ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο ΑΡΙΘΜ.

ΦΥΛΛΟΥ 1219

Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Αγρπίννης μαρτ., Αριστοκλέους πρεσβ., Βαρβάρου οσ. Πενταπολίτου
(Απ. Αν: Πράξ. β΄ 1 - 11, 28 - 36 – Ιωαν. ζ΄ 37 – 52, η΄12 )

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

Γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε μέ τή μορφή
πύρινης γλώσσας;
Ὅταν ὁ Κύριος βαπτίσθηκε
στόν Ἰορδάνη τό Ἅγιο Πνεῦμα
ἐμφανίσθηκε ἐν εἴδει
περιστερᾶς. Ἐμφανίσθηκε ὄχι
γιά νά προσθέσει κάτι στόν
Χριστό, ἀλλά συμβολικά, ἔτσι
ὥστε νά δείξει αὐτό πού ὑπάρχει μέσα στόν Χριστό: τήν
ἀκακία, τήν καθαρότητα καί τήν ταπεινότητα. Αὐτό
συμβολίζει τό περιστέρι. Ὅταν οἱ ἀπόστολοι
συγκεντρώθηκαν τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν ἡμέρα
τῆς Ἀνάστασης, τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε μέ τή
μορφή πύρινων γλωσσῶν. Ἐμφανίσθηκε ὡς πύρινη
γλώσσα γιά νά τούς ἀφαιρέσει κάτι καί νά τούς
προσθέσει κάτι. Δηλαδή, νά ἀφαιρέσει ἀπό αὐτούς κάθε
ἁμαρτία, κάθε ἀδυναμία, φόβο καί ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς
καί νά τούς δωρίσει τή δύναμη, τό φῶς καί τή ζεστασιά.
Οἱ πύρινες γλῶσσες ἐπισημαίνουν συμβολικά αὐτά τά
τρία: τή δύναμη, τό φῶς καί τή ζεστασιά.
Γνωρίζεις ὅτι τό πῦρ εἶναι δυνατό, γνωρίζεις πώς φωτίζει
καί ζεσταίνει. Ἀλλά ὅταν μιλᾶς γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα
πρόσεξε νά μήν σκέπτεσαι ὑλικά ἀλλά πνευματικά.
Γίνεται λόγος λοιπόν, γιά τήν πνευματική δύναμη, γιά τό
πνευματικό φῶς καί γιά τήν πνευματική ζεστασιά.
Καί αὐτά εἶναι: ἡ δυνατή θέληση, ὁ φωτισμένος νοῦς καί
ἡ ζέση τῆς ἀγάπης.
Μ΄αὐτά τά τρία πνευματικά ὅπλα ἐξόπλισε τό Ἅγιο
Πνεῦμα τούς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ γιά νά
ἀντιμετωπίσουν τόν κόσμο. Ὁ Διδάσκαλος τούς εἶχε
ἀπαγορεύσει ἀκόμα καί ράβδο νά φέρουν ἀπό τά ἐπίγεια
ὅπλα.
Γιατί τό πῦρ ἐμφανίζεται μέ τή μορφή γλωσσῶν πάνω
ἀπό τά κεφάλια τους; Ἐπειδή οἱ ἀπόστολοι ἔπρεπε μέσω
τῆς γλώσσας νά κηρύξουν στούς λαούς τό χαρμόσυνο
νέο, τήν εὐαγγελική ἀλήθεια καί ζωή, τήν ἐπιστήμη τῆς
μετάνοιας καί τῆς συγχώρεσης.
