‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 1‬‬

‫ﻓﻴﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﮐﺎﻣﻞ »ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ«‬

‫ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﻳﺲ‪ :‬ارﻳﮏ راث‬

‫ﺑﺮاﺳﺎس داﺳﺘﺎﻧﻲ از وﻳﻨﺴﺘﻮن ﮔﺮوم‬
‫ﮐﺎرﮔﺮدان‪ :‬راﺑﺮت زﻣﻴﮑﻴﺲ‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداري‪ :‬دان ﺑﻮرﮔﺰ‪ ،‬ﺗﺪوﻳﻦ‪ :‬ﺁرﺗﻮر اﺷﻤﻴﺖ‬
‫ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‪ :‬ﺁﻟﻦ ﺳﻴﻠﻮﺳﺘﺮي‪ ،‬ﻃﺮاح ﺻﺤﻨﻪ‪ :‬رﻳﮏ ﮐﺎرﺗﺮ‬
‫ﻃﺮاح ﻟﺒﺎس‪ :‬ﺟﻮاﻧﺎ ﺟﺎﻧﺴﺘﻮن‪ ،‬ﻃﺮاح ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮدازي‪ :‬هﺎﻟﻲ دوﺁﻣﻮر‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ‪:‬ﺗﺎم هﻨﮑﺲ )ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ( ‪ ،‬راﺑﻴﻦ راﻳﺖ ﭘﻦ )ﺟﻨﻲ( ‪ ،‬ﮔﺮي ﺳﻴﻨﻴﺲ )دان ﺗﻴﻠﻮر( ‪،‬‬
‫ﺳﺎﻟﻲ ﻓﻴﻠﺪ )ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ( و‪ ...‬رﻧﮕﻲ‪ ٣٥ ،‬ﻣﻴﻠﻲ ﻣﺘﺮي‪ 142 ،‬دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﻣﺤﺼﻮل ‪ ١٩٩٤‬اﻣﺮﻳﮑﺎ‬
‫ﺑﺮﻧﺪﻩ هﻔﺖ ﺟﺎﻳﺰﻩ اﺳﮑﺎر در رﺷﺘﻪ هﺎي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮدان‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ اﻗﺘﺒﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺮد‬
‫ﻧﻘﺶ اول‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺮداري‪ ،‬ﺗﺪوﻳﻦ و ﺟﻠﻮﻩ هﺎي وﻳﮋﻩ ﺑﺼﺮي و ﻧﺎﻣﺰد ﮐﺴﺐ ﺟﺎﻳﺰﻩ در ﺷﺶ رﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮ ﻣﺮد ﻧﻘﺶ دوم‪ ،‬ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ‪ ،‬ﻃﺮاﺡﻲ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﺻﺪا ﺑﺮداري‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺮدازي و ﺗﺪوﻳﻦ ﺟﻠﻮﻩ هﺎي‬
‫وﻳﮋﻩ ﺻﻮﺗﻲ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 2‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬
‫‪FORREST GUMP‬‬

‫‪1.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ در ﺳﺎواﻧﺎ ‪ -‬روز ‪١٩٨١ -‬‬

‫ﭘﺮي را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ در هﻮا ﺷﻨﺎور اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﺲ زﻣﻴﻨﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ‪ ،‬ﺷﻬﺮ ﺳﺎواﻧﺎ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮ هﻢ ﭼﻨﺎن در هﻮا ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮ ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ‬
‫و ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲ رﺳﺪ ﮐﻪ در ﺁن ﻣﺮدم و اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ هﺎ در ﺡﺎل ﺡﺮﮐﺖ اﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮ‬
‫روي ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺮدي ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ ﭘﺮ دوﺑﺎرﻩ در هﻮا ﺷﻨﺎور‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺮ از ﺑﺎﻻي اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﻲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﺑﺎ ﺡﺮﮐﺖ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺘﺎب ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﭘﺮ از‬
‫زﻳﺮ اﺗﻮﻣﺒﻴﻠﻲ در ﺡﺎل ﺡﺮﮐﺖ رد ﻣﻲ ﺷﻮد و در هﻮا ﺑﻪ ﭼﺮﺧﺶ در ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻣﺮدي روي‬
‫ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮ هﻨﻮز در هﻮا ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم روي ﻳﮑﻲ از‬
‫ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁن ﻣﺮد ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﭘﺮ را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬ﻧﺎم اﻳﻦ ﻣﺮد ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﮔﺎﻣﭗ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ دﻗﺖ ﺑﻪ ﭘﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﺧﻮد ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺷﺪﻩ و ﺑﺱﺘﻪ‬
‫ﺷﮑﻼﺗﻲ را از روي ﻳﮏ ﭼﻤﺪان ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﭼﻤﺪان را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫داﺧﻞ ﭼﻤﺪان ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﻳﮏ راﮐﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ‪ ،‬ﺧﻤﻴﺮدﻧﺪان و ﺗﻌﺪادي وﺳﺎﻳﻞ ﺷﺨﺼﻲ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﭼﻤﺪان ﮐﺘﺎﺑﻲ را ﺗﺡﺖ ﻋﻨﻮان« ﺟﻮرج ﮐﻨﺠﮑﺎو« ﺑﻴﺮون ﺁوردﻩ و‬
‫ﺳﭙﺲ ﭘﺮ را ﻻي ﮐﺘﺎب ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬او ﭼﻤﺪان را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد ‪.‬ﺻﺪاي وارد ﺷﺪن اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ‬
‫اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﻮﺑﻮس ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑﻮس‬
‫ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺡﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ‪ ،‬اﺗﻮﺑﻮس اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ را ﺗﺮﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن روي‬
‫ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬زﻧﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬روي ﻧﻴﻤﮑﺖ و‬
‫ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ زن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ او در‬
‫ﺡﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﻳﮏ ﻣﺠﻠﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺁن را ﺑﻪ ﻃﺮف زن ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﮑﻼت ﻣﻲ ﺧﻮاي؟‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ و ﻟﺡﻈﺎﺗﻲ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﻲ ﮐﻪ ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺱﺘﻪ‪،‬‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن و ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺷﮑﻼت ﺑﺨﻮرم‪ .‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‬
‫»زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺚ ﻳﻪ ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮن هﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ﭼﻲ ﮔﻴﺮت ﻣﻲ ﺁد»‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻔﺶ هﺎي ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺷﮑﻼﺗﻲ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺡﺘﻤﺎً ﮐﻔﺶ هﺎي راﺡﺘﻲ ان‪ .‬ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم ﺑﺎ اون ﮐﻔﺶ هﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ هﻤﻪ روز‬
‫رو ﺑﺪوﻳﻲ و اﺻﻼً ﺧﺱﺘﻪ ﻧﺸﻲ‪ .‬ﮐﺎش ﻣﻨﻢ ﻣﺚ اﻳﻦ ﮐﻔﺶ هﺎ رو داﺷﺘﻢ ‪.‬‬
‫زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ‪ :‬ﭘﺎهﺎي ﻣﻦ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﻴﺱﺘﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻪ از روي ﮐﻔﺶ ﺁدﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ﮐﻠﻲ راﺟﻊ ﺑﻬﺸﻮن ﺡﺮف زد‪.‬‬
‫ﻣﺜﻼً ﮐﺠﺎ دارن ﻣﻲ رن ﻳﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﮐﻔﺶ هﺎي زن ﺧﻴﺮﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺡﺎﻻ زن هﻢ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻔﺶ ﭘﻮﺷﻴﺪم‪ .‬ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم اﮔﻪ ﺧﻮب ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 3‬‬

‫ﺑﮕﻢ اوﻟﻴﻦ ﮐﻔﺸﻲ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪم‪ ،‬ﭼﻲ ﺑﻮدﻩ ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ را ﻣﺡﮑﻢ ﻣﻲ ﺑﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ اوﻧﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺑﺮن‪.‬‬

‫‪2.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﻄﺐ دﮐﺘﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ‪ ،‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز‪- 1951‬‬

‫ﭘﺱﺮي ﻧﻮﺟﻮان ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ را ﻣﺡﮑﻢ ﺑﺱﺘﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺱﺮ هﻤﺎن ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺟﻮان اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫اﮐﻨﻮن در ﻣﻄﺐ دﮐﺘﺮ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪) :‬ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ اوﻧﺎ ﮐﻔﺶ هﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻔﺶ هﺎي ﻣﺨﺼﻮص اﻓﺮاد ﻓﻠﺞ را ﺑﻪ ﭘﺎ دارد و ﻣﻴﻠﻪ هﺎﻳﻲ ﻓﻠﺰي ﺗﺎ زاﻧﻮهﺎﻳﺶ‬
‫ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‪ .‬ﻳﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ راﻩ ﺑﺮو‪ .‬دﮐﺘﺮ‪،‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻩ و او را روي ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺷﻖ و رق ﭼﻨﺪ‬
‫ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬ﻣﺎدر ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬راﻩ رﻓﺘﻦ او را ﺑﻪ دور اﺗﺎق ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬ﭼﻄﻮرﻩ؟ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﭘﺱﺮﺗﻮن ﭘﺎهﺎي ﻗﻮي اي دارﻩ‪ .‬اوﻧﺎ ﻗﻮي ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎهﺎﻳﻴﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ‬
‫دﻳﺪم‪ .‬وﻟﻲ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﺪ ﺟﻮري ﺧﻢ ﺷﺪﻩ! ﻋﻴﻦ ﻳﻪ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر دﮐﺘﺮ و ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬وﻟﻲ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اوﻧﻮ راﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﺻﺪاي ﺧﻔﻪ اي از او ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ!‬

‫‪3.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ‪ ،‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺟﻮان در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻣﺎدرش‪ ،‬ﺷﻖ و رق‬
‫ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﮐﻮﭼﻴﮏ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻨﻮ ژﻧﺮال ﻧﺎﺗﺎن ﺑﺪﻓﻮرد ﻓﺎرﺳﺖ ﺻﺪا ﻣﻲ ﮐﺮد؛‬
‫ﻳﻌﻨﻲ هﻤﻮن ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺟﻨﮓ هﺎي اﻧﻔﺼﺎل‪.‬‬

‫‪4.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎي روﺳﺘﺎﻳﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮي ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ از ژﻧﺮال ﻧﺎﺗﺎن ﺑﺪﻓﻮرد ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﺟﺎن ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ژﻧﺮال‬
‫ﮐﻼهﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬ﺡﺎﻻ او ﺷﻤﺎﻳﻞ ﮐﺎﻣﻠﻲ از ﻳﮏ ﮐﻮﮐﻠﻮس ﮐﻼن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ‬
‫ﮔﻴﺮد‪ .‬ژﻧﺮال ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺐ اﺳﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس هﺎي ﻣﺘﺡﺪاﻟﺸﮑﻞ او را دﻧﺒﺎل ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪) :‬ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻳﻪ ﺟﻮراﻳﻲ ﻗﻮم و ﺧﻮﻳﺶ ژﻧﺮال ﻣﻲ‬
‫ﺷﻴﻢ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ژﻧﺮال ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﺮد؟ اون ﻳﻪ ﮔﺮوﻩ راﻩ اﻧﺪاﺧﺖ و اﺳﻤﺸﻮ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻮﮐﻠﻮس‬
‫ﮐﻼن‪ .‬اوﻧﺎ ﺑﺎ ﻃﻨﺎب و ﻣﻼﻓﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮدﺷﻮن ﻟﺒﺎس درﺳﺖ ﻣﻲ ﮐﺮدن‪ .‬وﻗﺘﻲ اوﻧﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮﻧﻮ‬
‫ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪن اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻳﻪ دﺳﺘﻪ روح دارن راﻩ ﻣﻲ رن‪ .‬اوﻧﺎ ﺡﺘﻲ ﻣﻼﻓﻪ هﺎﺷﻮﻧﻮ روي‬
‫اﺳﺒﺎﺷﻮن هﻢ ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺷﺪ ﮐﻪ اﺳﻢ ﻣﻨﻮ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 4‬‬

‫‪5.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬روز‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺟﻮان در ﺧﻴﺎﺑﺎن راﻩ ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪) :‬ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻗﺱﻤﺖ ﻓﺎرﺳﺖ اﺳﻢ و ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻳﺎدﺁوري ﻣﻲ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ‪ ،‬ﻣﺎ ﮐﺎراي ﺑﻲ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ؛ ﮔﻮﻳﺎ ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁهﻨﻲ او ﮔﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺡﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ‬
‫ﮐﻔﺶ هﺎي او ﺑﻪ ﻣﻴﻠﻪ هﺎي ﻓﻠﺰي درﻳﭽﻪ ﻓﺎﺿﻼب ﮔﻴﺮ ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد و‬
‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﻓﺎرﺳﺖ را از ﺷﺮ ﻣﻴﻠﻪ هﺎ ﺧﻼص ﮐﻨﺪ‪ .‬دو ﭘﻴﺮﻣﺮد ﮐﻪ ﺟﻠﻮي ﻳﮏ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ‬
‫ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁن دو ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ .‬اﻻن درش ﻣﻲ ﺁرم‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺗﻘﻼ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺎي ﻓﺎرﺳﺖ را از ﻻﺑﻼي ﻣﻴﻠﻪ هﺎ ﺑﻴﺮون ﺑﮑﺸﺪ ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬اﻻن درش ﻣﻲ ﺁرم‪ .‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪ .‬از اون ور‪ .‬ﻧﮕﻬﺶ دار‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﺎي ﺧﻮد را از ﻻﺑﻼي ﻣﻴﻠﻪ هﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ وارد ﭘﻴﺎدﻩ رو ﺷﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‬
‫و ﺑﻪ ﺁن دو ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﭼﻴﻪ؟ ﺑﻪ ﭼﻲ زل زدﻳﻦ؟ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﻳﻪ ﭘﺱﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ رو ﺑﺎ ﮐﻔﺶ ﻃﺒﻲ ﻧﺪﻳﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺁن دو ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﻣﺡﮑﻢ دﺳﺖ ﻓﺎرﺳﺖ را ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪:‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ هﻴﺸﮑﻲ اﺟﺎزﻩ ﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻦ اوﻧﺎ از ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮن! ﺧﺪا‬
‫هﺮﮐﺲ رو ﻳﻪ ﺟﻮري ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ‪ .‬اون ﺑﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﻳﻪ ﮐﻔﺶ ﻃﺒﻲ دادﻩ‪ .‬ﻣﺎل هﺮﮐﺲ ﻳﻪ ﺟﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺱﺎﻳﻞ رو ﻳﻪ ﺟﻮري ﺗﻮﺿﻴﺡ ﻣﻲ داد ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮب ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬

‫‪6.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اوﮎ اﻟﻲ ‪ /‬ﺟﺎدﻩ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ در ﺟﺎدﻩ اي ﺧﺎﮐﻲ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ردﻳﻔﻲ از ﺻﻨﺪوق هﺎي‬
‫ﻧﺎﻣﻪ در ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ از روت ‪ ،١٧‬ﻧﻴﻢ ﮐﻴﻠﻮﻣﺘﺮ‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ؛ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﮐﻴﻠﻮﻣﺘﺮ راﻩ ﻣﻲ‬
‫رﻓﺘﻲ‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ از ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ ارث رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اون ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎل ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭘﺪرﺑﺰرگ‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرگ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺡﺪود هﺰار ﺳﺎل ﭘﻴﺶ از اون ور اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮدﻩ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن در ﺟﺎدﻩ راﻩ ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬از وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﺎدم ﻣﻲ ﺁد‪ ،‬ﻣﻦ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮي اون‬
‫ﺧﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ‪ ،‬اون ﺧﻮﻧﻪ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ اﺗﺎق ﺧﺎﻟﻲ داﺷﺖ ‪.‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ اون اﺗﺎق هﺎرو اﺟﺎرﻩ ﺑﺪﻩ‪ .‬هﺮﮐﺱﻲ از اون ﺟﺎ رد ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻬﺶ اﺗﺎق ﻣﻲ‬
‫دادﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﻦ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﭘﻮل در ﻣﻲ ﺁوردﻳﻢ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ زن ﺧﻴﻠﻲ زرﻧﮕﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎدت ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﭼﻲ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ هﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاري‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺳﺮ او را در دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺷﻨﻴﺪي ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ؟ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ اي‪ .‬ﺗﻮ هﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻧﺪاري‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 5‬‬

‫‪7.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﺪرﺳﻪ اﺑﺘﺪاﻳﻲ ‪ /‬دﻓﺘﺮ ﻣﺪﻳﺮ ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺪﻳﺮ‪ :‬ﭘﺱﺮ ﺷﻤﺎ واﻗﻌﺎً ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻓﺮق دارﻩ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ .‬ﺿﺮﻳﺐ هﻮﺷﻲ اون هﻔﺘﺎد و ﭘﻨﺠﻪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪:‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁﻗﺎي هﻨﮑﻮﮎ هﺮﮐﺲ ﻳﻪ ﺟﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﺁهﻲ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪8.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬راهﺮوي ﻣﺪرﺳﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ داﺧﻞ راهﺮو و در ﮐﻨﺎر دﻓﺘﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﮑﻞ درس ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺑﺮد ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﺮﮐﺰي ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﮐﺎﻧﺘﻲ‪ .‬اون ﺟﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﺁﺷﻨﺎ‬
‫ﺷﺪم‪.‬‬
‫از راهﺮوي ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬داﺧﻞ اﺗﺎق را ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ ‪.‬ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬رو ﺑﻪ روي ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‬
‫ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﻃﺮف ﭼﭗ ﻧﻴﻤﮑﺖ داﺧﻞ راهﺮو ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ‪ :‬ﺡﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﻬﺘﻮن ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﺸﻮن ﺑﺪم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ .‬ﺑﺒﻴﻨﻴﻦ اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﺮﻣﺎﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬ﺟﺪوﻟﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﺟﺪول‪ ،‬ﻧﻤﻮداري از وﺿﻌﻴﺖ‬
‫«ﺿﺮﻳﺐ هﻮﺷﻲ« اﻧﺱﺎن اﺳﺖ‪ .‬او ﺟﺎﻳﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﻪ »ﻧﺮﻣﺎل« ﻋﻼﻣﺖ‬
‫ﮔﺬاري ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻄﻲ ﻗﺮﻣﺰ زﻳﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﺮﻣﺎل ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ و ﺑﺎ ﺗﺮﮐﻴﺐ »وﺿﻌﻴﺖ‬
‫ﭘﺬﻳﺮش« ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬ﻣﺪﻳﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ زﻳﺮ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺷﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ درﺳﺖ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﺡﺪاﻗﻞ ﺿﺮﻳﺐ هﻮﺷﻲ ﮐﻪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﻋﺎدي ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬هﺸﺘﺎدﻩ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮﻩ‪ .‬ﻓﻘﻁ اون ﺟﺎ ﺑﻪ‬
‫درد ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻪ هﺮ ﺡﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﻧﺮﻣﺎل ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺡﺮﮐﺎت اون ﻳﻪ ﮐﻢ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ اون هﻢ ﻣﺚ ﺑﻘﻴﻪ اﻣﮑﺎﻧﺎت و ﻓﺮﺻﺖ داد‪ .‬ﻣﻦ دﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﭘﺱﺮﻣﻮ‬
‫ﺑﺬارم ﺗﻮ ﻣﺪرﺳﻪ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ هﺎ ﺗﺎ اون ﺟﺎ ﺑﻬﺶ ﻳﺎد ﺑﺪن ﭼﻪ ﺟﻮري ﭘﻨﭽﺮي دوﭼﺮﺧﻪ ﺷﻮ‬
‫ﺑﮕﻴﺮﻩ‪ .‬اﺧﺘﻼف ﻣﺎ ﻓﻘﻁ ﺳﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻤﺮﻩ س ‪.‬ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺑﺎهﺎش ﮐﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﻦ‪.‬‬

‫‪9.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬راهﺮوي ﻣﺪرﺳﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﻨﺎر اﺗﺎق ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺪﻳﺮ‪ :‬ﻣﺎ ﻳﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ اﻳﻢ‪ .‬دوس ﻧﺪارﻳﻢ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﺪرﺳﻪ ردي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬

‫‪10.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﺎق ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺪﻳﺮ‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﭘﺪرش ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬اون رﻓﺘﻪ ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ‪.‬‬

‫‪11.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 6‬‬

‫ﺑﻴﺮون از ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺎﺑﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬از داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪﻩ هﺎي زﻧﺎﻧﻪ و‬
‫ﻣﺮداﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺎب ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻟﺡﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‪ :‬ﭘﺱﺮﺟﻮن‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﺡﺼﻴﻠﻲ ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ اهﻤﻴﺖ ﻣﻲ دﻩ ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ ﻋﺮق هﺎي روي ﮔﺮدﻧﺶ را ﭘﺎﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ‪ :‬ﺗﻮ هﻤﻴﺸﻪ ﮐﻢ ﺡﺮﻓﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ زﻳﺮ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫‪12.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻓﺎرﺳﺖ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ از روي ﮐﺘﺎب ﺟﻮرج ﮐﻨﺠﮑﺎو ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪» :‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ اون ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ اون ﮐﺎرو اﻣﺘﺡﺎن ﮐﻨﻪ‪ ،‬وﻟﻲ»‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻣﺄﻣﻮرﻳﺖ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻴﻪ ﮐﻪ وﻗﺘﻲ ﺁدﻣﺎ ﺑﻪ اون ﺟﺎ ﻣﻲ رن‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﺑﺮﻧﻤﻲ ﮔﺮدن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺨﺖ دراز ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻤﺎً ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ ﻣﺎ ﺁدم هﺎي ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪13.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ دو زن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﮏ راﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺱﻲ در‬
‫ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮد را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد ‪.‬ﺷﻴﺮﻓﺮوﺷﻲ از ﮔﺎري ﺧﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﺎ ﻧﺎراﺡﺖ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺧﺎﻟﻲ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﭘﺮ از ﺁدﻣﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ اوﻣﺪن و ﻣﻲ رﻓﺘﻦ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬وارد اﺗﺎق ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻣﺱﺎﻓﺮان را از ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻮدن ﻧﺎهﺎر ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺁﻗﺎﻳﻮن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺻﺮف ﻧﺎهﺎر ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﺁرﻳﻦ؟ ﻟﻄﻔﺎً ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﻴﻦ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﻧﺰدﻳﮏ وﻗﺖ ﻧﺎهﺎر‪ ،‬ﺳﻴﮕﺎر ﻧﮑﺸﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ اون ﻗﺪر ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮن ﺷﻠﻮغ ﻣﻲ ﺷﺪ ﮐﻪ هﻤﻪ اﺗﺎق‬
‫هﺎش ﭘﺮ از ﺁدم ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺧﺐ دﻳﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﻦ و ﻧﺎهﺎر ﻣﻴﻞ ﮐﻨﻴﻦ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻓﺎرﺳﺖ رو ﻧﺪﻳﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻠﻪ هﺎ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ‪...‬ﻓﺎرﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻳﻪ روز‪ ،‬ﻳﻪ ﺁﻗﺎي ﺟﻮون اوﻣﺪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ و ﭼﻨﺪ روز اون ﺟﺎ‬
‫ﻣﻮﻧﺪ‪ .‬اون ﻳﻪ ﮔﻴﺘﺎر داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬او از داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻲ دﻳﮕﺮ ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ را‬
‫ﻣﻲ ﺷﻨﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺁن ﻣﻲ رود‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ در را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬داﺧﻞ اﺗﺎق ﻣﺮدي ﺟﻮان‪ ،‬در‬
‫ﺡﺎل ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﮔﻴﺘﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺟﺎرو‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻲ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﻣﻲ‬
‫رﻗﺼﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان داﺧﻞ اﺗﺎق‪ ،‬اﻟﻮﻳﺲ ﭘﺮﻳﺱﻠﻲ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻟﻮﻳﺲ ﭘﺮﻳﺱﻠﻲ )در ﺡﺎل ﺁواز(‪» :‬ﺗﻮ هﻴﭻ وﻗﺖ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدي»‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺁواز ﭘﺮﻳﺱﻠﻲ هﻤﺮاهﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﺒﮏ راﮎ‪ ،‬ﭘﺎهﺎي ﺧﻮد را ﮐﺞ و راﺳﺖ ﻣﻲ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 7‬‬

‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﺰاﺡﻢ ﺁﻗﺎ ﺑﺸﻲ‪.‬‬
‫اﻟﻮﻳﺲ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺡﺮﻓﻴﻪ ﺧﺎﻧﻢ !داﺷﺘﻴﻢ ﺑﺎ هﻢ ﺁواز ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺁﺧﻪ ﻧﺎهﺎرﺗﻮن ﺡﺎﺿﺮﻩ‪.‬‬
‫اﻟﻮﻳﺲ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪) .‬ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ( ﺁﻓﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﻲ رود و در را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺟﻠﻮي ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺧﻮد را‬
‫در ﺁن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻮﻳﺲ‪ :‬ﺡﺎﻻ ﻳﻪ ﮐﻢ ﺁهﺱﺘﻪ ﺗﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺁواز ﭘﺮﻳﺱﻠﻲ ﻣﻲ رﻗﺼﺪ و در ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﮔﻴﺘﺎرو ﺧﻴﻠﻲ دوس داﺷﺘﻢ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ زاﻧﻮهﺎي ﺧﻮد را ﺧﻢ و راﺳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺧﻮدﻣﻮ ﺗﮑﻮن دادم‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ‬
‫ﭘﺎهﺎﻣﻮ ﺡﺮﮐﺖ ﺑﺪم‪ .‬اون اوﻟﻴﻦ ﺷﺒﻲ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ و ﻣﺎﻣﺎن‪...‬‬

‫‪14.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ در ﭘﻴﺎدﻩ رو راﻩ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ وﻳﺘﺮﻳﻦ ﻳﮏ ﻓﺮوﺷﮕﺎﻩ‪ ،‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن روﺷﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬داﺧﻞ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﻟﻮﻳﺲ ﭘﺮﻳﺱﻠﻲ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ روي ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ رﻗﺼﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﺧﺮﻳﺪ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﺎ ﻓﺮوﺷﮕﺎﻩ ﻟﻮازم ﺧﺎﻧﮕﻲ‬
‫ﺑﻨﺱﻮن ﭘﻴﺎدﻩ راﻩ رﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺡﺪس ﻣﻲ زﻧﻲ ﭼﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻟﻮﻳﺲ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺁواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ﺑﻪ ﺳﺒﮏ راﮎ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ ‪.‬ﺧﺎﻧﻢ‬
‫ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﻟﻮﻳﺲ ﺑﻪ هﻤﺎن ﺷﮑﻠﻲ ﻣﻲ رﻗﺼﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﻲ داد‪ .‬زﻧﻲ در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺮاي اﻟﻮﻳﺲ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬اﻳﻦ ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ هﺎ ﺧﻮب ﻧﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﺮاي‬
‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ اﻟﻮﻳﺲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻟﻮﻳﺲ ﺑﻪ ﺡﺮﮐﺎت ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اون ﺟﻮون ﺧﻮش ﺗﻴﭗ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﻠﻄﺎن‪.‬‬
‫اون ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮاﻧﻪ ﺧﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪش ﺳﮑﺘﻪ ﻗﻠﺒﻲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪15.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻨﻮز روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻠﻄﺎن ﺑﻮدن ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺁدم ﺳﻠﻄﺎن ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰاﻳﻲ ﻳﺎدش ﻣﻲ‬
‫رﻩ‪.‬‬

‫‪16.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬ﺻﺒﺢ ‪١٩٥٤ -‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ و ﻓﺎرﺳﺖ در اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫را ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ روز ﻣﺪرﺳﻪ ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ رﺳﺪ ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮد ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺸﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻣﺎﻣﺎن‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 8‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﻟﻴﻦ روزي رو ﮐﻪ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺪم‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب‬
‫ﻳﺎدﻣﻪ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ اﺗﻮﺑﻮس در ﻣﺎﺷﻴﻦ را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﻮﺑﻮس‬
‫ﻣﻲ رود و ﺑﻪ راﻧﻨﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ‪ ،‬زﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﻴﺎي ﺑﺎﻻ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻏﺮﻳﺒﻪ هﺎ ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ‪ :‬اﻳﻦ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺪرﺳﻪ س‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻪ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ‪ :‬ﻣﻨﻢ دوروﺗﻲ هﺮﻳﺱﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺡﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﺑﺎ هﻢ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻧﻴﺱﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ وارد اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ ﺑﻪ او ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬

‫‪17.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ داﺧﻞ راهﺮوي اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ ‪.‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺑﺮاي او دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ راﻩ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ رود‪ .‬دو ﭘﺱﺮ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻪ او‬
‫ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﺎل ﻳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ س‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬ﺟﺎي ﻳﻪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ س‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮي ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﮐﻨﺎرﻳﺶ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﮑﺎن‬
‫دادن ﺳﺮ ﺑﻪ او ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر او ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ دﻳﮕﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺱﺮي را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﮐﻨﺎرﻳﺶ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺱﺮ ﺑﻪ او ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٣‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺸﻴﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺱﺨﺮﻩ س ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﭼﻴﺰاﻳﻲ رو دارم ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ ﺁرم؛ ﻣﻨﻲ‬
‫ﮐﻪ ﺡﺘﻲ ﻟﺡﻈﻪ ﺗﻮﻟﺪم رو ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ ﺁد‪.‬‬

‫‪18.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﻪ ﺡﺮف هﺎﻳﺶ اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ‪ ...‬ﻣﻦ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ ﺁد ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﭼﻪ هﺪﻳﻪ اي ﺗﻮي‬
‫ﮐﺮﻳﺱﻤﺲ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ...‬اﺻﻼً ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ ﺁد ﮐﻲ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر رﻓﺘﻢ ﭘﻴﮏ ﻧﻴﮏ‪ ...‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﺧﻮب ﻳﺎدﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر‪ ،‬ﮐﻲ زﻳﺒﺎﺗﺮﻳﻦ ﺻﺪاي‪...‬‬

‫‪19.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز ‪١٩٥٤ -‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻨﻮز داﺧﻞ راهﺮوي اﺗﻮﺑﻮس اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﺗﻮي دﻧﻴﺎرو ﺷﻨﻴﺪم‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ ‪:‬اﮔﻪ دوس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﺸﻴﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﮐﻮران ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬او دﺧﺘﺮي هﻢ ﺳﻦ ﻓﺎرﺳﺖ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﺑﻪ اون ﻗﺸﻨﮕﻲ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮدم‪ .‬اون ﻣﺚ ﻳﻪ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 9‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺸﻴﻨﻲ؟‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭘﺎهﺎت ﭼﻲ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻴﭽﻲ‪ .‬اوﻧﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب و ﻗﺸﻨﮕﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺱﺘﻢ و ﺗﻤﺎم راﻩ رو ﺑﺎ ﺟﻨﻲ ﺡﺮف زدم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭘﺲ ﭼﺮا از اون ﮐﻔﺶ هﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﻣﺚ ﻳﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﺆال ﺧﻢ ﺷﺪﻩ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﮐﻔﺶ هﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﭘﺸﺖ ﻣﻨﻮ راﺳﺖ ﮐﻨﻦ‪ .‬اﻳﻨﺎ ﮐﻔﺶ هﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ ﻣﻨﻪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺡﺮف ﻧﺰدﻩ ﺑﻮد ﻳﺎ‬
‫ﺳﺆاﻟﻲ ازم ﻧﭙﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺗﻮ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ هﺱﺘﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻪ ﺁدم ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ‪ ،‬رﻓﺘﺎرش هﻢ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ س‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ دراز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ او دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﺟﻨﻲ ام‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺘﻪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺎ دﻳﮕﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪20.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻪ ﻃﺮف ﻳﮏ درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﺑﺰرگ ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎد داد ﮐﻪ ﭼﻄﻮري از درﺧﺖ ﺑﺎﻻ ﺑﺮم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ روي ﺷﺎﺧﻪ اي ﺑﺰرگ از درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﺎ ﻓﺎرﺳﺖ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﮐﺎرو ﺑﮑﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﺁوﻳﺰان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ اون ﻧﺸﻮن دادم ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ از ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﺁوﻳﺰون‬
‫ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺷﺎﺧﻪ اي از درﺧﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و ﮐﺘﺎب ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪» :‬ﻳﻪ ﻣﻴﻤﻮن ﮐﻮﭼﻮﻟﻮي ﻗﺸﻨﮓ»‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺧﻮﻧﺪن رو ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎهﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ اي ﮔﻴﺮ دادﻩ و ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺁوﻳﺰان ﺷﺪﻩ اﺳﺖ و‬
‫ﺧﻮد را ﺗﺎب ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ اون ﻧﺸﻮن دادم ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ از ﻳﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺗﺎب ﺑﺨﻮرم‪.‬‬

‫‪21.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺿﺪ ﻧﻮر درﺧﺖ ﺑﻠﻮط‪ .‬ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن روي ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ ﻣﺎ اون ﻗﺪر روي درﺧﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﺱﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺳﺘﺎرﻩ‬
‫هﺎ در ﺑﻴﺎن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻧﮕﺮان ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺖ هﺎي ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻳﻪ ﮐﻢ دﻳﮕﻪ ﺑﻤﻮن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺟﻨﻲ ﺧﻴﻠﻲ دوس ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮﻩ ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 10‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺟﻨﻲ‪ .‬ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻢ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ و اون ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ هﻢ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬

‫‪22.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ ﺁورد‪ ،‬ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون ﺗﻨﻬﺎ رﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﮐﻪ زن ﺑﻪ ﺡﺮف‬
‫هﺎي او ﮔﻮش ﻧﻤﻲ دهﺪ‪ .‬او در ﺡﺎل ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺠﻠﻪ اﺳﺖ‪ .‬زن ﺑﺮاي ﻟﺡﻈﺎﺗﻲ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ هﺮ روز ﻣﻌﺠﺰﻩ هﺎي زﻳﺎدي اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩ اﻋﺘﻘﺎد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻦ‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﻌﺠﺰﻩ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫‪23.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺰارع ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ ‪١٩٥٤ -‬‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ در ﮐﻨﺎر هﻢ راﻩ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﻠﻮخ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﭘﺱﺮ ﻧﻮﺟﻮان‪ ،‬از دوﭼﺮﺧﻪ هﺎي ﺧﻮد ﭘﻴﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ و ﭼﻨﺪ‬
‫ﺗﮑﻪ ﮐﻠﻮخ در دﺳﺖ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ 1:‬هﻲ‪ ...‬ﮔﻢ ﺷﻮ‪.‬‬
‫ﺗﮑﻪ ﮐﻠﻮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺧﻢ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬ﺗﻮ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ اي ﻳﺎ ﻓﻘﻁ ﺧﻨﮕﻲ؟‬
‫ﭘﺱﺮ ‪) ٣‬اداي ﻓﺎرﺳﺖ را در ﻣﻲ ﺁورد ‪):‬ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدش را ﮐﻨﺎر ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﭘﺱﺮ ‪ ١‬و ﭘﺱﺮ ‪ ٢‬هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻠﻮخ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ از اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺮو‪.‬‬
‫ﮐﻠﻮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو ﺑﺮو‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ در ﺟﺎدﻩ ﺑﺪود‪ .‬اﻣﺎ ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁهﻨﻲ او‪ ،‬ﻣﺎﻳﻪ ﻋﺬاب ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ او داد ﻣﻲ زﻧﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻟﻨﮕﺎن ﻟﻨﮕﺎن راﻩ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺪو! ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ!‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ ١‬و ﭘﺱﺮ ‪ ٢‬ﺑﻪ ﻃﺮف دوﭼﺮﺧﻪ هﺎﻳﺸﺎن ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬ﺳﻮار ﺷﻴﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪:١‬ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﻴﻦ!‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ از رﻓﺘﻦ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮار دوﭼﺮﺧﻪ هﺎﻳﺸﺎن ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٣‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻴﺮﻳﻤﺶ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬هﻲ ﻋﻮﺿﻲ‪ ،‬ﻣﺎ دارﻳﻢ ﻣﻲ ﺁﻳﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮهﺎ ﺑﺎ دوﭼﺮﺧﻪ هﺎﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ هﻢ ﭼﻨﺎن اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺁن هﺎ را‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻤﺖ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻟﻨﮕﺎن ﻟﻨﮕﺎن در ﺟﺎدﻩ ﻣﻲ دود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو!‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 11‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮار او را دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬هﻲ ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮد!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ هﻤﺎن ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁهﻨﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﭘﺱﺮ هﻢ ﭼﻨﺎن او را‬
‫ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁن هﺎ ﺑﻪ او ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﻋﺖ دوﻳﺪن ﻓﺎرﺳﺖ اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲ‬
‫ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو!‬
‫از اﻳﻦ ﭘﺲ‪ ،‬ﺗﺼﺎوﻳﺮ را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺁهﺱﺘﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺱﺮهﺎ هﻢ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي رﮐﺎب ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮاي ﻓﺮار از دﺳﺖ ﺁن هﺎ ﺳﺮﻋﺘﺶ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁهﻨﻲ او‬
‫در هﻢ ﻣﻲ ﺷﮑﻨﻨﺪ و ﻗﻄﻌﺎت ﺁهﻦ و ﺗﺱﻤﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺘﻌﺠﺐ و‬
‫ﺡﻴﺮت زدﻩ و ﺑﺪون اﻳﻦ ﮐﻪ از دوﻳﺪن دﺳﺖ ﺑﮑﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎهﺎي ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻋﺘﺶ را‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﮐﻔﺶ هﺎي ﺁهﻨﻲ‪ ،‬ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺷﺪﻩ و از ﭘﺎي او ﺟﺪا ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺡﺎﻻ ﻓﺎرغ از ﮐﻔﺶ هﺎي ﺳﻨﮕﻴﻨﻲ ﮐﻪ ﺁزارش ﻣﻲ دادﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از‬
‫ﭘﺱﺮهﺎي دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮار دور ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﭘﺱﺮهﺎ ﺑﺎ دوﭼﺮﺧﻪ از روي ﻗﻄﻌﺎت ﺧﺮد ﺷﺪﻩ ﮐﻔﺶ‬
‫هﺎي ﻓﺎرﺳﺖ رد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺎﻻ دﻳﺪي‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﮐﻪ اﮔﻪ اﻳﻨﺎرو ﺑﺮات ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﻲ ﮐﺮدم‪،‬‬
‫ﺡﺮﻓﻤﻮ ﺑﺎور ﻧﻤﻲ ﮐﺮدي‪.‬‬

‫‪24.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ درﺳﺖ ﻣﺚ ﺑﺎد ﺑﺪوم‪.‬‬

‫زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺠﻠﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻳﺎد ﺁوري ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬از اون روز ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﻣﻲ دوﻳﻴﺪم و ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‪.‬‬

‫‪25.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺰارع ‪ -‬روز ‪١٩٥٤ -‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺡﺪاﮐﺜﺮ ﺳﺮﻋﺖ از ﭘﺱﺮهﺎ دور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺱﺮهﺎ دﺳﺖ از رﮐﺎب زدن ﻣﻲ ﮐﺸﻨﺪ و‬
‫ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﺡﻨﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺟﺎدﻩ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ و دﻳﮕﺮ‬
‫ﮐﺱﻲ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪: ٢‬اون در رﻓﺖ! ﺑﮕﻴﺮﻳﺪش!‬
‫ﭘﺱﺮ اول ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دوﭼﺮﺧﻪ اش را روي زﻣﻴﻦ رهﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ در هﻤﺎن ﺡﺎل دوﻳﺪن‬
‫وارد ﻳﮏ ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪26.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ اي در ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﻋﺪﻩ اي زﻧﺪاﻧﻲ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس زﻧﺪان ﺑﻪ ﺗﻦ دارﻧﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺸﺎن ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮ ﺑﻪ هﻢ‬
‫ﺑﺱﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﺬرد ‪.‬زﻧﺪاﻧﻲ هﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﻨﺪن ﻋﻠﻒ هﺎي هﺮز ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫‪27.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 12‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻋﺮض ﺧﻴﺎﺑﺎن را در ﺡﺎل دوﻳﺪن ﻃﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬دو ﭘﻴﺮﻣﺮد در ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ‬
‫اﻧﺪ و اﻳﻦ ﺻﺡﻨﻪ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻳﮑﻲ از ﭘﻴﺮﻣﺮدهﺎ‪ :‬اﻳﻦ ﭘﺱﺮﻩ ﺡﺘﻤﺎً ﻳﻪ دوﻧﺪﻩ س!‬

‫‪28.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ دوان دوان از ﻳﮏ راﻩ ﺑﺎرﻳﮏ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻤﺎً ﻳﺎدت ﻣﻲ ﺁد ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ اﻧﮕﺎر ﺟﻨﻲ دوس ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدﻩ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن؟ ﺧﺐ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ ﺟﻨﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻮد‪ ،‬درﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫ﺟﻨﻲ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎدرش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻬﺸﺖ و ﭘﺪرش هﻢ ﻳﻪ ﮐﺸﺎورز ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺧﺎﻧﻪ ﺟﻨﻲ را ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ؟ ﺟﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ اﻃﺮاف ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﻲ ﮔﺮدد‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ﻣﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﭽﻪ هﺎﺷﻮ ﻣﻲ‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪ و اوﻧﺎرو ﺑﻐﻞ ﻣﻲ ﮐﺮد ‪.‬اون روز ﺟﻨﻲ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺪرﺳﻪ هﻢ‬
‫ﻧﻴﻮﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻲ ﻣﻲ دود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﭼﺮا اﻣﺮوز ﻧﻴﻮﻣﺪي ﻣﺪرﺳﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻴﺲ! ﭘﺪرم ﺧﻮاﺑﻪ!‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺖ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﺑﺎ هﻢ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻲ دوﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ﻣﺱﺖ و ﻻ‬
‫ﻳﻌﻘﻞ روي ﺑﺎﻟﮑﻦ ﺟﻠﻮﻳﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺟﻨﻲ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺪو!‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ‪:‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﻓﺮار ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﮔﺮدي ﺧﻮﻧﻪ!‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻲ رود‪ .‬ﺟﻨﻲ ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻮﺗﻪ هﺎي اﻧﺒﻮﻩ ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ ﻣﻲ‬
‫ﮐﺸﺪ‪ .‬ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ﮐﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﻧﻴﻢ ﺧﻮردﻩ اي را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬در ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ‪ :‬ﮐﺪوم ﮔﻮري هﺱﺘﻲ؟‬
‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ از ﻣﺰرﻋﻪ ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ ﺧﺎرج ﺷﺪﻩ و وارد ﻣﺰرﻋﻪ ذرت ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪر هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺟﻨﻲ! ﺟﻨﻲ! ﮐﺠﺎﻳﻲ؟ ﺟﻨﻲ!‬
‫ﺟﻨﻲ زاﻧﻮ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ را هﻢ وادار ﺑﻪ زاﻧﻮ زدن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻴﺎ ﺑﺎ هﻢ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﻢ!‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺟﻨﻲ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺧﺪاي ﻣﻬﺮﺑﻮن! ﻣﻨﻮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ از اﻳﻦ ﻣﺰرﻋﻪ دور دور دور ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺧﺪاي ﻣﻬﺮﺑﻮن‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ از اﻳﻦ ﺟﺎ دور دور دور ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ از ﮐﺎرهﺎي ﺧﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﺳﺮ در‬
‫ﺁورد‪.‬‬
‫ﭘﺪر ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺟﻨﻲ! ﺑﺮﮔﺮد اﻳﻦ ﺟﺎ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺧﺪا ﺟﻨﻲ رو ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻧﮑﺮد‪ ،‬وﻟﻲ در ﻋﻮض‪...‬‬

‫‪29.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز )‪)١٩٥٥‬‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 13‬‬

‫ﻳﮏ اﻓﺱﺮ ﭘﻠﻴﺲ‪ ،‬ﺟﻨﻲ را ﺗﺎ ﮐﺎروان )اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ اﺗﺎﻗﮏ دار( ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﺶ هﻤﺮاهﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺟﻨﻲ‪ ،‬او را ﺑﻴﺮون از ﮐﺎروان ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ و ﺟﻨﻲ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﮐﺎروان ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪): ...‬ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ هﺎ ﺳﭙﺮد ﻳﻪ ﮐﺎري ﮐﻨﻦ ﺗﺎ ﺟﻨﻲ دﻳﮕﻪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﺑﺎش ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﺟﻨﻲ رﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﮐﺮﻳﮑﻤﻮر زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﻦ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺡﺎل ﺷﺪم ﭼﻮن اوﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮدن‪.‬‬

‫‪30.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ )‪)١٩٥٥‬‬

‫ﺟﻨﻲ از ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رود و وارد اﺗﺎق ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ ﺷﺐ هﺎ‪ ،‬ﺟﻨﻲ ﻳﻮاﺷﮑﻲ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ‪ .‬ﺑﻬﺎﻧﻪ ش‬
‫هﻢ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻪ‪ .‬دﻳﮕﻪ از ﭼﻲ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺪا ﻋﺎﻟﻤﻪ‪...‬‬

‫‪31.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ /‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻓﺎرﺳﺖ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ اون از ﺳﮓ ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺳﮓ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﻲ داﺷﺘﻦ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﻦ و ﺟﻨﻲ دوﺳﺘﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي هﻢ‬
‫ﺑﻮدﻳﻢ‪...‬‬

‫‪32.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬روز )‪)١٩٦١‬‬

‫اﮐﻨﻮن ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ ﺷﺎﮔﺮدان دﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻧﻲ هﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁن هﺎ در ﺟﺎدﻩ ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دوﺳﺘﻲ ﻣﺎ ﺗﺎ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن هﻢ ﻃﻮل ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﻠﻮﺧﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬هﻲ‪ ،‬ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺱﻪ دﻳﮕﻪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﻴﻮﻧﻲ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺸﺖ ﺁن هﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدﻩ و ﭘﺱﺮي ﭘﺸﺖ ﺁن اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ﮐﻠﻮﺧﻲ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺪو ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪو!‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬هﻲ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ؟!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﺘﺎب هﺎﻳﻲ را ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد‪ ،‬ﺑﻪ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪازد و در ﻃﻮل ﺟﺎدﻩ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫دوﻳﺪن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﻣﻴﻮن هﻢ ﺑﻪ راﻩ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪) ١‬ﺑﻪ راﻧﻨﺪﻩ(‪ :‬زود ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﮕﻴﺮش!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو! ﺑﺪو!‬
‫ﭘﺱﺮ ‪: ١‬ﺁﻓﺮﻳﻦ‪ ،‬اﺡﻤﻖ‪ .‬ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود و ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :٢‬ﺑﺪو ﻋﻮﺿﻲ!‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬اﺡﻤﻖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺗﮑﻮن ﺑﺪﻩ!‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ ١‬از ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻠﻮخ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 14‬‬

‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬ﻳﺎﻻ دﻳﮕﻪ‪ ،‬ﺑﺪو!‬

‫ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﭘﺱﺮ ‪ ١‬و ‪ ٢‬از ﭘﺸﺖ ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻠﻮخ‬
‫ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬ﺑﺪو ﺟﮏ رﺑﻴﺖ!‬
‫ﮐﺎﻣﻴﻮن هﻢ ﭼﻨﺎن ﻓﺎرﺳﺖ را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ دوﻳﺪن ﺧﻮد ﻣﻲ اﻓﺰاﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﺡﺼﺎر ﻣﺰرﻋﻪ اي رد ﺷﺪﻩ و وارد ﺁن ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﮐﺎﻣﻴﻮن هﻢ او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬ﺑﺪو !ﺑﺪو اﺡﻤﻖ ﺟﻮن! ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺪو ﻓﺎرﺳﺖ!‬

‫‪33.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز )‪)١٩٨١‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎل ﺗﻌﺮﻳﻒ داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﻲ اش‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون روز‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﺎ اون ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ دوﻳﻴﺪم‪ .‬اﺻﻼً هﻢ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدم ﮐﺠﺎ ﻣﻲ ﺧﻮام‬
‫ﺑﺮم‪.‬‬

‫‪34.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ‪ -‬روز )‪)١٩٦١‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺟﺎدﻩ ﻣﻲ دود و ﮐﺎﻣﻴﻮن او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﭘﺱﺮ ‪ :١‬ﺑﺪو!‬
‫ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را زﻳﺎد ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻤﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎل دوﻳﺪن‪،‬‬
‫وارد زﻣﻴﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ دو ﺗﻴﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎ هﻢ ﺑﺎزي ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬از وﺳﻁ زﻣﻴﻦ رد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﻣﻴﺎن ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮاﻧﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎزي ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ اﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺡﻀﻮر دارد‪ .‬او ﮐﻼهﻲ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺑﺮ ﺳﺮ‬
‫دارد‪ .‬ﮔﺮوهﻲ از دﺳﺘﻴﺎران ﻣﺮﺑﻲ‪ ،‬دور او ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن هﻢ ﮐﻨﺎر‬
‫اوﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎزﻳﮑﻦ ﺧﻁ ﺡﻤﻠﻪ‪ ،‬ﺗﻮپ را ﺑﻪ هﻮا ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺁن ﺑﺎزﻳﮑﻦ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬرد‪ .‬ﺑﺎزﻳﮑﻨﻲ ﺗﻮپ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺁن ﺑﺎزﻳﮑﻦ هﻢ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل‬
‫داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ ،‬از ﺟﺎي ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد ‪.‬دﺳﺘﻴﺎران ﻣﺮﺑﻲ هﻢ ﺑﻪ ﺗﺒﻌﻴﺖ از او ﻣﻲ اﻳﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ :‬اون دﻳﮕﻪ ﮐﻴﻪ؟‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن‪ :‬اون ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﮐﻢ ﺧﻞ وﺿﻌﻪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از زﻳﺮ دروازﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬرد و از زﻣﻴﻦ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺱﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ وارد زﻣﻴﻦ ﮐﺎﻟﺞ هﻢ‬
‫ﺷﺪم‪.‬‬

‫‪35.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬زﻣﻴﻦ ﺑﺎزي داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٢‬‬

‫ﺗﻮپ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﻪ هﻮا ﭘﺮﺗﺎب ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان در اوج هﻴﺠﺎن‪ ،‬ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ‪.‬ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن در داﺧﻞ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ دوﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﮐﺎرت هﺎﻳﻲ را ﮐﻨﺎر هﻢ ردﻳﻒ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ ﮐﻪ روي ﺁن »ﺑﺪو« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻟﺒﺎس ورزﺷﻲ‬
‫داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ را ﺑﻪ ﺗﻦ دارد و داﺧﻞ زﻣﻴﻦ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺡﻮ ﺡﺮﮐﺎت ﺗﺸﻮﻳﻖ‬
‫ﮐﻨﻨﺪﻩ هﺎي ﺗﻴﻤﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﮑﻲ از اﻓﺮاد ﺗﻴﻢ او‪ ،‬ﺗﻮپ را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮپ‬
‫را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 15‬‬

‫ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﻳﺎﻻ ﺑﺪو!‬

‫ﻣﺮﺑﻲ‪ ،‬دﺳﺘﻴﺎران او و ﺗﻤﺎم ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺗﻴﻢ داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﺑﺪو‪ ،‬اﺡﻤﻖ ﺡﺮوﻣﺰادﻩ! ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻃﻮل زﻣﻴﻦ را ﻣﻲ دود ‪.‬او از ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺪاﻓﻌﺎن ﺗﻴﻢ ﺡﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان دوﺑﺎرﻩ‬
‫ﮐﺎرت هﺎي ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺁن هﺎ ﺑﺎ هﻴﺠﺎن زﻳﺎد‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﺗﺎﺑﻠﻮي »ﺑﺪو« را ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬ﻟﺡﻈﺎﺗﻲ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺁن هﺎ ﮐﺎرت هﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮﻣﻲ‬
‫ﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر ﺁن هﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ ﮐﻪ روي ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ«‪ .‬ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل‬
‫داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎدزﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﻨﺎر زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﺑﺪو! ﺑﺎزم ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﮐﻨﺎرﻩ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ دود‪ .‬دو ﻧﻔﺮ از ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺡﺮﻳﻒ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺡﻤﻠﻪ ور ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل‪ ،‬دﺳﺘﻴﺎران و ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺗﻴﻢ‪ ،‬هﻤﮕﻲ ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي زﻣﻴﻦ هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﺑﺪو! ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎرﻩ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف اﻧﺘﻬﺎي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ دود‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺗﻴﻢ ﺡﺮﻳﻒ ﺑﻪ روي‬
‫زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﻨﺪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ دود و ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ او را ﻧﮕﻪ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﻳﮑﻲ از ﺑﺎزﻳﮑﻨﺎن ﺡﺮﻳﻒ‪ ،‬ﺑﻪ روي او ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﻲ رود‪ .‬داور‬
‫ﺑﺎزي دﺳﺖ هﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎ هﻴﺠﺎن‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود و از ﺧﻁ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﺬرد و وارد ﺗﻮﻧﻞ اﺳﺘﺎدﻳﻮم ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﺑﻪ ﻳﮑﻲ از دﺳﺘﻴﺎران ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﮔﻤﻮﻧﻢ اون اﺡﻤﻖ ﺗﺮﻳﻦ ﺁدم اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺷﻪ! وﻟﻲ ﺧﺐ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ دوﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دورﻩ داﻧﺸﮑﺪﻩ‪ ،‬دورﻩ ﺷﻠﻮغ و ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪36.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ /‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ‪ -‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ‪(11‬‬

‫ژوﺋﻦ ‪)١٩٦٣‬‬

‫ﻳﮏ ﻣﺠﺮي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ ﺑﺮ ﺻﻔﺡﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬‬
‫ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ )از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬اﻣﺮوز‪ ،‬اﻓﺮاد ﭘﻠﻴﺲ ﻓﺪرال ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﻳﮏ ﺡﮑﻢ دوﻟﺘﻲ وارد‬
‫داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫‪37.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻣﻲ رود ﮐﻪ رو ﺑﻪ روي در داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ‪ :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار‪ ،‬ﺟﻮرج واﻻس‪ ،‬در اﻗﺪاﻣﻲ ﻧﻤﺎدﻳﻦ ﮐﻨﺎر در داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻳﺱﺘﺎد ‪.‬‬
‫ﺟﻮرج واﻻس‪ :‬ﻣﺎ اﻳﻦ اﻗﺪام ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي را ﺗﻘﺒﻴﺡ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪38.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ /‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺎ در ﻳﮏ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺟﻮرج واﻻس را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر در داﻧﺸﮕﺎﻩ‬
‫اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺗﺰﻧﺒﺎخ )از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس‪ ،‬ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺡﺮﮐﺖ ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﻃﻮر اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دارﻳﻦ از اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﺡﮑﻢ دوﻟﺘﻲ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﮐﻨﻴﻦ‪ .‬اﻳﺱﺘﺎدن ﺷﻤﺎ ﺟﻠﻮي در داﻧﺸﮕﺎﻩ‪،‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 16‬‬

‫اﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ رو دارﻩ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺟﻠﻮي ﻣﺎ رو هﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻦ ﺗﺎ اﻳﻦ ﮐﺎرو ﻧﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺱﺌﻮﻟﻴﺖ ﻋﺪم اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎرو ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻦ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﻲ‬
‫دﻳﻦ ﮐﻪ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ارل‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ارل‪ :‬اون راﮐﻮن هﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﻴﺎن داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺎ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬راﮐﻮن هﺎ؟ وﻗﺘﻲ راﮐﻮن هﺎ ﻣﻲ ﺁن ﺗﻮي اﻧﺒﺎر ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺎ ﻳﻪ ﺟﺎرو ﻣﻲ اﻓﺘﻪ‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن‪.‬‬
‫ارل‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرم اون ﮐﺎﮐﺎﺳﻴﺎهﺎي ﺑﻮﮔﻨﺪوﺋﻪ‪ .‬اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻴﺎن داﻧﺸﮕﺎﻩ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﻣﺎ؟ اوﻧﺎ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫‪39.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺮﺑﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ ﻧﮕﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎري ﺑﻴﺮون از داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺑﺎ دورﺑﻴﻦ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي ﺑﻪ ﻧﻴﺮوهﺎي ﻣﺱﻠﺡ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ وارد ﻋﻤﻞ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺡﺎل ﺻﺡﺒﺖ ﺑﺎ ژﻧﺮال‬
‫ﮔﺮاهﺎم اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‪ :‬اﮐﻨﻮن ﺷﻤﺎ در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن هﺎي ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ژﻧﺮال ﮔﺮاهﺎم‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﺎرد ﻣﻠﻲ‬
‫در ﮐﻨﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود و ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ و ژﻧﺮال ﮔﺮاهﺎم ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﺡﺮف هﺎي ﺁن دو ﮔﻮش‬
‫ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس‪ :‬ﻧﻪ اﻣﺮوز و ﻧﻪ هﻴﭻ روز دﻳﮕﻪ اي‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﻪ ﺧﺮج ﺑﺪﻳﻢ‪ .‬ﮔﺎرد ﻣﻠﻲ‬
‫هﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﺑﺎزاي ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ هﺱﺘﻦ‪ .‬اوﻧﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻦ و ﺑﺮادران ﻣﺎ ﺑﻪ ﺡﺱﺎب ﻣﻲ ﺁن‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﭘﻴﺮوز ﺑﺸﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ ﻣﺮدم اﻣﺮﻳﮑﺎ رو از ﺧﻄﺮي ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اوﻧﺎس‪ ،‬ﺑﺎﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﻨﻴﻢ؛ ﭼﻴﺰي ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﺎل هﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ اون ﺡﺮف زدﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ دﻳﮑﺘﺎﺗﻮري ﻧﻈﺎﻣﻴﻪ‬
‫و ﻋﻤﻞ اﻣﺮوز ﺷﺎهﺪ اﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎس‪.‬‬

‫‪40.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز‬

‫اﻓﺮاد ﮔﺎرد ﻣﻠﻲ ﺑﺎ اﺳﻠﺡﻪ هﺎي ﺧﻮد ﺟﻠﻮي در داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﭘﻠﻴﺲ هﺎي‬
‫اهﻞ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ و ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﻳﻦ ﺷﻬﺮ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﺁن هﺎ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ و دﺳﺖ هﺎﻳﺸﺎن را ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻲ رود‪ .‬دو داﻧﺸﺠﻮي ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﻲ‬
‫روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‪ :‬اﻣﺮوز در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ‪ ،‬دو داﻧﺸﺠﻮي ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم هﺎي ﺟﻤﻴﻲ هﻮد و‬
‫وﻳﻮﻳﻦ ﻣﺎﻟﻮن اﺳﻢ ﻧﻮﻳﺱﻲ ﮐﺮدﻩ و ﺑﺮاي ﺗﺮم ﺗﺎﺑﺱﺘﺎن واﺡﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺘﺎب هﺎي داﻧﺸﺠﻮي ﺟﻮان ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﮐﻪ در ﺡﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ داﻧﺸﮕﺎﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ روي‬
‫زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺷﺪﻩ‪ ،‬از ﻻﺑﻼي ﭘﻠﻴﺲ هﺎ و ﻣﺮدم ﻣﻲ ﮔﺬرد و‬
‫ﮐﺘﺎب هﺎ را از روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬او ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﺁن دﺧﺘﺮ ﺟﻮان ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﺎﺗﻮن روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 17‬‬

‫‪41.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬دﻓﺘﺮ ﻣﺮﺑﻲ ‪ -‬ﺷﺐ )‪)١٩٦٣‬‬

‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﺳﺖ‪ .‬در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﮐﻨﺎر در داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس ﮐﺎري را ﮐﻪ وﻋﺪﻩ دادﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻤﻠﻲ ﮐﺮد‪ .‬او در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﺱﺘﺎد و از ﺑﺮوز ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻳﮑﻲ از دﺳﺘﻴﺎران ﻣﺮﺑﻲ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ دﺳﺘﻲ ﺧﻮد ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد‪.‬‬
‫دﺳﺘﻴﺎر ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ا‪ ...‬اون ﮔﺎﻣﭗ ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل و دﺳﺘﻴﺎراﻧﺶ ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺡﻮﻟﻪ اي ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫دور ﺧﻮد ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ‪ ،‬وارد اﺗﺎق ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﺗﺎزﻩ ﺗﺮﻳﻦ اﺧﺒﺎر درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ واﻗﻌﻪ را در ﺳﺎﻋﺖ هﻔﺖ و ﺳﻲ‬
‫دﻗﻴﻘﻪ اﻣﺸﺐ‪ ،‬از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ان ﺑﻲ ﺳﻲ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻴﺎر ﻣﺮﺑﻲ‪ :‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬اون ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮﺑﻲ ﻓﻮﺗﺒﺎل‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭼﺖ هﺎﻧﺘﻠﻲ‪ :‬اﮐﻨﻮن ﮔﺰارش دﻳﮕﺮي دارﻳﻢ از ﺁﻧﺎﺳﻴﻦ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻣﺮﺑﻲ و دﺳﺘﻴﺎراﻧﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ و از ﮐﻨﺎر ﺁن هﺎ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ‪ ،‬رﻧﮕﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻳﮏ ﺗﺮﻳﺒﻮن و ﮐﻨﺎر هﻤﺱﺮش اﻳﺱﺘﺎدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬اون ﻣﺮد ﻳﻪ ﮐﻢ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﺑﺪ ﻧﻴﺲ‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺑﺸﻪ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار واﻻس در ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ‪.‬ﺻﺪاي ﺷﻠﻴﮏ اﺳﻠﺡﻪ اي ﺷﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد و او زﺧﻤﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳﻮي ﺿﺎرب ﺡﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬واﻻس‪،‬‬
‫زﺧﻤﻲ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻟﻲ ﺑﻌﻀﻲ هﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدن ﮐﻪ ﮐﺎر اون ﻧﺒﻮدﻩ‪.‬‬

‫‪42.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز )‪)١٩٨١‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﻪ زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ زن‬
‫ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ‪ ،‬زﻧﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﮐﻮدﮎ ﺧﻮد ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬واﻻس ﻧﻤﺮد‪.‬‬
‫اﺗﻮﺑﻮﺳﻲ در اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ‪:‬اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻦ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻁ ﺷﻤﺎرﻩ ﻧﻪ؟‬
‫زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎرﻩ ﭼﻬﺎرﻩ‪.‬‬
‫زن ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ و ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬از ﺡﺮف زدن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮش وﻗﺖ ﺷﺪم‪.‬‬
‫زن ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زن ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ‪ :‬وﻗﺘﻲ واﻻس زﺧﻤﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻳﺎدﻣﻪ‪ .‬اون ﻣﻮﻗﻊ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻮي ﮐﺎﻟﺞ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻳﻪ ﮐﺎﻟﺞ دﺧﺘﺮوﻧﻪ ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻦ؟ ﻳﺎ ﮐﺎﻟﺞ ﺷﻤﺎ دﺧﺘﺮوﻧﻪ ‪ -‬ﭘﺱﺮوﻧﻪ ﺑﻮد؟‬
‫زن ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ‪ :‬دﺧﺘﺮوﻧﻪ ‪ -‬ﭘﺱﺮوﻧﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 18‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻳﻪ ﮐﺎﻟﺠﻲ ﻣﻲ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ ﺑﺮم‪ .‬ﮐﺎﻟﺞ اوﻧﺎ ﻣﺨﺼﻮص دﺧﺘﺮا‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪43.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﻠﻮي ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺟﻨﻲ ‪ -‬ﺷﺐ )‪)١٩٦٣‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ زﻳﺮ ﺑﺎران در ﺟﻠﻮي ﮐﺎﻟﺞ ﺟﻨﻲ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻟﻲ ﻣﻦ هﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻲ رﻓﺘﻢ و اوﻧﻮ ﻣﻲ‬
‫دﻳﺪم‪.‬‬
‫اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪ .‬از داﺧﻞ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ‪ ،‬ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﮏ‬
‫ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت در دﺳﺖ دارد‪ .‬او ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺟﻨﻲ هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭘﺱﺮ داﺧﻞ‬
‫اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻣﻲ رود‪ .‬او از ﺷﻴﺸﻪ اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺁن ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ در ﺁن را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ راﻧﻨﺪﻩ را زﻳﺮ ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺟﻨﻲ از‬
‫اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺱﻪ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﺑﻴﻠﻲ )راﻧﻨﺪﻩ(‪ :‬ﺧﺪاي ﻣﻦ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬داري ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون ﺗﻮ رو اذﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﺮد؟‬
‫ﺑﻴﻞ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ از اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻴﻠﻲ‪ :‬اون ﭼﻲ ﮐﺎر دارﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻴﭽﻲ!‬
‫ﺑﻴﻠﻲ‪ :‬اون ﮐﻴﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ )ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ(‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺮو!‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻴﻠﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﻴﻠﻲ‪ ،‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻴﻠﻲ ‪:‬ﺑﺮو ﮔﻢ ﺷﻮ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺑﻴﻠﻲ‪ :‬ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮو ﮔﻢ ﺷﻮ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺮو ﺑﻴﻠﻲ! ﻳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ!‬
‫ﺑﻴﻠﻲ ﺳﻮار اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬اون ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ دوﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻴﻠﻲ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﮐﺎرو ﮐﺮدي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺮات ﺷﮑﻼت ﺁوردم‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدم داﻧﺸﮕﺎﻩ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺑﻨﺪاز! ﺑﻴﺎ!‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺖ ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ زور ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫‪44.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺁرام ﺁرام ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﺎق ﺟﻨﻲ ﻣﻲ روﻧﺪ و ﺑﻪ ﺁن ﻣﻲ رﺳﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﻦ اﺗﺎق ﺗﻮﺋﻪ؟‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 19‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺁرﻩ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ در را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺁن دو وارد اﺗﺎق ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪45.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﺎق ﺟﻨﻲ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺨﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﻣﻲ ﺧﻮاي ﮐﻲ ﺑﺎﺷﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﻢ؟‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬ﺁرﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺧﻮدم ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺗﻮ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻲ‪ .‬اﻳﻦ درﺳﺘﻪ ‪.‬وﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺁدم ﻣﻌﺮوﻓﻲ هﻢ ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻣﻌﺮوف ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺡﻮﻟﻪ اي را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ ﺗﺎ او ﻣﻮهﺎﻳﺶ را ﺧﺸﮏ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻳﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ اي ﻣﺜﻞ ﺟﻮﺁن ﺑﺎﺋﺰ ﺑﺸﻢ‪ .‬دوﺳﺖ دارم ﺗﮏ و ﺗﻨﻬﺎ روي ﺳﻦ‪،‬‬
‫ﮔﻴﺘﺎر ﺑﺰﻧﻢ و ﺁواز ﺑﺨﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫از رادﻳﻮ ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد]‪. [...‬‬

