04.04.2024 Editorial

Editorials and Articles
Reprographic services for students

(For internal circulation only)
Date: 04th April 2024

உள்ளடக்கம்
வ. எண் கட்டுரை தலைப்பு நாளிதழ் பக்கம்
1 நகர்ப்புற ஏழைகள் மீது கவனம் செலுத்த வேண்டும் -தே. இந்திரனில் The Hindu 4
2 சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான அமைப்புகளின் அறிவியல் (Systems science) The Hindu 12

-அருண் மைரா
3 இந்தியாவில் வாழ்க்கைக்கான விருப்புறுதி ஆவணங்களை (Living wills) The Hindu 19

நடைமுறைப்படுத்துவதில் சுணக்கம் உள்ளது -தலையங்கம்
4 இந்தியாவின் கல்வி முறையில் உள்ள இடைவெளிகளை சரிசெய்வது எப்படி ? The Hindu 25

-சுதிப்தோ தத்தா
5 இந்தியாவின் பிரதுஷ் (PRATUSH) போல, வானியல் அறிஞர்கள் நிலவைச் சுற்றி The Hindu 33
தொலைநோக்கிகளை வைக்க விரும்புகிறார்கள் -பிரகாஷ் சந்திரா
6 இறால் பண்ணைகளில் முறைகேடான நிலைமைகள் குறித்த குற்றச்சாட்டுகளை இந்தியா The Hindu 38

நிராகரிக்கிறது -தி ஹிந்து குழுமம்
7 இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான சிறந்த சூழ்நிலை அணுசக்தியை The Hindu 42

நம்பியுள்ளது -ஜேக்கப் கோஷிசாகோவ் கோஷி
8 கச்சத்தீவு தொடர்பான பல உண்மைகளை எந்தக் கட்சியும் ஒப்புக்கொள்ள Indian 46

விரும்புவதில்லை -ராமு மணிவண்ணன் Express
9 கச்சத்தீவு மற்றும் வாட்ஜ் வங்கி (Wadge Bank) : அரை நூற்றாண்டுக்கு முன்பு Indian 53
மேற்கொள்ளப்பட்ட இரண்டு இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தங்களின் கதை Express
- அருண் ஜனார்த்தனன்
10 செயற்கை நுண்ணறிவின் பாதுகாப்பை சோதிக்கும் ஒப்பந்தத்தில் அமெரிக்காவும் Indian 62

இங்கிலாந்தும் கையெழுத்திட்டுள்ளன. இந்த ஒப்பந்தம் எதை உள்ளடக்கியது? Express
-சௌம்யரேந்திர பாரிக்
11 தைவானில் கடுமையான நிலநடுக்கம் : நெருப்பு வளையம் (Ring of Fire) என்றால் என்ன? Indian 67
-அலிந்த் சௌஹான் Express
12 பனிப்பாறை ஏரிகளிலிருந்து வரும் வெள்ளத்தால் ஏற்படும் ஆபத்து Indian 73

- அவ்னிஷ் மிஸ்ரா, அலிந்த் சௌகான் Express
13 தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின் (Liberalised Remittance Scheme Business 79

(LRS)) மூலமான வெளியேற்றம் - ஓர் இலட்சிய இந்தியாவின் விளைவு -தலையங்கம் Line
Turning the spotlight on the urban poor
-INDRANIL DE
An analysis of income and employment trends of slum dwellers points to the prospects of
economic mobility and decent work for the poor in urban India
The India Employment Report (IER) 2024 by the Institute for Human Development and
International Labour Organization poses questions on the trickle-down effect of benefits
to the working class in the backdrop of a 5.4% average real economic growth, from
2015-16 to 2022-23. It also shows a divergent trend between rural and urban areas in
terms of employment and income. It demonstrates a relatively higher unemployment rate
in urban areas, at 4.8% in 2000 over the 1.5% in rural areas. However, average monthly
earnings are higher by 76% for self-employed, 44% for regular employed and 22% for
casual labour in urban areas in 2022. The coexistence of higher unemployment and
wages requires further investigation to understand its implications for the urban poor.
This article looks at the dynamics of employment and wages in pockets of deep urban
poverty, such as slums, and juxtaposes these with the findings of the IER 2024.
The higher income in urban areas and a better life have prompted rural-urban migration in
the past. As in the IER 2024, although overall migration has increased, the migration of
males has declined by 1.2% during 2000-08, and further marginally in 2021. This implies
that migration for economic mobility is losing its sheen. Rural poor households migrate to
slums instead of formal settlements. Hence, an analysis of income and employment
trends of slum dwellers would reveal the prospects of economic mobility and decent
work for the poor in urban India.
Findings of survey in Kolkata

This writer and a team conducted a survey in 37 slums across different parts of Kolkata
in 2012. These slums were again surveyed in 2022-23. However, we could track only 29
slums as the other slums had either been redeveloped or evicted. We surveyed 513 slum
1 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

households in 2012 and 396 in 2021-22. To get the overall trends from 2012, we collected
data on income and employment in slums in 2019, the pre-COVID-19 year, to avoid the
COVID-19-affected years of 2019-22, for comparison.
The major occupations in slums in Kolkata have remained the same over the decade, with
a fourth of the working population taking on unskilled labour. It is the most stable and
significant occupation in slums. The IER 2024 also finds that a fourth of workers in India
were engaged in unskilled work during this period. Other major occupations in slums were
skilled or semi-skilled labour work, and people as employees in private organizations, and
owning petty businesses or small shops. Unlike unskilled labour, the share of employment
in skilled and semi-skilled labour was reduced by 6%, and in private organizations by 3%
between 2012-19.
On the other hand, employment has increased by 9% in petty businesses or small shops.
Surprisingly, the share of other self-employed people has also declined by 3%. Among
occupations that were less popular earlier but which gained momentum in the last 10
years are truck driving and cleaning, by 5%, and construction and related work, by 4%.
The people employed in construction and related-work were minuscule in 2012.
Income trends
The average monthly income in 2012 was around ₹4,900. It decreased by 5% at constant
prices (2012) in 2019. Income was the highest for government employees in the slums in
both periods. However, at constant prices in 2012, their monthly income decreased by 5%
in 2019. On the other hand, the monthly income of domestic servants and unskilled
workers has remained the lowest. The highest decline in real income is observed for
construction and related work (51%), followed by petty business or small shop (32%) and
government service (32%) in 2019 as compared to 2012.
The decline in income and the rise in engagement with petty business or small shops and
construction or related work indicates a need for gainful employment options. Medium to
large shop owners have also lost real income by 26%. The popularity of labour work can
be explained by the rise in the real income of unskilled labour by 33%. Income of skilled or
semi-skilled labour increased by 12% but a lesser proportion are employed in 2019
Reprographic services for students | 2

compared to 2012. It implies the reduction of the availability of skilled or semi-skilled
labour work.
The IER 2024 illustrates similar trends of changes in employment and wages. The share
of self-employed (including business) has increased from 38.7% to 41.3% for males and
from 34.5% to 44.8% for females in urban areas between 2000-19. However, real monthly
wages (at 2012 prices) declined for self-employed from ₹7,017 to ₹6,843 and for regular
workers from ₹12,100 to ₹11,155 but increased for casual workers (including labour) from
₹3,701 to ₹4,364 between 2012-19. This implies that the economic transition observed by
the IER 2024 is a reflection of the transformation happening in urban slums.
Interestingly, the fall in slum income of the highest income earners, government servants,
is accompanied by a doubling of the real income of the lowest income earners, domestic
servants. This implies that there was a general downfall in income, along with a reduction
in the differences in income from 2012-19. Other statistical measures also show a fall in
inequality in slums.
The gender composition within different occupation categories in Kolkata shows that
overall, the percentage of women in the workforce has declined by 3% in 2021-22
compared to 2012. However, the IER 2024 shows a 1.6% increase in women’s workforce
participation during 2012 and 2022. This may be due to an increase in female workforce
participation in non-slum areas rather than in slum areas.
Rise in casual work

A comparison of the IER 2024 and our survey data shows that the rise of casual work,
especially labour work, has happened due to increasing wages. However, casual work
offers a sub-standard work condition without any social security. On the contrary,
self-employment such as businesses, is rising but without a commensurate rise in income.
It projects a groundswell of low-earning petty business people in slums. Slum women
could not march with the overall rising trends of female workforce participation in urban
areas. With the reduction of inequality, income also fell leading the urban poor to deeper
poverty. Hence, the higher income in urban areas compared to rural India does not
delineate the urban poor’s economic mobility and quality of work. Hence, more public

support is required in urban areas for access to cheap food and gainful employment. It
also explains the declining male migration during 2000-08. As the Gross Value Added in
agriculture, forestry and fishing grew at the slowest rate (3.03%) compared to other
sectors during 2000-19, along with a negative employment growth (1.05%), focusing more
on rural non-farm would be imperative.
© The Hindu, First published on: April 04, 2024 12:16 am

https://www.thehindu.com/opinion/lead/turning-the-spotlight-on-the-urban-poor/article68
025389.ece
நகர்ப்புற ஏழைகள் மீது கவனம் செலுத்த வேண்டும்

-தே. இந்திரனில்
குடிசைவாசிகளின் வருமானம் மற்றும் வேலைவாய்ப்பு குறித்த பகுப்பாய்வு,

இந்தியாவில் நகரங்களில் உள்ள ஏழை மக்கள் அதிக பணம் சம்பாதிப்பதற்கும்
சிறந்த வேலைகளைப் பெறுவதற்கும் வாய்ப்புள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது..
மனித மேம்பாட்டு நிறுவனம் (Institute for Human Development) மற்றும்

சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (International Labour Organization) ஆகியவற்றால்
உருவாக்கப்பட்ட இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை (India Employment Report (IER))
2024, தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் மீது பொருளாதார வளர்ச்சியின் தாக்கத்தை
ஆராய்கிறது. 2015-16 முதல் 2022-23 வரையிலான 5.4% சராசரி உண்மையான
பொருளாதார வளர்ச்சியின் பலன்கள் தொழிலாளர் வர்க்கத்தை அடைந்துள்ளதா
என்பதை இது ஆராய்கிறது. இந்த அறிக்கை கிராமப்புற மற்றும் நகர்ப்புறங்களுக்கு
இடையே வேலைவாய்ப்பு மற்றும் வருமானத்தில் உள்ள வேறுபாடுகளைக்
கண்டறிந்துள்ளது. 2020இல் நகர்ப்புறங்களில் வேலையின்மை விகிதம் 4.8%
அதிகமாக உள்ளது. இது, கிராமப்புறங்களில் 1.5% ஆக உள்ளது. இருந்தபோதிலும்,
நகர்ப்புறங்களும் 2022இல் அதிக சராசரி மாதாந்திர வருவாயைப் பதிவு
செய்கின்றன: சுயதொழில் செய்பவர்களுக்கு 76% அதிகமாகவும், தொடர்ந்து வேலை
செய்யும் நபர்களுக்கு 44% அதிகமாகவும், கிராமப்புற மக்களுடன் ஒப்பிடும்போது,
சாதாரண தொழிலாளர்களுக்கு 22% அதிகமாகவும் உள்ளது.

நகர்ப்புறங்களில் அதிக வேலையின்மை விகிதம் மற்றும் அதிக ஊதியங்கள்
இணைந்து இருப்பது கேள்விகளை எழுப்புகிறது. இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை
2024 (India Employment Report (IER) 2024)இன் பரந்த கண்டுபிடிப்புகளின்
பின்னணியில், குடிசை வாழிடங்கள் (slums) போன்ற தீவிர நகர்ப்புற வறுமையின்
பகுதிகளில் வேலைவாய்ப்பு மற்றும் ஊதியப் போக்குகளை இந்தக் கட்டுரை
ஆராய்கிறது. நகர்ப்புற ஏழைகளுக்கு இந்தப் போக்குகளின் தாக்கங்களைப்
புரிந்துகொள்வதை இது நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
அதிக வருமானம் மற்றும் சிறந்த வாழ்க்கை முறை ஆகியவை பாரம்பரியமாக

கிராமப்புறங்களில் இருந்து நகர்ப்புறங்களுக்கு இடம்பெயர்வதைத் தூண்டுகிறது.
இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024இன் படி, ஒட்டுமொத்த இடம்பெயர்வு
விகிதங்கள் உயர்ந்துள்ள நிலையில், 2000 மற்றும் 2008க்கு இடையில் ஆண்களின்
இடம்பெயர்வு 1.2% குறைந்துள்ளது. 2021இல் சற்று மேலும் சரிவைக் கண்டுள்ளது.
பொருளாதார நகர்வுக்கான இடம்பெயர்வு அதன் முக்கியத்துவத்தை இழக்கிறது
என்பதை இது குறிக்கிறது. முறையான நகர்ப்புற குடியிருப்புகளுக்குச் செல்வதற்குப்
பதிலாக, கிராமப்புற ஏழைக் குடும்பங்கள் அதிக அளவில் குடிசை வாழிடங்களுக்கு
(slums) இடம் பெயர்ந்து வருகின்றன. எனவே, குடிசைவாசிகளின் வருமானம் மற்றும்
வேலைவாய்ப்பு முறைகளை ஆராய்வது, இந்தியாவில் உள்ள நகர்ப்புற
ஏழைகளுக்கு பொருளாதார முன்னேற்றம் மற்றும் கண்ணியமான வேலை
வாய்ப்புக்கான வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்தலாம்.
கொல்கத்தாவில் சர்வே முடிவுகள்
2012ஆம் ஆண்டில், ஒரு எழுத்தாளரும் அவர்களது குழுவும்

கொல்கத்தாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் உள்ள 37 குடிசைப்பகுதிகளை ஆய்வு
செய்தனர். அவர்கள் 2022-23ஆம் ஆண்டில் மற்றொரு கணக்கெடுப்பை
மேற்கொண்டனர். ஆனால், அவர்களால், 29 குடிசைப்பகுதிகளை மட்டுமே
கண்காணிக்க முடிந்தது, ஏனெனில் சில குடிசைப்பகுதிகள் மறுவடிவமைப்பு
செய்யப்பட்டன. 2012 ஆம் ஆண்டில், அவர்கள் 513 குடிசைப்பகுதி வீடுகளை ஆய்வு
செய்தனர். 2021-22 ஆம் ஆண்டில், அவர்கள் 396 வீடுகளை ஆய்வு செய்தனர்.
2012 முதல் ஒட்டுமொத்த போக்குகளைப் புரிந்து கொள்ள, அவர்கள் 2019ஆம்
ஆண்டில் வருமானம் மற்றும் வேலைவாய்ப்பு குறித்த தரவுகளை சேகரித்தனர்.

கோவிட்-19க்கு முன்பு, ஒப்பீட்டுக்காக, 2019-2022 முதல் கோவிட்-19 ஆல்
பாதிக்கப்பட்ட ஆண்டுகளைத் தவிர்த்தனர்.
கொல்கத்தா குடிசைப்பகுதிகளில் உள்ள முக்கிய வேலைகள் பத்து

ஆண்டுகளில் ஒரே மாதிரியாக உள்ளன. உழைக்கும் மக்களில் நான்கில் ஒரு
பகுதியினர் திறனற்ற உழைப்பைச் (unskilled labour) செய்கிறார்கள். இது மிகவும்
பொதுவான வேலையாகக் காணப்படுகிறது. இந்த நேரத்தில், இந்தியாவில் நான்கில்
ஒரு பங்கு தொழிலாளர்கள் திறனற்ற வேலைகளைச் (unskilled labour) செய்ததாகவும்
2024 இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை அறிக்கை காட்டுகிறது. குடிசைப்பகுதிகளில்
உள்ள பிற முக்கிய வேலைகளில் திறமையான (skilled) அல்லது பகுதி திறமையான
தொழிலாளர்கள் (semi-skilled labour), தனியார் நிறுவனங்களில் ஊழியர்களாக
பணிபுரிவது மற்றும் சிறு வணிகங்கள் அல்லது கடைகளை வைத்திருப்பது
ஆகியவை அடங்கும். 2012-2019 க்கு இடையில், திறமையான மற்றும் பகுதி
திறமையான தொழிலாளர் வேலைகளின் விகிதம் 6% குறைந்துள்ளது. மேலும்,
தனியார் நிறுவனங்களில் வேலைகள் 3% குறைந்துள்ளன.
சிறு வணிகங்கள் மற்றும் கடைகளில் வேலைவாய்ப்பு 9% அதிகரித்துள்ளது.

மற்ற துறைகளில் சுயதொழில் செய்பவர்கள் 3% குறைந்துள்ளனர். வாகனம் ஓட்டுதல்
மற்றும் துப்புரவு போன்ற தொழில்கள் 5% அதிகரித்தன. கட்டுமானப் பணிகள் 4%
அதிகரித்தன. அவை முன்பு குறைந்த வேலைவாய்ப்பைக் கொண்டிருந்தன.
2012 ஆம் ஆண்டில், சராசரி மாத வருமானம் சுமார் ₹4,900 ஆக இருந்தது.

2019 வாக்கில், இது 5% குறைந்துள்ளது. குடிசைப்பகுதிகளில் அரசு ஊழியர்களுக்கு
அதிக வருமானம் இருந்தது. ஆனால், அது 2019க்குள் 5% குறைந்துள்ளது. வீட்டுப்
பணியாளர்கள் (domestic servants) மற்றும் திறனற்ற தொழிலாளர்கள் (unskilled
labour) தொடர்ந்து குறைந்த வருமானத்தைக் கொண்டிருந்தனர்.
2019ஆம் ஆண்டில் கட்டுமானப் பணிகளில் (51%), பின்னர் சிறு வணிகங்கள்

(32%) மற்றும் அரசாங்க வேலைகளில் (32%) உண்மையான வருமானம் மிகவும்
குறைந்துள்ளது.
வருமானத்தில் சரிவு மற்றும் சிறு வணிகம் மற்றும் கட்டுமானப் பணிகளின்

அதிகரிப்பு ஆகியவை சிறந்த வேலை வாய்ப்புகளின் அவசியத்தை

சுட்டிக்காட்டுகின்றன. நடுத்தரம் முதல் பெரிய கடை உரிமையாளர்கள் தங்கள்
உண்மையான வருமானத்தில் 26% இழந்தனர். திறனற்ற தொழிலாளர்கள்
உண்மையான வருமானத்தில் 33% அதிகரிப்பைக் கண்டனர். அதே நேரத்தில்
திறனுள்ள அல்லது பகுதி திறனுள்ள தொழிலாளர்களின் வருமானம் குறைந்தது.
இது இந்தத் துறைகளில் குறைவான வாய்ப்புகளைக் குறிக்கிறது.
இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024, வேலைவாய்ப்பு மற்றும்

ஊதியங்களில் மாற்றங்களைக் காட்டுகிறது. 2000-2019 க்கு இடையில், சுயதொழில்
செய்பவர்களின் எண்ணிக்கை நகரங்களில் அதிகரித்துள்ளது. ஆண்களின்
எண்ணிக்கை, 38.7 சதவீதத்தில் இருந்து 41.3 சதவீதமாகவும், பெண்களின்
எண்ணிக்கை 34.5 சதவீதத்தில் இருந்து 44.8 சதவீதமாகவும் உயர்ந்துள்ளது.
இருப்பினும், சுயதொழில் செய்பவர்களுக்கு உண்மையான மாத ஊதியம் ₹7,017 முதல்
₹6,843 ஆகவும், வழக்கமான தொழிலாளர்களுக்கு ₹12,100 முதல் ₹11,155 ஆகவும்
குறைந்துள்ளது. ஆனால் 2012-2019க்கு இடையில் தற்காலிக
தொழிலாளர்களுக்கான ஊதியம் ₹3,701 லிருந்து ₹4,364 ஆக உயர்ந்துள்ளது. இது
இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024இன் படி நகர்ப்புற குடிசைப்பகுதிகளில்
பொருளாதார மாற்றத்தை பிரதிபலிக்கிறது.
குடிசைப்பகுதிகளில், அதிக வருமானம் ஈட்டுபவர்கள், அரசு ஊழியர்கள்,

தங்கள் வருமானம் வீழ்ச்சியடைவதைக் கண்டனர். ஆனால் மிகக் குறைந்த
வருமானம் ஈட்டுபவர்கள், வீட்டுப் பணிப்பெண்கள், தங்கள் உண்மையான
வருமானம் இரட்டிப்பாடைவதைக் கண்டனர். இது 2012-2019 முதல் பொதுவான
வருமான குறைவு மற்றும் குறைக்கப்பட்ட வருமான வேறுபாடுகளைக் குறிக்கிறது.
மற்ற புள்ளிவிவரங்களும் குடிசைப் பகுதிகளில் (slums) சமத்துவமின்மை குறைந்து
வருவதைக் குறிக்கின்றன.
கொல்கத்தாவில், பல்வேறு வேலை வகைகளில் பாலின விகிதம் மாறிவிட்டது.

ஒட்டுமொத்தமாக, 2012ல் இருந்து 2021-22 வரை பெண்களின் எண்ணிக்கை 3%
குறைந்துள்ளது. ஆனால் இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை (IER) 2024இன் படி, 2012
மற்றும் 2022 க்கு இடையில் பணிபுரியும் பெண்களின் எண்ணிக்கை 1.6%
உயர்ந்துள்ளது. குடிசைப் பகுதிகளை விட, குடிசைப்பகுதி அல்லாத பகுதிகளில்
அதிகமான பெண்கள் பணிபுரிந்ததால் இந்த அதிகரிப்பு இருக்கலாம்.

சாதாரண வேலைகள் அதிகரிப்பு
இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024 மற்றும் எங்கள் கணக்கெடுப்புத் தரவு

ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான ஒப்பீடு, ஊதியங்கள் அதிகரித்துள்ளதை
வெளிப்படுத்துகிறது. இது சாதாரண தொழிலாளர் வேலைகள், குறிப்பாக
சுயதொழில் வேலைகளில் உயர்வுக்கு வழிவகுக்கிறது. இருப்பினும், இந்த வேலைகள்
பெரும்பாலும் மோசமான பணிச்சூழலுடன் மற்றும் சமூக பாதுகாப்பு சலுகைகள்
இல்லாமல் இருக்கின்றன. இதற்கிடையில், சிறு தொழில்கள் போன்ற சுயதொழில்
வாய்ப்புகள் அதிகரித்து வருகின்றன. ஆனால், வருமானம் அதற்கேற்ப
உயரவில்லை. இந்த போக்கு குடிசைப் பகுதிகளில் குறைந்த வருமானம் பெறும் சிறு
வணிக உரிமையாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருவதாகக் கூறுகிறது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, நகர்ப்புறங்களில் பெண் பணியாளர்களின் பங்கேற்பின்

ஒட்டுமொத்த அதிகரிப்பால் குடிசைப் பகுதிகளில் உள்ள பெண்கள்
பயனடையவில்லை. சமத்துவமின்மை குறைவதால் குறைந்த வருமானம், நகர்ப்புற
ஏழைகளை மேலும் வறுமையில் தள்ளுகிறது. எனவே, கிராமப்புற இந்தியாவுடன்
ஒப்பிடும்போது நகர்ப்புறங்களில் உள்ள அதிக வருமானம் நகர்ப்புற ஏழைகளின்
பொருளாதார இயக்கம் மற்றும் வேலையின் தரத்தை வரையறுக்கவில்லை.
நகர்ப்புறங்களில் மலிவு விலையில் உணவு மற்றும் சிறந்த வேலை வாய்ப்புகள்
உள்ளிட்ட பொதுமக்களின் ஆதரவின் அவசியத்தை இது எடுத்துக்காட்டுகிறது.
2000 மற்றும் 2008 க்கு இடையில் குறைவான ஆண்கள் நகரங்களுக்கு
குடிபெயர்ந்ததால் இது முக்கியமானது. விவசாயம், காடுகள் மற்றும் மீன்பிடித்தல்
ஆகியவை சார்ந்த தொழில்கள் அதிகம் வளரவில்லை மற்றும் 2000-2019 இல்
வேலைகளை இழந்ததால் இது நடந்தது. எனவே, கிராமப்புறங்களில்,
விவசாயத்துடன் தொடர்பில்லாத வேலைகளை உருவாக்குவதில் அதிக கவனம்
செலுத்துவது மிகவும் முக்கியம்.

Systems science for a better future
-ARUN MAIRA
Rather than specialised sciences focused on parts, a higher-level science is required —

one of holistic, self-adaptive systems.
The Pew Research Center surveyed the citizens of many countries in 2023 to gauge how
many prefer authoritarian rulers to multi-party democracy. The numbers choosing
dictators will dismay democrats. In the Global South: India (85%), Indonesia (77%), South
Africa (66%) and Brazil (57%). In the West: the United Kingdom (37%) and the United States
(32%), which are significant numbers too. China and Russia were not surveyed.
Citizens of democratic countries have lost trust in their governments’ economic policies.
Average incomes may be rising but the very rich are becoming much richer, faster. Large
corporations and financial institutions are compelling governments to set the rules of the
game in their favour by reducing taxes for them, emasculating labour institutions, and
exploiting the natural environment for their profit.
Moreover, the growth of the global economy and human population has brought humanity
to the brink. Scientists predict that the overuse of fossil energy for fuelling modern
consumptive lifestyles will make life on earth impossible beyond this century. Water,
fundamental for life, is also running out. India is among the most water stressed large
countries in the world.
India has 17.5% of the world’s population living on only 2.4% of the world’s land. In 2014,
India ranked 155 out of 178 countries in the global Environment Performance Index,
meanwhile, in 2022, India slipped to the very bottom — 180 out of 180. India, also the
world’s most populous country, has an additional problem, viz. to increase the incomes of
its citizens faster. While economists chase GDP targets, inequality is increasing and we
are spoiling the earth which supports the economy and sustains our lives.

The science of systems
Keeping the forest in sight, do not get lost in the trees, is good advice. Many things must
be known, and their interconnections mapped, to understand how the world works. All
sciences — social, medical, and natural — are fragmented into narrow silos. Locked within
their echo-chambers, scientists in different disciplines do not learn from each other. As
the sciences advance, experts know more but about less. No one sees the whole. Politics
and economics are integral parts of complex social systems. It is moot whether the
weakening of democratic institutions empowers large capitalist institutions or whether
capitalist institutions corrode democracy. What has broken down is the comprehension of
complex systems with diverse forces, and human egos, within them.
Economics emerged as a distinct science out of philosophy and the humanities in the
early 20th century. Modern economists do not understand how societies function. By the
century’s end, free market fundamentalism had become an ideology. Leave it to the
“invisible hand” of the market because it knows best, these economists say. Behind the
invisible hand is the power of capital. The rights of capital, and its freedom to roam the
world across national boundaries and make more profits, trump the rights of human
beings moving across borders searching for safer lives.
Systems’ knowledge has been devalued by specialisation. Heart specialists can keep the
heart alive with amazing technologies. Brain specialists delve deeper into the biology of
the brain. They lose sight of the whole human being. Climate scientists research how to
remove carbon from the atmosphere, but the effects of their solutions on the livelihoods
of citizens are not in their science’s scope. High-tech solutions can improve parts of
complex systems while reducing overall health and well-being.
Any intelligence within a system cannot comprehend the system that produced it.
Modern science gave human beings hubris that they could conquer “unruly nature” as
Francis Bacon declared at the emergence of the European Enlightenment. The arrogant
scientific man thought he could change the system that had created him. His scientific
fixes of the world, and scientific improvements of his own genes, are threatening
humanity’s existence.

