Prawo podatkowe

1. Zakres przedmiotowy ordynacji podatkowej:

a. Art. 2. O.p. § 1. Przepisy ustawy stosuje się do:
■ podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów
jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są
organy podatkowe;
■ opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach
lokalnych;
■ spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do
właściwości organów podatkowych.
■ Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III stosuje się również do
opłat, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1
organy.
b. § 3. Organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych.
c. § 4. Przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków
cywilnoprawnych.
2. Podatek, to jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz
bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa,
powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.
3. Cechy podatku:
a. stałe:
■ publicznoprawne - przywilej pobierania podatków przynależy do Skarbu Państwa oraz
jednostek samorządu terytorialnego ( w chwili obecnej – tylko gmin)
■ nieodpłatne - świadczenie, którego uiszczenie nie uprawnia podatnika do jakichkolwiek
żądań kierowanych do państwa lub samorządu
■ przymusowe - realizacja zabezpieczona jest możliwością zastosowania środków
egzekucyjnych przewidzianych w stosownych ustawach
■ bezzwrotne - zapłacony podatek nie jest podatnikowi zwracany
■ pieniężne - realizacja zobowiązań podatkowych następuje poprzez przeniesienie własności
znaków pieniężnych
■ na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu, gminy
■ wynikające z ustawy podatkowej - tylko ustawa, zgodnie z art. 84 i 217 Konstytucji RP,
jest aktem prawnym, którym może być wprowadzony obowiązek płacenia podatków
b. zmienne:
■ przedmiot
■ podmiot
■ podstawa opodatkowania
■ stawki
■ ulgi, zwolnienia, wyłączenia
■ tryb i warunki płatności

4. Podatek, opłata, dopłata

 Podatek a składka zdrowotna:

5. Podatek a cło:
a. Świadczenie pieniężne o charakterze daninowym, którego nałożenie jest związane z faktem
przywozu, wywozu lub przewozu przez obszar państwa (unii celnej).
b. Główny cel – regulacja obrotu towarowego,
c. Cła mają odrębną od podatków regulacje, a przede wszystkim:
■ - Unijny Kodeks Celny - ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I
RADY (UE) NR 952/2013. z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks
celny.
■ - ustawa z dnia 19.03. 2004 r. – Prawo celne (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 858)
6. Elementy konstrukcyjne podatku:
a. przedmiot - przedmiotem podatku jest stan faktyczny lub prawny, z wystąpieniem którego ustawa
wiąże obowiązek podatkowy;
b. podmiot
■ czynny i bierny
c. podstawa opodatkowania
d. stawki

e. ulgi, zwolnienia, wyłączenia

f. tryb i warunki płatności - są to ustawowo określone reguły obowiązujące płatnika przy płaceniu
podatku, dot. terminu jego uiszczenia, sposobu i formy zapłaty oraz miejsca jego uiszczenia;
7. Strony stosunku prawnopodatkowego:
a. strona bierna (zobowiązany)
b. strona czynna (organ podatkowy)
8. Strona bierna:
a. podatnik - osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości
prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.
b. płatnik - osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości
prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od
podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
c. inkasent - osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości
prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie
organowi podatkowemu.
d. następca prawny (art.: 93, 93a i 93b)
e. osoba trzecia
9. Odpowiedzialność podatnika za zobowiązania podatkowe:
a. Art. 26. Podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych
podatki.
b. Art. 26a § 1. Podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez
płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia
26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której
pobrania zobowiązany jest płatnik.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu
art. 30 § 5.
10. Odpowiedzialnośc podatnika pozostającego w związku małżeńskim:
a. zakres odpowiedzialności
Art. 29. § 1. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim odpowiedzialność, o
której mowa w art. 26, obejmuje majątek odrębny podatnika oraz majątek wspólny podatnika i
jego małżonka.
§ 2. Skutki prawne ograniczenia, zniesienia, wyłączenia lub ustania wspólności majątkowej nie
odnoszą się do zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem:
● zawarcia umowy o ograniczeniu lub wyłączeniu ustawowej wspólności majątkowej;
● zniesienia wspólności majątkowej prawomocnym orzeczeniem sądu;
● ustania wspólności majątkowej w przypadku ubezwłasnowolnienia małżonka;
● uprawomocnienia się orzeczenia sądu o separacji.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do płatnika oraz inkasenta.
11. Zasady odpowiedzialności płatnika i inkasenta:
a. płatnik
■ obowiązki podatnika
1. obliczenie podatku
2. pobranie podatku
3. wpłacenie podatku w terminie
■ odpowiedzialność płatnika obejmuje (art.30 § 1 O.p.)
1. podatek niepobrany
2. podatek pobrany a niewpłacony
b. inkasent
■ obowiązki inkasenta (art. 9 O.p.)
1. pobranie podatku
2. wpłacenie podatku w terminie
a. Rozwiązaniem szczególnym jest nowy art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i
opłatach lokalnych Rada gminy może zarządzić pobór tych opłat w drodze
inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a
także może wprowadzić obowiązek prowadzenia przez inkasentów
ewidencji osób, o których mowa w art. 17 ust. 1, zobowiązanych do
uiszczania opłaty miejscowej oraz określić szczegółowy zakres danych
zawartych w tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia
prawidłowego poboru opłaty miejscowej.
■ Odpowiedzialność inkasenta obejmuje 30 § 2 O.p.
1. podatek pobrany, niewpłacony
c. Płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem.
Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1
lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której
określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.
 d. Ograniczenie odpowiedzialności inkasenta lub płatnika: Przepisów § 1–4 nie stosuje się, jeżeli
odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w
tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika.
Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania
podatkowego.

e. OBOWIĄZKI CIĄŻĄCE NA PŁATNIKACH I INKASENTACH BĘDĄCYCH OSOBAMI

PRAWNYMI ORAZ JEDNOSTKAMI ORGANIZACYJNYMI BEZ OSOBOWOŚCI PRAWNEJ
(ART. 31 ORAZ ART. 32):
■ Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, będące
płatnikami lub inkasentami, są obowiązane wyznaczyć osoby, do których obowiązków
należy obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi
podatkowemu pobranych kwot, a także zgłosić właściwemu miejscowo organowi
podatkowemu imiona, nazwiska i adresy tych osób.
1. Zgłoszenia należy dokonać w terminie wyznaczonym do dokonania pierwszej
wpłaty, a w razie zmiany osoby wyznaczonej – w terminie 14 dni od dnia, w
którym wyznaczono inną osobę.
■ W razie likwidacji lub rozwiązania osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej
osobowości prawnej podmiot dokonujący likwidacji lub rozwiązania zawiadamia na
piśmie właściwy organ podatkowy, nie później niż w ostatnim dniu istnienia osoby
prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, o miejscu
przechowywania dokumentów związanych z poborem lub inkasem podatku.
■ Płatnicy i inkasenci obowiązani są przechowywać dokumenty związane z poborem lub
inkasem podatków do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania płatnika lub
inkasenta.
1. Po upływie okresu, o którym mowa w § 1, płatnicy i inkasenci obowiązani są
przekazać podatnikom dokumenty związane z poborem lub inkasem podatku;
dokumenty podlegają zniszczeniu, jeżeli przekazanie ich podatnikowi jest
niemożliwe.
12. Właściwość organów podatkowych:
a. ogólna zasada dotycząca właściwości: Organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej
właściwości rzeczowej i miejscowej.
Właściwość rzeczowa i miejscowa jest ustalana z uwzględnieniem również zakresu zadań i
terytorialnego zasięgu działania organów podatkowych, określonych na podstawie odrębnych
przepisów.
b. rodzaje właściwości
■ miejscowa - jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej, właściwość miejscową
organów podatkowych ustala się według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby
podatnika, płatnika, inkasenta lub podmiotu wymienionego w art. 133 § 2.
1. Organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawie orzeczenia o
odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej jest organ podatkowy właściwy dla
podatnika, płatnika lub inkasenta, jeżeli ustawy podatkowe nie stanowią inaczej.
2. Organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawie praw i obowiązków
podatnika (płatnika, inkasenta), przejętych przez następcę prawnego, jest organ
podatkowy właściwy dla następcy prawnego.
3. Organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach następstwa prawnego
spadkobierców oraz zapisobierców jest organ właściwy ze względu na ostatnie
miejsce zamieszkania spadkodawcy.
 4. zmiana w trakcie roku lub innego okresu rozliczeniowego - na pierwszy dzień
okresu, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej (art. 18 O.p)
5. zmiana po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego -
nowy organ właściwy po zaistnieniu tych zdarzeń, chyba że rozporządzenie
stanowi inaczej (art. 18a O.p)
6. niezmienność właściwości po wszczęciu postępowania lub kontroli podatkowej
(art. 18b O.p)
7. Szef KAS może wyznaczyć jeden organ do prowadzenia spraw kilku podatników,
jeżeli zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa skarbowego lub
zabezpieczenia dowodów (art. 18c § 1 O.p)
8. dyrektor izby administracji skarbowej może wyznaczyć jednego naczelnika urzędu
skarbowego do prowadzenia spraw kilku podatników, jeżeli zachodzi podejrzenie
popełnienia przestępstwa skarbowego lub zabezpieczenia dowodów (art. 18c § 2
O.p)
■ rzeczowa - właściwość rzeczową organów podatkowych ustala się według przepisów
określających zakres ich działania.
■ instancyjna - mówi, o tym który organ jest właściwy, w danej instancji;

13. Czynny podmiot podatku:

a. naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celno-skarbowego, wójt, burmistrz
(prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji;
b. dyrektor izby administracji skarbowej
■ organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego albo naczelnika
urzędu celno-skarbowego,
■ organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,
■ organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji;
c. samorządowe kolegium odwoławcze
d. Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest organem podatkowym - jako:
 ■ organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia
postępowania, zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia - z urzędu;
■ organ odwoławczy od decyzji wydanych w sprawach, o których mowa w pkt 1 i 7;
■ organ właściwy w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych;
■ organ właściwy w sprawach dotyczących interpretacji przepisów prawa podatkowego,
■ organ właściwy w sprawach informacji przekazywanych przez banki i spółdzielcze kasy
oszczędnościowo-kredytowe o założonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej;
■ organ właściwy w sprawach opinii zabezpieczających;
■ organ pierwszej instancji w sprawach, dotyczących stosowania klauzuli przeciwko
unikaniu opodatkowania

e. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jest organem podatkowym - jako organ właściwy w
sprawach dotyczących wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego,
f. Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym – jako organ
właściwy w sprawach interpretacji przepisów prawa podatkowego.
g. W zakresie rozstrzygania spraw podatkowych uprawnienia naczelnika urzędu skarbowego,
naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz dyrektora izby administracji skarbowej, jako organu
podatkowego, przysługują także radcy skarbowemu, wykonującemu czynności orzecznicze w tym
organie.
14. Do zadań naczelnika urzędu celno-skarbowego należy:
a. wykonywanie kontroli celno-skarbowej, z wyłączeniem kontroli, o której mowa w dziale IIB
Ordynacji podatkowej oraz art. 54 ust. 2 pkt 9;
b. dokonywanie nabycia sprawdzającego;
c. ustalanie i określanie podatków, opłat i niepodatkowych należności budżetowych oraz innych
należności na podstawie odrębnych przepisów;
d. prowadzenie urzędowego sprawdzenia;
e. obejmowanie towarów procedurami celnymi oraz wykonywanie innych czynności przewidzianych
przepisami prawa celnego;
f. wymiar należności celnych i podatkowych oraz innych opłat, związanych z przywozem i
wywozem towarów;
g. prowadzenie w pierwszej instancji postępowań w sprawach celnych przewidzianych przepisami
prawa celnego oraz w sprawach podatkowych związanych z przywozem lub wywozem towarów;
h. rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych,
zapobieganie tym przestępstwom i wykroczeniom oraz ściganie ich sprawców, w zakresie
określonym w Kodeksie karnym skarbowym;
i. rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw określonych w ustawie z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości, zapobieganie tym przestępstwom oraz ściganie ich sprawców;
j. rozpoznawanie, wykrywanie i zwalczanie przestępstw i wykroczeń określonych w ustawach
szczególnych (…)
Instytucja sporu o właściwość:
a. Spory o właściwość rozstrzyga:
■ między naczelnikami urzędów skarbowych działających na obszarze właściwości
miejscowej tego samego dyrektora izby administracji skarbowej - dyrektor tej izby
administracji skarbowej;
 ■ między naczelnikami urzędów skarbowych działających na obszarze właściwości
miejscowych różnych dyrektorów izb administracji skarbowej - Szef Krajowej
Administracji Skarbowej;
■ między naczelnikami urzędów celno-skarbowych działających na obszarze właściwości
miejscowej tego samego dyrektora izby administracji skarbowej - dyrektor tej izby
administracji skarbowej;
■ między naczelnikami urzędów celno-skarbowych działających na obszarze właściwości
miejscowej różnych dyrektorów izb administracji skarbowej - Szef Krajowej Administracji
Skarbowej;
■ między naczelnikami urzędów skarbowych a naczelnikami urzędów celno-skarbowych -
Szef Krajowej Administracji Skarbowej;
■ między wójtem, burmistrzem (prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem
województwa a naczelnikiem urzędu skarbowego lub naczelnikiem urzędu
celno-skarbowego - sąd administracyjny;
■ między wójtami, burmistrzami (prezydentami miast) i starostami - wspólne dla nich
samorządowe kolegium odwoławcze, a w razie braku takiego kolegium - sąd
administracyjny;
■ między marszałkami województw - sąd administracyjny;
■ w pozostałych przypadkach - Szef Krajowej Administracji Skarbowej.
b. Spór o właściwość rozstrzyga się, w drodze postanowienia, na wniosek organu będącego stroną
sporu.
c. W przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 2, 4 i 4a, wniosek o rozstrzygnięcie sporu wnosi
odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego za
pośrednictwem właściwego dyrektora izby administracji skarbowej.
d. Czynności podejmowane przez organ w trakcie sporu o właściwość:
Do czasu rozstrzygnięcia sporu o właściwość organ podatkowy, na którego obszarze nastąpiło
wszczęcie postępowania, podejmuje tylko te czynności, które są niezbędne ze względu na interes
publiczny lub ważny interes strony.

15. Funkcje podatków:

a. fiskalna - podatki są podstawowym źródłem pokrycia wydatków publicznych, czyli bieżącej
działalności państwa;
b. redystrybucyjna - polega ona na kształtowaniu dochodu i majątku będących w dyspozycji
podatników w celu zmniejszenia nierówności społecznych. Dzięki podatkom następuje
redystrybucja dochodu i majątku narodowego między podatnikami a związkami
publicznoprawnymi, jakimi są państwo i organy samorządu terytorialnego.
c. stymulacyjna - oznacza wykorzystanie instrumentów podatkowych w celu wywarcia wpływu na
warunki działania jednostek oraz na kierunki i tempo ich rozwoju. Funkcja stymulacyjna realizuje
się poprzez zróżnicowanie obciążeń podatkowych, dzięki czemu podatek może wpłynąć
zachęcająco lub zniechęcająco na podejmowane decyzje w sprawie prowadzenia działalności.
Praktycznym wyrazem realizacji tej funkcji w sensie pozytywnym jest system zwolnień i ulg
podatkowych.
16. Podatki stanowiące dochód gminy:
a. podatek od czynności cywilnoprawnych
b. opłata skarbowa
c. podatek od spadków i darowizn
d. podatek od nieruchomości,
 e. podatek od środków transportowych,
f. opłata od posiadania psów, opłata miejscowa, opłata targowa, opłata uzdrowiskowa, opłata
reklamowa
g. podatek rolny
h. podatek leśny
17. Podatki stanowiące dochód Skarbu Państwa
a. podatek dochodowy od osób prawnych
b. podatek dochodowy od osób fizycznych
c. podatek od towarów i usług
d. podatek akcyzowy
e. podatek od gier
f. podatek od wydobycia niektórych kopalin
g. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, karta podatkowa, zryczałtowany podatek dochodowy
od przychodów osób duchownych
h. podatek tonażowy
i. podatek okrętowy
j. podatek bankowy
k. podatek od sprzedaży detalicznej
18. Jakie podatki gminne realizowane są przez naczelników urzędów skarbowych?
a. podatek od spadków i darowizn, podatek od czynności cywilnoprawnych i karta podatkowa
19. Klasyfikacja podatków:
20. Zobowiązanie podatkowe a obowiązek podatkowy:
a. obowiązek podatkowy:
■ wynika z ustaw podatkowych
■ wiąże się z zaistnieniem zdarzenia określonego w ustawie
■ jest to nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego

■ podmiot na którym ciąży obowiązek podatkowy to podatnik!

