Historia demona i anioła, która przez to, że kochała się z nim została wygnana z nieba.

Mają
demona i upadłą anielice.

Historia syna Askalona, który kocha przeznaczoną mu czarodziejkę (stworzona przez Suzan
specjalnie dla niego ponieważ był samotny).
[Dziewczyna bierze udział w festiwalu, jest przy jednym stoisku, demon jest osłabiony i przez
to jest mniejszy niż ludzie, (na dodatek ma smoczy ogon) dziewczyna chowa go do
kartonowego pudełka i wkłada pod blat stolika, kiedy chce się uwolnić (zdradzić goniącym go
swoją pozycję) uspokaja go, on przystaje na to, kiedy goniący go podchodzą do dziewczyny
mówiąc że wyczuwają mroczną energię mówi że to jej demoniczny kot i wyciąga pudełko,
demon jest zirytowany ale miauczy, goniący nabierają się i odchodzą, po festiwalu
dziewczyna bierze go do swojego domu i mówi ze ma wyjść z pudełka, demon nie chce i
twierdzi ze mu w nim dobrze, dziewczyna mówi ze to dla niej dyshonor traktować tak gościa,
demon wychodzi i siada na biurku, później dostaje miękką poduszkę, następnego dnia
dziewczyna idzie do domu dziecka a demon siedzi jej na ramieniu (ona zna bardzo dobrze
magię iluzji), spotyka się z grupka dzieci, zabiera je do specjalnego małego domku do
prowadzenia lekcji i mówi im o magii (ogólnie rzecz biorąc, ale w ten dzień opowiada im o
demonach), przedstawia im demona, mówi dzieciom jakie są i jak się przed nimi bronić, nagle
zostają zaatakowani przez demona, chwilę wcześniej demon wraca do swojej prawdziwej
postaci niszcząc domek stawia bariere wokół terenu oraz wokół dzieci i dziewczyny
wcześniej broniąc ich przed atakiem, dziewczyna jest zaskoczona, dzieci boją się i zaczynają
płakać, demon nakazuje dziewczynie trzymać dzieci blisko siebie, one natychmiast przytulają
się do niej płacząc, demon idzie walczyć z demonem i wygrywa; dziewczyna budzi się,
rozglądając po pokoju widzi twarz demona tuż przy swojej i przestraszona odskakuje do tyłu,
dopracować: demon łapie ją i kładzie w futonie, ona boi się go on całuje ją, wyjaśnie po
pytaniu dlaczego domek jest cały, dzieci się budzą, dziewczynka nazywa demona oni-chan i
pyta się go czy ich uratował, przytula się do niego, dzieci się na niego rzucają, spada na futon
dziewczyny wcześniej przyciskając ją do siebie; w domu dziewczyny wyjaśnia jej ze jest mu
przeznaczona i wyznaje swoje uczucia; nie zmusza dziewczyny do zaakceptowania go ,
usuwa się, ona za nim tęskni, wraca, adoptują dziewczynkę „oni-chan”, ona idzie do szkoły]

Historia o świecie, w którym Suzan stworzyła kraj dla demonów.

Semit – demon niższy od portali.

Naki – demon niższy, przystąpił do szkoły dla ninja od 1805, ćwiczył 5 lat, stał się
najlepszym uczniem mistrza.
- demon średni, przystąpił do tej samej szkoły co Naki 3 lata po nim, jest zazdrosny o
Naki’ego.

Nine – ciemnoskóra, projektantka, porzucona przez Naamah (z człowiekiem).

- demon średni, arystokrata, długie blond włosy, srebrne oczy.

