The Billionaire's Innocent Maid (SPG)

READING AGE 18+

xxcarixx

Romance
ABSTRACT
COMPLETED - R18 Gentlemen Series #3 Si Hera Louisiana Reyes ay isang outcast ng
kaniyang pamilya. Siya ay itinuturing na isang itim na tupa at tinatrato nang
masama. Sa kaniyang mga kapatid, siya lang ang hindi nakapagtapos ng kaniyang pag-
aaral. Isa siyang waitress ng isang sikat na restaurant ngunit natanggal dahil sa
pananampal niya sa pinsan ng kaniyang amo. Naghanap siya ng trabaho at isang araw
ay may bigla na lang sumulpot na lalaki at nag-alok sa kaniya ng isang trabaho na
may malaking sahod. Kahit desperado siya, tinanggap niya ang trabaho. Ngunit hindi
niya alam na ang trabahong naghihintay sa kaniya ay magdadala lamang sa kaniya ng
sakit at kakaibang sarap na hindi pa niya nararanasan sa tanang buhay niya. Ano na
lang ang kaniyang magiging reaksyon kung isang araw ay natagpuan na lang niya ang
kaniyang sarili na may kakaibang relasyon sa kaniyang Amo?

PRELUDE

Ang lakas nang tibok ng kaniyang puso habang nakatingin kay Lucas na kaniyang boss.
Sobrang lamig ng mga mata nito at halatang galit. Hindi niya mapigilang mapalunok
nang paulit-ulit at matakot hindi para sa kaniyang sarili kung hindi para sa buhay
na nasa loob ng kaniyang tiyan. Hindi niya sinasadya na mabasag ang isa sa mga
mamahalin nitong gamit. Hindi niya iyon sinasadya at alam iyon ng lalaki pero
mukhang galit ito sa kaniya.
"What did you just do?" Lucas asked in a cold and threatening tone. Napaigtad siya
sa kaniyang kinatatayuan at mas lalong nanginig ang kaniyang buong katawan dahil sa
takot. Natatakot siya na baka dahil sa kaniyang nagawa ay saktan ulit siya ng
lalaki. Baka pag ginawa nito iyon ay baka makunan na talaga siya nang tuluyan.
Hindi niya alam kung makakayanan niya ba 'yon.
"Shut up!" Mariin na napapikit siya ng kaniyang mga mata dahil sa lakas nang
pagsigaw ng lalaki sa kaniya. Mas lalong nanginig ang buo niyang katawan dahil sa
takot. Nagsimulang mamuo ang mga luha sa kaniyang mga mata at niyuko ang ulo. Ayaw
niyang makasalubong ang mga nagbabagang mata nito.
"I told you to not irritate me right? But what did you do?" Nanlaki ang kaniyang
mga mata dahil sa takot nang mabilis na naglakad ito papalapit sa kaniya at
mahigpit na hinawakan ang kaniyang magkabilang braso. Napaawang ang kaniyang labi
sa sakit at hindi mapigilang maiyak nang tuluyan habang nakatingin sa nanlilisik at
malamig na mga mata nito.
"Shut up. I never tell you to open your mouth did I?" Mariin na tinikom niya ang
kaniyang labi at pinigil ang sarili na maiyak. Naiiyak siya hindi lang dahil sa
takot at sakit na nararamdaman niya ngayon, kung hindi dahil din sa lalaki. Hindi
niya alam kung ano ba ang kaniyang magiging reaksyon. Ibang-iba ang lalaki kumpara
noon. Noong una niyang trabaho sa bahay nito ay kahit kailan ay hindi siya nito
sinaktan, pero isang araw ay bigla na lang itong nagbago at naging bayolente sa
kaniya. Ayaw niya man aminin ay lubos siyang nasasaktan. Lalo na noong
pagsamantalahan siya nito.
Kahit na mahal na mahal niya ang lalaki ay hindi pa rin niya tanggap na
pinagsamantalahan siya nito pero kalaunan ay natanggap niya na nagbago na nga ang
lalaki. Na hindi na ito ang dating lalaki na minahal niya at tinuring siya na
parang prinsesa. Kung puwede lang ibalik ang panahon ay gagawin niya. Nasasaktan
siya na makita ang lalaki na ganito. Hindi niya alam kung bakit ito nag bago pero
sa mga panahon na nakasama niya ito ay nakilala niya rin ang lalaki. Alam niya na
may dahilan ito at hindi masabi sa kaniya. Pero kahit ganoon ay hindi niya hahayaan
ang sarili na saktan nito habang buhay.
"How shall I punish you?" he whispered coldly and licks her earlobe. Napahigit siya
ng kaniyang hininga at hindi mapigilang manginig ng kaniyang katawan dahil sa takot
at kaba. Kapag ganito ang lalaki ay alam na niya kung ano ang mangyayari. Inipon
niya ang lahat ng lakas loob sa kaniyang katawan at binuka ang labi upang
magsalita.
"L-lucas please, b-bitawan mo ako–" Bago pa man niya matapos ang kaniyang sasabihin
ay kaagad na binuhat siya ng lalaki na parang sako at parang wala itong paki kung
ano man ang sasabihin niya. Mas lalong bumilis ang tibok ng kaniyang puso nang
mapansin na patungo ang lalaki sa silid nito. Mas lalong nag-apoy sa takot ang
kaniyang puso at pinagsusuntok ang matigas na likod ng lalaki.
Ayaw niyang makipagtalik sa kaniya. Buong magdamag siyang kinuha nito kahapon at
masakit pa rin ang kaniyang katawan, lalo na ang kaniyang gitna pero walang pake
ang lalaki sa kaniyang nararamdaman. Tuluyan na nga itong nagbago at inaabuso na
siya.
"A-ah!" Napaigik siya nang bigla na lang siyang ihagis ng lalaki sa malambot at
malaking kama nito. Tumalbog siya at agad na humawak sa kumot. Binuksan niya ang
kaniyang mga mata at tiningnan ang lalaki. Nanuyo ang kaniyang lalamunan nang
makita ang pag-alis nito sa kaniyang mga damit.
Mabilis na umiling-iling si Hera. Nagsimulang tumulo ang kaniyang mga luha at
nagmamakaawang tumingin sa kay Lucas na malamig at walang emosyon na nakatingin sa
kaniya.
"H-huwag please–" Napahigit siya ng kaniyang hininga at mas lalong umiyak nang
daganan siya ng lalaki at hawakan ang kaniyang dalawang pulsuhan. Itinaas niya iyon
kaya lumitaw ang kaniyang may kalakihan na dibdib. Kitang-kita niya kung paano
pagnasahan ni Lucas ang kaniyang dibdib kahit na may suot naman siyang damit.
Tumaas ang mga mata nito at nagtama ang kanilang paningin. Nanindig ang kaniyang
balahibo sa katawan nang makita ang pagnanasa sa mga mata nito.
"Shut up, let me punish you. You won't be able to walk after this," after he
muttered those words, he ripped all her clothes and kissed her in a rough way.
Walang nagawa si Hera kung hindi umiyak habang gumagalaw ang lalaki sa kaniyang
ibabaw.
"L-lucas, tama na please." Malakas siyang umiyak at pinagtutulak ang lalaki na
nakadagan sa kaniya at walang pagod na inararo ang kaniyang pagkababae. Bumukas ang
mga nakapikit nitong mga mata. Napalunok nang paulit-ulit si Hera nang makita ang
galit sa mga mata nito. Mas lalo siyang naiyak nang hawakan nito ang kaniyang
pisngi at pilit na binuka ang kaniyang nakatikom na labi.
"Open your mouth," he demanded. Walang nagawa si Hera kung hindi sundin ang gusto
ni Lucas. Mabilis na hinuli nito ang kaniyang labi kasabay nang malakas at mabilis
na pag-ulos nito sa kaniyang pagkababae. Nang tinapos nito ang halik ay hindi niya
mapigilang mapaungol, hindi dahil sa sarap kung hindi dahil sa sakit na kaniyang
nararamdaman.
Ilang ulos pa ay naramdaman niya ang pagpuno nang maraming likido sa kaniyang
sinapupunan. Malakas na umungol ang lalaki at nanginig ang buong katawan. Nang
matapos na si Lucas ay tumayo na ito at walang pake na iniwan siya na pagod at
nanghihina sa kama. Hindi niya mapigilang maiyak dahil sa kaniyang sitwasyon.
She can't stay like this forever, she needs to run away.

Chapter 1🍄

"Wala ka talagang kwenta babae ka! Ano bang silbi niyang mukha mo? Mag-prostitute
ka na lang kaya para may maitulong ka naman dito. Pagbigat ka na nga, hindi ka pa
nahiya." Hindi mapigilang mapakagat labi ni Hera dahil sa narinig na mga salita
galing sa kaniyang sariling Ina. Nakaupo siya ngayon sa silya sa kanilang sala
habang kaharap niya ang kaniyang Ina na mukhang stress. Katabi ng kaniyang Ina ang
kaniyang stepfather na tila pinapakalma ang kaniyang galit na Ina.
Nasasaktan siya dahil sa mga sinasabi nito pero totoo naman talaga na pabigat siya
sa kanilang bahay. Ang kaniyang dalawang kapatid sa ina ay nakapagtapos na ng pag-
aaral at may mga trabaho na. Siya ang pinakamatanda sa kanilang magkakapatid pero
kung itrato siya ng mga ito ay para itong walang respeto sa kaniya. Pero hindi niya
magawang pagsabihan ang mga ito dahil siya lang naman ang mapapahamak.
Kung itrato siya ng kaniyang Ina ay parang hindi siya nito sariling anak. Itim na
tupa ang turing sa kaniya ng mga tao dito sa kanilang bahay. Minsan ay parang gusto
na lang niyang lumayas kapag hindi na niya makayanan ang mga salita na pinagbabato
ng mga ito sa kaniya. Pero kung lalayas man siya ay hindi niya rin alam kung saan
siya pupunta. Kung ayaw sa kaniya ng kaniyang sariling pamilya ay ganoon din ang
kaniyang mga kamag-anak. Hindi niya alam kung bakit ganoon sila pero hindi na rin
siya nag-abala na mag tanong pa.
Kasalukuyan siyang nagtratrabaho ngayon sa isang sikat na restaurant sa kanilang
lugar. Maayos na man ang suweldo sa waitress na katulad niya. Kaya lang ay
nabawasan ang kaniyang suweldo dahil sa nangyari noong nakaraang mga araw. May nang
bastos kasi sa kaniya kaya hindi niya napigilan ang sarili. Nagalit ang manager
dahil sa kaniyang ginawa. Mabuti na lang at hindi siya tinanggal, 'yon nga lang ay
binawasan ang kaniyang suweldo. Okay na rin 'yon sa kaniya kaysa sa matanggal siya.
Suweldo niya ngayon at hinahanap ng kaniyang Ina. Nang binigay niya ang kaniyang
pera ay nagalit ito. Bakit daw ito kulang at kung pinagbibili niya ba ito ng kung
ano-ano at ginastos. Galit na galit ang kaniyang Ina na halos sa sampalin na siya.
Mabuti na lang at nasa tabi ng kaniyang Ina ang stepfather niya. Kung hindi ay baka
nabugbog na siya.
Lahat ng suweldo niya ay napupunta sa kaniyang Ina. Walang kahit na barya ang
natira sa kaniya kaya kahit na may gusto siyang bilhin ay hindi niya magawa dahil
wala siyang pera. Hindi rin siya binibigyan ng mga ito. Ang pera na pinaghirapan
niya ay napupunta lang sa kaniyang mga kapatid at sa pagsusugal ng kaniyang
stepfather. Parang walang konsensya ang kaniyang Ina, at nasanay na siya na ganoon
ito.
"Hon, kalma ka lang okay? Ako na ang bahala kay Hera. Magpahinga ka na lang doon
okay?" malamyos na ani ng stepfather ni Hera sa kaniyang Ina. Nanindig ang balahibo
sa kaniyang buong katawan nang pasadahan siya ng kakaibang tingin ng kaniyang
stepfather. Napahilot ang kaniyang Ina sa kaniyang noo at tumango. Umalis ito at
pumunta sa kanilang silid.
Hindi mapigilang mapalunok ni Hera nang lumipit ang tingin ng kaniyang stepfather
sa kaniya. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso dahil sa kaba nang
lumapit ito sa kaniya at umupo sa kaniyang tabi.
"Ikaw naman kasi eh, bakit mo kasi binawasan ang pera? 'Yan tuloy, nasampal ka pa,"
marahan na wika nito kasabay nang paggalaw ng kamay nito. Nanlamig ang kaniyang
buong katawan nang sinubukan siyang hawakan ng kaniyang stepfather sa kaniyang
nakalitaw na hita. Mabilis na tumayo siya para umiwas.
"A-ah sige po, una na ako sa kuwarto," nanginginig na saad niya at hindi na
hinintay pa ang sagot nito at mabilis na naglakad papunta sa kaniyang silid. Nang
makapasok na siya ay mabilis na ni lock niya ito. Bumigay ang kaniyang nanginginig
na tuhod at napasalampak na lang sa malamig na sahig.
Natatakot siya, lalo na kapag lumalapit ang kaniyang stepfather. Simula noong una
niya itong nakita ay hindi na siya mapakali. Iba kasi ang mga tinginan nito sa
kaniya. Parang may balak itong masama sa kaniya. Kaya kapag feel niya na may
gagawin ang kaniyang stepfather sa kaniya ay mabilis na pupunta siya sa kaniyang
silid or lalabas ng bahay. Kahit kailan ay hindi siya nagpa-iwan na mag-isa sa
kanilang bahay, lalo na kapag kasama niya ito. Natatakot siya na baka ay may masama
itong gagawin sa kaniya.
Nagpakawala nang malalim na buntong hininga si Hera at naglakad papunta sa kaniyang
kama. Humiga siya roon at pagod na pinikit ang kaniyang mga mata. Napahawak siya sa
kaniyang kumukulong tiyan at napabuntong hininga na lang ulit. Matutulog na naman
siya na walang laman ang kaniyang tiyan.
Aalis ang kaniyang Ina, kasama ang kaniyang stepfather at dalawang kapatid para
kumain sa labas. At syempre hindi siya kasama, kahit na ang pinaghirapan naman niya
ang ipangbabayad ng mga ito. Napailing-iling na lang siya at tiniis ang gutom.
Kailangan na niyang magpahinga sapagkat may trabaho pa siya bukas.
Nang magising siya kinabukasan ay hindi niya mapigilang mapadaing dahil sa sakit ng
kaniyang tiyan. Mabilis na bumaba siya at sumalubong sa kaniya ang tahimik na sala
na naka konekta sa kanilang kusina. Hindi niya makita ang kaniyang stepfather na
maaga gumising. Sabagay, alas 3 pa naman ng umaga.
Mabilis na pumunta siya sa kusina at naghanap ng pagkain. Mabuti na lang at
tinirhan pa siya ng mga ito na isang piraso ng manok at sabaw ng nilagang baka.
Akala niya ay makakakain na siya pero wala pa palang kanin. Napabuntong hininga na
lang siya at nagsaing sa rice cooker. Nang matapos na siya ay mabilis na pumunta
siya sa banyo upang maligo.
Alas 6 ang kaniyang pasok kasi maagang nagbubukas ang restaurant na
pinagtatrabahuhan niya. Nang matapos na siya sa pagligo at nakapagbihis na ng
kanilang uniform ay kumain na kaagad siya. Sa kalagitnaan ng kaniyang pagkain ay
nagising ang kaniyang nakakabatang kapatid na lalaki.
Hindi siya nito pinansin at dumiretso sa kaniyang likod para uminom ng tubig. Hindi
niya rin ito pinansin at nagpatuloy na lang sa pagkain. Sanay na siya na tratuhin
ng kapatid na parang hangin. Ayaw niya rin naman na kausapin nito dahil sa talas ng
dila ng lalaki. Baka insultihin lang siya nito ay ayaw niyang mangyari iyon.
Nang matapos na siyang kumain ay mabilis na umalis siya ng kanilang bahay upang
pumasok. Hindi na siya nag-abala pa na magpaalam dahil wala namang pake ang mga ito
sa kaniya.
Hinihingal na dumating siya sa kaniyang pinagtratrabahuan. Mabuti na lang at hindi
siya late. Mabilis na pumasok siya roon. Nang makapasok na siya sa staff room ay
sumalubong sa kaniya ang nakangiti niyang kaibigan sa trabaho.
"Oh? Ba't ganiyan mukha mo?" nakataas kilay na tanong ng kaniyang kaibigan na si
Marie habang nag-aayos sila ng kanilang mga mukha. Kumunot ang kaniyang noo at
tiningnan ang kaibigan mula sa salamin.
"Huh? Bakit?" takang tanong niya. Napabuntong hininga si Marie at nagpamaywang na
humarap sa kaniya.
"Hulaan ko, kinuha na naman ang suweldo mo niyang bruha mong Ina no? Nako, sabi ko
sayo huwag mong ibigay!" naiiling-iling na saad ni Marie. Napatigil si Hera sa
paglagay ng lipstick sa kaniyang manipis na labi at hindi mapigilang mapabuntong
hininga.
"Wala naman akong magagawa Marie. Kapag hindi ko binigay ay mapapalayas ako,"
mahina niyang sabi at inayos ulit ang mukha. Narinig niyang napabuntong hininga si
Marie sa kaniyang gilid at hindi nagsalita.
Mga isang oras ang lumipas at bumukas na ang restaurant. Kaagad na dinagsa sila ng
customer kaya kahit na umaga pa lang ay halos bumigay na ang kaniyang katawan sa
pagod. Dinala niya ang mga pagkain na inorder ng isang matandang lalaki at lumapit
sa table nito.
Dahan-dahan siyang yumuko at nilapag ang mga pinggan na may mga pagkain. Marami ang
inorder ng matanda kahit na mag-isa naman ito. May ngisi sa mga labi nito habang
pinagmamasdan siya na nilalagay ang mga pagkain. Ngumiti rin siya sa matanda pero
kaagad din napawi ang kaniyang ngiti nang bigla na lang may gumalaw at hinawakan
ang kaniyang puwetan. Muntik na siyang mapasigaw dahil sa gulat.
Nanlalaki ang mga mata na napatingin siya sa lalaki na manyak na nakangisi sa
kaniya. Kumulo ang kaniyang dugo dahil sa ginawa nito at hindi na mapigilan ang
sarili at sinampal ito nang pagkalakas-lakas. Umalingaw-ngaw sa buong restaurant
ang tunog ng pagsampal niya sa matanda pero wala siyang pake.
Walang karapatan ang matandang ito na hawakan ang katawan niya!
Natigilan ang mga nakasaksi at napatingin sa kanila. Napakagat siya ng kaniyang
labi at mabilis na umalis at pumunta sa staff room. Sobrang bilis nang tibok ng
kaniyang puso at hindi alam ang gagawin. Pangalawang beses na itong nangyari at
pangalawang beses na rin na may nasampal siyang customer. Sure siya na baka ay
kaltasan na naman ang kaniyang suweldo. Ayaw niya noon, baka ay mapatay na talaga
siya ng kaniyang Ina.
Napabuntong hininga na lang siya at kinalma ang nagwawalang puso. It's okay. Kunti
lang naman ang nakakita. Mag dasal na lang tayo na hindi magreklamo ang matandang
iyon–
Napaigtad si Hera nang marahas na bumukas ang pinto ng staff room. Nanlaki ang
kaniyang mga mata nang galit at nanlilisik ang mga mata na pumasok ang kanilang
manager. Napalunok nang paulit-ulit si Hera at hindi mapigilang kabahan.
Oh dear, makakaltasan na naman ba ang aking sahod? Sana naman hindi!

Chapter 2🍄

"Miss Reyes! Anong ginawa mo?" malakas na tanong nito kay Hera. Napaigtad ang babae
at hindi mapigilang matakot dahil sa galit na mukha ng manager ng restaurant na
pinagtatrabahuhan niya. Ngayon niya lang ito nakita na ganito ka galit. Hindi niya
maiwasang kabahan . Feel niya ay baka mas malala ang mangyayari sa kaniya ngayon
dahil sa ginawa niyang pagsampal sa matandang costumer.
Pero wala naman siyang kasalanan. Ang may kasalanan dito ay ang matandang panot na
'yon. Kung hindi lang sana ito manyak ay baka hindi niya ito nasampal. Ang kapal ng
mukha na manghawak ng puwet ng iba. Wala ba itong respeto? Nakakainit ng ulo ang
matandang iyon. Hindi niya naman ito sinampal na walang dahilan kaya bakit galit na
galit itong manager nila?
Sobrang pula ng magkabila nitong pisngi at nagsilitawan na ang mga ugat sa sentido
nito. 'Yong tipong parang puputok na. Nanlilisik din ang mga mata nito at taas baba
ang dibdib. Mahigpit na nakahawak sa saridora ng pinto at galit na nakatingin sa
kaniya. Hindi mapigilang mapangiwi ni Hera habang sinasalubong ang galit na mata ng
kaniyang manager.
"P-po? Bakit po?" kabado niyang tanong. Mas lalo lang ata itong nagalit dahil sa
kaniyang sagot. Napatalon siya sa kaniyang kinatatayuan nang pinag duro-duro siya
nito.
"You! You're fired!" Nanlaki ang kaniyang mga mata dahil sa gulat.
"P-po? B-bakit po?" nauutal niyang tanong sa babae. Umirap ito at tumalikod sa
kaniya.
"The person you slapped was our boss' cousin. Pack your things at umalis ka na
rito," pagkatapos sabihin iyon ng kaniyang manager ay kaagad na sinarado nito ang
pinto.
Parang sirang plaka na paulit-ulit nag play ang nangyari kanina. Huminto ata ang
pag-ikot ng mundo dahil sa sinabi nito. Nanghihinang napaupo siya sa malamig na
sahig. Nagsimulang manginig ang kaniyang buong katawan kasabay nang pagtulo ng
kaniyang mga luha sa kaniyang pisngi.
Ano na ang gagawin ko ngayon?
Hindi niya mapigilang maiyak dahil sa nangyari. Siya na nga ang na harassed, siya
pa itong nawalan ng trabaho. Ngayon ay balik sa uno na naman siya. Hindi pa nga
siya nag-iisang taon sa trabahong 'to ay napalayas na kaagad siya. Sa totoo lang ay
sobrang hirap maghanap ng trabaho. Lalo na sa kagaya niya na walang pinag-aralan at
hindi nakapagtapos.
Suwerte lang talaga noong nakita niya na naghahanap ang restaurant ng mga waitress
at isa siya sa napili kahit na wala siyang karanasan sa pagiging waitress. Ang
dahilan ng pagkatanggap niya ay ang kaniyang mukha. Hindi man siya ganoon ka galing
mag-ayos ng sarili ay masasabi niya na maganda siya. Ilang mga tao na rin na
nagtatrabaho sa modeling industry ang nag scout sa kaniya, pero ayaw niyang pumasok
sa mundong 'yon.
Hindi niya tipo ang magsuot ng maikling damit at magpakuha ng litrato kaya tumanggi
siya. Minsan na nga siyang napalo ng kaniyang Ina dahil sa kaniyang pagtanggi, pero
wala naman itong magagawa. Buhay niya ito at kahit Ina niya pa ito ay hindi niya
hahayaan na diktahan nito ang kaniyang buhay.
Ilang oras din siyang umiiyak bago niya napagpasyahan na kunin na ang mga gamit.
Maga ang mga mata at mabigat ang dibdib na umalis siya sa restaurant. Hindi siya
kinausap ni Marie at para lang siyang hangin sa paningin nito. Nasaktan siya dahil
sa pagbabago ng trato nito sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit nagbago ito sa
napaka ikling panahon pero hindi na siya naghanap pa ng dahilan. Hindi na rin naman
niya makikita ang babas kaya walang saysay kung makikipag-usap pa siya sa babae na
mukhang walang plano na makipag-usap sa kaniya.
Sobrang lakas nang kabog ng kaniyang puso nang makauwi na siya sa kanilang bahay.
Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa kaniyang Ina. Natatakot siya na magalit
ito dahil sa pagkatanggal niya sa kaniyang trabaho. Napabuntong hininga na lang
siya at pumasok sa loob ng kanilang bahay. Sumalubong sa kaniya ang tahimik na
bahay at nakita niyang nakaupo ang Ina sa sala. Nililinis nito ang kaniyang mga
kuko.
Napalunok si Hera ng kaniyang laway at dahan-dahang lumapit sa kaniyang Ina.
Napansin siya nito at kumunot ang noo nito nang makita ang mga gamit sa kaniyang
bisig.
"Oh? Bakit mo dala mga gamit mo sa trabaho?" nakataas kilay na tanong nito at
bumalik sa paglilinis ng kuko nito. Napalunok na lang si Hera nang manuyo ang
kaniyang lalamunan.
"M-ma, natanggal po a-ako sa trabaho." Natigilan ang kaniyang Ina at mabilis na
napatingin sa kaniya. Kitang-kita niya ang pamumuo ng galit sa mga mata nito.
"Ano?" pabulyaw na tanong nito at tumayo. Taas baba ang dibdib nito na tila
kinakalma ang sarili sa nag uumapaw na galit. Napakagat si Hera ng kaniyang labi at
hindi mapigilang matakot. Kinakabahan siya na ganito ang kaniyang Ina. Sila lang
dalawa sa bahay at wala ang kaniyang stepfather dahil wala ang motor nito sa labas.
Kahit na ayaw niya sa kaniyang stepfather ay tinutulungan pa rin siya nito. Lalo na
kapag galit ang kaniyang Ina sa kaniya. Pinapakalma nito ang kaniyang Ina kaya
hindi siya nasasampal minsan.
"Ulitin mo nga ang sinabi mo Hera! Paanong natanggal ka ha? Ano na namang
kabaliwanan ang ginawa mo?" Mas lalong nanuyo ang kaniyang lalamunan sa kaba.
"M-may nang h-harassed po kasi sa akin, k-kaya sinampal ko…" mahina niyang wika at
niyuko ang ulo. Ramdam niya na natigilan ang kaniyang Ina dahil sa kaniyang sinabi.
Parang may kung anong mainit na bagay ang dumaan sa kaniyang puso. Ito ang
pinakaunang beses na nagtangka siyang sabihin sa kaniyang Ina na may nang harassed
sa kaniya. Hindi ito ang unang beses na may nang harassed sa kaniya pero hindi niya
sinasabi 'yon sa kaniyang Ina dahil ayaw niyang mag-alala ito. Ngayong nasabi na
niya ay hindi niya mapigilang mapangiti.
Siguro nag-aalala at nagagalit na ngayon si Mama dahil sa aking sinabi–
"Eh ano ngayon kung na harassed ka? Hera naman! 'Yan na nga lang ang naiambag mo
dito sa bahay, nag inarte ka pa. 'Di ba sabi ko sayo mag prostitute ka? 'Yan!
Masanay ka na diyan! Magpahipo ka para may pera ka! Wala ka talagang kuwenta,
lumayas ka nga sa harap ko! Baka mandilim paningin ko at makalimutan pa kitang anak
kita, punyeta ka." Pinigilan ni Hera na maiyak dahil sa matatalim na salita ng
kaniyang Ina. Mabigat ang dibdib na naglakad siya papunta sa kaniyang silid.
Nang makarating na siya roon ay hindi na niya napigilan ang sarili na umiyak nang
umiyak. Ano ba ang iniexpect niya? Na mag-aalala at magagalit ang kaniya Ina dahil
na harassed siya? Nakalimutan niya ata na walang pake ang kaniyang Ina sa kaniya.
Pero kahit na alam niya ang totoo ay hindi niya pa rin mapigilan umasa na sana ay
mahalin din siya nito kagaya ng pagmamahal nito sa kaniyang mga kapatid.
Kung hindi lang sana nangyari ang insidente noon ay baka masaya pa sila ng kaniyang
Ina kasama ang kaniyang tunay na Ama.
Buong araw na nagkulong si Hera sa kaniyang silid. Hindi siya lumabas at doon na
nagpalipas ng gutom. Palagi siyang kinakatok ng kaniyang stepfather na nag-iisang
may pake sa kaniya dito sa bahay pero may masamang balak naman. Madaling araw na
siya bumaba at kumain. Ginawa niya ang mga trabaho sa bahay para hindi magalit na
naman ang kaniyang Ina.
Ganiyan ang kaniyang routine sa loob ng isang buwan. Gigising, naglilinis, at
magluluto. Pagkatapos niya sa gawaing bahay ay mag-aayos siya ng kaniyang sarili
para maghanap na naman ng matatrabahuhan. Isang buwan na rin siyang naghahanap pero
wala pa rin siyang nakikita. Gusto na niyang sumuko dahil sa pagod pero kapag
ginawa niya iyon ay papalayasin na talaga siya ng kaniyang Ina. Kaya lang naman ito
hindi nagalit sa kaniya sa mga nagdaang araw na wala siyang trabaho ay siya ang
naglilinis sa bahay. Ayaw niyang manatili na ganoon, lalo na at palaging nasa bahay
lang ang kaniyang stepfather.
Gabi na noong napag-isipan niya na umuwi. Naglalakad lang siya sa gilid ng daan
dahil wala naman siyang pera pang bayad kapag sasakay siya ng traysikel.
Napabuntong hininga na lang siya dahil sa pagod. Gusto na niyang humilata sa
kaniyang kama at matulog.
Sa gitna ng kaniyang paglalakad sa tahimik na daan ay may bigla na lang kumalabit
sa kaniya mula sa likod. Napasigaw siya sa nagulat at mabilis na lumingon sa
kaniyang likod. Sumalubong sa kaniya ang nakangising lalaki.
May dala itong envelope. Nakasuot ito ng itim lahat at mukhang mayaman. Guwapo ito
at mukhang hindi purong Pinoy.
"P-po?" kabado niyang ani sa lalaki. Ngumisi ito at tinuro ang kaniyang dala-dalang
mga resumes at iba pa.
"You're looking for a job?" tanong nito. Hindi mapigilang mapakagat ng kaniyang
labi si Hera dahil sa pag eenglish ng lalaki. Kahit na hindi siya nakapagtapos ng
pag-aaral ay nakakaintindi naman siya ng English. Kaya lang ay nauutal siya kapag
nagsasalita nito.
"A-ah? Opo." Mas lalong lumaki ang ngisi ng lalaki at binuksan ang envelope na
dala-dala nito. May kinuha siya na kung ano at binigay sa kaniya. Napatingin siya
sa binigay nito at binasa.
"I'm Bryle by the way. I was looking for someone to hire and then I saw you. I
guess you're interested…" makahulugan nitong saad nang makita ang nanlalaki niyang
mga mata.
"T-totoo po talaga to? I-isang daang libo sa loob ng isang b-buwan?" nanginginig na
tanong niya sa lalaki na tumango lang.
"Yes it is. You just need to go to that location and you can start tomorrow. And
here's my calling card," pagkatapos nitong sabihin iyon ay umalis na ito na parang
isang bula sa kaniyang harap. Nanuyo ang kaniyang lalamunan at hindi mapigilang
tumili dahil sa sobrang saya.
Sa wakas may trabaho na siya!

Chapter 3🍄

Sobrang lakas pa rin nang tibok ng kaniyang puso at hindi pa rin siya makapaniwala
na may trabaho na siya. Matapos ang ilang linggong paghahanap ng mapapasukan ay sa
wakas, nakahanap na rin siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala-wala sa
kaniyang isipan kung gaano ka laki ang kaniyang magiging sahod kahit na simpleng
katulong lang naman ang trabahong kaniyang papasukan.
Mayaman siguro ang kaniyang magiging boss kaya siguro ganoon ka laki ang sahod.
Hindi rin naman pumasok sa kaniyang isipan na baka scam 'yon dahil na rin siguro ay
mapagkakatiwalaan ang mukha ng lalaking lumapit sa kaniya. Napaka guwapo nito at sa
tingin niya ay parang nakita na niya ito noon pero hindi lang niya matandaan.
Nang makita niya kung gaano ka laki ang kaniyang sasahurin ay naging desperada
siya. Hindi niya rin naman masisisi ang kaniyang sarili dahil sa kadahilanan na
gusto na niyang makahanap ng trabaho. Ilang linggo na rin kasi siyang walang
nagagawa at kahit na hindi man magsalita ang kaniyang Ina sa tuwing lumalayas siya
para maghanap ng trabaho ay alam niya na nag e-expect ang na makahanap na siya ng
trabaho.
Maliban sa rason na gusto na niyang magkatrabaho para hindi na magalit ang kaniyang
Ina sa kaniya ay gusto na niyang lumayas at lumayo sa kanilang bahay. Delikado din
naman kasi kung sa bahay lang siya namamalagi. Nandoon ang kaniyang Step dad at
kahit na wala pa itong ginagawang masama sa kaniya ay hindi pa rin siya makampante
dahil sa klase ng mga tingin na binibigay ng matanda sa kaniya.
Naawa siguro ang Diyos kaya binigyan na siya ng trabaho. Kung hindi siguro siya
doon dumaan ay baka stress pa rin siya ngayon dahil walang mahanap na trabaho. Sa
kabila ng lahat ng paghihirap na nadaan niya sa mga nakalipas na araw ay sa wakas,
na suklian na rin ito ng kaginhawaan. Kaya din siguro ay hindi siya madaling sumuko
kahit na hirap na hirap na siya sa kaniyang buhay dahil sa pagmamaltrato ng
kaniyang mga magulang sa kaniya ay dahil naniniwala siya na pagkatapos ng bagyo ay
may bahaghari na lilitaw.
Nang makarating na siya sa kanilang bahay ay sobrang laki ng kaniyang ngiti. Iwan
niya ba, pero ngayon lang ata siya naging excited na ibahagi sa kaniyang Ina na may
trabaho na siya. Hindi naman siya nakaramdam ng ganito noon. Kaya din siguro ganito
nararamdaman niya ay excited siya na sabihin sa Ina niya na malaki ang sahod na
kaniyang matatanggap. Sigurado siya na matutuwa ang kaniyang Ina.
Mabilis na pumasok siya sa loob ng kanilang bahay at naglakad papunta sa kanilang
sala. Nang makarating na siya roon ay kaagad na nakita niya ang kaniyang Ina.
Inaayos nito ang sariling buhok habang seryosong nanunuod ng palabas. Mag-isa lang
ito at wala ata ang kaniyang mga step siblings at step father. Napatingin ang
kaniyang Ina sa kaniya nang mapansin siya nito pero kaagad din binalik ang tingin
sa tv screen. Napalunok nang paulit-ulit si Hera at hindi mapigilang kabahan.
"Ma… may sasabihin po ako," mahina niyang wika at dahan-dahang lumapit. Napatigil
ang kaniyang Ina sa kaniyang ginagawa at napatingin ulit sa kaniya. Tumaas ang
kilay nito habang blangko at walang pagmamahal na tumingin sa kaniya.
"Ano?" tamad na tanong nito. Napalunok ulit nang paulit-ulit si Hera bago binuka
ang labi para magsalita.
"May trabaho na po ako…"
"Talaga? Mabuti naman at hindi ka na maging pabigat dito. Magkano ba sahod mo?"
Kahit na inaasahan na niya iyon na reaksyon ng kaniyang Ina ay hindi pa rin niya
mapigilang masaktan. Pero dahil ay special ang araw na ito dahil nga ay malaki ang
kaniyang magiging sahod ay hindi siya nag paapekto sa sinabi nito. Nilunok niya ang
bumabara sa kaniyang lalamunan at ngumuti.
Bago pa man niya masimulan ang kaniyang sasabihin ay may isang tili ang pumutol sa
kaniya. Napaigtad siya at mabilis na napaikot. Sumalubong sa kaniya ang masayang
mukha ng kaniyang dalawang kapatid at ang kaniyang step father. Nakasuot ng pormal
na damit ang kaniyang kapatid na babae habang ang kaniyang step father at kapatid
na lalaki ay pangbahay lang.
Hindi siya pinansin ng tatlo at kaagad na nilampasan siya at dumiretso sa kaniyang
Ina na may gulat na mukha. Kaagad na dinamba ng kaniyang nakakabatang kapatid na
babae ng yakap ang kaniyang Ina, habang ang kaniyang isang kapatid at step father
ay umupo sa tabi nito.
"Mom! May trabaho na po ulit ako! Natanggap ako bilang isa sa mga employee ng sikat
na kompanya! 'Yong Whitfield Company po!" patiling wika ng kaniyang nakakabatang
kapatid at hindi talaga maipagkakaila na sobrang saya nito. Nanlaki ang mga mata ng
kaniyang Ina at nagsimulang manubig dahil sa sobrang saya.
"Talaga anak? Wow! Proud na proud si Mama sa 'yo!" Kahit na ang reaksyon ng
kaniyang Ina ay napasobra sa kaniyang inaakala. Hindi mapigilan makaramdam ng sakit
ni Hera dahil sa pinaghalo-halong emosyon. Inggit, galit at sakit. May natanggap
din naman siya na trabaho pero bakit hindi ganiyan ang naging reaksyon ng kaniyang
Ina? Anak din naman siya nito pero bakit ganoon?
Sa mga oras na iyon ay blangko lang na nakatingin si Hera sa kaniyang mga kapatid
at sa kaniyang Ina at step father. Hindi niya alam kung ano ba dapat ang kaniyang
magiging reaksyon. Namamanhid na ang kaniyang puso sa sakit at hindi niya alam kung
makakayanan pa ba niya sa susunod na masasaktan na naman siya ng ganito.
Pinilit niya ang sarili na huwag maiyak sa harapan ng mga ito at pinalakas ang
loob. Humigit siya ng hininga at pinakalma ang sumasakit at nagwawala niyang puso.
Nang feel niya ay okay na siya ay binuka niya ang kaniyang bibig para magsalita.
"M-ma…" tawag niya sa kaniyang Ina pero hindi man lang ito lumingon sa kaniya at
busy pa rin sa pagbibigay puri sa kaniyang nakakabatang kapatid. Napakuyom siya ng
kaniyang kamao at hindi na napigilan ang sarili na umiyak. Bago pa man tumulo ang
kaniyang mga luha ay mabilis na tumalikod siya at tumakbo pa punta sa kaniyang
silid. Ni lock niya ang pinto at napadaos-dos na lang paupo. At doon, iniyak na
lang niya ang sakit na nararamdaman.
Kinabukasan ay maaga siyang umalis ng kanilang bahay. Nilagay niya sa maliit na
maleta ang kaniyang mga importanting gamit at mga damit na rin. Nang umalis siya sa
kanilang bahay ay hindi siya nagpaalam sa kaniyang Ina at mga kapatid. Wala din
namang silbi kung magpapaalam siya dahil wala naman ding pake ang mga ito sa
kaniya.
Mag damag siyang umiiyak sa loob ng kaniyang kuwarto. Kahit na sanay na siya na
ganoon ang ugali ng Ina ay kahit kailan ay hinding-hindi siya masasanay sa sakit na
dulot ng kaniyang sariling pamilya. Hindi man halata pero sa loob-loob niya ay
labis-labis na siyang nasasaktan. Pagod na pagod na ang kaniyang puso dahil sa
sakit at parang gusto na lang niyang sumuko.
Dumating na din siya sa punto ng kaniyang buhay na gusto na lang niyang kitilin ang
sarili. Sobrang down na down na siya sa kaniyang buhay dahil sa mga pinagsasabi ng
mga ito. Na gusto na lang niyang mamatay, pero sa tuwing naiisip niya ang mga bagay
na hindi niya pa nagagawa at gusto niyang gawin sa hinaharap ay nabubuhayan siya ng
loob.
Maliban sa umaasa siya na baka ay magbago ang kaniyang Ina, isa sa mga maraming
rason kung bakit hindi pa siya sumusuko ay dahil gusto niyang maging malaya sa
hinaharap. Na sana ay maging malaya siya sa mga sakit at pagmamaltrato ng mga ibang
tao sa kaniya. Just thinking about it makes her heart set on flames again.
Bandang tanghali na noong dumating siya sa terminal patungo sa lugar na iyon. Hindi
siya masyadong pamilyar sa address na binigay ni Mr. Bryle, mabuti na lang talaga
at may mga tao pa rin siyang napagtatanungan. Nag tanong siya sa kapitbahay nila na
may mabuting puso at sinagot na man siya dahil nakapunta na raw ito noon.
Sasakay ka daw muna ng bus papunta sa lugar na iyon, at ihihinto ka sa isang medyo
magubat na lugar. Noong una niyang narinig iyon ay hindi niya mapigilang matakot.
Like sino bang hindi? Marami siyang nakikita sa mga pelikula na gano'n. Ihihinto ka
sa isang liblib na lugar at doon ka pagsasamantalahan. Pero sabi naman ng kapit
bahay niya ay hindi naman ganoon.
Nasa gitna daw kasi ng gubat ang subdivision na pupuntahan niya. Ang subdivision
daw na iyon ay tirahan ng mga mayayaman na gustong humiwalay sa mausok at maingay
na syudad. May mga bahay-bahay naman daw doon kaya hindi rin siya maliligaw kung
makarating na siya roon.
Saktong ala una na ng hapon siya nakarating. Puro kahoy ang makikita mo pero may
mga ilang bahay naman din sa malayo. May malaking sign din na nakalagay na 'private
subdivision' sa gilid ng karsada papunta siguro sa mismong subdivision. Akala niya
ay wala siyang kahit ni isang tao na makikita pero laking gulat niya ng may makita
siyang mga tricycle na nag-aabang sa crossing.
Napahigit ang kapit niya sa kaniyang dala-dalang maliit na maleta nang pagtinginan
siya ng mga tao. Hindi mapigilang mapalunok ni Hera nang paulit-ulit dahil sa klase
ng mga tingin na binibigay ng mga ito sa kaniya. Ang kanilang mga tingin ay
nagbabaga at para bang isa siyang pagkain na gusto nilang damputin.
Kahit na natatakot siya ay nagsimula siyang maglakad papunta sa mga naka pila na
tricycle. Ibubuka na sana niya ang kaniyang labi para mag salita pero kaagad na
naunahan siya ng mga driver ng tricycle na nagwawala na.
"Miss beautiful! Sa subdivision ka ba? Dito ka na sa akin sumakay! With discount
ito!"
"Miss! Huwag kang maniwala sa kaniya. Mas malaki discount sa akin!"
"Manahimik nga kayo at hayaan niyo si Miss Maganda na mamili!"
Laglag ang panga na napatitig si Hera sa mga driver na ngayon ay nag-aaway na kung
saan ba siya sasakay. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o hindi. Napaka-iba
kasi ng mga ekpresiyon ng mga ito kaysa kanina na parang mga nagugutom na lubo.
Ngayon ay para na ang mga ito na puso na nag-aagawan sa isang masarap na isda.
Palihim na napatawa si Hera dahil sa pag-aaway ng mga ito. Hindi naman sila mukhang
galit at parang naaliw pa habang pinag-aawayan kung saan ba siya sasakay. Kahit na
ito pa lang ang pinaka una niyang kita sa kanila ay alam niya na kaagad na hindi
masama ang mga ito. Hindi na niya pinansin pa ang kanilang pag-aaway at naglakad
papunta sa isang tricycle na nasa gilid.
"Mga manong, huwag na po kayo mag-away. Dito na lang po ako sasakay," natatawa
niyang wika sa mga ito kaya napatigil na sila. Walang nagawa ang mga driver ng
tricycle kung hindi ay tumigil at e respeto ang kaniyang desisyon. Napangiti na
lang si Hera at kaagad na sumakaw sa tricycle na kaniyang napili.
Nagpahatid siya sa driver sa mismong harap ng subdivision. Akala niya ay maglalakad
pa siya pa loob at hanapin ang mismong bahay, pero laking gulat niya nang sabihan
ng guard ang driver kung saan mismong bahay siya ihihinto. Na para bang inaasahan
na nito ang kaniyang pagdating.
Nang nakarating na sila sa mismong bahay ay kaagad na nagbayad si Hera at bumaba
na. Nanlaki ang kaniyang mga mata kasabay nang pag-awang ng kaniyang labi sa
pagkamangha nang makita ang bahay. Napakalaki nito at maganda ang desinyo. Noon, sa
tv niya lang nakikita ang mga ganito ka gandang mansion, ngayon ay nasa mismong
harap na niya ito at dito na siya magtratrabaho.
Pinakalma niya ang nagwawala niyang puso at mabilis na naglakad papasok sa malaking
mansion. Bukas na rin ang gate at tahimik ang paligid. Hindi naman siya nagtaka
dahil bago siya nakauwi kagabi ay sinabi ni Mister Bryle sa kaniya na walang kahit
ni isang tao sa mansion maliban sa may-ari. Hindi na rin siya nag tanong dahil nga
ay sabi ng lalaki na kakalipat lang at wala panf mga trabahante.
Nanginginig ang kaniyang kamay nang pihitin niya ang siradura ng malaki at may
kabigatan na pinto. Kung maganda sa labas ay mas lalong maganda sa loob. Sobrang
taas ng mga kurtina at may magandang chandelier sa gitna. Ang mga gamit din ay
halatang mga mamahalin at kumikinang pa.
Dumiretso siya sa gitna at napatigil nang may mapansing paa na sumobra sa couch.
Hindi niya mapigilang mapalunok nang paulit-ulit at dahan-dahang naglakad papunta
sa malaking couch. Parang may natutulog doon, baka 'yong amo na niya.
Dahan-dahan at walang kahit na anong ingay ang bawat pag hakbang niya. Nang nasa
likod na siya ng couch ay dahan-dahan siyang dumungaw.
Mabilis na napatakip siya ng kaniyang mga mata pagkatapos niyang sumigaw nang
sumalubong sa kaniyang paningin ang isang natutulog na lalaki. Okay lang sana kung
tulog lang, pero laking gulat niya nang wala itong kahit ni isang saplot sa
katawan. Kaya kitang-kita niya ang nakatayong hotdog nito.

Chapter 4🍄

Hindi alam ni Hera kung ano ba ang kaniyang magigising reaksyon. Matatawa ba siya o
magugulat o ano. Ito ang pinaka unang beses na may nakita siyang tao na walang
kahit ni isang saplot sa katawan. At sa kasamaang palad ay sa isang lalaki pa
talaga. Okay lang sana kung babae ay dahil na rin sa babae rin siya at hindi naman
siya mahihiya dahil magkapareho lang naman ang kanilang mga parte sa katawan. Pero
lalaki?
Halos dumugo na ang kaniyang ilong at nakatitig pa rin sa katawan nito, partikular
sa pang-ibabang katawan nito. Medyo tanned ang kulay ng katawan ng lalaki at kahit
saan man siya tumingin ay napaka perpekto ng katawan nito. Nasa tamang lugar ang
mga muscles ng lalaki at hindi pareho sa mga nakikita niya sa tv na halos lumuwa na
ang mga muscles sa sobrang laki. Hindi ganoon kalaki o ka liit ang mga muscles nito
sa katawan. Masasabi niyang sakto lang, lalo na ang walong pandesal sa tiyan nito.
Ito ang pinakunang beses na nakakita siya ng katawan ng lalaki, at hindi niya
inaakala na ganito ka gandang katawan pa ang kaniyang makikita. Sa buong buhay niya
ay kahit kailan ay hindi siya nakakita ng nude picture. Kahit na mga naka brief
lang na lalaki sa magazine ay hindi rin. Iwan niya ba pero na-iilang kasi siya sa
tuwing iniisip niya mga katawan ng lalaki.
Pero sa pagkakataong ito ay imbes na mailang ay parang may kakaibang puwersa ang
humihila sa kaniyang mga mata para mas lalong tumitig sa katawan nito. Ang mga mata
ni Hera ay namimilog na dahil sa sobrang panlalaki habang nakatitig pa rin. Gulat
ang kaniyang ekspresyon hindi dahil sa nakakakita na siya ng abs at muscles ng
lalaki sa wakas. Ang dahilan kung bakit siya ngayon ay gulat na gulat ay dahil sa
malaki, mahaba at nakatayong hotdog na nasa pagitan ng mga hita ng lalaki. Na mas
malaki pa ata sa Isang jumbo hotdog. Maugat ito at tayong-tayo na. At sa tingin
niya ay napakatigas. Nagsimulang manuyo ang lalamunan ni Hera dahilan nang pag
sunod-sunod niya ng paglunok ng laway. Agad na may pumasok sa kaniyang isipan.
Ang haba at laki naman. Ano kaya ang pakiramdam kong hawakan ko it–
Mabilis na tinampal ni Hera ang magkabilang pisngi at umiling-iling. Winaksi ng
babae ang masamang naisip at napaiwas ng tingin sa hotdog ng lalaki. Kahit na anong
gusto niyang hawakan ito ay hindi pa rin maganda na tumitig lang siya at hawakan
ito basta-basta na walang pahintulot mula sa lalaki na natutulog. Kaya imbes na
titigan ang hotdog ng lalaki ay nag pasiya siya na tingnan na lang ang mukha nito.
Pero nawala rin ang excitement sa kaniyang loob nang hindi makita ang mukha nito.
May nakatakip kasi na unan sa mukhang ng lalaki kaya hindi niya mapagmasdan ang
mukha nito. Kaya nilibot na lang niya ang kaniyang paningin sa buong paligid. May
mga nagkalat na mga bote ng inumin at ang iba pa sa kanila ay nabasag. Huwag mong
sabihin na itong magiging amo niya ay lasinggero?
Kahit na ayaw na ayaw niya sa mga lasinggero ay wala pa rin siya magagawa kung
hindi lunukin ang kaniyang hindi pagkagusto. Kailangan na kailangan niya ang
trabahong ito.
Napabuntong hininga siya at binitawan ang dala-dalang maleta. Lumapit siya sa kung
saan nagkalat ang mga bote at nagsimulang mag linis. Total ay 'yan naman ang
kaniyang trabaho. Sa gitna ng kaniyang paglilinis ay may bigla na lang humila sa
kaniyang braso. Dahilan nang pagkakasalampak niya sa couch. Hindi niya mapigilang
mapasigaw na lang bigla dahil sa gulat. Nang minulat niya ang kaniyang mga mata at
tiningnan kung sino ang may gawa noon, ay napaawang ang kaniyang labi sa gulat nang
may isang guwapong mukha ang sumalubong sa kaniya.
"Who are you?" Malamig at walang kahit ni isang emosyon kang maririnig sa boses
nito. Nakakunot ang noo nito at madilim na nakatingin sa kaniya. Hindi maiwasan
mapadaing ni Hera dahil sa higpit ng pagkakakapit ng lalaki sa kaniya. Nakadagan
ito sa kaniyang katawan at mahigpit na hawak-hawak ang kaniyang dalawang pulso na
itinaas nito kanina.
Gusto niyang mapaiyak dahil sa sakit na para bang mababali na ang kaniyang mga buto
sa higpit ng hawak nito. Galit ang mga mata ng lalaki na para bang papatayin siya
nito kapag hindi siya nagsalita. Inipon niya ang lahat ng lakas loob niya at
nagsalita.
"A-ako po 'yong bagong kasambahay na n-ni hire ni S-sir Bryle…" Nang marinig ng
lalaki ang pangalan noong lalaking nag-alok sa kaniya ng trabaho ay lumuwag ang
pagkakahawak nito sa kaniya. Ang kaninang galit at madilim na mga mata nito ay
naging blangko at panatag. Malalim na hininga ang kaniyang pinakawalan.
Sobrang nakakatakot ang lalaki kahit na may mala anghel itong ka guwapohan. Hindi
niya inaasahan na magiging ganoon ang reaksyon ng kaniyang magiging amo. Akala niya
kasi ay sinabihan na ito ni Sir Bryle na darating siya ngayon dahil 'yon naman ang
sinabi nito sa kaniya kahapon. Mabuti na lang talaga at hindi siya nagpadala sa
kaniyang takot sa lalaki. Kung hindi ay baka nabali na talaga ang kaniyang buto sa
katawan.
Pinakawalan siya nito kaya dali-dali siyang bumangon at umalis sa couch. Nahihiyang
nag-iwas siya ng tingin sa lalaki. Sobrang bilis nang takbo ng kaniyang puso na
tila ba nakikipag karera ang kaniyang dibdib. Hinihingal din siya sa hindi malamang
dahilan at sobrang init ng kaniyang mukha. Na kahit naka on naman ang aircon ay
hindi niya pa rin mapigilan mainitan.
Ano ang nangyayari sa akin? Bakit nakakaramdam ako ng init?
“Fuck…” Dahan-dahan na napatingin si Hera sa lalaki nang marinig niya itong
malutong na nagmura. Napalunok siya nang paulit-ulit nang makita kung ano ang
itsura nito ngayon. Nakaupo na ito sa couch at nakahawak sa sariling ulo. Nakalukot
ang mukha nito at mariin na nakapikit ang mga mata. Napalunok ulit siya nang laway
dahil sa sobrang guwapo at sexy ng mukha nito. Wala sa sarili na bumaba ang
kaniyang paningin sa pagitan ng hita nito.
Mas lalong nagwala ang kaniyang puso at kaagad na nag-iwas ng tingin. Bakit ba
palagi na lang napupunta ang kaniyang mga mata sa parteng iyon? Kahit na na c-
curious siya kung anong pakiramdam no'n kung hahawakan ay hindi pa rin ito tama.
Parang nagmumukha siyang manyak kapag ganoon. Kahit na matanda na siya ay hindi pa
rin siya nagkakaroon ng nobyo.
Hindi pa rin siya nahalikan at nakapanood ng mga naghahalikang tao o kung ano.
Napaka inosente ng kaniyang isip na minsan ay hindi niya ma gets ang mga nangyayari
sa kaniyang paligid. Pero kahit ganoon ay malakas pa rin ang kaniyang pakiramdam,
lalo na kapag may masamang balak ang isang tao sa kaniya.
At dahil hindi matiis ni Hera ang kaniyang pagiging usyoso ay tumingin ulit siya sa
pagkalalaki nito. Pero laking gulat na lang niya nang magtama ang paningin nila ng
kaniyang Amo. Tumaas ang kilay ng lalaki dahil sa kaniyang pagtingin sa pang-
ibabang parte ng katawan nito.
"What? First time seeing a c*ck this big?" nakataas kilay na tanong ng lalaki at
may pagka aliw sa tono nito. Gustong magpalamon ni Hera sa lupa dahil sa sobrang
kahihiyan na nararamdam. Ito ang pinakaunang beses na napahiya siya ng ganito.
Kahit kailan ay wala pang taong nagsabi sa kaniya ng ganoon ka straightforward.
Sobrang guwapo ng lalaki pero arogante naman ito. Lalo na ang tono ng pagsasalita
nito. Magkasalubong din ang makapal nitong kilay na para bang galit ito o ano.
Halata din sa guwapong mukha ng lalaki na hindi ito mabait. Napalunok na lang si
Hera ng laway. Hindi niya alam kung makaka survive ba siya sa pagiging kasambahay
sa malaking mansyon na ito.
May pakiramdam kasi siya na ipriprito siya ng lalaki kapag may nagawa siyang mali.
Sana naman mali ang kaniyang pakiramdam.
Hindi nagsalita si Hera at nanahimik lang dahil hindi naman din niya alam kung ano
ang kaniyang sasabihin. Napailing-iling na lang ang lalaki sabay tayo. Lumapit ito
sa katabing couch kung saan may lamesa sa harap nito. Yumuko ang lalaki at kaagad
na dinampot ang kaniyang cellphone na nakalatag sa ibabaw ng lamesa.
Kaagad na dinial ng lalaki ang numero ng kaniyang kaibigan. Masakit pa ang kaniyang
ulo dahil sa hangover at gusto pa niyang matulog. Pero mukhang may ginawa namang
kalokohan ang kaniyang kaibigan na si Bryle. Kaya imbes na matulog ay may
aasikasuhin na naman siya. Mga ilang ring pa ang lumipas bago sinagot ni Bryle ang
kaniyang tawag.
"Brute, why is there another woman here? I clearly told you that I won't be getting
any maids!" dumagundong ang galit na boses ng lalaki sa loob ng mansyon. Hindi
mapigilan mapa-igtad ni Hera dahil sa gulat. Sa boses pa lang nito at sa pagsigaw
ay halatang galit na galit ito. Kahit na hindi nakapagtapos ng pag-aaral si Hera ay
naiintindihan niya pa rin ang sinabi ng lalaki.
Napakagat na lang siya ng pang-ibabang labi at hindi mapigilang sumakit ng kaniya v
puso. Akala niya ay nakahanap na siya ng simpleng trabaho na may maayos na sahod.
Pero mukhang akala lang pala niya 'yon. Nagtiwala kasi siya kay Sir Bryle dahil nga
ay sabi nito sa kaniya na nangangailangan daw ng kasambahay ang kaibigan nito. Pero
base sa reaksyon ng lalaki, na ngayon ay galit na kausap si Sir Bryle sa kabilang
linya ay mukhang nagsinungaling lang si Sir Bryle.
Nakatalikod ang lalaki sa kaniya at wala pa ring kahit ni isang saplot sa katawan .
Kaya kitang-kita niya ang malaki at bilogang puwet nito. Kung hindi lang sana siya
na dismaya ngayon ay baka uminit na ang kaniyang pisngi sa hiya.
Hindi na nakinig pa si Hera sa pag-uusap ng lalaki at ni Sir Bryle dahil ayaw
niyang mas lalong masaktan. Ang kaniyang pangarap ay parang naudlot na lang bigla.
At dahil mukhang mapapalayas siya sa una niyang araw ay bala babalik ulit siya sa
kanilang tirahan. Iniisip niya pa lang magiging reaksyon ng kaniyang Ina ay
nagdudugo na ang kaniyang utak.
Iwan ko ba, parang na scam ata ako. Mas masakit pa ata ito kaysa sa mga salita ng
aking Ina–
"Ha, fine! I'll do as you say. But this will be the last time, understand?" Ang
kaninang nakakunot na noo nito ay ngayon ay maayos na. Ang kaniyang ekspresyon ay
mukhang hindi na rin galit na nagpasiklab ng pag-asa sa loob ng puso ni Hera.
Mabilis na pinatay ng lalaki ang tawag at malamig na binalingan ng tingin si Hera.
Napaigtad ang babae dahil sa biglang pag tingin ng lalaki sa kaniya. Hindi kagaya
kanina na napakalamig ng mga mata nito na para bang papatayin siya, ngayon ay wala
na itong emosyon at blangko lang na nakatingin sa kaniya.
"What's your name?" tanong ng lalaki sa kaniya. Napalunok nang laway si Hera at
mabilis na sumagot.
"25 po." Tumaas ang kilay nang malalaki matapos marinig ang kaniyang sinabi. Hindi
na naman mapigilan kabahan ni Hera dahil sa pagtaas ng kilay ito. Kanina kasi na
tumaas ang kilay ng lalaki ay galit ito.
"Drop the po. I'm not that old."
"A-ah, okay..." Hindi mapigilany mailang ni Hera habang umiiwas ng tingin sa
lalaki. Hindi kasi siya sanay na hindi gumagamit ng po at opo. Pati nga sa mga
kapatid niya ay gumagamit siya no'n kahit na siya naman ang matanda sa dalawa.
Hindi na nagsalita ang lalaki at may kung anong kinuha sa gilid ng couch. Dahil na
curious siya kung ano ang ginagawa ng lalaki ay itinaas niya ang kaniyang ulo para
tingnan ang ginagawa nito.
Nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita itong walang hiyang nagbibihis sa harap
niya. Nakasaludo ang malaking pagkalalaki nito na para bang handa na itong makipag
bakbakan. Bago pa man siya mahuli ng lalaki ay mabilis na nag-iwas ng tingin si
Hera.
Hindi niya maintindihan kung bakit palagi na lang siyang nakakakita sa ano ng
lalaki. Bakit ganoon? Bakit hindi mawala-wala sa kaniyang isipan ang itsura no'n?
Bakit ang laki?
Hindi mapigilang magtaka nang lalaki nang makita ang nanginginig na katawan ni
Hera. Nakatalikod ito sa kaniyang pero kahit ganoon ay kitang-kita niya ang
pamumula ng tainga nito pababa sa kaniyang leeg. Hindi na siya nag-aksaya pa ng
oras at mabilis na lumapit sa babae.
"Hey, what are you doing–"
"Kyah! Hot dog na maugat!"

