Σκυροδεμα υπερυωηλης αντοχης εργασια

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
ΤΟΜΕΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
“Ανάπτυξη επισκευαστικού σκυροδέματος υπερυψηλής αντοχής
με εναλλακτικές κονίες”
ΕΚΠΟΝΗΣΗ: Δένδιας Δημ. Μιχαήλ

ΕΠΙΒΛΕΨΗ: Αναστασίου Ελευθέριος
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 2021
i
Ευχαριστίες
Με την ολοκλήρωση της παρούσας διπλωματικής εργασίας, θα ήθελα να

ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν και με στήριξαν στην όλη αυτή προσπάθεια.
Συγκεκριμένα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Ελευθέριο Αναστασίου, επίκουρο
καθηγητή του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής τους
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για όλη την στήριξη και την πολύτιμη
βοήθεια που μου παρείχε κατά τη διάρκεια της εκπόνησης, αλλά και για την
εμπιστοσύνη που μου έδειξε για την ανάθεση της παρούσας διπλωματικής εργασίας.
Οφείλω επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη του εργαστηρίου Δομικών Υλικών
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για την προθυμία που έδειξαν και
την βοήθεια που μου έδωσαν σε οτιδήποτε χρειάστηκα. Δεν θα μπορούσα να μην
ευχαριστήσω τον διδάκτορα του Α.Π.Θ. Αλέξανδρο Λιάπη, για τη στήριξη και τη
βοήθεια κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της εργασίας και για την εξαιρετική
συνεργασία μας.
Τέλος, το μεγαλύτερο ευχαριστώ το χρωστάω στους γονείς μου για την αστείρευτη
βοήθεια και υποστήριξη που μου παρείχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου.
ii
iii
Περίληψη
Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος

σπουδών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης.
Σκοπό είχε την πειραματική διερεύνηση της συμπεριφοράς των κονιαμάτων υψηλής
αντοχής, με στόχο τόσο την υψηλή θλιπτική κυρίως αντοχή και την υψηλή
εργασιμότητα, αλλά και την όσο το δυνατόν μείωση του κόστους παρασκευής.
Το πειραματικό κομμάτι χωρίστηκε ουσιαστικά σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος
αφορούσε τρεις συνθέσεις κονιαμάτων, τα οποία περιείχαν μόνο τσιμέντο για
συνδετικό υλικό, με διαφορετική περιεκτικότητα το καθένα. Παράλληλα,
προσπαθήσαμε να μειώσουμε όσο ήταν δυνατό το λόγο νερού προς τσιμέντο. Στην
παρούσα φάση έγιναν δύο έλεγχοι, αυτός της αντοχής σε μονοαξονική θλίψη και
αυτός της εργασιμότητας.
Εν συνεχεία, περάσαμε στο δεύτερο στάδιο, το οποίο απαρτίζεται από τέσσερις
συνθέσεις, στις οποίες αντικαταστήσαμε ένα ποσοστό του τσιμέντου με φυσική
ποζολάνη, με το ίδιο πάλι σκεπτικό, τον χαμηλότερο δυνατό λόγο νερύ προς κονία.
Όπως και στο πρώτο μέρος, πραγματοποιήθηκαν δύο έλεγχοι για να προσδιοριστεί η
θλιπτική τους αντοχή και η εργασιμότητά τους.
Κατά το τρίτο και τελευταίο στάδιο του πειραματικού μέρους, καταλήξαμε σε τρεις
τελικές συνθέσεις με διάφορες παραλλαγές σε σχέση με τις προηγούμενες. Η πρώτη
περιείχε μόνο τσιμέντο ως συνδετική κονία, η δεύτερη περιείχε τσιμέντο και πυριτική
παιπάλη, σε ποσοστά 80 και 20% αντίστοιχα, ενώ η τρίτη περιείχε τσιμέντο, πυριτική
παιπάλη και ασβεστολιθική παιπάλη, σε ποσοστά 80, 10 & 10% αντίστοιχα. Η
περιεκτικότητα της κονίας ήταν 1000 kg/m3 και στις τρεις συνθέσεις. Το αδρανές που
χρησιμοποιήθηκε στο παρόν στάδιο ήταν χαλαζιακή άμμος, ενώ στα δύο
προηγούμενα στάδια ήταν πυριτική άμμος. Για τις τελικές συνθέσεις
πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες δοκιμές: προσδιορισμός εργασιμότητας, αντοχή
σε θλίψη, κάμψη και πρόσφυση, προσδιορισμός συστολής και προσδιορισμός
μέτρου ελαστικότητας. Τέλος αξιολογήθηκαν τα αποτελέσματα.
iv
Abstract
This dissertation was prepared within the curriculum of the Department of Civil
Engineering of the Aristotle University of Thessaloniki.
The purpose was to experimentally investigate the behavior of high-strength
concretes with the aim of both high compressive strength and high workability, but
also to reduce the cost of manufacture as much as possible.
The experimental part was essentially divided into three parts. The first part
concerned three concrete compositions which contained only cement for binder, with
different contents each. At the same time, we tried to reduce as much as possible the
ratio of water to cement. At this stage, two tests were performed, that of resistance
to uniaxial compression and that of workability.
Then we moved on to the second stage, which consists of four compositions, in which
we replaced a percentage of the cement with natural pozzolan, again with the same
reasoning, the lowest possible ratio of water to cement. As in the first part, two tests
were performed to determine their compressive strength and workability.
During the third and last stage of the experimental part, we came up with three final
compositions with different variations compared to the previous ones. The first
contained only cement as a binder, the second contained cement and silica fume in
percentages of 80 and 20% respectively, while the third contained cement, silica fume
and limestone fissure in percentages of 80, 10 & 10% respectively. The cement
content was 1000 kg / m3 in all three compositions. The aggregate used at the
present stage was quartz sand, while in the previous two it was silicate sand. The
following tests were performed for the final compositions: Determination of
workability, resistance to compression, bending and adhesion, determination of
shrinkage and determination of measure of elasticity. Finally, the results were
evaluated.
v
vi
Περιεχόμενα
Ευχαριστίες ............................................................................................................ ii
Περίληψη ...............................................................................................................iv
Abstract .................................................................................................................. v
Κεφάλαιο 1ο : Θεωρητικό υπόβαθρο ..................................................................... 1
1.1. Γενικά στοιχεία για τα δομικά κονιάματα ........................................................ 1
1.2. Κατηγορίες και είδη κονιαμάτων ..................................................................... 1
1.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες των κονιαμάτων ............................................... 2
1.4. Εφαρμογές και χρήσεις των κονιαμάτων ......................................................... 3
1.5. Το τσιμέντο ...................................................................................................... 3
1.5.1. Παραγωγή τσιμέντου Portland......................................................................... 4
1.5.2. Τύποι τσιμέντων ............................................................................................... 5
1.5.3. Σύσταση τσιμέντου .......................................................................................... 6
1.5.4. Κατηγορίες αντοχής τσιμέντου ........................................................................ 6
1.5.5. Ενυδάτωση και πήξη του τσιμέντου................................................................. 8
1.6. Υλικά αντικατάστασης του τσιμέντου .............................................................. 8
1.6.1. Φυσικές Ποζολάνες .......................................................................................... 8
1.6.2. Σκωρίες υψικαμίνων (Ground granulated blastfurnance slag – GGBS) ............ 9
1.6.3. Πυριτική παιπάλη (silica fume) ........................................................................ 9
1.7. Αδρανή Υλικά ................................................................................................. 10
1.7.1. Προέλευση ...................................................................................................... 11
1.7.2. Παραγωγή ....................................................................................................... 11
1.7.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες αδρανών ......................................................... 12
1.7.4. Αδρανή στο σκυρόδεμα υψηλής αντοχής ....................................................... 14
1.8. Το νερό ........................................................................................................... 15
1.8.1. Λόγος Νερού / Τσιμέντου .............................................................................. 15
1.9. Πρόσμικτα ...................................................................................................... 16
1.10. Επισκευαστικά κονιάματα υψηλής αντοχής .................................................. 16
1.11. Εφαρμογές επισκευαστικού σκυροδέματος υψηλής αντοχής ....................... 18
Κεφάλαιο 2ο : Πειραματικό Μέρος ...................................................................... 19
2.1. Γενικά στοιχεία για τις συνθέσεις ...................................................................... 19
2.1.1. Προετοιμασία συνθέσεων .............................................................................. 20
vii
2.2. Πειραματικές δοκιμές νωπού και σκληρυμένου κονιάματος ............................ 23
2.2.1. Προσδιορισμός εργασιμότητας νωπού κονιάματος ....................................... 23
2.2.2. Αντοχή σε μονοαξονική θλίψη ........................................................................ 24
2.2.3. Αντοχή σε κάμψη ............................................................................................ 26
2.2.4. Προσδιορισμός μέτρου ελαστικότητας ........................................................... 28
2.2.4.1. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας ................................................................... 29
2.2.4.2. Στατικό μέτρο ελαστικότητας ....................................................................... 30
2.2.5. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων ........................................................... 31
2.2.6. Δοκιμή πρόσφυσης (pull off test) .................................................................... 33
2.3. Πρώτο στάδιο πειράματος ................................................................................. 36
2.3.1. Αναλογίες συνθέσεων ..................................................................................... 36
2.3.2. Έλεγχοι στο πρώτο στάδιο του πειράματος .................................................... 38
2.3.2.1. Προσδιορισμός εργασιμότητας.................................................................... 38
2.3.2.2. Θλιπτική αντοχή 7 ημερών ........................................................................... 39
2.4. Δεύτερο στάδιο πειράματος .............................................................................. 40
2.4.2. Έλεγχοι στο δεύτερο στάδιο του πειράματος ................................................. 42
2.4.2.2. Θλιπτική αντοχή 7 & 28 ημερών .................................................................. 43
2.5. Τρίτο στάδιο πειράματος ................................................................................... 45
2.5.2. Έλεγχοι στο τρίτο στάδιο του πειράματος ...................................................... 48
2.5.2.2. Προσδιορισμός θλιπτικής αντοχής 7, 28 & 56 ημερών ................................ 49
2.5.2.3. Προσδιορισμός καμπτικής αντοχής 7, 28 & 56 ημερών ............................... 51
2.5.2.4. Προσδιορισμός συστολής ............................................................................ 54
2.5.2.5. Προσδιορισμός μέτρου ελαστικότητας ........................................................ 58
2.5.2.5.1. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας ................................................................ 58
2.5.2.5.2. Στατικό μέτρο ελαστικότητας .................................................................... 59
2.5.2.6. Προσδιορισμός αντοχής σε πρόσφυση ........................................................ 61
Κεφάλαιο 3ο: Συμπεράσματα ............................................................................... 63
Βιβλιογραφία ....................................................................................................... 65
Παράρτημα .......................................................................................................... 67
viii
ix
Κεφάλαιο 1ο : Θεωρητικό υπόβαθρο
1.1. Γενικά στοιχεία για τα δομικά κονιάματα
Κονίαμα είναι το μίγμα που προκύπτει από την ανάμιξη κονιών, άμμου και νερού. Σε
ορισμένες περιπτώσεις προστίθενται σε μικρές αναλογίες στην εξίσωση και οργανικά
ή ανόργανα πρόσμικτα. Το κονίαμα θεωρείται σαν υλικό σύνθετο, ετερογενές και
πορώδες και λόγω του ότι αποτελείται από παραπάνω από ένα υλικά, οι ιδιότητες
του αλλάζουν από σημείο σε σημείο και τα κενά που περιλαμβάνει καταλαμβάνουν
μεγάλο ποσοστό του συνολικού του όγκου.
Στο πρωταρχικό του στάδιο, μετά την ανάμιξη των υλικών, το κονίαμα βρίσκεται σε
πλαστική κατάσταση, ικανό να υποστεί οποιαδήποτε επεξεργασία, χωρίς να
αλλοιωθεί και είναι ομοιογενές και κάθε κόκκος άμμου καλύπτεται από τον πολτό.
Μετά από ορισμένο χρόνο, ο οποίος εξαρτάται από το είδος της κονίας, το κονίαμα
αρχίζει να στερεοποιείται και τελικά μετατρέπεται σε συμπαγές σώμα, που αποκτά
μηχανικά χαρακτηριστικά και φυσικές και χημικές ιδιότητες.
Κατά τη φάση της στερεοποίησης λαμβάνει χώρα το φαινόμενο της πήξης, όπου το
υλικό από εύπλαστη και επεξεργάσιμη μάζα μετατρέπεται σε στερεή μάζα.
Σημαντικό ρόλο παίζει ο χρόνος από την ανάμιξη των υλικών μέχρι την έναρξη της
διαδικασίας της πήξης καθώς, μέσα σε εκείνο το χρονικό διάστημα πρέπει να γίνει η
παρασκευή, η μεταφορά και η τοποθέτηση στο έργο.
Η φάση που ακολουθεί μετά την πήξη ονομάζεται σκλήρυνση, κατά την οποία το
κονίαμα αυξάνει τις αντοχές του και ο όγκος του υφίσταται μικρομεταβολές. Η
ταχύτητα σκλήρυνσης μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου και είναι μεγαλύτερη
στην αρχή, ενώ ελαττώνεται προοδευτικά έως ότου μηδενιστεί, ενώ διαφέρει
ανάλογα με το είδος του κονιάματος και τις συνθήκες στις οποίες βρίσκεται. Η
περίοδος της σκλήρυνσης μπορεί να διαρκέσει από μερικούς μήνες μέχρι και
χρόνια.[1]
1.2. Κατηγορίες και είδη κονιαμάτων
Τα κονιάματα κατηγοριοποιούνται με διάφορα κριτήρια, τα οποία εξαρτώνται από

τον τρόπο χρήσης τους, τα συστατικά που τα συνθέτουν, τα τεχνικά τους
χαρακτηριστικά κ.α. Οι βασικές κατηγορίες είναι οι εξής:
Με βάση τον τρόπο στερεοποίησης τους χωρίζονται σε:

o Αερακτικά, τα οποία πήζουν, σκληρύνονται και διατηρούνται στον αέρα.
o Υδραυλικά, τα οποία πήζουν, σκληρύνονται και διατηρούνται στον αέρα και
στο νερό.
1
Ανάλογα με το είδος της κονίας και του αδρανούς που θα χρησιμοποιηθεί,
παρασκευάζονται διάφορα είδη κονιαμάτων, με τα κυριότερα να είναι:
o Τσιμεντοκονιάματα, που έχουν ως συνδετική ύλη το τσιμέντο.

o Ασβεστοκονιάματα , που έχουν ως συνδετική ύλη τον πολτό της ασβέστου ή
την κονιοποιημένη υδράσβεστο (σκόνη υδράσβεστου).
o Ποζολανικά κονιάματα, που έχουν ως συνδετική ύλη την άσβεστο και ως
πρόσμικτο υλικό κάποια ποζολάνη (ιπτάμενη τέφρα, σκωρία υψικαμίνων
κ.α.).
o Γυψοκονιάματα, που χρησιμοποιούν ως συνδετική ύλη το γύψο.
o Μαρμαροκονίαματα, που έχουν ως κύριο αδρανές τη μαρμαρόσκονη και ως
συνδετική ύλη το τσιμέντο η την άσβεστο.
Με βάση την μηχανική τους αντοχή χωρίζονται σε:
o Κονιάματα χαμηλής αντοχής (πηλοκονιάματα, ασβεστοκονιάματα κ.α.)

o Κονιάματα μέτριας αντοχής (ασβεστοκονιάματα, ασβεστοποζολανικά
κονιάματα κ.α.)
o Κονιάματα υψηλής αντοχής (τσιμεντοκονιάματα) [2]
1.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες των κονιαμάτων
Οι απαιτούμενες ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των κονιαμάτων είναι τα εξής:
o Η εργασιμότητα, που είναι η ρεολογική ιδιότητα στο νωπό κονίαμα και

επηρεάζεται από:
✓ Την ρευστότητα, δηλαδή την εσωτερική ευκινησία του μίγματος και
την ευκολία της κίνησης των κόκκων, ώστε να πληρώνουν τα κενά.
✓ Την πλαστικότητα, δηλαδή την ικανότητα να αλλάζει μορφή χωρίς να
χάνει την συνοχή του το κονίαμα.
✓ Την ικανότητα να διατηρεί την ομοιογένεια του.
o Να έχει ικανοποιητική εσωτερική τριβή, έτσι ώστε να μπορεί να συγκρατείται
στις κατακόρυφες επιφάνειες και να μην διαφεύγει των αρμών της
τοιχοποιίας.
o Η σταθερότητα του όγκου, δηλαδή να μην υπάρχουν μεγάλες
συστολοδιαστολές, ώστε να μην δημιουργούνται ρωγμές.
o Να έχει αντοχή σε θλίψη, ικανή να παραλάβει το ίδιο βάρος και τα φορτία
μιας κατασκευής.
Να μην προσβάλλεται από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες και το νερό. [3], [4]
2
1.4. Εφαρμογές και χρήσεις των κονιαμάτων
Τα κονιάματα διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με τη χρήση τους:
o Κονιάματα τοιχοποιίας και δόμησης, όπου ως συνδετικά υλικά

παρεμβάλλονται μεταξύ των οριζόντιων και κατακόρυφων αρμών σε πλίνθους
και λίθους. Τα χαρακτηριστικά τους πρέπει να είναι η καλή εργασιμότητα , η
κατακράτηση του νερού με το οποίο αναμιγνύονται, να μπορούν να αποκτούν
καλή αντοχή και να είναι ελαστικά.
o Κονιάματα επιχρισμάτων, όπου βρίσκουν εφαρμογή σε διάφορες επιφάνειες

ως επενδύσεις, με σκοπό να λειτουργήσουν προστατευτικά, μονωτικά και
αισθητικά. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η καλή πρόσφυση και η
αποφυγή ρηγματώσεων, ενώ όχι τόσο σημαντικό ρόλο έχει η αντοχή τους.
Επιπλέον τα εξωτερικά επιχρίσματα πρέπει να χαρακτηρίζονται από
στεγανότητα.
o Επισκευαστικά κονιάματα, με σκοπό την επισκευή και ενίσχυση των

κατασκευών που είτε έχουν φθαρεί, είτε δεν επαρκούν στατικά.
1.5. Το τσιμέντο
Το τσιμέντο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 18ου αιώνα από τον Άγγλο J.
Aspdin (Portland). Είναι η συνδετική ύλη που χρησιμοποιείται για την παραγωγή
κονιαμάτων και σκυροδεμάτων. Πιο συγκεκριμένα είναι ένα ανόργανο υλικό, που σε
ανάμιξη με το νερό αποκτά σώμα και σχηματίζει μία πάστα όπου πήζει και
σκληραίνει μέσω χημικών αντιδράσεων και διεργασιών ενυδάτωσης και τελικά
αποκτά αντοχή και σταθερότητα.
Τα τσιμέντα κατατάσσονται ανάλογα με την προέλευση τους σε τσιμέντα Portland,

φυσικά τσιμέντα και αργιλικά τσιμέντα. Το πιο γνωστό και χρησιμοποιούμενο είναι
το τσιμέντο Portland. Είναι ένα υδραυλικό τσιμέντο, το οποίο παράγεται με την
κονιοποίηση των clinker. Τα clinker είναι κόνδυλοι διαμέτρου 5-25mm και αποτελούν
ένα ετερογενές μίγμα πολλών ενώσεων ,παραγόμενες από τις αντιδράσεις σε υψηλές
θερμοκρασίες, μεταξύ των οξειδίων του ασβεστίου, του πυριτίου, του αργίλου και
του σιδήρου.
3
1.5.1. Παραγωγή τσιμέντου Portland
Τα βασικά συστατικά του τσιμέντου Portland είναι τα πυριτικά άλατα του ασβεστίου.
Με βάση αυτά πρέπει να παραχθούν το ασβέστιο και το πυρίτιο στις κατάλληλες
μορφές και αναλογίες.
Για τη διευκόλυνση του σχηματισμού των ενώσεων στο clinker, το ακατέργαστο
μίγμα πρέπει να ομογενοποιηθεί πριν τη θερμική του επεξεργασία. Συνεπώς τα
υλικά υποβάλλονται σε μια σειρά διαδικασιών θραύσης, λείανσης και άλεσης, για τη
δημιουργία της φαρίνας, μόρια μεγέθους μικρότερα των 75μm.
Κατά την υγρή διαδικασία παραγωγής του τσιμέντου, η λείανση και η ομογενοποίηση
στο ακατέργαστο μίγμα υλοποιούνται με τη μορφή πηλού, που εμπεριέχει 30-40 %
νερό.
Κατά τη ξηρή διαδικασία, το νερό από τον πηλό πρέπει να εξατμιστεί προτού
δημιουργηθεί το clinker. Για την παραγωγή του clinker, οι κλίβανοι ξηρής
διαδικασίας, που διαθέτουν πολυβάθμιας διαθεσιμότητας προ-θερμαστές,
επιτρέπουν την αποδοτική ανταλλαγή θερμότητας μεταξύ των καυτών αερίων και
του ακατέργαστου μίγματος και απαιτούν ενέργεια από ορυκτό καύσιμο της τάξης
των 800 kcal/kg clinker, εν αντιθέσει με τα περίπου 1400 kcal/kg που απαιτούνται
στους κλίβανους της υγρής διαδικασίας.
Η τελική λειτουργία της παραγωγή τσιμέντου Portland αποτελείται από την

