Sokoot Fereshteha

www.takbook.
com
www.takbook.com
‫‪www.takbook.com‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا‬
‫ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ‪ :‬م ‪ .‬رﺟﺒﯽ‬
‫ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ آزاد ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮدن ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﯿﭻ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯽ آزاد ﺑﻮدن‬
‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪1‬‬
‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬
‫در ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ از زﻧﺪﮔﯽ زﻣﺎن ﻓﺎرغ از ﺗﺮس ﻫﺎ و ﺗﺮدﯾﺪﻫﺎﯾﻤﺎن ﺗﻨﻬﺎ در اﮐﻨﻮن ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد ﺣﯿﺎﺗﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ‪ ,‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺧﻼء زﻣﺎن ﻣﻮﺟﺐ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎن از‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل ﻣﯽ ﺷﻮد و اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ روح اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﭘﺮواز در ﻣﯽ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪2‬‬
‫ﮐﻮدك در آﻏﻮش ﻣﺎدرش ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﺗﮑﯿﻪ زده ‪ ,‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را‬
‫ﺑﺮ ﭘﻬﻨﻪ ﺑﯿﮑﺮاﻧﻪ آﺳﻤﺎن ﺷﺐ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن از ﺑﻠﻨﺪاي آﺳﻤﺎن زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن‬
‫را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﻮﭼﮏ او ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اي ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﺎدر ‪,‬ﮐﯽ داره از اون ﺑﺎﻻ ﺗﻮ آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ!؟ ﻣﺎدر دﺳﺘﯽ روي ﻣﻮﻫﺎي ﻧﺮم ﻓﺮزﻧﺪش ﮐﺸﯿﺪ و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻋﺰﯾﺰم ‪-‬‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻫﺎي ﺧﺪا و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﺳﺘﺎره ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺟﻬﺎن ﭘﺮ از‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﻫﻤﻪ اوﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻣﯿﺪ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ‪ ,‬ﻫﻤﻪ اوﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ رو دوﺳﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻮدك دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﺎدر ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺎل ﻫﻢ دارﻧﺪ!؟ ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬
‫ﺧﺐ ‪ ,‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ رو ﻧﺪﯾﺪم! اﻣﺎ ﭘﺴﺮك ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﺎدر ‪,‬‬
‫ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﺎل دارﻧﺪ وﻟﯽ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺎل ﻫﺎ ﺷﻮن و ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟‬
‫ﭼﻘﺪر دوﺳﺖ داﺷﺖ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد و او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺎ اﺑﺪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺮواز ﺧﯿﺎﻟﺶ در آﻏﻮش ﻣﺎدر ﺟﺎي ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﻧﺠﻮاﯾﯽ ﻣﺒﻬﻢ از ﺿﺮﺑﺎﻫﻨﮓ ﯾﮏ ﺻﺪا‬
‫آرام آرام در ﮔﻮﺷﻪ ذﻫﻨﺶ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ‪ ,‬ﻧﺠﻮاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از زواﯾﺎي ﺧﯿﺎﻟﺶ‬
‫ﻫﻤﺴﺎن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻬﺶ را دوﺑﺎره ﺑﺮ ﻧﻮازش دﺳﺘﺎن ﻣﺎدرش ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺻﺪا‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ داﻣﻨﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺧﯿﺎل ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ او را ﮐﻮﭼﮏ و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻦ ﻣﺤﺘﺮم ﭘﺮواز ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ اﯾﺮ ﻓﺮاﻧﺲ ‪ ,‬از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺧﻂ ﻫﻮاﯾﯽ را ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮت‬
‫ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﯾﺪ از ﺷﻤﺎ ﺳﭙﺎس ﮔﺬارﯾﻢ‪ .‬از ﻃﺮف ﺧﻠﺒﺎن و ﺗﯿﻢ ﭘﺮوازي ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﻗﺎﻣﺖ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ را در اﯾﺮان آرزو ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﻪ اﻣﯿﺪ دﯾﺪار ﺷﻤﺎ در ﭘﺮواز ﻫﺎي آﯾﻨﺪه ﺧﻄﻮط‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ اﯾﺮ ﻓﺮاﻧﺲ‬
‫‪ 24‬ژوﺋﻦ ‪2009‬‬
‫ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﻣﺎم ‪ -‬ﺗﻬﺮان‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺨﺶ داﺧﻠﯽ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻣﺴﺎﻓﺮان‬
‫ﻗﺴﻤﺖ روﯾﺎل ﮐﻼس ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاران از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي راﺣﺖ ﺧﻮد ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ وﺳﺎﯾﻞ و ﺳﺎك ﻫﺎي ﺧﻮد از ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺎﻻي ﺳﺮﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﯿﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮان اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ‪ ,‬ﺟﻮان ﺻﻨﺪﻟﯽ ‪ 4‬آ در ﺗﻤﺎم ‪ 6‬ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاران‬
‫ﺟﻮان ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﻗﺴﻤﺖ روﯾﺎل ﮐﻼس ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺘﺒﺮ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻄﻮط ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎن ‪ ,‬ﻟﺒﺎﺳﻬﺎي ﺳﺎده وﻟﯽ ﻣﺰﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻣﺎرك ﻫﺎي روز دﻧﯿﺎي‬
‫ﻣﺪ ‪ ,‬ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ ﮔﺮاﻧﻘﯿﻤﺘﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎر ﭼﻬﺮه اش دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪاران ﮐﻨﺠﮑﺎو ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺟﻮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎن ﭘﺮواز را ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﻨﻈﺮه آﺳﻤﺎن از ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ و ﯾﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪاران در ﻣﻮرد ﻣﺴﺎﻓﺮان ﭘﺮواز ﻫﺎي ﻫﻮاﯾﯽ آﻧﻬﺎ را در ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺧﺖ‬
‫ﻫﻤﺴﻔﺮاﻧﺸﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺮﻓﻪ اي ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻟﺒﺎس ﺷﯿﮏ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل راﺣﺖ و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﭘﺮواز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ او ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻫﺎي‬
‫ﻫﻮاﯾﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻋﺎدت دارد و آراﻣﺶ و رﻓﺘﺎر ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ اش ﺑﺎ آﻧﻬﺎ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه‬
‫ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه داﻧﺴﺘﻦ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ رﻓﺘﺎر ﺑﺎ دﺧﺘﺮان زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن آﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﭼﯿﺰي ﮐﻪ‬
‫در اﻏﻠﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ اﻃﻮارﻫﺎي دﻧﯿﺎي ﻣﺘﻤﻮﻟﯿﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﻧﻤﻮد در ﺿﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﯾﮏ دﺳﺘﮕﺎه ﮐﺘﺎﺑﺨﻮان ﻫﻢ از‬
‫ﻋﻼﻗﻪ او ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺘﯽ در ﺳﻔﺮ ﺣﮑﺎﯾﺖ داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻨﻬﺎ ﻧﮑﺎت ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اي ﺑﺮاي ﻫﺮ ‪4‬‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ و ﻫﻤﺮاﻫﯽ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﺎ درب ﺧﺮوﺟﯽ‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮان آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎري اش ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮐﯿﻒ ﺧﻮد از ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﺘﺎﺑﺨﻮاﻧﺶ را در ﮐﯿﻒ ﮐﻮﭼﮏ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻗﺮار داد و‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدرش ﻫﻤﯿﻨﮏ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي او و اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﺳﺎﻟﻢ رﺳﯿﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺗﻬﺮان ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ‪ 2‬ﺳﺎك او را از ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﮐﺖ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﺑﻮد ﻧﺸﻮد‪ .‬ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار‬
‫ﺑﺎ ادا ﮐﺮدن ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﮐﻠﻤﻪ آﻗﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان را ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮان ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از روي ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ اداي‬
‫ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺘﺸﮑﺮم ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﺑﺘﺪاي ﮐﺮﯾﺪور ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار ﺑﺎ اﺣﺘﺮاﻣﯽ و ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻼﯾﻢ ﻫﺮ ‪ 2‬ﺳﺎك‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺟﻮان را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺧﺪﻣﺎت ﻓﺮودﮔﺎه ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر در ورودي اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫داد و ﺑﺎ اﺑﺮاز اﻣﯿﺪواري ﺑﺮاي دﯾﺪن دوﺑﺎره اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺟﻮان او را ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﻃﺮاح ‪ 33‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس اﻫﻞ وﻧﮑﻮور ﮐﺎﻧﺎدا در‬
‫ﮐﺮﯾﺪورﻫﺎي ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﻬﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺮﯾﺪور ورودي ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺎ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻫﻼﻟﯽ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻃﺮاح ﻣﺸﻬﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺗﺒﺎر ﺑﻮد ﺑﻪ او اﺟﺎزه داد ﺗﺎ اوﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﻨﺎر راﯾﺎﻧﻪ دﺳﺘﯽ اش و ﺑﻪ ﻟﻄﻒ‬
‫ﻧﺮم اﻓﺰارﻫﺎي اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ ﻧﻈﺎره ﮔﺮش ﺑﻮد‪ .‬در واﻗﻊ دﯾﺪن ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ در آن ﻣﺘﻮﻟﺪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻣﺎﻫﻬﺎي اﺧﯿﺮ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ دﻏﺪﻏﻪ ذﻫﻨﯿﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻨﮏ ﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ اﻣﻮاج‬
‫ﻣﺎﻫﻮاره ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺧﻮدش در راﻫﯽ ﻗﺪم ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ دروازه ورود ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ‬
‫اﺳﺮار آﻣﯿﺰش ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻗﺎ ‪ ,‬ﻟﻄﻔﺎ" از اﯾﻦ ﻃﺮف ‪ ,‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ درﺳﺘﻪ؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه آﻓﺘﺎب‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎرﺑﺮي اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ ﺳﺎك ﻫﺎي او را از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺪار ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ و دوﺑﺎره از ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي ﮐﺮﯾﺪور ﺑﻪ‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻓﺮودﮔﺎه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫او ﻏﺮق در اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻼﯾﻪ ﻫﺎي ﺑﺎرﺑﺮ از ﮔﺮﻣﺎي ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻫﻮا در اوﻟﯿﻦ‬
‫روزﻫﺎي ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﻧﺸﺪ ﻣﻌﻤﻮﻻ" ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻮاردي ﺧﺎص ﮐﻪ ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻃﺮاف ﻧﺪاﺷﺖ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﺎ و ﯾﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن در ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﻌﻤﻮل ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﺮ ﻧﻤﯽ اﻧﮕﯿﺨﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺎرف راﻧﻨﺪه ‪ 53‬ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺮك ﺗﺒﺎر او در وﻧﮑﻮور اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ درك ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫در ‪ 15‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ راﻧﻨﺪه اش ﺑﻮد ﻫﻤﯿﺸﻪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد در ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫او در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻀﻮر دارد ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﭘﺲ از اﺳﺘﺨﺪاﻣﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫راﻧﻨﺪه ﻣﺸﻬﻮرﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮاح ﮐﺎﻧﺎدا درﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻮان ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ارزش دارد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ از ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﺑﺮاي راﺿﯽ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎ‬
‫ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﻪ او آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺎه اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان در‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﮑﻮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ واﻗﻊ در ذﻫﻨﺶ درﮔﯿﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﺎري و ﯾﺎ ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﻋﺎرف راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﮐﺎر را از ﺑﯿﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﮑﺮ و ﮐﻮﻫﻬﺎي اﻃﺮاف‬
‫ﺷﻬﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻦ در ﮐﻨﺎر ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﭘﺮ ﻣﺸﻐﻠﻪ در ﻟﺤﻈﺎت دﺷﻮارش ﻧﯿﺎز دارد‪ .‬دﯾﺪن ﮐﻮﻫﻬﺎ و‬
‫درﺧﺘﺎن ﺟﻨﮕﻠﯽ و ﻋﺒﻮر از ﻣﯿﺎن ﻃﺒﯿﻌﺖ زﯾﺒﺎ ذﻫﻨﺶ را آرام و ﻣﻨﻈﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ او را ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻋﺎرف اﻏﻠﻮ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ از‬
‫دﯾﺪن ﭼﻬﺮه آرام ﺣﻤﯿﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﻮد‪.‬‬
‫آﻗﺎ ﻟﻄﻔﺎ" ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﺘﻮن رو آﻣﺎده ﮐﻨﯿﺪ دارﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺪارك ورودﺗﻮن ﻣﯽ رﺳﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﭘﺎﮐﺖ ﺣﺎوي ﻣﺪارك ورودش را از ﮐﯿﻒ‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎرﺑﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﺤﺼﯿﻞ رﻓﺘﯿﺪ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر؟ ﺑﺮادر زاده‬
‫ﻣﻨﻢ ‪ 2‬ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﻣﺎﻟﺰي ‪ ,‬ﺑﺎﯾﺪ ﻋﮑﺴﺎش و اوﻧﺠﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻦ ﭘﺪر ﺳﻮﺧﺘﻪ!! ﻣﯽ ﮔﻪ اوﻧﺠﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺑﺎرون ﻣﯽ ﯾﺎد‪ .‬وﻓﻮر ﻧﻌﻤﺘﻪ دﯾﮕﻪ ‪ ,‬ﺑﺎرون ﮐﻪ زﯾﺎد ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻫﻢ ﮐﺸﺎورزي دارﻧﺪ و ﻫﻤﻪ‬
‫ﮐﺸﺎورزا وﺿﻌﺸﻮن ﺗﻮﭘﻪ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﯿﺎن ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﭘﺎدوﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺑﺮ ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ آﺧﺮ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد ﺧﺪاﯾﺎ ﺷﮑﺮت ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﮑﺮ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﻋﻼﻣﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﭼﮏ ﮐﺮدن ﻣﺪارك ورودش ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺪارك ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮري داد ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺛﺒﺖ‬
‫اﻃﻼﻋﺎت ورودي ﻣﺴﺎﻓﺮان را داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺘﺼﺪي اﺑﺘﺪا ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺳﻔﺮ‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﻮد آﻗﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد در اﺑﺘﺪاي ورود ﺟﻮان ﺑﻪ او آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ دﻫﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﻔﺮ ﻫﺎي زﯾﺎدش ﺗﮑﺮاري ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ او ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ و‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻮب ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺎﻣﻮر ﺑﺮرﺳﯽ ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ را داد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺛﺒﺖ ﻣﻬﺮ ورود ‪ ,‬ﺑﺎرﺑﺮ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل‬
‫ﻫﻮاﯾﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ ﺣﺘﻤﺎ" اﻻن ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺗﻮن دل‬
‫ﺗﻮ دﻟﺸﻮن ﻧﯿﺴﺖ! اﯾﺸﺎاﷲ ﻫﻤﻪ ﺟﻮان ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﺷﻮن ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪه ﺳﺎﻟﻦ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﭘﺴﺮم ﺑﺒﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ات رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻨﺘﻈﺮ و ﺧﻨﺪان ﻣﺮدم و دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادن ﻫﺎي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﺷﺎن از‬
‫ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ‪ ...‬ﻣﺮدم ‪ ...‬او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻣﺮدم‬
‫ﻋﺎدي ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدري اش ﻫﯿﺠﺎن زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﭼﺸﻢ‬
‫دوﺧﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎي ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎ آن روﺳﺮي ﻫﺎي زﯾﺒﺎ و ﻋﯿﻨﮏ ﻫﺎي ﮔﺮد روي ﺑﯿﻨﯽ‬
‫ﺷﺎن او را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻗﺎب ﻋﮑﺲ ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺶ در اﻃﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد‬
‫ﻫﺎي ﻋﺼﺎ ﺑﻪ دﺳﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ ﺟﻮان ﺗﺮﻫﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ از ﻣﯿﺎن‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ ورودي ﻣﺴﺎﻓﺮان را ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﻫﺎي ﺟﻮان و ﻫﯿﺠﺎن زده اي ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﺴﺒﯿﺪن ﺑﻪ دﯾﻮار ﺷﯿﺸﻪ اي اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ورود ﻋﺰﯾﺰان ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ دﯾﺪن ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ را ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي‬
‫رﻗﻢ ﻣﯽ زد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن در ﻫﻮاي آن و روﺑﺮو‬
‫ﺷﺪن ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ در آن ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﺷﺪه از اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬او ﺑﺎ‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﺗﻠﻔﻦ از ﻗﺎب دور ﮔﺮدﻧﺶ و دﯾﺪن ﺷﻤﺎره ﻣﺎدر ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﻼم در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﻫﯿﺠﺎن را از ﺻﺪاﯾﺶ دور ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب داد‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﺣﻤﯿﺪم ‪ ,‬ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم ‪ ,‬رﺳﯿﺪي؟ اﻻن ﺗﻬﺮاﻧﯽ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن از ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻮط ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ در ﺟﻮاب او‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻣﺎدر ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ رﺳﯿﺪم ﻫﻨﻮز ﺗﻮ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻓﺮودﮔﺎه ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺻﺪاي ﻣﺎدرش را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﺪا را ﺷﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪش آرزوي ﺳﻔﺮي ﺑﯽ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﻮاﭘﺴﯽ ﻫﺎي ﺑﯿﺶ از‬
‫اﻧﺪازه ﻣﺎدرش ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮﺳﯽ ﻣﺎدر ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺳﺎرا ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ؟‬
‫ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﭘﺴﺮم ﺧﻮاﻫﺮت ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ ﺑﺮاي ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮش ‪,‬‬
‫ﭘﺮواز ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﺴﺘﻪ اش ﮐﺮده ﺑﻮد ﻋﺎرف ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻪ رﺳﻮﻧﺪش دوش ﮔﺮﻓﺖ و ﺧﻮاﺑﯿﺪ‬
‫راﺳﺘﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﯾﺎﺳﯽ و وﯾﺪا رو دﯾﺪي؟ ﺑﻪ ﻫﻢ رﺳﯿﺪﯾﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻫﻨﻮز؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﮐﺮدن ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ در دﺳﺘﺎﻧﺶ و ﻧﮕﺎﻫﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺮدم ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺟﻮاب داد‬
‫‪ :‬ﻫﻨﻮز ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺎدر ﺣﺎﻻ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو ‪ ,‬ﺑﻪ ﺳﺎرا ﺑﮕﯿﺪ دﻟﻢ‬
‫ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن ﻋﮑﺴﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ از اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﮕﯿﺪ ﺑﺮام اﯾﻤﯿﻞ‬
‫ﮐﻨﻪ ﻣﺎدر او ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺴﺮم ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺳﻼم ﺑﺮﺳﻮن ﻋﺰﯾﺰ‬
‫ﻣﺎدر ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدﺗﻢ ﺑﺎش‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺟﻮان ﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ ﺷﻠﻮارش‬
‫آوﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﻗﻼب ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺪاي‬
‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد ‪ :‬آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ!‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺪا را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و از ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر و در‬
‫ﻣﯿﺎن اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﻗﺪي ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺎم او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ؟ ﺷﻤﺎ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ و وﻗﺘﯽ‬
‫ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﺳﺮ ﻣﺮد ﺟﻮان را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ دﯾﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ راه ﺧﺮوﺟﯽ ﺟﺪا‬
‫ﮐﻨﻨﺪه ﺷﯿﺸﻪ اي اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از اﯾﻦ ﻃﺮف آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬از اﯾﻦ ﻃﺮف ﻟﻄﻔﺎ"‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮان و دﺧﺘﺮك در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﭘﺸﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ در‬
‫ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻗﺪم ﺑﺮﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ در ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺳﻦ و ﺳﺎل‬
‫ﻣﺎﻫﺮ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺣﺪس ﻣﯽ زد دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺣﺪود ‪ 23‬ﯾﺎ ‪ 24‬ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻗﺪي ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد او و ﺻﻮرﺗﯽ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ و ﮐﺸﯿﺪه ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎم ﺣﻤﯿﺪ او ﻧﯿﺰ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﯾﺎ وﯾﺪا؟ اﯾﻦ دو اﺳﻢ در ذﻫﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﯽ دﻗﺖ در ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮ و ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﻣﻌﺪود ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺧﺎﻧﻮاده اﯾﺮاﻧﯽ ﺧﺎﻟﻪ‬
‫اش در آﻟﺒﻮم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺷﺎن دﯾﺪه ﺑﻮد ﺣﺪس ﻣﯽ زد ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ وﯾﺪا ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اش ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا در اﯾﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ‪ 27‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و‬
‫دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﮏ و وﯾﺪا ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ او ‪ 24‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﻣﻬﻨﺪس ﺷﯿﻤﯽ و ﻫﺮ دو در ﮐﻨﺎر ﭘﺪر‬
‫و ﻣﺎدرﺷﺎن در ﺗﻬﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ راد ﭘﺪر ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا ﺟﺮاح ﻗﻠﺐ ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﻣﺸﻬﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻗﺎره آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﺑﺮﮔﺰاري ﺳﻤﯿﻨﺎر ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ در ﭘﯿﺸﺒﺮد اﻫﺪاف اﻧﺴﺎن دوﺳﺘﺎﻧﻪ اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن در اﯾﻦ ﻗﺎره ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد و ﺳﯿﻤﺎ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ از اﺳﺘﺎدان داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎي اﯾﺮان در رﺷﺘﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺣﻤﯿﺪ از ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي و وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺮ دو ﺟﻮان روﺑﺮوي ﻫﻢ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻼم آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻦ وﯾﺪا ﻫﺴﺘﻢ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ! اﯾﻦ را دﺧﺘﺮ ﻣﻮ ﺣﻨﺎﯾﯽ در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﻮﺳﯿﺪن ﺻﻮرت ﺣﻤﯿﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ رو ﺑﻪ ﺑﺎزوﻫﺎي او ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﺪ ‪ ,‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺗﻬﺮان ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬وﯾﺪا ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف از ﻫﯿﺠﺎن روي ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎن ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اداﻣﻪ داد ‪ :‬واي ﺧﺪا ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ دور ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻬﺎﯾﺶ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ ﻋﺎدﺗﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺎه ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ‬
‫ﻣﯿﺸﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯿﺸﺪ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺪو‬
‫ورودش اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﺳﯽ ﺧﺎﻧﻮم و ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺳﺮﯾﻊ اداﻣﻪ داد ﻣﻨﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن دﺧﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﯽ دﺳﺘﯽ را ﺑﻪ‬
‫روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺰوﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﮐﺮدن ﻧﺒﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ از‬
‫او در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺪرش ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﯾﺪا ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را از ﻣﺴﯿﺮ دﯾﺪ ﭘﺪرش ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ اﺷﺎره‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺪرم ﻫﺴﺘﻨﺪ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﺷﻮﻫﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﮐﻤﺮ ﭘﺪر‬
‫ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ دﺳﺖ دادن ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﭘﺴﺮ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺎن دﮐﺘﺮ را ﻣﯽ ﻓﺸﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮودﮔﺎه اوﻣﺪﯾﺪ از دﯾﺪﻧﺘﻮن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ﺧﻮدﺗﯽ ﺧﺎﻟﻪ ‪ ,‬ﺟﺎﻧﻢ ﺧﺪا ﻧﮕﺎش ﮐﻦ ﻋﺰﯾﺰم!! اﯾﻦ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ‬
‫ﻣﮑﺜﯽ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت او را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اش را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎ رو از‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺒﯿﻨﻢ وﻟﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻪ اﺟﺎزه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺣﺮف زدن را از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﯾﺪا ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دﻋﺎ ﺟﻠﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﻔﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎدرش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ در آﻏﻮش ﺧﺎﻟﻪ اش و درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي او‬
‫را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﮏ ﭼﯿﺰي رو ﻧﺸﻮﻧﺘﻮن ﺑﺪم ‪.‬‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ از او ﺟﺪا ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮑﻬﺎﯾﺶ را ﭘﺎك ﻣﯿﮑﺮد‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﯾﮏ ﻋﮑﺲ از ﮐﯿﻒ‬
‫ﮐﻮﭼﮏ ﻫﻤﺮاﻫﺶ آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ از ﺣﻤﯿﺪ در آﻏﻮش او ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از‬
‫‪ 30‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ در ﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺑﺎغ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﮑﺲ از ﺣﻤﯿﺪ و ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮدن ﺑﻪ آن ﻗﻄﺮات اﺷﮏ دوﺑﺎره ﭘﻬﻨﻪ ﺻﻮرت ﺳﯿﻤﺎ را در ﻧﻮردﯾﺪﻧﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ و وﯾﺪا ﮐﻪ از‬
‫ﭘﺸﺖ دﺳﺖ او ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﻋﮑﺲ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﭘﺸﺖ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ ‪ :‬ﺗﻘﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﮐﺮم ﺧﺎﮐﯽ ﻋﺰﯾﺰم ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ‪.‬‬
‫واي ﻣﺎدر ‪ ,‬ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ رو ﺑﻪ ﯾﺎﺳﯽ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم ﺧﻮﻧﻪ ‪ -‬ﺑﺎغ ﭘﺪر ﺟﻮﻧﻪ آره!؟ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎغ دﯾﮕﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاره آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ! وﯾﺪا ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد از وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻦ آن ﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺑﺎغ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﯿﺴﺖ! ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ اﻻن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ؟ ﯾﻪ ﺑﺎغ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻢ درﺧﺖ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﮔﯿﻼس و ﺳﯿﺐ و زرد آﻟﻮ و ﮔﻼﺑﯽ‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ اﻣﺎ در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﺎ ﺻﺪاي دﺧﺘﺮ ﺟﻮان دﯾﮕﺮي ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﭼﯽ!؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﯾﻪ وﯾﻼي ﺷﯿﮏ دوﺑﻠﮑﺲ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺮ و ﺳﻮﻧﺎي ﻣﺘﺤﺮك ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬
‫آرزوي داﺷﺘﻨﺶ رو داره!؟ ﻫﺎ؟ ﺳﻼم ﭘﺪر ﺳﻼم ﻣﺎدر ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎه ﺣﻤﯿﺪ و ﺑﻘﯿﻪ‬
‫اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺘﻮن ﻣﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻫﺴﺘﻢ و دﺳﺖ‬
‫ﺧﻮد را در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻨﺪ ﻣﺎدر را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫دراز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن دﺳﺖ ﻫﺎي ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ورود ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪاي او ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر! ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي دﯾﺮ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدرش ﺟﻮاب ﭘﺲ ﺑﺪﻫﺪ در ﺟﻮاب ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻨﺪ ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﻣﺎدر ﺟﻮن ‪ ,‬ﺧﺐ ﻣﺮﯾﺾ داﺷﺘﻢ ﺗﺎزه ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﻫﻢ ﮐﻠﯽ ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪم‪ .‬واي ﺧﺪا‬
‫دﺳﺘﻪ ﮔﻞ!! و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ از ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺮاي آوردن دﺳﺘﻪ‬
‫ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺒﺎل از ﺣﻤﯿﺪ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ دوﯾﺪ‪.‬‬
‫وﯾﺪا ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا" ﭼﻨﺪان از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﺎﺳﻤﻨﻪ‬
‫دﯾﮕﻪ اﯾﻨﻘﺪر ﻏﺮق ﮐﺎرﻫﺎش ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫دوﺑﺎره دﺳﺘﺎن ﺧﻮد را دور ﭘﺪر ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ دﮐﺘﺮ راد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻠﻮﻏﯽ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﺣﺪ ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ زدن دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ رو ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﻧﺎﻫﺎر درﯾﺎﯾﯽ ﻣﻮاﻓﻘﻪ!؟ ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﺮﯾﻊ وﯾﺪا ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﭘﺪر ‪ ,‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﮕﻮي ﺳﺮخ ﺷﺪه‬
‫ام ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ و دﮐﺘﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن ﺟﻮاب ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻨﻮز دﺳﺘﺎن ﺧﺎﻟﻪ اش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ آﻣﺎدﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ اش اﻋﻼم ﮐﺮد‪ .‬در‬
‫اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره دﮐﺘﺮ وﯾﺪا دﺳﺘﺎﻧﺶ را از دور ﮐﻤﺮ ﭘﺪر ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرش رﻓﺖ‬
‫و دﮐﺘﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن از اﯾﻨﻄﺮف‬
‫و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻤﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻓﺮودﮔﺎه ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺧﺎﻧﻮاده آﻣﺪ و دﺳﺘﻪ ﮔﻞ را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﺳﯿﻤﺎ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻟﺐ داﺷﺖ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر دﯾﺮ ﮐﺮدﻧﺶ رو ﺟﺒﺮان ﮐﺮد و دﮐﺘﺮ راد ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن آراﻣﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺳﻠﯿﻘﻪ‬
‫دﺧﺘﺮم ﺑﻪ ﻣﺎدرش رﻓﺘﻪ ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ ﺻﻔﻮي!! ﺑﺎ ﻋﻄﺴﻪ ﺑﺎرﺑﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم آﻗﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺎك‬
‫ﻫﺎ را ﻫﻤﺎن ﺟﺎ روي زﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬارد و ﺑﺎ دادن ﯾﮏ اﺳﮑﻨﺎس ‪ 10‬دﻻري ﺑﻪ ﺑﺎرﺑﺮ رو ﺑﻪ دﮐﺘﺮ‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه اوﻣﺪﯾﻦ ﻣﺘﺸﮑﺮم و دﮐﺘﺮ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن‬
‫ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ او ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن‬
‫دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺗﺎ وﻗﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻻزم داري ﺑﻬﻢ ﺑﮕﯽ دوﺳﺖ دارم ﺣﺴﺎﺑﯽ‬
‫ﺧﻮش ﺑﮕﺬروﻧﯽ ﭘﺴﺮ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ وﯾﺪا ﺳﺎك ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ را در ﺻﻨﺪوق‬
‫ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﺎي ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ دﺧﺘﺮا ‪ ,‬ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي‬
‫!! ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا ﻫﻢ زﻣﺎن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﺎدي ﻓﺮﯾﺎد زدﻧﺪ ﻧﺎﻫﺎر‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ دوم‬
‫‪ 8‬ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ‪ -‬ﻧﯿﺲ ﺷﻬﺮي در ﺟﻨﻮب ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺶ اوﻟﯿﻦ ﺗﻼﻟﻮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻟﻮﮐﺲ ﺧﯿﺎﺑﺎن پ روﻣﻨﺎت دز آﻧﮕﻠﻪ‬
‫ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻃﺮاﺣﯽ و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻟﺒﺎس در ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺎﻟﮏ ﯾﮑﯽ از ﮔﺮاﻧﻘﯿﻤﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻠﮑﺴﯿﻮن ﻫﺎي ﺟﻮاﻫﺮ و ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﻗﯿﻤﺘﯽ‬
‫ﺟﻬﺎن در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن از وﯾﻼي ﺳﺎﺣﻠﯽ اش ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ‪ 50‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻫﺮ روز ﺻﺒﺢ و ﺑﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي روزاﻧﻪ اش‬
‫را ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ از ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ و ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫در ﺷﺐ ﻣﯿﻼد ﻣﺴﯿﺢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻣﺪاد ﻧﯿﺰ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑﺮاي ﺳﺤﺮ‬
‫ﺧﯿﺰي اﯾﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫او در ﺣﺎﻟﯽ وﯾﻼي ﺧﻮد را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران از ﻫﻤﺎن ﺳﺎﻋﺎت اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺻﺒﺢ‬
‫در ﺣﺎل ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن وﺳﺎﺋﻞ ﺧﺎﻧﻪ از اﺛﺮات ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي‬
‫ﻣﺸﻬﻮر ﺗﺮﯾﻦ ﻃﺮاح ﻟﺒﺎس از ﮐﺎﻧﺎدا ﻧﯿﺰ از ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ آﻗﺎي ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺼﺮ روز‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ وارد ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺐ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ را ﻣﯿﻬﻤﺎن‬
‫اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﻟﻮﮐﺲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺣﻤﯿﺪ از ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺷﺎرﺟﻪ ﺷﺮﯾﮏ و دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺳﻘﻮط ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﺶ در ﻗﺰاﻗﺴﺘﺎن ﻣﺎﻟﮏ ‪ %60‬ﺳﻬﺎم ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس و‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ‪ %49‬از ﺳﻬﺎم ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻓﻮﻻد در ﻧﯿﺠﺮﯾﻪ از ﺻﻨﺎﯾﻊ ﮐﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﭘﺲ از آن ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش واﮔﺬار ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اﻟﺮﻣﺎدي ﻫﻤﻮاره از ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﺎي ﺑﯽ درﯾﻎ ژان ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﯿﮑﻪ ژان در‬
‫ﺳﺎل ‪ 1998‬رﺳﻤﺎ" ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ ﺣﻤﯿﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﺳﺎرا را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﯿﻨﮏ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻪ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﺎي ژان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺸﺘﮑﺎر و ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮدش در ﺣﺮﻓﻪ ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس‬
‫در ﮐﺎﻧﺎدا و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎم ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ دﻟﯿﻞ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر در ﺟﺸﻦ ﻣﺠﻠﻞ‬
‫ژان ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ ﻃﺮح ﻫﺎي ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰش ﮐﻪ آﻣﯿﺰه اي از ﻫﻨﺮ ﻣﺪرن ﻏﺮب و ﺗﻨﻮع‬
‫ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎ در ﺷﺮق ﺑﻮد ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺑﺮﻧﺪ ﻟﺒﺎس در ﺳﺮاﺳﺮ اروﭘﺎ و آﻣﺮﯾﮑﺎي‬
‫ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻃﺮح ﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد را ﺑﺮاي ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪن ﺳﯿﻞ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ژان و ﺑﻪ‬
‫ﻃﺒﻊ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ارزش ﺳﻬﺎم ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺷﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﺮوج اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ژان ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي در ﻃﺒﻘﻪ دوم وﯾﻼي او در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت‬
‫ﻫﺎﯾﺶ در ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﭼﻨﺪ روز آﯾﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻣﺨﺼﻮص او در‬
‫وﻧﮑﻮور ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﺶ ارﺳﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﯿﮑﻮل ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺮﮐﺰ او ﺑﺮ روي ﻫﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺤﯿﺢ و ﺑﯽ ﻧﻘﺺ در اوﻟﯿﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎري ﺑﻪ اﻃﻼع او رﺳﺎﻧﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ‪ 7‬ﺳﺎل ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي رﺋﯿﺲ ﺟﻮان او ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫روزاﻧﻪ اﺳﺖ ‪ ...‬روز ﺑﻪ روز ‪ ....‬او ﻫﺮ روز ﺻﺒﺢ ﭘﺲ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻫﺪﯾﻪ دادن ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮاي ﺧﻮب زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺳﭙﺎﺳﮕﺬاري ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ اﻃﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ از ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺣﻤﯿﺪ از ﻗﺎب ﺷﯿﺸﻪ اي ﺳﺮﺳﺮاي ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻋﻤﺎرت ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و‬
‫وارد ﺗﺮاس ﻋﻤﺎرت ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺮاﺳﯽ ﺑﺰرگ و رو ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻي آن ﻣﯽ ﺷﺪ اﻧﺒﻮﻫﯽ از‬
‫ﻗﺎﯾﻖ ﻫﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﯽ ﭘﺎرك ﺷﺪه در ﺳﺎﺣﻞ را ﻧﻈﺎره ﮐﺮد اﻣﺎ ﺟﺬاﺑﯿﺖ اﯾﻦ ﺗﺮاس ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺟﺬاب روي آن ﺑﻮد ﮐﻪ ژان ﺑﺎ وﺳﻮاس آﻧﻬﺎ را از ﻣﯿﺎن‬
‫ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﯿﺎﻫﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ را ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﺎ دﯾﺪن آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻗﻬﻮه ﺗﻮن آﻗﺎ ‪ ,‬ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ژان ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ از ﻗﻬﻮه ﺗﺎزه ﭘﺎ ﺑﻪ ﺗﺮاس ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻧﮕﺎه ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه ژان ﺑﻪ ﮔﻞ ﻫﺎي‬
‫روي ﺗﺮاس ﻓﻨﺠﺎن را روي ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺨﯽ از ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد و رد اﺷﻌﻪ ﻫﺎي ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎرش ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﮐﻪ در درﯾﺎ ﻓﺮو‬
‫ﻣﯿﺮﻓﺖ دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ ﺧﻮاد آﻗﺎ ‪,‬‬
‫و وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﭘﺮﺳﺸﮕﺮ ﺣﻤﯿﺪ را دﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫وﻟﯽ ﻣﯿﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ!‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻞ ﺗﻠﻔﻦ را از او ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر را ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺟﻮاب داد‪ .‬ﺻﺪاي ﺑﻢ ﻣﺮدي ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ در آﻧﻄﺮف ﺧﻂ ﻧﺎم او را ﺻﺪا ﮐﺮد‬
‫‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﻣﺮد او را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻟﻄﻔﺎ"‬
‫ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﺪ آﻗﺎ! اﻣﺎ ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭘﺴﺮ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ ﺣﻔﯿﻆ اﻟﺮﻣﺎدي؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺟﻮاب‬
‫داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬واﻗﻌﺎ" اﯾﻨﻄﻮر ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ ﻣﺮد ﺟﻮان؟ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺮد ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺒﻬﻢ‬
‫ﻧﺪاد و ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اداﻣﻪ ﺳﮑﻮت ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺣﻔﯿﻆ اﻟﺮﻣﺎدي ﻫﺴﺘﯽ درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ از ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻋﺎدت ﻧﺪاﺷﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻋﺬر ﻣﯽ ﺧﻮام آﻗﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽ ﯾﺎد ﺷﻤﺎ ﮐﺎر ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺪارﯾﺪ اﻣﺎ ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻨﺪه‬
‫اي ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺳﺮﻓﻪ اي و ﺳﭙﺲ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﺷﺪﯾﺪ و ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ و ﺗﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺮ ﻫﺮ دو ﻃﺮف ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪ ﺑﺎ آرام ﺗﺮ ﺷﺪن‬
‫ﻣﺮد ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬آﻗﺎ ﻟﻄﻔﺎ" ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﯾﺎد ﺣﺎﻟﺘﻮن ﻣﺴﺎﺋﺪ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﻣﺮد در ﺟﻮاب ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻨﺪي و ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺣﻔﯿﻆ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﮐﺎﻣﻼ" در اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن ‪ ,‬ﯾﮏ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺰرگ ﺳﯽ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ!‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از آﺷﮑﺎرا از ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﺮ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻗﺎﻃﻊ و ﻣﺤﮑﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ ﻣﻦ رو از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ؟ اﮔﺮ‬
‫ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪﯾﺪ ﻣﺠﺒﻮرم ﺗﻤﺎس رو ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي آﻧﻄﺮف ﺧﻂ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻨﮑﺎرو ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﭘﺴﺮ! و اداﻣﻪ داد ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﯽ ﭘﺴﺮ ‪ ,‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ درﺳﺖ در ﻟﺤﻈﻪ اي از اﻧﺴﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﮔﺬاره ﻫﺎي‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش رو ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺮد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ در وﺟﻮدش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺮد ﮔﻮش داد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﯾﻦ رو ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﺷﺪﯾﺪ‬
‫او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺗﻤﺎس ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد زﻣﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از روي ﺗﺮاس ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﺣﻞ آرام ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺻﺪاي ﻣﺮد ﺗﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ ‪ :‬ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﯾﻦ رو ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ!! اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺷﺐ ﭘﺮ‬
‫ﻣﺸﻐﻠﻪ اﺣﺴﺎس ﻧﺎ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي در وﺟﻮدش اﯾﺠﺎد ﮐﺮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ دوﺑﺎره ﮐﻨﺘﺮل اﺣﺴﺎﺳﺶ را در اﺧﺘﯿﺎر ﺑﮕﯿﺮد و ﺑﺮ زﻣﺎن ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ و ﻓﺮو دادن ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ در رﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮي ﮐﺮد و ﺗﻠﺨﯽ اﯾﻦ‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻢ رﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ اﻓﮑﺎر ﻣﻨﻔﯽ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي در ﺧﻮد ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ آﺷﮑﺎر و روﺷﻦ ﻧﺒﻮد اﻫﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ‬
‫داد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﯿﺘﺮ ﺻﻔﺤﻪ اول روزﻧﺎﻣﻪ ﻟﻮﻣﻮﻧﺪ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ دﻋﻮاي ﮔﻤﺮﮐﯽ ﺑﯿﻦ ﭼﯿﻦ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺦ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﯿﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﯾﺎدآور ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻢ ژوﻟﯿﺖ ﺧﯿﺎط زﺑﺮ‬
‫دﺳﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎي ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﯿﺲ را ﺑﺎ ﯾﮏ زﻧﮓ ﻣﻤﺘﺪ ﺑﻪ او ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ‬
‫ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ رﻧﮕﯿﻦ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯿﮑﺮد‪ .‬در وﻧﮑﻮور از ﻃﺮﯾﻖ ﺻﻔﺤﻪ ﺳﺎﯾﺖ‬
‫اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ اش و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮات ﻧﻮآوراﻧﻪ و ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ اش در ﻣﻮرد ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺒﺎس ﺑﺎﻧﻮان‬
‫ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در زﻣﺎن اﻗﺎﻣﺘﺶ در ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺎ او آﺷﻨﺎ ﺷﻮد و در‬
‫ﻣﻮرد ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺒﺎس ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ زﻣﺎن ﻣﻼﻗﺎت را دو ﺳﺎﻋﺖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﯿﺎﻫﭙﻮﺳﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻣﺪت ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﺑﯿﺶ از ‪ 5‬ﺳﺎﻋﺖ رﺳﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﺸﺎن را ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎي ژوﻟﯿﺖ ﻗﺮار ﺷﺪ روز ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ و‬
‫ﺗﺒﺎدل اﻃﻼﻋﺎت اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫راﺑﻄﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﻓﺮاد در ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎي ﮐﺎري ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻧﻮع ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﺑﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﺜﺒﺖ و اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺶ اﻓﺮاد ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ راﺑﻄﻪ‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﺧﻠﻖ اﯾﺪه ﻫﺎي ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ در ﮐﺎرﺷﺎن داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫ارﺗﺒﺎط ﺻﺤﯿﺢ در ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻌﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﻪ از ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﺷﻮﻧﺪه‬
‫ﭘﯽ ﺑﺒﺮد و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺷﺨﺺ را ﻣﺜﺒﺖ و اﻣﯿﺪوار ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺣﻞ ﮐﺎري ﺑﻌﺪ آﻣﺎده ﻣﯿﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻣﻼﻗﺎت ﺣﻤﯿﺪ از اﯾﻨﮑﻪ زﻣﺎﻧﺶ را ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎي ﺟﺎﻟﺒﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در دﻧﯿﺎي ﻣﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﺧﺎﺗﻤﻪ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ژوﻟﯿﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﻠﺴﻪ ﺗﯿﻢ ﻃﺮاﺣﺎن ﻟﺒﺎس ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس ﮐﻪ‬
‫ﺳﻬﺎم دار اﺻﻠﯽ آن ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻋﺎزم دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن زون ﭘﯿﻪ ﺗﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ‬
‫زﯾﺒﺎ در ﻗﻠﺐ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻣﻤﻠﻮ از ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ ﻟﺒﺎس اﺳﺖ‪ .‬در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ او ﺑﻪ اﯾﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺎ ژوﻟﯿﺖ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ‬
‫رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﯾﺎدداﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ در دﻓﺘﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻫﻤﺮاﻫﺶ اﯾﻦ اﯾﺪه ﻫﺎ را ﺛﺒﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ روي آن ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﻪ اﻃﺎق ﻓﮑﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮد او‬
‫اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﯿﻢ ‪ 17‬ﻧﻔﺮه ﻃﺮاﺣﺎن ﺑﺮاي اداي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ او از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺰرگ ﺳﺎﻟﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮ روي آن ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﻃﺮاﺣﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺪل ﻫﺎي ﺟﻮان ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﻔﺤﻪ ﻟﻤﺴﯽ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﻣﮑﺎن ﻣﯽ داد ﻫﺮ ﻟﺒﺎﺳﯽ را ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد از زواﯾﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺪل ﻫﺎ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ ﻟﺒﺎس ﺧﺎص و ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻟﮕﻮﻫﺎي ﺑﺮش ﺗﻐﯿﯿﺮي ﮐﻮﭼﮏ در‬
‫ﻫﺮ ﻣﺪل اﯾﺠﺎد ﻣﯿﮑﺮد و ﺳﭙﺲ ﻣﺠﺪدا" آن را روي ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺪل ﻫﺎ اﻣﺘﺤﺎن‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ او روي اﻧﺘﺨﺎب اﻟﮕﻮ ﻫﺎي ﺑﺮش در ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﻓﺼﻞ‬
‫ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻃﺮاﺣﺎن ﺟﻮان ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت و روش ﮐﺎري ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد او‬
‫را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﮐﻒ زدن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮد در اﻃﺎق ﻓﮑﺮ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻃﺮاﺣﺎن ﺟﻮان ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﻈﺮات اﯾﻦ‬
‫ﻧﺎﺑﻐﻪ ﻃﺮاح در ﻣﻮرد ﻃﺮح ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي ﻣﺎ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻟﻖ آن ﻫﺴﺘﯿﺪ! در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت و در اﻃﺎق ﻣﺪﯾﺮ‬
‫ﻋﺎﻣﻞ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺷﺮﯾﮏ ﺣﻤﯿﺪ و رﺋﯿﺲ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش را ﺑﺮاي‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺰرگ اﻃﺎﻗﺶ در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺟﻠﺴﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ‬
‫ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺪاﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آﻓﺮﯾﺪن اﯾﻦ ﭘﺴﺮ از ﺗﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم‬
‫ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش را ﻻﺟﺮﻋﻪ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داد رو ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺴﻨﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﯿﻤﺎري ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ژوزف اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﭘﺪرش رو ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭘﺮ ﮐﻨﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ و ﻃﺮاﺣﺎن ﺟﻮان ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻬﺮان‬
‫‪ 24‬ژوﺋﻦ ‪2009‬‬
‫رﺳﺘﻮران ﻏﺬاﻫﺎي درﯾﺎﯾﯽ‬
‫آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺳﻔﺎرش دﯾﮕﺮي دارﯾﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ؟ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر رﺳﺘﻮران‬
‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ دﮐﺘﺮ راد ﻫﻤﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﺧﯿﺮ ﻣﺘﺸﮑﺮم از ﺳﻤﺖ او ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﻣﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﺟﺪا ﺷﺪ‪ .‬وﯾﺪا و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي روﺑﺮوي ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﯿﻞ ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎي ذﻫﻨﯿﺸﺎن در ﻣﻮرد ﺣﻤﯿﺪ و‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ ﺷﺎن ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ از ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫در آراﻣﺶ ﻏﺬاﯾﺶ را ﺻﺮف ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺟﻠﻮي رﯾﺰش اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬از ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﺮام ﺑﮕﻮ ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮره؟‬
‫ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮم ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ ﻋﮑﺴﻬﺎي ﺟﺪﯾﺪش رو ﺑﺮام آوردي؟ ﺳﯿﻤﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت را ﮔﻔﺖ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻐﻀﺶ در ﺣﺎل ﺗﺮﮐﯿﺪن ﺑﻮد ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﯿﺪ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاد ﯾﮑﺒﺎر دﯾﮕﻪ ﺧﻮاﻫﺮم و ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮏ ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ دادن‬
‫دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﻮب وﻗﺖ ﺑﺮاي ﺣﺮف زدن زﯾﺎد دارﯾﻢ وﻟﯽ اﺟﺎزه‬
‫ﺑﺪه اﯾﻦ ﭘﺴﺮ راﺣﺖ ﻏﺬا ﺑﺨﻮره اﯾﻨﻄﻮري ﻗﻬﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮده ﮐﺎﻧﺎدا و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﮑﯽ ﺑﻪ او اداﻣﻪ داد ‪ :‬راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ‪ ,‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ﻗﺼﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ اﯾﺮان رو داري ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻤﺖ درﺑﺎرت ﺗﻮي اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﻢ از دﯾﺪن ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪم اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺗﻮي‬
‫ﺣﺮﻓﻪ ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس ﺧﯿﻠﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدي! ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻫﺎت ﺑﺎ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﺪ رو ﻫﻢ‬
‫داﻧﻠﻮد ﮐﺮدم اﻟﺒﺘﻪ وﻗﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮﻧﺪن ﻫﻤﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ اﻣﺎ ﻧﻈﺮاﺗﺖ در ﻣﻮرد اﻫﻤﯿﺖ اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﻟﺒﺎس ﻣﻨﺎﺳﺐ و راﺑﻄﻪ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ دروﻧﯽ ﻓﺮد ﺑﺮام ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪ .‬دﻟﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاد ﺑﺪوﻧﯽ اﮔﻪ ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺗﻮ ﺑﻮدم ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم ﺷﺎﯾﺪ وارد‬
‫دﻧﯿﺎي اﺳﺮار آﻣﯿﺰ ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﺷﺪم‪ .‬دﮐﺘﺮ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬
‫اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻟﯽ ﺧﺐ ﺑﺎ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ‬
‫اوﻧﻄﺮف ﻗﻀﯿﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﯿﻮاﻧﺶ‬
‫را ﺑﺎ ﺑﻄﺮي آب ﻣﻌﺪﻧﯽ ﭘﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎ ﺧﻮب و‬
‫ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ درﺳﺖ اﻧﺠﺎﻣﺸﻮن داد آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ‪ ,‬ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﻦ رو ﺑﺪوﻧﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺮاﺣﯽ ﻗﻠﺐ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام ﺗﺮ از ﺣﺮﻓﻪ ﻃﺮاﺣﯿﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻮاب ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ دﮐﺘﺮ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ او ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﮐﻨﺪ و ﺑﮕﻮﯾﺪ‬
‫‪ :‬ﺳﭙﺎﺳﮕﺬارم راﺳﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﺮاي ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻮﻫﺒﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﻪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ‪ ,‬در واﻗﻊ ﺷﻤﺎ ﮐﻠﻤﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺮاش‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد اﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﻫﺪﯾﻪ ﻫﺴﺖ ﯾﺎدم ﻧﻤﯽ ﯾﺎد از ﮐﯽ وﻟﯽ از وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎدم‬
‫ﻫﺴﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮت رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت رو ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ دارﻧﺪ وﻟﯽ ﻣﻦ‬
‫ﻣﺎدرزادي ﻋﺎﺷﻖ ﺳﻔﺮم و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ اش رو ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﻨﻨﺪه ﻫﻢ ﻫﺴﺖ وﻟﯽ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ آدﻣﻬﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﺟﺎﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎدي ﺑﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ وارد ﮐﺮده دﮐﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺣﺮف ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻦ ﻧﻮع ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ داري ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺴﺖ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯿﺖ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﻫﺮ آدﻣﯽ ﯾﮏ دﻧﯿﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدش داره و ارﺗﺒﺎط درﺳﺖ ﺑﺎ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ در ﻫﺮ‬
‫ﮐﺠﺎي اﯾﻦ ﮐﺮه ﺧﺎﮐﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﻓﺮاد را ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮه راﺳﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ﺑﮕﻮ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﯿﻮﻧﺖ ﺑﺎ ورزش ﭼﻄﻮره؟ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﻌﻨﯽ داري ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﻧﺎزك‬
‫ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻨﯿﺲ ﻣﻮاﻓﻘﯽ؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﭼﻬﺮه اش را دو ﭼﻨﺪان‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯿﺸﻢ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺎزي ﮐﺮدن رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫وﯾﺪا ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺎ زدن ﮐﻒ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺪر ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻋﺎﻟﯿﻪ‪ ,‬ﭘﺲ آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺑﺎغ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻫﯿﺠﺎن دﺧﺘﺮش اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﻏﻪ‬
‫و و ﺗﻨﯿﺲ و ﭘﯿﺎده روي و ‪ ....‬وﯾﺪا و ﯾﺎﺳﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﻈﺎره ﮔﺮ اﯾﻦ‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﺒﺎب و ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ذﻏﺎﻟﯽ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از دﯾﺪن رﻓﺘﺎر ﻣﻮﻗﺮ ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺟﺎن از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻨﺠﺎﯾﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ ﺳﯿﻤﺎ را داد‬
‫و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺸﻘﺎب ﻏﺬا ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﺮ دو‬
‫دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ اش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﯿﻢ ﮐﺎرت ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎﺳﺖ ﺷﻤﺎره اش رو ﻫﻢ ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻮي ﭘﺎﮐﺖ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺗﻮن از اﯾﻦ ﺳﯿﻢ ﮐﺎرت اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﺪ در ﺿﻤﻦ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻢ ﮐﻠﯿﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺎدره ﺗﺎ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ در اﺧﺘﯿﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﺗﻬﺮان رو ﺑﺮاﺗﻮن روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ اﮔﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰه دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﯿﺪ‬
‫ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﻬﻢ ﺑﮕﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺟﻤﻼت را ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﺣﺎﻟﯽ ادا ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﺣﺎوي ﺳﯿﻢ ﮐﺎرت و‬
‫ﮐﻠﯿﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﮐﻨﺎر دﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﻦ ﻣﻘﺪار ﻣﺤﺒﺖ را‬
‫از ﺧﺎﻧﻮاده اي ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﯽ دﯾﺪ را ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﻟﻄﻒ دارﯾﺪ اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻦ ﻫﺴﺖ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺳﻔﺎرش اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ رو ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮم‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ آدرﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮام اﯾﻤﯿﻞ ﮐﺮدﯾﺪ دادم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز ﯾﺎ ﻓﺮدا ﺑﺮاي‬
‫ﺗﺤﻮﯾﻞ دادﻧﺶ اﻗﺪام ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل از ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دارﯾﺪ ﺳﭙﺎس ﮔﺬارم‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ از اﯾﻨﮑﺎر ﻫﺎ ﻧﮑﻦ ﻣﺎ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪن ﻋﺎدت ﻧﺪارﯾﻢ ﭘﺴﺮ و ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺧﺐ دﺧﺘﺮا ﻣﻦ ﺗﺎ ‪ 2‬ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﯾﻪ ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﺗﻮ ﮐﻠﯿﻨﯿﮏ دارم ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﺸﻪ ﭘﺲ ازﺗﻮن ﻣﯽ ﺧﻮام آداب ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻧﻮازي رو ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺪون‬
‫ﻧﻘﺺ رﻋﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ در ﺿﻤﻦ ﻫﻤﻪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﮐﺮد ﻫﻤﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﺎم ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﯾﮏ ﭘﯿﺎم روي ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﺪ آرش ﮐﺎدو‬
‫ﺑﮕﯿﺮه ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺳﺮ راه ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﮕﯿﺮم؟ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﺑﺎﺑﺎت‬
‫ﺳﻔﺎرش ﮐﯿﮏ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎ رو داده اﻗﺪس ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺷﺎم ﺗﺪارك دﯾﺪه ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎش و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﺸﻢ رو ﺑﻪ وﯾﺪا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ و‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺮﯾﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮات ﺑﮕﯿﺮم؟ وﯾﺪا ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ﺗﻮ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﺣﺮاج زده ‪ ,‬ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﺗﺎ ﮐﯽ اداﻣﻪ داره ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ؟‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ رو ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ﯾﺎد آوري ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ روي‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﺴﺎب ﮐﻨﯽ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ آﻣﺎده ﺗﺮك ﮐﺮدن رﺳﺘﻮران ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﮐﺘﺮ را ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﭘﺎﺳﺦ داد اﻣﺎ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺟﻮاب آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺳﻔﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ 27‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪2008‬‬
‫دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ ﺟﻨﻮب ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ و آﻗﺎﯾﺎن ‪ ,‬ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ آﻏﺎز دﻫﻪ ﭼﻬﺎرم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ را‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ‪ %40‬ﺑﺎزار ﭘﻮﺷﺎك اﯾﻦ ﮐﺸﻮر در اﺧﺘﯿﺎر ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ﭘﯿﺸﺮو ﺑﻮدن را ﭘﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﻣﺪﯾﻮن ﺗﻼش ﻫﺎي ﻧﻮ آوراﻧﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ داﻧﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ﻫﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮه و ﯾﮑﯽ از ﻣﻮﺳﺴﯿﻦ اﯾﻦ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ از ﺷﻤﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﺗﻮﻟﺪ ‪ 50‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس را در ﺣﺎﻟﯽ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ در‬
‫ﺑﺎزار ﻟﺒﺎس ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ‪ %70‬ﮐﻞ ﺑﺎزار رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺘﺸﮑﺮم‬
‫ﺳﺨﻨﺎن ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ در ﺟﻤﻊ ﺳﻬﺎﻣﺪاران و ﻣﺪﯾﺮان ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ زدن‬
‫ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ زاﯾﺪ اﻟﻮﺻﻔﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺑﻮد ﭘﺮ ﺷﻮرﺗﺮ و ﺗﺎﺛﯿﺮ‬
‫ﮔﺬارﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺎﻧﺖ و وﻗﺎر ﺧﺎص ﺧﻮدش از روي‬
‫ﺳﮑﻮي ﻣﺨﺼﻮص ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮاي ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ در ﺳﺎﻟﻦ ﺗﮑﺎن‬
‫ﻣﯽ داد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ از اﺗﻤﺎم ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ او ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﯾﮑﺼﺪا ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﺎم‬
‫را ﺻﺪا ﻣﯽ زد " ﺣﻤﯿﺪ " ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ژان ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﻧﺸﺎن دادن واﮐﻨﺶ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻫﯿﺠﺎﻧﺶ ﮐﻤﺘﺮ از ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺒﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ دﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ را ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ داد و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﺳﺮش را ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎت از‬
‫ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاي ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ‬
‫را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ و آﻗﺎﯾﺎن ﻫﻤﯿﻨﮏ از ﻓﺮدي دﻋﻮت ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮد در ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس ﺑﻮده و ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎي‬
‫ﺧﻼﻗﺎﻧﻪ و ﺳﺒﮏ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮدش در ﺧﻠﻖ ﻣﺪل ﻫﺎي اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ‪,‬ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻣﺎ رو ﺑﻪ اوج ﻗﻠﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺳﻮق داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ و آﻗﺎﯾﺎن ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﻢ " ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي " ﻧﺎم ﺑﺮدن از او‬
‫ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺣﺪ اﻧﻔﺠﺎر ﺑﺮﺳﺪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻻ و آراﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﺎﻧﺖ از ﺟﻤﻊ ﻣﺪﯾﺮان ارﺷﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺨﺼﻮص‬
‫ﺟﺪا ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎه در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ دﻫﻪ ﺳﻮم زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮدي ﻣﻮﻓﻖ در ﻋﺮﺻﻪ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻓﺮاد ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬
‫ﺗﻌﻈﯿﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺘﻌﺪاد ﻓﺮاواﻧﺶ در زﻣﯿﻨﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻟﺒﺎس ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺸﮑﺮ از ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻪ‬
‫ﯾﮑﺼﺪا ﻧﺎم او را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﯽ آوردﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را داد ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﻼش ﺑﺮاي ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮدن ﻫﯿﺠﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ اﻣﺎ ﺣﻀﻮر‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ در ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎدي در ﺳﺎﻟﻦ‬
‫اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه و ﺑﻌﺪ از ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﺎرﻣﻨﺪان روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ را در ﺟﺸﻦ آﻏﺎز دﻫﻪ ﭼﻬﺎرم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎه وﻟﯽ‬
‫ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار‪ .‬ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﭼﻮن ذﻫﻨﯿﺘﯽ ﺑﺮﻧﺪه داﺷﺘﯿﻢ ﭼﻮن در ﻗﺎﻟﺐ ﮐﺎر ﮐﺮدن در ﯾﮏ‬
‫ﺗﯿﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﭼﻮن ﺑﺎور داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ وارد ﺑﺎزار ﻫﺮ ﮐﺸﻮري‬
‫ﺷﻮﯾﻢ‪ %100‬آن ﺑﺎزار را از آن ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﯾﻢ ﭼﻮن ﮐﺴﺐ ‪ %99‬ﺑﺎزار‬
‫ﺑﺮاﯾﻤﺎن رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺨﺶ ﻧﺒﻮد و ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ‪ %1‬ﺳﻬﻢ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﻫﻢ ﺟﻨﮕﯿﺪﯾﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻼت را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺳﺎﻟﻦ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اي ﮐﺎش ﺷﻤﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﺪ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﺑﺸﺎش و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﺮ اﻧﺮژي ﺧﻮدﺗﻮن را از اﯾﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﮔﻼدﯾﺎﺗﻮرﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ آرزوي داﺷﺘﻦ اﻓﺮادي ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻤﺎ را دارد‪.‬‬
‫و ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻋﻀﻮي از ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﮐﻒ زدن ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ ﺣﻀﺎر‬
‫ﺳﮑﻮت ﺳﺎﻟﻦ را ﺷﮑﺴﺖ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺬارﯾﺪ رازي رو ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارم و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﺗﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺑﺮاز اﻣﯿﺪواري ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﯾﻘﯿﻦ دارم در ﺳﺎل آﯾﻨﺪه‬
‫ﺷﺎﺗﻞ ﺳﻮران درس را ﺑﺎ ﺗﻼش ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﮐﺎر ﺣﺮﻓﻪ اي ﺗﺮ در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ ﺗﯿﻢ از ﺳﮑﻮي‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺷﻠﯿﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﮐﺴﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ اوﻟﯿﻦ ﻓﺮدي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دﮐﻤﻪ آﺗﺶ اﯾﻦ ﺷﺎﺗﻞ را ﻓﺸﺎر‬
‫ﺑﺪﻫﺪ؟ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎري از اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎ ﺷﻮر و اﺷﺘﯿﺎق‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدﻧﺪ اﻣﺎ او ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ اﻣﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎل ﮐﺎري ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﺎم ﺧﻮد را وارد ﻟﯿﺴﺖ‬
‫ﮔﻼدﯾﺎﺗﻮرﻫﺎي ﺳﻮران درس ﻧﻤﺎﯾﺪ؟ اﯾﻨﺒﺎر دﺳﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮي ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻦ رو ﻓﺮا‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻻ آﻣﺪﻧﺪ اﻣﺎ او ﺑﺎز ﻫﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ در ﮐﻨﺎر ﺳﻮران‬
‫درس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﯾﺎﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮوازاﻧﻪ اش ﮔﺎم ﺑﺮدارد؟ دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺎم ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ در ﺳﺎﻟﻦ از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻮﺟﯽ از ﺷﻮر و ﻫﯿﺠﺎن رو‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ وارد ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﻢ ﺗﺎ آزادي ﻣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﺴﺐ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ,‬ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﻢ ﺗﺎ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ در ﻟﺤﻈﺎت دﺷﻮار ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎﯾﯿﻢ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوز‬
‫ﺷﺪن و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﮐﺶ دار اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺮﻧﺪه اﯾﻢ و ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ‬
‫ﺑﺎﻻ آورد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻟﻦ در ﻣﻮﺟﯽ از ﺷﺎدي و ﻫﯿﺠﺎن ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮد او را‬
‫ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﻨﺪه ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺎﺿﺮ و ﺑﻪ رﺳﻢ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ‪ 3‬ﺑﺎر ﻧﺎم‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را ﻓﺮﯾﺎد زدﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺷﻮر اﻧﮕﯿﺰ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺨﺼﻮص ﻣﺪﯾﺮان ارﺷﺪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﮐﻒ زدن‬
‫ﻫﺎي ﭘﯽ در ﭘﯽ او را ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ژان ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﺎ دﺳﺘﺶ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ‬
‫رو ﻣﯽ ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺘﺸﮑﺮم از او ﺑﺎﺑﺖ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯿﺶ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ در ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺸﮑﺮ ژان ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺎﮐﺘﯽ روي آن‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي درﻧﮓ ﮐﺮد‪ .‬اﺑﺘﺪا ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ژان ﺑﺎﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آن را ﺑﺮ‬
‫ﻣﯽ داﺷﺖ رو ﺑﻪ ژان ﮔﻔﺖ ‪ :‬ژان ‪ ,‬ژان‪ .‬اﻣﺎ او در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮕﺮﯾﺪ ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺨﺶ‬
‫ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﺎزار ﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﺧﺎور ﻣﯿﺎﻧﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻮد و در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺻﺪاي ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﺸﻨﻮد ﮐﻪ از او ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬اﯾﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ!؟ ژان در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ ﺣﻤﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺎﮐﺖ را از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و آن را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﻋﺒﺎرت ﺑﺮاي آﻗﺎي اﻟﺮﻣﺎدي‬
‫روي آن ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ در دﺳﺘﺎﻧﺶ داﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ اﺳﻨﺎد دوﻟﺘﯽ ﺑﻪ زﺑﺎن‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﮐﺖ و ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت آن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺮﮔﻪ اي ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ از ﭘﺎﮐﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﯾﮏ ﮐﭙﯽ از ﺗﺎﺋﯿﺪﯾﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪن‬
‫ﻧﻮزادي در ﯾﮑﯽ از ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ ﺳﺎل ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮزاد را ‪ 28‬آﮔﻮﺳﺖ‬
‫‪ 1977‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﺿﻤﯿﻤﻪ ﺷﺪه ﺑﻌﺪي اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا"‬
‫ﺑﺮﮔﻪ ازدواﺟﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﻬﺮ دﻓﺘﺮ ﺛﺒﺖ ازدواج ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد در ﺳﺎل ‪ 1976‬ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﺎ ﻧﺎم‬
‫ﻟﯿﻼ ﺻﻔﻮي ﺑﺎ آﻗﺎي اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ ازدواج ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﺘﻌﺠﺐ از دﯾﺪن اﯾﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﭘﺎﮐﺖ ﭼﻪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ او داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﻮر‬
‫اﯾﺮان ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدرﯾﺶ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ذﻫﻨﯿﺘﯽ از‬
‫آن ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﺗﻌﺠﺐ او را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﮐﺮد ﯾﮏ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﺎﺋﯿﺪﯾﻪ ﻓﻮت ﺷﺪن‬
‫ﻫﻤﺎن ﺧﺎﻧﻢ در ﺳﺎل ‪ 1979‬از دﯾﮕﺮ اﺳﻨﺎدي ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬او ﮐﻪ از‬
‫دﯾﺪن اﯾﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ از ﻣﯿﺎن ردﯾﻒ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺟﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﻣﺪﯾﺮان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ژان ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮم ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﯾﮑﺶ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ! ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺎزه‬
‫ﺷﺮوع ﺷﺪه اﯾﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﺖ ﭘﺴﺮ وﻟﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ از ژان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﯿﺎﻫﻮ ﻫﺎ و ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺳﺎﻟﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺤﻮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد او در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻋﻠﺖ درﯾﺎﻓﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺴﺘﻪ اي در روزﻫﺎي ﺷﺎد و ﻫﯿﺠﺎن‬
‫اﻧﮕﯿﺰ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش او‬
‫را از ﻫﺠﻤﻪ اﻓﮑﺎر ﻣﺒﻬﻤﯽ ﮐﻪ در ﺳﺮ داﺷﺖ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬ﻧﯿﮑﻮل ﻣﻨﺸﯽ اش در وﻧﮑﻮور‬
‫ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﯾﮏ ﺳﺎل ﻧﻮ زودﺗﺮ از دﯾﮕﺮان دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺘﯽ او ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻟﺤﻦ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻨﺪان ﺷﺎد ﺣﻤﯿﺪ و درﺧﻮاﺳﺖ او ﺑﺮاي ﺣﺬف ﮐﺮدن ﺗﻤﺎم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﻫﺎﯾﺶ در آن‬
‫روز ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺻﺤﺒﺖ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ را از ﭘﺎﮐﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻧﺎم ﮐﻮدك ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﻨﺎد درون ﭘﺎﮐﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺣﺎﺻﻞ آن ازدواج ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﻣﯿﺎن ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ‬
‫از ﻓﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﺧﺮاﺑﮑﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺳﭙﺲ در‬
‫ﯾﮏ ﻧﺰاع درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ اﻓﮑﺎرش دوﺑﺎره ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد در واﻗﻊ او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ رﺑﻄﯽ ﺑﯿﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ و ﺧﻮدش ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي از ﯾﮏ ﻋﮑﺲ در اﻧﺘﻬﺎي ﭘﺎﮐﺖ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺮﮔﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ را ﮐﻨﺎري ﮔﺬاﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﮐﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي درون آن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﮑﺲ روي ﻣﯿﺰ ﺟﻠﻮي او ﭘﺨﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ در اﻃﺎق ﺧﻮاﺑﺶ در وﻧﮑﻮور ﮐﺎﻧﺎدا ﻧﯿﺰ ﺑﻮده‬
‫اﻣﺎ آن ﻋﮑﺲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺎﻟﯿﺎن دور ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده ﺳﺮ از ﺑﺴﺘﻪ اي ﻣﺸﮑﻮك‬
‫ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﻪ دﺳﺘﺶ رﺳﯿﺪه درآورده اﺳﺖ؟ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ او را در آﻏﻮش ﺧﺎﻟﻪ اش در ﺑﺎغ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدرﯾﺶ در اﯾﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬در ﻋﮑﺲ ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ او را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﻋﮑﺲ ﺧﻢ ﺷﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﭼﯿﺰي وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ آن را ﺑﺎ‬
‫ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ در وﻧﮑﻮور وﺟﻮد داﺷﺖ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺼﻮﯾﺮ دﺧﺘﺮي ﺟﻮان و زﯾﺒﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺳﯿﻤﺎ ‪ ,‬ﺧﺎﻟﻪ او ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻋﮑﺲ را از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ اش ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺎﻧﻮي‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر او و ﺧﺎﻟﻪ اش ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ زن ﺟﻮان ﮐﻪ ﺑﻮد و ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر او در اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر و ﺧﺎﻟﻪ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ روي ﻣﯿﺰ او را از اﻓﮑﺎري ﮐﻪ در آن ﻏﻮﻃﻪ ور ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﻣﮑﺚ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ وﺻﻞ ﺷﺪن ﺗﻤﺎﺳﯽ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ او ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺻﻞ ﺷﺪن ﺗﻤﺎس ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮد را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻫﻤﺎن ﻣﺮد ﭘﺎ ﺑﻪ ﺳﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎ آن ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي آزار دﻫﻨﺪه اش ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺎم او را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد از ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﻟﺤﻦ ﻣﺮدد ﻣﺮد ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺮدن ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ اش ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ اﻣﯿﺪوارم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ‪ ,‬ﺷﻤﺎ ﺟﺴﺎرت را از ﺣﺪ ﮔﺬراﻧﺪﯾﺪ ﺧﻮدﺗﺎن رو ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﺪ و ﮔﺮﻧﻪ‬
‫ﻣﻦ زﻣﺎن ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ را ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻫﺸﺪار آﻣﯿﺰ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬اون ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺖ رﺳﯿﺪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن روﯾﺶ از آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮﺳﺘﺎدن اﯾﻦ‬
‫ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ارزش ﺑﺮاي ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ دارد آﻗﺎ؟ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻠﻮﯾﯽ ﺻﺎف ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﻫﻮش ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﺎﺷﻢ رﺑﻂ اﯾﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻮﺿﯿﺢ‬
‫ﺑﺪم و دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺣﻤﯿﺪ رﺳﯿﺪ‪ .‬او در ﺳﮑﻮت ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺮد ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ اﺳﻢ ﺧﻨﺪه‬
‫داري ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ رو ﺑﺎ اون ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪه اﻣﺎ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن‬
‫ﻧﻪ اﻟﺮﻣﺎدي! ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪ اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬رازي ﮐﻪ ﺳﺎل ﻫﺎﺳﺖ از ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺎه‬
‫داﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺗﺎ اﺳﺮار زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺎرﯾﮏ ﭘﺪرت ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﺗﻮﺿﯿﺢ رﺑﻂ‬
‫ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺗﻮ روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ!؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﻮري آﺷﮑﺎر ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن اوﻟﯿﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺮد در دﻧﯿﺎﯾﯽ ﻣﺒﻬﻢ‬
‫ﻏﻮﻃﻪ ور ﺷﺪ و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻣﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻣﻤﺘﺪ ﺑﻮق ﺗﻠﻔﻦ روي ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫آزار دﻫﻨﺪه درآﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮف ﻫﺎي ﮔﻨﮓ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺮاي اوﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫در وﻧﮑﻮور ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻫﺎي دوﺳﺖ و ﺷﺮﯾﮏ ﭘﺪرش در ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻣﻤﺘﺎز‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮﯾﺴﻤﺴﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﺟﺪي ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را درﮔﯿﺮ‬
‫آن ﮐﻨﺪ آن ﻫﻢ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ آﻣﺎده ﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ روﯾﺎﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮوازاﻧﻪ اش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﻮم‬
‫ﺣﻤﯿﺪ و دﮐﺘﺮ راد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ در ﻃﺒﻘﻪ زﯾﺮﯾﻦ ﻣﻨﺰل دراز‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ‪ ,‬ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮﺑﺖ ﮔﻮاراﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﯿﺎﻫﺎن اﯾﺮاﻧﯽ‬
‫ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ از ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ و ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ‬
‫ﺷﺎن رد و ﺑﺪل ﻣﯽ ﺷﺪ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽ دوﻧﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن اﯾﺮان ﻓﻘﻂ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ در اون ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدري دارم ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮادر و ﺧﻮاﻫﺮاﻧﯽ دارم ﮐﻪ دوﺳﺘﺸﻮن دارم ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﺮان ﺑﻪ ﺗﺨﺼﺺ ﻣﻦ ﻧﯿﺎز‬
‫ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻌﺼﺐ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪارم ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﻫﻤﻪ ﺟﺎي اﯾﻦ ﮐﺮه ﺧﺎﮐﯽ زﯾﺒﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺧﻮب‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺮﺟﯿﺢ دادم اﯾﻨﺠﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺰرگ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي دﮐﺘﺮ ﮔﻮش ﻣﯽ داد ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﻃﺮز‬
‫ﻓﮑﺮﺗﻮن ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽ ﯾﺎد ﺷﻤﺎ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﯿﺎره ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺎﮐﻨﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﻪ در واﻗﻊ ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان ﮐﻤﯽ درﺑﺎره ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮدم و آداب زﻧﺪﮔﯽ‬
‫اوﻧﻬﺎ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﮐﺮدم‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﯾﺮاﻧﯽ در ﮐﺸﻮرم ﮐﺎﻧﺎدا ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺷﺎﯾﺪ اﻻن‬
‫ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻞ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻣﺎ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد داده اﻣﺎ از ﺑﻌﻀﯽ از آداب‬
‫ﻣﺮدم اﯾﺮان ﻓﻘﻂ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻧﻮاز ﺑﻮدن ﺷﻤﺎ رو ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﻬﺮﺳﺖ اﺿﺎﻓﻪ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ ﻟﯿﻮان ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ اش را ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ‬
‫آن را ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﯽ در ﮐﺠﺎي دﻧﯿﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ ﺧﻮب‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﻣﻬﻤﻪ ﭘﺴﺮ ‪ ,‬ﻣﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دم اﮔﺮ ﻗﺮاره ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﻮب زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫و ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ دراز‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎي ﺷﻤﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪه و ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺧﺎص‬
‫ﺧﻮدش ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﻧﺒﺮده ﺧﻮدﻣﻮن اﯾﻨﮑﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن در اﺳﺘﺨﺮ و ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮﺑﺘﯽ از ﺑﯿﺪ ﻣﺸﮏ ﺧﻨﮏ ﺣﻤﯿﺪ را ﮐﻪ ﯾﮏ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻫﻮاﯾﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ از ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﺳﭙﺲ از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ اﯾﺮان را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮ ﺣﺎل آورد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ وارد ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ از ﻫﻤﺮاﻫﯽ دوﺳﺘﺶ و ﮔﺸﺖ و‬
‫ﮔﺬار در ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﺧﺮﯾﺪ ﻓﺎرغ ﺷﺪه ﺑﻮد وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﻮد ‪ ,‬ﺳﺮ ﺣﺎل ﺷﺪﯾﺪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ رو ﺑﻪ ﭘﺪرش‬
‫ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭼﻄﻮري ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ!؟ آﻗﺎي دﮐﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻋﺎﻟﯽ ﻋﺰﯾﺰم‬
‫راﺳﺘﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﺎﺑﺎ رو ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺧﺎﻧﻢ دﮐﺘﺮ؟ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ اﺛﺮي از ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪن در ﭼﻬﺮه اش‬
‫آﺷﮑﺎر ﻧﺸﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎﺑﺎي ﺧﻮدم ﯾﮏ ﮐﺮاوات دﯾﺪم ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎز و ﺧﻮﺷﮕﻞ ‪ ,‬ﺑﻪ‬
‫اون ﭘﯿﺮاﻫﻦ روﺷﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺧﺮﯾﺪﯾﺪ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ اوﻣﺪ وﻟﯽ ‪ ...‬ﺑﺎ ﻣﮑﺚ ﮐﺮدن ﯾﺎﺳﻤﻦ ‪,‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﮐﺶ داري ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ‪ ....‬ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﻫﺎي‬
‫ﺧﻮاب در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻي ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ وﻟﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﺗﻮﻟﺪﺗﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﺎﺑﺎ‪.‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را دو‬
‫ﺗﺎ ﯾﮑﯽ ﻃﯽ ﮐﺮد و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻋﻤﺎرت رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻓﺮار ﯾﺎﺳﻤﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫را از ﻫﻢ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺗﻮپ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﺗﺮس اﯾﻨﮑﻪ اون ﺗﻮپ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﻨﻢ ﻓﺮار ﮐﺮد و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺑﺮو اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﮔﻦ ﺣﺴﺎب ﺑﺮدن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ از ﭘﺪر اﯾﻦ رو ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻟﻐﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﺗﺎ اﻃﺎﻗﺖ رو‬
‫ﻧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺪم ﻣﺮد ﺑﺰرگ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﺷﺎم در ﻣﻨﺰل دﮐﺘﺮ ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺳﻮال ﻫﺎﯾﯽ از‬
‫ﺣﻤﯿﺪ در ﻣﻮرد ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ‪ ,‬ﻣﻨﺰﻟﯽ ﮐﻪ در وﻧﮑﻮور دارﻧﺪ ‪,‬ﮐﺎر ﺳﺎرا و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اوﺿﺎع‬
‫و اﺣﻮال ﺑﺎزار ﮐﺎر در آن ﮐﺸﻮر ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺳﻮاﻟﻬﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺟﻮاﻧﯿﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز آﺷﮑﺎري ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﻮرد اﺷﺎره اﺣﺎﻃﻪ داﺷﺖ از‬
‫رﮐﻮد اﻗﺘﺼﺎدي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎزار ﻫﺎي ﺳﻬﺎم در آﯾﻨﺪه اي ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺻﻨﻌﺘﯽ ﺷﺪن ﺑﺨﺸﯽ از ﻗﺎره آﻓﺮﯾﻘﺎ و ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻢ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻨﻮب آﻣﺮﯾﮑﺎ در‬
‫ﺗﺤﻮﻻت آﯾﻨﺪه ﺟﻬﺎن ‪....‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ در ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ زﻣﺎن ﻫﻢ ﮐﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻫﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ ‪,‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﺎﻧﻪ دﮐﺘﺮ راد ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ ﺟﺬﺑﻪ ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎر ﻫﺎي ﻓﺮش ﻫﺎي اﺻﯿﻞ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ و ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎي ﻧﻘﺎﺷﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﯾﻮار ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺷﯿﺮﯾﻦ‬
‫ﺑﻮد و ﻣﺴﺤﻮر ﮐﻨﻨﺪه‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﭼﺎي و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ وﯾﺪا از ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ در ﻣﻮرد ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ او در‬
‫ﻃﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎ از ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﻋﻼﻗﻪ وﯾﺪا ﺑﻪ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭼﯿﺰ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻧﺒﻮد ﻃﺒﻊ‬
‫ﻟﻄﯿﻒ و ﺧﻮﻧﮕﺮم وﯾﺪا ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه روح ﺷﺎد و ﺳﺎده او ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺮادر‬
‫ﺳﺎرا و ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ وﯾﺪا اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﯿﻦ دو دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎرا ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻨﺮ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎرﻫﺎ زﯾﻨﺖ ﺑﺨﺶ ﺟﻠﺪ‬
‫ﻣﺠﻼت در وﻧﮑﻮور ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ در وﯾﺪا ﻫﻢ ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎس ﻣﺸﺎﺑﻪ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ در ﺳﺎرا‬
‫ﻣﺘﺒﻠﻮر ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ 11:30‬دﻗﯿﻘﻪ ﺷﺐ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮاي دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ اﻃﺎق او وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎدي دﯾﺪن و ﺣﻀﻮر ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮاﻫﺮش ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ در اﯾﺮان ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺗﺮ ﺷﺪن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﻮي ﺑﻐﻀﺶ را ﺑﮕﯿﺮد ﺣﻤﯿﺪ را دوﺑﺎره‬
‫در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر او را ﻏﺮق در ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪﻗﻪ رﻓﺘﻦ ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ‬
‫ﮔﻮش داد‪ .‬او ﺗﺎ ﺑﺤﺎل در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ در ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﻣﻮاﻗﻌﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ؟ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻻن ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﭘﺴﺮم ‪ ,‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﯾﯽ و ﺧﯿﺎﻟﺶ‬
‫راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ وﯾﺪا ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎد ﻣﺎدرش را از دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﮐﻨﺎرش آﻣﺪ‬
‫و دﺳﺘﺎﻧﺶ رو دور ﮐﻤﺮ او ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ﺳﺮش روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر‬
‫‪ ,‬ﮐﺎش ﺧﺎﻟﻪ ﺟﻮن و ﺳﺎرا ﻫﻢ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ! ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪي رو ﺑﻪ وﯾﺪا ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﺻﻼح ﮐﺎر و ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ دوﻧﻪ دﺧﺘﺮم ‪ ,‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ وﻟﯽ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ را ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ آﺷﮑﺎرا از اﺣﺴﺎس ﻋﻼﻗﻪ ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺣﺴﺎدت ﻣﯽ ﮐﺮد دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ دور ﻣﺎدرش ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻗﺮﺑﻮن ﻣﺎدر‬
‫ﺗﻮﭘﻮﻟﯽ ﺧﻮدم ﺑﺮم و ﺑﻌﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﯾﺎدش اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آخ ﺑﺮم از ﯾﺎﺳﯽ ﺑﭙﺮﺳﻢ‬
‫ﺣﺮاﺟﯽ ﻫﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ اداﻣﻪ داره زودي ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دوﯾﺪن اﻃﺎق را ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دوﯾﺪن دﺧﺘﺮش را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﺑﺮو ﯾﻪ ﮐﻢ‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪي ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭼﯿﺰي ﻻزم داري ﮐﻪ ﺑﺮات‬
‫ﺑﯿﺎرم ﻋﺰﯾﺰم؟ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﺮ ﭼﯿﺰي ﻻزم‬
‫داﺷﺘﻢ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ دم ﺧﺎﻟﻪ ﺟﺎن و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﺧﺎﻟﻪ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺎﻟﻪ‬
‫‪ ,‬ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﺎﻧﻢ ﻋﺰﯾﺰم ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر در ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻼﻣﺶ‬
‫ﻣﺮدد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ او را ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫آن ﺷﺐ ﺣﻤﯿﺪ دﻗﺎﯾﻖ زﯾﺎدي را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﺗﻬﺮان از ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻨﺰل دﮐﺘﺮ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﭼﺸﻢ ﻣﯽ دوﺧﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ذﻫﻨﺶ درﮔﯿﺮ‬
‫ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدري ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺴﺌﻠﻪ اي‬
‫ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ اش ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از دﯾﺪن‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ و ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن در اﺗﻤﺴﻔﺮي ﮐﻪ در آن ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﻮده ﺑﻮد ﻟﺬت ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮد اﻣﺎ از رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎي اﺻﺎﻟﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺶ را از‬
‫ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد ﻣﯽ ﻫﺮاﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ 27‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪2008‬‬
‫ﻋﺼﺮ در وﯾﻼي ﺳﺎﺣﻠﯽ آﻗﺎي ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ‬
‫روي ﻣﯿﺰ وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﭘﺎﮐﺖ زرد رﻧﮕﯽ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ذﻫﻦ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﻟﺮﻣﺎدي را آﺷﻔﺘﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻮدك ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه در ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن در ‪ 33‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﭼﻪ‬
‫رﺑﻄﯽ ﺑﻪ او داﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﮑﯽ از ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎن ﺷﯿﺦ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺎرﺟﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﺎدري‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ اﻻﺻﻞ‪ .‬درك اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻫﻀﻢ ﻧﺒﻮد ﭼﻪ راﺑﻄﻪ اي ﺑﯿﻦ او و ﻣﺮدي اﯾﺮاﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم اﺷﮑﺎن و ﻫﻤﺴﺮش ﻟﯿﻼ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ارﺳﺎل ﮐﻨﻨﺪه اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت‬
‫ﺑﻮده ﮐﻪ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت را ﺑﺮاي او ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ؟ ذﻫﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺮ از‬
‫ﺳﻮال ﺑﻮد و ﻫﯿﭻ ﻣﻨﺒﻌﯽ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ در دﺳﺘﺮﺳﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮔﻨﮓ‬
‫ﺻﺪاي ﭘﯿﺎم ﮔﯿﺮ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﺟﻠﺐ ﮐﺮد ‪:‬‬
‫آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﮐﻮﭼﮑﯽ از‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﯽ! ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻮده ‪ ...‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻣﺮﮔﺶ آن را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﮐﺮد و ﺗﻮ ﻣﺴﺌﻮل روﺷﻦ ﺷﺪن ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﯽ اش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﯿﺎم ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﮔﻮش ﮐﺮد و ﺑﺎز ﻫﻢ و‬
‫ﺑﺎز ﻫﻢ‪ .‬ﻗﻀﯿﻪ ﺑﯿﺶ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪاي روز ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻬﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ ﺳﺎل ﻧﻮﯾﯽ و ﯾﺎ از آن دﺳﺘﻪ دروغ ﻫﺎي ﻫﺎﻟﻮﯾﻨﯽ ﺑﻮد اﯾﻦ ﭘﯿﺎم و آن‬
‫ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺧﺎص را ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺒﺮ از ﯾﮏ زوج اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺸﺎن دﭼﺎر ﺗﻼﻃﻢ ﺷﺪه و ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﻪ دﻻﯾﻠﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺧﺮاﺑﮑﺎر ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮز ﻣﺸﮑﻮﮐﯽ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد در ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﺧﺎﻃﺮات ذﻫﻨﯿﺶ از اﯾﺮان ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از اﯾﻦ زوج ﺷﻨﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺨﺶ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬او ﻫﺮﮔﺰ در اﯾﻦ ﻣﻮرد از ﻣﺎدرش ﭼﯿﺰي ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﭘﺲ دﻟﯿﻞ اﺻﺮار اﯾﻦ ﻣﺮد ﺑﺮاي‬
‫روﺷﻦ ﺷﺪن واﻗﻌﯿﺖ ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﭼﻪ ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ داﺷﺖ؟‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه از ﺟﺎ ﺟﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺑﺮ‬
‫روي ﻣﯿﺰ ﮐﺎرﯾﺶ رﻓﺖ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺑﺮﮔﻪ اي ﺧﺎص ﺑﻪ ﮐﻨﺎر زد و ﺑﻌﺪ از ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮدن آن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن دوﺑﺎره آن ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻄﻮر ﺑﺎر اول ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ ازدواج آﻗﺎي اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻟﯿﻼ ﺻﻔﻮي‪ ...‬ﺧﺎﻧﻢ ﺻﻔﻮي ‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻣﺎدرش ﺻﻔﻮي ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻤﯽ آرام ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺣﺘﯽ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ و ﻧﻮﺷﯿﺪن دو ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ذﻫﻨﺶ را از روي آن ﻣﻨﺤﺮف‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﯾﮏ ﺑﺎزي ﺑﺎﺷﺪ ﺣﯿﻠﻪ اي ﮐﺜﯿﻒ از ﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ‬
‫ازرﻗﺒﺎي ﺗﺠﺎري ‪ ,‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺣﻘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن‬
‫در ﻣﻮرد ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺣﺮﺑﻪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﺜﯿﻔﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ رﻗﺒﺎي ﺗﺠﺎري ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﺪرت از‬
‫آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻓﮑﺮش را ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ و از ﺷﮏ ﻫﺎ و ﺗﺮدﯾﺪ ﻫﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺰرگ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﯾﮑﯽ از دﮐﻤﻪ ﻫﺎي آن ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎي آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﺟﺸﻨﻮاره ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس وﻧﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ دﺧﺘﺮان و‬
‫ﭘﺴﺮان ﺷﯿﮏ ﭘﻮش ﺷﻮي ﻣﺪ از ﻓﮑﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎت روزاﻧﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺗﻤﺎم ﺗﻤﺮﮐﺰش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﻟﮕﻮﻫﺎي ﺑﺮش و ﻃﺮح ﻫﺎي ﭘﺲ زﻣﯿﻨﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﺴﺘﺨﺪم وﯾﻼ ﺧﺒﺮ‬
‫آﻣﺪن آﻗﺎي ژان ﺑﻪ ﻣﻨﺰل را ﺑﻪ او داد ﻣﺘﻮﺟﻪ ‪ 4‬ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﺪي ﻣﺠﺬوب ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺷﻮي ﻟﺒﺎس ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺮﺧﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫دﻟﯿﻞ ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺪﻧﺶ ﺧﻮد را از ﺳﺴﺘﯽ آن ﺧﻼص ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﻇﺎﻫﺮش در آﯾﻨﻪ‬
‫ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ژان در اﻃﺎق ﮐﺎرش رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮ ژان ‪ ....‬ژان در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺪل ﻫﺎي ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر را در‬
‫ﮔﺎوﺻﻨﺪوق ﺧﻮد ﺟﺎي ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺳﺨﻨﻮر ﻣﺎدر زادي و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ رﻣﺰ‬
‫ﮔﺎوﺻﻨﺪوﻗﺶ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﺸﻦ ﺧﻮب ﺗﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎ از آب درآﻣﺪ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﻣﺮاﺳﻢ رو ﺗﺮك ﮐﺮدي ﺷﺮﯾﮏ ﻋﺰﯾﺰ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻂ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺟﺸﻦ آﺧﺮ ﺳﺎل را در ذﻫﻦ ژان ﺧﺮاب ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ ‪ :‬ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ ژان اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ژان از ﺳﺎﻟﻬﺎي ﮐﻮدﮐﯽ ﺣﻤﯿﺪ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻧﻈﺮي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ‬
‫ﭼﻬﺮه ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﻬﻮه اي ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯿﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي دور ﺷﺪن ذﻫﻨﺶ از ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﯿﻢ روز اﺧﯿﺮ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد و‬
‫ﻫﺮ دو روﺑﺮوي ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ژان در ﻃﺒﻘﻪ دوم وﯾﻼي ﺷﺨﺼﯿﺶ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺒﻞ از ﻧﺸﺴﺘﻦ ژان درﺧﻮاﺳﺖ ﻗﻬﻮه و ﮐﯿﮏ ﻋﺼﺮاﻧﻪ ﺧﻮد و ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﺨﺼﻮﺻﺶ را داد و‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ روﺑﺮوي ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺸﺴﺘﻦ ژان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﻫﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن‬
‫دﻫﻨﺪه ﺧﺴﺘﮕﯽ او از ﺗﻤﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﯾﮑﺴﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﻮد ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺷﺮﯾﮏ ﺗﺠﺎري ﺑﺎﺑﺖ ﺗﻼش ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮو ﺑﻮدن ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم دادي ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻤﮏ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮاي رﺷﺪ اﯾﻦ ﺗﺠﺎرت ﻫﺴﺘﯽ و ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﯽ ﻫﻤﻪ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ آراﻣﺶ و ﺑﻪ دور از اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ژان ﮔﻮش‬
‫ﻣﯽ داد ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺗﮑﺮاري ﺑﻮدن ‪ ,‬ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﺮاي ژان ﻣﻬﻢ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﺳﻮد ﺳﻬﺎم ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ات از ﮐﻨﺴﺮﺳﯿﻮم ﺗﺠﺎري ﻣﻮن ﺑﻪ ﻣﺒﻠﻎ ‪ 14‬ﻣﯿﻠﯿﻮن و ‪ 700‬ﻫﺰار دﻻر‬
‫ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯽ وارﯾﺰ ﺷﺪ ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ‪ 300‬ﻫﺰار دﻻر ﻫﻢ ﭘﺎداش ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺑﺮات در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺧﻮدت در ﺑﺎﻫﺎﻣﺎس وارﯾﺰ ﮐﺮدم‪ .‬رﺳﯿﺪ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ وارﯾﺰ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ‬
‫اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ از ﺑﻮدن ﺑﺎ او ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ﺗﺠﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺮ ﺧﻮاﻧﺪه اش ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل و ﻣﺴﺮور اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺣﺎل ژان اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ دﯾﮕﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺑﮕﯽ ﺑﺮاي ﺗﻌﻄﯿﻼت ﭼﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي داري؟ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ‪...‬ﻫﺴﺖ !؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﺮدا ﺑﻪ وﻧﮑﻮور‬
‫ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدم وﻟﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻪ ژاﭘﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪.‬‬
‫ژان ﮐﻪ از اﻧﺘﺨﺎب ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ اداي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ژاﭘﻨﯽ ﻫﺎ ﮐﻒ ﻫﺮ‬
‫دو دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻠﯿﮏ ﺧﻨﺪه ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺳﻮﺋﯿﺲ را زﯾﺒﺎ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﮐﺸﻮر دﻧﯿﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﺳﻔﺮم ﺑﻪ ژاﭘﻦ ﻧﻈﺮم ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر دﻧﯿﺎﺳﺖ‪ .‬ﻋﺎﺷﻖ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر زﯾﺒﺎ و ﺳﻨﺘﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﭘﺲ ﺧﻮش ﺑﮕﺬرون‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎن! ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن ژان ﮔﻮش ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ژاﭘﻦ رو ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫دﻟﯿﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ از زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎي اﯾﻦ ﮐﺸﻮر‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ از ﮐﻨﺎر ژان ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﻣﯽ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ژان اﮔﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪه ﻣﯽ ﺧﻮام ﭼﺮﺧﯽ ﺗﻮي ﻧﯿﺲ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ژان ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﮏ ﮔﻔﺘﮕﻮي‬
‫ﮐﻮﺗﺎه رو اﻋﻼم ﮐﺮد و از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮاﺳﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ اﺳﭙﻮرت ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﺮاﯾﺶ آﻣﺎده ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دو ﺷﺮﯾﮏ در ﭘﺎﯾﺎن ﯾﮏ ﺳﺎل ﮐﺎري روﺑﺮوي ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﭘﺪر و ﻓﺮزﻧﺪي ﺑﯿﻦ ﺷﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﻟﺤﻈﺎت دﯾﮕﺮ ﻣﻮج ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ژان ﺣﻤﯿﺪ را درآﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاﯾﺶ آرزوي روزﻫﺎي ﺷﺎد و ﺳﺮ ﺷﺎر از اﻧﺮژي ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ﮐﺮد و از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن پ روﻣﻨﺎت دزآﻧﮕﻠﻪ ﺷﺪ‪ .‬در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن دزآﻧﮕﻠﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ ﺗﺮ ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻻﻣﭗ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ آوﯾﺰان ﺷﺪه از آﺳﻤﺎن ﺧﺮاش‬
‫ﻫﺎ– ﮐﺎج ﻫﺎي ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪه ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ – ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﺮﯾﺪار ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ از ﺟﻨﺐ‬
‫و ﺟﻮش ﻣﺮدم در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد اﻣﺎ ﺑﺮاي او ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل در ﭼﻨﯿﻦ روز ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮔﺬراﻧﺪن ﯾﮏ ﺗﻌﻄﯿﻼت ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ‬
‫ﺑﺮاي ﺳﻮاﻻﺗﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﺻﺒﺢ در ذﻫﻨﺶ ﺷﮑﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻨﺶ را در‬
‫ﺟﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﺧﻮد در ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻗﺮار داد و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن در وﻧﮑﻮور را‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از وﺻﻞ ﺷﺪن ارﺗﺒﺎط ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺑﻪ او اﻃﻼع داد ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﺮاي ﺷﺮﮐﺖ‬
‫در ﺟﺸﻦ ازدواج ﮐﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺖ ﺳﺎرا ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮش ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺳﺎرا ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎرا ﺑﻪ‬
‫ﺗﻠﻔﻨﺶ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺳﻼم ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﺳﺎرا ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﮐﺘﯽ ﮔﻮﺷﯽ را از دﺳﺘﺎن ﺳﺎرا ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ‪ ...‬اﯾﻦ ﻣﻬﻢ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺐ زﻧﺪﮔﯿﻤﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻓﮑﺎرش را‬
‫ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﮐﺘﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻋﺰﯾﺰ ﻫﺴﺘﯽ واﻗﻌﺎ" دﻟﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺎرﺗﻮن ﺑﺎﺷﻢ اﻣﺎ ﻓﺸﺮدﮔﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ ﺳﺎل اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ رو ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ده‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﯽ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮم ﺑﭽﻪ‪ .‬ﮐﺘﯽ ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬درك ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻗﻮل ﺑﺪي وﻗﺘﯽ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ ﺣﺘﻤﺎ" ﺑﯿﺎي ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ اﯾﻨﻄﻮري ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪﻣﺖ ‪ ...‬ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﮐﻤﻪ ﺑﺮف‬
‫ﭘﺎك ﮐﻦ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ" ﮐﺘﯽ در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮت ﻫﻢ‬
‫آﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ در ﺿﻤﻦ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻣﺒﺎرك ﺑﭽﻪ و ﮐﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻣﺒﺎرك ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ ﺳﺎرا ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎرا ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻫﯿﺎﻫﻮ و ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮد ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻮش ﻣﯽ داد ‪ :‬ﺳﺎرا‬
‫ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻦ ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ از ﺑﯿﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ و ﺧﺎﻟﻪ را ﺑﺎ ﻣﺎدر در اﯾﺮان ﺗﻮي ﯾﻪ ﺑﺎغ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ ده ﺑﺮام اﯾﻤﯿﻞ ﮐﻦ‪ .‬ﺳﺎرا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ در ﻣﻮرد اﯾﻤﯿﻞ ﮐﺮدن ﯾﮏ ﻋﮑﺲ ﺑﺸﻨﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﭼﯽ رو‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻤﯿﻞ ﮐﻨﻢ ﺑﺮات ﻟﻄﻔﺎ" دوﺑﺎره ﺑﮕﻮ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻪ ﻋﮑﺲ ﺗﻮي اﻃﺎﻗﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻐﻞ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﻮي ﯾﮏ ﺑﺎغ ‪ ,‬ﺳﺎرا ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮادرش ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺣﺘﻤﺎ" ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن وﻟﯽ ‪ ...‬اﻣﺎ از ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺳﻮاﻟﺶ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ اﺳﮑﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺑﺮات و ﭘﺲ از ﺷﻨﯿﺪن ﺗﺸﮑﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ روي ﻣﯿﺰ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 2‬ﺑﺎﻣﺪاد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺳﻔﺮ ﻧﮑﺮده اﻣﺎ در‬
‫ﻃﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎه از ﺣﻀﻮرش در ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ‬
‫ﺑﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮش داﺷﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي او ﻫﺮ ﺳﻔﺮ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮐﺎري و ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﺸﻨﻮاره ﻫﺎ و ﻓﺴﺘﯿﻮال ﻫﺎي‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻣﺎ در اﯾﺮان او ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد دﻧﯿﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس‬
‫ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ اش ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﻗﺒﻞ و ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ در ﻣﻮرد ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮي ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد را ﺳﺮﮔﺮم‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ او ﺑﻪ آن وارد ﺷﺪه ﺑﻮد در ﻧﻘﻄﻪ اي ﻣﺮﺗﻔﻊ از ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان و ﻣﺤﺼﻮر در ﻣﯿﺎﻧﻪ‬
‫ﯾﮏ ﺑﺎغ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ در ورودي ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﯾﮏ راه ﺳﻨﮕﯽ در ﻣﯿﺎن دو ردﯾﻒ‬
‫از درﺧﺘﺎن ﺑﯿﺪ ﻣﺠﻨﻮن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن را ﺗﺎ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺟﻠﻮي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ‬
‫درب وردي ﻋﻤﺎرت آب ﻧﻤﺎﯾﯽ زﯾﺒﺎ و ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ از ﯾﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﯽ رو ﺑﻪ آﺳﻤﺎن‬
‫ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آب از زﯾﺮ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﺶ درون ﺣﻮض ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﻢ در ‪ 2‬ﻃﺒﻘﻪ ﮐﺎﻣﻼ" ﻣﺘﻔﺎوت از ﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻃﺒﻘﻪ اول او ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺪرن رو ﺑﻪ رو ﺑﻮد‪ .‬اﻃﺎق ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ و ﻧﻮرﮔﯿﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻨﯽ ﮔﺴﺘﺮده ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮش‬
‫ﻫﺎي ﭘﺮ ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎر اﯾﺮاﻧﯽ ﻓﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺮده اي ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺑﺰرگ و ﻣﺤﺪب ﺷﮑﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﻼﻟﯽ ﺷﮑﻞ را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ‬
‫آن ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﯾﯽ از ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﺸﺖ ﻋﻤﺎرت ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ در ﻃﺒﻘﻪ‬
‫دوم ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ رو ﺑﻪ رو ﺷﺪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس وارد ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت دﮐﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﻤﺎري آن ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ‬
‫در ‪ 100‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ اﯾﺮان اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺣﺘﯽ اﺳﺒﺎب و ﻟﻮازم ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ اي ﺗﺪاﻋﯽ ﮐﻨﻨﺪه زﻧﺪﮔﯽ در ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دراور‬
‫اﻃﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ‪ 50‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ واﻗﻊ ﻧﻮ ﺑﻮد و ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺘﺎد ﮐﺎران ﺧﺒﺮه ﺑﻪ‬
‫ﺷﮑﻠﯽ دود اﻧﺪود ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻀﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﻤﺨﻮان ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﺑﺮاي‬
‫ﻟﻮﻻﻫﺎي درب ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎي ﺣﻤﺎم ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻔﺮ دﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫اﯾﺮان ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﺎﺷﺎن و اﻟﮕﻮ ﺑﺮداري از درﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﮐﻬﻦ آن ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ذوق در ﺳﺎﺧﺘﻦ ﯾﮏ ﻣﻨﺰل ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻟﻮﮐﺲ ﻋﺎدت‬
‫داﺷﺖ ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰ ﺑﻮد‪ .‬دوﺳﺒﮏ ﻣﺘﻔﺎوت از ﻣﻌﻤﺎري آن ﻫﻢ در ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ‪ .‬اﯾﻨﺠﺎ ﮔﺎﻫﯽ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺳﺎده ﻣﯽ ﻧﻤﻮد و ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎر اول ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﯿﻮه از زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺟﺬاب و ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ‬
‫دو ﻋﮑﺲ ﮐﻮدﮐﯿﺶ روي آن ﻗﺮار داﺷﺖ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ زن ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﻋﮑﺲ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر و ﺧﺎﻟﻪ اش ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ زن ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﻠﯿﺪ ﺣﻞ ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ذﻫﻨﺶ را درﮔﯿﺮ ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت درﺑﺎره اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﺣﻞ اﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﻮاب را ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان و ﺗﺤﻘﯿﻖ در‬
‫ﻣﻮرد زن ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮد ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ اوﺳﺖ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﯾﻦ زن‬
‫ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻮد و ﯾﺎ ﻫﺮ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﻧﻘﻄﻪ اي از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ ﺧﻮرد اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ و ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ!؟ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي‬
‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮاي آن ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺳﻔﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﯿﻨﮏ او اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد در‬
‫ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺮاﯾﻂ ﻻزم ﺑﺮاي‬
‫ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬از راﺿﯽ ﮐﺮدن ﻣﺎدرش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺨﺖ درﯾﺎﻓﺖ وﯾﺰاي‬
‫اﯾﺮان ‪ ,‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎي ﻻزم ﺑﺮاي اﻗﺎﻣﺖ ‪ 3‬ﻣﺎﻫﻪ در اﯾﺮان را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ او ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ روﯾﺎﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮوازاﻧﻪ اش را ﮐﻨﺎر‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺷﺨﺼﯽ و ﺣﺮﻓﻪ اي اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ روﺷﻦ ﺷﺪن‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫‪ 31‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪2008‬‬
‫اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺳﺘﺎد ﻫﺎي ﻋﺎﻟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺳﺘﺎد ﻫﺎ ﻫﻢ اﻧﺴﺎﻧﻨﺪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ اﻟﻬﺎم‬
‫ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﻣﯿﺪوارم درك اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﺪ‪ .‬در آﺧﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ‬
‫" ﺳﺎل ﻧﻮ ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺒﺎرك " آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﺣﻤﯿﺪ در ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺷﺎم آﺧﺮ ﺳﺎل ﻣﺪﯾﺮان و‬
‫ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺳﻮران درس در وﻧﮑﻮور ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﮐﺎري ﺳﺎل او ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺪون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ روزﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ آن ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ و ﺗﯿﻢ ﻃﺮاﺣﺎﻧﺶ ﻣﻮﻓﻖ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎل ﮐﺎري از ﺑﺪو ﺗﺎﺳﯿﺲ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺣﻤﯿﺪ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﯽ از ﻧﯿﮑﻮس‬
‫ﮐﺎزﻧﺘﺰاﮐﯿﺲ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺷﺪ و ﻓﺎرغ از ﻫﯿﺎﻫﻮي ﺳﺎل ﻧﻮي وﻧﮑﻮور ﻏﺮق در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‬
‫ﮐﺘﺎب ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎﻧﯿﺘﻮر ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ او را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﯾﮏ ﭘﯿﺎم ﺟﺪﯾﺪ در ﺻﻔﺤﻪ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎي اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯿﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ از ﻃﺮف ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﻤﺲ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻠﯿﺪ‬
‫وارد ﻓﻀﺎي ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ورودﯾﺶ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻋﺰﯾﺰ‬

‫ﯾﺎد آر – آﻧﭽﻪ ﺗﻮ را ﻏﺮﻗﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در آب ﻧﯿﺴﺖ زﯾﺮ آب ﻣﺎﻧﺪن اﺳﺖ ‪ .‬ﯾﮏ‬
‫ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺗﻮان ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﺮاي ﺧﺮوج از آن وﺿﻊ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﻣﺘﻦ را ﺧﻮاﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ راﺑﻄﻪ اي ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ و ادﺑﯿﺎت ﮔﻔﺘﺎري ژان وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ژان ﻧﺎﻣﻪ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻏﯿﺮ ﮐﺎري ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﺗﺒﺮﯾﮏ ﺳﺎل ﻧﻮ آن ﻫﻢ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﺟﺸﻦ ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﻤﺎره ژان را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ ژان ﺑﯿﺶ از‬
‫ﺣﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻨﺒﺎر ﺷﻤﺎره دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ از درﯾﺎﻓﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬دوﺑﺎره ﺷﻤﺎره ژان را ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫از وﻗﻔﻪ اي ﻃﻮﻻﻧﯽ اﯾﻦ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ژان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎس ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺣﺮف ﻣﯽ زد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ژان ﻣﺎ رو ﺗﺮك ﮐﺮد‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ژان ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ رﻓﺖ و ﺗﻤﺎس ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دﻧﯿﺎ و ﻫﺮ آﻧﭽﻪ در آن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻓﻠﺞ ﺷﺪن ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻤﻠﻪ ﺻﻮﻓﯿﺎ را دوﺑﺎره در ذﻫﻦ ﺧﻮد ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ از ﻋﺎرف راﻧﻨﺪه ﺗﺮك ﺗﺒﺎر ﺧﻮد ﺧﻮاﺳﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﻣﺘﻮﻗﻒ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﺎرف ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﻮاﺳﺶ را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد از ﺷﻨﯿﺪن ﻓﺮﯾﺎد ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎ‬
‫ﺧﻮرد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﻀﻄﺮب ﺣﻤﯿﺪ را دﯾﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫را در ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪون ﭘﺎﺳﺦ‬
‫دادن ﺑﻪ او از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﺷﻤﺎره ژان را دوﺑﺎره ﺷﻤﺎره ﮔﯿﺮي ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از آن‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ در آن ﺳﻮي ﺧﻂ ﮐﺮد ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺻﻮﻓﯿﺎ آرام ﺑﺎش ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ژان اﻓﺘﺎده!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ژان ﮔﻮش داد‪ 7 .‬ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺟﺴﺪ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ در ﯾﮑﯽ از ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺪ ﻧﺎم ﻧﯿﺲ ﮐﺸﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﮐﻪ در ﮔﺰارش اوﻟﯿﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش داده‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﯽ اﻋﻼم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻬﺮه ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ در ﮐﻨﺎر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻗﺪم ﻣﯽ زد ﻧﺸﺎن از ﯾﮏ اﺗﻔﺎق ﺑﺪ در‬
‫ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﺮاي ﻋﺎرف داﺷﺖ‪ .‬او از ﺑﯿﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻠﻤﻪ‬
‫ﺟﺴﺪ را ﮐﻪ رﺋﯿﺴﺶ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ادا ﮐﺮد ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ‬
‫ﮔﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن و اﻃﺮاف آن ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬اﻓﮑﺎرش ﻧﺎ ﻣﻨﻈﻢ و در ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ذﻫﻨﯿﺶ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ از او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻄﺤﯽ از اﺧﻼق را در زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﺠﺎرﺗﺶ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﺣﺎﻻ در‬
‫ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺪ ﻧﺎم ﻧﯿﺲ از دﻧﯿﺎ رﻓﺘﻪ آن ﻫﻢ در ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ‪ .‬ﻧﺎ ﺧﻮدآﮔﺎه ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ و ﺻﺪاﻫﺎي ژان ﻣﯽ ﮔﺸﺖ در ﺟﺴﺘﺠﻮي ذﻫﻨﯿﺶ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮي از ژان رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋﺎدت ﮐﻦ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﯿﻪ‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺣﺎﻻ و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ‪ ,‬ﺳﺎﻋﺖ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﺎرف اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﺟﻠﻮي‬
‫درب ﺧﺎﻧﻪ او ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮد و ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺷﻤﺎره ﭘﯿﺘﺮ وﮐﯿﻞ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ اش را‬
‫ﺷﻤﺎره ﮔﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﻤﯿﺪ در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺻﺪاي‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﺷﺎدي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻓﻀﺎي ﺳﺎﻟﻦ را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ از ﺟﻠﻮي‬
‫ﮐﺎج ﺑﺰرگ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪه در ﮐﻨﺎر ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﮐﺎرش در ﻃﺒﻘﻪ دوم‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن رﻓﺖ‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ‪ ...‬وﻗﺖ ﻧﺪارم ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم ﺑﯿﺎ ﻣﻨﺰل ﻣﻦ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻫﺴﺘﻢ ‪ .‬ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺟﺮﻋﻪ از ﺑﻄﺮي آب ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ و از‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮاﺳﺖ ورودش را ﺑﻪ ﻣﺎدر اﻃﻼع دﻫﺪ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ‬
‫اﻃﺎق ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺑﺎﻻي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺎﻧﯿﺘﻮر اﻃﺎق را‬
‫روﺷﻦ ﮐﺮد و وارد ﺻﻔﺤﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ورودي ﺑﻪ ﭘﺴﺖ اﻟﮑﺘﺮو ﻧﯿﮑﯽ ﺧﻮد ﺷﺪ و ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن دوﺑﺎره ﻧﺎﻣﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدرش ﺑﻪ اﻃﺎق او وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺴﺮم ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬
‫ﻣﺎدر اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﺑﺮآﺷﻔﺘﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ رﻓﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده !؟ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﺷﻮﮐﻪ ﺑﻮد دﺳﺘﺎن ﻣﺎدرش را ﻓﺸﺮد و او را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر‬
‫ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻧﮕﺮان او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﺗﻔﺎق ﺑﺪي اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﭼﯽ ﺷﺪه ﻋﺰﯾﺰم؟ ﭼﺮا ﻧﮕﺮاﻧﯽ؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﺎدر‬
‫ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﻬﺖ زده ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ژان‬
‫ﻣﺎدر‪ ....‬ژان رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ژان ﭼﯽ ﺷﺪه‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ژان اﻣﺮوز از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ‬
‫ﻣﺎدر‪ .‬واي ﺧﺪاي ﻣﻦ ‪ ,‬ﻧﻪ ! ﭼﻄﻮر ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻣﻤﮑﻨﻪ؟ واي ﺧﺪا ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰي ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎدر ﻓﻘﻂ از ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺟﺴﺪش‬
‫را ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ‪ ,‬و دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ از او ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ آﯾﺪ ﺳﺮش رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮي‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬واي ﺧﺪاي ﻣﻦ ژان و از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺪاي ﻣﺎدرش را در‬
‫راﻫﺮو ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎرا ﺑﮕﻮﯾﺪ در اﻃﺎﻗﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻣﺎدر زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ اﯾﻨﺒﺎر ﭘﯿﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ از ﻣﺎﺟﺮا ﺧﺒﺮ دار ﺷﺪه ‪ ,‬او از ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از رﺳﯿﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪﻫﺪ و ﻣﺴﺎﻓﺮت ﮐﺮﯾﺴﻤﺴﺶ را ﺑﻪ زﻣﺎن دﯾﮕﺮي ﻣﻮﮐﻮل ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﯾﺎد‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﺧﻮد اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﭘﯿﺘﺮ ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺷﻤﺎره‬
‫ﻧﯿﮑﻮل ﻣﻨﺸﯽ دﻓﺘﺮش را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﯿﮑﻮل ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺧﯿﺎﺑﺎن و در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﮔﺬراﻧﺪن ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﺪﯾﺮان ارﺷﺪ و ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ را ﺑﺮاي ﺟﻠﺴﻪ ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا در دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ‬
‫ﺧﻮرد وﻟﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪن ﻋﻠﺖ ﺑﺮﮔﺰاري ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻠﺴﻪ اي آن ﻫﻢ در اوﻟﯿﻦ‬
‫روز ﺳﺎل را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺎس ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﭘﯿﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ‪ ,‬او ﺑﻪ اﺗﺎق ﮐﺎر ﺣﻤﯿﺪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ در اﻃﺎﻗﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ رﺋﯿﺲ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺣﻤﯿﺪ‬
‫را از ورودش ﻣﻄﻠﻊ ﮐﻨﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ اوﺿﺎع‬
‫را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اش ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ ﭘﯿﺘﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﯿﺘﺮ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻓﻌﻼ" در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺪه ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ژان رو از دﺳﺖ دادﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮ دﯾﮕﻪ اي ﻧﺪارم‬
‫ﺣﺎﻻ ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻦ ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻓﻌﻼ" ﺗﻤﺎم ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ﺗﺠﺎري ژان ﻣﺴﺪود و اﻣﻀﺎي‬
‫اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯿﺶ ﻫﻢ ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﺑﺸﻪ‪ .‬از اﻻن ﺗﺎ ﻣﺪت ﻧﺎﻣﺤﺪود ﺗﻤﺎم اﺧﺘﯿﺎرات ﺗﺠﺎري ژان ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﯾﻨﮑﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ﻫﺮ ﮐﺎري ﻻزﻣﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ﺗﺎ در‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ژان ﻣﺴﺪود ﺑﺸﻪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ؟ ﭘﯿﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ را ﯾﺎدداﺷﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﻤﯿﺪ را ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﻠﻘﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ اﻣﺎ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺟﻠﺴﻪ‬
‫اي ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺳﻬﺎﻣﺪاران در دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﺮﮔﺰار ﺑﺸﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮ و ازﺷﻮن در ﻣﻮرد ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ ژان ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺨﻮاه‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ را ﯾﺎدداﺷﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام اﻣﺎ و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ‬
‫ﻣﺘﺎﺛﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬در ﻣﻮرد ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﭼﻄﻮر؟ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ژان ﻫﻨﻮز‬
‫ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ اوﻟﯿﻦ ﭘﺮواز ﭘﺎرﯾﺲ رو رزرو ﮐﻦ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام ﺧﻮدت زودﺗﺮ از ﻣﺎ اوﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﯽ در ﺗﻤﺎم ﻣﻮاردي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎش‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام از ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺸﻪ‪ .‬و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﻪ‬
‫اي را اﻣﻀﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﯿﺘﺮ داد و اﻓﺰود ‪ :‬اﯾﻦ ﻋﺪد را از ﺑﺎﻧﮏ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﻧﯿﺲ ﺑﺮو‬
‫ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﺮدا ﻋﺼﺮ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ ﺑﺮﮔﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻌﻄﯿﻼت او را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا" ﻓﮑﺮ ﭘﯿﺘﺮ را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﯿﺘﺮ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﺑﺮاي ﺧﺮاب ﮐﺮدن ﺗﻌﻄﯿﻼت‬
‫وﻟﯽ اﻣﯿﺪوارم ﺷﺮاﯾﻂ رو درك ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺘﺮ از اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻫﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻻزم ﺑﺮاي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻄﺶ‬
‫را دارد از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻮﺗﺎه از او ﺑﺎﺑﺖ اﻇﻬﺎر ﺗﺎﺳﻔﺶ‬
‫ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﻗﻮل داد در ﺳﺮﯾﻌﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن دﺳﺘﻮرات او اﺟﺮا ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ آﻧﺠﺎ را‬
‫ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻬﺮان‬
‫ﺻﺒﺢ زود ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺳﺮاﯾﺪار ﻣﻨﺰل دﮐﺘﺮ راد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ دﮐﺘﺮ را ﺻﺪا‬
‫ﻣﯽ زد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ روي اوﻟﯿﻦ ﺻﺒﺢ اﯾﺮاﻧﯽ اش ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻮر ﺷﺪﯾﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن‬
‫ﭘﺮده ﻫﺎي اﻃﺎق ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ او را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺒﻨﺪد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ‪ ,‬ﻋﺰﯾﺰم اﯾﻦ ﺻﺪاي ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و او را ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫روز ﺑﺨﯿﺮ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم ﻋﺰﯾﺰم ‪ ...‬ﻧﺬاﺷﺘﯿﻢ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ‪ :‬ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﻣﺮﺳﯽ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن دﮐﺘﺮ ﺗﻮ ﺣﯿﺎط ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻫﺴﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدت ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﮕﯿﺮي‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ‪ :‬اوه ‪ ...‬ﺑﻠﻪ اﻻن ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﺷﻢ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺧﺎﻧﻪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺪﺳﺶ درﺳﺖ ﺑﻮد اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫ﮐﺎﭘﺸﻦ ﭼﺮم ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط رﻓﺖ‪ .‬از دور دﮐﺘﺮ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ درﺧﺘﯽ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮاﯾﺪار ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ را دﯾﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺻﺒﺢ ﺑﺨﯿﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎن‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﮐﺘﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺣﻤﯿﺪ دﮐﺘﺮ‬
‫دﺳﺘﮑﺶ ﺑﺰرگ ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺑﯿﺮون آورد و دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ را ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻨﻘﺪر ﻋﺠﻮﻟﯽ ﭘﺴﺮ ‪ ,‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دارﯾﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺗﺎ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاي ازﺷﻮن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬از ﻟﻄﻔﺘﻮن ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺮم اﯾﻨﻄﻮري راﺣﺖ ﺗﺮ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن درب ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫ﺻﻮرت اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﯽ ﺷﻪ و ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺰﺋﯽ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اي ﭘﺴﺮ‪ ...‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﻟﺤﻦ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮔﺮاﻧﻪ دﮐﺘﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد‬
‫و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺑﺎغ رﻓﺖ‪ .‬ﮐﺸﻨﺪه ﺑﺰرگ ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪه اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺎ‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻓﺮﻣﯽ ﺑﺎ آرم ﺑﺰرگ ﺧﺪﻣﺎت ﭘﺲ از ﻓﺮوش ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺷﺪ و از او ﺧﻮاﺳﺖ اوراق ﻫﻮﯾﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﭘﺲ از ﭼﮏ ﮐﺮدن اﻃﻼﻋﺎت‬
‫ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺧﻮدرو را اﻣﻀﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ ﭘﺲ‬
‫از دﯾﺪن و ﭼﮏ ﮐﺮدن داﺧﻞ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ را اﻣﻀﺎء ﮐﺮد‪.‬‬
‫وﯾﺪا و ﯾﺎﺳﻤﻦ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق در ﺣﺎل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭘﺪر و ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺗﺎزه واردﺷﺎن‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن ﮐﺸﻨﺪه از داﺧﻞ ﺑﺎغ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ‬
‫ﮐﻪ در ﺗﺪارك ﭼﯿﺪن ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮد از دﯾﺪن ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫ﭘﻨﺠﺮه آﻣﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي دﮐﺘﺮ و ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در اوﻟﯿﻦ روز ورودش ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫را ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ در ﻓﮑﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮي ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ او ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﮑﯽ‬
‫از ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﻣﺎرات ﺑﻮد و ﻣﺎﻟﮏ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﺎم ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي‬
‫ﻟﺒﺎس آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ و اروﭘﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮﻓﻖ و ﺷﺎدي را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻘﻄﻪ اﺑﻬﺎﻣﯽ‬
‫در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ از آن آراﻣﺶ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ در زﻧﺪﮔﯽ او اﺛﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﻪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺷﻔﺎﻓﯽ در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺮگ‬
‫ژان ‪ ,‬ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﮔﺰارش ﻫﺎي ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺸﮑﻮك اﻋﻼم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داﺋﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش را ﻣﯽ ﺧﺮاﺷﯿﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﺎﻣﺶ ﺑﻮد ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺑﯽ ﭘﺴﻮﻧﺪ و ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي از ﮐﺸﻮرش ﻣﯿﻬﻤﺎن ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ او دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺎي!؟‬
‫ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ؟ ﺣﻤﯿﺪ در اﻓﮑﺎرش ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ را ﺷﻨﯿﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺎن‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ او را ﺻﺪا زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﺑﻮد ‪ ...‬ﭼﺎي ﺗﺎزه دم ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﺧﺎﻟﯿﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﻓﻨﺠﺎن را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و دﮐﺘﺮ‬
‫ﻧﯿﺰ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي او را ﭘﺮ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن اﮔﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﺎﺻﯽ ﻧﺪاري‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ اﺧﺘﻼف ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﺮات آزار دﻫﻨﺪه ﺑﺸﻪ ﺑﻬﺘﺮه ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از اﻓﮑﺎرش ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺷﻬﺮ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻫﻨﻮز اﯾﻦ‬
‫ﮐﺸﻮر رو ﺧﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬راﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻮي ﺷﻬﺮ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻢ !؟ اﻣﮑﺎﻧﺶ ﻫﺴﺖ!؟‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎن و ﭘﻨﯿﺮ و ﮔﺮدوﯾﯽ را ﮐﻪ درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﺧﻄﺮي ﺗﻮ رو ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﭘﺴﺮم ‪ ,‬راﺣﺖ ﺑﺎش و از ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺖ ﻟﺬت‬
‫ﺑﺒﺮ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻦ ﺻﺪاي ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪي ﺗﺎ دﻟﻮاﭘﺲ ﻧﺸﻢ در ﺿﻤﻦ ﺑﯿﺮون ﻫﻢ ﻏﺬا ﻧﻤﯽ ﺧﻮري؟‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺎدر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﺧﻪ دﺧﺘﺮ ﺟﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﯿﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺪودش‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي ﺧﻮد را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ﺗﻮي اﯾﺮان ﻫﯿﭻ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه اي وﺟﻮد ﻧﺪاره اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻣﺮدم اﯾﻨﺠﺎ را ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎر ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻗﺪم زدن ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﮐﻨﺎر ﻣﺮدﻣﻪ ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻟﻪ رو ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺬار ﮐﻪ ﺷﻬﺮ و ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫رﯾﺰه ﻣﮕﻪ ﻧﻪ دﺧﺘﺮﻫﺎ!؟ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از وﯾﺪا ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﮔﻪ ﺷﻤﺎره‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻧﺪﯾﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﺮاﺗﻮن دﻟﭙﺬﯾﺮﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ و ﺧﻮدش زودﺗﺮ از ﺑﻘﯿﻪ‬
‫ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ‪...‬‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺬار ﻣﺎدر ﺑﺸﯿﻦ‬
‫اوﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺎي ﻣﺎدرﻫﺎ ﺗﻤﻮﻣﯽ ﻧﺪاره و ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﻧﺪاﺧﺖ و رو‬
‫ﺑﻪ وﯾﺪا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﯾﺪا دﺧﺘﺮم ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮام ﺳﺮ راه ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺳﻔﺎرش ﺑﺪي !؟ وﯾﺪا ﻫﻢ‬
‫ﮐﻪ از ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺎدر ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﺸﻢ ﻣﺎدر و ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺑﺎﻻﺧﺮه اﻣﺮوز ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﺪ ﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺷﻬﺮ و ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ؟ ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ وﯾﺪا ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ وﻗﺖ ﻫﺴﺖ ‪ ,‬اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺗﻬﺮان‪.‬‬
‫وﯾﺪا در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آﻣﺎده رﻓﺘﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﮐﺎﻏﺬي از ﮐﯿﻔﺶ درآورد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ‬
‫روي آن ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﺷﻤﺎره‬
‫ﻣﻨﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﯿﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎﻏﺬ را از وﯾﺪا ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮاﯾﺶ آرزوي داﺷﺘﻦ ﯾﮏ روز ﺧﻮب ﮐﺮد‪ .‬وﯾﺪا ﻧﯿﺰ‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺻﻮرت ﻣﺎدرش رو ﺑﻮﺳﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﻣﯿﺸﺪ‬
‫رو ﺑﻪ ﭘﺪرش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﺑﺎﺑﺎ و دﮐﺘﺮ ﻫﻢ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎن و ﭘﻨﯿﺮ در دﺳﺖ رﻓﺘﻦ‬
‫دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺷﻬﺮ‪.‬‬
‫در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ راﺣﺖ و دﻟﭙﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﺤﺒﺖ آﻣﯿﺰش را از او درﯾﻎ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﺑﯿﻦ ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ‪ ,‬اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎﺳﻤﻦ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ وﯾﺪا ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي آﺷﮑﺎري داﺷﺖ‪ .‬ﮐﻢ ﺣﺮف ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺧﺼﻮﺻﯿﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﭼﻬﺮه اش او را از وﯾﺪاي ﺧﻮﻧﮕﺮم و ﺷﺎد ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ‬
‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﻌﯿﺎري ﺑﺮاي ﺧﻮب ﯾﺎ ﺑﺪ ﺑﻮدن ﻧﺪاﺷﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻫﻤﻪ آدﻣﻬﺎي آن در‬
‫ﺣﯿﻄﻪ اي ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رﻧﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را از اول ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﯽ‬
‫ﻗﻀﺎوت ‪ ,‬آن ﻫﻢ در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ از آن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از رﻫﯿﺎب اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻣﮑﺎن ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي‬
‫اﻃﺮاف را ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ داد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ روز اول ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺮﺗﺐ‬
‫ﺑﺎ او در ﺗﻤﺎس ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﺎل دﮐﺘﺮ و ﺧﺎﻟﻪ اش را راﺣﺖ ﮐﻨﺪ ﻗﻮل داد‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ روز ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن از ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎز ﺷﺪن درب ﮐﺸﻮﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎغ ﮐﻪ در ارﺗﻔﺎﻋﯽ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﻗﺮار داﺷﺖ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ اﺑﺮ ﺷﻬﺮي اﻓﺘﺎد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﯿﺸﺘﺮ وﺳﻌﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺻﺪاي ﻏﺮش ﻣﺎﻧﻨﺪي از‬
‫آن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻏﻮل ﭘﻬﻨﺎور ﺑﯿﺪار ﺷﺪه و او را ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ‬
‫ﻃﻠﺒﺪ‪ .‬ﻣﺒﺎرزه اي ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﻫﻮﯾﺖ ﮔﻤﺸﺪه اش‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ اﮔﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ او را ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﻃﻠﺒﯿﺪه ﺑﻮد او ﻫﻢ ﺧﻮد را آﻣﺎده وارد ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را روﺷﻦ ﮐﺮد و از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺮ روي آﯾﯿﻨﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻃﺒﻘﻪ دوم ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ اي ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺴﯿﺮ دﯾﺪ ﺳﺎﯾﻪ او ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺳﺎﯾﻪ را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺣﻤﯿﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﺑﻪ آراﻣﯽ وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺧﻠﻮت ﺟﻠﻮي‬
‫ﺑﺎغ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎرﯾﮏ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺠﻠﻞ و ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎي ﭘﺎرك ﺷﺪه ﺟﻠﻮي درب‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﻬﺎ ﮐﺴﯽ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻤﯽ از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﯿﺐ دار ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮه ﻫﺎي اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻓﺮاﻏﺖ از ﮐﺎر و ﺟﻠﺴﺎت ﮐﺎري ﯾﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎي ﮐﺎري در ﮐﺸﻮر ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﻧﺪاﺷﺖ و ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ وارد روزﻫﺎي ﭘﺮ‬
‫ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺐ در اﻧﺘﻈﺎرش اﺳﺖ وﻟﯽ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدش را ﻣﻘﯿﺪ ﺑﻪ روﺷﻦ ﮐﺮدن ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺎي ﭘﺮ‬
‫اﺑﻬﺎم زﻧﺪﮔﯿﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﮐﺎﻧﺎدا – ﺷﻬﺮ وﻧﮑﻮور‬