In times of uncertainty, people yearn for certainty. They follow godmen, dictators, and
wealthy technologists because these people claim to know the truth and have the power
to apply it. When economists and scientists with their incomplete understanding of the
world become the guides of leaders and steer social and economic policies, the losers are
both common people and the natural environment that sustains everyone’s lives.
Recalling the idea of the ancient Greek poet Archilochus — “A fox knows many things,
but a hedgehog knows one big thing” — philosopher Isaiah Berlin divided thinkers into
“foxes’’ and ‘‘hedgehogs”. Great writers, like Leo Tolstoy, who combined many
perspectives in their histories were both hedgehogs and foxes, Berlin said. They
understood the fundamental nature of existence and the limits of any rational scientific
approach to it.
Rather than specialised sciences focused on parts, a higher-level science is required: a

science of holistic, self-adaptive systems which include human egos in them. Complex
self-adaptive systems have three components: systems being, systems thinking, and
systems acting. Systems being requires humility. Systems thinking requires the mind of
the “hedgehog-fox” to see patterns among the details.
Enterprises for cooperation

Systems acting to improve the world for everyone must be driven by organisations
whose purpose is cooperation, not by organisations driven by competition. The purpose
of business corporations and armies is to make more profit and gain more power,
whereas the purpose of families is to improve the well-being of their members. Family
members have natural differences in sex and generational abilities. Yet, they cooperate
with each other for the well-being of all.
Women’s contributions to the well-being of families and societies are under-valued in

money terms and not counted in GDP. Economists say that few Indian women are in the
labour force, whereas, for centuries, women have been working harder than men,
producing social and economic value for their families and communities.
The world needs more caring, less competition. Women are natural family builders and
systems facilitators whereas men are brought up to compete. Rather than men teaching

women to think like men and compete with them in hierarchies of the formal labour force,
men must learn the caring ways of women to make the world better for everyone.
Arun Maira is the author of Shaping the Future: A Guide for Systems Leaders

https://www.thehindu.com/opinion/op-ed/systems-science-for-a-better-future/article680
25360.ece
சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான அமைப்புகளின் அறிவியல்

(Systems science)
-அருண் மைரா
குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் மட்டும் கவனம் செலுத்துவதற்குப் பதிலாக, முழு

அமைப்புகளையும் அவை எவ்வாறு மாற்றியமைக்கப்படுகின்றன என்பதையும்
பார்க்கும் பரந்த அறிவியல் நமக்கு தேவைப்படுகிறது.
2023 ஆம் ஆண்டில், பியூ ஆராய்ச்சி மையம் (Pew Research Center survey)
உலகெங்கிலும் உள்ள மக்களிடம் ஆட்சியாளர்களுக்கான விருப்பம் குறித்து
கேட்டது. பலர் பல கட்சி ஜனநாயகத்தை விட சர்வாதிகார தலைவர்களை தேர்வு
செய்தனர். இந்த அறிக்கை ஜனநாயகத்தின் நம்பிக்கை கொண்டவர்களுக்கு
ஏமாற்றமளித்தது. உலகளாவிய தெற்கில் இந்தியா (85%), இந்தோனேசியா (77%),
தென்னாப்பிரிக்கா (66%), மற்றும் பிரேசில் (57%) மற்றும் மேற்கில் ஐக்கிய இராச்சியம்
(37%) மற்றும் அமெரிக்கா (32%) போன்ற நாடுகளில் கணிசமான எண்ணிக்கையினர்
சர்வாதிகாரிகளுக்கு ஆதரவாக உள்ளனர். சீனாவும் ரஷ்யாவும் இந்த ஆய்வின் ஒரு
பகுதியாக இல்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
ஜனநாயக நாடுகளில், மக்கள் தங்கள் அரசாங்கங்களின் பொருளாதாரக்

கொள்கைகளை இனி நம்புவதில்லை. சராசரி வருமானம் அதிகரித்து வந்தாலும்,
செல்வந்தர்கள் இன்னும் வேகமாக பணக்காரர்களாகி வருகின்றனர். பெரிய நிதி
நிறுவனங்களும் வங்கிகளும் அரசாங்கங்களுக்கு அழுத்தம் கொடுக்கின்றன.

அரசாங்கங்கள் தங்களுக்கு நன்மை பயக்கும் விதிகளை உருவாக்க வேண்டும் என்று
அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். அவர்களின் வரிகளை குறைப்பதும் இதில் அடங்கும்.
கூடுதலாக, அவர்கள் தங்கள் சுயலாபத்திற்காக இயற்கை சூழலைப்
பயன்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளனர்.
கூடுதலாக, உலகப் பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் மக்கள்தொகை அதிகரிப்பு

மனிதகுலத்தை நெருக்கடியான சூழ்நிலைக்கு கொண்டு செல்கிறது. நமது வாழ்க்கை
முறைக்கு அதிகப்படியான புதைபடிவ எரிபொருளைப் பயன்படுத்துவது இந்த
நூற்றாண்டில் பூமியை வாழத் தகுதியற்றதாக மாற்றும் என்று விஞ்ஞானிகள்
எச்சரிக்கின்றனர். வாழ்க்கைக்கு அத்தியாவசியமான தண்ணீரும் தீர்ந்து வருகிறது.
மிகப்பெரிய நாடுகளில் ஒன்றான இந்தியா கடுமையான தண்ணீர் பற்றாக்குறையை
சந்தித்து வருகிறது.
உலக மக்கள்தொகையில் 17.5% கொண்ட இந்தியா, அதன் 2.4% நிலத்தை

மட்டுமே கொண்டுள்ளது. 2014 ஆம் ஆண்டில், உலக சுற்றுசூழல் செயல்திறன்
குறியீட்டில் (global Environment Performance Index), 178 நாடுகளில் இந்தியா, 155 வது
இடத்தில் இருந்தது. 2022 ஆம் ஆண்டில், இந்தியா 180 நாடுகளில் 180 வது
இடத்தைப் பிடித்தது. உலகிலேயே அதிக மக்கள்தொகை கொண்ட நாடான இந்தியா,
அதன் குடிமக்களின் வருமானத்தை விரைவாக அதிகரிக்கும் சவாலை
எதிர்கொள்கிறது. பொருளாதார வல்லுநர்கள் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை
அதிகரிப்பதில் கவனம் செலுத்தினாலும், சமத்துவமின்மை அதிகரித்து வருகிறது,
மேலும் நாம் பொருளாதாரத்திற்கும் நம்மைத் தாங்கும் பூமிக்கு நாம் தீங்கு
விளைவித்துவருகிறோம்.
அமைப்புகளின் அறிவியல் (science of systems)
உலகைப் புரிந்துகொள்வதற்கு, பல விஷயங்களையும் அவை எவ்வாறு

இணைகின்றன என்பதையும் அறிந்து கொள்ள வேண்டும். சமூகம், மருத்துவம்,
இயற்கை போன்ற அறிவியல்கள் சிறு சிறு பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளன.
வெவ்வேறு துறைகளில் உள்ள விஞ்ஞானிகள் ஒருவருக்கொருவர்
பேசிக்கொள்வதில்லை. ஏனெனில், அவர்கள் தங்கள் சொந்த பகுதிகளில்
தங்குகிறார்கள். அவர்கள் தங்கள் சொந்த துறையைப் பற்றி நிறைய
அறிந்திருக்கிறார்கள். அரசியலும் பொருளாதாரமும் சிக்கலான சமூக

அமைப்புகளின் ஒரு பகுதியாகும். ஜனநாயகத்தை பலவீனப்படுத்துவது பெரிய
வணிகங்களுக்கு உதவுகிறதா அல்லது பெரிய வணிகங்கள் ஜனநாயகத்திற்கு தீங்கு
விளைவிக்கிறதா என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. பல்வேறு சக்திகள்
காரணமாக சிக்கலான அமைப்புகளைப் புரிந்துகொள்ள மக்கள் போராடுகிறார்கள்.
20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், பொருளாதாரம், தத்துவம் மற்றும்

மனிதநேயத்திலிருந்து தனித்தனியாக அதன் சொந்த துறையாக மாறியது. இன்று,
சமூகங்கள் எவ்வாறு செயல்படுகின்றன என்பதைப் புரிந்துகொள்ள பல
பொருளாதார வல்லுநர்கள் போராடுகிறார்கள். நூற்றாண்டின் இறுதியில், சில
பொருளாதார வல்லுநர்கள் தடையற்ற சந்தை அடிப்படைவாதத்தை தங்கள்
நம்பிக்கை அமைப்பாக ஏற்றுக்கொண்டனர். "கண்ணுக்கு புலனாகாத கை"
(“invisible hand”) வழிநடத்தப்படும் சந்தையை சுதந்திரமாக செயல்பட அனுமதிப்பது
சிறந்த அணுகுமுறை என்று அவர்கள் வாதிடுகின்றனர். இந்த கண்ணுக்கு
புலனாகாத கை (invisible hand) மூலதனத்தின் செல்வாக்கைக் குறிக்கிறது. இந்தக்
கண்ணோட்டத்தின்படி, பாதுகாப்புக்காக இடம்பெயரும் மக்களின் உரிமைகளைவிட,
எல்லைகளைத் தாண்டிச் சுதந்திரமாகச் செல்வதற்கும், லாபம் ஈட்டுவதற்குமான
மூலதனத்தின் உரிமைகள் முதன்மைப்படுத்தப்படுகின்றன.
நிபுணத்துவம், முழு அமைப்புகளின் அறிவைக் குறைத்துவிட்டது. நிபுணர்கள்

இதயம் அல்லது மூளை போன்ற குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் கவனம் செலுத்துகின்றனர்.
இதயத் துடிப்பைத் தக்கவைக்க இதய நிபுணர்கள் அற்புதமான தொழில்நுட்பத்தைப்
பயன்படுத்துகின்றனர். மூளை நிபுணர்கள் மூளையின் உயிரியலை ஆழமாக ஆய்வு
செய்கின்றனர். காலநிலை விஞ்ஞானிகள் காற்றில் இருந்து கார்பனை
அகற்றுவதற்கான வழிகளை ஆய்வு செய்கின்றனர். ஆனால் அவற்றின் தீர்வுகள்
மக்களின் வாழ்க்கையை எவ்வாறு பாதிக்கின்றன என்பதை அவர்கள் கருத்தில்
கொள்ளவில்லை. உயர் தொழில்நுட்ப திருத்தங்கள் அமைப்புகளின் சில
பகுதிகளுக்கு உதவக்கூடும், ஆனால் அவை ஒட்டுமொத்த ஆரோக்கியத்திற்கும்
நல்வாழ்விற்கும் தீங்கு விளைவிக்கும்.
ஒரு அமைப்பில் உள்ள எந்த நுண்ணறிவும் அதை உருவாக்கிய அமைப்பைப்

பற்றி முழுமையாக புரிந்து கொள்ள முடியாது. ஐரோப்பிய அறிவொளி
காலக்கட்டத்தின், போது பிரான்சிஸ் பேகன் (Francis Bacon ) கூறியது போல் நவீன
விஞ்ஞானம் மனிதர்களை இயற்கையைக் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்று நினைக்க

வைத்தது. சில விஞ்ஞானிகள் அவற்றை உருவாக்கிய அமைப்பை மாற்ற முடியும்
என்று நம்பினர். இருப்பினும், உலகத்தையும் மரபணுக்களையும் மாற்றுவது போன்ற
அவர்களின் முயற்சிகள் மனிதகுலத்திற்கு எதிர்காலத்தில் ஆபத்தை விளைவிக்கும்
நிச்சயமற்ற காலங்களில், மக்கள் உறுதியைத் தேடுகிறார்கள். அவர்கள்

சாமியார்கள், சர்வாதிகாரிகள், பணக்கார தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் போன்ற
தலைவர்களை நாடுகிறார்கள். அவர்கள், உண்மையை அறிந்திருப்பதாகவும்
அதிகாரம் இருப்பதாகவும் கூறுகிறார்கள். தலைவர்கள் உலகை ஓரளவு மட்டுமே
புரிந்து கொள்ளும் பொருளாதார வல்லுநர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகளை
நம்பும்போது, அது சாதாரண மக்களுக்கும் சுற்றுச்சூழலுக்கும் தீங்கு விளைவிக்கும்.
தத்துவஞானி இசாயா பெர்லின் ஆர்க்கிலோகஸின் (Archilochus) கருத்தின்
அடிப்படையில் சிந்தனையாளர்களை "முள்ளம்பன்றிகள்" (“foxes’’) மற்றும் "நரிகள்"
(‘‘hedgehogs”) என்று வகைப்படுத்தினார். லியோ டால்ஸ்டாய் (Leo Tolstoy) போன்ற
மகத்தான எழுத்தாளர்கள் பல கோணங்களில் சிந்தித்தவர்கள்,
முள்ளம்பன்றிகளாகவும் நரிகளாகவும் இருந்தனர். அவர்கள் முற்றிலும் அறிவியல்
அணுகுமுறையின் வரம்புகளை அங்கீகரித்தனர்.
குறிப்பிட்ட பகுதிகளை மட்டும் படிப்பதற்குப் பதிலாக, மக்கள் உட்பட,

முழுவதுமான, சுய-தழுவல் அமைப்புகளைப் (self-adaptive systems) பார்க்கும் ஒரு
பரந்த அறிவியல் நமக்குத் தேவை. இந்த அமைப்புகள் மூன்று பகுதிகளைக்
கொண்டுள்ளன: அமைப்புகள் இருப்பது, அமைப்புகள் சிந்தனை மற்றும்
அமைப்புகளின் செயல்பாடு. அமைப்புகளின் சிந்தனைக்கு பணிவு தேவைப்படுகிறது,
அதே நேரத்தில் அமைப்புகளின் சிந்தனைகளை புரிந்து கொள்ள,
"முள்ளம்பன்றி-நரி" (“hedgehog-fox”) போல் சிந்திக்க வேண்டும்.
ஒத்துழைப்புக்கான நிறுவனங்கள்
உலகை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்ட அமைப்புகள்

ஒத்துழைப்பில் கவனம் செலுத்தும் அமைப்புகளால் வழிநடத்தப்பட வேண்டும்.
வணிகங்கள் மற்றும் படைகள், லாபத்தையும் அதிகாரத்தையும் பெறுவதை
நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. அதே நேரத்தில் குடும்பங்கள் தங்கள்
உறுப்பினர்களின் நல்வாழ்வை மேம்படுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.

குடும்ப உறுப்பினர்கள், அவர்களின் வேறுபாடுகள் இருந்தபோதிலும், அனைவரின்
நல்வாழ்வுக்காக ஒன்றிணைந்து செயல்படுகிறார்கள்.
பெண்கள், குடும்பங்கள் மற்றும் சமூகங்களுக்கு நிறைய பங்களிக்கிறார்கள்.

ஆனால், அவர்களின் முயற்சிகள் பணம் அல்லது மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில்
அங்கீகரிக்கப்படவில்லை. பல நூற்றாண்டுகளாக கடினமாக உழைத்து, தங்கள்
குடும்பங்கள் மற்றும் சமூகங்களுக்கு மதிப்பை உருவாக்கி வந்தாலும், இந்தியாவில்,
தொழிலாளர் தொகுப்பில் அதிகம் பெண்கள் இல்லை என்று பொருளாதார
நிபுணர்கள் குறிப்பிடுகின்றனர்.
பெண்கள் இயற்கையாகவே குடும்பங்களை வளர்ப்பதிலும், அமைப்புகளை
எளிதாக்குவதிலும் சிறந்து விளங்குகிறார்கள். அதே நேரத்தில் ஆண்கள்
பெரும்பாலும் போட்டியிடக் கற்றுக் கொடுக்கிறார்கள். பெண்கள் ஆண்களைப்
போலவே செயல்பட வேண்டும் மற்றும் முறையான வேலைகளில் போட்டியிட
வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்காமல், அனைவருக்குமான உலகத்தை
மேம்படுத்துவதற்கான பெண்களின் அக்கறை வழிகளில் இருந்து ஆண்கள்
கற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.
அருண் மைரா ’Shaping the Future: A Guide for Systems Leaders’ என்ற புத்தகத்தின்
ஆசிரியர்.
Living wills implementation lags in India.

-EDITORIAL
State governments are reluctant to wade in; the area is complex and requires attention
from medical and legal experts.
In early March this year, 30 people in Thrissur in Kerala executed living wills. Living wills
have been legal since 2018, when the Supreme Court of India created a process to allow
terminally-ill patients, with no hope of a cure, to withhold or withdraw treatment and die
with dignity. Since patients may not be able to communicate their wishes for a variety of

reasons, including being unconscious or suffering from dementia, living wills allow them to
make choices about future medical care. Six years after the judgment, however, the
Court’s process is unavailable in most of India. Officials remain unlikely to implement the
procedure without direct orders and guidance from State governments.
The Court’s procedure

When the Court created the process, it was unworkably complex. As the Court worried
that “unscrupulous persons who wish to inherit or otherwise grab the property of the
patient” might abuse the process, it created elaborate bureaucratic procedures as
safeguards. One particular requirement — that living wills must be countersigned by a
judicial magistrate — was too much of a burden. Predictably, few living wills were
executed in the first five years after the judgment. In January 2023, the Court
recognised that requiring a judge to countersign each living will ‘impaired, if not
completely defeat’ the objective of its judgment, and streamlined the procedure.
Under the streamlined procedure, living wills have to be signed in the presence of two
witnesses, attested before a notary or a gazetted officer, and handed over to a
“competent officer” in the local government who will act as a custodian. If the patient
becomes terminally ill and does not have decision-making capacity, the treating doctor is
to authenticate the living will against the copy held with the custodian or against digital
health records, if any. However, local governments have not generally designated
custodians for living wills, nor are they likely to. In Maharashtra, a public interest litigation
had to be filed in the High Court of Bombay, with the result that Maharashtra appointed
417 custodians across the State recently. As for digital health records, the National Health
Authority is yet to produce a protocol that will allow living wills to be authenticated
through digital health records.Making a living will does not automatically imply that it will
be given effect. The guidelines require that the decisions on withholding or withdrawing
treatment are certified first by a primary medical board and then confirmed by a
secondary medical board. The secondary board must have a doctor nominated by the
chief medical officer. Practically, this means that hospitals cannot have secondary
medical boards unless the chief medical officer has nominated a doctor in the hospital
where you are a patient. As a consequence, terminally-ill patients — even those who
have made living wills — may not be able to make critical decisions about medical care.

It is not difficult to imagine why this happened. Officials are discomfited, like many of us,
by the subjects of death, mortality, and end-of-life care. The whole subject is strange
and unfamiliar, the guidelines are sometimes ambiguous, and the stakes are high. For
example, the Supreme Court requires the primary medical board, if the patient does not
have a living will, to obtain the written consent of the ‘next of kin’ for
withdrawing/withholding treatment.
But Indian law does not have a clear definition for ‘next of kin’. When family members
disagree about the best course of action, the law does not provide a clear answer about
whose decision finally governs. They are bound to argue in the absence of a clear legal
commandment. Officials will not be eager to issue orders, at their own risk, for the
implementation of a Supreme Court judgment on such a sensitive subject. They will want
a direct order from their superiors and a detailed process created by the State
government before proceeding. They do not seek discretion. They want to anchor the
polity to a rock.
The road ahead for States

And, similarly, State governments are reluctant to wade in; the area is complex and
requires attention from medical and legal experts. Last year, Haryana issued directions to
civil surgeons across the State to follow the judgment but did not offer essential
guidance or protocols on how to implement it. A more thorough approach is being
followed in Odisha, where the State government has formed a committee of experts to
consider detailed draft orders for implementing the judgment. More States, hopefully, will
follow suit. The Central government can bridge the gap in expertise by developing and
publishing model orders and protocols which can provide State governments the
confidence and the guidance to effectively implement the judgment.
Six years after the Supreme Court declared that Indians have the right to die with dignity,
our governments have failed to take basic steps to implement it. Until they implement the
judgment, doctors will remain worried about the consequences of giving effect to their
patients’ express wishes. To quote a survey in 2023 of intensive care doctors, “[t]here is
a general belief that [end-of-life] decisions are fraught with legal implications, and this
becomes a major barrier to taking these decisions in the ICU.” Only effective guidance
and persistent action at every level of government will give doctors the confidence they
need to act in the patient’s best interests.

Nihal Sahu is a lawyer, writer, and Research Fellow at the Vidhi Centre for Legal Policy,
New Delhi

https://www.thehindu.com/opinion/op-ed/living-wills-implementation-lags-in-india/article6
8025071.ece
இந்தியாவில் வாழ்க்கைக்கான விருப்புறுதி ஆவணங்களை (Living

wills) நடைமுறைப்படுத்துவதில் சுணக்கம் உள்ளது
-தலையங்கம்
மாநில அரசுகள் தலையிடத் தயங்குகின்றன. இப்பகுதி சிக்கலானது மற்றும்

மருத்துவ மற்றும் சட்ட நிபுணர்களின் கவனம் தேவை.
இந்த ஆண்டு மார்ச் மாத தொடக்கத்தில் கேரள மாநிலம் திருச்சூரில் 30 பேர்

வாழ்க்கைக்கான விருப்புறுதி ஆவணங்களை (living wills) எழுதி வைத்தனர். 2018
இல் வாழ்க்கைக்கான விருப்புறுதி ஆவணங்கள் (living wills)
சட்டப்பூர்வமாக்கப்பட்டன. இந்திய உச்ச நீதிமன்றம் இறுதி நிலையில் உள்ள
நோயுற்ற நோயாளிகளுக்கு ஒரு செயல்முறையை உருவாக்கியது. அது,
குணமடைவார்கள் என்ற நம்பிக்கை இல்லாத நோயாளிகள், சிகிச்சையை
நிறுத்திவிட்டு கண்ணியத்துடன் இறப்பதைத் தேர்வு செய்வதற்குமான
செயல்முறையாகும். சில நேரங்களில் நோயாளிகள் சுயநினைவின்றி இருந்தால்
அல்லது டிமென்ஷியா (dementia) இருப்பதால் அவர்களால் சுயமாகப் பேச
முடியாதபோதும், நோயாளிகள் எதிர்கால மருத்துவப் பராமரிப்பு குறித்து முடிவு
செய்ய வாழ்க்கைக்கான உயில் / விருப்புறுதி ஆவணம் (living wills) அனுமதிக்கிறது.
ஆனால், இதற்கான தீர்ப்பு வெளியாகி ஆறு ஆண்டுகள் ஆகியும், இந்தியாவின்
பெரும்பாலான பகுதிகளுக்கு இன்னும் நீதிமன்றத்தின் நடைமுறைப்படுத்தவில்லை.
மாநில அரசுகளின் உத்தரவு மற்றும் வழிகாட்டுதல் இல்லாமல் அதிகாரிகள் இதை
செயல்படுத்த மாட்டார்கள்.

நீதிமன்றத்தின் நடைமுறை
நீதிமன்றம் செயல்முறையை உருவாக்கியபோது, அது நடைமுறைப்படுத்த

முடியாத சிக்கலானதாக தோன்றியது. "நோயாளியின் சொத்தை வாரிசாக அல்லது
வேறுவிதமாக அபகரிக்க விரும்பும் நேர்மையற்ற நபர்கள்" இந்த செயல்முறையை
துஷ்பிரயோகம் செய்யலாம் என்று நீதிமன்றம் கவலைப்பட்டதால், அதில் சில
விரிவான அதிகாரத்துவ நடைமுறைகளை பாதுகாக்க சில விதிமுறைகளை
உருவாக்கியது. இதில், ஒரு குறிப்பிட்ட தேவைக்காக வாழ்க்கைக்கான உயில்களில்
(living wills) நீதித்துறை மாஜிஸ்திரேட்டால் கையொப்பமிடப்பட வேண்டும். இது,
நேர்மையற்ற நபருக்கு மிகவும் சுமையாக இருந்தது. தீர்ப்புக்குப் பிறகு முதல் ஐந்து
ஆண்டுகளில் சில உயில்கள் (living wills) நிறைவேற்றப்பட்டன. ஜனவரி 2023 இல்,
நீதிமன்றம் ஒவ்வொரு உயிலுக்கும் கையொப்பமிடுவதற்கு ஒரு நீதிபதியைக்
கோருவது அதன் தீர்ப்பின் நோக்கத்தை 'முழுமையாகத் தோற்கடிக்கவில்லை
என்றால்' பாதிக்கப்படும் என்று அங்கீகரித்து, நடைமுறையை நெறிப்படுத்தியது.
இப்போது, ஒரு உயிலை (living wills) உருவாக்க, அதை சரிபார்க்க உங்களுக்கு

இரண்டு சாட்சிகள் மற்றும் ஒரு நோட்டரி அல்லது அதிகாரி தேவை. பின்னர்,
அவற்றை பாதுகாப்பாக வைத்திருக்கும் உள்ளூர் அரசாங்க அதிகாரியிடம் கொடுக்க
வேண்டும். இறுதி நிலையில் உள்ள நோயின் காரணமாக நோயாளி முடிவெடுக்க
முடியாவிட்டால், அதிகாரப்பூர்வ அல்லது டிஜிட்டல் சுகாதாரப் பதிவுகளுடன்
உயில்களை (living wills) அங்கீகரிக்க அனுமதிக்கும். விருப்புறுதி ஆவணங்களை
(living wills) உருவாக்குவது தானாகவே அது செயல்படும் என்பதைக் குறிக்காது.
சிகிச்சையை நிறுத்தி வைப்பது அல்லது திரும்பப் பெறுவது குறித்த முடிவுகள் முதலில்
முதன்மை மருத்துவக் குழுவினால் சான்றளிக்கப்பட்டு, பின்னர் இரண்டாம் நிலை
மருத்துவக் குழுவால் உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்று வழிகாட்டுதல்கள்
கோருகின்றன. இரண்டாம் நிலை குழுவில் தலைமை மருத்துவ அதிகாரியால்
பரிந்துரைக்கப்படும் மருத்துவர் இருக்க வேண்டும். நடைமுறையில், நோயாளி
இருக்கும் மருத்துவமனையில் தலைமை மருத்துவ அதிகாரி ஒரு டாக்டரை
பரிந்துரைக்காத வரை மருத்துவமனைகளில் இரண்டாம் நிலை மருத்துவ
வாரியங்கள் இருக்க முடியாது என்பதே இதன் பொருள். விருப்புறுதி
ஆவணங்களில்/உயில்களில் (living wills) நோயாளிகள் உட்பட, நோய்வாய்ப்பட்ட
நோயாளிகள் முக்கியமான மருத்துவப் பாதுகாப்புத் தேர்வுகளைத் தீர்மானிக்க
முடியாமல் போகலாம்.