‫‪46.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ /‬اﺳﺘﺎدﻳﻮم ﻓﻮﺗﺒﺎل ‪ -‬روز)‪(1963‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﻋﺮض زﻣﻴﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﻣﻲ دود و ﻣﺪاﻓﻌﺎن ﺗﻴﻢ ﺡﺮﻳﻒ هﻢ در ﺗﻌﻘﻴﺐ او هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻳﮏ ﭘﺎرﭼﻪ اﺳﻢ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪ .‬ﺁن هﺎ ﺷﻌﺮي ﺑﺎ ﻣﻀﻤﻮن »ﺑﺪو ﻓﺎرﺳﺖ«‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ :‬ﺑﺪو! ﺑﺪو! ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﭼﻨﺎن در زﻣﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮل دوﻳﺪن اﺳﺖ و ﺟﻤﻌﻴﺖ او را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫وارد ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺎﻳﺎن زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻋﻀﺎي ﺗﻴﻢ ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ هﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﻮﻗﻒ‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﺎرت هﺎﻳﻲ را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﮐﻪ روي ﺁن ﮐﻠﻤﻪ‬
‫»اﻳﺱﺖ« ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ و ﻳﮏ ﺻﺪا ﺁواز »اﻳﺱﺖ« را ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ :‬اﻳﺱﺖ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد ﺟﻤﻌﻴﺖ در ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ زﻣﻴﻦ دﺳﺖ از دوﻳﺪن ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺮاد ﺗﻴﻢ او هﻢ ﻋﻼﻣﺖ اﻳﺱﺖ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪ .‬ﻋﺪﻩ اي از ﻣﺪاﻓﻌﺎن ﺗﻴﻢ رﻗﻴﺐ در ﻣﻨﻄﻘﻪ اﻧﺘﻬﺎﻳﻲ‬
‫زﻣﻴﻦ روي هﻢ ﻧﻘﺶ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎدهﺎي ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﻮش‬
‫ﻣﻲ دهﺪ و ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ دوزد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬دوران ﮐﺎﻟﺞ ﺧﻴﻠﻲ زود ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻓﻮﺗﺒﺎل‬
‫ﺑﺎزي ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪47.‬ﻓﻴﻠﻢ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ ﺧﺒﺮي ﭘﺎراﻣﻮﻧﺖ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٣‬‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﮐﻪ روي ﺁن ﻋﺒﺎرت »ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﻪ اﺧﺒﺎر ﭘﺎراﻣﻮﻧﺖ دوﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ« ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻲ اوﻧﺎ ﻣﻨﻮ ﻋﻀﻮ ﺗﻴﻢ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ »هﻢ ﮐﺮدن‪ .‬اﻋﻀﺎي‬
‫اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر اﻣﺮﻳﮑﺎ دﻳﺪار ﻣﻲ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 20‬‬

‫‪48.‬ﻓﻴﻠﻢ هﺎي ﺧﺒﺮي ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ‬

‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي ﻳﮏ ﺗﻮپ ﻓﻮﺗﺒﺎل اﻣﻀﺎ ﺷﺪﻩ را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻴﻢ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ«‬
‫هﻢ ﻣﻘﺎﺑﻞ او اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس رﺳﻤﻲ در ﺑﻴﻦ ورزﺷﮑﺎران دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )ﺻﺪاي روي ﺗﺼﻮﻳﺮ(‪ :‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي اﻣﺮوز در دﻓﺘﺮ ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﺎ ﺗﻴﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎل‬
‫داﻧﺸﮕﺎهﻲ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ« دﻳﺪار ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪49.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺗﺎﻻر ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻲ ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٣‬‬

‫اﻋﻀﺎي ﺗﻴﻢ« ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ« دور ﻣﻴﺰ ﻏﺬا اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪ .‬اﻧﻮاع و اﻗﺱﺎم ﻏﺬا و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ روي‬
‫ﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺱﻤﺖ دﻳﺪار ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر وﻗﺖ ﻏﺬا‬
‫ﺧﻮردن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ اي از روي ﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬روي ﻣﻴﺰ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي از اﻳﻦ ﻧﻮع ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﮑﺎري در ﺁن را ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﻧﺎ ﻣﺎرو ﺑﺎ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻏﺬا و ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ول ﮐﺮدن ﺗﻮي ﻳﻪ اﺗﺎق‬
‫ﮐﻮﭼﻴﮏ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﮔﺸﻨﻪ م ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺗﺸﻨﻪ م ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻄﺮي را ﺳﺮ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دوﻣﻴﺶ هﻢ ﻣﺠﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ اون ﺷﺐ ﭘﻮﻧﺰدﻩ ﺗﺎ ﺷﻴﺸﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺧﻮردم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﮏ ﺷﻴﺸﻪ ﺧﺎﻟﻲ را ﮐﻨﺎر ﺗﻮدﻩ اي از ﺷﻴﺸﻪ هﺎي ﺧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮردﻩ‪ ،‬ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬارد‪ .‬دﺳﺖ روي ﺷﮑﻤﺶ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و ﺁروغ ﺑﻠﻨﺪي ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬

‫‪50.‬ﻓﻴﻠﻢ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ‬

‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي ﺑﺎ اﻋﻀﺎي ﺗﻴﻢ« ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ« دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي‪ :‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬از ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺗﻴﻢ ﭼﻪ اﺡﺱﺎﺳﻲ داري؟‬
‫ﺑﺎزﻳﮑﻦ ‪ :١‬ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻨﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺎزﻳﮑﻦ دﻳﮕﺮي رو ﺑﻪ روي رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﺑﺎ او دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي‪ :‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ ‪.‬از ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﺗﻴﻢ » ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ« ﭼﻪ اﺡﺱﺎﺳﻲ‬
‫داري؟‬
‫ﺑﺎزﻳﮑﻦ ‪ :٢‬اﺡﺱﺎس ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ دارم ﻗﺮﺑﺎن ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي‪ :‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬از ﻋﻀﻮﻳﺖ در ﺗﻴﻢ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ »ﭼﻪ اﺡﺱﺎﺳﻲ‬
‫داري؟‬
‫ﺑﺎزﻳﮑﻦ ‪ :٣‬اﺡﺱﺎس ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ دارم ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫ﺑﺎزﻳﮑﻦ ‪ ٣‬از رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر دور ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ‬
‫از ﺷﺪت درد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑﻞ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﺑﺎ او دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي ‪:‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﭼﻪ اﺡﺱﺎﺳﻲ داري؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺷﺎش دارم‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي ﺑﻪ ﻃﺮف دورﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻲ زﻧﺪ ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ دوﺳﺘﻤﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻩ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 21‬‬

‫‪51.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ‪ /‬ﺗﻮاﻟﺖ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺗﻮاﻟﺖ ادرار ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ در ﺗﻮاﻟﺖ را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد و ﺳﻴﻔﻮن را ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬دﺳﺖ‬
‫هﺎﻳﺶ را ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ و در هﻤﻴﻦ ﺡﺎل ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﻋﮑﺱﻲ از ﻣﺮﻳﻠﻴﻦ ﻣﻮﻧﺮو و ﻗﺎب ﻋﮑﺱﻲ از‬
‫ﮐﻨﺪي و ﺑﺮادرش‪ ،‬ﺑﺎﺑﻲ‪ ،‬ﺟﻠﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺪون هﻴﭻ دﻟﻴﻠﻲ ﻣﺸﺨﺼﻲ اون رﺋﻴﺲ‬
‫ﺟﻤﻬﻮر ﺟﻮون و ﻧﺎزﻧﻴﻦ رو ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺗﺮور ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪52.‬ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺁرﺷﻴﻮي ‪ -‬روز‬

‫ﺑﺎ ﺡﺮﮐﺖ ﺁهﺱﺘﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﻨﺪي را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ در ﻣﺎﺷﻴﻦ روﺑﺎزي اﻳﺱﺘﺎدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ هﻢ‪...‬‬

‫‪53.‬ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﺁرﺷﻴﻮي‬

‫راﺑﺮت ﮐﻨﺪي ﭘﺸﺖ ﻳﮏ ﺗﺮﻳﺒﻮن اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﻣﺮدم ﺑﺮاي او ﮐﻒ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺮادر ﮐﻮﭼﻴﮏ ﺗﺮ اوﻧﻮ ﮐﺸﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮادرﻩ ﺗﻮي‬
‫ﺁﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﻳﻪ هﺘﻞ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪54.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎواﻧﺎ ‪ /‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز )‪)١٩٨١‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﺱﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮادر ﺷﺪن اﻧﻘﺪر ﺳﺨﺘﻪ‪.‬‬

‫‪55.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز ‪ -‬ﺟﺸﻦ ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻠﻲ)‪(1966‬‬

‫داﻧﺸﺠﻮﻳﺎن ﺑﺎ ﮐﻼﻩ هﺎي رﺳﻤﻲ و ﻟﺒﺎس هﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺮﻳﺒﻮن ﻣﻲ روﻧﺪ ﺗﺎ دﻳﭙﻠﻢ ﺧﻮد را‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﺳﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻮاﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬او هﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺮﻳﺒﻮن ﻣﻲ رود و دﻳﭙﻠﻤﺶ را‬
‫ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫رﻳﺎﺳﺖ داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬ﺑﺎورت ﻣﻲ ﺷﻪ؟ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﮐﻪ ﻓﻘﻁ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎزي‬
‫ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﺪرﮎ داﻧﺸﮕﺎهﻢ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ داﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺡﮑﻢ ﺑﺎ ﮔﺎﻣﭗ دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺡﺎﺿﺮ‬
‫ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ داﻧﺸﮕﺎﻩ‪ :‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ ﭘﺱﺮم‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ در ﺑﻴﻦ ﺡﺎﺿﺮان ﻧﺸﺱﺘﻪ و اﺷﮏ ﻣﻲ رﻳﺰد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﮏ ﻣﺠﺱﻤﻪ ﺑﺰرگ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﻨﺪ و ﻋﮑﺲ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﻲ از‬
‫ﻣﺄﻣﻮران ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮي ارﺗﺶ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 22‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺪﻩ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮات ﻧﮕﻬﺶ ﻣﻲ دارم‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺎرﺳﺖ دﻳﭙﻠﻢ ﻓﺎرﺳﺖ را از او ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪.‬ﻣﺄﻣﻮر ارﺗﺶ روي ﺷﺎﻧﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻟﺡﻦ ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ارﺗﺸﻲ هﺎ ﺑﺎ او ﺻﺡﺒﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺄﻣﻮر ﺳﺮﺑﺎز ﮔﻴﺮي ارﺗﺶ‪ :‬ﭘﺱﺮم‪ ،‬ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬درﺑﺎرﻩ ﺁﻳﻨﺪﻩ ت ﻓﮑﺮي ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻓﮑﺮ؟!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰوﻩ ﮐﻮﭼﮑﻲ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﻋﻤﻮﺳﺎم روي ﺁن ﭼﺎپ ﺷﺪﻩ و ﺟﻤﻠﻪ« ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ‬
‫ﺑﺮاي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮدان ﺟﻮان؛ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز در ﻣﺮﮐﺰ ﺳﺮﺑﺎزﮔﻴﺮي ارﺗﺶ اﻣﺮﻳﮑﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﻮد ﺛﺒﺖ‬
‫ﻧﺎم ﮐﻨﻴﺪ« ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺳﻼم‪ .‬ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ‪...‬‬

‫‪56.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﻮﺑﻮس ارﺗﺶ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٦‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ارﺗﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻴﺮون ﺑﺎران ﺷﺪﻳﺪي ﻣﻲ ﺑﺎرد و راﻧﻨﺪﻩ هﻢ در ﺡﺎل‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﮐﺸﻴﺪن ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ هﺱﺘﻢ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ اﺗﻮﺑﻮس ارﺗﺶ‪ :‬هﺮ ﺧﺮي هﺱﺘﻲ ﺑﺎش! ﺗﻮ ﺡﺘﻲ ﻳﻪ ﺡﺸﺮﻩ ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ هﻢ ﻧﻴﺱﺘﻲ! ﺑﺮو‬
‫ﻳﻪ ﺟﺎ ﺑﺘﻤﺮگ! از ﺡﺎﻻ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﻋﻀﻮ ارﺗﺸﻲ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود ﺗﺎ روي ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ‬
‫ﻧﺸﺱﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ او اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪ :١‬اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭘﺮﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻌﺪي ﻣﻲ رود‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎز دوم هﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد و ﻣﺎﻧﻊ او ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪ :٢‬اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭘﺮﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ رود و ﺡﺎﻻ درﺳﺖ هﻤﺎن ﺡﺎﻟﺘﻲ را ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ روز اول ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ‬
‫اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺪرﺳﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬اوﻟﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭼﻪ اﺷﺘﺒﺎهﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﺰو ارﺗﺶ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﺳﺮﺑﺎز ﺳﻴﺎﻩ درﺷﺖ هﻴﮑﻞ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﻮد ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺠﻴﺒﻲ دارد‪ ،‬ﺑﻪ او ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬اﺳﻢ اﻳﻦ ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎﺑﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻧﮕﺎر ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﻮد ﮐﻪ هﺮ وﻗﺖ وارد ﻳﻪ ﺟﺎي ﺗﺎزﻩ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪم‪ ،‬ﺁدﻣﺎ راﺡﺖ ﻗﺒﻮﻟﻢ ﻧﻤﻲ ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﭼﻤﺪاﻧﺶ را از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ ﺟﺎ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻲ‪ ...‬اﻟﺒﺘﻪ اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﺱﺘﻢ ﻗﺮارﻩ ﺑﺎ ﮐﻲ رو ﺑﻪ رو ﺑﺸﻢ ﻳﺎ ﻗﺮارﻩ ﭼﻲ‬
‫ازم ﺑﭙﺮﺳﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬هﻴﭻ وﻗﺖ ﺳﻮار ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺷﺪي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺳﻮار ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺰرگ واﻗﻌﻲ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻦ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮﻣﻮ ﺗﻮي ﻗﺎﻳﻘﻲ هﺎي ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﮐﺎر ﮐﺮدم‪.‬‬
‫اوﻟﺶ ﺗﻮي ﻗﺎﻳﻖ داﻳﻴﻢ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﺮادر ﻣﺎدرﻣﻮ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫هﻤﻴﺸﻪ دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮدم ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﺑﻨﺠﺎﻣﻴﻦ‬
‫ﺑﺎﻓﻮرد ﺑﻠﻮﺋﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ هﻢ دﺳﺖ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬اﻣﺎ هﻤﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﻲ ﮔﻦ ﺑﺎﺑﺎ‪ .‬هﻤﻪ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ هﺎ هﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﻲ ﮔﻦ ﺑﺎﺑﺎ ‪.‬ﺑﺎورت ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 23‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻪ‪ .‬هﻤﻪ هﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ ﺻﺪام ﻣﻲ ﮐﻨﻦ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺎﺑﺎ اهﻞ ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺑﻮدﻩ و ﻣﺎدرش هﻢ ﻣﻴﮕﻮ‬
‫ﻣﻲ ﭘﺨﺘﻪ‪.‬‬

‫‪57.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻟﻮﻳﻴﺰﻳﺎﻧﺎ ‪ /‬ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٦‬‬

‫ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺁﺷﭙﺰهﺎ را ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ و هﻴﮑﻞ درﺷﺘﻲ هﻢ دارد‪ ،‬ﻳﮏ ﻇﺮف ﺧﻮراﮎ ﻣﻴﮕﻮ را‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺎهﺎر ﺧﻮري ﻣﻲ ﺁورد‪ .‬او ﻇﺮف ﻏﺬا را ﺟﻠﻮي ﻳﮏ ﺳﻔﻴﺪﭘﻮﺳﺖ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ روي ﻣﻴﺰ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎدر ﻣﺎدرش هﻢ ﻗﺒﻞ از اون ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻲ ﭘﺨﺘﻪ‪.‬‬

‫‪58.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺟﺎﻳﻲ در ﺟﻨﻮب ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ ‪ /‬ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬روز )دوران ﺑﺮدﻩ داري)‬

‫ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺑﺎﺑﺎ ﻳﮏ ﻇﺮف ﺧﻮراﮎ ﻣﻴﮕﻮ را ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺎهﺎرﺧﻮري ﻣﻲ ﺁورد‪ .‬او هﻢ ﻇﺮف ﻏﺬا را‬
‫ﺟﻠﻮي ﻳﮏ ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﻮﻟﺪار روي ﻣﻴﺰ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻤﺎً ﻣﺎدر ﻣﺎدرﺑﺰرﮔﺶ هﻢ ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻲ ﭘﺨﺘﻪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺑﺎﺑﺎ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰا از ﻣﻴﮕﻮ و‪...‬‬

‫‪59.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﻮﺑﻮس ارﺗﺶ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٦‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ)ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﺑﺎزار ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻲ دوﻧﺱﺘﻦ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ از ﺑﺎزار ﻣﻴﮕﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰا ﻣﻲ دوﻧﻢ ‪.‬راﺳﺘﺶ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ارﺗﺶ ﻣﻲ ﺧﻮام ﮐﺎر‬
‫ﺗﺠﺎرت ﻣﻴﮕﻮ ﺑﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬

‫‪60.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺳﺮﺑﺎزﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎزان اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﮔﺮوهﺒﺎﻧﻲ هﻢ درﺳﺖ رو ﺑﻪ روي او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﮔﺎﻣﭗ! ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﻠﺒﻲ ﺗﻮ از ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ارﺗﺶ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﻨﻪ ﮐﻪ هﺮﭼﻲ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻴﺪ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم‪ ،‬ﮔﺮوهﺒﺎن!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﺎﻣﭗ! ﺗﻮ ﻳﻪ ﻧﺎﺑﻐﻪ اي! اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﻮاﺑﻴﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻢ ﺿﺮﻳﺐ هﻮﺷﻲ ﺗﻮ ‪ ١٦٠‬ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﻪ ﺁدم ﻧﻈﺮﮐﺮدﻩ اي!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪي ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬هﻤﻪ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﻦ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪش‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻄﻮر ﺷﺪ ﮐﻪ ﺡﺱﺎﺑﻲ ﺑﺎ ارﺗﺶ ﮐﻨﺎر‬
‫اوﻣﺪم‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﮐﺎر ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻴﺲ‪ ،‬ﻓﻘﻁ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺨﺘﺘﻮن رو ﺡﺱﺎﺑﻲ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻴﻦ و ﻳﺎدﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ‬
‫ﮐﻪ راﺳﺖ واﻳﺱﻴﻦ‪.‬‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬اﻳﻦ ﺁدم ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎهﻮﺷﻪ! ﺷﻤﺎ ﺗﻦ ﻟﺶ هﺎ هﻢ ﺑﻬﺘﺮﻩ هﺮ ﮐﺎري اون ﻣﻲ ﮐﻨﻪ ﺑﮑﻨﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻴﻦ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬و هﻤﻴﺸﻪ هﻢ هﻤﻪ ﺳﺆاﻻرو ﺑﺎ »ﺑﻠﻪ ﮔﺮوهﺒﺎن« ﺟﻮاب ﺑﺪي!‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 24‬‬

‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﻣﻔﻬﻮم ﺷﺪ؟‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺮﺑﺎزان دﻳﮕﺮ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﮔﺮوهﺒﺎن‪.‬‬

‫‪61.‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺳﺮﮔﺮم ﺳﺮهﻢ ﮐﺮدن ﺗﻔﻨﮓ هﺎﻳﺸﺎن هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﻓﺎرﺳﺖ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻲ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮر ﺗﻮ ﻓﺮو ﮐﻨﻲ ﺗﻪ ﺁب‪ .‬اﮔﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻴﺎري ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ‬
‫ﺑﺎﻻي ﺻﺪ ﭘﺎوﻧﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺻﻴﺪ ﮐﻨﻲ‪ .‬اﮔﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮب ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻩ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺻﻴﺎد اﮔﻪ دﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر‬
‫ﮐﻨﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﺎر ﺳﺮ هﻢ ﮐﺮدن ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎزان دﻳﮕﺮ هﻨﻮز در‬
‫ﻧﻴﻤﻪ ﮐﺎر هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﺮوهﺒﺎن!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﮔﺎﻣﭗ!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﺳﺮﻳﻊ ﺗﻔﻨﮓ رو ﺳﺮ هﻢ ﮐﺮدي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ازم ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ‪.‬‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺮﺑﻪ هﺎي ﮐﺮوﻧﻮﻣﺘﺮش ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن‪ :‬ﻳﺎ ﻋﻴﺱﻲ ﻣﺱﻴﺡ! اﻳﻦ ﻳﻪ رﮐﻮرد ﺗﺎزﻩ س‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬اﮔﻪ از اﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻋﻤﺮت ﺗﻠﻒ ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺡﺘﻤﺎً ﺗﻮ رو ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اﻓﺱﺮان داوﻃﻠﺐ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﻮ ﻳﻪ روز‬
‫ژﻧﺮال ﻣﻲ ﺷﻲ! ﺡﺎﻻ ﺑﺎز هﻢ ﺗﻔﻨﮕﺘﻮ ﭘﻴﺎدﻩ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﮐﺎرت اداﻣﻪ ﺑﺪﻩ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺟﺪا ﮐﺮدن ﻗﻄﻌﺎت ﺗﻔﻨﮓ از ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﮔﺮوهﺒﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺮﺑﺎزان‬
‫دﻳﮕﺮ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﮐﺸﺪار ﺟﻨﻮﺑﻲ ﺡﺮف زدن درﺑﺎرﻩ ﻣﻴﮕﻮ را اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬داﺷﺘﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻴﻮﻩ درﻳﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﮐﺒﺎﺑﺶ ﮐﻨﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﭙﺰﻳﺶ‪،‬‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺳﺮﺧﺶ ﮐﻨﻲ‪ ،‬ﺗﻨﻮرﻳﺶ ﮐﻨﻲ‪ ،‬ﺗﻔﺘﺶ ﺑﺪي‪ .‬ﻣﺜﻼً‪ ،‬ا‪ ...‬ﮐﺒﺎب ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﺁﺑﮕﻮﺷﺖ‬
‫ﻣﻴﮕﻮ‪...‬‬

‫‪62.‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮق اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﭘﻮﺗﻴﻦ هﺎﻳﺸﺎن هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺑﺎ‪ ... :‬ﺳﻮپ ﻣﻴﮕﻮ و ﺑﺎﻣﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮي ﺁﺑﺪار ﻳﺎ ﻣﻴﮕﻮي ﺳﺮخ ﺷﺪﻩ درﺳﺖ ﮐﻨﻲ‪ .‬ﻳﻪ ﺟﻮر ﻏﺬا‬
‫هﻢ هﺱﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻧﺎس و ﻣﻴﮕﻮ درﺳﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺎ ﻟﻴﻤﻮﺗﺮش‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮ و ﻧﺎرﮔﻴﻞ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺎ‬
‫ﻓﻠﻔﻞ‪...‬‬

‫‪63.‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺡﺎﻟﺖ ﭼﻬﺎر دﺳﺖ و ﭘﺎ روي زﻣﻴﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﻣﺱﻮاﮎ ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺎﻳﻴﺪن‬
‫ﮐﻒ زﻣﻴﻦ ﺁﺳﺎﻳﺸﮕﺎﻩ هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ ... :‬ﺳﻮپ ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﺧﻮرش ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﺳﺎﻻد ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮ و ﺳﻴﺐ زﻣﻴﻨﻲ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮ ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ‬
‫ﻣﻴﮕﻮ‪ ...‬ﺑﺎ ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻲ ﺷﻪ اﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺎر ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 25‬‬

‫‪64.‬ﺷﺐ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ هﺎي ﺑﺎز و در ﺳﮑﻮت‪ ،‬ﻃﺎﻗﺒﺎز روي ﺗﺨﺘﺶ دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺷﺐ هﺎي ارﺗﺶ ﺧﻴﻠﻲ دوس داﺷﺘﻨﻴﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﻃﺎﻗﺒﺎز و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ هﺎي ﺑﺎز روي ﺗﺨﺘﺶ دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬هﺮ ﮐﺪوم روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و‬
‫ﺟﻨﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ دﻟﻢ ﺑﺮاﺷﻮن ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺟﻮاﻧﻲ ﻣﺠﻠﻪ ﭘﻠﻲ ﺑﻮي را ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﺮت ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬هﻲ ﮔﺎﻣﭗ! ﻳﻪ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﮑﺱﺎ ﺑﻨﺪاز!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺠﻠﻪ را ورق ﻣﻲ زﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮرم ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻي ﻋﮑﺲ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬دﺧﺘﺮهﺎي ﺟﻨﻮب«‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از دﻳﺪن ﻋﮑﺲ ﺟﻨﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫او ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﮑﺲ را ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﺿﺎع ﻋﻮض ﺷﺪﻩ ﺑﻮد و ﺟﻨﻲ ﺑﻪ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ ...‬اون‬
‫ﻋﮑﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻣﺪرﺳﻪ‪ ...‬ﺗﺎزﻩ از ﻣﺪرﺳﻪ هﻢ اﺧﺮاﺟﺶ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدن‪.‬‬
‫روي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﺮاﻧﻪ »ﻣﺡﺒﻮب ﻣﻦ هﻮﺳﺒﺎزﻩ« ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪65.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻧﺸﻮﻳﻞ ‪ /‬ﻳﮏ ﮐﻠﻮپ ﺷﺒﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺷﺐ )‪)١٩٦٦‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻲ ارﺗﺸﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺟﻪ ورودي ﮐﻠﻮپ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ هﻢ ﺑﺪ ﻧﺸﺪ ﭼﻮن ﺻﺎﺡﺐ ﻳﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺗﻮي ﻣﻤﻔﻴﺲ‬
‫ﺗﻨﺱﻲ‪ ،‬هﻤﻮن ﻋﮑﺱﻮ دﻳﺪ و ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻴﺎد ﺗﻮي ﻳﮑﻲ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎش ﺁواز‬
‫ﺑﺨﻮﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﮐﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪ ،‬ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻤﻔﻴﺲ ﺷﺪم و ﺧﻮدﻣﻮ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‬
‫ﺟﻨﻲ رﺳﻮﻧﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺠﺮي روي ﺻﺡﻨﻪ ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺠﺮي‪ :‬اﺳﻢ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻢ اﻣﺒﺮ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺒﺮ ﻓﻠﻴﻢ‪ .‬ﺑﺮاش دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻴﻦ‪ .‬اﻣﺒﺮ ﮐﺎرت ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺡﺎﻻ ﺑﺮاي ﻟﺬت ﺑﺮدن هﻢ زﻣﺎن ﺷﻤﺎ از ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺗﺼﻮﻳﺮ‪ ،‬ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ اي روي ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ ﺁد ﮐﻪ‬
‫از ﻗﻠﺐ ﮐﺎﻟﻴﻔﺮﻧﻴﺎ ﻳﻌﻨﻲ هﺎﻟﻴﻮود ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ اوﻣﺪﻩ‪ .‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺡﺱﺎﺑﻲ ﺗﺸﻮﻳﻘﺶ‬
‫ﮐﻨﻴﻦ‪ .‬و اﻳﻦ هﻢ ﺑﺎﺑﻲ دﻳﻠﻦ هﻮس اﻧﮕﻴﺰ!‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ :‬ﺑﺎﺑﻲ‪ ...‬ﺑﺎﺑﻲ‪...‬‬
‫ﻣﺠﺮي ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ رود و ﭘﺮدﻩ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در ﭘﺸﺖ ﭘﺮدﻩ ﺟﻨﻲ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ‬
‫روي ﭼﻬﺎرﭘﺎﻳﻪ اي در وﺳﻁ ﺻﺡﻨﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﮔﻴﺘﺎري هﻢ در دﺳﺖ دارد‪ .‬او ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮاﺧﺘﻦ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ( ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ(‪ :‬ﻓﺎﺧﺘﻪ ﺳﻔﻴﺪ از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﺡﻞ و ﺁراﻣﻴﺪن ﺑﺮ ﺷﻦ هﺎ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ از ﭼﻨﺪ درﻳﺎي دﻳﮕﺮ ﺑﮕﺬرم؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺁﺧﺮش رؤﻳﺎي ﺟﻨﻲ ﺑﻪ واﻗﻌﻴﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪ .‬اون ﺡﺎﻻ ﻳﻪ‬
‫ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ )ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ(‪ :‬ﺗﺎ ﺑﺮﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪن هﻤﻪ ﺗﻮپ هﺎي ﺟﻨﮕﻲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺗﺎب‬
‫ﺷﻮد؟‬
‫ﻣﺮدان ﺡﺎﺿﺮ در ﮐﻠﻮپ او را ﻣﺱﺨﺮﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ )ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ(‪ :‬دوﺳﺖ ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺗﻮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ » اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪﻩ اﺳﺖ‪».‬‬
‫در هﻤﻴﻦ ﺡﺎل ﻳﮑﻲ از ﻣﺮدان ﺡﺎﺿﺮ در ﮐﻠﻮپ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ رود و اﺳﮑﻨﺎﺳﻲ را در‬
‫ﮐﻔﺶ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 26‬‬

‫ﻣﺮد‪ :‬ﻋﺰﻳﺰم‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎهﺎت ﮐﺎر دارم‪.‬‬

‫ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﭘﺎ دﺳﺖ ﻣﺮد را رد ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻣﺡﺘﻮﻳﺎت ﻟﻴﻮان‬
‫ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ اش را ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ ﭘﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻲ! هﻲ! ﺁﺷﻐﺎل اﺡﻤﻖ! ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺁواز ﺧﻮاﻧﺪن اوﻣﺪم اﻳﻦ ﺟﺎ! ﺧﻔﻪ ﺷﻮ! ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺮد ﻣﻲ رود‪ ،‬او را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و روي زﻣﻴﻦ ﭘﺮت ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد دﻳﮕﺮي ﺑﺎ‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﻼوﻳﺰ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎرﺳﺖ او را هﻢ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ! ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ داري ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ ﭘﺮد و ﺟﻨﻲ و ﮔﻴﺘﺎرش را ﺑﻐﻞ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﻣﻨﻮ ﺑﺬار زﻣﻴﻦ!‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﺗﻘﻼي زﻳﺎد ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﻓﺎرﺳﺖ رهﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از اﻳﻦ ﮐﺎر ﺟﻨﻲ ﻣﺘﻌﺠﺐ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻨﻲ ﮔﻴﺘﺎر را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ و ﺧﻮد دور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﻴﺘﺎر ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫‪66.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭘﻞ ﻣﻤﻔﻴﺲ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫اﮐﻨﻮن ﺟﻨﻲ روي ﭘﻞ اﺳﺖ و ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮐﺎرارو ﺑﮑﻨﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺗﻤﺎم وﻗﺖ از ﻣﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اوﻧﺎ داﺷﺘﻦ ﺗﻮ رو اذﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬دﻳﮕﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮐﺎراﺗﻮ ﺗﮑﺮار ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارم‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺬارم اوﻧﺎ ﺗﻮ رو اذﻳﺖ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ اﺻﻼً ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ﻋﺸﻖ ﭼﻴﻪ!‬
‫ﺟﻨﻲ از ﺑﺎﻻي ﭘﻞ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﺎ هﻢ دﻋﺎ ﮐﺮدﻳﻢ؟ ﻳﺎدﺗﻪ از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻣﺎ رو ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﮐﻨﻪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ ﭘﺮواز ﮐﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﻳﺎدﻣﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ ﺑﺘﻮﻧﻢ از روي اﻳﻦ ﭘﻞ ﭘﺮواز ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻴﭽﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﻮر ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎﺷﻴﻦ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬وﻟﻲ ﻳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮ رو ﺧﺪا دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﮏ ﻧﺸﻮ‪.‬‬
‫واﻧﺘﻲ ﮐﻨﺎر ﭘﺎي ﺟﻨﻲ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻨﻮ ﻣﻲ رﺳﻮﻧﻲ؟‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮي؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺱﺖ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ‪ :‬ﺑﭙﺮ ﺑﺎﻻ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺧﺪاﺡﺎﻓﻆ ﺟﻨﻲ‪ ،‬اوﻧﺎ دارن ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻦ وﻳﺘﻨﺎم‪ .‬اون ﺟﺎ ﻳﻪ ﮐﺸﻮر دﻳﮕﻪ‬
‫س‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪ ﻟﺡﻈﻪ ﺑﻪ راﻧﻨﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 27‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪) .‬ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ( ﮔﻮش ﮐﻦ! ﻳﻪ ﭼﻴﺰ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮل ﻣﻲ دي؟‬
‫اﮔﻪ ﻳﻪ وﻗﺖ ﺗﻮ دردﺳﺮ اﻓﺘﺎدي‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﻧﮑﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺮج ﺑﺪي‪ .‬ﻓﻘﻁ ﺳﻌﻲ ﮐﻦ ﺑﺪوﻳﻲ!‬
‫ﺑﺎﺷﻪ؟ ﻓﻘﻁ ﺑﺪو!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ ﺟﻨﻲ‪ .‬ﺑﺮات ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺱﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﺮاي ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ راﻩ‬
‫ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون رﻓﺖ‪.‬‬

‫‪67.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ /‬ﮐﻨﺎر رودﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮرم ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬ﮐﻨﺎر رودﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﻪ ﺁن ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود و ﮐﻨﺎر او ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ او ﺗﮑﻴﻪ ﻣﻲ دهﺪ و‬
‫ﺳﺮش را روي ﺷﺎﻧﻪ ﻣﺎدرش ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺗﻮ ﺻﺡﻴﺡ و ﺳﺎﻟﻢ دوﺑﺎرﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدي‪ .‬ﻣﻲ ﺷﻨﻮي ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ؟‬

‫‪68.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ /‬دﻟﺘﺎي ﻣﻴﮑﻮﻧﮓ ‪ -‬ﺻﺒﺢ )‪)١٩٦٧‬‬

‫ﺳﺎﻳﻪ ﻳﮏ هﻠﻲ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﺰارع ﺑﺮﻧﺞ اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي ﭘﺸﺖ ﻣﺱﻠﺱﻞ هﻠﻲ ﮐﻮﭘﺘﺮ‬
‫ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﻣﺮاﻗﺐ اوﺿﺎع اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎﺑﺎ هﻢ در هﻤﻴﻦ هﻠﻲ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬

‫‪69.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺒﻬﻪ ﺟﻨﮓ ‪ /‬ﺟﻮﺧﻪ ﭼﻬﺎرم ‪ -‬روز‬