Suzan wysyła jednego z demonów (fioletowego demona) do świata wypoczął (bo stwierdziła,
że jest zestresowany???). Trafia do Japonii, niedaleko świątyni. Patrząc ze wzgórza na miasto
spotyka kapłankę, która mierzy do z łuku. Twierdzi, że tak potężnego youkai nie powinno tu
być, bo w świątyni jest bariera, która ma je odstraszać. Demon droczy się z nią udając, że z
nią walczy. Kapłanka zostaje ranna, demon odpuszcza sobie. Mówi, że może już iść i nie
martwić się, bo nic nie zrobi. Kapłanka mu nie wierzy, demon podchodzi do niej gwałtownie i
zabiera ją przed bramę świątyni, później znika. Kapłanka szykuje silne talizmany i bariere na
niego. Idąc na rynek kapłanka widzi jak demon rozmawia z ludźmi i pomaga im. Jest
zdezorientowana.
Demon przebija się przez barierę pod nieobecność pozostałych osób w świątyni, kapłanka jest
sama. Jest przerażona, czuje jego potężną energię. Rozmawia z nią, siada w jej pokoju, ona
zadaje mu pytania. Później przychodzi do niej kilka razy, ona czemu ją nawiedza, czy ją
opętał. On śmieje się na to, zakochuje się w niej.
Rozmawiają. Jest już w wieku kiedy powinno się mieć dziecko, ale jeśli będzie je miała to
straci swoje moce. Jej matka nie ma mocy i jest już starsza więc jeśli straci swoje moce to nie
będzie nikogo kto mógłby chronić świątynie i mieszkańców przed youkai. Jest zaskoczona, że
mu to powiedziała, a w głębi przerażona. Jeśli on ją zgwałci to będzie koniec. Demon mówi,
że wydaje mu się, że to jest sekret i, że cieszy się, że powiedziała mu o tym. Kapłanka błędnie
myśli, że będzie chciał coś jej zrobić. Odwiedza ją kilka razy, kapłanka boi się, że coś się
wydarzy, ale demon nic nie robi.
Demon odwiedza świątynie i dowiaduje się, że kapłanka jest ciężko chora. Ukrywa się w
cieniu pokoju. Ona mówi, że wyczuwa go i ukrywanie się nic nie da. Kapłanka mówi, że
mógłby z nią zrobić co tylko by chciał, bo nie może nic zrobić. Demon woła Suzan, pyta czy
mogłaby ją wyleczyć, bo lekarze nie wiedzą co jej jest. Suzan mówi, że to nieuleczalna
śmiertelna choroba. Mówi, że jeśli demon chce ją uratować to musi poświęcić swój róg.
Demon zostaje sam i rozmyśla. Świątynie atakują bandyci, chcą ją zrabować i próbują zabić
rodziców kapłanki i kilku kapłanów. Jeden wchodzi do pokoju kapłanki i dobiera się do niej.
Demon wchodzi do pomieszczenia i rozrywa bandytę. Kapłanka jest przerażona, widzi
demona z jego rogami, skrzydłami i czuje jego energie, która ją przytłacza. Demon podchodzi
do niej, kobieta ma łzy w oczach. Patrzy na chwilę na jej nagie ciało i przykrywa. Wychodzi i
zabija resztę grupy bandytów ratując pozostałych ludzi z świątyni. Matka kapłanki jest
przerażona, bo mimo iż straciła swoje moce to nadal wyczuwa energie. Uświadamia sobie, że
energia, którą ostatnio czuła wokół córki pochodzi od tego youkai. Na dodatek jest to brutalny
i bardzo okrutny youkai, którego nie powstrzymały bariery (tak ona go widzi kiedy stoi przed
nią cały w krwi). Demon woła Suzan i mówi, że za jeden róg chce, żeby wyleczyła kapłankę z
choroby, a za drugi, żeby miała dziecko samoistnie. Demonica zgadza się na takie warunki,
demon mówi, że jeśli wywinie jakiś numer z dzieckiem nie wybaczy jej tego. Suzan śmieje
się i mówi, że jest interesujący.
Kapłanka powoli wraca do zdrowia w tym samym czasie rodzi się w niej życie. Osłabiony
demon postanawia doglądać kapłanki. Matka wyczuwając demona stawia w jej pokoju