■ konsekwencje ciążenia obowiązku podatkowego:
1. zaliczki
2. składanie deklaracji/informacji
3. prowadzenie ksiąg podatkowych
■ kiedy obowiązek podatkowy nie przekształci się w zobowiązanie podatkowe?
1. strata podatkowa
2. ulgi, zwolnienia, przedawnienie wymiaru
b. zobowiązanie podatkowe
■ wynika z obowiązku podatkowego
■ konkretyzacja obowiązku, co do:
1. wysokości podatku
2. terminu płatności
3. miejsca zapłaty
21. Sposoby powstawania zobowiązań podatkowych
a. z mocy prawa
■ może nastąpić przez:
1. samoobliczenie (deklaracje)
a. DEKLARACJA (art. 3 pkt 5) – rozumie się przez to również zeznania,
wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania
obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy,
płatnicy i inkasenci;
 2. lub ewentualnie decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego (o
deklaratywnym charakterze), w przypadku:
a. gdy podatnik nie zapłacił podatku w całości lub w części
b. gdy nie złożył deklaracji
c. gdy wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w
deklaracji (wykazał zbyt mało lub zbyt dużo) albo powstałego
zobowiązania nie wykazał
■ podatki, w których zobowiązanie powstaje z mocy prawa:
1. dochodowy od osób fizycznych
2. dochodowy od osób prawnych
3. podatek tonażowy (ryczałt)
4. podatek okrętowy (ryczałt)
5. od towarów i usług
6. akcyzowy
7. od gier
8. od czynności cywilnoprawnych
9. od środków transportowych
10. od wydobycia niektórych kopalin
11. specjalny podatek węglowodorowy (uchylony ustawą z dnia 11.09.2019 r.)
12. od nieruchomości, rolny i leśny, gdy podatnikami są inne podmioty niż osoby
fizyczne oraz wyjątkowo osoby fizyczne
13. podatek bankowy
14. podatek handlowy
b. przez doręczenie decyzji
■ DECYZJA USTALAJĄCA WYSOKOŚĆ ZOBOWIĄZANIA PODATKOWEGO MA
KONSTYTUTYWNY CHARAKTER
■ podatki, w których zobowiązanie powstaje poprzez doręczenie decyzji:
1. podatek od spadków i darowizn
2. podatek rolny w przypadku podatników
3. podatek leśny będących osobami fizycznymi
4. podatek od nieruchomości
5. podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów nieujawnionych lub
nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów
6. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych opłacany w formie karty
podatkowej, od osób duchownych, z działów specjalnych produkcji rolnej
22. Różnica pomiędzy decyzją ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego a decyzją określającą
wysokość zobowiązania podatkowego.
● decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego ma charakter konstytutywny, a decyzja
określająca wysokość zobowiązania podatkowego ma charakter deklaratoryjny
23. Na czym polega i w jakich podatkach występuje tzw. samoobliczenie podatku?
● Kiedy przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a
zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w
deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.
○ przez słowo ,,deklaracja” rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia,
sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie
przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci;
○ występuje w przypadku podatku:
■ dochodowy od osób fizycznych
 ■ dochodowy od osób prawnych
■ podatek tonażowy (ryczałt)
■ podatek okrętowy (ryczałt)
■ od towarów i usług
■ akcyzowy
■ od gier
■ od czynności cywilnoprawnych
■ od środków transportowych
■ od wydobycia niektórych kopalin
■ specjalny podatek węglowodorowy (uchylony ustawą z dnia 11.09.2019 r.)
■ od nieruchomości, rolny i leśny, gdy podatnikami są inne podmioty niż osoby
fizyczne oraz wyjątkowo osoby fizyczne
■ podatek bankowy
■ podatek handlowy
■
24. W jakich przypadkach organ podatkowy może dokonać oszacowania podstawy opodatkowania?
● Określenie podstawy opodatkowania w drodze oszacowania powinno zmierzać do określenia jej w
wysokości zbliżonej do rzeczywistej podstawy opodatkowania. Organ podatkowy, określając
podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, uzasadnia wybór metody oszacowania.
● przesłanki oszacowania:
○ brak ksiąg podatkowych lub innych danych niezbędnych do jej
określenia lub
○ dane wynikające z ksiąg podatkowych nie pozwalają na określenie podstawy
opodatkowania, lub
○ podatnik naruszył warunki uprawniające do korzystania ze zryczałtowanej formy
opodatkowania
● Organ podatkowy odstąpi od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jeżeli:
○ pomimo braku ksiąg podatkowych dowody uzyskane w toku postępowania, pozwalają na
określenie podstawy opodatkowania;
○ dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku
postępowania, pozwalają na określenie podstawy opodatkowania.
● organ podatkowy, określając podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, uzasadnia wybór
metody oszacowania.
Metody oszacowania:
○ porównawczą wewnętrzną - polegającą na porównaniu wysokości obrotów w tym
samym przedsiębiorstwie za poprzednie okresy, w których znana jest wysokość obrotu;
○ porównawczą zewnętrzną - polegającą na porównaniu wysokości obrotów w innych
przedsiębiorstwach prowadzących działalność o podobnym zakresie i w podobnych
warunkach;
○ remanentową - polegającą na porównaniu wartości majątku przedsiębiorstwa na początku
i na końcu okresu, z uwzględnieniem wskaźnika szybkości obrotu;
○ produkcyjną - polegającą na ustaleniu zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa;
○ kosztową - polegającą na ustaleniu wysokości obrotu na podstawie wysokości kosztów
poniesionych przez przedsiębiorstwo, z uwzględnieniem wskaźnika udziałów tych kosztów
w obrocie;
 ○ udziału dochodu w obrocie - polegającą na ustaleniu wysokości dochodów ze sprzedaży
określonych towarów i wykonywania określonych usług, z uwzględnieniem wysokości
udziału tej sprzedaży (wykonanych usług) w całym obrocie.
● W przypadku oszacowania nie wymaga się bezwzględnej ścisłości rezultatu wymiaru,
dopuszczalny jest margines błędu w odtworzeniu podstawy opodatkowania. Aby ten margines
błędu był jednak jak najmniejszy, organ dokonujący szacowania powinien dążyć do zebrania i
wykorzystania danych, które umożliwią uzyskanie osiągnięcie jak najmniejszego błędu przy
ustalaniu podstawy opodatkowania.
25. Rodzaje urzędowych interpretacji prawa podatkowego oraz podmioty właściwe do ich wydawania
a. indywidualne interpretacje podatkowe wydawane przez Dyrektora KIS (Bielsko Biała) lub
organy wykonawcze JST (wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starostę, marszałka
województwa).
b. ogólne interpretacje podatkowe wydawane przez Ministra Finansów, interpretacja ogólna
powinna zawierać w szczególności:
■ z urzędu:
1. opis zagadnienia, w związku z którym jest dokonywana interpretacja przepisów
prawa podatkowego;
2. wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów prawa
podatkowego do opisanego zagadnienia wraz z uzasadnieniem prawnym.
■ Na wniosek:
1. przedstawienie zagadnienia wraz ze wskazaniem przepisów prawa podatkowego
wymagających wydania interpretacji ogólnej
2. wskazanie niejednolitego stosowania przepisów w decyzjach, postanowieniach,
interpretacjach indywidualnych w takim samym stanie faktycznym i prawnym

26. Podmioty uprawnione do uzyskania interpretacji

a. interpretacje ogólnych dokonuje Minister finansów z urzędu lub na wniosek, wnioskodawcą nie
może być organ administracji publicznej (art. 14a § 1b).
b. wniosek o interpretację indywidualną może złożyć :
■ zainteresowany
■ 2 lub więcej zainteresowanych
■ zamawiający w rozumieniu ustawy Prawo zamówień publicznych
27. Wniosek o interpretację indywidualną
a. Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub
zdarzeń przyszłych.
b. Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego
przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia
własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
c. Wyczerpująco przedstawiony stan faktyczny to taki, na podstawie którego można w sposób pewny
i nieuzasadniający żadnych przedmiotowych wątpliwości, udzielić informacji w zakresie
możliwości zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Stan faktyczny musi więc
być opisany w sposób konkretny i jednoznaczny.
■ →Opis stanu faktycznego zawarty we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest
wiążący dla organu interpretacyjnego.
■ →Przy wydawaniu interpretacji indywidualnej organ podatkowy przyjmuje w pełni za
podatnikiem ściśle określony przez niego stan faktyczny. Nie jest uprawniony do
ingerencji (zmiany) w stan faktyczny zawarty we wniosku o udzielenie interpretacji
indywidualnej.
 ■ →Organ interpretacyjny w toku postępowania może wezwać wnioskodawcę w trybie
określonym w art. 169 O.p. do uzupełnienia stanu faktycznego o okoliczności niezbędne
do dokonania należytej oceny prawnej.
1. Wezwanie wnioskodawcy do uzupełnienia stanu faktycznego (zdarzenia
przyszłego) opisanego we wniosku organ wydający interpretację indywidualną
zobowiązany jest ograniczyć do takich danych, które nie doprowadzą do
przerzucenia ciężaru wykładni przepisów prawa na wnioskodawcę, a jedyne
pozwolą na uzyskanie informacji niezbędnych do oceny prawidłowości jego
stanowiska.
d. urzędowy wzór wniosku o interpretację indywidualną, zawiera:
■ wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego
■ ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.
1. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest
prawidłowe w pełnym zakresie.
e. koszt wydania interpretacji indywidualnej to 40 zł od każdego stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego
f. ograniczenie wydawania interpretacji indywidualnej:
■ →Przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa
podatkowego regulujące właściwość oraz uprawnienia i obowiązki organów podatkowych,
a także mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do
nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności
gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia
ekonomicznego.
■ →Nie wydaje się interpretacji, gdy elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem są
przedmiotem toczącego się postępowania lub kontroli.
■ →Nie wydaje się interpretacji w zakresie tych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą być przedmiotem
decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a § 1 lub być przedmiotem decyzji wydanej z
zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści lub stanowi nadużycie prawa,
o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o VAT.
1. Przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w ust.
1, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych
ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie
korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu
służą te przepisy.
■ →Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają
zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie
prawnym, wydaje się postanowienie o stwierdzeniu, że do stanu faktycznego lub zdarzenia
przyszłego opisanych we wniosku ma zastosowanie interpretacja ogólna, z jednoczesnym
stwierdzeniem bezprzedmiotowości wniosku. W tym przypadku w postanowieniu
wskazuje się oznaczenie interpretacji ogólnej wraz z podaniem miejsca jej publikacji. Na
wydane postanowienie przysługuje zażalenie.
1. Postanowienie o stwierdzeniu, że ma zastosowanie interpretacja ogólna +
wskazanie tej interpretacji z miejscem publikacji + stwierdzenie
bezprzedmiotowości wniosku.
2. jeżeli zmieni się interpretacja ogólna, to zmienia się ww. postanowienie
wskazując na nową
 3. jeżeli organ uzna, że jednak powinien był wydać interpretację indywidualną,
to uchyla to postanowienie
■ Interpretacja indywidualna, po usunięciu danych identyfikujących wnioskodawcę
oraz inne podmioty wskazane w treści interpretacji, jest niezwłocznie
zamieszczana w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
28. Weryfikacja interpretacji indywidualnej:
a. Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu:
■ zmienić wydaną interpretację, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w
szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej;
■ uchylić wydaną interpretację indywidualną i umorzyć postępowanie w sprawie
wydania interpretacji indywidualnej, jeżeli w dniu jej wydania istniały przesłanki
odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej;
■ uchylić wydaną interpretację z uwagi na wystąpienie przesłanki wymienionej w art.
14b § 5b i odmówić, w drodze postanowienia, na które służy zażalenie, wydania
interpretacji indywidualnej
29. Zaskarżenie interpretacji indywidualnej:
a. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem
b. Skargę wnosi się do właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego
c. Skargę do WSA wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji za
pośrednictwem organu, który wydał interpretację
30. Kiedy może być wydana na wniosek interpretacja ogólna?
a. Zdarza się czasami, że organy podatkowe (na przykład urząd skarbowy, prezydent miasta) stosują
sprzecznie między sobą prawo podatkowe. Minister finansów może wydać wtedy podatkową
interpretację ogólną, aby ujednolicić stosowanie prawa podatkowego.
b. aby uzyskać ogólną interpretację podatkową należy udowodnić, że organy podatkowe sprzecznie
stosują prawo podatkowe, musi taki wniosek dotyczyć sprawy, w której wcześniej nie została
wydana interpretacja ogólna
c. koszt takiej interpretacji to 40 zł
d. Minister finansów może nie wydać interpretacji ogólnej i wydać postanowienie o pozostawieniu
wniosku bez rozpatrzenia, może się tak stać, jeśli:
■ we wniosku wskazane zostanie zagadnienie, w odniesieniu do którego minister finansów
wydał już interpretację ogólną,
■ okaże się, że z dokumentów, które wskazane były we wniosku, nie wynika, że organy
podatkowe lub organy celno-skarbowe inaczej zastosowały prawo podatkowe.
31. Tzw. milcząca interpretacja
a. Jeżeli organ nie wyda interpretacji w ciągu 3 miesięcy, to mamy tzw. milczącą interpretację. Może
wydać w terminie, ale doręczyć już po. Istniał okres niepewności, bo minęły 3 miesiące,
wnioskodawca jeszcze nie dostał interpretacji, chociaż została ona wydana w terminie 3 miesięcy.
b. Wnioskodawca może w każdym czasie wystąpić z żądaniem poinformowania go telefonicznie albo
za pomocą środków komunikacji elektronicznej o dacie wydania interpretacji indywidualnej oraz o
zawartej w niej ocenie jego stanowiska albo o innym sposobie rozstrzygnięcia sprawy. Informację
przekazuje się niezwłocznie, a w przypadku gdy wnioskodawca wystąpił z tym żądaniem przed
wydaniem interpretacji indywidualnej – nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu
wydania tej interpretacji albo innego rozstrzygnięcia w sprawie.
 ■ organ jest zobowiązany poinformować wnioskodawcę:
1. gdy złożono żądanie przed załatwieniem wniosku, najpóźniej w następnym dniu
roboczym po wydaniu interpretacji
2. gdy złożono je po załatwieniu wniosku (w domyśle przed jej doręczeniem),
niezwłocznie
32. Co to znaczy, że zastosowanie się do urzędowej interpretacji prawa podatkowego nie może szkodzić?
a. interpretacja indywidualna
■ Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, nie może szkodzić
wnioskodawcy.
■ Ochrona wąska:
1. gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, którego dotyczy interpretacja
miały miejsce przed doręczeniem interpretacji, zastosowanie się do niej nie
zwalnia z obowiązku zapłaty podatku,
2. nie wszczyna się postępowań karno-skarbowych a wszczęte umarza,
3. nie nalicza się odsetek za zwłokę
■ Ochrona szeroka:
1. gdy nie wykonał zobowiązania, bo zastosował się do interpretacji,
2. skutki podatkowe miały miejsce po doręczeniu interpretacji,
3. zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku za określony czas,
■ interpretacja ogólna
1. § 2. Zastosowanie się do interpretacji ogólnej przed jej zmianą nie może szkodzić
temu, kto się do niej zastosował, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w
rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
2. § 3. W zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa
zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w
rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o
przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w
tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.
33. Czym się różnią objaśnienia podatkowe od interpretacji podatkowych?
a. OBJAŚNIENIA PODATKOWE wydawane przez ministra właściwego do spraw finansów - ogólne
wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego, dotyczące stosowania tych przepisów (nie tylko wykładnia, ale
także przykłady) - publikowane w BIP Ministerstwa Finansów, ochrona jak przy interpretacji ogólnej.
b. objaśnienia podatkowe, obok interpretacji ogólnej, mają na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa
podatkowego przez organy podatkowe. W konsekwencji przedmiotem objaśnień są przepisy prawa
podatkowego, a ich adresatem – organy podatkowe. Nie zmienia to jednak faktu, że również podatnicy mogą
opierać się na treści wydawanych objaśnień.
c. Warto także wskazać, że w przeciwieństwie do interpretacji ogólnych, które mogą być wydawane z urzędu lub
na wniosek, objaśnienia podatkowe wydawane są wyłącznie z urzędu przez ministra finansów. Zgodnie z
założeniem ustawodawcy objaśnienia mają służyć przede wszystkim wytłumaczeniu aspektów praktycznych
związanych ze stosowaniem przepisów prawa.
d. Co równie ważne, minister finansów przy wydawaniu objaśnień podatkowych ma obowiązek uwzględnienia
orzecznictwa sądowego, zarówno krajowego, jak i unijnego. W konsekwencji nie mogą to być objaśnienia
sprzecznego z treścią wyroków sądowych.
34. Efektywne sposoby wygasania zobowiązań podatkowych
a. co oznacza efektywny sposób wygaśnięcia zobowiązania?
■ oznacza, że następuje wówczas pełne zaspokojenie interesu wierzyciela, którym jest właściwy organ
podatkowy;
 35. Nieefektywne sposoby wygasania zobowiązań podatkowych
a. przy nieefektywnych sposobach wygasania zobowiązań, interes wierzyciela (organu podatkowego)
nie zostanie w pełni zaspokojony;

33. Bezgotówkowa forma zapłaty podatków

Ma formę polecenia przelewu. Momentem zapłaty jest dzień obciążenia rachunku podatnika.

Zasadniczo dotyczy przedsiębiorców, którzy są zobowiązani do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej
księgi przychodów i rozchodów.
 34. Wyjątki od bezgotówkowej formy zapłaty podatków

Bezgotówkowa forma zapłaty podatku nie dotyczy wskazanych przedsiębiorców, gdy:

★ są mikroprzedsiębiorcami
★ dotyczy podatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą
★ dotyczy opłaty skarbowej
★ dotyczy zapłaty podatku w formie pomocniczej
★ podatek pobiera płatnik lub inkasent

35. Zapłata podatku za podatnika

Zapłata podatku może nastąpić przez:

1) małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę

2) aktualnego właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, jeżeli podatek
zabezpieczony jest hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym;
3) Inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.

W przypadkach, o których mowa w pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do
przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.

36. Zapłata podatków instrumentem płatniczym

Płatność kartą nie jest bezgotówkową formą zapłaty

Instrumenty płatnicze: karta płatnicza (kredytowa, debetowa, obciążeniowa), pieniądz elektroniczny, czeki
podróżne, euroczeki

Formy pomocnicze zapłaty podatku to banderole.

1. Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa mogą, w drodze uchwały, dopuścić zapłatę podatków,
stanowiących dochody odpowiednio budżetu gminy, powiatu lub województwa, za pomocą innego instrumentu
płatniczego, w tym instrumentu płatniczego, na którym przechowywany jest pieniądz elektroniczny.

2. W przypadku wymienionym w pkt. 1 za termin dokonania zapłaty podatku uważa się dzień obciążenia
rachunku płatniczego podatnika, płatnika lub inkasenta lub jego rachunku w banku lub spółdzielczej kasie
oszczędnościowo-kredytowej, innego niż płatniczy, albo dzień pobrania wartości pieniężnej z pieniądza
elektronicznego.