‫هﻠﻲ ﮐﻮﭘﺘﺮ در هﻮا ﭼﺮخ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ از هﻠﻲ ﮐﻮﭘﺘﺮ‬
‫ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬هﺮﮐﺪام از ﺁن هﺎ ﻳﮏ ﮐﻴﺱﻪ ﺑﺰرگ وﺳﺎﻳﻞ ﺷﺨﺼﻲ دارﻧﺪ‪ .‬هﺮ دو ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺑﻪ اﻃﺮاف ﺧﻮد ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدن ﮐﻪ وﻳﺘﻨﺎم ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺡﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ‬
‫ﻓﺮق دارﻩ‪...‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﭼﻨﺪ ﺟﻌﺒﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ اﻟﮑﻠﻲ را روي هﻢ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬او دو ﺷﻴﺸﻪ از ﻣﻴﺎن ﺟﻌﺒﻪ هﺎ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺲ زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ رود‪ .‬در ﺁن ﺟﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ دو ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻮد ﮐﺒﺎب درﺳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺸﺮوب ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﺮوب و ﮐﺒﺎﺑﺶ ﮐﻪ ﺑﺎ هﻢ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم اﻳﻦ رودﺧﻮﻧﻪ ﭘﺮ از ﻣﻴﮕﻮﺋﻪ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ وﻳﺘﻨﺎم ﻣﻴﮕﻮهﺎي ﺧﻮﺑﻲ‬
‫دارﻩ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺟﻨﮓ رو ﭘﻴﺮوز ﺷﺪﻳﻢ و هﻤﻪ ﭼﻲ ﻣﺎل ﻣﺎ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻴﮕﻮهﺎي اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻲ رو‬
‫ﻣﻲ ﺁرﻳﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ و اوﻧﺎرو ﺗﻮ هﻤﻴﻦ رودﺧﻮﻧﻪ ﭘﺮورش ﻣﻲ دﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺻﺎﺡﺐ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻣﻴﮕﻮ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻴﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎورت ﻧﻤﻲ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان ﺗﻴﻠﻮر از ﭼﺎدري ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬او ﭘﻴﺮاهﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻧﺪارد ‪.‬در دﺳﺘﺶ ﻳﮏ ﺑﺱﺘﻪ‬
‫ﮐﺎﻏﺬ ﺗﻮاﻟﺖ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺡﺘﻤﺎً ﺟﺰو دﺳﺘﻪ ﻣﻦ هﺱﺘﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺻﺒﺡ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬دﺳﺖ هﺎﺗﻮﻧﻮ ﺑﻨﺪازﻳﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺳﻼم ﺑﺪﻳﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﭘﺮ از ﺗﮏ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 28‬‬

‫ﺗﻴﺮاﻧﺪازاي وﻳﺘﻨﺎﻣﻴﻪ ﮐﻪ دوس دارن ﺗﺮﺗﻴﺐ اﻓﺱﺮاي ﻣﺎ رو ﺑﺪن‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺘﻮان دان ﺗﻴﻠﻮر هﺱﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺟﻮﺧﻪ ﭼﻬﺎرم ﺧﻮش اوﻣﺪﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان ﺑﻪ ﺁن دو ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻟﺒﺎت ﭼﻲ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﺎدرزادي ﻓﮑﻢ ﮔﻨﺪﻩ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﻪ ﮐﻢ اوﻧﺎرو ﺑﺪي ﺗﻮ‪ ...‬و ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻢ هﺎي ﺧﺎردار ﮔﻴﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ از ﮐﺠﺎي دﻧﻴﺎ اوﻣﺪﻳﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ؟‬
‫ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬دوﻗﻠﻮﻳﻴﻦ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ هﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﺳﺘﻮان‬
‫ﻧﺸﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ ﻧﺱﺒﺘﻲ ﻧﺪارﻳﻢ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻳﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺻﻠﻪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوﻧﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان راﻩ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻴﺱﻪ هﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻲ دارﻧﺪ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺳﺘﻮان‬
‫ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺷﻤﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻴﻊ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻴﻦ و از ﺁدﻣﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺪت هﺎ ﺗﻮ اﻳﻦ ﮐﺸﻮر ﺑﻮدن‪،‬‬
‫ﭼﻴﺰ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻳﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﻪ ﻻﺷﻪ ﻣﺮدﻩ و ﻳﻪ ﺳﺮﺑﺎز زﻧﺪﻩ ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﺧﻁ ﺑﺎرﻳﮏ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ وﺟﻮد‬
‫دارﻩ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﺁن دو ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ ،‬ﭘﺎي ﺁدم ﭼﻴﺰ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻴﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻔﺶ هﺎ و ﺟﻮراب هﺎي ﺧﻮﺑﻲ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻦ‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎهﺎﺗﻮﻧﻮ ﺧﺸﮏ ﻧﮕﻪ دارﻳﻦ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻳﻪ ﭘﻴﺎدﻩ رو ﻃﻮﻻﻧﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺟﻮراب هﺎﺗﻮﻧﻮ ﻋﻮض ﮐﻨﻴﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ اوﻟﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ رو ﮐﻪ از ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻩ‪ ،‬ﭘﺎهﺎﺗﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان رو ﺑﻪ روي ﺳﺮﺑﺎزي ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ و ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ! ﭘﺲ اون ﻃﻨﺎب هﺎﻳﻲ رو ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬از ﻣﺮﮐﺰ رﺳﻤﺎً ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﺑﺎزم ﺑﺎ اوﻧﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮ‪ .‬هﺮﭼﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ‪.‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﺑﺎزم ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬هﻤﻪ ﺁدﻣﺎﺷﻮ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﺧﻮﺷﺡﺎل ﺑﻮدم ﮐﻪ اون ﺳﺘﻮان ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬اون ﺗﻮ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺑﺰرگ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اوﻧﺎ‬
‫ﺟﺪ در ﺟﺪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﻮدن‪ .‬هﺮ ﮐﺪوم از اوﻧﺎ ﺗﻮي ﻳﮑﻲ از ﺟﻨﮓ هﺎي اﻣﺮﻳﮑﺎ‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدن‬
‫و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدن‪.‬‬

‫‪70.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻟﻲ ﻓﻮرج ‪ /‬ﺟﻨﮓ هﺎي اﻧﻘﻼب ‪-‬روز )‪)١٧٧٨‬‬

‫ﻳﮑﻲ از ﭘﺪرﺑﺰرگ هﺎي ﺳﺘﻮان دان ﮐﻪ ﻟﺒﺎس هﺎي ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺟﻨﮓ هﺎي اﻧﻘﻼب را ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪،‬‬
‫روي ﺑﺮف هﺎ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و ﻣﻲ ﻣﻴﺮد‪.‬‬

‫‪71.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮔﺘﻴﺴﺒﺮگ ‪ /‬ﺟﻨﮓ هﺎي اﻧﻔﺼﺎل ‪-‬روز )‪)١٨٦٣‬‬

‫ﻳﮑﻲ دﻳﮕﺮ از ﭘﺪرﺑﺰرگ هﺎي ﺳﺘﻮان دان ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺟﻨﮓ هﺎي اﻧﻔﺼﺎل را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮدﻩ و‬
‫ﺷﺒﺎهﺖ زﻳﺎدي ﺑﺎ ﺳﺘﻮن دان دارد‪ ،‬روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و ﻣﻲ ﻣﻴﺮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 29‬‬

‫‪72.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪي ‪ /‬ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ‪ -‬روز )‪)١٩٤٤‬‬

‫ﭘﺪر ﺳﺘﻮان دان ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم را ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬روي ﺳﺎﺡﻞ ﻧﻮرﻣﺎﻧﺪي‬
‫ﻣﻲ اﻓﺘﺪ و ﻣﻲ ﻣﻴﺮد‪.‬‬

‫‪73.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ /‬دﻟﺘﺎي ﻣﻴﮑﻮﻧﮓ ‪ -‬روز )‪)١٩٦٧‬‬

‫ﺳﺘﻮان دان ‪:‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ!‬

‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن دارم ﺗﻤﺎس ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬زود ﺑﺎش‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻤﺎً ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﮕﻲ اون اﻧﮕﻴﺰﻩ زﻳﺎدي ﺑﺮاي زﻧﺪﻩ ﻣﻮﻧﺪن‬
‫داﺷﺖ‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او راﻩ ﻣﻲ اﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ‪:‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ از ﺁرﮐﺎﻧﺰاس اوﻣﺪﻳﻦ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟ ﻣﻦ ﺧﻮدم اون ﺟﺎ ﺑﻮدم‪ .‬ﺡﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﮐﻴﺱﻪ‬
‫هﺎﺗﻮﻧﻮ ﺑﺮدارﻳﻦ و ﺑﺮﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺳﺮ ﺟﻮﺧﻪ و ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻴﻦ ﭼﻲ ﻻزم دارﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان وارد ﻳﮏ ﺗﻮاﻟﺖ ﺻﺡﺮاﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در دﺳﺘﺎن او‪ ،‬هﻢ ﭼﻨﺎن ﮐﺎﻏﺬ ﺗﻮاﻟﺖ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬اﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﺸﻨﻪ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻳﻪ ﮐﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ دارﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و از دﻳﺪ ﺁن دو ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ دوﺑﺎرﻩ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد و ﺑﻪ ﺁن هﺎ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ دو ﺗﺎ ﻗﺎﻧﻮن اﺻﻠﻲ دارﻳﻢ‪ .‬اول‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺐ ﭘﺎهﺎﺗﻮن ﺑﺎﺷﻴﻦ‪ .‬دوم‪ ،‬هﻴﭻ ﻋﻤﻞ‬
‫اﺡﻤﻘﺎﻧﻪ اي ﻧﺒﺎﻳﺪ ازﺗﻮن ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻪ‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮدﺗﻮﻧﻮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺪﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و از دﻳﺪ ﺁن دو ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ هﻢ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪74.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺰارع ﺑﺮﻧﺞ ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ و ﺑﻘﻴﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺟﻮﺧﻪ ﭼﻬﺎرم در ﮐﻨﺎر ﻣﺰارع ﺑﺮﻧﺞ ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪ .‬روي ﺑﺮﺧﻲ از‬
‫ﻣﺰارع ﺑﺮﻧﺞ‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮان وﻳﺘﻨﺎﻣﻲ در ﺡﺎل ﮐﺎرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ اون ﺟﺎ ﭘﻴﺎدﻩ روي ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻦ وﺟﺐ‬
‫ﺑﻪ وﺟﺐ اون ﺟﺎ رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪.‬‬

‫‪75.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﻨﮕﻞ ‪ /‬ﺟﺎدﻩ اي ﭘﺮ از ﮔﻞ و ﻻي ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﻘﻴﻪ از ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ از ﻳﻪ ﺁدﻣﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ ﭼﺎرﻟﻲ دﺳﺘﻮر ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﺘﻮان دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺁورد و ﺑﻪ ﺟﻮﺧﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻲ دهﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان‬
‫ﺑﻪ ﺟﻮﺧﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ روي زﻣﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ‪:‬ﺟﻮﺧﻪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺡﺮﮐﺖ!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ‪ :‬ﺟﻮﺧﻪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺡﺮﮐﺖ!‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 30‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎهﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ ﻣﺎ ﺗﻮي ﺟﺎدﻩ راﻩ ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﺘﻮان ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﺑﻮد و‬
‫ﺡﻮاﺳﺶ ﺑﻪ هﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﻲ دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺸﻴﻨﻴﺪ و‬
‫ﺧﻔﻪ ﺷﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺑﺸﻴﻨﻴﺪ و ﺧﻔﻪ ﺷﻴﺪ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ هﻢ هﻤﻮن ﮐﺎرو ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺁرام ﺁرام در ﺟﺎدﻩ راﻩ‬
‫ﻣﻲ رود و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮد ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ اون ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻌﻀﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺟﻮون هﺎي‬
‫اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻲ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮدن‪ ...‬داﻻس ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻓﻮﻧﻴﮑﺲ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﮐﻠﻮﻟﻨﺪ از دﻳﺘﺮوﻳﺖ اوﻣﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻠﻮﻟﻨﺪ‪ :‬هﻲ ﺗﮑﺲ‪ ،‬ﺗﮑﺲ‪ ...‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ﺗﮑﺲ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻠﻮﻧﺪ اﺷﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ داﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻟﻲ ﻳﺎدم ﻧﻤﻲ ﺁد ﮐﻪ ﺗﮑﺲ از ﮐﺠﺎ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺲ! ﺟﻮﺧﻪ ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﺳﺮﭘﺎ! هﻨﻮز ﺑﻪ رودﺧﻮﻧﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪﻳﻢ !‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد و هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ! راﻩ ﺑﺮﻳﻦ و ﺧﻮب ﺑﻪ هﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻦ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻳﺘﻨﺎم ﻳﻪ ﺧﻮﺑﻲ اي داﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ‬
‫ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻮي اون ﭼﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻧﺎرﻧﺠﮏ ﺑﻨﺪازﻳﻦ!‬

‫‪76.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ /‬ﻳﮏ ﭼﺎﻟﻪ روﺑﺎﻩ وﻳﺖ ﮐﻮﻧﮕﻲ ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﭘﺲ از اﻳﻦ ﮐﻪ اﻧﻔﺠﺎري در ﻳﮏ ﭼﺎﻟﻪ روﺑﺎﻩ وﻳﺖ ﮐﻮﻧﮕﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ درون ﺁن‬
‫ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﻤﻴﺸﻪ ﻳﻪ ﮐﺎري ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم دادن هﻢ ﺑﻮد ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺳﻌﻲ ﮐﻦ ﺑﺮي ﺗﻮش!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ‪ :‬ﭘﺸﺖ ﺗﻮ ﺧﻢ ﮐﻦ!‬
‫ﺑﺎﺳﻦ ﻓﺎرﺳﺖ در ﻣﺪﺧﻞ ﭼﺎﻟﻪ‪ ،‬ﮔﻴﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪77.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺰارع ﺑﺮﻧﺞ ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﺟﻮﺧﻪ از ﻣﻴﺎن ﻣﺰارع ﭘﺮ از ﮔﻞ و ﻻي ﺑﺮﻧﺞ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺰارع ﮐﺎﻣﻼً ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ از ﺁب اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎران ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻳﻪ روز ﺑﺎرون اوﻣﺪ و ﺗﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﺪ‪.‬‬

‫‪78.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﻨﮕﻞ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎﺑﺎ در ﻳﮏ ﭼﺎﻟﻪ روﺑﺎﻩ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎران ﺑﺎ ﺷﺪت زﻳﺎدي روي ﺳﺮ ﺁن هﺎ ﻣﻲ ﺑﺎرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ اون ﺟﺎ هﻤﻪ ﺟﻮر ﺑﺎروﻧﻲ دﻳﺪﻳﻢ؛ ﺑﺎرون ﻧﻢ ﻧﻢ‪...‬‬
‫روزي دﻳﮕﺮ ‪ -‬ﺑﺎران ﻣﻲ ﺑﺎرد و ﺟﻮﺧﻪ از ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎرون درﺷﺖ درﺷﺖ‪...‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 31‬‬

‫روزي دﻳﮕﺮ ‪ -‬ﺑﺎران ﻣﻲ ﺑﺎرد و ﺑﺎد ﻣﻲ وزد‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزهﺎ روي ﺳﺮهﺎﻳﺸﺎن را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎرون ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺪﻳﺪ‪...‬‬
‫روزي دﻳﮕﺮ ‪ -‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﻘﻴﻪ از ﺟﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺷﺎن را ﺁب ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺘﮏ‬
‫هﺎي ﺁب ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺻﻮرت ﺳﺮﺑﺎزان ﻣﻲ ﺧﻮرد ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ از ﺻﻮرت ﺧﻮد ﻣﺡﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺑﺎرون ﻣﻲ اوﻣﺪ ﮐﻪ ﺁدم ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮد‬
‫دارﻩ از زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺁد‪.‬‬

‫‪79.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭼﺎدر ﺳﺮﺑﺎزان اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻲ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺑﺎران هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ ﺑﺎرد‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﮑﻴﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻲ ﺷﺐ هﺎ هﻢ ﺑﺎرون ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪...‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﺗﻮ ﺗﮑﻴﻪ دادم‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﺗﮑﻴﻪ دادي‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﺎ دﻳﮕﻪ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺱﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺗﻮي ﮔﻞ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭼﺮا ﻣﺎ دوﺳﺘﺎي ﺧﻮﺑﻲ واﺳﻪ هﻢ‬
‫هﺱﺘﻴﻢ؟ ﭼﻮن ﻣﺎ ﻣﺮاﻗﺐ هﻤﺪﻳﮕﻪ هﺱﺘﻴﻢ؛ ﻣﺜﻞ دو ﺗﺎ ﺑﺮادر‪ .‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬اﻻن داﺷﺘﻢ ﺑﻪ‬
‫ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ .‬ﺗﻮ دوس داري ﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ‪ ،‬ﺗﺠﺎرت ﻣﻴﮕﻮ راﻩ ﺑﻨﺪازﻳﻢ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁرﻩ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬اﻻن ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ ﭼﻲ ﮐﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ ﭼﻲ ﺗﻮ ﻓﮑﺮﻣﻪ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ روي‬
‫ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ زﻧﺪﮔﻲ ﮐﻨﻴﻢ ‪.‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺱﺘﻴﻢ ﺑﺮاي اﺟﺎرﻩ ﺡﻮﺿﭽﻪ ﭘﺮورش ﻣﻴﮕﻮ‪ ،‬ﭘﻮل‬
‫ﺑﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻢ ﻧﺎﺧﺪا ‪.‬اﺻﻼً هﺮ دوﺗﺎﻣﻮن ﻣﻲ ﺷﻴﻢ ﻧﺎﺧﺪا‪ .‬ﻣﺎ هﻤﻪ ﮐﺎرارو دوﺗﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﻲ دﻳﻢ‪ .‬ﺳﻬﻢ ﻣﻮن ﭘﻨﺠﺎﻩ ‪ -‬ﭘﻨﺠﺎهﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﺪﻩ ﺧﻮﺑﻴﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻪ اﻳﺪﻩ ﺧﻮب داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺒﻲ دﻳﮕﺮ ‪ -‬ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز ﮔﺸﺖ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ زﻳﺮ ﭼﺎدري ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻧﻮﻳﺱﺪ‪ .‬ﺑﺎران هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ ﺑﺎرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺟﻨﻲ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺘﻢ و هﻤﻪ ﭼﻲ رو ﺑﻬﺶ ﻣﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻣﻦ هﺮ روز ﺑﺮاش ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻤﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪ .‬وﻟﻲ ﺧﺐ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﮔﺪاري ﺑﺮاش ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭼﻲ ﮐﺎر دارم ﻣﻲ ﮐﻨﻢ و ازش ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﮐﻪ اون ﭼﻲ‬
‫ﮐﺎر دارﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮاش ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻈﺮم درﺑﺎرﻩ اون ﭼﻴﻪ‪.‬‬

‫‪80.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮐﺎروان ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ از ﮐﺎروان ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬او ﻳﮏ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﻲ و ﻳﮏ ﮔﻴﺘﺎر ﺑﺎ ﺧﻮد دارد‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﺟﻮاﻧﻲ‬
‫هﻴﭙﻲ دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ و ﺳﻮار ﻳﮏ ﻓﻮﻟﮑﺲ واﮔﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ دوس دارم در اوﻟﻴﻦ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﮐﻪ ﺑﺮاش‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁد‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ اوﻧﻮ از ﺡﺎل و روز ﺧﻮدم ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﻲ‬
‫ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪81.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬ﺷﺐ‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 32‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ زﻳﺮ ﭼﺎدر ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺱﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ زﻳﺮ ﻧﺎﻣﻪ هﺎﻣﻮ اﻳﻦ ﺟﻮري اﻣﻀﺎ ﻣﻲ ﮐﺮدم‬
‫«دوﺳﺘﺪار ﺗﻮ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪».‬‬

‫‪82.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﻨﮕﻞ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻮﺧﻪ ﭼﻬﺎرم از ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮔﺬرد ‪.‬ﺑﺎران هﻢ ﭼﻨﺎن ﻣﻲ ﺑﺎرد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻳﻪ روز ﻣﺎ داﺷﺘﻴﻢ ﻣﺚ هﻤﻴﺸﻪ ﭘﻴﺎدﻩ روي ﻣﻲ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ ﻳﻪ‬
‫ﻧﻔﺮ ﺑﺎرون رو ﻗﻄﻊ ﮐﺮد و ﺧﻮرﺷﻴﺪ در اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮرﺷﻴﺪ در ﺁﺳﻤﺎن ﻇﺎهﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻮﺧﻪ ﻣﻮرد‬
‫ﺡﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺗﻴﺮي ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ اﻳﺱﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪادي‬
‫ﺑﻤﺐ در اﻃﺮاف ﺳﺮﺑﺎزان ﺟﻮﺧﻪ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺷﻠﻴﮏ ﮐﻨﻴﻦ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﺰد ‪.‬ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎي زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬ﺑﻤﺐ‬
‫هﺎ ﻳﮑﻲ ﭘﺲ از دﻳﮕﺮي ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻟﻌﻨﺘﻲ هﺎ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﺡﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫دو ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ ﻳﮏ ﺗﻴﺮﺑﺎر ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﺷﻠﻴﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان دان ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ ﺡﺮف ﻣﻲ‬
‫زﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﺷﻠﻴﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دو ﺳﺮﺑﺎز‪ ،‬ﻳﮏ ﺳﺮﺑﺎز زﺧﻤﻲ را ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮐﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ زﺧﻤﻲ ﺷﺪﻩ!‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اﺡﺘﻴﺎج دارﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺗﻴﺮﺑﺎرﭼﻲ‪ :‬ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎي ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻤﺒﻲ روي ﺗﻴﺮﺑﺎر ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد و هﺮ دو ﺳﺮﺑﺎز ﺁن ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺁن دو‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان )ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ(‪ :‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﺡﻤﻠﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو‪ ،‬ﺑﺪو!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﮐﻨﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺪو‪ ،‬ﺑﺪو!‬
‫ﮔﺮوهﺒﺎن ﺳﻴﻤﺰ‪ :‬ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ!‬
‫ﺳﺘﻮان دان ﺟﺱﺘﻲ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﻳﻘﻪ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ! ﺑﺮو ﻋﻘﺐ!‬
‫اﻓﺮاد ﺟﻮﺧﻪ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻪ درون‬
‫ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ دود‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪ هﺎ از ﮐﻨﺎر ﺁن هﺎ رد ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻤﺐ هﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي‬
‫ﺑﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺷﺪن ﻳﮏ ﺑﻤﺐ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺁن ﺳﺮﺑﺎز ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ دوﻳﻴﺪم و دوﻳﻴﺪم؛ هﻤﻮن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺟﻨﻲ ازم ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ دود و ﺑﻤﺐ هﺎ در ﮐﻨﺎر او ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ دوﻳﻴﺪم و از اون ﺟﺎ دور ﺷﺪم‪ .‬ﻳﻪ دﻓﻌﻪ‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪم‪ ،‬وﻟﻲ اﺡﺱﺎس ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎهﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 33‬‬

‫هﻤﺶ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺡﺘﻤﺎً ﭼﻴﺰﻳﺶ ﻧﺸﺪﻩ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﮐﺮدن ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪ :١‬ﮐﺱﻲ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻴﺲ؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪ :٢‬ﻣﻦ ﺳﻪ ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺧﻮردم‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪: ٣‬ﺷﻤﺎهﺎ ﮐﺠﺎﻳﻴﻦ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺻﺪا ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻣﻲ رود‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ ﺁن ﺳﺮﺑﺎز ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ؟‬
‫ﭼﻴﺰي در اﻃﺮاف ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺟﻨﮕﻞ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﺎرو ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ رو دﻳﺪم ﮐﻪ‬
‫روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺗﮑﺲ‪.‬‬
‫ﺗﮑﺲ روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدﻩ و ﺻﻮرﺗﺶ ﻏﺮق ﺧﻮن اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻻن درﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﮑﺲ را از روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و او را روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﻣﻲ دود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ ﺗﮑﺲ رو اون ﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺬارم‪ .‬اون ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺗﮑﺲ رو ﺑﻴﺮون ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﮑﺲ را از ﺟﻨﮕﻞ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و او را روي ﺳﺎﺡﻞ رودﺧﺎﻧﻪ اي ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﺑﻌﺪ‬
‫دوﺑﺎرﻩ وارد ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬هﺮ وﻗﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ ﺗﻮي ﺟﻨﮕﻞ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﺎرو ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫داد ﻣﻲ زد »ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻦ‪».‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎزي دﻳﮕﺮ را در ﮐﻨﺎر ﺗﮑﺲ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ رود ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﺳﻮﻣﻴﻦ ﺳﺮﺑﺎز زﺧﻤﻲ را از روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و او را ﺑﻪ دوش ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺁن ﺳﺮﺑﺎز‪،‬‬
‫داﻻس اﺳﺖ‪.‬‬
‫داﻻس‪ :‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺸﻨﻮم‪ ...‬ﮐﺮ ﺷﺪم‪.‬‬
‫داﻻس هﻢ ﮐﻨﺎر ﺁن دو ﺳﺮﺑﺎز دﻳﮕﺮ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دﻳﮕﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪم ﮐﻪ ﻧﮑﻨﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺻﺪاﻳﻲ را ﻣﻲ ﺷﻨﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﺪا ﻣﻲ رود و دو ﭘﺎي ﺧﻮﻧﻴﻦ را ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﻮان دان ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ از درون ﺑﻲ ﺳﻴﻢ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺗﻮي ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻲ هﺱﺘﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮدم اﻳﻨﻮ ﻣﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬هﻤﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان )ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ(‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‪) .‬ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ( هﻤﻪ اﻓﺮاد ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺳﺘﻮان دان را از روي زﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺘﻮان ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﮐﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﻟﻌﻨﺘﻲ ﭼﻲ ﮐﺎر داري ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ وﻟﻢ ﮐﻦ! ﮔﻢ ﺷﻮ! ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﻧﺰن!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺘﻮان را روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺑﻪ درون ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ دود‪ .‬ﺳﺘﻮان ﻏﺮوﻟﻨﺪ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ هﻔﺖ ﺗﻴﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ دﺷﻤﻨﻲ ﻧﺎﻣﺮﺋﻲ ﺷﻠﻴﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺟﻮﺧﻪ ﺧﻮدﻣﻮ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻢ! ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﻮ ﺑﺬار هﻤﻴﻦ ﺟﺎ و ﺑﺮو ﮔﻢ ﺷﻮ!‬
‫ﻣﻨﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺑﺮس! ﻧﺸﻨﻴﺪي ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ؟ ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ وﻟﻢ ﮐﻦ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺘﻮن را در ﺳﺎﺡﻞ رودﺧﺎﻧﻪ و در ﮐﻨﺎر ﺑﻘﻴﻪ ﺳﺮﺑﺎزان زﺧﻤﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻳﻘﻪ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺡﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺑﺎﺑﺎرو ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺑﻬﻢ ﺧﺒﺮ دادن ﮐﻪ وﻳﺘﻨﺎﻣﻲ هﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان هﻤﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ رو ﺑﻤﺒﺎران ﮐﻨﻦ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 34‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ هﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﻲ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻪ دﺳﺘﻮرﻩ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺑﺎرو ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺟﻨﮕﻞ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﺡﺎل ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ روي ﺷﮑﻢ ﺧﻮد‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﺮگ ﺑﺰرگ ﺧﺮﻣﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮگ را از روي ﺷﮑﻢ او ﺑﺮ‬
‫ﻣﻲ دارد‪ .‬ﺷﮑﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﭘﺎرﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ ‪...‬ﺑﺎﺑﺎ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ را ﺑﻪ دوش ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و از ﻣﻴﺎن ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﺻﺪاي هﻮاﭘﻴﻤﺎهﺎي دﺷﻤﻦ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮕﻞ را ﻓﺮا ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻢ ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ﮔﻮش ﺧﺮاش هﻮاﭘﻴﻤﺎهﺎ ﻧﺰدﻳﮏ و ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻪ هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺟﻨﮕﻞ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁن هﺎ ﺑﻤﺐ هﺎي ﻧﺎﭘﺎﻟﻢ را ﺑﻪ روي ﺟﻨﮕﻞ‬
‫ﻣﻲ رﻳﺰﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺟﻨﮕﻞ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ ﻓﺎرﺳﺖ از ﺁﺗﺶ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰد و ﺑﺎﺑﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﺳﺎﺡﻞ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﮔﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻧﺱﺘﻢ ﻗﺮارﻩ ﺑﺮاي ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪،‬‬
‫ﭼﻴﺰهﺎي ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪...‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ...‬ﻓﺎرﺳﺖ ﭼﺮا اﻳﻦ ﺟﻮري ﺷﺪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﺗﻴﺮ ﺧﻮردي‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ اوﻧﻮ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﻲ‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ درﺑﺎرﻩ اون ﻣﻲ‬
‫دوﻧﺱﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ دوس داﺷﺖ ﻧﺎﺧﺪاي ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺸﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﮐﻨﺎر ﻳﻪ رودﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮي‬
‫وﻳﺘﻨﺎم ﻣﺮد‪.‬‬

‫‪83.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ داﺳﺘﺎن زﻧﺪﮔﻲ اش اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬اﮐﻨﻮن ﮐﻨﺎر او و روي ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ‬
‫اﺗﻮﺑﻮس‪ ،‬ﻣﺮدي ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻁ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ هﻤﻴﻦ رو درﺑﺎرﻩ ش ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﺧﻮد ﺗﻮ هﻢ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺧﻮردي‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﮔﻠﻮﻟﻪ؟‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬دﻳﮕﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﺱﺘﻘﻴﻢ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﺑﺎﺳﻨﻢ‪ .‬اوﻧﺎ ﮔﻔﺘﻦ اون ﻳﻪ زﺧﻢ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن دﻻرﻳﻪ‪ ،‬وﻟﻲ‬
‫ارﺗﺶ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺱﺖ ﭘﻮل اوﻧﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺳﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن دﻻري ﻧﺪﻳﺪم‪ .‬ﻳﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺑﻲ ﮐﻪ اون زﺧﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ داﺷﺖ‪...‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 35‬‬

‫‪84.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ارﺗﺶ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬روز )ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ)‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻳﮏ ﺑﺮاﻧﮑﺎر ﭼﺮﺧﺪار ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ و دو ﺑﺱﺘﻨﻲ ﻗﻴﻔﻲ در دﺳﺖ دارد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﺧﻮردن ﺑﺱﺘﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ اون ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺱﺘﻨﻲ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮردم‪ .‬ﺡﺪس ﻣﻲ زﻧﻲ ﭼﻲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد؟ ﻳﮑﻲ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺘﺎﻣﻮ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮاﺑﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺷﮑﻢ ﺧﻮد ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﺳﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪﭘﻴﭽﻲ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺘﻮان ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ او ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﮑﻲ از ﺑﺱﺘﻨﻲ هﺎي ﺧﻮد را‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﺱﺘﻨﻲ ﺁوردم‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﺑﺱﺘﻨﻲ را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺁن را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و درون ﻟﮕﻦ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ ﻣﻲ‬
‫اﻧﺪازد ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﻏﻠﺖ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ‪:‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬وﻗﺖ ﺡﻤﻮﻣﺘﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺘﻮان را از روي ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻩ و او را روي ﻳﮏ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪار ﻗﺮار ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺡﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﺘﻮان هﺮ دو ﭘﺎي ﺧﻮد را از زاﻧﻮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ از دﺳﺖ دادﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻴﻦ ﻣﺮﻳﺾ هﺎ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﮐﻮﭘﺮ‪ ،‬ﻻرﺳﻦ‪ ،‬وﺑﺱﺘﺮ‪ ،‬ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﮔﺎﻣﭗ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺧﻮردﻩ را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﺁن ﻧﺎﻣﻪ هﺎ ﺑﺮاي‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ هﺎ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪85.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ارﺗﺶ ‪ /‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﮔﺮوهﻲ از ﺳﺮﺑﺎزهﺎ در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دور هﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺱﺘﻪ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻳﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﻪ اﺳﻢ »ﮔﺎﻣﺮ ﭘﺎﻳﻞ« اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﭼﻄﻮري ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت رو ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻲ؟ ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﮐﻦ!‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ‪ :‬در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ وﻳﺘﻨﺎم ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ هﺎي ارﺗﺶ اﻣﺮﻳﮑﺎ ﺷﺒﮑﻪ وﻳﺘﻨﺎم رو ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ‬
‫ﺟﺎ ﺳﺎﻳﮕﻮن‪ ،‬ﮐﺎﻧﺎل ‪.٦‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و در هﻤﺎن ﻟﺡﻈﻪ ﻳﮏ ﺗﻮپ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﺧﻮب ﮔﺮﻓﺘﻴﺶ ﮔﺎﻣﭗ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزي ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﺑﻴﺎ ‪.‬ﺑﻴﺎ ﻧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺪم‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز زﺧﻤﻲ راﮐﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ و هﺮ دو ﺑﺎ هﻢ ﭘﺸﺖ ﻳﮏ ﻣﻴﺰ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ‬
‫ﻣﻲ اﻳﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬رﻣﺰ اﻳﻦ ﺑﺎزي اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﺡﺖ هﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ‪ ،‬ﺡﺘﻲ ﻳﻪ ﻟﺡﻈﻪ هﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ از‬
‫ﺗﻮپ ﺑﺮداري‪.‬‬
‫او ﺗﻮپ را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺁورد و ﺁن را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺡﺮﮐﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺗﻮپ را دﻧﺒﺎل ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬درﺳﺖ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز زﺧﻤﻲ ﺗﻮپ را روي ﻣﻴﺰ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺑﺎزﻳﮑﻦ دﻳﮕﺮي ﮐﻪ در ﺳﺮ دﻳﮕﺮ ﻣﻴﺰ‬
‫اﻳﺱﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 36‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا‪ .‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ زود و راﺡﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ رو ﻳﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬هﺮ اﺡﻤﻘﻲ هﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎزي ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم وﻗﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﮐﺱﻲ هﻢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺧﻮدم ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮپ هﺎي ﭘﺮت ﺷﺪﻩ‪ ،‬داﺧﻞ ﻳﮏ ﻇﺮف ادرار ﮐﻪ در ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﻣﻴﺰ روي ﻳﮏ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻲ اﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎز زﺧﻤﻲ دور ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و ﺑﺎزي ﻓﺎرﺳﺖ را‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﻮر هﻢ زﻣﺎن ﺑﺎ دو ﺗﻮپ‬
‫ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻮپ هﺎ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ﺗﺎ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن هﻤﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻦ وﻗﺘﻲ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻢ ﻣﺚ ﻳﻪ اردﮎ ﻣﻲ ﺷﻢ ﮐﻪ دارﻩ ﺗﻮي ﺁب دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﻲ زﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‬
‫ﻣﻨﻈﻮرﺷﻮن ﭼﻴﻪ‪ .‬ﺡﺘﻲ ﺳﺘﻮان دان هﻢ ﻣﻲ اوﻣﺪ و ﺑﺎزي ﻣﻨﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان از ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺑﻴﺮون ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺨﺘﺶ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﺳﺘﻲ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و او را از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ ...‬ﺡﺘﻲ ﺗﻮي ﺧﻮاب هﻢ‬
‫ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان ﻓﺎرﺳﺖ را روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺡﺎﻻ ﮔﻮش ﮐﻦ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬هﺮ ﮐﺪوم از ﻣﺎ ﻳﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ دارﻳﻢ ‪.‬هﺮ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﻲ ﮐﻪ ﺑﻴﻔﺘﻪ ﺑﺨﺸﻲ از هﻤﻴﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻓﺮادم اون ﺟﺎ ﻣﻲ ﻣﺮدم! اﻣﺎ ﺡﺎﻻ‬
‫ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﻣﻌﻠﻮل ﺑﻪ درد ﻧﺨﻮرم! ﻳﻪ ﺧﺮﻓﺖ ﺑﺪون ﭘﺎ! ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ! ﺑﺒﻴﻦ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ !ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭘﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﭼﻪ ﺡﺱﻲ دارﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﺐ‪ ...‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺷﻨﻴﺪي ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ؟ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻠﮏ زدي‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮي‬
‫ﺟﻨﮓ ﻣﻲ ﻣﺮدم! ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر! ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮم! و ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪي ﻣﻦ از‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ دور ﺑﺸﻢ! ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ؟ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد اﻳﻦ ﻃﻮري ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ‬
‫اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ‪.‬ﻣﻦ ﺳﺘﻮان دان ﺗﻴﻠﻮر ﺑﻮدم ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﺷﻤﺎ هﻨﻮز هﻢ ﺳﺘﻮان دان هﺱﺘﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد و او را رهﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪86.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﺎق اﺳﺘﺮاﺡﺖ ‪ /‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ در وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺎزي ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ اﺳﺖ‪ .‬اﻓﺱﺮي ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ‪ :‬ﺳﺮﺑﺎز ارﺷﺪ ﮔﺎم؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻮپ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺁن را روي ﻣﻴﺰ ﻣﻲ ﮔﺬارد و راﮐﺖ ﺗﻨﻴﺲ را روي ﺁن ﻗﺮار‬
‫ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺡﺎﻟﺖ ﺧﺒﺮدار ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫اﻓﺱﺮ‪ :‬راﺡﺖ ﺑﺎش‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ ﻧﺎﻣﻪ اي را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ ‪:‬ﭘﺱﺮم‪ ،‬ﻗﺮارﻩ ﮐﻪ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪن!‬

