Apokalipsa św.

Jana
Dział Biblia Lektura obowiązkowa Starożytność

Apokalipsa św. Jana

Apokalipsa jako gatunek literacki:

jawność osoby narratora, przez którego przemawia Bóg

zapowiedzi rychłej interwencji Boga w losy świata

niejasny, symboliczny język

wizyjność obrazowania

Wybrane symbole Apokalipsy:

Baranek - Jezus Chrystus

Bestia o liczbie 666 - ucieleśnienie zła

siedmiogłowy Smok - szatan

Babilon - zło świata

Nowe Jeruzalem - obietnica Królestwa Bożego

czterej jeźdźcy - Zabór, Mord, Głód i Śmierć; uosobienia nieszczęść wojny

siedem pieczęci - największe tajemnice, dotyczące sensu dziejów ludzkości

Powstanie Apokalipsy. Choć tradycja przypisywała autorstwo Apokalipsy św. Janowi, jednemu z apostołów, dziś przeważa raczej zdanie, że tekst
został spisany przez jego uczniów. Księga powstała w burzliwej epoce prześladowań pierwszych chrześcijan. W Cesarstwie Rzymskim, które
podporządkowało sobie kraje w basenie Morza Śródziemnego, panował oficjalny kult cesarzy, odrzucany przez wyznawców Chrystusa,
oddających boską cześć tylko Jemu. W ten sposób chrześcijanie wchodzili w otwarty konflikt z władzą. Jest to więc okres, w którym nie brakowało
męczenników, niewahających się oddać życia za wiarę.

Interpretacje Apokalipsy. Istnieją przynajmniej trzy sposoby interpretacji proroctw Apokalipsy. Jedni uważają, że autor w symbolicznym języku
opowiada dotychczasowe dzieje świata i zapowiada zarazem jego koniec. Inni są zdania, że Apokalipsa to wizja wyłącznie eschatologiczna,
odnosząca się do wydarzeń z końca dziejów i do ostatecznych losów człowieka: zbawienia lub potępienia. Jeszcze inni zaś zwracają uwagę na to,
że tekst można także odczytać ściśle w kontekście epoki, w której powstał (okres prześladowań chrześcijan przez Cesarstwo Rzymskie). Wydaje
się, że czytając Apokalipsę, trzeba pamiętać o wszystkich tych perspektywach interpretacyjnych. W obrazie apokaliptycznej Bestii trzeba więc
widzieć jednocześnie historyczny Rzym cesarski (czy jakąkolwiek ludzką, ziemską władzę odrzucającą Boże nakazy), proroczą wizję pozornego
zwycięstwa zła, które u kresu świata przezwycięży Stwórca, zamykając dzieło stworzenia, i ostateczne losy człowieka.

eschatologiczny - przymiotnik od eschatologia (teoria filozoficzna i religijna traktująca o życiu pośmiertnym i celu ostatecznym świata)

Apokalipsa św. Jana 1