37. Zasady zaliczania wpłat w sytuacji, gdy na podatniku ciążą zobowiązania z różnych tytułów

Zasada pośredniego zwrotu nadpłaty – polega na tym, że gdy podatnik ma nadpłatę podatkową oraz zaległość
podatkową – nadpłata zaliczana jest na rzecz zaległości.

Tę zasadę stosuje się także do zwrotu nadpłaty. Na wniosek podatnika organ wydaje postanowienie, na które służy
zażalenie w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań.
nadpłata ma miejsce, gdy zapłaciłeś za dużo

zwrot podatku jest związany z formą obliczania podatku VAT

★ Jeżeli na podatniku ciążą koszty doręczonego upomnienia, dokonaną wpłatę zalicza się w pierwszej
kolejności na poczet tych kosztów
★ Podatnik może wybrać podatek na który ma być zaliczona wpłata
★ W przypadku zaliczek na podatek, podatnik nie może wybrać zaliczki na poczet której wpłaca –
zawsze wpłata jest zaliczana na zaliczkę o najwcześniejszym terminie płatności.
★ W przypadku wpłat na poczet zaległości podatkowych i odsetek, o ile wpłata nie pokrywa całej
zaległości oraz odsetek, dokonuje się jej stosowanego rozksięgowania na podstawie art. 55 § 2 o.p.

38. Ograniczenie wydawania postanowień w sprawie zaliczenia wpłat

W sprawie zaliczenia wpłaty na poczet zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę oraz kosztów upomnienia
wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

§ 4a. Postanowienie, o którym mowa w § 4, wydaje się wyłącznie na wniosek, w przypadku gdy:

1) wpłata w całości pokrywa kwotę główną zaległości wraz z odsetkami za zwłokę lub
2) zaliczenie wpłaty następuje w całości zgodnie z żądaniem podatnika, lub
3) kwota wpłaty podlegającej zaliczeniu na poczet zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub kosztów
upomnienia nie przekracza pięciokrotności kosztów upomnienia, lub od wpłat dokonanych po terminie
płatności nie naliczono odsetek za zwłokę

39. Potrącenie czyli kompensata (art. 64-65 o.p.)

★ jakie warunki musi spełniać wierzytelność podatnika wobec S.P. lub j.s.t., aby mogło dojść do
potrącenia?

Zobowiązania podatkowe oraz zaległości podatkowe wraz z odsetkami za zwłokę w podatkach stanowiących
dochód budżetu państwa podlegają, na wniosek podatnika, potrąceniu z

1. wzajemnej - dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami.

2. bezspornej – nikt nie kwestionuje samego faktu istnienia długu
3. wymagalnej - zobowiązanie prawne zgodnie, z którym dłużnik musi spłacić dług natychmiast, ponieważ
termin płatności już minął wierzytelności podatnika

★ z jakich tytułów może pochodzić wierzytelność potrącana z należności S.P. a z jakich w stosunku do
j.s.t.?

j.s.t.

1. prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie odpowiedzialności odszkodowawczej władzy

publicznej
2. prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z na podstawie odpowiedzialności odszkodowawczej
władzy publicznej
 3. nabycia przez gminę, powiat lub województwo nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub
wywłaszczenia nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami;
4. odszkodowania orzeczonego w decyzji wydanej przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę lub
marszałka województwa

Skarbu Państwa:

1. prawomocnego wyroku sądowego wydanego na podstawie odpowiedzialności odszkodowawczej władzy

publicznej
2. prawomocnej ugody sądowej zawartej w związku z na podstawie odpowiedzialności odszkodowawczej
władzy publicznej
3. nabycia przez Skarb Państwa nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub wywłaszczenia
nieruchomości na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami;
4. odszkodowania za niesłuszne skazanie, tymczasowe aresztowanie lub zatrzymanie, uzyskanego na
podstawie przepisów Kodeksu postępowania karnego;
5. odszkodowania uzyskanego na podstawie przepisów o uznaniu za nieważne
6. orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz bytu Państwa Polskiego;
7. odszkodowania orzeczonego w decyzji organu administracji rządowej.

★ warunki potrącenia z tytułu wierzytelności wobec jednostki budżetowej

Wierzytelności 1) wzajemne 2)bezsporne 3)wymagalne podatnika wobec państwowych jednostek budżetowych z

tytułu zamówień wykonanych przez niego na podstawie umów zawartych w trybie przepisów o
zamówieniach publicznych, pod warunkiem że potrącenie jest dokonywane przez tego podatnika i z tej
wierzytelności.

★ W jakiej dacie następuje potrącenie?

Potrącenie następuje z dniem:

1. złożenia wniosku, który został uwzględniony;

2. wydania z urzędu postanowienia o potrąceniu.

★ W jakiej formie następuje potrącenie i odmowa potrącenia?

Odmowa potrącenia następuje w drodze decyzji. Potrącenie następuje w drodze postanowienia, na które służy
zażalenie.

Zobowiązania podatkowe oraz zaległości podatkowe wraz z odsetkami za zwłokę w podatkach stanowiących
dochód budżetu państwa podlegają, na wniosek podatnika, potrąceniu z wzajemnej, bezspornej i wymagalnej
wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa z tytułu

Potrącenie następuje z wniosku podatnika.

40. Przeniesienie własności art. 66 - Wygaśnięcie zobowiązania podatkowego wskutek przeniesienia

własności lub praw majątkowych
★ jaki jest podstawowy warunek dokonania przeniesienia własności? (na poczet jakich należności?)

Szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub
praw majątkowych na rzecz:

1) Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu
państwa;
2) gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących
dochody ich budżetów

★ tryb – z czyjej inicjatywy dochodzi do przeniesienia? jaką formę i z kim zawierana jest umowa w
przypadku zaległości w podatkach państwowych i samorządowych?

Przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

1. na rzecz Skarbu Państwa następuje na podstawie umowy zawartej na piśmie, za zgodą właściwego
naczelnika urzędu skarbowego, a w przypadku gdy przedmiotem umowy jest przeniesienie akcji lub
udziałów także za zgodą Prezesa Rady Ministrów, między starostą wykonującym zadanie z zakresu
administracji rządowej a podatnikiem (dot. zaległości w podatkach państwowych)
2. na rzecz gminy etc. następuje na podstawie umowy zawartej na piśmie między wójtem, burmistrzem
(prezydentem miasta), starostą albo marszałkiem województwa a podatnikiem (dot. zaległości w
podatkach samorządowych)

★ W jakiej formie potwierdza się przeniesienie własności?

Wyrażenie lub odmowa wyrażenia zgody na przeniesienie własności na rzecz Skarbu Państwa, następuje
w drodze postanowienia.

★ Z jaką datą wygasa zobowiązanie?

1. Z dniem przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych.
2. W przypadku zawarcia umowy organ podatkowy pierwszej instancji wydaje decyzję stwierdzającą
wygaśnięcie zobowiązania podatkowego

★ jaki charakter ma przedmiotowa instytucja? (umowa czy akt administracyjny?)

myślę, że umowy, ale nie wiem xd

41. Umorzenie art. 67A i 67B

★ co można umorzyć?
Można umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
 Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w takiej
części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa

★ jakie są generalne przesłanki umorzenia?

uzasadniony ważny interes prywatny lub interes publiczny

★ przesłanki umorzenia z urzędu

Organ podatkowy może z urzędu udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art.
67a § 1 pkt 3, jeżeli:

1. zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty

przewyższającej wydatki egzekucyjne;
2. kwota zaległości podatkowej nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w
postępowaniu egzekucyjnym;
3. kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w zakończonym lub umorzonym
postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym albo sąd oddalił wniosek o ogłoszenie upadłości;
4. podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości niepodlegające
egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty codziennego użytku
domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5000 zł, i jednocześnie brak jest
spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego oraz nie ma
możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.
★ tryb umorzenia

na wniosek lub z urzędu

★ czy płatnicy i inkasenci oraz spadkobiercy i osoby trzecie mogą korzystać z umorzenia?

Podatnik, spadkobierca podatnika lub płatnika, osoby trzecie, płatnik i inkasent mogą korzystać z
umorzenia, tak jak z innych ulg w spłacie. Jednak płatnik i inkasent nie mogą uzyskać umorzenia z
wniosku

42. Zaokrąglanie należności podatkowych

1. Podstawy opodatkowania 2. kwoty podatków 3.odsetki za zwłokę 4.opłaty prolongacyjne 5. oprocentowanie

nadpłat 6. wynagrodzenia przysługujące płatnikom i inkasentom

- zaokrągla się do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a
końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych, z zastrzeżeniem § 1a i 2.

Nie stosuje się do zaliczenia wpłaty, zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku.

§ 1a. Podstawy opodatkowania o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kwot podatków od nich
pobierane zaokrągla się do pełnych groszy w górę.

§ 2. Zaokrąglania podstaw opodatkowania i kwot podatków nie stosuje się do opłat, o których mowa w
przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.
 Raty i zaliczki zaokrągla się jak podatek.

43. Przedawnienie

➔ przedawnienie możliwości wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego- gdy

zobowiązanie podatkowe powstaje przez doręczenie decyzji ustalającej i jeszcze ono nie powstało (np. w
podatku od nieruchomości, rolnym, leśnym w stosunku do osób fizycznych)
➔ przedawnienia zobowiązania podatkowego - gdy zobowiązanie podatkowe już powstało i to bez
względu na to, czy z mocy prawa, czy przez doręczenie decyzji ustalającej jego wysokość.

★ Przedawnienie prawa do doręczenia decyzji ustalającej (art. 68 o.p.):

O.p. przewiduje dwa terminy przedawnienia prawa do doręczenia decyzji ustalającej:

1. Zobowiązanie podatkowe nie powstanie, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie zostanie doręczona po
upływie:

➔ 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy;

➔ 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, jeżeli podatnik:

◊ nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,

◊ w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia zobowiązania

podatkowego

➔ Dodatkowe zobowiązanie w VAT nie powstanie, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie zostanie
doręczona po upływie 5 lat od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy.
➔ Dodatkowe zobowiązanie podatkowe nie powstanie, jeżeli decyzja, o której mowa
w art. 58a § 1 została doręczona po upływie terminu przedawnienia.
➔ Zobowiązanie podatkowe z tytułu opodatkowania przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych
źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to
zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał
obowiązek podatkowy w tym zakresie.
★ Przedawnienie zobowiązania podatkowego (art. 70 o.p.):
1. Zobowiązanie podatkowe, bez względu na sposób w jaki powstało, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc
od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
2. Po upływie okresu przedawnienia zobowiązanie podatkowe nie może być skutecznie egzekwowane.
3. Jeżeli przedawnienie nastąpi w trakcie toczącego się postępowania podatkowego, należy przyjąć, że stało
się ono bezprzedmiotowe, w związku z czym organ podatkowy obowiązany jest umorzyć je stosowną
decyzją, na podstawie art. 208 § 1 o.p.

44. Zawieszenie przedawnienia prawa do wydania decyzji

➔ ten termin nie może być przerwany

➔ może być zawieszony:
1. zagadnienie wstępne - nie dłużej niż 2 lata
 2. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inne umowy - nie dłużej niż 3 lata
3. procedura wzajemnego porozumienia - nie dłużej niż 3 lata
4. wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji określającej warunki cofnięcia skutków unikania
opodatkowania

★ Czym się różni przerwanie biegu terminu przedawnienia od zawieszenia jego biegu?

Zawieszenie oznacza, iż bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, natomiast
przerwanie biegu przedawnienia przerywa bieg przedawnienia i powoduje, że biegnie ono na nowo

45. Przedawnienie zobowiązania podatkowego

Zobowiązanie podatkowe, bez względu na sposób w jaki powstało, przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od
końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Po upływie okresu przedawnienia zobowiązanie podatkowe nie może być skutecznie egzekwowane.

Jeżeli przedawnienie nastąpi w trakcie toczącego się postępowania podatkowego, należy przyjąć, że stało się ono
bezprzedmiotowe, w związku z czym organ podatkowy obowiązany jest umorzyć je stosowną decyzją.

Nie ulegają przedawnieniu zobowiązania podatkowe zabezpieczone hipoteką lub zastawem skarbowym, jednakże
po upływie terminu przedawnienia zobowiązania te mogą być egzekwowane tylko z przedmiotu hipoteki lub
zastawu.

46. Przesłanki przerwania przedawnienia zobowiązania:

1. ogłoszenie upadłości - biegnie na nowo od dnia następnego po uprawomocnieniu się postanowienia o

zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego.
2. zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony - biegnie na nowo od
dnia następnego po dniu, w którym zastosowano środek.

Sytuacje zawieszające przedawnia zobowiązania:

1. śmierć strony
2. decyzja o odroczeniu terminu płatności lub rozłożeniu na raty
3. rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminu płatności
4. wszczęcie postępowania o przestępstwo lub wykroczenie z kks (musi być zawiadomienie podatnika)
5. wniesienie skargi do sądu administracyjnego
6. wniesienie żądania ustalenia istnienia stosunku lub prawa
7. doręczenie postanowienia o przyjęciu dobrowolnego zabezpieczenia lub doręczenie zarządzenia
zabezpieczenia
8. uzyskanie odpowiednich informacji od organów innego państwa
 9. wszczęcie procedury wzajemnego porozumiewania
10. wystąpienie przez Szefa KAS na wniosek strony o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu
Opodatkowania
11. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inne umowy
12. wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji określającej warunki cofnięcia skutków unikania
opodatkowania