‫ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ اﻟﺮﻣﺎدي ﻫﺎ ﺻﺪاي ﺗﺮﻗﻪ و آﺗﺸﺒﺎزي ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻬﺮ‬
‫وﻧﮑﻮور ﻏﺮق در ﺷﺎدي آﻏﺎز ﺳﺎل ‪ 2009‬ﺑﻮد اﻣﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﻪ در ﺷﻮك ﺧﺒﺮ درﮔﺬﺷﺖ‬
‫ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﺷﺮﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮدﮔﯽ ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮑﺎر‬
‫ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ ﺑﺮاي راﺣﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺮﯾﮏ و دوﺳﺖ‬
‫ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد در روز ﻋﯿﺪ ﺳﺎل ﻧﻮ از دﻧﯿﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺗﻤﺎم ﺧﺎﻧﻮاده را‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺎرا ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﻤﯿﺪ در اﻃﺎق ﻣﺎدر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن او را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد دﻟﺪارﯾﺶ ﻣﯽ‬
‫داد‪ .‬در اﻃﺎﻗﯽ دﯾﮕﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ اﯾﻤﯿﻠﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﺎﻋﺖ‬
‫درﮔﺬﺷﺖ ژان درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ ﺑﻪ آدرس ﺣﻤﯿﺪ ارﺳﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎت روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﺮد و داﺋﻢ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ اﯾﻦ ﺷﮏ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد راﺑﻄﻪ اي ﺑﯿﻦ‬
‫ﻣﺮگ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ و اﺳﻨﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ او رﺳﯿﺪه وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ‪ 30‬دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﭼﻨﺪ ﭘﯿﺎم ﺻﻮﺗﯽ از ﻃﺮف ﺳﻬﺎﻣﺪاران ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ‬
‫از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﺑﺮاز ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ او ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از اﯾﻦ‬
‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺨﺖ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮد را از درﯾﺎﻓﺖ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﻫﺎ ﺑﺮوز‬
‫ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬ﻣﻔﺖ ﺧﻮر ﻫﺎي ﭘﻮل ﭘﺮﺳﺖ ‪ ,‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي ﺟﻠﻮدار ﻋﻄﺶ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ!؟‬
‫ﻧﮕﺮان ﮐﻢ ﺷﺪن ﺳﻮد ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ﺗﺠﺎرﺗﺘﻮن ﻫﺴﺘﯿﺪ ‪ ,‬اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﻧﺪاره ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺻﺤﺒﺖ از ﻣﺮگ‬
‫ﯾﮏ اﻧﺴﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﺨﺖ ﮐﺎر ﮐﺮده و ﺟﻨﮕﯿﺪه ﺗﺎ ﭘﻮل ﻫﺎي آدﻣﻬﺎي ﺑﺪرﻧﺨﻮري ﻣﺜﻞ‬
‫ﺷﻤﺎ ده ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺸﻪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﻫﺎ ﺧﻮد را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮد دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ راﺣﺘﯽ از آدﻣﻬﺎ ﺑﺪﮔﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﻋﺎرف ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد در اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل ﻧﻮ ﮐﺴﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺎر را ﻫﻢ از ﺳﺮ ﺧﻮد ﻋﺒﻮر دﻫﺪ ﺑﺎ ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﯽ‬
‫درب ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﯿﺒﻞ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ واﻗﻌﺎ" رﺋﯿﺲ در‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ‪....‬‬
‫ﺑﻌﺪ از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ وارد ﺑﺎﻻﺑﺮ ﺷﺮﮐﺖ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دادن دﮐﻤﻪ ‪26‬‬
‫ﺑﺎﻻﺑﺮ ﺷﯿﺸﻪ اي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ درآﻣﺪ و ﺷﻬﺮ وﻧﮑﻮور را در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻮﭼﮏ‬
‫و ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺷﻬﺮي ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﻣﯿﺰﺑﺎن ﺻﺪ ﻫﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ و ﻫﺘﻞ ﻫﺎ و ﮐﻠﻮپ ﻫﺎي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ در رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺎﻻ در ﺳﮑﻮت‬
‫ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق ﮐﺎرش ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ‬
‫ﻧﯿﮑﻮل را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺧﻮاب آﻟﻮد ﻣﻨﺸﯽ اش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﯿﮑﻮل ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﻪ دﻗﺖ‬
‫ﮔﻮش ﮐﻦ ﺗﻤﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻟﻐﻮ ﺷﺪه ﺷﺮﮐﺖ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﻤﻪ‬
‫ﮐﺎرﮐﻨﺎﻧﺶ ﻧﯿﺎز داره ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﻫﻤﻪ ﺑﺨﻮاه ﮐﻪ ﺑﺎ درك اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﮑﻮل ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﻟﻐﻮ ﺷﺪن ﺗﻤﺎم ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻫﺎ را ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ رﺋﯿﺲ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮدا ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪,‬ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻧﺨﯿﺮ ﻧﯿﮑﻮل ﺗﺎ ‪ 2‬ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻫﻤﻪ روي ﭘﺮوژه ﻫﺎﺷﻮن ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ 20‬دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ در ﺟﻠﺴﻪ اﺿﻄﺮاري ﺷﺮﮐﺖ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰﻫﺎﺷﻮن ﻣﻨﺘﻈﺮ ورود ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫آﺷﮑﺎرا از اﯾﻨﮑﻪ روز اول ﺗﻌﻄﯿﻼت رو ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ در ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ ﮐﺎري ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺎر ﺑﺮاي او ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﮐﻪ او از‬
‫ﺑﺮﮔﺰاري ﺟﻠﺴﺎت ﻧﺎ ﻣﺘﻌﺎرف ﮐﺎري ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺟﻠﺴﺎت ﺻﺮﻓﺎ" در ﺻﻮرت ﻟﺰوم ﺑﺮﮔﺰار‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺗﻌﻄﯿﻼت ﮐﺮﯾﺴﻤﺲ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﺒﺎر در ﺳﺎل ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ و از‬
‫دﺳﺖ دادن آن ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي اﻓﺮاد ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪ ﮐﺎري ﻫﻤﭽﻮن آﻧﻬﺎ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه دو ﺗﻦ از ﻣﺸﺎوراﻧﺶ وارد ﺟﻠﺴﻪ ﺷﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ در ﺟﺎﯾﺸﺎن ﻗﺮار‬
‫ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او ﺑﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪم ﺷﻤﺎ را در ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻢ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ اﻣﺎ اﻣﯿﺪوارم ﻫﻤﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﺰرﮔﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارﯾﻢ درك ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬دﯾﺮوز ﻋﺼﺮ ﻣﺎ آﻗﺎي ﮐﻮرﻧﯿﻪ رﻫﺒﺮ‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﻮران درس رو از دﺳﺖ دادﯾﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭼﻬﺮه‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ژان ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻓﺮدي واﺑﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ و در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﮐﺠﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻓﺮدي رو از دﺳﺖ ﺑﺪﯾﻢ‬
‫اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎي اﻋﻀﺎي اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرگ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آن ﮐﻤﺒﻮد را ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎن‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻗﺪرت ﻣﺴﯿﺮ ﺷﺮﮐﺖ را ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ ﻣﻦ ژان‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮏ رﺋﯿﺲ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ در آن ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻬﯿﻢ‬
‫ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﯾﮏ اﻟﮕﻮي ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ در اﯾﻦ ﺗﺠﺎرت رو از دﺳﺖ دادﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ ﻧﺒﻮدش‬
‫رو ﺟﺒﺮان ﮐﺮد و اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺻﻠﯽ ﺣﻀﻮر ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ در اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻫﺪاﯾﺖ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻋﻈﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﻫﻢ ﻓﮑﺮي ﺷﻤﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻼش ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي اﺳﺘﻤﺮار ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺟﻬﺸﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻫﺪاف ﻣﺎن اﻣﯿﺪ ﺑﺴﺘﻢ اﻫﺪاﻓﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻃﺮح رﯾﺰي ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و اﻣﺮوز ﺗﺤﻘﻖ آﻧﻬﺎ در ﺳﺎل ﮐﺎري ﺟﺪﯾﺪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ اﻟﻮﯾﺖ ﮐﺎري ﻣﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻫﻢ و ﺑﺎ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎت ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ از اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻪ زودي از‬
‫اﯾﻦ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي رﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺳﺎزﯾﻢ اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ژان از ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﺎري ﺧﻮدش اﻧﺘﻈﺎر داره‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ" ﺗﻤﺎم ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ رو ﻓﻌﺎل ﮐﻨﯿﺪ در‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎ ﮐﺎر ﻫﺎ را ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻫﺎي اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﺎ ﻗﺪرت ﭘﯿﮕﯿﺮي ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬از اﯾﻦ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻣﺪت ‪ 2‬ﻣﺎه وﺿﻌﯿﺖ ﺷﺮﮐﺖ رو اﺿﻄﺮاري اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﻫﻤﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﯾﻦ دوره ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﺳﻮاﻟﯽ داره!؟‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﺒﻬﻮت اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺮاي ﺗﻌﻄﯿﻼت از ﺑﯿﻦ‬
‫ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ از دﺳﺖ دادن ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮان ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺧﻮد ﺷﺮﮐﺖ را از ﯾﮏ ﮔﺮدﻧﻪ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻋﺒﻮر دﻫﺪ و اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻐﻠﯽ آﻧﻬﺎ را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺘﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻇﺮان‬
‫اﻫﻤﯿﺘﺶ را ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻫﺮ اﺗﻔﺎق دﯾﮕﺮي ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ آﻣﺎده ﺗﺮك ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮان ﺳﺎزﻣﺎﻧﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﺎ دﻗﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ‬
‫اداره ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺘﻪ اي ﮐﻪ ﯾﺎد آوري ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻓﺮاد‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﻦ از ﭘﺎرﯾﺲ روزاﻧﻪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﻈﻢ ‪ 2‬ﺑﺎر ﮔﺰارش ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺨﺶ‬
‫زﯾﺮ ﻧﻈﺮﺷﺎن رو ﺑﻪ ﻧﯿﮑﻮل اﻋﻼم ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﺳﭙﺲ ﺟﻠﺴﻪ‬
‫را ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﮐﺮﯾﺪور ﺷﺮﮐﺖ ﻧﯿﺰ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮑﺎﺗﯽ را ﺑﻪ ﻣﻌﺎوﻧﯿﻦ ﺧﻮد ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮد و وارد اﻃﺎق ﮐﺎرش ﺷﺪ‬
‫و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮداﺷﺘﻦ دﺳﺘﻪ ﭼﮑﺶ از ﮔﺎوﺻﻨﺪوق اﻃﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮل وارد دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺷﺪ آن‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺰرﮔﯽ در دﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﯿﮑﻮل ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ در ﻣﻮرد دﯾﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪن در ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ او را از اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻨﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻻزم ﺑﻪ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫درك ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﯿﮑﻮل ‪ ...‬و ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ اي اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮل در دﺳﺖ داﺷﺖ ‪.‬‬
‫ﻧﯿﮑﻮل ﺑﺴﺘﻪ را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬رﺋﯿﺲ اﯾﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه اﻣﺎ اﺳﻢ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه روي ﮐﺎرت ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ درب ﮔﺎو ﺻﻨﺪوق ﺑﻮد ﭼﺮﺧﺸﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ داد ﺗﺎ ﺑﺴﺘﻪ را ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﺷﮑﻞ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﺎدوﯾﯽ ﻗﺮﻣﺰ‬
‫رﻧﮓ و رﺑﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺷﯿﮏ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﺪون ﻧﺎم ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ارﺳﺎل ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ‬
‫ﻣﯿﺰ ﭼﺮﺧﯽ زد و ﺑﻪ ﺟﻠﻮي ﺑﺴﺘﻪ رﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﻧﯿﮑﻮل ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﯿﮑﻮل ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال‬
‫ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه او ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺳﮑﻦ ﺷﺪه رﺋﯿﺲ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ از ﻧﯿﮑﻮل ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرﻫﺎي روزاﻧﻪ اش را ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ و ﺑﺴﺘﻪ را از‬
‫روي ﻣﯿﺰ ﮐﺎري ﺑﻪ روي ﻧﯿﻢ ﺳﺖ ﺟﻠﻮي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎز ﮐﺮدن آن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺴﺘﻪ در‬
‫واﻗﻊ ﺟﻌﺒﻪ اي ﮐﺎرﺗﻮﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎدو ﭘﯿﭻ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن در آن ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت‬
‫داﺧﻞ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻮزاد ﺑﺎ آرم ﻣﯿﮑﯽ ﻣﻮس ‪ ,‬ﯾﮏ ﺟﻐﺠﻐﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ دﺳﺘﻪ‬
‫دار ‪ ,‬ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺑﻊ اﻋﺪاد و ﯾﮏ ﮐﺎﻣﯿﻮن ﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺒﺎب ﺑﺎزي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﻧﻮار ﮐﺎﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺒﺎرت ﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎي ﮐﻮدك روي ﯾﮏ ﻃﺮف آن ﭼﺎپ ﺷﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ ﻫﺎ ﻣﺤﺘﻮﯾﺎت ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ارﺳﺎﻟﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ داد و ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺒﺮي ﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه و ﮔﯿﺮﻧﺪه‬
‫آن اﯾﺮان ﻗﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺸﺎن از ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮدن آن ﻣﯽ داد ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﺑﻪ اﺳﻢ ﻫﺎي داﺧﻞ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬دﯾﺪن اﯾﻦ اﺳﺎﻣﯽ او را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺪارﮐﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ‬
‫روز ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎﻣﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎم ﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﺻﻔﻮي – ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي و ﯾﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﺎم ﻫﺎي ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺒﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ از اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ‬
‫ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ اﺳﺎﻣﯽ ﺑﺎ او ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﻪ ﮔﺎﻏﺬ رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ اي را از آن ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬زردي‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﯿﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه و ﺳﺎﻟﻬﺎ از آن ﻧﮕﺎه داري ﺷﺪه ﺗﺎ اﻣﺮوز ﮐﻪ در‬
‫دﺳﺘﺎن او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺎي ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﻧﺎﻣﻪ در ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ‬
‫زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ را ﺑﻪ او و ﺧﻮاﻫﺮش ﺳﺎرا ﯾﺎد داده ﺑﻮد و آﻧﻬﺎ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺘﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ زﺑﺎن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﻪ آن را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ذﻫﻨﯽ‬
‫ﻣﺸﻮش از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ در اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل ﻧﻮ در ﮔﻮﺷﻪ اي از آﺳﻤﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ ﻧﺒﻮد ﺑﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮد و رﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﻧﻮراﻧﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ از آﺳﻤﺎن ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ از وﻧﮑﻮور ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮ از ﯾﮏ ﺷﻮﺧﯽ ﺳﺎل ﻧﻮ و ﯾﺎ ﯾﮏ ﺗﻬﺪﯾﺪ زود ﮔﺬر‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺬﺷﺘﻪ او را ﻫﺪف ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎ او ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﯾﮏ زوج اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﻟﺮﻣﺎدي ﺟﻮان ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﻋﺮب ﺗﺒﺎر ﻣﻬﻢ ﺟﻠﻮه داده ﺷﻮد و ﺳﻮال ﻫﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ذﻫﻦ او را در‬
‫ﻣﯽ ﻧﻮردﯾﺪ و اﺧﺒﺎر ﺑﺪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺗﻠﺦ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ وﺳﺎﯾﻠﯽ ﮐﻪ از ﺑﺴﺘﻪ ارﺳﺎﻟﯽ ﺑﯿﺮون آورده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺟﻐﺠﻐﻪ اي‬
‫ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎ دﺳﺘﻪ اي ﺑﻠﻨﺪ ‪ ,‬ﭼﻨﯿﻦ وﺳﯿﻠﻪ اي را ﻓﻘﻂ در ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺧﻮد او ﻫﺮﮔﺰ از اﯾﻦ‬
‫وﺳﺎﯾﻞ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻐﺠﻐﻪ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادﻧﺶ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺳﻮاﻻت ﺑﺴﯿﺎري از ذﻫﻨﺶ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺻﺪاي ﺟﻐﺠﻐﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﻫﺮ ﺑﺎر ﺗﮑﺎن دادن آن ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ اﺳﺮار آﻣﯿﺰ ذﻫﻨﺶ از اﻓﮑﺎر ﺑﺪ و ﻣﻐﺸﻮش ﺳﺎﻋﺎت اﺧﯿﺮ ﺧﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن اﺣﺴﺎس ﺧﻮش‪ .‬ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﭘﻠﮏ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺳﺤﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن‬
‫ﺟﻐﺠﻐﻪ اﺻﺮار ﻣﯽ ورزﯾﺪ‪ .‬ﺻﺪاي آن وﺳﯿﻠﻪ ﻧﻮاﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او را از اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ و‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﺗﻔﺎﻗﺎت اﺧﯿﺮ ﻣﯽ رﻫﺎﻧﯿﺪ و در ﺧﻠﺴﻪ اي ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻏﻮﻃﻪ ور ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮدش در آﯾﯿﻨﻪ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻟﻤﯿﺪه در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻓﺮو‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﻐﺠﻐﻪ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ روي ﺳﻄﺢ آﯾﯿﻨﻪ ﺳﺮ ﺧﻮرد و دوﺑﺎره ﺑﻪ‬
‫اﺷﯿﺎء روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻠﺪ ﺻﻮرﺗﯽ ﻧﻮار ﮐﺎﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻐﺠﻐﻪ‬
‫را روي وﺳﺎﯾﻞ دﯾﮕﺮ ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮد را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﻮار را‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﺟﻠﺪ آن ﮐﺮد ‪.‬‬
‫ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮاي ﮐﻮدﮐﺎن دﻟﺒﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻧﻮارﻫﺎي ﮐﺎﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ روﯾﺶ اﺣﺴﺎﺳﯽ را‬
‫در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از دﯾﺪن اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﻬﻨﻪ و رﻧﮓ و رﻓﺘﻪ ﺑﻪ او دﺳﺖ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ او در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻮﻗﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﻧﻮاي ﺟﻐﺠﻐﻪ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ در او ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آن ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮاﺳﺮ‬
‫ﻋﺸﻖ را ‪ ...‬ﻋﺸﻘﯽ ﺳﺎده ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﺷﯿﻮا ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ ﻋﺸﻖ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﻣﺮد زﻧﺪﮔﯿﺶ ‪...‬‬
‫ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﮐﻢ ﯾﺎب و ﯾﺎ ﻧﺎﯾﺎب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬زﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ در ﺷﻮق‬
‫دﯾﺪار ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬ﮐﻠﻤﺎت ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺗﺮﻧﻢ ﯾﮏ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‬
‫دﻟﻨﻮاز در ﺳﺮش ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻗﺎي رﺋﯿﺲ ‪ ...‬ﭘﯿﺘﺮ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﯿﻐﺎم ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﮐﻪ در ﻓﺮودﮔﺎه آﻣﺎده ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻫﺴﺖ‬
‫و ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻠﯿﻂ ﭘﺮواز ‪ 4‬ﻋﺼﺮ رو رزرو ﮐﺮده و اﻃﻤﯿﻨﺎن داده ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را‬
‫ﻣﺤﯿﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺘﺸﮑﺮم ﺑﻪ ﭘﯿﺎم ﻧﯿﮑﻮل ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺖ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﭼﺮا از درﯾﺎﻓﺖ ﭼﻨﺪ اﺳﺒﺎب ﺑﺎزي ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از دﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﺴﺘﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ اﺣﺴﺎس ﺷﺎداﺑﯽ‬
‫ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اي داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪ و ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را از روي ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ ﭼﺮا وﻟﯽ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺷﻤﺎره اي ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎره اي را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺪون ﻧﺎم ذﺧﯿﺮه‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻧﮕﺸﺘﺶ را روي دﮐﻤﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻓﺸﺎر داد و ﮔﻮﺷﯽ را آرام ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن ﻫﺎي ﻣﺮدي را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺮوع‬
‫ﺻﺤﺒﺖ از ﻃﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﮑﻮت ﺣﻤﯿﺪ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه زﻧﮓ زدي؟ اﯾﻦ ﺻﺪا دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را وارد ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﻤﻠﻮ از ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ‬
‫اداﻣﻪ دﻫﺪ او وﻇﺎﯾﻒ ﻣﻬﻢ ﺗﺮي از وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﮐﺮدن ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ داﺷﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را در‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺮدي ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ از او ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫آﻗﺎ اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ و ﻧﺎﻣﻪ از ﻃﺮف ﺷﻤﺎ ارﺳﺎل ﺷﺪه؟‬
‫اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ از ﻣﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻧﺪﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﮑﺮار ﺷﺪن ﻧﯿﺴﺖ آﻗﺎ ‪ ...‬ﻟﻄﻔﺎ" دﻟﯿﻞ ارﺳﺎل اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎ را ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪﯾﺪ؟‬
‫ﺷﻤﺎ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ آﯾﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ؟‬
‫و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﮑﻮت ﻣﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪون درﯾﺎﻓﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﺗﻤﺎس‬
‫را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد و ﺑﺎز ﻫﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ رو ﺑﺎ ﻓﺮد دﯾﮕﺮي‬
‫اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ‪ ,‬ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي دوﺳﺖ دﯾﮕﻪ اي ﯾﺎ ‪ ...‬ﻣﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺗﮏ ﺳﺮﻓﻪ‬
‫اي ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪي ﺻﺤﺒﺖ او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ دوﺳﺖ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭘﺴﺮ ‪ ...‬و ﭘﺲ‬
‫از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ را‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻌﺪي ﻣﺮد ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﺎﺷﻨﺎس اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ ﻧﯿﺴﺖ آﻗﺎي رﺋﯿﺲ ‪ ...‬ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﻫﻨﻮز ﻧﯿﺮوي ﻣﻬﺎر ﮐﺮدن ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‬
‫ﺧﻮد را داﺷﺖ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻨﮑﺎر را ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﭼﺮا ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ؟‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻮ ﯾﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﻣﻄﺮح ﻧﯿﺴﺖ ‪ ,‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﺶ داري اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ اوﻟﯿﻦ و ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪ او را اﻏﻮا ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ را ﻧﮕﺮان ﻣﯽ ﮐﺮد داﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮد ﭘﻬﻦ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد او ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ او را ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻫﺎﯾﺶ او را در ﻣﺴﯿﺮي‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﯽ داد‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎر دﯾﮕﺮ رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎرش را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﯾﺎ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻓﮑﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ دوﺳﺖ‬
‫دارﯾﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي را ﺑﺎور ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮع ﮐﺸﻒ درﺳﺘﯽ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻬﺮان‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺷﺮوع ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ و ﺧﻮش آب و ﻫﻮاﯾﯽ در‬
‫ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺗﻬﺮان ﻣﯽ رﻓﺖ‪ " .‬ﻟﻮاﺳﺎن " او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ را ﻃﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدرش درﺑﺎره اﯾﻦ ﺑﺎغ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻣﺎدرش ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎغ‬
‫زﯾﺒﺎي ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﯿﺪه ﮔﺮدو و ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎي روﯾﺎﯾﯽ ﮔﯿﻼس‬
‫و آﻟﺒﺎﻟﻮﯾﺶ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺗﻬﺮان ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﺎي دور ﻫﻢ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎي‬
‫ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﯾﺎ از ﮐﺒﺎب ﻫﺎي ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺰد ﻫﻤﻪ ﺑﻮد ﺣﺮف ﻣﯽ زد و از ﻟﺬت‬
‫ﺟﺮﯾﺎن زﻧﺪﮔﯽ در آن ﺑﺎغ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از ﻣﯿﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدر اﺣﺴﺎس ﺳﺮ‬
‫ﺧﻮﺷﯽ و دوﯾﺪن ﻫﺎي دﺧﺘﺮاﻧﻪ اش را ﺣﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﺣﻤﯿﺪ در ﺟﺎده اي‬
‫راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎدرش در ﺳﺎﻟﻬﺎي ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ و ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ اﺷﺘﯿﺎق ﮔﺬراﻧﺪن ﺗﻌﻄﯿﻼت‬
‫و ﺑﺎزي ﻫﺎ و ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎي ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ اش آن را ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ راه را دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﭼﮏ ﮐﺮد ‪ ,‬در ﻣﺴﯿﺮ درﺳﺖ ﺑﻮد و ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫آن ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه و ﺑﻌﺪ از راﻧﻨﺪﮔﯽ در ﺟﺎده اي ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﯿﺪان ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺒﺪاء ورودي ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﯾﮏ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش در‬
‫ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻣﯿﺪان ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﺐ ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ردﯾﻒ در آن ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺻﺎﺣﺐ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻓﺮار از آﻓﺘﺎب ﮔﺮم ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ دراز ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﭼﻬﺮه آﻓﺘﺎب ﺳﻮﺧﺘﻪ اش از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺷﺎﻫﺪ ﭘﯿﺎده ﺷﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﺑﻪ ﮔﻤﺎن اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه زﻣﺎن رﺳﯿﺪن ﻣﺸﺘﺮي ﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه اﺳﺖ از ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺟﺴﺘﯽ‬
‫زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺻﻨﺪوق ﻫﺎي ﺳﯿﺐ روي ﻫﻢ ﻣﻨﻈﻢ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬از ﻧﻈﺮ او اﯾﻦ ﺟﻮان ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺮوع ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ﺗﺠﺎرت ﮐﻮﭼﮏ روزاﻧﻪ اش‬
‫ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ دﺳﺖ ﻓﺮوﺷﯽ ﺑﻪ او آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ را ﮐﻪ دور ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﺎ آن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺐ ﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮان ﺳﯿﺐ را ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ دو ﻧﯿﻢ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﯿﺐ را ﺑﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺷﯿﮏ ﭘﻮش ﻣﯽ داد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺮف ﻧﺪاره درﺟﻪ ﯾﮏ ‪ ,‬ﻧﻮﺑﺮ واﷲ ﺑﺰن ﺑﺒﯿﻦ ﭼﯽ ﻫﺴﺖ ﻣﻬﻨﺪس‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﺳﺮﻋﺖ ﻋﻤﻞ اﯾﻦ ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﯿﺐ‬
‫ﻫﺎي ﻣﺮد ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﯾﮑﯽ از ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﺐ را ﺑﺮداﺷﺖ و روي ﺗﺮازوي ﺑﺰرگ‬
‫ﮐﻨﺎر اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و رو ﺑﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﮔﻔﺖ ‪ 7 :‬ﮐﯿﻠﻮ داداش ‪ ,‬ﺑﺴﻪ ﯾﺎ ﺑﺎزم ﺑﮑﺸﻢ ﺑﺮات ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺮد از ﻓﺮوش ﺳﯿﺐ ﻫﺎ اﯾﻨﻘﺪر زﯾﺎد ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﯿﺐ ﻧﯿﺎز ﻧﺪارم وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻟﻄﻔﺎ" ﻗﯿﻤﺖ ﻫﺮ ﺳﯿﺐ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﻮان ﺷﯿﮏ ﭘﻮش ﮐﺮد و اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮑﺘﻪ اي ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺧﺎرج زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ درﺳﺘﻪ؟ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺣﺮف‬
‫زدن ﺑﺪﻫﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﺧﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ دوﻧﻪ اي ﺧﺮﯾﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﭼﯿﻪ آﺧﻪ ﯾﮏ‬
‫دوﻧﻪ ﺳﯿﺐ ﮐﻪ ﺗﻪ دل آدم رو ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮه او اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻮان اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬ﻗﺎﺑﻠﯽ ﻫﻢ ﻧﺪاره ﺑﺮدارﯾﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺷﯿﺪ آﻗﺎ !‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﺑﺎ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﺤﺎوره اي ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ آﺷﻨﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺣﺪس زد ﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺮدن او ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﻔﺎرش اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺗﺮازو ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻨﺪس ‪ 21‬ﻫﺰار‬
‫ﺗﻮﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻪ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﺑﺪه ‪ ...‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﻣﻘﺪاري از‬
‫ﭘﻮﻟﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ آن ﺑﻬﺎي ﺳﯿﺐ ﻫﺎ را ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و آن را در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎي داد‬
‫و رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪا ﺑﺮﮐﺖ ﺑﺪه ﻧﻮش ﺟﻮﻧﺖ ﻣﻬﻨﺪس و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ واﻧﺖ ﺑﺎرش‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال ﻫﻢ دارم آﻗﺎ !‬
‫ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﻋﻘﺐ واﻧﺖ ﺑﺎر ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻮﻧﻢ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺷﻤﺎ اﻫﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟‬
‫ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ‪ :‬ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺷﻤﺎ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻫﺴﺘﻢ ‪ ...‬ﺑﭽﻪ ﻣﯿﮕﻮﻧﻢ ﻧﺰدﯾﮏ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ‪ :‬ﻣﻦ دﻧﺒﺎل ﯾﻪ آدرس ﻣﯽ ﮔﺮدم ﯾﮏ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎغ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﻮ ﻟﻮاﺳﺎن‬
‫ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎغ زﯾﺎد دارﯾﻢ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاي؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬
‫ﺧﺮﯾﺪ ﻧﻪ وﻟﯽ ﯾﻪ ﺑﺎغ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم اوﻧﺠﺎ ‪ ,‬ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل‬
‫ﻋﺮق روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮد رو ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎغ ﮐﯿﻪ اﺳﻤﯽ ﻓﺎﻣﯿﻠﯽ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎغ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ آرام روي درب ﺑﺎز ﺷﺪه ﻋﻘﺐ واﻧﺘﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺻﻔﻮي ‪ ...‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ‪ ...‬ﻧﻪ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺻﻔﻮي ﻧﺪارﯾﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ ﻟﻮاﺳﻮﻧﯿﻪ ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﯾﮏ ﺑﺎغ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪ 30 :‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ‬
‫ﺳﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اووووه ‪ 30‬ﺳﺎل ‪ ...‬ﭘﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺪﯾﻤﯿﻪ ﻣﻬﻨﺪس ‪,‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ آﻗﺎ ﺗﻮ اﯾﻦ ‪ 10‬ﺳﺎﻟﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻮض ﺷﺪه دﯾﮕﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎغ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺷﺪن وﯾﻼ ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﯿﺖ زﻣﯿﻦ ﻫﺎﺷﻮن ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻓﺮوﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﻮﻟﺪاراي ﺗﻬﺮوﻧﯽ ‪...‬‬
‫اﻻن دﯾﮕﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎغ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ وﻟﯽ ‪ ,‬ﮔﻔﺘﯽ ﮐﯽ ﺻﻔﻮي ؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎره‬
‫ﮔﯿﺮي و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دو دﻗﯿﻘﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫اﯾﻦ ﻋﻤﻮم ﺑﻮد از ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﺧﻨﺪه اش ﻧﮑﺮد‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ 80 :‬ﺳﺎﻟﯽ داره ﻣﺎﺷﺎﷲ اون ﻗﺪﯾﻢ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎغ داﺷﺘﻪ و ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎ ﻗﻬﻮه‬
‫ﺧﻮﻧﻪ دار ﺑﻮده واﺳﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ اﮐﺜﺮ ﺑﺎﻏﺪاراي ﻗﺪﯾﻤﯽ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ ﻣﯽ ﮔﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ‬
‫ﻗﺒﻞ ﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ اﯾﻦ اﺳﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎغ داﺷﺘﻪ وﻟﯽ ﻫﻤﻮن اواﯾﻞ اﻧﻘﻼب اﯾﻨﺠﺎ رو‬
‫ﻓﺮوﺧﺘﻨﺪ و دﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺧﺒﺮي ازﺷﻮن ﻧﺸﺪه‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮﺷﺤﺎل از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﺎم ﭘﺪر ﺑﺰرگ او را ﺷﻨﯿﺪه ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬آﻗﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اون ﺑﺎغ ﺑﺮم ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﺸﻮﻧﻢ‬
‫ﺑﺪي؟‬
‫ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﮐﻪ از اﯾﺴﺘﺎدن زﯾﺮ آﻓﺘﺎب و ﺳﻮال ﺟﻮاب ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬واﷲ‬
‫ﻧﺸﻮﻧﯽ و ﮐﻪ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪم وﻟﯽ ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﺷﻮد از ﮐﯿﻒ ﻫﻤﺮاﻫﺶ اﺳﮑﻨﺎس ‪ 100‬دﻻري را‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ آن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام اون ﺑﺎغ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻟﻄﻔﺎ"‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد اﺳﮑﻨﺎس را ﺑﺮاﻧﺪازي ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ‪ 100‬دﻻرﯾﻪ ﻣﻬﻨﺪس؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﻟﺒﻪ واﻧﺖ ﺑﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر را ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻮﮐﺮﺗﻢ‬
‫ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺰن ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮدم ﻣﯽ ﺑﺮﻣﺖ اوﻧﺠﺎ وﻟﯽ ﻗﺪﯾﻤﯿﻪ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﺴﯽ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ و‬
‫ﮔﻮش اون ﺑﺎغ ﻧﮑﺸﯿﺪه!!! ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ از ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ آدرس ﺑﺎغ ﺣﺮف‬
‫زده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﻣﺮد آﻓﺘﺎب ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺪون اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﭘﺴﺮك ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺪان زﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ درﺧﺘﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﺷﺎره اي ﮐﺮد‪ .‬اﺷﺎره‬
‫اي ﮐﻪ ﭘﺴﺮك را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ او رﺳﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد‬
‫ﮐﻨﺎر واﻧﺖ ﺑﺎر اﯾﺴﺘﺎد و ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ دوﺧﺖ‪ .‬ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺷﻠﻮارش را از‬
‫ﮔﺮد و ﺧﺎك ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮﯾﻢ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺧﻮﺷﺤﺎل از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺎﻏﯽ را ﺧﻮاﻫﺪ دﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ در آن ﺑﺎزي ﮐﺮده و ﺣﺘﯽ ﻋﮑﺲ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻮان ﮐﻪ از ﺧﻨﮑﯽ داﺧﻞ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻟﻮﮐﺲ ﺣﻤﯿﺪ ﻟﺬت ﻣﯿﺒﺮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داد و ﻫﺮ از ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎغ از آن ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ‪ 10‬دﻗﯿﻘﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از ﺟﺎده اي ﺧﺎﮐﯽ در ﺟﻠﻮي درب ﺑﺰرگ ﻧﺎرﻧﺠﯽ‬
‫رﻧﮕﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ از آن ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫دﯾﻮار و درب ﺑﺰرگ ﺑﺎغ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮدﺷﻪ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺑﺎغ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﯿﻨﻪ او اﯾﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ورودي ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺣﺎل‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎغ وﺟﻮدش را اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻣﺮﻣﻮز ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن آن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺎﻟﺐ و ﺷﺎدي آور ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺮﯾﺎن آب در ﻧﻬﺮي ﺑﺎرﯾﮏ ﮐﻪ در اﻣﺘﺪاد دﯾﻮار ﺑﺎغ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮش را ﮐﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎغ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺠﻠﻠﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﻗﺪ ﻋﻠﻢ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺻﻨﻮﺑﺮ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻬﺎﯾﺸﺎن در ﺑﺎد ﻣﯽ رﻗﺼﯿﺪﻧﺪ ﺟﺬﺑﻪ ﻋﻈﯿﻤﯽ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺟﻠﻮي در ورودي ﺑﺎغ ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ ‪ 26‬ﯾﺎ ‪ 27‬ﺳﺎﻟﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﺣﯿﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﻣﺪام ﺑﺎ دﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ آن دو ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ ﮐﻮﺗﺎه از روي ﻧﻬﺮ آب ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دﯾﻮار ﺑﺎﻏﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ در آن ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮده ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪه و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻮدك دﯾﮕﺮي‬
‫ﺷﺎدي ﺧﻮد را ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ﺑﯿﺎ ‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻮد ﮐﻪ از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش رو ﺑﻪ ﺟﻮان ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎغ رو‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻪ ﻗﺎﺳﻢ ﺟﺎن ‪...‬ﯾﻪ ﯾﺎ اﷲ ﺑﮕﻮ ﺑﺠﻨﺐ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در ﻗﺎب در ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺷﺪ و ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﺎ اﷲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش وارد ﺑﺎغ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر درب ورودي ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺟﻮي آب ﭘﺎي دﯾﻮار ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از زﯾﺮ‬
‫ﺣﺼﺎر ﮐﻨﺎر ﺑﺎغ وارد آن ﻣﯽ ﺷﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺟﺎي ﭘﻠﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮ روي اﯾﻦ ﻧﻬﺮ ﻧﺼﺐ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻨﮏ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻋﺒﻮر ﯾﮏ ﻣﻮﺗﻮر ﺳﯿﮑﻠﺖ ﺟﺎ داﺷﺖ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﺒﻬﻤﯽ را در‬
‫ذﻫﻦ او ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯿﮑﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﻗﺎب در ورودي ﺑﺎغ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺑﺎﻏﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ در دو‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﯾﮏ راه ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ در ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ درﺧﺘﺎﻧﯽ ﮐﻬﻨﺴﺎل و ﭘﺮ ﺗﻌﺪاد ﮐﻪ دور ﺗﺎ‬
‫دور ﺑﺎغ ﻗﺪ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را در ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﺎغ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﻣﺮد ﻣﯿﻮه‬
‫ﻓﺮوش ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﺑﻠﻨﺪ او را ﺑﻪ داﺧﻞ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﮔﺎم او ﭘﺲ از ‪ 30‬ﺳﺎل ﺑﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ روزي از آن ﻋﺰﯾﺰاﻧﺶ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎم ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺎغ در ذﻫﻨﺶ ﮐﺎﻣﻞ و ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎغ و ﺑﻌﺪ ﯾﮏ راه ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت و ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺟﻠﻮي آن ﺑﺮاي ﭘﺎرك‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻋﻤﺎرت را دور زد و ﺑﻪ ﺳﮑﻮﯾﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪ از ﺳﻄﺢ ﺑﺎغ‬
‫ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ و اﻓﺮاد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯿﮑﺮد‪ .‬ﯾﮏ ﺗﺨﺖ ﻓﻠﺰي ﻗﺪﯾﻤﯽ در ﮐﻨﺎر درب‬
‫ورودي ﻋﻤﺎرت ﻗﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ روزي ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ در ﻋﺼﺮ ﻫﺎي‬
‫ﺧﻨﮏ اﯾﻦ ﺑﺎغ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮏ اﺣﺴﺎس واﻗﻌﯽ و ﻋﻤﯿﻖ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺟﻠﻮ ﺳﻮق ﻣﯿﺪﻫﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را دور ﺗﺎ دور ﺑﺎغ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎغ رﻧﮓ و ﺑﻮﯾﯽ آﺷﻨﺎ داﺷﺖ اﻣﺎ او‬
‫ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي از اﯾﻦ اﺣﺴﺎس ﺷﯿﺮﯾﻦ در ذﻫﻨﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ و در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن‬
‫ﺑﺎغ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺗﺎب ﺷﮑﺴﺘﻪ اي ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﺎب ﺷﮑﺴﺘﻪ او ﺑﺎ‬
‫ﮔﺎﻣﻬﺎﯾﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﻗﻄﻌﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر از آن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺑﻮد او ﻫﻤﺎن ﺗﺎﺑﯽ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎدر و آن زن ﻧﺎﺷﻨﺎس ﮐﻨﺎر آن ﻋﮑﺴﯽ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻬﻨﺪس ‪ ...‬آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي دوﺑﺎره ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ از ﭘﯿﺮ زﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫او ﻣﯽ آﻣﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ﻣﺎدر ﻗﺎﺳﻢ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﯿﺮ زن را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ‪ :‬زﯾﻨﺐ ﺧﺎﻧﻢ و ﭘﺴﺮش ‪ ,‬اﻫﻞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻗﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪه اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﺎغ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪه زﯾﻨﺐ ﺧﺎﻧﻢ وﻟﯽ‬
‫دو ﺳﻪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﻓﺮوش ﺑﺎغ ﺗﻮ ﺑﺎغ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﻮده‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ زن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ اش آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬او‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺳﻮال ﻫﺎﯾﺶ را از ﮐﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ در اﺣﺴﺎس ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﺣﻀﻮر‬
‫در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ذوب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ او ﺗﻨﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﭘﯿﺮزن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺴﻦ آرام و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم او را داد و ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﮐﻨﺎر ﭘﺴﺮش و ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان و ﻣﺎدرش ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺴﺘﻢ از ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﻪ اﯾﺮان‬
‫آﻣﺪم ﺗﺎ اﯾﻦ ﺑﺎغ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪ ,‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺟﺎزه رو دادﯾﺪ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ و ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺴﻦ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ﯾﮏ ﮐﻢ ﮔﻮﺷﺶ ﺳﻨﮕﯿﻨﻪ آﻗﺎ ﻣﻬﻨﺪس‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻋﮑﺲ ﺧﻮدش را ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ در ﺑﺎغ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮاﯾﺪار ﭘﯿﺮ ﺑﺎغ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮزن ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻋﮑﺲ را از دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و دور از‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ‬
‫ﺟﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ داري؟‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد و ﻗﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي آن دو ﮔﻮش ﻣﯽ دادﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زﯾﻨﺐ و ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮال ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ؟ اﻣﺎ زن‬
‫ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻣﻮرد اﺷﺎره ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮاﻟﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از رﻓﺘﺎر‬
‫ﺟﺪي ﭘﯿﺮزن ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﮑﺲ ﺑﺮد و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﻮدك‬
‫ﺧﻨﺪاﻧﯽ را ﮐﻪ در ﻋﮑﺲ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ را ﻧﺸﺎن ﭘﯿﺮزن داد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﭼﻬﺮه زﯾﻨﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﮐﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺿﻮح دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﻗﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭼﻬﺮه ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اش ﺷﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﻣﺎدرش او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ورودي ﻋﻤﺎرت ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﯿﺮزن ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن آﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ روي آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﮐﻤﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ‬
‫ﺧﻮدش ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ از آن و ﭘﺲ از دﯾﺪن دوﺑﺎره ﻋﮑﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫دﺳﺖ او را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از اﯾﻨﮑﺎر ﭘﯿﺮزن ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻫﯿﭻ‬
‫واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪﻫﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ اﺛﺮ ﮔﺬاري آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻈﺎت ﻫﻤﺮاه ﺷﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ در دﺳﺘﺎن ﭘﯿﺮزن ﺑﻮد و ﻧﮕﺎه ﭘﯿﺮزن ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺮزن ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮد‬
‫و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﻧﺎم او را ﺻﺪا زد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﭼﺸﻤﺎت ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺎدرت‬
‫ﺷﺪه ﭘﺴﺮم ‪ ,‬ﻣﺎدر ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ ,‬ﻟﯿﻼي زﯾﺒﺎ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎﺧﻮد آﮔﺎه از‬
‫دﺳﺘﺎن ﭘﯿﺮزن ﺟﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﺎﺑﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺎه ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﺗﺮﮐﯿﺪن آن ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره‬
‫از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺧﻢ اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺗﻼﻃﻢ‬
‫وﺟﻮدﯾﺶ ﭘﯽ ﺑﺮد اﻣﺎ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و از ﭘﯿﺮزن ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎدرش را در‬
‫ﻋﮑﺲ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪.‬‬
‫زﯾﻨﺐ دوﺑﺎره ﻋﮑﺲ را در ﻓﺎﺻﻠﻪ دوري از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آن را ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﯿﻨﺪ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺎﻧﻮي اﯾﺴﺘﺎده در ﻋﮑﺲ را ﻧﺸﺎن داد و ﺑﺎ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﻐﺾ آﻟﻮد ﻧﺎم ﻟﯿﻼ را ﺑﺮ زﺑﺎن‬
‫آورد‪ .‬اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره زﯾﻨﺐ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻟﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﺳﯿﻤﺎ و ﺑﻌﺪ ﻣﺮﯾﻢ ‪...‬‬
‫زﯾﻨﺐ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎم ﺑﺮدن از دﺧﺘﺮان ﺣﺎﺿﺮ در ﻋﮑﺲ ﺳﺮش رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ و ﺳﭙﺲ ﻋﻤﺎرت‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ!؟ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮش را ﻣﺪام ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺎﻻﺧﺮه اوﻣﺪﯾﺪ ‪ ,‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ روز ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدي ﭘﺴﺮ ﺟﺎن! او اﯾﻦ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ او را ﮐﻨﺎر ﺧﻮد ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻟﺮزان اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬ﻣﻦ و دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﺎزه ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮدﯾﻢ ‪ ,‬دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ‪ 24‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ رو ﮐﻪ ﺗﺎزه‬
‫‪ 15‬ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم از ﺧﺎﻧﻮادم ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮐﺮد‪ .‬اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن درﮔﯿﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺷﻮروي ﺑﻮد ﻫﻤﻪ‬
‫ﺟﺎ ﭘﺮ ازﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﻗﺤﻄﯽ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﻣﺎن زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪن ﻧﻤﯽ داد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮادر دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺤﻤﺪ از اﯾﺮان ﮐﺎﻏﺬي ﺑﺮاش ﻓﺮﺳﺘﺎد و ازش ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﯿﺎد‪ .‬اون زﻣﺎن ﻫﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫اﻣﺮوز ﻧﺒﻮد ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﺰار ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮدﻣﻮن رو ﺑﻪ ﻣﺮز اﯾﺮان رﺳﻮﻧﺪﯾﻢ ﺧﯿﻠﯽ از ﻫﻤﺮاه ﻫﺎي ﻣﺎ از ﺑﯿﻦ‬
‫رﻓﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺎ زﻧﺪه از ﻣﺮز رد ﺷﺪﯾﻢ و اول ﺑﻪ ﺳﻤﻨﺎن رﻓﺘﯿﻢ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺤﻤﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎغ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ ﻣﯿﺮ دﺷﺘﯽ‪ .‬زﯾﻨﺐ در ﻣﯿﺎن اﺿﻄﺮاب ﺣﻤﯿﺪ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور و اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺒﻼ" زﻣﯿﻦ ﻫﺎي ﮔﻨﺪم ﺑﻮد ﻣﺜﻞ اﻻن‬
‫ﻧﺒﻮد ﮐﺸﺎورزي ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﮔﻨﺪم ﻣﯽ ﮐﺎﺷﺘﯿﻢ رﻋﯿﺖ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﺮد ﺧﺪا ﺗﺮﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺷﺪن ﺗﻮي اﯾﻦ آب و ﺧﺎك ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﻣﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﭘﺪر ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ او ﮐﺮده ﺑﻮد ﯾﮏ ﻣﻘﺪار از زﻣﯿﻦ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ آﻗﺎ ﻫﺪﯾﻪ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ آن زﻣﯿﻦ ﻫﺎ را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ– ﺑﺎغ‪ .‬ﺗﺎ ‪ 2‬ﯾﺎ ‪ 3‬ﺳﺎل ﻓﻘﻂ ﻣﺎ‬
‫ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ را ﻣﯽ دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت و ﺗﺒﺪﯾﻞ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎغ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﺪت ﻫﻢ ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺑﺎغ دﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻮن آدم ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ ﻗﺒﻞ از آﻣﺪن ﻧﻘﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ اواﯾﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﻮن ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺎ اﺳﺒﺎب و اﺛﺎﺛﯿﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎغ وارد ﺷﺪﻧﺪ وارد ﺷﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻓﻌﺎت ﻗﺒﻞ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا و ﺑﺎ ﮐﻠﯽ آدم و ﻣﺤﺎﻓﻆ ‪ .‬آن روزﻫﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﺎﯾﺪ دﻟﯿﻠﺶ ﻫﻢ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ژاﻧﺪارم ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮏ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺸﯿﮏ ﻣﯽ دادﻧﺪ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺧﻠﻊ درﺟﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺷﺪه ﺣﺮف ﻫﺎي دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻮد اﯾﻨﮑﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺖ‬
‫ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺑﯽ آﺑﺮوﯾﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﻣﻦ وﻟﯽ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ اﯾﻦ ﺷﺎﯾﻌﺎت و ﺑﺎور ﻧﮑﺮدم ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ آدﻣﻬﺎي ﺑﺰرﮔﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و از ﺑﺪ‬
‫روزﮔﺎر ﮔﺬرﺷﻮن ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫دو ﺳﻪ ﻣﺎه اول دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ از ﺑﺎغ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاف و آدﻣﻬﺎ ﺧﻮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ آزادﺗﺮ از ﺑﺎغ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺣﺎج ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎرﮔﺮي ﺑﻪ او ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﮐﺎر رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﺎي ﺟﻮان ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻫﻢ دورادور از ﻋﻤﺎرت ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﺟﯽ ﻫﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﻣﻦ و دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫زﯾﻨﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻠﺒﻪ ﮐﻮﭼﮏ وﯾﺮاﻧﻪ در آن ﻗﺮار داﺷﺖ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬اواﯾﻞ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎز اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ و ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ اوﻣﺪن ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﻪ‬
‫اوﻧﻬﺎ رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ اﻻ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎغ ﮐﻨﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ اوﻟﯿﻦ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪم رو ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آوردم‪ .‬اون ﺷﺐ رو ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ دارم اوﻟﯿﻦ زاﯾﻤﺎﻧﻢ ﺑﻮد و دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﻫﻢ راﺿﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮﯾﻢ دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﮐﺘﺮ ﻣﺮد ﻣﻦ رو ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﮐﻨﻪ ‪ ,‬ﻧﺼﻔﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ درد ﻃﺎﻗﺘﻢ رو ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻮد و از درد ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪم‪ .‬دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮان ﺧﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻃﻮر ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﺮد ﯾﺎدم ﻫﺴﺖ ﮐﻪ از ﺗﺮس ﺑﯿﺮون ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ اﻣﯿﺪي ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﺑﺮاي ﻣﺮدن آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪم ﮐﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ و ﺧﺎﻧﻢ رو ﺑﺎﻻي ﺳﺮم دﯾﺪم ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﮐﺎري ﺑﻪ ﺣﯿﺎط آﻣﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻦ رو از‬
‫ﭘﺸﺖ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺎغ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺒﺮ داد‪ .‬دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰي ﯾﺎدم ﻧﻤﯽ ﯾﺎد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش اوﻣﺪم در اﻃﺎق ﺑﻬﺪاري ﺑﻮدم ‪ ,‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﺎ زﯾﻨﺐ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻣﺮده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪ اﻣﺎ اوﻧﻄﻮر ﮐﻪ دﮐﺘﺮ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﮔﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺪاري ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم‬
‫ﺣﺘﻤﺎ" ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﯽ ﻣﺮدم‪ .‬ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺧﻮش ﻗﻠﺒﯽ ﺑﻮد ﻣﺜﻞ ﺧﻮاﻫﺮ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﯾﮑﻤﺎه ﺑﻌﺪ‬
‫از اون اﺗﻔﺎق ﻫﺮ روز ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺎ ﻣﯽ اوﻣﺪ و از ﻣﻦ اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﯾﮏ ﭼﯿﺰش ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻏﻢ و ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﻣﯽ دﯾﺪم‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﻫﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي دادن ﻧﻮن ﺗﻨﻮري ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺳﺮ ﻣﯽ زدم اون روي‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺎب وﺳﻂ ﺣﯿﺎط ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﮐﺘﺎب ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻫﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ وﺿﻊ و‬
‫اوﺿﺎع ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺎن ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ و ﻟﯿﻼ ﻫﻤﯿﺸﻪ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺮ‬
‫‪ 3‬ﺧﻮاﻫﺮ رو ﻣﯿﺪﯾﺪم ﮐﻪ زﯾﺮ درﺧﺘﺎي ﺳﯿﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎزي ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر ﺳﮑﻮ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎزي ﺑﭽﻪ و ﺑﺰرگ ﺷﺪﻧﺶ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ اوﺿﺎع‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮق داﺷﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪن ﺣﺎل ﻟﯿﻼ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺟﺸﻦ و ﺷﺎدي ﺑﻪ راه ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ دﯾﺪﯾﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻟﯿﻼي ﻏﻤﮕﯿﻦ‬
‫رو ﺷﺎد ﮐﻨﻪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ دوﺑﺎره ﺑﺎردار ﺷﺪم‪.‬‬
‫دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺒﺎر ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻦ رو زﯾﺮ دﺳﺖ دﮐﺘﺮ ﻫﺎي ﻣﺮد ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎردار ﺷﺪم ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻣﺎ‬
‫ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻧﻈﺮش و ﻋﻮض ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﺸﺪ و ﻣﺎ اواﺧﺮ ﭘﺎﯾﯿﺰ اﯾﺮان رو‬
‫ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﺰار ﺷﺮﯾﻒ ﺗﺮك ﮐﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫زﯾﻨﺐ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﯾﮑﺒﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎش ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ رﻓﺘﯿﻢ و ﻗﻄﺮات اﺷﮏ روي ﮔﻮﻧﻪ اش رو ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ روﺳﺮي ﭘﺎك ﮐﺮد و دوﺑﺎره اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬اوﺿﺎع اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﺰار ﺷﺮﯾﻒ رﺳﯿﺪﯾﻢ اﻣﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺷﻮروي‬
‫ﺑﺎ ﻣﺮدم و ﺟﻬﺎدي ﻫﺎ وارد ﺟﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﺴﺮم ﻧﺎﺟﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻄﺮات راه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ از ﻃﺮﯾﻖ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺟﺪﯾﺪي از ﮐﺸﻮر ﺧﻮدش ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎي دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ اﺳﺘﺨﺪام ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ دﯾﮕﺮ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ اﯾﺮان ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ‪ 2‬ﺳﺎل او ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺟﻮاﻧﻬﺎي دﯾﮕﺮ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ‬
‫ﺷﻮروي رﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺳﻮﻣﻢ رو ﺑﺎردار ﺑﻮدم ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎدﺗﺶ رو ﺑﺮاﯾﻢ آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪم و دو ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮏ و ﺑﭽﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪﻧﺶ‬
‫ﺑﻮدم ‪ ,‬ﺑﺮادرم ﻣﻦ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدش ﺑﺮد اﻣﺎ ﻓﻘﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺳﺮك ﻧﮑﺸﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ – ﺟﻨﮓ و ﻧﺎ اﻣﻨﯽ اوﺿﺎع را ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺗﻨﮓ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮادرم دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﻨﯿﻢ ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻓﺮق ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬از ﻣﺮدم ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﭘﺪرش ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺮي ﺟﻮان ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ اﻣﺎن از ﺑﺨﺖ ﺷﻮر ‪ ,‬اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪم ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اوﻧﻬﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻣﺮگ اون ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪن ﺣﺎل و روزش ﺑﯿﻤﺎر ﻣﯽ ﺷﻪ و ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺑﻌﺪ اون‬
‫ﻫﻢ از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ آﻗﺎ و ﺧﺎﻧﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ را ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ و ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﺎر ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﻨﺠﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻨﺠﺎ دﻧﺒﺎل ﺳﺮاﯾﺪار ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫اوﻣﺪﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ و وﮐﯿﻞ ﺧﺮﯾﺪار ﻣﺎ رو ﻗﺒﻮل ﮐﺮد‪ .‬اﻻن ﺳﯽ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ‬
‫ﺳﺎﻟﯽ ﯾﮑﯽ دوﺑﺎر ﮐﻪ ﻫﻤﻮن آﻗﺎي وﮐﯿﻞ ﺑﺮاي ﺳﺮﮐﺸﯽ ﻣﯽ ﯾﺂد اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺲ دﯾﮕﻪ اي رو اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي زﯾﻨﺐ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد را ﻣﻬﺎر‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪن زﯾﻨﺐ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن او ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﺮه ﮐﻮر ﮔﺬﺷﺘﻪ او ﺑﺎز ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ زﯾﻨﺐ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ روي ﺻﻮرت ﻫﺎي ﺧﻨﺪان ﻋﮑﺲ دﺳﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﮐﻨﺎر دﯾﮕﺮان ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ از ﻣﯿﺎن‬
‫درﺧﺘﺎن ﮐﺮد ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ روزﮔﺎري ﺧﺎﻧﻮاده اش در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﺎغ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ در ذﻫﻨﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎزي ﻫﺎ و ﺧﻨﺪه ﻫﺎي دﺧﺘﺮاﻧﯽ را‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﻨﻈﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي زﯾﺒﺎي ﻣﺎدر از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﻬﺎ ﻣﯽ دوﯾﺪﻧﺪ و در ﭘﺲ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎي‬
‫درﺧﺘﺎن ﺳﯿﺐ ﺑﺎغ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن داﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻮاده اي را ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﺎن از دور ﭘﯿﺮ زن ﺳﺮاﯾﺪار را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﭘﺴﺮش ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺷﺎن در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﻋﺮق ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را ﭘﺎك‬
‫ﻣﯿﮑﺮد و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ وارد ﭼﺎﻟﺸﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﺶ ﺑﻮد‬
‫ﭼﺎﻟﺸﯽ از ﺟﻨﺲ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" زﻧﺪﮔﯽ و آﯾﻨﺪه او را ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و آراﻣﺶ او را‬
‫ﺧﺪﺷﻪ دار ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ ﭘﺴﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻋﮑﺲ‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ از ﺧﻮاﻫﺮش ﺣﺮف ﻣﯽ زد از ﺧﻮاﻫﺮي زﯾﺒﺎ و‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺑﯿﻤﺎري در ﺟﻮاﻧﯽ از دﻧﯿﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺴﯽ از او ﻧﺪﯾﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﻣﺪرك و ﺳﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﻋﮑﺴﯽ از ﺧﻮاﻫﺮ ﮔﻢ ﺷﺪه در‬
‫ﺗﺎرﯾﺦ ﺧﺎﻧﻮاده اش را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت ﺟﺪﯾﺪي ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي‬
‫زﯾﻨﺐ در ﺳﺮش ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮا دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻋﺎﺷﻖ ﯾﮏ ﺳﺮاﯾﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد!؟ از ﻧﻈﺮ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮاﯾﺪار در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺳﺮاﯾﺪار اﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﻧﻪ آﯾﻨﺪه درﺧﺸﺎﻧﯽ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺷﺨﺼﯽ و ﯾﺎ اﺻﺎﻟﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درك ﮐﻨﺪ ﭼﺮا ﻟﯿﻼ ﺗﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ازدواج داده ﺑﻮد؟ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از‬
‫ﺻﺤﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﺮاﯾﺶ ارﺳﺎل ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ وارد ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺑﺮ او و ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻣﯿﻮه ﻓﺮوﺷﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎغ آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﻪ وﻗﺖ وﻧﮑﻮور ﺑﻮد و ﻫﻨﻮز ﺑﻪ وﻗﺖ ﻣﺤﻠﯽ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ‬
‫از ﻇﻬﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬از ﻻﺑﻼي درﺧﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ از ﻻي ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش را دﯾﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮد‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺣﻀﻮر ﯾﮏ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺒﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ از او ﭘﺸﺖ درﺧﺘﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻌﺎدﻟﺶ را‬
‫روي زﻣﯿﻦ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﺎغ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ از دور ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻗﺖ ﻧﺎﻫﺎر ﺷﺪه ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ او ﻧﮑﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ورودي‬
‫ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ آن دو ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻫﻢ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اوﻣﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺗﻮ ﺑﺎغ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻤﯿﻦ زﯾﻨﺐ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮد؟ ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﯽ؟ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪,‬‬
‫ﭘﺴﺮش رو ﻣﯽ ﮔﯽ آﻗﺎ ﻣﻬﻨﺪس؟ ﺣﻤﯿﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ‪ ,‬ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ‪ .‬در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﺎغ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎﻧﻮاده اي‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺖ اﻣﺎ اﺣﺴﺎس واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺟﺰ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮاﻻﺗﺶ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ وارد دﻧﯿﺎي او ﺷﺪه ﮐﻪ ﻫﯿﭻ رﺑﻄﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪارد اﺣﺴﺎس ﯾﺎس ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬او زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺮﺷﺎر از اﻧﺮژي ‪ ,‬ﮐﺎر و ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮد را رﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ در‬
‫ﻫﺰاران ﻣﺎﯾﻞ دورﺗﺮ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ در زﻧﺪﮔﯽ اﻣﺮوزش ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬار‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬او ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﺎي ﺟﺎﻟﺐ و ﺟﺬاب ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻓﺼﻞ ﮐﺎري‬
‫ﺟﺪﯾﺪ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﻬﺮان ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﺳﺮاﯾﺪار ﺟﻮان رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ دﻟﺒﺎﺧﺘﻪ دﺧﺘﺮي از ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮاي ﺧﻼص ﺷﺪن از‬
‫ﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎي ﺳﻮال ذﻫﻨﯿﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ اداﻣﻪ ﻣﯿﺪاد ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﮑﺎر ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻧﺎم اﻣﯿﺪ در وﺟﻮدش اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ‬
‫ﭼﯿﺴﺖ و از ﮐﺠﺎ ﻣﯽ آﯾﺪ؟‬
‫ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎي ﻗﻠﺐ ﻣﻘﺪس ﯾﺎ " ﻧﺬر ﻣﻠﯽ " ﺑﺮروي ﺗﭙﻪ ﻣﻮﻧﻤﺎرﺗﺮ ‪ ،‬در ﯾﮑﯽ از ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﺳﻨﺘﯽ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﻼت ﭘﺎرﯾﺲ ‪ ،‬ﻣﺸﺮف ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﭘﺎرﯾﺲ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺻﻠﯿﺐ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ ‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﻣﻮزاﺋﯿﮏ ﺷﺪه ﻣﺤﺮاب ﮐﻠﯿﺴﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎري در‬
‫ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد اﺧﺘﺼﺎص داده اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺎي ﺳﻨﮕﯽ و ﺳﺮاﻣﯿﮑﯽ ﮐﻪ در ﻫﻤﻪ‬
‫ﺟﺎي ﺻﺤﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﺟﻠﻮه اي ﺧﺎص از اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻋﻤﻮم ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬارد‪.‬‬
‫در ﺑﯿﺮون ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻋﺪه زﯾﺎدي از ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران و ﻋﮑﺎس ﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺪ و‬
‫ﻟﺒﺎس ﺑﺮاي وداع ﺑﺎ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﻣﻄﺮح ﺗﺮﯾﻦ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻟﺒﺎس ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي‬
‫ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي وارد ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺷﺪه و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﺧﻞ ﮐﻠﯿﺴﺎ‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﺎﻣﺪار ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس و ﻣﺪﯾﺮ ﺑﺨﺶ ﺑﺎزارﯾﺎﺑﯽ و ﻓﺮوش‬
‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش در ردﯾﻒ اول ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ در ﮐﻨﺎر ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ژان ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮگ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ در اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻋﻼﻗﻤﻨﺪان ﺑﻪ او را ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎي ﻗﻠﺐ ﻣﻘﺪس ﮐﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ در اﯾﻦ ﻫﯿﺎﻫﻮي ﺧﺒﺮي رد و ﺑﺪل‬
‫ﺷﺪن اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻠﯿﺲ ﺟﻨﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﭘﺲ از ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﮑﺎﻓﯽ در اﺧﺘﯿﺎر‬
‫ﻫﻤﺴﺮ ژان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻧﺤﻮه ﻣﺮگ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ از دﯾﺪ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﺸﮑﻮك ﺑﻮده‬
‫و ﭘﺮوﻧﺪه اي ﺑﺮاي ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪن ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ او ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫و ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ از آن ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آرام و ﺑﯽ ﺻﺪا ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮﺗﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮش را‬
‫در آن ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ 15 .‬ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺎ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺮاي او ﺳﻤﺒﻞ ﺷﺎدي ﺑﻮد و‬
‫اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺶ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮاي دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎي دﻟﻨﺸﯿﻦ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎور از دﺳﺖ دادﻧﺶ را ﺑﺮاي دوﺳﺘﺪاراﻧﺶ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﯾﻞ ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ردﯾﻒ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﺻﺤﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﺴﺮ ژان و ﺣﻤﯿﺪ و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺰ‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﻣﻄﺮح ﻟﺒﺎس اروﭘﺎ و آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ ‪ ,‬ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه‬
‫ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ‪ ,‬ﺑﺮادر ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ رﺳﺘﻮران ﻫﺎي زﻧﺠﯿﺮه اي اوﭘﺎل در آﺳﯿﺎي ﺟﻨﻮب‬
‫ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﺗﻦ دﯾﮕﺮ از دوﺳﺘﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ژان‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ‪ 1‬ﺳﺎﻋﺖ و ‪ 45‬دﻗﯿﻘﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺰاري دﻋﺎي ﮐﺸﯿﺶ و اﯾﺴﺘﺎدن ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ ﺑﻪ‬
‫اﺣﺘﺮام ژان ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ و ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﺮاي ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ژان و ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده اش در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮕﯽ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮ او در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎرا ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮب ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ژان ﺑﺮاي ﺑﺮادرش ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ﯾﺎ دوﺳﺖ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ارزش داﺷﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﮐﻪ از ﮐﻮدﮐﯽ ﭘﺪرﺷﺎن را از دﺳﺖ داده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ژان ﻧﻘﺶ ﺣﺎﻣﯽ و ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﻓﺮﺻﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺳﻘﻮط‬
‫ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎي ﭘﺪرﺷﺎن ﺑﺮاي ﯾﮑﻪ ﺗﺎزي در ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ و ﺧﺮﯾﺪاري ﺳﻬﻢ ﺧﺎﻧﻮاده اﻟﺮﻣﺎدي اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮد‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻧﻘﺶ ﺧﻮد را در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و ﮐﺎري ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ درك ﮐﻨﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او واﮔﺬار ﮐﺮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ از او ﻣﺮدي را ﺑﺴﺎزد ﮐﻪ ﭘﺪرﺷﺎن اﻧﺘﻈﺎر‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺎرا ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﺑﺎزو ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻗﻼب ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدرش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ژان ﻣﺮد ﺧﻮب و ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﺎرا‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﻣﻮﻫﺎي دﺧﺘﺮش را ﻧﻮازش ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ از ﻓﮑﺮ دﯾﺪار ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺧﺎرج ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﺻﻮﻓﯿﺎ از ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻫﺎي ﻣﺮاﺳﻢ روز ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮود اﻣﺎ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻓﺮاﺗﺮ از ﭼﮑﻮﻧﮕﯽ ﻣﺮگ ژان ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اي‬
‫از ﭘﻠﯿﺲ ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﯿﺴﺘﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯿﮑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﯽ داد‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ژان را ﺑﻪ دردﺳﺮ ﺑﯿﻨﺪازﻧﺪ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﻮﺿﻮع از ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﺳﯿﺪن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺪون ﻣﺤﺎﻓﻆ در ﺳﻄﺢ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ و ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ روزي ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ درﺑﺎره ﻓﺮﺿﯿﻪ ﻗﺘﻞ ژان ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ ﻓﺮﺿﯿﺎت ﭘﻠﯿﺲ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺎﺷﺪ ‪.‬‬
‫ژان ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﻫﺎي درون ﺷﻬﺮي ‪ ,‬ﺧﻮدش اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﻣﯽ راﻧﺪ و ﻫﻤﻮاره از راﻧﻨﺪه‬
‫ﺷﺨﺼﯿﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ ,‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ در ﮐﯿﻒ ﻫﻤﺮاه ژان ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ اش و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺠﺴﻤﻪ‬
‫از ﺗﻤﺜﺎل ﻗﺪﯾﺴﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر از او ﺑﻌﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯽ‬
‫ژان ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ او ﻫﻤﺎن روز ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ از ﺣﺴﺎﺑﺶ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻘﺪي ﺧﺎرج ﮐﺮده‬
‫ﮐﻪ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از اﯾﻦ ﭘﻮل در اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬اوﻟﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي ﭘﻠﯿﺲ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ او‬
‫ﺧﻮدش را آﻣﺎده رﻓﺘﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ‪...‬‬
‫اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ آن زﻣﺎن ﻻزم داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل دارد ژان در ﯾﮏ دام ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮده اﻣﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫ﮐﻪ ذﻫﻦ او را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎي ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدش ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺎرش اﺳﺖ اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رود ﯾﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﯿﻮاﻧﯽ از ﯾﮏ ﻣﻌﺠﻮن‬
‫آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ! ﺣﻤﯿﺪ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺳﺎﻟﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫آﺳﻤﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪارم از ﺑﯿﻦ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﺮح ﻫﺴﺖ اﯾﻦ‬
‫ﻣﻌﻘﻮﻻﻧﻪ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻪ و ﮐﻒ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺳﺎﻟﻦ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﻓﺮدا ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪن ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﻠﯿﺲ‬
‫از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﻧﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺳﻬﺎم ژان ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺘﯽ! ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي در‬
‫اوﺿﺎع ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺪون ﻣﺸﻮرت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ‪ ,‬ﻟﻄﻔﺎ" ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺪون ﻣﺸﻮرت ﻣﻦ ﺑﺎ‬
‫ﺳﻬﺎﻣﺪاران ﺟﺰء ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ وارد ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﯿﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﻗﻮاﻧﯿﻦ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺳﻬﺎم ژان وﺳﻮﺳﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﻮن رو اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﺪ و‬
‫ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز دارﯾﺪ را ﻫﻢ از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﯿﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ژان ﻗﺒﻞ از ﺷﺮﯾﮏ ﺧﻮب ﺑﻮدن‬
‫ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﺟﺒﺮان ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮاده ام رﺳﯿﺪه‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﺟﺎي ﺧﻮد ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ و ﺑﺎ زدن آﺧﺮﯾﻦ ﭘﮏ‬
‫ﺳﯿﮕﺎرش آن را در ﺟﺎ ﺳﯿﮕﺎري روي ﻣﯿﺰ ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در ﺑﺎره ﻧﺎﻣﻪ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﻣﺮگ ژان از‬
‫آدرس ﭘﺴﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ او درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از ﻣﺮگ ژان ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮده اﻣﺎ ﭼﺮا او را ﺑﺮاي درﯾﺎﻓﺖ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد؟‬
‫در ﮔﻮرﺳﺘﺎن دوﺳﺘﺎن و ﻧﺰدﯾﮑﺎن ژان ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﭘﯿﮑﺮ او وداع ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﻮﺋﻞ‬
‫ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﺮادر ژان ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن درﺑﺎره ﺑﺮادرش ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﻮش ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺮ ژان در آن ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻗﺎي اﻟﺮﻣﺎدي ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ در اﻓﮑﺎرش ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد و اﺑﺮاز ﺗﺎﺳﻒ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺷﯿﮏ ﭘﻮش را ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﺸﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﺎرا ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ او را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ او اﺑﺮاز ﻫﻤﺪردي ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﺮدي ﺣﺪودا" ‪ 70‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﺪي ﺑﻪ زﺑﺎن‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺗﺴﻠﯿﺖ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از روي ادب و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ژان ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺮ ﻣﺮد زد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺨﻨﺮان ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ژان دوﺳﺖ ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ ﺑﻮد آﻗﺎ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻼم ﻣﺮد دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ دﻗﯿﻖ ﺗﺮ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش اﯾﻦ ﻣﺮد را در ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ در اﯾﻦ‬
‫ﻟﺤﻈﺎت ذﻫﻨﺶ ﮐﺎﻣﻼ" ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﯿﺪ رﺷﺘﻪ‬
‫اﻓﮑﺎرش از ﻫﻢ ﭘﺎره ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺻﺪا ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﺻﺪا را ﻗﺒﻼ" ﻧﯿﺰ‬
‫ﺷﻨﯿﺪه اﻣﺎ ﮐﺠﺎ !؟ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﭘﯿﺮﻣﺮد در ذﻫﻨﺶ ﺗﮑﺮار ﺷﺪ ژان دوﺳﺖ ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ ﺑﻮد آﻗﺎ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي او ‪ ,‬ﺧﻮدش ﺑﻮد اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ را‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺧﻮد ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﻋﺒﻮس و ﻧﺎراﺣﺖ‬
‫ﻣﺪﻋﻮﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري روﺑﺮو ﺷﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ اﻣﺎ اﺛﺮي از ﻣﺮدي ﮐﻪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬دور ﺗﺎ دور او ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﺒﺮﻧﮕﺎراﻧﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﻌﮑﺎس ﻣﺮاﺳﻢ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و از ﻓﺮﺻﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺑﺮاي ﺛﺒﺖ‬
‫ﭼﻬﺮه ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ‬
‫ژورﻧﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺎ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺶ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ‬
‫ﺑﺎرﺷﯽ از ﻧﻮر ﻓﻠﺶ دورﺑﯿﻦ ﻫﺎي ﻋﮑﺎﺳﺎن ﺑﺮ ﭼﻬﺮه او ﺑﺎرﯾﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد در ﺷﻌﺎع ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮕﯽ از ﻧﻮر در ﺣﺎل ﻏﺮق ﺷﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﻧﺪه اي‬
‫ﮐﻪ آﻣﺎده ﺟﻬﺶ اوﻟﯿﻪ ﭘﺮوازش ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮐﺮد دﯾﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﯾﺴﺘﺎدن روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫و ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ‪...‬‬
‫ﺳﺎرا ﮐﻪ از دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻣﯿﺪاﺷﺖ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﯿﺮوي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﺿﺮﺑﺎن ﻧﺒﺾ ﺣﻤﯿﺪ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻫﻢ اﺟﺎزه ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺷﺪن ﮐﺴﯽ ﺑﻪ او را ﻧﻤﯽ دادﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺴﺮش را در دﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﯿﺪن آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از دو دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺪاي آژﯾﺮ ﭼﻨﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﻪ وارد ﻣﺤﻮﻃﻪ اﺟﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮش رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﻧﺒﺾ ﺣﻤﯿﺪ و ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻓﺸﺎر ﺧﻮن ﭘﺰﺷﮑﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺧﺎﻣﺖ ﺣﺎل او‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺪس اوﻟﯿﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﺎﮐﯽ از ﯾﮏ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﻮد ﺑﻨﺎ ﺑﺮاﯾﻦ ﭘﺰﺷﮑﺎن ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺤﻮﻃﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺳﻦ ﻣﺎرﺗﯿﻦ – ﭘﺎرﯾﺲ‬
‫ﮐﻮراره ‪ ,‬ﻣﺎده اي ﮐﻪ در اﺻﻞ ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺘﺎن آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﻣﺎده در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ و در ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺑﺮاي ﻓﻠﺞ ﮐﺮدن ﻋﻀﻼﺗﯽ ﺧﺎص ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده‬
‫ﻣﯽ ﺷﻪ ﺗﺎ ﮐﺎر ﺟﺮاح را راﺣﺖ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ در دوزﻫﺎي ﮐﺸﻨﺪه اﻧﺴﺎن را در ﻣﺪت ‪ 20‬دﻗﯿﻘﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﺪ‪ .‬در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺧﻄﺮ رﻓﻊ ﺷﺪه و دﯾﮕﺮ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام در ﻫﻤﯿﻦ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺰﺷﮏ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ آﻗﺎي اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺎده ﺳﻤﯽ و ﮐﺸﻨﺪه ﻫﺪف ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫دﮐﺘﺮ؟ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﻌﺎﻟﺞ ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬دﻗﯿﻘﺎ" ﻫﻤﯿﻨﻄﻮره اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻋﻼﺋﻢ اﯾﻦ ﺳﻢ ﮐﺸﻨﺪه‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﻫﺴﺖ و در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮاﻗﻊ ﺟﺎن ﺷﺨﺺ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺸﺨﯿﺺ اﺷﺘﺒﺎه ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﺧﺎص ﻫﻢ اﮔﺮ دوز ﺳﻢ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮد و ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﯿﻢ ﭘﺰﺷﮑﯽ در ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﯿﻤﺎر ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﺑﯿﺮون اﻃﺎق ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻫﺎي وﯾﮋه ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺮان و ﻫﺮاﺳﺎن ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻪ ﻫﻮش‬
‫آﻣﺪﻧﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎن اﻃﻤﯿﻨﺎن داده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺴﺖ اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎور اﯾﻨﮑﻪ او در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﻣﻮرد ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺳﺨﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﻧﻮﻋﯽ ﺣﺲ ﮐﻮﻓﺘﮕﯽ در ﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﺪﻧﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ آورد ﻏﺮق ﺷﺪن در ﻧﻮري ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﺟﺎزه ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﻟﻬﺮه آور ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﺣﺎﺿﺮ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﺳﯿﻨﻪ او ﻗﺮار داد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﮔﺮﯾﻪ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﭘﺴﺮش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎرا ﻫﻢ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺮادرش را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد روﺑﺮوي‬
‫ﻣﺎدرش ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻧﮕﺮان ﺷﺪه اﻧﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﺧﯿﺎل ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش را ﮐﻤﯽ از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ راﺣﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا و ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻞ‬
‫اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ اﻣﺎ دﻟﺶ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از آﻧﻬﺎ ﺳﻮال ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺑﯿﺮون از اﻃﺎق ﺻﺪاي ﭘﯿﺘﺮ وﮐﯿﻠﺶ‬
‫را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ درﮔﯿﺮ ﻓﺮار ﮐﺮدن از ﺳﻮال ﻫﺎي ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺎر ﺳﻤﺠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﻟﯿﻞ از‬
‫ﻫﻮش رﻓﺘﻦ ﺣﻤﯿﺪ را ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق ﻧﻔﺲ راﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪ ‪ ,‬ﮐﯿﻒ دﺳﺘﯽ اش را روي ﻣﯿﺰ اﻃﺎق‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و در ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻋﺼﺒﯽ اﺳﺖ و‬
‫از اوﺿﺎع ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﭼﻨﺪان راﺿﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﭘﯿﺘﺮ را ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺎﻟﺞ‬
‫درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﭘﯿﺘﺮ اﺳﺘﺎد درس ﺣﻘﻮق داﻧﺸﮕﺎه ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ وﮐﯿﻞ ﮐﺎر ﮐﺸﺘﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ وﺟﻮد ﺧﻄﺮ ﺑﺮاي ﻣﻮﮐﻠﯿﻨﺶ را از ﻣﺎﯾﻠﻬﺎ دورﺗﺮ ﻧﯿﺰ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ دﻟﯿﻞ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪﻧﺶ را ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ از ﻣﺎدرش در‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﺑﯿﺮون از اﻃﺎق ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﻫﻢ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻃﻨﯽ اش ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺳﺎرا‬
‫از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﯿﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻓﺘﺎده؟ ﭘﯿﺘﺮ ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮد و آﻣﺎدﮔﯽ ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال را ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮد ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﮐﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ از اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻣﺮﺧﺺ ﻣﯽ ﺷﯿﺪ اﮔﺮ دﮐﺘﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪه ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﭘﺮواز ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﮐﻤﯽ روي ﺑﺎﻟﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺳﻮاﻟﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ﭘﯿﺘﺮ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد؟‬
‫ﭘﯿﺘﺮ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي اﻃﺎق ﺷﺎﻫﺪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﻮده ‪ ,‬ﺳﻮزﻧﯽ ﮐﻪ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺎده ﺳﻤﯽ ﮐﺸﻨﺪه‬
‫ﺑﻮده ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪ ﺷﺪن ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺪ و اﮔﻪ ﺑﺨﻮام ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺷﺎﻧﺲ آوردي ﮐﻪ‬
‫زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪي! ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﺪي ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و در ﭼﺸﻤﺎن ﭘﯿﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮي از او ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺘﺮ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪي ﮐﻠﻤﺎت در ذﻫﻨﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪه اي ﺑﺎﺑﺖ اﺗﻔﺎق‬
‫ﭘﯿﺶ آﻣﺪه اراﺋﻪ دﻫﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬در ﺣﯿﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﺗﻮ ﻣﻮرد اﺻﺎﺑﺖ ﯾﮏ ﺳﻮزن ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺎده اي ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﻮراره ﺑﻮده ﻣﺎده اي ﮐﺸﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ از ﺣﺎل رﻓﺘﻨﺖ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻣﺎ در اروﭘﺎ از اﯾﻦ ﻣﺎده در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﯽ ﺟﺮاﺣﯽ ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﭘﺎدﺗﻦ اون ﻫﻢ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪﻧﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﺟﺎزه دﮐﺘﺮ رو ﺑﮕﯿﺮم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎدا ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ‬
‫دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺘﺮ داده ﺑﻮد ﺗﺼﺎوﯾﺮي از آﻧﭽﻪ ﺑﺮ او ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد در ذﻫﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ‬
‫ﺑﺴﺖ‪ .‬او در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮏ ﺷﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﻋﻀﻼت‬
‫ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻣﮑﺎن ﺗﻨﻔﺲ را ﺑﺮاﯾﺶ دﺷﻮار ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬و‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻠﺦ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ او را داﺷﺘﻪ اﻣﺎ‬
‫ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ او وﺟﻮد داﺷﺖ؟ ﺣﻤﯿﺪ در اﻓﮑﺎرش ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪاﯾﯽ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﮐﻤﯽ ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪن ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ از ﺟﻨﺲ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺮداﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ژان‬
‫دوﺳﺖ ﻧﺎزﻧﯿﻨﯽ ﺑﻮد آﻗﺎ ‪ ....‬و ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ و ‪....‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ درﺳﺖ ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪن ﺑﻪ آن ﭘﯽ ﺑﺮده ﺑﻮد ﻣﺮد‬
‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪا ﻫﻤﺎن ﺻﺪا ﺑﻮد ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻦ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻃﻨﯿﻦ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎ ‪ ...‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﯿﺎﺑﺪ دﯾﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﮐﻪ آن‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﯽ ‪...‬‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ از ﻃﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪ آرام ﺑﺎش ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮﻟﻪ ‪ ,‬ﺑﻪ زودي ﻫﻢ از اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ در وﺟﻮدش ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد را آرام ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد و زﯾﺮ‬
‫ﻟﺐ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﻧﺎ ﻣﻔﻬﻮم را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ او ﺑﻪ ﭼﯿﺰي اﺣﺘﯿﺎج دارد ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺷﻮد ﮐﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ ‪:‬‬
‫ژان ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﭘﯿﺘﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ‪ ,‬ﻫﻤﯿﻦ اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﯽ ‪ ,‬اون اﯾﻤﯿﻞ ‪ ,‬ژان ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ﭘﯿﺘﺮ !!! ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ زود ﺑﺎش ‪ ,‬از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺎدر و‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﯿﺠﺎن او روي ﺗﺨﺖ و ﻓﺮﯾﺎد او ﺑﺮ ﺳﺮ ﭘﯿﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وارد‬
‫اﻃﺎق ﺷﺪﻧﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﻤﯿﺪ را آرام روي ﺗﺨﺖ ﺑﺨﻮاﺑﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﭘﯿﺘﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ‪ 30‬دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎزﭘﺮس ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺮوﻧﺪه ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ در اﻃﺎق ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ‪ .‬در‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ آن دو در اﻃﺎق ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﯿﺘﺮ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺮان و ﻣﻀﻄﺮب‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎزﭘﺮس ﭘﻠﯿﺲ ﮔﺎﻫﯽ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ و ﮔﺎﻫﯽ ﻗﺪم زﻧﺎن در ﻃﻮل اﻃﺎق ﺣﻤﯿﺪ راه ﻣﯽ رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻧﮕﺮان و ﭘﺮ اﺳﺘﺮس ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺎن ﮐﺮدن ﺣﺪﺳﯿﺎﺗﺶ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻣﺮگ ژان ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪن اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ از اﻃﺎق ﭘﯿﺘﺮ ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﻠﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او روان ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪن ﺣﻤﯿﺪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﺮﯾﺪور ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن‬
‫ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﺎرا ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻦ آﻧﺪرﺋﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﻣﺠﻠﻪ زﻧﺎن و‬
‫آﯾﻨﺪه ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺮاي اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮادر ﺷﻤﺎ اﻓﺘﺎده ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ‪ ,‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ اﻻن ﺷﺮاﯾﻂ‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺪارﯾﺪ اﻣﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﻮال ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺳﺎرا ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﺳﺎرا ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮادرش اﻃﻤﯿﻨﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ از او ﺧﻮاﺳﺖ او و ﻣﺎدرش را ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﮕﺬارد‪ .‬اﻣﺎ آﻧﺪرﺋﺎ ﺑﻪ او اﻃﻤﯿﻨﺎن داد ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺗﻬﯿﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻫﺎي ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬در ﻣﺮاﺳﻢ ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﻋﮑﺲ ﺑﻮده ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪه ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎرا ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎدر ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او وارد اﻃﺎق ﺷﺪ و در ﮐﻨﺎر‬
‫ﺗﺨﺖ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﺴﺘﺎد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻢ ﺗﻮﺟﻬﯿﺶ ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت اﺧﯿﺮ زﻧﺪﮔﯽ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ در ﭼﻬﺮه اش ﮐﺎﻣﻼ" ﭘﯿﺪا ﺑﻮد و آﺷﮑﺎرا ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻫﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش را از ﺧﻄﺮي‬
‫ﮐﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪﺷﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد دور ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ از ﭘﯿﺘﺮ ﺧﻮاﺳﺖ وارد اﻃﺎق ﺷﻮد و رو ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ رو از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮي ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ‪ ...‬ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﭘﺮواز ﺑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ ﮐﺎﻧﺎدا ﭘﯿﺘﺮ؟ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺘﺮ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاي رﺋﯿﺲ ﺟﻮاﻧﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺪون ﺗﻠﻒ ﮐﺮدن وﻗﺖ‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن او را ﻣﯽ ﻓﺸﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر‬
‫ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ‪ ,‬ﺑﺎور ﮐﻦ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد ﺧﺎرج از ﮐﻨﺘﺮل ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺘﺮ‬
‫ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺪه و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي رو ﺑﻪ ﺳﺎرا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻣﻦ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدم ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺧﻮﺑﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ دﻟﻬﺮه ﺧﻨﺪه ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻫﺮ‬
‫‪ 3‬ﻧﻔﺮﺷﺎن ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺎدر و ﺳﺎرا از ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻇﺎﻫﺮا" ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﺮگ ژان و ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از آن ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن روز از ﻃﺮﯾﻖ وﮐﯿﻠﺶ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺣﺪﺳﯽ ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪن ژان زده ﺑﻮد ﭘﯽ‬
‫ﺑﺮد ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺎ آزﻣﺎﯾﺶ ﻣﺠﺪد ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه از ژان ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺎده ﺳﻤﯽ در ﺧﻮن‬
‫او ﭘﯽ ﺑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺶ از دﯾﺪ ﻣﺘﺨﺼﺼﯿﻦ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ از ﮐﻨﺘﺮل ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎ‬
‫و ﻣﺪارك ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد اﻻن ژان زﻧﺪه ﺑﻮد و او ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬراﻧﺪن‬
‫ﺗﻌﻄﯿﻼت در ژاﭘﻦ ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام اﯾﺸﻮن رو ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪ ,‬ﻧﻤﯿﺸﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﯾﻨﺠﺎ دﻓﺘﺮ روزﻧﺎﻣﻪ ﯾﺎ ﻣﺠﻠﻪ ﯾﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮش ﻣﯽ ﺷﯿﻨﯿﺪ و ﯾﻪ ﻣﺸﺖ دروغ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎ اﺟﺎزه اﯾﻨﮑﺎر و ﻧﺪارﯾﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اﻓﮑﺎرش ﻧﻈﻢ ﺑﺒﺨﺸﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺳﺮو ﺻﺪا در ﺑﯿﺮون از اﻃﺎق او ﻣﺎﻧﻊ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺧﻂ ﻓﮑﺮﯾﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬از ﺷﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺎﻣﻮران اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻣﺎﻧﻊ از‬
‫ورود ﯾﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر زن ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ" ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺧﺒﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪن ﺳﻬﺎﻣﺪار و ﻣﺪﯾﺮ ارﺷﺪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻫﻤﻪ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫اﺧﺒﺎر ﻧﺎدرﺳﺖ راﺟﻊ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" ﺑﺮ ﮐﺎر ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﭘﺨﺶ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اﺟﺎزه وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر را ﺑﺪﻫﻨﺪ‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ او ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه اي ﺑﺮاي ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻗﺎﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺪﻫﺎي‬
‫ﻣﺸﮑﻼت ﭘﯿﺶ رو را ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ و ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮد را ﺗﺎ ﺟﻠﻮي‬
‫اﻃﺎق ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ اﺳﺘﺤﻘﺎق ﭘﺮﺳﯿﺪن ﭼﻨﺪ ﺳﻮال از او را داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺘﻦ ﻣﺎﻣﻮر اﻣﻨﯿﺘﯽ آﻧﺪرﺋﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺑﺴﺘﮕﺎن ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﻮد وارد اﻃﺎﻗﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ او در آن ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﯽ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﺎﻣﺪار ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس آن ﻫﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﮑﻮي ﭘﺮش ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ژورﻧﺎﻟﯿﺴﺖ ﺟﻮان‬
‫ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﮕﺎه ﺿﺒﻂ ﺻﺪا را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﮐﺎرت ﺧﺒﺮﻧﮕﺎري ﺧﻮد را از ﮐﯿﻔﺶ ﺑﯿﺮون آورد و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم ﮐﺮدن ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻧﺪرﺋﺎ زد ﮐﺎ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي ﺻﻮرت ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﺣﻤﯿﺪ از ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻋﺠﯿﺒﺶ‬
‫ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﮑﺮده اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮاي اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ آﻗﺎي اﻟﺮﻣﺎدي ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺳﺮﯾﻊ‬
‫اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻫﯿﺠﺎن زده ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺎ ﻇﺎﻫﺮا" ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺑﯿﺪ‪ ...‬درﺳﺘﻪ؟‬
‫ﭼﻬﺮه آﻧﺪرﺋﺎ در ﺣﯿﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ آﺧﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫را در ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي دوري از ژورﻧﺎﻟﯿﺴﺖ‬
‫ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﯿﺮاژ ﻣﺠﻠﻪ ﯾﺎ روزﻧﺎﻣﻪ اي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آن ﻗﻠﻢ ﻣﯽ‬
‫زﻧﻨﺪ و در آﺧﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯿﺪاد ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﺤﻤﻞ ﺿﺮر و زﯾﺎن‬
‫ﻧﺎﺷﯽ از رﻋﺎﯾﺖ ﻧﮑﺮدن ﺣﻖ ﮐﭙﯽ راﯾﺖ در ﻓﻀﺎي وب ﺷﺪه ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎري ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎرﻣﻨﺪ وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎس اداﻣﻪ دﻫﺪ ﮐﺎرش را از دﺳﺖ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﺟﻮان ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ﻣﺘﺸﮑﺮم و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اداﻣﻪ داد ﻣﻬﺎرت ﺗﻄﺒﯿﻖ‬
‫ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺤﺮاﻧﯽ را ﻫﻨﻮز از دﺳﺖ ﻧﺪادم ﺧﺎﻧﻢ و ﺑﻌﺪ آﺧﺮﯾﻦ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺠﻠﻪ زﻧﺎن و آﯾﻨﺪه ﮐﻪ‬
‫آﻧﺪرﺋﺎ ﺑﻪ او داد را ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺳﻮاﻻت او ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ و ﭘﯽ ﺑﺮدن از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ در ﺣﯿﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ رخ داده ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺻﺒﻮري ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﺳﻮاﻻت اﯾﻦ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‬
‫ﺑﻪ ﺧﺮج دﻫﺪ‪ .‬ﺳﻮاﻻت آﻧﺪرﺋﺎ ﮔﺴﺘﺮه زﯾﺎدي از ﺧﻼءي ﮐﻪ ﭘﺲ از ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد در‬
‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس رخ دﻫﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻤﯿﺪ از آﯾﻨﺪه ﻣﺪ و ﻟﺒﺎس را در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﺟﻮاﻧﯽ ﻫﻤﭽﻮن او ﺗﺴﻠﻂ ﺣﻤﯿﺪ در زﻣﯿﻨﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎرش اﻋﺠﺎب اﻧﮕﯿﺰ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬از ﻧﻈﺮش ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را در ﻣﻮرد ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ ﻣﯽ داﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫از ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ آﻧﺪرﺋﺎ از ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎﺑﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﺧﺘﺼﺎص داده ﺑﻮد ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺿﺒﻂ‬
‫ﺻﻮت و ﮐﺎﻏﺬﻫﺎي ﯾﺎدداﺷﺘﺶ را در ﮐﯿﻔﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و آﻣﺎده ﺧﺮوج از اﻃﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ از ﻣﺮاﺳﻢ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻫﻢ ﻋﮑﺲ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫آﻧﺪرﺋﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ وﻟﯽ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺒﺮﻧﮕﺎران آزاد ﺑﻮده آﻗﺎي‬
‫اﻟﺮﻣﺎدي؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻮاب او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرم از ﻣﻦ ﻫﺴﺖ آﯾﺎ از ﻣﻦ ﻫﻢ ﻋﮑﺲ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ؟‬
‫آﻧﺪرﺋﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﭼﺮا ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻣﻬﻢ اﺳﺖ از‬
‫ﻃﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺎﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﯾﺪار ﭘﺎﯾﺎن دﻫﺪ او ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮ دﺑﯿﺮ ﻣﺠﻠﻪ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و اﻣﺘﯿﺎز ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي درﯾﺎﻓﺖ‬
‫ﭘﺎداش ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎي اﻟﺮﻣﺎدي و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﺧﻮد را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎﺳﯽ اش را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ‬
‫آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻋﮑﺲ ﻫﺎي اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﭼﻨﺪان ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ او ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ زدن دﮐﻤﻪ اي ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻋﮑﺲ ﺑﻌﺪي ﻣﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎي‬
‫ﺧﻮدش رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺪرﺋﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ داﺷﺘﻦ ژﺳﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﻋﮑﺲ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﮑﺚ ﺣﻤﯿﺪ روي ﻋﮑﺲ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﻣﯿﺎن آن ﺟﻤﻌﯿﺖ‬
‫ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﺑﻬﺘﺮي ﮔﺮﻓﺖ آﻗﺎ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﺶ ﻧﮑﺮد و روي ﻋﮑﺲ ﺑﻌﺪي‬
‫ﮐﻠﯿﮏ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﻮدش ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد او ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي در اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻣﮑﺚ و ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮده را ﯾﺎﻓﺘﻪ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ دورﺑﯿﻦ را‬
‫ﺟﻠﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﭘﯿﺮ ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ از ﺻﻮرﺗﺶ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ او ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﻓﺮاد داﺧﻞ ﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﮑﺎس ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ او ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد در ﻟﺤﻈﻪ آﺧﺮ ﺧﻮد را از دﯾﺪ ﻋﮑﺎس ﺧﺎرج ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﻣﺸﮑﯽ رﺳﻤﯽ ﺑﺎ ﻋﺼﺎﯾﯽ در دﺳﺖ و ﮐﻼﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ دﻫﻪ ‪ 70‬ﻣﯿﻼدي ﺑﺮ ﺳﺮ ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ روي دﮐﻤﻪ ﺑﻌﺪي ﻓﺸﺎر داد اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮرت او ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻋﮑﺲ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در آﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺠﻮم‬
‫ﻧﻮر ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻧﺪرﺋﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻤﯿﺪ را از ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎره اش روي اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮد اﻣﺎ ﻣﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي در آن وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻟﺮﻣﺎدي ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از آﻧﺪرﺋﺎ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻀﻮر ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش در آن ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺷﺒﺎﻫﺖ زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺻﺪاي ﻣﺮدي داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ او از داﺷﺘﻦ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﮔﻨﮓ ﺧﺒﺮ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻼﻓﻪ ﺑﻮد ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ژان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ درك‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد وﺟﻮدش را از ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ اﻓﮑﺎر ﻣﻨﻔﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ‬
‫دﯾﮕﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺧﻮد او ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺎﺟﺮا را ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺮگ ﻣﺸﮑﻮك‬
‫ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ دوﺳﺖ و ﺷﺮﯾﮏ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ارﺳﺎل ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﮑﻮك و ﺗﻤﺎس ﻫﺎي‬
‫ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺣﻤﯿﺪ و ﺣﺎﻻ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد او‪ .‬اﯾﻦ اﻋﻼن ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي روﻧﺪ ﻋﺎدي زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ از آن ﺑﮕﺬرد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﺗﻬﺮان – ﻣﻨﺰل دﮐﺘﺮ راد‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺲ ﻋﺮق از ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻻي ﺗﺨﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﺪ آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻮﺳﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك‪ .‬ﺑﺎ ﺑﯽ‬
‫ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﺎم رﻓﺖ و زﯾﺮ دوش آب ﺳﺮد اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﺎي ﺳﺮاﯾﺪار ﺑﺎﻏﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ دوﺑﺎره در آن ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدري او زﻧﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﮐﻪ از ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺗﻤﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ ﭘﺎك ﺷﺪه اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻞ؟ ﭼﺮا در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺴﯽ از او ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰده و ﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﺎدي از او ﻧﺸﺪه اﺳﺖ!؟‬
‫ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ روي ﻣﯿﺰ ‪ 23 : 12‬ﺷﺐ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ دوش‬
‫آب ﺳﺮد ﮐﻤﯽ آرام ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﯽ ﺻﻨﺪوق ورودي ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ اش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎري ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﺧﺮﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﺳﺎرا از ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ ‪...‬‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﯿﺎم ﺗﻮ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬اﯾﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي در دﺳﺖ ﺑﯿﺮون اﻃﺎق اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از او ﺧﻮاﺳﺖ وارد اﻃﺎق ﺷﻮد‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻨﺪ ﯾﮑﺴﺮه ﮔﻞ ﺑﻬﯽ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻗﻬﻮاي زﯾﺒﺎﯾﯽ اش را در ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮد ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻫﻢ‬
‫دﺧﺘﺮي زﯾﺒﺎ و ﺧﻮش ﻟﺒﺎس ﺑﻮد و ﻫﻢ ﮐﻢ ﺣﺮف ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺮ دو ﺑﺮازﻧﺪه ﯾﮏ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﮔﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﺎي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ دﯾﮕﻪ اي ﻣﯿﻞ دارﯾﺪ ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﮕﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺮاﺗﻮن آﻣﺎده ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪه ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﺨﺎري ﮐﻪ از ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي او ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺎي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را از ﺳﯿﻨﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﻋﻄﺮ ﭼﺎي را ﺑﻮ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻋﻄﺮ ﭼﺎي ﺳﯿﺎه ﻣﺴﺤﻮر ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺴﺖ ﻣﻦ ﭼﺎي ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻋﻄﺮ و ﻃﻌﻢ رو‬
‫در ﺗﺮﮐﯿﻪ و ﻣﺮاﮐﺶ ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدم‪ .‬ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺘﺸﮑﺮم‪.‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﯾﺪ دﺧﺘﺮ ﻧﮑﺘﻪ ﺳﻨﺠﯽ ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺗﮑﻪ اي از ﻧﺒﺎت ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﺧﻮﺑﯿﻪ ﺗﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ از اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮔﺮﻣﺘﻮن ‪ ,‬اﻧﺘﻈﺎرش رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم وﻗﺘﯽ‬
‫ﺷﻤﺎ را در ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ دﯾﺪم‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮف رو ﻧﺰﻧﯿﺪ از اﯾﻨﮑﻪ دﯾﺮ ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه رﺳﯿﺪم ﻫﻢ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺗﻬﺮان‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ اﻧﺘﻈﺎره و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺪس ﻣﯽ زدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺧﺘﻼف‬
‫ﺳﺎﻋﺖ وﻧﮑﻮور – ﺗﻬﺮان زﻣﺎن ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اوﻣﺪم ﺗﺎ اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﮔﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺑﺸﯿﻢ و ﺑﻌﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻢ از ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻮاﻓﻘﻢ ﻋﺪم ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ از ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ دوﺳﺖ‬
‫دارم از ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺪوﻧﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ در رﺷﺘﻪ دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﺗﺤﺼﯿﻞ‬
‫ﮐﺮدﯾﺪ و اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻫﺴﺖ در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻫﻢ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺟﺮﻋﻪ اي از ﭼﺎي ﻧﻮﺷﯿﺪ و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ‪ ,‬ﻫﻤﯿﻨﻄﻮره اﻟﺒﺘﻪ اول اﯾﻦ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﭘﺪر ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫دﻧﺪاﻧﭙﺰﺷﮑﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﮐﻠﯿﻨﯿﮑﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﻧﺪارم اﻣﺎ از وﺿﻌﯿﺖ راﺿﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺬاب و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺳﺖ و‬
‫وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﯾﺪ ﻋﻼﻗﻪ دارﯾﺪ اﯾﻦ‬
‫ﻋﺎﻟﯿﻪ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎر ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ دارﯾﺪ؟‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﯿﺰﻧﺲ ﮐﻪ ﺧﯿﺮ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪ دارم و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﮔﺮوه ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ,‬اﮔﻪ ﺑﺨﻮام ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻃﺮﻓﺪار‬
‫ﻧﺪاره ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﻟﯽ ‪ 2‬ﯾﺎ ‪ 3‬ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬وﻟﯽ در‬
‫ﻋﻮض ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﺑﯿﺰﻧﺲ ﻣﻦ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﺴﺘﯿﺪ! ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ‪ ,‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﻋﺒﺎرت درﺳﺖ ﺗﺮ اﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ" ﻣﯽ‬
‫دوﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﺳﻬﺎﻣﺪار ﯾﮏ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻟﺒﺎس ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻫﺴﺖ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ دﻓﺘﺮ ﻃﺮاﺣﯽ‬
‫در وﻧﮑﻮور دارم اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ‪ 2‬ﺳﺎل ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ دﻓﺘﺮ ﮐﺎرم رو ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﺳﻮران درس‬
‫اﻣﺘﯿﺎز ﺗﻤﺎم ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﺎ رو ﺧﺮﯾﺪ و ﺣﺎﻻ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﻬﺎﻣﺪار و ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﻮران درس ﺷﺮﯾﮑﺶ‬
‫ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻮش ﻣﯽ داد در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺷﻤﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻧﻔﺴﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ اﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ ﺧﯿﻠﯽ از‬
‫ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﺳﺮش را ﺧﻢ ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺮﺳﯽ‬
‫اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﯿﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ و ﺣﻤﯿﺪ رد و ﺑﺪل ﻧﺸﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ از ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮام ﮐﻤﯽ درﺑﺎره ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﺮام ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ؟ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد از ﭘﺪر ﺑﺰرگ و‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺰرگ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺪوﻧﻢ!‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن درﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ واﻗﻌﺎ" ﭘﺲ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ از‬
‫اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ آﻟﺒﻮم ﻋﮑﺲ وارد اﻃﺎق ﺷﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎر روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ دﯾﺪن آﻟﺒﻮم ﻋﮑﺲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﻮن ﻫﺴﺘﻢ‬
‫اﯾﻨﻄﻮري ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻓﺮاﺗﺮ از اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد او ﻫﻢ ﺑﺮاي دﯾﺪن ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻮد ﯾﺎﺳﻤﻦ آﻟﺒﻮم ﻋﮑﺲ‬
‫را روي دﺳﺘﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ اﺳﺎﻣﯽ و ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮي از ﭘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﯾﻮﻧﯿﻔﺮم ﻧﻈﺎﻣﯽ ‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ او از ﭘﺪر ﺑﺰرگ و ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺶ‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ آﻟﻤﺎن ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﺟﺎذﺑﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ را ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺎدر و ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ در ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﭘﺪري در ﺗﻬﺮان ﻗﺪﯾﻢ ‪ ,‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎدر ﺑﺰرگ در ﺣﺎل ﻫﻢ زدن ﺷﻌﻠﻪ زرد ﻧﺬري و ﻋﮑﺲ ﻫﺎي‬
‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺎدرش در ﺑﺎغ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻟﻮاﺳﺎن در ﺣﺎل ﺑﺮف ﺑﺎزي و ﺧﻨﺪه ﻫﺎي‬
‫دﻟﻨﺸﯿﻦ ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺶ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ روي ﺑﺎﻟﮑﻦ ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ از آن‬
‫دﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ آﻟﺒﻮم ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫را ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺧﻮد را از دﯾﺪن ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﻓﺎﻣﯿﻞ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد اﺣﺴﺎس اﯾﻨﮑﻪ او ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ و ﺣﻠﻘﻪ اي‬
‫از ﯾﮏ زﻧﺠﯿﺮه ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ از ﻃﺮﻓﯽ ذﻫﻨﺶ درﮔﯿﺮ واﻗﻌﯿﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ اﺳﺮار‬
‫آﻣﯿﺰ از ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدرﯾﺶ ﺣﺬف ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻮاده و‬
‫ﯾﮑﯽ از ‪ 3‬دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﺠﺎﺳﺖ!؟ ﭼﺮا ﻫﯿﭻ ﺻﺤﺒﺘﯽ از او ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻧﺸﻨﯿﺪه و ﯾﺎدي از او در‬
‫اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد!؟‬
‫ﻋﮑﺲ ﻋﺮوﺳﯽ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ و دﮐﺘﺮ ﺑﺮاي ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﻘﻄﻪ اوج ﺗﻮﺻﯿﻔﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ او ﺑﺎ‬
‫ﺣﺮارت از ﺷﺪت ﻋﻼﻗﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد و اﯾﻨﮑﻪ او ﺑﺎرﻫﺎ از ﻣﺎدرش‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮﻟﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ ﺧﺎﻟﻪ را درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در‬
‫ﻋﮑﺲ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي از اﻗﻮام از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ و ﭘﺪر و ﻣﺎدر دﮐﺘﺮ ﻧﯿﺰ‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻨﮓ و ﮔﻨﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي‬
‫دﯾﺪن ﺑﻬﺘﺮ ﯾﮑﯽ از ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و در آن و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﺪر ﺑﺰرگ و ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺰرﮔﺶ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﻐﻤﻮم و ﻏﻢ زده زﻧﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎ‬
‫آﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﻋﮑﺲ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﻨﺰ دورﺑﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻏﺮق ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻋﮑﺲ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ از ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻫﻢ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺗﻮ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ !؟‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ رو از ﺳﺮ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ آره ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﺪرﺑﺰرگ و ﻣﺎدرﺑﺰرگ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﻓﺶ را‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻠﯽ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آره دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ از دوﺳﺘﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ‬
‫اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش را ﻧﺰدﯾﮏ ﻋﮑﺲ دﮐﺘﺮ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺪرم ﺗﻮ اﯾﻦ‬
‫ﻋﮑﺲ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﺘﯿﭗ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎ ذوق زدﮔﯽ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‬
‫دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮده و ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﻌﯽ در ﻧﺪﯾﺪن و ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻨﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻪ‬
‫دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻋﻤﺪي ﯾﮏ اﻧﺴﺎن از ذﻫﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اش وﺟﻮد دارد!؟‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻮراب ﻫﺎﯾﺶ را درآورد و ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ اش را روي ﮐﻒ ﭼﻮﺑﯽ‬
‫اﻃﺎق ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد در راﺣﺖ ﺗﺮﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ روش ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺣﻮاس ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﺎﯾﻮاﻧﯽ اش ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ وﺿﻌﯿﺖ راﺣﺖ ﺑﺮاﯾﺶ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي روﺷﻦ ﺷﺪن‬
‫واﻗﻌﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ روي ﮐﻤﮏ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺣﺴﺎب ﮐﻨﺪ‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﻃﺎق ﺑﻮي ﭼﻮب‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﮑﯽ از راﯾﺤﻪ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺣﻤﯿﺪ! ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد در ﺑﯿﺮون از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋﻤﺎرت ﺳﺮاﯾﺪار در ﺣﺎل آﺗﺶ زدن ﺑﺮگ ﻫﺎ و ﺗﺮﮐﻪ ﻫﺎي ﺧﺸﮏ‬
‫ﺑﺎغ ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻮب ﻫﺎي ﻗﻄﻮر ﺗﺮ را ﺑﺎ زاﻧﻮ ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ و در آﺗﺶ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ آواز‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاي ﺑﺎﻏﺒﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺸﻨﻮد اﻣﺎ ﺟﺬﺑﻪ رﻧﮓ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ‬
‫آﺗﺶ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪوزد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ زود ﺣﻤﯿﺪ و دﮐﺘﺮ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن در اﺳﺘﺨﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎء‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ دﺳﺘﻮرات ﻻزم ﺑﺮاي آﻣﺎده ﮐﺮدن ﻧﺎﻫﺎر را ﺑﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﯽ داد ﮐﺎﺗﺎﻟﻮگ ﻫﺎي دﮐﻮراﺳﯿﻮن ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ را ﻫﻢ ورق ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫دﮐﺘﺮ و ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺎﺗﺎﻟﻮگ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﻗﺒﻞ‬
‫از ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ رو ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻓﻘﻂ اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ‬
‫ﻃﺮﺣﻪ دﯾﮕﻪ ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬ﺳﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮ در ﺿﻤﻦ اﻣﺮوز ﻗﺮاره ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ دﮐﻮراﺳﯿﻮن ﺧﻮﻧﻪ‬
‫و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺮدن ﭼﺎي ﺧﻮد ﮐﺮد آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎﻫﻨﮓ ﺧﺎﺻﯽ ﮐﻪ وﯾﺪا ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺿﺮﺑﺎﻫﻨﮓ ﻗﺎﺷﻖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻒ زدن و ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﻌﺮ ﮐﺮد ‪ :‬اﮔﻪ ﯾﺎدش ﺑﺮه ﮐﻪ‬
‫وﻋﺪه ﺑﺎ ﻣﻦ داره واي واي واي ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﯾﺎﺳﻤﻦ و ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﺎ ﺳﺮ ﺣﺎل ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻫﻨﮕﺎم ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اﯾﻦ دﮐﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ آﻏﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻨﯿﺪم‬
‫دﯾﺮوز ﺗﻮي ﺷﻬﺮ رﻓﺘﯽ ﭘﺴﺮ! و ﺑﻌﺪ ﺳﺮش را ﻧﺰدﯾﮏ ﮔﻮش او آورد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﺮدي!؟ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ﺧﻮد ﺣﻤﯿﺪ ﻓﻀﺎي ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺷﺎد ﺗﺮ از روز اول ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺮف ﻫﺎي دﮐﺘﺮ رو ﺟﺪي ﻧﮕﯿﺮ ﻋﺰﯾﺰم دﯾﺮوز ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎدرت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮب ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮان ﺗﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ و ﺑﻌﺪ رو‬
‫ﺑﻪ وﯾﺪا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﺧﻮردن اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺮه ﺿﺮورﺗﯽ ﺑﺮاي ﯾﮏ دﺧﺘﺮ‬
‫ﺟﻮون ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ در ﺣﻀﻮر ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺶ دار ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺎدر ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﻟﻘﻤﻪ ﮐﺮه را ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﺎﺳﻤﻦ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻪ‬
‫ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎﯾﺪ دوﺑﺎره رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ رو ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ و ﺑﻌﺪ از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﻮﺳﯿﺪن دﮐﺘﺮ‬
‫و ﻣﺎدرش از ﻫﻤﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و در ﺣﺎل ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ از اﻃﺎق رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺸﺐ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺑﺎم ﺗﻬﺮان و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻟﻄﻔﺎ" ﮐﺴﯽ‬
‫دﯾﺮ ﻧﮑﻨﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺧﻮش ﺑﮕﺬروﻧﯿﻢ و از ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺣﻤﯿﺪ را ﮐﻪ دﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﯿﺎده روي ﻧﯿﻤﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آش‬
‫رﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﻤﺰه و ﮐﻠﯽ ﺟﻮون ﺳﺮ ﺣﺎل و ﭘﺮ اﻧﺮژي ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ دﮐﺘﺮ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز درك ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﮑﺎن ﻫﺎ و ﯾﺎ اﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ دﺷﻮار ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ روﺷﻦ ﺷﺪ ﯾﮏ ﭘﯿﺎم ﮐﻮﺗﺎه از‬
‫ﺷﻤﺎره اي ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ارﺳﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﻣﻬﻨﺪس ﮐﺎر ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ دارم ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺷﻤﺎ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮ ﻋﮑﺲ روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺮدن ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻟﻘﻤﻪ اي از ﻧﺎن و ﭘﻨﯿﺮ و ﮐﺮه ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﮕﯿﺮ ﭘﺴﺮم ‪ ,‬ﻫﻨﻮزم‬
‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺣﻤﯿﺪم اﯾﻨﺠﺎ رو ﻣﺜﻞ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮدت ﺑﺪون ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﯽ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام‬
‫ﺑﺪوﻧﻢ از ﻏﺬاﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﯽ آد!؟ اﮔﻪ ﭼﯿﺰي دوﺳﺖ داري ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﺑﺮات ﺳﻔﺎرش ﺑﺪم‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺶ را روي دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از اﻧﺘﻈﺎراﺗﻢ ﻫﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ راﺣﺘﻢ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ‪ .‬درﺳﺘﻪ ﮐﻪ اﯾﺮان ﻧﺒﻮدم‬
‫وﻟﯽ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻣﺎدرم اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﺴﺖ و ﻫﻢ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﺳﺎرا از ﻃﻌﻢ ﻏﺬاﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﺧﻮﺷﻤﻮن‬
‫ﻣﯽ آد و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ﻟﻮﺑﯿﺎ ﭘﻠﻮ ‪ ,‬ﻣﺎﺳﺖ و اﺳﻔﻨﺎج ‪ ,‬ﺗﻪ دﯾﮓ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻏﺬاﻫﺎي‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ رو دوﺳﺖ دارم ﺧﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺘﺸﮑﺮم ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﮏ ﮐﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روزاﻧﻪ اش ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﯿﻤﺎ ﻧﻈﺮت ﭼﯿﻪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اﻣﺸﺐ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺎم !؟ ﻫﻮاي ﺧﻨﮏ و ﯾﮏ ﮐﻢ ﭘﯿﺎده روي و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫دﻓﺘﺮﭼﻪ ﮐﺎرﻫﺎي روزاﻧﻪ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﯿﻤﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰم اﯾﻦ ﺟﻮر ﭘﯿﺎده روي ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺑﺬار‬
‫اﯾﻦ ﺟﻮوﻧﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺎزوي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﺣﻤﯿﺪ زد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن اﯾﻦ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﺪرد ﻧﻤﯽ ﺧﻮرﯾﻢ و ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺗﺎﮐﺴﯿﺪرﻣﯽ ﺑﺸﯿﻢ و ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻮ ﻣﻮزه ‪ ...‬واﻗﻌﺎ" ﮐﻪ!!!!‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺣﺮف دﮐﺘﺮ را ﺟﺪي ﺗﻠﻘﯽ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و‬
‫وﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﯾﺎﺳﻤﻦ را دﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮم در ﺿﻤﻦ‬
‫دﮐﺘﺮ ﺷﻤﺎ از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺟﻮان ﻫﺴﺘﯿﺪ و ﻫﻢ ﺟﺬاب‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﺮش را از‬
‫روي ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ آورد و رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎ‪ .‬ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﻮاب‬
‫دﻟﺮﺑﺎﯾﯽ ﻫﻤﺴﺮش را داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب وﻟﯽ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﯾﺎم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ‪ ,‬ﻫﻤﻮن‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﻢ ﺷﻬﺮ و ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫آﻓﺮﯾﻦ ﻣﺎدر ﺛﭙﻞ ﻣﻮﭘﻮﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺲ اﻣﺸﺐ ﻗﺮاره ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﻮش ﺑﮕﺬروﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺪﻗﻮﻟﯽ ﻧﮑﻨﻪ و ﺳﺮ وﻗﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﯾﮏ ﻗﺪم از ﻫﻤﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺧﯿﺎل ﻫﻤﻪ را راﺣﺖ ﮐﻨﺪ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ رو‬
‫ﺑﺎﻻ آورد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﻮل ﻣﯽ دم زود ﺑﺮﺳﻢ ﺧﻮﻧﻪ!‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي دوﻣﯿﻦ ﺑﺎر در دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﺟﺎده اي راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ وﯾﻼي ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬در ﻣﯿﺪان ﺷﻬﺮ ﻟﻮاﺳﺎن ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد در ﺣﺎل ﺷﻤﺮدن ﭘﻮل ﻫﺎي‬
‫ﺧﺮﯾﺪار ﭼﻨﺪ ﺟﻌﺒﻪ از ﺳﯿﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺒﻮر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻤﯿﺪ از ﮐﻨﺎرش ﺷﺪ و در‬
‫ﺣﯿﻦ ﺷﻤﺮدن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎ دﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ او ﭘﺎرك ﮐﺮد و در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮ او ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻮاي ﮔﺮم اوﻟﯿﻦ ﻣﺎه ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﺣﺘﯽ در اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻮش آب و ﻫﻮاي ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﻬﺮان ﺑﺮاي او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮاي ﺳﺮد و ﺧﺸﮏ‬
‫ﮐﺎﻧﺎدا ﻋﺎدت داﺷﺖ آزار دﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮﮐﺮم ‪ ,‬ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﻤﺎل ﺻﻮرت و ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻨﺪس ﺑﻪ ﺧﺪا ﺷﻤﺎ آدم ﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﺧﺪا ﻫﻢ داره ﮐﻤﮑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﯾﺎ از ﺣﻀﻮر در ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ و در دوران ﮐﻮدﮐﯽ در آن ﺑﺎزﯾﮕﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﮐﺮده اﻣﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوﺷﯽ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﻮي آزار دﻫﻨﺪه اش ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻼم آﻗﺎ ‪ ...‬ﭘﯿﺎم ﺷﻤﺎ رو ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدم ‪ ...‬اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده؟‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺎﺟﯽ ﻣﺎ دﯾﮕﻪ رﻓﯿﻖ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﺎﺑﺎ اﯾﻨﺠﺎ دو ﺗﺎ رﻓﯿﻖ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو‬
‫ﺑﻪ اﺳﻢ ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ آﻗﺎ رو ﺑﯿﺨﯿﺎل ﺷﻮ ﻫﻤﻮن ﺳﯿﺪ ﺟﻮادم ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ و ﺳﭙﺲ ﮐﺎﻏﺬي از‬
‫ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬دﯾﺮوز ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو دﯾﺪم و داﺳﺘﺎن ﺳﺮاﯾﺪار رو ﺷﻨﯿﺪم ﺑﻪ دﻟﻢ‬
‫اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺣﮑﻤﺎ" ﺷﻤﺎ دﻧﺒﺎل ﯾﻪ داﺳﺘﺎﻧﺎﯾﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ‪ .‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ از ﮐﺠﺎﯾﯽ و دﻧﺒﺎل ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯽ‬
‫وﻟﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻪ آدم ﻧﺎ ﺟﻮري ﻧﯿﺴﺘﯽ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﻼﺻﻪ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﯿﮑﯿﻪ ﻣﻬﻨﺪس ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ" ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺎﻣﯿﻠﯿﻢ آﻣﺎر ﺧﻮﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ و از ﯾﮑﯽ از‬
‫رﻓﯿﻘﺎم ﮐﻪ ﺗﻮ اداره ﺛﺒﺖ ﺷﻬﺮداري ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺗﺎ ﺷﺪه در‬
‫دﺳﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و آن را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺮد ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺪون‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎﻏﺬ رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺣﻤﯿﺪه از ﮐﺎﻧﺎدا اوﻣﺪم ﺗﺎ درﺑﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮدم و‬
‫ﺧﺎﻧﻮادم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺪوﻧﻢ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻋﺰﯾﺰ‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ دراز ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد او ﻣﭻ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ اﯾﻦ رﻓﯿﻖ ﻣﺎ ﯾﺎدت ﻧﺮه ﻫﺎ و وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺣﻤﯿﺪ روﺑﺮو ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اي ﺑﺎﺑﺎ‬
‫ﺑﮕﯿﺮ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ اﺻﻼ" ﺑﯿﺨﯿﺎل! ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻮﺷﺘﻪ زﻣﯿﻦ اﯾﻦ ﺑﺎغ ﻗﺒﻼ" از اﻣﻼك ﯾﮑﯽ از ﻣﻼﮐﯿﻦ ﺑﺰرگ دﻣﺎوﻧﺪ ﺑﻮده‬
‫ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﻤﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻪ ﺳﺮ و ﺳﺮي داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ وﻟﯽ‬
‫ﺧﻼﺻﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ‪ 8‬ﺳﺎل ﻣﺎﻟﮏ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﺑﻮده و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ زﻣﯿﻦ‬
‫ﮐﺸﺎورزي رو ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اون رو ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻪ ﺑﻪ آﻗﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺮﻧﺪي اﺳﻢ‬
‫ﮐﻮﭼﯿﮑﺶ و ﺗﻮ ﺑﺮﮔﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ‪.‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎﻣﺮان ﻫﺮﻧﺪي ﺳﯿﺪ‬
‫ﺟﻮاد اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺧﻮدﺷﻪ ‪ ,‬ﮐﺎﻣﺮان اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ رﻓﯿﻘﻢ ﺗﻮ ﺷﻬﺮداري ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ زﻣﯿﻦ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫وﮐﯿﻠﺶ ﺑﺎ ﯾﮏ وﮐﺎﻟﺖ از ﻃﺮف ﻫﻤﯿﻦ آﻗﺎي ﻫﺮﻧﺪي ﺧﺮﯾﺪه ﺷﺪه و ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ اون‬
‫رو ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﯿﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﺮﻧﺪي اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ از دﯾﭙﻠﻤﺎت ﻫﺎي‬
‫اﯾﺮان ﺗﻮ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﺑﻮده ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﭼﺮا ﺗﻮ اﯾﻦ ‪ 30‬ﺳﺎل ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﯾﮑﺒﺎرم ﺑﻪ زﻣﯿﻨﺶ ﺳﺮ‬
‫ﻧﺰده ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ از ﺳﺮاﯾﺪار درآوردم وﮐﯿﻞ اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺎ اوﻧﺎ رو اﺳﺘﺨﺪام ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎغ ﺑﺎﺷﻦ و ﺑﻌﺪﺷﻢ ﮐﻪ ‪....‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮﻓﻬﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ دﯾﮕﻪ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ره و از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ‪ 6‬ﻣﺎه ﯾﮑﺒﺎر ﺣﻘﻮق‬
‫ﮐﺎرﮔﺮاي ﺑﺎغ رو ﺑﺮاﺷﻮن ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻪ ﻫﻤﯿﻦ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل دور دﻫﺎﻧﺶ را ﭘﺎك ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ ﺑﻮ داره آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﻣﻦ ﮐﺎري ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم‬
‫وﻟﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮑﯽ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ زﻣﯿﻦ ﻃﻼﯾﯽ رو ول ﮐﻨﻪ ﺑﻪ اﻣﺎن ﺧﺪا و ﺳﺎل ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻬﺶ ﺳﺮ ﻧﺰﻧﻪ‬
‫اوﻧﻢ ﺗﻮ اﯾﻦ واﻧﻔﺴﺎي ﻗﯿﻤﺖ زﻣﯿﻦ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﺮام ﻋﺠﯿﺒﻪ! ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺳﯿﺪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺳﺮدرﮔﻢ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد از ﯾﮏ ﻃﺮف در ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺻﺤﺒﺘﯽ از ﻟﯿﻼ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد و از ﻃﺮﻓﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺧﺮﯾﺪاري ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ‪ 30‬ﺳﺎل ﻫﺮﮔﺰ از‬
‫ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬاري ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي ﻣﻔﻘﻮده زﯾﺎدي ﺑﯿﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ‬
‫و آﻧﭽﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻤﻠﻪ اي از ژان اﻓﺘﺎد ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﭼﻬﺮه واﻗﻌﯽ آﺳﻤﺎن را ﻧﺪﯾﺪه‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺎ در آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻧﻮر ﺳﺘﺎرﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ زﻣﯿﻦ رﺳﯿﺪه اﻧﺪ و‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻮد ﺳﺘﺎره ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺘﺎرﮔﺎﻧﯽ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه اﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻨﻮز ﻧﻮرﺷﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ داﻧﺪ واﻗﻌﺎ" آﺳﻤﺎن ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯽ اﺳﺖ!‬
‫آﻗﺎي ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﺑﺮم ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺑﯿﺎي!؟ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻫﻢ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻨﺪان ﻧﺎراﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﮐﺎرت درﺳﺘﻪ ‪ ,‬ﻣﻨﻢ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺗﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا رو در ﺑﯿﺎرم ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺳﻔﺎرش ﻣﺎﺷﯿﻦ و ﺑﺎرم و ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ رﺿﺎ ﺑﮑﻨﻢ‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺮﯾﻢ و ﺑﻌﺪ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻨﮏ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺴﺮﮐﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ روي درب ﺑﺎز‬
‫ﺷﺪه ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﯿﺒﻞ ﺳﯿﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﯾﮏ دﺳﺖ ﻟﺒﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺎده اي ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺧﻮد او ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪ ﺳﯿﺐ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ و درﺷﺖ ﭘﺬﯾﺮاي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي‬
‫ﻟﻮﮐﺲ و ﮔﺮاﻧﻘﯿﻤﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮاﻧﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن داﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﺮزي ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ از درون ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮد‬
‫و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺎي ﺑﯿﻬﻮده ﮐﻤﯽ ﺑﻪ راﻫﯽ ﻧﻈﺮ اﻧﺪازد ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺣﺘﻤﺎ" ﺑﺎرﻫﺎ‬
‫از آن ﻋﺒﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﺪان ﺑﺰرگ ﻟﻮاﺳﺎن ﭘﯿﺮاﻣﻮن درﺧﺘﯽ ﮐﻬﻨﺴﺎل ﺷﮑﻞ داده ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫دور ﺗﺎ دور آن ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻣﻐﺎزه ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻌﺪد ﻣﺜﻞ ﭘﯿﺘﺰا ﻓﺮوﺷﯽ و ﻧﺎﻧﻮاﯾﯽ ﯾﮏ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﺑﺴﺘﻨﯽ‬
‫و ﺳﻮﭘﺮ ﻣﺎرﮐﺖ‪ .‬ﺗﻌﺠﺐ آور ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﺮي ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ در آن ﻧﻪ از ﮔﺮﻣﺎي‬
‫ﺗﻬﺮان ﺧﺒﺮي ﺑﻮد و ﻧﻪ از ﺷﻠﻮﻏﯽ و ﺳﺮ و ﺻﺪاي آن‪ .‬ﺷﻬﺮي ﺧﻠﻮت ﺑﺎ ﻫﻮاﯾﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮ از‬
‫ﺗﻬﺮان‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻤﯽ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﻮد اﺿﻄﺮاب ﻧﺎﺷﯽ از ﺧﺒﺮ ﻫﺎي ﺑﺪ ﻣﺴﯿﺮ زﻧﺪﮔﯿﺶ‬
‫را ﻋﻮض ﮐﺮده ﺑﻮد و آراﻣﺶ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش را ﺳﻠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ده دﻗﯿﻘﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻠﻮي درب ﺑﺰرگ و ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﺎغ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺑﺎزي‬
‫ﮐﺮدن ﭘﺴﺮ و دﺧﺘﺮي ﺧﺮدﺳﺎل ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻏﺮق در ﺷﺎدي دﻧﯿﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮك ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻌﯽ داﺷﺖ دوﭼﺮﺧﻪ را ﺑﺮاي ﺳﻮار ﺷﺪن دﺧﺘﺮك ﺻﺎف‬
‫ﻧﮕﺎه دارد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎ و ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي اﯾﻦ دو ﮐﻮدك ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻓﻀﺎ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ‬
‫روزي در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﺷﺎدي ﺧﺎﻧﻮاده او ﻓﻀﺎ را آﮐﻨﺪه از ﺷﺎدي ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﻀﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎغ ﻗﺪﯾﻤﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن درب ورودي ﺑﺎغ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه زن ﺳﺮاﯾﺪار از ﺑﺎغ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از‬
‫دﯾﺪن دوﺑﺎره ﭘﯿﺮزن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﯾﻨﺐ ﺳﺮاﯾﺪار ﻣﺴﻦ ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﯿﺮزن ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫روز ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﺳﺮ ﮐﺎر ﺧﺎﻧﻢ اﯾﻦ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﭘﯿﺶ دﺳﺘﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ اﻧﺘﻈﺎر دوﺑﺎره دﯾﺪﻧﻢ رو ﻧﺪاﺷﺘﯿﺪ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻦ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ‬
‫و از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺒﺮ داره‪ .‬ﭘﯿﺮزن ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺳﮑﻮت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺮاي‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺎﻟﻪ ‪ ,‬ﻣﻬﻨﺪس از ﺧﺎرج ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ اوﻣﺪه اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ دﻟﻢ اﻓﺘﺎده آدم‬
‫درﺳﺘﯿﻪ و ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ اﮔﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺪردش ﻣﯽ ﺧﻮره‬
‫ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ در ﺿﻤﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫زﯾﻨﺐ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮف ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در‬
‫ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه اﺧﻢ آﻟﻮد ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪ دو دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم اﮔﻪ اﯾﻨﻄﻮري ﺑﮕﻢ زودﺗﺮ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ‪.‬‬
‫و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﯾﻨﺐ دوﯾﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭘﯿﺮزن را ﻣﺠﺎب ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻣﯿﺨﮑﻮب ﺷﺪ‪ :‬ﺷﻤﺎ دﯾﺮوز ﻫﻤﻪ واﻗﻌﯿﺖ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ!؟‬
‫ﭘﯿﺮزن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ او اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ اداﻣﻪ داد‪ :‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﻟﯿﻼ واﻗﻌﺎ" ﺟﻮن ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﻧﺠﺎت داده ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اون ﺑﺪﻫﮑﺎرﯾﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻤﺶ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﺪ!؟ ﭼﺮا ﻫﯿﭻ‬
‫ﻧﺸﻮﻧﯽ ازش ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ!؟ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم ﺗﺎ اﯾﻦ ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺳﻮال و ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬ﻓﻬﻤﯿﺪن‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﯾﻦ ﻗﺪر ﺳﺨﺘﻪ!؟ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺣﺘﯽ دو‬
‫ﮐﻮدك ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫زﯾﻨﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺶ را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او دوﺧﺖ‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻨﺪان دواﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و وارد آن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ آﺷﮑﺎرا ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد اﺑﺘﺪا ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد ﺗﺎ ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺑﮕﯿﺮد اﻣﺎ‬
‫ﭘﺲ از ﻓﺸﺮدن ﭼﻨﺪ ﺷﻤﺎره اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻨﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام اون دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ازش اﯾﻦ اﻃﻼﻋﺎت رو ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺑﺒﯿﻨﻢ آﻗﺎ ﺟﻮاد!‬
‫ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز ﻟﻄﻔﺎ" ‪ ,‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮزن ﺑﺎ ﺗﮑﻪ ﭼﻮب ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ در‬
‫دﺳﺖ داﺷﺖ از ﺑﺎغ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﯿﺮزن ﺳﮓ ﺣﻨﺎﯾﯽ رﻧﮓ ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و‬
‫اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ و ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭘﯿﺮزن‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻏﺎﻓﻞ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﺣﺎل ﺷﻤﺎره ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ او‬
‫ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش را از دﺳﺘﺎن او ﻗﺎﭘﯿﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﯿﺮزن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﻪ از اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ آن را ﺷﻨﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺷﻤﺎ آدم ﺧﻮش اﺧﻼق ﻫﻢ ﺑﻮده!! اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺣﻤﯿﺪ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ اش‬
‫دﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎده زﯾﺒﺎ و ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻤﯽ ﮐﻪ دو‬
‫ﻃﺮﻓﺶ را دﯾﻮار وﯾﻼ ﻫﺎ و ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻟﻮﮐﺲ اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯿﺰﺑﺎن ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﯽ ﺑﻮدﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي روﺷﻦ ﺷﺪن ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﮔﻤﺸﺪه در ﮔﺬﺷﺘﻪ آن را ﻣﯽ ﭘﯿﻤﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﺷﻬﺮ ﭘﺎرﯾﺲ – ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬

‫ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ از ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪن ﺣﻤﯿﺪ و آﮔﺎه ﺷﺪن رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎ از ﻣﻮﺿﻮع ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎن ﻣﻐﺰ ﻣﺘﻔﮑﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درب ورودي ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﻤﻠﻮ از ژورﻧﺎﻟﯿﺴﺖ ﻫﺎ و ﻋﮑﺎﺳﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﻮﺷﺶ اﯾﻦ ﺳﻮژه ﺟﻨﺠﺎﻟﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎرﯾﺲ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪن از ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ژان درﺑﺎره اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫اﺧﯿﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻧﻈﺮ او ﻫﻤﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ رﺑﻂ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺻﻮﻓﯿﺎ را ﻧﯿﺰ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﺪ‪ .‬از ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ‬
‫وﻧﮑﻮور و ﻧﺰد او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﻘﻞ ﻣﮑﺎن ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺻﺮار زﯾﺎد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ‬
‫راﺿﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اداي دﯾﻦ ﺑﻪ ژان ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش در ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ از‬
‫ﺗﺎﺛﯿﺮ دﯾﮕﺮ ﺳﻬﺎﻣﺪاران ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺻﻮﻓﯿﺎ و ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻓﺘﺎدن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ژان از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ از‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﺣﺮﻓﻪ اي در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎن ﺧﻮد را در ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ‬
‫ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻧﯿﺎ و ﻋﮑﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬او ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺑﻪ اﻣﻮر ﺗﺠﺎري ﻫﻤﺴﺮش ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺸﺎن‬
‫ﻧﺪاده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﯿﻨﮏ و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه‬
‫ﺑﺤﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ﺳﻮﮔﻮار و ﺑﺪون ﺗﺠﺮﺑﻪ در اﻣﻮر ﺗﺠﺎرت از ﯾﮏ ﻃﺮف و ﺳﻬﺎﻣﺪاران و‬
‫رﻗﺒﺎي ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﺗﺠﺎري از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺻﻮرت ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻣﻮﺟﺐ از‬
‫ﻫﻢ ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺷﺪن زﺣﻤﺎﺗﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ژان و ﺣﻤﯿﺪ در ﻃﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ارﺗﻘﺎء ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻄﺢ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪن ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺻﻮﻓﯿﺎ و ﭘﯿﺘﺮ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن را ﺗﺮك ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﮐﻮﺗﺎﻫﺶ در ﭘﺎرﯾﺲ وارد ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود از ﭘﯿﺘﺮ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻠﺴﻪ‬
‫ﻫﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮه ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ را در ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ ﺑﺮاي ﻫﻤﺎن روز ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ درﻣﻮرد‬
‫آﯾﻨﺪه ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮد ﺑﺮاي اداره ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‬
‫در ﻣﺴﯿﺮ درﺳﺖ و اﻫﺪاف ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي رﯾﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺪﯾﺮه ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺷﻮد ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﻗﺒﻼ" ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ‬
‫ﻣﯽ داد ﺻﻮﻓﯿﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دﻫﻨﺪه اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ‪ 2‬ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﯿﺘﺮ و ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در‬
‫ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ذﻫﻦ آﺷﻔﺘﻪ اش را آرام ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﺋﻞ زﯾﺎدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ راه ﺣﻞ درﺳﺘﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻋﺒﻮر ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ از اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‬
‫دﺷﻮار اﻟﻮﯾﺖ اول ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﻧﻮﺷﺖ ﻫﺰاران ﮐﺎرﻣﻨﺪ در ﺳﺮﺗﺎ ﺳﺮ اروﭘﺎ و ﺳﻬﺎﻣﺪاراﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام از ﺳﻮران درس ﯾﺎد ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻫﺎ ﻣﺸﺘﺮي در ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺟﻬﺎن اﻧﮕﯿﺰه ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮاي روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺮاي او اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﺷﺐ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺪﯾﺮه و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺷﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺣﻤﯿﺪ و ﺻﻮﻓﯿﺎ دو ﺳﻬﺎﻣﺪار ﺑﺰرگ در دﻓﺘﺮ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ آﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي‬
‫اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺟﻠﺴﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن درﮔﺬﺷﺖ ژان و ﻋﻮاﻗﺐ ﻧﺒﻮد او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﺌﺲ ﻫﯿﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮه ﻣﯽ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﺑﺎ ﺳﮑﻮت ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﮐﺎري و ﮔﺎﻫﺎ" اﺣﺴﺎﺳﯽ‬
‫ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻇﺮف ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﭘﺲ از ﺑﺎز ﺷﺪن ﺑﻮرس ﻫﺎي ﺑﺰرگ اروﭘﺎ ﺳﻬﺎم‬
‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﭼﻨﺪ درﺻﺪ اﻓﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﮕﺮاﻧﯽ آﻧﻬﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ دﻗﺎﯾﻘﯽ اﮐﺜﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻫﺎ از رﯾﺴﮏ ﺑﺎﻻي ﺳﻬﺎم ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد و ﺑﻪ راﺣﺘﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ را در ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺣﻀﺎر ﻧﻈﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮان ﺗﻌﺪﯾﻞ‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ و از ﻋﻮاﻗﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل در رﯾﺎﺳﺖ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺤﺚ ﻫﺎي ﺑﯽ ﭼﻬﺎر ﭼﻮب و ﻓﻀﺎي ﻧﺎآرام ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺑﺮﺧﻮاﺳﺘﻦ و اﯾﺴﺘﺎدن ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻠﻮي ﺗﺨﺘﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ و ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻋﺪد ‪ 40‬ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺸﻐﻮل ﺛﺒﺖ ﺻﻔﺮ ﻫﺎي ﻋﺪد روي آن ﺑﻮد ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮو‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ دﺳﺘﺎن او ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺻﻔﺮ ﺟﻠﻮي ﻋﺪد ‪ 4‬ﺑﻮد و‬
‫ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻓﻀﺎي ﺳﺎﻟﻦ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺟﻮاﻧﺘﺮﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪه در ﺟﻠﺴﻪ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﺎﻣﺪار ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻋﺪد ‪40‬‬
‫ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺳﻮد ﺳﻬﺎم ﻣﻦ از ﮐﻨﺴﺮﺳﯿﻮم ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس در‬
‫ﺳﺎل ﮐﺎري ‪ 2009‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ 40 :‬ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر‬
‫ﺑﺠﺰ ﺻﺪاي ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺻﺪاي دﯾﮕﺮي از ﺳﺎﻟﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﻧﻤﯽ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺎژﯾﮏ آﺑﯽ رﻧﮓ را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺣﻀﻮر در ﮐﻨﺎر ﻣﺮدي را داﺷﺘﻢ ﮐﻪ در ادﺑﯿﺎﺗﺶ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺗﺠﺎرﺗﺶ را ﺑﺎر ﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ از دﺳﺖ داد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را از ﻧﻘﻄﻪ ﺻﻔﺮ ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎد داد اﯾﻦ ﺗﺠﺎرت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ و‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺗﺮس وﺟﻮد ﻧﺪارد در ﺗﺠﺎرت ﻫﻢ ﺗﺮس از ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ژان ﺑﺎﺑﺖ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدن اﯾﻦ آﻣﻮزش ﻫﺎ ﻣﺪﯾﻮن ﻫﺴﺘﻢ و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ او در ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ در‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺮاي رﺷﺪ و ارﺗﻘﺎي ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎر ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻬﺪﯾﺪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻗﺼﺪ دارم از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن آﻣﻮزه ﻫﺎي‬
‫ژان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ و ﺣﺪاﻗﻞ رﺷﺪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺳﺎل ﺟﺪﯾﺪ را ‪ 2‬درﺻﺪ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ‬
‫ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﯿﻦ و دﻻل ﻫﺎي ﺑﯽ ﻣﺼﺮف ﺑﻮرس اﻋﻼم ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ژان و ﻣﺎ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ را رﺷﺪ دادﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﺪان ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺣﺘﯽ در ﺳﻄﺢ رﯾﺎﺳﺖ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺗﺎﺛﯿﺮي در روﻧﺪ رو ﺑﻪ رﺷﺪ آن ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ وﺟﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﯽ ﻫﻢ ﺑﻮده‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺟﻤﻊ ﻏﻮل ﻫﺎي اﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺮﻧﺪ و ﻣﺤﺼﻮﻻﺗﯽ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺑﺎ‬
‫ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻧﯽ وﻓﺎدار در ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻫﺪف ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و آن ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﮐﺎري ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ در ﺳﻄﺢ اول‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮب ﺳﻮران درس اﺳﺖ و در اﯾﻦ راه روي ﻫﻤﻔﮑﺮي و ﻫﻤﯿﺎري ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺷﺮﮐﺎء ﻋﺰﯾﺰ ﺣﺴﺎب ﺑﺎز ﮐﺮدم‪ .‬اﮔﺮ ﺗﻤﺎﯾﻞ دارﯾﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎء اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده در ﺟﺸﻦ‬
‫ارﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ و ﮐﻤﯽ ﮐﺎرﻣﺎن ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﻦ آﻣﺎدﮔﯽ ﻓﺸﺮدن دﺳﺖ دوﺳﺘﯽ ﺷﻤﺎ‬
‫را دارم‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮت ﻣﻌﻨﯽ داري در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺻﻮﻓﯿﺎ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻒ‬
‫زدن ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﮐﺎرﻣﻨﺪان و ﺑﻌﺪ ﺳﻬﺎﻣﺪاران ﻫﻢ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ ﮐﻒ زدن ﻫﺎﯾﺸﺎن‬
‫ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻮﺗﺎه ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻌﺪ از راي ﮔﯿﺮي از ﻫﻤﻪ او ﺑﻪ اﺗﻔﺎق آرا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺳﻮران درس اﻧﺘﺨﺎب‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺎه ﻃﻠﺒﯽ و روﺣﯿﻪ اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺶ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در اﯾﻦ روزﻫﺎ ﻣﺴﯿﺮ رو ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﻮي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ را روﺷﻦ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ و اﺛﺮات ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺑﺮ رﻓﻊ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺳﻬﺎﻣﺪاران داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﯿﺰي‬
‫ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ارزش ﺳﻬﺎم ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﭘﺲ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﺳﻮران‬
‫درس ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫آن ﺷﺐ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ وﯾﻼي ژان ﺗﺎزه ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن درﺑﺎره اﺗﻔﺎﻗﺎت اﺧﯿﺮ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮگ ﻣﺸﮑﻮك ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ‪ ,‬درﯾﺎﻓﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﮑﻮك و ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﻣﮑﺮر‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻣﺪام او را از ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﻧﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد و ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺳﻤﯽ ﻣﺮﻣﻮز‬
‫از آﻣﺮﯾﮑﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ‪ .‬اﯾﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ در ﯾﮏ ﺧﻂ ﺳﯿﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﺪ ‪ -‬ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي! اﯾﻦ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﻮر اﺻﻠﯽ ﻫﻤﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت اﺧﯿﺮ در زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در زﻧﺪﮔﯿﺶ اﺣﺴﺎس ﺗﺮس ﻣﯽ ﮐﺮد او ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎي ﭘﯿﺶ آﻣﺪه‬
‫را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺪﺳﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﻣﺮﻣﻮز ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻣﻪ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ زﻧﺪﮔﯿﺶ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ او ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺳﺮ ﻧﺦ اﯾﻦ‬
‫ﺣﻮادث ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺳﺮ از اﯾﻦ راز در آورد‪ .‬او ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻋﮑﺴﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ آﻧﺪرﺋﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﺟﻮان در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺮدي ﮐﻪ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﮐﻠﻤﺎت را ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ﺣﻤﯿﺪ زده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﺮﻣﻮزاﻧﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻗﺎب‬
‫دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎس ﺧﻮد را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ و ﯾﮏ ﺻﺪاي آﺷﻨﺎ ‪ ,‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﻣﺒﻬﻢ را‬
‫ﺑﻪ او داده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺻﺪاي ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻮط ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري ژان ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ از ﻧﺤﻮه ﺗﺰرﯾﻖ ﺳﻢ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد اﯾﻦ ﺳﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﻮﺳﻂ ﯾﮏ ﺳﻮزن ﺑﻪ ﺑﺪن او وارد ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺎﻻ او ﻣﺮدي را در ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري در ﮐﻨﺎر ﺧﻮد ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ در روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫آراﻣﺶ زﻧﺪﮔﯿﺶ را از او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺮا ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﺎﯾﺪ روي ﮔﺬﺷﺘﻪ او ﭘﺎﻓﺸﺎري ﮐﻨﺪ؟ ﭼﻪ‬
‫ﭼﯿﺰي در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي را ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻣﺮگ ﺑﺪاﻧﺪ؟ و اﮔﺮ از دﺳﺖ‬
‫دادن ژان ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺑﻮده و او ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ راﺑﻄﻪ اي ﺑﯿﻦ ژان‬
‫ﮐﺮوﻧﯿﻪ و ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻤﯿﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ!؟ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﺳﻮاﻻت ذﻫﻨﯽ ﺣﻤﯿﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﻮاﻻت او ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﯿﻢ رخ ﻣﺮدي را در دﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺳﻮاﻻت او ﭘﺎﺳﺨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﯾﻦ‬
‫وﺿﻌﯿﺖ ﺣﺴﺎس ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰش را روي زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺧﻮدش ﻗﺮار دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ در ﻃﯽ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﺗﻌﺎدل در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ و‬
‫ﮐﺎرﯾﺶ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺣﺎﻻ او ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪي ﻧﮕﺮان آﯾﻨﺪه ﮐﺎري ﺧﻮد ﺑﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاﯾﺶ ﺣﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬در‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﮐﺎري روز ﺑﻌﺪ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯽ وارد دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از آن ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل‬
‫ﺑﺎ ﺷﮑﻮه از ﻃﺮف ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﺋﯿﺲ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ روﺑﺮو ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ اﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮ ﺟﻮان در ﻣﯿﺎن ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎر ﻧﺒﻮد ﺗﻮﺟﻪ او ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺰﺋﯽ وﻟﯽ ﻣﻮرد ﻏﻔﻠﺖ ﻣﺪﯾﺮان ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ﻣﺪﯾﺮان ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯾﮑﯽ از ﻋﻤﺪه دﻻﯾﻞ ﺣﻀﻮر ﺷﺎن در‬
‫ﻣﯿﺎن ﺑﺮﻧﺪﻫﺎي ﺑﺮﺗﺮ ﻟﺒﺎس در اروﭘﺎ و آﻣﺮﯾﮑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎ و ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﮐﺴﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻔﺮ اول اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﺗﺠﺎري اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ در‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎت ورود ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر او ﺟﺸﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﭘﺮ اﻧﺮژي و ﺑﺸﺎش ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺷﺮوع‬
‫ﮐﺎر ﺟﺸﻦ را ﺗﺮك ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق ﮐﺎر دﺳﺘﻮر داد ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺪﯾﺮان ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺸﻮرت ﺑﻪ اﻃﺎق او ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺎﻟﻬﺎ از ﻣﻬﺎرت ژان در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﻬﺮه ﺑﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎﺑﺖ‬
‫از دﺳﺖ دادﻧﺶ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد اﻣﺎ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎي ﮐﺎري ﺧﻮد‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن ﻋﻈﯿﻢ را در ﻣﺴﯿﺮ ﺑﻬﺮه وري ﺑﻬﺘﺮ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺮن ﻧﻮ رﺳﯿﺪه ﺗﻌﻠﻖ‬
‫داﺷﺖ وﺟﻮد ﺣﺠﻢ ﻋﻈﯿﻢ ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﮐﺎﻏﺬ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ‬
‫از ﺗﻤﺎم ﻣﺪﯾﺮان ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻤﺎم ارﺗﺒﺎﻃﺎت درون ﺳﺎزﻣﺎﻧﯿﺸﺎن را از ﻃﺮﯾﻖ وب اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‬
‫و در ﻃﯽ ﯾﮏ ﻓﺮآﯾﻨﺪ ‪ 7‬روزه اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﺮاي ﻣﮑﺎﺗﺒﺎت اداري ﺑﯿﻦ ﺧﻮد را ﺣﺬف‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ اراﺋﻪ آﻣﺎري ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ وﺟﻮد ‪ 10‬ﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮاي ‪ 8‬ﻣﺪﯾﺮ ﺳﺎزﻣﺎن اﺑﺮاز ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد‬
‫و از ﺗﻤﺎم ﻣﺪﯾﺮاﻧﺶ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد ﻇﺮف ‪ 30‬روز آﯾﻨﺪه ﺗﻤﺎﻣﯽ وﻇﺎﯾﻒ ﻣﻨﺸﯽ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻼ"‬
‫ﻫﯿﭻ وﻇﯿﻔﻪ اي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﺮدن ﺟﻠﺴﺎت ﮐﺎري ﻣﺪﯾﺮان ﺧﻮد را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‬
‫و اﯾﻦ ﭘﺴﺖ را در ﭼﺎرت ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻗﺮار ﺷﺪ ﻣﺪﯾﺮان‬
‫ﻫﺮ ﺑﺨﺶ ﻇﺮف ﯾﮏ ﻣﺎه آﯾﻨﺪه ﻟﯿﺴﺘﯽ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و اﻫﺪاف ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت و ﻣﯿﺎن ﻣﺪت ﺧﻮد را‬
‫در ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اراﺋﻪ دﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺪﯾﺮان ﻣﯿﺎﻧﯽ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺎر ﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ اﯾﺪه ﻫﺎ و ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻧﻮي ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي در‬
‫ﺟﻠﺴﺎت آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺳﺮﯾﻊ ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ‬
‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﻈﺮات ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﯽ ﭼﻮن‬
‫و ﭼﺮا ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ اﺣﺴﺎس اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭼﻬﺮه و رﻓﺘﺎر او از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺨﺶ ﺑﻮدن اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‪ .‬از ﻧﻈﺮ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او‬
‫ﻣﺪﯾﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮد ﻧﮑﺘﻪ اي ﮐﻪ در اﻏﻠﺐ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺟﻠﺴﻪ اﻃﺎق ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎرﻫﺎ و‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﻪ آن وارد ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ژان ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬دﻓﺘﺮ ﮐﺎري ژان ﮐﻪ ﭘﺲ‬
‫از درﮔﺬﺷﺘﺶ از آن ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ او ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻧﻮﺳﺘﺎﻟﮋﯾﮏ ورود ﺑﻪ اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز‬
‫ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ژان در آن ﻗﺪم ﻣﯽ زد و ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ در ﻣﻮرد آﯾﻨﺪه ﮐﺎرﯾﺸﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺣﻤﯿﺪ را ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ از ژان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻋﮑﺲ ﭘﺪرش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺳﺴﯿﻦ‬
‫ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ روي دﯾﻮار دﻓﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ رو در روي ﻋﮑﺲ ﻫﺎ اﯾﺴﺘﺎد و ﻏﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﻬﺎ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﯾﮏ ﺟﻮان ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎي ﺧﻮﺑﯽ را ﮐﺴﺐ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﺧﻼء ﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ او ﻧﯿﺰ روز ﺑﻪ روز‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ‬
‫ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺪر و ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه اش آن را ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ در دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ﺟﺪﯾﺪش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد و ﺑﺎ دور زدن ﻣﯿﺰ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ وﺳﺎﯾﻞ روي ﻣﯿﺰ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻋﮑﺲ ژان و ﺻﻮﻓﯿﺎ ﮐﻪ از روي ﻣﯿﺰ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﻃﺎق ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺗﻘﻮﯾﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫روي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺮگ آن ﯾﻌﻨﯽ روز ‪ 31‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ‪ 2008‬ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮐﺎري ژان‬
‫در روزﻫﺎي آﺧﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺸﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻋﺒﺎرت ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ‬
‫در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز درﺑﺎره اﯾﻦ دﯾﺪار ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰده ﺑﻮد از ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ ﻗﺮار‬
‫ﺧﺮﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺣﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه و ژان ﻫﺮﮔﺰ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﻪ ﺻﻮﻓﯿﺎ اﻃﻼع‬
‫ﻧﺪاده ﺑﻮد!؟ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ژان ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺘﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﻗﺮارش ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش و ﯾﺎ ﮐﻨﺴﻞ ﮐﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ژان ﻋﺎدت ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﻗﺮار ﻫﺎي ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﺸﺪه ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮐﺎري ژان در روزﻫﺎي‬
‫آﺧﺮ ﺳﺎل ﻫﻢ اﻣﮑﺎن ﺛﺒﺖ ﯾﮏ ﻗﺮار ﻧﻬﺎﯾﯽ ﻧﺸﺪه را ﺑﻪ او ﻧﻤﯽ داد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ اﻃﺎق از اﻓﮑﺎرش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﻧﯿﮑﻮل ﺑﻮد ﮐﻪ از وﻧﮑﻮر ﺗﻤﺎس ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺣﻤﯿﺪ را از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﺧﺪارش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻻزم ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ ﻧﯿﮑﻮل را ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫آورد‪ .‬ﻧﯿﮑﻮل ﺧﺒﺮ رﺳﯿﺪن ﺧﺎﻧﻮاده او را ﺑﻪ وﻧﮑﻮور داد و ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺮﺗﯿﺐ‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از وﯾﻼي ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺷﺎن داده ﺷﺪه و در ﭘﺎﯾﺎن ﻫﻢ ﺧﻮاﺳﺖ در ﻣﻮرد ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯽ‬
‫ژان ﭘﺮس و ﺟﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﻘﻞ و اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺎﻟﯽ او را در ‪ 2‬ﻣﺎه آﺧﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮاي او‬
‫ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻧﯿﮑﻮل ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﻪ ‪ 31‬دﺳﺎﻣﺒﺮ را از ﺗﻘﻮﯾﻢ روي ﻣﯿﺰ ﺟﺪا ﮐﺮد و در ﺟﯿﺒﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ از ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ آﻣﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﮐﺎر در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ اﻟﻮﯾﺖ‬
‫اول زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎري او ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺧﻼف ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯿﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﮐﺎري ﮐﻪ در ذﻫﻦ داﺷﺖ اﺷﺘﯿﺎق و اﻧﮕﯿﺰه ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ در‬
‫وﺟﻮدش ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎزدﯾﺪ از ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻬﻨﺪﺳﯿﻦ و‬
‫ﻃﺮاﺣﺎن ﺟﻮان ﺷﺮﮐﺖ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﻧﻈﺮات او را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﯾﮏ ﻃﺮاح ﻟﺒﺎس ﺣﺮﻓﻪ اي در ﻣﻮرد ﮐﺎرﻫﺎﯾﺸﺎن ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺶ ﻧﻬﺎدﻫﺎﯾﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽ‬
‫دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﻗﺖ آﻧﻬﺎ را در راﯾﺎﻧﻪ ﺟﯿﺒﯽ اش ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ روي‬
‫آﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﻼﻗﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﻫﺎي ﮔﺮوﻫﯽ از او ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﻫﻤﺮاه و ﻣﺼﻤﻢ‬
‫در ﭘﺮوﺳﻪ ﻫﺎي ﮐﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد او ﺑﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اداي ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي از آﻧﺎن ﺑﺎﺑﺖ ﺗﻼﺷﯽ ﮐﻪ در ﺟﻬﺖ رﺷﺪ ﮐﯿﻔﯽ و ﮐﻤﯽ ﮐﺎرﺷﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﯽ‬
‫دادﻧﺪ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﺳﺎﻋﺎت اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷﺐ ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ وﯾﻼي ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭘﺲ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮏ دوش و‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺷﺎم ﺑﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬در‬
‫ﺣﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻗﺮار ﺻﻮﻓﯿﺎ و ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد و اﯾﻨﮑﻪ آﯾﺎ اﯾﻦ ﻗﺮار‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﯾﺎ ﻧﻪ؟ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺣﺎﺿﺮ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺻﻮﻓﯿﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﺑﺎ‬
‫او در ﻣﯿﺎن ﮔﺬارد ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﺻﻼ" اﯾﻦ ﻗﺮار ﺗﻨﻬﺎ در ﺣﺪ ﯾﮏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه و اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ‬
‫اﺻﻼ" در آن روز ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﻧﮑﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺮاي‬
‫ﺻﺮف ﺷﺎم وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻨﺪ و آﺑﯽ رﻧﮓ ﺻﻮﻓﯿﺎ زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﺟﺬاﺑﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﻬﺮه اﯾﻦ زن ﺟﻮان ﺗﺮ‬
‫از ﯾﮏ ﺑﺎﻧﻮي ‪ 47‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺣﻀﻮر در ﺗﺌﺎﺗﺮ و داﺷﺘﻦ ﯾﮏ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ رﻓﺎﻫﯽ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد ﮐﻪ او را در ﺣﻔﻆ ﺳﻼﻣﺘﯽ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﭼﻬﺮه اش ﮐﻤﮏ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از اﯾﺴﺘﺎدن ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ژان ﺑﺮ روي آن‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﻨﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺻﻮﻓﯿﺎ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ژان ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ دوران ﺑﻌﺪ از ژان ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم و‬
‫ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ ﺳﮑﻮت اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮري رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﺣﻤﯿﺪ و‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﻐﺾ در ﭼﻬﺮه اش ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ رو ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﮐﺮد و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺷﺎم ﺳﺮو ﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﻃﻮل ﺷﺎم ﺣﻤﯿﺪ از ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺎﺑﺖ ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ ﮐﻪ از او در ﺟﻠﺴﻪ ﻫﯿﺌﺖ ﻣﺪﯾﺮه و ﺳﻬﺎﻣﺪاران اﻧﺠﺎم‬
‫داده ﺑﻮد ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ او اﻃﻤﯿﻨﺎن داد ﺳﻬﺎم ژان ﺑﻌﺪ از ﺑﺮرﺳﯽ ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﺎن ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ او‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﮐﺎري را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ و در ﺷﺮاﯾﻂ‬
‫ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده اش ژان اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ ﺻﻮﻓﯿﺎ را ﮐﻪ در ﺣﺎل زﻧﮓ ﺧﻮردن ﺑﻮد ﺑﺮاﯾﺶ آورد و ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺷﻤﺎره آن را ﺟﻮاب داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺻﻮﻓﯿﺎ را در‬
‫ﻣﻮرد ﺧﺮﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺰرﻋﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﮑﺘﺎري در آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎس ﺻﻮﻓﯿﺎ رو ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ 8 :‬ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از ازدواج ﺑﺎ ژان ﺑﺮاي ﻣﺎه ﻋﺴﻞ آﻓﺮﯾﻘﺎ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﻈﺎم آﭘﺎرﺗﺎﯾﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد و ﺳﻄﺢ رﻓﺎه ﺑﻪ اﻧﺪازه اﻣﺮوز ﻧﺒﻮد اﻣﺎ روزﻫﺎي روﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دوﺑﺎره اون روزﻫﺎ رو ﺑﺎ ژان ﺗﮑﺮار ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ‪ ,‬ﻗﻄﺮات اﺷﮏ‬
‫آرام روي ﭼﻬﺮه ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻏﻠﻄﯿﺪ و ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را از ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي دﺳﺘﺎن ﺻﻮﻓﯿﺎ ﮔﺬاﺷﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻮﺟﺐ‬
‫ﺷﺪ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ دﻫﺪ ‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎرك‬
‫ﮐﺮدن اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﺸﺎن ﺑﮕﺬارد و ﺑﻌﺪ از‬
‫آرام ﺷﺪن ﺻﻮﻓﯿﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮاده ام از اﯾﻨﮑﻪ در ﮐﻨﺎرت ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﯿﻢ اﻣﺎ اﮔﻪ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ داري ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺮات ﺧﺎﻃﺮات ژان رو ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﮐﻤﮑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اداﻣﻪ داد ‪ :‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺗﻮ آﻓﺮﯾﻘﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﺐ‬
‫اﯾﻨﻄﻮري ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺰرﻋﻪ زﯾﺒﺎ در آﻓﺮﯾﻘﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﺻﻮﻓﯽ!؟‬
‫و ﺑﻌﺪ ﻫﺮ دو ﺧﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺮف ﺷﺎم ﺣﻤﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘﯽ در ﮐﻨﺎر ﺻﻮﻓﯿﺎ از ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه‬
‫اش داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻣﯽ داد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﻧﯿﮑﻮل ﺑﺎ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ رﺷﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﯿﻦ آن دو را ﭘﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻧﯿﮑﻮل ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش در ﻃﻮل ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ‬
‫ﺷﺪن ﺗﻤﺎس ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد و ﻣﺸﻐﻮل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻇﺎﻫﺮا" دﯾﮕﺮ ﭼﻨﺪان ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ اداﻣﻪ ﺑﺤﺚ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫اﻓﺘﺎده؟ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﻮﻓﯿﺎ دوﺑﺎره ﺳﻮاﻟﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺑﮕﯿﺮي اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ‬
‫ﺟﻮاب ﺻﺮﯾﺢ و درﺳﺖ دارم و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫دو روز ﻗﺒﻞ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ژان اﻓﺘﺎد ﻣﺒﻠﻎ ‪ 7‬ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر از ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﮑﯽ ژان ﺧﺎرج ﺷﺪه‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ژان از اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺣﺮﻓﯽ زده ﺑﻮد!؟ ﭼﻬﺮه آرام ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ وﻗﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺑﺮاي ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ روي ﺳﻮاﻟﺶ ﺗﮑﺎن داد‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺒﻠﻐﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ژان ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺰرﻋﻪ ﭘﺮداﺧﺖ‬
‫ﮐﺮده و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ داﺷﺖ دوران ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ رو در اﯾﻦ ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﮕﺬروﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺗﻮ و ژان روز ‪ 31‬دﺳﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘﯿﺪ ﻣﻨﻈﻮرم ﺑﯿﺮون از ﻣﻨﺰل ﻫﺴﺖ؟ ﻗﺮاري ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﯾﺎ ﻗﺮار ﻧﺎﻫﺎر ﯾﺎ ﯾﮏ ﻫﻤﭽﯿﻦ‬
‫ﭼﯿﺰي؟ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ از ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم روز‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ ﭼﻤﺪان ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﻮدم و ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻌﺬرت‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﻢ ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺎ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺎﻟﻦ را ﺗﺮك‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪر ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم ﻋﻼﻗﻪ‬
‫ﺻﻮﻓﯿﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﺎري ژان و ﺣﻀﻮر ﮐﻢ رﻧﮓ او در زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺎري ﻫﻤﺴﺮش ﺷﺨﺼﯿﺖ او‬
‫ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ روش ﺳﺎده زﻧﺪﮔﯽ اش ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ ﺻﻮﻓﯿﺎ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﺮك ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ژان در ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻣﻨﺰﻟﺶ‬
‫رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﺧﻼف زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ژان از اﯾﻦ دﻓﺘﺮ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﻣﻮر ﮐﺎرﯾﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺐ و ﻣﻨﻈﻢ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻤﻮﻻ" روي ﻣﯿﺰ ﮐﺎر ژان ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻃﺮح ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ و ﯾﺎ‬
‫روﻧﻮﺷﺖ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻫﺎي داﻧﻠﻮد ﺷﺪه درﺑﺎره ﺗﺠﺎرﺗﺶ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﺎي ﻫﻤﮑﺎري رﻗﺒﺎ وﻟﯽ‬
‫در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از آن ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﮕﯽ دﻓﺘﺮ ﮐﺎري ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪي ﮐﻪ در وﺟﻮدش ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﯿﻒ ﺑﯿﺸﺘﺮي از‬
‫اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺶ را در ﺧﻮد ﻣﯽ ﺑﻠﻌﯿﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ از آﻧﮑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮدﯾﺪﻫﺎ‬
‫واﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آﺷﻔﺘﮕﯽ ذﻫﻨﯽ ﺧﻮد اوﺳﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﻘﻮﯾﻤﯽ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ از دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ژان ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﯾﺎدداﺷﺖ ﺳﺎده از ﻃﺮف ژان‬
‫ﺑﻮده ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ اﻃﻼع ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﯾﺎ ﺑﻪ ﻫﺰاران دﻟﯿﻞ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪاري ﺑﯿﺮون از ﻣﻨﺰل اﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎﻏﺬ را ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐﺮد و در ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﮔﻮﺷﻪ دﻓﺘﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از اﻃﺎق‬
‫ﺧﺎرج ﺷﻮد اﻣﺎ زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ درﻧﮓ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ﻧﺎ آﺷﻨﺎي روي ﺻﻔﺤﻪ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺗﻤﺎس را ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﻠﻔﻦ در ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ اﺧﯿﺮ‬
‫ﺑﺎ او ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد او را از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻤﺎن‬
‫ﺻﺪاي زﻣﺨﺖ و ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن ﻫﺎي ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش‪ .‬آﻗﺎ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎزي‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﯾﺪ!؟ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﺗﺪﻓﯿﻦ دوﺳﺖ و ﺷﺮﯾﮑﻢ ژان اﻓﺘﺎد ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪم ﺷﻤﺎ را ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪ ,‬ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺑﺎزي را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﯾﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﺧﻮﺗﻮن ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ دﯾﺪار ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﻣﯽ ﺷﻢ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻃﻨﯿﻢ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺷﻤﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺸﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت را‬
‫ﮔﻔﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺮد ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺻﺪاي ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪاري ﻫﺴﺘﻢ اﻣﺎ ﺑﺮ ﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﺗﺪﻓﯿﻦ ﺟﻨﺎب ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻓﻘﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ دﯾﺪار داﺷﺘﯿﻢ‪ .‬آن ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻧﻪ در اروﭘﺎ و ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺎدا‬
‫ﮐﻪ در اﯾﺮان! ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻗﺒﻞ از ﻣﺮگ ﻣﺎدرت! ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﯿﺮوي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را در‬
‫زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻮان اﯾﺴﺘﺎدن را از او ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮد را روي اوﻟﯿﻦ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﺎدرت ﻣﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺧﯿﺎﻧﺖ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آدﻣﻬﺎي زﯾﺎدي ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ وارد ﻣﺎﺟﺮا ﮐﺮده ﺑﻮد ‪ ,‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ در ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺎدرت ﻣﺮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮑﯽ در زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ آﺷﮑﺎرا ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ او ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮد را از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺣﺮف‬
‫ﭘﯿﺮ ﻣﺮد را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از اﻣﺮوز ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺪف ﻣﻦ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺷﻤﺎﺳﺖ در آن ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ آرزو ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺰاﺣﻢ ﻣﻦ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﯾﺪ آﻗﺎ و ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﻤﺎره ﭘﯿﺘﺮ را ﮔﺮﻓﺖ و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎره اش از ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺷﻮد ﺗﻤﺎم ﺗﻤﺎس ﻫﺎ از ﻫﺮ ﮐﺠﺎي دﻧﯿﺎ ردﯾﺎﺑﯽ و ﺿﺒﻂ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ در وﯾﻼي ژان ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﮔﯿﺠﯽ و ﺳﯿﺎﻫﭽﺎﻟﻪ اي ﮐﻪ او را در ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮد ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﯾﺶ را ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ وارد ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ او ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ‬
‫ﻧﻔﺮ از ﺧﻂ ﻗﺮﻣﺰ زﻧﺪﮔﯽ او ﻋﺒﻮر ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ واﻧﻤﻮد ﮐﺮده ﺧﺎﻧﻮاده اش را ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﺬﺷﺘﻪ او را زﯾﺮ ﺳﻮال ﺑﺮده ﺑﻮد و ﻗﺼﺪ آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺶ را داﺷﺘﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل داﺷﺘﻪ در ﻗﺘﻞ ژان ﭘﺪر ﺧﻮاﻧﺪه او ﻧﯿﺰ دﺳﺘﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن زﻧﺪﮔﯽ او ﺟﻮﻻن دﻫﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻏﺮق در اﯾﻦ اﻓﮑﺎر در ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ زدﻧﯽ از دﯾﺪ ﺻﻮﻓﯿﺎ ﻫﻤﺴﺮ ژان ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ ﻧﻈﺎره‬
‫ﮔﺮ ﺧﺮوج او از وﯾﻼ ﺑﻮد دور ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ‬
‫ﻟﻮاﺳﺎن – ﺷﻬﺮي ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﯾﺮان‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺟﺎده روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺮاﯾﺪار ﭘﯿﺮ ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﺎن رد و ﺑﺪل ﻧﻤﯽ ﺷﺪ و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎد ﺑﺎ ﺑﺮﮔﻬﺎي‬
‫درﺧﺘﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﮑﻮت ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻓﻀﺎ را ﻣﯽ ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﻀﯿﻪ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺟﺪي ﺗﺮ از آن ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ از اﺳﺮاري ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﺪﻓﻮن ﺷﺪه ﺳﺮ در ﺑﯿﺎورد اﻣﺎ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮدش ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫در درﯾﺎﯾﯽ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل راﻫﻨﻤﺎي ﺧﻮد‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ راﻫﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮ دارم ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎ ﯾﮏ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﺴﺖ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد‬
‫ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪﻫﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻗﺪم ﻫﺎي ﺳﺮﯾﻊ ﭘﯿﺮزن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ در ﺟﺎده ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ‪ 12‬دﻗﯿﻘﻪ ﭘﯿﺎده روي ﭘﯿﺮزن از ﺟﺎده ﺧﺎرج ﺷﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﻮاري ﻗﺪﯾﻤﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺖ و او ﻫﻢ از دﯾﻮاري ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ دروازه اي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮزن ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺳﮓ ﻫﻤﺮاﻫﺶ‬
‫ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎر او ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ آرام آرام ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ دﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺮزن‬
‫ﺟﻠﻮي ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﺳﻨﮓ اﯾﺴﺘﺎده در ﺟﻠﻮي او و ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ‪ 3‬ﺗﺎ ‪ 4‬ﻣﺘﺮ از ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي زﯾﺎدي‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ روي ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺎزﺳﯽ ﻧﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺣﻤﯿﺪ آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺷﺪ او ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺣﻀﻮر در ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﯾﯽ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺘﺮوك ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن آن را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي زﯾﻨﺐ زن‬
‫راﻫﻨﻤﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮد ﮐﻪ او ﺑﺎﻻي آن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ اﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ آﻗﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮدﯾﻢ‬
‫ﻏﺮﯾﺐ و ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮده ﻫﺎي دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ اﺷﺮاف و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﮔﻪ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ اﯾﻦ ﺟﺎ‬
‫ﻗﺒﺮ ﻣﺎدرت ﻫﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺳﮕﺶ از ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪن ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد دﺳﺘﻤﺎل دور ﮔﺮدﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ زﯾﻨﺐ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ از‬
‫ﺣﻤﯿﺪ دور ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻨﮓ رﻓﺖ و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺶ را ﺑﺮاي از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﻫﺎي ذﻫﻨﯽ اش ﺑﺴﯿﺞ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ او‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﻋﺮﯾﺎن از ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﻗﺮار داﺷﺖ ﺟﻠﻮي ﺳﻨﮕﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻀﻮي از‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدرﯾﺶ را از ﺟﻬﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ در ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎي ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ زﻧﺪﮔﯿﺶ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮزي ﻣﺮﻣﻮز ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫آب ﺑﺎ زﻣﯿﻦ او را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻄﻞ ﭘﺮ از آب را روي ﺳﻨﮓ ﭘﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﮔﺮد‬
‫و ﺧﺎك روي ﺳﻨﮓ از ﺷﺪت ﺑﺮﺧﻮرد آب ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﮐﻢ ﮐﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد را ﻋﯿﺎن ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫" ﻟﯿﻼ ﺻﻔﻮي ﺳﺎل ﻓﻮت ‪"1356‬‬
‫ﻋﺒﺎرﺗﯽ ﺳﺎده اﻣﺎ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﺛﺒﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﯿﺮزن راﻫﻨﻤﺎ ‪ ,‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻌﺪ از ﺷﺴﺘﻦ ﺳﻨﮓ‬
‫روي ﻗﺒﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ زدن اﻧﮕﺸﺖ روي آن زﯾﺮ ﻟﺐ دﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﺪ اﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﺎز ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮي اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ در‬
‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎﻟﻪ ﺑﺰرﮔﺶ در آن آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﺷﺎره‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﻨﺎر او ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ روﺑﺮوي ﻗﺒﺮ زاﻧﻮ زد‪ .‬ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﻧﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﻧﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺑﺮاي ﺷﺮوع آﺷﮑﺎر‬
‫ﺷﺪن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺮ از اﺑﻬﺎم ﺧﺎﻧﻮاده اش ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ ﺑﻮد ﺑﺮاي‬
‫آﻣﺮزش روح درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را در ﻫﻢ ﮔﺮه ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل دﻋﺎ ﮐﺮدن ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ در ﺣﯿﻦ دﻋﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ او ﻓﺮزﻧﺪ اﯾﻦ زن ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻮرت ﻇﺎﻫﺮي او ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭘﺲ ﭼﺮا در وﻧﮑﻮور و ﻧﺰد ﮐﺴﯽ ﺑﺰرگ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ اش را از او درﯾﻎ‬
‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻄﻮر در ﻃﯽ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ از ﺣﻤﺎﯾﺖ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ دوﺳﺖ و ﺷﺮﯾﮏ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭘﺪرش‬
‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده اﺳﺖ و اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ زن ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي اﺳﺖ‬
‫ﭼﺮا او ﺑﺎﯾﺪ در ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺘﺮوك و دور اﻓﺘﺎده ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﻮد!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ آﮔﺎه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺸﺪﻧﯽ را در زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ و دﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺮه ﮐﺮده ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺣﻀﻮر ﻧﻮري ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ در‬
‫اﻃﺮاﻓﺶ را ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻮري ﺳﻔﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﺧﻮش آﯾﻨﺪي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ رﻫﺎ‬
‫ﺷﺪن در آن ﻧﻮر اﺣﺴﺎس رﻫﺎﯾﯽ از ﻏﻢ و درد ﻫﺎﯾﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﻧﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬از درون‬
‫ﻧﻮر ﺷﺒﺢ دﺧﺘﺮي زﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﻣﺠﻌﺪ و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ رﻧﮓ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي زﯾﺒﺎي‬
‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮان در ﺑﺎد ﻣﯽ رﻗﺼﯿﺪﻧﺪ و رداي ﺳﻔﯿﺪ و ﺑﻠﻨﺪش ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺖ زﯾﺎدي در اﻃﺮاﻓﺶ ﺗﮑﺎن‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و ﻧﻮاﯾﯽ آراﻣﺶ‬
‫ﺑﺨﺶ را در ﺟﺎن ﺧﻮد ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﻧﻮاﯾﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﻪ از دروﻧﺶ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺎدر ‪ ,‬ﻣﺪت‬
‫ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ را ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯾﺸﺎن راه ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ ﮐﻪ راﻧﺪه ﺷﺪم ‪ .‬ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺗﻤﺎم‬
‫آن اﺣﺴﺎس زﯾﺒﺎ و ﻟﻄﯿﻒ از وﺟﻮد ﺣﻤﯿﺪ رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ و او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ دور ﺷﺪن ﺷﺒﺢ در‬
‫درون ﻣﻪ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎي ﺷﺪﯾﺪي ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ‪ ...‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻟﺮزش ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ روي زﻣﯿﻦ‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺮ او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﮐﻒ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از آب ﺳﻄﻞ را روي ﺻﻮرت او‬
‫رﯾﺨﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﮐﻤﯽ آرام‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮادآب ﺑﯿﺸﺘﺮي را ﺑﺎ دﺳﺖ روي ﺻﻮرت و ﮔﺮدن او رﯾﺨﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﺮﺳﯿﺪم ﻣﺮد ‪ ,‬داﺷﺘﯽ دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدي ﮐﻪ از ﺣﺎل‬
‫رﻓﺘﯽ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﯽ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮي داﺷﺖ‬
‫اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺻﺪاﯾﯽ را ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ ﺗﮑﺮار ﻣﯿﺸﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ را ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯾﺸﺎن راه ﻧﻤﯽ دﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺳﺮﯾﻊ از زﻣﯿﻦ ﺟﺪا ﺷﺪ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن او دراز ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ از او ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ دﻟﻬﺮه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در اﻃﺮاف ﺳﻨﮓ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و ﺗﺮس را در ﭼﺸﻤﺎن او دﯾﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ او ﻣﯿﻮه ﻓﺮوش را از ﺧﻮب ﺑﻮدن ﺣﺎﻟﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﮐﺮد و رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺘﺸﮑﺮم ‪ ,‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد ﺗﺎ ﺑﺤﺎل اﯾﻨﻄﻮري ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮐﻪ ﮔﺎﻟﻦ آب را از زﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺎﮐﺮﯾﻢ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﻣﺎ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺑﺎﺑﺎ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺮﮐﺖ آب ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه در ﺳﻄﻞ را روي ﺳﻨﮓ و اﻃﺮاف آن‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺪا ﺑﯿﺎﻣﺮزﺗﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻨﺪس ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﯽ ﺑﻮده و‬
‫ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ داره اﻣﺎ ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮم درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮري ﺑﺪون ﯾﮏ ﻣﺰار‬
‫درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد در ﺣﺎل ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اوﺳﺖ اﻣﺎ در واﻗﻊ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻫﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺑﯿﺮون ﺑﺮود‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ‪ ,‬ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ ﮐﻼم از ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫دروازه ﻣﺨﺮوﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ دروازه دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ‬
‫اي ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ ﮐﻨﺎر آن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و از آن ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ از ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎي ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي‬
‫ﺑﻠﻨﺪ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ از آﻧﺠﺎ ﮐﻞ دﺷﺖ زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺸﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﻮد ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﺷﯿﺮواﻧﯽ‬
‫دار ﺧﺎﻧﻪ اي اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻣﻬﻨﺪس ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﻤﺎ اوﻧﺠﺎﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ را ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ دورﺗﺮ از درب ﺑﺎغ ﭘﺎرك ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﮔﻮرﺳﺘﺎن‬
‫ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬در وﺳﻂ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ او در آن‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﻧﺴﺎﻧﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﻣﺰاري اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﭙﻪ اي‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ و ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد در ﺣﺎل ﺗﺮك آن ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ‬
‫دﻫﺪ ﮐﻪ زﻧﯽ ﺑﺎ ﭼﺎدر ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮓ در وﺳﻂ ﮔﻮرﺳﺘﺎن اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﻪ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻬﻨﺪس دﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﯿﺎ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﺑﺸﺎش و‬
‫ﺧﻨﺪان ﻣﺴﺎﻓﺮاﻧﺶ ﺑﺎ آن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي درﺷﺖ ﻣﺤﺮوم ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﺑﺮﮔﺸﺖ و در ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﭼﻨﺪ ﻗﺪم از او ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻮد ﮔﺎم ﺑﺮ‬
‫داﺷﺖ‪ .‬در ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﻗﺒﻞ از ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻬﻨﺪس‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﮏ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﻢ!؟ ﺑﺒﯿﻦ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎت اوﻣﺪم ﺣﺎﻻ ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي رﺿﺎي ﺧﺪا ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ ﺷﺎﯾﺪ اﺳﮑﻨﺎس ﺻﺪ دﻻري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ دادي ﻫﻢ وﺳﻮﺳﻢ ﮐﺮد‬
‫اﻣﺎ واﻗﻌﺎ" ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﭼﻪ ﺟﻮرﯾﺎﺳﺖ!؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ آﺧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮ‬
‫و وﺿﻊ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدﯾﺪ ﭼﺮا ﺣﺎﻟﯽ اﺣﻮاﻟﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﻮن ﻧﮕﺮﻓﺘﯿﺪ آﺧﻪ!؟ و وﻗﺘﯽ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را دﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اي ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ اوﻧﻄﺮف ﺑﺰرگ ﺷﺪﯾﺪ ﻓﺎرﺳﯽ رو ﻓﻘﻂ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻣﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ داﺳﺘﺎﻧﺖ ﭼﯿﻪ؟ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ و اﻫﺎﻟﯽ ﺑﺮات اﯾﻨﻘﺪر ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫اﮔﻪ اﯾﻦ ﻗﺒﺮ ‪ ,‬ﻗﺒﺮ ﻣﺎدرت ﺑﺎﺷﻪ ﭼﺮا ﺗﻮ ﺑﯽ اﻃﻼﻋﯽ و ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ ﺣﻤﯿﺪ در ﻣﺎﺷﯿﻦ را‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز رﻫﺎ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎم ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺳﻮال ﻫﺎ ﺟﻮاب ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ دوﺳﺖ ﻣﻦ ‪ ,‬ﻧﮕﺎه ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻪ ﻫﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرد و‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ زدﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺳﯿﺪ ﺟﻮاد ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ رﻓﯿﻘﯿﻢ ﺑﯽ ﺧﯿﺎل ﺗﺎ ﺗﻬﺶ ﺑﺎﻫﺎﺗﻢ آﻗﺎ ﻣﻬﻨﺪس ‪ ,‬ﺑﺎﮐﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش و ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺣﻤﯿﺪ دراز ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و دﺳﺘﺎن ﺟﻮاد را ﻓﺸﺮد‪ .‬ﺟﻮاد ﺑﯽ‬
‫ﻣﻌﻄﻠﯽ ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﮐﺸﯿﺪ و او را در آﻏﻮش ﻓﺸﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ از ﺷﺪت ﻓﺸﺎر ﺳﺮﻓﻪ‬
‫اي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺧﻔﻪ ﺷﺪم ﺑﺎﺑﺎ و ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺲ ‪ ...‬ژاﻧﻮﯾﻪ ‪2009‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ از ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺧﻮاﺑﯿﺪن آﺧﺮﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ زﻧﺪﮔﯿﺶ را زﯾﺮ ﺳﻮال ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اش را ‪,‬ﮔﺬﺷﺘﻪ اش را و ﺗﻬﺪﯾﺪي ﺑﺮاي ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫او ﻫﻤﻮاره از ذﻫﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﻌﻄﻒ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ‬
‫ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت را ﺑﻪ او ﻣﯽ داد اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر اﻟﻮﯾﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ درﺳﺘﯽ ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﻟﻮﯾﺖ ﺑﻨﺪي ﻣﺴﺎﺋﻠﺶ ﺑﮕﯿﺮد از ﻃﺮﻓﯽ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫در ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ او ﺳﭙﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم درﺳﺖ اﻣﻮر ﺗﺠﺎري ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻤﺮﮐﺰش را روي آن ﻣﻌﻄﻮف ﮐﻨﺪ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اش روﺑﺮو ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺻﻮرت ﻏﻔﻠﺖ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺻﺪﻣﺎت ﺟﺒﺮان ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻢ‬
‫اﻣﻦ زﻧﺪﮔﯿﺶ وارد ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ زﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ درﺳﺖ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫ﯾﮏ ﺗﺼﻤﯿﻢ درﺳﺖ در ﺷﺮاﯾﻂ دﺷﻮار ﮐﻨﻮﻧﯽ ‪ ...‬از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﻧﯿﺲ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮ‬
‫ﺧﻼف دﻧﯿﺎي او آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﭘﻬﻨﻪ اي ﻟﺒﺮﯾﺰ از ﺷﮑﻮه و آراﻣﺶ ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻪ آن اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺖ ﯾﮏ آراﻣﺸﯽ دروﻧﯽ‪ ,‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ آرام در ﺟﻠﻮي‬
‫ﭘﻨﺠﺮه زاﻧﻮ زد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ دﻋﺎ روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺮه ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﺑﺎ ﺷﮑﻮه و دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪت ﻧﯿﺎز دارم ‪ ,‬ﺷﺎﯾﺪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﺮوز ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ در ﻣﻦ ﺑﺸﻪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻣﻦ‬
‫ﻋﺎﻟﯿﻪ اﻣﺎ ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در اﯾﻦ روزﻫﺎ دﺳﺖ ﻣﻦ رو ﺑﮕﯿﺮ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﮐﺎرﻫﺎي درﺳﺖ رو‬
‫در زﻣﺎن درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را در ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺷﺮﮐﺖ را از اﯾﻦ‬
‫ﮔﺮدﻧﻪ ﺣﺴﺎس ﮐﺎري ﻋﺒﻮر دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻣﻌﯿﻦ ﭘﺮده از اﺳﺮاري ﮐﻪ ﻣﺮد ﻣﺴﻦ‬
‫اﺻﺮار داﺷﺖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ او ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮدارد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪن اﯾﻦ اﻣﺮ‬
‫ﻧﯿﺎز داﺷﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻏﯿﺎب او ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ در‬
‫ﺟﻬﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﻫﺪف ﻫﺎﯾﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اول ﺗﻔﮑﺮات ﺳﻨﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺣﻮزه ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﻣﻮﺟﺐ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻦ اﺳﺘﻌﺪاد ﻫﺎ و‬
‫ﺧﻼﻗﯿﺖ ﮐﺎرﮐﻨﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ روزاﻧﻪ و ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ‬
‫ﻣﺪﯾﺮان ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺿﻤﻦ آﻣﻮزش ﻃﺮز ﺗﻔﮑﺮ ﺧﻮد در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ رﯾﺴﮏ ﭘﺬﯾﺮ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺟﺬاب‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺮوز ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻫﺎ و ﻧﻮ آوري ﻫﺎي ﮐﺎرﮐﻨﺎن اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﻮد ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ او از ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و اﺻﻮﻻ" ﺗﻐﯿﯿﺮات‬
‫را ﻣﻮﺟﺐ رﺷﺪ ﻣﯽ داﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮ ﺑﻮدن ﺣﻤﯿﺪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻮد ﮐﻪ در‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ از او ﯾﮏ رﻫﺒﺮ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ در ﻋﺮﺻﻪ ﺗﺠﺎرت ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺳﺮ در ﮔﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺑﻪ ﯾﮏ آراﻣﺶ ذﻫﻨﯽ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻃﯽ ‪ 7‬روز ﺑﻌﺪ او ﺳﺨﺖ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ‬
‫ﻣﺪﯾﺮان ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻤﺎم ﺗﻔﮑﺮات ‪ ,‬اﻧﮕﯿﺰه و ﺗﻼش آﻧﻬﺎ را در ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ اﻫﺪاف ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﻣﯽ رﺳﺪ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ و ﻋﺪم ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺪﯾﺮاﻧﺶ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﻤﻮدار رﺷﺪ ﮐﻤﯽ ارزش ﮔﺬاري ﻫﺎ و ﺗﻮان اﻓﺰاﯾﯽ ﻣﺪﯾﺮان ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺚ ﺟﻬﺶ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻫﻢ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ارزش ﺳﻬﺎم ﺳﻮران درس‬
‫ﻇﺮف ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ روز ﭘﺲ از ﻣﺮگ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﻣﺪﯾﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﮐﻤﭙﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 20‬ژاﻧﻮﯾﻪ ‪2009‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ 10 : 00‬ﺷﺐ‬
‫ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺣﺎﻣﻞ ﺣﻤﯿﺪ در ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﻧﯿﺲ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و او‬
‫روي ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺮژي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي‬
‫ﮐﻪ در ﻃﯽ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد آﻧﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﻠﻮي ﺗﮏ ﺗﮏ آﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎرت اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬اﯾﻦ ﺣﺠﻢ از ﮐﺎر آﻧﻬﻢ در روز ﻫﺎي آﻏﺎزﯾﻦ ﺳﺎل ﮐﺎري ﺟﺪﯾﺪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮدم در اروﭘﺎ و اﻣﺮﯾﮑﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ در ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ ﮐﻤﯽ آزار‬
‫دﻫﻨﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﻮدن در ﺷﻬﺮ زﯾﺒﺎي ﻧﯿﺲ ﺑﺎ آﻧﻬﻤﻪ ﺟﺎذﺑﻪ ﻫﺎي زﯾﺒﺎ ﻧﯿﺰ ﺧﺎﻟﯽ از ﻟﻄﻒ ﻧﺒﻮد‪ .‬در‬
‫ﺳﺎﻋﺎت اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺷﺐ ﺷﻬﺮ ﻣﻤﻠﻮ از ﻋﺎﺑﺮان و ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ‬
‫آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﺧﺮﯾﺪ ﻟﺒﺎس و ﻋﻄﺮ و رﺳﺘﻮران ﻫﺎ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﺳﮑﻠﻪ‬
‫ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ آﻧﻬﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺖ‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﭘﺪرش ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻬﺎم ﺳﻮران درس را ﺑﺨﺮد و اﯾﻦ آﻏﺎز‬
‫دوﺳﺘﯽ او ﺑﺎ ژان ﮐﺮوﻧﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﺷﺮﯾﮑﺶ از ﻫﯿﭻ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده او‬
‫درﯾﻎ ﻧﮑﺮد و ﺣﺎﻻ ﺟﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺧﺎﻟﯽ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ دﮐﻤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﮐﻤﮑﻢ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺟﺎده ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ وﯾﻼي ﺳﺎﺣﻠﯽ ژان در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮﻣﺰ ﺷﺪﯾﺪ راﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﭘﺮت ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را‬
‫روي ﻓﺮﻣﺎن ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﺮش را ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ و راﺳﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﯽ‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫او از ﭘﻨﺠﺮه اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﯿﻢ ﺗﻨﻪ ﻣﺮد ﺳﯿﺎه ﭘﻮﺷﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف درب ﻋﻘﺐ ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ در‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد دﯾﮕﺮي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ راﻧﻨﺪه درب اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪه ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺣﻤﯿﺪ از ﺗﺮس ﻣﺪام دﺳﺘﺎﻧﺶ را‬
‫روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و از آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻣﺮدان ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻗﻔﻞ درب ﻫﺎي ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﯿﻒ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻣﺮد ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫آرﻧﺞ او را ﺑﻪ زور از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ در ﺣﺎل رخ دادن‬
‫اﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﺮد را روي ﺳﺮش اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﯿﺸﺘﺮي‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﻞ ﻣﯽ داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﯿﺎت رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ اي ﻫﻞ ﻣﯽ داد ﮐﻪ‬
‫ﯾﮏ زن ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﻣﺪام ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد و‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻫﻞ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه اش‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪه اش روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر درب ﻟﯿﻤﻮزﯾﻦ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮد ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‬
‫دﯾﮕﺮي ﭘﺎﯾﺶ را روي ﺳﺮ او ﻓﺸﺎر ﻣﯽ داد‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﺸﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد و از ﺻﺤﻨﻪ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ آﺧﺮﯾﻦ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻗﺒﻞ از ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ ﻓﯿﺎت ﺷﻨﯿﺪ و ‪...‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﺪت در ﺧﻮاب ﺑﻮده ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﯾﺎدش ﻣﯽ‬
‫آﻣﺪ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ وﯾﻼي ﺳﺎﺣﻠﯽ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﯿﺮه ﺑﻪ اﻃﺮاف‬
‫اﻃﺎق ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا واﻗﻌﯽ ﺑﻮده و ﯾﺎ ﺗﻮﻫﻢ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﻮﺑﯽ در ﮔﻮﺷﻪ اي از اﻧﺒﺎري ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪاي ﮔﻔﺘﮕﻮي آرام دو ﻣﺮد را‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﺪ ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ‪ :‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺤﺮﯾﮑﺶ ﮐﻨﯿﻢ اﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺻﺪاي راه رﻓﺘﻨﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد ﻋﺼﺎﯾﯽ ﭼﻮﺑﯽ را ﻧﯿﺰ ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاي راه رﻓﺘﻦ ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺎﻣﻬﺎ ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ وﻟﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺴﯽ‬
‫را ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻟﻤﺲ دﺳﺘﯽ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮ و‬
‫ﮔﺮدﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ اﯾﻨﺒﺎر او را ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﯿﺪوارم زﯾﺎد ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﯽ آﻗﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و‬
‫ﻫﻤﺎن ﻣﺮدي را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﻟﺮزان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ روﺑﺮوي ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و روي آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎ او ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ‬
‫اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺨﻤﯿﻦ زدن ﺳﻦ او ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ دﺷﻮار ﺑﻮد اﻣﺎ ﺷﺎﯾﺪ ‪ 70‬ﯾﺎ ‪75‬‬
‫ﺳﺎل ﻣﻨﺎﺳﺐ اﯾﻦ ﭼﻬﺮه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ ﺑﺮﻗﺮار ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ اﯾﻦ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮد و ﺑﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪن ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ‬
‫ﻣﺎدرت ﻫﺴﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اﯾﻦ رو ﺗﺎ ﺑﺤﺎل از ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪي ﭘﺴﺮ ﺟﺎن!‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﺷﺪﯾﺪ! اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽ ده آﻗﺎ؟‬
‫ﻇﺎﻫﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺗﻐﯿﯿﺮي ﻧﮑﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﺧﺸﻦ و‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﭘﺴﺮم وﻟﯽ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از آن ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪن ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬
‫ﻗﺼﺪ ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻪ ﺗﻮ را ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﮑﺎﻧﯽ داد و ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻣﻦ رو ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدﯾﺪ ‪ ,‬اﻻن ﺟﺎﯾﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪم و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫رو ﻧﺪارﯾﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه ﻣﺮد ﭘﯿﺮ ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻠﻤﻮس ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﻣﺎ ﻟﺒﻬﺎي ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي او در آن وﺿﻌﯿﺖ ﻋﺬاب آور ﺑﻮد ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫آﮔﺎﻫﯽ ﭘﺴﺮ ‪ ...‬آﮔﺎﻫﯽ ‪...‬ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮاي آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻬﺎﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻮدﻧﺖ در‬
‫اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻫﻢ ﺑﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻋﻄﯿﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽ!؟ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ آراﻣﺸﯽ ﺧﺎص اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﮕﺬار از ﯾﮏ داﺳﺘﺎن‬
‫ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن و اداﻣﻪ داد ‪ :‬در ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اوﻣﺪه ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺮوﻣﺘﻪ‬
‫آﺗﺶ را از آﺳﻤﺎن ﻣﯽ دزده و در اﺧﺘﯿﺎر اﻧﺴﺎن ﻗﺮار ﻣﯽ ده ﯾﻌﻨﯽ در واﻗﻊ او را از ﺧﺪاﯾﺎن‬
‫ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﯾﮑﯽ از ﺧﺪاﯾﺎن ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم زﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺎﻧﺪورا را ﻣﯽ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮادر ﭘﺮوﻣﺘﻪ ازدواج ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﻧﺪورا ﺟﻌﺒﻪ اي داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدن آن ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اوﻟﯿﻦ داﺳﺘﺎن آﻓﺮﯾﻨﺶ " آدم و ﺣﻮا " ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﭘﺎﻧﺪورا‬
‫ﮐﺎر دﺳﺘﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ در ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ داﺧﻠﺶ ﭼﯿﺴﺖ و ﻫﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺗﻤﺎم ﺑﻼﻫﺎ‬
‫و ﺷﺮﻫﺎ از آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺰد و در زﻣﯿﻦ ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ درون ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ‪ " :‬اﻣﯿﺪ " ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻼﻫﺶ را روي زاﻧﻮﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺧﺎﺻﯽ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ را دوﺑﺎره ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ " :‬اﻣﯿﺪ " ﺳﯽ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ اﻣﯿﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي آﮔﺎه ﮐﺮدﻧﺖ ﻓﺮا ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺮﻓﻪ ﭘﯽ در ﭘﯽ‬
‫ﺣﺮف ﭘﯿﺮﻣﺮد را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد اﻣﺎ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت از ﮐﻨﺎر ﻣﺪارﮐﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮات ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﮔﺬﺷﺘﯽ ‪ ,‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ات ﺑﯽ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﮐﺮدي ﭘﺴﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ از ﭼﯽ ﺣﺮف‬
‫ﻣﯽ زﻧﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ روﯾﺶ را از ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﻧﺸﺎن داد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي آن ﻣﺮد ﭘﯿﺮ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪارد اﻣﺎ ﭘﯿﺮﻣﺮد از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﯽ‬
‫ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﯿﺮ ﻣﺮد ﺑﻪ ﮐﻒ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯽ اﻣﺎ‬
‫اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع از ﺧﻮدت ﻧﺸﺎن ﻧﺪادي‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﭘﯿﺮﻣﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ اﻟﺮﻣﺎدي ‪ ,‬ﺑﺰرگ ﺷﺪن در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻪ ات ‪,‬‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ راز ﻗﺘﻞ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ ﭘﺪرت و ﻣﺤﺮوم ﮐﺮدﻧﺖ از ﺛﺮوت ﺻﻔﻮي ﺑﺰرگ و‬
‫ﯾﺎ اﺻﻼ" ﺣﺎدﺛﻪ ﻣﺮگ ﻣﺎدر واﻗﻌﯿﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از اﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺮات ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ!؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﻮد اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪي ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﻨﺤﺮﻓﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ دم و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر ﻧﺎ اﻣﯿﺪاﻧﻪ‬
‫ﺗﻼش ﮐﺮد از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺗﻼﺷﺶ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻼش ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي رﻫﺎ ﺷﺪن از ﺑﻨﺪﻫﺎي دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﺶ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﻪ او زد‬
‫و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ او را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮاي رﻫﺎ ﺷﺪن از ﺑﻨﺪي ﮐﻪ ﯾﮏ دوﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎت اﻧﺪاﺧﺘﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯿﺖ ﻧﯿﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺑﺬار ﭼﯿﺰي ﻧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺪم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ را دور ﮔﺮدﻧﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻻﺗﯿﻦ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اي را ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از دﯾﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺪاي‬
‫ﮐﻔﺶ زﻧﺎﻧﻪ اي ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن زن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺮاغ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽ از روي ﻣﯿﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي را ﺑﺒﯿﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ او دوﺑﺎره ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻃﺮاﻓﺶ را ﺑﺒﯿﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد دﯾﮕﺮ زن‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﻢ روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻗﺮار داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻒ دﺳﺘﺶ را روي ﺟﻌﺒﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ راه ﺧﻮدش را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﭘﺴﺮم ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺳﺎﻟﻬﺎي ﺳﺎل در ﭘﺲ ﻧﻘﺎﺑﯽ‬
‫از دروغ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف در ﺟﻌﺒﻪ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد از درون ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻨﺪ ﻋﮑﺲ و‬
‫ﭼﻨﺪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﯿﺮون آورد و روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﻤﻪ اﻧﻬﺎ را ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﭘﺴﺮم اﯾﻦ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺎﻣﻼ" ﺣﻘﯿﻘﯽ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﯿﺰ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬روي ﻣﯿﺰ ﭼﻨﺪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ از آﻧﻬﺎ ﻧﮕﻪ داري ﺷﺪه ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﻪ ﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻣﺴﻦ ﯾﮑﯽ از ﻋﮑﺲ ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺟﻠﻮي ﺣﻤﯿﺪ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫ﻋﮑﺲ ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺟﻮان را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را دور ﮐﻤﺮ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و در ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﻣﯿﺪان ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﻟﻨﺰ دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎس ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زدﻧﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ ‪ 35 :‬ﺳﺎل از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﺷﯿﺮاز رو دﯾﺪم ﻣﯽ ﮔﺬره ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل اﯾﻦ ﺷﻬﺮ رو‬
‫ﻧﺪﯾﺪي ﭘﺴﺮ ‪ ,‬درﺳﺘﻪ!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺨﯽ از ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬داﺳﺘﺎن دوﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﻦ و ﭘﺪرت ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮده ﺑﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﻃﺮف ژاﻧﺪارﻣﺮي ﺗﻬﺮان ﺑﺮاي ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ ‪ 5‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﯿﺮاز ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدم ‪ .‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﯾﺘﯿﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺗﻬﺮان ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد داﺷﺘﻦ ﯾﻪ ﺷﻐﻞ دوﻟﺘﯽ ﻏﺮور آﻓﺮﯾﻦ ﺑﻮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم ‪ 20‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از اون‬
‫ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﮐﺴﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻧﺒﻮد و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺮﮔﺰ دل ﺗﻨﮓ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪم ﺟﻮان ﺑﻮدم و ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻌﺪل ﺑﺎﻻي ‪ 15‬ﺑﺘﻮﻧﻢ وارد ﻧﯿﺮوي ﭘﻠﯿﺲ ﺑﺸﻢ و وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻗﺒﻮﻟﯽ در آزﻣﻮن ورودي ﭘﻠﯿﺲ رو ﺷﻨﯿﺪم ﺳﺮ از ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺧﻮب ﯾﺎدم ﻫﺴﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ وارد ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﺷﺪم ﭼﻪ ﺣﺲ و ﺣﺎل ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻢ‪ .‬اون روزﻫﺎ‬
‫ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ورزش ﺑﻮﮐﺲ ﺑﻮدم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮي رﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪم و ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زدم ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﻘﺪه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻨﻪ ﺑﻬﻢ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد از وﺟﻮدم ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﻫﺮ روز ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺖ‬
‫اداري در ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ اﻓﺴﺮان ﺑﻮﮐﺲ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ آﺷﻨﺎ ﺷﺪم ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﺎﻫﺮود ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎﯾﺪ ‪2‬‬
‫ﺳﺎل در ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮﺑﺎز زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻦ و ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ورزﺷﯽ اﻓﺴﺮان ارﺷﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ‪ .‬آره ﺧﻮب ﯾﺎدم ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻌﺪ ﻇﻬﺮ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺑﯽ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﻮﮐﺲ ﺑﻮدم ﮐﻪ از ﻃﺮف ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺗﯿﻢ ﺑﻮﮐﺲ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺮﯾﻒ‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺷﺪم‪ .‬اوﻟﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺳﺎده ﻫﺴﺖ‬
‫وﻟﯽ ﮐﻢ ﮐﻢ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ زدن ﺿﺮﺑﺎت ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﻢ ‪ ,‬اون وﻗﺖ‬
‫ﻫﺎ ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز ﻧﺒﻮد و ﮐﻼه و ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺻﻮرت ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﺻﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫اوﻟﺶ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر از ﺟﻠﻮي ﻣﺸﺖ ﻫﺎي اون آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺟﺎ ﺧﺎﻟﯽ دادم اﻣﺎ اون ﻫﺮ ﺑﺎر ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎش رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺸﺘﺶ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ‬
‫اﻣﺎ دوﺑﺎره ﺿﺮﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺿﺮﺑﻪ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺿﺮﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺿﺮﺑﻪ ‪ ,‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻢ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻣﺮﺑﯽ ﻋﻼﻣﺖ دادم ﮐﻪ ﮐﺎﻓﯿﻪ اﻣﺎ ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮي ﺣﺮﯾﻔﻢ‬
‫رو ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺑﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻦ ﻫﻢ داﺋﻢ ﺑﺎ ﮔﺎرد ﺑﺴﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺟﻠﻮي ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي‬
‫اون ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫دﯾﮕﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﯿﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﺪم ﭼﺸﻢ ﻫﺎم از ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﻮرم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﺖ ﺣﺮﯾﻒ را ﺑﺒﯿﻨﻢ دﯾﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ زﯾﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﮑﻢ اون اﻓﺴﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرم‬
‫و وﺳﻂ رﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ ﭘﻬﻦ ﺷﺪم‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاي ﺳﺎﻟﻦ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺑﯽ و ﺣﺮﯾﻔﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻗﻄﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﻌﺪ از اﻓﺘﺎدن روي رﯾﻨﮓ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎ و ﮐﻤﺮم ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زد ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﺑﺮاي ﯾﮏ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺳﺎده ﺑﻪ رﯾﻨﮓ دﻋﻮت ﺷﺪم از ﺷﺪت درد ﻫﯿﭻ ﮐﺎري از‬
‫دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ دﯾﮕﻪ داﺷﺘﻢ از ﺣﺎل ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ .‬اوﻟﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺣﺮﯾﻔﻢ دوﺑﺎره رﻗﺺ ﭘﺎ رو ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺳﺮم رو ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف دﯾﮕﻪ رﯾﻨﮓ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﯾﺪم ﺳﺮﺑﺎز اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮد‬
‫وارد رﯾﻨﮓ ﺷﺪه و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﯾﻔﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ اون‬
‫ﺟﺎﻧﻮراي وﺣﺸﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اون ﺟﻮان ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ اون ﺟﻮان ﻓﻮق اﻟﻌﺎده دﻓﺎع ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زد ‪ ,‬ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﻣﺮﺑﯽ ﺳﻦ و ﺳﺎل دار آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ‬
‫ﺧﻮدش رو ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ اون اﻓﺴﺮ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺮﯾﻒ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺑﺮاي ﺷﮑﺴﺖ‬
‫دادن روي رﯾﻨﮓ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اون ﭘﺴﺮ ﺟﻮون ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﻣﺴﻦ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻋﮑﺲ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﺎك ﮐﺮدن ﻗﻄﺮات ﻋﺮق روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اون ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‬
‫اﻣﺎ ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺮاره ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮش ﺑﯿﺎد ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﺎن ﺟﻮاﻧﻤﺮدي ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﺻﺤﻨﻪ ﮐﺘﮏ زدن وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ روي رﯾﻨﮓ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ از ﭼﭗ و‬
‫راﺳﺖ ﺣﺮﯾﻔﻢ رو از رﯾﻨﮓ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮت ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي از اون روز ﯾﺎدم ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﯽ دوﻧﻢ از ﺷﺪت درد ﺑﯿﻬﻮش ﺷﺪم و ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ اون ﻣﺒﺎرزه رو ﺗﺎ آﺧﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻮش اوﻣﺪم روي ﺗﺨﺖ ﺗﻮ ﺑﻬﺪاري ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه ﺑﻮدم و ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﺎﻧﻢ رو ﺑﺎ آﺗﻞ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ دوﺗﺎ از دﻧﺪه ﻫﺎم و دﺳﺖ ﭼﭙﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و درد زﯾﺎدي در ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﺣﺲ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم‪ .‬وﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ رو ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺑﺎ ﮐﻤﺎل ﺗﻌﺠﺐ ﺣﺮﯾﻔﻢ رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﭘﻒ ﮐﺮده‬
‫و ﮔﺮدن آﺗﻞ ﺑﺴﺘﻪ روي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎري ﺑﺴﺘﺮي ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن اون وﺣﺸﯽ روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم دردﻫﺎم ﯾﺎدم رﻓﺖ و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﯾﺎد آوري ﺻﺤﻨﻪ ﭘﺮت ﺷﺪﻧﺶ از‬
‫وﺳﻂ رﯾﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮدم دﻟﺪاري ﻣﯽ دادم‪ .‬دو روز ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﭘﺰﺷﮑﺎن ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻦ رو ﻣﺮﺧﺺ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺒﻮدي ﻫﺎي زﯾﺎد و دردي ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﮐﻤﺮ و ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ داﺷﺘﻢ ﭼﻨﺪ روز‬
‫اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد دﺳﺘﯽ روي ﻋﮑﺲ ﮐﺸﯿﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ‪ ,‬ﭼﻨﺪ روز ﻃﻮل‬
‫ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ دوﺑﺎره روي ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدم اﯾﺴﺘﺎدم اﻣﺎ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﻧﺶ رو‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﺮا ﮐﻤﮑﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺘﻢ ﭘﯿﺪاش ﮐﻨﻢ و ﺑﺎﺑﺖ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ازش ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭘﺮس و ﺟﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﭼﻨﺪ روز ﺑﺎزداﺷﺖ ﺷﺪه ﺑﻮده و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﮔﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ‪ 4‬ﻣﺎه ﺑﻪ دوران ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ دﻫﻢ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز – زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺎل ‪ 1349‬ﺧﻮرﺷﯿﺪي‬
‫در ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﺟﻠﺴﻪ اي ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮداﻧﭙﻮر در ﺣﺎل‬
‫ﺑﺮﮔﺰاري ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻠﺴﻪ اي ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد در آن ورزﯾﺪه ﺗﺮﯾﻦ اﻓﺴﺮان و درﺟﻪ داران ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﺮﮐﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﺟﻬﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در ﻃﯽ ‪ 6‬ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ورزﺷﮑﺎران ﻧﻈﺎﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮد ﻫﺮ روز‬
‫در ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺎ و دوره ﻫﺎي ﺳﺨﺖ آﻣﺎدﮔﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺷﺮﮐﺖ در اﻟﻤﭙﯿﮏ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫‪ 50‬ورزﺷﮑﺎر ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺑﺎ اﻧﺪاﻣﯽ ورزﯾﺪه و ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻫﺎي ﭼﻮﺑﯽ درون‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ اﺳﺎﻣﯽ ورزﺷﮑﺎران اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﮑﺎراﻧﺸﺎن از ﭘﺸﺖ ﺗﺮﯾﺒﻮن ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻮش ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮ ورزﺷﮑﺎر ﭘﺲ از‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺧﻮد از ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻮ ﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ رﺳﺎ و ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻠﻤﻪ " ﻗﺮﺑﺎن " را ادا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮداﻧﭙﻮر ﮐﻪ از اﻓﺴﺮان ورزﯾﺪه‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ اﯾﺮان ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ‪ 4‬اﻓﺴﺮ ارﺷﺪ دﯾﮕﺮ روﺑﺮوي ﺳﺮﺑﺎزان و ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﻫﺮ ﺳﺮﺑﺎز ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ او ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫از ﻧﻈﺮ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮداﻧﭙﻮر ﯾﮏ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬او از ﭘﺪري اﯾﺮاﻧﯽ و‬
‫ﻣﺎدري ژاﭘﻨﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺗﺎ ‪ 18‬ﺳﺎﻟﮕﯽ در ژاﭘﻦ ﻓﻨﻮن رزﻣﯽ را آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺲ از‬
‫ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﻬﺮﻣﺎن‬
‫ﺟﻮدوي داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎي آﻣﺮﯾﮑﺎ وارد ارﺗﺶ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﻓﻮق‬
‫اﻟﻌﺎده اش ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در آن ﺗﺮﻗﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﯾﮏ ﺗﯿﻢ وﯾﮋه ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﺑﻪ اروﭘﺎي‬
‫ﺷﺮﻗﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮوﻧﺪه درﺧﺸﺎﻧﯽ داﺷﺖ و ﺣﺎﻻ از ﻃﺮف ارﺗﺶ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﮑﺎري‬
‫ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ و آﻣﻮزش ﻧﯿﺮوﻫﺎي زﺑﺪه اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﺳﺎﻟﻦ ‪ ,‬اﻓﺴﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻬﺎ زﯾﺮ ﻧﻈﺮ اﺳﺘﺎدان ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ از ﻧﺸﺴﺘﻦ‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ او اﺣﺴﺎس ﻏﺮور ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻮﮐﺴﻮر اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ‬
‫اﯾﺮان ﺑﺮاي ﺷﺮﮐﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ارﺗﺶ ﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﮐﻨﺪه ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ " ﻗﺮﺑﺎن " را ادا ﮐﺮد‪ .‬او ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ از ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺗﻼش ﺧﻮد ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ اﻓﺘﺨﺎر را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﮐﺴﺐ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺗﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن اﯾﺮان‬
‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﺧﻮاﻧﺪن اﺳﺎﻣﯽ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺮداﻧﭙﻮر ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻓﺴﺮان ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﻓﺴﺮان‬
‫ﺣﺎﺿﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺸﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﺳﺘﺒﺮ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﯿﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫او از اﯾﻦ ﻣﺮدان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﯿﺮاﻧﯽ ﯾﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﮐﺸﺘﻦ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮر ﺗﻤﺎم اﻧﮕﯿﺰه ﻫﺎ و اﻧﺮژي ﻫﺎﯾﺸﺎن را در ﻣﺴﯿﺮ اﻫﺪاف ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺷﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﯿﺮﻧﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﺑﺮاز اﻣﯿﺪواري ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓﺴﺮان ﺑﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬
‫ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ زﺣﻤﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ را ﺳﺮﻓﺮاز ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺟﻠﺴﻪ ﺳﯿﺎوش اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ اﻧﺴﺎن دﻧﯿﺎﺳﺖ او ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ در ﮐﻨﺎر ﯾﮏ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و از او ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ‬
‫ﮐﺸﻮرش ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬او داﺋﻤﺎ" ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن و ادا ﮐﺮدن ﮐﻠﻤﻪ " ﻗﺮﺑﺎن " را در‬
‫ذﻫﻨﺶ ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻃﺮزي درﺳﺖ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻗﺮﺑﺎن را ﺑﯿﺎن ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ‪ 24‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻧﺪاﺷﺖ او را در ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻪ ﯾﺘﯿﻢ ﺧﺎﻧﻪ اي در ﺟﻨﻮب ﺗﻬﺮان‬
‫ﺳﭙﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻤﺎم دوران ﮐﻮدﮐﯽ و ﻧﻮﺟﻮاﻧﯿﺶ را در آﻧﺠﺎ ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ در ﺗﯿﻢ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﺟﻬﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻋﻼوه ﺑﺮ آﯾﻨﺪه روﺷﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺧﻮد ﻧﺰد ﻣﺮدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ در ﯾﺘﯿﻢ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮاﻧﺪﮔﯽ او ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻈﺮ رد داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﯽ از‬
‫ﮐﺸﯿﺪن دﺳﺖ ﻧﻮازﺷﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد درﯾﻎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﻫﺎي ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﺶ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻣﺴﯿﺮ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﯾﻘﯿﻨﺎ" او در ﺑﯿﻦ ﻃﺒﻘﺎت ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ و ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ازدواج ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮي زﯾﺒﺎ ﺗﻤﺎم دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ و ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺳﭙﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ‬
‫اﯾﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺳﯿﺎوش در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮردن دﺳﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺶ او را ﺑﻪ ﺧﻮد آورد‪ .‬ﺳﯿﺎوش‬
‫ﺗﺒﺮﯾﮏ ‪ ,‬ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺳﯿﺎوش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ‬
‫اش ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺮﺑﯽ ‪ 60‬ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮد ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر او را در آﻏﻮش ﻓﺸﺮد‬
‫و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد و دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ را ﺑﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ در زﻧﺪﮔﯿﺶ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدري در زﻧﺪﮔﯽ او‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎس ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي در زﻧﺪﮔﯿﺶ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫آﻧﺸﺐ در اﺳﺘﺮاﺣﺘﮕﺎه اﻓﺴﺮان ﺟﺸﻨﯽ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺑﻮد ‪ 25‬ﻧﻔﺮ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ زودي ﺑﻪ ﮐﺸﻮر اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ ﺳﻔﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ارﺗﺶ ﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎي ﺗﺎزه در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﻬﻤﻪ اﻓﺴﺮان و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ آﻧﻬﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﻣﻔﺼﻠﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر آﻧﻬﺎ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺗﺪارك دﯾﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎل ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ از‬
‫ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ و ﺷﺎدي زﯾﺎد ﮐﻤﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ ﻧﺸﺴﺖ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل‬
‫از ﺳﯿﻨﯽ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺮﺑﺖ ﺳﺮو ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﯿﻮاﻧﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن آن ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد و اﺣﺴﺎس ﺷﻌﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت او ﺧﻮد را در اوج ﻣﯽ‬
‫دﯾﺪ و در ذﻫﻨﺶ اﺣﺘﺮام و ﭘﺎداﺷﯽ را ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از درﯾﺎﻓﺖ ﻣﺪال ﻃﻼي ﺟﻬﺎن‬
‫ﻧﺼﯿﺒﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬در ﮐﻨﺎر ﺳﯿﺎوش ‪ 2‬اﻓﺴﺮ زن آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ و ﺷﺎدي ﮐﺮدن ﻫﻤﻘﻄﺎران ﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ اﻓﺮاط در ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﺶ ﺑﻮد از ﺧﻮد ﺑﯿﺨﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺷﺎدي ﺑﯽ ﺣﺪ و اﻧﺪازه اش را ﺑﺎ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪن ﮐﺴﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ او‬
‫را از ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎﯾﺶ درك ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ اﻓﺴﺮان در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ و رﻗﺺ دور ﺗﺎ دور ﺳﺎﻟﻦ ﻣﯽ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن زن اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻨﺎر ﺳﯿﺎوش ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎدي از ﺻﻨﺪﻟﯽ اش ﺟﺪا ﺷﺪ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺟﻤﻼﺗﯽ را ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﻟﺒﺎس ﺧﻮد را از ﮐﺜﺎﻓﺖ ﭘﺎك ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻗﺪرت اﻧﺠﺎم ﻫﯿﭻ ﮐﺎري را ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫زﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻮﻧﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه در زﯾﺮ ﮐﻼﻫﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ روﺑﺮوي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و‬
‫ﻇﺎﻫﺮا" ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و او ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻟﺤﻈﺎت ﻣﻔﺮﺣﺶ را اداﻣﻪ‬
‫دﻫﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ در ﺣﺎل روي دادن ﻫﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ درك ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮﺑﯽ او ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﻫﻞ‬
‫ﻣﯿﺪاد و زﯾﺮ ﻟﺐ ﺑﺎ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺎوش از آﻧﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫آن ﺷﺐ ﺳﯿﺎوش ﺑﻪ دﻟﯿﻞ زﯾﺎده روي در ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺟﺸﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ‬
‫از اﻋﻀﺎء ﺗﯿﻢ ورزﺷﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺎﯾﺮ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اﺣﺴﺎس‬
‫ﺗﺎﺳﻔﯽ را در او ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎورد ﭼﺮا ﮐﻪ او ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺴﺐ ﻣﺪال ﻃﻼﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ دروازه اي ﺑﺮاي ﻓﺘﺢ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ روﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺣﺴﺮت داﺷﺘﻦ‬
‫آن ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ‪ .‬ﯾﮏ اﺣﺘﺮام واﻗﻌﯽ روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ و ﺑﺎ ﺷﺎدي در ﮐﻨﺎر‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﻟﯿﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺼﺮ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺘﺮﺻﺪ رﺳﯿﺪن ﭘﺪر ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮي ﺑﺎﻻ در ﻣﺤﻠﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺧﻮﺷﻨﺎم ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻗﺪم ﻣﯽ زدﻧﺪ‪ .‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺴﺮت ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ در دﻟﺸﺎن‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ و او ﮐﻪ در ﺳﺮﺳﺮاي ﺧﺎﻧﻪ اش ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اي از ﻣﺪال ﻫﺎ و ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ را در ﻣﻌﺮض‬
‫دﯾﺪ ﻫﻤﮕﺎن ﻗﺮار ﻣﯽ داد و از زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬آن ﺷﺐ ﺳﯿﺎوش در ﺧﻮاب ﺧﻮد را ﻏﺮق‬
‫در ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ دﯾﺪ ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮاي آن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﯿﺶ از ﻗﺪرت ﺑﺪﻧﯽ ﻧﯿﺎز‬
‫داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﺷﯿﺮاز زﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ اي ﺗﺎزه ﺷﺪ‪ .‬او‬
‫ﺻﺒﺢ زودﺗﺮاز دﯾﮕﺮ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب و ﭘﻮﺷﯿﺪن‬
‫ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﺮد‪ .‬در ﺣﯿﻦ واﮐﺲ زدن ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎ ﺑﺎرﻫﺎ‬
‫آﻧﻬﺎ را ﮐﻨﺎر ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎي ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ داد ﺗﺎ ﻣﯿﺰان ﺗﻤﯿﺰي ﭘﻮﺗﯿﻦ ﺧﻮد را ﺑﺴﻨﺠﺪ‪ .‬دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﺑﻮد او ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﮐﺸﻮرش در‬
‫ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮد و اﯾﻦ را ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ درك ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﺧﻮاﺑﮕﺎه دﯾﮕﺮ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﻫﻢ آرام آرام از ﺗﺨﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺧﻮد را آﻣﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﮐﻪ زودﺗﺮ از دﯾﮕﺮان‬
‫آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻫﺎي زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ‪ .‬او از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش را ﻋﺎدي ﻧﮕﺎه‬
‫دارد و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﺎي ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮد ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﺧﻮاﺑﮕﺎه در ﮐﻨﺎر در ورودي اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ رﺳﺎ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن را ﺑﺮاي ﺧﺮوج از‬
‫آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه و ﺣﻀﻮر در ﻣﺮاﺳﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎه ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻓﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺧﻮد را‬
‫در آﯾﯿﻨﻪ ﻗﺪي ﺳﺎﻟﻦ ﻧﻈﺎره ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﯾﻘﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ‪ 5‬ﻧﻈﺎﻣﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺲ از ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺎدي ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ رخ دﻫﺪ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻣﺴﺘﻘﺮ در ﭘﺎﯾﮕﺎه در ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎي ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ‬
‫ﻧﺪرت وارد ﺣﺮﯾﻢ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ دﻓﻌﺎت ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان ﻣﺸﺖ ﮔﺮه ﮐﺮده ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و روﺑﺮوي ﺻﻮرت‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮد اﻣﺎ ﺳﯿﺎوش ﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ و ﻧﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻨﮑﺎر را درك ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺳﯿﺎوش ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را روي ﺳﯿﻨﻪ ﺳﯿﺎوش ﻓﺸﺎر‬
‫داد و او را ﮐﻪ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻫﻞ داد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ اﻓﺴﺮان ﺣﺎﺿﺮ در اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮔﺎه ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﻃﺮاف آﻧﻬﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ از‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﭼﯽ داره ﻣﯿﮕﻪ ﺳﯿﺎ ‪ ,‬ﺗﻮ ﻋﻤﺪا" روي اﯾﻨﺎ ﺑﺎﻻ‬
‫آوردي!؟ ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ رﻓﺘﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ‪ ,‬اون ﯾﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد ﺑﺎور ﮐﻨﯿﺪ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد دﺳﺖ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را ﻟﻤﺲ‬
‫ﮐﻨﺪ اﻣﺎ درﺟﻪ دار دﺳﺖ ﺧﻮد را ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از‬
‫اﻓﺴﺮان اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺳﯿﺎوش اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ و آﻣﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽ از ﺳﻤﺖ او‬
‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺘﻮان ﻣﺮادي اﻓﺴﺮ ارﺷﺪ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﮐﻪ ﺗﺎزه وارد ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﻪ ﺻﺪا در آوردن ﺻﺪاي ﺳﻮت ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش ﮐﺮد و از ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎﻟﻦ را‬
‫ﺗﺮك ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از ﮐﻨﺎر دﺳﺖ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺬﺷﺖ و از ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﺎﻋﺎت اﺑﺘﺪاﯾﯽ آن ﺷﺐ ﺳﯿﺎوش دﻣﻖ و ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ وارد آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺷﺪ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ را ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺗﺨﺖ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب دراز‬
‫ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺧﻮش آﯾﻨﺪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ دﻟﮕﯿﺮي و ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﻮﮐﺴﻮر ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ در ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد اﻣﺎ‬
‫اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﯿﺎﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻇﺎﻫﺮا" اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮد او ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ دو – ﺳﻪ‬
‫ﻧﻔﺮ از ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ از ﮐﻨﺎر او و اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺶ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دردﺳﺮي ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ اﺗﻔﺎق دﯾﺸﺐ ﺑﺮاي ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ اﺳﺘﺮس و ﻧﮕﺮاﻧﯿﺶ اﺿﺎﻓﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در رﻓﺘﺎر ﻣﺮﺑﯽ اش ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي اﺣﺴﺎس ﻧﮑﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﺳﺮﺑﺎز‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش را ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ دﯾﮕﺮ اﻓﺴﺮان‬
‫ﻓﮑﺮ ﺧﻮد را ﻣﻨﺤﺮف ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ و ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﭘﺘﻮ ﻫﺎ ﯾﺎ آﻣﺎده ﮐﺮدن‬
‫ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ رژه ﻓﺮدا ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ را از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن درﺑﺎره‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻣﺮوز ﻣﻨﺤﺮف ﮐﻨﺪ‪ .‬از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ و ﺑﺎ ﻃﯽ ﮐﺮدن ﻋﺮض ﺳﺎﻟﻦ از ﺟﻠﻮي‬
‫ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﻋﺒﻮر ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﻮاﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ اي از ﺑﺎرش ﺑﺮف در ﺷﺐ و روز ﭘﯿﺶ رو ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد و اﯾﻨﮑﻪ دﻣﺎي‬
‫ﻫﻮا ﺗﺎ ﻫﺸﺖ درﺟﻪ ﺳﺮدﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺳﯿﺎوش ﺣﺎﻻ در ﭼﻬﺎرﭼﻮب در ﺳﺎﻟﻦ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺷﺐ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﺮﻣﺎي ﻟﻌﻨﺘﯽ و ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد دﻧﺒﺎل‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﮕﺮدد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪن ﺑﻪ آن از ﻓﮑﺮ ﺳﺮﻣﺎي ﻫﻮا ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت و در ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ‬
‫داد و زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺮوج آﺧﺮﯾﻦ اﻓﺴﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ در رﺧﺘﮑﻦ در ﺣﺎل ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻟﺒﺎس‬
‫ﻫﺎي ورزﺷﯽ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻓﺮم ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺒﺰه رو و ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮد و از ﺷﻬﺮ‬
‫ﺷﺎﻫﺮود ﺑﺮاي ﻃﯽ ﮐﺮدن دوره ﺳﺮﺑﺎزي ﺧﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﺮ روز ﺑﻌﺪ از‬
‫اﺗﻤﺎم ﮐﻼس ﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﺮاي ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ اﻓﺴﺮان ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫آﻣﺪ و ﺑﻌﺪ از اﺗﻤﺎم ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ و ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪن ﺳﺎﻟﻦ از اﻓﺴﺮان ﭘﺎﯾﮕﺎه دور از ﭼﺸﻢ دﯾﮕﺮان‬
‫ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ورزﺷﯽ اش را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد‪ .‬او از ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ورزش ﺑﻮﮐﺲ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮﻓﻪ اي ﻓﺮﺻﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ آن را ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ در‬
‫ﺣﯿﻦ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﭼﺸﻢ از اﻓﺴﺮان ﺑﻮﮐﺴﻮر ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داﺷﺖ و ﺗﻤﺎم آﻣﻮزش ﻫﺎي آﻧﻬﺎ را در ذﻫﻨﺶ‬
‫ﺛﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺷﺪن ﺑﺎﺷﮕﺎه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺣﺮﮐﺎت ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎروﯾﺶ را روي ردﯾﻔﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻟﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ورودي ﺳﺎﻟﻦ رﻓﺖ و وﻗﺘﯽ از ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮدن‬
‫ﮐﺮﯾﺪور ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ آﻣﺎده دوﯾﺪن دور ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﭽﻮن اﻓﺴﺮان ﻋﺎﻟﯿﺮﺗﺒﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه اﻣﮑﺎن ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ورزش ﻣﻮرد‬
‫ﻋﻼﻗﻪ اش را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬در ﺣﯿﻦ دوﯾﺪن ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎرش در اداره ﭘﺴﺖ ﺷﺎﻫﺮود ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺴﺘﭽﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮر ﻗﺪﯾﻤﯿﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻘﺮﺷﺎن در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﻣﺎدر و ﺳﻪ ﺑﺮادر و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫ﻫﻤﯿﻨﮏ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎر او در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را دﯾﺪه ﺑﻮد دو ﻣﺎﻫﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﮐﻪ در ﺧﺮج ﮐﺮدن ﭘﻮل ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دوران ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ را ﺑﻪ اﺗﻤﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‬
‫و ﭘﺲ از ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ در ﺑﺎزار و در دﮐﺎن ﻋﻤﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮد ﺗﺎ ﮐﻤﯽ از‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻓﺸﺎر ﻣﺨﺎرج ﺧﺎﻧﻮاده را ازدوش ﭘﺪر ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺮﯾﻦ آن ﺷﺐ ﺣﺒﯿﺐ دوش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮق ﻫﺎي‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻫﺎي در ﮔﻮﺷﯽ ﭼﻨﺪ ﻫﻢ ﻗﻄﺎرش ﺑﻘﯿﻪ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﯿﻠﯽ آرام از ﺗﺨﺖ ﻓﻠﺰي ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﺎﻻ ﺑﺮود اﻣﺎ ﺻﺪاي ﺗﺨﺖ ﻫﺎي ﻓﻠﺰي ﻫﺮﮔﺰ در‬
‫اﯾﻦ ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﻗﻄﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺗﺨﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺘﺎب ﮐﻮﭼﮑﯽ را از زﯾﺮ ﺗﺸﮏ‬
‫ﺧﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺘﺎب را از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬي ﮐﻪ ﻻي آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﺻﻔﺤﺎت ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه را ﮔﻢ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﮑﺎن ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ زﯾﺎدي ﻗﺒﻞ‬
‫از دوران ﺳﺮﺑﺎزي اش ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﭘﺲ از آﺷﻨﺎ ﺷﺪن ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر‬
‫ﻣﺮﺧﺼﯽ رﻓﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد ﻣﯽ آورد ﺷﺎﻧﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ از ﺧﻮاﻧﺪن آﻧﻬﺎ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﺎ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ از ﮐﺘﺎب ﺗﺎزه اش را ﻧﺨﻮاﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﯽ آرام ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن او روي ﺗﺨﺖ ﮐﺮد‪ .‬روﯾﺶ را ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم‬
‫ﭘﺴﺮ ﮐﺠﺎﯾﯽ!؟ ﮐﻢ ﭘﯿﺪا ﺷﺪي! ﺑﺎﺷﮕﺎه ﺑﻮدي؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺘﺎب را ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﺳﺘﻮن ﮐﺮدن آرﻧﺠﺶ‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ ﺧﻮد در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺳﻼم آره ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪن ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪم ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ آرام ﺑﻪ ﺑﺎزوﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ زد و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ﭘﻬﻠﻮون ﺷﺪي دﯾﮕﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﯾﻪ وﻗﺖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺖ دردﺳﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻫﺎ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬راﺳﺘﯽ ﺟﺎت ﺧﺎﻟﯽ اﻣﺮوز‬
‫رﻓﺘﻢ ﺗﻮي ﺷﻬﺮ ﯾﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺗﻮي ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽ دادﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﻔﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪي ﻫﺮ‬
‫ﻃﻮري ﺑﻮد ﯾﻪ ﺑﻠﯿﻂ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻧﺼﻒ ﻓﯿﻠﻢ رو ﻫﻢ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﺣﺎل ﺑﻮد ﭘﺮ از ﺑﺰن ﺑﺰن‬
‫وﻟﯽ ﺣﯿﻒ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻪ ﻓﯿﻠﻢ و ﺑﺒﯿﻨﻢ واﻻ دﯾﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪم ﭘﺎﯾﮕﺎه!‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺳﺎﻟﻦ ﻧﻮر ﭼﺮغ ﻗﻮه اش را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد آرام ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫زدﯾﻢ ﻫﺎ ‪ ...‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﯾﺎدت ﻧﺮه ﻓﯿﻠﻢ و ﺑﺮام ﺗﻌﺮﯾﻒ‬
‫ﮐﻨﯽ اﺷﮑﺎن و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از ﺿﺮﺑﻪ اﺷﮑﺎن در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ دﺳﺘﺶ را از زﯾﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺿﺮﺑﻪ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزوﯾﺶ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد درد زﯾﺎدي ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ اﺷﮑﺎن ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﺎﻟﺶ ﺑﺎزوﯾﺶ‬
‫ﮐﻤﯽ از درد آن ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﺶ را اداﻣﻪ‬
‫دﻫﺪ آن را زﯾﺮ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻣﺎدر و‬
‫ﭘﺪرش ﻫﻤﭽﻮن ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رود‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬا ﺧﻮري ﻣﯽ رﻓﺖ دﺳﺘﯽ را روي ﮔﺮدن‬
‫ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻄﻮري رﻓﯿﻖ؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺟﻮاب ﺳﻼم اﺷﮑﺎن را داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن‬
‫دﯾﺸﺐ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﮐﺘﺎﺑﺖ و ﺗﻤﻮم ﮐﻨﻢ اﮔﻪ ﻻزﻣﺶ داري اﻣﺮوز ﺑﻬﺖ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدوﻧﻢ ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ‬
‫ﻇﺎﻫﺮا" از ﺻﺤﺒﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﻔﺘﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب رو ﺗﻤﻮم‬
‫ﮐﺮدي ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺮدون ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ اﯾﻨﻘﺪر ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﻧﻤﯽ ﺧﻮﻧﻢ ﻫﻨﻮز ﮐﺘﺎب اوﻟﯽ‬
‫رو ﺗﻤﻮم ﻧﮑﺮدم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪا ﮐﻨﻪ اﻣﺮوز ﻧﻮن و ﭘﻨﯿﺮ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺣﺒﯿﺐ! از ﺑﺲ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﻨﯿﺮ ﺑﻮ ﮔﻨﺪو ﻫﺎ رو ﺧﻮردم‬
‫دارم ﺷﺒﯿﻪ ﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﻢ ﺑﺒﯿﻦ! و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺷﮑﻠﮏ در ﻣﯽ آورد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺻﻒ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ورود ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬا ﺧﻮري ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫از ازدﺣﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي در ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬا ﺧﻮري اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﺷﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ‬
‫رﺳﯿﺪه و ﻫﺮ ﺳﺮﺑﺎزي ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪ اي ﯾﺎدش ﮐﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﺶ را روي ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎي ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ از دﺳﺘﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺰﻫﺎ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن آن ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻌﻀﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﮐﻮﺗﺎه راه ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻮﻓﻪ ﺳﺎﻟﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن اﻣﺎ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎدرش اﺗﻔﺎﻗﺎت رﯾﺰ و درﺷﺖ ﻓﺎﻣﯿﻞ را ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ اﺳﮑﻨﺎس درﺷﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﺴﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎدرش را ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و دﺳﺘﺶ را از ﻣﯿﺎن دﺳﺖ ﻫﺎي دراز ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻔﺴﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ آدرس ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﭘﺎﮐﺘﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ اش ورق ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﺷﺎﻫﺮود ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﻧﺎﻣﻪ را از دﺳﺘﺎن‬
‫ﻫﻤﻘﻄﺎرش ﻗﺎﭘﯿﺪ و وﻗﺘﯽ اﺳﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي را در اﻧﺘﻬﺎي آدرس ﮔﯿﺮﻧﺪه دﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ از‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﻣﯿﺎن ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﭼﺸﻤﺶ را در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در‬
‫ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺻﻔﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي ﺑﻮﻓﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ! اﯾﻦ ﺻﺪاي‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﻬﻤﻪ و ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ و ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻪ ﮔﻮش‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ او ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اﺷﮑﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫اي را ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد و ﺑﺎ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺎﻣﻪ ‪ ,‬ﻧﺎﻣﻪ داري! ﺣﺒﯿﺐ اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‬
‫اﯾﻦ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﻪ اي دﯾﮕﺮ از ﺧﺎﻧﻮاده اﺷﮑﺎن اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن دﺳﺖ دﯾﮕﺮش را ﺑﺎ‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺸﺎن او داد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ از ﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎزان ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫او اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺒﯿﺐ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ اوﻣﺪه ﻧﮕﺎه ﮐﻦ اﯾﻦ از ﺷﺎﻫﺮوده ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي‪ .‬ﺑﺒﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه رو ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن آدرس ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮدش از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮادﻣﻪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺑﺎز ﮐﺮدن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﺰه ﺣﺒﯿﺐ زود ﺑﺎش‬
‫ﺑﺎزش ﮐﻦ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ دﻟﺸﻮن ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﻫﺎ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮاﺑﮕﺎه دوﯾﺪ ‪.‬‬
‫اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي از ﺧﺎﻧﻮاده اش درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﺎﻧﻮاده اي ﮐﻪ دﻟﺶ ﺑﺮاﯾﺸﺎن‬
‫ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن آن ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه در اﺣﺴﺎس آﻧﻬﺎ ﺷﺮﯾﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻪ ‪ ,‬ﭼﻬﺎر ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺎ ﮐﺮدن ﭘﺘﻮﻫﺎﯾﺸﺎن روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫از ﻣﯿﺎن ردﯾﻒ ﺗﺨﺖ ﻫﺎ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و روي ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدن در ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ در ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ روي‬
‫ﺧﻂ ﻫﺎي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮ ﺧﻮرد و دﺳﺘﺨﻂ ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻣﺮﯾﻢ را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫" داداش ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن ﺳﻼم‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﮕﺮان ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮب ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﻼم ﻣﯽ‬
‫رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻣﺎ داره ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻪ و ﻣﻦ درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﺎﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﻤﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺗﻮ دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺮاي ﻋﯿﺪ‬
‫ﯾﮏ ﭘﯿﺮاﻫﻦ و ﯾﮏ ﺷﻠﻮار و ﮐﻔﺶ ﮐﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺧﺮﯾﺪه ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ اﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﺮﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﻋﯿﺪ وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬راﺳﺘﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﻟﺠﻮن ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ آﻣﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ .‬ﺧﺎﻟﺠﻮن ﺑﺮاي ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﻫﻢ ﯾﺨﭽﺎل و ﻫﻢ‬
‫ﻇﺮف ﻫﺎي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎش ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺨﺮﯾﻢ داداش‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻔﺖ ﻟﺒﺎﺳﺖ رو ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﮐﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮري داداش اﮔﻪ اﺟﺎزه دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰن دل ﻣﺎﻣﺎن و ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاﯾﺖ‬
‫ﺗﻨﮓ ﺷﺪه داداش ﺣﺒﯿﺐ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش ‪" .‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ روي ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﺎ آﺳﺘﯿﻦ ﭘﺎك ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﻧﺰدﯾﮏ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮد ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ آن زد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻮﯾﯿﺪﻧﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﯾﮏ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﺎدرش ﺗﻨﮓ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮐﺮاﯾﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺮﺧﺼﯽ و رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺷﻬﺮش ﺧﺮج ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آن را ﺑﺮاي ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﺼﺮف ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﻪ آن زد و ﭘﺲ از ﺗﺎ ﮐﺮدن آن را در ﺟﯿﺐ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﮐﻪ‬

‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﻼس ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﻗﯿﺪ ﺧﻮردن‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻼس ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ! اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن از دور ﻟﻘﻤﻪ ﺑﺰرﮔﯽ از ﻧﺎن در دﺳﺖ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫او ﻣﯽ دوﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن اﺷﮑﺎن او ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر و ﭘﺪرم ﻣﯽ ﺧﻮان ﻋﯿﺪ ﺑﯿﺎن اﯾﻨﺠﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﺰه اﺳﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺳﯿﺰده ﺑﺪر ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮام ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺑﮕﯿﺮه ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﺨﺖ‬
‫ﺟﻤﺸﯿﺪ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺟﻮاب اﺷﮑﺎن ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻌﺪ از ﻗﻮرت دادن ﻟﻘﻤﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﻧﺎﻣﻪ از ﺧﻮﻧﺘﻮن ﺑﻮد درﺳﺘﻪ!؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آره ﺧﻮاﻫﺮم ﻧﺎﻣﻪ رو ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﯾﻮاش ﯾﻮاش‬
‫دارﻧﺪ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻋﯿﺪ آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﻦ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻗﺪم ﻫﺎش اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺣﺒﯿﺐ زد و ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﻮﺑﻪ اﻣﺮوز رو ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ‬
‫ﭘﺴﺮ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﯾﺪن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻼس آﻣﻮزﺷﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﮐﻼس ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﺧﺘﺮ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اش وﺳﺎﯾﻞ ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﺑﺨﺮد و ﺑﻪ دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎي ﻣﺎدري ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﺮ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬او اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ آرزو داﺷﺖ و آن ﻫﻢ‬
‫ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن دوره ﺳﺮﺑﺎزي و ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪن ﺑﻪ ﮐﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ درآﻣﺪ آن ﺑﺎر ﺳﻨﮕﯿﻦ‬
‫ﻣﺨﺎرج زﻧﺪﮔﯽ را از دوش ﭘﺪرش ﺑﺮدارد و از ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن‬
‫وﻗﺖ اداري ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ روزاﻧﻪ اش ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ رﻓﺖ‪ .‬در ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ‬
‫ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي از اﻓﺴﺮان اﯾﺮاﻧﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫در ﺣﺎل ﻧﺼﺐ ﭘﺎرﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي از ﻃﺮف ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪن‬
‫اﯾﻦ اﻓﺴﺮان ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺗﯿﻢ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯽ در اﻟﻤﭙﯿﮏ ارﺗﺶ ﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﯿﭻ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﻫﺮ روز ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن‬
‫رﺧﺘﮑﻦ اﻓﺴﺮان و ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎي ﺑﺎﺷﮕﺎه و ﺳﺮوﯾﺲ ﻫﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﺗﻤﺎم زﻣﺎن آزاد او را ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮداﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽ داد اﻣﺎ او ﭼﻨﺪان ﻫﻢ ﻧﺎراﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ دور از ﭼﺸﻢ اﻓﺴﺮان ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺳﺎﻋﺖ اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻋﺼﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ورزﺷﯽ اش‬
‫را اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬آن روز ﺑﺮاي او روز ﺧﻮﺑﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫در ﺗﻤﺎم روز ﻧﻮﻋﯽ از اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﻟﻄﺎﻓﺖ را در ﺧﻮد ﺣﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﺧﻮد ﻗﺮار‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ و آن را ﭘﺴﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮐﻢ ﺧﺮج ﺑﻮدﻧﺶ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ از دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﺎدرش ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺳﺎﻟﻦ او‬
‫آﻧﻘﺪر ﮔﺮم ﮐﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد و ذﻫﻨﺶ را ﻣﻌﻄﻮف ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫زﻣﺎن ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ" ﮐﺎر ﺳﺎﻟﻦ در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻪ ﻧﻔﺮي ﮐﻪ در رﯾﻨﮓ‬
‫ﺑﻮﮐﺲ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از ﺧﯿﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮدن در ﺑﺎﺷﮕﺎه ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ در ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪ .‬او آﻣﺎده رﻓﺘﻦ از ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه دو ﺗﻦ از اﻓﺴﺮان در‬
‫رﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد آﻧﻬﺎ را وادار ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ از‬
‫ﻧﻈﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از ﺑﻮﮐﺴﻮر ﻫﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد راﻫﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﯽ ﺑﮕﯿﺮد و ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮑﻨﺪ اﻣﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺧﻄﺎ و ﻋﻤﺪي‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮي آﺷﻔﺘﮕﯽ وﺿﻌﯿﺖ را ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﮑﺎر ﺗﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻮﮐﺴﻮر‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎت ﺳﻬﻤﮕﯿﻨﯽ ﺣﺮﯾﻔﺶ را زﯾﺮ ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ‬
‫ﮔﺎرد ﺑﺴﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻓﺎﻋﯽ ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ از ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﻢ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد و ﮐﻮﺑﯿﺪن دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ روي ﺑﺪن ﺑﻮﮐﺴﻮر ﭘﯿﺮوز او را ﺑﻪ زدن ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮﯾﻒ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫از ﻧﻈﺮ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ورزﺷﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺑﻮﮐﺴﻮر اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺮﯾﻔﺶ ﻣﺪام ﺑﺮ ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺧﻮد اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ از‬
‫ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﮐﺴﻮر ﺟﻮان اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺣﺮﯾﻔﺶ‬
‫را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و در ﻧﻬﺎﯾﺖ روي رﯾﻨﮓ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﻧﺎ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻌﺪي ﺷﺮاﯾﻂ او را ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫داد‪ .‬ﺣﺮﯾﻒ ﺑﻮﮐﺴﻮر ﺟﻮان روي زﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﺟﻮان رﺣﻢ ﻧﮑﺮد و ﺑﺎ ﺷﺪت ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﺮ‬
‫ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮ ﻫﺎ و ﺷﮑﻢ او ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زد‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي و ﯾﺎ‬
‫ﺗﺼﻔﯿﻪ ﺣﺴﺎب ﺑﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﮑﺎن را ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻫﻢ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده‬
‫ﺻﺪاي ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺑﻮﮐﺴﻮر ﺟﻮان ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻔﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﮔﯿﺞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺸﺖ ﻫﺎي ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﯽ اﻣﺎن روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎ و ﮐﻤﺮ او ﻓﺮود ﻣﯽ آﻣﺪ و او را‬
‫وادار ﺑﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮدن ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ آن ﻫﺎ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي‬
‫در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎري ﺑﺮاي آن اﻓﺴﺮ ﺟﻮان اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد وﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺪن او ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﺮد اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺮگ ﺑﺮاﯾﺶ دور از اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻄﻞ‬
‫آب و ﺟﺎرو را روي زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ وﺳﻂ رﯾﻨﮓ ﭘﺮﯾﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ ﺳﺒﮏ روي ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ او را ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﯿﻦ اﻓﺴﺮ‬
‫ﺟﻮان و ﺣﺮﯾﻔﺶ ﺣﺎﯾﻞ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﮐﻒ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﺒﺎرزه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻓﺴﺮ‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻠﻤﻪ اﯾﺴﺖ را ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻔﺮت‬
‫و ﺧﺸﻢ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي در ﭼﻬﺮه اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي آن ﻧﻤﯽ‬
‫دﯾﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻓﺴﺮ ﻣﺠﺮوﺣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺻﻮرﺗﺶ را‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز و ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮن از ﻟﺐ ﻫﺎ و ﺻﻮرت ﻣﺮد ﺟﻮان ﺟﺎري‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﭘﺎك ﮐﺮدن آﻧﻬﺎ دﺳﺘﺶ را روي ﺻﻮرت ﻣﺮد ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﺳﻬﻤﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺶ ﻓﺮود آﻣﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دﯾﺪش را ﮐﻮر ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﯿﺠﯽ روي‬
‫ﺟﻮان زﺧﻤﯽ اﻓﺘﺎد‪ .‬از ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ ﮔﺮدن و ﺳﺮش درد ﺷﺪﯾﺪي ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر‬
‫اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎري را داده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﻣﺒﺎرزه او ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ اي وارد ﮐﺮده ﺑﻮد رو ﺑﻪ روي او‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻀﺤﮏ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫دﻓﺎﻋﯽ درآورد و ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از روي ﻣﺮد زﺧﻤﯽ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺮﯾﻒ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﺘﯽ از اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ او را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﮔﺎرد ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﻪ رﯾﻨﮓ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮔﺎرد ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد او ﺣﺮﯾﻒ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﺑﺴﺘﻪ اي‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎﯾﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻪ ﺑﻪ دوﯾﺪن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫او ﺣﻤﻠﻪ ور ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺟﺎﻧﻮري درﻧﺪه ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ را از ﯾﺎد ﺑﺮده و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﺸﺘﻦ اوﺳﺖ و ﻧﻪ ﻣﺒﺎرزه اي ورزﺷﯽ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮود آﻣﺪن ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ‬
‫دﯾﮕﺮي از ﺳﻤﺖ ﺣﺮﯾﻒ اش ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد و ﻣﺸﺖ ﺣﺮﯾﻔﺶ ﺑﺎ‬
‫ﻗﺪرت زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رواﻧﻪ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮد را از ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺸﺖ‬
‫او دور ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ ﭼﺎﻧﻪ ﺣﺮﯾﻔﺶ زد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺿﺮﺑﻪ دﯾﮕﺮي را‬
‫رواﻧﻪ ﺷﮑﻢ او ﮐﺮد‪ .‬اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻓﺮﯾﺎدي از درد ﮐﺸﯿﺪ و روي ﺷﮑﻢ ﺧﻮد ﺧﻢ ﺷﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﭘﺎ ﺿﺮﺑﻪ دﯾﮕﺮي را روي ﮔﺮدن او وارد آورد ﮐﻪ ﺣﺮﯾﻔﺶ را ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻟﺒﻪ‬
‫رﯾﻨﮓ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از آن ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮﺑﯽ او ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﯿﺶ دﯾﻮاﻧﻪ وار ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎﯾﺶ‬
‫او را وادار ﺑﻪ ﺿﺮﺑﻪ زدن ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﺮﺳﯽ آﺷﮑﺎر ﯾﮑﯽ دو ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺪون‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮدارد از ﺑﯿﻦ ﻃﻨﺎب ﻫﺎي دور رﯾﻨﮓ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اﻓﺴﺮي ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮﺑﺎز وﻇﯿﻔﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ وﻇﯿﻔﻪ اش‬
‫ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﺑﻮد در وﺳﻂ رﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ ﮐﻨﺎر ﭘﯿﮑﺮ ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎن و ﺑﯿﻬﻮش ﯾﮏ اﻓﺴﺮ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ در ﺣﺎﻟﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ را ﺑﺎ ﺿﺮﺑﺎت ﺧﻮد ﺑﯿﻬﻮش ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﺑﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﮐﺮد و ﮐﻤﮏ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫رﻓﺖ‪ .‬ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از اﻓﺴﺮان ﻧﻈﺎﻣﯽ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﺻﺤﻨﻪ رﯾﻨﮓ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻓﺴﺮان اﯾﺮاﻧﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻬﻮش روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ دوﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﺷﯿﺮاز – ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫در ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﯾﺎدي ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻧﻮر ﺷﺪﯾﺪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ را در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻬﺮه ﻣﺮدي را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ وارد ﺳﻠﻮل‬
‫او ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﻀﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺸﺴﺘﻦ زﯾﺎد در ﺳﻠﻮل ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺷﺪ و در ﯾﮑﯽ دو ﻗﺪﻣﯽ درﺟﻪ داري اﯾﺴﺘﺎد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭼﻬﺮه اش را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز درﺳﺖ روﺑﺮوي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﭼﻪ ﮐﺎري ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬ﻓﺮدي‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ روﺑﺮوي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﯾﮑﯽ از ﻋﺎﻟﯿﺮﺗﺒﻪ ﺗﺮﯾﻦ اﻓﺴﺮان ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎ" ﺑﺮاي ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ او ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن وارد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻠﻮي در اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ دﺳﺘﻮر داد ﭼﺮاغ ﺳﻠﻮل را روﺷﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﭘﺲ از‬
‫اداي اﺣﺘﺮام ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺎﻓﻮق ﺧﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﭼﺮاغ ﺳﻠﻮل روﺷﻦ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دور ﺗﺎ دور ﺳﻠﻮل اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﻮﻗﺮ و‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﺮت رو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﯿﺮ ﺳﺮﺑﺎز ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪاي ﺳﺮﻫﻨﮓ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺳﺮش را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺿﺮﺑﻪ ﺳﯿﻠﯽ ﻣﺤﮑﻤﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬از ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ و درد ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﯾﻨﺒﺎر ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ رﺳﺎﺗﺮ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺳﺮت رو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﯿﺮ ﺳﺮﺑﺎز ‪ ,‬ﻓﻬﻤﯿﺪي!؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ در آن ﺟﻮﻻن ﻣﯽ‬
‫داد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن ‪ ,‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺟﻤﻠﻪ اش ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ‬
‫ﺑﺮ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر دﺳﺘﯽ ﮐﻪ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺮم و‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮد و ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﻮردن ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ را روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد از‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﺗﺮ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺎﺑﺖ ﮐﺎر‬
‫درﺳﺘﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم دادي ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﮑﺸﯽ ﺳﺮﮐﺎر ‪ ,‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺟﺮا را از اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﺷﻨﯿﺪم‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﻧﺘﺮﺳﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺳﻠﻮل رﻓﺖ و‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از آن ﺧﺎرج ﺷﻮد اﻣﺎ در ﭼﻬﺎر ﭼﻮب در ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ از دﯾﺪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺎرج ﺷﺪ و در ﺳﻠﻮل دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺳﺮو ﺻﺪاي زﯾﺎدي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت از‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻋﺎﻟﯽ ﻣﻘﺎم ﺗﺮﯾﻦ اﻓﺴﺮان ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه دﻟﻬﺮه ﻫﺎ و ﺗﺮس ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮد و‬
‫ﮐﻤﯽ دﻟﺶ آرام ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ از دﯾﻮار ﺳﻠﻮل روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﺟﻤﻼت ﺳﺮﻫﻨﮓ از دﻟﺸﻮره اش ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎري را اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮد او ﺑﺎ اﻓﺴﺮان ارﺷﺪ ﭘﺎﯾﮕﺎه درﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد آن ﻫﻢ اﻓﺴﺮان‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻧﻔﻮذ زﯾﺎدي در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻨﮑﺎر ﻣﺠﺎزات‬
‫ﺳﺨﺘﯽ در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﺷﺎﯾﺪ در اﯾﻨﺼﻮرت ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﯿﺰ از آﺳﯿﺐ آن در اﻣﺎن ﻧﻤﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد دﺳﺘﺎن ﮔﺮم ﻣﺎدرش ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﭽﻪ ﻫﺎ در ﺧﻮاب ﻫﺴﺘﻨﺪ روي ﺳﺮﺷﺎن ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎدري ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﻣﺎدران دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﮕﺮان ﺳﻼﻣﺘﯽ و آﯾﻨﺪه ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد و اﮔﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ دردﺳﺮي‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﺷﺪ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ دﻟﺶ‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺮش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺻﺒﺢ آن را در ﺟﯿﺐ ﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون آورد ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ دوﺑﺎره ﭼﺮاغ ﺳﻠﻮل ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺎﻣﻪ را دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ ﻧﺎﻣﻪ زد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻐﺾ در‬
‫ﮔﻠﻮﯾﺶ اﻣﺎﻧﺶ ﻧﺪاد آن را روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﻓﺸﺮد‪ .‬ﯾﺎد ﻣﺎدر و ﭘﺪر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻓﻀﺎي ﺳﻠﻮل‬
‫ﺗﻨﮓ و ﺗﺎرﯾﮑﺶ را ﮔﺮم ﮐﺮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﮐﻮﻫﯽ ﺗﮑﯿﻪ دارد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ و ﻫﯿﭻ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺮس و وﺣﺸﺘﯽ ﺑﺮ دﻟﺶ ﺑﯿﺎﻧﺪازد‪ .‬ﺳﺮش را ﻣﯿﺎن زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ ﮔﺮﻓﺖ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ از ﮔﻮﻧﻪ ﺟﺎري ﺑﻮد آرام ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن‬
‫ﻗﻔﻞ در ﺳﻠﻮل ﺣﺒﯿﺐ را وادار ﺑﻪ اﯾﺴﺘﺎدن ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﺑﺎر اول ﮐﻨﺎر در دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ از ﻟﻮﺑﯿﺎ در دﺳﺖ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﺟﻠﻮ ﺷﺎم ﻧﺨﻮرده ﺑﻮدي ﮐﻪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ ﻇﺮف ﻏﺬا را از او ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺳﺮ از او ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ زﯾﺮ‬
‫ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و در را ﺑﺴﺖ اﻣﺎ درﯾﭽﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﻻي در را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﻄﻮري ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﻮر ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻏﺬا داري ﺳﺮﮐﺎر‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از درﯾﭽﻪ‬
‫ﮐﻮﭼﮏ روي در ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﺳﺮﺑﺎز ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺘﻬﺎي ﺳﻠﻮل رﻓﺖ و ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻇﺮف ﻏﺬا رو ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﺶ روي زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﺷﺘﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﮑﺎن ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻤﺎﺳﯽ‬
‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دو ﺳﺮﺑﺎز دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮان ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺳﺎﻟﻦ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ و ﻓﺮاﻣﯿﻦ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ ﻓﻮق ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن دو ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﮐﻨﺎرش رد ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي آژﯾﺮ ﺑﻠﻨﺪي از ﺑﯿﺮون ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫ﺳﺘﺎد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮز ﺷﮕﻔﺖ آوري ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ﻫﺮ دو ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻨﺎر او ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ و‬
‫ﮐﻼه ﻧﻈﺎﻣﯿﺸﺎن را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ اﻓﺴﺮان دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﺟﻠﻮي‬
‫در ورودي ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ از آﻧﻬﺎ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺧﻮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻼﻣﺶ را ﻧﯿﺎﻓﺖ و در ﺳﺘﺎد ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻞ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﮐﺶ دار و ﺑﻠﻨﺪ اﻓﺴﺮ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﺒﺮ دار را ادا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎي ﺳﺎﻟﻦ را ﭘﺮ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ آزاد راه ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﮐﺎرش اداﻣﻪ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در اﻃﺎق ﮐﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر وﺿﻌﯿﺖ ﺳﺘﺎد ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻋﺎدي ﺧﻮد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ از اﻓﺴﺮان وارد اﻃﺎق ﮐﺎر ﺧﻮد ﺷﺪﻧﺪ و دوﺑﺎره رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻫﺎ‬
‫در ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬دو ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺧﻮد و در‬
‫ﺳﮑﻮت ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺘﺎد‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و وارد اﻃﺎق ﮐﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن دوﺑﺎره ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﯾﺎد‬
‫ﺟﻤﻼﺗﺶ در ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻓﺘﺎد و اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد آن ﺟﻤﻼت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدﻧﺶ ﻧﺒﻮده ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺘﻮاﻧﺪ او را از اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﺪ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻞ ﻣﺎﺟﺮا‬
‫را از زﺑﺎن اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﭘﺲ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﮐﻪ او ﺑﺮاي دﻓﺎع از اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ در اﯾﻦ ﻣﺨﻤﺼﻪ‬
‫ﺟﺪي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد دﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش را‬
‫ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ اﺷﮑﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﻧﮕﺎه ﻧﮕﺮان اﺷﮑﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و روﺑﺮوي او ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺰرگ ﭘﻨﺠﺮه ﺳﺘﺎد اﯾﺴﺘﺎد و ﮐﻒ‬
‫دﺳﺘﺶ را در ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن روي ﺷﯿﺸﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎت ﻟﺒﺶ ﺑﻪ او‬
‫ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺮان اوﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﺎدآوري ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﮐﺎري ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﯿﺮد دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ و از آﻧﺠﺎ ﺑﺮود‪ .‬اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺳﺮش‬
‫را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮي از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه دور ﺷﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻨﺎرش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎه را دﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ آﻣﺪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺟﺪي و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ در ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ او اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ اﺧﻢ و ﺗﺤﮑﻢ ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﭘﺴﺮ ‪ ,‬ﻫﺮ دو ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻤﺮاه او ﺑﺎ ﺳﺮﻫﺎي ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﮐﺮي! از ﮐﺪوم ﻗﺒﺮﺳﺘﻮﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺖ اﯾﻨﺠﺎ؟‬
‫ﺻﺪاي ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﻃﻨﯿﻦ اﻧﺪاز ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ زﯾﺮ ﻟﺐ ﮐﻠﻤﻪ " ﺷﺎﻫﺮود " را ﺑﺮ‬
‫زﺑﺎن آورد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻓﺮﯾﺎد زد‪ ...‬ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ‪ ...‬ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‬
‫ﺷﺎﻫﺮود ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﮑﺮار ﺟﻮاب ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﺎﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻼﻫﺶ را روي‬
‫ﺳﺮش ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺳﺎﻟﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﺰدي‬
‫اﯾﻦ وﺿﻊ و درﺳﺖ ﮐﻦ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺳﺘﺎد ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺻﺪاي آژﯾﺮ ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ از‬
‫ﺑﯿﺮون ﺳﺎﻟﻦ ﺳﺘﺎد ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آﻣﺎده ﺷﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ روزاﻧﻪ از ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ او را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ دوم و اﻃﺎق ﮐﺎرش‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮدش زودﺗﺮ از آﻧﻬﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻓﺮﯾﺎد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮ ﺳﺮش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺑﺪي در اﻧﺘﻈﺎرش اوﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ آن ﺣﺮف ﻫﺎ را ﺑﺮاي دﻟﺨﻮﺷﯽ او در ﺳﻠﻮل زده ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺳﺘﺎد‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﺗﯿﻤﺴﺎر ورق ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻃﺎق ﮐﺎر ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺑﻮد و ﻋﻼوه ﺑﺮ‬
‫ﻣﯿﺰ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﺸﺖ آن ﻗﺮار داﺷﺖ ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎي اﻃﺎق ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ‬
‫ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﭘﺮ از ﮔﻞ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮﺑﺎزان ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ از‬
‫اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺣﺒﯿﺐ در ﮐﻨﺎر در ورودي ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺗﺮس و اﻣﯿﺪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﺲ از ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﮐﺎرش ﺳﺮش را روي ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﮐﺎﻏﺬ روي ﻣﯿﺰش‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺮﮔﻪ اي را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺎر در ورودي اﻃﺎﻗﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ او ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮود و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ او ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺎ اداي اﺣﺘﺮام ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﺮداﺷﺖ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﺷﯿﺸﻪ اي ﻣﯿﺰ ﺑﯿﻦ ﻣﺒﻞ ﻫﺎ‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ اﯾﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ را ﺷﺮوع ﮐﺮد وﻟﯽ اﯾﻨﺒﺎر ﻧﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ‪ .‬ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي ﻣﻦ ﮐﺎر ﺷﻤﺎ رو ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارﺷﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داده ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در اﯾﻦ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﻋﻮاﻣﻞ دﯾﮕﺮي ﻫﻢ‬
‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻣﺠﺎزات ﺷﻤﺎ ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه و ﺑﺎ ﺻﻼﺣﺪﯾﺪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﺎﻣﻞ ﺻﺪ و ﺑﯿﺴﺖ روز ﺧﺪﻣﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﯽ ﺷﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﺴﺘﻤﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ آن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﺠﺎد ﺑﯽ ﻧﻈﻤﯽ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺗﺎ اﺗﻤﺎم دوره آﻣﻮزﺷﯽ ﺣﻖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺮﺧﺼﯽ از‬
‫ﺷﻤﺎ ﺳﻠﺐ ﺷﺪه در ﺿﻤﻦ دو روز ﻫﻢ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺣﮑﻢ ﺑﺎ دﯾﺪ ﺗﺨﻔﯿﻒ ﻣﺠﺎزات ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﮔﺮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﻋﻮاﻗﺐ اﯾﻦ ﺑﯽ‬
‫ﻧﻈﻤﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪي در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺳﺮﻫﻨﮓ و‬
‫اﯾﺴﺘﺎدﻧﺶ ﮐﻨﺎر ﺧﻮد ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﯾﺪن ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﭘﻮﺗﯿﻦ در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﺒﺎر دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ‬
‫ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم دادي ﺟﻮون اﮔﻪ ﺗﻮ اوﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮدي ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد‬
‫اون اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ اﻻن زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﻌﺪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎﯾﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ را روي ﻣﯿﺰ ﺟﻠﻮي‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﻗﻮي ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ اﻣﺎ درك ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫داري‪ .‬دو روز دﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدي ﺑﻪ ﯾﮕﺎن ﺧﻮدت ﻣﯽ ﺧﻮام از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﯽ دردﺳﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻈﺎم ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ات ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺴﺮم‬
‫ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش در ﺿﻤﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﯽ دم دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر در ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻧﺸﯽ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و آرام ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻟﻄﻒ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدﯾﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﻤﺎ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﺑﻮﺳﯿﺪن دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎﻧﻊ از اﻧﺠﺎم اﯾﻨﮑﺎر ﺷﺪ و او را‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر آب ﺳﺮ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺧﻄﻮط روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ روزﮔﺎر ﺗﻠﺨﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺸﻮر ﻣﺎ در ﺣﺎل ﮔﺬره ‪ ,‬ﺑﺮو و ﺳﻌﯽ ﮐﻦ ﺑﯽ دردﺳﺮ ﺧﺪﻣﺘﺖ رو ﺗﻤﻮم ﮐﻨﯽ ﺟﻮون!‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫در رﺳﯿﺪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺪون او ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻋﻮاﻗﺐ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺪﺗﺮي از آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن از‬
‫اﻃﺎق ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ ﮐﻪ او را ﺗﺎ ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺷﺤﺎل‬
‫ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻟﻄﻔﺶ را ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎل او ﮐﺮده و ﺑﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯿﺶ از آن ﻣﺨﻤﺼﻪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ روز ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره وارد ﺧﻮاﺑﮕﺎه آﻣﻮزﺷﯽ ﺧﻮد ﺷﺪ و ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ روز‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ دﻫﺎن ﺑﻪ دﻫﺎن از ﮐﺎري ﮐﻪ او ﺑﺎ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺮف زده ﺑﻮدﻧﺪ دور‬
‫ﺣﺒﯿﺐ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ او ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ و ﺑﺎ ذﮐﺮ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺗﻤﺎم ﺣﺎدﺛﻪ آن روز را ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺷﺮح دﻫﺪ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن اﻣﺎ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ از ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ ﺑﻮد ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻓﺮدي ﻣﺜﻞ ﺣﺒﯿﺐ و دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ او ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻧﺤﯿﻒ و ﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﺑﻮد و ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﺮاﻓﯽ اش ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ از ﮔﺰﻧﺪ اذﯾﺖ و ﻃﻌﻨﻪ ﻫﺎي آﻧﺎن در اﻣﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ آن‬
‫ﺷﺐ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر آزادي دوﺳﺘﺶ ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮاﺑﮕﺎه را در ﺟﺸﻦ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺷﺮﯾﮏ ﮐﺮد ﮐﻪ در آن‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺴﮑﻮﯾﺖ و آﺑﻤﯿﻮه را ﻣﯿﻬﻤﺎن او ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ آن ﺷﺐ ﺑﺎرﻫﺎ داﺳﺘﺎن درﮔﯿﺮﯾﺶ را ﺑﺎ‬
‫آن اﻓﺴﺮ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺮاي آﻧﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد و در ﭘﺎﯾﺎن ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮐﻒ زدن ﻫﺎ و‬
‫ﺻﻮت ﻣﻤﺘﺪ ﺳﺮﺑﺎزان آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد او‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﻋﻮاﻗﺐ ﮐﺎرش دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎن اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻟﻐﻮ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در‬
‫ﺟﺸﻦ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﻧﻮ در ﮐﻨﺎر ﺳﻔﺮه ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﺳﻔﺮه اي ﮐﻪ از ﺷﺐ ﻗﺒﻞ‬
‫از ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﺎ اﺻﺮار ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش در وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮑﺸﺎن ﭼﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ و‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم و ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺟﺎي ﮐﻤﺘﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﻣﺎ ﻫﻤﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده از اﯾﻦ ﻣﺰاﺣﻤﺖ آﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻀﺎي روز ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﺑﻮي ﻋﻮدي ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ رﻧﮓ و ﺑﻮي ﺗﺎزﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻔﺮه‬
‫زﯾﺒﺎي ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ ﺷﺎن ﺑﺎ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺪاد رﻧﮕﯽ ﺧﻮاﻫﺮش رﻧﮓ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮش ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﺎ آن ﻧﻮاي ﺳﻨﺘﯽ ﮐﻪ از رادﯾﻮ و‬
‫ﺗﻠﻮزﯾﻮن ﺳﺮاﺳﺮي ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ و اﺳﮑﻨﺎس ﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﭘﺲ از ﺑﻮﺳﯿﺪن ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ از‬
‫ﻻي ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻗﺮآن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ داد ﺟﺰء زﯾﺒﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت زﻧﺪﮔﯿﺶ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از ﺳﺎك زﯾﺮ ﺗﺨﺘﺶ ﮐﯿﻒ ﭘﻮﻟﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و دور از ﭼﺸﻢ دﯾﮕﺮان ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش‬
‫آن ﮐﺮد ﻣﺒﻠﻎ زﯾﺎدي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺷﻬﺮش ﻫﻢ ﮐﻔﺎف ﻧﻤﯽ داد اﻣﺎ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺟﺪاﯾﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد و ﻧﯿﺎز زﯾﺎدي ﺑﻪ‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﺎدرش ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﻣﯿﺎن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و دوﺑﺎره ﺳﺎﮐﺶ‬
‫را زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺨﺎﺑﺮات ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻮا در ﺣﺎل‬
‫ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻮد و او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز در‬
‫ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻣﺨﺎﺑﺮات ﺑﺎز ﺑﻮد و ﯾﮑﯽ دو ﻧﻔﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ وﺻﻞ ﺷﺪن ﺷﻤﺎره ﻫﺎﯾﺸﺎن و ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺰﯾﺰان ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺷﻤﺎره ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن را ﺑﻪ ﻣﺘﺼﺪي ﮐﻪ از ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺧﻮدﺷﺎن‬
‫ﺑﻮد داد و روي ﯾﮑﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎد ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در ﺟﻠﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻣﺨﺎﺑﺮات ﮐﺮد و ﻣﺪام‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺳﺮﺑﺎزي داﺷﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺷﻤﺎره ﮔﯿﺮي ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي ﺑﺮو ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ داﺧﻞ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺷﺪ و ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﺪﯾﻤﯽ و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي‬
‫رﻧﮓ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻟﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﯾﮑﯽ از اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺎدرش را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ و ﻫﯿﺠﺎن زده ﻧﺎم او را ﺻﺪا زد‪ .‬ﻃﻨﯿﻦ ﺟﺎن ﻣﺎدر‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺎدرش ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻔﻮذ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﻣﺎدرش را ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ در‬
‫ﻣﯿﺎن ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪﻗﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎدرش ﺣﺎل او را ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﻓﺮاوان ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬از وﺿﻌﯿﺖ‬
‫ﺧﻮب و ﻏﺬاﻫﺎي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ داﺷﺖ ﺟﻤﻼﺗﺶ را ﻃﻮري ﺑﯿﺎن ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﯿﺎل‬
‫ﻣﺎدرش را راﺣﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ در ﭘﺎﺳﺦ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎي او درﺑﺎره ﻓﺎﻣﯿﻞ و آﺷﻨﺎﯾﺎن ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﻨﺪ و ﺟﺎﯾﺶ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ‪ .‬ﭼﻘﺪر دوﺳﺖ داﺷﺖ اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺪر و ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻓﺮاوان ﺑﺎ او‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﻪ در اﯾﺎم ﻋﯿﺪ در ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ او ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮان ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺑﺮود ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺎدرش ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ وﻟﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﭘﺴﺮش را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد و از ﺧﻮب ﺑﻮدن او ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ‬
‫ﺧﯿﺎﻟﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺻﺮار ﭘﺪرش ﺑﺮاي ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﭘﻮل ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ وﻗﺖ‬
‫ﭘﻮل ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد ﺑﻪ او اﻃﻼع ﻣﯽ دﻫﺪ ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻫﻤﻪ دوﺑﺎره ﻣﺎدر ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﻪ‬
‫اﺻﺮار از ﭘﺪر ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻔﺎرﺷﺎﺗﺶ را ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪام ﺣﻤﺎم ﺑﺮود و ﻟﺒﺎس‬
‫ﻫﺎ و ﭘﺘﻮ ﻫﺎﯾﺶ را ﺗﻤﯿﺰ ﻧﮕﺎه دارد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﺳﺮ ﺣﺎل ﺑﻮدن ﻣﺎدرش در ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳﻔﺎرﺷﺎت ﮐﻠﻤﻪ ﭼﺸﻢ را ادا ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﻣﺎدر ﺑﺎ آرزوي ﺳﻼﻣﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺮزﻧﺪش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﺗﻤﺎس ﺣﺒﯿﺐ اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ و ﺷﺎدي‬
‫ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﻫﻮاي ﻧﻤﻨﺎك آﺧﺮﯾﻦ روزﻫﺎي اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه را ﺑﻪ رﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﺧﺮاﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﯽ روز آﯾﻨﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻫﺮ ﺷﺐ در‬
‫آﻧﺠﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻫﻢ وﻏﻤﺶ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده اش از ﺑﯽ ﺧﺒﺮي او ﺑﻮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻦ ﺗﻤﺎس ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي دﻧﯿﺎ را ﻗﺒﻮل ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺷﺐ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﻠﺤﻪ و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻟﻮازم ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﮐﯿﻮﺳﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬
‫دادن در آن اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻮد و او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن‬
‫ﺳﺮش ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻀﺎي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ و اﻃﺮاف آن را از ﻧﻈﺮ ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻮا از ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮگ و ﻣﯿﺶ درآﻣﺪه ﺑﻮد و ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫ﯾﮑﺒﺎر دور ﺗﺎ دور ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻓﻀﺎي ﺑﯿﺮون ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻓﻀﺎي ﺷﺎدي ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه در آن ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد در ﺑﯿﺮون ﭘﺎﯾﮕﺎه و در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﻪ درﺳﺖ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ارﺷﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در زﻣﺎن ﻫﺎي ﺑﺎاﻟﻮﯾﺖ اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﺎﻻ در ﺳﺮﯾﻌﺘﺮﯾﻦ زﻣﺎن در ﻣﺤﻞ ﮐﺎرﺷﺎن‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻢ ﺷﻮر و ﻧﺸﺎط زﯾﺎدي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬در اﻏﻠﺐ آﻧﻬﺎ رﯾﺴﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻻﻣﭗ‬
‫ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد زﯾﺒﺎﯾﯽ آﻧﻬﺎ را دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﻧﻈﺮ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ آدﻣﻬﺎ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ راﺣﺖ ﺗﺮ و ﺷﺎدﺗﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻃﺎق ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﺨﺮ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﯿﺎط ﭘﺸﺘﯽ ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﺎدي و زﯾﺒﺎﯾﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ آن ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻫﻮا ﺳﺮدﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺮاي در‬
‫اﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪن از ﺑﺎد ﺳﺮدي ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ وزﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ داﺧﻞ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﭘﻨﺎه ﺑﺮد‪ .‬از ﻣﯿﺎن‬
‫ﺷﯿﺸﻪ ﺗﺮك ﺧﻮرده ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎد ﺳﺮدي وارد آن ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ او را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺑﺮاي در‬
‫اﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪن از ﮔﺰﻧﺪ ﺳﺮﻣﺎ روي ﮐﻒ آﻫﻨﯽ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از آرام‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮر اﻃﺎق ﯾﮑﯽ از وﯾﻼ ﻫﺎي ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻪ دﯾﻮاره ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﺑﺮ روي ﺳﻄﺢ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺮج ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻋﺒﻮر ﺳﺎﯾﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﻮر ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ‬
‫ﺑﺪوزد‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﮐﻮﻫﻬﺎي اﻃﺮاف ﭘﺎﯾﮕﺎه در آن ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬او از‬
‫ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدن ﮐﻼه آﻫﻨﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ روي ﺳﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫وﯾﻼﻫﺎي اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه اي را ﮐﻪ ﺑﺎزﺗﺎب روﺷﻦ ﺷﺪن ﻧﻮر ﭼﺮاﻏﺶ ﺑﻪ روي ﺷﯿﺸﻪ‬
‫ﮐﯿﻮﺳﮏ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد را ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﺮده ﻫﺎﯾﯽ رﻧﮕﯽ ﮐﻪ از دو ﻃﺮف ﺑﻪ ﮐﻨﺞ اﻃﺎق ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﭘﺎﯾﯽ را از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ اﺳﻠﺤﻪ اش را‬
‫روي ﮔﺮدﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮐﻼﻫﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد‪ .‬او ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻃﺒﻖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻓﺮﻣﺎن‬
‫اﯾﺴﺖ را ﺻﺎدر ﮐﺮد‪ .‬ﻓﺮدي ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي اﯾﺴﺖ روي ﭘﻠﻪ اي‬
‫اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه‬
‫اش را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬اﺳﻢ ﺷﺐ و اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎ اداي ﮐﻠﻤﻪ ﭼﺸﻢ روﺑﺎه‬
‫دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﺳﺮ راه ورودي ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ﺗﺎ اﻓﺴﺮ‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺘﻮاﻧﺪ وارد ﻓﻀﺎي داﯾﺮه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ او را ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در روي رﯾﻨﮓ ﺑﻮﮐﺲ ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺠﺎزاﺗﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺒﻮدي ﭼﺸﻤﺎن اﻓﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ روز از آن اﺗﻔﺎق ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﻧﺸﺎن از ﺷﺪت ﺑﯽ رﺣﻤﯽ ﺣﺮﯾﻒ اش در آن ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻼم‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ادا ﮐﺮد اﻣﺎ اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﮐﻪ ﺑﺮاي اداي اﺣﺘﺮام ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫آورد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﯿﺪات ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺘﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺣﺖ ﺑﺎش اوﻣﺪم ﺗﺎ‬
‫ازت ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﭘﺴﺮ ‪ ,‬زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﻢ رو ﻣﺪﯾﻮﻧﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﯾﮑﯽ دو روزي ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﯿﺎم‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ وﻟﯽ ﺳﺘﺎره ﺳﻬﯿﻠﯽ ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي و دوﺑﺎره اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ و اون اﻓﺴﺮ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﯾﻪ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ وﻟﯽ اون ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ اﻧﺘﻘﺎم ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﻦ ﻏﯿﺮ ﻋﻤﺪ اﻧﺠﺎم‬
‫داده ﺑﻮدم رو وﺳﻂ رﯾﻨﮓ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ از ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي ﺷﮏ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺷﺪت وزش ﺑﺎد ﺳﺮد ﮐﻤﯽ زﯾﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﺟﻮان اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮي اﯾﻦ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎدي وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ازت ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ و ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺣﺒﯿﺐ دراز ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ را از روي دﺳﺘﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺑﺮداﺷﺖ و دﺳﺖ اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ‬
‫را ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ﻣﻦ ﮐﺎري رو ﮐﺮدم ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﺮ ﮐﺲ‬
‫دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻮد اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﻧﮕﺮان ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ از وﺿﻌﻢ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ ﻧﺪارم ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺟﻮان ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ را ﻣﯽ ﻓﺸﺮد ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻬﺶ ﻣﯽ زدي رو دﯾﺪم اون ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﮐﺎر ﯾﻪ ﻣﺒﺘﺪي ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻮﮐﺲ رو از ﮐﺠﺎ ﯾﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﯽ!؟ ورزﺷﮕﺎه اداره ﭘﺴﺖ ﺷﺎﻫﺮود ﻗﺮﺑﺎن ‪ ,‬اوﻧﺠﺎ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﮐﺎرﻣﻨﺪان ﮐﻼس آﻣﻮزش‬
‫ﺑﻮﮐﺲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺛﺒﺖ ﻧﺎم ﮐﺮدم‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎد‬
‫ﺳﺮد ﮐﻤﺘﺮي ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد از وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ اوﻣﺪم ﻫﺮ روز ﺗﻤﺮﯾﻦ‬
‫ﺷﻤﺎ و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻮﮐﺴﻮرﻫﺎ رو ﺑﺎ ﻣﺮﺑﯽ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻮن ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ رو ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫اﻓﺴﺮ ﺟﻮان ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﻪ از ﺑﺎﻻي‬
‫ﮐﯿﻮﺳﮏ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺣﺒﯿﺐ را اﻣﻀﺎء ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم وﻟﯽ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺖ ﺑﻬﺰادي و ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮ دﯾﮕﺮ از او‬
‫ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮو ﺗﻮ ﮐﯿﻮﺳﮏ و راﺣﺖ‬
‫ﺑﺎش ﻫﻮا ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮد ﺷﺪه! او درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺳﺮﻣﺎي ﻫﻮا ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي دور‬
‫ﻣﺎﻧﺪن از آن دوﺑﺎره داﺧﻞ ﮐﯿﻮﺳﮏ رﻓﺖ و ﮐﻒ آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ از درﺳﺖ‬
‫ﺑﻮدن دﺧﺎﻟﺘﺶ در دﻋﻮاي آن روز ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﺟﻮان از او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺠﺎت‬
‫ﺟﺎﻧﺶ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺰدﻻﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﮑﺮدﻧﺶ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ دوازدﻫﻢ‬
‫ﺻﺪاي ﭘﺎي ﺳﺎل ﻧﻮ ﮐﻢ ﮐﻢ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻣﺤﻮﻃﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺑﺮﮔﺰاري ﺟﺸﻦ ﻫﺎي ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﺸﻐﻮل آﻣﺎده ﺳﺎزي ﻓﻀﺎي آن ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﻮروز اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺤﻞ رژه ﺳﺮﺑﺎزان در‬
‫اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل و ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺨﺼﻮص ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ارﺷﺪ‬
‫و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﺎرﺟﯽ ﺣﺎﺿﺮ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﻮه و زﯾﺒﺎ در ﺣﺎل آراﺳﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻃﯽ ﮐﺮدن دوره آﻣﻮزﺷﯽ دور از ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮد ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪن در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ در اﯾﻦ روزﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﭘﻮ و ﺷﺎدي ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺗﻼش ﺧﻮد ﺣﺎل و ﻫﻮاي ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺑﻪ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻓﻀﺎي ﺳﺎل ﻧﻮ در ﺷﻬﺮ و دﯾﺎرﺷﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻢ از اﯾﻦ ﻗﺎﺋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﺒﻮد و ﺑﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﮏ ﮔﺮوه از ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ و دﻟﺒﺎزي ﻫﺎي او آﻣﺎده ﻫﻤﮑﺎري ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﺸﻐﻮل ﺟﻤﻊ آوري‬
‫ﭼﻮب و ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺧﺸﮏ ﺷﺪه درﺧﺘﺎن ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺳﻮري ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اوﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر از ﮐﻨﺎر ﻣﺤﻮﻃﻪ رژه ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﭼﻮب ﺧﺸﮏ ﺷﺪه از ﮐﻨﺎر ﻃﻮري ﻫﺎي ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫دوﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﻤﯽ از ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ از ﺷﻠﻮارش‬
‫ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد اﺣﺴﺎس ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﯽ اﯾﺴﺘﺎد ﺗﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از دور ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮاي آﺗﯿﺶ ﺑﺎزي اﻣﺸﺐ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدم ﺣﺒﯿﺐ و ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯽ ﻣﻌﻄﻠﯽ‬
‫ﺗﻤﺎم ﭼﻮب ﻫﺎي ﺟﻤﻊ ﺷﺪه را روي دﺳﺖ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﯾﺸﺐ ﮐﻪ ﻧﺒﻮدي‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﭘﺸﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه آﺗﺶ ﺑﺎزي راه ﺑﻨﺪازﯾﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺎﺣﺎل ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬اﯾﻦ ﻫﺎ رو ﻣﯽ ﺑﺮي ﭘﺸﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﻣﻦ دوﺑﺎره ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﭼﻮب ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻢ و‬
‫ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﺳﺮوان ﻧﯿﮑﺨﻮاه‬
‫ﻫﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﯾﻔﺶ و داﻏﻮن ﮐﺮدي و دﯾﺪي؟ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﺳﻢ اﻓﺴﺮي ﮐﻪ دﯾﺸﺐ‬
‫ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﺮ از او ﺑﻪ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ او آﻣﺪه ﺑﻮد ﻧﯿﮑﺨﻮاه اﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬آره‬
‫دﯾﺸﺐ اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﻮ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزان راﻫﺶ را اداﻣﻪ داد‪ .‬اﻣﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ ﺳﻬﻤﯿﻪ ﮐﯿﮏ و ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ اﻣﺮوز رو ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﯾﻢ ﺳﻬﻢ ﺗﻮ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ زﯾﺮ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﺤﻮﻃﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﮕﺎه دوﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﺣﺴﺎﺑﯽ از ﺧﺠﺎﻟﺖ اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ در آﻣﺪه ﺑﻪ دﺳﺘﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﺑﻐﻞ داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﺠﺴﻢ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اﺷﮑﺎن و ﺳﺮوان ﻧﯿﮑﺨﻮاه ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه اداﻣﻪ ﻣﺴﯿﺮ داد‪ .‬آن روز ﻋﺼﺮ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺎﺿﺮ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ دور ﺗﺎ دور آﺗﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺖ اﺷﮑﺎن درﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﻌﺮ و ﮐﻒ زدن ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﻣﺪام ﺑﺎ دوﯾﺪن و ﭘﺮﯾﺪن از‬
‫روي آﺗﺶ ﺷﻌﺮ ﻣﺨﺼﻮص ﺟﺸﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺳﺎل را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و از ﺷﺐ زﯾﺒﺎﯾﺸﺎن‬
‫ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي دوﻣﯿﻦ ﺷﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮل‬
‫ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺧﻮد را از ﺟﻤﻊ ﺳﺮﺑﺎزان دﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب ورودي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﺷﺐ وﺳﺎﺋﻞ و رﻣﺰ ﺷﺐ را ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‬
‫رﻓﺖ‪ .‬او ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم در ﻃﻮل ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺷﺎدي و ﭘﺮﯾﺪن ﻫﺎي ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ از روي آﺗﺶ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫از ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﻫﺎي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺻﺪاي ﻫﻠﻬﻠﻪ و ﺷﺎدي و ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ را ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﻠﻪ‬
‫ﻫﺎ را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺪس زد ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫وﯾﻼﯾﯽ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮﮔﺰاري ﺟﺸﻦ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ آﺧﺮ ﺳﺎل ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در‬
‫ﺑﺎﻻي ﭘﻠﮑﺎن ﺣﺒﯿﺐ وﺳﺎﯾﻞ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را در ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ آراﻣﯽ از آن‬
‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺪﺳﺶ درﺳﺖ ﺑﻮد در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻪ‬
‫دﯾﻮار ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮد دﺧﺘﺮان و ﭘﺴﺮان زﯾﺎدي ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺮﯾﺪن از ﭼﻨﺪﯾﻦ ردﯾﻒ آﺗﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﮐﻒ زﻧﺎن و ﺷﺎدي ﮐﻨﺎن از ﺟﺸﻦ زﯾﺒﺎي ﻧﻮر و آﺗﺶ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎي ﻣﯿﺎن ﺳﺎل‬
‫ﻧﯿﺰ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﭼﻮﺑﯽ ﺣﯿﺎط ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﭼﺎي و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ ﺑﺰرگ وﺳﻂ ﺣﯿﺎط ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺷﺎدي ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ ﺷﺎن‬
‫در ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺗﺼﻮر ﮐﻨﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮادران و ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺮﯾﺪن‬
‫از روي آﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﺎدرﺷﺎن در آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل درﺳﺖ ﮐﺮدن آش رﺷﺘﻪ اﯾﻦ ﺟﺸﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن اﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮه اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي در او اﯾﺠﺎد ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺣﺘﯽ در اﯾﻦ روز ﻧﯿﺰ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺎﻫﺪ ﺣﻀﻮر ﭘﺪرﺷﺎن در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺣﺘﯽ در‬
‫ﺳﺎﻋﺖ آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﻢ ﭘﺪر ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و آﺟﯿﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ در‬
‫ﺧﻮاب در ﺷﺎدي آﻧﻬﺎ ﺷﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﺎر در اداره ﭘﺴﺖ ﺷﺎﻫﺮود ﺑﻪ دﻟﯿﻞ درآﻣﺪ‬
‫ﻧﺎﭼﯿﺰش ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻧﻮ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ در روزﻫﺎي آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺎل ﺑﺎ‬
‫ﮐﺎر ﮐﺮدن در ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺮدم و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﺗﺎ دﯾﺮ وﻗﺖ ﺳﺮ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎﺷﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ در اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ اﯾﻦ راز ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺣﺒﯿﺐ او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﻫﻤﭽﻮن دﯾﮕﺮان در ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﻟﺒﺎس ﻧﻮ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﺨﺘﯿﻬﺎ ﺣﺒﯿﺐ و ﺑﺮادران و ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮش زﺑﺎﻧﺰد ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﮐﻮﭼﻪ و‬
‫ﻣﺤﻠﻪ ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺪﯾﻮن زﺣﻤﺎت ﭘﺪر و ﻣﺎدري ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﻄﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن را ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎ و ﺟﯿﻎ‬
‫زدن ﻫﺎي دﺧﺘﺮان و ﭘﺴﺮان ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي وﯾﻼﯾﯽ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮدن‬
‫دﺳﺘﻬﺎﯾﺸﺎن در دﺳﺖ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دور ﺗﺎ دور آﺗﺶ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻌﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﻧﻌﮑﺎس ﻧﻮر آﺗﺶ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ از ﻗﺪ اﯾﻦ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﻫﺎي‬
‫ﺷﺎد آﻧﺎن ﻣﯽ ﺗﺎﺑﯿﺪ و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺟﺸﻦ آﻧﻬﺎ را دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺒﯿﺐ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن‬
‫روي ﯾﮑﯽ از دﺧﺘﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺪ ﺗﺮ از دﯾﮕﺮان ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﺒﺎس زﯾﺒﺎي‬
‫ﯾﮏ ﺳﺮه ﮐﻪ در ﺳﻤﺖ راﺳﺘﺶ ﯾﮏ ﭘﺎﭘﯿﻮن ﺑﺰرگ ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﺎ آن ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ‬
‫رﻧﮓ او را از دﯾﮕﺮان ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻢ ﺑﺎزي ﻫﺎﯾﺶ دﺳﺘﺎن دو دﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮ‬
‫را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺣﺮارت ﺷﻌﺮ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و دور آﺗﺶ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﭼﺸﻤﺎن دﺧﺘﺮ ﻧﯿﺰ روي او ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮ ﮐﻪ درﺳﺖ روﺑﺮوي‬
‫آﺗﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺷﮑﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ ﭼﺮا وﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﭙﺎدﮔﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم‬
‫زدن دور ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ دور زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﯾﮑﺴﺮه ﭘﺎﭘﯿﻮن دار ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ او را در ﻣﯿﺎن‬
‫ﺟﻤﻊ و ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ روي ﺗﺎب وﺳﻂ ﺣﯿﺎط ﻣﯽ دﯾﺪ‪.‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺳﺘﺎرﮔﺎن‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮي در ﭘﻬﻨﻪ ﺑﯿﮑﺮان آﺳﻤﺎن ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺷﺐ آﻏﺎز ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از زﯾﺮ‬
‫ﭘﺎﻟﺘﻮي زﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ ﮐﺘﺎب ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ از اﺷﮑﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون آورد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬
‫در ﻧﻮر ﮐﻢ ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﭘﺎﯾﮕﺎه آن را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب و‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن آﻧﻬﺎ ﯾﮑﯽ از دﻟﺨﻮﺷﯽ ﻫﺎﯾﺶ در دوران ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺧﺮﯾﺪن ﮐﺘﺎب در دوران ﻗﺒﻞ از ﺳﺮﺑﺎزي در ﺧﺎﻧﻮاده او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺎﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ وﺟﻮد اﺷﮑﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش او ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪي دﯾﺮﯾﻨﻪ اش‬
‫ﺑﭙﺮدازد و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ و دﯾﺎرﺷﺎن ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن آﻧﻘﺪر ﻣﺤﻮ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺘﺎب را در ﻧﻮر ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻢ ﻣﺤﯿﻂ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﭼﻄﻮر ﺳﺮش را در آن ﻓﺮو ﺑﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﻪ ﻃﺮز ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ‬
‫ﻧﻮر ﻣﺤﯿﻂ اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮش را از روي ﮐﺘﺎب ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دور ﺗﺎ دورش‬
‫را ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب را ﺑﺴﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي وﯾﻼﯾﯽ ﺑﯿﺮون ﭘﺎﯾﮕﺎه ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ دﺧﺘﺮي را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﮑﯿﻪ داده و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد روﺷﻨﺎﯾﯽ‬
‫اﻃﺎق ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮك در ﺳﺎﯾﻪ اي از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه اش را‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺪ وﻟﯽ از ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﮔﻠﺪاري ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻨﺶ ﻣﯽ دﯾﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺪس ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي‬
‫دﺧﺘﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ دو ﺳﺎﻋﺖ ﭘﯿﺶ در ﺣﯿﺎط ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد در ﭘﺸﺖ ﺳﺘﻮن ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮد را از‬
‫دﯾﺪ دﺧﺘﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﭘﺸﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﭘﺎﯾﮕﺎه دﯾﮕﺮ اﺛﺮي از ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز دور آﺗﺶ ﮐﻢ ﺟﺎﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﭘﺸﺖ ﺳﺘﻮن ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ اﻣﺎ اﺛﺮي از دﺧﺘﺮ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺒﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺮاغ‬
‫اﻃﺎق روﺷﻦ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺘﺎب را روي ﺳﮑﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن‬
‫ﮐﻼه آﻫﻨﯽ روي ﺳﺮش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن دور ﮐﯿﻮﺳﮏ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺨﺶ ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫رﺳﯿﺪ دوﺑﺎره زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺎق اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬از ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫دﯾﻮارﻫﺎي ﺻﻮرﺗﯽ رﻧﮓ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻨﺪ ردﯾﻒ ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﻮﺳﺘﺮ ﺑﺰرگ وﺳﻂ‬
‫اﻃﺎق را دﯾﺪ او راﻫﺶ را ﺑﻪ دور ﮐﯿﻮﺳﮏ اداﻣﻪ داد و دوﺑﺎره در ﭘﺸﺖ ﺳﺘﻮن ﺗﺎرﯾﮏ ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺧﻮدش ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ ﻧﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ را ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺑﺒﯿﻨﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي او‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي آﯾﻨﺪه را ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺳﭙﺮي ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﺘﺎﺑﺶ را از ﺳﮑﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و رو ﺑﻪ ﻧﻮر اﻃﺎق ﺟﻠﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﺒﻮد ﺑﺮاي دﯾﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎ ﺳﺮش را در ﮐﺘﺎب‬
‫ﻓﺮو ﺑﺒﺮد وﻟﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﮑﺒﺎر ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﯽ آﻧﮑﻪ دﻟﯿﻠﺶ را ﺑﺪاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻣﯽ‬
‫دوﺧﺖ اﻣﺎ دﯾﮕﺮ اﺛﺮي از دﺧﺘﺮك ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن از ﻫﯿﺎﻫﻮي ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫داﺧﻞ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ آن ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎ ﺟﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﯽ داده ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﺑﺎﻣﺪاد ﺑﻪ ﺟﺰ ﭘﺎرس ﺳﮓ ﻫﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن را ﺣﺲ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺻﻔﺤﻪ اي از ﮐﺘﺎب را‬
‫ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻮد ﺗﺎ زد و ﮐﺘﺎب را ﺑﺴﺖ و از ﺟﯿﺒﺶ ﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ اش ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮش را ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر در ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ آن را ﻣﺮور ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫از روي ﺗﮏ ﺗﮏ ﮐﻠﻤﺎت ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد و ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﻄﺮآن ﺧﯿﺎﻟﺶ او را ﺑﻪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻫﺎ‬
‫دورﺗﺮ و ﺑﻪ ﺷﻬﺮي ﻣﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ دﻟﺶ ﺑﺮاي دﯾﺪن آن ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺳﺎل ﻧﻮ ﺗﻤﺎم ﮐﻼس ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ ﻟﻐﻮ ﺷﺪ‬
‫و ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﺎ و ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ در ﺟﺸﻦ‬
‫ﺳﺎل ﻧﻮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﻣﯿﺎن ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺨﺖ ﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻧﻈﺎﻓﺖ ﮐﻒ ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺧﯿﺲ ﺷﺪن ﺑﯿﺪار ﺷﺪ و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮد ﺳﺮش ﺑﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺮ ﺧﻮرد ﮐﺮد و دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﺧﻨﺪه اﺷﮑﺎن و ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎﻟﯿﺪن دﺳﺘﺶ روي ﺳﺮ ﮐﻤﯽ از درد ﺳﺮش ﮐﻢ ﮐﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد از اﯾﻦ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﭼﻨﺪان راﺿﯽ ﻧﯿﺴﺖ رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﺧﻪ اﯾﻦ ﭼﻪ ﺷﻮﺧﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ!!! ﺗﺎزه ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﺳﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﺨﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﯽ‬
‫ﺧﻨﺪﯾﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و در ﺣﺎل ﺧﻨﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﺧﯿﺲ ﺷﺪن اﯾﻨﻄﻮري از روي ﺗﺨﺖ ﺑﭙﺮي! او اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را‬
‫ﮔﻔﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺿﺮﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺗﻼﻓﯽ ﮐﺎرش ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ روي‬
‫ﺗﺨﺖ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن و ﺳﺮﺑﺎزان دﯾﮕﺮ دراز ﮐﺸﯿﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪن ﺧﻮد ﺟﺎ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ اﺷﮑﺎن ﺑﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺎﻏﺬي‬
‫ﺑﻪ ﺑﯿﻨﯽ اش ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن دو ﺑﺮﮔﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ را ﮐﻪ ﻣﻬﺮ و اﻣﻀﺎي ﻣﺴﺌﻮل واﺣﺪﺷﺎن را زﯾﺮ ﺧﻮد داﺷﺖ ﺟﻠﻮي‬
‫ﭼﺸﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﻢ ﺗﻼﻓﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدم ﻣﺮﺧﺼﯽ ‪ ,‬از ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ ﻏﺮوب ﺑﺮاي ﺧﻮدم و ﺧﻮدت!‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻄﻮري اﻣﻀﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه رو ﮔﺮﻓﺘﯽ‬
‫اﺷﮑﺎن!؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﺑﻪ ﮔﻮش ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرم دﯾﺸﺐ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺷﯿﺮاز ‪ ,‬اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎه اﯾﻦ ﻣﺮﺧﺼﯽ ردﯾﻒ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮي رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺧﺼﯽ دادﻧﺪ!؟ ﻣﻦ ﮐﻪ‬
‫اﻣﺎ اﺷﮑﺎن اﺟﺎزه ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪن ﺣﺮف او را ﻧﺪاد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬رﻓﯿﻖ اﺷﮑﺎن رﻓﯿﻖ ﭘﺪر اﺷﮑﺎن ﻫﻢ‬
‫ﻫﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺗﺨﺖ ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﻘﻂ زودﺗﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮري ﻫﻢ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﻧﺪارﯾﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻻ ﺑﻪ ﻻي ﺗﺨﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮدش رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ روز ﺳﺨﺖ را از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ روﺣﯿﻪ ﺑﺨﺶ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﺷﮑﺎن ﺑﺎ وﺟﻮد ﺧﺎﻧﻮاده اش اﯾﻦ زﻣﺎن را ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد و او ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﮐﻤﯽ در ﭘﯿﺎده روي ﮐﻨﺪ و از ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ ﭘﺎﯾﮕﺎه راﺣﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ و اﺷﮑﺎن از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺟﻠﻮي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺟﻠﻮي‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺮﺳﺪس آﺑﯽ رﻧﮓ دوﯾﺪ و در آﻏﻮش ﻣﺎدرش‬
‫ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ و ﭘﺪر اﺷﮑﺎن ﻫﻢ دور آﻧﻬﺎ ﺣﻠﻘﻪ زده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از دﯾﺪن آﻧﻬﺎ ﺧﻮد را ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در آﻏﻮش ﻣﺎدرش ﻗﺮار دارد و ﺑﺮ ﭼﺎدر‬
‫ﻣﺎدرش ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن او را ﺻﺪا زد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس ﺧﻮد و ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮐﻼﻫﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻮاده اﺷﮑﺎن رﻓﺖ‪ .‬ﭘﺪر‬
‫اﺷﮑﺎن اوﻟﯿﻦ ﻋﻀﻮ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ دراز‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم ﭘﺴﺮم ﻣﻦ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﭘﺪر آﻗﺎ اﺷﮑﺎن ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺎن ﭘﺪر اﺷﮑﺎن را‬
‫ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻬﺰادي ﻫﺴﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن! ﭘﺪر اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد‪ :‬اﺷﮑﺎن از ﺷﻤﺎ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده ﻋﻠﯽ اﻟﺨﺼﻮص از ﻧﺎك اوت ﮐﺮدن اون ﮔﺮدن ﮐﻠﻔﺖ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ و‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺸﺖ ﮔﺮه ﮐﺮده درآورد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﺧﺠﺎﻟﺖ‬
‫ﻧﮑﺶ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ دارﻧﺪ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ رو ﺑﻪ ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﮐﺮد و ﺳﻼﻣﯽ داد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﮕﻮ ﺑﺨﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرگ ﺳﻤﯿﻌﯽ ‪ ,‬ﭘﺪرم و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻬﻨﺪس ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻣﺎﻟﮏ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﮐﻔﺶ‬
‫ﻫﺎي ﺷﯿﮏ ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺗﻬﺮان ﻣﺎدرم ﮐﺘﺎﯾﻮن ﻣﺤﻤﺪي ﺧﺎﻧﻪ دار و ﺣﺴﺎﺑﺪار ارﺷﺪ ﭘﺪرم و در‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ آﺧﺮﯾﻦ ﻋﻀﻮ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮاﻫﺮم ﺳﻤﯿﺮا ﺳﺎل دوم دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن و ﭘﺸﺖ ﮐﻨﮑﻮري آﯾﻨﺪه و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻣﺎدر ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ‬
‫را ﮐﺸﺪار ادا ﮐﺮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﺷﮑﺎن و ﭘﺪرش ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﮐﻮﺗﺎه ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﻣﺎدر‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻫﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ درﺑﺎرش‬
‫ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺑﺰرگ ﻣﺮدي از ﻧﯿﺸﺎﺑﻮر‪ .‬ﺷﺎﻫﺮود آﻗﺎ اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن را اﺻﻼح ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ‬
‫ﻣﺰاﺣﻤﺘﻮن ﻧﻤﯽ ﺷﻢ ﺧﯿﻠﯽ از دﯾﺪن ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺻﺪاي رﻋﺪ و ﺑﺮق ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎ را ﭘﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ از ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺠﺎ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﻦ و ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ ﻧﺎﻫﺎر ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ‬
‫و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺤﺚ رو ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ رو ﺑﻪ دﺧﺘﺮش ﮔﻔﺖ ﺳﻤﯿﺮا ﻣﺎدر ﺗﻮ‬
‫ﺟﻠﻮ ﭘﯿﺶ ﭘﺪرت ﺑﺸﯿﻦ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺮف ﻣﺎدر ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻘﯿﻪ‬
‫اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﮐﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﯽ ﺑﺮد ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﻘﺪر ﺑﺎﺣﺎل ﻫﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ‪ .‬ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ در ﭘﻨﺞ‬
‫ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﺷﻤﺎل ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز واﻗﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد و راﻫﯽ آﺳﻔﺎﻟﺘﻪ ﮐﻪ دور ﺗﺎ دور آن را درﺧﺘﺎن ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺻﻨﻮﺑﺮ اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮد ﺑﻮد آن را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺎﮐﺖ و آرام‬
‫ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻢ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻣﺎدر ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﺰﺋﯿﺎت رﯾﺰ و درﺷﺖ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻣﺮاﺳﻢ ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺳﻮري ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﻣﺎدر ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪﻗﻪ ﭘﺴﺮش ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن را ﺷﺎد و ﺳﺮ ﺣﺎل ﻣﯽ دﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻢ ﺧﻮاﺑﯽ‬
‫دو ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻤﯽ ﮐﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺘﻞ ﻫﺎي‬
‫ﺷﯿﺮاز اﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ روز ﺑﻌﺪ از ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ از ﺑﻮدن در اﯾﻦ ﺷﻬﺮ زﯾﺒﺎ‬
‫ﻟﺬت ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﻫﺮ دو ﺟﻮان را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺑﺮاي اﺳﺘﺤﻤﺎم ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﺎم ﻫﺘﻞ ﺑﺮوﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر در رﺳﺘﻮران ﻫﺘﻞ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﻣﺎدرش ﺑﺮاﯾﺶ آورده ﺑﻮد ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻇﺎﻫﺮش‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺟﻮاﻧﯽ از ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺮﻓﺢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎر اﯾﻦ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏﺮور از درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﺎن اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﮐﺸﻮر‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺧﻮد ﺣﺮف ﻣﯽ زد و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﯾﺎد آوري ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن دوره‬
‫ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﺷﻌﺒﻪ ﻫﺎي ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﮐﻔﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ را در ﺧﺎرج از اﯾﺮان ﺑﻪ‬
‫ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﻏﺬاﯾﺶ ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺪرش واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺧﻮاﻫﺮ اﺷﮑﺎن اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ از‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺑﻘﯿﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻢ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد و اﻏﻠﺐ اوﻗﺎت‬
‫در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرش ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ اﮔﺮ ﺳﻮاﻟﯽ از او ﭘﺮﺳﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آن را ﺑﺎ ﺗﮑﺎن‬
‫دادن ﺳﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ از ﺑﻪ ﺣﺮف آوردن اﺷﮑﺎن ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺣﺒﯿﺐ‬
‫در ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮد درﺑﺎره ﺷﺎﻫﺮود و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﭘﺎﺳﺦ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺪرك دﯾﭙﻠﻢ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﺶ را در ﺷﺎﻫﺮود ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻬﺰادي‬
‫اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ اﻗﻮاﻣﺸﺎن در ﺷﺎﻫﺮود ﺷﻬﺮي در ﺷﻤﺎل ﺷﺮﻗﯽ اﯾﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ از زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺷﻬﺮﺷﺎن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﮑﺮد ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ آن‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت ﮔﻮش ﻣﯽ داد و ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر اﻓﺘﺘﺎح ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺷﺎﻫﺮود رو ﻫﻢ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬ﻋﺎﻟﯿﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻘﻢ ﭘﺪر اﯾﻨﻄﻮري ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﺎ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ آرﻧﺞ ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ زد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪاري ﺑﺮادر!؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﭘﺎﺳﺦ دادن ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻃﻔﺮه ﺑﺮود ﮐﻪ اﺷﮑﺎن رو ﺑﻪ ﭘﺪرش اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻫﺎي اﻓﺘﺘﺎح ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﺷﺎﻫﺮود ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ ﺑﮕﯿﺪ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ اي ﺗﻠﻔﻨﯽ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﭼﯿﺰي ردﯾﻒ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از دوره آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﺮﮔﺮدم ﺗﻬﺮان !؟‬
‫ﻣﺎدرش درﺳﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ دادن آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﮏ ﺳﺮﻓﻪ اي رو ﺑﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﻏﺬا ﻧﻤﯽ ﺧﻮري ﭘﺴﺮم دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﯽ اﯾﻦ ﻏﺬا رو؟ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺨﯿﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺑﻮد دﺳﺖ ﺷﻤﺎ درد ﻧﮑﻨﻪ و رو ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮدم ﭘﺎﯾﮕﺎه و اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ﻋﺼﺮ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدي؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﺳﻮال ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ‬
‫اﺷﺎره ﭘﺪرش را دﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن ﻣﻦ اﻣﺮوز ﻣﺮﺧﺼﯽ دارم ﻣﯽ ﺧﻮام ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎ رو‬
‫ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻓﻈﯿﻪ و ﺳﻌﺪﯾﻪ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺳﺎده ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ و ﺧﻮدش از ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬاﺧﻮري ﻫﺘﻞ‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪ و دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ اي وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻏﺬا ﺧﻮري ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺖ ﻧﺎﻫﺎر ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫اﻣﺎ ﭘﺪر اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﻔﺖ‪ :‬از اﺷﮑﺎن ﺷﻨﯿﺪم ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻋﻼﻗﻪ زﯾﺎدي داري‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﮔﻔﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮات ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از دﯾﺪن‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ‬
‫رﺳﺘﻮران ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد آرام آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺪرش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺴﺘﻪ را از آﻗﺎي‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻦ ﻣﻦ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺑﺎ ارزﺷﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ اﻧﺘﻈﺎرش رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ وﻟﯽ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ و ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎن او‬
‫را ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ از ﺟﻤﻊ ﺷﺎن ﺟﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﺬراﻧﺪن ﭼﻨﺪ روز ﺳﺨﺖ ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎر‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر ﺑﺎ آﻧﻬﺎ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﯾﻪ‬
‫روﺣﯿﻪ ﺣﺒﯿﺐ را دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﺷﺎد ﺑﻮد و ﻗﺪم زﻧﺎن زﯾﺮ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي رﯾﺰ ﺑﺎران‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﮕﺎه در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺖ زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ داﺷﺖ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ رﺳﯿﺪن را ﭘﯿﺎده ﻃﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺲ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﺑﺴﺘﻪ را‬
‫زﯾﺮﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮐﻨﺎر زدن ﮔﻮﺷﻪ ﮐﺎﻏﺬ روزﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ دور ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را از ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬ﺟﺎده اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺧﻠﻮت ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر در آن‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﯾﮕﺮي در آن دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﮐﻨﺎر ﺟﺎده و از ﻣﯿﺎن‬
‫ردﯾﻒ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ او را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﺑﻪ او ﻣﺤﺒﺖ زﯾﺎدي ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺪر‬
‫اﺷﮑﺎن ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﻮل داده ﺑﻮد ﺷﻌﺒﻪ اي از ﮐﻔﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ را در ﺷﺎﻫﺮود ﺧﻮاﻫﺪ زد و‬
‫از او ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎر دﻋﻮت ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ اﯾﻦ در ﺣﺪ ﯾﮏ ﺗﻌﺎرف ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ اﮔﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع در واﻗﻌﯿﺖ رخ ﻣﯽ داد او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ وارد ﮐﺎري ﻋﺎﻟﯽ ﺑﺎ درآﻣﺪي‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻏﺮق در اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد و ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن را ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪن دﯾﻮار ﻫﺎي ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راﺣﺖ ﺗﺮ‬
‫ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺖ روز ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ اش را ﺑﮕﺬراﻧﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬او‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﮕﺎه اداﻣﻪ ﻣﯽ داد و در ﻃﻮل راه ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺳﻨﮓ‬
‫ﻫﺎي رﯾﺰ و درﺷﺖ وﺳﻂ ﺟﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﯽ آن را ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن آن ﺳﻨﮓ روي ﺳﻄﺢ ﺟﺎده دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ اي آن را ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ‬
‫راﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ آﺧﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺰرﮔﺘﺮي در ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و ﺑﻪ وﺳﻂ‬
‫ﺟﺎده ﻟﻐﺰﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﺳﻨﮓ از ﻟﺒﻪ ﮐﻨﺎري ﺟﺎده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻂ وﺳﻂ آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاي ﺑﻮﻗﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﻤﺘﺪ و در ﭘﯽ آن ﺻﺪاي ﺗﺮﻣﺰ ﺷﺪﯾﺪ ﯾﮏ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ او را از دﻧﯿﺎي‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﮐﻪ در آن ﻏﺮق ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮﺧﻮرد اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﺳﺎل ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬آﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺑﯿﺪ؟ آﻗﺎ ﺻﺪاي ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯾﺪ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺻﺪاي زن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ .‬زن ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل درﺳﺖ روﺑﺮوﯾﺶ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ اﺣﺴﺎس ﮐﺴﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪه و ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﭘﺲ از ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ آرام ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺟﺎده رﻓﺖ‪ .‬زن از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ او را ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ دﯾﺪ آرام ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻫﻢ اﯾﻨﮏ‬
‫ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدش را درك ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب آن زن را ﺑﺪﻫﺪ اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ‬
‫ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﻘﺼﯿﺮ از ﻣﻦ ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬زن ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻄﺮي آب ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﺳﺘﺖ رو ﺑﯿﺎر ﺟﻠﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺎز ﮐﺮدن در‬
‫ﺑﻄﺮي ﻣﻘﺪاري از آب را روي دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ رﯾﺨﺖ و اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺑﻪ ﺻﻮرت و ﮔﺮدﻧﺖ ﺑﭙﺎش‬
‫زود ﺑﺎش‪ .‬ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﺣﺒﯿﺐ آراﻣﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه اش ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫زن از ﺟﯿﺐ ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﺶ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ او داد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﺷﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ آن زن ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻮم ﺣﻮاس ﺧﻮدم ﭘﺮت ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ آن ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ وﺳﻂ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدي؟ ﺣﺒﯿﺐ در‬
‫ﺳﮑﻮت ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ زن ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﺗﻠﺨﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﺶ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ در دﺳﺘﺶ ﻧﺒﻮد ﺑﺮاي‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﺑﺴﺘﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي ﺧﻮد دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ را‬
‫ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﺶ دﯾﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮان در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد آﺳﯿﺐ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را در دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدن از او را ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ و ﺣﺮﮐﺖ آن از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﺑﺴﺘﻪ را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و در ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در آن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎده ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﻬﺎ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﺠﺎورت ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺳﮑﻮﻧﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻖ ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺟﻠﻮي ﯾﮑﯽ از وﯾﻼﻫﺎي ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ‬
‫وارد وﯾﻼ ﺷﺪ‪ .‬از آن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺸﺨﯿﺺ اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ وارد ﮐﺪام وﯾﻼ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ‬
‫ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﺷﺪن ﺑﻪ آن ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ آﻧﻬﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﻫﻤﺎن وﯾﻼي روﺑﺮوي ﺑﺮج‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ او در آن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد‪ .‬او ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺗﻮﺟﻬﯽ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد وﯾﻼﻫﺎﯾﯽ دو ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ ﺳﻘﻔﯽ ﺷﯿﺮواﻧﯽ دار ﮐﻪ در دو ردﯾﻒ ﭘﻨﺞ ﺗﺎﯾﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫وﯾﻼﻫﺎ ﯾﮏ ﺷﮑﻞ و اﻧﺪازه ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ اﻣﺎ وﯾﻼﯾﯽ ﮐﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ آن وارد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺗﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﭽﮏ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ از روي دﯾﻮارﻫﺎي وﯾﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﯿﺎﺑﺎن‬
‫و در ورودي ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و دو درﺧﺖ ﺑﯿﺪ ﻣﺠﻨﻮن ﮐﻪ در ﻃﺮﻓﯿﻦ درب ورودي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﺟﻠﻮي در وﯾﻼ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﯾﮑﺮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودي ﺷﯿﺸﻪ اي ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫رﻓﺖ و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﺮﮔﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ روزاﻧﻪ اش وارد ﻣﺤﻮﻃﻪ آن ﺷﺪ‪ .‬در ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫از ﺻﺒﺢ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺴﺖ و ﺷﻮي ﭘﺘﻮ ﻫﺎ و ﺣﻮﻟﻪ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ روي ﺗﺨﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در‬
‫آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎل اﺳﺘﺮاﺣﺖ و ﯾﺎ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از ﻣﯿﺎن‬
‫ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از آﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد رﻓﺖ و روي آن ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﮐﻨﺠﮑﺎوي دﯾﺪن ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎ ارزش ﺑﻮد و ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻦ‪ .‬ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺸﺖ ﺟﻠﺪ را ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎم ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﻬﺎ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺸﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﺑﯿﻦ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﮐﺘﺎب ﻗﻄﻮري را ﺑﺮداﺷﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي از ﻧﯿﮑﻮس‬
‫ﮐﺎزاﻧﺘﺰاﮐﯿﺲ‪ .‬او ﯾﮑﯽ دو ﺳﻄﺮ از ﮐﺘﺎب را ﺧﻮاﻧﺪ و ﺳﭙﺲ آن را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي دﯾﮕﺮ در‬
‫ﮐﯿﻒ ﺑﺰرگ زﯾﺮ ﺗﺨﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و روي ﺗﺨﺘﺶ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻓﺎرغ از ﻫﻤﻪ دﻧﯿﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺨﻮاﺑﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﺎد آوري ﺻﺪاي ﺗﺮﻣﺰ ﻫﺎي‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﺎ او ﺗﺼﺎدف ﮐﻨﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﺑﺎره ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﺎﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﺰﺋﯿﺎت ﭼﻬﺮه‬
‫اش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ و از او‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫ﮔﺮﻣﺎي ﻧﮕﺎه دﺧﺘﺮ را ﻫﻨﻮز در وﺟﻮدش اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﻣﺠﻌﺪ و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ‬
‫رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي زﯾﺒﺎ در ذﻫﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد آرام آرام او را در روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﻏﺮق‬
‫ﮐﺮد و ﺧﻮاب را ﻣﯿﻬﻤﺎن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮐﺮد‪.‬‬
‫او در ﺧﻮاﺑﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮاﺑﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ روﯾﺎي آﺷﻨﺎ ‪ ,‬روﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ درﺑﺎره آن‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎرﻫﺎ آن را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮدش را ﺑﺎ ﭘﯿﺮاﻫﻦ و ﺷﻠﻮاري‬
‫از ﺣﺮﯾﺮ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ و درﺧﺸﺎن در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎي آﺑﯽ ﻓﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در زﯾﺒﺎي رﻧﮓ ﺳﺒﺰ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﻫﺎ ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻧﺰدﯾﮑﯽ اش ﺗﭙﻪ اي ﮐﻪ در ﺑﺎﻻي آن‬
‫ﮐﻠﺒﻪ اي ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﺷﯿﺮواﻧﯽ ﻣﺜﻠﺜﯽ ﺷﮑﻞ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺗﻤﺎم‬
‫روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ وارد آن ﮐﻠﺒﻪ ﻣﻘﺪس ﺷﻮد و ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار ﻓﺮدي ﮐﻪ در‬
‫آن ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪه ﻧﻤﺎز ﺑﺨﻮاﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﮐﻠﺒﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮﮔﻬﺎي ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎي آﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻓﻀﺎي زﯾﺮ ﭘﺎﯾﺶ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻮﯾﺒﺎر ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ آن ﻫﻢ در ﻣﯿﺎن ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎ ﻣﺤﺼﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ‪ .‬در ﮐﻨﺎر‬
‫ﺟﻮﯾﺒﺎر ﻧﺸﺴﺖ و از آب زﻻل آن وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺪش آﻧﺠﺎﺳﺖ‪ .‬دﯾﺪن اﯾﻦ روﯾﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﺑﻮد در آن ﻣﮑﺎن او ﺑﺎ روﺣﯽ‬
‫ﺳﺒﮏ ﺑﺎل و ﭘﺮ از آراﻣﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻨﺒﺎر ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن وﺿﻮﯾﺶ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﮐﻪ او را ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آراﻣﯽ و در ﺳﮑﻮت ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد و ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از ﺧﺎرج ﺷﺪن از آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ اﺷﮑﺎن‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﻫﻨﻮز از اﺷﮑﺎن ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺐ آراﻣﯽ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﯿﺎط ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺎ رﺷﺘﻪ ﻻﻣﭗ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ و ﻧﻮار ﻫﺎي‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن رﻧﮓ و ﺑﻮي ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه در ﮐﻨﺎر در ورودي‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﭘﺴﺖ ﻫﺎي ﺧﻮد در ﺳﺮاﺳﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﺒﺎب و وﺳﺎﯾﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ در آﻧﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺳﺎﻟﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز دﯾﮕﺮ ﻫﻢ آﻣﺎده رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ وارد ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺷﺪ و ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن آﻧﺸﺐ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ درﯾﺎﻓﺖ رﻣﺰ ﺷﺐ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﺪ‪.‬‬
‫آﺳﻤﺎن ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ وﯾﻼﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯿﺶ روﺑﺮوي آن‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از دﯾﻮار ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻣﺸﺮف ﺑﻪ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﻟﻐﺰﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از زاوﯾﻪ اي ﮐﻪ او در آن ﻗﺮار داﺷﺖ ﭼﯿﺰي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﺻﺪاي اﻓﺴﺮي‬
‫ﮐﻪ وﺳﺎﯾﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ او را در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ از‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬از آﻧﺠﺎ ﺗﺎ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯿﺶ را ﻗﺪم زﻧﺎن ﻃﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺮج وارد ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺷﺪ‪ .‬دﻣﺎي ﻫﻮا ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﺴﻮﺳﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دو ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫اﯾﻦ ﺑﺮاي او ﮐﻪ از ﺳﺮﻣﺎ ﻓﺮاري ﺑﻮد ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ اﺑﺘﺪا ﮐﻤﯽ وﺿﻌﯿﺖ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ روي ﻟﺒﻪ ﺑﺮج ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم‬
‫زدن ﮐﺮد‪ .‬او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ در ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ از ﭘﺴﺖ ﻫﺎ‬
‫ﻧﻤﯽ آﯾﻨﺪ و ﺧﻮاب ﺧﻮش ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺷﺎن را ﺑﻪ ﺑﺎزدﯾﺪ از ﺑﺮج ﻫﺎي ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ و در‬
‫ﻋﻮض در ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﻋﺎت اوﻟﯿﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ آﻧﻬﺎ را ﭼﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض دﯾﺪ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﺐ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬در ﺣﯿﻦ ﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫دور ﮐﯿﻮﺳﮏ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻃﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﻮر ﭼﺮاغ آن‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬دﻟﯿﻞ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق روﺑﺮوي ﮐﯿﻮﺳﮏ را‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﻧﮕﺎر ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻃﺎق ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﺬﺷﺘﻦ زﻣﺎن را ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺲ ﮐﻨﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﻣﺎ‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﺣﯿﺎط آن ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ و ﺣﺮﮐﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﺑﯽ رﻧﮕﯽ‬
‫ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ در راه ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻣﺴﻘﻒ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺑﻮق زدن ﻫﺎي ﭘﯽ در ﭘﯽ و‬
‫ﺧﺎﻣﻮش و روﺷﻦ ﮐﺮدن ﭼﺮاغ ﻫﺎﯾﺶ وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ وﯾﻼ ﺷﺪ و در ﭘﯽ آن ﺻﺪاي ﺧﻮش و‬
‫ﺑﺶ ﮐﺮدن ﻫﺎي اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺳﺮﮐﺎر!؟ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫اﯾﻦ ﺻﺪا ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ و اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﭘﺎﯾﮕﺎه را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ‬
‫آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺘﺎب روي ﺳﮑﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ را زﺑﺮ‬
‫ﮐﺘﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد و ﺑﺎ رﺳﯿﺪن اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎ اداي اﺣﺘﺮام ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎد ‪ .‬اﻓﺴﺮ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻ‬
‫آﻣﺪن روي ﺑﺮج ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﻮاﺳﺖ ﮐﺠﺎ ﺑﻮد ﺳﺮﮐﺎر!؟ ﭼﺮا اﯾﺴﺖ‬
‫ﻧﺪادي!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻤﻮﻧﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ده!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ در وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻌﺬرت‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ‪ ,‬اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮ ﻫﻤﻮﻧﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺴﺖ ﺑﺪي!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﺐ ﺑﺮﮔﻪ ات رو ﺑﺪه ﺑﺒﯿﻨﻢ و ﺑﺮﮔﻪ اي را ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد را ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫اﻣﻀﺎء ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﮑﻼت ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از دﯾﺪن‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺷﮑﻼت ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﺟﻮان در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺑﺮج ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻮاﺳﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ﺳﺮ ﮐﺎر ‪ ,‬اون ﺑﺴﺘﻪ رو ﻫﻢ ﺳﯿﺎوش‬
‫ﺑﺮات ﻓﺮﺳﺘﺎده و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج از دﯾﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺴﺘﻪ‬
‫از ﻃﺮف اﻓﺴﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎن او در اﯾﻦ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد او ﺑﺴﺘﻪ‬
‫را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺗﮑﻪ اي از ﯾﮑﯽ از ﺷﮑﻼت ﻫﺎ را در دﻫﺎﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺴﺘﻪ را ﻧﯿﺰ در‬
‫ﺟﯿﺒﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺧﯿﺎل راﺣﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫ﮐﺘﺎب ﺟﺪﯾﺪش ﮐﻨﺪ‪ .‬وارد ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺷﺪ و ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﺗﮑﻪ اي ﻣﻘﻮا ﮐﻪ در ﮐﻒ آن ﭘﻬﻦ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ‬
‫او ﻫﻤﺮاه ﺑﻮد وﻟﯽ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﺸﻨﮕﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و آﺷﻨﺎ ﺷﺪن ﺑﺎ دﻧﯿﺎي‬
‫ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﻤﺪﻣﺶ ﺑﻮدﻧﺪ در دﻧﯿﺎي ﮐﺘﺎب‬
‫ﻫﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﺶ داﺋﻤﺎ" ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ ﺳﺮ از ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﺎي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اي در ﻣﯽ آورد‬
‫ﮐﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﺶ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﻮدﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮده اي ﭘﯿﺮ در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺗﺎزه ﮐﺸﻒ ﺷﺪه‪ .‬اﻣﺎ‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻣﺮﻣﻮز ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﯽ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺑﻮدﻧﺪ آزادي ‪ ,‬ﺣﺴﯽ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫اﺣﺘﺮام ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺎي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آﻣﺪ او ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ ﺣﺲ ﺑﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن‬
‫داﺳﺘﺎن ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺧﻮد را در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻫﻢ ﮔﺎم ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وزش ﺑﺎد و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺟﯿﺮ ﺟﯿﺮ در آﻫﻨﯽ ﺑﺮج ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را از روي ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺘﺎب‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و از ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﮔﺮد و ﺧﺎك ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﺳﺘﺎره ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روي ﺑﺎزﺧﻮرد ﻧﻮر ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق رو ﺑﻪ روي ﺑﺮج ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر از ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺘﺎﺑﺶ را ﺑﺮاي ﮔﻢ ﻧﮑﺮدن ﺗﺎ زد و ﮐﺘﺎب را روي ﺳﮑﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫و ﺑﺮاي ﮔﺸﺘﯽ در اﻃﺮاف ﺑﺮج از ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ آراﻣﺶ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮد‬
‫را داﺷﺖ و ﺑﻪ ﺟﺰ ﻋﺒﻮر ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز از ﻣﺤﻮﻃﻪ رژه ﭘﺎﯾﮕﺎه و وارد ﺷﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ از درب‬
‫ورودي ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ در وﯾﻼي ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﺷﺐ ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه در ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﯾﻼ روﺷﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺮدي ﺑﺎ‬
‫ﺷﮑﻤﯽ ﺑﺮآﻣﺪه ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎد زدن زﻏﺎل ﻫﺎي روي ﮐﺒﺎب ﭘﺰ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﻃﺮف ﺗﺎرﯾﮑﺘﺮ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻣﺸﻐﻮل ﺳﻮاري ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﺗﺎﺑﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺣﯿﺎط‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ دور ﮐﯿﻮﺳﮏ اداﻣﻪ داد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫روﺷﻦ اﻃﺎق رﺳﯿﺪ اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در‬
‫اﻃﺎق روﺑﺮوي ﺑﺮج ﺑﻪ دﯾﻮار اﻃﺎق ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد اﺷﮑﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن در ﺣﺎل‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ او ﺑﻮد را ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ دﯾﻮار اﻃﺎق ﺑﺎﻻﺗﺮ از دﯾﺪ او ﺑﻮد و ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ را ﮐﻪ ﻃﻮل اﻃﺎق را ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز اﻃﺎق ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﺳﺘﻮن ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق اﯾﺴﺘﺎد ﺗﺎ از دﯾﺪ اﺷﮑﺎن ﺧﺎرج‬
‫ﺷﻮد وﻟﯽ ﺣﺲ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪش ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در ﺣﺎل ﺣﺮف‬
‫زدن اﺳﺖ وادارش ﮐﺮد ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﭽﺮﺧﺪ ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق را ﺑﺎز ﮐﺮد و‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﮔﻮﺷﻪ اي از ﭘﺎﯾﮕﺎه دراز ﮐﺮد ﻣﺴﯿﺮ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫را ﻧﺸﺎن ﮐﺴﯽ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را از ﻣﯿﺎن ﺳﺘﻮﻧﻬﺎي ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داده ﺑﻮد و ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮي ﮐﻪ در ﻃﯽ ﺷﺐ‬
‫ﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﺮاغ اﻃﺎق را روﺷﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻣﯿﻠﯽ روﯾﺶ را از‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ دﯾﻮار ﺑﺮج روي ﮐﺮﯾﺪور ﻣﺪور آن ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬراﻧﺪن ﺑﯿﺸﺘﺮ آن روز ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ‪ ,‬او ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ از اﯾﻦ‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻧﺰده ﺑﻮد ﺷﺎﯾﺪ آن ﻗﺪر ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد دوﺳﺘﯽ او و اﺷﮑﺎن ﻋﻤﯿﻖ و ﺻﻤﯿﻤﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮏ در ﺣﺎل وزش ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺧﻮد ﻓﺮو ﺑﺮد و اﺷﮑﺎن را ﻧﯿﺰ ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺧﺘﺮ ﺟﻮان از ﻗﺎب ﺷﯿﺸﻪ اي ﭘﻨﺠﺮه ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎي ﺧﻮش رﻧﮓ و ﻧﻮ رﺳﯿﺪه ﺑﻬﺎري ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺒﺮ از آﻣﺪن‬
‫ﺷﺎد ﺗﺮﯾﻦ روزﻫﺎي ﺳﺎل داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬روز ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮان ﺟﻮان ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺧﺎﻃﺮه‬
‫ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ دادن ﻫﺎ و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ رﻓﺘﻦ ﻫﺎي ﻧﻮروزي‪ .‬روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺳﻔﺮه زﯾﺒﺎي ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ ﻣﺎدر و ﺑﺮداﺷﺘﻦ اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي ﻧﻮ از ﻻي ﺻﻔﺤﺎت ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻗﺮآن‬
‫ﭘﺪر ﺑﻌﺪ از ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮپ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ دادن ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ و‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮت ﭼﻨﺪ روزه ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺷﻤﺎل اﯾﺮان اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻘﻄﻪ اوج ﻫﯿﺠﺎﻧﺎت‬
‫ﻋﯿﺪ ﺑﺮاي اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ روز ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺻﺒﺢ زود ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮپ در ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﻧﻮ اداﻣﻪ داﺷﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ از ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎدر و اﻫﺎﻟﯽ آن ﺑﺮاي ﭼﯿﺪه ﺷﺪن‬
‫ﺳﻔﺮه ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ و وﺳﺎﯾﻞ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﮐﻪ اﻏﻠﺐ آﻧﻬﺎ را درﺟﻪ داران‬
‫ارﺷﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ و ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﭘﻮ ﻣﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﺗﮑﺎﭘﻮ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺟﻬﺖ اﻧﺠﺎم ﺻﺤﯿﺢ ﮐﺎرﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽ رﻓﺖ و ﺑﺎ دﻋﻮاﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ دﺧﺘﺮان‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ وﺳﺎﻃﺘﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎﻧﻮي ﻋﻤﺎرت ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮش اوﺿﺎع ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﻋﻤﺎرت وﯾﻼﯾﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺴﺮ او و ﺳﻪ‬
‫دﺧﺘﺮﺷﺎن ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﻓﺮﺑﻪ و ﻣﺴﻦ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮ و ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮش ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﯿﺮ راﻧﻨﺪه ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮل اﻧﺠﺎم‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﯿﺮون از ﻣﻨﺰل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺎﯾﺤﺘﺎج اﻫﺎﻟﯽ ﺑﻮد‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ از ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﺻﻔﻮي ﺑﺰرگ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺣﺘﯽ در ﺧﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﻫﻤﺴﺮ و ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش در ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ارﺷﺪ ﺻﻔﻮي ﺑﺰرگ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺲ ﻗﺪرداﻧﯽ و‬
‫اﺣﺘﺮام او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﺪان در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ از او ﻓﺮدي ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ ﻫﻤﻮاره روي او ﺣﺴﺎب ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﭘﺲ از ﺳﺮ زدن ﺳﭙﯿﺪه ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﻣﻮر ﺧﺎﻧﻪ و ﺗﻬﯿﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺟﺸﻦ ﺳﺎل ﻧﻮ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﮑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﺷﺪن ﺑﯽ ﻋﯿﺐ و ﻧﻘﺺ ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺰل‬
‫ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ذاﺗﯽ اش ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﺪام از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط و از ﺣﯿﺎط ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎغ ﺳﺮك ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ دادن دﺳﺘﻮرات رﯾﺰ و درﺷﺖ درﺳﺖ ﺑﻮدن اوﺿﺎع را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺴﺎل ﻋﯿﺪ ﻧﻮروز ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ از دوﺳﺘﺎن ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎن اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي دﯾﺪن ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮﺷﺎن از ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎت‬
‫اﻋﺰام او ﺑﻪ ﭘﺎدﮔﺎﻧﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ دارﻧﺪه ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻔﺶ در اﯾﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ در دوران دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي‬
‫آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در دﻧﯿﺎي ﺗﺠﺎرت و اﻗﺘﺼﺎد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﭼﻨﺪان‬
‫ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز دوﺳﺘﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﯿﺴﻤﺎر ﺣﻔﻆ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﮐﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫زود ﻃﺒﻖ وﻋﺪه اي ﮐﻪ ﺑﺎ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او‬
‫ﺑﺮاي دوﯾﺪن از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﮐﻪ در ﺧﻮش ﮔﺬراﻧﯽ و ﺑﯿﺨﯿﺎﻟﯽ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از‬
‫ﭘﺪرش ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد در ﻫﺮ ﺷﺮاﯾﻄﯽ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ از ﺟﻮاﻧﯿﺶ ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪ .‬در ﺗﻬﺮان در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ درس ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺴﯿﺎري‬
‫از دوره ﻫﺎي آﻣﻮزﺷﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد درس ﺧﻮاﻧﺪن را رﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﺑﺮاي ﺧﺎرج ﺷﺪن از اﯾﺮان و رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزي آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي او‬
‫زﻧﺪﮔﯽ در ﺳﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﺪن ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﺶ زﻧﺪﮔﯽ در آن ﺳﻮي آب ﻫﺎ و‬
‫دور ﻣﺎﻧﺪن از ﻓﻀﺎي ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﮐﻔﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ!‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺮك ﮐﺸﯿﺪن در زﻧﺪﮔﯽ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ رﻓﺘﺎر ﺳﺮد ﻟﯿﻼ ﮐﻪ دﻧﯿﺎي ﺧﻮد را ﺑﺎ او ﺑﺴﯿﺎر دورﺗﺮ از ﺧﻮد ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ در ﻋﻤﺎرت ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ‬
‫زد‪ .‬اﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺳﻤﯿﺮا از ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎر ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ راﺿﯽ و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ درﺑﺎره ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن روز اﯾﺮاﻧﯽ و ﻏﺮﺑﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ و ﻋﮑﺲ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ‬
‫اﻣﻀﺎﻫﺎﯾﺸﺎن را در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﻋﯿﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪن از اﻧﺠﺎم درﺳﺖ ﮐﺎرﻫﺎ ﺳﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ زد و در آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻔﺎرﺷﺎت ﻻزم ﺑﺮاي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ آﻧﺸﺐ را ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎن و ﻫﻤﺴﺮش‬
‫داد و از ﻗﺮﺑﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻨﺪ دﺳﺘﻪ از ﺳﻨﺒﻞ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺻﻮرﺗﯽ را ﺑﺮاي ﻗﺮار دادن در ﺳﻔﺮه‬
‫ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻦ آﻣﺎده ﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ را زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ اﻣﺎ در ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺰرگ ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ آﻏﻮش ﻣﺎدر ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺎدت دﯾﺮﯾﻨﻪ دﺧﺘﺮش‬
‫آﮔﺎه ﺑﻮد دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮش ﮐﺸﯿﺪ و آرام ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس‬
‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻋﺰﯾﺰم ﻣﮕﻪ آﻗﺎ اﺷﮑﺎن رو ﻧﺪﯾﺪي!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﮐﻤﺮ ﻣﺎدر ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺬارﯾﻦ دﺳﺖ و‬
‫ﺻﻮرﺗﻢ رو ﺑﺸﻮرم ﻟﺒﺎﺳﺎم رو ﻫﻢ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻢ ﻣﺎدر ﺟﻮن و ﺑﺮاي ﺷﺴﺘﻦ دﺳﺖ و روﯾﺶ ﺑﻪ راه‬
‫اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد زﯾﺮ ﻟﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﺣﻤﺪ و ﺳﻮره اي ﺑﺮاي دﺧﺘﺮش ﮐﺮد‪ .‬زﯾﺮك ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮ‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ را در ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮش ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼي او دﺧﺘﺮ‬
‫ﺟﻮان و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي زﯾﺎدي را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪه دﺧﺘﺮ آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻣﺎده ﮐﺮدن ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ در ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫و ﺳﻼم ﮐﺮد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم او را داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن درب اﻃﺎق ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن در ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﮐﺮﯾﺪور ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﻧﺸﯿﻤﻦ را ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ رﺳﻢ‬
‫ادب ﮐﻤﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺑﻪ او ﺳﻼم ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻼم ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﺟﻮن ‪ ,‬روز ﺑﺨﯿﺮ و ﺑﻌﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻫﯿﺠﺎن زده ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﮕﻪ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺎن؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ او ﻫﻢ ﻫﯿﺠﺎن روز اول ﺳﺎل ﻧﻮ را داﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﺎﻋﺖ ‪ 7 : 25‬ﻋﺼﺮه اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﺳﻒ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻘﺪر ﻋﻤﺮ زود ﻣﯽ ﮔﺬره اﯾﻨﮕﺎر ﻫﻤﯿﻦ دﯾﺮوز ﺑﻮد ﺗﻮ ﺗﻬﺮون ﺳﺎل رو ﻧﻮ ﮐﺮدﯾﻢ‬
‫ﺣﺎﻻ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮ ﺷﯿﺮاز دارﯾﻢ ﺳﺎل و ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ او را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﯿﺰي‬
‫ﺷﺪه اﺣﺘﺮام ﺟﺎن اﻣﺎ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻮد ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام درﺑﺎره ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ روي راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬دﯾﺪم ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﺮدﻫﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ وﻗﺘﻪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮف دﻟﻢ رو ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﯾﺎر ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ از دﺧﺘﺮش ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ ﺑﺮود‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي‬
‫ﻣﺎدر ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ﺧﻮد را داﺷﺘﻨﺪ و اﯾﻦ ﻧﮕﺎه را ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ وﺿﻊ ﻇﺎﻫﺮي و ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮد‬
‫و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ ﺳﻼم ﺳﺎده ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﮐﻪ ﭼﺸﻢ از ﻟﯿﻼ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در اﻃﺎق ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي اوﺳﺖ اﻣﺎ ﻣﮑﺚ ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺣﺘﺮام ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻔﻞ ﺳﮑﻮت ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي را ﺑﺸﮑﻨﺪ ‪ :‬اﺣﺘﺮام ﺟﺎن ﮐﻢ ﮐﻢ داري ﻣﻦ رو ﻧﮕﺮان‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه؟ اﺣﺘﺮام ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﺮوع ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺎن ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﮕﻢ ﻣﻮﺿﻮع درﺑﺎره ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎﺳﺖ ﺧﻮدت ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭘﺴﺮ دارم و ﺣﺎﺿﺮم ﻫﺮ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻢ‬
‫ﺗﺎ اون ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﻪ ‪ ,‬از وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ورزﺷﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﻫﺎي دور ﮔﺮدﻧﺸﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺎك ﮐﺮدن‬
‫ﻋﺮق ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ وارد ﺗﺎﻻر ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻫﺮ دو ﺑﺎﻧﻮي ﻧﺸﺴﺘﻪ روي راﺣﺘﯽ ﭘﺲ از ﯾﮏ ﺧﻨﺪه ﮐﻮﺗﺎه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻨﺎب‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻦ ﻫﻢ ورزش ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺣﺮف زدن و ﺣﺮف زدن و ﺣﺮف زدن ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم و روز ﺑﻪ ﺧﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ و ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﺎ‬
‫ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﯽ رو ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬روز ﺑﺨﯿﺮ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ‬
‫ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮاي ‪ 15‬دﻗﯿﻘﻪ ﻣﻦ رو ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﻢ‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي دوش ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم ﻣﯽ ﺷﻪ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﻪ ﺣﻮﻟﻪ ﺑﺮام ﺑﯿﺎري و ﺑﺪون ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪن ﭘﺎﺳﺦ‬
‫وارد اﻃﺎق ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺪ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﻤﺴﺮش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺶ را ﮔﺎز‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺶ ﻃﻠﻌﺖ ﺟﻮن ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﺳﻦ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﯿﮏ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ وارد آن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از ﺣﺮف ﻫﺎي اﺣﺘﺮام دوﺳﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻟﻪ اش‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد اﺑﺮوﯾﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻃﺮف اﻃﺎق ﺧﻮاب دﺧﺘﺮان رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاي ﺑﯿﺪار‬
‫ﮐﺮدن و ﺗﻌﻮﯾﺾ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از اﻧﺘﻈﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﺮاي‬
‫آراﺳﺘﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪن در ﺟﻤﻊ دﯾﮕﺮان آﮔﺎه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﻨﺒﻪ‬
‫ﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﻈﺎرت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در اﻃﺎق ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ و ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﯽ ﺳﺮو ﺻﺪا ﻣﺸﻐﻮل ﭘﻮﺷﯿﺪن‬
‫ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺻﻮرﺗﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ زاﻧﻮﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ روي ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﻣﻮﻫﺎي ﺻﺎف و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ دﺧﺘﺮ ﻧﻮﺟﻮاﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪ و آرام او را ﺻﺪا‬
‫زد ﻣﺮﯾﻢ ﺟﺎن ﻋﺰﯾﺰم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرﯾﻢ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺳﯿﻤﺎ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در اﻃﺎق ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ ﺻﻮرت دﺧﺘﺮش ﻧﺸﺎﻧﺪ و آرام روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ از ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد و ﺳﺮش را روي ﭘﺎﻫﺎي ﻣﺎدر ﮔﺬاﺷﺖ و دﺳﺘﺎن‬
‫ﻣﺎدرش را روي ﺳﺮش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﯾﺪن رﻓﺘﺎر ﺳﯿﻤﺎ ﺧﻨﺪه ﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﻮازش ﺳﯿﻤﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎدر ﺣﺴﺎدت ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ‬
‫آراﻣﯽ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ او زد و ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ آﻓﺘﺎب ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺻﻮرﺗﺎي ﻗﺸﻨﮓ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﯿﺪ دﯾﮕﻪ زﯾﺎد‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪن ﺗﻮ روز ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺷﮕﻮن ﻧﺪاره‪ .‬و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻪ روي ﻟﺒﺎس ﻟﯿﻼ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﭙﻮﺷﯿﺪ و ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﺮاي ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ دﺧﺘﺮاي ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻣﻦ ﺳﭙﺲ رو‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺟﻮش درﺷﺖ روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﯿﻼ ﻣﺎدر ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻋﺰﯾﺰم ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﻮﻫﺎت رو ﺷﻮﻧﻪ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎدر ﺑﻮد‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ دﺳﺘﺎن‬
‫ﻣﺎدرش ﺳﭙﺮد ﮐﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻮﻫﺎي دﺧﺘﺮش ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ زﻣﺰﻣﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﺣﻤﺪ و ﺳﻮره اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي دوري آﻧﻬﺎ از ﭼﺸﻢ زﺧﻢ ادا ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﮕﺮان ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎز ﻫﺎي آﻧﺎن را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‬
‫و آﻧﻬﺎ را ﺑﺮآورده ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺑﺎﻓﺘﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻢ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﻣﺎدرﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﺶ را ﻣﯽ ﺑﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺟﺪا ﺷﺪه ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪن ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎﯾﺶ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد‬
‫و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داد اﻣﺎ ﺳﻤﯿﺮا ﺑﺮ ﻋﮑﺲ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻋﺠﯿﺐ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺠﺐ دﺧﺘﺮان ﺗﯿﻤﺴﺎر را‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ اي از ﺷﯿﮏ ﭘﻮﺷﯽ و ﺟﺬاب ﺑﻮدن ﺧﻮد ﺗﻠﻘﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ داﺷﺘﻦ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس او ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ روي زﻣﯿﻦ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺮاي ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ‬
‫ﻗﺮار دادن ﺳﻤﯿﺮا ﻫﯿﭻ ﺳﻼﺣﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ از زﯾﺒﺎﯾﯽ ﭼﻬﺮه و ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻣﻮﺛﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي او ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ دﺧﺘﺮان ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺶ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ دﻗﺖ و وﺳﻮاس ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺗﯿﺘﺮ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺻﺒﺢ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي‬
‫زﯾﺮﮐﺎﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ در ﺣﯿﻦ ﺻﺮف ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ را ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره اش ﺑﺎ او رﺑﻂ ﻣﯽ داد و ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ اﺣﺘﺮام را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﺪس ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ روزﻧﺎﻣﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪاده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻢ ﮐﺮدن ﺳﺮ‬
‫و ﺧﻮاﻧﺪن ﯾﮑﯽ از ﺗﯿﺘﺮ ﻫﺎي روزﻧﺎﻣﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﯿﻤﺴﺎر اﻣﯿﺪوارم اﻣﺮوز ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﮐﻨﺎر ﻫﻢ‬
‫ﺑﺎﺷﯿﻢ و از دﻧﯿﺎي ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮي دور ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ دﺳﺘﺶ روزﻧﺎﻣﻪ را ﺗﺎ ﮐﺮد و ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه روي ﻣﯿﺰ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻣﯿﺪوارم‬
‫ﺟﻨﺎب ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺿﻤﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﻮرﭘﺮاﯾﺰ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ داره و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻗﻬﻮه درون ﻓﻨﺠﺎن را‬
‫ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺎﻟﯿﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﯾﻪ ﺳﻮرﭘﺮاﯾﺰ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﮔﺰﯾﺪ‬
‫ﺧﻮد را ﻣﺸﻐﻮل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪ در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﯾﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ از ﻋﺸﺎﯾﺮ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫اﻃﺮاف ﺑﺮاي ﺷﺐ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ‪ ,‬ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻗﺮﺑﻮﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺷﺐ ﻫﻢ دور آﺗﯿﺶ ﮐﺒﺎب ﻣﯽ ﺧﻮرﯾﻢ‬
‫ﭼﻄﻮره ﺗﯿﻤﺴﺎر؟ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺳﻤﯿﻌﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ از ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﻣﯿﺰ‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از‬
‫ﺳﻤﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺮاي ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ آﻣﺎده ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺸﯿﺪن رﯾﺴﻪ ﭼﺮاغ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ و ﭼﯿﺪن ﻣﯿﺰ و ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﯿﺪن ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻧﻮ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺸﻐﻮل آﻣﺎده ﮐﺮدن ﺧﺎﻧﻮاده ﺟﻬﺖ‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ اﺷﮑﺎن ﻣﺪام ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﮐﻪ او را ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر‬
‫در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ و ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ او ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﺑﺎز ﮐﻨﺪ او ﭼﻨﺪان ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽ داد‬
‫و اﺷﮑﺎن ﺑﺎز ﻫﻢ ﺳﺮ ﺧﻮرده ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي اﺧﻢ آﻟﻮد ﻣﺎدرش ﺑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ از رﺳﯿﺪن ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد ﺑﺮاي او ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻃﺒﯿﻌﺖ و زﯾﺒﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﺴﺤﻮر ﮐﻨﻨﺪه آن ﺑﻮد ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ آن ﻫﻢ در ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر و ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﺟﻠﻮه اي دﯾﮕﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫او ﮐﺘﺎب ﺣﺎﻓﻆ را از ﺑﺮ ﺑﻮد و از زﻣﺎن آﻏﺎز ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﭘﺪرش در ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز دﯾﺪار ﻫﻔﺘﮕﯽ او‬
‫و ﻣﺎدرش ﺑﺎ آراﻣﮕﺎه ﺣﺎﻓﻆ ﺗﺮك ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ او و ﻣﺎدرش از ﺣﺎﻓﻈﯿﻪ ﻣﺪﻓﻦ اﯾﻦ‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻠﻨﺪ آوازه ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺟﺎده ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫اي از ﮐﺘﺎب ﺷﺎﻣﻞ دﯾﻮان ﺣﺎﻓﻆ را در دﺳﺖ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل او ﻋﺪم ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﻋﻠﯽ رﻏﻢ‬
‫ﺗﻤﺎﯾﻞ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺷﺮوع ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺎﺷﺪ را از زﺑﺎن او‬
‫ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي اﺳﭙﻮرت و ﻓﻮاﺋﺪ ﮐﻔﺶ ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت ﺳﻤﯿﻌﯽ آﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ او در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﻫﯿﺠﺎن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻤﯿﺮا‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ اﺷﮑﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮزﯾﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺧﺎﻧﻢ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﻫﻨﺮي دﻋﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ زﯾﺮ دﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ آراﯾﺸﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ آﻣﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﻌﺪ از اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ ﻋﻄﺮ ﻣﻼﯾﻢ ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده در آن ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻣﺸﺮف ﺑﻪ‬
‫ﺣﯿﺎط رﻓﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮدن آن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن رﯾﺴﻪ ﻻﻣﭗ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ و‬
‫ﻣﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ رو ﻣﯿﺰي ﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ زﯾﺒﺎ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺣﯿﺎط اﺷﮑﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻌﻮﯾﺾ ﯾﮏ‬
‫ﻻﻣﭗ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﻻﻣﭙﯽ ﻧﻮ ﺑﻮد و ﻫﺮ از ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﻈﺮي ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮش را ﺑﺮاي ﺗﻌﻮﯾﺾ‬
‫ﻻﻣﭗ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﭘﺴﺮي ﺑﺎ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ و ﺳﺒﺰه رو ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ و ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺒﺰه رو ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺗﻼﻗﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﺸﺎن را از ﻫﻢ ﺑﺪزدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﺑﺴﺘﻦ ﻻﻣﭗ از ﭼﻬﺎر ﭘﺎﯾﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺒﺰه رو را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﺎن ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ روز ﻗﺒﻞ در ﺟﺎده ﺑﺎ او ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﻫﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داد ﺑﺴﺎن ﮔﻨﺠﯽ آﻧﻬﺎ را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ‬
‫دﻟﯿﻞ ﺧﺠﺎﻟﺘﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﭼﺮا ﺑﺎ دﯾﺪن آن ﺟﻮان ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد او ﮐﻪ ﺟﻮان را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ در ﺿﻤﻦ آن ﺟﻮان ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺪرش‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ آن را در ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ‬
‫و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺪون دﯾﺪه ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻮان و اﺷﮑﺎن در آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺒﺎر ﻫﻢ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻗﺪي ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮ و ﺷﮑﻤﯽ ﺑﺮآﻣﺪه ﺗﺮ از آن ﺟﻮان ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎي ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﻪ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﻮاﻧﮏ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﻣﺸﻐﻮل وﺻﻞ ﮐﺮدن ﺳﯿﻢ رﯾﺴﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﯾﺰ‬
‫ﺑﺮق ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺷﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺘﻤﺎ" اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ در دﻟﺮﺑﺎﯾﯽ از ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪه ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻣﺪام و ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻋﻘﺐ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ روﺑﺮوي ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ و روي آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬در ﻗﺎب آﯾﯿﻨﻪ‬
‫ﺑﺰرگ اﯾﻦ ﭼﻬﺮه او ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد دﺧﺘﺮي زﯾﺒﺎ و ﺟﻮان ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻤﯽ‬
‫ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻮد اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺣﺲ ﮐﻨﺪ او ﺑﻪ آراﻣﯽ‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه اش را ﺑﺎ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﯽ ﻫﺪف ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﺑﺎ آن ﺷﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺬر زﻣﺎن‬
‫ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره اﺣﺴﺎس ﮐﺮد اﻃﺮاﻓﺶ ﭘﺮ از ﻧﻮرﻫﺎي رﻧﮕﯽ اﺳﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر روي دﯾﻮار‬
‫اﻃﺎﻗﺶ روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﯿﻦ روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن ﻫﺎ او را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻻﻣﭗ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ زﯾﺎدي ﮐﻪ در ﺣﯿﺎط ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زدﻧﺪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ را دو‬
‫ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮان را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫اﺷﮑﺎن دﯾﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻬﺎر ﭘﺎﯾﻪ ﺑﺰرگ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺑﻮد ﮐﻪ از آن ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد و اﺛﺮي از آن دو ﻧﻔﺮ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آﻧﻬﺎ در ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن را از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻄﻮره؟ ﻟﯿﻼ ﺳﺮﯾﻊ ﺧﻮدش‬
‫را از ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻗﺎب درﮐﻪ اﺷﮑﺎن را در ﺧﻮد ﺟﺎي داده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫اﺷﮑﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﻟﯿﻼ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه آﻣﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن رﯾﺴﻪ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ روﺷﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺷﺪه ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﮔﻦ رﻗﺺ ﻧﻮر ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟‬
‫در اﻃﺎﻗﯽ دﯾﮕﺮ آراﯾﺸﮕﺮ ﻫﻨﻮز ﮐﺎرش را روي ﺻﻮرت اﺣﺘﺮام و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‬
‫ﻫﺮ دو ﺧﺎﻧﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي ﺟﺪا از ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺴﺘﺸﻮي ﺻﻮرﺗﺸﺎن ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺎﺳﮏ ﺻﻮرت ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ زن آراﯾﺸﮕﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎﺑﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﺻﺒﺢ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺮﺟﯿﺢ‬
‫ﻣﯽ دادم ﮐﻪ اول ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و ﺧﻮدت ﻣﻄﺮح ﺑﺸﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﻼﺣﺪﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدﻫﺎ در ﻣﯿﻮن‬
‫ﺑﮕﺬارﯾﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯽ رو ﺑﻬﻢ ﺑﺰﻧﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺤﺎﻟﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﺎﺷﯽ‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺟﻮن ‪ ,‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻣﺎدري ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام درﺑﺎره ﭼﯽ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﯾﺸﮕﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬آراﯾﺸﮕﺮ‬
‫ﮐﻪ واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺮف ﻫﺎي آن دو ﻫﯿﭻ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﺪارد ﺧﻮد را ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎرش ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽ داد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن او اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺣﺘﺮام ﺟﺎن اﺟﺎزه ﺑﺪه ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ‬
‫درﺑﺎره ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﮕﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪.‬‬
‫در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ از ﺻﺒﺢ زود ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﻮد روي‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺰﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺎي ﻣﯽ ﻧﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﻓﺴﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺳﺮﺑﺎزان ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻮش ﻣﯽ داد‪ .‬اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز از ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺑﻪ او و ﺳﺮﺑﺎزان ﺗﺤﺖ اﻣﺮش ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺐ و ﻣﻨﻈﻢ و ﺑﺮ وﻓﻖ ﻣﺮاد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬در ﺣﯿﺎط ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ورود ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮي در ﺑﺎغ ﻇﺎﻫﺮ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﻗﺼﺎب ﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺰرﮔﯽ را در دﺳﺖ داﺷﺖ وارد ﺣﯿﺎط ﺷﺪ و از‬
‫ﻗﺼﺎب ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎرﻫﺎ را ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻗﺼﺎب و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد در ﺑﯿﻦ راه ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ را وارد ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ از ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮدن‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﺎﻣﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر وارد ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﺳﺮﺑﺎزان و ﺧﺪﻣﻪ و ﺻﺪاي ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن در‬
‫ﯾﮏ اﯾﺴﺘﺎﯾﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ ﺗﻤﺎم ﺳﺮﺑﺎزان در ﯾﮏ ردﯾﻒ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ اداي اﺣﺘﺮام‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ از ﺟﺎﯾﺶ ﺗﮑﺎن ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط‬
‫و ﻋﻤﺎرت دﺳﺘﻮر آزاد ﺑﺎش را ﺻﺎدر ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﺟﻠﻮي در ﻋﻤﺎرت آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز وارد ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﺳﺖ دادن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺟﺪي ﺑﻮدن ﯾﺎ ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﯽ آن را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪي ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد؟ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬رﻓﺘﻢ درﺷﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و از ﻋﺸﺎﯾﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺰه ﮐﺒﺎﺑﺶ و ﺗﺎ‬
‫ﺳﺎل دﯾﮕﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯽ رﻓﯿﻖ و ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در اﺗﺎق ﻧﺸﯿﻤﻦ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه از راﻫﺮو ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎراﺣﺖ و دﻣﻖ ﺧﻮد از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺳﻼم ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﺴﺘﺎد ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﭘﺴﺮش را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺎﻟﺖ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﺮ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭘﯿﺮوزي ﻫﺎي‬
‫ﺑﻌﺪﯾﻪ اﺷﮑﺎن ﺟﺎن اﯾﻦ رو ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ ﭘﺴﺮ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ و اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش‬
‫وارد اﺗﺎق ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ و ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ آﻧﻬﺎ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن و ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ارﺷﺪ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه و ﯾﺎ اﻓﺮاد ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮذ ﺷﯿﺮاز ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﯿﺎط ﻋﻤﺎرت ﭘﺮ ﺷﺪ از ﻓﻀﺎي ﺷﺎدي و ﺳﺮور‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ از آن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮپ از‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﮐﻨﺎر اﺣﺘﺮام و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﯾﮏ ﻣﯿﺰ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ و ﻫﺮ‬
‫از ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﯾﺎ ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺳﻤﯿﺮا ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺳﻤﯿﺮا ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ دﺳﺘﺒﻨﺪ ﻃﻼي ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﻪ آن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺪام ﺑﺮاي ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪﻧﺶ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫داد‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرش و اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد او ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮان ﺑﺎ ﺷﺎدي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﮐﻨﺎر ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺶ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺎ او ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺧﺎﻧﻮاده اي ﺳﻨﺘﯽ وﻟﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮذ در ﺷﻤﺎل اﯾﺮان آﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ از ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در دوران ﺳﻠﻄﻪ روﺳﻬﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎل اﯾﺮان از ﻃﺮﻓﺪاران‬
‫ﻧﻬﻀﺖ ﺟﻨﮕﻞ در ﮔﺮﮔﺎن و ﮔﻨﺒﺪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻃﻮر آﺷﮑﺎر و ﭘﻨﻬﺎن از ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ در ﺷﮑﻞ‬
‫ﮔﯿﺮي و اداﻣﻪ اﯾﻦ ﻧﻬﻀﺖ ﻓﺮو ﮔﺬاري ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﻢ از ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ در‬
‫ﻧﺰد اﻗﻮام آن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﯿﺰ ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺗﺤﺼﯿﻼت ﺑﺎﻻي ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫و ﻧﺸﺎن دادن ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ در ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ درﺟﺎت ﺑﺎﻻ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد روﺣﯿﻪ اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺳﺘﯿﺰي ذاﺗﯽ اش را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ و از ﺣﻀﻮر ﻣﺴﺘﺸﺎران ﺧﺎرﺟﯽ‬
‫در ﺗﻤﺎﻣﯽ ارﮐﺎن ﮐﺸﻮر اﺣﺴﺎس ﻧﻔﺮت ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻧﻈﺎم ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ اﯾﺮان ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ ﻫﺎي اﺳﺘﻘﻼل ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ او و دﯾﮕﺮ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن وﻓﺎدار ﺑﻪ اﺳﺘﻘﻼل و آزادي ﮐﺸﻮر‬
‫ﻣﺸﮑﻞ دارد اﻣﺎ ﻫﺮ از ﮔﺎﻫﯽ اﯾﻦ روﺣﯿﻪ در ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺗﺶ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﺪم دﻋﻮت‬
‫از ﺳﺮان ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﯾﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺣﺎﺿﺮ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎ"‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﯾﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻠﺒﺎن و ﻣﺰدوران دوﻟﺘﯽ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻪ آﻏﺎز ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺷﺪ از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻨﺪ و ﻣﮑﺮر‬
‫ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺣﺘﯽ ﻧﻮازﻧﺪﮔﺎن ﺳﺎز ﻫﺎي ﻣﺤﻠﯽ ﺷﯿﺮازي ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ‬
‫از ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺗﻮپ از ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻫﻤﻪ را از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺟﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﮐﻒ زدن ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ و ﺷﺎدي ﮐﻮدﮐﺎن آﻧﻘﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ‬
‫ﻫﺎي دوم و ﺳﭙﺲ ﺳﻮم ﺗﻮپ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺗﻮپ‬
‫ﮔﺮوه ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮاﺧﺘﻦ آﻫﻨﮓ ﺳﻨﺘﯽ ﻧﻮروز ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ در ﺑﺎغ ﺑﺎ‬
‫روﺑﻮﺳﯽ و ﺷﺎد ﺑﺎش ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ در ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از آﻧﻬﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﯿﺰ ﭘﺲ از روﺑﻮﺳﯽ ﺑﺎ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻟﯿﻼ را ﺑﻪ آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﯿﺪت ﻣﺒﺎرك ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻮم ﺧﻮﺷﮕﻞ!! ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در‬
‫آن ﻫﻤﻬﻤﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم را ﺑﺸﻨﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮﺳﯽ اﺣﺘﺮام‬
‫ﺟﻮن اﻣﺎ ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺎدر ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم ﻣﺪت او و‬
‫ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻤﻠﻪ دوﺳﺖ ﺧﻮدش ﺷﺪ‪ .‬او ﻋﻠﯽ رﻏﻢ‬
‫واﻧﻤﻮد ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻧﺸﻨﯿﺪن ﺗﺒﺮﯾﮏ اﺣﺘﺮام در دﻟﺶ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش دﺧﺘﺮ او را ﺑﺮاي‬
‫ﭘﺴﺮش در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﺮ ﺑﺎر ﮐﻪ ﻟﯿﻼ را ﻣﯽ دﯾﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻟﯿﻼ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاي ازدواج ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮان اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﻫﺎ آزادي و‬
‫راﺣﺘﯿﺶ را در ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪري از او ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي از ﺗﺒﺮﯾﮏ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺟﻠﻮ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺎﻧﻢ و ﻣﺎدرش و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺑﻪ او ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ و رو‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻋﯿﺪي ﻫﻤﻪ ﺗﻮن رو وﻗﺘﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﯿﻢ ﺗﻮي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻬﺘﻮن ﻣﯽ‬
‫دم ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﯾﻢ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﺷﺎره ﻣﺎدرش در ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي‬
‫ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺷﺎد و ﺳﻨﺘﯽ ﻧﻮروز ﮐﺮد ﮐﻪ دو ﻧﻮازﻧﺪه ﺑﺎ ﺣﺮارت ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮاﺧﺘﻦ آن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ و ﺑﺎ اﯾﺴﺘﺎدن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ و ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ او‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻌﺪ از ﺻﺎف ﮐﺮدن ﮔﻠﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و‬
‫ﻧﻮروز رو ﺑﻪ ﺣﻀﺎر ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ و از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺖ در ﺷﺎدي اﯾﻦ ﺷﺐ ﺑﺎ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎه ﺗﯿﻤﺴﺎر دوﺑﺎره ﻫﻤﻬﻤﻪ و ﺷﺎدي و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ‬
‫در ﺣﯿﺎط ﻋﻤﺎرت ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮان و ﭘﺴﺮان ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺎ ﺷﺎدي در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و‬
‫آن ﻃﺮف ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ و ﺗﻮﺳﻂ واﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎن ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن و آﺷﻨﺎﯾﺎن ﮐﺎري ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ‬
‫از آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻤﺮدن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي ﺗﺎ ﻧﺨﻮرده اي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ از ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﯾﺎ‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺮاﺳﻢ از دﯾﮕﺮان ﻋﯿﺪي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ اﻣﺎ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر ﺣﻀﻮر‬
‫داﺷﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي از ﺷﻨﯿﺪن ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﻮروزي ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻟﺒﺎس زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻣﺮد ﻧﻮازﻧﺪه ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺎز و ﻧﻮاي ﺷﺎدي آور ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‬
‫ﻋﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ در اﯾﻦ اﯾﺎم زده ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺷﺎدي اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت را دو ﭼﻨﺪان ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬آﻧﻘﺪر‬
‫ﻣﺤﻮ ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺻﺪاﯾﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ او را ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و ﺷﺮﺑﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮش را ﮐﻪ از ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‬
‫ﻇﺮف ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ را در ﺟﻠﻮي ﺧﻮد دﯾﺪ ﻗﺒﻞ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﺮش را ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن ﺟﻮان را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد دﯾﺪ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﺟﻮاﻧﮏ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﺎ او‬
‫ﺗﺼﺎدف ﮐﻨﻨﺪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻪ زﻣﯿﻦ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻋﯿﺪﺗﻮن ﻣﺒﺎرك ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‬
‫را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ دﺳﺖ ﭘﺎﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﮑﯽ از ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﮕﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه‬
‫ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻮان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن او‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﮔﻔﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﻧﮕﺎه ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﻟﯿﻼ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺑﻪ او ﺗﺒﺮﯾﮏ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺎدرش ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮﺑﺖ ﺧﻮد ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻠﻮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﺻﺒﺢ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ داﺷﺖ‬
‫ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻦ رﯾﺴﻪ ﻫﺎ ‪ ,‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ اﺣﺘﺮام و اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻮان‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮان اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮ ﺟﺎن ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ دﯾﺮوز وﺳﻂ ﺟﺎده راه ﻣﯽ رﻓﺘﯽ!؟ ﺧﺪا ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻬﺖ رﺣﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺘﺮام‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ از ﺣﺮف دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺎن آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن ﻣﺎ دوﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ دﯾﺮوز ﻫﻢ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ وﯾﻼي ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﺑﺎﺑﺖ ﻣﺎﺟﺮاي دﯾﺮوز ﮐﻤﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮاﻗﺐ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ ‪ ,‬دﯾﺮوز ﺧﺪا ﺧﯿﻠﯽ رﺣﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﺼﺎدف ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻧﻈﺎره ﮔﺮ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ از ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬آره ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺼﺎدف ﮐﺮدي؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از آن ﺟﻤﻊ ﺟﺪا‬
‫ﺷﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﻧﺸﺪ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ دﯾﮕﺮي رﻓﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ از ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن ﻣﺎﺟﺮا ﺧﺒﺮ دار ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻮوﻧﯿﻪ و ﻫﺰار‬
‫دردﺳﺮ اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻗﻀﺎﯾﺎ ﺟﻮر دﯾﮕﺮي رﻗﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺟﻮاﻧﮏ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ دﺳﺖ دﯾﺮوز ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻧﺎم داﺷﺖ و از دوﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر در ذﻫﻨﺶ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﻦ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎ و آﺧﺮﯾﻦ ﮐﻼﻣﯽ ﮐﻪ از ﺣﺒﯿﺐ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﻋﻠﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪش در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾﻦ ﺟﻮان ﺳﺮﺑﺎز ﭼﯿﺴﺖ‪ .‬در اﯾﻦ دو‬
‫روزه ﻫﺮ وﻗﺖ او را دﯾﺪه ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ‬
‫ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ او ﺣﻀﻮر داﺷﺖ‪ .‬ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ و ﭼﻬﺮه ﺑﺎ ﻧﻤﮏ و ﺳﺒﺰه اش او را از ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫ﺟﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺣﺪاﻗﻞ ﻧﮕﺎه ﺳﺮ ﺑﻪ زﯾﺮش ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﻨﺪ و ﺗﯿﺰ اﺷﮑﺎن ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از اﻓﺴﺮان و درﺟﻪ داراﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت رزﻣﯽ ارﺗﺶ ﻫﺎي ﺟﻬﺎن‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺣﯿﺎط ﺑﻪ اﺟﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ رزﻣﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن و‬
‫ﮐﻒ زدن ﻫﺎي ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در وﺳﻂ اﺟﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ رزﻣﯽ ﮐﺎران ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﺎدر و اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم را در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪ و ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﻤﯿﺮا را ﻫﻢ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ رزﻣﯽ ﮐﺎران ﺑﻪ داﺧﻞ ﻋﻤﺎرت‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و وارد اﻃﺎﻗﺶ ﺷﺪ و ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﭼﺮاغ اﺗﺎﻗﺶ را روﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط‬
‫ﺟﻮان ﺳﺮﺑﺎز را ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﺎﻣﺶ را ﻫﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه او را در ﮔﻮﺷﻪ اي از‬
‫ﺟﻤﻌﯿﺖ در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺮاﺳﻢ رزﻣﯽ ﮐﺎران دﯾﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮑﺎن و ﯾﮏ اﻓﺴﺮ درﺟﻪ دار در‬
‫ﮐﻨﺎرش ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ او ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن و ورزﯾﺪﮔﯽ ﺑﺪﻧﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮ ﺧﻼف‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ دﺧﺘﺮان ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺸﺎن ﭼﺸﻢ‬
‫ﻣﯽ دوﺧﺖ او در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺒﺎرزات ﺳﺮﮔﺮم ﮐﻨﻨﺪه اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫رﯾﺰي ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺘﺎر اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد در ﻧﻘﻄﻪ ﮐﻮري اﯾﺴﺘﺎده و ﻣﺎدرش ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي او ﺑﻪ دﺧﺘﺮان دﯾﮕﺮ ﺷﻮد ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي‬
‫دﯾﺪن دﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻫﻢ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮد ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او‬
‫از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و روي ﻣﯿﺰ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر اﺗﺎﻗﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻠﯿﺪ ﭼﺮاغ‬
‫ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑﻪ داﯾﺮه روﺷﻦ روي ﻣﯿﺰ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب ﺷﻌﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ از‬
‫ﺑﺎزار ﮐﺘﺎب ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﻫﻨﻮز روي ﻣﯿﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﻗﺒﻞ از ﺑﺎز ﮐﺮدن دوﺑﺎره ﮐﺘﺎب را‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و اﺳﻢ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﮐﺘﺎب را ﺧﻮاﻧﺪ ‪ :‬ﺳﻬﺮاب ﺳﭙﻬﺮي ﯾﺎد ﻫﺎ و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎ‪.‬‬
‫درﺣﯿﺎط اﺣﺘﺮام و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﭘﺲ از ﺗﺒﺮﯾﮏ و ﺷﺎد ﺑﺎش ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮ‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ از زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ و از اﯾﻨﮑﻪ ﻟﯿﻼ ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺸﻮد اﺑﺮاز‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺪون ﻣﺸﻮرت‬
‫ﺑﺎ او در ﻫﯿﭻ زﻣﯿﻨﻪ اي ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﻮﻟﯽ ﻧﺪﻫﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ و اﺷﮑﺎن را ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اش دوﺳﺖ دارد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ اي ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي را ﺑﻪ ﭘﺪر ﻟﯿﻼ واﮔﺬار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺸﻦ ﺳﺎل ﻧﻮ در ﻣﻨﺰل ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺷﺎم ﻣﻔﺼﻠﯽ از ﮔﻮﺷﺖ ﮐﺒﺎب ﺷﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ ‪.‬‬
‫آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺎر ﻣﻨﺰل ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺣﺎﮐﯽ از رﺿﺎﯾﺖ ﻣﻨﺪي‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل و راﺿﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺧﺘﺮ و ﻫﻤﺴﺮش در آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﻤﺎرت‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺷﺎم ﺳﺎل ﻧﻮ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﺮدن از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻣﺮاﺳﻢ از ﺻﺒﺢ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر و ﺗﻼش ﺑﻮدﻧﺪ در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ در ﺣﺎل ﺧﻮردن ﺷﺎﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﺷﺎم ﺳﺮو ﺷﺪه در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﻟﺬﯾﺬ ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ ﺧﺪا ﺧﯿﺮش ﺑﺪه ﭘﺴﺮ ﻣﻮدب و اﻧﺴﺎﻧﯿﻪ از ﺻﺒﺢ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﺑﺸﻪ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﻣﺎﺷﺎﷲ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎري ﻫﻢ وارده ﺑﺴﺘﻦ و راه اﻧﺪاﺧﺘﻦ رﯾﺴﻪ ﻫﺎ ﻣﮕﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ آﺳﻮﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬راﺿﯿﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﺴﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻫﻢ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن از او ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده را‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻮدن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﺎﻧﻊ از دﯾﺪن او ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ و در ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﻋﻤﺎرت ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺣﺎل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎي و‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﺴﺮاﻧﺸﺎن ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮدن از ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ از دﯾﺪن آن ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ و اداري ﺷﯿﺮاز در ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻪ وﺟﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺸﺐ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻔﺸﻢ رو ﺗﻮ ﺷﯿﺮاز ﻫﻢ ﺑﺰﻧﻢ اﻣﺸﺐ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﻗﺮار ﺷﺪ دو ﻫﮑﺘﺎر زﻣﯿﻦ در ﺳﻪ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﺷﻬﺮ ﺑﺨﺮم و اﻣﺘﯿﺎزش رو‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺣﺮف زدن ﻫﺎي از ﺳﺮ ﺧﻮﺷﯽ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫اش را داﺷﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺟﺎن اﮔﺮ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺗﻮ ﺑﻮد اﻻن ﺑﻪ ﺟﺎي دو ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﮐﻔﺶ‬
‫ده ﺗﺎ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ داﺷﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان از ﺗﻌﺮﯾﻒ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎرش ﺧﻮﺷﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ اﺻﻼ" وﻟﺶ ﮐﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﺒﺎب ﭼﻄﻮر ﺑﻮد دﯾﺪي وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﯾﻪ ﮐﺒﺎﺑﯽ‬
‫ﺑﻬﺖ ﻣﯽ دم ﮐﻪ ﺑﯿﺎ و ﺑﺒﯿﻦ اﻧﺠﺎﻣﺶ دادم‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﺮ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺒﺎﺑﺖ‬
‫ﺣﺮف ﻧﺪاﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎﯾﺶ را ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺻﺪا ﮐﻨﯿﺪ ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺮ ‪ 5‬ﻧﻮﺟﻮان و ﺟﻮان ﺣﺎﺿﺮ در ﻋﻤﺎرت روي‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﯿﺪن ﻟﺤﻈﻪ ﻋﯿﺪي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﺮ ‪3‬‬
‫ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﺮآن ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن ﻣﺎدر ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت‬
‫ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﺑﻮﺳﯿﺪن ﻗﺮآن ﮐﺮﯾﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪر اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي ﺗﺎ ﻧﺨﻮرده ﻻي ﻗﺮآن را ﺑﯿﻦ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ اش از ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﯿﺪي ﺟﻠﻮ ﺑﺮود ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺷﺒﯿﻪ دوﯾﺪن ﺧﻮد را در آﻏﻮش ﭘﺪر اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺑﻮﺳﯿﺪن ﻗﺮآن ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ از اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي ﻧﻮ را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ را‬
‫ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻋﯿﺪ ﻣﺒﺎرك او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرش رواﻧﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻤﯿﺮا و ﻣﺮﯾﻢ و ﻟﯿﻼ و در‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪن ﻗﺮآن ﻋﯿﺪي ﻫﺎﯾﺸﺎن را از ﺗﯿﻤﺴﺎر درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻏﺮق ﺷﺎدي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﯿﺪي ﺑﻮدﻧﺪ دﯾﺪن ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎي ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮد دو ﭼﻨﺪان ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﺑﻮد‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ‬
‫آن ﻫﺎ را ﺑﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻋﯿﺪﺗﻮن ﻣﺒﺎرك از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را‬
‫ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﭘﺎﮐﺘﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺰرﮔﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ داد و او ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﺪا ﮐﺮدن ﻟﯿﻼ از او‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﯿﺪي ﺑﻪ ﻧﺰدش ﺑﺮود‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻋﯿﺪي ﻣﺘﻔﺎوﺗﺶ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﺎدرش و ﻋﻼﻣﺖ ﺳﺮ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻗﺎي‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ رﻓﺖ و ﺟﻌﺒﻪ ﺣﺎوي ﮐﺎدوي ﻋﯿﺪش را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن ﻟﯿﻼ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ را ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮان ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ آرام آرام ﺑﻪ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻟﯿﻼ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و روي دﺳﺘﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي اﻧﮕﺸﺘﺶ را‬
‫روي ﺟﻌﺒﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻫﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ اﻃﺎق ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮوﻧﺪ و آﻣﺎده‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪن و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻫﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻤﯿﺮا ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ‬
‫ﺗﺎﺧﯿﺮ و ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺲ از ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪ ﻣﺎدرش از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﻣﺸﻐﻮل ﭘﻮﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﯿﻮه ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﮐﻪ‬
‫آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺎدر ﺟﺎن ﺑﺎ اﺟﺎزه ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺧﻮام درﺑﺎره ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﮐﻪ در واﻗﻊ ﺑﺮاي اون ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز اوﻣﺪم ﺑﺎﻫﺎت‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺘﺎﻧﺶ او را ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬در واﻗﻊ ﭼﻄﻮر ﺑﮕﻢ ﻣﺎ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪﯾﻢ و دوﺳﺘﯽ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ و از‬
‫دوراﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﻤﻮن رو اداﻣﻪ‬
‫دادﯾﻢ و ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ اﺧﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﺰرگ و‬
‫ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﭘﺴﺮم اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي اوﻣﺪه و ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻣﺮدي‬
‫ﺷﺪه از ﺛﺮوت ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﺨﻮاد ﺧﻮدم ﺑﻬﺶ ﻣﯽ دم زﻣﯿﻦ ﺑﺨﻮاد ﮐﺎرﺧﻮﻧﻪ ﺑﺨﻮاد اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﺑﺨﻮاد از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاد ﺑﺮاش ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ ﺑﺮاي ﺟﻮوﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل‬
‫اﺷﮑﺎن و ﺑﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ اون داره ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد ﮐﻪ در ﺷﺎن و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺧﺎﻧﻮادش‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ‪ ,‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻄﻮري ﺑﮕﻢ ﻫﻢ ﺗﺮازش ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي او ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي در ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش اﯾﺠﺎد ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ اﺷﺎره اﺣﺘﺮام ﻫﻤﺴﺮش ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي دﺳﺘﺶ را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬از‬
‫ﻃﺮﻓﯽ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ ﺑﺰرگ و زﯾﺒﺎ ﺷﺪه و اوﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﻃﻠﻌﺖ ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﻮره در ﺗﺮﺑﯿﺘﺶ ﺗﻼش ﮐﺮده ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﻈﺮت رو راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺑﺪوﻧﻢ‪ .‬اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﺮدن وﻟﯽ ﺷﺮط اﺻﻠﯽ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ دوره ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻋﯿﺪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﯾﮏ ﺻﺤﺒﺘﯽ درﺑﺎره‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ آﺛﺎر‬
‫رﺿﺎﯾﺖ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او در ﭼﻬﺮه اش ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺑﻮد اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺑﺸﻘﺎب ﭘﺮ از ﭘﺮﺗﻘﺎل‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﭘﺮ ﺷﺪه اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﻣﺒﻞ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن روي‬
‫ﺳﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮاﻣﺮز درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎي‬
‫ﻫﻢ رو را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﻃﻮري ﺑﺎر آوردم ﮐﻪ در اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺎي ﻣﻬﻢ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺷﻮن ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ آﺧﺮ رو ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬درﺑﺎره ﺻﺤﺒﺖ و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﮐﻪ دادي ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ و از ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﯿﻼ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻪ وﻟﯽ ﺗﻮ ﻣﯽ دوﻧﯽ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫ﺗﻤﺎم آﯾﻨﺪه اوﻧﻬﺎ و داﻣﺎد ﻫﺎي آﯾﻨﺪه ﺧﻮدم رو ﺗﺎﻣﯿﻦ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺲ ﺑﺮاي ﻣﻦ داراﯾﯽ‬
‫داﻣﺎدم ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺑﺮاي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻣﻬﻤﻪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺟﺮﻋﻪ آﺧﺮ ﻗﻬﻮه اش را ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﯽ ﮔﻢ ﮐﺎدوي ﺷﻤﺎ رو ﻣﻨﻈﻮرم ﻫﻤﻮن‬
‫ﺟﻌﺒﻪ اﯾﻪ ﮐﻪ دادﯾﻦ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﭘﺲ ﺑﺪه اﮔﻪ ﺟﻮاب ﻟﯿﻼ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻮد اوﻧﻮﻗﺖ ﻫﺮ ﻫﺮ ﻫﺪﯾﻪ اي ﮐﻪ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ ﺑﺮاش ﺑﯿﺎرﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺟﺪي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ﺻﺤﺒﺖ دﯾﮕﻪ اي ﻻزم ﻫﺴﺖ ﻓﺮاﻣﺮز!؟‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻮاب ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﭘﺮ از ﭘﺮﺗﻘﺎل ﻫﺎي درون‬
‫ﺑﺸﻘﺎب ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب از ﻃﺮف ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﻢ و وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﺳﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ وﻗﺘﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺘﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﯾﻪ دوش‬
‫آب ﮔﺮم ﺑﮕﯿﺮم و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﯾﮏ ﺧﻮاﺑﻪ ﻋﺎﻟﯽ ﺗﻮ اوﻟﯿﻦ ﺷﺐ ﻋﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮف از ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﺧﻮاﺑﺸﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد زﯾﺮ ﻟﺐ در ﺣﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﺣﻤﺪ و ﺳﻮره ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ اﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﮑﺲ‬
‫اﻟﻌﻤﻠﯽ از ﻃﺮف ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ آن ﻧﺸﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اﯾﻨﻘﺪر زود ﺑﺰرگ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ﻃﻠﻌﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺮ دو ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫در اوﻟﯿﻦ روز ﺳﺎل ﻧﻮ ﺣﺒﯿﺐ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪ‪ .‬او ﮐﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫روز ﻗﺒﻞ را ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ در ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد از روي ﺗﺨﺖ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﻋﯿﺪ رو ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺑﮕﯿﺮي؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ آن ﭼﺸﻤﺎن ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﻣﺮﺧﺼﯽ ﮐﻪ دارم ﻗﺮاره اﻣﺮوز ﻋﺼﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ اﯾﻨﺎ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺗﻬﺮان‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺗﻬﺮان!؟ اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬آره دﯾﮕﻪ دو ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺑﻬﻢ دادﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺗﻬﺮان ‪ ,‬ﺗﻮ دﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺑﯿﺪار ﺑﻮدي؟ ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ‬
‫دراز ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ و ﻧﯿﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه و ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻊ ﺧﻮاﺑﺶ ﻧﺸﻮد ﭘﺘﻮ را روي ﺳﺮش ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫از زﯾﺮ ﻟﺒﻪ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻮﺷﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ را ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺑﯿﺮون زده ﺑﻮد‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﺘﺎب را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬داري ﮐﺮم ﮐﺘﺎب‬
‫ﻣﯽ ﺷﯽ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﮐﺘﺎب ﺑﺎ ﺧﻮدم آوردم ﻻي ﻫﯿﭻ ﮐﺪوﻣﺸﻮﻧﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎز‬
‫ﻧﮑﺮدم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﺘﺎب را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ روي دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ زد و از‬
‫ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﺮش را از زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﺑﯿﺮون آورد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ؟ اﺷﮑﺎن ﻓﻘﻂ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮاي دﯾﺮوز و ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﺎﻫﺎر و ﻗﺒﻞ از‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﻄﺮح ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺒﯿﻦ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﭘﺴﺮم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﮐﺎري ﮐﻨﯽ ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدي ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﻧﺮه ﻧﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ اﯾﻦ ده ﮐﻮره ﻫﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺗﻮ ﮐﻠﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﺬره وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺪون ﺑﭽﻪ ﻫﺎم از اﯾﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪه ﺑﯿﺮون‬
‫ﻧﻤﯽ رم ﭼﺮا ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯽ اﯾﻨﺠﺎ دﯾﮕﻪ اوﺿﺎع ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮد‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل راﻧﻨﺪﮔﯽ‬
‫در ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮد ﺑﺎ دﺳﺘﺶ دﮐﻤﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اوﻻ"‬
‫اوﺿﺎع اﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﻃﻮرﯾﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻧﻮاده و داداﺷﺎت ﻣﯽ ﺧﻮاي‬
‫زﻧﺪﮔﯿﻤﻮن رو از ﻫﻢ ﺑﭙﺎﺷﯽ اون ﯾﻪ ﺣﺮف دﯾﮕﻪ اﺳﺖ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻣﮕﻪ ﮐﺎري از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ‬
‫اوﻣﺪه ﮐﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ ‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﺮد اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ‬
‫ﮐﺎري ﮐﻨﯿﻢ ﻧﺎدر اﯾﻦ ﺑﭽﻪ رو از ﺳﺮﺑﺎزي ﻣﻌﺎف ﮐﻨﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ ﺑﻌﺪش ﻫﺮ ﮐﺎري ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﮑﻨﯽ‬
‫ﺑﮑﻦ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﮐﻪ از ﺟﻮاب ﻫﻤﺴﺮش راﺿﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ از اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ رم ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ دوﻧﯽ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﻫﻮاي ﻣﻄﺒﻮع ﺑﻬﺎري در وﺟﻮد اﺷﮑﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آﯾﺎ واﻗﻌﺎ" ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه دﯾﮕﺮ از اﯾﺮان ﻣﯽ رﻓﺖ و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﮔﺬراﻧﺪن ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‬
‫اﻓﺘﺎد ﮐﻪ از ﭘﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪن ﻫﺪﯾﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﺎراﺣﺖ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺗﻨﻬﺎ راه ﻣﻌﺎف‬
‫ﺷﺪن از اداﻣﻪ ﺧﺪﻣﺖ او را ازدواج ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺎك ﮐﺮدن آراﯾﺶ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﭘﺲ ﯾﮏ‬
‫دﺧﺘﺮ ﻧﻮﺟﻮون آﻓﺘﺎب ﻣﻬﺘﺎب ﻧﺪﯾﺪه ﻫﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﯾﺎي واﻗﻌﺎ" ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺴﺮ ﻫﻤﻮن ﭘﺪري دﯾﮕﻪ‬
‫ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ و ﺑﯽ ﻟﯿﺎﻗﺖ و ﺑﻌﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ در ﮐﻮره ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ دﻣﯿﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر از ﭘﺴﺮ ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﻫﻢ ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻦ آﯾﻨﺪه دﺧﺘﺮام رو ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻨﮕﺎر ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ رو ﻫﻢ ﺧﻮاﺑﻮﻧﺪه ﺣﺎﻻ‬
‫ﺧﻮﺑﻪ ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯿﺸﻮن ﺻﺪﻗﻪ ﺳﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻈﺎﻣﻪ ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﺧﻮب ﮔﻮﺷﺎﺗﻮ ﺑﺎز ﮐﻦ اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي‬
‫ﺑﯿﺎي اوﻧﻄﺮف و ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﯽ ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه ﺑﺎﯾﺪ دﺧﺘﺮﺷﻮن رو راﺿﯽ ﮐﻨﯽ اﮔﻪ اون ﺑﺨﻮاد‬
‫ﺧﺎﻧﻮادش ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻦ ﻓﻬﻤﯿﺪي!؟ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻓﺮدا ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯽ ﯾﺎي ﺗﻬﺮان اوﻧﺠﺎ ﺑﻬﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻢ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﯽ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ‪ ...‬اﯾﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮﮔﻪ اي را‬
‫در دﺳﺘﺶ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺮﮔﻪ دﺳﺘﺶ را در ﻫﻮا ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ ﻫﻤﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎ را ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ و ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬اﯾﻦ ﭼﯿﻪ از ﮐﺠﺎ آوردي؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد‪:‬‬
‫آوردن ﺗﻮ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻋﯿﺪ ﻫﻤﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ اﺷﮑﺎن ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ‬
‫ﺣﺘﯽ ﯾﮏ روز ﻫﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﺪارم‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﻓﮑﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺪر ﻣﺎدرش ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﯽ‬
‫ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺧﺐ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﯿﻢ دﯾﮕﻪ ‪ ,‬آره؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر اﺷﮑﺎن را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ آره دﯾﮕﻪ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ﭘﺲ ﻣﻌﻄﻞ‬
‫ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺰن ﺑﺮﯾﻢ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺠﺎ؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﯽ رﯾﻢ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ راﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي اﯾﻦ ﺳﯽ ﺷﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻮاب اﺷﮑﺎن را ﺑﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي‬
‫رﻋﺪ و ﺑﺮق آﺳﻤﺎن ﺻﺤﺒﺘﺸﺎن را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ﺻﺪاي ﻏﺮش ﻣﺎﻧﻨﺪ رﻋﺪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از آن ﻧﻮر‬
‫آن ﭘﻬﻨﻪ آﺳﻤﺎن را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي ﻟﻤﺲ‬
‫اوﻟﯿﻦ ﻗﻄﺮه ﺑﺎران ﺑﺎﻻ آورده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮدﺷﻪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪن اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ‪ ,‬ﻫﻨﻮز ﺟﻤﻠﻪ اش را ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﻗﻄﺮه ﺑﺎران‬
‫ﺑﻬﺎري روي ﮐﻒ دﺳﺘﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻢ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻏﺮش رﻋﺪ آﺳﻤﺎن ﭘﺎﯾﮕﺎه را‬
‫در ﻧﻮردﯾﺪ و اوﻟﯿﻦ رﮔﺒﺎر ﺑﻬﺎري ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺎرﯾﺪن ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎراﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ دو دوﺳﺖ را ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮ روي ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﺑﺪوﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر اﻣﺎ ﺣﺎل و ﻫﻮاي ﻋﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬از ﺻﺒﺢ زود دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس‬
‫ﻫﺎي ﻧﻮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮك ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﯿﺪار ﺷﺪن‬
‫ﺳﻤﯿﺮا و دﯾﺪن ﺳﻮرﭘﺮاﯾﺰش ﺑﺮاي روز ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ و ﮐﻔﺶ ﻫﺎي ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ در اﻏﻠﺐ‬
‫ﻣﻮارد ﺑﺮاي ﺳﻦ او ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮاي‬
‫ﻟﯿﻼ روز ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ را ﺑﯿﺪار ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﻻ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ او ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل ازدواج رﺳﯿﺪه و ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻫﺎي دﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮده از ﯾﮏ ﻃﺮف و از ﻃﺮﻓﯽ ﻧﮕﺮاﻧﯽ از آﯾﻨﺪه دﺧﺘﺮش و اﯾﻨﮑﻪ‬
‫آﯾﺎ او ﺑﻌﺪ از ازدواج ﻫﻢ در ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻬﺮ و ﯾﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺧﻮاب را از‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ رﻓﺖ و‬
‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻧﻈﺮ ﻟﯿﻼ را در ﺑﺎره ﻣﻮﺿﻮع ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي‬
‫ﻣﺎدر ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻫﺮﮔﺰ درﺑﺎره ازدواج ﺟﺪي ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ درﺳﺖ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎل ﻧﻮ از‬
‫ﻣﺎدرش ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ او را ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮐﺮده اﻧﺪ‪ .‬ﺳﮑﻮت ﺑﯿﻦ‬
‫ﻣﺎدر و دﺧﺘﺮ اداﻣﻪ داﺷﺖ و ﻟﯿﻼ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ و رﻓﺘﺎر اﺷﮑﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫دﺧﺘﺮ ﻫﺎي ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺎل ﻧﻮ ‪ ,‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ از ﮐﻮدﮐﯽ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮاده آﻧﻬﺎ و ﺳﻤﯿﻌﯽ رﻓﺖ و‬
‫آﻣﺪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و او ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺷﮑﺎن را از ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ازدواج ﺑﺎ او ﻓﮑﺮ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﺎﮐﺖ و ﺳﺮ ﺑﻪ زﯾﺮ ﺑﻪ ﮔﻠﻬﺎي ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﻧﻔﯿﺲ ﮐﻒ اﻃﺎﻗﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدر واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎي دﺧﺘﺮش ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮم اﮔﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ زوده ﺑﺮاي ازدواج ﯾﺎ ﺑﺨﻮاي درﺳﺖ رو اداﻣﻪ ﺑﺪي ﻣﻦ و‬
‫ﭘﺪرت ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺖ اﺣﺘﺮام ﻣﯽ ذارﯾﻢ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﭘﺪرت ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﭘﺲ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫اي ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف از ﺗﺨﺖ ﻟﯿﻼ ﺟﺪا ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از‬
‫ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﺑﻪ ﺑﺎرﯾﺪن اوﻟﯿﻦ ﺑﺎران ﺑﻬﺎري ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد‪ :‬دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ‬
‫ﻣﺨﺼﻮص آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻫﻢ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻪ زودﺗﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮ ﺑﯿﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰم و از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫رﻓﺘﻦ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﺎدر رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﻗﻄﺮه ﻫﺎي رﯾﺰ ﺑﺎران روي ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ ﻣﯽ ﻏﻠﺘﯿﺪﻧﺪ و آرام آرام از ﻟﺒﻪ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه اش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮدش را آﻣﺎده ﭘﺬﯾﺮش ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎران‬
‫زﯾﺎدي ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا وﻟﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺟﺪا ﺷﺪن از ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد از روزي ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آورد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده اش و ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن روزﻫﺎي ﺧﻮﺷﯽ داﺷﺖ‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ روزي از اﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﺟﺪا ﺷﻮد و در ﻧﻘﻄﻪ اي‬
‫دور از آﻧﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺪﯾﺪي ﺷﺮوع ﮐﻨﺪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮاي او ﺣﺎﻣﯽ و‬
‫ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ ﭘﺪرش ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮاﯾﺶ از اﻣﮑﺎن درس ﺧﻮاﻧﺪن در داﻧﺸﮕﺎه‬
‫ﻫﺎي ﺧﺎرج از اﯾﺮان ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدري ﺑﻪ‬
‫درس ﺧﻮاﻧﺪن اداﻣﻪ دﻫﺪ و از ﻟﺬت ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن در ﻫﻮاﯾﯽ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ در آن ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ او ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدي ﮐﻪ دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آن ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽ داد‪ .‬در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺧﯿﺲ از ﺑﺎرش ﺑﺎران‬
‫ﺑﻬﺎري در اﻓﮑﺎرش ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﻤﯿﺮا وارد اﻃﺎق ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ دو ﺳﺎل از او‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﻮد و ﺳﺎل آﺧﺮ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ در ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﺳﺨﺖ ﻧﻘﺶ ﻫﻤﺪم را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﺟﺮا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺳﻪ ﻣﺎه زودﺗﺮ از ﻣﻮﻋﺪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﭘﺰﺷﮑﺎن ﭼﻨﺪان اﻣﯿﺪي ﺑﻪ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪﻧﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا و ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺷﺒﺎﻧﻪ روزي‬
‫ﻣﺎدرش ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﻣﯿﺎن ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎدر ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻋﯿﺪي ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ آﻣﺪ و از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و ﺳﺮش را ﻣﯿﺎن ﻣﻮﻫﺎي ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ رﻧﮓ ﺧﻮاﻫﺮش ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﻣﯽ ﮔﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺣﺪس ﺑﺰن ﭼﯽ دارﯾﻢ؟ در ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺻﺤﺒﺖ آﻧﻬﺎ از را از ﮐﻨﺎر در ورودي‬
‫اﻃﺎق ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﻮي ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺣﺪس زدﻧﺶ ﮐﺎر‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ اش از آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﭼﺸﻤﺎن ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻮاﻫﺮش را ﮐﻪ دﯾﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺮش را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﭼﻨﺪﺷﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺮش از ﻣﺎﺟﺮا ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه ﺧﻮد را از او‬
‫ﺟﺪا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم داﻧﺸﮕﺎه ‪ ,‬ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮام ﺑﺮم ﭼﯽ و ﺧﻨﺪه ﻫﺮ دو ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ اﮔﺮ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺨﻮام ﺑﺮم داﻧﺸﮕﺎه ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪش ازدواج ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺧﻨﺪه دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪه دﺧﺘﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن اﻃﺎق ﻫﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدﺷﺎن را‬
‫ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭼﻬﺎرﭼﻮب در آرام ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪه ﺧﻮش ﻣﺰه ﺷﺪه!؟‬
‫ﺣﻤﯿﺪه ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻮاﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺎﺳﺦ داد اﮔﻪ ﺑﺮﺳﯿﻦ ﺳﺮ‬
‫ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ آره ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ وارد اﻃﺎﻗﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﻟﯿﻼ دﺳﺖ در دﺳﺖ‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ از آن ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در‬
‫ﻣﻮرد ﺧﺮﯾﺪن زﻣﯿﻦ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎغ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ آرام در ﺣﺎل ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﻟﯿﻼ و ﻣﺮﯾﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و‬
‫اﺣﺘﺮام ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺧﻮد را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﻟﯿﻼ ﺟﺎن ﺑﯿﺎ‬
‫ﻋﺰﯾﺰم اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺸﯿﻦ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺮدد ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﻣﺎدر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺳﻼم ﮐﺮدن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي دﺳﺖ از ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯿﺰ‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم آﻧﻬﺎ را دادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻢ ﮐﻨﺎر ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺟﺪا ﮐﺮدن آب ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ از ﮔﻮﺷﺖ داﺧﻞ ﻇﺮف ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﺑﺰرگ را از‬
‫دﺳﺖ ﺳﻤﯿﺮا ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﮑﻪ اي از ﮔﻮﺷﺖ داﺧﻞ ﻇﺮف را در ﺑﺸﻘﺎﺑﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﯾﻨﻄﻮري ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﺟﻮن و ﺑﻌﺪ از رﯾﺨﺘﻦ آب در ﻇﺮف ﺧﻮد ﻗﺎﺷﻖ را دوﺑﺎره‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﻤﯿﺮا داد‪ .‬ﺳﻤﯿﺮا ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺗﮑﻪ ﺑﺰرگ زﺑﺎن در ﻇﺮف ﻣﺮﯾﻢ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﮑﻨﺪ و‬
‫دوﺑﺎره از آب آن ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﺟﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺟﺎي اﺷﮑﺎﻧﻢ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎش ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ رو ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺑﻌﺪ‬
‫ﻣﯽ رﻓﺖ ﭘﺎﯾﮕﺎه ‪ ,‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺎدر‬
‫ﺑﺮﮔﻪ ﻣﺮﺧﺼﯽ اﺷﮑﺎن رو اﻣﻀﺎء ﮐﺮده ﻗﺮاره ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﮔﺮده ﺗﻬﺮان‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ﺗﻬﺮان و‬
‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺗﻌﻄﯿﻼت رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ اﺣﺘﺮام ﺟﺎن ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ ‪ :‬دل ﻣﻨﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﭘﯿﺶ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ آﻗﺎي ﺻﻔﻮي‬
‫ﻟﻄﻒ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﺮﺧﺼﯽ دادﻧﺪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺒﺮﻣﺶ ﺗﻬﺮان و ﭼﻨﺪ روزي ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ‬
‫ﺷﻤﺎل اﺻﻼ" ﺷﻤﺎ ﭼﺮا اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺷﻤﺎل و ﺑﻌﺪ ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﮐﺮد و آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺳﺖ ﻫﻢ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎ ﺑﺠﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﻢ ﻧﺎدر‬
‫ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻪ ﺑﺮاي ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺎ ﺗﻌﻄﯿﻼت ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪاره اﺣﺘﺮام ﺟﺎن‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻧﺎ ﺧﻮدآﮔﺎه ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺘﺮام‬
‫ﺧﺎﻧﻢ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﯿﻠﯽ اﺷﺘﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﻧﺪاﺷﺖ ﺧﻮد‬
‫را ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺟﻤﻊ ﺟﺪا ﺷﺪ و در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻗﺪم ﻣﯽ‬
‫زد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ در ﻣﻮرد ازدواج ﺑﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ!؟ در ﮔﻮﺷﻪ دﯾﮕﺮي از ﺣﯿﺎط ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻤﯿﺮا ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن‬
‫ﺳﯿﻤﺎ از ﻃﻨﺎب ﺑﺎزي ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻬﺎرﺗﺸﺎن در ﻃﻨﺎب زدن را ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ‪ .‬آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﯿﺎط را از ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﻫﺎي زﺑﺎﻟﻪ ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﭼﻬﺮه ﺷﺎد و ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺷﺎن را ﻏﺮق در ﺷﺎدي ﻣﯽ دﯾﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫رواﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي او ﻗﺪم زدن ﻟﯿﻼ و ﺟﺪا ﻣﺎﻧﺪﻧﺶ از ﺟﻤﻊ ﺧﻮاﻫﺮاﻧﺶ ﮐﻤﯽ ﻋﺠﯿﺐ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫از وﻗﺘﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﺷﺎﻫﺪ رﺷﺪ و ﻗﺪ ﮐﺸﯿﺪﻧﺸﺎن ﺑﻮده‬
‫و ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و در‬
‫ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎي ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺮﺑﺎن‬
‫دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺷﺪ و ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﮐﺎﻏﺬ و دﺳﺘﻤﺎل ﻫﺎي ﮔﻠﯽ ﺷﺪه را از زﻣﯿﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ از ﻻﺑﻪ ﻻي ﺗﮑﻪ ﻫﺎي زﺑﺎﻟﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اي اﻓﺘﺎد ﮐﻪ روي ﭼﻨﺪ‬
‫ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ روزﻧﺎﻣﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﻪ آدرس ﮔﯿﺮﻧﺪه و ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه اش‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﺣﺘﻤﺎﻻ" ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﺮوز ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺎغ آﻣﺪه‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎ ﺗﮑﻪ اي از روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻃﻠﻪ ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮد و آن را در ﺟﯿﺐ ﺷﻠﻮارش ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺑﻘﯿﻪ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ از زﻣﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ را از ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﻼم آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ‪ ,‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺮدد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫ﮐﻮﭼﻮﻟﻮي ﺧﻮﻧﻪ ‪ ,‬اﻣﺮوز ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻄﻮره دﺧﺘﺮم؟ ﻟﯿﻼ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮﺑﻢ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﻓﻠﺰي ﻧﻮك ﺗﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮐﺎﻏﺬ‬
‫ﻫﺎ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻋﯿﻨﮏ از‬
‫ﺟﯿﺐ ﺟﻠﯿﻘﻪ اش و ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ آن روي ﭼﺸﻤﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﮐﺠﺎن!؟ و ﺳﺮش را ﻣﺪام ﺑﻪ‬
‫ﭼﭗ و راﺳﺖ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ او ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﺮدن او ﻫﺮ ﮐﺎري ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﺑﺰرگ ﺷﺪم و وﻗﺘﯽ اﺑﺮوﻫﺎي ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن را‬
‫دﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﺎﻟﻬﺎم ﺳﺮ ﺟﺎﺷﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﺎراﺣﺘﻢ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن از اﯾﻨﮑﻪ ﻟﯿﻼ را ﺑﻪ ﺣﺮف آورده ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ دﺧﺘﺮم ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﻧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺪم و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ او اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ روي ﺷﺎﺧﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺧﻢ ﺷﻮد‬
‫روي ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﭘﺮواﻧﻪ اي ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ و رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻟﻬﺎي‬
‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﭘﺮواﻧﻪ را ﻣﯽ‬
‫دﯾﺪ ﮔﻔﺖ وﻗﺘﯽ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﺎﻟﻬﺎي ﭘﺮواز ﺗﻮ ﻫﻢ ﺧﯿﺲ ﻣﯽ ﺷﻦ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺗﻮ آﺳﻤﻮن ﻗﺸﻨﮓ‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺖ ﭘﺮواز ﮐﻨﯽ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ‪ ...‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ !؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺮواﻧﻪ دوﺑﺎره ﭼﻬﺮه‬
‫ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و از ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﯾﻼ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن اﮔﻪ ﯾﻪ روز ﻣﻦ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم ﺗﻮ دﻟﺖ ﺑﺮام ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ!؟ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮف را ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻗﺮاره ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮي دﺧﺘﺮم؟ ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ‬
‫اﮔﻪ ﯾﻪ روز ﺑﺮم؟ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از وﻗﺘﯽ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪي ﮐﻨﺎرت ﺑﻮدم‬
‫و ﻣﺜﻞ دﺧﺘﺮم ازت ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺮدم وﻟﯽ ﺧﻮب اﮔﻪ ﻫﻢ ﯾﻪ روز ﺧﻮاﺳﺘﯽ از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮي ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻗﻮل ﺑﺪي زود ﺑﻪ زود ﺑﻬﻤﻮن ﺳﺮ ﺑﺰﻧﯽ وﮔﺮﻧﻪ ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯿﻠﻪ آﻫﻨﯽ‬
‫را ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﯿﻠﻪ ﺑﺎ ﺟﯿﻎ‬
‫ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺎب ﺑﺰرگ وﺳﻂ ﺣﯿﺎط دوﯾﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺧﻨﺪه و ﺟﺴﺖ و ﺧﯿﺰ ﻟﯿﻼ و ﺧﻮاﻫﺮ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮاي آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ از زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪﺷﺎن در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﻟﺬت ﺑﺨﺸﯽ را رﻗﻢ ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه ﻋﻤﺎرت ﺷﺎﻫﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮي آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن و ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻨﺪه و دوﯾﺪن‬
‫دﺧﺘﺮش ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ آﺳﻮده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺣﺘﺮام ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد رﻓﺖ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺠﻠﻪ اي را ﮐﻪ در ﺣﺎل ورق زدن ﺑﻮد روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻨﻮزم ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاي ﺗﻌﻄﯿﻼت ﻋﯿﺪ و اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ اﮔﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺘﻤﺎ" ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ‬
‫ﺗﻬﺮان‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ آراﻣﺶ در ﺣﺎل ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اﺣﺘﺮام ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ وﺿﻊ ﮐﺎري ﭘﺪرﺷﻮن ﻋﺎدت ﮐﺮدﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺪك ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺷﯿﺮاز ﺑﻮدم دﻟﻢ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ ﻋﯿﺪ از اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮم ﺑﻬﺎر ﺷﯿﺮاز ﻗﺸﻨﮕﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻢ اﮔﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻧﮕﺮدﯾﺪ ﺗﻬﺮان ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ اﺣﺘﺮام ﺟﺎن‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫رﻓﺘﻦ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد از اﺗﺎق ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم ﻣﻦ ﯾﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ آب و روﻏﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﯽ زﻧﻢ! اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داد و دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻨﻢ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﭘﯿﺸﺖ ﺑﻤﻮﻧﻢ اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻮاي اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮﮔﺮدم اوﻧﺠﺎ دوﺳﺘﺎش رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ ﯾﻪ ﺳﻔﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺑﻪ وﯾﻼي‬
‫ﺷﻤﺎل و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي آﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﺮ روز ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻃﻠﻌﺖ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد‬
‫ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﻪ ﻫﻢ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﯽ و ﺑﮕﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ راﺿﯽ ﺑﻪ ازدواج ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﻫﺴﺖ‪ ,‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‬
‫ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺰد ﺑﺸﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ از اﺻﺮار اﺣﺘﺮام ﺑﺮاي‬
‫ازدواج ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﺪش ﻫﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬اﺣﺘﺮام ﺟﺎن ﻧﻈﺮ ﻟﯿﻼ ﻫﺮ ﭼﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ و ﭘﺪرش ﺣﻤﺎﯾﺘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ اﮔﻪ ﻧﻈﺮش ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﯿﻢ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺣﺎل اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺧﻮدم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه دﺧﺘﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي و ﮐﯿﮏ در دﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺟﺎزه ورود ﺑﻮد اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي را روي ﻣﯿﺰ‬
‫ﺑﮕﺬارد‪ .‬در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺎ ﮔﻠﺪان ﺷﮑﺴﺘﻪ اي در دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﯿﺎط ﭘﺸﺘﯽ و‬
‫ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ در ﺣﯿﺎط ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ روي ﺗﺎب ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ آرام ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ داد‬
‫رﻓﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻗﺮﺑﺎن از روي ﺗﺎب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و دﺳﺘﺶ را ﺑﺮاي اذﯾﺖ ﻧﺸﺪن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از ﻧﻮر‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﮑﻞ درﺷﺘﺶ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻧﻔﺲ زدن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮم ‪ ...‬ﻟﯿﻼ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ‪ ,‬ﻗﺮﺑﺎن ﮔﻠﺪان ﺷﮑﺴﺘﻪ را روي زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و از ﺟﯿﺐ ﺟﻠﯿﻘﻪ اش ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اي‬
‫ﺑﯿﺮون آورد و ﭼﻨﺪ ﺑﺎر آن را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ دﯾﺮوز ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺟﺸﻦ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ اﮔﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﯽ ﺗﻮش‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺪم ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را از ﻗﺮﺑﺎن ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫آدرس ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻘﺪر ﺧﺎﮐﯽ ﺷﺪه آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن وﻟﯽ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ از‬
‫ﺷﺎﻫﺮود ﭘﺴﺖ ﺷﺪه !‬
‫آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺳﺮش را ﺗﮑﺎﻧﯽ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﮔﻠﺨﻮﻧﻪ دﺧﺘﺮم ﺑﺒﯿﻦ اﮔﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﯽ ﻫﺴﺖ ﺑﺪم ﺑﺒﺮن ﺑﺪن ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺶ و ﺑﻌﺪ ﮔﻠﺪان ﺷﮑﺴﺘﻪ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﭘﺸﺖ ﺣﯿﺎط ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻋﻘﺐ ﻋﻘﺐ‬
‫رﻓﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻃﻨﺎب ﺗﺎب ﻣﯽ ﮔﺸﺖ و ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﮑﯽ از ﻃﻨﺎب ﻫﺎ روي ﺗﺎب‬
‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و آدرس ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻪ ﻧﺎم‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن اﺳﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ در ﺷﺐ ﻗﺒﻞ‬
‫اﻓﺘﺎد زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻇﺮف ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ را ﺟﻠﻮي ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن‬
‫ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﻟﯿﻼ ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﯾﮏ ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدﮐﺎر ﭼﻨﺪ ﺧﻄﯽ روي آن‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﯿﺮون آورد ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻮاده ﯾﺎ دوﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي در ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﺪان ﺑﻪ اﻣﻮر ﺧﺼﻮﺻﯽ‬
‫دﯾﮕﺮان اﻫﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ داد اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي ﺧﻂ ﻫﺎي ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻠﻐﺰاﻧﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ روي ﮐﻠﻤﺎت ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ اي ﺻﻤﯿﻤﯽ و ﺳﺎده از ﻃﺮف‬
‫ﯾﮑﯽ از اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻃﻌﻢ دوري از ﺧﺎﻧﻮاده را ﻧﭽﺸﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫" داداش ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن ﺳﻼم‬
‫اﻣﯿﺪوارم ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﮕﺮان ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﻮب ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﻼم ﻣﯽ‬
‫رﺳﺎﻧﻨﺪ‪ .‬اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻣﺎ داره ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﻪ و ﻣﻦ درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﺎﻣﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﻤﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺗﻮ دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺮاي ﻋﯿﺪ‬
‫ﯾﮏ ﭘﯿﺮاﻫﻦ و ﯾﮏ ﺷﻠﻮار و ﮐﻔﺶ ﮐﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺧﺮﯾﺪه ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮓ اﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﺮﯾﻢ ﻫﻨﻮز ﺗﺎ ﻋﯿﺪ وﻗﺖ زﯾﺎدي ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬راﺳﺘﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﻟﺠﻮن ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ آﻣﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻼم رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ‪ .‬ﺧﺎﻟﺠﻮن ﺑﺮاي ﻧﺎﻫﯿﺪ ﺟﻬﯿﺰﯾﻪ ﺧﺮﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﻫﻢ ﯾﺨﭽﺎل و ﻫﻢ‬
‫ﻇﺮف ﻫﺎي آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮐﺎش ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺨﺮﯾﻢ داداش‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻔﺖ ﻟﺒﺎﺳﺖ رو ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﮐﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎ ﻧﺨﻮري داداش اﮔﻪ اﺟﺎزه دادﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰن دل ﻣﺎﻣﺎن و ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاﯾﺖ‬
‫ﺗﻨﮓ ﺷﺪه داداش ﺣﺒﯿﺐ‪ .‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش ‪" .‬‬
‫ﻟﯿﻼ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ از دﯾﺸﺐ در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﺎرﯾﺪن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﻮي اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﮕﯿﺮد اﻣﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻗﻄﺮه از اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺪ ﻣﺤﮑﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ و روي ﺻﻔﺤﻪ ﮐﺎﻫﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﻏﻠﺖ‬
‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ آﯾﺎ او ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ازدواج در ﺷﻬﺮي دور از ﺧﺎﻧﻮاده اش زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ ﮐﻪ او را ﺑﻪ‬
‫ﺷﻬﺮي دور از ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺒﺮد‪ .‬از روي ﺗﺎب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮐﺎﻏﺬ را دوﺑﺎره ﺗﺎ ﮐﺮد و درون‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻠﺨﺎﻧﻪ ﺣﯿﺎط ﭘﺸﺘﯽ ﮐﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن در آن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن‬
‫رﯾﺸﻪ ﮔﻠﯽ از ﮔﻠﺪان ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدن آن ﺑﺎ ﮔﻠﺪاﻧﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺣﺒﯿﺐ و اﺷﮑﺎن روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي آﻫﻨﯽ زﻣﯿﻦ واﻟﯿﺒﺎل ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن آﺑﻤﯿﻮه اي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﺎي‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺮﺗﯿﺐ داده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن از ﻣﺮاﺳﻢ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮﮐﺖ در‬
‫ﺟﺸﻦ دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و آن را ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ و ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﻫﺎﯾﺶ در‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ از ﺳﻔﺮه ﻫﻔﺖ ﺳﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺟﻤﻊ ﮐﻮﭼﮏ و ﺷﺎد‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد او ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺷﮑﺎن از اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﻦ اﯾﺎم در ﺷﻬﺮ‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺒﻮد دﻟﮕﯿﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ دﯾﺮوز ﺻﺒﺢ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ روﺑﺮوي‬
‫ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ در آن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯿﺸﺎن ﺑﻮد ﻫﺮ دو ﺑﻪ‬
‫ﺧﻨﺪه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪.‬‬
‫درك اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن ﭼﻨﺪان راﺣﺖ ﻧﺒﻮد ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ اﺷﮑﺎن از ﺑﺪو ﺗﻮﻟﺪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن‬
‫ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺪﮔﯽ درك ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ‬
‫دوﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن اﺷﮑﺎن ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آﺑﻤﯿﻮه اش را ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا اﯾﻨﻄﻮري ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﺷﮏ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺷﺪه!؟ اﺷﮑﺎن روﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﻣﯿﻦ ﺑﺎزي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺳﮑﻮت ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺳﮑﻮت‬
‫ﻣﺪت زﻣﺎن ﮐﻤﯽ اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ آدم ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ؟ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ اﺷﮑﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ات ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ از ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزي ﭼﯿﻪ؟‬
‫ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﭼﯿﮑﺎر ﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺎﮐﺖ آﺑﻤﯿﻮه اش را روي ﭘﻠﻪ آﻫﻨﯽ ﮐﻪ روي آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ‬
‫دوﻧﻢ و ﺳﮑﻮت ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎه اﺷﮑﺎن را روي ﺧﻮدش اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﻘﻂ‬
‫دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﻌﺪ از ﺧﺪﻣﺖ زود ﯾﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ درآﻣﺪ ﺧﻮب ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮادم ﮐﻤﯽ راﺣﺖ ﺗﺮ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮ ﮐﺎرت ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻮادت ﻫﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ داﺷﺘﻦ آرزو‬
‫ﻫﺎي ﺧﻮب ﻣﻦ و اﻣﺜﺎل ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﺜﻞ آب ﺧﻮردﻧﻪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺎزي ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﮑﻮت ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺷﺘﺒﺎه ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﻦ اﮔﻪ از ﺛﺮوت ﭘﺪرم ﺳﻬﻤﯽ‬
‫داﺷﺘﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم ﭘﺪر ﻣﻦ از ﺗﺮس اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎدا ﻣﺎﻣﺎن ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﺑﻔﺮوﺷﻪ و‬
‫ﻣﺎ رو ﺑﺒﺮه ﭘﯿﺶ داﯾﯽ ﻫﺎم ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي رو ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ از درآﻣﺪ و ﺛﺮوت‬
‫ﭘﺪرم ﭘﻮل ﺗﻮﺟﯿﺒﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ اﮔﻪ اون ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﻮ ازش ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ اﻻن ﯾﻪ ﺟﺎي دﯾﮕﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ دارم ﺑﻮدم ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺮان ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻌﺎﻓﯿﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎدرم ﻣﺎ رو اﯾﻨﻄﻮري از ﮐﺸﻮر ﺧﺎرج ﮐﻨﻪ و اداﻣﻪ داد ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻦ اوﻧﺠﻮري ﻫﺎم ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺳﺎده ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام اﯾﻨﻄﻮري از اﯾﺮان ﺑﺮم دﻟﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاد ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ روز ﺳﻮار ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻫﺎي دﻧﯿﺎ ﺑﺸﻢ و ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺶ‬
‫دارم و ﻣﯽ ﺧﻮاﻣﺶ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ راﺣﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ ﻧﻪ از ﺛﺮوت ﭘﺪر ﺳﻬﻤﯽ‬
‫دارم و ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ دﻟﻢ ﮐﯽ رو ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ .‬ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ او ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺼﻮﺻﯿﺶ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ رﻓﺘﺎرش ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽ داد ﺑﻪ ﻟﺤﻆ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪارد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و از ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫دوﺳﺘﺶ دارد و ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺪون او از اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺧﺎرج ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ ﭘﺴﺮ! اﺷﮑﺎن ﻣﺘﻌﺠﺐ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﭼﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻬﺮان ‪ ,‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺑﺮي ﻣﺮﺧﺼﯽ ﺧﺐ‬
‫ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﻫﻔﺘﻪ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ آﻫﻨﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و روﺑﺮوي ﺣﺒﯿﺐ اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫دوﺳﺘﯿﻤﻮن و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﺶ ﯾﮏ آﻫﻨﮓ ﮐﻼﺳﯿﮏ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻮاﺧﺖ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺑﺎز ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺧﯿﺪن ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ اﺷﮑﺎن ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از ﺗﺮس اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ او را ﻧﺒﯿﻨﺪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ اش اداﻣﻪ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ و ﺑﺪرﻗﻪ اﺷﮑﺎن در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب‬
‫ﺟﺪﯾﺪش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﯾﺎدي از اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﺟﻠﺐ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﻫﻢ ﻗﻄﺎراﻧﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از‬
‫اﻓﺘﺎدن ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﺳﺮﺑﺎزان از ﻃﺒﻘﻪ دوم ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺨﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺘﻘﺎل دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن دو ﻧﻔﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ از‬
‫درﮔﯿﺮي آﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺶ از ﻃﺮف در ورودي ﺳﺎﻟﻦ ﺗﻮﺟﻬﺶ‬
‫را ﺑﻪ آن ﺳﻮ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺎم او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﻫﺮ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ آن ﺳﻤﺖ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺑﻬﺰادي ﻣﻨﻢ ﺳﺮﮐﺎر و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز از ﺟﯿﺐ ﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ‬
‫ﭘﺎﮐﺘﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ دﯾﺮوز ﺑﺮاي ﺟﺸﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ‬
‫ﺑﻮدي؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﺮﺑﺎز ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ دﺳﺘﺎن او دوﺧﺖ و ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ اﺳﻢ او ﺑﺮ آن ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﺑﺮد‪.‬‬
‫دﮐﻤﻪ اﻓﺘﺎده ﮐﺘﺶ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺎﮐﺖ ﺑﺮاي ﻣﻨﻪ ﺳﺮﮐﺎر از ﺟﯿﺒﻢ اﻓﺘﺎده و‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﮑﺮ ﭘﺎﮐﺖ را از دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻌﺪ از ﺗﺸﮑﺮ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ او از آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺪﺗﯽ روي ﺧﺎك ﻫﺎ اﻓﺘﺎده ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ درﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫دوﺑﺎره او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﺳﺖ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ دو‬
‫ﺳﻤﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﻮل داد و در ﻣﯿﺎن ﺷﺎن اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻔﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻋﻮض ﮐﻨﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺟﺜﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﺧﻮد درﮔﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و داﺋﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ او ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ ﮐﺸﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻫﺮ ﺑﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﺳﺖ او را دور ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﺮ دو ﺳﺮﺑﺎز از ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ رو ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺨﻮاﺑﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻪ ‪ ,‬ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺶ اﯾﻨﻘﺪر ﺳﺨﺘﻪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎش درﮔﯿﺮ ﺑﺸﯽ!؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺰرﮔﺘﺮ در ﺟﻮاب ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻮزﯾﺎﻧﻪ اي ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺤﻮﯾﻞ داد و روﯾﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و‬
‫رو ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان دﯾﮕﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﺮ ﮐﯽ ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ و ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮ ﮐﯿﺴﻪ رو ﺷﻞ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ از اول رو اﯾﻦ ﺗﺨﺖ ﺑﻮدم ﺣﺎﻻ ﻫﻢ اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻮﻟﺶ رو ﺑﺪه و ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺼﺪﯾﻖ‬
‫دوﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮش را ﺑﮕﯿﺮد رو ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺪ ﻣﯽ ﮔﻢ آﻗﺎﯾﻮن!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي ﺑﻪ‬
‫او ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﺳﺎﯾﻠﺖ رو ﺟﻤﻊ ﮐﻦ و ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺑﯿﺎ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﻓﺮو ﮐﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺗﺨﺖ ﺑﺎﻻ‬
‫رﻓﺖ و ﺳﺎك وﺳﺎﯾﻠﺶ را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ دوﺳﺘﺎي ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﻮاي‬
‫ﻫﻢ رو ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﮐﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﻨﺪ ﯾﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﺣﯿﻮاﻧﺎت‬
‫ﺟﻨﮕﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ! و ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز درﮔﯿﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮدش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط از ﻣﯿﺎن ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن دﯾﮕﺮ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻣﯿﺎن ردﯾﻒ ﻫﺎي‬
‫ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻫﺎ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺨﺖ اﺷﮑﺎن را ﻧﺸﺎن‬
‫ﺳﺮﺑﺎز داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ دو ﻫﻔﺘﻪ آﯾﻨﺪه رو اﯾﻦ ﺗﺨﺖ ﺑﺨﻮاب ﺗﺎ ﯾﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﺗﺨﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻠﯽ ذوق زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﻬﻦ ﮐﺮدن‬
‫ﻣﻠﺤﻔﻪ ﻫﺎﯾﺶ روي ﺗﺨﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮدش ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﯾﺎد ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﻮدش ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﺑﺮد و‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﺦ و ﺳﻮزن در ﮐﯿﻔﺶ داﺷﺖ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را روي‬
‫ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﯾﮑﯽ از دﮐﻤﻪ ﻫﺎي ﺳﺮ آﺳﺘﯿﻨﺶ را ﮐﻨﺪ و ﻣﺸﻐﻮل دوﺧﺘﻦ دﮐﻤﻪ روي ﺟﯿﺐ‬
‫ﮐﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ اش ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن دوﺧﺘﻦ دﮐﻤﻪ ‪ ,‬ﮐﺘﺶ را زﯾﺮ ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ و روي‬
‫ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ را از ﭘﺎﮐﺖ ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﺗﺎزه و‬
‫ﺧﻮﺷﺒﻮي رز از داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ روي ﮔﺮدن و ﺑﺪﻧﺶ ﻏﻠﻄﯿﺪ‪.‬‬
‫از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد اﯾﻦ ﺑﺮگ ﻫﺎي ﮔﻞ را ﻗﺒﻼ" در ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺗﺎزه ﭼﯿﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ و در ﭘﺎﮐﺖ ﻗﺮار داده ﺷﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﺷﺪه را از ﭘﺎﮐﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد راﯾﺤﻪ اي ﺧﻮﺷﺒﻮ را در ﻓﻀﺎي‬
‫ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎﻣﻪ را ﻧﺰدﯾﮏ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻔﺲ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﮐﺮد‪ .‬ﻋﻄﺮ دل اﻧﮕﯿﺰي ﮐﻪ از ﮐﺎﻏﺬ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ او ﻣﯽ رﺳﯿﺪ او را ﺑﻪ دﻧﯿﺎي زﯾﺒﺎي روﯾﺎي‬
‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﺶ ﺑﺮد‪ .‬دوﺑﺎره ﺧﻮد را در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه از ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎ ﻣﯽ دﯾﺪ و ﺻﺪاي ﻋﺒﻮر‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﺑﺎرﯾﮑﯽ از ﻧﺰدﯾﮑﯽ اش و ﻫﻤﺎن زﯾﺎرﺗﮕﺎه ﮐﻮﭼﮏ روي ﺗﭙﻪ ﻧﺰدﯾﮏ او‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد اﻣﺎ دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزان ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺎﻏﺬ ﺗﺎ ﺷﺪه ﻧﺎﻣﻪ‬
‫در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ را ﺗﺎ ﮐﺮد و درون ﭘﺎﮐﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي‬
‫از ﻫﻢ ﻗﻄﺎراﻧﺶ ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي رز را ﺑﺒﯿﻨﺪ آﻧﻬﺎ را از روي ﻣﻠﺤﻔﻪ و روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺟﻤﻊ‬
‫ﮐﺮد و درون ﭘﺎﮐﺖ رﯾﺨﺖ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﭘﺎﮐﺖ را در ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ داد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در‬
‫ورودي ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫از آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﮐﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎزي را ﮐﻪ ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﻪ او رﺳﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز را در ﮐﻨﺎر ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺑﺎزي واﻟﯿﺒﺎل ﻫﻢ ﻗﻄﺎراﻧﺶ‬
‫دﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﮐﻨﺎر زﻣﯿﻦ ﺑﺎزي ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﺳﺮﺑﺎز را ﺻﺪا زد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد دﯾﮕﻪ‬
‫درﺳﺘﻪ؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ رﯾﺴﻪ ﻫﺎ را ﻣﯽ‬
‫ﺑﺴﺘﻢ از ﺟﯿﺒﻢ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ازت ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢ و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮﺑﺎز دراز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﻓﺸﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺎﺑﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺮوز وﻗﺘﯽ رﻓﺘﻢ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ‬
‫دﺧﺘﺮش ﺑﻬﻢ داد ﮔﻔﺖ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺗﻮ ﺣﯿﺎط ﭘﯿﺪاش ﮐﺮده ﺑﻮده ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل از ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدي ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ اﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺎزﯾﮑﻨﺎن در زﻣﯿﻦ‬
‫ﺑﺎزي ﮐﻪ از ﭘﯿﺮوزي ﺑﺮ ﺗﯿﻢ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ دوﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﻣﯿﻦ ﺑﺎزي‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﻧﺸﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎﻧﺪﯾﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي رز داﺧﻞ ﭘﺎﮐﺖ و ﻋﻄﺮي ﮐﻪ‬
‫روي ﮐﺎﻏﺬ ﻧﺎﻣﻪ زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎر ﺧﺪﻣﺘﮑﺎري ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دﯾﺮوز در ﺑﺎغ ﺑﻪ او‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﯾﻦ ﻓﮑﺮ در ذﻫﻨﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ در ﺟﺎده ﺗﻮﺳﻂ ﻟﯿﻼ و ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﻟﯿﻼ را ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮔﺮوه ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺤﻠﯽ در‬
‫ﺷﺐ ﻗﺒﻞ دﯾﺪه ﺑﻮد از ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺻﺤﻨﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ در ذﻫﻨﺶ ﻣﺮور‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﭼﺮاغ اﻃﺎﻗﺶ را ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎب او روﺷﻦ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دﺧﺘﺮ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه‪ .‬ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ در ذﻫﻨﺶ ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ او ﺧﻮد را ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر در‬
‫ﻣﻌﺮض ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ در ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﻇﺮف ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ را ﺟﻠﻮي ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻟﯿﻼ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﻧﻮازﻧﺪﮔﺎن دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽ دﯾﺪ او در ﻫﻤﺎن ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﺑﻮي‬
‫ﻋﻄﺮ ﺧﻮﺷﯽ را اﺣﺴﺎس ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﻫﻤﺎن راﯾﺤﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ از‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ ﻣﯽ رﺳﺪ‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﻧﺎﻣﻪ را از ﭘﺎﮐﺘﺶ ﺧﺎرج ﮐﺮد و آن را ﺑﻮﺋﯿﺪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ راﯾﺤﻪ‬
‫از ﻫﻤﺎن ﻋﻄﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ را در آن ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه ﻋﻤﺎرت ﭘﺸﺖ آن‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻋﺠﯿﺒﯽ در وﺟﻮد ﺣﺒﯿﺐ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺴﺖ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ‪ ,‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺻﺪاي ﻣﺎدرش را‬
‫ﺑﺸﻨﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﮐﻪ ﭘﻮل ﻧﺎﭼﯿﺰي ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ او اﻣﮑﺎن ﺧﺮج ﮐﺮدن ﺑﯿﺸﺘﺮ را ﻧﻤﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز دﯾﮕﺮ ﮐﻪ در‬
‫ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه و در ﻫﻮاي ﺧﻨﮏ ﺑﻬﺎري دور ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻤﻠﻪ اي‬
‫زﯾﺒﺎ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز در ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد ‪ :‬ﮔﺎﻫﯽ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﮕﺬارﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭘﺮﺗﻮي ﻫﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ اش را ﺑﺮ ﺳﺮاﺳﺮ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻬﺮ آزرﯾﮑﺲ در‬
‫ﺟﻨﻮب ﻏﺮﺑﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻣﯽ ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي ﻣﻌﺪود ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺷﻬﺮ‬
‫ﮐﻮﭼﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ دوﺑﺎره ﺟﺮﯾﺎن ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻣﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ روي ﺗﭙﻪ ﻫﺎي‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه از درﺧﺖ در ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺘﺮوك ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺣﻤﯿﺪ اﻟﺮﻣﺎدي ﮐﻪ ﺑﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن ﻫﻮا ﻧﮕﺎﻫﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺳﺘﻮن ﻫﺎي ﮐﻠﯿﺴﺎي ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ذﻫﻨﺶ آﺷﻔﺘﻪ ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ از ﻫﻤﯿﻦ اﻧﺪك زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﻮﺟﻮد‬
‫در ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺎل ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪.‬‬
‫ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را در وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪي ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺷﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺷﻨﯿﺪن داﺳﺘﺎن ﺳﺮاﯾﯽ ﻫﺎي ﭘﯿﺮ ﻣﺮدي ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﯾﮏ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ در‬
‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدرﯾﺶ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ .‬اﻓﺴﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد و از او در ﺗﻤﺎم‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺘﻤﺎ" ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﺎ اﯾﻦ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ از اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي او اﻓﺘﺎده ﺧﺒﺮ دار ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﻠﯿﺲ در ﺟﺴﺘﺠﻮي او ﺑﺮ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي راه رﻓﺘﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻋﺼﺎ ﺑﺮ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻒ‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد در ﮐﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﯽ و ﺟﻠﻮي آﺗﺸﺪان ﻧﺸﺴﺖ و ﺗﮑﻪ ﭼﻮﺑﯽ را ﮐﻪ ﻫﻨﻮز‬
‫ﮐﺎﻣﻼ" ﻧﺴﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد دور از آﺗﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ذﻏﺎل ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺣﺮارت ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﻌﻠﻪ ور‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺷﺐ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد؟ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﯿﺮﻣﺮد روﯾﺶ را از او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد اﻣﺎ ﺗﮑﻪ ذﻏﺎل ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪه را‬
‫درون آﺗﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ذﻏﺎل دور از آﺗﺶ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ درﺧﺸﺎن ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﺷﻪ ‪ ,‬اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺴﺮ اﮔﺮ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﺷﻮن دور ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺣﺮارت و ﮔﺮﻣﺎي ﺧﻮدﺷﺎن را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دو ﻓﻨﺠﺎن را ﺑﺎ ﻗﻬﻮه ﮔﺮم و ﺗﺎزه‬
‫ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺤﺚ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺗﻮ ﻣﺪ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﻇﺎﻫﺮم‬
‫ﭘﯿﺪاﺳﺖ اﺻﻼ" ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن درﺑﺎره ﻣﺪ ﻧﺪارم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه را ﺟﻠﻮي‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮدي ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻗﺮار داﺷﺖ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ ﻃﻨﺎب ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ دور دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﮑﺎﻧﯽ داد و آﻧﻬﺎ را ﺟﻠﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬رد ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ روي ﻣﭻ ﻫﺮ‬
‫دو دﺳﺘﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺣﻤﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮد و ﮐﻤﯽ آﻧﻬﺎ را ﻣﺎﻟﺶ داد و‬
‫ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي او را دوﺑﺎره روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻫﻢ زدن ﻗﻬﻮه اش ﮐﺮد و ﻇﺮف‬
‫ﺷﮑﺮ را ﺟﻠﻮي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﮔﺮوﮔﺎن ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﭘﺲ ﺳﻌﯽ ﻧﮑﻦ ﻣﺎ رو ﺑﻪ اداﻣﻪ‬
‫رﻓﺘﺎر دﯾﺸﺐ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادم ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﻢ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد ﮐﻠﻤﻪ ﻟﻄﻔﺎ" را ﺑﺮ زﺑﺎن آورد ﭘﯿﺮﻣﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪن ﻗﻬﻮه اش ﮐﺮد و اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد آراﻣﺶ ﺧﻮد‬
‫را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﺗﯿﺮ ﺧﻼص ﺑﻮد او ﺑﺎ ﺷﺪت ﻓﻨﺠﺎن ﭘﺮ از ﻗﻬﻮه را ﺑﻪ وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺟﻠﻮي ﭘﯿﺮﻣﺮد اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻌﺪ ﺗﺎ‬
‫ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاي ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﮔﻮش ﻣﯽ دم‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش را ﮐﻨﺎري‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و از زﯾﺮ ﻣﯿﺰ دﺳﺘﮕﺎه ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و روﺑﺮوي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺬاﺷﺖ و دﮐﻤﻪ‬
‫روﺷﻦ آن را ﻓﺸﺎر داد‪.‬‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺿﺒﻂ ﺷﺪه روي دﺳﺘﮕﺎه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺨﺶ ﺷﺪن ﮐﺮد ﻇﺎﻫﺮا" ﺗﻤﺎﺳﯽ ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ در وﻧﮑﻮور ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯽ داد ﭘﺴﺮش در ﺳﻼﻣﺖ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ روزي ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ دور از اﻧﻈﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻣﺎدر ﺣﻤﯿﺪ اﺻﺮار ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﺑﺎ ﭘﺴﺮش را داﺷﺖ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻗﻄﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﺎدر ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪي‬
‫از ﭘﺸﺖ او را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او دﺳﺘﺎﻧﺶ را روﺑﺮوي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﻫﻤﺎن ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ آن اﻋﺘﻘﺎد دارﯾﺪ اﺣﺘﯿﺎﺟﯽ ﻧﺪارم آﻗﺎ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺮ ﮐﺮدن ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه ﺑﻮد و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ آﯾﻨﺪه ﻫﺴﺖ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ و آدﻣﻬﺎي اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ازش ﺣﺮف ﻣﯽ‬
‫زﻧﯿﺪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاره ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ دارﯾﺪ وﻗﺘﺘﻮن را ﺗﻠﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ‪ ,‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ آزادم ﮐﻨﯿﺪ!‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه را ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺟﻠﻮي ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮاﻗﺐ ﻓﻨﺠﺎن‬
‫ﻗﻬﻮه ﺑﺎش ﭘﺴﺮ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ او را ﻫﻤﺮاﻫﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد در ذﻫﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد اﺳﺮار زﯾﺎدي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺑﻪ ﯾﺎد آوري و‬
‫ﺑﺎزﮔﻮﯾﯽ اﺳﺖ اﺳﺮاري ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و ﯾﺎ ﻏﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ در وﺿﻌﯿﺖ زﻣﺎن ﺣﺎل او‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺎره اي ﺑﻪ ﺟﺰ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻓﻨﺠﺎي ﻗﻬﻮه اي ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫از ﺑﺎر ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از اﺳﺘﺮس و اﺿﻄﺮاب ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﮐﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﻬﻮه اش ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ رﻋﺪ ﯾﮑﻪ ﺧﻮرد‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن روي‬
‫ﺻﻮرت ﺣﻤﯿﺪ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺘﺮس ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺳﺎل در اﯾﻦ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ رﻋﺪ و ﺑﺮق ﻃﺒﯿﻌﯿﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺶ داري اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮐﺎﻣﻼ" ﻃﺒﯿﻌﯽ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ‬
‫رﻋﺪ و ﺑﺮق ﻫﺎي اﯾﺮان ﺗﻮ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر ﺑﺎ اون رﮔﺒﺎرﻫﺎي ﺗﻨﺪ ﺑﺎرون و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻌﺪ از‬
‫درﮔﯿﺮي ﺑﺎ اون اﻓﺴﺮ اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺻﺪﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮدم ﻓﺮﺻﺖ ﺷﺮﮐﺖ در اﻟﻤﭙﯿﮏ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن رو از دﺳﺖ دادم ‪ .‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﮐﻪ از ﻫﯿﭻ ﺟﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻃﺮات‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﻮي ﭘﺮورﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪن در اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻣﻦ‬
‫رو از اون ﺧﺎﻃﺮات ﺗﻠﺦ و ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎرج ﺑﮑﻨﻪ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن آه ﺑﻠﻨﺪي اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫وﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﺗﻼش ﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ و زﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪن ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدم در ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ و ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺎﻧﺲ زﻧﺪﮔﯿﻢ رو ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ از دﺳﺖ داده‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻋﮑﺴﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد ﻋﮑﺲ ﺟﻠﻮي‬
‫ﺣﻤﯿﺪ روي ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ در آن ﺳﯿﺎوش را ﮐﻨﺎر در ورودي ﮐﺎﻧﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮوف‬
‫ﺑﺰرگ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﺗﻠﻔﻦ روي آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬دوﺳﺘﯽ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ از وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن اون اﺗﻔﺎق ﺑﺪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﺨﺎﺑﺮات‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻢ ‪ ,‬درﺳﺖ در روزﻫﺎي اول ﺑﻬﺎر ‪...‬‬
‫ﺳﻮم ﻓﺮوردﯾﻦ ﻣﺎه ‪ - 1350‬ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز‬
‫ﺑﺎرش ﺑﺎران ﺑﻬﺎري ﮐﻪ از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎرﯾﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ آن ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻪ رﻗﯿﻘﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺘﺮي از ﺳﺮ ﺳﺒﺰي و ﻃﺮاوت ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﭘﺎﯾﮕﺎه و ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن زﯾﺒﺎي‬
‫اﻃﺮاف ان ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ را در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ﻫﯿﺠﺎن و‬
‫اﻧﺮژي زﯾﺎدي ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽ آورد‪ .‬در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮج ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ دﺳﺘﻪ اي از ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻌﻤﯿﺮ ﻗﺴﻤﺘﯽ از دﯾﻮار ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﻣﺼﺎﻟﺢ آن ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎران در‬
‫ﻣﻌﺮض ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﻮد آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دﺳﺖ ﺑﺮاي ﺗﻌﺪادي از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﻣﺴﺌﻮل ﻣﺨﺎﺑﺮات ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻠﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫ﻣﺨﺎﺑﺮات اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺟﻠﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺪا زدن او ﮐﺮد ‪ :‬ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي! ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﻣﻪ در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه اش را ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا او را ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﺑﻌﺪ از اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺣﺒﯿﺐ وارد ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ ﺷﺪ و ﺣﺒﯿﺐ را ﻣﯿﻬﻤﺎن ﯾﮏ ﻟﯿﻮان از ﭼﺎي ﺗﺎزه دﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از وﺳﺎﯾﻞ اﺑﺪاﻋﯽ ﺧﻮدش درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻮردن ﭼﺎي در آن ﻫﻮاي ﻟﻄﯿﻒ ﺑﻬﺎري ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﯿﺪار ﺑﻮدن در ﯾﮏ ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎراﻧﯽ را از ﺗﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ در ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﭼﺎي اﯾﻦ ﺳﯿﺎوش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺖ را آﻏﺎز‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ دﯾﺪﻣﺖ ﻻﻏﺮ ﺗﺮ ﺷﺪي اﯾﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﮐﯽ اداﻣﻪ‬
‫داره!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻟﯿﻮان ﭼﺎي ﺳﺮ ﺣﺎل ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻪ ﭼﻨﺪ روزي ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه وﻟﯽ از اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻤﺘﻮن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺟﻨﺎب‬
‫ﺳﺮوان ‪ ,‬ﺳﯿﺎوش ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان رو وﻟﺶ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺳﯿﺎوش ﺣﺎﻻ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﻨﺪ روز از ﭘﺴﺖ دادن ﻫﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﯿﺴﺖ روز وﻟﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اﺻﻼ" ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎي ﺧﺪﻣﺖ رو ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺷﺪ آﻗﺎ‪ .‬ﺳﯿﺎوش در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﮐﺶ دادن ﺑﺪﻧﺶ از روي‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ در ﺑﺎز ﮐﯿﻮﺳﮏ را ﺑﺒﻨﺪد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﺳﯿﺎوش و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ‬
‫درﮐﯿﻮﺳﮏ را ﺑﺒﻨﺪد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد از اول ﻫﻢ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﻨﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎر ﺑﺎ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم وﻟﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫اﻓﺴﺮاي آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﻨﻮز دارﻧﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ رو ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻫﺎ رو ﻗﻄﻊ‬
‫ﮐﻨﻪ ﺣﺘﯽ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ اوﻧﻬﺎ آﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰﻧﻨﺪ ازت ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮم‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻤﻮن ﺷﺐ اول ﺑﺎزداﺷﺖ اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺳﺮاﻏﻢ ﺣﺘﯽ دﺳﺘﻮر‬
‫داد ﭘﺘﻮي اﺿﺎﻓﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﯿﺎرﻧﺪ ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ دﯾﺪم ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ‪,‬‬
‫ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯿﺪن‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ ﻫﻢ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻮد ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻮ ﮐﺎرﺷﻮن ﺳﺮك ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻢ اﻣﺎ‬
‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪم اﯾﻦ دو ﻧﻔﺮ دل ﺧﻮﺷﯽ از ﺑﻮدن اﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺎي ﺧﺎرﺟﯽ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا وﻟﯽ از ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ دوي ﻣﺎ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ از‬
‫اوﺿﺎع راﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ در ﺣﺎل وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺑﻮد اﺷﺎره ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﮐﺎر ﻣﺨﺎﺑﺮات ﺷﺮوع ﻧﺸﺪه ﺳﺮ ﮐﺎر ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺎ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮي ﮔﻔﺖ ‪ :‬در رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺑﺒﻨﺪ ﺳﺮﮐﺎر و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ روي ﻣﯿﺰ ﺷﺪ ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻣﺘﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻧﺸﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﺑﺮاي ﺳﯿﺎوش ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﯽ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدي ﺑﻬﺰادي؟ ﺣﺒﯿﺐ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻣﺘﻮﺟﻪ دﻟﻤﺸﻐﻮﻟﯿﺶ ﺑﺸﻮد ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺎزﮔﯽ ﻫﺎ! ﺳﯿﺎوش ﺑﻪ ﻃﺮز‬
‫ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﺮاي ﻓﻬﻤﯿﺪن ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﻣﺼﺮاﻧﻪ ﺳﻮال ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬دﯾﺮوز‬
‫زﻧﮓ زدي؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﮔﻔﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ زﻧﮓ زدم آﻗﺎ ﺳﯿﺎوش! ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ دﻟﺘﻨﮕﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﺳﺘﮑﺎن ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ رﻓﺖ و ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﻬﺰادي ﺷﻤﺎره ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮن ﭼﻨﺪه؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﺎوش ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﺳﯿﺎوش ﺧﻮاﻫﺶ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻧﻨﺪازﯾﺪ ﻣﻦ دو ﺳﻪ روز دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﯾﺎم و ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ زﻧﻢ! وﻟﯽ‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺳﯿﺎوش را دﯾﺪ و اﻧﮕﺸﺖ او را ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎره ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ آرام‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان ﯾﻪ ﻣﻘﺪار ﭘﻮﻟﻢ ﮐﻤﻪ ﺣﺎﻻ اﮔﻪ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﺑﻌﺪا" ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺼﻤﻢ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﻤﺎره ﺻﻔﺮ را ﺷﻤﺎره‬
‫ﮔﯿﺮي ﮐﺮد و ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﮔﻔﺖ ﮐﺪ ﺷﻬﺮﺗﻮن ﭼﻨﺪه ﺑﺪو ﮐﺎر دارم ﺑﭽﻪ !؟ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻔﺘﻪ اي دو‬
‫ﺑﺎر ﻣﯽ ﯾﺎي ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ زﻧﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪي از ﺑﺎﺑﺖ ﭘﻮﻟﺶ ﻫﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺒﺎش ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﮐﻪ‬
‫دوﺳﺖ دارم ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﺷﻤﺎره ﺑﮕﯿﺮم ﭘﺲ ﺑﮕﻮ ﺷﻤﺎره ﺧﻮﻧﻪ رو ‪ ...‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫وارد ﮐﯿﻮﺳﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد روﺣﺶ در ﺷﻬﺮ و در ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺳﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﻤﺎره را ﺑﻪ‬
‫ﺳﯿﺎوش ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺳﯿﺎوش از ﺷﺨﺺ آﻧﻄﺮف ﮔﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﻮﺷﯽ‬
‫را ﻧﮕﻪ دارد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﺎوش ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ آن وﺻﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد وارد ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن‬
‫و اﺷﺘﯿﺎق زﯾﺎدي ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻟﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي آﻧﻄﺮف ﺧﻂ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺪاي ﺧﻮاﻫﺮش را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬داداش ﺣﺒﯿﺐ ﺳﻼم و ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ‪...‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﯿﺎ داداش ﺣﺒﯿﺒﻪ ‪ ...‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺮش را از ﺻﻤﯿﻢ دل‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺟﻮاب ﺳﻼم ﺧﻮاﻫﺮش را داد و ﻋﯿﺪ را ﺑﻪ او ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫اﻟﻬﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ و ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﯿﺪ را ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ و از ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ آن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮاي ﻋﯿﺪ دﯾﺪﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل آﻧﻬﺎ آﻣﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺧﻮاﻫﺮش ﮔﻮش ﻣﯽ داد و ﮔﺎﻫﯽ از اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫در ﮐﺎرﻫﺎي ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ از او ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد و در آﺧﺮ ﻫﻢ ﺳﻪ ﮐﻠﻤﻪ اي‬
‫را ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ او ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد را ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ‪ :‬اﻟﻬﻪ ﻓﻘﻂ ‪ ...‬و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﻟﻬﻪ ﮔﻔﺖ درس‬
‫– درس – درس و ﺑﻌﺪ ﻫﺮ دو ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺣﺒﯿﺐ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪش را ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎدراﻧﻪ اش ﮐﻨﺪ از ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺎي ﻋﯿﺪ و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﻫﺎي ﻫﻤﻪ‬
‫ﻓﺎﻣﯿﻞ از ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺧﻮد و ﻧﺨﻮردن ﭼﺎﻏﺎﻟﻪ ﺑﻬﺎري ﺑﺮاي ﺳﺮدي ﻧﮑﺮدن‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻣﮑﺚ ﻫﺎي ﻋﻤﺪي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدر را در ﺟﺎﻧﺶ‬
‫ﺛﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﻟﺬت ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﺎدرش از ﭘﺲ ﺧﻄﻮط ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻢ ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اش ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪه ﻋﺬرﺧﻮاﻫﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫ﺳﯿﺎوش ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ دﺳﺖ از او ﺧﻮاﺳﺖ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اداﻣﻪ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه راﻫﯽ ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﻤﯽ از ﻣﺤﺒﺖ اﯾﻦ ﺟﻮان را در ﺣﻖ ﺧﻮدش ﺟﺒﺮان ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮔﻮﺷﯽ اﺣﻮال ﭘﺴﺮش را ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻋﯿﺪي ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺤﻔﻮظ ﻻي ﻗﺮآن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش آن را ﺑﺮدارد و در ﺿﻤﻦ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﺷﯿﺮاز ﺑﺮود و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﺮﮔﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اش ﭘﻮﻟﯽ را ﮐﻪ او ﺗﻮﺳﻂ راﻧﻨﺪه اي آﺷﻨﺎ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي ﺑﻬﺘﺮ از ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪن‬
‫از اﺣﻮال ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺒﻮد ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ و از ﺳﯿﺎوش ﺑﺎﺑﺖ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﻪ در ﺣﻘﺶ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﮐﻨﺎر ﺳﯿﺎوش در‬
‫ﮐﺎﻧﮑﺲ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ ﻧﺸﺴﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﻣﺮور ﺻﺪاي اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺳﻌﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد از آراﻣﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺣﺒﯿﺐ از ﮐﺎﻧﮑﺲ‬
‫ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه رﻓﺖ اﻣﺎ در ﮐﻨﺎر در ورودي آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه اﻓﺴﺮ‬
‫آﻣﻮزﺷﯽ ﯾﮕﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﯾﺎدي ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺮون ﮐﺮدن ﺳﺮﺑﺎزان از آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺘﻮان وﻇﯿﻔﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ اﺻﻼ" ﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺠﺎﯾﯽ!؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺮاي اداي اﺣﺘﺮام ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﺳﺖ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ اش را‬
‫ﺗﮑﻤﯿﻞ ﮐﺮد و ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻮده ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﯾﮕﺎن ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫او اﺷﺎره اي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ري دﻧﺒﺎل اون ﺳﺮﺑﺎز ﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ اون ﻗﺴﻤﺖ از‬
‫دﯾﻮار ﮐﻪ رﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪه رو درﺳﺖ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش از ﯾﮏ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺮﻓﺶ را ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد و وﻗﺘﯽ اﻓﺴﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش ﮐﺮد ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ در ﯾﮏ ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه در ﺣﺮﮐﺖ‬
‫در ﻣﺴﯿﺮ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ دﯾﻮار ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﮐﻮه ﻫﺎي اﻃﺮاف ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﮐﺎﺳﻪ دور ﺗﺎ دور ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬ﮐﻮه ﻫﺎ در ﺣﻠﻘﻪ اي زﯾﺒﺎ از ﻣﻪ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم داﻣﻨﻪ ﺷﺎن ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﯿﺲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ رﻧﮓ‬
‫ﻗﻬﻮه اي ﺗﯿﺮه در آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﺑﯿﻦ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺘﻮن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺠﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮي از ﻣﻌﺠﺰه زﯾﺒﺎي‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ را در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﺎي دﻫﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻫﺮ ﮐﺎر ﺳﺨﺖ و دﺷﻮاري ﺑﺮود‪ .‬در ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪه ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻠﻮك ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮ روي ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻋﺪه اي دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ رﯾﺨﺘﻦ ﻣﺎﺳﻪ در‬
‫ﻓﻮاﺻﻞ ﺑﯿﻦ ﺑﻠﻮك ﻫﺎ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻨﺪ در اﻧﺠﺎم ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﮐﺎر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از دﯾﻮار ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺨﺸﯽ دﯾﮕﺮ ﻫﻢ در اﻣﺘﺪاد آن دﭼﺎر ﺗﺮك ﺧﻮردﮔﯽ‬
‫ﺷﺪﯾﺪي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ دﯾﻮار ﭼﯿﻨﯽ ﮐﻪ در ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ ﻣﺪرﺳﻪ داﺷﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي درﺳﺖ ﮐﺮدن دﯾﻮار ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ آن ﻗﺴﻤﺖ از دﯾﻮار ﮐﻪ دﭼﺎر ﺧﻮردﮔﯽ ﺷﺪه ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﻮد و ﺗﻤﺎم ﻗﺴﻤﺖ دوﺑﺎره ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺷﻮد اﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر اﺟﺒﺎري در ﺗﻌﻄﯿﻼت ﻋﯿﺪ ﺧﻼص ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺮﺟﯿﺢ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﺪن آن ﻗﺴﻤﺖ از‬
‫دﯾﻮار ﮐﻪ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪه ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻓﺴﺮ ارﺷﺪي ﮐﻪ از دور ﺑﺮ ﮐﺎر ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫ﻧﻈﺎرت ﻣﯽ ﮐﺮد رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از اداي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺤﻮه ﭼﯿﻨﺶ دﯾﻮار در آﯾﻨﺪه‬
‫ﺑﺮاي ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر آن ﻣﯽ اﯾﺴﺘﻨﺪ و ﯾﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻞ دﯾﻮار ﺗﺮﻣﯿﻢ ﺷﻮد‪ .‬اﻓﺴﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﺗﻌﻤﻞ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﺑﻪ اﻓﺴﺮ ﻣﺎﻓﻮﻗﺶ ﻣﺎﺟﺮا را‬
‫اﻋﻼم ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺠﻢ زﯾﺎد ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر او ﮐﺎري‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺟﯿﭗ ﺣﺎﻣﻞ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﺳﺮﮔﺮد ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ رﺳﯿﺪ و‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺎ دﯾﺪن او دﺳﺖ از ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺘﻮراﺗﺶ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﺲ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺣﺒﯿﺐ‬
‫از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﻞ اﯾﻦ دﯾﻮار ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺨﺮﯾﺐ و ﺑﺎزﺳﺎزي ﺑﺸﻪ!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﯾﺎد ﺣﻀﻮر ﺳﺮﻫﻨﮓ در ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه اﻓﺘﺎد و ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ او ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ‪ :‬ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺳﺮت رو ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﯿﺮ ﺳﺮﮐﺎر ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ و‬
‫ﺳﯿﻨﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ داده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن! ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻮال ﺑﻌﺪي را ﺑﭙﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺗﯿﮑﺖ ﺳﺮﺑﺎزي او‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﻧﺎم و ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺶ روي آن ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺧﺐ ﺳﺮﮐﺎر‬
‫ﺑﻬﺰادي ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﺣﯿﻄﻪ ورزﺷﯽ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ و وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮﮔﺮد ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻘﺪر زﻣﺎن ﻻزم داري ﺗﺎ اﯾﻦ دﯾﻮار رو‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اول ﺑﺮﮔﺮدوﻧﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از اﺷﺎره ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ و ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻃﻮل دﯾﻮار ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺪاﻗﻞ ﭼﻬﺎر روز زﻣﺎن ﻣﯽ ﺧﻮام ﺟﻨﺎب‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﺑﻌﺪ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ دﯾﻮار ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫دو روز دﯾﮕﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ از دﯾﻮار ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدم و اﮔﻪ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ دﯾﻮار درﺳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ زﻧﻢ و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ‬
‫روي ﺟﻤﻠﻪ اش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻘﻂ دو روز ﺳﺮﮐﺎر ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ ﻻزم داري ﺑﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮوان‬
‫ﺑﮕﻮ ﺑﺮات ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ ﺣﺒﯿﺐ و ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ دﺳﺘﻮر ﺳﺘﻮان دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺟﯿﭗ ﺳﺮﻫﻨﮓ از آﻧﺠﺎ دور ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ درﺳﺖ ﮐﺮدن دﯾﻮار ﺑﻪ‬
‫ﻋﻬﺪه ﺧﻮد او ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﺳﻂ‬
‫دﯾﻮار ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ اﺑﻌﺎد و اﻧﺪازه ﻫﺎي دﯾﻮاري ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ دو روز آﯾﻨﺪه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ارﺗﻔﺎع دﯾﻮار را ﺑﺎ ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮدن ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺎﻟﻢ‬
‫آن ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ روي ﺑﺮج روﺑﺮوي آن‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ روي ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪان ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ روي آن ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺘﻮﻗﻒ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﮔﻠﺪاﻧﯽ روي ﭘﻨﺠﺮه وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪان ﺗﺎزه‬
‫ﭼﻘﺪر ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق اﻓﺰوده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي دﯾﻮار ﻟﻐﺰاﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ او اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاده ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ دﺳﺖ از ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺳﺘﻮان ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﮐﺎر ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻨﺎرﺷﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻫﻢ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺪام ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان از او وﺿﻌﯿﺖ را ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ ده ﻧﻔﺮ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺣﺎل از ﺻﺒﺢ‬
‫ﮐﺎر را ﺷﺮوع ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻇﺮف دو روز ﮐﺎر ﺗﻌﻤﯿﺮ دﯾﻮار را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬او ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از‬
‫ﺳﺘﻮان ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ دﻫﺪ اﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎزان از ﻟﯿﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺟﻮان ﻫﻢ‬
‫دﺳﺘﻮر داد ﻧﺎم ﺗﻤﺎم ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎر آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ را ﺗﺤﻮﯾﻞ ﯾﮕﺎن آﻣﻮزﺷﯽ دﻫﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ از ﻟﯿﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ از ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫دور او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد زودﺗﺮ ﻧﺎم ﮐﻮﭼﮏ او را از اﺗﯿﮑﺖ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ از ﺑﺮ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﺎم او ﺑﺮ ﺳﺮ زﺑﺎن ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﺮ از ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺎري را ﮐﻪ از او ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ و ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ آﻧﻬﺎ‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺣﺒﯿﺐ و ﺳﺘﻮان را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ روي ﮐﺎﻏﺬي اﺑﺰار و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻻزم ﺑﺮاي ﺗﻌﻤﯿﺮ دﯾﻮار را ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺖ‪.‬‬
‫وﺳﺎﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻤﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﺤﻮﯾﻞ او داده ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﺮ ‪ 10‬ﺳﺮﺑﺎز‬
‫را ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺧﻮد ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮه ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮد و دﺳﺘﻪ اي را ﻣﺴﺌﻮل‬
‫ﺧﺮاب ﮐﺮدن آن ﻗﺴﻤﺘﯽ از دﯾﻮار ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻓﺮو ﻧﺮﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺮك‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻄﺮ آﻓﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل درﺳﺖ ﮐﺮدن ﻣﻼط ﻻزم‬
‫ﺑﺮاي ﭼﯿﺪﻣﺎن دﯾﻮار ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ آﺳﺘﯿﻦ ﻫﺎ را ﺑﺎﻻ زده و ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﭼﯿﺪن ﺑﻠﻮك ﻫﺎ روي ﻫﻢ و ﺳﺎﺧﺘﻦ دﯾﻮاري ﺑﻪ ﺟﺎي دﯾﻮار ﻓﺮو رﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫او آﻧﻘﺪر ﺳﺮﮔﺮم اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﭘﺮده اﻃﺎق روﺑﺮوي ﺑﺮج و ﺳﺎﯾﻪ اي ﮐﻪ‬
‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻨﺎر رﻓﺖ ﻧﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ از ﭘﯽ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺣﺒﯿﺐ و ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﮐﺎري ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد آن روز ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮاي ﮐﺎر ﮐﺮدن وﺟﻮد‬
‫داﺷﺖ ﺣﺒﯿﺐ و ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺮﻣﯿﻢ دﯾﻮار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺨﺼﯿﺖ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ و ﻣﻬﺮﺑﺎن‬
‫ﺣﺒﯿﺐ و ﮐﻤﮏ ﻫﺎي او ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﺳﺮﺑﺎزان در ﻃﯽ روز ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻮس‬
‫ﺷﻮد و ﺣﺲ رﻗﺎﺑﺘﯽ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪا ﺑﯿﻦ ﺳﺮﺑﺎزان دﯾﮕﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او وﺟﻮد داﺷﺖ ﻇﺮف ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺣﺲ اﺣﺘﺮام و ﮔﻮش ﺳﭙﺮدن ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺼﺮ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺣﺒﯿﺐ از ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﻌﺎف ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﺴﺘﻪ وﻟﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮕﺎن ﻫﺎي ﺧﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ در ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در ﻃﯽ روز ﺑﻮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎري ﻓﺮدا را در ذﻫﻨﺶ ﻣﺮور ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ روﺷﻦ ﺑﻮدن ﭼﺮاغ اﻃﺎق ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪ‪ .‬در ﻃﯽ اﯾﻦ دو روز ﺑﺎرﻫﺎ ﭼﻬﺮه ﻟﯿﻼ‬
‫و ﭘﺎﮐﺖ ﭘﺮ از ﮔﻠﺒﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد را ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﺗﺼﻮري از راﺑﻄﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻪ اي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ او و دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﭘﺎﯾﮕﺎه داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫او از ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺘﻮﺳﻂ رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ در ﺷﺎﻫﺮود ﺑﻮد و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ در ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻬﺶ‬
‫ﻗﺮار داﺷﺖ دﺧﺘﺮ ﯾﮑﯽ از اﻓﺴﺮان ارﺷﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺸﻮر آن ﻫﻢ در ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮﻓﺢ‪ .‬ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬراﻧﺪن ﯾﮏ روز ﭘﺮ ﮐﺎر اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺑﺮ ﻋﮑﺲ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﮐﻢ ﺑﻮدن ﻧﻮر ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﮐﺎر ﻧﻤﯽ ﺷﺪ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ روي دﯾﻮاري‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ آﻣﺎده رﻓﺘﻦ ﺑﻪ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﻓﺮود آﻣﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﭘﺮﺗﺎب ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺷﺪت ﺑﻪ دﯾﻮار‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد و ﻋﻠﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺿﺮﺑﻪ را ﺑﻔﻬﻤﺪﮐﻪ ﺿﺮﺑﻪ دﯾﮕﺮي ﺑﺮ ﭘﺸﺘﺶ ﻓﺮود آﻣﺪ و در ﭘﯽ آن ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ دور او ﺣﻠﻘﻪ زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫از ﻧﺎﺣﯿﻪ ﮐﻤﺮ و ﮐﺘﻔﺶ درد ﺷﺪﯾﺪي اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻫﺮ ﻃﻮر ﺷﺪه روي دو‬
‫ﭘﺎﯾﺶ ﺑﯿﺎﺳﺘﺪ وﻟﯽ ﺣﺘﯽ در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﻤﻪ اﯾﺴﺘﺎده ﻧﯿﺰ ﺿﺮﺑﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﺸﺖ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دوﺑﺎره روي زﻣﯿﻦ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪ .‬ﺳﺮش دﭼﺎر ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻗﻄﺮه ﻫﺎي‬
‫ﺧﻮن از آن روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ او را دوره ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ او ﺑﺪ و ﺑﯿﺮاه ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از زﻣﯿﻦ ﺟﺪا ﺷﻮد اﻣﺎ ﻓﺸﺎر دﺳﺘﯽ ﮐﻪ روي ﮔﺮدﻧﺶ‬
‫ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي ﻣﯽ آورد او را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺎري از دﺳﺘﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد آن وﺿﻌﯿﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺮ اﺛﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن روي زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﺎ اﻣﯿﺪاﻧﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد ﺧﻮد را از‬
‫زﯾﺮ ﻓﺸﺎر ﮐﺴﯽ ﮐﻪ روي او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻼص ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪاي ﻓﻠﻮت‬
‫ﺑﻠﻨﺪي را ﺷﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺣﺴﺎس ﮐﺮد از ﻓﺸﺎر روي ﮐﻤﺮش ﮐﻢ ﺷﺪه اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن‬
‫ﺻﺪا ﯾﮑﯽ از اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﮔﺮدﻧﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ را ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از ﭘﺸﺖ او را ﮐﺸﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ از ﺑﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و درد را در ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﺶ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺻﺪاي ﻓﻠﻮت ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻫﻤﺎن ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﻣﻮﺟﺐ رﻓﺘﻦ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ روي زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﺑﯿﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺻﺪا از ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه و دﺧﺘﺮي ﮐﻪ از آن ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد دوﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ﻣﺪام در ﻓﻠﻮت ﻣﯽ دﻣﯿﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻮﺟﻪ دﯾﮕﺮان را ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﯿﭻ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮي را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد و ﭘﯽ در ﭘﯽ ﻓﻠﻮﺗﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻫﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي‬
‫او در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻓﺮو رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮﮐﺎر ‪ ,‬ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺻﺪاي ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي‬

