คำปราศรัยการเข้ารับตำแหน่งครั้งที่สองของ ริชาร์ด มิลเฮาส์ นิกสัน

วันเสาร์ที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2516

ตอนที่เราพบกันที่นี่เมื่อสี่ปีที่แล้ว อเมริการู้สึกสิ้นหวังและหมดหวังกับสงครามที่ไม่มีที่สิ้นสุดใน
ต่างประเทศและความขัดแย้งที่ทำลายล้างบ้าน เมื่อเราพบกันที่นี่ในวันนี้ เรายืนอยู่บนธรณีประตูของยุคใหม่
แห่งสันติภาพในโลก คำถามหลักที่อยู่ตรงหน้าเราคือ เราจะใช้สันติสุขนั้นได้อย่างไร ? ให้เราระลึกว่ายุคนี้ท่เี รา
กำลังจะเข้าสู่นั้น จะไม่เหมือนกับช่วงหลังสงครามอื่น ๆ ที่มักจะเป็นเวลาแห่งการล่าถอยและความโดดเดี่ยว
ที่นำไปสู่ความเหนื่อยล้าในบ้าน และก่อให้เกิดอันตรายใหม่ในต่างประเทศ
ขอให้เราตัดสินใจว่านี้คือสิ่งที่จะกลายเป็นช่วงเวลาแห่งความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเราได้ต่ออายุจิต
วิญญาณและคำสัญญาของอเมริกา เมื่อประเทศชาติเราเข้าสู่ศตวรรษที่สาม
ในปีที่ผ่านมาเราได้เห็นผลลัพธ์ จากนโยบายใหม่เพื่อสันติภาพของเรา โดยดำเนินการฟื้นฟูมิตรภาพ
ด้วยภารกิจของเราที่ปักกิ่งและมอสโก เราก็สามารถทำได้เพื่อสร้างฐานสำหรับรูปแบบความสัมพันธ์ระหว่าง
ประเทศที่ใหม่และยั่งยืนยิ่งขึ้นในโลก. เนื่องจากความคิดริเริ่มอันกล้าหาญของอเมริกา ปี 1972 จึงเป็นปีแห่ง
การจดจำมายาวนาน ความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง สู่สันติภาพที่ยั่งยืนใน
โลก
สันติภาพที่เราแสวงหาในโลกไม่ใช่สันติภาพที่บอบบางซึ่งเป็นเพียงการสลับฉากระหว่างสงคราม
แต่เป็นสันติภาพที่สามารถคงอยู่ได้ตลอดไป สิ่งสำคัญคือเราต้องเข้าใจทั้งความจำเป็นและข้อจำกัดของบทบาท
ของอเมริกาในการรักษาความสงบนั้น
เว้นแต่พวกเราในอเมริกาจะไม่พยายามรักษาสันติภาพ ก็จะไม่มีสันติภาพ
เว้นแต่พวกเราในอเมริกาจะไม่พยายามรักษาเสรีภาพ ก็จะไม่มีเสรีภาพ
แต่ให้เราเข้าใจอย่างชัดเจนถึง บทบาทของอเมริกาอันเป็นผลมาจากนโยบายใหม่ ที่เราได้นำมาใช้
ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา
เราจะเคารพข้อผูกพันตามสนธิสัญญาของเรา เราจะสนับสนุนหลักการนี้อย่างจริงจังว่าไม่มีประเทศใด
มีสิทธิที่จะกำหนดเจตจำนงหรือการปกครองของตนได้ในอีกทางหนึ่งด้วยกำลังในยุคแห่งการเจรจานี้
เราจะดำเนินต่อไปเพื่อทำงานเพื่อการจำกัดอาวุธนิวเคลียร์ และเพื่อลดอันตรายจากการเผชิญหน้า
ระหว่างมหาอำนาจ
เราจะมีส่วนร่วมในการปกป้องสันติภาพและเสรีภาพในโลก แต่เราจะคาดหวังคนอื่น ๆ ที่จะแบ่งปัน
ของพวกเขา
 เมื่อเวลาผ่านไป อเมริกาจะทำให้ความขัดแย้งของประเทศอื่นๆ เป็นของเรา หรือทำให้อนาคตของทุก
ประเทศเป็นความรับผิดชอบของเรา หรือจะบอกประชาชนของประเทศอื่น ๆ ว่าต้องทำจัดการเรื่องของตัวเอง
อย่างไร
เช่นเดียวกับที่เราเคารพสิทธิของแต่ละประเทศในการกำหนดอนาคตของตนเอง เราก็ยอมรับเช่นกัน