Μέ τόν λόγο ἔπρεπε νά μάθουν, μέ τόν λόγο νά
θεραπεύουν, μέ τόν λόγο νά παρηγοροῦν, μέ τόν λόγο νά
ἁγιάζουν καί νά καθοδηγοῦν, μέ τόν λόγο νά φροντίζουν
τήν Ἐκκλησία. Ἐπίσης, μέ τόν λόγο νά ἀμύνονται, ἀφοῦ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
τούς εἶπε ὁ Ὁδηγός νά μήν φοβοῦνται τούς διῶκτες καί
νά μήν ὑπερασπίζονται ἑαυτούς στά δικαστήρια κατά τό
δοκοῦν, ἐπειδή εἶναι ἁπλοί ἄνθρωποι, καί τούς βεβαίωσε:
«Οὐ γάρ ὑμεῖς ἔστε οἱ λαλοῦντες ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ
πατρός ὑμῶν τό λαλοῦν ἐν ὑμῖν» (Ματθ. 10, 20). Θά
μποροῦσαν ἄραγε νά μιλοῦν τή συνηθισμένη γλώσσα
τῶν ἀνθρώπων γιά τό μέγιστο χαρμόσυνο νέο τό ὁποῖο
ἔφθασε ποτέ στά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων, ὅτι ὁ Θεός
ἐμφανίσθηκε στή γῆ καί ἄνοιξε στούς ἀνθρώπους τίς
πύλες τῆς ἀθάνατης ζωῆς; Θά μποροῦσε ἄραγε ὁ
ἄνθρωπος μέ τή θνητή ἀνθρώπινη φύση νά διαδώσει
αὐτό τό ζωοποιό βάλσαμο μέσα ἀπό τή δυσωδία τῆς
Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καί μάλιστα ἕως τήν ἄκρη τοῦ
κόσμου; Μέ τίποτα καί ποτέ.
Μόνο τό πύρινο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μποροῦσε νά τό κάνει,
τό ὁποῖο διά στόματος ἀποστόλων σκόρπισε οὐράνιες
σπίθες στό ἐπίγειο σκοτάδι.
Ἀλλά, ἄνθρωπε, δέν αἰσθάνθηκες ποτέ τό Πνεῦμα τοῦ
Θεοῦ μέσα σου; Δές, καί ἐσύ εἶσαι βαπτισμένος μέ
Πνεῦμα· μέ νερό καί Πνεῦμα. Ἄραγε ποτέ δέν σέ
ξάφνιασε μέσα σου κάποια μεγάλη καί φωτεινή σκέψη,
σιωπηρός λόγος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ποτέ δέν σέ
ξάφνιασε σάν ἄνεμος καί δέν φούντωσε μέσα στήν
καρδιά σου ἡ ἀγάπη γιά τόν Δημιουργό σου φέρνοντάς
σου δάκρυα στά μάτια;
Παραδώσου στήν θέληση τοῦ Θεοῦ καί φύλαξε αὐτό πού
δονεῖ τήν ψυχή· θά γνωρίσεις τό θαῦμα τῆς Πεντηκοστῆς,
πού στάθηκε πάνω ἀπό τούς ἀποστόλους.
Εἰρήνη καί χαρά ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ἀναμένοντας τὸν Παράκλητο.
Βρισκόμαστε στὴν περίοδο
ἀνάμεσα στὴ γιορτὴ τῆς
Ἀνάληψης τοῦ Κυρίου καὶ τὴ
γιορτὴ τῆς Ἁγίας Τριάδας κι
ἔτσι θὰ ἤθελα νὰ πῶ κάτι
σχετικὸ καὶ μὲ τὶς δύο.
Ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέει στὸ 53ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου
του (Ἠσ. 53.4) ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας πληγώθηκε
γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ὅτι ἐπωμίστηκε τὶς ἀδυναμίες μας,
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
ὅτι οἱ μώλωπές Του μᾶς ἔχουν θεραπεύσει. Ὅταν
σκεφτόμαστε τὸν ἀναστημένο Χριστὸ νὰ ἐμφανίζεται
στοὺς μαθητές Του καὶ νὰ τοὺς δίνει νὰ ἀγγίξουν τὰ
χέρια Του, νὰ προσκαλεῖ τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ νὰ
ἐξετάσει τὴν πραγματικότητα καὶ τὸ βάθος τῶν πληγῶν
πάνω στὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά Του,
τείνουμε νὰ ξεχάσουμε ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ κατὰ τὴν
Ἀνάληψή Του ἔφερε στὴ σάρκα Του τὶς πληγὲς ποὺ Τοῦ
προκάλεσαν οἱ ἁμαρτίες μας – ὅτι μὲ τρόπο ἀκατάληπτο
ὁ Χριστός, ὄχι μόνο ὕστερα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση ἀλλὰ καὶ
ὕστερα ἀπὸ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψη καὶ τὴν ἔνδοξη
ἐνθρόνισή Του στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα φέρει στὴν
ἀνθρώπινη σάρκα Του τὰ τραύματα ποὺ Τοῦ κατάφερε ἡ
ἀνθρώπινη ἁμαρτία.