Chapter 5🍄

Napatuptop siya sa kaniyang sariling labi at nanlaki ang mga mata na napatingin sa
lalaki na may seryosong mukha na nakatingin sa kaniya. Nagsimulang bumilis ang
pintig ng kaniyang puso kasabay nang pangangatog ng kaniyang mga binti. Nag-iwas
siya ng tingin sa lalaki nang hindi makayanan ang intensidad ng mga mata nito.
Ang berde nitong mga mata na sa tuwing tinitigan mo ay para bang hinihila ka nito
pailalim. Maputla ang berde nitong mga mata na para bang nawalan ito ng kulay at
buhay. Pero kahit ganoon ay pakiramdam ni Hera ay may kakaiba sa mga mata nito. Iba
ang mata ng lalaki kumpara sa mga mata ng ibang tao na nakita niya noon. Para bang
may madilim ito na nakaraan na pilit nitong tinatago.
"Where are you looking at? Look at me." Napahigit si Hera ng malalim na hininga
nang hawakan ng lalaki ang kaniyang mukha at pinaharap. Ramdam niya ang pagtulo ng
malamig na pawis sa kaniyang noo dahil sa kakaunting takot at kaba na kaniyang
nararamdaman. Sumalubong sa kaniyang paningin ang nakakunot noong mukha ng lalaki.
"You're trembling," puna nito at pinasadahan ng tingin ang kaniyang katawan. Mas
lalong nanginig ang kaniyang katawan at mabilis na nag-iwas ng tingin ulit. Mariin
na pinikit niya ang kaniyang mga mata at winaksi ang imahe ng ano ng lalaki sa
kaniyang isip.
Sobrang lapit ng lalaki sa kay Hera kaya kitang-kita niya ang bukol sa harap ng
shorts nito. Kahit may suot na itong shorts ay bakat na bakat pa rin ito. Gusto
nang magpalamon ng babae sa lupa at lumayo sa lalaki bago pa man siya makaisip ng
kung ano. Ba't ba naman kasi ang laki sa punto na nakakaagaw na ito ng pansin?
Pilit na nilalabanan ng babae ang umuudyok sa kaniya na tingnan ang bakat nito.
Nang mapansin ng lalaki ang ekspresyon ni Hera na tila nabasa nito ang iniisip ng
babae ay napailing-iling na lang siya. Bumaba ang kaniyang tingin sa pang-ibabang
parte ng kaniyang katawan kung saan ay bakat na bakat ang kaniyang pagkalalaki.
Napabuntong hininga na lang siya at kaagad na lumayo sa nanginginig na si Hera.
Napaka inosente ng maganda nitong mukha at ngayon lang siya nakakita ng babae na
parang hindi pa ito nakakita ng katawan ng lalaki sa buong buhay niya. Nasanay na
kasi siya na sa tuwing may mga babaeng lumalapit sa kaniya ay kaagad na
pinagnanasaan siya ng mga ito. It makes him sick and disgusted. But just
remembering her curious brown eyes earlier while staring at his dick makes him
wonder if all the girls are the same.
"Open your eyes, you can't just close your eyes forever," he muttered coldly and
turned around. Dahan-dahan na minulat ni Hera ang kaniyang mga mata at napatingin
sa likod ng lalaki. May kinuha itong ano sa pants nito na nasa ibabaw ng couch at
humarap sa kaniya. Nagulat si Hera nang may bigla na lang itong ihagis sa kaniya.
Mabilis na sinalo iyon ng babae at tiningnan kong ano ang hinagis sa kaniya ng
lalaki.
Nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita kung ano 'yon. Isang makapal at kumpol na
tig i-isang libo ang hinagis sa kaniya. Gulat na napatingin siya sa lalaki na
tumalikod sa kaniya at naglakad paalis. Pero bago pa man ito tuluyang nawala sa
kaniyang paningin ay huminto ito at nagsalita.
"That's your payment for this month. Bryle will call you later so don't be stiff."
'Yon lang ang sinabi ng lalaki at kaagad na itong umalis sa kaniyang harap.
Nakatulala pa rin si Hera at hindi makapaniwala na matatanggap niya na agad ang
kaniyang unang sahod sa pinakaunang araw niya.
Paki ramdam niya ay nananaginip lang siya. Pero nang sampalin niya ang sarili para
malaman kung nanaginip lang ba siya ay hindi niya mapigilang mapangiwi dahil sa
sakit. Kinagat niya ang kaniyang pang-ibabang labi at napatakip na lang ng kaniyang
buong mukha.
Everything felt so unreal. Ito ang pinakaunang beses na nakahawak siya ng ganito ka
laking pera. Hindi niya alam kong deserve ba niya but she'll do her best to be
deserving. Nanginginig ang kaniyang kamay habang mahigpit na nakahawak sa pera.
Kaya gagawin niya ang kaniyang best para mapanatili ang ka linisan ng mansion na
ito.
Nang ma settle na niya ang kaniyang nararamdaman ay nagsimula na siyang maglinis sa
buong living room na puno ng mga bubog at basag na bote. Sobrang bilis lumipas ng
oras at hindi namalayan ni Hera na hapon na pala. Napahinto siya sa kaniyang
ginagawa at napabaling sa malaking hagdanan kung saan umakyat kanina ang lalaking
kaniyang amo.
Hindi pa rin ito bumaba at sa tingin niya ay natutulog pa rin. Hindi pa rin alam ni
Hera kung ano ang pangalan ng lalaki pero sabi naman nito na tatawag daw si Sir
Bryle mamaya kaya magtatanong na lang siya. Mabilis na tinali niya ang plastic bag
kung saan nandoon ang hindi basag na mga bote at nilabas sa malaking bahay.
Malapit na mag alas sais at madilim na rin sa labas. May mga ilaw naman sa labas
kaya hindi problema. Magkalayo ang mga bahay sa subdivision na ito kaya madilim
talaga ang paligid kung ang isang bahay ay walang ilaw. Hindi na rin siya
nagkaproblema sa pag bukas ng mga ilaw ay dahil na rin sa automatic na nag-oon ang
mga ilaw at nag o-off. Nagulat talaga siya nang bigla na lang umilaw kanina. First
time niyang makaranas ng ganoon at feel niya tuloy ay naging mayaman siya saglit.
Napailing-iling na lang si Hera sa naisip at napagpasyahan na umupo muna sa bench
na nakita sa labas ng mansyon.
Magpapahinga muna siya dahil ilang oras ba siyang walang tigil na naglinis kanina?
Kahit na mga basag na bote at mga nagkalat na gamit lang ang kaniyang dapat na
linisin ay hindi siya naging kampante at nagsimulang mag mop ng sahig. At dahil nga
napakalaki ng bahay na ito ay natagalan siya bago natapos.
Nagsimula siyang mag stretching at sa kalagitnaan ng kaniyang ginagawa ay bigla na
lang tumunog ang kaniyang di pindot na cellphone. Mabilis na kinuha niya iyon at
tiningnan kung sino ang tumawag. Kumabog ang kaniyang puso nang makita ang pangalan
ni Sir Bryle.
"Miss Hera, how was your first day?" kaagad na bungad sa kaniya ng lalaki. Mahigpit
na napakapit siya sa kaniyang damit at napalunok ng sariling laway.
"O-okay lang naman po. Medyo nagka problema lang kanina..." Tukoy niya doon sa
nangyari kung saan ay napagkamalan siyang kung ano ng kaniyang magiging amo.
Narinig ni Hera na tumawa ito sa kabilang linya. Ang mababa nitong tinig habang
tumatawa ay napakasarap sa tainga.
"Oh that? I'm sorry. I didn't informed Lucas about it. I hope you don't mind,"
panghinging paumanhin nito at tumikhim. Bumilis ang pintig ng kaniyang puso nang
marinig ang pangalan na binanggit ng lalaking nag-alok sa kaniya ng trabaho. Lucas?
'Yan ba ang pangalan ng lalaki?
Napalunok ulit siya nang paulit-ulit kasabay nang pagdaan ng kung anong emosyon sa
kaniyang puso.
"O-okay lang naman po sa akin. B-basta po ay may trabaho na ako." Totoo naman
talaga. Kaya niyang kalimutan ang nangyari kanina basta ang mahalaga ay ngayon ay
may trabaho na siya sa wakas at may pa advance payment pa. Utang na loob niya ang
lahat ng ito kay Sir Bryle kaya wala siyang karapatang magalit sa lalaki.
"It's good to hear that then." Napangiti siya at kahit na hindi naman nakikita ng
lalaki.
"By the way po, puwede po bang
magtanong?" untag ni Hera at napakagat pa ng pang-ibabang labi dahil sa nahihiya
ito.
"May mga kasama pa po ba akong dadating?" Natahimik ang kabilang linya matapos
niyang sabihin ang mga katagang iyon. Kumabog ang kaniyang puso dahil sa kaba na
baka ay na o-offend niya ang lalaki dahil sa kaniyang tanong.
"No, you're the only maid on that house," seryosong sagot sa kaniya ng lalaki.
Natigilan si Hera matapos marinig ang sinabi ng lalaki. Para ata siyang na semento
sa kaniyang kinauupuan dahil hindi siya makagalaw. Tumikhim ulit si Sir Bryle bago
nagpatuloy.
"That's why the payment was given to you on your first day. The payment is not that
big, but you can request a raise from Lucas. He'll give it to you. His full name is
Lucas Whitfield by the way. If you're having a hard time cleaning by yourself, you
can tell me right away so we can talk things out." Hindi alam ni Hera kung ano ba
ang kaniyang magiging reaksyon. Akala niya ay may kasama siya, pero wala pala.
Napalunok na lang siya ng bumabara sa kaniyang lalamunan at hindi makapagsalita. Sa
totoo lang ay okay lang sa kaniya kung siya lang mag-isa maglilinis. Dahil sanay
naman siya na ganoon at isa pa ay makakaya naman niya. Napalaki ng sahod at kung
hindi siya tutuloy ay hindi niya alam kung saan siya pupulutin. Ang sahod sa
pagiging maid sa mansyong ito ay buong sahod siguro niya sa limang taong
nagtratrabaho siya bilang waitress.
Pero kasi ay natatakot siya sa kaniyang magiging amo. His name is Lucas Whitfield
right? Pamilyar ang apelyido nito at parang narinig niya na ito kung saan. Pero
magrereklamo pa ba siya? Binigay na sa kaniya ang advance payment. Ayaw na niyang
mag back out pa.
"So you'll accept the job right? I expect yes, Miss Hera." Napalunok siya nang
paulit-ulit bago binuka ang mga labi para sumagot.
"Yes, tinatanggap ko po..."
Nang wala nang makitang gagawin si Hera ay kaagad na naglakad na siya papunta sa
kaniyang magiging silid. Kahit na sanay na siya sa gawaing bahay ay hindi pa rin
niya mapigilan na makaramdam ng pagod at sakit lalo na sa kaniyang likod at
balakang dahil palagi siyang yumuyuko.
Nang makarating siya sa tapat ng pinto ng kaniyang silid ay kaagad na binuksan niya
iyon. Sumalubong sa kaniya ang isang malaking silid. Walang kahit ni isang mga
gamit doon maliban na lang si may kalakihang kama, isang kabinet at isang study
table. Ang kaniyang silid ay nasa pangalawang palapag din kagaya ng sa silid ng
kaniyang amo na si Lucas.
Kaagad na pumasok si Hera at lumapit sa kabinet. Umupo siya sa malamig na sahig at
binuksan iyon. Nagsimula siyang ilagay ang kaniyang mga damit doon at ibang
kagamitan. Sa gitna ng kaniyang ginagawa ay napatigil siya nang makita sa kaniyang
bag ang litrato ng kaniyang pamilya.
Nakangiti ang kaniyang dalawang nakakabatang kapatid kagaya ng kaniyang Step father
at Ina. Habang siya ay malungkot ang ekspresyon sa likod ng mga ito. Nakaupo ang
apat habang siya ay nasa likod at nakatayo. Kung sino man ang makakakita sa
litratong ito ay siguro ay iisipin nila na isa siyang kasambahay o outcast sa
pamilya.
Pero kahit na ganoon ay masaya na siya dahil napasali siya sa picture taking. Sa
totoo lang ay ang kaniyang dalawang kapatid lang dapat pero dahil pinilit niya ang
kaniyang Ina at naawa siguro ay napilitan ito na isama siya. Kaya lang ay nasa
likod siya ng mga ito na para bang anak siya sa labas.
Ito lang ang nag-iisang litrato na meron siya sa kaniyang sarili at kasama ang mga
ito. Masaya na siya kahit na ganito lang.
At dahil may pa advance payment na siya sa kaniyang trabaho ay plano niyang ibigay
lahat ng 'yon sa kaniyang Ina. Para naman ay sumaya ito at maging proud sa kaniya
kahit na isang segundo lang.
Napabuntong hininga na lang siya at mabilis na tinapos ang ginagawa. Mabilis na
naglinis siya ng kaniyang katawan sa CR at kaagad na humiga sa malambot na kama.
Kinuha niya ang dipindot niyang cellphone na pinaglumaan na ng panahon. Kaagad na
hinanap niya ang phone number ng kaniyang Ina at dinial ito.
Makalipas ang ilang ring ay wala pa ring sumasagot. Sumakit na naman ang kaniyang
puso kaya napabuntong hininga na lang siya sa sakit. Nilagay niya ang dipindot na
cellphone sa kaniyang tabi at pinikit ang mga mata.
Sana naman ay maganda ang gising ko bukas at sa boss ko na si Lucas.
That's her last thought before darkness pulled her inside the endless void of
darkness.

Chapter 6🍄

Sobrang bilis lumipas ng panahon at hindi namalayan ni Hera na isang linggo na pala
ang lumipas mula noong unang tapak niya dito sa mansyon. Hindi niya alam kung dahil
ba ay na enjoy niya ang mga segundo na nandito siya kaya hindi niya namalayan ang
oras o kung ano. Sa lahat ng naging trabaho niya ay dito lang ata siya naging
masaya at kuntento.
Iwan niya ba pero nag eenjoy talaga siya maglinis sa buong mansyon. Walang
nagdidikta sa kaniya kung ano ang gagawin at siya lang sa kaniyang sarili kung
kailan niya gusto maglinis. Wala atang araw na hindi niya inaalagaan at nililinisan
ang napakagandang mansyon na ito. Kahit na wala namang pake ang kaniyang boss kung
mag lilinis ba siya o ano ay hindi pa rin niya magawang maging tamad at tanggapin
lang basta ang malaking sahod na hindi ginagawa nang maayos ang kaniyang trabaho.
Speaking of her boss, minsan lang niya itong nakikita. Kaya kapag minsan ay may
hindi siya alam kung paano gamitin ay nagtatanong siya kay Sir Bryle sa pamamagitan
ng pag papadala ng mensahe sa lalaki. Hindi naman ito mukhang busy dahil mabilis
naman ito mag reply pero nagtatagalog ito kaya hindi niya mapigilang mag-isip na
bala ang secretary ng lalaki ang sumasagot sa mga katanungan niya.
Tuwing gabi lang niya nakikita ang kaniyang amo na si Lucas. Palagi kasi itong
nakakulong sa sariling kuwarto tuwing umaga at minsan naman ay wala sa mansyon at
pumunta sa kung saan. Wala ito sa umaga at sa tuwing bumabalik ito sa gabi ay may
dala itong babae. Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi pa rin siya sanay sa
pa iba-iba nitong mga babae tuwing gabi.
Napakaganda at sexy ng mga babaeng dinadala nito. Minsan pa nga ay naabutan siya ng
kaniyang amo na naglilinis pa sa gabi. Mabuti na lang at hindi ito nagalit dahil
nakita siya ng babaeng dinala nito. Hindi lang siya papansinin ng lalaki at
ngingiti lang ang babaeng kasama nito. Aakyat ang dalawa papunta sa guest room at
doon gagawa ng kababalaghan..
Sa laki at tahimik ng buong mansyon ay rinig na rinig niya ang mga nakakatindig
balahibo na mga ungol ng mga ito. Minsan pa nga ay naririnig niya ang babae na
sisigaw at iiyak. Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa sarap o ano. Nakakarumi ng
pag-iisip kaya mabilis siyang pumasok sa kaniyang silid para hindi marinig ang mga
halinghing ng mga ito. Hindi naman din siya ganoon ka inosente at may ideya pa rin
naman kung ano ang ginagawa ng mga ito.
Gigising siya nang maaga, aalagaan ang mga halaman sa labas, maglilinis sa loob,
magpapahinga, maglilinis na naman, magtatago sa gabi dahil baka ay maabutan na siya
ni Lucas ang kaniyang amo at matutulog. Ganiyan ang naging routine niya sa
nakalipas na mga araw. Parang boring man ito sa paningin ng iba pero para kay Hera
ay hindi.
Ibang-iba ang buhay niya ngayon kumpara noong nasa bahay pa siya nila nakatira. Sa
totoo lang ay mas nakakapagpahinga pa ata siya dito at mas malaya kumpara noong
nandoon pa siya kasama ang kaniyang Ina at mga kapatid. Iwan niya ba pero parang
may tali siya doon na hindi niya magawa-gawang tanggalin.
Nasa sala siya ngayon at walang imik na nag m-mop ng sahig. Alas dyes na ng umaga
at tulog pa rin ang kaniyang boss. At dahil nga ay nasanay na si Hera ay hindi na
lang niya iyon pinansin. Napakalaki ng mansyon at tahimik. Marami rin namang mga
kagamitan kagaya ng gadgets pero ayaw naman niyang hawakan ang mga iyon. Sa loob ng
isang linggo na nandito siya ay hindi ata sila nag-uusap ni Lucas na kaniyang amo.
Minsan lang kung May iuutos ang lalaki sa kaniya.
Tahimik lang si Hera at lingid sa kaniyang kaalaman na may tao pa lang papalapit sa
kaniyang kinaruruunan. Wala siyang kamalay-malay na may tao na pala na kanina pa
nakamasid sa kaniya. Na para bang binabantayan ang kaniyang kilos.
"Kyah!" Gulat na nabitawan ni Hera ang hawak-hawak na mop nang may bigla na lang
magsalita sa kaniyang likod. Mabilis na napaikot siya at sumalubong sa kaniya ang
magandang mukha ng isang babae. May ngisi ito sa kaniyang labi at kakaiba ang
tingin na binibigay sa kaniya. Nang bumaba ang tingin ni Hera sa sinusuot ng babae
ay hindi niya mapigilan mapalunok.
Suot-suot ng babae ang shirt ng kaniyang amo na si Lucas. Naka panty lang siguro
ito or naka shorts. Litaw na litaw ang makinis at maputing hita nito na may mga
pulang marka at kagat pa. Napalunok si Hera at dali-daling binalik ang tingin sa
mukha ng babae. Magulo ang mahaba at straight nitong buhok. Nakamake up ito pero
hindi ganoon ka kapal. Napaka pula ng labi nito at nakakaakit ang mga bilogan
nitong mata.
"Hello! What's your name? Nakita kita kahapon ng gabi. Ikaw lang ba ang kasambahay
dito?" kuryoso na tanong ng babae at dinampot ang mop na nabitawan ni Hera kanina.
Mabilis siyang nagpasalamat sa babae at tumango sa sinabi nito.
"A-ah opo," magalang na saad niya at mahigpit na napakapit sa mahabang stick ng
mop. Nakita nga niya ang babae kahapon. Kagaya ng mga nag daang araw ay gabi na rin
ang kaniyang boss umuwi kagabi. At ang babaeng kaharap niya ay ang bago na namang
babae ng kaniyang boss.
Hindi ata ito nauubusan ng babae at gabi-gabi ay bago at hindi paulit-ulit. Ang mga
babae rin na dinadala ng kaniyang boss ay magaganda at sexy. Kahit kailan ay hindi
niya ito nakita na nagdala ng babae na dinala na nito noon. Palagi talagang bago.
Hindi niya tuloy mapigilan mag-isip nang masama. Inaraw-araw ng kaniyang boss ang
pambabae at pakikipagtalik. Minsan ay hindi mapigilang mag-isip ni Hera na baka ay
sex addict ang kaniyang boss.
"Ang ganda mo ah. Natikman ka na rin ba ni Sir Lucas?" Nanlaki ang mga mata ni Hera
kasabay nang pamumuo ng kaniyang magkabilang pisngi matapos marinig ang sinabi ng
babae. Mabilis na umiling-iling siya.
"P-po? Hindi po. Kasambahay lang po ako dito, h-hindi po ano..." Nahihiyang nagyuko
siya ng ulo at hindi alam kung ano pa ang sasabihin sa babae. Nahihiya siya dahil
pinagkamalan pa siyang na tikman na ni Sir Lucas. Na offend siya sa sinabi ng babae
pero mas lamang ata ang kaniyang pagkahiya. Bakit ba kasi naisip na lang ng babae
na itanong iyon sa kaniya?
Tumaas ang kilay ng babae na para bang hindi ito naniniwala sa kaniyang sinabi.
Napakagat na lang siya sa loob ng kaniyang pisngi, hindi alam kung paano ba
kukumbinsihin ang babae na hindi nga. Sa totoo lang ay hindi ito ang unang beses na
may nagsabi or nagtanong sa kaniya ng ganoon.
Noong nag t-trabaho pa siya bilang waitress, 'yong iba niyang mga kasamahan na
hindi siya ganoon ka gusto ay palagi siyang tinatanong kung inaakit niya ba daw ang
kanilang amo or may nangyari na ba sa kanila. Pabor kasi sa kaniya ang kanilang amo
kaya hindi mapigilan mainggit ng iba niyang kasamahan at magsalita ng masama sa
kaniya. Sanay na siya sa ganoon pero nakaka offend pa rin talaga.
"Ows talaga? Para kasing natikman ka na eh. Alam mo ba." Nagulat si Hera nang bigla
na lang siyang hilahin ng babae, kaya ang resulta ay napaupo silang dalawa sa sofa
na malapit lang sa kanila. Inakbayan siya nito kaya nagkalapit ang kanilang mga
katawan. Gustong takpan ni Hera ang kaniyang ilong dahil sa kakaibang amoy na
nanggaling sa babae.
Hindi iyon mabaho pero kakaiba ang amoy na iyon. Para bang pinaghalong pawis at iba
pa. Hindi niya ma describe ang amoy na iyon, pero isa lang ang alam niya, hindi
siya komportable. Gusto niyang itulak ang babae palayo, pero ayaw naman niyang
magalit ito. Baka kasi ay kapag ganoon isumbong siya kay Lucas at mapatalsik pa
siya dito. 'Yan ang pinaka-ayaw niyang mangyari talaga.
"Marami kaming mga babae na nangangarap na makasama ang isang Lucas Whitfield kahit
isang gabi lang. Pero syempre, hindi iyon ganoon ka dali. Sobrang taas ng lalaki na
mahalintulad na sa isang bituin. Marami na ring sumubok na magpapansin dito pero
iba ang mga tipo ni Sir Lucas..." Hindi alam ni Hera kung dapat ba siyang
magpatuloy sa pakikinig sa babae. Wala talaga siyang ka ide-ideya kung bakit siya
nito kinukuwentuhan. Pero hindi niya rin maipagkakaila na kuryuso siya sa mga
susunod na sasabihin nito.
Tiningnan siya ng babae sa mga mata pababa sa kaniyang katawan. Nagtagal ang tingin
nito sa kaniya kaya hindi niya mapigilang mahiya at mapayakap sa kaniyang sarili.
Dahil sa kaniyang ginawa ay tumawa nang pagkalakas-lakas ang babae na para bang
ngayon lang ito nakatawa makalipas ang ilang taon.
Tumagal ng isang minuto ang tawa nito bago ito tumigil at malawak na ngumisi.
Napailing-iling ito ng kaniyang ulo at tumingin kay Hera na ngayon ay nagtataka pa
rin kung bakit bigla na lang siyang tumawa. Mas lalong lumaki ang kaniyang ngisi at
itinaas ang kamay. Hinawakan niya ang makinis at maputing mukha ni Hera at hinaplos
iyon. Napaigtad ang babae dahil sa kaniyang ginawa pero hindi niya pinansin iyon.
"Alam mo ba? Ang mga tipo mo ang kagaya ni Sir Lucas. We've only met for a short
period of time but I became interested in you. At dahil nakuha mo ang aking
atensyon, I'll help you." Mas lalong naguluhan si Hera matapos marinig ang sinabi
ng babae. Hindi niya ito maintindihan lalo na ang mga akto nito.
Tumigil ito sa paghaplos ng kaniyang pisngi at lumipat naman ang kamay nito sa
nakatali niyang buhok. Hinaplos nito ang kaniyang ulo at nagsalita.
"Whenever you see him alone during night time, don't ap–"
"Harriet." Mabilis pa sa cheetah na lumayo ang babae sa kaniya nang may bigla na
lang magsalita sa kanilang likod. Napatingin si Hera doon at ganoon na lang ang pag
kabog ng kaniyang puso nang sumalubong sa kaniyang mga mata ang seryosong mukha ni
Lucas. Wala itong saplot sa pang-itaas na parte ng katawan nito kaya kitang-kita
niya ang mga muscles nito sa katawan. Mabilis na nag-iwas siya ng tingin sa lalaki.
Hindi makagalaw sa kaniyang kinauupuan ang babae na nagngangalang Harriet dahil sa
klase ng tingin na binibigay sa kaniya ng lalaki na kararating lang. Kabadong
napalunok siya ng laway nang magsimulang manuyo ang kaniyang lalamunan sa kaba.
Kinakabahan siya dahil ay baka narinig ng lalaki ang pag-uusap nila ni Hera ngayon
lang.
Sa totoo lang ay wala talaga siyang plano na makipag-usap kay Hera pero nang makita
niya ang maganda at simple nitong mukha ay hindi niya mapigilang ma- curious. Gusto
niya lang makipag-usap sa babae pero hindi niya namalayan na sumubra na pala siya.
Kung hindi siguro dumating si Lucas ay baka may nasabi na siya kay Hera na hindi
dapat malaman nito. Ang problema lang ay baka narinig ng lalaki ang kaniyang sinabi
kanina.
Kahit na nanginginig na ang kaniyang kalamnan ay sinubukan niyang tumayo at lumapit
sa lalaki. Titig na titig pa rin ito sa kaniya. Walang emosyon ang mga berde nitong
mga mata kaya hindi niya mabasa ang iniisip nito. Sa kaloob-looban niya ay
natatakot na siya sa lalaki, pero kasalanan din naman niya kung bakit magalit ito.
Sana lang ay hindi nito narinig ang kanilang pag-uusap.
Tahimik lang si Hera at hindi pa rin makatingin sa dalawang tao na ngayon ay
gumagawa na ng kababalaghan sa kaniyang harap. Halo-halo ngayon ang kaniyang
nararamdaman sa punto na hindi na niya alam ang gagawin. Aalis ba siya o
ipagpapatuloy ang pag m-mop niya.
Gulong-gulo ang niyang isip dahil sa sinabi ng babae sa kaniya. Hindi niya ito
maintindihan. Kung hindi lang sana lumitaw si Lucas ay baka natapos na sana ng
babae ang sasabihin sana nito. Ngayon ay parang mamamatay na siya sa sobrang bitin.
Gustong takpan ni Hera ang kaniyang magkabilang tainga nang marinig niyang umungol
si Hera. Hindi lang ungol ng babae ang kaniyang naririnig, pati na rin ang tunog
nang paghahalikan ng dalawang tao. Gusto ng umalis ni Hera sa silid na iyon at
magtago na lang.
Pakiramdam niya kasi kapag nagpatuloy pa ang kaniyang sitwasyon ay baka mas lalong
nag-init ang kaniyang katawan.

Chapter 7🍄
Hindi alam ni Hera kung ilang minuto o oras na ba siyang nakatayo roon at
nakatingin lang sa sahig. Mariin na nakapikit ang kaniyang mga mata at
pinagpapawisan na rin siya. Hindi niya alam kung paano niya nakayanan ang mga ungol
at tunog ng paghahalikan ng babae at ng kaniyang boss.
Napaka laswa ng tunog sa kaniyang pandinig pero kahit ganoon ay nag-iinit ang
kaniyang katawan sa hindi malamang dahilan. Kaya nga ay ngayon ay pinagpapawisan na
siya. Pero dahil nga ay nilabanan niya ang init na namumuo sa kaniyang katawan ay
masasabi niya na parang wala lang din.
Gusto na niyang umalis sa mga harap nito at hayaan ang dala na gumawa ng
kababalaghan dito sa living room. Total ay sanay naman siya na ganoon ang kaniyang
amo na si Lucas. Palaging pinag-iinitan at may ginagawang kababalaghan. Pero kahit
na anong pilit niya ay hindi gumagalaw ang kaniyang paa para umalis.
Parang may kung anong puwersa ang nagpapanatili sa kaniya dito sa loob ng kuwarto.
Napahigpit na lang ang kaniyang kapit sa mop na kanina niya pa yakap-yakap.
Kaunting tiis pa at matatapos na rin ang dalawa. Hindi naman siguro sila ganoon ka
libog 'di ba para gawin iyon sa kaniyang harap?
'Yan ang kaniyang inaakala pero laking gulat na lang niya nang mas lalong lumakas
ang ungol ni Harriet kasabay ng tunog nang pagka punit. Mas lalong lumakas ang
kabog ng kaniyang puso kasabay nang marahas na pagmulat niya ng kaniyang mga mata.
Mas lalong humigpit ang pagkakapit niya sa mop kasabay nang paglunok niya nang
paulit-ulit.
Huwag mong sabihin gagawin talaga nila iyon kahit na nandito pa siya sa harap ng
mga ito?
Hindi alam ni Hera ang kaniyang nararamdaman. Halo-halo ang mga emosyon na nasa
kaniyang puso. Hindi siya makapaniwala na gagawin talaga ng dalawa ang bagay na
iyon sa kaniyang harap. Puwede naman na bumalik ulit sila sa silid at doon na
magpatuloy. Init na init na ba talaga sila kaya dito na nila gagawin?
Laglag ang panga ba pinakalma ni Hera ang kaniyang sarili. Ayaw niyang maging bato
sa harap ng mga ito at maging witness sa pag t*t*lik ng dalawa. Kaya imbes na
magsayang pa ng oras, mabilis na tumalikod si Hera at nagsimulang maglakad paalis.
Walang kahit na tunog ang klase ng kaniyang paglakad sa takot na baka ay madisturbo
niya ang dalawa. Ayaw niyang mangyari iyon kaya dahan-dahan ang kaniyang bawat
pagtapak at sinisigurado talaga na wala siyang kahit ni isang ingay na nagagawa.
Malapit na siya sa pintuan ng manaig naman sa kaniyang katawan ang kagustuhan na
tingnan ang dalawa bago umalis.
Hindi na niya natiis na ang kaniyang kuryusidad at lumingon kahit saglit lang. Pero
ganoon na lang ang pagtalon ng kaniyang puso nang makitang nakatingin din pala si
Lucas sa kaniya. Nakaupo ito sa couch habang nasa itaas nito si Harriet, busy sa
paghalik sa leeg ng lalaki. Wala ng saplot ang babae sa katawan maliban na lang sa
shorts na suot nito.
Napalunok nang paulit-ulit si Hera at mabilis na nag-iwas ng tingin. Hindi na ulit
siya lumingon pa at mabilis na naglaho sa paningin ng lalaki. Hindi ine-expect ni
Hera na nakatingin din pala sa kaniya ang kaniyang amo. Sobrang lamig ng mga mata
nito habang titig na titig sa kaniya. Parang may kung anong bumubulong sa kaniyang
isipan na kanina pa nakatingin ang lalaki sa kaniya at hinihintay ang kaniyang
paglingon.
Napatampal na lang siya sa magkabila niyang pisngi at mabilis na iniling-iling ang
ulo. Gusto niyang iwaksi ang imahe ng kaniyang amo sa kaniyang isipan pero kahit na
anong gawin niya ay hindi pa rin ito mawala-wala. Ang guwapo nitong mukha, lalo na
ang mga berdeng mga mata na para bang nawalan ng kulay ay nakatatak pa rin sa
kaniyang isipan.
Sa totoo lang ay simula noong nakita niya ang lalaki ay hindi na ito umalis pa sa
kaniyang isipan. Maliban na lang siguro kapag nakapokus talaga ang kaniyang isipan
sa trabaho, pero kapag hindi ay ang laman lang ng kaniyang utak ay ang guwapong
mukha nito at ang berdeng mga mata nito. Minsan din ay lumalabas ang lalaki sa
kaniyang panaginip. Kaya nga lang ay ibang-iba ang lalaki sa kaniyang panaginip
kumpara sa realidad.
Naisip niya na rin na baka ay nabaliw na siya dahil palagi ang mukha lang ng
kaniyang boss ang kaniyang nasa isipan. Hindi niya alam kung bakit siya
nagkakaganito, o bakit ang kaniyang utak ay ganoon. Pero wala naman din siyang
planong malaman ang dahilan. At isa pa ay hindi naman iyon ang pinunta niya dito.
Mabilis na naka move on si Hera sa nangyari, pero ang kaniyang kuryusidad na
malaman ang huling sinabi ni Harriet na hindi natuloy kanina ay nanatili pa rin sa
kaniyang isipan. Buong araw na ang nakalipas pero hindi pa rin niya ma alis-alis sa
kaniyang isip ang huli nitong sinabi.
May pakiramdam si Hera na mahalaga ang sasabihin ni Harriet pero hindi lang natuloy
ng babae dahil bigla na lang dumating si Lucas. Hindi alam ni Hera kung makakatulog
ba siya nang maayos e sa binabagabag siya ng kaniyang isipan. Hindi na rin naman
siya nakapag tanong kay Harriet tungkol sa sinabi nito dahil bigla na lang nawala
ang babae. Sa tingin niya ay umalis na ito nang hindi niya nalalaman.
Naging busy din kasi siya sa mga gawain kaya temporaryang nakalimutan niya ang
kaniyang kuryusidad. Pero ngayon na tapos na siya sa lahat ng kaniyang trabaho ay
bumalik na naman iyon sa kaniyang isip. Nasa living room siya ngayon at nanunuod ng
tv. Siya lang mag-isa at sabay na rin siya doon. Hindi pa rin umuuwi si Lucas kaya
hindi niya mapigilang mag-alala dahil napakarami pa naman ng kaniyang niluto.
Malaki kasi ang kain ng lalaki at normal lang din naman ito. Hindi rin naman siya
nag-aalala na baka ay pumangit ang katawan nito ay dahil may sariling gym naman ito
dito sa loob ng mansyon at hobby din ng lalaki ang mag boxing. Sa tuwing kumakain
ito ay nasa gilid lang siya nito. Naghihintay kung ano pa ang e-uutos sa kaniya.
Napabuntong hininga na lang si Hera at pinikit ang kaniyang mga mata. Sobrang
daming nangyari sa araw na ito. Na sa tuwing iniisip niya ulit ang mga nangyari ay
napapabuntong hininga na lang siya. It makes her tired thinking of all the things
that had happened this day and the things that will happen in the future. Sana
naman ay hindi na ulit mangyari ang nangyari kanina sa hinaharap. Kung saan ay
gagawin ng kaniyang boss na si Lucas ang bagay na iyon sa kaniyang harap.
Hindi naman din kasi siya nakaka-angal sa lalaki dahil nga ay boss niya ito. Siya
na lang ang mag-aadjust, total ay sanay na rin naman siya.
Natulog si Hera sa gabing iyon na may magulong utak. Kinagabihan, bandang ala una
ng madaling araw ay nagising si Hera dahil sa pagkauhaw. Sobrang tuyo ng kaniyang
lalamunan pati na rin ang kaniyang labi at sa loob ng kaniyang bibig. Dahan-dahan
na inalis niya ang manipis na kumot na nakatabon sa kaniyang katawan.
Mabigat ang katawan lalo na ang kaniyang ulo na naglakad ang babae patungo sa pang-
isahang sofa katabi ng cabinet sa kuwarto nito. Naka bestida lang siya kaya ramdam
na ramdam niya ang lamig ng madilim na silid kung nasaan siya ngayon. Kinuha niya
ang scarf na binigay sa kaniya ng kaniyang Ina noon at ibinalot sa kaniyang sarili.
Habang naglalakad si Hera pababa ay pumasok sa kaniyang isipan ang kaniyang
napaginipan na nagpagising sa kaniya. Sa kaniyang panaginip, nakita niya ang
kaniyang sarili na nahuhulog sa isang bangin habang nakatingin sa taong tumulak sa
kaniya. It's none other than her family whom she loved so much. Kahit na panaginip
lang naman iyon ay hindi niya pa rin mapigilang masaktan at makaramdam ng
pagkadismaya.
She was hurt even though it's just a dream. Why? Because that dream of hers would
likely to happen in real life. She knows her family too well. Alam niya rin na wala
itong pake sa kaniya at hindi pamilya ang turing sa kaniya, pero nag bulag-bulagan
siya sa katotohanan at pilit na pinapaniwala ang sarili sa kasinungalingan.
Namuhay siya sa kasinungalingan mula noong namatay ang kaniyang Ama. Noong buhay pa
man ito ay alam na niya sa murang edad na may kabit ang kaniyang Ina. Nagkasakit
ang kaniyang Ama at wala doon ang kaniyang Ina para mag bigay ng lakas at alagaan
silang dalawa ng kaniyang Ama. Imbes ay nasa kabit niya ito. Alam iyon lahat ng
kaniyang Ama katulad niya pero kahit kailan ay hindi ito nagsalita ng masama.
Naalala niya pa rin hanggang ngayon ang huling sinabi nito. Na kahit na bata pa
siya noon at walang ka alam-alam sa mundo ay tumatak iyon sa kaniyang isipan
hanggang siya ay tumanda.
"Huwag mong sisihin ang iyong Ina, sapagkat nangyari ang lahat ng ito dahil sa
akin. You know your Mother, she's selfish and only think of herself. Perhaps it was
my fault for not giving her what she wants. Before I die, I wanted you to
understand your Mother..."
And she did understand her Mother. Kahit na ganoon ang kaniyang Ina sa kaniya ay
hindi niya pa rin maipagkakaila na mahal na mahal niya ito. Na kahit na saksakin
man siya nito sa harap ay mapapatawad niya pa rin ito. That's because she needs to
understand her. That's what her Father told her before he dies.
"You need to understand your Mother..."
Mariin na napapikit si Hera nang kaniyang mga mata nang lumitaw sa kaniyang isipan
ang imahe ng kaniyang ama. Maputla at halos kalansay na ang mukha nito habang
sinasabi ang mga katagang iyon. Even though he is her Father, she couldn't help but
feel scared to him.
Nagpakawala siya nang malalim na hininga at kinalma ang sarili. Nang bumalik na
ulit sa dati ang kaniyang paghinga ay nagsimula ulit siyang maglakad. Hindi niya
namalayan na napahinto na pala siya. Pero bago pa man siya makababa sa pangalawang
palapag ay may narinig siyang malakas na ingay mula sa pinakadulo ng palapag.
Nagsitayuan ang mga balahibo niya sa katawan nang makarinig siya nang nakakahindik
balahibo na daing at sigaw. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso habang
nakatingin sa madilim na pasilyo. Nandoon ang silid ng kaniyang amo na si Lucas.
Nakatayo lang siya doon at gulat pa rin na nakatitig lang. Hindi niya alam kung ano
ang kaniyang gagawin. Just by listening to the groaning and screaming, she can
already tell that it's her boss who is rampaging right now. Napalunok nang paulit-
ulit si Hera at nagdalawang isip kung maglalakad ba siya papunta doon or hindi.
Nag-aalala siya para sa kalagayan ng kaniyang amo. Hindi naman ito nangyari noon
kaya hindi niya talaga alam kung ano ang kaniyang gagawin. Maliban sa mga sigaw at
daing, nakarinig rin siya ng mga pagkabasag ng gamit. Mas lalo siyang kinabahan
nang mas naging malala pa ang kaniyang mga naririnig.
Hindi na siya nagdalawang isip pa at nagsimula nang maglakad papunta doon. Mabuti
na lang din at hindi ganoon ka dilim ang pasilyo. Nakikita niya pa rin ang daan
dahil na rin siguro sa ilaw na nagmumula sa bilogang buwan na tumagos na nakabukas
na bintana. Habang mas papalapit siya ay mas lalong lumalakas ang daing at ang mga
pagkabasag.
Kahit na natatakot siya ay nilakasan niya ang kaniyang loob. Hindi niya alam kung
bakit nagkakaganito ang kaniyang boss. Ang una dapat niyang gawin sa sitwasyon na
ito ay tawagan si Sir Bryle pero paano niya gagawin iyon? Eh wala nga siyang load!
Nang makarating na siya sa tapat ng pinto ng kuwarto ni Lucas ay bigla na lang
natigil ang mga daing at pagkabasag. Pero kahit na ganoon ay hindi pa rin siya
nagpa kampante. Hinawakan niya ang seradura ng pinto at dahan-dahang pinihit.
Nang mabuksan niya na ito nang tuluyan ay sumalubong sa kaniya ang magulong silid.
Nagulat siya pero hindi iyon ang mas nagpagulat pa sa kaniya. Kung hindi ang lalaki
na nakatayo sa gitna ng magulong silid na iyon.
Hinihingal ito at duguan pero hindi iyon ang nakaagaw ng pansin sa kaniya, kung
hindi ang hawak-hawak nito sa kamay.

Chapter 8🍄

Why is he holding a broken glass?

Hindi mapigilan mapa tanong ni Hera sa kaniyang sarili habang nakatingin sa
kaniyang amo. Duguan ito at may hawak na basag na bote. Hinihingal at puno ng pawis
ang katawan nito. Maliban sa magulong silid at mga nagkalat na mga gamit, ang
sitwasyon ngayon ng lalaki ang mas nagpapa bahala sa kaniya.
Napalunok na lang si Hera nang paulit-ulit at nilibot ang paningin sa loob ng
silid. Ito ang pangalawang beses na nakapasok siya sa silid ng kaniya amo. Noong
una ay noong nagdala siya ng tubig para sa lalaki. Malaki ang silid nito at puno ng
mamahaling gamit. Pero ang mga mamahaling gamit na iyon ay ngayon ay mga sira na.
Hindi alam ni Hera kung ano ba ang kaniyang magiging reaksyon. Matatakot ba siya,
magugulat o magagalit. Hindi niya alam kung bakit nagwawala na lang bigla si Lucas.
Wala namang sinabi si Bryle sa kaniya tungkol dito. Dapat nga ay tawagan niya ang
lalaki ngayon pero wala naman siyang load. Litong-lito na siya at hindi alam ang
gagawin.
Hindi na rin naman puwede na basta na lang siya lumapit sa lalaki. May hawak-hawak
itong basag na bote at mukhang lasing pa. Sa lalaki ata galing ang mga daing at
sigaw kanina. Nababaliw na ba ang kaniyang amo? Dahil ba ito sa papalit-palit niya
ng mga babae araw-araw? Hindi niya alam, at wala rin siyang plano na alamin kung
bakit nagkaganito ang kaniyang amo.
Ang nasa isip lang ngayon ni Hera ay tahimik na pagmasdan ang lalaki. Lalo na at
mukhang mali ang kaniyang hinala na may nakapasok sa mansyon. Pagmamasdan lang niya
ang lalaki hanggang sa kumalma ito at siguraduhin na walang masamang mangyari sa
kaniya, lalo na at may hawak-hawak itong matalim na bagay.
Imbes na manatili sa kaniyang kinaroroonan ay dahan-dahan na naglakad si Hera
papunta sa likod ng malaking lampara. Doon siya nagtago at pinagmasdan ang lalaki
na mukhang na estatwa na nga sa kaniyang kinatatayuan.
"Fuck!" Napaigtad na lang si Hera nang bigla na lang magmura ang lalaki nang
napakalakas. Dumaing ito na para bang nasasaktan ito at napa sabunot sa sariling
buhok. Ramdam ni Hera ang sakit na nararamdaman ng kaniyang Amo dahil sa klase ng
pagdaing nito. Just listening to his groaning makes Hera think that he has been
suffering from pain.
Napalunok na lang siya at hindi mapigilang maawa sa lalaki. Ang kaniyang katawan ay
nagsimula na namang manginig. Gusto niyang lapitan ang lalaki takot na baka ay
masaksak nito ang sarili pero natatakot din siya na baka ay may gawing masama sa
kaniya ang lalaki.
Pero kahit na anong sabihin niya sa kaniyang sarili na hindi siya lalapit sa lalaki
ay nababalewala lahat ng iyon. Hindi alam ni Hera pero habang pinagmamasdan niya
ang lalaki na dumadaing sa sakit ay parang pinipiga ang kaniyang puso at hindi siya
makahinga nang maayos.
Kaya imbes na manatili sa kaniyang kinaroroonan at pagmasdan lang ang kaniyang Amo
na halos mamatay na sa sakit ay naglakas loob siya. Tumayo si Hera at nagsimulang
maglakad papalapit sa lalaki pero bago pa man siya makalapit ay bigla na lang
tinapon ng lalaki ang hawak-hawak na bote dahilan ng paglikha ng malakas na ingay.
Napasigaw si Hera dahil sa gulat at kaagad na napatuptop ng kaniyang bibig.
Nang dahil sa kaniyang pagsigaw ay natigilan ang lalaki at napatingin sa kaniya.
Kumabog ang puso ni Hera nang napakalakas. Nagtama ang kanilang paningin at
napalunok na lang siya ng kaniyang laway sa pinaghalo-halong kaba at nerbyos.
Nagkatitigan lang silang dalawa na para bang wala silang nakikitang iba kung hindi
ang sarili lang nila.
Ang maputla at walang kulay na mga berdeng mata ni Lucas ay ngayon ay nabahiran na
ng sakit at iba pang emosyon na hindi niya mapangalanan. Mas lalong nagwala ang
puso ni Hera nang makita ang mga tuyong luha sa pisngi ng lalaki at sa gilid ng mga
mata nito. Parang umiyak na ang lalaki sa sobrang sakit ng nararamdaman nito.
Hera doesn't know why but she felt like her heart just died while staring back at
him. His condition is the worst. Walang alam si Hera kung bakit nagkaganito ang
lalaki. Hindi niya rin alam kung saan sa parte ng katawan nito ang masakit.
Dagdagan pa na duguan ito, mas lalong na blangko ang kaniyang utak at hindi alam
kung ano ang gagawin.
She doesn't even know how to calm him down. Wala naman kasing binanggit si Bryle sa
kaniya at isa pa, ngayon lang nangyari ito. Sa mga araw na nakatira siya rito ay
kahit kailan ay hindi nagwala si Lucas. Dahil ba ay wala itong kasamang babae
ngayon? Pero imposible naman na iyan ang dahilan kung bakit ito nagwawala. Hera has
the feeling that it's somehow more deeper than that... Perhaps was it related to
what Harriet had told her?
Na kahit anong mangyari ay huwag siyang lalapit sa lalaki? 'Yon ba ang mga salitang
hindi nito natapos sabihin sa kaniya?
Napaawang na lang ang kaniyang labi kasabay nang pag iling-iling niya ng kaniyang
ulo. Parang puzzle pieces ang lahat at nagsimulang magdugtong-dugtong sa kaniyang
isipan. Ayaw niyang maniwala pero mukhang ito ata ang pinapahiwatig ni Harriet sa
kaniya kanina.
Nagsimulang manginig ang kaniyang buong katawan sa takot kasabay nang paghakbang
niya pabalik. Tuluyan na ngang humarap ang lalaki sa kaniya at nagsimula ring
humakbang papalapit. Kung puwede lang siguro sumabog ang puso sa sobrang kaba ay
baka kanina pa sumabog ang puso ni Hera.
Kanina ay puro awa lang ang nararamdaman niya sa lalaki pero ngayon ay takot at
kaba na lang. Ang mga walang buhay na mga mata nito kanina ay mas lalong naging
malamig at dumilim. Ngayon ay nagsisisi na tuloy siya kung bakit hindi siya tumakbo
kanina palayo at hinayaan na lang ang lalaki na magwala.
Napasapok siya ng kaniyang ulo at bago pa man makalapit sa kaniya ang lalaki at
maging huli na ang lahat ay kaagad na tumakas siya. Sobrang laki ng tuwa na
kaniyang naramdaman nang hindi pala niya na sarado ang pinto. Kaagad na tumakbo si
Hera papunta sa labas at nang malampasan na niya ang pintuan at sumalubong na sa
kaniya ang labas ay nagsimula siyang magdiriwang sa kaniyang isipan. Pero ganoon na
lang ang pagtigil ng kaniyang puso nang may humawak sa kaniyang braso at hinila
siya pabalik sa loob.
"Ah! Bitiwan mo ako!" Wala ng pakialam si Hera kung Amo niya ang pinagsusuntok niya
ngayon. Ang gusto niya lang ay ang makalayo sa lalaki kahit na kailangan niya pang
saktan ang magandang katawan nito. Dahil sa kaniyang pagiging malikot ay marahas na
tinapon siya ng lalaki sa kama nito.
Tumalbog ang kaniyang katawan at kahit na malambot naman ang kama ay hindi niya pa
rin mapigilang makaramdam ng sakit. Partikular na sa kaniyang likod at siko na
nasapol ng isang matigas na bagay na hindi niya alam kung ano.
"Fuck, you're noisy." Mabilis na napamulat si Hera ng kaniyang mga mata nang
marinig na nagsalita ang kaniyang amo. Pagkamulat niya ng kaniyang mga mata ay
sumalubong sa kaniya ang nakakunot noong mukha ni Lucas. Nakahawak ito sa kaniyang
ulo at may nakalukot na mukha. Just looking at his expression makes Hera confirmed
that he's finally conscious on what was happening around!
"S-sir... Pakawalan mo po ako," pagmamakaawa ni Hera sa kaniyang Amo at sinubukang
bumangon pero mabilis na hinawakan siya ni Lucas sa magkabila niyang pulso at
inipit ang kaniyang katawan gamit ang walang ka saplot-saplot na katawan nito.
"What are you talking about? Didn't you come here to have sex with me too?" he
muttered sarcastically and stared at Hera blankly. Natigilan si Hera dahil sa
sinabi ng lalaki kasabay nang pag-awang ng kaniyang labi dahil sa kalituhan.
"P-po? A-ano po ibig niyong sabihin–"
"Hmp!" Napadaing si Hera sa sakit nang mas lalong humigpit ang pagkakahawak ng
lalaki sa kaniyang magkabilang pulso.
"Don't play innocent here. I know you're just like them. Acting innocent so you can
get my attention," galit na wika ni Lucas sa babae at nagsimulang halikan ang leeg
ni Hera. Mariin siya na napapikit ng kaniyang mga mata dahil sa takot at nerbyos na
kumakalat sa kaniyang puso.
"S-sir, hindi ko po talaga alam sinabi niyo–" Tinulak niya ang lalaki para maalis
ito mula sa pagkakadagan sa kaniya pero dahil sa kaniyang ginawa ay mas lalo lang
naging malala ang kanilang posisyon.
Binitawan ng lalaki ang isa niyang pulso at pinaghiwalay ang kaniyang mga hita. At
dahil baka bestida lang siya ay kaagad na lumitaw ang kaniyang mga hita. Hinawakan
iyon ng lalaki at hinaplos-haplos na nagpatayo ng mga balahibo niya sa katawan.
Ginamit ni Hera ang isa niyang kamay para patigilin ang lalaki pero mas malakas ito
sa kaniya. Gamit ang malaki nitong palad ay hinuli nito ang kaniyang dalawang
pulsuhan at inipit gamit ang kaliwang palad nito.
"Shut up! I know you're just like them. Moving won't do any good. It's better if
you just submit to me." Nagsimulang manubig ang kaniyang mga mata sa kalagitnaan ng
kaniyang pagpupumiglas sa lalaki. Natatakot siya na baka ay puwersahan na makipag
talik ang lalaki sa kaniya.
Alam ni Hera na lasing si Lucas, dahil na rin sa naamoy niya ang matapang na amoy
ng alak na nagmumula sa lalaki. Pero kahit na ganoon ay wala pa rin ito g karapatan
na itrato s'ya ng ganito. Hindi niya naiintindihan kung ano ang pinagsasabi ng
lalaki pero isa lang ang gusto niya ngayon, ang makawala sa lalaki at matigil ang
paghawak nito sa kaniyang katawan.
Tumigil si Hera sa pagpupumiglas at humanap ng tyempo. Nang lumuwag ang
pagkakahawak nito sa kaniyang pulso ay kinuha ni Hera ang pagkakataon na iyon at
tinuhod ang gitna ng lalaki. Malakas na napadaing ito sa sakit at napalayo sa
kaniya. Hindi pa nakuntento si Hera at kaagad na dinampot ang matigas na bagay na
nasa kaniyang tabi at hinampas ang ulo ng lalaki.
Sa sobrang lakas ng kaniyang paghampas sa lalaki ay nawala ang malay nito. Natumba
ang lalaki sa kama na para bang patay na ito. Mas lalong lumakas ang kabog ng puso
ni Hera at napatingin sa bagay na ginamit niyang panghampas sa ulo nito. Napalunok
siya nang paulit-ulit nang makita na isang box pala iyon na gawa sa isang matibay
ay matigas na kahoy.
Mas lalong nagwala ang kaniyang puso nang makita na may bahid na maliit na dugo
doon. Napakagat na lang siya ng kaniyang labi at napaiyak. Bumangon siya paupo at
kaagad na lumapit sa lalaki. Itinaas niya ang kaniyang nanginginig na kamay at
tiningnan ang parte ng ulo nito kung saan niya ito hinampas. Nakahinga nang maluwag
si Hera nang makita na maliit na sugat lang pala iyon at hindi ganoon kalala.
Nang makalma na niya ang kaniyang sarili ay dali-daling siyang umalis sa silid ng
lalaki at bumalik sa kaniyang kuwarto. May mapait na ngiti siya sa kaniyang mga
labi.
Sigurado siya na wala na siyang trabaho bukas dahil sa nangyari sa gabing ito.

Chapter 9🍄

Kinabukasan ay halos ayaw nang

tumayo ni Hera at magsimulang mag

trabaho. Natatakot siya na baka ito na

ang kaniyang huling araw na

mukhang mangyayari talaga dahil sa

ginawa niya sa kaniyang Amo

kahapon. Matapos ang nangyari sa

gabing iyon ay kaagad na bumalik

siya sa kaniyang silid at doon

nagkulong sa pinaka sulok ng

kaniyang kuwarto. Hindi rin siya

nakatulog nang maayos kagabi dahil

nga sa nangyari. Sobrang lakas at

bilis nang tibok ng kaniyang puso

kagabi na para bang sasabog na ito.

Hindi siya magawang

makapagpahinga kagabi dahil sa mga

what ifs na pumapasok sa kaniyang isipan. Hindi niya rin mapigilan

mapaiyak kagabi dahil sa pinaghalo

halong emosyon na nararamdaman

niya. Nasa isip ni Hera ay baka patay

na si Lucas dahil sa kaniyang

paghampas kagabi. Hindi na kasi ito

nag-ingay pa at mukhang patay na

nga. Hindi rin siya bumalik sa silid

nito para tingnan kung buhay pa ba ito

ay dahil natatakot siya na baka ay

may gawin ulit ito sa kaniya tulad

kagabi. Alam ni Hera na lasing ang

kaniyang Amo at wala sa sarili kaya

nagawa ng lalaki iyon sa kaniya. Sa

mga araw na nandito siya ay kahit

kailan ay hindi siya trinato nito ng

ganoon. More like, he is always

treating her as if she's a wind. Okay

lang iyon para kay Hera atleast hindi

katulad si Lucas sa mga naging amo niya noon na palaging

pinagsasamantalahan ang kaniyang

katawan. Kaya noong nagsimula

siyang hawakan kagabi ng lalaki ay

natakot talaga siya. Syempre sino

bang hindi matatakot ay kabahan sa

sitwasyon na iyon? Pero hindi katulad

sa mga dati niyang amo na galit siya

sa mga ito, kay Lucas ay medyo

naiintindihan niya ang lalaki kahit na

masakit ang mga salita nito. Iwan

niya ba pero parang may nagtutulak

sa kaniya na intindihin ito. Kahit na

labag sa kalooban ni Hera ang

bumangon at e check si Lucas ay

wala siyang nagawa kung hindi

sundin ang kalahati ng kaniyang isip

na nag-uudyok sa kaniya na e check

ang lalaki. Kalahati sa kaniya ay

gustong manatili sa kaniyang silid at tumakas sa tamang oras kung may

nangyari man habang ang kalahati

naman ay gustong e check ang lalaki

baka napano na iyon. Kaya wala

siyang nagawa kung hindi magbihis at

ayusin ang sarili. Pinakalma niya ang

kinakabahang dibdib at nagsimula

nang maglakad paalis sa kaniyang

silid at pumunta sa silid ng lalaki.

Tahimik pa rin talaga ang pasilyo na

mas lalong nagpapakaba sa kaniya.

Sa sobrang lakas nang tibok ng

kaniyang puso ay rinig na rinig niya

ito. Nang malapit na siya sa silid nito

ay napatigil siya bigla at nagdalawang

isip. Paano kung magwala na naman

ito at maging ganoon katulad kagabi?

Hindi niya alam kung kakayanin ba

niya. Baka mapatay na nga niya ang

lalaki nang hindi sinasadya kapag ganoon. Huwag kang matakot Hera,

kaya mo to. Pampalakas loob niya sa

kaniyang sarili at humigit nang

malalim na hininga. Nang kumalma

na ang kaniyang puso at bumalik na

ulit ang lakas loob niya sa katawan ay

nagsimula na naman siyang

maglakad. Nang nasa harap na siya

ng pinto nito ay napalunok siya nang

paulit-ulit. Ramdam niya ang pagtulo

ng malamig na pawis sa kaniyang

leeg. Hindi na siya nagdalawang isip

pa at mabilis na binuksan ang pinto.

Akala niya ay sasalubungin sa kaniya

ang nakahiga niyang Amo pero ang

sumalubong sa kaniya ay isang

malinis na silid. Parang walang

kababalaghan na nangyari sa buong

lugar. Ang noong mga nagkalat na

mga sirang gamit at mga basag na bote ay wala na. Napaawang na lang

ang mga labi ni Hera at napatanga.

Hindi siya makapaniwala sa kaniyang

nakikita. Totoo ba ito? Bakit ganito ka

linis ang buong silid? Namamalik

mata lang ba ako? Nanaginip ba ako

kagabi? Why? Weh? Sure ba ito? Bakit

ganito ang itsura ng silid? Ang akala

talaga ni Hera ay isang magulong silid

ang sasalubong sa kaniya dahil

napakagulo talaga ng silid kagabi.

Pero sa nakikita niya ay mukhang

hindi iyon ang sitwasyon ngayon. Plus

hindi niya nakikita ang lalaki.

Napakagat na lang si Hera sa

kaniyang pang-ibabang labi at mas

lalong kinabahan. Siya lang naman

mag-isa ang katulong dito sa

malaking bahay. At sila lang dalawa ni

Lucas maliban na lang sa gardener na

minsan lang pumunta dito sa

mansyon. Walang ibang naglinis dito

sa loob ng silid ng kaniyang Amo

kung hindi ang kaniyang Amo rin.

Napasapol na lang siya ng kaniyang

noo. Patay na talaga, yari na talaga

siya nito. Mukhang bumalik na sa dati

ang kaniyang Amo at mukhang

mapapalayas na talaga siya. Halos

maiyak na si Hera nang

napagdesisyunan niya na bumaba

para uminom ng tubig. Hindi niya

makayanan na magtagal pa doon. Sa

tuwing nakikita niya ang malinis na

silid ay parang sinampal siya ng

katotohanan na mapapalayas na

talaga siya dahil sa ginawa niyang

paghampas sa kaniyang Amo kagabi.

And as usual, tahimik at walang tao.

Ine-expect ni Hera na sasalubong sa

kaniya ang galit na mukha ng

kaniyang Amo pero mukhang wala ata

ito sa mansyon. Napabuntong hininga

na lang siya at kaagad na dumiretso

sa kusina para uminom ng tubig.

Mabilis na nilarok niya ang tubig at

muntik pang nabulunan dahil sa

kaniyang pagmamadali. Ininom na

lang niya ang kaniyang sama ng loob

ng tubig. Sa totoo lang ay ayaw niya

talagang umalis dito. Like sino ba

namang may gusto? Napakalaki ng

sahod at isa pa, wala pa nga siyang

isang buwan dito at mapapalayas na

agad siya. Ano na lang kaya ang

sasabihin ng kaniyang Ina? Sigurado

siya na magagalit na naman iyon at

baka mapatay na talaga siya nito

nang tuluyan. Tahimik na dinaramdam

ni Hera ang kaniyang pagkabigo

habang nakatingin lang sa kawalan.

Lingid sa kaniyang kaalaman na may

lalaki pala na papalapit sa kaniyang

kinaroroonan. "What are you doing?"

Napaigtad si Hera sa kaniyang

kinauupuan nang may bigla na lang

magsalita sa kaniyang likod. Nang

lingunin niya iyon ay nagulat siya nang

makita si Lucas. Nakakunot ang noo

nito at mukhang ayos naman ang

lagay. Hindi mapigilan mapalunok ni

Hera nang paulit-ulit at hindi alam

kung ano ang isasagot sa lalaki.

Nakaupo kasi siya sa silya at may

tatlong baso na walang laman ang

nasa kaniyang harap. May hawak-

hawak rin siyang isang baso ng tubig

na ngayon ay malapit na niyang

maubos. Dahil sa nerbyos na

kaniyang nararamdaman ay hindi niya

namalayan na naparami na pala ang

kaniyang nainom na tubig. Napailing-

iling na lang si Lucas nang hindi

nagsalita ang babae at nanahimik

lang. Naglakad siya papalapit sa

malaking mesa at binaba ang

kaniyang dala na pagkain. Maaga

siyang nagising ngayong araw dahil

sa sumasakit niyang ulo. Ala singko

pa lang ata ng umaga nang magising

siya dahil sa sakit na kaniyang

nararamdaman. Parang pinukpok ng

matigas na bagay ang kaniyang ulo.

Pagkagising niya rin ay sumalubong

sa kaniyang paningin ang magulo

niyang kuwarto at sugatan niyang

kamay. Hindi na rin nagulat si Lucas

dahil sanay naman siya na minsan ay

ganoon ang sasalubong sa kaniya. Sa

tuwing nag-iinom siya mag-isa at

napasobra sa alak ay gumagawa siya

ng mga bagay na hindi na niya

naaalala kinabukasan. Kaya nang

makita niya ang kaniyang nag-iisang

katulong na may nerbyos at

kinakabahan na ekspresyon ay may

pakiramdam siya na may ginawa

siyang hindi maganda kagabi. He felt

sorry for her. Kahit na anong pilit

niyang alalahanin ang nangyari kagabi

ay sumasakit lang ang kaniyang ulo.

He can't do anything when that shit

started to take over his body likea

wild deceased. If only that day didn't

happened, then he might still be

normal right now. Tahimik lang si

Hera at nakayuko ang ulo.

Naramdaman niyang umupo ang

kaniyang Amo sa kaniyang harap pero

wala siyang plano na harapin ito.

Alam niya na may dala-dala itong

pagkain at gusto ng kunin ang mga

iyon para ilagay sa lalagyan pero

natatakot siya na gumawa ng ingay o

gumalaw man. Nang hindi pa rin siya

gumagalaw sa kaniyang kinalalagyan

ay napabuntong hininga na lang si

Lucas. Normally, when his maid

started acting like this, he would

automatically fired them. But this

woman in front of him is something

that's why he'll let this slide for now.

Besides, she's the 30th maid. I can't

fired her. Lucas, who seems not

normal today did the work that was

Supposed to be done by her. Ito na

ang naglatag ng plato para sa

kaniyang sarili. Nagulat na lang si

Hera nang may plato na may lamang

pagkain ang lumitaw sa kaniyang

harap. Gulat na napatingin siya kay

Lucas na nagkibit balikat lang. Parang

wala lang sa lalaki ang ginawa nito at

nagsimulang kumain na para bang

hindi siya nito kinuhanan ng pagkain.