ความรับผิดชอบของแต่ละประเทศในการรักษาอนาคตของตนเอง
เช่นเดียวกับบทบาทของอเมริกาที่ขาดไม่ได้ในการรักษาสันติภาพของโลก บทบาทของแต่ละประเทศที่
ขาดไม่ได้ในการรักษาความสงบสุขของตนเองก็เช่นกัน เรามุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าจากจุดเริ่มต้นที่เราได้ทำ
ขอให้เราทลายกำแพงแห่งความเกลียดชังที่แบ่งแยกโลกต่อไปยาวเกินไป และสร้างสะพานแห่งความเข้าใจ
แทนที่ แม้จะลึกซึ้งก็ตามความแตกต่างระหว่างระบบการปกครอง คนทั้งโลกสามารถเป็นเพื่อนกันได้
ขอให้เราสร้างสันติภาพในโลกที่ผู้อ่อนแอปลอดภัยพอๆ กับผู้เข้มแข็ง ซึ่งแต่ละฝ่ายเคารพในสิทธิของ
อีกฝ่ายในการดำเนินชีวิตตามระบบที่แตกต่างกัน ซึ่งผู้ที่ทำเช่นนั้นอิทธิพลของผู้อื่นจะกระทำโดยความเข้มแข็ง
ของความคิดของตน ไม่ใช่ด้วยกำลังแขนของตน
ขอให้เรายอมรับความรับผิดชอบอันสูงส่งนั้นมิใช่เป็นภาระ แต่ยินดี - ยินดีเพราะโอกาสการสร้าง
สันติภาพเช่นนี้ถือเป็นความพยายามอันสูงส่งที่สุดที่ชาติหนึ่งสามารถมีส่วนร่วมได้ ยินดีด้วยเพราะว่าถ้าเราทำ
หน้าที่อย่างมากในการบรรลุความรับผิดชอบของเราในต่างประเทศ เราก็จะยังคงเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ และถ้า
เรายังคงเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ เราจะดำเนินการอย่างมากในการเผชิญกับความท้าทายของเราที่บ้าน
วันนี้เรามีโอกาสที่จะทำมากกว่าที่เคยในประวัติศาสตร์ของเราเพื่อทำให้ชีวิตดีขึ้ นในอเมริกา - เพื่อให้
มั่นใจว่ามีการศึกษาที่ดีขึ้น สุขภาพที่ดีขึ้น ที่อยู่อาศัยที่ดีขึ้น การคมนาคมที่ดีขึ้น และความสะอาด สิ่งแวดล้อม
ที่ดียิ่งขึ้น - เพื่อฟื้นฟูการเคารพกฎหมาย เพื่อทำให้ชุมชนของเราน่าอยู่มากขึ้น – และเพื่อประกันสิทธิที่
พระเจ้าประทานแก่ชาวอเมริกันทุกคน ในการได้รับโอกาสอย่างเต็มที่และเท่าเทียมกัน
เนื่องจากความต้องการของเรามีหลากหลายมาก เนื่องจากโอกาสของเราเอื้ออำนวย ขอให้เรามีความ
กล้าในความมุ่งมั่นของเราที่จ ะตอบสนองความต้องการเหล่านั้นด้วยวิธีการใหม่ๆ เช่นเดียวกับการสร้าง
โครงสร้างสันติภาพในต่างประเทศจำเป็นต้องหันหลังให้กับนโยบายเก่าที่ล้มเหลว ดังนั้น การสร้างยุคใหม่ของ
ความก้าวหน้าที่บ้านจึงต้องหันหลังให้กับนโยบายเก่าที่ล้มเหลว
ในต่างประเทศ การเปลี่ยนจากนโยบายเก่าไปสู่นโยบายใหม่ไม่ใช่การถอยออกจากความรับผิดชอบ
ของเรา แต่เป็นหนทางสู่สันติภาพที่ดีกว่าและที่บ้าน การเปลี่ยนจากนโยบายเก่าไปสู่นโยบายใหม่จะไม่เป็นการ
ละทิ้งความรับผิดชอบของเรา แต่เป็นวิธีที่ดีกว่าเพื่อความก้าวหน้า
ในต่างประเทศและที่บ้าน กุญแจสำคัญในความรับผิดชอบใหม่เหล่านั้นอยู่ที่การวางตำแหน่งและการ
แบ่งความรับผิดชอบ เรามีชีวิตอยู่นานเกินไปกับผลที่ตามมาจากความพยายามที่จะรวบรวมอำนาจและความ
รับผิดชอบทั้งหมดในวอชิงตัน