Ἐξακολουθεῖ νὰ μεταφέρει τὴν ἀνθρώπινη ἀσθένειά μας
στοὺς ὤμους Του καὶ τόσο ἡ Ἀνάσταση ὅσο καὶ οἱ
φρικώδεις μέρες τοῦ Πάθους εἶναι τώρα, θὰ μπορούσαμε
νὰ ποῦμε, τυλιγμένες, ἀποθεμένες μέσα στὸ μυστήριο
τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας, Ἀκατάληπτης, Μεγάλης
Τριάδας. Ὅλες οἱ ὀδύνες τοῦ κόσμου, ὅλη ἡ ἁμαρτία, οἱ
θλίψεις, ἡ φρίκη του, βάρυναν τὸ Χριστὸ κι Ἐκεῖνος δὲν
τὶς πέταξε οὔτε μὲ τὴν Ἀνάσταση, οὔτε μὲ τὴν ἔνδοξη
Ἀνάληψή Του. Ὁ Χριστὸς παραμένει «τὸ ἀρνίον τὸ
ἐσφαγμένον πρὸ καταβολῆς κόσμου ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου
σωτηρίας».
Ὅταν τὴ μέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τὴ μέρα ποὺ
γιορτάζουμε ὡς τὴ μέρα τῆς Ἁγίας Τριάδας, στέλνει τὸ
Ἅγιο Πνεῦμα Του στοὺς μαθητές Του, τοὺς Ἀποστόλους
Του, τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ἀναγέννηση τοῦ κόσμου
ὁλόκληρου, Τὸ στέλνει μὲ τρόπο διττό. Ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ
εἴμαστε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ ζωντανό, παλλόμενο,
μαρτυρικό, λαβωμένο στοὺς αἰῶνες, τὸ «βαστάζον τὰ
στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ», κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου (Γαλ.17) τὸ «ἀνταναπληροῦν τὰ
ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ» (Κολ. 1.24)· ἀπὸ
αἰώνα σὲ αἰώνα ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νὰ εἶναι τὸ Σῶμα
τοῦ Χριστοῦ τὸ «κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», τὸ
«μελιζόμενον ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας». Κι ἐπειδὴ
εἴμαστε τὸ Σῶμα αὐτό, ὅσο ἀνάξιοι κι ἂν εἴμαστε, μόνο
καὶ μόνο ἐπειδὴ ἀνήκουμε στὸ Χριστό, ἐπειδὴ εἴμαστε ἡ
Ἐκκλησία, μετέχουμε στὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔρχεται σ’ ἐμᾶς διότι
εἴμαστε ἀδύνατοι, ἁμαρτωλοί, καὶ γι’ αὐτὸ μόνο ἡ θεϊκὴ
ἰσχὺς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει.
Ὀφείλουμε νὰ προετοιμαστοῦμε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ
γιὰ τὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Θὰ ἔλθουμε βέβαια μὲ
τὴν ἁμαρτωλότητά μας, ἂς ἔλθουμε ὅμως ἐντελῶς
ἀνοικτοί, μὲ ὅλο τὸν ἔνθεο πόθο μας, πεινασμένοι καὶ
διψασμένοι γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου ποὺ θὰ δώσει ζωὴ
στὶς ψυχές μας, ποὺ θ’ ἀλλάξει τὴ ζωή μας, ποὺ θὰ
γεμίσει τὸ χάσμα τὸ ὁποῖο χωρίζει μέσα μας τὸ θεοειδὲς
ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀκόμα ἀνήκει στὴ φθορά, τὴν ἁμαρτία καὶ
τὸ θάνατο.