‫آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺎ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه روي ﺗﺨﺘﺶ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ وﺟﻮد ﺑﺎز ﺷﺪن ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ رﻣﻘﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﺣﺮف زدن ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮال ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد از‬
‫ﺣﺠﻢ اﺳﺘﺮس و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻫﻤﻘﻄﺎراﻧﺶ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد‪ .‬ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ – ﺑﺮﺧﻮردش ﺑﺎ دﯾﻮار – ﻣﺸﺘﯽ ﮐﻪ روي‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻓﺮود آﻣﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎل ﺑﻪ ﯾﺎد آوري آن ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻮزش ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺻﻮرﺗﺶ ﻓﺮﯾﺎدش را ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن زﺧﻢ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺣﺒﯿﺐ ﯾﮑﯽ دو ﻗﺪم ﻋﻘﺐ‬
‫رﻓﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ زﺧﻤﺖ رو ﺗﻤﯿﺰ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﺎرﭼﻪ را‬
‫از دﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎز ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻪ ﮐﻢ درد داره وﻟﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮام اﻟﮑﻞ ﺑﺬارم روي زﺧﻢ ﺻﻮرﺗﺖ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻧﺘﺮس! ﺣﺒﯿﺐ دﻧﺪان ﻫﺎﯾﺶ را‬
‫روي ﻫﻢ ﻓﺸﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻘﻄﺎرش ﺑﺎ اﻟﮑﻞ ﺧﺮاش ﺻﻮرﺗﺶ را ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از آﻧﮑﻪ زﺧﻢ را‬
‫ﺑﺎ ﭼﺴﺐ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ﺣﺒﯿﺐ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻋﻠﯽ رﻏﻢ دردي ﮐﻪ داﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم‬
‫راه ﺑﺮود‪.‬‬
‫از ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد اﻣﺎ درد و ﺳﻮزش زﯾﺎدي داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺟﻠﻮي آﯾﻨﻪ ﺣﺒﯿﺐ از‬
‫دﯾﺪن ﺻﻮرت ﮐﺒﻮد ﺷﺪه اش ﺟﺎ ﺧﻮرد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻮردن دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺎوش ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ‪.‬‬
‫ﺳﯿﺎوش ﺑﻪ آراﻣﯽ دﺳﺘﺶ را روي ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺎﺟﺮا رو‬
‫ﺷﻨﯿﺪم ﺣﺪس ﻣﯽ زدم ﯾﻪ روزي ﺑﺨﻮان ﺗﻼﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻮﺿﯽ ﻫﺎي آﺷﻐﺎل وﻟﯽ ‪ ....‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ‬
‫را ﻧﺰدﯾﮏ دﻫﺎن ﺳﯿﺎوش آورد و ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻧﺸﺎﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﯾﮏ دﺳﺘﺶ را ﺑﺎ‬
‫ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﺑﺎ او ﺑﻪ راه‬
‫اﻓﺘﺎد ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آب ﺧﻮري ﮐﻪ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﭘﺎﺷﯿﺪن آب ﮔﺮم روي زﺧﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺧﻮن ﺧﺸﮏ ﺷﺪه‬
‫روي آﻧﻬﺎ را ﭘﺎك ﮐﺮد ‪ .‬از آﯾﯿﻨﻪ آب ﺧﻮري ﺳﯿﺎوش را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﯿﺎوش ﻗﺮار داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرم رو ﺗﻼﻓﯽ ﮐﺮد ﺣﺎﻻ ﻣﻦ و اون ﺑﯽ ﺣﺴﺎب ﺷﺪﯾﻢ و وﺟﺪاﻧﻢ راﺣﺖ ﺷﺪ‬
‫ﺳﯿﺎوش ﻣﺘﻌﺠﺐ از ﺻﺤﺒﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﺎوش ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬در آﺳﺎﯾﺸﮕﺎه‬
‫ﻧﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎﻧﻪ در ﭘﺎﯾﮕﺎه اﻋﺰام ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ را روي ﺗﺎﺑﻠﻮي اﻋﻼﻧﺎت‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎم ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ در ﺑﯿﻦ اﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ از ﺻﺒﺢ در ﮐﺎر ﺗﺮﻣﯿﻢ دﯾﻮار ﺑﻪ او ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ را ﮐﻪ‬
‫دﯾﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ زود ﺑﺮﯾﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﺮدا‬
‫ﺻﺒﺢ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎر دارﯾﻢ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﯿﺎوش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺘﺶ رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آراﻣﯽ و ﺑﺎ اﺣﺴﺎس دردي ﮐﻪ در ﮐﻤﺮش داﺷﺖ از ﭘﻠﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز و دﺧﺘﺮ‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﮐﻨﺎر آن ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫در ﺟﺸﻦ دﯾﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﺎن دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺑﯿﺮون از ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﺘﺎب ﻫﺎ را ﺑﻪ او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺻﺪا درآوردن ﺻﺪاي ﻓﻠﻮﺗﺶ او را از ﺗﺤﻤﻞ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎه دﺧﺘﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﮑﺎن ﺑﺮج‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﺒﻮدي ﺻﻮرﺗﺶ و ﭼﺸﻤﺎن ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺣﺒﯿﺐ و دﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪاژﺷﺪه او ﺣﺎﻻ در‬
‫ﻧﻮر ﮐﺎﻣﻼ" ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ دﺧﺘﺮك از ﻗﺎب ﺷﯿﺸﻪ اي ﭘﻨﺠﺮه ﺧﺎرج ﺷﺪ و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ دﯾﮕﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ دﯾﺪن او ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺣﺒﯿﺐ اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﻪ دﯾﻮار ﺑﺮج‬
‫ﺗﮑﯿﻪ داد و ﺧﻮدش ﻫﻢ روي ﮐﺮﯾﺪور ﻣﺪور آن ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﮐﺎر ﺳﺨﺖ روزاﻧﻪ و دردي ﮐﻪ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﮐﻤﺮش داﺷﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﻔﺲ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه را ﺧﺎﻟﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد درد زﯾﺎدش ﺧﯿﺎﻟﺶ اﻣﺎ آﺳﻮده ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش زده ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺗﻌﺎرف ﻧﺒﻮد او در روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﯾﻨﮑﻪ آن اﻓﺴﺮ را ﺣﺘﯽ ﺑﺎ دﻟﯿﻞ ﻣﻮﺟﻪ دﻓﺎع ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺠﺮوح ﮐﺮده ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد و اﯾﻨﮏ ﺑﺎ وﺟﻮد درد زﯾﺎد دﯾﮕﺮ از ﺑﺎﺑﺖ آن روز اﺣﺴﺎس‬
‫ﮔﻨﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬از ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ دﯾﻮار ﻧﺎﺗﻤﺎم ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﮐﺎر زﯾﺎدي ﺗﺎ ﺗﺮﻣﯿﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ آن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺷﺮاﯾﻂ او ﻫﻢ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي اداﻣﻪ آن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﻮد‪ .‬در اﺑﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ از ﺻﺪاي ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺴﻤﯽ ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ اﻃﺎق روﺑﺮوي ﺑﺮج ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و‬
‫دﺧﺘﺮ را ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺴﺘﻪ دﯾﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺑﺎ وﺳﯿﻠﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﮐﻨﺎر ﺷﯿﺸﻪ اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﭼﺮﺧﯿﺪ دﺧﺘﺮك ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ روي آن ‪,‬‬
‫ﻣﺎژﯾﮏ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ آرام ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻣﯽ ﻟﻐﺰﯾﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺗﻌﺠﺐ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻠﻤﻪ اي را‬
‫ﺑﺮ روي آن ﺣﮏ ﮐﺮد ‪ :‬ﺳﻼم ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ اول ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮك ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺑﻪ او‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮐﻠﻤﻪ را ﺧﻮاﻧﺪ و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻼم دﺧﺘﺮ ﺗﮑﺎن داد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﺣﺒﯿﺐ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﮐﻠﻤﻪ ﺳﻼم را از ﺷﯿﺸﻪ ﭘﺎك ﮐﺮد و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ اي‬
‫دﯾﮕﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻋﻠﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ او را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ از دﺧﺘﺮك ﭼﺸﻢ ﺑﺮدارد‪ .‬دوﺑﺎره دﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮك از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺎز اﯾﺴﺘﺎد ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫را از ﺻﻮرت دﺧﺘﺮك ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﻤﻪ ﻟﻐﺰاﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﻧﺎم روي ﺷﯿﺸﻪ ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﯿﻼ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﻪ دﺧﺘﺮك ﻧﮕﺎه ﮐﺮد در ﻧﻈﺮش اﯾﻦ اﺳﻢ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ او ﺑﺮازﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪن ﺗﮑﺎن داد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر دﺧﺘﺮك ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﺷﯿﺸﻪ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ روي ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮ ﺑﺎ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ در زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺲ ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺖ از ﻃﺮﻓﯽ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ و از ﻃﺮﻓﯽ دﯾﮕﺮ روﯾﺶ اﺿﻄﺮاب در وﺟﻮدش را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ در ﺧﻮد ﻓﺮو رﻓﺖ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ دوﺑﺎره ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه را ﺑﻪ وﺿﻮح در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪ‬
‫اﺛﺮي از دﺧﺘﺮ دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﻤﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز روي ﺷﯿﺸﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﯾﺎدآور‬
‫ﻟﺤﻈﺎت ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﻤﻪ اي ﮐﻪ وﺟﻮدش ﺑﻪ او ﻣﯽ ﺑﺎوراﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺧﯿﺎل ﭘﺮدازي ﺳﺎده ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ از دو ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮاب را از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دزدﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻧﺴﯽ‬
‫ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل او ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ آزار دﻫﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎت ﺳﺨﺘﯽ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد از ﻃﺮﻓﯽ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه درد ﮐﺸﯿﺪن ﺣﺒﯿﺐ را ﻣﯽ‬
‫دﯾﺪ و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ را در اﻃﺮاف ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺟﻮان ﻧﻤﯽ دﯾﺪ‪.‬‬
‫در آن ﻟﺤﻈﺎت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ راه ﭼﺎره اي ﺑﺮاي ﭘﺎﯾﺎن دادن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯽ رﺣﻤﺎﻧﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫در رﺧﺘﺨﻮاﺑﺶ ﭼﺮﺧﯽ زد و ﺑﻪ ﻓﻠﻮﺗﯽ ﮐﻪ روي دﯾﻮار اﻃﺎﻗﺶ آوﯾﺰان ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫روزي ﮐﻪ ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﻋﻤﻪ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﻓﻠﻮت را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ از ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﺸﻦ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺘﺎن ﭼﺮوﮐﯽ آورده ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ روزي ﺟﺎن ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺻﺪاي‬
‫آن ﺑﺴﺘﮕﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﮐﺮد و از ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮج روﺑﺮو ﮐﺮد ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه‬
‫و ﺻﻮرﺗﯽ ورم ﮐﺮده در ﻧﻮر اﻧﺪك ﭼﺮاغ اﻃﺎق او ﮐﺘﺎب ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬او ﮔﺎﻫﯽ دﺳﺘﺶ را روي‬
‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎرش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻫﻤﭽﻨﺎن درد ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﭼﺮاغ اﻃﺎﻗﺶ را‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﺧﺰﯾﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي ﺳﺮﺑﺎز ﺗﻨﻬﺎي روي ﺑﺮج ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺣﺎل‬
‫ﻋﻮض ﺷﺪن ﺑﻮد در وﺟﻮدش ﺷﻌﻠﻪ اي را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ‬
‫ﻫﺎي ﺟﻮان ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻟﯿﻼ در ﺣﺎل روﯾﺶ ﺑﻮد اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﻮ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل آن را ﺗﺠﺮﺑﻪ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد " دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ " ‪.‬‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ آن ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ و ﺷﺐ ﻫﺎي ﺗﻨﻬﺎﯾﺶ دﻟﺒﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺷﺐ ﻫﺎ‬
‫ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺑﯿﺪارﯾﺶ ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﺣﺎﻻ ﺷﺮﯾﮏ دردﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد دﻟﺒﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ و اﯾﻦ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺴﺮي ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل او ﯾﻌﻨﯽ روﯾﺶ ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎي ﯾﮏ ﻋﺸﻖ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﻦ‬
‫اﺣﺴﺎس را ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﻮد ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺷﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺬﺑﻪ اي ﺳﺮﺷﺎر از ﺗﻮاﺿﻊ‬
‫و ﺷﮑﻮه ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ اوﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ دﺧﺘﺮ آن ﺳﻮي دﯾﻮار ﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎره ﻫﺎ در ﻗﺎب ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺒﯿﺐ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺮ ﻧﻮر ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﭼﺸﻤﺎن او ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮر ﺑﻮد و‬
‫ﮔﺮﻣﺎ ‪ ,‬ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﺘﺎره ﺑﺎ زﺑﺎن ﺑﯽ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ او ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زدﻧﺪ و ﺑﻪ او ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ از‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺧﻄﻮط ﻃﺮف روﺷﻦ ﻣﺎه ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻨﺪه آن را ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯿﮑﺮد آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺿﯿﺎﻓﺖ ﺧﯿﺎل او وارد ﮐﺮده اﺳﺖ از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺋﻨﺎت راز ﺗﺎزه اش را ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آن ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ‬
‫ﻧﻮراﻧﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ اﻣﺎ ﺧﻮد را در ﻣﮑﺎﻧﯽ آﺷﻨﺎ ﺗﺮ دﯾﺪ درﺳﺮزﻣﯿﻦ روﯾﺎﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ اش‪ .‬دوﺑﺎره‬
‫آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺳﺒﺰ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﭘﯿﭽﮏ و ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎي ﺑﺎز ﺷﺪه در زﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد و ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﺻﺪاي ﻫﻤﺎن ﺟﻮﯾﺒﺎر ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ از ﮐﻨﺎرش در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر ﺑﻮد‪ .‬رداي ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮﯾﺮ ﮔﻮﻧﻪ اش در‬
‫ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ وزﯾﺪ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮرد و ﮔﺎﻣﻬﺎي او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫ﻫﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪي ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﺷﻮر و اﺷﺘﯿﺎﻗﺶ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ و‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﻮﯾﺒﺎر ﮐﻮﭼﮏ رﺳﯿﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﻮد را در‬
‫اﻣﺘﺪاد ﺟﺎده اي ﭘﻬﻦ و ﺳﻨﮕﺮﯾﺰه اي در ﯾﮏ روﺳﺘﺎ در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫از ﮐﺠﺎ آﻣﺪه و ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رود‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دور ﺗﺮ از او اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ و‬
‫ﭘﺴﺮ ﺟﻮان دﯾﮕﺮ ﺧﻨﺪه ﮐﻨﺎن در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﺴﯿﺮ ﺳﺮ‬
‫ﺳﺒﺰ روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ وادﯾﻪ ﻣﺮﻣﻮز وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و از دور دﺳﺖ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺘﻪ ﻋﻈﯿﻤﯽ از ﮔﺎوﻫﺎي ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﺷﺪ‪ .‬دﯾﺪن ﭼﻨﺪ ﮔﺎو در‬
‫ﯾﮏ ﺟﺎده روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺮﺳﯽ در وﺟﻮدش اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ اﻣﺎ دﯾﺪن آن ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﻋﻈﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﺮض ﺟﺎده را اﺷﻐﺎل ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺧﺮاﻣﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ دﻟﻬﺮه آور ﺑﻮد‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﺸﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫دﺳﺘﻪ ﺑﺰرگ ﮔﺎوﻫﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻮﺧﯽ و ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دﻟﻬﺮه و‬
‫ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ در وﺟﻮدش ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ,‬ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ دوﺑﺎره‬
‫ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺟﺎده اي ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮐﻪ ﮔﻠﻪ ﻋﻈﯿﻢ ﮔﺎو ﻫﺎ در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻋﺠﯿﺐ ﺗﺮ روﺑﺮو ﺷﺪ در ﺟﺎده اي ﻓﺮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺟﺎده وﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻠﻪ‬
‫اي ﭘﺮ ﺗﻌﺪاد و ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ از ﻏﺰال ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺎخ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ در ﺣﺎل رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎده اﺻﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ و دﯾﮕﺮان در آن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن آﻧﻬﺎ دﻟﻬﺮه و ﺗﺮس ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ‬
‫وﺟﻮدش را ﻣﯽ ﭘﯿﻤﻮد وﻟﯽ اﺛﺮي از ﺗﺮس در وﺟﻮد ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﺮد ﮔﺎوﻫﺎ و ﻏﺰال ﻫﺎ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﺧﻄﺮي ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﭘﺲ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮس اﻫﻤﯿﺘﯽ‬
‫ﺑﺪﻫﺪ اﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﻫﻢ از ﺷﺪت دﻟﻬﺮه اش ﮐﻢ ﻧﺸﺪ ﻫﺮ دو ﮔﻠﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ﻏﺰال ﻫﺎ ﻫﻢ ﺣﺎﻻ از ﭘﯿﭻ ﺟﺎده ﻓﺮﻋﯽ وارد ﺟﺎده اﺻﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﻋﺮض‬
‫ﺟﺎده را اﺷﻐﺎل ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻟﺸﮕﺮ ﮔﺎوﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ در وﺟﻮدش ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد را درك ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻋﺠﯿﺒﯽ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻤﻪ آن ﺟﺎﻧﻮران ﺑﺮاي آﻧﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ و از ﻫﻤﻪ‬
‫ﺑﺪﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮﺟﯽ از ﻧﻔﺮت و ﺧﺸﻢ را در ﻧﮕﺎه آن ﻣﻮﺟﻮدات ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫آراﻣﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺎره ﺟﺎده ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺸﺪار دﻫﺪ اﻣﺎ دﯾﮕﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از دﯾﺪن ﻣﻨﻈﺮه اي ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد اﺷﮑﺎن و‬
‫دﯾﮕﺮ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺸﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺎخ ﻫﺎي ﻏﺰال ﻫﺎ و ﮔﺎوﻫﺎي ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ درﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﻫﺎي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﺷﺪن ﺑﺪن ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎن او ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ او‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻨﺘﻬﯽ اﻟﯿﻪ ﺟﺎده رﺳﺎﻧﺪ و از ﮐﻨﺎر‬
‫آن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﻓﺮﻋﯽ دوﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او ﺑﻮد از ﮐﻨﺎر آن ﺟﺎﻧﻮران ﮐﻪ رد ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺗﺮس ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺳﺮاﺳﺮ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ ﮐﻪ او‬
‫ﻫﺪف ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮ ﻫﯿﭽﯿﮏ از آن ﺟﺎﻧﻮران ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﭽﺮﺧﯿﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫وﺟﻮد ﺗﻤﺎم وﺟﻮدش را ﺗﺮﺳﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺟﺎده ﻓﺮﻋﯽ دﯾﻮارﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎﻏﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺮده ﻫﺎﯾﯽ از ﺟﺎده ﺟﺪا‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺎره اي ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد از ﻧﺮده ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺧﻮد را ﺑﻪ درون ﺑﺎغ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي دﻟﺨﺮاﺷﯽ از ﻣﺮگ دوﺳﺘﺎﻧﺶ از ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫از ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺎغ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﻣﺪت ﻫﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد رﻫﺎ ﺷﺪه و درﺧﺘﺎن و ﺑﯿﺸﻪ اش در ﺣﺎل‬
‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪن ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎن ﭘﻨﺎه ﺑﺮاﯾﺶ اﺣﺴﺎس اﻣﻨﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد آورد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬آن ﻫﻤﻬﻤﻪ و ﻏﻮﻏﺎ دﯾﮕﺮ رﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ آراﻣﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮي اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ از آن ﺗﺮس ﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﺎه دارد ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎي آن ﺗﺮس ﻋﻤﯿﻖ ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ ﭘﺮ از اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا و‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻮاﻧﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻢ ﺑﻪ آن واﻗﻌﯿﺖ ﺗﻠﺦ ﺑﺎز‬
‫ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻗﺎب ﺗﺼﻮﯾﺮي ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﺟﺎ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و ﺳﻮ ﺳﻮي ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﻣﻌﺪودي در اﻃﺮاﻓﺶ او را ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬او‬
‫آﻧﺠﺎ ﺑﻮد روي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ‪ ,‬ﻧﻪ از ﺟﺎده روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺧﺒﺮي ﺑﻮد و ﻧﻪ از آن‬
‫ﺟﺎﻧﻮران ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﺮت از آن ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺧﻮاب ﺑﻮده ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ دو ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ و ﺑﺎ ورود ﻫﻮاي‬
‫ﺗﺎزه ﺑﻪ رﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻪ ﻣﺎﻧﺪه ﺗﺮﺳﯽ ﮐﻪ از دﯾﺪن آن‬
‫روﯾﺎ در وﺟﻮدش رﺳﻮخ ﮐﺮده ﺑﻮد را ﺣﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬روي ﮐﺮﯾﺪور ﺑﺮج ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ و‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮدﻧﺪ و ﭘﻨﺠﺮه ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز‬
‫اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺮوف درﺷﺖ اﺳﻤﺶ روﺑﺮوي او ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد و درد ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺟﻠﻮي اﻓﺴﺮاﻧﯽ ﮐﻪ او را در ﮔﻮﺷﻪ اي ﺧﻠﻮت از ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎد ﮐﺘﮏ و ﻧﺎﺳﺰا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ در ﻣﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﺎﻧﺴﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﺣﺪاﻗﻞ‬
‫ﮐﺎري ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺮد ﺷﺠﺎﻋﯽ در آن ﺷﺮاﯾﻂ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﻪ زور آب دﻫﺎﻧﺶ را‬
‫ﻗﻮرت داد اﻣﺎ ﺗﻠﺨﯽ ﻟﺤﻈﺎﺗﺶ ﮐﺎﻣﺶ را ﻧﯿﺰ ﺗﻠﺦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ در ﺣﺎل رخ‬
‫دادن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاﯾﯽ از دور ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪا از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮﻫﺎي ﻣﺴﺠﺪي در دور دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ دﻗﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ آن را ﺑﺸﻨﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺻﺪا ﻫﻢ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﻤﯽ آرام ﺗﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ذﻫﻨﺶ را روي ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از آن ﺻﺪا ﺑﺴﺖ اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ در آن ﻟﺤﻈﺎت ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺸﻨﻮد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯿﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز آﺷﮑﺎري در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﯿﻤﺎري ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻨﺶ‬
‫ﻗﺮآن ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﻮاﺑﺪ و ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ در ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر دور ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اش ﺻﺪاي اذان‬
‫ﻫﻤﺎن ﮐﺎر را ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎﺧﻮش ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ زودﺗﺮ از ﺳﺎﯾﺮ ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار آﻣﺪ و ﮐﺎر ﺗﻌﻤﯿﺮ دﯾﻮار ﻓﺮو رﯾﺨﺘﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺑﺎ وﺟﻮد دردي ﮐﻪ در ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ داﺷﺖ آﻏﺎز ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﯿﻼ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﺎزه اي را در ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪري ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮاي ﭘﯿﮕﯿﺮي‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯾﺸﺎن از ﻟﯿﻼ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮد و ﻟﯿﻼ ﮐﻪ روي ﻣﺒﻞ ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ واﻧﻤﻮد ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎب از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﮔﺎه و ﺑﯽ ﮔﺎه ﻣﺎدرش ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎدرش ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ دﺧﺘﺮش در ﻣﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي‬
‫اﺣﺘﺮام ﺑﺰﻧﺪ ﻗﺼﺪ ﺗﺮك ﮐﺮدن ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﺎدر اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﯾﺎ ﻣﺎﻧﺪن و ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﺮدد‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮش ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻤﻮن ﺣﺮف ﻫﺎي ﺷﺐ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﯾﻠﯽ ‪ ,‬ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﺟﻮاب ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺒﻞ ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺸﺖ و روي آن ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ دﺧﺘﺮش‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺑﺪوﻧﯽ ﺟﻮاب ﻣﻦ ﭼﯽ ﺑﻮد!؟‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎدرش را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﺎدر ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﺟﻮاب ﻣﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﯾﺪن دﺧﺘﺮ ﺳﺮ ﺑﻪ زﯾﺮش ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﺐ را ادا ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺑﺮاي دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﮐﻤﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎدر ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد آرام ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫اﯾﻨﻘﺪر از دﺳﺖ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﯾﻦ ﻣﺎدر ‪ ,‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺷﺎﻧﻪ اش ﻟﯿﻼ را از‬
‫ﺧﻮد ﺟﺪا ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺗﻮ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻫﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﻌﻀﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﻣﯽ آن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﺎ از ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‬
‫ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ‪ ,‬ﺗﻮ ﻫﻢ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﺮده ﺳﻦ و ﺳﺎﻟﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ ازدواج ﻫﺴﺖ اﻟﺤﻤﺪ اﷲ‬
‫از ﺧﺎﻧﻮاده درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻮر ﺟﻠﺴﻪ ﻫﺎ ﻋﺎدت ﮐﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰم‬
‫وﮔﺮﻧﻪ اﮔﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﭘﺪرت ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ دوﺳﺖ دارﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺎدرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮ‬
‫ﻟﺐ داﺷﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺮق ﻣﯽ زد و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدرش‬
‫ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر وﻟﯽ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ دﺧﺘﺮش را ﺑﻬﺘﺮ از‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت دﺧﺘﺮش ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎ ﺣﺮف ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺗﻮ‬
‫اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﺻﺤﺒﺘﺶ را اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺑﺎ ﻟﮑﻨﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﺎدر ﺷﻤﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭘﺪر ازدواج ﮐﺮدي دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﯽ!؟ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﺟﻮاب‬
‫دادن ﺑﻪ دﺧﺘﺮش ﻣﺮدد ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺎ اﻻن ﻓﺮق‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﯾﺎدم ﻫﺴﺖ ﮐﻪ اول ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺖ ﺑﺎ ﺧﺪا ﺑﯿﺎﻣﺮز ﭘﺪرم ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﺷﻮن رو اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ و‬
‫ﻗﻮل و ﻗﺮار ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ و ﭘﺪرت ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو دﯾﺪﯾﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ اواﯾﻞ از ازدواج‬
‫ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم اﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻣﻬﺮ ﭘﺪرت ﺑﻪ دﻟﻢ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ از زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﭘﺪرت راﺿﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي زﯾﺎدي ﻫﻢ داﺷﺘﯿﻢ ﺑﺨﺼﻮص وﻗﺘﯽ‬
‫ﭘﺪرت ﯾﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﺎزه ﮐﺎر ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮔﺎﻫﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ‬
‫ﻫﻔﺘﻪ از ﻫﻢ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮدﯾﻢ اﻣﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪن ﺷﻤﺎﻫﺎ اوﺿﺎع ﮐﻤﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﺮ ﺷﺪ ﻫﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺳﺮﮔﺮم ﺷﺪم و ﻫﻢ ﭘﺪرت ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ و اون ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ‬
‫از زﻧﺪﮔﯿﻢ راﺿﯽ ﻫﺴﺘﻢ اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻨﺤﺎل ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ ازدواج ﺷﺮوع ﯾﻪ ﺑﺨﺶ ﺗﺎزه اي از زﻧﺪﮔﯿﺘﻪ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ و ﭘﺪرت ﺗﻮ آﯾﻨﺪه ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﮐﻢ رﻧﮓ ﺗﺮ ﺑﺸﻪ اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻫﻢ ﻣﻦ و ﻫﻢ ﭘﺪرت‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺜﻞ ﮐﻮه ﭘﺸﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ رو ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮت ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﯿﻦ ﻣﺎدر و دﺧﺘﺮ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪم!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﺮدد ﺑﻮدن ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ازدواج ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ از ﻃﺮﻓﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎ دوﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎر ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎي زﯾﺎد ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﺑﯿﻦ دو ﺧﺎﻧﻮاده وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬او ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﻣﺎدر اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮان دوﺑﺎره ﺑﯿﺎن اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﺦ دﺧﺘﺮش ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮرد و ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ او را ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺎران ﮐﺮد ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺎدر ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫وارد ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ از دﯾﺪن در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻣﺪام ﻟﯿﻼ ﺗﻮﺳﻂ او ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي‬
‫ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ آن دو ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﯿﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻫﺮ‬
‫زﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮد ﻣﯿﺎن ﻣﺎدر و ﻟﯿﻼ ﺟﺎ داد ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺎدت ﺳﯿﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺶ را دﯾﺪ او را ﻫﻢ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و رو‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ﺗﻮن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺰرﮔﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﺷﺪه ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮدش از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺑﺎﺷﯿﺪ ﭼﻮن وﻗﺘﯽ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮه دﻟﺘﻮن‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﭼﯿﺰي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﺟﯿﻎ ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻮد را ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﮐﺮد و در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن ﻟﯿﻼ ﺗﻮﺳﻂ ﺧﻮاﻫﺮش ﻣﺮﯾﻢ را ﺗﻤﺎﺷﺎ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﯿﻤﺎ را روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﺧﻮاﻫﺮت داره ﻋﺮوس ﻣﯽ ﺷﻪ‬
‫ﻋﺰﯾﺰم ﯾﻪ روزي دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮي ﻣﻨﻢ ﻋﺮوس ﻣﯽ ﺷﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ اوﻧﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اﯾﻨﮕﺎر ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺳﯿﻤﺎ را‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮدش ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ رﻓﺖ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﺮﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺸﺐ ﭼﻄﻮره!؟‬
‫ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ‬
‫ﻫﻮراي ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺷﺎن را از ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﺎدر ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺮدد ﺑﯿﻦ ﻣﺎﻧﺪن در ﮐﻨﺎر ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺎﯾﺶ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ رﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺎدرش راه دوﻣﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ و او ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ دوﯾﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮت‬
‫ﺑﯿﻦ دو ﺧﻮاﻫﺮ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻗﻄﻌﯽ ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﻮد اﻣﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﺎن ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎدي در ﻣﺴﯿﺮ ازدواج ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ازدواج ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را از ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ دوران ﺟﻮاﻧﯽ و ﻣﻨﺘﻘﻞ‬
‫ﺷﺪﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز ارﺗﺒﺎط ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﺎن ﮐﻢ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و او ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن در ﻃﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎل ﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯿﻪ؟ اﻣﺎ‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺶ را روي دﺳﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﺎزك‬
‫ﮐﺮده ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﮐﻪ اﯾﻨﻄﻮر اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮان ﺑﯿﺎن ﺑﯿﺎن آره!!! ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ‬
‫آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﯾﺎدي ﺑﺎ دوﯾﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ آﻣﺪ و وارد ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮق ﻣﯽ زد و ﻫﺮ آن اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺮﮐﯿﺪن ﺑﻐﻀﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪه ﻟﯿﻼ از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ دو ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪه در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ دﻧﯿﺎ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد و ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﻣﺤﺒﺖ ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﭽﻮن دﺧﺘﺮان ﺧﻮدش ﺑﻪ او رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﻢ‬
‫ﺑﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﺣﻤﯿﺪه راﺑﻄﻪ اي ﺑﯿﺶ از ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر و ارﺑﺎب ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ در آﻏﻮش ﺣﻤﯿﺪه‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺣﻤﯿﺪه ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ‪ :‬ﻣﺒﺎرك ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﺟﺎن اﻻن ﻣﺎدر ﮔﻔﺖ اﺻﻼ" ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ داري ﻋﺮوس ﻣﯽ ﺷﯽ؟ ﻟﯿﻼ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ زﺣﻤﺘﯽ ﺑﻮد از آﻏﻮش ﺣﻤﯿﺪه ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎﻣﺎن‬
‫اﺻﺮار ﮐﺮد ﮐﻪ ﺟﻮاب ﺑﺪم ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺎن ﻫﻤﯿﻦ!‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﯿﻼ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ رو ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﯿﺎن ﺑﻌﺪ ﻣﯽ ﮔﻪ ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮي ﻧﯿﺴﺖ!!! واﻗﻌﺎ" ﮐﻪ ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪه‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﺣﺮف ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺟﻮن ﻫﻤﯿﻨﻄﻮري ﻣﺮدم رو ﻣﯽ ﺧﻮاد‬
‫ﺑﮑﺸﻮﻧﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮاي ﻫﻮاﺧﻮري‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻢ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ دﯾﮕﻪ ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﻫﺎي ﺑﺎغ ﻫﻢ ﮐﻪ در‬
‫آوﻣﺪه ﺑﯿﺎن ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﺧﻮب ﭼﺮا ﻧﯿﺎن ﺣﯿﻔﻪ! ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﯾﻢ و ﺣﻤﯿﺪه‬
‫راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ اﺧﻢ و ﺗﺸﺮ رو ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺻﻼ" ﻫﻢ اﯾﻨﻄﻮري ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮب‬
‫ﮐﺴﯽ ﻣﺠﺒﻮرﺷﻮن ﻧﮑﺮده ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﻧﯿﺎن و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ‬
‫ﻗﺪم ﮐﻪ ﺑﺮ داﺷﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه و ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺷﻨﯿﺪﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻦ ﺣﺴﻮد‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﺎﺳﻮد و ﺑﻌﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ از ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻫﺮ دو آﻧﻬﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ‬
‫دوﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺪﺳﺶ درﺳﺖ ﺑﻮد ﻣﺮﯾﻢ و ﺣﻤﯿﺪه ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او دوﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﺑﻪ‬
‫اﻃﺎق و ﻗﻔﻞ ﮐﺮدن در اﻃﺎق ﭘﺸﺖ در ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ در زدن ﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ و‬
‫ﺣﻤﯿﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﻠﻨﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺴﻮد‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﺎﺳﻮد و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺮ ﺷﺪت در ﮐﻮﺑﯿﺪن ﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ و ﺣﻤﯿﺪه اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را ﺻﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد آن دو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ از‬
‫ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﭽﻮن او ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺳﺮ ﻋﻠﻢ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد و ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ آﻧﻄﺮف ﺗﺮ ﻫﻢ ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﺸﻐﻮل درﺳﺖ ﮐﺮدن دﯾﻮار ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ‬
‫ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از آن ﻓﺮو رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺸﺖ اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ در ﻣﯿﺎن ﺳﺮﺑﺎزان دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ و روي آن ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫آﯾﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ درﺳﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ از اﺷﮑﺎن ﺑﺪش ﻧﻤﯽ آﻣﺪ اﻣﺎ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮد دﯾﺪه‬
‫ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺻﺮار ﻣﺎدر ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ اﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي رﺳﻤﯽ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اش‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺎرﻫﺎ از ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ اﺣﺘﺮام ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺟﻠﺴﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد و از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد اﺣﺘﺮام‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ در ﺣﺎل آﻣﺎده ﮐﺮدن ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﺷﺎﻣﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ از دادن ﺗﻤﺎﻣﯽ دﺳﺘﻮراﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺰاري‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻻزم ﺑﻮد ﻧﻮﺑﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺗﺼﻤﯿﻢ دﺧﺘﺮش ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺑﺎ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ از ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺰاري ﯾﮏ ﺟﺸﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ در ﺧﺎﻧﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد و از اﯾﻨﮑﻪ در ﯾﮏ روز ﮐﺎري ﺑﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺒﺮي را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺪي وارد دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺷﺪ و ﺑﺪون‬
‫اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﺣﺎﺿﺮ در دﻓﺘﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﮐﺎرش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫در دﻓﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﻗﺼﺪ ﺣﺮف زدن ﻧﺪاﺷﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ در ﻗﺒﺎل ﺣﺎدﺛﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﮔﺰارش روي ﻣﯿﺰش ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه اﻓﺴﺮان‬
‫آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﻣﻌﺎﻫﺪات ﻧﻈﺎﻣﯽ دو ﮐﺸﻮر را ﯾﺎد آور ﺷﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ‬
‫ﭼﻬﺮه ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر روﺑﺮو ﺷﺪ از اداﻣﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر رو ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺣﺎﺿﺮ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﻪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﭘﯿﻤﺎن ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ رو ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮدﺗﻮن ﮔﻮﺷﺰد ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ اﻣﺜﺎل اﯾﻦ‬
‫ﺣﺎدﺛﻪ ﻫﺎ ﺗﮑﺮار ﻧﺸﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺎه دو ﺣﺎدﺛﻪ در اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﮐﻪ در ﻫﺮ دو ﻣﻮرد اﻓﺴﺮان ﺷﻤﺎ در‬
‫آن دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻗﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮد و ﺑﻌﺪ ﻣﺤﮑﻤﺘﺮ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ‬
‫رﺳﺎ اداﻣﻪ داد ‪ :‬در ﻣﻮرد اول ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﺪ از ﺗﻮﺑﯿﺦ اﻓﺴﺮان ﺷﻤﺎ ﺧﻮدداري‬
‫ﮐﺮدم و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻃﺮف اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮدم اﻣﺎ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺪاﺳﺖ اﻓﺴﺮان ﺷﻤﺎ آﮔﺎﻫﯽ و‬
‫اﻃﻼع ﭼﻨﺪاﻧﯽ از ﺣﯿﻄﻪ اﺧﺘﯿﺎراﺗﺸﻮن در اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﮔﺮد آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻟﺤﻦ ﮐﻼم‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺤﺚ را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺗﻨﺪي ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﺮﮔﺮد دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارم ﻫﯿﭻ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاره ﻧﻈﻢ و اﻧﻀﺒﺎط اﺻﻞ اول ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮﯾﻪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ اﻓﺴﺮ ﺷﻤﺎ آن را ﻧﻘﺾ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﻧﺪاژي‬
‫دور ﮔﺮدﻧﺶ آوﯾﺰان ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ در ﻗﺒﺎل اﯾﻦ رﻓﺘﺎر ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﻌﺪ رو‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﻣﻌﺎوﻧﺶ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺳﺘﻮان از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ از ﮐﺎدر‬
‫ﻧﯿﺮوﻫﺎﯾﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺣﺬف ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻇﺮف ‪ 48‬ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺑﻪ اداره‬
‫ﺗﺎﻣﯿﻨﺎت ارﺗﺶ در ﺗﻬﺮان ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺎ ﺑﻘﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ درج در ﭘﺮوﻧﺪه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﻮﺑﯿﺦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﮔﺮد آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫اﯾﻦ ﺧﻼف ﺗﻌﻬﺪات ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ اﻣﯿﺪوارم اﯾﻦ رﻓﺘﺎر در اﺳﺮع‬
‫وﻗﺖ اﺻﻼح ﺷﻮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﺑﺎ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاران ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺣﺎﻻ از اﻃﺎق ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﯿﺪ ﺑﯿﺮون ﺳﺮﮔﺮد و ﺳﭙﺲ‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮدش ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺳﺮﮔﺮد آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻣﺒﻬﻮت ﺻﺤﺒﺖ ﺟﺴﻮراﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫دﯾﮕﺮ اﻓﺴﺮان آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ از دﻓﺘﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺷﺪت درب دﻓﺘﺮ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﮐﻮﺑﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺮﺑﺎز اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل در ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار ﺟﻠﻮي ﻣﯿﺰ ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺳﺘﻮرات او ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻌﺪ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺮاي ﺗﺮك دﻓﺘﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درب دﻓﺘﺮ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﺻﺪا دار ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ‬
‫از آﻧﺠﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و‬
‫ﻟﯿﻮاﻧﯽ را از آب ﭘﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ در ﻓﮑﺮ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﻟﯿﻮان آب ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫دﺳﺖ ﻣﺎ اﻣﺎﻧﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺒﺎس وﻟﯽ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ اراذل و اوﺑﺎش اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﺮاي اوﻧﻬﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاره!‬
‫ﺑﻌﺪ روي ﺑﺮﮔﻪ ﮐﺎﻏﺬ روي ﻣﯿﺰش ﺧﻢ ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻬﺰادي اﯾﻦ ﭘﺴﺮ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪﻧﺶ‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻪ ‪ ,‬ﺑﺮاي ﺧﺘﻢ اﯾﻦ ﻏﺎﺋﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ زودﺗﺮ ﻣﻨﺘﻘﻠﺶ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﻟﯿﻮان آب را روي‬
‫ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ روﺑﺮوي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ آﻣﻮزﺷﯽ اﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻨﻮز‬
‫ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪه در ﺿﻤﻦ از دﯾﺮوز ﻣﺴﺌﻮل ﺗﻌﻤﯿﺮ ﮐﺮدن دﯾﻮار ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﺪه ‪ ,‬ﺳﺮﺑﺎز ﺧﻮﺑﯿﻪ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫وﻟﯽ ﺑﺪون اﺗﻤﺎم آﻣﻮزﺷﯽ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ اﻧﺘﻘﺎﻟﺶ ﺑﺪﯾﻢ؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ رﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﺎر ﺗﻌﻤﯿﺮ دﯾﻮار ‪ ,‬ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﻨﺎﺳﺖ!؟ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﭘﺎﺳﺦ داد ‪:‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﮐﺎرش رو ﺧﻮب ﺑﻠﺪه‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺮﮔﻪ اي از ﮐﺸﻮي ﻣﯿﺰش ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ روي آن ﺷﺪ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺳﺮﻫﻨﮓ دﺳﺘﻮر اﻧﺘﻘﺎل اﯾﻦ‬
‫ﭘﺴﺮ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ‪ 10‬ﺳﺮﺑﺎز از ﯾﮕﺎن ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺑﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫اﻧﺘﻘﺎﻟﺸﻮن اﻧﺠﺎم ﺑﺸﻪ و ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺑﺸﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن وﻟﯽ ﺟﺴﺎرت ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺑﺮاي ﮐﺠﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻘﺎﻟﯽ‬
‫رو ﭘﺮ ﮐﻨﯿﻢ؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺟﻮاب داد‪ :‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﺳﺮﺑﺎز اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﺎﻣﻮر ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ در‬
‫ﺟﺎي دﯾﮕﻪ اي ﻣﯽ ﺷﻦ ﺣﺎﻻ اﻗﺪام ﮐﻦ اون دﯾﻮار رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻫﻤﯿﻦ‬
‫اﻣﺮوز ﺗﺎ ﺷﺐ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺣﺘﺮام اﻃﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش را ﺗﺮك ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﺷﺪن او ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻟﯿﻮان آب را از ﻣﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻗﺪم زﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺰرگ‬
‫دﻓﺘﺮ ﮐﻪ در ﭘﺎي آن ﺑﺎ ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ و از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ‬
‫ﺟﻠﻮي ﺳﺘﺎد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ دﻓﺘﺮ او را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﮐﺎرش ﺳﻮق داد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ او را در ﺟﺮﯾﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﯿﺮاز در ﻫﻤﺎن ﺷﺐ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻗﻮل داد‬
‫زودﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رود ﺗﺎ در ﺟﺸﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﺶ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺰار‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮي ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ ازدواج ﺑﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮ دوﺳﺖ دوران ﺗﺤﺼﯿﻠﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻗﺮار داﺷﺖ و در‬
‫ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺮاي ﻓﺮار از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ در ﺣﯿﺎط ﻣﺸﻐﻮل آب دادن ﺑﻪ‬
‫ﺑﻮﺗﻪ ﮔﻞ ﻫﺎي ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ در ﺣﺎل ﮔﻞ دادن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫از ﻣﺎﺟﺮا ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻨﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ در ﻫﯿﺠﺎن و ﺷﺎدي اﯾﻦ ﺧﺒﺮ ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺑﺮش ﺗﮑﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﻫﺎي ﮐﺒﺎﺑﯽ ﺑﺮاي ﺷﺎم ﺷﺐ ﺑﻮد از ﭘﻨﺠﺮه آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﯾﮑﺴﺮه ﮔﻞ دار زﯾﺒﺎﯾﯿﺶ دو ﭼﻨﺪان ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺧﺪا ﯾﮏ روز ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪه‬
‫دﺧﺘﺮﻣﻮن ﻫﻢ ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ‪ .‬آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن‬
‫ﺳﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻧﺸﺎاﷲ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ اﻧﺸﺎﷲ و ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ اداﻣﻪ داد‪ :‬از ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮا رو‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪه رﻓﺘﻪ ﺑﺎﻻ ﮐﻤﮏ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺸﻮن ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﻮن ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ‬
‫آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره اﺣﺴﺎس ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪي ﮐﺮد دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ ﺑﺰرﮔﺶ ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯿﮕﻦ ﺣﺮف ﺣﺴﺎب ‪ ,‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ اﻻن ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺮو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺎد ﮐﻤﮑﺖ و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮﯾﺪن ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﮔﻮﺷﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺸﺐ ﻓﻀﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺒﻮد ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻫﺎي زﯾﺒﺎي ﺳﻔﺎرش داده ﺷﺪه‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎدﮐﻨﮏ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﯿﺰ ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ زﯾﺒﺎ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻣﯿﻮه ﻫﺎي ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ و ﻧﻮﺑﺮاﻧﻪ ﺑﻬﺎر و ﺑﻮي ﮔﻮﺷﺖ‬
‫در ﺣﺎل ﮐﺒﺎب ﺷﺪن در ﻫﻤﻪ ﺟﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎ در ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺎدي ﮐﺮدن ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ در ﺣﯿﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ دﺧﺘﺮاﻧﺸﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺗﺎزه ﺷﺎدي ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺣﺎﻻ ﮐﻤﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد در ﮐﻨﺎر ﻫﺮ دو‬
‫ﺧﻮاﻫﺮش ﺷﺎد ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪه و ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ از ﺻﺒﺢ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺪارك ﻏﺬاﻫﺎ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎي ﺟﺸﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮدﺷﺎن را در اﯾﻦ ﺷﺎدي ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﻬﯿﻢ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه‬
‫ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر در اﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺪر ﺟﺪي و ﺧﺸﮏ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻧﺪاﺷﺖ او ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس رﺳﻤﯽ ﺟﺸﻦ در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد از ﺷﻨﯿﺪن ﺟﻤﻠﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻨﺪه اش را ﺑﮕﯿﺮد و ﺷﻠﯿﮏ‬
‫ﺧﻨﺪه اش ﻫﻤﻪ را ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮐﺮد اﻣﺎ او ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻘﯿﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد رو ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ اون ﺻﺪاي آﻫﻨﮓ رو ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎدرﺗﻮن ﻧﺸﻮن ﺑﺪم ﮐﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺟﺪا ﺷﺪن از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﺳﻪ دﺧﺘﺮش‬
‫در ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ و ﻟﯿﻼ ﻫﺮ ﺳﻪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪر را ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ‬
‫ﺷﺎد و ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺎدي ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از‬
‫دﯾﺪن ﻫﻤﺴﺮش در ﻣﯿﺎن دﺧﺘﺮ ﻫﺎﯾﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻮد ﮐﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺎ دو ﺳﯿﻨﯽ ﭘﺮ از ﮔﻮﺷﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﮐﺒﺎب ﺷﺪه و ﺳﯿﺦ ﻫﺎي‬
‫داغ ﮔﻮﺟﻪ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ ﺣﺘﯽ او ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻌﺠﺒﺶ را از دﯾﺪن رﻗﺺ و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﺮخ زﻧﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﮐﺒﺎب ﻫﺎ را روي ﺳﺮش‬
‫ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬دﺧﺘﺮﻫﺎ از دﯾﺪن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺎ آن ﻫﯿﮑﻞ‬
‫درﺷﺖ و ﺳﯿﻨﯽ ﻫﺎي روي ﺳﺮش ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮ ذوق آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺖ زﻧﺎن ﭘﺪر و آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن را‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻮد را ﺑﮕﯿﺮد دﺳﺖ دراز ﮐﺮد و ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺦ ﻫﺎي داغ ﮐﺒﺎب‬
‫را از ﺳﯿﻨﯽ روي ﺳﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﯿﺰش ﺗﺎ ﺳﺮ‬
‫ﻣﯿﺰ اداﻣﻪ دﻫﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﻟﻘﻤﻪ ﻫﺎي درﺷﺖ و داغ ﮐﺒﺎب از ﺳﯿﺦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ او ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻧﺪ و آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن و ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از آﻧﻬﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ اﯾﻨﺒﺎر ﮐﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺪرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎر او و ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ‬
‫ﺷﺮوﻋﯽ ﻓﺼﻠﯽ ﺗﺎزه در زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﻟﺬت ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬آن ﺷﺐ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﭘﺮ‬
‫ﺑﻮد از ﻣﺮور ﺧﺎﻃﺮات ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﺎ اﺷﮑﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ‪ .‬دﯾﺪن ﻋﮑﺲ ﻫﺎي آﻟﺒﻮم‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺷﺎن ﮐﻪ در ﺑﺴﯿﺎري از آﻧﻬﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﯿﺶ از‬
‫آﻧﭽﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ اﺷﮑﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺸﺘﺮك دارﻧﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ دﯾﺪن‬
‫اﯾﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺬاب ﻧﺒﻮد ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺷﺎن ﺑﻪ اﺻﻔﻬﺎن و‬
‫آﺑﺎدان ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ و اﺷﮑﺎن ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ دﺳﺖ در دﺳﺘﺎن‬
‫ﻟﯿﻼ داﺷﺖ و ﯾﺎ در ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻋﮑﺲ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﻟﯿﻼ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﯽ‬
‫اﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﭘﺴﺮ ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪ اي ﺷﺪه ﺑﻮد و آﯾﻨﺪه ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ در اﻧﺘﻈﺎرش ﺑﻮد‪ .‬آﯾﻨﺪه اي‬
‫ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در آن ﺳﻬﻢ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﻃﺎق ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 11‬ﺷﺐ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ‪ .‬ﻟﯿﻼ آﻟﺒﻮم ﻋﮑﺲ را روي ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن آن دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﻞ ﻫﺎي ﺷﺐ ﺑﻮي ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ روﺑﺮوي ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ اﺛﺮي از ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ روي‬
‫اﯾﻦ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ داد دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ دﯾﺪن ﻣﻨﻈﺮه اﯾﻦ ﺑﺮج ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﻮد در‬
‫اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺷﯿﺮاز زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ"‬
‫دﻟﺶ ﺑﺮاي آﻧﺠﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺑﺮاي اﻃﺎﻗﺶ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪه و ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﮐﺘﺎﺑﻔﺮوش ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻣﺎه ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ زد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫دﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در وﺟﻮدش‬
‫رﺧﻨﻪ ﮐﺮد اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش او را در ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ آزاد ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻟﯿﻼ واﮔﺬار ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﺑﻪ ﻟﺒﺎس و ﮐﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﻓﺮدا ﺷﺐ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ آﻟﺒﻮم ﻫﺎي ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ روي ﺗﺨﺖ ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ از ازدواج‬
‫ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺷﻬﺮي ﮐﻪ در آن ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ رﻓﺖ‪.‬‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد آﯾﻨﺪه اي ﮐﻪ ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري و ﻋﻘﺪ و ازدواﺟﺶ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و او در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن زﻧﺪﮔﯿﺸﺎن را ﺷﺮوع ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﺮ روز ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﮐﻔﺶ ﺷﺎن ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ و او ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از دوش ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪن ﺑﻪ ﮐﻼس ﻫﺎي داﻧﺸﮕﺎه ‪ ,‬ﮐﺘﺎب ﻓﺮوﺷﯽ ﻫﺎي‬
‫ﺟﻠﻮي داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺮ روز ﻣﯿﺰﺑﺎن او ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻫﺰار ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎب ﮐﻪ ﻣﯿﻞ ﺷﺪﯾﺪ ﻟﯿﻼ را‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ارﺿﺎء ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻋﺼﺮ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻬﻢ ﺑﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺑﺮوﻧﺪ‬
‫و ﯾﺎ از ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎي روز دﻧﯿﺎ دﯾﺪن ﮐﻨﻨﺪ و ﺷﺐ در رﺳﺘﻮران ﻫﺎي ﺷﯿﮏ و ﻣﺪرن ﺗﻬﺮان ﺷﺎم‬
‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﭘﯿﺎده روي ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ آﯾﻨﺪه اي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ در آن ﺳﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد آﯾﻨﺪه اي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ازدواج ﺑﺎ اﺷﮑﺎن در‬
‫دﺳﺘﺮﺳﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺎه ﮔﺮد ﻫﺎي ازدواﺟﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺨﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎ و‬
‫ﮐﯿﮏ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﻤﺰه اي ﮐﻪ از ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﺷﮑﺎن را ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد و‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﯾﻦ اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ﺷﻤﺎر او را ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ از‬
‫ﺗﺼﻮر آﯾﻨﺪه اي ﺷﯿﺮﯾﻦ و دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮدش و اﺷﮑﺎن ﻏﺮق در ﻟﺬت و ﺳﺒﮑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺳﺮ آﻏﺎز ﻫﻤﻪ آن ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ در ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﺷﺐ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن‬
‫ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﻮد و او ﺑﺎﯾﺪ از ﻫﻤﯿﻦ اول ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ اﺷﮑﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻤﺪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ رﻓﺖ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي درون ﮐﻤﺪ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺟﻌﺒﻪ ﻫﺎي‬
‫ﮐﻔﺶ از آن ﺑﯿﺮون آورد و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﮐﺮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﻟﺒﺎﺳﯽ را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﮐﻤﺘﺮ از ‪ 24‬ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري او را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﻇﻬﺮ روز ﺑﻌﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺳﻔﺎرش ﺗﺎج‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ از ﮔﻞ ﺑﺮاي ﻣﻨﺰل ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺮﯾﺪ ﻫﺪاﯾﺎ ﻋﺼﺮ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗﺒﻞ از ورود‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺗﺎج ﮔﻞ ﺑﺰرگ را ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﻓﺮوﺷﯽ ﺷﯿﺮاز ﺗﺰﺋﯿﻦ و‬
‫آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺎرﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺤﻮﯾﻞ دادن دﺳﺘﻪ ﮔﻞ آﻣﺪه ﺑﻮد در ﮔﻮﺷﻪ اي‬
‫از ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻗﺮار داد و ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎه ﮔﺬراﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ رو ﺑﻪ‬
‫راه ﺑﻮدن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ راﺣﺖ ﺷﺪ از آﻧﺠﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻨﺰ آﺑﯽ رﻧﮕﺸﺎن وارد ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻮرد‬
‫اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب زﯾﺎد در اﻃﺎﻗﺶ ﻣﻘﺎﺑﻞ آﯾﯿﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وارد اﺗﺎق ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺷﺪ و از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و‬
‫در آﻏﻮش ﻣﺎدرش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻤﯿﺮا و ﺳﭙﺲ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﭘﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد از‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻗﺎب ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﺗﻨﻬﺎ اﺷﮑﺎن ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪ‬
‫ﺑﺰرگ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ در دﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎل اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﺮﯾﺪور‬
‫ورودي ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ دوﯾﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ در اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮش و ﺑﺶ‬
‫ﮐﺮدن ﻫﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ را ﺑﺎ ﭘﺪرش ﺑﺸﻨﻮد و ﺑﻌﺪ ﺻﺪاي اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺧﻮاب اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ را از ﻗﺒﻞ دﯾﺪه ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺳﻔﯿﺪ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺖ‬
‫ﻣﯽ روﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ اﻧﺸﺎء اﷲ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺎدرش را ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن از ﭘﺸﺖ در ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و‬
‫روي ﺗﺨﺖ اﻃﺎق ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﯿﺠﺎﻧﺶ را ﻣﻬﺎر ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﺮﻣﺰ‬
‫ﺷﺪه اش در آﯾﯿﻨﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬
‫ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﻪ ﺑﯽ وﻗﻔﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺑﻪ ﺻﺪا در ﻣﯽ آﻣﺪ در ﻣﯿﺎن ﻫﻤﻬﻤﻪ و ﺷﻠﻮﻏﯽ‬
‫اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﯿﻤﺎ دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﺻﻔﻮي ﺧﻮد را از ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﮔﻮﺷﯽ رﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ آن ﺟﻮاب داد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ اﯾﻦ‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺎدرش را ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﻋﻤﻪ ﺗﺎزه از ﺳﻔﺮ رﺳﯿﺪه‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﺻﺪا ﻣﯽ زد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي او ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﺳﯿﻤﺎ ﺷﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﺒﺎس ﻋﺮوس رو ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﻣﺎﻣﺎن ﻟﺒﺎس ﻋﺮوس داره ﻣﯿﺎد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ از دﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻧﻔﺲ راﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي از او ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ‬
‫در ﻣﻮرد ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫در آﺧﺮﯾﻦ روز ﺗﯿﺮ ﻣﺎه و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ آﻏﺎز ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﯽ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﻫﺮ دو‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺸﻐﻮل رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر در اﯾﻦ‬
‫ﺟﺸﻦ ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﺣﻀﻮر در ﺟﻤﻊ ﺑﺎﻧﻮان ﻋﻤﺎرت دور‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﺑﻪ اﯾﻨﻄﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺖ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﯿﻘﻪ اي ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻫﺎي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن از ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن وﺿﻌﯿﺖ ﺟﺎده ﻫﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آب و ﻫﻮاي‬
‫آﻧﺸﺐ در ﺷﯿﺮاز ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ و ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻫﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﻟﻄﯿﻔﻪ ﺗﺎزه از‬
‫آب و ﮔﻞ در آﻣﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﺑﺮد و در ﻣﯿﺎن ﻫﻖ ﻫﻖ ﺧﻨﺪه ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن از ﮐﻨﺎرﺷﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر از ﭘﻨﺠﺮه ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط و ﮔﻔﺘﮕﻮي ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮد ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻨﻮع ﻃﻠﺒﺶ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﺎﻧﻮان ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﺮاﺳﻢ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ او را در ﺣﺎل اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ و ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﯽ دﯾﺪ ﻟﺒﺶ را ﺑﻪ دﻧﺪان ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آرم ﻟﺒﺎس ﻋﺮوﺳﯽ وارد ﺑﺎغ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اﺷﺎره‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮود ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻟﺒﺎس ﻋﺮوﺳﯽ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از ﮐﻨﺎر ﺳﻔﺮه ﻋﻘﺪ ﺑﺰرگ ﭘﻬﻦ ﺷﺪه در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫دوﯾﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺲ ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﮔﻞ ﺑﺮگ ﻫﺎي ﺗﺐ دار و ﺑﺮج آﻫﻨﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ روﺑﺮوي آن ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﺪم ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ او ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺎﻻ در ﺳﮑﻮت ﺷﺎﻫﺪ ﺷﮑﻮﻓﺘﻦ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ روز زﻧﺪﮔﯽ ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﮐﻪ آرام و ﺑﯽ ﺻﺪا زﯾﺮ دﺳﺖ آراﯾﺸﮕﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺘﯽ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﯾﺪﻧﺶ از ﻗﺎﺑﯽ دﯾﮕﺮ ﻋﺎدت ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻗﺎﺑﯽ ﺷﯿﺸﻪ اي در ﺷﻬﺮ و ﺧﺎﻧﻪ اي‬
‫دﯾﮕﺮ ‪ ,‬در ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ او ﺑﻮد و اﺷﮑﺎن‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ روزي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن را ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺎس رﺳﻤﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري از او در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ او‬
‫ﺑﯿﻦ اﯾﻦ دو ﺧﻄﺒﻪ ﻣﺤﺮﻣﯿﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬در ﮐﻤﺘﺮ از دو ﻫﻔﺘﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﭘﺪرش ﺑﺮاي اداﻣﻪ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ و آﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ آﺷﻨﺎﯾﺎن ﭘﺪرش ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺘﺶ را‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ در ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﮐﻔﺶ ﭘﺪرش ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در اﯾﻦ ﺳﻪ ﻣﺎه ﻟﯿﻼ ﻣﺪام ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﻫﺪاﯾﺎي زﯾﺒﺎ و ﮐﻢ ﻧﻈﯿﺮ ﺧﺎﻧﻮاده اﺷﮑﺎن ﺳﻮرﭘﺮاﯾﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺳﺮوﯾﺲ ﻃﻼي ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮدي‬
‫ﮐﻪ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺮاي ﻧﺎﻣﺰدي ﺑﻪ او ﻫﺪﯾﻪ داده ﺑﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺮﯾﺪ ﺧﺎﻧﻪ اي در ﻗﻠﻬﮏ از ﻧﻈﺮ‬
‫ﻟﯿﻼ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي درﺳﺘﯽ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻓﮑﺎر ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺻﺪاي دﺳﺖ زدن ﻫﺎي ﻣﻤﺘﺪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫دﺳﺖ آراﯾﺸﮕﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺪام از زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﻮﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﭘﺲ از آراﯾﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻫﯿﺠﺎن زده ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ داﻣﺎد ﺑﺎﺷﻪ آﻗﺎ اﺷﮑﺎن اوﻣﺪه ﺣﺪﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن‬
‫ﺳﯿﻤﺎ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زد داﻣﺎد اوﻣﺪ ﻟﯿﻼ ‪ ,‬داﻣﺎد اوﻣﺪ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫دﯾﺪن ﭼﻬﺮه اﺷﮑﺎن ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ آراﯾﺸﮕﺎه و ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎس داﻣﺎدﯾﺶ ﺑﯽ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫زد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد و‬
‫دﺳﺖ در دﺳﺖ او از ﻣﯿﺎن دو ردﯾﻒ ﺷﻤﻊ ﻫﺎي ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه در ﺣﯿﺎط و ﻓﺸﻔﺸﻪ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ‬
‫ﻋﺒﻮر ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻨﺒﺎر ﻧﻮﺑﺖ ﻋﻤﻪ ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ و ﻣﺎدر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎر ﻟﯿﻼ را‬
‫ﻗﻄﻊ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺗﺎﮐﯿﺪ آراﯾﺸﮕﺮ او را در‬
‫آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻗﺮار دﯾﺪن ﻟﯿﻼ در ﻟﺒﺎس ﻋﺮوس ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه زﯾﺒﺎي‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻐﻀﺶ را ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ و اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮏ ﻫﺎي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻟﯿﻼ از ﺻﻨﺪﻟﯽ آراﯾﺸﮕﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﻫﺎﯾﺶ دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﮔﺮدن ﻣﺎدر ﺣﻠﻘﻪ‬
‫ﮐﺮد و ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺎدر دﻟﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد اﯾﻨﻄﻮري از‬
‫ﺧﻮﻧﻤﻮن ﺑﺮم‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را از ﮔﻮﻧﻪ ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ و ﺗﻮﺟﻪ دﺧﺘﺮش واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن داد و رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﻋﺰﯾﺰم ﻟﺒﺎﺳﺖ ﺣﺎﺿﺮه ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام ﺗﻮ ﺗﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺎدر و دﺧﺘﺮ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ وارد اﻃﺎق‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم در و ﺑﺒﻨﺪ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﮐﻨﻪ‬
‫ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻃﺮاف ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮد را از ﻻي در ﺑﻪ‬
‫داﺧﻞ ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺴﺘﻦ در اﻃﺎق ﺑﺎ اﯾﺴﺘﺎدن روﺑﺮوي آﯾﯿﻨﻪ اﻃﺎق ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺧﻮدش در آن‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ اﺗﻔﺎق دﺧﺘﺮاﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ در اﯾﻦ اﻃﺎق در‬
‫ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮد درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﯾﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺳﺎﻗﺪوش وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺳﯿﻨﯽ‬
‫اﺳﭙﻨﺪ را ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ در ﮐﻨﺎر در ورودي ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل او رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻏﺮﯾﻮ ﺷﺎدي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن در ﻋﻤﺎرت ﺧﺒﺮ از ورود ﺗﺎزه داﻣﺎد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﻋﻘﺪ ﻣﯽ داد‪ .‬اﺣﺘﺮام‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﭘﺴﺮش را در آﻏﻮش ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎو‬
‫دﯾﺪن اﺷﮑﺎن در ﻟﺒﺎس داﻣﺎدي ﺑﻮد ﺑﻪ او ﭘﯿﻮﺳﺖ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﻟﺐ ﺣﻤﺪ و ﺳﻮره را‬
‫زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل اﺷﮑﺎن رﻓﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺮ ﻫﯿﺠﺎن ﻟﯿﻼ اﻓﺰوده ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ در ﺳﻪ‬
‫ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻮد ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﻋﻘﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﻪ آن‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺟﺎدوﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ اﺿﻄﺮاب و ﻫﯿﺠﺎﻧﺶ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از آﻣﺎده ﺷﺪن‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ او اﺟﺎزه دادﻧﺪ در آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد‪ .‬ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ از دﯾﺪن‬
‫ﭼﻬﺮه اش در آﯾﯿﻨﻪ ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﻮاج از ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﺎب ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ و ﭼﻬﺮه اش ﻧﯿﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ آراﯾﺸﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪان اﻫﻞ ﻣﺪ ﻧﺒﻮد و ﺣﺘﯽ ﺑﺎ اﺻﺮار زﯾﺎد ﻣﺮﯾﻢ و ﻣﺎدرش ﺗﻦ ﺑﻪ آراﯾﺶ و ﭘﻮﺷﯿﺪن‬
‫ﮐﻔﺶ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪي داده ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ آن ﺗﻤﺮﯾﻦ راه رﻓﺘﻦ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎر ﻧﺎراﺿﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ اﺷﮑﺎن‬
‫را ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن ﺧﻮدش در ﻟﺒﺎس ﻋﺮوس ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﺗﻮري ﺳﻔﯿﺪ روي‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ او را از اﻓﮑﺎرش ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاي اﻃﺎق ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺗﺎزه از اﺳﺘﻘﺒﺎل اﺷﮑﺎن ﺑﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﮔﻮش ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬داﻣﺎد‬
‫ﺧﻮش ﺗﯿﭗ ﺗﺮ از ﭘﺪرﺗﻪ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺎدر و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺧﺘﺮش ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬ﺧﻨﺪه اي ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن‬
‫اﺣﺘﺮام ﺑﻪ اﻃﺎق و ﮔﻔﺘﻦ داﻣﺎد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﺮوﺳﻪ و اوﻧﻮﻗﺖ ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺠﺎ واﯾﺴﺘﺎدﯾﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﺷﺪ‪ .‬اول‬
‫از ﻫﻤﻪ ﻟﯿﻼ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻫﻢ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﺮﯾﻢ و‬
‫ﺳﻤﯿﺮا و ﺳﯿﻤﺎ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ زدن و ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻋﺮوس را ﻣﺸﺎﯾﻌﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ وارد ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺒﻞ از ﻧﺸﺴﺘﻦ در ﮐﻨﺎر داﻣﺎد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد اﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻤﺮﮐﺰش‬
‫ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﮐﻔﺶ ﻫﺎي ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪش روي ﻓﺮش ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﻌﻄﻮف ﺷﺪ‪ .‬او ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺴﺖ و در ﻣﯿﺎن ﻏﺮﯾﻮ ﺷﺎدي و ﻫﻠﻬﻠﻪ‬
‫اﻗﻮام دور و ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را در ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺟﺎي داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ از آﯾﯿﻨﻪ‬
‫ﺳﻔﺮه ﻋﻘﺪ ﺑﻪ ﺧﻮدش و ﺳﭙﺲ اﺷﮑﺎن اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ او از ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در‬
‫ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﺑﻮد و ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻟﺒﺎس ﺷﯿﮏ و‬
‫ﻇﺎﻫﺮ آراﺳﺘﻪ اش ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ از ﻗﺎب آﯾﯿﻨﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﺸﻤﺎن اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﮐﻪ آﯾﯿﻨﻪ را ﺑﺮي دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﺗﺎزه ﻋﺮوﺳﺶ ﻣﯽ ﮐﺎوﯾﺪ ﺑﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن او ﺗﻼﻗﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي اوﻟﯿﻦ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن را در روز ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﻪ ﺳﻔﺮه‬
‫ﻋﻘﺪ دوﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﭘﻬﻦ ﺷﺪن ﭘﺎرﭼﻪ اي روي ﺳﺮ ﺷﺎن و اﯾﺴﺘﺎدن ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﻤﯿﺮا ﺑﺮاي ﺳﺎﺑﯿﺪن ﻗﻨﺪ‬
‫روي آن ﻧﺸﺎن از ﻣﻬﯿﺎ ﺑﻮدن ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي آﻏﺎز ﭘﯿﻤﺎن زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﭘﯿﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺎﻗﺪ در ﺣﺎل ﻗﺮاﺋﺖ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از ﻣﻮاﻓﻘﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﻤﺎن داﺋﻤﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ‬
‫ﻧﯿﻤﻪ راه رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي آرام ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﺳﻮره‬
‫ﻣﺮﯾﻢ از ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﺳﻪ ﺑﺎر ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﯿﻤﺎن ازدواج را ﺧﻮاﻧﺪ ﺳﮑﻮت‬
‫ﮐﺮد و ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس را ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ آن ﺑﺴﺖ و روي رﺣﻞ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬از آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدرش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ داﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮏ را از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺳﺎﻟﻦ ﺻﺪاي ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ روي ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و آواز ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺗﺎ اﯾﺴﺘﺎدن آواز ﺑﻠﺒﻞ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺳﺮي رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ﭘﺪر و ﻣﺎدرم‬
‫‪ ...‬ﺑﻠﻪ ‪ ...‬ﺻﺪاي ﻫﻠﻬﻠﻪ اي ﮐﻪ از ﻋﻤﺎرت ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺣﺎﺿﺮ در ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ وﺟﺪ‬
‫آورد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻧﻮازﻧﺪﮔﺎن ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ دوﺑﺎره ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ را آﻏﺎز ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻋﻤﺎرت آﻗﺎي‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﺮاﺳﻢ اﻫﺪاي ﮐﺎدو ﻫﺎي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﺮوس و داﻣﺎد‬
‫ﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺎدو ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺸﮑﺮ را ﻧﺜﺎر ﻫﺪﯾﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ وارد داﯾﺮه ﻣﺮدان ﺑﺰرگ اﯾﺮاﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد و از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﻋﺮوس دار ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﯽ ﻫﺎﯾﺶ در ﻣﻮرد ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺗﯿﻤﺴﺎر را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮﻫﺎﯾﺶ درﺑﺎره ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻌﻨﯽ دار ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫را ﻧﺼﯿﺐ ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﻟﻬﻪ دوﺳﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﭼﻬﺎر ﺳﺎل دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن را ﻫﻤﮑﻼس‬
‫او ﺑﻮد در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺸﻐﻮل دﻋﻮت ﮐﺮدن از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﺮاي دادن ﻫﺪاﯾﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي دادن ﻫﺪﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﻋﺮوس ﺷﺎن ﭘﯿﺶ ﻗﺪم‬
‫ﺷﺪ‪ .‬از ﺟﻌﺒﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺪس زد اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﻢ ﯾﮑﯽ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي‬
‫ﮔﺮاﻧﻘﯿﻤﺖ ﺟﻮاﻫﺮ را ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺧﺮﯾﺪه و ﺑﺎ وﺳﻮاس ﺧﺎﺻﯽ آن را ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﯾﮏ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﮔﺮاﻧﻘﯿﻤﺘﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺸﻮد در دﻟﺶ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اﺷﮑﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ در اﻧﺘﺨﺎب ﻫﺪاﯾﺎ ﺑﺮاي او دﺳﺖ و دﻟﺒﺎزي ﺑﻪ ﺧﺮج ﻣﯽ دادﻧﺪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ در ﻣﯿﺎن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﻫﺪاﯾﺎي ﺧﻮد را ﺗﻘﺪﯾﻢ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻟﻬﻪ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺎم و ﻧﺴﺒﺖ ﺷﺎن را ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ را ﻏﻨﯿﻤﺖ ﺷﻤﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ رﻓﺖ و در ﮐﻨﺎر او ﺑﻪ ﻫﺪاﯾﺎي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﭘﺴﺮ‬
‫و ﻋﺮوﺳﺸﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮش را ﮐﻤﯽ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﻋﺎﻟﯽ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪه اﻣﺎ ﻣﺜﻞ اﺣﻤﻖ ﻫﺎ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻪ اﺣﺘﺮام ‪,‬‬
‫و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﮔﻮش ﻧﻤﯽ دﻫﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬واﻗﻌﺎ" ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﭘﺴﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ را ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ‪ ,‬ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﮑﺚ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺮاي ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ او ﮐﻤﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ‬
‫اﺣﺘﺮام روﺑﺮوي ﺻﻮرت ﺧﻮدش ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﺧﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻌﺪ و ﮔﺮدش ﺳﺮﯾﻊ اﺣﺘﺮام‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺮﯾﺪن ﮐﯿﮏ ﺗﻮﺳﻂ او ﺑﺮاي ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻮد اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫دﯾﮕﺮ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك ﻟﯿﻼ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻫﺮ دو ﺷﺎد و راﺿﯽ در‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮردن ﺗﮑﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﮐﯿﮏ ﻣﺮاﺳﻢ ازدواﺟﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﺻﺘﯽ را ﺑﺮاي ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺧﻮد و ﻫﻤﺴﺮش در آﯾﯿﻨﻪ روﺑﺮوﯾﺶ از دﺳﺖ ﻧﻤﯽ داد‬
‫اﺷﮑﺎن ﺧﻮش ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ از ﻣﯿﺎن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺷﺎن آﻣﺪ و ﮐﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺷﮑﺎن اﯾﺴﺘﺎد ﺷﺒﯿﻪ آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺸﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ در ﺳﺎﻟﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﺴﺮش او را زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﮐﻒ دﺳﺖ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺮاﺳﻢ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺧﻮدش ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ و اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﺗﻮﺟﻪ اﮐﺜﺮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن رو ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫روز ﻋﺮوﺳﯽ ﭘﺴﺮم اﺷﮑﺎن ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ روز زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي ﻫﺮ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اي ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺎﺷﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ اش اداﻣﻪ داد اﻟﺒﺘﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ راﺣﺖ ﺑﮑﺸﯿﻢ‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه و ﮐﻒ زدن ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن دوﺑﺎره از‬
‫ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‬
‫آﺳﺎﯾﺶ رو از ﺗﻮ دارﯾﻢ‪ .‬ﺑﺎز ﻫﻢ ﺷﻠﯿﮏ ﺧﻨﺪه ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻇﺎﻫﺮا" ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﮐﺮدن اﺳﺘﺎد ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮاي اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺑﺎ او را‬
‫داﺷﺖ ﻣﻠﻤﻮس ﺗﺮ از ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ او از ﺟﯿﺐ‬
‫ﮐﺘﺶ ﭘﺎﮐﺘﯽ را ﺑﯿﺮون آورد و ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن آن را ﺑﺎز ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎ‬
‫اﺟﺎزه ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﻢ ﺟﻨﺎب ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﺮوس و داﻣﺎد زﯾﺒﺎ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﻨﻢ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮش را ﺑﺮاي اداي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻤﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ﺗﻮن‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﻠﯿﻂ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ ده روزه ﺑﻪ ﺑﺮزﯾﻞ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﺑﻌﺪ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮔﺮﻓﺖ و در ﻣﯿﺎن ﻫﯿﺠﺎن و ﻫﻠﻬﻠﻪ اي ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﺗﻮ رﯾﻮ ﺑﻬﺘﻮن ﺧﻮش ﺑﮕﺬره ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ روﯾﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺗﺎ واﻗﻌﯿﺖ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻫﺠﻮم ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺣﺴﺮت دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫رﻧﮓ و ﺑﻮي واﻗﻌﯿﺖ دارد و او ﻗﺮار اﺳﺖ روزﻫﺎي آﻏﺎزﯾﻦ زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮑﺎن‬
‫اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ آﻏﺎز ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﻔﺮي ﺑﻪ ﺑﺮزﯾﻞ ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ و‬
‫اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ در ﻣﯿﺎن ﺑﺎغ و آﺗﺶ ﺑﺎزي ﻫﯿﺠﺎن اﻧﮕﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺗﺪارك دﯾﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن را ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺷﺒﯽ روﯾﺎﯾﯽ ﺳﭙﺮي ﺷﺪه ﺑﻮد و او ﺣﺎﻻ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ وﻟﯽ ﺷﺎد در اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر اﺷﮑﺎن و او در آﻧﺸﺐ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي آﯾﯿﻨﻪ درﮔﯿﺮ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮔﺮه ﭘﺎﭘﯿﻮﻧﺶ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و از ﭘﺸﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮔﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺳﺮش را از ﺟﻠﻮي‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻟﯿﻼ در آﯾﯿﻨﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﻪ او ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز از اﺷﮑﺎن ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮔﺮه دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن دﮐﻤﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و آرام‬
‫آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ و ﭘﺮده ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ آن را ﮐﻨﺎر زد و از ﭘﺸﺖ آن ﺑﻪ دور ﻧﻤﺎي‬
‫ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﭘﺪرﺗﻮن ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ ﺷﯿﺮاز رو ﻗﺒﻮل ﮐﺮد ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮ‬
‫اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ دور از ﺗﻬﺮان ﺑﻮدﯾﺪ ﺣﻮﺻﻠﺘﻮن ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺒﻞ‬
‫روﺑﺮوي ﺗﺨﺖ رﻓﺖ و روي ان ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺮون آوردن ﺟﻮراﺑﺶ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﺎه ﻫﺎي اول ﺗﻔﺎوت ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ رو ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﺧﺐ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﻣﺮدم و ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺷﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪ اﻻن ﻫﻢ ﺷﯿﺮاز رو ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارﯾﻢ و ﺑﻌﺪ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﯿﺮه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آراﯾﺸﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ زده ﺑﻮد را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺗﻬﺮان ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮق ﮐﺮده!؟ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﯽ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺎﺷﯿﻦ و ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﻫﺎ ﺑﺎز ﺷﺪه رو ‪ ,‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺸﻢ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎي ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ رو ﺧﻮﻧﺪي؟‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن درﮔﯿﺮ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﮔﯿﺮه ﻫﺎ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ ﺑﻘﯿﻪ رو ﺧﻮﻧﺪم ﭼﻄﻮر‬
‫ﻣﮕﻪ!؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﻢ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺧﻮاﻫﺶ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﮕﻮ‬
‫دﯾﮕﻪ اﺷﮑﺎن ﭼﺮا اﯾﻨﻮ ﭘﺮﺳﯿﺪي ﻋﺰﯾﺰم؟! اﺷﮑﺎن در ﺟﻮاب ﺳﻮال ﻟﯿﻼ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻫﻤﯿﻨﻄﻮري ﺳﻮال ﮐﺮدم آﺧﻪ ﻣﻨﻢ ﮐﺘﺎب زﯾﺎد ﻣﯽ ﺧﺮم وﻟﯽ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺧﻮﻧﺪن رو ﻧﺪارم‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮﺷﻮن ﺣﺮﻓﺎي ﻗﻠﻤﺒﻪ ﺳﻠﻤﺒﻪ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ ﮐﻪ آدم ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺷﮑﺎن را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ اﯾﻦ ﮔﯿﺮه ﻫﺎ رو‬
‫ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻢ اﯾﻨﻄﻮري ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺘﻤﺎ" ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻞ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫و روي ﺗﺨﺖ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﮐﺮد ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﮔﯿﺮه ﻫﺎ از ﻣﻮﻫﺎي ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ‬
‫رﻧﮓ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ داﺷﺖ از ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﺑﻪ ﻫﻼل ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﺎه در آﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ از ﻻ ﺑﻪ ﻻي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدر ﺑﺎ‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ را ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ اوﻟﯿﻦ ﻫﺪﯾﻪ اي ﮐﻪ درﺳﺖ در‬
‫ﺷﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ از آﻧﻬﺎ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﻏﺮق ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺎه ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﮔﺮم اﺷﮑﺎن را روي ﮔﻮﻧﻪ اش اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﻧﻮازش ﻫﺎي‬
‫دﺳﺘﯽ ﮐﻪ از اﻣﺮوز ﻗﺮار ﺑﻮد ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎه ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺟﺴﻢ و روﺣﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﺧﺠﺎﻟﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺧﻮد را در آﻏﻮش ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮش زﻧﺪﮔﯽ رﻫﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﻻ ﺑﻪ ﻻي ﭘﺮده اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﮐﻪ او را از ﺧﻮاب‬
‫ﺧﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﯿﺪار ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﺪﻧﺶ را ﮐﺶ داد و ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي ﻣﯿﺰ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرد و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﺎد آوردي ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺧﻮش ﺷﺐ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ دوﺑﺎره روي ﺗﺨﺖ و رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن دراز ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ از‬
‫اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﻮد و ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻢ ﻣﺎدر و اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺷﻮد اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﺷﮑﺎن را ﮐﻪ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﺑﺎﻧﯽ و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮدن ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎي ﺑﺎ ﻣﺰه اش ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ‬
‫ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺪار ﮐﻨﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ‬
‫آراﻣﯽ و ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺻﺪا از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر آﯾﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺖ ‪ .‬ﭘﺎﮐﺖ ﺑﻠﯿﻂ‬
‫ﻫﺎي ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﺪﯾﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻮد روي ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫را از ﭘﺎﮐﺖ روي ﻣﯿﺰ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﻮدش در آﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ از دﯾﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﯽ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪا ﭘﺸﺖ ﺳﺮش و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪاﺷﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮد ﻟﯿﻼ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬واي‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﺮﺳﻮﻧﺪﯾﻢ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮاب آﻟﻮده دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫را روي دو ﻃﺮف ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ روي آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و ﺟﻠﻮي او ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯽ!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از اﺧﻢ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ اﮔﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪي آﻗﺎ اﺷﮑﺎن؟ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرم‬
‫اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﭘﺮﻧﺴﺲ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮي ﺷﯿﺮاز ﮐﺴﯽ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮره ﻟﯿﻼ!؟‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ذﻫﻨﺶ اداﻣﻪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن را ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺣﺪس ﻣﯽ زد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﻌﻄﻠﯽ از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ آﻗﺎ اﺷﮑﺎن ﺷﮑﻤﻮ ﭼﺸﻢ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﺣﺮف و ﻋﻮض‬
‫ﮐﺮدي ﻟﯿﻼ از ﺑﯿﻦ دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﭘﺮﯾﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﯿﺪ زﻧﮕﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ وﺻﻞ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ و آن را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻓﺸﺎر داد و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ آﻗﺎ؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺸﺎن ﺧﻮد را ﺧﻨﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻤﻮن ﮐﺎري رو ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﺳﺎﯾﻠﺖ رو ﺟﻤﻊ‬
‫ﮐﻨﯽ و ﺑﻌﺪش ﻣﯿﺮﯾﻢ ﺗﻬﺮان ﺗﺎ ﻓﺮدا و ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ از ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ داد و ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺮش ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺳﺮ داد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ اﺷﮑﺎن ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در اﻃﺎق ﭼﺮﺧﯽ زد و ﮔﻔﺖ ﺟﺎﻧﻤﯽ ﺟﺎن‬
‫ﭘﺲ ﭘﯿﺶ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي در اﻃﺎق ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬در را ﮐﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﺧﻮد را از دﯾﺪن آﻧﭽﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﯿﺮون اﻃﺎق اﻧﺘﻈﺎرش را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ‬
‫ﭘﺸﺖ در اﻃﺎق ﻧﺒﻮد اﻣﺎ از ﺟﻠﻮي در اﻃﺎق ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﺗﺎزه ﻻﻟﻪ‬
‫ﻋﺒﺎﺳﯽ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻟﯿﻼ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺧﻮد را ﺑﻪ در رﺳﺎﻧﺪ و او ﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫آن ﻫﻤﻪ ﮔﻠﺒﺮگ زﯾﺒﺎ در ﮐﻒ اﻃﺎق و ﻣﯿﺰ ﻏﺬا ﺧﻮري ﮐﻪ ﺑﺎ وﺳﻮاس ﺧﺎﺻﯽ ﻫﻢ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺷﮕﻔﺖ زده ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﭼﻬﺎر ﭼﻮب در ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﭘﺎﯾﺶ ﮐﻪ روي اوﻟﯿﻦ ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﺑﯿﺮون اﻃﺎق‬
‫رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﺷﻠﯿﮏ ﺧﻨﺪه و ﮐﻒ زدن ﻫﺎي اﻫﺎﻟﯽ ﻋﻤﺎرت ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﻋﻤﻪ ﻟﯿﻼ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺷﺎدي اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﻏﺮق در ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻣﺸﻐﻮل ﺻﻠﻮات ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ اﺷﮏ آﻟﻮد ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﺸﯿﺪن ﻃﻌﻢ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدر و ﭘﺪرش از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮدﮐﻨﺎر در‬
‫اﻃﺎق ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و در دﺳﺘﺎن ﻟﯿﻼ ﻗﺮار داد و‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﺸﺘﺮك ﺷﻤﺎﺳﺖ آﻗﺎ داﻣﺎد ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﻋﺮوﺳﺖ رو ﺗﺎ‬
‫ﻣﯿﺰ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﯽ!؟ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ از ﻣﮑﺚ اﺷﮑﺎن ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﭘﺴﺮم ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮردن ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﻮن ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﺠﻨﺐ ﭘﺴﺮ‪ .‬ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﻣﯿﺎن دﺳﺖ زدن ﻫﺎ و ﺷﺎدي ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﮐﯿﮏ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﻤﺰه ‪ ,‬ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻫﺎي داغ و ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﻫﺎي‬
‫آب ﭘﺰ ﺷﺪه از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻇﺮف ﺑﺰرگ ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﺧﻮراﮐﯽ ﻣﺨﺼﻮص اوﻟﯿﻦ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻋﺮوس‬
‫و داﻣﺎد ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺮ اﺳﺎس رﺳﻤﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺎن ﺻﻨﺪﻟﯽ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از آن از ﺧﻮراﮐﯽ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺟﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎء‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده دور ﺗﺎ دور ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ از آب ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﻫﻤﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ اﯾﻦ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ وﻟﻊ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﻮردﻧﺶ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﻠﻌﯿﺪن اوﻟﯿﻦ ﻟﻘﻤﻪ اﺣﺴﺎس ﺳﺮ ﺧﻮﺷﯽ از‬
‫ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ وﺟﻮدش ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺰ ﺳﺮاﯾﺖ ﮐﺮد و ﺣﺘﯽ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم را ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ اﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﺮم ﺧﻮردم ﺧﺎﻧﻢ ﺟﺎن ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻧﺎدر ﭼﺮا ﺻﺒﺢ زود ﺑﻪ ﻏﺬا‬
‫ﭘﺎﺗﮏ زد و رﻓﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﻣﯿﺎن ﺧﻨﺪه ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﻧﻮش ﺟﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﮔﻔﺖ و زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻗﺎﺷﻖ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﭼﻘﺪر از ﺑﻮدن در ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻮﺟﻪ دﯾﮕﺮان ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ اﺷﺎره اي ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﮐﺮد و ﺧﻮدش ﻣﺸﻐﻮل ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺮدن ﭼﺎي ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﯿﻼ ﻋﺰﯾﺰم آﻗﺎ‬
‫داﻣﺎد دﯾﮕﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮه ﻫﺎ ﺑﺨﻮر ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻮم ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﻪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪارم ﻋﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻮرﯾﺪ اﯾﻨﺒﺎر اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﻣﯿﺎن‬
‫داري ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻟﻘﻤﻪ ﺑﺰرﮔﯽ از ﮐﺮه و ﭘﻨﯿﺮ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯿﮑﺎر دارﯾﻦ ﺑﻪ ﻋﺮوس‬
‫ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ﻣﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻠﻪ ﭘﺎﭼﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاره دﺧﺘﺮم ﺑﯿﺎ ﻋﺰﯾﺰم ﺑﯿﺎ ﺑﺨﻮر ﻟﯿﻼ ﺟﺎن و ﻟﻘﻤﻪ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ اﺷﮑﺎن ﻟﻘﻤﻪ را ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺧﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫زودﺗﺮ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد و او ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺮدد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اش ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫از ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﺟﻤﻊ دوري ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او ﻋﺮوس ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮاي‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﻋﻤﺎرت و ﺣﺘﯽ ﻓﺎﻣﯿﻞ و دوﺳﺘﺎن و آﺷﻨﺎﯾﺎن ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ‬
‫ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ اﺷﺎره اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺎن ﻣﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ آﻣﺎده اﯾﻢ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ آﻣﺎده ﺑﻮدﯾﺪ ﻣﯽ‬
‫رﯾﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﻬﺮان ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺸﻮن ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺟﻮاب داد‬
‫‪ :‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ" آﻣﺎده اﯾﻢ ﻧﺎدر ﮐﻪ ﺑﯿﺎد ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮم ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ وﺳﺎﯾﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﻻزم داري رو آﻣﺎده ﮐﻦ ﻣﻦ دﯾﺸﺐ ﺳﺎك ﻫﺎ و‬
‫ﭼﻤﺪون ﺳﻔﺮﺗﻮن رو آﻣﺎده ﮐﺮدم‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﺎه ﺟﺎن اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم‬
‫ﻫﻢ رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺮد و ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻋﻘﺐ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﻣﺎدر ﺗﻮ ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ زودﺗﺮ آﻣﺎده ﺳﻔﺮ ﺑﺸﯿﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ دﻗﺖ ﮐﻦ ﭼﯿﺰي رو ﺟﺎ ﻧﺬاري ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮ‬
‫ﮔﺮدﯾﻢ دﺧﺘﺮم‪.‬‬
‫ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎرﻫﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را از زﺑﺎن ﻣﺎدر ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد اﺧﻤﯽ ﮐﺮد و‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﺧﻼف روﺣﯿﻪ‬
‫ﺷﺎد و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ او ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮ ﺑﻮد و ﮐﻢ ﺣﺮف ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﭼﻬﺮه ﻣﻨﺰوي را از او دور ﻣﯽ ﮐﺮد ﺻﺤﺒﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﺮﯾﺪ ﻟﺒﺎس و ﺟﻮاﻫﺮات ﺑﻮد و در‬
‫ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮارد ﭼﻨﺪان رﻏﺒﺘﯽ ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻧﺪاﺷﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻫﺎي ﮐﺎري ﭘﺪرﺷﺎن از دوﺳﺘﺎن و اﻗﻮاﻣﺸﺎن دور اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ او را‬
‫ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﺑﮕﺬراﻧﺪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻫﺎي ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﺳﻤﯿﺮا و ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺴﯿﺎر‬
‫زﯾﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﻧﺸﺎن دادن ﺧﻮدش داﺷﺖ اﻣﺎ در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزي ﻫﺎي ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎﻧﻪ ﺷﺎن‬
‫ﺧﻮﻧﮕﺮم و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ازدواج ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ دو ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ و اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع راﺑﻄﻪ ﺳﻪ دﺧﺘﺮ ﻧﻮﺟﻮان را ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ را ﻣﯽ ﺷﺪ از اﺷﺎره ﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺮا و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫و رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﯿﺎط ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ‬
‫وﺿﻌﯿﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺷﺎن ﺑﻪ ﺑﺎغ رﻓﺘﻨﺪ و در ﻋﻤﺎرت ﺗﻨﻬﺎ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﺮ ﻣﯿﺰ‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن آن ﺑﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه و روي ﻣﺒﻞ ﻫﺎي ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و‬
‫ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺧﻮب و ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﻋﺮوﺳﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮ ﮐﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ!؟ و ﺳﭙﺲ در ﻣﯿﺎن ﺧﻨﺪه ﻫﺎي اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدم و‬
‫ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎه ﺟﺎن ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺗﻬﺮان ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﺪ؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺟﻮاب‬
‫داد‪ :‬ﺑﻪ ﻧﺎدر ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺮ ﮔﺸﺘﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ‪ .‬اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ از‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي ﻧﺎدر ﻓﻬﻤﯿﺪم اﺣﺘﻤﺎل داره اﺻﻼ" ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺗﻬﺮان ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺳﺮ و‬
‫ﺳﺎﻣﻮن ﮔﺮﻓﺖ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺗﻬﺮان و ﻧﺰدﯾﮏ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﺮاز و اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻘﺪر واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻟﻬﯽ ‪ ,‬وﻟﯽ‬
‫دﻟﺖ ﺑﺮاي اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻫﺎ ﻣﺎه ﺟﺎن ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺟﻮاب ﻓﺮخ ﻟﻘﺎ را ﺑﺪﻫﺪ‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ زﻧﯽ ﻓﺮخ ﺟﻮن ﻣﺎ دو ﺳﻪ روزه ﮐﻪ اوﻣﺪﯾﻢ وﻟﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻮن‬
‫ﺳﺮ رﻓﺘﻪ دﯾﮕﻪ ‪ ,‬ﭼﯿﻪ اﯾﻨﺠﺎ !! ﺑﺎزم ﻗﺮﺑﻮن ﺗﻬﺮون ﻫﻮا ﮐﻪ ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﻪ آدم آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﺎه ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮه ﺑﻪ دﺷﺘﯽ ﮐﻮﻫﯽ وﯾﻼﯾﯽ ﻫﻢ ﺧﻨﮑﻪ ﻫﻢ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺧﻮش ﻣﯽ ﮔﺬره ﭼﯿﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎ و ﺑﻌﺪ‬
‫رو ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‪ :‬ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﯿﺎي ﺗﻬﺮان اﯾﻨﻄﻮري‬
‫ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻫﻢ از ﺑﺎﺑﺖ ﻟﯿﻼ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻫﻢ ﻣﻦ از ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ در ﻣﯽ آم‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﭘﺎﺳﺦ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم را داد و ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﮐﻢ ﮐﻢ آﻣﺎده‬
‫رﻓﺘﻦ ﺑﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺎد ﮐﻤﮑﺖ ﻋﺰﯾﺰم ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭼﺸﻢ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﺧﻮدش رﻓﺖ‪ .‬اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ را در آن ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ وارد‬
‫ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ در را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ آن ﺗﮑﯿﻪ داد‪ .‬دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ زﻧﺪﮔﯿﺶ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﮐﺘﺎب ﻧﺨﻮاﻧﺪه در ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ آﻧﻬﺎ‬
‫را ﻫﻢ در وﺳﺎﯾﻞ ﺳﻔﺮش ﺑﮕﻨﺠﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺘﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺎب‬
‫ﻋﮑﺲ ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ از ﭼﻬﺮه ﻫﺎي ﺧﻨﺪان ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺘﺸﺎن داﺷﺖ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎز ﺑﺎرون ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق و ﻓﻠﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﺑﺎر از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ﻫﻢ در ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ‬
‫ﻫﺎي او ﺳﻬﯿﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﻐﺾ را در دﻟﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ از ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده اش و اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ زﯾﺒﺎ ﺟﺪا ﺷﻮد دﻟﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﯾﻪ ﭘﺮﻧﺪه اي روي ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮔﺴﺘﺮه ﭘﺎﯾﮕﺎه و ﮐﻮﻫﻬﺎي‬
‫زﯾﺒﺎي اﻃﺮاف ان در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ روزﻫﺎ و ﺷﺐ ﻫﺎي زﯾﺎدي از ﻗﺎب ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮﺧﺶ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺑﺮج آﻫﻨﯽ‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل روﺑﺮوي ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻮد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮج رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه در‬
‫آﻓﺘﺎب ﺗﺐ دﯾﺪه اﻫﻮاز ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ را ﮔﺸﻮد و ﻇﺮف ﭘﺮ از آب ﮔﻮﺷﻪ دﯾﻮار را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫رﯾﺨﺘﻦ آب ﭘﺎي ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻬﻢ و ﺧﺎص ﺑﻮده را ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﺮداﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺮﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي‬
‫زﻧﺪﮔﯽ اش ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﮔﺎم ﺑﻪ ﻓﺮداﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺮدارد ﺑﺎ اﺷﮑﺎن‪ .‬ﺻﺪاي در زدن و ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ آن ﺑﺎز ﺷﺪن در اﻃﺎق ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪه ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دﺳﺖ از ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﺧﺸﮏ ﺷﻮﯾﯽ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد وارد‬
‫اﻃﺎق ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺟﺎزه ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻟﯿﻼ ﻣﺸﻐﻮل ﭼﯿﺪن آﻧﻬﺎ روي رﮔﺎل ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ او را‬
‫ﺻﺪا زد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪه و ﻟﯿﻼ اﺧﺘﻼف ﺳﻨﯽ ﮐﻤﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ دوﺳﺘﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ اي ﺑﯿﻦ‬
‫اﻧﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ دوﺳﺘﯽ و ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﻣﺎﻧﻊ از اﻧﺠﺎم وﻇﺎﯾﻒ ﺣﻤﯿﺪه ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﯾﺎدآوري ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪه ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺧﻮد را از رﻓﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻐﺾ آﻟﻮد ﻟﯿﻼ‬
‫ﺗﻼﺷﺶ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﯿﺲ ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ دو‬
‫دﺧﺘﺮ از دو ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺘﻔﺎوت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭼﻨﺎن در آﻏﻮش ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮي ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺪرﻗﻪ ﺧﻮاﻫﺮ دﯾﮕﺮش اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪه ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻐﻀﺶ را ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯽ ﻣﺤﺎﺑﺎ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از او ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪه را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻫﻢ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪه در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ او داده ﺑﻮد ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻟﯿﻼ ﻗﻮل ﺑﺪه ﮐﻪ زود ﺑﻪ زود ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﯽ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰ‬
‫دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪه را ﻓﺸﺮد و رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺮار ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ ﺣﻤﯿﺪه اﻻن‬
‫از ﻣﺎدر ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺪر ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺑﺸﻪ اﯾﻨﻄﻮري ﺧﯿﻠﯽ زود دوﺑﺎره دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ‬
‫ﺷﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻗﻮل ﺑﺪي ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎﺷﯽ وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﺧﯿﺎﻟﻢ از ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ دو‬
‫ﺗﺎ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪه ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داد و دوﺑﺎره اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را‬
‫ﭘﺎك ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪه ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رﮔﺎل ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺶ رﻓﺖ و ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﯾﮏ‬
‫ﺳﺮه اش را ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد ازآن ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪه ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ‬
‫ﺑﯿﺎ اﯾﻨﺠﺎ واﯾﺴﺎ ﺣﻤﯿﺪه ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ از ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎد ﻟﯿﻼ ﯾﮑﯽ از آﺳﺘﯿﻦ ﻫﺎي‬
‫ﻟﺒﺎس را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ درازاي دﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪه ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و وﻗﺘﯽ از اﻧﺪازه ﺑﻮدن آن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ آن‬
‫را ﺟﻠﻮي ﺣﻤﯿﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪه از آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﺟﻠﻮي او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬زﯾﺒﺎ ﺑﻮد و اﻧﺪازه‬
‫ﺣﻤﯿﺪه‪ .‬ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪه را ﮔﺮﻓﺖ و و آن را روي دﺳﺘﺶ ﮔﺬاﺷﺖ ﺣﻤﯿﺪه ﮐﻪ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﻟﯿﻼ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را از ﻟﺒﺎس ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي از ﺷﻤﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻟﺠﺎﺟﺖ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪه را ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫روي ﻟﺒﺎس ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس رو ﺑﺎ ﻣﺎدر ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ از ﺑﺎزار ﺑﺮاي ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﺎدرﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺒﻞ از ﻫﺪﯾﻪ دادﻧﺶ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺗﻮ ﺑﺸﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي دﯾﮕﻪ‬
‫دادم ﺑﺮه اﺗﻮﺷﻮﯾﯽ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪه در آﯾﯿﻨﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭼﻄﻮره!؟ ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ‬
‫ﻧﻪ!؟ ﺣﻤﯿﺪه ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر درﯾﺎﻓﺖ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس زﯾﺒﺎ را ﻧﺪاﺷﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﺳﻮاﻟﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬آره ﻟﯿﻼ ﺟﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺸﻨﮕﻪ وﻟﯽ ﺑﺎﺑﺎ رو‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﺣﺮف ﺣﻤﯿﺪه ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮدم اول ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اوﻧﻬﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﺪن وﻟﯽ ﻧﻈﺮ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮدم اﯾﻦ رو ﺑﻬﺖ ﺑﺪم‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﯾﻨﻄﻮري ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﯾﻨﻄﻮري ﻫﺮ وﻗﺖ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﺷﮕﻞ و ﻣﯽ‬
‫ﭘﻮﺷﯽ ﯾﺎد ﻣﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﯽ و ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪه اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ وﺟﻮد آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن و ﺷﻤﺎﻫﺎ ﮐﻤﺘﺮ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻏﺮﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد اﯾﻦ و ﺑﺪوﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺟﺰﺋﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرگ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻧﻪ‬
‫ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﻧﻪ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻨﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﻮاﻇﺐ ﻣﺮﯾﻢ و‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎﺷﯽ ﺣﻤﯿﺪه‪ .‬دﺧﺘﺮك ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ را از ﻟﯿﻼ ﻧﺪاﺷﺖ دوﺑﺎره او را در‬
‫آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم ﻟﯿﻼ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭘﯿﺮاﻫﻨﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ او ﻫﺪﯾﻪ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺣﺎل ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺖ از ﻃﺮﻓﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ‬
‫اﻧﺘﻬﺎي ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ از زﻧﺪﮔﯿﺶ رﺳﯿﺪه ﻗﺴﻤﺘﯽ ﮐﻪ در آن ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه رﺷﺪ ﮐﺮده ﻣﻮرد ﻣﻬﺮ و‬
‫ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻨﺲ ﺑﺸﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺣﺘﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ وارد ﻣﺮﺣﻠﻪ‬
‫ﺟﺪﯾﺪي از زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮑﺘﻪ آﺷﮑﺎرش ﺣﻀﻮر اﺷﮑﺎن و ﭘﯿﻮﻧﺪي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬راه ﺟﺪﯾﺪ ﭘﺮ از راز ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن اﺳﺮارﺷﺎن را ﺑﺮاي او آﺷﮑﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي ﻣﯿﺰش ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﮐﻨﺎر در ورودي ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻫﺮس ﮐﺮدن ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﭘﯿﭽﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫دﯾﻮار رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻟﯿﻼ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوك ﻫﺎي ﺻﻮرت آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﺴﯿﮑﻪ در‬
‫دوران ﺟﻮاﻧﯽ وارد ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﺑﯿﻦ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده وﻓﺎداراﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﻬﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺎﻻ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺮد ﭘﯿﺮي‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻨﻮز ﻫﻤﭽﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﺎﻧﻪ و اﻫﺎﻟﯽ آن رﺳﯿﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎن او را ﻫﻤﭽﻮن ﺣﻤﯿﺪه دوﺳﺖ دارد و ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ ﺧﺴﺘﮕﯽ‬
‫ﮐﺎر روزاﻧﻪ را از ﺗﻦ ﺑﺪر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻼم ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬اﯾﻦ ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ در اﺗﺎق ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اوﻣﺪي ﻋﺰﯾﺰم ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺠﻠﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﺷﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ آﺧﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎره ﻫﺎي ﻣﺠﻠﻪ زﻧﺎن‬
‫رو ﺑﺮات آوردم اﯾﻨﻄﻮري ﺗﺎ ﺗﻬﺮان ﺣﻮﺻﻠﺖ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ ره ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎ را از اﺷﮑﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﭼﺮﺧﯽ زد و از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﺪ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را دور ﮐﻤﺮ ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎب ﮐﻪ دوﺳﺖ‬
‫داري ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﻪ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﺑﯿﺎري ﺗﺎزه ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎي زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ رو ﻫﻢ ﺑﺨﺮم‬
‫ﺑﺮات‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻣﺸﻐﻮل دﯾﺪن ﻋﮑﺲ ﻫﻨﺮﭘﯿﺸﻪ ﻫﺎي روي ﺟﻠﺪ ﻣﺠﻼت ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﯿﻨﮏ ﻫﺎي آﻓﺘﺎﺑﯽ‬
‫درﺷﺖ و ژﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت رو ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻣﺠﻼت ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﻤﻪ از‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آرژاﻧﺘﯿﻦ؟ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺎ ﻗﺮاره ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺮزﯾﻞ ﯾﺎ‬
‫آرژاﻧﺘﯿﻦ اﺷﮑﺎن؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﺳﺮش را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﺧﻨﺪﯾﺪ‬
‫وﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻞ ﺑﺮزﯾﻞ – آرژاﻧﺘﯿﻦ – ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺻﻼ"‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﺼﺮ ‪ ,‬اﻫﺮام ﻣﺼﺮ ﺑﺮات ﺟﺬاب و ﺑﺎﺷﮑﻮه ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻋﺰﯾﺰم؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ دﯾﺪن‬
‫ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه ﻫﺎي ﺗﻤﺪن ﻣﺼﺮ ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﭼﺮا! وﻟﯽ آﺧﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺗﻮي ﻣﺎه‬
‫ﻋﺴﻞ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻣﻦ و اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺒﺮي آﻗﺎي داﻣﺎد!؟ اﺷﮑﺎن دﺳﺘﺎن ﻟﯿﻼ را ﮔﺮﻓﺖ و روﺑﺮوي‬
‫او اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻋﺰﯾﺰم ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺑﺨﻮاي ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ اروﭘﺎ ﯾﺎ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ ﻫﺮ ﺟﺎ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮاﻣﻮن ﯾﮏ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻔﺶ ﻣﯽ زﻧﻪ و ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﻢ از ﻣﺪﯾﺮان ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﮐﻔﺶ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻣﯽ ﺷﯿﻢ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﺪي ﺑﻮدن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ‬
‫از ﺗﺮدﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ! وﻟﯽ آﺧﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪارم اوﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮت دوﺳﺖ دارم ﺑﺮم وﻟﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻣﻦ و ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺗﻮ‬
‫ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺑﺮي ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﻪ ﮐﺎري رو ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﻣﻮن ﮐﻨﺎرﻣﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﺪي ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﮑﺚ اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﺧﻨﺪه اش را ﻣﺪت زﯾﺎدي ﻣﺨﻔﯽ‬
‫ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدم ﻋﺰﯾﺰم ﻫﻨﻮز ﺣﺮف اﺷﮑﺎن ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻤﯿﺮا‬
‫ﺑﺪون در زدن وارد اﻃﺎق ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ رﻓﺖ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ ﺳﻤﯿﺮا ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﺗﻮ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﮐﻨﺎر در اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ورود ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻤﯽ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و‬
‫از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ اﺷﮑﺎن اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﯿﺰ ﮐﺮدن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ او ﻫﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ از ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮدن دﯾﮕﺮان ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻫﺎ ﻋﺎدي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ او ﻫﻢ از اﻃﺎق ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ‬
‫اﺣﺘﺮام و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮﺑﺖ آﻟﺒﺎﻟﻮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎري او‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﻋﺰﯾﺰم ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ آﻣﺎده ﻫﺴﺘﯽ!؟ ﻟﯿﻼ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن‬
‫ﺳﺮش ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻢ ﮐﻢ آﻣﺎده ﺑﺎش ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﭘﺪر ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺷﻤﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰاﯾﯽ رو آﻣﺎده ﮐﻨﻢ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ ﭘﺮ از اﺳﭙﻨﺪ وارد ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺷﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن اﺳﭙﻨﺪ ﻫﺎ ﺑﻪ دور اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻫﯿﺠﺪﻫﻢ‬
‫در دﻓﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز اوﺿﺎع ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ در دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش ﺑﻪ اﯾﻨﻄﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي ﭘﺨﺶ ﺷﺪه‬
‫روي ﻣﯿﺰش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اي ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺳﺘﺎد ﮐﻞ‬
‫ارﺗﺶ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ او ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻣﻀﺎي ﻋﺎﻟﯿﺮﺗﺒﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﺸﻮر را در‬
‫ﭘﺎي ﺧﻮد داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﺎ ﻣﻀﻤﻮﻧﯽ ﺗﻬﺪﯾﺪ آﻣﯿﺰ ‪:‬‬
‫از ‪ :‬ﺳﺘﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﻣﺴﻠﺢ ﮐﺸﻮر‬
‫ﺑﻪ ‪ :‬ﺳﺮﺗﯿﭗ ﺻﻔﻮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﯾﮕﺎن ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز‬
‫ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﺧﺒﺎر واﺻﻠﻪ از رﯾﺎﺳﺖ ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮر ﻋﺪه اي از اﻓﺴﺮان ﻋﺎﻟﯿﺮﺗﺒﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫‪7‬‬ ‫ﺷﯿﺮاز در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺎي ‪ 20‬و ‪ 25‬دي ﻣﺎه ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻗﺪام ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰاري دو ﺟﻠﺴﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﺗﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮع اﻗﺪام ﻋﻠﯿﻪ ﻣﺘﺤﺪﯾﻦ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﺎ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻤﻮده اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﺎﻻي‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي ارﺗﺶ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﯾﮕﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه ﻣﺴﺘﻘﺮ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز‬
‫ﻣﻘﺘﻀﯽ اﺳﺖ دﺳﺘﻮر اﻋﻼم ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ﺳﻄﺢ ﻫﺸﺪار اﻣﻨﯿﺘﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻪ وﺿﻌﯿﺖ زرد ﺻﺎدر ﺷﺪه و‬
‫ﺗﻤﺎﻣﯽ اﻗﺪاﻣﺎت ﻻزم در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد‪ .‬اﺳﺎﻣﯽ اﻓﺮاد ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪه در آن‬
‫ﺟﻠﺴﺎت ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﻪ ﻻزم اﺳﺖ ﻧﺎﻣﺒﺮدﮔﺎن از ﻟﺤﻈﻪ وﺻﻮل ﻧﺎﻣﻪ از ﺳﻤﺖ ﻫﺎي‬
‫ﺳﺎﻋﺖ آﯾﻨﺪه ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ اداره ﺗﺎﻣﯿﻦ اﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ‬ ‫‪72‬‬ ‫ﻣﺤﻮﻟﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺧﻠﻊ و ﻇﺮف ﻣﺪت‬
‫ﺳﺘﺎد ﮐﻞ ارﺗﺶ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺿﻤﻨﺎ" ﺳﺘﺎد ﮐﻞ ارﺗﺶ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻮاﺑﻖ درﺧﺸﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﻤﺎ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻃﯽ ﮐﺮدن ﺑﯿﺴﺖ و‬
‫دو ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻦ ﻋﺰﯾﺰﻣﺎن ﺷﻤﺎ را داراي ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻋﺪ‬
‫اﻋﻼم ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﻤﺎ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه را ﺗﺎ ورود ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺟﺪﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺳﻪ روز ﺑﻌﺪ از درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺧﻮاﻫﯿﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﺪ‬
‫ﺳﺘﺎد ﮐﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ارﺗﺶ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ از ﺷﻐﻠﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﯿﺰار ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺪﻣﺖ در ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺣﻨﺠﺮه در ﮔﺮداب رﺷﻮه و ﺗﺒﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ و ﻓﺴﺎد اﻓﺴﺎر‬
‫ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ اﻓﺮاد رده ﺑﺎﻻي ﻟﺸﮑﺮي و ﮐﺸﻮري ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و از ﻋﺮق ﻣﻠﯽ و ﻣﺎم ﻣﯿﻬﻦ ﺟﺰ ﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﻟﯿﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ارﺳﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺎم ﺷﺶ ﻧﻔﺮ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺎن و‬
‫ﯾﺎراﻧﺶ ذﮐﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻨﺸﺎن ﺗﻼش ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻣﺜﺎل‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﮐﻪ ﻋﻤﺮي را در راه ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﻣﺮزﻫﺎي ﮐﺸﻮرش ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد و در ﺳﺎﻟﻬﺎي‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﺮاي ﺗﻌﻠﯿﻢ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮاﻻت ﺳﺎزﻣﺎن اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮر ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ آن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺣﻀﻮر در ﺟﻠﺴﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ در آﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﯿﻤﺎري ﻫﻤﺴﺮش در آن ﺣﻀﻮر ﻧﯿﺎﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫ﻓﺮدي ﻫﻤﭽﻮن او و اﻓﺮادش ﮔﺬر از ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي ﺑﺎ وﺟﻮد دﺷﻮاري ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ درز اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺮﮔﺰاري ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻤﺎم ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﺑﻘﻪ‬
‫دوﺳﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ او و اﻓﺮادش راﺑﻄﻪ آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﺗﺮ از رواﺑﻂ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫اﻣﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺧﯿﺎﻧﺖ و ﺗﻮﻃﺌﻪ ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از آﻧﺎن ﺟﺰو اﺣﺘﻤﺎﻻﺗﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر را وادار‬
‫ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﭘﯿﺮاﻣﻮن آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي اﻓﺴﺮ ﮐﺎر ﮐﺸﺘﻪ اي ﻫﻤﭽﻮن او ﮔﻮاه اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ داﻧﺴﺘﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﺘﺎد از ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﻪ او و ﺷﺶ ﻧﻔﺮاز دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻧﺒﻮده و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آرﻣﺎن ﻫﺎﯾﺸﺎن ﭘﺮداﺧﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪاي زﻧﮓ اﻋﻼم‬
‫ورود ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر او را ﺑﻪ دﻧﯿﺎي واﻗﻌﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﻮدﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ دوﺳﺘﯽ او ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ و ﻫﻤﮑﺎرﯾﺸﺎن در ﯾﮏ ﭘﺮوﻧﺪه‬
‫ﻗﺎﭼﺎق اﺷﯿﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﯾﺮان ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ‪ .‬ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم دروازه ﺟﻬﻨﻢ ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺪ‬
‫و ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻣﺮاﺣﻞ اﻧﺠﺎم آن ﺗﺎ اﻣﺮوز در داﻧﺸﮑﺪه ﻫﺎي اﻓﺴﺮي ارﺗﺶ ﮐﺸﻮر ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده اﺳﺎﺗﯿﺪ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻗﺮار ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ در آن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ در آن ﺑﺮﻫﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ درﺟﻪ ﺳﺮﮔﺮدي در ارﺗﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ‬