நம்மில் பலரைப் போலவே பல அதிகாரிகளும் மரணம், இறப்பு மற்றும்
வாழ்க்கையின் இறுதி பராமரிப்பு பற்றி விவாதிப்பதில் சங்கடமாக உணர்கிறார்கள்.
இதைப் பற்றிய முழு வழிமுறையும் குழப்பமானது. சில நேரங்களில், இதற்கான
விதிகள் தெளிவாக இல்லை. மேலும், இதன் நிலைமையை மிகவும்
முக்கியமானதாகப் பார்க்கப்படுகிறது. உதாரணமாக, ஒரு நோயாளிக்கு விருப்புறுதி
ஆவணங்கள் (living wills) இல்லையென்றால், சிகிச்சையைத் திரும்பப் பெறுவதற்கு
அல்லது நிறுத்துவதற்கு முன்பு முதன்மை மருத்துவ வாரியம் (primary medical board)
'நெருங்கிய உறவினர்களிடமிருந்து' எழுத்துப்பூர்வ ஒப்புதலைப் பெற வேண்டும்
என்று உச்ச நீதிமன்றம் கோருகிறது. இருப்பினும், இந்திய சட்டம் 'நெருங்கிய
உறவினர்கள்' என்பதை தெளிவாக வரையறுக்கவில்லை. குடும்ப உறுப்பினர்கள்
என்ன செய்வது என்பதில் உடன்படாதபோது, யாருடைய முடிவு மேலோங்க
வேண்டும் என்று சட்டம் கூறவில்லை. தெளிவான சட்ட வழிகாட்டுதல் இல்லாததால்
இது வாதங்களுக்கு வழிவகுக்கும். தெளிவான சட்ட வழிகாட்டுதல் இல்லாமல்
உத்தரவுகளை பிறப்பிக்க அதிகாரிகள் தயங்குகிறார்கள். அவர்கள் தங்கள்
மேலதிகாரிகளிடமிருந்து நேரடி உத்தரவுகளைப் பெற விரும்புவதுடன், இதைச்
செயல்படுவதற்கு முன்பு மாநில அரசு ஒரு விரிவான செயல்முறையை உருவாக்க
வேண்டும். மேலும், சொந்தமாக முடிவுகளை எடுக்க விரும்பவில்லை. நாட்டின்
அரசியல் அமைப்புக்கு உறுதியான அடித்தளத்தை அரசாங்கம் வழங்க வேண்டும்
என்று அவர்கள் விரும்புகிறார்கள்.
மாநிலங்களுக்கு முன்னோக்கிய பாதை
இந்த சிக்கலான பகுதியில் ஈடுபட மாநில அரசுகள் தயங்குகின்றன. இதற்கு

மருத்துவ மற்றும் சட்ட வல்லுநர்களின் கவனம் தேவை. கடந்த ஆண்டு, ஹரியானா
சிவில் அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்களிடம் தீர்ப்பைப் பின்பற்றுமாறு கூறியது. ஆனால்,
அதை எப்படி செய்வது என்பது குறித்து தேவையான வழிகாட்டுதலை
வழங்கவில்லை. இதற்கு மாறாக, ஒடிசா இன்னும் விரிவான அணுகுமுறையை
எடுத்து வருகிறது. அங்குள்ள மாநில அரசு ஒரு நிபுணர் குழுவை உருவாக்கியுள்ளது.
தீர்ப்பை அமல்படுத்த விரிவான வரைவு ஆணைகளை (detailed draft orders)
உருவாக்கும் பணியில் இக்குழு ஈடுபட்டுள்ளது. மேலும், பல மாநிலங்கள், இதைப்
பின்பற்றும் என்று நம்புகிறோம். தீர்ப்பை திறம்பட செயல்படுத்துவதற்கான
நம்பிக்கையையும் வழிகாட்டலையும் மாநில அரசுகளுக்கு வழங்கக்கூடிய மாதிரி

உத்தரவுகள் (model orders) மற்றும் நெறிமுறைகளை உருவாக்கி வெளியிடுவதன்
மூலம் ஒன்றிய அரசு நிபுணத்துவ இடைவெளியைக் குறைக்க முடியும்.
ஆறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, உச்ச நீதிமன்றம் இந்தியர்களுக்கு

கண்ணியத்துடன் இறப்பதற்கு உரிமை உண்டு என்று கூறியது. ஆனால், இதை
நனவாக்குவதற்கான அடிப்படை நடவடிக்கைகளை நமது அரசுகள் எடுக்கவில்லை.
இவர்கள் தீர்ப்பை அமல்படுத்தும் வரை, மருத்துவர்கள் தங்கள் நோயாளிகளின்
விருப்பங்களை மதிப்பதன் விளைவுகளைப் பற்றி கவலைப்படுவார்கள். தீவிர
சிகிச்சை மருத்துவர்களின் 2023 ஆம் ஆண்டு கணக்கெடுப்பு, வாழ்க்கையின் இறுதி
முடிவுகளை எடுப்பது சட்ட சிக்கல்களுக்கு வழிவகுக்கும் என்று அவர்கள்
நம்புவதைக் காட்டியது. இந்த நம்பிக்கை, தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் பெரும் தடையாக
உள்ளது. அரசாங்கத்தின் அனைத்து மட்டங்களிலிருந்தும் தெளிவான வழிகாட்டுதல்
மற்றும் தொடர்ச்சியான முயற்சியுடன் மட்டுமே மருத்துவர்கள் தங்கள்
நோயாளிகளின் சிறந்த நலன்களுக்காக செயல்பட நம்பிக்கையுடன் இருக்க
வைக்கிறது.
நிஹால் சாஹு ஒரு வழக்கறிஞர், எழுத்தாளர் மற்றும் புது தில்லியின் சட்டக்

கொள்கைக்கான விதி மையத்தில் (Vidhi Centre for Legal Policy) ஆராய்ச்சியாளர்
ஆவார்.
Smaller citizens: how to bridge the gaps in India’s education system?

-SUDIPTA DATTA
Writers explore the persistent hierarchy between social groups in education, and explain
why Scheduled Tribes are still the most disadvantaged. They offer remedial measures,
including the role of the bureaucracy in providing quality services at the local level.
In the Annual Status of Education Report, titled ‘ASER 2023: Beyond Basics’, released in
January, a survey by civil society organisation Pratham among rural students aged 14 to
18 years found that more than half struggled with basic mathematics, a skill they should
have mastered in Classes 3 and 4. The household survey conducted in 28 districts across

26 States assessed the foundational reading and arithmetic abilities of over 30,000
students and discovered that about 25% in this age group could not read a Class 2 level
text in their vernacular. As they grew older, the rate of dropouts increased. While 3.9%
of 14-year-olds were not in school, the figure climbed to 32.6% for 18-year-olds. Also,
only 5.6% had opted for vocational training or other related courses. Subsequent
surveys, including the recent India Employment Report 2024, prepared by the Institute
for Human Development and the International Labour Organization, show that while
access to education has improved for all social groups, “hierarchy between social groups
persists; Scheduled Tribes are still the most disadvantaged.”
In this backdrop, an important study on the unique problems being faced by one of the
most marginalised communities of India, the Scheduled Tribes (STs), and what should be
done is Politics of Education in India: A Perspective from Below (Routledge), edited by
Ramdas Rupavath. In the Foreword, Werner Menski, Emeritus Professor of South Asian
Laws SOAS, University of London, says the scenario where tribals remain doubly
disadvantaged and that too many tribal children are still growing up without formal
educational provisions renders the study relevant for policymakers and educationists.
The ground realities vary from State to State, and “familiar problems persist when official
perceptions of tribal educational backwardness seem to overlook the undeniable
presence of sophisticated forms of traditional knowledge that might well be activated and
productively included within educational provisions.”
Local disconnect
Rupavath, in his Introduction, argues that education arrangements in India are not founded
on the resident-driven standard. Rather, these seem to have been forced on them. “For
instance, the training framework in India doesn’t consider the local dialects of the tribals.
Consequently, it is prompting only deficient improvement of the tribals.” That said, he also
stresses that education has brought a level of social portability for tribals. Divided in four
sections, the book examines critical aspects of tribal communities from education,
political participation, development issues, poverty, to the schemes in place to tackle the
gap between the privileged and the downtrodden.

In his essay, Malli Gandhi focuses on the current needs of Adivasi children at all stages of
school education. Transition rates from primary to upper primary and secondary school
show significant dropouts, he writes, and the gender gap is high too. To improve the
quality of education imparted to ST children, there needs to be “improvised pedagogy”,
instruction in the mother tongue and support materials in tribal dialects. “There needs to
be synchronisation between school activities and lives of students,” says Gandhi.
Working for the least advantaged

In his 2022 book, Making Bureaucracy Work: Norms, Education and Public Service
Delivery in Rural India (Cambridge University Press), Akshay Mangla tries to find answers
to these questions: how does the bureaucracy implement primary education in rural India,
within the least likely settings? Why do some bureaucracies deliver education services
more effectively than others? What makes the bureaucracy work for the least
advantaged?
After more than two years of ethnographic field research in States like Uttar Pradesh
and Himachal Pradesh, he found that often informal rules guide public officials and their
everyday relations with citizens, generating diverse ways of implementing policy and
ensuring better outcomes. He illuminates the possibilities of the bureaucracy to promote
inclusive development; and highlights the hurdles too.
The breathtaking expansion of primary schooling masks another disheartening trend, he

notes, pointing out that “millions of children remain out of school, or receive services of
abysmal quality, and are effectively denied education.” He lists dilapidated school
buildings, teacher absenteeism, dysfunctional classrooms, lack of monitoring and
community engagement as some of the maladies afflicting primary education, whose
impact can be seen in their employment prospects when they become adults.
In his book of essays, Smaller Citizens: Writings on the Making of Indian Citizens (Orient
BlackSwan), Krishna Kumar highlights gender and other inequalities — sex, caste,
rich/poor, urban/rural divide — that persist in education. Kumar writes about the
poor-quality teaching in many village schools. Mangla argues that to implement quality

services, bureaucracies need to solve complex problems and adapt to local needs, “which
is best achieved when bureaucratic norms encourage robust deliberation.”
In Education at the Crossroads (Niyogi Books), edited by Apoorvanand and Omita Goyal,
the writers highlight the state of education on campuses around the country. “Clearly, we
can see that far from being engines of transformation in our social relations, educational
institutions are mostly unequal spaces in themselves,” says Apoorvanand in his essay.
“The story is similar if we look at schools, where children from the Scheduled Castes and
Tribes still do not feel at home. Stories of villages boycotting schools with a Dalit cook,
for instance, are not exceptions.”
The fundamental challenge facing education today, says Apoorvanand, is to conceive and
design all its elements in such a way as to realise its democratic potential. “In a highly
unequal world such as ours, which has to deal with a societal mind in which inequality and
discrimination are deeply ingrained, it would mean equal and equitable distribution of
resources at all levels. Bypassing this question does not help.”
© The Hindu, First published on: 4th April 2024

https://www.thehindu.com/todays-paper/2024-04-04/th_chennai/articleGFKCKHEI6-634
3241.ece
இந்தியாவின் கல்வி முறையில் உள்ள இடைவெளிகளை

சரிசெய்வது எப்படி ?
-சுதிப்தோ தத்தா
கல்வியில் சமூகக் குழுக்கள் எவ்வாறு வரிசைப்படுத்தப்படுகின்றன

என்பதையும், ஏன் பழங்குடியினர் மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் இருக்கிறார்கள்
என்பதையும் எழுத்தாளர்கள் ஆய்வு செய்கிறார்கள். அரசாங்க அதிகாரிகள்
உள்ளூர் சேவைகளை எவ்வாறு மேம்படுத்துவது பற்றிய தீர்வுகளை அவை
வழங்குகின்றன.
'ASER 2023: Beyond Basics' என்ற தலைப்பில் வருடாந்திர கல்வி நிலை

அறிக்கை ஜனவரியில் வெளிவந்தது. 14 முதல் 18 வயதுடைய கிராமப்புற
மாணவர்களில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் அடிப்படை பாடமான கணிதத்துடன்
போராடுகிறார்கள் என்பதை இது சுட்டிக்காட்டுகிறது. 26 மாநிலங்களில் உள்ள 28

மாவட்டங்களில் நடத்தப்பட்ட இந்த ஆய்வில் 30,000 மாணவர்களுக்கு ஆய்வு
நடத்தப்பட்டது. அவர்களில், சுமார் 25% பேர் 2ஆம் வகுப்பு அளவிலான பாடத்தை
தங்கள் சொந்த மொழியில் படிக்க முடியவில்லை என்று கண்டறியப்பட்டது. பின்னர்,
மாணவர்கள் வயதாகும்போது, இடைநிற்றல் விகிதம் (rate of dropouts) அதிகரித்தது.
14 வயதுடையவர்களில் 3.9% பேர் பள்ளியில் இல்லை. 18 வயதுக்குட்பட்டவர்களுக்கு,
இந்த எண்ணிக்கை 32.6% அதிகமாக இருந்தது. கூடுதலாக, 5.6% பேர் மட்டுமே
தொழில் பயிற்சி அல்லது ஒத்த படிப்புகளைத் தேர்ந்தெடுத்துள்ளனர். மனித
மேம்பாட்டு நிறுவனம் மற்றும் சர்வதேச தொழிலாளர் அமைப்பு (Human Development
and the International Labour Organization) தயாரித்த சமீபத்திய இந்திய வேலைவாய்ப்பு
அறிக்கை 2024 உட்பட அடுத்தடுத்த ஆய்வுகளில், அனைத்து சமூகக்
குழுக்களுக்கும் கல்விக்கான அணுகல் மேம்பட்டிருந்தாலும், சமூக குழுக்களுக்கு
இடையேயான படிநிலை தொடர்கிறது. பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினர் இன்னும்
மிகவும் பின்தங்கிய நிலையில் உள்ளனர் எனத் தெரியவருகிறது.
இந்தப் பின்னணியில், இந்தியாவின் மிகவும் ஒதுக்கப்பட்ட குழுக்களில்

ஒன்றான பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியினர் (Scheduled Tribes (ST)) எதிர்கொள்ளும்
சவால்கள் மற்றும் அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது பற்றிய குறிப்பிடத்தக்க
ஆய்வு உள்ளது. ராம்தாஸ் ரூபாவத் தொகுத்த "இந்தியாவில் கல்வியின் அரசியல்:
கீழே இருந்து ஒரு பார்வை" (Politics of Education in India: A Perspective from Below
(Routledge)) என்ற புத்தகத்தில் இந்த ஆய்வு விவாதிக்கப்பட்டுள்ளது. லண்டன்
பல்கலைக்கழகத்தின் SOAS இன் (SOAS, University of London) தெற்காசிய
சட்டங்களின் ஓய்வுபெற்ற பேராசிரியர் வெர்னர் மென்ஸ்கி, கொள்கை
வகுப்பாளர்கள் மற்றும் கல்வியாளர்களுக்கு ஆய்வின் பொருத்தத்தை
வலியுறுத்துகிறார். ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் நிலைமை வேறுபடுகிறது. பழங்குடி
சமூகங்களுக்கு கல்வியில் பயனுள்ளதாக இருக்கும் மதிப்புமிக்க பாரம்பரிய அறிவு
இருப்பதை அதிகாரிகள் அங்கீகரிக்காதபோது சில சிக்கல்கள் தொடர்கின்றன.
உள்ளூர் தொடர்பின்மை
இந்தியக் கல்வி என்பது மக்களின் தேவையை அடிப்படையாகக்

கொண்டதல்ல என்கிறார் ரூபவத். மாறாக அவர்கள் மீது திணிக்கப்பட்டதாகவே
தெரிகிறது. உதாரணமாக, இந்தியாவில் உள்ள கல்வி முறையில் பழங்குடியினர்
பேசும் மொழிகள் இல்லை. இது பழங்குடிடினர் வளர்ச்சிக்கு தடையாக உள்ளது.

இருப்பினும், கல்வியானது, பழங்குடியினருக்கு சமூக ரீதியாக உதவியுள்ளது.
புத்தகத்தில் நான்கு பகுதிகளாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது இது பழங்குடி சமூகங்கள்
தொடர்பான முக்கியமான விஷயங்களைப் பற்றி பேசுகிறது. கல்வி, அரசியல்
ஈடுபாடு, வளர்ச்சிப் பிரச்சனைகள், வறுமை, மற்றும் ஏழைகளுக்கு உதவ
வடிவமைக்கப்பட்ட திட்டங்கள் ஆகியவை இதில் அடங்கும்.
மல்லி காந்தி, தனது கட்டுரையில், பள்ளிக் கல்வியின் அனைத்து

நிலைகளிலும் ஆதிவாசி குழந்தைகளின் தற்போதைய தேவைகளை மையமாகக்
கொண்டுள்ளார். தொடக்கப் பள்ளியிலிருந்து மேல்நிலைப் பள்ளி மற்றும்
இடைநிலைப் பள்ளிக்கு மாறுதல் விகிதங்கள் குறிப்பிடத்தக்க அளவில்
இடைநிற்றல்களைக் காட்டுகின்றன. பாலின இடைவெளியும் அதிகம்.
பட்டியலிடப்பட்ட பழங்குடியின (ST) குழந்தைகளுக்கான கல்வியின் தரத்தை
மேம்படுத்த, சிறந்த கற்பித்தல் முறைகள், இவர்களின் தாய்மொழியில் கற்பித்தல்
மற்றும் பழங்குடியினரின் பேச்சுவழக்கில் துணைப் பொருட்களை வழங்குதல்
ஆகியவை தேவை. பள்ளிச் செயல்பாடுகளை மாணவர்களின் வாழ்க்கையோடு
சீரமைக்க காந்தி பரிந்துரைக்கிறார்.
மிகவும் தேவைப்படுபவர்களுக்கு உதவுதல்
கேம்பிரிட்ஜ் யுனிவர்சிட்டி பிரஸ் 2022 இல் வெளியிட்ட "அதிகாரத்துவ

வேலையை உருவாக்குதல்: கிராமப்புற இந்தியாவில் விதிமுறைகள், கல்வி மற்றும்
பொது சேவை வழங்கல்" (Making Bureaucracy Work: Norms, Education and Public
Service Delivery in Rural India) என்ற தனது புத்தகத்தில், அக்ஷய் மங்லா, இந்தக்
கேள்விகளுக்கான பதில்களைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார்: இந்தியாவின்
கிராமப்புறங்களில் உள்ள குழந்தைகள் ஆரம்பக் கல்வி பெறுவது கடினமாக
இருந்தாலும், அரசாங்கம் எப்படி உறுதி செய்கிறது? சில அரசு நிறுவனங்கள்
மற்றவற்றை விட கல்விச் சேவைகளை வழங்குவதில் ஏன் சிறந்து விளங்குகின்றன?
குறைந்த வசதியுள்ள மக்களுக்காக அரசாங்கம் வேலை செய்ய எது உதவுகிறது?
உத்தரபிரதேசம் மற்றும் இமாச்சலப் பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்களில்

இரண்டு ஆண்டுகளுக்கும் மேலான கள ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்ட பிறகு,
முறைசாரா விதிகள் பெரும்பாலும் குடிமக்களுடனான பொது அதிகாரிகளின்
தொடர்புகளை பாதிக்கின்றன. இது, கொள்கை அமலாக்கத்தில் வெவ்வேறு

அணுகுமுறைகளுக்கும், சிறந்த முடிவுகளுக்கும் வழிவகுக்கிறது என்பதை அக்ஷய்
மங்லா கண்டுபிடித்தார். உள்ளடக்கிய வளர்ச்சியை (inclusive development)
வளர்ப்பதற்கான அதிகாரத்துவத்தின் திறன் மற்றும் அது எதிர்கொள்ளும் தடைகள்
இரண்டையும் அவர் விவாதிக்கிறார்.
ஆரம்ப பள்ளிக்கல்வியின் குறிப்பிடத்தக்க விரிவாக்கம் இருந்தபோதிலும், ஒரு

கவலைக்குரிய பிரச்சினை உள்ளது என்று அக்ஷய் மங்லா குறிப்பிடுகிறார். மில்லியன்
கணக்கான குழந்தைகள் பள்ளிக்குச் செல்வதில்லை அல்லது அதனுடன்
மோசமான தரமான கல்வியைப் பெறுகிறார்கள். இதனால், இவர்களுக்கு கல்வியை
சரிவர பெற மறுக்கிறது. பாழடைந்த பள்ளிக் கட்டிடங்கள், ஆசிரியர்கள் பள்ளிக்கு
வராதது, செயல்படாத வகுப்பறைகள், மேற்பார்வை இல்லாமை மற்றும்
வரையறுக்கப்பட்ட சமூக ஈடுபாடு போன்ற பிரச்சினைகளை ஆரம்பக் கல்வியைப்
பாதிக்கும் முக்கிய பிரச்சினைகளாக அடையாளம் காண்கிறார்கள். இந்த
சவால்களால் இறுதியில் இந்த குழந்தைகள் வளரும்போது அவர்களின்
எதிர்காலத்தில் வேலை வாய்ப்புகளை பாதிக்கும்.
கிருஷ்ணா குமார் எழுதிய "சிறிய குடிமக்கள்: இந்திய குடிமக்களை

உருவாக்குவது குறித்த கட்டுரைகள்" (Smaller Citizens: Writings on the Making of Indian
Citizens) என்ற புத்தகத்தில், பாலினம், சாதி, பணக்காரர்/ஏழை, நகர்ப்புற/கிராமப்புற
வேறுபாடுகள் போன்ற கல்வியில் பாலினம் மற்றும் பிற ஏற்றத்தாழ்வுகளைப் பற்றி
பேசுகிறார். கிருஷ்ணா குமார், பல கிராமப் பள்ளிகளில் மோசமான கற்பித்தல்
தரத்தைப் பற்றி விவாதிக்கிறார். நல்ல சேவைகளை வழங்க, அதிகாரத்துவம்
கடுமையான பிரச்சனைகளை தீர்க்க வேண்டும் மற்றும் உள்ளூர் தேவைகளுக்கு
ஏற்ப மாற்ற வேண்டும் என்று அக்ஷய் மங்லா கூறுகிறார். அதிகாரத்துவ விதிகள்
முழுமையான விவாதங்களை ஆதரிக்கும் போது இது சிறப்பாக நடக்கும்.
அபூர்வானந்த் மற்றும் ஓமிதா கோயல் (Omita Goyal) ஆகியோரால்

தொகுக்கப்பட்ட ”Education at the Crossroads” என்ற புத்தகத்தில், எழுத்தாளர்கள்
நாடு முழுவதும் உள்ள வளாகங்களில் கல்வியின் நிலையை
முன்னிலைப்படுத்துகிறார்கள். கல்வி நிறுவனங்கள் பெரும்பாலும் மாற்றத்தை
ஏற்படுத்துவதற்கு பதிலாக சமத்துவமற்ற இடங்களாக உள்ளன என்று
அபூர்வானந்த் கூறுகிறார். பொதுவாக, பள்ளிகளில், பட்டியலிடப்பட்ட சாதிகள்
மற்றும் பழங்குடியினத்தைச் சேர்ந்த குழந்தைகளுக்கு இன்னும் போதிய வரவேற்பு

இல்லை. சில கிராமங்களில் தலித் சமுகத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் சமைத்தால்
கிராமங்கள் பள்ளிகளை புறக்கணித்த கதைகள் விதிவிலக்கல்ல. இந்த நிலை
பொதுவானது, அரிதானது அல்ல.
கல்வியின் அனைத்து கூறுகளையும் உள்ளடக்கியதாக அதன் கட்டமைப்பை

வடிவமைப்பதன் மூலம் அதன் ஜனநாயக திறனை உணர்ந்து கொள்வதே இன்று
கல்வியின் முக்கிய சவால் என்று அபூர்வானந்த் நம்புகிறார். பாகுபாடு
வேரூன்றியுள்ள இந்த சமூகத்தில், ஆழமான சமத்துவமற்ற சமூகத்தில் அனைத்து
மட்டங்களிலும் பங்களிப்பு சமமாக விநியோகிக்கப்பட வேண்டியதன் அவசியத்தை
அவர் வலியுறுத்துகிறார். இந்த கேள்வியைத் தவிர்ப்பது சமூகத்தில் உள்ள சிக்கலை
முற்றிலும் தீர்க்காது.
Like India’s PRATUSH, astronomers want to put telescopes on, around the moon
-PRAKASH CHANDRA
Moon-based instruments have a better chance of spotting a weak signal from the
universe’s Dark Ages
Astronomers are looking forward to opening a new window on the universe by posting
high-resolution telescopes on the moon, and in orbit around it. There are numerous
proposals to do this from astronomers around the world — including one from India called
PRATUSH.
On the earth, optical telescopes (which collect visible light at longer wavelengths) and
radio telescopes (which collect radio waves with the shortest wavelengths) have to peer
through layers of the planet’s atmosphere. While it is becoming increasingly difficult for
optical instruments to see through the polluted skies, radio telescopes also contend with
radio and TV signals adding to the cacophony of the electromagnetic ‘hiss’ from the
communications channels used by radar systems, aircraft, and satellites. It also does not
help that the earth’s ionosphere blocks radio waves coming from outer space.

A pristine desolation
Scientists tried to find a way out of this by launching radio telescopes into orbit around
the earth. But this only made the problem worse, as orbiting telescopes started receiving
radio noise from the whole planet along with signals from outer space. So astronomers
are now seriously considering an idea they have toyed with since the 1950s: placing
optical and radio telescopes on the far side of the moon, which always faces away from
the earth.
The pristine, airless desolation of the moon provides optical telescopes crystal-clear
seeing conditions throughout the long lunar night, which lasts two weeks at a time. Radio
telescopes on the lunar far side will also be protected by a 3,475-km-thick wall — a.k.a.
the moon (its diameter is 3,476 km) — that blots out radio transmissions from the earth
and electrically charged plasma winds blowing from the Sun.
In the past, the enormous costs involved discouraged scientists from setting up lunar
telescopes. But renewed interest among spacefaring nations to return to the moon
promises to open up “the most radio-quiet location in the solar system”, to quote The
Royal Society, to astronomers.
The oldest light in the universe

Once upon a time, cosmologists believe, everything in the cosmos was condensed into an
infinitesimally small, incredibly dense blob in the void that exploded with a ‘Big Bang’. The
resulting fireball cooled as it spread and its blinding light faded into a gathering darkness.
At some point, the young universe resembled a formless sea of murky matter, highlighted
only by traces of primordial hydrogen and helium.
This darkness persisted from some 300,000 to half a billion years after the Big Bang,
which is why there is so little direct evidence today of this important period in the cosmic
story. The blackness in the heavens was banished only when the first stars switched on
their nuclear power-plants and the cosmos continued to expand. We see this expansion
now as a faint glow called the cosmic microwave background (CMB) — the oldest light in
the universe — which can be captured by radio telescopes.

Meanwhile, the universe went ‘quiet’ for tens of millions of years afterwards as gravity
began to build the first stars and galaxies. This period of time between the initial
scattering of the CMB radiation and the birth of the first stars is known as the Dark Ages.
It is believed the neutral hydrogen pervading the cosmos during the Dark Ages absorbed
some of the CMB radiation to produce an extremely small dip in the frequency of the
spreading radio waves.
China may be the first, again

Terrestrial instruments can’t detect this minute frequency drop. Instead, moon-based
instruments are our best bet to spot this signal from the Dark Ages, which would be
essentially free from the influence of any starlight (since there were no stars then).
“We want to study the Dark Ages period because it connects how the early universe
evolved into the universe we see today,” Aritogi Suzuki, who heads the Lunar Surface
Electromagnetic Experiment, or LuSEE Night, a joint NASA-Berkeley Lab project,
scheduled for launch in December 2025, told this author via email. “We are going to land
on the far side of the moon, near the equator of the moon, and almost exactly opposite
from the earth. This location is helpful because it best shields radio frequency noise
coming from the earth.”
LuSEE Night will be followed by many moon-bound instruments currently in various

stages of planning with space agencies like NASA and the European Space Agency (ESA).
NASA’s Long-Baseline Optical Imaging Interferometer, for instance, is scheduled to be
launched in parts before this decade is out. Once assembled on the moon’s far side, it will
study magnetic activity on stars and the centres of active galaxies in visible and
ultraviolet wavelengths.
ESA is getting ready to launch a radio telescope to the moon’s far side on board its lunar
lander, ‘Argonaut’, by 2030. Other European projects on the anvil include super-sensitive
detectors to hunt for the elusive ripples of gravitational waves in space-time and an
infrared telescope located inside a permanently shadowed crater near the lunar south
pole.