Nahihiyang napakagat si Hera ng

kaniyang labi. To think na dapat siya

ang magsisilbi sa lalaki pero ang

lalaki na ngayon ang nagsisilbi sa

kaniya. Ugh, nakakahiya. "Eat, utos ng

lalaki sa kaniya kaya walang nagawa

si Hera kung hindi ang sumunod na

lang. Pilit na nilulunok ni Hera ang

pagkain na nasa kaniyang bibig. E

hindi nga niya ito manguya nang

maayos dahil sa sobrang awkward ng

paligid. Deserve ba niya na

makaranas ng ganito? Parang

mahihimatay ata siya sa sobrang

awkward! Mukhang napansin ata ng

lalaki na hindi siya komportable kaya

bigla na lang itong nagtanong sa

kaniya. "Did... Did I do something to

you last night?" Lucas suddenly asked

which made Hera almost choke to

death. Mabilis na binigyan ni Lucas ng

isang baso ng tubig ang babae na

bigla na lang nabulunan dahil siguro

sa kaniyang tanong. Nang maayos na

ang lagay ni Hera ay nailang na nag-

iwas siya ng tingin sa lalaki. "W-wala

naman po.." tanggi niya kahit na ang

totoo ay gustong-gusto na niyang

sabihin sa lalaki ang ginawa nitong

paghawak sa kaniya kagabi. Mukhang

hindi nito naaalala ang ginawa niya

kagabi kaya mukhang safe siya

ngayon at hindi mapapatalsik. "Don't

lie to me." Tumigas ang ekspresyon

ng lalaki at mas lalong naging

malamig kaya hindi mapigilan ni Hera

na kabahan. Nilunok niya ang

bumabara sa kaniyang lalamunan at

sinabi sa lalaki ang totoo. "Fuck"

Narinig niya itong nagmura matapos

niyang sabihin sa lalaki ang nangyari

kagabi. Pero syempre ay hindi niya

sinabi sa lalaki na hinampas niya ito

ng matigas na bagay. Like hello, ayaw

niya pang ma tengga. Yumuko lang si

Hera at hindi mapigilang mapangiti.

Kanina ay sobrang kinakabahan

talaga siya dahil baka ay naaalala ng

lalaki ang nangyari kanina at

mapatalsik siya. Pero sa mabuting

palad ay nakalimot ito at mukhang

hindi siya matetengga. Mabuti na lang

talaga at nalimutan nito ang

nangyari- "By the way, you said that

almost harassed you right? How did

Parang tumigil ang pag-ikot ng mundo

ni Hera nang dahil sa tanong na iyon.

Nahulog ang pagkain na ipapasok

sana niya sa kaniyang bibig at

napatanga na lang. Tumaas ang kilay

ni Lucas dahil sa kaniyang reaksyon

pero parang na estatwa na si Hera at

hindi makagalaw. Lucas tilted his

head in confusion and later on

groaned when a sudden pain pierce

through his head. "And did I bump my

head last night? It hurts like hell" At

dahil sa huling sinabi ni Lucas ay

nawala na nga ng tuluyan sa sarili si

Hera.

Chapter 10🍄

Ah, gusto ko nang umalis dito.

Napakagat na lang si Hera ng

kaniyang labi at hindi alam ang

gagawin. Nanginginig pa rin ang

kaniyang katawan dahil sa takot.

Hindi niya inaakala na ganoon pala

kalala ang magiging reaksyon ni

Lucas matapos niyang sabihin sa

lalaki na hinampas niya ito ng

matigas na bagay kagabi kaya siya

nakatakas. Sa totoo lang ay wala

talaga siyang plano na sabihin sa

lalaki ang totoo nang mag tanong ito

sa kaniya kanina. Pero wala siyang

nagawa kung hindi ang sabihin sa

lalaki ang totoo sa takot na

mapalayas nga siya ng tuluyan dahil

sa kaniyang pagsisinungaling. Wala

siyang pagpipilian kanina. Pakiramdam niya ay na korner siya sa

isang sulok at hindi makaga ng

desisyon na mag liligtas sa kaniya.

Dalawa lang ang kaniyang pagpipilian

nang tanungin siya ni Lucas kanina.

Una ay sasabihin niya sa lalaki ang

totoo kahit na mapapatalsik siya at

pangalawa ay hindi niya sasabihin

ang totoo kahit na mapapatalsik siya.

Kahit na ano sa dalawa ang kaniyang

piliin ay isa lang naman ang

kahahantungan niya, ang mapalayas

sa mansyon na ito. Pero kahit na

ganoon ay umaasa pa rin si Hera na

sana ay patawarin siya ng kaniyang

boss kahit na alin sa dalawa ang

kaniyang piliin. Pinaka-una pa lang ay

hindi naman niya ginusto ang

nangyari, lalo na ang paghampas sa

lalaki ng isang matigas na bagay

dahilan nang pagkawala ng malay
nito. Hindi niya iyon ginusto, wala lang

talaga siyang choice kung hindi gawin

iyon dahil kapag hindi ay baka may

nangyari na sa kanilang dalawa. Akala

ni Hera ay kapag sinabi niya iyon sa

kaniyang Amo bilang dahilan ay hindi

na siya nito papalayasin, pero laking

gulat na lang ni Hera nang iba ang

reaksyon ng lalaki kumpara sa

reaksyon na inaasahan niya. Ang

akala ko Hera ay papatawarin siya

nito pero laking gulat na lang niya

nang napatayo bigla ang lalaki at

madilim na tumingin sa kaniya. Galit

at madilim ang mga berdeng mata

nito na para bang papatayin na siya

nito. Nang makita ni Hera ang mga

mata ng kaniyang Amo ay hindi niya

mapigilang manginig sa takot. Hindi

rin siya makahinga nang maayos dahil

sa klase ng tingin na binibigay nito sa

kaniya. The way he stares are making

her whole body trembled and feel

colds. Grabe ang naging epekto ng

lalaki sa kaniya kanina na hanggang

ngayon ay nanginginig pa rin ang

kaniyang katawan. Hindi niya alam

kung bakit ganoon na lang ka galit

ang kaniyang Amo. Hindi naman

siguro ganoon ka big deal ang

mahampas ng matigas na bagay sa

ulo kung kasalanan mo naman kung

bakit ka hinampas 'di ba?

Pakiramdam ni Hera ay mukhang nag

over react si Lucas pero wala naman

siyang karapatan na husgahan ito

dahil lang sa naging reaksyon nito.

Kung siya siguro ang amo at

hinampas Siya ng kaniyang kasambahay ay magagalit talaga siya.

Pero may magandang rason naman

siya kung bakit niya nagawa iyon kay

Lucas. Sa totoo lang ay dapat na siya

ang magalit sa lalaki dahil sa ginawa

nito sa kaniya. May karapatan nga rin

siyang mag sumbong at sampahan

ito ng kaso pero may pumipigil sa

kaniya na gawin iyon. Hindi niya alam

kung sa awa ba iyon o ano, pero hindi

niya nakikita ang sarili na

sinusumbong ang lalaki sa

kinauukulan. Kanina ay wala talaga

siyang nagawa kung hindi manginig

na lang sa takot. Aka niya ay

sisigawan siya ng lalaki pero nang

ilang minuto ang nakalipas ay umalis

na lang ito bigla nang walang isang

salitang binibitawan. Nakahinga

talaga siya nang maluwag nang

nawala na ang lalaki sa kaniyang

harapin at kinuha ang pagkakataon na

iyon para bumalik sa kaniyang silid at

hito siya ngayon, nasa sulok ulit ng

kaniyang kuwarto. Nakaupo siya sa

pinaka sulok ng silid at nakayakap sa

nanginginig niyang katawan. Kahit na

anong kalma niya sa kaniyang sarili

ay natatakot pa rin talaga siya kahit

na wala namang ginawang masama

sa kaniya ang lalaki. Mga trenta

minutos o higit pa ang nakalipas bago

tuluyang kumalma ang kaniyang sarili.

Nang pakiramdam ni Hera na okay na

siya ay tumayo na siya sa kaniyang

kinauupuan at nagpunta sa kaniyang

kama. Dinampot niya ang kaniyang

dipindot na cell phone at dinial ang

numero ni Bryle na siyang naghila sa

kaniya para mapunta siya rito. Mabigat ang dibdib na tinawagan niya

ang lalaki. Mga ilang ring pa ang

lumipas bago sinagot ng lalaki ang

kaniyang tawag. "Hera, I see you're

calling me now." Hindi alam ni Hera

kung sarkastiko ba ang tono ng boses

nito o normal na mapaglaro lang

Hindi niya mawari pero wala siyang

panahon para diyan. Napalunok nang

paulit-ulit si Hera at binuka ang

nanginginig na mga labi. "S-sir Bryle..

Tungkol po sa sinabi mo noon.

Puwede po bang mag q-quit ako?

Natahimik ang kabilang linya matapos

niyang sabihin ang mga katagang

iyon. Sa totoo lang ay hindi talaga niya

gusto na umalis dito at maghanap na

naman ng trabahong mapapasukan.

Kampante at okay na siya dito pero

ayaw niya namang manatili sa isang

lugar na walang kasiguraduhan. Ayaw

niya talagang umalis. Like sino bang

gusto? Napakalaki ng sahod at kahit

na siya lang mag-isa na naglilinis dito

sa malaking mansyon ay okay lang sa

kaniya. Siya na gumagawa ng lahat ng

gawain pero hindi naman ganoon ka

bigat dahil may mga gamit naman

dito sa mansyon ang nakakatulong sa

kaniya. Kaya siya napilitan na sabihin

ang mga salitang iyon sa lalaking nag-

alok sa kaniya ng trabaho ay dahil sa

kaniyang amo na si Lucas. Galit kasi

ang lalaki sa kaniya dahil sa kaniyang

ginawa at ayaw niya namang mag

trabaho dito na galit ito sa kaniya.

Nakakawalang gana at nakakadurog

ng puso. Kaya imbes na hayaan ang

lalaki na mas lalo itong magalit ay

lulunukin niya ang kaniyang kagustuhan na manatili dito at umalis

na lang. Total ay ayaw niya namang

nakikita na galit ang lalaki.

Pakiramdam niya kasi ay mahihilo

siya sa sobrang takot na kaniyang

nararamdaman. "Are you sure about

that?" seryosong tanong sa kaniya ni

Bryle kaya hindi mapigilan ni Hera

mapalunok dahil sa tensyon at kaba

na kaniyang nararamdaman. "Y-yes

po... Halos bulong na lang iyon nang

lumabas ito sa kaniyang bibig. Ayaw

niya talagang umalis pero wala

naman siyang magagawa kung galit

sa kaniya ang lalaki. Sigurado siya na

papalayasin din siya nito kahit na

hindi ito nagsalita sa kaniya kanina.

Kaya mas mabuti na mag voluntary

exit na lang siya kaysa sa patalsikin

siya nito. Mas masakit iyon no. "Tm

sorry about that Hera but you need to

triple the salary I gave you if you

wanted to terminate the contract."

Parang nahulog ang puso ni Hera

matapos marinig ang sinabi ng lalaki

sa kaniya. Gusto niyang maniwala na

nag j-joke lang ito pero walang bahid

ng pakikipaglaro sa boses nito.

Seryoso iyon at malamig. Napakagat

na lang siya ng kaniyang labi at

pinigilan ang sarili na maiyak. Saan

siya kukuha ng ganoon ka laking

pera? Ang advance payment na

binigay sa kaniya ay napadala na niya

lahat sa kaniyang Ina noong

nakaraang araw. Sigurado siya na

ubos na 'yo lahat. Anong gagawin

niya? Tama ba talaga ang kaniyang

desisyon na umalis sa trabaho? Ayaw

naman niya talagang umalis pero ayaw niya rin naman mapalayas ni

Lucas na galit. Hindi niya alam kung

ano ang kaniyang gagawin sa totoo

lang. "Did something happen? Tell me,

maybe I can help you." Hindi na

nagdalawang isip pa si Hera at tinabi

na ang kaniyang hiya sa katawan.

Sinabi niya kay Bryle ang buong

nangyari at tahimik lang ang lalaki at

nakikinig talaga. Nang matapos na

siyang magkuwento ay nagpakawala

ito nang malalim na hininga. "So that

happened again huh?" "Po?" takang

sabi ni Hera nang hindi niya marinig

ang sinabi ni Hera matapos siyang

magkuwento sa lalaki. "It's nothing.

Don't quit your job. I'l talk to Lucas

about it, iť's not your fault but his so

don't quit. I'll settle this mess for the

both of you' Walang nagawa si Hera

kung hindi ang tumango na lang. Wala

rin naman siyang choice kung hindi

sundin ang lalaki dahil parang amo na

rin niya si Bryle. Mukhang hindi na

matutuloy ang kaniyang plano na

umalis sa kaniyang trabaho at

mukhang hindi rin siya mapapaalis ni

Lucas dahil kay Bryle. Napabuntong

hininga na lang si Hera sa sobrang

gulo ng kaniyang utak talaga. Hiniga

na lang niya ang kaniyang katawan sa

kama at pinikit ang mga mata.

Ngayon na nakahiga siya sa kama at

nakaramdam na naman siya ng

pagod at antok. Mga ilang minuto

mula noong humiga siya sa kaniyang

kama ay nagising siya nang

makaramdam ng kung ano sa

kaniyang tiyan. Mabilis na bumangon

siya at halos magkadapa-dapa na

nang tumakbo siya papunta sa CR ng

kaniyang silid. Sumuka siya nang

sumuka hanggang sa wala na siyang

maisuka pa kung hindi laway na lang

niya. Walang lakas na bumalik siya sa

kaniyang kama pero bago pa man

siya makarating ay umikot na angg

kaniyang paningin. When darkness

was finally pulling her down, she

heard the door opened but she was

too tired and dizzy to check it. "Lucas,

what did you do again? Don't you

know that your maid was so scared

earlier?" galit na tanong ni Bryle kay

Lucas mula sa kabilang linya.

Napahilot na lang si Lucas ng

kaniyang sentido at hindi alam kung

ano ang isasagot sa kaniyang

kaibigan. Sa totoo lang ay hindi talaga

niya alam kung ano ang ginawa niya

sa gabing iyon. Wala siyang maalala

kaya nagtanong siya kay Hera. Pero

nang sabihin sa kaniya ng babae na

sinaktan siya nito kaya ito nakatakas

ay bigla na lang naging blangko ang

kaniyang isipan. Bumalik lahat ng

mga hindi magandang alaala niya

mula sa nakaraan. It makes him sick

and mad at the same time. Hindi

naman niya sinasadya na takutin ang

babae. Hindi rin naman siya nag-

expect na sobrang bilis lang nito

matakot. At ngayon ay may problema

na naman na kailangan niyang ayusin.

Napabuntong hininga na lang siya at

nakinig na lang sa pag sesermon ng

kaniyang kaibigan. "Apologize to her

or else I won't help you with your

medicine anymore!" Lucas groaned

and couldnt help but feel pissed. Why

is this bastard so annoying and

persistent today? "Fine! Stop annoying

me and get lost!" Lucas didn't give his

friend another time to scold him again

and immediately hang up the call.

Pagod na humiga siya sa malaking

couch na nasa loob ng kaniyang silid.

Pinikit niya ang kaniyang mga mata at

tinakpan ang mga ito gamit ang

kaniyang braso. Sobrang dami ng

nangyari sa araw na ito na hindi na

niya ma isa-isa ang lahat ng iyon.

Masakit pa rin ang kaniyang ulo dahil

sa sugat na nanggagaling sa

paghampas sa kaniya ng kaniyang

katulong kagabi. Sa totoo lang ay

hindi naman talaga siya galit. Hindi

naman kasalanan iyon ng babae kaya

siya nito hinampas ng matigas na

bagay. It's simply just a self defense

but for Lucas, who has been abused

his entire life, getting to learn that

someone hurts him while he's not on

himself is like a force trying to pull

back all those filthypast he tried so

hard to forget. It's not Hera's fault and

it seems like that woman

misunderstood something.

Napabuntong hininga na lang ulit si

Lucas at pinilit ang sarili na

bumangon. Gusto niyang magpahinga

but he still needs to talk to her. Since

kung hindi ay baka kung ano na

naman ang gawin ng kaniyang

kaibigan. It's better to be sure than

sorry. Nang makarating na siya sa

harap ng kuwarto ni ay hindi na siya

kumatok pa dahil hindi naman iyon

nakasarado nang tuluyan. Binuksan

niya iyon at nagulat siya nang tumambad sa kanyang paningin ang nakahandusay na si
Hera.

Chapter 11 🍄

"How was she?" Kaagad na bungad sa kaniya ni Bryle nang makarating na ito sa
hospital. Bumaling ang kaniyang tingin sa kaibigan at nagkibit balikat. Binalik
niya ulit ang kaniyang atensyon sa kaniyang cell phone at tinuloy ang kaniyang
ginagawa bago pa man makarating ang lalaki dito sa loob ng silid. "I don't know.
Don't worry to much, she's not yet dead," tamad na wika ni Lucas at nagpatuloy sa
pagtipa sa screen ng kaniyang cellphone. Napailing-iling na lang si Bryle at
lumapit sa kaibigan na mukhang busy. Umupo siya sa tabi nito at tumingin sa gitna
kung nasaan ang babae. Nakahiga ito sa stretcher at walang malay. Busy siya sa
kaniyang trabaho nang bigla na lang tumawag si Lucas sa kaniya na papuntahin siya
sa hospital dahil nawalan daw ng malay si Hera. Wala naman siyang choice kung hindi
pumunta dahil na rin kay Lucas. Kahit na sobrang dami niya pang gagawin sa kaniyang
kompanya ay nagawa pa niyang pumunta dito. Napabuntong hininga na lang siya at
pagod na sinandal ang kaniyang likod sa backrest ng sofa. Napakaputla ng mukha ni
Hera nang makita niya kanina ang picture na sinent sa kaniya ni Lucas. Pero ngayon
ay mukhang okay na ang babae. Kinuha niya ang atensyon ng kaibigan at binuka ang
mga labi para magtanda. "Why did she fainted? Did you do something again?" nakataas
na kilay na tanong ni Bryle kay Lucas. Napatigil bigla si Lucas sa kaniyang
ginagawa dahil sa naging tanong ng kaniyang kaibigan. His face formed into a deep
frown. "What the, why are you thinking I did something? Kaibigan ba talaga kita?"
dismayadong tanong ni Lucas at hindi mapigilang ma offend kahit na sanay na siya sa
ugali nito. Napatawa naman si Bryle dahil sa kaniyang naging reaksyon at inakbayan
siya. Inis na winaksi niya ang braso nito pero binalik naman agad. Mas lalo siyang
nainis at hinayaan na lang ang lalaki na mukhang linisin pa siya ngayon. "Of course
I'm your friend! I know your true colors that's why I'm asking..." makahulugang
saad nito ay ngumisi pa. Napailing-iling na lang siya at binulsa ang kaniyang
cellphone. Tiningnan ni Lucas ang walang malay na babae at napabuntong hininga
ulit. "I didn't do something. After I talk to you, I decided to go to her room to
apologize and I saw her there without any conscious," saad niya na walang halong
biro sa kaniyang tono. Napatango-tango si Bryle at mukhang naniwala na sa kaniyang
sinabi ngayon lang. Mabuti naman dahil iyon naman talaga ang totoo. Nagulat na lang
siya nang sumalubong sa kaniya kanina ang nakabulagta na babae. Magsisinungaling
siya kung sasabihin niya na hindi siya kinabahan. Hindi naman niya kasi ine-expect
na mawawalan ito ng malay. Nagulat talaga siya pero hindi lang iyon ang nakapagpa
gulat sa kaniya. Nagulat din siya nang kargahin niya ang babae. Sobrang gaan nito
ay liit na para bang mababali na ito kung yayakapin niya ito nang mahigpit. Hindi
naman kasi niya napapansin na sobrang payat pala ng babae ay dahil malaki ang mga
damit na sinusuot nito, kaya hindi niya napapansin. Pero nang hawakan niya ang
katawan nito ay hindi niya mapigilang magtaka. Sobra-sobra ang pagkain sa mansyon
ay binigyan niya ito ng karapatan para kainin kung ano man ang gusto nito. Palagi
siyang nauunang kumain kaya hindi niya nakikita kung kumakain ba ito nang maayos.
Now that he has a speculation that she's not eating well despite the foods in his
fridge, it makes him feel bad at mad at the same time. Like who wouldn't be mad?
Hera is the only maid he has and the only maid who lasted than the other, it makes
him want to treasure her atleast. Nanatili si Bryle at sinamahan siya hanggang sa
may tumawag sa kaniyang kaibigan at kailangan nitong umalis. Pumuyag na lang siya
at pinaalis ang kaibigan dahil wala naman itong silbi. Pero bago ito umalis ay
binigyan siya nito ng isang numero. Numero daw ito ng Ina ni Hera at inutusan siya
nito na tawagan dahil baka ay mag-aalala. Napairap na lang siya sa kawalan at
walang nagawa kung hindi tanggapin iyon. Nakatingin lang sa siya sa card na may
numero ng Ina ni Hera. Nagdadalawang isip siya kung tatawagan niya ba ito. Noong
isang araw kasi ay nakita niya si Hera sa kusina. May tinatawagan ito pero hindi
naman sumasagot. Makalipas ang ilang beses na pag try ng babae ay sinagot na rin ng
nasa kabilang linya. At dahil may nag-uudyok sa kaniya na makinig sa tawag na iyon
ay nanatili siya sa kaniyang puwesto. Sa kaniyang pakikinig ay nalaman niya na Ina
pala iyon ni Hera. Just by listening to their conversation, Lucas can already tell
that Hera and her Mother doesn't have a good relationship. So calling her Mother
right now won't really be a good idea but since Hera seems to love her Mother, he
guess he doesn't have a choice. Well it's not like it's his business if Hera's
Mother hate or what. He just needs to call her and it's done. After one ring,
Hera's Mother automatically answered. He cleared his throat and began introducing
himself. Sobrang bigat ng mga mata ni Hera nang magising siya mula sa kaniyang
mahimbing na tulog. Hindi lang ang kaniyang mga talukap ang mabigat pati na rin ang
kaniyang ulo. Pero hindi kagaya noon ay medyo magaan na ang kaniyang nararamdaman.
Nang minulat niya ang kaniyang mga mata ay sumalubong sa kaniya ang puting kisame
at ang nakakasilaw na liwanag. Pinikit niya ulit ang kaniyang mga mata at binuksan
ulit ang mga iyon. Sinanay niya ang kaniyang paningin sa liwanag at nang okay na ay
napatigil siya nang mapagtanto na nasa hospital pala siya. Napapikit ulit siya ng
kaniyang mga mata nang pumasok sa kaniyang isipan ang mga nangyari ay kung bakit
ganito ang kaniyang nararamdaman ngayon. Dahil ito sa kaniyang Amo kaya hindi
maganda ang kaniyang nararamdaman. Minulat niya ang kaniyang mga mata ulit at
napalinga-linga. Natigilan siya nang makita niya ang kaniyang step father na
nakaupo sa upuan katabi ng kaniyang kama. May ngisi sa labi nito at may kakaibang
kislap sa mga mata habang nakatingin sa kaniya. "U-uncle!" Kinakabahang bumangon si
Hera paupo. Nanlalaki ang kaniyang mga mata habang gulat na nakatingin sa lalaki.
Ang kaniyang puso ay nagsimulang bumilis ang tibok dahil sa pinaghalo-halong
emosyon na kaniyang nararamdaman ngayon. Pero mas nanaig pa rin ang gulat. Hindi
niya alam kung bakit nandito ang kaniyang stepfather. Akala niya ay ang mukha ni
Lucas ang sasalubong sa kaniya dahil ang lalaki lang naman ang magdadala sa kaniya
sa hospital dahil sila lang naman dalawa sa mansyon. Iyon ang kaniyang akala kaya
hindi niya talaga ine-expect na makita ang kaniyang step father sa kaniyang tabi.
"Hera... Gising ka na, pinag-alala mo ako, lalo na ang Mama mo." Hindi alam ni Hera
kung ano ba ang kaniyang magiging reaksyon. Hinawakan ng lalaki ang kaniyang kamay
kaya mabilis na binawi niya iyon. Mas lalong nagwala ang kaniyang puso sa kaba
dahil sila lang naman dalawa dito sa silid. Napalunok na lang siya nang paulit-ulit
at hindi nag-isip ng negatibo. Pinilit niya ang sarili na ngumiti sa lalaki.
"Kamusta pakiramdam mo?" tanong ulit nito. "A-ah, okay naman po ako..." sagot ni
Hera sa lalaki. Tumango ito sa kaniya at binalingan ang pintuan na mas lalong
nagpakaba pa sa kaniya lalo. Why the heck is he checking the door? Huwag mong
sabihin may plano itong masama? Sobrang lakas na nang kabog ng puso ni Hera dahil
sa kaba at nerbyos na kaniyang nararamdaman. Kahit na nagwawala na ang kaniyang
loob ay pinilit niya ang sarili na hindi matakot at maging kalma. "N-nasaan po pala
si Mama?" Napakagat si Hera sa loob ng kaniyang labi nang manginig ang kaniyang
boses nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Napabaling ulit ang atensyon ng
kaniyang step father dahil sa kaniyang pagtanong. "May binili lang, baka babali–"
Hindi na natuloy ng lalaki ang kaniyang sasabihin sana nang biglang bumukas ang
pinto. Sabay na napatingin sila doon at hindi mapigilan ni Hera na magulat nang
makita ang kaniyang Ina, pati na rin ang kaniyang half sister na kasama si Lucas.
May ngiti sa mga labi ang kaniyang Ina at kapatid habang normal na malamig at
seryoso naman ang mukha ni Lucas. Hindi mapigilan mapalunok ni Hera nang magtama
ang kanilang paningin ni Lucas. Nang makita niya ulit ang berdeng mga mata nito ay
bumalik na naman sa kaniyang isipan ang nangyari. Pero dahil nga ay mas nananaig pa
ang kaniyang gulat kaysa sa nararamdaman niya ngayon kay Lucas ay hindi na niya
iyon pinansin. Kaagad na lumapit sa kaniya ang lalaki at hinawakan ang kaniyang
noo. Napapikit siya dahil sa ginawa ng lalaki. "How's your feeling now?" malamig na
tanong nito pero para kay Hera ay may kakaiba sa tono nito. Napamulat siya ng
kaniyang mga mata at tiningnan ang lalaki. "O-okay lang naman po..." Kung wala
siguro ang kaniyang pamilya dito sa loob at sila lang dalawa ay baka namatay na
siya sa sobrang awkward. Mabuti na lang talaga at nandito sila. "Hera anak! Kamusta
ang pakiramdam mo? Pinag-alala mo ako ng sobra!" Nagulat si Hera nang sabihin iyon
ng kaniyang Ina at kaagad na niyakap siya nang mahigpit. Lumayo naman ang kaniyang
step father at lumapit ang kaniyang kapatid na babae para yakapin din siya. "Wala
bang masakit sayo ate? B-bakit mo inaabuso ang katawan mo? Halos mahimatay na si
Mom kanina dahil sa pag-aalala!" Napaawang ang labi ni Hera dahil sa gulat. Hindi
niya alam kung ano ang nangyayari at kung bakit nagkakaganito ang kaniyang Ina at
kapatid. Basa ang mga mata ng mga ito ay mukhang maiiyak na talaga habang yakap-
yakap siya. Humiwalay ang dalawa sa kaniya at pasimpleng pinahid ang mga basang
mata nila. Hindi pa rin makagalaw si Hera at gulat lang na nakatingin sa kanila.
Pinahid ng kaniyang Ina ang luha nito at humarap kay Alexander na seryoso at walang
emosyon ang mukha na nakatingin sa kaniya, na para bang inoobserbahan nito ang
kaniyang reaksyon. "P-pasensiya na Sir Lucas dahil nag-abala ka pa na tawagan kami.
Itong si Hera naman kasi ay hindi marunong mag-alaga sa kaniyang sarili. Ako na
humihingi ng pasensya..." mahinahon na wika ng kaniyang Ina. Tumango lang
si Lucas at hindi pa rin nagsalita. Nagkatinginan ang kaniyang kapatid, Ina at
step father kaya hindi niya mapigilang pangunutan ng noo. Pagkatapos ay bigla na
lang lumapit ang kaniyang kapatid kay Lucas at hinawakan ang braso nito. "Pasensiya
na talaga Sir Lucas dahil sa aking kapatid ay naabala ka pa–" "It's okay, I was the
one who made her like this. I practically owe her." Natigilan ang tatlo dahil sa
sinabi ni Lucas bigla. Nakita ni Hera ang pagtindig ng kanilang mga tainga na para
bang may maganda silang narinig. Hindi niya mapigilang kabahan nang lumapit ang
kaniyang Ina sa kaniya at nilagay nito ang kamay sa likod. Napaigtad s'ya nang
kurutin nito ang kaniyang balat sa likod at hindi binitawan. Habang ang kaniyang
kapatid ay paulit-ulit na hinaplos ang kaniyang buhok. "T-talaga? May utang ka kay
Hera?" hindi makapaniwalang tanong ng kaniyang Ina. Tumango na man si Alexander.
"Yes, I'll pay her once she's already fine–" "No! I mean sir, puwede mo kaming
bayaran bilang kapalit. May sakit pa si Hera ngayong mukhang hindi niya 'yan
matatanggap... 'Di ba Hera?" Gusto niyang mapangiwi dahil sa sakit ng pagkusot nito
sa kaniyang likod at kahit na ayaw niyang pumayag ay wala siyang nagawa kung hindi
tumango. Nagtagal ang tingin ni Lucas sa kaniya bago dahan-dahang tumango. Nanlaki
ang mga mata ng kaniyang Ina sa tuwa ay niyakap siya. Mapait na napangiti na lang
si Hera. Parang may kung anong bumara sa kaniyang lalamunan na sobrang hirap
lunukin. Ngayon ay napagtanto na niya kung bakit bigla na lang nagbago ang pagtrato
ng kaniyang Ina at kapatid sa kaniya. They were all after Lucas, her boss. Gusto
niyang umiyak. Ang tanga niya sa part na umasa siya na nag-alala na talaga ang mga
ito, pero ang totoo ay niluluko lang pala siya. Napayuko na lang siya at blangko na
napatingin sa kaniyang nakakuyom na kamay. Ah, just what did I do to deserve a
family like this?

Chapter 12🍄

Ang pait at sakit na naramdaman ni Hera ay nasa kaniyang puso pa rin kahit na isang
araw na ang nakalipas mula nang mangyari ang kaganapan na 'yon. Hindi niya alam
kung bitter lang ba siya o ano pero masakit pa rin talaga sa loob at hindi siya
kaagad maka move on. Sa lahat ng tao, siya ang mas nakakaalam kung ano ang ugali ng
kaniyang Ina at kung ano ang turing nito sa kaniya. Pero mas pinili niya ang mag
bulag-bulagan sa katotohanan at maniwala sa kaniyang pantasya na kahit kailan ay
hinding-hindi magiging totoo. Iwan niya ba kung bakit nagpaka martyr pa siya sa
kaniyang Ina. Halos lahat na ata ay ginawa niya para lang mahalin din siya nito
katulad ng pagmamahal nito sa kaniyang mga kapatid. Magsisinungaling siya kung
sasabihin niya na kahit kailan ay hindi siya nagalit sa kaniyang Ina sa pagiging
unfair nito at pagiging walang puso pagdating sa kaniya, pero kahit na anong gawin
niya ay Ina pa rin niya ito. Ito ang nagluwal sa kaniya at nagpalaki. Noong buhay
pa ang kaniyang Ama ay normal naman ang kanilang pamilya maliban na lang sa may
sekreto itong anak sa labas at kabit. Hindi siya ganoon ka lapit sa kaniyang Ina
noon dahil palagi itong wala kaya sila lang ng kaniyang Ama ang palaging magkasama.
Naaalala niya pa na sa tuwing nagtatanong siya sa kaniyang Ama tungkol sa kaniyang
Ina ay palagi nitong iniiba ang usapan o minsan naman ay pagsasabihan siya na
intindihin ito. Bata pa lang siya ay 'yon na palagi ang sinasabi sa kaniya ng
kaniyang Ama. Ang intindihin ang kaniyang Ina kahit na anong mangyari. Kaya din
siguro na lumaki siya na ganito. Parang nawalan na siya ng karapatan na sundin ang
kaniyang sariling kagustuhan dahil sa tuwing iniisip niya na sundin kung ano talaga
ang gusto niya ay palaging lumilitaw ang imahe ng kaniyang Ama. Parang na imprenta
na sa kaniyang utak at puso na intindihin ang kaniyang Ina kahit na anong
sitwasyon. Kahit na siguro mapatay siya nito ay kailangan intindihin niya pa rin
ito kung bakit nagawa ng kaniyang Ina iyon. Sometimes, it makes her think that her
own Father manipulate how she thinks. Just when will she finally be friend on this?
Hindi niya alam. Pagod na rin siya kakaintindi sa kaniyang Ina. Totoo na martyr
siya pero hindi naman niya hahayaan ang sarili na magpatuloy sa ganito. She also
felt pain and fall into depression. She deserves to be happy even if it's not from
them. But she wonders when will that happiness come? Hindi niya alam kung
makakalaya pa ba siya sa mga salita ng kaniyang Ama na hanggang ngayon ay hindi
niya magawang suwayin kahit na patay na ito. Is this really brainwashing? She
doesn't know. "Hoy! Bilisan mo nga diyan!" Hindi mapigilang mapaigik ni Hera nang
tinulak siya ng kaniyang kapatid na babae papasok sa kanilang bahay. Napakagat siya
ng kaniyang labi at pinakalma ang sarili. Kanina lang nang ma discharge siya sa
hospital. Hindi naman kasi ganoon kalala ang kaniyang nararamdaman. Nawalan lang
siya ng malay dahil sa pagod 'yon lang, pero mukhang nag over react si Lucas at sa
hospital agad siya dinala. Dapat ay sasama siya kanina kay Lucas pabalik sa mansyon
nang bigla na lang nakialam ang kaniyang Ina. Sinabihan nito si Lucas na hayaan daw
siya muna manatili sa bahay ng ilang araw dahil namimiss na daw nila siya. Gusto
niyang masuka nang sabihin ng kaniyang Ina iyon pero ayaw naman niyang ipakita ang
kaniyang reaksyon. She's just a human and she grow tired by their shitty attitudes
and mask at all times. "Huwag mo naman akong itulak Natalie. Kung gusto mong
pumasok nang mabilis, e 'di maglakad ka sa unahan," walang emosyon na saad ni Hera
at malamig na tiningnan ang kaniyang kapatid. Wala siya sa mood ngayon para makipag
anohan sa kaniyang kapatid. Sa totoo lang ayaw niya munang bumalik dito hanggang sa
hindi pa siya handang umalis at bumukod na, pero dahil nga ay nakialam nag kaniyang
Ina at pinauwi talaga siya ay hindi niya mapigilang mainis. Ano na lang kaya ang
iisipin ni Lucas? Nakakainis talaga. Hindi alam ni Hera kung dala ba ito ng
kaniyang period o hindi pero wala talaga siya sa mood ngayon. "Aba! Ba't sumasagot
kana ngayon Hera? Akala mo kung sino, sabit lang naman sa pamilya." Nang dahil sa
binulong ng kaniyang kapatid na si Natalie ay napatigil siya. Humarap si Hera kay
Natalie na matapang ang mukha na tiningnan siya pabalik. Gumalaw ang kaniyang panga
sa inis at pinatulan ang pagiging makitid ang utak ng kapatid. "Anong sinabi mo?
Ulitin mo nga Natalie," wika ni Hera sa kapatid at nilapitan ito. Napaigtad ito sa
kaniyang biglang paglapit pero hindi umatras. Kahit na anong pagtitimpi ang
kaniyang gawin ay may oras talaga na sasabog na siya. Wala itong respeto sa kaniya
kahit na mas matanda pa siya, kaya hindi niya rin ito rerespetuhin sa pagkakataon
na 'to bilang nakakabata niyang kapatid. Tao lang din siya at nagagalit. "Eh ba't
ko uulitin? Kasalan mo kaya hindi mo narinig! Bingi ka ba? Mabuti pa umalis ka na
lang sa harap k–" Hindi na niya napigilan pa ang sarili at nasampal ito nang
pagkalakas-lakas. Umalingawngaw ang tunog ng paglagatak ng kaniyang palad sa mukha
nito. Natahimik si Natalie at napahawak sa mukha nito na ngayon ay nakatingin sa
gilid. Nanlaki ang mga mata ni Hera nang ma realized kung ano ang kaniyang ginawa.
Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso sa kaba at nerbyos. Hahawakan na
sana niya ang mukha ng kapatid na ngayon ay hindi makapaniwala dahil sa kaniyang
ginawa. Pero bago pa man niya mahawakan ito ay winakli ni Natalie ang kaniyang
kamay. "N-natalie... H-hindi ko sinasadya–" Hindi na natuloy ni Hera ang kaniyang
sasabihin sana nang samaan siya nito ng tingin. "Shut up! Anong hindi mo sinasadya?
You clearly slapped intentionally!" sigaw nito sa kaniya. Mas lalong kinabahan si
Hera nang makita ang pamumula ng pisngi na kaniyang sinampal kasabay nang pamumuo
ng mga luha sa mga mata nito. Napakagat siya ng kaniyang pang-ibabang labi at hindi
alam ang sasabihin. Guilty siya. Totoo na sinadya niya iyon dahil nagpadala siya sa
kaniyang emosyon. At ngayon ay nagsisi na siya sa kaniyang ginawa. Kahit kailan ay
hindi niya ito napagbuhatan ng kamay. Kahit na sobrang nasasaktan na siya sa mga
sinasabi nito sa kaniya at sa klase nang pagtrato nito. Ngayon lang talaga at hindi
niya alam kung ano ang gagawin para patahanin ang kapatid. Sila lang dalawa ngayon
papasok sa bahay ay dahil nahuli ang kaniyang Ina at step father. May bibilhin lang
daw ang dalawa kaya pinauna na sila. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa Ina,
baka– "Mom! S-sinampal po ako ni A-ate Hera..." Natigilan si Hera nang makita ang
kaniyang Ina at Step father na papalapit sa kanila. Nanlaki ang mga mata ng Mama ni
Hera nang makita ang mukha ni Natalie na umiiyak at may marka ng palad sa pisngi.
Pati rin ang step father ni Hera ay nagulat din. Mabilis na lumapit ang dalawa sa
umiiyak na si Natalie. "M-mom, it hurts..." Humagulgol ang kaniyang kapatid sa
braso ng kaniyang Ina na hindi mapakapit. Ang mukha ni ay puno ng pag-aalala at
gulat habang ang mukha naman ng Step father ni Hera ay ganoon rin. Ang kanilang
reaksyon ay parang may nagyaring masama kay Natalie kahit na wala naman talaga.
Nanginginig si Hera sa kaba at nasa tabi lang habang dinadamayan ng kaniyang Ina at
Step father ang kaniyang kapatid. Ang bawat hagulgol ng kaniyang nakakabatang
kapatid ay mas lalong nagpasikip ng kaniyang puso. Dapat ay pinigilan niya ang
kaniyang sarili dahil kahit na anong sabihin niya na hindi siya nito nirespeto ay
kapatid niya pa rin ito. But that's clearly bullshit. Hindi ba puwede na isipin
niya muna ang kaniyang sarili? 'Yan ang sinisigaw ng kabilang parte ng kaniyang
isip at alam niyang mali iyon. Hindi dapat siya makaramdam ng ganoon, na deserve ng
kapatid niya na masampal. Kapatid niya pa rin ito... Sa mga sandali na nakapokus
lang ang kaniyang Ina at step father sa pagpapatahan kay Natalie, si Hera ay nasa
malalim na pag-iisip. Nalilito siya. May parte sa kaniya na nagsasabi na deserve ni
Natalie ang masampal dahil sa pagkawalang hiya nito. May parte din sa kaniya na
nagsasabi na hindi iyon tama at dapat na huminga siya ng tawad. Gulong-gulo si Hera
at hindi alam kung ano ang susundin o gagawin. Sigurado siya na dahil sa kaniyang
ginawa ngayon ay mas lalo siyang mapapalayo sa mga ito. "Hera! Mag-usap tayo sa
loob," may diin na saad ng kaniyang Ina at kaagad na pumasok sa loob ng kanilang
bahay kasama ang kaniyang kapatid at step father. Napalunok na lang si Hera at
napatingin sa paligid nang mapagtanto na nanunuod pala ang kanilang mga kapitbahay.
Hindi na siya nagsayang pa ng oras at mabilis na pumasok sa loob. Nang makapasok na
siya ay kaagad na sinampal siya ng kaniyang Ina. Napabaling ang kaniyang mukha
dahil sa sobrang lakad nang pagsampa nito sa kaniya. Pakiramdam ni Hera ay naalog
ang kaniyang utak dahil sa lakas no'n. Ang tunog rin ng pagsampal sa kaniya ay
umalingawngaw sa loob ng kanilang bahay. Dahan-dahan na itinaas niya ang kaniyang
kamay at hinawakan ang pisngi na sinampal ng kaniyang Ina. Humarap siya sa babae at
sinampal ulit siya sa kabila. Napapikit si Hera sa sakit nang magkabila niyang
pisngi. Gusto niyang maiyak sa sakit pero parang namanhid na ata ang kaniyang puso.
"Wala kang karapatan na sampalin ang kapatid mong hayop ka! Pinalaki ko 'yan na
hindi pinapadapuan ng lamok pero ikaw!" Hindi pa nakuntento ang Ina ni Hera at
sinabutan pa siya hanggang sa napahiga na lang siya sa sahig. "M-ma, tama na po..."
nanginginig na pagmamakaawa niya sa Ina at hinawakan ang pulsohan nito para
patigilin sa paghila sa kaniyang buhok. Hindi alam ni Hera kung saan ba ang parte
ng kaniyang katawan ang masakit. Lahat ata. Puso, mukha, ulo at katawan. Pagod na
pagod na siya sa sakit at gusto na lang niyang umalis. Hindi niya alam kung
makakayanan pa ba niya ang pagmamaltrato sa kaniya ng kaniyang Ina at mga kapatid.
Hindi alam ni Hera kung ilang minuto o oras na ba siyang nakahiga at hinahayaan ang
Ina na bugbugin siya. Nakatingin lang ang kaniyang
Step father at kapatid sa kaniya habang binubugbog siya ng kaniyang Ina. Hindi man
lang ito tumulong o patigilin ang babae. Somehow, it makes her think na they really
don't care even if she dies right now. "A-ahh," napaigik siya sa sakit ng hilain ng
kaniyang Ina ang kaniyang buhok dahilan nang pag-upo niya mula sa pagkakahiga.
Mahigpit na hinawakan nito ang kaniyang baba ay inangat ang kaniyang mukha. Nagtama
ang kanilang paningin at gusto na lang umiwas ni Hera nang makita ang mga mata ng
Ina na puno ng galit habang nakatingin sa kaniya pabalik. "Huwag ka nang
magpapakita ditong hayop ka kung ayaw mong mapatay kita. Pasalamat ka at anak kita
kung hindi, iwan ko na lang." Pagkatapos nito sabihin ang mga katagang iyon ay
hinila siya nito palabas ng bahay. Pagod na napapikit si Hera ng mga mata at
napahawak sa naninikip na puso. She's wondering if she can die from too much pain.
Nakaupo lang si Hera sa labas ng kanilang bahay at blangko na nakatingin sa harap.
Sa sobrang sakit na kaniyang nararamdaman ay hindi mapigilang mamanhid ng kaniyang
puso at katawan. Wala ring kahit na isang luha na tumulo sa kaniyang mga mata.
Parang pagod na pagod na ang kaniyang katawan sa punto na tinatanggap na lang nito
ang lahat ng sakit. Nang gumabi na ay nagsimulang maglakad si Hera paalis ng
kanilang bahay. Hindi niya alam kung saan siya pupunta ngayon. Blangko ang kaniyang
isipan at gusto na lang niyang magpahinga sa sakit na kaniyang nararamdaman.
Deserve ba talaga niya na tratuhin nang ganito? Kahit kailan ay wala siyang
tinapakan na tao o sinaktan sa buong buhay niya. Naging mabait siya mula bata siya
hanggang paglaki kaya bakit? Why is she suffering to the point that it's almost
pointless living in this world? It's like living right now is a curse. "Hey!"
Napatingin si Hera sa harap nang may sumigaw sa kaniya. Sumalubong sa kaniya ang
isang itim na mamahaling kotse. Napatingin siya sa tao na sumigaw sa kaniya at
napakurap nang makita si Lucas na nakakunot ang noo. Nang makita siya nito ay
nanlaki ang mga mata ng lalaki sa gulat at kaagad na lumapit sa kaniya. "Hera! What
the hell happened to you?" gulat na sambit ng lalaki at hinawakan ang kaniyang
magkabilang braso. Hindi sumagot si Hera at blangko lang na nakatingin sa mga berde
nitong mga mata na puno ng pag-aalala. While staring at his eyes full of worry, a
tear suddenly fell down her left eye followed by another and another until she
doesn't realized anymore she's finally crying. Humagulgol siya sa harap ng lalaki
at kahit na naguguluhan si Lucas ay niyakap niya nang mahigpit ang babae na puno ng
pasa ang mukha at may magulong buhok. Why are you staring at me with your eyes full
of worry? Is that fake too? Are you just like my Mother who treated me as if I'm
not her child?

Chapter 13🍄

Sa mga sandaling iyon, ang nasa isip lang ni Hera ang ipalabas ang lahat ng sakit
na kinimkim niya sa matagal na panahon. Nawalan na siya ng pakialam sa kaniyang
paligid. Ang gusto lang niya ay ang iiyak ang sakit at pagkapagod na nararamdaman.
Wala siyang pakialam kung yakap-yakap niya ngayon ang kaniyang Amo at parang bata
na umiiyak sa dibdib nito. Tila na blangko ang kaniyang isip. Pagod na pagod na ang
kaniyang puso kakaintindi sa ugali ng kaniyang Ina at mga kapatid. Kung ituring
siya ng mga ito ay parang hindi siya ng mga ito kadugo. Minsan din ay naisip niya
na baka nga hindi siya tunay na anak ng kaniyang Ina. Pero imposible rin naman kasi
iyon dahil kamukha niya ang kaniyang Ina at ang kaniyang kapatid na si Natalie. Isa
lang naman ang ibig-sabihin no'n, pamilya sila pero hindi pamilya ang turing ng mga
ito sa kaniya. Pilit na nilulunok ni Hera ang katotohanan na hindi siya parte ng
pamilya, na outcast ang turing ng mga ito sa kaniya. Pero ano nga ba ang magagawa
niya? Gusto lang din naman niya na makaramdam ng pagmamahal. Gusto lang din naman
niyang mahalin din siya ng kaniyang Ina kagaya nang pagmamahal nito sa kaniyang
dalawang nakakabatang kapatid. Noong namatay ang kaniyang Ama at napunta siya sa
kaniyang Ina at Stepfather, akala niya ay sasaya ulit ang kaniyang buhay kahit na
bago na ang kaniyang magiging Ama. Pero pangarap lang pala niya iyon. May dalawa
pala siyang kapatid na tinago ng kaniyang Ina noon. Noong naglayas ang kaniyang Ina
mahigit isang taon at nang umuwi ay malapit nang mamatay ang kaniyang Ama, tila ba
naghihintay ito ng tyempo para makalaya nang tuluyan. Pero kahit na masakit
tanggapin na may mga kapatid pala siya ay tinanggap pa rin ni Hera ang katotohanan.
Nangarap din siya na maging mabuting kapatid sa mga ito dahil kahit na magkaiba
sila ng Ama ay kapatid niya pa rin ang mga ito sa Ina. Pero siya lang pala ang may
planong ituring ang mga ito na kapatid. Lingid sa kaalaman ni Hera na hindi pala
siya gusto ng dalawa niyang nakakabatang kapatid. Hindi alam ni Hera kung bakit
nagpakatanga pa siya noon at maging sa ngayon. Likas na ata na ganito siya. Ang
magpaka martyr sa mga taong walang ginawang maganda kung hindi ang saktan siya.
Namana niya ata ito sa kaniyang Ama, na hanggang sa pagkamatay nito ay mahal pa rin
ang kaniyang Ina kahit na tinalikuran na siya nito at ilang beses na sinaktan.
Masakit man tanggapin ang katotohanan pero alam niya na darating ang araw na
makakalaya din siya sa kadena na pilit siyang hinihila pabalik sa kaniyang pamilya,
pamilya nga ba? O mga taong nanakit sa kaniya? Hindi niya alam, sa ngayon ay ayaw
lang muna niyang isipin pa ang mga taong iyon. She wanted her heart to rest, even
just for a while. Even if that means she has to completely shut off her mind and
focused on something that will greatly help her cope up with the pain. Ang bawat
pagkislap ng mga ilaw na nanggagaling sa sasakyan ang nakapukaw bigla sa kaniyang
isipan. Ang iba't ibang kulay ng mga ilaw samahan pa ng mga tunog nang pabusina ng
mga kotse ay mas lalong nagpapabuhay sa kaniyang isip. Hindi alam ni Hera kung
ilang minuto o oras na ba siya na nakatitig lang sa labas ng bintana at pilit na
ine-enjoy ang sarili sa pamamagitan ng pagtingin-tingin sa mga dumadaang kotse na
nasa harapan at nasa kaniyang gilid. The night is still young. Despite the rainy
night, Hera can still see people having fun on the side of the road. Maulan sa
gabing iyon dahil may low pressure area daw na papalapit. Mostly, ayaw niya talaga
na maulan. Dahil sa rason na hindi gumagana ang kaniyang utak kahit na anong pilit
niyang paganahin ito. Pero sa pagkakataong ito, she wonder why she finds the rain
comforting. Is it because she feels like the night sky was also considering her
feelings? She doesn't know. Pakiramdam ni Hera ay nakikiramay rin ang kalangitan sa
kaniyang sitwasyon ngayong gabi. Dalawang oras na ang nakakalipas mula noong
natagpuan siya ni Lucas na palakad-lakad sa gitna ng kalsada. Kung hindi lang
siguro magaling mag drive ang lalaki ay baka nasagasaan na siya nito. Mabuti na
lang talaga at aksidente siyang natagpuan ni Lucas, baka ay kung ano na ang
nangyari sa kaniya kung hindi siya natagpuan nito kung sakali at malala ay ma rape
pa siya habang wala siya sa kaniyang sarili. Tahimik na nakaupo si Hera sa
passenger seat ng kotse ni Lucas. Nakatingin lang siya sa labas ng bintana at hindi
umiimik. Kanina pa din sila pa ikot-ikot dito sa plaza na para bang nagpapalipas
lang sila ng oras at tila ba binibigyan siya ni Lucas ng oras para pakalmahin ang
kaniyang sarili. Ngayon na bumalik na siya sa kaniyang pag-iisip ay hindi niya
mapigilang mahiya dahil sa nangyari kanina. Sigurado siya na sobrang lakas nang
pag-iyak niya kanina nang matagpuan siya nito, at may gana pa talaga siya na
yakapin ang lalaki. Nakakahiya, ginamit niya din ang panyo ni Lucas para sa
kaniyang ilong. Sobrang dami na niyang utang sa lalaki at nahihiya na talaga siya
sa punto na hindi na niya ito matingnan. Napanguso na lang si Hera at mas lalong
humigpit ang pagkakakapit sa malinis na panyo ni Lucas na binigay sa kaniya bago
silang dalawa sumakay sa kotse nito. Bale, tatlong panyo na ng lalaki ang nagamit
niya. At ang lahat ng iyon ay sobrang bango at nakakagaan sa loob. Pero nahihiya pa
rin talaga siya. Like how dare she act like that towards her boss? It's
embarrassing. Kung puwede lang siguro e rewind and panahon ay ginawa na niya.
Nakakahiya talaga, gusto na lang niyang magpalamon sa lupa para hindi siya nito
makita. But still, hindi niya mapigilang humanga sa kaniyang Boss. Hera thought
that Lucas is not different from those wealthy people. 'Yong mga tao na sobrang
arte, pero bobo naman. "I see you're not crying anymore." Napaigtad si Hera nang
bigla na lang magsalita si Lucas na kanina pa nanahimik. Napalunok siya nang
paulit-ulit at pinigilan ang sarili na huwag lumingon sa lalaki na ngayon ay
nakatingin na sa kaniya. Ramdam niya ang mainit na titig nito na mas lalo pang
nagpapainit sa kaniyang magkabilang pisngi. "I-I didn't cry..." she mumbled softly
and tried so hard to not spare a glance at him. Napa ingles tuloy siya nang wala sa
oras. Halatang hindi lumaki sa Pinas ang lalaki dahil kahit kailan ay hindi niya
ito narinig na nagsalita ng Tagalog. Samahan pa ng accent nito na sa tuwing
sinasabi nito ang katagang no, ay nor ang kaniyang naririnig. Narinig ni Hera ang
pagtawa ni Lucas nang mahina. Ang mahina at malalim na pagtawa nito ay nagpadama sa
kaniya ng kiliti at kakaibang emosyon sa kaniyang loob. His deep tiny chuckles were
arousing and so good in her eardrums. "Oh really?" mapaglarong tukso ni Lucas kay
Hera na nagpanguso sa babae. Hindi siya sanay na ganito umakto ang kaniyang Amo,
but somehow, she finds his teasing comforting. Nakalimutan niya ang sakit na
kaniyang nararamdaman at pansamantalang sumaya kahit na saglit. "Yes po..." 'Yon
lang ang kaniyang sagot at nag-iwas na ng tingin sa lalaki. The way Lucas is acting
right now is so good to be true. Hera always see Lucas as a person who's always
emotionless and doesn't talk much. Hindi naman ito malamig pero hindi lang talaga
ito palasita. Hindi siya sanay at pakiramdam ni Hera kapag nagpatuloy pa na ganito
ang pag akto ng lalaki sa kaniya ay tuluyan nang sasabog ang kaniyang puso. Ah,
just why is he being playful and indifferent today? It makes me feel something I
shouldn't have felt. Iyon ang huli nilang pag-uusap bago nagpasiya si Lucas na
umuwi na sa mansyon nito. Halos mag alas dose na ng gabi nang makauwi na silang
dalawa. Sobrang daming sasakyan sa edsa na halos hindi na nga makausad ang sasakyan
ni Lucas. Mabuti na lang at hindi na sila na traffic pa at nakauwi na. Sobrang
bigat na rin kasi ng kaniyang talukap at parang bibigay na ang kaniyang katawan sa
antok. Pero syempre hindi niya hinayaan ang sarili na makatulog. Sobrang dami na
niyang kahihiyan na nagawa sa harap ni Lucas at ayaw na niyang dagdagan pa iyon.
Kaya kahit na parang bibigay na siya ay pinipisil talaga niya ang kaniyang para
hindi siya makatulog. "Go to your room and lock the door," may diin na saad ni
Lucas bigla na nagpatigil sa kaniya sa pag-akyat sa hagdanan. Nagtataka na lumingon
si Hera sa lalaki. Nakapamulsa ito habang may seryosong ekspresyon ang mukha.
Napalunok nang paulit-ulit si Hera dahil sa klase ng tingin na binibigay ni Lucas
sa kaniya. Kahit na naguguluhan ay tumango na lang siya. Kaagad na nagpaalam siya
sa lalaki at nagmamadaling umakyat sa pangalawang palapag. Sobrang lakas nang tibok
ng puso ni Hera habang binabaybay ang daan patungo sa kaniyang silid. Hindi niya
alam sa kaniyang sarili kung bakit ganoon na lang ang epekto ni Lucas sa kaniya.
Wala naman din siyang sakit para makaramdam nang ganoon. Nalilito siya dahil hindi
pa niya nararanasan ang ganito noon. Si Lucas lang ata ang nagpapaganito sa
kaniyang katawan na hindi niya maipaliwanag kung ano. Lucas both gave her these
dangerous and tempting vibes. Kahit na hindi man niya aminin ay guwapong-guwapo
talaga siya sa lalaki. Ito na ata ang pinaka guwapong lalaki na nakilala niya, pati
na rin pala si Sir Bryle na sobrang pogi rin. Napailing-iling na lang si Hera sa
naiisip at pumasok sa kaniyang silid para magpahinga. Kinaumagahan nang magising si
Hera ay magaan na ang kaniyang pakiramdam, hindi kagaya kahapon. Eh paano bang
hindi? Eh nasa panaginip lang niya naman si Lucas. Hindi alam ni Hera kung bakit
bigla na lang niyang napaginipan ang lalaki. Kakaiba ang mga galaw nito na hanggang
ngayon ay hindi niya pa rin mapigilan pamulahan ng magkabilang pisngi sa tuwing
naaalala niya ang Lucas sa kaniyang panaginip. He's way too different to the point
that she started having butterflies. Wala siya sa kaniyang sarili nang bumaba siya
papunta sa kusina para magluto ng umagahan ni Lucas. Palaging pumapasok sa kaniyang
isipan ang kaniyang napaginipan kaya napatulala na lang siya minsan. Mabuti na lang
din at hindi nasunog
ang kaniyang mga niluto. Napabuntong hininga na lang si Hera at kinuha ang upuan
para gawin iyong patungan. Tumayo siya sa upuan para maabot ang bagay na kaniyang
gagamitin para sa pagluluto na hindi niya maabot. Maliit kasi siya at hindi niya
abot ang mga kagamitan na nasa loob ng hanging cabinet. Malapit na sana niyang
maabot iyon nang bigla na lang gumalaw ang upuan. Napasigaw si Hera sa takot pero
bago pa man tumama ang kaniyang katawan sa matigas na sahig ay may bigla na lang
sumalo sa kaniya. And because she's shocked of the sudden slipped of the chair, her
whole body, specifically her whole weight was put into the person who caught her.
Causing for the both of them to fall down. Mariin na napapikit si Hera ng kaniyang
mga mata at hinanda ang sarili sa impact ng kaniyang pagkahulog. Pero lumipas ang
ilang segundo ay walang sakit na dumaan sa kaniya. Dahan-dahan na binuksan niya ang
kaniyang mga mata at nagulat nang sumalubong sa kaniya ang napakalapit na mukha ni
Lucas. Ilang dangkal na lang at maghahalikan na silang dalawa. Seryoso ang mga mata
ni Lucas habang nakatingin sa kaniya pabalik. Napahigit si Hera ng kaniyang hininga
at mabilis na umupo. Hindi niya namalayan na nakapatong na pala siya sa kaniyang
Amo. Gosh! Another kahihiyan na naman. Hindi napigilan ni Hera na mapatakip ng
kaniyang mukha gamit ang kaniyang palad. Nahihiya siya sa mga nangyayari. Kung
hindi lang sana siya tanga ay hindi sana siya mahuhulog ay sasaluhin ng kaniyang
Amo. Gusto na lang niyang magpalamon sa lupa sa sobrang kahihiyan. Wala sa sarili
na gumalaw si Hera, dahilan nang pagdaing ni Lucas bigla. Natigilan si Hera nang
marinig ang pagdaing ng lalaki, na tila ba nahihirapan ito. Mabilis na inalis niya
ang dalawa niyang palad sa pagkakatakip sa kaniyang mukha at kinakabahang tumingin
kay Lucas. Natatakot siya na baka nabagok ng lalaki ang ulo nito sa sahig dahil sa
pagsalo nito sa kaniya. Sumalubong sa kaniya mga mata ang pulang-pula nitong mukha.
He looks like he's suffering that makes Hera even more nervous. "S-sir Lucas... A-
ayos lang po ba kayo?" nag-aalala niyang tanong sa lalaki at sinubukang gumalaw.
Because of what she did, Lucas growled and held the side of her waist tightly. Mas
lalong lumakas ang tibok ng puso ni Hera nang may maramdamang tumutusok sa kaniyang
gitna. "Stay still, damn it!"

Chapter 14🍄

Blangko ang isip ni Hera at hindi alam

kung ano ang gagawin. Nakapatong

pa rin siya sa kaniyang Amo at hindi

magawang igalaw ang kaniyang

katawan. Nakatitig lang siya sa hubad

na katawan ng lalaki na ngayon ay

sobrang lapit na sa kaniyang mga

mata. Ang hugis ng katawan nito at

ang mga muscles ay parang gawa ng

isang diyos sa sobrang perfect no'n sa

kaniyang paningin. Hindi alam ni Hera

kung bakit ay bigla na lang nanuyo

ang kaniyang lalamunan habang

nagtatagal ang kaniyang mga mata

do'n. Hindi ito ang pinaka unang

beses na nakita niya ang katawan ng

lalaki. Noong unang nagpunta si Hera

dito sa mansyon ay nakita na niya ang

katawan nito. Pangalawang beses na

ito pero hindi niya pa rin maiwasan mapatulala talaga. Kung ihahambing

niya ang katawan ni Lucas sa mga

lalaki na modelo na nakikita niya sa

magazine ay masasabi niya sa

kaniyang sarili na mas maganda ang

hugis ng katawan ng binata at mas

masarap sa mata. Ano kaya ang

pakiramdam kung hahawakan ko ang

walong bukol na mga ito? Mabilis na

winaksi ni Hera ang malaswang

imahinasyon na pumasok sa kaniyang

isip. Kahit na gustong-gustong niyang

hawakan ang katawan nito ay hindi pa

rin talaga puwede. Amo niya ang

lalaki at sobrang kinis ng katawan

nito, mas makinis pa ata sa kaniya.

Baka kapag hinawakan niya ang lalaki

ay palayasin siya nito- Natigilan si

Hera nang may maramdaman na

kakaiba sa kaniyang bandang puwet.

Parang may matigas na bagay ang tila

gustong makawala at tumusok.

Kumunot ang kaniyang noo at hindi

mapigilang igalaw ang balakang. Sa

kaniyang pag galaw ay mas lalong

nasentro ang matigas at may

kalakihan na bagay na iyon sa

kaniyang gitna. Nakasuot siya ngayon

ng bestida at sa loob no'n ay maikli at

manipis na short. Kaya damang-dama

niya talaga ang bagay na tumutusok

sa kaniya. Ang tanong kung ano iyon?

Nakaupo lang naman siya sa katawan

ng kaniyang Amo. Bakit sobrang puno

ng bulsa nito? Igagalaw na sana ni

Hera ulit ang kaniyang balakang nang

mariin na hinawakan siya ni Lucas sa

magkabila niyang gilid. Napatingin

siya sa lalaki dahil sa ginawa nito at

napalunok ng laway nang sumalubong sa kaniyang paningin

ang nahihirapan nitong mukha. Kahit

na seryoso ang mukha ng lalaki at

mukhang galit ay nakikita pa rin ni

Hera sa ekspresyon nito na nasa hindi

magandang lagay ang lalaki. Bigla

tuloy siyang kinabahan. Medyo

malakas ang impact nang pagkahulog

niya kanina. Baka nabagok ang ulo

nito at mamatay. Aalis na sana si

Hera pero hindi siya hinayaan ng

lalaki. Mas lalong dumiin ang

pagkakatutok ng matigas na bagay na

iyon sa kaniyang gitna. Wala sa sarili

na napaungol nang mahina si Hera

nang makaramdam ng kakaibang kiliti

na dumaloy sa kaniyang katawan.