κονιοποίηση του clinker σε ένα μέγεθος κόκκου 10-15μm, η οποία πραγματοποιείται
στους μύλους σφαιρών (μύλοι τελειώματος). Μαζί με το clinker συναλέθεται και μία
ποσότητα γύψου ή θειικού άλατος ασβεστίου της τάξεως του 5%, για να ελεγχθεί η
πρόωρη πήξη και σκλήρυνση του τσιμέντου.[5]
Εικόνα 1. Διάγραμμα ροής της ξηράς διαδικασίας για την κατασκευή τσιμέντου Portland
4
1.5.2. Τύποι τσιμέντων
Τα τσιμέντα κατατάσσονται σε διάφορους τύπους και κατηγορίες, με βάση τη

σύνθεσή τους, το βαθμό άλεσης και τα πρόσθετα υλικά τους. Σύμφωνα με το
πρότυπο ΕΛΟΤ EN 197-1, τα τσιμέντα κατηγοριοποιούνται στους παρακάτω τύπους:
o Τσιμέντα Τύπου Ι (CEM I): Αμιγώς Portland (clinker σε ποσοστό > 95%).
Τσιμέντα, τα οποία προέρχονται από συνάλεση clinker και γύψου και στα
οποία επιτρέπεται η προσθήκη μέχρι 3% προϊόντων προερχόμενων από
θραύση ή κονιοποίηση φυσικών ή τεχνητών υλικών.
o Τσιμέντα Τύπου ΙΙ (CEM II): Σύνθετα τσιμέντα Portland.Τσιμέντα, τα οποία

προέρχονται από συνάλεση clinker, γύψου και φυσικής ή τεχνητής
ποζολάνης, το ποσοστό της οποίας καθορίζεται από το αδιάλυτο υπόλειμμα
του τσιμέντου, το οποίο δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%.
o Τσιμέντα τύπου ΙΙΙ (CEM III): Σκωριακά τσιμέντα. Τσιμέντα τα οποία

προέρχονται από συνάλεση clinker, γύψου και σκωρίας μόνο σε ποσοστά 36-
95%.
o Τσιμέντα τύπου IV (CEM IV): Ποζολανικά τσιμέντα. Τσιμέντα, τα οποία

προέρχονται από τη συνάλεση clinker, γύψου και ποζολάνης (φυσικής ή
ψημένης), ιπτάμενη τέφρα (πυριτική ή ασβεστούχα) και πυριτικής παιπάλης.
o Τσιμέντα τύπου V (CEM V): Σύνθετα τσιμέντα. Τσιμέντα, τα οποία

προέρχονται από τη συνάλεση clinker, γύψου, σκωρίας και ποζολάνη σε ίσο
ποσοστό και ιπτάμενη τέφρα σε ποσοστό 36-50 %, ενώ δεν μπορούν να
περιέχουν πυριτική παιπάλη.[6]
Τύπος τσιμέντου Περιγραφή

CEM I Τυπικά τσιμέντα Portland
CEM II Σύνθετα τσιμέντα Portland
CEM III Σκωριακά τσιμέντα
CEM IV Ποζολανικά τσιμέντα
CEM V Σύνθετα τσιμέντα
Πίνακας 1. Βασικοί τύποι τσιμέντου βάσει Ευρωπαϊκού Προτύπου ΕΛΟΤ EN 197-1
5
1.5.3. Σύσταση τσιμέντου
Το τσιμέντο αποτελείται από μία πληθώρα συστατικών, τα οποία χωρίζονται σε

κύρια, δευτερεύοντα, τα πρόσμικτα και το θειικό ασβέστιο. Σύμφωνα με το
Ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΛΟΤ EN 197-1 [6], τα κύρια συστατικά που χρησιμοποιούνται
για την παραγωγή του τσιμέντου είναι τα εξής:
o Clinker (K)
o Σκωρία υψικαμίνου(S)
o Φυσική ποζολάνη (P)
o Φυσική ψημένη ποζολανη (Q)
o Ιπτάμενη πυριτική τέφρα (V)
o Ιπτάμενη ασβεστούχος τέφρα (W)
o Ψημένος σχιστόλιθος (T)
o Ασβεστόλιθος (L, LL)
o Πυριτική παιπάλη (D)
Τα συστατικά, τα οποία κατατάσσονται ως δευτερεύοντα είναι είτε ανόργανα φυσικά
ορυκτά υλικά, που προκύπτουν από την παραγωγή του clinker, είτε κάποια από τα
κύρια, τα οποία δεν έχουν συμπεριληφθεί στην κατηγορία των κύριων συστατικών.
Τα δευτερεύοντα προστίθενται συνήθως κατά την φάση της τελικής άλεσης της
διαδικασίας παραγωγής και έως ένα ποσοστό το οποίο δεν ξεπερνά το 5% του
βάρους του τσιμέντου.
1.5.4. Κατηγορίες αντοχής τσιμέντου
Οι τρεις βασικές κατηγορίες αντοχών που κατατάσσονται τα τσιμέντα είναι:

o 32,5 MPa
o 42,5 MPa
o 52,5 MPa
Οι παραπάνω τιμές είναι χαρακτηριστικές, πράγμα που σημαίνει ότι εξασφαλίζονται
σε ποσοστό 95%.
Σύμφωνα με το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 196-1 [8], τα τσιμέντα κατατάσσονται σε 6

κατηγορίες με βάση την αντοχή τους σε θλίψη. Κάθε κατηγορία ορίζεται από ένα
κατώτατο και ένα ανώτερο όριο αντοχής σε θλίψη με ηλικία 28 ημερών, με το
κατώτατο όριο να καθορίζει την κάθε κατηγορία. Επιπλέον, υπάρχουν και δύο
υποκατηγορίες, η κανονική (Ν) και η ταχεία (R).[7]
6
Αντοχή σε θλίψη, Mpa (N/mm2) Αρχικός
Κατηγορία Διόγκωση
Τυπική αντοχή χρόνος
Αντοχής Αρχική αντοχή (Διαστολή)
(όρια) πήξης
2 ημέρες 7 ημέρες 28 ημέρες min mm
32,5 N - ≥ 16.0
≥ 32.5 ≤ 52.5 ≥ 75
32,5 R ≥ 10.0 -
42,5 N ≥ 10.0 -
≥ 42.5 ≤ 62.5 ≥ 60 ≤ 10
42,5 R ≥ 20.0 -
52,5 N ≥ 20.0 -
≥ 52.5 - ≥ 45
52,5 R ≥ 30.0 -
Πίνακας 2. Μηχανικές και φυσικές απαιτήσεις τσιμέντων βάσει Ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1
Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, ο συμβολισμός των διαφόρων τσιμέντων καθορίζεται

με βάση το Ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1 [6] από:
o Τον κύριο τύπο τσιμέντου
o Το ποσοστό clinker
o Τον τύπο του δεύτερου κύριου συστατικού
o Την κατηγορία της αντοχής του
o Το επίπεδο της πρώιμης αντοχή του
Εικόνα 2. Ονοματολογία τσιμέντων βάσει του Ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1
7
1.5.5. Ενυδάτωση και πήξη του τσιμέντου
Η ανάμιξη του τσιμέντου με νερό έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πολτού
(τσιμεντόπαστας), που εν συνεχεία γίνεται συμπαγής και σκληρός. Η διαδικασία αυτή
ονομάζεται πήξη. Η ταχύτητα πήξης είναι πολύ σημαντική για την πορεία μίας
κατασκευής, λόγω του ότι δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ μεγάλη, γιατί έτσι θα χαθεί
γρήγορα η εργασιμότητα του μίγματος, αλλά ούτε και πολύ αργή, γιατί θα
καθυστερήσει τα επόμενα στάδια της κατασκευής και θα χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Κατά την ένωσή του τσιμέντου με το νερό παράγεται θερμότητα (εξώθερμες

αντιδράσεις), η οποία καλείται θερμότητα ενυδατώσεως και εξαρτάται από τη
σύσταση του τσιμέντου. Τόσο ο ρυθμός όσο και το ποσό της θερμότητας που
αναπτύσσεται κατά την ενυδάτωση του τσιμέντου επηρεάζονται από τη σύσταση
του, τη λεπτότητά του, αλλά και από τη θερμοκρασία ενυδατώσεως.
Ένας ακόμη παράγοντας, από τον οποίο εξαρτάται η ενυδάτωση του τσιμέντου είναι
η λεπτότητά του, αφού όσο πιο αλεσμένο και λεπτόκοκκο είναι ένα τσιμέντο τόσο
μεγαλύτερη θερμότητα ενυδάτωσης θα εμφανίσει, ενώ θα έχει και βελτιωμένη
αντοχή σε σχέση με κάποιο λιγότερο λεπτόκοκκο. Η λεπτότητα στο τσιμέντο
εκφράζεται ως ειδική επιφάνεια (επιφάνεια κόκκων τσιμέντου σε cm2 ανά g
τσιμέντου).
1.6. Υλικά αντικατάστασης του τσιμέντου
Με την πάροδο του χρόνου, οι απαιτήσεις για μείωση του κόστους και παράλληλη
βελτίωση των ιδιοτήτων του τσιμέντου οδήγησαν στην παραγωγή μιγμάτων
τσιμέντου και άλλων πρόσθετων.
1.6.1. Φυσικές Ποζολάνες
Όλες οι φυσικές ποζολάνες εκτός από τη γη διατόμων προέρχονται από

ηφαιστειογενή πετρώματα και ορυκτά. Η ταχεία ψύξη του μάγματος, κατά την
διάρκεια της ηφαιστειακής έκρηξης, το οποίο αποτελείται κατά κύριο λόγο από
αργιλοπυριτικά, συμβάλει στο σχηματισμό υάλου ή υαλωδών φάσεων με ακανόνιστη
δομή. Εξαιτίας της ταυτόχρονης εκπομπής των διαλυμένων αερίων, όταν μάγμα
στερεοποιείται, συχνά η στερεοποιημένη ύλη αποκτά πορώδη δομή μεγάλης
φαινόμενης ειδικής επιφάνειας η οποία ενισχύει τη χημική δραστικότητα των
ποζολανών. Τα αργιλοπυριτκά τα οποία έχουν ακανόνιστη δομή είναι ασταθή στην
έκθεση σε αλκαλικά διαλύματα, έτσι οι ηφαιστειογενείς ύαλοι παρουσιάζουν
ποζολανική δραστικότητα με την άσβεστο ή το τσιμέντο Portland σε υδάτινο
περιβάλλον.
Οι ποζολάνες από μόνες τους δεν έχουν τσιμεντοειδή συμπεριφορά, αλλά σε
8
συνεργασία με το τσιμέντο και με την παρουσία υγρασίας δημιουργούνται ενώσεις
σε κανονικές θερμοκρασίες οι οποίες έχουν τσιμεντοειδείς ιδιότητες
Είναι δύσκολο να ταξινομηθούν οι φυσικές ποζολάνες λόγω του ότι σπάνια

περιέχουν μόνο ένα ενεργό συστατικό. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη την κύρια
παρουσία ενεργών συστατικών θα μπορούσαμε να τις ταξινομήσουμε σε
ηφαιστειογενή υάλους, ηφαιστειογενή τόφφους, θερμικά κατεργασμένες αργίλους ή
σχιστόλιθους και στη γη διατόμων. [1],[5]
1.6.2. Σκωρίες υψικαμίνων (Ground granulated blastfurnance slag –

GGBS)
Η σκωρία υψικαμίνων ερευνήθηκε για πρώτη φορά ως συνδετική κονία μαζί με το

τσιμέντο το 1957 από τον Mather και σε μορφή κόκκων το 1981 από τους Hogan και
Meusel, ενώ εδώ και τριάντα χρόνια έχει τυποποιηθεί ως λειοτριβήμενη
κοκκοποιημένη σκωρία υψικαμίνων. Είναι δευτερεύοντα προϊόντα, που προέρχονται
από την παραγωγή σιδήρου χύτευσης σε μία υψικάμινο. Η σκωρία υψικαμίνων
δημιουργείται, όταν τα μεταλλεύματα σιδήρου λιώνουν μαζί με ασβεστόλιθο ή
δολομίτη. Κατά την ολοκλήρωση της τήξης, το ασβέστιο στο τήγμα έχει συνδυαστεί
με τα αργιλικά και πυριτικά άλατα του μεταλλεύματος και της τέφρα κωκ, ώστε να
διαμορφωθεί η σκωρία υψικαμίνων, ένα προϊόν μη μεταλλικό.
Οι σκωρίες υψικαμίνων σε λεπτό διαμερισμό έχουν παρόμοια συμπεριφορά με το
τσιμέντο, αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνες τους, μιας και κατά την
ενυδάτωση παρουσιάζουν χαμηλό ποσοστό υδραυλικών προϊόντων. Όταν όμως
συνεργάζεται με το τσιμέντο ο ρυθμός ενυδάτωσης βελτιώνεται λόγω του
υδροξειδίου και του γύψου.
Παρουσιάζουν παρόλα αυτά μία αξιοσημείωτη σειρά από πλεονεκτήματα, όπως η

μείωση του απαιτούμενου νερού στο μίγμα, η μείωση των ρηγματώσεων λόγω
θερμότητας ενυδάτωσης, η μείωση του πορώδους και της διείσδυσης χλωριόντων,
ενώ αξίζει να αναφερθεί πως το κόστος τους είναι αρκετά χαμηλότερο από αυτό των
τσιμέντων. [5],[9]
1.6.3. Πυριτική παιπάλη (silica fume)
Η πυριτική παιπάλη, ή αλλιώς πτητική πυριτία ή microsilica ή συμπυκνωμένη

πυριτική παιπάλη, είναι ένα παραπροϊόν των επαγωγικών τοξοτών κλιβάνων στις
βιομηχανίες παραγωγής μετάλλων πυριτίου και σιδηροπυριτικών κραμάτων.
Η παραγωγή της ξεκίνησε τη δεκαετία του 70 και η ζήτησή της αυξήθηκε
κατακόρυφα ως υλικό αντικατάστασης του τσιμέντου μιας και τα σκυροδέματα που
την περιείχαν εμφάνισαν υψηλότερη αντοχή και χαμηλότερη διαπερατότητα σε
σχέση με αυτά που περιείχαν μόνο τσιμέντο.
9
Σε σύγκριση με το συμβατικό τσιμέντο Portland και την ιπτάμενη τέφρα, μπορούμε
να πούμε ότι η πυριτική παιπάλη εμφανίζει κατανομές σωματιδίων, οι οποίες είναι
100 φορές μικρότερες, κάτι από το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η χρήση
της συνεπάγεται και αύξηση του απαιτούμενου νερού στο μίγμα. Από την άλλη όμως
βελτιώνεται σημαντικά η ποιότητα της διεπιφανειακής μεταβατικής ζώνης, ενώ το
σφαιρικό σχήμα των κόκκων της, σε αντίθεση με το γωνιώδες σχήμα του τσιμέντου,
συμβάλει στην βελτίωση της πληρωτικής ικανότητας του μίγματος.
Αξίζει να αναφερθεί, πως έρευνες που έχουν γίνει για μίγματα UHPC έχουν δείξει ότι
το βέλτιστο ποσοστό αντικατάστασης του τσιμέντου Portland από πυριτική παιπάλη
κυμαίνεται στο 20-30% και μπορεί να οδηγήσει σε αντοχές της τάξεως των 200 Mpa.
Παρόλα αυτά, διαπιστώθηκε από V.T.A. Van, H.M Ludwig [10], ότι η περιεκτικότητα
εξαρτάται από το λόγο Νερού/Τσιμέντο στο μίγμα μιας και για χαμηλότερο λόγο
Νερού/Τσιμέντο απαιτείται λιγότερη περιεκτικότητα πυριτικής παιπάλης.
Επιπλέον διαπιστώθηκε ότι η πυριτική παιπάλη μπορεί να συνεισφέρει στην αύξηση
της θλιπτικής αντοχής, κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες. [11]
Εικόνα 3. Πυριτική Παιπάλη (silica fume)
1.7. Αδρανή Υλικά
Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία κονιαμάτων έχουν τα αδρανή υλικά. Σύμφωνα με

τον Γερμανικό κανονισμό DIN 4226, αδρανή είναι ένα συνονθύλευμα θραυστών ή και
συλλεκτών χαλίκων (σκύρων) φυσικής ή τεχνητής προέλευσης, το οποίο αποτελείται
από κόκκους συμπαγείς του ίδιου ή διαφορετικού μεγέθους. Παράλληλα, ο
Βρετανικός κανονισμός B.S 892:1940 αναφέρει ως αδρανή υλικά τα ανενεργά
τεμάχια ή και θραύσματα ορυκτών ή πετρωμάτων που αποτελούν τα κύρια
συστατικά της δομής ενός μίγματος όπως το σκυρόδεμα, το κονίαμα κ.α. Όπως
μπορούμε να διαπιστώσουμε από το όνομά τους, θεωρούνται χημικά ανενεργά,
παρόλα αυτά επηρεάζουν καίρια σημαντικές ιδιότητες των συνθέσεων που τα
περιέχουν όπως είναι η αντοχή, η ανθεκτικότητα και η σταθερότητα του όγκου.
10
1.7.1. Προέλευση
Οι πηγές από τις οποίες προέρχονται τα αδρανή ποικίλουν. Με βάση την προέλευση
τους κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες.
o Φυσικά αδρανή. Προέρχονται από τη μηχανική επεξεργασία (θραύση)

διαφόρων πετρωμάτων, τα οποία αποτελούνται από διάφορα ορυκτά. Τα
ανθρακικά πετρώματα, ο γρανίτης, ο ασβεστόλιθος, ο διορίτης και ο
βασάλτης θεωρούνται οι πιο διαδεδομένες πρώτες ύλες θραυστών αδρανών,
ενώ η φυσική άμμος χρησιμοποιείται για την παραγωγή λεπτόκκοκων
αδρανών.
o Τεχνητά ή βιομηχανικά αδρανή. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα προϊόντα ή

παραπροιόντα βιομηχανικής δραστηριότητας από χημική ή θερμική
επεξεργασία πρώτων υλών ορυκτής ή άλλης προέλευσης. Τέτοια αδρανή
υλικά είναι οι σκωρίες, οι τέφρες, ο περλίτης, ο βερμικουλίτης κ.α.
o Ανακυκλωμένα αδρανή. Στην τρίτη και τελευταία κατηγορία βρίσκονται τα

υλικά που προέρχονται από την επεξεργασία και επανάχρηση υλικών, όπως
για παράδειγμα τα υλικά που προκύπτουν από μία κατεδάφιση.
1.7.2. Παραγωγή
Μία καλή πηγή φυσικής άμμου και χάλικων είναι οι φυσικές αποθέσεις
χονδρόκοκκου εδάφους. Συνήθως όμως περιέχουν κυμαινόμενες ποσότητες ιλύος
και αργίλου που επηρεάζουν δυσμενώς τις ιδιότητες τόσο του νωπού όσο και του
σκληρυμένου κονιάματος. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να απομακρυνθούν με
πλύση ή ξηρό διαχωρισμό. Η ποσότητα των ανεπιθύμητων ουσιών στο αδρανές
εξαρτάται από το ποια μέθοδος (υγρή ή ξηρή) θα επιλεγεί αφού για παράδειγμα οι
επικαλύψεις κόκκων αργίλου αφαιρούνται καλύτερα με την μέθοδο της πλύσης.
Ένα ακόμη σημαντικό μέρος της όλης επεξεργασίας είναι οι θραυστήρες γιατί οι
πολύ μεγάλοι κόκκοι μπορούν να θραυτούν και να αναμιχθούν με άλλους
άθραυστους του ίδιου μεγέθους. Πλέον, που η σημασία της σωστής κοκκομετρικής
διαβάθμισης είναι πολύ σημαντική, κρίνεται απαραίτητος, σε μία μονάδα
παραγωγής αδρανών, ο εξοπλισμός για την διεξαγωγή εργασιών όπως η θραύση, ο
καθαρισμός, ο διαχωρισμός σε κλάσματα και ο συνδυασμός τους ώστε να επιτευχθεί
το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τα τεχνητά αδρανή όπως η διογκωμένη άργιλος, και οι αργιλικοί σχιστόλιθοι