‫ﮐﺮد ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎج ﺧﻮاري و ﺗﺒﺎﻧﯽ ﻋﺪه اي از اﻓﺴﺮان ﻫﻨﮓ ﻣﺮزي را ﺑﺎ دو ﺑﺎﻧﺪ ﻣﺎﻓﯿﺎﯾﯽ ﻗﺎﭼﺎق‬
‫اﺷﯿﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن اﻧﺪاﺧﺖ و ﺣﺘﯽ در آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از اﺟﺮاي ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه اﻓﺴﺮ ﮐﺎرﮐﺸﺘﻪ اي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺘﻮان اﯾﺰدي ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﻣﻨﻌﯽ ﮐﻪ از ﺳﻮي اﻓﺴﺮان ارﺷﺪ ﺧﻮد‬
‫روﺑﺮو ﺑﻮد ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧﺎك ﮐﺸﻮرﻋﺮاق و رﺳﺎﻧﺪن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺑﺎﻧﺪ ﭘﺮوازي ﻫﻠﯽ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﻫﺎي‬
‫اﻋﻀﺎء ﺑﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎل ﻫﺸﺖ ﺷﺌﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﯾﺮاﻧﯽ آﻣﺎده ﭘﺮواز ﺑﻮدﻧﺪ دو ﺗﺒﻬﮑﺎر ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ‬
‫را در داﺧﻞ ﺧﺎك ﻋﺮاق ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﻫﺮ دو ﻫﻠﯽ ﮐﻮﭘﺘﺮ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻧﺎرﻧﺠﮏ ﻫﺎي‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺸﺎن ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬در ﺟﺮﯾﺎن آن ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي دو ﺑﺎر ﻣﻮرد اﺻﺎﺑﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪ‬
‫ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺪاﮐﺎري ﺳﺘﻮان اﯾﺰدي ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺧﺎك اﯾﺮان رﺳﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎ از آن ﻣﻮﺿﻮع ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و آن دو ﺑﺎز ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﻣﺨﺎﻃﺮه ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﻗﺮار‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﮑﻮت و ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺑﻌﺎدش زﻧﺪﮔﯽ آﻧﻬﺎ را در‬
‫ﺑﺮ ﮔﯿﺮد و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮا ﺟﻮﯾﯽ ﺗﺎزه اي ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﺴﺘﺎد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺮوع ﺻﺤﺒﺖ از ﻃﺮف او ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎرﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺷﺮوع‬
‫ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽ داد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رو در ﻣﯿﻮن ﮔﺬاﺷﺘﯽ!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﭼﺮﻣﯽ روﺑﺮوي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﻔﯽ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺮﺟﯿﺢ دادم اول ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻨﺎرﯾﻮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ رو ﮐﻪ در ﺗﻬﺮان ﺑﺎ آن روﺑﺮو ﻣﯽ ﺷﯿﺪ‬
‫رو ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدم ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻧﻪ ﺗﻮ و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از دوﺳﺘﺎن درﺑﺎره ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺟﻠﺴﺎت‬
‫ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زﻧﯿﺪ اﯾﻨﮕﺎر ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از ذﻫﻦ ﺷﻤﺎ ﭘﺎك ﺷﺪه اﯾﻦ ﺟﻠﺴﺎت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎ ﺑﺮاي اداره ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻮده ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ و ﺑﺲ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﻋﺒﺎس! ﺳﺮﻫﻨﮓ‬
‫ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﻫﺴﺖ ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ اش ﺗﮑﯿﻪ داد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮام‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﯾﮏ ﺑﺎزي ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اوﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﯾﺪ ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ اوﻧﺠﺎ ﻣﯽ اﻓﺘﻪ ﻣﻬﻢ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ از ﺟﻠﺴﺎت ﻧﻤﯽ زﻧﯿﺪ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭘﺲ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﻮذي ﺑﯿﻦ ﻣﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاره!؟‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد ﮐﻪ اﻣﯿﺪوارم و ﺑﻌﺪ در ﮐﺎﻏﺬ ﺟﻠﻮي ﺧﻮد ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫را ﺳﺮﯾﻊ ﻧﻮﺷﺖ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ داد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺒﺎس‬
‫ﻫﻤﻮن ﮐﺎري رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ و ﭘﺲ از ﺧﺎرج ﺷﺪن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺗﯿﻤﺴﺎر از‬
‫ﻃﺮﯾﻖ ﻟﻨﺰ ﻫﺎي دورﺑﯿﻦ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه دﻓﺘﺮش ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت رژه ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫وﻇﯿﻔﻪ در ﻣﯿﺪان ﺻﺒﺤﮕﺎه ﭘﺎﯾﮕﺎه اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎي ﺳﺎل ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﻧﻈﺎره ﮔﺮ اﺷﺘﯿﺎق ﺟﻮاﻧﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ رﻗﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ در ﻃﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ آﻧﺎن را در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺳﺘﻮده ﺑﻮد اﻣﺎ دﯾﮕﺮ زﻣﺎن ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ دل از ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﻫﺎ و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺳﺮان آن را‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﻟﻨﺰ ﻫﺎي دورﺑﯿﻦ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ اش ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ در ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻮاده اش در آن روزﻫﺎي ﺧﻮﺷﯽ را ﺳﭙﺮي ﮐﺮده‬
‫ﻟﯿﻼ در ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ ﻣﺸﻐﻮل رﯾﺨﺘﻦ داﻧﻪ ﺑﺮاي ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ زودي او ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ از ﺳﮑﻮي ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ از آن ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ رﻓﺖ و‬
‫وارد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮐﺸﺎن ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﯾﮑﯽ از ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﮐﺎرش ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد آﻧﻄﻮر ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮاﻧﺶ ﭘﺪري ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ‬
‫وﺟﻮد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺒﻮري و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﻪ اﻣﻮر ﺧﺎﻧﻪ و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻤﺒﻮد‬
‫ﺣﻀﻮرش در ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺣﺲ ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ دﺧﺘﺮش را رواﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺨﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎي ﭘﺪراﻧﻪ اش آﺷﮑﺎرﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ‬
‫ﮐﺎرش ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻟﯿﻼ را ﮐﻪ دﻟﯿﻠﺶ ﻣﺰه ﭘﺮاﻧﯽ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﻮد را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬در‬
‫ﻋﻤﺎرت ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﭘﺲ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﻪ اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺎ دو ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺗﻬﺮان ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺒﺮي ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺗﻤﺎم اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت‬
‫آﺧﺮ ﺳﺎل ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از ﻓﺮﺻﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﻬﺎﯾﺖ اﺳﺘﻔﺎده را ﺑﺒﺮﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻟﯿﻼ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺮوس‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده در ﺧﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺪرﻗﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﻣﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﻇﺮف آب درون‬
‫ﺳﯿﻨﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ رﺳﻢ و رﺳﻮم ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭘﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﭘﺎﺷﯿﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادن ﺑﺮاي ﻗﺮﺑﺎن و ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ و ﺣﻤﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﺧﻞ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺎري ﺑﺎ او دارد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ ﺑﻪ او‬
‫ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻣﺤﻮ ﻧﺸﺪه ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺶ از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت زﯾﺒﺎﯾﺸﺎن ﮐﻪ ﭘﯿﭽﮏ ﻫﺎي زﯾﺒﺎ ﺗﻤﺎم دﯾﻮارﻫﺎي‬
‫ﺧﺮوﺟﯿﺸﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﯽ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﺎﻃﺮات دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﯿﺶ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز در آن ﺷﮑﻞ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﯿﺠﺎن زده از ﺷﺮوع ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ‬
‫ﺷﺎن ﺑﻌﺪ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪه اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮدﻧﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺷﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﻣﺮﺗﺐ از ﭘﺪرﺷﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻟﯿﻼ را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺷﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺎر ﺳﺨﺖ و ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺮدن ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج دﺧﺘﺮش ﻟﯿﻼ‬
‫در ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮي دﺧﺘﺮاﻧﺶ ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫داد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ روزﻫﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺸﺎن را اﻋﻼم ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬از دﯾﺪن ﺑﺎغ‬
‫وﺣﺶ و ﺳﺮ زدن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎزي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺷﺮﮐﺖ در ﮐﻨﺴﺮت ﻫﺎي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن و ﺳﺮ‬
‫زدن ﺑﻪ ﻣﺮاﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﻟﺒﺎس ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ اﻣﺎ ﻫﯿﺎﻫﻮي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ او را از ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫در وﺟﻮد ﻫﻤﺴﺮش ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ ﻏﺎﻓﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯿﺸﺎن ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﺮﯾﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮش روﻧﺪي‬
‫ﻣﺘﻔﺎوت را ﻃﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﯾﮕﺮ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﮐﻪ در اﺑﺘﺪاي ﺳﻔﺮ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺣﺮف ﻣﯽ زد ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻟﯿﻼ از ﺗﻔﺎوت‬
‫ﻫﺎي آﺷﮑﺎر ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ در اﯾﺮان و ﺑﯿﺮون از اﯾﺮان ﺣﺮف ﻣﯽ زد و از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ زودي ﻗﺮار‬
‫ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺰد ﺑﺮادران و ﺧﺎﻧﻮاده اش در آرژاﻧﺘﯿﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ اﺑﺮاز ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﭼﻨﯿﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ را از ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد اﯾﻦ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺠﺐ آور ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺻﺤﺒﺘﯽ از اﻣﮑﺎن ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ ﺧﺎرج از‬
‫ﮐﺸﻮر ﻧﮑﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم و اﺑﺮاز اﻣﯿﺪوارﯾﺶ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ در آرژاﻧﺘﯿﻦ‬
‫ﻧﺸﺎن از ﺟﺪي ﺑﻮدن ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺣﮑﺎﯾﺖ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي دﯾﺪن واﮐﻨﺶ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ‬
‫اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻤﯿﺮا ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ از‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدر واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ و اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ در‬
‫ﺳﮑﻮت ﻧﻈﺎره ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﺤﺚ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ آن ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ اﺳﺖ و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻨﻮز در‬
‫ﺣﺪ ﺣﺮف اﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ اﺷﮑﺎن ﺣﺮﻓﯽ از اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻪ او ﻧﺰده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻟﯿﻼ‬
‫در وﺟﻮد ﺧﻮد اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮐﺮد دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﺳﻔﺮ را در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻧﻬﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﺳﺮش‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﺪرش را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻟﻤﺲ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺗﻮﺳﻂ اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره دﻟﮕﺮﻣﯽ را ﺑﻪ‬
‫او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و دﻟﻬﺮه اي را ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد از او دور ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻓﺸﺎر ﻣﯽ داد و ﺑﻪ ﺟﺎده‬
‫روﺑﺮوﯾﺸﺎن ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﻗﺮار داد و ﺑﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﺎي دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن در او ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬در دو‬
‫روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد راﺣﺖ ﺑﺨﻮاﺑﺪ و ﻫﯿﺠﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج و اﺳﺘﺮس ﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از آن‬
‫ﺣﺴﺎﺑﯽ او را ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺗﺮ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﻮازش دﺳﺘﺎن‬
‫اﺷﮑﺎن را روي دﺳﺘﺎﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻏﺮش‬
‫ﮐﻨﺎن در ﺣﺎل ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮد و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادن ﺑﺮاي ﺳﻤﯿﺮا ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در آﻏﻮش اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي از رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و رو ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﺧﺘﺮت و ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ زود از ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮده !؟‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻟﯿﻼ را دﯾﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬درﺳﺖ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺎدرش ﻧﮑﻨﻪ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﺑﺎﻧﻮ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ از آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﺷﺮم و ﺣﯿﺎ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺸﺴﺖ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن درﺷﺖ و ﺧﯿﺮه ﻫﺮ دو دﺧﺘﺮش در ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي اداﻣﻪ داد‪ :‬دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯿﺪ ﻣﺎدر ﺗﻮن ﻓﺮداي ﻋﺮوﺳﯽ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎي ﻇﻬﺮ‬
‫ﺧﻮاب ﺑﻮد ﻣﺎدر ﺟﻮن اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺎدرﺗﻮن ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ از اﻃﺎﻗﺶ ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ ﯾﺎد وﻟﯽ وﻗﺘﯽ وارد اﻃﺎﻗﺶ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ ﺳﺮﮐﺎر ﺧﺎﻧﻢ ﺣﺘﯽ از‬
‫رﺧﺘﺨﻮاب ﻫﻢ ﺑﯿﺮون ﻧﯿﻮﻣﺪه ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﺧﻨﺪه اش را ﺑﮕﯿﺮد ﺑﺎ ﯾﺎد‬
‫آوري آن روز ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و از ﻫﻤﺴﺮش ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ از آن روز ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻮﯾﺪ‬
‫اﻣﺎ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺷﯿﻄﻨﺖ آﻣﯿﺰ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻣﺎدر و اﺻﺮار ﭘﺪر ﺑﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﺧﺎﻃﺮه روز اول ازدواﺟﺸﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر را از آﺷﻮﺑﯽ ﮐﻪ در دروﻧﺶ‬
‫وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ از ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪن دﺧﺘﺮﻫﺎي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻓﻀﺎي ﺷﺎد اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻧﻬﺎ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد از آﯾﯿﻨﻪ ﺑﻐﻞ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ در آﻏﻮش اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ ﻟﯿﻼ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدي درﺳﺘﻪ؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮال ﻣﺎدرش ﺑﺪﻫﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﺒﺎر ﺳﻤﯿﺮا ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﻔﻪ رو ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺸﻨﯿﺪي ﻣﺎﻣﺎن ﭼﯽ ﮔﻔﺖ !؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در‬
‫ﻫﻢ ﮔﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن رو ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﮐﻪ از ﻓﻀﺎي ﺑﯿﻦ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ﭼﺮا‬
‫اﯾﻨﻘﺪر ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻢ ‪ ,‬ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﺎﺻﻠﻪ اش‬
‫را ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬داري ﺗﻨﺪ ﻣﯽ ري اﺣﺘﺮام ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﻣﻬﻠﺖ ﺑﺪي اﯾﻦ‬
‫دﺧﺘﺮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺪون ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻣﺠﺒﻮرش ﮐﻨﯽ ﺗﻮ ﮐﺸﻮر‬
‫ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻤﻮﻧﻪ!!‬
‫اﺣﺘﺮام ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ آﺗﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﻟﯿﻼ در‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻫﻢ اﮔﻪ ﺻﺒﺮ‬
‫ﮐﺮدم ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﻋﺮﺿﻪ ﮔﯽ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﻮده و اﻻ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺎرﻫﺎي اﻗﺎﻣﺖ ﻣﻮن ﻫﻢ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺴﺮش اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺟﻮري ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ‬
‫ﻣﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﭼﻪ ﮐﺎرش ﮐﻨﯿﻢ از ﺧﺪاش ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻔﺖ و ﻣﺠﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ آد اوﻧﻄﺮف ﻫﻤﻪ‬
‫اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ در اﺧﺘﯿﺎرش ﻫﺴﺖ ﻫﻤﻪ از ﺧﺪاﺷﻮﻧﻪ ﻧﺼﻒ اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫اوﻧﻮﻗﺖ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ ﻧﺎزش رو ﻫﻢ ﺑﮑﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل دﯾﮕﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺘﺶ‬
‫را ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﯿﺎل ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎرج ﮐﺮدن ﺑﭽﻪ ﻫﺎم راﺣﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﯽ ﻣﺸﮑﻠﯽ داره ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﯿﺎد‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﮔﺸﺖ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﺗﮑﯿﻪ داد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪن اﺣﺘﺮام ﺻﺪا از ﮐﺴﯽ ﺧﺎرج ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﻮر آﺷﮑﺎري در ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ اﯾﻦ‬
‫اﺣﺘﺮام ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺮف آﺧﺮ را ﻣﯿﺰد و او ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ از اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﭘﯿﺶ ﺑﺮدن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ از ﺳﮑﻮت ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ‬
‫ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﺎ ﺗﺤﮑﻢ و ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﻤﯿﻦ دورو ﺑﺮا‬
‫واﯾﺴﯿﺪ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺨﻮرﯾﻢ دﯾﮕﻪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ اه ﮐﺶ دار ﺑﺎ اﺧﻢ از ﺷﯿﺸﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن درﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﭼﻨﺪ ﺑﺎره ﻧﻮر ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻮﻗﻒ را ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺳﺮﻋﺘﺶ را ﮐﻢ‬
‫ﮐﺮد و آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﺟﺎده ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﺷﺎم در رﺳﺘﻮران ﻣﺠﻠﻠﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ رﺳﺘﻮران ﻫﺮ دو‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ وارد ﻓﻀﺎي ﺑﺎز ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ رﺳﺘﻮران ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬اﺣﺘﺮام ‪ ,‬آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ از‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﻧﺪ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺧﻮد را از ﻟﯿﻼ ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﻮازش ﺻﻮرت ﻟﯿﻼ او را‬
‫ﺻﺪا زد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﮔﺸﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪه اﺷﮑﺎن!؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﺣﺎل ﭘﯿﺎده ﺷﺪن از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﺷﺎم ﺑﺨﻮرﯾﻢ ﻋﺰﯾﺰم ﻟﯿﻼ از‬
‫ﺷﯿﺸﻪ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ ﻧﺎم رﺳﺘﻮران ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ آن را ﺷﻨﺎﺧﺖ در ﻃﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻬﺮان ﻋﺰﯾﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ رﺳﺘﻮران زﯾﺒﺎي ﻣﺤﻞ ﺗﻮﻗﻒ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮش ﺟﻠﻮي ﻓﻮاره ﻫﺎي آب ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﻮر زﯾﺒﺎي‬
‫ﭼﺮاغ ﻫﺎي آن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫در دو ﻃﺮف ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ وارد رﺳﺘﻮران ﻣﯽ ﺷﺪ ﻗﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ آﻫﻮ و‬
‫ﮔﻮزن را در ﺧﻮد ﺟﺎي داده ﺑﻮد ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﻤﯿﺮا ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﻪ ﺗﻮري آﻫﻨﯽ ﻗﻔﺲ ﮔﻮزن ﻫﺎ را از ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺷﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ آن ﺣﯿﻮاﻧﺎت‬
‫ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﯾﺪن ﻏﺬاﯾﺸﺎن اداﻣﻪ ﻣﯽ دادﻧﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮان ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﮐﻪ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ﺳﻮژه ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺮي از دﯾﺪن ﮔﻮزن ﻫﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫آﻧﻬﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻮاﻫﺮاﻧﺶ ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ از اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ رﻓﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور‬
‫ﮐﻤﺮ دو ﺧﻮاﻫﺮش ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آﻧﻬﺎ وارد رﺳﺘﻮران ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺪﯾﺮ رﺳﺘﻮران ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺳﺎﻟﻦ رﺳﺘﻮراﻧﺶ ﭘﺲ از ﺗﻦ ﮐﺮدن ﮐﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻮﯾﯽ ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻧﺶ ﮐﺮد ﺑﻪ ﮔﺎرﺳﻮن ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺧﻮش و ﺑﺶ ﮔﺮم ﺻﺎﺣﺐ رﺳﺘﻮران ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد اﺷﺎره ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد‬
‫ﻧﻔﺮات ﻣﯿﺰ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺒﺎب رﺳﺘﻮران ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺳﻔﺎرش داد و ﺧﻮدش ﺑﺎ اﺟﺎزه ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﯿﺰ ﺑﺰرگ ﮐﻨﺎر در ورودي رﺳﺘﻮران ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮐﯿﻔﺶ را روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎز ﮐﺮد و آﯾﯿﻨﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را داﺧﻞ ﮐﯿﻒ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را در آن ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺧﻢ ﮐﺮد‬
‫و آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ آﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺰﯾﺰم!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آﯾﯿﻨﻪ را‬
‫ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺧﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﺒﺨﻨﺪ او ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻋﺮوﺳﻢ ﭼﻄﻮره ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ!؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭽﯽ‬
‫ﻧﺸﺪه دﻟﻢ ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﺷﺪه اﺣﺘﺮام‪ .‬اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬اي واي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ‪ ,‬ﻣﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻢ وﻟﯽ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ زودي ﻣﯿﺎﯾﺪ ﺗﻬﺮان اﯾﻨﻄﻮري‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺘﺮام ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮔﻔﺘﻪ !؟ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻪ وﻟﯽ ﻣﮕﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ! ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ زود آﻗﺎ ﻧﺎدر و ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﮔﺮدي ﺗﻬﺮان اﯾﻨﻄﻮر‬
‫ﻧﯿﺴﺖ!؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ در ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺶ داﺷﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ‪ ,‬ﭼﯽ ﺑﮕﻢ‬
‫ﻓﻌﻼ" ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ در ﺣﺪ ﺣﺮﻓﻪ ﺧﺪا ﮐﻨﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر راﺿﯽ ﺑﺸﻪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي‬
‫ﻧﻤﯽ ﮔﻪ وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﻮدش ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺼﺪ رو داره‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دو ﮔﺎرﺳﻮن ﺑﺎ ﻫﻞ دادن ﭼﺮخ ﺣﺎوي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻫﺎ و‬
‫اﻧﻮاع ﺳﺎﻻد ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن رﺳﺘﻮران‪ .‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﻟﯿﻼ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد آﻧﻬﺎ را ﺟﻠﻮي ﻟﯿﻼ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه رﺳﺘﻮران ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎل روي ﺑﺸﻘﺎب ﻟﯿﻼ زد‬
‫ﺗﻮﺟﻪ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰم؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻧﮕﺎه ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻃﻔﺮه ﺑﺮود ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻗﺎﺷﻖ و ﭼﻨﮕﺎﻟﺶ‬
‫ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ درﺑﺎره زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﺎرج ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻪ! ﻣﮕﻪ ﺑﺎﺑﺎ اﯾﻨﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮان ﺑﺮن ﺧﺎرج زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد روي ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬ﭼﻄﻮر اﯾﻦ ﻓﮑﺮ و ﮐﺮدي؟ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﻓﮑﺮي ﻧﮑﺮدم آﺧﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﯿﻠﯽ از زﻧﺪﮔﯽ در ﺧﺎرج ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ در ﺟﻮاب ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد و از‬
‫ﭘﯿﺸﺨﺪﻣﺖ ﺧﻮاﺳﺖ ﯾﮏ ﻇﺮف از زﯾﺘﻮن ﻫﺎي ﭘﺮورده را روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﻗﺮار دﻫﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻨﻈﻮر اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ زﻧﺪﮔﯽ او و اﺷﮑﺎن ﺑﻮده ﮐﻪ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دادﻧﺪ در‬
‫ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮر ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﯿﺪن اﯾﻦ ﺳﻮال ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﭘﺪرش ﺑﻪ ﺧﻮدش ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻼﻗﯽ ﭘﺪر و دﺧﺘﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪي از ﻣﻬﺮ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺸﺴﺖ و ﻟﯿﻼ را وادار ﺑﻪ واﮐﻨﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫دﺳﺘﺎن ﻟﯿﻼ دراز ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﺧﺘﺮم ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﭼﻄﻮره ﻋﺰﯾﺰم؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺪر اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ‬
‫ﭼﻬﺮه دﺧﺘﺮش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﻋﺮوس ﻣﺮدم‬
‫ﭼﮑﺎر داري ﻧﺎدر ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر روﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺪي رو ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺮوس ﺷﻤﺎ دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻦ ﻣﻤﻠﮑﺘﻪ ﻓﺮاﻣﺮز ﺟﺎن اﯾﻦ و ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ‬
‫دوﺳﺖ ﻣﻦ ‪ ,‬ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﻣﯿﺎن ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺷﺎدي ﮐﻪ در‬
‫ﻓﻀﺎي رﺳﺘﻮران ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ و ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﻤﯿﺮا ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺣﺎﺿﺮ در‬
‫رﺳﺘﻮران ﺑﺎ ﮐﻒ زدن ﻫﺎي ﭘﯽ در ﭘﯽ ﺑﺎ آن ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ روز‬
‫ﺑﻌﺪ دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در ﺣﯿﺎط ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ اي در ﯾﮏ ﻃﺒﻘﻪ وﯾﻼﯾﯽ در‬
‫زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ دو ﻫﺰار ﻣﺘﺮ ﮐﻪ درﺧﺘﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﯿﺪه ﮐﺎج در ﺳﺮﺗﺎ ﺳﺮ ﺣﯿﺎط آن ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ از ﺑﯿﺮون ﺗﻔﺎوت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي دﯾﮕﺮ آن ﻣﺤﻠﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺤﻠﻪ اي اﻋﯿﺎن ﻧﺸﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي وﺳﯿﻊ وﯾﻼﯾﯽ اﻣﺎ درون ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻌﻤﺎري‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﻃﺮاﺣﯽ و ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد آن ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﺮاﻓﯽ را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﻗﻄﻌﻪ از دﮐﻮراﺳﯿﻮن ﻣﻨﺰل از ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ دﻧﯿﺎ ﮔﺮد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺒﻠﻤﺎن ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ و‬
‫ﻣﯿﺰﻫﺎي ﻏﺬا ﺧﻮري و ﭼﻨﺪﯾﻦ دﺳﺖ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻀﻤﻮن اﻏﻠﺐ‬
‫آﻧﻬﺎ اﻧﻘﻼب ﻫﺎي ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﺸﺮي ﺑﻮد ﭼﻬﺮه اي ﻣﺘﻔﺎوت از ﻇﺎﻫﺮ ﺑﯿﺮوﻧﯽ و ﺳﻨﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫داﺷﺖ‪ .‬اﻃﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻢ دﺳﺖ ﮐﻤﯽ از اﻃﺎق ﻫﺎي اﺷﺮاﻓﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﻨﺠﺮه اي رو ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﺎ ﭘﺮده ﻫﺎي ﻃﻼﯾﯽ رﻧﮓ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه در دو ﻃﺮف ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺨﺖ‬
‫ﺑﺰرگ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه از ﺣﺮﯾﺮ ﮐﻪ در زﯾﺮ ﻧﻮر ﻟﻮﺳﺘﺮ ﺑﺰرگ آوﯾﺰان از ﺳﻘﻒ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮش‬
‫ﻫﺎي اﺑﺮﯾﺸﻤﯽ دﺳﺖ ﺑﺎﻓﺖ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪه را ﻣﺠﺬوب ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﻟﯿﻼ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﺨﭽﺎل ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه در دﯾﻮار ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ رﻓﺘﯿﺪ ﺷﯿﺮاز ﺑﺎﺑﺎ اﯾﻨﺠﺎ رو از ﯾﮑﯽ از دﯾﭙﻠﻤﺎت ﻫﺎي ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺧﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ وﺳﺎﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﯽ از ﻗﺒﻞ در اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮده و ﺑﺎﺑﺎ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ دﮐﻮراﺳﯿﻮن ﺧﺎﻧﻪ دﺳﺖ ﻧﺰﻧﯿﻢ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ دو ﻟﯿﻮان از ﺷﺮﺑﺖ ﺧﻨﮏ درون ﯾﺨﭽﺎل ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﻟﯿﻼ رﯾﺨﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫او ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫در زﯾﺮ آن ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺟﻤﻠﻪ اي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺠﯿﺐ زاده ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه اي‬
‫ﺳﺰاوار رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ راز ﻋﺸﻖ اﺳﺖ اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻋﺒﺎرت زﯾﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮﺋﻪ ‪ ,‬ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن را در ذﻫﻨﺶ دوﺑﺎره ﻣﺮور‬
‫ﮐﺮد ‪ :‬ﻧﺠﯿﺐ زاده ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه اي ﺳﺰاوار رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ اﯾﻦ راز ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻟﯿﻼ رﺳﯿﺪ و آن را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ زﯾﺒﺎ زﯾﺮ اﯾﻦ‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻟﯿﻮان ﺷﺮﺑﺖ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻟﯿﻼ داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ و ﻧﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻣﺶ ﯾﻪ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﻫﺴﺖ دﯾﮕﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ و ﻫﺮ دو ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺷﮑﺎن اﻃﺎق ﺗﻮ ﮐﺠﺎي ﺧﻮﻧﻪ اﺳﺖ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد اﻃﺎﻗﺖ رو ﺑﺒﯿﻨﻢ! اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ" وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﺑﻌﺪ از دﯾﺪن اﻃﺎق ﻣﻦ دﯾﮕﻪ ﻧﺨﻮاي ﺑﺎ ﻣﻦ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ!؟‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺗﻌﺠﺐ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﺎز ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا!؟ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ اﻃﺎق ﻣﻨﻮ ﻧﺪﯾﺪي ﺧﺐ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫دوﺳﺖ دارم اﻃﺎﻗﺖ و ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻧﮑﻨﻪ ﮔﻨﺠﯽ ﭼﯿﺰي ﺗﻮ اﻃﺎﻗﺖ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮدي ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻧﺸﻮن ﺑﺪي!؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺨﯿﺮم ﻋﺰﯾﺰم ﻣﺎ ﮐﺠﺎ و ﮔﻨﺞ ﮐﺠﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن‬
‫ﻣﯽ دم ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﻓﺮدا ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻢ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت‬
‫ذوق زده ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬واي اﺷﮑﺎن ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﺪرت ﺷﺪم وﻗﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﺎدوي ﻋﺮوﺳﯽ‬
‫ﻣﻮن ﯾﻪ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﮐﺸﻮره ﮐﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم آﺧﻪ ﺧﻮﻧﺪن درﺑﺎره ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺸﻮن‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻓﺮق داره !‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب داد‪ :‬آره وﻟﯽ اﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﻪ‬
‫ﻋﺰﯾﺰم وﻗﺖ ﺑﺮاي آﺷﻨﺎ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ و اون ﭼﯿﺰاي دﯾﮕﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﺪارﯾﻢ ﻓﻘﻂ وﻗﺖ‬
‫دارﯾﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﮐﻤﺮ ﻟﯿﻼ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﺣﺮﮐﺖ اﺷﮑﺎن ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﯿﻮان ﺷﺮﺑﺖ از دﺳﺘﺶ‬
‫ﺟﺪا ﻧﺸﻮد ﺧﻨﺪه اي ﺳﺮ داد و ﺧﻮد را ﺑﺎز ﻫﻢ در آﻏﻮش ﮔﺮم ﻫﻤﺴﺮش رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺒﺢ روز‬
‫ﺑﻌﺪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از ﺻﺪاي ﭘﺎرس ﺑﻠﻨﺪ دو ﺳﮓ ﮐﻪ در ﺣﯿﺎط ﭘﺸﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻼﻓﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭘﻮﺷﯿﺪن ﺗﯽ ﺷﺮﺗﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﭘﺎرس ﺑﻠﻨﺪ ﺳﮓ ﻫﺎ ﺑﯿﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮاب آﻟﻮد روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز از رﻓﺘﻦ اﺷﮑﺎن زﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺻﺪاي ﭘﺎرس ﺳﮓ ﻫﺎ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از آن اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره وارد اﻃﺎق ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﭘﻒ‬
‫ﮐﺮده ﺧﻮد را روي ﺗﺨﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮش را روي ﭘﺎﻫﺎي او ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺶ‬
‫را روي ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ روي ﻟﺒﺎن ﻫﻤﺴﺮش ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻫﺎ ﺧﻮب ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﺨﻮاﺑﯽ ‪ ,‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ‬
‫ﻋﺰﯾﺰم!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﺟﻤﻼت اﺷﮑﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻏﺮق ﻟﺬت ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اﺷﮑﺎن را ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﮔﻔﺖ وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﻨﺎرم ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻦ راﺣﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻢ و ﺧﻮدش را از‬
‫ﺗﺨﺖ ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه رو ﺑﻪ ﺑﺎغ رﻓﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ وارد‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اي در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﻣﻨﻈﺮه ﭘﯿﺶ روي او در ﺗﻬﺮان وﺟﻮد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺮ از درﺧﺖ ﺑﻮد و اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ آﻧﻬﺎ در ﺧﺎﻧﻪ اي در وﺳﻂ ﺟﻨﮕﻠﯽ از ﮐﺎج ﺷﺐ‬
‫را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﮐﺎج ﺣﺘﯽ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎي ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻢ اﻣﺘﺪاد ﭘﯿﺪا ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻗﺎب ﺳﺎده ﺷﯿﺸﻪ اي ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮي از ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪان ﻻﻟﻪ‬
‫ﻋﺒﺎﺳﯽ و ﯾﮏ ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻓﻠﺰي رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ ﭘﺎي ﺛﺎﺑﺖ آن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﺷﺎﺧﻪ ﮐﺎج ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺗﮑﺎن ﺧﻮرد ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دوﺑﺎره ﺳﺎﻗﻪ ﺟﻮان ﮐﺎج ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد او ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺟﺪا ﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﺎﯾﻪ‬
‫ﺑﺰرگ و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاي ﻗﺪ او روي ﭘﻨﺠﺮه ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از آن ﺻﺪاي ﻣﻬﯿﺐ ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﻣﻮﺟﻮدي ﺳﯿﺎه رﻧﮓ و ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه او را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﭘﺮت ﮐﺮد ﻟﯿﻼ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و از دﯾﺪن ﺳﮓ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽ زد‬
‫وﺣﺸﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﮓ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﭘﺎرس ﻣﯽ ﮐﺮد و دﻧﺪان ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ و ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﺶ داﺋﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺎرس ﺳﮓ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻟﯿﻼ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺳﮕﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ و ﺷﻤﺎﯾﻞ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد از ﺗﺮس ﻗﺎدر ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻧﺒﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻌﻠﻞ او‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪن ﺣﯿﻮان ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ ﭘﯿﺶ روﯾﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫ﻫﻞ دادن ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه رﺳﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﮓ او را آرام‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد او ﭘﺎرس وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺳﮓ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و ﺳﺎﯾﻪ ﻣﻬﯿﺒﺶ از ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺤﻮ ﺷﺪ اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻌﺪ از اﻃﻤﯿﻨﺎن از رﻓﺘﻦ ﺣﯿﻮان ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ آﻣﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺗﺮس ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ در ﯾﺨﭽﺎل را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﺷﯿﺸﻪ‬
‫آب درون آن را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ آﻣﺪ و ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮه از آب را روي ﺻﻮرت‬
‫ﻟﯿﻼ ﭘﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر در ﺷﻮك دﯾﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺳﮓ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن را ﻣﺤﮑﻢ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻟﯿﻼ را روي ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺧﻮدش‬
‫دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻢ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﻨﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻨﻢ از دﯾﺸﺐ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﯾﻨﻘﺪر ﻋﺼﺒﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﻧﮕﺮان ﺑﺎﺷﯽ دﯾﮕﻪ ﮐﺎري‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎرت ﻧﺪارﻧﺪ ﻋﺰﯾﺰم و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ رﻓﺖ و دوﺑﺎره دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ‬
‫آراﻣﺘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ‪ :‬اﺻﻼ" ﻧﺪﯾﺪﻣﺶ اﺷﮑﺎن ﯾﮑﻬﻮ ﭘﺮﯾﺪ روي ﺷﯿﺸﻪ ﺟﻮري ﺑﻬﻢ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻨﻢ ﭘﺮ از ﺗﺮس ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺰﻧﺪ‬
‫اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم ﺑﺪﺟﻮري ﺗﺮﺳﯿﺪم آره اﺷﮑﺎن؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از‬
‫ﺑﺎﺑﺖ ﻟﯿﻼ آﺳﻮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪ و روي آن ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺳﮓ ﻫﺎ‬
‫ﺳﮓ ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ اﮔﻪ ﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﺣﻖ داري و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﯿﺎ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺨﻮاﺑﯿﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﭼﺸﻤﯽ ﮐﺶ دار ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﯿﻒ دﺳﺘﯽ اش رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫و ﻣﺸﻐﻮل آﻣﺎده ﺷﺪن ﺷﺪ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﯾﮏ دﺳﺖ از ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ اش را از ﮐﻤﺪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﻋﻮض ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در آن ﺧﺎﻧﻪ زوﺟﯽ ﮐﺮه اي ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﻨﺰل را از درﺑﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ آﺷﭙﺰي و ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽ دادﻧﺪ و در ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر در ورودي ﺧﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫اﺷﮑﺎن وارد آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺗﻌﻈﯿﻢ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ او ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ و ﺑﺮاي‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺎر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ او ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺑﺮو ﭘﺎﺳﺦ ﻟﯿﻼ را داد ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﻗﺒﻞ از ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ آﻣﺎده ﺷﺪه روي ﻣﯿﺰ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻮ ﻧﺎﻫﺎر اﻣﺮوز ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﻌﻨﯽ داري ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺧﻮراك ﻣﺮغ ﺗﺮش ﺑﺎ ﺳﻮپ ﻗﺎرچ ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﻨﻮي ﻏﺬاي ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ راﺿﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد ﺑﺎ اﺧﻢ و ﮐﺞ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﻮراك ﻣﺮغ ﮐﺒﺎب درﺳﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدي!؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺳﻮپ و ﺧﻮراك ﻣﺮغ ﻏﺬاي ﺳﺒﮑﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ و ﺑﺎﻧﻮ درﺳﺖ‬
‫ﮐﺮدم ﭼﻮن ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﺸﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاﺗﻮن ﻏﺬاي ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺳﺮو ﮐﻨﻢ آﻗﺎ!‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﻔﺮي ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ داﺷﺘﻨﺪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺳﻮ و ﺑﻌﺪ‬
‫رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻮ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺧﻮراك ﻣﺮغ ﺗﺮش ﮐﻪ‬
‫آﻣﺎده ﺑﺸﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﺣﺮه اﯾﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي روي ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ دور و اﻃﺮاف آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﻤﯿﺰ ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺮﺗﺐ ﺳﺮ ﺟﺎي‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪان ﺳﺒﺰي ﻣﻌﻄﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺧﻮد ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﮐﺎﺷﺘﻪ روي ﻣﯿﺰ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ اﺷﺎره اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ از‬
‫او ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ ﻧﯿﻤﺮوﯾﺶ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ ﻟﯿﻼ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر را ﻫﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫از اﺷﮑﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﮕﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه اﺷﮑﺎن ﭼﺮا ﺑﻘﯿﻪ ﺑﯿﺪار ﻧﺸﺪﻧﺪ!؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي دﯾﻮار اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ آﺧﻪ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ و ﺗﻮ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ‪ 5‬ﺑﺨﻮاﺑﻪ و ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ و ﻧﯿﻢ ﺑﯿﺪار ﺑﺸﻪ دﺧﺘﺮ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﺎزك ﮐﺮدن ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺰه ﭘﺮاﻧﯽ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﻋﺎدت ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻤﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ وﺳﻮاس ﻣﺸﻐﻮل ﺗﺰﯾﯿﻦ ﻇﺮف ﻏﺬاي آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﺮ ﺳﺒﺰي و‬
‫ﺧﺮﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ و ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺗﻮي ﮐﺸﻮر‬
‫ﮐﺮه ﺟﻨﻮﺑﯽ رﺳﺘﻮران داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺧﺒﺮه ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﭘﺲ ﻫﻤﺴﺮﺷﻮن ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﺪﯾﺪﻣﺸﻮن ﻫﻨﻮز!؟‬
‫ﺳﻮ ﻗﺒﻞ از ﭘﺎﺳﺦ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻟﯿﻼ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر او ﺑﺮود ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻌﻠﻞ از‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي در ﺣﯿﺎط ﭘﺸﺘﯽ اﺷﺎره ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﻣﺮدي ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ" ﻫﻤﺴﻦ و ﺳﺎل او ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻣﺸﮑﯽ ﯾﮏ ﺳﺮه و ﮐﻼه ﭘﻬﻦ ﺣﺼﯿﺮي ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻫﺮس ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ از او ﺗﺸﮑﺮ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ رﻓﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻇﺮاﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﯿﺰ‬
‫ﻏﺬا را ﻫﻢ ﭼﯿﺪ و ﺑﺸﻘﺎب ﻫﺎ را ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و آب ﻣﯿﻮه ﻫﺎ را ﻫﻢ روي ﻣﯿﺰ ﭼﯿﺪ‬
‫و ﺑﺎ اداي اﺣﺘﺮام از آﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺳﮓ ﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺣﺎﻻ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎران ﺧﺎرﺟﯽ‪ .‬ﺳﺒﮏ و ﺳﯿﺎق زﻧﺪﮔﯽ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﻓﻀﺎﯾﯽ اﯾﺮاﻧﯽ رﺷﺪ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﯿﻼ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد از اﯾﻦ ﮐﺸﻒ آﺷﮑﺎر ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﻧﺪ وﻟﯽ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﻤﺎد ﻫﺎ و ﺳﺒﮏ زﻧﺪﮔﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎز‬
‫ﻧﮑﺮده را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي دوش ﮔﺮﻓﺘﻦ و آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي‬
‫ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺸﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از ﺣﻤﺎم ﮐﺮدن وارد اﻃﺎق ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ را ﻣﺸﻐﻮل ﺟﺎ ﺑﺠﺎ ﮐﺮدن دو ﭼﻤﺪان ﺑﺰرگ‬
‫دﯾﺪ‪ .‬ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اوﻟﺶ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﮐﺎرش اداﻣﻪ داد و ﻟﯿﻼ ﻫﻢ در ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﻣﺸﻐﻮل آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي ﺳﻔﺮش ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد اﺷﮑﺎن اﻓﺘﺎد و از ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺳﺮاغ اﺷﮑﺎن را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ در ﺟﻮاب ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اﯾﺴﺘﺎد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ در ﺣﯿﺎط ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺸﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد اﻣﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﺳﻮ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اداﻣﻪ ﻧﺪاد و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ دو ﭼﻤﺪان‬
‫ﮐﻨﺎر در از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق رﻓﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺣﯿﺎط ﺟﻠﻮﯾﯽ دﯾﺪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺲ ﮐﻨﺠﮑﺎوي دﺧﺘﺮاﻧﻪ اش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﻻي در ورودي اﻃﺎق ﺑﻪ راﻫﺮو‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد و وﻗﺘﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ در راﻫﺮو ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺰرگ و ﺳﺮاﺳﺮي‬
‫راﻫﺮو رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺣﯿﺎط ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او و روﺑﺮوي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ راﻧﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﺣﻀﻮر‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﻧﺒﻮد در ﺣﺎل ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ و ﺧﻨﺪﯾﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ آرام در ﻣﺴﯿﺮ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺰرگ راﻫﺮو ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ راﻧﻨﺪه اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺷﮑﺎن‬
‫از ﺟﻠﻮي راﻧﻨﺪه ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺧﻮدﺷﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫راﻧﻨﺪه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و دﺳﺘﺶ در دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﻗﺮار داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ دﻟﯿﻞ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ را ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﻣﺎ از اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن دﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮي را در دﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ و ﺑﺎ او ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﻤﯿﺮا از ﺳﻤﺖ‬
‫آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ وارد اﻃﺎق ﺷﺪ و در را ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ رﻓﺖ و‬
‫روي آن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬آن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ از آﺷﻨﺎﯾﺎن ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن آﻣﺪه اﻣﺎ اﮔﺮ از آﺷﻨﺎﯾﺎن ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮده ﭼﺮا در ﻋﺮوﺳﯽ او و اﺷﮑﺎن ﺣﻀﻮر‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ذﻫﻨﺶ را ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺎده اي او را ﺑﺎ ﺧﻮد درﮔﯿﺮ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ذﻫﻨﺶ روي اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻪ آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻣﺎه‬
‫ﻋﺴﻞ روﯾﺎﯾﯽ ﺷﺎن ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي در زدن و در ﭘﯽ آن وارد ﺷﺪن ﺳﻤﯿﺮا و ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ اﻃﺎق‬
‫رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎر او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ در دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد از ﭘﺸﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي‬
‫ﮔﺮدن او ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﺻﻮرت او را ﺑﻮﺳﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎز ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮاﻫﻞ ﺧﻮب ﻣﻦ ﭼﻄﻮﻟﻪ؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ‬
‫از اﯾﻦ ﻃﺮز ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﻪ! ﺳﯿﻤﺎ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ آﺑﺠﯽ؟ ﺳﻤﯿﺮا ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺧﻢ اداﻣﻪ داد‪ :‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﻫﻨﻮز ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﺗﻮ ﺣﯿﺎﻃﻪ؟ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻨﺪ!؟ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ اﺳﻢ‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬از ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﻤﯿﺮا ﺟﻮن؟ ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ از اﯾﻦ‬
‫ﻧﺤﻮه ادا ﮐﺮدن اﺳﻤﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﻟﯿﻼ راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق‬
‫ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ دوﺳﺖ اﺷﮑﺎﻧﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻣﯽ ﮔﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ و اﺷﮑﺎن‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ اون دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﯽ اﺷﮑﺎن ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﺎﻣﺎن ﮔﻮش ﻧﻤﯽ ده‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺷﻞ ﺷﺪن دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ را روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺣﯿﺎﻃﻪ ﻫﻤﻮن ﺳﻮﺳﻦ ﺧﺎﻧﻢ دوﺳﺘﻪ اﺷﮑﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﺟﻮن!؟ ﺳﻤﯿﺮا‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪ :‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اﻻﻧﻢ ﭼﻮن دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ و اوﻣﺪه ﺗﺎ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻪ! ﻟﯿﻼ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ اﯾﻦ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد اون و ﺑﺒﯿﻨﻪ و از ﻣﺮﯾﻢ درﺑﺎره ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺗﻮي‬
‫آﺷﭙﺰ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻟﯿﻼ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر‬
‫ﺧﺎرﺟﯽ داﺷﺘﻨﺪ دﯾﺪي!؟ ﻟﯿﻼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬ﺳﻤﯿﺮا ﮐﻪ واﻧﻤﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي آﻫﺴﺘﻪ آﻧﻬﺎ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﻤﯽ دﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در اﻃﺎق رﻓﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﯾﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎزك ﮐﺮدن ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻫﺮش ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻤﯿﺮا از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آﯾﯿﻨﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪه‬
‫اﻣﺎ ﺣﻀﻮر آن دﺧﺘﺮ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ آن ﻫﻢ در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮ و‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﻤﺴﺮ اﺷﮑﺎن در آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﻫﻀﻢ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫در اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻤﯿﺮا ﻣﻌﻤﻮﻻ" ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺷﮑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ‬
‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎي اﺷﮑﺎن و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي آن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻮال ﺑﺰرﮔﯽ در ذﻫﻨﺶ‬
‫ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﻗﺎب آﯾﯿﻨﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺮﺑﺎز ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﮐﻪ درﺳﺖ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش ﻗﺮار داﺷﺖ اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه در ﭘﺎي آن اﻓﺘﺎد ﻧﺠﯿﺐ زاده ﮐﺴﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮه اي ﺳﺰاوار رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ راز ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻣﺮور دوﺑﺎره و دوﺑﺎره‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺮدﯾﺪي ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن در وﺟﻮدش ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﭽﻮن ﻣﻪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﻣﺤﻮ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻓﺮو ﺑﺮدن ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ اي‬
‫ﮐﻪ دﯾﺪه ﭘﺮ و ﺑﺎل دﻫﺪ و در ذﻫﻨﺶ ﭘﯿﺮاﻣﻮن آن ﻣﻨﻔﯽ ﺑﺎﻓﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن‬
‫وارد اﻃﺎق ﺷﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﺟﻠﻮي ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﻫﯿﺠﺎن زده ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ اﮔﻪ‬
‫ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﺣﻤﺎم ﮐﺮدﻧﺖ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﺗﻮ رو ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎم آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﺟﻠﻮي‬
‫ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻤﺪان ﺑﺎز ﺷﺪه روي ﺗﺨﺖ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻋﺰﯾﺰم‬
‫ﺳﻤﯿﺮا ﺟﻮن زﺣﻤﺖ ﻣﻌﺮﻓﯽ دوﺳﺘﺖ رو ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﯾﺎي ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ زﯾﭗ اﯾﻦ ﭼﻤﺪون‬
‫رو ﺑﺒﻨﺪم اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دادن ﻟﺒﺎس ﻫﺎ در ﭼﻤﺪان زﯾﭗ‬
‫آن را ﺑﺴﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﯿﻼ ﻋﺒﺎرت دﺧﺘﺮه ﻓﻀﻮل را ﮐﻪ اﺷﮑﺎن زﯾﺮ ﻟﺐ ﻧﺠﻮا ﮐﺮد را ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺪون ﺳﻘﻒ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان آن را‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد وارد ﺣﯿﺎط ﺷﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮي ﺳﻔﯿﺪ رو ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﻻﻏﺮ و ﮐﺸﯿﺪه ﮐﻪ ﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽ‬
‫ﭘﻬﻨﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ زده ﺑﻮد و روﺳﺮي ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮕﯽ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ داﯾﺮه وار روي ﻣﻮﻫﺎي ﺻﺎﻓﺶ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ دﺧﺘﺮ ﯾﮑﯽ از ﻣﺪﯾﺮان ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺮاي‬
‫اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺲ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد و دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺪا ﺷﺪن ﻗﺮص ﻫﺎي روان‬
‫ﮔﺮدان در ﺧﺎﻧﻪ اش از ﮐﺎﻟﺞ اﺧﺮاج ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻗﻒ‬
‫ﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺧﻮد را روي ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺳﮓ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ‬
‫اي او را ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﮑﯿﻪ داد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را روي در ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﺳﻦ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻋﺸﻖ ﻣﻦ‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺷﮑﺎن زل زده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ‪ ,‬ﺧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎزي ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻋﺰﯾﺰم !؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش ﭘﺎﺳﺦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان را داد‪ .‬دﺧﺘﺮ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﮔﺮدن دراز ﺳﮓ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ آره !؟ اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬داري‬
‫زﻧﺪﮔﯿﻢ و ﻋﻮض ﻣﯽ ﮐﻨﯽ دﺧﺘﺮ‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﺑﺎ دﺳﺖ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد و دوﺑﺎره در‬
‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن زل زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺟﺎ ﺑﺰﻧﯽ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺮدﻫﺎ دوﺳﺖ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﺟﺎي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ! اﺷﮑﺎن دﺳﺘﺎﻧﺶ را از در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮداﺷﺖ و آن ﻫﺎ را ﺑﻪ دو‬
‫ﻃﺮف ﺑﺎز ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺶ ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﺪاره ﻋﺰﯾﺰم و ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﺶ ﺳﮓ را ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ دورﺗﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻪ راﻫﻪ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﯽ رﯾﻢ‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﺳﺎﻋﺖ دو ﺻﺒﺢ ﻫﻢ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ رﯾﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺮاي ﻧﺎﻫﺎر ﻫﺘﻞ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻫﺘﻞ‬ ‫‪378‬‬ ‫ﺟﯿﺐ ﺷﻠﻮارش ﮐﺎرﺗﯽ را ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اﻃﺎق‬
‫اﯾﻨﺪﯾﭙﻨﺪﻧﺖ دﺧﺘﺮ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را از روي ﮐﺎرت ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﭘﺮوازم و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ و ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺎﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﻨﺎوري ﻣﻌﺠﺰه آﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺗﻮ رو ﺗﺎ ارﺗﻔﺎع ‪ 11‬ﻫﺰار ﻣﺘﺮي ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﺒﺮه و ﺑﺪون ﺳﻮﺧﺖ ﮔﯿﺮي از ﭘﺎرﯾﺲ ﺗﺎ رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو رو ﻃﯽ ﮐﻨﻪ و وﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ از ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﺟﺎوﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ آﺳﻤﺎن داﺷﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﭘﯿﺎده ﺑﺸﯽ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﻮن ﺳﻮال اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ رو ازت ﺑﭙﺮﺳﻪ‪ :‬ﭘﺮوازﺗﻮن ﭼﻄﻮر ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻢ! ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫ﻫﺮ دو زدﻧﺪ زﯾﺮ ﺧﻨﺪه ﮐﻪ ﺳﻮﺳﻦ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﻦ اﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﭘﺮواز اﯾﺮان اﯾﺮ ﻣﯽ رم ﻟﻨﺪن از اوﻧﺠﺎ‬
‫ﺑﺎﻫﺎت ﺗﻤﺎس ﻣﯽ ﮔﯿﺮم‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﺳﻮﯾﭻ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﯾﮏ ﻗﺪم از آن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻓﺸﺎر ﻋﺎﻣﺪاﻧﻪ روي ﭘﺪال ﮔﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫از ﺷﺠﺎﻋﺘﺖ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽ ﯾﺎد وﻟﯽ از ﺣﻤﺎﻗﺘﺖ!! و آﻣﺎده ﺧﺮوج از ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮه وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ري ﺗﻮ ﯾﻪ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺮاي اون ﻋﺮوس ﺷﯿﺮازﯾﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺘﻪ‬
‫داره دزدﮐﯽ ﻣﺎ رو ﻣﯽ ﭘﺎد و ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دادن روي ﭘﺪال ﮔﺎز اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ از ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ از آن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي دو ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاي ﺑﺪرﻗﻪ ﻋﺮوس و داﻣﺎد از آن‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﻧﻮزدﻫﻢ‬
‫ﺑﺮزﯾﻞ – ﺷﻬﺮ ﺳﺎﺋﻮ ﭘﺎﺋﻮﻟﻮ‬
‫ﻋﺼﺮ ﺑﻪ وﻗﺖ ﻣﺤﻠﯽ ﭘﺮواز ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﺑﺎﻧﺪ ﻓﺮودﮔﺎه ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﭘﺮﺗﺮدد‬ ‫‪7‬‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪر ﺑﺮزﯾﻞ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻫﻮاي ﮔﺮم ﺗﯿﺮﻣﺎه ﺗﻬﺮان ﺑﺎد ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮدي در‬
‫ﺳﺎﺋﻮ ﭘﺎﺋﻮ ﻟﻮ در ﺣﺎل وزﯾﺪن ﺑﻮد و ﺷﻬﺮ ﺣﺎل و ﻫﻮاي زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن و‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از اﺟﺮاي ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت ﮔﻤﺮﮐﯽ و ﺧﺮوج از ﻓﺮودﮔﺎه ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ راﻫﻨﻤﺎي‬
‫ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻮار ﺑﺮ اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﺷﺎن ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎﯾﯽ از ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ژاﭘﻦ – ﻟﺒﻨﺎن و اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ و‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اروﭘﺎﯾﯽ وارد ﺑﺮزﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ از ﺷﺐ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﻣﯽ آﻣﺪ ﺗﺮاﻓﯿﮏ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﻫﻮاﯾﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ را ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺮ‬
‫ﺧﻼف اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ از ﭘﻨﺠﺮه اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ورق زدن ﺑﺮوﺷﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺸﻮر ﺑﺮزﯾﻞ را ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺳﻔﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ اﺷﮑﺎن درﺑﺎره دﺧﺘﺮي ﮐﻪ در ﺑﺎغ در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻣﯽ ﮔﺸﺖ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻪ آن ﻣﺎﺟﺮا را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﮑﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ آﻧﭽﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺳﺎده ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺳﺎده ذﻫﻦ او را ﮐﺎﻣﻼ" درﮔﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﭼﯽ‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺣﻮاﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟‬
‫و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﺑﻪ ﻋﮑﺲ روي ﺑﺮوﺷﻮر ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﮕﻮاﺳﻮ ﻟﯿﻼ ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر اﺷﮑﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻋﮑﺲ روي ﺑﺮوﺷﻮر ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬اﺷﺎره اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮي از‬
‫آﺑﺸﺎر ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ اي وﺳﯿﻊ و ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫رﯾﺰي ﺗﻮر ﺑﻮد ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ رو ﻗﺒﻼ" دﯾﺪم ‪ 275‬آﺑﺸﺎر ﺑﺎ ﭼﺸﻢ اﻧﺪازي ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ اوﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ دل‬
‫ﺑﻪ آب ﺑﺰﻧﯿﻢ و ﺑﺎ ﻗﺎﯾﻖ زﯾﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از اﯾﻦ آﺑﺸﺎرﻫﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﻓﮑﺮش رو ﺑﮑﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻏﺮش آب ﺑﺎﺷﻪ اﻣﺎ ﺗﺮﻣﺰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ اﺗﻮﺑﻮس ﭘﺸﺖ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن را‬
‫ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از ﻣﺴﺎﻓﺮان از ﺟﻤﻠﻪ ﯾﮑﯽ از ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎي ژاﭘﻨﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻏﺮ زدن ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫اﻣﺎ راﻧﻨﺪه ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎ از آﯾﯿﻨﻪ ﺗﺮك ﺧﻮرده ﻧﮕﺎه ﺳﺮﯾﻌﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻋﻮض ﮐﺮدن ﻣﻮج رادﯾﻮي اﺗﻮﺑﻮس ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻋﻮض ﮐﺮدن ﻣﻮج ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺤﻠﯽ از رادﯾﻮ و ﺑﺎ ﺳﺒﺰ ﺷﺪن ﭼﺮاغ اﺗﻮﺑﻮس دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ از ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻟﯽ ﺑﯿﻦ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ژاﭘﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ ﻣﺮد ژاﭘﻨﯽ دﺳﺘﺎن ﻫﻤﺴﺮش را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و او را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش و اﺷﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﺎردارش دﻟﯿﻞ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺘﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺎن داد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺗﮑﯿﻪ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ژاﭘﻨﯽ ﻫﺎ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮان ژاﭘﻨﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﻧﻮازش ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ رﻧﮓ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﻪ زودي ﻣﺎ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﯾﻪ ﻧﯽ ﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﯿﻢ‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﻣﻦ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﺎل ﻣﻦ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻬﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪه ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﻋﺮوﺳﯿﻤﻮن‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻧﮕﺎه اﺷﮑﺎن دزدﯾﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﮐﺲ‬
‫دﯾﮕﻪ اي ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﻦ ﮐﻨﺎرت ﺑﺎﺷﻪ دﯾﺮوز ﺻﺒﺢ ﺗﻮي ﺑﺎغ اون دﺧﺘﺮه اﻣﺎ ﺻﺤﺒﺘﺶ را اداﻣﻪ‬
‫ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺮ دو ﺳﮑﻮت ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ و‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ اوﻧﺠﻮري ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﯾﺎد ﻧﯿﺴﺖ ﻟﯿﻼ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﺮ‬
‫ﭼﯿﺰي ﺗﻮ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻣﺎل ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺳﺮش را از روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم اﺷﮑﺎن ﺟﺎن‬
‫ﭼﻬﺮه اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻼﺣﻈﻪ اي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺳﺮدي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻖ داري ﻧﻔﻬﻤﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺷﺒﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻣﯽ ﮔﺬره و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﺳﺮش‬
‫رو ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اداﻣﻪ داد‪ :‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ اون ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ درﺑﺎره زﻧﺪﮔﯿﻢ ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﻘﯿﻪ ﻋﻤﺮم رو ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﮐﻔﺸﺶ ﺑﮕﺬروﻧﻢ ﻣﺎﻣﺎن‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻧﮕﺮان ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺳﻤﯿﺮا ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻪ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻣﺴﻮاك زدن ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب ﻣﻮن ‪ ,‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ روﯾﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ‬
‫ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﻪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎره ﮐﻪ دارم ﺑﻪ ﮔﺬراﻧﺪن ﻓﺮدا اوﻧﻄﻮري ﮐﻪ دﻟﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاد ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اﺷﮑﺎن ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺷﻬﺮ ﺳﺮد و ﯾﺦ زده ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ و دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺶ را روي دﺳﺖ اﺷﮑﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ دارم دﻧﯿﺎﯾﯽ رو‬
‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﺰم ‪ ,‬ﻣﻐﺰم ﻫﺸﺪار داده ﺑﻮد اﻣﺎ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﺨﻮاﺳﺖ از اون ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻢ!؟‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎزم ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم ﻋﺰﯾﺰم و ﺑﻌﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي رواﻧﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﺗﺮ ﺷﺪه اﺷﮑﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام اﺳﯿﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ دوﺳﺖ دارم ﺗﻮ‬
‫ﻫﻢ ﻣﻦ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ اﺗﻮﺑﻮس‬
‫ﺟﻠﻮي درب ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺰرگ ﻫﺘﻞ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮد ﻧﺎم ﻫﺘﻞ را از ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﺑﻮس ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺑﺨﻮاﻧﺪ ﻫﺘﻞ اﯾﻨﺪﯾﭙﻨﺪﻧﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫ﮐﻪ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﻻﺧﺮه رﺳﯿﺪﯾﻢ ﻋﺰﯾﺰم اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻨﮑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ‬
‫ﺷﺪ اﺷﮑﺎن دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و او را دوﺑﺎره روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﺧﻮدش‬
‫ﻫﻢ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺬار ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮن ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎك و ﭼﻤﺪون ﮐﻪ آوردﻧﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﯽ ﺳﺮ ﭘﺎ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮاﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺴﺘﻪ اي ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻣﮕﻪ ﺷﻤﺎل ﺧﻮدﻣﻮن ﭼﻪ اﺷﮑﺎﻟﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ اوﻣﺪﯾﻢ‬
‫اﯾﻨﻮر دﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻨﺪه ﻟﯿﻼ او ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ‪ .‬در ﻻﺑﯽ ﻫﺘﻞ ﻟﯿﻼ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺴﺎﻓﺮان دﯾﮕﺮ ﺗﻮر ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻠﯿﺪ اﻃﺎق ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﺗﻮرﯾﺴﺖ ژاﭘﻨﯽ ﻫﻢ در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺳﻔﺮ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﮑﻢ ﺑﺮآﻣﺪه اش ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻠﯿﺪ اﻃﺎق ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﺗﻼﻗﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﮕﺎه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را دادﻧﺪ‪ .‬زن ژاﭘﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺧﻮدش‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﯿﺰي ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ ﮐﻠﻤﻪ اي را ادا ﮐﺮد " ﺑﯽ ﺑﯽ‬
‫" ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر زن ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد زن ژاﭘﻨﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺣﺮف‬
‫زدن اداﻣﻪ داد وﻟﯽ ﻟﯿﻼ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرش ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ زن دﺳﺖ ﻟﯿﻼ را ﺑﻪ آراﻣﯽ‬
‫در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و روي ﺷﮑﻤﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﺣﺮﮐﺖ زن ژاﭘﻨﯽ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺮدن ﺗﮑﺎﻧﯽ در زﯾﺮ دﺳﺘﺶ دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ در آﯾﻨﺪه اي‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ در ﮔﻮﺷﻪ اي از اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ در زﯾﺮ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ اﻋﻼم وﺟﻮد ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﺴﺮ زن ﺑﺎ در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﮐﻠﯿﺪ و ﺳﯿﻨﯽ ﻗﻬﻮه ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﺷﺪن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺳﻼم ﮐﺮد و در ﮐﻨﺎر ﻫﻤﺴﺮش ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺮد ﯾﮑﯽ از ﻗﻮﻃﯽ‬
‫ﻫﺎي ﻗﻬﻮه را ﮐﻪ ﺑﺨﺎر از آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺖ ‪ .‬ﻟﯿﻼ اﺑﺘﺪا ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺲ ﻧﮑﺸﯿﺪن دﺳﺖ زن ﻗﻮﻃﯽ ﺑﺰرگ ﻗﻬﻮه را از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ‬
‫ﺳﻔﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ و در اﯾﻦ ﺷﺐ ﺳﺮد زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ در ﺳﺎﺋﻮ ﭘﺎﺋﻮ ﻟﻮ ﻗﻬﻮه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻫﺘﻞ ﮐﻪ ﭼﻤﺪان ﻫﺎ‬
‫ﯾﺸﺎن را روي ﭼﺮخ دﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ آﻣﺪ و ﻟﯿﻼ ﭘﺲ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ‬
‫زوج ژاﭘﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮑﺎن وارد آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺪ‪ .‬اﻃﺎق آﻧﻬﺎ در ﻃﺒﻘﻪ دوازدﻫﻢ ﻫﺘﻞ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻨﻈﺮه اي زﯾﺒﺎ از ﺑﻨﺪر زﯾﺒﺎي ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﺑﺎ اﻧﺒﻮﻫﯽ از ﻗﺎﯾﻖ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﺷﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺎرﭼﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻋﻈﯿﻢ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﺸﺘﯽ ﻫﺎي ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮي و ﺗﺠﺎري ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮژﮐﺘﻮرﻫﺎي ﻧﻮراﻧﯽ در آب ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﻣﻨﻈﺮه ﻧﻮر اﺗﻮﺑﺎن ﻫﺎي‬
‫ﺷﻬﺮي ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻄﯽ ﮐﺞ در ﺳﺮاﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻮر ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﭼﺮاغ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ي اﯾﺴﺘﺎده در ﺗﺮاﻓﯿﮏ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻣﻨﻈﺮه ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﯽ درﯾﺎ از ﻃﺒﻘﻪ دوازدﻫﻢ ﻫﺘﻞ‬
‫ﻟﯿﻼ را ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﮐﺎرﻣﻨﺪ ﻫﺘﻞ ﭼﺮﺧﯽ در اﻃﺎق زد‬
‫و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﺨﭽﺎل ﮐﻮﭼﮏ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺮار داﺷﺖ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻤﺮدن ﯾﮏ دو‬
‫ﺳﻪ در آن را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻤﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﻣﯽ ﺧﻮري؟ ﻟﯿﻼ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﻨﻈﺮه ﺑﻨﺪر از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن اﻧﻮاع‬
‫و اﻗﺴﺎم ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ در ﯾﺨﭽﺎل ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﻣﻦ ﺗﺎزه ﺑﺎ ﻗﻬﻮه اي ﮐﻪ ﺧﻮردم ﮔﺮﻣﻢ‬
‫ﺷﺪه و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﭼﻮﺑﯽ دو ﻧﻔﺮه ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻠﺤﻔﻪ اي ﻃﻼﯾﯽ رﻧﮓ‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﮐﻔﺶ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺟﻠﻮي‬
‫ﯾﺨﭽﺎل اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ را ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و اﺳﺎﻣﯽ اﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي‬
‫ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪاﻣﺎ ﺑﯿﮑﺒﺎره ﻧﻈﺮش را ﺗﻐﯿﯿﺮ داد و در ﯾﺨﭽﺎل را ﺑﺴﺖ و ﺑﺸﮑﻨﯽ زد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫اﺻﻼ" ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺋﻪ ﻋﺰﯾﺰم ‪ ...‬ﯾﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ اﻻن ﺗﻮ ﺑﺮزﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺧﺎﻧﻮم ﮔﻞ اﻻن زﻧﮓ‬
‫ﻣﯽ زﻧﻢ دو ﺗﺎ ﻗﻬﻮه ﺗﺎزه دم ﺑﺮزﯾﻠﯽ ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﯿﺎرن ﺗﺎ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺣﺎﻟﻤﻮن ﺳﺮ ﺟﺎش ﺑﯿﺎد و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ ﻧﻤﯽ ﯾﺎد ﻋﺰﯾﺰم اﮔﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺷﺎم رو ﺗﻮي ﯾﻪ رﺳﺘﻮران ﻣﺤﻠﯽ‬
‫ﺑﺨﻮرﯾﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺮدﯾﻢ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﻄﻮره !؟ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺟﺬاب ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ زﻧﮓ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﻣﻮن ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻣﯿﺪوﻧﻢ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻬﺸﻮن زﻧﮓ ﻧﺰﻧﯿﻢ دﻟﺸﻮن آروم ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮه‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ زﺣﻤﺖ در ﺣﺎل ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﭼﻤﺪان‬
‫و ﮔﺬاﺷﺘﻨﺶ روي ﻟﺒﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻻن زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﻢ ﺑﺬار ﭼﻤﺪان رو ﺟﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎ ﮐﻨﻢ و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ آﻧﻬﺎ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ اﻃﺎق رﻓﺖ و ﺷﻤﺎره ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎن را در‬
‫ﺗﻬﺮان ﺑﻪ ﻣﺘﺼﺪي ﻫﺘﻞ داد‪ .‬دو دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ در ﮐﻨﺎر‬
‫اﺷﮑﺎن روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ﻟﯿﻼ ﺻﺪاي آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ را از ﮔﻮﺷﯽ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اوﻧﺠﺎﯾﯽ دﯾﮕﻪ ﺧﯿﺎﻟﻢ راﺣﺖ ﺷﺪ اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد اﺷﮑﺎن ﻫﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺟﻤﻠﻪ اي ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ و ﺑﯽ رﺑﻂ ﺟﻮاب او را داد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ ﻣﺎدرش‬
‫ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد رواﺑﻂ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﭼﻨﺪان ﺑﺪ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ دﯾﺪن اﯾﻦ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد او ﺑﺎ ﭘﺪرش ﻗﺎﺑﻞ ﻫﻀﻢ ﻧﺒﻮد ﻫﻨﻮز اﺷﮑﺎن در اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﮓ‬
‫در اﻃﺎق ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ از ﻟﯿﻼ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ در را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎرﻣﻨﺪ ﻫﺘﻞ‬
‫ﺑﺎ ﻗﻬﻮه ﻫﺎي ﺗﺎزه ﺑﺮزﯾﻠﯽ ﭘﺸﺖ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از اﻣﻀﺎي رﺳﯿﺪ آﻧﻬﺎ را ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫در را ﺑﺴﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن ﮐﻨﺎر در ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ زﻧﺪﮔﯿﻢ رو ﻓﺪاي ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ و ﺑﺎﺑﺎ ﺑﮑﻨﻢ دﻧﯿﺎي ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻓﺮق ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﺑﺠﺎي ﻣﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮي ﻣﻦ دﯾﮕﻪ آزادم ﻫﺮ ﮐﺎري دﻟﻢ ﺑﺨﻮاد ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در‬
‫ﺿﻤﻦ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ ﻟﯿﻼ ﻣﺒﻬﻮت از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﻗﻬﻮه ﻫﺎي‬
‫آﻣﺎده ﺷﺪه را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ اﺷﮑﺎن ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﻪ ﻟﯿﻼ داد و ﮔﻔﺖ ﺑﯿﺎ‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻦ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮔﻮﺷﯽ را از اﺷﮑﺎن ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ از‬
‫ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﺳﻼم ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ در آﻧﺴﻮي ﺧﻂ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻢ ﺧﺮﯾﺪاري داﺷﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﺷﮏ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي دﺧﺘﺮ و ﻣﺎدر را ﺗﺮ ﮐﺮد ﻣﺎدر از ﺣﺎل ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ و از‬
‫راﺣﺘﯽ ﺳﻔﺮ و ﻟﯿﻼ ﻫﻢ از ﺣﺎل ﭘﺪر و ﺧﻮاﻫﺮاﻧﺶ ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺪرت ﻫﻢ ﺳﻼم‬
‫ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻪ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد ﻟﯿﻼ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ از ﺧﺎﻧﻮاده اش دور ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﺣﺎل‬
‫ﻣﺎدرش ﭼﻨﺪان ﺑﻬﺘﺮ از او ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻐﺾ اﯾﻦ دوري ﻗﺒﻞ از‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ او ﻧﺸﮑﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﻣﺎدر ﺑﺎ آرزوي روزﻫﺎي ﺧﻮش ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ و‬
‫داﻣﺎدش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺗﻤﺎس ﻟﯿﻼ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ‬
‫ﻧﻤﺎي ﺷﻬﺮ ﺳﺮد و زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد دﻟﯿﻞ رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﺑﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ در ﺳﻪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺎﻣﺰد‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ اﺷﮑﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮب ﺑﻮد ﺣﺪاﻗﻞ اﯾﻨﻄﻮر ﻧﺸﺎن داده ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫اﻣﺎ دﻟﯿﻞ رﻓﺘﺎرﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﻌﺪ از ﺧﺮوج از اﯾﺮان را درك ﻧﻤﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ او ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﻬﻮه اش ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪:‬ﭼﺮا ﺑﺎ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﺮدي!؟ ﻟﯿﻼ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم اﺷﮑﺎن ‪ ,‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮد و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻨﺠﺎن ﻗﻬﻮه اش رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ آن او ﻫﻢ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺷﺐ ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ از ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻫﺘﻞ ﭘﺮداﺧﺖ‪.‬‬
‫ﺗﻬﺮان‬
‫ﺳﺘﺎد ﮐﻞ ارﺗﺶ – دﻓﺘﺮ ﻣﻌﺎوﻧﺖ اﻣﻨﯿﺖ داﺧﻠﯽ‬
‫ﮐﺎﻓﯿﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ‪ ,‬اﯾﻦ ﺑﺎزي ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﺒﺎزي ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ دو روزه ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻏﯿﺮ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻣﻦ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮه درك درﺳﺘﯽ از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮدﺗﻮن ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺳﺎﻟﻪ داﯾﺮه ﺗﺎﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ داﺧﻠﯽ ارﺗﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺪرت ﺑﻪ ﺧﻮد زﺣﻤﺖ‬ ‫‪70‬‬ ‫ﺟﻤﻼت رﺋﯿﺲ‬
‫ﺣﻀﻮر در اﻃﺎق ﻫﺎي ﺑﺎزﺟﻮﯾﯽ را ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﻀﻮر او ﭘﺸﺖ اﯾﻦ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻي‬
‫اﯾﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اداﻣﻪ ﺳﮑﻮت ﺗﯿﻤﺴﺎر او از ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺧﻮد ﮐﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﭘﺸﺖ آن‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎري ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺸﺴﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ﺑﺮاي‬
‫آدﻣﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺳﺮد و ﮔﺮم ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺮي رو ﭼﺸﯿﺪه ﻫﻢ دام ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﻧﺎدر‬
‫ﺻﻔﻮي و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ و ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎي روي ﻣﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﭘﺮﺳﺸﮕﺮاﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫واﻗﻌﺎ" ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺸﯿﻨﻢ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ ﮐﻪ از دﻓﺘﺮ اﻋﻠﯽ ﺣﻀﺮت‬
‫ﻫﻤﺎﯾﻮﻧﯽ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﺿﯿﺤﺶ درﺑﺎره ﺧﯿﺎﻧﺘﯽ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرش ﮐﺮده !؟‬
‫او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ روي دﺳﺘﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد زد‬
‫اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺧﺎﻣﯽ ﮐﺮدي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺧﺎﻣﯽ ﮐﺮدي!! ﺳﭙﺲ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﺶ‬
‫در ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﻌﺪ از ورق زدن ﭘﺮوﻧﺪه زﯾﺮ دﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺗﻤﺎم اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺗﻮ‬
‫ﺳﻪ ﺗﺎ دﺧﺘﺮ زﯾﺒﺎ داري ﻫﯿﭻ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي اﮔﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل آﯾﻨﺪه ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮي از ﭘﺪرﺷﻮن ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻧﯿﺎرﻧﺪ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ!؟ ﺑﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر روي ﺻﻨﺪﻟﯽ و ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺷﺪن ﭘﺎﯾﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ روي ﻣﻮزاﺋﯿﮏ ﻫﺎي ﮐﻒ ﺳﺎﻟﻦ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺻﺪاي ﺳﭙﻬﺒﺪ ﻋﺎﺑﺪ ﻫﻢ در‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر در ‪ 20‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺎ ﻣﺮﺗﺐ روي ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻋﺮق ﮐﺮده اش رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﺮش را‬
‫ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﭙﻬﺒﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮐﺎﻣﻞ ادا ﻣﯽ ﺷﺪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬از ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ وارد ﺳﺘﺎد ﮐﻞ ارﺗﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻤﺎم ﺟﻠﺴﺎت ﺷﺶ ﻣﺎه‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ اﻧﻀﻤﺎم ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﺧﻮد و ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ را در ﺣﺎل ورود و ﺧﺮوج ﺑﻪ اﻃﺎق‬
‫ﺟﻠﺴﺎﺗﺸﺎن را ﭘﯿﻮﺳﺖ ﭘﺮوﻧﺪه اش دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻫﻤﺎن ﺷﺶ اﻓﺴﺮ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ در ﺟﻠﺴﺎت ﻣﺴﺌﻮل درز اﻃﻼﻋﺎت ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﻮده ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺳﺎﻋﺎت ﺟﻠﺴﺎت‬
‫ﻣﺎﻫﺎﻧﻪ ﺷﺎن و ﻣﺤﻞ آن ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮده و ﻫﻤﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ را ﺑﯽ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ در اﺧﺘﯿﺎر داﯾﺮه‬
‫اﻣﻨﯿﺖ ارﺗﺶ ﻗﺮار داده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺸﺖ ﺳﭙﻬﺒﺪ روي ﻣﯿﺰ ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر از اﻓﮑﺎرش ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" در ﭼﺸﻤﺎن ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف دو ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﻏﯿﻆ ﺑﻪ‬
‫او ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آدﻣﻬﺎي ﮐﺜﯿﻔﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ رو ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر دﺳﺘﻮر آﺗﺶ‬
‫رو ﺑﻪ ﺟﻮﺧﻪ اﻋﺪام داد وﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ اﻋﺘﺒﺎر و ﻣﻮي ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ آب ﺧﻮردن ﺑﻪ ﮐﺸﻮرت‬
‫ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎري از ﯾﮏ ﻣﺸﺖ ﺑﯽ ﺳﻮاد ﻋﺎﻣﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ داﺷﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر! اﻣﺎ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺣﺮف ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻓﺮﯾﺎد زد ﮐﺪوم ﮐﺸﻮر!؟ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫اﻧﻌﮑﺎس ﺻﺪاي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻓﻀﺎي اﻃﺎق را در ﻣﯽ ﻧﻮردﯾﺪ و ﻫﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ را‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻦ ﺑﺎر اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮐﺪوم ﮐﺸﻮر ﺳﭙﻬﺒﺪ!؟ ﮐﺸﻮري ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎرش‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺖ ارزﺷﺶ از ﯾﻪ ﺳﮓ ﮐﻤﺘﺮه؟ ﮐﺸﻮري ﮐﻪ ﺗﻮي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯿﺶ ﯾﻪ‬
‫ﺳﺘﻮان اﻟﮑﻠﯽ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻣﯽ زﻧﻪ ﺟﻮون ورزﺷﮑﺎرش و ﻧﺎﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‬
‫ﺣﺘﯽ دﺳﺘﻮر ﺑﺎزداﺷﺘﺶ را ﺻﺎدر ﮐﻨﻢ! ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺸﯿﻨﻢ درﺑﺎره ﭼﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﺪم‬
‫درﺑﺎره ﺟﻠﺴﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﻓﺎع از ﺷﺮف و آﺑﺮوي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺮدم ﮔﺬاﺷﺘﻢ!؟ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯿﺪ‬
‫ﺷﺮاﻓﺖ ﺳﭙﻬﺒﺪ!؟ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺳﻔﯿﺪ روزي ده ﺑﺎر ﺟﻠﻮي ﻋﮑﺲ ﮐﺴﯽ ﭘﺎ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﻮﻧﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺮات ﻧﺪاره ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎرش ﺑﮕﻪ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﻮ ﮔﻮش ﮐﺴﯽ ﮐﻪ زده ﺗﻮ ﮔﻮش ﺟﻮون‬
‫ﻣﻤﻠﮑﺘﺶ!؟ ﺳﮑﻮت ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ در اﻃﺎق ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺸﺎر دادن‬
‫دﮐﻤﻪ اي روي ﻣﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻟﯿﻮاﻧﯽ از آب ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در اﻃﺎق و‬
‫وارد ﺷﺪن آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ او را ﺗﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ‬
‫ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻀﻮر ﺳﻤﯿﻌﯽ آﻧﻬﻢ در اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻫﯿﭻ ﺗﻮﺟﯿﺤﯽ ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ او ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻓﺮاﻣﺮز!؟‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ آﺷﮑﺎرا ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او دزدﯾﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺑﺮاي ﺳﭙﻬﺒﺪ و اﻓﺮاد ﺣﺎﺿﺮ اداي‬
‫اﺣﺘﺮام ﮐﺮد‪ .‬ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮاﻣﺮز اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟ ﮐﻪ اﯾﻨﺒﺎر‬
‫ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻧﺎدر ‪ ,‬اﻣﯿﺪوارم درك ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﯾﯽ دارﯾﻢ و در ﺟﻮاب ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺗﯿﻤﺴﺎر اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺣﺘﺮام ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ رو ﺗﺮك ﮐﻨﻪ ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﻮد ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ – زﻣﯿﻦ ﻫﺎ – اﻣﻼك و دﻓﺘﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ‬
‫ﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﺣﺴﺎب ﻫﺎي ﺑﺎﻧﮑﯿﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮم و ﺑﺪم ﮐﻪ ﺑﺮداره ﺑﺒﺮه‪ .‬ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ‬
‫ﺑﺎ ﺳﻤﯿﺮا ﻣﯽ ره آرژاﻧﺘﯿﻦ ﻗﺮاره اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﺮن ﭘﯿﺶ اوﻧﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﯾﻨﻄﻮري ﻫﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻤﻪ داراﯾﯽ ﻫﺎم ﻫﺴﺘﻢ ﻫﻢ اﺣﺘﺮام و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻦ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﭽﻪ در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ را ﺑﺎور ﮐﻨﺪ دو روز ﻗﺒﻞ دﺧﺘﺮش ﺑﺎ ﭘﺴﺮ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ازدواج ﮐﺮده ﺑﻮد و راﻫﯽ ﻣﺎه ﻋﺴﻞ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺳﻤﯿﻌﯽ در ﻧﻘﺶ‬
‫ﯾﻬﻮدي ﺟﻠﻮي او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و از ﻧﻘﺸﻪ اش ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ داراﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و از‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﺎ ﻣﻌﻠﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ رﻗﻢ زده ﺑﻮد ﭘﺮده ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﭙﻬﺒﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ اش ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽ‬
‫داد ﺑﺎ دﺳﺘﺎن در ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﺷﺪه رو ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬در ﻗﺒﺎل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﺎ اﻧﺠﺎم داد ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺻﺪور ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺖ و ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ اﺟﺎزه اداﻣﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺷﻤﺎ در زﻣﯿﻦ‬
‫ﻫﺎي وراﻣﯿﻦ ﻫﻢ ﺻﺎدر ﺷﺪه ﺑﻬﺘﺮه ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ از ﻣﻨﺸﯽ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ دﻓﺘﺮ را ﺑﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺳﻤﯿﻌﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﻀﻄﺮﺑﺶ را ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ :‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺮﮔﺮدون ﺷﯿﺮاز ﻓﺮاﻣﺮز‬
‫ﻟﯿﻼ را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎدرش ﺑﺮﮔﺮدون ﻗﻮل ﺑﺪه اﯾﻦ ﮐﺎر رو ﺑﺮام ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﮕﺮان اوﻧﻬﺎ ﻧﺒﺎش ﻧﺎدر و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از‬
‫اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺗﯿﻤﺴﺎر را ﺑﺎ دﻧﯿﺎﯾﯽ از ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎدي ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اي ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﺧﺘﺮش ﻋﺮوس آﻧﻬﺎﺳﺖ و ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﻣﺴﺌﻮل دادن اﻃﻼﻋﺎت و اﺧﺒﺎر ﺑﻪ داﯾﺮه اﻣﻨﯿﺖ و اﻃﻼﻋﺎت ارﺗﺶ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر وﻗﺘﯽ ﺑﺎ دادن ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﻇﺮف دو ﻫﻔﺘﻪ دﺳﺘﻮر اﻋﻄﺎي ﻣﺠﻮز ﭘﺎﯾﺎن دوره ﺳﺮﺑﺎزي او را از ﻣﺮﮐﺰ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭘﺎداﺷﯽ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺧﯿﺎﻧﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺮﮔﻪ اي را از‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و روي ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﯿﺪوارم ﻣﺘﻮﺟﻪ وﺧﺎﻣﺖ اوﺿﺎﻋﺖ‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺷﻤﺎ از ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ‬
‫ﺷﯿﺪ و ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﻧﺨﻮاﻫﯿﺪ داﺷﺖ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﺳﺎل‬
‫در ﻫﻤﺎن ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻟﻮاﺳﺎن در ﺣﺎل ﺳﺎﺧﺖ آن ﺑﻮدﯾﺪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺧﻮاﻫﯿﺪ‬
‫ﺷﺪ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﺗﻤﺎم رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﺗﺤﺖ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎﻫﺶ را از‬
‫ﻧﮕﺎه ﺳﭙﻬﺒﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻪ روي ﻣﯿﺰ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﺮﮔﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ آن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫ﮐﺎﻣﻼ" آزاداﻧﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺶ از ﻣﻮﻋﺪ ﺧﻮد را در ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﻬﺒﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎل ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻌﺪ از رو ﺑﻪ رو ﺷﺪن ﺑﺎ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدﮐﺎرش را روي ﺑﺮﮔﻪ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪن ﺗﻤﺎﻣﯽ زواﯾﺎي اﯾﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﯿﻬﻤﺎن وﯾﮋه ﻣﺎ ﺧﻮاﻫﯿﺪ‬
‫ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از آن آزاد ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺷﺪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ" اﮔﺮ درﺳﺖ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺠﺪدي ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﯿﻢ داﺷﺖ ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﻧﺎدر ﺻﻔﻮي و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻗﻄﻮر روي ﻣﯿﺰ‬
‫ﺑﻮد دﺳﺘﻮر ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﻠﻮل اﻧﻔﺮادي را ﺻﺎدر ﮐﺮد‪.‬‬
‫‪ 6‬ﻣﺎه ﻗﺒﻞ ‪ ,‬ﻣﻨﺰل ﺳﺎزﻣﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي – ﺷﯿﺮاز‬
‫ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺸﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻼه ﺑﺰرگ ﺷﯿﭙﻮر ﻣﺎﻧﻨﺪش ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﻫﺪاﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮﮔﺮم ﺑﻮد و ﻗﺮﺑﺎن و ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻢ آﺧﺮﯾﻦ ﻇﺮوف ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه را از روي ﻣﯿﺰ‬
‫ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﻮر ﻣﺼﺮاﻧﻪ وﻟﯽ ﺧﻮاب آﻟﻮده ﺳﯿﻤﺎ در ﮐﻨﺎر ﻫﺪاﯾﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه‬
‫واداﺷﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﻨﺠﺎن ﻫﺎي ﭼﺎي در دﺳﺖ روي ﻣﺒﻞ ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ آﺧﺮ ﺷﺐ ﻫﺎي ﺗﻠﻮزﯾﻮن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﺻﺪا‬
‫درآﻣﺪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺮاي زدن ﻣﺴﻮاك ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮوﯾﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ ﻣﯽ رﻓﺖ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺪرش را ﺑﺮاي ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﻮاري اﻃﺎق ﮐﺮد و روﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و از ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮاﺑﯿﺪن او را ﺑﻪ اﻃﺎق ﺑﺒﺮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ اﺑﺘﺪا ﻏﺮ ﻣﯽ زد اﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪ و ﺗﯿﺰ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﭼﺎره اي ﺟﺰ‬
‫رﻓﺘﻦ ﺑﻪ رﺧﺘﺨﻮاب ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮد آﻧﻄﺮف ﺧﻂ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺧﻮش و ﺑﺶ و اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﻮد‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ در ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﻤﺴﺮش ﺷﺐ را‬
‫ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﭙﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﺎ آراﻣﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎﯾﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺷﺪن ﺗﻤﺎس ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﯾﺎدداﺷﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه ﻧﺎدر!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ روي ﮐﺎﻏﺬ اداﻣﻪ داد و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن رو ﯾﺎدﺗﻪ!؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن‬
‫اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﺎورت ﻣﯽ ﺷﻪ اﺷﮑﺎن ﭘﺴﺮ ﻓﺮاﻣﺮز داره ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﺮاي آﻣﻮزﺷﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﺷﯿﺮاز‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻟﻬﯽ ‪ ,‬ﭼﻪ‬
‫ﺧﻮب اﯾﻨﻄﻮري ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﺣﺘﺮام و آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ دوﺑﺎره ﺳﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد‪ :‬ﺣﺎﻻ ﮐﯽ ﻣﯿﺎد ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺮدا ﻟﯿﻼ ﮐﻪ‬
‫در ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺮدا از ﭘﺪرش ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻓﺮدا ﭼﯽ ﭘﺪر؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﻮﻫﺎي دﺧﺘﺮش ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﭘﺴﺮ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ رو ﮐﻪ ﯾﺎدت‬
‫ﻧﺮﻓﺘﻪ!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﺒﺎر در ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﯾﮑﯽ از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻋﺮوﺳﮏ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫را از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﻧﺪاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻪ ﯾﺎدﻣﻪ در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‬
‫و اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﺳﺮﺑﺎزي داره ﻣﯽ ﯾﺎد ﺷﯿﺮاز ﭘﺪرت اﻻن ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮه ﺧﻮﺑﯽ از اﺷﮑﺎن در ذﻫﻨﺶ ﻧﻘﺶ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ از ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﯽ روي آن ﭘﻬﻦ ﺷﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ رو اﻧﺪاز ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﯿﻼ ﺟﺎن ﻓﺮدا ﺷﺐ اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﯾﺎد اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺑﺎﺷﯿﺪ اون ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﯾﻨﻘﺪر از ﺧﺎﻧﻮاده اش دور ﻧﺸﺪه‬
‫دﺧﺘﺮم‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮف ﻣﺎدر ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ‬
‫آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻧﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺎه ﺟﻮن ‪ ,‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫دوﺑﺎره از ﻟﯿﻼ و ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﺟﺪﯾﺪ ﺧﻮش رﻓﺘﺎري ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮدن ﭼﺮاغ اﻃﺎق از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻋﺼﺮ روز ﺑﻌﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه راﻧﻨﺪه ﭘﺪرش‬
‫وارد ﺧﺎﻧﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪ‪ .‬در دﺳﺘﺎن راﻧﻨﺪه ﺳﻪ ﺳﺎك ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ و‬
‫ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از ﭘﻨﺠﺮه در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎي ورود او ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪه دار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺎك ارﺗﺸﯽ وارد ﭘﺎﯾﮕﺎه ﯾﺎ ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎز‪ .‬راﻧﻨﺪه ﺑﺎ زﺣﻤﺖ ﺳﺎﮐﻬﺎ را از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﺑﻌﺪ از اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﻣﺨﺘﺼﺮي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﺎن اﻧﺠﺎم داد از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬آﻗﺎ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ﻫﻢ اﺷﮑﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اﺷﮑﺎن را‬
‫دﯾﺪه ﺑﻮد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ وﻗﺘﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺗﻬﺮان ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد آﻧﻬﺎ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ روزﻫﺎي ﺗﻌﻄﯿﻞ را در ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ آﻧﺰﻣﺎن اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ‪ 10‬ﺳﺎل‬
‫داﺷﺖ و ﻟﯿﻼ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ‪ 9‬ﺳﺎل وﻟﯽ ﺣﺎﻻ اﺷﮑﺎن آﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم دوره ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺒﺎل از‬
‫ﭘﺴﺮ دوﺳﺖ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻋﻤﺎرت رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮑﺎن و آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫ﮐﻪ ﭼﻤﺪان ﻫﺎي ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺷﮑﺎن را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد وارد ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن روي‬
‫ﻣﺒﻠﻤﺎن ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ و ﻣﺮﯾﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اﺷﮑﺎن اﺣﺴﺎس ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻧﮑﻨﺪ از دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ او را ﺑﻪ اﻃﺎق‬
‫ﻣﺨﺼﻮص ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﺪ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫رﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﺒﺮ رﺳﯿﺪن اﺷﮑﺎن را ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬آن ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺷﺎم ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ در زﻣﺎن ﺗﺤﺼﯿﻞ داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده از‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎري ﻫﺎي آن دو در زﻣﺎن ﺗﺤﺼﯿﻠﺸﺎن ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﺑﯿﺎﻓﺘﻨﺪ ﺣﺘﯽ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺗﺎ آن زﻣﺎن‬
‫ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺎﻃﺮات ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﭘﺪرش ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﻫﻤﺮاﻫﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮاﻗﻊ ﻫﻢ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از ﻋﺎدات ﭘﺪرش ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﺣﻔﻆ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ از ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﺑﺨﺶ آﻣﻮزش ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﺪ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ زﻣﺎن و ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﮐﻤﮏ او داﺷﺖ‬
‫اﻃﻼع دﻫﺪ ﺳﭙﺲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺖ اﺷﮑﺎن را ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺬراﻧﺪ و از او ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮدش‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش در ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻋﻤﺎرت رﻓﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﭼﻨﺪ ﻟﻄﯿﻔﻪ از ﺻﺪﻫﺎ ﻟﻄﯿﻔﻪ اي ﮐﻪ از‬
‫ﺣﻔﻆ ﺑﻮد ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻟﯿﻼ و ﻣﺮﯾﻢ را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه واداﺷﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﻫﺮ دو ﺧﻮاﻫﺮ از ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﻟﻄﯿﻔﻪ ﻫﺎي او درآﻣﺪ ﺣﺘﯽ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﺪان از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮاﻧﺶ ﺳﺮ در ﻧﻤﯽ‬
‫آورد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻨﺪه ﻫﺎي آﻧﺎن دﺳﺖ از ﺑﺎزي ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﯿﻮﺳﺖ و ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي آﻧﻬﺎ را در اﯾﻦ ﺷﺎدي ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن از ﻋﻼﻗﻤﻨﺪي ﻫﺎﯾﺶ ﮔﻔﺖ و از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻫﺴﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻟﯿﻼ را ﮐﺮم ﮐﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮد و از اﺷﮑﺎن ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺳﺮي ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮاﻓﻘﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ﮐﺘﺎب ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم ﮐﺘﺎب ﻫﺎ از رﻣﺎن ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ و ﺧﺎرﺟﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻣﺜﻨﻮي ﻣﻌﻨﻮي ﻣﻮﻻﻧﺎ و ﺣﺘﯽ ﮐﻤﺪي اﻟﻬﯽ داﻧﺘﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﺳﺮ‬
‫ذوق آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻐﻞ ﮐﺘﺎب ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎزه ﺧﺮﯾﺪاري ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ وارد ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دﯾﺪن آن ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﯽ ﻋﻨﺎوﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻟﯿﻼ را از دﯾﺪن‬
‫ﮐﺘﺎب ﻫﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎدرش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫‪ :‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻟﯿﻼ ﻋﺎﺷﻖ ﮐﺘﺎﺑﻪ ﻓﺮدا ﺑﻪ اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﻢ از ﺑﺎزار ﺑﺮات ﺑﯿﺴﺖ ﺳﯽ ﺗﺎ‬
‫ﮐﺘﺎب ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺨﺮه ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﺒﺮي ﺷﯿﺮاز وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ اﺷﮑﺎن روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻮام ‪ ,‬اﮔﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺎ ﻣﺎ از اﯾﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪه ﺑﯿﺎي ﺑﯿﺮون اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ راﻫﻪ‬
‫واﻻ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﯾﺪ وردﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎ واﯾﺴﺘﯽ و ﮐﻔﺶ ﻫﺎي ﻣﺰﺧﺮﻓﺶ و ﺑﻪ اﯾﻦ و اون ﺑﻔﺮوﺷﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪي ﯾﺎ ﻧﻪ !؟ اﺷﮑﺎن در ﭘﺎﺳﺦ اﺣﺘﺮام ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد و از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎي دﯾﮕﻪ اي از ﺟﺮج اورول رو ﺧﻮﻧﺪي آﻗﺎ اﺷﮑﺎن!؟ اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ اﺷﮑﺎن را از ﻓﮑﺮ ﺑﯿﺮون آورد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﯾﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﺗﻬﺮان ﺑﺰﻧﻢ!؟ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﺪ آﻗﺎ اﺷﮑﺎن ﻣﻦ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺗﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫اﺷﮑﺎن از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺎن داد دوﺑﺎره ﺑﻪ‬
‫اﻃﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و اﺷﮑﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎره اش ﺷﺪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ اﻧﺘﻈﺎر و ﺑﺎ وﺻﻞ‬
‫ﺷﺪن ﺧﻂ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم ﺳﻮﺳﻦ ﻣﻨﻢ اﺷﮑﺎن!‬
‫ﺻﺪاي دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﯽ از ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻼم آﻗﺎﻫﻪ ‪ ,‬ﭘﺲ ﺑﺎﻻﺧﺮه رﻓﺘﯽ ! اﺷﮑﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬آره وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮل ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﮐﺶ دار دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش‬
‫اﺷﮑﺎن رﺳﯿﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻋﺰﯾﺰم ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ زود ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ات ﻣﯽ ﮔﯿﺮه!؟ ﻣﺎدرت اﺷﮑﺎن ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﺎدرت ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دور و ﺑﺮش ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي آراﻣﺘﺮي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ دﯾﮕﻪ‬
‫آﺧﺮ ﺑﺎزﯾﻪ ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﺎر ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﻢ و ﻣﯽ ﮔﯿﺮم و ﺑﻌﺪش اﻣﺎ دﺧﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ اﺷﮑﺎن را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ ﻋﺰﯾﺰم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺪون ﭘﻮل ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ اوﻧﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﻓﮑﺮش و ﮐﺮدي‪ .‬اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﺲ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي اون دﺳﺘﻪ ﭼﮏ رو ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﻬﺖ دادم‬
‫اوﻧﻘﺪر از ﺣﺴﺎب ﺑﺎﺑﺎم ﭘﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل راﺣﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﺑﺰار اوﻧﻬﺎ ﻫﺮ‬
‫ﻧﻘﺸﻪ اي ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮان ﺑﮑﺸﻨﺪ ﻣﻦ ﮐﺎر ﺧﻮدﻣﻮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ اﺷﮑﺎن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﮐﻪ‬
‫ﻇﺎﻫﺮا" از ﺟﻮاب او راﺿﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم از ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻫﻢ دﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ‬
‫ﺷﺪه ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در از ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬دوﺳﺖ‬
‫دارم ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺎي ﺑﺎي دﺧﺘﺮ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮزﯾﻞ – ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ‬
‫ﻫﻮاي ﺑﺮﻓﯽ و ﺳﺮد ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ازﻫﯿﺠﺎن ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﮔﻮش دادن ﺑﻪ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺤﺎت راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺤﻠﯽ درﺑﺎره ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎري ﺧﺎص ﻣﯿﺪان ﮐﻠﯿﺴﺎي ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮ ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺒﮑﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ از ﻣﻌﻤﺎري ﺑﺎ ﻧﺎم ادﺑﯽ ﺑﺎروك ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺷﮕﻔﺘﯽ آﻧﺎن را از‬
‫دﯾﺪن اﯾﻦ ﺑﻨﺎي زﯾﺒﺎ و ﻣﻌﻤﺎري اﻃﺮاف آن دو ﭼﻨﺪان ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﻧﯿﺰ در ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻟﺒﺨﻨﺪ زدن ﺑﻪ ﻟﻨﺰ دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻣﺮار ﻣﻌﺎش از ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﻋﮑﺎﺳﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﭘﺎﮐﺖ ﺑﺰرﮔﯽ از ذرت ﺑﻮ داده ﺧﻮد را روي دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﺧﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ‬
‫دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎس ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ .‬ژﺳﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﻣﺪام ﻋﻮض ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻧﻮر ﻓﻼش‬
‫دورﺑﯿﻦ ﻋﮑﺎس ﻧﯿﺰ ﻣﺪام آﻧﻬﺎ را از ﺳﮑﻮن در ﻣﯽ آورد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ اﺷﮑﺎن ﭼﻨﺪ‬
‫دﻻري ﺑﻪ ﻋﮑﺎس داد و او ﻫﻢ ﺑﺎرﻫﺎ ﺟﻤﻠﻪ از ﺑﺨﺸﺶ ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﺗﺎن ﻣﺘﺸﮑﺮم را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‬
‫آﻧﻬﻢ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻫﺎي اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ‪ -‬اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ – ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮز ﮔﻔﺘﺎر ﻋﺎدت‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ زﺑﺎن ﻫﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺑﺎزدﯾﺪ از‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎي ﺟﺎﻣﻊ و ﭘﺎرك ﺑﺰرگ داﺧﻞ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮص ورزش ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮﯾﯽ ﺑﻮد‬
‫راﻫﻨﻤﺎي ﺗﻮر ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮ ﻟﻮ را ﺑﺎ ﻫﻤﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي درك ﺗﺠﺮﺑﻪ اي ﮐﻪ‬
‫در رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو ﻣﻨﺘﻈﺮﺷﺎن اﺳﺖ ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮرﯾﺴﺘﯽ ﺑﺮاي‬
‫آﻣﺎده ﺷﺪن ﻣﺴﺎﻓﺮان و ﺗﺮك ﺳﺎﺋﻮﭘﺎﺋﻮﻟﻮ ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ زﯾﺮ دوش‬
‫آب ﮔﺮم رﺳﺎﻧﺪ و اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺳﻔﺎرش دادن ﻧﺎﻫﺎر از رﺳﺘﻮران ﻫﺘﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﻮي آن ﭼﺸﻢ‬
‫دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ اﻃﺎق ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺘﺮام ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﭘﺸﺖ ﺧﻂ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﻋﺪم ﺣﻀﻮر ﻟﯿﻼ در اﻃﺎق ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﻤﯿﺮا ﺑﻪ آﻣﺴﺘﺮدام و از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻮﺋﻨﻮس آﯾﺮس ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﭘﺮواز‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﯿﺰ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ اﺗﻔﺎق ﻟﯿﻼ وارد آرژاﻧﺘﯿﻦ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﮏ داﯾﯽ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از دﯾﭙﻠﻤﺎت ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻗﺎﻣﺖ ﺷﺎن‬
‫ﺷﺮوع ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻣﺎدر و ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ‬
‫ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ از ﻻي در ﺑﺎز ﺷﺪه ﺣﻤﺎم ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺣﺮف‬
‫ﻣﯽ زﻧﯽ ﻋﺰﯾﺰم؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاب داد ﻣﺎدرم ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﺧﻮاي ﮐﻪ ﺻﺪام‬
‫ﮐﺮدي!؟ آره ﻋﺰﯾﺰم ﺑﻮروس ﻣﻮﻫﺎم ﮐﻨﺎر آﯾﯿﻨﻪ ﻫﺴﺖ ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﺮام ﺑﯿﺎرش و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫در ﺣﻤﺎم را ﺑﺴﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﻌﺪ از دادن ﺑﻮروس ﺑﻪ ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﻣﺎدرش را‬
‫ﺻﺪا ﮐﺮد اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﺑﺎ ﻟﯿﻼ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدي!؟ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫دﯾﮕﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ اﯾﺮان رو از ﺳﺮش ﺑﯿﺮون ﮐﻨﻪ ﯾﺎ ﻧﻪ !؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﭘﯿﺶ ﻧﯿﻮﻣﺪه اون ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ش واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﻣﻮﺿﻮع رو ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ‬
‫ﮐﻪ اﺣﺘﺮام ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﺰوﻣﯽ ﻧﺪاره ﺑﻬﺶ ﺑﮕﯽ ﯾﻪ دروﻏﯽ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺑﮕﻮ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاي ﺗﻮ ﻣﺎه ﻋﺴﻞ آرژاﻧﺘﯿﻦ رو ﻫﻢ ﺑﻬﺶ ﻧﺸﻮن ﺑﺪي وﻗﺘﯽ ﺑﯿﺎد ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﯾﻪ ﺟﻮري‬
‫ﻗﻀﯿﻪ رو ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دارم از دﺳﺖ ﭘﺪرﺗﻮن راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻢ ﺷﻤﺎﻫﺎ دﯾﮕﻪ ﺷﻠﺨﺘﻪ ﺑﺎزي‬
‫در ﻧﯿﺎرﯾﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪي!؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد و ﺗﻨﻬﺎ از وﺿﻌﯿﺖ ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﯿﻤﺴﺎر ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﺮام‬
‫ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﻓﻮت ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺖ از ﺧﻮﻧﻪ زدﯾﻢ ﺑﯿﺮون ﺑﻪ ﺳﻮ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز راﻫﯽ‬
‫ﺷﻮن ﮐﻨﻪ ﺑﺮن از اوﻧﺠﺎ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن وﺳﻂ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره اﺣﺘﺮام ﭘﺮﯾﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮن!؟‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﺮن ﻣﺎدر ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﮕﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ !؟ اﺣﺘﺮام ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﻣﻦ و ﺑﻪ ﺣﺮف ﻧﮕﯿﺮ اﯾﻨﻘﺪر ﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻗﺮار ﺷﺪه ﺗﺎ ﻣﺎ از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ ﺗﻮ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه ﺑﻤﻮﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﯾﺎد ﺑﯿﺮون دﯾﮕﻪ‬
‫ﺧﺒﺮي از اون ﯾﺎل و ﮐﻮﭘﺎﻟﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﻗﺮاره ﺑﺮن ﺑﺎ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻟﻮاﺳﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﻮ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻟﺤﻦ ﺻﺪا ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺘﻞ زﻧﮓ‬
‫ﻧﺰده!؟ اﺷﮑﺎن ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻧﻪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻣﺎ ﺑﯿﺮون‬
‫ﺑﻮدﯾﻢ ﻗﺮاره ﺗﺎ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﺮﯾﻢ رﯾﻮ‪ .‬ﻣﺎدر اﺷﮑﺎن ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن! ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﻧﯿﻮﻣﺪي آرژاﻧﺘﯿﻦ ﻧﺬار ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪي ﺗﺎ وﻗﺘﯽ اون ﭘﯿﺶ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﺎدر ﺧﺎن ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﮐﺎري ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪي؟ اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻠﻪ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﺷﻮﻣﯿﻨﻪ در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫آزادي ‪ ,‬زﻧﺪﮔﯽ در ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ و‬
‫ﮔﻔﺘﻦ از ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ درﺑﺎره آﻧﻬﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬آزادي و رﻫﺎﯾﯽ در ﺗﻤﺎم‬
‫دوران ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ و ﺟﻮاﻧﯿﺶ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﺷﺪت زن ﺳﺎﻻر آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺷﺪﯾﺪ ﻓﻤﻨﯿﺴﺘﯽ ﻣﺎدرش‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ اﯾﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻋﺰﯾﺰم ﻣﺎدر‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎرت داﺷﺖ!؟ ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻧﻮر ﺧﯿﺮه ﮐﻨﻨﺪه آﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‬
‫اﻣﺎ ﻫﻨﻮز اﯾﻦ ﭼﻬﺮه ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﯾﮑﺴﺎل و‬
‫ﻧﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺑﺎ او ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ را ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر دﯾﺪن‬
‫دوﺑﺎره اش ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪ‪ .‬ﺳﮑﻮت ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻋﺠﯿﺐ و ﮐﻤﯽ ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد او‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺟﻠﻮي اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﭼﭗ و راﺳﺖ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﺳﻼم رﺳﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎر داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ زﻧﮓ زدﻧﺪ!؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از اداﻣﻪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﺴﺘﺎد و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻮي ﻏﺬاي رﺳﺘﻮران ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪوﻧﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﻮﺑﻪ ودوﺑﺎره اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻟﯿﻼ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﺮﭼﻨﮓ ﺧﻮردي!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ ﺗﻮاﻟﺖ اﻃﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و در ﺣﺎل ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﭼﯽ!؟ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺮﭼﻨﮓ ‪ ,‬ﺧﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﻤﺰه اس ﻟﯿﻼ ﮐﻤﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اﮔﻪ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺧﻮﺷﻤﺰه اس ﺳﻔﺎرش ﺑﺪه و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن‬
‫ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻣﺎدر ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدي!؟ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﺠﺎن!؟ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻪ ﻧﭙﺮﺳﯿﺪم ﺣﺘﻤﺎ" زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‬
‫دوﺑﺎره ﭘﺲ ﺳﻔﺎرش ﻧﺎﻫﺎر و ﺑﺪم دﯾﮕﻪ ﺗﻮ ﻫﻢ زودﺗﺮ ﻟﺒﺎس ﺗﻮ ﺑﭙﻮش ﮐﻪ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﺘﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﺳﻔﺎرش ﻧﺎﻫﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ اﻃﺎق رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬
‫رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو – ﺑﺮزﯾﻞ‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ و آﻗﺎﯾﺎن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﺎرﻧﺎوال ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﺧﻮش آﻣﺪﯾﺪ ﺷﻬﺮي ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻫﺎي ﭘﺮ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪا و ﻟﺬت ﺟﻮﯾﺎﻧﻪ اﻣﯿﺪوارم از ﺑﻮدن در رﯾﻮ ﻟﺬت ﺑﺒﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف از ﺑﻠﻨﺪﮔﻮي‬
‫دﺳﺘﯽ راﻫﻨﻤﺎ ﻏﺮﯾﻮ ﺷﺎدي ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن دﺳﺘﻬﺎﯾﺸﺎن راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺤﻠﯽ را ﻫﻤﺮاﻫﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎﺣﻞ زﯾﺒﺎي ﮐﻮﭘﺎﮐﺎﺑﺎﻧﺎي رﯾﻮ ﻣﻤﻠﻮ از ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ و ﮔﺮدﺷﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ازﻫﺘﻞ ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد رو ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ از ﺑﺎزارﭼﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ روي‬
‫ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ ﮔﺸﻮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﮑﺎن زﯾﺒﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺳﺎﺣﻞ ﮔﺮدﺷﮕﺮاﻧﯽ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺨﺼﻮص ﭘﯿﺎده روي در ﺣﺎل‬
‫ﻗﺪم زدن ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺧﺮﯾﺪ ﻫﺎي ارزان ﺑﺎزارﭼﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﮐﻪ در آن ﺗﯽ ﺷﺮت ﻫﺎ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎي‬
‫ارزان ﻗﯿﻤﺖ و اﺟﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪﺷﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻮﻏﺎﺗﯽ را داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫وﻓﻮر ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﯿﺰ دﺳﺖ در دﺳﺖ اﺷﮑﺎن در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ ﻗﺪم ﻣﯽ زد‬
‫و ﺑﻪ ﻏﺮوب ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﭘﻬﻨﺎي ﺑﯿﮑﺮاﻧﻪ آب ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺻﺪاي ﮐﻒ‬
‫زدن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﻮﺟﻪ آﻧﻬﺎ را ﻧﯿﺰ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮔﺮدﺷﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ دور ﭘﺴﺮك ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل رو ﭘﺎﯾﯽ زدن ﺑﻮد ﮔﺮد آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ ﮐﻪ او ﺑﺎ ﺗﻮپ ﻓﻮﺗﺒﺎل اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ – ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻓﻮﺗﺒﺎل – اﺷﮑﺎن‬
‫اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﻼﺳﺘﯿﮑﯽ ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺰﻫﺎي دو ﻧﻔﺮه ﮐﻨﺎر ﺳﺎﺣﻞ را ﺑﺮاي ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ رو ﺑﻪ درﯾﺎ در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻄﻮره!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ اﺷﻌﻪ ﻫﺎي ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ روي ﺻﻮرﺗﺶ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﺎزك ﮐﺮده ﺟﻮاب داد ‪:‬‬
‫ﻋﺎﻟﯿﻪ ﻋﺰﯾﺰم و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺴﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮپ ﻣﺮدم را ﺳﺮﮔﺮم ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺮﺧﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺳﻮال اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻟﯿﻼ دﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﯿﺮون از اﯾﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ!؟ ﻟﯿﻼ‬
‫ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻣﺜﻼ" ﮐﺠﺎ!؟ ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﯾﻪ ﺟﺎ ﻣﺜﻼ" آرژاﻧﺘﯿﻦ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ اﯾﻨﺒﺎر ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺟﻮاب داد‪ :‬ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺑﺨﺎﻃﺮ داﯾﯿﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ؟ اﺷﮑﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﻧﺘﻮﻧﯿﻢ ﻣﮕﻪ ﺗﺎ اﻻن ﺑﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻟﯿﻼ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻪ ﺧﺐ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮش ﻣﯽ ﮔﺬره ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ اﺷﮑﺎن دﺳﺘﺶ را زﯾﺮ ﭼﺎﻧﻪ اش ﺑﺮد و در ﻧﮕﺎه‬
‫ﻟﯿﻼ ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ دﻟﺖ ﺷﻮر ﭼﯽ رو ﻣﯽ زﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﻣﻮن؟‬
‫ﺧﺐ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﻣﻮن و ﻫﻢ ﻣﯽ ﯾﺎرﯾﻢ ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﻮن وﻟﯽ ﻟﯿﻼ در ﺟﻮاب اﯾﻦ ﺣﺮف اﺷﮑﺎن ﺧﻨﺪه‬
‫اي ﺳﺮ داد و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﺧﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﮕﻪ ﭘﺪر ﺧﻮدت ﺗﻮ‬
‫اﯾﺮان ﮐﺎرﺧﻮﻧﻪ ﻧﺪاره ﯾﺎ ﭘﺪر ﻣﻦ ‪...‬ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﻣﯽ زﻧﯿﺎ و ﺑﻌﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬واي اﺷﮑﺎن دﻟﻢ ﮐﻢ‬
‫ﮐﻢ داره ﺷﻮر ﻣﯽ زﻧﻪ اﻻن دو روزه ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎن زﻧﮓ ﻧﺰده و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن زل زده ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﻋﻮام ﻧﮑﻨﯿﺎ ﻧﮕﯽ اﯾﻦ دﺧﺘﺮه ﭼﻘﺪر ﺑﭽﻪ ﻧﻨﻪ اﺳﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اﻻن ﮐﻠﯽ دارﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻦ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ‬
‫ﻫﻤﺸﻮن ﺗﻬﺮون ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺸﺪه اﯾﻨﻘﺪر دﻟﺖ ﺑﺮاﺷﻮن ﺗﻨﮓ ﺷﺪه اﮔﻪ ﺑﺨﻮاﯾﻢ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﭘﺲ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ! ﻟﯿﻼ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ اﻟﺘﻤﺎس ﮔﻮﻧﻪ اي‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﯿﺎ ﺣﺮف و ﻋﻮض ﮐﻨﯿﻢ ﻣﻦ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺗﻮ اﯾﺮان ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻫﺎﻣﻮن ‪ ,‬ﺑﺎﺷﻪ!؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از اوﺿﺎع راﺿﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺳﯿﺎر از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﻬﻮه ﺟﻠﻮي ﮐﺎﻧﮑﺲ او ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ژاﭘﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش در ﺗﻮر ﺑﺮزﯾﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ در ﺻﻒ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ دورﺗﺮ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه دﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺗﮑﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺎ واﮐﻨﺶ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﮑﻠﮏ درآوردن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از دور ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﺶ در ﻧﮕﺎه زن ژاﭘﻨﯽ ﮔﺮه ﺧﻮرد و او‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي اداي اﺣﺘﺮام ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺧﻮد را در اﻓﻖ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ اﻣﻮاج درﯾﺎ ﻣﯽ ﺳﭙﺮد رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ دو ﻟﯿﻮان ﺑﺰرگ ﻗﻬﻮه ﺑﺮﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﻟﯿﻮان ﻗﻬﻮه را از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﻣﺸﻬﺪ ﮐﺒﻮﺗﺮ داره دﯾﺪي؟‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺳﺮش را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮدم راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ و ﺑﻌﺪ ﻟﯿﻮان ﻗﻬﻮه اش را در ﺑﯿﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﮔﺮم ﺷﻮد‬
‫ﻫﺮ ﭼﻨﺪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ اﺗﻮﺑﻮس ﺗﻮرﯾﺴﺘﯽ ﻫﻢ ﻧﯿﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺳﻮار ﮐﺮدن‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﺘﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺎده ﺷﺪن ﻣﺴﺎﻓﺮان از اﺗﻮﺑﻮس ﺟﻠﻮي درب ﻫﺘﻞ ‪ ,‬اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺬﯾﺮش ﻫﺘﻞ ﺑﺎ ﺻﺪا زدن اﺷﮑﺎن او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن از ﻟﯿﻼ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﺎر آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎرﻣﻨﺪ ﻫﺘﻞ رﻓﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺑﯿﺮون آوردن‬
‫ﺑﺮﮔﻪ ﯾﺎدداﺷﺘﯽ از ﮐﺸﻮي ﻣﯿﺰش ﺑﻮد و ﺑﺎ رﺳﯿﺪن اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰش آن را ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺎن‬
‫داد روي ﮐﺎﻏﺬ ﮐﻠﻤﻪ ﺻﻔﻮي از اﯾﺮان ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ در ﺣﺎل‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺳﯿﺎﻫﭙﻮﺳﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﯽ ﺷﮑﻨﻨﺪه روي ﺳﻄﺢ ﻟﯿﺰ ﻻﺑﯽ ﺑﺎزي ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﺮ از ﮐﺎرﻣﻨﺪ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﮐﺎﻏﺬ را در دﺳﺘﺶ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻄﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﺑﺰرگ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﺎﻏﺬ را درون ﺳﻄﻞ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﯿﻼ وارد آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭼﯽ ﮐﺎرت داﺷﺖ ﻋﺰﯾﺰم؟ ﻫﯿﭽﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎره اﻃﺎق رو ﺑﺎﻫﺎم ﭼﮏ ﮐﻨﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و دﺳﺖ ﻟﯿﻼ را ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در آﺳﺎﻧﺴﻮر ﻟﯿﻼ از ﺧﺴﺘﮕﯽ زﯾﺎد در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮش از آﯾﯿﻨﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ او دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ اﻓﮑﺎرش ﮐﺎﻣﻼ"‬
‫ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد در دو روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎﺳﯽ از ﻟﻨﺪن ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻤﺎره اي ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫اﻃﺎق آﻧﻬﺎ زﻧﮓ زده ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺎدر ﻟﯿﻼ ﺑﻮده ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن آﺳﺎﻧﺴﻮر اﺷﮑﺎن و ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در‬
‫اﻃﺎﻗﺸﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن در ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ اﻃﺎﻗﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﺪون ﺑﺴﺘﻦ در ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻠﻔﻦ رﻓﺖ و آن را ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﻟﺮزان و ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎ اﺷﮑﺎن اﺣﻮال ﭘﺮﺳﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﯿﻼ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻋﻮض ﮐﺮدن ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﺗﻤﺎس‬
‫را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و از ﭘﺸﺖ ﻓﯿﺶ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻬﺎر روز ﻫﻨﻮز ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺧﺘﻼف ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻬﺮان ﺑﺎ رﯾﻮ ﺧﻮاﺑﺶ ﺗﻨﻈﯿﻢ‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب رﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻤﯿﺎزه اش را ﺑﺎ دﺳﺖ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ از اﺷﮑﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم ﮐﯽ ﺑﻮد!؟ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم از اﯾﺮان ﺑﻮد وﻟﯽ‬
‫ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﮐﯽ ﺑﻮده ﺧﻮدش زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ﺣﺘﻤﺎ" ﻣﺎدرم ﺑﻮده ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ‪ ,‬اﻻن‬
‫دﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﺷﺪه اﮔﻪ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﯽ ﮔﻢ اﺷﮑﺎن اﯾﻨﮕﺎر ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮﺷﻮن ﺗﻮ ﺗﻬﺮون‬
‫ﺷﻠﻮﻏﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﯽ از دﺧﺘﺮش ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﻪ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮐﺶ داري روي ﺗﺨﺖ ﻏﻠﻄﯿﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﺧﻮاب آﻟﻮد ﻟﯿﻼ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺘﻮﯾﯽ را روي ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻮدش ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ" زﻧﮓ ﻣﯽ زﻧﻪ اول ﯾﮏ ﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰم ﻗﺒﻠﺶ ﻣﻦ ﻣﯽ‬
‫رم ﺗﺎ ﻻﺑﯽ ﻫﺘﻞ و ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﯽ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺘﻮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬در ﻻﺑﯽ ﻫﺘﻞ اﺷﮑﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺎره اي از ﺗﻠﻔﻦ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ‬
‫ﻫﺘﻞ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ‪ :‬ﺳﻼم آﻗﺎ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ!؟ ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻮد ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﻧﺪارﯾﻢ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﻦ ﺷﻤﺎره ﻣﻨﺰل آﻗﺎي ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮي را ﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫درﺳﺘﻪ آﻗﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻠﻪ درﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﯽ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ!؟ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺴﺘﻢ از دوﺳﺘﺎن ﺳﻮﺳﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮد آن ﺳﻮي ﺧﻂ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ اﺷﮑﺎن ﻣﮑﺜﯽ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪي ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﭘﺲ اﺷﮑﺎن ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ در اﯾﻨﺼﻮرت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻢ ﺑﻠﻪ‬
‫ﭘﺴﺮ ﺟﻮن ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﺧﺎﻧﻢ دارﯾﻢ وﻟﯽ اﯾﺸﻮن اﻻن در راه ﺑﺎﻧﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﮏ ﻫﺎي‬
‫درﺷﺘﯽ ﮐﻪ از ﭘﺪر ﺷﻤﺎ دارﻧﺪ رو ﻧﻘﺪ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﺑﻮق ﻣﻤﺘﺪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي اﺷﮑﺎن را‬
‫ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ او ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺗﺮدﯾﺪ ﮔﻮﺷﯽ را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ اﻣﺎ دوﺑﺎره ﺷﻤﺎره را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﻫﻤﺎن ﻣﺮد را از ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﺷﻨﯿﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﻮﺷﯽ را ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ آﻗﺎ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن ﻧﺸﺪم ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﻨﻢ ﮔﻮﺷﯽ را ﺑﻬﺶ ﺑﺪﯾﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺷﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎره ﺑﺎ ﺷﻤﺎره دﯾﮕﺮي ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪه اﻣﺎ در‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮ روز ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و از ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﺮدن و در ﮐﻨﺎر او ﺑﻮدن ﺣﺮف زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ‬
‫ﻣﺮدك ﻣﻦ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺷﻤﺎ اوﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ اﻣﺎ ﻣﻦ اﺷﮑﺎﻧﻢ ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﺳﻤﯿﻌﯽ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ اون ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻦ زﻧﮓ ﻣﯽ زده ﮐﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮدك ﺗﻮﯾﯽ و‬
‫اون ﭘﺪر ﻧﺎﻣﺮدت ﺑﭽﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ رو‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﺎزي ﺑﺮاي ﺗﻮ و اون ﭘﺪرت ﺗﻤﻮم ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ زﻣﯿﻦ ﻫﺎي وراﻣﯿﻦ رو ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﺎر‬
‫اﺟﺪادﯾﻢ ﺑﻮد ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺷﺮاﮐﺖ ﺗﻮي ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﮐﻔﺸﺶ ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﯿﺎه ﻧﺸﻮﻧﺪ‬
‫ﻗﺴﻢ ﺧﻮردم زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﺗﺒﺎه ﮐﻨﻢ ﺑﺬار روﺷﻨﺖ ﮐﻨﻢ ﭘﺴﺮ ﺟﻮن ﺳﻮﺳﻨﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاره اون‬
‫دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل و ﻧﯿﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ رﯾﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرت رو دور ﺑﺰﻧﯽ دﺧﺘﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻮده ﻣﮋﮔﺎن ﻋﺰﯾﺰ ﻣﻦ اون ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻖ ﺑﺎﺑﺎش از ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻣﺼﺮ ﺗﺮ ﺑﻮد و ﻧﻘﺸﻪ‬
‫ﮔﻮل زدن ﺗﻮ رو ﮐﺸﯿﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ ﭼﮏ داره ﻣﯽ ره ﺑﺎﻧﮏ ﺗﺎ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﺑﺎت و ﺗﺎ‬
‫ﻗﺮون آﺧﺮش ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺻﺪاش رو ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ﭘﺴﺮ ﺟﻮن‬
‫از ﻣﻦ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻤﻮن و ﺧﻮدت و ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﻢ و ﮔﻮر ﮐﻦ ﭼﻮن‬
‫ﭘﺪرت از ﺣﺎﻻ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺖ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و در ﺣﯿﻦ ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﺶ اداﻣﻪ داد اﯾﻦ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎرﯾﻪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻠﻔﻦ رو ﺑﺮ ﻣﯿﺪارم ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﻮدت زﺣﻤﺖ زﻧﮓ زدن ﻧﺪه و ﮔﻮﺷﯽ را‬
‫ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻬﺮان ‪ -‬ﺷﻬﺮ ﻟﻮاﺳﺎن‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﯾﮕﺮ وارد ﺟﺎده ﻓﺮﻋﯽ ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎﻏﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر از دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﻧﻪ اي ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮاي دوران ﭘﺲ از ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﮕﯽ اش‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺟﺎده آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﻢ روي ﺟﺎده ﺧﺎﮐﯽ ﭘﺮ دﺳﺖ اﻧﺪاز‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻠﻮي در ﺑﺰرگ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺻﻮرﺗﯽ ﻧﺎ ﻣﺮﺗﺐ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و از ﺷﯿﺸﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ ﭘﯿﺎده ﺷﺪن دو ﻣﺮد‬
‫ﺑﺎ ﮐﺖ و ﺷﻠﻮار ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮓ و ﺣﺮﮐﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب وﻟﯽ ﺳﺎﮐﺖ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﭘﯽ ﺑﺮدن ﺑﻪ ﻏﯿﺒﺖ ﭼﻨﺪ روزه ﭘﺪر و ﺑﺎزﮔﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﯾﻦ ﻣﺮدان ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﺪ او ﻫﺮﮔﺰ در اﯾﻦ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل‬
‫ﻫﻤﺴﺮش را اﯾﻨﻄﻮر درﻫﻢ و ﻣﻐﻤﻮم ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي او ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﭽﻮن ﮐﻮﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﻘﺪر ﻗﻮي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او را ﺑﺸﮑﻨﺪ در ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻬﺎي زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ اي‬
‫را ﺑﺎ دراﯾﺖ و ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺣﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ آﺳﯿﺒﯽ از‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﻣﺸﮑﻼت ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ را ﻣﺘﻘﺒﻞ ﺷﻮﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮق داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه‬
‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻣﻮر اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺑﺎ ﺳﺮ و وﺿﻌﯽ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻫﻤﯿﻦ اﻓﺮاد از ﺗﻬﺮان ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ در ﻃﯽ ﺳﻪ‬
‫ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺎﺧﺘﻨﺶ ﺑﻮده و ﺗﻨﻬﺎ دو ﺑﺎر از آن دﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ وارد ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﮑﻮت آزار دﻫﻨﺪه ﻫﻤﺴﺮش در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﻧﺸﺎن از وﺟﻮد داﺷﺘﻦ‬
‫ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻣﺎوراي ﻗﺪرت و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﻫﻤﺴﺮش ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﺑﺮاي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽ! ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن درب ﺑﺰرگ ﺑﺎغ و وارد ﺷﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺳﯿﺎه رﻧﮓ ﺑﻪ آن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺎن اﻓﺮاد وارد ﺑﺎغ ﺷﺪ و درب ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﺎن ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم آﺧﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ‬
‫در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ اﻣﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدن وﺳﺎﯾﻞ ﻫﻤﺮاه‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ آﻧﻬﺎ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﻣﺠﺒﻮرﺷﺎن ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﺪوﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮑﯽ از ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺎﻣﻮر دﯾﮕﺮ ﺑﺎ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎزوي ﺗﯿﻤﺴﺎر او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮي ﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺑﺎزوﯾﺶ در دﺳﺖ ﻣﺮد‬
‫ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻏﻀﺒﻨﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﺎزوﯾﺶ را رﻫﺎ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﯿﺎط‬
‫ﺑﺎغ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آن اﻧﺪاﺧﺖ ﺳﭙﺲ ﻣﺮد ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﺑﺎ ﺻﺎف ﮐﺮدن ﮔﻠﻮﯾﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از‬
‫ﻣﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺎ ﻣﺎﻣﻮرﯾﻢ و ﻣﻌﺬور ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﯿﺪ!؟‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ دور ﺗﺎ دور ﺧﺎﻧﻪ ‪ ,‬ﺑﺎغ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﺑﻌﻀﯽ از ﻧﻘﺎط ﺑﺎغ‬
‫دﯾﻮار ﭼﯿﻨﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﺣﻮض ﺑﺰرگ ﮐﻨﺎر ﻋﻤﺎرت ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬اﻫﺎﻟﯽ اﯾﻨﺠﺎ زﯾﺎدي ﻓﻀﻮل ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ اﺻﺮاري ﺑﺮاي ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪارﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﺪه ﺗﻤﺎم رﻓﺖ وآﻣﺪﻫﺎي ﺷﻤﺎ را ﮐﻨﺘﺮل ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﻤﺎم رﻓﺘﻨﺖ ﻫﻢ از دﯾﺪ ﻣﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ از ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﺎﻣﻮر ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎ ﻫﺮ دو دﺳﺖ ﯾﻘﻪ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﻣﺮد را‬
‫در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و او را ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﺎرك ﺷﺪه ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ از آن‬
‫زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻣﺎﻣﻮرﯾﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دور ﺗﺎ دور‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن دﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﻣﻮري ﮐﻪ ﻃﻌﻢ ﺧﺸﻢ ﺗﯿﻤﺴﺎر را ﭼﺸﯿﺪه ﺑﻮد اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﯿﻤﺴﺎر را از او ﺟﺪا‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻣﻮر ﺳﯿﺎﻫﭙﻮش ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬دوره ﻏﻠﺪري ﻫﺎت دﯾﮕﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ‪ ,‬ﺑﻬﺘﺮه اﯾﻦ و ﺧﻮب ﺗﻮ‬
‫ﮔﻮﺷﺖ ﻓﺮو ﮐﻨﯽ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻋﻤﻠﻪ ﻧﺪاري ﭘﺲ ﻻت ﺑﺎزي رو ﺑﺬار ﮐﻨﺎر‬
‫و ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ات رو ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ ﻓﻘﻂ اﯾﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺷﺎﻧﺴﺖ زده ﮐﻪ ﺗﯿﺮ ﺑﺎرون ﻧﺸﺪي ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﻧﺎدر ﺧﺎن ﺻﻔﻮي‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻣﻀﻄﺮب ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ از‬
‫ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻋﻤﺎرت دوﺑﺎره روﯾﺶ را از ﻣﺎﻣﻮر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮو ﺑﻪ رﺋﯿﺴﺖ ﺑﮕﻮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي ﻣﺮده ﺑﮕﻮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺮد ﻓﻘﻂ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ‬
‫ﺳﻪ روز ﻣﻨﺘﻈﺮ دﺧﺘﺮم ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻢ ﺑﮕﻮ روز ﭼﻬﺎرم دﺧﺘﺮم اﮔﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮاش ﻧﺒﺎﺷﻪ‬
‫ﻗﺮاري ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺳﯿﺎه ﭘﻮش ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﺶ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻏﯿﻆ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ و در‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮر دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن در ﺑﺎغ اﺷﺎره ﮐﺮد اﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﻔﺮت آﻧﮕﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اوﺿﺎع ﻏﯿﺮﻋﺎدي ﺑﺎغ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ از دور ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺣﻮض ﺑﺰرگ و ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت ﺗﮑﯿﻪ زده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ‬
‫اي در آن ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ او روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺳﺮ ﻟﻮﻟﻪ‬
‫آﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﻬﺎل ﻫﺎي ﺟﻮان ﺑﺎغ ﮐﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﺳﺮﺑﺎزان ﺣﺎﺿﺮ در ﺑﺎغ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﻮﻟﻪ آب در دﺳﺘﺎن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﯿﺮ آب رﻓﺖ و ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن آن ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ آب ﺑﺎ ﻓﺸﺎر در درون ﻟﻮﻟﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﯾﺎﻓﺖ و روي دﺳﺘﺎن‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺟﺎري ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روي زﻣﯿﻦ ﺑﺮﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﻐﻮل وﺿﻮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﺳﻂ ﺑﺎغ رﻓﺖ و در ﻣﯿﺎن ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﻪ‬
‫ﻧﻤﺎز اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺑﺎزان ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮار ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن ﮐﺎر دﯾﻮار اﻃﺮاف‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﻪ ﻣﺮدي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﺗﺪﺑﯿﺮ او‬
‫ﻧﺒﻮد ﻫﻨﻮز ﺑﺎ دﻟﻬﺮه از ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﺷﯿﺮ آب اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ آن دﺳﺘﯽ روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻋﺮق‬
‫ﮐﺮده اش ﮐﺸﯿﺪ و اﯾﺴﺘﺎدن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻧﻤﺎز را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو – ﺑﺮزﯾﻞ‬
‫ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺳﺎﻋﺖ اﻃﺎق ‪ ,‬ﻟﯿﻼ را ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي آن ﻧﮕﺮان از ﻏﯿﺐ ﺷﺪن‬
‫اﺷﮑﺎن ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﮐﺮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎن ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎزش را ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ روي ﺳﺎﻋﺖ‬
‫دﯾﻮاري اﻃﺎق ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 7:30‬دﻗﯿﻘﻪ ﺻﺒﺢ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دوﺑﺎره‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻦ اﺷﮑﺎن وﺣﺸﺖ زده از روي ﻣﺒﻞ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ اﻣﺎ آن ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺮده ﻫﺎ و ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺧﺎﮐﯽ و ﮐﺜﯿﻒ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ اﻃﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ از روي ﻣﺒﻞ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎوري در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺖ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ روﺑﺮوي اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﻮي‬
‫ﺗﻨﺪ و آزاردﻫﻨﺪه اﻟﮑﻞ ﻓﻀﺎي اﻃﺮاف اﺷﮑﺎن را ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮاﻫﻦ او ﻫﻢ ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫روي ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ آﺛﺎر ﺧﺎك ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد وﻟﯽ ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ او‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺪار ﺷﺪن ﻟﯿﻼ ﻧﯿﺰ واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽ داد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﭘﺮ از ﺗﺮدﯾﺪ او را ﺻﺪا ﮐﺮد اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ و ﮐﻨﺎر ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن را در‬
‫دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و دوﺑﺎره او را ﺻﺪا زد‪ .‬اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر ﻫﻢ اﺷﮑﺎن ﻫﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻣﯽ‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪ‪ .‬ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺪار ﺷﺪن از ﺧﻮاب اﺷﮑﺎن را در اﻃﺎق ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد و ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫دﻟﻬﺮه و ﺗﺮس ﺑﯿﻦ رزروﯾﺸﻦ ﻫﺘﻞ و اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺒﺮي از ﻫﻤﺴﺮش‬
‫ﺑﮕﯿﺮد و ﺣﺎﻻ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮ و وﺿﻊ ﺟﻠﻮي او ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن را ﺑﻮﺳﯿﺪ و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﺟﻮاب ﺑﺪه ﻣﻦ دﯾﺸﺐ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻮاﭘﺴﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﻫﯿﭻ ﮐﺎري از‬
‫دﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﻫﺘﻞ ﺑﮕﻢ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻗﻄﺮه‬
‫اﺷﮑﯽ ﮐﻪ از ﭼﺸﻤﺶ ﻏﻠﻄﯿﺪه ﺑﻮد را از ﮔﻮﻧﻪ اش ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﺷﮑﺎن ﭼﯽ ﺷﺪه‬
‫ﭼﺮا اﯾﻨﻄﻮري ﺷﺪي؟ ﭼﺮا ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زﻧﯽ اﺷﮑﺎن ﻋﺰﯾﺰم!؟ ﺗﻮ رو ﺧﺪا ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮ ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺠﺰ ﺗﻮ ﮐﺴﯽ رو ﻧﺪارم آﻗﺎ اﺷﮑﺎن ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭼﯽ ﺷﺪه؟ ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن ﮐﻪ‬
‫اﯾﻨﮕﺎر در ﮔﻠﻮ ﺧﻔﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﮔﻮش ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ! ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﻮاب داد ﺑﺎﺷﻪ اﺷﮑﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻋﺰﯾﺰم ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ وﻟﯽ ﺑﻐﻀﯽ ﮐﻪ از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﮔﻠﻮ‬
‫داﺷﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد ﺑﺎﺷﻪ اﺷﮑﺎن ﺟﺎن ﺑﯿﺎ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻨﻢ‬
‫دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮادم ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﻋﺰﯾﺰم وﻟﯽ اﺷﮑﺎن ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎ‬
‫دﯾﮕﻪ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮدﯾﻢ اوﻧﺠﺎ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺣﺮف اﺷﮑﺎن را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮف زدن او ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬اوﻧﺠﺎ دﯾﮕﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪاره ﺑﺮاي‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﺮدﻣﮏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﮑﺎﻧﯽ ﺧﻮرد و اﯾﻨﮕﺎر در ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺧﻠﺴﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎن اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ ‪ ,‬ﭘﺪرم ﻣﻦ و ﻣﯽ ﮐﺸﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﮐﻠﻮپ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﮐﻮرﮐﻮوادو‬
‫اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺧﻮدش را روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﺷﻤﺎره ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن در ﺗﻬﺮان را ﺷﻤﺎره ﮔﯿﺮي ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﮐﻠﻮپ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺻﺪاي ﺑﻮق ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻦ را ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم دو ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪن‬
‫ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﯽ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﺎﺿﺮان در ﮐﻠﻮپ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻮد ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺑﻮق ﮐﻮﺗﺎه اﺷﮑﺎن ﺻﺪاي ﭘﺪرش را از ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺷﻨﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ روي‬
‫ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﭘﺪرش ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪي آره!؟ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن‬
‫ﺻﺪاي او ﺑﻪ آﻧﻄﺮف ﺳﯿﻢ ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﮔﻮش او ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ او را ﺗﻬﺪﯾﺪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﺮﯾﺎد ﺳﻤﯿﻌﯽ ‪ ,‬اﺷﮑﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ‬
‫اش ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ او ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫دﯾﺪي ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدي ﮐﺜﺎﻓﺖ؟ دﯾﺪي!؟ ﺗﻮان اﯾﺴﺘﺎدن روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ اﻣﺎ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰن ﺑﺮو ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺨﺮ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﺴﺎز اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﭼﯿﺰي دوﺑﺎره ﺧﻨﺪﯾﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻧﻪ!؟ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﺑﺮات ﻧﻤﻮﻧﺪه‬
‫ﻣﮕﻪ ﻧﻪ و دوﺑﺎره ﺧﻨﺪه ﺧﻮد را ﺳﺮ داد‪ .‬ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ از آﻧﻄﺮف ﺧﻂ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺑﯿﺨﻮدي و ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن‬
‫ﻫﺎﯾﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﯿﺎ ﺑﺰن ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮام ﺑﯿﺎ ﻧﺘﺮس دﯾﮕﻪ از ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺘﺮس ﺑﺰن ﺑﮑﺶ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫از ﮔﯿﻼس دﺳﺘﺶ ﺟﺮﻋﻪ اي ﻧﻮﺷﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از دﺳﺖ ﺗﻮ راﺣﺖ ﺑﺸﻢ ﻓﺮار ﮐﺮدم‬
‫ﮐﻪ از دﺳﺖ ﺗﻮ راﺣﺖ ﺑﺸﻢ وﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺷﺪم ﻋﯿﻦ ﺧﻮدت و ﺑﺎ ﺳﮑﺴﮑﻪ اي اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻋﯿﻦ‬
‫ﺧﻮدت اﺻﻞ ﮐﺜﺎﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد و ﺑﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﮔﯿﻼﺳﺶ‬
‫روي زﻣﯿﻦ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﺴﯿﺢ ﻣﻨﺠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺷﻬﺮ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎز ﮐﺮد و‬
‫ﺑﺎ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻫﺎي ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ اش ﮐﻪ در ﻫﯿﺎﻫﻮي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﻫﯿﺠﺎن ﺟﻮاﻧﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻠﻮپ ﺷﺒﺎﻧﻪ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را رﻫﺎ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر اﺷﮑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﺷﮏ ﻫﺎي ﮔﻮﻧﻪ اش را ﭘﺎك ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن اﺷﮑﺎن‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ اﺷﮑﺎن!؟ ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ؟ ﺑﺎ ﺗﻮام ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﻣﯽ ﮔﻢ ﭼﺮا ﭘﺪر ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎ رو اذﯾﺖ ﮐﻨﻪ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﺮدي !؟ اﺷﮑﺎن‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﺻﻮرت ﺧﯿﺲ ﻟﯿﻼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺮ ﺷﺪن‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﻟﯿﻼ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب اﺷﮑﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺎن او را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرم و‬
‫ﺳﻤﯿﺮا اون ﻫﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻣﺎت و ﻣﺒﻬﻮت ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻮش ﻣﯽ داد اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ اون زﻧﺪﮔﯽ رو ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ اون ﺧﺎﻧﻮاده ﻋﯿﻦ ﻣﺮدن ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪرم از ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫دوﺳﺘﺎش اون و از ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺷﻬﺮ از ﺗﻮ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻣﯽ آوردﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﮐﺎرش ﺷﺪه ﺑﻮد ﻋﯿﺎﺷﯽ و ﻗﻤﺎر ﮐﺮدن ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ اﯾﻦ و اون ‪ ,‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺳﺮ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اش ﻗﻤﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻬﻮﻧﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﺎدرم داد ﺗﺎ اوﻧﻢ ﺷﺮوع ﮐﻨﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ‬
‫وﻟﯽ ﺑﺎزي ﻣﺎدرم رﻧﮓ و ﺑﻮش روﺷﻦ ﻓﮑﺮاﻧﻪ ﺑﻮد دﯾﮕﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺮاش ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻦ و ﺳﻤﯿﺮا ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮرﯾﻢ ﭼﯽ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﯾﻢ ﺑﺎ ﮐﯽ ﻣﯽ رﯾﻢ اون ﻓﻘﻂ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺣﻖ و ﺣﻘﻮق ﭘﺎﯾﻤﺎل ﺷﺪه زﻧﺎن اﯾﺮان ﺑﻮد‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﯾﻪ روز ﻃﺎﻗﺘﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ از‬
‫ﺧﻮﻧﻪ زدم ﺑﯿﺮون روزﻫﺎ ﺑﺎ رﻓﯿﻘﺎم ﺑﻮدم و ﺷﺐ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎي ﺷﺒﻮﻧﻪ‬
‫ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ‪ ...‬اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﮐﻪ روي ﺻﻮرت ﻟﯿﻼ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﺧﺖ و اداﻣﻪ‬
‫داد ﺗﻮ ﯾﮑﯽ از اون ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻫﺎ ﺳﻮﺳﻦ و دﯾﺪم ﺑﺮاي ﻣﻦ اون ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻓﺮق ﻣﯽ ﮐﺮد ﺣﺮف زدﻧﺶ‬
‫‪ ,‬ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﯿﺪﻧﺶ راه رﻓﺘﻨﺶ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰش ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اوﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮدم ﻓﺮق داﺷﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ‬
‫و ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ واﺑﺴﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﺟﻮري زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﯾﻪ ﻣﺪت ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﯾﻢ‬
‫ﻣﻦ و ﺑﻪ اﺻﺮار ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ وﻟﯽ ﺗﺮﮐﻢ ﻧﮑﺮد ﭘﺪر و ﻣﺎدرم وﻗﺘﯽ دﯾﺪﻧﺪ اون ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه‬
‫ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ رو آزاد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﯾﻢ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ و ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﯾﻮاش ﯾﻮاش دﯾﺪم ﺑﺪون اون ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ واﺑﺴﺘﻪ اش ﺷﺪه ﺑﻮدم ﯾﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ ﭘﺪرم ﮔﻔﺘﻢ‬
‫اﻣﺎ اون ﻗﺒﻮل ﻧﮑﺮد ﺑﺮه ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ ﺳﻮﺳﻦ از ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اﯾﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ دﺧﺘﺮ ﮐﺴﯽ ازدواج ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺷﺎن ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ راﺑﻄﻪ ﻣﺎ ﻗﻄﻊ ﺑﺸﻪ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ و ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ دو روز‬
‫دوﺑﺎره رﻓﺘﻢ ﺳﺮاﻏﺶ اﯾﻨﺒﺎر ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮار ﮐﻨﯿﻢ ﻗﺒﻮل ﮐﺮد وﻟﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﺮﺑﺎزي ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺷﻢ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎدرم ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺑﺸﻪ و‬
‫ﺑﯿﺎد ﭘﯿﺶ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﻮ آرژاﻧﺘﯿﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ ﭘﺪرم ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﻣﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺮار‬
‫ﺷﺪ ﻣﺎدرم ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﭘﺪرم ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ و ﭘﺪرم ﻫﻢ ﻗﻮل داد ﺗﺮﺗﯿﺐ‬
‫ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻦ و ﺑﺪه ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﺎدرم و ﺳﻤﯿﺮا از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬اون ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ﺳﺮم زد از ﺳﻮﺳﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﻮدش و آﻣﺎده ﮐﻨﻪ ﻣﻨﻢ ﯾﮑﯽ از دﺳﺘﻪ ﭼﮏ ﻫﺎي‬
‫ﭘﺪرم و ﺑﺮداﺷﺘﻢ و اوﻧﻮ ﺑﺎ ﺧﻂ ﭘﺪرم ﭘﺮ ﮐﺮدم و دادم ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﺗﺎ ﺑﺎ اون ﭘﻮل ﻫﺎ ﻫﺮ ﺟﺎي دﻧﯿﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ راﺣﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ وﻟﯽ راه ﺣﻞ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎرت ﭘﺎﯾﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﯾﻪ ﻣﺸﮑﻞ‬
‫ﺟﺪﯾﺪ ﺟﻠﻮي ﭘﺎي ﻣﺎ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬اون از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﺮم ﺗﺎ ﮐﺎرم‬
‫رو ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺎرت درﺳﺖ ﮐﻨﻪ اوﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻋﮑﺲ ﭘﺪرت و دوﺑﺎره دﯾﺪم‬
‫ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ رو ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ اﮔﻪ ﮐﺎرت ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﮐﺎري ﺑﺮاي ﻣﺎ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺑﺪي‪ .‬ﻫﺮ ﺟﻤﻠﻪ اﺷﮑﺎن ﭘﺘﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﺼﺮ آرزوﻫﺎي ﻟﯿﻼ وارد ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺑﺎ ورق‬
‫ﺧﻮردن ﻫﺮ ﺻﻔﺤﻪ از ﺧﺎﻃﺮات اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﮐﻪ وﯾﺮان ﺗﺮ از ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫اﺣﺴﺎس ﺑﺪي داﺷﺖ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي دل آﺷﻮب ﺷﺪ و اﺣﺴﺎس ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮرد ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﺶ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮوﯾﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ اﻃﺎق دوﯾﺪ و ﺑﺎ ﻫﻞ دادن در وارد آن ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ داﺳﺘﺎن ﺳﺮاﯾﯽ اش اداﻣﻪ ﻣﯿﺪاد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد‪ .‬دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ آﻧﭽﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد و ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد را ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﯿﺎورد و از دروﻧﺶ ﭘﺎك‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن در ذﻫﻦ ﻟﯿﻼ ﮐﻢ رﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻗﻄﺮه ﻫﺎي درﺷﺖ اﺷﮏ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫از دﯾﺪن ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮش از ﺧﯿﺎﻧﺘﯽ ﺑﺰرگ در ﺣﻖ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺳﺨﻦ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﻫﻨﻮز در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﺧﯿﺲ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻨﺘﺮﻟﯽ روي راه رﻓﺘﻨﺶ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ دوﺑﺎره روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺧﻮد را‬
‫ﮐﻨﺎر ﭘﺎي ﻟﯿﻼ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﯿﻼ در ﻣﯿﺎن اﻟﺘﻤﺎس ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد و از او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻮادﺛﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎ" ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده اش رخ داده اﺳﺖ و او ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﺣﺎل‬
‫ﮔﺬراﻧﺪن ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از اول ﺑﺮاي رﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺶ ﻗﺪم ﭘﯿﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻟﯿﻼ‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﺪ آرزو ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ و او را از ﺣﺎل ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺎ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي او ﻣﺎﻧﺪن در ﮐﻨﺎر ﮐﺴﯿﮑﻪ از ﺧﯿﺎﻧﺘﯽ ﺑﺰرگ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس ﻫﺎﯾﺶ ﺗﺎ ﮐﻤﺪ رﻓﺖ و ﺑﺪون ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫آﻧﻬﺎ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮔﯿﺞ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﯿﻒ دﺳﺘﯽ اش ﮐﻪ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎ و ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﻫﺎﯾﺸﺎن را در آن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد آن را ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ اﺷﮑﺎن را روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭘﺎﻟﺘﻮﯾﺶ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬در راﻫﺮو زن و ﻣﺮد ژاﭘﻨﯽ دﺳﺖ در دﺳﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﻃﺎق ﺷﺎن ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﺑﺎ وﺿﻌﯽ آﺷﻔﺘﻪ و ﮔﺮﯾﺎن ﺗﻮﺟﻬﺸﺎن ﺑﻪ او و اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ روي ﻓﺮش ﻫﺎي راﻫﺮو ﻫﺘﻞ ﺑﻪ دﻧﯿﺎﻟﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻨﺎر‬
‫آﺳﺎﻧﺴﻮر اﯾﺴﺘﺎد و ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر دﮐﻤﻪ آن را ﻓﺸﺎر داد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫رﺳﯿﺪ و در آن ﺑﺎز ﺷﺪ ﻟﯿﻼ آﻧﻘﺪر ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي دو ﻧﻔﺮي ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪن‬
‫از آﺳﺎﻧﺴﻮر را داﺷﺘﻨﺪ ﺻﺒﺮ ﻧﮑﺮد ﻫﺮ دو ﻣﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي رﺳﻤﯽ ﮐﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﯾﺎن و ﭘﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺟﻠﻮي آﺳﺎﻧﺴﻮر‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي آﻧﺎن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن اﻟﺘﻤﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ اﻣﺎ ﻧﻪ او را‬
‫ﻣﯽ دﯾﺪ و ﻧﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ و اﻟﺘﻤﺎس ﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﺎﻧﻮاده اش‬
‫ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ در ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﭼﻪ ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮ ﺷﺎن آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮑﯽ از دو ﻣﺮد درون آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﺎ دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﻋﮑﺴﯽ را از ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ و اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﺮد دﯾﮕﺮ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دﺳﺘﺶ را‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪن در آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺣﺎﯾﻞ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﺮﮐﺎر ﺧﺎﻧﻢ ﻟﯿﻼ ﺻﻔﻮي!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺪون‬
‫واﮐﻨﺸﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺮﮐﺖ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ!؟ ﺷﻤﺎ دﺧﺘﺮ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي ﻫﺴﺘﯿﺪ!؟ ﻟﯿﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺻﺪاي اﺷﮑﺎن‬
‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد و او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﺮدي ﮐﻪ در ﮐﻨﺎرش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺗﺮس ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎ ﭘﺎﺳﺦ ﻟﯿﻼ ﮐﺎرﺗﯽ را از ﺟﯿﺒﺶ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ زودي ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮدﺗﻮن ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ از دﯾﺪن دو ﻣﺮد ﻓﺎرﺳﯽ زﺑﺎن در‬
‫ﻫﺘﻞ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺘﺸﺎن ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ وارد آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر دﺳﺖ ﻣﺮد دوم ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ راﻧﺪه ﺷﺪ و وﻗﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺮاي ﻫﺠﻮم دوﺑﺎره آﻣﺎده ﺷﻮد ﺑﺎ اﺷﺎره اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺮد ﮐﻪ او‬
‫را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻣﯿﺨﮑﻮﺑﺶ ﺷﺪ‪ .‬اﮔﻪ ﯾﮏ ﻗﺪم دﯾﮕﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﯿﺎي ﺑﺮت ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدوﻧﻢ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻣﺜﻞ ﺳﮓ ﭘﺎرس ﮐﻨﯽ ﻣﺎ اﯾﺸﻮن را ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫ﺑﻌﺪش ﻫﻢ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ اﯾﺮان اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺪرﺷﻮن ﺑﻮده اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺑﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻣﺎﻧﻊ در آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ آﺧﺮﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﻫﺎﯾﺶ را از ﻣﯿﺎن در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻪ ﮐﺴﯽ دوﺧﺖ ﮐﻪ‬
‫در ﺗﻤﺎم ﺷﺶ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده از او ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫دو روز ﺑﻌﺪ‬

‫ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻟﻮاﺳﺎن – اﯾﺮان‬
‫از ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﺣﻮض ﺑﺰرگ ﮐﻨﺎر ﻋﻤﺎرت ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي در دﺳﺖ از ﻋﻤﺎرت ﺑﯿﺮون آﻣﺪ ﺑﻪ دوﯾﺪن ﻫﺎي دﺧﺘﺮش ﺳﯿﻤﺎ از‬
‫دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ روي ﻣﻼﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﯿﻤﺎن درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫دﺳﺘﺎن ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ اش را ﺑﺮاي ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن ﺳﯿﻤﺎ ﻃﻮري ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا" ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻟﺒﺎس او‬
‫را ﻫﻢ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ و ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﮑﻮت ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ –‬
‫ﺑﺎغ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬در ﮔﻮﺷﻪ دﯾﮕﺮي از ﺑﺎغ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎﺷﺘﻦ ﻧﻬﺎل ﻫﺎي ﮔﯿﻼس ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاي آﻧﻬﺎ دﺳﺖ از ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ دوﯾﺪن دﺧﺘﺮ ﺟﻮاﻧﺸﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺑﻮق اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ در ﺑﯿﺮون از ﺑﺎغ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﺸﺎن را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺑﻮق ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎد و از‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت ﺑﺮﮔﺮدد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻣﺮﯾﻢ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﺸﻢ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺑﻪ او اﺟﺎزه ﺑﺎز ﮐﺮدن در ﺑﺎغ را داد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻣﮑﺚ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ در ﺑﺎغ رﻓﺖ دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻊ آراﻣﺶ ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ در ﺑﺎغ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﺑﻮق اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در ﻓﻀﺎي آرام و ﺳﺎﮐﺖ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻣﺎﻧﻊ در آن را ﺑﺎز ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﭘﺸﺖ در ﺑﺎغ آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﻮد رﻓﺘﻪ‬
‫و ﺳﺮ و وﺿﻌﯽ آﺷﻔﺘﻪ ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در را ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮔﺬاﺷﺖ در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﯾﺎد ﭼﻬﺮه ﺳﯿﻤﺎﻧﯽ و ﮐﺜﯿﻒ‬
‫ﺧﻮد اﻓﺘﺎد و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از ﺳﺮ راه ﻟﯿﻼ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي در دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﻻي در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺣﯿﺎط ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي از دﺳﺘﺎﻧﺶ رﻫﺎ ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد زدن اﺳﻢ دﺧﺘﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او دوﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﺎدر ‪ ,‬ﻣﺮﯾﻢ ﻫﻢ از ﮐﻨﺎر ﭘﺪر ﺟﺪا‬
‫ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در دوﯾﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ در آﻏﻮش ﻣﺎدرش ﺗﺎب ﺑﻐﺾ ﻫﺎي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده اش را ﻧﯿﺎورد و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد و ﻣﺪام او را ﻣﯽ ﺑﻮﺳﯿﺪ و‬
‫در آﻏﻮش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﭘﺮ اﻟﺘﻬﺎب ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ دﯾﺪن دﺧﺘﺮش در آﺳﺘﺎﻧﻪ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ از دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ روي ﺧﺎك ﺑﺎغ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫دﺧﺘﺮش ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫در آن ﻟﺤﻈﺎت اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ از دور ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺗﮑﯿﺪه ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻗﻄﺮات اﺷﮏ روي‬
‫ﺻﻮرت اﺻﻼح ﻧﺸﺪه اش ﺳﺮ ﻣﯽ ﺧﻮردﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫دو ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ‪ -‬ﻓﺮوردﯾﻦ ﻣﺎه ‪ - 1356‬ﻋﻤﺎرت ﻟﻮاﺳﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪن ﺑﻮق اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ در ﺑﯿﺮون ﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺑﺎغ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺖ از ﻫﺮس ﮐﺮدن ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻧﺎزك درﺧﺘﺎن ﺑﺮداﺷﺖ و از راه ﺑﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ آن ﺑﺎ ﺳﻨﮓ رﯾﺰه ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬او ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎر‬
‫ﺳﺎﺧﺖ ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎي آﺧﺮ ﺧﺪﻣﺖ‬
‫ﺧﻮد را در آن ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﯾﮑﺴﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ او ﺷﺎﻫﺪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮدﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي رخ داده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ازدواج ﺻﻤﯿﻤﯽ ﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮ ﺑﺰرگ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺮوع ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮐﻮچ اﺟﺒﺎري ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت ﻟﻮاﺳﺎن و ﺟﺪا‬
‫ﺷﺪن ﻟﯿﻼ از اﺷﮑﺎن و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﺪت‬
‫اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﻟﯿﻼ ﭘﺲ از ﺗﺮك ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ اﺷﮑﺎن و ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﺑﺎردارﯾﺶ روزﻫﺎي ﺳﺨﺘﯽ را‬
‫ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺎدر ﻟﯿﻼ رﻗﻢ زده ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺷﻮك ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ وﻗﺖ ﺧﻮد را در ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻋﻤﺎرت‬
‫ﺳﭙﺮي ﻣﯽ ﮐﺮد و در ﺗﺎرﯾﮑﯽ و اﻧﺰوا ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي در دور دﺳﺖ ﺧﯿﺎﻟﺶ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺲ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ او در اﯾﻦ ﻣﺪت اﺳﯿﺮ آن ﺷﺪه ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ اداﻣﻪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻫﻤﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدﻧﺪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ اﻓﺴﺮدﮔﯽ ﺑﻪ روزﻫﺎي ﺷﺎد‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد و دوﺑﺎره او را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺷﺎد و ﺧﻨﺪان در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز ﻣﺸﻐﻮل آب دادن‬
‫ﺑﻪ ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ اش ﺑﻮد ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺑﺰرگ ﺑﺎغ ‪ ,‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي در ﺣﺎﻟﯽ وارد راه ﺳﻨﮕﯽ ورود ﺑﻪ ﮐﻨﺎر‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ از ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎري ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻓﻀﺎ را ﭘﺮ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎدر و ﻣﺎدرﺑﺰرگ و دو ﺧﺎﻟﻪ اش ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﮔﺮدش ﺑﻌﺪ از ﺟﺸﻦ ﺗﻮﻟﺪ‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ اش ﺑﻪ ﺷﻬﺮ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺎﺳﮏ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ روي ﺻﻮرت ﻫﺎﯾﺸﺎن‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زد‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺑﺴﺘﻦ در ﺑﺎغ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ وﺳﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﺎرك ﺷﺪه‬
‫در ﮐﻨﺎر ورودي ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن او ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن دﺳﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮑﺶ‬
‫را ﺑﺮاي در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﺗﻮﺳﻂ او ﺑﺎز ﮐﺮد ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ‬
‫ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از آن ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺪون ﻫﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ ﺑﻪ او وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻏﻤﮕﯿﻦ و ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﻟﯿﻼ ﻫﻤﻪ ﺳﻬﻢ ﺣﺒﯿﺐ از‬
‫ﻋﻼﻗﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯿﺶ ﺑﻪ دﺧﺘﺮك ﺷﺎد ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﻫﺎي دﯾﺮوز ﺑﻮد‪ ,‬دﺧﺘﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ روز ﺟﺎﻧﺶ را‬
‫ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﻃﺎﻗﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺎﻫﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ روي‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮔﺸﻮده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ او را از آﻏﻮش ﺳﯿﻤﺎ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺮاي در اﻣﺎن ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻦ او از آﻓﺘﺎب ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﮐﻨﺎر دﯾﻮار ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﺗﻮﺳﻂ او آرام ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد دﺳﺘﺎﻧﺶ را دور ﮔﺮدﻧﺶ‬
‫ﺣﻠﻘﻪ زد و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ ﮐﻼه ﺣﺼﯿﺮي ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ روي ﺳﺮ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺴﺮم ﺧﻮﺑﯽ!؟ اﯾﻦ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺎل ﺣﺒﯿﺐ را ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﻤﯿﺪ در‬
‫آﻏﻮش او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺎه ﺟﺎن ﻗﺮﺑﻮن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺗﻮﭘﻮل ﻣﻮﭘﻮﻟﺶ ﺑﺮه اﻟﻬﯽ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن آﻗﺎ‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺗﺎ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻮي ﺑﺎغ ﺑﻮدﻧﺪ داﺷﺘﯿﻢ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪه رو ﻫﺮس ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ رﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮي ﻋﻤﺎرت ﺧﺎﻧﻢ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ را از دﺳﺘﺮس دﺳﺘﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﯿﺸﮕﻮن ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮد دور ﮐﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮاي اﻣﺮوز ﮐﺎري ﻣﻮﻧﺪه ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم ﺧﺎﻧﻢ؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻫﺎي ﺧﺮﯾﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺟﻮاب داد ‪ :‬آره ﭘﺴﺮم ﻫﻮا ﮐﻪ ﺧﻨﮏ ﺗﺮ ﺷﺪ ﺑﺮام از ﺑﺎغ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﺎﯾﯽ ﺳﯿﺐ ﺑﭽﯿﻦ ﭼﻮن ﺧﻮدﻣﻮن داﺷﺘﯿﻢ دﯾﮕﻪ ﻧﺨﺮﯾﺪم و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﮏ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎ رو ﺑﯿﺎرﯾﺪ ﺗﻮي ﻋﻤﺎرت دﺧﺘﺮم اﻣﺎ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن‬
‫ﺻﺪاي در ﺑﺎغ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺰرگ ﺑﺎغ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﯾﮏ ﺳﺎل ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اﺿﻄﺮاب و ﻫﯿﺠﺎن ﻧﺎﺷﯽ از ﺣﻀﻮر ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻫﺎ در اﻃﺮاف‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده را ﻣﯽ ﺷﺪ در ﭼﻬﺮه ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دﯾﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮه اي ﮐﻪ در ﻃﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺪت ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻌﺪ از ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪن ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ دوﺑﺎره‬
‫اﻧﺪﮐﯽ ﺗﺒﺴﻢ و ﺷﺎدي را در ﭼﻬﺮه او دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي در ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن در ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ را در آﻏﻮﺷﺶ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن در ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﯿﺮون ﺑﺎغ ﻣﺎﻣﻮر اداره ﭘﺴﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ از روي ﻣﻮﺗﻮر ﺳﯿﮑﻠﺘﺶ ﭘﯿﺎده ﺷﻮد رو‬
‫ﺑﻪ او ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ آﻗﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي دارﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن! ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮر ﭘﺴﺖ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﺎﻣﻪ‬
‫داري ﺑﯿﺎ ﺑﮕﯿﺮ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻣﯿﺎﻧﻪ در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﺎغ ﺑﻪ داﺧﻞ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﯿﺎﻧﺪازد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭘﺴﺮ ﺟﺎن ﺑﺎر ﮔﯿﻼس ﻫﺎي ارﺑﺎﺑﺖ ﭼﻄﻮره اﻣﺴﺎل!؟ ﻣﻦ ﺑﺎر رو روي‬
‫درﺧﺖ ﻣﯽ ﺧﺮم ﻣﯽ ﻓﺮوﺷﻪ؟ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ را از دﺳﺘﺎن ﭘﺴﺘﭽﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ‬
‫از اﻣﻀﺎي دﻓﺘﺮ ﺑﺰرگ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮔﯿﻼس ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺼﺮف ﺧﻮدﺷﻮﻧﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي‬
‫ﻓﺮوش ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎﻣﻮر ﭘﺴﺖ ﮐﻪ از ﺟﻮاب ﺣﺒﯿﺐ راﺿﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ زﯾﺮ ﻟﺐ ﻏﺮوﻟﻨﺪي‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ روﺷﻦ ﮐﺮدن ﻣﻮﺗﻮر وارد راه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎده اﺻﻠﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاي‬
‫ﭘﺴﺘﭽﯽ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ روي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ارﺗﺶ و ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ دو ﻣﺎﻣﻮري ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ در آن ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﻤﯿﺪ وارد ﺧﺎﻧﻪ‬
‫– ﺑﺎغ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ آدرس ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺷﺎﻫﺮود روي آن ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬او ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﮐﺖ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻨﺎر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﻣﻨﻪ ﺧﺎﻧﻢ از ﺧﺎﻧﻮادﻣﻪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ‬
‫در دﺳﺘﺎن او ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ورودي ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎي ﺧﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ در دﺳﺘﺎن او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ روﺷﻦ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺘﻤﺎ" ﺑﺎز ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﺮ ﺗﻮن‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻤﺎﻧﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ دارﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ را دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و در ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻟﻄﻒ دارﯾﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺴﺘﻦ درب ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ‬
‫ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﺎﻣﻪ در دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪن‬
‫دوره ﺳﺮﺑﺎزي ﺗﻮن ﻧﻤﻮﻧﺪه درﺳﺘﻪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺮﯾﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬درﺳﺘﻪ‬
‫و ﺑﻌﺪ از آﻧﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ آﻏﻮش او ﺳﭙﺮد وارد راه ﺳﻨﮓ رﯾﺰه اي داﺧﻞ ﺑﺎغ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﻣﻪ را ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد و در آن از ﻗﺒﻮل ﺷﺪن در اﻣﺘﺤﺎﻧﺎت ﻣﯿﺎن ﺳﺎل ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد و از‬
‫دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎي ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﺎدر ﺑﺮاي ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ‪ ,‬ﺣﺘﯽ از اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ‬
‫ﺗﺎﺧﯿﺮ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻫﻢ ﮔﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬در آﺧﺮ ﻫﻢ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﭘﺪرش ﺑﺮاي ﺳﺮ زدن ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺒﺮ‬
‫داده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﻪ و ﮔﻠﻪ ﻫﺎي او ﺑﻪ ﯾﺎد ﮐﻮدﮐﯽ ﻫﺎي ﺧﻮاﻫﺮش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ او ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﺑﺎ او ﻣﯽ ﺷﺪ آرام ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺑﻪ ﯾﺎد آوري ﺑﺎزي ﻫﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻋﺪد ‪ 23‬را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ روزﻫﺎي ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه از‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪه و آن را رﻧﮓ آﻣﯿﺰي ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن‬
‫دوره ﺳﺮﺑﺎزي و ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ آﻏﻮش ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ آرزوﯾﺶ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪ اﻣﺎ درﮔﯿﺮ‬
‫ﺷﺪن ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶ ﻋﻼﻗﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ او را در وﺿﻌﯿﺖ دﺷﻮاري ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻨﺪ! ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻟﯿﻼ درﺑﺎره ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﻪ او‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﻋﻼﻗﻪ اي ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﺮﻗﻪ آن در روزﻫﺎي ﺳﺨﺖ ﺣﺒﯿﺐ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز‬
‫زده ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎل و اﻧﺪي ﺗﻨﻬﺎ ﺳﻬﻢ او از اﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﺑﺴﺘﻪ اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي اذان از ﮔﻠﺪﺳﺘﻪ ﻫﺎي اﻣﺎم زاده‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻢ از ﭘﻨﺠﺮه‬
‫اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺮش را ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ آن ﺗﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺣﻮض ﺑﺰرگ ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺗﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺣﻮض ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن رد ﺷﺪن ﺳﺎﯾﻪ ﺳﯿﻤﺎ از ﺟﻠﻮي در ﻋﻤﺎرت ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺗﺎ ﺷﺪه ﺧﻮاﻫﺮش را روي ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺖ ﮔﯿﻼس ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫دوﺑﺎره در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻮض ﺟﻠﻮي ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫رﺳﯿﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺣﻮض ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﻮاره ﻫﺎي زﯾﺒﺎي آب از ﭘﯿﮑﺮه ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﻟﺪاري ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺮﻫﺎي ﺑﺎز ﺷﺪه در وﺳﻂ ﺣﻮض ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﺟﻬﯿﺪ و آب را ﺑﺎ ﺷﺪت درون‬
‫ﺣﻮض و اﻃﺮاف آن ﭘﺮاﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در ﻣﯿﺎن رﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻧﯽ از ﻗﻄﺮات آب ﮐﻪ‬
‫زﯾﺮ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﻤﭽﻮن اﻟﻤﺎس ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ و ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﺻﺤﻨﻪ ﺧﯿﺲ ﺷﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ اش ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي او ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎي ﮔﺎه و ﺑﯽ‬
‫ﮔﺎه ﺳﯿﻤﺎ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻣﺮ ﻋﺎدي ﺑﺪل ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از آن ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ اﻃﻤﯿﻨﺎن‬
‫داﺷﺖ در اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮدﺷﺎن ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺎدي و اﻣﯿﺪ‬
‫را در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻔﻆ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ از ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺳﯿﻤﺎ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﯾﺎ اﷲ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺎي دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺎغ ﮐﻨﺎري ﺗﻮﺟﻬﺶ را‬
‫ﺑﻪ راه ورودي ﻋﻤﺎرت ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ و ﻫﻤﺴﺮش زﯾﻨﺐ از ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺟﺰو‬
‫ﮐﺎرﮔﺮان زﻣﯿﻦ ﻫﺎي ﺣﺎج ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﻏﺪار ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد دوري اﻫﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ از رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻮﻧﺲ و ﻫﻤﺪم‬
‫ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬زﯾﻨﺐ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﻮدك در‬
‫آﻏﻮش ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺎﻣﻬﺎﯾﺶ اﻓﺰوده ﺑﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﭘﺎرﭼﻪ اي را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ روي‬
‫ﻧﯿﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر در ﻋﻤﺎرت ﮔﺬاﺷﺖ و ﺣﻤﯿﺪ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن او و ﻫﻤﺴﺮش ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد از آﻏﻮش ﺳﯿﻤﺎ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﮐﻮدك را ﻏﺮق‬
‫ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم او را داد و ﻣﺸﻐﻮل وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺳﯿﻤﺎ‬
‫دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﺴﺘﻪ زﯾﻨﺐ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ را ﻣﻬﺎر ﮐﻨﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺎن ﺗﻨﻮري ﻫﺎي ﮔﺮم و ﺗﺎزه ﻓﺮﯾﺎدي از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺻﺪا ﮐﺮدن ﺧﻮاﻫﺮش ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺪام ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد آخ ﺟﻮن ﻧﻮن ﺗﻨﻮري ﻣﺮﯾﻢ ‪ ,‬زﯾﻨﺐ‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻧﻮن ﺗﻨﻮري درﺳﺖ ﮐﺮده و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺎن ﻫﺎ از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه زﯾﻨﺐ وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﺪ‪ .‬دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﺴﺮ زﯾﻨﺐ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺣﻮض ﺟﻠﻮي‬
‫ﻋﻤﺎرت رﺳﯿﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را درون ﺣﻮض ﺑﺮد و ﻣﻘﺪاري از آب را روي ﺳﺮ و ﮔﺮدﻧﺶ‬
‫ﭘﺎﺷﯿﺪ و ﭘﺲ از ﺳﻼم ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ اوﺿﺎع‬
‫ﺑﺎغ آﻗﺎ ﺧﻮﺑﻪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﺧﻮﺑﻪ! ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫وﺿﻮ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﻟﺒﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺣﻮض ﮔﺬاﺷﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪:‬‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪي ﭼﺮا اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺳﻬﻢ آب ﺑﺎغ ﻣﺎ رو ﻧﺪادﻧﺪ؟ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺣﺒﯿﺐ روﯾﺶ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﺑﺎغ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاره! ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‬
‫و دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاره!؟ ﻣﺤﻤﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬واﷲ ﻣﺮدم ﯾﻪ ﺣﺮﻓﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫زﻧﻨﺪ راﺳﺖ و دروﻏﺶ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺧﻮدﺷﻮن وﻟﯽ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار دﺳﺘﻮر داده ﺟﻠﻮي‬
‫آب ﯾﻪ ﺳﺪ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮر آب ﺟﺪﯾﺪي ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ آب را ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ دﺷﺖ‬
‫ﮔﯿﻼس ﻣﺮدم ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻫﻤﻪ زﻣﯿﻦ ﻫﺎي دﺷﺖ ﮔﯿﻼس رو ﺑﻪ اﺳﻢ دﺧﺘﺮش زده و دور‬
‫ﺗﺎ دورش رو ﻫﻢ ﺣﺼﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﻣﻦ ﺧﻮدم دﯾﺮوز ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﭼﻮﭘﺎن ﻫﺎ رو دﯾﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار اوﻧﻬﺎ رو از دﺷﺖ ﺑﯿﺮون ﮐﺮده و دﺳﺘﻮر داده آﻏﻞ ﻫﺎ رو ﺧﺮاب ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ‬
‫را ﺑﻪ آراﻣﯽ درون ﺣﻮض ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺘﺶ در آب ﺑﻪ ﻣﻮج ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺳﻄﺢ آن‬
‫در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺗﻮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رو دﯾﺪي!؟ ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ وﻟﯽ ﯾﮏ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ ﻣﺎ رو ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد ﭘﻨﺞ ‪ ,‬ﺷﺶ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ رو دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮاﺷﻮن ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﺮاي ﺷﮑﺎر ﮐﻞ و ﻗﻮچ دارﻧﺪ ﻣﯽ رن ﺑﺎﻻي دﺷﺖ ﮔﯿﻼس و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي‬
‫ﻣﻮج ﻫﺎي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﻄﺢ آب ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮر ﻣﮕﻪ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ دﺳﺘﺶ روي ﺷﺎﻧﻪ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﯿﺨﯿﺎل ‪ ,‬ﻣﯽ رم ﻧﻤﺎز و ﺳﭙﺲ‬
‫از ﻣﯿﺎن ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﮐﻮﭼﮑﺶ در اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ ﺑﺮاي ﺧﻮدش‬
‫درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ او ‪ ,‬دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ در ﺑﺴﺘﻪ ﻋﻤﺎرت اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫و ﻣﻄﻤﺌﻦ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﻫﺎ دﺳﺖ از ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ و ﺣﺮف زدن ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻋﺒﻮر از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﻨﻢ اﻻن ﻣﯽ ﯾﺎم و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺴﻢ اﷲ ﺷﺮوع ﺑﻪ وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﺮد‬
‫و ﺑﻌﺪ از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ اي ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻠﻮت ﮔﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﮐﻠﺒﻪ اي اﺣﺎﻃﻪ ﺷﺪه در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﺟﺎزه ﻣﯽ داد ﺑﯽ‬
‫دﻏﺪﻏﻪ وارد دﻧﯿﺎي اﺳﺮار آﻣﯿﺰ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ ﺷﻮد دﻧﯿﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬او ﻫﺮ ﺷﺐ ﺳﻮار ﺑﺮ ﺑﺎل ﻫﺎي ﺧﯿﺎﻟﺶ وارد ﺟﻬﺎن ﻫﺎي اﺳﺎﻃﯿﺮي ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ و‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﯽ ﻧﯿﮏ ﻧﻬﺎد ﺳﻔﺮش را ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻤﺎل آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻔﺮ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺶ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﮔﻮﺳﻔﻨﺪاﻧﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮐﺘﺎب ﻫﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺎﻫﯽ‬
‫ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺳﯿﻪ ﭼﺮده ﮐﻪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻮدن ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﺑﺘﺪا زﻧﺠﯿﺮ ﻫﺎي ﺑﺮده داري را‬
‫از دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺧﻮد و ﻫﻢ ﮐﯿﺸﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﮔﺸﻮد‪ .‬ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﻧﻮع وﻟﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﭘﺮاﮐﻨﺪن ﻧﯿﮑﯽ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺷﺎن ﭘﺮداﺧﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬اﺟﺎزه ﻫﺴﺖ!؟ دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ وارد اﻃﺎق ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺠﺎده اي اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﺧﻮدش ﺑﺮاي او ﭘﻬﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ او وارد ﮐﻠﺒﻪ ﺳﺎده ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﮐﻠﺒﻪ اي ﺗﻤﯿﺰ و در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﺮﺗﺐ‪ .‬ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎوي‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دور ﺗﺎ دور اﻃﺎق ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ روي‬
‫دﯾﻮار ﮐﻠﺒﻪ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دو ﮐﻠﻤﻪ روي آن‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد " او ﻣﯽ آﯾﺪ " ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ و ﯾﺎ‬
‫ﮐﻠﻤﻪ اي در ﭘﺲ و ﭘﯿﺶ اﯾﻦ ﺧﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺧﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﻤﺎن دو ﮐﻠﻤﻪ را ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺧﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮ اﻃﺎق ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﻨﺠﻪ ﭼﻮﺑﯽ ﻣﻤﻠﻮ از‬
‫ﮐﺘﺎب روي زﻣﯿﻦ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﮐﺘﺎب ﻫﺎي زﯾﺎدي ﮐﻨﺎر ﻫﻢ درون ﮔﻨﺠﻪ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﺮگ ﮐﺎﻏﺬ و ﯾﮏ ﺧﻮدﮐﺎر در ﮐﻨﺎر دو ﺑﺎﻟﺶ ﮐﻪ روي ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﯿﺰ در ﮐﻨﺎر آن‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﺎﻧﺪن در اﻃﺎق ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﯽ ادﺑﯽ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﺠﺎده اي ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﻬﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺖ و آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻃﺎق ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺳﺠﺎده ﮐﻮﭼﮏ ﺣﺒﯿﺐ در ﯾﮏ ردﯾﻒ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻤﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﻤﺎز دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن از ﮐﻠﺒﻪ روي‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر در ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل آﺑﯿﺎري ﻧﻬﺎل ﻫﺎي ﺑﺎغ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪن ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﻮاب‬
‫داد ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﭼﯽ ‪ ,‬ﮐﺘﺎب ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮﻧﯽ!؟ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ اﻓﺴﻮس ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬راﺳﺘﺶ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﯿﻨﻪ ‪ ,‬درد ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﮐﺎﻓﯽ ﻣﺎ رو ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮐﻨﻪ دﯾﮕﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي ﮐﺘﺎب ﺧﻮﻧﺪن ﻧﻤﯽ ﻣﻮﻧﻪ ‪ ,‬و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮت اداﻣﻪ داد ‪ :‬آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﯾﻪ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﻢ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داد‬
‫و او ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺟﻊ ﺑﻪ اون ﺗﺎﺑﻠﻮﺋﻪ ﻫﻤﻮن ﮐﻪ ﺗﻮش ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه او ﻣﯽ آﯾﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺪزدد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﻀﻮﻟﯿﻪ اﻟﺒﺘﻪ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﺒﺴﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ‬
‫ﻧﻬﺎل ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯽ اﯾﻦ ﻧﻬﺎل رو ﻣﻦ ﻧﮑﺎﺷﺘﻢ ﻣﺤﻤﺪ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ درﺧﺖ ﮔﺮدو ﺑﺎﺷﻪ‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻻ" ﯾﻪ ﮐﻼغ اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮده ﺑﻮده وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺟﻮوﻧﻪ زده و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺤﻤﺪ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭼﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ از اﯾﻨﺠﺎ در آوردي؟ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬از ﺟﻨﮓ ﺧﺴﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮدم روزي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺪي ﻧﺸﻨﻮﯾﻢ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪم و ﺑﺮاي ﭼﯿﺰاﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم‬
‫ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪم ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﻣﺎ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﭼﯿﺰي را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورده ﺑﺎﺷﺪ ﻟﺤﻦ ﮐﻼﻣﺶ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آراﻣﺘﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﮕﺬار رازي رو ﺑﺎﻫﺎت در ﻣﯿﻮن ﺑﮕﺬارم ﻫﻤﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﺮزﻣﯿﻦ‬
‫ﻣﻦ از وﻗﺘﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺧﺎك ﺟﺪا ﺷﺪ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺤﻤﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي‬
‫زﯾﻨﺐ ﻫﻤﺴﺮ دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋﻤﺎرت اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻫﻤﺴﺮش را ﺻﺪا ﻣﯽ‬
‫زد ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي آﺑﯽ ﮐﻪ از روي ﺧﺎك ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﻫﻤﺴﺮش از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺗﻮ اون ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻠﺦ ﺑﻮد آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ راﻫﺶ را از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ او در ذﻫﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﻋﻤﺎرت ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻗﺎب ﻋﮑﺲ ﺟﺸﻦ ﺣﻤﯿﺪ روي ﻣﯿﺰ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ‬
‫ﺑﻮد از ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﻣﺎدر ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺗﻮن ﭼﻄﻮر ﺷﺪه؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي او ﻟﺤﻈﻪ اي اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺷﺪه دﺳﺘﺖ درد ﻧﮑﻨﻪ دﺧﺘﺮم و در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺮﯾﻢ ﺟﺎن ﻇﺮف ﻫﺎي آﺟﯿﻞ‬
‫ﺧﻮري رو ﻫﻢ از ﮐﻤﺪ ﺑﺮام ﺑﯿﺎر ﮐﻪ ﺑﺮاﺗﻮن آﺟﯿﻞ و ﺗﺨﻢ ﻫﻨﺪوﻧﻪ ﺑﺮﯾﺰم‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﯾﺪن‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺎرش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﭼﺸﻢ ﻣﺎدر‬
‫ﺟﻮن‪ .‬اﻣﺮ دﯾﮕﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ!؟ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬
‫ﻓﻌﻼ" ﻧﻪ و ﺳﭙﺲ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را ﺟﻠﻮي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و از‬
‫زﯾﺮ ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي ﻇﺮف ﺗﻮت ﺧﺸﮏ ﻫﺎ را ﮐﻨﺎر ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي ﮔﺬاﺷﺖ و رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻋﺰﯾﺰم ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ ﻧﺸﻪ ﺑﺎ ﺗﻮت ﺧﺸﮏ ﺑﺨﻮر ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻋﯿﻨﮑﺶ‬
‫را از ﭼﺸﻢ ﺑﺮداﺷﺖ و آن را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﺘﺎب روي ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎن‬
‫رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﺎه ﺟﺎن ﺑﺸﯿﻦ ﻋﺰﯾﺰم ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪي ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ در ﮐﻨﺎر او ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت از ﻫﻤﺴﺮش ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ‬
‫ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎز ﮐﺮدن رﯾﺴﻪ ﻫﺎي رﻧﮕﯽ ﺟﻠﻮي‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋﻤﺎرت ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪا اﯾﻦ ﭘﺴﺮ و ﺑﺮاي ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻧﮕﻪ داره ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن دﻟﻢ ﺑﻪ ﺑﻮدن اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺎرﻫﺎ ﺑﻬﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ اﯾﻨﻄﻮر‬
‫ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻦ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ داره ﺗﻤﻮم ﻣﯽ ﺷﻪ ﻧﺎدر‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎﯾﺶ را از روي ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻣﻦ ﻫﻨﻮز‬
‫اوﻧﻘﺪر ﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﭘﯿﺮ ﻧﺸﺪم و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪن ﭼﺎﯾﺶ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺧﺪا ﻧﮑﻨﻪ ﻣﻨﻈﻮرم اﯾﻦ ﻧﺒﻮد ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻋﺎدت ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﻮدت ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺮ واﻗﻌﯿﺖ دوﺳﺘﺶ داري ﮐﺎش ﯾﻪ ﮐﺎري‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدي ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪ ﻧﺎدر ‪ ,‬ﺟﻮون ﭼﺸﻢ و دل ﭘﺎك اﯾﻦ روزﻫﺎ ﮐﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺟﻮاب داد ‪ :‬روزي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫آرزو ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻢ ﮐﺎش زودﺗﺮ اﯾﻦ ﺟﻮون رو دﯾﺪه ﺑﻮدم ﭘﺴﺮ ﻧﺠﯿﺒﯿﻪ ﺷﺎﯾﺪ اﮔﻪ زودﺗﺮ دﯾﺪه‬
‫ﺑﻮدﻣﺶ اﻣﺮوز دﺧﺘﺮم اﯾﻦ ﺣﺎل و روز و ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻤﺴﺮش ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﺗﮑﺎن داد و در ﺳﮑﻮت ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺳﯿﻤﺎ و ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻋﻤﺎرت ﻧﮕﺎه ﺷﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ در‬
‫آﻏﻮش ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺧﺎﻟﻪ اش ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﺮ دو‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺣﻀﻮر اﯾﻦ ﮐﻮدك در ﻋﻤﺎرت و ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺷﺎدي و ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﻮه ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪه ﻣﺤﻮ ﮐﻨﺪ و ﻣﺮﺣﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ زﺧﻢ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ وارد ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‬
‫در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻮه ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ‬
‫ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي درﺷﺖ ﺣﻤﯿﺪ او را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻧﻮه اش ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻫﻤﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺿﺎﯾﺖ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه اش ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻋﯿﻨﮏ و ﮐﺘﺎﺑﺶ از روي ﻣﯿﺰ ﺷﯿﺸﻪ اي دوﺑﺎره ﺑﻪ اداﻣﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اش ﺑﺮﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي زﻧﮓ در ورودي ﺑﺎغ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه ﺟﻠﺐ ﺷﺪ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺻﺪاي زﻧﮓ در ﺣﺎل ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﻧﺮدﺑﺎن و رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺑﺎغ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺶ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻣﻦ رو ‪ ,‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺰرگ ‪ ,‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ ﭘﺴﺮم رو ‪ ,‬اﯾﻦ ﺻﺪاي ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﺴﺮش را در ﺷﺎدي ﺑﺎزي ﻫﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻬﯿﻢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻘﻼي ﻧﻮه اش او را روي ﭘﺎﯾﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ و دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ او را در دﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ و ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ روي ﻫﻢ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ و ﮐﻮدك ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ ﻗﺮار ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ او‬
‫را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه او ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﯽ ﺻﺪا ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ‬
‫ﭘﺪر ﺑﺰرگ را داد و ﺧﻮد را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮑﺶ را دور ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد در‬
‫آﻏﻮش ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺟﺎي داد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرش ﻋﻼﻗﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دور ﻣﺎدر ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﺪرش از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ را‬
‫ﻧﻮازش ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻤﯿﺪ را ﮐﻪ دور او ﺣﻠﻘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻫﺎ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮازش ﮐﺮدن ﻧﻮه اش ﺷﺪ‪ .‬در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻧﻮازش ﮐﺮدن ﺣﻤﯿﺪ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ را در ﺳﺮاﺳﺮ وﺟﻮد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺮﺣﻤﯽ ﺑﺮ‬
‫ﺗﻠﺦ ﮐﺎﻣﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش وارد آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﺧﺮﻣﺎﯾﯽ رﻧﮕﺶ ﺑﺎ ﻧﻮازش دﺳﺘﺎن ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﺶ ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب ﻣﯽ ﺧﻮرد آرام و ﺑﯽ‬
‫ﺻﺪا ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي در ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن دوﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻧﻘﻄﻪ اي از ﺑﺎغ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ‬
‫داد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﯽ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ‪ ,‬ﻟﻄﻔﺎ" ﯾﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ دم ﭘﻨﺠﺮه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﻓﺮﯾﺎد اﯾﻦ ﺟﻤﻼت را در ﺣﺎﻟﯽ ادا ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻬﺖ زده ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي از‬
‫ﺑﺎغ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬او آﺷﮑﺎرا از دﯾﺪن دو ﻧﻔﺮي ﮐﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ در ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻋﺒﺎس ﮐﻮدك را ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺳﭙﺮد و ﺧﻮدش وارد ﺗﺮاس‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﻮر ﺗﯿﻤﺴﺎر روي ﺗﺮاس ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ! ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺣﺒﯿﺐ در‬
‫ﺑﺎغ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي و ﺳﺮﮔﺮد ﻃﺎﻫﺮي ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎن را ﻗﻄﻊ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر روي ﺗﺮاس ﻋﻤﺎرت زﻣﺎن ﺑﺮاي ﯾﺎران ﻗﺪﯾﻤﯽ از ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ‬
‫ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺷﻮاري و ﺑﯽ ﺧﺒﺮي از ﻫﻢ ﺑﺮ آن ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ در اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﺳﯿﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﻮق ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺑﺎ اداي اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬
‫ﺻﺪاي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺧﺸﮏ درﺧﺘﺎن در زﯾﺮ ﻗﺪم ﻫﺎي ﻟﺮزاﻧﺶ ﺑﺮ ﺗﺮس ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮاﺳﺮ وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽ اﻓﺰود‪ .‬ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ و از ﭼﻪ راﻫﯽ وارد ﻣﮑﺎﻧﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ دﻟﻬﺮه آور ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ و ﺳﺮﮔﺮدان در ﺟﻨﮕﻠﯽ ﮔﺎم ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫آﺳﻤﺎﻧﺶ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎرﯾﮑﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻓﻀﺎي ﻣﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﺗﺮس را ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻔﻮذ‬
‫ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﺒﯿﻪ زوزه ﺳﮓ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺸﺖ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي در آن ﻣﻪ ﻏﻠﯿﻆ ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﮐﺴﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻧﻔﺮت ﮐﻮرﮐﻮراﻧﻪ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬در ﭘﯽ اﻣﯿﺪي واﻫﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ راﻫﯽ ﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ راه را اداﻣﻪ دﻫﺪ‬
‫و ﻧﻪ ﺗﻮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ از آن دور اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او اﺣﺴﺎس ﻧﺎﺷﺎدي و ﺑﯽ ﻋﺪاﻟﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻮﯾﯽ ﺧﺪا و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻫﺮ دو ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮده اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﺷﻨﯿﺪن دوﺑﺎره ﻫﻤﺎن ﺻﺪا ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻧﮕﺎه ﮐﺮد در ﻗﻠﺐ ﻣﻪ ﻏﻠﯿﻆ دو ﭼﺸﻢ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺑﻪ‬
‫آﻫﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺗﺮس ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ درﺧﺘﯽ آوﯾﺨﺖ و ﺑﺎ ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺸﺖ آن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎﯾﻪ ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد در آن ﻣﻪ آﺷﮑﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﺣﯿﻮان ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ آرام آرام ﺑﻪ‬
‫ﻧﻘﻄﻪ اي ﮐﻪ او در آن ﭘﻨﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ دﯾﮕﺮ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺮاي اﯾﺴﺘﺎدن ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻫﺮ آﻧﭽﯿﺰي ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد در آن ﻣﮑﺎن اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪ .‬روي زﻣﯿﻦ ﻧﻢ دار‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﯽ ﻓﺮوﻏﺶ ﺑﻪ ﻧﻔﺮﺗﯽ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﯿﻮان ﺳﺎﯾﻪ دﺳﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﻨﺎب دور ﮔﺮدﻧﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎم‬
‫ﺑﺪن اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﯿﻮان او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ از درون ﻣﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﺧﺰﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﭼﻬﺮه آن اﻧﺴﺎن ﻟﯿﻼ ﺗﻤﺎم اﻣﯿﺪش را ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت از آن ﻣﮑﺎن اﺳﺮار آﻣﯿﺰ از دﺳﺖ داد‪.‬‬
‫ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ آزار او ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮن‬
‫از درون ﻣﻪ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯽ روح و ﺗﻬﯽ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰي ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن او ﺑﺎ ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮد ﻓﺮﯾﺎدي از ﺧﺸﻢ ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﻓﺮﯾﺎدش در ﻣﯿﺎن ﻗﻬﻘﻬﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺳﮓ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ را ﺑﺮاي‬
‫درﯾﺪن ﻟﯿﻼ رﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻢ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ‪ ,‬ﻣﺎدر ﺑﯿﺪار ﺷﻮ‬
‫ﻟﯿﻼ ‪ ,‬دﺧﺘﺮم ﺑﯿﺪار ﺷﻮ داري ﺧﻮاب ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰم‬
‫ﻟﯿﻼ دﺧﺘﺮم‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي از ﺗﺨﺖ ﺟﺪا ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺷﺪت ﺗﺮس ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﻣﺎدرش‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻮﻫﺎي دﺧﺘﺮش را ﻧﻮازش ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﻣﺪام ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻮاب دﯾﺪي ﻋﺰﯾﺰم را ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮد‬
‫را در آﻏﻮش او رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻤﻮم ﺷﺪ دﺧﺘﺮﻗﺸﻨﮕﻢ ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ‪ ,‬ﺗﻮ ﭘﯿﺶ‬
‫ﻣﺎﯾﯽ ‪ ,‬ﺧﻮاب ﺑﻮد ﻋﺰﯾﺰم ﺗﻮ ﺧﻮاب دﯾﺪي!‬
‫ﻟﯿﻼ در آﻏﻮش ﻣﺎدر ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ دﺧﺘﺮش را ﻧﻮازش ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ آراﻣﺘﺮ ﺷﺪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ او را از آﻏﻮﺷﺶ ﺟﺪا ﮐﺮد و دﺳﺖ ﻫﺎي‬
‫ﻟﯿﻼ را ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ از ﺗﺮس ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﺎﻓﺬ و ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻐﺾ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺎ روﯾﺎي اون ﭘﺴﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ ﺷﺪه دﺧﺘﺮ ﮐﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﻟﯿﻼ ‪ ,‬آره ﻋﺰﯾﺰم!؟ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺳﺨﺘﯽ‬
‫دﯾﺪ وﻟﯽ دم ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل از ﮐﺴﺎﯾﯽ ﺣﺮف ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﺟﻠﻮش ﺧﻢ و راﺳﺖ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻣﻨﯿﺖ و آزادي ﻣﺎ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ !؟ از وﻗﺘﯽ‬
‫دﯾﺪﻣﺶ ﺗﺮس رو ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻪ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺟﻠﻮي ﻣﺸﮑﻼت ﺳﺮ‬
‫ﺧﻢ ﻧﮑﺮد‪ .‬دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺷﻤﺎر ﺗﺎر ﻣﻮﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪش رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﺮا !؟ ﭼﻮن‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده رو ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻮن‬
‫ﻣﺮدوﻧﻪ ﭘﺎي زﻧﺪﮔﯽ واﯾﺴﺘﺎده‪ .‬ﺣﺎﻻ ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻨﯽ ﺗﺎ ﻧﺬارم ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻮدن‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺸﮑﻨﻪ ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﺧﻮدت رو ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﯽ و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺖ رو‬
‫ﺑﭙﺬﯾﺮي ازت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ درﻣﺎن اﯾﻦ ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎت رو‬
‫ﺑﮕﺬاري ﮐﻨﺎر ﻋﺰﯾﺰم اون ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻘﺎص ﮐﺎرﺷﻮن رو ﭘﺲ ﻣﯽ دن‬
‫ﺑﻬﺖ ﻗﻮل ﻣﯽ دم‪ .‬ﻧﺬار ﺗﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻣﺮدي ﺑﺸﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ رو ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﻦ‬
‫رﯾﺨﺘﻪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﻮي ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺗﺮ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﮕﯿﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬دﻧﯿﺎي ﺗﻮ ﭘﺎﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻦ درﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎدرت ﻫﺴﺘﻢ وﻟﯽ ﯾﻪ زن‬
‫ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ زن ﻫﺎ اﯾﻦ دردﻫﺎ رو ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ اﻻن ﺗﻮ ﯾﻪ ﻣﺎدري ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺧﺪا‬
‫ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮده اون ﺑﻪ دﻧﯿﺎي ﭘﺎك ﻣﺎدرش اﺣﺘﯿﺎج داره‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺠﻮم ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دوﺑﺎره ﻟﯿﻼ را در آﻏﻮش ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬از ﺧﺪا ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮ دﺧﺘﺮم ﯾﻪ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪه ﺗﺎ روزﻫﺎت و‬
‫روﺷﻦ ﮐﻨﻪ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺻﺤﺒﺘﺶ‬
‫را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﻮه اش ﮐﻪ از ﺷﺪت ﺧﻮاب ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﻣﯽ ﻣﺎﻟﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﺸﻤﺎن ﺧﯿﺲ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ رو ﺑﻪ ﻣﺎدر ﮐﺮد‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺪر ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮاي ﺷﺎم ﺻﺪاﺗﻮن ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ دﺧﺘﺮش را داد و ﺑﺎ‬
‫ﺑﻮﺳﯿﺪن ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻟﯿﻼ از ﮐﻨﺎر او ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در اﻃﺎق رﻓﺖ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز از آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺧﺎرج‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﺧﺘﺮم ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﺪه ﺑﻪ ﻟﯿﻼ و ﺑﻪ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﯿﺰ ﺷﺎم رو ﺑﭽﯿﻨﻪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ را ﺑﺮاي ﺳﺮ زدن ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش اﻧﺘﺨﺎب ﻧﮑﺮده ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ را روي ﮔﻮﻧﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﻗﺮار دادن ﮐﻮدك در آﻏﻮش ﻟﯿﻼ از اﻃﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﭘﺲ از ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در آﻏﻮش ﻟﯿﻼ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ‪ .‬ﺧﻮاﺑﯽ آرام‬
‫ﮐﻪ در آن ﻗﻄﺮه اﺷﮏ ﻫﺎي ﮔﺮﯾﻪ ﺑﯽ ﺻﺪاي ﻣﺎدرش ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﺧﻮاﺑﯽ ﮐﻪ روﯾﺎﻫﺎي ﭘﺎك‬
‫و ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ اش ﺑﻪ وﺳﻌﺖ ﺧﻨﺪه ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد و از ﺣﺠﻢ وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎي درد ﺗﮑﺮاري ﻣﺎدرش ﺑﯽ‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ دور‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﮐﻨﺎر ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﯽ ﺻﺪا اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ و ﺑﻪ روزﻫﺎي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ‬
‫در آن ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰي ﺑﺮاﯾﺶ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺮ ﮐﺮدن ﻇﺮف آب و‬
‫ﻏﺬاي ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن از ﺑﯿﺪاد ﮔﺮﻣﺎ ﻣﯿﻬﻤﺎن ﮔﻠﺪان ﻫﺎي ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ‬
‫ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اش ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ روزﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮕﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺮاﻧﺶ در‬
‫ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ دﻏﺪﻏﻪ اش ﻧﺸﮑﺴﺘﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﻬﺎل ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻗﺎ ﻗﺮﺑﺎن در ﺑﺎغ‬
‫ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺷﺐ ﺑﯿﺪاري ﻫﺎﯾﯽ ﺳﻔﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﺴﮑﻮپ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺑﺎ دﯾﺪن اوﻟﯿﻦ‬
‫ﺷﻬﺎب ﺳﻨﮓ ﻧﻮراﻧﯽ ﻋﻤﺮش در آﺳﻤﺎن آﻧﻘﺪر آرزو در دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ او‬
‫را در ﺣﺎﻟﯽ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ روي دﻓﺘﺮﭼﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺣﻤﯿﺪ را روي ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ ﻫﻤﺎن ﭘﻨﺠﺮه‬
‫اي ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ روي آﺳﻤﺎن ﮔﺸﻮده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن دﺳﺘﺎن‬
‫ﻣﺮددش را ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن ﻗﻔﻞ آن ﺑﺎﻻ ﺑﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﺼﻮر ﭼﻬﺮه اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﯿﺮون از ﭘﻨﺠﺮه ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﺳﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫آن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻓﺘﺎد ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪاي دﻟﻨﻮاز ﻣﺎدرش را‬
‫دوﺑﺎره در اﻃﺎق ﺷﻨﯿﺪ " ﺗﻮ ﯾﻪ ﻣﺎدري ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﭙﺮده اون ﺑﻪ دﻧﯿﺎي ﭘﺎك‬
‫ﻣﺎدرش اﺣﺘﯿﺎج داره " ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪاي‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ در ﻗﻠﺐ ﺗﺎرﯾﮑﺶ ﺷﻌﻠﻪ اي اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﯽ ﺗﻼش از اﯾﻦ ﻣﻌﺮﮐﻪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدد دوﺑﺎره دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻗﻔﻞ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اوﻟﯿﻦ ﺗﻤﺎس ﻧﻮك اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ‬
‫روي ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي آن ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر دﺳﺘﺶ را ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮه ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺮد و آن را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮏ‬
‫ﻓﺮوردﯾﻦ ﻣﺎه از ﻻ ﺑﻪ ﻻي ﮐﺮﮐﺮه ﭼﻮﺑﯽ آن ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﻧﻮازش داد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ را در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮏ ﺑﺎغ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﺗﺎ روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ آﺳﻤﺎن زﯾﺒﺎي ﺷﺐ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮏ ﻓﺸﺎر ﺳﺎده روي ﮐﺮﮐﺮه ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه ﻗﺮار داﺷﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫اوﮐﻒ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﮐﺮﮐﺮه ﭼﻮﺑﯽ ﭘﻨﺠﺮه ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﮔﻠﺒﺮگ‬
‫ﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد ﮐﺮﮐﺮه ﭼﻮﺑﯽ را ﻫﻢ ﮔﺸﻮد‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ اﻃﺎق‬
‫ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﻟﻮﻻﻫﺎﯾﺶ ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﻣﻨﻈﺮه اي ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ و روﯾﺎﯾﯽ از آﺳﻤﺎن ﺷﺐ را در‬
‫ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﻗﺮار داد‪ .‬ﺳﺘﺎره ﻫﺎي ﺑﯽ ﺷﻤﺎر و ﻫﻼل ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﺮ ﻗﻠﻪ ﮐﻮه اوﻟﯿﻦ‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻧﮕﺎه درد ﮐﺸﯿﺪه ﻟﯿﻼ درﺧﺸﯿﺪ‪ .‬او ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي ﺷﯿﺐ ﮐﻮه ﻏﻠﻄﺎﻧﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﺑﺮگ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﺑﯽ ﺷﻤﺎر ﺳﺮو ﺗﺒﺮﯾﺰي ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬اﺣﺴﺎس‬
‫ﺟﺪﯾﺪي در وﺟﻮد ﻟﯿﻼ آﻏﺎزﯾﺪن ﮔﺮﻓﺖ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد از زﯾﺮ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺑﺎر ﻫﺰاران ﺳﺎل ﮐﯿﻨﻪ و‬
‫ﻧﻔﺮت ﺑﯿﺮون آﻣﺪه و ﺳﺒﮏ ﺑﺎل آﻣﺎده ﭘﺮواز ﺗﺎ ﺑﯽ ﮐﺮاﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﺮ‬
‫ﺷﺪن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪ اي زﯾﺒﺎ در وﺳﻂ ﺣﻮض ﺑﺎ ﺑﺎﻟﻬﺎي اﻓﺮاﺷﺘﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺸﻮده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ او ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻓﺮﺷﺘﻪ اي‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ آن را در وﺳﻂ ﺣﻮض ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ دﯾﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ و ﺑﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﻫﺎي رﻧﮕﯿﻦ داﺧﻞ ﺣﻮض‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺣﻮض دوﺧﺖ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﺎرت‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را درون آب ﺣﻮض ﻓﺮو ﺑﺮد‪ .‬او ﺑﺎ دﺳﺖ آب را روي ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎه درون آب ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻗﻠﻪ اي دوﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺎه ﺑﺎﻻي آن ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫اﻣﺘﺪاد ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ را ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻼل ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﺎه رﺳﯿﺪ اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪي‬
‫ﺳﺮاﺳﺮ وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﺒﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ آن ﺟﻮان را از ﭼﻨﮕﺎل ﻧﻈﺎﻣﯿﺎن ﻧﺠﺎت‬
‫داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﯾﺎد ﻫﻤﺎن ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه روي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم او ﮐﻪ روي ﺷﯿﺸﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ ﺣﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را دوﺑﺎره ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺣﻮض ﮐﻨﺎر ﻋﻤﺎرت ﻏﻠﻄﺎﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻨﺒﺎر در ﮐﻨﺎر ﻓﺮﺷﺘﻪ اﺣﺎﻃﻪ ﺷﺪه در ﻧﻮرﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ‬
‫او را ﻧﺪﯾﺪ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد از ﻟﺒﻪ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺣﻮض و ﻋﻤﺎرت ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاﻏﯽ در ﮐﻠﺒﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺣﯿﺎط ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬از ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﺑﺰرگ ﮐﻠﺒﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺸﮏ ﮐﺮدن دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯽ ﻣﻨﺖ ﺑﻪ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ‬
‫ﺑﺎر ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم ﻫﺎﯾﺶ را ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد وﻟﯽ ﺳﻼم ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ را ﻗﻄﻊ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ در آﻏﻮش ﻣﻬﺮﺑﺎن او رﻧﮓ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ ﻟﯿﻼ ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ او را در ﺑﺎغ ﻧﺸﻨﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺗﻨﺶ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﺮا‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺎدرش را از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮدش را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺑﭙﺬﯾﺮد درك ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر اداﻣﻪ ﻣﯽ داد ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ در زﻧﺪﮔﯿﺶ ﭼﻨﺪان دوام ﻧﻤﯽ آورد‪ .‬اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺷﺐ را در آﻏﻮش ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ اﻣﺎ ‪ ...‬ﻟﯿﻼ از ﮐﻨﺎر‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ او دراز ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه آرام ﮐﻮدﮐﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻋﺸﻘﺶ را ﺑﺮاي آن ﭼﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﻪ ﻣﯽ داﺷﺖ اﮔﺮ او در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت آﻏﻮش ﮔﺮم ﻣﺎدرش را ﻧﯿﺎز داﺷﺖ ﺑﯽ ﺷﮏ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﻮازش ﻫﺎي ﮔﺮم او ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ رﻓﺖ و ﺑﺎ در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ او در ﺟﺎﯾﺶ دراز ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﮐﻨﺎر ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺖ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﯾﮕﺮ دﺧﺘﺮي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯿﺶ را وﻗﻒ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﻗﺪﯾﻤﯽ در ﻣﯿﺪان ﻣﺮﮐﺰي ﺷﻬﺮ راﻧﻨﺪه ﺑﻌﺪ‬
‫از دو ﺳﺎﻋﺖ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ را ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ اﻋﻼم ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮان ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ از اﻫﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﺎ در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺳﺎك ﻫﺎ و ﭼﻤﺪان ﻫﺎﯾﺸﺎن از ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﭘﯿﺎده‬
‫ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ از راﻧﻨﺪه ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ آﺧﺮ ﮐﻪ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎن ﺳﻔﺮ را ﭼﺮت زده ﺑﻮد ﻗﺒﻞ از ﭘﯿﺎده ﺷﺪن از ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﮑﻪ اي ﮐﺎﻏﺬ‬
‫ﺟﻠﻮي راﻧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﺟﻮون ﻣﯽ ﺷﻪ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺑﻨﺪازي ﻧﺎﺑﻠﺪم اوﻣﺪم‬
‫ﺑﻪ ﺟﻮون ﺳﺮﺑﺎزم ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬راﻧﻨﺪه ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻤﺮدن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي ﮐﻬﻨﻪ و رﻧﮓ و‬
‫رﻓﺘﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﻏﻼم ﺑﺒﯿﻦ آﻗﺎ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮان ﺑﺮن و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ از اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎ ﺑﺮدارد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻗﺎ‪ ,‬آدرس و ﻧﺸﻮن ﺷﺎﮔﺮدم ﺑﺪه‬
‫ﮐﻤﮑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ و ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﮐﯿﻒ رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ اش را ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﮏ راﻧﻨﺪه ﺑﻌﺪ از ﺧﺎرج ﮐﺮدن وﺳﺎﯾﻞ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮان از ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس در ﺣﺎل ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺟﻮان ﺷﯿﮏ ﭘﻮﺷﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دﺳﺘﺶ‬
‫را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده اي ﺧﺎﮐﯽ در ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺟﺎده ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﻪ ﺑﻠﻨﺪي‬
‫ﺧﺎك روي ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻣﯽ ﺗﮑﺎﻧﺪ رو ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻮﻧﻢ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﻔﺮﻣﺎ ‪ ,‬ﻣﺴﺎﻓﺮ‬
‫ﮐﺎﻏﺬ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﯽ روي آن را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‪ .‬ﺷﺎﮔﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اي ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﺎ رو ﮔﺮﻓﺘﯿﻦ اول ﺻﺒﺤﯽ ‪ ,‬ﻣﻦ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻧﺸﻮﻧﯽ رو ﺑﻪ اون ﺟﻮون دادم اوﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ اي ﻧﯿﺴﺖ‬
‫آﺧﻪ!؟ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﯿﺎن ﺳﺎل ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺟﻠﻮﺗﺮ از او در ﺣﺎل روﺷﻦ ﮐﺮدن ﻓﯿﻠﺘﺮ‬
‫ﺳﯿﮕﺎرش ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬واﷲ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎره ﮐﻪ ﻣﯽ ﯾﺎم اﯾﻨﺠﺎ ‪ ,‬اوﻣﺪم ﭘﺴﺮم و ﺑﺒﯿﻨﻢ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزه ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺒﯿﻨﻢ اﮔﻪ ﺗﻤﻮم ﮐﺮده ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺑﺒﺮﻣﺶ ﺷﻬﺮﻣﻮن و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﮕﯽ از ﮐﺠﺎ ﺑﺮم ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫آدرس ﺑﺮﺳﻢ؟ ﺷﺎﮔﺮد راﻧﻨﺪه ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﮐﻪ در ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺟﺎده ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اوﻧﺠﺎﺳﺖ ﺣﺎﺟﯽ آدرﺳﯽ ﮐﻪ داري ﻫﻤﻮن ﺷﯿﺮوﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰه ﻫﺴﺖ‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺬار ﻣﺎ ﺑﺮﯾﻢ دﻧﺒﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮن ﻋﻤﻮ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﻬﺶ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﯿﻨﯽ‬
‫ﺑﻮس ﭘﺮﯾﺪ و در را ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ دور ﺷﺪن ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﻣﺮد ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل اﺑﺘﺪا ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ اش‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ اي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻗﺮار داﺷﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در آن ﺳﺎﻋﺖ از ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ روي ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﯿﺮون ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﮔﭗ زدن ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي در آن اﻃﺮاف دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻌﺪ از اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﺑﺎ‬
‫آﻧﻬﺎ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺟﻠﻮي ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﮔﺮگ و ﻣﯿﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮐﻪ از ﻣﻐﺎزه اش ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس و ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن او را دﯾﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫ﯾﮏ ﺳﯿﻨﯽ از اﺳﺘﮑﺎن ﻫﺎي ﭼﺎي و ﭼﻨﺪ ﻧﺎن ﻣﺤﻠﯽ و ﻣﻘﺪاري ﻣﺮﺑﺎ از ﻣﻐﺎزه اش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﯿﻨﯽ را روي ﻣﯿﺰ ﺟﻠﻮي ﭘﯿﺮﻣﺮدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺮد ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺎن را ﻗﻄﻊ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮش آﻣﺪﯾﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﭼﺎي ﺗﺎزه دم ﺧﺴﺘﮕﯽ رو از‬
‫ﺗﻨﺖ ﺑﻪ در ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺸﮑﺮ دﺳﺘﺶ را روي ﺳﯿﻨﻪ اش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎي از ﺳﯿﻨﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻮﻧﺪه ﻧﺒﺎﺷﯽ و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻮا‬
‫ﻫﻨﻮز ﺳﺮده! ﯾﮑﯽ از ﭘﯿﺮﻣﺮدﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدن ﮐﻼﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺮداﺷﺖ رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺗﺎ ﯾﮑﯽ دو ﻣﺎه دﯾﮕﻪ ﻫﻢ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻮا ﺧﻨﮑﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﯿﺮه اﯾﺸﺎﷲ‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻬﻤﺎن ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﻬﻤﺎن ﺧﺪا ﺣﺎﺟﯽ راﺳﺘﺶ از ﺷﺎﻫﺮود اوﻣﺪم ﺳﺮي‬
‫ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺑﺎزم ﺑﺰﻧﻢ ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﭘﯿﺮﻣﺮدﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮐﺮد و زﯾﺮ ﻟﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﮔﻔﺖ‬
‫از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪه ﻫﺪاﯾﺖ !؟ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮐﻤﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﻧﺴﺒﺘﺎ" ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﺎﻫﺮود ﺣﺎج ﯾﺪاﷲ ﻃﺮﻓﺎي ﻣﺸﻬﺪه ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺸﻬﺪ‬
‫ﺻﻠﻮاﺗﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺗﺎزه رﺳﯿﺪه ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ذﮐﺮ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺳﯿﻨﯽ ﻧﺎن و ﻣﺮﺑﺎ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮔﺮﻓﺖ و رو ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎ‬
‫ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰ ﻗﺎﺑﻞ داري ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺨﻢ ﻣﺮﻏﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﻫﻢ دارم اﮔﻪ دوﺳﺖ داري ﺑﺮات ﻧﯿﻢ رو ﺑﺰﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﺣﺎﺟﯽ اﺗﻔﺎﻗﺎ" ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺮاي‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎده و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف روي ﺳﺎﮐﺶ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻧﯿﻤﮑﺖ روي زﻣﯿﻦ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻢ ﺷﺪ و از درون آن ﮐﯿﺴﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﭘﺮ از ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎي اﻧﮕﻮر ﺑﯿﺮون آورد و دو‬
‫ﺷﺎﺧﻪ از آن را در ﺳﯿﻨﯽ ﮐﻨﺎر ﻧﺎن ﻫﺎي ﻣﺤﻠﯽ و ﻇﺮف ﻣﺮﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻗﺎﺑﻞ دار‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﻣﺎل ﺑﺎغ ﺧﻮدﻣﻮﻧﻪ ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮدﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ از او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﺣﺒﻪ ﻫﺎي درﺷﺖ‬
‫اﻧﮕﻮر ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﺳﺮ از اﻧﮕﻮر ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒ و ﺗﻤﺠﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﻣﻐﺎزه ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺣﺎﻻ آﻗﺎ زاده ﮐﺠﺎﺳﺖ اﯾﻦ ﻃﺮﻓﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﭘﺎدﮔﺎن آﻣﻮزﺷﯽ دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﺷﻬﺮه ﺗﺎ اوﻧﺠﺎ ﭘﯿﺎده ﯾﻪ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ راه داري ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﺮواﻧﯽ ﻋﻤﺎرت ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم اوﻧﺠﺎﺳﺖ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اش ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ! ﻫﺪاﯾﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻣﺘﺪاد اﻧﮕﺸﺘﺎن ﻣﺴﺎﻓﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ!؟ ﻣﺮد ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﭘﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد‬
‫و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺷﻤﺎﺳﺖ ‪ ,‬ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻔﺮ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺑﺮﮐﺖ زﻧﺪﮔﯿﻢ‬
‫ﮐﻢ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي روي ﻣﯿﺰ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﺸﺎﷲ ﻫﻤﯿﻦ روزا‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮده ﺧﻮﻧﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ‪ .‬ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﮐﻪ در ﺣﺎل ذﮐﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﺑﻮد رو ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺑﺎ ﮐﯽ ﮐﺎر داره!؟ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﭘﯿﺮﻣﺮد را ﺑﺪﻫﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺳﺘﺶ اﻫﺎﻟﯽ ﺣﺮﻓﺎي ﺧﻮﺑﯽ راﺟﻊ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻤﯽ زﻧﻨﺪ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻣﯽ دوﺧﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ژاﻧﺪارم ﻫﺎ ﺷﺐ و روز ﮐﺸﯿﮏ اوﻧﺠﺎ رو ﻣﯽ ﮐﺸﻦ اﯾﻨﮑﻪ اون ﺑﺎﺑﺎ‬
‫و ﺧﺎﻧﻮادش ﭼﯿﮑﺎره ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﯿﮑﺎر ﮐﺮدن رو ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ وﻟﯽ دوﻟﺘﯽ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺧﻮب‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ رو ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﺗﻮ اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل ﭼﻨﺪ ﺑﺎري اوﻣﺪه اﯾﻨﺠﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﻮب و ﻧﺠﯿﺒﯿﻪ‬
‫وﻟﯽ ﺑﻬﺘﺮه زودﺗﺮ دﺳﺘﺶ و ﺑﮕﯿﺮي و ﺑﺒﺮﯾﺶ ﺷﻬﺮﺗﻮن‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺣﺮف ﻫﺎي‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ آﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺗﺴﺒﯿﺤﯽ را از ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺎ‬
‫آن ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻧﮕﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﺷﻬﺮﺗﻮن ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ؟ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﺎﻣﻪ و ﻋﺮﯾﻀﻪ ﻣﺮدم و ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮن ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻢ ﯾﻪ ‪ 15‬ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻟﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﯿﺰ ﺑﺪي‬
‫از اون ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻢ ازش ﺳﻮال ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ از ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﺮف ﻣﯽ زد! ﺑﺎ اﺷﺎره ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ اﺳﺘﮑﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﭘﺮ ﺷﺪن‬
‫دوﺑﺎره درون ﺳﯿﻨﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻫﺪاﯾﺖ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮔﻮﺷﺨﺮاش‬
‫ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎي دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﻫﺮ ﮐﺪام ﭼﻨﺪ ﺟﻮان ﻣﺴﻠﺢ دﯾﺪه‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﮐﻪ راﻫﺸﺎن را از درون ﺟﺎده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﻣﺰي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﻣﻐﺎزه و در ﻣﯿﺎن‬
‫ﻣﻮﺟﯽ از ﮔﺮد و ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪاﯾﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮐﻪ از‬
‫دﯾﺪن اﻓﺮاد ﻣﺴﻠﺢ ﭼﻨﺪان ﺗﻌﺠﺒﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺟﻠﻮي ﻧﯿﻤﮑﺖ اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ‬
‫رو ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ از ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺟﯿﭗ اول ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﺎ ﭼﺘﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻗﺮ ‪ ,‬ﺳﺮ آوردي اﯾﻦ‬
‫وﻗﺖ ﺻﺒﺢ!؟ ﺟﻮان ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﻣﺠﻌﺪ و ﻟﺒﺎس ﭼﺮﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺪود ‪35‬‬
‫ﯾﺎ ‪ 36‬ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎﯾﺶ ﭼﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻻﺳﺘﯿﮏ ﺟﻠﻮي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ زد و ﺳﭙﺲ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد رو ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﯾﻪ روز ﺟﻮر و ﭘﻼﺳﺖ و از اﯾﻦ ﻣﻐﺎزه ﺑﺮﯾﺰم ﺑﯿﺮون ﻣﮕﻪ‬
‫ﻧﻪ!؟ و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﭼﺸﻢ در ﻧﮕﺎه ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﻫﺪاﯾﺖ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﺲ زﺑﻮﻧﺖ و ﺗﻮي‬
‫دﻫﻨﺖ ﻧﮕﻪ دار و ﺧﻮب ﮔﻮش ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﻢ ‪ ,‬دﯾﺸﺐ ﺗﻮي دﺷﺖ ﮔﯿﻼس ﯾﻪ ﺧﺒﺮاﯾﯽ‬
‫ﺑﻮده ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﯿﺰي درﺑﺎرش ﻣﯽ دوﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ؟ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﮐﻠﻤﻪ دﺷﺖ ﮔﯿﻼس‬
‫اﺧﻤﯽ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش ﻧﺸﺴﺖ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﻣﺮد ﺟﻮان داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ روﯾﺶ را از‬
‫او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻐﺎزه اش ﺑﺮﮔﺮدد اﻣﺎ دﺳﺘﺎن ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﺮد ﺟﻮان او را در‬
‫ﺟﺎي ﺧﻮد ﻧﮕﺎه داﺷﺖ‪ .‬ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ دﺳﺘﺎن او را روي ﺑﺎزواﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدم ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻮض ﺷﺪي وﻟﯽ ﺑﺎورم ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻗﺮ ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺎ ﺧﺪاﯾﯽ ﺑﻮد ﺗﻮ‬
‫ﻧﻮن ﮐﺪوم ﺣﺮوم ﻟﻘﻤﻪ اي رو ﺧﻮردي ﮐﻪ ﻫﺎر ﺷﺪي‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و‬
‫اداﻣﻪ داد‪ :‬دوﺑﺎره ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻢ ﻫﺪاﯾﺖ ﭼﯿﺰي درﺑﺎره ﺧﺮاﺑﮑﺎري ﺗﻮ دﺷﺖ ﮔﯿﻼس ﻣﯽ دوﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬
‫اﯾﻨﺒﺎر ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﻔﯽ داد‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻫﺪاﯾﺖ‬
‫روﺑﺮو ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮه ﺧﻮردن ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﺮد ﻣﺴﺎﻓﺮ‬
‫ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد و از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬اﻫﻞ اﯾﻨﻄﺮف ﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻋﻤﻮ ‪ ,‬اﯾﻨﺠﺎ ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﭘﺪر‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر او را ﺑﺎ ﻫﺪاﯾﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﺴﺎﻓﺮم اوﻣﺪم دﻧﺒﺎل ﭘﺴﺮم اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﺑﺎزه! ﺟﻮان ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮ را ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﯾﺸﺐ ﻣﻮﺗﻮر آب‬
‫دﺷﺖ ﮔﯿﻼس و دزدﯾﺪن ﻫﺪاﯾﺖ ‪ ,‬ﻣﯽ دوﻧﯽ ﮐﻪ از ﭼﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ !؟ ﮐﺎر ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺑﺎﻏﺪاراﺳﺖ ﺷﮏ ﻧﺪارم ‪ ,‬از ﻗﻮل ﻣﻦ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﮕﻮ اﮔﻪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﺴﯽ ﺧﻮاب زﻣﯿﻦ ﻫﺎي دﺧﺘﺮ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رو ﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﮐﺎﺑﻮس زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻣﯽ ﺷﻢ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪي ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻐﺎزه ﻣﯿﻠﻪ آﻫﻨﯽ‬
‫ﺳﻘﻒ ﺟﯿﭗ را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺟﺴﺘﯽ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ آن در ﻣﯿﺎن ﮔﺮد و ﺧﺎك اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ در ﺟﺎده‬
‫ﺧﺎﮐﯽ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ دور ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ در ﺟﻤﻊ اﻓﺮادي ﮐﻪ ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ دﻧﺒﺎل ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﺪاﯾﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﮐﻪ اﺳﺘﮑﺎن ﻫﺎ را ﺑﺎ ﭼﺎي ﺗﺎزه دم ﭘﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻪ دل آﺷﻮﺑﯽ ﻣﺮد ﻣﺴﺎﻓﺮ را دﯾﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻦ روي‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ آﺑﺎدي دﯾﮕﻪ اي ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻣﺤﺒﺖ و‬
‫ﺻﻔﺎي ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﺷﻮن ﯾﺎ ﺑﺎﻏﺪار ﺑﻮدﻧﺪ و ﯾﺎ ﮔﻠﻪ دار‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﺎ ﮔﺮم ﺷﺪن ﻫﻮا ﭼﻮﭘﺎن ﻫﺎ‬
‫ﮔﻠﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺮاي ﭼﺮا ﻣﯽ ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﻮ آﻏﻞ ﻫﺎي دﺷﺖ ﮔﯿﻼس ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ ﭘﺪر ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻬﺮام ﺳﺎﻻر‬
‫ﮔﻠﻪ داراي ﻟﻮاﺳﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻬﺎر ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ دﺳﺖ زن و ﺑﭽﻪ ﻫﺎش رو ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﺑﺎﻻ و ﺗﺎ اواﯾﻞ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻫﻢ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻬﺮام ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮه ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ ﻫﻢ ﮐﺎرش‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﻫﺮ روز اﻫﺎﻟﯽ رو ﻣﯽ رﺳﻮﻧﺪ ﺗﻬﺮان و ﻋﺼﺮي دوﺑﺎره ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ روز ﮐﻪ واﺳﻪ ﺧﺮاﺑﯽ ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﺗﻬﺮان ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ ﺗﻮ آﺗﯿﺶ ﻣﯽ‬
‫ﺳﻮزه‪ .‬اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا و ﭼﻪ ﺟﻮري ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺮدم ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎ رو از آﺑﺎدي‬
‫ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻨﺪ اون ﺑﺎﻻ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ و‬
‫ﺧﺎﻧﻮادش زﻧﺪه زﻧﺪه ﺗﻮ آﺗﯿﺶ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬راﺳﺘﺶ اون ﻣﻮﻗﻊ ﯾﮑﯽ از ﺟﻮوﻧﺎي آﺑﺎدي ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رو دﯾﺪه ﮐﻪ از ﮐﻮره راه ﻣﯽ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ ‪ ,‬ﺧﺪا ﻋﺎﻟﻤﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف اون ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮد ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻋﻘﻞ ﺑﻮد ﻃﻔﻠﮏ ‪ ,‬ﺧﻼﺻﻪ ﻓﺮداي اون روز‬
‫ﺑﻬﺮام ﮐﻪ از ﺗﻬﺮان ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮده ﺗﻘﺼﯿﺮ رو ﻣﯽ اﻧﺪازه ﮔﺮدن اﻫﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺷﻤﺎﻫﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر‬
‫و ﮐﺮده ﺣﺎﻻ ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﭼﺸﻢ دﯾﺪن ﺳﺎﻻر ﭼﻮﭘﺎن ﻫﺎ ﺑﻮدن ﭘﺪرش رو ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻫﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ آﺧﻪ ﻣﺎ و ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ اﺧﺘﻼﻓﯽ ﺳﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ‬
‫اﺻﻼ" ﺳﺎﻻر ﮔﻠﻪ دارا ﺷﺪن ﭘﺪرت ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ راي ﻫﻤﯿﻦ اﻫﺎﻟﯽ ﺑﻮده وﻟﯽ ﺑﻪ ﺧﺮﺟﺶ ﻧﺮﻓﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اون ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﯾﻪ ﺳﺮي ﻣﺰدور و از اﯾﻦ ﻃﺮف و اوﻧﻄﺮف دور‬
‫ﺧﻮدش ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﺷﺪ ﻧﮕﻬﺒﺎن زﻣﯿﻦ ﻫﺎي دﺷﺖ ﮔﯿﻼس ‪ .‬ﻗﻠﺒﺶ ﺷﺪ ﺳﻨﮓ و ﮐﯿﻨﻪ ﻫﻤﻪ رو‬
‫ﺑﻪ دل ﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ روز ﭘﯿﺶ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﮔﻠﻪ دار ﻫﺎ رو ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻫﺎ رو‬
‫ﺑﺒﺮﻧﺪ ﯾﯿﻼق ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﮐﺘﮏ از دﺷﺖ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﺪ اﯾﻨﻄﻮري راه اﻓﺘﺎده ﺗﻮ‬
‫آﺑﺎدي ﮐﻪ ﭼﯽ! ﻣﻮﺗﻮر آب دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رو دزدﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻫﺪاﯾﺖ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت آﻫﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺎي را ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﻌﺎرف ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺪا ﺑﯿﺎﻣﺮزه ﻣﺶ ﺑﺎﻗﺮ رو ‪,‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﭼﺸﻢ دﯾﺪن ﮔﻠﻪ دار ﻫﺎ رو ﺗﻮ دﺷﺖ‬
‫ﮔﯿﻼس ﻧﺪاره و ﯾﻪ روزي ﻫﻤﻪ رو از اوﻧﺠﺎ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﭘﺴﺮه ﻧﺎﺧﻠﻒ ﺷﺪه ﺳﮓ‬
‫در ﺧﻮﻧﻪ ﮐﺴﯿﮑﻪ ‪ ...‬ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻻ اﻟﻪ اﻻ اﷲ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﭼﯽ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ اﺳﮑﻨﺎس ﺗﺎ ﺷﺪه اي را زﯾﺮ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﺎ ﻋﻠﯽ از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﺎﮐﺶ رو ﺑﻪ ﻫﺪاﯾﺖ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و راه ﻋﻤﺎرت ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ را در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ از ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ دور‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ و رو ﺑﻪ ﻗﻬﻮه ﺧﺎﻧﻪ ﭼﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن اﺳﺘﮑﺎن ﻫﺎ از روي‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﭘﺴﺮم و ﻣﯽ ﮔﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ دم و دﺳﺘﮕﺎه ﮐﻪ ﺑﺪﻫﯽ ﻧﺪاره ﺣﺎﺟﯽ داره؟‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دﺳﺘﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯽ ذاﺷﺖ ﻣﺎ ﭘﻮل ﭼﺎﯾﯽ رو ازش ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ‬
‫ﺑﺮو ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ و ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎرش ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮ در‬
‫ﻃﻮل ﻣﺴﯿﺮ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ﭼﯽ و ﺟﻮان ﻫﺎي ﻣﺴﻠﺤﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺗﻤﺎس ﻫﺎ و ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻨﻬﺎ از ﺧﻮﺑﯽ و ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻮازي ﺻﺎﺣﺒﺎن‬
‫ﻋﻤﺎرت و ﻣﺮدم ﻣﺤﻠﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﺮﮔﺰ ﺣﺮﻓﯽ از اوﺿﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرش از ﺻﺒﺢ دﯾﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻧﺰده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از دو راﻫﯽ و وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ‬
‫ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ و ژاﻧﺪارم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺪاﯾﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻓﺘﺎد‪ .‬او ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺧﻮد را ﻋﺎدي ﻧﺸﺎن دﻫﺪ دﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ اداﻣﻪ داد‪.‬‬
‫در ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮان ﺑﺎ دﯾﺪن ﻏﺮﯾﺒﻪ اي ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺟﺎده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ‬
‫دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ژاﻧﺪارﻣﯽ ﮐﻪ روي ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺨﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻪ ﺧﻮاب رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺑﯿﺪار ﮐﺮدن او در ﮐﻨﺎر ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻣﺮد ﺳﺎك ﺑﺰرﮔﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد و ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ او ﺳﻼم ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم او را داد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ وﺳﻂ ﺟﺎده ﺑﺮداﺷﺖ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻧﯿﺎ ‪ ,‬ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ ژاﻧﺪارم در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ اش ﺑﻮد ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﮐﻨﺎن از ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺮد اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺑﺮود‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ از ﮐﻨﺎر‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮاب آﻟﻮد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﺬﺷﺖ و در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ژاﻧﺪارم‬
‫اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ژاﻧﺪارم ﺑﻌﺪ از ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮدن او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺠﺎ اﯾﻦ وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﻋﻤﻮ!؟ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﺣﺒﯿﺐ و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﺟﻮون ﺳﺮﺑﺎزه اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اوﻣﺪم ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ‪ .‬ژاﻧﺪارم ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ﺑﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺐ ﭼﻮن ﭘﺴﺮت اﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﺑﺎزه ﻫﻤﯿﻨﻄﻮري ﺳﺮت و اﻧﺪاﺧﺘﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ اوﻣﺪي‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﭼﯽ!؟ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﯽ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﺮﮔﺮد ﺳﺮ ﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﯿﺖ ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮده ﭘﯿﺸﺘﻮن و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺮد ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫ﭼﺮﺧﯿﺪ اﻣﺎ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ آﻗﺎ ﻣﻦ ﮐﺎرﻣﻨﺪ دوﻟﺖ ﻫﺴﺘﻢ او را وادار ﺑﻪ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ژاﻧﺪارم‬
‫اﯾﻨﺒﺎر ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﮐﺎرﻣﻨﺪ!؟ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬اداره ﭘﺴﺖ‬
‫ﺷﺎﻫﺮود ﻗﺮﺑﺎن ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﮕﯿﺮ دوﻟﺘﻢ‪ .‬ژاﻧﺪارم ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻟﺶ از ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺒﻪ‬
‫راﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎك آﺑﯽ رﻧﮓ او اﺷﺎره ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ اون ﺳﺎك ﭼﯽ‬
‫داري؟ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺎره ژاﻧﺪارم ﺷﺪه ﺑﻮد روي ﺳﺎك ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن زﯾﭗ‬
‫ﺟﻠﻮي آن ﭼﻨﺪ ﻧﺎن ﻣﺤﻠﯽ و ﯾﮏ ﻇﺮف از ﻋﺴﻠﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ آورده ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫اﺳﮑﻨﺎﺳﯽ را زﯾﺮ ﻧﺎن ﻫﺎ ﻗﺮار داد و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻃﺮف ژاﻧﺪارم ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﻧﺪاره ﻧﻮش ﺟﺎﻧﺘﻮن ﻋﺴﻞ ﺷﻬﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‪ .‬ژاﻧﺪارم ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮔﻮﺷﻪ اﺳﮑﻨﺎس ﻏﺮﯾﺒﻪ از‬
‫زﯾﺮ ﻧﺎن ﻫﺎ ﻧﺮم ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز اﺷﺎره اي ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺮو ﯾﻪ ﮔﺸﺘﯽ اﯾﻦ دور و‬
‫ﺑﺮﻫﺎ ﺑﺰن از دﯾﺸﺐ ﻧﺸﺴﺘﯽ ور دل ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﯽ ﯾﺎ اﷲ!؟ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ادا ﮐﺮد در‬
‫ﻃﻮل ﺟﺎده ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد ﮐﻪ ژاﻧﺪارم از ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ او ﺑﻪ داﺧﻞ ﮐﯿﻮﺳﮏ‬
‫ﺑﺮود‪ .‬در اﻃﺎﻗﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ اﺳﮑﻨﺎس را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ژاﻧﺪارم ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ﮐﺮدﯾﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﻗﺎﺑﻞ دار ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ژاﻧﺪارم ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺳﺮﮔﺮم‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﯿﺎﻧﺪازد اﺳﮑﻨﺎس را از دﺳﺘﺎن او رﺑﻮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺤﯿﻂ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫ﻗﺎﻧﻮن ﺧﻮدش رو داره ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﭘﺎدﮔﺎن ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﯾﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺟﺎﯾﯽ ‪ ,‬ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮي ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺎزده ﭘﺴﺮﺗﻮن ﺳﻔﺎرش ﮐﻦ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ از ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ ﻣﻮﻧﺪه رو‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﮐﺎراش رو ﻧﺪﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﺰارش ﺑﺮاش رد ﻧﮑﺮدم ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮم ﮐﻠﻪ اش ﺑﻮ ﻗﺮﻣﻪ ﺳﺒﺰي ﻣﯽ ده‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺠﻮز دﯾﺪار ﺑﺎ ﭘﺴﺮش را درﯾﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﭼﺸﻤﯽ ﮔﻔﺖ و ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ از ژاﻧﺪارم از آﻧﺠﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺰرگ ﻗﺮﻣﺰ‬
‫رﻧﮓ ﺑﺎغ رﻓﺖ‪ .‬ﺳﮑﻮت ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺰ ﺻﺪاي آواز‬
‫ﭘﺮﻧﺪه اي در ﻫﻤﺎن ﺣﻮاﻟﯽ ﺻﺪاي دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺎﻗﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و از دور ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺮﺑﺎز را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪن او از ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ اﯾﻦ‬
‫ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺟﺎي ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮد ﺟﻮي آﺑﯽ ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر در ورودي ﺑﺎغ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺮ از آب زﻻل و ﺧﻨﮏ ﺑﻮد درﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﻼف ﺷﻬﺮ او ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﺑﺨﺎﻃﺮ‬
‫ﮐﻢ آﺑﯽ از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﻌﺪاد ﺑﯿﺸﺘﺮي از ﮐﺸﺎورزان ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ راه ﺷﻬﺮ‬
‫ﻫﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮ را در ﭘﯿﺶ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻬﺮ ﻫﺎي ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺳﯿﺎه ﭼﺎﻟﻪ ﻫﺎ آﻧﻬﺎ را در ﺧﻮد ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮي ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺷﺎن ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺧﺒﺮ درﮔﺬﺷﺘﺸﺎن ﺑﻮد‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاﯾﯽ را از درون ﺑﺎغ ﺷﻨﯿﺪ دوﺑﺎره از روي ﭘﻞ ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﭼﻨﺪ ﻗﺪم‬
‫دورﺗﺮ از در ورودي در اﻣﺘﺪاد دﯾﻮار ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻓﻨﺲ ﻫﺎ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ داﺧﻞ ﺑﺎغ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬درﺧﺘﺎن ﮔﯿﻼس و آﻟﺒﺎﻟﻮ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪﺷﺎن ﻣﻨﻈﺮه اي زﯾﺒﺎ‬
‫را در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ دادﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﮔﺎم دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎز ﮐﺮدن راه آب ﺑﻪ زﯾﺮ ﯾﮏ درﺧﺖ ﺑﻮد را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮ دﯾﺪ او ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺳﺮش را ﺧﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎر آن ﺟﻮان و ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﻨﺲ ﻫﺎ او ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه ﭘﺴﺮش‬
‫را ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﻫﻬﺎ دوﺑﺎره ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ زﯾﺮ درﺧﺖ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻮي ﺑﺎرﯾﮏ آب از‬
‫ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ درﺳﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺪرش در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي او و ﭘﺸﺖ ﺣﺼﺎر‬
‫ﺑﺎغ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺛﻤﺮه ﺑﺎغ زﻧﺪﮔﯿﺶ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﭘﺴﺮم ‪ ...‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ...‬ﺻﺪاي ﺑﻐﺾ آﻟﻮد ﭘﺪر‬
‫ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ ﮔﻮش ﺣﺒﯿﺐ رﺳﯿﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ از اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي ﻋﻤﺎرت ﺑﺮﮔﺸﺖ اﻣﺎ اﺛﺮي از ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﺒﻮر ﯾﮏ ﺳﺎﯾﻪ در ﭘﺸﺖ ﺣﺼﺎر ﺑﺎغ ﺗﻮﺟﻬﺶ را‬
‫ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯿﻠﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ درﺧﺖ ﺗﮑﯿﻪ داد و ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫ﺷﺨﺺ ﭘﺸﺖ ﺣﺼﺎر ﺑﺮداﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﭘﺪرش در ﭘﺸﺖ ﻓﻨﺲ ﻫﺎي ﺑﺎغ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺎه از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ ﭘﺪرش را دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﺣﺎﻻ در اﯾﻦ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ از روز و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ اوﻟﯿﻦ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ را در ﻓﻀﺎ ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ ﭘﺪرش‬
‫را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﯿﺠﺎن زده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺑﺎغ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﭘﺪرش ﺑﺎ ﻫﻤﺎن‬
‫اورﮐﺖ ﺧﺎﮐﯽ رﻧﮓ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي آن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد دوﯾﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ او در‬
‫اﻓﮑﺎرش ﻏﻮﻃﻪ ور ﺑﻮد و ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﺎﮔﺎه ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاﯾﺶ رﻧﮓ ﻋﻮض ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره ﮐﻮدﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﻬﺮﺑﺎن و دﺳﺖ ﻫﺎي اﺳﺘﻮار ﭘﺪر ﺑﺮاﯾﺶ ﻗﻮﯾﺘﺮﯾﻦ ﺗﮑﯿﻪ‬
‫ﮔﺎه ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن از در ﺑﺎغ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻠﻤﻪ آﻗﺎ ﺟﻮن را ﺑﻪ زﺑﺎن آورد و‬
‫در آﻏﻮش ﭘﺪر ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭼﻘﺪر ﺟﺎي ﺧﺎﻟﯽ دﺳﺘﺎن ﭘﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﭘﺪرش را در اﯾﻦ ﯾﮏ ﺳﺎل‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺣﺴﺎس ﮐﺮده ﺑﻮد ﻫﻤﺎن دﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻨﮏ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ روي ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﺮاي او ﻫﺪﯾﻪ ﻫﺎﯾﯽ اﻟﻬﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻟﺬت دﯾﺪارﺷﺎن ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺎده ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻼش ﻓﺮاوان از او و ﺑﺮادرﻫﺎ و ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺮش ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﯾﮑﺒﺎر ﻫﻢ ﻟﺐ ﺑﻪ‬
‫ﺷﮑﻮه و ﻧﺎﻟﻪ ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮﺑﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن!؟ ﺣﺒﯿﺐ از آﻏﻮش ﭘﺪرش ﺧﺎرج ﺷﺪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺪرش ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ را از ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺧﻮﺑﻢ آﻗﺎ‬
‫ﺟﻮن و ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد ‪ :‬رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ‪ ,‬ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﺮدﯾﺪ آﻗﺎ ﺟﻮن! ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ از ﭼﻬﺮه ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﺮﻧﻤﯽ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺑﺮاﻧﺪاز ﮐﺮدن او اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺎ ﺷﺎﷲ دﯾﮕﻪ ﻣﺮدي ﺷﺪي‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﭘﺴﺮم ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺎك از دﺳﺘﺎن ﭘﺪر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ‬
‫آﻗﺎ ﺟﻮن ﺧﻮش اوﻣﺪﯾﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺶ را ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺪم زﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫در ورودي ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺴﺮش وارد آن ﺷﺪ‪.‬‬
‫آن ﻫﺎ در ﺣﺎﻟﯽ وارد ﺑﺎغ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزاﻧﻪ ﻏﺮﯾﺒﻪ اي را ﮐﻪ از ﭘﺲ وﯾﺮاﻧﻪ ﻫﺎي ﯾﮏ‬
‫روﯾﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﻏﺮﯾﺒﻪ اي ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﭘﺮﭼﯿﻦ روﺑﺮوي ﺑﺎغ ‪ ,‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺳﯿﻠﯽ از‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت ﮔﺬﺷﺘﻪ ذﻫﻨﺶ را درﻧﻮردﯾﺪ‪ .‬دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ او را ﺑﻪ روزي ﺳﻮق داد ﮐﻪ ﺑﯿﺮون ﻫﺘﻞ‬
‫ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺘﺶ در رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو ﺑﻪ ﺟﺎده ﺧﺎﻟﯽ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻗﺒﻞ ﻟﯿﻼ او را در ﺳﺮاب‬
‫دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﺗﺮك ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﺎت ﺳﺮد ‪ ,‬اﺣﺴﺎس ﮐﺴﯽ را داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﯿﻦ زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎن ﻣﻌﻠﻖ ﻣﺎﻧﺪه و در اﻧﺘﻈﺎر دﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ اﺳﺖ ﺗﺎ او را از ﮔﺮداب ﻋﻈﯿﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ او را ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ .‬دارﯾﺪ از ﺳﺮﻣﺎ ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪ آﻗﺎ ‪ ,‬ﻻزم‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺑﯿﺮون از ﻫﺘﻞ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮدي ﺑﺮﮔﺸﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺸﯿﺶ ﻫﺎي ﮐﻠﯿﺴﺎ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﻠﻘﻪ ازدواج او و ﻟﯿﻼ را در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ او‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﺳﯿﺎه ﭘﻮﺳﺖ دﺳﺘﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﮔﺬاﺷﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﺑﺪي‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺠﻠﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ارزش ﻧﯿﮑﯽ را درك ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺣﻠﻘﻪ اي ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺠﯿﺮه‬
‫اﺗﺼﺎل اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﻮد را در ﻣﯿﺎن دﺳﺘﺎن او ﻗﺮار داد و در زﯾﺮ ﺑﺎرش ﺑﻠﻮرﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ‬
‫ﺑﺮف ﺑﻪ راه ﺧﻮد اداﻣﻪ داد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ در وﺳﻂ ﺟﺎده ﺳﺮد و ﺑﺮﻓﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺷﺒﺢ ﺗﻨﻬﺎ و ﺳﺮﮔﺮدان ﮐﻪ ﺑﯽ ﻫﺪف در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي‬
‫رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو ﭘﺮﺳﻪ ﻣﯽ زد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن در ﺑﻪ ﻫﻢ رﯾﺨﺘﮕﯽ ذﻫﻨﯽ اش دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺗﺮﻣﺰ ﺷﺪﯾﺪ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ و ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ﺧﺎﮐﯽ ﺟﻠﻮي در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﺳﻮم‬
‫اﺷﮑﺎن ﺣﻠﻘﻪ ازدواﺟﺶ را ﮐﻪ در آوﯾﺰي ﻗﺮار داده ﺑﻮد دور ﮔﺮدﻧﺶ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻗﺒﻞ ﻧﯿﺰ آﻧﻬﺎ را در ﺟﺎده و ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ وارد راه ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺷﻮد دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎي دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ روي ﺳﻄﺢ‬
‫ﺧﺎﮐﯽ ﺟﺎده و ﻫﻢ زﻣﺎن ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﺟﻮان ﻣﺴﻠﺢ ﮐﻪ از ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺟﺴﺖ‬
‫ﻣﯽ زدﻧﺪ ﺳﮑﻮت آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ اﻃﺮاف را در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻬﺮام ﮐﺎرﮔﺰار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺲ از ﭘﯿﺎده ﺷﺪن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮازش ﮐﺮدن ﺳﮓ ﺳﯿﺎه‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺎده ﺷﺪن او ‪ ,‬از ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻬﺮ آب‬
‫ﺟﻠﻮي ﺑﺎغ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از اﺷﺎره ﺑﻪ ﺟﻮان ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺻﺪا درآوردن زﻧﮓ در ﺑﺎغ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از دزدﯾﺪه ﺷﺪن ﻣﻮﺗﻮر آب ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺟﺮﯾﺎن زﻻل و ﺧﺮوﺷﺎن آب در ﻧﻬﺮي ﮐﻪ از ﺳﺎﻟﯿﺎن‬
‫دور ﺑﺎغ ﻫﺎي ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ دﺷﺖ را ﺳﯿﺮاب ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﺻﺪاي دﻟﻨﻮاز‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد آب ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﮐﻒ ﻧﻬﺮ ﭼﻨﺪان ﺑﺮاي ﺑﻬﺮام ﭼﻨﺪان ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻧﮕﺎه ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت و ﻋﺎري از اﺣﺴﺎس او ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن آب ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺮﻧﺎس ﻫﺎي ﺳﮓ ﺳﯿﺎﻫﺶ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺮﭼﯿﻦ ﻫﺎي روﺑﺮوي ﺑﺎغ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎﯾﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﯿﺰي در آﻧﺴﻮي ﭘﺮﭼﯿﻦ ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﮓ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ و ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺑﺎغ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از اﻣﺘﺪاد ﻧﮕﺎه ﺣﯿﻮان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آن‬
‫ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮو ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺖ ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺎد ﮐﺎرش‬
‫دارم و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﻢ ﺷﺪن روي ﻧﻬﺮ زﻻل آب ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭘﺎﺷﯿﺪن آب زﻻل و ﺧﻨﮏ آن روي‬
‫ﺳﺮ و ﮔﺮدن و ﺻﻮرﺗﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ ﺑﻬﺮام ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺎغ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﭘﺎرﺳﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﯿﺮه ﺷﺪن‬
‫ﺑﻪ او ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﮓ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ در ﺑﺎغ رو ﺑﻪ‬
‫ﺑﻬﺮام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ارﺑﺎب و ﻧﻮﮐﺮ ﻧﺪارﯾﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﮐﯽ ﮐﺎر داري !؟ ﺑﻬﺮام ﮐﻪ از ﭘﺎﺳﺦ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﯾﮑﻪ ﺧﻮرده ﺑﻮد اﺑﺘﺪا ﺑﻪ اﻓﺘﺎدن ﻗﻄﺮه ﻫﺎي آب از ﺻﻮرت و ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ درون ﻧﻬﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﺳﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد از ﮐﻨﺎر ﻧﻬﺮ آب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺘﺶ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﺧﺸﻤﯽ را ﻫﺮ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﭼﻬﺮه ﺑﻬﺮام ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﯽ دﯾﺪ اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﺧﻮد دﻓﺎع ﮐﻨﺪ‬
‫دﺳﺘﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺑﻬﺮام ﺑﺮ ﮔﺮﯾﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ و او را ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﮐﺸﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﻪ‬
‫دﯾﻮار ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎغ ﮐﻮﺑﯿﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﭘﺎرس ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺳﮓ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻬﺮام ﺧﻮد را در ﯾﮏ ﻗﺪﻣﯽ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ آﻣﺎده ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻮد ﻣﺪام ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻬﺮام ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﮔﻠﻮي ﺣﺒﯿﺐ را ﻣﯽ‬
‫ﻓﺸﺮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﮔﻮش ﻫﺎي او ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻔﻪ اﻣﺎ ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻔﻬﻢ‬
‫ﺑﺎ ﮐﯽ داري ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ ‪ ,‬ﮐﺎري ﻧﮑﻦ ﺑﺪون اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮت ﮔﺮدوﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن ﺧﺮاب‬
‫ﺷﺪه اي ﮐﻪ ازش اوﻣﺪي ‪ ,‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ري ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ آدم ﺑﻪ ارﺑﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ﺑﯿﺎد دم در ‪ ,‬ﺻﺪاي‬
‫ﺗﻨﺪ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻬﺮام ﺑﺎ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﺪي ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ آرام ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺎغ‬
‫ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﻏﻀﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻢ او‬
‫دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎرت و ﺑﮕﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮم! ﺑﻬﺮام دﺳﺘﯽ روي ﻣﻮﻫﺎي آﺷﻔﺘﻪ اش ﮐﺸﯿﺪ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﺑﺒﯿﻨﻪ آﻗﺎ ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺑﻬﺮام ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ وارد ﺑﺎغ‬
‫ﺷﻮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬اﻃﻼع ﺑﺪﯾﺪ ﺗﺎ ﯾﮑﯽ دو ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﻣﯽ ﯾﺎم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري اﻣﺎ ﺑﻬﺮام ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﮐﺶ داري ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻤﯿﻦ اﻻن و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮑﯽ از ﺟﯿﭗ ﻫﺎ رﻓﺖ و ﭘﺲ از ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺳﭙﺮ ﺟﻠﻮي آن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ‬
‫ﻗﻼده ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺳﮓ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺳﺮ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او وارد ﺑﺎغ ﺷﻮد‪ .‬در ﺑﺎغ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت‬
‫ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬از ﭘﺸﺖ ﺑﺎغ ﺑﺮو ﺑﻪ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ ﺑﮕﻮ ﺑﯿﺎد دم ﮐﻠﺒﻪ ﺗﻪ ﺑﺎغ ‪ ,‬ﻫﻢ اوﻧﺠﺎ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﮕﻮ ﮐﺎر واﺟﺒﯽ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪه ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ ‪ ,‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﺸﻤﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ و ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي دﺳﺘﺎن ﺗﯿﻤﺴﺎر روي ﺑﺎزواﻧﺶ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﺮﺳﺶ ﭼﺮاﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺗﯿﻤﺴﺎر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺗﺸﺮ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‬
‫‪ :‬ﺑﺮاي اﯾﻦ آوردﻣﺖ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺧﺎﻧﻮادت ﺑﺪم ﻧﻤﯽ ﺧﻮام ﮐﺎري ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﻮك ﻫﺎ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺎﻧﺶ را از ﺑﺎزوﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي از ﺷﺮم‬
‫ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ از ﻣﯿﺎن راه ﺑﺎرﯾﮏ درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ دوﯾﺪ‪.‬‬
‫دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي و ﺳﺮﮔﺮد ﻃﺎﻫﺮي ﺑﺎ درآﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ‬
‫ﻫﺎي او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دوﺳﺖ ﻣﺤﻤﺪ و ﺣﺎج ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ از در ﭘﺸﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﮐﻨﺎر ﭘﺪرش ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ و ﺑﯽ رﯾﺎي دوﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﭘﺪر‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ آﺷﻨﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮاﻫﺶ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ از ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺗﺎ زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﻫﺮ دو دﺳﺘﺶ را روي ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺪم زﻧﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﻣﯿﺎن راه ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺘﻮر ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺒﯿﺐ در ﮐﻠﺒﻪ اش ﻣﺸﻐﻮل ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ اش ﭘﺲ از‬
‫ﻣﺎﻫﻬﺎ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻼﻫﺶ را از روي ﮐﻤﺪ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺮاي ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺟﻠﻮي‬
‫آﯾﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎه ﻫﺎ از آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎري ﮐﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ را ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و اﮔﺮ‬
‫آﻧﻬﺎ را ﻫﺮ روز در ﮐﻤﺪش ﻧﻈﺎره ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﭼﻪ ﺑﺴﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬراﻧﺪن دوران‬
‫ﺳﺮﺑﺎزﯾﺴﺖ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺑﺮاي ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري آﻣﺎده ﺑﻮد ﺑﺮاي‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺣﺒﯿﺐ از آﯾﻨﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدش اﻧﺪاﺧﺖ و آﻣﺎده ﺑﯿﺮون رﻓﺘﻦ از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز ﻃﺒﻘﻪ دوم ﻋﻤﺎرت اﻓﺘﺎد‪ .‬او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ از آﯾﻨﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ‬
‫ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎﯾﯽ ﻟﺮزان و ﻣﺮدد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎﻗﺶ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫اي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ از روز ورود ﻟﯿﻼ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﮔﺸﻮده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻟﯿﻼ ﺗﺼﻤﯿﻢ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﺮﯾﻤﺶ را ﺑﻪ روي دﻧﯿﺎي روﺷﻦ ﺑﮕﺸﺎﯾﺪ و اﯾﻦ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ روز ﺑﺮاي‬
‫دﯾﺪن او ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي زﯾﺒﺎي روي ﺑﺮج‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮاب ﻣﯽ رﻓﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺎﯾﺎن اﻧﺘﻈﺎري دو ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ از ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داﺷﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را در ﺟﯿﺐ ﮐﺘﺶ ﻓﺮو ﺑﺮد و اﻧﺪك ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪن ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺳﻮره ﻫﺎﯾﯽ از ﻗﺮآن ﻣﻘﺪس در آن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﭘﺲ از ﮔﻔﺘﻦ " ﺑﺴﻢ اﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﯿﻢ " ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ آن زد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺮق ﻣﯽ زدﻧﺪ از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون زد‪.‬‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي ﺟﯿﭗ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺑﺎغ ‪ 5‬ﻫﮑﺘﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﻨﻬﺎ دﺧﺘﺮش در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫ذﻫﻨﯽ ﮐﻪ درﮔﯿﺮ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر در اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﺟﻠﻮﯾﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺳﻮال ﯾﮑﯽ از آن دو ﺟﻮان ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد اﻫﻞ ﮐﺠﺎﯾﯽ رو ﺑﻪ او ﮐﺮد و ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺷﺎﻫﺮود ‪,‬‬
‫ﺟﻮان ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﻪ راه ﺧﺎﮐﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪي ﺧﻮرده ﺑﻮد دﺳﺘﺎﻧﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﻣﯿﻠﻪ ﻋﻘﺐ ﺟﯿﭗ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻪ آﺷﺨﻮري!؟‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺷﻠﯿﮏ ﺧﻨﺪه ﻫﺮ دو ﺟﻮان ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي آﻧﻬﺎ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻧﻬﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه آرام ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ‬
‫او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ درﺳﯽ را ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫درك ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻃﯽ ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ ﮐﻮﺗﺎه در ﺟﺎده ﺧﺎﮐﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ در ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﯿﻠﻪ‬
‫ﻫﺎي آﻫﻨﯽ و ﺗﻮﺳﻂ دو ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﺣﺎﻃﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از آن ﺟﻠﻮي‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺳﺮ در ﻋﻈﯿﻢ و ﺳﺘﻮن ﻫﺎي ﮔﭻ ﮐﺎري ﺷﺪه زﯾﺒﺎﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺷﺒﯿﻪ ﻋﻤﺎرﺗﯽ ﻣﺠﻠﻞ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ اداري ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﻗﻒ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﻬﺮام‬
‫و در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ ﺣﺒﯿﺐ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﭘﻬﻦ ورودي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﭘﺲ از‬
‫ﻋﺒﻮر از ردﯾﻒ ﺳﺘﻮﻫﺎي ﻋﻈﯿﻢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺠﻠﻠﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮش ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ و‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎي راﺣﺘﯽ ﻣﺪرن ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎي ﺳﺎﻟﻦ دري ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ دﯾﮕﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﻬﺮام ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از آن ﺑﻪ دﯾﺪار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻬﺮام از‬
‫ورودش ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻓﺮش ﻫﺎي ﻧﻘﺶ‬
‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺎﻻر ﺳﺮﮔﺮم ﮐﺮد‪ .‬او درﮐﻮدﮐﯽ ﻣﺎدرش را ﭘﺸﺖ دار ﻗﺎﻟﯽ در ﺣﺎل ﮔﺮه زدن ﺗﺎر و‬
‫ﭘﻮد ﻫﺎي ﻓﺮش دﯾﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻃﺮح روي ﻓﺮش ﻫﺎي اﯾﻦ ﺗﺎﻻر ﺑﻪ ﻧﻈﺮش اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ و ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻓﺮد ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﯾﯽ رﻧﮓ ﻫﺎ ‪ ,‬ﮔﻞ ﻫﺎ و ﺣﺘﯽ ﻃﺮح ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن روي آن زﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و در‬
‫دﻧﯿﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ ﻓﺮش زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آراﻣﯽ از روي ﻓﺮش ﻫﺎي ﺗﺎﻻر ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫و در ذﻫﻨﺶ داﺳﺘﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ آن ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫از در ﺗﺎﻻر ﺗﺎ زﯾﺮ ﭘﺎي او اﻣﺘﺪاد ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودي ﺗﺎﻻر ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‬
‫دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﻗﺪي ﮐﺸﯿﺪه و رداﯾﯽ ﻓﯿﺮوزه اي رﻧﮓ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ وزش ﺑﺎد در ﻫﻮا ﭘﯿﭻ و ﺗﺎب ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرد ﺑﺮ در ﺗﺎﻻر اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﺪﻟﯿﻞ ﻧﻮر ﺷﺪﯾﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد آﻧﮑﻪ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺧﺘﺮش در اﯾﻦ ﻗﺼﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ اﻣﺎ در دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺮﮔﺰ آﻧﻬﺎ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻗﺪم ﻫﺎﯾﯽ ﻣﻮزون ﮔﺎم ﺑﻪ درون‬
‫ﺗﺎﻻر ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎﻣﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻧﮕﺎه ﻣﺴﺤﻮر ﮐﻨﻨﺪه اش ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﭘﯿﺶ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ‬
‫آﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻦ او ﺑﻪ درون ﺗﺎﻻر ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه او را ﺑﺒﯿﻨﺪ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ‬
‫ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺧﻮد او ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ و ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﺮ آﻣﺪه ﮐﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ دﺧﺘﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽ ﻧﻤﻮد‪ .‬ﮔﺮدن آوﯾﺰي ﺑﺎ ﻧﮕﯿﻦ ﻓﯿﺮوزه اي درﺷﺖ ﺑﺮ ﮔﺮدن آوﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﻨﺎﺳﺐ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎ رداﯾﯽ ﻓﯿﺮوزه اي ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ داﺷﺖ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻢ از ﻧﮕﺎه‬
‫دﺧﺘﺮ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش ﻧﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ آن را ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺒﻞ راﺣﺘﯽ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺳﺎﻟﻦ ﻣﯽ رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ راﯾﺤﻪ ﻣﻼﯾﻢ ﻋﻄﺮي را ﮐﻪ ﺑﺎ وارد ﺷﺪن دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار در‬
‫ﻓﻀﺎي ﺗﺎﻻر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻓﺮش ﻋﻼﻗﻪ دارﯾﺪ!؟ دﺧﺘﺮ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و‬
‫ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ رﻫﺎ ﮐﺮدن دﻧﺒﺎﻟﻪ ﻟﺒﺎﺳﺶ در ﻓﻀﺎ روي ﻣﺒﻞ روﺑﺮوي ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻋﺠﯿﺒﯽ داﺷﺖ ﻫﯿﭽﮕﺎه دﺧﺘﺮي ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻮال‬
‫اول دﺧﺘﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاده ﺑﻮد ﮐﻪ دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﻣﻦ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ‬
‫ﻫﺴﺘﻢ دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ‪ ,‬از ﭘﻨﺠﺮه ورود ﺷﻤﺎ رو ﻫﻤﺮاه ﺑﻬﺮام دﯾﺪم وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ دﯾﺪم اوﻧﻄﻮري‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮح ﻗﺎﻟﯽ ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮﮔﺮم ﺑﺸﯿﻢ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻮرت دﺧﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و وﻗﺘﯽ اﻧﺘﻈﺎر دﺧﺘﺮ ﭼﺸﻢ آﺑﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار را‬
‫دﯾﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﺴﺘﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻬﺰادي و ﺑﻌﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي‬
‫دﺧﺘﺮ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬از دﯾﺪﻧﺘﻮن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﻬﺮام ﺑﻪ آن وارد ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺟﻮاب ﺳﻮاﻟﻢ رو ﻧﻤﯽ‬
‫دي!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر دﺧﺘﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ!؟ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ اﯾﻨﺒﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﺷﺎره ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻃﻮري‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮح ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﺮش ﻋﻼﻗﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب داد ‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎدرﻣﻪ ‪ ,‬و ﭘﺲ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ‪ ,‬اﻣﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ وارد‬
‫ﺷﺪن ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﮐﻪ ﺧﻮدش از اﻫﺎﻟﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را ﺟﻠﻮي دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ او را ﺻﺪا زد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎ ﻃﺎﻫﺮ و ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ و ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻓﻨﺠﺎﻧﯽ ﭼﺎي ﺑﺮاي او از ﺗﺎﻻر ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﭼﯽ!؟ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ اﯾﻦ‬
‫را ﮔﻔﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻣﺎدرم ﻗﺎﻟﯽ ﺑﺎﻓﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ وﻟﯽ ﮔﺎﻫﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺗﺎزه ﻋﺮوس ﻫﺎ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﯽ ﺑﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻬﺮام ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ از اﻃﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ‬
‫در ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺎﻻر از ﺳﺮﻋﺖ ﻗﺪم ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻢ ﮐﺮد و رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ! ﺑﺮو ﻫﻤﻮن ﺑﯿﺮون ﻣﻨﺘﻈﺮ ارﺑﺎﺑﺖ ﺑﺎش‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي روي ﭼﻬﺮه ﺑﻬﺮام ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻏﻀﺐ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﻣﺒﻞ ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ او را دﻋﻮت ﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪي ﺑﻪ ﺑﻬﺮام ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻬﺮام ﺧﯿﻠﯽ زود ﭼﺸﻢ از ﻧﮕﺎه ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ آد ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻫﺮ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻢ‪ .‬ﭘﺮﯾﭽﻬﺮﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺣﺒﯿﺐ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫ﺑﻬﺮام ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎﻓﯿﻪ دﯾﮕﻪ ‪ ,‬ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ آﻗﺎ ﮐﯿﻪ و ﭼﯽ ﮐﺎره‬
‫ﻫﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻦ ﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎدن ﻓﮑﺮ ﻣﻮﺗﻮر آب دزدﯾﺪه ﺷﺪه ﺑﺎﺷﯽ؟ ﺑﻬﺮام ﮐﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﭼﻨﯿﻦ واﮐﻨﺸﯽ از ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮐﻼﻫﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ‬
‫ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺗﺎﻻر ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺳﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺟﻤﻠﻪ اي‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد " دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﻮك ﻫﺎ ﮐﺎري‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش " ﺑﺎ ﯾﺎد آوري اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺘﺶ را ﮐﻪ ﺑﻪ دور ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮد اﺣﺴﺎس ﺗﻠﺨﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻬﺮام ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻢ‬
‫رﻧﮓ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬او ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﻮرت ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ را‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻇﺮﻓﯽ از ﻗﻨﺪ ﺟﻠﻮي او ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن‬
‫آﺑﯽ رﻧﮓ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﮔﺮه ﺧﻮرد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪي ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ‬
‫اداي ﮐﻠﻤﻪ ﻣﻤﻨﻮن ﺧﺎﻧﻢ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻨﺪﻟﯽ اش رﻓﺖ و‬
‫روي آن ﻧﺸﺴﺖ و ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎي ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ اي ﮐﻪ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺑﻬﺮام ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد " ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﻢ اﯾﻦ آﻗﺎ ﮐﯿﻪ و ﭼﯽ ﮐﺎره ﻫﺴﺖ " ‪ .‬اﻣﺮوز‬
‫ﺻﺒﺢ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﭘﺪر از ﺑﻬﺮام ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺻﻔﻮي رو ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ دﻋﻮت‬
‫ﮐﻨﻪ ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺷﺪم ﮐﻪ ﺑﺪوﻧﻢ اﯾﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﯿﻪ و ﭼﺮا اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﺷﻤﺎ رو ﻫﻢ روي‬
‫ﻣﯿﺰ ﮐﺎر ﭘﺪر دﯾﺪم آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ درﮔﯿﺮي ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺷﯿﺮاز درﺳﺖ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮدﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺗﻮن ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﯾﺪ‪ .‬ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﺷﻤﺎ اﻇﻬﺎرات ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫ﺧﺎرﺟﯽ رو درﺑﺎرﺗﻮن ﺧﻮﻧﺪم ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺷﺪم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ آﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﭘﺲ‬
‫از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﻣﯿﺪوارم ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﻧﺎراﺣﺖ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﻪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮاﻟﺶ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﺨﯿﺮ ‪ ,‬وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﯿﺪ ﻣﻦ ‪,‬‬
‫ﯾﻪ آدم ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ‪ .‬ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﮐﻪ از ﺑﻪ ﺣﺮف آﻣﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ‬
‫رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن از ﻓﻨﺠﺎن‬
‫ﭼﺎي اش ﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ زﻣﺎن ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﮐﻨﺪي ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ در اﻃﺎق ﻣﺠﻠﻞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي‬
‫دﯾﮕﺮ در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪارﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ورود ﺳﺮﻫﻨﮓ اﯾﺰدي و ﺳﺮﮔﺮد ﻃﺎﻫﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪ ﺑﻌﺪ از زدن ﯾﮏ ﭘﮏ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﮕﺎر‬
‫ﺑﺮﮔﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬از دﯾﺮوز ﺗﺎ اﻻن ﭼﻬﺎر ﻏﺮﯾﺒﻪ وارد ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﺗﺎي اوﻧﻬﺎ ﺳﺮ از‬
‫وﯾﻼي ﺷﻤﺎ در آوردﻧﺪ ‪ ,‬وﻗﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺑﺎ اون ﭘﯿﺮﻣﺮد ﻣﺮدﻧﯽ ﻓﺮاري ﺷﻮن‬
‫ﻣﯽ دي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽ ده !؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار در ﻟﺒﺎس رﺳﻤﯽ‬
‫ﺑﺎ آن ﻫﯿﮑﻞ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اون دو ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎدﮔﯽ درﺑﺎرﺷﻮن‬
‫ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯿﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﻨﺎب آﻗﺎي ﺑﻬﺎر ﻣﺴﺖ‪ .‬دﯾﺪار ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﺎرج از‬
‫ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻮده! ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺧﻮد را از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭘﻮﺷﻪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ از ﻟﺒﻪ ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و روﺑﺮوي‬
‫او ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ روي ﻫﻢ ﭘﻮﺷﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺬار ﺑﺎ ﻫﻢ راﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺗﯿﻤﺴﺎر ‪ ,‬ﻣﻦ ﮐﺎري ﺑﻪ ﺑﺎزي ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﻧﺪارم ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ‬
‫ﻧﭙﺮﺳﯿﺪم ﺗﻮ و ﺧﺎﻧﻮادت رو ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ! ﻣﻦ دﻧﺒﺎل اﯾﻨﻢ ﮐﻪ راﺣﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺳﻠﻄﺎن و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن اﻃﺎق ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ در آن ﺣﻀﻮر داﺷﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﻣﻮﻓﻖ ﻫﻢ ﺑﻮدم ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ اون ﭘﺎدﺷﺎه اﻋﺘﻘﺎد دارم و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻫﺎ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺳﯿﺎﺳﺘﻢ آﻗﺎي ﺻﻔﻮي ‪ ,‬ﺗﯿﻐﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﻧﺪه ﺗﺮ از درﺟﻪ ﻫﺎﯾﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ زﻣﺎﻧﯽ روي ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫و ﻫﻢ ﺑﺮﻧﺪه ﺗﺮ از ژﺳﺖ ﻫﺎي اون ﻣﺮدك ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﻗﺎب ﺷﺪه اش ﺑﺎﻻي ﻣﯿﺰ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪارﯾﻪ‪ .‬ﻣﻦ دﻧﺒﺎل ﭘﻮل و اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ‬
‫ﺧﻮد را در آن ﺟﺎي داده ﺑﻮد ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﺎﯾﯽ‬
‫رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻪ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ات‬
‫درج ﺷﺪه ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺖ اﯾﻨﺠﺎ وﻟﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي اﯾﻦ ﺗﻮ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ رو آزار ﻣﯽ ده! ﮔﺰارش ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺪام از ﻣﺮﮐﺰ ﺑﺮاي ﭘﯿﮕﯿﺮي وﺿﻌﯿﺖ ﺗﻮ و ﺧﺎﻧﻮادت ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﯽ ﺷﻪ ‪ ,‬اﯾﻦ ﺣﺲ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ده اﮔﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﺎري ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﯾﺎدش ﻧﯿﺎد‬
‫ﯾﮏ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اش اﯾﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮده وﻟﯽ ‪ ...‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﯽ ﮐﺞ ﮐﺮد و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺖ ﻫﺎ ﭼﺎره اي ﺟﺰ اﻃﺎﻋﺖ از ﮐﻠﻪ ﮔﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﯽ ﺧﺎﺻﯿﺖ اون ﺑﺎﻻ ﻧﺪارم‬
‫اوﻧﻬﺎ ﺗﻮ رو زﻧﺪه ﻣﯽ ﺧﻮان و ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻤﻠﺖ ﮐﻨﻢ ﺟﻨﺎب‬
‫آﻗﺎي ﺻﻔﻮي ‪ ,‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎش ﭘﺎ ﺗﻮ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ذاري ﻣﻦ اﯾﻨﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺎره ام – ﻫﻤﻪ ﮐﺎره ﺗﯿﻤﺴﺎر –‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺖ و ﺑﮑﻦ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﮐﻪ!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار اداﻣﻪ داد ‪ :‬دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ ! ﻣﻦ ﺑﻪ آدم ﮐﺎر‬
‫ﮐﺸﺘﻪ اي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ اﺣﺘﯿﺎج دارم ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﻮﻧﺪن ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺘﯿﺎج داري ﺧﺐ ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر!؟ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﭘﻮﺷﻪ اي را ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار روي ﻣﯿﺰ و ﺟﻠﻮي او ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮد را ﻣﺸﻐﻮل ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮔﻔﺖ ‪ :‬روزي ﮐﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدم ﺑﺮاي اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎك ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻨﻢ ﺑﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدم روزي ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮن آﺷﺎم‬
‫ﭘﻮل ﭘﺮﺳﺖ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز ﺗﻮ دل ﺑﻪ ﺧﺎك اﺟﻨﺒﯽ زدم و ﻫﻤﺴﺮم از ﺑﯽ ﺧﺒﺮي ﺗﺎ ﻣﺮز‬
‫ﺟﻨﻮن ﭘﯿﺶ رﻓﺖ ﺑﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺧﺎﻧﻮادم ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدم وﻟﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺧﺎك ﭘﺎك ﺑﺎﯾﺪ از وﺟﻮد اﻣﺜﺎل ﺗﻮ ﮐﻪ اﻧﺪازه اﯾﻦ ﺟﻮون روﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻫﻤﯿﻦ در ﻧﺸﺴﺘﻪ و‬
‫ﯾﻪ روز زد ﺗﻮي ﺻﻮرت ﯾﻪ اﻓﺴﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮت ﻧﺪارﯾﺪ ﺗﻄﻬﯿﺮ ﺑﺸﻪ! ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﻣﯿﺎن ﺑﻬﺖ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻧﮕﺎه ﺗﻨﺪ و ﺗﯿﺰش را ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﮔﺸﺎد ﺷﺪه او دوﺧﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‬
‫آﻗﺎي ﺑﻬﺎر ﻣﺴﺖ اﯾﻦ ﻗﺼﺮي ﮐﻪ ﺗﻮش ﻣﻦ و ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدي ﯾﻪ روز روي ﺳﺮت ﺧﺮاب ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ دور ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻦ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ! ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺳﯿﮕﺎرش را روي ﺟﺎ ﺳﯿﮕﺎري آﻫﻨﯽ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﺷﺪه در ﻣﯿﺰ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ‬
‫ﮐﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮدك ﻧﮑﻨﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﺑﺮات ﻓﺮش‬
‫ﻗﺮﻣﺰ ﭘﻬﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﮑﻨﻪ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﮐﯽ ﺑﻮدي! ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ‬
‫ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﻠﺖ ﻓﺮق ﺑﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺟﻮﻧﺶ را ﺳﭙﺮ ﺑﻼي ﺧﺎﮐﺶ ﮐﺮده ﺑﺎ ﺗﻮ و اﻣﺜﺎل ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ ﻓﻬﻤﻪ دﻋﺎ ﮐﻦ آﻗﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ‪ ,‬دﻋﺎ ﮐﻦ اون روزي ﮐﻪ ورق ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮده زﻧﺪه ﻧﺒﺎﺷﯽ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺧﺮوﺟﯽ اﻃﺎق ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار رﻓﺖ و ﺑﺎ ﮔﺸﻮدن‬
‫آن وارد ﺗﺎﻻر اﻧﺘﻈﺎر ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ و ﭘﺮﯾﭽﻬﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎن‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻧﮕﺎﻫﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺑﺘﺪاي ﺗﺎﻻر ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره‬
‫اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪن از ﺗﺎﻻر ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺪرت ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺬاﮐﺮه ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ‪ ,‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬و‬
‫دوﺑﺎره و ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﻪ! ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد او ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي در‬
‫آﺳﺘﺎﻧﻪ در ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺎﻻر ﻣﮑﺚ ﮐﺮد و ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻬﺎر ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ‬
‫او را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و از در ﺗﺎﻻر ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن او ﺻﺪاي زﻧﮓ‬
‫ﺗﻠﻔﻦ دﻓﺘﺮ ﺑﻬﺎر ﻣﺴﺖ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ﺧﻮد ﮐﺸﺎﻧﺪ و او ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﺎرﮔﺰارش ﺑﻬﺮام را ﺻﺪا ﻣﯽ زد وارد دﻓﺘﺮش ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﯿﮕﺎر‬
‫ﺑﺮﮔﺶ از روي ﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺎﺳﺦ داد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ و ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻬﺮام ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﭘﻮﺷﻪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﯽ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ روي ﻣﯿﺰ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و او ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﭘﻮﺷﻪ را ﺑﻪ دﺳﺘﺶ داد و‬
‫دوﺑﺎره ﺟﻠﻮي ﻣﯿﺰ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﻮﺷﻪ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ‬
‫ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﮐﺴﯿﮑﻪ در آن ﺳﻮي ﺧﻂ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻮش ﻣﯽ داد‪.‬‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮي ﻧﮑﺮده ﺣﺴﺐ اﻣﺮ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺑﺎ اﯾﺸﻮن ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘﻢ وﻟﯽ‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﺮض ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ اﯾﺸﻮن اﻫﻞ ﺗﻄﻤﯿﻊ و ﯾﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﯿﺴﺖ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار‬
‫ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﭘﮑﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﯿﮕﺎر اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺟﻮاﻧﮏ ﻫﻢ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ رﺳﯿﺪ ‪ ,‬اﻓﺮاد ﻣﻦ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ اﺟﺎزه داد ﺗﯿﺘﺮ ﯾﮏ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﺸﻪ ﻗﺮﺑﺎن و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺮام ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻗﺘﻞ اﻓﺴﺮ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ارﺗﺶ در ﯾﮏ‬
‫اﺧﺘﻼف ﺧﺎﻧﻮدﮔﯽ ‪ ,‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن درك ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺘﻤﺎ" و ﺗﻤﺎس را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ اش ﺑﻪ ﻋﮑﺴﯽ از ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ روي ﭘﻮﺷﻪ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﺿﻤﯿﻤﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ در دﻓﺘﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺗﻮﻃﺌﻪ اي ﻋﻠﯿﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي‬
‫ﺑﻮد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻠﻮي در ﺑﺎغ از ﺟﯿﭗ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﭘﯿﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﭘﺲ‬
‫از رﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮي در ورودي ﺑﺎغ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺴﺮش ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ آﻣﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺶ را روي ﺳﺮ او ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻧﮕﺮان ﺷﺪﯾﻢ آﻗﺎ ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭼﻮب دﺳﺘﯽ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ در دﺳﺘﺎن ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺧﻮب ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ واﻻ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﭼﻮب ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ آوردﯾﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫اﺳﺘﻐﻔﺮ اﷲ آﻗﺎ وﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮم ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺧﯿﺎﻟﻢ راﺣﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻫﺮ دوي ﺷﻤﺎ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم اون‬
‫آدﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دﯾﺪم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ دﯾﻦ و اﯾﻤﺎن درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺖ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺑﺎغ رو ﺑﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺑﺮاي ﺟﺒﺮان اﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻧﺎﻫﺎر رو ﻣﯿﻬﻤﺎن ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ‪ ,‬اﻣﯿﺪوارم ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﻟﻄﻒ‬
‫ﺷﻤﺎ رو ﮐﻤﯽ ﺟﺒﺮان ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﻌﻼ" ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬از‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺪم ﺑﻪ درون ﺑﺎغ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺸﻢ از ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ از ﭘﺲ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺑﻪ او دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻧﺎدر ﺻﻔﻮي ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻫﻤﺴﺮ وﻓﺎدار و ﺗﮑﯿﻪ‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮاي او ﻣﺤﺴﻮب ﻧﻤﯽ ﺷﺪ او ﻗﻬﺮﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ او ﺑﻮد ﻫﻤﻪ داراﯾﯽ او ‪ ,‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﮑﺮ آﻧﻬﺎ و ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻨﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺒﻮر ﺗﯿﻤﺴﺎر از ﮐﻨﺎر‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ روي ﺗﺎر ﻣﻮ ﻫﺎي ﺳﭙﯿﺪ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺮﺧﯽ ﺧﻮرد و ﻣﯿﺰﺑﺎن ﻗﻄﺮات اﺷﮑﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﻣﺸﮑﻼت ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺮ‬
‫ﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﺎت ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﻫﯿﺠﺎن زده از ورود ﭘﺪر ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﻃﺒﻘﻪ‬
‫دوم ﻋﻤﺎرت ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪﻧﺪ و ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﯿﺲ ﻣﺎدر ﮐﻪ در ﭘﺲ ﭘﺮده ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮد را در آﻏﻮش ﭘﺪر رﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﻮﻫﺎي‬
‫دﺧﺘﺮاﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ آراﻣﺶ ﻫﯿﺠﺎن را از آﻧﻬﺎ دور ﮐﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻣﻦ اﻣﺮوز ﭼﻄﻮرن و وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و اﻇﻄﺮاب را در ﺻﻮرت دﺧﺘﺮﻫﺎ دﯾﺪ‬
‫اﺑﺮوﯾﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻨﺪ ﻧﯿﻤﺮو درﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ!؟ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺪر ﺧﻨﺪه ﺷﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﺮ‬
‫واﻧﻤﻮد ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻟﺤﻦ ﭘﺪرﺷﺎن را ﺧﻮرده اﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ زودﺗﺮ‬
‫از ﻫﻢ وارد آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد از در ﻋﻤﺎرت ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر دوﺑﺎره ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﺎغ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎﻗﯽ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺎ دﻟﻮاﭘﺴﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﺳﺖ‪ .‬ﺣﺪﺳﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﻃﺎق و دﯾﺪن ﺗﮑﺎن ﻫﺎي‬
‫ﺧﻔﯿﻒ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را از‬
‫دﯾﺪ او ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ دور از واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ﻋﺰﯾﺰم ﺗﯿﻤﺴﺎر اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و‬
‫ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن او ﺗﺎب‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﮔﺬاﺷﺖ و در‬
‫آﻏﻮش او آرام ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ دﯾﺪن ﻫﻤﺴﺮش و ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮدن ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻟﺘﯿﺎم ﺑﺨﺶ ﻟﺤﻈﺎت دﺷﻮار زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺳﺮش را از ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او ﺑﺮداﺷﺖ و رو‬
‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﻧﺎدر‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻬﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ‬
‫ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮد ﻫﺮﮔﺰ ﭼﺸﻤﺎن او را ﺗﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﯽ ﻓﺮوغ و ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮد او ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬
‫دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﺳﺮ ﻫﻤﺴﺮش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪن ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻣﺎه ﺟﺎن !؟ و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺳﺨﺘﻪ وﻟﯽ ﭼﺎره اي ﻧﺪارﯾﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎرﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ ﻗﻮل ﻣﯽ دم ﻧﺬارم ﺑﻪ ﺗﻮ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ آﺳﯿﺒﯽ ﺑﺮﺳﻪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اداي اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺗﯿﺮرس ﺑﺮق ﭼﺸﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮش دور ﮐﻨﺪ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬آزاد‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻣﻦ ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﺮ دو ﻓﺎرغ از ﻫﻤﻪ دردﻫﺎ و ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﺪت ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻔﺎوت ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻞ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺗﺎﺑﺶ اﻧﻮار ﻧﻮراﻧﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد داﻣﻨﻪ اﻇﻄﺮاب و‬
‫ﺗﺮﺳﯽ را ﮐﻪ در وﺟﻮد ﺷﺎن ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره ﺑﺎ ﺻﺪاي در اﻃﺎق و‬
‫ﺑﺎز ﺷﺪن آن ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ زﯾﺒﺎ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد در‬
‫آﺳﺘﺎﻧﻪ در اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺎﻫﻬﺎ ﮔﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه اش ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﭘﺪر ‪ ,‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮده ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﺮد و وﻗﺘﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫آراﻣﺶ ﺑﺨﺶ ﺗﯿﻤﺴﺎر را دﯾﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪن دﺧﺘﺮش ﮔﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه روزي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﻫﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ‬
‫ﻣﺪت ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﻮر اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ و آﯾﻨﺪه ﻫﻤﭽﻨﺎن در ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮﭼﮏ آﻧﻬﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺷﻌﻠﻪ ور ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎرم‬