‫‪87.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎﻧﻲ در وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬اداﻣﻪ‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 37‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺨﺖ ﺳﺘﻮان دان ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬ﺡﺪس ﺑﺰن ﭼﻲ ﺷﺪﻩ‪ .‬اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺪا ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎن دﺳﺖ از ﺡﺮف زدن ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﺘﻮان دان‬
‫ﺳﺮﺑﺎزي ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﺎﻧﺪ ﭘﻴﭽﻲ ﺷﺪﻩ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﺎﻧﻢ ﭘﺮﺳﺘﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺘﻮان دان ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﺮدن؟‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪ :‬ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺶ ﺧﻮﻧﻪ ش‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دو هﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ از وﻳﺘﻨﺎم ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬

‫‪88.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ‪ /‬ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬روز‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن ﺁﻏﺎز ﺷﺪ‪ .‬او اﻋﻼم‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻨﮓ در وﻳﺘﻨﺎم ﺷﺪت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬وي ﭼﻬﺎر ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر را ﺑﻪ ﻧﻔﺮات ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‬
‫ﻧﻴﺮوهﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ارﺗﺶ اهﺪا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﺼﻮﻳﺮ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن را در ﺡﺎل اهﺪاي ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ‬
‫دهﺪ‪ .‬او ﻣﺪال را ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺑﺎ او دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن‪ :‬ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ زﺧﻤﻲ ﺷﺪي‪ .‬ﺟﺮاﺡﺖ ﮐﺠﺎي ﺑﺪﻧﺖ ﺑﻮدﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬درﺳﺖ روي ﺑﺎﺳﻨﻢ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺪﻧﻲ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد و در ﮔﻮش او زﻣﺰﻣﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن ‪:‬ﺧﻴﻠﻲ دوس دارم ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ!‬

‫‪89.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ‪ -‬اداﻣﻪ‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ ﮐﻪ ﺷﻠﻮارش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و ﺟﺎي ﮔﻠﻮﻟﻪ را ﺑﻪ‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ در ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﺡﻨﻪ ﺧﻴﺮﻩ‬
‫ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ هﻢ از ﺗﻌﺠﺐ ﺧﺸﮑﺶ زدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﺟﺎﻧﺱﻮن‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪا ﺑﺮ ﺷﻴﻄﻮن‪ ،‬ﭘﺱﺮ‪.‬‬

‫‪90.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﻟﻴﻨﮑﻠﻦ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﻟﻴﻨﮑﻠﻦ ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻧﺮدﻩ اي ﻣﻴﺎن او و ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻳﺠﺎد‬
‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬در اﻃﺮاف ﺑﻨﺎ ﻧﻴﺮوهﺎي ﻣﺡﺎﻓﻈﺘﻲ هﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪ از اون ﻣﺎﺟﺮا ﻣﺎﻣﺎن رﻓﺖ ﺗﻮي هﺘﻞ ﺗﺎ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮاي‬
‫ﻗﺪم زدن و دﻳﺪن ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ رﻓﺘﻢ ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫اﻳﺰاﺑﻞ‪ :‬هﻴﻼري‪ ،‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺳﺮﺑﺎزهﺎ رو ﺟﻤﻊ ﮐﺮدم‪ .‬ﺡﺎﻻ ﺑﺎ اوﻧﺎ ﭼﻴﮑﺎر ﮐﻨﻢ؟‬
‫هﻴﻼري‪ :‬ﭼﺮا اﻧﻘﺪر دﻳﺮ اوﻣﺪي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻋﮑﺱﻲ از ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬در هﻤﻴﻦ ﺡﻴﻦ زﻧﻲ ﮐﻪ اﺳﻤﺶ هﻴﻼري اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم را دور هﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ هﺱﺘﻴﻢ‪ .‬ﺡﺎﻻ ﺑﻪ ﺻﻔﺸﻮن ﮐﻦ‪ .‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﻮ ﺻﻒ‬
‫واﻳﺱﻲ؟ هﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺎ‪ .‬ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻨﻮ ﺑﺬار ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺎ اﻳﻦ ﻃﺮف ﺗﻮي ﺻﻒ ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 38‬‬

‫ﺑﻴﺎ‪ .‬ﺑﻴﺎ‪ .‬هﻤﻪ ﺗﻮي ﺻﻒ‪ .‬ﺑﻴﺎﻳﻦ‪ .‬اوﻧﻢ ﺑﺒﺮ ﺗﻮي ﺻﻒ ‪.‬‬
‫هﻴﻼري ﻓﺎرﺳﺖ را هﻞ ﻣﻲ دهﺪ و او را در ﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻨﮓ ﻗﺮار ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ) ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﻮب ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻣﺎن داﺷﺖ اﺳﺘﺮاﺡﺖ ﻣﻲ ﮐﺮد ﭼﻮن‬
‫ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﺎ ﭘﺮ ﺑﻮد از ﺁدﻣﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺠﺱﻤﻪ هﺎ و ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻧﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﻮدن‪.‬‬
‫ﺑﻌﻀﻲ هﺎﺷﻮن هﻢ داﺷﺘﻦ ﺑﻴﺨﻮري داد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ ﮐﺮدن‪.‬‬
‫هﻴﻼري ﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻨﮓ را ﺑﻪ ﻃﺮف اﺟﺘﻤﺎع ﺑﺰرﮔﻲ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم‬
‫هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺐ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻦ! ﻳﺎﻻ!‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎ ﺑﻪ راﻩ ﻣﻲ اﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﮑﺲ دﻳﮕﺮي ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﭘﺸﺖ ﺳﺮش او را هﻞ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻴﻦ‪ .‬ﺑﺮﻳﻦ ﺟﻠﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪ :‬هﻲ رﻓﻴﻖ‪ .‬ﺑﻴﺎ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ از ﺡﺮﻓﺎي ﺗﻮ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﺻﻒ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ‬
‫رود‪ .‬روي ﭘﺎرﭼﻪ اي ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ وﻳﺘﻨﺎم« ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮي ﺻﻒ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬
‫هﻴﻼري ﺳﺮﺑﺎزهﺎ را از ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺑﺮد‪ .‬زن دﻳﮕﺮي‪ ،‬ﮐﻪ اﺳﻤﺶ اﻟﻴﺰاﺑﺖ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎ را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻳﮏ ﺳﻦ ﺑﺰرگ هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﺰاﺑﻞ‪ :‬ﺧﺐ ﺁﻗﺎﻳﻮن‪ ،‬از اﻳﻦ ﻃﺮف‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬هﻤﻴﻦ ﺟﺎ واﻳﺱﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ‪:‬هﻲ ! ﺗﻮ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﮐﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ! ﺧﻴﻠﻲ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬درﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻨﻲ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﺮﭼﻢ اﻣﺮﻳﮑﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‪ ،‬روي ﺻﺡﻨﻪ اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺳﺨﻨﺮاﻧﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻳﮑﻲ از ﻣﺒﺎرزان ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺿﺪ ﺟﻨﮓ اﺳﺖ و اﺳﻤﺶ اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺱﻮن‪ ،‬اون ﺷﻴﺎد ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ اﻋﻼم ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻢ‬
‫ﺑﺮاش ﺑﻴﮕﺎري ﮐﻨﻴﻢ! ﺁرﻩ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا اون ﻣﺮدﻩ ﮐﻪ روي ﺻﺡﻨﻪ واﻳﺱﺎدﻩ ﺑﻮد و ﺡﺮف‬
‫ﻣﻲ زد‪ ،‬ﭘﺮﭼﻢ اﻣﺮﻳﮑﺎ رو ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬ﺡﺎﻻ از ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺳﺮﺑﺎزاي ﺟﻨﮓ ﻣﻲ ﺧﻮام ﮐﻪ ﺑﺮاﺗﻮن از ﺟﻨﮓ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻦ‪ ،‬هﻲ‬
‫ﻣﺮد‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺧﻴﻠﻲ دوس داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ هﺮ ﮐﻠﻤﻪ ش ﻳﻪ ﺡﺮف ﺑﻲ‬
‫ﺗﺮﺑﻴﺘﻲ هﻢ ﺑﺰﻧﻪ‪...‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬اون ﺟﻨﮓ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺡﺎﻻ ﺗﺎ وﻃﻨﻤﻮن هﻢ رﺳﻴﺪﻩ و ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪاران‬
‫ﮐﻮﻓﺘﻲ رو ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﻴﻢ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا هﺮ وﻗﺖ اون ﻳﻪ ﺡﺮف ﺑﻲ ﺗﺮﺑﻴﺘﻲ ﻣﻲ زد‪،‬‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺮاش هﻮرا ﻣﻲ ﮐﺸﻴﺪن‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ ... :‬ﺡﺎﻻ اﻳﻦ ﺳﺮﺑﺎزهﺎ ﺑﻪ ﻟﻴﻨﺪون ﺟﺎﻧﺱﻮن ﻣﻲ ﮔﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻲ ﭘﺪر‬
‫ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﻨﻪ‪ !...‬ﺁرﻩ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﻲ ﮐﻪ اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﺑﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و از او ﻣﻲ ﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﻁ ﺻﺡﻨﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﻣﺮد‪ .‬ﺑﻴﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬زود ﺑﺎش‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺗﻮ رو ﻣﻲ ﮔﻪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ وﺳﻁ ﺻﺡﻨﻪ هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬زود ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﺮو ﺟﻠﻮ ‪.‬ﻳﺎﻻ‪ ،‬ﺑﺠﻨﺐ!‬
‫ﺑﻘﻴﻪ ﺳﺮﺑﺎزهﺎ ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ هﻞ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 39‬‬

‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎ‪ :‬ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺑﺮو ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ‪ .‬ﻓﻘﻁ ﺑﺮو ﭘﺸﺖ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻪ! ﺗﻤﻮم ﺷﺪ!‬
‫هﺰاران ﺗﻦ از ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن در اﻃﺮاف ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﺷﻬﺮ واﺷﻨﮕﺘﻦ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ و ﺳﺨﻨﺮاﻧﺎن را‬
‫ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ .‬اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ رو ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬هﻲ ﻣﺮد‪ ،‬ﻳﻪ ﮐﻤﻲ از ﺟﻨﮓ ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﮕﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬از ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم؟‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ ‪:‬ﺁرﻩ‪ ،‬از ﺟﻨﮓ ﺑﻲ ﭘﺪر وﻳﺘﻨﺎم!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺻﺪاي ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﺑﻪ هﻮا ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬اﺑﻲ ﻣﺸﺖ هﺎﻳﺶ را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﺐ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ درﺑﺎرﻩ ﭼﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ هﺱﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ درﺑﺎرﻩ ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم ﺑﮕﻢ‪ ...‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻮﻗﻊ ﺡﺮف‬
‫زدن ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺡﺎﺿﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻠﻴﺱﻲ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ دور و ﺑﺮش را ﺑﺎ اﺡﺘﻴﺎط ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻮرد ﺁﻣﭙﻠﻲ ﻓﺎﻳﺮ ﮐﻨﺎر ﺻﺡﻨﻪ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬در ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم‪...‬‬
‫ﭘﻠﻴﺲ هﻤﻪ ﻓﻴﺶ هﺎي ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ را از روي ﺻﻔﺡﻪ ﺑﻮرد ﺁﻣﭙﻠﻲ ﻓﺎﻳﺮ ﺟﺪا ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺻﺪاي ﻓﺎرﺳﺖ ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﺸﺖ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ اﻳﺱﺘﺎدﻩ و هﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﺡﺮف‬
‫زدن اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭻ ﮐﺲ ﭼﻴﺰي از ﺡﺮف هﺎي او را ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮد‪ .‬هﻴﻼري ﺑﻪ اﻃﺮاف‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻮرد ﺁﻣﭙﻠﻲ ﻓﺎﻳﺮ ﻣﻲ دود و ﭘﻠﻴﺲ را از‬
‫ﺁن دور ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎﺗﻮم ﭘﻠﻴﺲ را از او ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪.‬ﻳﮑﻲ دﻳﮕﺮ از ﺗﻈﺎهﺮﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﭘﻠﻴﺲ را‬
‫ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻲ هﻞ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻠﻴﺲ‪ :‬هﻲ‪ ،‬دارﻳﻦ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻦ؟‬
‫هﻴﻼري‪ :‬دارم ﻣﻲ زﻧﻢ ﺗﻮي ﺳﺮت‪ ،‬ﺧﻮﮎ ﮐﺜﻴﻒ‪.‬‬
‫اﻳﺰاﺑﻞ‪ ،‬هﻴﻼري و ﺑﻘﻴﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺒﻮﻩ ﺳﻴﻢ هﺎي ﺑﻪ هﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ را ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ﻓﻴﺶ هﺎ را ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﻗﺮار دهﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﺰاﺑﻞ‪ :‬ﺧﺪاﻳﺎ‪ ،‬ﺡﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﺮد؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺡﺮف هﺎﻳﺶ را اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ ‪.‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻲ ﻗﺮار ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ‪ :‬ﺻﺪاﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮﻳﻢ! ﻣﺎ هﻴﭽﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮﻳﻢ!‬
‫هﻴﻼري ‪:‬اﻳﻦ ﻳﮑﻲ! اﻳﻦ ﻳﮑﻲ! اوﻧﻮ ﺑﺪﻩ ﻣﻦ!‬
‫هﻴﻼري ﻓﻴﺶ درﺳﺖ را روي ﺑﻮرد ﻧﺼﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻴﻼري‪ :‬درﺳﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮدﺷﻪ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬و اﻳﻦ هﻤﻪ اون ﭼﻴﺰي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺳﺎﮐﺖ اﺳﺖ ‪.‬اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد و روي ﺷﺎﻧﻪ اش ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮ ﺡﻖ ﻣﻄﻠﺒﻮ ادا ﮐﺮدي‪ .‬اﺳﻤﺖ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻤﻢ ﻓﺎرﺳﺘﻪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪.‬‬
‫اﺑﻲ هﺎﻓﻤﻦ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ!‬
‫اﺑﻲ ﻣﺸﺖ هﺎي ﮔﺮﻩ ﮐﺮدﻩ اش را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ ﺑﺮد و از ﻓﺎرﺳﺖ دور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻳﮏ‬
‫ﭘﺎرﭼﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﻨﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ‪:‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ!‬
‫ﺟﻨﻲ )ﻓﺮﻳﺎدزﻧﺎن(‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ! ﻓﺎرﺳﺖ!‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻲ ﻣﺡﺎﺑﺎ ﺑﻪ درﻳﺎﭼﻪ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ او را ﻣﻲ‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از روي ﺻﺡﻨﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﭘﺮد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود‪ .‬ﺟﻨﻲ هﻢ از ﻣﻴﺎن درﻳﺎﭼﻪ ﮐﻢ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 40‬‬

‫ﻋﻤﻖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود‪.‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺡﺎﻟﻲ از ﻣﻴﺎن ﺁب ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ راﻩ ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ وارد درﻳﺎﭼﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد و دوان‬
‫دوان ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺳﻼم! هﻲ!‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺮاي ﺁن دو ﮐﻒ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ و ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎرﺷﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﺷﺎدي ﺳﺮ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻳﻦ ﻟﺡﻈﻪ ﺷﺎدﺗﺮﻳﻦ ﻟﺡﻈﻪ زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪91.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺑﻨﺎي ﻳﺎدﺑﻮد ﺷﻬﺮ واﺷﻨﮕﺘﻦ ‪ /‬ﻗﺮارﮔﺎﻩ ﻣﻉﺘﺮﺿﻴﻦ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ از ﮐﻨﺎر ﻣﻌﺘﺮﺿﻴﻨﻲ ﮐﻪ روي ﭼﻤﻦ هﺎ اردو زدﻩ اﻧﺪ‪ ،‬ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ و ﺟﻨﻲ ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﺑﻪ هﻢ رﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ و از هﻢ ﺟﺪا‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬اون هﻤﻪ ﺟﺎرو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﻮن داد‪ ،‬ﺡﺘﻲ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎش ﻣﻌﺮﻓﻲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪92.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهﻲ ﭘﻠﻨﮓ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎز اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﻌﺘﺮﺿﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم راﺑﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬
‫راﺑﻦ‪ :‬اون ﭘﻨﺠﺮﻩ رو ﺑﺒﻨﺪ‪ .‬هﻴﮑﻞ ﮔﻨﺪﻩ ت رو هﻢ از دم ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﮑﺶ ﮐﻨﺎر‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ﻣﺎ‬
‫ﺗﻮي ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺟﻨﮕﻲ هﺱﺘﻴﻢ؟‬
‫ﻣﻌﺘﺮض ﻳﺎ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﭘﻠﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ دﻳﮕﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود و او را‬
‫ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ از دم ﭘﻨﺠﺮﻩ دور ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺱﻪ‪ ،‬اون ﺑﻲ ﺁزارﻩ‪ .‬اون ﺑﻲ ﺁزارﻩ‪ .‬اون ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬اون ﻳﮑﻲ از ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ‪ :‬ﺑﺬار ﺑﮕﻢ ﻣﺎ ﮐﻲ هﺱﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﺪوم ﮔﻮري رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﻳﮑﻲ از دوﺳﺘﺎﻣﻮ دﻳﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ‪ :‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ هﺱﺘﻴﻢ ﺗﺎ از ﺟﻮن رهﺒﺮان ﺳﻴﺎهﻤﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻄﺮ ﺡﻤﻠﻪ ﺧﻮﮎ هﺎﻳﻲ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮان اوﻧﺎرو ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻦ‪ ،‬ﻣﺡﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺧﻮﮎ هﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮان وﺡﺪت ﺳﻴﺎهﺎرو از‬
‫ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮن و ﺑﻪ زﻧﺎي ﻣﺎ ﺗﺠﺎوز ﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﭘﻠﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ دﻳﮕﺮ‪ :‬ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺗﻠﻔﻦ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻳﺎرو ﺡﺮف ﺑﺰن‪.‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬اﻳﻦ ﺁﻗﺎ ﮐﻲ ﺑﺎﺷﻦ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرو ﮐﺸﺘﻦ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻤﻮن دوﺳﺖ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﮐﻪ درﺑﺎرﻩ ش ﺑﺮات ﺡﺮف زدم‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫وﺳﻠﻴﻪ‪ .‬ﻣﻦ و وﺳﻠﻲ ﺑﺎ هﻢ ﺗﻮي ﺑﺮﮐﻠﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬وﺳﻠﻲ رﺋﻴﺲ داﻧﺸﺠﻮهﺎي‬
‫ﻃﺎﻟﺐ دﻣﻮﮐﺮاﺳﻲ اون ﺟﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ‪ :‬ﺑﺬار ﻳﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ هﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺎهﺎت ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬وﻟﻲ‪...‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬ﻧﻪ! هﻤﻴﻦ ﺡﺎﻻ! ﻟﻌﻨﺘﻲ!‬
‫ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ ‪:‬ﻣﺎ ﺑﺮاي ﺡﻤﺎﻳﺖ از ﻣﺮدم و ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﮐﺱﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎ ﻧﻴﺎز دارن‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﺟﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﺎ ﭘﻠﻨﮓ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺟﻨﮓ وﻳﺘﻨﺎم هﺱﺘﻴﻢ‪ .‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ هﺮ‬
‫ﺟﻨﮕﻲ هﺱﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﻴﺎهﺎرو ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻦ ﺧﻁ ﻣﻘﺪم ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدﻣﻲ ﺑﻤﻴﺮن ﮐﻪ از ﺳﻴﺎهﺎ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 41‬‬

‫ﻣﺘﻨﻔﺮن‪ .‬ﻣﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ هﺮ ﺟﻨﮕﻲ هﺱﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺳﻴﺎهﺎ ﺑﻌﺪ از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ از اون ﻣﻮرد ﺗﺠﺎوز و‬
‫ﺧﺸﻮﻧﺖ واﻗﻌﻲ ﻣﻲ ﺷﻦ‪ ،‬اوﻧﻢ وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺗﻮي ﺟﻤﻊ ﺧﻮدﺷﻮن ﺧﻮاﺑﻦ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ هﻤﻪ اﻳﻦ‬
‫رﻓﺘﺎرهﺎي وﺡﺸﻴﺎﻧﻪ اﺳﺘﻌﻤﺎري و ﻧﮋادي ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺗﻮ ﻳﻪ ﺡﺮوﻣﺰادﻩ اي!‬
‫وﺳﻠﻲ ﺳﻴﻠﻲ ﻣﺡﮑﻤﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﻨﻲ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺡﺮﮐﺖ ﺁهﺱﺘﻪ اﻓﺘﺎدن ﺟﻨﻲ را‬
‫ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ ...‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺁن هﺎ ﻣﻲ رود‪ ...‬ﺡﺮﮐﺖ ﺁهﺱﺘﻪ‪ ...‬وﺳﻠﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف وﺳﻠﻲ ﻣﻲ ﭘﺮد و او را روي ﻣﻴﺰ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮش ﻣﻲ اﻧﺪازد‪ .‬ﻣﺎﺳﺎﻳﻲ ﺗﻔﻨﮕﺶ را ﻣﺱﻠﺡ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﺡﻴﺮت ﺑﻪ اﻳﻦ ﺡﺮﮐﺖ ﺧﻴﺮﻩ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ! دﺳﺖ ﻧﮕﻪ دار! ﺑﺱﻪ! ﻓﺎرﺳﺖ! ﺑﺱﻪ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود و او را از وﺳﻠﻲ دور ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺱﻪ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود ﺗﺎ ﺑﻪ وﺳﻠﻲ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ وﺳﻠﻲ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دﺳﺖ او را ﭘﺲ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﺑﺎ‬
‫دﺳﺖ دهﺎن ﺧﻮﻧﺎﻟﻮدش را ﻣﻲ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮ رو ﻣﻲ ﺁوردم اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﺁﺧﺮش ﺑﻪ دﻋﻮا ﺧﺘﻢ ﻣﻲ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬اون ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮ رو ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ از در ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻼهﺶ را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﮐﻪ وﺳﻁ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﭘﻠﻨﮓ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬دﻋﻮا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻩ ﭘﻠﻨﮓ هﺎي ﺳﻴﺎﻩ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون‬
‫ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫‪93.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺷﻬﺮ واﺷﻨﮕﺘﻦ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ از ﮐﻨﺎر ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﺘﺮﺿﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﻊ هﺎي روﺷﻦ در اﻃﺮاف ﮐﺎخ‬
‫اﺟﺘﻤﺎع ﮐﺮدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬اون اﺻﻼً ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻨﻮ اذﻳﺖ ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ ﺗﻮ رو اذﻳﺖ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ دوس ﭘﺱﺮت ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺁن هﺎ در ﺳﮑﻮت راﻩ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ دﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮرم ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ اﻳﻦ ﻟﺒﺎس واﻗﻌﺎً ﻗﺸﻨﮕﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮش ﺗﻴﭗ ﺷﺪي‪ .‬ﺟﺪي‬
‫ﻣﻲ ﮔﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي رو ﻣﻲ دوﻧﻲ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭼﻲ رو؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺡﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺗﻮي ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ هﺱﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﺧﻮﺷﺡﺎﻟﻢ ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺡﺮﻓﺎ دارم ﮐﻪ ﺑﺮات ﺑﮕﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎورت ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺪت ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﻲ ﺑﺮام اﻓﺘﺎدﻩ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ و ﺟﻨﻲ ﺗﻤﺎم ﺷﺒﻮ راﻩ رﻓﺘﻴﻢ و ﺡﺮف زدﻳﻢ‪...‬‬

‫‪94.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻴﺎﺑﺎن ‪ - ٦٦‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 42‬‬

‫ﺟﻨﻲ زﻳﺮ ﺑﺎران اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ او را ﻣﺠﺎﻧﻲ ﺳﻮار ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﻧﮕﻪ‬
‫ﻣﻲ دارد و او را ﺳﻮار ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ و ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ دﻳﮕﺮ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺟﻨﻲ درﺑﺎرﻩ هﻤﻪ ﺳﻔﺮهﺎﻳﻲ ﮐﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺮام ﺡﺮف زد‪.‬‬

‫‪95.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺰرﻋﻪ اي در ﻧﻴﻮﻣﮑﺰﻳﮑﻮ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ دور ﺁﺗﺶ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي هﻴﭙﻲ ﺡﺒﻪ ﻗﻨﺪي را در دهﺎن ﺟﻨﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬارد ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺮام ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻓﮑﺮش رو وﺳﻌﺖ ﺑﺪﻩ و در‬
‫هﻤﺎهﻨﮕﻲ ﻣﻄﻠﻖ زﻧﺪﮔﻲ ﮐﻨﻪ‪...‬‬

‫‪96.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬هﺎﻟﻴﻮود ‪ -‬روز‬

‫ﻳﮑﻲ از ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺳﻴﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﻴﻦ هﺎرﻟﻮ از ﭘﻴﺎدﻩ رو ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ و دو دﺧﺘﺮ دﻳﮕﺮ‬
‫هﻢ در ﭘﻴﺎدﻩ رو ﻣﺸﻐﻮل ﺁواز ﺧﻮاﻧﺪن و ﮔﻴﺘﺎر زدن هﺱﺘﻨﺪ و از ﻋﺎﺑﺮان ﭘﻮل ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬هﻤﺎهﻨﮕﻲ اي ﮐﻪ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻴﺮون از ﺟﻬﺎن ﻏﺮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﻪ ﺑﺮادرﺗﺎن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ هﻢ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻮرزﻳﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻴﻦ ﺡﺎﻻ!‬
‫هﻴﭙﻲ ﺟﻮاﻧﻲ از ﻓﻮﻟﮑﺲ واﮔﻦ ﻗﺮاﺿﻪ اش ﭘﻴﺎدﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫هﻴﭙﻲ ﺟﻮان‪ :‬هﻲ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺪوم از ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺑﺮﻩ ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺱﻴﺱﮑﻮ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭼﺮا‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام‪.‬‬
‫هﻴﭙﻲ ﺟﻮان‪ :‬ﭘﺲ ﺑﺰن ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫‪97.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺷﻬﺮ واﺷﻨﮕﺘﻦ ‪ -‬ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ در ﭘﺎرﮎ ﻗﺪم ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺷﺐ ﺑﺮاي هﺮ دوي ﻣﺎ ﺷﺐ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﻘﺪر ﺧﻮب ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‪.‬‬

‫‪98.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺤﻮﻃﻪ ﭘﺎرﮐﻴﻨﮓ ‪ -‬ﺻﺒﺢ زود‬

‫ﺟﻨﻲ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﻲ ﺑﺮ دوش ﺑﺮاي ﺳﻮار ﺷﺪن ﺑﻪ اﺗﻮﺑﻮﺳﻲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺮﮐﻠﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪،‬‬
‫ﺁﻣﺎدﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﮐﺎش ﻧﻤﻲ رﻓﺘﻲ ﺟﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم‪.‬‬
‫وﺳﻠﻲ‪ :‬ﺟﻨﻲ؟ اوﺿﺎع ﻳﻪ ﮐﻢ از ﮐﻨﺘﺮﻟﻢ ﺧﺎرج ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬هﻤﻪ ش ﺗﻘﺼﻴﺮ اﻳﻦ ﺟﻨﮓ و اون‬
‫ﺟﺎﻧﺱﻮن ﺡﺮوم زادﻩ س‪ .‬وﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻣﻦ هﻴﭻ وﻗﺖ اذﻳﺘﺖ ﻧﮑﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدي ﺑﺮي ﺧﻮﻧﻪ ت‪ .‬ﺑﺮي‬
‫ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﮐﻪ زﻧﺪﮔﻲ هﺎي ﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺮق ﻣﻲ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺳﭙﺲ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎرش را از ﮔﺮدن ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 43‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻲ ﺧﻮام اﻳﻨﻮ از ﻣﻦ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻲ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎرش را در دﺳﺖ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ اﻳﻨﻮ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻁ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺡﺮف ﺗﻮ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺪال رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭼﺮا ﺗﻮ اﻧﻘﺪر ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭼﻮن ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻣﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬هﻤﻴﺸﻪ هﻢ دوﺳﺘﺖ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ از هﻢ ﺧﺪاﺡﺎﻓﻈﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬وﺳﻠﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻨﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫وﺳﻠﻲ ﻣﻲ رود و هﺮ دو ﺑﻪ ﻃﺮف در ورودي اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﻪ ﺟﻨﻲ‬
‫ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺳﻮار ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬وﺳﻠﻲ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد و ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ رو ﺑﻪ رو ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻗﺱﻤﺖ ﻋﻘﺒﻲ اﺗﻮﺑﻮس رﻓﺘﻪ و ﺡﺎﻻ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ‬
‫ﻋﻘﺒﻲ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻏﻤﮕﻴﻦ دور ﺷﺪن او را‬
‫ﻧﻈﺎرﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ و ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻋﻼﻣﺖ ﺻﻠﺡ را‬
‫ﺑﺮاي او ﺗﺮﺳﻴﻢ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ در ﭘﺎﺳﺦ ﺟﻨﻲ هﻤﺎن ﻋﻼﻣﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬روي‬
‫ﭘﺸﺖ اﺗﻮﺑﻮس ﻧﻮﺷﺘﻪ »از ﺑﺮﮐﻠﻲ ﺑﻪ واﺷﻨﮕﺘﻦ« ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬و ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ اون از زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺚ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ‪.‬‬

‫‪99.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دوﻟﺘﻲ ارﺗﺶ ‪ /‬اﺗﺎق اﺳﺘﺮاﺡﺖ ‪ -‬روز‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻧﻴﻞ ﺁرﻣﺱﺘﺮاﻧﮓ ﺑﺮ ﮐﺮﻩ ﻣﺎﻩ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﻧﻴﻞ ﺁرﻣﺱﺘﺮاﻧﮓ‪ :‬درﺳﺘﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﻗﺪم ﮐﻮﭼﻴﮑﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮاي ﺑﺸﺮﻳﺖ ﻳﻪ ﺟﻬﺶ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰرگ ﻣﺡﺱﻮب ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺁهﺎ‪ ،‬ﺳﻄﺡ ﻣﺎﻩ ﻧﺮم و ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ از ﻏﺒﺎرﻩ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫راﺡﺖ ﺑﺮش دارم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮاي ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻣﺠﺮوح‪ ،‬ﺑﺎزي ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ را ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﻟﺶ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎزم ﻣﻨﻮ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدوﻧﻦ وﻳﺘﻨﺎم وﻟﻲ‬
‫اوﻧﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ راﻩ ﻣﺒﺎرزﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﻮﻧﻴﺱﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ‪ .‬ﭘﺲ‬
‫ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﮔﺎرد وﻳﮋﻩ ﺷﺪم و ﮐﺎرم اﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﺸﻮر ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ و ﺑﺮاي‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎي ﻣﺠﺮوح ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ و اوﻧﺎ هﻢ ﻣﻨﻮ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﻦ‪.‬‬

‫‪100.‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺮدي ﮐﻪ در اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺱﺘﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬اون ﺳﺎل هﺎ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪101.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭼﻴﻦ ‪ /‬ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﻬﺎﻧﻲ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ‪ -‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﮏ ﺑﺎزﻳﮑﻦ ﭼﻴﻨﻲ اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺑﺎ هﻢ ﻣﺱﺎﺑﻘﻪ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﻣﻲ دهﻨﺪ‪ .‬ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ ازﻣﺎﺋﻮﺗﺱﻪ ﺗﻮﻧﮓ روي دﻳﻮار ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻋﺪﻩ اي از رهﺒﺮان ﮐﻤﻮﻧﻴﺱﺖ هﻢ ﺷﺎهﺪ‬
‫ﻣﺱﺎﺑﻘﻪ ﺁن دو هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ارﺗﺶ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﻀﻮ ﺗﻴﻢ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﻣﺮﻳﮑﺎ«‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 44‬‬