παράγονται με θερμική επεξεργασία κατάλληλων υλικών. Η πρώτη ύλη είτε θραύεται
και κοσκινίζεται, είτε αλέθεται και συσσωματώνεται και στη συνέχεια εκτίθεται σε
υψηλές θερμοκρασίες της τάξεως των 1000 οC. Η θερμική επεξεργασία
πραγματοποιείται σε περιστρεφόμενη υψικάμινο, παρόμοια με αυτή που
11
χρησιμοποιείται για την παραγωγή τσιμέντου Portland.
Οι ιδιότητες των αδρανών εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εξωτερική

επιφάνεια του κάθε κόκκου και από την εσωτερική κατανομή κενών. Οι σύγχρονες
μονάδες παραγωγής αδρανών θραύουν, αλέθουν, αναμιγνύουν, και συσσωματώνουν
τα υλικά με σκοπό όσο το δυνατό ομοιόμορφη κατανομή μικρών πόρων, απαραίτητο
χαρακτηριστικό για την παραγωγή σκυροδεμάτων και κονιαμάτων υψηλής αντοχής
θραύσης.[5], [12]
Εικόνα 4. Διάγραμμα ροής κυκλώματος παραγωγής κατάλληλων κοκκομετρικών κλασμάτων
1.7.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες αδρανών
Ειδικό Βάρος
Είναι απαραίτητο κατά τη χρήση των αδρανών σε οποιοδήποτε μίγμα να έχει

προσδιοριστεί ο ακριβής όγκος που θα καταλάβουν οι κόκκοι τους. Κατά συνέπεια,
θα χρειαστεί ο προσδιορισμός του φαινόμενου ειδικού βάρους που ορίζεται ως η
πυκνότητα του τελικού υλικού συμπεριλαμβανομένων των εσωτερικών πόρων. Το
φαινόμενο ειδικό βάρος για τα συνήθη πετρώματα κυμαίνεται μεταξύ 2.6 και 2.7.
12
Πυκνότητα
Η χρήση των αδρανών έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία κενών λόγω των κόκκων
τους, οι οποίοι δεν εφάπτονται απόλυτα. Επομένων κρίνεται απαραίτητος ο
προσδιορισμός του βάρους των αδρανών που γεμίζουν μία μονάδα όγκου. Το
μέγεθός αυτό ονομάζεται πυκνότητα μονάδας όγκου και το καθορίζεται σύμφωνα με
το Ευρωπαϊκό πρότυπο EN 1097-3.
Υδαταπορροφητικότητα
Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις απορρόφησης υγρασίας, που μπορεί να επέλθει

ένα αδρανές. Όταν όλοι οι υδατοδιαπερατοί πόροι είναι πλήρεις, αλλά δεν υπάρχει
στρώση νερού στην εξωτερική επιφάνεια, τότε το αδρανές βρίσκεται σε μία
κατάσταση που ονομάζεται κορεσμένο επιφανειακά στεγνό. Όταν τα αδρανή είναι
κορεσμένα και υπάρχει ελεύθερη υγρασία στην επιφάνεια, τότε βρίσκονται σε υγρή
κατάσταση, ενώ το αδρανές είναι σε ξηρή κατάσταση όταν έχει υποστεί θερμική
επεξεργασία στους 100 οC.
Η ικανότητα απορρόφησης ορίζεται ως η απαιτούμενη ποσότητα υγρασίας για να
οδηγηθεί ένα αδρανές από την ξηρή κατάσταση, στην κατάσταση κορεσμένο
επιφανειακά στεγνό, ενώ, η πραγματική απορρόφηση ορίζεται ως η ποσότητα
υγρασίας που απαιτείται, ώστε το αδρανές να οδηγηθεί από την κατάσταση
ξήρανσης στον αέρα, σε κατάσταση κορεσμένο επιφανειακά στεγνό. Η επιπλέον
υγρασία μετά την κατάσταση κορεσμένο επιφανειακά στεγνό ονομάζεται
επιφανειακή υγρασία.
Εικόνα 5. Κατάσταση υγρασίας σε αδρανή υλικά
13
Μηχανική αντοχή
Η αντοχή σε θραύση και σε απότριψη και το μέτρο ελαστικότητας είναι

αλληλεξαρτώμενες ιδιότητες και επηρεάζονται κατά κύριο λόγο από το πορώδες. Τα
αδρανή φυσικής προέλευσης είναι, γενικά, συμπαγή και ανθεκτικά οπότε συμβάλουν
θετικά στην μηχανική αντοχή των σκυροδεμάτων και κονιαμάτων. Είναι απαραίτητη
λοιπόν μια σειρά από ελέγχων προκειμένου να προσδιοριστούν τα μηχανικά τους
χαρακτηριστικά προτού χρησιμοποιηθούν στο έργο.
Κοκκομετρία
Η κοκκομετρική διαβάθμιση παίζει πλέον μεγάλη σημασία και επηρεάζει σημαντικά

το μίγμα ως προς την εργασιμότητά του, αλλά και ως προς το κόστος. Επομένως για
να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή κατανομή των κόκκων ενός κλάσματος αδρανών,
πρέπει να προσδιοριστεί με ακρίβεια το κοκκομετρικό του προφίλ. Αυτό
επιτυγχάνεται με τη χρήση κατάλληλων κόσκινων. Ανάλογα με το ποσοστό του
κλάσματος που διέρχεται από κάθε κόσκινο προκύπτει η κάθε διάσταση των κόκκων,
η οποία και διαχωρίζει τα λεπτόκοκκα από τα χονδρόκοκκα. [5]
Πίνακας 3. Κοκκομετρικές απαιτήσεις αδρανών σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό κανονισμό EN 12620
1.7.4. Αδρανή στο σκυρόδεμα υψηλής αντοχής
Στο συμβατικό σκυρόδεμα, ο τύπος και η ποσότητα των αδρανών διαδραματίζουν

σημαντικό ρόλο ως προς την σταθερότητα του όγκου του σκυροδέματος, αλλά έχουν
μικρή επιρροή στην αντοχή. Στο υψηλής αντοχής σκυρόδεμα, συμμετέχουν
περισσότερο στην αντοχή και στην ακαμψία. Για μια δεδομένη αναλογία νερού προς
τσιμέντο, η αντοχή του σκυροδέματος μπορεί να αυξηθεί σημαντικά με τη μείωση
του μέγιστου κόκκου των χονδρόκοκκων αδρανών επειδή αυτό επιδρά θετικά στην
αντοχή της διεπιφανειακής ζώνης. Όσο υψηλότερη είναι η επιδιωκόμενη αντοχή,
τόσο μικρότερος πρέπει να είναι ο μέγιστος κόκκος των χονδρόκοκκων αδρανών. Για
14
παράδειγμα σκυρόδεμα με 70 MPa θλιπτική αντοχή μπορεί να παραχθεί με καλής
ποιότητας χονδρόκοκκων αδρανών με μέγιστο κόκκο 20 – 25 mm. Για να παραχθεί
σκυρόδεμα με θλιπτική αντοχή πάνω από 125 MPa, απαιτείται μέγιστος κόκκος
χονδρόκοκκων 10 – 14 mm. Αναφορικά με τα λεπτόκοκκα αδρανή, οποιοδήποτε
υλικό με κατανομή κόκκων που ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές ASTM C 39 είναι
επαρκές για τα υψηλής αντοχής σκυροδέματα. [5]
1.8. Το νερό
Ένα από τα σημαντικότερα και αναπόσπαστα συστατικά ενός κονιάματος είναι το

νερό, μιας και επηρεάζει άμεσα τη συμπεριφορά, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες
του κονιάματος. Συνεπώς πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά τη σύνθεση του μίγματος
σύμφωνα με τον κανονιστικό πρότυπο ΕΛΟΤ 345. Κατά το πρότυπο αυτό, το νερό
πρέπει να είναι καθαρό, διαυγές και πόσιμο, απαλλαγμένο από επιβλαβείς
προσμίξεις, όπως ανόργανα ή οργανικά οξέα, οργανικές ουσίες, άργιλο, διαλυτά
σάκχαρα σε περιεκτικότητα >0.25%, διαλυτά άλατα τόσο θειικά όσο και χλωριούχα.
Επιπλέον, ένας ακόμη παράγοντας για τη σωστή εκτέλεση των συνθέσεων είναι η
θερμοκρασία του νερού αναμίξεως. Το χλιαρό νερό λειτουργεί ευεργετικά αφού
βοηθάει στην καλύτερη σκλήρυνση του των κονιαμάτων, ενώ το νερό το οποίο
βρίσκεται κοντά στη θερμοκρασία πήξης απαγορεύεται να χρησιμοποιηθεί. [13]
1.8.1. Λόγος Νερού / Τσιμέντου
Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες, που επηρεάζουν τις ιδιότητες και τα
χαρακτηριστικά τόσο του νωπού όσο και του σκληρυμένου κονιάματος είναι ο λόγος
νερού προς τσιμέντο (W/C).
Ο λόγος νερού προς τσιμέντο καθορίζεται βάσει των απαιτήσεων που έχει σαν στόχο
το κάθε κονίαμα, όπως η απαιτούμενη θλιπτική αντοχή και οι συνθήκες του
περιβάλλοντος για το οποίο προορίζεται. Γενικά, η θλιπτική αντοχή του κονιάματος
είναι αντιστρόφως ανάλογη του λόγου νερού προς τσιμέντο, αφού όσο χαμηλότερος
είναι ο λόγος τόσο υψηλότερη είναι η αντοχή του σκληρυμένου κονιάματος. Συνεπώς
όσο χαμηλότερη περιεκτικότητα σε νερό έχει ένα μίγμα, τόσο υψηλότερες αντοχές
αναμένουμε να έχει. Παρόλα αυτά υπάρχει κίνδυνος μη σωστής ενυδάτωσης με
πολύ χαμηλό W/C, που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπαρκείς αντοχές.
Ένας συνήθης λόγος νερού προς τσιμέντο για συμβατικά κονιάματα είναι της τάξεως
του 0,4 – 0,5, ενώ για κονιάματα υψηλής αντοχής ο λόγος μπορεί να φτάσει μέχρι και
0,2.
15
1.9. Πρόσμικτα
Πρόσμικτα ονομάζονται τα υλικά, τα οποία προστίθενται κατά την ανάμιξη του

μίγματος, με σκοπό τη μεταβολή των ιδιοτήτων του κονιάματος ή του σκυροδέματος
τόσο σε νωπή μορφή όσο και σε σκληρυμένη, λόγω των απαιτήσεων της εκάστοτε
κατασκευής, όπως η απαιτούμενη αντοχή λόγω υψηλών φορτίων, οι συνθήκες
περιβάλλοντος στο οποίο εκτίθεται, αλλά και η μείωση του κόστους.
Τα πρόσμικτα διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
o Επιταχυντικά πρόσμικτα. Εφαρμόζονται σε περιπτώσεις που είναι απαραίτητη

η γρήγορη ανάπτυξη της αντοχής. Σαν μειονέκτημα έχουν ότι προκαλούν
μείωση της τελικής αντοχής.
o Επιβραδυντικά πρόσμικτα. Σε αντίθεση με τα παραπάνω, μειώνουν την

ταχύτητα ενυδάτωσης και συνεπώς καθυστερεί η πήξη και η σκλήρυνση του
μίγματος, με στόχο τη διατήρηση της εργασιμότητας.
o Αερακτικά πρόσμικτα. Στόχος τους είναι η αύξηση της αντοχής σε συνθήκες

παγετού και η βελτίωση της ρευστότητας του νωπού μίγματος. Τα αερακτικά
δημιουργούν φυσαλίδες μέσα στο μίγμα, με σκοπό την αύξηση του
πορώδους. Η περιεκτικότητα τους, όμως κυμαίνεται σε προκαθορισμένα όρια
επειδή υπάρχει κίνδυνος μείωσης της αντοχής. Επίσης είναι δυνατή και η
μείωση του νερού στο μίγμα μια και τα αερακτικά πρόσμικτα βελτιώνουν την
εργασιμότητα του μίγματος.
o Ρευστοποιητές. Χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της ρευστότητας του

μίγματος, επιτρέποντας τη μείωση του νερού και συνεπώς την αύξηση της
αντοχής. Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος αύξησης της συστολής ξήρανσης.
o Στεγανοποιητικά πρόσμικτα. Σκοπός τους είναι η βελτίωση της στεγανότητας

του κονιάματος ή του σκυροδέματος μέσω της μείωσης των τριχοειδών
αγγείων και των πόρων. [14]
1.10. Επισκευαστικά κονιάματα υψηλής αντοχής
Οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις στον τομέα της κατασκευής έχουν σαν

αποτέλεσμα την εύρεση εναλλακτικών και βελτιωμένων υλικών σε σχέση με τα
συμβατικά, τα οποία έχουν ευρεία χρήση. Κατά συνέπεια, δημιουργήθηκε η ανάγκη
παρασκευής κονιαμάτων, που σε αντίθεση με τα συμβατικά, έχουν βελτιωμένα
χαρακτηριστικά και ιδιότητες, όπως για παράδειγμα την αντοχή σε θλίψη, που είναι
πολύ βασική παράμετρος, η αντοχή σε κάμψη, σε πρόσφυση κ.α., με γνώμονα πάντα
και το οικονομικό μέρος.
Όπως είναι φυσικό, η χρήση των κονιαμάτων υψηλής αντοχής είναι κατά κάποιο
τρόπο ασύμφορη σε συμβατικές καταστάσεις, αφού προορίζονται κυρίως για
16
καταστάσεις με υψηλές απαιτήσεις, όπως είναι η επισκευή ή η ενίσχυση στοιχείων
του φέροντος οργανισμού μίας κατασκευής από σκυρόδεμα, ενώ βρίσκουν
εφαρμογή και στο κομμάτι της γεφυροποιίας.
Ένα κονίαμα, το οποίο προορίζεται για επισκευή και ενίσχυση και γενικά για
αποκατάσταση του σκυροδέματος, πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, οι
οποίες ορίζονται από το Ευρωπαϊκό πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 1504-3.
Σύμφωνα με τον παραπάνω κανονισμό, τα επισκευαστικά κονιάματα χωρίζονται σε 4
κατηγορίες ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους.
o Κατηγορία R1, με θλιπτική αντοχή > 10MPa.
o Κατηγορία R3, με θλιπτική αντοχή > 25 MPa.
Οι πρώτες κατηγορίες R1 και R2 αφορούν μη δομικής αποκατάστασης επέμβασης,

δηλαδή για βλάβες που είναι επιφανειακές με λίγων χιλιοστών βάθος. Αντίθετα, τα
κονιάματα κατηγορίας R3 και R4 προορίζονται για στατικές αποκαταστάσεις, να είναι
δηλαδή ικανά να μπορούν να αναλάβουν υψηλά φορτία.
Επιπλέον, σημαντικό κομμάτι στην επισκευή είναι η επιλογή της κατάλληλής

μεθόδου, η οποία εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τα εξής:
o Την έκταση της βλάβης.

o Το πλήθος των ράβδων οπλισμού.
o Την ευκολία πρόσβασης.
o Θέματα ποιοτικού ελέγχου.
o Ζητήματα υγιεινής.
Σύμφωνα με τον παραπάνω κανονισμό, οι μέθοδοι αντικατάστασης και

αποκατάστασης του σκυροδέματος είναι οι εξής:
o Μέθοδος 3.1: Εφαρμογή κονιάματος με το χέρι. Η συνηθέστερη μέθοδος

επισκευής στοιχείων από σκυρόδεμα. Η μέθοδος αυτή μπορεί να εφαρμοστεί
και με τις τέσσερις κατηγορίες κονιαμάτων.
o Μέθοδος 3.2: Έγχυση με σκυρόδεμα ή κονίαμα. Εφαρμόζεται σε περιπτώσεις,

όπου απαιτείται αποκατάσταση ολόκληρων τμημάτων στοιχείων από
σκυρόδεμα. Κατάλληλη μέθοδος για επεμβάσεις σε κόμβους δοκών –
υποστυλωμάτων, τοιχώματα και πυλώνες, οι οποίες είναι περιοχές με πυκνό
οπλισμό. Μόνο τα δομικά κονιάματα, δηλαδή R3 και R4, μπορούν να
χρησιμοποιηθούν σε αυτή τη μέθοδο.
o Μέθοδος 3.3: Εκτοξευόμενο σκυρόδεμα ή κονίαμα. Μία από τις κλασσικές
17
μεθόδους επισκευής. Είναι κατάλληλη για περιοχές που είναι δύσκολη ή
ανέφικτη η έγχυση σκυροδέματος ή η εφαρμογή επισκευαστικών κονιαμάτων
με το χέρι. Στη μέθοδο αυτή υπάρχουν δύο επιλογές, της υγρής και της ξηρής
εκτόξευσης. Η υγρή μέθοδος προτιμάται σε περιπτώσεις επισκευών
μικρότερου όγκου ή περιορισμένης πρόσβασης. Όπως στην προηγούμενη
κατηγορία, έτσι και σε αυτή, μόνο τα δομικά κονιάματα R3 και R4 μπορούν να
εφαρμοστούν.
o Μέθοδος 3.4: Αντικατάσταση στοιχείων σκυροδέματος. Ενίοτε υπάρχουν

περιπτώσεις, που μπορεί να αποδειχθεί οικονομικότερη η ανακατασκευή
στοιχείων της κατασκευής. Η κατηγορία αυτή απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή,
κυρίως για την επιλογή υλικών που εμφανίζουν υψηλή πρόσφυση. [15]
1.11. Εφαρμογές επισκευαστικού σκυροδέματος υψηλής αντοχής
Τη σημερινή εποχή όπου οι απαιτήσεις ολοένα και αυξάνονται, η χρήση του

σκυροδέματος UHPC στο επισκευαστικό κομμάτι των κατασκευών είναι ευρεία.
Ένα από τα πιο συχνά πεδία εφαρμογής είναι οι γέφυρες, που λόγω αστοχιών,
παλαιότητας και άλλων παραγόντων χρειάζονται είτε επισκευή είτε ενίσχυση. Χρήση
του σκυροδέματος υψηλής αντοχής μπορεί να γίνει τόσο στην ανωδομή όσο και στην
υποδομή της γέφυρας.
Άλλα έργα όπου εφαρμόζεται το υψηλής αντοχής σκυρόδεμα είναι τα βιομηχανικά

δάπεδα, όπου λόγω των υψηλών σημειακών και δυναμικών φορτίων που δέχονται
παρουσιάζουν βλάβες, οι σήραγγες λόγω των υψηλών εδαφικών τάσεων, τα λιμενικά
έργα λόγω της διάβρωσης που έχουν υποστεί από τα άλατα κ.α.
Τέλος, η χρήση των UHPC βρίσκει χρήση και σε περιπτώσεις κτιριακών κατασκευών
που έχουν υποστεί βλάβες από σεισμό, όπου και στην περίπτωση αυτή υπάρχει η
δυνατότητα και της επισκευής και της ενίσχυσης με τη χρήση μανδυών.
18
Κεφάλαιο 2ο : Πειραματικό Μέρος
2.1. Γενικά στοιχεία για τις συνθέσεις
Η πορεία που ακολουθήσαμε κατά τη διάρκεια της πειραματικής διαδικασίας, είχε

σαν στόχο την εύρεση συνθέσεων κονιαμάτων υψηλής αντοχής, με βελτιωμένα
χαρακτηριστικά σε σχέση με τα συμβατικά, με γνώμονα την όσο το δυνατό μείωση
του κόστους. Κατά την όλη πειραματική διαδικασία σχεδιάστηκαν δέκα συνθέσεις οι
οποίες χωρίζονται σε τρία στάδια.
Οι πρώτες τρεις συνθέσεις λειτούργησαν ως συνθέσεις αναφοράς, δηλαδή έγιναν με

σκοπό να μπορέσουμε να έχουμε κάποιες σταθερές για τη συνέχεια, όπως η
περιεκτικότητα του μίγματος σε κονία και τον λόγο νερού προς τσιμέντο. Οι τρεις
παραπάνω συνθέσεις περιείχαν μόνο τσιμέντο σαν συνδετικό υλικό, σε ποσότητες
600 kg/m3 , 800 kg/m3 και 1000 kg/m3 και με αρχικό λόγο νερού προς τσιμέντο 0,2.
Όσον αφορά την περιεκτικότητα σε τσιμέντο και τον λόγο Ν/Τ, επιλέχθηκαν έτσι ώστε
να δώσουν όσο γίνεται υψηλές αντοχές της τάξεως των 100 MPa.
Εν συνεχεία στο δεύτερο στάδιο του πειράματος, αντικαταστήσαμε ένα ποσοστό