barierę, a będąc osłabionym demon nie może jej się przeciwstawić i zostaje wypędzony z
pomieszczenia. Ukrywa się w cieniu jednej z statuł stojących w pobliżu budynku. Jest
zmęczony wypędzeniem i zapada w regeneracyjną hibernację. Na jego szczęście stara
kapłanka nie wyczuwa jego obecności.
Kapłanka po upływie trzech miesięcy podejrzewa, że może być w ciąży przez zwiększoną
masę ciała w ostatnim czasie i dziwne uczucie w brzuchu. Zaczyna się bać, że może stracić
swoje moce. Ale powinna je stracić przy zapłodnieniu. Postanawia ukryć to przed matką.
Zastanawia się też dlaczego tak dawno nie było demona, zazwyczaj odwiedzał ją co kilka dni.
Suzan pomaga demonowi szybciej zregenerować energie stwierdzając, że gdyby przegapił
główną część to byłoby marnotrawstwo.
Po miesiącu kapłance coraz trudniej ukryć ciążę. Demon budzi się wypoczęty, nie wie ile
czasu minęło. Wyczuwa niepokój kapłanki i postanawia pójść do niej. Kiedy ukrywa się w
cieniu kapłanka obraca się dokładnie w jego stronę. Jest zaniepokojona, ale mówi, że jeśli to
on to ma wyjść z ukrycia. Demon robi to, kapłanka przygląda mu się, ponieważ coś jej nie
pasuje w wyglądzie demona. Demon siada przed nią i obejmuje przytulając się do niej.
Kapłanka jest zmieszana, czuje z jaką delikatnością wykonuje tą czynność. Odsuwa go
delikatnie, nie wie czemu demon zachowuje się w ten sposób. Nie wie również czemu, ale
zwierza mu się, że jest w ciąży. Demon uśmiecha się i mówi, że jej marzenie zostało
spełnione. Kapłanka pyta czemu nie jest zaskoczony albo zdziwiony. On odpowiada, że prosił
o to. Prosił by kapłanka mogła mieć dziecko bez mężczyzny. Kapłanka patrzyła na demona
skołowana. Demon wyjaśnia najkrócej istnienie/rolę/pozycję Suzan wśród jemu podobnych
demonów. Mówi, że poświęcił swoje rogi dla niej. Kapłanka nie rozumie dlaczego demon
miałby to dla niej zrobić. Demon wyznaje jej swoje uczucia, kapłanka pyta się czy to nie jest
zakazane. Czy z tego nic nie wyjdzie. Demon mówi, że ona nie musi go kochać ani lubić. On
chce tylko być przy niej, to mu wystarczy.
Stara kapłanka odkrywa ciążę córki, jest na nią wściekła. Wyzywa ją, mówi, że tłumaczyła jej
dlaczego wcześniej nie może mieć dziecka, że nie jest przygotowana. Kapłanka chce coś
powiedzieć, wytłumaczyć matce sytuacje, ale ona nie słucha. Wyzywa od najgorszych
mężczyznę, z którym ma dziecko. Mówi, że gdyby wiedziała kto to przetrzepałaby mu skórę
tak, że popamiętałby nigdy więcej się nie zbliżał do świątyni. Że gdyby ojciec żył
powiedziałby to samo (umarł w ciągu tych czterech miesięcy). Robi jej awanturę przy innych
kapłanach. Kapłanka wraca do swojego pokoju i płacze. Jakiś kapłan bezszelestnie wchodzi
do jej pokoju i chce się z nią zabawić (skoro nie ma już swoich mocy to może, bo jest jak
każda inna kobieta). Demon ukrywając się w cieniu odstrasza go swoją energią. Pojawia się i
próbuje ją pocieszyć przytulając. Ona przytula się obejmując go, mówi, że to ciężkie kiedy
widziała kobiety z dziećmi, a sama nie mogła mieć jednego. Z wyczerpania zasypia w
ramionach demona.
Starą kapłankę zabił jakiś bandyta kiedy wracała do świątyni. Kapłanka płacze, grzebie matkę
obok ojca. Kapłanka staje się główną opiekunką świątyni. Inni kapłani widzą kręcącego się
koło kapłanki demona w ludzkiej postaci, ale nie wiedzą, że to demon. Kapłankę odwiedzają
inne kobiety i gratulują jej ciąży.