47. Jak liczyć terminy?

b. Art. 12. § 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy
obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z
wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.
c. § 2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który
odpowiada początkowemu dniowi terminu.
d. § 3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który
odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim
dniu tego miesiąca.
e. § 4. Terminy określone w latach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim roku, który odpowiada
początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim roku nie było - w dniu, który poprzedzałby
bezpośrednio ten dzień.
f. § 5. Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni
dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy, chyba że ustawy podatkowe
stanowią inaczej.
g. § 6. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:
■ wysłane na adres do doręczeń elektronicznych, do organu podatkowego, a nadawca otrzymał
dowód otrzymania;
■ nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego lub w placówce pocztowej
operatora świadczącego pocztowe usługi powszechne w innym państwie członkowskim Unii
Europejskiej lub otrzymane przez polską placówkę pocztową operatora wyznaczonego po nadaniu
w państwie spoza Unii Europejskiej albo złożone w polskim urzędzie konsularnym;
■ złożone przez żołnierza lub członka załogi statku morskiego w dowództwie jednostki
wojskowej lub kapitanowi statku;
■ złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego;
■ złożone przez osobę aresztowaną w administracji aresztu śledczego.
48. Terminy płatności dla podatników
h. jeżeli podatnik sam musi obliczyć i wpłacić podatek – ostatni dzień, w którym zgodnie z
przepisami prawa podatkowego wpłata powinna nastąpić
i. jeżeli zobowiązanie powstaje przez doręczenie decyzji:
■ 14 dni od dnia doręczenia decyzji
■ jeżeli jest ustawowo określony termin płatności, a jednocześnie doręcza się decyzję
ustalającą, to termin wynosi co najmniej 14 dni od dnia doręczenia decyzji
49. Terminy płatności dla płatników
j. Ostatni dzień, w którym zgodnie z przepisami prawa podatkowego, powinna nastąpić wpłata
należności z tytułu podatku.
50. Terminy płatności dla inkasentów
 k. Dzień następny po ostatnim dniu, w którym zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wpłata
podatku powinna nastąpić, chyba że organ stanowiący właściwej jednostki samorządu
terytorialnego wyznaczył termin późniejszy.
51. Przedłużenie, odroczenie, przywrócenie terminu płatności podatku
■ Art. 67a. [Odroczenie terminu płatności podatku, rozłożenie zapłaty podatku na raty, umorzenie
zaległości podatkowej na wniosek podatnika]
§ 1. Organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach
uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:
1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę
lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę
prolongacyjną.
■ § 2. Umorzenie zaległości podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości lub w
takiej części, w jakiej została umorzona zaległość podatkowa.
52. Zaległość podatkowa
l. niezapłacony w terminie podatek, rata, zaliczka
m. niewpłacony w terminie przez inkasenta lub płatnika podatek, rata lub zaliczka
53. Czy wina podatnika w naruszeniu terminu płatności ma wpływ na powstanie zaległości podatkowej?
n. Sam fakt niezapłacenia podatku, bez względu na inne okoliczności, skutkuje powstaniem
zaległości. Powstaje ona z mocy prawa następnego dnia po dniu, w którym upłynął termin
płatności.
54. Dochodzenie nienależnie zwróconych nadpłat i zwrotów podatku
o. Zwrotowi bez wezwania organu podatkowego podlega uprzednio zwrócona przez organ
podatkowy lub zaliczona na poczet zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę albo bieżących
zobowiązań podatkowych, wraz z oprocentowaniem:
■ nadpłata lub zwrot podatku wykazane nienależnie lub w wysokości większej od należnej,
ujęte w deklaracji lub we wniosku o zwrot podatku
1. W tym przypadku, kwoty podlegające zwrotowi traktuje się jako zaległości
podatkowe.
■ nadpłata lub zwrot podatku:
1. określone lub stwierdzone w decyzji, która następnie została uchylona, zmieniona
lub stwierdzono jej nieważność albo stwierdzono jej wygaśnięcie,
2. stwierdzone na wniosek w trybie art. 75 § 4 albo przepisów rozdziału 7b ustawy
z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub rozdziału
6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w
zakresie wynikającym z tego wniosku, nienależnie lub w wysokości większej
od należnej,
3. wykazane dodatkowo, w korekcie deklaracji dokonanej w trybie art. 274,
nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
a. W tych 3 przypadkach w razie niedokonania zwrotu w terminie 30 dni,
organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa obowiązek zwrotu w
terminie 30 dni od dnia doręczenia tej decyzji. Po upływie tego terminu
kwotę podlegającą zwrotowi traktuje się jako zaległość podatkową.
p. Art. 52a. Zwrotowi bez wezwania organu podatkowego podlega wynagrodzenie płatników lub
inkasentów pobrane nienależnie lub w wysokości większej od należnej, które traktuje się jako
zaległość podatkową. Organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zaległości
podatkowej.
55. Konsekwencje powstania zaległości podatkowej:
q. naliczanie odsetek za zwłokę
r. możliwość wydania decyzji określającej odsetki (art. 53a o. p.)
s. możliwość wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania
podatkowego
t. możliwość wydania decyzji o odpowiedzialności płatnika lub inkasenta
u. możliwość przeniesienia odpowiedzialności na osobę trzecią
v. możliwość prowadzenia egzekucji (na podstawie ostatecznej decyzji lub decyzji z rygorem
natychmiastowej wykonalności)
56. Naliczenie odsetek za zwłokę
w.
■ Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności
podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty
podatku na rachunek organu podatkowego.
■ W przypadkach, o których mowa w art. 52 § 1 pkt 1, odsetki za zwłokę naliczane są
odpowiednio od dnia zwrotu nadpłaty, zwrotu podatku, zwrotu oprocentowania lub
zaliczenia na poczet zaległości podatkowych lub na poczet bieżących lub przyszłych
zobowiązań podatkowych.
■ W przypadkach, o których mowa w art. 52a, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia
pobrania wynagrodzenia.
x. Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia
odpowiadająca za zaległości podatkowe.
■ Odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego.
■ Jeżeli dokonana wpłata nie pokrywa kwoty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za
zwłokę, wpłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet kwoty zaległości podatkowej oraz
kwoty odsetek za zwłokę w stosunku, w jakim, w dniu wpłaty, pozostaje kwota zaległości
podatkowej do kwoty odsetek za zwłokę.
y. decyzja podatkowa określająca wysokość odsetek za zwłokę:
■ Jeżeli w postępowaniu podatkowym po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu
rozliczeniowego organ podatkowy stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim
obowiązku nie złożył deklaracji, wysokość zaliczek jest inna niż wykazana w deklaracji
lub zaliczki nie zostały zapłacone w całości lub w części, organ ten wydaje decyzję, w
której określa wysokość odsetek za zwłokę na dzień złożenia zeznania podatkowego
za rok podatkowy lub inny okres rozliczeniowy, a w przypadku niezłożenia zeznania
w terminie - odsetki na ostatni dzień terminu złożenia zeznania, przyjmując
prawidłową wysokość zaliczek na podatek.
■ Przepis ten stosuje się odpowiednio do zaliczek na podatek od towarów i usług.
z. funkcje odsetek za zwłokę
■ kompensacyjna - ich funkcją jest wyrównanie uszczerbku w budżecie państwa związanego
z nieuprawnionym korzystaniem przez podatnika ze środków, które podlegały wpłacie do
tego budżetu w formie podatku;
■ dyscyplinująco-sankcyjna - odsetki mają stanowić narzędzie dyscyplinujące dłużników do
możliwie terminowego wykonywania zobowiązań;
aa. co to znaczy, że odsetki są świadczeniem akcesoryjnym - Odsetki ustawowe mają charakter
akcesoryjny wobec świadczenia głównego. To oznacza, że mogą powstać jedynie wraz ze
świadczeniem głównym oraz nie mogą przedawnić się później, niż świadczenie główne, którym
jest zaległość podatkowa.
bb. w jakich przypadkach odsetki nalicza organ podatkowy?
 ■ w przypadku wydania decyzji określającej wysokość odsetek za zwłokę
57. Przypadki nie naliczania odsetek za zwłokę
cc. § 1. Odsetek za zwłokę nie nalicza się:
■ 1- za okres zabezpieczenia, od zabezpieczonej kwoty zobowiązania, jeżeli objęte
zabezpieczeniem środki pieniężne, w tym kwoty uzyskane ze sprzedaży objętych
zabezpieczeniem rzeczy lub praw, zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych;
■ 2- za okres od dnia następnego po upływie terminu, o którym mowa w art. 227 § 1, do
dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy;
■ 3- za okres od dnia następnego po upływie terminu, o którym mowa w art. 139 § 3, do
dnia doręczenia decyzji organu odwoławczego, jeżeli decyzja organu odwoławczego nie
została wydana w terminie, o którym mowa w art. 139 § 3;
■ 4- w przypadku zawieszenia postępowania z urzędu - od dnia wydania postanowienia o
zawieszeniu postępowania do dnia doręczenia postanowienia o podjęciu zawieszonego
postępowania;
■ 5-jeżeli wysokość odsetek nie przekraczałaby trzykrotności wartości opłaty
pobieranej przez operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012
r. - Prawo pocztowe za traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej;
■ 7- za okres od dnia wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji
organu pierwszej instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od
dnia wszczęcia postępowania;
■ 7a- za okres od dnia następnego po upływie dwóch lat od dnia złożenia deklaracji, od
zaległości związanych z popełnionymi w deklaracji błędami rachunkowymi lub
oczywistymi omyłkami, jeżeli w tym okresie nie zostały one ujawnione przez organ
podatkowy;
■ 7b- za okres od dnia złożenia wniosku o wydanie decyzji określonej w art. 119zfa § 1
do dnia cofnięcia skutków unikania opodatkowania zgodnie z art. 119zfk § 1 lub 2, od
zaległości podatkowych związanych z osiągnięciem korzyści podatkowej;
■ 8- zakresie przewidzianym w odrębnych ustawach.
dd. § 2. Przepisu § 1 pkt 3 i 7 nie stosuje się, jeżeli do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczyniła się
strona lub jej przedstawiciel lub opóźnienie powstało z przyczyn niezależnych od organu.
ee. § 3. Przepisy § 1 pkt 2, 3 i 7 stosuje się również w razie uchylenia decyzji i przekazania sprawy
do ponownego rozpatrzenia oraz stwierdzenia nieważności decyzji. W tym przypadku terminy
należy liczyć sumując na poszczególnych etapach okresy trwania postępowania.
ff. § 4. Przepis § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio w razie przeniesienia na poczet zobowiązań
podatkowych zajętych uprzednio rzeczy lub praw majątkowych.
58. Stawka odsetek za zwłokę
gg. Stawka odsetek za zwłokę jest równa sumie 200% podstawowej stopy oprocentowania kredytu
lombardowego, ustalanej zgodnie z przepisami o Narodowym Banku Polskim, i 2%, z tym że
stawka ta nie może być niższa niż 8%.
hh. Stawki odsetek za zwłokę, o których mowa w art. 56-56b, ulegają obniżeniu lub podwyższeniu w
stopniu odpowiadającym obniżeniu lub podwyższeniu podstawowej stopy oprocentowania kredytu
lombardowego, począwszy od dnia, w którym stopa ta uległa zmianie.
ii. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" stawki odsetek za zwłokę, o których
mowa w art. 56-56b.
59.Naliczanie odsetek za zwłokę wg niższej i wyższej stawki
jj. według stawki niższej:
 ■ § 1.Obniżoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 50% stawki odsetek za zwłokę
stosuje się w przypadku spełnienia łącznie następujących warunków:
1. 1- złożenia prawnie skutecznej korekty deklaracji, nie później niż w terminie 6
miesięcy od dnia upływu terminu do złożenia deklaracji;
2. 2- zapłaty zaległości podatkowej w ciągu 7 dni od dnia złożenia korekty.
■ § 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie zaliczenia nadpłaty lub zwrotu podatku,
a także w razie potrącenia lub przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych w
trybie określonym w art. 66, na wniosek złożony w terminie 7 dni od dnia złożenia korekty
deklaracji.
■ § 3. Obniżonej stawki odsetek za zwłokę nie stosuje się w przypadku korekty deklaracji:
1. 1- złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli
podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia - po zakończeniu
kontroli podatkowej;
2. 1a- złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli
celno-skarbowej;
3. 2- dokonanej w wyniku czynności sprawdzających.
kk. według stawki wyższej:
■ Podwyższoną stawkę odsetek za zwłokę w wysokości 150% stawki odsetek za zwłokę
stosuje się do zaległości w podatku od towarów i usług oraz w podatku akcyzowym w
przypadku:
1. zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia kwoty nadpłaty lub zwrotu
podatku ujawnionych przez organ podatkowy w toku kontroli podatkowej, kontroli
celno-skarbowej lub postępowania podatkowego,
2. korekty deklaracji:
a. złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli
podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia - po
zakończeniu kontroli podatkowej,
b. dokonanej w wyniku czynności sprawdzających,
c. złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli
celno-skarbowej
i. - jeżeli kwota zaniżenia zobowiązania podatkowego, zawyżenia
kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku przekracza 25% kwoty
należnej i jest wyższa niż pięciokrotna wysokość minimalnego
wynagrodzenia w rozumieniu ustawy z dnia 10 października 2002
r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz.
2207 oraz z 2023 r. poz. 1667), obowiązującego w dniu
następującym po dniu upływu terminu płatności zobowiązania lub
terminu zwrotu;
3. ujawnienia przez organ podatkowy w toku czynności sprawdzających, kontroli
podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania podatkowego niezłożenia
deklaracji, mimo ciążącego obowiązku oraz braku zapłaty podatku.
■ Przepisu tego nie stosuje się do zaległości w podatku od towarów i usług, w przypadku
gdy ustala się dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 112b lub art.
112c ustawy o podatku od towarów i usług.
60. Opłata prolongacyjna
ll. W decyzji o odroczeniu terminu płatności podatku, rozłożeniu zapłaty podatku na raty, umorzeniu
zaległości podatkowej na wniosek podatnika, dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu
 państwa, organ podatkowy ustala opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości
podatkowej.
mm. Stawka opłaty prolongacyjnej jest równa obniżonej stawce odsetek za zwłokę.
nn. Wysokość opłaty prolongacyjnej oblicza się przy zastosowaniu stawki opłaty prolongacyjnej
obowiązującej w dniu wydania decyzji, o której mowa w pkt a.
oo. Opłata prolongacyjna wpłacana jest w terminach płatności, które zostały wskazane w decyzji dot.
odroczenia, rozłożenia na raty lub umorzenia zaległości podatkowej, w razie niedotrzymania tych
terminów, za termin zapłaty podatku uważa się pierwotny termin zapłaty podatku, ze wszystkimi
konsekwencjami podatkowymi.
pp. Nie ustala się opłaty prolongacyjnej, gdy przyczyną wydania decyzji, o której mowa w , były
klęska żywiołowa lub wypadek losowy.
qq. Organ podatkowy może odstąpić od ustalenia opłaty prolongacyjnej, jeżeli wydanie decyzji,
następuje w związku z postępowaniem układowym lub na podstawie odrębnych ustaw.
rr. Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może wprowadzić opłatę prolongacyjną - w
wysokości nie większej niż obniżona stawka odsetek za zwłokę- z tytułu rozłożenia na raty lub
odroczenia terminu płatności podatków oraz zaległości podatkowych stanowiących dochód
odpowiednio - gminy, powiatu lub województwa. Powyższe przepisy te stosuje się odpowiednio.
ss. Przepisy te , z wyjątkiem określonym w punkcie e, stosuje się również do odroczonych lub
rozłożonych na raty należności płatników lub inkasentów, następców prawnych oraz osób trzecich.
61. Dodatkowe zobowiązanie podatkowe
tt. od 01.01.2019 r. organ podatkowy wydając decyzję w sprawie unikania opodatkowania, z
zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści oraz decyzje dotyczące stosowania
przepisów o cenach transferowych, będzie ustała tzw. dodatkowe zobowiązanie podatkowe
uu. nie stosuje się go względem osób fizycznych, które za ten sam czyn podlegają odpowiedzialności
karnej skarbowej
vv. organ odstąpi od ustalenia, jeżeli podatnik w momencie dokonywania czynności pozostawał w
błędnym, ale usprawiedliwionym przekonaniu o zgodności uzyskanej korzyści podatkowej z
przedmiotem i celem ustawy podatkowej (dobra wiara)
ww.odpowiada ona ułamkowi stwierdzonej korzyści podatkowej - PIT/CIT 10% sumy nienależnie
wykazanej lub zawyżonej straty i niewykazanego w całości lub w części dochodu do
opodatkowania w zakresie wynikającym z decyzji, w innych podatkach 40%
xx. stawki są podwojone, gdy podstawa do ustalenia dodatkowego zobowiązania przekracza 15 mln zł,
w zakresie ponad nadwyżkę tej kwoty, gdy nie upłynęło 10 lat od doręczenia podatnikowi lub
płatnikowi ostatecznej decyzji dotyczącej dodatkowego zobowiązania podatkowego oraz w
przypadku, w którym strona nie udostępniła organowi podatkowemu dokumentacji podatkowej dt.
cen transferowych.
yy. stawki potrojone, gdy łącznie zaistnieją przesłanki z art. 58c par. 1 pkt 1 i 3
zz. obniżone o połowę - gdy cofnięto skutki unikania opodatkowania

62. Rodzaje ulg w spłacie zobowiązań podatkowych (ulg uznaniowych):

63. W jakim trybie są udzielane ulgi w spłacie?
aaa.Ulgi w spłacie przyznawane są przez właściwy rzeczowo organ podatkowy w drodze
indywidualnej decyzji, na podstawie przesłanek mających charakter klauzul generalnych, w
ramach przyznanego organom podatkowym uznania administracyjnego.

64. Kto może korzystać z ulg w spłacie?

bbb. podatnik
ccc.spadkobiercy podatnika lub płatnika
ddd. osoby trzecie
eee.płatnik i inkasent - nie mogą jednak uzyskać umorzenia z wniosku

65. Przesłanki stosowania ulg w spłacie:

fff. na wniosek:
■ ważny interes podatnika - nadzwyczajne zdarzenie losowe np. zniszczenie dobytku przez
pożar
■ interes publiczny - np. przy COVID-19
ggg. z urzędu (art. 67d):
■ w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty przewyższającej wydatki
egzekucyjne
■ kwota zaległości podatkowej nie przekracza pięciokrotnej wartości kosztów upomnienia w
postępowaniu egzekucyjnym (58,00 zł)
■ kwota zaległości podatkowej nie została zaspokojona w zakończonym lub umorzonym
postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym albo sąd oddalił wniosek o ogłoszenie
upadłości
■ podatnik zmarł, nie pozostawiając żadnego majątku lub pozostawił ruchomości
niepodlegające egzekucji na podstawie odrębnych przepisów albo pozostawił przedmioty
codziennego użytku domowego, których łączna wartość nie przekracza kwoty 5000 zł, i
jednocześnie brak jest spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu
terytorialnego oraz nie ma możliwości orzeczenia odpowiedzialności podatkowej osoby
trzeciej

66. Co to znaczy, że ulgi w spłacie mają charakter uznaniowy?

 hhh. Uznaniowy charakter ulg oznacza, że nawet stwierdzenie przez organ podatkowy istnienia
ustawowych przesłanek ich zastosowania (ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego)
nie nakłada na ten organ automatycznego obowiązku orzeczenia o uldze.
iii. Uznanie administracyjne powoduje, że organ podatkowy ma obowiązek ustalić, czy w danej
sprawie zaistniały przesłanki do zastosowania ulgi w spłacie zobowiązania.

67. Na czym polega współdziałanie organów podatkowych przy udzielaniu ulg?

jjj. Naczelnik urzędu skarbowego zajmującego się poborem podatków i opłat stanowiących w całości
dochód gminy (podatek od spadków i darowizn, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz
karta podatkowa) może umarzać, odraczać termin zapłaty lub rozkładać na raty należności
wyłącznie za zgodą przewodniczącego jednostki samorządu terytorialnego.
kkk. Wynika z tego, że w zakresie udzielania ulg w spłacie podatków samorządowych naczelnik
urzędu skarbowego współdecyduje z organem reprezentującym samorząd.
lll. Stanowisko tego organu wyrażane jest w formie postanowienia (art. 209 o.p.)

68. Co można umorzyć?

mmm. Umorzyć można w całości lub w części (art. 67a § 1 pkt 3 o.p.):
■ zaległość podatkową
■ odsetki za zwłokę
■ opłatę prolongacyjną
nnn. Nie jest możliwe umorzenie samej zaległości podatkowej, ponieważ umorzenie zaległości
podatkowej powoduje również umorzenie odsetek za zwłokę w całości, lub w takiej części w jakiej
została umorzona zaległość podatkowa.
ooo. Nie jest możliwe umorzenie zobowiązania podatkowego przed upływem terminu jego
płatności.

69. Postępowanie w sprawie ulg:

ppp. prawidłowy wniosek wszczyna postępowanie
qqq. brak szczegółowego uzasadnienia wniosku nie jest przeszkodą
rrr. postępowanie dowodowe - przesłanki ulgi
sss. termin 2-miesięczny mający znaczenie dla naliczania odsetek za zwłokę
ttt. decyzja uznaniowa
uuu. decyzja pozytywna lub negatywna

70. Pomoc publiczna w podatkach:

vvv. Zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE, wsparcie dla przedsiębiorcy podlega przepisom dotyczącym
pomocy publicznej, o ile jednocześnie spełnione są następujące warunki:
■ udzielana jest przez Państwo lub ze środków państwowych,
■ przedsiębiorca uzyskuje przysporzenie na warunkach korzystniejszych od oferowanych na
rynku,
■ ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określonego lub określonych przedsiębiorców
albo produkcję określonych towarów),
■ grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między
Państwami Członkowskimi UE.
www. Zgodnie z art. 67b par. 1 o.p.: Organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego
działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, określonych w art.
67a:
■ które nie stanowią pomocy publicznej,
 ■ które stanowią pomoc de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio
obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de
minimis,
■ które stanowią pomoc publiczną, na wskazane w ustawie cele.
xxx. Pomoc de minimis ze względu na swój szczególny charakter wyrażający się w relatywnie
niskiej intensywności (aktualnie do równowartości 200 tys. euro dla danego beneficjenta liczonej
w okresie trzech kolejnych lat podatkowych), może być stosowana na zasadach o wiele prostszych
niż inne rodzaje pomocy publicznej.

