to plan my ending yet.
Just remember that I loved you.. and you will always have a special place in my
heart.. Until the end."

________________________________________________________________________________

:(

Cover by: Lenil Sofia

Chapter 14

Third Person's POV

"You're finally back." Seryosong sambit ni Jiara habang nakapatong ang baba sa
magkasiklop na kamay. Ang dalawang siko ay nakapatong sa mesa na may mga papeles na
kailangan pirmahan pa.

"Mom." Lumapit si Zyden at humalik sa ina bago bumalik sa pwesto niya, sa tapat ng
mesa, na parang pinatawag ng principal dahil sa kalokohang ginawa.

Tumikhim si Jiara at sumandal sa upuan. Tinuro niya ang sandamakmak na papeles sa

harapan niya gamit ang ballpen. "See these?" Tumaas ang kilay nito. "These are the
paperworks you left. Our clients.. YOUR clients and investors aren't very pleased
with your 'short vacation' in Luminecia. Good thing your Dad went home from Aldana
to make up for your irresponsible.. unwise.. and reckless actions."

Kinagat ni Zyden ang ibabang labi bago tumango. Alam niyang malaki talaga ang
kasalanan niya dahil alis siya nang alis. Siya ang may pinakamabigat na trabaho sa
dalawang kumpanyang hinahandle. "I'm sorry." Sambit nito.

"Ano? Babalik ka pa ulit doon?" Seryosong tanong ni Jiara.

"It's my mission-"

"Your mission with Mrs. Laurent has already ended. She's dead. She can't pay for
her debts now, can she?" Tumaas muli ang kilay ni Jiara sa anak. "Other than the
fact that she's already dead, you already paid for her debts. What mission are you
talking about, Zyden Jaire?"

Napailing na lang si Zyden dahil wala na siyang palusot na masabi. Habang

nakatingin sa sahig ay may naisip siyang panibago. "I would like to open a branch
in Luminecia." Seryosong sabi niya.

Kumunot ang noo ni Jiara at umayos ng upo. Her lips slowly twisted into a smile.
"Too smart, Zyden. Too smart."
"I'm serious." Kung iyon ang magiging dahilan para magpabalik-balik siya doon,
talagang magpapagawa siya ng branch ng Zed doon. Wala na siyang maisip na palusot
sa ina.

"Finish all your paperworks. Contact your clients and our investors. Attend the
board meeting this afternoon. After making sure everything is back to its normal
place, that's the time when you can finally open a damn branch in Luminecia or
wherever that is. Understand?"

Tumango si Zyden. "Understood, Ma'am." At tumalikod na siya para maglakad paalis ng

Royal Holdings Inc. Sumakay siya sa kanyang Bugatti at pinaharurot ito papunta sa
sariling kumpanya. Ang Zed Inc.

Pagkapasok na pagkapasok niya ng lobby, sinalubong kaagad siya ng sekretarya.

"Engineer." Bati nito habang inaayos ang folders na hawak. "Mr. Adler, your dad,
already attended all your missed meetings ever since you left for your vacation.
However, some clients would like to have a personal meeting with you."

"Sort everything out. Re-schedule and make sure meetings won't exceed 60 minutes.
Tell them to meet me in my office." Walang emosyong sabi ni Zyden nang makasakay sa
elevator.

"Noted, Sir." Sambit ng sekretarya habang nagtytype sa kanyang cellphone. "You're

invited to Mr. Marquez's birthday party tonight."

"Send me the invitation." At lumabas na si Zyden ng elevator. Dire-diretso itong

pumasok sa malaking office at hinubad ang coat. Sinabit niya ito sa rack bago umupo
sa upuan at bumuntong-hininga. Hindi pa man din nagsisimula ang araw niya ay
napapagod na siya sa dami ng gagawin.

Wala siyang ginawa buong araw kung hindi tapusin lahat ng papeles, basahin lahat ng
proposal, at i-review ang weekly report. Noong kinahapunan, sinend na rin ng
sekretarya niya ang packed schedule niya for this week at ang birthday party
invitation ni Lyle.

"Sir?" Kumatok ang sekretarya at pumasok. "Mr. Huang is here.. with his men. He
would like to talk about the contract and make some.. revisions."

Napapikit nang mariin si Zyden bago tumingala at inis na umayos ng upo. "Take him
to the laboratory."

Pagkalabas ng sekretarya, niluwagan niya ang necktie at bumuntong hininga. Binuksan

rin niya ang dalawa pang butones ng white button-down long sleeves shirt na suot.
Pagkatapos, tumayo ito at kinuha ang itim na gloves sa drawer.

Pagkasuot, kinuha niya ang baril at nilagay sa likod ng pantalon bago lumabas ng
opisina at nag-elevator papunta sa underground laboratory. Nang bumukas, pumasok
siya sa isang puting kwarto kung saan naka-display lahat ng collection nilang baril
na siya ang nag-design ng karamihan.

May puting mesa doon sa gitna at naabutan niyang nakaupo na doon si Huang habang
nakapaligid sa kanya ang mga nakatayong bodyguard. Dire-diretsong naglakad si Zyden
at kumuha ng upuan sa gilid saka ito hinatak palapit.

"What is it?" Walang pakundangang tanong ni Zyden habang naka-dekwatro at prenteng

nakaupo sa itim na upuan.

"Ah, Engineer Adler!" Ngumisi ang matandang kausap. "Nasabi na siguro sa'yo ng
sekretarya mo na may kaunti akong problema sa kontratang pinapirma sa akin.. Saka
ko lang kasi nabasang isang taon lang pala magtatagal ang deal natin at pagkatapos
ng isang taon, magbabayad ulit kami ng 5 million para mag-renew?"

Hindi nagsalita si Zyden at tinaas lang ang kilay.

"Hindi ko kasi 'yon nabasa at pumirma kaagad.. Gusto kong makipag-negotiate ngayon
sa'yo na gawing dalawang taon ang itatagal ng kontrata." Nakangising sambit nito
habang pinaglalaruan ang hawak na maliit na itim na bola.

"Breach of contract will cost 30 million." Zyden said with serious eyes.

"Kaya nag ako nakikipag-usap nang maayos para mapag-usapan natin nang masinsinan.
Gagawin mo lang na dalawang taon at tapos na."

"Is it my fault you couldn't even read a damn contract right?" Zyden raised a brow.

Napatikhim ang kausap at sinubukang pakalmahin ang sarili. Ang pinaglalaruang bola
ay dahan-dahang binitawan sa mesa. "Nauubos na ang pasensya ko, Engineer."
Nakangiting sabi ni Huang.

"You're wasting my time." Ganti ni Zyden.

Sa isang iglap, nagsilabasan ng baril ang anim na tauhang dala-dala. Nakatapat

itong lahat kay Zyden na nakaupo pa rin at hindi man lang kumurap sa pagbabanta
nito. "Kung hindi ka madadaan sa magandang usapan, pasensya na at baka magkasakitan
na tayo dito, Engineer." Nakangising sabi ni Huang.

Zyden's dark and serious eyes lazily drifted on Huang. Sa sinabi nito, napangisi
siya at umiling na parang may nakakatawa. Dahan-dahan niyang tinaas ang dalawang
kamay bilang pagsuko at tumayo. Sinundan naman siya ng mga baril na nakatapat sa
kanya.

"Fine." Sambit ni Zyden. "Put the guns down."

Nagpakawala ng maikling tawa si Huang bago sinenyasan ang mga tauhan na ibaba ang
baril. Pagkababa ng mga ito, sa isang kurap ay mabilis na kinuha ni Zyden ang baril
sa bulsa at tinapat sa ulo ni Huang.

Napaatras ang mga tauhan at nanginginig ang mga kamay na tinapatan ulit si Zyden ng
mga baril. "Shoot me and I'll blow your brain off." Diniinan lalo ni Zyden ang
baril sa ulo ni Huang.

Walang gumagalaw sa kanilang lahat. Nilabas ni Zyden ang maliit na puting remote at
sa isang pindot, nag-activate lahat ng baril sa laboratory at automatic na tumapat
sa mga tauhan ang mga pula, bilog, at maliliit na ilaw galing sa baril.

"Put. The. Guns. Down." Madiin na ulit ni Zyden. Nang wala pa ring gumalaw, walang
pakundangan niyang kinasa ang baril.

"Put it down!" Takot na sigaw ni Huang habang nakataas ang dalawang kamay. Agad
binaba ng mga tauhan ang baril sa sahig at tinaas rin ang dalawang kamay.

"30 fucking million." Hindi pa rin inaalis ni Zyden ang baril sa ulo nito.

"That's too much! Parang awa mo na, Zyden.." Pagmamakaawa na ngayon ni Huang.

"Do you want to live?" Seryosong tanong ni Zyden.

"Yes.. Yes.." Nauutal na sabi nito at tumango pa. Hinatak siya ni Zyden sa kwelyo
patayo at madiin itong hinawakan. Napalapit nang kaunti ang mga tauhan nito.
"Please.. Parang awa mo na.."

"You came inside a lion's den and dared to poach the king." Zyden's lips rose up in
amusement. "Matapang ka pero bobo ka." Marahas niyang binitawan ang kwelyo nito.

"M-magbabayad ako.. Magbabayad na ako.." Sambit ni Huang habang umuubo sa higpit ng

pagkakasakal sa kanya.

"Good." Inayos ni Zyden ang gloves at binalik ang baril sa bulsa. "Done deal."
Ngumisi ito.

Nawala na lahat ng pulang ilaw nang maglakad na siya pabalik sa elevator. Kinuha ni
Zyden ang phone at may tinawagan.

"Take them out of my place." Seryosong sabi nito at binaba na kaagad ang tawag.

Dumiretso na siya sa kotse at nag-drive papunta sa venue ng birthday ni Lyle.

Sasaglit lang ito doon at babalik na sa pagtatrabaho. Ang birthday ng kaibigan ay
formal at halos lahat ng imbitado ay mga elite o Royalties ng bansa.

"Zyde!" Tinaas ni Arlo ang kamay para kuhanin ang atensyon ng kaibigan. Nakatayo
sila paikot sa cocktail table at may mga hawak na champagne glass.

Naglakad palapit si Zyden at binati ang mga kaibigan. Naroon na rin si Harvey na
ngisi kaagad ang sinalubong sa kanya. "Nasisante ka na bilang bodyguard, Sir?"
Pang-aasar kaagad nito.

"Shut up." Masungit na sabi ni Zyden at kumuha na rin ng baso.

"Zyde." Napalingon siya sa babaeng lumapit sa kanila. Nanlaki ang mga mata niya sa
gulat nang makita ito. "Long time no see." Sambit ni Amity. Naka-pula itong long
fitted gown na may slit sa gilid.

"Amy." Bati ni Zyden habang pinagmamasdan ang kaibigan. Nag-iba ito at mukhang mas
naging malungkot at seryoso ang personalidad.

"Any news about Anais?" Tanong kaagad niya. Napalingon sila Arlo dito nang marinig
ang pangalan ng isa pang kaibigan na babae.

Napatingin si Zyden kay Harvey saglit bago binalik ang tingin kay Amity. "I don't
have any." Tanggi nito.

Amity smiled bitterly before reaching out for a glass. "Ahh, nasaan na si Lyle?"
Pag-iiba kaagad ni Harvey ng topic. Naging successful naman siya doon dahil nalihis
na ang usapan. Tahimik lang si Zyden na umiinom ng alak habang nakikinig sa pinag-
uusapan ng mga kaibigan.

Kinuha niya ang cellphone para matagal na tignan ang number ni Kanais. Matagal
niyang pinag-isipan kung tatawagan niya ito o hindi pero bandang huli, tinago na
lang sa bulsa ang cellphone at kumuha ng pagkain.

"Hello!" Masayang bati ni Agiony nang maglakad palapit. Agad siyang binati nila
Arlo at yumakap pa dito. Nagtagal ang tingin ni Achi kay Zyden pagkatapos itong
yakapin. "Hi, Kuya Zyde." Ngumiti ito nang alanganin.

Tumaas ang kilay ni Zyden dito. "Your smile is creeping me out."

"Ay, grabe siya! Napapaisip lang ako kung bakit ang tagal mong nawala dito! Hindi
ko tuloy alam kung paano ka cocontact-in! Diba nung last time na umuwi ka dito
sinabi ko na gusto kong bumili ng pistol sa'yo, kaso sa ibang bansa ko ipapadala,
gift ko lang sa friend. Sabi mo G ka pero hanggang ngayon, wala pa rin 'yung order
ko!" Pagrereklamo ni Achi.

"Who's this friend of yours?" Tanong ni Zyden.

"Ahh, hahaha!" Pekeng tumawa si Achi at nag-isip ng ipapalusot. "Her name is

Sirene! Bakit nagtatanong ka pa! Ipadala mo na lang order ko!" Pag-iba kaagad niya
ng usapan.

"Sirene." Ulit ni Zyden. He licked his lips and smirked. "Why does 'Sirene' need a
gun? May lisensya ba siya?"

"Ehh, diba sabi ko, sa akin mo na lang ipangalan para legal! Kapag nahulihan siya,
edi ako na lang makukulong! Sige na, ngayon lang ako nanghingi ng favor, eh!
Please, please? Delayed na nga delivery niyo, eh! Tsaka pumayag ka na kaya dati
kaya bawal ka nang umatras!" Sunod-sunod na sabi ni Achi.

"Your mouth is already a gun." Napailing si Zyden at tumango na lang bilang

pagpayag.

"Thanks, Kuya Zyde! Kapag nakita mo si Ate Anais, say hi to her for me!" Nakangiti
at medyo natatawang sabi ni Achi bago naglakad paalis. Kumunot ang noo ni Zyden at
hindi na pinansin ang sinabi nito.

Kanais' POV

It has been 2 weeks and I still couldn't get over the fact that I was starting to
like my sister's ex-boyfriend.

Araw-araw kong minumura ang sarili ko sa pagkalimot ng polaroid picture na pinakita

sa akin ni Anais.. pati ang wallpaper niya. Harvey.. and Zyden. Fuck, how can I
forget the both of them? Mukha pa akong tanga at hindi nakilala silang dalawa! Alam
na kaya nila ang tinatago ko? O baka inaakala nilang nagka-amnesia ako or
something?

Tinanong ako ni Harvey kung naaksidente ako kaya baka iba ang pagkakaintindi nila
sa kalagayan ko. Oo, tama.. 'Yun na lang ang idadahilan ko kapag dumating ang araw
na kekwestyonin nila ako. Wala akong pakialam kung mabisto ako ni Harvey.. Pero si
Zyden?

"May sakit ka ba, Sai? Parang matamlay ka ngayon." Puna ni Ate Devine sa akin
pagkatapos ng photoshoot ko.

"Kumusta 'yung mga tauhan ng Senator na kaaway ni Daddy?" Tanong ko nang nasa van
na kami pauwi sa condo ko. Wala na kong schedule ngayong araw at gusto ko na rin
magpahinga. "Nakalaya na ba?"

"Nope. Found guilty.. So strange." Sambit ni Ate Devine. "I heard someone high from
another country intervened. Hindi ko lang alam kung sino."

Ang unang pumasok sa utak ko ay si Zyden. I smiled bitterly. Kaya pala confident
ang mokong na mabubulok sa kulungan ang mga nangidnap sa akin dahil mataas ang
estado niya. Sinabi ko pang wala siyang alam sa gobyerno.. Siya pala ang isa sa mga
naghahandle ng gobyerno nila.

I judged him so bad. Ngayon, mas lalo akong nawalan ng tiwala sa mga tao. Mga taong
katulad niya.. Magaling rin pala silang magpanggap.
At ako, isa rin akong tangang nahulog sa patibong niyang 'yun. I cried for 3
nights, asking for my sister's forgiveness. Narealize ko rin na lahat ng ginagawa
ni Zyden.. Lahat ng sinasabi niya sa akin, lahat 'yun ay dahil lang akala niya ako
si Anais. And I can't believe I fell for it. Si Anais dapat ang nandito sa pwesto
ko ngayon at hindi ako.

Hinding hindi ko kayang maging kapantay ni Anais.

"Ate Devine, fire all my bodyguards." Seryosong sambit ko. Napalingon siya sa akin,
pati si Maisie. "Wala nang threat sa akin. Everything is back to its normal place.
Hindi ko na sila kailangan."

"May problema ba, Sai?" Naguguluhang tanong niya. Dalawang araw na akong walang
pinapasamang bodyguard dahil pinaplano ko na 'to sa utak ko. Hindi ko lang alam na
kaya kong sabihin ngayon 'yun.

"Give them their full salary for this month. I want them gone tomorrow." Buo ang
loob na sabi ko bago bumaba ng van.

May kung anong tumutusok sa dibdib ko sa pagkakasabi ko nun. Hindi ko na lang

pinansin hanggang sa makarating ako sa condo ko. Sumalubong sa akin ang isang
puting box na may pink ribbon.

Kinuha ko ang card. 'SIRENA, HERE IT IS. ENJOY AND DON'T SHOOT YOURSELF, DUMB
BITCH. - Your gorgeous best friend.. and only friend.'

Napairap kaagad ako at parang narinig ko pa ang boses niya sa utak ko.
Nakakakilabot! Parang nabingi ako kahit wala siya dito. Hindi ko nga lang alam kung
galing ba siya dito o ano dahil dito talaga niya iniwan sa loob ng condo ko.

Binuksan ko ang box at bumungad sa akin ang silver pistol. Napapalibutan ito ng
cotton at may ribbon pang nakabalot. Dahan-dahan kong kinuha iyon at inalis ang
ribbon. Sinilip ko ang ilalim at nakitang walang nakalagay na bala. Kinuha ko
ngayon 'yung magazine kung saan nilalagay ang bala at tinignan.

Natakot ako ilagay dahil baka makalabit ko at makapatay pa ako kaya binalik ko na
ulit siya sa box at tinago sa cabinet ko. Napagdesisyunan kong pumunta sa shooting
range noong kinahapunan.

Nakasuot lang ako ng sports bra at black leggings. Nag-sombrero na rin ako para
hindi makilala. Nagtaxi lang ako papunta doon at hindi ko dinala ang sariling baril
dahil may baril naman doon. Pagkadating ko, tinuruan muna ako ng babae bago siya
lumipat sa ibang customer.

Sinuot ko ang headphones bago kinuha ang baril. Pinikit ko ang isang mata ko at
halos mapatalon ako nang mapaputok ko ang baril at hindi man lang tumama sa bilog!
I didn't know it was this hard. Sumubok akong muli at nasanay na kalaunan sa tunog
nito.

Tama nga si Achi. Hindi madali ang bumaril. Natakot pa ako at kinabahan. Kailangan
kong masanay dito kung gusto kong patayin ang mga senador na 'yun. Gagalingan ko
dito.

Sa mga susunod na putok ng baril ko, wala ni isa ang tumama o lumapit man lang doon
sa pinakagitna. Nainis na ako at sumuko na. At least natatamaan ko na 'yung bilog,
malayo nga lang sa gitna. Babalik na lang ako dito para masanay.

"First time?" Tanong ng lalaki sa tabi ko na napansin kong kanina pa rin tumitingin
sa akin. He caught my attention once dahil sa itsura niya. He's attractive as
hell.. He would pass as a model dahil malakas ang dating niya.. and he looks nice,
too dahil palangiti siyang tao.

"Yeah." Sabi ko habang nagpupunas ng pawis.

Tinanggal niya ang headphones sa leeg at binalik sa lalagyanan. "Not bad for a
first-timer." Puri niya sa akin kahit alam kong pinapagaan niya lang ang loob ko.

Napansin ko ang casual niyang pakikipag-usap sa akin. Hindi ba niya ako nakikilala?
Wala naman akong tinatakip sa mukha ko.

"What's your name?" Tanong niya.

Confirmed. He doesn't know me! Ngayon lang ako nakakilala ng lalaking hindi ako
kilala at namangha ako. I felt thrilled!

"S.. Sai." Kinakabahang sabi ko at nilahad ang kamay ko.

I don't even know why I said my real nickname. Siguro gusto ko lang na.. For once,
ipakilala ko ang sarili ko na walang kasinungalingan.. Kahit sa isang tao lang na
hindi ko kilala. Kahit ngayon lang.

"Trystan." Nilahad niya ang kamay niya at ngumiti sa akin. "Trystan Hendrix Dela
Cruz. Trys na lang. Parang trees, oo. Puno."

I laughed at him. "Where are you from?" Nagtatakang tanong ko.

"Oh, I'm not from here. Malayo bansang pinanggalingan ko. Kakarating ko lang rin
dito nang mapromote sa kumpanyang pinagtatrabahuhan ko." Pagkekwento niya. "Ikaw
ba?"

"Taga-dito talaga ako." Ngumiti ako sa kanya. Talking to someone who knows me by my
real name makes me so happy. "Anong trabaho mo?"

"Ah, Architect. Nagtatrabaho ako sa Hades Premier Holdings Inc." I almost choked
when he mentioned Achi's family company. That company belongs to her uncle. What a
small damn world.

"I'm an artist." Sambit ko bago pa siya makapagtanong kung anong trabaho ko. His
mouth formed an 'O' in amusement. "I sell paintings." Yup.. Online. Hindi nga lang
ako nagpapakilala at nagpapakita sa mga tao.

I am not Anais. I am not a model. I am an artist. I am Kanais Sirene.. Not Anais.

"Wow!" Manghang sabi niya. "Bigatin ka pala, eh! Pwede namin gamitin paintings mo
sa mga bahay na ginagawa namin, ah!" Pagbibiro niya.

Ngumiti lang ako at uminom ng tubig. "I need to go now." Sambit ko.

"Wait!" Pagpigil niya. Napalingon ulit ako sa kanya. "How can I contact you?"

Ngumisi ako. "Buy my artworks. Just search my name. Goodbye, Trys."

Gabi na pagkalabas ko. Sumakay ulit ako ng taxi pauwi sa amin. Thankfully,
nakarating naman ako ng buhay. Masaya akong naglalakad papunta sa condo ko nang
mapatigil ako.

I saw Zyden standing in front of my condo unit, waiting for God knows how long!
Nawala bigla ang ngiti at saya sa mukha ko.

Napansin niya kaagad ang presensya ko at tumingin sa akin. Dahan-dahan akong

naglakad palapit at nilagpasan siya para buksan ang condo ko.

"Anais." He called to stop me from entering my unit.

Pain eventually touched my heart when I heard him call my sister.

"What are you doing here?" Walang emosyong tanong ko habang nakatalikod pa rin sa
kanya. "Hindi ba nasabi sa'yo? I already fired all my bodyguards."

"Why?" Naguguluhang tanong niya.

Pinwersa ko ang sarili kong lumingon sa kanya. "Ano bang pakialam mo?" I said
harshly.

"Come on.." He sighed. "Please don't be like this."

His soft voice brought me pain. Parang may bumara sa lalamunan ko. Kinailangan ko
pang kumalma nang ilang segundo para mapigilan ang luha ko. Hindi ko alam kung
bakit naluluha ako.

"Go back to your millions, Engineer." I said in a stiff voice.

His eyes immediately showed signs of surprise before it went back to his original
dark and serious state. "So was that the reason why?" He asked. "You suddenly want
to cut ties with me just because of that?"

"You don't have the fucking right to question my decision! You are nothing to me!
Just leave me alone. You're fired!" Sunod sunod na sabi ko bago pumasok sa unit ko
at sumandal kaagad sa pintuan.

Tears instantly flowed down my cheeks. Tinakpan ko ang bibig ko para hindi makagawa
ng kahit anong ingay.

"I'm sorry, Anais." I whispered before crying my heart out the whole night.

________________________________________________________________________________

:( baby

Chapter 15

"Are you up for endorsing hotels?"

Napatingin ako kay Ate Devine. We just got back from Singapore for a fashion show.
It has been a month ever since I saw Zyden. Wala namang nangyayari sa akin kahit
wala na akong bodyguards. Besides, regular na akong nagpupunta sa shooting range
tuwing walang sched. Hindi ko na rin nakita si Trys after nun.

"Whatever." Sagot ko na lang habang nakasuot ng shades at nakapikit. Wala na talaga

akong ganang makipag usap o gawin man lang ang kahit ano. Pagod na pagod ako at
gusto ko na lang talaga matulog. It's almost 4 AM for Pete's sake!

"Okay. I'm scheduling a meeting tomorrow around afternoon so you can rest." Hindi
ko na pinakinggan pa ang sasabihin ni Ate Devine at hinintay na lang na mahatid na
nila ako sa condo ko.
Pagkadating sa condo, naligo kaagad ako at binagsak ang sarili sa kama. Sa sobrang
pagod ko, hindi ko na hinintay ang pag-release ng photoshoot pictures ko with
another famous brand in Singapore at natulog na lang.

Nagising ako bandang 11 AM kaya gutom na gutom ako pagkagising. Nagluto na lang ako
ng sarili kong diet meal bago ako naka-receive ng text kay Ate Devine na may
meeting daw ng 2 PM at kailangan ang presence ko doon. May mga meeting kasi na si
Ate Devine lang ang uma-attend. Wala akong gana tanungin kung para saan basta
pagkatapos kumain, nagbihis na kaagad ako.

I wore a white backless jumpsuit and tied my hair into a ponytail. Ang buhok kong
kulot ang dulo ay nagmukhang maganda tignan sa likod ko kahit naka-ipit. Nagmake-up
na din ako ng very light bago sinuot ang heels ko paalis. Isang purse lang ang dala
ko.

"Did you have a nice sleep?" Tanong ni Ate Devine pagkapasok ko.

"Yes." Maikling sagot ko habang nakatingin sa labas.

Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya at natunugan ko kaagad na may gusto siyang

sabihin. "I don't know what's happening to you, Sai.." At tama nga ako. Napatingin
ako sa kanya agad. "Ever since you fired your bodyguards, you've been so..
unwilling to do anything. May problema ba?"

Hindi ako nagsalita at kinagat lang ang labi ko.

"Kung ayaw mo nang gawin 'to, you can stop. No one is forcing you to do this.. I'm
also worried about you and your health. Hindi healthy para sa'yo 'tong ginagawa
mo." Pagpapaalala niya.

"No, I will do this. I will find justice for Anais." Malamig na sabi ko.

At hindi kasama sa paghahanap ko ng katarungan para sa kapatid ko ang pagkakagusto

sa taong minahal niya.. o baka mahal niya pa rin hanggang sa huling hininga niya.
Hindi ko alam kung paano sasabihin 'tong lahat kay Zyden.. na ang babaeng mahal
niya ay hindi ako.. at matagal nang nakabaon sa lupa ang katawan.

Sa tagal nilang hindi nagkita, hindi ko siya masisisi na hindi niya napapansin ang
pagkakaiba naming dalawa. Wala naman talagang dapat sisihin dito kung hindi ako na
nagsisinungaling pa rin at sumusunod sa utos ng ama. But I really love Anais. Wala
akong ginagawang kadumihan dahil pangalan niya ang hawak ko at gusto ko iyong
protektahan.

I'm still wondering if Anais killed herself.. Kung nagpakamatay siya, alam kong
siya ang tipo ng taong mag-iiwan ng sulat para sa mga mahal niya sa buhay at alam
kong may pagsasabihan muna siya ng lahat.. pero baka posible na hindi na kinaya ng
utak niya at nagshut-down na talaga bigla.

But I think she was murdered. It's possible that the senators didn't want anyone to
find out about it.

I'll make sure I'll find out about it.

"We're here." Sambit ni Maisie. Bumaba kami galing sa van at pinark na iyon ng
driver ko.

Napatingin ako sa napakataas at magarang building. May valet sa harapan at may gold
revolving door. Napakunot ang noo ko. "Where are we?" Tanong ko kaagad kay Ate
Devine.
"Royal Holdings." Casual na sabi niya.

Nanlaki kaagad ang mga mata ko at gustong umatras. Napansin nilang dalawa na
napatigil ako sa paglalakad at bakas ang gulat sa mukha kaya tumingin sila sa akin
na nagtataka. "May problema po ba?" Tanong ni Maisie sa akin.

"No way.." Bulong ko sa sarili ko.

Wala naman siguro siya dyan, diba?

He has a lot of work in Kassanight! Tsaka madami silang branch around the world at
imposibleng siya ang naghahandle lahat ng iyon mag-isa. May representative 'yan
bawat bansa kaya siguro hindi ko siya makikita dito, diba? Nasa Kassanight siya!
Dapat nandoon siya!

"Anais, let's go. Male-late na tayo." Paghatak ni Ate Devine sa akin.

Napalunok kaagad ako at hindi mapakali. Parang nanlalamig ang kamay ko habang
nakasakay sa elevator paakyat sa may board room nila. Hindi ko alam kung anong
inaasahan ko. Ayoko nang mag-isip at baka ma-jinx ko pa at mangyari talaga.

"Good afternoon, Miss Anais!" Bati ng isang magandang sekretarya siguro. "This way
po." Iginaya niya kami papunta sa may nakalagay na 'board room'. Halos kaladkarin
na ako ni Ate Devine papasok sa sobrang bagal kong maglakad.

Nakahinga ako nang maluwag nang makita ang dalawang babae at dalawang lalaki sa
loob na may pinag-uusapan tungkol sa business. Napatigil lang sila nang bumukas ang
pinto at pumasok kami.

"Miss Anais!" Gulat na sabi ng isang lalaki at tumayo. They are wearing semi-formal
clothes. Just long sleeves dress shirt and a necktie. Ang mga babae ay naka
corporate attire.. The usual. Hindi ko sila kilala lahat. May katandaan na sila
maliban sa isang lalaki doon na bumati sa akin.

"Good afternoon." Bati ko bago kami dumiretso paupo sa tapat nila. Sa isang
mahabang table at may microphone pa bawat table, para kaming magdedebate dahil
magkatapat kami. Kaming tatlo nila Maisie, at silang apat.

"Mark, go distribute the documents." Utos ng isang babaeng mukhang nakakatanda.

Dali-daling tumayo ang isang medyo mas matanda sa akin na lalaki at kinuha ang
dalawang folder. Nilapag niya iyon sa tapat namin.

"Don't open it yet." Sambit ng isa pang babae na mukhang namamangha sa itsura ko.
Matagal kasi siyang nakatitig sa akin na parang kinikilatis ang pagmumukha ko.

"Bakit hindi pa pwedeng basahin?" Tanong ni Ate Devine.

"We need to do some basic introduction before we proceed to this meeting."

Propesyonal na sabi ng lalaking mas bata. "No audio records. No pictures. No
disclosure. Lahat ng mapag-uusapan sa meeting na ito ay dapat manatili sa loob ng
kwartong 'to.."

Hindi ko na maintindihan pa ang ibang sinasabi nila. Lumilipad na kaagad ang utak
ko papunta sa ibang kamunduhan nang biglang bumukas ang pinto at napatingin kaming
lahat doon.

Muntik na akong mabaliktad sa kinauupuan ko nang makita ko si Zyden na masungit na

naglalakad papasok. He's wearing a formal attire. Charcoal grey dress shirt and a
necktie. Hinubad niya ang coat nang makarating sa pinakadulo ng table at kinuha
kaagad ng sekretarya iyon.

Kitang kita ko ang malaking gulat sa mga mata ni Maisie at Ate Devine pero mas
nagfocus ako sa sarili kong nararamdaman. Bumilis kaagad ang tibok ng puso ko sa
sobrang kaba while he was being so professional in front. Walang emosyon ang mukha
at masasabi mong he's really just here for business. Parang hindi siya pwedeng
hawakan dito.

Takot na napatayo ang apat na empleyado. "Good afternoon, Sir." Bati nila at umupo
nang tinanguan sila ni Zyden. Nagbabasa na ito ngayon sa isang folder na dala niya
kanina at hindi man lang nag-abalang tignan ang mga bumati sa kanya.

Napaka-suplado!

"Begin." Senyas niya habang nagbabasa pa rin.

Binuksan namin ang folder na naglalaman ng contract. Pinapaliwanag sa amin ang

laman ng kontrata pero hindi ako makapag-isip nang maayos dahil napapatingin ako
kay Zyde. Wala siyang sinasabi kaya bakit pa siya nandito? To monitor the meeting?
Mukha namang hindi siya nakikinig! Nagbabasa siya pero wala siyang sinasabi. Ni
tingin o sulyap ay hindi niya ginagawa. He really looks like a businessman.

Si Ate Devine ang nakikipag-usap dahil alam niya kung ano ang gusto at ayaw kong
gawin. Nagtatanong lang siya paminsan-minsan kung okay ba ang ganito sa akin o
mapapagod ako o ano. Oo o hindi lang ang sinasagot ko at susulyap na ulit kay Zyden
na walang pakialam. Halatang kinakabahan rin si Ate Devine at gulat pa na makita si
Zyden dito. Marami rin sigurong tumatakbo sa isipan niya ngayon.

Nang matapos ang usapan at pirmahan na ang kasunod, lumapit na ang mas matandang
babae at dahan-dahang lumapit kay Zyden. Nilapag niya ang folders at pati ballpen
ay nag-abot siya. Doon lang umangat ang tingin ni Zyde sa kanya.

"Thank you." Banayad na sabi niya at kinuha ang ballpen. "Bring the food in so they
can eat." Sabi niya habang nagbabasa.

Pagkatapos, pumirma na kaagad siya at bored na binalik sa isang lalaki. Ang

lalaking iyon ang nag-abot sa akin. Pinagmasdan ko pa ang pirma niya. It's unique..
but precise. Halata sa kanyang ganito ang pirma niya. Just a simple Zyden A.

Pumirma na rin ako. Ilang araw ko rin inaral 'tong pirma ni Anais, 'no..
Pagkatapos, nakipag-hand shake na kami sa employees. Halos mahimatay ako nang
lumapit rin si Ate Devine kay Zyden para makipag hand shake.

Tumayo si Zyden at inayos nang bahagya ang necktie bago nakipagshake ng hands.
Pagkatapos, nagtama ang tingin namin. His face didn't change a bit. It was too
dark.. and formal. Ako na ang ngumiti nang alanganin at nilahad ang kamay ko.
Narinig ko ang katahimikan sa loob ng kwarto.

I think he hesitated a bit before reaching out for my hand. It was the same
feeling. His hand feels so soft against mine. I would almost think that they were
made for each other.. if only he wasn't my sister's ex-boyfriend. If only my sister
didn't love him so bad and if only he didn't love my sister.

Bumitaw na rin siya kaagad noong bumitaw ako. Para kaming napaso sa isa't isa kaya
umiwas kaagad ako ng tingin. "May susunod ba kayong schedule?" Mas casual na tanong
ni Zyden nang bumalik sa inuupuan niya.

Tumingin ako kay Maisie para siya ang sumagot. "W-wala po.. Sir." Awkward na sabi
niya.

Siyempre, dati bodyguard lang 'yan na inuutus-utusan natin pero ngayon siya na ang
may kakayanang utus-utusan tayo ng kung ano-ano at alam kong susunod nga talaga
ako.

Napakagat ako sa labi ko bago binalik ang tingin sa kanya. To my surprise, he was
looking at me, too. Then he gazed down my lips. Napatigil ako sa pagkagat at umiwas
na ng tingin.

Naabala din iyon nang pumasok na ang hinanda nilang meryenda para sa amin. In-order
lang sa labas. Just some Japanese food. Nakakahiya naman hindi kumain kaya kumuha
na lang ako ng dalawang sushi. I'm on a special diet. May panibagong fashion show
na gaganapin sa Hong Kong.

"Ang theme na napili namin sa shoot ay seasons." Sambit ng lalaki. "Uunahin natin
ang summer kaya beach body ang ipapakita." Nakita ko ang mabilis na pagkunot ng noo
ni Zyden at pag-angat ng tingin niya sa empleyado. Halatang kinabahan naman 'yung
lalaki sa tingin niya.

"That's fine with me." Sambit ko habang kumakain. Namention nga nila kanina na
magtatravel kami sa ibang bansa for other seasons. Hindi ko lang alam kung saan
kami nito para sa next shoot.

"Sa Henshawe tayo magshoshoot ng Summer." Sabi ng babae.

Nagsalubong na nga ang kilay ni Zyden na parang hindi niya alam ang tungkol doon.
"What?" Naguguluhang tanong niya.

"S-sir.. In-approve po ni Mr. Adler noong mga panahong wala po kayo.." Mabilis na
pagpapaliwanag ng isang lalaki.

Tumikhim siya at halatang pinipigilan magsalita by the way he was pursing his lips.
Humigpit ang hawak niya sa folder at iniscan ito. Pagkatapos, bumuntong-hininga na
lang siya na parang wala naman siyang magagawa.

"For Fall, sa Aldana ho tayo." Pagpapatuloy ng babae.

Mariin siyang tinignan ni Zyden na parang may gusto ulit sabihin pero dahil nga in-
approve na ng tatay ay wala na siyang magagawa. Oh.. Vice President nga lang pala
siya sa kumpanyang 'to kaya nasa C.E.O pa rin ang desisyon.

"Sa Winter, sa Japan po." Pagpapatuloy ng isa. "Sa Spring, sa Korea po."

"All expenses paid?" Tanong ni Ate Devine.

"Yes, Ma'am." Magalang na sagot ng lalaki.

Oooh, napatango ako. Ito ang maganda sa trabaho ko, eh. Makakapagtravel ako sa
ibang bansa nang walang ginagastos. Kaunting pose lang for shoots at may free day
pa para maglibot-libot.. Kung sana hindi lang puno ang schedule ko.

"I have another meeting to attend to." Pormal na sabi ni Zyden at tumayo na. "Make
sure to always get Miss Laurent's opinion about the travel." Kinuha na niya ang
folder at dire-diretsong umalis.

Nakahinga na ako agad nang maluwag doon. Umalis na rin naman kami pagkatapos at as
usual, nagpunta ulit akong shooting range. I'm wearing a comfortable white shirt
and then leggings. Naka-ipit lang ulit ang buhok ko habang bumabaril ako doon.
I improved for the past few weeks! Paminsan-minsan, nakakabaril na ako sa gitna.
Tumigil ako saglit para uminom ng tubig. Habang nakaupo ako sa may bench ay may
tumabi sa akin. Napatingin kaagad ako sa kanya.

"Hi, Sai!" Bati ni Trystan. He was wearing a black v-neck shirt with a metal
necklace and casual jeans. Mukhang hindi siya galing sa trabaho. Amoy nga siyang
bagong ligo, e. He looks so fresh and happy.

Sana all.

"I've seen your paintings. Guess what.." Nakangising sabi niya. Napakunot ang noo
ko sa kanya.

"What?" Tanong ko.

"I just said 'guess'." Kunwari'y umirap pa siya sa akin pero ngumiti rin naman
ulit. Nang mariin ko siyang tignan, tinaas niya na agad ang dalawang kamay niya
bilang pagsuko. "Fine! Okay.. Check your website."

"Ano nga? Busy ako." Pagpapalusot ko.

"Hmm.." Humawak siya sa baba niya para mag-isip. "I ordered five."

Halos mabuga ko ang iniinom ko sa sinabi niya. Fuck, is he rich? Ang mamahal ng
nilagay kong presyo sa painting ko! Okay na ako sa isa lang ang bibilhin pero lima?
Ganoon ba siya kayaman? But I guess he's not as rich as Achi? Kasi he's working
under them?

Baka naman mataas na posisyon! Heck!

"Why would you do that?" Gulat pa rin na tanong ko.

"Those are beautiful paintings." Puri niya at nagkibit-balikat pa. "I'm thinking of
re-decorating my condo. 'Yung dalawa naman, reregalo ko sa Mommy ko. Ganoon mga
style niya, eh."

It's my first time hearing this in person.. That my paintings are beautiful.. I
mean after Anais, wala nang nagsabi sa akin non kaya gumaan ang loob ko. Parang
lahat ng pagod at pagiging matamlay ko ay nawala dahil sa sinabi niya.

It's good to know that some people appreciate me, too.. Not who I'm pretending to
be.

"Madalas ka na dito? Hindi na ako nakakapunta noong mga nakaraang araw. Pinatawag
ako sa Kassanight, sa main branch! Pabalik balik ako. Hirap nga, e. Ikaw, Sai?
Anong pinagkaka abalahan mo?" Pagkekwento niya nang hindi ako nagsalita.

Napatigil ako. Ang sarap pakinggan ang tawag sa akin na 'Sai'.

"Huy!" He snapped his fingers in front of me. Halos mapatalon ako sa gulat at
muntik ko pa siyang sampalin. Tumawa siya nang makita ang reaction ko.

"Wala! Chismoso ka!" Iritang sabi ko at kinuha ang cellphone ko nang magvibrate.

Zyden texted me!

From: Unknown Number

Where are you

Ilang heart attack pa ba ang makukuha ko ngayong araw?! May gugulat pa ba sa akin?
Sige, lubusin niyo na.

Dali-dali akong nagreply.

To: Unknown Number

Why?

Wala pang limang segundo nagreply na.

From: Unknown Number

We need to talk.

To: Unknown Number

Hindi pa ba sapat ang usap natin kanina sa meeting, Sir? Kung may mga inquiries ka
pa, sana sinabi mo na kanina.

From: Unknown Number

This isn't business.

Napatikhim ako at padabog na tumayo. "Oh, bakit?" Halatang natakot na sabi ni Trys
sa biglaan kong paggalaw.

"I'm going home." Sambit ko at kinuha ang bag ko.

"Hatid na kita, gusto mo?" Pag-alok niya bigla. Napaisip ako. Magtataxi lang dapat
ako at gagastos pa.. Mas madali kung siya na lang maghahatid sa akin, 'no? Taking
advantage.

"Sure."

Iginaya niya ako palabas at papunta sa parking. Nilabas niya ang susi ng kotse at
pinatunog ang isang Porsche. Napakagat ako sa labi ko at hindi na nagsalita.

"The company provides cars." Pagpapaliwanag niya kaagad. "Hindi ako mayaman, okay?"

Pinigilan ko ang ngiti ko. "Sure." Hindi ako nakumbinsi doon kahit alam kong may
sense ang sinasabi niya. Nabanggit niya na palipat lipat siya ng lugar kaya
kakailanganin niya nga talaga ng sasakyan.. and Achi's uncle is that rich to
provide him a Porsche.

Pagkasakay ko, nagvibrate ulit ang phone ko.

From: Unknown Number

Come faster.

Wow, sino ka para utusan ako?!

Mas lalo tuloy akong nairita at hindi na nagsalita buong byahe. Napansin 'yon ni
Trystan kaya nilakasan niya ang music at hindi na nagsayang ng laway kausapin ako.
Tinuro ko na lang ang daan papunta sa condo ko at binaba niya ako sa lobby.
"Thank you." Sambit ko sa kanya.

"No probs, Ma'am." Sumaludo pa siya sa akin nang bahagya bago nagdrive paalis.
Tinanaw ko ang sasakyan niya at nang mawala na sa paningin ko, dire-diretso na
akong pumasok sa loob at sumakay sa elevator.

Gaya ng inaasahan ko, naghihintay si Zyden sa tapat ng unit ko. Nakapamulsa siya at
wala nang suot na coat at tie. Nakabukas na lang ang tatlong butones ng charcoal
long sleeves dress shirt. He looks exhausted from attending meetings but he still
looks so damn good-looking. How can someone do that at the same time?

Nang makita niya ako, umayos siya ng tayo at inabangan ang sasabihin ko. Hindi ko
siya pinansin at dumiretso sa pintuan ko.

"We need to talk inside." Sambit niya.

Hindi ako nagsalita at binuksan na ang pinto. Nag-iwan ako ng space para makapasok
rin siya doon kahit ayaw kong maiwan kaming dalawa sa loob ng condo ko. Hindi 'yon
maganda para sa akin.

Pagkapasok niya, ang kapal ng mukha niyang umupo sa sofa ko nang wala pa akong
sinasabi. Akala niya siguro ay bahay niya 'to, 'no?

Well.. Technically.. Sa kanya nga 'tong buong building na 'to.

Hindi na tuloy ako nakapagsalita doon dahil baka 'yun ang ibato niya sa akin kapag
nagreklamo ako. Uminom ako ng tubig sa kusina para pakalmahin ang sarili ko bago
ako bumalik sa sofa. Umupo ako malayo sa kanya. Nasa magkabilang dulo kami ngayon
ng mahabang sofa.

"What is it?" Panimula ko.

"Saan ka galing?" Seryosong tanong niya.

Halos mapairap ako sa tanong niya. "Anong paki mo?" Marahas na balik ko.

Bumuntong-hininga siya para pakalmahin ang sarili at pinagpatuloy ang gustong

sabihin sa kalmadong boses. "It's not safe for you to wander outside without
bodyguards."

"And who are you to say that?"

Napahilamos siya sa mukha niya sa sobrang frustration. Pakiramdam ko tuloy ang

kaunti na lang sisigawan niya na ako.. kung hindi lang niya nakikita sa akin si
Anais. He loves Anais and he's soft for her.

"Aren't you checking the news?" He said with a hint of frustration in his voice.
"Your father talked ill of marginalized people.. He would receive backlash from it
and you'll suffer, too. I'm sure reporters would flock on you even if you don't
know shit about it."

"What the fuck did that old man say?" Bulyaw ko. He was immediately taken aback
from my use of words. Napakurap siya sa gulat dahil sa biglaang pagkakasabi ko pero
nakaget over rin siya kaagad doon.

"Old man.." Ulit niya na parang natatawa pa. "That old man is your father, Miss
Laurent."

"Whatever." Bawi ko.

Anais doesn't talk like this! Pero hindi ko napigilan ang sarili ko! Kung ano-ano
nanamang sinasabi ng matandang 'yun. Hindi pa nga ako nakakaget-over sa
pakikipagtalo niya sa isang senador tungkol sa kababaihan. Kapag iniinterview ako,
nililinaw ko na hindi na ako nakatira sa mansyon at wala na akong balita sa kanya.
Hindi ko siya poprotektahan gamit ang pangalan ni Anais.

Dahil siya, hindi niya nagawang ipusta ang sariling pangalan para kay Anais.

"Hire some bodyguards." Utos niya ulit sa akin. "Kahit hindi na ako."

Duh! Talagang hindi ikaw!

"I'll look into it." Panigurado, tatawag na talaga si Daddy mamaya para sabihing
maghire na ulit ako ng bodyguards dahil marami ang magtatangka sa akin. Nakakapagod
na talagang maging anak ng mga madudumi sa senado. Pati kami, nadadamay sa kanila!
This is why I don't use his money. I earn for myself. Hindi ko kailangan ang pera
niya.. dahil hindi sa kanya 'yon. Pera 'yun ng taong bayan.

"At.." He trailed off. Napatingin ako sa kanya. "Kapag nagshoot ka sa Henshawe,

don't contact anyone but me and Harvey."

"At bakit?" Tumaas ang kilay ko.

Kinagat niya ang labi niya at halatang ayaw sabihin ang dahilan. Matagal ko siyang
tinignan kaya naman umiwas siya ng tingin. "I don't want my family to know." Sambit
niya.

"Know about what?" Nagtatakang tanong ko.

Umiling siya. "That you're in Kassanight."

Kumunot ang noo ko. Bakit naman? Magtatanong na nga sana ako nang biglang tumunog
ang phone niya. Nang tignan niya 'yon, nakita ko ang mariing pagpikit niya bago
sinagot. Tumalikod siya nang bahagya sa akin.

"Mom." Bungad niya. Rinig na rinig ko ang frustration niya. "I'm in.. Aldana."
Pagsisinungaling niya.

Napakagat ako sa labi ko. Hm.. You liar. Ayaw siguro ng Mommy niya na bumalik siya
dito? Bakit naman?

"Yes, give me a minute. I'll attend." Pormal na sabi niya. May iba pang sinabi ang
Mommy niya bago nila tinapos ang tawag. Nagmamadali na siyang tumayo pagkatapos
non.

"Someone's scared of his mom." Ngumisi ako para asarin siya.

His lips slowly twisted into a smirk. "I am not scared of her."

"Pero nagmamadali ka na umalis pagkatapos ng tawag?" Pagpapatuloy ko para lang

mapikon siya.

Nawala ang ngisi sa mukha ko nang maglakad siya palapit sa akin. Yumuko siya nang
bahagya habang nakaatras ako at sinisiksik ang sarili sa dulo ng sofa para hindi
magkalapit ang mukha namin. Nakahawak ang isang kamay niya sa sandalan ng sofa at
ang isa ay sa may bandang likuran ko.

"Why? You want me to stay here?" He asked in a hoarse voice.

Napalunok ako at hindi nakapagsalita.

Nilapit niya lalo ang sarili. Naramdaman ko siya sa gilid ng mukha ko. "Because I
can stay here if you want.. I can live here and never go back." He whispered.

Hindi ulit ako nakapagsalita. Sobrang bilis na ng tibok ng puso ko at pakiramdam ko

nagpapalpitate ako. Ngumisi ulit siya at umayos ng tayo bago nagmamadaling naglakad
palabas ng unit. Nang marinig ko ang pagsara ng pinto, halos ibagsak ko ang sarili
ko sa sahig. What the hell was that?!

What I'm feeling right now isn't normal.

My feelings are forbidden. Susubukan kong pigilin lahat 'to pero kung hindi na
talaga kaya, the only way to stop this is to tell him everything. Magagalit siya sa
akin at lalayuan niya na ako sa sobang pandidiri.

That's the right way to end this.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 16

"We're going to Aldana first before Henshawe." Pagkekwento ko kay Achi habang nag-
aayos ako ng mga damit na ilalagay sa maleta ko.

[My gosh, that place is where your sister and Kuya Zyden broke up! I'm sure it
holds sooo many memories! Alam mo, hindi talaga magandang idea 'yang pagpirma pirma
mo ng kontrata, e! I feel like sinadya talaga ni Kuya Zy na kunin ka kasi sinisante
mo na siya bilang bodyguard and he has no other way to get close to you! Naisip mo
ba 'yun? Siyempre, hindi! Because you like downing yourself eh hindi naman Downy
panlaba mo!]

"Ang dami mong sinabi." Umirap ako.

Gusto ko mang isipin na hindi na sasama si Zyden sa mga shoot but he's the Prince
of Aldana and he has to be there para ma-assist kami nang maayos, I guess? Pero
malay mo naman at busy siya! Napaisip tuloy ako sa sinabi ni Achi. What if he's
really just using this as an excuse to be close to Anais?

Anais.. Not me.. Because he has no damn idea who I am.

[Ang masasabi ko lang ay good luck and spend your time wisely! Malay mo.. 'Yan na
ang mga huling araw niyo! Puahaha! Amin amin na, Sai! Malapit ka na mabuking, e!
Kahit man lang kay Kuya Zyden mo aminin kasi mukhang wala talaga siyang alam at
kawawa siya because he loves your sister!]

Ouch.

"I will.." Sambit ko.

[How's your shooting going? I mean, not photoshoots! A real gun! Nag-iimprove ka ba
or bano ka pa rin? Just tell me! I can tutor you! Well, actually I can't because
you're miles away from me. Why don't you ask Kuya Zyden for help? Damn, he's good!
Nakita mo na ba siya bumaril? All center, girl! Walang lumilihis!]

Napaisip ako. "Nakapatay na ba siya ng tao?"

[Well.. 'Yan ang hindi ko alam! He looks like someone who would kill people!
Puahaha! I mean, not because he looks like a criminal but you don't like the way he
is when he's serious.. Lalo na sa business! The aura becomes so dark! Mas scary pa
siya kay Tito Caillen! Walang kinakatakutan kasi 'yan si Kuya Zy! Even Tita Jiara
can't scare him anymore!]

"I'm looking for a perfect opportunity to have a talk with Anais' former manager so
I can ask about her case.. If she really killed herself or not.. I don't know if he
will talk, though.. and I can't locate him anymore. Baka nagtatago." Pagkekwento ko
sa plano ko.

[Duh! We have experts in finding people! Just tell me the name and I'll try to
refer it to someone! O kaya.. Sabihin mo na kasi kay Kuya Zy at baka matulungan ka
pa nun!] She tried to convince me again.

"I will, okay?! Just give me time!" I said, pressured.

May napag-usapan pa kaming iba bago niya binaba ang tawag dahil tumatawag daw ang
fling niya. Napairap na lang ako at tinapos na ang pag-iimpake para sa trip na
'yun. Sasamantalahin daw ang fall season kaya ito ang uunahin namin. Bale, next
year pa mangyayari ang Spring season. Ang Winter ay isang buwan na lang naman. Ang
summer.. Lagi namang summer sa Henshawe. Dalawang season lang ang mayroon sila, eh.

Natulog ako nang limang oras at bumangon rin para sa flight. We're flying in
Zyden's private plane. May mga kasama kaming staff for the shoot pero hindi pa rin
napuno ang eroplano niya. Nakahiga lang ang upuan ko at sinusubukan matulog ulit.

"Everything okay?"

Napadilat ako nang marinig si Zyden. Nakahawak siya sa sandalan ng isang upuan at
prenteng tinatanong kaming tatlo nila Ate Devine kung okay lang ba lahat. He's
wearing black slacks and a white long sleeves polo shirt na bukas ang tatlong
butones at nakatupi hanggang sa siko. He looks so fresh and hot na parang kompleto
ang tulog niya. I doubt that. Sa dami ba naman ng trabaho niya?

"Y-yeah, we're fine.." Awkward na sabi pa rin ni Ate Devine dahil hindi siya sanay
na hindi bodyguard ang ganap ni Zyde.

Napaayos ako ng upo nang ako ang tignan ni Zyden. He raised a brow to lowkey ask me
the same question. Umubo muna ako bago tumango saka ko iniwas ang tingin ko. "Just
tell me if you need anything." He said casually before walking away like he's one
of the flight crew.

"Sabi na hindi talaga siya bodyguard, e!" Pasimpleng bulong ni Ate Devine kay
Maisie.

Natulog lang ako, pagkagising ko ay naglanding na pala. Kinukuha na ang mga gamit
namin. Kukuhanin ko na sana sa may itaas ng upuan ko pero naunahan na ako ni Zyden.
I stiffened when I felt the warmth of his chest against my back. Amoy na amoy ko
ang pabango niya habang nakataas ang dalawa niyang kamay at kinukuha ang hand carry
ko. Awkward akong lumayo sa kanya.

"Thanks." Aagawin ko na sana pero umiling lang siya at siya na ang naghatak paalis.
Napakagat ako sa ibabang labi ko at siniko naman ako ni Ate Devine para asarin ako.

"Re-al! Re-al! Jusko, huwag niyong pagbuhatin!" Napaatras ako sa gulat nang may
matandang lalaking nagmamadaling maglakad palapit nang makalabas kami ng
immigration.
I thought the reporters were there for me but I was wrong! Parang natabig ako
paalis ng frame nang lahat sila ay kay Zyden nagsipuntahan. He was not that
friendly, though. Humarang kaagad ang mga bodyguard niya para may madaanan kami.

Wow, a boydguard has bodyguards!

Lumingon sa amin si Zyden at naglakad palapit. I almost jumped when he held my

waist and guided me. "Let's go." Sabi niya kila Ate Devine. Inalalayan niya lang
ako palabas ng airport without taking his hand off my waist. I think that was so
scandalous! Hindi ko alam kung paano iiinterpret ng media 'yun ngayon!

O baka naman usual gesture na 'yun ni Zyden at hindi na bibigyan ng meaning because
he's a gentleman?

Pagkalabas namin ng airport, there were like two limos waiting for us and one
Bugatti. Kinuha na kaagad ang mga gamit namin at sinakay sa ibang sasakyan. Ang mga
staff na dala ay sumakay sa isang limo. Sasakay na sana ako sa isa pang limo kasama
sila Ate Devine nang hawakan ni Zyden ang braso ko kaya napatigil ako.

"Ride with me." He said.

More like a command!

I forced a smile. "Okay, Re-al." Pang-aasar ko. Nakita ko ang pag-irap niya bago
ako pinagbuksan ng pinto.