Kapłanka rodzi, a demon trzyma ją za rękę. Kapłanka rodzi zdrową dziewczynkę, która
wygląda tak jak kapłanka. Kapłanka mocno ściska rękę demona i szepcze „dziękuję”. Demon
uśmiecha się. Kobieta podaje dziecko kapłance, ona przytula je do siebie. Demon chce ją
zostawić samą z dzieckiem. Postanawia, że nie będzie się wtrącał w jej życie, będzie bronił
kapłanki z ukrycia. Kapłanka łapie go za rękaw i ciągnie w dół. Mówi, że może wziąć
dziewczynkę na ręce jeśli chce. Demon bierze dziecko na ręce, a ono otwiera oczy i patrzy na
niego po czym śmieje się. Demon czuje się jakby zaraz miał się rozpłynąć. Kapłanka
dziewczynce imię Kimiro. (Kimiro jest dla Lukas’a :P)
Suzan wywinęła numer z dzieckiem, ponieważ dorostała trochę szybciej niż inne dzieci.
Miała również bardzo dobre moce kapłanki. Kapłanka dużo czasu poświęcała dziewczynce,
uczy ją na kapłankę. Kimiro bardzo lubi demona i chce spędzać z nim dużo czasu. Demon
często przesiaduje z kapłanką i Kimiro, ponieważ dziewczynka chce, żeby też był. Kiedy
udaje jej się coś zrobić idzie do niego, żeby mu to pokazać. Demon spędza dużo czasu z
kapłanką i cieszy się jej towarzystwem. Kapłanka pyta demona o jego uczucia do niej.
Akceptuje je i powoli zaczyna pozwalać mu zbliżyć się do siebie.
Świątynię atakuje potężny youkai, kapłanka z Kimiro chowają się w jej pokoju, ponieważ
zniszczył barierę, a kobieta nie ma mocy by stworzyć kolejną, ponieważ podtrzymywała
poprzednią. Demon próbuje bronić świątyni, Suzan zwraca mu oby dwa rogi. Demon
przybiera prawdziwą postać i miażdży swoją mocą youkai. Kapłani i kapłanka boją się go,
kapłanka czuje jego potęgę. Demon wraca do ludzkiej postaci, Kimiro wyrywa się kapłance i
podbiega do demona. Przytula się do niego i komentuje, pyta jak on to zrobił. Demon kuca
przed dziewczyną i głaszcze ją. Kapłanka podchodzi powoli do demona, on patrzy na nią i
przeprasza. Mówi, że jeśli ona tego chce to odejdzie ze świątyni. Kapłanka waha się, ale
zaprzecza.
Demon i kapłanka zbliżają się do siebie, demon czule i namiętnie całuje ją i … w postaci
demona.
Syn demona średniego ma rude, kręcone włosy i podobne oczy. Przez bycie demonem jest
dyskryminowany w szkole i nie ma znajomych w klasie. Mieszka sam z matką w pałacu,
który zostawił im jego ojciec. Chłopak ma mu za złe, że jest w Piekle a nie z rodziną. Musi
przebywać w ludzkiej postaci w szkole, dlatego w domu wraca do prawdziwej postaci w
specjalnie wydzielonej części domu. Najlepiej relaksuje się w pokoju pełnym piekielnych
płomieni, którymi jako jeden z nielicznych średnich włada jego ojciec. Jego matka próbuje go
przekonać, że to coś wyjątkowego. On nie uważa tego za nic specjalnego.
Raz ma przygotować prezentacje z grupą trzy osobową z klasy. Dwoje uczniów przychodzi
do jego domu, otwiera im jego matka. Jedną osobą z nich jest dziewczyna. Kobieta zaprasza
ich do kuchni i proponuje napoje. Dziewczyna pyta czy chłopak przyjdzie. Matka mówi, że
przyjdzie, ale to potrwa bo musi doprowadzić się do porządku. Chłopak staje w drzwiach
kuchni, mówi, że chce to mieć za sobą. Zaprowadza ich do pokoju, które okazuje się być
biurem z siecią komputerów. Używają trzech do zrobienia prezentacji dzieląc się rolami.
Kończą go, chłopak daje prezentacje na nośniku koledze i wyprasza ich z domu. Wraca do
pokoju i idzie w nim spać. Nie przychodzi na prezentacje mówiąc, że źle się czuje.