71. Wymogi formalne (specyfika udzielania ulg) związane ze złożeniem wniosku o ulgę przez przedsiębiorcę:
yyy. wskazanie czy, a jeżeli tak, to o jaki rodzaj pomocy publicznej się ubiega
zzz.załączenie zaświadczeń o uzyskanej pomocy lub oświadczeń o jej braku
aaaa. załączenie informacji niezbędnych do udzielenia pomocy na właściwym druku

PREZENTACJA VII

1. Czym jest nadpłata?

Art.72.1OP -nadpłacony lub nienależnie zapłacony podatek,podatek pobrany przez płatnika nienależnie
lub w wysokości większej od należnej, zobowiązanie zapłacone przez płatnika lub inkasenta nienależnie
lub w wysokości wyższej od należnej, zobowiązanie zapłacone przez osobę trzecią lub spadkobiercę
nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

§2 - Na równi z nadpłatą traktuje się:

1) część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę, jeżeli wpłata ta dotyczyła zaległości
podatkowej;
2) nienależnie zapłacone:
a) zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a,
b) odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek,
c) opłatę prolongacyjną.

Cechy nadpłaty:

● kwota wpłacana z przekonaniem, że jest wykonaniem obowiązku zapłaty wynikającego z przepisów

prawa podatkowego
● kwota wpłacana na rachunek organu podatkowego.

Z czego wynika nadpłata?

● ze złożonego zeznania podatkowego np. na PIT

● z wniosku o zwrot złożonego przez podatnika, gdy nadpłata powstała w wyniku orzeczenia TK lub TSUE
(art. 74)
● z wniosku o stwierdzenie nadpłaty złożonego z korektą deklaracji, gdy korekta deklaracji nie budzi
wątpliwości organu podatkowego (art. 75 par. 4a)
● z decyzji: określającej wysokość nadpłaty (art. 74) lub stwierdzającej nadpłatę (art. 75 par. 4b)

2. W jakiej dacie powstaje nadpłata?

Powstaje z chwilą uiszczenia nienależnego świadczenia/z dniem złożenia deklaracji.

Art.73OP- 1. Nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

1) zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;

2) pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;

3) zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności
podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od
należnej;

4) wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego
podatku;

5) zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o

odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego
spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od
należnej.

§ 2. Nadpłata powstaje z dniem złożenia:

1) zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego;

2) deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego;

3) deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i
przedsiębiorstw państwowych.

3. Jaki jest tryb dochodzenia nadpłaty, gdy zobowiązanie podatkowe wynika z deklaracji?

Musi istnieć deklaracja i wtedy dokonujemy jej korekty.

4. Jaki jest ryb dochodzenia nadpłaty, gdy zobowiązania podatkowe wynika z decyzji?
 Musi istnieć decyzja, następnie musi nastąpić jej unieważnienie i musi zostać wydana nowa decyzja.

5. Jakie są terminy zwrotu nadpłaty?

Co do zasady:

-14 dni od doręczenia organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu

administracyjnego, uchylającego decyzje organu podatkowego I instancji lub stwierdzającego jej nieważność

-30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 77 § 1 pkt 2)

-2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą, gdy nie wydaje się
decyzji, bo korekta jest zasadna (art. 77 § 1 pkt 6 lit. a)

Inne terminy zwrotu nadpłaty:

● 30 dni od złożenia wniosku o zwrot w związku z orzeczeniem TK

● 30 dni od dnia wydania decyzji o zmianie, uchyleniu albo stwierdzeniu nieważności decyzji - jeżeli w
związku z tym nie będzie wydawana nowa decyzja
● 3 msc od dnia złożenia zwykłego zeznania lub deklaracji, w których obliczono nadpłatę podatkową

6. Kiedy nadpłaty podlegają oprocentowaniu?

Następuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem

(deklaracją):

-jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej
nadpłatę

-jeżeli decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia
wniosku o stwierdzenie nadpłaty, chyba że do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczynił się podatnik,
płatnik lub inkasent

-jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie, o którym mowa w art. 77 § 1 pkt 6, chyba że do
opóźnienia w zwrocie nadpłaty przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent

Jak wygląda?

● nadpłaty są oprocentowane jak zaległości podatkowe, ale tylko w ustawowo wskazanych przypadkach
● nie podlegają oprocentowaniu nadpłaty do kwoty odpowiadającej dwukrotności kosztów upomnienia (2 x 16,00
zł = 32,00 zł)
● w przypadku powstania nadpłaty w związku z uchyleniem lub zmianą decyzji – od dnia powstania nadpłaty,
chyba że organ podatkowy nie przyczynił się do powstania przesłanki lub uchylenia decyzji i nadpłata została
zwrócona w ciągu 30 dni od dnia uchylenia lub zmiany decyzji. Jeżeli nie zwróci w ciągu 30 dni, wtedy
 oprocentowanie od dnia wydania decyzji o zmianie lub uchyleniu. Jeżeli przyczynił się do powstania przesłanek
zmiany lub uchylenia decyzji, to oprocentowanie przysługuje od dnia powstania nadpłaty.
● w przypadku złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty – od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty:

- jeżeli nie zwrócono jej w ciągu 30 dni od dnia wydania decyzji o stwierdzeniu nadpłaty,
- jeżeli decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba
że do opóźnienia przyczynił się podatnik,
- jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty
wraz z korektą deklaracji na PIT, CIT, akcyzę

● w przypadku nadpłaty wykazanej w zeznaniu lub deklaracji na PIT, CIT, akcyzę, jeżeli nie została ona zwrócona
w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji (w dochodowych 45 dni przy deklaracji
elektronicznej)
● w przypadku nadpłaty wynikającej z deklaracji kwartalnej na VAT – od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nie
zwrócono jej w terminie 30 dni od złożenia deklaracji

7. Na czym polega pośredni zwrot nadpłaty?

Art.76OP- zwrot pośredni:

Nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet:

- zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę,

- odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek,
- kosztów upomnienia oraz
- bieżących zobowiązań podatkowych,
a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie
nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych

8. Kiedy pełnomocnik może podpisać deklarację?

Deklaracja podatkowa- rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia,

sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów
prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci

Art 80aOP:
 -JAKIE SĄ WARUNKI DOTYCZĄCE PEŁNOMOCNICTWA DO PODPISYWANIA
DEKLARAC mi je JI? CO TRZEBA ZROBIĆ, ŻEBY PEŁNOMOCNIK MÓGŁ
PODPISAĆ DEKLARACJĘ?:

Jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą
środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika,
płatnika lub inkasenta.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego

pełnomocnictwa składa się organowi podatkowemu właściwemu w sprawach podatku, którego
dana deklaracja dotyczy.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji składanej za pomocą środków komunikacji

elektronicznej oraz zawiadomienie o odwołaniu tego pełnomocnictwa podatnik, płatnik lub
inkasent składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach ewidencji podatników
i płatników.

Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji oraz zawiadomienie o odwołaniu tego

pełnomocnictwa składane na piśmie utrwalonym w postaci elektronicznej podatnik, płatnik lub
inkasent składa do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

Jeżeli przepisy prawa podatkowego wymagają podpisania deklaracji przez więcej niż jedną
osobę, pełnomocnictwo do podpisania tej deklaracji jest skuteczne, jeżeli udzieliły go wszystkie
osoby.

9. Na czym polega korekta deklaracji?

Jest opisana w art.81-81bOP.

Skorygować deklarację mogą płatnicy, podatnicy i inkasenci jeżeli odrębne przepisy nie stanowią
inaczej, przysługuje podatnikowi lub płatnikowi jednokrotnie, w toku postępowania podatkowego, o
którym mowa w art. 119g, przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji, w terminie 14 dni od dnia
doręczenia zawiadomienia o wyznaczeniu terminu.

​JAK SIĘ KORYGUJE DEKLARACJĘ? Poprzez złożenie korygującej deklaracji.

JAKI OBOWIĄZEK CIĄŻY NA ORGANIE, KTÓRY UZNAJE KOREKTĘ ZA

BEZSKUTECZNĄ?
 1) Korekta złożona w okresie jej zawieszenia (ulega zawieszeniu na czas trwania
postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym
postępowaniem lub kontrolą) nie wywołuje skutków prawnych. Organ podatkowy
zawiadamia na piśmie składającego korektę o jej bezskuteczności.
2) Korekta złożona wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nie wywołuje skutków
prawnych w razie odmowy stwierdzenia nadpłaty w całości lub w części oraz w razie
umorzenia postępowania w związku z wycofaniem wniosku. W uzasadnieniu wydanej
decyzji organ podatkowy wskazuje bezskuteczność takiej korekty.

10. Kiedy prawo do korekty ulega zawieszeniu?

CO TO ZNACZY, ŻE PRAWO DO KOREKTY DEKLARACJI ULEGA

ZAWIESZENIU?W JAKICH SYTUACJACH PRAWO DO KOREKTY DEKLARACJI
ULEGA ZAWIESZENIU?

Uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w

zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;

2) przysługuje nadal po zakończeniu:

a) kontroli podatkowej,

b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość

zobowiązania podatkowego.

11. Kto jest zobowiązany do wystawiania rachunków?

87-88OP.

Jeżeli z innych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący
działalność gospodarczą są zobowiązani na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek
potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
 Kiedy rolnicy nie muszą wystawiać rachunków?- gdy sprzedają produkty roślinne i zwierzęce
pochodzące z własnej uprawy, hodowli lub chowu, nie przerobione lub nieprzetworzone
sposobem przemysłowym, chyba że sprzedaż jest dokonywana w ich odrębnych, stałych
miejscach sprzedaży poza obrębem uprawy, hodowli lub chowu, z wyjątkiem sprzedaży na
targowiskach.

Treść rachunku- imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego
bądź wykonawcy i odbiorcy usługi, datę wystawienia i numer kolejny rachunku, określenie
rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe, ogólną sumę
należności wyrażoną liczbowo i słownie

Kiedy i w jakim terminie są wystawiane?- gdy zażądano przed wykonaniem usługi/wydaniem

towaru-7 dni od wykonania/wydania, jeżeli zażądano po wykonaniu usługi/wydaniu towaru-7 dni
od żądania. Nie ma obowiązku wydania rachunku jeżeli żądanie zgłoszono 3msc od wydania
towaru/wykonania usługi.

12. Na czym polega odpowiedzialność solidarna za zobowiązania podatkowe?

Stosuje się przepisy KC:

Art. 366. k.c. [solidarność dłużników]

§ 1. Kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części
świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie
wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników).
§ 2. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.
Art. 367. k.c. [solidarność wierzycieli]
§ 1. Kilku wierzycieli może być uprawnionych w ten sposób, że dłużnik może spełnić całe świadczenie do rąk
jednego z nich, a przez zaspokojenie któregokolwiek z wierzycieli dług wygasa względem wszystkich
(solidarność wierzycieli).
§ 2. Dłużnik może spełnić świadczenie, według swego wyboru, do rąk któregokolwiek z wierzycieli
solidarnych. Jednakże w razie wytoczenia powództwa przez jednego z wierzycieli dłużnik powinien spełnić
świadczenie do jego rąk.

Kiedy występuje odpowiedzialność solidarna w prawie podatkowym? (odpowiedzialność

solidarna w podatkach w których zobowiązanie powstaje przez doręczenie decyzji):

Kiedy zobowiązanie powstaje poprzez doręczenie decyzji organu podatkowego, ustalającej

wysokość tego zobowiązania, odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym doręczono tę
decyzję (ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego).

-odpowiedzialność solidarna za własny dług

-odpowiedzialność solidarna za cudzy dług

 Specyficzne zasady odpowiedzialności solidarnej w przypadku tzw. łącznego zobowiązania
pieniężnego- w tym przypadku zasady odpowiedzialności solidarnej stosuje się z chwilą
doręczenia decyzji (nakazu płatniczego) osobie, na którą, zgodnie z odrębnymi przepisami
wystawia się decyzję (nakaz płatniczy).

Co oznacza solidarność wierzytelności o zwrot nadpłaty w przypadku małżonków

rozliczających się łącznie z podatku dochodowego od osób fizycznych? - Małżonkowie
opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów na podstawie odrębnych przepisów ponoszą
solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz solidarna jest ich wierzytelność o
zwrot nadpłaty podatku od sumy dochodów małżonków.W razie śmierci jednego z małżonków, o
których mowa w § 3, drugi z małżonków ponosi odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe
oraz przysługuje mu wierzytelność o zwrot nadpłaty podatku.

13. Na czym polega i kiedy występuje solidarne uprawnienie do zwrotu nadpłaty?

Jest to przypadek z art.92§3 i §3a - małżonkowie:

Małżonkowie opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów na podstawie odrębnych przepisów

ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz solidarna jest ich wierzytelność o
zwrot nadpłaty podatku od sumy dochodów małżonków.W razie śmierci jednego z małżonków, o których
mowa w § 3, drugi z małżonków ponosi odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz przysługuje
mu wierzytelność o zwrot nadpłaty podatku.

14. Powstawanie zobowiązań solidarnych w podatkach, w których wydaje się decyzje ustalające

Art. 92§1 - Jeżeli, zgodnie z ustawami podatkowymi, podatnicy ponoszą solidarną

odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe, a zobowiązania te powstają w sposób
przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2 (czyli poprzez doręczenie decyzji organu podatkowego,
ustalającej wysokość tego zobowiązania) odpowiedzialnymi solidarnie są podatnicy, którym
doręczono decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego.

15. Wygaśnięcie prawa do zwrotu nadpłaty

 Prawo do złożenia wniosku o zwrot nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania
podatkowego, a poza tym:

Art. 80. § 1. Prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku
kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.
§ 2. Po upływie terminu określonego w § 1 wygasa również prawo do złożenia wniosku o zaliczenie
nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych oraz możliwość zaliczenia nadpłaty na poczet
zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych.
§ 3. Złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty, zwrot nadpłaty lub zaliczenie jej na poczet przyszłych
zobowiązań podatkowych przerywa bieg terminu do zwrotu nadpłaty.

PREZENTACJA VIII
(procedury podatkowe, postępowanie podatkowe, zasady ogólne postępowania podatkowego)

1) Pojęcie procedur podatkowych

Procedury podatkowe:

· kategoria szczególna procedur administracyjnych

· nie mają swojej definicji legalnej, znaczenie zostało wypracowane przez doktrynę

· Według najszerszej definicji doktrynalnej to zarówno ogół procedur występujących w

prawie podatkowym, jak i procedury jednostkowe, stanowiące nie tylko tok
następujących po sobie czynności załatwiania sprawy podatkowej, ale i zbiór reguł
postępowania luźno ze sobą powiązanych, które prowadzą w całości do jednego
ostatecznego celu ustawowego

· pełnią przede wszystkim funkcje: gwarancyjną, ochronną, porządkującą,

instrumentalną, stabilizującą oraz dynamizującą

· sformalizowane procedury finansowe

· sensu stricto : postępowania podatkowe, czynności sprawdzające, kontrola podatkowa

· sensu largo : procedury podatkowe inne niż procedury podatkowe sensu stricto, a więc
inne niż postępowanie podatkowe, czynności sprawdzające oraz kontrola podatkowa.

Procedura podatkowa > postępowanie podatkowe

2) Rodzaje procedur podatkowych

 Podstawowe:

❖ Czynności sprawdzające - powinny zawsze wyprzedzać postępowanie podatkowe,

bowiem umożliwiają, co do zasady, rozstrzygnięcie wątpliwości związanych z
prawidłowością rozliczeń podatkowych bez wszczynania relatywnie skomplikowanej
procedury postępowania podatkowego. Jest to więc tryb konkurencyjny wobec
postępowania podatkowego, który nie powinien być traktowany ani łącznie, ani też
zamiennie z tym postępowaniem.

Zakres przedmiotowy:

1) sprawdzenie terminowości składania deklaracji podatkowych oraz wpłaca-

nia zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatni-

ków i inkasentów

2) stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów wyżej wymienionych

3) ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgod-

ności z przedstawionymi dokumentami.

Zakres podmiotowy: podatnicy, płatnicy, inkasenci, kontrahenci podatnika.

Organy uprawnione do przeprowadzania kontroli: organy podatkowe I instancji

(W przypadku organów administracji rządowej w zależności od rodzaju podatku są to

odpowiednio naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego.
Natomiast samorządowymi organami podatkowymi są wójt, burmistrz, prezydent miasta,
starosta i marszałek województwa)

❖ Kontrola podatkowa- celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie, czy

kontrolowani wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa
podatkowego. Jest to uzupełnienie innych procedur podatkowych uregulowanych
w ordynacji podatkowej, tj. postępowania podatkowego oraz czynności
sprawdzających. Tak rozumiana kontrola zbliżona jest przedmiotowo do czynności
sprawdzających. Jednak w przeciwieństwie do tych ostatnich nie obejmuje ona
 wyłącznie badania treści dokumentów podatkowych, ale także sprawdzania
miejsca prowadzonej działalności gospodarczej.

Może być prowadzona przez organy podatkowe pierwszej instancji (vide: punkt wyżej)

Ponadto, może jej dokonywać także dyrektor izby administracji skarbowej.

