Romantyczna modernizacja

W tym rozdziale autor rozważa o romantyzmie, w tym skupia się najbardziej na polskiej
myśli o egzystencji, o idealizowaniu miłości. Charakteryzuje romantyzm jako poszukiwanie
właśnie ideałów, naginanie rzeczywistości w celu pogodzenia jej surowości wraz z wizją
romantycznego świata. W pewnym momencie, gdy modernizacja zaczęła w niego ingerować,
rozpoczynając transformację od tradycyjnych romantycznych idei indywidualizmu emocji do
bardziej współczesnych problemów związanych z tożsamością, rolami społecznymi i życiem
w społeczeństwie. Zaznacza istotny wpływ racjonalizacji na prywatność. Transformacje
powstałe w czasie modernizacji wpłynęły na kryteria wyboru partnera „ważne role przestały
odgrywać w tym akcie kwestie pochodzenia czy posiadania, a zamiast tego ważna stała się
atrakcyjność seksualna oraz namiętność. Autor podkreśla, że miłość romantyczna nie
charakteryzuje się niestałością i przelotnością, lecz trwaniem po wszechczasy, miłość była
wyborem totalnym. Intensywność uczuć lub też utrata ukochanej osoby była przyczyną do
tragicznego losu bohatera. Model romantycznej miłości rozprzestrzeniał się dzięki licznym
dziełom literatury. (tu na przykład postać Wertera czy Kordiana). Autor określa połączenie
romantyzmu z nowoczesnością jako rodzaj kulturowo skonstruowanego erotyzmu. Na
przedstawicieli romantycznych interpretacji przywoływani są William Jankowiak i Edward
Fisher, którzy uznali, że romantyczna miłość jest uniwersalna, o charakterze ogólnoludzkim i
nie jest zależna od społeczeństwa, pochodzenia itd. (a więc nie występuje jedynie w kulturze
europejskiej). Wpływa ona na różne aspekty życia, od konstrukcji tożsamości po społeczne i
kulturowe normy, przekształca się i dostosowuje do zmieniających się realiów społecznych i
kulturowych. Jest ona złożona i wielowymiarowa.

Miłość w kontekście homoseksualnym.

Do momentu upadku Cesarstwa Rzymskiego literatura gejowska była często publikowana i

czytania, niestety w późniejszym czasie zaczęła być demonizowana i marginalizowana.

Na końcu XIX wieku terminologia seksuologii rozszerzyła granice seksualności przesuwając

je od patologii do bardziej zrozumiałych i różnorodnych zachowań seksualnych, tu warto
przytoczyć osoby Karla Ulrichsa oraz Karla Westphal, którzy przyczynili się do zmian w jej
postrzeganiu identyfikując różne formy orientacji. Homoseksualizm wpłynął na
przewartościowanie literackiego i kulturowego kanonu, zostawiając za sobą okres
marginalizacji. Kanon wciąż podlega ciągłym zmianom , które odzwierciedlają zmieniające
się wartości społeczne. Podkreślając trudności jakie dotyczą rozwoju tego w pewnym rodzaju
„wyzwolenia” zaznacza trudności w opisywaniu dokładnych zjawisk, które do tego się
przyczyniły. Jest tak z powodu ich wielorakiego i złożonego charakteru. Tradycyjne
pojmowanie płci zostało rozszerzone o pojęcie gender, które nie ogranicza się do biologii, a
do psychologicznych i kulturowych aspektów płci. Przełomem również było powstanie
ruchów wyzwalających takich jak feminizm. Kuligowski przyjrzał się również zagadnieniom
homo faber (człowiek jako twórca) oraz homo liber (człowiek jako istota wolna), które
zwracają uwagę na ewolucję postrzegania człowieka w kontekście jego zdolności do
tworzenia kultury. Zmiany w postrzeganiu seksualności nadeszły zmiany również w
momencie rozpowszechnienia się choroby EJDS (AIDS), czyli okres strachu, gdzie osoby
chore były kojarzone ze zboczeństwem oraz straszliwą chorobą. Niemniej jednak dziedzictwo
roli homoseksualistów w społeczeństwie wskazuje na ich ogromny wpływ na kulturę i jej
przemiany. Duma homoseksualistów wynika nie tylko z wyboru erotyzmu i miłości, lecz
również z ich owartości, wspierania WOLNEJ miłości oraz braku uprzedzeń.