Pagkasakay ko, nagustuhan kaagad ng ilong ko ang bango ng sasakyan. It smells so

manly.. Like him. Hindi ko pinahalatang sinisinghot ko ang pabango niya nang
sumakay na siya sa driver's.

"Ano pang sasakyan ang gusto mong rentahan ko?" He asked with a small smirk
plastered on his face.

"Shut up." Iritang sabi ko. He chuckled before starting to drive. Halos lumipad ako
sa inuupuan ko sa sobrang bilis niya magpatakbo paalis! Napansin niya ang gulat ko
kaya binagalan niya kaagad.. pero mabilis pa rin!

"My uncle and I used to race." Pagkekwento niya. Lumingon ako sa kanya nang
nakakunot ang noo. "Tito Jinx." Dagdag niya para makilala ko. I think I know him?
The king of Kassanight?

"If he's the king.. anak niya na magmamana ng throne at hindi ikaw?" Curious na
tanong ko.

"His son is too young to decide." Medyo natatawang sabi niya. "I hope he will be
interested, though."

"Ayaw mo ba ng trono?" Tanong ko ulit. I'm just curious about his family. It must
be hard to hold two titles.

"I'm fine with anything. I don't care about the crown." He shrugged.

Kinagat ko ang labi ko at nag-isip ng sasabihin. Tinanaw ko ang labas at natutuwa

ako dahil mas orange na ang mga puno dito. Wala na talaga akong nakitang green.
"Saan tayo tutuloy?" Tanong ko.

"My dad suggested the palace but I think you wouldn't like that." He licked his
lower lip a bitb while thinking.
"Bakit naman?"

"It's too.." Nag-isip siya kung paano idedescribe ang palasyo nila. "..extravagant.
We have over 30 maids and over 40 guards. D'you like that?" He asked coolly.

Napangiti ako at natawa nang bahagya. "Of course not. So maghohotel tayo?"

"Oo. Tayo." He repeated the last word sensually.

Napairap ako nang natawa siya. Bakit ba feeling niya gustong gusto ko siya kasama?
I'm sure Anais wasn't like this! She wasn't the clingy type! Ako ang clingy type.

Naputol na ang usapan namin nang sagutin niya ang tawag sa phone. It's just another
business call. Hindi ko na maintindihan ang mga pinag-uusapan nila kaya tumingin na
lang ako sa labas hanggang sa makarating na sa hotel.

I was shocked when I saw the employees bow at him! Not just the employees but
everyone! Hindi ko ine-expect na uso 'yun dito! I guess this is more formal than
Kassanight? Dito, sobrang respeto nila sa Royalties.

"Re-al! Kami na ang magbubuhat!" Pagpipilit pa rin ng lalaking parang kanang-kamay

nila Zyden. Pilit nitong kinukuha ang mga maletang hawak ni Zy. Akin 'yun.

"Ako na, Kuya Fel." Sambit niya at nakipagbiruan pa dito saglit bago tinanguan at
sumenyas na aakyat. Lumingon siya sakin na parang inaaya na ako paalis kaya tahimik
akong sumunod.

Hiwa-hiwalay ulit kami ng hotel nila Ate Devine at hinatid ako ni Zyde hanggang sa
tapat ng room ko. Siya na ang nagtap ng card at pinasok ang mga gamit ko sa loob.
Akala ko talaga ay dito rin siya titira sa loob pero nakita kong naghahanda na siya
palabas ulit nang malapag na ang mga gamit ko.

"Is this room fine for you?" Tanong niya.

Halos hindi ako makapagsalita sa laki ng kwarto at ako lang mag isa! Ang ganda ng
design! Parang pinaparamdam sayo na prinsesa ka! It has a little touch of vintage.
You can see the crown logo everywhere. This is their hotel. Halata nga.

"It's too big." Sabi ko.

"Hmm.." He crossed his arms and leaned against the wall. "I can accompany you." His
tone was suggestive.

"No, it's fine." Bawi ko kaagad. He chuckled again. "I'm fine here. Sanay na akong
mag-isa sa malalaking spaces." I lived my life alone in that big mansion.

"As long as you're here, you're protected by me.. But the moment you come back to
Luminecia, hire at least 3 bodyguards for your own safety." He said with so much
seriousness.

"Paano pag ayoko? What would you do?" Paghahamon ko.

"Well I guess I'm gonna have to kill whoever lays their hand on you." He shrugged
like it was a normal thing to do!

Well, I'm also thinking of killing someone. Hindi rin ako malinis! Hindi na lang
ako nagsalita at sinubukang huwag ipahalata ang gulat ko. He's very
straightforward.
"I have to go now." Pagpapaalam niya. Tumango lang ako. "Rest." And then he walked
out the door.

Like what he said, I rested after taking pictures and admiring the beauty and view
of this hotel. This must be so expensive! Halata sa mga taong nakikita ko dito.
They all look so expensive.

Gumising lang ako para bumili ng pagkain sa labas. Gabi na at bukas ng umaga pa ang
shoot kaya naman naisipan kong maglibot muna dahil hindi ako pwedeng matulog ulit
nang gutom. Nakasuot lang ako ng grey turtle neck long sleeves, black pants, and a
thick white jacket with fur. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero may nakita
akong convenience store sa tabi nito kaya doon na lang ako.

Naglakad ako habang nilalabanan ang malamig na hangin. Iba din pala talaga ang
lamig dito! Napansin ko rin kung gaano kadisiplinado ang mga tao. Walang kalat sa
paligid at lahat sumusunod sa traffic lights. Hindi ko maiwasan ikumpara sa mga tao
sa Luminecia. Ibang-iba sila. Paano kaya 'to napaunlad nang ganito?

Nakita ko na ang convenience store kaya bumili ako ng bottled juice tsaka isang
salad. Pagkabayad ko, lumabas na ako agad dala dala ang paperbag and shoot, hindi
ko na alam kung saan ako dumaan.

Tinanaw ko ang malaking building pero gabi na at puro ilaw na lang ang nakikita ko
at ang daming building! Magkakatabi pa! Nakakahiya naman magtanong kaya naglakad na
lang ulit ako kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Baka sila naaalala nila kung
saan sila tumapak, diba?

Napahinto ako sa paglalakad dahil pakiramdam ko masyado na akong napapalayo.

Nilabas ko ang cellphone ko at sinubukan maghanap ng wi-fi.

"Ano? Naliligaw ka na?" Napalingon ako sa babaeng nagsalita.

Kumunot ang noo ko. Nakasandal siya sa may pader na medyo madilim at kaunting
liwanag lang galing sa poste ang dahilan kung bakit ko nakikita ang portion ng
mukha niya. She was wearing black high heeled boots, white pants, red sweater and a
thick white coat. Ang buhok niya ay medyo brown at wavy. Her right hand was playing
with a swiss knife kaya agad akong napaatras.

"Relax." She laughed before walking towards me. Hindi ko alam gagawin ko sa sobrang
kaba! Papatayin niya ba ako?!

"Please! Sa'yo na pera ko! Just don't kill me!" Matapang na sabi ko kahit kumakabog
na ang dibdib ko.

Napatigil ako nang malakas siyang tumawa. Madali niyang tinago ang tinuping
kutsilyo sa bulsa niya at inalok ang kamay niya sa akin. "Zafiyah." She said
cutely.

Napakurap ako. Zafiyah.

Zafiyah..

Zyden's sister?! Oh my God! Pinagmasdan ko siya. That is why she looks so gorgeous!
Hawig na hawig pa siya sa Mommy niya! And she really looks younger than Zyden.. or
maybe she's even younger than me!

"A-anais." Pagpapakilala ko.

"Yeah, I know." She smirked. "I think you're trying to go back to the hotel?
Actually I've been watching you circle around for the past 30 minutes and I felt
like you really need help."

"Thank you!" Buti naman at naisip niya 'yon!

"Follow me." She even gestured her hand. Sumunod naman ako sa kanya. Hindi ko
matantya kung ano ang ugali niya. Kung maloko ba siya o seryoso siyang tao. Medyo
natatakot nga ako sa kanya, eh. I can't believe matatakot ako sa mas bata sakin.

Wala pang sampung minuto, nakarating na kami sa lobby ng hotel. They all bowed for
the Princess. She does look like a princess, though. Ang ganda niya. Pwede na
siyang mag-model. She's tall too but I'm like 2 inches taller than her.

"Just don't mention this to Kuya." She gave me a genuine smile.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ko.

"Oh, I sneaked out of the palace. Too many visitors. Can't deal with 'em."
Nagkibit-balikat siya na parang sanay na siyang gawin 'yun.

"O-okay.." Nauutal pa ako dahil hindi ako makaget-over na ito ang itsura ni
Zafiyah.. Ang Zafiyang sinasabi ko pang girlfriend ni Zyden noon dahil kay Harvey!

Mas lalo akong na-conscious nang mapansin kong matagal akong tinititigan ni Zafiyah
like she's memorizing my features.. then the side of her lips rose up.

"You changed." She said, meaningfully.

"What do you mean?" Gulat na tanong ko.

"Well.." She clicked her tongue against her teeth. "You know what I mean." Tumawa
siya saglit at tinalikuran na ako, leaving me confused and anxious!

Ano ba si Anais dati sa kanya? Magkaaway ba sila? Hindi naman siguro 'no! O baka
napansin niyang may pinagkaiba itsura namin ni Anais? Kinakabahan tuloy ako! Baka
nabuking niya na kaagad ako.

Nagmamadali akong umakyat para kumain. Nahirapan pa akong matulog kakaisip doon
pero sa tingin ko naman ay iba ang meaning niya. Maaga rin akong nagising para sa
shoot. Limousine ulit ang pinangsundo sa amin at hindi ko pa rin nakikita si Zyden.

Doon kami magshoshoot sa isang hotel na nasa bandang province na para marami na daw
puno. Pinagsuot lang nila ako ng simpleng fall outfit na sila ang pumili. Mas
maliit ang hotel na 'to kumpara sa tinuluyan namin sa city pero mas peaceful dito
at talagang madami ngang puno at damuhan. May malaking soccer field pa sa tabi.

"Si Zyden, nasaan?" Tanong ni Ate Devine sa kanang-kamay ng pamilya nila Zyden
pagkatapos ng first set ng shoot. Nagpalit na ako ng ibang damit ngayon dahil may
commercial pa na ififilm.

"Ah! Nasa soccer field lang ho si Re-al. Malapit ho siya sa mga bata dito sa
probinsya na naglalaro doon kaya baka bumisita." Nakangiting sabi ng matandang
lalaki.

Tinanaw ko tuloy ang mga naglalaro doon. Baka nandoon siya pero hindi ko gaanong
makita. Nagsimula na lang ulit ang shooting at madali lang na matapos dahil
kadalasan one take lang ako. Noong break time na, nagsikainan na sila pero ako
dahil sa kuryosidad, naglakad ako papunta sa soccer field.
Malayo pa lang, natatanaw ko na si Zyden na nakaupo sa may field at pinapanood ang
mga teenager na naglalaro ng soccer. Naramdaman niya ata ang presensya ko kaya
napalingon siya sa akin. He gave me a small smile before waiting for me to come
closer.

Tinapik niya ang tabing damuhan para paupuin ako. He's wearing black pants, white
sweater and a black jacket. May hawak siyang bola ng soccer sa isang kamay na
pinapaglaruan niya.

"So.. You're a soccer player." Sambit ko.

"I play." Sagot niya lang rin.

"I heard you're good in it." Ayon sa mga nabasa ko.. at tsaka nanood ako ng isang
game nila sa YouTube and boy, he scored a lot! Nag-champion sila. Ngayon lang ako
naattract nang ganito sa mga soccer players.

"I guess." Humble na sagot niya. Napairap ako. "Got it from my dad."

"He was the captain, right?" Nabasa ko rin 'yun. Matinding research na ata ang
ginawa ko dito kay Zyden dahil baka may mas ikakagulat pa ako. Ang alam ko lang..
Nagmula siya sa magandang pamilya.

"I was a captain too but I have too many jobs now." He shrugged. Kinuha ko ang bola
sa kamay niya at tumayo. Sinundan niya lang ako ng tingin.

Nilapag ko ang bola at sinipa iyon nang malakas. Akala ko madali at papasok sa goal
pero tumama lang sa isang puno at tinawanan niya ako! Napasimangot ako at tinanaw
na lang ang bola dahil nakakatamad kuhanin. Mabuti na lang at kinuha nung isang
bata at binalik sa pwesto namin. Sumaludo pa siya kay Zyden.

"Galit ka ba sa puno?" Mapang-asar na tanong niya.

"At least malakas ako sumipa!" Pampalubag loob ko.

Tumayo siya at nilapag ang bola sa damuhan. With one kick, I watched the ball fly
straight to the goal. Napakurap ako sa pagkakamangha bago binalik ang tingin sa
kanya. "You're good!" I praised.

"That's how you kick a ball." He smirked.

"Yabang mo!" Inirapan ko siya at nilagay ang dalawang kamay sa bulsa ko dahil sa
panlalamig.

Napatingin ako sa kanya nang tanggalin niya ang dalawang gloves niya at kinuha ang
kamay ko. Siya na ang nagsuot nun sa akin at pagkatapos, kinulong niya sa dalawa
niyang kamay ang mga kamay ko para mainitan.

He sighed while looking at our hands together. "No regrets." He suddenly whispered.

"What?" Nagtatakang tanong ko.

Pinakawalan na niya ang mga kamay ko at binulsa na lang ang kanya. Then, he gave me
a small smile. "I said no regrets, Laurent." At tumalikod na siya sa akin para
kuhanin ang bola.

________________________________________________________________________________
:)

unedited

Chapter 17

Mabilis lang ang naging shooting namin. Pagkatapos non ay flight kaagad namin
kinabukasan pabalik sa Luminecia para naman maghanda sa pagpuntang Henshawe. Medyo
nakakapagod ang pabalik-balik at palipat-lipat ng bansa pero kasama 'to sa trabaho
ko kaya wala akong magagawa.

Excited na excited na si Achi na bumisita ako sa bansa nila. Kahit kailan kasi ay
hindi pa ako nakakarating sa pinagmamalaki niyang bansa kaya medyo halo-halo nga
ang nararamdaman ko. Neexcite, kinakabahan, at natatakot para sa sarili ko. That is
the country where Anais grew up. Wala akong kaalam-alam doon.

Puro summer clothes naman ang hinanda ko ngayon dahil diretso Henshawe kami. Doon
mismo lalapag ang eroplano dahil may pinatayo na ngang airport doon pero magbubus
ka pa para makarating mismo sa Henshawe.. sa beach part. Naeexcite ako dahil parati
kong naririnig na pinakamagandang beach daw 'yun. It's called the love beach or the
love island. Ilan na ang nagkakatuluyan dahil sa lugar na 'yun.

I don't want to hope for Zyden and I, though. We can never be together. I can't
betray my sister like this. Pinipilit ko naman talagang lumayo sa kanya pero siya
ang lapit nang lapit at gumagawa pa ng paraan para makasama ako. I can't blame him,
though. He still thinks I'm Anais.

I cried again last night after looking at Anais' old pictures with him.. and also
the polaroid. Kahit noong high school pa lang pala sila ay ang boyish na tignan ni
Zyden. Every girl would fall for him. Even I would fall for him! But I was home-
schooled.

One thing I learned is that he really loves my sister. Achi told me that.. but all
of them didn't know why they broke up. Sa tingin ko ay dahil umalis ng bansa si
Anais? Masyado naman atang mababaw na rason 'yun pero high school pa lang naman
sila nun, eh.. Lahat mababaw.

Pagkatapos kong mag-impake, nagpahinga ako nang kaunti bago nila ako sinundo
papuntang airport. Wala ulit si Zyden doon at baka nauna na sa private plane niya
kaya naman kami-kami lang, kasama ang staff ng Royal Holdings ang naglakad papasok.

"Sai, tara na." Sumenyas si Ate Devine na dalian ko nang matanaw na namin ang
eroplano pagkatapos namin sa immigration. Isang maleta lang ang dala ko at sa
tingin ko kukulangin pero pwede naman akong magpabili doon kay Achi.

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang sa eroplano, bumungad na kaagad si Zyden na may

kausap na flight attendant na lalaki. May pinapaliwanag siya dito at may pinag-
uusapan na seryoso nang bigla niya akong mapansin. Nagtagal ang tingin niya sa akin
habang paupo ako.

Umayos kaagad ako nang makita siyang nag-excuse saglit sa kausap niya para pumunta
sa akin. He's only wearing casual grey shorts and a dark blue polo shirt na bukas
ang tatlong butones. May nakasabit pang shades doon.

"How's your sleep?" Tanong niya sa akin pagkaupo sa tabi ko. Napatingin si Ate
Devine at Maisie sa aming dalawa pero hindi ko sila pinansin. It would only make
things awkward.

"Short." Maikling sagot ko habang kumukuha ng magazine.

"I moved your shoot so you can rest." He said languidly. His hand tried to remove
my hair that was covering my face. I almost jumped at the sudden contact. "Your
shoot would be tomorrow after our lunch."

"Our lunch." Ulit ko sa tonong naguguluhan.

He didn't answer but instead, he just pinched my cheek and stood up. Pumunta siya
sa may counter para mag-order ng kung ano kaya sinubukan kong pakalmahin ang sarili
ko. Can he just stop? Alam na alam ko kung paano siya patitigilin pero hindi ko pa
alam kung kaya ko nang gawin.

"Drink." Nilapag ni Zyden ang isang cocktail sa harapan ko. Matagal kong tinignan
iyon. "Oh, you don't drink?" Tumaas ang isang kilay niya.

"I do." Umirap ako at kinuha ang baso para sumimsim doon. Nakita ko ang pagngisi
niya bago tumalikod ulit at may kausaping iba. Doon siya tumungo sa mga staff para
tanungin kung anong gusto nila.

He's nice as a boss. Maybe he was raised like that. I heard his dad is super nice..
I just don't know about his mom, though. Sabi nila ay masungit raw at nakakatakot.
Kinakabahan tuloy akong makita ang Mommy niya.. kung saka-sakali lang na may
pagkakataong magkikita kami. Sana ay wala.

"He likes you." Comment ni Maisie bigla.

"He doesn't like me." Tanggi ko. Because he likes Anais.. Not me.

Hindi na sinundan iyon ni Ate Devine ng pang aasar at sumimsim na lang sa tubig
niya habang makahulugan ang tingin sa akin. Umiling lang ako dahil hindi naman nila
alam kung sino talaga si Zyden sa buhay ni Anais at ayaw kong sabihin dahil
paniguradong sila ang pipilit sa akin lumayo.

"But you like him?" Tumaas ang kilay ni Maisie.

Hindi ako sumagot. Umiwas lang ako ng tingin at tinanong ang sarili ko.. Do I like
him?

Hindi ko rin naman alam ang sagot. Baka naman crush ko lang? I can't deny his
appeal. Pinapakaba ako ng presensya niya at hindi ko pa 'to nararamdaman sa kahit
sinong lalaki. Maybe I'm just dry? Baka naghahanap lang ako ng mapagtutuonan ng
pansin?

I almost fell for him until Achi told me about him.. Lahat ng ginagawa niya ay para
kay Anais at hindi sa akin. Iyon ang pumipigil sa damdamin ko. But I guess..
without these circumstances.. I would've said it already.

That I like him. So freaking bad.

"You like him." Pag aakusa kaagad ni Maisie nang hindi ako sumagot. Wala naman
akong tinanggi. Isipin niya ang gusto niyang isipin.

Mabilis lang kaming nakarating sa Henshawe. Pagkababa, sinalubong kaagad si Zyden

ni Harvey. Nagulat pa ako dahil nandoon siya. Bakit kung nasaan si Zyden ay nandoon
din siya? Ganoon na ba katindi ang samahan nila?

"Bro!" Tumatawang sabi ni Harvey. Naka-beach polo siya at khaki shorts. Nakasuot
rin siya ng sunglasses. "Anais, welcome home!" Pagbibiro niya sa akin.
"Hi." Nakangiting sabi ko. I'm just wearing a flowy white dress ending below my
knees and then nude sandals. May suot rin akong hat and sunglasses dahil mainit nga
dito pero mas mainit pa rin sa Luminecia tuwing summer.

"May dala ako! Ang kulit, e! Ayaw magpaiwan!" Pagkasabi nun ni Harvey, napalingon
kaagad ako.

"Hello Kuya Zy!" Nanlaki kaagad ang mga mata ko nang sumulpot si Achi galing sa
likuran ni Harvey. Umiwas ako ng tingin at tinalikuran siya para hindi niya ako
makita. Kunwari ay nag-aayos ako ng gamit.

"What are you doing here?" Nagtatakang tanong ni Zyde. "Don't you have classes?"

"I don't!" Rinig ko ang masakit sa tengang boses ni Achi. Sinubukan kong
ipagpatuloy ang pagkukunwari kong may inaayos sa maleta ko nang bigla na lang may
humawak sa akin sa braso at hinatak ako paharap kay Achi.

"Anais. She's back." Pagpapakilala ulit ni Zyden.

Nakita ko ang pag-ngiti ni Agiony sa akin. I tried so hard to keep a smiling face
but my eyes couldn't help but warn her about my identity.

"Hi, Ate Anais." She greeted me, meaningfully. Nakita ko pa ang pinipigilan niyang
ngisi.

Gustong gusto ko siyang sabunutan paalis pero hindi ko ginawa. Instead, I smiled
sweetly. "Hi Agiony.."

At hindi na nga napigilan ni Achi ang ngisi niya. Napakunot ang noo ni Zyden nang
tumawa ito nang malakas. Napakurap ako sa kanya.

"Oh my gosh, Ate Anais! Hindi ka pa nga talaga nagbabago! Gosh, you're sooo sweet!
Ang tagal tagal nating hindi nagkita, ah? Ilang years ba 'yun? Bakit kasi hindi ka
na dito nakatira sa Kassa para naman nakapag-bonding tayo!" Ako lang ang nakarinig
ng pagiging sarkastiko ni Agiony.

"Ah.. Busy kasi ako sa trabaho." Ngumiti pa rin ako sa kanya kahit gusto ko na
siyang i-untog sa pader.

"Ganern?!" Natatawang sagot niya.

"Anais, tara na. Nandyan na 'yung bus." Tawag ni Ate Devine. Sa wakas! Tumakas
kaagad ako sa harap nilang tatlo para sumakay sa dumating na bus. Hindi sumakay
sila Harvey dahil may dala na silang kotse. Doon na rin sumakay si Zyden.

Naistress ako kaagad dahil sa presensya ni Agiony! Akala ko matatahimik ang buhay
ko! Siya pa nga ata ang magbubuking sa akin sa kadaldalan niyang 'yon! Mabuti at
hindi nahahalata nila Harvey ang tono ng boses niya pag kausap ako!

Malayo pa lang, natatanaw ko na ang napakalinis na dagat. Naexcite ako kaagad at

kinuhanan ng litrato iyon. Wala pang isang oras ay nakarating na kami kaagad sa
hotel. Mabilis kaming nagcheck-in dahil atat akong pumunta sa dagat.

"Under your name, Sir?" Tanong ng babae kay Zyden nang dumating ito. Tumango lang
siya at pinagpatuloy ang pinag-uusapan nila ni Harvey. Binigyan na kami kaagad ng
room cards kaya kinuha ko na ang maleta ko.

Aalis na sana ako nang may humawak sa kamay ko para mapabitaw ako sa maleta.
Umangat ang tingin ko kay Zyden. "Hatid na kita." He offered.
"No, kaya ko na." Tanggi ko kaagad.

"Ooooh, rejected!" Malakas na tumawa si Harvey.

Nakita ko ang bakas ng inis sa mukha ni Zyden at hindi pinakawalan ang maleta ko.
"Let's go." Pag-ignora niya sa tanggi ko. Nauna pa siyang maglakad!

"Sama ako sa paghatid!" Nagtaas ng kamay si Achi at dali-daling tumakbo para

habulin kami. Napasapo ako sa noo ko nang sumakay kami sa elevator. May mga ibang
tao pero hindi mapigilan ang bibig ng best friend ko. "Alam mo Ate Anais, feeling
ko kailangan natin mag catch up sa tagal ba naman nating hindi nagkita? Kaya
napagdesisyunan kong mag-stay muna sa hotel room mo, sa gusto o sa gusto mo!
Hehehe, hindi ka tatanggi kasi mabait ka, diba? Diba, Ate? Diba? Diba?" Pangungulit
niya at sinisiko pa ako.

"Agiony, tone down your voice." Seryosong sabi ni Zyden.

"Okay, Kuya!" Nakangiting sabi niya at tinignan ulit ako. "We have a looot to talk
about, Ate Anais!" Naiinis na ako sa paulit-ulit niyang pagbanggit ng pangalan ni
Anais! Alam kong sinasadya niya 'yun para pikunin ako pero hindi ako nagpatalo!

"Like what, Agiony? About boys?" Tumaas ang isang kilay ko.

Napatigil si Achi at sinimangutan kaagad ako. "What boys?" Tanong ni Zyden.

"Sus, wala 'yun, Kuya!" Pinanlakihan ako ng mata ni Achi. "Baka si Ate Anais
maraming boys kaya niya nasabi 'yun! Hmm?"

Mas lalong kumunot ang noo ni Zyden. "No fucking way." He hissed.

"Ay, ang possessive naman! Kayo ba, ha? Kayo ba?" Pang-aasar ulit ni Agiony.
Pinagdasal ko na lang na sana makababa na kami ng elevator at natupad naman ang mga
dasal ko.

Hinatid nila akong dalawa hanggang sa loob pero si Agiony, masarap na kaagad ang
higa sa sofa ko. "Okay ka lang dito?" Tanong ni Zyden sa akin.

"Ako, Kuya, hindi mo ako tatanungin?" Achi asked cutely habang nakahiga sa sofa at
nakalaglag ang buhok sa sahig.

Zyden sighed in frustration. "Ikaw, Achi, okay ka lang dito?" He repeated the
question.

"Oo naman! Okay na okay! Si Ate Anais din daw ay okay na okay, wag ka nang mag
alala samin! Magkakaroon lang kami ng small talk!" Nakangiting sabi ni Agiony.
Hindi ako nagsasalita at nililibot lang ang hotel room.

"Walang 'small' talk kapag ikaw ang kausap, Agiony." Seryosong sabi ni Zyden at
bumuntong-hininga na lang.

"Okay, whatever! Chupe na, Kuya! Chupe! Bukas na lang ulit kayo magkita! I'm taking
her out for a dinner tonight kaya wala kayong date!" Pagtataboy ni Achi.

Iyon lang ang nagustuhan ko sa mga ginawa niya.. Ang pagtataboy kay Zyden paalis ng
hotel room ko.

"Take care of her, then." Zyden chuckled. "I guess I need to go." Pagpapaalam niya
sa akin. Tumango lang ako sa kanya kaya mabilis na siyang naglakad paalis.
Pagkasara na pagkasara ng pinto, agad kong binato ng unan si Agiony sa mukha pero
agad rin siyang nakailag doon. "ANO NANAMAN?! INAANO BA KITA, HUH?!" Sigaw niya sa
akin habang sinasanggi ang mga hampas ko.

"Bakit pumunta ka pa dito?! Ikaw ang ikakamatay ng mga plano ko, e!" Bulyaw ko sa
kanya.

"Bakit ba?! Sabi mo magkikita tayo! Edi ako na gumawa ng paraan! Tsaka para
mabantayan na rin kita at tulungan magpalusot kila Kuya Harvey! Baka nakakahalata
na kaya 'yung mga 'yun! Isa pa, baka sumunod 'yung Amity na 'yun dito! Lagot ka
doon!" Sunod sunod na sabi niya.

"Amity? My sister's best friend?" Kinabahan kaagad ako!

"Oo! Nako, galit 'yun sayo! Mahahalata ka agad nun kapag nagpakita ka doon sa
babaeng 'yun!" Parang may galit pa si Achi nang sabihin 'yun. Nakwento niya nga na
palagi raw silang nag-aaway dahil parehas silang maarte at maldita.

"Mag-aayos na ako ng gamit. Bahala ka dyan." Tinalikuran ko siya para pumasok sa

bedroom.

Nag-stay nga si Achi doon sa labas hanggang sa matapos ko ang pag-aayos ko ng

gamit. Nagbihis na rin ako ng backless red flowy long dress na kapag hinahangin ay
tinatangay ang palda. Maganda itong suotin dahil gabi sa beach at lalabas kami ni
Achi.

"Oh ano, ready na agad?" Umayos ng upo si Achi galing sa panonood ng TV. She's just
wearing a short floral dress at ang buhok ay naka-ponytail.

Lumabas kami noong sumapit ang alas otso. Panigurado ay nag iikot rin sila Maisie
kaya hindi ko na sila inaya at saka maiirita lang sila sa kadaldalan ni Agiony.
Bakit ba kasi nagmana pa siya sa Daddy niya? Actually, hindi na nga ganito kadaldal
ang Daddy niya. Parang nasobrahan 'tong si Achi!

Kumain kami sa favorite niyang seafood restaurant. Nag-serve sila ng lobster na

napakasarap. "You should visit the city too!" Suggest ni Achi habang kumakain.
Mabuti na lang at nababawasan ang mga sinasabi niya kapag kumakain siya dahil may
ibang pinagkakaabalahan ang bunganga.

"Sabi ni Zyden ayaw niya daw malaman ng family niya na nandito ako sa Kassanight."
Sabi ko. Medyo nalungkot ako doon pero kinabahan rin ako dahil hindi ko alam kung
anong dahilan.

"Ooh, bakit kaya?" Nagtatakang tanong rin ni Achi.

Nagkibit-balikat ako at uminom ng tubig.

"Oh my gosh!" Nagulantang ako sa biglaang sigaw ni Achi. Napalingon ako sa

tinitignan niya pero agad niyang hinawakan ang magkabila kong pisngi paharap ulit
sa kanya para hindi ako makatingin.

"Agiony! Ang dugyot!" Malakas na bulyaw ko dahil may kanin-kanin pa at alimasag ang
mga kamay! Inalis niya tuloy kaagad at tinawanan ako!

Lumingon ulit ako para matignan. Parang bumagsak ang mundo ko nang makita ko si
Zyden na nakaakbay sa isang magandang babae at naglalakad sila sa may buhanginan.

"Hay, I told you not to look!" Sabi ni Achi.

"Who's that?" Parang nanuyo ang lalamunan ko.

"Hindi rin clear sa paningin ko, okay?" Malayo kasi sila at hindi ko rin mamukhaan
pero sigurado akong hindi niya 'yun kapatid. "Bilisan mo na kumain.. Magpaparty pa
tayo." Sabi niya na parang alam niyang nasaktan ako.

"I don't drink.." Sambit ko.

"And so?" Mataray na tanong ni Achi.

Bumuntong-hininga na lang ako at tinapos ang pag-kain ko. Pumunta kami sa restroom
para maghugas ng kamay bago niya ako dinala sa isang beach party sa may bandang
dulo ng dalampasigan. Hindi maiwasan ng mga mata kong tanawin sila Zyden. Nakaupo
na ngayon ang dalawa at nag-uusap.

Habang papalapit kami ay unti-unti ring nagiging pamilyar sa akin ang mukha ng
babae. She's really gorgeous and she looks elegant.. and rich. Nakita kong hinaplos
niya ang mukha ni Zyden habang nakangiti siya at parang natatawa.

"Stop looking!" Inis na sabi ni Achi.

Napalingon tuloy ako sa kanya because she sounded so irritated.

"Who is she?" Tanong ko sa kanya.

Hindi siya sumagot. Umiwas lang siya ng tingin sa akin. "Let's just party, Sai."
Seryosong sabi niya.

Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Lalo akong kinabahan dahil mukhang
ayaw nga niyang sabihin sa akin. Hindi na ako nagsalita at sinubukan na lang iiwas
ang paningin sa dalawang naghaharutan sa dalampasigan.

Nabingi na kaagad ako ng malakas na tugtog nang makalapit. Inabutan kaagad ako ni
Achi ng baso na pinalagok niya sa akin kaagad. "Sige! Sige pa! Kulang pa 'yan!"
Tumatawang sabi niya at inabutan ulit ako ng panibago.

"I don't want to get drunk, Achi!" Inis na sabi ko kahit gusto ko nang lasingin ang
puso ko.

"Trust me, honey. You do." She winked at me before talking to the handsome guy who
passed by. Lalandi nanaman siya kaya umupo na lang ako doon sa mataas na upuan at
sumandal sa counter habang tinitignan ang baso ng alak.

Paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko ang nakita ko kanina. Kulang na lang ay

maghalikan silang dalawa. Is that his new girlfriend? Akala ko ba ang sabi niya ay
wala naman daw siyang girlfriend? Eh ano 'yon?

Hindi ko na namamalayan na nakakailang baso na ako. Naramdaman ko lang ang

pagkalasing nang sinubukan magsayaw sa may gitna dahil tinamaan ako ng hilo. Agad
akong pinuntahan ni Agiony para bantayan ako.

"Gosh, dalawang baso lang ang inabot ko! Ilan ang inubos mo?!" Concerned na sabi
niya.

"I don't know.." Hindi ko na matandaan. Hindi ko na mabilang. At least I can still
talk, right?! Medyo nawala rin ang pagkahilo ko nang makipagsayawan ako sa iba.
Agiony started flirting again with different boys. Wala naman akong pakialam.
"Are you new here?" Bulong sa akin ng lalaki sa likod ko sabay hawak sa bewang ko.
Napatigil ako at lumingon sa kanya. He's gorgeous but he's not my type.

Yeah, because my type of guy is out there, flirting with somebody else!! Asshole!!

"Not really." Pagsisinungaling ko.

"Halika, mukhang nahihilo ka na.." Malambing na sabi niya sa tenga ko. Lumingon ako
kay Agiony pero nakatalikod siya at nakikipaglandian sa isang foreigner.

Nagpatangay na lang tuloy ako sa lalaki paalis doon. Halos matumba-tumba pa ako sa
nilalakaran ko kaya hinawakan niya ako sa balikat at inalalayan paalis. "Okay na
ako.." Sambit ko nang medyo makalayo na kami sa tugtog.

"No, hindi ka pa okay.." Pagpupumilit niya.

"Okay na raw siya, tol." Napalingon ako sa lalaking nagsalita. Nakakita ako ng pag-
asa nang makita si Harvey na nakasandal sa counter at may hawak na bote ng beer.
Agad siyang naglakad palapit sa amin at binawi ako sa braso.

"Killjoy mo, pare." Sambit ng lalaki.

"Fuck off." Harvey hissed. Padabog pang naglakad paalis ang lalaki. "What the hell
happened to you, Anais?" Alalang sabi niya at hinawakan pa ang magkabilang balikat
ko.

"I'm fineeee!" Pilit kong inaalis ang hawak niya dahil naiinitan na ako. Ayaw kong
malapit sa tao! Pinagpapawisan ako!

"Zyde!" Tinaas niya ang kamay niya nang may makita sa malayo. Muntik na akong
tumakbo nang marinig ang pangalan ng lalaking kinasusuklaman ko!

Wala pang ilang segundo, naramdaman ko na ang presensya ni Zyden sa likuran ko.
Binitawan ako ni Harvey at agad pumalupot ang braso ni Zy sa bewang ko para
alalayan ako sa pagsandal ng likod ko sa dibdib niya.

"What happened?" He asked in a dark and serious tone.

"Lasing ata." Nagkibit-balikat si Harvey. "Oh hindi ako, ah! Si Achi 'yon! Ayun!"
Turo niya pa sa malayo.

Zyden whispered a curse before dragging me out of the party. "Ano ba! Bitawan mo
nga ako!" Pagtulak ko sa kanya. Hindi niya ako binitawan kaya hinampas hampas ko
ang kamay niyang dinadala ako paalis. "Bitaw sabi, e!"

Bumitaw siya nang nasa kalagitnaan na kami ng dalampasigan. Kami lang dalawa ang
malapit sa dagat at halos lahat ng tao ay malayo na sa amin. Hinahangin ang palda
ko pagilid at hinahangin naman ang buhok niya, making his angry face visible to me.

"Bumalik ka na nga lang sa girlfriend mo!" Inis na sigaw ko.

"I don't have a girlfriend."

"YOU LIAR!!!" Malakas na sigaw ko.

Nakita ko ang inis na paglagay niya ng dila sa loob ng pisngi niya habang
nakapamewang ang isang kamay at mukhang hindi na alam ang gagawin sa akin.

"Liar? Really?" He scoffed.

"YES!" Matapang na sigaw ko. "Bakit sabi mo wala kang girlfriend?! Duwag ka bang
aminin 'yun, ha?! Duwag ka ba?!"

"Wala nga akong-"

"Shut up!" I hissed.

Napatigil siya sa pagsasalita at tumikhim. Pakiramdam ko kaunting tulak na lang sa

kanya ay sasabog na siya sa galit pero tinitiis niya ang emosyon niya.

"Ano ba talagang gusto mo?" Tears started pooling at the corner of my eyes.
"Lumalayo na ako sa'yo.. Bakit ba lapit ka pa rin ng lapit? Hindi mo ba
naiintindihan, ha?"

"Stop.." He said, softly.

"I am starting to fall for you, Zy.." Tumulo na ang luha ko. Nakita ko ang pagkagat
niya sa ibabang labi habang nakatungo. "Kahit alam kong hindi mo ako magugustuhan..
I fucking risked it. You made me feel this way.. Ano bang kasalanan ko? Ano bang
kasalanan ko sa'yo?! Sa inyo?! Bakit ba nahihirapan pa rin ako hanggang ngayon?!"

He looked at me in the eyes. "I like you."

"NO!" Malakas na sigaw ko. Mas lalong nag-unahan ang pagtulo ng luha ko. "You like
who I am pretending to be. You like Anais, not me.. This is all so fucking wrong..
I'm sorry.."

"What?" Kumunot ang noo niya.

"You don't like me! Maling-mali 'to.. Maling mali na mapalapit ako sa'yo.. At mali
na magustuhan ka.. Mas lalong mali na patuloy mong mamahalin 'yung taong matagal
nang wala.. You like me? Fuck, you don't even know me!" Malakas na sigaw ko.

Nakita ko ang bakas ng irita, galit, at frustration sa mukha niya pero hindi siya
nagsalita.

"I am so sorry, Zyden.. But I am not Anais!" I yelled at him. "Yes! I know I'm
disgusting! Sige, mura-murahin mo ako! Niloko kita, ginago kita, pinaniwala kita!
Yell at me!"

Ang paglakas ng hangin sa dalampasigan ay sumabay sa pag-alab ng damdamin ko habang

sinisigaw sa kanya ang mga katagang matagal ko nang gustong sabihin. "I am not
Anais so leave me the fuck alone!"

Tinulak ko siya at naghanda nang maglakad paalis nang mahigpit niyang hinawakan ang
braso ko at hinatak pabalik. Takot akong tumingin sa galit niyang mga mata.

"What?! Sige, magalit ka! Sigawan mo 'ko!" Sigaw ko kahit ang bilis na ng tibok ng
puso ko. "Uulitin ko! Hindi ako si Anais! I'm just pretending to be like--"

"And you think I don't fucking know that, Sirene?!" He shouted.

________________________________________________________________________________

Chapter 18
"What did you just say?" Parang tumigil sa pagtibok ang puso ko nang marinig ang
pangalang tinawag niya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Tama ba
ang pagkakarinig ko?

His eyes went a shade darker because of his growing madness. "Kanais Sirene
Laurent." He said in a controlled voice.

Nanlaki ang mga mata ko at napatakip sa bibig ko gamit ang nanginginig na kamay.
Hindi ako makapagsalita. Gusto kong magpaliwanag pero walang lumalabas na tunog
galing sa akin.

He doesn't look devastated. He just looks mad habang hinahangin ang buhok niya at
mas naaaninag ko ang suplado niyang mukha. Tumibok na nga ata ulit 'yung puso ko
habang pinagmamasdan siya.

"How did I know?" Galit na sabi niya at tinaasan pa ako ng isang kilay. "The first
fucking time I saw you, I knew something was weird! Do you really think you look
like your sister, Sirene?" He laughed sarcastically.

"I do look like Anais!" Pagtatanggol ko sa sarili ko. "You like me? Funny! You only
like me because you remember her! Kasi kamukha ko siya. Naaalala mo siya sa akin
kaya huwag mo akong bullshit-in, Zyden!" I shouted.

"Let me fucking tell you.." He stepped closer. Halos magdikit na ang mga katawan
namin kung hindi lang rin ako umatras para makalayo sa kanya. "Your eyes are
different from hers. Too different."

Iniwas ko ang tingin ko dahil nakakapanlambot ng tuhod ang tingin niya sa mga mata
ko.

"You are so different from Anais, Sirene. You are nothing like her.. and that's not
even a bad thing. Fuck, I like you for who you are." Napasabunot siya sa sarili.
"And I don't fucking understand!"

"Hindi ka pa nakakamove-on kay Anais!"

"That was years ago!" Sigaw niya rin sa akin. "We were too young! I'm not the type
to chase a woman!"

Hindi ako nagsalita. Hindi ko alam ang papaniwalaan ko. Hindi ko na rin alam kung
saan ba pupunta ang usapang 'to.

"I know what happened to Anais." He sighed. "And I just concluded that you're doing
this shit in connection to that and I swear, I have no plans to stop you.. At 'yun
ang dahilan kung bakit hindi ko sinasabi sa'yong alam ko ang tinatago mo. Gusto
mong maging si Ana? Gawin mo ang gusto mo."

Hindi ako nagsalita at humawak sa ulo ko. I need to think. All along.. I thought..
He was.. But.. He knew..

"You don't like me." Umiling ako at umatras sa kanya. Tinignan niya ako gamit ang
nalilito at galit niyang mga mata. "You like Anais.. so stop this! Please, just get
away from me!" Umiling ulit ako bago tumalikod at tumakbo papalayo sa kanya.

Narinig ko ang malakas niyang mura bago ako makalayo. Hindi ko alam kung bakit ako
umiiyak o kung paano nawala ang alak sa sistema ko. Gulong gulo ako. Hindi ko na
nga rin alam kung saan ako pupunta. Hindi ko na alam kung saan ako dinadala ng mga
paa ko hanggang sa marating ko na ang pinakadulo ng dalampasigan.
Sumalampak ako sa buhanginan sa ilalim ng puno habang pilit pinapakalma ang sarili
ko. Kailan niya pa alam? Bakit niya ako pinagmukhang tanga? Pero kung hindi niya
naman alam.. Siya ang pinagmukha kong tanga.

Bakit ba ang hirap hirap ng sitwasyon ko? Gusto ko lang naman makahanap ng hustisya
para kay Anais! Why did that man even show up to ruin everything?! Nadistract ako
at nagulo lahat ng plano ko.. Ngayon tuloy ay napapatanong ako kung sino pa ang may
alam?

Si Harvey kaya? Oh my God! Siguradong alam niya rin! Bestfriends silang dalawa!

Napahawak ako sa ulo ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Magugulat ba
muna ako, maguguluhan, masasaktan, iiyak, mag-iisip? Hindi ko alam! Nakailang
buntong-hininga ako habang tinatanaw ang kalmadong dagat. Somehow, the sound of the
waves made me calm. Kung ano man ang mangyayari bukas, hindi ko naman kayang itigil
ang oras kaya haharapin ko na lang.

I know Zyden will keep it a secret.. He even kept it from me!

God, I hate alcohol. This is all Agiony Cherie's fault!

Nang kumalma, bumalik na ako sa hotel room ko. Mabuti nga at natatandaan ko pa at
mabuti rin hindi naghihintay si Zyden sa labas. Bagsak kaagad ako sa kama dahil sa
sobrang pagod at sa sobrang daming nangyari sa gabing 'to.

Kinabukasan, nagising ako sa ingay ng babaeng umaalog-alog sa akin. "Wakey wakey,

sweetie pie!" Malakas na sigaw niya sa nakakainis na boses. Irita akong dumilat at
tinangaw si Achi na may hawak pang tray na may tubig at gamot tsaka soup.
Nakaheadband pa siya na parang kakatapos lang ng morning skincare.

"Fuck you." I hissed and closed my eyes again.

"Hey, come on! I need to know what happened! Alam kong may nangyari! Bigla ka na
lang nawala sa paningin ko! The next thing I knew, Kuya Zyden was dragging you out
of that party na! Hindi na kita sinundan dahil alam ko namang safe ka kay Kuya Zy
but then I saw him last night getting all his things! He left Henshawe with his
yacht! Anong nangyari?! Bakit siya umalis?! Nag away kayo?!" Sunod sunod na tanong
niya.

Napadilat ako at kumunot ang noo ko. "He left?" Nagtatakang tanong ko. Hindi pa
tapos ang photoshoot, ah! Pero.. Hindi naman siya kailangan sa shoot. Okay na 'yun.

"Hinde, he right! He up and down! Ano?! Ulet-ulet?!" Pambabara niya.

Napahawak ako sa ulo ko. Masama na nga ang pakiramdam ko, pinapasama pa ni Agiony!
Hindi ko talaga siya kayang makasama sa iisang kwarto! Umaalingawngaw ang boses
niya. Sapat na ata boses niya para makalimutan ko lahat ng problema ko, e. 'Yung
tipong maaalog ng ingay niya 'yung utak mo tapos mawawala ka na sa sarili, ganon!

Kinuha ko ang soup sa tray para simulang kainin 'yun. Nilapag niya ang tray sa side
table bago umupo sa kama at pinanood akong kumain, waiting for some news.

Pagkatapos ng isang kutsara, nagsalita na ako.

"He knew." I casually said like it didn't make me cry last night.

"WHAAAAAATTTTT?!?!?!" Halos mabato ko ang bowl sa sobrang gulat sa exaggerated

niyang sigaw.
"What the fuck?!" Bulyaw ko sa kanya.

Hindi ko alam kung sarkastiko ang sigaw niyang 'yon.. Noong ngumisi siya sa akin ay
napagtanto ko ngang sarkastiko 'yun. Fuck.. She knew?!

"You bitch-" Sasabunutan ko na sana siya nang bigla siyang lumayo sa akin at
gumulong sa kama sabay shield.

"Hey! That's why cinoconvince kitang umamin na sa kanya because he was just waiting
all along! My gosh ka, Sirene! Halatang halata ka kasi, e! Ako nga unang kita ko
sa'yo, nahalata ko agad, diba?! Ano pa kaya siyang ex-boyfriend?! I'm sorry! I kept
your secret and I kept his secret, too! Fair lang! Wag niyo na ko idamay sa gulo
niyo!" Reklamo niya habang pinipigilan ang tawa.

"I AM YOUR BEST FRIEND!" Galit na sigaw ko sa kanya.

"I know, Sai! I know! But his secrets aren't mine to expose! Hindi ka ba proud na
marunong ako magtago ng sikreto, ha?! When Kuya Zyden shipped your gun, nagulat ako
dahil full name mo ang nakalagay sa box! Napaisip ako dahil hindi ko naman sinabi
sa kanya ang name mo! I only said 'Sirene' noong nagtanong siya! That was why he
was smirking! Doon ko lang nalaman na alam niya na nag-eexist ka, okay?! I asked
him about it and he said nothing! Hanggang doon lang alam ko. Hindi ko alam kung
paano niya nalaman but I'll ask him.. if only you did not make him leave!" She
crossed her arms and rolled her eyes.

"Oh, so it's my fault now?!" Ganti ko sa kanya.

"What did you say to him ba kasi?!" Maarteng tanong niya.

Napaisip ako sa sinabi ko at nang matandaan, napabuntong hininga na lang ako. "I
said stop everything and get away from me.. Because he likes Anais, not me.." Pag-
alala ko sa nangyari.

Nakita ko ang pagsapo niya sa noo niya like she was disappointed. "GIRL, did he
tell you he likes you?"

Hindi ako nagsalita.

"You probably know that Kuya Zyden won't say something he doesn't mean, right? He's
a man of word. He has all my respect and doubting his feelings would hurt him!
Anais and Kuya Zyden's love story already ended years ago! Lahat kami nakamove-on
na doon! He didn't come back to Lumi to look for Anais.. but for your mother, Mrs.
Laurent."

"What?" Kumunot ang noo ko.

So hindi siya pumunta sa Luminecia at naging bodyguard para balikan siya ni Anais
na akala niya ako? He was looking for my mother? Bakit?

"May utang si Mrs. Laurent sa bank. Malaki! Inutusan siya ni Tita Jiara na hanapin
ngayon ang Mommy niyo at since hindi niya makita dahil nga deds na diba, kay Anais
siya nag-research but then.. I guess, iba ang nalaman niya. He already paid for
your mother's debts, though." Nagkibit balikat si Agiony.

Bakit ang dami niyang alam? Napaka chismosa niya talaga!

"How much?" Tanong ko kaagad. Binayaran ni Zyden? Ayokong magka-utang na loob sa

kanya kaya babayaran ko na lang kung magkano man ang utang ni Mommy.
"I don't know! Ask him?!" Bulyaw sa akin ni Agiony. "Kung hindi mo lang kasi
pinalayas, e!" Paninisi niya ulit na parang gusto niyang ma-guilty ako. I'm not!

Inubos ko na lang ang soup at ininom ang gamot na dala niya bago ako naligo at
nagbihis ng simpleng light yellow beach dress. Nag-lunch kaming dalawa ni Achi sa
may restaurant sa buhanginan. Dapat kami ni Zyden ang maglulunch ngayon pero..
Umalis siya. Pinaalis ko siya kaya naman itong maingay na 'to ang kasama ko.

Pagkatapos, nagstart na ang photoshoot ko. Nakasuot ako ng stripes na two-piece

bikini na kulay blue and white. Ang unang photoshoot ay sa beach, sunod naman ay sa
buhanginan na parang naglalaro ng beach volleyball. Pinagtitinginan kami ng mga tao
mula sa malayo and Agiony is scaring all of them away.

"Break muna!" Sigaw ng isang staff. Dali-daling lumapit sa akin si Maisie para
punasan ang pawis ko at itapat sa akin ang maliit na electric fan. Si Ate Devine
naman ay inabot sa akin ang salad para may makain ako.

"Wala si Zyden?" Nagtatakang tanong ni Ate Devine at hindi ako sumagot.

"Oo nga, e! Hmm.. Bakit nga ba?" Tinaas ni Achi ang kilay niya sa akin at inirapan
ko lang siya.

Habang kumakain ako ng salad, napagtanto kong hindi ko na rin nakikita si Harvey
dito kaya naman nagconclude na lang ako na sinama siya ni Zyden paalis. Eh, 'yung
girlfriend niya kaya kagabi? Nasaan na? Kasama na din nila?

Nilingon ko si Agiony na umiinom sa buko. Nang tinignan niya ako, ngumisi siya sa
akin habang pinupunasan ang tumulong buko sa baba niya.

"Sino 'yung babaeng kasama ni Zyden kagabi?" Tanong ko sa kanya.

Halos ibuga niya ang iniinom nang marinig ang tanong ko. Napaubo tuloy siya bago
hinampas ang bibig at tumingin ulit sa akin. "1000 pesos." Nilahad niya ang kamay
niya.

"Damn you, sumagot ka na lang! Namemera ka pa, e." Iritang sabi ko. Ang yaman yaman
na nanghihingi pa ng pera?! Doon siya sa magulang niya humingi ng 1000, baka kotse
pa ibigay sa kanya sa sobrang spoiled niya! Hindi naman siya only child.

"Grabe, ang hina mo talaga sa names at itsura ng tao! Hindi mo nakilala, huh?!"
Nilapit niya ang mukha sa akin at siningkitan ako ng mata.

"Eh, sino nga?!" Naiinis na ako! Nauubos na ang pasensya ko!

"That was Amity." She rolled her eyes.

Napatakip ako sa bibig ko sa sobrang gulat. "Amity?! As in Anais' bestfriend?!"

Tumango siya. "Anong ginagawa niya dito?!"

"I don't know. She has been all over the place. Diba nasabi ko sa'yong galit siya
kay Anais ngayon dahil nga hindi ka man lang pumunta noong namatay dad niya tapos
di mo na siya kinakausap! Baka ginagantihan ka ngayon at hinaharot si Kuya Zy!"
Sambit niya.

Napaisip ako. Amity.. Just looking at her.. She really looks petty. So hindi nga
siya girlfriend ni Zyden?

"Or baka pinapagselos si Harvey! I don't know!" Dugtong ni Achi. Lumingon ako sa
kanya habang nakakunot ang noo. "Oh, hindi mo alam?! Amity used to love Harvey
simula pa elementary! Hindi naman siya pinapatulan! Puahahaha, loser!" Demonyong
sabi niya.

Bago pa ko makapagtanong ulit, nagstart na ulit ang photoshoot. Sanay na ko sa mga

photoshoot ng beach body kaya hindi na ako nahirapan. Iyon nga lang ay mainit ang
araw kaya palaging may retouch dahil sa pawis.

Natapos rin kami noong pahapon na at bumalik lang ako sa hotel room para matulog
ulit. Nagising ako noong gabi na. Himala at hindi ako ginulo ni Agiony sa buong nap
ko. Bumangon ako at tinignan ang cellphone ko para icheck kung may text si Ate
Devine. Pero text ni Achi ang nakita ko.

Achi:

Wala ka nang gagawin diba? Tara sa Main Kassanight! I'm bored!

Umirap ako at nagreply. [Sabi ni Zyden..] Napatigil ako at binura ko din kaagad ang
tinype.

Kanais:

G.

Pinatay ko ang cellphone ko at kinuha ang maleta ko. Hindi ko naman nilabas ang mga
damit kaya madali ko lang rin naayos at nakuha ang mga gamit ko. Nag-iwan na lang
ako ng mensahe kila Ate Devine na babalik ako at mag enjoy muna sila sa beach.

Pagkalabas ko, hinihintay na kaagad ako ni Achi. Nakasombrero ang gaga at naka all
black pa. "Kidnap 'to." Sambit niya sa akin saka tumawa.

"Hindi ka mukhang kidnapper. Mukha kang dilim." Pangiinsulto ko habang nasa

elevator kami. Tumawa lang siya habang ngumunguya ng chewing gum. Tinulungan na
niya ako sa gamit ko pasakay sa yacht nila. Ganoon talaga 'yan kayaman. Akala mo
jeep lang at nagpapasundo pa sa yacht.

"Maganda sa city, promise!" Pangungumbinsi niya. "Sa amin ka matutulog, ha! Wala si
Daddy, nasa Singapore pa pero nandoon si Mommy! First time mo sa Kassa, diba? Waaa,
ako ang naeexcite!"

Kwento pa siya nang kwento ng mga pwede namin puntahan. Ako, kinakabahan lang ako
na baka makita ko si Zyden doon o kaya malaman ng pamilya niya na nandoon ako dahil
sabi niya ayaw niya daw ipaalam.. But who cares about him now?! He already left!
Wala na kaming connection sa isa't-isa!

Mabilis lang kaming nakarating sa port. Sinundo kami ng SUV nila Achi at excited pa
rin siyang nagkekwento sakin ng kung ano-ano. Mabuti na lang at nakatulog ako
kanina kaya hindi ako inaantok ngayon. Siya.. Hindi ko alam. Lagi naman gising ang
diwa niyan.

Tinanaw ko sa bintana ang pinagmamalaki niyang bansa. Napaawang kaagad ang labi ko
nang makita ang magagandang ilaw galing sa mga naglalakihang building. Para akong
nasa Las Vegas sa sobrang daming ilaw. May hilera ng magagarang hotels and casino
and then nang malagpasan, mga bahay naman at puno. Wala ring kalat katulad sa
Aldana. Paano nila nagagawang disiplinahin ang mga tao? Bakit sa amin, hindi
ganito?

