LITERATURA

Eduardo Pondal - poemas

O testamento do bardo

Sepultade piadosos
o bardo dos gaélicos destinos,
baixo os dereitos troncos rumorosos
de esvelto grupo de soantes pinos,
nos eidos saudosos
que habitaron os celtas brigantinos.

Que diga o camiñante

que alí dirixe os pasos pelegrinos:
"Este cantou con voz harmoniosa
de Breogán a raza xenerosa”.

1 En que liña temática podemos incluír este poema?

2 O poema podemos dividilo en dous partes, poderías sinalalas?

3 Podes localizar un exemplo de hipérbato?

Meniñas da Cruña

Meniñas da Cruña,
de amable despexo,
de falas graciosas
e pasos lixeiros,
deixá de Castilla
os duros acentos:
“falade meniñas
falade galego”.

Cando é que vos ouzo,

a patria esquecendo,
falar esas duras,
palabras de ferro,
non sei o que sufro,
non sei o que peno:
“falade, meniñas,
falade galego”.

Mais cando falades

nos patrios acentos
envoltos no voso
anxélico alento,
parece que escoito
un canto do ceo:
“falade meniñas,
falade galego”.

1 Cal é a posición de Pondal con respecto da lingua galega?