τσιμέντου με φυσική ποζολάνη. Πραγματοποιήθηκαν τέσσερις διαφορετικές
συνθέσεις, δύο αρχικά με διαφορετικό ποσοστό κονίας στο μίγμα, πιο συγκεκριμένα
800 kg/m3 και 1000 kg/m3. Στη συνέχεια έγιναν άλλες δύο με τις ίδιες αναλογίες με
σκοπό τη μείωση του λόγου νερό προς τσιμέντο.
Το τελευταίο στάδιο, και το πιο σημαντικό, αποτελείται από τρεις συνθέσεις οι

οποίες είναι οι τελικές και στις οποίες δόθηκε η περισσότερη έμφαση όσον αφορά
τις απαραίτητες δοκιμές. Σε σχέση με τις δύο προηγούμενες φάσεις, στο στάδιο αυτό
οι αλλαγές που έγιναν δεν είχαν σχέση μόνο με την κονία και το νερό, αλλά
χρησιμοποιήθηκε και διαφορετικό αδρανές.
Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν κατά την όλη πειραματική διαδικασία ήταν τα εξής:
o Κονίες:
• Τσιμέντο CEM I 52,5, ειδικού βάρους 3140 kg/m3.
• Φυσική ποζολάνη 2600 kg/m3.
• Πυριτική παιπάλη, ειδικού βάρους 2300 kg/m3.
• Ασβεστολιθική παιπάλη, ειδικού βάρους 2680 kg/m3.
o Αδρανή:
• Πυριτική άμμος (ή άμμος ποταμού), 0 - 2 mm,
ειδικού βάρους 2680 kg/m3.
• Χαλαζιακή άμμος, 0,1 - 0,3 mm, ειδικού βάρους 2350 kg/m3.
19
o Πολυκαρβοξυλικός υπερρευστοποιητής.
o Το νερό που χρησιμοποιήθηκε ήταν βρύσης.
Οι ακριβείς ποσότητες των υλικών σε κάθε σύνθεση υπολογίστηκαν με βάση την

απαιτούμενη ποσότητα για την πλήρωση των καλουπιών, έτσι ώστε να προκύψουν
τα απαραίτητα δοκίμια, που θα χρησιμοποιούσαμε στη συνέχεια για τις απαραίτητες
δοκιμές που χρειάζονταν. Κατά τον υπολογισμό της καθεμίας σύνθεσης είχαμε σαν
δεδομένο την περιεκτικότητα της κονίας. Το νερό προκύπτει από το λόγο Ν/Τ. Η
ποσότητα του ρευστοποιητή εξαρτάται από την ποσότητα της κονίας, αφού είναι ένα
ποσοστό της (2–4 %). Επομένως ο μόνος άγνωστος για την υλοποίηση των
συνθέσεων ήταν η ποσότητα των αδρανών, η οποία υπολογίστηκε βάσει του
παρακάτω τύπου:
𝑉𝑎 𝑁 𝑇
= (1000 − 𝑎 − − )
• Vα: Όγκος αδρανών (m3)

• Yα: Ειδικό βάρος αδρανών (kg/m3)
• N: Ποσότητα νερού (kg)
• α: Όγκος αέρα (m3)
• Τ: Ποσότητα κονίας (kg)
• Υc: Ειδικό βάρος κονίας (kg/m3)
2.1.1. Προετοιμασία συνθέσεων
Μετά την ολοκλήρωση των υπολογισμών και την συγκέντρωση των υλικών, δόθηκε
αρκετή βάση στη υγρασία των αδρανών. Σαν τακτική ακολουθήσαμε την εισαγωγή
της άμμου στο φούρνο σε θερμοκρασία 100 οC, έτσι ώστε να εξατμιστεί η όποια
ποσότητα υγρασίας περιείχε. Στη συνέχεια υπολογίζαμε την ποσότητα του νερού που
χρειάζεται η άμμος, έτσι ώστε να μεταβεί από την κατάσταση ξήρανσης που
βρισκόταν, στην κατάσταση κορεσμένη και επιφανειακά στεγνή, όπου βασιστήκαμε
στο Αμερικάνικο Πρότυπο ASTM C128 – 15. Η παραπάνω ενέργεια έγινε, γιατί
διαπιστώθηκε μεγαλύτερη εργασιμότητα στο μίγμα με τα αδρανή σε τέτοιες
συνθήκες παρά σε κατάσταση ξήρανσης ή σε κατάσταση φυσικής υγρασίας.
Συνεπώς από το απαιτούμενο νερό του μίγματος, ένα μέρος του αναμιγνυόταν με
την ξηρή άμμο μόνο και το υπόλοιπο κατά την ανάμειξη όλων των υλικών μαζί.
20
Εικόνα 6. Φούρνος ξήρανσης.
Εικόνα 7. Πυριτική άμμος σε κατάσταση κορεσμένη και επιφανειακά στεγνή
Η σειρά με την οποία υλοποιούταν η ανάμειξη ήταν συγκεκριμένη και πανομοιότυπη

για όλες τις συνθέσεις. Αρχικά ρίχναμε την κονία μαζί με το νερό στο μίξερ.
Αναμειγνύαμε για 30 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια βάζαμε τα αδρανή (τα οποία
βρίσκονταν σε κατάσταση κορεσμένα και επιφανειακά στεγνά). Αναμειγνύαμε για 30
δευτερόλεπτα με αργό ρυθμό και 30 δευτερόλεπτα πιο γρήγορα, και τέλος
προσθέταμε τον ρευστοποιητή και αναμειγνύαμε όλα τα υλικά μαζί για 30
δευτερόλεπτα με γρήγορο ρυθμό.
21
Εικόνα 8. Συσκευή ανάδευσης κονιαμάτων (μικρών ποσοτήτων)
Εν συνεχεία, μετά το τέλος της ανάμειξης, σειρά είχε η προετοιμασία κατάλληλων

μητρών, όπου θα τοποθετούνταν το μίγμα, δηλαδή να έχουν επαλειφθεί με λάδι οι
επιφάνειες τους με σκοπό την πιο εύκολη αφαίρεση των δοκιμίων. Οι μήτρες ήταν
συγκεκριμένες για όλες τις συνθέσεις και διαστάσεων 160x40x40mm.
Μετά το πέρας των 24 ωρών από την ανάμιξη και την τοποθέτηση του μίγματος στις
μήτρες, τα δοκίμια εξάγονταν από αυτές και συντηρούνταν μέσα στο νερό, σε
συνθήκες απόλυτης υγρασίας.
Εικόνα 9. Μήτρες κονιαμάτων διαστάσεων 160x40x40mm
22
Το τέλος της ανάμιξης των υλικών σηματοδοτούσε την έναρξη μιας σειράς από
δοκιμές σε κάθε σύνθεση τόσο για νωπή μορφή όσο και για σκληρυμένη.
2.2. Πειραματικές δοκιμές νωπού και σκληρυμένου κονιάματος
2.2.1. Προσδιορισμός εργασιμότητας νωπού κονιάματος
Η εργασιμότητα είναι μία από τις ιδιότητες των κονιαμάτων και είναι η ικανότητα
τους να μορφοποιούνται χωρίς να χάνεται η συνοχή τους, η ρευστότητα τους και το
ανεπόμικτο, το οποίο είναι η ικανότητα να διατηρούν την ομοιογένεια τους, χωρίς να
διαχωρίζονται σε στρώσεις. Η εργασιμότητα ενός κονιάματος ελέγχεται μέσω της
δοκιμής εξάπλωσης σύμφωνα με τον Ευρωπαικό κανονισμό ΕΝ 13395 - 1.
Είναι η πρώτη κατά σειρά δοκιμή που πραγματοποιείται σε κάθε στάδιο του
πειράματος, αφού είναι το πρώτο πράγμα που ελέγχεται αμέσως μετά την ανάμιξη
της σύνθεσης, όσο το κονίαμα είναι ακόμη νωπό.
Για τον παραπάνω έλεγχο απαιτούνται κάποια αντικείμενα συγκεκριμένων

διαστάσεων, τα οποία είναι:
o Τράπεζα εξάπλωσης διαμέτρου 300mm.

o Ένας μεταλλικός κόλουρος κώνος με διαμέτρους κορυφής και βάσης 70mm
και 100mm αντίστοιχα.
o Ένα μεταλλικό αντικείμενο με το οποίο συμπυκνώνουμε το νωπό κονίαμα
μέσα στον κώνο.
Εικόνα 10. Τράπεζα εξάπλωσης και μεταλλικός κώνος σύμφωνα με το Ευρωπαικό πρότυπο ΕΝ 13395 – 1.
23
Η διαδικασία ξεκινάει με το πλήρωση του κώνου από το κονίαμα. Η πλήρωση γίνεται
σε τρεις ίσες στρώσεις, συνοδευόμενες από συμπύκνωση του κονιάματος με ειδικό
μεταλλικό αντικείμενο με πεπλατυσμένη βάση.
Μετά το πέρας της πλήρωσης, ακολουθεί η εξαγωγή του μεταλλικού κώνου, και
μέσω του μοχλού χτυπάμε την τράπεζα δεκαπέντε φορές σε ίσα χρονικά διαστήματα.
Τέλος, υπολογίζουμε την εξάπλωση του κονιάματος, μετρώντας τη διάμετρο του, που
δημιουργήθηκε μετά τα δεκαπέντε χτυπήματα.
Ανάλογα με τη διάμετρο προκύπτει και η κατηγορία εργασιμότητας που ανήκει κάθε
σύνθεση.
2.2.2. Αντοχή σε μονοαξονική θλίψη
Η θλιπτική αντοχή των κονιαμάτων είναι από τις σημαντικότερες ιδιότητες του, λόγω
του από αυτή επηρεάζονται και κάποιες άλλες, ενώ αποτελεί δείκτη της ποιότητάς
τους αφού συνδέεται άμεσα με την εσωτερική δομή τους. Τέλος, η σπουδαιότητα
του προσδιορισμού της αντοχής σε μονοαξονική θλίψη φανερώνεται στο γεγονός ότι
είναι απαραίτητος για περαιτέρω υπολογισμούς. Η δοκιμή της αντοχής των
κονιαμάτων σε θλίψη πραγματοποιείται σύμφωνα με τον Ευρωπαικό Πρότυπο ΕΝ
12190.
Η αντοχή σε μονοαξονική θλίψη εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως:
o Η ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν

o Ο λόγος νερό προς τσιμέντο (Ν/Τ)
o Οι αναλογίες ανάμειξης
o Το ποσοστό των κενών
o Οι συνθήκες συντήρησής
Επιπλέον, τα αποτελέσματα των μετρήσεων ενδέχεται να επηρεάζονται και από

άλλους παράγοντες, όπως το μέγεθος των δοκιμίων, ο ρυθμός επιβολής του φορτίου
ή και η συσκευή όπου γίνεται η δοκιμή.
Διαδικασία δοκιμής
Η διαδικασία δοκιμής της αντοχής σε μονοαξονική θλίψη είναι σχετικά απλή, παρόλα
αυτά χρειάζεται κάποια διεργασία προηγουμένως. Τα δοκίμια τα οποία βρίσκονται
σε συνθήκες υγρασίας, στεγνώνουν για τουλάχιστον μία ώρα έως ότου φτάσουν σε
κανονική θερμοκρασία δωματίου. Έπειτα, υπολογίζονται οι διαστάσεις τους με
συσκευή ακριβείας (παχύμετρο) και ζυγίζονται σε ζυγαριά ακριβείας. Οι τιμές αυτές
είναι απαραίτητες για τη συνέχεια της δοκιμής αλλά και για τις επακόλουθες
δοκιμές.
Στη συνέχεια κάθε δοκίμιο τοποθετείται στη συσκευή δοκιμής όπου φέρει ειδική
διάταξη για τη δοκιμή μονοαξονικής θλίψης δοκιμίων κονιαμάτων με διαστάσεις
24
40x40x40mm. Ο ρυθμός επιβολής φόρτισης είναι συγκεκριμένος για όλα τα δοκίμια,
2kN/s
Έπειτα την δομική και την θραύση του δοκιμίου η συσκευή μας εξάγει την τιμή του
φορτίου αστοχίας σε kN. Η αντοχή σε θλίψη δίνεται μέσω του τύπου:
F
σc=
A
Όπου,
o σc: Αντοχή σε μονοαξονική θλίψη (N/mm2)

o F: Μέγιστο αξονικό φορτίο (Ν)
o Α: Το εμβαδόν της επιφάνειας ή οποία είναι κάθετη στον άξονα φόρτισης
(mm2)
Κατά τη διάρκεια της καταπόνησης λόγω της θλίψης, το δοκίμιο σχηματίζει κάποιες
συγκεκριμένες ρωγμές, οι οποίες μαρτυρούν ότι ο τρόπος θραύσης ήταν
ικανοποιητικός. Παρόλα αυτά, υπάρχουν περιπτώσεις μη ικανοποιητικής θραύσης,
όπου οι τρόποι αστοχίας σε αυτές δεν είναι αποδεχτοί και η δοκιμή δεν πρέπει να
λαμβάνεται υπόψη.
Εικόνα 11. Ικανοποιητικός τρόπος αστοχίας υπό μονοαξονική θλίψη
Εικόνα 12. Μη ικανοποιητικοί τύποι αστοχίας υπό μονοαξονική θλίψη
25
Εικόνα 13. Ικανοποιητική μορφή αστοχίας κατά τη δοκιμή μονοαξονικής θλίψης
2.2.3. Αντοχή σε κάμψη
Ο έλεγχος αντοχής σε κάμψη προσδιορίζει την αντοχή σε εφελκυσμό.

Πραγματοποιείται σε δοκίμια διαστάσεων 160x40x40mm, σύμφωνα με τα βήματα
του Ευρωπαϊκού κανονισμού ΕΝ 1015 – 11.
Ενώ το δοκίμιο φορτίζεται, η άνω ίνα θεωρείται θλιβόμενη αφού αναπτύσσεται

θλιπτική εντατική κατάσταση και η κάτω ίνα θεωρείται εφελκυόμενη, μια και εκεί
εμφανίζονται εφελκυστικά ρήγματα και αποτελεί κρίσιμη περιοχή.
Οι μέγιστες τιμές των ορθών τάσεων εμφανίζονται στις ακραίες ίνες, ενώ στο μέσο
της διατομής ή στην κεντροβαρική ίνα οι ορθές τάσεις είναι μηδενικές. Το επίπεδο
στο οποίο οι ορθές τάσεις είναι μηδενικές ονομάζεται ουδέτερο. Αντίθετα, οι
διατμητικές τάσεις παρουσιάζουν μέγιστη τιμή κατά μήκος του κεντροβαρικού άξονα
και μηδενικές τιμές στις ακραίες ίνες του δοκιμίου.
26
Εικόνα 14. Καμπτική παραμόρφωση δοκιμίου
Τα δοκίμια τοποθετούνται στη συσκευή δοκιμής που φέρει συγκεκριμένη διάταξη για
την καμπτική αντοχή, η οποία αποτελείται από δυο σημεία που εδράζεται το δοκίμιο
και έχουν μεταξύ τους απόσταση 100mm και ένα σημείο στο μέσο των δύο
παραπάνω όπου γίνεται η επιβολή του φορτίου. Η επιβολή του φορτίου γίνεται με
σταθερό ρυθμό 0.5 kN/s. Η δοκιμή ολοκληρώνεται μόλις αστοχήσει το δοκίμιο.
Έπειτα η συσκευή δοκιμής επιστρέφει το φορτίο κατά την αστοχία σε kN.
Η καμπτική αντοχή υπολογίζεται από τον παρακάτω τύπο:
Όπου,
o fcm: Η καμπτική αντοχή (N/mm2)

o P: Το επιβαλλόμενο φορτίο (N)
o L: Η απόσταση μεταξύ των στηρίξεων (mm)
o d: Το ύψος του δοκιμίου (mm)
o b: Το πλάτος του δοκιμίου (mm)
27
Εικόνα 15. Κατάσταση αστοχίας δοκιμίου κατά τη δοκιμή καμπτικής αντοχής
2.2.4. Προσδιορισμός μέτρου ελαστικότητας
Η σχέση που συνδέει τις τάσεις με τις τροπές στην μονοαξονική φόρτιση είναι αυτή
της γραμμικής ελαστικότητας, μια γραμμική σχέση δηλαδή τάσεων – τροπών και
μηδενική παραμένουσα παραμόρφωση κατά το τέλος της φόρτισης. Αυτή η σχέση
ισχύει μέχρι το όριο αναλογίας του υλικού, δηλαδή μέχρι το σημείο που τελειώνει η
ελαστική περιοχή και εκφράζεται από τον τύπο,
𝜎 = 𝛦𝜀
Όπου το Ε είναι το μέτρο ελαστικότητας (modulus of elasticity) και έχει διαστάσεις

τάσης (Pa).
Όσο μεγαλύτερο είναι το Ε τόσο μικρότερη είναι η παραμόρφωση για ένα δεδομένο
φορτίο. Το μέτρο ελαστικότητας είναι θετική ποσότητα, λόγω του ότι σε αντίθεση
περίπτωση εφελκυσμού θα οδηγούμασταν σε βράχυνση του στοιχείου. Η παραπάνω
σχέση είναι γνωστή και ως νόμος του Hooke, Άγγλος επιστήμονας, ο οποίος μελέτησε
τις ελαστικές ιδιότητες των υλικών.
Η ελαστική συμπεριφορά των κονιαμάτων είναι σχετικά ίδια με αυτή των στοιχείων
από σκυρόδεμα.
28
Εικόνα 16. Παράγοντες που επηρεάζουν το μέτρο ελαστικότητας στα κονιάματα και στα σκυροδέματα
2.2.4.1. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας
Το δυναμικό μέτρο ελαστικότητας (dynamic modulus) αντιστοιχεί στην πολύ μικρή

στιγμιαία παραμόρφωση του υλικού. Δίνεται κατά προσέγγιση από το αρχικό
εφαπτομενικό μέτρο (initial tangent modulus) το οποίο είναι το εφαπτομενικό μέτρο
για μια γραμμή με αφετηρία το 0. Γενικά είναι 20, 30, 40% υψηλότερο από το
στατικό μέτρο ελαστικότητας για υψηλής, μέσης και χαμηλής αντοχής κονιάματα και
σκυροδέματα αντίστοιχα.
Στην παρούσα διπλωματική το υπολογίσαμε βάση του παρακάτω τύπου,
𝛦 = 0,9245668 ∗ 𝜌 ∗ 𝑉 2
Όπου,
o V: Η ταχύτητα του ήχου (km/sec), και δίνεται από τον τύπο:

𝑉 = 𝑙/𝑡 (km/sec)
o L: Το μήκος του δοκιμίου (km)
o t: Ο χρόνος διάδοσης του ήχου (sec)
o ρ: Το ειδικό βάρος του δοκιμίου (km/dm3)
29
Ο προσδιορισμός γίνεται με τη χρήση ειδικής συσκευής διάδοσης κυμάτων
(σονόμετρο) και τα δοκίμια που χρησιμοποιήθηκαν ήταν διαστάσεων 100x40x40mm.
Εικόνα 17. Σονόμετρο - Συσκευή διάδοσης κυμάτων
2.2.4.2. Στατικό μέτρο ελαστικότητας
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να υπολογίσεις το στατικό μέτρο ελαστικότητας ενός

υλικού, όπως είναι μέσω του εφαπτομενικού μέτρου (tangent modulus) που δίνεται
από τη κλίση της καμπύλης σ – ε, μέσω του μέτρου ελαστικότητας (secant modulus)
όπου υπολογίζεται μέσω της κλίσης της γραμμής που ενώνει το σημείο 0 με το
σημείο της καμπύλης σ – ε που αντιστοιχεί στο 40% της τελικής τάσης κ.α.
Εμείς επιλέξαμε να υπολογίσουμε το στατικό μέτρο ελαστικότητας των δοκιμίων
σύμφωνα με τον Ευρωπαικό κανονισμό ΕΝ 13412 και πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με
την δεύτερη μέθοδο του κανονισμού.
Μετά την εύρεση του στατικού μέτρου ελαστικότητας Εστ σύμφωνα με τον
παραπάνω κανονισμό, οι τιμές συγκρίθηκαν με διάφορους τύπους όπου
παρατίθενται παρακάτω.
o Τύπος Sritharam:
𝐸 = 50000 ∗ √fc (𝑃𝑠𝑖) = 4200 ∗ √fc (𝑀𝑃𝑎)
o Τύπος Graybeal:
𝛦 = 46200 ∗ √fc (𝑃𝑠𝑖 ) = 3840 ∗ √fc (𝑀𝑃𝑎)
o Τύπος AFGC2013:
3 3
𝐸 = 260000 ∗ √fc (𝑃𝑠𝑖 ) = 9500 ∗ √fc (𝑀𝑃𝑎)
30
Όπου, fc : Η θλιπτική αντοχή 56 ημερών.
Εικόνα 18. Δοκίμιο με τοποθετημένο μηκυνσιόμετρο για τον προσδιορισμό του στατικού μέτρου ελαστικότητας
2.2.5. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων
Η συστολή των κονιαμάτων προκαλείται από την απώλεια του προσροφημένου