Kaya naman pala pinagmamalaki 'to ni Achi sa akin, e. Halos lahat nga daw ng tao
dito ay marunong ng self-defense. Malakas rin daw ang militar nila dito kaya walang
gumegera sa kanila at tsaka kapit sila sa Aldana at Densiara.. Dalawang malakas pa
na bansa kaya wala talagang magtatangka. Peaceful sila.

Sa amin, ang gera ay nasa pagitan ng masa at gobyerno.

Huminto ang SUV sa malaking mansion. Namangha ako kaagad. Ito ang unang beses na
nakita ko ang bahay nila Agiony. Alam kong mayaman sila pero seeing their house
right in front of my eyes is really overwhelming. May fountain sila sa tapat at
umikot pa ang SUV doon. May malaki silang front door at 'yung driver na nila ang
kumuha ng mga gamit ko. Hinatak-hatak ako ni Achi papasok. Napagtanto kong 11 PM na
kaya nahiya ako at baka mabulabog ang magulang niya.

"Welcome to my home, Kanais!" Tuwang-tuwang sabi ni Achi. Nilibot ko ang paningin

ko. Ang ganda ganda ng design ng bahay nila! Cream colors. Maganda sa mata at ang
ayos tignan. Ang lawak pa ng spaces. Malaki nga ang bahay nila.

Naglakad ako at sinilip ang living room. Napaatras ako kaagad nang makitang may
batang babaeng nanonood ng Netflix. Sumilip rin si Agiony at agad naglakad palapit.

"Ashiya! Anong oras na?! Matulog ka na, isusumbong kita kay Mommy!" Sigaw ni
Agiony.

Napakagat ako sa labi ko para pigilan ang tawa ko. So this is Agiony as a sister..
Hmm.. Cute and interesting.

Nakita kong ngumuso ang babae at pinatay ang TV. Para siyang zombie na nilagpasan
kami para umakyat sa kwarto niya pero nang marealize niyang may ibang tao, agad-
agad siyang naglakad pabalik at huminto sa harapan ko, all-smiles.

"Hello!" Masayang bati niya. She looks so innocent compared to Achi! Maybe because
she's way younger than her. She's so cute and gorgeous. Ang sarap tignan ng mukha
niya dahil maaliwalas. Pinkish lips, innocent eyes, at nakaheadband pa siya na
pink. She's smaller than me because she's younger.

"Hi.." Bati ko.

"I see you on magazines!" Excited na sabi niya. "By the way, I'm Ashiya! Ashiya
Cherille Hades-Cox! Just call me Aya!"

"ASHIYA!!!! GO TO YOUR ROOM!!!" Malakas na sigaw ni Achi galing sa kusina.

Naghahanap siya ngayon ng maiinom. Tumawa ako nang kumaripas ng takbo si Aya
paakyat ng hagdan. Nag-wave pa siya sa akin bago tuluyang nawala sa paningin ko.

"Ilang taon na siya?" Tanong ko.

"14. Turning 15." Nilapag ni Agiony ang milk sa may table at nilagyan ang tasa.
Inabot niya sa akin ang isa bago niya ako hinatid sa guest room. Pati guest room
nila ay parang hotel, e! Mukhang inaantok na si Achi dahil umalis rin siya kaagad.

Sinubukan ko na rin matulog. Kinabukasan, pagkagising ko, ang liwanag na sa kwarto.

Bumangon ako dahil naririnig ko na ang ingay sa kusina. Unti-unti akong bumaba at
nakita ang Mommy ni Achi na nagluluto. Si Achi ay nakaupo sa countertop at si Aya
ay nasa living room ulit, nanonood ng Netflix.

"G-good morning po." Nahihiyang bati ko pagkapasok ko sa malaki nilang kusina.

Nang lumingon ang Mommy ni Achi, I was stunned! When she smiled, mas lalo akong
natulala sa kanya. Oh my God, she's so gorgeous! Model ba siya noong teenager siya?
Hindi ko rin maitatanggi na maganda si Achi.. kaya dali nakukuha 'yung gusto, e!
"Good morning, Sirene." Her mom smiled at me. Nanlaki ang mga mata ko at tinignan
si Achi.

"What?! I can't lie to my mom!" Pagdadahilan niya.

Tumawa ang Mommy niya. "It's okay. I can keep a secret." Tumalikod ulit siya para
ilagay sa plato ang bacon at sinerve na ulit sa table. Nagulat ako dahil ang dami
niya palang niluto! Bacon, eggs, meatloaf, hotdog.. Parang fiesta!

"I'm sorry, hindi ko kasi alam kung ano ang gusto mo." Sambit ng Mommy ni Achi. Si
Tita Agia.

"It's okay po." Umupo na ako sa mataas na chair sa tabi ni Achi para masimulan na
namin kumain.

"Aya! Breakfast!" Sigaw ni Tita Agia. Kumaripas naman ng takbo si Ashiya papunta sa
kitchen at umupo na sa tapat ko. Excited na excited na siya kumain. Natawa ako.
She's really a kid. She acts like one. Ang saya siguro bumalik sa ganyang edad.

"I'm gonna take you to Zedvage today!" Tuwang tuwang sabi ni Achi.

Kumunot ako. Zed what?

"Oh, you forgot.." Nagpahalumbaba siya. "Just wear your gym clothes. Show me how
much you improved." She smirked.

"Ooooh, I wanna go too!" Tinaas ni Aya ang kamay niya.

"No." Masungit na sabi ni Tita Agia.

Ngumuso si Aya at pinagpatuloy na lang ang pag-kain dahil alam niyang wala na
siyang laban. Mabilis lang akong kumain para makaligo agad. Gaya ng sabi ni Achi,
nagsuot lang ako ng gym clothes ko. Black sports bra and black leggings ending
below my knees saka rubber shoes na white. Brinaid ko na rin ang buhok ko into a
ponytail na nakabagsak sa likuran ko.

"Let's go!" Excited na sabi ni Achi. Nakasuot lang siya ng white shirt and
leggings. Sumakay kami sa Porsche niyang white at pinaharurot niya na 'yun paalis.
I've never seen her drive before. Ngayon ko nga lang nalaman na nagdadrive pala
siya and she owns a Porsche!

Malamang! She's rich! Of course she has one!

Hindi ko alam kung saan niya kami dinadala. Basta may nakita lang akong isang
palapag na metal ang pader sa labas. Nagpark siya sa gilid at pumasok kami. Para
lang siyang shop. Pinindot niya ang elevator kaya bumukas na iyon.

Habang pababa kami, hindi ko alam pero kinakabahan ako. Ano ba 'to? Saan niya ba
ako dinadala? Is this the gym?

"Welcome to Cheatra!" Tuwang tuwang sabi niya pagkabukas ng elevator.

Nanlaki ang mga mata ko habang nililibot ang paningin ko. Ang lawak at ang laki!
Ang daming tao at halos lahat sila ay may pinagkaaabalahan! May dumaan pa sa
harapan ko na may hawak na baril. Saka ko lang napagtantong normal sa kanilang
lahat ang may baril! Hindi ko maintindihan kung nasaan ako!

"This is Zedvage, my love." Agiony whispered and smirked. "Don't die."

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 19

Everything around me is just so weird! I think I'm having a culture shock. Kahit
saan ako tumingin, may mga baril. Ano ba 'tong pinasok ko? Sindikato ba 'to?

"Let's go to the training grounds for so we can warm you up, sunshine!" Hinatak ako
ni Achi palabas ng isang glass door. Pagkapasok na pagkapasok, napayuko kaagad ko
at umupo sa sahig nang makitang may lumilipad na bola papunta sa akin. "HEY HEY!
CHILL, MAN!" Sigaw ni Achi habang may hinahalungkat sa gilid.

Hindi ako makapagsalita habang pinapanood silang magbatuhan ng bola at mukhang

seryoso sa ginagawa nilang pagtataguan. Parang may mga maze at barriers. Parang
Counter Strike lang pero in real life. Hindi baril, kundi bola ang gamit.

Sinundan ko lang si Achi makarating sa may shooting range. Pagkadating doon,

nagulat ako dahil mas kakaibang baril ang gagamitin. Pinapili pa nga kami! Ang
pinili sa akin ni Achi ay pistol lang! Sumimangot ako pero okay na 'yun dahil alam
kong hindi pa naman ako sanay talaga.

"O sige nga, fire!" Tinapik ako ni Achi sa balikat bago siya nag-focus sa sarili
niyang baril. Pinagmasdan ko siyang sunod-sunod bumaril. Limang beses siguro iyon
bago ko tinignan. Hindi ko ipinahalata ang gulat ko nang makitang naka tatlo siya
sa gitna at dalawang muntik na. "Hah! Bilib ka nanaman! That's how you fire a gun,
dumb bitch! Papatay ka pa, ha! Sige nga, patingin nga ako kung makakapatay ka
talaga o baka tumama lang 'yan sa pader!"

Inirapan ko siya dahil na-challenge ako! Agad kong kinuha ang pistol at bumaril rin
nang limang beses. I groaned when I saw the result. Malakas na tumawa si Agiony
para asarin ako! "Akala ko ba nag-improve ka na?! Baka sarili mo pa mabaril mo, ha!
Puahahaha!" Malakas na tawa niya.

2 out of 5 sa gitna. Yung remaining 3 bullets, medyo malayo na. Akala ko pa naman
nag-improve na ako! Na-pressure lang ako!

"Bwisit ka! Magc-CR nga muna ako!" Tinulak ko si Agiony habang tumatawa siya.
Nilagpasan ko siya para pumunta sa CR sa may labas ng shooting range.

Namangha ako dahil pati C.R nila ay maganda at malaki. High tech pa nga. Naghugas
lang ako ng kamay at nag-retouch ng lip tint bago ako lumabas. Pagkabukas na
pagkabukas ko ng pinto, may papasok na babae kaya nagkabungguan kami.

"Aray ko! What the fuck?!" Malakas na bulyaw niya. Ako ang napaupo sa sahig pero
siya ang galit na galit! Napatayo kaagad ako at tinignan siya. Natakot ako kaagad
sa taray ng tingin niya. She looks so pretty too but ugly on the inside.

Mataray ako but if I'm faced with someone carrying a damn gun inside her pocket,
anong magagawa ng taray ko?!

Hindi pa ako nakakatayo ay may dumating nang isa pang babae. "Francine! What
happened?!" Maarteng tanong niya. She has a knife! Doon kaagad napunta ang tingin
ko kaya mas lalong nanlambot ang tuhod ko.

Are they gonna kill me? Oh my God! Dapat hindi ako umaalis sa tabi ni Achi!

"This idiot, Jess!" Turo sa akin nung Francine. "Tumayo ka nga dyan!" She kicked me
a little. Dali-dali kong sinubukan tumayo. Nasa labas sila ng CR habang ako ay nasa
pinto. Hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil nakaharang silang dalawa sa
dadaanan ko.

"Listen to me, bitchface.." Lumapit sa akin 'yung isa pang babae kaya napaatras
ako. "You won't dare to--"

"What are you doing?"

I heard a familiar voice just outside the restroom. Agad napalingon ang dalawang
babae, getting me a better view of the man. Nanlaki ang mga mata ko at parang gusto
ko na lang tumakbo ulit papasok sa cubicle. Judging by the two girls' reaction, he
really is damn scary and authoritative.

"Z-Zyde!" Natatarantang sambit ni Francine.

Zyden's eyes bore into me in a dark and intense aura. Napaiwas kaagad ako ng tingin
dahil ayaw kong mabasa niya ang iniisip ko ngayon. I have so many questions in mind
and I don't want to talk about it.

He's wearing a casual black shirt and maong pants partnered with a metal necklace.
He's also wearing gloves and there's a gun in his hand.

A gun!

In his hand!

Dali-daling naglakad papasok ng C.R ang dalawang babae at iniwan kaming dalawa ni
Zyden. Matagal akong nakatingin sa kanya habang gulat pa rin at hindi alam ang
gagawin.

"Leave." He said in a low voice.

Parang kumirot ang dibdib ko sa pagkakasabi niya non. Hindi ako nakapagsalita at
pinagmasdan lang siyang maglakad paalis. Ilang segundo pa akong nanatili sa
kinatatayuan ko bago ako bumalik kay Agiony. Laking gulat ko nang makitang doon rin
pala ang punta ni Zyden. Hawak na niya ang baril ngayon sa isang kamay at
bumabaril. Wala man lang siyang suot na headphones dahil siguro sanay na sa putok
ng baril.

"Huy!" Muntik ko nang hampasin si Achi nang bigla akong tinulak. Napalingon kaagad
ako sa kanya at sinenyasan siyang tumahimik. "'Yun na nga, e! Hindi ko alam na
nandito pala si Kuya Zyde! Ano? Nagkita kayo? Anong sabi? Bakit galit siya ngayon?
Tignan mo naman! Butas na butas na 'yung center sa kanya, oh!" Natatakot na sabi
niya sabay turo sa target.

Sumilip rin ako at nakitang wala ngang lihis ang bala niya pero mukha nga siyang
badtrip. "Tara na, Achi." Hinawakan ko siya sa braso para hatakin paalis bago pa
kami mapansin ni Zyden dito.

"Waait! Mag-usap muna kayo!" Pagpupumilit niya pa.

"Hindi na! Wala nang pag-uusapan! Tara na!" Kinakabahan akong lumingon ulit kay
Zyde at nakitang hindi pa rin naman niya kami napapansin. Nagpapalit siya ng bala
ngayon and I can't believe I find it so attractive. Those black gloves ending below
his knuckles.

Bandang huli, napilit ko si Achi na umalis doon sa shooting range pero hindi pa rin
kami lumabas ng Zedvage. Dinala niya lang ako sa Cheatra at um-order ng makakain
naming dalawa. I felt so out-of-place here. Halos lahat sila ay nagkakatuwaan at
ang iba ay naglalabanan pa at nagbibiruan gamit ang mga armas na dala. I just
realized that if I really want to kill, I should be as brave as them.

Achi is a better shooter than me.. and wala siyang planong pumatay hindi katulad
ko. Dapat ay malagpasan ko siya. Dapat ako ang mas magaling dahil ako ang may
motibong patayin lahat ng gumawa non sa kapatid ko.

Napayuko ako habang kumakain ng nachos nang bigla kong nakitang pumasok si Zyden sa
sliding glass door. Napalingon din si Achi dahil sa biglaan kong pagtatago. Narinig
kong napatahimik ang lahat dahil sa presensya niya na parang takot sila sa kanya.

Wala siyang pakialam na naglakad diretso sa isang lamesa at nakipag-apir sa

dalawang lalaking nandoon. Umupo siya sa lamesa at sinandal ang dalawang kamay sa
likod para suportahan ang bigat niya. Nilapag niya ang baril at kinuha ang isang
bote ng beer. Wala siyang emosyon sa mukha kundi ang pagka suplado at pagka
badtrip.

Simula noong pumasok siya, natahimik na ang mga tao sa paligid ko, lalo na ang mga
kababaihan na biglang naging mahinhin para magpa-impress sa kanya. Alam ko dahil
pare-parehas lang kami ng nararamdaman! Our circumstances are different though. I
don't want to impress him.. I want to hide from him!

"Achi, we really really need to go." Pagmamakaawa ko sa kaibigan kong mukhang nang-
aasar at masayang kumakain ng pasta niya.

"Don't be so rude, Kanais! Kita mong kumakain pa ako, oh?!" Turo niya sa plato niya
kahit alam kong binabagalan niya talaga kumain para lang asarin ako! "And besides,
aren't you liking the view?! Kuya Zyden is so hot, 'no?! Minsan lang 'yan nandito
pero pag nandito 'yan, girls flock on him like he's a tourist attraction!" Ngumisi
siya.

Her attempt of making me jealous worked. Nairita kaagad ako nang makitang may
dalawa nang babaeng lumapit sa table kung nasaan si Zyden ngayon. He was drinking
his beer and only looked at them with an arched brow. The other girl said
something.. for sure she was flirting with him! I can read her face! Irita akong
umirap.

Edi go! Maglandian kayo! Magsama-sama kayo! Hindi na kayo nahiya! Iyon lang ba
ginagawa niyo dito?! Akala ko ba nagpapatayan kayo dito, ha?! Ba't hindi kayo
magpatayan?!

"Someone needs to take a chill pill.." Pagpaparinig ni Agiony nang makita ang pag-
irap ko.

Lumingon ulit ako sa gawi ni Zyden. I immediately looked away when our eyes met.
Kumabog ang dibdib ko. What the hell! Bakit nakatingin rin siya sa akin?! Nahuli na
niya ako! Kinakabahan akong uminom ng juice sa baso ko.

Dahan-dahan akong sumulyap ulit sa kanya at nakitang nakikipag-usap na siya ngayon

sa isang batang lalaki. He was smiling at the kid like he has some sort of
affection on that boy. Baka kamag-anak?

Tumingin sa akin ang bata kaya nagulat ako. Then, the boy smirked. Binalik niya ang
tingin niya kay Zyde bago naglakad papalapit sa table namin. Agad akong napaayos ng
upo at umiwas ng tingin.

"Hey." The boy casually greeted us.

Napalingon si Achi at agad kumunot ang noo sa bata. "CYRUS!" Gulat na sabi niya
bigla.

So they know each other?

"Are you Ate Kanais?" The boy completely ignored Agiony. Natawa ako sa loob-loob ko
sa ginawa niyang iyon.

"Yes. Why?" Tanong ko pabalik sa bata. Ano bang sinabi ni Zyden dito?!

"Ah, ikaw pala 'yun, ah.." Ngumisi siya at humawak sa baba niya. Tumingin siya sa
taas at may pinituhan gamit ang daliri. "Paps, crush ni Kuya Zyde!!!" Malakas na
sigaw niya.

Nanlaki ang mga mata ko, kasabay ng malakas na tawa ni Agiony. Lumingon ako kay
Zyden na napatingin din at bumakas ang iritasyon sa mukha. Nilapag niya ang bote sa
lamesa at naglakad papunta sa bata.

"Ha? Saan?!" Napatingin ako sa lalaking nasa second floor at nakasandal sa

railings. The man looks so familiar to me. Saan ko ba siya nakita?

"That's the King of Kassanight." Bulong ni Agiony.

Nang tuluyan nang makalapit si Zyden, tatakbo na sana paalis ang bata nang mahuli
siya nito at agad tinakpan ni Zyde ang bibig. "Shut the hell up, Cyrus." He said in
a dark tone.

"Tangina, sabi na, e! Hindi misyon ang pinunta sa ibang bansa!" Rinig kong sabi ng
lalaki sa taas.

"Damn you, Tito." Umiling si Zyden. Binigyan niya ako ng isang sulyap bago hinatak
ang bata paalis habang nakatakip pa rin sa bibig nito. Wow, he looked like a
kidnapper! Kahit sa bata, walang patawad, ah!

Tawa nang tawa si Achi habang kumakain ng pasta niya. Naguguluhan ako ngayon sa
nangyayari. What was that? Sino ba ang mga taong 'yun at bakit nila ako kilala?!
Mabuti na lang at walang pakialam ang ibang tao na parang sanay na silang
nagkakasatan ang tatlong 'yon.

"Swerte ka nga wala si Tito Zephyr dito, e!" Tumatawang sabi ulit ni Achi. "Alam
mo, wag ka maniwala kay Kuya Zyden! Kaya ka ayaw papuntahin nun dito sa city eh
dahil pagtutulungan ulit siya ng mga dakilang pang-asar sa buhay niya! 'Yan sila
Tito Jinx, si Cyrus, si Tito Zeph.. dagdag mo pa si Tita Cassianna! I think kilala
ka na nila. They are great investigators. They know everything." Nagkibit-balikat
siya. "Kuya Zyde is the eldest among our generation so pinaka-big deal sa kanilang
lahat ang lovelife niya."

"Bakit ako?!" Nagtatakang sabi ko. "Paano nila ako nakilala?!"

"Like I said.." Lumapit si Achi sa akin. "They know everything." She whispered
before laughing like a witch.

"Umalis na tayo dito, kung ganoon!" Dali-dali akong tumayo at kinuha ang cellphone
ko. Kahit hindi pa tapos si Agiony, hinatak ko na siya papunta sa elevator. Hindi
ko pinansin ang mga reklamo niya. Padabog pa siyang sumakay sa kotse niya.

Mabilis lang nagtapos ang araw namin. Kinabukasan, nakatanggap ako ng text galing
sa isang staff ng kumpanya nila Zyden at pinapapunta ako ngayon sa office para
hingin ang opinyon ko sa ilalabas nilang pictures. Nag-panic kaagad ako! Wala si
Ate Devine at ako lang mag-isa ang pupunta!

Ni hindi ko alam ang susuotin ko. Mas kinakabahan ako dito dahil main branch ng
kumpanya nila itong nasa Kassanight at baka nandoon ang pamilya ni Zyden! For sure!
Pero sana wala. Nagdasal na lang ako na sana wala. Mas gugustuhin ko pang si Zyden
ang makita kesa ang parents niya.

Naligo ako at nagsuot lang ng simpleng maroon body-fit dress na may pa-cross sa
bewang, exposing a little portion of my skin and curves. Sleeveless iyon at may
collar sa leeg na parang choker. Hinayaan ko lang ang wavy kong buhok na nakabagsak
at nagmake-up na lang bago kinuha ang black heels at black hand bag.

Nagpaghatid lang ako doon kay Achi. Kailangan niya daw pumunta sa school niya
ngayon para sa meeting kaya hindi niya ako masasamahan sa loob. Kabado tuloy ako
lalo!

"Good luck! Huwag masyadong magpapadala kay Kuya Zyden, ha! Kahit nakakadala naman
talaga siya.. Puahahaha!" Iyon ang huling sinabi ni Achi sa akin.

I didn't know people in Kassanight know me. Pagkapasok ko ng lobby, nagulat kaagad
ang mga taong nakasalubong ko whispering my sister's name. "Hindi ba 'yan 'yung
model?" Rinig ko pang bulong nung isa.

Dire-diretso akong naglakad papunta sa counter para itanong kung anong floor ako
aakyat. "Good morning, Ma'am!" Masayang bati sa akin ng babae.

"Pinapatawag daw ako?" Sa kanya ko pa tinanong iyon na parang hindi ako sure. Ugh,
I hate doing things on my own! Bakit ko pa kasi iniwan si Ate Devine sa Henshawe?
Hindi ko tuloy alam ang gagawin ko.

"I'll just make a call to confirm, Ma'am." Sambit niya at inabot ang telepono. She
didn't ask for my name.. So kilala niya rin ako.

Sumandal lang ako sa counter at nilibot ang tingin sa paligid. As expected, this
place is bigger than the one in Luminecia. Main branch kasi ito. Mas matayog rin
ang building nang tinanaw ko sa labas. Mapapalingon ka pa talaga sa magara at
eleganteng design ng building like they hired the greatest architect for this.

It's almost lunch time so I can see employees in a rush to buy their food and get
back to work immediately. Ganoon ba talaga ka-busy magtrabaho dito? Sabagay, madami
silang hinahandle at ginagawa, for sure.

"Ma'am, I'm sorry, Engineer Adler is not around in-" Napatigil ang babae sa
sasabihin nang may matanaw sa likod ko.

"I said 2 PM." Masungit na sabi ni Zyden sa likuran ko.

Napalingon kaagad ako sa kanya. He's wearing a white button-down long sleeves shirt
with a black necktie and black slacks. Nakatupi iyon hanggang siko niya at may
hawak siyang cup of coffee. Suot rin niya ang mukhang mamahalin niyang silver na
relo. He really looks like someone who would dominate the country.

"Wala namang nakalagay na oras sa message na natanggap ko, SIR." I emphasized the
last word. Nainis kaagad ako sa tono ng pakikipag-usap niya.

Why the hell is he mad at me?! Bakit pinatawag niya pa ako dito kung ganyan rin
lang siya?

"Then the person who texted you needs to be fired." Seryosong sabi niya bago ako
tinalikuran at naglakad papuntang elevator.

Alam kong dapat ay sumunod ako sa kanya pero sa sobrang inis ko, tinalikuran ko na
lang siya at naglakad na lang palabas ng lobby para umalis. Papara na sana ako ng
taxi nang biglang may humawak sa braso ko at hinarap ako sa kanya.

"What?!" Bulyaw ko kay Zyden.

He sighed in frustration. "Where are you going?"

"Kung saan wala ka, bakit?" Tinaasan ko siya ng kilay at inirapan. Inagaw ko ang
braso ko at iritang naglakad na lang sa sidewalk para lang makalayo sa kanya. With
his long legs, naabutan niya kaagad ako. Wala na siyang hawak na kape sa kamay niya
at tuluyan nang humarang sa dinadaanan ko. "Ano ba?!"

"Come on, Sirene.." Umiling siya habang tamad na nakahawak ang isang kamay sa may
bewang. Bumuntong-hininga ulit siya. "I'm sorry."

"Sorry for what, SIR?" Mas mataray na tanong ko. "2 PM pa naman diba? Masyado akong
maaga, pasensya na ha!"

Tumingin siya sa paligid nang mapalakas ang boses ko, then he stepped closer and
leered on me. Marahan niyang hinawakan ang isang kamay ko. "Hush.." He whispered to
shut me up.

Inagaw ko ang kamay ko sa hawak niya pero hinigpitan niya lang and went closer to
me. Kaunti na lang ay magdidikit na ang katawan namin. Agad akong umiwas ng tingin
at natahimik. We look so scandalous right now! Like a couple having a fight on the
streets!

"Let's talk, Sirene." He wasn't asking. Inuutusan niya ako pero tumango naman ako
sa kanya. Ayaw ko na lang magkaroon ng eksena dito sa daan kaya tumango ako.

He didn't let go of my hand. Hawak niya pa rin iyon nang maglakad kami pabalik sa
kumpanya nila. Mas lalo akong napayuko dahil pinagbubulungan nanaman kami ng mga
tao. This time, it wasn't because of me.. but because of us!

"Let go of my hand, you fool." Iritang sabi ko sa kanya nang pumasok kami sa
elevator.

"No, you might walk out again." Seryosong sabi niya.

"I won't! Nasa elevator na tayo, oh! And don't act like you can't even track me
down with your.. creepy devices." Umirap ako.

Narinig ko ang pagsinghap niya bago niya bitawan ang kamay ko. Tinago ko na lang
iyon sa likuran ko.

"Creepy devices." He repeated after a couple of seconds.

Kinagat ko ang labi ko at hindi nagsalita. What? Totoo naman, ah! He's the C.E.O of
Zed Inc! They make guns and devices used by agents. Malamang mayroon silang pang-
track ng location!

"Para sa ikakapanatag mo.. Hindi kita tinatrack." He said sarcastically.

"Really." I replied, sarcastically too.

Tumikhim lang siya at hindi na ako pinatulan. Bumukas na ang elevator at nauna
siyang maglakad paalis. Sumunod lang ako sa kanya papasok ng malaki niyang office.
Ngayon lang ako nakapasok sa office niya. Hindi ko alam na ganito pala kalaki.

Mayroon siyang magandang view ng city sa glass wall niya. May table sa dulong
gitna, sa gilid may sala set and a coffee table, may black rack for clothes, sa isa
pang gilid mayroong bookshelf, and a glass shelf full of awards and certificates.
Minimalist lang ang design ng office niya at black and white ang theme.

May pinindot siya kaya nagsara ang mga kurtina. Hindi na ngayon masyadong maliwanag
dahil wala nang ilaw galing sa labas. Pagkatapos, umupo siya sa swiveling chair
niya at sinenyasan akong umupo sa harapan niya.

I cat-walked my way to his table. Pinagmasdan niya lang ako hanggang sa makaupo na
ako. "So where are the pictures?" Iyon naman talaga ang pinunta ko.

Kinuha niya ang iPad at binigay sa akin. Pagkatapos, sumandal lang siya at
pinaglaruan ang ballpen sa isang kamay habang nakatitig sa akin. Na-conscious tuloy
ako kaya tinuon ko na lang ang pansin sa pagtingin ng mga pictures. All of them are
beautiful.. pero may mga pictures na gustong gusto ko talaga na inairdrop ko pa sa
cellphone ko.

Kinuha ni Zyden ang cellphone niya at may kinalikot doon. Pinagpatuloy ko ang
pagtitingin ng pictures. Napatigil lang ako nang magvibrate ang cellphone ko at
nakitang may gusto siyang i-airdrop na note.

Irita kong inaccept iyon.

'Stop looking at those pictures and talk to me.'

Umirap ako at hindi pinansin iyon. Finafavorite ko lang ang mga pictures na gusto
ko sa iPad para mas madali. Naisip ko tuloy na palusot niya lang 'tong pagpapatawag
sa akin at gusto niya lang talaga akong makausap ngayon pero hindi ko siya
pinagbigyan. Bahala siya.

Tumikhim siya at kinuha ulit ang cellphone. Napasulyap na ako sa cellphone ko,
expecting something to arrive.

And something really did. Nagvibrate nanaman iyon kaya tinignan ko ulit ang gusto
niyang i-airdrop.

It was a picture of me, holding the iPad. Ngayon niya lang mismo kinuhanan! I
declined it. Itatago ko na sana cellphone ko nang tumunog naman ngayon.

Inis na akong tumingin sa kanya nang makitang tinatawagan na niya ang number ko
when he's just right in front of me!

"Ano ba 'yon?!" Bulyaw ko sa kanya.

He smirked because he was successful in his plan to make me talk to him. This
bastard! Talagang iniinis ako!

"Finally." He said.

"Ano bang pag-uusapan natin? Hindi ba ito lang naman ang pakay ko dito?" Tinaas ko
ang iPad. "Or was that just your excuse to make me come here?"

Nagkibit-balikat siya at hindi ako sinagot.

I scoffed. "Wow! Using your power to make me do things!"

"You make me sound like a bad man." He said, touching his chest a bit to be
dramatic.

"Bakit? Hindi ba?" I fired back. "You left when I confessed-"

"You made me leave." He corrected.

"Tapos papapuntahin mo ako dito, susungitan mo ako, tapos hahabulin mo ako,

kukulitin hanggang sa kausapin kita? I really can't understand you! For a
businessman, you can't communicate properly." Pang iinsulto ko.

"Hindi kita sinungitan." He pointed out. "I was trying to be professional-"

"Well, airdropping me bullshit wasn't really professional!" I spat.

He avoided my gaze and bit his lower lip to prevent himself from smiling. Mas lalo
akong nairita! May nakakatuwa ba sa mga sinasabi ko ngayon?

"Calm down, Sai." He chuckled.

"May nakakatawa ba, ha?!" Sigaw ko.

He suddenly changed his expression. "Tumawa ba 'ko?"

"Yes!"

He touched his lips to hide a playful smirk. He remained so calm.. kabaliktaran

kong napipikon na ngayon sa harapan niya. Mariin ko siyang tinignan para iparamdam
sa kanya ang inis ko. He looked at me and arched a brow.

Inis akong tumayo at nag-ambang aalis na. I was startled when I suddenly saw him in
front of me. Mabilis niya kaagad akong nahabol na parang in-expect na niyang
magwawalk-out nga ako.

My breath hitched when I felt his hands on both sides of my waist. "Hindi pa tayo
tapos mag-usap." He whispered.

Napalunok ako at hindi siya magawang tignan. Nagsisi kaagad ako na ito ang sinuot
ko dahil nagkaroon ng direct contact ang kamay niya sa balat ko. Pakiramdam ko ay
nanlambot ang tuhod ko. Kung hindi niya lang ako hawak, baka mapaluhod na ako sa
sahig.

Kanais! Kakasabi lang ni Agiony na huwag kang magpadala kay Zyden, ah!

Kahit nakakadala nga naman talaga.

Oh my God, Sirene!

"I won't let you step a damn foot outside my office without clearing things up,
understand?" He said in a dark tone.

I bit my lip and looked at him. Matagal niya akong tinignan bago bumaba ang tingin
sa mga labi ko. Agad niya ring iniwas ang tingin niya para pigilan ang sarili at
binitawan ako.

"A-ano bang gusto mong pag usapan?" Kinakabahang tanong ko. Being around him makes
me nervous.. plus that short sexual tension between us.
Pinagmasdan ko siyang huminga nang malalim. Binalik niya ang tingin niya sa akin
para tignan ang mukha ko. "I changed my mind. I don't wanna talk."

"What-"

Hindi na ako nakapagsalita nang hawakan niya ang pisngi ko at hinalikan ako.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 20

I let out a soft moan when I felt the hard desk on the lower portion of my back.
Mabilis niya akong kinulong doon habang hinahalikan. His hungry kisses made me fist
his dress shirt. Every flick of his tongue inside my mouth made me lose my mind!

Napatigil ako kaagad nang may marinig na katok sa pintuan niya but he did not stop!
Hinawakan ko ang dibdib niya para itulak siya nang bahagya. "Zyde, may tao.." I
whispered.

He stopped kissing me for a second but his distance remained the same. Kaunting
galaw lang ay maglalapat na ulit ang labi namin.

"Zyden-"

Mabilis kong tinulak si Zyden at mabilis rin siyang lumingon nang makita kong
pumasok ang isang magandang babae sa loob ng opisina niya. Nanlalaki ang mga mata
ko habang nakatingin sa pamilyar na mukha.

"Shit." Zyden whispered a curse before letting out a heavy sigh.

Prente siyang sumandal sa may lamesa niya at hinarap ang babae na parang walang
nangyari. "Mom." He greeted.

Nanlalaki pa rin ang mga mata ko. Malayo na ako kay Zyden ngayon at hindi ko alam
kung anong posisyon namin ni Zyden noong pumasok ang ina niya pero sigurado naman
akong hindi kami naghahalikan non! Oh my God, ngayon lang rin pumasok sa utak ko na
naghalikan kami!

What the fuck, Sirene! Ano bang iniisip mo?! Bakit ko ginawa 'yun?! Hindi ko na rin
alam! Ang bilis ng pangyayari at hindi na ako agad nakapag isip nang maayos. That
was my first damn kiss and it was already too hot. Hindi ba dapat romantic ang
first kisses?

Nakita ko ang gulat sa mukha ng Mommy ni Zyden habang pinapabalik-balik ang tingin
sa aming dalawa. She's wearing a white blouse and a dark blue pants partnered with
white high heels. She looks so gorgeous and expensive just by looking at her
earrings and her diamond bracelet. May hawak pa siyang itim na handbag at sa isang
kamay ay cellphone.

Wow, Sirene. First encounter with his mom.. Iyon pa ang nadatnan niya. What a nice
first impression!

"What were you.." Tumaas ang isang kilay ng Mommy ni Zyden. "..doing?"

Wala man lang bakas ng kaba sa mukha ni Zyden at kalmadong kinuha ang iPad sa
lamesa. Pinakita niya ang pictures ko doon. "I was trying to get this. It's for the
ad." Pagpapaliwanag niya.
His mother didn't look pleased with what he said. Nang binalik niya ang tingin sa
akin, hindi ko alam ang irereact ko. I couldn't even smile or else it will turn out
fake and awkward. "Good morming, Mrs. Adler.." Bati ko na lang.

"Good morning.. Miss.. Laurent." Pormal na bati niya rin at binalik na ang tingin
kay Zyden. "I think we need to talk." Seryosong sabi niya.

Huminga nang malalim si Zyden bago bumuntong hininga. Nakakapit ang isa niyang
kamay sa lamesa at ang isa ay nakapamulsa. I was stunned when he turned his gaze to
me. "Wait for me outside."

Kinagat ko ang labi ko at tumango. Dali-dali akong naglakad palabas pero huminto pa
ako sa harapan ng Mommy niya para mag-bow nang bahagya bago tuluyan nang umalis.
Pagkalabas ko, nakahinga kaagad ako nang maluwag at humawak sa dibdib ko.

Wow, what was that?! Ang daming nangyari! Sabi ko na nga ba't maling mali na
pumunta ako dito. Nagdalawang isip na tuloy ako kung hihintayin ko pa si Zyden dito
sa labas o uuwi na lang. Paniguradong awkward kapag nagkita kami ulit pagkatapos
maghalikan!

Dali-dali akong sumakay ng elevator at nagpara ng taxi pagkalabas ng building.

Pinakita ko lang ang address ng bahay nila Achi at nasundan naman na kaagad 'yun ng
driver. Habang nasa taxi, hindi ko maiwasan isipin ang nangyari.

Napahawak ako sa labi ko habang paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko kung paano niya
ako inatras sa lamesa at hinalikan. Umiling ako kaagad para hindi ko na maisip! I
should think of other things like my schedule.. My family.. My.. sister.

My sister!

Napasapo ako sa noo ko nang mapagtantong nag-taksil ako sa kapatid ko kani-kanina

lang! I kissed her ex-boyfriend! Tama ba 'yun, ha? Hindi ba sis code 'yun? Pero..
wala naman na sila, ah.. Wait, why am I making excuses for myself?

Ah! This is all so unfair and complicated! Bakit ba kasi nagpadala ba ko sa

lalaking 'yun!

"Ma'am, nandito na po tayo." Natauhan lang ako sa sinabi ng driver. Dali-dali akong
nagbayad at bumaba.

Pagkapasok ko sa bahay nila Achi, nakarinig na ako ng kwentuhan sa dining room.

Nakita ko rin ang maleta sa may living room. Nagtaka ako at sumilip sa kung saan
nanggagaling ang ingay.

"Oh, Sai!" Bati ni Tita Agia nang makita ako.

Gulat akong napatingin sa lalaking kausap ni Ashiya habang kumakain sila ng lunch.
"Ah, siya 'yon?!" Sambit ng lalaki. Tumayo ito at nilahad ang kamay niya sakin.
"Asher." Pagpapakilala niya.

It's Agiony's dad!

"G-good noon po." Bati ko pagkatapos makipag shake-hands.

Ngumisi siya nang bumalik sa pagkakaupo. Ni hindi ko alam kung bakit siya ngumisi!
"Si Zyden?" Tanong niya bigla sa akin kaya nagulat ako. Sinamahan pa niya iyon ng
tawa.
"Anong meron kay Zyden?" Nagtatakang tanong ni Tita Agia. "Magkakilala kayo, Sai?"

"Uh.. I guess po.." Awkward na sagot ko dahil nagpeplay nanaman sa utak ko ang
nangyari. Bawat rinig ko ng pangalan niya ay ito ang nangyayari! I wish it would
stop!

"Hanggang 'I guess' lang pala si Zyden boy, eh! Puahahaha!" Nakakalokong tawa ng
Daddy ni Achi.

"Bakit, Daddy? What's the tea?" Makulit na tanong ni Aya.

"Anong what's the tea?" Tanong pabalik ni Tito Asher. "Nagtsa-tsaa ka na? Baby ka
pa, ha!"

Umirap si Aya at napasapo sa noo niya. "Gosh, Daddy! You're old na! Nevermind! You
won't understand our language.. Kaming mga teens."

"HOY, 14 KA PA LANG!" Galit na sabi ni Tito Asher.

"Akyat po muna ako.." Paalam ko. Ngumiti si Tita Agia sa akin bago ako naglakad
papunta sa tinutuluyan kong kwarto. Pagkahiga ko, kinuha ko ang cellphone ko at
nagulat sa dami ng text ni Zyden.

[Saan ka nagpunta?]

[Umuwi ka na?]

[Sabi ko hintayin mo ko]

[How about lunch?]

Nag init ang pisngi ko at tinabi ang cellphone. Bakit ganun? Hindi ba niya
nararamdaman na kaya ako umalis ay dahil na-awkwardan ako sa kiss namin? Bakit siya
parang wala siyang pakiramdam?! Siguro kasi sanay na siya makipag halikan sa mga
babae niya, e! Ilan na kaya 'no?

Tama na nga. Binabadtrip ko lang ang sarili ko kung magpapatuloy akong mag isip ng
ganoon.

Third Person's POV

"What was that?" Tanong ni Jiara sa anak pagkalabas na pagkalabas ni Kanais.

Prenteng umupo si Zyden sa swiveling chair at nagpahalumbaba.

"What?" Maang-maangan na tanong niya.

"How many times do I need to tell you.. Do not make your office a damn love hotel!
You're at work. Be professional! You are in my building, young man!" Galit na sabi
ni Jiara pero nanatili pa rin ang kalmadong mukha.

Umangat ang gilid ng labi ni Zyden sa sinabi ng ina. "You're making it sound like I
bring a lot of women inside my office, Mom."

"Who knows?" Tumaas ang kilay ni Jiara. "You're still not over Anais?"

Nagsalubong ang kilay ni Zyden sa tanong ng ina. "I am." Seryosong sagot nito.

"Then who was that?" Jiara pointed at the door.

"That's.." Umiwas ng tingin si Zyde. "..her sister."

Jiara scoffed and slowly clapped her hands. "Wow.. You really have no shame.."

Napalingon sila nang bumukas ang pinto at pumasok si Zephyr. Napatigil pa siya
saglit nang ma-realize na nandoon rin si Jiara. "Uy.. Anong meron?" Naglakad ito
palapit at humalik sa pisngi ng asawa bago tinuon ang atensyon kay Zyde.

"I just caught your son making out inside his office."

"Whoa!" Tinaas ni Zephyr ang isang kamay para makipag-apir pero agad ring binawi at
kinamot na lang kunwari sa ulo nang makita ang masamang tingin ni Jiara. "Ang
dugyot naman, Zyden." Bawi nito.

"We were not making out. Stop exaggerating things." Pagpapaliwanag muli ni Zyde. "I
was just trying to get the iPad. She was blocking the way."

"I am not buying it." Jiara crossed her arms.

"Magkano ba 'yun?" Bulong ni Zeph.

Sumama muli ang tingin sa kanya ng asawa kaya agad niyang tinaas ang folder na
hawak. "'Yung possible price for our latest offer! Magkano nga ulit?" Nilapag nito
ang folder sa desk.

"Mom.." Bumuntong-hininga si Zyden at napasapo sa noo. "We were not kissing when
you entered the room."

"So before?" Jiara hissed.

"Oops.." Zephyr chuckled. "Tama na nga 'yan. Huwag niyo nang pag-awayan ang
simpleng halikan. Matanda na si Zyden.. Alam na niya ang ginagawa niya. May meeting
ka pa, babe." Pagpapaalala nito.

Umirap si Jiara. "Be careful next time, Jaire." Sambit nito bago lumabas ng
opisina.

Pagkalabas na pagkalabas nito, umupo kaagad si Zephyr sa tapat ng lamesa ni Zyde.

"Hmm.. Dinala mo pa talaga dito, ah.. Hindi na lang kasi sa condo, e. Nahuhuli ka
tuloy." Pang-aasar kaagad nito.

Hindi sumagot si Zyden ngunit bakas sa mukha ang pagkapikon.

"Nakasalubong ko siya, ah.. 'Yun na ba si Kanais? Hawig nga siya sa Ate niya."
Pagpapatuloy ni Zeph.

"She left?" Nagtatakang tanong ni Zyde. Tumango ang ama kaya dali-dali niyang
kinuha ang cellphone at tinext ito. Hindi naman nagrereply kahit naka-ilang text na
siya.

Tinago na lang rin niya ang cellphone at pumunta na lang sa Zed Inc para i-meet ang
isang kliyente. Tatlong sunod-sunod na meeting ang pinuntahan niya bago tuluyang
makapagpahinga sa sariling opisina. Tinanggal niya ang necktie at binuksan ang
dalawang butones ng polo habang nakasandal sa upuan.

Napadilat siya nang bumukas ang pinto at pumasok ang isang babae. "Why aren't you
answering my calls?" Reklamo nito pagkapasok.

"Amity." Bati ni Zyden at umayos ng upo. "What brings you here?"

Umupo si Amity sa tapat ng lamesa ni Zyde at inayos ang buhok. "I was asking you
about our lunch together pero hindi ka nagrereply kaya pinuntahan na lang kita
dito. Kumain ka na ba?"

"No." Tumingin si Zyden sa orasan. 4 PM na.

"That's not very healthy." Ngumuso si Amity at nilibot ang paningin. "Come on,
let's eat."

Hindi sumagot si Zyde at nilabas lang ang cellphone. Hindi pa rin nagrereply si
Kanais. Napahawak siya sa labi niya habang nag-iisip.

"Hey! Are you even listening to me?" Reklamo ni Amity. Sinulyapan niya ito at
tinaasan ng kilay. "I said, let's eat!"

Tumayo si Zyde at kinuha ang coat. "I have plans." At dire-diretso itong lumabas ng
opisina.

Kanais' POV

"Saan ka ba galing? Ang tagal tagal mo sa school mo!" Reklamo ko kay Achi pagkauwi
niya. She looked irritated so I stopped nagging. "What happened?"

"Nothing." Sagot niya at umakyat sa kwarto niya. Sumunod naman ako sa kanya. Nakita
ko siyang nakahiga sa kama at nakatakip ang braso sa mga mata.

"Hey, what happened?" Concerned na tanong ko at umupo sa gilid ng kama.

"Just tired from school." Bumuntong hininga siya. Napanguso ako habang tinitignan
siya. I guess she doesn't want to tell me her problems so I stopped probing. "Ikaw?
Everything okay? What happened with your meeting?"

Pagkatanong niya non, agad akong napaiwas ng tingin. Dali-dali siyang bumangon sa
kama para tignan ang reaksyon ko. "Oh my freaking gosh! Anong nangyari?!" Excited
na sigaw niya.

"Wala." Sagot ko rin.

"Ano nga?! Omg! Omg! What happened?! Bati na kayo?! Nagkausap kayo?! Anong
nangyari?! Did you guys kiss?! Or did you have sex?! Omg!"

"AGIONY CHERIE!" Malakas na sigaw ko sa huli niyang sinabi. She giggled like a kid
before hugging the pillow out of anticipation. "N-nothing happened!" Umiwas ulit
ako ng tingin.

"Akala mo ba magaling ka magsinungaling, ha?! Anong ginawa niyo?! Nag-usap kayo..

tapos sinandal ka ba sa pader?! Hinalikan ka sa leeg?! Hinawakan ka?! With consent,
ah! Tapos ano pa?! Did he touch your che-"

"WE KISSED! OKAY NA?!" Pikon na sigaw ko para matigil siya.

Napatakip ako sa tenga ko nang malakas siyang tumili at inalog-alog ako. Pakiramdam
ko ay mahihilo ako!

"Oh my gosh, saan?! Saan kayo nagkiss?!"

"S-sa office n-niya.." Nakayukong sagot ko. Why did it feel so dirty?!
"NO! I MEAN.. SAAN KA NIYA HINALIKAN?! LEEG?! LIPS?! NOO?!" Excited na tanong niya.
Her mood suddenly went from 1 to 100. Dapat pala hindi na ako nagkwento!

"Lips!" Sinasagot ko na lang ang mga tanong niya dahil alam kong hindi siya titigil
at hindi ako makakatulog sa gabi.

"Smack?! Soft kiss?! French kiss?! HARD?! TORRID?!" Umaalog pa ang kama sa sobrang
excited niya.

Umiwas ako ng tingin. Pakiramdam ko ay init na init na ang pisngi ko dahil naaalala
ko lalo ang nangyari. Ganoon ba kapag first kiss? Hindi mo makalimutan? O baka
naman siya ang hindi ko makalimutan?

"F-french..?" Patanong na sabi ko dahil hindi rin ako sigurado kung ano ang mga
tawag sa kiss.

"OH MY GOOOODD! AGAD-AGAD?!" Inalog niya ang balikat ko. "SO ANO?! MAGALING BA?!
MASARAP BA?! ANONG FEELING?! HANGGANG DUN LANG BA?! PAANO NANGYARI?!"

W-what? Tinatanong ba talaga kung masarap? Ganoon ba 'yon?

"Anong masarap?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

Malakas siyang tumawa. Mas lalong namula ang pisngi ko dahil pakiramdam ko wala
akong kaalam-alam. "Saka ko na pala tatanungin 'yun kapag naglevel-up ka na!
Puahahaha! Kumusta naman performance mo? Did you kiss back?"

"Agiony, bastos ka." Masungit na sabi ko bigla.

I didn't kiss back.. Ayoko lang sabihin.

"Hindi 'no? Kasi hindi ka naman marunong! That was your first! Puahaha!" Pagbasa
niya kaagad sa mukha ko. Nagtakip na ako ng tenga ko at tumayo na bago ko pa
marinig ang iba pa niyang insulto sa akin.

Mabilis akong naglakad palabas ng kwarto niya. "MAG-PRACTICE KA, GAGA!!!!" Malakas
na sigaw pa niya mula sa kwarto niya.

Umiling ako. My phone suddenly vibrated against my pocket. Dali-dali ko iyon

tinignan.

Zyden:

I'm outside.

Nanlaki ang mga mata ko at madapa-dapa pa ako sa hagdan. "Hala, Ate Sai! Wag ka
naman nanggugulat dyan! Horror pinapanood ko, oh! Dumagdag ka pa sa intensity!"
Sigaw ni Aya sa living room.

Tuloy-tuloy akong lumabas, suot ang tsinelas ni Agiony na bunny. Nakasweatshorts na

lang ako na gray at white na oversized shirt. Naka-messy bun ang buhok ko at saka
ko lang na-realize ang itsura ko nang magtama na ang tingin namin.

Nakasandal siya sa itim niyang Lamborghini habang nakatupi ang sleeves hanggang
siko at nakabukas ang tatlong butones ng polo. He doesn't look tired kahit sigurado
akong naging busy siya sa trabaho.

Umayos siya ng tayo nang makita ako. Nanatili ang dalawa niyang kamay sa bulsa.
Hindi ako makapaglakad. I like admiring his face from afar. He looks so surreal.
Good genes, eh?

"Diyan ka na lang ba?" Natauhan ako sa sinabi niya. Napairap ako bago naglakad
palapit sa kanya.

"Ba't ka nandito?" Tanong ko.

"Kumain ka na ba?" He ignored my question. Nang hindi ako magsalita, tumango siya
at pinatunog ang kotse. "Let's eat."

Napatingin ako sa suot ko. "Wearing this?" Tanong ko sa kanya.

"That's fine. You can pull off anything." Walang pakialam na sabi niya.

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa sinabi niya dahil ayokong lumabas nang
nakaganito. I'm a model. Paano kapag may nakakita sa akin at mukha akong basahan?
Besides, magmumukha talaga akong basahan sa tabi niya.

"Fine. I'll just cook for you, then." Seryosong sabi niya.

"What?" Kumunot ang noo ko.

"Just get in." Binuksan niya ang shotgun seat para sa akin. Gustuhin ko man tumakbo
pabalik ng bahay, mukhang nagmamadali siya kaya sumunod na lang ako. Saka ko lang
narealize na bunny ang tsinelas ko nang nagdadrive na siya paalis!

"Are you sure okay lang na ganito itsura ko?" Tanong ko.

"No one will see you." He assured.

Hindi na lang ako nagsalita at tumingin sa labas. Ilang araw pa lang ako dito ay
napapamahal na ako sa bansa nila. Ngayon naiintindihan ko na kung bakit mas pinili
ni Mommy at Anais na dito manirahan kesa doon sa Luminecia. Mas maganda ang buhay
nila dito. Mas maganda pa ang pamamalakad ng gobyerno.

"Let's go." Hininto ni Zyden ang sasakyan at pinagbuksan ako ng pinto.

"Is this your place?" Nagtatakang tanong ko habang nasa elevator kami. Kumabog ang
dibdib ko nang tumango siya.

He's taking me in his unit!

That alone made me feel so many things. Napailing ako. Kanais, huwag kang dirty-
minded! Hindi ka naman talaga makakakain sa labas nang ganyan lang ang suot mo.
Naka bunny slippers ka pa. Magagalit si Agiony kapag nadumihan tsaka ipagluluto ka
lang niya, okay? Hindi ka kasi nag-lunch.

Tama. I should not think about other things. Mukhang ako pa ang manyak dito, e!

Huminto ang elevator sa may penthouse, as expected. "Ikaw lang dito?" Tanong ko
pagkapasok namin sa loob. Hindi ko mapigilan mamangha sa itsura. It's so large and
spacious! May second floor pa.

"Yeah." He answered. Dumiretso siya kaagad sa kusina para magluto habang nililibot
ko pa ang paningin ko.

Umupo ako sa high chair sa breakfast table at pinanood ko siyang maging abala sa
kusina. "I just want to ask.."
"What?" Sagot niya habang inaayos ang ingredients sa counter.

"Bakit kayo nagbreak ni Anais?" Tanong ko.

I expected him to be flustered by my sudden question but he wasn't even bothered by

it. Nagpatuloy siya sa pagkuha ng gagamitin niyang ingredients sa ref. "We were not
compatible." Simpleng sagot niya. "And we were too young."

"In what sense?" Tanong ko habang nakapahalumbaba.

Naghuhugas na siya ng gulay ngayon. "She was too nice for me and I was too much for
her. We won't survive."

"Hmm.." I hummed. "Why?"

"Why are you asking?" Lumingon siya sa akin.

"How are we different from each other?" Tanong ko ulit.

Napatigil siya saglit sa tanong ko and then he chuckled sexily. I was stunned! That
was like music to my ears.

"First of all.. You're not nice." He insulted.

"HEY!" Reklamo ko kaagad kahit alam kong totoo naman. Hindi ako kasing bait ni
Anais. Masungit at suplada akong tao.

"Don't worry.. I just discovered that I like feisty women." He smirked.

Hindi ako nakapagsalita. What does that even mean?

"Isa pa.." Dugtong niya. "Selosa ka."

Napaayos kaagad ako ng upo. Selosa.. Ako? Hindi naman, ah!

"But I like it." Binuksan niya ang stove at lumapit sa akin sa may breakfast table.
He leaned closer to me. "You have me. Ipagdamot mo 'ko, Sirene."

________________________________________________________________________________

:)

unedited

Chapter 21

"Eat up." Nilapag ni Zyden ang tatlong plato sa may lamesa. Una ay white-sauced
pasta which I don't know the name, a plate of garlic breads, and then chicken
wings. Umupo siya sa tapat ko at nagpahalumbaba, halatang hinihintay na ako ang
maunang tumikim.

"May lason siguro 'to?" Tanong ko sa kanya. His humorous eyes immediately lifted up
when he heard what I said. Hindi pa sumagot ang siraulo at hinayaan akong iyon ang
isipin! Nakatitig pa rin siya sa akin, waiting for me to try his dishes.

Mapagmatyag ako habang kumukuha ng pasta at nilalagay sa plato ko. Kumuha rin ako
ng isang garlic bread at isang chicken wing para masubukan ko lahat. Mukha naman
siyang sanay magluto kaya tumaas ang expectation ko sa mga prinisinta niya. Para
tuloy akong judge ng isang cooking show at siya ang contestant ko.
Tumaas ang isang kilay niya nang sinamaan ko ulit siya ng tingin. Nakataas na ang
tinidor sa bibig ko at susubo ko na lang pero nag-iingat pa rin ako. Siningkitan ko
siya ng mga mata. "Are you sure you didn't put anything on this?"

He was eventually pissed with my question. Tumayo siya at isa-isang kinuha ang mga
plato sa lamesa. "Nevermind." Masungit niyang sabi.

"Hey! Joke lang!" Nag-panic kaagad ako at inunahan siya sa pagkuha ng plato ng
pasta.

Nakita ko ang pagkainsulto sa mga mata niya bago siya bumuntong-hininga at

binitawan ang plato. Dumiretso na lang siya sa ref para kumuha ng tubig at
pagkatapos, sumandal sa counter habang umiinom at nanatili na doon.

Sinubo ko na ang pasta at tumingin sa kanya. "Hmm.. Yum! Grabe, ang sarap!
Mahihimatay ako sa sobrang sarap!" Puri ko sa kanya.

Walang pakialam niya akong tinapunan ng tingin at uminom na ulit ng tubig sa baso.
Ang isang kamay niya ay nakapatong sa may counter, revealing his veins.

Sumimangot ako. Ang suplado!

"Hindi ka ba kakain?" I tried to start a conversation with him. Umiling lang siya
habang malayo sa akin. Napanguso ako. "Kumain ka na.."