Ἂς περάσουμε αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα συγκεντρωμένα, ἂς
τὴν περάσουμε μέσα στὴν ἀναμονὴ καὶ τὴν προσευχὴ
ὥστε ὅταν θὰ ψάλλουμε μαζὶ τὴν ἐπίκληση πρὸς τὸ Ἅγιο
Πνεῦμα «ἐλθέ, καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν», αὐτὰ νὰ μὴν εἶναι
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1219
λόγια ποὺ θὰ ποῦμε ἀπὸ συνήθεια ἀλλὰ τὸ
ἀποκορύφωμα τοῦ πόθου μας γιὰ τὸ Θεό, τῆς ἀγάπης
μας, τὸ ἄνοιγμά μας μπροστά Του, παρόμοιο μὲ τὸ
ἄνοιγμα τῆς ψυχῆς στὴν ἀγάπη καὶ τὴ χαρά.
Θὰ μπορέσουμε τότε, παρ’ ὅλη τὴν ἀσθένεια καὶ
ἁμαρτωλότητά μας, νὰ δεχτοῦμε γιὰ μίαν ἀκόμη φορά,
μὲ καινούριο τρόπο, ἕνα νέο μέτρο τῆς χάρης ἐκείνης ποὺ
μᾶς κάνει πιὸ κοντινοὺς καὶ πιὸ ἀγαπητοὺς στὸ Θεό, τὸ
Θεὸ Ἐκεῖνο ὁ ὁποῖος μπῆκε στὴ δόξα μὲ τὴ σάρκα ποὺ
φέρει ἀγιάτρευτα τὰ τραύματα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία μας,
ἀγιάτρευτα ἐφ’ ὅσον ἡ ἁμαρτία ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει.
Πόσο θαυμαστὸς εἶναι ὁ Θεός μας! Μὲ πόση
εὐγνωμοσύνη δὲν πρέπει νὰ Τὸν σκεφτόμαστε! Μᾶς
ἀγαπᾶ παρ’ ὅλη τὴν ἀπιστία μας, τὴν ἄσχημη ζωή μας·
πάντα πιστεύει, πάντα δύναται, πάντα ἐλπίζει· μὲ τὴ
δύναμή Του μπορεῖ νὰ μᾶς χαρίσει τὰ πάντα, φτάνει
ἐμεῖς νὰ Τοῦ δώσουμε τὸ δικαίωμα, τὴν ἐξουσία, τὴν
εὐκαιρία νὰ δράσει ἐλεύθερα. Ἂς προετοιμαστοῦμε
εὐλαβικὰ γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ’ ἐμᾶς.
Metr. Anthony Bloom
Mήπως τελικά ο γάμος σου νέκρωσε στην
“εντατική” της φιλαυτίας σου;
Bλέπεις ζευγάρια 60 και 70
χρονών, με παιδιά κι εγγόνια,
που δυστυχώς η συζυγία έχει
τελειώσει, διότι πολύ απλά
ξεκίνησε με λάθος κίνητρα.
Άνθρωποι που στην ουσία δεν
αγαπήθηκαν βαθιά και ουσιαστικά, αλλά παντρεύτηκαν
για να κάνουν οικογένεια και μέχρι εκεί. Ύστερα,
μεγαλώνουν τα παιδιά, σπουδάζουν, παντρεύονται
κάνουν εγγόνια και το ζευγάρι μένει μόνο του σε μια
άρρωστη μοναξιά. Διαπιστώνουν ότι πλέον δεν έχουν
τίποτα να πουν, δεν τους συνδέει κάτι. Αυτό που ήθελαν
το κατάφεραν, αλλά επιφανειακά και τώρα νιώθουν δύο
ξένοι.