‫ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ در ﻃﻮل ﺡﺪود ﻳﮏ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺎ اوﻟﻴﻦ اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻲ هﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﮑﻲ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺻﻠﺡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺗﻮي دﺳﺘﺎي ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ هﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎر ﻣﻦ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﺮدن ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪102.‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬ﻣﻦ ﺡﺎﻻ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻠﻲ ﺑﻮدم‪ .‬ﺡﺘﻲ از ﮐﺎﭘﻴﺘﺎن ﮐﺎﻧﮕﻮرو هﻢ ﻣﻌﺮوف ﺗﺮ ﺷﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺗﺼﺎوﻳﺮ رﻧﮕﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ دﻳﮏ ﮐﺎوت را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬دﻳﮏ ﮐﺎوت ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫اﺡﺘﺮام او از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫دﻳﮏ ﮐﺎوت‪ :‬اﻳﻦ هﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ وارد اﺳﺘﺎدﻳﻮ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ دﻳﮏ ﮐﺎوت دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫دﻳﮏ ﮐﺎوت‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﺟﺎن ﻟﻨﻮن‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﻟﻨﻮن‪ :‬ﺑﻪ وﻃﻦ ﺧﻮش اوﻣﺪي‪.‬‬
‫دﻳﮏ ﮐﺎوت‪ :‬ﺗﻮ ﺗﺎزﻩ از ﺳﻔﺮ ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮاﻣﻮن از ﭼﻴﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﻲ؟ اون ﺟﺎ ﭼﻪ‬
‫ﺟﻮري ﺑﻮد؟‬
‫ﺟﺎن ﻟﻨﻮن ﺳﻴﮕﺎري روﺷﻦ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﺐ‪ .‬در ﮐﺸﻮر ﭼﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺮدم هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺪارن‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﻟﻨﻮن‪ :‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎﻟﮑﻴﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬و در ﭼﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺮدم هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﮐﻠﻴﺱﺎ ﻧﻤﻲ رن‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﻟﻨﻮن‪ :‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺬهﺐ هﻢ وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ؟‬
‫دﻳﮏ ﮐﺎوت ‪:‬ﺗﺼﻮرش ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺟﺎن ﻟﻨﻮن‪ :‬اﮔﻪ ﻳﻪ ﮐﻢ ﺳﻌﻲ ﮐﻨﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻲ ﭼﻪ ﺟﻮرﻳﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺟﺎن ﻟﻨﻮن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ وﻗﺘﻲ اون ﺟﻮون ﻧﺎزﻧﻴﻦ اﻧﮕﻠﻴﺱﻲ ﻣﻲ رﻓﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ش ﺗﺎ ﭘﺱﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮش رو ﺑﺒﻴﻨﻪ و داﺷﺖ ﻳﮑﻲ از ﺁوازهﺎي ﺧﻮدﺷﻮ ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫ﺑﺪون هﻴﭻ ﻋﻠﺖ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻬﺶ ﺷﻠﻴﮏ ﮐﺮد و اوﻧﻮ ﮐﺸﺖ‪.‬‬

‫‪103.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﺳﺘﻮدﻳﻮ ‪ -‬ﮐﻤﻲ ﺑﻉﺪ‬

‫ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻲ ﻓﺎرﺳﺖ را ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺧﺮوﺟﻲ هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎل رﻓﺘﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺎ او ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺻﺪا ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬اوﻧﺎ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر رو ﺑﻪ ﺗﻮ دادن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﺳﺘﻮان داﻧﻪ‪ .‬ﺳﺘﻮان دان!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺳﺘﻮان دان ﻣﻲ اﻧﺪازد ﮐﻪ ﺳﺮ و وﺿﻌﻲ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ و ﻣﻮهﺎﻳﻲ ﺑﻠﻨﺪ دارد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬اوﻧﺎ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﮕﺮﻩ رو ﺑﻪ ﺗﻮ دادن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬هﻤﻴﻦ ﻃﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬اوﻧﺎ ﺑﻪ ﺗﻮي اﺡﻤﻖ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﻣﺪال دادن ﮐﻪ ﻣﻲ ري ﺗﻮي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن و ﭘﻴﺶ ﻳﻪ‬
‫ﻣﻠﺖ ﺧﻮدﺗﻮ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻴﻪ! ﺧﺐ ﻣﻦ ﻓﻘﻁ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮﻳﮑﺎي‪...‬‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪار ﺳﺘﻮن دان روي ﺳﺮاﺷﻴﺒﻲ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد و ﺳﺮ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ ،‬زﻳﺮا هﻮا ﺳﺮد‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 45‬‬

‫اﺳﺖ و زﻣﻴﻦ ﻳﺦ زدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف او ﻣﻲ رود‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮن دان!‬

‫‪104.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻴﺎﺑﺎن هﺎي ﻧﻴﻮﻳﻮرﮎ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺧﻴﺎﺑﺎن ﭘﺮ از ﺗﺎﮐﺱﻲ اﺳﺖ و در ﭘﻴﺎدﻩ رو ﻓﺎرﺳﺖ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪار ﺳﺘﻮان دان را هﻞ ﻣﻲ‬
‫دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺳﺘﻮان دان ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮي ﻳﻪ هﺘﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ و‬
‫ﭼﻮن ﭘﺎ ﻧﺪارﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ وﻗﺘﺶ رو ﺻﺮف ورزش دﺳﺖ ﮐﺮدﻩ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺑﭙﻴﭻ ﺑﻪ راﺳﺖ‪ ،‬ﺑﭙﻴﭻ ﺑﻪ راﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻗﺘﻲ ﻓﺎرﺳﺖ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪار ﺳﺘﻮان دان را ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲ اﻧﺪازد و از ﺟﻠﻮي ﻳﮏ ﺗﺎﮐﺱﻲ‬
‫رد ﻣﻲ ﺷﻮد‪ ،‬ﺻﺪاي ﺑﻮق ﺗﺎﮐﺱﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺱﻲ ‪ :١‬هﻲ! ﻳﺎﻻ ﺑﺠﻨﺐ!‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬اﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺗﻮي ﻧﻴﻮﻳﻮرﮎ ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻦ؟‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬زﻳﺮ ﺳﺎﻳﻪ دوﻟﺖ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﺗﺎﮐﺱﻲ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺮﻣﺰ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﭼﻴﺰي ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺳﺘﻮان دان ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺱﻲ ﺑﻮق ﮔﻮش ﺧﺮاﺷﻲ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان دان ﺑﺎ ﻣﺸﺖ روي ﮐﺎﭘﻮت ﺗﺎﮐﺱﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻮﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬هﻲ! هﻲ! هﻲ! ﻣﮕﻪ ﮐﻮري؟ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ دارم رد ﻣﻲ ﺷﻢ‪...‬؟‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺱﻲ ‪ :٢‬ﭼﺮا ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺪي ﻧﻤﻲ ري ﺧﻮﻧﻪ؟ از ﺳﺮ راﻩ ﺑﺮو‬
‫ﮐﻨﺎر!‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ! راﻩ ﺑﻴﻔﺖ!‬

‫‪105.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﺗﺎق ﺳﺘﻮان دان در هﺘﻞ ‪ -‬ﮐﻤﻲ ﺑﻉﺪ‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎب هﻮپ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﮐﺮﻳﺱﻤﺲ از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در وﻳﺘﻨﺎم‬
‫ﺿﺒﻁ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺘﻮان ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﺘﻮان ﻣﻮﻧﺪم و ﻣﺎ ﺗﻌﻄﻴﻼت رو ﺑﺎ هﻢ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎب هﻮپ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬اﻣﺱﺎل‪ ،‬ﺳﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ زودﺗﺮ ﺑﺮﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫هﺎﺗﻮن‪ .‬ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺗﻮ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﺧﺪارو ﭘﻴﺪا ﮐﺮدي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ دارم دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﻲ ﮔﺮدم‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﺮﻋﻪ از ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ اش را ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺪ و ﺷﻴﺸﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﺁن را ﺑﻪ ﮐﻨﺎري ﻣﻲ‬
‫اﻧﺪازد‪ .‬او ﺑﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪارش ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﻲ رود و ﺁن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬هﻤﺶ دارن از اﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﻣﻲ ﮔﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﻳﮏ ﺑﻄﺮي دﻳﮕﺮ از روي ﻣﻴﺰ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻄﺮي ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺁن را ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮﺷﻪ اي ﭘﺮت ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬اوﻧﺎ ﻳﻪ ﮐﺸﻴﺶ رو ﺁوردن ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺡﺮف ﺑﺰﻧﻪ‪ .‬اون ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺡﺮف ﻣﺎ ﮔﻮش‬
‫ﻣﻲ دﻩ‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻔﺖ اﮔﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻮل ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪا ﺗﻮي ﻗﻠﺐ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬اون وﻗﺘﻪ ﮐﻪ دارﻳﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻗﻠﻤﺮوي ﺑﻬﺸﺖ ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻲ دارﻳﻢ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ﻣﻦ ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ؟‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 46‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ دارم ﻣﻲ رم ﺑﻬﺸﺖ ﺳﺘﻮان دان‪.‬‬

‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ‪.‬‬

‫‪106.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻧﻮﺷﮕﺎهﻲ در ﻣﻴﺪان ﺗﺎﻳﻤﺰ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺠﺮي ﺁن دﻳﮏ ﮐﻼرﮎ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در ﻣﻴﺪان ﺗﺎﻳﻤﺰ ﺿﺒﻁ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دﻳﮏ ﮐﻼرﮎ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬اﮐﻨﻮن ﻣﺎ در هﺘﻞ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺁﺳﺘﻮر هﺱﺘﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‬
‫ﺗﺮ از ﻣﺎ‪ ،‬هﺰاران اﻣﺮﻳﮑﺎﻳﻲ دارن ﺷﺐ ﻋﻴﺪ رو ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﮔﻴﺮن‪ ،‬اوﻧﺎ ﺑﺎ ﺳﻮت و‪...‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﮔﻔﺘﻲ ﺗﻮي ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ﭼﻲ هﺱﺖ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻗﺎﻳﻖ هﺎي ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻗﺎﻳﻖ هﺎي ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ؟ ﮐﻲ هﻤﭽﻴﻦ ﺡﺮف هﺎﻳﻲ رو ﺑﻪ ﺗﻮ زدﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﺡﺾ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﻮﻟﺪار ﺑﺸﻢ‪ ،‬ﻳﮑﻲ از اون ﻗﺎﻳﻖ هﺎ رو ﻣﻲ ﺧﺮم‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻮي وﻳﺘﻨﺎم ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻗﻮل دادم‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﻣﺎ اﻳﻦ ﮐﺎرو ﺑﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد اون‬
‫ﻧﺎﺧﺪاي ﻗﺎﻳﻖ ﺑﺎﺷﻪ و ﻣﻦ دﺳﺘﻴﺎرش‪ .‬ﺡﺎﻻ اون ﻣﺮدﻩ و ﻣﻌﻨﻴﺶ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﺧﺪاي ﻗﺎﻳﻖ‬
‫ﺑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻧﺎﺧﺪاي ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ .‬ﻗﻮل‪ ،‬ﻗﻮﻟﻪ ﺳﺘﻮان دان‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﭘﺲ ﺳﺮﺑﺎز ﮔﺎﻣﭗ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻧﺎﺧﺪاي ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺸﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﺎﺧﺪاي ﻳﻪ‬
‫ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺸﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺁم و دﺳﺘﻴﺎرت ﻣﻲ ﺷﻢ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ‪:‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻧﺎﺧﺪاي ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﺸﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺡﺘﻤﺎً ﻓﻀﺎﻧﻮرد ﻣﻲ ﺷﻢ!‬
‫دو زن ﺑﺎ ﻧﺎم هﺎي ﻟﻨﻮر و ﮐﺎرﻻ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺘﻮان دان ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻨﻮر‪ :‬دﻧﻲ ﺑﺎز داري از ﭼﻲ ﮔﻠﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﮐﺎرﻻ‪ :‬ﭼﻲ ﮐﺎر داري ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻟﻨﻮر‪ :‬اﻳﻦ ﺁﻗﺎ ﮐﻴﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻢ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان )ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ(‪ :‬اﻳﻦ ﮐﺎرﻻﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻨﻢ ﻟﻨﻮرﻩ‪.‬‬
‫ﮐﺎرﻻ‪ :‬ﻣﺎ ﺗﻮي ﻣﻴﺪون ﺗﺎﻳﻤﺰ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﺳﻁ اون هﻤﻪ ﻗﻴﻞ و ﻗﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﻳﺎد ﺟﻨﻲ اﻓﺘﺎدم‪.‬‬

‫‪107.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﻲ در ﻟﺲ ﺁﻧﺠﻠﺲ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺸﻦ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫دﻳﮏ ﮐﻼرﮎ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﭼﺮاغ هﺎي ﻣﻴﺪون ﺗﺎﻳﻤﺰ دارﻩ روﺷﻦ و ﺧﺎﻣﻮش‪...‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺳﺎﮎ ﺧﻮد را از روي زﻣﻴﻦ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪوﻧﻢ ﺟﻨﻲ ﺗﻮ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﭼﻲ ﮐﺎر دارﻩ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮدي روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن ﺳﻴﺎﻩ ﺧﻮد در ﺁﻳﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺻﺪاي ﻣﺮدم را ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻌﻴﺖ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﻧﻪ ‪...‬هﺸﺖ‪ ...‬هﻔﺖ‪ ...‬ﺷﺶ‪...‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 47‬‬

‫‪108.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻧﻮﺷﮕﺎهﻲ در ﻣﻴﺪان ﺗﺎﻳﻤﺰ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺡﺎﺿﺮ در ﻣﻴﺪان ﺗﺎﻳﻤﺰ ﮐﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ‬
‫روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ روي ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .«١٩٧٢» :‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺡﺎﺿﺮ در ﻧﻮﺷﮕﺎﻩ‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪا‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ و در ﺑﻮق هﺎي ﺧﻮد ﻣﻲ دﻣﻨﺪ و ﮐﻼﻩ هﺎﻳﺸﺎن را ﺑﻪ هﻮا ﭘﺮت ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﺒﺎرﮎ!‬

‫‪109.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻳﮏ ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ از ﺟﻠﻮي ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﮔﺰارش ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ‪ :‬اﻣﺮوز ﺗﻴﻢ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺡﺪﻩ در ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن ﻣﻼﻗﺎت‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪110.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬روز )زﻣﺎن ﺡﺎل)‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﺮد ﭼﺎﻗﻲ ﮐﻪ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻧﺸﺱﺘﻪ‪ ،‬ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ‪ ،‬اوﻧﺎ ﻣﻦ و ﺗﻴﻢ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ رو ﺑﻪ ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ دﻋﻮت ﮐﺮدن‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎزم رﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ و ﺑﺎزم ﺑﻪ ﻳﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر دﻳﮕﻪ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺡﺪﻩ ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪111.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ‪ -‬روز‬

‫در ﺗﺼﻮﻳﺮ‪ ،‬ﻟﻮﺡﻲ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ روي ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ » :‬ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﻋﻀﻮ‬
‫ﺗﻴﻢ ﺗﻨﻴﺲ روي ﻣﻴﺰ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺡﺪﻩ و ﺑﺎزﻳﮑﻦ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺳﺎل ‪.»١٩٧١‬‬
‫اﻳﻦ ﻟﻮح در دﺳﺘﺎن رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن اﺳﺖ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن‪ :‬از ﺑﻮدن ﺗﻮي ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻟﺬت ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻦ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن‪ :‬اﻻن ﮐﺠﺎ اﻗﺎﻣﺖ دارﻳﻦ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ هﺘﻞ اﺑﺖ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻣﻦ هﺘﻞ هﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺘﺮي ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬هﺘﻞ هﺎي‬
‫ﻣﺪرن ﺗﺮ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻳﻪ هﺘﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻦ‪.‬‬

‫‪112.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﺗﺎق هﺘﻞ واﺗﺮ ﮔﻴﺖ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺡﺮف ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺎرد اﻣﻨﻴﺘﻲ‪ :‬ﻓﺮاﻧﮏ وﻳﻠﻴﺲ از ﮔﺎرد اﻣﻨﻴﺘﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ اي در رو ﺑﻪ روي ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬در اﺗﺎق رو ﺑﻪ روي او‪ ،‬ﻧﻮر ﭼﻨﺪ ﭼﺮاغ‬
‫ﻗﻮﻩ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮ و ﺁن ﺳﻮ ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮﮐﺎر ﺑﻪ اﺗﺎق روﺑﻪ روﻳﻲ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻦ؟ اﺡﺘﻤﺎﻻً ﺑﺮق رﻓﺘﻪ و اوﻧﺎ‬
‫دارن دﻧﺒﺎل ﻓﻴﻮز ﺑﺮق ﻣﻲ ﮔﺮدن‪ .‬ﺁﺧﻪ ﻧﻮر ﭼﺮاغ هﺎي اوﻧﺎ ﻧﻤﻲ ذارﻩ ﻣﻦ ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪.‬‬
‫ﮔﺎرد اﻣﻨﻴﺘﻲ‪ :‬ﭼﺸﻢ ﺁﻗﺎ‪ .‬ﺑﻬﺶ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 48‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﮔﺎرد اﻣﻨﻴﺘﻲ‪ :‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ‪.‬‬
‫ﮔﺎرد اﻣﻨﻴﺘﻲ‪ :‬ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻴﺮ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﻮﺷﻲ ﺗﻠﻔﻦ را ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬دورﺑﻴﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و اﺳﻢ هﺘﻞ روي ﮐﺎﻏﺬدان روي‬
‫ﻣﻴﺰ ﺁﺷﮑﺎر ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬روي ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬هﺘﻞ واﺗﺮ ﮔﻴﺖ‪».‬‬

‫‪113.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ورزﺷﮕﺎﻩ ‪ -‬روز‬

‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻄﻖ اﺳﺘﻌﻔﺎي ﺧﻮد را در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻗﺮاﺋﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪهﻢ و رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري را واﮔﺬار‬
‫ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮي ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن در هﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻧﺸﺱﺘﻪ و‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﻋﻼﻣﺖ ﺻﻠﺡ را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻧﻴﮑﺱﻮن )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻣﻦ‪ ،‬ﺁﻗﺎي ﻓﻮرد در ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ ﻗﺱﻢ ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮرﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘﺱﺖ رﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮري ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺁرزوهﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﻣﺮﻳﮑﺎ‬
‫دارم و از اﻳﻦ ﮐﻪ ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ را ﺗﺮﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻴﻘﺎً ﻧﺎراﺡﺖ هﺱﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ورزﺷﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺧﻮد ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻓﺱﺮي ﮐﻨﺎر او ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ‪ :‬ﮔﺮوهﺒﺎن ﮔﺎﻣﭗ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ‪ :‬راﺡﺖ ﺑﺎش‪ .‬اﻳﻦ ﺡﮑﻢ ﺗﺮﺧﻴﺺ ﺗﻮﺋﻪ‪ .‬ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﻓﺱﺮ ﺑﺎ ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ دادﻩ و ﺑﻪ او ﭘﺎﮐﺘﻲ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬اﻓﺱﺮ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ؟‬
‫اﻓﺱﺮ‪ :‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ارﺗﺶ ﺑﺎزي ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺚ هﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻦ در ارﺗﺶ اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺡﺪﻩ‬
‫ﺗﻤﻮم ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ راﮐﺖ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و از ورزﺷﮕﺎﻩ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪114.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎﻣﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻦ اوﻣﺪم ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬

‫‪115.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ ،‬اون اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ رﺳﻴﺪم ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻲ دوﻧﺱﺘﻢ ﮐﻪ وﻳﺰﻳﺘﻮرهﺎي‬
‫زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮدن‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 49‬‬

‫داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي راﮐﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ و ﻣﺠﺱﻤﻪ هﺎﻳﻲ ﻣﻘﻮاﻳﻲ ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﻓﺎرﺳﺖ دﻳﺪﻩ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬اﻳﻦ ﻣﺠﺱﻤﻪ هﺎي ﻣﻘﻮاﻳﻲ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ را در ﺡﺎل ﺑﺎزي ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫روي ﺟﻌﺒﻪ اي ﮐﻪ راﮐﺖ هﺎي ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ در ﺁن ﻗﺮار دارﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬ﺗﻨﻴﺲ روي ﻣﻴﺰ‬
‫ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﻣﺎﺋﻮ‪».‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬وﻳﺰﻳﺘﻮرهﺎي زﻳﺎدي اوﻣﺪن ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‪ .‬هﻤﻪ اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ از وﺳﺎﻳﻞ‬
‫ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ اوﻧﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻲ‪ .‬ﺡﺘﻲ ﻳﮑﻲ از اوﻧﺎ ﻳﻪ ﭼﮏ ﺑﻴﺱﺖ و ﭘﻨﺞ هﺰار دﻻري ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ؛ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺡﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻲ از راﮐﺖ هﺎي اوﻧﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬وﻟﻲ ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﻣﻦ دوﺳﺖ دارم ﻓﻘﻁ ﺑﺎ راﮐﺖ ﺧﻮدم ﺑﺎزي ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ﻟﻮﺋﻴﺰ‪.‬‬
‫ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ :‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺁرﻩ ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ ،‬اﻳﻨﻮ ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻴﺱﺖ و ﭘﻨﺞ هﺰار دﻻر ﭘﻮل زﻳﺎدﻳﻪ‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻳﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺎ اون ﺑﺎزي ﮐﻨﻲ‪ .‬اون ﺑﺎﻋﺚ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻮ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎدﻩ از اون راﮐﺖ هﺎ‪ ،‬ﮐﺎر درﺳﺘﻴﻪ‪.‬‬

‫‪116.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ‪ /‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدي ﺑﭽﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ در ﺡﻴﺎط ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻤﻮﻧﺪم‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﻮﻟﻲ دادﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺑﺎﺑﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﻮ ﻧﺎم دارد‪ ،‬هﻤﺮاﻩ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ هﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﻮ‪ :‬ﺗﻮ ﻳﺎ دﻳﻮوﻧﻪ اي ﻳﺎ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ﺁدم ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ‪ ،‬رﻓﺘﺎرش هﻢ ﻋﻘﺐ ﻣﻮﻧﺪﻩ س ﺧﺎﻧﻮم ﺑﻠﻮ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻠﻮ‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬درﺳﺘﻪ‪.‬‬

‫‪117.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺒﺮ ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ اداي اﺡﺘﺮام ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪ ...‬ﻣﻨﻢ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎﻳﻲ رو ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮب ﻳﺎدﻣﻪ‪.‬‬
‫دارم ﺑﻪ هﻤﺸﻮن ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﺟﻴﺐ ﺧﻮد ﭼﻨﺪ اﺳﮑﻨﺎس ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁورد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﻮهﺎﻣﻮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮدم و ﻳﻪ ﭘﻴﺮهﻦ ﻧﻮ ﺧﺮﻳﺪم و ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﻳﻪ ﺷﺎم‬
‫ﺡﺱﺎﺑﻲ دادم و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪم‪...‬‬

‫‪118.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﻣﺮداﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﺬرد ﮐﻪ در ﺡﺎل ﺗﻤﻴﺰ ﮐﺮدن ﻣﻴﮕﻮ هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬اﻻن ﺑﻴﺱﺖ و ﭼﻬﺎر هﺰار و ﭘﻮﻧﺼﺪ و ﺷﺼﺖ و دو دﻻر و‬
‫ﭼﻬﻞ و هﻔﺖ ﺳﻨﺖ ﭘﻮل دارم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از روي ﻳﮏ اﺳﮑﻠﻪ ﭼﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﮔﺬرد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺻﻴﺎد ﭘﻴﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻌﺪاد‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 50‬‬

‫زﻳﺎدي اﺳﮑﻨﺎس ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬

‫ﺻﻴﺎد ﭘﻴﺮ ‪:‬ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﻳﻪ اﺡﻤﻘﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ﺁدم اﺡﻤﻖ‪ ،‬رﻓﺘﺎرش هﻢ اﺡﻤﻘﺎﻧﻪ س‪.‬‬

‫‪119.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮي ﺧﻮد ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻬﻨﻪ و ﻣﺱﺘﻌﻤﻞ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮر ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﺁن روز را ارزﻳﺎﺑﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي‬
‫ﺁﺷﻐﺎل و ﺧﺮدﻩ ﺁهﻦ روي ﻋﺮﺷﻪ ﻣﻲ رﻳﺰد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺁن هﺎ‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﻴﮕﻮي ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻴﺮون‬
‫ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﺎﺑﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰهﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ‬
‫ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻣﻦ ﭼﻲ دﺳﺘﮕﻴﺮم ﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﮐﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻴﻪ‪.‬‬

‫‪120.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬روي ﻋﺮﺷﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬دو ﻣﻴﮕﻮ از درون ﺳﻄﻞ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁورد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻮﭼﻴﮑﻦ‪.‬‬
‫ﺻﻴﺎد ﭘﻴﺮ‪ :‬ﺑﺎ دو ﺗﺎي دﻳﮕﻪ از اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﮐﻮﮐﺘﻞ درﺳﺖ ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺻﻴﺎد ﭘﻴﺮ از ﻓﺎرﺳﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺻﻴﺎد ﭘﻴﺮ‪ :‬ﺗﺎ ﺡﺎﻻ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﮐﻪ اﺳﻢ اﻳﻦ ﻗﺎﻳﻖ رو ﭼﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺬاري؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺗﺎ اون ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻗﺎﻳﻖ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدم ‪.‬وﻟﻲ ﺧﺐ‪،‬‬
‫ﻓﻘﻁ ﻳﻪ اﺳﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺑﺪﻧﻪ ﻗﺎﻳﻖ اﺳﻢ« ﺟﻨﻲ« را ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺱﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون اﺳﻢ‪ ،‬ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﻳﻦ اﺳﻢ ﺗﻮ اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪121.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻳﮏ ﮐﻠﻮپ ﺷﺒﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰي ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﮐﻮﮐﺎﺋﻴﻦ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺟﻨﻲ ﺧﺒﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺎﻳﻖ را در دﺳﺖ دارد و ﺁن را هﺪاﻳﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم و دوس داﺷﺘﻢ هﺮ‬
‫ﮐﺎري ﮐﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ‪ ،‬از اون اﺡﺱﺎس رﺿﺎﻳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬

‫‪122.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻳﮏ ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻣﺮدي در ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن‪ ،‬ﺳﺮﻧﮓ ﺗﺰرﻳﻖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ از ﮐﻨﺎر او ﺑﺮ ﻣﻲ ﺧﻴﺰد‪.‬‬

‫‪123.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ‪ -‬ﺷﺐ‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 51‬‬

‫ﺟﻨﻲ ﻣﻘﺪاري ﮐﻮﮐﺎﺋﻴﻦ روي ﻳﮏ ﺷﻴﺸﻪ رﻳﺨﺘﻪ و ﺁن را ﺑﻮ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﻮد در ﺁﻳﻨﻪ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪124.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺗﺮاس ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ روي ﻟﺒﻪ ﺗﺮاس ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ ‪.‬ﺧﻴﺎﺑﺎن زﻳﺮ ﭘﺎي او‪ ،‬ﭘﺮ از ﻣﺎﺷﻴﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺎﻧﺶ را هﻢ ﭼﻮن ﭘﺮﻧﺪﻩ اي ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮش ﮔﻴﺞ ﻣﻲ رود و ﺗﻌﺎدﻟﺶ را‬
‫از دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺱﻠﻁ ﻣﻲ ﺷﻮد و از ﻟﺒﻪ ﺗﺮاس ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و روي ﻳﮏ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪125.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ‪ /‬ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻣﺎﻩ وﺳﻁ ﺁﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻳﮏ ﻧﻨﻮ دراز ﮐﺸﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪126.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ ‪ /‬اﺳﮑﻠﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻗﺎﻳﻖ را در دﺳﺖ دارد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﭼﻴﺰي ﺗﻮﺟﻬﺶ را‬
‫ﺟﻠﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﻮان دان در اﺳﮑﻠﻪ ﺑﺮ‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪارش ﻧﺸﺱﺘﻪ و اﻧﺘﻈﺎر ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﻲ‬
‫ﺧﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻗﺎﻳﻖ را رهﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ درون ﺁب ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻗﺎﻳﻖ ﺑﻪ ﺡﺮﮐﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ‬
‫دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻠﺨﺘﻪ‪ ،‬در ﺧﻠﻴﺞ ﺷﻨﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان روي اﺳﮑﻠﻪ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﺳﮑﻠﻪ ﻣﻲ رﺳﺪ ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ از اﺳﮑﻠﻪ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻲ ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻦ؟‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﭘﺎهﺎﻣﻮ ﺗﻮي درﻳﺎ ﻳﻪ اﻣﺘﺡﺎﻧﻲ ﺑﮑﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬دﻳﮕﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ اوﻧﺎرو از دﺳﺖ ﻧﻤﻲ دﻳﻦ ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ ﻧﺎﺧﺪا ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ اوﻣﺪم و ﺧﻮدم ﻣﻲ دﻳﺪم‪ .‬ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ اﮔﻪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺎﺧﺪا ﺑﺸﻲ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺁم و دﺳﺘﻴﺎرت ﻣﻲ ﺷﻢ؟ ﺧﺐ ﺡﺎﻻ ﻣﻦ اوﻣﺪم‪ .‬ﻣﻦ ﺳﺮ ﺡﺮﻓﻢ‬
‫هﺱﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺘﻮان دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬وﻟﻲ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪا ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪.‬‬
‫ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﺳﮑﻠﻪ اي دﻳﮕﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻩ و ﺁن را ﻣﻲ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺘﻮان ﺑﻪ ﻗﺎﻳﻖ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون ﻗﺎﻳﻖ ﻣﻨﻪ‪.‬‬

‫‪127.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 52‬‬

‫ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺎﻳﻖ روي ﺁب‪ ،‬ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻣﻦ اﺡﺱﺎس ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﮔﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﺮق‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻣﻴﮕﻮ‬
‫ﺻﻴﺪ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺮو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ‪ .‬ﺑﭙﻴﭻ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼﭗ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﮐﻨﺎر ﺑﺎدﺑﺎن هﺎ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﮐﺪوم ﻃﺮف؟‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬اون ﺟﺎ! ﺳﻤﺖ ﭼﭗ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﮔﺎﻣﭗ‪ ،‬ﭼﻲ ﮐﺎر داري ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﭗ! ﭼﭗ! ﻣﺎ اون ﺟﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ‬
‫ﻣﻴﮕﻮ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮر را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁن ﭼﻪ ﺁن هﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺁوردﻩ اﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﺁهﻦ ﭘﺎرﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﺗﻮش ﻣﻴﮕﻮ ﻧﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﻣﺚ اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭘﺲ ﭼﻄﻮري ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻣﻴﮕﻮ ﺻﻴﺪ ﮐﻨﻴﻢ؟‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﻢ دﻋﺎ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫‪128.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮐﻠﻴﺴﺎﻳﻲ ﮐﻮﭼﮏ ‪ -‬روز‬

‫ﮔﺮوﻩ ﮐﺮ ﮐﻠﻴﺱﺎ ﮐﻪ هﻤﮕﻲ ﺳﻴﺎﻩ ﭘﻮﺳﺖ هﺱﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺁواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و دﺳﺖ هﺎﻳﺸﺎن را ﺗﮑﺎن‬
‫ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ هﺮ ﻳﮑﺸﻨﺒﻪ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﮐﻠﻴﺱﺎ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان در اﻧﺘﻬﺎي ﮐﻠﻴﺱﺎ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ‪ ،‬ﺳﺘﻮان هﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫‪129.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺎﻳﻖ ‪ -‬روزي دﻳﮕﺮ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮر را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز هﻢ درون ﺗﻮر ﺁﺷﻐﺎل اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻴﮕﻮ ﻧﻴﺲ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﺧﺪاي ﺗﻮ ﮐﺠﺎس؟‬
‫ﺑﺎد ﺷﺪﻳﺪي ﺷﺮوع ﺑﻪ وزﻳﺪن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺟﺎﻟﺒﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺘﻮان اﻳﻦ ﺡﺮف رو زد‪ ،‬ﺧﺪا ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻧﺸﻮن داد‪.‬‬

‫‪130.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺎﻳﻖ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫درﻳﺎ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ اﺳﺖ و اﻣﻮاج ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻤﺎم ﻋﺮﺷﻪ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﺳﺘﻮان دان روي ﭼﻮب دﮐﻞ‬
‫ﮐﺸﺘﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎد و ﺑﺎران ﺑﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻲ ﮐﻮﺑﺪ و او ﻣﺸﺖ ﮔﺮﻩ‬
‫ﮐﺮدﻩ اش را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁن هﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺗﻮ هﻴﭻ وﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻗﺎﻳﻘﻮ ﻏﺮق ﮐﻨﻲ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺘﻮان دان دﻳﻮوﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﻳﺎﻻ! ﺗﻮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﮕﻲ ﻃﻮﻓﺎن؟!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻮﻗﻊ هﺪاﻳﺖ ﮐﺸﺘﻲ از ﺷﺪت ﻃﻮﻓﺎن ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﭘﺮت ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 53‬‬

‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺗﻨﺪﺗﺮ ﺷﻮ! اﻻن وﻗﺖ ﻣﺒﺎرزﻩ ﺗﻮ و ﻣﻨﻪ! ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎم! ﺑﻴﺎ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺠﻨﮓ! هﻴﭻ وﻗﺖ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﻗﺎﻳﻘﻮ ﻏﺮق ﮐﻨﻲ!‬