First off the block, however, could be China, with a moon-orbiting radio telescope
scheduled for launch in 2026. Another of its satellites, Queqiao-2, intended as a
communications relay between the earth and future missions, probably entered into orbit
around the moon on March 24. Its payload includes a 4.2-m antenna that will be used as,
among other things, a radio telescope.
PRATUSH radio telescope

Although the technologies for these instruments exist, it is difficult for scientists to
deploy them on the moon. “An alternative approach,” Dr. Suzuki said, “would be to orbit …
the moon instead of landing on the surface and study the data when the satellite is
behind the moon.”
This is what Indian scientists plan to do with the radio telescope PRATUSH (Probing
ReionizATion of the Universe using Signal from Hydrogen), to be sited on the moon’s far
side. PRATUSH is being built by the Raman Research Institute (RRI) in Bengaluru with
active collaboration from the Indian Space Research Organisation (ISRO).
Initially, ISRO will place PRATUSH into orbit around the earth. After some fine-tuning, the
space agency will launch it moonwards. “Although earth orbit will have significant radio
frequency interference (RFI), it will have advantages compared to ground-based
experiments, such as operating in free space and lesser ionosphere impact,” Mayuri S.
Rao and Saurabh Singh, principal investigators at RRI, explained in an email. “PRATUSH in
lunar orbit will have the ideal observing conditions operating in free space with minimal
RFI and no ionosphere to speak of.” It will carry a wideband frequency-independent
antenna, a self-calibrating analog receiver and a digital correlator to catch radio noise in
the all-important signal from the Dark Ages.
Prakash Chandra is a science writer.

https://www.thehindu.com/sci-tech/science/astronomers-optical-radio-telescopes-moon-
far-side-pratush-india/article68023622.ece

இந்தியாவின் பிரதுஷ் (PRATUSH) போல, வானியல் அறிஞர்கள்
நிலவைச் சுற்றி தொலைநோக்கிகளை வைக்க விரும்புகிறார்கள்
-பிரகாஷ் சந்திரா
சந்திரனில் உள்ள கருவிகள் பிரபஞ்சத்தின் ஆரம்ப காலங்களிலிருந்து

மங்கலான சமிக்ஞைகளைக் கண்டறியும் வாய்ப்பு அதிகம்.
வானியலாளர்கள் சந்திரனிலும் அதைச் சுற்றியுள்ள சுற்றுப்பாதையிலும் உயர்

தெளிவுத்திறன் கொண்ட தொலைநோக்கிகளைப் (high-resolution telescopes)
பயன்படுத்த விரும்புகிறார்கள். இந்தியாவைச் சேர்ந்த பிரதுஷ் (PRATUSH) உட்பட,
உலகெங்கிலும் உள்ள வானியலாளர்களிடமிருந்து இதைச் செய்ய எண்ணற்ற
முன்மொழிவுகள் உள்ளன.
பூமியில், ஒளியியல் தொலைநோக்கிகள் புலப்படும் ஒளியை சேகரிக்கின்றன.

அதே நேரத்தில், ரேடியோ தொலைநோக்கிகள் ரேடியோ அலைகளை
சேகரிக்கின்றன. வளிமண்டல குறுக்கீடு மற்றும் பல்வேறு மூலங்களிலிருந்து
மின்காந்த சத்தம் போன்ற சவால்களை அவர்கள் எதிர்கொள்கின்றனர். பூமியின்
அயனோஸ்பியர் விண்வெளியில் இருந்து சில ரேடியோ அலைகளைத் தடுக்கிறது.
இந்த சிக்கல்களில் இருந்து தப்பிக்க, விஞ்ஞானிகள் பூமியின் சுற்றுப்பாதையில்
தொலைநோக்கிகளை வைக்க நினைத்தனர். ஆனால் அது சரியாக வேலை
செய்யவில்லை. இப்போது, அவர்கள் சந்திரனின் தொலைதூர பக்கத்தில்
தொலைநோக்கிகளை வைப்பது பற்றி யோசிக்கிறார்கள். இந்த பக்கம் எப்போதும்
பூமியிலிருந்து விலகி இருக்கும்.
ஒரு அழகிய பாழடைந்த இடம்
விஞ்ஞானிகள் ரேடியோ தொலைநோக்கிகளை பூமியைச் சுற்றியுள்ள

சுற்றுப்பாதையில் அனுப்புவதன் மூலம் சிக்கலைத் தீர்க்க முயன்றனர். இருப்பினும்,
சுற்றுப்பாதையில் உள்ள தொலைநோக்கிகள் பூமியிலிருந்து ரேடியோ சத்தம் மற்றும்
விண்வெளியில் இருந்து சமிக்ஞைகளை எடுத்ததால் இது பின்வாங்கியது. இதன்
விளைவாக, வானியலாளர்கள் 1950 களில் இருந்து தங்களுக்கு இருந்த ஒரு

யோசனையைப் பற்றி இப்போது சிந்திக்கிறார்கள். சந்திரனின் தொலைதூரத்தில்
தொலைநோக்கிகளை வைப்பது, எப்போதும் பூமியிலிருந்து விலகி இருக்கும் பகுதி.
சந்திரனின் தெளிவான இரவுகள் கடந்த இரண்டு வாரங்கள், ஒளியியல்

தொலைநோக்கிகளுக்கு சரியான காட்சிகளை வழங்குகிறது. பூமியின் ரேடியோ
சிக்னல்கள் மற்றும் சூரியக் காற்றைத் தடுக்கும் ரேடியோ தொலைநோக்கிகள்
சந்திரனால் பாதுகாக்கப்படுகின்றன. சந்திரனின் விட்டம் 3,476 கிமீ, அதன்
பாதுகாப்பு சுவர் 3,475 கிமீ தடிமன் கொண்டது.
பிரபஞ்சத்தின் பழமையான ஒளி
அண்டவியல் வல்லுநர்கள் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பு, அண்டத்தில் உள்ள

அனைத்தும் ஒரு சிறிய, மிக அடர்த்தியான குமிழியாக நசுக்கப்பட்டதாக
நம்புகிறார்கள். பின்னர், அவர்கள் பெரு வெடிப்பு கொள்கை (Big Bang) என்று
அழைக்கும் வகையில் அது வெடித்ததாக நம்புகிறார்கள். அதன் பிறகு, நெருப்பு பந்து
குளிர்ந்து, அதன் பிரகாசமான ஒளி மறைந்து, இருளை விட்டு வெளியேறியது.
இளமைப் பிரபஞ்சம் ஹைட்ரஜனும் ஹீலியமும் கலந்த இருண்ட கடல் போல்
காட்சியளித்தது.
இந்த இருண்ட காலம், பெரு வெடிப்பு கொள்கைகுப் பிறகு சுமார் 300,000

முதல் 500 மில்லியன் ஆண்டுகள் வரை நீடித்தது. அதனால் தான் என்ன நடந்தது
என்பதற்கு நேரடி ஆதாரம் அதிகம் இல்லை. முதல் நட்சத்திரங்கள் இயக்கப்பட்டு
பிரபஞ்சம் விரிவடையும் போதுதான் இருள் மறைந்தது. இப்போது, இந்த
விரிவாக்கத்தை காஸ்மிக் அண்ட நுண்ணலை பின்னணியின் எனப்படும் ஒளியாய்
காணலாம். ரேடியோ தொலைநோக்கிகளைப் பயன்படுத்தி இந்த ஒளியை நாம்
காணலாம்.
அதிக செலவு காரணமாக சந்திர தொலைநோக்கிகளை அமைப்பதில்

இருந்து விஞ்ஞானிகள் ஊக்கமளிக்கவில்லை. ஆனால் இப்போது, சந்திரனுக்குத்
திரும்புவதில் புதுப்பிக்கப்பட்ட ஆர்வத்துடன், ராயல் சொசைட்டி கூறியது போல,
தொலைநோக்கிகளுக்கான பிரதான இடமாக சந்திரனைத் திறப்பதை விண்வெளிப்
பயண நாடுகள் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, ஈர்ப்பு நட்சத்திரங்களையும் விண்மீன்
திரள்களையும் உருவாக்கத் தொடங்கியதால் பிரபஞ்சத்தில் விஷயங்கள்
அமைதியாயின. அண்ட நுண்ணலை பின்னணியின் பரவுவதற்கும் முதல்
நட்சத்திரங்கள் பிறப்பதற்கும் இடையிலான இந்த நேரம் இருண்ட காலம் என்று
அழைக்கப்படுகிறது. இன்று, இந்த விரிவாக்கத்தை காஸ்மிக் அண்ட நுண்ணலை
பின்னணியின் (cosmic microwave background (C.M.B)) எனப்படும் ஒளியை
காணலாம்.
சீனா மீண்டும் முதலாவதாக இருக்கலாம்
பூமிக்குரிய கருவிகளால் (Terrestrial instruments) சிறிய அதிர்வெண்

வீழ்ச்சியைக் கண்டுபிடிக்க முடியாது. எந்த நட்சத்திர ஒளி குறுக்கீடும் இல்லாமல்,
இருண்ட காலத்திலிருந்து சிக்னலைக் கண்டறிய சந்திரனில் உள்ள கருவிகள்
சிறந்தவை.
லூசி நைட் (LuSEE Night) திட்டத்தை வழிநடத்தும் அரிடோகி சுசுகி, இருண்ட

காலத்தைப் படிப்பது பிரபஞ்சத்தின் பரிணாமத்தைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது
என்று விளக்கினார். LuSEE Night, NASA-Berkeley Lab திட்டமானது, டிசம்பர் 2025 இல்
தொடங்கப்படும். பூமியின் ரேடியோ அலைவரிசை இரைச்சலுக்கு அப்பால், அதன்
பூமத்திய ரேகைக்கு அருகில், சந்திரனின் வெகு தொலைவில் இந்த திட்டம் இறங்கும்.
லூசி நைட்டை (LuSEE Night) தொடர்ந்து, பல நிலவில் இணைக்கப்பட்ட

கருவிகளை பின்பற்றும். இந்த கருவிகள் தற்போது நாசா மற்றும் ஐரோப்பிய
விண்வெளி நிறுவனம் (European Space Agency (ESA)) போன்ற விண்வெளி
நிறுவனங்களுடன் திட்டமிடும் பல்வேறு கட்டங்களில் உள்ளன. எடுத்துக்காட்டாக,
நாசாவின் நீண்ட-அடிப்படை ஒளியியால் படப்பிப்பு குறுக்கீட்டு விளைவு அளவி
(Long-Baseline Optical Imaging Interferometer) இது சில ஆண்டுகள் முடிவதற்குள்
பகுதிகளாக ஏவப்பட உள்ளது. சந்திரனின் தொலைதூர பக்கத்தில் கூடியவுடன், இது
காணக்கூடிய மற்றும் புற ஊதா அலைநீளங்களைப் பயன்படுத்தி நட்சத்திரங்கள்
மற்றும் செயலில் உள்ள விண்மீன் திரள்களில் காந்த செயல்பாட்டை ஆய்வு செய்யும்.
2030ஆம் ஆண்டுக்குள் நிலவின் தொலைதூர பகுதிக்கு ரேடியோ

தொலைநோக்கியை அனுப்ப ஐரோப்பிய விண்வெளி நிறுவனம் திட்டமிட்டுள்ளது.
மற்ற ஐரோப்பிய திட்டங்களில் ஈர்ப்பு அலைகளைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான

டிடெக்டர்கள் மற்றும் சந்திரனின் தென் துருவத்திற்கு அருகிலுள்ள நிழலான
பள்ளத்தில் அகச்சிவப்பு தொலைநோக்கி ஆகியவை அடங்கும். 2026 ஆம்
ஆண்டில் நிலவைச் சுற்றி வரும் ரேடியோ தொலைநோக்கியை (moon-orbiting radio
telescope) விண்ணில் செலுத்த சீனா திட்டமிட்டுள்ளது. தகவல் தொடர்பு ரிலே ஆக
செயல்படும் கியூகியாவோ -2 (Queqiao-2) என்ற செயற்கைக்கோள் மார்ச் 24 அன்று
சந்திரனின் சுற்றுப்பாதையில் நுழைந்தது. இது ரேடியோ தொலைநோக்கியாக
பயன்படுத்த 4.2 மீட்டர் ஆண்டெனாவைக் கொண்டுள்ளது.
பிரதுஷ் (PRATUSH) ரேடியோ தொலைநோக்கி
நிலவின் மேற்பரப்பில் கருவிகளை வைப்பது விஞ்ஞானிகளுக்கு கடினமாக

உள்ளது. டாக்டர். சுசுகி சந்திரனைச் சுற்றி வரவும், செயற்கைக்கோள் பின்னால்
இருக்கும் போது தரவுகளைப் படிக்கவும் பரிந்துரைக்கிறார். ரேடியோ டெலஸ்கோப்
பிரதுஷ் (PRATUSH) மூலம் இந்த அணுகுமுறையைப் பயன்படுத்த இந்திய
விஞ்ஞானிகள் திட்டமிட்டுள்ளனர். பிரதுஷ், சந்திரனின் தொலைவில் வைக்கப்படும்.
இந்திய விண்வெளி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் (Indian Space Research Organisation
(ISRO)) உதவியுடன் பெங்களூரில் உள்ள ராமன் ஆராய்ச்சி நிறுவனம் (Raman
Research Institute (RRI)) இதை உருவாக்குகிறது.
முதலில், இஸ்ரோ பிரதுஷை (PRATUSH) பூமியின் சுற்றுப்பாதையில் அனுப்பும்.

அதன் பிறகு, சந்திரனை நோக்கி அனுப்புவார்கள். ராமன் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின்
முதன்மை ஆய்வாளர்களான மயூரி எஸ். ராவ் ( Mayuri S. Rao) மற்றும் சௌரப் சிங்
(Saurabh Singh), புவியின் சுற்றுப்பாதையில் ரேடியோ அலைவரிசை குறுக்கீடு
இருந்தாலும், நிலத்தடி சோதனைகளை விட இது இன்னும் சிறந்தது என்று
விளக்கினர். பிரதுஷ், சந்திரனைச் சுற்றி வரும்போது, விண்வெளியைக்
கண்காணிப்பதற்குச் சிறந்த சூழ்நிலையை வழங்கும். ஏனெனில் ரேடியோ குறுக்கீடு
மிகக் குறைவு மற்றும் அயனோஸ்பியர் இல்லை. இது பல்துறை ஆன்டெனா,
சுய-சரிசெய்தல் ரிசீவர் (self-calibrating analog receiver) மற்றும் மங்கலான ரேடியோ
சிக்னல்களைக் கண்டறிய டிஜிட்டல் தொடர்பு உபகரணம் (digital correlator) போன்ற
சிறப்பு உபகரணங்களைப் பயன்படுத்தும். இருண்ட காலத்திலிருந்து வரும் சிக்னலில்
ரேடியோ சத்தத்தைப் (radio noise) பிடிக்க இந்த பாகங்கள் இணைந்து
செயல்படுகின்றன.
பிரகாஷ் சந்திரா ஒரு அறிவியல் எழுத்தாளர்.

India dismisses allegations of abusive conditions at shrimp farms
-THE HINDU BUREAU
Asserts all export shipments in compliance with global norms; U.S. human rights group
report appears driven by ‘vested interests’ to dent India’s leadership in U.S. shrimp
market.
India, now the biggest supplier of America’s favourite seafood — shrimps — has strongly
refuted allegations of human rights and environmental abuses raised by a Chicago-based
human rights group, and top Commerce Ministry officials will meet seafood exporters on
Thursday to discuss efforts to scotch such attempts at maligning its global reputation.
In 2022-23, India’s seafood exports stood at $8.09 billion or ₹64,000 crore and shrimps
accounted for a bulk of these exports at $5.6 billion. India has emerged as one of the
world’s largest shrimp exporters and its share in the U.S. market has risen from 21% or
$1.3 billion to 40% in 2022-23 with shipments worth $2.4 billion, far ahead of rivals like
Thailand, China, Vietnam and Ecuador.
Terming a report from Corporate Accountability Lab (CAL) that alleges working conditions
in some shrimp hatcheries, growing ponds and peeling sheds, as baseless, a senior official
asserted the entire value chain for India’s shrimp exports is certified by the Marine
Products Export Development Authority (MPEDA) and there is no scope for such
concerns about overseas shipments. “This seems to be driven by vested interests aimed
at maligning the reputation of our aquaculture sector and its products in global markets,”
he noted.
About a lakh shrimp farms in Andhra Pradesh alone account for almost 70% of India’s
shrimp output. Women are reckoned to account for 70% of the 8 million-odd jobs in the

sector, including two lakh in hatcheries and aquaculture farms and the rest in processing
and freezing units.
The Ministry, which aims to scale up seafood exports to ₹1 lakh crore by 2025-26, is
likely to advise exporters to commission independent studies on the working conditions
at shrimp farms to dispel the concerns in major markets like the U.S. and EU. It has also
asked the Andhra Pradesh government to look into the allegations made in the CAL
report, such as workers facing ‘dangerous and abusive conditions’.
“The CAL report selectively highlights isolated instances without verifying their
authenticity and attempts to generalise the practices observed in India’s shrimp farming
and processing sector,” an MPEDA official added. Apart from regulatory agencies in India
which regularly monitor the shrimp value chain, there are also audits by inspectors of the
USFDA, European Commission and the GAC of China, so there is full compliance with
international regulations, he underlined.

https://www.thehindu.com/news/national/india-dismisses-allegations-of-abusive-condition
s-at-shrimp-farms/article68024817.ece
இறால் பண்ணைகளில் முறைகேடான நிலைமைகள் குறித்த

குற்றச்சாட்டுகளை இந்தியா நிராகரிக்கிறது
-தி ஹிந்து குழுமம்
அனைத்து ஏற்றுமதிகளும் உலகளாவிய தரநிலைகளை சந்திக்கின்றன

என்பதை உறுதிப்படுத்தவும்; அமெரிக்க இறால் சந்தையில் இந்தியாவின்
ஆதிக்கத்தை குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தும் நோக்கத்தில் ஒரு அமெரிக்க மனித
உரிமைக் குழுவின் அறிக்கையானது 'விருப்ப நலன்களால்' (vested
தூண்டப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.
தற்போது, அமெரிக்காவிற்கு இறால்களை அதிகம் சப்ளை செய்யும் நாடு

இந்தியா. ஆனால், இறால் உற்பத்தியில் இந்தியா தொழிலாளர்களை தவறாக
நடத்துவதாகவும், சுற்றுச்சூழலுக்கு கேடு விளைவிப்பதாகவும் சிகாகோவில் உள்ள
மனித உரிமைகள் குழு குற்றம் சாட்டியுள்ளது. இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளை இந்தியா

மறுத்துள்ளது. ஏனெனில், உலகளவில் இந்தியாவின் நற்பெயருக்குக் களங்கம்
விளைவிக்கும் இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளை எப்படி கையாளுவது என்பது குறித்துப்
பேச, வர்த்தக அமைச்சகத்தின் (Commerce Ministry) உயர் அதிகாரிகள் கடல் உணவு
ஏற்றுமதியாளர்களைச் சந்தித்துப் பேசுவார்கள்.
2022-23 நிதியாண்டில், இந்தியாவின் கடல் உணவு ஏற்றுமதி $8.09 பில்லியன்

(சுமார் ₹64,000 கோடி) என மதிப்பிடப்பட்டது. இதில், இறால் 5.6 பில்லியன் டாலர்
ஆகும். இந்தியா இப்போது உலகளவில் பெரிய இறால் விற்பனையாளராக உள்ளது.
அமெரிக்காவில், அதன் பங்கு நிறைய வளர்ந்துள்ளது. இது 2022-23ல் 21% அல்லது
$1.3 பில்லியனில் இருந்து 40% ஆக இருந்தது. ஏற்றுமதி $2.4 பில்லியன்
மதிப்புடையது. இது தாய்லாந்து, சீனா, வியட்நாம் மற்றும் ஈக்வடாரை விட அதிகம்.
பெருநிறுவன பொறுப்பாண்மை ஆய்வகத்தின் (Corporate Accountability Lab

(CAL)) அறிக்கை சில இறால் பண்ணைகளில் மோசமான வேலை நிலைமைகள்
இருப்பதாக கூறுகிறது. ஆனால், அது உண்மைக்கு புறம்பானது என்று ஒரு மூத்த
அதிகாரி கூறினார். இந்தியாவின் இறால் ஏற்றுமதியானது, கடல் பொருட்கள்
ஏற்றுமதி மேம்பாட்டு ஆணையத்தால் (Marine Products Export Development Authority
(MPEDA)) சான்றளிக்கப்பட்டுள்ளது. எனவே, வெளிநாடுகளுக்கு ஏற்றுமதி
செய்யப்படும் பொருட்களின் தரம் குறித்து கவலைப்பட வேண்டியதில்லை என்று
வலியுறுத்தினார். சிலர் தங்களது சொந்த லாபத்திற்காக வெளிநாடுகளில் நமது
மீன்வளர்ப்பு துறையின் நற்பெயரையும், அதன் தயாரிப்புகளையும் சேதப்படுத்த
முயற்சிப்பது போல் தெரிகிறது என்றார்.
ஆந்திராவில் மட்டும், சுமார் 100,000 இறால் பண்ணைகள், இந்தியாவின் 70%

இறால்களை உற்பத்தி செய்கின்றன. இந்தத் துறையில் உள்ள 8 மில்லியன்
வேலைகளில் சுமார் 70% பெண்கள்தான் பங்கு வகிக்கின்றனர். இதில் சுமார் 200,000
வேலைகள் இருப்பதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. குஞ்சு பொரிப்பகங்கள் (hatcheries)
மற்றும் மீன்வளர்ப்பு பண்ணைகள் (aquaculture farms) மற்றும் மீதமுள்ளவை
பதப்படுத்துதல் மற்றும் உறைபனி அலகுகளில் (rest in processing and freezing units)
வேலைகள் இதில் அடங்கும்.
2025-26க்குள் கடல் உணவு ஏற்றுமதியை ₹1 லட்சம் கோடியாக அதிகரிக்க

அமைச்சகம் விரும்புகிறது. அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பிய ஒன்றியம் போன்ற பெரிய

சந்தைகளில் உள்ள கவலைகளை நிவர்த்தி செய்ய ஏற்றுமதியாளர்கள் இறால்
பண்ணைகளின் வேலை நிலைமைகள் குறித்து சுயாதீன ஆய்வுகளை மேற்கொள்ள
வேண்டும் என்று அவர்கள் பரிந்துரைக்கலாம். பெருநிறுவன பொறுப்பாண்மை
ஆய்வகத்தின் (Corporate Accountability Lab (CAL)) அறிக்கையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள
தீங்கு விளைவிக்கும் மற்றும் தவறான நிலைமைகளை எதிர்கொள்ளும்
தொழிலாளர்களின் கூற்றுக்களை விசாரிக்குமாறு ஆந்திர அரசையும் அது கேட்டுக்
கொண்டுள்ளது.
கடல் பொருட்கள் ஏற்றுமதி மேம்பாட்டு ஆணையத்தின் (Marine Products

Export Development Authority (MPEDA)) அதிகாரி ஒருவர் பெருநிறுவன
பொறுப்பாண்மை ஆய்வகத்தின் (Corporate Accountability Lab (CAL)) அறிக்கையை
விமர்சித்துள்ளார். இந்த அறிக்கை சில தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சம்பவங்களை
எடுத்துக்கொண்டு, இந்தியாவின் இறால் வளர்ப்பு மற்றும் பதப்படுத்தும் துறை
முழுவதும் பொதுவானதாக சித்தரிக்க முயற்சிக்கிறது என்று அந்த அதிகாரி
கூறினார். இந்தியாவில் உள்ள ஒழுங்குமுறை நிறுவனங்கள் இறால் தொழிலை
தவறாமல் சரிபார்க்கின்றன என்றும் அந்த அதிகாரி குறிப்பிட்டார். மேலும், இந்தத்
தொழில், அமெரிக்க உணவு மற்றும் மருந்து நிர்வாகம் (U.S. Food and Drug
Administration(USFDA)), ஐரோப்பிய ஆணையம் மற்றும் சீனாவின் GAC
ஆகியவற்றின் ஆய்வாளர்களால் தணிக்கை செய்யப்படுகிறது, இது சர்வதேச
தரங்களை பூர்த்தி செய்வதை உறுதி செய்கிறது.
Best case scenario for India’s economic development rests on nuclear power
-Jacob KoshyJACOB KOSHY
India must prioritise investment in this energy sector and expand related infrastructure if
it is to be on track to become developed nation by 2047 and achieve net zero by 2070.
For India to be a developed country by 2047 and on track to achieve net zero — or
effectively zero carbon dioxide emissions by 2070 — it must significantly prioritise
investments in nuclear energy and expanding related infrastructure, says a study by
academics at the Indian Institute of Management, Ahmedabad.