νερού από τις ενυδατωμένες ασβεστοπυριτικές ενώσεις της κορεσμένης
τσιμεντόπαστας, όταν εκτίθεται σε περιβάλλον υγρασίας χαμηλότερης της υγρασίας
κορεσμού.
Παρόλο που ο κύριος λόγος των παραμορφώσεων που συνδέονται με την υγρασία
είναι η ενυδατωμένη τσιμεντόπαστα, η σχέση της έντασης της συστολής με το
ποσοστό της κατ’ όγκο δεν είναι άμεση, λόγω του ότι καθοριστικός παράγοντας στο
μέγεθος της παραμόρφωσης είναι ο βαθμός παρεμπόδισης του από τα αδρανή.
Γενικά, τα καθαρά και υψηλής ποιότητας αδρανή εμφανίζουν σταθερότητα όγκου,
τόσο κατά την απορρόφηση νερού όσο και κατά την ξήρανση, ενώ βασικό ρόλο παίζει
το μέγεθος των αδρανών. Επίσης, η αυξημένη περιεκτικότητα σε τσιμέντο,
συνεπάγεται αυξημένη συστολή.
31
Εικόνα 19. Σχέση ποσότητας αδρανών και συστολής
Επιπλέον, η λεπτότητα άλεσης και η σύνθεση του τσιμέντου, που χρησιμοποιείται

στο μίγμα, επηρεάζουν το ρυθμό ενυδάτωσης, αλλά όχι τον όγκο και τα
χαρακτηριστικά των προϊόντων ενυδάτωσης, επομένως ούτε την συρρίκνωση.
Παρόλα αυτά, η περιεκτικότητα του τσιμέντου και ο λόγος νερό προς τσιμέντο (Ν/Τ)
δεν επηρεάζουν άμεσα τη συρρίκνωση και διαφέρει ανά περίπτωση.
Εικόνα 20. Επιρροή της περιεκτικότητας σε τσιμέντο στη συστολή
Εικόνα 21. Επιρροή του (Ν/Τ) στη συστολή
32
Τέλος, υλικά όπως οι ποζολάνες τείνουν να αυξήσουν τον όγκο των λεπτών πόρων
στα προϊόντα ενυδάτωσης του τσιμέντου, γεγονός που συνεπάγεται αύξηση της
συστολής, λόγω του ότι συνδέεται άμεσα με το νερό που συγκρατείται στους
μικρούς πόρους.
Στην παρούσα κατάσταση, προσδιορίσαμε τη συστολή των κονιαμάτων σύμφωνα με

τον Ευρωπαικό κανονισμό ΕΝ 12617 – 4 και χρησιμοποιήσαμε δοκίμια διαστάσεων
160x40x40mm.
2.2.6. Δοκιμή πρόσφυσης (pull off test)
Μία ακόμη δοκιμή που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της πειραματικής

διαδικασίας ήταν η δοκιμή πρόσφυσης. To pull off test έχει σκοπό την εκτίμηση της
δύναμης που χρειάζεται για την αποκόλληση της επικάλυψης άκαμπτων επιφανειών.
Η δοκιμή αυτή καθορίζει τη μέγιστη κάθετη δύναμη, που μπορεί να αντέξει μία
επιφάνεια πριν την αποκόλληση του επιστρωμένου υλικού ή και αν η επιφάνεια
παραμένει άθικτη με επιβολή της παραπάνω δύναμης. Η αποτυχία θα συμβεί στην
πιο αδύναμη επιφάνεια της διεπιφάνειας, που αποτελείται από το υπό δοκιμή
κομμάτι, την κόλλα, και το υπόστρωμα. Επίσης, η δοκιμή κρίνεται απαραίτητη πριν
από κάθε απόφαση μελέτης ενίσχυσης, ώστε να μπορέσει να εξαχθεί συμπέρασμα
για τον τρόπο επέμβασης και για τα προδιαγραφόμενα υλικά.
Η διαδικασία που ακολουθήσαμε ήταν σύμφωνα με τον Ευρωπαικό κανονισμό EN

1542. Σύμφωνα με αυτήν, μετά τη ανάμιξη των υλικών και τη δημιουργία του
κονιάματος, διαστρώνουμε to υλικό σε μία ήδη υπάρχουσα πλάκα από σκυρόδεμα,
το τοποθετούμε σε συνθήκες πλήρους υγρασίας και το συντηρούμε για 28 ημέρες
όπου και πραγματοποιούμε τη δοκιμή.
Με ειδική τροχό διαμέτρου 5cm δημιουργούμε πέντε κυκλικές θέσεις για να

τοποθετήσουμε τα μεταλλικά στοιχεία αντικείμενα (dollies), τα οποία θα μας
βοηθήσουν στον προσδιορισμό της αντοχής πρόσφυσης του κονιάματος. Η
τοποθέτηση των dollies γίνεται με ειδική κόλλα δύο συστατικών.
Ο προσδιορισμός της αντοχής πρόσφυσης γίνεται με ειδική συσκευή όπου τραβάμε –

εφελκύουμε τα μεταλλικά στοιχεία μέχρις ότου αστοχήσουν. Η συσκευή μας μετράει
σε (Ν) το φορτίο τη στιγμή της αστοχίας. Η αντοχή προκύπτει από τον τύπο:
4𝐹
𝑓=
𝜋𝐷2
33
Όπου,
o f: Η τάση τη στιγμή της αστοχίας (MPa)

o F: Το φορτίο τη στιγμή της αστοχίας (N)
o D: Η διάμετρος του μεταλλικού στοιχείου (mm)
Εικόνα 22. Συσκευή εφελκυσμού
Εικόνα 23. Διαδικασία προετοιμασίας επιφάνειας για την τοποθέτηση των dollies
34
Εικόνα 24. Μεταλλικά στοιχεία (dollies)
Εικόνα 25. Κόλλα δύο συστατικών
35
2.3. Πρώτο στάδιο πειράματος
2.3.1. Αναλογίες συνθέσεων
Το πρώτο στάδιο του πειράματος αποτελεί ουσιαστικά και την έναρξη της
πειραματικής διαδικασίας. Όπως προαναφέρθηκε, οι πρώτες συνθέσεις
αποτελούνται αποκλειστικά από τσιμέντο ως συνδετικό υλικό.
Παρακάτω παρατίθενται οι πρώτες τρεις συνθέσεις που αποτελούν το αρχικό στάδιο.
Σύνθεση 1.Α
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΤΣΙΜΕΝΤΟ 600
ΝΕΡΟ 240
1.Α
ΛΟΓΟΣ Ν/Τ 0.4
ΑΜΜΟΣ ΠΥΡΙΤΙΚΗ 1779.35
ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΤΗΣ 18 (3%)
Πίνακας 4. Αναλογίες σύνθεσης 1.Α.
Στον παραπάνω πίνακα παρατηρούμε τα υλικά και τις αναλογίες τους για την πρώτη
σύνθεση, η οποία περιείχε την λιγότερη κονία δηλαδή 600 kg/m3. Συνεπώς, η
περιεκτικότητα των αδρανών είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις υπόλοιπες συνθέσεις.
Γενικά όσο περισσότερη κονία περιέχει μία σύνθεση τόσο λιγότερη περιεκτικότητα
σε αδρανή θα έχει, μια και ο όγκος παραμένει σταθερός. Αυτό είχε σαν συνέπεια τη
υψηλή απαίτηση νερού. Όπως φαίνεται στον πίνακα ο λόγος νερό προς τσιμέντο Ν/Τ
είναι 0.4, σχετικά υψηλός σε σύγκριση με τις υπόλοιπες συνθέσεις. Επίσης, το
ποσοστό του ρευστοποιητή είναι στο 3% της συνολικής κονίας, ένα ποσοστό
πανομοιότυπο περίπου με τις παρακάτω συνθέσεις.
Σύνθεση 1.Β
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΝΕΡΟ 240
1.Β
ΑΜΜΟΣ ΠΥΡΙΤΙΚΗ 1502.38
Πίνακας 5. Αναλογίες σύνθεσης 1.Β.
36
Η δεύτερη σύνθεση έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε τσιμέντο σε σχέση με την
πρώτη σύνθεση και λιγότερα αδρανή όπως παρατηρούμε. Επομένως είναι φυσικό το
απαιτούμενο νερό να μειωθεί. Μπορεί η ποσότητα του νερού στις δυο συνθέσεις να
είναι ίδια αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πόσο νερό χρειάζεται σε σχέση με την
περιεκτικότητα της κονίας. Αυτό το καταλαβαίνουμε από τον λόγο Ν/Τ ο οποίος είναι
μειωμένος κατά 0.1 σε σχέση με την πρώτη σύνθεση. Τέλος, το ποσοστό του
ρευστοποιητή παρέμεινε σταθερό σε σύγκριση με την σύνθεση 1.Α.
Σύνθεση 1.Γ
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΝΕΡΟ 200
1.Γ
ΑΜΜΟΣ 1225.4
Πίνακας 6. Αναλογίες σύνθεσης 1.Γ.
Η τρίτη κατά σειρά σύνθεση και η τελευταία του πρώτου σταδίου. Παρατηρούμε ότι
η σε σύγκριση με τις δύο προηγούμενες έχει περισσότερο τσιμέντο. Η εισαγωγή
περισσότερης περιεκτικότητας κονίας στη σύνθεση έφερε μία σειρά από
αποτελέσματα, αναμενόμενα φυσικά, όπως η μείωση του λόγου νερό προς τσιμέντο
και η μείωση του ποσοστού του ρευστοποιητή. Όπως είναι φανερό, μίγματα με
υψηλή περιεκτικότητα σε κονία εμφανίζουν μικρότερες απαιτήσεις σε ποσότητες
νερού.
37
2.3.2. Έλεγχοι στο πρώτο στάδιο του πειράματος
Το πρώτο στάδιο του πειράματος λειτούργησε με ένα καθοδηγητικό τρόπο, αφού

γνωρίζαμε ότι αυτές οι συνθέσεις δεν είναι οι τελικές. Η συμπεριφορά των εκάστοτε
κονιαμάτων και οι έλεγχοι που έγιναν σε αυτά μας βοήθησαν να διαπιστώσουμε πως
θα κινηθούμε στη συνέχεια. Στις παραπάνω συνθέσεις ελέγξαμε την εργασιμότητα
τους αρχικά, η οποία μας βοήθησε να καταλήξουμε στις τελικές τους αναλογίες αφού
επιζητούσαμε κονιάματα με υψηλή εργασιμότητα. Στη συνέχεια τα δοκίμια
ελέγχθηκαν για την αντοχή τους σε μονοαξονική θλίψη μετά το πέρας των 7 ημερών.
2.3.2.1. Προσδιορισμός εργασιμότητας
Εξάπλωση (cm)
30
25
25
19
20 17
15
10
0
1.Α 1.Β 1.Γ
Διάγραμμα 1. Εξάπλωση νωπών κονιαμάτων 1ου σταδίου
Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε από το παραπάνω διάγραμμα, η σύνθεση με την

περισσότερη περιεκτικότητα σε κονία εμφανίζει πολύ καλύτερη εργασιμότητα σε
σχέση με τις δύο άλλες που κυμαίνονται σχετικά σε κοντινές τιμές. Επίσης, μπορούμε
να διαπιστώσουμε ότι όσο αυξάνεται η περιεκτικότητα της κονίας, αυξάνεται και το
εργάσιμο του μίγματος.
38
2.3.2.2. Θλιπτική αντοχή 7 ημερών
ΘΛΙΠΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ (Mpa)
ΣΥΝΘΕΣΗ 1.Α 1.Β 1.Γ
7 Ημέρες 40.16 55.03 79.72

Πίνακας 7. Θλιπτικές αντοχές δοκιμίων 1ου σταδίου 7 ημερών
Θλιπτική αντοχή 7 ημερών (MPa)

90.00 79.72
80.00
70.00
60.00 55.03
50.00 40.16
40.00
30.00
20.00
10.00
0.00
1.Α 1.Β 1.Γ
Διάγραμμα 2. Απεικόνιση θλιπτικών αντοχών 7 ημερών των δοκιμίων του 1ου σταδίου
Από τα αποτελέσματα της δοκιμής σε μονοαξονική θλίψη, μπορούμε να

παρατηρήσουμε ότι το δοκίμιο με την περισσότερη περιεκτικότητα σε κονία
εμφάνισε καλύτερη συμπεριφορά. Επίσης φαίνεται να υπάρχει μία ανοδική πορεία
της θλιπτικής αντοχής, όσο αυξάνουμε την κονία στο μίγμα. Παράλληλα, πρέπει να
αναφέρουμε ότι όσο μειώνεται ο λόγος νερό προς τσιμέντο Ν/Τ τόσο βελτιώνεται η
θλιπτική αντοχή.
39
2.4. Δεύτερο στάδιο πειράματος
Με γνώμονα τα αποτελέσματα από το πρώτο στάδιο που περιλαμβάνει συνθέσεις

μόνο με τσιμέντο για κονία αλλά και με τη βοήθεια της ήδη υπάρχουσας
βιβλιογραφίας για τα υλικά αντικατάστασης του τσιμέντου, καταλήξαμε σε τέσσερις
συνθέσεις σχετικά παρόμοιες, όπου οι δύο περιέχουν 800 kg/m3 κονία και οι άλλες
δύο 1000 kg/m3, με τις μόνες αλλαγές μεταξύ τους να είναι η ποσότητα του νερού
και το ποσοστό του ρευστοποιητή που περιέχονται σε κάθε σύνθεση. Οι συνθέσεις
αυτές δεν περιέχουν μόνο τσιμέντο σαν συνδετική κονία, αλλά αντικαταστήσαμε το
20 % της περιεκτικότητας του τσιμέντου με φυσική ποζολάνη σε κάθε σύνθεση.
Συνεπώς προέκυψαν οι παρακάτω συνθέσεις.
Σύνθεση 2.Α
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΦΥΣ. ΠΟΖΟΛΑΝΗ 160
2.Α ΝΕΡΟ 240
ΛΟΓΟΣ Ν/Κ 0.3
ΑΜΜΟΣ 1502.38
Στον παραπάνω πίνακα παρατηρούμε την πρώτη κατά σειρά σύνθεση του δεύτερου
σταδίου του πειράματος. Η σύνθεση περιέχει 800 kg/m3 κονία και η διαφορά με την
αντίστοιχη σύνθεση της προηγούμενης φάσης είναι ότι έχει γίνει αντικατάσταση ενός
μέρους της κονίας με φυσική ποζολάνη. Επομένως η σύνθεση περιέχει 80% τσιμέντο
και 20% φυσική ποζολάνη. Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε λόγος νερό προς
τσιμέντο δεν άλλαξε σε σχέση με την προηγουμένη φάση όπως επίσης, το ίδιο
παρέμεινε το ποσοστό του ρευστοποιητή που περιέχει το μίγμα.
Σύνθεση 2.Β.
ΥΛΙΚΑ kg/m3
2.Β ΝΕΡΟ 200
ΑΜΜΟΣ 1502.38
40
Η σύνθεση 2.Β. είναι πανομοιότυπη με την σύνθεση 2.Α. με τη μόνη διαφορά μεταξύ
τους τον λόγο νερό προς κονία (Ν/Κ). Η σύνθεση 2.Β περιέχει σε σχέση με την 2.Α.
40 kg/m3 διαμορφώνοντας έτσι τον λόγο Ν/Κ ίσο με 0.25. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία
είναι ακριβώς ίδια όσον αφορά τις αναλογίες.
Σύνθεση 2.Γ.
ΥΛΙΚΑ kg/m3
2.Γ ΝΕΡΟ 300
ΑΜΜΟΣ 1225.41
Τρίτη κατά σειρά σύνθεση στο δεύτερο στάδιο. Ενεργήσαμε με το ίδιο σκεπτικό με το
πρώτο στάδιο, μια και σε αυτή την σύνθεση έχουμε περιεκτικότητα συνδετικής
κονίας 1000 kg/m3. Τα ποσοστά του τσιμέντου και της φυσικής ποζολάνης
παραμένουν ίδια σε σχέση με τις δύο συνθέσεις που προηγήθηκαν δηλαδή 80% και
20% αντίστοιχα. Σε σχέση όμως με την αντίστοιχη σύνθεση του πρώτου σταδίου, την
σύνθεση 1.Γ, εκτός της παρουσίας της φυσικής ποζολάνης, υπάρχει και μία αύξηση
στον λόγο νερό προς κονία (Ν/Κ) κατά 0.1, ενώ το ποσοστό του ρευστοποιητή
παρέμεινε σταθερό.
Σύνθεση 2.Δ.
ΥΛΙΚΑ kg/m3
2.Δ ΝΕΡΟ 250
ΑΜΜΟΣ 1225.41
ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΤΗΣ 25 (2.5%)
Πίνακας 11. Αναλογίες σύνθεσης 2.Δ.
Σύνθεση 2.Δ και τελευταία για το στάδιο αυτό. Με την ίδια λογική με τις συνθέσει
2.Α και 2.Β, έτσι κι εδώ η σύνθεση 2.Δ είναι παρόμοια με την προηγούμενη της. Έχει
περιεκτικότητα κονίας 1000 kg/m3 και τα ίδια ποσοστά συνδετικών κονιών. Η
διαφορά που έχει με την 2.Γ είναι στο λόγο νερό προς κονία (Ν/Κ), μια και
παρατηρούμε μείωση 0.05. Αυτό συνεπάγεται μείωση της ποσότητας του νερού στο
μίγμα κατά 50 kg/m3. Επιπλέον το ποσοστό του ρευστοποιητή διαφοροποιείται σε
σχέση με την σύνθεση 2.Γ αφού αυξήθηκε από 2% σε 2.5%. Αυτό σημαίνει ότι η
ποσότητα του ρευστοποιητή στο μίγμα αυξήθηκε κατά 5 kg/m3.
41
2.4.2. Έλεγχοι στο δεύτερο στάδιο του πειράματος
25.5
25 25
25
24.5
24
24
23.5
23
23
22.5
22
2.Α 2.Β 2.Γ 2.Δ
Στο παραπάνω διάγραμμα παρατηρούμε τις τιμές της εξάπλωσης για καθεμία από τις
συνθέσεις που απαρτίζουν το δεύτερο στάδιο. Όπως φαίνεται η εξαπλώσεις και των
τεσσάρων συνθέσεων είναι περίπου ίδιες και οι τιμές τους αρκετά υψηλές,
καθιστώντας τα σε μεγάλο βαθμό εργάσιμα.
42
2.4.2.2. Θλιπτική αντοχή 7 & 28 ημερών

ΣΥΝΘΕΣΗ 7 ΗΜΕΡΕΣ 28 ΗΜΕΡΕΣ
2.Α 72.75 81.54
2.Β 65.34 82.37
2.Γ 68.93 84.50
2.Δ 70.32 85.33
Πίνακας 12. Θλιπτικές αντοχές δοκιμίων 2ου σταδίου 7 & 28 ημερών

75.00 72.75
70.32
70.00 68.93
65.34
65.00
60.00
2.Α 2.Β 2.Γ 2.Δ
Σύμφωνα με το διάγραμμα θλιπτικών αντοχών των 7 ημερών, μπορούμε να διαπιστώσουμε

πως, οι τιμές και των τεσσάρων δοκιμίων κυμαίνονται σχεδόν στα ίδια επίπεδα εκτός της
σύνθεσης 2.Β όπου κυμαίνεται λίγο χαμηλότερα. Επίσης αξίζει να αναφέρουμε ότι οι αντοχές
αυτές είναι πρώιμες, δηλαδή 7 ημέρες μετά την δημιουργία των συνθέσεων, γεγονός
ικανοποιητικό για την πορεία του πειράματος. Τέλος, συγκριτικά με τα αποτελέσματα του 1ου
σταδίου, παρατηρούμε μία βελτιωμένη εικόνα των κονιαμάτων 2.Α και 2.Β, τα οποία
περιέχουν 800 kg/m3 κονία με το αντίστοιχο τους, 1.Β, με αύξηση κατά 10 MPa και 17 MPa
περίπου αντίστοιχα.