‫ﺧﺐ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﻫﺎ رو اﻣﺘﺤﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ‪ ,‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺻﺪاي ﻣﻦ رو داري دﺧﺘﺮم؟ اﯾﻦ ﺻﺪاي‬
‫دﮐﺘﺮ راد ﺑﻮد ﮐﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ آﻣﺎدﮔﯽ ﻗﺒﻞ از ﭘﺮش ﺑﺎ ﭼﺘﺮ از ارﺗﻔﺎﻋﺎت اﻣﺎم زاده ﻫﺎﺷﻢ را‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽ داد‪ .‬او ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﮐﻪ روي ﻫﺮ دو ﺑﺎزوي آن ﭘﺮﭼﻢ اﯾﺮان دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻨﺪ ﮐﻼه ﭘﺮوازﯾﺶ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و وﻗﺘﯽ اﻧﮕﺸﺖ ﯾﺎﺳﻤﻦ را ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺑﺎﻻ آﻣﺪه ﺑﻮد دﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﯾﺪا ﻋﺰﯾﺰم ﺗﻮ ﻫﻢ ﺻﺪاي ﻣﻦ رو داري!؟ اﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ از ﺳﻤﺖ وﯾﺪا ﺷﻨﯿﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ دوﺑﺎره ﺳﻮاﻟﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﺟﻮاﺑﯽ از ﭘﺸﺖ ﺑﯿﺴﯿﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﻧﺸﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﺑﺎ آن ﻫﻤﻪ ادوات ﭘﺮوازي ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﭼﻨﺪان راﺣﺖ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ زﺣﻤﺖ زﯾﺎد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﺧﺘﺮش ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ دﯾﺪن وﯾﺪا ﮐﻪ در ﺣﺎل‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻮوﻧﻦ دﯾﮕﻪ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﺮﯾﺎد زد ‪:‬‬
‫ﺑﺒﯿﻦ ﺻﺪاي ﻣﻦ رو ﻣﯽ ﺷﻨﻮي وﯾﺪا !؟ وﯾﺪا ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺶ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﺮد و آن را‬
‫درون زﯾﭗ ﺟﻠﻮي ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬آﻣﺎده اﯾﻢ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻮر‬
‫و ﻫﯿﺠﺎن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭘﺮواز در آﺳﻤﺎن اﯾﺮان ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻤﺘﺮ از وﯾﺪا ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﭼﮏ ﮐﺮدن ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎي‬
‫ﻃﻨﺎب روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ در ﺟﻮاب دﮐﺘﺮ ﮐﻪ از او درﺑﺎره ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﯽ ﺳﯿﻤﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮه ﺳﺮ ﺳﺒﺰ دﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﻧﻮراﻧﯽ‬
‫اش را ﺑﺮ ﺳﺮاﺳﺮ آن ﻣﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ‪ .‬ﻣﺘﯿﻦ ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ ﻟﻄﻔﺎ" ﻣﻦ دﯾﮕﻪ داره ﺣﻮﺻﻠﻢ ﺳﺮ‬
‫ﻣﯽ ره ﻫﺎ اﯾﻦ ﺻﺪاي ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ .‬او ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ در‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺳﺎﯾﺖ ﭘﺮوازي ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺗﻤﺎﺷﺎي ﭘﺮش آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻼه ﻟﺒﻪ دار ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﭽﻪ ﻫﺎ از آن ﭘﺮش ﮐﻨﻨﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎر‬
‫آﺧﺮ ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ اﯾﻤﻨﯽ ﭘﺮواز ﺑﺎ ﭼﺘﺮ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﺘﺮﻧﺘﯽ روﻧﻮﺷﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫و ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮارد را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﺮور ﮐﺮده آن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺮد ﮐﻪ‬
‫وﯾﺪا در ﻣﯿﺎن ﺟﯿﻎ و ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ اش از ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﺧﻮد را در آﺳﻤﺎن آﺑﯽ رﻫﺎ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از ﭘﺮش وﯾﺪا ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﺑﻠﻨﺪ روي داﻣﻨﻪ ﮐﻮه‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﯾﺪن ﮐﺮد و ﺑﺎ ﭘﺮش ﺑﻪ ﻗﻠﺐ آﺳﻤﺎن او ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه وﯾﺪا ﭘﺮوازش را ﺷﺮوع ﮐﺮد‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺮﺻﺪ اﺟﺎزه او ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﭘﺮش ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﻫﺮ دو دﺳﺖ و ﻧﺸﺎن دادن آﺳﻤﺎن ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺸﺎن ﻓﺮﯾﺎد زد ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ دﯾﮕﻪ وﻗﺘﺸﻪ ﻣﺮد‬
‫ﺑﺰن ﺑﺮﯾﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ آوردن ﺳﺮ و اداي اﺣﺘﺮام ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ از او ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﯾﺪن ﮐﺮد و‬
‫ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن ﻃﻨﺎب ﭼﺘﺮ ‪ ,‬ﺧﻮد را در ﻓﻀﺎي ﺑﯿﮑﺮاﻧﻪ آﺳﻤﺎن رﻫﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﮑﺮر ﭘﺮواز‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﻫﯿﺠﺎن ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺮاي ﻟﺬت ﺑﺮدن از اﯾﻦ ﺣﺲ ﺳﯿﺮي ﻧﺎﭘﺬﯾﺮش داﺷﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺎر او ﭘﺮواز در‬
‫ﻗﻠﺐ آﺳﻤﺎﻧﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ روزي ﭘﺪر و ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ اش ﺑﻪ آن ﭼﺸﻢ ﻣﯽ دوﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ او و ﺧﺎﻧﻮاده اش را در ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺧﻮد ﺛﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي‬
‫ﻫﯿﺠﺎن ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ دﮐﺘﺮ از ﭘﺸﺖ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﺗﻤﺮﮐﺰ او را ﺑﺮاي ﻏﻮﻃﻪ ور ﺷﺪن در اﺣﺴﺎس ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ در وﺟﻮدش در ﺣﺎل ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﺑﻮد از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺘﺎن ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺳﺮ ﺳﺒﺰي ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز آن ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﻣﻨﻄﻘﻪ اي ﺳﺮ ﺳﺒﺰ و وﺳﯿﻊ در‬
‫داﻣﻨﻪ رﺷﺘﻪ ﮐﻮه ﻫﺎي اﻟﺒﺮز و در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﺻﺪاي ﯾﺎﺳﻤﻦ را ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺸﺎء را ادا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر او ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻢ!؟ اﯾﻦ ﺑﺎر از ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﺻﺪاي وﯾﺪا ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﺷﺖ ﻣﺸﺎء اﺳﻢ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﻠﻤﻪ ﻣﺸﺎء آن را ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرد ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﻫﺎي ﭘﺪر اذﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ رو‬
‫ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎل ﮐﻨﯿﺪ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻠﺪم ﺑﭽﻪ ﻫﺎ !؟ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻤﯿﺪ و ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا ﺧﻨﺪه‬
‫اي ﺳﺮ دادﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﮐﺎﻫﺶ ارﺗﻔﺎع ﺷﺮوع ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ در ﭘﻬﻨﻪ اي از‬
‫آﺳﻤﺎن ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬در ﮐﻤﺘﺮ از دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ آﻧﻬﺎ در ﻣﺴﯿﺮ وﯾﻼي ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ دﮐﺘﺮ‬
‫راد در ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد دو روز آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ را در آن ﺳﭙﺮي ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر او را ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ آﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻤﯿﺪ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب ﻣﻌﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮش روي ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻠﻤﻪ اي را در ﺻﻔﺤﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻫﻤﺮاﻫﺶ وارد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ از ﺣﻤﯿﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺑﺮازﻧﺪه!؟ ﺑﺮاي ﭼﯽ دﻧﺒﺎل اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﯿﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻟﺒﺎس ﺷﻤﺎ و ﺳﭙﺲ اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻤﺎﯾﺸﮕﺮ‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻤﺶ ﺑﺮد‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﻃﺮاﺣﺶ ﻧﻈﺮ ﺧﻮد را درﺑﺎره ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ او ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ واژه اي ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎ ﻧﺎزك ﮐﺮدن ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬واي ﺧﺪاي ﻣﻦ و ﭘﺲ از ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ‬
‫دوﻧﯿﺪ وﻗﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﻗﺮاره ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺎﯾﺪ از اون ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺮﻫﺎي اﺟﻖ وﺟﻘﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺣﻤﯿﺪ درﺑﺎره‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﺷﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﭼﻬﺮه او ﻧﺪﯾﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺣﺮف ﻫﺎﺗﻮن ﺳﺎده ﻫﺴﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻣﺎ اﯾﻨﮕﺎر ﻧﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ‪ ...‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﺻﺤﺒﺖ ﯾﺎﺳﻤﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬آدم ﻣﻬﻤﯽ ﻫﺴﺘﻢ!؟ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و از ﭘﻨﺠﺮه ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﺑﻪ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﻨﻈﺮه ﮐﻮﻫﻬﺎي ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ اﻃﺮاف ﺳﺮﮔﺮم ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﮑﻮت ﺑﯿﻦ آن دو ﺑﺮﻗﺮار‬
‫ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺮﻫﺎ ‪ ,‬اﯾﻦ روزﻫﺎ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺑﺸﺮﯾﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﺷﺒﯿﻪ دﯾﻮاﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ آدﻣﻬﺎي ﻣﻬﻢ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ واﻗﻌﺎ" ﻣﻬﻢ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺟﺎده اداﻣﻪ داد ‪ :‬درﺑﺎره اﯾﻦ ﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﻖ ﻣﯽ دم‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺮاي‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل راﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﻮد ﺧﯿﺮه ﺷﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد از درون ﺷﻮق‬
‫زﯾﺎدي ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ اش دارد ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ آدم ﻣﻬﻤﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﺪ! ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي اﺣﺘﺮام ﺳﺮش را ﮐﻤﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ آورد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺮﺳﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻦ آدم‬
‫ﻣﻬﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت درﺳﺖ ﺗﺮ ﻣﺸﻬﻮري ﺑﺎﺷﻢ اﻣﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ارزش ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﺣﻤﯿﺪ را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ دﺳﺘﺶ را‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﺎﻻ آورد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﺼﻮر ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﻦ از اون ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻢ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ در دﻧﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ در اون ﺗﺠﺎرت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ آدم ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽ‬
‫ﮔﯿﺮﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ زﯾﺮ ﻧﻮر ﭘﺮژﮐﺘﻮرﻫﺎ ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد ‪ ,‬آدم ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺦ ﻫﺎي ﻋﺮوﺳﮏ ﻫﺎي ﺧﯿﻤﻪ‬
‫ﺷﺐ ﺑﺎزي را ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ و ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﻢ دﻟﺸﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺦ ﻫﺎ را ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﭘﺲ از ﻣﮑﺜﯽ‬
‫ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﻧﺴﺎن ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﯽ دروﻏﯿﻦ و دﺷﻤﻨﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ‬
‫ﻓﯿﻠﺴﻮف ﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﺪ! ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺑﺎر ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﻮاب ﺷﻤﺎ را ﺑﺪم‪.‬‬
‫آراﻣﺶ ﺣﻤﯿﺪ و اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺑﺮد ﺑﺮاي ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﺑﯽ‬
‫اﻏﺮاق ﺟﺬاب ﺑﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﻓﺎﺻﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﯿﻦ دﻧﯿﺎﻫﺎﯾﺸﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ اﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺎ او ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﮐﺘﺮ راد از ﮐﻨﺎر ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ روي آن ﮐﻠﻤﻪ‬
‫ﻓﺸﻢ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از ﻣﯿﺪاﻧﯽ ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ وﯾﻼ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ‬
‫رﻓﺖ ﮐﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ را ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ذﻫﻨﺶ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﻄﺮح ﮐﺮد‬
‫ﭼﺮا ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﺑﻪ اﯾﺮان آﻣﺪﯾﺪ؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ اي ﮐﻮﺗﺎه ﭘﺎﺳﺨﺶ را داد ‪:‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎدي ‪ ,‬ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ رو از ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﺑﻮدم‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ دﻟﯿﻞ ﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎري در‬
‫ذﻫﻦ داﺷﺖ ﺗﺎ ﺣﺮف او را ﻧﭙﺬﯾﺮد اﻣﺎ از ﻃﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ دﻟﯿﻞ واﻗﻌﯽ ﺳﻔﺮ‬
‫ﺑﻪ اﯾﺮان را ﺑﺎزﮔﻮ ﻧﮑﺮده او ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻀﺎي‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ را ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻫﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﻣﮕﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎدي ﭼﻄﻮره!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ اﺷﺎره‬
‫دﺳﺖ ﻣﺮدي را ﮐﻪ ﻋﯿﻨﮏ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ زده ﺑﻮد و در ﮐﻨﺎر دﮐﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﺟﺎده ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن آب ﻣﯿﻮه ﺑﻮد ﻧﺸﺎن داد و ﺳﭙﺲ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮف دﯾﮕﺮي ﺑﺰﻧﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﮐﺘﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻠﻮت ﺷﺪن ﺟﺎده ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ اﻓﺰوده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻣﺮد ﮐﻨﺎر‬
‫ﺟﺎده را ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﻧﺒﺎل ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ اش ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﺑﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮاي ﻣﻌﻤﺎي وﯾﺪا ﺳﺮﮔﺮم ﮐﺮد اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺳﺮ در ﺑﯿﺎورد اﻣﺎ ﻫﻤﯿﻨﮏ و ﺑﻌﺪ از ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ زﯾﻨﺐ‬
‫ﺳﺮاﯾﺪار ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﮐﻤﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺪﯾﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺳﺮ ﺳﻮزﻧﯽ ﻧﻮر ﺑﻪ آن راه ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬آدﻣﻬﺎي ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي در‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي روﺷﻦ ﺷﺪن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﯾﺎدﺷﺎن زﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ داغ‬
‫ﺷﺪن دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را روي ﻓﺮﻣﺎن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﺲ ﮐﺮد و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻨﻈﺮه ﺟﺎده ﭘﯿﺶ روي ﭼﺸﻢ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﭼﻬﺮه ﻋﻮض ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از زﻧﺪﮔﯽ اش از ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ‪ ,‬ﻧﻮر ﺗﺎرﯾﮑﯽ ‪ ,‬ﻧﻮر ‪ ...‬و ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ,‬ﺑﺎز در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎرﯾﮑﯽ در دﻟﺶ وﺣﺸﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ آن را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻮدﮐﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد در آﻏﻮﺷﯽ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎ دﺳﺘﯽ ﻧﻮازﺷﮕﺮ ﮐﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ را از ﭘﻬﻨﻪ ﺻﻮرت ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دﯾﺪ ﭘﺎك ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد‪ " .‬دوﺳﺘﺖ دارم ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﺑﺮاي اﺑﺪ دوﺳﺘﺖ دارم ﺣﻤﯿﺪم " ﺻﺪا او را ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻬﺮه ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﻤﯿﻤﯿﺘﯽ او را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﻤﻪ ﺟﺎ روﺷﻦ ﺷﺪ او در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻧﯿﺰ در ﮐﻨﺎر او ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺑﺎزي ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﮔﯿﺠﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﯽ ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ او‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ را ﺑﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺟﺎده رﺳﺎﻧﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺗﻌﺠﺐ ﯾﺎﺳﻤﻦ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﯿﺎده ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﺷﯿﻪ‬
‫ﺟﺎده ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻮاره ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻢ ارﺗﻔﺎﻋﯽ از رودﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮ ﺳﺮ و ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ‬
‫در ﺟﺮﯾﺎن ﺑﻮد ﺟﺪا ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﯿﺰﺑﺎن ﮔﺎم ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪ‪ .‬او ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ‬
‫ﺑﺎر در زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد ﺧﻮدش را در آﻏﻮش ﻣﺎدر دﯾﺪه ﺑﻮد از‬
‫اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد در ﻃﻮل زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻫﺮﮔﺰ آراﻣﺶ و ﻟﺬت را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻟﺤﻈﺎت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮد را در آن آﻏﻮش دﯾﺪه ﺑﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮏ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﺶ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺑﻬﺘﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﻣﯽ آﻣﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﯾﺎﺳﻤﻦ از ﺗﻮﻗﻒ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯿﺶ را ﻓﻬﻤﯿﺪ و ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﺟﻪ دﺧﺘﺮ‬
‫ﺧﺎﻟﻪ اش را از ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻨﺤﺮف ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ‬
‫دﯾﻮاره ﺳﻨﮕﯽ درﺧﺘﺎن ﭘﺮ ﺷﻤﺎر آﻧﻄﺮف رود را از ﻧﻈﺮ ﮔﺬراﻧﺪ و ﺳﭙﺲ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺻﺪاي‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺮﯾﺎن رود ﺑﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻫﺎي ﺑﺴﺘﺮ آن ﻟﺬت ﻣﯽ ﺑﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬زﯾﺒﺎﺳﺖ وﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي‬
‫اﯾﻦ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﮑﺮدﯾﺪ درﺳﺘﻪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي دﯾﻮاره‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺎده در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺻﺪاي آب رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪ‬
‫و ﺑﻌﺪ از ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه و ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﺗﻼش ﻣﻦ ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫آزادي ﺑﻮده وﻟﯽ آزادي ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎزه ﻓﻬﻤﯿﺪم ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﻮي زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮده ‪ ,‬اﯾﻨﺠﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯿﻢ رو ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را‬
‫روي ﺻﻮرت ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺘﯽ اﮔﻪ ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﻬﻮت ﺣﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روي او ﺑﺮداﺷﺖ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﻬﺮه اش ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ در دروﻧﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﻬﻤﯿﺪن ﮔﺬﺷﺘﻪ راه رو ﺑﺮاي‬
‫آزاد ﮐﺮدن ﺷﺮارت ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻪ اﯾﻦ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه زﻧﺪﮔﯿﺖ ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ! ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ دﺳﺘﯽ اش او را از اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻨﺼﺮف ﮐﺮد‪ .‬دﮐﺘﺮ‬
‫راد ﮐﻪ از آﯾﯿﻨﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻤﯿﺪ را دﯾﺪه ﺑﻮد از او ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ دوﺑﺎره ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺷﻮك اﻋﺘﺮاف او ﺑﻪ دﻟﯿﻞ‬
‫واﻗﻌﯽ ﺳﻔﺮش ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از ﺳﻮار ﺷﺪن ﮔﻔﺖ ‪ :‬آزادي‬
‫ارزش ﭘﺮداﺧﺖ ﻫﺮ ﺑﻬﺎﯾﯽ رو داره‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ روي‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ روزي ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ" اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻣﺎدر و ﺧﺎﻟﻪ‬
‫اش را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد در آن روز ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺳﻔﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻮاﻫﺮش را ﻣﺠﺎب ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي اﯾﻦ ﺳﻔﺮ را ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ از ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق‬
‫ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﺑﻐﺾ از زﻧﺪه ﺷﺪن ﮐﯿﻨﻪ اي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺗﺼﻮﯾﺮ دﺳﺘﺎن‬
‫ﻟﺮزان ﻣﺎدرش را ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﺧﺒﺮ ﺳﻔﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ دﻟﻬﺮه ﻫﺎي‬
‫ﻣﺎدرش رﻧﮓ و روﯾﯽ از واﻗﻌﯿﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﺑﺪﻣﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﻗﺒﻞ آﺗﺶ آن ﺧﺎﻧﻮاده اي را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﻄﺶ ﺳﯿﺮي ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻫﻮس و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ و او را از ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺳﺎزد اﻣﺎ وﻗﺘﯽ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﻣﺼﻤﻢ و آرام ﺣﻤﯿﺪ اﻓﺘﺎد ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪ و در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺟﺎده ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬او ﻧﯿﺰ ﺗﺎ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدرش را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد دﻟﯿﻞ واﻗﻌﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﺶ ﺑﺎ ﺳﻔﺮ ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﺪ‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ آﺳﻤﺎن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻢ آﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﮐﻪ از ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آوردن روزﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ دﻓﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد آﺷﮑﺎرا دﭼﺎر‬
‫اﺿﻄﺮاب و ﺗﺮس ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻮش ﻣﯽ داد و از اﯾﻨﮑﻪ ﮐﯿﻨﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش زﺧﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺣﺪ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺮ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺣﯿﺮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎدرش از روزي ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺻﻔﻮي‬
‫ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺐ ﻫﺎي زﻧﺪﮔﯿﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬روزي ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ‪ ,‬ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮد را از آﻏﻮش ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺟﺪا ﻧﻤﯽ ﮐﺮد در ﺳﺎﻟﻦ ﻋﻤﺎرت ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺗﻌﺠﺐ‬
‫آﻧﻬﺎ از او و ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻮاﺳﺖ در ﺑﺎغ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺣﯿﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﺎن در ﺷﯿﺮاز ﻗﺪم ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻫﻨﻮز ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت‬
‫ﻫﺎ ﻟﯿﻼ را ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺷﺎد و ﺳﺮﺣﺎل و ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﮔﻠﺒﻬﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد ﺑﺎ زﯾﺒﺎي دو ﭼﻨﺪان ﺟﻠﻮي ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻗﺪم زﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎغ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺧﻮد را از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﺑﻪ دور از ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت از ﭘﺸﺖ ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺸﻢ از دﺧﺘﺮاﻧﺶ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داﺷﺖ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي اﺷﮏ را از‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺎك ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ اش ﻟﻢ ﻣﯽ داد زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ‬
‫ﻣﺮﻣﻮزﯾﺴﺖ اﺿﻄﺮاب‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﻼم ﻫﻤﺴﺮش ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺎي ﺣﺎﺿﺮه ﻋﺰﯾﺰم اﻻن ﻣﯽ رﯾﺰم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از‬
‫ﭘﻨﺠﺮه و ﺑﺎزي دﺧﺘﺮﻫﺎ در ﺑﺎغ ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺗﮑﺎن‬
‫دادن ﺳﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﭘﺲ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺑﺶ از روي ﻣﯿﺰ رو ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻫﯿﺠﺎن زده اش ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﺎي ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﺑﺎ ﮐﯿﮏ ﻟﻄﻔﺎ" و ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن ﭼﺸﻤﯽ‬
‫ﮐﺶ دار از داﺧﻞ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻋﻤﺎرت ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺷﺪ‪ .‬در ﺑﺎغ ﻟﯿﻼ ﺣﻤﯿﺪ را زﯾﺮ ﺳﺎﯾﻪ‬
‫درﺧﺘﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ دﺳﺖ ﭘﺮواﻧﻪ ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ در ﮐﻨﺎر ﮐﻮدﮐﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮ‬
‫ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد و ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻠﻤﻪ ﭘﺮواﻧﻪ را ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در‬
‫ﺑﺎغ رﻧﮓ و روي ﺗﺎزه اي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ را ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ از ﺻﻮرت ﺷﺎد و ﺧﻨﺪان ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺪام‬
‫ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺎدرش ﻏﺮق ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻫﻢ ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬او ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮑﺶ را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮد ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻼش ﻧﺎﻣﻮﻓﻖ ﺻﺪاي ﻟﺒﺨﻨﺪش ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ از ﻗﺒﻞ در ﻓﻀﺎي ﺑﺎغ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‬
‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ‬
‫آراﻣﯽ ﺟﻠﻮي ﺣﻤﯿﺪ زاﻧﻮ زد و دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ او را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﮐﯿﻨﻪ اش از اﺷﮑﺎن اﯾﻦ ﮐﻮدك را از ﻣﻬﺮ ﻣﺎدري ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اش ﺑﻮده ﻣﺤﺮوم ﮐﺮده وﻟﯽ‬
‫ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدن ﺑﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﻨﺪد ﺷﺎد ﺑﺎﺷﺪ و از ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮدن در اﯾﻦ ﺑﺎغ زﯾﺒﺎ ﻟﺬت ﺑﺒﺮد‪ .‬ﻏﺮق در‬
‫اﻓﮑﺎرش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﻣﺎدر و در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن او را ﺑﻪ زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﻧﺘﻈﺎر او را ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻣﺎدرش را ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ اﻧﺪاﺧﺖ و‬
‫ﺳﭙﺲ ﮐﻮدﮐﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ او را ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻓﺸﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺎدي از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﻤﯿﺪ در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﯾﺪن ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ از‬
‫ﺷﺎدي ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺸﺎن ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﯿﻎ و ﻓﺮﯾﺎد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او در ﺑﺎغ رواﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻫﻤﺎن‬
‫ﻟﺤﻈﺎت و روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺑﻪ دﺳﺖ از ﮐﻠﺒﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و آن را‬
‫ﺟﻠﻮي ﭘﺪرش ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي اﺑﺘﺪا ﺣﺒﻪ اي ﻗﻨﺪ را درون اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎي زد و ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ‬
‫آن را ﺑﻪ دﻫﺎن ﺑﺒﺮد ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﺷﺎدي دﺧﺘﺮﻫﺎ در ﺑﺎغ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﺴﯽ‬
‫اﯾﻨﻄﻮري ﺧﺪﻣﺖ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ اوﻟﺶ ﮐﻤﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدم وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ رو دﯾﺪم ﺧﯿﺎﻟﻢ راﺣﺖ ﺷﺪ‬
‫و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎي را ﺑﺮ ﻣﯽ داﺷﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﻧﺸﺎءاﷲ ﻫﻤﯿﻦ روزا ﺳﺮﺑﺎزﯾﺖ ﺗﻤﻮم ﻣﯽ ﺷﻪ‬
‫ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدي ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﻮن ﭘﺴﺮم و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎي ﮐﺮد و ﻫﻤﺰﻣﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ از روي ﻟﯿﻼ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬در ﻗﺎب ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺒﮑﺒﺎل و ﺷﺎد در ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﻣﯽ دوﯾﺪ و ﺻﺪاي ﺷﺎدي و ﺧﻨﺪه اش ﻧﯿﺰ در ﻓﻀﺎي‬
‫ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺧﻨﺪه ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻋﺸﻖ و‬
‫ﻣﺤﺒﺘﺶ را در دﻟﺶ ﻣﯽ ﭘﺮوراﻧﺪ‪ .‬او آﻧﻘﺪر ﻣﺤﻮ در ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻟﯿﻼ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال ﭘﺪرش‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﮐﻪ از ﺧﯿﺮه ﺷﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺑﺎزي دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را‬
‫روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ ﭘﺴﺮم ﺑﭙﺮﺳﻢ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرش را‬
‫از اﯾﻦ ﺳﻮال ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ و ﮐﻤﯽ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﯽ رو ﺑﭙﺮﺳﯿﺪ!؟ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻨﮑﻪ ﮐﯽ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺖ ﺗﻤﻮم ﻣﯽ ﺷﻪ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺳﺮ ﻧﺎﻫﺎر از آﻗﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺑﺮات؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاب‬
‫داد ‪ :‬آﻫﺎ و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﻫﺮ ﺟﻮري ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ درﺳﺘﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺒﺶ از ﭘﺎﺳﺦ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎي را روي ﺳﯿﻨﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻢ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺴﺮم ﺧﻮﺑﯽ!؟ ﺑﻠﻪ ﭘﺪر ﭼﻄﻮر ﻣﮕﻪ! ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻦ ﭘﺎﺳﺦ روﯾﺶ را از ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺪر ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬راﺳﺘﯽ از ﻣﺸﻬﺪ رﻓﺘﻦ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺎدر‬
‫ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻗﺮاره ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺤﻠﻪ اي ﻫﺎ ﺑﺮﯾﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ آه ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺮﯾﻢ ﭘﺴﺮم وﻟﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺸﺪ اﻧﺸﺎء اﷲ ﺳﺎل دﯾﮕﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽ رﯾﻢ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرش از اﯾﻦ ﺣﺮف را ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را روي ﺻﻮرت ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوك ﺧﻮرده ﭘﺪرش ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺑﻪ درون ﮐﻠﺒﻪ رﻓﺖ‪ .‬در ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺳﺘﮑﺎن ﭼﺎي را ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ دﯾﻮار آوﯾﺰان ﮐﺮده ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ دﯾﺪن آن ﻫﻤﭽﻮن‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﺟﯽ از ﺷﺎدي ﺑﺪﻧﺶ را در ﻧﻮردﯾﺪ‪ .‬ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﺑﺎ دو ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ‬
‫دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎي او و ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد " او ﻣﯽ آﯾﺪ " ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﯿﭽﮕﺎه از دﯾﺪن آن و از ﺑﯿﺎﻧﺶ‬
‫در ﻟﺤﻈﺎت ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﯿﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﻫﺮﮔﺎه ﻧﺎراﺣﺖ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ‪ ,‬ﻫﺮ ﮔﺎه اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ آرام ﺷﻮد ﺑﻪ او ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاي ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ را‬
‫از ﺗﺎﺑﻠﻮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﻠﺒﻪ ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ در ﻋﯿﻦ ﻧﺎﺑﺎوري ﻟﯿﻼ را در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻦ روي‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖ ﮐﻨﺎر ﭘﺪرش ﻣﯽ دﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻧﭽﯿﺰي ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﻟﯿﻼ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﺳﺮش ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از درون ﮐﻠﺒﻪ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد دوﺧﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻗﺎب ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻠﺒﻪ اش ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﮔﻠﺪان‬
‫ﻫﺎي ﻻﻟﻪ ﻋﺒﺎﺳﯽ زﯾﺒﺎ درﺳﺖ ﺷﺒﯿﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﻋﻤﺎرت ﺷﯿﺮاز و ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﺎه ﮐﺎﻣﻞ روي‬
‫ﻣﺮدﻣﮏ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ از ﭘﺸﺖ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ اﺳﺘﮑﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﭘﺲ‬
‫از ﭘﺮ ﮐﺮدن آن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﯿﺮﯾﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼم ﺣﺒﯿﺐ‬
‫را داد و ﺳﭙﺲ ﻣﺸﻐﻮل ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ اﺣﻮاﻟﭙﺮﺳﯽ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪا زدن ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻮد ﺳﯿﺒﯽ را از ﻇﺮف ﻣﯿﻮه ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ زﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺳﯿﺐ را در ﻫﻮا ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﯾﺪﯾﻦ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺘﻤﺶ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﺣﻤﯿﺪ را از آﻏﻮش ﻣﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺎل ﺗﭙﻞ ﻣﭙﻠﯽ ﻣﺎ اﻣﺮوز ﭼﻄﻮره!؟ ﺑﺒﯿﻨﻢ دور و‬
‫ﺑﺮت ﺷﻠﻮغ ﺷﺪه دﯾﮕﻪ ﻣﺎ رو ﺗﺤﻮﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮي و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺮﻓﺖ و رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺑﯿﻦ!؟ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺣﻀﻮر ﭘﺪرش ﺑﺮ او ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺧﻮﺑﻢ ﻟﯿﻼ ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬ﺷﻤﺎ ﺣﺎﻟﺘﻮن‬
‫ﭼﻄﻮره!؟ ﻟﯿﻼ در ﺟﻮاب ﺳﻮال ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﮑﺎن داد و ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺳﺮش ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮﺑﻢ ﻣﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪﯾﺪ و ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ ﭼﯿﺰي‬
‫را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورده ﺑﺎﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﯾﺎدم ﻣﯽ ﯾﺎد اﻫﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﮐﺘﺎب ﺧﻮﻧﺪن ﺑﻮدﯾﺪ!‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﮐﻪ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﻈﺮي اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺷﻤﺎ‬
‫و ﺧﺎﻧﻮادﺗﻮن ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﻫﺮ روز‬
‫از ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب ﻫﺎم ﮐﻢ ﻣﯽ ﺷﻪ و ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﺧﻮاﻫﺮﻫﺎم رو ﻣﯽ ﮔﻢ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ رو‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدوﻧﺪﻧﺪ ﺳﺮ ﺟﺎش اوﻟﺶ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﺗﺎ ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫وﻟﯽ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪم اون ﻫﺎ رو ﺑﺮاي اﯾﻦ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ آوردﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮش ﺑﺤﺎل ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﺘﺎب ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺘﺶ ﺑﺎﺷﻪ و رو ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮده ﺷﻬﺮ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ از ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﻫﺎش راﺣﺖ ﺑﺸﯿﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﻤﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﻫﻤﭽﻮن دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﻣﯽ دزدﯾﺪ و ﺧﻮد را از ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺮﺗﻮ ﻣﺤﺒﺖ‬
‫او ﮐﻨﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ او ﻫﻢ اﻻن از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ ﺷﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻟﯿﻼ ﭘﻨﺠﺮه ﻗﻠﺒﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺸﻮده ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ اﺗﻔﺎق ﺳﺎده ﮐﻮر ﺳﻮﯾﯽ از اﻣﯿﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﻗﺒﻮل ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗﻪ اش ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺷﻌﻠﻪ ور ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻫﻤﭽﻮن دﯾﮕﺮان از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن دوران ﺳﺮﺑﺎزي ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎدي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻧﺸﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ روزي ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اﻗﺎﻣﺘﺶ در ﻋﻤﺎرت ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ از ﻫﻤﯿﻨﮏ‬
‫اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻮازش ﮐﺮدن ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮﮔﺮم ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﮐﺘﻤﺎن ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﺗﻨﻬﺎ او ﺑﻮد ﮐﻪ روزﻫﺎ و ﺷﺐ ﻫﺎ را ﺑﺮاي دﯾﺪن ﻟﯿﻼ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺷﻤﺎري ﻣﯽ ﮐﺮد او ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎي ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮش در ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ در‬
‫ذﻫﻨﺶ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دﻟﯿﻞ رخ دادﻧﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ در ﯾﮏ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﺑﻪ او ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ ﻋﻼﻗﻪ در ﺳﮑﻮت ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ او‬
‫ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﯿﻼ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت اﺳﯿﺮ ﺗﺎرﻫﺎي ﺗﻨﯿﺪه ﺷﺪه اي ﺑﻮد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺮ‬
‫روح و ﺟﺎن او ﮔﺴﺘﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺗﻘﺎﺑﻞ ﻋﻘﻞ و دﻟﺶ ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد او ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﺪ ذره اي از اﯾﻦ اﺣﺴﺎس در ﻗﻠﺐ ﻟﯿﻼ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﮐﺠﺎﯾﯽ ﭘﺴﺮم!؟‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺻﺪا ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﭘﺪرش ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﺎﻧﻢ و ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭼﯿﺰي ﺷﺪه!؟ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي‬
‫ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺎدر ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎر رو آﻣﺎده‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﻟﻄﻔﺎ" ﺑﺎ ﭘﺪر ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﯿﺎرﯾﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﮐﻮدك را ﺑﻪ آﻏﻮش ﺳﯿﻤﺎ ﺳﭙﺮد و‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﺪرش و ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﮐﻤﺘﺮ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن‬
‫ﻣﯿﺰ ﻧﺎﻫﺎر ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺳﺮﮔﺮم ﮔﻔﺘﮕﻮ درﺑﺎره وﺿﻌﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ در ﺷﺎﻫﺮود ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﻋﻮض ﮐﺮدن ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺟﻨﺎب ﺑﻬﺰادي ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز‬
‫ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ اﯾﻨﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻫﺴﺖ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز آﯾﻨﺪه ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ را ﺗﻤﺎم‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد ﻗﺮار ﺑﺮ اﯾﻦ ﺷﺪه ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ و اﻧﺸﺎء اﷲ ﺑﻌﺪ‬
‫از آن ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮود ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را‬
‫ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺸﮑﺮ روي ﺳﯿﻨﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻨﺪه ﻧﻮازي ﮐﺮدﯾﺪ آﻗﺎ ‪ ,‬ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺜﻞ ﻋﻀﻮي از ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد و ﺑﺎ رﻓﺘﻨﺶ دل ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﻣﯽ‬
‫ﺷﻪ وﻟﯽ از ﻃﺮﻓﯽ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ" ﻣﺎدر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن ﭘﺴﺮﺷﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺟﻠﻮي‬
‫ﺷﻤﺎ ازش ﻗﻮل ﺑﮕﯿﺮم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دوﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﺎ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ ﭘﺴﺮم ‪ ,‬دوﺳﺖ داري ﺑﺎزم ﻣﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎرﻫﺎي ﻓﺮش ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داﺷﺖ ﺟﻮاب داد ‪ :‬اﺧﺘﯿﺎر دارﯾﺪ آﻗﺎ ‪ ,‬ﻣﻦ‬
‫ﻫﻢ دﻟﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آﻧﻬﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را ﺑﻪ ﭘﺪرش ﺗﻌﺎرف ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﺪر و ﺳﭙﺲ در ﺟﻮاب ﺳﻮال ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻄﻮر اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ‬
‫ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻬﺸﻮن ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ دﯾﮕﻪ دارﻧﺪ اﻻن ﺗﻌﺎرف ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ! و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﯿﻨﯽ‬
‫ﭼﺎي را ﺟﻠﻮي آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﺎ دﻟﻤﻮن ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻢ از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﯿﺪ را ﺑﻪ آﻏﻮش او ﺑﺴﭙﺎرد‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻟﯿﻼ‬
‫ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻮﺗﺎه‬
‫ﭼﺸﻤﺎن آن دو در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﺑﺎزي ﮐﻮدك ﺑﺎ ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺶ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫ﮔﺮه ﺧﻮرد او ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎي را از ﺳﯿﻨﯽ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﺗﺸﮑﺮ از ﻟﯿﻼ آن را روي ﻣﯿﺰ ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻤﺎن راﯾﺤﻪ ﺧﻮﺷﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎﻫﻬﺎ ﻗﺒﻞ و در ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺳﺎل ﻧﻮ در ﺷﯿﺮاز‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻌﺎرف ﮐﺮدن ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ اﺳﺘﺸﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد را دوﺑﺎره ﺣﺲ ﮐﺮد‪ .‬راﯾﺤﻪ اي ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﻟﯿﻼ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬در ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻣﺎ و ﺷﻮر ﻣﻮج ﻣﯽ زد اﯾﻦ را ﺧﻮب‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درك ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺟﺰﯾﯽ از ﯾﮏ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻣﻮدﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﯾﺎ در وﺟﻮد او ﻧﯿﺰ ﻋﻼﻗﻪ اي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ از دوران‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﭼﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي داري!؟ اﯾﻦ را ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪ و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺗﺎﻣﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ آﻗﺎ وﻟﯽ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد زودﺗﺮ ﯾﮏ ﮐﺎري‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ از ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺗﻮي اداره ﭘﺴﺖ ﺷﺎﻫﺮود ﻣﯽ ﺷﻪ‬
‫ﺑﺮاش ﮐﺎري دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮐﺮد آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬واﷲ آﻗﺎ ﻣﻦ ﺗﻮي‬
‫اداره ﭘﺴﺖ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ رﺳﺎن ﺳﺎده ام ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﺳﻪ ﻣﺎه ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺣﺎﻻ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺪا ﭼﯽ ﺑﺨﻮاد ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ رزق و روزي ﺧﻮدش رو داره اﻧﺸﺎء اﷲ درﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺗﯿﻤﺴﺎر در ﺳﮑﻮت ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد و ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮازش ﮐﺮدن ﻧﻮه اش ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ آﻗﺎ اﮔﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ ﻣﺎ دﯾﮕﻪ رﻓﻊ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﮐﺠﺎ‬
‫آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي !؟ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ و ﺧﺎﻧﻮاده زﺣﻤﺖ دادﯾﻢ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ آﻣﺎده ﺑﺸﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺒﺮي از ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاﺷﻮن ﺑﺒﺮم‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﮐﺎر ﺷﺴﺘﻦ ﻇﺮف ﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد از آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و رو ﺑﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ زودي آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﮑﯽ دو روز ﭘﯿﺶ ﻣﺎ‬
‫ﻣﯽ ﻣﻮﻧﺪﯾﺪ! ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻋﺮض ﮐﺮدم ﺧﺪﻣﺖ آﻗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮي ﺷﺎﻫﺮود ﻣﻨﺘﻈﺮم ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادﯾﻢ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻣﺎ رو اﻧﺸﺎء اﷲ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻫﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﻗﺪم روي ﭼﺸﻢ ﻫﺎي‬
‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﯿﻢ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ رو در ﺷﺎﻫﺮود ﺟﺒﺮان ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر دوﺧﺖ‪ .‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﻤﯿﺪ را روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬از دﯾﺪن ﭘﺪرت ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎن اﻣﯿﺪوارم‬
‫ﻗﺪر ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي اوﻧﻬﺎ رو ﺑﺪوﻧﯽ ﭘﺴﺮم ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮي‬
‫ﺗﮑﺎن داد و ﭼﺸﻤﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺪرش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﭘﺪرش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﻫﻤﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ و ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻋﻤﺎرت ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ‬
‫اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬در راه ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت‬
‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اش زﯾﺮ ﻟﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﮑﺮ ﮔﺬاري از ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﮑﻪ ﻫﺎي آﻫﻦ در‬
‫ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﭘﺪرش ﺑﻪ ﺗﮑﻪ ﻫﺎي آﻫﻨﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز ﻋﻤﺎرت در آﻧﺠﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرش ﺳﻮال‬
‫ﮐﺮد ‪ :‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬دﺳﺘﮕﺎه ﺟﻮش دارﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺗﮑﺎن داد و‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮاي ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ!؟ ﻗﻮﻃﯽ رﻧﮓ ﭼﻄﻮر!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺪرش از اﯾﻦ ﺳﻮال ﻫﺎ را‬
‫ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮي اﻧﺒﺎر دارﯾﻢ وﻟﯽ ﺑﺮاي ﭼﻪ ﮐﺎري ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﺪ آﻗﺎ ﺟﻮن!؟ ﭘﺪرش ﺑﺪون‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮال ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺪﻫﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﺘﺮ و دﺳﺘﮕﺎه ﺟﻮش و ﯾﻪ رﻧﮓ و ﻗﻠﻤﻮ رو‬
‫ﺑﯿﺎر دم اون آﻫﻦ ﭘﺎره ﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﺑﺠﻨﺐ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻤﯽ ﮔﻔﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺳﻮال ﻫﺎي ﭘﺪر ﺑﺮاي ﭼﻪ ﺑﻮده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻧﺒﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﺗﻌﺠﺒﯽ ﮐﻪ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﭘﺪرش ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ از اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻮدش ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد از آﻫﻦ‬
‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻼ اﺳﺘﻔﺎده در ﮔﻮﺷﻪ اي از ﺑﺎغ رﻫﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﺗﻮان وﺳﯿﻠﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺣﻤﯿﺪ‬
‫و دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺘﻦ ﯾﮏ ﺗﺎب آﻫﻨﯽ زﯾﺒﺎ و ﺳﺎده ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﮏ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ ﺗﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺳﺎﺧﺘﺶ ﺑﺎ ﮐﻠﯽ‬
‫ﺧﺮاﺑﮑﺎري ﮐﺎر رﻧﮓ آﻣﯿﺰي آن را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭘﺎﯾﺎن رﻧﮓ آﻣﯿﺰي آن ﻫﻤﻪ ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اي ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﺎ ﻫﻤﺖ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و‬
‫ﻫﺮ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﺤﻮي در ﺳﺎﺧﺖ آن دﺳﺘﯽ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺟﻮش ﺧﻮردن زﻧﺠﯿﺮ ﻫﺎ در دو ﻃﺮف‬
‫ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺗﺎب ﮐﺎر ﺳﺎﺧﺖ آن ﻋﻤﻼ" ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﺎ ﺧﺸﮏ‬
‫ﺷﺪن رﻧﮓ آﺑﯽ آن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﻧﺘﻈﺎري ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي از ﺣﺒﯿﺐ و ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﺻﻔﻮي ﻫﺎ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺎﻫﺮود ﻫﻤﺮاه ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺷﻮر و ﺷﻮق دﺧﺘﺮﻫﺎ از ﺗﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﻓﺸﺮدن‬
‫دﺳﺖ ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ از او ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد و ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺟﻌﺒﻪ اي از ﺳﯿﺐ ﺗﺎزه ﺑﺎغ‬
‫از ﭘﺪر ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻨﮕﺎم رﻓﺘﻦ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﭘﺪرش ﮔﻔﺖ اﮔﺮ اﺟﺎزه ﺑﺪﯾﺪ اﯾﺸﻮن‬
‫رو ﺗﺎ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻢ ﭘﺪر ‪ ,‬ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ زودﺗﺮ از او ﺟﻮاب داد‬
‫‪ :‬ﮐﺎر ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ دﺧﺘﺮم ﻣﻦ ﻣﻮاﻇﺐ ﺣﻤﯿﺪ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮐﺮد او ﻧﯿﺰ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺗﮑﺎن داد و ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮم ﺟﻌﺒﻪ ﺳﯿﺐ رو ﺑﺬار ﺗﻮي‬
‫ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﻦ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و از‬
‫ﺟﻤﻊ آﻧﻬﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎز ﮐﺮدن در اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺎ او ﻫﻤﺮاه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫آن رواﻧﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺳﯿﺐ ﻫﺎ در ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ‬
‫آﻫﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺿﯽ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدﯾﻢ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻌﺎرف ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﻮاب داد‬
‫‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاﯾﺪ ﺧﻮدم ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺷﻬﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم از‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺗﻮي اﯾﻦ ﻋﻤﺎرت ﺑﻮدم آﺧﻪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺑﻮدﻧﺪ رﻓﺖ‪ .‬او رﻓﺖ اﻣﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪش را‬
‫ﺑﺮ ﺟﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﻫﺎ او را درﮔﯿﺮ‬
‫ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﻧﯿﺰ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ اﺻﺮار آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺎ‬
‫ﮐﻨﺎر ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮﺳﯽ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺷﺎﻫﺮود ﻋﺰﯾﻤﺖ ﮐﻨﺪ آﻣﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺣﺒﯿﺐ از‬
‫ﭘﺪرش ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﯾﺪن ﭘﺪر و ﭘﺴﺮي ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻫﯿﺎﻫﻮﻫﺎي ﻣﺴﺎﻓﺮان و ﮐﻤﮏ راﻧﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻘﺼﺪﺷﺎن را ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮان ﺳﺮﮔﺮدان در ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽ زدﻧﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را در‬
‫آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاﯾﺶ زﯾﺒﺎ و دﻟﻨﺸﯿﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﺑﺎ آﻗﺎي ﺑﻬﺰادي ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ردﯾﻒ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎي ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﭘﺪرش را ﺗﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ روي‬
‫ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﺮد و از ﻣﯿﺎن ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﯽ دﺳﺘﺎن ﭘﺪر را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ‬
‫ﺑﺎ او ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ آن از ﭘﺪرش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﭼﻬﺮه ﭘﺪرش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﻗﻄﺮه اﺷﮑﯽ ﮐﻪ روي ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﻏﻠﺖ ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﻤﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ وﺟﻮدن ﺑﻮدن او اﺣﺴﺎس ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫دﯾﮕﺮي ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﭘﺎرك ﺷﺪه اش در ﺑﯿﺮون از ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﺴﯽ ﻫﻤﭽﻮن اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺴﺦ ﺷﺪه ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬اﺷﮑﺎن در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ اش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ‬
‫ﺧﺸﻤﻨﺎك ﻣﯽ ﻧﻤﻮد ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬وﺣﺸﺖ زده و ﻫﺮاﺳﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪن ﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮس ﺣﺎﻣﻞ ﭘﺪرش از در ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎور ﻧﻤﯽ ﮐﺮد او در ﺗﻤﺎم ﻣﺎﻫﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺗﺮس از اﺷﮑﺎن‬
‫ﺳﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﯾﺪ اﺛﺮات ﻫﻤﺎن اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﺧﻮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﮐﻪ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ اﺷﮑﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻨﮕﺮد‪ .‬اﯾﻦ‬
‫ﺑﺎر اﯾﺴﺘﺎدن اﺗﻮﺑﻮس و ﻣﺴﺎﻓﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي آن ﺑﻪ اﯾﻨﻄﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ ﺟﺎي ﺗﺼﻮﯾﺮ‬
‫ﻗﺒﻠﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﯿﺎل اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮاﺑﯽ از وﺣﺸﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ را دﯾﺪه اﺳﺖ ﮐﻤﯽ‬
‫آرام ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻣﺪت ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﺮس ﺑﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ از اﺷﮑﺎن ﺑﺮ او‬
‫ﺳﯿﻄﺮه ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد را از زﻧﺪﮔﯿﺶ دور ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮون‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﺎ ﻧﺎم و ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻠﺶ ﺻﺪا ﻣﯽ زد ﺗﻮﺟﻬﺶ را‬
‫ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪا ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺟﻮاﻧﯽ را ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ از ﺟﻤﻊ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻈﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﻮﺗﻮر آب ﺑﺰرﮔﯽ در ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﯿﭗ ﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺟﺪا ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ او‬
‫اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺻﺪا زدن ﻫﺎي ﺑﻬﺮام ﮐﺎرﮔﺰار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺧﻮدش‬
‫ﻧﯿﺰ ﭼﻨﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻮان ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺟﻮان ﺑﻪ ﮐﻨﺎر او اﺑﺘﺪا اوﻟﯿﻦ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺧﺸﻮﻧﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﻟﯿﻼ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان ﺑﺎ ﮐﻼﻫﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺿﺮﺑﻪ اي‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﺣﺒﯿﺐ زد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﻀﯿﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪه ﺑﻬﺰادي!؟ ﻟﺤﻦ‬
‫ﮐﻠﻤﺎت ادا ﺷﺪه و ﻧﮕﺎه آﮐﻨﺪه از ﻧﻔﺮت او دوﺑﺎره ﺗﺮس را ﺑﺮ وﺟﻮد ﻟﯿﻼ ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺒﺢ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﺑﮑﻨﯽ!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ دﯾﺪن آرم ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري روي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺎن روز ﭘﺪرش را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮدارد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺘﺶ ﺑﻪ او ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ دﺧﺎﻟﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎري اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﺗﻌﺪاد آﻧﻬﺎ زﯾﺎد ﺑﻮد و اﮔﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﺮج ﻣﯽ داد ﺣﺘﻤﺎ" ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺧﻮد را ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ و ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ در ﭼﻨﺪ‬
‫ﻗﺪﻣﯽ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﺪﻣﯽ ﺧﻼف ﺟﻬﺘﯽ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮد‬
‫ﺟﻮان را از ﻟﯿﻼ دور ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺮام ﺑﺎ ﭘﻮﺗﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﯾﺶ وارد ﮐﺮد‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ از درد ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺧﻢ ﺷﺪ‬
‫ﺑﻬﺮام ﮐﻪ ﺳﮑﻮت ﺣﺒﯿﺐ آﺗﺶ ﺧﺸﻢ او را ﺷﻌﻠﻪ ور ﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﺗﺮي ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺻﺒﺢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﯽ ﺑﮑﻨﯽ! ﺣﺒﯿﺐ دوﺑﺎره اﯾﺴﺘﺎد و دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺳﯿﻨﻪ ﺑﻬﺮام ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ از درد ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﻋﻮا ﻧﺪارم ﻓﻘﻂ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮام از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮم ﺑﯿﺮون ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻬﺮام دﺳﺘﺶ را روي ﻣﻮﻫﺎي او ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ از ﭼﻬﺮه‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﻋﻮا ﻧﺪارم ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺑﯿﺮون و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه و ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺟﺪي اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﻗﺼﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﺑﭽﻪ دﻫﺎﺗﯽ ‪ ,‬اﯾﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ ﻏﺮﯾﺒﻪ‬
‫از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ وﻗﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﻦ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺬاري ﺷﯿﺮ ﻓﻬﻢ ﺷﺪي ﯾﺎ ﻧﻪ‬
‫ﻣﺴﺨﺮه! و در ﺣﯿﻦ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻫﻞ دادن ﺣﺒﯿﺐ او را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ راﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ دﺳﺖ ﺑﻬﺮام ﺗﺼﻮﯾﺮي ﮔﻨﮓ از ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻢ ﮐﻢ آن ﺗﺼﺎوﯾﺮ‬
‫ﻣﺒﻬﻢ او را ﺑﻪ روزي ﺑﺮد ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ورزﺷﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﯿﺮاز ﺷﺎﻫﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﮑﻢ ﻣﺸﺘﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﯿﮑﺮ ﺳﯿﺎوش وارد ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ آﺧﺮ دﺳﺖ ﺑﻬﺮام ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ را از دﺳﺖ داد و‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺑﻬﺮام را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و او را روي زاﻧﻮ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮام ﺗﻨﻬﺎ‬
‫در آﺧﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺳﺮش را از ﻣﯿﺎن دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﺸﺎر زﯾﺎدي‬
‫روي ﮔﺮدن ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﺮﯾﺎد زد ﺗﻮ ﻣﺮدي ﺑﭽﻪ ﺗﻮ ﻣﺮدي در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺎن او‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﻮﺗﻮر آب در ﻋﻘﺐ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺟﯿﭗ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﻬﺮام ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫آزاد ﺷﺪن از زﯾﺮ دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ دوﯾﺪﻧﺪ‪ .‬زﻣﺎن ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي در اﻧﺘﻈﺎر او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺻﺪاي‬
‫ﻓﺮﯾﺎدش ﻫﻤﻪ ﺟﺎ را ﭘﺮ ﮐﺮد‪ :‬ﻧﻪ ‪ ,‬ﻃﻨﯿﻦ ﻓﺮﯾﺎد ﻟﯿﻼ در ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻬﺮام و ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺟﻮان ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت‬
‫ﺑﻬﺮام در ﺣﺎل دوﯾﺪن ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﻢ ﮐﺮدن ﺳﺮﻋﺖ ﺷﺎن ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ در ﯾﮏ دو ﻗﺪﻣﯽ آﻧﻬﺎ‬
‫اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻓﺮﯾﺎد ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻋﻘﺐ ﺑﺮد و ﺑﻬﺮام ﮐﻪ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻮد‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از زﯾﺮ دﺳﺘﺎن او ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ او را روي زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﺎ ﺿﺮﺑﺎت دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ دوﯾﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ از‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﺑﻐﺾ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﻬﺮام ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺴﻪ دﯾﮕﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ از ﻗﻄﺮات‬
‫اﺷﮏ ﻧﻤﻨﺎك ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻨﯿﺪ اون ﻓﻘﻂ اوﻣﺪه ﺑﻮد ﭘﺪرش رو‬
‫راﻫﯽ ﮐﻨﻪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ و ﺑﺪون اﺧﺘﯿﺎر ﺷﺮوع ﺑﻪ اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻬﺮام ﮐﻪ از دﯾﺪن ﻟﯿﻼ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن اﻧﮕﺸﺖ اﺷﺎره اش ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﺎﻧﺶ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ او ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮدﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ از زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﻣﯿﺎن ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﺴﺎﻓﺮان و راﻧﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي‬
‫اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻟﻨﮓ ﻟﻨﮕﺎن ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در‬
‫ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻨﺪ درد در ﺟﺎن ﺣﺒﯿﺐ و ﻗﻠﺐ ﻟﯿﻼ‬
‫ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ اﻣﺎ ﻫﯿﭽﮑﺪام ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ آن را روﺷﻦ ﮐﺮد و ﺑﺎ دور زدن ﻋﺮض ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫ﻗﻄﺮه اﺷﮏ ﻫﺎي ﺑﯽ ﺻﺪاﯾﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﻬﻨﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را در ﻣﯽ ﻧﻮردﯾﺪﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺎﻧﻮاده آﻧﻬﺎ ﻣﻮرد اذﯾﺖ و آزار ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن از‬
‫ﺷﻬﺮ و در ﺟﺎده اﺻﻠﯽ ﻟﯿﻼ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ رد ﻗﻄﺮه ﻫﺎي ﺧﺸﮏ ﺷﺪه اﺷﮏ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ آراﻣﯽ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ را در ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺧﺎﮐﯽ ﺟﺎده ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮد و در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ﺑﺮ داﻣﻨﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎي دور دﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺗﻨﻬﺎ در ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﺧﻮدت رو ﺑﻪ دردﺳﺮ ﻣﯽ اﻧﺪازي!؟ ﻧﻪ ﻣﻦ و‬
‫ﻧﻪ ﭘﺪرم راﺿﯽ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﺎرﻫﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺳﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺟﻬﻞ ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺣﺮف او ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻦ اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ ﯾﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﺷﻮن ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻦ ﺟﻬﻠﻪ ﻟﯿﻼ در ﺳﮑﻮت ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﺮاي اداﻣﻪ دادن ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻬﻞ و ﻏﺮور اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ ﻣﻦ رو اذﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ وﻗﺘﯽ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﯾﻪ ﺟﻮر ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﮕﺎر ﺑﻬﺘﺮ از اوﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﺒﯿﺐ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدم ﮐﺎري ﻧﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺗﺮ ﻧﺸﻪ وﻟﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺳﺎده ﻟﻮﺣﯽ ﮐﺴﯽ‬
‫رو ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﮔﻮل ﻗﺪرت رو ﺧﻮرده و ﮐﺎري ﻧﮑﻨﻢ ﻟﯿﻼ ﺗﺮ ﺷﺪن دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺣﺲ ﮐﺮد‬
‫وﻟﯽ اﯾﻨﺒﺎر دﻟﺶ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﺸﻢ از ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮدارد ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﺴﯽ روﺑﺮو ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬او ﺣﺘﯽ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﺳﺮازﯾﺮ ﻧﺸﺪن اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﻫﻢ ﻧﮑﺮد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در ﮐﻨﺎرش ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﺎﻧﻊ از ﺗﺮﮐﯿﺪن‬
‫ﺑﻐﻀﺶ ﺷﻮد ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﻫﯿﭻ آدﻣﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﺳﻔﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ اوﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ دن ﺳﯿﺎه ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ دﻧﯿﺎي اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﯿﮑﻪ و ﺑﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ ﮔﻮش ﺳﭙﺮده ﺑﻮد ﺳﭙﺲ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ در ﭘﻬﻨﻪ آﺳﻤﺎن ﻣﯽ‬
‫درﺧﺸﯿﺪ دراز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺜﻞ اﯾﻦ آﻓﺘﺎب روﺷﻨﻪ ﺣﺘﯽ اﮔﻪ اﯾﻦ آدﻣﻬﺎ داﻧﺴﺘﻪ اون رو‬
‫ﮐﺘﻤﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺣﺒﯿﺐ دوﺧﺖ و در ﺳﮑﻮت ﺑﺎرش ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ!؟ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ او را ﺑﺎور ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اﯾﻦ‬
‫ﺟﻮان را ﺑﺸﻨﻮد اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اداﻣﻪ دار ﺷﺪن‬
‫ﺳﮑﻮت ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ روي ﻓﺮﻣﺎن اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﺗﮑﯿﻪ داد اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدن‬
‫ﺷﻌﺮي آﺷﻨﺎ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ آرام آرام ﻟﯿﻼي ﻏﻤﮕﯿﻦ را از درﮔﯿﺮي ذﻫﻨﯽ اش ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺻﺪاي ﭘﺮ ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ ‪ ,‬رﻧﮓ ﻫﺎي ﺷﮑﻢ ﻫﻮﺑﺮه را ‪ ,‬اﺛﺮ ﭘﺎي ﺑﺰ ﮐﻮﻫﯽ را ‪,‬‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ داﻧﻢ رﯾﻮاس ﮐﺠﺎ ﻣﯽ روﯾﺪ ﺳﺎر ﮐﯽ ﻣﯿﺂﯾﺪ ﮐﺒﮏ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ﺑﺎز ﮐﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺣﺒﯿﺐ ﺷﻌﺮي از ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ اش را ﺣﻔﻆ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ‬
‫ﺟﻤﻼت زﯾﺒﺎي آﺷﻨﺎ از ﺣﺒﯿﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺎ ﻓﺮورﻓﺘﮕﯽ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮاﻧﺪن آن ﺷﻌﺮ‬
‫را اداﻣﻪ دﻫﺪ اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ از آن ﺷﻌﺮ را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ " زﻧﺪﮔﯽ رﺳﻢ‬
‫ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي اﺳﺖ "ﺟﻤﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪﻧﺶ ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﻮق ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ زده اﻣﺎ ﺳﺮﺷﺎر از ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ دور دﺳﺖ ﻫﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﻧﺪك اﻧﺪك در زﯾﺮ ﯾﮏ اﺑﺮ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ‪ ,‬ﺷﻬﺮ آﺳﻤﺎﻧﺨﺮاش ﻫﺎي ﺑﯽ ﺷﻤﺎر ‪ ,‬ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺎده روي ﻫﺎي ﻧﺎ ﺗﻤﺎم ﻋﺎﺷﻘﺎن در ﺷﺐ ﻫﺎي‬
‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن آن ‪ ,‬ﺷﻬﺮ ﮐﺎﻓﻪ ﻫﺎ و رﺳﺘﻮران ﻫﺎ ‪ ,‬ﺷﻬﺮ ﭘﺎرك ﻫﺎ ﺑﺎ ﻓﻮاره ﻫﺎي آﺑﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻪ در زﯾﺮ‬
‫ﻧﻮر ﻫﺰاران ﭼﺮاغ رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ رﻗﺺ دﻟﻨﻮازﺷﺎن داﺷﺘﻨﺪ ﺧﺎﻃﺮه‬
‫ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﯾﺎ ﺑﺎزي ﻫﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺟﺴﺖ‬
‫و ﺧﯿﺰ ﺑﻮدﻧﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن ﮐﻪ زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ ﻗﺪم ﻣﯽ‬
‫زد ﺟﺬاب ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﻗﺪم زﻧﺎن از اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺷﻤﻊ ﻫﺎي روﺷﻦ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺷﺪه از آرزوﻫﺎﯾﺸﺎن ﺣﺮف ﻣﯽ زدﻧﺪ ‪,‬‬
‫از اﯾﺪه ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﺮاي روزﻫﺎي آﻓﺘﺎﺑﯽ ﭘﯿﺶ رو و از آزادي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﻮﺳﻦ ﮐﯿﻨﻪ اش ﺑﺎ اﺷﮑﺎن ﻫﻤﻘﺪم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺎي روزﻫﺎي روﺷﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫آﯾﻨﺪه ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻨﻬﺎ وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ از ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي دو ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اش در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد را ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد داﺷﺖ‪ .‬او ﮐﻪ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﯾﮏ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻪ آﺧﺮﯾﻦ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ اش ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ او از آرزوي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‬
‫و ﺳﻮﺳﻦ ﻧﯿﺰ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي ﺑﺎر آﺧﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪش را ﻧﺜﺎر اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ‪ ,‬وﻟﯽ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﭼﻮن ﻣﯽ ﺧﻮام زود زود ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ ﻋﺰﯾﺰم و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن دﺳﺖ وارد ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻨﻮز ﺗﺮﻧﻢ ﻋﻄﺮ او را ﮐﻪ در اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد و اﮐﻨﻮن ﺑﻌﺪ از‬
‫دو ﺳﺎل او دوﺑﺎره در ﻫﻤﺎن ﮐﻮﭼﻪ و ﺟﻠﻮي ﻫﻤﺎن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻏﺮق در ﻧﻮر ﺑﻮد و ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‬
‫اش در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﻢ ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ در ﺟﻠﻮي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ‬
‫ﭘﻨﺠﺮه اي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﺧﺒﺮ ﮐﺮدن ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﺮﯾﺰه ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ زده ﺑﻮد و‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﻮق دﯾﺪار او ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪﻧﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دﯾﺪن ﺳﺎﯾﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ از ﭘﺲ ﭘﺮده‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺒﻨﺪد و در روزﻫﺎﯾﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﯽ ﻓﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎم از او ﺑﺎ او ﻗﺪم ﺑﺰﻧﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ و از روﯾﺎﻫﺎي دﺧﺘﺮاﻧﻪ‬
‫اش ﺑﺮاي او ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎزي ﮐﻨﺪ ﺗﺎ او ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﺮاي ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ زﻣﺎن ﺑﯿﺎﯾﺴﺘﺪ‪ .‬دﯾﺪن ﺳﺎﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن و رﻗﺼﯿﺪن ﺑﻮدﻧﺪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن آﺗﺶ ﺧﺸﻤﺶ را ﺷﻌﻠﻪ ورﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫او ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻧﺘﻘﺎم آﻣﺪه ﺑﻮد و ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪون اﻧﺠﺎم آن ﺑﺎزﮔﺮدد‪ .‬در ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﯽ ﮐﻪ او‬
‫ﻫﺰاران ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ دورﺗﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ رﺳﯿﺪن ﺧﺒﺮي از ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻮد اﯾﻨﺠﺎ و ﺑﺎ ﭘﻮل ﻫﺎي ﻫﻨﮕﻔﺖ ﭘﺪرش‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮﺷﮕﺬراﻧﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع آراﻣﺸﺶ را از او ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫ﺑﺮاي وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻮد را در ﭘﺲ ﺗﺎرﯾﮑﯽ دﯾﻮار ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ دو‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ اﻓﺮاط در ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ راه رﻓﺘﻦ ﺑﻮدﻧﺪ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﯽ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﺎرك ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ دور ﺷﺪن آﻧﻬﺎ اﺷﮑﺎن ﺧﻮد را از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و وارد ﺣﯿﺎط ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﯿﺎﻃﯽ ﺑﺰرگ و اﺳﺘﺨﺮي ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ از آن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﺸﺪه ﺑﻮد او از‬
‫ﮐﻨﺎر اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﺣﯿﺎط ﭘﺎرك ﺷﺪه ﺑﻮد ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﺣﺎل‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ورودي ﻃﺒﻘﻪ دوم ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻣﺮدي او را در ﺟﺎﯾﺶ‬
‫ﻣﯿﺨﮑﻮب ﮐﺮد‪ .‬دﯾﺮ اوﻣﺪي ﺑﺎﺑﺎم ﺟﺎن! اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺮدي ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل‬
‫ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي ژوﻟﯿﺪه در ﮐﻨﺎر ورودي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﺸﺌﻪ از ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد‬
‫ﻣﺨﺪر ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ او اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻟﯽ ﺧﺐ دﯾﺮ اوﻣﺪن ﺑﻬﺘﺮ از ﻧﯿﻮﻣﺪﻧﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ و ﺑﺎ‬
‫دﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﺮد ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‬
‫او اﯾﻦ ﺻﺪا را ﻗﺒﻼ" ﻧﯿﺰ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد آن ﻫﻢ از ﭘﺸﺖ ﺧﻄﻮط ﺗﻠﻔﻦ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺷﻬﺮ رﯾﻮ ﺑﯽ‬
‫ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺧﺒﺮي از ﺳﻮﺳﻦ ﺑﻮد او ﺑﻮد ﮐﻪ آب ﭘﺎﮐﯽ را روي دﺳﺖ اﺷﮑﺎن رﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮد ﺳﻮﺳﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﮋﮔﺎن دﺧﺘﺮ اوﺳﺖ و او ﺑﻮده ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺳﺮﻗﺖ‬
‫ﭘﻮﻟﻬﺎي ﭘﺪر اﺷﮑﺎن را ﮐﺸﯿﺪه و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از اﯾﺮان دور ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮو ﺑﺎﻻ دﯾﮕﻪ‬
‫ﺑﺮو ﺣﺎل ﮐﻦ ‪ ,‬ﻣﺮد اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ روي دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫را ﺑﺴﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدن ﺗﺮاﻧﻪ اي ﺑﻮدﻧﺪ را‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر در او دﺳﺘﺶ را روي آن ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن آن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﻀﺎي‬
‫ﺳﺎﻟﻦ را ﺑﻬﺘﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺮ از دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﻫﺎي ﻧﻮﺟﻮان و ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻠﻨﺪي در ﻫﻢ ﻣﯽ ﻟﻮﻟﯿﺪﻧﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﯿﭽﮑﺪام‬
‫ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻪ ﺟﻤﻊ آﻧﻬﺎ وارد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻢ ﻧﮑﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن وارد‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﺑﺎ وﺟﻮد اﺑﺮي از دود ﺳﯿﮕﺎر ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎن ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪن ﻧﮕﺎﻫﺶ در ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﻬﺮه اي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ از ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ او را ﻓﺮﯾﻔﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺑﻪ او روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺪل ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ در ﻣﯿﺎن‬
‫ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺧﺒﺮي از ﺳﻮﺳﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﮐﺎري را ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم آن ﺑﻪ‬
‫اﯾﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﻋﻄﺶ اﻧﺘﻘﺎم ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در وﺟﻮدش زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ او ﺣﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﻧﯿﺰ ﻧﺒﻮد‪ .‬او از ﻣﯿﺎن ﺟﻮان ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ آﻫﻨﮓ ﺷﻮر‬
‫و ﻫﯿﺠﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﻮﺳﻦ! دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺻﺪاي زﯾﺎد آﻫﻨﮓ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﺳﻮﺳﻦ را از زﺑﺎن او ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺧﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﯽ!؟ اﺷﮑﺎن ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ!؟ دﺧﺘﺮ دﺳﺘﺶ را روي ﺳﯿﻨﻪ اﺷﮑﺎن‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ او را از ﺧﻮد دور ﮐﻨﺪ اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺧﺸﻢ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻓﺸﺮد و ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﺳﻮﺳﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺻﺎﺣﺐ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ!؟ دﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ روي‬
‫ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي درﻫﻢ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺳﻮﺳﻦ دﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﺧﺮﯾﻪ ﻣﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﺳﻮﺳﻦ‬
‫ﻧﺪارﯾﻢ وﻟﻢ ﮐﻦ ﺑﺎﺑﺎ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺷﺪت از دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺎ از دﺳﺖ دادن ﺗﻌﺎدﻟﺶ روي زﻣﯿﻦ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﺷﮑﺎرﭼﯽ ﺑﺎ ﮐﯿﻨﻪ‬
‫اي ﮐﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در وﺟﻮدش ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮ و آن ﺳﻮ‬
‫ﻣﯽ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن اﻃﺎﻗﯽ ﺑﺎ ﭼﺮاغ روﺷﻦ در اﻧﺘﻬﺎي راﻫﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز اﻃﺎق‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ﺳﻮﺳﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬او اﯾﺴﺘﺎد و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮐﺴﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪ ﮐﻪ روزي ﺧﻮد را در‬
‫ﮐﻨﺎرش ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﻤﺎم آﯾﻨﺪه اش را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر او ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫زﻧﺪﮔﯿﺶ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮدن در ﮐﻨﺎر او رﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزاﻧﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ ﺟﺰﺋﯽ از ﯾﮏ ﺧﻮاب ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺻﺒﺢ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮ زدن ﺳﭙﯿﺪه او ﺧﻮد را در ﺗﺨﺖ ﺧﻮد در ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ اش در ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ اﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎق ﻫﺮﮔﺰ روي ﻧﻤﯽ داد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را ﻓﺮﯾﻔﺘﻪ ﺑﻮد و او را در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫آرزوﻫﺎﯾﺶ رﻫﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺧﻤﺎري ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ روﺑﺮوي او‬
‫روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬او در ﺧﺎﻃﺮات ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن در‬
‫اﻃﺎق ﺟﻮاﻧﯽ ﻫﻤﺴﻦ و ﺳﺎل ﺧﻮدش از آن ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ او از ﮐﻨﺎرش ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎن دﯾﮕﺮش در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﯿﻮﺳﺖ‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﺎب ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﺗﺨﺖ را ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﮐﻮﺗﺎه روي ﺗﺨﺖ دراز ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن آرام آرام ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻃﺎق‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ آن در را ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺖ و ﮐﻠﯿﺪ را در ﻗﻔﻞ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن در ﺳﻮﺳﻦ ﺣﺘﯽ زﺣﻤﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ آن را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﺪاد و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﯾﺪي ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﭼﯿﮑﺎر ﺑﻪ اون ﻧﺪﯾﺪ ﺑﺪﯾﺪ ﻫﺎ داري وﻟﺸﻮن ﮐﻦ ﺑﺬار ﺧﻮش ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﺑﺎ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را‬
‫ﮔﺸﻮد و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ اش اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬اي ﺑﺎﺑﺎ و ﺧﻨﺪه اي دﯾﻮاﻧﻪ وار ﺳﺮ داد و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاد‬
‫اﯾﻦ ﭘﺴﺮه از ﺟﻮن ﻣﺎ ﻓﮑﺮﺷﻢ ﻧﻤﯽ ذاره ﺗﻮ ﺣﺎل ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﺎﺷﯿﻢ اﻣﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ وﺣﺸﺖ‬
‫ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻮن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﯽ را ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ دﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ‬
‫ﺟﺴﺘﯽ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻼﻗﯽ ﻧﮕﺎه آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺪاوم داﺷﺖ‬
‫ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ از دﯾﺪن اﺷﮑﺎن ﺣﯿﺮت زده و ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺧﻮد را از ﺗﺨﺖ‬
‫ﺟﺪا ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎﯾﯽ ﻟﺮزان ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در اﻃﺎق ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﯽ ﻫﯿﭻ واﮐﻨﺸﯽ ﻋﺒﻮر‬
‫ﺳﻮﺳﻦ از ﮐﻨﺎرش را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي دﺳﺘﮕﯿﺮه در ﮐﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻼﺻﯽ از دﺳﺘﺎن او آن را ﺑﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ‬
‫ﻗﻄﺮات ﻋﺮق ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﺑﺴﺖ وﺣﺸﺖ زده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺮ در اﻃﺎق ﮐﻮﺑﯿﺪ اﻣﺎ ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺎﻟﻦ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد او را در اﻃﺎق ﺣﺒﺲ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭼﯿﺰي را در ﺟﻠﻮي ﺧﻮد ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮن‬
‫و ﻣﻮﻫﺎي ژوﻟﯿﺪه اي ﮐﻪ روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش رﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮس و دﻟﻬﺮه او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﻣﻮﻫﺎي آﺷﻔﺘﻪ اش را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﺮدي! ﺗﻮﻫﻤﯽ ﺗﻮ ﻣﺮدي ﺗﺼﺎدف‬
‫ﮐﺮدي ﺧﻮدم ﺷﻨﯿﺪم‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻪ‬
‫آﺳﻤﺎن ﺗﺎرﯾﮏ و ﺳﯿﺎه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﻫﻤﺎن ﺷﺒﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﯽ ﻫﺪف و‬
‫ﺳﺮﮔﺮدان در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي رﯾﻮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺖ ﺷﺒﯽ ﺳﺮد و ﺑﺮﻓﯽ و آن‬
‫ﺗﺼﺎدف ﮐﻪ او را ﺗﺎ آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﺮگ ﺑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺪاري! ﺗﻮﻫﻤﻪ ‪ ,‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﺳﻮﺳﻦ اﯾﻦ‬
‫را ﮔﻔﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺗﺮس ﻣﯽ ﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎزوﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺑﺮد اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺾ ﺗﻤﺎس ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ در اﻃﺎق ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد زدن ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺟﻤﻠﻪ اي او را وادار ﺑﻪ‬
‫ﺳﮑﻮت ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻘﺪر!؟ ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر اﺷﮑﺎن را ﺧﻮب ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او‬
‫ﺑﺮﮔﺮدد ﺳﺮش را ﺑﻪ در ﭼﺴﺒﺎﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ از ﺗﺮس ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ اش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا اﺷﮑﺎن ﻫﯿﭽﯽ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‬
‫روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺎر در ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و رو ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬زﻧﮓ‬
‫زدم ﻧﺒﻮدي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪم ﻧﯿﻮﻣﺪي ﺑﺎزم زﻧﮓ زدم اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدم وﻟﯽ ﻧﺨﻮاﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﺳﻮﺳﻦ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﯾﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﯾﻪ آدم دﯾﮕﻪ ﻫﺴﺘﯽ ‪ ,‬ﮔﻔﺘﻨﺪ داري ﻣﯽ ري‬
‫ﺑﺎﻧﮏ ‪ ,‬ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ‪ ,‬ﺑﺎ ﭼﮏ ﻫﺎي ﺑﺎﺑﺎي ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺬارﯾﺪ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮه ﮔﻔﺘﻢ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﮔﻔﺘﻨﺪ دﯾﮕﻪ زﻧﮓ ﻧﺰﻧﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ دﯾﮕﻪ اﯾﺮان ﻧﯿﺎم‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﻮدم و ﮔﻢ و ﮔﻮر ﮐﻨﻢ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﺎزك ﮐﺮدن ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﮋﮔﺎن‬
‫ﻫﺴﺘﯽ!؟ و ﺑﺎ ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺳﻮﺳﻦ ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬ﭘﺮﺳﯿﺪم ﺗﻮ ﻣﮋﮔﺎن ﻫﺴﺘﯽ!؟ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ اﺷﮑﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را از ﺗﺮس درون ﺳﯿﻨﻪ اش‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺣﺮف او را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ‬
‫ﻣﻀﻄﺮﺑﺎﻧﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در اﻃﺎق ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﮔﺎم و ﺑﺎ ﺧﻢ ﺷﺪن روي ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اون ﺑﺎﺑﺎﺗﻪ!؟ ﻣﺮدك ﺗﻮي ﺣﯿﺎﻃﻮ ﻣﯽ ﮔﻢ ‪ ,‬اون ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻧﮕﺮدم اﯾﺮان!؟ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﯿﻨﻪ و‬
‫ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ از ﭼﺸﻤﺎن اﺷﮑﺎن زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺳﻮﺳﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻮال ﻫﺎي اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮش را‬
‫ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺗﺮس ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻟﺘﻤﺎﺳﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﻢ ﮐﺎري ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻧﮑﺮدﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﭘﺪر ﺗﻮ ﺑﻮد اون‬
‫ﺑﺎﺑﺎم و ﺑﻪ اﯾﻦ روز اﻧﺪاﺧﺖ وﻗﺘﯽ اون روز رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻧﮏ و ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ اﻣﺎﻧﺶ ﻧﺪاد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ‬
‫اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺑﻪ اﻟﺘﻤﺎس ﻫﺎي ﺳﻮﺳﻦ ﻧﻤﯽ داد ﻣﻮﻫﺎي او را ﮐﺸﯿﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻮﺳﻦ از درد ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺮف ﺑﺰن ‪ ,‬ﺳﻮﺳﻦ از درد ﺑﻪ ﺧﻮد ﭘﯿﭽﯿﺪ و ﺑﻪ ﮔﻤﺎن اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺣﺮف‬
‫زدن زودﺗﺮ از اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﻼص ﻣﯽ ﺷﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اون روز وﻗﺘﯽ رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻧﮏ ﮐﺎرﻣﻨﺪاي‬
‫ﺑﺎﻧﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﮏ ﮐﺮدﻧﺪ و ﭼﮏ ﻫﺎ را ﺑﻪ رﺋﯿﺲ دادﻧﺪ‪ .‬اون ﻫﻢ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎت زﻧﮓ‬
‫زد ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﭘﻨﺞ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﺑﺎت ﺑﺎ آدﻣﻬﺎش رﯾﺨﺘﻨﺪ اوﻧﺠﺎ و ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﮏ ﻫﺎ ﻣﻦ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﺘﮏ ﺑﺎ ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﯿﺮون ﺑﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺪرت ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺮاي ﭼﯽ ﺑﺎﻫﺎت‬
‫دوﺳﺖ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﺑﻪ زور آدرس ﺧﻮﻧﻪ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ آدﻣﻬﺎش اوﻣﺪن اﯾﻨﺠﺎ و ﭘﺪرم و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮن ﺑﺮدﻧﺪ دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ اون رو ﻫﻤﻮن ﺟﻮري ﮐﻪ ﺗﻮ ﺣﯿﺎط دﯾﺪي وﻟﺶ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﻖ ﺑﺎﺑﺎم و ﺑﮕﯿﺮم وﻟﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﻪ روز ﺧﻮدﻣﻮن اوﻣﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم ﺑﺘﻮﻧﻢ وﻟﯽ ﻧﺸﺪ ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ آدﻣﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺑﺎي ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺸﻮن از ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺑﺮاﺷﻮن ﺑﺎ‬
‫ارزش ﺗﺮه ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎﺧﺘﯿﻢ اﺷﮑﺎن اون و اﻣﺜﺎل اون ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺮﻧﺪه اﻧﺪ ﭼﻮن ﭘﻮل دارﻧﺪ ﻗﺪرت دارﻧﺪ ﻫﻤﻪ رو ﻣﯽ ﺧﺮﻧﺪ ﺣﺘﯽ روﯾﺎﻫﺎي ﻣﺎ ﺣﺘﯽ آزادي‬
‫ﻣﺎ ﺣﺘﯽ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ ‪...‬ﺳﻮﺳﻦ در ﻣﯿﺎن ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ اش ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ دﯾﮕﺮ ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪ ﮐﻠﻤﻪ‬
‫اي ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن ﯾﮏ دﻧﯿﺎ ﻣﻔﻬﻮم داﺷﺖ ﺳﻮﺳﻦ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺘﯽ ﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﻣﺎ رو و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﺳﺮش را روي زﻣﯿﻦ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ در ﻧﮕﺎﻫﺶ دﺧﺘﺮي را ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﺳﺮ ﺧﻮرده ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ روزي ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد در‬
‫ﮐﻨﺎرش ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد روي زﻣﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﯾﮏ ﺗﻨﻪ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺪر او ﻗﺪ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ ﮐﺎري ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺴﺎرت اﻧﺠﺎم آن را ﻧﺪاده‬
‫ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ او آواره و ﻣﻄﺮود ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻢ دﺧﺘﺮ روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺗﺎ ﮔﺮدن در ﻣﻨﺠﻼب رﺳﻮاﯾﯽ و ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ‬
‫اﻧﺘﻘﺎم ﺧﯿﺎﻧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺷﺪه ﺑﻮد را ﺑﮕﯿﺮد اﻣﺎ ﺧﻮد را در وﺳﻂ ﻣﻌﺮﮐﻪ اي ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﯿﺶ‬
‫از ﺳﻮﺳﻦ ﻣﺘﻬﻢ اﻧﺠﺎم آن ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺳﻬﻤﺶ از اﯾﻦ ﮔﻨﺎه ﮐﻤﺘﺮ از او ﻫﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن از روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﻮﺳﻦ رﻓﺖ و ﭼﺸﻢ در ﭼﺸﻢ او دوﺧﺖ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﻮﺳﻦ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ درآﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﺧﯿﺮه ﺷﺪ‪ .‬دو ﺟﻮان ﻋﺎﺷﻖ‬
‫دﯾﺮوز و ﻋﺎﺻﯽ اﻣﺮوز در ﻧﮕﺎه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﻼﻣﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻓﺮوغ و ﺑﯽ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻣﺮدد ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫از آن اﺣﺴﺎس ﮐﯿﻨﻪ و ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮت ﺑﯽ ﺣﺪ و ﻣﺮزي ﮐﻪ در وﺟﻮدش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﺳﻦ ﺣﺲ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد ﺗﻨﻬﺎ در ﻋﻤﻖ ﻧﮕﺎه آن دﺧﺘﺮ ﺧﻮدش را ﻣﯽ دﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ اﻧﺘﻘﺎم‬
‫ﺗﺒﺎﻫﯽ زﻧﺪﮔﯿﺶ را از ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬از ﻣﺎدري ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﭘﺪرش اﺣﺴﺎس‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و در اوﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪن از اﯾﺮان‬
‫ﺧﻮد را از زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﭘﺪر اﺷﮑﺎن ﻧﺠﺎت دﻫﺪ و ﯾﺎ ﭘﺪري ﮐﻪ ﻋﻄﺶ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺛﺮوت ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﺎ ﺑﯿﻨﺎ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن در دام ﺛﺮوت ﻫﺮ روز ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ‬
‫از ﻣﻘﺎم اﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺶ ﺗﻨﺰل ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ زﯾﺎده‬
‫ﺧﻮاﻫﯽ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻋﺠﺰ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻧﺎﺗﻮان از ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﺗﮑﯿﺪه و ﻏﻤﮕﯿﻦ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﻧﮕﺎه ﺳﻮﺳﻦ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در اﻃﺎق رﻓﺖ و‬
‫ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدن ﻗﻔﻞ آن از آﻧﺠﺎ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻮﺳﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي در ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮي‬
‫رﻗﺺ و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ دوﺳﺘﺎﻧﺶ اﺷﮑﺎن را ﺻﺪا ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ روﺷﻦ ﺷﺪن آﺳﻤﺎن و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﺻﺪاي‬
‫ﻏﺮش رﻋﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﺮون ﭘﻨﺠﺮه ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺧﻮد را از روي زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﮐﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي رﯾﺰ و ﻧﻢ دار ﺑﺎران آرام ﺑﺮ ﺳﻄﺢ آن ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ ﺧﻮردن‬
‫از آن ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻨﺠﺮه رد زﯾﺒﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮ آن ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺣﯿﺎط ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﺶ‬
‫ﺑﻪ اﺷﮑﺎن اﻓﺘﺎد ﮐﻪ در زﯾﺮ رﮔﺒﺎري از ﺑﺎران ﺷﮑﺴﺘﻪ و ﻣﻐﻤﻮم در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن از آن ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﮔﻮﺷﻪ اي دﯾﮕﺮ ﺟﻮاﻧﻪ ﻫﺎي ﻣﺤﺒﺖ و اﻣﯿﺪ در ﺣﺎل ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﺪن ﺑﻮدﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻟﻮاﺳﺎن ‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﻮاﺳﺘﻦ از ﺳﺠﺎده ﻧﻤﺎزش ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﯿﻮان ﭼﺎي‬
‫ﺗﺎزه دم روي ﺗﺨﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﯿﺮون ﮐﻠﺒﻪ اش ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺗﻠﺦ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ در آن روز ﺷﺎﻫﺪش ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺪن ﭘﺮﺧﺎش ﻫﺎي ﻣﻌﻨﯽ دار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺑﺮﺧﻮرد او و‬
‫ﺑﻬﺮام در ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل در ﮐﻨﺎر دﯾﺪن ﭘﺪرش ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت ﻫﺎ آن ﻫﻢ در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ و از ﻣﻬﻢ ﺗﺮ‬
‫دﯾﺪن ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺗﺮ و ﺧﻨﺪان ﻟﯿﻼ ﺑﻌﺪ از دو ﺳﺎل ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯾﮏ روز ﻣﺘﻔﺎوت را ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫رﻗﻢ زده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪن اوﻟﯿﻦ ﺟﺮﻋﻪ ﭼﺎي ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز و اﻃﺎق روﺷﻦ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‬
‫اﯾﻦ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻼﻗﯽ ﻧﮕﺎه او و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋﻤﺎرت ﺑﻪ ﮐﺮﮐﺮه ﻫﺎي ﭼﻮﺑﯽ و ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﺷﺪه ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق ﻟﯿﻼ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬از دﯾﺪن ﻫﻤﯿﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎده ﻟﺒﺨﻨﺪي از آراﻣﺶ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻟﯿﻮان روي ﺗﺨﺖ ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ از ﺷﻬﺮ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد در‬
‫دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺪا ﮐﺮدﻧﺶ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺘﺎب ﻓﺮوﺷﯽ ﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺳﺮ‬
‫زده ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ دادن ﺑﺨﺸﯽ از ﭘﻮل ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺑﯽ را ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺘﺎب را ﺑﻪ دﺳﺖ آورده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ آراﻣﯽ روي ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎب دﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﻫﻤﭽﻮن ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻣﻘﺪس آن را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺳﺮﻓﻪ اي ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺷﻨﯿﺪ ﮐﺘﺎب را‬
‫ﭘﺎﯾﯿﻦ اورد و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺪا از آن ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن‬
‫درﺧﺘﺎن ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ او ﻣﯽ آﻣﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺘﺎب را روي ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از‬
‫ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺳﻼم ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺧﻢ ﮐﺮدن ﺳﺮش از زﯾﺮ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﻧﺰدﯾﮏ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻮد ﻟﺬت ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه از زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺣﺬف ﺷﺪه ﺑﻮد اوﻣﺪه ﺑﻮدم ﺗﻮي ﺑﺎغ ﻗﺪم‬
‫ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ دﯾﺪم ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اوﻣﺪﯾﺪ ﺑﯿﺮون ﮐﻠﺒﻪ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺰاﺣﻢ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﻢ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از دﯾﺪن دوﺑﺎره ﻟﯿﻼ در ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ اش ﺟﺎ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻣﮑﺚ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺧﺎﻧﻢ ‪ ,‬اﺧﺘﯿﺎر دارﯾﺪ و وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ را ﺑﻪ ﻟﯿﻮان ﭼﺎﯾﺶ دﯾﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ اﻻن ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدم و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ وارد ﮐﻠﺒﻪ اش ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را زﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﻗﺮار داده ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن‬
‫ﻧﻔﺴﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺎز اﻃﺎﻗﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻨﺠﺮه اي ﺑﻮد ﮐﻪ از روي‬
‫ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪن ﺑﻮد از ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪت ﻫﺎ ﺧﻮد را درون آن اﻃﺎق‬
‫ﺣﺒﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺟﺎي ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﻣﻨﻈﺮه زﯾﺒﺎي آﺳﻤﺎن در ﺷﺐ ﻫﺎ اﺳﯿﺮ ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي‬
‫ﺧﯿﺎﻟﯽ اش ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ و ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ او ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽ آﻣﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﺗﻠﺨﯽ ﻫﺎ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎش ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎي را‬
‫روي ﻣﯿﺰ ﻗﺮار ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﺮاي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﺳﺖ و ﺳﭙﺲ‬
‫ﻟﯿﻮان ﭼﺎي را ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻟﯿﻮان را از او ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻠﻪ‬
‫ﺣﻖ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ و ﯾﺎد آوري درﮔﯿﺮي ﺣﺒﯿﺐ و ﺑﻬﺮام در‬
‫ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭘﺎﻫﺎﺗﻮن ﻫﻨﻮز درد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻨﺪه اي ﺳﺮ داد و ﺑﺎ ﮐﺸﯿﺪن دﺳﺖ‬
‫روي ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﺧﻮب ﺷﺪﻧﺪ راﺳﺘﯽ ﭘﺪر ﻣﻮﺿﻮع درﮔﯿﺮي ﺗﻮي ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل را‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪﻧﺪ!؟ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ وﻟﯽ ﻧﮕﺮان‬
‫ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ اﺧﻢ ﭘﺪر ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺼﯿﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺧﺠﺎﻟﺖ زدﮔﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و دﺳﺘﺶ را‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻗﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب روي ﻧﯿﻤﮑﺖ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﮐﺘﺎب ﭼﻨﺪان ﻗﻄﻮري ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ اﻣﺎ ﻧﺎم ﮐﺘﺎب ﮐﻨﺠﮑﺎوﯾﺶ را ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ آن را ﺑﺮدارد و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آن ﺑﯿﺎﻧﺪازد‬
‫ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﺘﺎب رو ﺗﺎزه ﮔﺮﻓﺘﻢ‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﺘﺎب ﯾﮏ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻫﺴﺖ از ﯾﮏ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻟﺒﻨﺎﻧﯽ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﺘﺎب را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﺪ آن ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬درﺑﺎره ﭼﯽ ﻫﺴﺖ! ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺎم ﻏﺎﯾﺐ ﻟﯿﻼ ﻣﺘﻌﺠﺐ‬
‫ﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺎم ﻣﻬﺪي )ع( !؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺳﺮي ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد و ﻟﯿﻮان ﭼﺎي ﻟﯿﻼ‬
‫را از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ درﺑﺎره اﻣﺎم‬
‫ﺑﺪوﻧﻢ ﺗﻮي ﯾﮑﯽ از ﮐﺘﺎب ﻫﺎ اﺳﻢ اﯾﻦ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه و ﮐﺘﺎﺑﺶ رو دﯾﺪم ﺗﺎزه دو روز ﭘﯿﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫رﺳﯿﺪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ وﻗﺖ ﻧﮑﺮدم ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﺘﺎب را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺷﻪ وﻗﺘﯽ‬
‫ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﺮدي ﺑﺪي ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﻧﻢ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮐﻨﺠﮑﺎو ﺷﺪم ﮐﺘﺎب در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺘﺎب‬
‫ﭼﻄﻮره؟ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺘﻤﺎ" ‪ ,‬راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاي ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎب ﺧﻮﻧﺪه ﺷﺪه ﺗﻮي‬
‫ﻗﻔﺴﻪ ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺐ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮﻧﺪي رو ﻣﯽ دي ﺑﻪ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ اﯾﻨﻄﻮري ﮐﺘﺎب ﺑﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺟﺎي ﮐﺘﺎب‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮي ﻗﻔﺴﻪ ﺑﺮاي ﺧﺎك ﮐﺮدن ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺎزك ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺒﻮﻟﻪ وﻟﯽ‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺮط اوﻧﻢ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ رو ﻧﻔﺮﺳﺘﯽ از ﮐﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺮدارﻧﺪ ﻫﺮ‬
‫ﭼﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺑﮕﻮ ﺧﻮدم ﺑﻬﺖ ﻣﯽ دم ﻗﺒﻮﻟﻪ ؟ ﺣﺒﯿﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎﯾﺶ را‬
‫ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ روز ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮑﯽ دو ﺷﺐ‬
‫ﭘﯿﺶ ﮔﻤﺎن ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ دوﺑﺎره ﻟﺒﺨﻨﺪ را ﺑﺮ ﻟﺒﺎن ﻟﯿﻼ ﺑﺒﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ او در ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺎ آراﻣﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﭼﺎي ﺑﻮد آن ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ‪ .‬ﻫﻨﻮز‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺳﺎده در ﺟﺎﻧﺶ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آوردن روﺑﺮو ﺷﺪﻧﺶ ﺑﺎ ﺑﻬﺮام‬
‫در ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل ﺷﻬﺮ آﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺮدن ﻟﯿﻼ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻊ آن ﺷﻮد ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺴﺖ اﮔﺮ اوﺿﺎع از ﮐﻨﺘﺮل او ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﺪ و ﯾﺎ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺑﻬﺮام ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﺗﻨﺪﺗﺮ از‬
‫آﻧﭽﻪ دﯾﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﺷﺪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در ﭼﺸﻤﺎن ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ در ﻫﻤﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﻏﻮﻃﻪ‬
‫ور ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﻧﺎم ﻟﯿﻼ را ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﭘﺴﻮﻧﺪ و ﭘﯿﺸﻮﻧﺪي ادا ﮐﺮده و ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫در ﺣﺎل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ اوﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽ ﺧﻮام ﻟﯿﻼ ﺧﺎﻧﻢ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل اﻓﺘﺎد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم دار و دﺳﺘﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻧﻤﯽ ﺧﻮان ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ دﺳﺘﺶ روي دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﻣﺎﻧﻊ اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد و ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎي ﮔﺮم و اﻃﻤﯿﻨﺎن‬
‫ﺑﺨﺶ او دوﺧﺖ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺼﻤﻢ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﻪ ﮐﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬
‫آﻗﺎ ﺣﺒﯿﺐ اﮔﻪ اوﻧﻬﺎ اﯾﻨﻄﻮر ﻣﯽ ﺧﻮان ﺧﺐ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺟﻨﮕﯿﻢ اﯾﻨﺠﺎ دﯾﮕﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﺎ رو از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﺮون ﮐﻨﻪ ﺑﻬﺘﻮن ﻗﻮل ﻣﯽ دم و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻧﮕﺎه ﻧﺎﻓﺬش‬
‫را رواﻧﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﮕﺮان ﻣﺎ ﻧﺒﺎش اﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﻋﺎدﯾﻪ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺨﺎﻃﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ و راه ﺧﻮد را از ﻣﯿﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮي ﮐﻪ در ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ درﮔﯿﺮي ﻟﻔﻈﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار و ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ‬
‫در ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺎن او رخ داده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ رﻓﺘﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻤﺎرت ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ را روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﯽ ﮐﻮﭼﮏ روي آن‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﺷﺸﻢ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻦ در زﯾﺮ آﺳﻤﺎن ﭘﺮ ﺳﺘﺎره ﺷﺐ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻓﺸﻢ ﺑﺎ آن ﻫﻮاي ﺧﻨﮏ و ﻣﻄﺒﻮع ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫از ﮔﺮﻣﺎي ﻫﻮاي ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﺤﻈﺎت دل ﭘﺬﯾﺮي را رﻗﻢ ﻣﯽ زد‪ .‬او ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺧﺎﻧﻮاده دﮐﺘﺮ راد ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد در ﻣﯿﺎن ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻫﺎي آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﯾﺮان ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ در آن رﺷﺪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﺳﺎده زﻧﺪﮔﯽ در ﺷﺮق ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آدم ﭘﺮ ﮐﺎري ﻫﻤﭽﻮن او را وادار ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺨﺘﻦ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ آﺗﺶ ﺑﺎرﺑﯿﮑﯿﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ زﯾﺒﺎ در اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ذﻫﻨﺶ ﻫﻨﻮز درﮔﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮ و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و آﯾﻨﺪه او و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺎﻣﻞ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺖ از اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮد‪ .‬زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ رﻧﮓ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را دﮐﺘﺮ راد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ زرد ﺑﺎﻻي ﺷﻌﻠﻪ آﺗﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﯿﺎن‬
‫ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯿﺪ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ رﻧﮓ زرد ﺑﺎﻻي آﺗﺶ را زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ رﻧﮓ ﻣﻮﺟﻮد در‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻣﯽ دوﻧﻨﺪ؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ﮐﻪ دﮐﺘﺮ درﺑﺎره‬
‫آن ﺣﺮف زده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺣﻖ ﺑﺎ دﮐﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي ﮐﻢ رﻣﻖ آﺗﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﮐﺘﺮ از آن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ و ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﯾﺎد ﺟﻤﻠﻪ اي‬
‫اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺳﺮﺧﭙﻮﺳﺖ ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ دور از ﺗﻤﺪن ﻣﺪرن ﭼﻘﺪر‬
‫ﺧﻮب اﺳﺖ‪ .‬در آن ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام آن ﻣﺮد روﺳﺘﺎﯾﯽ ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺻﺤﺒﺖ او را درك ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻓﺎرغ از ﻫﯿﺎﻫﻮﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﻫﺎي آﻟﻮده و ﭘﺮ ﺳﺮ و‬
‫ﺻﺪا ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در آن ﺑﺎ اﻣﻨﯿﺖ راه ﺑﺮود ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬراﻧﺪن ﯾﮏ ﺷﺐ زﯾﺒﺎي‬
‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﺎﻟﻪ اش ﺑﻮد و در ﮐﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوري ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺸﯿﺪن ﻃﻌﻢ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻗﺮار داده ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻨﺪه اي ﺑﺮ‬
‫ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ ﮐﻪ از دﯾﺪ دﮐﺘﺮ راد ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬او ﮐﻪ ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻧﺸﺴﺘﻦ اﯾﺪه‬
‫اش در زﯾﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻫﺎ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺐ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﺗﻮي ﭼﻪ وﺿﻌﯿﺘﯽ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﭼﺎﻗﻮي ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ در ﯾﮑﯽ از ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ‬
‫ﻫﺎ ﻓﺮو ﮐﺮد‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﭘﺪرش آﺳﯿﺐ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻟﻄﻔﺎ" ‪ ,‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﺎﻗﻮ ﮐﺎر ﮐﺮدم دﺧﺘﺮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻦ و ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ از‬
‫ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﺮدارد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺟﺮاح ﻫﺎي ﻗﻠﺐ دﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺷﻪ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﻤﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﻪ ﯾﮏ ﮐﻢ دﯾﮕﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﻮﻧﯿﻢ‪ .‬وﻟﯽ‬
‫اﯾﻦ ﻋﺠﻮل ﺑﻮدن ﺗﻮ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم از ﺟﺮاح ﻫﺎي دﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻣﺘﯿﻦ اﯾﻦ را ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﮔﻔﺖ‬
‫و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺰي ﮐﻪ ﺳﻤﺎور ﺑﺰرﮔﯽ روي آن ﻗﺮار داﺷﺖ رﻓﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل رﯾﺨﺘﻦ‬
‫ﭼﺎي ﺷﺪه ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻨﻘﺪر اون ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﻫﺎي ﺑﯿﭽﺎره رو ﺳﻮراخ ﺳﻮراخ ﻧﮑﻦ ﺷﮑﻤﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﺣﻤﯿﺪ و دﺧﺘﺮ ﻫﺎ دﮐﺘﺮ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺸﻢ ﻋﺰﯾﺰم و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ اي ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻨﺘﺮل دﺳﺘﮕﺎه ﭘﺨﺶ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ از روي ﻣﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ زدن دﮐﻤﻪ روي آن ﺻﺪاي‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ در ﻓﻀﺎي ﺣﯿﺎط ﻃﻨﯿﻦ اﻧﺪاز ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺮوز ﺳﺎﮐﺖ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪﯾﺪ آﻗﺎ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﻧﮑﻨﻪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫راﺣﺖ ﻧﯿﺴﺘﯿﺪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از روي دﮐﺘﺮ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ وﯾﺪا ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ‬
‫ﺣﺮف ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﯾﻨﺠﺎ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯿﻪ وﯾﺪا ﺟﺎن داﺷﺘﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدم‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا" از ﻣﻌﺪود زﻣﺎن ﻫﺎي ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده را ﻣﯽ ﺑﺮد روي‬
‫ﮐﻨﺪه درﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺗﺮاﺷﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﺑﻪ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﯾﺪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ و ﭘﺲ از ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ روزاﻧﻪ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ اﯾﺮاﻧﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ اﯾﻦ ﺗﺎ ﺑﺤﺎل ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺗﮑﺮار ﻧﺸﺪه‬
‫دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از روﺷﻦ ﮐﺮدن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﺨﺶ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد دﺳﺘﺶ را روي‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي وﯾﺪا ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن ﺻﺤﺒﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ ﮔﻦ زﺑﺎن زﻧﺪﮔﯽ‬
‫دﺧﺘﺮم و ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﯿﮑﻪ اﯾﻦ زﺑﺎن را ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ از ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻫﺎي آن ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﯿﻠﻪ آﻫﻨﯽ ﻣﺸﻐﻮل زﯾﺮ و رو ﮐﺮدن ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻫﺎ ﺷﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻗﺘﯽ زﺑﺎن‬
‫زﻧﺪﮔﯽ رو ﯾﺎد ﻣﯽ ﮔﯿﺮي ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮي ﯾﮏ روﺳﺘﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻗﻄﺐ ﯾﺎ ﮐﻨﺎر‬
‫اﻗﯿﺎﻧﻮس ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻮي واﺣﻪ اي ﮐﻮﭼﮏ در دل ﺻﺤﺮا ‪ ,‬زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ رو ﺟﺬب ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‬
‫اوﻧﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺰﯾﯽ از روح اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﯽ ﺷﯽ رﻫﺎ ‪ ,‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ و ‪ ...‬اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﯿﻨﯽ ﭘﺮ از ﭼﺎي در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮ دﺧﺘﺮم و ﺑﺎ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺑﺮو ﺑﺮاي دﮐﺘﺮ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬رﻫﺎ ‪ ,‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ و‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺸﮑﻨﯽ زد و ﭘﺲ از ﺑﯿﺮون اﻧﺪاﺧﺘﻦ اوﻟﯿﻦ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ از ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮدﺷﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺣﺎﻻ از ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﺬرﯾﻢ ﺧﻮردن اﯾﻦ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ‬
‫ﻫﺎي ﮐﺒﺎب ﺷﺪه زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه ﺧﻮش ﺗﺮ اﺳﺖ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﺗﻼش‬
‫دﮐﺘﺮ ﺑﺮاي ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ داغ و ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪن آن ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﺮي ﺗﮑﺎن‬
‫داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ و ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﻤﺎ از زﺑﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮام ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد دﮐﺘﺮ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺳﺮش را ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ اﺣﺘﺮام ﮐﻤﯽ ﺧﻢ ﮐﺮد و ﭘﺲ از ﭘﺎﺷﯿﺪن ﻧﻤﮏ و ﭘﻮﻧﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه روي ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ‬
‫ذﻏﺎﻟﯽ آن را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﺎﻻ اﯾﻦ رو ﺑﺨﻮر ﺗﺎ ﻃﻌﻢ زﻧﺪﮔﯽ رو ﻫﻢ ﭼﺸﯿﺪه‬
‫ﺑﺎﺷﯽ ﻣﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺗﮑﻪ اي از ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ ﮐﺒﺎب ﺷﺪه را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن در ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺰرگ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ وارد ﺣﯿﺎط ﺷﺪه ﺑﻮد ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﯾﺎﺳﻤﻦ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬ و ﻋﮑﺴﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرش رﻓﺖ‬
‫و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺳﭙﺮد و ﺧﻮدش در ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﯾﻦ ﺳﮑﻮت ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﺟﻮﻻن ﻣﯽ داد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺟﺮﻋﻪ اي از ﭼﺎي رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد‬
‫و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺑﯿﺎن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در ذﻫﻦ دارد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮐﻠﻤﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭘﺴﺮم ﻣﯽ ﺧﻮام درﺑﺎره ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ وﻟﯽ اول ﺑﮕﻮ ﺑﺪوﻧﻢ‬
‫ﺗﺎﺑﻠﻮﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺗﻮﺟﻬﺖ رو ﺟﻠﺐ ﮐﺮده ﯾﺎ ﻧﻪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ اﺑﺘﺪا ﻧﮕﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ و ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺑﺰرﮔﯽ از ﺷﺎم آﺧﺮ ﻣﺴﯿﺢ )ع(‬
‫ﮐﻪ روي دﯾﻮار ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ ﻧﻘﺎﺷﯽ از داوﯾﻨﭽﯽ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺟﻮاب داد ‪ :‬درﺳﺘﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎر ﻟﺌﻮﻧﺎردو‬
‫داوﯾﻨﭽﯽ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺷﺎم آﺧﺮ اﻟﺒﺘﻪ ﯾﮏ ﮐﭙﯽ ارزان ﻗﯿﻤﺖ از اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ دﮐﺘﺮ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﯿﻤﺎ و دﺧﺘﺮﻫﺎ اداﻣﻪ داد وﻟﯽ در ﻣﻮرد اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر از ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ﮐﻨﮕﻮﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮد ﺷﻨﯿﺪم ‪ ,‬دوﺳﺖ دارم‬
‫اﻣﺸﺐ و ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اون را ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﻣﻨﻈﻮر دﮐﺘﺮ از‬
‫ﺑﯿﺎن اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭼﯿﺴﺖ ﺗﮑﻪ ﺳﯿﺐ زﻣﯿﻨﯽ را ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ در ﺑﺸﻘﺎب ﮔﺬاﺷﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﻘﯿﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺻﺤﺒﺖ دﮐﺘﺮ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻟﺌﻮﻧﺎردو داوﯾﻨﭽﯽ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺷﺎم‬
‫آﺧﺮ را ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد اﺑﻬﺎم در ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪن ﺗﻤﺎم‬
‫ﻧﯿﮑﯽ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﯿﺢ )ع( و ﺑﺪي و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﻬﻮدي اﺳﻘﺮﯾﻮﻃﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل ﭼﻬﺮه ﻫﺎﯾﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از روي آﻧﻬﺎ اﯾﻦ دو ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﻬﻢ ﺗﺎﺑﻠﻮ را ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﺪت‬
‫ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ روز ﺗﺼﻮﯾﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺴﯿﺢ )ع( رو در ﭼﻬﺮه ﺟﻮاﻧﯽ دﯾﺪ و ﺑﺎ دﻋﻮت‬
‫ﮐﺮدن از او در ﮐﺎرﮔﺎه ﻧﻘﺎﺷﯽ اش ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﻃﺮح ﮐﻠﯽ ﭼﻬﺮه اﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ از روي‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺖ و داووﯾﻨﭽﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ" ﮐﺎر ﮐﺸﯿﺪن اﺛﺮش را ﺗﻤﺎم ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫ﻓﻘﻂ ﭼﻬﺮه ﯾﻬﻮدي ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﺪﻟﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺸﺎر ﻣﺴﺌﻮﻻن‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪن اﯾﻦ اﺛﺮ روي دﯾﻮار ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻫﺮ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﮏ روز ﺑﺎ ﺟﻮان ﺷﮑﺴﺘﻪ ‪ ,‬ژﻧﺪه ﭘﻮش و ﻣﺴﺘﯽ در ﯾﮏ ﺟﻮي آب ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ﭼﻮن‬
‫ﻓﺮﺻﺖ زﯾﺎدي ﺑﺮاي رﺳﻢ اﺛﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺑﻮد از دﺳﺘﯿﺎراﻧﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ آن ﺟﻮان را ﺑﻪ‬
‫ﮐﺎرﮔﺎﻫﺶ ﺑﯿﺎورﻧﺪ‪ .‬ﺟﻮان ﮔﺪا ﮐﻪ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ در ﺣﺎل رخ دادن اﺳﺖ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ‬
‫ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﯿﺎران داوﯾﻨﭽﯽ روي ﭘﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺷﺪ و اﺳﺘﺎد از ﺧﻄﻮط ﺑﯽ ﺗﻘﻮاﯾﯽ ‪ ,‬ﮔﻨﺎه و‬
‫ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻃﺮح ﯾﻬﻮدي ﺧﺎﺋﻦ را ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﻮان ﻣﺴﺖ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن اﺛﺮ ﮔﻨﮓ و ﻣﺒﻬﻮت ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي اﺛﺮ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮ را ﻗﺒﻼ" دﯾﺪم‪ .‬داوﯾﻨﭽﯽ ﺷﮕﻔﺖ زده ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﮐﯽ!؟ ﺳﻪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ‪ ,‬ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰم رو از دﺳﺖ ﺑﺪم ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﻪ روﯾﺎﻫﺎي زﻧﺪﮔﯿﻢ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮوﻧﺪ اﺳﺘﺎدي ﻧﻘﺎش از ﻣﻦ‬
‫دﻋﻮت ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺪل ﻧﻘﺎﺷﯽ اش ﺑﺸﻮم ﻣﺪﻟﯽ از ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس‪ .‬دﮐﺘﺮ رو ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫دﻗﺖ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي او ﮔﻮش ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرم از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮﺑﯽ و ﯾﺎ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻫﺮ دو ﯾﮏ ﭼﻬﺮه دارﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺴﺘﮕﯽ داره ﮐﻪ ﮐﯽ ﺳﺮ راه‬
‫ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻃﺮف ﺻﺤﺒﺖ دﮐﺘﺮ ﺑﺎ اوﺳﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎواﻧﻪ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ دﮐﺘﺮ ﺷﺪ اﻣﺎ دﮐﺘﺮ ﺳﮑﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد و در ﻋﻮض ﺳﺮش را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﮐﻪ ﻗﻄﺮه اي از اﺷﮏ را از ﮐﻨﺎر ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﯽ ﭼﯿﺪ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ‪ .‬ﮐﻢ ﮐﻢ‬
‫ﻓﻀﺎي ﮔﻔﺘﮕﻮي ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ و ﻋﮑﺲ ﻫﺎ‬
‫روي ﮐﻨﺪه اي ﭼﻮﺑﯽ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ را در ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻐﺾ ﮐﺮده ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﯿﻦ ﺗﻮ و ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻨﺪازﯾﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺗﻠﺨﯽ وﺣﺸﺘﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد رو از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺑﺮه ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ زﻣﺎن ﻧﯿﺮوي وﺣﺸﯽ و ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻣﻬﺎره ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻀﻄﺮب ﺣﻤﯿﺪ دوﺧﺖ و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮﯾﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺮاره ﺑﯿﺎي اﯾﺮان ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش ﮐﺮدم ﺟﻠﻮي ﺳﻔﺮت رو ﺑﮕﯿﺮه‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ اداﻣﻪ ﺑﺪه ﺣﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪي و ﺑﻪ روش ﻧﻤﯽ ﯾﺎري ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻢ وﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان رو از زﺑﻮﻧﺖ ﺷﻨﯿﺪ ﻣﺎﻧﻊ اوﻣﺪﻧﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﻧﺪاﺷﺖ در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ و ﺑﻪ اﯾﻦ زودي ﻫﺎ ﭘﺮده از اﺳﺮار ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺮداﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﻮد ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" رواﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻧﻢ دار ﺳﯿﻤﺎ ﮐﺮد و ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي او ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪ .‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻋﻤﺎرت ﻟﻮاﺳﺎن رو دﯾﺪي ‪ ,‬ﺣﻤﯿﺪ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﺳﻮال ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻠﻪ ‪ ,‬ﻫﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺣﻤﯿﺪ وﯾﺪا ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ وا و دﻫﺎﻧﯿﮑﻪ از‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺪر و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺳﯿﻤﺎ و ﺣﻤﯿﺪ ﮔﻮش ﻣﯽ دادﻧﺪ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد و زﯾﺮ ﻟﺐ رو ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه ﯾﺎﺳﯽ؟ دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال دﺧﺘﺮ ﮐﻨﺠﮑﺎوش ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ ﺑﺎ ﺳﻠﺴﻠﻪ اي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ از ﺳﻮال ﻫﺎ از‬
‫ﻃﺮف او روﺑﺮو ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺳﮑﻮت ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺟﺪي ﮐﻪ رواﻧﻪ وﯾﺪا‬
‫ﮐﺮد او را از اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻨﻊ ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻌﺪ از اﻋﺘﺮاف ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﺎزدﯾﺪ از ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬دو ﺑﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺧﺎﻟﻪ اش را ﻧﻔﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ آورد ﮐﻪ‬
‫ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ اﻣﺎ ﺳﯿﻤﺎ اداﻣﻪ داد ‪ :‬دو ﺑﺎر ﺑﻪ ﻋﻤﺎرت و اون ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺳﺮ زدي ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫زﯾﻨﺐ ﺳﺮاﯾﺪار اوﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدي اﻣﺎ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن ﺻﺤﺒﺖ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪي‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ‪ ,‬ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﭘﺪر واﻗﻌﯽ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺑﻮده ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ‬
‫ﺑﺮاش اﻓﺘﺎده ﭼﺮا ﻣﺎدرم از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ اوﻣﺪم ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎ رو ﺑﻔﻬﻤﻢ اﻣﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ درﺑﺎره‬
‫اوﻧﻬﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زﻧﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮان ﮐﻪ ﺣﺮﻓﯽ زده ﺑﺸﻪ اﯾﻨﮕﺎر اوﻧﻬﺎ اﺻﻼ" ﻧﺒﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮي‬
‫ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ رو ﻧﺸﻮﻧﻢ دادﻧﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﺟﺎ ﻣﺎدرت ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪه وﻟﯽ‬
‫روي اون ﻣﺰار ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻧﻪ اﺳﻤﯽ ﻫﺴﺖ ﻧﻪ ﻋﮑﺴﯽ ﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ اي ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﭼﺮا اﯾﻨﻘﺪر‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﻪ!؟ ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﭘﺪرم ﮐﯽ ﺑﻮده و ﺑﺎ ﻣﺎدرم و ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﮐﺮده اوﻣﺪم ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺑﮕﯽ ﻣﺎدرم ﮐﯽ ﺑﻮده و ﭼﺮا از دﻧﯿﺎ رﻓﺘﻪ ‪ ,‬ﭼﺮا اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل ﻣﺎﻣﺎن ﻣﺮﯾﻢ ﻣﺎ رو از اﯾﻦ ﮐﺸﻮر‬
‫دور ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻗﺮار ﺑﻮده ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﯿﺎﻓﺘﻪ!؟ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﺪ ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫واﻗﻌﯿﺖ ﭼﯽ ﺑﻮده ﺷﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ ﻣﺎ درﮔﯿﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ وﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ اﻻن ﻫﻢ اﺳﯿﺮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺪه ﻣﻦ دﻧﺒﺎل ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ از اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﯿﺮون ﺑﯿﺎم ﮐﻤﮑﻢ‬
‫ﮐﻦ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺎ رو دارم‪ .‬ﭼﻬﺮه ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮد را‬
‫در ﻟﺒﻪ آزادي و ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ او را‬
‫از ﻏﻠﻄﯿﺪن در ﺳﺮاﺷﯿﺒﯽ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺠﺎت دﻫﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﯽ ﻟﺮزان و ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﺪت اﺷﮏ‬
‫ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ در ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از ﮐﻨﺪه اي‬
‫ﮐﻪ روي آن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﺴﺮش ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ دادن دﺳﺘﻤﺎﻟﯽ ﺑﻪ او ﺟﻠﻮي او‬
‫زاﻧﻮ زد و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮازش ﺳﯿﻤﺎ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ ﺳﯿﻤﺎ‬
‫دوﺑﺎره ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮد و ﺑﻌﺪ از ﭘﺎك ﮐﺮدن اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ ﯾﮑﯽ دو ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻐﺾ‬
‫آﻟﻮد ﻧﺎم ﻟﯿﻼ را زﯾﺮ ﻟﺐ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف از زﺑﺎن ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﺪت ﻫﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ‬
‫ﺷﺪن روي ﺻﻨﺪﻟﯿﺶ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻟﯿﻼي ﻋﺰﯾﺰم ‪ ,‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﺎدرم و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫دوﺑﺎره دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ را در دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽ ﻓﺸﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﻟﯿﻼ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرگ ﻣﻦ و ﻣﺮﯾﻢ ﻫﺴﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﻋﺰﯾﺰم‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ اي از ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اوﻟﯿﻦ ﭼﯿﺰي رو ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮﯾﻢ از ﺗﻮ ﺑﺮام ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎد راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﻫﺮ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﺷﺪي و ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻪ دﯾﺪن ﺗﻮ ﻣﯽ ﺷﺪم ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮي ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ اﻧﺘﻈﺎري ﮐﻪ ﺑﺮاي دﯾﺪﻧﺖ‬
‫ﮐﺸﯿﺪم وﻗﺘﯽ از ﭘﺸﺖ ﻗﺎب ﺷﯿﺸﻪ اي ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﺻﻮرت ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﺖ رو دﯾﺪم اﯾﻨﮕﺎر ﮐﻪ‬
‫دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﻬﺎي ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺧﻮاﻫﺮم رو ﻣﯽ دﯾﺪم ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدم رو ﮐﻨﺘﺮل‬
‫ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﻫﺎﯾﺶ را ﭘﺎك ﻣﯽ ﮐﺮد ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﮑﻮت ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ اداﻣﻪ داد‬
‫‪ :‬ﻣﺮﯾﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻫﺮ ﭼﯽ ﮐﻪ درﺑﺎره ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺪوﻧﯽ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ ﺣﻖ‬
‫ﺗﻮﺋﻪ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺖ را ﺑﺪوﻧﯽ ﭘﺴﺮم‪ .‬اﺷﮑﺎن ‪ ,‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﺎدرم رو ﺗﺮك ﮐﺮد‬
‫ﻣﯽ دوﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻤﺎرت ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪم ﯾﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ازﺷﻮن ﻣﯽ دوﻧﻢ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ درﺑﺎره اﺷﮑﺎن ﺑﺪوﻧﻢ ﭼﺮا دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎدرم و اون اﻓﺘﺎد ﻣﯽ ﺧﻮام‬
‫ﺑﺪوﻧﻢ ﺑﯿﻦ ﺣﺒﯿﺐ و ﻣﺎدرم و اﺷﮑﺎن ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ اﻓﺘﺎد ﺧﺎﻟﻪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎ را ﮔﻔﺖ و‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب دادن ﺳﯿﻤﺎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﺳﻢ اﺷﮑﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺷﮑﺎن ﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﯽ اراده ‪ ,‬ﺳﺮﮐﺶ و ﺧﯿﺎل ﺑﺎف ﺑﻮد ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺘﻮﻧﻢ در وﺻﻒ اون ﺑﺰﻧﻢ راﺳﺘﺶ رو ﺑﺨﻮاي اون روزﻫﺎ ﻣﻦ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻮدم و ﺧﯿﻠﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫اوﺿﺎع ﻟﯿﻼ رو درك ﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﻏﻢ و درد اون اوﻧﻘﺪر ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺣﺴﺶ ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺶ روزﻫﺎ ﺧﻮدش رو در اﻃﺎق ﺑﺎﻻي ﻋﻤﺎرت زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺷﺐ ﻫﺎ ﺻﺪاي‬
‫وﺣﺸﺖ زده اش ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺳﯿﺮﺷﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﻮي ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺎرت ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬از‬
‫دﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺪوم ﻣﺎ ﻫﻢ ﮐﺎري ﺑﺮ ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪي ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ‬
‫اون ﺳﺎﻟﻬﺎ از آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﺪ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎ و ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺟﺮﻗﻪ اﻣﯿﺪي ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮاده رو ﺑﻪ ﻓﺮدا اﻣﯿﺪوار ﺗﺮ ﮐﺮد ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮاده رو ﺑﻪ ﺟﺰ ﻟﯿﻼ اون‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﺴﺖ ﮐﻪ آدﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻘﻄﻪ اﺗﺼﺎﻟﯽ ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺪاره ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﻪ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﺎ از اون ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮدﯾﻢ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﮏ روز ﺑﻪ ﭘﺪرم ﺧﺒﺮ رﺳﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر دﺧﺘﺮي ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اون ﻟﯿﻼ را آزار داده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﯿﺪﻧﺪ اون‬
‫ﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺟﺴﺪ اوﻧﻬﺎ رو در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در اﺛﺮ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺎ ﻧﻔﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮي‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اوﻟﺶ ﻣﺎدرم ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺪرم رو ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ اﺷﮑﺎن‬
‫ﻣﺴﺒﺐ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﺒﻮده و ﻣﻮﺿﻮع اﺻﻼ" ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي ﺑﻮده وﻟﯽ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﭘﺪر‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﻮي ﺑﯿﺎﺑﻮن ﻫﺎي اﻃﺮاف وراﻣﯿﻦ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﯾﺎد اون روزﻫﺎ ﻣﯽ اﻓﺘﻢ‬
‫ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ ﻫﻤﻪ وﺟﻮدم رو ﭘﺮ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺗﺼﻮر ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ روزﻫﺎي ﺳﺨﺘﯽ داﺷﺘﯿﻢ‬
‫از ﯾﮏ ﻃﺮف اذﯾﺖ و آزار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار و دار و دﺳﺘﻪ اون ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻠﯽ ﭘﺪرم رو آزار ﻣﯽ‬
‫دادﻧﺪ از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻫﺎي ﻟﯿﻼ و از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ ﺗﺮس از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ اﺷﮑﺎن‬
‫رﻗﻢ ﺑﺰﻧﻪ روزﻫﺎي دﻟﻬﺮه آوري ﺑﺮاي ﻣﺎ رﻗﻢ ﻣﯽ زد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ دﻟﺨﻮﺷﯽ ﻣﺎ ﺗﻮ اون وﺿﻌﯿﺖ ﺣﻀﻮر‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻮ اون ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮون ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﭼﺸﻢ و دل ﭘﺎﮐﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺳﺎده وارد ﻋﻤﺎرت ﺷﺪه ﺑﻮد اﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﺮادر ﻧﺪاﺷﺘﻪ اي ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ روش ﺣﺴﺎب‬
‫ﮐﻨﯿﻢ ﻫﻤﻪ دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﯿﻢ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ‪ ...‬ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺑﻐﺾ ﺳﯿﻤﺎ ﻣﺎﻧﻊ اداﻣﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﺶ ﺷﺪ و ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮت دوﺑﺎره در ﻣﯿﺎن اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻮاده دﮐﺘﺮ راد ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎدرﺷﺎن را ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زد و‬
‫ﻫﻤﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺮ ﺷﺪن ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺸﺎن را از دﯾﮕﺮي ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﯿﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ اش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ اﯾﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎ رو‬
‫ﺑﺬارﯾﻢ ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ ﺧﺎﻟﻪ اﻣﺎ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮش ﺟﻮاب ﻣﻨﻔﯽ داد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن‬
‫اﻣﻮاج ﺑﻐﺾ ﺷﮑﺴﺘﻪ اش ﮐﻢ و زﯾﺎد ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ اﯾﻦ راز رو ﭘﯿﺶ ﺧﻮدم‬
‫ﻧﮕﻪ دارم ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺸﺐ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ رو ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﭘﺴﺮم‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪوﻧﯽ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﻣﺎ رو ﻣﺠﺒﻮر‬
‫ﮐﺮد ﺗﻮ رو از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﮐﻨﯿﻢ و ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻣﻮن رو ﺗﻮي ﮔﺬﺷﺘﻪ دﻓﻦ ﮐﻨﯿﻢ اﯾﻨﻄﻮري ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﯽ درﺳﺖ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮي ‪ ,‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮي ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺎ رو ﺧﺎﻧﻮاده واﻗﻌﯽ ﺧﻮدت ﺑﺪوﻧﯽ و‬
‫ﻗﺪردان زﺣﻤﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﯾﻢ در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮات ﮐﺸﯿﺪه ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎ رو ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺎري ﮐﻨﯽ و ﻣﺎ رو از زﻧﺪﮔﯿﺖ ﺣﺬف ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺳﺮش را ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن‬
‫ﺑﻪ دور و اﻃﺮاف ﺑﺎغ ذﻫﻦ آﺷﻔﺘﻪ اش را روي ﺣﺮف ﻫﺎي ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮد او ﺣﺎﻻ در‬
‫ﻣﺘﻦ ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ روزﻫﺎي دردﻧﺎﮐﯽ را ﭘﯿﺶ روي ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻗﺮار داده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎ دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن دوره ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮود ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﻣﺎ ﻫﺮ‬
‫روز ﺧﺒﺮﻫﺎي ﺟﺪﯾﺪي از ﮐﺎرﻫﺎي اﺷﮑﺎن را در ﻣﯿﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺗﻠﻔﻨﯽ ﭘﺪر ﺑﺎ دوﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫در ﻣﺮﮐﺰ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از دو ﻫﻔﺘﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ اوﻣﺪ و در ﻋﯿﻦ ﻧﺎﺑﺎوري ﻟﯿﻼ رو از ﭘﺪر و ﻣﺎدرم‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮐﺮد‪ .‬ﺧﺐ ﯾﺎدم ﻫﺴﺖ اون ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﺎدر و ﭘﺪرم در ﺑﺎغ ﻗﺪم ﻣﯽ زدﻧﺪ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي اوﻧﻬﺎ رو ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ وﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﺗﺮس رو ﺗﻮاﻣﺎن در ﭼﻬﺮه‬
‫اوﻧﻬﺎ دﯾﺪ‪ .‬از ﯾﮏ ﻃﺮف ﺣﺒﯿﺐ را در اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ و ﻣﯽ دوﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺟﻮون ﻋﺎﻗﻠﯽ ﻫﺴﺖ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ از روي ﻓﮑﺮ و ﻣﻨﻄﻘﻪ وﻟﯽ از ﻃﺮف دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺗﺮس و‬
‫دﻟﻬﺮه اي رو ﮐﻪ از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ اﺷﮑﺎن ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪه ﺑﻮد ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل‬
‫ﻓﺮداي اون روز ﺑﻌﺪ از ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﻟﯿﻼ اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺮم ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ اﺟﺎزه‬
‫ﭘﺪرم ﺗﻮي ﮐﻠﺒﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺣﯿﺎط زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮐﺸﻮن رو ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ﺳﯿﺎوش‬
‫ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺳﯿﺎوش دوﺑﺎره ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺳﯿﻤﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد ﻧﺎﺧﺸﻨﻮدي از ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن‬
‫اﯾﻦ اﺳﺎﻣﯽ و ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎي آﻧﻬﺎ رو ﻣﯽ ﺷﺪ در ﭼﻬﺮه اش دﯾﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ اﺳﻢ را ﻗﺒﻼ" ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد‬
‫اﯾﻦ ﻧﺎم ﻫﻤﺎن ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﺑﻮدﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر درﯾﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ او را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﺎﻧﺶ را ﻣﺪﯾﻮن از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﺣﺒﯿﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬وﻟﯽ اﯾﻦ آﻗﺎ ﮐﻪ اﻓﺴﺮ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺷﯿﺮاز ﺑﻮده ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺣﺪس ﻧﻤﯽ زد ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺪ ﭘﯽ ﺑﻪ اﺳﺮار زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ اش ﺑﺮده ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺟﺪي ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﮐﺎش اﯾﻨﻄﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ وﻟﯽ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ از ﻫﻤﺎن روزي ﺷﺮوع ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺘﯽ ﺷﻮم وارد‬
‫ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺷﺪ و ﻣﺪﻋﯽ ﺑﻮد از ﻃﺮف ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎزﯾﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻪ‬
‫آﻧﺠﺎ اﻋﺰام ﺷﺪه و از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﺤﻞ ﺧﺪﻣﺘﺶ در ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﮕﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﻧﺒﻮد؟ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاب ﺧﺎﻟﻪ اش ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ‬
‫ﺳﺮي ﺗﮑﺎن داد و ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﻤﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪ ﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫‪ 35‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ – ﻋﻤﺎرت ﻟﻮاﺳﺎن‬