❖ Kontrola celno – skarbowa –podstawowa forma realizacji zadań naczelników

urzędów celno-skarbowych

Kontroli celno-skarbowej podlega przestrzeganie przepisów:

• prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej;
• prawa celnego oraz innych przepisów związanych z przywozem i wywozem towarów
w obrocie między obszarem celnym Unii Europejskiej a państwami trzecimi, w
szczególności przepisów dotyczących towarów objętych ograniczeniami lub zakazami;
• regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa w ustawie
z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 227), a także
zgodność tej działalności ze zgłoszeniem, udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz
zatwierdzonym regulaminem;
• w zakresie posiadania automatów do gier hazardowych;
• prawa dewizowego w zakresie ograniczeń i obowiązków określonych dla rezydentów i
nierezydentów oraz warunków udzielonych na ich podstawie zezwoleń dewizowych, a
także warunków wykonywania działalności kantorowej;
• o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu;

❖ Postępowanie podatkowe – szczególny rodzaj postepowania administracyjnego.

Ustawodawca zastrzegł termin „postępowanie podatkowe” wyłącznie dla
postępowania jurysdykcyjnego, dlatego też jest pojęciem węższym od „procedury
podatkowej”. Celem postępowania podatkowego jest rozstrzygnięcie sprawy
podatkowej w drodze aktu administracyjnego.

Szczególne:

❖ Wydawanie zaświadczeń- rodzaj szczególnego postępowania podatkowego, do

którego częściowo stosuje się przepisy dotyczące postępowania jurysdykcyjnego;
wyróżnia się ono brakiem formalizmu oraz prostotą, co z pewnością służy
podatnikom, dla których takie zaświadczenia są urzędowym stwierdzeniem danego
stanu faktycznego lub prawnego. W odróżnieniu od klasycznego postępowania
 podatkowego, które finalizowane jest z reguły rozstrzygnięciem o charakterze
materialnym lub formalnym, w postępowaniu w sprawach zaświadczeń nie wydaje
się decyzji podatkowych. Przesłanką wydania zaświadczenia jest bowiem potrzeba
urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego (np. faktu
nadania numeru identyfikacji podatkowej). Potrzeba taka może wynikać z
przepisów prawa, lecz w praktyce o wiele częściej ze stosownym wnioskiem o
wydanie takiego zaświadczenia zwracają się podmioty uprawnione (Ordynacja
Podatkowa nie wprowadza ograniczeń podmiotowych wobec osób
zainteresowanych). Najczęściej są to zaświadczenia o wysokości zaległości
podatkowych.

❖ Wydawanie indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego – na

wniosek zainteresowanego, Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej, (jak
również w zakresie swojej właściwości wójt, burmistrz, prezydent miasta)
wskazuje czy podatnik prawidłowo rozumie konkretne przepisy podatkowe, np. w
przypadku uprawnienia do korzystania z danej ulgi podatkowej. Może dotyczyć
obecnego stanu faktycznego, jak również zdarzeń przyszłych.

❖ Przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania – nowa regulacja od 01.07.2021r.,

której celem jest uszczelnienie i uporządkowanie systemu podatkowego. Organem
właściwym jest Szef Krajowej Administracji Skarbowej.

Zawiera w sobie 2 kluczowe pojęcia:

● unikanie opodatkowania (tax avoidance) - działanie podatnika, którego celem jest redukcja
obciążeń podatkowych za pomocą metod i środków dozwolonych przez prawo. Czynność nie
skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych
okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub
jednym z głównych celów jej dokonania, a sposób działania był sztuczny. Podmiot dokonujący
takich czynności jest pozbawiany jedynie korzyści podatkowych, które chciał uzyskać, działając
w sposób sztuczny (podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami nie
zastosowałby tego sposobu działania w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn
ekonomicznych). Inne skutki dokonania tych czynności nie są objęte klauzulą.

● korzyść podatkowa- zgodnie z art. 3 pkt 18 o.p.:

a) niepowstanie zobowiązania podatkowego, odsunięcie w czasie powstania

zobowiązania podatkowego, lub obniżenie jego wysokości
 b) powstanie lub zawyżenie straty podatkowej

c) powstanie nadpłaty lub prawa do zwrotu podatku albo zawyżenie kwoty

nadpłaty lub zwrotu podatku

d) brak obowiązku pobrania podatku przez płatnika, jeżeli wynika on z

okoliczności wskazanych w literze a)

3) Kształtowanie się procedur podatkowych w Polsce

❖ ordynacja podatkowa z 15 marca 1934 r.

❖ dekrety Rady Ministrów:

- z 16 maja 1946 r. o zobowiązaniach podatkowych

- z 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym

- z 11 kwietnia 1947 r. - Prawo karne skarbowe

❖ dekret o zobowiązaniach podatkowych z 26 października 1950 r. w miejsce dekretu z

1946 r.
❖ od 1 stycznia 1981 r. przepisy kodeksu postępowania administracyjnego z 1960 r. zaczęto
stosować do postępowań podatkowych i uchylono dekret o postępowaniu podatkowym z
1946 r.
❖ ustawa z 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych w miejsce dekretu z 1950 r.
❖ ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

4) Pojęcie postępowania podatkowego

❖ Jest pojęciem węższym od procedury podatkowej

❖ Postępowanie podatkowe jest postępowaniem administracyjnym. Do takiego
stwierdzenia uprawnia analiza usytuowania organu podatkowego, który jest
podmiotem zarówno prowadzącym postępowanie, jak i wykonawcą obowiązków i
uprawnień podatkowych. Dotyczy to także skutku postępowania, polegającego na
jednostronnym, władczym ukształtowaniu sytuacji prawnej strony w drodze
rozstrzygnięcia organu podatkowego.
❖ Celem postępowania podatkowego jest określenie wymiaru podatku. Procedura
postępowania podatkowego rozpoczyna się najczęściej w wyniku stwierdzenia
 nieprawidłowości w rozliczeniu podatkowym określonych na podstawie
przeprowadzonej kontroli podatkowej.
❖ Przebieg:

1. Postępowanie wyjaśniające

2. Ustalenie obowiązku podatkowego i ustalenie rzeczywistej kwoty

zobowiązania podatkowego

3. Wydanie decyzji

4. Ew. postępowanie odwoławcze

5) Znaczenie zasad ogólnych postępowania podatkowego

Zasady ogólne to zbiór wytycznych dla organów podatkowych i stron postępowania,

wskazujących najważniejsze prawa i obowiązki uczestników każdego postępowania
podatkowego. Stanowią bazę do wykładni konkretnych norm prawnych zawartych Ordynacji
Podatkowej. W wielu przypadkach stanowią ostoję praw podatników, gdyż postępowanie
podatkowe nie jest kontradyktoryjne, to organ podatkowy dysponuje władztwem
administracyjnym, a zasady ogólne mają za zadanie ochronić interes strony oraz zapewnić
realizację podstawowych obowiązków organów podatkowych.

„Jakkolwiek przepis art. 120 o.p. nakłada obowiązki wyłącznie na organ podatkowy, to i podatnik
obowiązany jest do działania zgodnego z prawem” (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 stycznia
2012 r., III SA/Gl 2693/10).

❖ Jakie są konsekwencje naruszenia zasad ogólnych postępowania?

Naruszenie zasad ogólnych może prowadzić do uchylenia rozstrzygnięcia

kończącego postępowanie podatkowe. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności
decyzji jest postępowaniem o charakterze nadzwyczajnym, którego celem nie jest
ponowne rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy podatkowej, lecz sprawdzenie, czy decyzja
ostateczna wydana w postępowaniu zwykłym nie została dotknięta jedną z wad
wymienionych w art. 247 § 1 o.p. W przypadku naruszenia zasad ogólnych odnieść się
należy do art. 247 § 1 pkt 3 o.p., a więc do rażącego naruszenia prawa.

❖ Jak należy definiować wadliwe zastosowanie zasad ogólnych?

Wadliwe zastosowanie zasad ogólnych postępowania wyraża się w tym, że w sposób

niebudzący wątpliwości nie zastosowano tych zasad w trakcie prowadzonego
postępowania lub zastosowano je nieprawidłowo.
 ❖ Zasady ogólne postępowania podatkowego a zasady prawa podatkowego

Zasady podatkowe - postulaty doktryny skierowane do twórców systemu podatkowego,

określające, jak powinien on być zbudowany, aby optymalnie realizował swoje zadania –
charakter legislacyjny

Zasady ogólne postępowania podatkowego – zbiór wytycznych nakreślony przez twórców

systemu podatkowego skierowany do organów podatkowych i stron postępowania, określający
czym należy się kierować podczas postępowania podatkowego, stanowiąc tym samym
podstawę wykładni norm prawnych zawartych w Ordynacji Podatkowej - charakter
proceduralno-urzędniczy

6) Katalog zasad ogólnych postępowania podatkowego

zasada legalizmu – art. 120 o.p.

Organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. To oznacza, że w postępowaniu

podatkowym nie ma zastosowania zasada, że dozwolone jest wszystko to, co nie jest przez prawo
zakazane (wyrok NSA z 26.02.2001 r., III SA 167/00). Zatem organy działają w oparciu o przepisy ustaw
podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych
dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie
ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 o.p.). Zasada wymaga, aby każda władcza ingerencja organu w sferę
prawną obywatela była oparta na konkretnie wskazanym przepisie.

Organy podatkowe, podejmując rozstrzygnięcie w sprawie podatkowej, powinny mieć na uwadze

zarówno przepisy prawa materialnego, jak też regulacje procesowe. W takich sytuacjach stosowanie
przepisu prawa materialnego musi być oceniane na chwilę zdarzenia dającego podstawę do określania
praw czy obowiązków danego podmiotu. Natomiast sama podstawa proceduralna powinna obowiązywać
na dzień wydawania decyzji podatkowej (kwestie intertemporalne).

zasada prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie wobec organów podatkowych – art.
121 § 1 o.p.
 Wszelkie niejasności czy też wątpliwości dotyczące stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane
na niekorzyść podatnika. Jednak może to dotyczyć tylko sytuacji, gdy rzeczywiście obiektywnie w danej
sprawie występują wątpliwości odnośnie stanu faktycznego, a nie gdy wątpliwości w tym zakresie ma
jedynie strona (wyrok NSA z 28.06.2016 r., I GSK 1942/14). Organ podatkowy w procesie wykładni
przepisów prawa podatkowego powinien posługiwać się zasadą in dubio pro tributario. Aktualnie zasada
ta wyrażona jest wprost w art. 2a o.p..

Ponadto w literaturze przedmiotu wskazuje się, iż w analizowanej zasadzie mieści się także
prowadzenie postępowania z poszanowaniem reguł kultury administrowania. Na kulturę administrowania
składają się zarówno środki materialne, jak i moralne. Do środków materialnych zaliczamy odpowiednie
pomieszczenia do przyjmowania interesantów, zbudowane i urządzone w taki sposób, żeby przyczyniły
się do stworzenia atmosfery wzajemnego zaufania i życzliwości (np. obsługi w tym samym czasie nie
więcej niż jednej osoby w danym pokoju), czy uwzględnianie przy ustalaniu godzin przesłuchania lub
stawienia się na wezwanie możliwości dogodnego dojazdu strony do siedziby organu podatkowego z
miejsca zamieszkania. Szczególne znaczenie ma stosunek pracowników organów administracji
państwowej do strony (stron), jak i innych uczestników postępowania, np. wykazanie przez pracowników
życzliwości, cierpliwości przy udzielaniu informacji.

zasada udzielania informacji i wyjaśnień - art. 121 § 2 o.p.

obowiązek informowania przez organy podatkowe strony postępowania o przepisach prawa

podatkowego, które mogą mieć wpływ na jej sytuację w tym postępowaniu. W wielu przypadkach
regulacje szczególne związane m.in. z poszczególnymi środkami dowodowymi zobowiązują organ
podatkowy do informowania strony o zakresie jej praw i obowiązków (np. art. 159 § 1a o.p. nakazuje w
treści wezwania na przesłuchanie pouczyć stronę o prawie do odmowy wyrażenia zgody na przesłuchanie
i o związanej z tym możliwości niestawienia się na wezwanie). W przypadku przepisów o charakterze
procesowym obowiązek zawarty w normie wynikającej z art. 121 § 2 o.p. realizuje się poprzez np.
wyjaśnienie zawiłości proceduralnych, konsekwencji podjętych czynności czy wskazania trybu
właściwego dla załatwienia wniosku (wyrok NSA z 28.10.2011 r., I GSK 629/10).

W orzeczeniu z 22.11.2005 r. (I SA/Bk 72/05, POP 2006/6, s. 101) WSA w Białymstoku

stwierdził, że nie do zaakceptowania jest w demokratycznym państwie prawnym, które urzeczywistnia
zasady sprawiedliwości społecznej (art. 2 Konstytucji RP), obciążanie podatnika podatkiem w kwocie
wyższej, wynikającej ze stawki podatku od towarów i usług 22%, a nie 7%, wówczas gdy tenże podatnik
zastosował się do pisemnej interpretacji przepisów prawa dokonanej przez organ podatkowy, a
interpretacja ta nie została zmieniona w miesiącu, za który powinien zostać rozliczony podatek od
towarów i usług (!!!). Taką sytuację, w której nastąpiło obciążenie podatnika przedmiotowym podatkiem
ze stawką wyższą, należy uznać za zaistniałą z naruszeniem zasady prowadzenia postępowania
podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, które to uchybienie miało istotny
wpływ na wynik rozpatrywanej przed sądem sprawy.
 zasada prawdy obiektywnej – art. 122 o.p.

nakazuje organom prowadzącym postępowanie zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego tak, aby
stan faktyczny sprawy ustalić zgodnie z rzeczywistością. W tym celu organ obowiązany jest zebrać
dowody istotne dlasprawy i dokonać oceny całego zebranego w sprawie materiału dowodowego (wyrok
NSA z 18.10.2016 r., II FSK 899/16). To organ podatkowy jest gospodarzem prowadzonego
postępowania i powinien z urzędu przeprowadzać środki dowodowe niezbędne do wyjawienia stanu
faktycznego sprawy. Obowiązek ten dotyczy nawet tych postępowań, które związane są z uprawnieniami
strony,przy czym w tych przypadkach poszukiwanie dowodów przez organ podatkowy nie może być
nieograniczone. To strona, której uprawnień dotyczy takie postępowanie, również powinna współdziałać
w ustaleniu stanu faktycznego.

❖ Swobodna a dowolna ocena dowodów.

Organ nie może pominąć żadnego z dowodów, jeżeli oceni go jako wiarygodny, nie może nie
doceniać jego znaczenia, jeżeli ma on wartość dla rozpoznawanej sprawy. Ocena ta powinna być logiczna
i spójna. Organ nie może zatem wyprowadzać z dowodów wniosków, które według reguł logiki z nich nie
wynikają. Należy przy tym pamiętać, że organy podatkowe mają obowiązek gromadzenia i uzupełniania
materiału dowodowego jedynie do momentu uzyskania pewności w zakresie stanu faktycznego sprawy,
tj. stwierdzenia, że stan ten kwalifikuje pod hipotezę określonej normy prawnej o charakterze
materialnoprawnym. Uzasadnienie decyzji powinno zaś spełniać wymogi, o jakich mowa w art. 210 § 4
o.p., co oznacza, że powinno wyczerpująco informować stronę o motywach, którymi kierował się organ
załatwiając sprawę, odzwierciedlać tok rozumowania organu, a w szczególności powinno zawierać ocenę
zebranego w postępowaniu materiału dowodowego, dokonaną przez organ wykładnię zastosowanych
przepisów oraz ocenę przyjętego stanu faktycznego w świetle obowiązującego prawa”

zasada czynnego udziału stron w postępowaniu – art. 123 §1 o.p.

Udział strony w każdym stadium postępowania dotyczy zarówno postępowania podatkowego w

pierwszej, jak i w drugiej instancji. Należy go rozumieć jako udział strony w czynnościach mających
istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i w których udział przewiduje Ordynacja podatkowa (wyrok
NSA z 17.08.1999 r., SA/Rz 282/99, LEX nr 42510). Z takimi sytuacjami mamy do czynienia m.in. w
przypadku przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłego czy oględzin, o czym trzeba
powiadomić stronę przynajmniej na 7 dni wcześniej. Drugim elementem składającym się na zasadę
czynnego udziału strony w postępowaniu jest wynikająca z art. 200 o.p. powinność wyznaczenia przez
organ podatkowy przynajmniej 7-dniowego, a w przypadku postępowań związanych z zastosowaniem
klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania 14-dniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie
zebranego materiału dowodowego.

Zasada przekonywania – art. 124 o.p.

 Powinna obowiązywać w toku całego postępowania prowadzonego przez organ podatkowy, ale w
sposób szczególny realizuje się w treści wydanego rozstrzygnięcia. Decyzja, która kończy postępowanie,
powinna zawierać uzasadnienie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Brak uzasadnienia lub jego
braki mogą prowadzić do naruszenia wskazanej zasady. Zasada przekonywania wyrażona w art. 124 o.p.
nie zostanie zrealizowana, gdy organ pominie milczeniem twierdzenia strony. Wszelkie okoliczności i
zarzuty strony, a zwłaszcza te, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, muszą być rzetelnie
omówione i wnikliwie przeanalizowane przez organ rozpatrujący sprawę. Wiąże się to z regułą
„uczciwego procesowania”, która oznacza powinność wyczerpującego odniesienia się do wszystkich
wysuniętych przez podmiot odwołujący się zarzutów i żądań. Organ podatkowy, który nie ustosunkowuje
się do twierdzeń uważanych przez stronę za istotne dla sposobu załatwienia sprawy, uchybia obowiązkom
wynikającym z art. 124 o.p. (wyrok WSA w Bydgoszczy z 24.11.2015 r., I Sa/Bd 797/15).

❖ Co zawiera uzasadnienie decyzji?

Art. 210 § 4. Uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazanie faktów, które
organ uznał za udowodnione, dowodów, którym dał wiarę, oraz przyczyn, dla których innym dowodom
odmówił wiarygodności, uzasadnienie prawne zaś zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji z
przytoczeniem przepisów prawa.