86.00 85.33
84.50
84.00
82.37
81.54
82.00
80.00
78.00
2.Α 2.Β 2.Γ 2.Δ
43
Όπως παρατηρούμε από το διάγραμμα των θλιπτικών αντοχών στις 28 ημέρες,
διαπιστώνουμε μία παρόμοια εικόνα ενώ μπορούμε να αναφέρουμε μία μικρή
σχετικά αύξηση η οποία είναι αναμενόμενη αν λάβουμε υπόψη τη μείωση του λόγου
νερού προς κονία και την αύξηση της περιεκτικότητας της κονίας. Παρόλα αυτά
συγκριτικά με τις αντίστοιχες των 7 ημερών, εμφανίζουν καλύτερη συμπεριφορά και
παρουσιάζουν ικανοποιητική αύξηση.
Τα παραπάνω αποτελέσματα προέκυψαν από το μέσο όρο 6 δοκιμίων συνολικά που

ελέγχθηκαν σε κάθε δοκιμή.
44
2.5. Τρίτο στάδιο πειράματος
Φτάνοντας στο τρίτο και τελευταίο στάδιο του πειραματικού μέρους της
διπλωματικής και με τα δεδομένα που μας έδωσαν τα δύο προηγούμενα στάδια
αλλά και οι βιβλιογραφία των κονιαμάτων υψηλής αντοχής, καταλήξαμε σε τρεις
τελικές συνθέσεις. Οι συνθέσεις αυτές έχουν κάποια κοινά στοιχεία με τις
προηγούμενες αλλά και κάποιες παραλλαγές. Το κοινό στοιχείο με τις παραπάνω
συνθέσεις είναι η περιεκτικότητα σε κονία, όπου και στις τρεις είναι 1000 kg/m3.
Επιλέξαμε την συγκεκριμένη περιεκτικότητα λόγω της καλύτερης συμπεριφοράς που
προσέδιδε στα κονιάματα σε σχέση με τα υπόλοιπα. Επίσης χρησιμοποιήσαμε τον
ίδιο υπερρευστοποιητή με τις προηγούμενες συνθέσεις.
Παρόλα αυτά, θέλαμε να βελτιώσουμε περισσότερο τη συμπεριφορά των

κονιαμάτων και γι’ αυτό το λόγο ένα από τα υλικά που αντικαταστήσαμε ήταν η
άμμος. Μέχρι και το προηγούμενο στάδιο κάναμε χρήση της πυριτικής άμμου, ενώ
στην παρούσα φάση επιλέξαμε ένα αρκετά πιο λεπτόκοκκο αδρανές, την χαλαζιακή
άμμο (0 – 0.3mm). Επιπλέον, αντικαταστήσαμε τη φυσική ποζολάνη, με πυριτική
παιπάλη με σκοπό τη βελτίωση των χαρακτηριστικών του κονιάματος λόγω της
εξαιρετικά μικρής λεπτότητας της και ασβεστολιθική παιπάλη (filler) η οποία δεν
θεωρείται δραστική κονία αλλά συμβάλει στη βελτίωση της ενυδάτωσης του
κονιάματος.
Σύνθεση 1.Δ
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΝΕΡΟ 250
1.Δ
ΧΑΛΑΖΙΑΚΗ ΑΜΜΟΣ 1236
ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΤΗΣ 27.5 (2.75%)
Όπως παρατηρούμε στον παραπάνω πίνακα ο οποίος αναφέρεται στην σύνθεση 1.Δ,
μοιάζει αρκετά με την σύνθεση 1.Γ του πρώτου σταδίου με τη διαφορά ότι έγινε
χρήση χαλαζιακής άμμου. Επίσης λόγω της χρήσης της άμμου αυτή η οποία όπως
προαναφέρθηκε είναι αρκετά λεπτόκοκκή αυξήθηκε η απαιτούμενη ποσότητα νερού
και η ποσότητα του ρευστοποιητή. Σε σχέση με τη σύνθεση 1.Γ, η σύνθεση 1.Δ έχει
λόγο νερό προς τσιμέντο (Ν/Τ) 0.25 που σημαίνει ότι αυξήθηκε η ποσότητα του
νερού στο μίγμα κατά 50 kg/m3 και η ποσότητα του ρευστοποιητή αυξήθηκε κατά 7.5
kg/m3.
45
Σύνθεση 2.Ε
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΠΥΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΠΑΛΗ 200
2.Ε ΝΕΡΟ 266.67
Πίνακας 14. Αναλογίες σύνθεσης 2.Ε.
Η δεύτερη στη σειρά σύνθεση που πραγματοποιήθηκε στο τρίτο στάδιο του
πειράματος. Με το ίδιο σκεπτικό με το δεύτερο στάδιο έγινε αντικατάσταση ενός
ποσοστού του τσιμέντου με πυριτική παιπάλη όμως αυτή τη φορά, λόγω της πολύ
μικρής λεπτότητας της, μικρότερη και από αυτής του τσιμέντου. Η αντικατάσταση
έγινε με παρόμοιο τρόπο, δηλαδή με ποσοστό 20% του τσιμέντου. Επίσης, όπως και
στην προηγούμενη σύνθεση, έγινε χρήση της χαλαζιακής άμμου. Όσον αφορά το
λόγο νερό προς κονία, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι λίγο πιο αυξημένος σε
σχέση με την προηγούμενη σύνθεση δηλαδή 0.267 κάτι που σημαίνει ότι η ποσότητα
του νερού στο μίγμα αυξήθηκε κατά 27 kg/m3 περίπου. Αυτό εξηγείται από το
γεγονός ότι χρησιμοποιήσαμε πυριτική παιπάλη, η οποία έχει μεγαλύτερες
απαιτήσεις νερού σε σχέση με το τσιμέντο. Τέλος, σχετικά με τον ρευστοποιητή,
αυξήθηκε η ποσότητα του σε σχέση με την προηγούμενη σύνθεση κατά 2.5 kg/m3.
Σύνθεση 2.Ζ
ΥΛΙΚΑ kg/m3
ΠΥΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΠΑΛΗ 100
ΑΣΒΕΣΤΟΛΙΘΙΚΗ ΠΑΙΠΑΛΗ 100
2.Ζ
ΝΕΡΟ 250
Πίνακας 15. Αναλογίες σύνθεσης 2.Ζ.
Η σύνθεση 2.Ζ αποτελεί και την τελευταία σύνθεση του τελευταίου σταδίου και του
πειράματος. Σε σύγκριση με την προηγούμενη, έχει γίνει αντικατάσταση ενός
ποσοστού της πυριτικής παιπάλης με ασβεστολιθική παιπάλη (filler). Επομένως η
συνολική κονία στο μίγμα διαμορφώνεται ως εξής: 80% τσιμέντο, 10% πυριτική
παιπάλη, 10% ασβεστολιθική παιπάλη. Όπως προ είπαμε, η ασβεστολιθική παιπάλη
46
βοηθάει στην βελτίωση της ενυδάτωσης του μίγματος, γεγονός που φαίνεται στον
παραπάνω πίνακα αφού σε σύγκριση με την σύνθεση 1.Ε ο λόγος νερό προς κονία
(Ν/Κ) είναι μικρότερος, δηλαδή 0.25, πράγμα που σημαίνει ότι το απαιτούμενο νερό
μειώθηκε, κατά 27 Kg/m3 περίπου. Τέλος, ο ρευστοποιητής παρέμεινε σταθερός σε
σχέση με την προηγούμενη σύνθεση.
47
2.5.2. Έλεγχοι στο τρίτο στάδιο του πειράματος
Σύνθεση Εξάπλωση (cm)

1.Δ 17
2.Ε 15
2.Ζ 16
Πίνακας 16. Εξάπλωση κονιαμάτων 3ου σταδίου
17.5
17
16.5
16
15.5
15
14.5
14
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 6. Απεικόνιση τιμών εξάπλωσης των κονιαμάτων του 3ου σταδίου
Όπως παρατηρούμε από το παραπάνω διάγραμμα η εργασιμότητα των κονιαμάτων

φαίνεται ότι είναι αρκετά καλή, πράγμα που επιζητούσαμε, δηλαδή εξάπλωση πάνω
από 15cm, γεγονός που καθιστά τα κονιάματα αρκετά διαχειρίσιμα κατά τη χρήση
τους.
Αν έπρεπε να κάνουμε ένα σχόλιο για τις παραπάνω τιμές, θα λέγαμε ότι είναι
αναμενόμενες μια και την μεγαλύτερη εργασιμότητα έχει το κονίαμα 1.Δ το οποίο
περιέχει μόνο τσιμέντο. Ακολουθεί το κονίαμα 2.Ζ το οποίο περιέχει και ένα ποσοστό
παιπάλη εξ ου και η μείωση, αλλά σε σύγκριση με το κονίαμα 2.Ε συμπεριφέρεται
καλύτερα λόγω της παρουσίας της ασβεστολιθικής παιπάλης (filler), η οποία επιδρά
θετικά στην ενυδάτωση του κονιάματος.
48
2.5.2.2. Προσδιορισμός θλιπτικής αντοχής 7, 28 & 56 ημερών

ΣΥΝΘΕΣΗ 1.Δ 2.Ε 2.Ζ
7 ΗΜΕΡΕΣ 88.32 78.34 77.47
28 ΗΜΕΡΕΣ 88.81 91.45 95.98
56 ΗΜΕΡΕΣ 117.82 118.36 115.15

Πίνακας 17. Θλιπτικές αντοχές κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
ΘΛΙΠΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ (MPa)

140.00
117.82 118.36 115.15
120.00
95.98
100.00 88.32 88.81 91.45
78.34 77.47
80.00
60.00
40.00
20.00
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
7 ΗΜΕΡΕΣ 28 ΗΜΕΡΕΣ 56 ΗΜΕΡΕΣ
Διάγραμμα 7. Απεικόνιση θλιπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
ΘΛΙΠΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ (MPa)

140.00
115.15
120.00 95.98 117.82
88.32
100.00
118.36
88.81
80.00
78.34 91.45
60.00 77.47
40.00
20.00
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 8. Απεικόνιση (2) θλιπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
49
Στο τρίτο και τελευταίο στάδιο του πειράματος δόθηκε περισσότερη βάση στον
προσδιορισμό της θλιπτικής αντοχής μια και είναι το βασικότερο χαρακτηριστικό που
επιζητούμε. Ελέγχθηκαν δοκίμια τριών ηλικιών, 7, 28 & 56 ημερών με τα
αποτελέσματα να εμφανίζονται στον παραπάνω πίνακα και διάγραμμα.
Όσον αφορά τα αποτελέσματα των 7 ημερών, θα λέγαμε πως είναι αρκετά

ικανοποιητικά μια και παρατηρούμε πως έχουν αρκετά υψηλή πρώιμη αντοχή, σε
σχέση με τα συμβατικά κονιάματα. Παρατηρούμε επίσης πως στην σύνθεση 1.Δ η
οποία περιέχει μόνο τσιμέντο ως συνδετικό υλικό η θλιπτική αντοχή των 7 και 28
ημερών σχεδόν ταυτίζεται. Επιπλέον, αξίζει να αναφέρουμε ότι σε σύγκριση με τα
αποτελέσματα του 1ου σταδίου, και συγκεκριμένα με της σύνθεσης 1.Γ σημειώνεται
αύξηση της αντοχής της σύνθεσης 1.Δ κατά 10 MPa περίπου, γεγονός που φαίνεται
να οφείλεται στην αλλαγή των αδρανών.
Στη συνέχεια, παρατηρώντας την θλιπτική αντοχή των 28 ημερών θα μπορούσαμε να

σχολιάσουμε πως και εκεί η εικόνα είναι θετική μία και έχουμε αντοχές πάνω από 80
Mpa και στις τρεις συνθέσεις, με υψηλότερη την αντοχή της σύνθεσης 2.Ζ η οποία
είναι λίγο πιο κάτω από τα 100 Mpa. Η βελτιωμένη εικόνα της σύνθεσης 2.Ζ σε σχέση
με τις άλλες δύο μπορεί να εξηγηθεί, με την παρουσία της πυριτικής παιπάλης αλλά
και της ασβεστολιθικής παιπάλης, που χάρη σε αυτήν μειώθηκε η απαιτούμενη
ποσότητα του νερού στο μίγμα, που όπως γνωρίζουμε η μείωση του νερού επιφέρει
αύξηση της αντοχής. Ενώ η σύνθεση 2.Ε φαίνεται να συμπεριφέρεται καλύτερα σε
σχέση με την σύνθεση 1.Δ λόγω της παρουσίας της πυριτικής παιπάλης.
Τέλος, η θλιπτική αντοχή των 56 ημερών φαίνεται ικανοποιητική, αφού και οι τρεις
συνθέσεις ξεπέρασαν τα 115 MPa, με υψηλότερη αντοχή αυτή της σύνθεσης 2.Ε.
Παρόλα αυτά και οι τρεις αντοχές μπορούμε να πούμε ότι κυμαίνονται στις ίδιες
τιμές περίπου.
Συγκριτικά με τα αντίστοιχα αποτελέσματα των προηγούμενων σταδίων, φαίνεται ότι

η προσθήκη της χαλαζιακής άμμου, αλλά και της πυριτικής παιπάλης και της
ασβεστολιθικής παιπάλης βελτίωσαν σε μεγάλο βαθμό τις αντοχές των κονιαμάτων.
50
2.5.2.3. Προσδιορισμός καμπτικής αντοχής 7, 28 & 56 ημερών
ΚΑΜΠΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ (Mpa)

7 ΗΜΕΡΕΣ 7.03 9.36 8.27
28 ΗΜΕΡΕΣ 12.36 12.45 12.36
56 ΗΜΕΡΕΣ 7.22 12.47 10.52

Πίνακας 18. Καμπτικές αντοχές κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
ΚΑΜΠΤΙΚΗ ΑΝΤΟΧΗ (MPa)

14.00 12.36 12.4512.47 12.36
12.00 10.52
9.36
10.00 8.27
8.00 7.03 7.22
6.00
4.00
2.00
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 9. Απεικόνιση καμπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Καμπτική αντοχή 7, 28 & 56 ημερών

14.00 12.45
12.36
12.00 12.47
9.36
10.00 10.52
12.36
8.27
8.00
7.22
6.00 7.03
4.00
2.00
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 10. Απεικόνιση (2) καμπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Όπως και στον προσδιορισμό της θλιπτικής αντοχής έτσι κι εδώ, προσδιορίσαμε την
51
καμπτική αντοχή των κονιαμάτων σε τρεις διαφορετικές ηλικίες, στις 7, 28 & 56
ημέρες. Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε από τα παραπάνω στοιχεία που μας
δίνονται από τον πίνακα και το διάγραμμα, η συμπεριφορά των κονιαμάτων είναι
γενικά ικανοποιητική σε όλες τις ηλικίες, μια και οι τιμές ξεπερνούν τα 7 MPa, αντοχή
πού υψηλότερη από τα συμβατικά κονιάματα. Επίσης, αξίζει να αναφέρουμε πως και
οι τρεις συνθέσεις εμφανίζουν πανομοιότυπα αποτελέσματα στην δοκιμή η οποία
έγινε στις 28 ημέρες, με αρκετά υψηλές τιμές της τάξεως των 12 MPa.
Όσον αφορά την σύνθεση 1.Δ, η οποία περιέχει μόνο τσιμέντο, φαίνεται να εμφανίζει
αρκετά καλή συμπεριφορά από τις πρώτες μέρες, ενώ υπάρχει μία ικανοποιητική
αύξηση στο διάστημα ανάμεσα στις 7 και στις 28 ημέρες.
Αναφορικά με την σύνθεση 2.Ε, η οποία περιέχει τσιμέντο και πυριτική παιπάλη,
εμφανίζει λίγο καλύτερη συμπεριφορά σε σχέση με την 1.Δ στις 7 ημέρες, ενώ στις
28 είναι περίπου ίδιες οι τιμές των καμπτικών αντοχών τους.
Τέλος, η σύνθεση 2.Ζ, η οποία περιέχει και ένα ποσοστό ασβεστολιθικής παιπάλης,
εμφανίζει την χαμηλότερη αντοχή στις 7 ημέρες, ενώ και αυτή κυμαίνεται στα ίδια
επίπεδα με τις προηγούμενες δύο στις 28 ημέρες.
Εν συνεχεία, για τις 56 ημέρες θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε πως την καλύτερη

συμπεριφορά την έχει η σύνθεση 2.Ε, της οποίας η αντοχή παραμένει σταθερή σε
σχέση με αυτήν των 28 ημερών, ενώ ακολουθούν οι συνθέσεις 2.Ζ και 1.Δ με λίγο
χαμηλότερες τιμές.
Καμπτική / Θλιπτική αντοχή (%)

7 ΗΜΕΡΕΣ 7.96 11.95 10.67

28 ΗΜΕΡΕΣ 13.92 13.61 12.87
56 ΗΜΕΡΕΣ 6.13 10.53 9.14

Πίνακας 19. Λόγος Καμπτικής / Θλιπτικής αντοχής κονιαμάτων 3ου σταδίου
52
Καμπτική / Θλιπτική αντοχή (%)
16.00
13.92 13.61
14.00 12.87
11.95
12.00 10.53 10.67
10.00 9.14
7.96
8.00
6.13
6.00
4.00
2.00
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 11. Λόγος Καμπτικής / Θλιπτικής αντοχής κονιαμάτων 3ου σταδίου
Τέλος, παραπάνω παρατηρούμε το λόγο της καμπτικής προς την θλιπτική αντοχή, ο
οποίος είναι σχετικά μικρός και στις τρεις συνθέσεις, όπως αναμενόταν αφού
αναφερόμαστε σε κονιάματα υψηλής αντοχής. Αξίζει να σχολιάσουμε τον λόγο της ο
οποίος αναφέρεται στις δοκιμές 28 ημερών, καθώς φαίνεται υψηλότερος σε σχέση
με αυτών των άλλων ηλικιών, γεγονός που οφείλεται στην υψηλή καμπτική αντοχή
που παρουσίασαν στις 28 ημέρες και οι τρεις συνθέσεις.
53
2.5.2.4. Προσδιορισμός συστολής
Για τον προσδιορισμό της συστολής του όγκου των κονιαμάτων, πραγματοποιήσαμε
δύο φορές τη δοκιμή για δύο διαφορετικές καταστάσεις συντήρησης. Στην πρώτη, τα
δοκίμια συντηρούνταν στο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια των μετρήσεων, και στη
δεύτερη ήταν τοποθετημένα σε θάλαμο ξήρανσης. Επομένως προέκυψαν τα
παρακάτω αποτελέσματα:
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΥΣΤΟΛΗΣ
(Συντήρηση στο νερό)
0.00%
-0.07%
-0.05%
-0.10%
-0.15% -0.12%
-0.20%
-0.25%
-0.24%
-0.30%
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 12. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων (Συντήρηση στο νερό)
Συντήρηση στο νερό (μm/m)
0.00
-500.00 -748.63
-1000.00
-1500.00 -1206.65
-2000.00 -2388.07
-2500.00
-3000.00
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 13. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων (Συντήρηση στο νερό μm/m)
54
Συνθήκες ξήρανσης
0.00%
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
-0.05%
-0.10%
-0.16%
-0.15%
-0.20%
-0.17%
-0.25%
-0.30%
-0.38%
-0.35%
-0.40%
1.Δ' 2.Ε' 2.Ζ'
Διάγραμμα 14. Προσδιορισμός συντήρησης κονιαμάτων (Συντήρηση στο θάλαμο ξήρανσης)
Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
0.00
-500.00
-1000.00 -1639.75
-1500.00
-2000.00
-1743.43
-2500.00
-3000.00
-3771.30
-3500.00
-4000.00
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ' 2.Ε' 2.Ζ'
Διάγραμμα 15. Προσδιορισμός συντήρησης κονιαμάτων (Συντήρηση στο θάλαμο ξήρανσης μm/m)
Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στα παραπάνω διαγράμματα και στην πρώτη