‫ﺑﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ‪ ,‬ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻫﻔﺘﻪ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك ﻟﯿﻼ و ﺣﺒﯿﺐ آﻏﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد روزﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از روﯾﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﯿﺴﺖ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از ﺗﻐﯿﯿﺮ رﻧﮓ دﯾﻮار ﻫﺎي ﮐﻠﺒﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺒﻠﻐﯽ در ﻫﺮ ﻣﺎه ﺑﺮاي ﺧﺮﯾﺪ ﮐﺘﺎب‪ .‬ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ‬
‫از اﺳﺎرت ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ روﯾﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‬
‫ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮ و ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام ﺗﺮ از آﻧﭽﻪ ﻗﺒﻼ" ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ‬
‫آﻣﺪ‪ .‬در ﻫﯿﭻ ﻟﺤﻈﻪ اي از روزﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺘﯽ ﮐﻠﻤﻪ اي درﺑﺎره آﻧﭽﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯿﻦ او‬
‫و اﺷﮑﺎن رخ داده ﺑﻮد ﻧﭙﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻪ او ﺑﺮاي ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن آﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯾﺶ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ‬
‫رﻏﻢ ﺗﺬﮐﺮ ﻫﺎي ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﺧﻮد را در ﻣﻮرد زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺧﺼﻮﺻﯽ آن دو ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻨﺪ دور ﺑﻮدن از ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ و ﻟﯿﻼ ﮔﺎﻫﯽ آزار دﻫﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺎز ﺷﺪن در ﮐﻠﺒﻪ و ﺑﯿﺮون آﻣﺪن ﯾﮑﯽ از آن دو ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ و ﮐﻨﺠﮑﺎوﺷﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﻟﯿﻼ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻧﮓ‬
‫ﮐﺮدن دﯾﻮارﻫﺎي ﮐﻠﺒﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ داده ﺑﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﯿﺮون آوردن وﺳﺎﯾﻞ از آن ﺷﺪ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ از ﺳﺮ‬
‫و ﺻﺪاي ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ وﺳﺎﯾﻞ ﺑﯿﺪار ﺷﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮاب آﻟﻮده ﻗﺪم ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﮐﻠﺒﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪي ﺑﺬار ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ وﺳﺎﯾﻞ رو ﻣﯽ ﯾﺎرﯾﻢ ﺑﯿﺮون ﺧﺐ! ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﮐﺎرﺗﻮن ﺑﺰرگ ﮐﺘﺎب ﻫﺎﯾﺶ را ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ آن در ﮐﻨﺎر‬
‫وﺳﺎﯾﻞ دﯾﮕﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و رو ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺎز ﮐﻪ ﺳﻼﻣﺖ و ﺧﻮردي ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻞ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از‬
‫ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮش را ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺧﺐ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ دﯾﮕﻪ ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﯽ اوﻣﺪ ﺳﻼم‪ .‬ﺳﻼم ﺑﻪ روي ﻣﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ات ﻋﺰﯾﺰم ﯾﺎدت ﮐﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ‬
‫دﯾﺸﺐ ﭼﻪ ﻗﻮﻟﯽ دادي ﺟﺎن ﺟﺎن ﺣﺒﯿﺐ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و از ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼ ﮔﺬﺷﺖ و وارد ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ در ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮاب و ﺑﯿﺪاري ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﯿﻦ ﺧﻮدﺷﺎن و ﺣﺒﯿﺐ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺟﺴﻤﯽ ﻧﺮم از ﭘﺸﺖ ﯾﮑﯽ دو ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﻫﻞ داده ﺷﺪ و ﻫﻢ زﻣﺎن ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺸﮏ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪه ﺑﻮد ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﯾﺎدت ﻧﯿﻮﻣﺪ!؟ ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺶ را روي ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﻪ آﺧﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﭼﯿﻪ ﻫﻨﻮزم ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﻟﯿﻼ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺸﺘﻪ اي از ﺗﮑﻪ ﭼﻮب ﻫﺎي ﺧﺸﮑﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﮐﺎرش روي ﻫﻢ‬
‫ﭼﯿﺪه ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻗﺮار ﺷﺪ ﻣﻦ اﺛﺎث ﺗﻮي ﮐﻠﺒﻪ رو ﺑﯿﺮون ﺑﺬارم و ﺷﻤﺎ روي ﭼﻮب‬
‫ﯾﻪ ﭼﺎي آﺗﯿﺸﯽ ﻣﺎدر ﺷﻮﻫﺮ ﭘﺴﻨﺪ دم ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ زودي ﯾﺎدت رﻓﺖ!؟ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﮐﭙﻪ‬
‫ﭼﻮب ﺧﺸﮏ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﺗﺎزه ﯾﺎد ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ داده ﺑﻮد اﻓﺘﺎد ﺑﺎ اﺑﺮوﻫﺎﯾﯽ در ﻫﻢ ﮐﺸﯿﺪه‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﮑﻨﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ آﻗﺎ ﺑﺎ ﭼﺮﺧﺸﯽ وارد ﮐﻠﺒﻪ ﺷﺪ‬
‫و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﮐﺘﺮي ﭘﺮ از آب از آن ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻬﯿﺎ ﮐﺮدن آﺗﺶ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﯿﺮون آوردن وﺳﺎﯾﻞ از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻼش ﻟﯿﻼ ﺑﺮاي روﺷﻦ‬
‫ﮐﺮدن ﭼﻮب ﻫﺎي ﺧﺸﮏ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﯽ زد و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اي‬
‫ﮔﺬﺷﺖ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﺟﺎي روﺷﻦ ﮐﺮدن آﺗﺶ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از دود اﺷﮏ در ان ﺣﻠﻘﻪ زده ﺑﻮد‬
‫ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ دﺳﺘﺎن ﺳﯿﺎه و ﺧﺎﮐﯿﺶ ﻣﺸﻐﻮل ﭘﺎك ﮐﺮدن اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او آﻣﺪ ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ اﺑﺘﺪا ﭼﻮب ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ‬
‫و ﻧﺎزك را روي ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ آﺗﺶ زدن ﮐﺎﻏﺬي آﻧﻬﺎ را ﺷﻌﻠﻪ ور ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﯽ دو‬
‫دﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎ دﻣﯿﺪن ﺑﺮ آن و ﻗﺮار دادن ﭼﻮب ﻫﺎي درﺷﺖ ﺗﺮ آﺗﺶ زﯾﺮ ﮐﺘﺮي را روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﻟﯿﻼ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺪس ﻣﯽ زد ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺎ ﺗﻮاﻧﯽ اش را ﺑﺮاي روﺷﻦ ﮐﺮدن آﺗﺶ ﺑﻪ رﺧﺶ ﺑﮑﺸﺪ ﺑﺎ اﺧﻢ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف دﯾﮕﺮي از ﺑﺎغ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از روﺷﻦ ﮐﺮدن و ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ آﺗﺶ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ﻣﺸﻐﻮل اداﻣﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫ﮐﺸﯿﺪن وﺳﺎﯾﻠﺸﺎن از ﮐﻠﺒﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ آرام آرام ﺧﻮد را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮد و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻘﯿﻪ ﭼﻮب ﻫﺎ روي ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻮﺟﻬﺶ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻘﺪر ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻮا ﻧﯿﻤﺮو ﻣﯽ ﭼﺴﺒﻪ ﺧﺪا ﺟﻮن ﮐﺎش ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﻪ ﺟﻮري ﺑﺸﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻧﯿﻤﺮو‬
‫ﺑﺨﻮرﯾﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺧﺪا ﺟﻮن! ﻟﯿﻼ ﮐﻪ از ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯽ ﻫﯿﭻ‬
‫ﺣﺮﻓﯽ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ درون ﮐﻠﺒﻪ رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻤﺘﺮ از ده دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻟﯿﻼ ﺳﻔﺮه ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را‬
‫روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﭘﻬﻦ ﮐﺮد و ﺳﯿﻨﯽ ﻧﺎن و ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ را روي آن ﻗﺮار داد و ﺑﺎ دم‬
‫ﮐﺮدن ﭼﺎي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻫﻤﺴﺮش ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺳﻔﺮه ﺑﺮاي ﺷﺴﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﺎش‬
‫ﯾﻪ ﭼﯿﺰه دﯾﮕﻪ از ﺧﺪا ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ ﺷﮑﺮت ﺧﺪا اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻧﺎن و ﻇﺮف‬
‫ﻧﯿﻤﺮوي درون ﺳﻔﺮه ﮔﻔﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ داده ﺑﻮدي ﻋﻤﻞ ﮐﺮدي ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻨﻪ ﮐﻪ‬
‫دﯾﻮار ﻫﺎي ﺧﻮﻧﻪ رو ﺟﻮري رﻧﮓ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻤﯽ از دﯾﺪﻧﺶ ﮐﯿﻒ ﮐﻨﻪ! ﻟﯿﻼ ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺧﻮردن وﺳﻮﺳﻪ اﻧﮕﯿﺰ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و از دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﺧﻮﺷﺤﺎل و راﺿﯽ او ﻟﺬت ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮك ﺷﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ‬
‫ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ازدواج ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ داده ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ اي را ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه در ﺟﻠﺴﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺎده زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﯾﻌﻨﯽ اﺻﺮار دارم ﮐﻪ ﺳﺎده زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎر‬
‫ﮐﺮدن و ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪن رو ﺑﺮاي ﻫﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺻﻞ ﻣﯽ دوﻧﻢ اﻣﺎ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ‬
‫آدم ﭘﻮﻟﺪار و ﻣﺘﻤﻮﻟﯽ ﺑﺸﻢ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاد ﻟﯿﻼ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺒﻞ از ﺟﻮاب دادن ﺑﻪ ﻣﻦ درﺑﺎره اﯾﻦ ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺧﻮب ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺳﺮش را‬
‫ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﭘﺪرش ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻮش ﻣﯽ‬
‫داد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎه آرام و ﺑﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن او ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻟﯿﻼ را ﺑﺮاي ازدواج ﺑﺎ او رﻗﻢ زد‬
‫و ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ اﺻﺮار او را ﺑﺮاي ﺳﺎده زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن درك ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﯾﺨﺘﻦ‬
‫ﭼﺎي از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ رﺷﺘﻪ اﻓﮑﺎر ﻟﯿﻼ ﻫﻢ از ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺖ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﻤﺰه ﺷﺪه ﺗﻮ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺨﻮر ﺗﺎ ﺳﺮد ﻧﺸﺪه و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﮐﺘﺮي از روي آﺗﺶ اﻗﺪام ﮐﺮده ﺑﻮد‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﺎﻗﻼ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدي ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻏﺬاﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺑﻠﺪي درﺳﺖ ﮐﻨﯽ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﺪاده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﺣﺒﯿﺐ و اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﮐﺘﺮي روي زﻣﯿﻦ او را از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ‬
‫ﻧﯿﻢ ﺧﯿﺰ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﻪ داغ ﮐﺘﺮي ﮐﻤﯽ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد آن را روي‬
‫ﻫﻮا ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد و ﺑﺎ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﻧﺎزك ﮐﺮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ دوﻧﻢ ﭼﻮب ﺧﺪا‬
‫ﺻﺪا ﻧﺪاره ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﺳﺘﯿﻦ ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﮐﺘﺮي را از روي‬
‫زﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ زﯾﺮ ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﻏﻀﺒﻨﺎك ﻟﯿﻼ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ آب ﺟﻮش ﻧﺮﯾﺨﺖ ﮐﻢ رﻧﮓ ﻣﯽ ﺧﻮري ﯾﺎ ﭘﺮ رﻧﮓ ﻋﺰﯾﺰ دل و وﻗﺘﯽ ﺳﮑﻮت‬
‫ﻟﯿﻼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﻋﺰﯾﺰم ﻧﺴﻮﺧﺘﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺒﯿﺐ دروغ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﯽ!؟ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻪ ﺧﺪا رو ﺷﮑﺮ ﻓﻘﻂ‬
‫ﯾﻪ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ اوﻧﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ‪ ,‬ﻣﻬﻢ اﯾﻦ ﭼﺎي روي آﺗﯿﺶ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﮔﻞ ﻣﻦ ﻟﯿﻮان ﻫﺎي ﭼﺎي را‬
‫روي ﺳﻔﺮه ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬دﯾﺮوز ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎج ﺻﻔﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدي ﭼﯽ ﺷﺪ؟ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﺳﻮال‬
‫را ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻦ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻮد ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﻗﺮار ﺷﺪ ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﮐﺎرﻫﺎي اﯾﻨﺠﺎ رو ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن دادم ﺑﺮم در ﺣﺠﺮه ﺣﺎﺟﯽ ﺗﻮ ﺑﺎزار اﯾﻨﻄﻮري از دﺳﺖ ﻣﻨﻢ‬
‫راﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﯽ ﺟﺎن ﺟﺎن ﻟﯿﻼ ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬دﯾﻮﻧﻪ ﻣﻦ و ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ‬
‫را اداﻣﻪ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ و وارد ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ده دﻗﯿﻘﻪ اي ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻟﯿﻼ ﺣﻤﯿﺪ را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ در آﻏﻮش ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﻮد از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون آورد و او را آرام روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﺪ و ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ در زﯾﺮ ﯾﮑﯽ از درﺧﺘﺎن ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻤﺎز ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺪن ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻫﺎي ﮔﺎه و ﺑﯽ ﮔﺎه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاﯾﺶ دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺣﺘﯽ ﺣﻤﯿﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ دﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮑﺶ را ﺑﺮاي در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪن ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻘﻼ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻟﯿﻼ دوﺑﺎره او را در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎي‬
‫ﺑﺮﻫﻨﻪ اش روي ﺧﺎك ﻧﻢ دار ﺑﺎغ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﺎم ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ از ﻃﺮاوت و‬
‫ﺗﺎزﮔﯽ زﻣﯿﻦ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ وﺟﻮدش را در ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ اﺣﺴﺎس ﺳﺒﮑﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺠﺮﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﯽ ﻫﺮاس از ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﺪون ﻧﮕﺮاﻧﯽ از آﻧﭽﻪ در آﯾﻨﺪه ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ رخ دﻫﺪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺗﺮ‬
‫از آﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﺎ اﺷﺎره ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ ﮐﻮدﮐﺶ را در آﻏﻮش‬
‫او ﻗﺮار داد و ﺑﺮاي ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن ﺳﻔﺮه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺷﯿﺮﯾﻦ‬
‫ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ را ﺑﺮ ﻟﺒﺎن او ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .‬در ﮐﻤﺘﺮ از دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺎر رﻧﮓ‬
‫ﮐﺮدن ﮐﻠﺒﻪ را ﺑﺎ وﺟﻮد ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ و ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻧﮕﯽ ﮐﺮدن ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در ﮐﻠﺒﻪ ﻣﯽ‬
‫دوﯾﺪﻧﺪ اداﻣﻪ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺗﺎ ﻇﻬﺮ ﻧﯿﻤﯽ از ﮐﺎر ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﻪ اﻋﻀﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‬
‫ﻧﺎﻫﺎري ﮐﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﺑﯿﺮون از ﻋﻤﺎرت ﭘﻬﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪن‬
‫زﻧﮓ در ﺑﺎغ ﺣﺒﯿﺐ از ﺟﻤﻊ آﻧﻬﺎ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ﺑﺰرگ ﺑﺎغ رﻓﺖ‪ .‬در ﮐﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوري‬
‫اش اﯾﻦ ﺳﯿﺎوش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﯽ ﭘﺸﺖ در ﺑﺎغ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد اﻓﺴﺮي ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺟﺎﻧﺶ را در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﯿﺮاز ﻧﺠﺎت داده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﺎوش و ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ در اﻏﻮش‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ دﻋﻮت ﺣﺒﯿﺐ ﻫﺮ دو وارد ﺑﺎغ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﯿﻤﺴﺎر‬
‫و ﭘﺲ از اداي اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺮﮔﻪ اي را ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد از اﯾﻦ ﭘﺲ او ﺑﻪ ﺟﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي‬
‫رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ اﻣﻮر ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم وﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮد‬
‫و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﮔﭗ و ﮔﻔﺘﯽ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ او در اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﺎوش را در ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ ﮐﻪ در ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد و ﺟﻮﯾﺎي ﺣﺎل او ﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﻫﻢ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا" از دﯾﺪن‬
‫دوﺑﺎره ﺣﺒﯿﺐ در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان داﻣﺎد ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﻬﺒﻮدي‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﺻﺮاري ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﺪن در ﭘﺎﯾﮕﺎه داﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺘﯽ دو ﺳﺎﻟﻪ در ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﻃﻖ‬
‫ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﺸﻮر اﻋﺰام ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم آن ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﮑﻤﯽ از ﺳﻮي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮاي‬
‫ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ از اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ‬
‫دو ﺳﺎل ﺑﺮ او و ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﯿﻤﺴﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺻﺮار ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ از اﺷﮑﺎن و‬
‫دﻟﯿﻞ واﻗﻌﯽ ازدواج و ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺶ از ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﻤﯽ‬
‫داﻧﺪ و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﭼﻨﺪان ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺪارد‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﯽ ﻣﯿﻠﯽ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن از اﺷﮑﺎن ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪن ﺑﻪ رﻧﮓ ﮐﺮدن ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻐﯿﯿﺮ داد و ﺑﺎ وﺟﻮد اﺻﺮار ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن ﺑﻪ او ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻤﺎم ﮐﺮدن رﻧﮓ آﻣﯿﺰي ﮐﻠﺒﻪ اش ﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎري ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ دو روز ﺑﺮاي اﻧﺠﺎﻣﺶ زﻣﺎن در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺳﯿﺎوش ﺗﺎ ﻏﺮوب ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﭘﺎﯾﺎن ﮔﺮﻓﺖ و ﻋﺼﺮ ﻫﻨﮕﺎم ﻫﺮ دو ﺧﺴﺘﻪ وﻟﯽ‬
‫راﺿﯽ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﺎر ﺑﺮاي ﻗﺪم زدن ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﯿﺎوش اﺑﺘﺪا ﺳﺎك‬
‫وﺳﺎﯾﻠﺶ را در ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ دورﺗﺮ از در ﺑﺎغ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺖ و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﺎزوﻫﺎﯾﺶ را ﻣﺎﻟﺶ ﻣﯽ‬
‫داد رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق دﯾﮕﻪ دﺳﺘﻢ ﻣﺜﻞ ﻗﺒﻞ ﻧﺸﺪ ﮐﺎراﯾﯿﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﯾﮑﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﺘﺮ زود ﻫﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﮐﺮد و ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ‬
‫وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻫﻨﻮزم وﻗﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﯽ ﺷﻢ ﭼﺸﻤﺎي اون آدم وﺣﺸﯽ رو‬
‫ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮدم‪ .‬ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ اﻓﻖ ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﻏﺮوب ﺧﻮرﺷﯿﺪ وﺻﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد زﯾﺮ‬
‫ﻟﺐ اداﻣﻪ داد ‪ :‬اون ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﯿﺎوش ﻧﺸﺪه‬
‫ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﺳﯿﺎوش ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻧﺎﻗﻼ ﭼﺮا ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﺖ‬
‫ﻫﯿﭻ ﺧﺒﺮي ازت ﻧﺸﺪ ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻪ اي ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺷﻤﺎره ﭘﺎﯾﮕﺎه رو داﺷﺘﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ از ﺣﺎل و ﻫﻮاي اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاري ﭼﯽ ﺑﮕﻢ روزاي اول ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬اذﯾﺖ و آزار ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ‪ ,‬ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﺧﺎﻧﻮاده اش درﺳﺖ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ از ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪ ﺗﻮ اون ﮐﻠﺒﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺎه اول ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺷﻬﺮ زﻧﮓ ﻣﯽ زدم و ﺑﻌﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﭼﯿﮑﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﯽ ‪ ,‬ازدواج ﻧﮑﺮدي!؟ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﺣﺮف از دﻫﺎن ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺎرج ﻧﺸﺪه ﺳﯿﺎوش ﺧﻨﺪه اي ﮐﺮد و‬
‫ﺟﻮاب داد ‪ :‬آﺧﻪ ﮐﯽ ﻣﯽ ﯾﺎد ﺑﺎ ﯾﻪ آدم ﺑﯽ ﮐﺲ و ﮐﺎر و ﺑﯽ ﭘﻮل ازدواج ﮐﻨﻪ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺑﻮدم و ﭼﯽ ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ﺳﯿﺎوش‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺟﺪي اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﺗﺎ ﭘﻮل ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺪاري اﺻﻼ"‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻦ اول ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ﺣﺎل اﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻨﺘﻈﺮ‬
‫اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﺳﯿﺎوش ﻣﺎﻧﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺳﮑﻮت ﺑﯿﻦ ﺷﺎن ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﺧﺐ ﻓﮑﺮي ﮐﺮدي!؟ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎن ﺳﯿﺎوش ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و او ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در ﮐﻨﺎر ﺣﺒﯿﺐ اداﻣﻪ داد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﮏ ﺷﺪن ﻫﻮا ﺣﺒﯿﺐ از ﺳﯿﺎوش در‬
‫ﺟﻠﻮي ﮐﯿﻮﺳﮏ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺑﺮﮔﺸﺖ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﮐﻼم و‬
‫رﻓﺘﺎر ﺳﯿﺎوش ﭼﯿﺰ ﻏﺮﯾﺒﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺎزﮔﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ دﮐﺘﺮ ﮐﻪ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺧﺒﺮ ﻣﯽ داد ﺗﻮﺟﻪ ﺣﻤﯿﺪ و دﺧﺘﺮ‬
‫ﻫﺎ را ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﻘﺎﯾﻘﯽ ﮐﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬دﮐﺘﺮﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺷﻨﯿﺪن ﮐﺎﻣﻞ داﺳﺘﺎن از زﺑﺎن ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ ﺻﺪاي زﻧﮓ‬
‫ﺳﺎﻋﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻫﻤﺴﺮش ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫ﻧﺎم ﺳﯿﺎوش ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻧﺎم ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ ﭼﻨﺪان ﻫﻢ ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮد ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دروازه ﻫﺎي ورود ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﻪ روي او ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد ‪,‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ژان او را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻫﻤﺎن ﭘﯿﺮﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ اﯾﻨﮏ رد‬
‫ﭘﺎي او ﻧﯿﺰ در ﮔﺬﺷﺘﻪ روﺷﻦ ﺗﺮ از ﻗﺒﻞ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻌﺪ از دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ اﻓﮑﺎر رو ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ اش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺳﯿﺎوش ‪ ,‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﯿﺸﺘﺮ درﺑﺎره اﯾﻦ آدم و ﮐﺎري‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم داده ﺑﺪوﻧﻢ؟ ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺧﻂ ﺳﯿﺮ ﺣﻮادث را ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ آورد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﭘﻮل ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺮده ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ارﺑﺎب ﺳﺘﻤﮕﺮﯾﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺟﺎن ‪ ,‬ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺘﻤﮕﺮ ﯾﮑﯽ دو روزي از اوﻣﺪن ﺳﯿﺎوش ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮدﮐﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن آﻗﺎي ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﻪ ﭘﺪرم رﺳﯿﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ‬
‫در ﭼﻬﺮه ﭘﺪرم ﻣﯽ ﺷﺪ دﯾﺪ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮدم ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻨﺤﺮف ﺷﺪن ذﻫﻦ ﭘﺪرم ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﺷﺘﺒﺎﻫﺶ رو در زﻧﺪﮔﯽ رﻗﻢ زد‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دﯾﮕﺮان ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻨﯿﺪن‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﺳﯿﺪ ‪ :‬ﭼﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻣﺎدر ‪ ,‬ﭘﺪر‬
‫ﺑﺰرگ ﭼﻪ اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد!؟ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ در ﺣﺎل ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ‬
‫ﺑﺮدارد اداﻣﻪ داد ‪ :‬اﯾﻨﮑﻪ اﮔﻪ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽ زد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺎوش ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺎه ﻗﺒﻞ از اداﻣﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ اﺳﺘﻌﻔﺎ داده ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺮاش اﺟﯿﺮ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد دور و ﺑﺮ ﻋﻤﺎرت ﭘﯿﺪاش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬دو روز ﺑﻌﺪ از‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪر از ﻣﺮگ ﺳﻤﯿﻌﯽ ﺑﺰرگ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺎ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪ اﺻﺮار‬
‫ﻣﺎه ﺟﺎن و ﭘﺪر ﺣﺘﯽ اﺟﺎزه زﯾﺎد ﻣﻮﻧﺪن ﺗﻮي ﺑﺎغ را ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﻧﻤﯽ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﭼﯿﺰي از ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ اﻣﺎ اوﺿﺎع ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي ﻫﻤﻪ ﻣﺎ رو ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪﺗﺮ‬
‫از ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻟﯿﻼ ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺑﺎره دﭼﺎر ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ و ﭘﺪر ﺳﻌﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ در ﺣﻀﻮر ﻣﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ و دﻟﺸﻮره ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺑﺮوز ﻧﺪﻫﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﺮس از اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫ﺑﺪي ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺎﻓﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ رو درﮔﯿﺮ ﺧﻮدش ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺷﺐ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد داد ﻟﯿﻼ و ﺣﻤﯿﺪ رو ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﻀﺎي روﺣﯽ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ ﯾﺎدم ﻣﯽ‬
‫آد ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ و ﭘﺪرم ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮاﻓﻖ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺒﻮدﻧﺪ اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﺧﻮد ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮي ﮐﻠﺒﻪ‬
‫و ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ راﺣﺖ ﺗﺮه دﯾﮕﻪ ﮐﺴﯽ اﻋﺘﺮاض ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ‪ ,‬ﺳﯿﻤﺎ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻧﺒﺎﯾﺪ اﺟﺎزه ﻣﯽ دادﻧﺪ ﻟﯿﻼ و ﺣﺒﯿﺐ اون ﺷﺐ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻟﯿﻼ و‬
‫ﺣﺒﯿﺐ دﻟﺸﻮره ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ اﻓﺘﺎد و داﺋﻢ از ﭘﺪرم ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رو ﺑﻪ‬
‫ﻋﻤﺎرت ﺑﺮﮔﺮدوﻧﻪ وﻟﯽ ﭘﺪر ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اوﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ رو ﺟﺪي ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ‬
‫و اﺻﻼ" ﺷﺎﯾﺪ اﺷﮑﺎن از ﻣﺤﻞ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻫﻢ‬
‫اﺷﮑﺎن ﻗﺼﺪ ﺻﺪﻣﻪ زدن ﺑﻪ ﻟﯿﻼ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﻘﺪر اﺣﻤﻖ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ وارد ﺑﺎغ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻫﺎ در ذﻫﻦ ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻢ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدن ﻟﯿﻼ او را ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﭼﯿﺰي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاﺷﺖ و ﻣﺎ اون وﺣﺸﯽ را ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺶ از ‪ 30‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ – ﮐﻠﺒﻪ اﻧﺘﻬﺎي ﺑﺎغ‬
‫ﺑﯿﺮون از ﮐﻠﺒﻪ و ﺑﺮ روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﻟﯿﻼ ﻣﻀﻄﺮب و ﻧﮕﺮان ﺑﻪ دﻣﯿﺪن ﺣﺒﯿﺐ روي ﺷﻌﻠﻪ‬
‫ﻫﺎي ﮐﻢ رﻣﻖ آﺗﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ روزﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﺮس و واﻫﻤﻪ آراﻣﺶ و‬
‫ﻃﺮاوت زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎ ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻀﻮر ﺣﺒﯿﺐ ﺗﺎزه راه ﻋﺒﻮر از دﻟﻮاﭘﺴﯽ ﻫﺎﯾﺶ‬
‫را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺣﻮادﺛﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﻮع ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎز ﻫﻢ در دام ﺗﺮس اﺳﯿﺮ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮازش دﺳﺘﺎن ﮔﺮم ﺣﺒﯿﺐ او را از ﻫﺠﻤﻪ اي ﮐﻪ در آن ﻓﺮو‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﻧﻮازش دﺳﺘﺎن ﺣﻤﺎﯾﺘﮕﺮ ﺣﺒﯿﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﯾﺎري رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ او در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﯿﻞ اﻓﮑﺎر ﻣﻨﻔﯽ‬
‫اش ﺑﻪ ﯾﺎري آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ آرام ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﻮازش‬
‫ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺴﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدي ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﮐﺎر‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﻟﯿﻼ ﺳﺮش را از روي ﺷﺎﻧﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ او‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﺒﯿﺒﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺧﻮام ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻢ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺘﻢ ‪ ,‬ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺷﺪم ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن اﺷﮏ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺮق ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ را ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫و ﺳﺮش را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻧﺪاﺧﺖ اﻣﺎ ﻟﯿﻼ دﺳﺘﺶ را زﯾﺮ ﭼﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮد و ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ و ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺗﻮ رو از ﻣﻦ ﺟﺪا ﮐﻨﻪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ‪ ,‬ﻗﻮل ﻣﯽ دم ﻣﻦ ﻣﺎل ﺗﻮام ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ‪ ,‬ﻗﻮل ﻣﯽ دم‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي‬
‫اﺷﮏ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي او ﻧﯿﺰ ﺟﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﻮﺳﯿﺪن ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ او را در آﻏﻮﺷﺶ ﻓﺸﺮد‪ .‬ﻫﻨﻮز‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از اﯾﻦ آراﻣﺶ زﯾﺒﺎ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاﯾﯽ از ﭘﺸﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻃﺮاوت ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي ﺗﻨﻬﺎي ﺷﺎن از آن ﺷﺐ زﯾﺒﺎ رﺧﺖ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ وﻫﻢ آﻟﻮد ﮐﻪ از درون‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد " ﻋﺸﻖ " ﭼﺸﻤﺎن وﺣﺸﺖ زده ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﺒﯿﺐ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺻﺪا از آن ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﺮﺧﯿﺪ‪ .‬زﻣﺎن روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﻫﻤﻪ آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ از‬
‫آن واﻫﻤﻪ داﺷﺘﻨﺪ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺳﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﮐﻠﺒﻪ روي ﺧﺎك ﻧﻢ دار اﻓﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از درون ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ ﺑﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﻣﯽ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﭼﻬﺮه اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﺗﮑﻪ ﭼﻮب ﻫﺎي ﻣﺸﺘﻌﻞ درون آﺗﺶ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد از‬
‫ﭘﺲ دﯾﻮار ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ‪ .‬اﻧﻌﮑﺎس ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ در ﻣﺮدﻣﮏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ او را ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ از آن‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﺷﺪ ﺟﻠﻮه ﻣﯽ ﮐﺮد و ﭼﻬﺮه اش ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ از ﻣﯿﺎن رد ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ‬
‫و ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﺟﺎري ﺷﺪه ﺑﻮد دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮاي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﻧﯿﻢ‬
‫ﺧﯿﺰ ﺷﺪ ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻧﭻ ﻧﭻ ﮐﺮدن ﻫﺎي ﻣﺘﻮاﻟﯽ و ﺗﮑﺎن ﻫﺎي ﺳﺮ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﻮك ﭼﻮﺑﯽ را‬
‫ﮐﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺮ روي ﺧﺎك ﻧﻢ دار ﺑﺎغ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ او را از اﯾﻨﮑﺎر ﻣﻨﻊ ﮐﺮد‪ .‬او ﮐﻪ در‬
‫ﮐﻨﺎر آﺗﺶ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﮑﻪ ﭼﻮب ﺑﺰرﮔﯽ را روي ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎي آﺗﺶ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺪون ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ و ﻟﯿﻼ ﮔﻔﺖ ‪ :‬اداﻣﻪ ﺑﺪﯾﺪ و ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر آﺗﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدن دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬اداﻣﻪ ﺑﺪه ﻋﺰﯾﺰم ﺑﺎزم از ﻋﺸﻘﺖ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺤﺎل اﯾﻦ ﮐﻠﻤﻪ رو ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﮕﻔﺘﯽ! ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ دﯾﺮ ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎري‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن دراز ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ آرام ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﺟﻠﻮ ﻧﺮو ‪ ,‬اﯾﻨﺠﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﺗﻮ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺰﻧﻪ داره از ﺳﺮت ﺧﻮن ﻣﯽ ﯾﺎد‬
‫ﺑﺬار ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﻧﮕﺎه ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰش را از روي‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﺣﺒﯿﺐ دوﺧﺖ و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﺠﺎي اﯾﻦ ﺑﺎزي‬
‫ﻫﺴﺘﯽ!؟ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎد اﺷﮑﺎن ﻣﺎﻧﻊ او ﺷﺪ ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻨﺎر ﻟﯿﻼي ﻣﻦ ﭼﻪ‬
‫ﻏﻠﻄﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ!؟ ﺗﻮ داري ﻫﻤﻪ ﭘﻞ ﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﺳﺮت رو ﺧﺮاب ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺬار ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف‬
‫ﺑﺰﻧﯿﻢ اﺷﮑﺎن ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﺮد! ﺑﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ او ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد‪ .‬او ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺗﻠﻮ ﺗﻠﻮ ﺧﻮران ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻃﺮف و آﻧﻄﺮف ﻣﯽ رﻓﺖ و زﯾﺮ ﻟﺐ ﺟﻤﻠﻪ آﺧﺮ ﺣﺒﯿﺐ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ‪ :‬ﺑﺬار ﮐﻤﮑﺖ ﮐﻨﻢ ‪,‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ از روي ﻧﯿﻤﮑﺖ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺪ اﺷﮑﺎن ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اي را ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﻟﺒﺎﺳﺶ‬
‫ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺖ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺧﺸﻢ آﻟﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﻗﺒﻼ" ﮐﻤﮑﺖ رو‬
‫ﮐﺮدي ﺳﺮﮐﺎر ﺑﻬﺰادي! اﺷﮑﺎن ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺻﻮرت ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫دوري زد و از ﭘﺸﺖ او ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﺳﺮش ﻣﯿﺎن دﺳﺖ ﻫﺎ آﺷﮑﺎرا ﻣﯽ‬
‫ﻟﺮزﯾﺪ رﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺒﯿﻦ اﯾﻦ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدي زن ﻣﻦ ﺗﻮي ﺷﺐ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺗﻮي ﺑﺎغ و ﮐﻨﺎر آﺗﯿﺶ دﺳﺖ ﺗﻮ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﯽ ﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﺘﻪ ‪ ,‬ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از‬
‫اﯾﻦ از دﺳﺘﺖ ﺑﺮ ﻣﯽ اوﻣﺪه ﮐﻪ ﻧﮑﺮدي ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﻟﯿﻼ !؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺳﻠﺤﻪ اش روي‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﻟﯿﻼ آﻧﻬﺎ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮﮐﻪ ﭼﻘﺪر دوﺳﺘﺶ داري‬
‫ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﻣﺎ ﻣﺮد ﻫﺎ ﭼﻘﺪر ﺧﻮﺷﻤﻮن ﻣﯽ ﯾﺎد از زن ﻫﺎ اﯾﻦ ﺣﺮف رو ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ‬
‫ﺳﮑﻮت ﻟﯿﻼ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺸﻢ اﺷﮑﺎن ﺑﺮاي آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻧﯿﺎز داﺷﺖ ﺧﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻌﻠﻪ ور ﺷﺪ ‪ :‬ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ ﮐﺜﺎﻓﺖ! ﻟﯿﻼ ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﺷﮑﺎن‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ دوﺳﺶ دارم و ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ" ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ اش‬
‫ﺧﯿﺮه ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺣﺒﯿﺐ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد اداﻣﻪ داد ‪ :‬دوﺳﺶ دارم ‪ ,‬ﺧﯿﻠﯽ زﯾﺎد ﻫﻢ‬
‫دوﺳﺘﺶ دارم ﻧﻪ ﺗﻮ ﻧﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ دﯾﮕﻪ اي ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﻦ رو از اون ﺑﮕﯿﺮه‪ .‬اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﻓﻮاره‬
‫ﻫﺎي ﺧﺸﻤﺶ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در وﺟﻮدش زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ رو ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﺗﻠﺦ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮑﻨﯽ راﺳﺘﯽ ﭼﺮا ﻣﻦ رو ﺑﻪ‬
‫ﻋﺮوﺳﯿﺖ دﻋﻮت ﻧﮑﺮدي! ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺳﺖ ﺑﻮدﯾﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ!؟ ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻣﻦ ﺗﻮ‬
‫ﻋﺮوﺳﯿﺖ ﺳﺎﻗﺪوش ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن دادن ﺳﺮ ﻧﮕﺎﻫﺶ را از او ﺑﺮداﺷﺖ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاي اﯾﻦ ﺑﺎزي رو ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻨﯽ! ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ رو ﻣﯽ ﺧﻮاي ﻓﺪاي آرزوﻫﺎت ﮐﻨﯽ! ﭘﺪرت‬
‫ﺑﺲ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ رﻓﺘﯽ ﺳﺮاغ اون ﭘﺪر و دﺧﺘﺮ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺳﯿﺎوش‬
‫آورده ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺳﯿﺎوش ‪ ,‬اﺷﮑﺎن در ﻣﯿﺎن ﻧﮕﺎه ﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﺮ آﻣﯿﺰش ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ‬
‫اﯾﻨﻘﺪر ﺳﺎده اي ﮐﻪ ﺑﺪرد اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮري ﭘﺴﺮ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ اش ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‬
‫ﺣﺒﯿﺐ اﺷﺎره ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺣﺒﯿﺐ از ﻣﯿﺎن ﺳﺎﯾﻪ روﺷﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي درﺧﺘﺎن ﭼﻬﺮه ﺗﺮﺳﺎن‬
‫ﺳﯿﺎوش را دﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎور آﻧﭽﻪ در ﺣﺎل رخ دادن ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺴﯿﺎر دﺷﻮار ﺑﻮد او ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ‬
‫ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد و رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﻫﯿﻮﻻ ﺷﺪي ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﯽ ﺟﻠﻮدارت ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺣﺮف او را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد ‪:‬‬
‫ﻗﺮار ﻣﺎ اﯾﻦ ﻧﺒﻮد آﻗﺎ اﺷﮑﺎن ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺣﺴﺎﺑﺖ رو ﺑﺎ ﺗﯿﻤﺴﺎر ﺗﺼﻔﯿﻪ ﮐﻨﯽ ﺣﺎﻻ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ‪ ...‬ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻧﺎم ﺗﯿﻤﺴﺎر ﻧﺎﻟﻪ دردﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‬
‫اﻣﺎ اﺷﮑﺎن ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ او ﺑﺎ اﺧﻢ رو ﺑﻪ ﺳﯿﺎوش ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ و ﺑﺎ‬
‫ﻣﮑﺜﯽ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﮔﻤﺸﻮ دﯾﮕﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﮐﺎري ﻧﺪاري! ﺳﯿﺎوش ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ﺗﺒﻌﺎت ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ از ﺳﺮ ﻧﺎﭼﺎري ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ از دﺳﺖ دادن ﺟﺎن ﭼﻨﺪ اﻧﺴﺎن ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺒﯿﺐ و‬
‫ﻟﯿﻼ رﻓﺖ و ﺟﻠﻮي آﻧﻬﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ اﻟﺘﻤﺎس ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﺮد‬
‫اون ﻫﺎ ﺗﺎزه ﭼﻨﺪ روزه ازدواج ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺳﺮﯾﻊ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او و ﻗﺮار دادن ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ‬
‫ﺑﺮ ﺷﻘﯿﻘﻪ ﺳﯿﺎوش او را از اداﻣﻪ ﻣﺎﺟﺮاﺟﻮﯾﯽ اش در اﯾﻦ ﺑﺎغ ﻣﻨﺼﺮف ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن دﺳﺖ‬
‫ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﺟﻠﻮي اﺷﮑﺎن ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﺎغ‬
‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺳﯿﺎوش اﺷﮑﺎن دوﺑﺎره ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮداﺷﺖ و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﭼﺸﻢ از‬
‫ﺣﺒﯿﺐ و ﻟﯿﻼ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻃﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﻮ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﭘﺎي‬
‫ﺣﺮﻓﺎش ﻧﻤﯽ اﯾﺴﺘﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﻫﺎت راه ﻣﯽ ﯾﺎد ﮐﻪ ﭘﺎي ﻣﻨﺎﻓﻌﺶ در ﻣﯿﻮن ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺳﻮﺳﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺎدرم و ﺑﺎ ﻣﮑﺜﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺜﻞ ﻧﻮك ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻟﯿﻼ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺣﺮف ﻫﺎم رو ﺑﺸﻨﻮه ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ رو ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ وﻟﯽ‬
‫ﺗﺮﺟﯿﺢ داد ﻣﻦ رو از زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻨﺪازه ﺑﯿﺮون ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ آﺷﻐﺎل اﻣﺎ ﺻﺪاي ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ و‬
‫ﻧﻔﺮت ﮐﻠﻤﻪ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮت را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﺻﺤﺒﺖ او را ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﮔﺬاﺷﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﻫﻤﻪ آرزوﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي آﯾﻨﺪه ام داﺷﺘﻢ رو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدي ﺗﻮ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ و ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺎري دﻧﺒﺎل ﻣﻨﺎﻓﻊ‬
‫ﺧﻮدت رﻓﺘﯽ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ول ﻧﮑﺮدم ﺗﻮ اﺻﻼ" ﮐﯽ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدي ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮام ازت ﺟﺪا ﺷﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدت ﻣﻬﻢ ﺑﻮدي و ﻓﮑﺮاي ﮐﺜﯿﻔﺖ ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﯾﮏ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ‬
‫داد ‪ :‬ﭼﺮا ﭼﯿﺰي ﻧﻤﯽ ﮔﯽ ﭼﺮا ﻣﺴﺨﺮه ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﻫﺎ! ﮐﺠﺎ ﺑﻮدي ﺗﻮ اﯾﻦ دو ﺳﺎل ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ‬
‫ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻪ ﻣﯽ دوﻧﯽ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎي ﺗﻮ و ﭘﺪرت ﭼﻪ ﺑﻪ روز ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎ‬
‫آوردﯾﺪ؟ اﺷﮑﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪم ﻟﯿﻼ ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي ﮔﻔﺖ ‪ :‬اون ﻣﺮده! ‪ ,‬اون‬
‫ﻣﺮده! ﺗﻮ ﭼﯽ!؟ ﺗﻮ ﮐﯽ ﻣﯽ ﻣﯿﺮي اﺷﮑﺎن!؟ ﻟﯿﻼ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﯿﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺣﻤﯿﺪ از درون ﮐﻠﺒﻪ ﻟﺤﻈﺎت‬
‫ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﮐﻪ آن ﺷﺐ ﺑﺮاﯾﺸﺎن رﻗﻢ زده ﺑﻮد ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮد‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن آن زﻣﺎن‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ از ﺣﺮﮐﺖ اﯾﺴﺘﺎد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺧﺸﻢ و ﻧﻔﺮﺗﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻟﯿﻼ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﺎه ﺑﻪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪي ﺑﺪل ﺷﺪ و ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪا ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﯽ‬
‫رﻣﻘﺶ را ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻮدك ﮔﻮش ﺳﭙﺮد‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺟﺎزه ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن اﺷﮑﺎن را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻟﯿﻼ را ﮐﻨﺎر زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﺷﮑﺎن ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺖ ﻏﺎﻓﻞ از آﻧﮑﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ‬
‫آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ آﻧﻬﺎ زﺧﻢ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‪.‬ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ آﺧﺮﯾﻦ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي آن ﺷﺐ ﺷﻮم را رﻗﻢ زد ‪...‬‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﮑﻮت ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ را در ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪ اش را ﺑﻪ روي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺸﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﻪ اﻧﺪازه او ﻣﺸﺘﺎق ﺷﻨﯿﺪن و‬
‫داﻧﺴﺘﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت آن ﺷﺐ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎن ﮔﺮﯾﺎﻧﺶ را ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﻋﺒﻮر‬
‫از ﻣﯿﺎن ﻏﺒﺎر ﺳﺎﻟﻬﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﯽ در اﻋﻤﺎق ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳﻔﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺧﻮدش در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ‬
‫از دﯾﺪن آﻧﭽﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ اي در دﺳﺖ ﺑﺮ در ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ اﯾﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮد و ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﻏﺮق در ﺧﻮن ﺣﺒﯿﺐ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ را ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ او ﭼﺴﺒﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﯽ ﺻﺪا اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده ﺣﺒﯿﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻮد در‬
‫ﮔﻮش ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺎز ﺷﺪن ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﻟﯿﻼ ﺳﺮش را از روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ او ﺑﺮداﺷﺖ و‬
‫ﺑﺎ ﭘﺎك ﮐﺮدن رد ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﻟﺐ ﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺟﺎري ﺑﻮد دﺳﺖ ﻫﺎي او را در دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺗﻦ ﻟﺮزان ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺣﺒﯿﺐ ﮐﻪ از ﻫﻤﯿﺸﻪ زﯾﺒﺎﺗﺮ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان آﺧﺮﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ از ﺧﻮد ﺑﺮاي ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺟﻮاﻧﮏ ﺳﺎده روي ﺑﺮج ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ را دﯾﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﻣﺪت ﺑﻪ ﺧﻮد اﺟﺎزه ﻧﺪاده ﺑﻮد ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺘﺶ را ﺑﻪ او ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﯾﺎد‬
‫روزي اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر او را از ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ دﯾﺪ آن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ اي ﮐﺘﺎب ﮐﻪ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺗﺼﺎدف ﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾﺎد و ﺧﺎﻃﺮه آن ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ را ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﻧﺎﻣﺶ را ﺑﺮ روي ﺷﯿﺸﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮاي او ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ از ذﻫﻦ ﻟﯿﻼ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬او ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﻌﻢ ﺷﯿﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺳﺎده اش را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻮﻫﺎي ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺮد و در‬
‫ﻣﯿﺎن ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻪ اش ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮازش ﮐﺮدن او ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ در دﻧﯿﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ‬
‫ﺑﺮد‪ .‬او ﺧﻮد را در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ روﯾﺎﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ اش ﻣﯽ دﯾﺪ ‪ ,‬ﻫﻤﺎن ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ ﻫﺎي‬
‫آﺑﯽ ‪ .‬ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻫﺎي ﻫﺎي ﺗﺎزه ﺷﮑﻔﺘﻪ زﯾﺒﺎﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎن او ﻗﺮار‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﻫﻤﭽﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺧﻮد را اﯾﺴﺘﺎده ﺑﺮ ﮐﻨﺎر ﺟﻮﯾﺒﺎر ﻣﯽ دﯾﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﺴﯿﻢ ﺧﻨﮑﯽ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﺮد و ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺟﻮﯾﺒﺎر ﺑﺎ ﻧﻐﻤﻪ اي دل رﺑﺎ‬
‫او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﯽ از ﺣﺮﯾﺮ ﺳﻔﯿﺪ رﻧﮓ ﮐﻨﺎر ﺟﻮﯾﺒﺎر ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﻣﺸﻐﻮل وﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ اﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ‪ ,‬ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮ‬
‫روﯾﺎﻫﺎي ﺷﺒﺎﻧﻪ اش ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ درك ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دﯾﺪار ﺑﺎر ﺑﺎ ﺗﻤﺎم دﻓﻌﺎت‬
‫ﻗﺒﻞ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ وﺿﻮ آﻣﺎده رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن آواز ﭼﻨﺪ‬
‫ﭘﺮﻧﺪه ﮐﻪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺮﻧﺪه ﻫﺎ در اﻃﺮاف‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ﭼﺮﺧﯽ زدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﭘﺮواز ﮐﺮدﻧﺪ و روي ﺳﻘﻒ ﮐﻮﭼﮏ اﻣﺎم زاده‬
‫آرام ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺒﯿﺐ اوﻟﯿﻦ ﻗﺪﻣﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ زﯾﺎرت ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﻣﺸﺘﺎق دﯾﺪارش ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﮔﺎﻣﯽ دﯾﮕﺮ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻟﻄﯿﻔﯽ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ وﺟﻮدش را در ﻣﯽ ﻧﻮردﯾﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻣﯽ رﻓﺖ ﻧﻮر و روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي از آﺳﻤﺎن آﺑﯽ رﻧﮓ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮد را در ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ و در ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﮔﻠﯽ اﻣﺎم زاده ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬ﺟﺎﯾﯿﮑﻪ ﺑﯿﻦ او و درﻫﺎي‬
‫ﭼﻮﺑﯽ و ﮐﻮﭼﮏ زﯾﺎرت ﮔﺎه ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﺴﺖ و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫در دراز ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻟﯿﻼ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﺮش را روي ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺣﺒﯿﺐ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ و دﺳﺘﺎن ﺣﺒﯿﺐ را‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮدي ﻣﯽ رﻓﺖ ﻣﯽ ﻓﺸﺮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻧﻮازش ﻫﺎﯾﺶ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺷﺪﯾﺪي‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد داد ﺟﺎن ﺳﭙﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺳﮑﻮﺗﯽ ﺗﻠﺦ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ ﺑﻮد دﮐﺘﺮ راد و دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﺗﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑﺮاي وﻗﻔﻪ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ در ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﻤﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﻣﺎﺟﺮاي ﺗﻠﺦ‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدري اش رو ﺑﻪ رو ﻣﯽ ﺷﺪ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي‬
‫اﺷﮏ ﻣﺠﺎل دور ﺷﺪن را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ او ﻧﺪاده ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ‬
‫ﮐﺮدن ﮐﺮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل روﺷﻦ ﮐﺮدن ﭘﯿﭗ ﺧﻮد ﺑﻮد ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﯾﺎﺳﻤﻦ از او‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدن ﺧﻮاﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮش ﺑﻪ ﮐﻨﺎر او ﺑﺮود و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل زﯾﺮ‬
‫ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ اوﺿﺎﻋﯽ ﮐﺎﻣﻼ" ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ آﻧﻬﺎ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در آن ﺷﺐ ﭘﺮ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ اﺷﮑﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﺧﺎﻟﻪ‪ ,‬درﺳﺘﻪ!؟ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ ‪ ,‬ﯾﺎﺳﻤﻦ و وﯾﺪا ﮐﻪ‬
‫ﮐﻤﯽ دورﺗﺮ در ﮐﻨﺎر ﻧﺎرون ﺑﺰرﮔﯽ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرﺷﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮاﺑﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدرﺷﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﯽ داد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮش ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽ داد ﭼﻨﺪان‬
‫از ﭘﺮﺳﺶ ﺣﻤﯿﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﺗﮑﺎن ﺳﺮ و ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺣﺮف ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫اون ﺷﺐ ﭘﺪرم ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ از ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر اﺳﻠﺤﻪ ﮐﻤﺮي اش را از‬
‫ﮐﺸﻮي ﻣﯿﺰ ﮐﺎرش ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ در ورودي ﻋﻤﺎرت رو از ﺑﯿﺮون ﻗﻔﻞ ﮐﺮد ﺗﻮي‬
‫ﺣﯿﺎط ﺑﺎغ ﻣﺸﻐﻮل ﻗﺪم زدن ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎه ﺟﺎن ﻣﺎدرم ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﻣﺪام زﯾﺮ ﻟﺐ ذﮐﺮ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﭘﺪرم را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎﯾﻪ دو ﻧﻔﺮ رو ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ ﮐﻪ از ﻻ ﺑﻪ ﻻي درﺧﺖ‬
‫ﻫﺎ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﻮز ﻃﻨﯿﻦ ﻓﺮﯾﺎدش ﺗﻮي ﮔﻮﺷﻢ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ زدن ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه و‬
‫ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﺪرم اﻋﻼم ﺧﻄﺮ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ دﯾﮕﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد اﺷﮑﺎن و‬
‫ﺳﯿﺎوش ﺑﻪ ﭘﺪرم رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯿﻢ اون ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ رو ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎه ﻃﻠﻌﺖ ﻧﺬاﺷﺖ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﺎ رو ﺑﻐﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد و اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ‪ .‬ﭼﻮن ﭘﺪرم در رو ﻗﻔﻞ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺎ ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ‬
‫ﺗﻮﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻟﯿﻼ و ﺣﺒﯿﺐ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ از ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق‬
‫ﻟﯿﻼ ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺪم اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺧﺒﺮ دادن ﺑﻪ اوﻧﻬﺎ ﻫﻢ دﯾﮕﻪ ﺧﯿﻠﯽ دﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﺑﺎﻻ اﺷﮑﺎن را‬
‫دﯾﺪم ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ دﯾﻮار ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪه و ﺟﻠﻮي ﺧﻮاﻫﺮم و ﺣﺒﯿﺐ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬از ﻓﮑﺮ اﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ و ﻟﯿﻼ اﺗﻔﺎق ﺑﺪﺗﺮي ﺑﯿﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﻧﺎودون ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه اﻃﺎق اﻓﺘﺎد ﺑﺎ دﯾﺪن اون ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻫﺎي زﻣﯿﻦ اداﻣﻪ‬
‫ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﺮد ﻓﮑﺮي ﺑﻪ ﺳﺮم زد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ زﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺑﺮ ﺗﺮﺳﻢ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮدم و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻨﺎره‬
‫ﭘﻨﺠﺮه ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﻧﺎودون رﺳﻮﻧﺪم و ﺑﺎ ﺳﺮ ﺧﻮردن از اون ﺧﻮدم رو روي زﻣﯿﻦ ﭘﺮت ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪم ﯾﺎدم ﻣﯽ آد اول از ﺑﯿﻦ درﺧﺖ ﻫﺎ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﭘﺪرم رﺳﻮﻧﺪم ﻫﻨﻮز ﻧﻔﺲ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدم ﺧﻮﺷﺤﺎل ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭘﺪرم رو ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ درﺧﺖ ﺗﮑﯿﻪ ﺑﺪم ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﭘﺪرم ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺷﺎخ و ﺑﺮگ ﯾﮏ درﺧﺖ ﮔﯿﺮ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﭘﺪرم رو ﻣﯽ دﯾﺪﯾﻢ وﻟﯽ ﺗﺎ اون ﺷﺐ ﺣﺘﯽ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ‬
‫ﻫﻢ ﻧﺰده ﺑﻮدم ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﻫﺎش ﭼﮑﺎر ﮐﻨﻢ ﯾﺎدم ﻣﯽ ﯾﺎد ﻓﻘﻂ اﺳﻠﺤﻪ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و داﺷﺘﻢ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻓﺮﯾﺎد اﺷﮑﺎن رو ﮐﻪ داﺷﺖ ﺧﻮاﻫﺮم رو ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﻨﯿﺪم‪ .‬از‬
‫ﺑﯿﻦ درﺧﺖ ﻫﺎ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ دﯾﻮار ﺑﺎغ رﺳﻮﻧﺪم و از اوﻧﺠﺎ ﯾﻮاﺷﮑﯽ ﺗﺎ ﭘﺸﺖ ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ رﻓﺘﻢ و‬
‫از ﭘﻨﺠﺮه ﺧﻮدم و رﺳﻮﻧﺪم ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺗﻮ‪ .‬ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺳﯿﻤﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ دﺳﺖ ﻫﺎي او را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮدي ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺮون‬
‫از ﮐﻠﺒﻪ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ در ﺣﺎل رخ دادﻧﻪ! ﺑﻐﻠﺖ ﮐﺮدم اﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺸﺘﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﺑﺮم‬
‫ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻮ را اوﻧﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬارم ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم‬
‫اﮔﻪ اﺷﮑﺎن وﺟﻮد ﺗﻮ رو ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ دردﺳﺮ ﻫﺎي ﺧﻮاﻫﺮم ﻟﯿﻼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬داﺷﺘﻢ ﺑﻪ راﻫﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺮدﻧﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ از ﻻي در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﮐﻠﺒﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ اﺷﮑﺎن اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ اي‬
‫ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻮن ﮐﻪ ﺗﻮ دﺳﺘﺎي ﻣﻦ ﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺮم و ﺣﺒﯿﺐ رو ﻧﺸﻮﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬دﯾﺪم ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﻣﺎﺷﻪ اون اﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ آﻣﺎده ﺷﻠﯿﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد اون ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد و رد ﺧﻮﻧﯽ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯽ ذاﺷﺘﻢ ﮐﺎري رو ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم روي ﺗﺨﺖ و ﻫﻤﺎن ﮐﺎري ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ‬
‫اﺳﻠﺤﻪ اش اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﻣﻦ ﻫﻢ اﻧﺠﺎم دادم و رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ اﺷﮑﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺸﻪ از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون اوﻣﺪم ﮐﻪ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮر ﺷﺪ ﯾﮏ دﻓﻌﻪ ﺗﻮ از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪي و‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن ﮐﺮدي! ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ .‬اﺷﮑﺎن‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي وﺣﺸﺖ زده اش ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﻣﻦ رو ﮐﻪ درﺳﺖ در ﻣﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎه ﻫﺎي اون‬
‫ﺑﻮدم دﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮدم ‪ ,‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ ﺗﻮ‬
‫وﺣﺸﺖ زده ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺟﺜﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﻫﻤﻪ اﻣﯿﺪم ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺗﻮ از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﻓﻘﻂ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ از اﺳﻠﺤﻪ اﺷﮑﺎن ﺑﻮدم ﮐﻪ دﺳﺘﻢ‬
‫رﻓﺖ روي ﻣﺎﺷﻪ و اﺳﻠﺤﻪ ﺷﻠﯿﮏ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻨﮕﺎر زﻣﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻣﺜﻞ ﺟﻦ زده ﻫﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺎدي ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ دوﺑﺎره ﭼﺸﻤﺎم ﺑﺎز ﺑﺸﻪ ﮐﺎش ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﭼﺸﻢ ﻫﺎم ﺑﻪ روي اون‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﺳﯽ ﺳﺎل از اون ﺷﺐ ﮔﺎﻫﯽ اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺷﮑﻞ‬
‫ﻣﯽ ﮔﯿﺮه ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ اﺷﮑﺎن اون از درد ﭼﺮﺧﯽ ﺑﻪ دور ﺧﻮدش زد و ﺑﻪ‬
‫ﺷﺪت روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ .‬در ﺣﺎل زﻣﯿﻦ ﺧﻮردن اﺷﮑﺎن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ اون ﮐﻪ دو‬
‫ﺑﺎر ﭘﯽ در ﭘﯽ ﺑﻪ ﺻﺪا در اوﻣﺪه ﺑﻮد را ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ رو ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﮐﺮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﻫﻤﻮﻧﻄﻮر ﮐﻪ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد اﺳﻠﺤﻪ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎز ﻫﻢ‬
‫ﭼﮑﺎﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﮐﺎر ﻧﮑﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺎد‬
‫ﯾﺎدم ﻣﯽ ﯾﺎد ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﻦ اﺷﮑﺎن روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و از اون‬
‫دورﺗﺮ ﻟﯿﻼ را ﻣﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﺪن ﻏﺮق ﺑﻪ ﺧﻮن ﺣﺒﯿﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬آﻧﻘﺪر‬
‫از دﯾﺪن ﺣﺒﯿﺐ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم اﺷﮑﺎن ﮐﯽ و ﭼﻄﻮري ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫را ﮔﻔﺖ و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﭘﻬﻨﺎي ﺻﻮرﺗﺶ را در ﻣﯽ ﻧﻮردﯾﺪ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﯾﮑﯽ از ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺧﻮرده ﺑﻮد اون رﻓﺖ و دﻧﯿﺎﯾﯽ از ﻏﺼﻪ رو ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬دﯾﮕﻪ ﭼﯿﺰ‬
‫زﯾﺎدي ﯾﺎدم ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺷﯿﺦ ﺻﻔﯽ اﻟﺪﯾﻦ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﯾﮕﻪ از ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ‬
‫ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ اﺳﻠﺤﻪ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﺑﻪ ﺑﺎغ رﺳﻮﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺪرم و ﺣﺒﯿﺐ رو ﺑﻪ‬
‫ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﯽ رﺳﻮﻧﻨﺪ اﻣﺎ ﺣﺒﯿﺐ دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎدرم ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﭼﯽ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ اون اوﻣﺪ!؟ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي درﺷﺖ ﻋﺮق ﺑﺮ‬
‫ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ اش ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺳﻮال را ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻟﯿﻼﯾﯽ دﯾﮕﻪ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ,‬ﻫﻤﻮن ﺷﺐ ﮐﻨﺎر ﺟﺴﺪ ﺣﺒﯿﺐ ‪ ,‬ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﭘﺮ ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اون ﺷﺐ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺷﺪه دﯾﮕﻪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺮف ﻧﻤﯽ زد ﺷﺐ و روز ﻓﻘﻂ ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻌﺪ از اﺻﺎﺑﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪ اوﻧﺠﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد از دﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﺑﺮ ﻧﻤﯽ اوﻣﺪ‬
‫ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻮي ﯾﮏ ﺷﺐ ﺳﺮد زﻣﺴﺘﻮﻧﯽ ﻟﯿﻼ ﺧﻮاﺑﯿﺪ و دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﯿﺪار‬
‫ﻧﺸﺪ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از ﮐﻤﯽ ﻣﮑﺚ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ از روي ﺻﻨﺪﻟﯽ اش‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ رو ﺑﻪ دﮐﺘﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻤﮑﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺘﯿﻦ!؟ ﺑﻌﺪ از‬
‫رﻓﺘﻦ ﺳﯿﻤﺎ و دﮐﺘﺮ راد ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﭘﻨﺎه ﺑﺮدن ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﺧﻠﻮت اﺗﻮﻣﺒﯿﻠﺶ را روﺷﻦ ﮐﺮد و‬
‫ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ وﯾﺪا و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد او ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ﻣﺎدري ﺷﺎن روﺑﺮو ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﻠﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﻨﺪ از وﯾﻼ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫‪ 23‬ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪ - 1985‬ﺑﻮﯾﻨﺲ آﯾﺮس – ﺳﺎﻋﺖ ‪ 6 : 15‬ﺻﺒﺢ‬
‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻓﻠﻮرﯾﺪا ‪ ,‬ﻗﻠﺐ ﺗﭙﻨﺪه ﺗﺠﺎرت در ﺷﻬﺮ ﭼﻬﺎر ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮي ﺑﻮﯾﻨﺲ آﯾﺮس ‪ ,‬ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ‬
‫روزه ﻣﯿﻠﯿﺎردﻫﺎ ﭘﺰو در ﻣﻌﺎﻣﻼت ﺗﺠﺎري آن رد و ﺑﺪل ﻣﯽ ﺷﻮد آﻣﺎده ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯾﮏ روز ﮐﺎري‬
‫ﺗﺎزه ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬وﺟﻮد ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻫﺎي ﭼﺮم و اﻟﺒﺴﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎرﮔﺎه ﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد ﺗﺮاش ﺳﻨﮓ‬
‫ﻫﺎي ﻗﯿﻤﺘﯽ و ﮔﺎﻟﺮي ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﻓﺮوش اﻟﻤﺎس ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن را ﻣﺤﺒﻮب‬
‫ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎ و ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻮداي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن ﭘﺎ روي ﺳﻨﮕﻔﺮش‬
‫ﻫﺎي آن ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻧﮕﻬﺒﺎن ‪ 45‬ﺳﺎﻟﻪ ﻣﮑﺰﯾﮑﯽ ﺗﺒﺎر اﻣﺎ اﯾﻦ روز ﺗﺎزه ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد‪ .‬او ﮐﻪ در‬
‫ﺗﻤﺎم ‪ 6‬ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ ﯾﮑﯽ از زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﺟﻬﺎن‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺖ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻌﺪ از ‪ 3‬ﺳﺎل از آﻧﺠﻼ ﺑﺮاي ﺗﻘﺎﺿﺎي ازدواﺟﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ‬
‫درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺑﺮاي او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮاي روﺷﻦ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﻋﺸﻖ در‬
‫وﺟﻮدش ﺑﻮد‪ .‬از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر ﺧﻮﻟﯿﻮ ﮐﺸﯿﺶ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪن ﻣﻮﺿﻮع ازدواﺟﺶ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ آﻧﺠﻼ را ﺑﻪ او داده ﺑﻮد او ﻫﯿﺠﺎن زده ﺗﻤﺎم ﺷﺐ را ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در ﺑﯿﺮون از‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻋﻈﯿﻢ ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﯾﯽ ﮔﺬراﻧﺪه ﺑﻮدﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد در ﺟﺸﻦ‬
‫دو ﻧﻔﺮه او و ﻧﺎﻣﺰدش رد و ﺑﺪل ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ در ﻃﻮل ﺷﺐ ﺑﺎرﻫﺎ ﺟﻠﻮي آﯾﯿﻨﻪ زاﻧﻮ زده ﺑﻮد و ﺣﻠﻘﻪ اي را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ازدواﺟﺶ‬
‫از ﭘﺎول ﺳﻤﺴﺎرﮐﺮاﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺟﻤﻼﺗﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻧﺎﻣﺰدش در ﻗﺎب‬
‫آﯾﯿﻨﻪ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺣﺘﯽ ﮐﺎزراس ﺳﮓ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻋﻈﯿﻢ اﻟﺠﺜﻪ اش ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺿﻄﺮاب و‬
‫ﻫﯿﺠﺎن زﯾﺎد او ﺷﺪه ﺑﻮد دﯾﮕﺮ ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺑﯽ ﻫﺪف ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ در ﺑﯿﺮون از‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﻤﯽ ﮐﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ از روي ﺳﮑﻮي ورودي ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﺻﺎﺣﺒﺶ را دﻧﺒﺎل‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر در دو دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻓﻠﻮرﯾﺪا‬
‫ﭼﺸﻢ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز در ﺧﻮاب ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺑﻪ ﺟﺰ ﺻﺪاي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺣﻤﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﮐﻨﺎر او رد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺻﺪاي دﯾﮕﺮي از آن ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ‪ 45‬دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﺎر او ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ رﺳﯿﺪ و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻘﯿﻪ‬
‫روز را ﺑﻪ آﻣﺎده ﺷﺪن ﺑﺮاي ﺻﺮف ﺷﺎم ﺑﺎ آﻧﺠﻼ ﺻﺮف ﮐﻨﺪ ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ دﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ روز را ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﺶ رﻗﻢ زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫او ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ورودي آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺳﺮ ﺳﺎم آور وارد ﺧﯿﺎﺑﺎن‬
‫ﻓﻠﻮرﯾﺪا ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ورودي ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﺧﯿﺎﺑﺎن‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻋﺒﻮر ﻋﺎﺑﺮﯾﻦ و ﺗﻮرﯾﺴﺖ ﻫﺎي ﺑﯿﺸﻤﺎري ﮐﻪ ﻫﻤﻪ روزه ﺑﺮاي ﺑﺎزدﯾﺪ و ﯾﺎ‬
‫ﺧﺮﯾﺪ از آن دﯾﺪن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺳﻨﮓ ﻓﺮش ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻬﺮي ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ اﺟﺎزه رﻓﺖ و آﻣﺪ در آن را داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺶ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاﺧﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ او و ﮐﺎزراس ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺮدﻧﯽ اﻓﺮاﺷﺘﻪ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي‬
‫ورودي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﺲ دﯾﮕﺮي در آن ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺸﮑﯽ‬
‫رﻧﮓ دﯾﻮاﻧﻪ وار ﻃﻮل ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻓﻠﻮرﯾﺪا را ﻃﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﯾﺎد وارد ﺣﺮﯾﻢ ﮔﺎﻻرﯾﺎ‬
‫ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺮﻣﺰي ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ در ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي ﺟﻠﻮي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻃﻨﯿﻦ ﺻﺪاي ﺗﺮﻣﺰ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻓﻀﺎي ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯽ ﭘﯿﭽﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي ﻣﺘﻮﻗﻒ‬
‫ﺷﺪه ﻧﮕﺎه ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﮐﺎزراس ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎرس ﺑﻠﻨﺪي ﺑﻪ ﺧﻮد ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﯿﺰ در ﺣﺎﻟﺘﯽ از ﺳﮑﻮن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻨﮕﺎر زﻣﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎي ﮐﺪر ﺷﺪه‬
‫ﻫﺮ دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻣﺎﻧﻊ از دﯾﺪن ﭼﻬﺮه ﻓﺮد ﯾﺎ اﻓﺮادي ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮزي دﯾﻮاﻧﻪ وار وارد ﺣﺮﯾﻢ‬
‫ﮐﺎري او ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺮاﯾﻂ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﯾﮏ ﺗﻬﺪﯾﺪ‬
‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺑﺮد ﺷﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ از ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻮاﻧﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪﮐﻪ در اﺛﺮ زﯾﺎده روي در ﯾﮏ ﺷﺐ ﺗﻌﻄﯿﻞ‬
‫اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ دﯾﻮاﻧﻪ وار راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ دﺳﺘﺶ را از روي ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ ﮐﻤﺮي اش‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ و آن را روﺑﺮوي ﮐﺎزراس ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﮓ ﺳﯿﺎه ﺟﺜﻪ ﻋﻈﯿﻤﺶ را ﺑﺎ اﺷﺎره دﺳﺖ او ﮐﻤﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺣﺮﮐﺖ داد وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﮕﺎﻫﺶ روي اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺻﺪاي ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫رﻓﺘﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﯾﮑﯽ از اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎ و ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ آن ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ ﯾﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮓ او را ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎﻟﻪ اي ﺧﻔﯿﻒ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﯾﻦ ﺷﻠﯿﮏ درﻫﺎي ﻫﺮ دو اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ و ‪ 4‬ﻧﻔﺮ‬
‫ﻧﻘﺎب دار اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎﯾﺸﺎن را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد از ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي ﺳﺮش‬
‫ﻗﺮار دﻫﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﺧﻮد را‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮد روي زﻣﯿﻦ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺗﺮس ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﻟﻮﻟﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎب داران ﺳﺮ او را ﻫﺪف ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﯽ ﻫﺴﺘﯽ! اﯾﻦ ﺻﺪاي ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﺑﻮدﮐﻪ ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ اﺳﻠﺤﻪ او اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻟﺮزان ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ اش را از‬
‫ﻏﻼﻓﺶ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﯾﻘﻪ‬
‫ﻟﺒﺎﺳﺶ او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ در ورودي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﮐﺎزراس ﺳﮓ وﻓﺎدارش اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ روي زﻣﯿﻦ‬
‫دراز ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ ﮐﺎري از دﺳﺘﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ اﯾﻦ ﻧﻘﺎب داران ﺗﺎزه ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ اﯾﻦ را ﺑﺎ دﯾﺪن اﺳﻠﺤﻪ اي ﮐﻪ او را ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﺗﺎي ﭘﯽ اﯾﮑﺲ ‪ 7‬اﺳﻠﺤﻪ‬
‫اي ﻧﺒﻮدﮐﻪ ﺑﻪ راﺣﺘﯽ در دﺳﺘﺮس ﻫﻤﻪ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﺗﺒﻬﮑﺎري ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ و ﻓﺮد ﻧﻘﺎب داري ﮐﻪ او را از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮ ﻫﻞ ﻣﯽ داد ﻃﻮل‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﻫﻤﮑﻒ را ﻃﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ دﯾﮕﺮ وارد ﭘﻠﮑﺎن اﺿﻄﺮاري ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫را ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ‪ -1‬ﻣﯽ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﮔﺎﻟﺮي ﻫﺎي‬
‫ﺟﻮاﻫﺮ و ﺳﻨﮓ ﻫﺎي زﯾﻨﺘﯽ اﯾﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﻘﺼﺪ اﯾﻦ ﺳﺮﻗﺖ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻓﻬﻤﯿﺪن ﭘﺎﺳﺦ آن ﭼﻨﺪان ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﻧﮑﺸﯿﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺎﻟﺮي ‪ wellborn‬دارﻧﺪه ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻫﺎي ﺟﻮاﻫﺮ و اﻟﻤﺎس ﻫﺎي ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺑﺎ‬
‫ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺷﻌﺒﻪ در اروﭘﺎ و اﻣﺮﯾﮑﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﻧﻘﺎب دار ﺟﻠﻮي در ورودي‬
‫آن اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻓﺸﺎر دﺳﺖ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ را ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﻟﺮزان و ﺑﺮﯾﺪه ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﺠﺎ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺿﺪ ﺳﺮﻗﺖ داره و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮐﺮدن ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﻪ ﺷﺮاﻓﺘﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﻣﯽ ﮔﻢ اﮔﻪ ﺑﻪ اون در‬
‫دﺳﺖ ﺑﺨﻮره اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ راه ﺧﺮوﺟﯽ ﻫﻢ ﻧﺪاره ﺗﺎزه ﯾﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺸﺪار‬
‫اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﮐﻪ ﺗﺮس و دﻟﻬﺮه در آن ﺑﻪ وﺿﻮح‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺑﻮد ﻫﯿﭻ ﺗﻐﯿﯿﺮي در وﺿﻌﯿﺘﺶ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﯿﺎورد‪ .‬ﻧﻘﺎب دارﻫﺎ ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ او‬
‫ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ روﺑﺮوي در ﮔﺎﻟﺮي ﺟﻮاﻫﺮات اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ﺷﺪن ﺻﺪاي ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪن ﻣﻮﺗﻮر ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﺻﺪا در آﻣﺪ ‪ :‬ﺑﺮق ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﺪ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﺪ از ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ‪ 10‬دﻗﯿﻘﻪ‬
‫وﻗﺖ دارﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﭘﯿﺎم ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎﺑﺪاران ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ روﺑﺮوي در ورودي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﺷﯿﺪن ﻣﺎﯾﻌﯽ روي ﺷﯿﺸﻪ ورودي ﮔﺎﻟﺮي ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ از دﯾﺪن آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در ﺟﻠﻮي‬
‫ﭼﺸﻤﺎن او ﺑﻪ وﻗﻮع ﻣﯽ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻣﺤﻞ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﺎﯾﻊ و ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺨﺎر زﯾﺎدي‬
‫ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ و درﺳﺖ روي ﻫﻤﺎن ﺧﻂ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﺿﺪ ﺳﺮﻗﺖ در ﺣﺎل ذوب ﺷﺪن‬
‫ﺑﻮد‪ .‬در ﮐﻤﺘﺮ از دو دﻗﯿﻘﻪ ﻓﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار روي درب ﺷﯿﺸﻪ اي ﺑﺰرگ ﮔﺎﻟﺮي ﺣﻔﺮه اي ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﻋﺒﻮر ﮐﺮدن ﯾﮏ اﻧﺴﺎن اﯾﺠﺎد ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ از در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ‪ 2 .‬ﻧﻘﺎﺑﺪار دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از‬
‫ﻫﻤﺎن ﺣﻔﺮه وارد ﮔﺎﻟﺮي ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﮔﺬر از ردﯾﻒ ﻣﺎﮐﺖ ﻫﺎي ﺟﻮاﻫﺮات در ﭘﺸﺖ ﯾﮑﯽ از‬
‫دﯾﻮارﻫﺎي ﮔﺎﻟﺮي ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ ﺗﺮس و اﺿﻄﺮاب ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﯾﺎن اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاي وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻗﺪم زدن در راﻫﺮوي ﮐﺮﯾﺪور ﮐﺮد و ﻣﺪام ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﺳﺮش را ﺑﺮاي دﯾﺪن آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در داﺧﻞ ﮔﺎﻟﺮي در ﺣﺎل رخ دادن ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﻔﺮه‬
‫اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺮﻗﺘﯽ آﻧﻬﺎ او را زﻧﺪه‬
‫ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد در ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﺮاي ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻧﺶ ﺗﻼﺷﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ او ﺑﻪ آراﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺶ را ﺟﺎﺑﺠﺎ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻟﻮﻟﻪ اﺳﻠﺤﻪ ﻓﺮد ﻧﻘﺎب دار در ﻣﺴﯿﺮ دﯾﺪش ﺑﺎﺷﺪ و‬
‫ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﺑﻪ ﮐﺴﯿﮑﻪ ﺑﺎ اﺿﻄﺮاب ﺑﻪ داﺧﻞ ﮔﺎﻟﺮي ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد دوﺧﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻘﺎب‬
‫دار ﻧﮕﺎﻫﺶ را دوﺑﺎره ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ در ﮔﺎﻟﺮي دوﺧﺖ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﭼﺮﺧﯽ زد و ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن‬
‫ﻓﺮد ﻣﻬﺎﺟﻤﯽ ﮐﻪ اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﮔﺎﻣﯽ او را ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻫﻞ داد و ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي اﺿﻄﺮاري دوﯾﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﻘﺎب دار ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد و اﺳﻠﺤﻪ اش ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي روي ﮐﻒ‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ دوﯾﺪ ﺗﻤﺎم ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ را ﺑﺮاي دوﯾﺪن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ‬
‫ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﺮده ﺑﻮد او ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺎر و ﺗﻼش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎده اي را ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮد و ﻫﻤﺴﺮ آﯾﻨﺪه اش دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﺮوع آن ﺑﺎ دﺧﺘﺮ‬
‫روﯾﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد درﮔﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮاﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ آﯾﻨﺪه اش را ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬دﯾﮕﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺮﮐﺰ ﺧﺮﯾﺪ ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ و ﺟﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﺮده‬
‫ﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎن دراز ﮐﺮد ﺑﺮق اﻣﯿﺪ دوﺑﺎره در ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ درﺧﺸﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬او ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪه ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺣﻠﻘﻪ ازدواﺟﺶ را در دﺳﺘﺎن آﻧﺠﻼ ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ .‬ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﯾﻦ روز ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ از راه ﺑﺮﺳﺪ و‬
‫ﺣﺎﻻ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺟﺎزه دﻫﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ اﯾﻦ روﯾﺎي زﯾﺒﺎ را از او ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺷﻠﯿﮏ دو‬
‫ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻓﻀﺎي ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺗﻤﺎم ﻓﺮوﻏﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻤﺎن ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﺮاي‬
‫دﯾﺪن دوﺑﺎره آﻧﺠﻼ ﻣﯽ درﺧﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ‪.‬دﺳﺖ از ﺗﻼش ﺑﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﺶ ﺑﺮاي‬
‫زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻧﺮده ﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎن اﯾﺴﺘﺎد‪.‬‬
‫ﻧﻘﺎﺑﺪاران ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎي ﻣﺸﮑﯽ رﻧﮓ ﺑﺰرﮔﯽ از درﯾﭽﻪ ﺑﺎز ﺷﺪه در ﺷﯿﺸﻪ ﮔﺎﻟﺮي‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﮑﺎن ﺧﺮوﺟﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ از ﮐﻨﺎر ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻤﮏ ﻧﺮده ﻫﺎ روي ﭘﻠﮑﺎن ﺧﺮوﺟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ دﺳﺘﺎﻧﺶ را روي‬
‫دﺳﺘﺎن آﺧﺮﯾﻦ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﮔﺬاﺷﺖ و او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬ﻧﻘﺎب دار ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ او‬
‫ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﻫﻢ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺳﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدي او را ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﻘﻼ ﺑﺮاي ﺧﺎرج ﮐﺮدن دﺳﺘﺎﻧﺶ از دﺳﺘﺎن او ﻫﻢ ﺑﯽ ﻓﺎﯾﺪه ﻣﯽ ﻧﻤﻮد‬
‫ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را از ﺣﻔﺮه روي ﻧﻘﺎب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﮐﺴﯽ دوﺧﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ از اﺳﻠﺤﻪ‬
‫او ﺷﻠﯿﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮐﻢ رﻣﻖ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﻮ ازدواج ﮐﺮدي رﻓﯿﻖ!؟ و ﺑﻌﺪ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺎﺳﺨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖ ﮔﺮه ﮐﺮده ﺧﻮد را ﮐﻪ ﻗﻄﺮه ﻫﺎي ﺧﻮن از آن ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ اي ﮐﻪ در وﺳﻂ دﺳﺘﺎﻧﺶ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫ازدواج ﮐﺮدم ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻣﺮد ﻣﯽ ﻣﯿﺮم ﯾﻪ ﻣﺮد ﺧﺎﻧﻮاده دار‪ .‬ﻣﺮد ﻧﻘﺎﺑﺪار دﺳﺖ از ﺗﻼش‬
‫ﺑﺮاي آزاد ﮐﺮدن دﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ اي ﮐﻪ در ﮐﻒ دﺳﺘﺎن ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻮد ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﯽ ﻓﺮوغ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ روي ﺗﺎج ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﯾﮑﯽ از ﮔﺎﻟﺮي ﻫﺎي ﺗﺎزه ﺗﺎﺳﯿﺲ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻏﻠﻂ ﺧﻮردن ﺣﻠﻘﻪ ازدواج ﻧﮕﻬﺒﺎن روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ آﺧﺮﯾﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ از‬
‫ﺳﺮﻗﺖ ﮔﺎﻟﺮي ‪ wellborn‬در ذﻫﻦ اﺷﮑﺎن ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬از ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺎه‬
‫وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﮐﺎرﺑﺎل‪ ,‬او ﺣﺘﯽ ﺑﺮاي ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ از ﻓﮑﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن و ﺣﻠﻘﻪ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﯿﺎن دﺳﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﯿﺮون ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﮑﺎن ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺷﻤﺮدن ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي درﺷﺖ‬
‫اﺳﮑﻨﺎس ﺳﺮﻗﺘﯽ ﺑﻮدﻧﺪ روي ﭘﻠﻪ ﻫﺎي آﻟﻮﻣﯿﻨﯿﻮﻣﯽ وﺳﻂ ﮐﺎرﮔﺎه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺎ ذﻫﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫رﯾﺨﺘﻪ اش ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮاي ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺮج داده ﺑﻮد ﺑﺎ دﯾﺪن آن ﺣﻠﻘﻪ ﺳﺎده از ﺑﯿﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﯾﺮي از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﯽ در ﭘﯽ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و او ﺑﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻈﺎره‬
‫ﮔﺮآﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دور از ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﻧﺎﻣﺰدﯾﺸﺎن را در ﺑﺎغ ﺑﻪ‬
‫ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد و ﯾﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ازدواﺟﺸﺎن در ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ ﺷﯿﺮاز ﺣﻠﻘﻪ را دﺳﺖ‬
‫ﻟﯿﻼ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﯽ ﺷﺪه اﺷﮏ!؟ اﯾﻦ ﺻﺪاي وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﻧﺮده ﻫﺎي ﭘﻠﮑﺎن ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و وﻗﺘﯽ ﺳﮑﻮت اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﺮگ اون ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻫﯿﭽﮑﺪوم از ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﻣﯽ ﮐﺮد ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ اﺷﮏ‪ ,‬ﺗﻮ ﮐﻪ دﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﮔﯿﺮ ﺑﯿﺎﻓﺘﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ؟ اﺷﮑﺎن ﺳﺮش را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ارﻧﺴﺘﻮ‬
‫ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﻧﺪ از ﺟﺎﯾﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﯾﮑﯽ از‬
‫ﻗﻮﻃﯽ ﻫﺎي ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ ﯾﺦ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد در ﮐﻨﺎر‬
‫ﻟﻮرﻧﺰو ‪ ,‬ﻟﺌﻮ ‪ ,‬وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ و ارﻧﺴﺘﻮ دور ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اﺷﮑﺎن ‪ 2‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ و ﺑﻌﺪ از آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ‬
‫وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ وارد ﮔﺮوه آﻧﻬﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﻮرﻧﺰو و ارﻧﺴﺘﻮ دو اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﺷﻮرش ﻫﺎي ﺳﺮاﺳﺮي اواﺧﺮ دﻫﻪ ‪ 70‬از ﮐﻤﭗ‬
‫ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﻓﺮار ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺎ ﻣﺪت ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮوﺷﻨﺪه ﺟﺰء ﻣﻮاد ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﻻﺑﻮﮐﺎ ﻣﺤﻠﻪ اي ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎﮐﻨﺎن آن را ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دادﻧﺪ اﻣﺮار ﻣﻌﺎش ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻟﺌﻮ اﻓﺴﺮ اﺧﺮاﺟﯽ ﭘﻠﯿﺲ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ وارد دﻧﯿﺎي ﺗﺒﻬﮑﺎران‬
‫واﻗﻌﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻟﺌﻮ ‪ 48‬ﺳﺎل داﺷﺖ و ‪ 17‬ﺳﺎل را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺴﺮ ﭘﻠﯿﺲ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﻣﺎﺟﺮاي ﻗﺘﻞ ﭘﺴﺮي ﻧﻮﺟﻮان در ﯾﮏ ﺗﻌﻘﯿﺐ و ﮔﺮﯾﺰ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ از اداره ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻌﻠﯿﻖ و ﺳﭙﺲ‬
‫اﺧﺮاج ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﻟﺌﻮ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺖ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‬
‫او ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺒﺮ ﭼﯿﻦ ﻟﺌﻮ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ واﺳﻄﻪ زﻧﺪﮔﯽ آزاد و ﺑﯽ ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪش‬
‫از ﺧﺒﺮﻫﺎي رﯾﺰ و درﺷﺖ ﻻﺑﻮﮐﺎ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از اﺧﺮاج ﻟﺌﻮ و ﭘﺎﯾﺎن دﺳﺖ و دﻟﺒﺎزي ﻫﺎي او‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻢ ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻮاد ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺗﻠﻔﻦ از ﻃﺮف ﻟﺌﻮ او را ﻫﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﮔﺮوه ﮐﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺷﮏ آﺧﺮﯾﻦ ﻋﻀﻮ ﮔﺮوه ﺑﻮد ﮐﻢ ﺣﺮف و ﻣﺮﻣﻮز ‪ .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻗﺎت ﺧﻮد را در اﻃﺎﻗﮏ ﻃﺒﻘﻪ دوم‬
‫ﮐﺎرﮔﺎه ﺣﺒﺲ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﮔﭻ ﭘﯿﮑﺮه ﻫﺎﯾﯽ ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ از ﺣﯿﻮاﻧﺎت درﺳﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ درﺑﺎره ﮐﺸﻮري ﮐﻪ از آن آﻣﺪه ﺑﻮد ﺻﺤﺒﺘﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﮔﺮوه‬
‫از او ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﺎﯾﺪ اﻫﻞ ﺟﺎﯾﯽ در ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ اوﻟﯿﻦ ﻓﺮد ﮔﺮوه‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ او آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد دو ﺳﺎل ﻗﺒﻞ و در ﯾﮏ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي دزدﯾﺪن‬
‫ﮐﯿﻒ ﭘﻮل ﻫﻤﺮاﻫﺶ در ﯾﮏ رﺳﺘﻮران ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ اﺷﮑﺎن او را ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮد اﻣﺎ‬
‫در ﮐﻤﺎل ﻧﺎﺑﺎوري ﺗﻼﺷﯽ ﺑﺮاي ﺳﭙﺮدن او ﺑﻪ دو ﭘﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﺸﺖ‬
‫زﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد‪ .‬وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﺮاي ﺗﺸﮑﺮ از اﺷﮑﺎن او را ﺑﻪ ﺷﺎم ﻣﯿﻬﻤﺎن ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از آن‬
‫ﻫﻢ ﻫﺮ دو ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﭘﺮﺳﻪ زدﻧﺪ و وﻗﺘﯽ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫اﺷﮑﺎن ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ او را ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺎه ﺧﻮدش دﻋﻮت ﮐﺮد‪ .‬ﮔﺎراژ دو ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻌﻤﯿﺮ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﭘﺪر وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻗﺒﻞ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ او ‪ 16‬ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ از دﻧﯿﺎ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و آﻧﺠﺎ را ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ اﻃﺎق ﻓﮑﺮ ﺳﺮﻗﺖ ﻫﺎي ﮔﺮوه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﻪ ارث‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﯿﭽﺎره! ﺣﺘﯽ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﭘﺎ روي اوﻟﯿﻦ ﭘﻠﻪ ﺑﺬاره! اﯾﻦ ﻟﻮرﻧﺰو ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻧﯿﺸﺨﻨﺪي رو ﺑﻪ اﺷﮑﺎن اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺗﯿﺮاﻧﺪازﯾﺖ ﺣﺮف ﻧﺪاره ﻣﺮد! ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺑﻨﮓ ﺑﻨﮓ اﻣﺎ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺗﻤﺎم ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ دو ﺑﺴﺘﻪ از اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎي‬
‫ﺳﺮﻗﺘﯽ ﮐﻪ ارﻧﺴﺘﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮده ﺑﻮد روي ﺳﯿﻨﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻗﺎﭘﯿﺪن آﻧﻬﺎ روي ﻫﻮا‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه اي ﻣﻀﺤﮏ ﮐﻪ دﻧﺪان ﻫﺎي زرد و ﻧﺎ ﻣﺮﺗﺒﺶ را ﻋﯿﺎن ﻣﯽ ﮐﺮد ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻮﯾﯿﺪن آﻧﻬﺎ‬
‫ﮐﺮد و اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺧﺪا رﺣﻤﺘﺖ ﮐﻨﻪ ﻣﺮد و روي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭼﺮﻣﯽ رﻧﮓ و رو رﻓﺘﻪ ﮐﻨﺎر ﻣﯿﺰ‬
‫ﻧﺸﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ورق زدن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻧﻔﺮ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺮوش اﻟﻤﺎس ﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﯿﻨﯽ ﻫﺎ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ!؟ ﻟﺌﻮ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺳﻬﻢ اﺷﮑﺎن و وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ را روي ﻣﯿﺰ ﮔﺬاﺷﺖ و ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺑﻄﺮي ﻫﺎي ﺧﻨﮏ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺿﺮﺑﻪ اي ﺑﻪ ﺷﺎﻧﻪ اﺷﮑﺎن زد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﮐﺎرت ﺧﻮب ﺑﻮد ﭘﺴﺮ ‪.‬‬
‫ﻟﻮرﻧﺰو ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ورق زدن اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﻣﺎ اﯾﻦ ﻋﺎدﻻﻧﻪ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ رﻓﻘﺎ اﯾﻦ ﭘﺴﺮ اﻣﺮوز ﺟﻮن ﻫﻤﻪ ﻣﺎ را ﻧﺠﺎت داده ﻧﮑﻨﻪ ﯾﺎدﺗﻮن رﻓﺘﻪ!؟‬
‫ارﻧﺴﺘﻮ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي آﯾﯿﻨﻪ ﺑﺰرگ ﻧﺼﺐ ﺷﺪه روي دﯾﻮار ﮐﺎرﮔﺎه اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ روي‬
‫ﺑﺎزوﻫﺎﯾﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﮐﺶ داري ﮔﻔﺖ ‪ :‬راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ ﻣﺮد اﺷﮏ اﻣﺮوز ﮐﺎر‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم داد ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻣﺎ ﺳﻬﻢ ﺑﺒﺮه و در ﻫﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ‬
‫اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي دارم و ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﮐﻒ دﺳﺘﺶ‬
‫روي ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي اﺳﮑﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮي اﺷﮑﺎن روي ﻣﯿﺰ ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺷﻠﯿﮏ‬
‫ﺧﻨﺪه ﻟﻮرﻧﺰو دﺳﺘﺶ را از روي اﺳﮑﻨﺎس ﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻨﻢ ﯾﻪ ﯾﺎدﮔﺎري ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ از‬
‫ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺗﻮﭘﻮل ﻣﻮﭘﻮل ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ‪ .‬ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي اﺷﮑﺎن در ﺣﺎﻟﺘﯽ‬
‫ﮔﻨﮓ ﻓﺮو رﻓﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻏﻠﻂ ﺧﻮردن ﺣﻠﻘﻪ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﻣﺎﻧﻮﺋﻞ ﺑﺮ روي ﺳﻄﺢ ﺻﺎف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و‬
‫ﺳﭙﺲ ﺗﺼﺎوﯾﺮي از ﮔﺬﺷﺘﻪ اش‪ ,‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﻫﺠﻮم ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ را ﺑﮕﯿﺮد ﮐﺎﺑﻮس‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻪ اش دوﺑﺎره ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﯿﻼ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﯽ ﮔﺮﯾﺎن ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﺣﻠﻘﻪ‬
‫ازدواﺟﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .‬اﺷﮏ ‪ ...‬اﺷﮏ ﭼﯽ ﺷﺪه اﺷﮏ ﺻﺪاﻣﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي‬
‫اﯾﻦ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﺻﺪا ﻣﯽ زد ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ را ﮐﻪ ﺑﺎز ﮐﺮد دوﺑﺎره در ﮐﺎرﮔﺎه و‬
‫روﺑﺮوي ﻣﯿﺰي اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﻮل روي آن ﭼﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺑﺎ دﯾﺪن‬
‫وﺿﻌﯿﺖ اﺷﮑﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ روي ﺳﯿﻨﻪ ارﻧﺴﺘﻮ ﮐﻮﺑﯿﺪ و ﻓﺮﯾﺎد زد ‪ :‬دﯾﻮوﻧﻪ ﺷﺪي ارﻧﺴﺘﻮ اﯾﻦ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎرﯾﻪ ﮐﻪ ﮐﺮدي! ارﻧﺴﺘﻮ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺟﻠﻮي ﺧﻨﺪه اش را ﺑﮕﯿﺮد ﺟﻮاب داد ‪:‬‬
‫ﺑﺲ ﮐﻦ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮد – اﯾﻦ ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮد دﺧﺘﺮ ﺑﺎور ﮐﻦ اﻣﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﻟﺌﻮ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﺷﺪ ﮐﺎﻓﯿﻪ! ﻟﺌﻮ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺷﮑﺎن آﻣﺪ و اداﻣﻪ داد ‪:‬‬
‫ﻃﺒﻖ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮوز از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﺑﺸﯿﻢ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ اﺷﺎره اي ﺑﻪ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺗﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ ﺗﻤﺎم ﮐﺎﻧﺎل ﻫﺎي ﺗﻠﻮزﯾﻮﻧﯽ ﺧﺒﺮ ﺳﺮﻗﺖ رو ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺳﭙﺲ در‬
‫ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎي ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﺑﻮد اداﻣﻪ داد ‪ :‬ارﻧﺴﺘﻮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻟﻮرﻧﺰو ﻣﯽ ري‬
‫اﺷﮏ و وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ درﺑﺎره ﻣﻘﺼﺪ ﺑﻠﯿﻂ ﻫﺎﺗﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺗﻤﺎس ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺧﻮش ﻣﯽ ﮔﺬروﻧﯿﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻤﺎس ﻣﻦ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﯿﺪ ﺳﻮاﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ!؟‬
‫ارﻧﺴﺘﻮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻌﻨﯽ دار ﺑﻪ وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ زﺑﺎن‬
‫اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮش ﺑﮕﺬره دﺧﺘﺮ ﺟﻮن ‪ .‬وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫ارﻧﺴﺘﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﻮرﻧﺰو در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن از ﮐﺎرﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮد و ﺑﺎ دادن ﺑﻠﯿﻂ‬
‫ﻟﺌﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﻫﺎي وﺳﻂ ﮐﺎرﮔﺎه رﻓﺖ‪.‬‬
‫دو ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ اﺷﮑﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه وﯾﮑﺘﻮرﯾﺎ در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﻠﻤﺒﯿﺎ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﮑﻪ‬
‫ﻫﺎي ﺗﻠﻮزﯾﻮﻧﯽ آرژاﻧﺘﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده ﺧﺒﺮ ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺮﻗﺖ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ از ﮔﺎﻟﺮي‬
‫ﺟﻮاﻫﺮات ‪ wellborn‬در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﮔﺎﻻرﯾﺎ ﭘﺎﺳﯿﻔﯿﮑﻮ را ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﺮﻗﺘﯽ ﮐﻪ در ﻃﯽ آن‬
‫ﻣﻬﺎﺟﻤﯿﻦ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺷﯿﻔﺖ ﺷﺐ آن را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮﻗﺖ ﺑﯿﺶ از دو و ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮن‬
‫ﭘﺰو و ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﻪ اﻟﻤﺎس ﺑﻪ ارزش ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ ‪ 800‬ﻫﺰار دﻻر آﻣﺮﯾﮑﺎ ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺼﻞ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ‬
‫آﺳﻤﺎن ﺷﺐ اﻧﺪك اﻧﺪك ﮔﺴﺘﺮه اش را ﺑﺮ ﺗﻼﻟﻮء اﻧﻮار ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺻﺒﺢ ﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﮔﺸﻮد اﻣﺎ‬
‫ﺣﺘﯽ اﯾﻦ ﻃﻠﻮع زﯾﺒﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار ﻣﺎدرش در‬
‫ﯾﮏ ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ و دور اﻓﺘﺎده ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﺬاﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﭼﮑﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار ﻣﺎدرش ﻗﺮار داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﯿﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ در‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ او ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻟﯿﻼي ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ آرزوﻫﺎي زﯾﺒﺎﯾﺶ ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺴﯿﮑﻪ او را ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورده ﺑﻮد – ﻣﺎدرش ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺪاﮐﺎري‬
‫ﺟﺎﻧﺶ را ﺑﺮاي زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن او از دﺳﺖ داده ﺑﻮد ﮐﺴﯿﮑﻪ ﻣﺎدرش ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ دوﺳﺘﺶ ﻣﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﻪ اﺷﮑﺎن ﻫﻢ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻪ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ ﻫﺎ و وﻗﺎﺣﺖ ﻣﺮدي ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﺑﯿﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ‬
‫ﭘﺪرش ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ و ﺑﯽ ﭘﻨﺎه ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰار ﻣﺎدرش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﺸﻢ ﻫﺎي‬
‫ﻏﻤﮕﯿﻨﺶ را روي ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺎﻟﯿﺎن دور ﻣﺎدرش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪاي ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﻗﺪم ﻫﺎي‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ او را از اﻓﮑﺎري ﮐﻪ در آن ﻏﺮق ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ راد اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او از ﮐﻨﺎرش ﻋﺒﻮر ﮐﺮد و ﺑﻪ آراﻣﯽ در ﻃﺮف‬
‫دﯾﮕﺮ ﻗﺒﺮ روي زﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او وﯾﺪا و ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﺳﺘﻪ اي ﺷﻤﻊ و ﮔﻠﺪاﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدﻧﺪ و در ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮه اﯾﻦ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎب‬
‫ﻋﮑﺴﯽ از ﻟﯿﻼ در ﮐﻨﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﻣﺎدرش ﮐﻪ در ﻗﺎب ﻋﮑﺲ‬
‫دﺳﺘﺎن ﺧﺎﻟﻪ اش ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ دوﺧﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻟﯿﻼ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻟﺒﺨﻨﺪ دﻟﻨﺸﯿﻨﺶ اﺷﮏ را‬
‫ﻣﯿﻬﻤﺎن ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ ﻗﺎب ﻋﮑﺲ را ﺑﻪ ﺣﻤﯿﺪ داد و ﺣﻤﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از دﺳﺖ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﺧﻨﺪان ﻣﺎدرش آن را روي ﺳﻨﮓ ﻣﺰارش ﻗﺮار داد‪ .‬ﺳﮑﻮت ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﯿﻤﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮاي‬
‫اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر از دور دﯾﺪﻣﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ زﯾﻨﺐ ﮐﻨﺎر ﻣﺰار ﻣﺎدرت ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺟﻠﻮي اﺷﮏ ﻫﺎم رو ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ‪ 33‬ﺳﺎل اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮم ﭘﺴﺮش را ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮدش ﻣﯽ دﯾﺪ اﻣﺸﺐ‬
‫وﻗﺘﯽ از ﭘﻨﺠﺮه دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﯿﻦ از وﯾﻼ زدي ﺑﯿﺮون ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﯾﺎي اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎﻟﻪ‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﯾﻦ ﺣﺮف دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﻒ دﺳﺘﺎن او را روي ﺳﻨﮓ‬
‫ﻣﺰار ﻟﯿﻼ ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﻣﻬﺮ ﻣﺎدرﯾﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ اذن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ از ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ره اون ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻮد و ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺸﻖ ﺑﻮد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﺎاﻣﯿﺪ و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدي ﺗﻮ رو ﭘﻨﺎه داد درﺳﺖ‬
‫ﻣﺜﻞ ﻣﺎدري ﮐﻪ ﻏﻢ و ﻏﺼﻪ ﻫﺎي ﻓﺮزﻧﺪش رو ﺑﺎ درآﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺷﺎدي و اﺣﺴﺎس‬
‫اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﭼﺮا ﭘﺪرﺑﺰرگ وﯾﻼ رو ﻓﺮوﺧﺖ!؟ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﯾﻦ ﺳﻮال رو‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ و ﺳﯿﻤﺎ ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺦ داد ‪ :‬ﺑﻌﺪ از اﺗﻔﺎﻗﺎت اون ﺷﺐ ﻋﻤﺎرت ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺤﻞ رﻓﺖ و آﻣﺪ‬
‫ﻣﺰدورﻫﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﻫﺮ روز اذﯾﺖ و آزار اوﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﺎ‬
‫ﻫﻢ ﮐﻪ ﻋﺰادار ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻮدﯾﻢ و دل ﻧﮕﺮان ﻟﯿﻼ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﺧﻮاﻫﺮم از ﻃﺮف ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار‬
‫ﺑﻪ ﭘﺪرم دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺑﺸﻪ! اون روزﻫﺎ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﻮ‬
‫اﯾﻦ ﮐﺸﻮر در ﺣﺎل رخ دادن ﺑﻮد و ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﻢ از اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺪرم ﺑﺎ ﻧﻔﻮذي ﮐﻪ ﺑﯿﻦ‬
‫ﻣﺮدم ﻣﻨﻄﻘﻪ و ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺨﺸﯽ از ﺑﺪﻧﻪ ارﺗﺶ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﻠﺖ ﺑﯿﺎد ﻏﺎﻓﻞ از اﯾﻨﮑﻪ وﺿﻌﯿﺖ‬
‫اون ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺪﺗﺮ از اون ﭼﯿﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﮔﯿﺮ و دار رﻓﺘﻦ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ‬
‫از دﯾﭙﻠﻤﺎت ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن وﮐﯿﻞ زﻣﯿﻦ و ﻋﻤﺎرت ﺧﻮﻧﻪ – ﺑﺎغ رو از ﭘﺪرم ﺧﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺮﯾﺪاري ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ در آﻟﻤﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪرم ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﺧﺮﯾﺪار‬
‫ﺧﺎﻧﻪ – ﺑﺎغ داﯾﯽ ﺑﺰرگ اﺷﮑﺎن ﺑﻮده ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﺎري از دﺳﺖ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ آﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن اﻧﻘﻼب و درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺸﻮر ﭘﺪرم دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﺮان‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﮐﺎدر اﻓﺴﺮي ارﺗﺶ ﻧﻮ ﭘﺎي اﻧﻘﻼب ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻏﻢ وﻏﺼﻪ ﻫﺎي اﯾﻦ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎت ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﺪن آرزو ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺸﻮر داﺷﺖ را ﺑﻬﺶ ﻧﺪاد و‬
‫ﭘﺪرم از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اون ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ رو از آﺳﯿﺐ ﻫﺎي‬
‫اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ اﺷﮑﺎن دور ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺮﯾﻢ ﺑﻪ اﻣﺎرات ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪ از ازدواج ﻣﺮﯾﻢ ﺷﻤﺎ‬
‫ﺧﯿﻠﯽ دورﺗﺮ از اوﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ رﻓﺘﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎدا ‪ ...‬اﺷﮑﺎن ﭼﯽ ﺷﺪ ﺧﺎﻟﻪ!؟ ﺧﺒﺮي‬
‫ازش داﺷﺘﯿﺪ!؟ ﺳﯿﻤﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﺣﻤﯿﺪ اداﻣﻪ داد ‪ :‬ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﮐﻪ ﻧﻪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺳﻔﺎرت ﺟﺪﯾﺪ اﯾﺮان اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ اﺷﮑﺎن ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﺗﺒﻬﮑﺎر آﻣﺮﯾﮑﺎي‬
‫ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻫﻤﮑﺎري داﺷﺘﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺎي زﯾﺎدي از اون وﺟﻮد داﺷﺖ و ﭘﻠﯿﺲ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ ﻫﻢ ﺑﺮاي‬
‫دﺳﺘﮕﯿﺮي اون اﻗﺪام ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ‪ 10‬ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺎﻣﻪ اي ﮐﻪ از ﺳﻔﺎرت اﯾﺮان‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭘﺴﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﺒﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ دو ﺗﺎ از دوﺳﺘﺎن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ اش ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮي ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ آراﻣﺶ رو ﺑﺮاي ﻣﻦ و ﺧﻮاﻫﺮم ﻣﺮﯾﻢ ﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪم ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ رو ﻣﯽ دوﻧﯽ و ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ‬
‫ﺑﮕﯿﺮي ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارﯾﻢ و ﻫﺮ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﯿﺮي ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺧﺎﻧﻮاده ات ﭘﺸﺘﺖ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﮐﺘﯽ از دﮐﺘﺮ آن را‬
‫ﺑﻪ دﺳﺘﺎن ﺣﻤﯿﺪ داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺖ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮔﺸﻮدن آن ﺑﺎ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎدي‬
‫از ﻋﮑﺲ ﻫﺎي ﻣﺎدرش ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه او و ﺳﺎﯾﺮ اﻋﻀﺎء ﺧﺎﻧﻮاده اش روﺑﺮو ﺷﺪ‪ .‬ﻋﮑﺲ ﻫﺎي از ﻣﺎه‬
‫ﻃﻠﻌﺖ و ﺗﯿﻤﺴﺎر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﮑﺲ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ او را روي دوش ﺣﺒﯿﺐ و ﯾﺎ ﺗﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺣﺒﯿﺐ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﭘﺪرش ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ اي ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﺗﻠﺨﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎ و ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﻔﺎي ﺧﺎﻧﻮاده او را ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬درون ﭘﺎﮐﺖ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻗﺎﺑﯽ ﺧﻮﺷﻨﻮﯾﺴﯽ ﺷﺪه ﻧﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ او ﺧﻮرد‪ .‬او ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻗﺎب ﻋﮑﺲ را ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺻﺪاي ﺳﯿﻤﺎ راﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮔﻔﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺣﺒﯿﺐ ﻗﺒﻞ از اﻧﺘﻘﺎل ﭘﺴﺮﺷﻮن ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺮود ﭘﯿﺶ ﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻗﺎب ﺳﺎده اي ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ دو‬
‫ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺮ روي آن ﺧﻮد ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد اﻧﺪاﺧﺖ ‪ :‬او ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺳﭙﺲ ﮐﺘﺎب ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ‬
‫ﮔﻪ ﻫﺎي آن ﺑﻪ زردي ﻣﯽ زد را ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎب ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻫﻨﻮز ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﺑﻮد " ﻋﺼﺮ ﻇﻬﻮر " ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﺨﻮﻧﻤﺶ ﺣﻤﯿﺪ اﯾﻦ را ﮔﻔﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه آرام و‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺧﺎﻟﻪ اش ﮐﻨﺎر ﺳﻨﮓ ﻣﺰار ﻣﺎدرش آرام ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫دو ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ – ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺗﻬﺮان‬
‫ﺣﻤﯿﺪ و دﮐﺘﺮ راد در ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﻓﺮودﮔﺎه در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻗﻬﻮه ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻨﺘﺮل ﭘﺮواز ﻫﺎي ورودي و ﺧﺮوﺟﯽ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و دوﺑﺎره ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ اﻗﺎﻣﺖ در اﯾﺮان ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺧﻠﻖ و‬
‫ﺧﻮي دﮐﺘﺮ و ﺧﺎﻧﻮاده اش آﺷﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﻮد و اﯾﻦ ﺑﺮاي ﺟﻮاﻧﯽ ﻫﻤﭽﻮن او ﮐﻪ راﺑﻄﻪ درﺳﺖ ﯾﮑﯽ‬
‫از اﺻﻠﯽ ﺗﺮﯾﻦ اﺻﻮل ذﻫﻨﯿﺶ ﺑﻮد دﻟﭙﺬﯾﺮﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬از ﻃﺮﻓﯽ ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن اﯾﻤﯿﻠﯽ از ﻃﺮف ﭘﯿﺘﺮ‬
‫وﮐﯿﻠﺶ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪﯾﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن اﺷﮑﺎن ﺗﻮﺳﻂ دو اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ در ﺣﯿﻦ ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﻗﺖ‬
‫ﻫﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ آن ﺿﻤﯿﻤﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺗﺮ و آرام ﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ آﻧﻄﺮف‬
‫ﺗﺮ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ دﻟﻮاﭘﺴﯽ ﻫﺎي ﺧﺎص ﺧﻮد ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﭽﯽ اش ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد از ﻧﻈﺮ او زﻣﺎن‬
‫ﮐﻨﺪ ﺗﺮ از ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و اﯾﻦ ﮐﻨﺪي ﺑﺮاﯾﺶ آزاردﻫﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﯿﺠﺎن‬
‫ﻣﺎدرش ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ دﺳﺘﺎن ﻣﺎدرش و ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﯿﻤﺎ دﻟﻨﺸﯿﻦ ﻣﯽ ﻧﻤﻮد ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮد آراﻣﺶ را ﺑﺮاي ﻣﺎدر ﺑﯽ ﺻﺒﺮش ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن اورد اﻣﺎ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ آراﻣﺶ ﻣﻮﻗﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫و ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﯿﻤﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﯿﺠﺎن ﺧﻮاﻫﺪ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻤﻠﻮ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺒﺎل و ﯾﺎ ﺑﺪرﻗﻪ ﻋﺰﯾﺰان ﺧﻮد در آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر ﭘﯿﺪا‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه و دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﻫﺎي زﯾﺒﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻦ ﺧﻮد آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫دﯾﺪن آﻧﻬﺎ ﮐﻪ از راﻫﺮوي ﺷﯿﺸﻪ اي وارد ﺳﺎﻟﻦ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ اﺷﮏ ﺷﻮق ﻣﯽ رﯾﺨﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﻌﻀﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻔﺘﻦ آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎي رودر رو ﺑﺎ ﻋﺰﯾﺰاﻧﺸﺎن ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ دﯾﮕﺮ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻧﻘﻄﻪ اي دﯾﮕﺮ از اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﭘﻬﻨﺎور ﺗﺮك ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬زﻣﺎن در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻮﭼﮏ ﻫﺮ دو روي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻃﺮزي ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ آﺷﮑﺎر ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﺮاي ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻨﺪﺗﺮ و ﺑﺮاي ﺑﺪرﻗﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺑﺎور‬
‫ﻧﮑﺮدﻧﯽ در ﺣﺎل ﮔﺬر ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﯾﺎد وﯾﺪا از دﯾﺪن ﮐﺴﯽ در آﻧﺴﻮي دﯾﻮار ﺷﯿﺸﻪ اي ﻧﮕﺎه‬
‫ﻫﺎي ﺣﻤﯿﺪ و دﮐﺘﺮ و ﺧﺎﻟﻪ ﺳﯿﻤﺎ را ﺑﻪ ان ﺳﻤﺖ ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬ﺳﺎرا و ﻣﺎدرش ﻣﺮﯾﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ زﻧﺎن‬
‫ﻃﻮل ﮐﺮﯾﺪور را در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺮاي ﺣﻤﯿﺪ و ﺧﺎﻧﻮاده دﮐﺘﺮ راد ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دادﻧﺪ ﻃﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ درب ﺷﯿﺸﻪ اي وارد ﺳﺎﻟﻦ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫دوري ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ رﻫﺎ ﮐﺮدن ﺳﺎك و ﭼﻤﺪان ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ در‬
‫آﻏﻮش ﺧﻮاﻫﺮش ﺳﯿﻤﺎ رﻫﺎ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﺷﮏ ﺷﻮق در ﭼﺸﻤﺎن ﻫﺮ دو ﯾﺸﺎن ﺣﻠﻘﻪ زده‬
‫ﺑﻮد ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ در آﻏﻮش ﻓﺸﺮدﻧﺪ‪ .‬وﯾﺪا ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ اش را از‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ دﯾﺪ ﺑﺎ اﺷﺎره دﮐﺘﺮ او را ﺑﻐﻞ ﮐﺮد و در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ را ﻏﺮق در ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺑﻪ او ﺑﺎﺑﺖ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ دﯾﺪن ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﻣﺎدر واﻗﻌﯽ ﺑﻪ او ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮش و ﺑﺶ ﮐﺮدن ﺑﺎ‬
‫ﺳﺎرا ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﯾﻢ و ﺳﯿﻤﺎ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺷﺪن اﻧﺘﻈﺎر ﺣﻤﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫اي ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﺎر از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻧﺪاد او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽ داﻧﺴﺖ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ او را از اﺗﻔﺎﻗﺎت‬
‫ﺑﺪي ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﺷﮑﺎن ﺑﺮاﯾﺶ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ ﭼﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﻨﮕﻔﺘﯽ را ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﻮد او ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺧﻮد‬
‫را از دﯾﺪن ﺧﺎﻧﻮاده اش و ﮐﺸﻮري ﮐﻪ در آن ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺤﺮوم‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮاﻫﺮش را ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ او ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﻤﯿﺪ از ﻫﻤﻪ‬
‫ﻣﺎﺟﺮا اﻃﻼع ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﺮ ﭼﻤﺪاﻧﺶ را ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﺎرا‬
‫ﺑﺮاي دﯾﺪن دوﺑﺎره ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻪ اﯾﺮان آﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ دو ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﺮﯾﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرد‪ .‬ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوك ﻫﺎي ﮐﻨﺎر ﭼﺸﻢ ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎ وﺟﻮد‬
‫ﺗﻔﺎوت ﺳﻨﯽ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﯿﻤﺎ داﺷﺖ آﺷﮑﺎرﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ و اﯾﻦ در ﻧﮕﺎه ﺣﻤﯿﺪ ﻋﻈﻤﺖ‬
‫ﮐﺎري را ﮐﻪ او اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮﯾﻢ ﺑﺎ ﺟﺪا ﺷﺪن از ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ‬
‫اﺷﮑﺒﺎر ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﻤﯿﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﭼﻬﺮه ﻣﺎدرش ﻟﯿﻼ را ﺑﺮ ﭼﻬﺮه ﻣﺮﯾﻢ‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﻣﺎدرش ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و آﻏﻮﺷﺶ را ﺑﺮاي ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮزﻧﺪش ﺑﺎز ﮐﺮده ﺑﻮد‪ .‬آﻏﻮﺷﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﻫﺮ دﻟﮕﺮﻣﯽ دﯾﮕﺮي در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎ ارزﺷﺘﺮ ﺑﻮد‪ .‬دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه وﯾﺪا و ﺳﺎرا و‬
‫ﺳﯿﻤﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ آرام و ﺑﯽ ﺻﺪا ﺑﺎ دﯾﺪن ﺑﻮﺳﻪ ﺣﻤﯿﺪ ﺑﺮ دﺳﺘﺎن ﻣﺮﯾﻢ اﺷﮏ ﻣﯽ‬
‫رﯾﺨﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ آن ﺷﺐ در ﮔﻮرﺳﺘﺎن ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺼﻤﯿﻤﺶ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد او ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺗﺮس و‬
‫دﻟﻬﺮه ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎدري اش را از رﻓﺘﺎر ﻫﺎي اﺷﮑﺎن درك ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫در آن زﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺮﯾﻢ را ﻣﺎدرش ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺸﻮرش اﻣﺎده ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮﯾﻢ دور اﻓﺘﺎده از ﺧﺎﮐﺶ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻨﯿﺪﻧﺶ را داﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺣﻤﯿﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﺳﺘﺎن ﻣﺮﯾﻢ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده دﮐﺘﺮ راد از ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ ﮐﻪ از دﯾﺪن ﭘﺎرك ﮐﺮدن ﻋﺠﻮﻻﻧﻪ‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻦ در ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ و دوﯾﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺳﯿﻤﺎ و دﮐﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﺮ‬
‫رﺳﯿﺪن ﻫﺎي ﯾﺎﺳﻤﻦ ﻋﺎدت داﺷﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ دﺧﺘﺮﺷﺎن ﮐﻪ ﺑﺪون دﺳﺘﻪ ﮔﻞ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ دوﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ اﻣﺎ ﯾﺎﺳﻤﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ و‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻦ دﺳﺘﻪ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺧﺮﯾﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد ﮔﻔﺖ ‪ :‬اول ﺧﺎﻟﻪ اول ﺧﺎﻟﻪ ﺟﻮﻧﻢ و ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎدي از‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺧﻮد را در آﻏﻮش ﻣﺮﯾﻢ ﮐﻪ آﻣﺎده در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺳﺎرا ﮐﻪ‬
‫از دﯾﺪن ﯾﺎﺳﻤﻦ ﮐﻤﯽ ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﻌﺠﺒﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﺮادرش اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﺣﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺳﺎرا را ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺣﺪس ﻣﯽ زد اﺑﺮوﯾﯽ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدن ﺳﺮش ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪:‬‬
‫ﯾﺎﺳﻤﻨﻪ دﯾﮕﻪ! ﻇﺎﻫﺮا" ﻫﻤﯿﺸﻪ دﯾﺮ ﻣﯽ رﺳﻪ اﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي دﮐﺘﺮ ﮐﻪ در ﺣﺎل روﺷﻦ ﮐﺮدن ﭘﯿﭗ‬
‫ﺧﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎي ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﺎ! و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺳﺎرا و وﯾﺪا ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻤﯿﺪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪت ﻫﺎ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ را ﺑﺨﺸﯽ از زﻧﺪﮔﯿﺶ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺣﺎﺻﻞ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﯾﻨﺪه زﻧﺪﮔﯿﺶ ﭘﻠﯽ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮐﯿﻨﻪ و اﻧﺘﻘﺎم ﻣﺤﺒﺖ و درك درﺳﺖ از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ در آن ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬او ﻣﯽ‬
‫ﺧﻨﺪﯾﺪ و دﺳﺖ در دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺮش ﺳﺎرا و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺮﯾﻢ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﯿﻤﺎ رو ﺑﻪ آﯾﻨﺪه اي‬
‫داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﮏ ﭘﺮ ﻓﺮوغ ﺗﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺶ ﺑﻮد‪.‬‬

Sokoot Fereshteha

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Sokoot Fereshteha

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Sokoot Fereshteha

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

www.takbook.

‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا‬

‫ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ‪ :‬م ‪ .‬رﺟﺒﯽ‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪2‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪3‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪4‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪5‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪6‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪7‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪8‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪9‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪10‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪11‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪12‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪13‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪14‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪15‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪16‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪17‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪18‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪19‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪20‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪21‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪22‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪23‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪24‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪25‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪26‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪27‬‬

‫رﻣﺎن ﺳﮑﻮت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎ‬

‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه م‪ .‬رﺟﺒﯽ‬ ‫‪28‬‬