"Ayoko. May nilagay akong gayuma sa pagkain mo." He sarcastically said.

Nagpahalumbaba ako at sinubukan pigilan ang ngiti ko. Para siyang batang nagtatampo
dahil hindi nabilhan ng laruan.

"Ang pikon mo naman! Nagjo-joke nga lang, e! Unless guilty ka?" I pushed his
buttons more. Nakita ko kaagad ang epekto non sa mga mata niya. Mas lalo na siyang
nainis sa akin at padabog na nilapag ang baso sa counter. Akala ko pa ay mababasag
'yun!

"Just call me when you're done." He said in a low voice at naglakad paalis ng
dining.

"Hey! Joke lang!" Lumingon ako sa kanya nang lagpasan niya na ako. Hindi niya ako
pinansin at tuloy-tuloy lang na umalis. Napatayo kaagad ako at sinundan siya
palabas. Nawala na lang siya bigla sa paningin ko! Saan na nagpunta 'yon? Ang bilis
maglakad!

Bumalik ako sa dining at umupo doon sabay labas ng cellphone ko. Nag-type ako ng
text sa kanya.

To: Zyden Jaire

Saan ka? Kumain ka na. Ang sarap kaya ng luto mo. Akala ko engineer ka lang.. Chef
ka din pala! Wow!

Tumatawa ako habang nagtytype. Pagkasend, wala pang sampung segundo ay nagreply na
siya.

From: Zyden Jaire

Lol
Mas lalong lumakas ang tawa ko pagkabasa ko nun. It doesn't sound like him! I can't
imagine him. Panigurado hindi naman talaga siya tumatawa kundi nagsusungit lang.
Nag-type ulit ako para papuntahin siya dito.

To: Zyden Jaire

I'm allergic to seafood. May nilagay ka ba dito? I'm having a hard time breathing.

Pagkasend ko, nakarinig kaagad ako ng pagkalabog ng pinto at nagmamadaling yabag ng

paa pababa ng hagdan. In just a few seconds, Zyden was already in front of me,
kneeling and checking my condition.

"Are you okay?!" He asked while checking my body to see if I'm hurt or anything.

Napakagat ako sa labi ko para pigilan ang tawa ko. Napatigil siya nang makita ang
mukha ko. Nang mapagtanto niya ang kalokohan ko, agad niya akong binitawan at
umayos ng tayo.

"Walang nakakatawa, Kanais." Inis na sabi niya.

Doon na ako mas lalong natawa. Bawat tawa ko ay mas lalong sumasama ang itsura
niya. Bumuntong-hininga na lang siya at umupo sa harapan ko habang nakakrus ang mga
braso, hinihintay akong matapos sa kakatawa ko.

"I'm sorry!" I said while laughing a little. Nanatili pa ring seryoso ang mukha
niya. He was watching me so darkly like I'm next on his death list so I tried my
best to stop laughing. "Hey, I'm sorry, okay? Nagjo-joke lang naman ako.. Masarap
luto mo. Promise. Kaya kumain ka na, lalamig na 'yung pagkain, oh."

"Do you really not trust me?" He suddenly asked.

Napatigil na ako doon at gulat na napatingin sa kanya. Tumikhim ako at sumandal sa

inuupuan ko. "Do you really think I would let you take me to your condo if I don't
trust you enough?"

He licked his lower lip and shook his head a little while avoiding my gaze. Ang
mukha niya ay halatang nagtatampo pa rin kahit gaano kaseryoso.

I genuinely smiled at him. "I'm sorry." Ngumuso ako nang bahagya nang hindi siya
sumagot. Doon na siya napatingin sa akin. His gaze went down to my lips and then
back to my eyes.

"It's raining." Bigla niyang sabi. Napatingin kaagad ako sa may bintana at tumakbo
doon para tignan kung gaano kalakas.

"Hala, oo nga. May bagyo ba?" Tanong ko sa kanya habang nakasilip pa rin sa
bintana.

"Not sure."

Naglakad ako pabalik sa dining at sinimulan na ulit ang pag-kain ko. Naglagay na
rin siya ng sa kanya at sinabayan akong kumain. Naeenjoy ko na ang pagkain ko nang
tumunog ang cellphone ko. Napatingin rin siya doon.

Kumunot ang noo ko nang makita ang number ni Trys. Sinagot ko iyon. Zyden was
intently watching my actions. Dahan-dahan siyang kumakain para lang mapakinggan ang
sasabihin ko. "Hello?" Sagot ko.

[Sai! Nakuha ko na 'yung paintings!] Masayang sabi niya sa kabilang linya. [Grabe,
ang ganda! Ang galing mo pala talaga mag-pinta, 'no? Oo nga pala, nasa Kassa ka
ba?]

"Uh, thank you. Oo, bakit? Nandito ka din ba?" Sumulyap ako kay Zyden na nakapatong
na ang siko sa lamesa at dahan-dahang tinatapik ang daliri sa lamesa. Tumigil na
siya sa pag-kain niya at halata sa kanya ang pagka-kuryoso sa kausap ko.

[Oo! Nasabi ko na ireregalo ko sa Mommy ko 'yung ibang paintings, diba? Dito talaga
kami nakatira, e. Birthday niya bukas. Kung gusto mong pumunta, text mo lang ako!]

"Titignan ko kung may gagawin ako bukas.." I unconsciously smiled. Napakunot ang
noo ni Zyden at mas lalong hindi inalis ang tingin sa akin. "Pag wala, tatawagan
kita. Thank you, Trystan."

His jaw aggressively moved when he heard the name. Iniwas niya ang tingin sa akin
at napainom na lang ng tubig sa baso. Kitang kita ko ang mahigpit niyang hawak
doon.

[Sige, baka may gagawin ka pa. Bye, Sai!]

"Bye." I whispered. Dali-dali kong pinatay ang tawag at nilapag ang cellphone sa
lamesa. Sinundan 'yun ng tingin ni Zyde habang umiinom ng tubig.

Hindi ako nagsalita at pinagpatuloy ang pag-kain ko pero siya, hindi na niya
tinuloy. Nararamdaman ko ang kagustuhan niyang magtanong pero pinipigilan niya ang
sarili niya.

"It's a friend." Ako na ang sumagot. Tumaas lang ang isa niyang kilay habang
iniikot ang pasta sa tinidor niya. Ang mga mata niya ay nasa plato na, tila ayaw
akong tignan.

Mahabang katahimikan ang nanaig sa aming dalawa. Maya-maya, binagsak niya ang
tinidor sa plato at tinignan ako nang mariin. "Bakit daw?" Tanong niya nang hindi
na mapigilan.

I bit my lower lip to prevent myself from smiling. "Birthday ng Mommy niya.
Iniinvite niya ako bukas." I honestly answered.

Tumango lang siya at hindi nagsalita. Mabilis niyang tinapos ang pag-kain niya at
tumayo na para ilapag iyon sa lababo. Naghuhugas na siya ngayon kaya binilisan ko
na rin ang pag-kain ko bago ko niligpit. Nilapag ko iyon lahat sa counter dahil
wala nang natira.

"Ako na maghuhugas." I suggested.

"Don't lie to me. You don't know how to wash the dishes." Seryosong sabi niya.
Napatahimik tuloy ako dahil totoo ang sinasabi niya.

Sabi ko nga!

Naglakad na lang ako palabas ng dining at sumilip ulit sa glass wall sa may living
room niya. Mukhang palakas na nang palakas ang ulan. Tinanaw ko ang mga tao sa
baba. Wala nang sasakyan at ang lakas ng hangin.

"Makakauwi pa ba 'ko?" Nag-aalalang tanong ko kay Zyden habang nasa kusina siya at
naghuhugas.

"Magpatila ka muna." Lumabas si Zyden ng kusina na nagpupunas ng kamay gamit ang

maliit na puting towel. Medyo nabasa ang suot niyang puting long sleeves kaya
napatingin ako doon. It was showing his skin a bit.

Lumapit siya sa kinaroroonan ko para silipin rin ang kondisyon sa labas. Sa sobrang
lapit niya sa akin, naaamoy ko ang pabango niya. Pasimple akong lumayo sa kanya
dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at maubos ang pabango niya kakaamoy ko.

"I think there's a typhoon coming." Sabi niya habang tinatanaw ang baba. "Tomorrow,
I would have to check the condition of people from remote areas and send goods."

Napatingin ako sa kanya. He looked so concerned while looking outside the glass
wall. Nakita ko nang namomroblema na siya hindi para sa sarili, kundi para sa ibang
tao. His soft heart immediately touched mine. He's concerned for his people. Maybe
some members of the government aren't that bad.

But that's their government. It's so different from ours.

"You do that every typhoon?" Tanong ko sa kanya.

"We try our best." Sagot niya habang naglalakad pabalik sa kusina para ibalik
siguro ang towel. Pagbalik niya, hawak niya na ang cellphone niya at nagbabasa ng
news article. "May bagyo nga."

Napasandal ako sa sofa habang pinapanood siya. "I can come with you tomorrow?" I
offered.

Nagulat siya at napatingin sa akin bigla. "Are you sure?" Nagtatakang tanong niya.

"Of course! I have a heart, you know!" Umirap ako sa kanya.

He chuckled a little before putting his phone down. "What about the birthday party
of your friend?" Tanong niya na may halong ibang emosyon.

"He'd understand." Sabi ko habang nagtytype sa cellphone para magpaalam kay Achi
kung sakaling hindi ako makakauwi ngayon sa lakas ng ulan.

Nakita ko ang mariing tingin ni Zyden sa katext ko bago iniwas iyon at walang
pasabing naglakad na paakyat. "I'll just take a shower." Walang emosyong paalam
niya at narinig ko na ang pagsara ng pinto.

Kakasend ko lang ng text ay tumatawag na kaagad si Agiony. "He--"

[WHERE THE HELL ARE YOU BITCH?!] Sigaw niya sa kabilang linya. Halos ilayo ko ang
cellphone sa tenga ko para lang hindi mabingi.

"Don't shout! Nasa condo ako ni Zyden." Mahinang sabi ko. Tuluyan ko na ngang
nilayo sa tenga ko ang phone nang bigla siyang tumili nang malakas. Binalik ko lang
iyon nang humina na ang boses niya.

[HUWAG NA HUWAG KA NANG UMUWI DITO, KANAIS SIRENE LAURENT! PAGSASARHAN NA KITA NG
GATE AT PINTO! DYAN KA NA LANG! MALAKAS ANG ULAN! BAKA MA STRANDED PA KAYO KAYA
DYAN KA NA LANG!]

Hindi ko alam kung concerned siya sa akin o binebenta niya ako kay Zyden.
Pakiramdam ko 'yung pangalawa ang sagot doon.

"Baka nga mag-stay na ako dito." Sabi ko at tinanaw ulit ang labas. "Bukas aalis
kami ni Zyde. May pupuntahan kami kaya huwag mo na akong hintayin."

[OH MY GOD, DATE?!]

"Hindi! Nag-volunteer ako na sumama sa kanya! Magdidistribute siya ng goods kasi
may paparating na bagyo! Para may makain 'yung mga tao. Sana lang hindi masyadong
malakas ang ulan bukas."

[TAPOS MA-STRANDED ULIT KAYO 'NO? Isang malamig na gabi, sa iisang kwarto, at
tanging init lang galing sa katawan ang paraan para maka-survive! Waaaa! Oh my
gosh! Nag-practice ka na ba humalik? Nako, galingan mo, sis! Huwag kang papatalo!
Huwag mo akong ipahiya bilang kaibigan at umayos ka! Bukas, kapag na-stranded kayo,
ipilit mo na iisang kwarto lang, ha! Huwag kang pabeb-]

Agad kong pinatay ang tawag sa kaba nang makitang pababa na ng hagdan si Zyde.
Tinago ko ang cellphone ko sa likod ko na parang nahuli niya akong may ginagawang
masama kahit lahat naman ng imahinasyon ko ay si Agiony ang may sala!

"The rain won't stop." Sambit ni Zyden habang nakatingin sa glass wall. He looks so
fresh with his wet hair, white shirt and grey sweatshorts. May nakasabit pang
maliit na twalya sa may leeg niya at pinapatuyo niya ang buhok.

"U-uh.. Oo nga.." Awkward na sabi ko nang makita niyang nakatitig ako sa kanya. "I
guess I'll just sleep here. May guest room ka naman siguro 'no?" Tanong ko.

Tumango siya at tumikhim. "How about your clothes?" Tinignan niya ang suot ko.

"Uh.. Nakapantulog na ko.." Tinignan ko rin ang suot ko. Matutulog naman na dapat
ako kanina kung hindi lang ako nahatak papunta dito, e!

"Right." I saw a ghost of smile on his lips. "Come on. I'll lead you to the guest
room." Tumalikod siya sa akin at sumunod ako sa kanya paakyat. Maraming pintuan sa
hallway kaya hindi ko alam kung alin ba doon ang guest room. Baka madami na siyang
nadalang babae dito at iba't-ibang kwarto.

Binuksan niya ang isang kwarto at pumasok siya doon para buksan ang ilaw. Nilibot
ko ang paningin ko. Cream colored ang room pati ang mga gamit. Guest room lang pero
mukhang pinag-effortan rin. May desk pa doon na light brown at may Mac computer.
May flat screen TV rin sa katapat na wall ng queen-sized bed na kulay white. May
lampshade sa may bedside table at mga remote. May C.R rin sa loob.

"This is your guest room?" Nagtatakang tanong ko. "Or is this your secret
girlfriend's room?"

I heard him chuckle at my statement. Nakasandal siya sa may pintuan at nakakrus ang
braso habang pinapanood akong maglibot. "Your room." He said meaningfully.

Binalik ko ang tingin sa kanya at tinaasan siya ng kilay. "You're really flexing
your millions on women you bring here, 'no?"

"You're the first woman I brought here." Seryosong sabi niya.

"Really." Sarkastikong sabi ko.

Hindi ako naniniwala sa kanya. Men with those kind of looks and fortune usually get
all the women they want. Imposibleng wala pa siyang nadadala dito.. O baka naman
kasi marami siyang condo at ito pa lang ang untouched? Hindi na ako nagtanong dahil
ayaw ko nang malaman. It's just impossible that a 25-year-old man like him won't
have an active sex life. I mean, he's experienced. The way he kissed me was the
only evidence I needed.

"I guess I'll just leave you here. Have a good night, Sirene." At sinara na niya
ang pinto.

I did my usual night routine. May bagong toothbrush at towel sa C.R kaya iyon na
lang ang ginamit ko bago ako humiga sa malambot at mabangong kama. Nakatulog na rin
ako kaagad dahil sa pagod.

Nagising ako sa sikat ng araw galing sa bintana. Napaupo ako at kinusot ang mga
mata ko. Natulog pa ako ulit saglit bago tumayo at naghilamos ng mukha. Habang
pababa ako ng hagdan, naririnig ko na si Zyden sa kusina.

Tama nga ako. Naglalapag na siya ng pagkain sa lamesa at nakahanda na rin iyon.
Nakaligo na siya and he's just wearing black jeans with no shirt! Halos masamid ako
sa natanaw ko. His perfectly sculpted upper body is right in front of me. Medyo
basa pa ang buhok niya at may towel sa leeg habang naglalapag ng tubig sa lamesa.
Napatigil siya nang makita ako.

"Morning." He greeted.

Napalunok ako at iniwas ang tingin sa kanya. Dire-diretso akong umupo at nagsalin
ng juice sa baso ko. Napainom na lang ako doon para i-distract ang sarili ko. Oh my
gosh, Sirene! What happened to your mind?! Na-corrupt na! This is all Achi's fault!

"Sorry." He apologized when he noticed my awkwardness. Umalis siya at bumalik na

may suot nang white Calvin Klein shirt.

"Umaaraw na." Sabi ko habang kumakain. He cooked bacon and egg with fried rice.

"It will rain again around noon according to my phone." Sabi niya. "So we need to
hurry. Dadaan muna akong palasyo para kunin 'yung ididistribute namin."

"Okay.." Tumango ako.

"I already bought you clothes. It's inside your restroom." Hindi na ako masyadong
nagulat sa sinabi niya pero nahiya ako. Hindi na lang ako nagsalita. He was
browsing his phone while eating. Siguro ganito naman na talaga ang buhay niya. Ang
dami niyang trabaho kaya bawat gising niya kailangan niyang i-check kung may mali
ba dahil pasan niya lahat 'yun kung sakali.

Pinagpatuloy ko ang pag-kain ko habang may kausap na siya sa phone. Hindi ko

masyadong maintindihan ang mga terms na ginagamit nila because it's business.
Tumayo siya saglit para umalis. Mukhang importante nga at matatagalan ang usapan
kaya umalis siya.

Tapos na akong kumain at may kausap pa rin siya sa may living room. Niligpit ko na
ang pinagkainan ko at sinubukan kong maghugas ng plato. Alam ko naman dahil
napapanood ko ang mga kasambahay namin kapag wala akong magawa.

Mabuti na lang at wala akong nabasag. Nagpunas na ako ng kamay at lumabas papuntang
living room para umupo sa sofa. Napalingon si Zyden sa akin nang makita akong tapos
na kumain.

"Report to me tomorrow." Rinig kong sabi ni Zyden bago binaba ang phone. Lumapit
siya at umupo sa tabi ko, spreading his arm on the back of the sofa. "You done?"

"You done?" Tanong ko rin pabalik.

"Sorry.." He apologized. Ang isa niyang kamay ay inalis ang ilang buhok na
nagtatakip sa mukha ko at inayos iyon.
"Kumain ka na. Maliligo na ako para makaalis tayo kaagad." Sambit ko at tumayo na.

Pagkaakyat ko, naligo na kaagad ako at nagtoothbrush. Nasa paper bag pa ng Blizzard
ang mga damit na binili niya. Namula ang pisngi ko nang makitang may under garments
din. Sinuot ko na lang dahil wala naman akong choice.

I'm now wearing faded-blue jeans, and a sleeveless black bodysuit na may tali sa
dibdib. This is exactly my style. Napangisi ako habang inaayos ang buhok ko sa
tapat ng salamin. Tinali ko lang iyon sa ponytail pagkatapos patuyuin. Hindi na ako
nagmake-up. Simpleng lip tint lang at bumaba na ako. Wala naman akong dala kung
hindi wallet at phone.

Nakita kong naghihintay na sa baba si Zyden habang nagtetext. Tumigil siya nang
marinig akong pababa ng hagdan. "Uh.. Am I wearing Achi's bunny slippers?" Tanong
ko.

He pointed at another box just beside my slippers. "Thank you." Sabi ko at kinuha
iyon. Flats lang siya na color black at masarap sa paa. Madaling ilakad. Sa tingin
ko ay marami kaming lalakarin kaya thankful ako na ito ang binili niya. Sa tingin
ko naman ay rasyonal siyang tao.

"Let's go?" Tanong niya at tumango ako.

Sumakay ulit kami ng elevator papuntang parking. Ibang sasakyan na ang dala niya
ngayon. It's the latest black Range Rover Sport. Pinagbuksan niya ako ng pinto bago
umikot papunta sa driver's seat. Pagkasuot ko ng seatbelt, nagdrive na siya paalis.

"Remember when you said rented 'yung mga sasakyan na dinadala mo?" Sambit ko na may
halong inis.

"I didn't want to brag." Simpleng sagot niya.

"I even requested a Lamborghini." Natatawang sabi ko sa sarili ko. "You probably
have six of them.. different models."

"Lima lang." He even corrected!

Tumingin ako sa kanya. "Lang?" Ulit ko.

Tumango siya. "You should see Tito Jinx's collection. You'd faint." Sabi niya,
pampalubag-loob lang. Itong pamilyang 'to! Hindi ata mabubuhay ng isa lang ang
kotse, e!

Nakatingin lang ako sa bintana sa mga lumipas na minuto at paminsan-minsan

sinasagot ang mga tanong niya. Napaayos ako ng upo nang ipasok niya ang sasakyan sa
isang mataas na golden gate. Umikot kami sa malaking fountain at tinanaw ko ang
napakalaki at lawak na palasyo. Oh my God, it was like in the movies!

Pinagbuksan kami ng dalawang kasambahay at may pitong guard na nagbabantay sa

malaking wooden door. Nag-bow sa kanya ang mga tauhan nang bumaba siya. Tumango
lang siya at hinawakan ang bewang ko papasok.

"H-huy! Nasaan tayo?!" Kinakabahang tanong ko. Baka nasa loob ang Mommy niya!

"Kassanight's Royal Palace." Sagot niya.

Kumabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung saan niya ako dinadala! Namamangha ang
mga mata ko sa dami ng kumikinang na kagamitan. Kahit ang chandelier ay halatang
milyon ang halaga. Nakita ko pa ang mga portrait ng mga ninuno niya siguro.
"Nasa living room po, Prinsipe." Naka-bow na sabi ng isang kasambahay.

"Sai." Tawag ni Zyden nang huminto ako sa tapat ng isang family picture. Halatang
luma na iyon pero maganda pa rin ang kondisyon.

"Sino 'to?" Tanong ko.

Lumapit siya at huminto sa tabi ko. Tumingala rin siya sa painting. "Prince
Kendrick, Prince Kean, King Jaxvien, and their dead parents." Pagpapakilala niya.

"Bakit namatay?" Tanong ko.

The side of his lips rose up a bit while looking at the painting. "It's a long
story. Let's go."

Sumunod na lang ako sa kanya papunta sa napakalaking living room. Nagulat ako nang
makita ang hari ng Kassanight na nagbubuhat ng boxes doon. May babaeng nakaluhod sa
kumikinang na sahig at nagte-tape ng mga box. May isang teenager na babaeng
naglalagay ng mga pagkain sa box. Nakita ko rin 'yung kakulitan ni Zyden na batang
lalaki doon sa Zedvage. May kausap itong isa pang lalaking nagpapack rin.

"Tito." Bati ni Zyden. Napaangat ang tingin nilang lahat sa kanya. "I'm with
Sirene." Pagpapakilala niya. Nahihiya akong naglakad palapit at hindi ko alam kung
magbobow ba ako o ano!

Nang ilipat sa akin ng Tito niya ang tingin, nakita ko ang maloko nitong ngisi.
"Tagal ka naming hinintay makilala!" Natatawang sabi niya. Narinig ko ang pag-tawa
ng babaeng asawa niya ata. She's gorgeous! Kahit ang tawa niya ay maganda
pakinggan! Ganoon ba talaga ang pamilya nila?

"This is Tita Jaedezelle." Pagpapakilala ni Zyde.

Tumayo ang babae at nilahad ang kamay niya sa akin. "Hi.. Balita ko dinala ka raw
sa office, ah.." Malakas na tumawa ang Tito ni Jinx sa sinabi ng asawa.

"P-po?!" Gulat na tanong ko.

Narinig ko ang pagsinghap ni Zyden.

"Uy, 'yung crush ni Kuya Zyden! Yieeee!" Malakas na sabi ni Cyrus nang makita kami.

Lumingon rin ang gwapong batang kasama niya. Wala itong sinabi at nakatingin lang
na parang inaanalyze pa kung anong nangyayari sa paligid niya.

"Calli! Not too close sa television!" Rinig kong sigaw ni Tita Jaedezelle sa
babaeng nanonood sa TV.

Calli giggled and went back to the sofa. "Sorry, Mommy!" She said cutely. Natunaw
kaagad ang puso ko. She's so adorable.

"Tapos na ba kayo dyan, Cyrus?" Tanong ni Tito Jinx.

"Hindi pa! Bagal nito si Caden!" Turo nito sa kasama. "Pre, ano na?! Bilis-bilisan
mo naman dyan, oh! Year 4025 na siguro hindi ka pa tapos dyan!"

"Shut up." Supladong sabi ng lalaki at sinara na ang box.

"That's Agiony's cousin." Pagpapakilala ni Zyden.

My mouth formed an 'O'. So it's that brat's cousin, huh.. Kaya pala medyo pamilyar
sa akin. Parang naramdaman kong may koneksyon 'yung bata sa mga nasa paligid ko.

"Nag-aaway pa kayong mag-bestfriend dyan, eh pareho lang naman kayong mabagal!"

Sigaw ni Tito Jinx. "Zyden, kunin mo na 'tong sampung box. Magpapadala na lang kami
kung may kulang pa."

Tumango si Zyden at binuhat na ang dalawang box para ilagay sa kotse. Nagsilapitan
na ang mga lalaking tauhan nila para tulungan siyang magbuhat. Nagbuhat na rin ako
ng isa. "Thank you po. Bye bye po!" Nahihiyang sabi ko bago sumunod kay Zyden
palabas.

Nang masakay na lahat sa likod ang mga box, tumahak na rin kami paalis. "Dadaan
tayo kila Agiony." Sambit niya.

"Huh? Bakit?" Nagtatakang tanong ko.

He shook his head a little while looking at the sky. Unti-unti nang dumidilim iyon.
"Get some clothes. We might not be able to come home tonight."

________________________________________________________________________________

:)

unedited

Chapter 22

Warning: subtle r-18 scenes.

"Aalis kayong dalawa?" Rinig ko ang matinding pang-aasar ni Tita Agia sa may living
room habang pababa ako ng hagdan, dala-dala ang bag ko na puno ng damit at
essentials ko. Hindi ko alam kung gaano kami katagal kaya para safe ay marami na
akong dinalang damit.

"She volunteered." Sagot naman ni Zyden sa mababang boses. Napalingon siya sa akin
nang makita ako at dali-daling lumapit para kuhanin ang buhat kong bag. Nakita ko
ang patagong ngiti ni Tita Agia.

Mabuti na lang at wala si Agiony at hindi namin naabutan! Nasa school siya ngayon
para may asikasuhin ulit sa club. Kung nandito 'yun.. Ay, ayoko nang isipin!
Nabibingi kaagad ako kahit wala pa man din!

"Mag-iingat kayo, ha. Padating na 'yung bagyo." Bilin ni Tita Agia. Tumango si
Zyden dito at nagpaalam nang ilalagay na 'yung gamit sa sasakyan. Lumipat ang
tingin ni Tita sa akin. "Sirene.. If he does something bad, don't hesitate to call
my number."

"P-po?" Gulat na tanong ko.

"Well, consent is important, okay?" Pagpapaalala niya. Nag-init ang pisngi ko sa

kung ano man ang tinutukoy niya! Paniguradong 'yun 'yon! Hindi ako nakapagsalita
lalo na noong tumawa siya. "Sige na, baka abutan na kayo ng ulan."

Tumango ako at sumunod na kay Zyden sa sasakyan. Naka-start na ang engine nito at
pagkasuot ko ng seatbelt, tumahak na rin kami kaagad paalis. Hindi ko alam kung
saan kami pupunta. Hindi naman siya nagsasalita at ganoon rin ako hanggang sa
makatulog na ako.
Automatic na nagising ako nang nakahinto na ang sasakyan. Napadilat ako at tumingin
sa paligid. Wala si Zyden sa tabi ko at nakahinto ang sasakyan sa tapat ng gasoline
station. Inayos ko ang mukha ko at luminga sa paligid para hanapin siya.

I stopped looking for him when the door opened. Gulat ako nang makita siyang may
hawak na tubig at biscuits. "You're finally awake." He chuckled a little when he
examined my face. Napatingin kaagad ako sa salamin sa sobrang conscious ko. Maayos
naman ang itsura ko!

Inabot niya sa akin ang tubig bago siya sumakay at nagsuot ulit ng seatbelt. "Eat.
Malapit na tayo." Sabi niya at nagdrive ulit paalis.

Hindi ko alam kung nasaan kami basta nasa highway at wala masyadong tao at
sasakyan. Hindi ko alam kung isolated ba talaga 'to o may paparating na bagyo kaya
walang gumagalang sasakyan. Kumain na lang ako ng biscuit habang nagdadrive siya.
Madilim na ang langit pero hindi pa naman umuulan. Medyo lumalakas lang ang hangin.

"I booked a room for us, just in case." Sambit niya.

Hindi ko maiwasan ang magtanong. "Ilang kwarto?"

"Just one large room. It's the only one available." Muntik na akong mabulunan sa
kinakain ko nang marinig ang sinabi niya. Kumabog kaagad ang dibdib ko. "It has two
separate beds, Sirene." He said sarcastically.

Naubo ako. "W-wala naman akong sinasabi, ah!"

"I can see it in your face." He chuckled a little.

Hindi na lang ako nagsalita at baka asarin pa niya ako lalo. Tumingin na lang ako
sa bintana. Maaga pa naman at maglulunch pa lang. Hininto niya ang sasakyan niya sa
gilid ng isang malubak na daan at bumaba. "We're here." Sambit niya.

Tinanggal ko ang seatbelt ko at bumaba rin. Kinukuha na niya ngayon ang tatlong box
mula sa likod ng sasakyan. Nagbuhat rin ako ng dalawang magkapatong at sumunod sa
kanya papasok sa maliit na daan.

Nakita ko ang maliliit na kabahayan doon na halos gawa lang sa yero. May mga batang
naglalaro sa labas at nagtatakbuhan habang ang iba ay nagkakanya kanyang buhat na
ng gamit. Napatigil sila nang makita si Zyden.

"Prinsipe!" Gulat na sabi ng isang matandang lalaki. "Dadating ka pala! Hindi ka

man lang nagsabi! Hoy, itigil niyo 'yang paglalaro niyo at magbigay respeto kayo!"
Sigaw nito bigla sa mga bata.

"Hindi na ho kailangan." Zyden smiled a little. May mga binatang agad lumapit para
kuhanin ang box na buhat ni Zyden.

"K-kami na po.." Mangha ang itsura ng dalawang binata at nahihiya pang kuhanin ang
buhat ko. Napatigil si Zyden sa pakikipag-usap sa matandang lalaki nang sulyapan
kami. Nakita ko ang pagseryoso ng mukha niya nang kuhanin niya sa akin ang box at
nilapag sa semento. Napakamot sa ulo ang dalawang binata at lumayo na lang nang
bahagya.

"Directly contact me if something comes up. I already sent rescue teams nearby..
We're still not sure how strong this typhoon would be. It's better to be safe."
Rinig kong sabi ni Zyden sa matanda. Napalingon ako sa mga batang pinapalibutan ang
isang box at tuwang-tuwa sa mga laman nito hanggang sa sawayin sila ng isang
matandang babae. Nagtakbuhan ang mga ito paalis.

"Kumain muna kayo ng girlfriend mo, kung ganoon!" Sambit ng matandang lalaki.

Nanlaki ang mga mata ko at napatingin kay Zyden. Tumango lang ito at hindi man lang
tinanggi ang sinabi! I don't want them to get the wrong idea. Tatanggi na sana ako
nang hawakan ni Zyden ang kamay ko para hatakin paalis.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko.

"We need to distribute the goods." Sambit niya lang at naglakad kami papunta sa
isang covered court. Nagsikumpulan na ang iilang pamilya doon para pumila. May mga
dumating rin na binatang buhat buhat ang iilan pang box galing sa sasakyan ni
Zyden. Pakiramdam ko ay may mga nauna nang nagdala dito dahil sa dami nun.

Isa-isa kong binuksan ang mga box at tinulungan naman ako ni Zyden sa pagbubukas.
Pagkatapos, sinimulan ko nang ibigay ang mga naka-eco bag na mga pagkain. Siguro
para may supply sila sa mga susunod na araw. Malayo-layo pa kasi dito 'yung
palengke dahil nasa parang kagubatan sila.

"Ang ganda ganda mo, iha.." Puri ng matandang babaeng inabutan ko ng pagkain.
"Artista ka ba?"

Napangiti ako. "Model po." Nahihiyang sambit ko sa kanya. Mas lalo kong nakita ang
tuwa sa mukha niya.

"UY! MODEL PALA 'TO! MAGPAPICTURE NA KAYO!" Sigaw niya bigla sa mga kasamahan.
Nakita ko ang paglingon ni Zyden. Ngumiti naman ako sa kanya para sabihing okay
lang. Nagulat ako nang nag-unahan nga sila para makapagpapicture. Ngumiti lang ako
sa iisang camera dahil iyon lang ang mayroon sila.

"Sabi na nga ba, e! May pagka-artista 'yung mukha mo!" Sabi ng isa pang nanay.

"Ate ate, boyfriend mo po si Kuya Zyde?" Tanong ng isang mas batang babae kesa
sakin. I only gave her an awkward smile. "Crush na crush po kasi namin siya ng mga
kaibigan ko! Tuwing pumupunta siya dito, talagang tumatakbo kami para maabutan
siya! Nakakalungkot kung girlfriend ka nga niya pero okay na din! Mukha ka naman
pong mabait tsaka ang ganda mo pa, Ate!"

"Salamat.." Ngumiti na lang ako at pinagpatuloy ang pamimigay ng pagkain. Medyo

malayo si Zyden sa akin at nakikipag-usap siya sa tatlong matanda na mukhang
kakilala niya.

"Magandang tanghali!" A man in his 20s greeted me. Matikas ang pangangatawan niya
at mukhang nagtatrabaho na nang mabigat at his young age. "Ngayon lang ata kita
nakita dito, ah.. Tulungan na kita dyan."

"Huh? Okay lang, huwag na!" Agad na tanggi ko pero kumuha na siya doon sa box para
ipamigay. Hindi na ako nagsalita at pinagpatuloy ang ginagawa ko para mas mabilis
kaming matapos.

"Taga Main Kassanight ka rin ba?" Tanong niya sa akin.

"No, I'm from another country." I answered politely. I'm not really good with
strangers. He doesn't look harmful, though. Mukha naman siyang mabait.

"Ahh, saan?" Pag-iintriga niya.

A hand suddenly encircled my waist and stopped at the side of my stomach. I

immediately felt the warmness of his body against my back. Nakita ko ang gulat sa
mga mata ng lalaking kausap ko at napatigil rin siya sa pagtulong.

"Our work here is done. Kumain na muna tayo." Malambing na sabi ni Zyden sa akin.
Napaiwas na ng tingin ang lalaki at naramdaman ko ang awkwardness niya.

Lumingon ako kay Zyden at pinagsisihan ko rin dahil ang lapit na ng mukha niya sa
akin. Kaunti na lang ay mahahalikan na niya ako. "O-okay." Umiwas ako ng tingin at
lumayo sa kanya.

Pumasok kami sa isang maliit at maayos na bahay. Abala ang dalawang matanda sa pag-
aayos ng mesa para sa aming dalawa ni Zyde. Tumulong na rin ako sa pag-aayos ng
plato para hindi na sila mahirapan.

Ang ulam ay maliliit na isda. Hindi pa ako nakakakain non pero hindi ko pinahalata.
Zyden was watching me intently, trying to get a reaction from me. Hindi ko siya
pinansin. Pakiramdam ko ay alam niyang hindi ko alam kung ano 'tong kinakain ko
ngayon. Nakita ko pa ang pagpipigil niya ng ngiti nang iiwas niya ang tingin sakin.

"Anong lasa?" May halong pang-aasar na tanong ni Zyde sa akin nang sumubo ako ng
isa.

Surprisingly, it tastes good! "Masarap." Tumango-tango ako at pinagpatuloy ang pag-

kain ko. Narinig kong tumawa si Zyden bago kumain. Mabilis lang rin kaming natapos
pero pagtingin ko sa orasan ay 3 PM na.

"Naku, Zyden! Umuulan na sa labas! Kailangan niyo nang umalis! Baka abutan pa
kayo." Nag-aalalang sabi ng matandang babae.

"Sige ho. Tumawag na lang po kayo sa iniwan kong numero kung may problema."
Magalang na sagot ni Zyden at iginaya na ako palabas.

Binigyan kami ng payong pero iisa lang 'yun kaya hindi ko alam kung paano kami
magkakasya. "I'll just run." Binigay ni Zyde ang payong sa akin.

"Wait-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil nauna na siyang maglakad paalis.
Nagpanic kaagad ako at binuksan ang payong saka ako tumakbo para habulin siya pero
sa kakatakbo ko, pati ako ay nabasa na rin sa lakas ng hangin! "Hoy!" Sigaw ko sa
kanya.

Napatigil siya at lumingon sa akin. Sinara ko na lang rin ang payong kaya naglakad
siya sa akin palapit para buksan ulit 'yon. "Huwag na! Basa naman na ako! It's
useless." Sambit ko.

Tumawa siya at sinabayan na akong maglakad papunta sa sasakyan. Kahit basa kaming
dalawa ay pumasok na kami sa sasakyan. Pinatay niya ang aircon at may kinuhang
dalawang towel sa likod. Ang isa ay inabot niya sa akin at ang isa ay pinantuyo
niya sa sarili niya.

I almost choked when he took of his shirt. My eyes stared at his broad chest, down
to his abdomen bago ko iniwas. Sirene, umayos ka!

Habang pinupunasan ko ang braso ko ay napansin kong nakatingin siya sa akin. Nang
tignan ko siya pabalik, umiwas naman siya at mukhang may gustong sabihin. "What?" I
probed.

"I can see your.." Hindi niya na tinuloy at napakamot na lang siya sa tungki ng
ilong before licking his lower lip.
Bumaba ang tingin ko sa dibdib ko at nakitang bakat na bakat ang bra ko! Agad kong
tinakpan iyon ng twalya. "Bastos ka!" Sigaw ko sa kanya.

"It was not my intention." He defended.

Inismiran ko siya at hindi na inalis ang takip sa dibdib ko. "Lumalakas na 'yung
ulan. Hindi pa ba tayo aalis? Saan ba 'yung binook mong room?"

"Around 20 minutes away from here." Tumingin siya sa labas para tignan 'yung ulap.
"Let's just wait for the sky to calm down. Baka maaksidente pa tayo."

Tumango ako at niyakap ang sarili ko. He looked at me with so much concern in his
eyes. "Are you cold?"

"A bit." I honestly answered.

He reached out for my bag at the backseat. "Magpalit ka muna." At inabot niya sakin
'yun. Hindi ako nagsalita at kumuha lang ng black shirt doon bago ko binalik sa
likod.

I did not even wait for him to look away. Hinubad ko ang t-shirt ko sa harapan niya
just because I'm already cold and he has probably seen it on magazines so ano pang
itatago ko? Iyon nga lang ay pinagsisihan ko kaagad nang makaramdam ng hiya sa
ginawa ko.

Nanginginig ang mga kamay ko habang binubuksan ang nakatuping shirt ko. I
consciously eyed Zyden beside me. He wasn't even looking. Nakahawak lang siya sa
labi niya at nakasandal ang siko sa may pintuan.

"You done or what?" Inip na tanong niya.

"W-wait!" Sambit ko.

Na-estatwa ako nang magtama ang tingin namin. Hawak ko ang shirt kong hindi pa
nasusuot sa nanginginig kong mga kamay. He stared at me for a couple of seconds
before reaching out for my shirt, opening it for me.

"T-thanks.." Nahihiyang bulong ko, like I'm not in front of him, only wearing my
black laced bra.

Inabot niya sa akin 'yun at dahan-dahan kong kinuha. Parang nakalimutan na ng

katawan ko 'yung lamig dahil sa biglaang pag-init ng paligid namin. I pursed my
lips and looked at him. He was staring back at me.

He whispered a curse before leaning to give me a soft kiss. My eyes immediately

shut close when I felt his soft lips on mine. Hawak niya ang pisngi ko sa isa
niyang kamay habang patagal nang patagal ang halik niya.

I tried to kiss him back. The sound of our lips kissing made me feel so many
emotion. My body felt even hotter when his tongue swiped inside my mouth and his
other hand travelled to my chest. I gave a soft moan in between our kissed when his
thumb grazed above my laced bra. My peaks went hard.

Pakiramdam ko ay naramdaman niya ang nararamdaman ko ngayon. Bumaba ang halik niya
sa leeg ko. I bit my lower lip to suppress a moan but I couldn't help it when he
removed my bra and I immediately felt his warm hand touching my left mound.

"Zyden.." I whispered his name.

"Fuck." He muttered.

He was biting and sucking my neck down to my collarbone and then back to my soft
lips. His kisses went hard and I tried to give back the same intensity, which made
the the fire burn in our bodies.

He stopped kissing me when the rain stopped. Napalayo kaagad ako sa kanya. "I think
w-we need to g-go.." I said, breathless. His face was still inches away from mine.

He chuckled a little before planting a soft kiss on my lips. "Okay."

Umayos na siya ng upo at nagsuot ng bagong shirt. Dali-dali akong nagbihis at

nagsuot ng seatbelt pagkatapos. Pakiramdam ko ay pulang pula na ang mukha ko. I was
avoiding his gaze the whole trip. Pinagdadasal ko lang na sana makarating na kami
kaagad sa kwarto.

Pero binawi ko 'yun nang mapagtantong iisa nga lang rin pala kami ng kwartong
tutuluyan! Napasapo ako sa noo ko. I just hope he won't start a conversation about
it. Sana magpanggap na lang siya na walang nangyari dahil nakakahiya!

"We're here." He stopped in front of a villa. Bumaba siya at kinuha ang gamit
naming dalawa. Bumaba rin ako at sumunod sa kanya papasok sa may receiving area.
May kausap siyang babae doon kaya umupo na lang muna ako sa sofa at naghintay.

I was unconsciously biting my lower lip while remembering what happened. Kahit ayaw
ko, paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko! Nakakahiya! Baka isipin niya ay minamanyak
ko siya sa lagay na 'to!

Nakakabaliw ang mga halik niya. Para akong nawala sa sarili ko. Ganoon ba dapat
'yun? I don't have any idea. Kung alam ko lang na ganoon ang feeling ay matagal ko
nang ginawa sa ibang lalaki.

Ibang lalaki? Really? O sa kanya lang?

"Kanais." Gulat akong napatayo sa biglaang tawag ni Zyden. Nagulat rin siya nang
bahagya sa reaction ko at tinawanan ako. "Let's go." Natatawang sabi niya.

"O-okay!" I said, panicky.

Sumunod ako sa kanya. Naglakad kami palabas ng receiving area at may nilagpasan
kaming fountain. Huminto kami sa isang itim na pinto. Tinapat niya ang card doon
bago kami pumasok. Nang ilagay niya ang card sa gilid ay bumukas ang ilaw.

It was really a large room! Parang hotel sa tabing dagat ang ambiance. May maliit
na hagdan na tatlong steps lang siguro paakyat sa kinalalagyan ng dalawang queen-
sized bed. Nilapag ni Zyde ang gamit sa may sofa at tumingin sa akin.

"Ikaw na mauna." Seryosong sabi niya.

"H-huh?" Nagtatakang tanong ko. He pointed at the restroom. "Ah! Okay! W-wait!"
Nagmamadali kong kinuha ang bag ko at tumakbo papasok sa C.R. Narinig ko ang maikli
niyang tawa sa labas.

Para akong nakahinga nang maluwag pagkapasok ko sa C.R! Sa wakas! Nakatakas rin ako
saglit sa mga tingin niya.

Nilabas ko ang damit ko at kumuha ng towel na nakasabit doon sa tabi ng shower.

Tumingin ako sa salamin at nakita ko ang sarili kong mamula mula ang labi at
pisngi. Hinawakan ko iyon at naalala kaagad ang nangyari kanina.
"Stop it! Stop it!" Bulong ko sa sarili ko at naligo na lang.

Nagbihis lang ako ng sweatshorts na maroon at tsaka white oversized shirt. Ginawa
ko na ring bun ang buhok ko at pagkatapos mag toothbrush, lumabas na ako ng banyo.
Naabutan ko si Zyden na nagsasaksak ng charger doon para sa cellphone niya. Nang
lumingon siya sakin, kumabog ulit ang dibdib ko at nagpanggap na hindi siya
nakikita.

Umupo ako sa kama at kinuha ang cellphone ko. Nagulat ako dahil may missed call si
Trystan. I immediately called him back. Nakita kong tumingin si Zyden sa phone ko
habang kumukuha siya ng damit sa bag.

[Sirene! Tumatawag ako kanina..]

"Trystan!" I exclaimed. Kumunot kagaad ang noo ni Zyde at sinadyang bagalan ang
pagkuha ng damit sa may gilid. "Sorry, nasa shower ako hindi ko nasagot.."

[Okay lang! Makakapunta ka ba sa birthday ni Mommy?]

"Hindi, e.. May pinuntahan kasi ako.. Pakisabi na lang sa Mommy mo happy birthday.
Sana magustuhan niya 'yung painting."

Tumaas ang isang kilay ni Zyden nang marinig ang sinabi ko. Pagkatapos, pumasok na
siya sa banyo at malakas na sinara ang pinto. Nagulat pa ako at napatalon sa
kinauupuan ko.

[Sai? Okay ka lang?]

"Oo.. Ahh, sige.. Mag-asikaso ka na ng bisita ng Mommy mo.."

[Sige. Ingat ka. May bagyo ngayon!] At pinatay na niya ang tawag. Napabuntong-
hininga ako habang mahigpit ang kapit sa cellphone ko at nakatingin sa pintuan ng
banyo.

Humiga ako saglit at tumingin sa kisame habang hinihintay na matapos si Zyden.

Siguro ay 20 minutes ang nakalipas bago bumukas ang pinto. Napaayos kaagad ako ng
upo at nagtama ang tingin namin. He's now wearing grey sweatpants and a white plain
shirt.

Inismiran niya lang ako habang pinapatuyo ang buhok niya gamit ang twalya.
Napakagat ako sa labi ko para pigilan ang ngiti ko. Ang suplado!

Umupo siya sa couch at nilabas ang laptop niya para magtrabaho. Sumimangot ako at
dumapa na lang sa kama habang nagphophone. Buti na lang ay may wi-fi dito at
mabilis pa. Binuksan ko na lang ang Instagram ko.

Nag-video ako for my IG story. Tinapat ko ang camera kay Zyden na nagsusuplado at
nagtytype sa laptop niya bago ko tinapat sa sarili kong nakahiga sa kama at
nagpeace-sign. I captioned 'someone's mad'.

Wala pang ilang minuto ay sumabog na ang notifications ko.

'OH MY GOD IS THAT ZYDEN JAIRE?'

'You're in Kassanight?!'

'Who's that, Anais? Boyfriend?'

'OOF THEY'RE IN ONE ROOM. WE KNOW WHAT'S UP.'

Namula ang pisngi ko at tinignan si Zyden. Nakita kong may sinagot siyang tawag
habang nakakunot ang noo. "Yes." He answered in a low voice. "No one gives a damn
about you, Harv."

Oh, it's Harvey.

"Dating what?" Nagtatakang tanong ni Zyde at tumingin sa akin. Kinabahan kaagad ako
at nag-aktong nagphophone. "So what?.. Shut up." Pinatay niya ang tawag.

I bit my lower lip in shame. Oh my gosh, what did I do?! Dapat ay hindi ko na 'yun
nilagay sa story! Pakiramdam ko ay magagalit si Zyden!

"Did you do something, Sirene?" Tumaas ang isang kilay ni Zyde.

Napaupo ako sa kama. "I just.. I.." Hindi ko alam ang sasabihin ko. "It's just a
video of you with a mad face on my IG story. I'm sorry if people are getting the
wrong idea-"

He chuckled at my panicky explanation. "I wasn't talking about that."

Natikom ko ang bibig ko bigla.

"I was talking about your phone call with that boy." He corrected. Sumandal siya sa
sofa at pinagkrus ang braso niya. He licked his lower lip and smirked. "You can
take countless pictures and videos of us, Kanais. I don't care about the media."

"But they might say we're dating-"

His brow shot up. "Aren't we?"

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 23

Are we dating?

Iyon ang laman ng utak ko even after a few hours. Hindi na natigil sa kakatrabaho
si Zyden doon sa sofa kahit 9:00 PM na. Kanina, nagpadala lang kami nag pagkain
dito sa loob para sa dinner at kahit kumakain, may inaasikaso siya sa laptop niya.
Sumimangot ako at humiga na lang sa kama pagkatapos mag toothbrush.

Surprisingly, walang tawag si Agiony ngayon. Halatang ayaw maka istorbo!

Napaangat ang tingin sa akin ni Zyden nang makitang nagtataklob na ako ng kumot.
"Matutulog ka na?" He asked, not taking his hands off the keyboard.

"Yes." Maikling sagot ko at tinalikuran na ang gawi niya. Pumikit ako at

pinakiramdaman ang paligid. Narinig ko ang pagsara ng laptop at pagtayo niya
papasok sa may banyo. Maya-maya, lumabas na rin siya at narinig ko siyang
naglalakad na papunta sa gawi ko.

"Matutulog na rin ako." Paalam niya.

Lumingon ako saglit sa kanya at nakitang nakaupo na siya sa gilid ng sariling kama
niya. Nagtama ang tingin namin pero nawala rin iyon nang tumunog ang cellphone
niya. Inabot niya 'yun sa bedside table at nakita ko ang pagkunot ng noo niya
habang binabasa ang isang text.

Habang abala ang mga mata niyang magbasa, tumunog naman iyon ngayon sa mas matagal
na ringtone dahil may tumatawag. Bumuntong hininga siya at hinilot ang sentido niya
bago siya tumayo at naglakad pabalik sa sofa para makalayo sa akin.

Narinig ko pa ang pangalan ng kausap niya. "Yes, Amity.." Pormal na sagot ni Zyde.

Napairap kaagad ako at tinalikuran na ulit siya. Tinaklob ko ang buong kumot
hanggang sa itaas ng ulo ko para hindi ko siya makita at hindi niya rin ako
masulyapan man lang. I tried sleeping in that position but it was too hot!
Tinanggal ko nang kaunti ang kumot at iniwan na lang sa bandang baba ko.

Pasimple akong lumingon sa kanya at nakitang hindi pa siya tapos makipag-usap.

Nakatalikod siya sa akin at nakaharap sa bintana habang hawak ang cellphone na
nakatapat sa tenga. Hindi ko marinig kung ano ang sinasabi niya kaya wala akong
alam sa kung ano man ang pinag-uusapan nila ng babae niya!

Oh my God, I feel so bad for talking ill of my sister's bestfriend. Baka batukan
ako ni Anais kaya pilit kong inalis ang inis sa loob-loob ko. I am Anais right
now.. at least to Amity so I shouldn't be jealous of my own "bestfriend".

Ngayon naman ay pakiramdam ko si Agiony ang babatok sa akin kapag narinig nun na
pinagpalit ko na siya bilang bestfriend. She's very sensitive when it comes to
friendships. Selosa ang isang 'yon at mahilig magdamot ng kaibigan. Isa pa, palagi
silang magkaaway ni Amity dahil parehas sila ng ugali! They're both childish.

Napataklob ulit ako ng kumot nang makitang palapit na ulit si Zyden. "Yes.. Have a
good night, Amy." Huling sabi niya bago niya pinatay ang tawag.

I mocked him and made a face. Hindi naman niya makikita dahil nakataklob ako ng
kumot! Have a good night have a good night ka dyan! Dapat siya na lang ang sinama
mo dito para 'good' talaga ang night niyo!

Shit.. I'm sorry, Anais.

Pakiramdam ko tuloy ay ang dami-dami ko nang kasalanan sa kapatid ko! Pasensya na.
Doon lang sumapi sa isip ko ulit ang plano kong hustisya para sa kanya. Naisip kong
mag-train sa Zedvage. I want to take a break from modeling just so I could develop
my skills in shooting or killing people. Tatanggapin kaya nila ako? I will stay in
Kassanight for a while kapag pumayag ang mga taga Zedvage.

Inalis ko ang taklob ng kumot ko at umayos ng upo para maharap kay Zyden. He was
about to turn on the lamp when he saw me looking at him. Hindi na niya tinuloy at
inayos na lang niya ang kumot sa kama niya para makahiga na siya.

"Hey.." I called. I heard his hum, urging me to continue while he's taking off the
sheets. "I want to join Zedvage."

He suddenly stopped playing with the sheets when he heard what I said. Agad siyang
lumingon sa akin na nakakunot ang noo, along with those dark eyes. Sa ekspresyon pa
lang niya ay alam ko na ang tumatakbo sa utak niya.

"No." He said, a little angry.

"Why!" Bulyaw ko na parang nagmamaktol. He harshly inhaled and aggressively took of

the sheets in one pull. Then, he sat in his bed.. completely ignoring what I just
said. "I want to join!" Ulit ko pa nang hindi niya ako pansinin.
"I said, no, Kanais." He said in a stern voice like nothing could ever make him
change his mind.

"I am asking why!" Pagpapatuloy ko. "I want to join! I want to learn how to shoot!
I want to learn how to fight!"

"Zedvage is not for you. You can enroll in martial arts but not Zedvage." Buo ang
boses niya nang sabihin niya iyon. Mas lalong nainis ang mukha ko at sinimangutan
ko siya. Sumandal siya sa headboard at kinuha ang cellphone niya para may basahin.

"Bakit hindi Zedvage?!" Reklamo ko.

He didn't answer me. Inignora niya lang ang mga pagmamaktol ko at umaktong may
binabasa sa cellphone niya.

"I am asking you, Zyden! Why can't I join Zed-"

"It is not a playground, Sirene!" His voice echoed in anger.

Napatahimik ako sa pagtaas ng boses niya. I've never seen him so mad. Parang
pakiramdam ko ay iiyak na ako dahil sa sigaw niya. I bit my lip and tried to
prevent my tears from falling. I hate being shouted at. It makes me cry.

I saw his guilty eyes before I turned around. Padabog akong humiga at nagtaklob na
ulit ng kumot para makatulog na. Narinig ko ang mabigat niyang buntong hininga at
paglapit niya sa kama ko. Naramdaman ko ang pagbigat sa gilid ko nang umupo siya
doon.

"Baby.." He tried to take off the blanket covering my face.

Inis kong tinaboy 'yon at hindi siya pinansin. Hinigpitan ko pa lalo ang hawak ko
sa kumot para hindi niya matanggal even when I know he's strong enough to rip this
blanket off but he didn't. Bumuntong hininga ulit siya na parang problemado.

"I can never be at peace if you join Zedvage.. knowing you're out there in a
mission, with a 50 percent chance of surviving. Baka mabaliw ako non, Sai.." He
explained slowly.

Nagpatuloy pa siya nang hindi ako sumagot. "Baka mag-resign na 'ko sa lahat ng
trabaho ko at mag-apply na lang bilang bodyguard mo so I could protect you 24/7
from the dangers of this world."

Padabog kong tinanggal ang kumot at umayos ng upo sa kama. Masama ang tingin ko sa
kanya. His apologetic eyes were so guilty for shouting and it showed so much
concern.

"That is why I want to join so I could learn how to fight back! I don't need
someone to protect me!" I continued arguing.

"Zedvage is not just about learning how to fight back." He massaged the bridge of
his nose, losing his patience. "It's a whole commitment. Once you're in, you're
already risking your life every damn day."

"Eh bakit ikaw?" Kumunot ang noo ko sa kanya.

His breathing was already getting harsh but he remained patient in explaining the
things I needed.
"I received gunshots twice.. countless death threats.. Even got stabbed once. Plus
my business, Zed Inc.. Everyday is a risk for me and I don't want you to go through
the same thing. I would have to die first before watching you get shot." Madilim na
sambit niya, like planning to kill someone.

"If that's the case, I also don't want you to join Zedvage!" Ganti ko.

"Oh no, baby, that's not how it works." His lips formed a small smirk. "Like I
said, it's a commitment. We pledge. And even if I leave, being the C.E.O of Zed Inc
can still push me to death."

"Why? Is it illegal?" Sa pagkakaalam ko, hindi naman, ah!

"It is legal." He assured me. "But sometimes.. clients get.. aggressive. I have to
deal with them in a more.. aggressive way." He tried not to make it sound scary.

Napansin ko ang hirap niya sa pagpapaliwanag sa akin ng lahat ng iyon because his
world is different from mine. Even before I met him, I was already wondering how
the violent world works. Now I met someone from that world and it's overwhelming.

"So I'm sorry if I don't want you to join Zedvage.. I just don't want to lose you
that way. I will forever blame myself for it." He sighed heavily.