"Uhm.." ungol ulit ni Hera at mas

lalong dinin ang sarili sa matigas na

bagay na iyon. Kahit na hindi niya

alam kung bakit nakakaramdam siya

ng kiliti ay hindi na iyon ang

nangunguna sa kaniyang isipan. Ang

gusto lang niya ngayon ay

makaramdam ulit ng kiliti kahit na

ibaon niya ang kaniyang sarili sa

matigas na bagay na tumutusok sa

kaniyang gitna. Habang ginagawa

niya iyon ay napahinto si Hera nang

maramdaman ang mas lalong paglaki

ng bagay na iyon. Hindi lang iyon,

naramdaman niya rin na parang

nanginginig na ang buong katawan ng

kaniyang Amo. Mabilis pa sa cheetah

na binuksan ni Hera ang kaniyang

mga mata at tiningnan ang mukha ni

Lucas. Kumabog nang pagka lakas-

lakas ang kaniyang puso nang makita

ang ekspresyon ngayon ng lalaki.

Pulang-pula ang buong mukha nito

habang madilim at may kakaibang

emosyon na nakatingin sa kaniya.

Nakakuyom ang palad nito na

nakataas sa bandang labi. "Fuck Hera,

you're driving me crazy" untag ng

lalaki sa kaniya at bago pa man siya

makasagot ay hinawakan nito ang

kaniyang batok at hinila siya papalapit

sa katawan nito. "Teka lang-" "Sh,

I'm hard right now. If you keep talking

I might bang you here in the kitchen."

Mabilis pa sa alas kuwatro na tinikom

ni Hera ang kaniyang labi. Why does

he mean bang? Does he mean he'll

have sex with her? Nanlaki ang mga

mata ni Hera sa gulat habang ang

lalaki ay seryoso at madilim pa rin ang

mukha habang nakatingin sa kaniya

pabalik. Nagsimulang nag panik ang

loob ni Hera nang mapagtanto kung

ano ang sinabi ng lalaki. Hindi niya

alam kung bigla na lang sinabi Lucas

iyon. Wala naman siyang ginawa at

hindi naman niya inakit ang lalaki. So

bakit? Gusto nang kumawala ni Hera

sa pagkakahawak ni Lucas sa kaniya.

Sobrang lapit pa rin ng kanilang

mukha na ilang dangkal na lang ay

magka kahalikan na sila. Napalunok

ulit si Hera kasabay nang pamumula

ng kaniyang magkabilang pisngi. She

wanted to leave already and stand up,

especially that this thing below her

keeps poking on her pussy! Kahit na

nahihiya si Hera at halos nanigas na

sa itaas ng kaniyang Amo ay pinilit

niya ang sarili na itanong ang kanina

pa bumabagabag sa kaniyang isipan.

"B-by the way S-sir L-Lucas, bakit po

punong-puno ang bulsa mo?" Tukoy ni

Hera doon sa matigas na bagay na

nasa kaniyang bandang puwetan.

Wala naman siyang maisip na ano

maliban na lang sa bulsa ng lalaki.

Baka ay mahilig talaga ito na

maraming gamit sa bulsa nito- "What

do you mean my pocket is full? It's my

dick sweetheart." Pakiramdam ni Hera

ay binagsakan siya ng isang timbang

malamig na tubig na punong-puno ng

ice. Laglag panga na napatitig siya

kay Lucas na may multong ngisi sa

labi. Just looking at your expression

right now makes me so hard, I wanna

fuck you.' Hindi pa nga nakaka get

over si Hera sa narinig ay dinagdagan

na naman iyon ng lalaki. Gustong

maiyak ng babae sa sobrang

kahihiyan na nararamdam niya

ngayon. Hindi naman niya inaasahan

na pagkalalaki pala ni Lucas ang

tumutusok sa kaniyang pagkababae.

May gana pa talaga siya na gumiling

kanina. No wonder Lucas said he

wanted to fuck her.. "'S-sir, let me go.

A-aalis na po ako-" "No." Nanlaki ang

mga mata ni Hera nang hindi siya

payagan ni Lucas. Nagsimulang

tumaas baba ang kaniyang dibdib sa

pinaghalo-halong emosyon. "Pero-"

"After turning me on like this, you'll

just left me hanging? No, sweety.

You'll help me with this." Gulong-gulo

si Hera at hindi maintindihan ang

sinabi ni Lucas. Magtatanong pa sana

ulit siya pero natigilan nang idiniin ni

Lucas ang matigas na bagay sa

kaniyang gitna na nagparamdam na

naman sa kaniya ng kakaibang kiliti.

"A-ahh..." Nagsimulang manginig ang

kaniyang buong katawan at hindi niya

mapigilang mapaungol nang

magsimulang umulos ang lalaki mula

sa kaniyang ibaba. Binitawan nito ang

kaniyang batok at binalik ulit ang

malaki at mainit na palad sa kaniyang

magkabilang gilid. At doon ay mas

bumilis ang pag-ulos ng matigas na

pagkalalaki nito sa kaniyang

pagkababae. "U-uhh, S-sir Lucas-"

"Hmm? You like it?" Hera bit he lips

tightly and closes her eyes. Does she

like it? She doesn't know. Kakaiba ang

kiliti na pinaparamdam sa kaniya ng

lalaki ngayon. She never felt this kind

of sensation before. Nakakainit ng

katawan at nakakablangko ng isip.

Diin na diin ang matigas na

pagkalalaki sa kaniyang manipis na

short na kung wala lang siguro iyon ay

baka pumasok na ang pagkalalaki ni

Lucas sa kaniya. Nababaliw siya sa

kiliti na dulot nang pag galaw nito na

kahit alam ni Hera na mali ang

kanilang ginagawa ngayon ay wala na

siyang pakialam. Ang gusto lang niya

ay bilisan ng lalaki ang pag galaw. She

felt Lucas move and before she knew

it, Lucas grabbed the back of her head

and kissed her hard on her lips.

Nagulat si Hera at natigilan dahil sa

ginawa ng lalaki. It's her first kiss and

to think that it will be her boss wholl

get it is making her feel butterflies.

Open your mouth. Walang nagawa si

Hera kung hindi e bukas ang kaniyang

mga labi at hayaan ang lalaki na

halikan siya. Lunod na lunod na siya

sa kakaibang kiliti na dala ng

paggalaw nito at ang ibayong sarap

na dulot rin ng mga halik ng lalaki. Sa

mga sandaling iyon ay pareho silang

dalawa ni Lucas na nagpakalunod sa

init ng kanilang mga katawan. Kahit

na hindi naman sila nakahubad at ang

kanila lang ginawa ay mapusok na

halikan at pag galaw ng kanilang mga

kasarian ay nakarating pa rin sila sa

langit. Pawisan at hinihingal ang

dalawa nang pareho silang labasan.

Basang-basa ang pakiramdam ni Hera

lalo na sa kaniyang pagkababae. Ang

kaninang matigas na ari ni Lucas na

tumutusok sa kaniyang gitna ay lumiit

pero ramdam niya pa rin na malaki ito.

Hapong-hapo na napasandal si Hera

sa kaniyang Amo. Hindi niya inaakala

na magagawa niya ito. At sa lahat ng

tao ay sa amo niya pa talaga. Kaya

bago pa man siya patayin nang

tuluyan ng kahihiyan na kaniyang

nararamdaman ay pinilit niya ang

sarili na umalis sa pagkakaupo sa

pagkalalaki ni Lucas. Nanginginig ang

kaniyang mga binti na para bang

matutumba na siya kung hindi siya

mag-ingat. Nang tingnan ni Hera ang

pagkalalaki ni Lucas ay mas lalo

siyang nahiya nang makita na basa

iyon. Tumayo rin si Lucas kagaya niya.

Napayuko si Hera at napakagat na

lang ng kaniyang labi. Akala niya ay

iwan na siya nito pero laking gulat na

lang niya nang kargahin siya ng lalaki

at nagsimula itong maglakad. "Sir-"

"Don't talk, l bring you to your room."

Hera bit the inside of her cheek and

looked away. Why the heck is he

acting like this? Mariin na pinikit ni

Hera ang kaniyang mga mata at

palihim na pinagalitan ang

nagwawalang puso. Since she knows,

falling to her boss won't do any good.

Mabilis lumipas ang araw at natagpuan na lang ni Hera ang

kaniyang sarili sa labas ng mansyon,

nagdidilig ng mga halaman habang

tulala pa rin sa kawalan. Kahit na

ilang araw na ang nakalipas ay

malinaw na malinaw pa rin sa

kaniyang isipan ang nangyari sa

kusina. Hanggang ngayon ay hindi pa

rin ito mawala-wala sa kaniyang isip.

Simula rin nang mangyari iyon ay

iniiwasan na niya si Lucas at kapag

naman kakain ang lalaki ay tatahimik

lang siya at hindi talaga titingin sa

banda nito. Sa kanilang dalawa ay

mukhang siya na lang ang hindi pa

naka move on. Okay lang naman ang

lalaki at parang wala lang ang

nangyari sa kanila. Siya lang talaga

ang hindi maka move on at pati sa

kaniyang panaginip ay naglalaro pa rin

ang imaheng iyon. Normal lang naman siguro na hindi kaagad siya

maka get over sa sitwasyon na iyon.

First kiss niya iyon at first time niyang

makaramdam nang ganoon. Habang

ang lalaki ay iwan niya na lang. May

karapatan naman siguro siyang

umarte ng ganito. At dahil ilang araw

na ang nakalipas ay napapansin din

niya na hindi na umaalis si Lucas sa

mansyon. Palagi lang ito sa silid nito

o hindi kaya sa boxing gym nito.

Palagi rin niyang nakikita ang lalaki na

walang danmit pang itaas kaya paano

siya makaka-move on? Napailing-iling

na lang si Hera at mas binilisan ang

kaniyang galaw. Malapit ng mag alas

kuwatro at magluluto pa siya. Mabilis

na tinapos niya ang kaniyang

pagdidilig sa mga halaman at nang

matapos na siya ay napapahid na

lang siya ng kaniyang pawis. "Hays,

bukas ulit, nakangiti niyang wika at
tatalikod na sana nang may tumawag

sa kaniya. Hera!" Nanlaki ang mga

mata ni Hera nang makita ang

nakababatang kapatid na lalaki.

Magkasalubong ang kilay ni Nathan

habang galit na naglakad papunta sa

gate ng mansyon. "Buksan mo ito!

Mag-uusap tayo!" Nagsimulang

bumilis ang tibok nang kaniyang puso

sa inaasta ngayon ng kapatid. Hindi

na siya nag sayang pa ng oras at

kaagad na binaba ang sprinkler na

dala-dala. Naglakad siya papunta sa

gate at binuksan iyon. "Nathan ano

ba! Ba't ka sumisiga-" Hindi na niya

natuloy ang sasabihin niya sana nang

marahas na hilain siya ni Lucas sa

braso. "Anong ginawa mo kay

Natalie?" galit na tanong ng kaniyang

kapatid, kulang na lang ay sapakin sya nito. Napakagat na lang si Hera ng kanyang
labi. Why is this jerk here?

Don't tell me aabusuhin na naman ako ng mga ito??

Chapter 15🍄

Nakatingin pa rin si Hera sa galit na mukha ng kaniyang nakababatang kapatid na

lalaki na si Nathan. Hindi niya alam kung saan ba siya magugulat. Sa galit ba na
mukha nito o sa ugaling pinapakita ng lalaki ngayon sa kaniya. Hindi niya ine-
expect na dahil lang sa ginawa niya kay Natalie ay susugod ang lalaki dito sa
kaniyang pinagtrabahuhan. Wait, how did he even know she's working here? Kumunot
ang noo ni Hera at pinagkrus ang dalawang braso sa ilalim ng kaniyang dibdib. Kung
tama pa ang kaniyang pagkakaalala, wala siyang kahit ni isa sa kaniyang pamilya na
sinabihan kung saan ang insaktong address ng mansyon ni Lucas. Wala rin ang kapatid
na lalaki sa mga panahong na hospital siya. Impossible rin na sinabi ni Lucas sa
mga ito ang lokasyon ng kaniyang bahay dahil tinatanong din siya ng mga ito noon.
Nakapagtataka pero wala naman siyang mapapala kung mas lalo siyang magduda sa
kapatid. Kung tanungin niya man ito ay tiyak na hindi siya nito sasagutin. Bagkos
ay baka murahin lang siya nito pabalik dahil sa kaniyang ginawa sa kakambal nito.
"Anong ginagawa mo dito Nathan?" Imbes na sumagot sa tanong nito, ay sinagot niya
rin ito ng isang tanong. Malapit ng mag gabi at malayo ang lugar na ito sa kanilang
bahay. Kung maabutan man ito ng gabi ay baka sa daan ito matutulog. Ayaw naman
niyang patulugin ang kapatid sa mansyon ni Lucas. "Mag gagabi na Nathan, kung may
gusto ka mang pag-usapan natin, bukas na lang–" "Ang kapal talaga ng mukha mo eh
no? Matapos mong sampalin si Natalie ay lumayas ka kaagad?" Natigilan si Hera sa
naging tanong ng kapatid. Pinakiramdaman niya ang sariling puso at nang walang
maramdamang sakit ay nagpakawala siya ng pagod na hininga. Sa tuwing naririnig niya
ang mga masasakit na salita ng kaniyang Ina at mga kapatid ay sumisikip kaagad ang
kaniyang puso at hindi siya makahinga nang maayos. Pero ngayon, nang marinig ang
mga salita ng kapatid na lalaki ay walang nagbago sa kaniyang puso. Parang namanhid
na ito at napagod na rin sa wakas. Hindi na siya nakaramdam ng sakit na para bang
nasanay na nga siya ng tuluyan. Hera doesn't know if she should be happy or sad
about it. Durog na durog na ang kaniyang puso at kahit na ano siguro ang kaniyang
gawin ay hindi na ulit siguro babalik sa dati ang itsura ng bagay na hanggang
ngayon ay nagpapabuhay sa kaniya. Imbes na makinig sa mga sasabihin ng kapatid ay
tumalikod na lang si Hera. Walang silbi kung makikinig pa siya dito. Total hindi
naman pamilya ang turing ng mga ito sa kaniya. Hindi naman siguro kawalan sa kaniya
kung mawala ang mga ito nang tuluyan sa kaniyang buhay. Total ay nabuhay naman siya
ng ilang mga taon na walang kahit ni isang nag-alaga sa kaniya at tinuring siya na
parang isang pamilya. Noon, sa tuwing nagkakasakit siya ay siya lang din ang nag-
aalaga sa kaniyang sarili. Maging ang kaniyang kaarawan ay siya lang din ang
nakaalala. Sa tuwing may masayang okasyon na nangyayari sa buhay o hindi kaya ay
magbabakasyon ang mga ito, palagi siyang naiiwan na para bang hindi siya nag e-
exist sa buhay ng mga ito. Masakit. Ilang beses na rin niyang sinabi sa sarili na
sumuko na. Pero ayaw niya munang bumitaw at bigyan ulit ang mga ito ng isa pang
pagkakataon. Pero ilang pagkakataon na ba ang sinayang ng mga ito? Nang dahil sa
kaniyang pagsampal kay Natalie at ang pambubugbog ng kaniyang Ina noong isang araw
lang ata siya natauhan. Mabuti naman, at hindi na siya magpapakatanga sa mga ito.
"Please lang Nathan. Pagod na pagod na ako, umalis ka muna bago pa malaman ng amo
ko na may ibang tao." Sinubukan niyang pakiusapan ang kapatid pero dahil ata sa
kaniyang pagbanggit sa kaniyang Amo ay mas lalong naging masama ang mood ng
nakababatang kapatid. "Talaga Hera? Baka kaya gusto mo akong paalisin dito dahil
aakitin mo ang boss mo. Ang landi mo talagang babae ka. Mabuti na lang pinalayas ka
na ni Mom. Baka mahawaan pa si Natalie sa pagiging malandi mo!" malakas na sigaw ni
Nathan sa kaniyang kapatid. Napapikit na lang si Hera ng kaniyang mga mata at pilit
na pinapakalma ang sarili. Tumingin siya sa lalaki at sinamaan ito ng tingin.
"Ano'ng pinagsasabi mo diyan Nathan? Maayos akong nag t-trabaho rito. Huwag mo
naman sanang gawing masama ang trabaho ko–" "Totoo naman sinabi ko ah? Malandi ka
kaya inakit mo ang boss mo para bigyan ka ng malaking pera. Akala mo ba hindi ko
nakita ang cheke na binigay ng Amo mo kay Mom? You're such a whore. Good thing
you're not my–" Hindi na natuloy ng lalaki ang sasabihin sana nito nang maputol ito
dahil sa kaniyang pagsampal. Sa sobrang lakas nang pagsampal niya sa kaniyang
kapatid ay maging ang kaniyang palad ay namanhid na rin sa sakit. Napakagat na lang
si Hera ng kaniyang labi habang nakatingin pa rin sa kapatid na hawak-hawak ang
pisngi na kaniyang sinampal. Nanlalaki ang mga mata nito tila ba hindi ito
makapaniwala na sinampal niya ito. Nagulat siguro ito dahil sa kaniyang pagsampal.
Bakit pa ba ito magugulat? Narinig nito 'di ba na sinampal niya si Natalie kaya ito
nagpunta dito? What's so shocking about her slapping her own siblings? She had
enough. Hindi niya pinansin ang mga pambabastos ng mga ito sa kaniya noon, pero
hindi niya hahayaan ang sarili na maubos dahil lang sa mga ito. It might be too
late to let go of her family now but it's never been to late to defend and fight
for herself. This bastard needs some beating. "Isa pang malandi Nathan at
kakalimutan kong kapatid kita. Pasalamat ka at hindi ako kagaya ng Ina at kapatid
mo, baka hindi lang sampal ang abutin mo sa akin." Matapos niyang sabihin ang mga
katagang iyon ay mabilis na iniwan niya ang kaniyang kapatid sa labas. Hindi na rin
siya nag-abala na lingunin pa ito. For what? She needs to stop her own fantasy of
becoming a member of that family. Kahit kailan ay hindi siya ituturing ng mga ito
na pamilya. Even if it hurts, she needs to accept it, even if it's little by
little. Moving on is not always that easy and fast right? She's sure she'll be able
to get over this, even if it takes thousands of tears. "What's wrong with your
face? Did you cry?" Napaigtad si Hera nang sa kalagitnaan ng kaniyang pagsasalin ng
wine sa baso ni Lucas ay bigla na lang itong nagtanong. Napalunok siya at wala sa
sarili na napatingin sa lalaki na sobrang lapit na pala sa kaniya. Nakakunot ang
noo ng lalaki habang titig na titig sa kaniya. Ang mga titig nito ay kakaiba sa
usual na mga titig nito. Parang may halong pag-aalala pero ayaw naman niyang mag-
assume. Nag-iwas siya ng tingin sa lalaki at kaagad na lumayo nang masalinan na
niya ang baso nito. "H-hindi po sir..." mahina ang boses na wika niya. Umiyak kasi
siya buong magdamag kagabi. Hindi siya makatulog at umiiyak lang, kaya hito ang
resulta. Magang mga mata at mukha. Hindi naniwala si Lucas sa kaniyang sinabi at
hinila pa siya pabalik. Nang lumapat ang mainit at malaking palad ng lalaki sa
kaniyang pulso ay nakaramdam siya ng kakaibang kiliti at spark. Napangiwi si Hera
nang hindi pa nakuntento ang lalaki sa paghila sa kaniya at hinapit pa talaga ang
kaniyang bewang. "Stop lying. Tell me the truth or else..." Bumaba ang tingin ng
lalaki sa kaniyang bandang dibdib dahilan nang paglunok niya nang paulit-ulit.
Memories from what happened before started flashing inside her mind. "F-fine!
Nanuod lang po ako ng drama kagabi kaya ganito mga mata ko," she lied. Tumaas ang
kilay ni Lucas, halatang napansin na nagsisinungaling siya. Wala sa sarili na
napanguso na lang si Hera. Sa lahat ng tao na kaniyang nakasalamuha at nakasama ay
si Lucas ang may pinaka matigas ang ulo sa lahat. Iwan niya ba pero natitigasan
talaga siya sa ulo nito. "How stubborn." Kumunot ang kaniyang noo nang tinulak ng
lalaki ang mga pagkain na nasa harap nito papunta sa gitna ng table. Napasigaw na
lang siya sa gulat nang kargahin siya nito at pinaupo sa lamesa kaharap nito.
Nanuyo ang lalamunan ni Hera nang tumama ang kaniyang tuhod sa dibdib ng lalaki.
Napatingin ang lalaki sa kaniyang tuhod at hinawakan iyon. Nagsimulang bumilis ang
pintig ng kaniyang puso nang suwabeng paghiwalayin ng lalaki ang kaniyang mga hita
para hindi tumama ang kaniyang tuhod sa dibdib nito. At dahil hindi ganoon ka taas
ang kaniyang sayang suot ay lumihis ito, dahilan nang paglitaw ng kaniyang mga
hita. Nang bumaba ang mga mata ni Lucas doon ay kaagad na tinakpan niya ang parte
na iyon gamit ang dalawang kamay. "Don't look!" wala sa sarili na napa English
tuloy siya. Tumaas ang gilid ng labi ni Lucas dahil sa kaniyang ginawa at pag sigaw
na lang bigla. "I won't, don't worry," natatawang wika ng lalaki. Hera sighed in
relief. Tumayo si Lucas mula sa pagkakaupo, dahil dito ay magka level na ngayon ang
kanilang paningin. Mas lalong nagwala ang kaniyang puso nang hawakan ulit ng lalaki
ang kaniyang balakang. "S-sir Lucas... What are you doing?" Hera asked in a low
tone. Wala na ngayon ang ngisi sa labi ng lalaki. Titig na titig lang ito sa kaniya
na para bang may kung anong nangyayari na sa isip nito. Itinaas ni Hera ang
kaniyang dalawang palad nang mas lalong nilapit ng lalaki ang katawan sa kaniya.
Hinawakan niya ang dibdib nito at tinulak. "I don't know either. What did you do to
me? You've been making me crazy in the past days," he whispered sensually and
leaned closer to her ear. Hera closes her eyes tightly when Lucas starts nibbling
her earlobe. Humigpit ang kaniyang pagkakakapit sa lalaki dahil sa ginagawa nito.
Nagsimulang uminit ang kaniyang buong katawan nang maramdaman ulit ang pamilyar na
kiliti na kaniyang naramdaman noong nakaraang may nangyari sa kanilang dalawa. "S-
sir Lucas..." She was stopping him but why does that feel she's moaning his name?
Hindi na alam ni Hera kung ano ang gagawin nang bumaba ang mainit na labi ng
kaniyang Amo papunta sa kaniyang leeg. Winaksi ng lalaki ang kaniyang mahabang
buhok para hindi iyon maging sagabal. He started planting soft kisses on her neck
down to her shoulder. Halos kulay puti na ang mga kamao ni Hera sa sobrang higpit
ng pagkalakuyom
ng mga iyon. Gusto niyang itulak ang lalaki dahil nasa lamesa silang dalawa ngayon
pero ayaw makinig ng kaniyang katawan. Hera doesn't know why but every time Lucas
touch her, she became under his influence and spell. Sa tuwing hinahawakan siya ng
lalaki, ang gusto lang niya ay ang hindi humiwalay dito. Just what is happening to
me? "Tell me Hera... Am I immoral for wanting to fuck you ever since you got here?"
Instead of answering, Hera bit her lips to stop herself from making lewd sounds.
From kissing, Lucas started sucking her sensitive spots and leaving red marks. It
makes her whole body even more hot than she already is. "I...I" Tumaas ang labi ng
lalaki papunta sa kaniyang nakaawang na bibig at mariin na sinakop siya ng halik.
Hera couldn't stop herself anymore and moan inside his mouth as his skillful tongue
entwined against hers. Napahawak si Hera sa buhok ng lalaki at doon kumapit. Hindi
niya masabayan ang mga halik ng lalaki. It's intense and hot. Nang maghiwalay ang
kanilang mga labi ay pinagtagpo ng lalaki ang kanilang mga noo. Lucas held her the
side of her waist tightly. "Tell me..." Napapikit na lang si Hera ng kaniyang mga
mata at hindi alam kung ano ang isasagot sa lalaki. She doesn't know whether that's
immoral or not. All she wants right now is to feel him too. Napaawang ang kaniyang
labi nang pinasok ni Lucas ang kaniyang kamay sa loob ng kaniyang saya. Nagsitaasan
ang kaniyang mga balahibo sa katawan nang lumapat ang mainit at medyo magaspang na
palad ng lalaki sa kaniyang hita at hinaplos haplos iyon. Mas lalong nanginig ang
kaniyang buong katawan habang nakaupo pa rin sa lamesa nang tumama ang kamay ng
lalaki sa kaniyang panty. Lucas froze when he felt something the same time Hera
buried her red face into Lucas' neck. "You're dripping wet."

Chapter 16🍄

"Uh." Hindi alam ni Hera kung ano

ang sasabihin sa sitwasyon na ito.

Pulang-pula ang kaniyang buong

mukha sa pagkahiya. Hindi lang dahil

sa init na kaniyang nararamdaman

kung hindi rin sa hiya nang suwabeng

sabihin ng lalaki ang mga katagang

iyon. Pakiramdam niya ay ito na ata

ang pinaka nakakahiyang nangyari sa

tanang buhay niya. She never felt this

embarrassed before, and what's

worse is it was her boss who made

her feel like this. Gusto na lang niyang

itulak ang lalaki at lumayo. Pero ang

kaniyang katawan ay iba naman ang

sinasabi. Lucas was still caressing

her pussy. Na mas lalong

nagpapabasa sa kaniyang

pagkababae at mas lalong

nagpapainit sa kaniya. Hindi siya makagalaw dahil mahigpit na hawak

ni Lucas ang kaniyang balakang. Hindi

rin niya magawang pagdikitin ang

kaniyang mga hita dahil nasa

kaniyang gitna ang lalaki. Napasandal

na lang siya sa matigas na dibdib ni

Lucas at dinama ang kakaibang sarap

at kiliti nang bawat pag hagod ng mga

daliri ng lalaki sa kaniyang babae.

Hindi pa siya nakaramdam nang

ganitong sarap noon. Ngayon lang

talaga. Hindi niya masasabi na ayaw

niya sa kakaibang sarap na dulot ng

kaniyang Amo, hindi rin niya masabi

sa kaniyang sarili na gusto niya iyon.

Nahihiya siyang aminin ang

katotohanan. "S-si. Please." Mariin

na napapikit siya ng kaniyang mga

mata at napahawak sa lamesa. Sa

sobrang higpit nang pagkakahawak

niya ay hindi niya mapigilang

masaktan. Pero kaagad na natabunan

ang sakit na iyon ng sarap nang

paghiwalayin ng lalaki ang pisngi ng

kaniyang babae. Dahilan nang

paglitaw ng kaniyang tingin. Her

thighs started to tremble as the cold

air embraced her clit. Mas lalong

nagwala ang kaniyang puso sa loob

ng kaniyang dibdib. "Please what?"

Lucas asked teasingly and started

rubbing the little thing in the middle of

her pussy. Nanginig ang kaniyang

buong katawan at parang maihi na

siya nang idiin ng lalaki ang dalawang

daliri sa kaniyang tingil at paulit-ulit na

ginalaw iyon. Halos mawala na sa

sarili si Hera habang dinadama ang

kakaibang sensasyon na ngayon lang

niya naranasan. "S-sir.." Hindi na niya

napigilan ang kaniyang sarili at

nagsimula na siyang umungol. Hindi

na talaga mapigilan ang pagsakop ng

libog at kakaibang emosyon sa

kaniyang buong katawan. Nang dahil

sa kaniyang pag-ungol ay mas lalong

ginalingan ni Lucas ang kaniyang

ginagawa. The way his fingers teased

her clit is mind-blowing. His move

were sharp and expert. As expected

of someone who brings different

woman every night in the past. "Moan

louder he whispered and started

kissing her shoulders. Napakagat si

Hera ng kaniyang labi at napatingala

na lang para bigyan ng kalayaan ang

lalaki. Naramdaman niyang kumurba

ng isang ngiti ang makasalanang mga

labi nito. Hera tilted her head and

started gripping on his hair. Pakiramdam niya ay mas lalabas na

mula sa kaniyang loob. "S-sir Lucas..

P-please stop, I... Parang alam ata ng

lalaki ang kaniyang gustong

ipahiwatig kaya napatigil ito. Dahan-

dahan na pinahiga siya nito sa

lamesa. Kumunot ang kaniyang noo

nang itinaas nito ang kaniyang

bestida hangang sa kaniyang tiyan.

Lumitaw ang kaniyang panloob pero

dahil sa init na nararamdaman ay

wala siyang kahit na katiting na hiya

na nararamdaman. Mas lalo siyang

naguluhan nang umupo ulit ang lalaki

sa upuan nito. Medyo tinaas niya ang

kaniyang ulo para tingnan ang lalaki

at kung ano ang gagawin niyo.

Ganoon na lang ang pagkabog ng

kaniyang puso nang hawakan ng

lalaki ang kaniyang isang paa at pinatapak iyon sa malamig na

lamesa. Ganoon rin ang ginawa ng

lalaki sa kabila pagkatapos ay

marahang pinaghiwalay ang kaniyang

mga hita. Napahigit si Hera nang

malalim na hininga nang dahil sa

posisyon niya ngayon. Nakahiga siya

sa lamesa habang nakabukaka sa

harap ng lalaki. Mas lalong nilapit ni

Lucas ang upuan sa lamesa kaya ang

mukha nito ay halos tumama na sa

kaniyang tuhod. Her heart was

beating crazily inside her chest.

Parang sasabog na iyon sa kaniyang

loob. Halo-halo ang emosyon na

kaniyang nararamdaman at hindi niya

alam kung ano ang gagawin.

Naghihintay lang siya kung ano ang

susunod na kilos ng kaniyang Amo na

siya ng may control sa lahat ng nangyayari ngayon. "Hmm, this

position looks better" seryosong wika

nito at seryoso siyang tinitigan sa

mga mata. Napalunok na lang si Hera

at gustong mag-iwas ng tingin pero

hindi niya magawa. Para siyang na

estatwa ngayon dahil sa kaniyang

posisyon at walang choice kung hindi

tumingin lang sa mga berdeng mata

ng lalaki. Lucas' deep set of green

eyes were always mesmerizing.

Despite its coldness and sharpness,

Hera always finds his eyes beautiful

and enchanting. Pakiramdam niya ay

kaya niyang pagmasdan ang mga

mata ng lalaki buong buhay niya. Ito

ang pinakaunang beses na may

nakita siyang mga mata na ganito

kaganda. Lucas green eyes makes

him even more hot and handsome than he already is. Hera couldn't help

but wonder if Lucas' parents also

have green eyes. Of course they do.

Saan ba magmamana ang lalaki kung

hindi sa mga magulang nito? Sa gitna

ng kaniyang pag-iisip ay napahinto

siya nang maramdamang hinawakan

ng lalaki ang gilid ng kaniyang

magkabilang panty. Nanuyo ang

kaniyang lalamunan dahil sa ginawa

nito. Lucas was still staring intently at

her while slowly pulling down her

panty. Titig na titig ang lalaki tila ba

naghihintay ito sa kaniyang magiging

reaksyon. Sa buong sandali na

binababa ng lalaki ang kaniyang panty

ay hindi siya gumagalaw o humihinga

man lang. Nang maibaba na nito iyon

nang tuluyan ay mas lalo siyang

napahigpit ng kaniya hininga. Tatakpan na sana niya ang kaniyang

pagkababae gamit ang kaniyang

dalawang kamay nang pigilan siya ng

lalaki. Bumaba ang tingin ng lalaki sa

kaniyang pagkababae at mas lalong

dumilim ang mukha. Her face flushes

even more. It feels so weird having

someone stared at your pussy the

way Lucas stared at hers. Ang titig

nito ay kakaiba. She feels like Lucas

was staring at her pussy as if it was a

dessert and he was so ready to

devour it. Hiyang-hiya na siya dahil

ang lalaki lang ang nag-iisang tao na

nakakita sa kaniyang pagkababae ng

ganito. Gusto niyang takpan ang mga

mata nito pero iba ang sinasabi ng

kaniyang isip at katawan. Nababaliw

na talaga siya. Ah! Napasigaw siya sa

loob ng kaniyang isip at napaigtad

nang hinipan ng lalaki ang kaniyang

pagkababae. Bulta-bultahing kiliti at

kuryente ang dumaan sa bawat ugat

ng kaniyang katawan dahil sa ginawa

nito. Pakiramdam ni Hera ay

lalagnatin na siya sa sobrang init na

kaniyang nararamdaman. Pero iba

ang init na. Ibang-iba sa init na

kaniyang nararamdaman tuwing

naaarawan siya. Ang init na kaniyang

nararamdaman ngayon ay may halong

kakaibang sarap at sensayon na

nagpapa blanko sa kaniyang isipan.

Pakiramdam ni Hera ay nanginig ang

kaniyang pagkababae dahil doon.

Especially her clit who was so

sensitive right now. Hera gasped

when Lucas' head went down and

began licking her. "Ah! Uhh."

Napahawak siya sa buhok ng lalaki

nang sinimulan nitong sipsipin ang

kaniyang nanginginig na tingil. It feels

so weird but at the same time

pleasuring. Ang kakaibang kiliti na

dala ng bawat paghimod nito sa

kaniyanh pagkababae ay mas lalong

nagpapakiliti sa kaniya. Ididiin na

sana niya ang ulo ng lalaki nang

marinig nila ang pagbukas ng main

door ng mansyon. Sabay silang

dalawa na natigilan. Gosh! Someone's

here! Mabilis pa sa cheetah na

bumangon si Hera mula sa

pagkakahiga at umalis sa lamesa.

Kahit na nanghihina ang kaniyang

mga bente na para bang bibigay na

ang mga iyon ay pinigil niya ang sarili

na mapasalampak. Basang-basa pa

rin ang kaniyang pagkababae at hindi

niya alam kung bakit may nararamdaman siyang pagkabitin sa

kaniyang loob. Nang tingnan niya si

Lucas ay napakagat na lang siya ng

kaniyang pang-ibabang labi nang

makita ang inis sa mukha nito.

Halatang nabitin din ang lalaki kagaya

niya. Hindi na niya iyon pinansin at

kaagad na inayos ang sarili. Sakto

namang pagbaba niya ng kaniyang9

saya ay may bigla na lang pumasok

sa dining area. "What's happening?

What's with the expressions?" takang

tanong ni Sir Bryle na siyang taong

bagong dating pala. Napahinto ang

lalaki nang makita nito ang mga

pagkain na halos magkalat na dahil

sa paghawi kanina ni Lucas sa mga

iyon. Pagkatapos ay pabalik-balik na

tumingin ang lalaki sa kaniya at kay

Lucas. Nahihiyang mag-iwas ng tingin

si Hera. Ngayon na bumalik na ulit sa

katinuan ang kaniyang isip ay hindi

niya mapigilang mahiya. Paano niya

nagawang hayaan ang lalaki na gawin

iyon sa kaniya at sa lamesa pa

talaga? Nakakahiya sobra, gusto na

lang niyang magpalamon sa lupa at

hindi na lumitaw pa. Napabuntong

hininga na lang si Lucas sa init at

tumayo. Galit na tiningnan niya si

Bryle na nagkibit balikat lang. This

bastard is such a wrong timing. "What

are you doing here?" he asked coldly.

Instead of saying it out loud, Bryle

mouthed thosw words. Lucas whole

body froze. It's been a while since he

heard those words again. He drew in a

sharp sigh and turn around to leave.

"Let's talk in my office." Yon lang ang

kaniyang sinabi at hindi na binalingan
ng tingin si Hera na nasa gilid.

Sumunod naman kaagad si Bryle sa

kaniya. Even though he still wanted to

touch Hera, he can't. He loses himself

back there and it was dangerous.

Hindi niya alam kung liligaya ba siya

dahil dumating si Bryle at nahinto ang

gagawin niya sana sa babae. For now,

he needs to stay away from here or

else he won't be able to stop himself

and consume her fully. Nang makaalis

na ang dalawang lalaki sa harap ni

Hera ay napahawak na lang siya sa

kaniyang dibdib. Taas baba iyon at

mabilis pa rin ang pagtibok. Tiningnan

niya ang lamesa at napabuntong

hininga na lang. Kung hindi lang

siguro dumating si Sir Bryle ay baka

may kababalaghan na siguro ang

naganap dito. Mabilis na niligpit ni

Hera ang mga pagkain at pinggan.

Nagsimula uli siyang maglinis at nang

matapos na siya ay kaagad na

agpunta siya sa kaniyang silid para

maglinis ng sarili. Nang matapos na

siya ay kaagad na bumaba na si Hera

at nagpunta sa likod ng bahay para

maglinis. Habang tahimik na naglilinis

siya doon ay may naramdaman

siyang presensiya na papalapit sa

kaniya. Nang lingunin niya kung sino

iyon ay napalunok siya nang makita si

Sir Bryle. Prente na nakaupo ito

habanh nakatitig sa kaniya. Nang

magtama ang kanilang paningin ay

sinenyasan siya ng lalaki na lumapit

doon. Binitawan ni Hera ang hawak

hawak at kinakabahan lumapit sa

lalaki. Iwan niya ba pero hindi

maganda ang kaniyang pakiramdam

Habang papalapit sya kay Bryle na nasa sulok.

Chapter 17🍄

"P-po?" Hindi alam ni Hera kung bakit

bigla na lang siyang tinawag ni Bryle

papunta sa kinaruruunan nito. Busy

siya sa paglilinis at hindi man lang

napansin ang presensiya nito kanina.

Napalunok siya nang hindi nagsalita

ang lalaki. Sa totoo lang ay nahihiya

na siyang harapin ngayon si Bryle. Ito

pa naman ang taong nag alok sa

kaniya ng trabahong ito at nakakahiya

ang nangyari kanina. Kahit na hindi

man sabihin ng lalaki ay alam ni Hera

na may ideya ito kung ano ang

nangyari kanina sa dining area. Ang

mahabang lamesa kung saan siya

nakapatong noon ay may mga kalat

na pagkain at mga pinggan. Kung

hindi ka naman siguro tanga ay

magkakaideya ka talaga kung ano

ang nangyari base lang doon. Dagdagan pa ang pulang-pula niyang

mukha kanina at ang mukha ni Lucas

na bitin na bitin. Mukhang wala lang

din naman ito sa lalaki at mukhang

sanay na nga rin sa ugali ni Lucas na

ganoon. Dapat ay hayaan na lang din

niya iyon pero nahihiya pa rin talaga

siya. Baka kung ano ang sabihin ni

Bryle at mapalayas pa siya dito, total

ito naman ang naghire sa kaniya.

Napahinto na lang si Hera sa pag-iisip

nang may mapagtanto. Kaya ba ako

pinapatawag nito ay dahil

mapapalayas na ako dito dahil sa

nangyari kanina? Kinakabahang

napalunok na lang si Hera. Hindi

puwede. Hindi puwede na mawalan

siya ng trabaho. Kung mangyari iyon

ay saan na lang siya pupulutin. Wala

pa siyang ipon, dahil ang pinakaunang

sahod niya na natanggap niya ay

binigay niya sa kaniyang Ina. Pero

syempre ay hindi na niya uulitin ang

katangahang iyon. Hindi pa nga siya

nag tatagal dito at mapapatalsik na

agad. Palihim na pinagilitan niya ang

kaniyang sarili. Kung hindi lang sana

siya bumibigay sa mga halik at haplos

kanina ni Lucas ay baka hindi ito

mangyayari. Pero wala rin naman

siyang magagawa dahil nangyari na

iyon lahat at wala na siyang

magagawa pa kung hindi tanggapin

na lang ang katotohanan. Siguro ay

dapat mag isip na siya ngayon kung

saan muna siya pansamantala na

titira dahil tiyak na hindi na siya

welcome sa kanilang bahay dahil sa

nangyari noong nakaraan. Sobrang

hirap pa naman makahanap ng trabaho sa panahon ngayon, lalo na

sa katulad niya na hindi nakatapos ng

pag-aaral. Kung hindi lang siguro

sinakripisyo ng kaniyang Ina ang

kaniyang pag-aaral para sa kaniyang

dalawang nakababatang kapatid ay

siguro nakapagtapos na siya sa pag-

aaral at may disenteng trabaho.

Minsan tuloy ay hindi niya mapigilan

mapaisip kung bakit palagi na lang

ang mga panganay ang siyang nag s-

sacrifice. Napaka unfair, syempre

pero anong magagawa niya?

Kailangan niyang magparaya para sa

kaniyang mga kapatid. "I have to tell

something to you, seryosong wika ni

Bryle. He crossed his legs and stared

at her intensely. Nanuyo ang

lalamunan ni Hera at mas lalong

nagwala ang kaniyang puso sa loob

ng kaniyang dibdib. Parang sasabog

na iyon sa sobrang lakas nang

pagkabog. Gusto niyang hawakan ang

kaniyang bandang dibdib at haplosin

iyon dahil nahihirapan na siya sa

paghinga pero hindi niya magalaw

ang kaniyang katawan. Ito na ba?

Sasabihin na ba nito na matatanggal

na siya? "Y-yes po." Parang maiiyak na

siya dahil sa kaniyang sitwasyon.

Kaunti na lang at madudurog na

talaga ang kaniyang puso. Napayuko

na lang si Hera at pinigilan ang sarili

na lumuha sa harap ng lalaki. Tumaas

ang kilay ni Bryle nang mapansin

siguro ang kaniyang inaasta. "I know

what you're thinking, but it's not that,"

he whispered with his face frowning.

Natigilan si Hera dahil sa mga

katagang binitawan ng lalaki. Napaangat ang kaniyang ulo at

tiningnan ito sa mga mata kung

nagsasabi na ito ng totoo. Umurong

bigla ang kaniyang luha. "P-po?

Talaga?" Ang kaniyang boses ay puno

ng pag-asa habang nag-aantay ng

sagot mula kay Bryle. Nahahapong

napahawak na lang ito sa sariling ulo

at tumango. "Yes, so seat here beside

me and listen carefully to what l'l

say-" Hindi pa man tapos ang lalaki

sa pagsasalita ay mabilis na umupo si

Hera sa tabi nito. Baka kapag

pabagal- bagal siya ay magbago bigla

ang isip nito. Tumaas ang gilid ng labi

ni Bryle at aliw na napatitig sa kaniya.

Nahihiyang mag-iwas lang siya ng

tingin sa lalaki. Sobrang guwapo nito

ngumisi pero iwan niya ba, sa

kaniyang mga mata kasi ay si Lucas

lang ang pinakaguwapo- Mabilis pa

sa alas kuwatro na pinukpok niya ang

kaniyang ulo nang dahil sa naisip.

Gosh Hera! Bawal iyan! Bawal kang

umibig sa boss mo! Napailing-iling na

lang si Bryle nang makita ang babae

na pinupokpok ang sarili nito. Hindi na

lang niya iyon pinansin at iniwan

saglit ang babae para kunin ang

kaniyang dala-dala kanina na iniwan

niya sa living room. The reason why

he was here is because he's delivering

something for his friend, Lucas. Dapat

ay sa kaibigan niya ito ibibigay pero

wala siyang tiwala sa lalaki pagdating

sa bagay na ito. It's better if he'll leave

all of this to Hera since she seems

useful. Hindi lang halata sa mukha

nito. Sa lahat ng mga maids na hinire

niya para sa kaibigan, ang babae lang
ang nagtagal. It only shows that he

can trust her with his friend's

condition. Kaagad na kinuha niya ang

medical briefcase at bumalik ulit sa

kung saan niya iniwan ang babae.

Kaagad na tumayo si Hera nang

makita ulit si Bryle. Kumunot ang

kaniyang noo nang bumaba ang

kaniyang tingin sa briefcase na dala

dala nito. Mas lalo siyang nalito nang

may makitang red cross sa gitna ng

briefcase. Nang magkalapit na silang

dalawa ay binigay ni Bryle sa kaniyang

briefcase. Kahit na naguguluhan ay

tinanggap na lang iyon ni Hera. "That

case contains medicine. As you know,

Lucas has some rare disease due to

his trauma. I can't tell all about it but

when Lucas started losing himself,

inject that medicine to him. He'll be

fine. The man's words left her mouth

hanging. Parang tumigil sa pag

function ang kaniyang utak matapos

marinig ang sinabi nito. Kahit na

naguguluhan ay may naiintindihan pa

rin siya. Gusto niyang tanungin si

Bryle kung bakit siya ang binibigyan

nito ng ganito ka importanting

trabaho pero walang kahit ni isang

salita ang lumabas sa kaniyang bibig.

Umalis na lang si Bryle sa mansyon ay

wala pa rin siya sa kaniyang sarili.

She's having a trouble understanding

everything. Bukod sa naguguluhan

siya ay hindi pa rin siya maka get over

sa gulat. Kaya pala noong nakaraan

ay nagwala ang kaniyang Amo at

kinabukasan ay wala itong maalala.

Just what kind of disease does he

have? Didn't Bryle say it was his trauma who caused that disease? Is

that even possible? Nagpakawala ng

malalim na hininga si Hera nang kahit

anong isip niya ay wala pa ring

pumapasok sa kaniyang isipan, kaya

imbes na bugbugin ang sariling utak

ay nagpasiya na lang siya na ituloy

ang kaniyang paglilinis. Nang

matapos na siya ay kaagad na

lumapit siya sa upuan kung saan niya

pansamantala na nilagay ang

briefcase. Dahan-dahan na itinaas

niya iyon. Bago pa man tuluyan

umalis kanina si Bryle ay sinabihan

siya nito na kahit anong mangyari ay

hindi niya raw hayaan na makita ni

Lucas ang briefcase. Kaya para

mangyari iyon ay kailangan na mag

dahan-dahan siya. Ano na lang siguro

ang mangyayari kapag nakita ng lalaki

ang briefcase. Ayaw niyang isipin,
baka aatakihin lang siya sa puso. Sa

totoo lang ay naguguluhan pa rin

talaga siya at kaunti lang ang

naiintindihan. Pero wala naman

siyang magagawa kung ayaw sabihin

ni Bryle sa kaniya ang totoo. Amo niya

rin ito at dapat ay sundin niya ang

utos nito na walang kahit ni isang

sinasabi. Kaya imbes na palalimin pa

ang kuryusidad sa kaniyang loob ay

mas mabuti na ibaon na iyon kaysa sa

lumaki pa iyon. Matapos ang pag

uusap ni Bryle at ni Lucas ay hindi na

niya nakita ang lalaki. Siguro ay

nandoon ito sa silid nito o baka nasa

ibang lugar. Hindi niya alam at wala

siyang ideya. Buong araw ay hindi

niya ito nakita kaya kampante siya. At

dahil wala naman si Lucas sa mansyon at siya lang siguro mag-isa

ay nagkulong si Hera sa kaniyang

silid. Nilibang niya ang kaniyang sarili

sa panunuod ng pelikula sa hindi

gaano kalakihan na flatscreen na

nasa kaniyang silid. Bandang alas

otso ng gabi nang makaramdam siya

ng gutom. Hindi man lang niya

napansin na gabi na pala at hindi man

lang siya nakapag hapunan. Mabilis

na pinatay niya ang tv at bumaba para

kumuha ng pagkain. Kaunti lang ang

ilaw na nakabukas kaya hindi gaano

ka maliwanag ang paligid. It's only

dim that makes her see her way

towards the kitchen. Para siyang

magnanakaw na dahan-dahan ang

kilos habang kumukuha siya ng

pagkain. lwan niya ba pero nasanay

na ata siya na ganito sa tuwing kukuha siya ng pagkain sa gabi.

Noong nasa bahay pa kasi siya ng

kaniyang Ina ay ganito ang kaniyang

ginagawa. Natatakot kasi siya na

baka magising ang mga ito kapag

hindi siya nag-iingat sa pagkuha ng

pagkain. May isang beses nga noong

hindi niya sadyang napalakas ang

pagkuha sa plato at naglikha ito ng

ingay. Nagising ang kaniyang Ina

noon at kaagad na pumunta sa

kusina. Nang makita siya nito ay galit

na galit ito. Sinubukan niyang

ipaliwanag sa Ina na wala pa siyang

kain pero sinabihan lang siya nito na

selfish at malaki ang kain. Hindi na

lang siya kumain sa gabing iyon sa

takot na baka magising ang buong

baryo dahil sa lakas ng boses ng

kaniyang Ina. Kinabukasan no'n ay

kukuha na sana siya ng malamig na

tubig nang mapansin na hindi niya

mabuksan ang ref. Nagulantang na

lang siya nang mapansin na may

bagay pala na pumipigil para tuluyan

niyang mabuksan iyon. Mas lalo

siyang nanlumo nang makita na may

lock din iyon. Simula noon ay hindi na

siya nakakakain sa gabi kapag na

late siya ng uwi. Winaksi na lang niya

ang kaniyang mga naaalala at

naglakad na uli papunta sa kaniyang

silid. Sakto naman na pagkatapak

niya sa pangalawang palapag ay may

narinig siyang mga daing at sigaw.

Hirap na nilunok ni Hera ang bagay na

bumabara sa kaniyang lalamunan

nang mapansin na parang nangyari na

ito noon. "O-oh my gosh.." Muntik na

niyang malaglag ang hawak-hawak na

plato sa gulat. Those groans and

Screams as if they were being

punished, it's the same as those

groans from that night. Where her

boss Lucas loses himself and almost

do something to her. Napatulala na

lang siya at matatakot na sana nang

bigla na lang pumasok sa kaniyang

isipan ang sinabi ni Bryle sa kaniya

kanina. Nanlaki ang mga mata ni Hera

at hindi na nagsayang pa ng oras at

tumakbo papunta sa kaniyang silid.

Kaagad na nilapag niya ang dalang

pagkain sa lamesa at hinanap ang

briefcase na binigay sa kaniya ni

Bryle. Nang makita na niya ang

briefcase ay dinala ni Hera iyon sa

kaniyang dibdib at niyakap nang

mahigpit. Nagsimula ulit siyang

maglakad papunta sa silid ng kaniyang Amo. Dahan-dahan ang

kaniyang pagtapak at sinisigurado

talaga na wala siyang kahit na anong

ingay ang nililikha. Huminto na ang

pagdaing at sigaw pero nagpatuloy pa

rin siya. Nang makarating na siya roon

ay dahan-dahan na sumilip siya sa

nakaawang na pinto. Kumunot ang

kaniyang noo nang hindi ito makita.

Dahan-dahan na binaba niya ang

briefcase at napagpasiyahan na

buksan ang pinto. Pumasok siya roon

at napahinto ng makita na niya si

Lucas. Nakahiga ito sa pinakadulo ng

kama nito at walang damit sa

katawan. Nakasuot lang ito ng boxers

at iyon lang. Nakatakip ang braso sa

mga mata at malalim ang bawat

paghinga. Hera let out a sigh and

couldn't help but feel in relief. Akala

niya ay magwawala na naman ang

kaniyang Amo. Pero mukhang hindi

naman pala. Tumalikod na si Hera

para umalis. Nagsayang lang siya ng

oras para magpunta dito. Hinawakan

niya ang seradura at pinihit iyon. Bago

pa man tuluyan bumukas ang pinto ay

marahas na napasarado iyon nang

may kamay ang tumulak non. Hera's

whole body froze as Lucas' familiar

intoxicating scent went to her nostrils.

Nagsitayuan ang mga balahibo sa

kaniyang katawan nang bumaba ang

kamay ni Lucas at hinawakan ang

kaniyang magkabilang balikat. He felt

the man leaned closer to where her

ear is ans whispered. "Don't go." Hera

swallows and doesn't know what to

react. "P-pero sir-" "No buts, samahan

mo muna ako dito. Hindi na siya nito

hinayaang makapagsalita ulit at basta

na lang siyang hinila papunta sa

malaki nitong kama. Mas lalong

nanuyo ang kaniyang lalamunan nang

umupo ang lalaki sa pinaka dulo ng

kama habang nakatayo siya sa harap

nito. Hera doesn't know why but she

felt something weird. "Don't be scared,

we'll just talk" Hindi alam ni Hera

kung bakit sobrang hirap paniwalaan

na mag-uusap lang silang dalawa.

Pakiramdam niya ay may mangyayari.

Chapter 18🍄

"S-sir Lucas... Ano po ibig niyong sabihin?" mahina niyang tanong at halos bulong
na iyon sa sobrang hina ng kaniyang boses. Sobrang bilis nang pagtakbo ng kaniyang
puso. Hindi siya makahinga nang maayos sa pamamagitan ng kaniyang ilong. Walang
naging choice si Hera kung hindi ang buksan ang mga nakatikom na labi at doon
huminga. Naninikip ang kaniyang puso sa pinaghalo-halong emosyon samahan pa ng
panlalamig ng buo niyang katawan. Malamig ang paligid dahil sa aircon. She's
wearing a plain camisole paired with shorts. Litaw na litaw ang kaniyang balat kaya
hindi nakakapagtaka na nilalamig talaga siya. Hindi nagsalita si Lucas bagkos ay
hinawakan nito ang kaniyang braso. Muntik na siyang napasigaw nang bigla na lang
siyang hinala ng lalaki papalapit sa katawan nito. Napahigit si Hera ng malalim na
hininga nang suwabeng niyakap ng lalaki ang kaniyang bewang. Niyakap siya nito
dahilan nang pagtama ng kaniyang dibdib sa katawan nito. Nagsitaasan ang mga
balahibo niya sa katawan kasabay nang pagdaan ng kuryente sa kaniyang batok dahil
doon. Mahigpit na napakapit na lang si Hera sa magkabilang braso ni Lucas nang
marahan na kagatin ng lalaki ang kaniyang tainga. Mas lalong bumilis ang pintig ng
puso ni Hera. Kung kanina ay puro lamig lang ang kaniyang nararamdaman, ngayon ay
dahil sa ginawa ng lalaki ay nagsisimula siyang makaramdam nang kakaiba. Her whole
body is starting to feel hot and itchy all of a sudden. She doesn't know it this
was the effect of Lucas' touch, but nevertheless, her mind doesn't have the
slightest thought of pushing him away. While being so close like this to Lucas,
hindi niya ulit mapigilang maalala ang nangyari kanina sa dining room. Ang
pagkabitin na kaniyang naramdaman ay bumalik ulit sa kaniyang katawan. Problemadong
napalunok na lang si Hera. Pilit na pinapasok niya sa kaniyang isipan na huwag
magpadala sa init dahil baka kapag may nangyari sa kanila ni Lucas ay baka
mapatalsik na talaga siya sa trabaho. Pero anong magagawa niya kung ang bawat
pagkagat at pagdila ng lalaki sa sensitibong parte ng kaniyang katawan ay
nagpapainit lalo sa kaniyang pakiramdam? Hindi alam ni Hera kung ano ang gagawin.
She was torn between stopping Lucas and letting him continue. She never felt this
kind of sensation and desire before. And because of that, she can't stop herself.
Parang na blangko ang kaniyang isipan at ang gusto lang ay ang ipagpatuloy ni Lucas
ang ginagawa nito. "Hmm, do you like it?" Napakagat siya sa loob ng kaniyang pisngi
at hindi makasagot. Dahil sa kaniyang posisyon ay medyo nahirapan ang lalaki kaya
bigla na lang siya nitong pinakandong sa mga hita nito paharap. Nagsimulang manuyo
ang kaniyang lalamunan nang ilagay ni Lucas ang dalawang palad nito sa kaniyang
pang-upo at hinila papalapit. Her whole body shivered when a hard thing poke her
entrance because of what he did. Nagsimulang bumigat ang bawat paghinga ni Hera.
Sinalubong niya ng tingin ang lalaki na ngayon ay hindi niya maipaliwanag ang
ekspresyon habang nakatingin sa kaniya. Lucas' green eyes were void of other
emotions. It's only desire and lust she was seeing. The man is smirking a bit while
staring back at her. Hera can't guess what he is thinking. He is so difficult to
understand. Akala niya talaga ay magwawala na naman ang lalaki kagaya noon nang
marinig niya ang mga halinghing at daing nito. But looking back at him right now,
Hera can tell that he didn't lose his mind. Ang ekspresyon ng mukha nito ay hindi
kagaya noong gabing iyon kung saan ay parang papatayin na siya ng lalaki at puno ng
galit. Hera couldn't help but close her eyes when Lucas suddenly raise its hand and
caress her cheek. She gasped when he lean closer and began smelling her neck down
to her shoulder blades. "You smell nice, I wanted to..." Hera bit her lips tightly
and hold grip on him when he began planting soft kisses on her neck down to her
shoulder. Halos hindi na siya makahinga nang binaba ng lalaki ang isang strap ng
kaniyang suot dahilan nang paglitaw ng pisngi ng kaniyang dibdib. Naramdaman niyang
natigilan ang lalaki pagkaraan ay bumaba ang mga labi nito papunta sa kaniyang
kanang dibdib. "S-sir Lucas!" She gasped when he started kissing her chest and
cupped the other. Mabilis na napatakip siya sa kaniyang bibig gamit ang palad at
pinigilan ang sarili na mapaungol dahil sa ginawa nito. "This is in the way." Hindi
pa nakuntento ang lalaki at basta na lang pinunit ang kaniyang suot. Lumitaw ang
kaniyang dalawang malaking hinaharap at tumalbog-talbog iyon. Mas lalong namula ang
kaniyang buong mukha nang makitang titig na titig doon si Lucas. Mukhang hindi na
ito nakatiis at kaagad na sinakop ng bibig nito ang kaniyang utong. Sinipsip nito
iyon at marahang kinagat habang ang kaliwa ay minamasahe gamit ang malapad at
magaspang nitong kamay. Halos mabaliw na si Hera sa sarap at kiliti na kaniyang
nararamdaman habang hinahayaan ang lalaki sa gusto nito. Pabalik-balik ang ginagawa
ng lalaki na pagsuso sa kaniyang hinaharap. Para itong isang sanggol na walang
kapaguran. Mas malala pa ata ito sumuso kaysa sa isang bata. Nagsimulang mamasa ang
kaniyang pagkababae dahil doon. Hera grip his hair and started combing it with her
finger tips. Habang nakaupo si Lucas sa kama at nakakandong naman siya sa lalaki
paharap. Wala na siyang saplot pang itaas dahil pinunit na ng lalaki at basta na
lang tinapon sa kung saan. Ang isa nitong braso ay mahigpit na nakapalibot sa
kaniya kaya hindi siya makagalaw. "Your breast are so soft, I wonder how would it
feel if I run my cock between them." Laglag ang panga na napatitig siya kay Lucas
nang bitawan nito ang mga katagang iyon. She's looking at him with both surprise
and disbelief. Alam na niya na walang preno ang bibig ng lalaki pero hindi niya
ine-expect na ganito pala iyon kalala! What the heck does he mean? "Just kidding,
of course I prefer shoving my cock inside this cunt." "A-ah, Sir..." Hera moan
loudly. Hindi man lang niya napansin na naipasok na pala ng lalaki ang kamay nito
sa loob ng kaniyang shorts. Ngumisi ang lalaki sa kaniyang pag-ungol at hindi pa
man siya nakakabawi ay bigla na lang siya nitong binaliktad. Pinahiga siya nito sa
kama at mabilis na binaba ang kaniyang short kasama ang kaniyang panty. Taas baba
ang kaniyang dibdib habang hindi makatingin sa lalaki. Hubo't hubad siya sa harap
ito. Nahihiya siya pero hindi niya maipagkakaila na nakakaramdam siya nang
kakaibang emosyon at kiliti. "Damn, you're a sight to behold." Pagkatapos nitong
sabihin iyon ay lumuhod ito sa sahig at marahas na pinaghiwalay ang kaniyang mga
hita. Nanlaki ang mga mata ni Hera at mabilis na napabangon pero napahiga rin ulit
nang pigilan siya ng lalaki. "S-sir! No! H-huwag po diyan– Uhh!" Napasigaw si Hera
sa pinaghalong sarap at kiliti nang basta na lang binaon ng lalaki ang mukha nito
sa kaniyang gitna. Napaawang ang labi ni Hera at mabilis na kumuha ng hangin. Halos
mamilipit na siya sa sarap nang gumalaw ang labi ni Lucas at sinipsip ang kaniyang
tinggil. "Ahh! N-no! Ump–" Hera gasped and grip on his hair tightly Hindi lang
basta-basta ang pagdila nito sa kaniyang gitna. Halos kinakain na nito iyon na para
bang isa iyong klase ng pagkain. Nagsimulang mamuo ang luha sa gilid ng kaniyang
mga mata nang hindi na makayanan ang kiliti na pinapadama sa kaniya ng lalaki.
Hindi pa ito na kuntento sa posisyon nilang dalawa at hinawakan ang ilalim ng
kaniyang mga hita. Namilog ang mga mata ni Hera nang itinaas nito iyon. Napaangat
ang kaniyang puwet dahil sa ginawa ng lalaki. Ang kaniyang mga hita ay maluwag na
nakabukaka habang ang kaniyang puwetan at balakang ay nasa ire na. Ramdam na ramdam
ni Hera ang lamig na tumatama sa kaniyang pagkababae dahil sa posisyon na ito.
Hiyang-hiya na siya. Hindi niya inaakala na kakainin ng kaniyang Amo ang kaniyang
pagkababae at ngayon ay sa ganitong posisyon na kung saan ay kitang-kita ng lalaki
ang bawat parte at sulok ng kaniyang gitna. Parang hihimatayin na siya dahil sa
hiya na nararamdaman pero kahit ganoon ay nananaig pa rin ang libog na kaniyang
nararamdaman. "You taste sweeter than I thought. This position is better, I wanted
to eat you until I'm satisfied." Walang nagawa si Hera kung hindi ang sumigaw at
umungol dahil sa sarap. Hindi na siya makapag-isip nang maayos. Ang nasa kaniyang
isipan lang ay ang makasalanang labi at dila ng lalaki na paulit-ulit siyang
binabaliw sa sarap. "Uhh! Sir Lucas! Hmm! Ah!" Nakaramdam na siya ng sakit at
pangangalay sa kaniyang likod dahil sa kaniyang posisyon ngayon pero parang wala
lang iyon sa lalaki. Nagsawa ito hanggang sa hindi na niya mapigilan at bumulwak
ang kaniyang katas sa mukha ng lalaki. "Such a squirter," Lucas chuckled and licked
her pussy until she's completely dry. Nang binitawan ni Lucas ang kaniyang mga hita
ay pagod na pagod na napahiga si Hera nang maayos. Nakakaramdam pa rin siya ng
kiliti dala noong pag orgasmo niya kanina. Her legs were trembling especially her
pussy who's also pumping just like her heart. Hapong-hapo siya at pakiramdam niya
ay nawalan siya ng kalahati ng kaniyang buhay dahil sa nangyari. She definitely
like it and wanted to taste that heaven again, pero pagod na pagod na siya at gusto
na lang niya munang matulog sa ngayon. Hindi niya inaakala na ganito pala ang
pakiramdam kung lalabasan ka. Hindi niya ine-expect na parang mawawala ang kalahati
ng lakas mo. Kung alam niya lang sana ay baka nagdalawang isip na siya. Ipipikit na
sana ni Hera ang kaniyang mga mata nang maramdaman niyang gumalaw si Lucas. Nang
tingnan niya ang lalaki at nagulat siya nang makitang nakatayo ito at hawak-hawak
ang garter ng boxers nito. Pakiramdam ni Hera ay tumigil ang pag-ikot ng kaniyang
mundo nang mabilis na binaba ng lalaki ang nag-iisang damit nito. Nang maibaba na
nang tuluyan ng lalaki ang boxer nito ay kaagad na sumaludo sa paningin ni Hera ang
pagkalalaki ni Lucas. Tayong-tayo iyon at sobrang laki. Maliban sa mahaba iyon ay
mataba
din ito. It looks weird pero hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit hindi
niya magawang iiwas ang paningin niya doon. Hindi ito ang pinakaunang beses na
nakita niya iyon nang ganito ka lapit. Pero hindi niya pa rin talaga maiwasan
magulat at mapatitig na lang doon talaga. "Stop staring at it too much, you'll only
get it bigger. Ayaw mo naman siguro mapasukan nang malaking kargada 'di ba?" walang
prenong tanong ng lalaki at umakyat sa kaniyang ibabaw. Napalunok siya nang paulit-
ulit nang maramdaman ang panunuyo ng kaniyang lalamunan maging ang kaniyang bibig.
Hindi niya inaakala na ang pagtitig pala sa lalaki ay nakakawala ng laway. "S-sir
Lucas... What are you planning?" she asked, a bit nervous. Lucas, who seems drunk
right now because of his expression just grinned. Napapikit si Hera ng mga mata
nang halikan siya ng lalaki sa labi. Nagulat siya nang gumalaw ang mga labi nito.
Hera thought his kisses would be rough but surprisingly enough, it was gentle and
full of care. "Kiss me, I want to feel you..." he murmured and kisswd her even
deeper. Napaawang ang kaniyang labi at tinanggap ang mainit na halik ng lalaki.
Kahit na hindi siya marunong ay sinabayan niya ang bawat paggalaw ng labi nito.
"Hmm..." "Damn, you're driving me crazy." Mas lalong nagwala ang kaniyang puso sa
loob ng kaniyang dibdib nang maging marahas ang bawat paghalik ng lalaki. Hera
wrapped her arms around his neck and pulled him close. Lasing na lasing na siya
dahil sa mga halik ng lalaki. Hindi niya ine-expect na ganito pala kasarap sa
pakiramdam ang ganito. Sa gitna ng kanilang paghahalikan ay napahinto na lang bigla
si Hera nang maramdaman ang pagkalalaki ni Lucas na pumatong sa kaniyang gitna.
Bumigat ang kanilang paghinga nang tumusok iyon sa butas ng kaniyang gitna. Both of
them stopped from kissing and just stared at each other with eyes full of desire
and burning lust. "S-sir Lucas..." kinakabahan na tawag ni Hera sa pangalan ng
kaniyang amo nang maramdaman niyang medyo pumasok ang ulo ng pagkalalaki nito sa
kaniyang loob. Napakagat siya ng kaniyang labi at niyakap ito nang mahigpit. "Shh,
it's fine. I'll take care of you," he muttered sweetly and before she know it,
marahas na pinasok ni Lucas ang pagkalalaki nito sa kaniyang butas. Nanlaki ang mga
mata ni Hera kasabay nang pag-awang ng kaniyang labi nang maramdaman na parang may
napunit sa kaniyang loob. Walang salita na tinulak niya ang lalaki at napaiyak
dahil sa sakit nang biglaang pagpasok nito sa kaniya. Sobrang sakit na para bang
hinahati ang kaniyang katawan sa dalawa. Wala man lang ka gentle-gentle ang galaw
ng lalaki. Basta na lang pinasok sa kaniya, hindi man lang niyo inisip na baka
masaktan siya lalo na at first time niya at sobrang laki ng pagkalalaki nito–
"Fuck, it's your first..." gulat na wika ni Lucas. Parang huminto ang pag-ikot ng
mundo ng lalaki dahil sa nalaman. Napatulala na lang ito at hindi makagalaw.
Kumunot ang noo ni Hera at nalimutan na ang sakit ng kaniyang pagkababae dahil sa
naging reaksyon ni Lucas. What the hell?