The results of the study, funded by the Office of the Principal Scientific Adviser and the
Nuclear Power Corporation of India, were made public on Wednesday. Currently, nuclear
energy makes up only 1.6% of India’s energy mix. The report postulates several scenarios:
A high, medium and low economic growth scenario as well as four situations where there
is a “thrust” on nuclear energy, another with a thrust on expanding fossil fuel use along
with employing carbon capture and storage; a third with an emphasis on renewable
energy (solar, wind) and finally one that combines all of these.
The authors used mathematical models to estimate what proportion of various sources of
energy would be required by 2030 and 2050 to arrive, by 2070, an ideal scenario of net
zero emissions. This was further tempered by scenarios of India’s population achieving a
human development index like Western European countries and the price of access to
energy going down. The best case, their calculations showed, were where emissions in
2070 fell to 0.55 billion tonnes of carbon dioxide (‘net zero’ scenario). This translated to
nuclear power rising five-fold from today’s levels to 30 GW (gigawatt) by 2030 and 265
GW by 2050. To put in perspective, it means nuclear power contributing 4% of India’s
total energy by 2030 and sharply rising to 30% by 2050. In the same scenario, the share
of solar power falls from 42% in 2030 to 30% in 2050.
Uranium availability
Currently, figures from the Central Electricity Authority say solar energy accounts for
16% of India’s installed generation capacity and coal 49%. To achieve these idealistic
figures for nuclear energy would require a doubling of investments as well as the
assumption that uranium, a critical fuel but restricted by international embargo, is
available in necessary quantities.
The authors, led by Amit Garg, Professor, IIM Ahmedabad, said at a press conference that
there was no “silver bullet” to achieve net zero and “myriad technologies needed to
coexist” in India’s energy basket. Coal would likely be the “backbone” of the Indian energy
system and if the country has to phase down coal in the next three decades, it would
need to build adequate infrastructure for alternative sources such as nuclear power, in
addition to flexible grid infrastructure and storage to support the integration of renewable

energy.Overall, India would need close to ₹150-200 lakh crore between 2020-2070 to
finance these transitions, the report added.

https://www.thehindu.com/news/national/best-case-scenario-for-indias-economic-develo
pment-rests-on-nuclear-power-report/article68025076.ece
இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான சிறந்த சூழ்நிலை

அணுசக்தியை நம்பியுள்ளது
-ஜேக்கப் கோஷிசாகோவ் கோஷி
அகமதாபாத்தில் உள்ள இந்திய மேலாண்மை நிறுவனத்தின் (Indian Institute of

Management) கல்வியாளர்களின் ஆய்வில், இந்தியா 2047-ல் வளர்ந்த நாடாக
மாறவும், 2070-க்குள் நிகர பூஜ்ஜிய கார்பன் உமிழ்வை அடையவும், அணுசக்தியில்
முதலீடு செய்வதிலும், அது தொடர்பான உள்கட்டமைப்பை விரிவுபடுத்துவதிலும்
அதிக கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்று கூறுகிறது.
இந்த ஆய்வின் முடிவுகள் புதன்கிழமை வெளியிடப்பட்டன. இதற்கு முதன்மை

அறிவியல் ஆலோசகர் அலுவலகம் (Office of the Principal Scientific Adviser) மற்றும்
இந்திய அணுசக்தி கழகம் ஆகியவை நிதியளித்தன. தற்போது, அணுசக்தி,
இந்தியாவின் மொத்த எரிசக்தி பயன்பாட்டில் வெறும் 1.6% மட்டுமே. அறிக்கை
பல்வேறு எதிர்கால சாத்தியங்களை பரிந்துரைக்கிறது. இது நான்கு ஆற்றல்
நிலைகளையும் பார்க்கிறது. ஒரு நிலை அணுசக்தியை அதிகரிப்பதில் கவனம்
செலுத்துகிறது. மற்றொரு நிலையானது புதைபடிவ எரிபொருட்களின் பயன்பாட்டை
வளர்ப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது மற்றும் கார்பன் பிடிப்பு மற்றும்
சேமிப்பை உள்ளடக்கியது. மூன்றாவது நிலை சூரிய மற்றும் காற்று போன்ற
புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி ஆதாரங்களின் வளர்ச்சியை எடுத்துக்காட்டுகிறது. கடைசி
நிலை இந்த அனைத்து நிலைகளின் கலவையாகும்.
2030 மற்றும் 2050க்குள் இந்தியாவுக்கு ஒவ்வொரு வகையான ஆற்றல்

எவ்வளவு தேவைப்படும் என்பதைக் கணிக்க ஆராய்ச்சியாளர்கள் கணித
மாதிரிகளைப் பயன்படுத்தினர். 2070ஆம் ஆண்டளவில் இந்தியா

வளிமண்டலத்தில் இருந்து வெளியேற்றுவதை விட அதிகமான பசுமை இல்ல
வாயுக்களை வெளியிடாத நிலையை அடைவதே அவர்களின் இலக்காக இருந்தது.
இந்தியாவின் மக்கள்தொகை மேற்கு ஐரோப்பாவில் உள்ளதைப் போன்ற
வாழ்க்கைத் தரத்தை எட்டுவது மற்றும் எரிசக்தி விலை மலிவானது போன்ற
காரணிகளை அவர்கள் கருதினர்.
அவர்களின் சிறந்த சூழ்நிலையின்படி, உமிழ்வுகள் 2070ஆம் ஆண்டளவில்

0.55 பில்லியன் டன் கார்பன் டை ஆக்சைடுகளாகக் குறையும். இந்தச் சூழ்நிலையில்
2030 ஆம் ஆண்டிற்குள் தற்போதைய நிலையிலிருந்து 30 ஜிகாவாட்களாக (GW)
ஐந்து மடங்கு அதிகரிக்கவும், பின்னர் 2050ஆம் ஆண்டளவில் 265 GW ஆகவும்
அதிகரிக்க அணுசக்தி தேவைப்படும். இதன் பொருள் அணுசக்தி 2030இல்
இந்தியாவின் மொத்த எரிசக்தி பயன்பாட்டில் 4% ஆகவும், 2050இல் 30% ஆகவும்
உயரும். இந்த சூழ்நிலையில், சூரிய சக்தியின் பயன்பாடு 2030இல் இந்தியாவின்
ஆற்றலில் 42% இலிருந்து 2050க்குள் 30% ஆக குறையும்.
யுரேனியம் கிடைக்கும் தன்மை
மத்திய மின்சார ஆணையத்தின் கூற்றுப்படி, இந்தியாவின் மொத்த மின்

உற்பத்தி திறனில் தற்போது சூரிய ஆற்றல் 16% ஆகும், அதே நேரத்தில் நிலக்கரி 49%
ஆகும். அணுசக்திக்கான லட்சிய இலக்குகளை அடைய முதலீடு இரட்டிப்பாக
வேண்டும். இது ஒரு முக்கியமான எரிபொருளான போதுமான யுரேனியம்
இருப்பதையும் சார்ந்துள்ளது. இருப்பினும், சர்வதேச கட்டுப்பாடுகள் காரணமாக
யுரேனியம் பெறுவது சவாலானது.
ஐஐஎம் அகமதாபாத்தைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் அமித் கர்க் தலைமையிலான

ஒரு செய்தியாளர் சந்திப்பில், இந்தியாவில் நிகர பூஜ்ஜியத்தை அடைவதற்கு ஒரு
எளிய தீர்வைக் காட்டிலும் பல தொழில்நுட்பங்கள் ஒன்றிணைந்து செயல்பட
வேண்டும் என்று ஆய்வாளர்கள் தெரிவித்தனர். இந்தியாவின் எரிசக்தி அமைப்பில்
நிலக்கரி முக்கியமானதாக இருக்கும் என்று அவர்கள் வலியுறுத்தினர். அடுத்த 30
ஆண்டுகளில் நிலக்கரியை சார்ந்திருப்பதைக் குறைக்க இந்தியா இலக்கு வைத்தால்,
அணுசக்தி போன்ற மாற்று ஆதாரங்களுக்கான உள்கட்டமைப்பை அது உருவாக்க
வேண்டும். கூடுதலாக, புதுப்பிக்கத்தக்க எரிசக்தி ஒருங்கிணைப்பை ஆதரிக்க
நெகிழ்வான உள்கட்டமைப்பு மற்றும் சேமிப்பு அவசியம். இந்த மாற்றங்களுக்கு

நிதியளிக்க 2020-2070க்குள் இந்தியாவுக்கு சுமார் ₹150-200 லட்சம் கோடி
தேவைப்படும் என்று அறிக்கை மதிப்பிட்டுள்ளது.
The many truths of Katchatheevu that no party wants to acknowledge

-Ramu Manivannan
Current controversy should be seen as vote-bank politics, with little remorse shown for
the loss of Indian territory or regard for the lives of our fishermen and fisherwomen
The ceding of Katchatheevu to Sri Lanka in 1974 by the Congress-led Union government
is an issue that has been raised and debated by various parties, including the Bharatiya
Janata party (BJP), Congress and the Dravida Munnetra Kazhagam (DMK) — mostly as
vote-bank politics, with little remorse for the loss of Indian territory or regard for the
lives of our fishermen and fisherwomen. The Katchatheevu question has now attracted
attention because the current Prime Minister has raked it up, never mind that it could be
seen as an electoral gimmick.
Katchatheevu was ceded by the Congress government with the help of the bureaucracy
without taking into consideration the historical, cultural, territorial and political rights of
the state of Tamil Nadu. Consider the fact that the Indian leadership, even before the
agreements of 1974 and 1976, had recognised that India did not have a strong case for
sovereignty over the territory despite it being part of the zamindari of the Raja of
Ramanathapuram since 1803. Why was there this indifference to the territory in the
south, while territories under dispute with neighbours in other parts of the country were
considered as occupied or contested?
Is Prime Minister Narendra Modi’s view of Katchatheevu as wrongly ceded territorry

simply a campaign strategy to generate support for the BJP among the people of Tamil
Nadu in the parliamentary elections? Should the Union government revisit the

Katchatheevu question if the BJP returns to power because the matter has been raised
by none other than the PM himself? Let us remember that the PM has only raised the
storm, but has not offered any solution or made any promises. This is a political time for
trading charges but not an occasion to resolve the controversy after being in power
since 2014.
The political opportunism of the BJP and indefensible arguments of the Congress and
DMK are easy to see through for the common people. Another cruel joke related to this
controversy is the position of the Ministry of External Affairs (MEA), which says that
Katchatheevu lies on the Sri Lankan side of the India-Sri Lanka International Maritime
Boundary Line (IMBL) and the affidavit submitted by the MEA in the Madras High Court
states that sovereignty over Katchatheevu “is a settled matter”. If this is a “settled”
subject and India did not have a strong claim over Katchatheevu then how were the
rights of Indian (Tamil) fishermen recognised in the 1974 agreement and how and why was
this entitlement withdrawn in the 1976 agreement, without offering a justification?
S Jaishankar has acknowledged the tragic reality that the ceding of Katchatheevu has
resulted in more than 6,000 Indian fishermen being detained and 1175 fishing vessels being
seized by the Sri Lankan government in the last 20 years. However, the current
government’s position on the issue over the past decade has been in line with the stance
taken by previous dispensations — why did the Modi government not raise the matter of
Katchtheevu for a public debate before, leave alone commit to change the position on the
issue?
In a democracy, elections become a process for reviving buried questions and settled
matters. In the matter of Katchatheevu, there is more than one truth.
The writer is a Professor and Former Head of the Department of Politics & Public
Administration, University of Madras He is currently the Visiting Professor and
Community Scholar at the Josef Korbel School of International Studies at the University of
Denver, Colorado, USA
© The Indian Express (P) Ltd, First published on: April 4, 2024 02:13 IST
https://indianexpress.com/article/opinion/columns/many-truths-of-katchatheevu-924872
5/

கச்சத்தீவு தொடர்பான பல உண்மைகளை எந்தக் கட்சியும்
ஒப்புக்கொள்ள விரும்புவதில்லை
-ராமு மணிவண்ணன்
தற்போதைய சர்ச்சை வாக்கு வங்கி அரசியல் பற்றியது. இந்திய நிலப்பரப்பை

இழந்ததற்காகவோ அல்லது நமது மீனவர்கள் மற்றும் மீனவப் பெண்களின்
உயிர்களைப் பற்றிய அக்கறையையோ அது பெரிதாகக் காட்டவில்லை.
1974-ல் காங்கிரஸ் தலைமையிலான அரசு கச்சத்தீவை இலங்கைக்கு விட்டுக்

கொடுத்தது தொடர்பான சர்ச்சைகளை பாரதிய ஜனதா கட்சி, காங்கிரஸ், திராவிட
முன்னேற்றக் கழகம் போன்ற அரசியல் கட்சிகள் அடிக்கடி கேள்வி எழுப்புகின்றன.
இந்த விவாதங்கள் பொதுவாக இந்திய நிலப்பரப்பை இழப்பதையோ அல்லது
மீனவர்கள் மற்றும் மீனவ பெண்கள் மீதான தாக்கத்தை விடவும் அரசியல் ஆதாயம்
பெறுவதில் கவனம் செலுத்துகின்றன. தற்போதைய பிரதமர் இதைக்
குறிப்பிட்டுள்ளதால் இந்த விவகாரம் மீண்டும் கவனத்திற்கு வந்துள்ளது. இது
வாக்குகளைப் பெறுவதற்கான நடவடிக்கையாக இருக்கும் என்று பலர்
பார்க்கின்றனர்.
தமிழகத்தின் வரலாறு, கலாசாரம், நிலம், அரசியல் உரிமைகளை கருத்தில்

கொள்ளாமல் கச்சத்தீவு காங்கிரஸ் அரசால் வழங்கப்பட்டது. 1974 மற்றும் 1976
ஒப்பந்தங்களுக்கு முன்பே, 1803 முதல் ராமநாதபுரத்தின் ராஜாவின் ஆளுகையில்
இருந்த போதிலும், ஒரு குறிப்பிட்ட பிரதேசத்தின் மீது இந்தியாவுக்கு
இறையாண்மைக்கான வலுவான உரிமை இல்லை என்பதை இந்தியத் தலைவர்கள்
புரிந்துகொண்டனர். அவர்கள் உண்மையில் அதைப் பற்றி அதிகம்
கவலைப்படவில்லை. தெற்கில் உள்ள இந்தப் பிரதேசம், அண்டை நாடுகளுடன்
சர்ச்சைக்குரிய பிற பகுதிகளைப் போலல்லாமல், ஆக்கிரமிக்கப்பட்டதாகவோ
அல்லது போட்டியிட்டதாகவோ பார்க்கப்பட்டது.
கச்சத்தீவு தவறாக விட்டுக்கொடுக்கப்பட்டது குறித்து பிரதமர் நரேந்திர மோடி

தெரிவித்த கருத்து, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் பாரதிய ஜனதா கட்சிக்கு தமிழகத்தில்
ஆதரவைப் பெறுவதற்கான ஒரு உத்தியாக பார்க்கப்படுகிறது. பாரதிய ஜனதா கட்சி

மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தால், அதுவும் பிரதமரே கச்சத்தீவு பிரச்சினையை
எழுப்பியுள்ள நிலையில், கச்சத்தீவு விவகாரத்தை ஒன்றிய அரசு மறுபரிசீலனை
செய்யுமா என்ற கேள்வி எழுந்துள்ளது. எவ்வாறாயினும், அவர் கவலைகளை
எழுப்பியிருந்தாலும், அவர் எந்தவொரு தீர்வுகளையும் வாக்குறுதிகளையும்
வழங்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. தற்போதைய பாரதிய ஜனதா அரசு
ஆட்சிக்கு வந்த 2014-ம் ஆண்டு முதல் இந்த நிலைமை தொடர்கிறது. இதனை
தனது வாக்கு வங்கி அரசியலுக்காக பாரதிய ஜனதா கட்சி பயன்படுத்துகிறது.
பாரதிய ஜனதா கட்சியின் அரசியல் சந்தர்ப்பவாதமும், காங்கிரஸ் மற்றும்

திமுகவின் எதிர் வாதங்களும் சாமானியர்களுக்கு தெளிவாகத் தெரியும். இந்தப்
பிரச்சினையின் மற்றொரு பகுதி, கச்சத்தீவு தொடர்பான வெளியுறவு அமைச்சகத்தின்
(Ministry of External Affairs (MEA)) நிலைப்பாடு, இது இந்தியா-இலங்கை சர்வதேச
கடல் எல்லைக் கோட்டின் (International Maritime Boundary Line (IMBL)) இலங்கையின்
பக்கத்தில் இருப்பதாகக் கூறுகிறது. கச்சத்தீவு மீதான இறையாண்மை என்பது
"முடித்துவைக்கப்பட்ட விஷயம்" (“is a settled matter”) என்று சென்னை
உயர்நீதிமன்றத்தில் வெளியுறவு அமைச்சகத்தின் வாக்குமூலத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.
இருந்தபோதிலும், இந்திய மீனவர்களின் உரிமைகள் 1974 ஒப்பந்தத்தில் (1974
agreement) ஒப்புக் கொள்ளப்பட்டன. ஆனால் 1976 இல் எந்த விளக்கமும்
இல்லாமல் ஏன் திரும்பப் பெறப்பட்டது?
கச்சத்தீவைக் கொடுத்ததன் மூலம் 20 ஆண்டுகளில் 6,000க்கும் மேற்பட்ட

இந்திய மீனவர்கள் சிறைபிடிக்கப்பட்டதையும், 1,175 மீன்பிடி படகுகள் இலங்கையால்
கைப்பற்றப்பட்டதையும் எஸ் ஜெய்சங்கர் ஒப்புக்கொண்டார். பிரதமர் மோடி
தலைமையிலான அரசு ஏன் இந்த விஷயத்தை கடந்த பத்தாண்டுகளாக பொது
வெளியில் என் பேசவில்லை என்று மக்கள் மத்தியில் கேள்வி எழுகிறது.
ஜனநாயகத்தில், பழைய மற்றும் தீர்க்கப்பட்ட பிரச்சினைகளை மறுபரிசீலனை
செய்வதற்கான வாய்ப்பை தேர்தல்கள் வழங்குகின்றன. கச்சத்தீவு என்று வரும்போது
கதைக்கு பல பக்கங்கள் பதில்கள் இல்லாமல் இருக்கின்றன.
கட்டுரையாளர் சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் அரசியல் மற்றும் பொது நிர்வாகத்

துறையின் பேராசிரியர் மற்றும் முன்னாள் தலைவர், தற்போது அமெரிக்காவின்
கொலராடோவில் உள்ள டென்வர் பல்கலைக்கழகத்தில் ஜோசப் கோர்பெல் ஸ்கூல்

ஆஃப் இன்டர்நேஷனல் ஸ்டடீஸில் வருகைதரு பேராசிரியராகவும் சமூக
அறிஞராகவும் உள்ளார்.
Katchatheevu and Wadge Bank: the story of two India-Sri Lanka

agreements from a half century ago
- Arun Janardhanan
The BJP has reignited the Katchatheevu debate by accusing the Congress and DMK of
betraying the country. Under what circumstances did India give up its claim to the island?
What did it gain in return?
Weeks before voting for the Lok Sabha election in Tamil Nadu, the BJP has reignited the
decades-old Katchatheevu issue, accusing the Indira Gandhi government of “callously
giving away”, as the Prime Minister said in a post on social media, the island to Sri Lanka.
Did India indeed “cede” Katchatheevu island to Sri Lanka in 1974? What happened two
years later, in 1976, when India signed a second agreement with Sri Lanka? These
questions ponder the import of decisions taken a half century ago, weighing the trading
of territorial claims for maritime advantages and broad strategic interests off the coast of
Kanyakumari.
But first, what is Katchatheevu island?

Katchatheevu is a 285-acre patch in the sea within the maritime boundary line of Sri
Lanka, located 33 km off the Indian coast to the northeast of Rameswaram in Tamil Nadu,
and southwest of Sri Lanka’s Delft Island. The tiny, barren island which, according to
some official reports, was created following a 14th-century volcanic eruption, is 1.6 km in
length and just 300 metres wide at its widest point.
The island was under the control of the kingdom of the Ramanad Raja, a zamindari from
1795 to 1803 in Ramanathapuram in the Madras Presidency during British rule. The

120-year-old St Anthony’s Church on the island attracts devotees from India and Sri
Lanka for an annual festival.
What happened to the Island in 1974?
India and Sri Lanka had been claiming Katchatheevu since at least 1921, after a survey
placed the island within Sri Lanka’s boundaries. This was contested by a British Indian
delegation that cited the Ramanad kingdom’s ownership of the island. The dispute could
not be settled, and continued in the years after Independence.
In 1974, when Indira was Prime Minister, the two governments signed — on June 26 in
Colombo and June 28 in New Delhi — an agreement by which the island went to Sri Lanka,
but Indian fishermen were given “access to Katchatheevu for rest, for drying of nets and
for the annual St Anthony’s festival”.
“Indian fishermen and pilgrims will enjoy access to visit Katchatheevu as hitherto, and will
not be required by Sri Lanka to obtain travel documents or visas for these purposes,” the
agreement said. The agreement did not specify the fishing rights of Indian fishermen.
According to information obtained by Tamil Nadu BJP chief K Annamalai under The RTI
Act, 2005, the DMK government in Tamil Nadu led by M Karunanidhi at the time silently
acquiesced to the Centre’s decision to sign the agreement. The RTI reply quoted from the
minutes of a meeting between then External Affairs Minister Kewal Singh and Karunanidhi
at Fort St. George in Chennai a month before the transfer of the island. According to
Annamalai, Karunanidhi was “party to this decision”, and had only asked if it was possible
to “postpone the decision by two years”.
Tamil Nadu Assembly records, however, show that Chief Minister Karunanidhi had
attempted to move a resolution in the House in 1974 against the Katchatheevu
agreement, but the opposition AIADMK had refused to go along.
And what happened in 1976?

In June 1975, Indira Gandhi imposed the Emergency, and Karunanidhi’s government was
dismissed in January 1976. Thereafter, several letters were exchanged between the
foreign secretaries of India and Sri Lanka, and a set of executive orders were issued on
the Katchatheevu issue.

The negotiations and the orders essentially settled the maritime boundary between India
and Sri Lanka by giving sovereign rights over a maritime patch called ‘Wadge Bank’ near
Kanyakumari to India. The Wadge Bank lies to the south of Kanyakumari, and has been
identified by the Fishery Survey of India as a 4,000-sq-mile area bound by 76°.30’ E to
78°.00 E longitude and 7°.00 N to 8° 20’ N latitude. It is one of the world’s richest fishing
grounds, and in a much more strategic part of the sea than the island of Katchatheevu.
This area near Kanyakumari has been significant for fishermen from Tamil Nadu and
Kerala for more than four decades.
An agreement reached between the two countries in March 1976 said “the Wadge
Bank…lies within the exclusive economic zone of India, and India shall have sovereign
rights over the area and its resources” and “the fishing vessels of Sri Lanka and persons
on board these vessels shall not engage in fishing in the Wadge Bank”.
However, “at the request of the Government of Sri Lanka and as a gesture of goodwill”,
India agreed that Sri Lankan boats licensed by India could fish in the Wadge Bank for
three years “from the date of establishment by India of its exclusive economic zone”. But
no more than six Sri Lankan fishing vessels were allowed, and their catch in the Wadge
Bank could not exceed 2,000 tonnes in any year.
The agreement also said that if India “decided to explore the Wadge Bank for petroleum
and other mineral resources” during the three-year period, the Sri Lankan boats “shall
terminate fishing activity… in these zones with effect from the date of commencement of
exploration”.
What happened after the 1974 and 1976 agreements?

The focus in the 1970s was on settling competing claims over territorial boundaries, which
led to agreements that gave Katchatheevu to Sri Lanka and the resource-rich Wadge
Bank to India.
In the 1990s, the Palk Strait to the east of the Wadge Bank saw a proliferation of efficient
bottom-trawl fishing trawlers on the Indian side. The Sri Lankan military was battling the
Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) at the time, and its navy had no major presence in
the sea region. Indian fishing boats would routinely enter Sri Lankan waters for fishing
during this time.

In 1991, when J Jayalalithaa was in her first term as Chief Minister, the Tamil Nadu
Assembly sought the retrieval of Katchatheevu and restoration of traditional fishing
rights for Indian Tamil fishermen. But the demand could not be followed up with Sri Lanka
due to the civil war in that country.
The situation changed after the war ended in 2009. Even as Indian fishermen continued
to enter Sri Lankan waters due to the depletion of marine resources on the Indian side,
the Sri Lankan navy began to carry out arrests, and destroyed hundreds of fishing boats
for violating the maritime boundary. This provoked a renewed wave of demands from
political parties in Tamil Nadu, including the DMK and AIADMK, to retrieve Katchatheevu.
How did Sri Lanka react to the demands from the Indian Tamil parties?
The two countries have signed an international agreement on Katchatheevu, and Sri
Lanka has refused to link the status of the island with the Tamil fishermen’s issue.
A Sri Lankan Cabinet Minister told The Indian Express on Monday that linking the two
issues would be “inappropriate and inaccurate because the issue with regards to Indian
fishermen is all about the bottom-trawlers they use for fishing outside Indian waters,
which is illegal as per international maritime laws”.
“When this huge exploitation and depletion of maritime resources happen in the entire
ocean region, the victims of these trawlers owned by Indian Tamil fishermen are not
Muslims or Sinhala fishermen but the Sri Lankan Tamil fishermen,” the Sri Lankan Minister
said.
And how did the matter reach the Supreme Court?

In 2008, Jayalalithaa filed a petition in the Supreme Court claiming Katchatheevu belonged
to India, and could not be ceded to another country without a Constitutional amendment.
She argued that the 1974 agreement affected the traditional fishing rights and livelihood
options of Indian fishermen.
After becoming Chief Minister in 2011, Jayalalithaa moved a resolution in the state
Assembly raising the same demand. In 2012, amid increasing incidents of arrests of Indian
fishermen in Sri Lankan waters, she again moved the Supreme Court to expedite her
petition.