❖ Kiedy można odstąpić od uzasadnienia decyzji?

Art. 210 § 5. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie
strony. Nie dotyczy to decyzji wydanej na skutek odwołania bądź na podstawie której przyznano ulgę w
zapłacie podatku.

zasada wnikliwości, szybkości i prostoty działania – art. 125 o.p.

Wskazana zasada realizuje się w określonych ustawowo terminach do załatwiania spraw w

postępowaniach podatkowych. Zgodnie z art. 139 o.p. załatwienie sprawy na podstawie dowodów
przedstawionych przez stronę łącznie z wnioskiem o wszczęcie postępowania powinno nastąpić
niezwłocznie. Jeżeli wymagane jest przeprowadzenie postępowania dowodowego, to powinno nastąpić to
bez zbędnej zwłoki, ale nie dłużej niż w ciągu miesiąca, chyba że sprawa jest szczególnie skomplikowana
– wtedy właściwy jest termin dwóch miesięcy. Z kolei w postępowaniu odwoławczym terminy na
załatwienie sprawy wynoszą odpowiednio dwa miesiące lub trzy miesiące, o ile przeprowadzono
rozprawę podatkową lub złożono wniosek o jej przeprowadzenie. Na niezałatwienie sprawy w terminie
stronie służy ponaglenie wnoszone na zasadach określonych w art. 141 o.p. Ponadto, mnożenie dowodów
i akt nie oznacza prawidłowo przeprowadzonego postępowania (wyrok NSA z 19.11.2014 r., I FSK
1699/13). Sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być
załatwiane niezwłocznie.
 W przypadku przekroczenia terminu załatwienia sprawy decyzja jest ważna i skuteczna, nie są to
bowiem terminy prawa materialnego, które powodowałyby przedawnienie orzekania w sprawie. (wyrok
NSA z dnia 12 maja 2010 r., I GSK 956/08, LEX nr 594776).

❖ Co zrobić gdy nie uda się załatwić sprawy w terminie?

Art. 140. § 1. O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ

podatkowy obowiązany jest zawiadomić stronę, podając:

} przyczyny niedotrzymania terminu i

} wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

§ 2. Ten sam obowiązek ciąży na organie podatkowym również w przypadku, gdy niedotrzymanie
terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu.

zasada pisemności – art. 126. o.p.

Od 5.10.2021 r. ustawodawca w Ordynacji podatkowej, poprzez nowe brzmienie zasady

pisemności, wprowadził trzy postaci (formy) załatwiania spraw podatkowych:

1) papierową - sprawy podatkowe załatwiane są na piśmie utrwalonym w postaci papierowej; pisma

utrwalone w postaci papierowej opatruje się podpisem własnoręcznym

2) elektroniczną – 3 sposoby:

} poprzez opatrzenie pism podpisami lub kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną,

} z wykorzystaniem pism generowanych automatycznie i opatrzonych kwalifikowaną

pieczęcią elektroniczną,

} z wykorzystaniem usług online.

3) inną (jeżeli przepisy szczególne stanowią inaczej).

Wyjątkiem od zasady pisemności jest możliwość ustnego złożenia podania, ale i tak konieczne
jest utrwalenie tego w protokole na piśmie. Natomiast zzynności organu podatkowego, z których
nie sporządza się protokołu, a które mają znaczenie dla sprawy lub toku postępowania, utrwala się
w aktach w formie adnotacji podpisanej przez pracownika dokonującego tych czynności.
 – (pamiętam jak na zajęciach mówił, że urzędnik ostatnie, co chce widzieć w urzędzie skarbowym, to
petenta XD)

zasada dwuinstancyjności postępowania – art. 127 o.p.

Zasada dwuinstancyjności oznacza, iż każda sprawa winna być rozpatrzona dwukrotnie, a organ
drugiej instancji nie może się tylko ograniczyć do kontroli organu pierwszej instancji (wyrok NSA z
7.10.2011 r., I FSK 1361/10). Od każdej decyzji wydanej w pierwszej instancji przysługuje odwołanie,
chociaż nie w każdym przypadku jest to środek zaskarżenia o charakterze dewolutywnym, a więc
przenoszący sprawę do innego organu podatkowego. Sytuacja taka zachodzi np. wtedy, gdy decyzję w
pierwszej instancji wydaje dyrektor izby administracji skarbowej, nad którym nie ma organu wyższej
instancji. W przypadku rozstrzygnięć, które mają formę postanowienia, zasadą jest, iż są one zaskarżalne
poprzez złożenia zażalenia jedynie wtedy, gdy ustawa tak wprost stanowi. W innym przypadku można je
zaskarżyć tylko w odwołaniu od decyzji (art. 237 o.p.). Wydanie decyzji z uchybieniem zasady
dwuinstancyjności postępowania podatkowego ma postać kwalifikowanego naruszenia prawa (art. 247 §
1 pkt 3 o.p.). Powyższe godzi w podstawowe prawa i gwarancje procesowe obywatela i w związku z tym
należy uznać, że stanowi ono rażące naruszenie prawa, skutkujące nieważnością decyzji (wyrok NSA z
10.03.1995 r., SA/Wr 1699/94).

zasada trwałości ostatecznych decyzji – art. 128 o.p.

Zasada ta ma służyć pewności obrotu prawnego. Po upływie terminu do złożenia odwołania albo
po weryfikacji decyzji w trybie odwoławczym powinna ona korzystać z domniemania poprawności,
chyba że obarczona jest wadami kwalifikowanymi, które w ocenie ustawodawcy uzasadniają jej
wzruszenie. Może to nastąpić tylko w ściśle określonych przypadkach, w których możliwe jest
zastosowanie tzw. nadzwyczajnych trybów wzruszenia decyzji :

❖ wznowienie postępowania (art. 240-246)

❖ stwierdzenie nieważności (art. 247-252)
❖ uchylenie lub zmiana decyzji (art. 253-256)
❖ wygaszenie decyzji (art. 258)
❖ wygaśnięcie decyzji (art. 259)

Z treści art. 128 o.p. wynika, iż tylko wyraźnie określone przyczyny, stanowiące o najdalej idących
wadliwościach decyzji lub poprzedzającego ją postępowania, mogą prowadzić do wzruszenia decyzji
ostatecznej. Naturalną konsekwencją powyższego jest, iż postępowania nadzwyczajne nie mogą
zastępować kontroli instancyjnej oraz ewentualnego badania legalności merytorycznej decyzji ostatecznej
w drodze skargi do sądu administracyjnego (wyrok NSA z 15.09.2006 r., I FSK 379/05).
 zasada jawności postępowania wyłącznie dla stron – art. 129 o.p.

Postępowanie podatkowe jest jawne wyłącznie dla stron, co oznacza, że organ podatkowy nie
może udostępnić akt sprawy, jak również dopuścić do udziału w czynnościach postępowania
wyjaśniającego innych osób, a jedynie strony i należycie umocowanych pełnomocników (wyrok WSA w
Łodzi z 27.04.2011 r.,I SA/Łd 1224/10). Zgodnie z tą zasadą nikomu poza stronami (pełnomocnikami)
prowadzonego postępowania organy podatkowe nie mają prawa udzielania jakichkolwiek informacji o
okolicznościach faktycznych bądź prawnych toczącej się sprawy. Indywidualne dane zawarte w
deklaracjach podatkowych oraz innych dokumentach składanych przez podatników oraz akta spraw
podatkowych objęte są tajemnicą skarbową.

❖ Tajemnica skarbowa.

Tajemnica skarbowa jest szczególnym rodzajem tajemnicy służbowej, której granice muszą być
zakreślone szeroko. Do jej istoty należy wyłączenie jawności indywidualnych danych zawartych w
deklaracjach i innych dokumentach składanych przez podatników, płatników i inkasentów, a także
informacjach podatkowych przekazywanych organom podatkowym przez inne podmioty oraz aktach
postępowania podatkowego, kontroli skarbowej i spraw karnych skarbowych, którymi dysponują organy
podatkowe.

7) Co oznacza zasada in dubio pro tributario?

❖ art. 2a o.p. - niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego
rozstrzyga się na korzyść podatnika

❖ umiejscowiona na początku Ordynacji podatkowej dla podkreślenia jej znaczenia, ale wpływa
ona przede wszystkim na prowadzone procedury podatkowe, w tym postępowania. Nawiązuje w
tym zakresie do sformułowanej w art. 121 § 1 o.p. zasady zaufania.

❖ w pewnym zakresie odpowiednik łacińskiej paremii in dubio pro tributario (w razie

wątpliwości na rzecz wolności od zobowiązań)

❖ reguła interpretacyjna, której skutkiem powinno być to, że podatnik nie powinien ponosić
negatywnych konsekwencji niejasnych regulacji prawnych. Wobec wątpliwości co do rozumienia
 przepisów prawa podatkowego, których nie można usunąć w drodze wykładni, organ podatkowy
powinien wybrać takie rozwiązanie, które będzie jak najbardziej korzystne dla podatnika

KAZUS
Organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania podatkowego w sprawie ustalenia
wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, samodzielnie ustalił powierzchnię
użytkową budynku. Podatnik zakwestionował ten fakt wskazując na błędy w pomiarze. Ponadto
podatnik wskazał, że nie zawiadomiono go o miejscu i terminie dokonania obmiaru. Pomimo
wskazanych zarzutów organ podatkowy wydał decyzję, od której podatnik złożył odwołanie. Który z
zarzutów podniesionych w odwołaniu dotyczący skarżonej decyzji jest prawidłowy?
a)naruszenie zasady prawdy obiektywnej,
b)naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu
c)naruszenie zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika
d)naruszenie zasady legalizmu
e)naruszenie zasady zaufania do organu podatkowego

Wyjaśnienie:
W myśl art. 190 § 1 i 2 konkretyzującego zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu, strona
powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii
biegłych lub oględzin przynajmniej na 7 dni przed terminem oraz ma zagwarantowane prawo do udziału
w przeprowadzaniu dowodu, zadawania pytań świadkom i biegłym, a także składania wyjaśnień. Przepis
ten nakłada na organy podatkowe obowiązek zawiadomienia strony o miejscu i terminie przeprowadzenia
dowodu (§ 1), obowiązek dopuszczenia strony do przeprowadzenia dowodu i obowiązek udzielenia
informacji o przysługujących jej uprawnieniach (§ 2).
Ponadto:
“Art. 200 § 1 Op nakłada na organ podatkowy obowiązek wyznaczenia stronie siedmiodniowego terminu
do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji” (Wyrok
WSA w Olsztynie z 14.09.2023 r., I SA/Ol 211/23, LEX nr 3620181).

Prezentacja 9

1. Strona postępowania podatkowego

Art. 133. [Strona w postępowaniu podatkowym]
§ 1. Stroną w postępowaniu podatkowym jest podatnik, płatnik, inkasent lub ich następca
prawny, a także osoba trzecia, o której mowa w art. 110-117c, która z uwagi na swój
interes prawny żąda czynności organu podatkowego, do której czynność organu
podatkowego się odnosi lub której interesu prawnego działanie organu podatkowego dotyczy.

Interes prawny:
- żąda czynności ze względu na interes prawny,
- czynność organu odnosi się do takiej osoby,
- działanie organu dotyczy interesu prawnego takiej osoby

§ 2. Stroną w postępowaniu podatkowym może być również osoba fizyczna, osoba prawna lub
jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej inna niż wymieniona w § 1, jeżeli
zgodnie z przepisami prawa podatkowego przed powstaniem obowiązku podatkowego ciążą na niej
szczególne obowiązki lub zamierza skorzystać z uprawnień wynikających z tego prawa.

§ 2a. Stroną w postępowaniu podatkowym w sprawach dotyczących zwrotu podatku od towarów i

usług może być wspólnik spółki wymienionej w art. 115 § 1 tj. wspólnik spółki cywilnej, jawnej,
partnerskiej oraz komplementariusz spółki komandytowej albo komandytowo-akcyjnej, uprawniony
na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług do otrzymania zwrotu podatku.

§ 2b. Stroną w postępowaniu podatkowym w sprawie stwierdzenia nadpłaty w zakresie zobowiązań

byłej spółki cywilnej może być osoba, która była wspólnikiem spółki cywilnej w chwili
rozwiązania spółki.

§ 2c. Stroną w postępowaniu podatkowym w sprawach dotyczących zobowiązania podatkowego

należnego za okres obowiązywania podatkowej grupy kapitałowej w rozumieniu przepisów ustawy z
dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo grupy VAT w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mogą być:
1) spółki, które tworzyły podatkową grupę kapitałową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15
lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie upływu obowiązywania
umowy lub utraty przez tę grupę statusu podatnika, albo
2) członkowie, którzy tworzyli grupę VAT w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
o podatku od towarów i usług, w momencie utraty przez tę grupę statusu podatnika.

§ 3. W przypadku, o którym mowa w art. 92 § 3, jedną stroną postępowania są małżonkowie i

każdy z nich jest uprawniony do działania w imieniu obojga.

art. 92 § 3.
§ 3. Małżonkowie opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów na podstawie odrębnych
przepisów ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz solidarna jest
ich wierzytelność o zwrot nadpłaty podatku od sumy dochodów małżonków, z zastrzeżeniem § 3a.
§ 3a. W razie śmierci jednego z małżonków, o których mowa w § 3, drugi z małżonków ponosi
odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe oraz przysługuje mu wierzytelność o zwrot nadpłaty podatku.
2. Rodzaje i zakres pełnomocnictw (ogólne, szczególne, do doręczeń w kraju,
do podpisywania deklaracji)

Art. 138a O.P.

§ 1. Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga
jej osobistego działania.

I. RODZAJE PEŁNOMOCNICTW:

a) ogólne
b) szczególne, w tym szczególne tymczasowe
c) do doręczeń w kraju
d) do podpisywania deklaracji (art. 80a)

Art. 138b. § 1. Pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do
czynności prawnych.

Art. 138g. Ustanawiając więcej niż jednego pełnomocnika o tym samym zakresie działania lub
ustanawiając pełnomocnika ogólnego oraz szczególnego w tej samej sprawie, strona wskazuje
organowi jednego z nich jako pełnomocnika do doręczeń.

II. ZAKRES PEŁNOMOCNICTW

Pełnomocnictwo ogólne - upoważnia do działania we wszystkich sprawach podatkowych oraz w
innych sprawach należących do właściwości organów podatkowych. Za pełnomocnika ogólnego
strony w sprawach podatkowych uznaje się kuratora wyznaczonego przez sąd na wniosek organu
podatkowego, o którym mowa w art. 138.
Pełnomocnictwo szczególne - upoważnia do działania we wskazanej sprawie podatkowej lub
innej wskazanej sprawie należącej do właściwości organu podatkowego. Pełnomocnictwo
szczególne może być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu

3. Sposób ustanowienia pełnomocnika ogólnego i szczególnego

Pełnomocnictwo ogólne oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu
zgłasza mocodawca, wyłącznie w formie dokumentu elektronicznego, według wzoru
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 138j § 1 pkt 1, do Szefa Krajowej
Administracji Skarbowej.
Informacje o udzieleniu pełnomocnictwa, o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu Szef
Krajowej Administracji Skarbowej umieszcza w Centralnym Rejestrze Pełnomocnictw Ogólnych,
zwanym dalej „Centralnym Rejestrem”. Adwokat, radca prawny oraz doradca podatkowy
mogą sami zgłaszać udzielenie im pełnomocnictwa ogólnego oraz zawiadamiać o jego zmianie,
odwołaniu lub wypowiedzeniu, ze wskazaniem daty zwolnienia z obowiązku reprezentacji.
 Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu.
Pełnomocnictwo szczególne udzielone na piśmie oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu
lub wypowiedzeniu składa się do akt sprawy według wzoru określonego w przepisach wydanych
na podstawie art. 138j § 1 pkt 2, w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis.
Pełnomocnik może okazać oryginał lub notarialnie poświadczony odpis pełnomocnictwa
szczególnego oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu w celu
sporządzenia przez organ podatkowy jego urzędowego odpisu i dołączenia do akt sprawy.

Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2009.11.10, I SA/Gd 619/09, LEX nr 549695 Momentem, od
którego pełnomocnictwo zostaje skutecznie ustanowione jest złożenie do akt sprawy oryginału lub
urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa albo też dzień zgłoszenia pełnomocnictwa
ustnie do protokołu.

4. Kurator
Art. 138 OP
[Kurator w postępowaniu podatkowym]
§ 1. Organ podatkowy występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie kuratora dla osoby
niezdolnej do czynności prawnych lub osoby nieobecnej, jeżeli kurator nie został już
wyznaczony.
§ 2. (uchylony).
§ 3. Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej nie
może prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów, organ
podatkowy składa do sądu wniosek o ustanowienie kuratora

5. Podmioty uprawnione do doręczania pism podatkowych

Zasadą jest doręczenie na adres do doręczeń elektronicznych z BAE, chyba że doręczenie
następuje w systemie teleinformatycznym organu lub w siedzibie organu dopiero przy
braku możliwości doręczenia na adres do doręczeń elektronicznych i w siedzibie organu,
doręczenie może być za pokwitowaniem przez:
- operatora w ramach usługi przesyłki hybrydowej
- pracowników urzędu obsługującego ten organ, funkcjonariuszy lub upoważnionych
pracowników innego organu podatkowego lub przez organy lub osoby uprawnione na
podstawie odrębnych przepisów.
Dopiero, gdy nie można doręczyć na ww. sposoby, organ może doręczyć pismo przez operatora
pocztowego tradycyjnie.
Natomiast w przypadku organów samorządowych, gdy nie można doręczyć na adres
elektroniczny lub w siedzibie organu, doręczenie może być zrealizowane przez sołtysa za
pokwitowaniem.
Doręczenia pism pełnomocnikom profesjonalnym oraz organom administracji publicznej
następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub w siedzibie organu
podatkowego

Art. 149 o.p.