Napatahimik ako saglit habang nag iisip. I don't want to easily give up! Buo na ang
loob ko at gusto ko talagang matutunan ang mga ginagawa nila doon!

"Your parents are both members, am I right?" His brow arched when he realized I'm
still not giving it up.

"Yes." He answered.

"Then why can't I?" My lips pouted a bit.

Napasapo na siya sa noo niya at umayos ng upo. He went closer to me. "You don't
understand. My mom is.." Napailing siya at hindi matuloy ang sasabihin dahil hindi
niya alam kung paano ipapaliwanag.

"Your mom is brave and I'm not?" Tanong ko.

"No, it's not that." Agad na tanggi niya nang marinig ang kaunting galit sa tanong
ko. "She's.. not just brave. She's a hustler." I somehow wanted to laugh with his
choice of words but I remained a straight face.

"I can learn!" Pamimilit ko. "And really, I don't need your permission."

His lips twisted into a sarcastic smile. "Actually, you do need my permission. I'm
the one approving all profiles. I can deny yours if I want to."

"That's just so.. manipulative!" Sigaw ko. "I hate you!" Tinalikuran ko na ulit
siya at nagtaklob ng kumot. Napabuntong-hininga ulit siya sa kinilos ko at
sinubukang alisin ulit ang kumot.

"Sirene.. Please.." He pleaded.

"Then I'm leaving Kassanight tomorrow!" I used my last weapon. "Sayang. I was
really planning on staying for a while and taking a break from work."

His strong hand took the blanket off of me in just one pull. Nagulat ako at
napaayos ng upo. "You're the manipulative one!" He accused me.
"Is it working?" I said playfully.

"No." Umiwas siya ng tingin sa akin. "I can always follow you to Luminecia."

Bumalik ang inis sa mukha ko. "Then, to answer your question earlier.. No! We are
not dating! Never!" At inagaw ko na ulit ang kumot sa kanya.

"Christ." He whispered, massaging his forehead in a very frustrated way.

That's when I realized he's probably thinking that I'm such a pain in the ass. He's
4 years older than me. Iniisip ba niya na para siyang nakikipagtalo sa bata niyang
kapatid? Come to think of it.. parang isang taon lang ang tanda ko kay Zafiyah.

"Fine." He sighed.

Para akong nakakita ng liwanag! Napaayos kaagad ako ng upo at tuwang tuwa siyang
tinignan. He looked so defeated. Nakayuko siya nang bahagya at parang may iniisip
na malalim. Nakakailang buntong-hininga na siya ngayong gabi. Ganoon ba siya ka-
frustrated sa akin? Well, I'm proud! I should win a medal for this!

Ang sarap testingin kung hanggang saan lang ang pasensya ni Zyden.. but not now, I
guess.

"I'll accept your profile in Zedvage but you can never go to a mission without
telling me. And I will be your personal trainer. Wala nang iba. Ako lang." He
emphasized.

"How about your work?" Tanong ko. "You're a busy person!" Sinubukan ko pa talagang
makawala sa kanya.

"I can find a way. You're not getting out of my sight, Sirene." He threatened. Wow!

"You sound like a father." I rolled my eyes. "Umuwi tayo nang maaga bukas at idaan
mo ako sa Henshawe so I could talk to Ate Devine. Sila na lang ang papabalikin ko
muna sa Lumi. I will stay here for a while and take a break from work. Besides,
delikado rin naman buhay ko doon sa Luminecia since malapit na ang election. I
don't want my father to use me again for his publicity."

"He does that?" Rinig ko ang galit sa boses niya.

"Yes!" Para akong nagsusumbong ngayon.

Umiling siya at tumayo na. Nagpaalam na rin akong matutulog na kaya humiga na siya
sa kama niya at iyon na ang naging set-up buong gabi. Nagising na lang ako around 8
AM. May nakalagay nang tray sa bedside table para sa breakfast ko at wala na rin si
Zyden sa kabilang kama.

Bumangon ako para kumain. Hindi na ako nag-abalang itext siya dahil iniwan niya ang
cellphone niya sa kama. Out of curiosity, I checked the message that popped up in
the lockscreen. It was from Amity.

Amity:

When are you going home? You still owe me a dinner.

I rolled my eyes and went back to eating my breakfast. Hanggang sa matapos akong
kumain ay wala pa rin si Zyden. Iniinom ko na ang orange juice ko nang bumukas ang
pinto. Pumasok si Zyden na galing sa jogging, I guess. He's on his workout attire.
Umiinom siya ng tubig nang maglakad palapit.

"Someone texted you." I said, bitterly.

Kumunot ang noo niya at nilapag ang bottled water sa side table bago kinuha ang
cellphone sa kama. I was eyeing his reaction so intently while drinking my orange
juice. Binasa niya lang iyon at pinatay na rin kaagad ang phone. He didn't even
type a reply!

"Hindi mo rereplyan? You still owe her a dinner." I tried not to sound bitter.

Tumaas ang isang kilay niya sa akin at halatang pinipigilan niyang ngumisi sa
sinabi ko. "You checked my phone, huh?"

Agad akong na-guilty sa ginawa ko! Napaiwas ako ng tingin sa kanya at kinalikot ang
daliri ko sa nerbyos. "I just.. It was.. It beeped so I accidentally looked at your
screen!" I reasoned out.

Nakita ko ang nangingiti niyang mukha habang umiinom ng tubig. Inubos niya 'yun at
nilapag ulit sa bedside table. Napatingin ako sa labi niyang basa galing sa pag-
inom. Napabalik ang tingin ko sa mga mata niya nang mahuli niya akong nakatingin sa
labi niya.

"I asked her a favor related to work.. That's why I owe her a dinner. My treat." He
playfully explained, waiting a bitter reaction from me.

"Oh.." I nodded. "Make sure you're.. Uh.. gonna take her to an expensive
restaurant. Or maybe.." I struggled to continue. "You can cook for her? That would
be sweet." I suggested.

He bit his lower lip as he looked at me with a hint of humor. "Right. Thanks for
your suggestion."

Agad dumaloy ang irita at selos sa katawan ko pero hindi ko pinahalata! Tumayo na
ako at kinuha ang towel ko. Walang sabi-sabi akong pumasok sa loob ng banyo para
maligo. Baka sakaling matanggal ang init ng katawan ko dahil sa inis!

Nag-thank you pa talaga, ha! Ang kapal kapal ng mukha!

"Bwisit ka!" Inis na sigaw ko.

Pagkatapos kong maligo, nagpatuyo na ako gamit ang towel. Saka ko lang napagtantong
ni isang damit ay wala akong dinala! Napasapo ako sa noo ko sa katangahan kong
'yun.

Pinihit ko ang pintuan at sumilip muna. Nakita ko si Zyden na nakatalikod sa gawi

ko at nakaupo siya sa kama niya habang may ginagawa sa digital watch niya. I
tiptoed my way to the sofa dahil nandoon ang bag ko ng damit.

"What are you doing?"

I muttered a loud curse inside my mind before I turned to him, holding my towel
tightly against my chest. Nakaupo pa rin siya sa kama pero nakalingon na sa akin.
"I f-forgot my clothes."

He smirked and avoided my gaze. Dahan-dahan kong kinuha ang bag ko sa may gilid ng
sofa ngunit sa sobrang layo ay kailangan ko pang abutin. "OUCH!" Malakas na sigaw
ko nang bumagsak ako padapa sa sahig dahil tumama ako sa may coffee table.
Narinig ko ang mabilis na paglakad ni Zyden palapit sa akin dahil sa pag-aalala. Oh
my God, no!

"Are you okay?" Zyden asked with concern.

Tinulungan niya akong umayos ng upo habang hinihimas ko ang tuhod ko gamit ang
isang kamay. Ang kabilang kamay ay mahigpit na nakahawak sa towel ko para hindi
matanggal. "Don't look at me!" Nahihiyang sabi ko.

"Let me see." Tinaas niya ang tuhod kong namumula. Oh my God! Muntik ko na siyang
masipa dahil doon! It made me open my legs while only wearing a damn towel with
nothing underneath!

"Okay na ako! Doon ka na!" I shouted.

Gulong-gulo siya ngayon dahil hindi niya ma-realize na may mali siyang ginawa. When
he looked at my now closed legs, he whispered a curse before standing up. "I'm
sorry.. I didn't.." He couldn't even explain!

"Okay na ako!" Tinaboy ko ang kamay niya nang i-alok niya iyon.

I forcefully dragged my body up. But because of so much force, my leg suddenly
became weak and I fell straight into the large sofa, the towel revealing my upper
body.

"OH MY GOD!" I screamed.

Zyden's wide eyes immediately looked away right after seeing my bare chest. Dali-
dali kong pinalupot ang sarili kong muli sa towel. Parang gusto ko nang maiyak sa
lahat ng kamalasang nangyayari sa akin ngayon! I just exposed myself to him in
broad daylight!

"Are you.. okay?" Zyde hesitated to ask. Nakatagilid siya sa akin para iiwas ang
tingin niya.

Hindi ako sumagot at tumakbo na lang papasok sa C.R. Mabigat ang paghinga ko habang
nagsusuot ng damit. Fitted black jeans lang ang suot ko at tsaka mustard yellow na
tank top. Hiyang hiya ako paglabas ng banyo.

Nakaupo si Zyden sa may sofang pinagbagsakan ko kanina at nakasandal doon habang

may iniisip na malalim. I just hope it wasn't about what happened earlier. Nang
marinig niya ang pinto ng C.R ay napalingon na siya sa akin.

"How's your knee?" He asked in a very casual way.

"Fine. Thanks for asking." I said, without looking at him. Dali-dali akong umakyat
doon sa kama at kinuha ang phone ko. Hindi niya ako kinausap at pumasok na lang
siya ng C.R para maligo rin. Sa buong oras na wala siya sa kwarto ay para akong
nakahinga nang maluwag.

Iyon nga lang ay panandalian lang iyon dahil lumabas na rin siya ng banyo na walang
pangtaas at tanging maong pants lang ang suot. He was drying his hair with a towel.
Naglakbay muli ang tingin ko sa katawan niya. Nang magtama ang tingin namin, agad
akong umakto na may tinitignan sa phone ko.

"Ayos na ba gamit mo? We're leaving." Sambit niya.

Tumango ako sa kanya. Inayos ko na ang gamit ko kagabi at hindi naman ganoon karami
'yun. Nang magsuot na siya ng shirt ay kinuha na niya ang mga gamit para ilagay sa
sasakyan. Sumunod na ako sa kanya palabas. Nag-check out na kami at sumakay ulit sa
sasakyan niya. Hindi umuulan ngayong umaga at baka mamayang gabi pa ulit uulan.
Mabilis lang rin naman daw aalis ang bagyo.

"Hindi ka pwedeng bumyahe sa Henshawe ngayon. Malakas ang alon." Sambit ni Zyde
habang nagdadrive.

"Okay.." Tumango na lang ako dahil may point siya.

"Saan kita iuuwi?" Tanong niya bigla.

Napalingon ako sa kanya. Hmm.. Saan ko nga ba gustong umuwi? Every second with him
is filled with so much nervousness.. pero kapag hindi ko naman siya kasama ay
hinahanap ko siya. Baka sabunutan na ako ni Agiony sa iniisip ko ngayon. It's all
her fault!

"Hindi ka ba uuwi sa magulang mo?" Curious na tanong ko.

"I seldom come home to our original house." He answered simply.

"Hmm.." I hummed while thinking.

Kanais, tama na ang landi! I reminded myself.

"Kila Agiony na lang ako uuwi.. Baka hinahanap na ako nila Tita Agia." Sinabi ko na
bago pa magbago ang isip ko.

"Okay." He shrugged.

I bit my lower lip and looked outside the window while listening to the songs from
the radio. It was a long drive. Hindi kami masyadong nag-uusap dahil ayokong
istorbohin siya sa pagmamaneho. Noon, naiisip ko kung smooth ba ang sportscar niya
kaya ganoon pero ngayon napatunayan ko nang siya ang smooth magmaneho.

"You ordered a gun.. Am I right?" Biglang sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko.
"Why?"

Ito na nga ba ang sinasabi ko!

"Nothing!" Sagot ko kaagad. "Just for self-defense."

Hindi ko alam kung paano ko babasahin ang ekspresyon niya. He just nodded.. I don't
know if he's buying my reason or ayaw niya na lang magtanong dahil ayaw kong
sabihin.

How would I say it?

'Oh, I bought a gun because I want to kill 3 people. I've been planning this since
I was a teen.'

I would sound like a serial-killer!

A thought suddenly occurred to me.

"Have you.. already.." He gave me a glance. Umubo ako saglit bago tinuloy.
"..killed someone?"

He arched a brow and licked his lower lip, not answering. Hindi ko rin mabasa ang
iniisip niya. I don't know if I want to hear the answer or not.
"Nevermind.." I whispered.

________________________________________________________________________________

:)

Advance Happy Valentine's! Thank you, Areums, for making me happy. I love you!

Chapter 24

"You joined WHAT?!" Halos batuhin ako ni Agiony nang sinabi ko ang napag-usapan
namin ni Zyden kanina. Dali-dali siyang umakyat sa kamang hinihigaan ko at hinampas
na nga ako ng unan. "Alam mo ba kung gaano ka-delikado 'yun, ha?!"

"Bakit?! Ikaw din naman, ah!" Reklamo ko pa.

"You don't understand! I'm safe there because first of all, my family is a family
of killer snipers! I am protected by them! Alam mo, may mga siraulo pa naman dyan
sa Zedvage! May mga bully dyan na groups! I am safe from them because my Dad is a
member of the second generation top group, Kingstern! Eh, ikaw?! Who will protect
you kapag wala ako?! At tsaka hindi naman palagi nandyan si Kuya Zyde! And you
can't even shoot properly!"

"Oh my gosh, chill!" Napatakip na ako sa tenga ko sa haba ng sinasabi niya.

Halatang concerned na concerned ang itsura niya para sa akin. "Para kang si Zyde,
e! Sinigawan pa ako!"

"Aba dapat lang!" Ganti niya, hinampas ulit ako ng unan. "You're being hasty!
Padalos-dalos ang desisyon without even weighing the conseqeuences! Let's see..
I'll weigh them for you!" Bumaba siya sa kama at may kinuhang lapis at papel.

"What are you doing?" Nagtatakang tanong ko habang nagsusulat siya doon ng kung ano
ano. Sinilip ko at may nakalagay na 'pros' and 'cons'.

"Okay, look!" Pinakita niya sa akin ang papel. "Pros.. You'd learn how to fight and
earn money. Cons.. You could die, mabubully ka, mahohospital ka, mamemeet mo
madalas ang Mommy ni Kuya Zyde, mababangasan ang makinis mong mukha! So ano ang mas
mabigat? 'Yung cons!" She said so fast na parang hinahabol.

"Sorry ka, Achi. Nakapag desisyon na ako and I'm not turning back. Isa pa, Zyden
already approved! Bakit ba putok nang putok 'yang buchi mo?!" Iritang sabi ko sa
kanya.

"Hay nako, ewan ko sa'yo! Kapag ikaw, napahamak dyan, baka pumatay si Kuya Zyden at
malagot sa Mommy niya!" Napakamot sa ulo si Agiony. Kumunot ang noo ko sa kanya.
"Tita Jiara doesn't like killing."

Napalunok ako. Paano 'yon? Eh balak kong patayin 'yung mga senador na gumawa nun
kay Anais! Ibig sabihin bad shot na ako kung ganoon? Wait, bakit ko ba 'to iniisip
eh hindi naman kami ikakasal ni Zyden!

"Kaya ko sarili ko, thank you very much." Sambit ko na lang.

Kinabukasan, maaraw na dito sa city dahil mabilis ang usad ng bagyo palabas kaya
naman kakausapin ko si Zyde na samahan ako sa Henshawe para kausapin si Ate Devine.
Baka nabulok na ang dalawang 'yon doon!

"I believe he's here." Sinilip ni Agiony mula sa kinauupuan niya ang malaking
building. Naka-skinny jeans lang siya at pink blouse dahil dadaan siya sa school.
Hinatid niya na lang ako dito para iwan.

"Is this Zed Inc?" Nagtatakang tanong ko. The building looks so unique!
Napakagandang architecture! The color revolves around white and dark blue. Mas
malaki pa rin ang sa Royal Holdings pero malaki rin 'tong Zed Inc.

Tinanggal ko ang seatbelt ko at bumaba na ng kotse ni Agiony bago niya pinaharurot

iyon paalis. Kinakabahan kong tiningala ang malaking building. Hindi ako nagsabi
kay Zyden na pupuntahan ko siya ngayon dahil naisip ko lang bigla.

I'm wearing a white fitted skirt na may ruffled cross and a nude-colored satin
sleeveless top, tracing the shape of my chest, revealing my cleavage a little. I'm
wearing 5-inches nude heels at nakasukbit sa balikat ang maliit na white sling bag.
Inipit ko ang wavy kong buhok into a ponytail at nag-makeup lang nang very light.

Kinakabahan akong naglakad papasok sa black revolving door. Pagkapasok ko sa loob,

iba ang aura non kaysa sa Royal Holdings. Doon sa RH ay nagkakagulo ang mga tao at
maraming empleyadong nagtatakbuhan sa lobby o kaya ay nagkakape. Dito sa Zed Inc,
ang lawak lawak ng lobby ngunit tahimik. May mahabang white marble counter sa
receiving area kung saan may tatlong babaeng nakikipag-usap sa lahat ng
nagiinquire. Maraming tao or employees na nakaupo sa mga black and white na sofa
pero puro murmurs lang ang naririnig ko na para bang bawal ang maingay.

Ang iba ay napatingin pa sa akin nang pumasok ako at naglakad papunta sa glowing
marble. All employees looked so professional here. Some employees are wearing
laboratory gowns. The atmosphere is really different from RH. Parang mas
nakakatakot rito.

Zyden owns this? The aura is as serious as him.

"Good morning! What can I do for you, Ma'am?" The woman smiled a little at me while
doing something with her checklist.

"Uh.. I'm looking for.. Zyden?" I said, shyly. Bold of me to come here and just
look for the C.E.O like he would pop up in front of me that easy!

The woman stared at me for a second before shaking her head in amusement. "Do you
have a schedule with Engineer Adler, Ma'am?" She asked politely.

"Uhm, no.. But.. You can tell him it's me.." Humihina na ang boses ko sa kahihiyan.

"I'm sorry, Ma'am. We are not allowed to call Engineer Adler directly but I'm going
to leave a message in his office and ask about him." She raised a single finger at
me, signaling me to wait while she was dialing something on the phone.

Nilibot ko ang paningin ko habang naghihintay. Ano bang iniisip ko? Na ganoon lang
siya kadaling kitain dito sa malaki niyang kumpanya? Of course I have to get a
schedule! He's a busy man and he holds the highest position kaya dadaan ako sa
marami bago ko pa siya makausap. I was really tempted to bring out my phone pero
narinig ko na ulit ang babaeng magsalita.

"According to his secretary, Engineer Adler is still in a meeting, Ma'am. They will
only entertain those who have scheduled meetings with him. If you want to set a
schedule, you can send an e-mail to this address.." She started writing something
on a small piece of paper.

Napasimangot ako. "No, thanks. It's okay. I'll just wait here until he finishes his
meeting."
"Ma'am, Engineer Adler rarely goes to the lobby.. I also doubt you would be able to
have a talk with him without a schedule. He does not entertain unexpected clients."
She said like a warning. Para naman akong kawawa at ignorante sa mga sinasabi niya!

"I am not a client." I whispered. "Can you do me a favor? Pakisabi sa akin kapag
tapos na ang meeting niya."

Kumunot ang noo ng babae at parang ayaw pang gawin dahil hindi naman niya ako
kilala. "Okay, Ma'am." She smiled at me for better customer service.

Naglakad ako papunta sa unoccupied black sofa at umupo doon. Nilabas ko ang
cellphone ko at matagal na tinignan ang screen, thinking if I should text him or
not. Nasa meeting siya kaya paniguradong hindi niya rin naman mababasa kaya
naghintay na lang ako.

Nagcheck na lang ako ng e-mails habang naghihintay. Napatigil lang ako nang may
pumasok na eleganteng babae sa lobby at dire-diretso siyang naglakad papunta sa
counter. She's wearing a short maroon dress and black high heels.

"Good morning, Miss Amity!" Masayang bati ng babae kanina.

"Where's Zyde?" She casually asked. Nanlaki ang mga mata ko habang tinitignan nang
matagal ang pinakamalapit na kaibigan ng kapatid ko.

"Nasa meeting pa po, Ma'am." Magalang na sagot ng babae. "You can wait in his
office po."

What?! Tumaas ang isa kong kilay habang nakikinig sa usapan nila. Malapit sila sa
inuupuan ko kaya rinig na rinig ko ang dalawa.

"I'll just do that. Thank you." Tumalikod na si Amity para maglakad papunta sa mga
elevator ngunit napatigil nang magtama ang tingin naming dalawa. My eyes mirrored
hers! Pareho kaming nagulat sa biglaang pagkakita sa isa't-isa!

Umiwas ako ng tingin at umayos ng upo, nagkukunwaring hindi siya kilala. Shit..
Shit! Hindi ako si Anais! Nag-panic na ako dahil naririnig ko na siyang naglalakad
palapit sa akin.

"Why are you here?" Mataray na sambit niya.

Napaangat ang tingin ko sa kanya at nakitang nasa harapan ko na siya at nakataas

ang isang kilay. She still looked so gorgeous! Maputi siya, matangkad, maganda ang
pangangatawan, mapula ang labi, matangos ang ilong, at matapang ang mga mata. She
looks like a celebrity to me.

"H-hi." I greeted awkwardly. Hindi ko alam kung anong isasagot ko! Alam ba niyang
hindi ako si Anais? Sinabi na ba nila Zyden at Harvey? Hindi ko alam kaya hindi ko
rin alam kung paano ako aakto sa harapan niya!

Matagal niyang tinignan ang mukha ko. "Harvey's right. You do look like Anais." She
gritted her teeth.

Nanlaki ang mga mata ko at binalik ang tingin sa kanya. So she knows! Hindi ako
nagsalita dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Mukha siyang may galit sa akin! Ano
bang ginawa ko sa kanya?

Tinaasan niya ako ng isang kilay bago niya ako tinalikuran dahil may lalaking
bumati sa kanya na mukhang kakilala niya. Ngumiti siya dito at sabay silang
naglakad papunta sa elevator habang may pinag-uusapan. Nakahinga ako nang maluwag
at nanginginig na nilabas ang cellphone ko para i-text si Zyde.

Hindi ko pa nasesend ay tinawag na ako ng babae sa counter. Lumapit naman ako

kaagad.

"Tapos na po ang meeting ni Engineer Adler, Ma'am." Ngumiti siya nang tipid sa
akin.

"Can you call his office for me?" Walanghiyang tanong ko. Natatakot na akong
umakyat doon dahil nandoon si Amity! Siya na lang pala ang papababain ko dito.
"They can tell him it's me, Anais."

"Anais.." The woman whispered like she's trying to remember something. Siguro dahil
familiar sa kanya at hindi na siya nag-dalawang isip tumawag. "Yes, Ma'am..
Someone's looking for Engineer Adler.. Yes.. It's- Noted, Ma'am." Tumango ito at
binaba ang tawag. "We apologize, Ma'am. Wala pa rin daw po sa office niya si
Engineer Adler."

Tumango ako. "Okay. I guess I'll just wait here." Ngumiti ako at umupo sa sofa.
Nagtagal ang tingin sa akin ng babae na parang kinikilatis kung saan niya ba ako
nakita. I can't believe they couldn't even recognize me! Hindi ata ako sikat sa
Kassanight, ah?

Nagcheck na lang ulit ako ng e-mails habang naghihintay. Pumasok sa isip ko na baka
umalis sila ni Amity. Hindi ba may utang siyang pagkain dito? Baka ngayon na nila
'yun gagawin. Mapait akong napangiti sa sarili ko at umiling na lang.

Bakit pa ba ako pumunta dito? Kay Agiony na lang ako magpapasama sa Henshawe!
Nakakainis! Hindi ko na itetext si Zyden at baka maistorbo ko pa ang lunch date
nila ni Amity.

Inis akong tumayo at nagmamadaling naglakad paalis nang bigla kong nabunggo ang
isang lalaki at natapunan ang suot ko ng dala-dala niyang cup of water. "Oh my
God.." I whispered.

"Shit, sorry!" Sambit ng lalaking mukhang empleyado. Nagpapanic siya kung ano ang
una niyang kukuhanin. Kung 'yung mga kumalat na papeles ba sa sahig o panyo para
punasan ang basa kong damit. "I'm sorry! I'm sorry!" Nagpapanic siyang naglabas ng
panyo at pinunasan ang damit ko.

Nanlaki ang mga mata ko. Mukhang hindi niya narealize na pinupunasan niya ang
bandang dibdib ko. Nagpapanic pa rin siya.

"Ano 'yan, pare?" Nagtatakang tanong ng isa niyang kasama na naglalakad palapit.
"Miss, tumingin ka sa dinadaanan mo sa susunod." Masungit na sabi nito at
tinulungan ang kaibigan magpulot ng mga papel.

Napakagat ako sa labi ko. "I'm sorry, I didn't mean to-"

"Basa na tuloy 'yung report natin! Shit!" Iritang sabi ng lalaki. Napatigil ang
nagpupunas sa damit ko para tignan ang mga papel. Kitang-kita ko ang stress sa
kanilang dalawa. Natahimik lalo ang lobby dahil siguro sa eksena namin dito sa
gitna. Kinalikot ko ang daliri ko habang kabang-kabang nakatingin sa basa nilang
papel. "Hindi kasi tumitingin, e! Bulag ka ba?!" Iritang bulyaw ng lalaki.

"I'm sorry, p-papalitan ko na lang!" I said, panicky.

"At paano mo mapapalitan, ha?!" Bulyaw ng lalaki. "Ipapasa na dapat namin 'to
ngayon!"

"I-I'll print--"

"What is going on here?" Isang madilim na boses ang narinig ko sa hindi kalayuan.

Nanlaki ang mga mata ng dalawang empleyado nang makita kung sino ang dumating.
Napalingon rin ako at nagulat nang makita si Zyden na seryosong nakatingin sa
dalawang lalaki bago nilipat ang tingin sa akin. Napaiwas ako ng tingin at yumuko.

"S-sir!" Umayos ng tayo ang dalawang lalaki.

I almost jumped when I felt Zyden's hand on my waist, pulling me closer to him. I
felt his body behind my back, in a protective stance. Napaangat ang tingin ko sa
dalawang empleyadong gulat at hindi matanggal ang titig sa kamay ni Zyde na
nakahawak na sa akin.

"What happened?" He whispered to me in a low and dangerous voice.

"I.." Lumingon ako nang bahagya sa kanya. Mariin siyang nakatitig sa akin ngayon.
"N-nabunggo ko kasi.. at nabasa 'yung reports nila t-tsaka 'yung damit ko.. I'm.."

"That's it? Then why the fuck are you shouting?" He hissed at the employee. Kumabog
ang dibdib ko at parang ako ang kinabahan para sa kanila.

"I-it's my fault!" Sambit ko ulit pero hindi ako pinansin ni Zyden.

"W-we apologize, Sir!" Nagpapanic na sabi ng nakatapon ng tubig sa akin.

"The two of you, see me in my office tomorrow." Zyden said with too much
seriousness my heart boomed in nervousness.

Nagmamadaling naglakad paalis ang dalawa at mukhang takot na takot. Humarap ako kay
Zyden pagkaalis nila. He placed his other hand on the other side of my waist,
pulling me closer to him. "Why are you here?" He asked in a soft tone.

"I wanted to ask you about going to Henshawe.." Sambit ko pabalik. Nakaharap ako sa
kanya at sinilip ko ang babae sa counter kanina na nasa likuran niya. Gulat itong
nanonood sa aming dalawa. I suddenly felt awkward that we're talking here.

"Bakit hindi ka na lang umakyat?" Nagtatakang tanong niya. "You could've texted me.
Did you wait here?" Malambing na tanong niya.

"S-sabi.. Kailangan ko raw ng schedule bago ka ma-meet.." I said in all honesty.

His jaw clenched and looked back at his woman employee. Umiwas ito ng tingin at
nagkunwaring may ginagawa. Then, he stared at me and licked his lower lip. "Next
time, just go straight to my office."

"Nasa meeting ka raw kanina, eh.." Sambit ko. We are so close to each other that
I'm having a hard time breathing!

He leaned to give me a soft kiss. Napapikit ako doon saglit. It was too soft, like
feather.

Pagkatapos, dumilat ako at nakita siyang nakangisi sa akin nang bahagya. "Buti na
lang naisipan kong bumili ng pagkain sa tapat." Sambit niya. "Have you already
eaten your breakfast?"
Tumango ako sa kanya. "Aren't you busy?"

"I am. I have an important client coming in a minute." Tinignan niya ang relo niya.
"Let's go. Magpapabili na lang ako ng pagkain."

Humawak siya sa bewang ko habang naglalakad kami paalis. I smiled at the woman
employee and she gave me an apologetic smile. Pumasok na kaming dalawa sa elevator
at pinindot niya ang floor ng office niya.

"Sir." Bati ng sekretarya niyang agad napatayo nang makita kami. Matagal niya akong
tinignan na parang sinasaulo ang itsura ko.

Tinanguan lang siya ni Zyde at pumasok na kami sa malaki niyang office. Dire-
diretso siyang naglakad papunta sa swiveling chair niya at dahan-dahan akong
hinatak paupo sa kandungan niya. Napalunok ako at hinayaan ang sarili na maupo sa
binti niya. Pinalupot niya ang braso sa bewang ko, pulling me closer to him and
inhaling my perfume.

Inabot niya ang phone sa may table. "Can you deliver some healthy snacks in my
office? Thank you." Binaba niya na rin ulit 'yon.

"I thought you have a client.." Sambit ko habang ang labi niya ay malapit na sa
leeg ko. Para akong nilalagutan ng hininga.

"Yes." Tinuro niya ang telepono at binilangan iyon gamit ang daliri niya. Nang
binaba na niya ang huling daliri ay biglang tumunog ang phone and he chuckled.
"Told you." He whispered.

Inabot niya ulit ang telepono habang nakakandong ako sa kanya. He was drawing
circles on the side of my waist. "Yes.." He answered the phone. "So Mister Marquez
is back.. Tell him I'll meet him in the Lab.. Yes." Binaba niya ang phone at nag-
ambang tatayo kaya umayos na rin ako ng tayo.

He stood up and opened the drawer. Nakatitig ako sa kanya ngayon. Nakasuot siya ng
itim na long sleeves polo shirt at charcoal necktie.

Nagsuot siya ng itim na gloves at kinuha ang baril sa drawer. Nanlaki ang mga mata
ko. "I'll be quick." Sambit niya sa akin at hinalikan pa ako sa pisngi bago
naglakad palabas ng opisina niya.

Kumabog ang dibdib ko. What is happening? Saan siya pupunta? Dali-dali ko siyang
hinabol palabas. Pasara na ang elevator nang pinindot ko ang button kaya bumukas
ito ulit. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ako.

"What are you doing?" Nagtatakang tanong niya. Sumara na ang elevator at bumaba na
ito sa pinindot niyang floor.

"I want to meet your client, too." Sambit ko sa determinadong boses.

"Sirene, go back and stay in my office." Seryosong sabi niya sa akin. "No, you're
not allowed to meet my client."

"You have a gun! I'm scared for you!" Inis na sigaw ko sa kanya. His dangerous eyes
turned soft and amused when he heard what I just said.

He bit his lower lip and avoided my gaze. "You're funny."

Sumimangot ako at pinagkrus ang braso ko. "I will not stay in your office! Kapag
pinabalik mo ko doon, aalis na lang ako at pupunta sa Henshawe mag-isa!" Inis na
sabi ko.

Napamasahe siya sa sentido niya at sinandal ang ulo sa dingding ng elevator, very
frustrated with me. "Fine. The moment I say close your eyes, you close your damn
eyes, understand?" He threatened.

Natakot tuloy ako! Anong mayroon?! Bago pa masagot ang tanong ko ay bumukas na ang
elevator at pumasok kami sa malaking laboratory! Familiar ito! Dito ako vinideo
call ni Agiony. Umawang ang labi ko habang tinitignan ang mga collection ng baril.
Napakadami!

May lalaking naghihintay sa may puting lamesa. Napalingon siya nang makita kami.
Medyo may katandaan na siya. Nang ilipat niya ang tingin niya sa akin, he smiled at
me creepily. Kumunot ang noo ko.

Sinenyasan ako ni Zyde na umupo sa malayong parte ng lamesa habang siya ay doon
umupo malapit sa matandang lalaki. Hindi ako sumunod sa kanya at naglibot na lang
sa mga shelf para tignan ang mga baril. Zyden didn't seem to mind.

They started talking about a deal. Hindi ko masyadong marinig at hindi ko rin
masyadong maintindihan kaya nag-abala na lang akong tignan ang mga naglalakihang
baril.

"That is not fair on my side, Engineer." Narinig ko ang galit at seryosong boses ng
kausap ni Zyde. Bahagya akong sumilip sa gitna ng mga shelf at nakitang nakasandal
si Zyden doon at nakatingin lang sa kausap niya.

"Nothing is fair in my business, Marquez. Take it or leave it." Zyden shrugged.

Nakita kong umiling ang matanda at nang mag-angat ng tingin ay napatingin sa akin.
Nagtago kaagad ako at umaktong may tinitignan ulit na baril.

"Girlfriend mo ba 'yon, Engineer? 'Yung kasama mo?" The man smirked. Nakita ko ang
pagkuyom ng kamao ni Zyden.

"Hindi 'yan kasama sa pinag-uusapan natin." Zyden said in a low voice.

"Mukhang model, ah. Ganoon pala ang mga tipo mo." The man continued taunting him.
Napakagat ako sa labi ko. Nakita ko ang pagdilim ng mga mata ni Zyde. "Eh kung siya
na lang ang bilhin k--"

Napatakip ako sa bibig ko nang tumayo si Zyde and in a second, he was already
pointing a gun straight into the old man's head. "Leave."

I was so careful not to create any noise. Nakasilip lang ako at umaasang hindi ako
mapansin ni Zyden.

"Ang init naman ng ulo mo kaagad, Engineer.." The man gave out a nervous laugh.
Napailing ako doon. "Ikaw naman, binibiro ka lang.."

Gigil na kinasa ni Zyden ang baril at tinapat muli sa ulo ng matanda. Umatras na
ako. "I said leave." He said with so much anger.

"Pasensya na, Engineer.. Hindi ko naman sinasadya.. Na-distract k-kasi ako sa hubog
ng katawan ng-"

I screamed when I heard a gunshot. Napatakip ako sa tenga ko at pumikit.

Katahimikan ang nanaig sa loob ng ilang segundo. Dahan-dahan kong binuksan ang mga
mata ko at nanginginig na sumilip muli sa gitna ng shelf. Nakita ko si Zyden na
nakatayo at hawak ang baril sa kabilang kamay habang inaayos ang gloves.

Tumingin ako sa sahig at wala akong nakitang dugo o katawan but the man he was
talking to is now out of the picture! Dahan-dahan akong naglakad papalapit. "W-
where did h-he go?" Kinakabahang tanong ko.

Lumingon sa akin si Zyden at bumuntong-hininga. "Were you startled?" He asked with

concern etched in his eyes. "I'm sorry, baby.."

Umiling ako. No! If I want to join Zedvage, dapat hindi na ako nagugulat sa putok
ng baril! "You did not tell me to c-close my eyes.." Sisi ko sa kanya.

"You didn't have to." Tinago niya ang baril at hinubad ang gloves. Napalunok ako.

________________________________________________________________________________

:)

unedited.

life update: medyo nagtampo si zyden at inuna ko si jared chz

Chapter 25

"You're coming back here.. To tell me.. that you're taking a break from modeling?"

Kinagat ko ang labi ko habang nakaupo sa tapat ni Ate Devine. Madilim na at ang
tanging naririnig ko lang ay ang alon, ang malakas na hangin, at mga taong abala sa
buhanginan habang kami ni Ate Devine ay magkatapat na nakaupo sa may outdoor
restaurant sa Henshawe.

"Sabi naman ni Zyden, magulo pa raw sa Luminecia.. Huwag daw muna akong bumalik.
I'm going to train here.." Pagpapaliwanag ko.

"Yes, I agree. Magulo nga. Your father actually called me last night and asked me
about your whereabouts.. Huwag ka daw munang maging malapit sa media. He did
something awful again, I guess.. Pero you're gonna stay here and.. What? Train?"
Tanong niya ulit.

"Yes." Nahirapan akong magsalita. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa

kanya. "For Anais." Iyon lang ang sinabi ko at naintindihan na niya kaagad ang ibig
kong sabihin.

Napabuntong-hininga siya at umayos ng upo. "So you're still into that, huh? That
revenge thing, Kanais?" Sumingkit ang mga mata niya sa akin. "Just when I thought
you're already passed that. Akala ko kinalimutan mo na."

"How can I ever forget that?" Medyo tumaas ang boses ko. "I can never let my
sister's body rot while her abusers are out there, planning to run for another
term!"

Hindi siya nagsalita at dahan-dahang tumango. "I'll go back to Lumi with Maisie.
Aayusin ko muna ang schedule mo. Hindi ka pwedeng manatili dito ng isang buwan.
Bumalik ka. Wala dito ang buhay mo."

Tumango ako. "I know that. Thank you, Ate Devine." Ngumiti ako at tumayo. Lumingon
ako para tanawin kung saan ko iniwan si Zyden. Nandoon siya nakaupo sa may
buhanginan habang hinahangin ang suot na polo. Nakataas ang isang tuhod niya at
nakapatong doon ang kabilang pulsuhan habang nakatingin sa dagat.

Nagpaalam ako kay Ate Devine at dahan-dahang lumapit kay Zyde. Umupo ako sa tabi
niya kaya napalingon siya sa akin. "How did it go?" Bungad niya sakin.

"It went fine.. Huwag lang daw akong tumagal ng isang buwan. We need to train
faster." Sambit ko.

"That will depend on your skills." Nakita ko ang bahagyang pag-ngisi niya. Naalala
ko muli ang nangyari sa laboratory. The way he pulled the trigger so confidently..
Ayaw maalis sa utak ko kahit hindi ko naman nakita ang katawan ng lalaki. Narinig
ko naman ang baril. Nakakatakot pala 'yun kapag hindi na sa target nakatutok kundi
sa totoong tao na? Pero kailangan kong masanay.

"Balik na tayo.. Maaga pa tayo bukas, sabi mo." Pagpapaalala ko sa kanya. Tumango
siya at tumayo. Pagkatapos pagpagan ang shorts niya, tinulungan niya akong tumayo
at sumakay na ulit kami sa yacht. Ito lang talaga ang pinunta ko dito.

Pagkahatid niya sa akin kila Achi, sinalubong ako ng mataray na tingin ni Agiony.
Galit pa rin siya sa akin dahil sa pag-join ko sa Zedvage!

"Huwag ka nang magalit." Ngumuso ako sa kanya habang kumakain siya ng saging doon
sa sofa. Mariin ang tingin niya at marahas ang pagkagat niya sa saging.

"Kapag ikaw namatay, Sirene.." Seryosong sabi niya at umismid na muli. Hindi na
niya tinuloy ang sasabihin.

Napangiti ako nang bahagya. I just find it cute.. Her concern for me. Hindi kami
ang magbestfriend na sobra ang pagpapakita ng concern and affection sa isa't-isa so
scenarios like these are so rare.

"Mag-iingat nga ako, promise." Umupo ako sa tabi niya. "Besides, hindi naman ako
sasabak sa mission without Zyden. Bukas, may training kami 7 AM."

"Share mo lang?" Tumaas ang kilay niya sa akin at tumawa ako.

"Wala nang magagawa ang galit mo, Agiony, dahil magsisimula na ako bukas. The least
you can do is to support me, okay? And always have my back." Pagpapaliwanag ko sa
kanya. She snorted before rolling her eyes.

"Fine!" Humarap siya sa akin. "I'm warning you, Kanais Sirene Laurent! If you die,
I will fucking kill you again! Hahanapin kita sa kabilang buhay para patayin ulit!"
She said, trying to sound mad but it only sounded cute so I giggled.

Nakailang warnings pa siya sa akin bago niya ako pinakawalan. Pagkatapos magshower
at toothbrush, natulog na kaagad ako at hindi na nagawang magreply sa text ni
Zyden.

Kinabukasan, nag-alarm ako ng 5:30 so I could prepare. Kumain lang ako ng cereal at
nagbihis ng gym clothes. Black leggings, maroon sports bra, and white rubber shoes.
Inipit ko rin sa ponytail ang buhok ko para hindi makasagabal. Pagkatapos, wallet
at phone lang ang dinala ko.

Tulog pa lahat ng tao nang magtext si Zyden na nasa labas na daw siya. Pagkalabas
ko, naghanap ako ng sasakyan, only to find him leaning against his black
motorcycle, holding a helmet in his other hand.

"Morning." He smirked and threw the helmet at me. Mabuti na lang at nasalo ko 'yun
kaagad.
Gulat pa ako habang naglalakad palapit sa kanya. "A motorcycle, huh." I teased.

"Nakakasawa ang kotse." Sinuot niya ang isa pang helmet at sumakay na sa motor.
Hinintay niya akong umayos ng upo bago niya inistart ang engine. "Hold on tight,
Sai." Sambit niya.

Nang hindi ko naintindihan ang sinabi niya, kinuha niya ang kamay ko at pinwesto sa
may bandang bewang niya. Iyon rin ang ginawa ko sa kabilang kamay bago niya
pinaandar ang motor paalis. Sa una ay mabagal pa pero kinabahan na ako nang
lumiliko liko na siya at kung saan-saang makikitid na daan pumapasok! I think
shortcuts?

Alam na alam niya 'yung mga lugar na walang tao, ah.

Kalaunan, naging komportable na ako sa pagmamaneho niya. I trust him this much.
Alam kong hindi siya gagawa ng bagay na ikapapahamak naming dalawa. Besides, he
looks like a professional motorista. Parang nakikipag-race rin siya sa Tito niya
gamit ang motor.

"We're here." Hininto niya ang motor sa tapat ng Zedvage at tinulungan niya akong
alisin ang helmet ko bago kami naglakad papasok.

"Saan tayo una?" Medyo kinakabahang tanong ko.

"Training grounds." Bakit kinakabahan ako sa tono niya? Ano bang pinaplano ng
lalaking 'to?!

Pagkarating namin sa training grounds, walang tao. Kaya siguro niya pinili na maaga
para walang tao. Nakaayos ang mga gamit. May mga tali, may mga obstacle, at mayroon
pa nung inaakyat na pader na maliliit lang ang kakapitan mo.

"Run." Umupo siya sa bench at tinuro ang malaking oval. "5 laps, go." Utos niya
habang hinuhubad ang jacket niya.

Naiwan na lang siya sa black pants at black v-neck shirt, making his muscles very
visible to me, lalo na 'yung biceps. Napalunok ako at umiwas ng tingin. Sinimulan
ko na lang tumakbo sa oval paikot. I am fit so hindi ako masyadong nahirapan.

"What now?" Tanong ko pagkatapos.

Nag-aayos na siya ng obstacles doon. Hinilera niya ang mga harang sa oval na
tatalunin ko. "Run again." Utos niya. Umirap ako at tumakbo. Tinalunan ko 'yung
tatlo pero dahil sunod-sunod, natumba ko pa 'yung pang-apat. Nakita ko ang pag-
iling niya. "Again."

Sumimangot ako at tumakbo ulit. Medyo sumabit lang ako sa pang walong obstacle pero
natapos ko naman kaagad.

"Now, climb up." Turo niya sa mataas na pader.

"Wait, diba dapat may tali sa bewang 'yan?" Nagtatakang tanong ko. Nakita ko ang
pagpipigil niya ng tawa sa sinabi ko. "What?!"

"May tali ka ba sa bewang kapag sumabak ka sa mission? It's not even too high,
Kanais. Safe ang pagbabagsakan mo, hindi ka mapapano.. And I doubt you can even
reach the top." He smirked at me.

Sumingkit ang mga mata ko at naramdaman ang pagiging competitive! Aba! China-
challenge mo ako, ha! Sobrang dedicated ko at sinimulan ko nang akyatin. No joke,
mahirap nga talaga. Wala pa ata ako sa pangatlong palapag, nahulog na ako!

Nang marinig ko ang tawa ni Zyde, sinamaan ko siya ng tingin. Tinikom niya ang
bibig niya at umiwas, umaktong walang nangyari. I tried again. He was just watching
me struggle the whole time! Hindi man lang ako tinuturuan ng skills!

I will learn this myself! Nagtagal ako doon sa pag-akyat-akyat doon. Hanggang pang
walong palapag lang ako at hindi ko na alam pano bumaba! Mataas na kaya ayokong
tumalon sa foam! It's scary!

"Just jump." Utos ni Zyde habang nakatayo at hinihintay akong bumaba. "Come on,
Sai." Inip na sabi niya.

"I don't wanna die yet, asshole! Paano kapag napilayan ako?! Paano na ako rarampa,
ha?! No way! Bring me a rope or something!" Sigaw ko mula sa taas.

"For fuck's sake.." He chuckled.

Tinanaw ko siya sa baba. Pumwesto siya malapit sa side ko at nilahad ang

magkabilang braso. Kumunot ang noo ko sa kanya. "What? Sasaluhin mo ko? Hindi ba
mababali kamay mo?" Concerned na tanong ko.

"Just jump!" Inip na sigaw niya sakin.

Nagdasal muna ako nang mahina bago ako bumitaw sa maliit na hinahawakan ko.
Hinayaan ko ang sariling mahulog at lumanding sa braso niya. Pagkadilat ko, dahan-
dahan niya akong binababa na parang hindi man lang siya nahirapan sa impact ng
pagkalaglag ko!

"Sanay na sanay ka ata sumalo ng babae." I said, a little bitter.

"I like catching dead bodies." He joked. Nanlaki ang mga mata ko at hinampas siya.

"So.. Are we getting on the real thing now? Like, guns? Knives?" Excited na sabi
ko. Tinaasan niya ako ng kilay habang may kinakalikot doon sa computer. I was about
to talk when the lights turned off and all I saw was lasers around the ground!

"What the hell is happening?" Nagtatakang tanong ko habang nag-aadjust ang mga mata
ko sa dilim.

"Simple. Just go get the gun on the other side without alarming the whole place."
Nakita ko si Zyden na nakaupo ulit sa bench. "Like what agents do in movies." He
chuckled.

"I think you're just shitting me!" Reklamo ko. "Pinagtitripan mo lang ata ako, e!"

"This is real training, Kanais. I also did this.. The difference is.. my mom was
strict.. and they did not let me complain like what you're doing right now."

Sinamaan ko siya ng tingin bago binalik ang tingin ko sa lasers. How the hell can I
pass through these? Napakahirap naman! Ang dami pa! Feeling ko wala na kong lugar
para makaiwas sa mga 'yon.

"Use your mind. It's not always about physical skills." Zyde said while watching me
think.

Ginapang ko 'yung unang laser at dahan-dahang pumasok sa gitna ng dalawang laser

pero pag-angat ko, tumama sa ulo ko 'yung isa, creating a loud alarm! Nagmamadali
akong tumakbo palabas ulit at namatay 'yung alarm.

I tried again and again. Siguro nakaka sampung tries na ako but I just couldn't do
it. "This is hard!" Sigaw ko nang mag-alarm ulit. Ni wala pa ko sa kalahati papunta
sa kabilang side. "Sige nga, ikaw ba? Kaya mo ba 'to, ha?!" Hamon ko sa kanya.

Tumayo siya. "It's simple, Kanais."

Akala ko maglalakad siya papunta sa akin pero tumalikod siya at pumunta sa

computer. He was decoding something and then the lights suddenly went on. The
lasers were already gone. Then, he pointed at the other side.

"You can now go to the other side without the alarm. When you're on a mission, you
just don't rely on your shooting skills.. Use your mind, too." He pointed at his
head.

"You did not tell me pwede 'yun!" I complained.

"I did not say any rules." He shrugged.

Fine, I lost. "Hindi ko naman alam kung paano mag-decode ng lasers lasers, ah..
Turuan mo na lang ako." Lumapit ako sa computer. He went behind me and I watched
him go through it. "I don't get it."

"Yes.. Because you're not an IT expert, Sai." He closed the laptop. Sinamaan ko
ulit siya ng tingin nang humarap ako sa kanya but he just pinched my cheeks. "You
won't learn everything in one day. It takes time.. Be patient, babe."

Ngumuso ako at tumango. "So.. What are we going to do next?"

Nagulantang ako nang batuhin niya ako ng gloves. "Wear them." Sambit niya at sinuot
niya rin ang kanya bago siya pumunta sa may mini ring at umakyat doon. What is
this? Wrestling?!

Kinakabahan akong umakyat rin doon pagkatapos kong suotin ang itim na gloves. He's
leaning against the ropes while watching me intently.

"You look hot." He chuckled.

Nag-init ang pisngi ko at hindi pinansin ang sinabi niyang 'yon. "What are we going
to do?" Tanong ko sa kanya.

"Self-defense. But we'll take it slowly." Lumapit siya at huminto sa harapan ko.
"Can I choke you a little?" He asked.

Wow, a consent! Tumango ako sa kanya at pinalibot niya ang isang braso sa leeg ko
habang nakatalikod ako. He was very careful not to really 'choke' me. "When they do
this.." He explained slowly. Tinuruan niya ako ng iba't ibang paraan para makawala
sa mga hawak ng kalaban ko and made me execute the act five times, sunod-sunod.

It was really tiring. Pakiramdam ko mas malala pa 'to kesa sa nag-gym ako.

Nakahiga ako ngayon at umakyat siya sa taas ko. He pinned both of my wrists down.
"When they do this, use your knee to kick their groin." He explained. Nagkatinginan
kaming dalawa dahil hindi ko ginawa.

"What? You want me to do it?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

He shook his head and his grip slowly went loose. "Don't hurt my future."
Malakas akong tumawa habang nakahiga pa rin at siya nakaluhod sa gitna ng dalawa
kong binti. I stopped laughing when I realized how sexual our position was. He was
looking at me, too.. Probably thinking the same thing. Sabay pa kaming umayos ng
tayo at umiwas ng tingin.

"That's enough training for today." He fake coughed.

"Thank you, master." I said with humor. Natawa lang siya saglit bago ako tinulungan
makababa sa ring.

While we were on our way out of the training grounds, halos tumakbo na ako pabalik
nang makita ang isang pamilyar na mukha ng lalaki. "Oh my God.." Bulong ko sa
sarili.

At unti-unti na nga siyang naglalakad palapit sa amin habang malapad ang ngisi.

"Dad.." Bati ni Zyde.

Halos magtago na ako sa likuran niya sa hiya.

"Aga mo, ah? Wala kang trabaho?" Sumilip ako at nakitang tumaas ang isang kilay ng
Daddy ni Zyde bago niya nilipat ang tingin sa akin. "Hi!" Nakangiting bati niya.

Tumabi si Zyden para tuluyan na akong ma-reveal sa likod niya. Gusto ko siyang
kurutin pero kaharap namin ang Daddy niya. "G-good morning p-po.." Nauutal na
sambit ko pa.

"Good morning, Kanais." Bati niya sa totoo kong pangalan. Napalingon ako kay Zyden.
I guess all of them know now. "Anong meron?"

"I was training her." Si Zyden na ang sumagot.

"Miyembro na siya?" Gulat na tanong ng Daddy niya. Pinagmasdan ko ang Daddy niya at
ang pagkakapareho nila sa isa't-isa. He looks like a funny guy.. Like the King of
Kassanight. So this one is the King of Aldana, then?

Zyden got his eyes and lips from his mom.. His nose from his dad, and the jawline.
The body, too! His dad's wearing something casual. Shirt and pants, like him. I
heard he was a soccer player? An expert. A king of soccer. Halata naman sa kanya na
sporty siya noon.

"She wants to be a member." Sambit ni Zyden.

"Diba model siya?" Nagtatakang tanong ng Daddy niya. "Kaya niya ba 'to? Masusugatan
siya dito."

"That's what I was saying." Zyden eyed me and rolled his eyes. "But she wants to..
Wala na akong magagawa."

I saw how his father's lips slowly rose up like something's funny. Napailing pa ito
habang tumatawa nang bahagya. Tinapik niya ang balikat ni Zyden. "Understanding."
He teased.

"It's called giving her the freedom to do things, Dad." Inalis ni Zyde ang kamay ng
ama sa balikat kaya mas lalo itong natawa.

"Kanais.." Tawag sa akin ng Daddy niya kaya agad akong umayos ng tayo. "Maayos kang
babae.. Kung mahal mo pa ang buhay mo.. Lumayo ka na dito. Pahamak 'to." Turo niya
sa anak niya at tumawa nang malakas.

"Dad." Zyden warned.

"Ano?" Tinaas ng Daddy niya ang dalawang kamay. "Hindi niya ba alam na pinaiyak mo
na Mommy mo nung bata ka sa sobrang pasaway mo?"

Nanlaki ang mga mata ko at lumingon kay Zyde. His mom?! He made his brave mom cry?!
Wow, paano niya nakayanan 'yun? Tapos hanggang ngayon, balita ko ay hindi raw siya
takot talaga dito.

"Alam mo, Sai.. Wala 'yang kinatatakutan kaya siya ang katakutan mo!" Huling hirit
ng Daddy niya bago mabilis na tumakbo paalis dahil balak na siyang singhalan ni
Zyde.

"You made your mom cry?" Nagtatakang tanong ko.

"Yes." He sighed. "I was 12. I held a gun. She cried because of worry." Maikling
pagkekwento niya.

"Why did you hold a gun? Bata ka pa nun, ah?" Nagtatakang tanong ko.

"I already know how to shoot. Napapanood ko. Madalas ako dito sa Zedvage pero hindi
alam ni Mommy." Pagpapaliwanag niya. "See? Zedvage is a bad place for normal
people."

Sinusubukan niya nanamang sirain eh miyembro na nga ako, e! Wala na siyang magagawa
doon!

Nadaanan namin ang bulletin board at naka-paskil doon ang malaking sign ng..
Assassination Charts?

"What is Assassination Charts?" Tanong ko sa kanya.

"Just an event. You won't participate in that. Wala ka pang kills or mission."
Sambit niya at hinatak na ako paalis. Hindi pa ako tapos tumingin sa mga mission ay
nawala na kaagad 'yun sa paningin ko!

Titingin lang naman, hindi ko pa naman gagawin dahil alam ko rin na hindi pa ako
capable.

"Ah, metrasi!!!! Shte!!!! Shte!!!!" Nagulantang ako sa malakas na sigaw galing sa

isang duguang lalaking hawak ng isang babae.

Oh shit, that's Zafiyah!

"Shut the fuck up or I'll fucking break your skull!" Iritang sigaw nito habang
kinakaladkad ang lalaki papasok. Napaatras ako at nanlalaki ang mga mata kong
nakatingin sa dugo nito.

"What happened?" Tanong ni Zyden.

"Saw this fucker trying to harass two high school girls. I'm on it." Umirap si
Zafiyah at kinaladkad ang lalaki papunta sa isang kwarto.

"Anong gagawin sa kanya?" Kinakabahang tanong ko.

Zyden shrugged and looked at the time. "That's not our business anymore."
Your sister is scary as hell! Gusto kong sabihin pero hindi na lang ako nagsalita.

"I saw Amity in your office.." Pag-open ko ng topic pagkapasok namin sa elevator.
Tumaas ang isang kilay niya sa akin habang nakasandal siya sa pader at nakahawak
ang isang kamay sa may bakal, revealing his veins. "Nag-lunch kayo?"

Kumunot ang noo niya. "No. I went to the lobby, right? Where I saw you?"