Το αποτέλεσμα είναι η γυναίκα να ασχολείται με παιδιά
και εγγόνια σε τέτοιο βαθμό που να γίνεται φορτική και
τοξική και δυστυχώς όλο αυτό να το ονομάζει αγάπη και
ενδιαφέρον. Θέλει κάπου να αγκιστρωθεί διότι πλέον με
τον σύζυγο δεν έχουν κάτι να πουν. Ο άντρας μπορεί να
ασχολείται με διάφορα θέματα ή να είναι θαμώνας του
καφενείου και η γυναίκα τρέχει στις γειτόνισσες για
κουτσομπολιά ή μπαίνει πολλές φορές αδιάκριτα στις
ζωές των παιδιών της. Σπάνια θα βγουν ως ζευγάρι οι
δυο τους. Και να βγουν, τι θα πουν ; Αφού η συζυγία
στηρίχτηκε στην επίτευξη ενός στόχου και όχι σε βαθιά
θεμέλια ουσιαστικής σχέσης. Και μετά έρχονται, κυρίως
γυναίκες, στους Ιερείς και λένε: «Πάντρεψα παιδιά,
εγγόνια και τώρα είμαι χάλια. Δεν έχω χαρά. Με τον
άντρα μου μένουμε στο ίδιο σπίτι αλλά δεν μας συνδέει
τίποτα». Η άδεια φωλιά, γίνεται φωλιά φιδιών και
δηλητηρίου. Πηγαίνουν ηλικιωμένοι στα εξομολογητήρια
και μιλάνε όλο για παιδιά, εγγόνια, νύφες, γαμπρούς κι
αν τους ρωτήσει ο πνευματικός ποια είναι η σχέση με
τον/τη σύζυγό σου , σοκάρονται διότι δεν έχουν να πουν
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024
τίποτα. Λένε ότι έχουν 15 χρόνια να αγγίξει ο ένας τον
άλλον τρυφερά και ερωτικά, αλλά τους πιάνει μανία για
το όνομα στη βάπτιση, διότι θέλουν από εκεί να
αντλήσουν νοήματα. Ιδιαίτερα στην επαρχία η
κατάσταση είναι τραγική. Γινόντουσαν γάμοι για να
ενωθούν με τα δεσμά του γάμου τα χωράφια του
ζευγαριού και έκαναν παιδιά αφενός για να έχουν να
αφήσουν κάπου την κληρονομιά και αφετέρου να έχουν
κάποιον να τους κοιτάξει στο τέλος της ζωής τους.
Έτσι λειτουργούσε δυστυχώς η κατάσταση . . .
Κέντρο αδερφέ και κορυφή της πυραμίδας δεν είναι τα
παιδιά σου. Εδώ έχουμε την ανάποδη πυραμίδα που
οδηγεί στη νέκρωση και την καταστροφή. Κέντρο και
κορυφή είναι ο Χριστός, μετά ο γάμος σου και μετά όλα τ’
άλλα. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ
μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ
θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,3).
Χαίρομαι να βλέπω ζευγάρια μεγάλης ηλικίας
αγαπημένα, ερωτευμένα, να κρατάνε αποστάσεις
ασφαλείας από παιδιά και εγγόνια για να μην ενοχλούν
και μπαίνουν στη ζωή τους. Να τους βλέπεις να
εξελίσσονται, να αλλάζουν, να μετανοούν και να
μεταμορφώνονται. Nα βλέπουν τα λάθη και τα πάθη του
παρελθόντος και να θέλουν να παλέψουν για έναν
καλύτερο γάμο και μια καλύτερη ζωή. Τελικά η μανία για
τεκνογονία που καταλήγει σε παιδοκεντρικότητα
συνήθως θα καταλήξει σε κάτι δυσάρεστο.
Ο γάμος θέλει συνέχεια πνευματική εργασία.
Να θυμάσαι πάντως ότι αν έχεις κάνει παιδιά κι εγγόνια
αλλά ο άνθρωπός σου δεν σου λέει πλέον τίποτα βαθιά
και ουσιαστικά, τότε ξεκίνησες έναν γάμο για λάθος
λόγους και τον περπάτησες με λάθος τρόπους.
Μόνο η μετάνοια ακόμα και όταν τα χρόνια έχουν
βαρύνει τις πλάτες μας μπορεί να μεταμορφώσει τις
μαύρες σελίδες της ζωής μας από τις επιλογές μας.
Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές !
π. Σπυρίδων Σκουτής
Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού μέσα στον
άνθρωπο…
Όταν δεν ενεργεί η Χάρη του Θεού
μέσα στον άνθρωπο, ο άνθρωπος
παρουσιάζει μια ραθυμία στα
πνευματικά και δεν έχει διάθεση,
ούτε το σταυρό του να κάνει.
Τίποτα από τα πνευματικά δεν τον παρηγορούν και δεν
τον ευχαριστούν. Τότε ο άνθρωπος παρηγοριέται με τον
ύπνο, το φαγητό, τις σαρκικές απολαύσεις το χρήμα και
τη δόξα. Τα συναισθήματα της κατάθλιψης, της
μελαγχολίας, του άγχους, της μοναξιάς, της δαιμονικής
λύπης και τα συναφή είναι αποτελέσματα της απουσίας
της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, εξαιτίας των
ανεξομολόγητων αμαρτημάτων που υπάρχουν στον
άνθρωπο. Είναι συμπτώματα και αποτελέσματα των
παθών, των λογισμών και των αμαρτημάτων.
Και το φάρμακο για να απαλλαγεί κάποιος από τα
συμπτώματα αυτά, είναι πανεύκολο: είναι η μετάνοια,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΕΤΟΣ 24Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1219
είναι η εξομολόγηση είναι τα δάκρυα, η μυστηριακή ζωή
και η νηστεία δηλ. η πνευματική ζωή.
Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα
Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι…
Η ζωή δεν είναι ένα παζλ που
πρέπει να λύσεις, αλλά ένα
ταξίδι που πρέπει να
απολαύσεις. Ζήσε τη ζωή σου
δίχως απαντήσεις και άφησε
την καρδιά σου να είναι ο οδηγός σου.
Η ζωή είναι ένα συνεχές ταξίδι γεμάτο από άγνωστες
διαδρομές και ανεξερεύνητα μονοπάτια. Αντί να
προσπαθούμε να βρούμε απαντήσεις για όλα τα θέματα,
ας απολαύσουμε την περιπέτεια του ταξιδιού.
Ας ζήσουμε τη ζωή μας με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτό
μυαλό, αποδεχόμενοι ότι η αβεβαιότητα είναι μέρος της
ανθρώπινης ύπαρξης.
Ζω σημαίνει ταξιδεύω πάνω στα κύματα της ύπαρξης.
Αγκαλιάζω το άγνωστο, βουτάω στην δίψα της
περιέργειας, ποθώ την ανακάλυψη, το νέο, το Μυστήριο
που ζητά να σου αποκαλυφθεί σε κάθε αδιέξοδο. Γιατί
συνήθως η ζωή σου φανερώνεται εκεί που νομίζεις ότι τα
έζησες όλα και δεν έχει κάτι άλλο, δεν υπάρχει έκπληξη
και θαύμα. Κι όμως το θαύμα έρχεται πάντα εκεί που δεν
το περιμένεις.
Η ψυχή μας είναι φτιαγμένη να ταξιδεύει και όχι να
σαπίζει σε λιμάνια σιγουριάς.
π. Λίβυος
Είναι που βγάλαμε τον Θεό από τη ζωή μας…
Είναι που ξεχάσαμε τι θα πει ζωή…
Είναι που δεν περπατάμε πια. Είναι
που δεν μας βλέπει μέσα στη μέρα ο
ήλιος. Είναι που δεν μας φυσά
αέρας πια στο πρόσωπο. Είναι που
δε σηκώνουμε το βλέμμα να δούμε
τα αστέρια.
Είναι που δεν γελάμε. Δεν γελάμε με τους φίλους μας.
Είναι που δεν έχουμε ίσως φίλους- που χρόνος άλλωστε
για αυτούς-. Και το κρασί ακόμα, το πίνουμε μονάχοι…
Είναι που ξεκουράζουμε το σώμα μα όχι την ψυχή.