In August 2014, then Attorney General Mukul Rohatgi told the Supreme Court that the
matter was closed, and it would require “war” to get the island back. “Katchatheevu went
to Sri Lanka by an agreement in 1974. It was ceded and now acts as a boundary. How can
it be taken back today? If you want Katchatheevu back, you will have to go to war to get
it back,” he said.
The petition remains pending in the Supreme Court.
Now that the issue has been raked up again, what happens hereafter?
The BJP leadership, including Prime Minister Modi, External Affairs Minister S Jaishankar,
Finance Minister Nirmala Sitharaman, and state BJP chief Annamalai, have launched
attacks on the Congress and DMK for allegedly surrendering the island to Sri Lanka. The
PM has said that “weakening India’s unity, integrity and interests has been Congress’ way
of working for 75 years”, and “DMK has done NOTHING to safeguard Tamil Nadu’s
interests”.
However, election campaign rhetoric aside, the Indian government does not seem to have
made any concrete move to examine the possibility of retrieving the island for India.
Asked what steps had been taken in this regard, Jaishankar said on Monday that “the
matter is sub judice”.
Jeevan Thondaman, a Tamil-origin Minister in Sri Lankan President Ranil

Wickremesinghe’s Cabinet, told The Indian Express that there has been no official
communication from India on the Katchatheevu island issue.
“Narendra Modi’s foreign policy with Sri Lanka is organic and healthy. So far, there has
not been an official communication from India to return the powers of Katchatheevu
island. No such request from India so far. If there is such a communication, the foreign
ministry will reply to that,” he said.
https://indianexpress.com/article/explained/explained-politics/katchatheevu-and-wadge-
bank-the-story-of-two-india-sri-lanka-agreements-from-a-half-century-ago-9247710/

கச்சத்தீவு மற்றும் வாட்ஜ் வங்கி (Wadge Bank) : அரை நூற்றாண்டுக்கு முன்பு
மேற்கொள்ளப்பட்ட இரண்டு இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தங்களின் கதை
- அருண் ஜனார்த்தனன்
1974-ம் ஆண்டு அப்போதைய பிரதமர் இந்திரா காந்தி தலைமையில்,

கச்சத்தீவை இலங்கையிடம் ஒப்படைக்கும் முடிவை இந்தியா எடுத்தது. தமிழகத்தில்
மக்களவைத் தேர்தல் நெருங்கி வரும் நிலையில், இந்த நடவடிக்கை காங்கிரஸ்
மற்றும் திமுக கட்சிகளின் துரோகம் என்று பாஜகவால் விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளது.
கச்சத்தீவின் உரிமை தொடர்பாக நீண்டகாலமாக இருந்து வந்த

சர்ச்சைகளைத் தீர்ப்பதை நோக்கமாகக் கொண்ட இந்தியாவிற்கும் இலங்கைக்கும்
இடையிலான ஒரு ஒப்பந்தத்தின் மூலம் கச்சத்தீவு பிரிவது முறைப்படுத்தப்பட்டது.
இரு நாடுகளும் தங்கள் கடல் எல்லைகளை உறுதிப்படுத்தவும், இருதரப்பு
உறவுகளை மேம்படுத்தவும் முயன்ற நேரத்தில் இந்த ஒப்பந்தம் போடப்பட்டது.
பின்னர், 1976ஆம் ஆண்டில், இரண்டாவது ஒப்பந்தம் கையெழுத்தானது, இது
மீன்பிடி உரிமைகள் மற்றும் இந்திய மீனவர்களுக்கான அணுகல் ஆகியவற்றை
மேலும் விவரிக்கிறது, இது 1974 ஒப்பந்தத்தின் இயக்கவியலை மாற்றியது.
இந்த காலகட்டத்தில் எடுக்கப்பட்ட முடிவுகள் இராஜதந்திர ரீதியானவை,

பரந்த கடல்சார் நலன்களுக்காக பிராந்திய உரிமைகோரல்களை வர்த்தகம் செய்தல்
மற்றும் பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் இராஜதந்திர நலன்களுடன் அணிசேர்தல்
ஆகியவையாக இருந்தன. இந்த வரலாற்று நகர்வுகள் உள்ளூர் மீனவர்களின்
உரிமைகள் மற்றும் இந்தியாவின் பிராந்திய சலுகைகள் மீதான அவற்றின் தாக்கம்
குறித்த விவாதத்தைத் தொடர்ந்து தூண்டுகின்றன.
முதலில் கச்சத்தீவு என்றால் என்ன?
கச்சத்தீவு, இலங்கையின் கடல் எல்லைக் கோட்டிற்குள் கடலில் உள்ள 285

ஏக்கர் நிலப்பரப்பு ஆகும். இது, இந்தியக் கடற்கரையிலிருந்து தமிழ்நாட்டின்
ராமேஸ்வரத்திற்கு வடகிழக்கே 33 கிமீ தொலைவிலும், இலங்கையின் டெல்ஃப்ட்
(Delft) தீவின் தென்மேற்கிலும் அமைந்துள்ளது. சில அதிகாரப்பூர்வ
அறிக்கைகளின்படி, 14ஆம் நூற்றாண்டின் எரிமலை வெடிப்பைத் தொடர்ந்து

உருவான இந்த சிறிய, தரிசு தீவு, 1.6 கிமீ நீளம் மற்றும் 300 மீட்டர் அகலம்
கொண்டது.
ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் போது, சென்னை மாகாணத்தில் ராமநாதபுரத்தில்

1795 முதல் 1803 வரை ஜமீன்தாரியாக இருந்த ராமநாதபுரம் ராஜாவின்
கட்டுப்பாட்டில் தீவு இருந்தது. தீவில் உள்ள 120 ஆண்டுகள் பழமையான புனித
அந்தோணியார் தேவாலயம் ஆண்டு விழாவிற்கு இந்தியா மற்றும் இலங்கையில்
இருந்து பக்தர்கள் பங்கேற்பர்.
1974 இல் தீவுக்கு என்ன நடந்தது?
கச்சத்தீவை இலங்கையின் எல்லைக்குள் வைத்து ஒரு கணக்கெடுப்பின்

பின்னர், இந்தியாவும் இலங்கையும் குறைந்தது 1921 முதல் கச்சத்தீவை உரிமை
கொண்டாடி வந்தன. ராமநாதபுரம் அரசின் தீவின் உரிமையை மேற்கோள் காட்டி
பிரிட்டிஷ் இந்தியக் குழு இதை எதிர்த்துப் போராடியது. இந்த சர்ச்சைக்கு தீர்வு காண
முடியவில்லை, சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் அது தொடர்ந்தது.
1974 ஆம் ஆண்டு, இந்திரா பிரதமராக இருந்தபோது, இரு அரசாங்கங்களும்,

ஜூன் 26 அன்று கொழும்பிலும், ஜூன் 28ஆம் தேதி புது தில்லியிலும் ஒரு
ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டன, இதன் மூலம் கச்சத்தீவு இலங்கைக்குச் சென்றது,
ஆனால் இந்திய மீனவர்கள் கச்சத்தீவில் "ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளவும், வலைகளை
உலர்த்துதல் போன்ற பணிகளைச் செய்யவும் மற்றும் வருடாந்திர புனித
அந்தோணியார் திருவிழாவில் கலந்துக் கொள்ளவும்,” அனுமதி வழங்கப்பட்டது.
"இந்திய மீனவர்கள் மற்றும் பக்தர்கள் தொடர்ந்து கச்சத்தீவுக்குச்

செல்வதற்கான அணுகல் உண்டு, மேலும் இந்த நோக்கங்களுக்காக இலங்கை
பயண ஆவணங்கள் அல்லது விசாவைப் பெற வேண்டிய அவசியமில்லை" என்று
ஒப்பந்தம் கூறுகிறது. ஒப்பந்தத்தில் இந்திய மீனவர்களின் மீன்பிடி உரிமைகள் பற்றி
குறிப்பிடப்படவில்லை.
தகவல் அறியும் உரிமை சட்டம், 2005ன் கீழ், தமிழக பா.ஜ.க தலைவர்

அண்ணாமலை பெற்ற தகவலின்படி, அந்த ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடும் மத்திய
அரசின் முடிவுக்கு, அப்போது மு.கருணாநிதி தலைமையிலான தமிழக தி.மு.க அரசு

அமைதியாக ஏற்றுக்கொண்டதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. கச்சத்தீவு
மாற்றப்படுவதற்கு ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு சென்னை செயின்ட் ஜார்ஜ் கோட்டையில்
அப்போதைய வெளியுறவு அமைச்சர் கேவல் சிங்குக்கும் கருணாநிதிக்கும் இடையே
நடந்த சந்திப்பின் அறிக்கையில் இருந்து தகவல் அறியும் உரிமை சட்ட பதில்
மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது. அண்ணாமலையின் கூற்றுப்படி, கருணாநிதி "இந்த
முடிவின் ஒரு பகுதியாக இருந்தார்" என்றும் மேலும் "முடிவை இரண்டு
ஆண்டுகளுக்கு ஒத்திவைக்க முடியுமா" என்று மட்டுமே கேட்டார்.
ஆனால், கச்சத்தீவு ஒப்பந்தத்துக்கு எதிராக 1974-ம் ஆண்டு

சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் கொண்டுவர முதல்வர் கருணாநிதி முயன்றார்.
ஆனால், எதிர்க்கட்சியான அ.தி.மு.க அதை ஏற்க மறுத்துவிட்டதாக தமிழ்நாடு
சட்டமன்றப் பதிவுகள் காட்டுகின்றன.
1976 இல் என்ன நடந்தது?
ஜூன் 1975 இல், இந்திரா காந்தி அவசரநிலையை கொண்டு வந்தார் மற்றும்

ஜனவரி 1976 இல் திரு.மு.கருணாநிதி தலைமையிலான அரசாங்கம் டிஸ்மிஸ்
செய்யப்பட்டது. அதன்பிறகு, இந்தியா மற்றும் இலங்கையின் வெளியுறவுச்
செயலர்களுக்கு இடையே பல கடிதங்கள் பரிமாறப்பட்டன, மேலும் கச்சத்தீவு
பிரச்சினையில் நிர்வாக உத்தரவுகளின் தொகுப்பு வெளியிடப்பட்டது.
பேச்சுவார்த்தைகள் மற்றும் உத்தரவுகள் அடிப்படையில் இந்தியாவிற்கும்

இலங்கைக்கும் இடையிலான கடல் எல்லையை கன்னியாகுமரிக்கு அருகில் உள்ள
‘வாட்ஜ் பேங்க்’ (Wadge Bank) எனப்படும் கடல்சார் இணைப்பின் மீது இந்தியாவிற்கு
இறையாண்மையை வழங்குவதன் மூலம் தீர்க்கப்பட்டது. வாட்ஜ் பேங்க்
கன்னியாகுமரியின் தெற்கே அமைந்துள்ளது, மேலும் இது 76°.30’ E முதல் 78°.00 E
தீர்க்கரேகை மற்றும் 7°.00 N முதல் 8° 20’ N அட்சரேகை வரையில் 4,000-சதுர மைல்
பரப்பளவைக் கொண்டதாக இந்திய மீன்வளக் கணக்கெடுப்பால் அடையாளம்
காணப்பட்டுள்ளது. இது உலகின் வளமான மீன்பிடி தளங்களில் ஒன்றாகும், மேலும்
கச்சத்தீவை விட கடலின் மிகவும் இராஜதந்திர பகுதியில் உள்ளது. கன்னியாகுமரிக்கு
அருகில் உள்ள இந்தப் பகுதி தமிழகம் மற்றும் கேரளாவைச் சேர்ந்த மீனவர்களுக்கு
40 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.

மார்ச் 1976இல் இரு நாடுகளுக்கும் இடையில் எட்டப்பட்ட ஒப்பந்தம், "வாட்ஜ்
பேங்க் இந்தியாவின் பிரத்யேக பொருளாதார மண்டலத்திற்குள் உள்ளது, மேலும்
அந்த பகுதி மற்றும் அதன் வளங்கள் மீது இந்தியாவுக்கு இறையாண்மை உரிமை
உண்டு" மற்றும் "இலங்கையின் மீன்பிடிக் கப்பல்கள் மற்றும் இந்தக் கப்பல்களில்
இருப்பவர்கள் வாட்ஜ் பேங்கில் மீன்பிடிக்கக் கூடாது" எனக் கூறுகிறது.
எவ்வாறாயினும், "இலங்கை அரசாங்கத்தின் வேண்டுகோளின்படி மற்றும்

நல்லெண்ணத்தின் அடிப்படையில்", இந்தியாவால் உரிமம் பெற்ற இலங்கை
படகுகள் வாட்ஜ் பேங்கில் "இந்தியா தனது பிரத்யேக பொருளாதார மண்டலத்தை
நிறுவிய நாளிலிருந்து மூன்று ஆண்டுகளுக்கு மீன்பிடிக்கலாம்" என்று இந்தியா
ஒப்புக்கொண்டது". ஆனால் ஆறு இலங்கை மீன்பிடி கப்பல்களுக்கு மேல்
அனுமதிக்கப்படவில்லை, மேலும் வாட்ஜ் பேங்கில் அவற்றின் மீன்பிடிப்பு எந்த
வருடத்திலும் 2,000 டன்களுக்கு மேல் இருக்கக்கூடாது.
மூன்று வருட காலப்பகுதியில் இந்தியா "வாட்ஜ் பேங்கை பெட்ரோலியம் மற்றும்

பிற கனிம வளங்களுக்காக ஆய்வு செய்ய முடிவு செய்தால்", இலங்கை படகுகள்
"இந்த மண்டலங்களில் மீன்பிடி நடவடிக்கையை நிறுத்தும்...”. இது இந்த
மண்டலங்களில் ஆய்வு தொடங்கும் தேதியிலிருந்து நடைமுறைக்கு வரும்” என்றும்
ஒப்பந்தத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
1974 மற்றும் 1976 ஒப்பந்தங்களுக்குப் பிறகு என்ன நடந்தது?
1970களில் கவனம் செலுத்துவது பிராந்திய எல்லைகள் மீதான போட்டி

உரிமைகோரல்களைத் தீர்ப்பதில் இருந்தது. இது கச்சத்தீவை இலங்கைக்கும் மற்றும்
வளங்கள் நிறைந்த வாட்ஜ் பேங்கை (Wadge Bank) இந்தியாவுக்கும் வழங்கும்
ஒப்பந்தங்களுக்கு வழிவகுத்தது.
1990களில், வாட்ஜ் பேங்கின் கிழக்கே உள்ள பால்க் ஜலசந்தி, இந்தியப்

பகுதியில் வலுவான அடிமட்ட இழுவை மீன்பிடி இழுவைப்படகுகளின் (bottom-trawl
fishing trawlers) பெருக்கத்தைக் கண்டது. அந்த நேரத்தில் இலங்கை இராணுவம்
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளுடன் போரிட்டுக் கொண்டிருந்தது. கடல் பிராந்தியத்தில்
அதன் கடற்படை பெரிய அளவில் இருக்கவில்லை. இந்திய மீன்பிடி படகுகள் இந்த
நேரத்தில் மீன்பிடிக்க இலங்கை கடற்பரப்பிற்குள் நுழைவது வழக்கம்.

1991 ஆம் ஆண்டு ஜெ.ஜெயலலிதா முதல்வராக இருந்தபோது, தமிழக
சட்டமன்றம் கச்சத்தீவை மீட்டெடுக்கவும், இந்திய தமிழக மீனவர்களின் பாரம்பரிய
மீன்பிடி உரிமையை மீட்டெடுக்கவும் கோரியது. ஆனால், அந்த நாட்டில் உள்நாட்டுப்
போர் காரணமாக இலங்கையுடன் கோரிக்கையை பின்பற்ற முடியவில்லை.
2009-ம் ஆண்டு போர் முடிவுக்கு வந்த பிறகு நிலைமை மாறியது. இந்திய

மீனவர்கள் கடல் வளம் குறைந்ததால் இலங்கை கடற்பரப்பிற்குள் தொடர்ந்து
அத்துமீறி நுழைந்ததால், இலங்கை கடற்படையினர் கைது செய்து,
நூற்றுக்கணக்கான மீன்பிடி படகுகளை அத்துமீறி அழித்துள்ளனர். இதனால்
கச்சத்தீவை மீட்க வேண்டும் என்று தமிழகத்தில் உள்ள தி.மு.க, அ.தி.மு.க உள்ளிட்ட
அரசியல் கட்சிகளின் கோரிக்கைகள் மீண்டும் எழுந்தன.
இந்திய தமிழ் கட்சிகளின் கோரிக்கைகளுக்கு இலங்கை எவ்வாறு பதிலளித்தது?
கச்சத்தீவு தொடர்பான சர்வதேச ஒப்பந்தத்தில் இரு நாடுகளும்

கையெழுத்திட்டுள்ள நிலையில், தமிழக மீனவர்கள் பிரச்சினையுடன் கச்சத்தீவின்
நிலையை இணைக்க இலங்கை மறுத்துவிட்டது.
இலங்கை அரசின் அமைச்சரவையின் அமைச்சர் ஒருவர் திங்களன்று

இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸிடம் கூறுகையில், ”இந்த இரண்டு பிரச்சினைகளையும்
இணைப்பது பொருத்தமற்றது மற்றும் தவறானது. ஏனெனில், இந்திய மீனவர்கள்
தொடர்பான பிரச்சினை அவர்கள் இந்திய கடற்பகுதிக்கு வெளியே மீன்பிடிக்க
அவர்கள் பயன்படுத்தும் அடிமட்ட விசைப்படகுகள் பற்றியது. இது சர்வதேச
கடல்சார் சட்டங்களின்படி சட்டவிரோதமானது” என்றார்.
“இந்தப் பெருங்கடல் பகுதி முழுவதிலும் கடல் வளங்கள் பெருமளவில்

சுரண்டப்படுவதும், அழிவதும் நிகழும்போது, இந்தியத் தமிழக மீனவர்களுக்குச்
சொந்தமான இந்த இழுவைப் படகுகளால் பாதிக்கப்படுவது முஸ்லிம்களோ சிங்கள
மீனவர்களோ அல்ல, இலங்கைத் தமிழ் மீனவர்களே” என்று இலங்கை அமைச்சர்
கூறினார்.

மேலும் இந்த விவகாரம் எப்படி உச்ச நீதிமன்றத்துக்கு வந்தது?
2008ஆம் ஆண்டு, கச்சத்தீவு இந்தியாவுக்கு சொந்தமானது என்றும்,

அரசியல் சட்ட திருத்தம் இல்லாமல் வேறு நாட்டிற்கு வழங்க முடியாது என்றும்
ஜெயலலிதா உச்ச நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார். 1974 ஒப்பந்தம், இந்திய
மீனவர்களின் பாரம்பரிய மீன்பிடி உரிமைகள் மற்றும் வாழ்வாதார விருப்பங்களை
பாதித்தது என்று ஜெயலலிதா வாதிட்டார்.
2011-ல் ஜெயலலிதா முதல்வராக பதவியேற்ற பிறகு, இதே கோரிக்கையை

வலியுறுத்தி மாநில சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் கொண்டு வந்தார். 2012ல்,
இலங்கை கடற்பரப்பில் இந்திய மீனவர்கள் கைது செய்யப்படும் சம்பவங்கள்
அதிகரித்து வரும் நிலையில், தனது மனுவை விரைவுபடுத்துமாறு மீண்டும் உச்ச
நீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தார்.
ஆகஸ்ட் 2014 இல், அப்போதைய அட்டர்னி ஜெனரல் முகுல் ரோஹத்கி, இந்த

விவகாரம் முடிக்கப்பட்டுவிட்டதாகவும், கச்சத்தீவைத் திரும்பப் பெறுவதற்கு "போர்"
தேவைப்படும் என்றும் உச்ச நீதிமன்றத்தில் தெரிவித்தார். “1974ல் ஒப்பந்தம் மூலம்
கச்சத்தீவு இலங்கைக்கு சென்றது. இன்று அதை எப்படி திரும்பப் பெற முடியும்?
கச்சத்தீவை மீட்க வேண்டுமென்றால், அதை மீட்க போர் தொடுக்க வேண்டும்”
என்றார். இந்த மனு உச்ச நீதிமன்றத்தில் நிலுவையில் உள்ளது.
இப்போது மீண்டும் பிரச்சினை தலைதூக்கியுள்ளதால், இனி என்ன நடக்கும்?
பிரதமர் மோடி, வெளியுறவு அமைச்சர் எஸ் ஜெய்சங்கர், நிதியமைச்சர்

நிர்மலா சீதாராமன் மற்றும் மாநில பா.ஜ.க தலைவர் அண்ணாமலை உள்ளிட்ட
பா.ஜ.க தலைமை, இலங்கைக்கு கச்சத்தீவை தாரைவார்த்ததாகக் கூறி காங்கிரஸ்
மற்றும் தி.மு.க மீது குற்றம் சாட்டுகின்றனர். “இந்தியாவின் ஒற்றுமை, ஒருமைப்பாடு
மற்றும் நலன்களை வலுவிழக்கச் செய்வதே 75 ஆண்டுகளாக காங்கிரஸின்
செயல்பாடுகள்” என்றும், “தமிழகத்தின் நலன்களைப் பாதுகாக்க தி.மு.க எதுவும்
செய்யவில்லை” என்றும் பிரதமர் கூறியுள்ளார்.
எவ்வாறாயினும், தேர்தல் பிரச்சாரப் பேச்சுக்கள் ஒருபுறம் இருக்க,

இந்தியாவிற்கான தீவை மீட்பதற்கான சாத்தியக்கூறுகளை ஆராய இந்திய

அரசாங்கம் எந்தவொரு உறுதியான நகர்வையும் மேற்கொண்டதாகத்
தெரியவில்லை. இது தொடர்பாக என்ன நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன என்று
கேட்டதற்கு, திங்களன்று ஜெய்சங்கர், "இந்த விவகாரம் நீதிமன்றத்தில் உள்ளது"
என்று கூறினார்.
இலங்கை ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்கேவின் அமைச்சரவையில்

இடம்பெற்றுள்ள தமிழ் வம்சாவளி அமைச்சரான ஜீவன் தொண்டமான், ”கச்சத்தீவு
விவகாரம் தொடர்பாக இந்தியாவிடமிருந்து அதிகாரப்பூர்வ தகவல் எதுவும்
பெறப்படவில்லை” என இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ்ஸிடம் தெரிவித்தார்.
“இலங்கையுடனான நரேந்திர மோடியின் வெளியுறவுக் கொள்கை

இயற்கையானது மற்றும் ஆரோக்கியமானது. இதுவரை, கச்சத்தீவு அதிகாரங்களை
இந்தியாவிடம் இருந்து திரும்பப் பெறுவதற்கான அதிகாரப்பூர்வ தகவல் எதுவும்
வரவில்லை. இந்தியாவிடம் இருந்து இதுவரை அப்படி ஒரு கோரிக்கை
பெறப்படவில்லை. அப்படி தொடர்பு இருந்தால், வெளியுறவு அமைச்சகம் அதற்கு
பதில் அளிக்கும்'' என்று ஜீவன் தொண்டமான் கூறினார்.
The US and the UK sign agreement on AI safety testing: What is the deal?
-Soumyarendra Barik
The move comes as the world is figuring out a way to set guardrails around the fast
proliferation of AI systems.
Following through commitments made at the Bletchley Park AI Safety Summit last year,
the United States and the United Kingdom on Monday (April 1) signed an agreement that
would see them work together to develop tests for the most advanced artificial
intelligence (AI) models.
Both countries will share vital information about the capabilities and risks associated with
AI models and systems, according to the agreement, which has taken effect immediately.
They will also share fundamental technical research on AI safety and security with each
other, and work on aligning their approach towards safely deploying AI systems.

The move comes as the world is figuring out a way to set guardrails around the fast
proliferation of AI systems. Although these systems offer opportunities, they pose a
significant threat to a number of societal set-ups, from misinformation to election
integrity.
As part of the partnership, both countries will work to align their scientific approaches
and work closely to accelerate and rapidly iterate robust suites of evaluations for AI
models, systems, and agents.
The US and the UK AI Safety Institutes have also laid out plans to build a common
approach to AI safety testing and to share their capabilities to ensure these risks can be
tackled effectively.
Speaking to The Indian Express, an AI expert said: “They intend to perform at least one
joint testing exercise on a publicly accessible model. They also intend to tap into a
collective pool of expertise by exploring personnel exchanges between the Institutes”.
As the US and the UK strengthen their partnership on AI safety, they have also
committed to develop similar partnerships with other countries to promote AI safety
across the globe, according to a press release by the US Department of Commerce.
Since last year, the National Telecommunications and Information Administration (NTIA) in
the US has separately started consultation on the risks, benefits and potential policy
related to dual-use foundation models with widely available weights — parameters that AI
models learn during training and processing which help them make decisions. The
development came after the President Joe Biden administration issued an executive
order on the safe deployment of AI systems in 2023.The agency is seeking inputs on the
varying levels of openness of AI models; the benefits and risks of making model weights
widely available compared to the benefits and risks associated with closed models;
innovation, competition, safety, security, trustworthiness, equity, and national security
concerns with making AI model weights more or less open; and, the role of the US
government in guiding, supporting, or restricting the availability of AI model weights.
Meta, which has open-sourced its Llama model, in its submission to NTIA’s consultation
called open source the “foundation” of US innovation. “Continued leadership of this

technological revolution – including through support for responsible open source Al
domestically and in international fora – will underpin US economic, domestic, foreign
policy, international development, and national security interests,” it added.
OpenAI, the maker of ChatGPT, has taken a middle path in its comments. It said that while
releasing its flagship AI models via Application Programming Interfaces (APIs) and
commercial products like ChatGPT has enabled them to continue studying and mitigating
risks that were discovered after initial release, some of them may not have been possible
had the weights themselves been released.
“These experiences have convinced us that both open weights releases and API and
product-based releases are tools for achieving beneficial AI, and we believe the best
American AI ecosystem will include both,” it added.
Even as the private industry innovates rapidly, lawmakers around the world are grappling
with setting legislative guardrails around AI to curb some of its downsides. Recently, the
IT Ministry issued an advisory to generative AI companies deploying “untested” systems
in India to seek the government’s permission before doing so. However, after the
government’s move was criticised by people from across the world, the government
scrapped the advisory and issued a new one which had dropped the mention of seeking
government approval.Last year, the EU reached a deal with member states on its AI Act
which includes safeguards on the use of AI within the EU, including clear guardrails on its
adoption by law enforcement agencies. Consumers have been empowered to launch
complaints against any perceived violations.
The US White House also issued an Executive Order on AI, which is being offered as an
elaborate template that could work as a blueprint for every other country looking to
regulate AI. Last October, Washington released a blueprint for an AI Bill of Rights – seen
as a building block for the subsequent executive order.
Soumyarendra Barik is Special Correspondent with The Indian Express and reports on the
intersection of technology, policy and society.
https://indianexpress.com/article/explained/explained-sci-tech/us-uk-agreement-ai-safet
y-testing-9248773/

செயற்கை நுண்ணறிவின் பாதுகாப்பை சோதிக்கும் ஒப்பந்தத்தில்
அமெரிக்காவும் இங்கிலாந்தும் கையெழுத்திட்டுள்ளன. இந்த ஒப்பந்தம்
எதை உள்ளடக்கியது?
-சௌம்யரேந்திர பாரிக்
செயற்கை நுண்ணறிவு (artificial intelligence (AI)) அமைப்புகளின் விரைவான

வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த உலகம் முயற்சிக்கிறது. கடந்த ஆண்டு Bletchley Park AI
பாதுகாப்பு உச்சி மாநாட்டில், அமெரிக்காவும் இங்கிலாந்தும் ஒத்துழைப்பதாக
உறுதியளித்தன. 1 ஏப்ரல் 2023 அன்று அவர்கள் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டனர்.
மிகவும் மேம்பட்ட செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரி சோதனைகளை உருவாக்க இந்த
ஒப்பந்தம் உதவும்.
செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரிகள் (AI models) மற்றும் அமைப்புகள் (systems)

குறித்த முக்கியமான விவரங்களை இரு நாடுகளும் பகிர்ந்து கொள்ளும் என்று
ஒப்பந்தம் கூறுகிறது. இந்த விவரங்களில் அவற்றின் திறன்கள் மற்றும் அபாயங்கள்
ஆகியவையும் அடங்கும். ஒப்பந்தம், உடனடியாக வேலை செய்யத் தொடங்கியுள்ளது.
செயற்கை நுண்ணறிவை பாதுகாப்பாக வைத்திருப்பது குறித்த அடிப்படை
ஆராய்ச்சிகளையும் அவர்கள் பகிர்ந்து கொள்வார்கள். தவிர, செயற்கை
நுண்ணறிவு அமைப்புகளை எவ்வாறு பாதுகாப்பாக பயன்படுத்துவது என்பது
குறித்து அவர்கள் ஒன்றிணைந்து செயல்பட திட்டமிட்டுள்ளனர். செயற்கை
நுண்ணறிவு அமைப்புகளின் விரைவான வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த உலகம்
முயற்சிக்கிறது. இந்த அமைப்புகள் நன்மைகளைக் கொண்டுள்ளன. ஆனால் பெரிய
அபாயங்களையும் கொண்டு வருகின்றன. தவறான தகவல்களைப் பரப்புவதும்,
தேர்தல்களின் நேர்மையைப் பாதிப்பதும் இந்த அபாயங்களில் அடங்கும்.
அமெரிக்காவும் பிரிட்டனும் இணைந்து செயல்பட இணக்கம்

தெரிவித்துள்ளன. அவர்கள் தங்கள் அறிவியல் முறைகளை பொருத்தி, செயற்கை
நுண்ணறிவுக்கான விரிவான சோதனைகளை விரைவாக உருவாக்குவார்கள். இந்த
சோதனைகள் செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரிகள், அமைப்புகள் மற்றும் முகவர்களை
சரிபார்க்கும். இரு நாடுகளின் செயற்கை நுண்ணறிவு பாதுகாப்பு நிறுவனங்களும்
திட்டங்களைக் கொண்டுள்ளன. செயற்கை நுண்ணறிவு பாதுகாப்பை சோதிக்க
பகிரப்பட்ட முறையை உருவாக்க அவர்கள் விரும்புகிறார்கள். இந்த அபாயங்களை