"Okay.. Pero madalas siya sa office mo, 'no? Kaya pinaakyat kaagad siya ng
empleyado mo." Sambit ko ulit.

"Are you jealous?" He tilted his head a little, trying to read my mind. Umiwas
kaagad ako ng tingin.

"Asa ka!" Matinding tanggi ko. "Nagtataka lang ako kung bakit kasi diba she l-likes
Harvey!"

"Harvey likes another girl.." He bit his lip to prevent himself from smirking..
Parang may naalala siya. "And there's nothing to be jealous of. Amity is just a
friend."

"Hindi ako nagseselos." Tanggi ko ulit.

"Kayong mag bestfriend, selosa." Napailing siya.

Kumunot ang noo ko. "What?" I think I did not get that.

"Nothing." Tumawa siya saglit bago naunang lumabas sa elevator.

________________________________________________________________________________

:)

unedited. bear with me. and i'm sorry it took so long. just had a lot going on.

Zedvage Assault is now published! Mayroon na siya sa NBS and Precious Pages stores.
Price is 269 php. Kung pupunta kayo sa booksigning sa March 30, sa PHR Building in
Sto. Domingo, 4 PM, pakitago na lang 'yung receipt/book because it will serve as
your ticket. :) See you, Areums!

Chapter 26

Third Person's POV

"Found it." Nilapag ni Harvey ang isang itim na folder sa tapat ng lamesa ni Zyden.
Prente lang itong nakaupo sa kanyang swiveling chair habang may hawak na rubik's
cube. "Anong plano mo ngayon?"

Kinuha ni Zyden ang folder at binuksan. Tatlong profile ang nasa folder. Isa-isa
niyang tinignan ang mga ito, pati ang mukha.

Adam Gonzales, Senator Rafael Dizon, Senator Rick Garcia.

"Sobrang fucked up, bro. Tinago ng Daddy ni Anais 'yun?" Napabuntong-hininga si

Harvey at habang patuloy na nagrereklamo, tahimik lang si Zyden na binabasa ang mga
impormasyong nakuha sa tatlong tao.

"He immediately won a position in the Senate after the case." Nilapag ni Zyden ang
rubik's cube at bahagyang tinapik-tapik ang daliri sa lamesa habang nag-iisip.
"They probably offered him a seat in exchange of her daughter's pride."

"How can a father do that?!" Galit na reklamo ulit ni Harvey sa kanya.

"A father who's obsessed with power." Maikling sagot ni Zyden habang madilim na
nakatingin sa mga mukha. Sinaulo niyang mabuti ang mga ito. "Are they still alive?"

"Yes. Adam Gonzales, 'yung manager ni Anais, is probably hiding right now. May alam
rin siya, e. Isa rin ata siya doon. I don't know exactly what happened pero may
schedule daw si Anais nun and then suddenly it ended up like that. Kulong-kulo dugo
ko, pare. Parang gusto kong pumatay." Nagtiim-bagang si Harvey at pinag-initan na
lang tignan ang folder.

Zyden's lip twitched. "Ako din." He whispered before closing the black folder.

"Anong plano? Hahayaan mo na lang ba 'yan?" Tanong ulit ni Harvey. "Sabagay, baka
madamay si Kanais. Pero tingin ko, nahihirapan na rin 'yun magpanggap na siya 'yung
Ate niya. Mas mabuting ma-expose na agad ginawa ng mga senador na 'yan."

"We don't have a clear evidence." Umiling si Zyden. "Ako na ang bahala." Binuksan
niya ang drawer at nilagay ang folder doon saka ni-lock. Pagkatapos, tumayo na rin
siya para um-attend ng isang board meeting.

"You seem distracted, Zyde." Humalukipkip si Jiara sa kanyang upuan. Tapos na ang
meeting at pinatawag niya ngayon ang anak sa opisina niya para kausapin. "I heard
your girlfriend is now a member of Zedvage. Are you sure about that?" She raised a
brow.

Hindi kaagad nakasagot si Zyden. "That's.. what she wants."

Ngumisi nang sarkastiko si Jiara sa anak bago nagkibit-balikat. "Let's see how far
you can go, Zyden. She can be the death of you."

Kanais' POV

"Anong tinitignan mo dyan?" Tumaas ang kilay ni Agiony habang nakatayo ako sa tapat
ng bulletin board dito sa Zedvage. Binabasa ko lang ang mga nakapaskil na mission..
Naghahanap ng pwedeng gawin. Magdadalawang linggo na akong nagtetraining at wala pa
rin akong natatanggap na mission mula kay Zyde. I also want to use what I've
learned so far! Why is he so overprotective?!

He became busy kaya si Agiony na minsan ang sumasama sa akin sa training. Mas
tambak ang trabaho niya ngayon dahil may bago silang ire-release na collection ng
baril at iba pang equipment for this month. May malaki kasi silang client.. Isang
agency ng isang middle east Asian country. They will use it for operations. It will
cost billions.

2 weeks na lang ay kailangan bumalik na ko sa Lumi. I need to go back to modeling.

Madami pa akong minove na schedule. Hindi na 'yun pwedeng ipa-move pa ulit at baka
sabunutan na ako ni Ate Devine.

"You have a mission tonight, right?" Tanong ko kay Agiony. Nanlaki ang mga mata
niya at lumingon kaagad sa akin.

"No!" Agad na tanggi niya kahit wala pa naman akong sinasabi. "You can't come with
me! Masyadong delikado! Baka patayin ako ni Kuya Zyden kapag may nangyaring masama
sa'yo!"

"Please? Manonood lang ako, please?" I pouted. Bakit ba ayaw nila akong pagbigyan?!
"Well.. Sabagay, it's just getting back the large bag of money from a gang. Pero..
No! Lagot ako kay Kuya Zyde!" Tanggi niya ulit. Ayun na sana, e! Okay na sana kaso
umayaw pa ulit!

"Hindi niya naman malalaman! I know you will protect me! Tsaka wala akong gagawin.
Manonood lang ako sa labas or sa kotse, promise! Please, Achi? Please?" Paglambing
ko pa sa kanya para payagan niya ako.

"Where is he, by the way?" Tumaas ang isang kilay niya sakin.

"He's at work. Overtime naman 'yun lagi tsaka halos hindi na kami nagkikita.
Please?" Pagpupumilit ko pa rin.

Agiony stared at my desperate eyes for a couple of seconds before letting out a
heavy sigh, a sign of defeat. "Okay.. Just.. Follow my orders! Don't do anything
stupid!"

Napasigaw ako sa sobrang saya at napapalakpak pa. Tuwang tuwa akong sumama sa kanya
para magbihis sa headquarters ng Gunner, iyon ang sabi ni Agiony. I'm just wearing
black sports bra and black pants saka black boots. Inipit ko ang buhok ko into a
ponytail. Si Agiony ay naka black sando, black pants at black boots. May suot rin
siyang black jacket. Inaayos niya na ngayon ang mga dadalhin niyang armas.

"Are you a knife person or a gun person?" Curious na tanong ko sa kanya habang
kinakabit niya ang mga pyesa ng baril.

"I'm a sniper, Sai." Inirapan niya ako. Medyo hindi siya nagdadaldal these past few
days. Sa tingin ko ay may kinikimkim siyang problema na ayaw niyang sabihin kaya
hindi na lang rin ako nagtatanong. Bihira na lang rin kami magkita sa bahay nila
kasi lagi siyang madaling araw nakakauwi dahil sa org.

Inabot niya sa akin ang pistol kaya nilagay ko sa may gilid ng pantalon ko. May
lalagyanan ng baril doon. Siya naman ay binuhat na ang mahaba niyang baril. She's
going to do the mission alone. Ang sabi niya sa akin bihira siya nagmimission sa
Zedvage dahil ayaw ng Mommy niya pero.. parang gusto niya ata i-distract ang
sarili.

Sumakay kami sa kotse niyang itim. Hindi ko alam kung saan kami papunta. Nakatingin
lang ako sa madilim na labas nang magtext si Zyden. Halos mapatalon ako sa
kinauupuan ko sa sobrang kaba at gulat.

From: Zyden

Where are you?

Tinago ko ang cellphone ko dahil ayaw kong magsinungaling! Mamaya ko na lang

sasagutin kapag tapos na ang mission ni Agiony! Kinakabahan tuloy ako bigla!

Nagdrive papasok si Achi sa isang mataas na building. Doon siya nagpark sa

pinakataas at bumaba kami para maghagdan paakyat sa rooftop. She checked the area
before putting her gun down. Dumapa siya doon at sumilip sa baril niya.

"They're playing cards." Sambit niya sa akin. Mukha lang akong tangang nakatayo
dito sa rooftop. Lumingon siya sa akin at agad akong sinigawan. "HOY GAGA! DUMAPA
KA DITO PAG IKAW BINARIL DYAN SA ULO! Ano?! Tatayo-tayo ka pa dyan, ha?!
Nagpapakuha ka ba sa alien, ha? Hindi ka guard dyan at nagtatago tayo kaya magtago
ka dito sa tabi ko! Stupid ka talaga! Ikakamatay mo 'yan, e!" Sermon niya sa akin.
Dali-dali akong nagtago sa likod ng maliit na pader at dumapa sa tabi niya. Kinasa
niya ang baril at nagulat ako nang kinalabit niya ito. Wala namang tunog pero
nakita kong nabasag ang salamin doon sa isang kwarto. Katapat namin ang
abandonadong bahay. Nakita ko mula sa bintana na nagtayuan at nagtakbuhan ang mga
lalaking nagbabaraha.

"Did you kill someone?!" Gulat na tanong ko sa kanya.

"Not yet." She whispered, too focused on her target. "Wanna try?" Lumingon siya sa
akin at tumabi para ako ang makasilip sa baril. "The one on blue. Shoot him sa
binti. Don't kill him yet!" Sambit niya sa akin.

Inusog ko ang baril at tinapat sa sinasabi niyang nakablue. Nanginginig ang mga
kamay ko kaya hinawakan 'yun ni Agiony at kinasa ang baril. "Shoot him." She
instructed. Kinakabahan kong kinalabit ang baril at napapikit ako kaagad.

"You missed!" Malakas na tumawa si Achi at inagaw na ang baril sa akin. "Kabadong
kabado lang, 'te?! Nginig na nginig ang kamay?! Tapos may plano ka pang pumatay ng
senador? Simpleng binti nga hindi mo mabaril! Nako! Overcome your fears! Ako na
bahala dito. Manood ka na lang!"

Sumilip ulit siya sa baril at agad napalayo dito. "Shit! Oh my God!" Nagmamadali
siyang tumayo at niligpit ang baril. Agad naman akong nagpanic!

"Bakit?!" Naguguluhang tanong ko. Dali-dali niya akong hinatak patayo at tumakbo
siya pababa ng hagdan, papunta sa Parking. Natanaw ko sa hindi kalayuan ng parking
lot ang mga lalaking may baril na mukhang hinahanap kami.

"They found us! Sakay!" Binuksan niya ang kotse at agad akong sumakay doon. "Stay
here. Don't let anyone see you, okay?!" Bilin niya at sinara na ang pinto. Kinuha
niya ang dalawang pistol at nawala na siya sa paningin ko.

Halos hindi ako makahinga sa loob ng sasakyan at sobrang kabado para kay Agiony. Oh
my gosh! Paano pag namatay siya?! Paano pag may nakakita sakin dito?! Paano kapag
hindi na kami naka alis?!

Nang may dumaang lalaki sa harapan ng kotse, agad akong lumubog sa kinauupuan ko
para hindi niya ako makita. Nang lumagpas siya, lumipat ako sa driver's seat. Halos
mahugot ko ang hininga ko nang biglang may kumatok sa may bintana ng kotse.
Pagkatingin ko, napasigaw kaagad ako dahil iyon ang lalaking dumaan!

Galit siyang kumatok sa kotse. Dali-dali kong inistart ang sasakyan pero hindi ko
alam paano gamitin! May dumagdag nang dalawang lalaki at pinalibutan nila ang kotse
ni Agiony. Kumuha na ng baril ang isa at sinubukan barilin ang wind shield pero
bulletproof ito. Thanks, Agiony.. but I will die now.

"Buksan mo 'to!!!!" Sigaw ng lalaki sa labas. Maya-maya, umalis ito at bumalik nang
may dala-dala nang metal na pangbasag sa bintana. Halos maihi ako sa kinauupuan ko
at pilit inabot ang cellphone kong nagriring. Nahulog lang ito lalo sa
pinakailalim.

"Sirene! Stupid bitch!" Sigaw ko sa sarili ko at kinuha na lang ang baril ko.
Nanginginig pa ang mga kamay kong kinasa iyon habang hinihintay na mabasag nila ang
bintana ng kotse.

Napasigaw ako nang nabasag nila ang bintana ng shotgun seat. Nakita ko ang ngisi ng
lalaki at tinapat ang baril sakin. "Lumabas ka dyan o babarilin k-"

Nanlaki ang mga mata ko nang mawala na siya sa paningin ko. Tinanaw ko siya at
nakitang kinakaladkad na siya sa kwelyo ng isang pamilyar na lalaki bago hinampas
ng baril sa ulo at kinasa iyon. Tinapat niya sa dalawa pang lalaking nasa tapat ng
kotse ko. Napasigaw ako at napapikit nang makarinig ng dalawang putok ng baril.

Dahan-dahan akong dumilat at wala nang nakapaligid sa kotse. Nakita ko na lang ang
galit na galit na si Zyden na naglalakad palapit, dala ang baril sa isang kamay.
He's still wearing his working attire. White button-down long sleeves, black loose
necktie, black slacks, at dark brown shoes. He looks so dangerous right now! Halos
mapalubog ako sa kinauupuan ko.

Marahas niyang binuksan ang pintuan ng driver's seat kung saan ako nakaupo. "Get
the fuck out of the car." He said with so much anger.

Dali-dali akong bumaba doon at tumabi nang malakas niya ulit na sinara ang pinto.
Mahigpit niyang hinawakan ang pulsuhan ko at hinatak ako paalis. "S-si Achi!"
Sambit ko sa kanya.

"She will be fine." Galit na sabi niya pa rin. Napalunok ako. Halos nawala na sa
utak ko si Agiony dahil kabadong kabado na ako ngayon sa itsura ni Zyde. Ngayon
lang siya nagalit nang ganito! And this is all my fault!

Marahas niya ulit binuksan ang pinto ng itim niyang kotse. Dali-dali akong pumasok
doon at sinara ang pinto. Umikot siya at sumakay sa driver's seat. Pagkasakay na
pagkasakay niya, mabigat na buntong-hininga ang pinakawalan niya habang hinuhubad
ang necktie. Napalunok ako lalo.

Kinagat ko ang labi ko at sinubukang magsalita. "I'm-"

"Shut it." He said harshly.

Napatahimik ako kaagad!

Bumuntong-hininga ulit siya at kitang kita ko ang ugat sa kamay niya sa sobrang
higpit ng hawak niya sa manibela. Nagulat ako nang inis niyang hinampas iyon at
bumuntong-hininga ulit, pinapakalma ang sarili.

"I told you not to engage on any mission without me, didn't I?" He muttered under
his gritted teeth.

"I.. I'm sorry, I just wanted to try and see if I have learned something-"

"And did you?!" He asked, not even letting me finish my sentence.

Kinagat ko ang labi ko at nanatili na lang ang tingin sa harapan. I heard him
whisper a curse under his breath before opening another button of his polo.

"Sirene, you almost died back there!" Malakas na pagkakasabi niya. Hindi ako
kumurap. "You really think you can finally go hands-on in just 2 weeks of
training?! No! It took me 5 months before I went on real operations! You are
obviously not ready yet!"

"Eh, kailan?!" I fired back.

"Fuck! Nanginginig ka pa nga sa paghawak ng baril!" Malakas na bulyaw niya sa akin.

"You close your eyes at the sight of blood!"

Natahimik ako because he's right and I am really at fault. Grabe ang takot ko
kanina at halos wala akong magawa kundi tanggapin na lang ang kamatayan ko. Ano
kaya ang mangyayari kung hindi siya dumating?
"I'm sorry.." I whispered. Nangingilid na ang luha ko dahil sa sigaw niya pero
pinipigilan ko ang sarili ko dahil baka mas lalo siyang magalit. "I just wanted to
try.. and watch Achi do it.. W-wala naman akong balak makisali talaga.. Nakita lang
nila ako.."

Hindi siya nagsalita at mabigat pa rin ang paghinga. Nakatingin lang siya sa
harapan.

"I'm sorry, please.." Bulong ko ulit, hindi na napigilan ang pagtulo ng luha ko.
Napalingon siya sa akin at tinignan ang mukha ko habang nakakunot ang noo. "I'm not
crying! Don't be mad!"

He licked his lower lip and avoided my gaze. Bumuntong-hininga siya ulit at
napayuko na parang natalo na siya.. na parang pinakawalan na niya lahat ng galit
niya sa akin dahil umiyak na ako.

"I'm sorry.." He whispered. Umiling ako sa kanya habang pinupunasan ko ang luha ko.
"I was just worried. I'm sorry, baby.." He reached out for my hand. Mahigpit niyang
hinawakan iyon habang pinagmamasdan pa rin ang mukha ko.

"No.. It's okay.. It's my fault.." Sambit ko habang umiiyak pa rin.

Marahan niyang hinatak ang isang kamay ko para mapaharap sa kanya, then he leaned
and gave me a soft kiss. Napapikit ako lalo na noong maramdaman ko ang pagpunas
niya ng luha ko using his thumb. He caressed my cheek softly while kissing me on a
different angle.

"I'm sorry, stop crying." He whispered before kissing me again.

(spg ahead. skip if you want)

Napahawak ako sa braso niya nang lumalim ang halik niya sa akin. His kisses went
aggressive every passing minute. Halos mapasandal na ang ulo ko sa may bintana.
Nagulat ako nang hinatak niya ako at pinaupo sa taas niya.

Lumipat ako sa driver's seat and straddled his hips. Hinawakan niya ang leeg ko
para mapalalim pa ang halik niya sa akin. Then, I felt his other hand massaging my
thigh up and down. Pataas na iyon nang pataas hanggang sa maramdaman ko ang kamay
niya sa gitna ko, making me moan. Bumaba ang halik niya sa leeg ko habang patuloy
ang paghawak sa akin.

I felt his fingers unbuttoning my pants. Before I could talk, he kissed me deeply
and pushed his hand inside my panties. I almost screamed a moan when he plunged a
finger inside me, feeling my wetness. Napatigil ako sa paghalik sa kanya at tinago
ang mukha ko sa leeg niya. He was breathing so heavily while his finger started
thrusting inside me.

"Zyde.." I moaned, feeling my muscles tightening.

Hindi siya nagsalita. Instead, he started thrusting faster. Napakapit ako sa may
head rest at ang isang kamay ay sa braso niya. My moans were so loud and his finger
sent vibrations on my voice. Halos mabaliw ako sa nararamdaman. It's my first time
feeling this kind of pleasure.

"D-don't stop." I whispered.

He went faster and deeper until I felt him thrusting another finger inside, it was
so painful I thought it would bleed but the pain was immediately replaced with
pleasure. Wala na akong pakialam kung may makakarinig ng ungol ko. I can even hear
how wet I am.

Pabilis nang pabilis hanggang sa maramdaman ko ang pumipilipit kong puson. I let
out a long moan when I felt my release. He stopped, too for a second to get a box
of tissue. Nasa loob ko pa ang daliri niya, still thrusting in a slow lazy motion.

"Forgive me?" He whispered. Wala na akong lakas kaya tumango na lang ako.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 27

"Can I go to Zedvage now?" Inip akong tumingin kay Zyden habang abala siya sa pag-
aayos ng mga papeles sa table niya. Tinaasan niya lang ako ng kilay at inismiran
bago bumalik sa ginagawa. Napasimangot ako lalo.

Ever since that mission happened, bantay-sarado na ako ni Zyde! Parang palagi akong
tatakas sa kanya at gagawa ng sarili kong misyon. I can't believe nilalayuan na rin
ako ni Agiony dahil pinagalitan daw siya ni Zyde sa misyon na 'yon at muntik pa daw
siyang umiyak sa takot!

Kapag may training, si Zyden lang ang kasama ko. Araw-araw na akong nagtetraining
from 1-5 usually pero kapag hindi siya available, 8 pm - 12 am naman ang schedule
namin. May pinagkakaabalahan si Zyden kahit hindi sa opisina. Hindi ko nga lang
alam kung ano 'yon at ayaw niya rin sabihin sakin.

I only have a week left bago ako lumipad pabalik sa Luminecia. Tambak na rin ang
trabaho ko doon and Ate Devine won't take any delays. Nakahanda na ang packed
schedule ko for photoshoots and other stuff.

"Have you already booked your flight?" Tanong ni Zyden habang nakatingin sa laptop
niya at nagtitipa. Hindi man lang ako nagawang tignan noong nagtanong!

"Yes." Maikling sagot ko. Tumango lang siya habang nagtytype pa rin. Then, he
stopped and let out a heavy sigh habang minamasahe ang sentido. He looked so
stressed out. Wala naman akong maitutulong sa trabaho niya dahil hindi kami pareho
ng field.

"We're releasing the collection next week. I can't come with you to Luminecia but
I'll check my schedule." Sambit niya.

Tumango ako. "It's okay. You don't have to come with me."

Hindi siya sumagot at mukhang may iniisip lang. Kinuha ko na lang ang ice cream sa
harapan ko at inubos 'yung natitira doon habang abala siyang nakatulala at nag
iisip ng kung ano man. I didn't bother asking because I know he won't even answer.

"I'm attending a big event tonight." Sambit niya bigla. Tumingin ako sa kanya at
nagtaas ng isang kilay. And so? "I want you to come with me."

My mouth formed a small 'o'. "So you want me to be your date?"

He chuckled. "More like a partner." Kumunot ang noo ko. Partner lang? "It's a
mission, Sai."

Lumiwanag ang mga mata ko. Did I hear it right?! A mission! An authorized mission
from him! Ito na ang hinihintay ko! "Details, please?" I remained calm on the
outside.

May kinuha siyang papel sa drawer at nilapag sa table. "A famous businessman is
having his 50th birthday tonight. In his mansion, he's hiding tons of drugs.. I
don't know where but I need to get an evidence. My mother is forcing me to do this
dumb mission."

"Dumb mission? I think it's fun!" I exclaimed like an excited kid who's about to
get her candies.

"For you." He shrugged his shoulders.

Noong kinagabihan, nag-ayos ako kila Achi. Suot-suot ko ang seductive red long
dress na binili ni Zyden para sa akin. Tinuro niya rin kung saan ko itatago ang
baril at patalim na dadalhin ko. I have a strap on both legs. Suot ko rin ang
silver high heels. It won't be a problem dahil sanay na ako.

Sinundo ako ni Zyden around 7 PM. Dala niya ang itim niyang Corvette which made him
10x hotter other than the fact that he's wearing an all-black attire. Black button-
down long sleeves, black suit that fits his body well, and black pants. Nakabukas
pa ang tatlong butones ng polo niya, revealing his chest a little habang nakahawak
ang isang kamay sa manibela. Not to mention he smells so good too.

"Seatbelt." He reminded me while I was trying to take in my view. Nagsuot ako ng

seatbelt at nagdrive na siya paalis without saying anything.

"Are you invited to this party?" Tanong ko sa kanya.

"Of course." He was like saying 'duh'. "Oh, Sirene, by the way.. Don't leave my
side."

Napatingin ako sa kanya nang marinig 'yon. "What?"

"Later. Don't leave my side. You're still not capable of using a gun." He insulted.

"Excuse me, I can now handle myself. Thank you for your concern." I rolled my eyes
and I just heard him chuckle after successfully pissing me off.

"You look good, by the way." Bawi niya agad. Nag init ang pisngi ko at hindi
pinahalatang kinilig ako sa banat niyang 'yon.

Mabilis lang rin kaming nakarating sa mansyon. Malaki nga ang bahay nila at palasyo
ang dating dahil may valet pang naghihintay sa tapat ng malaking main door. Bumaba
si Zyden at pinagbuksan ako ng pinto. Napatingin kaagad ang iilang bisita sa labas
sa kanya at sunod sa akin like oh wow, he brought a date.

Hinagis niya sa valet boy ang susi bago inoffer ang braso niya sa akin para hawakan
ko habang naglalakad kami papasok. Nag-bow pa sa kanya ang nagchecheck ng guestlist
bago kami pinagbuksan ng pinto. Pakiramdam ko ay nasa teleserye ako ngayon.

"Zyden! You came!" Salubong ng matandang chinito. Naka white suit ito at black
ribbon sa collar. Zyden gave him a stern handshake before holding my waist to pull
me closer to him. I awkwardly smile at the old man.

"Happy birthday." Bati ni Zyden dito. Hindi ko pinahalata ang gulat ko. So they
know each other? At itong lalaking 'to ang nasa mission namin ngayon. I suddenly
felt guilty. Wala siyang alam na may pinaplano kaming dalawa sa kanya but if he's
the bad guy, then I shouldn't feel guilty.
"Who is this beautiful young lady beside you?" The man looked at me from head to
toe while holding his champagne glass.

"Ah, this is my girlfriend.. Laurent." Zyden introduced me carefully.

Laurent. I smiled sweetly before shaking his hand. He didn't want to say my name or
my sister's just to be safe. Brilliant, Zyden. Brilliant.

"You have a girlfriend!" Gulat na sabi ng matanda. "And she's so gorgeous, too.
Mukhang marami-rami ang iiyak na babae ngayong gabi dahil sa balitang 'yan, ah."

Zyden gave him a small smile. "I'll just show her around." Paalam niya. Tumango ang
matanda at pinadaan kami papasok ng malaking venue.

Pagkapasok pa lang namin ay napalingon na ang mga babae. Nakangiti sila nang makita
si Zyden pero nang mapabaling ang tingin sa kamay niyang nakahawak sa bewang ko,
halos hindi na maipinta ang mga itsura. I felt embarrassed and proud at the same
time. I remained calm and smiling.

Ilan na ang mga nakakausap ni Zyden habang naglalakad kami papunta sa isang table
kaya matagal-tagal pa bago kami nakaupo.

Nanatiling nakatayo si Zyde at nakalagay ang isang kamay sa likod ng upuan ko. Ang
isa naman ay nakapatong sa table at naka-lean siya sa akin. "I'll get you
something. What do you want?" He softly asked.

I am aware of the stares around us but it did not bother me. "A juice will do."

He licked his lower lip and nodded a little. "Wait here." Sambit niya bago naglakad
paalis. Naiwan akong mag-isa sa table kaya naman nilabas ko na lang ang phone ko
para i-text si Agiony na nandito na ako sa party.

May isang babaeng umupo sa tabi ko kaya tinago ko ang cellphone ko at lumingon sa
kanya. She looks so elegant and gorgeous. Naka-bun ang buhok niya at may ilang
bangs na natira. She's wearing a gold dress.

But when she talked, all elegance faded.

"So you're Zyden's date for tonight?" She asked me straight. I was stunned kaya
hindi ako nakasagot kaagad. "Not bad for him. He rarely goes to parties and never
did he bring a date with him."

I did not talk. Hindi ko naman alam kung kailangan bang may sabihin ako doon sa
sinabi niya. Ang tagal naman ni Zyden!

"You know, everyone likes him. I went to this party because my friend told me he's
attending this dumb event.. and now I'm so disappointed." She looked at me and gave
me a sarcastic smile.

Napakunot na ang noo ko sa kanya. What the hell? So anong pinapalabas niya?

"You think he loves you? You're not his type." Patuloy na pang-iinsulto niya sakin.
Nag-iinit na ang ulo ko pero sinusubukan ko pa ring kumalma because I still need to
appear elegant. I don't want to embarrass my date.

"And you think you are?" I smiled sweetly. "He doesn't even know you."

The shock on her face was so evident. She didn't expect me to talk back. "Zyden
really hired a mean bitch for tonight. How much ka?" She continued.

Wala akong sinabi dahil nakita ko nang naglalakad na pabalik si Zyden. In just a
few seconds, may naglapag na ng cucumber lemonade sa harapan ko, then he leaned
again, holding onto the back of my chair.

"You okay?" He whispered to me.

I caressed his cheek and moved my chin up to plant a soft kiss on his lips. He
parted his lips a little to welcome mine. "I'm fine." I whispered before letting
him go.

Lumingon ako sa babae sa tabi ko na mabilis nang tumayo para umalis. Pagtingin ko
kay Zyde, gulat pa rin siya sa ginawa ko pero napabalik siya sa katinuan nang may
nareceive na text. "Time to leave the venue, Sirene." Mahinang sabi niya sa akin.

Tumango ako at uminom muna ng juice bago tumayo at mabilis kaming naglakad paalis.
Abala ang iilang guest at hindi na kami napansin nang umakyat kami sa second floor.
May pinihit siyang door knob ngunit nakalock iyon.

Kinuha niya ang hair pin sa buhok ko at ginamit niya iyon pangtanggal ng lock. Nang
mabuksan, dali-dali siyang pumasok at sinara ulit ang kwarto. "What are we doing
here?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Trust me, it's here." Sambit niya habang naglalakad-lakad sa malaking master
bedroom, trying to feel something. Kinakabahan ako at pabalik-balik ang tingin sa
pinto dahil baka may makapansin na.

Pinapadyak niya 'yung isang paa niya, creating loud noises.

"Hey, stop it!" Kinakabahang sabi ko. Hindi siya nagpatinag at hinatak pa 'yung rug
paalis then he stamped his foot again. When he heard a creak, niluhod niya ang isa
niyang tuhod at kinuha ang kutsilyo sa ankle.

Nanlaki ang mga mata ko nang may kumatok na sa pinto. "Zyden, may tao." Mahinang
sabi ko pero hindi niya ako pinansin.

May binubuksan siya doon sa wooden floor at hindi ko alam kung ano 'yon! Nang
maangat niya na 'yung wood, it created a loud noise again. Mas kumalabog ang pinto
at dali-dali akong pinalapit ni Zyde.

"Wow, stairs." I whispered to myself.

"It's in there." Sambit niya pagkatayo, inaayos pa ang suit niya. "Go down. I'll
handle the people outside."

Tumango ako at naglakad pababa. Masikip ang daan pero nang marating ko ang dulo,
namangha ako sa mga kahon ng droga na nandoon sa maliit na kwarto. May table lang
sa gitna at may mga bookshelves. Parang storage room.

Sa taas, nakarinig ako ng mga kalabog. Napapangiwi ako at naiisip ko nang bugbog
sarado ang mga kalaban ni Zyden.

I yelped when someone suddenly pulled me and I felt a knife on my neck. "Sino ka?"
The creepy dude asked. Hindi ako makahinga nang maayos dahil tumatama ang kutsilyo
sa leeg ko. Dahan-dahan kong kinapa ang baril sa binti ko.

Nang hindi ako sumagot, mas nilapit niya ang kutsilyo. "Sumagot ka!" He yelled.
Hinawakan ko ang kamay niya at siniko siya sa dibdib bago tumalikod at pinilipit
ang kamay niya sabay sipa sa likod. Dumiretso siya sa bookshelves at nagkalaglagan
ang iilang wine bottles doon, creating a noise. May bumukas na pinto at dali-daling
pumasok ang iilang lalaki.

"Oh, shit." I whispered to myself. Nilabas ko ang baril ko at kinasa sabay tapat sa
kanilang tatlo. Naglabas na rin sila ng baril at tinapat sa akin.

Oh shit.. I'm cornered.

"Wala ka nang mapupuntahan, miss." Another creepy dude laughed at me habang paatras
ako nang paatras at palapit sila nang palapit sa akin.

"Okay, fine." Tinaas ko ang dalawa kong kamay at napatigil sila sa paglapit.

Nakita ko si Zyden na naglalakad na pababa and then he stopped when he saw my

situation. Umupo pa siya sa hagdan at nagpahalumbaba habang pinapanood ako, teasing
me.

What the fuck! A little help here?!

Naglakad ako palapit sa isang lalaki at hinaplos ang pisngi niya, pababa sa collar
niya. Dahan-dahan niyang binaba ang baril sa table. "Do you want me?" I whispered
to him.

Sinulyapan ko si Zyden na napatayo na mula sa pagkakaupo niya sa hagdan, not

pleased with my actions.

Tumango ang lalaki na parang nawalan ng boses habang nakatingin sa akin. "You can
invite your friends, too.." I whispered again. Nakita ko ang pag-iling ni Zyde
habang hawak sa isang kamay ang baril niya, ready to kill.

"P-pare.." Paglingon ng lalaki sa dalawa niyang kasama.

Habang may pinag-uusapan sila, napatakip ako sa bibig ko nang hinatak ni Zyden
'yung lalaking hawak ko kanina sa collar at malakas na sinuntok bago hinampas ng
baril ang isa at tinapatan ng kutsilyo yung natitirang may malay.

"Babe, that was fast." Pang-asar ko. Tinignan ako nang masama ni Zyde bago sinuntok
ang hawak niyang lalaki. Nawalan ito ng malay at bumagsak sa sahig. Then, he
stretched his arm and fixed his collar.

"You're never doing that again." He warned me before getting a box of what is on
the floor.

Dumaan siya sa isang pinto, leading to the parking lot. Galit niyang pinasok sa
compartment ng kotse ang box bago pumasok sa driver's seat. Pumasok na rin ako at
nagsuot ng seatbelt.

"A new trick, huh?" Hindi pa rin siya tapos doon kahit nagdadrive na.

"What? It worked!" Pagtatanggol ko naman sa sarili ko.

"Don't you ever do that shit again." He said in a stern voice.

Hindi ako sumagot. What? I discovered something! Gumagana naman, eh! Masyado lang
siyang seloso dyan! Ang papangit naman!

"Hindi ka ba aware na hindi ganoon ang mga type ko?" I tried to defend myself
again.

"Eh anong type mo?" Iritang tanong niya at binilisan ang pagmamaneho.

"Ikaw." I smiled sweetly.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya sa sinabi ko. "Very funny, Sirene."

"Ikaw nga type ko!" Ulit ko pa. "Don't you know that?"

Hindi niya ako sinagot at pinagpatuloy lang ang pagdadrive. Mas lalo akong
napangiti sa itsura niya ngayon kaya humarap na ako sa kanya para asarin siya lalo.

"I like you, Zyden Jaire." I confessed.

Bumagal ang pagmamaneho niya and I saw him trying his best not to give a reaction.
My smile grew wider. Kunwari pang hindi kinikilig!

"Do you like me? Hmm?" I teased, again.

"Stop it, Sai." He rolled his eyes.

"Hindi mo ako gusto?" I tried to sound lonely. "Hey.. Hindi mo ako gusto?" Ulit ko
pa nang hindi siya sumagot.

"Fuck it! Of course I do!" Galit na sabi niya sa akin.

Napaatras ako sa biglaan niyang pagmura pero natawa rin ako kaagad sa itsura niya.
"Why are you so mad? Inaano ka ba ng mundo?"

"You mean you?" Tumaas ang isang kilay niya.

"Oh.. Ako mundo mo? How sweet." I teased again.

Hindi siya sumagot at halatang pinipigilan na ang sariling mapikon sa akin. Tumawa
ako at patuloy lang siyang inasar hanggang sa makarating na kami sa parking lot ng
condo niya.

"Oh, I wasn't informed, nagbago na ng address sila Achi?" Sambit ko habang

nagtatanggal ng seatbelt.

Binuksan niya ang pinto ko at pagkalabas na pagkalabas ko ng kotse niya, sinandal

niya ako doon at hinarang ang isa niyang kamay sa gilid ko, his face inches away
from mine.

"Are you done?" He whispered, looking annoyed.

"Actually, no." Pinadausdos ko ang kamay ko mula sa balikat niya pababa ng dibdib
niya habang nakatingin sa mga mata niya.

He sighed and immediately let me go. Napatawa ako sa itsura niya. "What? I thought
we're going to talk here!" Pang-aasar ko.

Nauuna na siyang maglakad palayo sa akin. "I don't want to talk to you." He waved
his hand habang nakatalikod sa akin at naglalakad.

Tumawa ulit ako at sinubukan siyang habulin. "Wait for me!"

"You're gonna regret this, Kanais. I fucking swear you're gonna regret this." He
whispered under his breath.

"What did I do?" Nagtatakang tanong ko sa kanya nang makapasok na kami sa elevator.
Hindi siya sumagot hanggang sa marating na namin ang floor niya.

Paglabas ng elevator, he suddenly whispered a curse and pushed me again inside the
elevator, blocking my view. "What? What is it?" Nagtatakang tanong ko.

"Zyden, I told you not to make me wait." I heard a woman's voice. Kumunot ang noo
ko at sinubukang sumilip.

"Amity." Zyden greeted.

Unti-unting napalitan ng inis ang nararamdaman ko ngayon. Why the hell is she here?
May plano silang magkita ngayong gabi, ha? Not to make you wait, ha?!

"Oh, and you brought someone with you, too. How lovely." Ngumiti si Amity sa akin
nang makita ako sa likod ni Zyde.

Napabuntong-hininga si Zyden at humarap sa akin. "Ihahatid na muna kita kila

Agiony. Is that okay?" Tanong niya.

Oh, so gusto niya ng alone time with his chick. "Yeah, sure. It's fine." I faked a
smile.

"Ihahatid mo siya? Maghihintay ulit ako dito, then?" Singit ni Amity. "Well, it's
fine. Para walang istorbo sa atin."

"Amity!" Zyden warned him before turning to me. "I'm sorry, let's go."

I rolled my eyes. "You know what? Just stay here. I can call Agiony to pick me up."
Tinulak ko palabas ng elevator si Zyden at nagmamadaling pinindot ang close button.

"Hey, wait-" Ihaharang pa sana niya ang kamay niya pero sumara na. Pagkasara, inis
akong napasabunot sa sarili ko. Damn you both! Mga sneaky!

Bumaba ako sa lobby at tinawagan si Achi. [What? Date gone wrong ba?] Sambit niya
sa kabilang linya.

"Can you pick me up? I'm in Zyden's condo. Where are you?" Tanong ko sa kanya.

[Oh, I'm.. near.] Sagot niya, stuttering a bit. [I'll be there in 5. What
happened?]

"Amity's there."

[Hah!] Agiony scoffed. [AMITY! That bitch AMITY?! Lahat na lang talaga, eh, 'no?!]
Malakas na sabi niya na parang may pinariringgan. Kumunot ang noo ko. [Perfect
timing! Paalis na rin ako. Susunduin na kita.]

"Are you okay?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

[Yes, I am fine!] May narinig akong ingay sa background. [No, you shut up and stay
there!] Sigaw ni Achi.

"What?" Tanong ko.

[Oh, sorry, not you. I'll be there in 5! Love you!] And then she dropped the call.
________________________________________________________________________________

:)

unedited

Chapter 28

Third Person's POV

"Why the fuck did you say that?" Iritang tanong ni Zyden habang naglalakad
papuntang kusina at sinusubukang tawagan si Kanais ngunit hindi ito sumasagot.
Sumunod si Amity sa kanya at sumandal sa may counter top.

"You didn't love Anais, did you?" Amity muttered in obvious anger.

Kumunot ang noo ni Zyden at napaharap sa kanya. "What makes you say that?"

"Paano mo nasisikmurang makasama 'yung babaeng ninanakaw ang identidad niya,

Zyden?! She is living the life Anais should be having right now! She is-"

"Anais is dead!" Napatigil si Amity sa sasabihin nang biglang sumigaw si Zyden na

pinipigilan ang luhang tumulo sa mga mata. "She is dead.. And we are trying to give
her justice. So please, just.. stay out of this mess." He sighed.

"What do you mean justice?" Nagtatakang tanong ni Amity. Umiwas ng tingin si Zyden
at kumuha ng baso para uminom ng tubig. "Explain to me! Sabi niyo ni Harvey she had
cancer! Anong justice sinasabi mo?!"

"Amity, calm down." Zyden said in a soft voice. Alam niyang isang pitik na lang ay
baka humagulgol si Amity sa malalaman niya. Hindi nila sinabi ito sa kanya dahil
alam nilang si Amity ang lubos na masasaktan.

"Explain to me!" Sigaw ulit ni Amity. "I deserve to know! She didn't have cancer,
did she?! Sagutin mo 'ko, Zyden! What happened to Anais?!"

"No, calm down first and I-"

"BULLSHIT!" Malakas na sigaw ni Amity at padabog na naglakad palabas. Mabilis

niyang kinuha ang bag niya at naglakad papasok ng elevator. Nang mawala siya sa
paningin ni Zyden, he let out a heavy sigh.

Nagmamadaling naglakad patungo sa kabilang building si Amity at nang huminto ang

elevator sa taas, malakas niyang kinalabog ang pintuan ng isang unit. "Wait!"
Malakas na sigaw ng lalaki sa loob.

Galit ang kanyang mukha nang binuksan ng lalaki ang unit. "Amity!" Gulat na bungad
ni Harvey sabay conscious na tumingin sa likod para tignan ang kalagayan ng condo.

Tinulak ni Amity ang pinto at tuloy-tuloy na pumasok. Marahan itong sinara ni

Harvey at humarap sa babaeng bigla bigla na lang dumadating at galit pa. "What are
you doing here?" Tanong nito.

"Anais." Amity started. Kumunot ang noo ni Harvey. "What really happened to her?"

Nanlaki ang mga mata ni Harvey at umiwas ng tingin. The same reaction Zyden showed
her. Hindi niya alam kung ano bang tinatago ng mag-bestfriend na iyon pero alam
niyang mayroon dahil parehong-pareho sila ng kinikilos.
Harvey sighed. "Calm-"

"FOR FUCK'S SAKE, IF YOU TELL ME TO CALM DOWN, I WILL BURN YOUR UNIT INTO ASHES!"
Amity's loud voice echoed.

Harvey bit his lower lip and closed his eyes in pain. Minasahe niya ang sentido
niya. "What is it with women and barging inside my unit, shouting?" He whispered to
himself.

"Tell me!" Ulit ni Amity.

"I will tell you but please, not inside my condo. People might get the wrong idea
that-"

Sumingkit ang mga mata ni Amity. "That what? And.. people?" Tumaas ang isang kilay
niya. "Or someone?"

"We're not talking about this right now." Umiling si Harvey at kinuha ang susi ng
kotse. Nilibot ni Amity ang paningin sa unit na medyo magulo.

"Did you have a fight with your woman?" Sarkastikong tanong ni Amity. Hindi sumagot
si Harvey at hinatak lang siya palabas ng unit, dala-dala ang susi ng kotse.

Kanais' POV

"Seriously, saan ba tayo pupunta?" Inis na tanong ko kay Agiony na kanina pa

nagdadrive. Ang aga aga niya akong ginising at sinabing magbihis daw ako dahil may
pupuntahan kami pero hindi niya sinasabi kung saan.

"Basta! We're gonna have fun!" Tuwang tuwang sabi niya. Kinabahan tuloy ako sa
'fun' na tinutukoy niya. Tumingin ako sa oras. Umagang-umaga pa. Wala pang bukas na
club ngayon kaya saan niya ako dadalhin? I don't know kung ano bang definition niya
ng 'fun' pero hindi ako natutuwa.

Unti-unti ko nang natatanaw ang isang malaking lupa na may mga roller coaster.
Nanlaki ang mga mata ko at napagtantong totoo ngang doon kami papunta dahil lumiko
siya at pumasok doon sa may parking.

Dali-daling bumaba si Agiony at nagmamadali akong hinatak papunta sa entrance.

Mahaba ang pila kahit maaga pa lang pero may hawak nang tatlong ticket si Agiony at
doon kami pumasok sa V.I.P pass.

Oo. Tatlong ticket.

"Ashiya! I swear to God, kapag ikaw nawala, iiwan kita dito!" Stressed na sigaw ni
Agiony dahil pagkapasok na pagkapasok pa lang namin sa Kassadom ay tumakbo na si
Aya papunta sa may cotton candy store. "Ugh! Bakit pinasama ka pa ni Mommy!"
Reklamo ni Achi.

Aya giggled and ran back to her sister in a minute. Kapag pinagtabi sila, makikita
mo ang resemblance nilang dalawa. Both of them look like their mom. Walang duda
dahil nakikita ko ang mga batang kasing edad ni Aya na hindi matanggal ang tingin
sa kanya tuwing dadaan. She's wearing a cute bunny headband sa mahaba at straight
niyang buhok na abot hanggang bewang. Naka sleeveless white top lang siya at pastel
pink lazy shorts and white shoes.

"Ate Sai, sasakay ka ha!" Sabi ni Aya sakin. Tumango lang ako at pumila kami muna
doon sa 4D ride ng isang sikat na movie.
Hindi naman ako takot sa rides pero hindi rin ako sanay dahil hindi pa naman ako
nakakapag amusement park. This is probably my first time na hindi para sa shoot.
Para akong hindi naging bata dahil sa buhay ko noon. Lagi lang akong nakakulong sa
mansyon at walang kinakausap.

Medyo nahilo ako dahil sa 4D ride na 'yon pagkalabas namin. Nagkekwentuhan 'yung
dalawang magkapatid habang ako ay chinecheck ang phone ko. Kagabi pa tawag nang
tawag at text nang text si Zyden pero hindi ko sinasagot. Bahala siya dyan. Dapat
in-enjoy niya na lang ang gabi niya with Amity!

Naghatak nanaman si Aya doon sa dalawa pang rides bago siya nagpa-awat dahil
pinagalitan na siya ni Achi. "No, let's eat first! Kanina ka pa sumasakay sa rides,
may mga kasama kang gutom, okay?" Natatawa na lang ako habang pinapanood ko silang
dalawa. Achi is like a second mom to her sister pero kapag ibang tao ang kasama,
parang siya ang bata!

Pumasok kami sa isang fast food at umupo para dito kumain. Nang tignan ko si Aya,
may tinitignan siya sa malayo at bigla na lang nagtakip ng menu sa mukha. Sinundan
ko ang tinitignan niya at nakita ang dalawang babaeng pumasok na mukhang kasing
edad niya, may kasama rin itong dalawang lalaki.

"Ashiya, ano ba?! Tinitignan ko ang menu." Inagaw ni Achi ang menu at wala nang
nagawa si Aya kundi umiwas ng mukha at kunwaring may tinitignan sa gilid. Tumayo si
Achi para mag-order sa counter.

"Ashiya.. Nandito ka pala?" Lumapit ang batang babae sa table namin. Dahan-dahang
lumingon sa kanya si Aya and then she gave her a cute smile.

"Hi!" Bati ni Aya na parang walang nangyari.

Nakita kong siniko nung lalaki 'yung isa pang lalaking walang emosyon sa mukha.
Napailing na lang ito at sinubukang hatakin na lang 'yung kaibigan niya paalis pero
may sinabi ulit ito sa kanya. Ashiya tried to avoid them.

"O baka naman sinusundan mo kami?" Sambit ulit ng babae.

Nakita ko ang sarkastikong tingin ni Aya but she remained smiling. "Sorry but no."

"Migs, wala ka bang sasabihin?" Lumingon ang babae sa lalaki kanina. Kumunot ang
noo nito at halatang naiirita na.

"Pwede kumain na lang tayo?" Masungit na sabi ng lalaki. "'Yan ka nanaman, Laine.
Lahat na lang binibigyan ng malisya, e."

"Bakit, wala ba?" Pakikipagtalo ng babae.

"Pwede lumayas kayo sa table namin?" Napalingon kami kay Achi na may dala-dalang
tray.

Tumabi naman 'yung apat at dire-diretso niyang nilapag ang tray sa table. "Ikaw
nanaman? Ikaw bruha, kapag 'di mo pa tinantanan kapatid ko, makakatikim ka na
talaga sakin, e! Kasalanan ba niyang may gusto jowa mo sa kanya, ha? 'Tong mga
batang 'to! Layas!"

Naghatakan palabas ang mga bata at mukhang iiyak pa 'yung isa. Napailing ako sa
drama nila doon. "Ikaw naman kasi, bakit hindi mo sagot-sagutin 'yon si Lalaine?!
Parang hindi kita kapatid, ah!" Inis na sabi ni Achi.

"I pity her." Aya shrugged. "Migs doesn't have even the slightest affection for
her."

Habang inaayos ni Achi ang pagkain, nakita ko rin siyang may tinitignan sa malayo
at narinig ko pa ang mahinang mura niya bago siya tumayo. "CR lang ako!" At
nagmamadali itong naglakad paalis.

Sinundan ko ang tinitignan niya. Nanlaki rin ang mga mata ko nang makita si Zyden
kasama si Harvey sa labas ng fast food at mukhang may hinahanap. Dali-dali akong
tumayo. "CR lang rin ako." Sabi ko kay Aya at sumunod kay Achi.

Nakita ko siyang nagtatago sa likod ng pader doon sa may sink. "What the hell,
Achi! Sinabi mo ba kay Zyden kung nasaan tayo?!" Kinurot ko siya sa bewang at
hinampas niya naman ako.

"I did not! Kaya nga nagulat rin ako!" Sabi niya sa akin.

"Sinong tinataguan mo?" Sumingkit ang mga mata ko.

"Si Kuya Zyde! Remember, pinagalitan niya ako doon sa mission! Baka sabihin kung
saan-saan nanaman kita dinadala!" Agiony said in a defensive way. Tumango na lang
ako at sumilip. Mukhang hindi pa naman nila kami nakikita. "My gosh, si Aya baka
makita! Edi nahuli na tayo!"

Sinilip namin si Ashiya na masayang kumakain doon ng burger. Napasapo si Achi sa

noo niya nang nakitang namataan ito ni Harvey. Bumulong ito kay Zyde at pumasok
sila sa loob ng fast food.

"We're doomed." Bulong ko kay Achi.

"Tara, takas." Sambit niya naman sa akin. "I'll just text Ashiya. Sabihin ko dalhin
'yung bag natin."

Tumango ako sa kanya at dahan-dahan kaming naglakad papunta sa backdoor para doon
lumabas. Nakakadalawang hakbang pa lang kami ay may humawak na sa palapulsuhan ko
at hinatak ako pabalik.

"Where do you think you're going?" I heard Zyden's voice behind my back.

Napapikit ako nang mariin bago ako humarap sa kanya. "Hey.." I casually greeted
him. Tumaas ang isang kilay niya sa akin. Paglingon ko kay Agiony, wala na siya sa
tabi ko! Hindi ko alam kung saan na siya pumunta! Ang kapal ng mukha niyang iwan
ako!

"Why aren't you answering my calls? My texts?" Medyo galit na tanong ni Zyde sa
akin.

"Umupo muna tayo. Sayang pagkain ko." Turo ko sa table kung saan wala na rin si
Ashiya at si Harvey. Aba, anong nangyayari? Bakit nawala na lang silang lahat
bigla? Naiwan pa pagkain ni Achi sa table at pagkain ko. Si Aya probably dinala
niya.

Pagkaupo, nagkunwari lang akong busy ako sa pagkain ko. Nakapahalumbaba siya sa
tapat ko at hinihintay ang sasabihin ko. I couldn't deny the fact that he looks hot
right now wearing that lazy outfit of his. White shirt, black jeans, and black
shoes. May kwintas rin siya at digital na relo.

"How was your night with Amity?" Kalmadong tanong ko sa kanya.

He didn't answer for a second. He just shook his head and licked his lower lip.
"There's no 'night with Amity'."

Umirap ako sa kanya. Nakita niya iyon kaya mas lalong naging suplado ang mukha
niya. "Must be a nice night with your girlfriend."

"My girlfriend won't answer my calls last night. What are you talking about?" He
raised a brow.

Halos mabilaukan naman ako sa narinig. Mabilis niyang inabot sa akin ang inumin at
kinalahati ko iyon. Huminga ako nang malalim at tumingin sa kanya. "Baka kasi may
ibang babae ka sa unit mo na hinihintay ka like a wife or something, diba?"

"I don't have a wife. I haven't proposed.. yet." He replied casually.

Pinigilan ko ang sariling maubo sa sinasabi niya ngayon. Why is he so good with
words?! Kaya maraming nagkakagusto sa kanya, e! Marurupok sila katulad ko.

Nang matapos akong kumain, tumayo na ako at kinuha ang bag ko. Sinubukan niyang
hawakan ang kamay ko pero binawi ko at nagcross arms na lang. He chuckled and
followed me outside.

"Amity left minutes after you left. Nothing happened." Pagpapaliwanag niya. Umakto
akong hindi nakikinig at naglakad lang sa malaking amusement park na 'to. I am not
even amused right now!

"Did I ask?" Tanong ko habang nauuna akong maglakad.

He tried holding my hand again pero hindi ko binigay. He didn't let it go! His grip
was so tight and he even intertwined our hands para hindi ako makawala. Hindi ko
sinara ang kamay ko. My grip was soft. Bahala siya dyan. Nakikita ko pa siyang
natatawa sa ginagawa ko.

"Baby, please.." Pinilit niya ang kamay kong hawakan ang kamay niya. Sinasara niya
iyon. Huminto ako sa tapat ng nagshoshoot ng bola para may rason akong bitawan ang
kamay niya. Naglapag ako ng bayad at kinuha ang tatlong bola.

Pinanood lang ako ni Zyden na natatawa sa akin dahil isa lang ang nashoot ko. Candy
lang ang napalanunan ko dahil doon pa sa pinakamalapit ko nashoot. Naglapag ng pera
si Zyde at siya naman ang nagshoot ng tatlong ping pong balls.

Nashoot lahat.

"Haha! Porket hasang-hasa ka na sa beer pong!" Pang aaway ko ulit sa kanya.

"Beer pong." He chuckled. Kinuha niya ang napalanunan niyang baboy na unan at
inabot niya sa akin. "It's yours now."

"Are you calling me a pig?" Pagsusungit ko ulit.

"Bakit mo ba ako inaaway?" Reklamo na niya sa akin.

I tried so hard to keep a straight face pero natawa ako sa itsura niya at sa sinabi
niya kaya napangiti ako. He looked so cute. Parang batang nagmamaktol. Halatang
naiinis na siya sa akin pero sinusubukan niya pa ring maging mapagpasensya.

Kinuha ko na lang ang baboy at naglakad papunta sa tindahan ng headband. "Hell,

no." Tanggi agad ni Zyden nang maramdaman ang pinaplano ko sa kanya.

"I will forgive you kapag nagsuot ka na nito." Turo ko sa bear ears na headband.
Color white and pink iyon. I bought one for myself too.

He sighed and extended his hand to get the headband. Tuwang tuwa ako nang sinuot
niya na iyon. Nilabas ko pa ang cellphone ko at pinicture-an siya kahit
nakasimangot siya sa camera. Nag-selfie pa ako na halatang nagtagumpay sa ngiti
habang naka half smile lang siya at nakahawak sa headband niya.

"Cute!" Turo ko sa mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko at naglakad ulit kami.
Napahinto ako sa paglalakad nang makita ko si Harvey at Achi sa isang sulok habang
si Aya ay bumibili ng cotton candy.

Para silang nagtatalo. "Why are they fighting?" Tanong ko kay Zyden. Sinundan niya
ang tinitignan ko at napangisi na lang.

"Same reason why we did." He shrugged.

I don't get it!

"Let's just go, Sai." Pilit niya akong hinatak paalis doon. Matagal kong
pinagmasdan ang dalawa bago ako tuluyang nagpahatak kay Zyde. I think there's
something I don't know! Bakit wala namang sinasabi si Achi sa akin?

We took a lot of pictures and videos together hanggang sa mapagod na kami kakalakad
at umupo na lang sa isang bench, waiting for the sunset.

"Did you know? My favorite part of the day is the sunset." Sambit ko habang nakaupo
kami at nakatingin sa lumulubog na araw.

I looked at him. He was busy eating his ice cream and looking at the sky. I
suppressed a smile. He is the color of the sunset. Red, orange, and yellow. So
bright and so pleasing to my eyes. I could stare at him all day.