 ในต่างประเทศและที่บ้าน ถึงเวลาแล้วที่จะต้องหันหลังให้กับนโยบายการวางตัวของการเป็นพ่อของ
"วอชิงตันรู้ดีที่สุด"
บุคคลจะคาดหวังให้การกระทำมีความรับผิดชอบได้ก็ต่อเมื่อเขามีความรับผิดชอบเท่านั้น นี้คือ
ธรรมชาติของมนุษย์ ดังนั้นขอให้เราสนับสนุนให้บุคคลทั้งในประเทศและต่างประเทศทำเพื่อตนเองมากขึ้น
และตัดสินใจเพื่อตนเองมากขึ้น ให้เราค้นหาความรับผิดชอบในที่ต่างๆ มากขึ้น ให้เราวัดสิ่งที่เราจะทำเพื่อผู้อื่น
จากสิ่งที่พวกเขาจะทำเพื่อตนเอง
นั่น คือเหตุผลว่าทำไมทุกวัน นี้ ฉันไม่ส ัญญาว่าจะมีว ิธีแก้ปัญหาทุกปัญหาโดยรัฐบาล เราอยู่กับ
คำสัญญาเท็จนั้นมานานเกินไป ในการไว้วางใจรัฐบาลมากเกินไป เราได้ร้องขอมันเกินกว่าที่จะทำได้ สิ่งนี้
นำไปสู่ความคาดหวังที่สูงเกินจริง ความพยายามของแต่ละบุคคลลดลง และความผิดหวังและความคับข้องใจที่
กัดกร่อนความเชื่อมั่นทั้งในสิ่งที่รัฐบาลสามารถทำได้และในตัวประชาชนนั้นสามารถทำได้
รัฐบาลต้องเรียนรู้ที่จะรับจากประชาชนให้น้อยลงเพื่อที่ประชาชนจะได้ทำอะไรเพื่อตนเองได้มากขึ้น
ขอให้เราจำไว้ว่าอเมริกาไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยรัฐบาล แต่โดยประชาชน ไม่ใช่โดยสวัสดิการ แต่โดยการทำงาน
ไม่ใช่โดยการหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ แต่โดยการแสวงหาความรับผิดชอบ
ในชีวิตของเราเอง ขอให้เราแต่ละคนถาม ไม่ใช่แค่รัฐบาลจะทำอะไรให้ฉัน แต่ฉันจะทำอะไรเพื่อตัวเอง
ได้บ้าง ?
ในความท้าทายที่เราเผชิญร่วมกัน ขอให้เราแต่ละคนถาม ไม่ใช่แค่ว่ารัฐบาลจะช่วยได้อย่างไร แต่ฉัน
จะช่วยได้อย่างไร
รัฐบาลแห่งชาติของคุณมีบทบาทที่ยิ่งใหญ่และสำคัญยิ่ง และฉันขอปฏิญาณต่อคุณว่ารัฐบาลชุดนี้ควร
ดำเนินการอย่างไร เราจะดำเนินการอย่างกล้าหาญ และเราจะเป็นผู้นำอย่างกล้าหาญ แต่สิ่งสำคัญไม่แพ้กันคือ
บทบาทที่เราทุกคนต้องแสดง ทั้งในฐานะปัจเจกบุคคลและในฐานะสมาชิกของชุมชนของตนเอง
ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอให้เราแต่ละคนตั้งปณิธานอันศักดิ์สิทธิ์ในใจของตนเอง รับผิดชอบ ทำหน้าที่ใน
ส่วนของตน ดำเนินชีวิตตามอุดมคติของตน เพื่อที่เราจะได้เห็นรุ่งอรุณแห่งความก้าวหน้ายุคใหม่ร่วมกัน
อเมริกาและร่วมกัน ในขณะที่เราเฉลิมฉลองครบรอบ 200 ปีของเราในฐานะประเทศชาติ เราก็ภูมิใจในการ
ปฏิบัติตามคำสัญญาของเราที่มีต่อตัวเราเองและต่อโลก
ในขณะที่สงครามที่ยาวที่สุดและยากที่สุดของอเมริกาสิ้นสุดลง ให้เราเรียนรู้ที่จะถกเถียงความแตกต่าง
ของเราด้วยความสุภาพและความเหมาะสมอีกครั้ง และขอให้เราแต่ละคนพยายามหาสิ่งที่รัฐบาลคุณภาพอันล้ำ
ค่าไม่สามารถให้ได้ นั่นคือการเคารพสิทธิและความรู้สึกของกันและกัน ระดั บใหม่ของการเคารพในศักดิ์ศรี
ความเป็นมนุษย์ของแต่ละบุคคล ซึ่งเป็นสิทธิโดยกำเนิดที่หวงแหนของชาวอเมริกันทุกคน