திறம்பட எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான தங்கள் திறன்களையும் அவர்கள் பகிர்ந்து
கொள்வார்கள். மக்கள் பயன்படுத்தக்கூடிய செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரியில்
குறைந்தது ஒரு கூட்டு சோதனையையாவது செய்ய நாடுகள் திட்டமிட்டுள்ளன என்று
நிபுணர் கூறினார். அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் அறிவைப் பயன்படுத்த
விரும்புகிறார்கள். நிறுவனங்களுக்கு இடையில் ஊழியர்களை பரிமாறிக்கொள்வதன்
மூலம் இதைச் செய்ய அவர்கள் திட்டமிட்டுள்ளனர்.
செயற்கை நுண்ணறிவு அமைப்புகளை பாதுகாப்பானதாக மாற்ற

அமெரிக்காவும் இங்கிலாந்தும் இணைந்து செயல்படுகின்றன. உலகளவில்
செயற்கை நுண்ணறிவின் பாதுகாப்பை அதிகரிக்க மற்ற நாடுகளுடன் இணைந்து
பணியாற்றவும் அவர்கள் திட்டமிட்டுள்ளனர். இந்த செய்தியை அமெரிக்க வர்த்தகத்
துறை பகிர்ந்துள்ளது. அமெரிக்காவில், தேசிய தொலைத்தொடர்பு மற்றும் தகவல்
நிர்வாகம் (National Telecommunications and Information Administration (NTIA))
செயற்கை நுண்ணறிவை ஆராயத் தொடங்கியுள்ளது. பொது அளவுருக்கள்
கொண்ட செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரிகளின் நல்ல மற்றும் கெட்ட பக்கங்களை
அவர்கள் ஆராய்ந்து வருகின்றனர். இந்த அளவுருக்கள் முடிவுகளை எடுக்க
செயற்கை நுண்ணறிவு பயன்படுத்த கற்றுக்கொள்கிறது. 2023 ஆம் ஆண்டில்
செயற்கை நுண்ணறிவு பயன்பாட்டை பாதுகாப்பானதாக மாற்ற ஜனாதிபதி ஜோ
பைடன் உத்தரவிட்ட பின்னர் இந்த முயற்சி தொடங்கியது. பல தலைப்புகளைப் பற்றி
மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதை தேசிய தொலைத்தொடர்பு மற்றும்
தகவல் நிர்வாகம் அறிய விரும்புகிறது. செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரிகள் எவ்வளவு
திறந்திருக்க வேண்டும் மற்றும் செயற்கை நுண்ணறிவின் அளவுருக்களை
பொதுவில் வைப்பதன் நன்மை தீமைகள் இதில் அடங்கும். வெளிப்படைத்தன்மை
புதுமை, போட்டி, பாதுகாப்பு, பாதுகாப்பு, நம்பிக்கை, நேர்மை மற்றும் தேசிய
பாதுகாப்பு ஆகியவற்றை எவ்வாறு பாதிக்கிறது என்பதிலும் அவர்கள் ஆர்வமாக
உள்ளனர். கடைசியாக, செயற்கை நுண்ணறிவு அளவுருக்கள் கிடைப்பதை
அமெரிக்க அரசாங்கம் எவ்வாறு கையாள வேண்டும் என்பது குறித்த கருத்துக்களை
கேட்கிறார்கள்.
முன்னதாக facebook என்று அழைக்கப்பட்ட metta, அதன் Llama மாதிரியை

(Llama mode) பொதுமக்களுடன் பகிர்ந்து கொண்டுள்ளது. தேசிய தொலைத்தொடர்பு
மற்றும் தகவல் நிர்வாகத்தின் ஆலோசனைக்கு அவர்களின் பதிலில், அவர்கள்
அமெரிக்க கண்டுபிடிப்புகளில் திறந்த மூலத்தின் (open source) முக்கியத்துவத்தை

வலியுறுத்தினர். அதை "அடித்தளம்" (“foundation”) என்று அழைத்தனர்.
பொருளாதார வளர்ச்சி, உள்நாட்டுக் கொள்கைகள், வெளிநாட்டு உறவுகள்,
சர்வதேச வளர்ச்சி மற்றும் தேசிய பாதுகாப்பு உள்ளிட்ட பல்வேறு நலன்களுக்கு
தேசிய மற்றும் சர்வதேச அளவில் பொறுப்பான திறந்த மூல செயற்கை (open source
Al ) நுண்ணறிவை ஆதரிப்பது முக்கியமானது என்று நம்புகின்றனர்.
ChatGPT ஐ உருவாக்கிய OpenAI, அதன் கருத்துக்களில் ஒரு சீரான பார்வையை

வெளிப்படுத்தியுள்ளது. அவர்களின் முதன்மை செயற்கை நுண்ணறிவு மாதிரிகளை
பயன்பாட்டு நிரலாக்க இடைமுகங்கள் (Application Programming Interfaces (API))
மூலம் கிடைக்கச் செய்வது மற்றும் ChatGPT போன்ற வணிக தயாரிப்புகள்
வெளியீட்டிற்குப் பிறகு கண்டறியப்பட்ட அபாயங்களைப் படிக்கவும் நிவர்த்தி
செய்யவும் அனுமதித்துள்ளன. மாதிரி எடைகள் வெளிப்படையாக
வெளியிடப்பட்டிருந்தால், இந்த நடவடிக்கைகளில் சில சாத்தியமில்லை என்று
அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளனர்.
மாதிரி எடைகளை வெளிப்படையாக வெளியிடுவது மற்றும் பயன்பாட்டு

நிரலாக்க இடைமுகங்கள் (API) மற்றும் தயாரிப்புகள் மூலம் செயற்கை நுண்ணறிவை
வெளியிடுவது ஆகிய இரண்டும் நன்மை பயக்கும் செயற்கை நுண்ணறிவை
உருவாக்க பயனுள்ளதாக இருக்கும் என்பதை நாங்கள் பெற்ற அனுபவங்கள்
நமக்குக் காட்டுகின்றன. அமெரிக்காவின் சிறந்த செயற்கை நுண்ணறிவு
சுற்றுச்சூழல் அமைப்பு இரண்டையும் கொண்டிருக்கும் என்று நம்புகின்றனர்.
தனியார் நிறுவனங்கள் தொடர்ந்து புதிய யோசனைகளைக் கொண்டு

வந்தாலும், உலகளவில் சட்டமியற்றுபவர்கள் அதன் எதிர்மறை விளைவுகளைக்
கட்டுப்படுத்த செயற்கை நுண்ணறிவை நம்புகின்றனர் எவ்வாறு ஒழுங்குபடுத்துவது
என்பதைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கின்றனர். இந்திய அரசு முதலில் செயற்கை
நுண்ணறிவு (generative AI) நிறுவனங்களுக்கு புதிய அமைப்புகளைப்
பயன்படுத்துவதற்கு முன் அனுமதி பெறச் சொன்னது. ஆனால், உலகளாவிய
விமர்சனத்துக்குப் பிறகு, அரசாங்கம் அந்த ஆலோசனையை திரும்பப் பெற்று,
அரசாங்க ஒப்புதல் தேவைப்படாமல் என்பதாக புதிய அறிவிப்பு ஒன்றை
வெளியிட்டது. இதற்கிடையில், ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தில், AI சட்டம் என்று ஒரு புதிய
சட்டம் உள்ளது. இது AI பயன்பாட்டிற்கான விதிகளை அமைக்கிறது, குறிப்பாக
காவல்துறை. விதிகள் மீறப்பட்டதாக மக்கள் நினைத்தால் புகார் அளிக்கலாம்.

அமெரிக்க வெள்ளை மாளிகை செயற்கை நுண்ணறிவு பற்றிய நிர்வாக
ஆணையை (Executive Order on AI) வெளியிட்டது. இது மற்ற நாடுகளுக்கு செயற்கை
நுண்ணறிவை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கான ஒரு வரைபடத்தைப் (blueprint) போன்றது.
கடந்த அக்டோபரில், வாஷிங்டன் செயற்கை நுண்ணறிவு உரிமைகள் மசோதாவில்
(AI Bill of Rights) உரிமைகளுக்கான வரைபடத்தை வெளியிட்டது. இது நிர்வாக
ஒழுங்குக்கான அடித்தளமாக பார்க்கப்படுகிறது.
சௌமிரேந்திர பாரிக் தி இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நாளிதழின் சிறப்பு நிருபராக

பணியாற்றி வருகிறார்.
Massive earthquake hits Taiwan: What is the Ring of Fire?

-Alind Chauhan
Taiwan is prone to earthquakes as it lies along the Pacific “Ring of Fire” — where 90% of
the world’s earthquakes take place.
Nine people died and more than 800 got injured in Taiwan after the island was hit by its
biggest earthquake in at least 25 years on Wednesday (April 4) morning. While Taiwan’s
earthquake monitoring agency said the quake was 7.2 magnitude, the US Geological
Survey (USGS) put it at 7.4.
The epicentre of the quake was located just 18 kilometres south-southwest of Hualien
County, which is situated in eastern Taiwan. Multiple aftershocks were experienced, and
one of them was 6.5 magnitude, according to USGS.
Notably, Taiwan is prone to earthquakes as it lies along the Pacific “Ring of Fire” — where
90% of the world’s earthquakes take place. The island and its surrounding waters have
registered about 2,000 earthquakes with a magnitude of 4.0 or greater since 1980, and

more than 100 earthquakes with a magnitude above 5.5, according to the USGS, a report
by The Associated Press said.
What is the Ring of Fire?

The Ring of Fire is essentially a string of hundreds of volcanoes and earthquake-sites
which runs along the Pacific Ocean. It is a semicircle or horse shoe in shape and
stretches nearly 40,250 kilometres. The Ring of Fire traces the meeting points of
numerous tectonic plates, including the Eurasian, North American, Juan de Fuca, Cocos,
Caribbean, Nazca, Antarctic, Indian, Australian, Philippine, and other smaller plates, which
all encircle the large Pacific Plate, according to a report by National Geographic.It runs
through 15 more countries including the USA, Indonesia, Mexico, Japan, Canada,
Guatemala, Russia, Chile, Peru, and the Philippines.
The Ring of Fire witnesses so many earthquakes due to constant sliding past, colliding
into, or moving above or below each other of the tectonic plates. As the edges of these
plates are quite rough, they get stuck with one another while the rest of the plate keeps
moving. An earthquake occurs when the plate has moved far enough and the edges
unstick on one of the faults.
Taiwan experiences earthquakes due to the interactions of two tectonic plates — the
Philippine Sea Plate and the Eurasian Plate.
Why are there so many volcanoes in the Ring of Fire?

The existence of volcanoes in the Ring of Fire is also due to the movement of tectonic
plates. Many of the volcanoes have been formed through a process known as
subduction. It takes place when two plates collide with each other and the heavier plate is
shoved under another, creating a deep trench.
“Basically, when a ‘downgoing’ oceanic plate [like the Pacific Plate] is shoved into a hotter
mantle plate, it heats up, volatile elements mix, and this produces the magma. The magma
then rises up through the overlying plate and spurts out at the surface,” which leads to
the formation of volcanoes, according to a report by DW.

Most of the subduction zones on the planet are located in the Ring of Fire and that’s why
it hosts a large number of volcanoes.
https://indianexpress.com/article/explained/explained-sci-tech/earthquake-taiwan-ring-o
f-fire-9249383/
தைவானில் கடுமையான நிலநடுக்கம் : நெருப்பு வளையம் (Ring of

Fire) என்றால் என்ன?
-அலிந்த் சௌஹான்
உலகின் 90% நிலநடுக்கங்கள் நடைபெறும் பசிபிக் "நெருப்பு வளையத்தில்"

(Pacific “Ring of Fire”) அமைந்துள்ளதால், தைவான் நிலநடுக்கங்களுக்கு ஆளாகிறது.
தைவானில், புதன்கிழமை (ஏப்ரல் 4) காலை ஒரு பெரிய பூகம்பம் ஏற்பட்டது,

இது 25 ஆண்டுகளில் ஏற்பட்ட பூகம்பத்தை விட மிக வலிமையானது. இதனால்,
ஒன்பது பேர் இறந்தனர், 800 க்கும் மேற்பட்டோர் காயமடைந்தனர். இந்த
நிலநடுக்கம் ரிக்டர் அளவுகோலில் 7.2 ஆக பதிவாகியுள்ளதாக தைவானின்
புவியியல் ஆய்வு மையம் தெரிவித்துள்ளது.
நிலநடுக்கத்தின் மையம் (epicentre of the quake) கிழக்கு தைவானில்

அமைந்துள்ள ஹுவாலியன் (Hualien) கவுண்டியில் இருந்து தென்-தென்மேற்கே 18
கிலோமீட்டர் தொலைவில் அமைந்துள்ளது. அமெரிக்க பூகோள ஆராய்ச்சி
மையத்தின் (US Geological Survey (USGS)) படி, பல நில அதிர்வுகள் ஏற்பட்டன,
அவற்றில் ஒன்று 6.5 ரிக்டர் அளவில் இருந்தது.
உலகின் 90% நிலநடுக்கங்கள் நடைபெறும் பசிபிக் "ரிங் ஆஃப் ஃபயர்" (Pacific

“Ring of Fire”) இல் இருப்பதால் தைவானில் நிலநடுக்கங்கள் ஏற்படுகிறது.
தீவு மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள நீர்நிலைகள் 1980ஆம் ஆண்டு முதல் 4.0

அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட அளவு நிலநடுக்கங்களை பதிவு செய்துள்ளன. மேலும்,
100க்கும் மேற்பட்ட நிலநடுக்கங்கள் 5.5க்கு மேல் பதிவாகியுள்ளன என அமெரிக்க

பூகோள ஆராய்ச்சி மையத்தின் (US Geological Survey (USGS)) தரவுகளின் படி,
அசோசியேட்டட் பிரஸ் அறிக்கை தெரிவித்துள்ளது.
நெருப்பு வளையம் மற்றும் அங்கு ஏன் இவ்வளவு நிலநடுக்கங்கள்

ஏற்படுகின்றன என்பதை இங்கே பார்க்கலாம்.
நெருப்பு வளையம் (Ring of Fire) என்றால் என்ன?
நெருப்பு வளையம் என்பது பசிபிக் பெருங்கடலில் இயங்கும்

நூற்றுக்கணக்கான எரிமலைகள் மற்றும் நிலநடுக்க தளங்களின் தொடர் ஆகும்.
இது ஒரு அரை வட்டம் அல்லது குதிரை ஷூ வடிவத்தில் உள்ளது மற்றும்

கிட்டத்தட்ட 40,250 கிலோமீட்டர்கள் நீண்டுள்ளது. நெருப்பு வளையம், யூரேசியன்
(Eurasian), வட அமெரிக்கன் (North American), ஜுவான் டி ஃபுகா(Juan de Fuca),
கோகோஸ் (Cocos), கரீபியன் (Caribbean), நாஸ்கா(Nazca), அண்டார்டிக் (Antarctic),
இந்தியன்(Indian), ஆஸ்திரேலியன்(Australian), பிலிப்பைன்(Philippine) மற்றும் பிற சிறிய
தகடுகள் உட்பட ஏராளமான டெக்டோனிக் தகடுகளின் சந்திப்பு புள்ளிகளைக்
கண்டறிந்துள்ளது.
இது அமெரிக்கா, இந்தோனேசியா, மெக்சிகோ, ஜப்பான், கனடா,

குவாத்தமாலா, ரஷ்யா, சிலி, பெரு மற்றும் பிலிப்பைன்ஸ் உள்ளிட்ட 15 நாடுகளின்
வழியாக இயங்குகிறது.
நெருப்பு வளையம் ஏன் பூகம்பத்தால் பாதிக்கப்படக்கூடியது?
டெக்டோனிக் தகடுகளில் (tectonic plates) தொடர்ந்து சறுக்குதல், மோதுதல்

அல்லது ஒன்றுக்கொன்று மேலே அல்லது கீழே நகர்வதால் பல நிலநடுக்கங்களுக்கு
நெருப்பு வளையம் காரணமாக இருக்கிறது.
இந்த தட்டுகளின் விளிம்புகள் மிகவும் கரடுமுரடானதாக இருப்பதால்,

மீதமுள்ள தட்டு நகரும் போது அவை ஒன்றோடு ஒன்று சிக்கிக் கொள்கின்றன. தட்டு
போதுமான அளவு நகர்ந்து, விளிம்புகள் பிழைகளில் ஒன்றில் ஒட்டாமல்
இருக்கும்போது பூகம்பம் ஏற்படுகிறது.

பிலிப்பைன்ஸ் கடல் தட்டு (Philippine Sea Plate) மற்றும் யூரேசிய தட்டு (Eurasian
Plate) ஆகிய இரண்டு டெக்டோனிக் தட்டுகளின் தொடர்பு காரணமாக தைவான்
நிலநடுக்கங்களை அனுபவிக்கிறது.
நெருப்பு வளையத்தில் ஏன் இவ்வளவு எரிமலைகள் உள்ளன?
நெருப்பு வளையத்தில் எரிமலைகள் இருப்பதற்கும் டெக்டோனிக் தட்டுகளின்

இயக்கம் (movement of tectonic plates) காரணமாகும். பல எரிமலைகள் நில
அடுக்கு-இறக்கம் (subduction) எனப்படும் செயல்முறை மூலம் உருவாகின்றன.
இரண்டு தட்டுகள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதி, கனமான தட்டு மற்றொன்றின் கீழ்
தள்ளப்பட்டு, ஆழமான அகழியை உருவாக்கும் போது இது நடைபெறுகிறது.
"அடிப்படையில், ஒரு 'கீழே செல்லும்' கடல் தட்டு (‘downgoing’ oceanic plate)

பசிபிக் தட்டு போன்றது வெப்பமான மேன்டில் தட்டுக்குள் (mantle plate)
தள்ளப்படும்போது, அது வெப்பமடைந்து, ஆவியாகும் கூறுகள் அதில் கலக்கின்றன,
மேலும் இது மாக்மாவை (magma) உருவாக்குகிறது. மாக்மா (magma) மேலுள்ள தட்டு
வழியாக மேலே உயர்ந்து மேற்பரப்பில் வெளியேறுகிறது." இது எரிமலைகள்
உருவாக வழிவகுக்கிறது.
பூமியின் பெரும்பாலான நில அடுக்கு-இறக்க மண்டலங்கள் (subduction zones)

நெருப்பு வளையத்தில் அமைந்துள்ளன. அதனால்தான் இது அதிக
எண்ணிக்கையிலான எரிமலைகளை ஏற்படுத்துகிறது.
Risk from glacial lake floods

-Avaneesh Mishra , Alind Chauhan
Rising temperatures have increased the risk of glacial lake bursts of the kind that
devastated the Kedarnath valley in 2013 and parts of Chamoli in 2021. Uttarakhand has
commissioned a GLOF risk-assessment study.
The Uttarakhand government has constituted two teams of experts to evaluate the risk
posed by five potentially hazardous glacial lakes in the region. These lakes are prone to

Glacial Lake Outburst Floods (GLOFs), the kind of events that have resulted in several
disasters in the Himalayan states in recent years.
The goal of the risk assessment exercise is to minimise the possibility of a GLOF incident
and provide more time for relief and evacuation in case of a breach.
The National Disaster Management Authority (NDMA), which operates under the Union
Ministry of Home Affairs, has identified 188 glacial lakes in the Himalayan states that can
potentially be breached because of heavy rainfall. Thirteen of them are in Uttarakhand.
Rising surface temperatures across the globe, including India, have increased the risk of
GLOFs. Studies have shown that around 15 million people face the risk of sudden and
deadly flooding from glacial lakes, which are expanding and rising in numbers due to
global warming.
What are GLOFs?

GLOFs are disaster events caused by the abrupt discharge of water from glacial lakes —
large bodies of water that sit in front of, on top of, or beneath a melting glacier.
As a glacier withdraws, it leaves behind a depression that gets filled with meltwater,
thereby forming a lake.
The more the glacier recedes, the bigger and more dangerous the lake becomes. Such
lakes are mostly dammed by unstable ice or sediment composed of loose rock and
debris. In case the boundary around them breaks, huge amounts of water rush down the
side of the mountains, which could cause flooding in the downstream areas — this is
referred to as a GLOF event.
GLOFs can be triggered by various reasons, including glacial calving, where sizable ice
chunks detach from the glacier into the lake, inducing sudden water displacement.
Incidents such as avalanches or landslides can also impact the stability of the boundary
around a glacial lake, leading to its failure, and the rapid discharge of water.
GLOFs can unleash large volumes of water, sediment, and debris downstream with
formidable force and velocity. The floodwaters can submerge valleys, obliterate

infrastructure such as roads, bridges, and buildings, and result in significant loss of life
and livelihoods.
Why are GLOFs under the spotlight?

In recent years, there has been a rise in GLOF events in the Himalayan region as soaring
global temperatures have increased glacier melting. Rapid infrastructure development in
vulnerable areas has also contributed to the spike in such incidents.
Since 1980, in the Himalayan region, particularly in southeastern Tibet and the
China-Nepal border area, GLOFs have become more frequent, according to a study,
‘Enhanced Glacial Lake Activity Threatens Numerous Communities and Infrastructure in
the Third Pole’, published in the journal Nature in 2023. The analysis was done by Taigang
Zhang, Weicai Wang, Baosheng An and Lele Wei — all from the Institute of Tibetan
Plateau Research in China.
“Approximately 6,353 sq km of land could be at risk from potential GLOFs, posing threats
to 55,808 buildings, 105 hydropower projects, 194 sq km of farmland, 5,005 km of roads,
and 4,038 bridges in the region,” according to the study.
Another analysis, ‘Glacial Lake Outburst Floods Threaten Millions Globally’, published in the
journal Nature in February 2023, showed that about 3 million people in India and 2 million
in Pakistan face the risk of GLOFs. This study was conducted by Caroline Taylor, Rachel
Carr and Stuart Dunning of Newcastle University, the United Kingdom, Tom Robinson of
the University of Canterbury, New Zealand, and Matthew Westoby of Northumbria
University, the UK.
“While the number and size of glacial lakes in these areas (India and Pakistan) isn’t as
large as in places like the Pacific Northwest or Tibet, it’s that extremely large population
and the fact that they are highly vulnerable that mean Pakistan and India have some of
the highest GLOF danger globally,” Tom Robinson, co-author of the study and lecturer in
Disaster Risk & Resilience at the University of Canterbury, told The Indian Express in
February last year.

What is the situation in Uttarakhand?
Uttarakhand has witnessed two major GLOF events in the past few years. The first took
place in June 2013, which affected large parts of the state — Kedarnath valley was the
worst hit, where thousands of people died. The second occurred in February 2021, when
Chamoli district was hit by flash floods due to the bursting of a glacier lake.
As mentioned earlier, Uttarakhand has 13 glacial lakes which are prone to GLOF. Based on
the analysis of available data and research from various technical institutions, these lakes
have been categorised into three risk levels: ‘A’, ‘B’, and ‘C’.
Five highly sensitive glacial lakes fall into the ‘A’ category. These include Vasudhara Tal in
the Dhauliganga basin in Chamoli district, and four lakes in Pithoragarh district — Maban
Lake in Lassar Yangti Valley, Pyungru Lake in the Darma basin, an unclassified lake in the
Darma basin, and another unclassified lake in Kuthi Yangti Valley.
The areas of these five lakes range between 0.02 to 0.50 sq km, and they are situated
at elevations ranging from 4,351 metres to 4,868 metres.
The rising surface temperatures could worsen the situation in Uttarakhand. The hill annual
average maximum temperature may increase by 1.6-1.9 degree Celsius between
2021-2050, according to a 2021 study, ‘Locked Houses, Fallow Lands: Climate Change and
Migration in Uttarakhand, India’, carried out by the Germany-based Potsdam Institute for
Climate Research (PIK) and The Energy and Resources Institute (TERI) in New Delhi. This
could exacerbate the risk of GLOFs in the state.
https://indianexpress.com/article/explained/explained-climate/risk-from-glacial-lake-flood
s-9249967/

பனிப்பாறை ஏரிகளிலிருந்து வரும் வெள்ளத்தால் ஏற்படும் ஆபத்து
- அவ்னிஷ் மிஸ்ரா, அலிந்த் சௌகான்
2013 இல் கேதார்நாத் மற்றும் 2021 இல் சாமோலியில் நடந்தது போன்ற

கடுமையான சேதத்தை ஏற்படுத்திய பனிப்பாறை ஏரிகள் வெடிக்கும் வாய்ப்புகளை
அதிக வெப்பமான வெப்பநிலை உருவாக்கியுள்ளது. உத்தரகாண்ட் இப்போது
அத்தகைய நிகழ்வுகளின் அபாயத்தை தவிர்க்க, பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ள
(Glacial Lake Outburst Floods (GLOFs)) இடர் மதிப்பீட்டு ஆய்வை மேற்கொண்டுள்ளது.
அபாயகரமானதாக இருக்கக்கூடிய ஐந்து பனிப்பாறை ஏரிகளிலிருந்து வரும்

ஆபத்தை மதிப்பிடுவதற்காக, உத்தரகாண்ட் அரசு இரண்டு நிபுணர் குழுக்களை
அமைத்துள்ளது. இந்த ஏரிகள், பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ளத்திற்கு (Glacial
Lake Outburst Floods (GLOFs)) வழிவகுக்கும். சமீப காலமாக, இமயமலையில் உள்ள
மாநிலங்களில் இந்த பனிப்பாறை ஏரிகளால் பல பேரழிவுகளை ஏற்படுத்தியுள்ளன.
இடர் மதிப்பீட்டின் நோக்கம் (aim of the risk assessment) பனிப்பாறை ஏரி

வெடிப்பு வெள்ளம் (Glacial Lake Outburst Floods (GLOF)) நிகழ்வதற்கான வாய்ப்பைக்
குறைப்பது மற்றும் அது நடந்தால் நிவாரணம் மற்றும் வெளியேற்றத்திற்கு அதிக
நேரம் கொடுப்பதாகும்.
மத்திய உள்துறை அமைச்சகத்தின் கீழ் செயல்படும் தேசிய பேரிடர்

மேலாண்மை ஆணையம் (National Disaster Management Authority (NDMA)),
கனமழை பெய்ய வாய்ப்புள்ள இமயமலை மாநிலங்களில் 188 பனிப்பாறை ஏரிகள்
இருப்பதை கண்டறிந்துள்ளது. இவற்றில், 13 ஏரிகள் மட்டும் உத்தரகாண்டில்
உள்ளன. இந்தியா உட்பட, உலகளவில் வெப்பநிலை அதிகரித்து வருகிறது. இது
பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ள (GLOFs) அபாயத்தை எழுப்புகிறது. இந்த
ஏரிகளில் இருந்து சுமார் 15 மில்லியன் மக்கள் திடீரென ஆபத்தான வெள்ளத்தை
எதிர்கொள்ளக்கூடும் என்று ஆய்வுகள் கூறுகின்றன. புவி வெப்பமடைதல்
காரணமாக இந்த ஏரிகளின் அளவும் எண்ணிக்கையில் அதிகரித்து வருகின்றன.

பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம் (Glacial Lake Outburst Floods (GLOF))
என்றால் என்ன?
உருகும் பனிப்பாறைகளுக்கு அருகிலோ அல்லது கீழேயோ உள்ள பெரிய

நீர்நிலைகளான பனிப்பாறை ஏரிகளிலிருந்து திடீரென நீர் வெளியேறும்போது
பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம் (Glacial Lake Outburst Floods (GLOF))
நிகழ்கிறது. ஒரு பனிப்பாறை சுருங்கும்போது, அது உருகிய நீரால் நிரப்பப்பட்ட ஒரு
பள்ளத்தை உருவாக்கி, ஒரு ஏரியை உருவாக்குகிறது.
பனிப்பாறை மேலும் பின்வாங்கும்போது, ஏரி பெரிதாகவும்

ஆபத்தானதாகவும் உருமாருகிறது. இந்த ஏரிகள் வழக்கமாக நிலையற்ற பனி
அல்லது தளர்வான பாறை மற்றும் குப்பைகளால் தடுக்கப்படுகின்றன. இதற்கான
தடுப்புச்சுவர் உடைந்தால், மலையின் கீழே பாய்ந்து, கீழே வெள்ளப்பெருக்கு
ஏற்படுகிறது. இதனால் பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ள (Glacial Lake Outburst
Floods (GLOF)) நிகழ்வு ஏற்படுகிறது.
பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம் வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக

ஏற்படலாம். உதாரணமாக, பெரிய பனிக்கட்டித் துண்டுகள் ஒரு
பனிப்பாறையிலிருந்து ஏரிக்குள் உடைக்கும்போது, அது திடீரென்று நிறைய
தண்ணீரை நகர்த்தும். மேலும், பனிச்சரிவுகள் அல்லது நிலச்சரிவுகள் போன்ற
காரணங்களால் ஒரு பனிப்பாறை ஏரியின் விளிம்புகளை நிலையற்றதாக மாற்றும்.
இதனால், அது உடைந்து தண்ணீரை விரைவாக வெளியேற்றும். பனிப்பாறையின்
ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம் நிகழும்போது, அவை அதிக அளவு நீர், சேறு மற்றும்
பாறைகளை அதிக வேகத்தில் கீழ்நோக்கி அனுப்பும். இதன் மூலம்,
பள்ளத்தாக்குகளில் வெள்ளம் ஏற்படலாம், சாலைகள், பாலங்கள் மற்றும்
கட்டிடங்களை அழிக்கலாம். மேலும், ஏராளமான மக்கள் தங்கள் வாழ்க்கையையும்
வேலைகளையும் இழக்க நேரிடும்.
பனிப்பாறையின் ஏரி வெடிப்பு வெள்ளங்கள் ஏன் கவனத்தை ஈர்க்கின்றன?
சமீபத்திய ஆண்டுகளில், இமயமலை பிராந்தியத்தில் அதிக பனிப்பாறையின்

ஏரி வெடிப்பு வெள்ள (GLOFs) நிகழ்வுகள் நடந்துள்ளன. ஏனெனில், புவி
வெப்பமடைதலால் பனிப்பாறைகள் வேகமாக உருகுவதற்கு காரணமாகின்றன.

மேலும், ஆபத்தான பகுதிகளில் அதிக உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குவது இந்த
சம்பவங்களை மிகவும் பொதுவானதாக ஆக்கியுள்ளது.
1980 முதல், இமயமலைப் பகுதியில், குறிப்பாக தென்கிழக்கு திபெத் மற்றும்

சீனா-நேபாள எல்லைப் பகுதியில் அதிக பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ளம்
ஏற்பட்டுள்ளது. இந்த தகவல் 'மேம்படுத்தப்பட்ட பனிப்பாறை ஏரி செயல்பாடுகள்
மூன்றாம் துருவத்தில் எண்ணற்ற சமூகங்கள் மற்றும் உள்கட்டமைப்புகளை
அச்சுறுத்துகிறது' (Enhanced Glacial Lake Activity Threatens Numerous Communities and
Infrastructure in the Third Pole) என்ற தலைப்பில் டைகாங் ஜாங் (Taigang Zhang),
வெய்காய் வாங் (Weicai Wang), பாவோஷெங் ஆன் (Baosheng An) மற்றும் லெலே
வெய் (Lele Wei) ஆகியோரால் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டது. அவர்கள் அனைவரும்
சீனாவில் உள்ள திபெத்திய பீடபூமி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தைச் (Tibetan Plateau
Research) சேர்ந்தவர்கள். இந்த ஆய்வு 2023 இல் நேச்சர் இதழில் (Nature journal)
வெளியிடப்பட்டது.
சுமார் 6,353 சதுர கிலோமீட்டர் நிலப்பரப்பு சாத்தியமான பனிப்பாறை ஏரி

வெடிப்பு வெள்ளத்தால் (GLOFs) ஆபத்தை எதிர்கொள்ளக்கூடும் என்று ஆய்வு
கூறுகிறது. இதனால் அந்த பகுதியில் உள்ள 55,808 கட்டிடங்கள், 105 நீர்மின்
திட்டங்கள், 194 சதுர கிலோமீட்டர் விவசாய நிலங்கள், 5,005 கிலோமீட்டர் சாலைகள்
மற்றும் 4,038 பாலங்கள் பாதிக்கப்படலாம்.
பிப்ரவரி 2023 இல் நேச்சர் இதழில் வெளியிடப்பட்ட 'பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு

வெள்ளம் உலகளவில் மில்லியன் கணக்கானவர்களை அச்சுறுத்துகிறது' (Glacial
Lake Outburst Floods Threaten Millions Globally) என்ற ஆய்வில், இந்தியாவில் சுமார் 3
மில்லியன் மக்களும், பாகிஸ்தானில் 2 மில்லியன் மக்களும் பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு
வெள்ளத்தால் (GLOFs) அபாயத்தில் உள்ளனர் என்று கண்டறியப்பட்டது. இந்த
ஆய்வில் ஈடுபட்டுள்ள ஆராய்ச்சியாளர்கள் இங்கிலாந்தின் நியூகேஸில்
பல்கலைக்கழகத்தைச் (Newcastle University) சேர்ந்த கரோலின் டெய்லர், ரேச்சல்
கார் மற்றும் ஸ்டூவர்ட் டன்னிங், நியூசிலாந்தின் கேன்டர்பரி பல்கலைக்கழகத்தைச்
(University of Canterbury) சேர்ந்த டாம் ராபின்சன் மற்றும் இங்கிலாந்தின்
நார்தம்பிரியா பல்கலைக்கழகத்தைச் (Northumbria University, the UK) சேர்ந்த மேத்யூ
வெஸ்டோபி ஆகியோர் ஆவர்.

கேன்டர்பரி பல்கலைக்கழகத்தில் (University of Canterbury) பேரிடர் அபாயம்
மற்றும் மீள்தன்மை பற்றிய ஆய்வை இணைந்து ஆசிரியராகக் கற்பிக்கும் டாம்
ராபின்சன், கடந்த பிப்ரவரியில் இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸுக்கு விளக்கினார்.
இந்தியாவிலும் பாகிஸ்தானிலும் உள்ள பனிப்பாறை ஏரிகளின் எண்ணிக்கையின்
அளவும், இடங்களில் உள்ளதைப் போல பெரியதாக இல்லை. பசிபிக் வடமேற்கு
அல்லது திபெத் போன்ற, இந்த பகுதிகளில் அதிக மக்கள் தொகை அடர்த்தி மற்றும்
பாதிப்பு உலகளவில் பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ளங்கள் (GLOFs) மிகவும்
ஆபத்தில் உள்ளன.
உத்தரகாண்ட் நிலவரம் என்ன?
கடந்த சில ஆண்டுகளில், உத்தரகாண்ட், இரண்டு பெரிய பனிப்பாறை ஏரி

வெடிப்பு வெள்ளங்கள் (GLOFs) நிகழ்வுகளை அனுபவித்துள்ளது. முதலாவது
சம்பவம் ஜூன் 2013 இல் நடந்தது, இது கேதார்நாத் பள்ளத்தாக்கில் கடுமையான
சேதத்தை ஏற்படுத்தியது மற்றும் ஆயிரக்கணக்கான இறப்புகளை ஏற்படுத்தியது.
இரண்டாவது சம்பவம் பிப்ரவரி 2021 இல் ஏற்பட்டது. இதனால், சமோலி
மாவட்டத்தில் பனிப்பாறை ஏரி வெடித்ததால் திடீர் வெள்ளப்பெருக்கு ஏற்பட்டது.
முன்னர் குறிப்பிட்டபடி, உத்தரகண்ட் மாநிலத்தில் 13 பனிப்பாறை ஏரிகள்

உள்ளன. அவை பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு வெள்ளங்களின் (GLOFs) அபாயத்தில்
உள்ளன. இந்த ஏரிகள் 'ஏ', 'பி' மற்றும் 'சி' என மூன்று ஆபத்து நிலைகளாக
வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
மிகவும் உணர்திறன் வாய்ந்த ஐந்து அதிக உணர்திறன் கொண்ட பனிப்பாறை

ஏரிகள் 'A' என வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இந்த ஏரிகள்: சாமோலி மாவட்டத்தில்
உள்ள தௌலிகங்கா படுகையில் (Dhauliganga basin) உள்ள வசுதாரா தால், லாசர்
யாங்டி பள்ளத்தாக்கில் (Lassar Yangti Valley) உள்ள மபன் ஏரி, தர்மா படுகையில்
(Darma basin) உள்ள பியுங்ரு ஏரி மற்றும் வகைப்படுத்தப்படாத இரண்டு ஏரிகள்,
ஒன்று தர்மா படுகையிலும் (Darma basin) மற்றொன்று குத்தி யாங்டி பள்ளத்தாக்கிலும்
(Kuthi Yangti Valley), பித்தோராகர் மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளன.
இந்த ஐந்து ஏரிகளின் அளவு 0.02 முதல் 0.50 சதுர கிலோமீட்டர் வரை
உள்ளது. அவை 4,351 மீட்டர் முதல் 4,868 மீட்டர் வரை உயரத்தில் அமைந்துள்ளன.

உத்தரகண்டில் வெப்பநிலை அதிகரித்து வருகிறது, இது விஷயங்களை
மோசமாக்கும். 'பூட்டப்பட்ட வீடுகள், தரிசு நிலங்கள் இந்தியாவின் உத்தரகண்டில்
காலநிலை மாற்றம் மற்றும் இடம்பெயர்வு' (Locked Houses, Fallow Lands: Climate
Change and Migration in Uttarakhand, India) என்ற தலைப்பில், 2021 ஆம் ஆண்டில்
ஜெர்மனியில் உள்ள போட்ஸ்டாம் இன்ஸ்டிடியூட் ஃபார் க்ளைமேட் ரிசர்ச் (Potsdam
Institute for Climate Research (PIK)) மற்றும் புதுடெல்லியில் உள்ள தி எனர்ஜி அண்ட்
ரிசோர்சஸ் இன்ஸ்டிடியூட் (The Energy and Resources Institute (TERI)) ஆகியவை
மேற்கொண்ட ஓர் ஆய்வு, 2021 மற்றும் 2050 க்கு இடையில், மலைகளில் அதிகபட்ச
வெப்பநிலை 1.6-1.9 டிகிரி செல்சியஸ் உயரக்கூடும் என்று கணித்துள்ளது. இது
போன்ற வெப்பநிலை அதிகரிப்பு, மாநிலத்தில் பனிப்பாறை ஏரி வெடிப்பு
வெள்ளங்களை (GLOFs) அதிகரிக்க வாய்ப்புள்ளது.
LRS outflows, an offshoot of aspirational India

-Editorial
LRS outflows are a worry when the balance of payments situation is adverse, but the
country is quite well-placed now.
Indian citizens continue to remit substantial sums overseas under the Liberalised
Remittance Scheme (LRS), despite a sharp increase in the incidence of Tax Collection at
Source (TCS) from October last year. Data from the Reserve Bank of India (RBI) show
that LRS payouts increased to $27 billion in the April-January period of FY24 from $22
billion in the same period last year. Though monthly LRS transactions did dip from $3.4
billion in September to $1.8 billion in November, they climbed back to $2.6 billion by
January 2024.
Overseas remittances display seasonal swings; historically, they’ve spiked in the

July-September period. Last year, the Centre imposed a 20 per cent TCS on all LRS
transactions except for those incurred on education and for medical purposes, with

effect from October 1, 2023. Transactions up to a threshold of ₹7 lakh were exempted
from the levy. Rather than experiment with other policy/tax measures to stem this
outflow of dollars or fret over it, policymakers would do well to make peace with surging
LRS flows. There are three good reasons why India may not need to worry too much
about these outflows at this juncture. For one, most Indians avail of the LRS limits to
travel abroad — over 54 per cent of LRS payments in April-January FY24 was for
overseas travel — which reflects positive trends in the economy.
These expenses, which have surged post-Covid, reflect aspirational spending by India’s
affluent population which is unlikely to give up its yen for foreign travel anytime soon.
Also, cross-border travel by executives of software firms and multinationals is an
inevitable offshoot of the success story crafted by India in technology and services
exports in recent years. Two, the second biggest contributor to LRS payouts, at 25 per
cent, is the funding of education and maintenance of close relatives (mainly students)
abroad. Investments by Indian families in foreign degrees for their wards do lead to an
outflow of dollars in the initial years. But these investments in education often yield
long-term payoffs in the form of youngsters sending money back to their families in India,
once they find employment abroad. This phenomenon has been a big reason behind
remittances into India from countries such as the US growing steadily in recent years. Of
the over $120 billion of inbound remittances in 2023, the US and UK contributed over a
fourth.
Finally, while LRS outflows are a worry when the balance of payments situation is
adverse, the country is quite well-placed now. With the TINA factor working in its favour,
India has seen a $40 billion influx of foreign portfolio investments into its debt and equity
markets in FY24. This is creating an embarrassment of dollar riches for the central bank,
which needs to sterilise these flows to prevent disorderly gains in the rupee. The RBI is
now sitting on record foreign exchange reserves of over $642 billion. LRS outflows can
help partly balance the influx of dollars.
© The Hindu Business Line (P) Ltd, First published on: April 03, 2024 at 09:45 PM.
https://www.thehindubusinessline.com/opinion/editorial/lrs-outflows-an-offshoot-of-aspir
ational-india/article68024254.ece

தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின் (Liberalised Remittance
Scheme (LRS)) மூலமான வெளியேற்றம் - ஓர் இலட்சிய இந்தியாவின் விளைவு
-தலையங்கம்
நிலுவைத் தொகையின் நிலைமை மோசமாக இருக்கும்போது

தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின் (Liberalised Remittance Scheme
(LRS)) மூலமான வெளியேற்றங்கள் ஒரு கவலையாக உள்ளன, ஆனால் நாடு
இப்போது மிகவும் நன்றாக உள்ளது.
இந்திய குடிமக்கள் இன்னும் தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டம்

(Liberalised Remittance Scheme (LRS)) மூலம் வெளிநாடுகளுக்கு நிறைய பணம்
அனுப்புகிறார்கள். கடந்த அக்டோபரில் இருந்து மூலதன வரி வசூல் (Tax Collection at
Source (TCS)) பெரிய அளவில் அதிகரித்தாலும் இது நடக்கிறது. இந்திய ரிசர்வ்
வங்கியின் தரவுகளின்படி, தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின்
நிலுவைத் தொகையின் நிலைமை நிதியாண்டு-2024 இல் ஏப்ரல் முதல் ஜனவரி
வரை $27 பில்லியனாக உயர்ந்துள்ளன. இது கடந்த ஆண்டின் இதே காலகட்டத்தில்
$22 பில்லியனாக இருந்தது. மாதாந்திர தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும்
திட்ட பரிவர்த்தனைகள் செப்டம்பரில் $3.4 பில்லியனில் இருந்து நவம்பரில் $1.8
பில்லியனாகக் குறைந்தாலும், அவை ஜனவரி 2024க்குள் $2.6 பில்லியனாக
அதிகரித்துள்ளன.
வெளிநாட்டு பண அனுப்புதல்கள் (Overseas remittances), பருவகால ஏற்ற

இறக்கங்களைக் காட்டுகிறது; வரலாற்று ரீதியாக, ஜூலை-செப்டம்பர் காலகட்டத்தில்
அவை அதிகரித்துள்ளன. கடந்த ஆண்டு, கல்வி மற்றும் மருத்துவச் செலவுகள்
தவிர, அனைத்து தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்ட (LRS)
பரிவர்த்தனைகளிலும் 20 சதவீத மூலதன வரி வசூலை (Tax Collection at Source
(TCS)) அரசாங்கம் சேர்த்தது. இது அக்டோபர் 1, 2023 முதல் ₹7 லட்சம் வரையிலான
பரிவர்த்தனைகளுக்கு வரியிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்டது. டாலர்கள்
வெளியேறுவதைத் தடுக்க வெவ்வேறு கொள்கைகள் அல்லது வரிகளை
முயற்சிப்பதற்குப் பதிலாக, அதிகரித்து வரும் தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம்
அனுப்பும் திட்ட (Liberalised Remittance Scheme (LRS)) நடவடிக்கைகளை கொள்கை
வகுப்பாளர்கள் ஏற்க வேண்டும். இந்த வெளியேற்றங்களைப் பற்றி இந்தியா

இப்போது கவலைப்படத் தேவையில்லை என்பதற்கான மூன்று காரணங்கள் இங்கே
குறிப்பிடலாம் : இந்த வெளியேற்றத்தால் இந்தியப் பொருளாதாரம் பயனடைகிறது.
வெளியேறுவது இந்தியப் பொருளாதாரத்தின் மீதான நம்பிக்கையைக் குறிக்கிறது.
வெளியேற்றங்கள் இந்தியாவின் வெளிநாட்டு இருப்புக்களை வலுப்படுத்த
பங்களிக்கின்றன. பல இந்தியர்கள் வெளிநாடுகளுக்குச் செல்ல
தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்ட வரம்புகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
ஏப்ரல்-ஜனவரி நிதியாண்டு-2024 இல், தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும்
திட்ட செலுத்துதலில் 54 சதவீதத்திற்கும் அதிகமானவை வெளிநாட்டுப்
பயணங்களுக்கானவை. இது பொருளாதாரத்தில் சாதகமான போக்குகளைக்
காட்டுகிறது.
கோவிட்-19 தொற்றுநோய்க்குப் பிறகு இந்த செலவுகள் கணிசமாக

அதிகரித்துள்ளன. இது, இந்தியாவின் பணக்காரர்கள் ஆடம்பர பொருட்களுக்கு
அதிக செலவு செய்வதையும், வெளிநாடுகளுக்கு செல்வதையும் காட்டுகிறது. இந்த
செலவழிக்கும் பழக்கத்தை அவர்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் நிறுத்த
வாய்ப்பில்லை. கூடுதலாக, மென்பொருள் நிறுவனங்கள் மற்றும் பன்னாட்டு
நிறுவனங்களைச் சேர்ந்த வல்லுநர்கள் எல்லைகளைக் கடந்து பயணம் செய்வது
தொழில்நுட்பம் மற்றும் சேவை ஏற்றுமதியில் இந்தியாவின் வெற்றியின் இயல்பான
விளைவாகும். தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டம், நிலுவைத்
தொகையின் நிலைமை மற்றொரு குறிப்பிடத்தக்க காரணம், 25%, கல்வி மற்றும்
குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு ஆதரவாக வெளிநாடுகளுக்கு, பெரும்பாலும்
மாணவர்களுக்கு பணம் அனுப்புகிறது. இந்தியக் குடும்பங்கள் தங்கள்
குழந்தைகளுக்காக வெளிநாட்டுக் கல்வியில் முதலீடு செய்யும்போது, அது
ஆரம்பத்தில் நாட்டை விட்டு வெளியேற வழிவகுக்கிறது. இருப்பினும், இந்த கல்வி
முதலீடுகள் பெரும்பாலும் இளைஞர்கள் வெளிநாட்டில் சம்பாதிக்கத் தொடங்கி,
தங்கள் குடும்பங்களுக்கு வீட்டிற்கு பணம் அனுப்பத் தொடங்கும்போது நீண்ட கால
நன்மைகளை விளைவிக்கின்றன. குறிப்பாக, இதனால் அமெரிக்கா போன்ற
நாடுகளில் இருந்து இந்தியாவுக்கு பணம் அனுப்புவது படிப்படியாக அதிகரித்து
வருகிறது. 2023 ஆம் ஆண்டில், 120 பில்லியன் டாலருக்கும் அதிகமான பணம்
இந்தியாவிற்கு அனுப்பப்பட்டது. அமெரிக்காவும் இங்கிலாந்தும் சேர்ந்து இந்த
தொகையில் நான்கில் ஒரு பங்கை அனுப்பியுள்ளன.

இறுதியாக, நாட்டின் நிலுவைத் தொகையின் நிலைமை நன்றாக
இல்லாதபோது தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின் (Liberalised
Remittance Scheme (LRS)) மூலமான வெளியேற்றங்கள் ஒரு கவலையாக இருக்கலாம்.
இருப்பினும், நாடு தற்போது ஒரு வலுவான நிலையில் உள்ளது. TINA காரணி
தனக்குச் சாதகமாகச் செயல்படுவதால், நிதியாண்டு-2024 இல் இந்தியா தனது கடன்
மற்றும் பங்குச் சந்தைகளில் $40 பில்லியன் வெளிநாட்டு போர்ட்ஃபோலியோ
முதலீடுகளைக் கண்டுள்ளது. இது மத்திய வங்கிக்கு உபரி டாலர்களுக்கு
வழிவகுத்தது. ரூபாயின் மதிப்பு அதிகமாக அதிகரிப்பதைத் தடுக்க மத்திய வங்கி
இந்த போக்குகளை நிர்வகிக்க வேண்டும். இந்திய ரிசர்வ் வங்கியிடம் தற்போது 642
பில்லியன் டாலருக்கும் அதிகமான அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பு (foreign
exchange reserves) உள்ளது. தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டம்
மூலம் இந்தியாவை விட்டு வெளியேறும் பணம் மற்ற நாடுகளில் இருந்து வரும்
பணத்தை ஓரளவு சமப்படுத்த உதவும்.
*******
இந்த சேவை குறித்த உங்கள் கருத்துக்களை kclmadurai@gmail.com என்ற மின்னஞ்சல்

முகவரியில் தெரிவிக்கவும்.

04.04.2024 Editorial

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

04.04.2024 Editorial

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

04.04.2024 Editorial

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Editorials and Articles

Reprographic services for students

Date: 04th April 2024

வ. எண் கட்டுரை தலைப்பு நாளிதழ் பக்கம்

2 சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான அமைப்புகளின் அறிவியல் (Systems science) The Hindu 12

3 இந்தியாவில் வாழ்க்கைக்கான விருப்புறுதி ஆவணங்களை (Living wills) The Hindu 19

4 இந்தியாவின் கல்வி முறையில் உள்ள இடைவெளிகளை சரிசெய்வது எப்படி ? The Hindu 25

6 இறால் பண்ணைகளில் முறைகேடான நிலைமைகள் குறித்த குற்றச்சாட்டுகளை இந்தியா The Hindu 38

7 இந்தியாவின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான சிறந்த சூழ்நிலை அணுசக்தியை The Hindu 42

8 கச்சத்தீவு தொடர்பான பல உண்மைகளை எந்தக் கட்சியும் ஒப்புக்கொள்ள Indian 46

10 செயற்கை நுண்ணறிவின் பாதுகாப்பை சோதிக்கும் ஒப்பந்தத்தில் அமெரிக்காவும் Indian 62

12 பனிப்பாறை ஏரிகளிலிருந்து வரும் வெள்ளத்தால் ஏற்படும் ஆபத்து Indian 73

13 தாராளமயமாக்கப்பட்ட பணம் அனுப்பும் திட்டத்தின் (Liberalised Remittance Scheme Business 79

Findings of survey in Kolkata

1 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

Reprographic services for students | 2

Rise in casual work

3 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

© The Hindu, First published on: April 04, 2024 12:16 am

நகர்ப்புற ஏழைகள் மீது கவனம் செலுத்த வேண்டும்

குடிசைவாசிகளின் வருமானம் மற்றும் வேலைவாய்ப்பு குறித்த பகுப்பாய்வு,

மனித மேம்பாட்டு நிறுவனம் (Institute for Human Development) மற்றும்

Reprographic services for students | 4

அதிக வருமானம் மற்றும் சிறந்த வாழ்க்கை முறை ஆகியவை பாரம்பரியமாக

கொல்கத்தாவில் சர்வே முடிவுகள்

2012ஆம் ஆண்டில், ஒரு எழுத்தாளரும் அவர்களது குழுவும்

5 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

கொல்கத்தா குடிசைப்பகுதிகளில் உள்ள முக்கிய வேலைகள் பத்து

சிறு வணிகங்கள் மற்றும் கடைகளில் வேலைவாய்ப்பு 9% அதிகரித்துள்ளது.

2012 ஆம் ஆண்டில், சராசரி மாத வருமானம் சுமார் ₹4,900 ஆக இருந்தது.

2019ஆம் ஆண்டில் கட்டுமானப் பணிகளில் (51%), பின்னர் சிறு வணிகங்கள்

வருமானத்தில் சரிவு மற்றும் சிறு வணிகம் மற்றும் கட்டுமானப் பணிகளின்

Reprographic services for students | 6

இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024, வேலைவாய்ப்பு மற்றும்

குடிசைப்பகுதிகளில், அதிக வருமானம் ஈட்டுபவர்கள், அரசு ஊழியர்கள்,

கொல்கத்தாவில், பல்வேறு வேலை வகைகளில் பாலின விகிதம் மாறிவிட்டது.

7 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

இந்திய வேலைவாய்ப்பு அறிக்கை 2024 மற்றும் எங்கள் கணக்கெடுப்புத் தரவு

துரதிர்ஷ்டவசமாக, நகர்ப்புறங்களில் பெண் பணியாளர்களின் பங்கேற்பின்

Reprographic services for students | 8

Rather than specialised sciences focused on parts, a higher-level science is required —

9 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

Reprographic services for students | 10

Rather than specialised sciences focused on parts, a higher-level science is required: a

Enterprises for cooperation

Women’s contributions to the well-being of families and societies are under-valued in

11 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

© The Hindu, First published on: April 04, 2024 12:08 am

சிறந்த எதிர்காலத்திற்கான அமைப்புகளின் அறிவியல்

குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் மட்டும் கவனம் செலுத்துவதற்குப் பதிலாக, முழு

ஜனநாயக நாடுகளில், மக்கள் தங்கள் அரசாங்கங்களின் பொருளாதாரக்

Reprographic services for students | 12

கூடுதலாக, உலகப் பொருளாதார வளர்ச்சி மற்றும் மக்கள்தொகை அதிகரிப்பு

உலக மக்கள்தொகையில் 17.5% கொண்ட இந்தியா, அதன் 2.4% நிலத்தை

அமைப்புகளின் அறிவியல் (science of systems)

உலகைப் புரிந்துகொள்வதற்கு, பல விஷயங்களையும் அவை எவ்வாறு

13 | Kalaignar Centenary Library, Maduarai

20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், பொருளாதாரம், தத்துவம் மற்றும்

நீதிமன்றம் செயல்முறையை உருவாக்கியபோது, அது நடைமுறைப்படுத்த