"It's a sign that there's an end to my worst days." I continued. "The day could be
worst now, but it will end in a beautiful way, at least that's what I hope."

He looked at me and I wondered, do I also remind him of the sunset? Maybe not.

"You are the moon, Kanais." He gave me a small smile.

Better.

"I love you." He muttered.

I smiled at him. So much better.

________________________________________________________________________________

:)

Chapter 29

"Anais, to the left.. Perfect!"

Tumingin ako sa camera at narinig ang sunod-sunod na click nito. Nag-iba ako ng
anggulo at kitang-kita ang natutuwang mukha ng photographer. Umupo ako sa prinovide
nilang block at binuka nang kaunti ang mga binti ko habang nakadampi ang thumb sa
labi.

"She's so good at this!" Narinig kong puri ng manager habang pinapanood akong mag-
model sa harapan ng camera. After ilang shots, nag-pack up na rin sa wakas. Tumayo
na ako habang suot ang navy blue one-piece swimsuit partnered with white heels.

I went back to my dressing room to change into my semi-formal attire. I'm signing a
new endorsement contract today kaya naman nagsuot ako ng long black fitted skirt na
checkered ending just below my knees, white blouse, and white heels. Dala ko rin
ang Gucci bag ko at shades.

I'm back to working here in Luminecia. Gaya ng sabi ni Zyden, busy siya kaya hindi
siya nakasama sa akin dito but he will visit soon. Ako, sobrang packed ng schedule
ko the whole week kaya mabuti rin na wala si Zyden dito dahil baka magkalintik-
lintik ang schedule ko kung ganoon.

"Good to be back?" Pang-aasar ni Maisie pagkasakay namin ng van. Tinignan ko siya

nang masama kaya tumawa siya.

Chineck ko ang cellphone ko at wala pa ring reply si Zyden sa sinend kong picture
kanina. Mirror shot lang iyon na suot ko 'yung one piece swimsuit. Sabi ko lang ay
'shooting.'

Habang nasa byahe, nag-scroll lang ako sa daily news. Kumunot ang noo ko at
napaayos ng upo nang may mabasa. Zinoom ko pa para masiguradong tama ang
pagkakabasa ko. Titig na titig ako sa screen ng cellphone ko bago ko binasa ang
article.

My sister's ex-manager killed himself last night with a suicide note stating how
guilty he was with.. something he never mentioned. Nanginginig ang mga kamay ko at
muntik pang mabitawan ang cellphone.

He was one of them. Before I could kill this man, he already killed himself.
Ngayon, sino na lang ang natitira? Senator Garcia and Senator Dizon.

Okay lang 'yan, Kanais.. May dalawa pa naman. Malapit na ang election at
nagsisimula na rin ang campaign period kaya naman kapag pinatay ko silang dalawa,
walang maghihinala na ako. Nagka-initan lang silang magkakalaban kaya ganoon..
Nagpatayan.. Tama, diba?

Napabalik ang tingin ko sa cellphone ko nang magring ito. Napairap ako at hindi
sinagot ang tawag ni Daddy. Ano nanaman ba ang tinatawag-tawag niya dyan? Ano
nanaman ang kailangan niyang tarantado siya?

Buong araw akong binagabag ng balitang nabasa ko. Mga 2 AM na ako nakauwi ng condo
ko. May dalawang bodyguard na nagbabantay sa unit ko dahil sa utos ni Zyden. Totoo
namang delikado ako ngayon dahil malapit ang elections.

Pagkalapag ng bag ko sa sofa, dumiretso ako sa painting room ko at umupo sa tapat

ng isang tapos na canvas. I looked at it deeply. Senator Garcia with blood on his
face. I'm still working on Dizon's. This is exactly what I want them to look like.

Bullet in the head. Dead.

"Anais, am I doing the right thing?" I whispered to the wind. Nakatitig ako sa
painting, asking myself a lot of questions until I finally came up with a plan.

I am doing this. Before election, Dad's political party, which includes Garcia and
Dizon, will have a grand party in one of the prestigious hotels and I am invited
for exposure. There, I will trap the both of them into a room. Ang bastos, sasama
lang 'yan kapag inalok mo ng bastos.

Tinabunan ko ng puting tela ang painting at dali-daling lumabas ng kwarto. Sa

susunod, sila na mismo ang tatabunan ng puting tela sa mukha, habang tumutulo ang
dugo galing sa ulo nila.

If no one will talk about my sister's tragedy, I will show them one.

Kinabukasan, maaga akong gumising para magpunta sa gym at magworkout. Medyo matagal
akong pinahirapan ng trainer ko kaya naman nang malingat siya saglit, tumayo ako at
chineck ang cellphone ko. Zyden and I called each other last night pero maikli nga
lang ang usapan dahil may ginagawa pa siya.

Pero hindi text ni Zyden ang natanggap ko. It was from an unknown number.

[Can I talk to you? -Amity]

Napairap ako bago nagtype pabalik. [Okay. I'll text you the address.]

Nagreply naman siya kaagad. [No, let's meet at your sister's tomb]

I texted okay and went back to my workout. Mga 12 PM na ako natapos. May isa pa
akong shooting ngayon for Calvin Klein kaya sinundo ako ni Ate Devine gamit ang
van. My day went productive, as usual.

"Nice work, Anais." The new guy model extended his hand on me. Tinanggap ko na lang
at ngumiti sa kanya.

"Thank you. You, too." I said out of respect. Not to lie, I've never seen him
around. Bago nga siya pero pinartner siya sakin, which means he has the skills.
Hindi rin ako nahirapan makatrabaho siya.

"Wanna.. go out for coffee tomorrow?" He asked shyly.

Nagulat ako dahil sa lakas ng loob niyang tanungin ako sa unang araw ng pagmemeet
naming dalawa. I remained smiling, though. "My schedule is packed." I politely
turned him down.

"How about next week?" He offered again.

I smiled at him. "I have a boyfriend."

Kitang kita ko ang gulat at pagkakapahiya sa mukha niya. "Oh.." Dismayadong sambit
niya at dahan-dahang tumango. Ngumiti lang ako sa kanya bago bumalik sa dressing
room. Nagpalit ako ng maong pants at black sleeveless top before I went to the
cemetery, holding flowers.

Naglakad ako papunta sa libingan ni Ate. Nasa loob siya ng isang private room. May
bantay kami dito kaya hindi basta-bastang napapasok iyon pero nakita kong nandoon
na si Amity, hinahaplos ang lapida.

Binuksan ko ang gate at pumasok sa loob. Napalingon si Amity at pinanood akong

ilapag ang bulaklak sa libingan ni Ate. "She wouldn't stop talking about you."
Sambit ko habang nagsisindi ng kandila.

With that, Amity cried her heart out again. Napatahimik ako. Pakiramdam ko, kanina
pa siya umiiyak at nang may nasabi ako, napaiyak ko ulit siya. Nakatayo siya ngayon
at nanginginig ang mga kamay habang mahigpit ang kapit sa pader.

I pursed my lips and watched her cry. It hurts my heart.. like how much it would
hurt Anais seeing her bestfriend cry because of her tragic death. No one deserved
this.. losing Anais in the saddest way possible.
Mas masakit pa 'yung matagal nang wala, pero ngayon mo lang nalaman.

"She described you as one of the bravest women she ever met. She told me you were
fierce and you used to protect her against everyone.." Pagpapatuloy ko. "You were
protective of her. She also described how clingy you were. Hindi lumilipas ang
isang araw na hindi kayo nag-uusap. That's why.. I could only imagine how hurt you
were when Anais suddenly stopped calling you at night."

Napaluhod si Amity sa sahig at lumakas ang iyak niya. Bawat hikbi niya, parang
kinukurot ang dibdib ko. I know I somehow hated her but now I could see how great
of a friend she was with Anais.

Alam ko kung gaano niya kamahal ang Ate ko. She didn't just lose her best friend..
It was like she lost her sister. Mas matagal nga ata silang magkasama ni Anais kesa
sa akin at mas close sila kaya kung nasasaktan ako, mas nasasaktan siguro siya..
because she didn't know why Anais suddenly stopped calling her.. or texting her..
or replying to her messages.

"She.. was so kind." Hirap na hirap na sambit ni Amity. Tumango ako. "Hindi ko
maintindihan kung bakit siya.. Bakit nila.." Then, she cried again.

Tumingala ako saglit para pigilan ang luha ko.

"She was the purest person I know." Pinunasan ni Amity ang luha niya. "And she
loved Zyden so much."

Napatingin ako sa kanya. Parang sinampal ako bigla ng katotohanan.

"She used to ask me things.. Amity, how can I be better for Zyde? Amity, what does
Zyden want? Amity, do you think Zyden will appreciate this? Amity, I really love
him." She cried again. "And that's why I hated you so much.. for taking her first
ever love away. You.. Her sister."

Umiwas ako ng tingin at tumulo na ang luha ko. Hindi ako makapagsalita dahil para
akong binubugbog ng katotohanan. I never realized how much Anais loved Zyden. O
baka iniwasan ko na lang isipin because I was selfish.

"I hope you know what you're doing, Kanais." Tumayo si Amity at kinuha ang isang
kandila para sindihan. "Anais is dead.. but she loved Zyden until her last breath.
Don't take him away from her." She gave me a small smile before leaving.

Natulala ako sa libingan ni Anais. Parang namulat ang mga mata ko sa bagong mundo.
Am I really taking him away from her?

All this time, I was making excuses for myself, not really thinking what Anais
would felt. I was so selfish.. and there I was, claiming I was doing things for
Anais. That everything was for Anais. If everything was for her, how come I didn't
think about how it would affect her?

I fucking took away her first love! Gaano ka-mali 'yon? Hindi ko yata mapapatawad
ang sarili ko sa ginagawa ko.

Ilang oras akong umiyak sa tapat ni Anais habang humihingi ng tawad bago ko
napagdesisyunang umuwi. Tumakas lang ako sa bodyguards ko kaya alalang-alala sila
nang makabalik na ako sa condo ko.

Nagriring ang phone ko pero hindi ko sinasagot. It was Zyden. Sumasakit ang puso ko
kapag nakikita ko ang pangalan niya so I turned my phone off and rested my eyes.
Pagod na pagod na ako kakaiyak pero hanggang sa pagtulog, hindi pa rin matigil ang
mga luha ko.

And there was no one in the room except me. I am alone.

Madaling araw na nang magising ako dahil bumukas ang pinto ng kwarto ko. I wasn't
even scared. Umayos lang ako ng upo at dahan-dahang tumayo galing sa kama. The
shadow was very familiar to me.

"Why aren't you answering my texts?" Kalmadong tanong ni Zyden pagkabukas ko ng

lamp shade.

Pagod akong bumuntong-hininga at uminom ng tubig sa side table. "Because I didn't

want to." Matapang na sagot ko.

"Are you okay?" Tanong niya sa akin nang mapansin ang boses ko. "You left your
bodyguards so I immediately booked a flight to check on you. Where did you go?"
Tinadtad niya ako ng tanong.

Hindi ko siya sinagot. Ni hindi ko siya tinitignan habang nagsusuot ako ng roba.

"I visited your ex-girlfriend." Sagot ko habang nakatalikod sa kanya. Nang

mapalupot ko na ang ribbon, umupo ako sa dulo ng kama at tumingin sa kanya. His
eyes were looking for mine, confused. "Anais." I expounded.

"Is there something wrong?" As expected from him, he immediately sensed that
something wasn't right about my behavior. I bit my lower lip and looked away from
him. Hindi ko siya kayang tignan.

Whenever I look at him, I see him as my sister's other half.

"I think we need to stop this." Panimula ko.

"Stop what?" Rinig ko ang pagtataka sa boses niya. "Look at me, Sirene."

Gaya ng gusto niya, tinignan ko nga siya. Nakakunot ang noo niya at halatang pagod
dahil galing sa trabaho. "This. Whatever's going on between us, let's stop it!"

"What the fuck are you saying?" He immediately went furious.

"Ano ba? Bobo ka ba? Hindi naman siguro, diba? Sabi ko itigil na natin 'yung kung
ano mang relasyon nating dalawa kasi ayoko na! Ano pa bang hindi mo maintindihan
doon, ha?!" Muntik na akong pumiyok sa kakapigil umiyak.

He stared at me for a couple of seconds before shaking his head slowly. "Can I
please ask why?" He asked in a soft voice.

"Wala, ayoko na. Okay na ba 'yon?" Nanatiling nanlalaban ang boses ko.

"You just can't say 'ayaw mo na'! There must be a reason!" Pakikipagtalo niya. "So
tell me, Sirene."

"Ang tali-talino mo kaya siguro hindi mo matanggap na may mga bagay na wala namang
explanation! It is what it is! Ayoko na sa'yo, hindi na kita gusto, hindi kita
mahal. Bakit ba hindi mo na lang tanggapin 'yon?!" Frustrated na sambit ko.

I saw how it immediately hurt him. Kitang kita ko sa mga mata niya ang sakit at
namumuong luha. He looked away and bit his lower lip. Then, he sighed. "Don't be
like this, baby, please.." He pleaded.
"Please, Zyden, just leave me alone." Pagmamakaawa ko. Pakiramdam ko, iiyak na ako
kapag hindi pa siya umalis. Hindi ko kayang makita siyang nasasaktan sa harapan ko.

Binalik niya ang tingin niya sa akin. He was standing in front of the door, meters
away from me. Just the distance I needed. Pakiramdam ko kapag lumapit pa siya sa
akin, hindi na ako makakapagsalita nang maayos.. but he remained standing there,
far away from me.

"I don't understand.." He sounded devastated. "Why are you doing this to me? Did I
do something wrong? Did I hurt you? Did I.." Hindi niya matuloy ang sasabihin niya.

Umiling ako. "No.." I whispered. "It's me. Ako lang 'yon. Hindi na kita gusto
bigla. Wala kang ginawa. 'Yun na 'yon."

He laughed sarcastically. "So I was what? Your fling?" Pagalit na tanong niya.
"That's it, Sai?"

Umiling ako sa kanya. "No.."

"Eh, ano?!" Tumaas na ang boses niya. "Because all of this.. It's so fucking
confusing! Why are you suddenly like this?! I don't understand!"

Tumulo na ang luha ko kaya napatigil siya. Matagal niya akong tinitigan habang
nakatakip ako sa mukha ko at umiiyak sa gilid ng kama. He did not talk.. He just
watched me, hurting.

"I'm sorry.." He suddenly apologized. "I'm sorry.. I.."

Umiling ako at hindi makapagsalita dahil sa kakaiyak. It hurts so much seeing him
hurt. Hindi ko na yata siya kayang saktan pa higit dito.

"Don't cry, please.. I'll do what you want.. I.. I'll leave." He stuttered.

I never heard him stutter. Never in my whole existence.

What have I done to him?

Naramdaman ko siyang lumalapit sa akin. Lumuhod siya sa harap ko at tinanggal ang

pagtatakip ko sa mukha. He held my hands tight and looked at me in the eyes. His
thumb slowly grazed upon my skin and wiped my tears away.

"I'll leave. I'm sorry.." He whispered.

Hindi ako nagsalita. Tuloy-tuloy lang ang pagtulo ng luha ko.

"I'm sorry I love you." Napatingin ako sa kanya. "I didn't know my love would hurt
you so bad." Binitawan niya ang mga kamay ko at hinalikan ako sa noo bago dahan-
dahang tumayo. "Take care, Sirene."

I didn't watch him leave. Everything became a blur. The only one that was clear to
me was his pain.. and I couldn't do anything but to apologize to the wind.

________________________________________________________________________________

:/

Chapter 30
Third Person's POV

"Hoy, ano? Tatlong araw ka na atang nandito sa office mo, ah?" Bungad ni Harvey
pagkapasok na pagkapasok sa office ni Zyden. Hatinggabi na at naabutan pa niya
itong nagbabasa ng papeles habang nakaupo sa kanyang swiveling chair. Lampshade na
lang ang nakabukas pati ang tatlong butones ng suot na polo. Maluwag na rin ang
necktie at halatang pagod na.

"Leave me alone," masungit na sambit ni Zyden. Ni hindi man lang siya sinulyapan
nito. Napangisi si Harvey at naglakad palapit saka umupo sa tapat ng lamesa ng
kaibigan.

"Naliligo ka pa ba, bro?" Pang-aasar ni Harvey. Mainit ang ulong nilapag ni Zyde
ang papeles sa lamesa at tinignan siya nang masama. "So hot-headed! Don't worry,
pre, mahal ka non!"

"Can you please just leave?" Inis na sabi ni Zyden at tumayo na galing sa lamesa.
Kinuha niya ang coat niya na nakasabit sa upuan at sinuot iyon.

"Dude, masyado mong iniistress sarili mo sa trabaho! Distraction, eh? Kung gustong
gusto mo ayusin 'yung kay Kanais, edi puntahan mo! Hindi 'yung halos mamatay ka na
sa pagod dito. You're torturing yourself," payo ni Harvey.

"Then what are you doing here instead of fixing your relationship with your woman?"
Zyden hissed.

Harvey dramatically held his chest. "Aw! The attack!" Then, he laughed.

Badtrip siyang nilagpasan ni Zyden at dire-diretso itong sumakay sa elevator at

bumaba sa parking lot. Hindi na siya sinundan ni Harvey. Sumakay siya sa kotse niya
at nagdrive pabalik sa condo para maligo. Tatlong araw na siyang ganito. Halos
dalawa o tatlong oras lang ang tulog at uuwi lang para maligo. Mamaya ay may
meeting pa siya sa Zed Inc.

Natulog siya pagkatapos magbabad sa shower. Nagising siya bandang alas sais ng
umaga. Halos tatlong oras lang ang tulog niya pero wala siyang pakialam. Bumangon
siya at naligo muli. He's now wearing a charcoal grey long-sleeves button down polo
and black slacks. Hindi na siya nag necktie at pinatong na lang ang customized
black coat.

He made coffee for himself and ate a bread before driving to Zed Inc. He went
inside the building wearing his usual face with a grim expression. Halos natatakot
na ang mga empleyadong batiin siya ngunit nagbobow pa rin kapag nakakasalubong
siya.

Hindi siya nagsalita at dumiretso lang sa elevator. Huminto lang siya saglit sa
tapat ng sekretarya niya pagkababa sa floor. "Meeting?" Walang ekspresyon na tanong
niya.

"This way, Sir. All preparations done." Madali siyang iginaya ng sekretarya papunta
sa loob ng board room. Nagsitayuan ang iba't-ibang department head pagkapasok niya
para batiin siya. He just raised his hand before sitting at the end of the long
table, waiting for them to present.

"You may start," Zyden said without looking. Kinuha niya lang ang folder sa tapat
niya at binasa ang bagong proposal. Nagsimula nang mag-present ng bagong collection
ang dalawang empleyado sa harapan habang siya ay nagbabasa ng hinanda nitong paper.

"This is a gun that has three functions. One is for shooting bullets and the other
one is for the smoke, then the other one is for the grenade. It has 3 buttons right
here to switch-"

"Who designed this?" Tumaas ang kilay ni Zyden habang nakatingin sa prinisintang
sketch ng baril. Nanahimik ang dalawang nagpiprisinta. "You think people who are in
the middle of a crossfire could still switch these buttons that are designed in a
straight line? What if they're aiming to shoot bullets but pushed the grenade
button in panic instead? Edi patay na lahat?"

Tahimik na napayuko ang ibang empleyado sa sinabi ni Zyden. "You don't just propose
a gun in front of me without consulting with our designer! We have a lot of them
for God's sake, what is this?! And how can all three fit in one small pistol? Did
you even consult with our set of engineers?"

"Sir, we did. However-"

"And they said it's feasible?!"

Harvey shifted on his seat uncomfortably. "Ah.. I guess that's all for today.
Please work on some revisions. For our next meeting, just wait for the
announcement. The two of you, meet me in my office. I would like to give some ideas
about the collection. Meeting adjourned."

Nagmamadaling nagsitayuan ang lahat at dali-daling lumabas ng board room.

Nanatiling nakaupo si Zyden at minamasahe ang sentido niya.

"Dude, what the hell is wrong with you?" Lumapit si Harvey at lumipat ng upuan sa
tabi ni Zyde. "You scared your employees! Ang init ng ulo mo! Mamaya nyan may
magresign na sa takot sa'yo!"

"Ah, fuck!" Inis na dumukmo si Zyden sa lamesa habang nakasabunot ang isang kamay
sa sarili. "I fucking hate everyone."

"Alam mo, pare, kausapin mo na si Sai," suggest ulit ni Harvey. "Nang lumamig naman
'yang ulo mo."

"I can't." Umiling si Zyden. "I promised I'd leave her alone so I can't. I'll learn
how to cope up with my pain, don't worry." Tumayo si Zyde at naglakad na palabas.

"Kailan? Kapag nasigawan mo na lahat ng empleyado mo?" Sinundan siya ni Harvey

papunta sa office nito at sinara ang pinto.

"I have a meeting in Royal Holdings." Nagmamadaling kinuha ni Zyden ang susi ng
kotse sa drawer at iniwan ulit si Harvey doon sa loob.

He drove with his black Lamborghini. Pagkapasok ng building, dumiretso muna siya sa
office ng Mommy niya para bumati dito. Halos tatlong araw na rin silang hindi
nagkikita kaya naman pagkapasok niya ng office ng Mommy niya, tumaas ang kilay
nito.

"So you're still alive," bungad ni Jiara at tinigil ang pagpipirma sa papeles.
Naghalukipkip ito at sumandal sa upuan.

"Hi Mom," maikling bati ni Zyden.

"I heard from your Dad that you were almost killing yourself with lots of workload.
Now that I'm seeing you in person, I could tell that it was all true," Jiara
playfully nodded. "Look at your face, Zyden Jaire. God, you look like a caveman.
Will you shave, please?"
Zyden consciously touched his jaw. "I don't have time."

"What's with you? Suffering through a breakup, I guess?" Jiara chuckled. Hindi
sumagot si Zyden kaya napatingin ulit si Jiara sa anak. "Oh, so tama ako." Her
mouth formed a small 'o'.

"Mom," Zyden warned.

"Zy, it's okay. It will pass. Don't torture yourself too much." Umiling si Jiara at
may sinagot na tawag sa phone. Sakto namang bumukas ang pintuan at pumasok ang
Daddy ni Zyde. Napabuntong-hininga na lang ito at lumingon para batiin ito.

"O, nandito ka pala!" O.A na nagtakip sa bibig si Zephyr at pinagmasdan ang anak
mula ulo hanggang paa. "Pumapayat ka na, ah! Kumakain ka pa ba?! Tsk, Zyden Jaire!
Lilipas rin ang breakup!" Umupo ito sa sofa pagkatapos halikan si Jiara sa pisngi.

"Nung nagbreak kami ng Mommy mo.. Sus! Parang wala nga lang sakin, e!"
Pagmamayabang ni Zephyr.

Lumingon si Jiara sa kanya habang may kausap ito sa phone at sinamaan siya ng
tingin. Ngumiti lang si Zephyr at tumawa. "Ang dami daming girls dyan, Zyde. Kung
ayaw sa'yo, e'di wag! Aba!" Tumawa ulit si Zeph.

Hindi siya pinansin ni Zyde at napailing na lang.

"Mahal mo ba?" Tumaas ang isang kilay ni Zeph habang nagbabasa ng magazine at
nakapatong ang dalawang paa sa coffee table.

Hindi siya sinagot ni Zyden. "Mom, I'm going," sambit nito at tumalikod na para
maglakad palabas.

"Hoy, Zyden Jaire! Mahal mo ba?!" Ulit ni Zephyr.

Huminto sa tapat ng pinto si Zyde. "Yes. Happy?" Masungit na sagot nito.

Zephyr smirked. "Edi wag kang magmukmok dyan. Habulin mo. Baka pwede pa."

Zyden rolled his eyes and left the office.

Kanais' POV

Binuksan ko ang drawer ni Anais at inalis ang mga gamit doon, hoping to find some
evidences that she did not kill herself. I knew they killed her. I just know it.
Madumi na ang gloves ko kaka halungkat ko dito sa kwarto niya kanina pa at wala pa
rin akong nakikita. May diary ba siya? I don't see her with one.

Nagmamadali ako dahil baka maabutan ako ni Daddy. Pawis na pawis na nga ako ngayon
kahit binuksan ko ang aircon. I browsed all her old books pero walang mga nakaipit.
Binalik ko na lang ulit sa drawer at sa sobrang pagod, binagsak ko ang sarili ko sa
may sofa.

I suddenly jumped when I heard a little crack. Dali-dali akong tumayo at inalis ang
mga unan sa sofa niya. Napakunot ang noo ko nang makita ang isang lumang phone. I
held it using my gloves and looked closely at it.

What the hell? Is this her phone? Hindi ba niya 'to dinala noon? I saw her with her
phone when she left. Hindi naman siya aalis nang walang phone.
Anais has two phones?

Dali-dali akong naghalungkat sa drawer at kumuha ng charger. Nagdasal na akong sana

gumagana pa kahit ang tagal na nito.

I almost screamed when the screen lighted up when I charged it.

Oh my God, nanginginig ang mga kamay ko. Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si
Agiony. Ang sabi niya kasi pupunta siya ngayon dito sa Luminecia dahil nabalitaan
daw niyang nagbreak kami ni Zyden. Hindi ko alam kung paano niya nalaman but she's
Achi. Hindi na ako magtataka. Alam niya naman lahat, e.

In just an hour, narinig ko na ang boses ni Achi galing sa labas ng bahay pati ang
kalabog ng paa niya sa may hagdan habang nagmamadaling umakyat papunta dito.
"SIRENE!" Sigaw niya pagkabukas ng pinto.

Nanlaki ang mga mata ko. "Bakit? Para kang hinahabol ng mamamatay tao!"
Kinakabahang sambit ko.

Halos mahulog kami sa sahig nang bigla siyang tumakbo at niyakap ako. "Okay lang
'yan, sis.. Malalagpasan mo rin 'yan, basta manalig ka lang," bulong niya sa akin
habang hinahaplos ang likod ko.

What the heck?

Tinulak ko siya pero niyakap niya ako ulit. "Agiony!" Inis na sabi ko at tinulak
siya ulit. Ngumuso siya habang pinagmamasdan ang mukha ko. Tinitignan siguro kung
kakagaling ko lang sa iyak. She's wearing a black tank top, a white oversized
jacket, and black leggings.

"Okay ka lang ba? Ano bang nangyari? Bakit nagbreak? Anong pumasok sa kokote mo at
nakipagbreak ka kahit wala naman kayong label talaga?! Puahahaha!" Sunod sunod na
tanong niya sa akin. Inirapan ko lang siya at hindi sinagot. "Huy, ano nga?! Ito
naman parang hindi bestfriend! Hindi naman ako nakikichismis lang! I care, you
know! Pero char, nakiki-chismis nang ano.. mga 5%. Pero the rest, it's because I
care as a friend, as a sister, as a mother.. I beg you.. Hiwalayan mo ang anak ko..
PUAHAHAHAHA! Dali na!"

"Achi! Ang ingay ingay!" Inis na sabi ko sa kanya at umupo na lang sa sahig para
tignan ang nagchacharge na cellphone.

"Bakit kasi hinawalay-hiwalayan pa! Jackpot na 'yun, oh! Matalino, mayaman, gwapo,
mabait, medyo suplado, pangarap ng kababaihan! Bakit pinakawalan pa?! Alam mo tawag
sa'yo? Isa kang malaking tanga! Puahahaha!"

"Wag kang humiga dyan sa kama! Tsaka mag gloves ka! Mamaya, you're ruining
evidence!" Hinagisan ko siya ng gloves. She made a face before sitting beside me on
the floor.

"Nakakatakot naman! Nasa kwarto tayo ng patay! Ahahaha! Awoooooh!" She blowed wind
on my ear. Halos sampalin ko siya pagkatapos.

"I found another phone. I think kay Anais 'to." Turo ko sa cellphone na
nagchacharge.

"OHMYGOSH, totoo?! Bakit ngayon mo lang naisip halungkatin 'tong kwarto ni Ate
Anais?! Sumalangit nawa ang kanyang kaluluwa.." Nag sign of the cross pa siya.

"Kasi nga ayokong bumabalik sa bahay na 'to, diba?" Sambit ko habang tinatanggal sa
charge ang phone. Naka-kalahati naman na. Okay na siguro 'yun.

Nanahimik siya habang binubuksan ko ang phone. Sumigaw pa ang gaga nang nag-open
nga ito at nanghingi ng passcode. Nagkatinginan kaming dalawa. "Anong pass code?"
Sabay naming tanong sa isa't-isa.

"Aba malay ko! Ikaw ang kapatid, ah!" Tinulak pa niya ako kaya halos mapahiga ako
sa sahig sa lakas.

Umayos ako ng upo at nag-isip. I tried her birthday but it didn't work. I tried
0000, hindi rin. Triny ni Agiony ang 1234 pero hindi rin. I also tried Mom's
birthday and Zyden's, hindi rin.

"How about your birthday?" Suggest ni Achi at kinuha ang cellphone.

"Bakit ako? Anais won't probably-" I stopped talking when Achi typed my birthday
and it opened. My eyes widened.

"Holy shit." Napatakip si Agiony at tumingin sa akin. "It WAS your birthday. She
loved you that much, huh?" Pang-aasar niya.

Bakit birthday ko? Ganoon ba ako kahalaga sa buhay niya or what?

The homescreen was just a picture of her looking at the sunlight with shades on.
Nakangiti siya at nakatakip nang kaunti ang kamay sa mata. Una naming binuksan ang
pictures. Wala gaanong pictures dahil siguro hindi niya naman 'to ginagamit.

Kumunot ang noo ko at binuksan ang isang picture. Dinner ata 'to with 3 other
models sa isang restaurant. On this picture, katabi niya ang manager niya, who just
killed himself days ago. Nakaupo sa kabisera si Senator Garcia at sa tabi nito ay
si Senator Dizon. Agiony looked closely.

"Anais doesn't seem happy at all," Achi pointed out.

I zoomed it on my sister's face. The other models were smiling at the camera while
Anais was just flashing a small smile, curving her closed lips a little with no
emotion in her eyes.

"What the hell is this dinner for?" Tanong ko kay Achi.

"Aba malay ko! Bakit ako ang tinatanong mo? Baka they're hiring these models? Wait,
are they even on the right age?! Mukhang si Anais lang ang mukhang bata, sis.
Look." Tumuro siya sa tatlong models. They look like around early 20s. Si Anais
lang ang naiiba. Siya lang ang bata.

Kinuha ni Agiony ang cellphone at zinoom sa manager ni Anais. "Whoa, that's scary.
Boy is dead!" Achi joked.

Sinamaan ko siya ng tingin pero napabalik ang tingin ko sa cellphone nang zinoom
niya sa kamay ng manager ni Anais. "Is that money?" Tanong ni Achi sabay turo doon
sa makapal na puting envelope na hawak nito. "What the fuck was that for?"

"Maybe the senators paid the manager to.. bring Anais to them. That's why he killed
himself out of guilt," sambit ko.

"Messages! Check mo!" Hinampas ako ni Achi. Inopen ko ang messages at tatlong
pangalan lang ang bumungad doon. Manager, Amity, and..

Zyde.
"Oh shittt, tignan mo muna 'yung kay Kuya Zyde, dali!" Excited na sabi ni Agiony.
Umiling ako.

"Huwag na. That's her privacy," pigil ko sa kanya.

"Gurl, you might find evidence through it? Malay mo nagkekwento siya kay Kuya
Zyde," pagkukumbinsi ni Achi sa akin. Nang hindi ako sumagot, inagaw niya ang
cellphone at siya na ang nagbasa. Hindi ko na tinignan. "Uy, oh! Hmm.. Anais, I
love you.. Zyde, I love you more.. Ay ang sweet!" Pagbabasa ni Achi.

Tumingin ako sa kanya and I catched her smirking at me. "PUAHAHAHAHA CHAR LANG, ANO
BA!" Malakas na tawa niya at pinakita sa akin ang cellphone.

Kaunting-kaunti lang ang messages doon and it was months before Anais died.

Zyden: Take care.

Anais: Yup, I'm fine here.

Zyden: You went to modeling?

Anais: Yes, like what you said. :)

Zyden: You will do well.

Anais: I know, Zyde. You, too. You should help your Dad. Don't stress your Mom too
much, okay?

Zyden: I'm not. You have a sched?

Anais: Yeah, I'm leaving in a few. See you around Kassa. :)

Zyden: Goodbye.

And it was the last convo they had. They stopped talking after that. Pakiramdam ko
nabunutan ako ng tinik sa puso. Nakangisi na sa akin si Achi ngayon kaya naman
sunod naming binasa 'yung kay Amity. Napakunot ang noo ko.

Amity: They really asked you to do that?

Anais: Of course I said no, Amy. I'm not like that. I can't enter something so
dangerous.

Amity: And you're still young.

Anais: That could even kill me. You know the politics around here. I don't want to
be associated with these politicians.

Amity: Money can't buy dignity, babe xx

Anais: True. And I still need to take care of my sister. Paano kapag namatay ako?
Sino mag aalaga sa kanya, right? I don't trust Dad.

Amity: As you shouldn't tbh lol he's weird

Anais: I can't die yet, Amy. I can't and will never leave Sirene behind.

Amity: U happy with what you're doing right?

Anais: Of course. This is my passion. Also, I'm earning for my sister's future. She
wants to take arts. Dad's against it so I'll just fund her tuition.

Amity: U sweet lil shit good luck with that and pls careful around that weirdo ass
manager of yours too he might make you sign papers u don't need

Anais: I will. Thanks, Amy. Catch up later.

Nagkatinginan kami ni Achi. "Is she.. being hired as.. an escort or something?"
Tanong ni Agiony sa akin.

"That's possible." Tumango ako. "Maybe something like that. Anais has such a pretty
face and she doesn't look like her age."

"Amity was right about everything, though." Agiony shrugged. "Bestfriend instincts,
I guess."

"Anais really did not kill herself," sambit ko kay Achi. "She said it herself. Ayaw
niyang mamatay pa."

"We can't tell. She was sexually assaulted, Sai," Achi pointed out.

Binuksan namin ang last convo niya with her manager. It was the night before the
day she died. Maingat naming binasa ang maikling conversation.

Manager: Shooting tomorrow, okay?

Anais: Biglaan? Anong shoot po?

Manager: You'll know when you get there. It's a clothing line.

Anais: Too fast? You did not inform me about this po. :)

Manager: I forgot. Just go. I'll fetch you tom.

Anais: Okay po.

It was the last text. Tears started pooling on my eyes just thinking about how
innocent my sister was. She was oblivious of the tragedy that was about to happen.
My heart still hurts for her. She doesn't deserve any of this.

"Achi.." I sobbed. Iyak ako nang iyak, halos hindi na ako makahinga.

Agiony hugged me. "Justice will be served, Kanais. Don't worry," she whispered on
my ear.

________________________________________________________________________________

:/

Chapter 31

Third Person's POV

"Problemadong problemado, ah?" Nakangising umupo si Jinx sa tapat ni Zyden habang

may hawak itong baso ng whiskey. Nasa birthday party sila ni Cassianna. Dapat
masaya pero si Zyden lang ang tahimik at hindi nagsasalita sa table.
Tapos na ang party kaya naman nagsasaya at nag-iinuman na lang ang mga tao. "This
is nothing." Umiling si Zyden at nilagok ang alak sa baso.

"Anong problema natin dyan, tol?" Tinapik siya ni Aden sa balikat at naki-upo rin
sa table nila. "Parang pasan ang mundo, a! Buti hindi sumasakit likod mo."

"Hashtag, JBU," singit ni Harvey.

"JBU?" Tanong ni Jinx.

"Just broke up!" At humagalpak ito sa tawa sabay apir kay Aden. Tinignan lang siya
nang masama ni Zyden na hindi pa rin nagsasalita. Halatang wala ito sa mood para
makipaglokohan pero iyon ang pinakamagandang oras para inisin siya lalo.

"Zyden Jaire Titus-Adler? Iniwan ng babae?" Tumatawang tanong ni Jinx. "Ayos talaga
'yung Laurent sisters! Parehas brineak si Zyde! Puahahaha, baka naman may balat ka
sa pwet? Tingin nga!"

"Stop it," napipikon nang sambit ni Zyden.

"Kuya Zyde! Kuya Zyde!" Napalingon sila sa babaeng tumatakbo papunta sa table nila.
Kumunot ang noo ni Aden nang makita ang pamangkin na late na nga sa party, nag-
iingay pa.

"Agiony," bati ni Zyden. "Bakit?"

Humihingal pa ito nang huminto sa harapan niya. "Sai is planning to kill Garcia
tonight. It's tonight," balita nito. "Hindi ko alam bakit tumatakbo ako pero 'yun
na nga. They're having a party at a grand hotel. I have a bad feeling about this.
Oh by the way, where's Tita Cassianna? I need to greet her!" At mabilis itong
nawala sa paningin nila.

Napailing si Zyden. "Shit," bulong niya at umiling.

"Puntahan mo na," sambit ni Jinx.

"You better not, Zyden Jaire." Napalingon si Zyden sa ina. Nakahalukipkip ito at
nakatingin na nang masama sa kanya. "You will only put yourself in danger, I'm
telling you."

Napatingin si Zyden sa relo. Ilang oras pa ang byahe niya papunta doon. Baka
pagdating niya, tapos na rin ang party dahil kanina pa pala nagsimula.

"I am always willing to put myself in danger just to get her out of it," madiing
sambit ni Zyde. Kinuha niya ang coat at mabilis na tumakbo paalis.

"Zephyr!" Nagmamakaawang sambit ni Jiara sa asawa. "'Yung anak mo!"

Napailing na lang si Zeph. "Kaya niya na 'yan."

Kanais' POV

"So this is your famous daughter, Senator. She's lovely." Nakipag-kamay ako sa
isang binatang businessman na pinakilala ni Daddy. I'm wearing a black sleeveless
dress ending above my knees. I'm hiding my gun on my left thigh.

"Anais, this way." Iginaya naman ako ni Daddy sa susunod na mga lalaki. I am his
accessory for tonight. Like a jewelry na gustong gusto pakinangin sa gitna ng
maraming tao. His smile annoyed me the whole night. Halatang peke at plastik.
Parang walang tinatagong baho at sikreto.

"Sure win na ba?" Narinig ko ang tawanan ng mga senador. It's Senator Garcia ,
Senator Dizon, and two other senators, joined by my father. Nakangiti lamang ako
habang pinapakinggan ko ang pinag-uusapan nila.

"Let's not be so sure. Baka talikuran tayo ng COMELEC kinabukasan." Tumawa at

nagkibit-balikat ang isang senador.

"Bayad na at nakahanda na ang plano. Wag kang mag alala, John, kami ang bahala
sa'yo. Makakapasok ka nyan," pampalubag loob na sambit ni Senator Dizon.

"Baka magreklamo ang taong-bayan nyan?" Sambit ni Daddy. Napairap ako.

"Magreklamo sila hanggang sa makakaya nila. Bingi ang hustisya at bingi ang COMELEC
kapag sangkot ang Presidente at kapag tinapatan mo na ng malaking halaga ng pera.
Okay lang 'yon, Laurent. Hindi tayo papalya." Ngumisi si Garcia.

"Excuse me," sambit ko at mabilis na naglakad para kumuha ng inumin. Hindi ko

masikmura ang pinag-uusapan nila. Parang nasusuka ako, nandidiri, nagagalit sa kung
gaano kadali sa kanilang lokohin ang mga taong nagbabayad ng buwis at nagpopondo sa
proyekto nila. Mga taong dahilan kung bakit sila may pera.

Lumagok ako ng tubig at nilabas saglit ang media para ma-interview saglit. Puro
magagandang sagot lang ang ibinigay ko.

"Anais, may kumakalat na balitang may boyfriend ka na raw? Totoo ba 'yon?" Nagulat
ako sa tanong ng isang babae. Lahat sila ay tutok sa akin.

Ngumiti ako at umiling. "Wala akong boyfriend," pagsabi ko nang totoo.

"Kamakailan lang ay nakita kang kasama ang prinsipe ng Kassanight at Aldana, hindi
ba 'yon totoo?" Tanong ulit ng isa pang babae. Napalunok ako sa kaba ngunit nagawa
ko pa ring bigyan siya ng matamis na ngiti. I was trained for this.

"We are just good friends. Nothing more," maikling sagot ko.

"May kumakalat ring balita na kaya ka raw nawala nang ilang taon sa modeling ay
dahil nabuntis ka raw. Totoo ba 'yon?" Nawala ang ngiti ko sa tanong ng isa.

"Saan galing 'yan?" Tanong ko habang sinusubukang pakalmahin ang sarili. That was
the time when Anais was harassed and died. Sinong bastos ang nagpapakalat ng
balitang nabuntis? It was such a sensitive topic for me that it caused me to walk
out of the scene.

Naglakad ako papunta sa likod ng hotel lobby at sumandal saglit sa may poste habang
nakatingin sa langit.

Anais, please tell me I'm doing the right thing.

"Kanais Sirene," napalingon ako sa matandang lalaking tumawag sa akin. Halos masuka
ako nang makita ko si Senator Garcia na nagyoyosi sa gilid. Unti-unti siyang
naglakad palapit sa akin at huminto sa tabi ko. "Kumusta?"

Kinagat ko ang labi ko at humigpit ang hawak sa purse na dala ko. Nagagalit ako
ngunit hindi ko pwedeng unahin ang emosyon ko dahil may plano ako. "Masaya,
Senator. Ikaw, kumusta?" Binigyan ko siya nang matamis na ngiti.
Bumaba ang tingin niya sa katawan ko bago magbuga ng usok. Gusto kong takpan ang
ilong ko pero hindi ko ginawa. Hindi na lang ako huminga saglit.

"Bakit nasa labas ka?" Nakangising tanong niya, hindi man lang sinagot ang
pangungumusta ko.

"Nalalamigan ako sa loob, Senator," sagot ko habang nakatingin sa mga mata niyang
puno ng pagnanasa ngayon lalo na sa tingin ko sa kanya. "Ikaw? Bakit ka nasa labas?
Hindi ka ba hahanapin sa loob?"

Umiling siya. "Nagpapainit lang rin," sagot niya habang hindi inaalis ang tingin sa
dibdib ko. Nang tignan niya ako sa mata ay alam ko na ang sasabihin niya. "Gusto mo
bang umakyat?"

I flashed a sexy smile. "I would love to but.." Tumingin ako sa likod niya.
Nakatayo ang ilan sa bodyguards niya sa loob. "I don't want anyone to find out. My
dad will go crazy, Senator," I pouted my lips a bit.

Lumingon rin siya sa mga bodyguards niya. "Mauuna na ako. Ipapahatid kita at aalis
rin sila kaagad," desperadong sambit niya.

I smiled. "Sure."

Lumapit siya saglit sa akin para amuyin ang leeg ko. His hand caressed my waist
down to my butt before he let me go. "I'll see you, Sirene," he kissed my cheek,
then threw his cigarette away. Nang mawala siya sa paningin ko, para akong nakawala
sa kweba. Napahinga ako nang malalim at napahawak sa dibdib ko.

You think we'll fuck? Bitch, I will fucking kill you.

"Ma'am Laurent, tara na po," Lumapit sa akin ang isang bodyguard. Ngumiti ako at
sumunod sa kanila papunta sa elevator. Tahimik lang ako habang kinakapa ang baril
ko. Nang bumukas ang elevator, huminto kami sa tapat ng suite ni Senator Garcia.
"Mauna na po ako, Ma'am," sambit ng bodyguard at umalis na.

Pinihit ko ang pinto at nang makitang bukas ito, tuloy-tuloy akong pumasok.
Naabutan ko si Senator Garcia na nakaupo sa sofa at nagsasalin ng wine sa dalawang
baso. Sinenyasan niya akong umupo sa tabi niya.

Naglakad ako palapit at umupo. Binigay niya sa akin ang isang wine glass. Hinawakan
ko lang iyon at hindi ininom.

"Mas madali ka naman palang paakyatin kaysa sa Ate mo."

Halos mabasag ko ang wine glass nang kamuntikan ko nang ipukpok sa ulo niya sa
sobrang galit dahil sa sinabi niya. Bumigat ang paghinga ko at sinubukang
pakalmahin pa rin ang sarili kahit gaano kababoy ang tingin ko sa taong nasa
harapan ko.

"Iyong Ate mo ay tumatanggi pa. Hindi ko alam kung bakit hindi na lang kaagad
sumama tulad mo." Uminom siya ng wine habang ako ay nakatingin na lang sa kanya at
pinag-iisipan kung paano ko siya papatayin.

"Baka naman you installed some cameras around here?" Biro ko habang tumitingin sa
paligid.

"No, that would also be a big scandal for me, Sirene." Umiling siya kaagad. Tumango
ako at binalik ang tingin sa kanya. His hand touched my arm and traced my skin.
Halos sampalin ko siya ngunit nanatili akong kalmado. "Bilisan na natin at baka
hanapin ka na ng Daddy mo sa baba."

"As you wish, Senator." Tumayo ako at tumayo sa harapan niya. Humawak ako sa dulo
ng dress ko habang titig na titig siya sa akin.

Nanlaki ang mga mata niya at napaayos nang upo nang mabilis kong kinuha ang baril
at tinapat sa kanya.

I flashed a small angry smile. "You really think I would let you repeat what you
did to my sister?" Naglakad ako palapit. I can almost hear my heels against the
wooden floor.

"K-kanais, darling.." He stuttered.

Dinikit ko ang baril sa ulo niya at kinasa iyon. "You.. killed my sister. She did
not kill herself, didn't she?" I whispered, trying to conceal such strong emotions.
Galit na galit ako at gustong gusto ko nang kalabitin ang baril pero nagpipigil
ako.

"Dizon killed her, hindi ako!" Tanggi niya. "I.. I was about to confess! B-bukas
bago magbotohan.. Pero pinipigilan ako ni Dizon! Kanais, please.."

"Please?" Diniin ko ang baril sa ulo niya. "That's how my sister begged you to stop
but did you?! DID YOU?!" Sigaw ko sa kanya. "My sister was only a child.. You
molested her.. Played with her.. Harassed her.. and killed her.. Magtataka ka pa ba
kung bakit galit na galit ako ngayon?! Ha?!"

"I-it wasn't my idea!" Nanginginig ang boses niya.

"I DON'T CARE!!!!" Malakas na sigaw ko. "I WAS ONLY LEFT WITH ANAIS! I HAD NO ONE
AND YET YOU STILL TOOK HER AWAY FROM ME!!!" Tumulo ang luha ko na agad ko ring
pinunasan. "You didn't just take her life.. You took her justice away from my
reach. Now, if you can't give me that, I'll give you what you deserve."

Hinawakan ko ang panga niya at inangat upang makita ang mukha niya. "And you
deserve to die."

Umatras ako saglit at tinapat muli sa ulo niya ang baril ngunit napatigil ako nang
makita ang maliit na pulang bilog na nakatapat sa ulo niya.

"No!" I hysterically screamed.

Before I could pull the trigger, he was already shot dead in the head.

Napaluhod ako at napahawak sa dugong dumadaloy na pababa sa sofa, papunta sa sahig.

"No.." I whispered while looking at his blood on my hand.

In a second, security entered the room and ran towards us, holding my arms and
making me look like the criminal.

________________________________________________________________________________

Chapter 32

"What the fuck did you do?!"

Natahimik ako sa sigaw ni Daddy. Nakaupo ako sa isang metal na upuan, may lamesa sa
harapan ko, at nakaposas ang magkabila kong pulsuhan. Hindi ako matigil sa kakaiyak
simula kagabi, thinking how I became a criminal in one blink.

"Relax, Senator Laurent," sambit ng lawyer ni Daddy bago bumaling sa akin. "I need
an honest answer para alam natin ang gagawin. Did you shoot him?"

"I did not," madiin na sabi ko dahil iyon ang totoo. "They can check the bullet
used, right? Pistol ang dala ko! It was a sniper rifle, I saw it! The red dot, I
swear!"

Bumuntong-hininga siya at may nilapag na litrato sa harapan ko. "They already

checked the bullet used.. It matches your gun."

Parang nabingi ako sa narinig ko. No way! I am being framed! Alam ko sa sarili ko
na hindi ako ang bumaril sa kanya kahit iyon ang intensyon ko. There's no way I'm
going to jail with something I did not even do!

"That's not true," paglaban ko pa sa sarili ko.

"You know, hindi natin 'to mapapanalo kung magsisinungaling ka sa akin so just
admit it, Anais." Bumuntong-hininga ang lawyer ni Daddy. Nag-init lalo ang ulo ko.
Hindi nga ako 'yon! Bakit ba ayaw nilang maniwala sa akin?!

"Ikaw lang ang nasa kwartong 'yon! 'Yung baril mo at 'yung balang sa ulo ni Senator
Garcia ay nagmamatach. Hindi ka na makakawala sa kasong 'to!" Galit na sigaw ni
Daddy sakin.

"They are framing me! Kung sino man 'yon!" Sigaw ko pabalik sa kanya. "I swear I
did not kill him!"

"Then why are you with him alone in that room, holding a gun?" The lawyer cornered
me. Kung akala nila mapapa amin nila ako, hindi! Dahil wala akong ginawa! Hindi ako
'yun! Kung ako 'yun, aaminin ko!

"I am so disappointed. Mamamatay-tao ka na pala ngayon." Umiling si Daddy at

padabog na tumayo. Bumuntong-hininga ang lawyer at sinubukan pa akong kulitin bago
sumuko at sinabing babalikan na lang nila ako bukas.

Inis akong umupo sa loob ng kulungan. Hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi na ako
maiyak. Nagagalit lang ako at napapaisip kung sinong siraulo ang gagawa sakin non!

Sino bang may gustong pumatay kay Garcia? Sa dami ng kaaway niya, hindi ko ata
mabibilang! Hindi lang naman ako ang may gustong mawala siya, ah! Sakto lang na
nandoon ako sa kwartong 'yon at siguro binayaran niya 'yung doktor o 'yung pulis o
kung sino man para palitan ang bala! Naiinis ako!

"Tsk, modelo pa naman." Nilapag ng isang pulis ang tray sa lamesa. Masama ko siyang
tinignan hanggang sa makaalis siya na pinaparinggan ako.

Umupo ako at sinubukan kainin 'yung hindi masarap na pagkain na 'to bago ako
nakatulog. Itinulog ko na lang ang inis at galit ko!

Nagising ako sa tunog ng pagbukas ng selda ko at sa bunganga ng dalawang pulis na

nag-uusap. Napatayo ako at napalapit sa kanila. "What now?" Tanong ko nang buksan
nila ang pinto.

"Malaya ka na, Anais," pagbabalita ng pulis.

Kumunot ang noo ko. "Anong malaya?"

"May umamin na kung sino pumatay. Basta 'yun na 'yon. Ayaw mo bang umalis? Gusto mo
dito ka na lang?" Nakangising tanong niya pa sa akin.

Hanggang sa makalabas ako, nakakunot ang noo ko. Dalawang gabi lang ako sa kulungan
at malaya na? Kahit determinado silang ako ang may kasalanan? Parang hindi naman
makatotohanan 'yung may umamin.

May binayaran kaya si Daddy na umamin para mapalabas ako sa kulungan? Lalo na't
eleksyon. Kailangan niya linisin ang pangalan niya.

Sinalubong ako ng lawyer sa labas at pinapasok ako sa kotse ni Daddy. Tahimik lang
siya noong pagkapasok ko ng kotse at walang sinasabi.

"Maswerte ka't mali pala ang nakitang bala. Bumalik rin kami sa hotel at nakita ang
nabutas na bintana. Sniper rifle nga ang ginamit at may umamin na kaagad kung
sinong pumatay." Umiling ang lawyer ko. "Sa susunod, huwag mo nang maisip na-"

"Sinong pumatay?" Nagtatakang tanong ko.

"Zyden Jaire Adler. Prinsipe ng Aldana at Kassanight. Hindi pa alam ang dahilan."

Parang nabingi ako sa narinig ko. Kung may iniinom lang ako e paniguradong nadura
ko na 'yon. He.. confessed?

Why the fuck would he do that? Walang rason para patayin niya si Garcia unless he
knows about my sister's case. Does he?

Pero kung siya, ibig sabihin nun siya rin ang nagframe sa akin about the bullet.
That's just impossible. I doubt he killed Garcia. I highly doubt that.

Pero bakit siya aamin sa kasalanang hindi niya ginawa?! This is making me crazy!

Third Person's POV

"ARE YOU FUCKING NUTS?!" Malakas na sampal mula kay Jiara ang natamo ni Zyden
habang nakaupo ito sa loob ng maliit na kwarto at may suot na posas sa pulsuhan.

"Ji," humawak si Zephyr sa braso ng asawa para pakalmahin ito pero hindi ito
nagpatinag. Mabilis itong kumawala at handa nang sugurin ang anak kung hindi niya
lang hinatak ito pabalik. "Jiara!"

"No, Zephyr!" Malakas at galit na sigaw ni Jiara at tinuro si Zyden na nakatingin

lang sa kanya na walang emosyon sa mukha. "He did not just ruin his name! He ruined
OUR name! He disrespected our ancestors! Our royalty! Our blood! Ngayon, ano na
lang ang tingin ng mga tao sa atin?! Titus at Adler, mga kriminal?! Ha?! Are you
even thinking?!"

"I'm sorry," tanging nasabi ni Zyden.

"You what? Killed that fucking senator?! You don't even know him, Zyden! Don't you
dare fool me! Your plane just landed 10 minutes before he was killed! Ang layo ng
hotel na 'yon sa airport! Anong ginawa mo?! Nag helicopter papunta doon?! What the
fuck, Zyden Jaire!" Napasabunot si Jiara sa buhok niya sa sobrang galit.

"No one knows that," mahinang sambit ni Zyden. "Yes, it wasn't me."

"So you confessed to save that.. woman! I knew it! I knew this would happen! I knew
it from the moment I laid my eyes on that girl, I knew she would be the death of
you! Hindi lang sarili mo ang sinira mo dito, Zyden! Pati kami! Pati ang pamilya
mo! Pati ang lolo at lola mo! Mga tito mo.. Buong angkan natin! And what?! It was
ALL because of ONE woman! Hindi kita pinalaking baliw sa babae!"

"Jiara, kumalma ka muna.." Hinawakan ulit siya ni Zephyr sa braso.

"HINDI KA BA NAHIHIYA SA GINAWA MO, HA?! YOU ARE ALL OVER THE NEWS! AND YOU ARE
CARRYING THE NAME OF YOUR FATHER! YOU ARE CARRYING MY NAME! Tinuruan ba kitang
pumatay?! Tinuruan ba kitang maging mamamatay-tao?! Hindi! Kaya bakit gusto mong
makilala ka ng mundo bilang mamamatay-tao, ha?! Bakit?!"

Natahimik lalo si Zyden nang tumulo na ang luha ng ina. Napatakip ito sa mukha
gamit ang dalawang kamay habang umiiyak. Madali naman siyang niyakap ni Zephyr para
patahanin. Bawat hikbi ng ina, sumisikip ang dibdib ni Zyden.

"I already sent Harvey and some private investigators to investigate the case,"
sambit ni Zyden.

"Binayaran mo ang mga detective para sabihing nagkamali sila at bala mo ang
iprisinta?" Tanong ni Zephyr.

"Someone's framing Kanais. Hindi namin alam kung nasaan 'yung totoong bala.
Hangga't walang pwedeng ituro, they will blame Kanais for the senator's death.
That's why I confessed. I'm still waiting for Harvey's news before I bail,"
pagpapaliwanag ni Zyden sa ama.

"Mas lalo mo lang ginugulo ang kaso. Kung sana hindi ka na lang nag-confess, edi
hindi na 'to mangyayari."