Chapter 19🍄

"W-what, you're..." Napabukas sara si Lucas sa kaniyang mga labi habang hindi
makapaniwala na nakatingin kay Hera. Nasa ibabaw pa rin siya ng babae at hindi
makagalaw. Ramdam niya ang pagtulo ng malamig na pawis sa kaniyang batok pababa sa
kaniyang likod. Hindi niya inaakala na birhen pa ang babae at wala pang karanasan
sa pagtatalik. Then that explains why Hera can't keep up with his pace and is
clumsy. It turns out she's virgin. Lucas doesn't know what to do now. Kalahati ng
kaniyang pagkalalaki ay nasa loob na nito. Sobrang sikip ni Hera na halos hindi na
siya makagalaw kung hindi lang siguro basang-basa ang gitna nito. Binigla niya
kanina ang pagpasok sa loob sa pag-aakala na hindi na birhen ang babae. Ngayon na
nalaman niya na birhen pa pala ito at napunit na niya ito ay parang gusto na niyang
itigil ang lahat. He can't continue this, knowing that Hera is virgin and pure. He
always thought that Hera is the same as those woman whom he have slept from then
and now. But he's wrong. Ngayon ay pinagsisihan na niya na ginalaw niya ang babae.
He was her first and he felt guilty for being one. Hindi siya malinis at alam niya
sa kaniyang sarili na hindi siya deserving para makakuha ng pagkaberhin ni Hera. If
only he knew beforehand that she's virgin, he wouldn't have let his desire swallow
him fully. He never sleep with a virgin before. He always makes sure that all the
women he would sleep are all experienced. Just thinking about a virgin having sex
with him is making him nauseas. Is it because of what happened during his childhood
days? Thinking about those nightmares again is starting to trigger his trauma. He
must stop right now. Hindi alam ni Hera kung ano ba dapat ang kaniyang magiging
reaksyon sa sitwasyon na ito. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang
tumigil si Lucas nang walang dahilan. Nakatulala pa rin ang lalaki habang blangko
lang na nakatitig sa kaniya. Sa isip ni Hera ay hindi siya ngayon nakikita ng
lalaki. Just looking at his reaction right now, it felt like he was trapped inside
a nightmare. Namumutla ang lalaki at nang hawakan niya ang matigas na dibdib nito
ay pawis na pawis iyon at malamig. Why was he being like this? What happened? Did
one of his trauma that Sir Bryle told her was triggered? Napatanong na lang siya sa
kaniyang sarili at wala ring mahanap na sagot. Kahit na sobrang sakit sa pakiramdam
ang ginawa nito ay natatabunan pa rin iyon nang pag-aalala para sa lalaki. Looking
at Lucas face right now, he looks so different. His eyes were oddly blank and he
was trembling a bit. Was his trauma really that bad for him to act like this? He is
so different to his usual self who acts dignified and confident all the time.
Napaisip na lang si Hera kung isa ba sa mga trauma ng lalaki ay ang sex. Matagal na
niyang napansin ito simula noong nagtrabaho siya rito. Her boss seems oddly
addicted to sex to the point that she thinks it wasn't normal at all. Noon ay gabi-
gabi na may dinadalang babae ang lalaki. At iba-iba ang mga iyon. Kahit isang beses
ay hindi niya pa nakita ang kaniyang boss na magdala ng babae na nakapunta na rito
noon. Puro bago palagi at wala talagang mauulit. Bryle mentioned that he has
traumas that eventually develops a rare disease. Was one of his traumas having a
sex with a virgin? Why though? Hindi niya alam sa kaniyang sarili pero nakaramdam
siya ng lungkot at sakit para sa lalaki. She doesn't want to see him like this.
Parang pinupunit ang kaniyang puso. Ayaw niyang makaramdam ng ganito at lalong lalo
na ang makita ang lalaki na umakto na parang may naaalala itong hindi maganda sa
nakaraan. If she can, she'll gladly let him use herself in order for him to
overcome his trauma. "L-let's stop this," Lucas murmured in a weak and trembling
voice. Itutulak na sana siya ng lalaki palayo pero bago pa man nito magawa iyon ay
mabilis na niyakap niya ang leeg nito at nilapit ang mukha ng lalaki sa kaniya.
Nanlaki ang mga mata ni Lucas sa gulat. Napaawang ang manipis at mapula nitong labi
at hindi makapaniwala na napatitig sa kaniya. "What–" "Sir Lucas... Let's continue
this, I want you..." she said softly and kissed him on his lips. Lumayo ulit siya
sa lalaki at sa namumungay na mga mata, binalik niya ang intensidad ng mga tingin
nito. Gulat na gulat pa rin si Lucas dahil sa kaniyang ginawa. Hindi ito
makapaniwala na kaya niyang umakto nang ganito. Pati nga rin siya ay nagulat rin sa
kaniyang inasta ngayon lang. She always felt like she had known him. Hindi niya
inaasahan na kaya niyang gawin ito dahil lang sa ayaw niyang nakikita ang kaniyang
Amo na parang nahihirapan. Sa totoo lang ay sobrang sakit talaga ng kaniyang
pagkababae ngayon, pero ininda lang niya iyon at pilit na ngumiti sa lalaki. Lucas
was taken aback and was hesitating. Para hindi umatras ang lalaki at sure talaga na
siya ang mananalo ay hinalikan niya ito kahit na hindi naman talaga siya marunong.
She tried copying what he did earlier. Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng lalaki
at pinasok ang dila sa loob ng bibig nito. Napaungol ang lalaki dahil sa kaniyang
ginawa at hinawakan ang kaniyang magkabilang balikat. Alam na niya na itutulak ulit
siya ng lalaki kaya para hindi iyon mangyari ay mahigpit na niyakap niya ang leeg
nito. Walang nagawa ang lalaki kung hindi hayaan siya at halikan siya nakabalik.
Hera couldn't help but smirk between their kisses. Nagtagal ang kanilang halikan ng
ilang minuto. Bumalik na ulit ang init na nawala sa kaniyang katawan at nagsimula
na ring mamasa ang kaniyang pagkababae ulit kaya pakiramdam niya ay medyo hindi na
ganoon kasakit. "S-sir Lucas... Please," she pleased with their lips parted. Mas
lalong dumilim ang mga mata ng lalaki kasabay nang pag galaw ng panga nito. "You'll
really regret this," he replied witha dangerous tone. Mariin na hinawakan nito ang
kaniyang balakang na sa tingin niya ay mag-iiwan ng marka dahil sa klase nang
paghawak nito. Hera couldn't help but swallowed multiple times. She's scared. She
doesn't like pain. He is so big and she's sure it will hurt. But she already made
up her mind. She can't back out now. Hera tried so hard to smile bravely. Hinila
niya papalapit ang mukha ng lalaki sa kaniya at pinaglapit ang mga labi nila. "I
won't." It's been seven hours already since that happened but Lucas is still widely
awake. Hindi siya makatulog hanggang sa mag alas singko na lang ng umaga. He seems
can't forget about what happened. The way Hera screamed in pure ecstasy and the way
his whole body trembled because of pleasure was still vivid inside his mind. The
sex he experienced with her was mind-blowing to the point that he wanted to do it
again with her. Gusto niya ulit makipagtalik sa babae pero matapos ang isang round
ay nawalan na ito ng malay. Lucas thought that after having sexual intercourse with
her, his desire to own her will fade, but it only worsen. His thirst to swallow her
deepens even more. It's troubling him so bad. Hindi siya makatulog dahil naninibago
siya. Ever since, he ever ever once felt satisfied after sex. But oddly enough, he
felt satisfied but at the same time greedy to have her. It's a new emotion for him
and he seems to can't forget about it. Dahan-dahan na itinaas niya ang kaniyang
palad at dinampi iyon sa ulo ng babae. Maingat na hinaplos niya ang ulo nito.
Dahan-dahan para hindi niya ito magising. Both of them were lying naked on his bed.
Nakaunan ang babae sa kaniyang braso at sobrang lapit ng kanilang katawan. He never
really sleep with his woman after sex but he made an exception right now. He was so
sure that Hera is hurt. In her sleep, she keeps whimpering and murmuring how much
her vagina hurts. Na g-guilty siya that's why he wanted to take care of her.
Besides, he greatly help him. I wonder how can I repay her back... "Hmm..."
Napatigil si Lucas sa paghaplos sa ulo ni Hera nang naalimpungatan bigla ang babae.
Kitang-kita niya ang pagkunot ng noo nito at ang dahan-dahan na pagmulat ng mga
mata ng babae. Lucas doesn't know why he was holding his breathing the whole time
Hera opened her eyes. Nagtama ang kanilang paningin dalawa. "Morning... How's your
sleep?" he asked in a husky voice and continue caressing her face. Nanlaki ang mga
mata ni Hera at mabilis na tinulak ang lalaki nang makabawi siya sa pagkagulat na
kaniyang naramdaman nang sumalubong sa kaniya ang guwapong mukha nito pagkamulat pa
lang niya ng kaniyang mga mata. Hindi siya hinayaan ng lalaki na makalayo at kaagad
na kinulong siya sa mga braso nito. "Where are you going? Don't your pussy hurt?"
nakataas kilay na tanong ni Lucas sa kaniya. Hera puffed up her cheeks, embarassed
after hearing him say that word so easily. Hindi pa rin talaga sya masanay-sanay na
walang preno ang bibig ng lalaki. Tinusok-tusok ni Lucas ang kaniyang nakalubo na
pisngi kaya pasimple niyang sinamaan ito ng tingin. Nagkibit lang ng balikat si
Lucas at parang wala lang sa lalaki ang kaniyang ginawa. He seems to be in a good
mood. In fact, the atmosphere surrounding him became lighter. Was it just my
imagination? Hera swallowed he own saliva and started feeling her bottom front. It
hurts as hell. Sobrang hapdi at sakit na sa tingin niya ay hindi siya makakalakad
dahil baka mas lalong lala ang sakit. Maliban sa kaniyang pagkababae ay masakit rin
ang kaniyang balakang. Kahit na isang beses lang sila ni Lucas nagtalik ay masakit
pa rin talaga. Gigil na gigil ang lalaki kagabi at kahit isang beses lang nangyari
iyon ay sobrang tagal naman natapos. Last night was heavily good but at the same
time painful. Masasabi niya talaga sa kaniyang sarili na ang gabing iyon ay
hinding-hindi niya makakalimutan sa buong buhay niya. It just felt great despite
the pain. Last night, Hera can feel that she became part with Lucas and his
understanding to him deepened even more. Sa isang beses na nilabasan si Lucas ay
pang-apat na beses niya iyon. Grabe ang stamina ng lalaki ay wala talagang
kapaguran. He's like
a beast on bed who got a whole year break in sex and just got back. Kung
papipiliin siya ay hindi na siya uulit kahit na sobrang sarap sa pakiramdam iyon.
Ikaw kaya pasukan ng malaki at mahabang kargada at araruhin magdamag. Sinong hindi
aayaw sa susunod? Winaksi ni Hera ang mga pumapasok sa kaniyang isip at sinubukan
na tumayo. Napahiga ulit siya nang hindi magawang suportahan ng kaniyang mga siko
ang bigat ng kaniyang katawan. Napaungol siya sa sakit nang naigalaw niya ang
kaniyang mga hita ay sumakit ang kaniyang pagkababae. She sighed for the nth time
and didn't give up. She needs to leave already since this room is her boss'. She
can't continue sleeping here as if it was her own room. "Don't move. You'll only
hurt yourself," Lucas suddenly said with a deep frown on his face. Pinigilan siya
nito at kaagad na binalik siya ng higa. Kumunot ang kaniyang noo at magsasalita na
sana pero mabilis na nilagay ng lalaki ang hintuturo nito sa kaniyang labi. "Shh,
don't talk. Just rest here, I'll get foods for you." Before she could even protest,
Lucas already left her. Hindi makapaniwala na napatitig na lang si Hera sa
nakasaradong pinto na pinaglabasan ni Lucas. He can't believe that he is serving
her like this. It feels like a fairytale. To think that her first night and first
morning after she loses her virginity would be like this, she never expected it at
all. Sa mga nangyayari ngayon sa mundo, marami nang nagbago. Ang pagtatalik ay
naging normal na sa mga kabataan at kahit kailan ay hindi na siya umasa na
makaranas na mala fairytale na sitwasyon matapos niyang mawala ang kaniyang
pagkabirhen. What's happening right now is totally unexpected... Hera let out a
heavy sigh and caress her pounding heart. "Nababaliw na ako..."

Chapter 20🍄

Tulala na napatitig lang si Hera sa kisame nang lumabas na ang lalaki sa silid.
Pinapakiramdaman ang sakit na bumabalatay sa kaniyang buong katawan lalo na sa
pang- ibabang parte ng kaniyang katawan. Mahapdi iyon at masakit. Partikular na sa
loob ng kaniyang pagkababae na sa tingin niya ay namamaga siguro dahil sa kaniyang
kakaibang nararamdaman ngayon. She still felt like Lucas was still inside her,
kahit na ilang oras na ang nakalilipas mula noong nangyari iyon. Hindi pa rin siya
makapaniwala na hindi na siya birhen. Hindi naman sa nagsisisi siya, it's just that
she felt something new finally happens in her life. In the past, her life has
always been boring and the same. Kahit noong nag-aaral pa siya ay wala talagang
ligaya at saya sa kaniyang buhay. She's always gloomy and silent. Kaya rin siguro
walang lumalapit sa kaniya at kumakaibigan sa kaniya dahil na rin sa kaniyang
ugali. Okay lang din naman. She already survived for how many years without having
someone beside her. Ngayon pa ba siya maghahanap ng kaibigan? Tulog, kakain, mag t-
trabaho at makinig sa mga sermon ng kaniyang Ina at pambabatikos ng kaniyang mga
kapatid. Ganiyan ang naging routine ng kaniyang buhay sa nagdaang taon. She finds
it boring and tedious. That cycle continues and nothing new even happen in her life
and now that she's adult, it's still the same. Wala siyang jowa kahit na matanda na
siya. Dapat nga ay may asawa na siya dahil matanda na siya, pero hito siya ngayon,
nag-iisa pa rin. She wanted something to happen to her. Be her body or her
situation, she just wants a change. She even thought that maybe she'll die as a
virgin. Pero hindi iyon nangyari. She finds her situation right now joyful. It
might be weird, but her losing her virginity is like a blessing. She always craves
for something new to happen in her life and losing her virginity is what she craves
for. She wanted changes and maybe in the future, there are still more to come that
will likely change her life. Noon ay palagi niyang naiisip na baka ay kapag tumanda
na siya ay ganoon pa rin ang kaniyang buhay. Walang nangyayari at walang nababago.
But here she is now, already changing since that day where she started working
here. Though hindi man 'yon purong maganda pero nagpapasalamat pa rin talaga siya
at may nabago naman sa kaniyang buhay. Pakiramdam niya kasi ay hindi niya makakamit
ang kaligayahan na palihim niyang hinahangad kung walang bago na mangyayari sa
kaniyang sarili. It's not the fate or the time that will change her, it's herself
that will. Hera sighed after thinking about random things. Nakaramdam ulit siya ng
antok matapos mag-isip ng kung ano-ano. Dahan-dahan na pinikit niya ang kaniyang
mga mata. She wanted to sleep again. Her whole body was on fire and is aching so
bad. Pakiramdam niya ay lalagnatin siya dahil sa kaniyang sitwasyon ngayon. Ah, I
don't want to feel sick. I might remember that memory again... Kumunot ang noo ni
Lucas nang pagkapasok pa lang niya ng kaniyang silid ay kaagad na sumalubong sa
kaniya ang natutulog na babae. Napatingin na lang siya sa sopas na kaniyang dala-
dala. Mukhang hindi iyon makakain ng babae at lalamigin lang. Nagpakawala siya nang
malalim na hininga at bumaba ulit. Naguguluhan siya sa kaniyang sarili. Hindi niya
alam kung bakit ginagawa niya ito. Normally, after he spent a night with a woman,
he would always toss them away and didn't even care about them. Pero iba ang
sitwasyon na ito. Hindi niya magawang iwan lang ang babae at pabayaan ito. Hindi
niya masikmura na nahihirapan ito dahil sa nangyari sa kanila habang siya ay pa
chill-chill lang sa gilid. I still have my pride in me. I don't want it to get
trampled. Binalik niya sa pinaglutuan ang sopas at naglakad papunta sa living room.
Kaagad na humiga siya sa couch at pinikit ang mga mata. He doesn't felt good. He
wants to sleep so bad but he couldn't. Everytime he tried to sleep, memories from
the past began appearing again. As he thought, having sex with Hera is not good.
Though natulungan siya ng babae na lampasan ang kaniyang trauma, ngayon ay hindi na
mawala sa kaniyang isipan ang nangyari noon. Those memories, he already buried it.
But right now, after having sex with a virgin and witnessing Hera suffered in pain,
those memories had resurfaced again. Para maiwasan na maalala ulit ang karanasan na
iyon, he always makes sure that everyone he will fuck are all experienced. It's not
like he doesn't want unexperienced women, it's just that if he does have sex with
one, he'll remember again what happened during his childhood. He was ten years old
that time when his Father forced his Mother to have sexual intercourse. His Mother
bleed and he developed some kind of trauma starting that day. He witnessed it all.
How his Mother screamed because of pain and how his Father laughed evilly. He
despised his Father so bad. Ayaw niyang gumaya sa Ama kaya kapag may babae na
walang karanasan na lumalapit sa kaniya ay kaagad na tinatanggihan niya iyon.
Natatakot siya na baka masaktan niya ang mga ito at magaya sa kaniyang Ina. He is
also anxious that he might remember again how his Mother bleed and almost died for
being forced to sexual activities. That's why he only fucks woman with experience.
And now, na g-guilty siya sa nangyari kay Hera. Nagagalit siya sa kaniyang sarili.
Simula noong nasaksihan niya ang sitwasyon na iyon sa murang edad, he started
having fear to virgin women and began hating his Father. Nangako siya sa kaniyang
sarili na hinding-hindi siya gagaya sa kaniyang Ama, pero hito siya ngayon, may
babae na nasaktan. Kahit na alam niya sa kaniyang sarili na hindi niya pinilit si
Hera, na g-guilty at nagagalit pa rin talaga siya. It's still the same. Kahit na
hindi niya pinilit ang babae ay nasaktan niya pa rin ito. Anong kinaibahan no'n sa
ginawa ng kaniyang Ama sa kaniyang Ina? There's no difference. He is also the same
as his Father. Ang sampung taong gulang na si Lucas ay hindi makagalaw sa kaniyang
kinatatayuan habang pinagmamasdan ang Ama na gumagalaw sa ibabaw ng kaniyang Ina.
Parang may matulis na bagay ang tumusok sa kaniyang puso nang makita ang mukha ng
babaeng nagsilang sa kaniya. Putlang-putla iyon at puno ng luha. Parang wala na
ring buhay at blangko lang na nakatingin sa kawalan. Why? Why is Mother crying?
Bumaba ang kaniyang tingin sa magkasugpong na mga katawan ng mga magulang at muntik
nang masuka nang makita na may dugo ang hita ng kaniyang Ina. Gusto niyang tumakbo
at umalis pero hindi niya maigalaw ang kaniyang katawan. Parang napako siya sa
kaniyang kinatatayuan at doon lang puwede na tumingin. How did I get myself into
this situation? Napatanong na lang siya sa kaniyang sarili. Naglalaro lang naman
siya kanina at naisipan na puntahan ang Ina. Nang may narinig siyang parang umiiyak
sa silid ng mga magulang ay hindi na kaagad siya nagdalawang isip at binuksan iyon.
He was afraid that his Father had abused her Mother again because of him. Ayaw na
ayaw niya na saluhin ng Ina ang mga pambubugbog ng Ama na dapat sana ay sa kaniya.
Masakit sa puso na marinig na umiiyak ang taong nagsilang sa kaniya. Pero mas
masakit na makita mo itong nasasaktan at parang wala ng buhay. Kumukulo na ang
kaniyang loob at gustong patayin ang kaniyang Ama. Sa murang edad ay naisip na niya
iyon. Why? Because his Father has made him like this. "Lucas? What's wrong? Are you
scared?" Tumayo ang kaniyang Ama at umalis mula sa pagkakadagan sa kaniyang Ina na
walang lakas na nakahiga sa kama. May dugo sa hita nito at nang tingnan niya ang
ano ng Ama ay may dugo rin doon. Napakuyom siya ng kaniyang kamao at gustong-gusto
ng patayin ang demonyong lalaki na papalapit sa kaniya "Son, I told you already.
You'll be like me in the future. Might as well get a lesson from what you've seen
today," his Father who was wearing a sinister smirk muttered in a proud tone. Gusto
niyang masuka nang sabihin iyon ng Ama. His Father went closer to his ten year old
self and patted his shoulder. "Women are not as valuable as you think they are.
They're just a bunch of living things that were used for the pleasure of men. I
hope you won't disappoint me Lucas. You're the only person who'll follow my steps
and will be the next CEO of Whitfield," after he whispered those words to his ear,
he knocked him down. Sa tuwing naaalala niya iyon ay palagi pa ring kumukulo ang
kaniyang loob sa galit. Sa mga sandaling iyon ay wala siyang ka laban-laban sa Ama.
What happened to his Mother was partly his fault. He was young and weak that time.
He couldn't even stop his Father from hurting himself and his Mother. But that's in
the past now. Nang makuha niya ang posisyon na dati ay sa kaniyang Ama ay kaagad na
pinapatay niya ito. Of course, it's not an instant death. He makes sure that he
have a slow but painful death. Sobra-sobra ang ginawa sa kaniya ng kaniyang Ama
lalo na sa kaniyang Ina na siyang palaging nagtatanggol sa kaniya noon. After
getting his own Father died at the hands of the people he paid, he didn't even feel
guilty. There are a lot of horrible things that his Father had done that he
couldn't even mention. His Father is also the reason why he's like this and why he
is still suffering after so many years. Ang pilat mula sa sugat na gawa ng kaniyang
Ama ay kailanman ay hinding-hindi mawawala. He hated him so much that even though
justice has already been served, he still wants him to suffer even after death. How
unlucky of him to have a father like that. He loathed him for hurting his Mother
but here he is now, also hurting an innocent woman just because of his desire to
own her. Ah, I'm really a sinner. Maybe what Father had said was right? That we're
the same? Ha, I don't know anymore. "S-sir Lucas, sorry nga pala sa nangyari
kagabi." Kumunot ang kaniyang noo dahil sa sinabi ni Hera bigla. Nakaupo silang
dalawa ngayon sa mahabang lamesa dito sa dining room. It's currently two in the
afternoon and they're now
having their late lunch. Napatigil siya sa pagkain at seryoso ang mukha na
tinitigan ang babae. "For what?" Napalunok na lang si Hera at hindi alam ang
sasabihin sa lalaki. She doesn't know why she suddenly apologized. Parang kusa na
lang iyon lumabas sa kaniyang bibig. Dahil ba iyon sa na g-guilty siya dahil siya
ang pumilit sa lalaki na gawin ang bagay na iyon kagabi? Sa totoo lang ay mukhang
ayaw talaga siyang galawin ni Lucas kagabi, pero dahil nagpumilit siya at hindi
pinakawalan ang lalaki ay napapayag niya ito. She felt guilty because Lucas seems
te be different on his normal self. Na g-guilty rin siguro ang lalaki dahil sa
kaniyang sitwasyon ngayon at mukhang sinisi pa ata ang sarili. It's not his fault
though. It's mine, ako ang pumilit sa kaniya and he shouldn't blame himself. "B-
because I force you to do that to me... Alam ko po na ginugulo po kayo ng konsensya
niyo dahil nasaktan ako. But I'm really fine sir, huwag niyo na pong sisihin sarili
niyo. It's my fault..." Halos maiyak na siya nang sabihin niya ang mga katagang
iyon. Iwan niya ba pero pagdating sa lalaki ay nagiging marshmallow siya. "Huh?"
Nagulat si Hera nang hawakan ni Lucas ang kaniyang ulo at hinaplos iyon. Nang
tingnan niya ang mukha nito ay bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso nang
sumalubong sa kaniya ang medyo may ngiti sa labi na mukha nito. "Silly, you don't
need to apologize. No matter what you said, it's my fault that you're hurt right
now sweetheart. I promised I won't do it again, so please, while you still can, get
away from me before I'll really lose it."

Chapter 21🍄

Matapos sabihin ni Lucas ang mga katagang iyon ay iniwan siya nito na mag-isa sa
dining room. Nakaawang pa rin ang kaniyang labi at hindi makapaniwala sa narinig
mula sa mismong bibig ni Lucas. As she thought, he really blames himself for what's
happening to her right now. Hindi naman ganoon kalala ang kaniyang sitwasyon.
Maliban sa mahapdi at masakit niyang pagkababae ay okay naman siya. She doesn't
understand why he's feeling guilty. Sa totoo lang ay dapat nga siya ang makaramdam
ng guilt at humingi ng tawad sa lalaki dahil siya naman ang pumilit dito. Hindi
lang niya maintindihan kung bakit bigla na lang nagbago bigla si Lucas dahil lang
sa gabing iyon. He even told her to stay away while she still can. Paano niya
magagawa iyon kung ganito ang lalaki? Napabuntong hininga na lang si Hera at
napatingin sa pinggan ni Lucas. Hindi man lang nagalaw ang pagkain nito. Kahit
isang kutsara ay hindi niya nakita ito na sumubo. May problema ata talaga ang
lalaki at siya ang may dahilan no'n. Kung hindi siguro niya pinilit ang lalaki at
walang nagyari sa kanila ay baka kagaya pa rin sa dati ang pakikitungo nito sa
kaniya. Pakiramdam niya kasi ay iniiwasan siya ni Lucas. Kapag nahuhuli niya itong
pasimple na tumitingin sa kaniya ay palaging may nakikita siyang guilt sa mga mata
nito. He doesn't seem to regret what happened but he is guilty. Is he guilty
because he hurts her and not because something happened to the both of them? Ha,
hindi ko na alam talaga. Sumasakit ang ulo kakaisip sa mga nangyari. Imbes na
ilunod niya ang kaniyang sarili kakaisip tungkol sa lalaki ay naisipan na lang
niyang iligpit ang mga pinagkainan ng lalaki. Kahit na masakit ang katawan ay mas
pinili niya ang gawin ang pang-araw-araw na trabaho. Magpapahinga na lang siya
kapag siya ay tapos na. Bandang alas dos ng hapon nang matapos na siya sa lahat ng
kaniyang gawain. Nilinis na niya ang buong mansyon at dahil araw-araw naman siya na
naglilinis ay walang ganoong dumi siyang nakita, kaya naging smooth ang kaniyang
trabaho. Hindi kagaya noong bago pa siya dito na halos gabihin na siya bago siya
matapos. Nang wala na siyang makitang dumi dito sa bakuran ay naglakad na siya
papasok sa mansyon. Mahirap talaga kapag ikaw lang ang kasambahay, pero dahil
nasanay na rin siya na maglinis na siya lang mag-isa ay mabilis na naka adapt naman
ang kaniyang katawan. Basang-basa siya sa pawis at tuyong-tuyo ang kaniyang
lalamunan at bibig. Nauuhaw na siya kanina pa, at dahil ayaw niyang huminto sa
paglilinis para lang pumasok ulit sa loob at uminom ng tubig ay tiniis na lang niya
iyon. Sa buong sandali na naglilinis siya ay muntik na niyang nakalimutan na
masakit pala ang kaniyang gitna. Ngayon na tapos na siya ay naramdaman na niya ulit
ang sakit. Grabe ata talaga ang pagkapunit niya kagabi dahil sa pagkalalaki ng
kaniyang Amo. Alam niya na masakit kapag first time dahil na rin sa mga naririnig
niya sa mga kasambahay noon. Pero sabi din nila ay nawawala rin daw iyon pero
hitong sa kaniya, hindi siya naniniwala na mawawala agad ito. She was being
stretched so much last night and got laceration because of Lucas' huge size. Kung
alam ko lang na ganito pala kasakit ay hindi ko na sana pinilit ang lalaki. Pero
syempre joke lang 'yan. Despite the pain she felt right now, she never regretted
what happened. Pakiramdam niya ay may kakaibang nangyari sa kaniya pero hindi nga
lang niya alam kung ano. And that's because of Lucas. Regretting something that
happens already is nothing but foolishness. Of course, everything happens for a
reason. Hindi naman siguro mangyayari ang bagay na iyan 'di ba kung walang rason?
Kagaya lang din ng nangyari sa kaniya. Hindi siya masasaktan ngayon kung hindi lang
sana niya pinilit si Lucas. Hindi siya magsisisi dahil in the first place, it's her
choice. Everything always happened because you let it happen. Don't say crap like
you have no choice that's why it happens. You have one but you just didn't notice.
"Ang lagkit ko na... Gusto ko nang maligo." Nagpakawala siya nang malalim na
hininga at mabilis na naglakad papunta sa hagdanan. Saktong pagtapak pa lang niya
ay bigla na lang umikot ang kaniyang paningin. Nagsimulang dumilim ang kaniyang
paligid at bago pa man siya nawalan ng malay ay may nahawakan siya dahilan ng
pagkahulog no'n. "Bryle... Where's my medicine now? I badly need it," malamig na
wika ni Lucas sa kaniyang kaibigan pagkasagot pa lang nito sa kaniyang tawag.
Narinig niya ang pag buntong hininga nito sa kabilang linya pero hindi niya iyon
pinansin at nagpatuloy sa pagsasalita. "It's been a month already, I'm going to
lose my mind." Napahawak siya sa kaniyang ulo nang bigla na naman iyon sumakit.
Simula noong may nangyari sa kanila ni Hera ay bigla -bigla na lang sumasakit ang
kaniyang ulo. Dahil kasi ito sa mga alala na binaon niya pero pilit na bumabalik.
He forced himself to forget them again, and now he's having a hard time. Wala
siyang ibang masisi kung hindi ang sarili. He let himself in this situation. Kahit
na sabihin ni Hera sa kaniya na kasalanan nito iyon ay hinding-hindi niya ito
sisisihin. Hera might not now but he's crazy. Deep inside him lurks the devil in
himself. Pati siya ay takot din sa kaniyang sarili at sa kayang gawin nito. He just
doesn't know why but he has another identity he has been trying to suppress for so
long. And now, he's starting to feel it again. "Lucas, I already told you that you
might die if you overdue it!" Mariin na napapikit siya ng kaniyang mga mata nang
sigawan siya ng kaibigan mula sa kabilang linya. Ramdam na ramdam niya ang
frustration nito pero na f-frustrate rin siya. "I don't care! Just give it to
me..." humina ang kaniyang boses at napahilamos na lang siya sa kaniyang mukha.
"Ha, you're really stubborn aren't you? Fine, I'll give you one. Huwag kang lalapit
sa akin kung malapit ka ng mamatay." Napatawa na lang siya nang mahina dahil sa
huling sinabi ni Bryle sa kaniya. "Yeah, yeah I won't," he replied, laughing a bit.
Narinig niya itong nagpakawala nang malalim na hininga. Bryle is probably stressed
because of him. Bryle has been his close friend since he was still a kid. Kasama na
niya ang lalaki at iba pa niyang kaibigan. Alam ng mga ito ang kaniyang sitwasyon
at sa kanilanh lahat, si Bryle ang may pinakamalaking naitulong sa kaniya. Bryle
knows someone who can help his case. Kaya sa lalaki siya palagi humihingi ng gamot.
His medicine, especially his sedatives are pricey. Pero syempre ay libre lahat iyon
ni Bryle. Napaka kuripot naman nito kung hindi siya nito elilibre. Kahit na hindi
siya nito elibre ay kaya niya naman itong bayaran. It's just that mas maganda sa
pakiramdam kapag libre. "I'm not joking here, Lucas. You'll really die." Malungkot
na napangiti na lang siya. He doesn't fear death. Bata pa lamang siya ay ito na ata
ang kaniyang palaging nakakasalamuha and now that he's already an adult, fearing
death would be an insult to his sacrifices in the past. "I know, it's not like I
wanted to live." Natahimik ang kabilang linya dahil sa kaniyang sinabi. Totoo naman
kasi. He just can't find a reason to continue his life. What's the use of living
when you're already dead and mess up inside? The only reason why he's alive right
now is because he wanted to witness his friends getting married. They're the only
people whom he can consider his family. Kahit na hindi niya kadugo ang mga ito ay
tinuring pa rin siya ng mga ito na parang pamilya. They treated him like a true
family unlike his real parents who only sees him as a thing they wanted to own.
"Don't lose hope, I will find a way. Didn't I promised you already? That I will
find her? So hang in there while you still can." 'Yon lang ang sinabi ni Bryle ay
kaagad na pinatay ang tawag. Blangko na napatitig na lang siya sa kaniyang
cellphone. He don't understand, and he doesn't want to understand. Pagod na
napapikit na lang siya ng kaniyang mga mata at humithit sa sedatives na hawak-
hawak. He needs to calm his messed up mind. Minutes later, after that call, he
suddenly flinched. Lucas forehead creased in confusion when he suddenly heard a
loud noise from downstairs. He was busy smoking sedatives when that noise suddenly
echoed throughout the quite place. Iignorahin na sana niya iyon nang bigla na lang
pumasok sa kaniyang isipan ang imahe ni Hera. Mabilis pa sa cheetah na tinapon niya
ang sedatives na hawak-hawak at naglakad paalis sa kaniyang kinaruruunan. Nang nasa
bandang hagdanan na siya ay nanlaki ang kaniyang mga mata nang makita si Hera.
Nakahandalusay ito sa pinakadulo ng hagdan at walang malay. His heart pounded
heavily. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at kaagad na tumakbo papunta sa
kinalalagyan ng babae. "Hera! Fuck," napamura siya nang mahawakan ang babae.
Sobrang init nito at puno ng pawis ang katawan. Namumutla rin ito at kasing putla
nito ang papel. Kinakabahan na napalunok na lang siya at kaagad na kinarga ang
babae. Dali-dali siyang tumakbo papunta sa garahe. While they were on the way to
the hospital, he was silently praying for Hera to be safe.

Chapter 22🍄

Mabigat ang katawan ng siya ay magising mula sa pagkakahimatay. Lugmok ang kaniyang
pakiramdam at masakit ang kaniyang ulo. Pakiramdam ni Hera ay mamatay na siya sa
sobrang sakit na kaniyang nararamdaman ngayon. Hindi na lang pagkababae ang masakit
sa kaniya, pati na rin ang kaniyang ulo ay masakit din. Parang minamartilyon iyon
nang paulit-ulit sa sobrang sakit. Nanunuyo ang kaniyang lalamunan at gustong
uminom ng tubig. Naalimpungatan siya dahil doon. Nauuhaw siya. Tuyong-tuyo ang
kaniyang lalamunan maging ang kaniyang bibig at mga labi. Minulat ni Hera ang
kaniyang mabigat na mga talukap at nilibot ang paningin sa buong silid. Ang
pamilyar na puting kisame at ang pamilyar na amoy ng hospital ang nagpagising bigla
sa kaniyang diwa. Mukhang na hospital na naman siya. Pangalawang beses na niya ito.
Noon kasi ay hindi pa siya na h-hospital, ngayon lang at noong huli kung saan ay
nawalan din siya ng malay. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Hindi niya
inaasahan na lalagnatin pala siya dahil sa kaniyang kalagayan ngayon. Nawalan siya
ng malay pagkatapos niyang maglinis. She shouldn't have done that, now, she's sick.
Napabuntong hininga na lang siya sa loob ng kaniyang isipan. It's too late to
regret what happened now. Sa gitna ng kaniyang paglilibot ay napako ang kaniyang
tingin sa natutulog na lalaki. Nakaupo ito sa isang pang-isahang sofa at nakapikit
ang mga mata. He looks uncomfortable in his position. Wala sa sarili na napatitig
na lang si Hera sa natutulog na si Lucas. Ilang beses na niyang nasabi sa kaniyang
isipan pero sobrang guwapo talaga ni Lucas. Ang makapal nitong kilay, matangos at
mahabang ilong, manipis at mapula-pula nitong mga labi, samahan pa ng perpektong
hugis ng mukha nito na parang inukit ng mismong diyos at ang mga mata nito na
malamig pero misteryoso. He's definitely her type. Mula noong una niyang nakita ang
lalaki ay palagi na lang itong naglalaro sa kaniyang isipan. Halata na napukaw ng
lalaki ang kaniyang atensyon una pa lang pero nahihiya siyang aminin iyon. Sa
tuwing malapit ito ay palaging nag-iiba ang kaniyang katawan. Katulad na lang ng
kaniyang puso na bigla-bigla na lang bibilis ang pintig sa punto na hindi na siya
makahinga nang maayos. Isa lang iyon sa maraming epekto ng lalaki sa kaniya. Hindi
pa siya nakakaramdam nang ganitong emosyon noon kaya hindi niya talaga alam kung
ano ito. Kahit na nalilito sa mga emosyon na kaniyang nararamdaman ngayon, masasabi
niya sa kaniyang sarili na gustong-gusto niya iyon. Kahit na minsan, nagiging
malalim na ang emosyon na kaniyang nararamdaman at masakit, hinahayaan niya lang
iyon. The emotions she felt whenever Lucas is with her is painful but at the same
time, it feels so comforting and enchanting. The way her heart constricted so bad
to the point that she thinks she can't live without him, she finds it comfortable.
Kaya din siguro kahit na malamig ang ugali ng lalaki sa kaniya at pabago-bago,
pilit na iniintindi niya ito. She's already used to people like that. Lucas is
difficult just like her Mother. Pero kung papipiliin siya sa dalawa, she rather go
with Lucas. She doesn't know why, but ever since then, Lucas always gives this
feeling that she already knows him before but just forgot about him. Iwan niyo kung
bakit nararamdaman niya iyon. Dala ba iyon ng emosyon na nararamdaman niya sa
lalaki o sadyang nakilala lang talaga ng kaniyang katawan ang lalaki pero ang
kaniyang isip ay hindi? Nababaliw na siya. Napasobra siguro siya sa kape na iniinom
niya tuwing gabi. Ilang minuto ang lumipas nang napagpasiyahan niya na itigil ang
pagtitig sa lalaki. Sinubukan niyang bumangon paupo at napapaigik na lang sa sakit
ng katawan. Nang makaupo na siya sa kama ay sinandal niya ang likod sa backrest.
Tumingin siya sa maliit na lamesa sa tabi ng kama at halos mag ningning na ang
kaniyang mga mata nang may nakitang isang basong tubig doon. Kaagad na kinuha niyo
iyon at mabilis na ininom. "Ha... I feel refreshed now." Pakiramdam ni Hera ay
bumuti bigla ang kaniyang pakiramdam nang makainom siya ng tubig. Nakulangan pa
siya pero wala naman siyang magagawa. Medyo malayo sa kaniya ang water dispenser at
hindi naman siya makatayo. Titiisin na muna niya ang kaniyang uhaw hanggang sa
magising si Lucas. While staring at somewhere, waiting for Lucas to wake up, she
couldn't help but wonder how long has she been sleeping. Aside sa inuuhaw siya nang
malala ay nagugutom na rin siya. Walang tigil sa pagtunog ang kaniyang tiyan.
Mabuti na lang at hindi iyon ganoon ka lakas pero nakakailang pa rin talaga. Gusto
na lang mapaiyak ni Hera dahil sa kaniyang sitwasyon ngayon. Hindi niya alam kung
saan ibabaling ang kaniyang atensyon. Sa masakit at mahapdi ba niyang gitna, sa
mabigat na ulo o sa tumutunog na tiyan. Halos lahat ata ng karamdaman ay
nararamdaman niya ngayon. Naawa siya sa sarili. Gusto na niyang gisingin si Lucas
pero natutulog pa ito. Kahit na mukhang uncomfortable ito sa kaniyang posisyon
ngayon ay mahimbing naman ang tulog ng lalaki. Ayaw niya na maistorbo ito– "N-no...
Mom don't l-leave me..." Napahinto bigla si Hera nang marinig niya iyon. Dali-
daling napatingin siya ngayon kay Lucas na may maputlang mukha. Nakapikit pa rin
ang mga mata nito at pinagpapawisan na ang noo. Napalunok na lang siya habang
nakatingin sa lalaki. "I-I promise to be g-good, j-just don't leave me..." Hindi
alam ni Hera kung bakit bigla na lang sumakit ang kaniyang puso habang
pinagmamasdan ang lalaki na nagsasalita kahit na tulog ito. He seems to have a
nightmare right now. Was his dream about his Mother? Why is he begging her not to
leave? It makes her curious. Lucas continue murmuring something until she couldn't
handle it anymore. Lucas looks like he was so hurt and she couldn't bare looking at
him like that. Kahit na nanaginip lang ito ay hindi pa rin niya kaya. Mariin na
napapikit siya ng kaniyang mga mata at kinalma ang sarili. It's okay, I'll just
have to call his name and wake him up. Inipon niya ang lahat ng lakas loob na meron
siya sa kaniyang katawan at tinawag ang pangalan ng lalaki. Kaagad na napabalikwas
ito mula sa kaniyang tuloy. Kaagad na nagtama ang kanilang paningin pagkamulat pa
lang ng mga mata ng lalaki. Naiilang na ngumiti siya dito. "S-sir Lucas... hindi po
ba kayo nahihirapan matulog diyan sa upuan?" mahina niyang tanong sa kaniyang Amo.
Hera bit her lower lips. She wanted to ask about his dreams right now but something
is telling her to stop. Mukhang balisa ang lalaki at wala sa sarili. Nagpakawala
ito nang malalim na hininga at napasabunot sa sarili. Lucas lowered his head and
didn't say anything. Nanahimik na lang din si Hera ay hindi na nagtanong pa. She
felt like she needs to give silence to Lucas even just for a bit. Parang mabigat
para sa lalaki ang panaginip nito ngayon lang. Did his Mother left him? It looks
like it. Wala siyang kahit na alam sa lalaki maliban sa may trauma ito dahil sinabi
iyon ni Sir Bryle sa kaniya. Maliban doon ay wala na siyang alam sa lalaki. Eh
hindi nga niya alam kung may kapatid ba ito o kung nasaan na ngayon ang kaniyang
magulang. Wala rin naman siyang nakitang kahit ni isang picture frame ng pamilya
nito sa buong mansyon. Somehow, it kinda hurts knowing that she didn't even know a
single thing about him. She just felt bad and hurt at the same time. Parang
sinasabi kasi ng kaniyang puso na kilalahanin ang lalaki pero paano niya magagawa
iyon kung mismo ang lalaki ay hindi open sa pamilya nito. May mga ideya na rin siya
about sa trauma ng lalaki at sa ibang bagay, pero dahil hindi pa siya sure kung
tama ba mga ideya niya ay mas mabuti na manahimik muna siya. Mga ilang minuto pa
ang lumipas ay sa wakas, mukhang naka get over na ito sa kaniyang panaginip. Tumayo
ito at lumapit sa kaniya. At dahil may upuan sa tabi ng kama ay kinuha iyon ng
lalaki at doon umupo. Walang emosyon ang mga mata nito at mukhang pagod na pagod.
He crossed both his legs and stared at her in a serious face. "How's your feeling?"
malamig ang boses na tanong nito sa kaniya. Napalunok siya nang paulit-ulit dahil
sa kaba at dahil sa kaniyang puso na nagsisimula na namang magwala dahil sa
presensiya ng lalaki. Napayuko siya ng kaniyang ulo at nagsimulang paglaruan ang
kaniyang mga daliri. "A-ahm, okay lang naman po..." she mumbled in a shy tone and
couldn't meet his gaze. From her peripheral vision, she saw Lucas bobs his head
softly. Hindi ulit ito nagsalita kaya namayani na naman sa loob ng silid ang
katahimikan. Wala sa sarili na napalunok na lang siya nang paulit-ulit. She doesn't
know why but she's starting to get nervous. The silence that is invading the both
of them are starting to overwhelmed her existence. Hindi niya alam pero
nakakaramdam siya ng kaba dahil sa katahimikan. Kinakabahan siya na baka marinig ng
lalaki kung gaano ka lakas ang pagkabog ng kaniyang puso. Hera closes her eyes
tightly and tries to calm herself. Please lang heart, ikalma mo 'yang kebots mo.
Baka malaman ni Sir Lucas na may crush tayo sa kaniya. We're so done if he finds
out! After who knows how many minutes, Lucas suddenly broke the silence that made
her whole body freeze. "After you get discharged here, I want you to leave my
house." Parang tumigil sa pag galaw ang paligid ni Hera nang marinig ang mga salita
na binitawan ng lalaki. Napaawang ang kaniyang labi sa gulat. She was taken aback.
Hindi niya ine-expect na darating ang araw na sasabihin iyon ni Lucas. Her heart
started to ache as she stared at his cold eyes. She's trying to confirm whether
he's telling the truth or not. Malamig at walang emosyon ang mga berde nitong mga
mata. Walang halong pagbibiro ang mukha nito. Pilit na nilulunok niya ang bagay na
bumara sa kaniyang lalamunan. Pakiramdam niya ay maiiyak na siya ilang minuto mula
ngayon. "P-po? What do y-you mean..." Mabilis na napailing-iling siya ng kaniyang
ulo. Does he mean leaving means she needs to resign? She doesn't want to leave. Ang
mansyon
ni Lucas na lang ang nag-iisang bahay na maituturing niyang tahanan. Kung aalis
siya at susundin ang gusto ng lalaki, saan siya pupunta? "Exactly as what I said.
Pack your things if you're already okay and don't leave anything behind. Your
existence is bothering." Napasinghap si Hera sa sakit na naramdaman at napakurap-
kurap nang nagsimulang manubig ang kaniyang mga mata. "W-why? May n-nagawa po ba
akong h-hindi niyo n-nagustuhan?" Nabasag ang kaniyang boses at hindi na napigilan
ang mapaluha. She never expect hearing those words from the man she likes would be
this hurting. Nasasaktan siya. Ayaw niyang iwan ang lalaki at ang trabahong
nagpapabuhay sa kaniya ngayon. In the past, she's always scared thinking that Lucas
might fired her at any moment. And now, that moment finally came. She's not ready
and she will never be. Hindi niya maintindihan kung bakit bigla na lang siya nitong
papalayasin. Dahil ba sa may nangyari sa kanilang dalawa at dahil sa kaniyang
sitwasyon ngayon? Is he that guilty for what he has done to me? Hera tried to
swallow back her tears but failed. Mabilis na pinahid niya sa kaniyang pisngi ang
mga luhang walang humpay ang pagtulo. Sobrang sakit ng kaniyang puso na para bang
hinahati iyon sa dalawa. Lucas bit his lower lip when he saw pain and tears on
Hera's clear eyes. Mabilis na nag-iwas siya ng tingin sa babae. His jaw clenched
tightly. "No, it's just that I don't want to hurt you." "What? But you never hurt
me!" Hindi na napigilan ni Hera ang kaniyang sarili at binulyaw na iyon sa lalaki.
Nagulat si Lucas dahil sa kaniyang pagsigaw at napahawak sa ulo nito. He let out a
heavy sigh before speaking in a voice full of pain. "I'm sorry, my decision is
final. Don't worry about money, I'll give you a million for hurting you." 'Yon lang
ang sinabi ng lalaki at kaagad na iniwan siya nito mag-isa sa loob ng silid.
Napahagulgol na lang si Hera at walang nagawa. Now that Lucas throw her away, saan
na siya ngayon? She doubt if her family will get her back. Ah, why is my life full
of pain?

Chapter 23🍄

Mugto ang mga mata ni Hera habang blangko pa rin na nakatitig lang sa kawalan.
Hindi niya alam kung ilang oras na ba ang nakalipas. Nakatitig lang siya sa isang
sulok at wala ng pakialam sa paligid. Mula noong sinabi iyon ni Lucas sa kaniya
kahapon ay parang nawalan na rin siya ng gana sa kaniyang buhay. Parang pinipiga pa
rin ang kaniyang puso at walang tigil sa pagkirot. Wala na siyang iba pang maisip
kung hindi si Lucas. Hindi niya ito maintindihan. Bakit kailangan pa siyang
palayasin? Wala naman siyang ginawang hindi nito nagustuhan. Sabi pa ng lalaki ay
ayaw siya nitong saktan pero kahit kailan man ay wala itong ginawa na nagpasakit sa
kaniya. She finds his reason not enough. Parang may mas malalim pa na rason ang
lalaki pero hindi lang siguro iyon masabi sa kaniya. Gusto niyang manghimasok sa
buhay ng lalaki at alamin ang totoong rason kung bakit pinalayas siya nito na
parang wala lang. She was so hurt because of his decision. But you know what hurts
the most? Seeing his painful expression while saying those words that he wants her
to leave. Pagak na napatawa na lang siya at mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa
sarili. She doesn't understand herself anymore. Sobrang sakit sa puso marinig ang
mga katagang iyon mula sa lalaki. Pakiramdam niya ay mas masakit pa iyon kaysa sa
mga salita na binitawan ng kaniyang sariling Ina. Ganoon na pala talaga siya ka
napalapit sa lalaki sa kaunting panahon na magkasama silang dalawa? Despite Lucas'
cold behavior and his personality of bringing random women every single night, he
never ever once tried to touch her. Labas na sa usapan ang nangyari noon kung saan
wala sa sarili si Lucas at hinampas niya ang ulo nito nang matigas na bagay.
Nagulat siya noon pero naiintindihan din naman niya ang nangyari. Anong magagawa
niya kung magagalit pa siya sa bagay na ginawa ni Lucas na lingid sa kaalaman ng
lalaki? It's like getting angry on someone who almost did something bad to her
without them knowing. Naiintindihan niya ang lalaki dahil wala itong naaalala
kinabukasan. Mas lalo pang lumalim ang pagkakaintindi niya kay Lucas nang malaman
na may sakit ito at trauma. As a person who grow up in a messed up environment,
where she doesn't have a choice but to understand her Mother who mistreated her the
whole time, understanding Lucas and his situation is more easy than understanding
her own Mother who treats her as if she wasn't her real daughter. He is also
generous enough to let her roam around his mansion as if it was her home and he
never once failed to check on her. Napapansin niya iyon sa tuwing nag t-trabaho
siya ay palagi niyang nakikita si Lucas na nag-iiwan ng tubig or hindi kaya snacks
sa gilid. She finds it really sweet, perhaps that also makes her to like him more?
He's also observant not to mention his appearance and cold demour is her type.
Sobrang sakit lang isipin na tinuring na niya na tahanan ang bahay nito at palihim
na inaalagaan ang lalaki t'as sa huli mapapalayas lang naman siya. Her heart was
breaking into two. She doesn't want to leave but if it's Lucas decision then she
doesn't have a choice but to leave. Kung alam lang siguro niya sa una na ganito ang
kaniyang kahihinatnan ay hindi na lang sana niya tinanggap ang trabaho na inalok sa
kaniya. Mabigat ang kaniyang puso at namumugto ang mga mata habang tinatahak niya
ang daan pababa sa unang palapag. Dala-dala na niya ngayon ang kaniyang mga gamit
at damit. Nang makababa na siya nang tuluyan sa hagdan ay nanigas ang kaniyang
buong katawan nang makita ang lalaki. Seryoso at mukha nito habang nakasandal sa
pader. His expression were still and cold and he looks like he's in deep thought.
Napansin siguro ni Lucas ang kaniyang presensiya at napatingin ito bigla sa
kaniyang kinaruruunan. In the past, whenever Lucas' gaze collided with hers, her
heart always raced in a fast pace but right now, all she can feel is pain.
Nasasaktan siya na makita ang mukha nito kaya imbes na makipag titigan pa sa lalaki
ay iniwas niya ang kaniyang mga mata at napatitig sa sahig. "A-ahm, alis na po
ako," pagpapaalam niya kay Lucas sa isang malamig na boses. Hindi nagsalita ang
lalaki dahilan ng kaniyang pag singhap dahil sa sakit. Her eyes looks like they
were about to give in. Hera swallowed back her tears and with a trembling lips, she
uttered that word she hated saying. "P-paalam po." Pagkatapos niyang sabihin ang
mga katagang iyon ay nagsimula na siyang maglakad papunta sa malaking pinto
papuntang labas. She was about to pass next to Lucas when the man suddenly grab her
wrist that made her stopped. Mas lalong nagwala ang puso ni Hera sa loob ng
kaniyang dibdib. Hindi niya maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman ngayon. Gulat at
may kaunting pag-asa ang namayani sa kaniyang puso. She doesn't want to assume but
her heart and mind thinks differently. "Hera..." The way her name rolled up on his
tongue feels like the man has been calling her name for how many times already.
Pinilit ni Hera ang magpatapang at sinalubong ang mga tingin ng lalaki. "Po?" She
doesn't want to act cold but her voice automatically sounded like that. Umigting
ang panga ng lalaki at mabilis na napabitaw sa kaniya na para bang napaso ito. He
glanced the other way and spoke in an emotionlessly tone. "Nothing, just leave
already." And after that, Lucas left her again, hanging and with a broken heart.
Pagak na napatawa na lang siya habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga
luha. Ano ba ang aasahan niya? Na pipigilan siya nitong umalis at bawiin ang mga
katagang sinabi nito? It seems like she became assuming on what he actually felt.
Does she really think her boss likes her? Even still, kahit na alam niya sa
kaniyang sarili na masasaktan lang siya kapag umasa siya ay hindi niya pa rin
mapigilan ang sarili. Anong magagawa niya? Ayaw niyang iwan ang lalaki. Lunod na
lunod na ba talaga siya sa kaniyang nararamdaman para kay Lucas kahit na kailan man
ay hinding-hindi iyon masusuklian? Maybe perhaps Lucas' decision was the right
thing to do. She doesn't know. She's also confused just like how confused he is. If
he's asking for space, then she won't have a choice but to give it to him.
Pakiramdam niya ay kailangan niya din ng panahon para ayusin ang sarili at ang
totoong nararamdaman niya para sa lalaki. Impossible rin naman na simpleng
pagkagusto lang itong nararamdaman niya para kay Lucas. Ah... I don't know anymore.
"Sorry talaga ma'am, puno na ang boarding house," malungkot na wika ng isang babae
kay Hera na sa tingin niya ay mas matanda ng ilang taon. Tipid na ngumiti lang si
Hera sa babae. "Okay lang po, hanap na lang po ako sa ibang lugar," sagot niya sa
babae at mas humigpit ang pagkakapit sa kaniyang bag. She's sweating a lot. Hindi
na niya mabilang kung pang-ilang boarding house at apartment na ba ang kaniyang
napuntahan. Lahat ng iyon ay puno na at hindi na naghahanap pa ng ibang titira.
Tanghaling tapat na pero hito siya ngayon, naghahanap pa rin ng matitirhan. Ilang
oras na ang nakalipas mula noong umalis siya sa mansyon ni Lucas. Masakit at
mabigat pa rin ang kaniyang puso pero wala naman din siyang magagawa. Kaya imbes na
magmukmok ay nagpasiya siya na hindi sayangin ang kaniyang oras at maghanap ng
matitirahan. Pero mukhang impossible ata iyon sa lagay ngayon. Maraming boarding
house ang puno na dahil siguro sa pagdami ng mga tao dito sa syudad. Ngayon ay
hindi niya alam kung saan pupunta. Ayaw rin naman niyang umuwi sa bahay ng kaniyang
Ina dahil tiyak na mas lalo lang sasakit ang kaniyang puso at ulo pag nandoon siya.
At isa pa, ayaw na niyang makasama ang mga ito. "Kung gusto mo po, may isa pa pong
boarding house medyo hindi kalayuan dito. Kaya lang ay mahal po ang renta doon,
hindi kasi 'yon simple at budget friendly kagaya ng boarding house na 'to."
Napatingin bigla si Hera nang sabihin iyon ng babae. "Talaga?" Ngumiti ang babae at
tumango. "Yes, ma'am. Kung interesado po kayo, puwede ko po kayong samahan ngayon."
Napaisip bigla si Hera dahil sa sinabi ng babae. Okay lang naman siguro na ito na
lang ang kaniyang kukunin? Kaysa naman sa wala siyang matutulugan mamaya. Honestly,
ayaw niya talagang gumastos ng malaki para lang sa kaniyang matitirhan pero dahil
nga wala siyang choice ay mukhang mapipilitan siya. Okay lang siguro na gumastos
siya ng malaki, total ay malaki rin naman ang binigay ni Lucas sa kaniya. Ayaw niya
sanang tanggapin ang malaking pera na binigay nito pero wala siyang choice. Alangan
naman na tanggihan niya iyon kahit na alam niya sa kaniyang sarili na wala siyang
pera? Bobo lang? Tumango si Hera sa babae at kaagad na pumayag sa suhestiyon nito
sa kaniya. Kaagad na sinamahan siya nito papunta doon sa boarding house na sinasabi
nito. Pagdating niya doon ay napatango-tango na lang siya. Kaya rin siguro mahal
dito ay dahil na rin sa istraktura ng gusali. "Dito ka muna ma'am, tawagin ko lang
ang landlady." Nakangiting tumango si Hera sa babae at umupo doon sa bench sa
labas. Maraming tao ang dumadaan sa harap dahil malapit lang naman ito sa kalsada.
May malaking mga letra na nakapaskil sa gitna ng gusali. Maganda ang labas at kahit
na hindi pa siya nakapasok ay sigurado siya na maganda rin sa loob. Habang tahimik
siya na nag-aantay sa pagbalik ng babae ay naisipan niyang kunin ang kaniyang
dipindot na cellphone. Plano niyang bumili ng bago dahil sobrang luma na no'n. Wala
na sigurong gumagamit ng ganoong cellphone ngayon maliban sa kaniya. Bigay iyon ng
kaniyang Ina at pinaglumaan na talaga. Gusto sana niya iyon itapos kapag nakabili
na siya ng bago pero naalala niya na ang cellphone na ito pala ang kauna-unahang
binigay sa kaniyang ng Ina. She still wanted to keep it atleast. "Hera? Anong
ginagawa mo dito?" Nanigas ang buo niyang katawan nang marinig ang napakapamilyar
na boses na iyon. Parang robot na gumalaw ang kaniyang ulo at lumingon sa
pinanggalingan ng boses. Napaawang ang kaniyang labi sa gulat nang makita ang
kaniyang Ina na
may gulat din na ekspresyon. Kasama nito ang kaniyang nakakabatang kapatid na
babae na si Natalie. Mukhang galing sa loob ng boarding house ang dalawa. Kaagad na
napatayo si Hera mula sa pagkakaupo. "Ma..." Napaigtad ang kaniyang Ina nang
sabihin niya ang katagang iyon. Nagbago agad ang ekspresyon ng mukha nito. "H'wag
mo akong tawagin ng ganiyan. At isa pa, bakit ka nandito? Huwag mong sabihin na
napalayas ka na ng amo mo?" may kalakasan na tanong nito sa kaniya kaya napatingin
tuloy sa kanila ang ibang tao na dumaraan. Nagpakawala nang malalim na hininga si
Hera. Nagtataka kung bakit parang wala na lang sa kaniya ang sinabi nito. "Mag b-
board po ako." Kahit na nawala na ang respeto ni Hera sa kaniyang Ina dahil sa mga
ginawa nito ay pinilit niya pa rin ang sarili na hindi maging bastos. Tumaas ang
kilay ng Ina niya dahil sa kaniyang sinabi. "Ay wow ha, so mapera ka na ngayon kaya
ba hindi ka na tumawag sa amin?" mayayabangan na singit ni Natalie sa kanilang
usapan ng kaniyang Ina. Pagod na binalingan niya ng tingin ang kapatid na babae.
"Bakit pa ako tatawag? Eh hindi ba kayo naman ang nagpalayas sa akin?" malamig
niyang sagot na nagpatahimik sa dalawa. Ba't pa siya tatawag? Para ano? Para
abusuhin at saktan na naman ang kaniyang puso? Pagod na pagod na siyang masaktan.
Ayaw na rin niyang magpakatanga pa. She let out a heavy sigh and decided to pick up
her things. Hindi niya alam kung matatagalan pa ba niya ang mga ito. It's better if
she should just follow the woman earlier. "Kung wala kayong sasabihin pa, aalis na
ako." Tatalikod na sana si Hera at aalis nang bigla siyang pigilan ng mga ito. Nang
lingunin niya ang dalawa ay sumalubong sa kaniya ang guilty at nagmamakaawang mukha
ng kaniyang Ina. "Hera anak, puwede mag-usap muna tayo? Tungkol lang sana sa
trabaho mo, mukhang may pera ka na. Tulungan mo naman ang kapatid mo, na nasa
hospital ngayon..."
Chapter 24🍄