περίπτωση και στη δεύτερη, τα κονιάματα μεταξύ τους παρουσιάζουν περίπου την
ίδια εικόνα. Επίσης, παρατηρείται ότι η χρήση των ορυκτών προσμίκτων λειτουργεί
θετικά ως προς τη συστολή.
Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη περίπτωση, όπου τα δοκίμια συντηρήθηκαν στο νερό,
καλύτερη συμπεριφορά εμφανίζει η σύνθεση 2.Ζ στην οποία σε διάστημα 56 ημερών
ο όγκος της μειώθηκε κατά 0.07 %. Επίσης, σύμφωνα με το δεύτερο διάγραμμα όπου
απεικονίζεται η μείωση του μήκους των δοκιμίων σε μm ανά τρέχον μέτρο, η μείωση
του 2.Ζ είναι 748,63 μm/m και εμφανώς μικρότερη από τα άλλα δύο. Ακολουθεί η
σύνθεση 2.Ε με λίγο μεγαλύτερο ποσοστό 0.12 % και μείωση 1206.65 μm/m, ενώ τη
55
μεγαλύτερη μείωση εμφανίζει η σύνθεση που αποτελούταν μόνο από τσιμέντο με
μείωση 0.24 % του αρχικού όγκου και μείωση 2388.07 μm/m του αρχικού μήκους
του δοκιμίου.
Αναφορικά με την δεύτερη περίπτωση, όπου τα δοκίμια παρέμειναν σε θάλαμο

ξήρανσης, εμφανίζουν μεγαλύτερη συστολή σε σχέση με τα αντίστοιχα συντηρημένα
στο νερό. Παρατηρούμε ότι η σύνθεση 2.Ε η οποία περιέχει τσιμέντο και πυριτική
παιπάλη (silica fume) και η σύνθεση 2.Ζ που περιέχει και ασβεστολιθική παιπάλη
(filler), παρουσιάζουν περίπου παρόμοια εικόνα αφού η μείωση του όγκου τους είναι
0.17 % και 0.16 % αντίστοιχα και η μείωση του αρχικού τους μήκους είναι 1743.43
μm/m και 1639.75 μm/m. Από την άλλη, μεγαλύτερη συστολή παρουσιάζει το
κονίαμα 1.Δ, όπου περιέχει μόνο τσιμέντο, με τον όγκο του να έχει μειωθεί κατά
0.38 % και το μήκος του 3771.30 μm/m.
Σύνθεση 1.Δ
0.00%
-0.10%
-0.24%
-0.20%
-0.30% -0.38%
-0.40%
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ 1.Δ'
Διάγραμμα 16. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 1.Δ
0.00%
Σύνθεση 2.Ε
-0.05%
-0.12%
-0.10%
-0.15% -0.17%
-0.20%
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
2.Ε 2.Ε'
Διάγραμμα 17. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 2.Ε
56
0.00% Σύνθεση 2.Ζ
-0.05%
-0.10% -0.07%
-0.15% -0.16%
-0.20%
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
2.Ζ 2.Ζ'
Διάγραμμα 18. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 2.Ζ
Αξίζει να μελετήσουμε όμως και κάθε σύνθεση ξεχωριστά. Αρχικά όπως μπορούμε να
δούμε στο διάγραμμα για τη συστολή της σύνθεσης 1.Δ μπορούμε να
παρατηρήσουμε ότι ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο είναι εκτεθειμένο το υλικό
αλλάζει κατά μεγάλο ποσοστό και η συμπεριφορά του στην συστολή. Αυτό μας το
μαρτυράει η διαφορά που έχει το ποσοστό μείωσης των δοκιμίων από στο θάλαμο
ξήρανσης με αυτό των δοκιμίων τα οποία παρέμειναν στο νερό. Η διαφορά τους
είναι 0.08 %.
Όσον αφορά τη σύνθεση 2.Ε, μπορούμε να συμπεράνουμε από το διάγραμμα ότι σε

σχέση με τη σύνθεση 1.Δ συμπεριφέρεται καλύτερα μια και τα ποσοστά της είναι
αρκετά μικρότερα αλλά και η διαφορά των ποσοστών στις δύο περιπτώσεις είναι
μικρότερη. Η διαφορά τους είναι 0.05%.
Τέλος, αναφορικά με την τελευταία σύνθεση 2.Ζ, θα λέγαμε ότι ναι μεν έχει χαμηλές
τιμές σε σχέση με τις άλλες δυο συνθέσεις, παρόλα αυτά η διαφορά της συστολής
στις δύο περιπτώσεις είναι μεγαλύτερη, της τάξεως του 0.12%. Με αυτό το δεδομένο
μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η σύνθεση 2.Ζ συμπεριφέρεται πολύ καλύτερα σε
συνθήκες συντήρησης με πολύ μεγάλη υγρασία.
57
2.5.2.5. Προσδιορισμός μέτρου ελαστικότητας
2.5.2.5.1. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας
ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (GPa)

7 Ημέρες 43.28 38.39 39.36
28 Ημέρες 42.97 39.45 42.21
Πίνακας 20. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας συνθέσεων 3ου σταδίου
Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας (GPa)

44.00 43.28 42.97
43.00 42.21
42.00
41.00
40.00 39.45 39.36
39.00 38.39
38.00
37.00
36.00
35.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
7 Ημέρες 28 Ημέρες
Διάγραμμα 19. Απεικόνιση αποτελεσμάτων δυναμικού μέτρου ελαστικότητας
Όπως παρατηρούμε από τα παραπάνω δεδομένα που προέκυψαν από τον

υπολογισμό του δυναμικού μέτρου ελαστικότητας, διαπιστώνουμε ότι καλύτερη
συμπεριφορά έχει η σύνθεση 1.Δ, η οποία περιέχει μόνο τσιμέντο, και στις 7 αλλά
και στις 28 ημέρες, χωρίς μεγάλες διαφορές ανάμεσα στις δύο ηλικίες. Στη συνέχεια,
ακολουθεί η σύνθεση 2.Ζ, η οποία όπως φαίνεται, έχει μεγαλύτερη διαφορά
ανάμεσα στον υπολογισμό για τις 7 και 28 ημέρες. Εμφανίζει μία μικρή αύξηση των 3
GPa περίπου. Τέλος, αναφορικά με την σύνθεση 2.Ε, θα λέγαμε ότι εμφανίζει τις
χαμηλότερες τιμές σε σύγκριση με τις άλλες δύο συνθέσεις, οι τιμές στις 7 και 28
ημέρες είναι της ίδια περίπου τάξεως 38 και 39 GPα περίπου αντίστοιχα.
58
2.5.2.5.2. Στατικό μέτρο ελαστικότητας
Καμπύλη σ-ε (Σύνθεση 1.Δ)

45
40 y = 41041x + 2.2224
35
30
25
20
15
10
5
0
-0.0002 0 0.0002 0.0004 0.0006 0.0008 0.001
Διάγραμμα 20. Αποτελέσματα δοκιμής προσδιορισμού στατικού μέτρου ελαστικότητας ενός εκ των δοκιμίων της
σύνθεσης 1.Δ
Καμπύλη σ-ε (Σύνθεση 2.Ε)

40
y = 40358x + 69.597
35
30
25
20
15
10
0
-0.0014 -0.0012 -0.001 -0.0008 -0.0006 -0.0004 -0.0002 0
σύνθεσης 2.Ε
59
Καμπύλη σ-ε (Σύνθεση 2.Ζ)
45
y = 39059x + 66.02 40
35
30
25
20
15
10
5
0
-0.0014 -0.0012 -0.001 -0.0008 -0.0006 -0.0004 -0.0002 0
σύνθεσης 2.Ζ
Στατικό μέτρο ελαστικότητας Εστ (GPa)

Σύνθεση Από δοκιμή Sritharan Graybeal AFGC2013
1.Δ 39.04 45.59 41.68 46.57
2.Ε 37.24 45.69 45.69 46.64
2.Ζ 40.38 45.07 45.07 46.22
Πίνακας 21. Αποτελέσματα στατικού μέτρου ελαστικότητας μέσω δοκιμής και τύπων υπολογισμού
Το στατικό μέτρο ελαστικότητας μέσω της δοκιμής υπολογίζεται από την κλίση της
ευθείας κάθε διαγράμματος. Στον παραπάνω πίνακα φαίνονται τα αποτελέσματα
από κάθε τρόπο που υπολογίσαμε το στατικό μέτρο ελαστικότητας για τα δοκίμια
των συνθέσεων του 3ου σταδίου του πειράματος, ηλικίας 56 ημερών.
Όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε, τα δοκίμια έχουν αρκετά καλή ελαστική

συμπεριφορά, αν συγκρίνουμε τα αποτελέσματα των δοκιμών με τις αναμενόμενες
τιμές που προέκυψαν από τους υπολογιστικούς τύπους. Οι τιμές είναι σχετικά κοντά
με τις αναμενόμενες.
Πιο συγκεκριμένα, την καλύτερη συμπεριφορά φαίνεται να έχουν τα δοκίμια της

σύνθεσης 2.Ζ με μικρή διαφορά από αυτά της 2.Ε, με 40 και 39 GPa περίπου
αντίστοιχα. Τρίτα έρχονται τα δοκίμια της σύνθεσης 1.Δ που σημείωσαν τις
μικρότερες τιμές. Παρόλα αυτά είναι σχετικά κοντά και οι τρεις συνθέσεις.
Τα αποτελέσματα φαίνονται αναμενόμενα αν λάβουμε υπόψη την θλιπτική αντοχή
των 56 ημερών που σημείωσε καθεμία σύνθεση.
60
2.5.2.6. Προσδιορισμός αντοχής σε πρόσφυση
ΑΝΤΟΧΗ ΠΡΟΣΦΥΣΗΣ (MPa)

1.Δ 0.63
2.Ε 0.12
2.Ζ 0.01
Πίνακας 22. Αντοχή πρόσφυσης συνθέσεων 3ου σταδίου
Αντοχή πρόσφυσης (MPa)

0.70
0.63
0.60
0.50
0.40
0.30
0.20
0.12
0.10
0.01
0.00
1.Δ 2.Ε 2.Ζ
Διάγραμμα 23. Απεικόνιση τιμών αντοχής σε πρόσφυση συνθέσεων 3ου σταδίου
Αναφορικά με την αντοχή σε πρόσφυση που πραγματοποιήθηκε για τις συνθέσεις

του 3ου σταδίου του πειράματος, τα αποτελέσματα φαίνονται παραπάνω. Όπως
παρατηρούμε, την καλύτερη συμπεριφορά την είχε η σύνθεση 1.Δ με αρκετά μεγάλη
διαφορά από τις άλλες δύο. Η αντοχή της είναι 0.63 MPa, έξι φορές μεγαλύτερη από
την αντοχή της σύνθεσης 2.Ε, ενώ η αντοχή της σύνθεσης 2.Ζ ήταν σχεδόν μηδενική.
Επίσης, όσον αφορά τον τρόπο αστοχίας, και οι τρεις συνθέσεις αστόχησαν στην
διεπιφάνεια τους με την πλάκα σκυροδέματος, αποκολλώντας ολόκληρο το υλικό.
61
Εικόνα 26. Εικόνα αστοχίας στη διεπιφάνεια με το σκυρόδεμα
62
Κεφάλαιο 3ο: Συμπεράσματα
✓ Για την παραγωγή σκυροδέματος υπερυψηλής αντοχής εμπλέκονται πολλοί

παράγοντες και η μελέτη σύνθεσης χρειάζεται προσοχή σε λεπτομέρειες.
✓ Φαίνεται ότι η μείωση του λόγου νερού προς κονία πρέπει να συνοδεύεται
από ικανοποιητική εργασιμότητα και συντήρηση για να αποδώσει μεγάλες
αντοχές. Συγκρίνοντας τις 2.Α-2.Δ φαίνεται ότι δεν επιτεύχθηκαν μεγάλες
αλλαγές με τη μείωση του λόγου Ν/Κ από 0.3 σε 0.25 και με την αύξηση της
κονίας από 800 σε 1000 kg/m3. Μια πιθανή αιτία είναι η αδυναμία
ενυδάτωσης της επιπλέον κονίας ή η αδυναμία ενυδάτωσης της αρχικής
κονίας με λιγότερο νερό λόγω της ύπαρξης τη ποζολάνης που είναι γνωστό
ότι απορροφά νερό. Πιθανώς να χρειάζεται εντατική συντήρηση με ατμό υπό
πίεση. Αναμένεται μεγαλύτερη συγκριτικά ανάπτυξη αντοχής σε μεγαλύτερες
ηλικίες.
✓ Συγκρίνοντας τις 1.Γ και 1.Δ βλέπουμε ότι με αύξηση του λόγου Ν/Τ και
αλλαγή των αδρανών επιτυγχάνεται αύξηση της αντοχής. Αυτό δείχνει τη
σημασία της ποιότητας των αδρανών. Η μείωση της εργασιμότητας πρέπει να
αντιμετωπιστεί με καλύτερο έλεγχο της κοκκομετρίας.
✓ Η χρήση ορυκτών προσμίκτων (πυριτική παιπάλη, ασβεστολιθική παιπάλη)

επιφέρει μια ελαφρά μείωση στην εργασιμότητα του νωπού σκυροδέματος,
αλλά επηρεάζει θετικά τις αντοχές 28 ημερών.
✓ Η χρήση ορυκτών προσμίκτων φαίνεται να έχει πολύ θετική επίδραση ως

προς τη συστολή ξήρανσης, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί οι υψηλές
συστολές είναι ένα από τα προβλήματα των υψηλής αντοχής σκυροδεμάτων.
✓ Η χρήση ορυκτών προσμίκτων φαίνεται να επηρεάζει αρνητικά την πρόσφυση

του σκυροδέματος με υφιστάμενο σκυρόδεμα. Οι αιτίες για αυτό το
φαινόμενο πιθανώς να σχετίζονται με την υδαταπορροφητικότητα των
πρόσμικτων (κάτι τέτοιο φαίνεται και από τη μείωση της εργασιμότητας),
αλλά χρήζει περαιτέρω διερεύνησης. Η μείωση της πρόσφυσης, πάντως,
μπορεί να αντιμετωπιστεί με την αύξηση της τραχύτητας του υποστρώματος
ή με τη χρήση συγκολλητικού υλικού.
63
64
Βιβλιογραφία
[1] Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ι. Παπαγιάννη, Ν. Οικονόμου, Μ.

Στεφανίδου. «Δομικά Υλικά Ι. Ενότητα 4. Τεχνολογία τσιμέντου» Έκδοση: 1.0.
Θεσσαλονίκη 2014.
[2] Γερογιάννης Γιώργος : Μελέτη και αξιολόγηση πρώτων υλών και κονιαμάτων ως
προς την καταλληλόλητά τους για επεμβάσεις συντήρησης και αναστήλωσης ,
Διπλωματική εργασία, Πολυτεχνείο Κρήτης, Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων
(Δεκέμβριος 2003-Χανιά)
[3]http://portal.tee.gr/portal/page/portal/MATERIAL_GUIDES/P_KONIAMATA/ko1.ht
m#%CE%92%CE%99%CE%92%CE%9B%CE%99%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE
%A6%CE%99%CE%91 «Κονιάματα» Οδηγοί δομικών υλικών
[4] Αντωνίου Α. Λεγάκη «Τεχνολογία δομικών υλικών», Ίδρυμα Ευγενίδου, Α΄ έκδοση,
Αθήνα 1997
[5] P.K. Mehta and P.J.M. Monteiro, «Σκυρόδεμα. Μικροδομή, ιδιότητες και υλικά»,
(σε μετάφραση Ι. Παπαγιάννη), 3η Έκδοση, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, Αθήνα, 2009.
[6] ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1 Cement –Part 1: Composition, specifications and

conformity criteria for common cements -Τσιμέντο. Μέρος 1: Σύνθεση,
προδιαγραφές και κριτήρια συμμόρφωσης για τα κοινά τσιμέντα.
[7] «Τσιμέντο Πρότυπα-Κανονισμοί», Ένωση τσιμεντοβιομηχάνων Ελλάδος,

http://www.hcia.gr/el/cement-concrete/cement/codes-standards/
[8] ΕΛΟΤ ΕΝ 196-1 Methods of testing cement –Part 1: Determination

of strength –Μέθοδοι δοκιμής τσιμέντου –Μέρος 1: Προσδιορισμός
αντοχών
[9]
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/39708/LappaE.pdf?se
quence=1
[10] Van, V., & Ludwig, H. (2012). Proportioning optimization of UHPC containing rice
husk ash and ground granulated blast-furnace slag. In Proceedings of the 3rd
International Symposium on UHPC and Nanotechnology for High Performance
Construction Materials, Kassel, Germany (pp. 197-205).
[11] Ma, J., & Schneider, H. (2002). Properties of ultra-high-

performance concrete. Leipzig Annual Civil Engineering Report (LACER),
7, 25-32.
65
[12] https://www.orykta.gr/oryktes-protes-yles-tis-ellados/latomika-orykta/adrani
[13] http://www.hellaskps.gr/min_requirements/docs/PE1/DGTSY/5Ktiriaka/TD-D-
1080.0.htm
[14] Μέτρηση μηχανικών αντοχών σε κονιάματα και σκυροδέματα, (Μεταπτυχιακή
εργασία Σουκούλη Ι. Ιωάννα)
[15] Εισαγωγή στο Πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 1504 του Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου Π/Μ
66
Παράρτημα
Υπολογισμοί
ΘΛΙΠΤΙΚΕΣ
ΑΝΤΟΧΕΣ
1.Α 40.13MPa 40.19MPa
1.Β 55.31MPa 54.75MPa
1.Γ 82.13MPa 77.31MPa
2.Α 58.5MPa 64.11MPa 74.01MPa 71.49MPa 83.07MPa 80MPa
2.Β 52.64MPa 52.18MPa 66.29MPa 64.39MPa 79.18MPa 85.56MPa
2.Γ 66.9MPa 70.96MPa 83.39MPa 85.61MPa
2.Δ 71.83MPa 68.81MPa 83.1MPa 87.56MPa

Πίνακας 23. θλιπτικές αντοχές συνθέσεων 1ου - 2ου σταδίου
ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΗΛΙΚΙΑ b(mm) h(mm) l(mm) t(μsec) Β(gr) E(Gpa) Pk(kN) σκ(Mpa) P1Θ(kN) σθ1(Mpa) P2θ(kN) σθ2(Mpa)
1.Δ.α 7 Ημ. 39.80 40.04 161.20 35.40 577.40 9.46 3.08 7.24 141.89 89.13 143.39 90.07
1.Δ.β 7 Ημ. 39.86 40.05 161.54 35.40 585.70 9.58 3.19 7.48 139.79 87.68 141.20 88.56
1.Δ.γ 7 Ημ. 39.99 40.21 161.82 35.40 579.62 9.41 2.74 6.36 141.70 88.58 137.43 85.92
2.Ε.α 7 Ημ. 40.08 40.17 161.10 36.40 548.08 8.65 4.13 9.58 122.25 76.41 116.36 72.73
2.Ε.β 7 Ημ. 40.14 40.10 160.82 36.40 550.41 8.69 3.96 9.20 129.52 80.95 129.08 80.68
2.Ε.γ 7 Ημ. 39.73 40.18 160.87 36.40 547.81 8.72 3.98 9.31 130.75 82.27 122.39 77.01
2.Ζ.α 7 Ημ. 40.84 40.45 161.44 36.40 574.63 8.84 3.75 8.42 122.15 76.34 121.83 76.14
2.Ζ.β 7 Ημ. 40.52 40.16 161.40 36.40 570.61 8.91 3.68 8.45 125.87 78.67 123.16 76.98
2.Ζ.γ 7 Ημ. 41.39 40.36 160.58 36.40 587.20 8.93 3.57 7.94 123.56 77.23 127.16 79.48
1.Δ.α 28 Ημ. 41.28 40.01 161.00 35.40 599.67 9.48 6.17 14.01 144.50 90.31 149.13 93.21
1.Δ.β 28 Ημ. 40.52 40.06 161.04 35.40 585.01 9.41 5.13 11.83 130.39 81.49 135.50 84.69
1.Δ.γ 28 Ημ. 40.32 40.00 161.00 35.40 583.19 9.44 4.84 11.25 145.02 90.64 148.04 92.53
2.Ε.α 28 Ημ. 40.19 40.40 160.32 35.90 559.71 8.88 5.54 12.67 152.95 95.59 151.52 94.70
2.Ε.β 28 Ημ. 40.09 40.20 160.91 36.00 551.88 8.79 5.55 12.85 154.62 96.64 141.30 88.31
2.Ε.γ 28 Ημ. 40.35 40.38 160.47 35.90 557.51 8.81 5.19 11.83 146.88 91.80 130.67 81.67
2.Ζ.α 28 Ημ. 41.59 40.26 160.38 35.40 592.93 9.25 5.26 11.70 145.79 91.12 152.98 95.61
2.Ζ.β 28 Ημ. 40.88 40.13 160.76 35.40 584.23 9.30 5.84 13.31 159.34 99.59 159.93 99.96
2.Ζ.γ 28 Ημ. 39.85 40.13 160.87 35.40 572.54 9.35 5.16 12.06 148.11 92.92 154.12 96.69
Πίνακας 24. Υπολογισμοί θλιπτικής, καμπτικής αντοχής και δυναμικού μέτρου ελαστικότητας 7 & 28 ημερών
συνθέσεων 3ου σταδίου
67
1.Α 17
1.Β 19
1.Γ 25