 W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem
pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi, zarządcy lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły
się oddania pisma adresatowi.
Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej
skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy
wejściu na posesję adresata.

6. Doręczenie pisma w formie elektronicznej

Doręczenia elektroniczne – na adres do doręczeń w systemie teleinformatycznym organu
(ePUAP) lub wpisany do bazy adresów elektronicznych
Ordynacja podatkowa odzwierciedla regulacje ustawy o doręczeniach elektronicznych, które jako
podstawą formę doręczenia przewidują doręczenia elektroniczne a nie tradycyjne.
Baza Adresów Elektronicznych
W praktyce dla poszczególnych kategorii podmiotów przesunięto wdrożenie ustawy o
doręczeniach elektronicznych: cały czas jest to przesuwane.
Ustawa o doręczeniach elektronicznych przewiduje przepisy przejściowe, według których do
czasu wdrożenia systemu w istocie doręczenia są dokonywane papierowo, chyba że strona zażąda
doręczenia elektronicznego lub organ zobowiązany jest doręczać elektronicznie (np.
profesjonalnym pełnomocnikom)

7. Doręczenie zastępcze (tzw. podwójne awizo)

Art. 150 O.P.
W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:
1) operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe
przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania
pisma przez operatora pocztowego;
2) pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma
przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1, wraz z informacją o
możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie 7 dni od dnia
pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie
jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, lub miejsca wskazanego jako adres do
doręczeń w kraju, na drzwiach jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat
wykonuje swoje czynności zawodowe bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję
adresata.
W przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne
zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia
pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy.
W przypadku niepodjęcia pisma, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia
okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy. (fikcja doręczenia)

8. Doręczanie pism osobom fizycznym

 Osobom fizycznym pod adresem miejsca ich zamieszkania albo pod adresem do doręczeń w
kraju.
Pisma osobom fizycznym mogą być także doręczane:
1) w siedzibie organu podatkowego;
2) w miejscu zatrudnienia lub prowadzenia działalności przez adresata - adresatowi lub
osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych
uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

9. Doręczanie pism osobom prawnym

Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej
pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie
upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi. W razie niemożności
doręczenia pisma w lokalu siedziby pisma doręcza się za pokwitowaniem zarządcy budynku
lub dozorcy, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu
pisma zarządcy budynku lub dozorcy umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, na
drzwiach lokalu siedziby adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję, na
której mieści się lokal tej siedziby.

10. Przedmiot wezwania

Wezwanie może dotyczyć:
a) złożenia wyjaśnień
b) złożenia zeznań
c) dokonania innej czynności (np. przedstawienia dokumentu)

Forma wykonania obowiązku:

a) osobiście
b) przez pełnomocnika
c) na formie papierowej
d) w formie dokumentu elektronicznego

Ograniczenie obowiązku osobistego stawiennictwa:

a) w miejscu pobytu osoby, która nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej
ważnej przyczyny (art. 155 § 2)
b) tylko na obszarze województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa, chyba że wzywany
złoży zastrzeżenie, że chce się stawić przed organem wyjaśniającym sprawę (art. 156 § 2).
Jeżeli postępowanie jest wszczynane z urzędu, to trzeba w nim pouczyć stronę o
możliwości złożenia takiego zastrzeżenia w ciągu 7 dni od doręczenia postanowienia.

11. Treść wezwania

Art. 159 OP
 § 1. W wezwaniu należy wskazać:
1) nazwę i adres organu podatkowego;
2) imię i nazwisko osoby wzywanej;
3) w jakiej sprawie i w jakim charakterze oraz w jakim celu osoba ta zostaje wezwana;
4) czy osoba wezwana powinna stawić się osobiście lub przez pełnomocnika, czy też może złożyć
wyjaśnienie lub zeznanie na piśmie;
5) termin, do którego żądanie powinno być spełnione, albo dzień, godzinę i miejsce zgłoszenia się
osoby wzywanej lub jej pełnomocnika;
6) skutki prawne niezastosowania się do wezwania.
§ 1a. W przypadku wzywania strony na przesłuchanie w wezwaniu należy również
poinformować o prawie odmowy wyrażenia zgody na przesłuchanie i o związanej z tym
możliwości niestawienia się na wezwanie.
§ 1b. Wezwanie zawiera również informacje, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia
2016/679, chyba że wezwany posiada te informacje, a ich zakres lub treść nie uległy zmianie.
§ 2. Wezwanie powinno być podpisane przez pracownika organu podatkowego, z podaniem
jego imienia, nazwiska i stanowiska służbowego.

12. Za co można nałożyć karę porządkową?

Art. 262 OP
§ 1. Strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania
organu podatkowego:
2) bezzasadnie odmówili lub nie dokonali w terminie wyznaczonym w wezwaniu złożenia
wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin, przedłożenia tłumaczenia
dokumentacji obcojęzycznej lub udziału w innej czynności, lub
2a) bezzasadnie odmówili okazania lub nie przedstawili w wyznaczonym terminie dokumentów,
których obowiązek posiadania wynika z przepisów prawa, ksiąg podatkowych, dowodów
księgowych będących podstawą zapisów w tych księgach, lub
mogą zostać ukarani karą porządkową.

13. Tryb wymierzania i wysokość kary porządkowej

Kara porządkowa jest nakłada stosownym postanowieniem na które służy zażalenie.
a) wysokość kary porządkowej
Kara porządkowa mogła wynosić w 2023 roku do 3.300 zł.
Od 1 stycznia 2024 roku maksymalna kara porządkowa, którą można nałożyć w postępowaniu
podatkowym będzie wynosić 3700 zł.
b) tryb kary porządkowej
 Prezentacja 10

Zwyczajne środki zaskarżenia: zażalenie i odwołanie

ODWOŁANIE

TREŚĆ ODWOŁANIA:

· Zarzuty

· Istota i zakres żądania

· Dowody uzasadniające żądanie

ELEMENTY ODWOŁANIA

Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw decyzji,

określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać
dowody uzasadniające to żądanie.

TERMIN I SPOSÓB WNIESIENIA

§ 1. Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem

organu podatkowego, który wydał decyzję.

§ 2. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia:

1) decyzji stronie;
2) zawiadomienia

Autokorekta decyzji

§ 1. Jeżeli organ podatkowy, który wydał decyzję, uzna, że odwołanie wniesione przez
stronę zasługuje na uwzględnienie w całości, wyda nową decyzję, którą uchyli lub zmieni
zaskarżoną decyzję.

§ 2. Od nowej decyzji służy stronie odwołanie.

DEWOLUTYWNOŚĆ – prawo wniesienie przez stronę procesową skargi odwoławczej od

nieprawomocnego orzeczenia wydanego przez organ procesowy I instancji i obowiązek
rozpoznania sprawy przez organ instancyjnie wyższy; jedna z cech środków
odwoławczych stosowanych w pol. postępowaniu przed sądem.

Wyjątki od dewolutywności odwołania:

· Jeżeli strony postępowania (np. podatnik i organ podatkowy) miały pełną swobodę
dysponowania swoimi roszczeniami i zarzutami w trakcie postępowania przed organem
pierwszej instancji, to organ odwoławczy może być bardziej skłonny do ograniczenia
się do tych kwestii, które zostały przedstawione w odwołaniu.

· Jeżeli zarzuty zawarte w odwołaniu są nieważne lub nie mają podstawy merytorycznej,
organ odwoławczy może zdecydować, że nie ma potrzeby rozpatrywania dodatkowych
kwestii.

· Jeśli strony nie przedstawiają nowych, istotnych dowodów w odwołaniu, organ

odwoławczy może być bardziej skłonny skoncentrować się na istniejących dowodach i
kwestiach przedstawionych wcześniej.

Cofnięcie odwołania

§ 1. Strona może cofnąć odwołanie przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy, z
zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Organ odwoławczy odmawia uwzględnienia cofnięcia odwołania, jeżeli zachodzi

prawdopodobieństwo pozostawienia w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów,
które uzasadnia jej uchylenie lub zmianę.

PRZESŁANKI DOPUSZCZALNOŚCI COFNIĘCIA ODWOŁANIA

§ 1. Strona może cofnąć odwołanie przed wydaniem decyzji przez organ odwoławczy, z
zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Organ odwoławczy odmawia uwzględnienia cofnięcia odwołania, jeżeli zachodzi

prawdopodobieństwo pozostawienia w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów,
które uzasadnia jej uchylenie lub zmianę.

Jakie rozstrzygnięcia może wydać organ odwoławczy po złożeniu odwołania?

Art.233

1) utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji albo

2) uchyla decyzję organu pierwszej instancji:

a) w całości lub w części - i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub

uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w sprawie,

b) w całości i sprawę przekazuje do rozpatrzenia właściwemu organowi pierwszej

instancji, jeżeli decyzja ta została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, albo

3) umarza postępowanie odwoławcze.

Art 234. Zakaz reformationis in peius - Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na
niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub
interes publiczny.

ZAŻALENIE

ZAŻALENIE

§ 1. Na wydane w toku postępowania postanowienie służy zażalenie, gdy ustawa tak

stanowi.
§ 2. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia:

1) postanowienia stronie;

2) zawiadomienia, o którym mowa w art. 103 § 1.

Postanowienie, na które nie służy zażalenie, strona może zaskarżyć tylko w odwołaniu od
decyzji.

Podstawowymi cechami wyróżniającymi zażalenie jako zwyczajny środek zaskarżenia są

jego dewolutywność oraz suspensywność.

Dewolutywność – sytuacja, kiedy przez wniesienie zażalenia dochodzi do przeniesienia

rozpoznania sprawy podatkowej przez inny, wyższego stopnia organ podatkowy.

Suspensywność – wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia do czasu wydania

rozstrzygnięcia przez organ odwoławczy i utrzymania w mocy lub uchylenia zaskarżonego
orzeczenia.

ZAŻALENIE MA CHARAKTER WZGLĘDNIE DEWOLUTYWNY

zażalenie przechodzi wraz z daną sprawą do rozpatrzenia przez właściwy organ

podatkowy wyższego stopnia, przy czym organ I instancji w jednym przypadku odstąpi od
przekazania sprawy organowi podatkowemu wyższego stopnia

- Jeżeli odwołanie wniosły wszystkie strony, a organ administracji publicznej, który wydał
decyzję, uzna, że to odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, może wydać nową
decyzję, w której uchyli lub zmieni zaskarżoną decyzję.
 Prezentacja 12

nadzwyczajne tryby wzruszenia ostatecznych decyzji podatkowych

Nadzwyczajne tryby wzruszenia decyzji ostatecznych –

istota
Zgodnie z art. 154 k.p.a. ostateczna decyzja, na mocy której żadna ze stron nie nabyła
prawa, może być w każdym czasie uchylona lub zmieniona, jeżeli przemawia za tym
interes społeczny lub słuszny interes strony. Decyzja, na której mocy strona nabyła
prawa, może również zostać zmieniona, jednak wyłącznie za zgodą tej strony
(działanie to nie może naruszać przepisów prawa)

rodzaje
● WZNOWIENIE POSTĘPOWANIA
● STWIERDZENIE NIEWAŻNOŚCI
● UCHYLENIE LUB ZMIANA DECYZJI
● WYGASZENIE I WYGAŚNIĘCIE DECYZJI

Przesłanki wznowienia:
Art. 240. [Podstawy wznowienia postępowania podatkowego]
§ 1. W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały
się fałszywe;
2) decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;
3) decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu
stosownie do art. 130-132;
4) strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące
w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję;
5a)...
6) decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu;
7) decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które następnie
zostały uchylone, zmienione, wygaszone lub stwierdzono ich nieważność w sposób mogący
mieć wpływ na treść wydanej decyzji;
8),9),10),11)...
Właściwość organów podatkowych w zakresie wznowienia postępowania
Art. 244. [Organ podatkowy właściwy w sprawie wznowienia postępowania]
§ 1. Organem właściwym w sprawach wymienionych w art. 243 jest organ, który wydał w
sprawie decyzję w ostatniej instancji.
§ 2. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działanie organu wymienionego w § 1,
o wznowieniu postępowania rozstrzyga organ wyższego stopnia, który równocześnie
wyznacza organ właściwy w sprawach wymienionych w art. 243 § 2.
§ 3. Przepis § 2 nie dotyczy przypadków, w których decyzja w ostatniej instancji została
wydana przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektora izby administracji
skarbowej, naczelnika urzędu celno-skarbowego lub samorządowe kolegium odwoławcze.
§ 4. Jeżeli w wyniku wznowienia postępowania wystąpią okoliczności wskazujące na
zasadność wydania decyzji z zastosowaniem art. 119a lub środków ograniczających umowne
korzyści w sytuacji określonej w art. 245 § 1 pkt 1, Szef Krajowej Administracji Skarbowej
może przejąć do dalszego prowadzenia postępowanie określone w art. 243 § 2. Przepisy
działu IIIA rozdziału 2 stosuje się odpowiednio.

W jakich przypadkach wznowienie postępowania może nastąpić wyłącznie na

wniosek strony?
Wznowienie postępowania jest zasadniczo postrzegane jako jeden z trybów postępowania
nadzwyczajnego, a więc takiego, którego celem jest przeprowadzenie kontroli decyzji
wydanej w postępowaniu zwykłym. Pozytywne przesłanki wznowienia postępowania
uregulowane zostały w wyżej wskazanych trzech przepisach i obejmują one sytuacje, w
których otwiera się możliwość weryfikacji ostatecznej decyzji administracyjnej. Do tych
dwóch przesłanek należy: rozstrzygnięcie sprawy decyzją ostateczną oraz wystąpienie co
najmniej jednej z podstaw, uregulowanych w sposób zamknięty w:
art. 145 § 1 pkt 4,
art. 145a § 1,
art. 145aa 1,
art. 145b § 1 k.p.a

Rodzaje decyzji, jakie mogą być wydane po wznowieniu postępowania

Art. 245. [Rozstrzygnięcia kończące wznowione postępowanie podatkowe]

§ 1. Organ podatkowy po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 243 § 2
wydaje decyzję, w której:
1) uchyla w całości lub w części decyzję dotychczasową, jeżeli stwierdzi istnienie przesłanek
określonych w art. 240 § 1, i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub umarza
postępowanie w sprawie;
2) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, jeżeli nie stwierdzi
istnienia przesłanek określonych w art. 240 § 1;
3) odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części, jeżeli stwierdzi istnienie
przesłanek określonych w art. 240 § 1, lecz:
a) w wyniku uchylenia mogłaby zostać wydana wyłącznie decyzja rozstrzygająca istotę
sprawy tak jak decyzja dotychczasowa, albo
b) wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na
upływ terminów przewidzianych w art. 68, art. 70 lub art. 118, z zastrzeżeniem art. 70d.
§ 2. Odmawiając uchylenia decyzji w przypadkach wymienionych w § 1 pkt 3, organ
podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza istnienie przesłanek określonych w art. 240 § 1 oraz
wskazuje okoliczności uniemożliwiające uchylenie decyzji.

Przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji

Art. 247. [Podstawy stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej]

§ 1. Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:
1) została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości;
2) została wydana bez podstawy prawnej;
3) została wydana z rażącym naruszeniem prawa;
4) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;
5) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;
6) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu
prawa;
8) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.

Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności

tryb wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności (art. 248 i 249 o.p.)
Organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie
stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności:
1) żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub
2) sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte jest na
przepisie art. 247 § 1 pkt 4.

termin na stwierdzenie nieważności (art. 247 par. 2)

 Organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli wydanie nowej
decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów
przewidzianych w art. 68, art. 70 lub art. 118.

organy podatkowe właściwe w sprawie stwierdzenia nieważności (art. 248 par. 2 o.p.)
§2. Właściwym w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest:
1) organ wyższego stopnia;
1a) (uchylony);
2) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, dyrektor izby administracji skarbowej, lub
samorządowe kolegium odwoławcze, jeżeli decyzja została wydana przez ten organ;
3) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, jeżeli decyzja została wydana przez dyrektora izby
administracji skarbowej, z tym że w tym przypadku postępowanie może być wszczęte
wyłącznie z urzędu.

Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności

Organ administracji może odmówić wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności

wyłącznie w sytuacji, gdy żądanie wszczęcia postępowania zostało wniesione przez podmiot
niebędący stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Zmiana decyzji ostatecznej

Art. 254 o.p.

§ 1. Decyzja ostateczna, ustalająca lub określająca wysokość zobowiązania podatkowego na
dany okres, może być zmieniona przez organ podatkowy, który ją wydał, jeżeli po jej
doręczeniu nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych mających wpływ na ustalenie lub
określenie wysokości zobowiązania, a skutki wystąpienia tych okoliczności zostały
uregulowane w przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania decyzji.
§ 2. Zmiana decyzji ostatecznej może dotyczyć tylko okresu, za który ustalono lub określono
wysokość zobowiązania podatkowego.

1. z urzędu lub na wniosek

2. postępowanie dowodowe
3. postanowienie o wyznaczeniu 7-dniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie
materiałów sprawy (art. 200 o.p.)
4. decyzja o zmianie decyzji ostatecznej (art. 254 § 1 o.p.)
Wygaśnięcie decyzji z mocy prawa
wygaśnięcie decyzji z mocy prawa (art. 259 i art. 259a o.p.)
- w razie niedotrzymania odroczonego terminu płatności
- w razie braku zapłaty raty w wyznaczonym terminie w części dotyczącej tej raty, a przy
braku zapłaty 3. kolejnych rat - w całości
- wygaśnięcie decyzji stwierdzającej nadpłatę przy określeniu wysokości zobowiązania
podatkowego.

Wygaszenie decyzji przez organ podatkowy

wygaszenie decyzji poprzez wydanie decyzji (art. 258 o.p.):
- bezprzedmiotowość
- brak dopełnienia warunku