‫‪131.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﮏ ﻣﻮج ﺷﮑﻦ و ﻳﮏ ﻗﺎﻳﻖ ﺷﮑﺱﺘﻪ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ‪ ... :‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً هﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو در ﺳﺮ راهﺶ ﺧﺮاب ﮐﺮدﻩ‪ .‬در ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ هﻢ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺷﻬﺮهﺎي دﻳﮕﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ‪...‬‬

‫‪132.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬هﻤﺎن زﻣﺎن‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ‪ ... :‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﺧﺱﺎرت دﻳﺪﻩ‪ .‬ﮔﺰارﺷﮕﺮ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ در ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺎ ﻣﺱﺌﻮﻻن اﻳﻦ‬
‫ﺻﻨﻌﺖ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ‪ ،‬در واﻗﻊ‪ ،‬ﻓﻘﻁ ﻳﮏ ﻗﺎﻳﻖ از ﺷﺮ ﻃﻮﻓﺎن ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در‬
‫ﺑﺮدﻩ‪.‬‬
‫ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ از روي رودﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ ،‬ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ ،‬اون ﻓﺎرﺳﺘﻪ!‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺁﺳﻮن ﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪133.‬ﻗﺎﻳﻖ ﻓﺎرﺳﺖ ‪ -‬روز‬

‫ﺳﺘﻮان دان و ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﻮرهﺎي ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ را ﺧﺎﻟﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﻣﻴﮕﻮي ﺻﻴﺪ ﺷﺪﻩ‬
‫روي ﻋﺮﺷﻪ ﻣﻲ رﻳﺰد‪ .‬ﺳﺘﻮان دان ﺗﻮر دﻳﮕﺮي را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و اﻳﻦ ﺑﺎر هﻢ ﻣﻴﮕﻮي زﻳﺎدي ﺑﻪ‬
‫ﺻﻴﺪ ﻗﺒﻠﻲ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺘﻮان دان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻮن ﻣﺮدم هﻨﻮز هﻢ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ هﺎﺷﻮن ﻣﻴﮕﻮ ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻦ و‪...‬‬

‫‪134.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺮدي ﮐﻪ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ ﺑﻪ ﺡﺮف هﺎي ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﻮش ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬زن ﻣﺱﻨﻲ هﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺟﻤﻊ ﺁن هﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ... :‬ﻣﺎ هﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﻴﺎد ﻣﻴﮕﻮ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ‬
‫ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮي »ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎﻣﭗ »ﮐﺎرش ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺎﻳﻖ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺡﺪود ‪ ١٢‬ﺗﺎ و اﺳﻢ‬
‫هﻤﺸﻮن هﻢ ﺟﻨﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ اﻧﺒﺎر هﻢ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ‪ .‬ﺡﺘﻲ ﮐﻼﻩ هﺎﻳﻲ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ روش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫»ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎﻣﭗ«‪ .‬اﺳﻢ ﻗﺸﻨﮓ و راﺡﺘﻴﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭘﺱﺮ‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرت اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﺎﺡﺐ ﮐﻤﭙﺎﻧﻲ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮي ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎﻣﭙﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﺁﻗﺎ‪ .‬ﻣﺎ ﺡﺘﻲ از دﻳﻮي ﮐﺮاﮐﺖ هﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﭘﻮل در ﺁوردﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ‪:‬ﺗﺎ ﺡﺎﻻ دروغ هﺎي زﻳﺎدي ﺗﻮي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺷﻨﻴﺪم‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻳﮑﻲ‪ ،‬از هﻤﺸﻮن ﮔﻨﺪﻩ ﺗﺮﻩ‪.‬‬
‫ﻓﮑﺮﺷﻮ ﺑﮑﻦ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﻳﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﺮ ﻧﺸﺱﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬
‫ﻣﺮد ﻣﻲ ﺧﻨﺪد و از روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬او ﻓﺎرﺳﺖ و ﭘﻴﺮزن را ﺗﺮﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﻗﺸﻨﮕﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ هﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ اﺡﺱﺎس اوﻧﻮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮدي‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬دوس دارﻳﻦ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺳﺘﻮان دان رو ﺑﺒﻴﻨﻴﻦ؟‬
‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺡﺘﻤﺎً!‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 54‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻋﮑﺲ روي ﺟﻠﺪ ﻣﺠﻠﻪ »ﻓﻮرﭼﻮن« را ﺑﻪ زن ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬در ﻋﮑﺲ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ و‬
‫ﺳﺘﻮان دان در ﮐﻨﺎر هﻢ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬دان اوﻧﻴﻪ ﮐﻪ اون ﻃﺮف واﻳﺱﺎدﻩ‪.‬‬
‫زن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ روي ﺟﻠﺪ و ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺬارﻳﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ هﻢ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﺘﻮان دان ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﮕﻢ‪.‬‬

‫‪135.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺎﻳﻖ ‪ /‬ﻋﺮﺷﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺘﻮان دان ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر ﮐﺮدن روي ﻋﺮﺷﻪ هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬هﻴﭻ وﻗﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﻮﻧﻤﻮ ﻧﺠﺎت دادي‪ ،‬ازت ﺗﺸﮑﺮ ﻧﮑﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﺘﻮان دان ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻲ زﻧﺪ و ﺳﺮش را ﺑﺮ‬
‫ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﻃﺮف دﻳﻮارﻩ ﻗﺎﻳﻖ ﻣﻲ رود و ﺑﻪ داﺧﻞ ﺁب ﻣﻲ ﭘﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون هﻴﭻ وﻗﺖ ازم ﺗﺸﮑﺮ ﻧﮑﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ‬
‫ﺧﺪا ﺁﺷﺘﻲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪136.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺎﻳﻖ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺳﺘﻮان دان روي ﻋﺮﺷﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﻏﺬا ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﮔﺰارش ﺗﺮور رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر‬
‫ﺟﺮاﻟﺪ ﻓﻮرد را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ( ﺻﺪاي روي ﺗﺼﻮﻳﺮ(‪ :‬ﺑﺮاي دوﻣﻴﻦ ﺑﺎر در هﻔﺪﻩ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻓﻮرد از ﺗﺮور‬
‫ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ در ﺑﺮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر زﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﺎرا ﺟﻴﻦ ﻣﻮر رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر را ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﺧﺮوج از‬
‫هﺘﻠﻲ در ﺳﺎﻧﻔﺮاﻧﺱﻴﺱﮑﻮ هﺪف ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻗﺮار داد‪.‬‬
‫ﻣﺎرﮔﻮ )از ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﻗﺎﻳﻖ(‪ :‬ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ‪ ،١‬ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ‪.١‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺟﻨﻲ ‪ ،١‬درﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﻣﺎرﮔﻮ‪.‬‬
‫ﻣﺎرﮔﻮ )از ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﻗﺎﻳﻖ ‪):‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﻪ ﺗﻠﻔﻦ دارﻩ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان‪ :‬ﺑﮕﻮ ﺑﻌﺪاً زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻦ‪ ،‬اﻻن ﻣﺸﻐﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎرﮔﻮ )از ﻓﺮﺳﺘﻨﺪﻩ ﻗﺎﻳﻖ(‪ :‬ﻣﺎدرش ﻣﺮﻳﻀﻪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )ﺻﺪاي روي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬ﻟﻴﻨﺖ ﺁﻟﻴﺲ ﻓﻮرﻣﻪ ﮐﻪ ﻳﮑﻲ از ﻃﺮﻓﺪاران ﭼﺎرﻟﺰ ﻣﻨﺱﻮن‪،‬‬
‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ »ﺟﻴﻎ ﺟﻴﻐﻮ« اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻌﻲ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر را ﺗﺮور‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻌﺪ از ﺷﻨﻴﺪن ﺧﺒﺮ ﻣﺎرﮔﻮ ﺑﺪون ﻣﻌﻄﻠﻲ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺁب ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﻲ زﻧﺪ‪.‬‬

‫‪137.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ‪ /‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﻤﺪاﻧﻲ در دﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ دود‪ .‬از ﮐﻨﺎر ردﻳﻒ ﺻﻨﺪوق هﺎي ﭘﺱﺘﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬرد و وارد ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﻟﻮﺋﻴﺰ و ﺑﻘﻴﻪ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎرهﺎ روي ﺑﺎﻟﮑﻦ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ﮐﺠﺎس؟‬
‫ﻟﻮﺋﻴﺰ ‪:‬ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ‪.‬‬

‫‪138.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻣﺎدر‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 55‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬دﮐﺘﺮ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺘﺨﻮاب ﻣﺎدر اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺳﻼم ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ‪:‬ﻓﺮدا دوﺑﺎرﻩ ﻣﻲ ﺁم دﻳﺪﻧﺘﻮن‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬اوﻩ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﭘﺎهﺎي ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫دﮐﺘﺮ‪ :‬ﻣﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻲ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﭘﺱﺮ؟‬
‫دﮐﺘﺮ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد و در را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻼهﺶ را از ﺳﺮ ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪ .‬و ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻣﺎدرش ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﭼﻲ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ دارم ﻣﻲ ﻣﻴﺮم‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺑﺸﻴﻦ اﻳﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن ﭼﺮا داري ﻣﻲ ﻣﻴﺮي؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﭼﻮن دﻳﮕﻪ وﻗﺘﺸﻪ‪ .‬وﻗﺖ ﻣﺮدﻧﻢ رﺳﻴﺪﻩ‪ .‬اوﻩ‪ ،‬ﻧﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش‪ .‬ﻋﺰﻳﺰم ﻣﺮگ‬
‫هﻢ ﺑﺨﺸﻲ از زﻧﺪﮔﻴﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ هﻤﻪ ﺁدﻣﻬﺎس‪ .‬ﻣﺜﻼً ﻣﻦ ﺑﺪون اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺪوﻧﻢ‪،‬‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻢ اﻳﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎدر ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ‪.‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻌﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﺎدر ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﮐﺎرت ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪم ﮐﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﺎور ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ از ﻗﺪرﺗﻲ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻬﺖ دادﻩ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ اﺳﺘﻔﺎدﻩ رو ﺑﮑﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﺧﻮدت ﻳﻪ روز ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ‪ .‬زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺚ ﻳﻪ ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ‪ .‬ﭼﻮن هﻴﭻ‬
‫وﻗﺖ ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ﭼﻲ ﮔﻴﺮت ﻣﻲ ﺁد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺱﺎﻳﻞ رو ﻳﻪ ﺟﻮري ﺗﻮﺿﻴﺡ ﻣﻲ داد ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺧﻮب ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﮔﺎﻣﭗ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺳﺮﻃﺎن ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﻪ روز ﭘﻨﺞ ﺷﻨﺒﻪ از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺮاش ﻳﻪ‬
‫ﮐﻼﻩ ﺗﺎزﻩ ﺧﺮﻳﺪم ﮐﻪ‬
‫روش ﮔﻞ هﺎي رﻳﺰ داﺷﺖ‪.‬‬

‫‪139.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

‫ﭘﻴﺮزن و ﻓﺎرﺳﺖ در اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬زن ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮدﻩ و ﭼﺸﻢ هﺎﻳﺶ را ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﭘﺎﮎ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﺎدرم هﻤﺶ هﻤﻴﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺗﻮﺑﻮﺳﻲ در اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻴﺮزن ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺗﻮﺑﻮس ﺷﻤﺎرﻩ ﻧﻪ هﺱﺘﻴﻦ؟‬
‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﻪ ﻳﮑﻲ دﻳﮕﻪ هﻢ ﻣﻲ ﺁد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺳﺘﺎرﻩ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﻮدم‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺟﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻠﻲ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻧﺎﺧﺪاي ﻳﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﺑﻮدم و ﻣﺪرﮎ ﺗﺡﺼﻴﻠﻲ داﻧﺸﮕﺎهﻲ هﻢ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮهﺎي‬
‫ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪن و ﻳﻪ ﮐﺎر ﺧﻮب ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دادن‪.‬‬

‫‪140.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬زﻣﻴﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 56‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﻮار ﺑﺮ ﻳﮏ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭼﻤﻦ زﻧﻲ‪ ،‬روي زﻣﻴﻦ ﭼﻤﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺳﻮ و ﺁن ﺳﻮ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪ از اون دﻳﮕﻪ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﺑﺮاي ﺳﺘﻮان دان ﮐﺎر ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫‪141.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺻﻨﺪوق ﭘﺴﺘﻲ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻳﻦ ﻃﻮري ﺷﺪ ﮐﻪ از اون ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺳﺘﻮان ﻣﺱﺌﻮل ﻣﻮاﻇﺒﺖ از‬
‫ﭘﻮل هﺎي ﺷﺮﮐﺖ »ﺑﺎﺑﺎ‪ -‬ﮔﺎﻣﭗ« ﺷﺪ‪ .‬اون از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺗﻮي ﻳﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻴﻮﻩ ﻳﺎ ﻳﻪ هﻤﭽﻴﻦ‬
‫ﭼﻴﺰي ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﮔﺬاري ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ از اون ﺟﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ زﻧﮓ ﻣﻲ زد و ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬
‫ﻧﮕﺮان ﭘﻮل ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫‪142.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬اداﻣﻪ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ »ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻞ ﭘﻮل هﻢ ﮐﻢ ﺷﺪﻩ‪».‬‬

‫‪143.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮐﻠﻴﺴﺎ ‪ -‬روز‬

‫اﻋﻀﺎي ﮔﺮوﻩ ﮐﺮ و ﺡﺎﺿﺮان در ﮐﻠﻴﺱﺎ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻲ ﺁواز ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎﻣﺎن هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ اي ﮐﻪ ﻳﻪ ﺁدم‬
‫ﺑﻬﺶ اﺡﺘﻴﺎج دارﻩ‪...‬‬

‫‪144.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﮐﻠﻴﺴﺎ‬

‫روي ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﮐﻠﻴﺱﺎي ﭼﻬﺎر ﮔﻮﺷﻪ ﺑﺎﭘﺘﻴﺱﺖ« دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻋﺪﻩ اي در ﺡﺎل‬
‫ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺻﻠﻴﺐ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺻﻠﻴﺐ ﻧﻮ و ﻋﺪﻩ اي دﻳﮕﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮدن ﻣﻴﺰ و ﻧﻴﻤﮑﺖ هﺎي‬
‫ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﮐﻠﻴﺱﺎ هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺸﻴﺶ‪ ... :‬ﻋﺒﺎدت ﺧﺪاوﻧﺪﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻘﻴﻪ زﻧﺪﮔﻲ هﻢ ﻳﻪ ﺑﺎزﻳﻪ‪ .‬ﺑﺮاي هﻤﻴﻦ هﻢ ﻣﻦ ﮐﻠﻲ ﺑﻪ‬
‫ﮐﻠﻴﺱﺎي ﺑﺎﭘﺘﻴﺱﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪145.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ‪ -‬روز‬

‫روي ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ »ﻣﺮﮐﺰ درﻣﺎﻧﻲ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ« دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻳﮑﻲ از‬
‫ﺡﺎﺿﺮان روﺑﺎن را ﻣﻲ ﺑﺮد و ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن را اﻓﺘﺘﺎح ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ هﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪146.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﭘﺱﺘﭽﻲ ﻧﺎﻣﻪ اي ﺑﻪ ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬او ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺘﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد و ﺳﺘﻮن دان ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 57‬‬

‫ﻣﻦ ﻳﻪ اﺡﻤﻘﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻬﻢ ﺑﺎﺑﺎرو هﻢ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ دادم‪.‬‬

‫ﺧﻮاهﺮهﺎ و ﺑﺮادرهﺎي ﺑﺎﺑﺎ دور و ﺑﺮ ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻌﺪ از دﻳﺪن ﭼﮏ داﺧﻞ‬
‫ﭘﺎﮐﺖ ﻏﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪147.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬اداﻣﻪ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي رو ﻣﻲ دوﻧﻲ؟‬

‫‪148.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬اﻳﺎﻟﺖ ﻓﻠﻮرﻳﺪا ‪ -‬روز‬

‫دري ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد و ﻳﮏ زن ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮراﮎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻲ را ﺑﺮاي ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺮو ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬دﻳﮕﻪ ﻻزم ﻧﺒﻮد ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﮐﺱﻲ ﮐﺎر ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺎﺑﺎ‪ :‬ﭼﻪ ﺑﻮي ﺧﻮﺑﻲ دارﻩ !ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ ﻣﻲ ﺁد!‬

‫‪149.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬زﻣﻴﻦ ﻓﻮﺗﺒﺎل ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺳﻮار ﺑﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭼﻤﻦ زﻧﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﮐﺎر اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬از اون ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻮﻟﺪار ﺑﻮدم و ﮐﺎر ﭼﻤﻦ زﻧﻲ رو هﻢ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺠﺎﻧﻲ ﺑﺮاﺷﻮن ﮐﺎر ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪150.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺗﺮاس ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎهﻲ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﻲ اﻧﺪازد و روي ﺗﺮاس ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻣﺎ ﺷﺐ هﺎ‪ ،‬وﻗﺘﻲ هﻤﻪ ﮐﺎرهﺎم ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﺪ و ﺧﻮﻧﻪ هﻢ‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺪام ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺟﻨﻲ را در ﺡﺎل راﻩ رﻓﺘﻦ در ﺡﻴﺎط ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻟﺡﻈﻪ اي ﺑﻌﺪ اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎاﻣﻴﺪاﻧﻪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫‪151.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ از ﻣﺡﻮﻃﻪ ﭼﻤﻦ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ رود ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻣﺎ ﻳﻪ روز ﺟﻨﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬ﺳﻼم ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم ﺟﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺟﻨﻲ اوﻣﺪ و ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪152.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 58‬‬

‫ﺟﻨﻲ روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اﻳﻦ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻳﮕﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﻮﻧﺪن‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ هﻢ ﺑﺮاي اﻳﻦ اوﻣﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺡﺱﺎﺑﻲ ﺧﺱﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺗﺎ رﺳﻴﺪ رﻓﺖ و‬
‫ﺧﻮاﺑﻴﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻩ‪ .‬ﺑﻮدن ﺟﻨﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪153.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ در ﺡﺎل ﻗﺪم زدن هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ هﺮ روز ﻗﺪم ﻣﻲ زدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺚ ﻳﻪ ﻣﻴﻤﻮن درﺧﺘﻲ وراﺟﻲ‬
‫ﻣﻲ ﮐﺮدم و اون ﻓﻘﻁ ﮔﻮش ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﺮاش از ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬از ﺻﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮ ﮔﻔﺘﻢ و از رﻓﺘﻦ‬
‫ﻣﺎﻣﺎن ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮاش ﺡﺮف زدم‪ .‬ﻣﻦ ﻳﮑﺮﻳﺰ ﺡﺮف ﻣﻲ زدم و ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺪت ﺟﻨﻲ ﺳﺎﮐﺖ‬
‫ﺑﻮد و ﮔﻮش ﻣﻲ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎرون ﻧﻢ ﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺎرون درﺷﺖ درﺷﺖ و ﺑﺎرون‪...‬‬
‫ﺁن هﺎ در ﺡﺎل ﻗﺪم زدن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ ﮐﻪ درﺳﺖ در اﻧﺘﻬﺎي ﻳﮏ ﺟﺎدﻩ‬
‫ﺧﺎﮐﻲ واﻗﻊ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ رود و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁن ﻣﻲ‬
‫اﻳﺱﺘﺪ‪ .‬او ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻨﻲ ﻣﻲ رود‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺟﻨﻲ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺗﮑﻪ ﺳﻨﮕﻲ را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮت ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺎ هﺮ ﭼﻪ دم دﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﻲ رﺳﺪ ﺧﺎﻧﻪ را هﺪف ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﭼﻄﻮر ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻲ اﻳﻦ ﮐﺎرو ﺑﮑﻨﻲ؟‬
‫ﻳﮑﻲ از ﺷﻴﺸﻪ هﺎ ﻣﻲ ﺷﮑﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﻏﻤﮕﻴﻦ و ﺳﺮﺧﻮردﻩ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﮔﺮﻳﻪ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻢ ﮐﻨﺎرش ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ اون ﺟﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﮐﻢ ﺳﻨﮓ‬
‫دارﻩ‪.‬‬

‫‪154.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﭘﻴﺮ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻳﮑﻲ از ﺷﺎﺧﻪ هﺎي درﺧﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﻴﭻ وﻗﺖ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺟﻨﻲ رو ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻪ‬
‫اهﻤﻴﺘﻲ داﺷﺖ؟ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ درﺳﺖ ﻣﺚ ﻗﺪﻳﻤﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎ ﺑﺎز هﻢ ﻳﻪ ﻟﺡﻈﻪ از هﻢ ﺟﺪا‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫‪155.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ ﮐﻨﺎر ﮔﻠﺪان ﭘﺮ از ﮔﻠﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬هﺮ روز ﻳﻪ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﮔﻞ هﺎي ﻗﺸﻨﮓ ﻣﻲ ﭼﻴﺪم و ﺗﻮي ﮔﻠﺪون‬
‫اﺗﺎﻗﺶ ﻣﻲ ذاﺷﺘﻢ‪.‬‬

‫‪156.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺑﺱﺘﻪ روي ﺗﺮاس ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺟﻌﺒﻪ ﮐﻔﺶ ورزﺷﻲ ﺑﺎ ﻣﺎرﮎ‬
‫ﻧﺎﻳﮏ را روي ﭘﺎي او ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 59‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ( ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون هﻢ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ هﺪﻳﻪ هﺎي دﻧﻴﺎرو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ داد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺧﺐ ﺡﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﺑﺎز ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﮐﻔﺶ هﺎي ﻧﻮ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﺨﺼﻮص دوﻳﻴﺪن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪.‬‬

‫‪157.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫هﻮا ﺑﺎراﻧﻲ اﺳﺖ‪ .‬از ﺧﻼل ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮل رﻗﺼﻴﺪن هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺡﺘﻲ ﻳﺎدم داد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﺮﻗﺼﻢ‪ .‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﺎ دﻳﮕﻪ ﻣﺚ ﻳﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻳﻢ؛ ﻣﻦ و ﺟﻨﻲ‪.‬‬

‫‪158.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬رودﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ در ﮐﻨﺎر هﻢ روي ﮐﻨﺪﻩ درﺧﺘﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و رودﺧﺎﻧﻪ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺘﺶ را دور ﮐﻤﺮ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻳﻦ ﻣﺪت ﺷﺎدﺗﺮﻳﻦ دوران زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺸﻔﺸﻪ هﺎﻳﻲ در‬
‫ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻨﻈﺮﻩ زﻳﺒﺎﻳﻲ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪159.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺠﺱﻤﻪ ﺁزادي را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺠﺱﻤﻪ ﻓﺸﻔﺸﻪ هﺎﻳﻲ‬
‫ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎي ﮔﺰارش ﺟﺸﻦ ﭼﻬﺎرم ﺟﻮﻻي از‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن هﺱﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )ﺻﺪاي روي ﺗﺼﺎوﻳﺮ(‪ :‬اﻣﺱﺎل در ﺟﺸﻦ ﭼﻬﺎرم ﺟﻮﻻي‪ ،‬ﺷﺎهﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﺗﺸﺒﺎزي اي‬
‫هﺱﺘﻴﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ ﮐﺸﻮر در ﺗﺎرﻳﺦ دوﻳﺱﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮد ﺷﺎهﺪ ﺁن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬دﻳﮕﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )ﺻﺪاي روي ﺗﺼﺎوﻳﺮ(‪ :‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻌﺪ از اﺟﺮاي اﻳﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ‪ ،‬ﻣﺠﺱﻤﻪ ﺁزادي‪...‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﺑﻮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﻣﻲ رم ﺑﺨﻮاﺑﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و از اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ اش را‬
‫ﮐﻨﺎر ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺟﻨﻲ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻨﻲ از ﭘﻠﻪ هﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟ ﻣﻦ ﺑﺮات ﺷﻮهﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻲ ﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪ :‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬وﻟﻲ ﺑﺎهﺎم ازدواج ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪ :‬ﺗﻮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﮐﻨﻲ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﺮا ﻣﻨﻮ دوﺳﺖ ﻧﺪاري؟ ﻣﻦ ﺁدم ﺑﺎهﻮﺷﻲ ﻧﻴﺱﺘﻢ وﻟﻲ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻋﺸﻖ‬
‫ﭼﻴﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف در ﺧﺮوﺟﻲ ﻣﻲ رود ‪.‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ راﻩ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻴﺮون روي‬
‫ﺗﺮاس ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 60‬‬

‫‪160.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﺑﺎران ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﻲ ﺑﺎرد و ﺧﺎﻧﻪ را ﻣﺡﺎﺻﺮﻩ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ]‪. [...‬‬

‫‪161.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺻﺒﺢ‬

‫ﺟﻨﻲ ﮐﻴﻒ دﺳﺘﻲ اش را ﺑﺮﻣﻲ دارد و ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﺎﮐﺱﻲ اي ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﺱﺘﺎدﻩ‪،‬‬
‫ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ ﺗﺎﮐﺱﻲ‪ :‬ﮐﺠﺎ داري ﻓﺮار ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﺮار ﻧﻤﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫‪162.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺻﺒﺢ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﺗﺨﺘﺶ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬ﺗﺎﮐﺱﻲ از ﺧﺎﻧﻪ دور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ و‬
‫راﮐﺖ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ او روي ﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﮏ ﻟﻴﻮان ﺷﻴﺮ ﺑﺮاي ﺧﻮد رﻳﺨﺘﻪ و‬
‫روﺑﺪو ﺷﺎﻣﺒﺮش را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﻣﺪال اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺁن را ﺑﻪ ﺟﻨﻲ دادﻩ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﺨﺖ ﺟﻨﻲ هﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪﻩ و ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر در اﺗﺎق اﻳﺱﺘﺎدﻩ و‬
‫داﺧﻞ اﺗﺎق و ﺗﺨﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﺟﻨﻲ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪163.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺗﺮاس ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻳﮏ ﺻﻨﺪﻟﻲ راﺡﺘﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﮐﻔﺶ هﺎي ورزﺷﻲ اش را هﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ ﮐﻪ هﻨﻮز از رﻓﺘﻦ ﺟﻨﻲ ﺑﻬﺖ زدﻩ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ ﺁراﻣﻲ ﮐﻼﻩ »ﺑﺎﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎﻣﭗ«‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪ .‬از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻮد و از ﺗﺮاس ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺁراﻣﻲ روي ﭼﻤﻦ‬
‫هﺎ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻋﺘﺶ ﮐﻢ ﮐﻢ زﻳﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد و از ﺧﺎﻧﻪ دور و دورﺗﺮ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬او دوان دوان ﺟﺎدﻩ ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون روز ﺑﺪون هﻴﭻ دﻟﻴﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﻳﻪ ﮐﻢ دورﺗﺮ‬
‫ﺑﺪوم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺗﺎ اﻧﺘﻬﺎي ﺟﺎدﻩ ﻣﻲ دود و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف راﺳﺖ ﻣﻲ ﭘﻴﭽﺪ و وارد ﺑﺰرﮔﺮاﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻳﻦ ﻃﻮري ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺟﺎدﻩ دوﻳﻴﺪم و وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪم ﺑﻪ‬
‫ﺁﺧﺮش ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﺎ اون ﺳﺮ ﺷﻬﺮ ﺑﺪوم‪.‬‬

‫‪164.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﺳﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد هﻤﻴﺸﮕﻲ در ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ‬
‫از ﺧﻴﺎﺑﺎن اﺻﻠﻲ ﺷﻬﺮ و از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ دوان دوان ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ‪ :‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﮐﺎرﺗﺮ ﮐﻪ از ﺑﻴﻤﺎري ﻗﻠﺒﻲ رﻧﺞ ﻣﻲ ﺑﺮد‪ ،‬اﻣﺮوز دﭼﺎر ﺡﻤﻠﻪ ﻗﻠﺒﻲ ﺷﺪ‬
‫و در ﺁﻏﻮش ﻳﮑﻲ از ﻣﺄﻣﻮران ﭘﻠﻴﺲ از هﻮش رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪم اون ﺟﺎ‪...‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 61‬‬

‫‪165.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ‪ -‬روز‬

‫در ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻠﻮي »وارد ﻣﺡﺪودﻩ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﺪ« ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺑﺪ ﻧﻴﺲ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻣﺡﺪودﻩ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺑﺪوم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪش ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﻳﻪ ﮐﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪوم ‪.‬ﻣﺜﻼً ﺗﺎ ﺁﺧﺮ اﻳﺎﻟﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ رد ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ روي ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ« ‪:‬ﻣﻲ ﺳﻲ ﺳﻲ ﭘﻲ ورود‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﻳﺎﻟﺖ ﻣﺎﮔﻨﻮﻟﻴﺎ را ﺧﻮش ﺁﻣﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪».‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ ... :‬ﺑﺰرگ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺑﺪوم‪ .‬هﻤﻴﻦ ﮐﺎرو هﻢ ﮐﺮدم و ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ‬
‫دوﻳﻴﺪم‪.‬‬

‫‪166.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺑﺪون هﻴﭻ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﻪ دوﻳﻴﺪن اداﻣﻪ دادم ﺗﺎ ﺑﻪ اﻗﻴﺎﻧﻮس رﺳﻴﺪم‪.‬‬

‫‪167.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺳﺎﻧﺘﺎ ﻣﻮﻧﻴﮑﺎ ‪ -‬روز‬

‫روي ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ« ‪:‬اﺳﮑﻠﻪ ﻗﺎﻳﻖ هﺎي ورزﺷﻲ‪ ،‬ﻣﺎهﻴﮕﻴﺮي‪ ،‬درﻳﺎﻧﻮردي و ﺗﻔﺮﻳﺡﻲ‬
‫ﺳﺎﻧﺘﺎ ﻣﻮﻧﻴﮑﺎ«‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از زﻳﺮ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ اﺳﮑﻠﻪ ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪم ﺑﻪ اون ﺟﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺡﺎﻻ ﮐﻪ اﻧﻘﺪر راﻩ‬
‫اوﻣﺪم‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﺱﻴﺮم رو ﻋﻮض ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ رﻓﺘﻦ اداﻣﻪ ﺑﺪم‪.‬‬

‫‪168.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﮏ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﺳﮑﻠﻪ اي در ﮐﻨﺎر اﻗﻴﺎﻧﻮس ﺁﺗﻼﻧﺘﻴﮏ ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اون ﻳﮑﻲ اﻗﻴﺎﻧﻮس رﺳﻴﺪم‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﺡﺎﻻ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ اوﻣﺪم ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺎز هﻢ ﻣﺱﻴﺮم رو ﻋﻮض ﮐﻨﻢ و هﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ دوﻳﻴﺪن اداﻣﻪ ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﺱﻴﺮش را ﻋﻮض ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و از اﺳﮑﻠﻪ دور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬در اﻧﺘﻬﺎي اﺳﮑﻠﻪ ﻓﺎﻧﻮس‬
‫درﻳﺎﻳﻲ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻮي ﻣﺱﻴﺮ هﺮ وﻗﺖ ﺧﺱﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪم‪ ،‬هﺮ‬
‫وﻗﺖ ﮔﺸﻨﻪ م ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻏﺬا ﻣﻲ ﺧﻮردم‪...‬‬

‫‪169.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬و وﻗﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺧﺐ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻳﮏ ﺳﺮﻩ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁرﻩ‪.‬‬

‫‪170.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺑﺰرﮔﺮاﻩ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 62‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺑﺰرﮔﺮاهﻲ در ﺡﺎل دوﻳﺪن اﺳﺖ‪ .‬او وارد راهﻲ ﻣﻲ ﺷﻮد ﮐﻪ از ﻣﻴﺎن ﻣﺰارع ﮔﻨﺪم‬
‫ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬رودﺧﺎﻧﻪ اي ﺳﺮ راﻩ ﻓﺎرﺳﺖ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪ .‬او از روي ﭘﻠﻲ ﺳﻨﮕﻲ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﻓﺮش اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬در دوردﺳﺖ و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ رﺷﺘﻪ ﮐﻮﻩ هﺎي راﮐﻲ را ﻣﻲ‬
‫ﺑﻴﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ دوان دوان از ﻣﻴﺎن ﻣﺮاﺗﻌﻲ ﮐﻪ ﻧﺮدﻩ ﺟﺎدﻩ هﺎ ﺁن هﺎ را از هﻢ ﺟﺪا ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن و ﺑﺎﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺘﻮان دان هﻢ زﻳﺎد‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از هﻤﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮدم‪.‬‬

‫‪171.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ‬

‫ﺳﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد هﻤﻴﺸﮕﻲ در ﻣﻐﺎزﻩ ﺳﻠﻤﺎﻧﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و اﺧﺒﺎر ﺗﺎزﻩ را از ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ‪ :‬اﮐﻨﻮن ﺑﻴﺶ از دو ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ ﮐﻪ ﻣﺰرﻋﻪ داري از‬
‫اهﺎﻟﻲ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ اﻣﺮﻳﮑﺎ دوﻳﺪﻩ و ﻓﻘﻁ ﺑﺮاي ﺧﻮاﺑﻴﺪن ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪172.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﮐﺎﻓﻲ ﺷﺎپ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ ﻓﻨﺠﺎن هﺎي ﻗﻬﻮﻩ ﻣﺸﺘﺮي هﺎ را ﭘﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ‪ :‬ﭼﺎرﻟﺰ ﮐﻮﭘﺮ ﺑﺮاي ﻣﺎ از اﻳﻦ دوﻧﺪﻩ ﮔﺰارﺷﻲ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮدﻩ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ ﻣﺰرﻋﻪ داري از اهﺎﻟﻲ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ‪ ،‬اﻣﺮوز و در ﭼﻬﺎرﻣﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ‬
‫اي ﮐﻪ از ﺷﺮق ﺗﺎ ﻏﺮب و از ﻏﺮب ﺗﺎ ﺷﺮق اﻣﺮﻳﮑﺎ دوﻳﺪﻩ‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺳﻲ‬
‫ﺳﻲ ﭘﻲ ﻣﻲ رﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺎرﺳﺖ‪...‬‬