Hera was caught off guard. Hindi niya inaasahan na sasabihin iyon ng kaniyang Ina.
Nagtagis ang kaniyang bagang at hindi mapigilang magalit sa babae na kaharap niya
ngayon. Noon ay kapag sinasabihan siya nang ganito ng kaniyang Ina ay hinahayaan
niya lang ito at sinusunod ang gusto. Pero iwan niya ba, ngayon ay hindi niya
mapigilang makaramdam ng galit. Sobrang kapal ng mukha nito para humingi sa kaniya
ng tulong. Matapos ang lahat ng ginawa ng mga ito sa kaniya, sa tingin ba nito ay
gana pa siyang tumulong? Grabe ang kaniyang naranasan noong kasama pa siya ng mga
ito. Ang mga masasakit nilang salita, ang pagmamaltrato ng mga ito sa kaniya at iba
pa. Kailan man ay hinding-hindi niya iyon malilimutan. Sawang-sawa na siya na
magpakatanga pa sa pamilya na walang magandang dinulot sa kaniya kung hindi sakit
lang. Alam niya sa kaniyang sarili na nangako siya noon sa namayapa niyang Ama na
kahit anong mangyari ay iintindihin niya ang taong nagsilang sa kaniya. Pero kung
ganito lang din naman ang kahihinatnan, hihingi na lang siya ng tawad sa kaniyang
Ama dahil sa pagtalikod niya sa kaniyang pangako. Ang pangako niya siya kaniyang
Ama lang ang dahilan kung bakit mas pinili niyang manatili at indahin ang sakit.
Masama ba na isipin na muna niya ang kaniyang sarili at lumayo sa mga ito na siyang
nagpahirap sa kaniya ng ilang taon? Deserve rin naman niyang sumaya, hindi nga lang
sa piling ng mga ito. Sa totoo lang ay gusto niyang maghiganti dahil sa ginawa ng
mga ito sa kaniya. Pero alam niya sa kaniyang sarili na hindi iyon maganda at
kailan man ay hinding-hindi siya nakakaramdam nang satisfaction. Leaving them and
not meeting them forever is already enough that can fill her satisfaction. Nawala
na nga ang mga ito sa kaniyang isipan, at ngayon na nakita niya ulit ang mga ito ay
bumalik ulit sa kaniyang isipan ang mga hindi ka nais-nais na naranasan niya mula
pagkabata. "May sakit kasi 'yong kapatid mo, kailangan ng malaking pera para sa
operasyon nito. 'Di ba Natalie?" pagpapatuloy nito at kaagad na sinundot ang
tagiliran ni Natalie. Napaigtad ang kaniyang kapatid dahil sa ginawa ng Ina.
Mabilis itong tumango-tango sa kaniya at peke na ngumiti. "A-ah, oo H-hera. May
sakit si Nathan, tulungan mo naman. Bigay ka na lang pera. Okay na kahit hindi ka
bumisita." Kung ikukumpara lang siguro niya ang kakapalan ng mukha ng kaniyang
kapatid at Ina sa isang makapal na bagay ay tiyak na mananalo ang dalawa. Akala
siguro ng kaniyang Ina ay hinding-hindi niya makikita ang pagsisinungaling nito.
Who is she trying to fool? Hera composed herself and let out a heavy sigh.
Hinawakan niya ulit ang nabitawan na bag at sinukbit iyon sa kaniyang balikat.
Pagkatapos ay malamig na tiningnan ang kaniyang kapatid at Ina na may ekspresyon sa
mukha na nagsasabi na magbigay ka na ng pera kung ayaw mong masaktan ulit.
"Pasensya na po pero wala po akong pera," sinabi niya iyon sa napakalamig na boses
at kaagad na tinalikuran ang dalawa. Napaigtad si Natalie at ang kaniyang Ina at
hindi makapaniwala dahil sa kaniyang naging ugali sa harap ng mga ito. In the past,
she used to be timid and stiff everytime they act superior towards her. Para siyang
isang kuneho na walang magawa kung hindi sundin ang kagustuhan ng mga ito. But
she's not the same Hera anymore. The pain she felt for more than ten years are
already enough. Tama na ang pagiging martyr niya para sa mga ito. If they won't
treat her like a family then it's fine. It's better to live in pain after accepting
the truth than continue living in the same roof as them where all she can feel is
hell. "W-wait lang Hera!" Kaagad na pinigilan siya ng kaniyang Ina na makaalis.
Humarap ulit si Hera sa dalawa at wala sa sarili na bumaba ang kaniyang tingin sa
kamay na mahigpit na nakahawak sa kaniyang braso. Sobrang higpit no'n na para bang
mababali na ang kaniyang buto. Kung hindi lang siguro siya sanay na masaktan ay
baka umiiyak-iyak na siya ngayon sa sakit. Ramdam niya ang panggigil ng Ina base pa
lamang sa hawak nito sa kaniya. Her Mother was already furious because of the
personality she showed earlier but she doesn't care. "Kung may sasabihin pa po
kayo, sabihin niyo na. Marami pa po akong gagawin." Somehow, talking back like this
to her Mother gave a strange feeling of satisfaction. Her Mother, Louisiana gritted
her teeth as if her patience has already ran out. Kung hindi lang siguro nagpasiya
si Hera na lumaban at maging ganoon pa rin kagaya ng dati ay baka bumigay na siya.
Her Mother never treated her like this, only when she needs something to her. Pero
dahil nga hindi siya pumayag na bigyan ang kapatid na nasa hospital daw, sigurado
siya na galit na ang Ina sa loob nito pero pinatili pa rin ang sarili na kalma
dahil mukhang nangangailangan ata talaga ito ng pera. "H-hera, hindi ka ba naawa sa
kapatid mo?" nagmamakaawang tanong ulit ng kaniyang Ina at mukhang iiyak na talaga.
Kung hindi siguro niya alam na umaarte lang ang kaniyang Ina ay baka kanina pa siya
nahulog sa patibong nito. Napahigit siya nang malalim na hininga at tinitigan ang
naluluhang mga mata nito. Noong minaltrato niyo ba ako, naawa rin ba kayo? Gusto
niya iyong isumbat sa Ina pero walang kahit ni isang salita na lumabas sa kaniyang
bibig. Parang may kung anong emosyon ang pumipigil sa kaniya na sumbatan ang Ina na
siyang dahilan kung bakit ganito na lang ka lungkot ang kaniyang puso. "Hindi."
That was only one word but Hera's Mother's whole body trembled. Hindi sa sakit kung
hindi sa galit. Ang kaninang galit at inis na kinikimkim nito kanina sa kaniya ay
bigla na lang sumabog na parang isa bulkan. Ang mabait at malamyos nitong
ekspresyon ay kaagad na bumalik sa dati. Ang mala demonyo nitong mukha at ang
nanlilisik na mga mata. Ganitong- ganito tumingin sa kaniya ang Ina. Hindi 'yong
mabait. "Ang kapal ng mukha mong hayop ka! Kung hindi dahil sa akin baka patay ka
na ngayon!" malakas na sigaw ng kaniyang Ina na para bang wala na itong pakialam sa
paligid at ang gusto lang ay saktan siya ngayon. Her Mother was about to push her
but thankfully, she was quick on her feet. Mabilis na umiwas siya dahilan nang
pagkawala ng balanse ng kaniyang Ina at napasalampak ito sa sahig. Napangiwi ang
may katandaang babae dahil sa sakit at tumingala sa kaniya. Instead of helping her,
malamig na tinitigan niya pabalik ang taong nagsilang sa kaniya. "Kung hindi rin
dahil sa 'yo, baka naging masaya na rin ako ngayon. You never really treated me
like your daughter, I wonder if I can do the same to you." Matapos niyang sabihin
iyon ay kaagad na tumalikod siya sa eksena. Kaagad na tinulungan ni Natalie ang Ina
na ngayon ay hindi na nakatayo dahil sa impact nang pagkakasalampak nito kanina.
Hera left them with an expressionless face. But little did they know, Hera was
already wondering inside. Why do I felt satisfied when I saw my Mother's face in
pain as she glared at me? Mahigit dalawang linggo na ang nakalipas mula noong
pinalayas siya ni Lucas sa mansyon nito, pero para sa kaniya parang kahapon lang
nangyari ang lahat. Sariwang-sariwa pa rin sa kaniyang isipan ang nangyari sa araw
na iyon. Ang mga salitang binitawan ng lalaki at ang masakit na ekspresyon nito sa
mukha ay nakatatak pa rin sa kaniyang isipan na para bang bago lang iyon nangyari.
Just like a magic, what happened that day was still vivid inside her as if someone
casted it for a long time. Wala atang araw na hindi niya iyon naiisip. Maging sa
kaniyang pagtulog ay nandoon din, partikular na sa kaniyang panaginip na halos
hindi siya tinatantanan. It makes her feel pain but at the same time, she finds
comfort in those last yet painful memories of Lucas and her. Sa mga nakalipas na
araw, nilunod niya ang kaniyang sarili sa pag-iisip ng mga kasagutan sa kaniyang
tanong. And in those days, she realizes that what she felt towards Lucas were not
just a simple emotion. Mas malalim iyon at puro, na kailan man ay hindi niya
naramdaman sa kaniyang pamilya. Speaking of family, after her encounter with her
Mother Louisiana and Sister Natalie, she became even more confident and brave than
she was. Nang dahil sa nangyari ay mas lalong naging matatag ang kaniyang desisyon
na lumayo na sa mga ito. Wala rin naman siyang aasahan kung hindi sakit kung
magpapatuloy siya sa kaniyang ilusyon na kailan man ay hinding-hindi mangyayari. At
first, accepting the fact that she's now alone and without a family who'll comfort
her in dark times was not easy. Sino bang tao ang agad na matatanggap ang nangyari?
It's not like she wasn't hurt in the process. Accepting it and moving on the same
time were never been easy. She has been abused her whole life but despite her
situation, she still wish to be accepted and be part of the family. She had been
longing for love this whole time but she never ever once felt that she was loved.
Masakit pero wala rin naman siyang magagawa kung hindi tanggapin ang katotohanan.
It might hurt and difficult right now but life is not all about struggles and pain.
Hera is sure she will find the love and comfort she had been longing for in the
future. "Hera hija, may dala akong pagkain dito. Baka gusto mo." Mabilis na
napalingon siya sa kaniyang gilid nang marinig iyon. Agad na napatayo siya mula sa
pagkakaupo at nilapitan ang landlady na may dalang pagkain. Ngumiti siya sa matanda
at kaagad na tinanggap ang pagkain na binigay nito. "Salamat nay..." nakangiti
niyang pagpapasalamat sa matanda. Ngumiti rin ito at kaagad na nagpaalam na para
bumalik. After her fight with her mom and sister, nagpasiya siya na hindi na
tutuloy sa boarding house na iyon. Kapag kasi tinuloy niya ay tiyak na makikita
niya ulit ang kaniyang Ina at mga kapatid. Kaya napagdesisyunan niya na lumayo na
lang at maghanap ulit. Syempre dahil sa kaniyang naging desisyon ay nagpunta ulit
siya sa ibang lugar. Luckily, may nahanap siyang matitirhan. She has been living
her for more than two weeks now and she can say it was peaceful. Hindi
niya mapigilang makaramdam nang kakaibang kaginhawahan. Pero sa likod ng
kaginhawaan na iyon ay nagtatago ang sakit ay lungkot na matagal na niyang pilit na
tinatago. Miss na miss na niya ang lalaki. Magsisinungaling siya kung sasabihin
niya na hindi siya umasa na sana hanapin siya ng lalaki at bawiin ang sinabi nito
sa kaniya. Pero lumipas na lang ang ilang araw ay wala pa rin. Her hope continue to
shattered the day passes. The pain and longing she felt for him continue to pile to
the point that she felt burdened. Ganito ba talaga kapag may gusto kang tao? Hindi
niya alam. Ito ang pinakauna at sa tingin niya ay ang pinakahuli. Thinking about
liking someone the same time she likes Lucas is nauseous. She doesn't want to like
another man except Lucas. Bandang alas dose na ng gabi nang magpasiya si Hera na
tumigil sa panunuod ng drama. Hindi niya namalayan na alas dose na pala at
napasobra na sa panunuod. Napakusot-kusot siya ng kaniyang mga mata at mabilis na
lumapit sa nakabukas na tv. Papatayin na sana niya iyon nang may narinig siyang
malakas na katok sa kaniyang pinto. Nakakunot noong binuksan niya ang pinto at
sumalubong sa kaniya ang nakapantulog na si Nay Jolly, ang landlady ng kaniyang
tinitirahan ngayon. Mas lalong kumunot ang kaniyang noo dahil sa ekspresyon ng
matanda. "Nay? May problema ba?" nagtatakang tanong niya. "May naghahanap sa 'yo sa
baba hija, ang gwapo. Mukhang mayaman hija." Nang dahil sa sinabi nito ay biglang
bumilis ang tubig ng kaniyang puso. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras at kaagad
na nilampasan ang matanda at bumaba na. Sobrang bilis nang pintig ng kaniyang puso
at nag-iisang mukha lang ng lalaki ang lumilitaw sa kaniyang isipan. It's Lucas!
Pero ganoon na lang ang pagkahulog ng kaniyang puso nang hindi si Lucas iyon. Ang
nakangising mukha ni Bryle ang sumalubong sa kaniya. "Hera, how are you doing? It's
been awhile."

Chapter 25🍄

Hindi na nag-abala pa si Hera na itago ang disappointment na bumalatay sa kaniyang

mukha nang hindi ang lalaki na inaasam niya ang nakita. Akala niya talaga si Lucas
na iyon, pero hindi naman pala. Hindi alam ni Hera kung ano bang reaksyon ang dapat
niyang ipakita kay Sir Bryle. Blangko lang siyang nakatingin sa lalaki na may ngisi
na nakapaskil sa labi nito. Did she seriously thought Lucas will find her?
Napakagat na lang siya sa loob ng kaniyang pisngi nang bumalatay ang sakit sa
kaniyang puso. It's hurting but she needs to accept it. It might be bitter but what
can she do? Ang tanga niya sa part na umasa pa siya na hahanapin siya ng lalaki.
Hindi na siya na kuntento na sa loob ng mahigit dalawang linggo ay hindi pa rin ito
nagpapakita. Isn't that a sign trying to tell her that Lucas will never ever look
for her? Bakit pa siya umasa na baka may gusto sa kaniya si Lucas. She needs to
accept the fact that her feelings for him were clearly one sided. Nangarap ata siya
na sana suklian rin ng lalaki ang kaniyang nararamdaman. Hinding-hindi iyon
mangyayari, tatanda na lang siguro siya ay baka hindi pa rin siya nito
magugustuhan. Did the way Lucas treated her made her hope silently for him to love
her too? How foolish. Una sa lahat ay hindi magkapareho ang antas ng kanilang
pamumuhay. Mayaman ang lalaki at may natapos. May sarili ng bahay at mga bagay na
puwede nitong ipagmalaki sa mundo. Habang siya, hito ngayon malapit nang lumampas
sa kalendaryo pero wala pa ring napapatunayan sa sarili. She still hasn't graduated
and were only on college level. Umaasa lang din siya sa kaunting pera na meron siya
ngayon dahil wala naman din siyang aasahan kung hindi ang sarili niya. Tinaboy na
siya ng mga tao na tinuring niyang pamilya noon at maging ang tao na nagbigay sa
kaniya ng panibagong ilaw ng pag-asa. Kung hindi siguro nag bigay si Lucas ng isang
milyon sa kaniya ay hindi niya alam kung saan siya pupulutin. She never really felt
upset when he gave her a million as a compensation. She's only upset because she
doesn't want to leave but he force her. "It's been a while. How are you?" Bryle
suddenly asked again that made her go back from reality. Napayakap si Hera sa
kaniyang sarili nang bigla na lang dumaan ang malamig na hangin, dahilan nang
pagdaan ng kuryente sa kaniyang batok pababa sa kaniyang likod. Mas lalong humigpit
ang kaniyang yakap sa sarili at binuka ang labi upang magsalita. "A-ayos lang naman
po," mahina ang boses nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Pagkatapos ay
napatitig na lang siya sa guwapong lalaki na nasa kaniyang harapan. Matagal na
noong huli niyang nakita si Bryle. Kung tama pa ang kaniyang memorya ay naaalala na
ang huli nilang pagkikita ay noong binilinan siya ng lalaki ng gamot para kay
Lucas. Speaking of gamot, iniwan niya lang ito doon. Habang nakatitig sa lalaki ay
hindi niya tuloy mapigilang magtaka. Why is he here? Noong pinalayas siya ni Lucas
ay tiyak na alam iyon ng lalaki. Like duh, ito kaya ang nag hire sa kaniya.
Impossible na hindi iyon malalaman ni Bryle. Mukhang ito pa naman ang naghahanap ng
mga trabahante ni Lucas. Napangiti si Bryle dahil sa kaniyang naging sagot at
nilagay ang dalawang kamay sa magkabila nitong bulsa. Bryle is still wearing a
tuxedo. Despite the tiredness on his autumn like eyes, he still looks extremely
good. Mukhang kakatapos lang nito sa kaniyang trabaho at dumiretso na ata agad
dito. But why though? Ngayon na hindi na siya nag t-trabaho sa mansyon ni Lucas,
wala na rin siyang koneksyon pa sa lalaki. Hindi siya makahanap ng sagot kung bakit
nandito si Bryle at sa hating gabi pa talaga. "Why don't we go inside? It's cold
here." Napipilitang tumango na lang si Hera dahil hindi matanggihan ang lalaki. Sa
totoo lang ay bawal magdala talaga ng lalaki sa loob ng boarding house lalo na sa
kuwarto. Pero dahil wala siyang choice at hindi makasabi ng hindi kay Bryle,
mukhanh pakikiusapan na lang niya si Nay Jolly. Nang makarating na sila ni Bryle
kung nasaan ang kaniyang silid ay nandoon pa rin ang matanda na nakatayo. Halata sa
matandang mukha nito na inaantok na talaga pero mukhang hinihintay ata siya nito.
Nang maramdaman ni Nay Jolly na may presensiya sa malapit nito ay kaagad na
lumingon ang matanda sa kanilang direksyon. "Hera hija... Boyfriend mo ba 'yang
guwapong lalaki na nasa likod mo?" mapaglarong tanong nito sa kay Hera at
nanunuksong tiningnan ang babae. Nanlaki ang kaniyang mga mata sa hiya at mabilis
na pinamulahan ng magkabilang pisngi. Mabilis pa sa cheetah na umiling-iling siya
sa matanda. The way she shook her head were strong. Really showing that what the
old woman said right now were not true. "Hindi po Nay Jolly! Dating boss ko po 'to
si Bryle." Napangiwi na lang siya at pasimpleng tumingin kay Bryle baka nagalit na
ito dahil sa sinabi ni Nay Jolly. But just looking at his face, he doesn't seem to
be angry. In fact, Bryle just smirk and raised his hand to show it to the old
woman. "I'm married." 'Yon lang ang sinabi ni Bryle na nagpaawang ng kaniyang labi
maging ang labi ni Nay Jolly. May ideya na si Hera na hindi na single itong si
Bryle but married? Gosh, she couldn't help but wonder who's the lucky girl. Sinabi
niya kay Nay Jolly na mag-uusap muna sila ni Bryle sa loob dah malamig sa labas. Sa
mabuting palad ay pumayag naman ang matanda kaya hito sila ngayon, nakaupo sa sala
at magkaharap. Ipagtitimpla na sana niya ang lalaki ng kape pero tumanggi ito. Ayaw
ata nito sa mga murang kape na syete lang. Gusto ata nito ang mamahalin. Now that
she's facing Bryle and there's the only two of them, she couldn't help but be
nervous. It's like the first time she met Bryle. Noong inalok siya nito nang
trabaho. "B-bakit nga po pala kayo nandito?" medyo kabado niyang tanong sa lalaki.
Bryle crossed his legs and stared at her. Mas lalong nagwala ang kaniyang puso sa
loob ng kaniyang katawan dahil sa titig ng lalaki. It's different and it really
pressures her. "I want you to go back being Lucas' maid." Parang nabingi ata si
Hera nang marinig ang sinabi ng lalaki. Her head tilted in both confusion and
surprise. Gusto niyang pukpukin ang ulo kong tama ba ang kaniyang narinig o
pinaglalaruan lang ata siya ng kaniyang isipan. "When you left, his situation
became worst. Lucas might not say it but I know he's secretly looking for you. We
don't know, maybe you're that medicine he has been looking for," mahabang wika ng
lalaki. Naguguluhan na napatitig din sa Hera sa mga mata nito. "W-what do you mean
po? Hindi ko po kayo naiintindihan." Umiling-iling si Hera at pilit na iniintindi
ng lalaki. Why did Lucas' situation became worst when she left? Eh hindi ba ito
naman ang gusto ng lalaki? Ang magpakalayo siya? He should become better because
she's not there anymore! And what does Bryle mean medicine? "To make it short, I
want you to be his maid again. Of course, I won't force you since he is the one who
throw you away. But if you ever felt something and wanted to help him, just call
me." Nang gabing iyon ay hindi nakatulog nang maayos si Hera. Naglalaro pa rin sa
kaniyang isipan ang sinabi ni Bryle. Nagdadalawang isip siya kung tatanggapin ba
niya ang alok nito. Sa mga nakaraang araw, palagi niyang hinahangad na sana
pabalikin siya ni Lucas pero ngayon na mismong si Bryle na ang nag alok sa kaniya
na pabalikin siya, parang gusto na lang niyang mag back out. She doesn't know why
though. She just felt disappointed that it wasn't Lucas who asked her that. Ang
taas ng tingin niya sa isang katulong na kagaya niya. Pero anong magagawa niya?
Love yourself ika nga. Napabuntong hininga si Hera at mabilis na tinapos ang pag-
aayos ng kaniyang mga gamit. Isang araw na ang nakalipas mula noong nagpunta si
Bryle dito sa kaniyang tinitirahan ngayon. Hanggang sa ngayon ay hindi pa rin siya
sigurado kung tama ba ang desisyon na kaniyang gagawin. Naguguluhan pa rin talaga
siya pero sa ngayon, ang magagawa lang siya ay ang sundin kung ano ang sa tingin
niya ay tama. Nang matapos na siyang magligpit ay tinabi niya ang kaniyang maleta
at sinimulan na ring linisin ang buong silid. Sa kaniyang paglilinis ay natigilan
siya nang may narinig na katok. Kumunot ang kaniyang noo at mabilis na tiningnan
ang kaniyang bagong biling cellphone. Wala naman mensahe si Sir Bryle at wala rin
si Nay Jolly, who was knocking now? Napalunok na lang siya nang paulit-ulit at
dahan-dahan na naglakad papunta sa pinto. Wala si Nay Jolly, umalis at dito sa
boarding house ay wala siyang kakilala. Hindi niya tuloy mapigilan kabahan dahil
may kumakatok. Normally, in horror movies, this scene always makes the first kill.
Dahan-dahan na hinawakan ni Hera ang seradura ng pinto. Bago pa man niya iyon
pihitin ay tahimik na napadasal na lang siya. I just hope it's not a thief! When
she opened the door, her mouth was left hanging when the person who welcomed her
just now were the person who has always been inside her mind in the past days. Ang
maganda nitong berdeng mga mata ay wala ng buhay. He looks so tired and drained.
Parang pumayat din ito. Nagsimulang manginig ang buo niyang katawan kasabay ang
pagbilis nang tibok ng kaniyang puso sa sakit. "Lucas..."

Chapter 26🍄

Hera was surprised seeing Lucas after how many days. Hindi niya magawang iiwas ang
kaniyang tingin sa nakatayong lalaki, na para bang napako na ng tuluyan ang
kaniyang tingin dito. Looking at him right now, it makes her think the difference
between the last time she saw him and his current self. Sa totoo lang ay hindi na
talaga siya umasa na makikita pa ito, but just as when her hope to see him almost
died, he showed up. Hindi alam ni Hera kung matutuwa ba siya o hindi dahil sa
biglaang paglitaw ng lalaki. One word she can describe right now aside from
surprise was overwhelming. The feeling of seeing him again was overwhelming her
entire existence. Just like the first time she saw him. Hindi maipagkakaila ni Hera
na matapos ang ilang linggo na magkalayo sila, masasabi niya talaga na namiss niya
ang lalaki. Magsisinungaling siya kung sasabihin niya na kahit kailan ay hindi siya
nagalit sa ginawa nitong pagtaboy sa kaniya. She thinks it's unfair and it really
is. Dahil lang sa nangyari ay pinalayas na siya ng lalaki. She knows he has traumas
over virgin woman and hurting a woman through sex just base from his reactions.
Pero hindi niya pa rin maisip na kaya lang siya nito pinalayas ay dahil sa
natatakot ang lalaki na masaktan siya. Imbes na masaya ay hindi niya magawang
magalit para sa sarili. These won't all happen if she didn't push his limits, but
she doesn't regret about that right now. Sobrang lalim ata ng trauma nito para
magawa iyon. But still, if he did that so he can't hurt her anymore, why is he
here? And why does he looks so depressed? Somehow, looking at Lucas right now makes
her swallow the lump on her throat. Ang ilaw na nanggagaling sa itaas ng bombelya
ay mas lalong nagbigay nang maayos na imahe ng mukha ni Lucas. Nang dahil sa ilaw
ay mas lalong napagmasdan niya ang mga berde nitong mga mata na wala ng kulay. It's
worst. Noong una niya itong nakita, his green eyes were still a bit alive, as if he
was only hanging on a thread. Kahit na hindi na gaano ka buhay ang mga mata nito,
everytime there's light, she can always saw a ray of life in his eyes. But right
now, it's nothing more like a dead eyes who lost its color forever. Mas lalong
sumakit ang kaniyang puso dahil doon. She's supposed to feel angry towards him
right now, pero hito siya ngayon, naawa at nasasaktan para sa lalaki. It makes her
wonder just what happened for him to suffered like this? Parang pinipiga ng kung
sino ang kaniyang puso sa sobrang sakit. Parang mababaliw na siya. "S-sir Lucas...
A-ano pong ginagawa niyo dito? " ang kaniyang boses ay nanginginig nang bitawan
niya ang mga katagang iyon. Napaigtad bigla ang lalaki dahil doon. Nagkatitigan
lang silang dalawa at parang wala nang pakialam sa mundo. They were just staring at
each other as if waiting for each other to say something. Napaawang ang labi ni
Lucas at mukhang magsasalita na. But his mouth closes again that made her feel
disappointed somehow. Why isn't he speaking? Did he bump his head somewhere and got
sick? Natigilan si Hera dahil sa kaniyang naisip. Sick? Napalunok siya nang paulit-
ulit at maiging pinagmasdan ang kabuuan ng lalaki. Aside sa pumayat ito at mukhang
stress at walang maayos na tulog, Lucas looks sick. Kahit na medyo nagbago ang
kaniyang itsura dahil siguro sa pangangayat nito ay sobrang guwapo pa rin ng
lalaki. He became even more whiter than he already is and because he lost a bit of
weight, his muscles became defined. Napabalik siya mula sa realidad nang mapansin
na bumibigat na ang paghinga nito. Nanlaki ang kaniyang mga mata at mabilis na
tinawid ang pagitan nila ng lalaki. Hinawakan niya ito at pilit na inalalayan. "Sir
Lucas! Are you okay?" nag-aalala niyang tanong at hindi na nagpaalam pa at basta
nilang hinawakan ang noo nito. Hindi man lang nagulat si Lucas sa kaniyang ginawa
na para bang inaasahan na nito na gagawin niya iyon. Hindi mapigilang magulat ni
Hera nang mapagtanto kung gaano ka init ang lalaki. Mabilis pa sa cheetah na binawi
niya kaagad ang kaniyang palad na para bang napaso siya nang kung anong mainit na
bagay. "Y-you're burning, let's go to the hospital." Hera was about to turn around
to leave but Lucas caught her arm and stopped her. Napatingin ulit siya sa lalaki
na ngayon ay nakatingin na sa kaniya na may kakaibang emosyon na hindi niya
maipangalanan sa mga berde nitong mata. "S-stop, it's just a simple fever," he
muttered in a stubborn tone that made her whole face scowl. What does he a mean a
simple fever? Kung puwede lang siguro siya mag prito ng itlog sa noo nito dahil sa
sobrang init ay kanina pa siguro niya ginawa. "It's not. Samahan ko na po kayo sa
hospital, baka kung ano pang mangyari sa 'yo," matigas na saad niya at inalalayan
ang lalaki papasok sa loob ng kaniyang silid. Pinaupo niya ito sa sofa at hindi
pinansin ang mga titig nito sa kaniya. What's the use of glaring at her? Mukhang
ayaw ata ng lalaki na mapunta sa hospital. Eh hindi ba nagpunta naman ito dito para
doon? Right now, she still doesn't know his motives of going here. Mukhang inuna pa
ng lalaki na magpunta dito kaysa sa magpunta sa hospital dahil nilalagnat ito.
She's sure his reasons would be deep but right now, her first priority is to get
this cold stubborn bastard to the hospital. Kaagad na dinial niya ang bagong
cellphone number ni Bryle na binigay nito noong nakaraang araw. Matapos ang ilang
ring ay sa wakas, sinagot na ng lalaki. "Sir Bry–" Bago pa man niya matapos ang
sasabihin niya sana ay mabilis na pinutol siya ng lalaki. "Is Lucas there?" tanong
ng lalaki sa hinihingal na boses. Kumunot ang noo ni Hera dahil doon. Bryle's tone
were full of worry. "Y-yes po." "Thank God. That bastard needs some spanking. Is he
well? That guy escaped just to see you." Hera's whole body froze. Despite not
getting anything Bryle just spoke right now, she couldn't help but blush. What does
he mean Lucas escaped just to see her? Why did Bryle have to say it like that?
Kinikilig tuloy siya! "A-ah, he's not well. May lagnat po siya at mukhang
nahihirapang huminga." Speaking of Lucas when she glance at him again, her heart
almost broke into pieces when she realizes that Lucas already lost his
consciousness. Dali-daling sinabi niya kaagad iyon kay Bryle. Ramdam niya ang
sarili na nagsisimula nang nagpanik habang hinahawakan si Lucas. "Fuck! I'll be
there in ten minutes." Sa mga minuto na naghihintay siya ni Bryle ay hindi niya
mapigilang mapaisip na lang bigla. Lucas' life is full of mystery. Gaya na lang ng
mga berde nitong mga mata na kailan man ay hindi niya mahulaan kung ano ang mga
emosyon na nasa likod no'n. Ever since he first saw him, she was already enchanted
by how mysterious he is. Akala niya siya lang ang nakaisip na misteryo ang lalaki
pero mukhang totoo nga ang kaniyang hinala. He's so mysterious to the point that
she wanted to know every details of his life. She wanted to embrace him fully that
even if it's imposible, she just can't give up. Ang lalaki ang unang nagbigay sa
kaniya nang kakaibang pakiramdam na para bang may nag-aalaga sa kaniya. In her past
years of living, she never ever felt that strange comfort. Kay Lucas lang talaga.
Perhaps, that strange emotion also drives her heart to fell to him even more
deeper? Kung may magtatanong siguro sa kaniya kung bakit siya may nararamdaman kay
Lucas ay siguro hindi niya kaagad iyon masasagot. There's a lot of reasons why she
has feelings for him. Some were she felt like their life were related and some were
because of his unique personality. Developing a special feeling for someone doesn't
only count with one particular reason. There's always more reasoning to feeling one
vague emotion. If she were to tell, she has many reasons on why she's having a
special feelings for him right now. "This jerk, why the heck does he have to force
himself just to get here?" Byle asked in a frustrated tone while carrying Lucas on
his back. Papunta na silang dalawa ngayon sa kotse ng lalaki para magpunta na sa
hospital. Hindi alam ni Hera kung sasagutin niya ba ang tinanong ng lalaki na
halata naman na hindi para sa kaniya. Pakiramdam kasi niya ay siya ang may
kasalanan kung bakit nasa ganitong sitwasyon si Lucas ngayon, kahit na ang totoo ay
hindi naman talaga. Why the heck is that? She's so weird. "By the way, did that
bastard do something?" Napaigtad si Hera nang tanungin siya bigla ni Bryle. She
couldn't help but wonder why do Bryle always say bastard instead of Lucas' name?
Ganito ba talaga ang magkakaibigan? Hindi siya maka-relate dahil wala naman siyang
kaibigan. "A-ah wala naman," mahina ang kaniyang boses nang sabihin niya iyon.
Napatango-tango si Bryle na para bang naging kampante ito dahil sa kaniyang naging
sagot. Nang makarating na sila sa kotse nito ay kaagad na pumasok sila. Nasa
backseat siya at si Lucas habang si Bryle naman ang nag d-drive. While they were on
their way to the hospital, Bryle couldn't stop cursing Lucas. Na kesyo daw ang
suwerte nito dahil naging magkaibigan sila. Na kesyo daw ang pabigat nito at iba
pa. Imbes na ma offend siya para kay Lucas ay hindi tuloy niya mapigilang matawa na
lang. Bryle might not say it directly but Hera knows he deeply caress for his
friend. Nang makarating na sila sa isang pribadong hospital ay kaagad na kinonfine
si Lucas. Nang maayos na ang lahat ay iniwan siya ni Bryle dahil may aasikasuhin pa
ba ito. Nandoon lang si Hera buong sandali at hinihintay na gumising si Lucas.
Bumalik din naman si Bryle kaya hindi siya naging bored doon dahil wala siyang
nakakausap. "So? What's your decision about my offer the other night?" tanong bigla
sa kaniya ni Bryle. Napalunok siya nang paulit-ulit at tinitigan ang guwapong
lalaki na nasa kaniyang harap. "T-tatanggapin ko po..." A smile suddenly creapt out
Bryle's face because of his decision. Kahit na itanggi man ni Hera, alam niya sa
kaniyang sarili na gusto niyang bumalik sa mansyon ni Lucas para doon mag trabaho.
Aside sa
sobrang laki ng sahod doon na puwede na siyang mabuhay ng ilang taon, may mga
ibang mas malalim pa siya na rason. Of course all her reasons were related to
Lucas. Nag-usap pa sila ni Bryle ng ilang minuto bago siya nagpaalam sa lalaki na
may bibilhin lang sa labas saglit. Nang makalabas na siya sa silid ay kaagad na
tinaas niya ang zipper ng kaniyang jacket at napayakap sa sarili. Medyo malamig sa
labas kahit na hindi naman umuulan. Habang naglalakad siya papunta sa bilihan ay
napapatingin siya sa paligid. It's not her first time in this hospital. Noong na
hospital din ang kaniyang Ama ay dito rin ito dinala. She just can't remember
everything. Basta ang natatandaan lang niya ay noong dinala siya dito ng kaniyang
Ina. And that's it, the rest, she already forgot about it. It's not like she wanted
to remember those forgotten memories. Nang nakabili na siya ay kaagad na bumalik
din siya sa silid ni Lucas. Habang naglalakad siya sa tahimik na pasilyo ay
napatigil siya bigla nang may bumangga sa kaniya. Napaigik si Hera sa impact at
napating sa tao na bumangga sa kaniya. Ganoon din ang ginawa ng taong bumangga sa
kaniya. "Pasensiya na miss–" Hindi na natuloy ng taong nakabangga niya ang
sasabihin sana nito nang magtama ang kanilang paningin. Sabay na napaawang ang
kanilang labi sa gulat nang magtama ang kanilang paningin. Wala sa sarili na
napaatras si Hera habang gulat na nakatitig pa rin sa lalaki. Ilang taon na ba niya
itong hindi nakita? Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso at kaagad na
dumaloy ang takot sa kaniyang buong katawan. Ang madilim na memorya ng nakaraan ay
kaagad na bumalik sa kaniyang isipan. "Uncle..."
Chapter 27🍄

"Hera? Ikaw ba 'yan hija?" Ang mga kayumanggi nitong mga mata ay nabalutan ng gulat
habang nakatingin sa kaniya pabalik. Hatala sa mukha ng matandang lalaki na kamukha
ng kaniyang Ina ang saya at pagkasabik. Ilang taon na ba niya itong hindi nakita?
Hindi na niya mabilang. Trese anyos pa lang siya noong huli niya itong nakita at
bigla na lang itong nawala. Hindi kagaya sa nararamdaman ng kaniyang Uncle na
kapatid ng kaniyang Ina, imbes na maging masaya dahil nakita niya ulit ito matapos
ang ilang taon na lumipas, hindi niya mapigilang makaramdam ng takot. The trauma
this man caused to her, despite the length of time had passed, she still couldn't
forget it. Nagsimulang nanginig ang kaniyang buong katawan. Nabalutan na rin ng
takot ang kaniyang puso at nagsimulang nanlamig ang kaniyang pakiramdam. This kind
of feeling, it's the same as before. "U-uncle Thomas... A-ako nga po," nanginginig
ang boses na wika niya sa Tiyuhin. Dahil sa kaniyang sinabi, kaagad na napalitan ng
isang malawak na ngisi ang mga labi nito na maitim. Her Uncle likes smoking,
probably why his lips are almost black. "Pamangkin ko! Kamusta kana? Kayo ng Mama
mo? Na miss ko kayo. Ang tangkad mo na at ang ganda," his voice while uttering
those words were full of joy but Hera knows. Sa likod ng masayang tono ng boses
nito nagtatago ang pagnanasa ng lalaki para sa kaniya. Yayakapin na sana siya ng
kaniyang Tiyuhin pero mabilis na umiwas siya dito. Hindi man lang nawala ang ngisi
sa mga labi nito, imbes ay mas lalong nagningning ang mga mata ng lalaki. "Grabe ka
naman sa uncle mo Hera. Hindi mo ba ako na miss?" nakangusong tanong pa nito. Hindi
alam ni Hera kung saan nakuha ng kaniyang Uncle ang kakapalan ng mukha nito.
Matapos ang ginawa nitong pambababoy sa kaniya noon, ang kapal ng mukha nito para
ituring siya na parang wala lang ang nangyari noon. Nagsimula itong humakbang
papalapit sa kaniya kaya wala siyang choice kung hindi humakbang pabalik. Ang
kaniyang kaninang nagwawalang puso ay mas lalong nagwala sa loob dahil doon. Halo-
halo ang kaniyang nararamdaman. Galit, puot at takot. Even though years had already
passed, the pain and fear her Uncle infected are still here. "Hera!" Napaigtad ang
trese anyos na si Hera nang bigla na lang niyang marinig ang kaniyang pangalan na
sinigaw ng kaniyang Uncle Thomas. Mabilis na tinigil niya ang paglalaba ng mga
damit ng kaniyang dalawang nakakabatang kapatid at pumasok sa loob ng kanilang
bahay. "Po?" Nang makapasok na siya sa sala kung nasaan ngayon ang kaniyang Uncle
ay kaagad na sinenyasan siya nito na lumapit. Nakaupo ito sa pang-isahang sofa at
busy sa panunuod ng basketball game sa tv. Sila lang dalawa ngayon sa buong bahay
dahil umalis ang kaniyang Ina, step father at mga kapatid. Siya lang ang naiwan
pati na rin itong kaniyang Uncle. "Halika dito, may ipapagawa ako sa 'yo." Hindi
alam ng batang si Hera kung bakit bigla na lang siyang kinabahan habang nakatingin
sa kaniya Uncle na may kakaibang tingin sa kaniya. Tumango siya sa lalaki at kaagad
na nilapitan ito. "Umupo ka dito sa mga hita ko." Naguluhan siya bigla sa sinabi
nito at napahinto. "Po?" Nang dahil ata sa kaniyang ginawa ay bigla na lang tinapon
ng kaniyang Uncle ang remote. Napaigtad siya dahil doon. Mabuti na lang at sa isang
sofa nito tinapon kaya hindi nasira ang remote at tumalbog lang. "Bakit ba ang dami
mong salita? Sundin mo na lang kaya ang gusto ko?" medyo galit na bulyaw sa kaniya
ng Tiyuhin. Mabilis na napalunok ng sariling laway si Hera. Medyo lasing ang
kaniyang Tiyuhin ngayon at kapag lasing ito ay nagwawala ito. Natatakot siya na
masaktan kaya wala siyang nagawa kung hindi ang umupo sa isang hita nito. A
satisfied smirk plastered on her Uncle's face after she sat down. Mas lalong
nanginig ang bata niyang katawan. She might be young but she already have the idea
that her Uncle is up to something. Natatakot siya na gumalaw, baka ay mairita niya
ito at pagbuhatan siya ng kamay. "Sinarado mo ba ang mga pinto?" malamyos ang boses
na tanong ng kaniyang Uncle at hinaplos ang kaniyang buhok na para bang isa siyang
tuta. Nilunok ni Hera ang bumabara sa kaniyang lalamunan at binuka ang nanginginig
na labi. "H-hindi po," pagsisinungaling niya. Bago pa umalis ang kaniyang Ina ay
binilinan siya nito na isarado ang pinto dahil baka ay may magnanakaw na pumasok.
Dahil sa kaniyang naging sagot ay bigla na lang nagbago ang ekspresyon nito
pagkaraan ay bumalik sa dati. "Dinudugo ka na ba hija?" Kahit na ang totoo ay may
period na siya, umiling-iling pa rin si Hera. Mas lalong humigpit ang kaniyang
kapit sa hem ng kaniyang damit nang bumaba ang kamay ng kaniyang Uncle. "Talaga?
Patingin nga–" "T-teka lang po Uncle! May gagawin pa po ako," kaagad na putol niya
sa lalaki bago pa man mapunta sa kung ano ang sasabihin nito. Tinulak niya ang
dibdib ng kaniyang Tiyuhin at mabilis na tumayo. Lumayo siya sa lalaki at tatakbo
na sana paalis pero kaagad na nahawakan siya nito. "Saan ka pupunta? Hindi pa ako
tapos." Nanlaki ang mga mata ni Hera nang bigla na lang hawakan ng kaniyang Uncle
ang kaniyang damit at pilit na winawasak ito. Sisigaw na sana si Hera para humingi
ng tulong pero kaagad na tinakpan nito ang kaniyang bibig. Walang nagawa si Hera
kung hindi umiyak na lang takot habang nilalaban ang ginagawa ng kaniyang Tiyuhin
sa kaniya. Tahimik na nagdadasal siya na sana dumating na ang kaniyang Ina. And God
clearly hear her words, mabilis na napalayo ang kaniyang Tiyuhin sa kaniya ng may
humampas dito. "Thomas! Anong ginagawa mo kay Hera!" galit na bulyaw ng kaniyang
Ina at pinaghahampas ito. Nabitawan siya ng lalaki kaya kaagad na lumapit siya sa
Ina. Mahigpit na niyakap siya nito at dinala sa likod para ma protektahan. "A-aray
Louisiana! Tama na!" her uncle screamed and got away. Walang tigil sa pagtulo ang
kaniyang luha habang mahigpit pa rin na nakayakap sa kaniyang Ina na ngayon ay
nilalabanan siya. "Hayop ka Thomas! Paano mo nagagawa 'yan? Lumayas ka dito kung
ayaw mong mapakulong kita!" Because of her Mother, her Uncle left without a word.
Kung wala lang siguro ang kaniyang Ina ay baka nagahasa na siya nito. Her Mother
might act cold towards her but she really hated it when she witness with her own
eyes a case of rape. Parang may naaalala ang kaniyang Ina kaya rin siguro ganoon na
lang ito makaasta. Starting that day, her Uncle left and didn't come back after how
many years. Nabalitaan din nila na nakulong ito dahil sa kaso ng rape pero hindi na
sila nag-abala pa na bisitahin ito. And now, nakita niya ulit ito. "Sinabi ko na sa
'yo 'di ba? Na nagbago na ako? Bakit ba ayaw mong maniwala?" her Uncle Thomas
suddenly spoke that made her come to her sense. Kumunot ang kaniyang noo at
sinamaan ito ng tingin. Hindi siya naniniwala na nagbago na ito. Kahit na nakulong
na ang lalaki, may ginawa pa rin ito sa ibang mga babae. Imbes na sagutin ang
kaniyang Tiyuhin ay napahilot na lang siya sa kaniyang sentido. Gusto na niyang
bumalik sa silid ni Lucas pero hinaharangan siya nito. "Alis na po ako," malamig na
wika niya ay nilampasan ito. Mabuti na lang at hindi siya pinigilan ng lalaki. Bago
pa man siya makalayo ay narinig niyang tinawag ng lalaki ang kaniyang pangalan.
"Hera! Punta ka sa room ng pamangkin mo, mag-usap tayo." Hindi niya pinansin ang
pagsigaw nito at tuluyan na itong iniwan. "Hihintayin kita!" Does he really expect
that she'll come? That disgusting bastard. Kahit kailan, kahit na ano pang gagawin
nito, hinding-hindi siya pupunta doon. She already cut ties with her Mother and
siblings, sino ba ito para pansinin niya? Nang makarating na siya sa silid ni Lucas
ay kaagad na pumasok siya doon. Sumalubong sa kaniyang paningin ang nakangising si
Bryle. May kausap ito sa telepono at mukhang masaya. Kaagad na kinuha niya ang
atensyon nito. "Sir Bryle, nandito na po ako..." Napatigil si Bryle dahil doon at
kaagad na tumayo mula sa pagkakaupo. "Oh Hera, good timing. I'll leave now, you
better take care of your boss. I'll visit again tomorrow," pagpapaalam ng lalaki sa
kaniya at kaagad na kinuha ang mga gamit nito. Ngumiti lang siya kay Bryle na
ngayon ay umalis na. Nang siya na lang at ang natutulog na si Lucas ang natira,
walang lakas na napaupo na lang siya sa sofa. Her glanced at her trembling hands
and clenched it tightly. She's scared. After how many years, she's still scared.
Akala niya ay lumakas na siya dahil nagawa na niyang iwan ang pamilya na sumira sa
kaniya, but she's still the same weak Hera in the past. Pagod na pinikit niya ang
mga mata at napagpasiyahan na itulog na lang ang kaniyang nararamdaman. Matapos ang
mahaba niyang tulog ay nagising siya nang may naramdaman na nakatingin sa kaniya.
Nang minulat niya ang kaniyang mga mata, a pair of green orbs immediately welcomed
her gaze. Nang mapansin siguro ni Lucas na gising na siya ay kaagad na nag-iwas ito
ng tingin. "Sir Lucas, you're awake..." Hera yawned and got up. She began
stretching and went towards Lucas. Nang tiningnan niya kung anong oras na ay alas
otso na pala ng gabi. "It seems like I am." Mahina ang boses ng lalaki at medyo
paos. Napangiti siya umupo sa silya katabi ng kama nito. Even though he's sick,
he's still sarcastic. Hera began studying his face carefully. Hindi kagaya noong
una niya itong nakita, ngayon ay mukhang okay na ang lalaki. Hindi na ito ganoon ka
putla at medyo may buhay na ang mga mata. His complexion is still pale but is way
better than the last time. While staring at him intensely, Lucas couldn't help but
growled inside his mind. Why is she staring at me like that? Does she miss me so
much? Dahil sa kaniyang naisip, namula bigla ang kaniyang mukha. Ramdam niya rin na
nag-iinit ang kaniyang magkabilang tainga. Lucas wanted to groaned in frustration.
His body is really weird. Sa mga nagdaang araw na wala si Hera sa kaniyang tabi,
hindi niya mapigilan ang sarili na magwala. Ever since Hera started working as his
maid, he never ever once skip eating but
when she's gone, he started going back to his old habits again. Sa mga araw na
lumipas na wala ang babae, napagtanto niya sa kaniyang sarili na simula noong
nakasama niya ito, marami ang nagbago. His body started acting weirdly and his mind
won't stop thinking about her at all. He tried asking Bryle about it but knowing
that bastard, he would just smirk at him knowingly. Akala niya ay normal lang iyon
but as the days passed, his thirst and desire to see Hera dug even deeper. He
wanted to bring her back pero ang konsensya niya ang pumipigil sa kaniya. He was
the one who throw her away and hurted her. And now he wants her back. He was
contemplating until he finally loses it and went to where Hera is currently living.
Ah, seeing her once again made me feel alive. "Sir Lucas, kumain na po ba kayo?"
biglang tanong ni Hera kay Lucas na nagpatigil sa lalaki. Just as when Lucas was
about to open his mouth to speak, a growling sound from someone's stomach echoed
throughout the place. "Fuck." Hindi mapigilang mapahagikgik ni Hera nang marinig
ang pagmumura ng lalaki. Nag-iwas ito sa kaniya ng tingin. Mas lalo siyang
napabungisngis nang makita ang pamumula ng magkabilang tainga nito. Natatawang
napatayo siya mula sa pagkakaupo. "Dito lang po muna kayo, bibili lang ako sa
labas." Hindi na naghintay pa si Hera ng sagot mula kay Lucas at kaagad na lumabas
na. Naglakad siya paalis sa hospital at nagpunta sa isang malapit na fastfood chain
para bumili. Nang makabalik na siya ay bandang alas nuwebe na dahil medyo marami-
rami pa ang nakapila kahit gabi na. Habang naglalakad siya sa tahimik na pasilyo ay
bigla na lang siyang natigilan nang may nahagip ang kaniyang mga mata sa madilim na
sulok. "Who's there?" Kumabog nang pagkalakas-lakas ang kaniyang puso nang lumitaw
ang tao na kanina pa nakatago sa madilim na sulok. Muntik na niyang mabitawan ang
dala-dalang pagkain nang mapagtanto na ang Uncle Thomas niya iyon.

Chapter 28🍄

Kung puwede lang sana sumabog ang isang puso sa sobrang lakas nang pagkabog no'n ay
siguro kanina pa sumabog ang sa kaniya. Hindi alam ni Hera kung ano ang gagawin.
Parang na estatwa siya sa kaniyang kinatatayuan at walang magawa kung hindi ang
pagmasdan ang kapatid ng kaniyang Ina na ngayon ay lumitaw na mula sa madilim na
sulok. Ang mukha nito na puno na ng kulubot ay nasisiyagan ng ilaw mula sa buwan na
ngayon ay tirik na tirik sa gitna ng dilim. Ang pamilyar na mga mata nito at ang
ibang parte ng mukha ay katulad na katulad ng sa kaniyang Ina. Habang nakatingin
siya sa lalaki, sari-saring emosyon ang naglalaro sa kaniyang puso. Pero isa lang
ang masasabi ni Hera ngayon, ang nag-iisang emosyon na nanaig sa kaniyang puso ay
takot. "Hera, hindi ko inaakala na makikita pa ulit kita." Umangat ang sulok ng may
kaitiman nitong labi habang sinasabi ang mga katagang iyon. Pa simple na nilagay ng
may katandaang lalaki ang dalawa nitong kamay sa magkabilang bulsa ng shorts nito
at tinitigan siyang mabuti. Na para bang pinag-aaralan nito ang kaniyang magiging
reaksyon. Napahigpit ang pagkakahawak ni Hera sa cellophane na may lamang pagkain.
She shouldn't have left the hospital. She thought to herself. Ang plano niya talaga
ay hindi na bumili sa labas ng hospital dahil may food service naman dito but when
she remembered that Lucas secretly likes fastfoods, nagbago bigla ang kaniyang
isip. Kung alam lang niya na mangyayari ito at makikita niya ulit ang hayop na
kapatid ng kaniyang Ina ay hindi na sana siya nag-abala pa na lumabas. Sa lahat ng
mukha na ayaw niyang makita, ang mukha ng Uncle Thomas niya na kaharap niya ngayon
ang hinding-hindi niya gustong makita. Tumingin lang siya sa mga mata nito ay
parang gusto na niyang masuka sa sobrang galit na kaniyang nararamdaman. Tinitimpi
niya lang ang kaniyang sarili dahil na rin sa may mga nurse pa siyang nakikita sa
ibang bahagi ng pasilyo kung nasaan silang dalawa ngayon. It's not entirely empty.
May mga tao pa rin kahit na gabi na. "Alam mo bang hinanap ka ng pamangkin mong si
Carl? Dapat ay nagpunta ka doon sa room niya hija..." Ramdam niya ang saya at
pagkasabik ng kaniyang tiyuhin base lamang sa tono ng boses nito. Imbes na
makaramdam ng saya dahil sa sinabi ng lalaki ay blangko lang na tiningnan ni Hera
ang kaniyang Uncle. "Wala po akong balak na magpunta. At isa pa, hindi ko na po
siya pamangkin." Nagkaroon nang maraming linya ang noo nito dahil sa kaniyang
sinabi. Halata sa mukha ng matanda na hindi nito naintindihan ang sinabi niya
ngayon lang. Why does he need to understand it anyway? Hindi naman ganito ang
lalaki noon. Trying to understand what she said just now won't change anything.
"Huh? Paano mo nasasabi 'yan? Kapatid ko ang Ina–" Bago pa man nito mabitawan ang
buo nitong sasabihin ay mabilis na pinutol ni Hera ang kaniyang Uncle. "She's not
my Mother anymore. At gaya rin sa 'yo, hindi ko na rin kayo tiyuhin. Kaya kung
puwede lang, mauna na po ako." Alam ni Hera na naging marahas ang kaniyang dating
ngayon lang sa taong kinonsidera niyang kamag anak noon but she learns not to care
anymore. Kung papipiliin siya. Mas mabuti pa na mamuhay siya mag-isa kaysa sa
makasama ang mga tao na katulad ng kaniyang dating pamilya. Hindi siya sumaya sa
piling ng mga ito. Puro sakit lang ang kaniyang nararamdaman at paghihirap ang
nararanasan. Bakit pa siya mananatili kung may mga tao at bagay naman na puweding
magpasaya sa kaniya at magparamdam sa kaniya ng mga emosyon na kailan man ay hindi
niya naranasan sa sariling kadugo? Nilampasan ni Hera ang kaniyang dating tiyuhin
na ngayon ay hindi pa rin makapaniwala dahil sa narinig na mga salita na kaniyang
binitawan. His reaction is exactly the same as her expectation. Sino ba naman ang
hindi magugulat? Noon ay halos ginawa na niya lahat para lang maituring na pamilya
ng mga ito. "T-teka lang Hera! Mag-uusap muna tayo," nanginginig ang boses na pigil
sa kaniya ng lalaki. Mahigpit na hinawakan nito ang kaniyang braso kaya napahinto
siya. Hera groaned inside her mind and couldn't help but feel annoyed. Hindi pa
siya nakapag mura noon pero ngayon ay parang gusto niyang murahin ang lalaki. Gusto
na niyang bumalik sa room ni Lucas dahil tiyak na nagugutom na ang lalaki. Wala pa
itong kain at hindi maganda na mas lalong pa niya itong paghintayin. Kung puwede
lang ay nag teleport na siya para makarating doon. "Wala na po tayong dapat pag-
usapan. Kung may tanong po kayo, sa kapatid mo na lang po kayo magtanong.
Nakakaabala po kayo ng tao." Sumakit kaunti ang kaniyang puso nang sabihin niya ang
mga katagang iyon. Sa totoo lang ay hindi madali ang kaniyang ginagawa ngayon. Ang
sabihin ang mga salita na kailan man ay hindi niya nagawa noon. Ang tratuhin ang
mga ito nang ganito. Kailan man ay hindi niya pa nagawa ang dalawa. Hindi siya
sanay at magsisinungaling siya kung sasabihin niya na hindi siya nasasaktan. Pero
kaya niyang tiisin 'yon para sa sarili. Nabigla ang kaniyang tiyuhin dahil sa
kaniyang sinabi pagkaraan ay nagbago bigla ang ekspresyon ng mukha nito. Napangiwi
si Hera sa kaniya nang humigpit ang pagkakahawak nito sa kaniyang braso. Sa sobrang
higpit ay parang gusto na iyong mabali. "Usap lang naman Hera. Ayaw mo ba akong
pagbigyan?" may diin na tanong nito at halatang nananakot gamit ang tono nito.
Hilaw na napangisi na lang siya. His tone just now was exactly as his tone before.
Hindi iyong mabait. Ang lalaki na nasa kaniyang harap ngayon ay never nagsalita sa
kaniya nang marahan. Kagaya ng kaniyang Ina, hindi rin siya gusto nito at may
tinatagong hinanakit nang hindi alam. "Paano kung sabihin kong ayaw ko?" Natigilan
ang lalaki pagkaraan ay parang demonyo itong tumawa. Napaigtad si Hera at
naguguluhan na napatitig sa lalaki. Nang matapos itong tumawa ay mala demonyo itong
ngumiti at nanlilisik ang mga mata na tumingin sa kaniya. Ang mga kayumanggi nitong
mga mata ay puno ng galit at iba pang emosyon na hindi niya pa nakita noon.
Hinawakan nito ang magkabila niyang ng braso dahilan nang pagkalaglag ng mga
pagkain na dala niya. "Ang tigas din talaga ng bungo mo eh no? Ang kapal ng mukha
mong sagot sagutin ako nang ganito!" Mariin na pinikit ni Hera ang kaniyang mga
mata nang umaksyon ang lalaki na nasa kaniyang harap na parang sasampalin siya. Ang
kaniyang katawan ay mas lalong nanginig sa takot at para na siyang isang kuneho na
umurong dahil sa tamot na nararamdaman. Lumipas ang ilang segundo pero walang palad
ang lumapat sa kaniyang mukha. Nang buksan ni Hera ang kaniyang mga mata ay nag-iba
na naman ang ekspresyon ng kaniyang tiyuhin. "Akala mo ba sasaktan kita? Hindi ko
'yon magagawa Hera..." malamyos na wika nito ay hinaplos ang kaniyang mukha. Her
whole body trembled even more as she stared back at her uncle in a way that she
can't describe. Kanina lang ay parang kapatid ni satanas ang ekspresyon ng kaniyang
Uncle Thomas pero ngayon ay parang dinaig pa nito ang anghel sa sobrang hindi
makabasag pinggan na mukha. Hera gritted her teeth furiously. "A-ang kapal ng mukha
mong hayop ka, bitiwan mo ako!" sigaw ni Hera sa lalaki kasabay nang pagtulak niya
dito. Hindi pa siya na kuntento at sinampal ang lalaki. Akala ni Hera ay makakaalis
na siya, pero natagpuan na lang niya ang kaniyang sarili na nakasandal sa pader.
Hawak-hawak ng tiyuhin ang kaniyang leeg at pilit na itinataas siya. Nahihirapan na
siyang huminga dahil sa pagkakasakal nito sa kaniya. Tears began to formed on the
side of her eyes as she glanced back at her Uncle who's looking at her with rage on
his brown eyes. "Makapal? Eh sino kaya sa ating dalawa ang may makapal na mukha?
Manang-mana ka talaga sa Tatay mong rapist!" the man yielded back and grip her neck
even tightly. Ramdam na ramdam ni Hera ang paninikip ng kaniyang dibdib pero wala
na siyang magagawa kung hindi ang tinignan lang ang demonyong mukha ng lalaki na
nasa kaniyang harap. Rapist... It's been a while since she heard that word. Her
Father, the kindest and purest man on earth, how could they call him a rapist?
Pakiramdam ni Hera ay kapag nag tagal pa ito ng lang segundo ay mawawalan na talaga
siya ng hininga. No matter how much she scratches her Uncle's arms, hindi pa rin
ito bumibitaw sa pagkakasakal sa kaniya. Just as when her consciousness was about
to fade, may nakita siyang isang bulto ng tao na papalapit. Kahit na malabo ang
kaniyang mga mata dahil sa kaniyang luha, nakilala niya pa rin ang taong iyon.
"Damn you!" Marahas na napalayo ang kaniyang Uncle sa kaniya. Dahilan nang
pagkalaglag niya at pagkasalampak sa sahig. Nahihirapan na napasandal na lang si
Hera sa pader at blangko ang mga mata na napatitig sa eksena na nasa kaniyang
harap. Despite the blurdness of her eyes, kitang-kita niya pa rin ang galit sa mga
berdeng mata ni Lucas. Him, still wearing a hospital gown was sitting on top of her
Uncle Thomas. Walang humpay ang pagsuntok ng lalaki sa taong halos patayin na siya
ngayon lang. Ramdam na ramdam niya ang panggigigil at galit ng lalaki base sa mga
suntok nito. In every punches that he released, he cursed the man lying down
helplessly below him. Wala nang pakialam si Lucas sa paligid at ang gusto lang
ngayon ay ang patayin ang lalaki na nakita niya kanina na sinasakal si Hera.
Minutes ago, he was just patiently waiting for Hera to arrive. Hanggang sa napansin
niya na mukhang natagalan ang babae at hindi mapigilang mag-alala, he tried looking
for her. At nang makita niya ang babae na putlang-putla at nahihirapan habang
sakal-sakal ng isang lalaki, bigla na lang nandilim ang kaniyang paningin. I'm
going to fucking kill him! Hindi pa siya nakaramdam nang ganitong galit noon. Sa
sobrang galit na kaniyang nararamdaman ay hindi na niya napigilan ang sarili. Wala
na siyang pakialam kung may mapatay man siya. Total ay hindi naman ito ang
pinakauna. Lucas was so determined to kill the man who almost choked Hera to death.
Hindi na makilala ang mukha ng lalaking si Thomas dahil sa tamo na natanggap
nito. Nagkalat na rin ang dugo sa hospital gown na suot-suot ni Lucas at sa
malamig na sahig. Just as when he was about about to dealt his final blow, a small
yet trembling arms wrapped around his waist that made him stop. "L-Lucas please
stop! Y-you're going to k-kill him!" The woman cried out that made him come back to
his senses.