2.Α 25
2.Β 25
2.Γ 24
2.Δ 23

1.Δ 17
2.Ε 15
2.Ζ 16
Πίνακας 25. Τιμές εξάπλωσης συνθέσεων
1.Δ.α 1.Δ.β 1.Δ.γ 1.Δ.α' 1.Δ.β' 1.Δ.γ' 1.Δ'

1.Δ 1.Δ (mm)
(mm) (mm) (mm) (mm) (mm) (mm) (mm)
1 160.50 160.53 160.53 159.38 159.99 160.57 160.52 159.98
2 160.48 160.27 160.15 159.36 159.98 160.54 160.30 159.96
3 160.40 160.24 160.12 159.22 159.83 160.53 160.25 159.86
4 160.35 160.19 160.13 159.13 159.82 160.44 160.22 159.80
5 160.32 160.18 160.13 159.07 159.82 160.42 160.21 159.77
9 160.29 160.21 160.14 159.00 159.74 160.31 160.21 159.68
12 160.28 160.20 160.12 158.99 159.69 160.28 160.20 159.65
ΗΜΕΡΑ
16 160.27 160.18 160.10 158.97 159.69 160.28 160.18 159.65

19 160.26 160.17 160.08 158.95 159.60 160.19 160.17 159.58
23 160.26 160.16 160.10 158.86 159.57 160.17 160.17 159.53
30 160.26 160.16 160.08 158.85 159.50 160.15 160.17 159.50
41 160.26 160.15 160.07 158.84 159.48 160.10 160.16 159.47
45 160.25 160.14 160.06 158.80 159.47 160.09 160.15 159.45
48 160.25 160.12 160.05 158.78 159.45 160.06 160.14 159.43
52 160.25 160.12 160.04 158.76 159.41 160.04 160.14 159.40
56 160.25 160.12 160.04 158.70 159.40 160.03 160.14 159.38
Πίνακας 26. Συστολή σύνθεσης 1.Δ
68
2.Ε.α 2.Ε.β 2.Ε.γ 2.Ε.α' 2.Ε.β' 2.Ε.γ'
2.Ε 2.Ε (mm) 2.Ε' (mm)
(mm) (mm) (mm) (mm) (mm) (mm)
1 160.15 160.29 160.23 160.46 160.50 160.85 160.22 160.60
2 160.13 160.27 160.18 160.45 160.48 160.80 160.19 160.58
3 160.12 160.24 160.18 160.40 160.42 160.78 160.18 160.53
4 160.12 160.20 160.13 160.35 160.42 160.76 160.15 160.51
5 160.11 160.19 160.12 160.32 160.38 160.74 160.14 160.48
9 160.07 160.19 160.11 160.28 160.38 160.74 160.12 160.47
12 160.06 160.18 160.11 160.25 160.36 160.73 160.12 160.45
ΗΜΕΡΑ
16 160.06 160.18 160.11 160.24 160.33 160.71 160.12 160.43

19 160.05 160.18 160.11 160.24 160.30 160.70 160.11 160.41
23 160.05 160.17 160.10 160.23 160.29 160.69 160.11 160.40
30 160.02 160.15 160.10 160.22 160.29 160.65 160.09 160.39
41 159.99 160.14 160.07 160.21 160.25 160.64 160.07 160.37
45 159.98 160.14 160.04 160.20 160.25 160.65 160.05 160.37
48 159.96 160.12 160.03 160.17 160.23 160.64 160.04 160.35
52 159.96 160.11 160.03 160.14 160.22 160.63 160.03 160.33
56 159.96 160.10 160.03 160.14 160.22 160.61 160.03 160.32
Πίνακας 27. Συστολή σύνθεσης 2.Ε
2.Ζ.α 2.Ζ.β 2.Ζ.γ 2.Ζ.α΄ 2.Ζ.β' 2.Ζ.γ'

2.Ζ 2.Ζ (mm) 2.Ζ' (mm)
(mm) (mm) (mm) (mm) (mm) (mm)
1 160.25 160.31 160.32 160.53 160.61 160.64 160.29 160.59
2 160.24 160.31 160.31 160.52 160.56 160.62 160.29 160.57
3 160.24 160.29 160.29 160.51 160.55 160.60 160.27 160.55
4 160.23 160.28 160.28 160.50 160.55 160.53 160.26 160.53
5 160.23 160.28 160.28 160.45 160.54 160.45 160.26 160.48
9 160.22 160.28 160.27 160.45 160.54 160.39 160.26 160.46
12 160.21 160.27 160.27 160.44 160.52 160.38 160.25 160.45
ΗΜΕΡΑ
16 160.21 160.27 160.27 160.37 160.48 160.37 160.25 160.41

19 160.21 160.27 160.25 160.37 160.48 160.36 160.24 160.40
23 160.20 160.26 160.22 160.35 160.48 160.36 160.23 160.40
30 160.19 160.24 160.22 160.30 160.44 160.35 160.22 160.36
41 160.18 160.22 160.20 160.30 160.44 160.30 160.20 160.35
45 160.17 160.22 160.20 160.29 160.44 160.28 160.20 160.34
48 160.15 160.21 160.17 160.29 160.43 160.27 160.18 160.33
52 160.15 160.20 160.17 160.29 160.43 160.27 160.17 160.33
56 160.15 160.20 160.17 160.29 160.43 160.27 160.17 160.33
Πίνακας 28. Συστολή σύνθεσης 2.Ζ
69
ΑΝΤΟΧΗ ΠΡΟΣΦΥΣΗΣ
ΔΥΝΑΜΗ (ΚΝ) ΑΝΤΟΧΗ (Mpa)
α 2.354 1.20
β 0.0125 0.01
1.Δ γ - -
δ 1.902 0.97
ε 0.673 0.34
α 0.285 0.15
β 0.169 0.09
2.Ε γ 0.169 0.09
δ 0.288 0.15
ε 0.256 0.13
α 0.0118 0.01
β 0.0197 0.01
2.Ζ γ - -
δ - -
ε - -
Πίνακας 29. Αντοχή σε πρόσφυση συνθέσεων 3ου σταδίου
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ

0.00
-500.00
-1000.00
-1500.00 -3363.02
-2000.00
-2500.00 -3687.73
-3000.00
-3500.00
-4000.00
-4500.00 -4266.53
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ.α 1.Δ.β 1.Δ.γ
Διάγραμμα 24. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
70
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.E
0.00
-500.00
-1492.07
-1000.00 -1744.55
-1500.00
-2000.00
-1994.27
-2500.00
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
Series1 Series2 Series3
Διάγραμμα 25. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ε - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ

0.00
-500.00
-1120.73
-1000.00
-1500.00
-1495.05
-2000.00 -2303.29
-2500.00
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
2.Ζ.α 2.Ζ.β 2.Ζ.γ
Διάγραμμα 26. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
71
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ
0.00
-500.00
-1000.00 -1557.63
-1500.00
-2000.00 -2554.04
-2500.00
-3000.00
-3500.00 -3052.39
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
1.Δ.α 1.Δ.β 1.Δ.γ
Διάγραμμα 27. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ε

0.00
-200.00
-400.00
-600.00
-800.00
-1185.35
-1000.00
-1200.00
-1400.00 -1248.21
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
2.Ε.α 2.Ε.β 2.Ε.γ
Διάγραμμα 28. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ε - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
72
Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ
0.00
-200.00
-400.00
-624.02
-600.00
-800.00 -686.17
-1000.00 -935.63
1 2 3 4 5 9 12 16 19 23 30 41 45 48 52 56
2.Ζ.α 2.Ζ.β 2.Ζ.γ
Διάγραμμα 29. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
73
Πίνακες
Πίνακας 1. Βασικοί τύποι τσιμέντου βάσει Ευρωπαϊκού Προτύπου ΕΛΟΤ EN 197-1
Πίνακας 2. Μηχανικές και φυσικές απαιτήσεις τσιμέντων βάσει Ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1
Πίνακας 3. Κοκκομετρικές απαιτήσεις αδρανών σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό κανονισμό EN 12620
Πίνακας 7. Θλιπτικές αντοχές δοκιμίων 1ου σταδίου 7 ημερών
Πίνακας 12. Θλιπτικές αντοχές δοκιμίων 2ου σταδίου 7 & 28 ημερών
Πίνακας 14. Αναλογίες σύνθεσης 2.Ε.
Πίνακας 15. Αναλογίες σύνθεσης 2.Ζ.
Πίνακας 16. Εξάπλωση κονιαμάτων 3ου σταδίου
Πίνακας 17. Θλιπτικές αντοχές κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Πίνακας 18. Καμπτικές αντοχές κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Πίνακας 19. Λόγος Καμπτικής / Θλιπτικής αντοχής κονιαμάτων 3ου σταδίου
Πίνακας 20. Δυναμικό μέτρο ελαστικότητας συνθέσεων 3ου σταδίου
Πίνακας 21. Αποτελέσματα στατικού μέτρου ελαστικότητας μέσω δοκιμής και τύπων υπολογισμού
Πίνακας 22. Αντοχή πρόσφυσης συνθέσεων 3ου σταδίου
Πίνακας 23. θλιπτικές αντοχές συνθέσεων 1ου - 2ου σταδίου
Πίνακας 24. Υπολογισμοί θλιπτικής, καμπτικής αντοχής και δυναμικού μέτρου ελαστικότητας 7 & 28 ημερών
συνθέσεων 3ου σταδίου
Πίνακας 25. Τιμές εξάπλωσης συνθέσεων
Πίνακας 26. Συστολή σύνθεσης 1.Δ
Πίνακας 27. Συστολή σύνθεσης 2.Ε
Πίνακας 28. Συστολή σύνθεσης 2.Ζ
Πίνακας 29. Αντοχή σε πρόσφυση συνθέσεων 3ου σταδίου
74
Διαγράμματα
Διάγραμμα 6. Απεικόνιση τιμών εξάπλωσης των κονιαμάτων του 3ου σταδίου
Διάγραμμα 7. Απεικόνιση θλιπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Διάγραμμα 8. Απεικόνιση (2) θλιπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Διάγραμμα 9. Απεικόνιση καμπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Διάγραμμα 10. Απεικόνιση (2) καμπτικών αντοχών κονιαμάτων του 3ου σταδίου ηλικίας 7, 28 & 56 ημερών
Διάγραμμα 11. Λόγος Καμπτικής / Θλιπτικής αντοχής κονιαμάτων 3ου σταδίου
Διάγραμμα 12. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων (Συντήρηση στο νερό)
Διάγραμμα 13. Προσδιορισμός συστολής κονιαμάτων (Συντήρηση στο νερό μm/m)
Διάγραμμα 14. Προσδιορισμός συντήρησης κονιαμάτων (Συντήρηση στο θάλαμο ξήρανσης)
Διάγραμμα 15. Προσδιορισμός συντήρησης κονιαμάτων (Συντήρηση στο θάλαμο ξήρανσης μm/m)
Διάγραμμα 16. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 1.Δ
Διάγραμμα 17. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 2.Ε
Διάγραμμα 18. Προσδιορισμός συστολής σύνθεσης 2.Ζ
Διάγραμμα 19. Απεικόνιση αποτελεσμάτων δυναμικού μέτρου ελαστικότητας
σύνθεσης 1.Δ
σύνθεσης 2.Ε
σύνθεσης 2.Ζ
Διάγραμμα 23. Απεικόνιση τιμών αντοχής σε πρόσφυση συνθέσεων 3ου σταδίου
Διάγραμμα 24. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
Διάγραμμα 25. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ε - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
Διάγραμμα 26. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ - Συνθήκες ξήρανσης (μm/m)
Διάγραμμα 27. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 1.Δ - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
Διάγραμμα 28. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ε - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
Διάγραμμα 29. Προσδιορισμός συστολής - Σύνθεση 2.Ζ - Συντήρηση στο νερό (μm/m)
75
Εικόνες
Εικόνα 1. Διάγραμμα ροής της ξηράς διαδικασίας για την κατασκευή τσιμέντου Portland
Εικόνα 2. Ονοματολογία τσιμέντων βάσει του Ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1
Εικόνα 3. Πυριτική Παιπάλη (silica fume)
Εικόνα 4. Διάγραμμα ροής κυκλώματος παραγωγής κατάλληλων κοκκομετρικών κλασμάτων
Εικόνα 5. Κατάσταση υγρασίας σε αδρανή υλικά
Εικόνα 6. Φούρνος ξήρανσης.
Εικόνα 7. Πυριτική άμμος σε κατάσταση κορεσμένη και επιφανειακά στεγνή
Εικόνα 8. Συσκευή ανάδευσης κονιαμάτων (μικρών ποσοτήτων)
Εικόνα 9. Μήτρες κονιαμάτων διαστάσεων 160x40x40mm
Εικόνα 10. Τράπεζα εξάπλωσης και μεταλλικός κώνος σύμφωνα με το Ευρωπαικό πρότυπο ΕΝ 13395 – 1.
Εικόνα 11. Ικανοποιητικός τρόπος αστοχίας υπό μονοαξονική θλίψη
Εικόνα 12. Μη ικανοποιητικοί τύποι αστοχίας υπό μονοαξονική θλίψη
Εικόνα 13. Ικανοποιητική μορφή αστοχίας κατά τη δοκιμή μονοαξονικής θλίψης
Εικόνα 14. Καμπτική παραμόρφωση δοκιμίου
Εικόνα 15. Κατάσταση αστοχίας δοκιμίου κατά τη δοκιμή καμπτικής αντοχής
Εικόνα 16. Παράγοντες που επηρεάζουν το μέτρο ελαστικότητας στα κονιάματα και στα σκυροδέματα
Εικόνα 17. Σονόμετρο - Συσκευή διάδοσης κυμάτων
Εικόνα 18. Δοκίμιο με τοποθετημένο μηκυνσιόμετρο για τον προσδιορισμό του στατικού μέτρου ελαστικότητας
Εικόνα 19. Σχέση ποσότητας αδρανών και συστολής
Εικόνα 20. Επιρροή της περιεκτικότητας σε τσιμέντο στη συστολή
Εικόνα 21. Επιρροή του (Ν/Τ) στη συστολή
Εικόνα 22. Συσκευή εφελκυσμού
Εικόνα 23. Διαδικασία προετοιμασίας επιφάνειας για την τοποθέτηση των dollies
Εικόνα 24. Μεταλλικά στοιχεία (dollies)
Εικόνα 25. Κόλλα δύο συστατικών
Εικόνα 26. Εικόνα αστοχίας στη διεπιφάνεια με το σκυρόδεμα
76

Σκυροδεμα υπερυωηλης αντοχης εργασια

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Σκυροδεμα υπερυωηλης αντοχης εργασια

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Σκυροδεμα υπερυωηλης αντοχης εργασια

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΚΠΟΝΗΣΗ: Δένδιας Δημ. Μιχαήλ

Με την ολοκλήρωση της παρούσας διπλωματικής εργασίας, θα ήθελα να

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος

1.1. Γενικά στοιχεία για τα δομικά κονιάματα

1.2. Κατηγορίες και είδη κονιαμάτων

Τα κονιάματα κατηγοριοποιούνται με διάφορα κριτήρια, τα οποία εξαρτώνται από

Με βάση τον τρόπο στερεοποίησης τους χωρίζονται σε:

o Τσιμεντοκονιάματα, που έχουν ως συνδετική ύλη το τσιμέντο.

Με βάση την μηχανική τους αντοχή χωρίζονται σε:

o Κονιάματα χαμηλής αντοχής (πηλοκονιάματα, ασβεστοκονιάματα κ.α.)

1.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες των κονιαμάτων

Οι απαιτούμενες ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των κονιαμάτων είναι τα εξής:

o Η εργασιμότητα, που είναι η ρεολογική ιδιότητα στο νωπό κονίαμα και

Τα κονιάματα διακρίνονται στις παρακάτω κατηγορίες ανάλογα με τη χρήση τους:

o Κονιάματα τοιχοποιίας και δόμησης, όπου ως συνδετικά υλικά

o Κονιάματα επιχρισμάτων, όπου βρίσκουν εφαρμογή σε διάφορες επιφάνειες

o Επισκευαστικά κονιάματα, με σκοπό την επισκευή και ενίσχυση των

Τα τσιμέντα κατατάσσονται ανάλογα με την προέλευση τους σε τσιμέντα Portland,

Η τελική λειτουργία της παραγωγή τσιμέντου Portland αποτελείται από την

Τα τσιμέντα κατατάσσονται σε διάφορους τύπους και κατηγορίες, με βάση τη

o Τσιμέντα Τύπου ΙΙ (CEM II): Σύνθετα τσιμέντα Portland.Τσιμέντα, τα οποία

o Τσιμέντα τύπου ΙΙΙ (CEM III): Σκωριακά τσιμέντα. Τσιμέντα τα οποία

o Τσιμέντα τύπου IV (CEM IV): Ποζολανικά τσιμέντα. Τσιμέντα, τα οποία

o Τσιμέντα τύπου V (CEM V): Σύνθετα τσιμέντα. Τσιμέντα, τα οποία

Τύπος τσιμέντου Περιγραφή

Το τσιμέντο αποτελείται από μία πληθώρα συστατικών, τα οποία χωρίζονται σε

1.5.4. Κατηγορίες αντοχής τσιμέντου

Οι τρεις βασικές κατηγορίες αντοχών που κατατάσσονται τα τσιμέντα είναι:

Σύμφωνα με το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 196-1 [8], τα τσιμέντα κατατάσσονται σε 6

Σύμφωνα με όλα τα παραπάνω, ο συμβολισμός των διαφόρων τσιμέντων καθορίζεται

Εικόνα 2. Ονοματολογία τσιμέντων βάσει του Ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ 197-1

Κατά την ένωσή του τσιμέντου με το νερό παράγεται θερμότητα (εξώθερμες

1.6. Υλικά αντικατάστασης του τσιμέντου

1.6.1. Φυσικές Ποζολάνες

Όλες οι φυσικές ποζολάνες εκτός από τη γη διατόμων προέρχονται από

Οι ποζολάνες από μόνες τους δεν έχουν τσιμεντοειδή συμπεριφορά, αλλά σε

Είναι δύσκολο να ταξινομηθούν οι φυσικές ποζολάνες λόγω του ότι σπάνια

1.6.2. Σκωρίες υψικαμίνων (Ground granulated blastfurnance slag –

Η σκωρία υψικαμίνων ερευνήθηκε για πρώτη φορά ως συνδετική κονία μαζί με το

Παρουσιάζουν παρόλα αυτά μία αξιοσημείωτη σειρά από πλεονεκτήματα, όπως η

1.6.3. Πυριτική παιπάλη (silica fume)

Η πυριτική παιπάλη, ή αλλιώς πτητική πυριτία ή microsilica ή συμπυκνωμένη

Εικόνα 3. Πυριτική Παιπάλη (silica fume)

1.7. Αδρανή Υλικά

Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία κονιαμάτων έχουν τα αδρανή υλικά. Σύμφωνα με

o Φυσικά αδρανή. Προέρχονται από τη μηχανική επεξεργασία (θραύση)

o Τεχνητά ή βιομηχανικά αδρανή. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα προϊόντα ή

o Ανακυκλωμένα αδρανή. Στην τρίτη και τελευταία κατηγορία βρίσκονται τα

Τα τεχνητά αδρανή όπως η διογκωμένη άργιλος, και οι αργιλικοί σχιστόλιθοι

Οι ιδιότητες των αδρανών εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την εξωτερική

Εικόνα 4. Διάγραμμα ροής κυκλώματος παραγωγής κατάλληλων κοκκομετρικών κλασμάτων

1.7.3. Χαρακτηριστικά και ιδιότητες αδρανών

Είναι απαραίτητο κατά τη χρήση των αδρανών σε οποιοδήποτε μίγμα να έχει

Υπάρχουν διάφορες καταστάσεις απορρόφησης υγρασίας, που μπορεί να επέλθει

Εικόνα 5. Κατάσταση υγρασίας σε αδρανή υλικά

Η αντοχή σε θραύση και σε απότριψη και το μέτρο ελαστικότητας είναι

Η κοκκομετρική διαβάθμιση παίζει πλέον μεγάλη σημασία και επηρεάζει σημαντικά

Πίνακας 3. Κοκκομετρικές απαιτήσεις αδρανών σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό κανονισμό EN 12620