Professional Documents
Culture Documents
Barbecue The History of An American Institution Robert F. Moss Full Chapter
Barbecue The History of An American Institution Robert F. Moss Full Chapter
Barbecue The History of An American Institution Robert F. Moss Full Chapter
https://ebookmeta.com/product/deconstruction-an-american-
institution-1st-edition-gregory-jones-katz/
https://ebookmeta.com/product/adaptive-education-an-inquiry-
based-institution-1st-edition-robert-vanwynsberghe/
https://ebookmeta.com/product/vietnam-an-american-ordeal-7th-
edition-george-donelson-moss/
https://ebookmeta.com/product/the-cabinet-george-washington-and-
the-creation-of-an-american-institution-1st-edition-lindsay-m-
chervinsky/
Losing Eden An Environmental History of the American
West Sara Dant
https://ebookmeta.com/product/losing-eden-an-environmental-
history-of-the-american-west-sara-dant/
https://ebookmeta.com/product/vc-an-american-history-tom-
nicholas/
https://ebookmeta.com/product/the-modern-american-vice-
presidency-the-transformation-of-a-political-institution-joel-
kramer-goldstein/
https://ebookmeta.com/product/alexander-hamilton-the-graphic-
history-of-an-american-founding-father-jonathan-hennessey/
https://ebookmeta.com/product/out-of-the-ashes-an-oral-history-
of-provisional-irish-republicanism-robert-w-white/
Another random document with
no related content on Scribd:
Banger begon ’t weer in ’m te woelen. Kon hij hen
uitschelden, over ’t gappen, als hij zelf gapte? Z’n
taaie energie, om zelf baas te blijven zoolang ie
leefde, al was ’t maar alleen voor de wereld, begon
weer te zakken, te verslappen. Hij most maar de heele
boel laten waaien, zoo als ’t gaan wou. Hij zou toch
z’n spullen wel houên; ’n arme donder was ie altijd
geweest, al schatten ze ’m voor vol.
.… Hoho, sou die vast nie meer s’n kop van braike..
hai had d’r s’n aige pelsier.. sain aige koorakter..
hoho!.. vier en vaif en nie g’nog! en dâ waa’s gain
duufel die ’t sàin f’rtuike kon.— [369]
[Inhoud]
NEGENDE HOOFDSTUK.
Ouë Gerrit was niet meer te houën. Laan in, laan uit
z’n boonen liep ie al z’n akkers af, van vijf uren in den
morgen. In siddering zag ie de zon wegblijven, den
wind opsteken, en onweerigen bliksem dag en avond
over de velden flitsen. Hij at en dronk niet, stáárde
maar met bleek-bang gezicht naar de lucht,
benauwende woordjes vermummelend.
—Rooit noa niks, rooit noa niks! moàkt màin niks.. hep
d’r main aige! gromde hij.
Elk jaar was er gevaar voor hun oogst, elk jaar bracht
angsten [376]voor ’t weer; maar nooit nog was een zóó
felle teistering, zoo vernielend, over prachtbloei van
boonen heengegierd.—Ze schreiden de kerels,
schreiden bij ’t zien van hun gehavende rommelzooi,
ze konden er niet van slapen, niet van eten. En ze
praatten maar door, over zóó nooit geziene vernieling,
alsof ze dàt verlichtte. Ouë Gerrit werd beklaagd,
zonder dat ie zelf ’n stom woord zei. Hij leefde nog in
’n stille, z’n eigen rust wegvretende woede-krizis, ’n
stille inwendige bloeding van wraak. Ze hadden
gedacht dat ie stapelgek zou worden; tòt Dirk en Piet,
op den derden dag, bij hun overeind-zetten, van den
gebroken rommel, den Ouë zagen uitbarsten in grien.
—Vier millioen boonen had ie moèten leveren, voor de
fabriek. Nou kon ie, met groote moeite, er misschien ’n
paar honderd duizend halen.
Hij stamelde:
—Jai menair de netoaris! ’t is … sien u!.. van dit en
van dat! hoho! de boonestòrm!
—Nee moar?.…