Είναι που δε θα κάνουμε εύκολα την υπέρβαση, να
σηκωθούμε μετά από μια κουραστική ημέρα, αλλά θα
χυθούμε σε έναν καναπέ, περιμένοντας απλά να
ξημερώσει.
Είναι που αυτονομηθήκαμε από τους γύρω μας. Είναι
που χαλάσαμε την οικογένεια και τους δεσμούς της.
Είναι που εκπαιδευτήκαμε αλλά δεν διαβάσαμε… Δε
καλλιεργηθήκαμε. Είναι που τσακίσαμε των παιδιών τη
φαντασία… Είναι που κάναμε ωμό σεξ τον έρωτα και που
βάλαμε προϋποθέσεις στην αγάπη. Είναι που βγάλαμε
τον Θεό από τη ζωή μας… Είναι όλα αυτά που μας
αρρώστησαν… Δε πάει άλλο όμως. Πρέπει να το
πιάσουμε αλλιώς…
Καλό βράδυ. Καλό ξημέρωμα.
Ελευθέριος Ελευθεριάδης, ψυχολόγος
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
«Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω»...
Ο Χριστός θέλει να τον φωνάζουμε, να τον
ζητάμε, να του μιλάμε.
Θέλει να μας ακούει, να μας βοηθά και να
μας αναπαύει. Θέλει να μας σφίγγει στην
δική του αγκαλιά συνέχεια όπως ένας
πατέρας θέλει να αγκαλιάζει το παιδί του
κάθε λεπτό και κάθε στιγμή. Εμείς δυστυχώς πέφτουμε
σε αγκαλιές που έχουν αγκάθια και μας τραυματίζουν,
και τότε πέφτουμε τραυματισμένοι στο υπόγειο της
μοναξιάς μας. Νιώθουμε μόνοι διότι δεν έχουμε
προσωπική σχέση μαζί Του αλλά μια αόριστη
θρησκευτική σχέση και δυστυχώς αυτό δεν θα γεμίζει την
ύπαρξη μας. Λέμε πολλές φορές αόριστα ότι «Θα μας
σώσει ο Θεός». Ναι ! Ο Θέος θέλει διακαώς να μας σώσει
αλλά εμείς θέλουμε; Και αν θέλουμε αυτή η θέληση γίνει
πράξη στην προσωπική σχέση; ή απλά μένει σε μια
επιφάνεια;
Να μιλάμε στον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους.
Να ζητάμε τον ουρανό και τον φωτισμό του νου. Να
φωνάζουμε όπως φωνάζαμε την μαμά και τον μπαμπά
όταν τους χρειαζόμασταν.
Η προσευχή για να μας πάνε καλά τα πράγματα είναι
νεκρή. Λυπάμαι αδερφοί μου αλλά από την στιγμή που
ζούμε στον κόσμο της πτώσης, της οδύνης και της
θλίψεως τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε καλά διότι
μας περιμένει ο θάνατος.
Μπορούμε όμως να πάμε εμείς γενικά καλά σε αυτή την
ζωή. Αυτό το «καλά» είναι ο δρόμος της σωτηρίας που
καταλήγει στην αγκαλιά του Χριστού. Μας το έχει πει ο
ίδιος: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε αλλά θαρσείτε, εγώ
νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33). Θα πορευθούμε με τον
νικητή της ζωής και του θανάτου. Αυτόν θα
ακολουθήσουμε, σε Αυτόν θα παραδοθούμε, σε Εκείνον
θα θέσουμε το πηδάλιο της ζωή μας. «Δεῦτε πρός με
πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω
ὑμᾶς» (Ματθ. ιθ' 14).
Το «θέλω», «σ’αγαπώ», «Σε χρειάζομαι», «σε πιστεύω» αν
δεν γίνουν πράξεις τότε θα μείνουν απλά κάποιες λέξεις
και εκφράσεις νεκρές που θα αλλοιωθούν και θα χαθούν.
Κάθε μέρα, κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, σε κάθε σκέψη,
πράξη, και χτύπο της καρδιάς μας ας διαθέσουμε στο
Χριστό λίγο χώρο για Εκείνον και ας Τον αφήσουμε να
μας μιλήσει.