 เหนือสิ่งอื่นใด ถึงเวลาแล้วที่เราจะรื้อฟื้นศรัทธาในตนเองและในอเมริกาอีกครั้ง ในช่วงไม่กี่ปี
ที่ผ่านมา ศรัทธาดังกล่าวถูกท้าทาย ลูกๆ ของเราถูกสอนให้ละอายต่อประเทศของตน ละอายใจต่อพ่อแม่
ละอายใจต่อสถิติของอเมริกาที่บ้าน และต่อบทบาทในโลกใบนี้
ทุกครั้งที่เราถูกรุมเร้าโดยผู้ที่พบว่าทุกสิ่งผิดปกติกับอเมริกาและมีสิ่งที่ถูกต้องเพียงเล็กน้อย แต่ฉัน
มั่นใจว่านี้จะไม่ใช่การตัดสินประวัติศาสตร์ในช่วงเวลาอันน่าทึ่งเหล่านี้ ซึ่งเราได้รับสิทธิพิเศษให้มีชีวิตอยู่
บันทึกของอเมริกาในศตวรรษนี้ไม่มีใครเทียบได้ในประวัติศาสตร์โลก ในด้านความรับผิดชอบ ความมี
น้ำใจ ความคิดสร้างสรรค์ และความก้าวหน้า
ขอให้เราภาคภูมิใจที่ เราได้ผ ลิตและให้เสรีภาพและความอุดมสมบูรณ์มากขึ้น แบ่งปันกันอย่าง
กว้างขวางมากกว่าระบบอื่น ๆ ในประวัติศาสตร์ของโลก
ขอให้เราภูมิใจว่าในแต่ละสงครามทั้งสี่ครั้งที่เราได้มีส่วนร่วมในศตวรรษนี้ รวมถึงสงครามที่เรากำลังยุติ
ลง เราไม่ได้ต่อสู้เพื่อความได้เปรียบที่เห็นแก่ตัว แต่เพื่อช่วยให้ผู้อื่นต่อต้านการรุกราน
ขอให้เราภาคภูมิใจว่าด้วยความคิดริเริ่มใหม่ที่กล้าหาญของเรา และด้วยความแน่วแน่ของเราเพื่อ
สันติภาพอย่างมีเกียรติ เราได้บุกทะลวงไปสู่การสร้างสรรค์สิ่งที่โลกไม่เคยรู้จักมาก่อนในโลก ซึ่งเป็นโครงสร้าง
ของสันติภาพที่สามารถคงอยู่ได้ ไม่ใช่แค่เพื่อยุคของเราเท่านั้น แต่เพื่อคนรุ่นต่อๆ ไป
เรากำลังเริ่มต้นที่นี่ในวันนี้ ในยุคที่นำเสนอความท้าทายที่ยิ่งใหญ่เช่นเดียวกับประเทศหรือรุ่นใด ๆ
ที่เคยเผชิญมา
เราจะตอบพระเจ้า ต่อประวัติศาสตร์ และต่อมโนธรรมของเราสำหรับวิธีที่เราใช้ในช่วงหลายปีที่ผ่าน
มา
ขณะที่ฉันยืนอยู่ในสถานที่นี้ ด้วยความศักดิ์สิทธิ์จากประวัติศาสตร์ ฉันคิดถึงคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ตรงนี้ต่อ
หน้าฉัน ฉันนึกถึงความฝันที่พวกเขามีต่ออเมริกา และฉันคิดว่าแต่ละคนตระหนักได้อย่างไรว่าเขาต้องการความ
ช่วยเหลือนอกเหนือจากตัวเขาเองเพื่อทำให้ความฝันเหล่านั้นเป็นจริง
วันนี้ ฉันขอคำอธิษฐานของคุณว่าในปีต่อๆ ไป ฉันจะได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้าในการตัดสินใจ
ที่เหมาะสมสำหรับอเมริกา และฉันขออธิษฐานขอความช่วยเหลือจากคุณ เพื่อว่าเราจะคู่ควรกับการท้าทาย
ร่วมกัน
ขอให้เราให้คำมั่นร่วมกันเพื่อทำให้สี่ปีข้างหน้านี้เป็นสี่ปีที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของอเมริกา เพื่อว่า
ในวันเกิดปีที่ 200 ของอเมริกา อเมริกาจะยังเยาว์วัยและมีความสำคัญพอๆ กับตอนที่มันเริ่มต้นขึ้น และเป็น
สัญญาณแห่งความหวังที่สดใสสำหรับทั้งโลก
ขอให้เราก้าวต่อจากที่นี่ด้วยความมั่นใจในความหวัง ศรัทธาที่เข้มแข็งต่อกัน สนับสนุนโดยศรัทธาใน
พระเจ้าผู้ทรงสร้างเรา และพยายามรับใช้จุดประสงค์ของพระองค์เสมอ