Dziewczyna ma przyjaciela z dzieciństwa, który jest od niej o pięć lat starszy i był jej
sąsiadem. Ale wyprowadził się. Dziewczyna zaczęła liceum, a on jest sławnym modelem.
Lubi rysować, ciotka uczy ją szyć a babka jest kapłanką w świątyni. Od urodzenia może
widzieć więcej niż inni ludzie, a pierwszym co zobaczyła był jej sąsiad. Jak była mała kiedy
sąsiedzi przyszli ich odwiedzić powiedziała, że mają rogi. Spojrzeli na nią wtedy i
powiedzieli, ze to tajemnica i ma nikomu nie mówić. Kiedy była starsza chodzili do tej samej
szkoły, a kiedy rozmawiali on jej dokuczał. Gdy skończył gimnazjum wyprowadził się i
zaczął się interesować tą pracą. Półtora roku później zobaczyła go na okładce magazynu
mody w sklepie i od tamtego czasu jest sławny. Chodzi do żeńskiej szkoły i dziewczyny
mówią tam na niego „Masashi-sama” albo „Masa-chan”. Ma jedną bliską koleżankę, z którą
się przyjaźni. Na lekcjach często z nudów rysuje, najczęściej jest to Masashi. Dziewczyna
kochała go w dzieciństwie, ale nie wiedziała czemu jej dokuczał i nie rozumiała czemu nie
powiedział jej o wyprowadzce. Koleżanka chwali jej rysunki. Wracając pewnego razu do
domu zauważa ciężarówkę obok sąsiedniego domu a później wyczuwa, że coś w domu jest
nie tak. W zasadzie to nie wyczuwa, bo powinna być bariera wokół domu a nie ma jej.
Wbiega do domu, przebiega obok kuchni gdzie jest jej matka, wbiega na piętro. To co widzi
to demon grzebiący w jej rzeczach i oglądający jej rysunki na których on sam jest
zszokowana i zawstydzona dodatkowo mocno wkurzona wbiega do pokoju i robi awanturę.
Czemu się nie odezwał i czemu nie powiedział, że wraca?! On się z niej śmieje i
przytrzymując jej ręce droczy się z nią. Dziewczyna wyrywa się i wypycha go z pokoju,
zamyka drzwi, zaklucza je i przykleja talizmany ochronne. Chłopak wydycha i śmieje się, że
mógłby tam wejść bez problemu a ona nic nie mogłaby zrobić. Matka woła ją na jedzenie,
mówi, że chłopak też będzie jadł z nimi. Dziewczyna słysząc to odmawia i nie schodzi na dół.
Matka martwi się że się pokłócili a chłopak mówi, że przejdzie jej. Później odwiedza ją
codziennie co jest dla niej uciążliwe ona nie chce go słuchać. Bo nie odzywał się tyle czasu a
teraz wrócił i jakby nic się nie stało. Podczas co miesięcznego spotkania z ciotką podczas
szycia żali się jej. W szkole jakieś dziewczyny zauważają, ze ma dużo rysunków Masashiego
i mówią, że nie może go rysować. Dziewczyna próbuje uspokoić się na lekcji ale znowu
rysuje chłopaka co denerwuje ją. Gniecie rysunek i wciska go do torby.