Chapter 29🍄

Hera never cried this hard before. Kahit noong namatay ang kaniyang Ama, na siyang
nag-iisang tao na nagmalasakit sa kaniya at kahit noong pinagbabato siya ng
masasakit na salita ng mga tao na tinuring niyang pamilya. Kahit kailan ay hindi
siya umiyak nang ganito ka grabe na para bang mawawalan na siya ng hininga at malay
kapag nagpatuloy pa siya sa pag-iyak. Mahigpit pa rin siya na nakayakap kay Lucas
para pigilan ang lalaki dahil baka mapatay na nito ang kapatid ng kaniyang Ina.
Natatakot siya sa maaring kahahantungan ng mga nangyayari. Hindi niya alam kung
paano ba napunta sa ganito ang kaniyang sitwasyon. She was just buying food for the
person she caress and now, she's in this situation where she doesn't know what to
do. "S-stop already. H-hindi na siya humihinga, baka mapaano po k-kayo..." nag-
aalalang wika ni Hera na mas lalong nagpatigil kay Lucas. Sumikip bigla ang puso ng
lalaki at nagtiim ang bagang sa galit. Why is she worrying about him? She should
worry about herself! She was almost killed but she still has the guts to worry
about him who's completely fine. Ang mukha ng babae ay ibang-iba. Basang-basa ang
buong mukha nito dahil sa pinaghalong luha at pawis. Namumula rin ang mukha nito at
magulo ang buhok. Nanginginig ang katawan at nanlalamig. Somehow, it makes him even
more frustrated and mad than he already is! "Who's worrying who here? This bastard
hurts you–" Bago pa man niya matapos ang sasabihin niya sana nang bigla na lang
siyang putulin ng babae na nasa kaniyang likuran. Nakayakap pa rin ang maliit na
katawan nito sa kaniya na para bang isang galaw lang ay mababali at masasaktan na
niya ang babae. "H-he's not moving a-anymore and the guards are almost here!" she
pleaded. Nang mapansin ni Hera na halos mapatay na ni Lucas ang kaniyang dating
tiyuhing ay napagtanto niya na kailangan niyang pigilan ito. Sa totoo lang ay wala
siyang pakialam kung mamatay man ang kapatid ng kaniyang Ina. Ang kinakaba lang
niya ay ang kakaunting tao na nakasaksi sa pagbugbog ni Lucas sa kaniyang Uncle
Thomas. Narinig niya kasing may tumawag ng guards at kapag naabutan ng mga ito na
binubugbog ni Lucas ang kaniyang Uncle Thomas ay baka mas lalo lamang lumala ang
sitwasyon. Hera told Lucas about it, and he seems to finally go back to his senses.
"Is that so?" walang emosyon na sagot nito sa kaniyang sinabi. Napalunok si Hera ng
laway nang hawakan ni Lucas ang kaniyang dalawang braso na nakahawak sa katawan
nito at pinaghiwalay. Tumayo ito mula sa pagkakaluhod at humarap sa kaniya. Parang
tumigil ang pag-ikot ng buong mundo ni Hera nang sumalubong sa kaniya ang malamig
at walang emosyon na berdeng mga mata nito. Napaigtad siya ng dahan-dahan na
dinampi ng lalaki ang malaki at may kagaspangan na palad nito sa kaniyang
namamagang leeg. She bit her lower lip when she suddenly felt sore. Pakiramdam ni
Hera ay sinasakal pa rin siya ng kaniyang dating tiyuhin kahit hindi na. "Does it
hurt so much?" Hera doesn't know why but hearing Lucas' concern and tender tone
makes her want to cry. Nagsimulang mamuo ulit ang mga luha sa kaniyang mga mata at
hindi na niya napigilan ang sarili at umiyak sa harap nito. Mabilis na itinaas niya
ang dalawang kamay at pinahid ang mga luha sa kaniyang mga mata na walang humpay
ang pagtulo. Eversince then, no one has ever ask her if it hurts or if she's okay.
Kahit kailan ay walang kahit ni isang tao ang nagtanong sa kaniya kung okay lang ba
siya o kung nasasaktan ba siya. She live in a world where no one caress for her
except herself. Being asked if it hurts, Hera just wanted to cry. "I-it hurts... I-
it hurts so muc–" Before she can finish her words, Lucas immediately wrapped his
arms around her shoulders and pulled her close for a tight hug. "It's fine now. I
won't let anyone hurt you." In that moment of silence where all she can hear were
the painful beating of her heart and Lucas' heavy breath, Hera cried her heart that
she didn't even notice that she already passed out. "Papa... bakit po ganoon si
Mama? Doesn't she love me?" a seven year old Hera suddenly asked her Father in the
middle of their dinner. Sila lang dalawa ngayon ang nakaupo sa hapagan. Blangko ang
isang silya at may isang plato ang nasa harap no'n. Napatigil sa pagkain ang Ama ni
Hera at tumitig sa mga mata ng pitong taong batang babae. "Of course she does. Your
Mother loves you," marahan at malamyos na sagot ng Ama ni Hera sa kaniyang naging
tanong. Napanguso na lang ang batang babae at tumingin sa puwesto kung saan umuupo
ang kaniyang Ina at tumingin sa mga handa na nasa kaniyang harapan. "Then why is
she not here? Today is my birthday." Halos maiyak na ang batang si Hera dahil sa
kaniyang nararamdaman. Nagtatampo siya dahil ang kaniyang Ina ay hindi man lang
umuwi sa kaniyang kaarawan. Hindi niya alam kung nasaan ito, minsan lang ito umuuwi
sa kanila. Kapag naman tinatanong niya ang kaniyang Ama ay wala itong masagot sa
kaniya. Kaagad na nataranta ang kaniyang Ama dahil sa kaniyang pag-iyak. Mabilis na
tumayo ito mula sa pagkakaupo at naglakad papunta sa sala para kunin ang isang
bagay na tiyak na makakapag pasaya sa kaniyang anak na babae. Nang makita na niya
iyon ay kaagad na dinampot niya ito at bumalik sa dining room. "Hera, my princess.
Here, don't cry anymore." Napatingin ang batang si Hera sa kaniyang Ama ay
nagningning ang mga mata nang makita itong may hawak na regalo. "Wow! Sa akin po ba
'yan?" Parang kanina lang na malungkot pa ang batang babae, pero ngayon ay
napalitan na ng saya at tuwa ang malungkot na ekspresyon nito. Hera's Father, who's
name is Matteo smiled faintly. "Yes, regalo sa 'yo ni Kurt." Nang nabanggit ng
kaniyang Ama ang pangalan na iyon ay parang bigla na lang lumiwanag ang kaniyang
madilim na mundo. Tinanggap niya ang regalo at mahigpit na niyakap iyon. Kurt is
her childhood friend and she really likes him! Isang buwan na noong huli niya itong
nakita at hindi na sila nakakapaglaro, pero hindi kagaya ng kaniyang Ina, hindi man
lang nalimutan ni Kurt ang kaniyang kaarawan. The seven year old Hera sighed, and
stared outside the window with an unknown glint on her eyes. Ah, I wanted to meet
him again! That feeling of wanting to meet her childhood friend last long. Ang
akala niya na makikita niya ito muli ay hindi nangyari. Lumipas na lang ang mga
araw, buwan at taon, hindi pa rin nagpapakita ulit sa kaniya ang lalaki. Namatay na
lang ang kaniyang Ama hindi pa rin. Hanggang sa may nangyari at tuluyan na nga
niyang nakalimutan ang mukha at boses nito. Everytime she tried remembering that
person who always showed up in her dream, her head always hurt. Hanggang sa sumuko
na lang siya at tuluyan na nga itong kinalimutan. "Hera! Bilisan mo nga diyan!
Gutom na gutom na ako!" naiiritang bulyaw sa kaniya ng isa pang kapatid ng kaniyang
Ina na si Marjorie. May dalawang kapatid ang kaniyang Ina, ito ang pinakamatanda,
sumunod ang kaniyang Uncle Thomas at ang pinakabunso ay ang kaniyang Auntie
Marjorie. "T-teka lang po Auntie! May g-ginagawa pa po ako," nahihirapan niyang
sagot at mas lalong binilisan ang kaniyang ginagawa. Binilin sa kaniya ng kaniyang
Ina na tapusin na ang trabaho na dapat sana ay sa kaniyang Uncle Thomas. Nakahiga
lang ang kaniyang Auntie Marjorie sa mahabang sofa at may binabasang magazine.
Kumunot ang noo ng kaniyang Auntie Marjorie at tinapon sa kaniya ang magazine na
hawak-hawak nito. Napapikit ng mga mata si Hera dahil sa sakit nang masapol ang
kaniyang ulo ng magazine. Pakiramdam ni Hera ay naalog ang kaniyang ulo at
nagkasugat dahil doon. Wala siyang nagawa kung hindi tumigil at naglakad papunta sa
kaniyang Auntie na may galit na ekspresyon. Bumangon ito paupo at sinamaan siya ng
tingin nang siya ay makalapit. "Mas importante pa ba 'yang ginagawa mo ha?! Alam mo
ba kung anong oras na? Gutom na gutom na ako Hera! Bumili ka ng pagkain do'n kung
ayaw mong masapok kita!" napakagat siya ng kaniyang pang-ibabang labi at dahan-
dahan na tumango. Umalis siya sa harap nito at nagpunta sa kaniyang silid para
kumuha ng pera. Wala itong binigay sa kaniya at wala ring binilin na pera ang
kaniyang Ina. Wala siyang magagawa kung hindi gamitin ang kakaunting pera na
kaniyang naipon. Sa edad na trese anyos ay sinanay na niya ang kaniyang sarili na
mag-ipon pero palaging nauubos dahil na rin sa mga kasamahan niya dito sa bahay.
Nang mapansin niya ang wall clock ay tiningnan niya kung anong oras na. Mas lalong
naging blangko ang kaniyang mga mata nang makitang alas dyes pa ng umaga. Ang aga
naman nito kumain ng tanghalian. Kahit ganoon ay bumili pa rin siya. Nang makabalik
na si Hera ay kaagad na sumalubong siya ng sampal ng kaniyang Auntie Marjorie.
"Tangina naman Hera! Bakit ang tagal mo? Ano ba 'yang binili mo?" Marahas na inagaw
nito sa kaniya ang pagkain na kaniyang binili at tiningnan. Mas lalong sumama ang
ekspresyon nito nang makita na gulay ang kaniyang binili. "Bakit naman ganito Hera?
'Di ba sabi ko sa 'yo hindi ako kumakain ng gulay?" Napalunok si Hera at
nagsimulang manginig ang buong katawan sa takot. Tinapon ng kaniyang Auntie ang
ulam sa sahig at sinabunutan ang kaniyang buhok. "Kanina pa talaga ako na b-buwesit
sa 'yong hayop ka. Napakawalang kuwenta mo. Manang-mana ka talaga sa Tatay mong
rapist!" The thirteen year old Hera just shut her eyes tightly and endured the
pain. Hindi alam ni Hera kung bakit bigla na lang niyang napaginipan ang
pangyayaring iyon. Nang minulat niya ang kaniyang mabigat na mga talukap ay kaagad
na sumalubong sa kaniya ang nakakabulag na ilaw. "How's your feeling?" Lucas asked
softly when Hera finally open her eyes after almost a day of fainting. Kahit na
malabo ang kaniyang mga mata ay tinitigan pa rin ni Hera ang lalaki. She adjusted
her sight and after a while, nakita na niya nang malinawan ang guwapong mukha ni
Lucas. "S-sir Lucas... What time is it already?" malamyos na tanong niya sa lalaki.
Ang kaniyang boses ay paos at walang katiting na lakas. Sinubukan
niyang tumayo kaya dali-dali siyang inalalayan ng lalaki. "It's already ten in the
morning," tipid na sagot nito. Nang makaupo na siya nang tuluyan ay sumandal siya
sa backrest ng kama at nilibot ang paningin sa buong paligid. The familiar look of
the hospital room welcomed her gaze. Kumunot ang kaniyang noo nang may mapagtanto.
Tumingin ulit siya kay Lucas at naguguluhan ang mga mata na tumingin sa lalaki. She
stared at him from head to toe. Nakasuot ng casual wear ang lalaki at mukhang
maayos na. Mabango ang lalaki at medyo basa ang kaniyang buhok. Kumunot ang
kaniyang noo at binuka ang mga labi para magtanong sa lalaki. "M-maayos na po ba
ang pakiramdam mo? B-bakit po ako dito ang nakahiga?" Kahit na wala na siyang
katiting na lakas na natitira sa kaniyang katawan ay pinilit niya ang sarili na
umalis mula sa kama. Nang mapansin ni Lucas ang kaniyang plano ay kaagad na
pinigilan siya nito. Mas lalong nalukot ang kaniyang ekspresyon dahil doon. "You
stay there, you need to rest," pinal na wika nito. Walang nagawa si Hera kung hindi
ang humiga ulit at tiningnan lang ang lalaki. Hera doesn't know why but Lucas seems
to be gentler than usual. Pinigilan niya ang sarili na mapangiti at tumitig lang sa
kawalan. Right, I need to rest.

Chapter 30🍄

Wow... Na miss ko 'tong lugar na 'to.

Hindi mapigilang untag ni Hera sa kaniyang sarili habang nililibot ang buong
paningin sa mansyon na pagmamay-ari ni Lucas. Habang tinitingnan niya ang bawat
sulok ng malaking bahay na ito ay hindi niya mapigilang maging emosyonal. Parang
kailan lang noong umalis siya dito pero ngayon ay nakabalik na siya.
Sa totoo lang ay hindi talaga niya ine-expect na makakabalik pa siya dito. But
then, she always pray every night that she'll get back here. Naging tahanan na rin
niya ang bahay na ito at kahit na hindi man niya aminin sa kaniyang sarili ay gusto
niyang manatili dito habang buhay. Iwan niya ba, but something in this mansion is
making her feel comfortable and relief.
"By the way, your room changed." Napatigil si Hera nang magsalita si Lucas na nasa
kaniyang likod. Mabilis na tumalikod siya at humarap sa lalaki. Nakapamulsa ito
habang seryoso ang mukha na pinagmamasdan niya. Napalunok si Hera at hindi pa rin
talaga masanay sa mga titig nito sa kaniya. While staring back at him, Hera
realizes that something changed. Parang nagbago ang ekspresyon ng lalaki pero hindi
lang niya iyon mapangalanan kung ano.
"Po? B-bakit?" Kumunot ang kaniyang noo dahil doon. Hindi niya inaasahan na
magbabago ang kaniyang silid. Kung nagbago, ibig-sabihin ay wala na siya doon. So
saan na siya?
Napalunok na lang si Hera ng kaniyang laway at hindi mapigilang makaramdam ng
nerbiyos dahil doon. Mukhang sa labas na siya patutulugin ng lalaki at hindi sa
dati niyang silid. May nagawa ba siyang mali? Bakit nabago ang kaniyang silid? Kung
may nagawa siyang hindi maganda, she'll gladly apologize for it. She doesn't want
to change her room at all.
Lucas, who's staring intently at Hera couldn't help but smirk while watching the
woman. Mukhang hindi mapakali si Hera sa kinatatayuan nito. At base sa ekspresyon
ngayon ng babae ay mukhang may naiisip na naman itong kung ano. He has the idea of
what she's currently thinking. Ang babae ay parang isang nakabukas na libro.
Sobrang dali nitong basahin, pero minsan din ay hindi niya ito maintindihan.
Specially that time, where she asked him to take her. Hindi niya maintindihan ang
babae sa gabing iyon. Hindi niya mabasa kung ano ang iniisip nito. But then, he
doesn't care about that right now.
Lucas removed both his hands from his pockets and crossed his arms over his chest.
Tumaas ang sulok ng kaniyang labi nang may mapaglarong ideya ang pumasok sa
kaniyang isipan.
"Just because I said so." Pinilit ni Lucas ang maging malamig at magtunog suplado
kahit na ang totoo ay gusto na niyang ngumisi. Hera's troubled expression right now
looks so adorable. Pinipigilan niya ang sarili na ngumiti dahil nag eenjoy pa siya
sa reaksyon nito.
Nanlaki ang mga mata ni Hera at mas lalong naging kabado dahil doon. Hindi naman
malamig ang tono ng boses ni Lucas kanina, pero ngayon ay malamig na at suplado. As
expected, she really did something bad. Gusto niya tuloy maiyak pero okay na rin
siguro ito. Kaysa naman hindi niya makasama ang lalaki. Ang mahalaga ay may silid
siya. Pero gusto niya talaga niya 'yong silid niya dati.
Napailing-iling na lang si Lucas at pinaghiwalay ang mga braso. Lumapit siya kay
Hera at hinawakan ang kamay nito. Nang maglapat ang kanilang mga palad ay kaagad na
nakaramdam siya ng kakaibang kiliti pero hindi niya iyon pinansin. Mula sa gilid ng
kaniyang mga mata ay nakita niya ang babae na namula dahil doon. Napangisi na lang
siya at hinila ito.
"Let's go to your new room." Sa buong sandali na naglalakad sila ni Lucas papunta
sa bago kuno niyang silid ay pakiramdam ni Hera ay tumigil ang oras. Nakatuon lang
ang buo niyang atensyon sa pakiramdam na hawak-hawak ang kamay nito. Lucas' hand
strangely fits on her small hands. Malaki at medyo magaspang ang kamay ng lalaki
pero kahit ganoon ay masarap pa rin sa pakiramdam na hawak niya iyon.
Pinigilan ni Hera ang mapangiti na parang tanga dahil sa kilig na nararamdaman.
Kahit kailan ay hindi niya naisip na darating ang araw na ito kung saan ay makaka
holding hands niya ang lalaki. Sa totoo lang ay parang panaginip lamang ang lahat.
But when she feel the heat and that tickling feeling coming from his palm, Hera can
say it's the reality and she's not dreaming at all.
Sa kaniyang pag-iisip ay hindi na napansin ni Hera na tumigil na pala si Lucas sa
paglalakad. Muntik pa nga siyang mabundol sa likod nito. Mabuti na lang at mabilis
siyang kumilos.
"Here's your new room." Binuksan ni Lucas ang isang silid at sumalubong sa kanilang
paningin ang malaki at magarang paligid. Nanlaki ang mga mata ni Hera nang may
mapagtanto. This extravagant room, she had clean this before. Ang silid na ito ay
katabi ng silid ni Lucas, ang master's bedroom. So this was her new room?
Wala sa sarili na napatingin na lang si Hera sa mukha ni Lucas na ngayon ay
nakatingin din pala sa kaniya. Ang mukha ng lalaki ay seryoso. Pero hindi kagaya ng
dati, ang mukha ng lalaki ay hindi na ganoon ka lamig ay parang may nagbago.
Nilunok ni Hera ang bumabara sa kaniyang lalamunan at binuka ang mga labi para
magsalita.
"H-hindi ko po ito matatanggap," sa nanginginig na boses ay sinabi niya ang mga
katagang iyon. Sumilay ang mga maliliit na linya sa noo ni Lucas. Napailing-iling
na lang si Hera ng kaniyang ulo. Sapat na napinabalik siya ng lalaki sa mansyon
nito para magtrabaho ulit. Sapat na iyon pero ang gumamit ng ganito ka garbong
silid? Hindi niya iyon matatanggap.
"Why?" seryosong tanong nito. Mukhang hindi naiintindihan kung bakit siya tumanggi.
"I-it's too much. Okay na po ako sa dati kong silid." What she said right now was
the truth. Okay na talaga siya sa dati niyang silid and she doesn't want to use
that extravagant room. Hera feels like she's not deserving to use it. Hindi naman
siya mayaman at isa lang siyang katulong. Nakakahiya naman kung gamitin niya iyon.
Lucas let out a heavy sigh. He thought Hera would accept it right away, but it
seems like he's wrong again. Nasanay na ata siya sa mga babae na dinadala niya noon
na kahit na anong ibigay niya sa mga ito, magarbo man o hindi ay kaagad na
tinatanggap ng mga ito.
He seems to forgot that Hera is different. He might not get use to her personality
but he's sure he will in the future. Since the woman's personality has always
amazed him from then until now.
Nagpakawala nang malalim na hininga si Lucas at hinapit ang katawan ni Hera
papalapit sa kaniya. Napahigit ng hininga ang babae dahil sa ginawa ni Lucas. Ang
palad nito ay nasa kaniyang likod habang ang isang kamay ng lalaki ay hawak-hawak
ang sa kaniya. Mas lalong nagwala ang puso ni Hera habang pilit na iniiwasan ang
mukha ng lalaki. Sobrang lapit ng kanilang mga mukha at kaunting galaw lang ay
maghahalikan na sila.
"I won't accept no for an answer, Hera. You should know that already." Napalunok na
lang si Hera hindi dahil sa sinabi ng lalaki kung hindi dahil sa kakaibang kiliti
at pamilyar na init na kaniyang nararamdaman, ngayon na magkalapit ang kanilang mga
katawan. Para hindi na siya ma overdose sa init na kaniyang nararamdaman ay tinulak
niya ang matigas na dibdib ng lalaki.
Nagpaubaya ito at kaagad na pinakawalan siya. Kaagad na binaling ni Hera ang
kaniyang mukha sa kabilang side para hindi magtama ang kanilang mga mata. Pero
kahit ganoon ay ramdam niya pa rin ang tingin ng lalaki na tumatama sa kaniya.
Lucas couldn't help but chortled because of how adorable Hera is in his eyes. He
had seen a lot of women blushed in front of his eyes, but he never ever find
someone this adorable.
I guess, I'm in trouble with my feelings now.
"Sir Luca–" Hindi na natapos ni Hera ang sasabihin niya nang bigla na lang tumikhim
ang lalaki. Napanguso ang babae at pinamulahan ng pisngi dahil doon. Napatigil siya
sa pagkain at binuksan ulit ang labi para magsalita.
"L-lucas... A-ahm, puwede bang hindi na lang ako sumama sa 'yo mamaya?" medyo
nahihiya niyang sambit lalo na sa pangalan ng lalaki. Hindi pa siya sanay kahit
mag-iisang linggo na simula noong sinabihan siya ni Lucas na tawagin ang lalaki sa
pangalan nito na walang sir sa unahan.
At first, hindi talaga siya sumang-ayon sa sinabi ng lalaki. Pero wala rin naman
siyang nagawa kung hindi ang sundin ang gusto nito. Kaya sinanay niya ang sarili,
more like sinanay siya ni Lucas na tawagin ito sa mismong pangalan nito.
Nahihiya talaga siya at hanggang ngayon ay hindi pa rin niya masanay-sanay ang
sarili. But unlike before, she's not awkward and shy any more.
Lucas suddenly scowled because of what she said. Napangiwi na lang siya. Halata sa
mukha ng lalaki na hindi nito nagustuhan ang narinig ngayon lang. It's been two
nearing three weeks already since she started living here again and sa loob ng
mahigit dalawang linggo na iyon ay maraming nagbago.
She became somewhat close to him and her feelings for him even deepened.
"Why?" masungit na tanong ng lalaki. Mas lalong humaba ang kaniyang nguso. Lucas'
expression right now where telling her that he doesn't want any objection but here
she is right now.
"K-kasi ayaw ko l-lang..." Nag-iwas ng tingin ni Hera pero kaagad din naman
napatingin ulit kay Lucas nang hawakan ng lalaki ang kaniyang baba at pinaharap
ulit.
"Just this once. I promised, I won't bring you with me again." And just like the
old times, wala ulit nagawa si Hera kung hindi pagbigyan ang lalaki. What can she
do? Hindi niya matiis ang sarili pagdating sa lalaki at palagi talaga itong
napagbibigyan.
"Woah... Ang ganda," namamanghang untag ni Hera sa kaniyang sarili habang
nakatingala sa mataas na gusali sa kaniyang harap. She's currently in front of
Lucas' company. Ngayon niya lang nalaman na businessman pala ang lalaki at hindi
basta-bastang businessman lang.
Lucas, who was behind her just chuckled and wrapped his arm around her small waist.
"Let's go." Hera gulped and both of them decided to make their way inside. Nang
makapasok na sila ay mas lalo siyang namangha. She heard the people inside greeted
Lucas pero hindi na niya pinansin iyon at nilibot ang paningin. Sa gitna ng
kaniyang paglilibot ng tingin ay napatigil na lang siya nang may mapansing kakaiba.
"U-uhh..." What are they staring? Dahil ba katabi niya ngayon si Lucas?
Napahawak na lang siya sa lalaki doon. Hindi niya alam pero natatakot siya sa mga
tingin na binibigay sa kaniya ng mga tao na nandito. Nang mapansin ni Lucas ang
panginginig ng buong katawan ni Hera ay natigilan siya. Pagkaraan ay binigyan niya
ng nakakamatay na tingin ang mga tao na nasa loob.
All the employees trembled to death and immediately avoided Lucas gaze. Because if
they dare meet it, their lives would be at stake. Their boss isn't known for being
a cold-blooded killer for nothing.
"Just don't mind them." Mahinang tumango na lang si Hera sa sinabi ni Lucas at
nagsimula na ulit silang maglakad uli. Sinunod niya ang sinabi ng lalaki at hindi
pinapansin ang mga tao sa paligid. Tumingin-tingin ulit siya sa loob hanggang sa
tumigil ang kaniyang tingin sa isang tao na nakatayo. Galit at gulat ang ekspresyon
nito habang nakatingin sa kaniya. Nagsimulang bumilis ang tibok ng kaniyang puso.
Hera swallowed as she mumbled the name of that person she didn't expect to met.

Chapter 31🍄

"You're going to finally see your boss today?" nakataas na kilay na tanong ni
Nathan sa kaniyang kapatid na si Natalie na busy sa pag-aayos ng mukha nito. Gamit
ang may kalakihan na salamin na nasa kaniyang harap, tiningnan ni Natalie ang
kaniyang kapatid at masayang tumango. Hindi talaga maipagkakaila ang kasayang na
kaniyang nababatid sa pagkakataon na ito. "Yes!" Mas lalong tumaas ang kilay ni
Nathan dahil sa pagiging hyper ng kaniyang kapatid. Hindi niya pa nakita si Natalie
noon na maging ganito ka excited. Parang may mali. Parang may... "Sobrang guwapo ba
'yang boss? You're too excited. Kanina ka pa nagpapaganda, ganoon lang din naman
ang mukha mo." Nathan murmured with a huge frown on his face. Ngayon ay si Natalie
na naman ang kumunot ang noo dahil sa biglaang inasta ng kapatid. Hindi niya tuloy
mapigilang mainis dahil sa sinabi nito. "Why do you care? Umalis ka na nga lang!
Kanina ka pa nakatingin sa akin!" bulyaw ni Natalie sa kaniyang kapatid. Napailing-
iling na lang si Nathan sa pagiging brat ni Natalie at tuluyan na ngang iniwan ito.
Nang si Natalie na lang mag-isa ay nagpakawala siya nang malalim na hininga at
tinitigan ang sarili sa kaharap na salamin. Kailangan niyang mag-ayos. Kailangan
niyang mas lalong pagandahin ang sarili dahil minsan lang niya makikita ang
kanilang CEO. At dahil bago pa siya, ngayon pa lang ang pinakaunang beses na
makikita niya ito. Sabi ng mga katrabaho niya ay once every six months lang daw
nagpapakita ang kanilang boss. Hindi rin alam ng mga ito ang rason. Lucas Kurtein
Whitfield is a famous and influential businessman in Asia. He's known for being
ruthless and tyrant in that field. Kaunti lang ang nakakita ng mukha nito. But it
was a fact that his beauty is top notch. While reading all the things he had
accomplished in life at such a young age, Natalie couldn't help but like him.
Despite the rumor of him being a cold blooded killer. Bago pa siya nakapasok sa
kompanya nito ay may narinig siyang mga chismis na kaya raw naging CEO si Lucas
Kurtein ay dahil pinatay ng lalaki ang Ama nito. Kurt Whitfield, the former CEO and
the beast in business field. Wala atang kahit ni isang business man ang hindi
nakakakilala sa pangalan na iyon. But then suddenly one day, Kurt Whitfield died.
And at the age of 16, his only son, Lucas Kurtein Whitfield ascended his throne.
Simula noon ay maraming mga rumor ang kumakalat. Na si Lucas Kurtein ang pumatay sa
kaniyang Ama. Aside from that, there's also a lot of rumors about him but some were
vague. Pero kahit ganoon ay hindi siya nagpadala sa mga chismis na iyon ay nag
apply pa rin sa kompanya ng lalaki. She was lucky she got accepted "Kiyah, excited
na talaga akong makita si Sir Lucas!" Narinig ni Natalie na tili ng isa niyang
kasamahan. Dahil doon ay biglang nalukot na lang ang kaniyang ekspresyon. Napansin
siguro ng isa niya pang kasamahan ang kaniyang ekspresyon kaya dali-dali nitong
siniko ang babaw na tumili kanina. Natigilan ang babae na tumili at kaagad na
napatingin kay Natalie na may masamang tingin. The poor woman bit her lower lips
and bow her head a bit. Para hindi niya makasalubong ang nagbabaga sa galit na mga
mata ni Natalie. "S-sorry," the woman apologized. Natalie just scoffed and rolled
her eyes. Palibhasa, ang mga katabi niya ngayon ay mga baguhan at hindi ata alam ng
mga ito na gusto niya ang kanilang CEO. Ever since she got here, she always makes
sure that she stands out and feared by everyone. May plano siya na akitin si Lucas
at kung sino man ang haharang sa kaniyang plano ay hindi niya patatawarin. Wala
siyang kahit na sinong sinasanto. Maging ang kaniyang sariling kapatid na si Hera
ay hindi niya sinasanto, sila pa ba na hindi niya mga kapatid? Nagpakawala nang
malalim na hininga si Natalie ay napatingin sa kaniyang wristwatch. Kaunting minuto
na lang at darating na rin sa wakas ang lalaki. Malipas ang ilang minuto ay sa
wakas, ang tao na kaniyang inaasam-asam ay dumating na rin. Nang makita niya ang
tunay na mukha ni Lucas Kurtein Whitfield ay nagwala ang kaniyang puso. Parang
pamilyar ang mukha nito pero hindi nga lang niya matandaan kung nasaan ito nakita.
Ang lalaki na kaniyang hinahangaan kahit na hindi pa niya nakikita ang mukha nito.
Sumilay kaagad ang isang ngiti sa kaniyang mukha pero bigla ring nawala nang makita
niya ang babae na kasama nito. Ang simple lang nitong manamit at mag-ayos ng
sarili, pero kahit ganoon ay nangingibabaw pa rin ang ganda nito. Natalie gritted
her teeth and with her seething eyes, she glared at her half sister who was beside
Lucas right now. How dare she stole my man! "What's wrong?" Napatalon na lang bigla
si Hera nang magsalita si Lucas. Napatingin siya sa lalaki at mabilis na umiling-
iling. Nasa loob silang dalawa ngayon sa opisina ng lalaki. Kahit na gaano ka garbo
at elegante ng opisina nito ay hindi niya magawang ma appreciate 'yon dahil sa
bagay na bumabagabag sa kaniyang isipan. The woman she saw earlier was Natalie, her
half sister. Sa tuwing naaalala niya ang galit sa mukha ng kapatid ay hindi niya
mapigilang mapalunok na lang ng sariling laway. Hindi niya ine-expect na makikita
ang babae ulit. At sa lahat talaga ng lugar na puwede nilang pagkakitaan ay dito pa
talaga sa opisina ni Lucas. That's where it hits here that the company her sister
Natalie was working is Lucas' company. Hindi niya alam kung totoo ba pero narinig
niya noon na may gusto si Natalie sa boss nito kahit hindi pa naman nito nakikita
ang lalaki. No wonder why when Lucas and her family met during the time she was
hospitalized, hindi nakilala ni Natalie si Lucas. Habang iniisip niya ang lahat ng
ito ay mas lalo siyang nawalan ng gana para e appreciate ang ganda ng kompanya ni
Lucas. She doesn't know why but thinking about the fact that Natalie likes Lucas
and she has seen her with him is making her feel burdened. Pakiramdam kasi ni Hera
ay binigyan na naman niya ang kapatid ng panibagong rason para kamuhian siya nito.
Hindi naman sa may pake siya. It's just that nakakapagod talaga kapag may mga tao
na galit sa 'yo dahil lang sa bahay na hindi mo naman ginusto. Kaya pala may
pakiramdam siya na may masamang mangyayari kapag sumama siya kay Lucas. Kung hindi
lang siguro siya marupok pagdating sa lalaki ay hindi niya siguro makikita si
Natalie. "You're thinking about something else again while facing me." Nanlaki ang
mga mata ni Hera at napasigaw bigla nang ilapit ni Lucas ang mukha nito sa kaniya.
Hindi man lang napansin ng babae na lumapit na pala si Lucas sa kaniya. Nanuyo ang
lalamunan ni Hera at pinilit ang sarili na ngumiti sa lalaki. Pagkaraan ay
napakagat siya ng kaniyang pang-ibabang labi bago binuksan ang labi para magsalita.
"H-huh? Hindi ah," pagsisinungaling niya sa lalaki at sinalubong talaga ang tingin
nito para maniwala ang lalaki sa kaniya. Imbes na sumagot ay tumaas lang ang kilay
ni Lucas at umupo sa kaniyang tabi. "Before spitting out lies, you should have fix
that habbit of yours of biting your lower lip when lying." Dang, she got caught.
Nahihiyang nag-iwas na lang si Hera ng tingin kay Lucas. Narinig niyang tumawa ito
nang mahina kaya mas lalo siyang pinamulahan ng magkabilang pisngi. "Tell me,
what's bothering you?" Hera look at Lucas. Seryoso ang mukha ng lalaki at sa
ekspresyon pa lang nito ay mukhang hindi na talaga tatalab kung magsisinungaling pa
siya. Napabuntong hininga na lang si Hera. "It's really nothing. By the way, can I
look around?" pag-iiba niya ng usapan. Sa totoo lang ay willing talaga siya sabihin
sa lalaki kung ano ang bumabagabag sa kaniya ngayon, but something is stopping her
from telling him. Hindi niya alam kung dahil ba 'yon sa gusto ng kaniyang kapatid
ang lalaki o may iba pang rason. For now, she just wants to stroll around again.
Baka sakali ay luminaw ang kaniyang isipan at makalimutan ang kaniyang kapatid.
"Alright, tell me if something happens." Napangiti na lang si Ann nang halikan ni
Lucas ang kaniyang noo. Tumayo na siya at nagpaalam sa lalaki. Lucas, kissing her
forehead isn't new at all. Ginawa na ng lalaki noon iyon at hindi lang ang bagay na
'yon ang ginagawa nito sa kaniya. Nang makalabas si Hera ay kaagad na sumalubong sa
kaniya ang tahimik ay malawak na pasilyo. Napangiti siya nang walang makitang kahit
ni isang empleyado. Maganda na rin ito dahil kapag may nakita siguro siyang isang
empleyado ay baka bumalik ulit siya sa kaniyang dinaraanan. While looking around,
Hera temporarily forgot everything that has been bothering her earlier. She was so
occupied to the point na hindi na napansin ng babae na may presensiya na pala na
papalapit sa kaniya. "Hayop ka, anong ginagawa mo dito?" "A-ah!" napasigaw si Hera
nang may bigla na lang humila sa kaniyang buhok. Nang lingunin niya kung sino iyon
ay parang nahulog ang kaniyang puso nang makita na ang kapatid niya pala ito. Her
expression hardened as she gripped her sister's wrist and removed her hand from
grasping her hair. "Bitiwan mo ako Natalie!" At dahil malakas siya sa babae ay
kaagad na nabitawan siya ni Natalie. Sinamaan niya rin ng tingin ang babae. Dahil
sa kaniyang mga titig ay mas lalo ata itong nagalit sa kaniya at pinagduduro siya.
"Ang landi mo! Sa lahat ng tao bakit ang taong gusto ko pa?" nanginginig ang boses
na bulyaw ni Natalie kay Hera. Ang kaniyang boses ay puno ng puot at galit. Kaya
pala noong una niyang nakita ang lalaki kanina ay parang pamilyar ito. Dahil pala
iyon sa nakita na niya ang kaniyang boss noon. Ang amo ni Hera na hindi nila kilala
ang pangalan at ang kaniyang boss na matagal na niyang inaasam na makita ay iisa
lang pala. Somehow, thinking about it over again is making her even furious than
she already is. "H-hindi ko alam na b-boss mo pala si Lucas, Natalie." Imbes na
huminahon ay mas lalong nagalit ang kapatid ni Hera na si Natalie nang sabihin ni
Hera ang pangalan ni Lucas na para bang matagal na niya iyong sinasambit. "Anong
hindi mo alam? Stop lying! Ang landi-landi
mong putangina ka!" Ang galit na namumuo kanina sa puso ni Natalie ay sumabog na
sa kaniyang loob. Hinila niya ulit ang buhok ng kaniyang kapatid na si Hera at
hinayaan ang galit na kontrolin ang kaniyang katawan. Wala na siyang pakialam kung
may makakita man sa kanila ngayon. Ang sa kaniya ay ang masaktan niya ang kapatid.
Napaungol na lang si Hera dahil sa sakit at hindi magawang pigilan ang kapatid na
si Natalie. Grabe ang galit sa kaniya ng kapatid sa punto na hindi niya ito
makayanan. Natalie became strangely strong. Pakiramdam ni Hera ay makakalbo na siya
at matatanggal na ang kaniyang mga buhok dahil sa grabe ng hila ng babae. Wala
itong patawad at sinumulan din siyang kalmutin nito. Ramdam ni Hera ang hapdi ng
bawat pag kalmot sa kaniya ng kapatid at dahil wala siya sa tiyempo at tuluyan na
nga siyang nadaig ng kapatid ay wala siyang nagawa kung hindi tiisin ang sakit at
pilit na lumalaban. "Ang landi-landi mo! Kakalbuhin kita–" "What's happening here?"
Sabay silang natigilan ni Natalie at napatingin sa iisang direksyon nang marinig
ang boses na iyon. Sumalubong sa mga mata ni Hera ang nakatayong lalaki. Nakasuot
ito ng glasses at may dala-dalang tab. The man, standing three meters away touches
his own glasses and spoke again. "I asked what's happening here?" That man, who
asked that question just now was no other than Lucas' secretary. The way that man
had glared at them where sending shivers down her spine.

Chapter 32🍄

"S-sir Andrei..." nanginginig ang boses na wika ni Natalie habang may takot sa mga
mata na tumingin sa tao na bagong dating. Mabilis na binitawan ni Natalie ang
kaniyang buhok at lumayo sa kaniya. Seeing how afraid Natalie is towards someone is
something new. Hindi niya pa nakita ang kapatid na ganito. She's always used to
seeing Natalie confident all the time. Ang proud na ekspresyon ng babae na para
bang naniniwala ito na lahat ng mangyayari ay masusunod sa gusto nito. Ang makita
itong ganito ay bago pa kay Hera. She never thought that there will be someone who
can make Natalie like this. Hera knew that Lucas is someone who is intimidating,
she guess his secretary is just the same. "What the hell are you doing? You know
too well that the president is here. Why are you cussing a ruckus?" Maging ang
boses nito ay malamig at walang patawad kagaya ng kay Lucas. Hindi tuloy mapigilan
ni Hera na pagmasdan ang lalaki. Guwapo ito at mataas. Kasing tangkad siguro ni
Lucas. Maganda rin ang katawan at may kaputian ang balat. His serious face were eye
catching, especially the mole under his eye. Hindi ito ang unang beses na nakita
niya ang lalaki. Nakita na rin niya ito kanina at nakausap pero mabilisan lang
naman dahil may inutos si Lucas sa lalaki. Pinagpatuloy lang ni Hera na pagmasdan
ang lalaki at hindi na ininda ang sakit na kaniyang nararamdaman. Sa totoo lang ay
pakiramdam niya ay natanggal na ang iba niyang buhok at anit. Grabe ang paghila ni
Natalie sa kaniyang buhok kanina. Nanggigigil talaga. Dahil sa sakit ay parang
gusto niya tuloy ibalik sa tao na gumawa nito sa kaniya ang sakit na nararamdaman
pero hindi muna sa ngayon. Lalo na at mukhang mapapahamak pa si Natalie. This man,
in front of both of them knows and already saw her with Lucas earlier. Ang tanga
naman nito kung hindi malalaman ng lalaki na medyo may pakialam si Lucas sa kaniya.
Maybe that's why he saved her because the man sees how Lucas treated her like a vip
earlier. "I-I'm sorry–" Bago pa man matapos ni Natalie ang sasabihin sana nito ay
mabilis na pinutol ito ng lalaki. "I don't need your apology. Just get the heck out
of here before I report you." Dali-daling umalis si Natalie at hindi man lang siya
tiningnan. Napakagat na lang ng pang-ibabang labi si Hera. Natalie looks really
scared right now. Hindi man lang siya nito tinapunan ng tingin bago umalis. Is this
person named Andrei really that scary? Nang sila na lang dalawa ni Andrei ay
tumingin si Hera sa mga mata ng lalaki. Nakatingin din pala ito sa kaniya at may
seryosong mukha. Napalunok na lang si Hera nang manuyo ang kaniyang lalamunan at
bibig. Binasa niya ang nanunuyong labi at pinilit ang sarili na ngumiti sa lalaki.
"Thank you nga pa–" "No need to thank me, I just did what I should have do,"
masungit na putol ng lalaki sa kaniya. Napaawang ang labi ni Hera at napatitig na
lang sa mga mata nito. Hindi niya mapigilang magulat dahil sa biglaang pagbago ng
ugali nito. Ang kaninang blangkong mukha ng lalaki ay napalitan ng hindi pagkagusto
habang nakatitig sa kaniya. Napahigit na lang ng hininga si Hera ay napahawak sa
kaniyang nagwawalang puso. Bakit ba pakiramdam niya ay hindi siya gusto ng lalaki
at parang may bakit ito sa kaniya? Hindi naman ganito tumingin ang lalaki sa kaniya
kanina. Why do she feels like he hated her for existing? Tumalikod ang lalaki at
handa na sanang umalis pero mabilis na hinawakan ni Hera ang braso nito para hindi
ito tuluyan na makaalis. She still wants to thank him but he won't accept her
gratitude. "A-ah talaga? Still salam–" Bago pa man matuloy ni Hera ang sasabihin
niya sana nang putulin ulit siya ni Andrei sa pangalawang beses. "How annoying."
Nanigas ang buong katawan ni Hera nang marinig niyang sabihin iyon ng lalaki.
Nanuyo ang kaniyang lalamunan at hindi mapigilang manginig ng kaniyang buong
katawan. Mapakla na natawa na lang siya at pilit na kinalma ang kaniyang sarili.
"May... may nagawa ba akong masama?" matapang niyang tanong at pinilit ang sarili
na huwag mautal. Hindi niya naiintindihan. Okay naman ang trato ng lalaki sa kaniya
kanina pero biglang ganito. Parang wala lang naman sa lalaki nang makita siya nito
kanina at binati noong kasama niya si Lucas. Bakit ganito? Tinatago lang ba ng
lalaki ang hindi pagkagusto nito kanina? Inis na humarap ulit ang lalaki sa kaniya.
Ngayon na magkalapit silang dalawa ay kitang-kita niya ang mga mata nito na katulad
nang katulad ng mga tao na may ayaw at umabuso sa kaniya noon. Sumikip ang puso ni
Hera sa sakit. Parang nakatingin siya sa mga mata ng kaniyang Ina ngayon. Mahigpit
na hinawakan ng lalaki ang kaniyang braso at winaksi iyon. Napangiwi si Ann sa
sakit dulot ng ginawa nito. "Don't touch me with your filthy hand. I don't know why
the president is so fond of you, but you won't get me. Hinding-hindi mo ako
madadali sa paglalandi mo," matigas at malamig na wika nito. Hindi pa nakuntento
ang lalaki at tinulak pa siya nito. Napasalampak si Ann sa sahig. "W-wala akong
nilandi–" "Oh really? Huwag ka nang magsinungaling. Kilalang-kilala ko ang mga tao
na kagaya mo. Pera lang ang habol niyo kaya para kayong mga linta na dikit nang
dikit sa kaniya. But I can't do anything if he already fell for you, but I won't
stay still. I'll be observing," 'yon lang ang sinabi ng lalaki at mabilis na iniwan
siya nito na nakasalampak sa sahig. What was that? Napatanong na lang si Hera sa
kaniyang sarili. Hindi man direktang sabihin ni Andrei sa kaniya pero alam na ni
Hera na nagdududa ang lalaki sa kaniya kaya ito ganito. Just why didn't she noticed
it in the first place? Na hindi siya gusto nagpapanggap lang ito na mabait sa harap
ni Lucas? Hera understands his reason for doing so. Sigurado siya na marami na ring
babae na nag-asam kay Lucas noon at base na rin sa ugali ng lalaki, mukhang hindi
naging maganda ang mga nangyari noon. Napabuntong hininga na lang si Hera at tumayo
na. Medyo nasaktan siya sa pagkakasalampak niya kanina pero hindi na lang niya iyon
pinansin lalo na ang mga pinagsasabi ni Andrei sa kaniya. Wala naman din kasi
siyang mapapala kung isasapuso niya mga sinabi ng lalaki. Total ay hindi naman iyon
totoo at isa pa ay sanay na siya sa ganoon. Pinagpagan ni Hera ang kaniyang sarili
at nagsimula na ulit maglakad papunta sa office ni Lucas. Sigurado siya na nandoon
si Andrei at makikita niya ulit ang lalaki. Hindi niya alam kung paano ito
tratuhin. May ideya na siya kung ano ang magiging trato ng lalaki sa kaniya. Imbes
na problemahin pa iyon ay sinantabi na lang muna niya 'yon at nagpatuloy sa
paglalakad. Malaki ang kompanya ni Lucas at dahil bago pa lamang siya dito at hindi
kabisado ang paligid, hindi na nagtaka pa si Hera nang mapagtanto niya na siya ay
naligaw. Imbes na magpanik ay inalala na lang niya ulit ang kaniyang dinaanan
kanina. "Where's Hera?" malamig na tanong ni Lucas sa kaniyang sekretarya na si
Andrei. Inutusan niya kasi na sunduin nito si Hera dahil baka ay naligaw na ang
babae at saan na napunta. Nag-aalala siya na baka ay mapahamak din ito. Nakakunot
ang noo ni Lucas habang walang emosyon na nakatingin sa lalaki na nasa kaniyang
harap. Kararating lang nito at walang kasama. Hindi mapigilan mag-alala at magtaka
ni Lucas dahil doon. "Miss Hera said she still wants to look around, sir," magalang
na wika ni Andrei. Nang dahil sa sinabi ng lalaki ay kumalma ulit ang puso ni
Lucas. Lucas let out a sigh of relief and leaned his back on the back rest
comfortably. Nagpatuloy ulit ang lalaki sa kaniyang trabaho ay mabilis iyon na
tinapos para mapuntahan si Hera sa kung asan man ito ngayon. While Lucas was
working, Andrei couldn't help but study his boss whom he hadn't seen for how many
months. He had known him since they were kids since his Father and the former CEO
of Whitfield also has a secretary and boss relations. He knows everything about
Lucas, his boss including his past and traumas. He understood him as if he was
reading him like a book. His boss is a broken soul looking for someone to save him.
Naiintindihan niya ito pero ngayon ay hindi na. Hindi siya makapaniwala na may
dinalang ibang babae ang kaniyang boss maliban kay Miss Elena na kababata nito.
Bago umalis ang babae ay may binilin ito sa kaniya. And seeing Lucas together with
another woman, and that woman is just a poor maid girl, it makes him furious.
Kilala niya ang kaniyang amo pero ngayon ay parang nagbago na ito. Hindi na ito ang
dating Lucas na kilala niya. Kaya bago pa man mahuli ang lahat, he needs to bring
his boss back to his old self. Even if he needs to cross the line and erase that
whore's existence before Miss Elena comes back. Kanina pa paikot-ikot si Hera pero
hindi pa rin niya makita ang malaking pinto ng office ni Lucas. Hindi naman siya
bumaba sa sumunod na palapag pero hindi pa rin niya makita ang office ni Lucas.
Hanggang sa napagod siya at napagpasyahan na umupo na muna sa sulok dahil sa
nakaramdam na siya ng ginaw at pagkauhaw. Hindi niya dala ang kaniyang cellphone at
kung dala rin naman niya iyon, hindi niya alam kung paano ma c-contact si Lucas
dahil wala naman siyang number ng lalaki. Parang gusto na lang tuloy niyang sumuko
at hayaan si Lucas na hanapin siya. Ilang minuto nang nakaupo si Hera sa sulok ay
nagpapahinga. Gusto na niyang umalis doon kaya tumayo na siya at aalis na sana nang
may narinig siyang mga yakap na papalapit sa kaniyang kinatatayuan. Mabilis na
lumipat si Hera sa kabila at nagtago roon sa malaking halaman na sa tingin niya ay
mas mahal pa sa kaniyang cell phone. "Woah, first time kong makita 'yong amo natin
kanina. Ang guwapo bes, akala ko diyos," narinig ni Hera na wika ng isa sa mga tao
na papalapit. Tinakpan ni Hera ang kaniyang bibig para hindi makalikha ng ingay.
"Guwapo nga pero mamatay tao naman." Hera's eyes widened the same time her jaw
dropped. "Hoy! Mag-ingat ka nga sa mga pinagsasabi mo! Boss natin 'yon, baka
matanggal ka pa." Base sa mga boses ay napagtanto ni Hera na dalawang
tao lang ang nag-uusap ngayon at puro babae. Alam niya na masama ang makinig sa
usapan ng iba pero dahil si Lucas ang pinag-uusapan ng mga ito ay hindi niya
mapigilan makiusyoso. "Totoo naman talaga ang sinabi ko ah? Na mamatay tao siya?
Hindi mo ba narinig na kaya naging CEO ang ako natin ngayon ay dahil pinatay nito
ang kaniyang–" Hindi na narinig pa ni Hera ang kasunod nang may bigla na lang
tumakip sa kaniyang magkabilang tainga. Dahan-dahan na tumalikod siya para harapin
ang tao na gumawa no'n. Nagsimula na namang bumilis ang tibok ng kaniyang puso nang
makita na si Lucas pala iyon. Seryoso at walang kahit ni isang emosyon na bumabakas
sa guwapong mukha nito. Napalunok si Hera at hindi alam kung ano ang sasabihin.
After listening to that conversation, she suddenly felt emotions she hadn't felt
before. Hindi niya alam kung galit ba iyon o awa. Hindi niya alam kung ang mga
narinig niya tungkol kay Lucas ay totoo o hindi. Mula sa gilid ng kaniyang mga
mata, nakita ko Hera na tuluyan nang nakaalis ang dalawang babae na patuloy pa rin
sa pag-uusap. She couldn't help but clenched her fist. Sigurado siya na narinig ni
Lucas ang pag-uusap ng mga ito tungkol sa kaniya. But she wonder why is he not
reacting? It's making her mad. "Lucas..." she softly called out his name and held
his hand and put it down. "Do you believe what they say?" he asked coldly. Hera
swallowed the lump on her throat and licked her lower lip. "H-hindi... Alam ko na
h-hindi ka ganoon na tao..." Hera tried so hard to make her voice soft and gentle
as possible. Dahan-dahan na itinaas niya ang kaniyang nanginginig na palad at
dinampi iyon sa pisngi ni Lucas. Napapikit ang lalaki dahil doon. "What makes you
say so..." Lucas gripped touches her hand and slightly gripped it. Mas lalong
nagwala ang puso ni Hera sa hindi malamang dahilan. Is it because Lucas' aura
suddenly change? "I–" Before she could say something, Lucas gripped her wrist and
opened his eyes. His green orbs glistennes dangerously. "You don't know anything,
Hera. What you've heard was the truth. I've killed my father. Now, will you run
away because of it?" he asked. Sobrang seryoso ng mukha ni Lucas. Ito na ata ang
pinauna na beses na nakita niya ang lalaki na ganito ka seryoso. Mas lalong nanuyo
ang lalamunan ni Hera. Lucas patiently wait for her reply as he slowly remove her
hand from his cheek and bring it closer to his mouth. Nagsimulang uminit ang
magkabilang pisngi ni Hera kasabay nang kaniyang paglunok nang paulit-ulit nang
isubo iyon ng lalaki.
Chapter 33🍄

"U-uhh, L-Lucas..." mahinang tawag ni Hera sa pangalan ng lalaki nang maramdaman

niya ang marahang paghagod ng dila nito sa kaniyang daliri na sinubo nito kanina.
Hindi pa nakuntento si Lucas at gamit ang matulis na mga ngipin nito, kinagat nito
ang kaniyang daliri. Mariin na pinikit ni Hera ang kaniyang mga mata. Hindi dahil
sa sakit kung hindi sa kakaibang init na nagsisimulang namuo sa kaniyang katawan.
Lucas looks so lewd and hot when he sucked her finger as if it was a candy. Minulat
ulit ng babae ang kaniyang mga mata at binawi ang kaniyang kamay. Mabuti na lang at
hindi siya pinigilan ni Lucas at nagpaubaya lang sa kaniyang gusto. Hinawakan ni
Hera ang kaniyang daliri na may laway pa talaga. Instead of finding it disgusting,
she felt something weird instead. Hindi mapigilan mapangisi ni Lucas nang makita
ang reaksyon ni Hera. She looks so flustered and her small face are red as a
tomato. Dumagundong kakaibang emosyon sa kaniyang dibdib dahil doon. Ang kanina
pang matigas niyang pagkalalaki ay mas lalong nanigas. Hindi na napigilan ni Lucas
ang kaniyang sarili at mas lalong hinila ang babae papalapit sa kaniyang katawan.
Ever since he saw Hera again, his lust and hunger for her deepened. Gusto niyang
itulak ang babae sa kaniyang kama at daganan ito. Gusto niyang paghiwalayin ang
mahaba at mala gatas ang kulay na mga binti ng babae at ibaon ang kaniyang ulo sa
pagkababae nito. He wanted to taste her over and over again. Kung hindi lang siguro
niya napigilan ang sarili at kung hindi lang siguro niya nirerespeto ang babae ay
baka may nagawa na siyang masama. He's both furious and horny right now. Galit siya
dahil sa mga tauhan niya na walang preno ang mga labi. He actually doesn't have the
plan of telling Hera the truth but since she already heard it, she left him with no
choice. He was actually worried that Hera might get scared of him because of the
rumors of him killing his own father. Sino ba namang tanga ang hindi matatakot? But
when he saw that one emotion on her eyes, as if telling him that she doesn't really
believe what she had heard, he couldn't help but celebrate in happiness. But then,
that happiness slowly changed into lust. He wanted to take her so badly, but also
doesn't want to force his way towards her. Seeing her hurt has never been
comfortable. "Ang s-sikip," Hera grunted that make Lucas grinned like an idiot.
It's so obvious that he finds Hera adorable while she was pushing his chest away
using her thin and slender arms. Hindi pinagbigyan ni Lucas si Hera at mas lalong
pinaglapit ang kanilang katawan. Napakagat si Hera sa loob ng kaniyang pisngi nang
may maramdamang bukol na tumatama sa kaniyang puson. Kung noon siguro ay baka hindi
siya mag-isip nang masama, but after Lucas take her virginity, her innocence was
also taken away. Nanuyo ang lalamunan ni Hera at tumigil na sa pagtulak sa lalaki.
Ang init na kanina lang ay nagsisimula pang mamuo ay ngayon ay kumalat na sa
kaniyang buong katawan. Her bottom front are also throbbing. Napahigit si Hera ng
hangin nang hawakan ni Lucas ang kaniyang mukha at sakupin ang kaniyang labi.
Napaungol ang babae sa loob ng bibig ni Lucas at napahawak sa buhok nito. Hera
gripped on Lucas' hair when the man deepened their kisses. That familiar emotion
she first felt back when she and Lucas was having sex came back to her heart. Ang
kakaibang kiliti at kuryente na dumadaloy sa kaniyang puson pababa sa kaniyang
pagkababae ay mas lalong nagpainit sa kaniya. Ang pag pintig ng kaniyang pagkababae
na para bang na e- excite ito o ano. Hindi maipaliwanag ni Hera ang kaniyang
nararamdaman. Pero isa lang ang kaniyang gusto, ang mawala ang kati sa kaniyang
puson. "U-uhm..." Nakipaghalikan pabalik ang babae na kahit na hindi siya marunong
ay sinubukan niya pa rin. Ginaya niya kung paano gumalaw ang labi at dila ni Lucas.
Until she finally got the hang of it. Nakipagpalitan siya ng laway sa lalaki. Their
tongues were fighting and grinning with each other. Mas lalong napaungol si Hera at
nasa bunutan ang lalaki nang ipasok ni Lucas ang dila nito sa loob ng kaniyang
bibig. His tongue reaches almost every corner of her mouth. He explored until he
was satisfied. Nang maghiwalay ang kanilang mga labi, kaagad na napabitaw si Hera
kay Lucas at muntik nang matumba. Mabuti na lang at nasalo siya ng lalaki at
niyakap. Nanghina siya sa kanilang halikan. His kisses are overwhelming her and
making her weak. "You're good at kissing now," parang natutuwa na usal ni Lucas sa
kaniya. Sa tono nito ay parang proud ang lalaki sa kaniya dahil marunong na siyang
humalik. Napanguso na lang si Hera ng kaniyang namamagang labi. E 'di siya na ang
magaling humalik. Napapikit na lang si Hera ng kaniyang mga mata at napasandal sa
pader nang ibaon ni Lucas ang ulo nito sa kaniyang leeg. Ang mga kamay naman ng
lalaki na nasa kaniyang magkabilang gilid ay dahan-dahang tumaas papunta sa
kaniyang dalawang bundok. Kasabay nang paghalik at pagsipsip ni Lucas sa kaniyang
leeg ang paghawak nito sa kaniyang dalawang bundok at minasahe iyon. "A-ahh,
hmm..." Hera couldn't help but moan a little bit louder as Lucas massages her
breast. Sobrang diin no'n na para bang nanggigigil ang lalaki. Imbes na masaktan ay
mas lalo lamang nasarapan si Hera. "L-lucas, o-ohh..." Hera's moan echoed
throughout the quite place as Lucas continue to sucked her neck and massage her
breast. Tuluyan na ngang nakalimutan ni Hera kung nasaan sila ngayon. Ang gusto
lang niya ay ang hawakan siya ni Lucas at ipagpatuloy ang kanilang ginagawa.
Matapos no'n ay natagpuan na lang ni Hera ang kaniyang sarili na nakatayo sa loob
ng opisina ni Lucas. Nasa likod niya ang lalaki at dahan-dahan na tinanggal ang
kaniyang damit na suot mula sa likod. Hera was standing in her place, frozen. Hindi
man lang niya namalayan na nandito na pala sila sa office ng lalaki. She was so
absorbed by the pleasure he brings that she temporarily forgot about her
surroundings and what was happening. Her mind went blank because of too much
pleasure. Mas lalong dumiin ang pagkakakagat ni Hera sa kaniyang labi nang
maramdaman ang mainit na hininga ni Lucas sa kaniyang likod. Tuluyan na ngang
naalis ng lalaki ang kaniyang damit maging ang kaniyang panty at bra. Ngayon ay
nakatayo siya na walang kahit ni isang saplot. At dahil malamig ang opisina ni
Lucas, napayakap na lang si Hera sa kaniyang sarili. Pero ang lamig na kaniyang
naramdaman ay kaagad din napalitan ng init nang maramdaman niyang bumaba ang mukha
ni Lucas sa kaniyang pang-upo. Hera gasped the same time her mouth gaped when Lucas
cupped her butt and slapped it. "L-lucas!" malakas na tawag niya sa pangalan ng
lalaki nang sampalin na naman nito ang kaniyang malaman na puwet. Imbes na tumigil
si Lucas ay ngumisi lang ang lalaki at nanggigigil na pinisil ang kaniyang dalawang
pang-upo. Ang malaki at may kagaspangan na dalawang palad ni Lucas ay parehong
hawak-hawak ang kaniyang malaman na puwet na para bang ginawa ang palad ng lalaki
para lang nahawakan ang kaniyang puwet. Hindi pa man nakaka-move on si Hera sa
ginawang pagtampal ng lalaki sa kaniyang puwet nang bigla na lang nitong binaon ang
ulo sa kaniyang puwetan. "Ahh! Hng..." Nanlaki ang mga mata ni Hera nang maramdaman
ang dila ng lalaki na pilit inaabot ang kaniyang pagkababae mula sa likod. Mabilis
na hinabol ni Hera ang kaniyang hininga at humanap ng suporta nang magsimula si
Lucas na kainin ang kaniyang perlas mula sa likod. Hindi niya alam kung paano
nangyari iyon pero ramdam na ramdam niya ang dila ni Lucas na tumutusok sa kaniyang
gitna. Hindi lang iyon. Pinaghiwalay ni Lucas ang kaniyang mga binti at mas lalong
naging agresibo ang pagdila at pagsipsip sa kaniyang pang-ibabang parte ng katawan.
Gustong-gustong itulak ni Hera si Lucas lalo na nang suwabeng dilaan ng lalaki ang
butas ng kaniyang puwet. "L-lucas! Stop!" Lumingon si Hera sa kaniyang likod at
tinulak ang ulo ni Lucas paalis pero mas malakas ang lalaki sa kaniya. Walang
nagawa si Hera kung hindi ang maiyak sa sarap at kiliti na kaniyang nararamdaman.
Basang-basa ang kaniyang pagkababae. "You're dripping so bad. Do you like it that
much?" mapaglarong tanong ni Lucas at nagawa pang tumawa talaga. The vibration from
his laugh had sent shivers down her spine. Naiiyak na binuksan ni Hera ang kaniyang
labi. "U-uhm, please... L-lucas," Hera moaned and hold Lucas hair. "Please what?"
Hera could only scream in ecstasy as her answer when she felt like she's almost
near. Basang-basa na talaga siya. Ramdam na ramdam ng babae ang pagtulo ng kaniyang
katas sa kaniyang binti pababa sa kaniyang paa at sahig. Tinanggap ni Hera ang
sarap na pinapadama sa kaniya ng lalaki. Nang maramdaman ni Hera na malapit na siya
ay akala niya na matatapos na ang lalaki, pero ganoon na lang ang gulat sa kaniyang
puso nang itulak siya ng lalaki sa couch nito. Napaigik ang babae nang tumama ang
kaniyang katawan sa backrest ng couch. Ang kaniyang mga tuhod ay nakapatong. She
was kneeling above the couch with her waist on the backrest. "Let's fuck in this
position," walang ka filter-filter na saad ni Lucas at bago pa man makapagsalita si
Hera ay mabilis na hinawakan ng lalaki ang kaniyang bewang. Pinosisyon nito ang
sarili sa kaniyang likod. Hera trembled uncontrollably when Lucas huge and long
shaft positioned at her entrance. Pumorma ng parang isang bilog ang bibig ni Hera
nang dahan-dahan na pinasok ni Lucas ang pagkalalaki nito sa kaniyang perlas.
Ramdam na ramdam ng babae ang pagtutok ng isang matigas at mahabang bagay sa
kaniyang gitna. Nakakalahati pa lang si Lucas nang binigla ng lalaki ang pagpasok.
"Uhh! Ooh! Lucas!" Nababaliw na si Hera at napasigaw na lang sa pinaghalong sakit
at sarap. Lucas didn't give her time to get used to his length and immediately fuck
her. Sobrang lakas ng ungol ni Hera habang nakikipagtalik siya kay Lucas. Ang
malakas na paghampas at pag-ulos ng pagkalalaki ni Lucas ay mas lalong nagpaiyak
kay
Hera sa sarap. The sound of the slapping flesh and groans and moans echoed
throughout Lucas' office. Hindi kagaya noong una na grabe ang sakit, ngayon ay
nakakaya na ni Hera. Sa isip niya ay mas masarap ang pagtatalik nila ngayon kaysa
noong una. Gumagalaw ang suso ni Hera sa bawat pag atras abante ni Lucas. Wala
ayang parte sa katawan ni Hera ang hindi nagagalaw sa sobrang lakas nang pag-ulos
ng lalaki. Lunod na lunod silang dalawa sa sarap at init ng kanilang katawan. Hindi
alam ni Hera kung anong oras sila natapos. Kung ano-anong posisyon lang ang
kanilang sinubukan. May time na nasa ibabaw siya ng lalaki, karga siya nito at iba
pa. Those positions were all wild and hot. Nang matapos sila ay pagod na pagod ang
kanilang katawan. Mabilis na nakatulog si Hera dahil sa sobrang pagod. Nang minulat
niya ang kaniyang mga mata kinabukasan ay natagpuan na lang niya si Lucas na nasa
kaniyang itaas. He was fucking her while she was asleep. "You're awake now," parang
wala lang na wika ng lalaki at siniil siya ng halik. Mabilis na sinuklian ni Hera
ang halik ng lalaki at napaungol ang bumilis ang pag-ulos nito sa kaniya loob.
Mukhang mapapalaban na naman sila umagang-umaga. - FF: Hera didn't graduate but she
certainly knows some English words and understand them well (spoiler). Hindi siya
nagsasalita ng English pero kapag si Lucas ang kausap niya ay pinipilit niya ang
sarili dahil English speaking si ml natin. Most of Hera's thoughts are written in
English. Wala naman talagang connection 'yon sa buhay ni Hera, sadyang oa lang
talaga ako at gusto na English pag sinusulat ang mga thoughts ni Hera. Anyways, to
the person who asked this in the comment section, this is the answer po madam.
Thank you po for asking!☺️