Προσευχή, σκέψη, λογισμός, κατάσταση της ζωή μας που
δεν έχει βαπτιστεί στον Χριστό τότε είναι μια νεκρή
κατάσταση….
Όχι …δεν θα επιλέξουμε το σκοτάδι και τον θάνατο… Θα
βαδίσουμε στο δρόμο της εν Χριστώ ζωής … Εκεί είναι το
Φως, η ελπίδα και η σωτηρία…
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ας γίνουμε άνθρωποι με φως και γλυκάδα…
Ο Θεός μας καλεί να δούμε την ομορφιά
της ζωής.
Όμως όχι μόνο να την δούμε, αλλά μας
καλεί και να την ζήσουμε με την στάση
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1219
ζωής μας, με την συμπεριφορά μας, με τα λόγια μας, με
τους λογισμούς μας.
Το κάλλος για να το βρεις και να το δεις στην ζωή,
χρειάζεται πρωτίστως να το καλλιεργήσεις μέσα σου.
Εάν μέσα στην καρδιά σου, στους λογισμούς σου,
καλλιεργείς το κακό, την απαισιοδοξία, τον αρνητισμό,
την εμπάθεια, τότε παντού θα αναζητάς και θα βρίσκεις
τα αντίστοιχα κακά, ώστε να επιβεβαιώνεις και να
δικαιολογείς το εσωτερικό σου σκοτάδι.
Η ζωή μας μπορεί να έχει δυσκολίες. Όμως άλλο οι
δυσκολίες που μπορεί να περνούμε και άλλο η κακότητα
η οποία μπορεί να αιχμαλωτίσει την ύπαρξή μας.
Δυσκολίες και προβλήματα όλοι έχουν. Κάποιοι όμως
επιλέγουν να μην βλέπουν την ζωή απαισιόδοξα και
μίζερα, αλλά επιλέγουν να ελπίζουν, να αγωνίζονται, να
μαθαίνουν από τα λάθη τους, να ταπεινώνονται! Δεν
φταίνε πάντα οι άλλοι για τα δικά μας δεινά. Συνήθως
φταίνε οι επιλογές που κάναμε.
Εύκολο είναι κάποιος να αφεθεί στον αρνητισμό και στην
κατάκριση των πάντων. Όμως με αυτόν τον τρόπο τί
κερδίζουμε; Τίποτα!
Το να καταδικάζεις και ν’ αναθεματίζεις δεν σε κάνει
καλύτερο, ούτε καν καλό! Επειδή βρίζεις κάποιον που
έκλεψε, αυτό δεν σε κάνει ελεήμονα!
Το ζητούμενο είναι να πράττεις το καλό στη ζωή σου, να
βάζεις καλό λογισμό για τον αδελφό σου, να μην
φανατίζεσαι, να μην έχεις κόμπλεξ (να λυπάσαι) με την
επιτυχία του άλλου, να έχεις ευγνωμοσύνη, να ειρηνεύεις
με τους ανθρώπους σου, ν’ αγαπάς ειλικρινά, να βλέπεις
με έλεος, να μιλάς απαλά, ν’ ακούς καλοπροαίρετα, να
στέκεις αθόρυβα, να συγχωρείς εύκολα…
Να επιλέγεις πάντα την ελπίδα, την συγχώρεση.
Να εστιάζεις στο καλά παραδείγματα, στους φωτεινούς
ανθρώπους.
Πάντα υπάρχουν φωτεινοί άνθρωποι.
Όπως πάντα υπάρχουν τα άνθη μέσα σε ένα περιβόλι.
Εάν όμως εσύ επιλέγεις να πας στην κοπριά, τότε δεν σου
φταίει κανείς. Απλά επέλεξες να είσαι μύγα και όχι
μέλισσα… Ας μην το κάνουμε λοιπόν αυτό στον εαυτό
μας. Ας γίνουμε μέλισσες.
Ας γίνουμε άνθρωποι με φως και γλυκάδα…
Αρχιμ. π. Παύλος Παπαδόπουλος
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