‫‪173.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭘﻞ ﻣﻲ ﺳﻲ ﺳﻲ ﭘﻲ‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ‪ :‬ﻋﻠﺖ دوﻳﻴﺪن ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ‪ :١‬ﻋﻠﺖ دوﻳﻴﺪن ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ‪ :٢‬ﺁﻳﺎ ﺑﺮاي ﺑﺮﻗﺮاري ﺻﻠﺡ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪ؟‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ‪ :٣‬ﺁﻳﺎ ﻋﻠﺖ دوﻳﻴﺪن ﺷﻤﺎ ﻣﺱﺌﻠﻪ ﺡﻘﻮق زﻧﻬﺎس؟‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ ﺧﺒﺮ‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ هﻢ ﺑﺮاي ﺡﻔﻆ ﻣﺡﻴﻁ زﻳﺱﺖ اﻳﻦ ﮐﺎرو ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻦ؟‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ هﻢ ﺑﺮاي ﺡﻔﻆ ﺡﻴﻮاﻧﺎت؟‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ‪ :٣‬و ﻳﺎ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺳﻼح هﺎي ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ و ﻧﺎﻣﺘﻌﺎرف؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اوﻧﺎ اﺻﻼً ﺑﺎورﺷﻮن ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺪون هﻴﭻ دﻟﻴﻞ‬
‫ﻣﺸﺨﺼﻲ اﻳﻦ هﻤﻪ ﺑﺪوﻩ‪.‬‬
‫ﮔﺰارﺷﮕﺮ ‪ :٢‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﮐﺎرو ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻦ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻓﻘﻁ ﺡﺲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوم‪.‬‬

‫‪174.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 63‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﻓﻘﻁ ﺡﺲ ﻣﻲ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوم‪.‬‬

‫‪175.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺷﻬﺮي ﮐﻮﭼﮏ در ﺷﺮق اﻣﺮﻳﮑﺎ ‪-‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺡﺎل دوﻳﺪن اﺳﺖ و ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﻲ هﻢ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﻣﻲ دود‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮان‪ :‬ﺧﻮدﺗﻲ! اﺻﻼً ﺑﺎورم ﻧﻤﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﻲ!‬

‫‪176.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﻣﺮدم ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﺮاي دوﻳﻴﺪن ﻣﻦ دﻟﻴﻞ درﺳﺖ ﮐﻨﻦ‪.‬‬

‫‪177.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ در ﺷﺮق اﻣﺮﻳﮑﺎ ‪ -‬روز‬

‫ﻣﺮدي ﺟﻮان ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮان‪ :‬وﻗﺘﻲ ﺷﻤﺎرو دﻳﺪم‪ ،‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮ ﺳﺮم ﺻﺪا ﮐﺮد‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﺁدم ﮐﺎرش‬
‫درﺳﺘﻪ و ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺆال هﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪﻩ‪ .‬ﻣﻦ دﻧﺒﺎﻟﺘﻮن ﻣﻲ ﺁم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﻪ هﻤﺮاﻩ هﻢ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺟﺎدﻩ اي ﭘﺮ ﺷﻴﺐ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻮهﺱﺘﺎن واﻗﻊ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻲ دود‪ .‬ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ هﻢ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮ او ﻣﻲ دوﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﺪ از اون ﻣﺮد ﺟﻮون‪ ،‬ﻳﻪ ﺳﺮي دﻳﮕﻪ هﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ هﻤﺮاﻩ‬
‫ﺷﺪن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺻﺡﺮا ﻣﻲ دود و ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺖ دوﻧﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او‪ ،‬اﻓﺰودﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻌﺪاد ﻣﺮدم روز ﺑﻪ روز ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ هﺎ ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻪ اون ﮐﺎر ﺑﻬﺸﻮن اﻣﻴﺪ ﻣﻲ دادﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ و هﻤﺮاهﺎﻧﺶ از ﺷﻬﺮي ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﺑﺎ او‬
‫ﺻﺡﺒﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ هﺎ از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺸﻮن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻳﮏ هﻴﭙﻲ ﻣﺱﻦ‪ :‬هﻲ ﻣﺮد‪ .‬هﻲ‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻲ؟ ﮐﺎر ﻣﻦ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮﭼﺱﺐ ﺳﭙﺮ ﻣﺎﺷﻴﻨﻪ‪ .‬اﻻن دﻧﺒﺎل ﻳﻪ ﺷﻌﺎر ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ ﮔﺮدم‪ .‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮاي‬
‫ﺧﻴﻠﻲ هﺎ ﻣﻨﺒﻊ اﻟﻬﺎم ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻲ‪ ...‬ا‪...‬ا‪ ...‬ﺗﻮ‬
‫ﭘﺎﺗﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻲ روي ﻳﻪ ﮐﭙﻪ ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ!‬
‫هﻴﭙﻲ ﺑﻌﺪ از ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬از روي ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ اي ﮐﻪ در ﺟﺎدﻩ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁد‪.‬‬
‫هﻴﭙﻲ ﻣﺱﻦ‪ :‬ﭼﻲ‪ ،‬ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ‪.‬‬
‫هﻴﭙﻲ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪم اون ﻳﺎرو ﺑﺮاي ﺳﭙﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ هﺎ ﻳﻪ‬
‫ﺑﺮﭼﺱﺐ ﺑﺎ ﺷﻌﺎر »ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁد« درﺳﺖ ﮐﺮد و‪...‬‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ از ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ روي ﺳﭙﺮ ﺁن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪» :‬ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁد‪».‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪): ...‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﮐﻠﻲ ﭘﻮل ﺑﻪ ﺟﻴﺐ زد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﻴﻮﻧﻲ ﺳﺮ ﻳﮏ ﭼﻬﺎرراﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺻﺡﻨﻪ ﻗﺒﻞ ﺗﺼﺎدف ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 64‬‬

‫‪178.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭘﻤﭗ ﺑﻨﺰﻳﻦ ﺳﺮ راﻩ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ ﻣﻲ دوﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻳﻪ روز دﻳﮕﻪ داﺷﺘﻢ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪم‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﮐﺎرش ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺗﻲ‬
‫ﺷﺮت ﺑﻮد و ﺡﺱﺎﺑﻲ ورﺷﮑﺱﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬اوﻣﺪ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ و ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺗﺼﻮﻳﺮ‬
‫ﻣﻨﻮ روي ﺗﻲ ﺷﺮت هﺎش ﭼﺎپ ﮐﻨﻪ‪ .‬وﻟﻲ اون ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺱﺖ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻨﻮ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﮐﻨﻪ و از‬
‫ﻃﺮﻓﻲ هﻢ دورﺑﻴﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻳﮏ ﺗﻲ ﺷﺮت زرد رﻧﮓ را در دﺳﺖ دارد ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﻣﻦ ﺡﺪس ﻣﻲ زﻧﻢ اﮔﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻮ روي اﻳﻦ ﺗﻲ ﺷﺮت ﭼﺎپ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺮام ﺷﺎﻧﺲ ﻣﻲ ﺁرﻩ‪.‬‬
‫اﮔﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﻣﻴﻮﻧﻲ رد ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺁب هﺎي ﮔﻞ ﺁﻟﻮد روي ﺟﺎدﻩ را روي ﺳﺮ و ﺻﻮرت ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ‬
‫ﭘﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺗﻲ ﺷﺮت را ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ ﺗﺎ او ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺻﻮرﺗﺘﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ‪ .‬هﻴﭻ ﮐﺲ از رﻧﮓ اون ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻲ ﺁد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻲ ﺷﺮت ﺻﻮرت ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺁن را ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬روز ﺧﻮﺑﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﻪ ﺗﻲ ﺷﺮت ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ روي ﺁن‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻨﺪان ﻓﺎرﺳﺖ اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ اون ﻣﺮد ﺑﺎ اون ﺗﻲ ﺷﺮت هﺎش‬
‫ﺡﺱﺎﺑﻲ ﭘﻮﻟﺪار ﺷﺪﻩ‪.‬‬

‫‪179.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻣﺎﻧﻴﻮﻣﻨﺖ وﻟﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود و ﺟﻤﺎﻋﺘﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﻣﻲ دوﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ هﺎ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪن ‪.‬ﻣﺎﻣﺎن هﻤﻴﺸﻪ‬
‫ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﮐﻪ راﻩ ﺑﻴﻔﺘﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺬﺷﺘﻪ رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﺬاري‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫هﻤﻴﻦ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪم‪ .‬ﻣﻦ ﺳﻪ ﺳﺎل و دو ﻣﺎﻩ و ﭼﻬﺎردﻩ روز و ﺷﻮﻧﺰدﻩ ﺳﺎﻋﺖ دوﻳﻴﺪم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﺪ‪ .‬ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او هﻢ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺡﺮﮐﺘﻲ از او هﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺁن هﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان‪ :‬هﻴﺲ‪ ،‬ﺳﺎﮐﺖ‪ .‬اون ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺱﺘﻪ م‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﺮدم ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻲ رود‪ .‬ﺑﺮﺧﻲ از ﺁن هﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ ﺑﺮﻣﻲ دارﻧﺪ و راﻩ را ﺑﺮاي او‬
‫ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﻣﻴﺎن ﺟﻤﻌﻴﺖ رد ﻣﻲ ﺷﻮد و راﻩ ﺁﻣﺪﻩ را ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮان‪ :‬ﺧﺐ ﺡﺎﻻ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻲ ﮐﺎر ﮐﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺚ هﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي‪ ،‬دوﻳﻴﺪن ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﻮن ﺗﻮي ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﮔﺰارﺷﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ ﮐﻪ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر رﻳﮕﺎن و هﻤﺮاهﺎﻧﺶ ﺟﻠﻮي ﻳﮏ‬
‫ﻟﻴﻤﻮزﻳﻦ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﺪاي ﺷﻠﻴﮏ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي واﮐﻨﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ )در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن(‪ :‬دﻗﺎﻳﻘﻲ ﻗﺒﻞ‪ ،‬در ﺳﺎﻋﺖ دو و ﺑﻴﺱﺖ و ﭘﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ‪ ،‬رﺋﻴﺲ‬
‫ﺟﻤﻬﻮر رﻳﮕﺎن در ﺡﺎﻟﻲ ﮐﻪ هﺘﻞ هﻴﻠﺘﻮن واﺷﻨﮕﺘﻦ را ﺗﺮﮎ ﻣﻲ ﮐﺮد‪...‬‬

‫‪180.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 65‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬در هﻤﻴﻦ ﺡﺎل ﺑﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن هﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪﻩ‪ ... :‬ﺗﻮﺳﻁ ﻓﺮدي ﻧﺎﺷﻨﺎس ﻣﻮرد ﺳﻮء ﻗﺼﺪ واﻗﻊ ﺷﺪ‪ .‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر از ﻧﺎﺡﻴﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬
‫ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ و ﻋﺎﻣﻞ ﺗﺮور ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﻓﺮاد ﭘﻠﻴﺲ ﻓﺪرال دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ :‬ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ اوﻣﺪﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن ﺧﺎﻧﻮم ﻟﻮﺋﻴﺰ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻳﻪ روز‪ ،‬از ﺗﻮي ﺁﺳﻤﻮن ﺻﺎف و ﺁﺑﻲ‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ از ﺟﻨﻲ ﺑﺮاي‬
‫ﻣﻦ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫‪181.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬اﻳﺴﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ‪ -‬زﻣﺎن ﺡﺎل‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺟﻨﻲ را از ﺟﻴﺐ ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁورد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻴﺎم ﺳﺎواﻧﺎ و ﺑﻪ دﻳﺪﻧﺶ ﺑﺮم‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻨﻪ ﮐﻪ اﻻن‬
‫اﻳﻨﺠﺎم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻳﻴﺪم‪ ،‬اون ﻣﻨﻮ ﺗﻮي ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬اول ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺧﻴﺎﺑﻮن رﻳﭽﻤﻮﻧﺪ‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺧﻴﺎﺑﻮن هﻨﺮي‪ .‬ﺷﻤﺎرﻩ ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬ﭼﻬﺎرﻩ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ اﺗﻮﺑﻮس ﺷﻤﺎرﻩ ﻧﻪ ﺳﻮار ﺷﻢ ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮزن ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﻻزم ﻧﻴﺲ اﺗﻮﺑﻮس ﺳﻮار ﺷﻲ‪ .‬ﺧﻴﺎﺑﻮن هﻨﺮي ﭘﻨﺞ ﻳﺎ ﺷﺶ ﺑﻠﻮﮎ اون ورﺗﺮﻩ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون ور؟‬
‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬اون ور‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﭼﻤﺪاﻧﺶ را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد و ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬از ﺡﺮف زدن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮش وﻗﺖ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ دود‪ .‬ﭘﻴﺮزن از اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﮐﺎﻣﻴﻮن ﺑﻪ ﻣﺡﺾ وارد ﺷﺪن‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻮق زﻧﺎن از ﮐﻨﺎرش ﻣﻲ ﮔﺬرد‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮزن‪ :‬اﻣﻴﺪوارم هﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﺮات ﺧﻮب ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬

‫‪182.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﺟﻨﻲ در را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻄﻮري؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ‪ .‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻧﺎﻣﻪ ت ﺑﻬﻢ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻋﺠﺐ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ در را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮﺋﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬وﻟﻲ ﻳﻪ ﮐﻢ ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺘﻪ س‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ﻗﺸﻨﮕﻪ‪ ...‬ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻣﻄﺒﻮع هﻢ ﮐﻪ داري‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻳﮏ ﺑﺱﺘﻪ ﺷﮑﻼت ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ‪:‬ا‪...‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻳﻪ ذرﻩ ازش ﺧﻮردم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ دﻓﺘﺮﭼﻪ اي را ﮐﻪ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﺟﺮاﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻔﺡﺎت ﺁن ﭼﺱﺒﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 66‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ؟ هﻤﻪ ﻋﮑﺲ هﺎي ﺗﻮ رو ﻣﻮﻗﻊ دوﻳﻴﺪن ﺟﻤﻊ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ دوﻳﻴﺪم‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ هﻢ ﻃﻮل ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﮔﻮش ﮐﻦ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ...‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻄﻮري ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ‪ ...‬ﻣﻦ دوس دارم ازت ﻣﻌﺬرت‬
‫ﺧﻮاهﻲ ﮐﻨﻢ؛ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻪ اون ﺑﻼهﺎﻳﻲ ﮐﻪ ﺳﺮت ﺁوردم‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻗﺎﻃﻲ ﺑﻮدم‪...‬‬
‫ﺻﺪاي در ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد ‪.‬ﺟﻨﻲ در را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﻟﻴﻦ ﻣﺎري وارد ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري‪ :‬ﻳﻮهﻮ‪...‬‬
‫ﺟﻨﻲ ‪:‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﭘﺱﺮ ﺷﺶ ‪ -‬هﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ اي را از او ﺗﺡﻮﻳﻞ ﻣﻲ ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬اﻳﻦ ﻳﻪ دوﺳﺖ ﻗﺪﻳﻤﻴﻪ‪ .‬ﺗﻮي ﺁﻻﺑﺎﻣﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري ‪:‬ﭼﻄﻮرﻳﻦ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﮔﻮش ﮐﻦ‪ .‬هﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺎري ﻣﻦ ﻋﻮض ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬اون وﻗﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ‪...‬ﺑﻪ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺑﭽﻪ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري‪ :‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم‪ ،‬ﺁﺧﻪ دوﺑﻠﻪ ﭘﺎرﮎ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري در را ﻣﻲ ﺑﻨﺪد و ﺑﺮاي ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻴﻦ ﻣﺎري ‪:‬ﺧﺪاﺡﺎﻓﻆ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻣﻤﻨﻮن‪) .‬رو ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ در ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ( اﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ دوﺳﺖ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫اﺳﻤﺶ ﺁﻗﺎي ﮔﺎﻣﭙﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻬﺶ ﺳﻼم ﮐﻨﻲ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ‪ :‬ﺳﻼم ﺁﻗﺎي ﮔﺎﻣﭗ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ‪ :‬ﺡﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﺒﻴﻨﻢ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺁرﻩ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ‪ .‬ﻓﻘﻁ ﺻﺪاﺷﻮ ﮐﻢ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺱﺮ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻲ دﻳﮕﺮ ﻣﻲ رود و رﻳﻤﻮت ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺑﺮ ﻣﻲ دارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﻣﺎﻣﺎن ﺷﺪي؟‬
‫ﺟﻨﻲ ‪ :‬ﺁرﻩ‪ ،‬اﺳﻢ اون ﻓﺎرﺳﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﺚ ﻣﻦ!‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬اﺳﻢ ﭘﺪرﺷﻮ روش ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺳﻢ ﭘﺪر اوﻧﻢ ﻓﺎرﺳﺘﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﭘﺪر اوﻧﻲ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ وﺡﺸﺖ زدﻩ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ‪ .‬ﻻزم ﻧﻴﺲ ﺗﻮ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻲ‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ؟ ﺗﻮ هﻴﭻ اﺷﺘﺒﺎهﻲ ﻧﮑﺮدي‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ هﻢ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻧﻴﺲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اون ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﻳﻪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺡﺎﻻ دﻳﺪم‪ .‬اون ﺑﺎهﻮﺷﻪ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺁرﻩ‪ .‬اون ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎهﻮﺷﻪ‪ .‬اون زرﻧﮓ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮد ﮐﻼﺳﺸﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻣﻲ ﮐﺸﺪ‪ .‬اول ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺑﺮو ﺑﺎهﺎش ﺡﺮف ﺑﺰن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻲ ﻣﻲ رود ﮐﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ در ﺁن ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭼﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ‪:‬ﺑﺮت وارﻧﻲ‪.‬‬

‫‪183.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﭘﺎرﮎ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 67‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﺟﻨﻲ روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﭘﺎرﮐﻲ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ رو ﺑﻪ روي ﺁن هﺎ‪ ،‬ﺗﺎب ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮرد ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﺮﻳﻀﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮردي و ﺳﺮﻓﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﻳﻪ ﻧﻮع وﻳﺮوس ﺗﻮي ﺑﺪن ﻣﻨﻪ ‪.‬دﮐﺘﺮهﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﻦ اون ﭼﻴﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ هﻤﻴﻦ هﻢ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺗﻮﻧﻦ ﮐﺎري ﺑﮑﻨﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎي ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻣﻦ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻴﻢ و از ﺗﻮ‬
‫ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻣﻲ ﮐﻨﻲ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁرﻩ‪.‬‬

‫‪184.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬روز‬

‫ﮔﺮوهﻲ روي ﭼﻤﻦ هﺎي ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﻲ هﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﺋﻴﺰ ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻮﺋﻴﺰ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮوع ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺳﻔﻴﺪ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻃﺮف ﻓﺎرﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﮐﺮاوات او را ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻔﺘﺶ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان دان هﻢ وارد ﺡﻴﺎط ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬او از ﻳﮏ ﻋﺼﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬زﻧﻲ ﮐﻨﺎر اوﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان؟ ﺳﺘﻮان دان!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺳﻼم ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺳﺘﻮان ﻣﻲ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﭘﺎي ﺟﺪﻳﺪ دارﻳﻦ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺁرﻩ‪ .‬دو ﺗﺎ ﭘﺎي ﺟﺪﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان ﺷﻠﻮارش را ﺑﺎﻻ ﻣﻲ زﻧﺪ و ﭘﺎي ﻓﻠﺰﻳﺶ را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬از ﺗﻴﺘﺎﻧﻴﻮم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻴﺘﺎﻧﻴﻮم ﺷﺎﺗﻞ هﺎي ﻓﻀﺎﻳﻲ هﻢ ﻣﻲ ﺳﺎزن‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﭘﺎهﺎي ﺟﺎدوﻳﻲ!‬
‫ﺳﺘﻮان‪ :‬ﺳﻮزان‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰدﻣﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان!‬
‫ﺳﻮزان ﺑﺎ ﻓﺎرﺳﺖ دﺳﺖ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻮزان‪ :‬ﺳﻼم ﻓﺎرﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﺘﻮان دان‪ ،‬اﻳﻦ ﺟﻨﻲ ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ )ﺑﻪ ﺳﺘﻮان(‪ :‬ﺧﻮﺷﺡﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻤﺘﻮن‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر هﻢ ﻣﻲ اﻳﺱﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺡﺎﺿﺮ هﻢ ﭘﺸﺖ ﺁن هﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﺟﻨﻲ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻋﺎﻗﺪ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﺟﻨﻲ رو ﺑﻪ هﻤﺱﺮي ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮي؟ ﺗﻮ ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ رو ﺑﻪ هﻤﺱﺮي ﻣﻲ‬
‫ﭘﺬﻳﺮي؟ ﭘﺲ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو زن و ﺷﻮهﺮ اﻋﻼم ﻣﻲ ﮐﻨﻢ‪.‬‬

‫‪185.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ﮔﺮﻳﻦ ﺑﻮ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 68‬‬

‫ﺑﺎد ﻣﻲ وزد و ﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﺑﻪ روي زﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﺪ‪ .‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﻓﺎرﺳﺖ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻲ روﻧﺪ‪ .‬هﺮ ﺳﻪ دﺳﺖ هﺎي ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬‬

‫‪186.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺻﺒﺢ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ‪.‬او ﺳﻴﻨﻲ ﻣﺡﺘﻮﻳﺎت ﺻﺒﺡﺎﻧﻪ را ﮐﻨﺎر ﺟﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ ﺑﻪ ﺁراﻣﻲ روي ﺗﺨﺖ ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﺳﻼم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ اﺗﺎق را ﺑﺎز ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬وﻗﺘﻲ وﻳﺘﻨﺎم ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪي؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁرﻩ ﺧﺐ‪ ...‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‪.‬‬

‫‪187.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬وﻳﺘﻨﺎم ‪ -‬ﺷﺐ )ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ)‬

‫ﺑﺎران ﻣﻲ ﺑﺎرد ‪.‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﻼﻩ ﺧﻮدش را ﺑﺮﻣﻲ دارد‪ .‬از ﭘﺸﺖ اﺑﺮهﺎ‪،‬‬
‫ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺘﺎ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺎرون ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ ﮐﺎﻓﻲ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪،‬‬
‫ﺳﺘﺎرﻩ هﺎ در ﻣﻲ اوﻣﺪن و ﺁﺳﻤﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﺪ؛ درﺳﺖ ﻣﺚ وﻗﺘﻲ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﻴﺪ‬
‫ﺗﻮي ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ﻏﺮوب ﻣﻲ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪188.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﻠﻴﺞ ﻟﻮﺑﺎﺗﺮﻩ ‪ -‬ﻏﺮوب )ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ)‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ روي ﻋﺮﺷﻪ ﻗﺎﻳﻖ ﺧﻮد اﻳﺱﺘﺎدﻩ و ﺑﻪ ﻏﺮوب ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬اون وﻗﺖ اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮن هﺎ ﺟﺮﻗﻪ روي ﺁب ﺑﻮد؛ درﺳﺖ ﻣﺚ‬
‫درﻳﺎﭼﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻮهﺱﺘﺎن‪.‬‬

‫‪189.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬درﻳﺎﭼﻪ ﮐﻨﺎر ﮐﻮهﺴﺘﺎن ‪ -‬روز ) ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ)‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻃﻮل ﺑﺰرﮔﺮاهﻲ را ﻣﻲ دود‪ .‬ﮐﻨﺎر اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﺮاﻩ درﻳﺎﭼﻪ اي اﺳﺖ و ﮐﻨﺎر ﺁن ﻗﻠﻪ هﺎي ﭘﺮ‬
‫ﺑﺮف‪ .‬اﻧﻌﮑﺎس ﺁب ﺑﺮ ﮐﻮﻩ هﺎ و ﺁﺳﻤﺎن اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون ﺟﺎ هﻤﻪ ﭼﻲ ﺻﺎف و ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اون ﺟﺎ دو‬
‫ﺗﺎ ﺁﺳﻤﻮن داﺷﺖ؛ ﻳﮑﻲ روي اون ﻳﮑﻲ‪ ...‬ﺗﻮي ﺻﺡﺮا هﻢ وﻗﺘﻲ ﺁﺳﻤﻮن ﺑﺎﻻ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪...‬‬

‫‪190.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺻﺤﺮا ‪ -‬ﻃﻠﻮع ﺁﻓﺘﺎب )ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ)‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ در ﺑﺰرﮔﺮاهﻲ در ﺻﺡﺮا ﻣﻲ دود‪ .‬ﺁﻓﺘﺎب در ﺡﺎل ﻃﻠﻮع اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺁدم ﻓﮑﺮ ﻣﻲ ﮐﺮد ﺁﺳﻤﻮن دارﻩ ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ و زﻣﻴﻦ ﺷﺮوع‬
‫ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬هﻤﻪ ﭼﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 69‬‬

‫‪191.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺻﺒﺢ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و ﺟﻨﻲ از ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺟﻨﻲ‪ :‬ﮐﺎش ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺱﺘﻢ اون ﻣﻮﻗﻊ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺗﻮ ﺑﻮدي‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ دﺳﺖ ﻓﺎرﺳﺖ را ﻣﻲ ﮔﻴﺮد ‪.‬‬
‫ﺟﻨﻲ‪ :‬دوﺳﺘﺖ دارم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺗﻮ ﺻﺒﺡ ﻳﻪ ﺷﻨﺒﻪ اي ﻣﺮدي‪.‬‬

‫‪192.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ زﻳﺮ درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﭘﻴﺮ ‪-‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ زﻳﺮ درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﭘﻴﺮ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮ رو اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬زﻳﺮ درﺧﺖ ﺧﻮدﻣﻮن دﻓﻦ ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻐﺾ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ ﺟﻠﻮي ﮔﺮﻳﻪ اش را ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ دادم ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻮﻟﺪوزر داﻏﻮن ﮐﺮدن‪.‬‬

‫‪193.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪر ﺟﻨﻲ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻮﻟﺪوزري ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺱﺎن ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪):‬ﻣﺎﻣﺎن‪...‬‬

‫‪194.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب ‪): ...‬هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻣﺮگ ﺑﺨﺸﻲ از زﻧﺪﮔﻴﻪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮي از ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ‪ .‬روي ﺳﻨﮓ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ دﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪» :‬ﺟﻨﻲ ﮔﺎﻣﭗ‪ ١٦ ،‬ﺟﻮﻻي‬
‫‪ ٢٢ - ١٩٤٥‬ﻣﺎرس ‪ .١٩٨٢‬دوﺳﺖ‪ ،‬هﻤﺱﺮ و ﻣﺎدري ﻋﺎﺷﻖ‪».‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﮐﻪ ﺡﺎل ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺑﻪ‪.‬‬

‫‪195.‬داﺧﻠﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ و ﮐﺘﺎب ﻣﻲ ﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ )از روي ﮐﺘﺎب(‪» :‬وﻟﻲ اون ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد‪ .‬هﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﮐﻪ اوﻧﺎ»‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﺡﺎﻻ ﮐﻪ دوﺑﺎرﻩ ﻣﺪرﺳﻪ اون ﺷﺮوع ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻦ هﺮ روز ﺑﻬﺶ‬
‫ﺻﺒﺡﻮﻧﻪ و ﻧﺎهﺎر و ﺷﺎم ﻣﻲ دم‪.‬‬

‫‪196.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 70‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻐﺾ ﮐﺮدﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻣﻦ هﺮ روز ﻣﻮهﺎي اوﻧﻮ ﺷﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﮐﻨﻢ و دﻧﺪوﻧﺎﺷﻮ ﻣﺱﻮاﮎ ﻣﻲ زﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ اون ﻳﺎد‬
‫ﻣﻲ دم ﮐﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﮐﻨﻪ‪.‬‬

‫‪197.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﻴﻨﮓ ﭘﻨﮓ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬اون واﻗﻌﺎً ﭘﺱﺮ ﺧﻮﺑﻴﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﻓﺎرﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺋﻪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺳﺮوﻳﺲ ﻣﻲ زﻧﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮپ ﻣﻲ رود‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺁن را‬
‫ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬

‫‪198.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﭗ ‪ -‬ﺷﺐ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر رودﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﻧﺪ و ﻣﺎهﻲ ﮔﻴﺮي ﻣﻲ ﮐﻨﻨﺪ ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ )ﺻﺪاي ﺧﺎرج از ﻗﺎب(‪ :‬ﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ رﻳﻢ ﻣﺎهﻲ ﮔﻴﺮي‪.‬‬

‫‪199.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ ‪ -‬روز‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺟﻨﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﻣﺎ ﻳﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻴﻢ‪ .‬اون ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎهﻮﺷﻪ ﺟﻨﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺶ اﻓﺘﺨﺎر‬
‫ﮐﻨﻲ‪ .‬اون ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ‪ .‬ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ اون ﻧﺎﻣﻪ رو ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ اوﻧﻮ ﻣﻲ‬
‫ذارم اﻳﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ را روي ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ و ﮐﻨﺎر ﮔﻞ هﺎي ﺗﺎزﻩ ﻣﻲ ﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻣﺎﻣﺎن درﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻪ ﻳﺎ ﺳﺘﻮان دان‪ .‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ هﺮ‬
‫ﮐﺪوم از ﻣﺎ‪ ،‬ﻳﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻲ دارﻳﻢ ﻳﺎ هﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﺮاﻣﻮن اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺻﻮرت ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻩ‪ .‬ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﻲ‬
‫ﮐﻨﻢ هﺮ دو ﺗﺎش درﺳﺘﻪ‪ .‬هﺮ دو ﺗﺎش اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ‪ .‬ﺟﻨﻲ‪ ،‬ﻣﻦ دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﮔﻪ‬
‫ﭼﻴﺰي ﻻزم داﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺡﺘﻤﺎً ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻮ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ از ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ ﻣﻲ رود و در هﻤﺎن ﺡﺎل دﺳﺘﻪ اي‬
‫از ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن از ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﻣﻲ ﮔﺬرﻧﺪ و روي درﺧﺖ ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺑﻪ‬
‫ﺁن هﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪200.‬ﺧﺎرﺟﻲ ‪ -‬ﺟﺎدﻩ ‪ -‬ﺻﺒﺢ‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ و ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺗﻮﺑﻮس اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﻧﺪ‪ .‬اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ ﻃﺮف ﺁن هﺎ ﻣﻲ‬
‫ﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﺗﻮﺑﻮﺳﺖ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﺘﺎب ﺟﻮرج ﮐﻨﺠﮑﺎو را از ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﻲ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺁورد‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻲ‪ ،‬ﻣﻦ اﻳﻨﻮ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ‪ :‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ هﻤﻴﺸﻪ اوﻧﻮ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮي ﮐﻪ در ﺁﻏﺎز ﻓﻴﻠﻢ ﻧﺎﻣﻪ دﻳﺪﻩ اﻳﻢ‪ ،‬از ﻻي ﮐﺘﺎب ﺑﻴﺮون ﻣﻲ‬
 ‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭗ‬ ‫‪/ 71‬‬

‫اﻓﺘﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻓﺎرﺳﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬اﻳﻦ ﮐﺘﺎب‪ ،‬ﻣﺡﺒﻮب ﻣﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺗﻮﺑﻮس ﺑﻪ اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ ﻣﻲ رﺳﺪ‪ .‬در اﺗﻮﺑﻮس ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﺘﺎب را داﺧﻞ ﮐﻮﻟﻪ ﭘﺸﺘﻲ‬
‫ﻣﻲ ﮔﺬارد و ﺁن را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮي‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﻃﺮف اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ رود‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬هﻲ ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ‪...‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺘﺖ‬
‫دارم‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ‪ :‬ﻣﻨﻢ دوﺳﺘﺖ دارم ﺑﺎﺑﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ‪ :‬وﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺁم هﻤﻴﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﻮﺑﻮس و راﻧﻨﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ اﺗﻮﺑﻮس هﻤﺎن زﻧﻲ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﭘﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬راﻧﻨﺪﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺪرﺳﻪ ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺡﺎﻻ ﮐﻤﻲ ﭘﻴﺮﺗﺮ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫راﻧﻨﺪﻩ اﺗﻮﺑﻮس‪ :‬اﻳﻦ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺪرﺳﻪ س‪ .‬اﻳﻨﻮ ﻣﻲ دوﻧﻲ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ‪ :‬ﺁرﻩ ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ .‬ﺗﻮ هﻢ دو روﺗﻲ هﺮﻳﺲ هﺱﺘﻲ و ﻣﻨﻢ ﻓﺎرﺳﺖ ﮔﺎﻣﭙﻢ‪...‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺮاي ﭘﺪرش دﺳﺖ ﺗﮑﺎن ﻣﻲ دهﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺟﻮاب او را ﻣﻲ دهﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬اﺗﻮﺑﻮس ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ ﮐﻨﺎر ﺟﺎدﻩ‬
‫اﻳﺱﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺡﺮﮐﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ و روي ﻧﻴﻤﮑﺖ اﻳﺱﺘﮕﺎﻩ اﺗﻮﺑﻮس ﻣﻲ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬دورﺑﻴﻦ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ و ﻣﺎ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﺮ ﮐﻨﺎر ﭘﺎي ﻓﺎرﺳﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎد ﺁرام ﻣﻲ وزد و ﭘﺮ‬
‫در هﻮا ﺷﻨﺎور ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﻓﺎرﺳﺖ هﻨﻮز روي ﻧﻴﻤﮑﺖ ﻧﺸﺱﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮ ﺑﺎﻻ و ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﻲ رود و‬
‫رﻗﺺ ﮐﻨﺎن در ﺁﺳﻤﺎن ﻣﻲ ﭼﺮﺧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﻧﺰدﻳﮏ ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺗﻤﺎم ﺗﺼﻮﻳﺮ را ﭘﺮ‬
‫ﻣﻲ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻲ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻨﺒﻊ‪ :‬ﻓﻴﻠﻢ ﻧﮕﺎر‪ ،‬ﺷﻤﺎرﻩ‪ 6/‬ن‬

‫‪CAFEnaghd.ir‬‬
‫‪CAFEnaghd.ir‬‬
‫ﻣﺡﻤﺪ ﻣﻬﺪﯼ ﻋﺒﺎﺳﯽ ‪/‬ﻗﻢ‬
‫‪Filmnamequrani.blogspot.com‬‬