"Kanais will suffer," mahinang sambit ni Zyden. Hindi na niya natuloy ang sasabihin
dahil parehas na silang napalingon kay Jiara na nagpupunas na ng luha at nag-aayos
ng gamit. Kitang-kita ang galit sa mga mata nito. "Where are you going, mom?"

"I'm going to handle this case alone," seryosong sabi ni Jiara at nagmamadaling
umalis.

Kanais' POV

Sa sobrang daming nangyari sa akin kahapon, nakatulog ako pag-uwi sa bahay at

nagising lang noong bandang hapon. Pababa na sana ako ng hagdan nang may marinig
akong nag-uusap sa sala.

"Hindi ba mahihirapan tayo dito kapag kinalaban natin ang anak nila Adler? Dalawang
bansa ang makakalaban natin dito."

It was my dad with Senator Dizon.

"Kaya nga nandito ako para manghingi ng tulong sa'yo.. Hindi ko na alam ang gagawin
ko. Hindi ito ang inaasahan kong mangyari," desperadong sambit ni Dizon na halatang
namomroblema. Napakunot ang noo ko. Hindi ko alam kung anong pinag-uusapan nilang
dalawa.

"Pinagbintangan mo ang anak ko sa kasalanan mo, Senator. Mukhang hindi naman ata
tama 'yon," umiling si Daddy.

"Ikaw rin ang madadamay dito kung hindi ko pinapatay si Garcia. Balak niyang aminin
'yung kay Anais, Laurent! At kailan ka pa nagkamalasakit sa anak mo?"

Galit na tumayo si Daddy at nilapag ang baso sa lamesa. "Umisip ka ng paraan. Ikaw
ang nagpasimula nyan! Kapag ang magulang ni Zyden Jaire ang nauna sa'yo, baka hindi
ka pa nakakapagpaliwanag, patay ka na rin, Dizon. Walang pinagbibigyan si Jiara
Titus."

"Alam mong damay ka rin dito! Kapag nahuli ako, aaminin ko kung bakit ko ginawa
'yon at mauungkat 'yung nangyari kay Anais! Gusto mo bang mangyari 'yon?!"

"Oo!" Malakas na sigaw ni Daddy. "Hindi mo alam kung gaano kahirap sakin makatulog
sa gabi dahil sa takot at konsensya ko sa ginawa ko sa sarili kong anak! Oras na
rin para magka alaman tayo dito! Kung mahuli ka, edi sabihin mo! Wala na akong
pakialam sa mangyayari!"

"Hindi ko aaminin na ako ang pumatay kay Garcia. Tandaan mo 'yan. Gagawa ako ng
paraan. Hindi ko ipapahamak ang sarili ko," madiing sambit ni Dizon bago tumayo at
naglakad palabas ng bahay.

Napatingin ako sa cellphone ni Daddy sa lamesa. Kinuha niya iyon at in-off ang
recorder bago patagong binulsa at pumunta sa kusina.

Susunod na dapat ako ngunit napahinto agad nang makita ang baril na nakatapat sa
ulo ni Daddy.

"Expose him or you're dead." I heard a woman's voice.

Sumilip ako nang kaunti. My eyes widened when I saw Zyden's mom holding the gun
against my father's head. She's wearing a black jeans, high heels, and a black long
sleeves. Her wavy hair ends around her waist, making her look even bolder.

"Confess what you did to your daughter or I will blow up your house with you in
it," Zyden's mom threatened.

"I swear, wala ako sa kaisipan noong pumayag ako sa gusto nilang mangyari noong
namatay ang anak kong si Anais-"

"I DON'T FUCKING CARE!" Malakas na sigaw ng mommy ni Zyden. "Do not call her your
child! Do not call them your children. You are not a parent! You are an enabler of
rape and murder. Hindi lang si Anais ang binaboy mo, you also did the same to
Kanais and now the kid is suffering because of you. Nadamay niyo pa ang anak ko!
You.. disgust me." Diniin niya ang baril sa ulo ni Daddy. "I will give you 24
hours. Confess.. or else." She smirked.

For the first time, I saw tremendous fear on my Dad's eyes. Tumango ito na parang
kahit anong sabihin ay susunod siya kaagad. Zyden's mom left through the window.
Nang wala na ito, doon pa lang nakahinga nang maluwag si Daddy.

My eyes widened when his eyes met mine. Nagulat rin siya nang mapagtantong
nakikinig ako sa kanilang dalawa.

"Kanais.." He desperately called. "I'm sorry.."

He cried. After how many years, he finally apologized and cried in front of me. I
did not feel any bit of pity. He deserved it. He deserves the threat. He deserves
every bad thing happening to him after what he did to my sister.

I will never forget how he chose power over his own family. Now, he's gonna regret
losing us all.

"Do not apologize," walang emosyong sambit ko. "Because I will never.. ever..
forgive you."
________________________________________________________________________________

unedited

Chapter 30

Third Person's POV

"Tomorrow, you're leaving this shithole," seryosong sabi ni Jiara habang may
inaayos sa bag niya. Nakaupo sa tapat niya si Zyden ngunit wala nang posas ngayon.

"What did you do?" Tanong ng anak na may kaunting takot.

Jiara glared at him with deadly eyes, a warning not to question her actions. Ito
ang tinging hindi na dapat kokontrahin pa. "Senator Laurent has already decided to
confess at tomorrow's presscon. Kanais will be joining him. After that, I already
sent men to capture Senator Dizon. Laurent will go to jail, too."

"Kanais will confess too?" Tanong ni Zyden.

"Yes, and also, I'm taking you home with me tomorrow. From now on, you won't be
seeing that woman anymore," seryosong sabi ni Jiara.

Napakunot ang noo ni Zyden. "What do you mean?"

Bumuntong-hininga si Jiara. "You really don't know how much trouble you're causing
me because of that woman, Zyden Jaire?" Pagalit ngunit kalmadong tanong nito.

"I never asked you to handle the case. I had it controlled!" Hinampas ni Zyden ang
lamesa at tumayo. Jiara looked at him straight in the eyes, with no shock or fear
present. "Do not tell me what to do! I'm staying here tomorrow. I can't just leave
Kanais alone after her confession to the world! It would be an emotional day for
her and I need to be by her side."

"Well, news flash, she doesn't want you by her side," Jiara smiled sarcastically.
"You broke up, remember? Now stop being delusional. When I say you're going home.."
Lumapit si Jiara sa anak at madiing tinuro ang dibdib nito. "You. Are. Going.
Home."

"I am not!" Sigaw ni Zyden.

"FOR FUCK'S SAKE, ZYDEN JAIRE!" Zyden stepped back after Jiara's sudden outburst.
Kung kanina'y kalmado lang ito, ngayon niya nilabas lahat ng galit at iba pang
emosyon niya sa isang sigaw at sa isang mura. Namumuo na ang luha nito ngayon sa
gilid ng mga mata. "For fuck's sake.. You don't know how much pain and sacrifice
you caused me.." Napaupo ito sa monoblock at nagtakip sa mukha.

"Mom, please.." Nanikip muli ang dibdib ni Zyden nang marinig ulit ang pag-iyak ni
Jiara.

"Just please.. Go home.." Nagmamakaawang sambit ni Jiara.

Magsasalita na sana si Zyden nang biglang bumukas ang pinto at nakita niya si
Zafiyah na napatigil rin sa paglalakad dahil sa nakitang sitwasyon. She was wearing
black jeans, maroon sweater, and black boots.
Tumayo si Jiara at pinunasan ang mga mata. "I'll be seeing you tomorrow," mahinang
sabi nito kay Zyden bago naglakad paalis.

"Mom," mahinang tawag ni Zafiyah ngunit dire-diretso na itong naglakad paalis.

Galit siyang tumingin sa kapatid at mabilis na naglakad palapit. "What the hell did
you say to her?" Binagsak nito ang dalawang palad sa lamesa, creating a loud noise.

"It's all complicated, Zaf," napasapo si Zyden sa noo niya.

"Pang-ilang beses mo na siyang pinapaiyak, ha?" Galit pa ring umupo si Zafiyah sa

tapat niya at binagsak ang bag sa lamesa. "You know how tough she is. Madalang
siyang umiyak but ever since you came, naubos na ata luha niya sa'yo. Mas madalas
mo pa siyang mapaiyak kesa kay Daddy."

"What are you saying?" Nagtatakang tanong ni Zyden sa kapatid.

"You were away for a long time, applied as a bodyguard, unaware of how much work
you left Mom and Dad? It was the most stressful month of the company. Mom had to
cancel meetings, skip lunch, stay up all night dealing with your problems while you
were out here with your woman. You know, I really understand love. I know how far
it can go but to be as selfish as you? Man, wake up," Zafiyah rolled her eyes.

"She did?" Walang alam na tanong ni Zyden. "Why didn't she call me?"

"I already asked her that and she said, 'let him live and let him love'. She said
knowing the truth would hurt you so bad and that you need some time to process
everything." Napakunot ang noo ni Zyden sa sinabi ng kapatid. "Yes, she already
knew about the things you wanted to discover. I don't know how so don't ask me but
isn't it the way our family works? They just know everything out of the blue. It
sucks sometimes."

"Wow," Zyden unbelievably exclaimed.

Tumayo si Zafiyah. "Go home. Ate Kanais is not weak. She can handle this without
you. Trust her. She will come to you if she wants to. She will look for you if she
needs you. Calm your shit down, lover boy," she chuckled and walked out of the
room.

Kanais' POV

"Are you ready?" Tanong ni Ate Devine sa akin habang nakatingin ako sa salamin,
trying to calm myself. "They're already waiting outside."

Humarap ako sa kanya at ngumiti. "I guess I am nervous."

She smiled at me and held my shoulders. "Today, you're finally going to live a life
of your own. Not your sister's, not your father's, but your own, Kanais. I've been
waiting for this to happen."

Napangiti ako sa narinig ko dahil ngayon lang rin pumapasok sa akin lahat. Today is
a big day. Today, I will finally get the justice I've been looking for. Today, I
will finally admit all the lies. Today, everyone will get what they deserve.

Today, I will be free.

"I would cry but I have makeup on," pagbibiro ko. Ate Devine wiped her tears and
gave me a warm hug. She was like a mother to me. "Thank you," I whispered.

"You will do well," she patted my back.

Huminga ako nang malalim at sinamahan na niya akong maglakad. Pagkapasok na
pagkapasok ko pa lang sa malaking kwarto, ilang flash na ng camera ang sumalubong
sa akin. Nauna na sa mahabang lamesa si Daddy. Nahagip din ng mga mata ko ang nag-
aabang na mga pulis.

Tahimik akong umupo sa tabi ni Daddy.

"We'll start," bulong ni Daddy sa akin at tumango ako. Humarap siya sa mga tao at
hinawakan ang microphone. "Today, I invited all of you to make the biggest
confession I've ever done in my whole life, not just to free myself from guilt, but
also to free my daughter here, Kanais Sirene Laurent from the life she had to live
for me."

Umalingawngaw ang ingay, usapan, bulungan, at mga tanong sa buong kwarto. Tumahimik
lang sila nang i-taas ni Daddy ang isa niyang kamay. "The woman here beside me is
not the model, Anais Celine Laurent.. because Anais already died years ago in a
tragedy involving three people."

Lalong naging maingay ang kwarto. Napayuko ako, not sure how to react after the
bomb that my father dropped.

"6 years ago, Senator Dizon and Senator Garcia, together with Anais' ex-manager,
went to my house, devastated, asking for forgiveness about my eldest daughter's
death. They said they were influenced with alcohol and they.." My dad stopped
talking to let out a deep sigh, trying hard not to cry. "They did.. things.. to my
daughter.. They sexually assaulted her.. and killed her to protect their image. I
was.. then.. lost.. I didn't know what to do. Given the justice system we had back
then where people with power are above the law, I knew I can never win a case
against these powerful senators and so I promised myself that when I finally have
the same power as them, I will do something like this.. Confess everything that
happened to my daughter."

Gulat akong napatingin sa kanya. He never mentioned something to me about his plan.
He said he was blinded by power.. He didn't say he's also.. waiting to reveal
everything like me.

"So back then, I asked my youngest daughter here, Kanais, to take her sister's
place given their unbelievable resemblance to one another. That was the reason why
Anais left the industry for years and came back with a little different aura. It
was because Kanais replaced her.. Using puberty as an excuse, and plastic surgery.
It was hard. I've been hard to Kanais. Back when she was still a kid, I was
overprotective, scared for her to leave me too like what her mother did. I wanted
to keep her all by myself, scared to expose her to the world.. That is why no one
knew about her except some close family friends."

Hindi ko na napigilan ang iyak ko. Tahimik akong tumungo habang hinahayaan ang
luhang tumulo. I remember everything. I remember how hard it was to live in a
shadow. That wasn't even living. That was death waiting to happen. It was like I
did not even exist.

"To everyone here, I want to apologize for what I've done. I will gladly volunteer
as witness, and also provide evidences I gathered against Senator Dizon. I will
also accept all charges filed against me. Thank you." Dad looked at me with tears
in his eyes. "Kanais, I'm very very sorry for everything. I'm sorry for taking your
life away from you. I'm sorry that you had to find justice by yourself. I'm sorry
that you lost.. the most important woman in your life. I'm sorry that you had to
deal with all of that alone. You deserve to be happy, anak. I am proud of you."
Halos hindi na ako makahinga kakaiyak. Inabutan ako ni Maisie ng tissue para
ipangpunas sa luha ko habang pinapanood ko si Daddy na bumaba ng stage. Humawak sa
braso niya ang dalawang pulis at naglakad sila palabas ng kwarto.

I felt pain watching him walk away like that, but he deserved it. He sided with
murderers and rapists and helped keep that secret for so long. He has a lawyer with
him. It's alright. He will be okay.

Pinunasan ko ang luha ko at uminom ng tubig bago ko kinuha ang microphone. "Thank
you for attending this event. Let me properly introduce myself. I am Kanais Sirene
Laurent, younger sister of Anais." I smiled a little.

It felt good saying that in front of people.

"I've been waiting for this all my life. Anais was such a great sister to me that
her death affected me so much I couldn't sleep for weeks. All these years, I had
this madness inside me, waiting to burst out. I've been planning to get justice for
her on my own, only to realize now that Anais wouldn't want me to become a murderer
like those senators.." I smiled sadly, tears falling down my cheeks. "I never
killed anyone, although yes, I was plotting scenes in my head, and although I was
caught inside that hotel room with Senator Garcia, who, at that time, was going to
sexually harass me like what he did to my sister. I did not kill him. All
accusations were false."

Tahimik silang nakikinig sa akin. I could hear keyboard smashes and camera clicks.

"Also, Prince Zyden Jaire Adler's false confession was because of me. He wanted to
save me from this dirty justice system. He knew I was being framed and that I had
no power to get out of it so he sacrificed himself, made it look like he was the
culprit, but he's fine now. The airport CCTV confirmed his location before Garcia
was killed. Zyden has nothing to do with this."

Nagkagulo sila sa pagbanggit ko ng pangalan ni Zyden.

"Forgive me for living the life of Anais and thank you for appreciating my sister."
Nag-bow ako bago bumaba ng stage. Pagkapasok ko sa kwarto, napaupo kaagad ako sa
sofa habang umiiyak. Lumapit sa akin si Ate Devine para yakapin ako.

Ngumiti ako habang hinahaplos niya ang likod ko. "I'm not crying because I'm sad.
I'm crying because.. everything's fine now."

"I know," she whispered. "I know.. Kanais."

Bumitaw ako sa yakap niya nang tumunog ang cellphone ko. Pinunasan ko ang luha ko
para mabasa nang maayos ang text.

From: Zyden

You did well, Kanais. Time to share your own art to the world.

I smiled. "Thank you."

________________________________________________________________________________

:)

unedited.

last 2 chapters.
Chapter 34

"Bagong collection mo? Ang ganda nito!"

Nagpunas ako ng pawis habang nagbabalot ng mga ipapadalang painting. Wala pang
tatlong araw, naubos na kaagad lahat ng binebenta kong paintings. May malalaki, may
maliliit. I also paint bags.

"Trystan, ilan bibilhin mo para sa Mommy mo?" Tanong ko sa kanya. Kanina pa siya
nag-iikot sa studio na binili ko para sa sarili ko. My art exhibit happened last
week. Sobrang daming tao ang pumunta and I couldn't ask for more.

I'm living my own life now as Kanais Sirene after my confession to the world four
months ago. Pakiramdam ko kakapanganak ko lang ulit sa mundong 'to. Everything felt
new. Everything felt free. Parang nawala 'yung taling sumasakal sa leeg ko all
these years.

"Itong dalawa," turo niya sa dalawang malaking painting. It's Anais. It's the name
of my new collection. I painted my sister's physical features like her eyes, her
smile, her body, and her face last month. "She's pretty," mahinang sambit niya.

"I know." I smiled. "She's nice, too. Kung naabutan mo lang siya, baka mainlove ka
doon," pagmamayabang ko.

Umayos lang ako nang tayo nang malagyan ko na ng sulat lahat ng balot. Tinulungan
ako ni Trystan magpadala sa iba't ibang lugar ng mga paintings ko at saka nagdrive
na rin siya para ihatid ako sa condo ko.

"Babalik na ulit ako ng Kassanight bukas," sambit niya pagkahinto ng sasakyan sa

tapat ng lobby. "I guess I'll see you soon."

Bumuntong-hininga ako. "See you when I see you." Ngumiti ako bago bumaba. Binati
ako ng guard using my own name kaya masaya ako pagkapasok ng unit ko until I heard
a woman's voice.

"SURPRISE SURPRISE, YOU'RE HERE! WELCOME TO MY HOME! TARA, PASOK KA!" Sigaw ni
Agiony at hinawakan pa ako sa braso para hatakin papasok sa condo KO.

"Bakit nandito ka nanaman?" Inis na tanong ko habang nag-aalis ng suot na bag.

Sumimangot siya at humiga sa sofa, may hawak na apple.

"Bawal bumisita? Naka-ban na ba 'ko dito, ha?" Tanong niya sakin pabalik. "Nakausap
mo na ba 'yung bruha?"

Kumunot ang noo ko. "Sinong bruha?" Umupo ako sa sofa habang nagchecheck ng
cellphone.

"Si Amity, duh!" Malakas na sabi niya sa akin.

I chuckled a little. Galit na galit siya doon, ah. "We already talked two months
ago when she visited Anais. She didn't say sorry but I felt her concern when she
asked me about Zyden."

"Mama niya concern!" Inis na sabi ni Achi. "Wala na talagang pag-asa magbago ang
ugali niyang babaeng 'yan! Wag ka madikit-dikit dyan, nako! Baka i-abandon mo na
'ko bigla at magpalit ka ng bestfriend! Your loss, bitch." Umirap pa talaga siya.

"Grabe ka naman, Achi. Galit na galit ka sa tao." Umiling ako. Napaayos siya ng upo
bigla dahil sa sinabi ko.

"Excuse me?!" Tinapat pa niya ang hawak na apple sakin. "I'm excusing me, I'm not
going to cross but excused you how dared you talk to me like this!" Madramang sabi
niya. "Char! Hindi mo magegets kasi hindi mo naman nakasama 'yon simula bata! Buti
natiis siya ni Ate Anais!"

"Hayaan mo na, okay na 'yon," mahinahong sabi ko.

"Binisita mo na ba Daddy mo? Nabawasan daw sentence niya, ah? Sabi sa news?" Tanong
niya ulit sakin. Tumango lang ako at hindi na nagsalita. "Eh si Kuya Zyden?"

Napatingin ako sa kanya nang binanggit niya ang pangalan ni Zyde.

"Ano? Apat na buwan na, ah? Hindi pa rin kayo nag-uusap? Ano? Wala na ba talaga?
Wala nang balak? Anong plano niyong dalawa?" Sunod-sunod na tanong niya sakin.

"We already broke up months ago, right? After my confession, hindi naman na kami
nag-usap. Hindi ko na siya cinontact at hindi na rin niya ako cinontact. It means
we're already.. you know.. separated." Nagkibit-balikat ako.

Binato niya ako bigla ng unan. "Arte mo!"

Sinamaan ko siya ng tingin at binalik sa kanya ang unan na 'yon pero naka-ilag
naman ang gaga. Kumagat pa muna siya sa apple niya bago siya bumaling sa akin.
"Alam kong okay na kayong dalawa sa career niyo. Wala ka nang problema, Kanais. Ang
yaman mo na nga dahil dyan sa paintings mo tapos 'yung ipon mo pa nung nagmomodel
ka, tapos si Kuya Zyden naka-focus na siya sa trabaho niya. Stable na kayo pareho,
wala nang problema. Bakit hindi pa kayo magkabalikan?"

"Maybe we're better off alone," sambit ko.

"Or maybe you're just scared," paghahamon niya sakin. "You're scared of what you
did to his family. You're scared because his mom might despise you after what
happened. Kanais, it wasn't your fault that he made a fake confession about killing
that ugly senator."

"It's done. No need to talk about it," malamig na sabi ko.

"Or maybe you're just waiting for him to text you or call you. Ano inaasahan mo?
Tatawag siya tapos sasabihin niya na mahal ka pa niya, miss ka pa niya, at kung
pwede ba kayong magkita? Ganoon ba inaasahan mo eh you broke up with him, remember?
Hindi naman aso 'yung tao na palagi kang hahabulin. Baliktad ang mundo, ikaw naman
ang humabol kaunti! Aba, Kanais! Hindi basta-basta dadating ang masarap na pagkain
sa plato! Lulutuin mo pa 'yan!"

"I like it raw," palusot ko at tumayo na para maghanap nga ng pagkain.

"MAYGAD SIRENE! ANG TAAS NG PRIDE MO GRABE PAG TINALON KO SIGURO PRIDE MO, PATAY
AKO!" Sigaw niya galing sa living room.

"Shut up, Achi!" Sigaw ko rin.

"I'm going back to Kassa tomorrow. Sumama ka na sakin! Tapos naman na i-ship mga
pending deliveries mo, diba? Sige na!" Pamimilit niya sakin.

"No," madiing sagot ko.

"Ang damot mo! Malapit na birthday ko, oh. Hindi ka ba aattend? Magpapa-party ako
para sa'yo. Ano, game?" Alok niya ulit. Napatigil ako sa paghahalungkat ng ref.

Shit. Oo nga pala. Birthday na niya.

"Kailan ba party mo?" Tanong ko at lumingon sa kanya. Nakapahalumbaba siya sa

sandalan ng sofa at nakaharap sa akin.

"This Friday. Sabi ko kay Mommy gusto ko 'yung simple lang tapos biglang nagpa
grand party, 'te! Gusto mo 'yon?! Hindi naman siya super formal. Walang program.
Gathering lang, kain, inom, kwentuhan, mga ganoon ba! Ay wait, I forgot to tell
you. Pool party siya, ha!"

"Pool?!" Sigaw ko sa kanya. "Akala ko ba sa bahay niyo lang?"

"Akala mo lang 'yon! Puahaha!" Malakas na tawa niya.

Napairap ako. "Fine, I'll go. You book my flight."

Narinig ko nanaman ang malakas na tawa niya kaya napalingon ako. Ano kayang
nakakatawa? "Bitch, naunahan na kita. Na-book ko na agad flight mo bago pa kita
kinausap! Puahahaha! Wala kang kawala sakin, gurl!"

Napasapo ako sa noo ko. Oh no.

That night, Agiony helped me pack my clothes. I've also decided to stay longer so I
could visit the places my sister went to like her high school and where she lived.
We still own the house where my mom and Anais lived. I want to re-decorate it. Wala
nang nagbabantay doon kaya paniguradong madumi at maalikabok.

Kitang-kita ko ang excitement sa mata ni Achi noong nakasakay na kami sa plane. The
flight wasn't that long. Agad rin kaming nakarating bandang 7 PM. Pinadala niya
'yung kotse niya sa isa sa mga tauhan nila at pinauwi ang bagahe namin kasi
dumiretso kami sa isang Italian restaurant to eat dinner.

"Tomorrow, pupunta tayo sa school ni Ate Anais, right?" Tanong niya habang kumakain
ng pasta.

Tumango ako. "After non, sasamahan mo ko sa bahay nila, diba? Wait, alam mo ba
'yung-" Napatigil ako sa kakasalita nang marealize kong nakatulala siya at gulat
habang nakatingin sa may bandang likuran ko.

Napalingon rin ako at nakita kong iginagaya na sa table nila si Zyden, Harvey, at
dalawa pang lalaking mukhang kasing-edad lang rin nila.

Agad akong umiwas ng tingin. Hindi naman niya ako nakita. Dumaan lang sila sa table
namin ni Agiony at doon pumwesto sa may pinakagilid, sa may malaking table. Mukhang
kakagaling lang nila sa trabaho.

Pasimple akong sumulyap kay Zyden. He didn't change a lot. Ganoon pa rin maliban
lang sa mas mukha siyang mature ngayon. He was wearing a black long-sleeved polo at
mukhang pagod ang mukha sa trabaho. They were talking about something.

Napaiwas ako ulit ng tingin. Stop looking at him like you miss him, Sirene.

"Sino 'yung dalawa pa?" Tanong ko kay Achi.

"It's Arlo and Lyle. Friends rin ni Ate Anais," maikling sagot ni Achi na mukhang
may iniisip. Napabalik ang tingin ko kay Harvey na nagtetext. Pagkalapag niya ng
phone niya sa table, I saw Achi's phone light up. Napakunot ang noo ko.
"Who's that?" Turo ko sa phone niya.

She rolled her eyes. "It's nothing," nakapahalumbabang sagot niya. Ni hindi na
tinignan ang cellphone.

"Is it Harvey?" Tanong ko nang makaramdam ako.

Gulat siyang tumingin sa akin. Nakatunganga kasi siya sa glass wall kanina. "What?
Bakit mo tinatanong?"

"Uh.. Wala, hindi ba?" Tanong ko ulit.

Umiling siya. "Hindi."

Nagkibit-balikat na lang ako. Baka nga hindi.

Hindi rin tuloy siya nakakain nang maayos. Ako rin halos hindi na naubos ang
pagkain ko dahil nagmamadali na akong umalis. Baka makita pa ako ni Zyden dito,
mahirap na.

Hindi ko rin alam kung bakit ko siya tinataguan. Bakit ko nga ba siya tinataguan?
Wala naman nang kami? Wala na siyang pakialam sakin.

"Achi?" Halos mapatalon kaming dalawa sa inuupuan namin ni Agiony nang may biglang
lumapit na lalaki.

"Arlo!" Gulat na sabi niya kaya napalakas pa. "Nandito ka pala, grabe!"
Pagkukunwari pa niyang hindi niya nakita kanina.

"Oo, kakarating lang namin. Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya at bumaling ang
tingin sa akin. "Shit, kamukha mo nga si Anais." Pinagmasdan niya nang mabuti ang
mukha ko.

"Pre, ano daw order mo sabi ni Zyde?" Nalipat ang tingin ko kay Harvey na bigla na
lang sumulpot at inakbayan si Arlo.

"Akala ko mag-cocombo meal?" Tanong pabalik ni Arlo.

"Uy, Sirene. Hi!" Bati ni Harvey sa akin bago binaling ang tingin kay Achi. Malamig
ang tingin niyang 'yon. "Agiony," maikling bati niya.

Hindi siya pinansin ni Achi na umiinom lang kunwari ng juice. "Zyde, si Sai!"
Tinaas ni Harvey ang kamay niya at tinuro ako.

Halos magtago na ako sa ilalim nang lamesa nang tumayo si Zyden at naglakad palapit
sa table namin. "Hey," maikling bati niya sa amin ni Achi. He also smiled before
turning to Harvey. "I forgot my wallet. Kunin ko lang." Tinapik niya ito sa balikat
bago dire-diretsong umalis.

Natahimik ako. Did I expect something more than a 'hey'?

Bakit, Sirene? Ano bang inaasahan mo? Binibiro mo lang ba sarili mo nung sinabi
mong wala na siyang pakialam sa'yo? O ayan, nasampal ka. Totoo pala.

Bumalik na sila Arlo sa table nila pagkalabas ni Zyden. Wala pang dalawang minuto,
nakabalik na rin naman siya. Dinaanan niya lang table namin at umupo ulit doon sa
pwesto niya kanina at nilapag ang wallet. Kahit isang tingin, hindi na niya ginawa
sa akin.
"Achi, tara na," pag-aaya ko.

Tumango siya at hindi na rin nagsalita. Tumayo na kaming dalawa at lumabas.

Hanggang sa biyahe pauwi, hindi masyadong nagsalita si Agiony. Mabuti na lang dahil
gusto rin matahimik ng utak ko.

Hinatid niya ako sa binook kong hotel room. Hindi na ako nag-stay sa mansyon nila
dahil nakakahiya kila Tita Agia. Of course inaway ako ni Achi pero napilit ko rin
naman siya na pumayag. It's my choice.

Kinabukasan, pumunta kami ni Achi sa school ni Anais so I could take pictures. I

want to paint this place, pati na rin ang bahay, at pati 'yung paborito niyang
kainan na ice cream parlor, also her favorite flavor, and other stuff.

Anais, even if her life ended in a tragedy, she was once happy. I want to show
people that.

"Hindi kaya magkasipon at ubo ako sa alikabok dito, ha?" Reklamo ni Agiony habang
nag-iikot ako sa bahay nila Mommy. Malaki rin pala kahit dalawa lang silang tumira
dito. I saw picture frames. Si Anais noong bata pa. Nagulat ako dahil mayroon rin
akong picture doon noong baby ako or maybe the last time my mother saw me before
moving here.

"Tomorrow, papalinis ko 'to," sabi ko kay Achi.

"Tomorrow's my birthday," pagpapaalala niya sakin.

"Oo nga. Sige, sa Saturday na lang. May mga kilala ka bang pwedeng maglinis dito?"

"Ako na bahala."

We ate ice cream after that. Hindi lang ito ang pupuntahan ko. Marami pa kaya
matagal pa rin akong mananatili sa Kassanight. That's just how my day went. It was
boring for Achi, but it meant a lot to me. To be able to know my sister more makes
me happy. Sa maikling panahon na nagsama kami, marami rin akong hindi alam sa
kanya.

All these years, I spent my life treating Anais as a tragedy.. a problem that's
waiting to be solved. Ngayon ko lang naisip na baka hindi 'yon ang gusto niya. Baka
ako lang ang may gusto non. No one really knows what she wants. Not me, and not
Amity. That's why she shouldn't guilt-trip me for loving someone who doesn't love
her. We used her name for our own peace.

It shouldn't be like that.

Kinabukasan, 7 PM pa lang ay pumunta na ako sa resthouse nila Achi. Nag-taxi na

lang ako papunta doon dahil ayokong abalahin pa siya. Birthday nung tao, e. Nagulat
ako dahil marami nang tao pagbaba ko ng kotse.

Rinig ko na kaagad ang malakas na tugtog, 'yung tunog ng pool, at mga taong
nagkekwentuhan, nagtatawanan, nagkukulitan, at nagtutulakan sa dalawang malaking
pool sa likod ng bahay.

"YOU'RE LATE!" Reklamo ni Achi sa akin pagkapasok ko.

"Happy birthday," binigay ko sa kanya ang regalo kong maliit na box. "Ops, wag mo
munang bubuksan," pagpigil ko sa kanya.
"Ang epal mo!" Hinampas pa ako. "Tara, nandoon sila Mommy sa dining!" Hinatak niya
na kaagad ako sa braso papunta doon.

Ni hindi ko napaghandaan maharap sa magulang ni Zyden na nakaupo rin doon sa may

dining room kasama sila Tita Agia at iba pa nilang kaibigan. Halos umatras ako.

"Oh, Sirene, ngayon ka lang nagpakita, ah!" Tumayo si Tita Agia para bumeso sa
akin.

Ngumiti ako. "Sorry po, may pinuntahan pa, e."

"Kain ka. Kumain ka na?" Tumayo ang Daddy ni Zyden para sana kuhanan ako ng plato
pero agad akong umiling sa hiya.

"Hindi na po. Mamaya na po ako kakain," mabilis na tanggi ko kahit hindi pa talaga
ako kumakain at gutom na ako.

Napatingin ako sa kausap ng Daddy ni Achi, at 'yung Tito ni Zyde. Mukhang may lahi
at mukhang intimidating. Naka-krus lang ang braso niya at nakikinig sa sinasabi ni
Tito Asher. Lumiwanag lang ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa babaeng
kakarating lang na may dalawang cocktail glass.

"Hey, Achi! Ubos na margarita!" Sambit nito at napatingin din agad sa akin. "WAIT,
I KNOW THIS GIRL!" Malakas na sigaw niya.

"Tita Cassi.." Napasapo sa noo niya si Achi.

"OMG, ITO 'YUN, DIBA? THIS IS HER! THE ONE WHO BROKE UP WITH ZYDEN!" Tumatawa siya
nang sabihin niya iyon at nilahad ang kamay. "My gosh, finally na-meet na rin kita!
Or have we met before? Hindi pa ata?" Napatanong rin siya. "Ah basta, you're a
legend for breaking baby boy's heart! Hahahaha!"

So this is Agiony's aunt... If it wasn't even that obvious.

"Tara na sa pool side!" Hinatak na ako ni Achi paalis doon. I had one last look at
Zyden's mother. Seryoso lang siyang kumakain doon at hindi pinansin ang presensya
ko. Natakot tuloy ako at sumama na lang rin kay Achi sa labas.

"Wait, restroom lang ako," pagpigil ko kay Achi.

"Sige diretso ka lang dyan, makikita mo sa right side," turo niya naman.

Tumango ako at naglakad na papunta sa restroom. Para namang CR sa mall 'tong

restroom nila Achi. May cubicles pa at naka-aircon rin.

Pagkalabas ko ng cubicle, halos gusto ko na lang bumalik sa loob nang makita ang
mommy ni Zyden na naglilipstick at nakaharap sa salamin. Dahan-dahan akong lumapit
para maghugas ng kamay.

Napatigil ako at halos mahimatay na sa kaba nang magsalita siya.

"Can we talk?" Seryosong tanong niya.

Wala pang ilang segundo tumango na ako kaagad. "Y-yes po."

________________________________________________________________________________

xD
unedited

Chapter 35

"You're too stiff," pansin ng mommy ni Zyden sa akin habang nakasandal ang dalawang
siko sa may railings ng terrace. May hawak siyang isang baso ng wine at nakatingin
lang sa mga bisita ni Achi na naglalaro-laro sa may pool sa baba.

Huminga ako nang malalim at hindi nagsalita. Kinakabahan ako at hindi ko alam kung
ano bang pag-uusapan naming dalawa.

"Zyden's our first born," panimula niya. She was smiling a little, but with lonely
eyes. Nakatingin siya sa isang lalaki sa baba na nakaupo sa may dulo ng pool at
kausap ang katabing si Harvey. "That's why he reflects the way I am as a mother. I
know you're not a mother yet but watching him slowly drifting away was painful for
me."

Yumuko ako at hindi ulit nagsalita. Hindi ko alam kung saan ba tutungo 'tong usapan
namin. Kinakabahan pa rin ako.

"Anais was his first young love.. too young that he didn't really know what love
was, but still at the right age to know that love is not selfish. He let your
sister go when she had to go, wished her the best, and focused on himself. When
your mother died, their communication died with it. I know everything because he
used to tell me everything," she sighed. "But when you came into his life, he
started keeping everything a secret.. to protect yours."

I bit my lower lip.

"Zyden knew what love was when he felt it with you. He did not say those things to
me but I am also a lover, and I know exactly what kind of love it was the moment I
saw his eyes light up while saying your name. It's funny, actually. I've never seen
him so.. bright and happy."

"He has this dark aura," I chuckled.

"At that time, I already knew what will happen to him and I was so overprotective.
I didn't want to meddle. I didn't want to deal with his business but somehow, I
knew where it will lead to. That's why I begged him to stop. I was already hurting.
My son left his country for a woman, and the next thing I knew, he was already
confessing to a crime he did not commit. It took a lot for me. He was still charged
for giving a false confession. I had to sacrifice my dignity, my pride, for the
case to be dropped. Can you blame me? That's my son. That's the future king of
Aldana."

Hindi ako nagsalita. I felt guilty for what happened to him. It was all because of
me.

"I talked to him after that. I told him, anak, you are madly inlove. Love should
not be insane. Love should be calm," she smiled.

Love should be calm.

"After that, he contained himself. He did not talk to you for months just to calm
himself down. I saw him grow from that. He's a grown man now and I think he's now
ready for you." Humarap siya sa akin at hinawakan ang balikat ko. "Kanais, I'm
sorry for meddling but you can know your lover further by talking to his mother.
Zyden might not be the most vocal person but he's just containing everything
inside. Please be patient."
"T-thank you po." Nakatingin lang ako sa mommy ni Zyden. Hindi ko alam ang
sasabihin ko pero ang tingin ko sa kanya ngayon ay parang lumiliwanag siya.

"Whatever happens, if he is meant for you and you for him, at some point, you will
end up crossing ways once more." Lumapit siya para bigyan ako ng malambot na yakap.
"Love well," she whispered before leaving.

Napasandal ako sa railings at tumingin kay Zyden. Tahimik na siya ngayong nakaupo
doon sa kabilang pool na walang tao habang naglalaro sa kabila ang mga bisita ni
Agiony. Natigilan ako nang i-angat ni Zyde ang tingin niya sa akin. I gave him a
small smile and a wave.

He smiled a little before avoiding my eyes. Nagpahalumbaba ako at pinanood siyang

uminom ng champagne sa hawak na baso. Nang maubos, tumayo siya at kinuha ang twalya
saka pinatong sa mga balikat. Tumalikod na ako at naglakad na lang pabalik sa
mansyon.

Pababa pa lang ako ng hagdan ay natigilan na ako dahil paakyat si Zyden. Nang
gumilid ako, gumilid rin siya.

"Sorry," sabay naming sabi nang harangan ulit namin ang isa't-isa.

"Go first," gumilid siya at hinayaan akong dumaan pababa. Nang lagpasan ko siya,
tuloy-tuloy na siyang umakyat at dumiretso sa isang kwarto. Napabuntong-hininga
ako.

Hindi mo ba talaga ako kakausapin? Wala ka nang paki, ha?

Malungkot akong bumaba para hanapin si Agiony pero nawawala na rin siya kaya kumuha
na lang ako ng isang bote ng beer at umakyat para doon manood ng TV sa may common
area. Tahimik kasi sa second floor dahil lahat ng bisita ay nasa baba.

Umupo ako sa sofa at nanood na lang ng kung ano sa TV habang umiinom ng beer at
nagcecellphone. Sumasagot lang ako sa e-mails ng customers nang biglang bumukas ang
isang pinto sa hallway. Halos mapatalon ako sa sofa dahil horror pa ang nasa TV.

Sumilip ako pero wala namang tao. Napahawak ako sa dibdib ko at hindi na pinansin
iyon. Maya maya, nakarinig na ko ng yabag ng paa. Siniksik ko ang sarili ko sa
pinakagilid ng sofa at sumilip ulit nang kaunti.

Nanlaki ang mga mata ko nang magtama ang tingin namin ni Zyden. Nasa hallway siya
at kakalabas lang ng kwarto na bagong ligo. Naka white shirt at grey sweatshorts
lang siya tapos may twalyang nakasabit sa leeg habang pinapatuyo ang buhok. Nagulat
rin siya nang makita ako.

Hindi siya nagsalita at tuloy-tuloy lang na naglakad papunta sa hagdan. Hindi ko

siya pinansin at nakatingin lang ako sa TV hanggang sa makababa na nga siya at
nawala na siya sa second floor. Napalingon ako sa paligid.

Wait, ako na lang ba ang tao dito?

Binalik ko ang tingin ko sa TV at sinubukang hanapin ang remote pero parang kinain
na ng sofa 'yung remote dahil hindi ko na makita. Kung kailan kailangan ko, e!
Nilibang ko na lang ang sarili ko habang hawak ang cellphone.

Napalingon ako sa hagdan nang may marinig na paakyat. Nagtama ulit ang tingin namin
ni Zyden. May hawak na siyang isang bote ng Black Label ngayon at isang baso. Akala
ko lalagpasan niya ulit ako pero nagulat ako nang umupo siya sa tabi ko sa sofa at
nilapag ang alak sa may coffee table.

Hindi ako makapagsalita. Napalunok lang ako at umusog nang kaunti para hindi kami
magkadikit. Nagsalin siya ng alak sa baso niya at inistraight iyon na parang juice
lang.

Nakatingin lang ako sa kanya at pinapanood siya. Tumigil siya para tignan ako
pabalik at tinaasan ako ng isang kilay bago inalok ang baso sa akin. Kinuha ko iyon
at ininuman saka nilapag sa table.

"How are you?" Tanong niya habang nagsasalin sa baso.

"Wow, may paki ka pa pala?" Ganti ko.

Natigilan siya sa ginagawa at mabilis na lumingon sa akin na nakakunot ang noo.

"What do you mean?"

"Wala." Umiling ako. "I think we're not on that same level of closeness where we
casually ask each other 'how are you'."

"Anong level ba tayo?" Tanong niya pagka-inom niya ulit sa baso. Nagsalin ulit siya
at binigay sa akin iyon.

Umiling ako. "Level zero."

He playfully touched his chest as if he was hurt. Then, he laughed. "Okay, ex."

Pagkarinig ko non, inistraight ko ang alak at medyo padabog na nilapag iyon sa

table. Umirap ako at sumandal sa sofa dahil umiinit na ang pakiramdam ko.
"Nilalasing mo ata ako, e."

Umiling siya at sinara na ang bote, saka nilayo sa amin. Sumandal na lang ulit siya
at humarap nang kaunti sa akin. "How are you? Answer my question, please."

"I am happy," sagot ko. "Because I'm now free. Everyone knows me by Kanais, the
artist. I've never felt so good and at peace. Ikaw? How are you?"

"I'm fine. I can't say that I'm happy but I'm fine," he chuckled. "I'm fine
watching you reach your dreams, obtain your freedom, appreciate your peace, not
just with yourself but with your family."

Tinignan ko siya at nakitang nakayuko lang siya at pinaglalaruan ang unang hawak.
"I guess we're on level one now. Friends level," pagbibiro ko.

"If I ask you why you're here, are we going up to level two?" Tanong niya.

"Hmm, I went home for Achi's birthday. Level two it is." Tumawa ako. "Kapag
tinanong kita kung ano nang pinagkakaabalahan mo ngayon, level three na tayo."

"Just the usual. Working, but not as busy as before. I have time to catch up with
my friends. Also, I'm traveling." He shrugged. "I saw your paintings. They're
beautiful. I'm proud of you."

"Whoa, that's already level 7." Umatras ako at humarap sa kanya.

Umusog siya para lumapit ng upo sa akin, then he reached for my hand. "If I kiss
you right now, what level would it reach?"

I was dumbfounded. Hindi ako nakapagsalita at nakatingin lang sa kanya. I almost

died from holding my breath when his hand reached for my face and kissed me slowly.
Napahawak ako sa braso niya nang lumalim ang halik niya sakin. It was a familiar
feeling. I missed him this much.

He stopped for a bit to catch his breath.

"This is beyond level 10," I whispered.

He laughed. "I missed you," he said before kissing me again. He opened my mouth
with his tongue and explored every corner of it while holding my waist. Hindi na
siya nakatiis at hinatak na niya ako patayo. Napatigil kami nang may marinig na
paakyat.

Hinatak niya ako papasok sa kwartong pinanggalingan niya kanina at sinara iyon.
Impit akong napasigaw nang isandal niya ako sa pinto at halikan ulit. His kisses
went down to my neck, up to my jaw. He stopped to kiss my forehead. "I'm sorry," he
whispered. "I'm sorry for everything."

Tumango ako at niyakap siya. Binaon niya ang mukha niya sa balikat ko habang
mahigpit ang yakap sa akin. "Did you try to find joy from other women while I
wasn't around?" Tanong ko.

Mabilis siyang umiling. "You think so lowly of me." Binitawan niya ako at inayos
niya ang buhok na humaharang sa mukha ko. "I know you're hanging out with that
Trystan guy though."

Hinampas ko siya sa dibdib. "We're just friends! He's a customer of mine. Nothing
more!"

Umirap siya. "Explanations." Umalis na siya sa harapan ko at umupo sa kama. "This

is the guest room. No need to worry about whose room is this."

Lumapit ako sa kanya at hinawakan siya sa balikat habang nakaupo siya at nakatayo
ako sa harapan niya. He was looking up at me.

"Why didn't you talk to me for months?" Nasasaktang tanong ko. "Do you not love me
anymore?" I sounded desperate but I really wanted to know the answer.

He sarcastically smiled. "How can you say that when loving you was like breathing
for me?"

"Why didn't you contact me?" Tanong ko ulit. He held my hand and pulled me closer.

"I wanted you to enjoy your freedom. Everything was new to you. I want you to feel
like you are a new person and keeping an old relationship with me wouldn't help.
Also, you're the one who broke up with me because of what bullshit Amity said so.."
He raised a brow.

Napakagat ako sa labi ko dahil sa kaguilty-han. "I'm sorry," paghingi ko ng tawad

sa kanya. Hindi siya nagsalita at pinakandong lang ako sa kanya. Umupo ako sa mga
binti niya at niyakap niya ako nang mahigpit patalikod.

"I wasn't easy pretending that I don't care about your presence. I wanted to hug
you when I saw you at that restaurant with Agiony, but you might get creeped out,"
pagpapaliwanag niya.

"I talked to your mom." Humarap ako sa kanya nang kaunti.

Napakunot ang noo niya at lumuwag ang yakap sa akin para tignan ako. "What?"
"We talked about you. I can now see what she meant. You look like you've grown now
as a man." Hinawakan ko ang mukha niya. "Do you love me?" I asked in a small voice.

His nose touched my cheek as he sigh. "You're asking if the fire is hot."

Humalik ako sa pisngi niya. "I love you," I whispered on his ear.

"Marry me, then," he whispered back playfully but I almost fell from the bed.

________________________________________________________________________________

uwu

may epilogue pa ok

"Sai, wake up," naramdaman ko ang mahinang alog sa braso ko habang nakadapa ako sa
kama at yakap ang unan. "Sirene," ulit pa ni Zyden.

Inis akong dumilat at nakita siyang walang suot na pangtaas sa harapan ko. May
nakasabit lang na twalya sa balikat at mukhang kakatapos lang maligo. Pumikit ulit
ako at niyakap ang unan. "Too early," I hummed.

"We're going to have lunch with my family, remember?"

Halos mahulog ako sa kama sa biglaan kong pagbangon. Nahulog pa ang kumot na
tumatakip sa katawan ko kaya agad kong pinulot 'yon at tinakip sa dibdib ko.
Zyden's brow shot up as he lick his lips. "Ooh," he playfully mouthed.

Umirap ako at inagaw ang twalyang nasa balikat niya at tinakip sakin bago ako
tumakbo papasok ng banyo. Mabilis akong naligo at inabutan naman ako ni Zyden ng
damit. Napasapo ako sa noo ko habang nakatingin sa salamin. Tinignan ko pa kung may
bakas sa leeg ko. Buti naman wala! Noong isang araw meron! Kailangan ko pang bumili
ng concealer para doon!

Sinampal-sampal ko ang pisngi ko nang maalala ko nanaman ang nangyari kagabi.

Nakakainis si Zyde, hindi man lang makapaghintay!

Napatingin ako sa daliri ko at nakita ang engagement ring doon. May engagement
party kami mamayang gabi pero ngayon ay lunch lang kasama ang family niya sa
palasyo. Bukas naman, pupunta kami sa Lumi para bisitahin si Daddy at tsaka ang
puntod ni Anais.

I'm just wearing a cute fitted red dress with a cross on the chest, backless, at
nakatali sa leeg ko. Hinayaan ko ang buhok kong nakalugay at naglagay na lang ng
silver clip. Nakabihis na rin si Zyden ng button-down long sleeves niyang dark red
para partneran ang suot ko.

Siya ang nag-drive papunta sa kanila. Hindi ako masyadong makapagsalita sa kotse
dahil kinakabahan pa rin ako tuwing haharap ako sa pamilya niya. Hindi ko alam kung
anong itatrato nila sa'kin pagkatapos ng ginawa ko kay Zyde.

"Relax," hinawakan ni Zyde ang kamay ko pagkahinto ng sasakyan.

"I'm nervous," pag amin ko sa kanya.

He smiled and leaned to give me a soft kiss. "Don't be," he whispered and opened
the door. Umikot siya para pagbuksan ako.
Magkahawak-kamay kaming pumasok sa loob ng palasyo nila. Naririnig ko sa living
room ang ingay sa loob ng malaking dining. Pagkapasok namin, napahinto ang pamilya
ni Zyde sa ginagawa.

"Kuya Zyde!" Kumaway ang batang lalaking pinsan ni Zyden. Nakatungtong ito sa upuan
at nakataas ang kamay habang may hawak na cookie. Inaabot naman iyon ng babaeng
mukhang mas nakakatanda sa kanya ng ilang taon.

"Cyrus, give it back to your sister!" Galit na sigaw ng Tita ni Zyde na kakapasok
lang mula sa labas at may dalang plato ng barbecue. Lumapit si Zyden para humalik
sa pisngi nito.

I already met her before. She's Jaedezelle. 'Yung dalawang bata, si Cyrus at si
Calli. Bumeso ako sa kanya at nakipagkamay naman sa Tito ni Zyden na kausap ang
Daddy niya. "Sorry, madumi kamay ko," tumatawang sabi ng Daddy ni Zyde nang
sinubukan kong makipagkamay. Mukhang nagluluto siya ng barbecue sa labas kanina.

Lumingon si Zyde sa pinto nang pumasok ang Mommy niya kasama ang dalawang mas
nakakatanda sa kanila. "Ah, Sai, my grandparents," pagpapakilala ni Zyden.

"Grabe, ang tanda pakinggan," sabi ng babae at umirap. Pinisil nito ang pisngi ni
Zyden bago dumiretso paupo sa may dining. "Hi," bati sa akin at ngumiti.

"Hello po," bati ko.

"Shet, sa wakas nagpakita na kayo sa amin diba, 'no? Papsi? Mamsi?" Pang-aasar ni
Tito Jinx at humalik sa ina. Pagkatapos, pabiro nitong sinuntok ang dibdib ng ama.
"Aba, lakas mo pa, ah!"

"Ulol," pinitik nito ang tenga ni Tito Jinx bago umupo na rin. "Umupo na kayo.
Gutom na 'ko," seryosong sabi niya.

"I'm late!" Humabol si Zafiyah sa kalagitnaan ng lunch.

Masaya naman ang lunch kasama ang pamilya niya. I could see how close they are.
Palagi silang nagbibiruan at nagaaway-away sa gitna ng hapag pero halata namang
'yon ang katuwaan nila. I could see the love and care they have for each other.

"E, kung sinapak ko ulo mo?" Ganti ni Tito Jinx sa daddy ni Zyde nang may sabihin
itong pang-aasar.

"Enough," seryoso ngunit kalmadong sabi ng mommy ni Zyden habang walang pakialam na
kumakain. Napabelat ang Daddy ni Zyde at inambahan naman siya ni Tito Jinx.
Napailing na lang si Zyden at inabutan ako ng pagkain.

"Basagulero mo talaga, Jinx Calvin," komento ng Lola ni Zyde.

"Ako nanaman! Si Zeph ata anak niyo, e!" Ngumuso ito at tinuro pa si Tito Zephyr na
tuwang-tuwa sa nangyayari ngayon.

"Ang mature, ha," masamang tinignan ni Tita Jae ang asawa bago bumaling sa anak na
umiinom ng tubig. Inalalayan niya ito at nilagyan ulit ng tubig ang baso.

"Kumusta naman si Zyden? Bakit ang tahimik niyong dalawa?" Bumaling sa amin si Tito
Zeph. Napatigil tuloy ako sa pag-kain ko.

"Sirene, gusto ko lang malaman, anong iniisip mo, anong pumasok sa kokote mo at
pumayag kang pakasalan 'to?" Turo ni Tito Jinx kay Zyde. Natawa nang malakas si
Tito Zephyr.
"Shut up, everyone," napipikon nang sabi ni Zyde.

"Hindi ko rin po alam," I joked. Nagsitakip sila ng bibig at collective 'ooooh's

ang narinig ko para asarin si Zyde. Napairap ito at pinagpatuloy ang pag-kain ko.

"Nako, hangga't maaga pa, tumakbo ka na!" Pagsali ni Zaf.

"Mom," paghingi ng tulong ni Zyde sa ina.

"Stop bullying him, please," uminom ng tubig si Tita Jiara. "Baka umiyak," dugtong
nito. Napapikit si Zyden at napasapo na lang sa noo.

***

"Malayo pa ba?" Tanong ni Zyde sa akin habang naglalakad kami sa sementeryo.

"Malapit na!" Sigaw ko dahil nauuna ako. Nang lumiko ako, binuksan ko ang gate at
pumasok sa libingan ni Anais. Hingal pa ako nang i-lapag ang flowers. Nagsisindi na
ako ng kandila nang dumating si Zyden. "Ibigay mo na 'yan sa kanya," turo ko sa
bulaklak na hawak niya.

It's a bouquet of white tulips. Tahimik na nilapag ni Zyden ang bouquet at hinaplos
niya ang lapida nito na naalikabukan na.

"Ngayon mo lang ulit siya binisita, 'no?" Tanong ko pagkaupo ko.

Zyden smiled sadly. "I couldn't, without giving her justice."

Hinaplos ko rin ang lapida ni Anais at nagtagal sa pangalan niya. Kinuha ko ang
dala ko kaninang painting at nilapag sa gilid niya. It was a painting of her if she
was still alive right now. I just assumed that she would look like this. Older than
me, more mature, shining.. Luminous.

Ang ganda ganda niya tignan. Pati ang puso niya.

"Alam mo ba, dati bawal akong umalis ng bahay kaya palagi akong tinatakas ni Anais
kapag wala si Daddy. She used to buy me things from her allowance. Little did I
know that she used to pack her snacks and lunch from home, so that she could save
her allowance for me. She was more like a mother to me," I smiled, thinking of the
past. "When she died, I felt like I lost every piece of me."

Hindi nagsalita si Zyde. He was looking at the painting while quietly listening to
me.

"When I saw her lying there, pale, walang buhay, parang gusto ko na ring patayin
ang sarili ko. Hindi ko alam kung paano mabubuhay nang wala si Anais. She revolved
her world around me. I felt like I lost the sun. I lost my light. It was all
darkness for me."

"I think Anais is everyone's luminous light. She's very bright. She lifts up the
mood," Zyden smiled a little while remembering something. "She also stood up as a
mother to Amity. That's why we couldn't tell her what happened. She felt the same
way as you did. Anais was too nice for me, that's why we didn't click."

"She was," I chuckled. "Hindi nga siya marunong magalit. I think that's both a good
and a bad thing. Still, I loved her for that. You too, right?"

Tumango si Zyden. "I loved her for that."

Tinaas ko ang daliri ko at pinakita kay Anais iyon. "Ate, I'm getting married," I
happily announced. "And I think you're happy for me because it's to someone you
used to know. I promise I will take care of him and love him until my last breath."

"Ana, don't worry, I'll take care of your sister," Zyden followed. "You know I love
her so much, right? Is it okay?"

"Okay lang naman diba, Ate?" Tumayo ako at humawak sa kamay ni Zyde. "Say goodbye
to her," pagsiko ko sa kanya.

Hinaplos muli ni Zyden ang mukha ni Anais sa painting ko. "Reach your dreams in
heaven. See you when the sea touches the sky."

Lumapit ako sa painting at humalik doon. "I love you and your luminous mystique.."
Ngumiti ako at sumandal sa balikat ni Zyde. "..our Anais Celine."

I am Kanais Sirene Laurent.

I am not Anais.

Anais was my sister, my mother, my sun and stars.

And her luminous mystique will always be remembered.

- THE END -