Chapter 34🍄

"Hmm..." Napaungol si Hera nang maramdaman na hindi na siya makahinga dahil sa

mabigat na bagay na nakapatong sa kaniyang katawan. Nang minulat niya ang kaniyang
mga mata ay nalaman niya na braso pala iyon ni Lucas na nakapulot sa kaniya.
Nakatanday rin ang lalaki sa kaniya kaya hindi nakakapagtataka na pakiramdam niya
ay para siyang iniipit. Pinilit ni Hera na gumalaw para harapin ang lalaki nang
hindi ito nagigising. Nakatalikod kasi siya sa lalaki habang ito ay nakayakap naman
sa kaniya. Nang mapagtagumpayan niya ang pagharap sa lalaki ay hindi niya
mapigilang mapahugot ng hangin. She never thought that turning around with heavy
arms and legs around her is so hard. Pero ang pagod na kaniyang naramdaman ay
kaagad din nawala nang makita ang maamong mukha ni Lucas. He looks so different
compared to when he was awake. Kung gising ito ay para itong isang mabangis na
liyon pero kapag tulog ay para itong isang maamong tuta. He looks so different, but
she also like him either ways. Dahan-dahan na itinaas niya ang kaniyang kamay at
hinawakan ang makinis na pisngi ng natutulog na lalaki. Hindi alam ni Hera kung
naka ilang round sila buong mag-araw. Ni wala silang pahinga. They're both hungry
with each other. Kakain lang sila kaunti pagkatapos ay magtatalik na naman. Kahit
na sobrang pagod na ng kaniyang nararamdaman, hindi magawang pigilan ni Hera si
Lucas. Just like him, she also wanted to embraced him too. She's not that innocent
and she also graves of him. Gusto niya ring makasiping ang lalaki. Nang matapos
sila ay sobrang pagod ng kaniyang katawan. Ni wala na nga siguro siyang lakas na
natitira sa kaniyang katawan. Para siyang binugbog ng ilang tao at tumakbo ng ilang
kilometro nang walang pahinga. Her thighs, especially her pussy are burning in
pain. Samahan pa ng sakit sa kaniyang likod at mga braso dahil sa ginawa ni Lucas
sa kaniya kagabi. Ikaw ba naman paluhurin pagkatapos ay hilain ang iyong mga braso
mula sa likod? Sino bang hindi masasaktan? But then, despite the pain she felt, it
was heaven last night and earlier. Ngayon na nagising siya ay napagtanto niya na
hapon na pala. Pagkagising niya kasi kanina ay ginawa ulit nila ni Lucas iyon
pagkatapos ay kumain at natulog. Ang sarap siguro ng buhay kung ganito na lang
palagi. Walang problema at trabaho. Just spending hot times with someone you like
and eat when needed. Napakurap-kurap si Hera sa kaniyang naisip at napailing-iling
na lang. Syempre hindi iyon mangyayari. Maingat na hinawakan niya ang braso ni
Lucas at dahan-dahan na inalis iyon. Pati na rin ang binti ng lalaki. Nang matapos
na siya ay nagpakawala nang malalim na hininga si Hera. Akala niya ay magigising
ang lalaki. Mabuti na lang at hindi. Bumangon na siya mula sa pagkakahiga at naupo
sa kama. Nilibot niya ang kaniyang buong paningin sa silid. They're now inside
Lucas' bedroom here in his office. And just like outside, this room is also
screaming elegancy and expensive. Kahit na masakit ang katawan ni Hera ay pinilit
niya ang kaniyang sarili na tumayo. Naglakad siya papunta sa shower room para
maligo. Sobrang lagkit ng kaniyang katawan lalo na sa kaniyang gitna na may mga
tuyong likido na galing sa pinagsamang likido niya at ni Lucas. Maayos na nilinisan
niya ang kaniyang sarili at sa gitna ng kaniyang paglilinis ay may bigla na lang
yumakap sa kaniya mula sa likod. Kahit na hindi man tingnan iyon ni Hera ay alam na
niya kung sino iyon. "I thought you left me," walang emosyon na wika ni Lucas at
kaagad na hinawakan ang kaniyang magkabilang bundok at mariin na pinisil iyon. Hera
couldn't help but moan and close her eyes. Is he mad? His voice were trembling.
"I'm sorry, ang init kasi. I-I wanted to wash myself- ah." Hera's whole body
trembled when Lucas' hand suddenly went down into her newly washed pussy and
started massaging her there. Ang sakit at hapdi na kaniyang naramdaman sa kaniyang
pagkababae ay nagsimulang mawala dahil sa bawat masahe ng lalaki sa kaniya na
nagdudulot ng ibayong sarap at kiliti. She felt him relaxed a bit because of her
answer. "You should have woken me up. I wanted to wash you personally." Lucas stop
touching Hera's cunt that made the woman paused. Nabitin si Hera sa ginawa ng
lalaki at magsasalita na sana pero bigla siya nitong pinaharap sa katawan nito.
Nanuyo ang kaniyang lalamunan nang sumalubong sa kaniya ang walang saplot na
lalaki. Dahan-dahan na lumuhod ito habang titig na titig sa kaniya na para bang
gustong makita ng lalaki ang kaniyang reaksyon. "L-lucas," kinakabahan na tawag ni
Hera sa pangalan ng lalaki nang paghiwalayin nito ang pisngi ng kaniyang
pagkababae. Dahil sa ginawa ang lalaki ay kaagad na lumabas ang kaniyang tinggil. A
spark suddenly crossed on his eyes while switching his gaze from hers to her clit.
Napadila ang lalaki sa labi nito at nilapit ang mukha sa kaniyang pagkababae.
Nagsimulang mamula ang buong mukha ni Hera nang singhutin ng lalaki ang kaniyang
pagkababae. Mas lalo siyang nahiya nang pumikit pa talaga si Lucas. "L-lucas! Stop
inhaling it!" Hera grunted and was about to push his head away but stopped when
Lucas held her waist strongly to put her in place. "It's too late to feel shy now.
I already tasted and sucked it last night. Ngayon ka pa ba mahihiya?" walang hiyang
tanong sa kaniya ng lalaki. Mas lalo lang nakaramdam ng hiya si Hera dahil sa
sinabi ng lalaki. Napailing-iling na lang si Lucas at kaagad na binaon ang mukha sa
kaniyang pagkababae. Nanlaki ang mga mata ni Hera at napasigaw sa sarap ng sipsipin
ng lalaki ang kaniyang tinggil na para bang candy iyon. "A-ah! Lucas! Hnng!" Walang
nagawa si Hera kung hindi ang umungol nang umungol sa sarap. Sa isip niya ay baka
dahil sa sarap na pinapadama ni Lucas lang siya mamatay sa hinaharap. May nangyari
ulit sa kanila ni Lucas sa loob ng shower room. Pero syempre ay hindi kaagad silang
dalawa na tapos. Kung ano-ano pang posisyon ang ginawa nila bago na satisfied si
Lucas at tumigil. Hapong-hapo ang pakiramdam nang dalhin siya ni Lucas mula sa
shower room papunta sa kama ng lalaki. Tuyong-tuyo na rin ang kaniyang katawan at
ang kaniyang buhok dahil tinuyo na iyon ng lalaki sa loob ng CR. Nilapag siya ni
Lucas malambot at malaking kama nito. Tumabi sa kaniya ang lalaki at kinumuton ang
kanilang sarili. Hera suddenly felt relieved. Ang ginaw kasi ng silid plus wala pa
siyang kahit ni isang saplot. Baka ay yelo siya sa sobrang lamig. Nang tumigil na
si Lucas sa paggalaw ay niyakap ni Hera ang hubad din nitong katawan. She placed
her head into his chest and listened to the sound of his life. It was beating so
loud and fast. Na para bang kinakabahan ang lalaki pero alam ni Hera na hindi iyon
ang dahilan kung bakit mabilis ang pintig nang puso ng lalaki. "How's your feeling
now? Are you sleepy? Do you want something?" Napanguso na lang si Hera dahil sa
sobrang daming tanong ni Lucas sa kaniya. "Nah, I just want to stay like this," she
mumbled softly and slowly raised her right hand up to the man's chest. Hinaplos-
haplos niya ang dibdib ng lalaki. Naramdaman niyang nanigas ang katawan nito at
napadaing. "Stop, if you don't want your pussy to hurt again." Mabilis pa sa
cheetah na tinanggal ni Hera ang kaniyang kamay at nagpanggap na walang nangyari.
Dang, why is he being like that? Mabuti na lang talaga at may konsiderasyon pa ang
lalaki. And he's being vulgar again! The two of them became silent again and the
only thing they can hear are the sound of their breathing. Kahit na hindi man sila
magsalita ay alam nila isa't isa na sila ay gising at nakikiramdam lang sa paligid.
Hera shut of her mouth even though she wanted to talk so badly. Especially what she
heard. Sa totoo lang, hindi siya naniwala noong narinig niya ang sinabi ng mga
employees ni Lucas tungkol sa lalaki. Hindi niya alam kung bakit pero naniniwala
siya na hindi iyon magagawa ni Lucas. Pero nang sabihin ng lalaki na totoo iyon,
iwan niya ba pero May parte sa kaniya na hindi naniniwala sa lalaki. Kung totoo man
na pinatay ng lalaki ang ama nito, may rason naman siguro hindi ba? As a person who
stayed next to Lucas, may napapansin din siya sa lalaki. May trust issues ito ay
problema. May trauma rin at gaya nga ng sabi noon ni Sir Bryle, hindi maganda ang
naging childhood ni Lucas. She wanted to understand him that's why she didn't
believe anything until he's the one who'll said it himself. Parang nabasa ata ng
lalaki ang kaniyang naiisip ngayon ay bigla na lang itong nagkuwento. "My father
loves my mother so much even though their marriage is only for convenience. They
were like a perfect couple. My mother was a famous personnel and my father is a
powerful tycoon. When I was born into this world, their relationship changed." Even
though Lucas' voice was void of any emotions, Hera can still feel the bitterness of
it. "My father doesn't want an heir yet and wants to kill me, but my mother doesn't
want it. In exchange for my life, my father began beating and abusing my mother as
a payment. She endured it all until I grew old. And at the age of ten, she finally
loses it." Mas lalong humigpit ang pagkakapit ni Lucas sa kaniya habang nag k-
kuwento. Sumikip bigla ang puso ni Hera kaya niyakap niya ang lalaki na para bang
gusto niyang ipahatid dito na okay lang ang lahat. "My mother was my savior. She
always protects me and maybe without her, matagal na siguro akong patay sa kamay ng
aking ama. But then one day, she suddenly changed and began beating and abusing me
too. Both my mother and father beat and harassed me all day. There was even a day
where they would lock me up in the basement for how many days and lash me whenever
I did something wrong. And of all the worst thing that they did to me, that was
when they have sex in front of me. My mother was already bleeding but she still
keeps moaning as if it was pleasurable." Hindi alam ni Hera kung ano ba ang
kaniyang magiging reaksyon. Gulat na gulat siya sa narinig at kung puwede lang
siguro
malaglag ang kaniyang panga ay baka kanina pa nalaglag. After hearing Lucas'
childhood, she couldn't help but feel shivers. Halong-halo ang kaniyang
nararamdaman at hindi alam kung ano ang mga iyon. Tumingala si Hera para tingnan
ang mukha ng lalaki. Mas lalong nadurog ang kaniyang puso nang makita ang
ekspresyon ng mukha nito. Kinagat ni Hera ang kaniyang labi at kaagad na dinala ang
lalaki para sa mahigpit na yakap. In the past, palagi niyang iniisip na sa lahat ng
tao, siya ang may pinakamasakit na buhay. But then after learning Lucas' childhood,
she couldn't help but sympathize and be hurt for him. She's selfish for thinking
that way. "That hell continued like forever. There was this person I know. He's a
friend of my father and was also my Godfather. When I couldn't handle that hell
anymore, I asked for help from him thinking that he'll help me since he was like my
second parent. But then, he betrayed me and abandoned me just like a dog. He even
told my father lies about me trying to escape. My father beat me again and I almost
died. Starting that day, I learned to protect myself and to swear that I'll get
back to that person. If only he saved me, I wouldn't have developed this disease
and I wouldn't be problematic like this." Ramdam na ramdam ni Hera ang galit sa
boses ni Lucas nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Kahit na siya ay galit din
sa tao na umabandona kay Lucas. If only that person wasn't also devil just like
Lucas' parents, then perhaps he wouldn't grown up broken like this.
Chapter 35🍄

Dahan-dahan na minulat ni Hera ang kaniyang mga mata at natagpuan ang kaniyang
sarili na nakakulong sa mga braso ni Lucas. Hindi niya mapigilang mapangiti at
maingat na inangat ang katawan para mahalikan ang noo ng natutulog na lalaki. She
glanced at the wall clock and realizes that it's already ten in the morning.
Napabuntong hininga si Hera ay umalis sa kama nang hindi ginigising ang natutulog
na lalaki. Nagpunta siya sa comfort room ng kuwarto ni Lucas at nilinisan ang
sarili. She wash every corner of her body with Lucas' body wash. Nang matapos na
siyang maligo ay kinuha niya ang maliit na towel na nakasampay sa sulok at gamit
iyon ay tinuyo niya ang kaniyang buhok. Pagkatapos ay ang kaniyang katawan. Nagsuot
muna siya ng robe bago lumabas sa shower room.
Nang makalabas na siya ay sumalubong sa kaniya ang nakahigang si Lucas. Walang
saplot ang magandang katawan ng lalaki. Ang mukha nito ay nakabaon sa unan at
yakap-yakap iyon. Wala sa sarili na napatingin si Hera sa matambok na puwet ni
Lucas at napatakip na lang ng kaniyang mga mata. Kahit na ilang beses na niyang
nakita iyon ay hindi pa rin niya mapigilan na mahiya.
Pinaypayan niya ang sarili nang magsimulang uminit ang kaniyang pakiramdam. Kaya
bago pa man siya makapag-isip nang masama ay mabilis na naglakad siya papunta sa
pinto. Pero syempre bago siya tuluyang umalis sa silid ng lalaki ay tiningnan muna
niya ang bilog na bilog na puwet ng lalaki.
Mukhang mas malaki pa ang puwet ni Lucas kaysa sa akin...
Napanguso na lang si Hera sa kaniyang naisip. Malaki naman ang kaniyang puwetan at
sa totoo pa nga ay maraming naiinggit sa kaniya dahil sa kaniyang puwet. Malaman
daw kasi iyon at matambok. She's always proud of her body. But seeing Lucas' butt
every single day, parang sinampal sa kaniya ng katotohanan na mas malaki pa ang
puwet ni Lucas kaysa sa kaniya.
But still, kahit na malaki ang puwet ng lalaki kaysa sa kaniya. Lucas doesn't care
about that. In fact, he loves her butt so much.
Speaking of butt, naalala niya tuloy ang nangyari noong nagdaang araw. Nagising na
lang siya na yakap-yakap ni Lucas ang kaniyang bewang mula sa likod. Ang mukha ng
lalaki ay nakabaon sa kaniyang puwetan na para bang dibdib niya iyon.
"Lucas!" sa gulat ni Hera ay hindi na niya napigilan ang sarili at biglang
napasigaw. Napaungol ang natutulog na si Lucas at halata sa mukha nito na
nadisturbo niya ang tulog nito. Pero hindi na iyan ang importante ngayon.
Bumangon si Lucas at umupo sa kama. Napakusot-kusot ito ng kaniyang mata na parang
isang bata. He yawned and look at her with sleepy eyes.
"Hmm? What's wrong love?" he mumbled softly and immediately bring her closer for a
hug. Pinigilan ni Hera ang kiligin nang tawagin siya ni Lucas sa endearment ng
lalaki sa kaniya. Sinuntok niya ang dibdib nito.
"I-iyong mukha mo! S-sa puwet ko!" Halos hindi na niya maayos ang kaniyang salita
dahil sa kakaibang emosyon na bumalot sa kaniyang puso. Hindi alam ni Hera kung
hiya ba iyon o inis. Tumaas lang ang kilay ni Lucas.
"What about it?" parang wala lang na tanong ng lalaki na nagpalubo sa kaniyang mga
pisngi. Hera crossed her arms on her chest brazenly.
"I-it's uncomfortable. Puwede ka naman sa d-dib dib ko, h-huwag lang sa puwet..."
Sa sobrang hina ng boses ni Hera nang sabihin niya ang mga katagang iyon, akala ni
Lucas ay pinaglalaruan lang siya ng kaniyang tainga. Nang makita ng lalaki ang
pamumula ng pisngi ni Hera, doon niya napagtanto na hindi nga siya pinaglalaruan ng
kaniyang isipan.
He let out a husky chuckle and embraced Hera even more tightly. Hinalikan niya ang
pisngi ni Hera bago binaon ang kaniyang mukha sa leeg nito.
"Alright, I'll bury my face into your chest next time."
Sa tuwing naalala ni Hera ang araw na iyon, hindi niya mapigilang mahiya at gustong
bawiin ang kaniyang sinabi. Simula kasi noong sinabi niya ang mga katagang iyon ay
ginawa talaga iyon ni Lucas. Every morning, she would always wake up with Lucas'
face buried on her chest.
Noong una ay hindi siya komportable hanggang sa nasanay na lang siya ay hinayaan na
nga ang lalaki. Sa sobrang bilis ng panahon, hindi inaakala ni Hera na
magdadalawang buwan na pala simula noong nangyari sa office ni Lucas kung saan
sinabi ng lalaki ang nakaraan nito.
After that day, the two of them became closer. Hindi alam ni Hera kung paano at
kailan sila naging komportable sa isa't isa, pero natagpuan na lang niya ang
kanilang relasyon na ganoon. She changed and Lucas also changed.
Pakiramdam ni Hera ay parang panaginip lang ang lahat. Hindi pa rin siya masanay-
sanay kahit na anong pilit niya sa kaniyang sarili. She still thinks that
everything's just a dream. Na kahit anong oras ay puwede siyang gumising sa
katotohanan.
Kung panaginip man ito, isa lang ang kaniyang mahihiling, ayaw niyang gumising at
kung maari, gusto niyang matulog habang buhay at managinip sa buhay na kailan man
ay hindi niya inaakala na mapapa sa kaniya.
She's already happy with Lucas despite their social status. Mahal na mahal na niya
ang lalaki at alam ni Hera sa kaniyang sarili na may nararamdaman din ang lalaki
para sa kaniya. At alam din ni Lucas na may nararamdaman siya para sa lalaki. Kaya
kahit na hindi nila sabihin sa isa't isa, they know too well their feelings for
each other.
They don't just say it with words and show it through actions.
Nang makalabas na si Hera sa silid ni Lucas ay kaagad na nagpunta siya sa kabilang
silid kung saan nandoon ang kaniyang mga damit para mag bihis. In the past two
months, sa kuwarto na siya ng lalaki natutulog. Of course, noong sabihin iyon ni
Lucas noon ay hindi siya pumayag at totol talaga. But then, wala naman din siyang
magagawa.
In the first week she sleep with Lucas in his room, he was always having a
nightmare. It was difficult and heart wrecking. May time pa nga na sumisigaw ang
lalaki dahil sa bangungot nito. She watched him suffer. Wala siyang nagawa kung
hindi yakapin lang ang lalaki sa tuwing dinadalaw ito ng masamang panaginip.
Sometimes, when she couldn't handle the pain of seeing him suffering just like
that, naiiyak na lang siya. She felt like she's really useless for not helping him
at all. Pero nang lumipas ang isang linggo ay bigla na lang natigil ang bangungot
ng lalaki pero hindi alam ni Lucas iyon na mas lalong nag pasakit sa kaniyang puso.
Sa mga araw na kasama niya itong natulog, sa mga gabi na nananaginip pa ito,
napagtanto ni Hera na hindi iyon natatandaan ni Lucas kinabukasan. Para bang may
amnesia ito at hindi matandaan ang nangyari tuwing gabi. Kaya pala sa tuwing
nagigising ito kinabukasan, nagtatanong ang lalaki sa kaniya kung may ginawa ba
itong masama habang natutulog sila o ano.
That's where Hera realizes that Lucas wasn't aware of all his nightmares every
single night. Hindi alam ng lalaki ang pinaggagawa nito sa tuwing natutulog ito. It
makes Hera feel even more hurt. Nang hindi na binabanggit si Lucas, she was so
happy. She's happy for him kahit na hindi alam ni Lucas sa mga araw na iyon kung
bakit siya masaya.
She's happy for him because he won't suffer anymore. Sa mga gabi na parang
mababaliw na ang lalaki dahil sa bangungot nito, she was there silently watching
him while crying. She's proud of him for overcoming those obstacles. At kahit
kailan ay wala siyang plano na sabihin sa lalaki ang mga nangyayari tuwing gabi
noon.
After Hera put her clothes on, she immediately went to the kitchen to prepare for
there branch. Habang nagluluto siya ay may bigla na lang yumakap sa kaniya mula sa
likod. Hindi siya tumigil sa kaniyang ginagawa at humilig lang sa katawan ng tao na
yumakap sa kaniya.
"Morning," Lucas greeted her in a soft tone. Binaon ng lalaki ang mukha nito sa
kaniyang balikat at nagsimulang halikan siya roon. Mabilis na tumigil si Hera sa
paghiwa ng bawang dahil doon. Baka kasi kapag hindi siya tumigil ay baka mahiwa
niya ang kaniyang sarili.
"Good morning, maganda ba ang naging tulog mo?" malambing na tanong niya pabalik
kay Lucas at nagsimula ulit na maghiwa. Naramdaman niyang tumayo nang tuwid ang
lalaki at pinatong ang baba nito sa tuktok ng kaniyang ulo. Gusto sana niyang
magreklamo dahil sa matulis ang baba nito pero dahil ayaw niyang masira ang
magandang mood nila ngayon, hindi na lang niya iyon pinansin.
"No, since you're not there when I woke up." Natigilan si Hera sa naging sagot ni
Lucas. Binitawan niya ang hawak na kutsilyo at hinarap ang lalaki. Lucas is not
totally naked now. May suot na boxer ang lalaki pero kahit ganoon ay bakat na bakat
pa rin ang pagkalalaki nito.
"Lies. Nauna ka pa kayang nagising sa akin!" Inirapan ni Hera si Lucas na tumawa
lang. Bumalik ulit si Hera sa kaniyang ginagawa pero bago pa man niya mahawakan ang
patalim ay mabilis na inagaw iyon ni Lucas sa kaniya.
Iyon lang ang sinabi ng lalaki at kaagad na ito na ang tumuloy sa kaniyang
ginagawa. Napangiti na lang si Hera ay humilig sa katawan ng lalaking mahal.
How she wish for this moment to last long.
"Lucas, kung ayaw mo. Puwede naman na ako na lang," saad ni Hera kay Lucas habang
sila ngayon ay nasa loob ng kotse ng lalaki na papunta sa megamall ng lugar na ito.
Nakalukot ang mukha ni Lucas habang ito ay nag d-drive.
Napabuntong hininga na lang si Hera. Gusto kasi ng lalaki na hindi na siya bumili
ng mga damit sa mall dahil puwede naman daw itong kumuha ng isang sikat na designer
para sa kaniyang mga damit. Syempre, ayaw niyang mangyari iyon. Mas gusto niya pa
rin na mamasyal at mamili para sa kaniyang sarili ay syempre para rin sa lalaki.
Kanina niya pa pilit na pinakiusapan si Lucas pero mukhang wala na ata talaga ito
sa mood. Sinabi niya sa lalaki na siya na lang pero hindi naman ito pumapayag.
Hindi na niya alam kung ano ang gagawin.
It's really hard when Lucas is sulking but of course, alam naman niya kung ano ang
gagawin para mapaamo ulit ang mabagsik na liyon na ito.
"No, I'll with you." And after that, Hera just found themselves holding hands while
walking inside the mall. Pinagtitinginan silang dalawa lalo na si Lucas na nakasuot
pa talaga ng mamahaling brand ng shades. Laglag ang mga panga ng mga tao na
nadadaanan nito dahil sa kaguwapuhan ng lalaki.
Hindi tuloy niya maiwasan mahiya pero dahil sanay naman siya na tingnan ng mga tao
na may mapanghusgang mga mata ay hinayaan na lang niya ang mga ito. Pero syempre,
tao lang din siya at naiinis. Lalo nang may narinig siya.
"Isa na naman kababayan natin ang nakaahon sa kahirapan."
Sa tingin ba ng mga ito na kahit na magkasama sila ni Lucas ay mayaman na siya?
Nakakainis, gusto niyang magwala lalo na ngayon at may period siya. Mabilis siyang
mainis pero dahil ayaw niyang gumawa ng eksena ay tinaasan na lang niya ang
kaniyang pasensiya.
"Let's look here." Hinila siya ni Lucas sa isang expensive na clothing store
pagkatapos ay sa iba naman. Nagpaubaya lang si Hera dahil kahit na anong gusto
niyang pumunta sa mumurahing clothing store, hindi pumapayag ang lalaki.
"Here, isuot mo. I want to see you in this cloth!" masayang wika ni Hera at kaagad
na binigay kay Lucas ang damit na basta na lang niyang dinampot sa gilid. May plano
kasi siya pero gusto niya munang paalisin si Lucas.
Nagtagal ang tingin ng lalaki sa damit at pagkaraan ay nagpaalam sa kaniya para
magpunta sa dressing room. Nang nawala na si Lucas sa kaniyang harap at mabilis na
kumaripas siya ng takbo at umalis.
She wanted to look around just herself. Kapag kasi kasama niya ang lalaki ay hindi
siya na eenjoy dahil sa mga tingin ng tao at dahil na rin sa gusto ni Lucas ang mga
expensive na damit pero gusto niya 'yong mumurahin.
Mabilis lang naman siya na mawawala at babalik din agad sa lalaki.
Malaki ang ngisi na umalis si Hera sa lugar na iyon pero kaagad din nawala nang may
bumangga sa kaniya.
"Ano ba! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!"
When Hera looked at the person she just bumped into, her heart almost dropped when
she saw her Mother, together with her siblings and with her step father.

Chapter 36🍄
Nanlaki rin ang mga mata ng Ina ni Hera kagaya niya. Hatala rin sa reaksyon ng Ina
at mga dating pamilya niya na hindi rin nila inaasahan na makikita siya rito sa
mall. Ang mukha ng mga ito ay maputla na para bang nakakita ang mga ito ng multo na
bigla na lang nabuhay at lumitaw sa mundo. "H-hera..." Sa nanginginig na boses ay
sinabi iyon ng kaniyang Ina. Hindi alam ni Hera kung saan ba siya mas nagulat
ngayon. Sa makita ulit ang mga ito o sa nakitang reaksyon ng bawat isa sa mga ito.
Maliban kasi sa gulat ay napansin niya na nanginginig ang mga katawan ng mga ito na
para bang sila ay natatakot. "Ma..." Napakislot pa ang kaniyang Ina nang tawagin
niya ito. Halata sa mukha ng may katandaang babae na hindi ito komportable sa
kaniyang tinawag. Pero wala na siyang pakialam kung ano man ang mararamdaman ng
Ina. Habang nakatingin siya sa mga ito ay hindi niya napigilan mag-isip. They look
like a happy family awhile ago. Nakangiti ang kaniyang Ina ganoon din ang kaniyang
step father. Chill lang ang kapatid niyang si Nathan habang si Natalie ay may
masayang ngiti sa labi. Pero nang makita siya ng mga ito ay kaagad din na naglaho
ang mga iyon na parang bula. Her Mother, Louisiana cleared her throat and open her
mouth again to speak. "K-kamusta ka na? Maayos na ba ang b-buhay mo?" tanong nito
bigla sa kaniya na nagpagulantang sa buhay ni Hera. Sa mga taon na nakasama niya sa
iisang bubong ang kaniyang pamilya. Alam na alam niya ang ugali ng mga ito. Kung
kailan ang mga ito nagsisinungaling o kailan ang mga ito nagsasabi ng totoo. Habang
nakatitig siya sa kaniyang Ina habang sinasabi ang mga katagang iyon, masasabi ni
Hera na iyon ay totoo at hindi lang basta sinabi ng kaniyang Ina dahil may plano
itong masama. Sa loob ng dalawang buwan, tuluyan na bang nagbago ang mga ito? Hindi
makasagot si Hera sa naging tanong ng kaniyang Ina. Nang tingnan niya ang dalawang
kapatid ay guilty na nag-iwas ito ng tingin sa kaniya habang ang kaniyang step
father naman ay hindi makatingin nang maayos. It was only her mother who dared to
speak to her. So they did changed huh? In those two months? Tinitigan ni Hera nang
mabuti ang bawat isa sa mga ito. Hindi siya naniniwala na nag bago ang mga ito.
Both her siblings looks so simple now. They used to dress extravagantly before. Her
step father also looks healthy and a bit big. And her mother... She looks think buy
definitely healthy. "A-alam namin na h-huli na ang lahat pero gusto k-ko lang sana
humingi ng t-tawad para sa ginawa namin sa 'yo." Parang nabingi pansamantala si
Hera ang mga katagang kailanman ay hindi niya inaasahan na maririnig sa mismong
bibig ng taong nagsilang sa kaniya. "Aaminin ko, hindi ako naging mabuting Ina sa
'yo Hera pero may dahilan ako kung bakit ganoon. Hindi kita matanggap dahil sa
tuwing nakikita ko ang pagmumukha mo, palagi kong naalala ang kababuyan na ginawa
ng iyong hayop na A-ama," mahabang litanya ng kaniyang Ina. Ramdam na ramdam niya
ang sakit sa boses nito. Sakit at hirap na hindi niya narinig noon sa boses ng Ina.
"M-mom!" Dali-daling inalalayan ni Natalie at Nathan ang kanilang Ina nang bigla na
lang itong bumagsak sa sakit. Parang may sumaksak sa kaniyang puso nang paulit-ulit
habang nakatingin sa nakasalampak na Ina na ngayon ay inalalayan na ng kaniyang
kapatid at stepfather. Sobrang putla ng buong mukha nito at walang humpay ang pag
nginig ng katawan. Para itong may naaalala na hindi maganda sa nakaraan nito. Her
face looks so scared and pale to the point that she couldn't help but feel hurt for
her mother. Her mother's pupils were dilating so fast. Narinig niya ang munting
pag-iyak ni Natalie sa gilid ng kaniyang Ina pero nakapukos ang kaniyang atensyon
sa mukha ng Ina. Tumingin ito sa kaniya ay binuka ang nanginginig na labi. "A-ang
iyong A-ama na walang h-hayop akong g-ginahasa sa mismong kasal–" "Mom please! Stop
recalling those memories! S-sinasaktan mo lang ang sarili mo," humihikbing wika ni
Natalie at mas lalong niyakap ang kaniyang nanginginig na Ina. Nagkakagulo na ang
mga ito at pilit na pinapatahan ang matandang babae na grabe ang pag nginig ng
buong katawan. Hindi na natiis pa ng kaniyang step father na may maputla at
nasasaktan na ekspresyon habang nakatingin sa asawa. Kaagad na binuhat nito ang Ina
ni Hera at naglakad paalis sa eksena na iyon. Mabilis na sumunod si Natalie ay
Nathan na may nag-aalalang mukha. Hindi siya binalingan ng tingin ng mga ito. And
there, nakatayo lang si Hera habang pinagmamasdan ang mga pangyayari. Ramdam na
ramdam niya ang mga tingin ng ibang tao sa kaniya pero wala na siyang pakialam pa
roon. Dahan-dahan na tinaas niya ang kaniyang kamay at maingat na pinahid ang
kaniyang basang pisngi. She didn't even realizes that she was already crying. On
the verge of falling down, a strong and firm arms immediately embrace her. Ang
pamilyar na pabango ng lalaki ay mabilis na pumasok sa kaniyang ilong. Kahit na
hindi niya tingnan kung sino iyon, alam na niya kung sinong tao ang sumalo sa
kaniya. "L-lucas," she weakly called out his name. Maingat na kinarga siya ng
lalaki na parang bagong kasal. Nilibot niya ang kaniyang mga braso sa leeg nito at
binaon ang mukha sa leeg nito at doon umiyak nang umiyak. Lucas clenched his jaw
tightly and spoke. "Let's go home..." Home, that word she used to dreamt of having
with her family before. That word she had been longing to feel whenever she go back
in their house in the past. But now, with Lucas, she doesn't need to go back in
that house since he became her home already. Kung saan puwede siyang umiyak at
ilabas ang lahat ng sakit sa kaniyang puso. She doesn't felt ashamed because Lucas
is just as broken as her. Perhaps, the two of them find their comfort and home in
each other's arms. After what happened earlier, Hera doesn't know who's the real
villain here anymore. "They changed..." Hera softly mumbled while still lying above
Lucas' body. Nakaupo ang lalaki sa malaking couch sa silid nito habang siya ay
nakapatong sa katawan ng lalaki. Nakayakap ito sa kaniya at tahimik na nakikinig.
Alam ni Lucas kung ano ang relasyon niya sa kaniyang pamilya. She told him
everything about it before. "They suddenly ask for forgiveness and they looked
sincere," pag k-kuwento niya kay Lucas na parang bata. Wala kasi ang lalaki kanina
kasi iniwan niya ito bigla. Sa totoo lang ay naiiyak pa rin talaga siya pero
pinigilan lang niya ang sarili. Lucas, who has been silent the whole time suddenly
spoke. "That's good," parang wala lang na saad ni Lucas na nakakuha sa kaniyang
atensyon. Ginalaw niya ang kaniyang ulo para makita ito. His expression looks relax
and somehow... "Are you the one behind it?" Natigilan si Lucas sa pagmuni-muni at
nakaawang ang labi na tumingin sa kaniya pabalik. "What?" He looks like he was
caught of guard. Hera sighed and go back to her former position. "Just as I
thought, it was weird. Kilala ko ang pamilya ko, they won't ask for forgiveness.
But then, they suddenly apologized to me as if someone made them realizes their
mistake. Tell me Lucas, I won't get mad. In fact, I'm happy..." Because finally,
they already realizes their mistake. Honestly, she wasn't dreaming of hearing their
apologies to her anymore. Ang gusto na lang niya ay ang ma realize ng mga ito ang
kasalan nila sa kaniya. Lucas let out a sigh. The man knows he won't be able to
hide it since it did happen. He doesn't have a choice but to tell what really
happened back then. After Lucas learned about Hera's past, he couldn't help but be
furious. He can feel his blood boiling inside him and he can feel his other self
telling him to go kill those who made Hera suffer. But then, he choose to be calm.
"Here, it's the report you ask me to investigate," tamad na wika ng kaniyang
abogadong kaibigan na si Mason. Mabilis na kinuha niya ang envelope na kinuha nito
at tahimik na binasa ang nilalaman. Makalipas ang ilang minuto ay bigla na lang
nagsalita ang kaniyang kaibigan na kanina pa pala nakatitig sa kaniya. "What the
hell, are you serious? Have you really fallen?" hindi makapaniwalang tanong nito.
Mason's face were frowning so hard. Hindi niya pinansin ang naging reaksyon nito.
"Shut up, didn't you fall as well? I've heard you've impregnated a supermodel? Was
her name Azariella?" Mas lalong nalukot ang mukha ng kaniyang kaibigan dahil sa
kaniyang sinabi. "I just impregnated her but I don't love her." Tumaas ang kilay ni
Lucas nang makita ang walang emosyon na mukha ni Mason. What a liar. "Yeah, get
lost." At dahil sanay na ang kaniyang kaibigan sa kaniyang ugali ay umalis na rin
ito. Nang siya na lang mag-isa ay binasa niya ulit ang report at nag-isip kung ano
ang kaniyang susunod na gagawin. Should I pay them a visit? And that's what he did.
In the report, it was said that Hera's step father was diagnosed by a dangerous
deseas. Kailangan na operahan ito. Kaagad na kinuha niya ang pagkakataon na iyon.
Everything went smoothly according to his plan. "Won't you ask how Hera's doing
now?" malamig na wika ni Lucas sa Ina ni Hera na nakaluhod sa kaniyang harapan. The
poor woman's whole body trembled even more. "P-po?" Hindi maintindihan ni Louisiana
kung ano ang sinasabi ng lalaki na nasa kaniyang harap. The man standing before her
is a man who helped her saved her husband. Kung hindi dahil sa lalaking ito ay
hindi sana maliligtas ang kaniyang asawa. Hindi niya alam kung bakit bigla na lang
binanggit ng lalaki ang pangalan ni Hera. Nanlaki na lang ang kaniyang mga nang may
mapagtanto. Isn't this person Hera's boss? Totoo pala talaga ang sinabi ni Natalie
na may relasyon ang dalawa? Bakit niya nakalimutan iyon? "I wonder why Hera's
trying so hard to stick with trashes just like you. Fortunately, she's happy with
me now." All Louisiana can do is to tremble silently. She was scared. Nagsimulang
maglakad ang lalaki papalapit sa kaniya at mariin na hinawakan ang kaniyang baba.
Marahas na itinaas ng lalaki ang kaniyang mukha para
magkaharap sila. "Your husband would have been dead if it weren't for your
daughter you've abandoned. You should feel glad she still loves you despite what
you did to her." Ang mga salitang iyon ay paulit-ulit na lumilitaw sa kaniyang
isipan na parang sirang plaka. Hindi alam ni Louisiana ang gagawin. Na g-guilty
siya sa katotohanan na hiniling niya ay sana hindi niya nalaman. Hera, ang batang
kahit kailan ay hindi niya magawang tingnan na mag pagmamasid sa kaniyang mga mata.
Hindi niya masisisi ang kaniyang sarili. Sa tuwing nakikita niya ang mukha nito,
palaging pinapaalala ni Hera ang nakaraan na pilit niyang kinakalimutan. Hera's
Father was her colleague. Medyo malapit siya sa lalaki at alam niya na may gusto
ito sa kaniya pero malinaw na tinanggihan niya ang pagmamahal ng lalaki dahil
ikakasal na siya sa kaniyang asawa ngayon, ang step father ni Hera. Hera's Father
has always been sweet and wears the brightest smile. Isang tingin pa lang ay
maiisip muna kaagad na hindi ito nakakagawa nang masama. But then, exactly at her
wedding, Hera's Father showed up and raped her. Maraming nakaalam no'n pero imbes
na sisihin ang ama ni Hera na siyang lumapastangan sa kaniya, siya pa ang
pinagsabihan ng malandi at iba pang masasamang salita. The wedding didn't continued
and she was devasted. Ang step father ni Hera ay lumayo muna para mapakag-isip. She
was left alone enduring all the hurtful words the people around her had thrown. Ang
nanatili sa kaniyang tabi ay walang iba kung hindi ang hayop na gumahasa sa kaniya.
Nang malaman niya na buntis pala siya ay mas lalong gusto niyang magpakamatay. But
then, that demon blackmailed her and eventually married her. Mabuti na lang at
maaga itong namatay at bumalik ulit siya sa lalaki na tunay niyang mahal. Nang
mamatay ang hayop na gumawa sa kaniya, gusto niyang ipamigay si Hera. But her
conscience as a mother won't let her. Kaya kahit na sobrang sakit sa kaniyang part
ay tiniis niya ang sakit na makita si Hera araw-araw. She was blinded by the pain
and anger in the past that she hadn't even realize that she was being to much
already to her daughter. She felt guilty and hurt. Alam niya na walang kapatawaran
ang kaniyang ginawa kay Hera pero kahit ganoon ay gusto pa rin niyang humingi ng
tawad. Kasi dahil sa tao na kaniyang kinasusuklaman, naligtas ang tao na kaniyang
mahal. It's too late already and she knows that.

Chapter 37🍄

"How's your sleep? Did you sleep well?" Napatingin si Hera sa kaniyang katabi
matapos niyang imulat ang kaniyang mga mata. Napakurap-kurap siya at tipid na
napangiti nang sumalubong sa kaniyang tingin ang seryosong mukha ni Lucas. As
usual, wala itong damit. Nakatukod ang braso nito sa kama para suportahan ang ulo
nito. Ang isang kamay ng lalaki ay hawak-hawak ang ilang hibla ng kaniyang buhok at
inaamoy iyon. Waking up like this with a handsome god besides you is every woman's
dream. Pero hindi rin iyon maganda. Baka mamatay siya dahil kay Lucas sa hinaharap
dahil sa sobrang kaguwapuhan nito at atakihin siya sa puso. "Yes... Morning,"
malambing niyang sagot at niyakap ang mainit at makisig na katawan nito. Gusto pa
niyang matulog pero dahil sa nakakaramdam siya ng gutom at napilitan siyang
gumising. Hindi niya alam kung anong oras na ba. Pero dahil maliwanag na ang labas,
sa tingin niya ay magtatanghali na. "Nagugutom ako..." mahinang ani ni Hera at
sinubukan na bumangon pero kaagad na pinigilan siya ni Lucas. Kumunot ang kaniyang
noo pero umiling lang ang lalaki sa kaniya. Tumayo si Lucas at hindi na nag-abala
na takpan ang walang ka saplot-saplot na katawan nito. "I'll go get foods for you,"
tipid na sagot ng lalaki at kinuha ang boxer na nasa sahig at sinuot iyon. Ang
malaking ano ng lalaki na nakasaludo kanina ay kaagad na nawala sa kaniyang
paningin. Napanguso na lang si Hera at tahimik na pinagalitan ang sarili. Ang aga-
aga pero iba na naman ang naiisip niya. "Okay! Toast me some bread too." Tumango si
Lucas. "Anything else?" Nag-isip si Hera kung ano pa ang gusto niyang kainin pero
nang wala nang maisip ay umiling-iling lang siya sa lalaki. "Wait for me here, I'll
be back." Umalis na ang lalaki sa kuwarto nito kaya naiwan na lang siya mag-isa. Sa
wakas ay wala na rin ito. Hindi naman sa ayaw niyang makita si Lucas, tinatamad
lang talaga siya na sagutin ito dahil nga ay palagi na lang English. Kahit na
naiintindihan niya ang lalaki at marunong naman siya kaunti sa English, tinatamad
pa rin talaga ang kaniyang utak. Medyo nasasanay na siya magsalita ng English, pero
medyo lang iyon. Pagkaalis ni Lucas at natahimik ang buong silid ganoon din ang
isipan ni Hera. Para hindi siya ma b-bored kahihintay kay Lucas ay nagpunta na lang
siya sa comfort room at palihim na kinuha ang pills na tinago niya. Hera could only
bit her lip when she realizes that she forgot to take pills in the last two weeks.
At sa dalawang linggo talaga na iyon ay may nangyari sa kanila ni Lucas. Mukhang
mabubuntis ata siya nito. Hindi pa naman gumagamit si Lucas ng condom dahil daw
masikip at hindi raw ito nasasarapan. Hindi rin daw nito na f-feel nang maayos ang
kaniyang loob kaya hindi ito gumagamit. Nang marinig niya ang mga rason ni Lucas
nang tanungin niya ito noon ay siya na lang talaga ang nahiya. Hindi na
nakakapagtaka kung bakit nakalimutan niyang mag take ng pills. In the past two
weeks, all she can do is cry. Dalawang linggo na rin ang nakalipas mula noong
nangyaring paghingi ng tawad ng kaniyang Ina at ang pag k-kuwento ni Lucas sa
ginawa nito. Honestly she still can't believe it's real. Hindi niya tinanggap ang
sorry ng kaniyang ina. Nasasaktan pa rin talaga siya dahil sa mga ginawa ng mga ito
sa kaniya noon. Healing takes time. Sigurado siya na mapapatawad din niya ang mga
ito sa hinaharap. Hindi nga lang ngayon. Right now, she just can't imagine herself
forgiving them. The pain they made her suffer for how many years is as deep as the
abyss. It will take years or maybe not, she doesn't know. After that interaction
with them, hindi na kaagad iyon nasundan. Honestly, she wants to talk to her
mother. To know the reason why she is being like that towards her and the truth
about what she said that day. Na ginahasa ito. Pakiramdam ni Hera ay may mabigat na
nakaraan ang kaniyang ina at ama. She doesn't want to ask Lucas kahit na sa tingin
niya ay may alam ito. She wanted to hear it directly on her mother's mouth.
Napatigil si Hera sa kaniyang iniisip nang bigla na lang tumunog ulit ang kaniyang
tiyan. Ah, gutom na ako... Lucas, on the other side was cooking silently when he
suddenly felt a presence coming near him. Kahit na hindi na niya tingnan kung sino
iyon, alam na alam niya kung sinong walang hiya ang bigla na lang papasok sa
kaniyang bahay na para bang pagmamay-ari nito ang kaniyang bahay. Pinatay ni Lucas
ang kalan at nagsalita. "Why are you here?" matabang ang boses na tanong niya at
lumingon sa tao na kararating lang. Sumalubong sa kaniyang paningin ang nakangising
mukha ni Bryle. "What the, don't you miss me? I haven't seen you in the past
months," walang hiyang tanong nito at sinubukan pa talaga siyang yakapin. Nandidiri
ba lumayo siya sa lalaki ba tumawa lang nang malakas. "Get away or I'll tell Narine
about this." Kaagad na tumigil si Bryle nang banggitin ni Lucas ang pangalan ng
asawa nito. Napailing-iling na lang si Bryle habang may ngisi pa rin sa labi.
Pagkaraan ay may nilapag ito sa counter. "What's that?" "Look for yourself." The
atmosphere surrounding the two of them immediately heavied. Napalunok si Lucas at
lumapit sa counter. Dahan-dahan na binuksan niya ang briefcase na dala ng kaibigan.
His heart started rampaging inside his heart when he saw that familiar at syringe
but it kinda looks different. "Is this new?" he asked, still in dazed. "Yes, but
it's different." Kumunot ang kaniyang noo dahil sa naging sagot ni Bryle. His
friend let out a sigh and immediately explain. "The last medicine I gave can kill
you once you consume too much a normal body can take because of its strong
components. But this new one is different. It won't kill you and you can take it
any time you want. But it's not as effective as the last one." Natahimik ang buong
paligid matapos sabihin iyon ni Bryle. Hindi alam ni Lucas kung matutuwa ba siya sa
narinig. The new medicine is not as effective as the last one but if it still can
heal him and won't kill him in the process, then he'll gladly inject himself even
if it's a thousand times. In the past, he doesn't care whether he dies or not.
Actually, he wanted to die do bad but after he realizes his feelings for Hera, his
way of thinking change. Gusto na niyang gumaling hindi para sa kaniyang sarili kung
hindi para sa babae na nagbigay sa kaniya ng rason para ipagpatuloy ang buhay na
binigay sa kaniya. She's the only reason why he wants to continue living. "Sir
Bryle?" Dalawa silang napaigtad bigla ni Bryle nang marinig nila ang boses ni Hera.
Kaagad na tumingin si Lucas sa bandang pinto at nakita roon ang babae. Nakasuot ito
ng kaniyang ulo at may gulat na ekspresyon habang nakatingin sa kaniyang kaibigan.
Bryle smirked and immediately waved his hand. "Hera... It's been a while." Bumaba
ang tingin ni Bryle sa suot ni Hera na nagpahiya sa babae. Mabilis ni Hera ang
kaniyang sarili sa hiya. The owner of the polo she's wearing is Lucas! Nakilala ba
iyon ni Sir Bryle? Bago pa man mahanap ni Hera ang kaniyang sagot ay mabilis na
lumapit si Lucas sa kaniya. Madilim ang mukha nito at kaagad na hinila siya papunta
sa likod nito. "You already have a wife," malamig at matigas na wika ni Lucas
bigla. Kumunot ang kaniyang noo ganoon na rin kay Bryle na hindi maintindihan ang
biglaang pagbabago ng ugali ni Lucas. "Huh? What do you–" Hindi na natuloy ni Bryle
ang sasabihin sana nito at natigilan nang may mapagtanto. Tumawa ito nang malakas
at napailing-iling. "Seriously man, of course I don't like your woman. I'm already
married and is expecting a twin. Don't be jealous, I'll leave the two of you
already." Pagkatapos sabihin iyon ni Bryle ay kaagad na umalis ito na parang bula.
Nanlaki ang mga mata ni Hera at napatingin kay Lucas na hindi makatingin sa kaniya.
Her heart started pounding crazily again. "You're jealous?" she asked teasingly and
hugged him from behind. Lucas can only groan and immediately face her. Hinawakan ng
lalaki ang kaniyang buong mukha. "Yes, so don't wear something like this again if
it's not the two of us," he replied grumpily and immediately kissed her hard.
Another day passed and as usual, both her and Lucas were clinging to each other.
"Tomorrow's twenty eight, already?" tanong ni Hera sa tamad na si Lucas na nakahiga
sa kaniyang katawan. Nakabaon ang mukha ng lalaki sa kaniyang dibdib at
nagpapahinga. Hindi niya alam kung bakit pagod ito. Wala naman itong ginawa kung
hindi yakapin o hindi kaya hawakan ang kaniyang kamay buong araw. "Yes... Why?"
takang tanong ni Lucas at tumingala para tingnan ang kaniyang mga mata. "It's my
father's birthday, I want to visit his grave..." mahina ang boses na sagot niya.
Ilang buwan na rin kasi ang nakalipas mula noong huli niyang bisita sa puntod ng
kaniyang ama. Miss na miss na niya ito at gusto rin niyang e kuwenta sa ama ang mga
nangyayari sa kaniyang buhay. Alam ni Hera na kung buhay pa siguro ang kaniyang ama
ngayon ay hindi siguro iyon matutuwa dahil humiwalay na siya sa kaniyang ina. Pero
anong magagawa niya? Kung mananatili pa siya sa piling ng mga ito ay baka tuluyan
na siyang mabaliw sa sakit na kaniyang nararamdaman. She doesn't want that to
happen. "Alright, let's go visit him tomorrow." Napangiti si Hera sa sagot ni Lucas
at hindi mapigilan ang sarili na yakapin ang ulo ng lalaki nang mahigpit. Mukhang
nagustuhan naman iyon ni Lucas dahil mas lalong na baon ang mukha nito sa kaniyang
dibdib. "Heaven..." Lucas muffled on her chest. Hera could only chuckle because of
it. He's really an adorable pervert.

Chapter 38🍄

"Ma'am, pinapatong po ni Sir Lucas kung tapos na raw po kayo," magalang ang tinig
na saad ng matandang babae kay Hera. Napatingin si Hera sa matanda at ngumiti. She
was looking at herself in the mirror checking herself when the older woman knock in
and enter their room. "Opo manang, baba na po ako," nakangiti niyang sagot. Tumango
lang ang matanda at kaagad na nagpaalam para bumalik sa trabaho nito. Mag-iisang
linggo na mula noong nag hire si Lucas ng katulong nila. Tatlong tao ang hinire ni
Lucas at puro matanda ang mga iyon. Hindi naman sa may problema siya sa mga
matanda, pero pakiramdam niya kasi ay mukhang nag-iingat si Lucas sa hindi niya
malamang dahilan. Noong una ay hindi siya pumayag dahil kaya naman niya. Pero ayaw
naman ni Lucas kaya wala siyang nagawa kung hindi ang sundin ang gusto ng lalaki.
Mabilis na tinapos ni Hera ang pag-aayos sa kaniyang sarili at kaagad na kinuha ang
mamahaling bag na binigay sa kaniya ni Lucas noong nakaraan. Today is the twenty-
eighth day of the seventh month of the year and it's her father's birthday. Excited
at kinakabahan siya sa hindi malamang dahilan. It's been a while since she visited
her father. Her life has been hard and busy in the past months to the point that
she clearly forgot visiting her father again. Mabilis na bumaba siya sa hagdanan at
kaagad na nadatnan niya si Lucas. Nakatayo ang lalaki at inaayos ang mamahaling
relo nito na sa magazine lang niya nakikita. Nakasuot ng puting polo ang lalaki na
nakatupi hanggang siko nito. Wala sa sarili na napahinto si Hera sa pagbaba at
napatitig na lang sa lalaki na nasa kaniyang harap. She already knows that Lucas is
tall but right now, his height is being emphasized because of his outfit. He looks
like a modern god. Ang guwapo nito at seksi sa kaniyang paningin. Bigla tuloy
niyang naisip kung deserve niya bang makasama ang kagaya ni Lucas. Mayaman ang
lalaki at may natapos sa buhay. Hindi lang ito basta mayaman dahil sa nagpursige
ito, he is born with a silver spoon. Habang siya ay mahirap. May kaya naman ang
kaniyang pamilya lalo na noong buhay pa ang kaniyang ama. Pero nang mamatay ito ay
ang kaniyang ina at mga kapatid na lang siguro ang may kaya sa buhay habang siya ay
mahirap. She never really considered their family's wealth be hers anyway. Dahil
napunta naman iyon lahat sa kaniyang ina nang mamatay ang kaniyang ama. While
thinking about it, Hera suddenly thought about something. Ever since na nakasama
niya si Lucas at nagiba ang kanilang relasyon, napagtanto niya na naging iba na rin
ang klase ng kaniyang pamumuhay. She's slowly starting to live as if she's rich
where in fact she's not. Binibigyan siya ni Lucas ng mga mamahaling damit, alahas
at minsan pera. Kahit na anong tanggi niya sa mga binibigay ng lalaki ay hindi rin
naman ito pumapayag. He likes spoiling her so much to the point that she's starting
to live luxuriously. Napabuntong hininga na lang si Hera. Mukhang nahawaan na
talaga siya ni Lucas. Hindi niya alam kung maganda ba iyon o hindi. "What are you
thinking so deeply?" Napakurap-kurap si Hera ng kaniyang mga mata nang makita ang
mukha ni Lucas na sobrang lapit sa kaniya. Napaawang ang kaniyang labi at humanap
ng isasagot sa lalaki. Hindi man lang niya namalayan na lumapit na pala ang lalaki
sa kaniya. Ganoon ba talaga kalalim ang kaniyang pag-iisip na hindi man lang niya
naramdaman ang paglapit nito sa kaniya? "N-nothing... I'm just excited,"
pagsisinungaling niya at taimtim na nagdasal na sana ay maniwala si Lucas sa
kaniyang sinabi. Nagtagal ang tingin ng lalaki sa kaniya na para bang inoobserbahan
nito ang kaniyang ekspresyon. Napalunok si Hera at hindi mapigilang makaramdam ng
nerbyos. Ayaw niyang magsinungaling sa lalaki pero wala naman siyang choice. Ayaw
naman niyang sabihin sa kay Lucas ang totoo niyang iniisip. Na paano nagbago ang
klase ng kaniyang pamumuhay dahil dito. Lucas really changed her and not only the
way she lives but also her heart. Sobrang dami nang nagawa si Lucas para sa kaniya.
Sobrang bait din nito kahit na malamig ang ugali ng lalaki pero kahit ganoon ay
ramdam niya pa rin na may care ito sa kaniya. Hindi niya tuloy mapigilan mag-isip
kung deserve ba niya ang lalaki. "Really? Then why can't you look back at me?" he
suddenly asked in a gentle yet cold tone. Maingat na hinawakan ni Lucas ang
kaniyang pisngi. Sa sobrang gaan ng palad nito sa kaniyang pisngi, parang gusto
niya tuloy matulog habang nasa kaniyang pisngi ang mainit na palad nito. Yumuko
siya para hindi makita ng lalaki ang kaniyang mga mata. Hindi niya alam kung bakit
bigla na lang siyang naging emosyonal ngayon. Hindi naman siya ganito noon, ngayon
lang talaga. Nang walang masagot si Hera ay nagpakawala na lang ng buntong hininga
si Lucas. Gamit ang kaniyang palad ay inangat niya ang mukha ng babae para magtama
ang kanilang paningin. He saw her eyes were misty. Na para bang pinipigilan lang ng
babae ang sarili na huwag maiyak. Hindi niya tulog.y mapigilang mag-aalala dahil
doon. "What's wrong? Tell me," he softly asked that made Hera sniffed. Sa sobrang
rahan ng boses ni Lucas ay hindi tuloy mapigilan ni Her na madala sa kaniyang
emosyon. Pinigilan niya ang sarili na maiyak bago dahan-dahan na binuksan ang labi
upang magsalita. "I-I just think I don't deserve you..." Lucas whole body froze as
if he was struck by a lighting. Nanigas ang kaniyang buong katawan at para bang may
nakakabinging tunog siyang narinig ngayon lang. Napaawang ang kaniyang mga labi at
hindi makapaniwala na napatitig kay Hera siya ay may nanunubig pa rin na mga mata.
Lucas opened his mouth to speak but immediately closed it when he realized
something. He doesn't know why Hera suddenly thought that way. Pero wala naman
siyang magagawa kung naisip na lang bigla iyon ni Hera. Their life has always been
different from the start. Of course thinking in that way is normal but still, he
doesn't want Hera to feel that way. Lucas let out a soft sigh and caress Hera's
face in a softest and gentlest way as possible. Marahan na pinahid niya ang mga
mata ng babae para mawala ang mga kuha na namumuo sa mga mata nito. Hera's eyes
became clear again but he still can see pain in it. Ang malinaw na mga mata ng
babae kung saan sa tuwing tumitingin siya roon ay nakikita niya ang repleksyon ng
kaniyang sarili. These innocent eyes who first captivated him the first time they
meet. As much as he wants to, he wants this eyes to be filled only with happiness
and void of any pain. The woman in front of him looks so beautiful right now to the
point that he's feeling breathless. She's always beautiful but right now, she just
shines brightly. Her beauty feels like she wasn't part of this world but here she
is now, beside him. Ah, I don't want to let her go. Tumigil si Lucas sa kaniyang
ginagawa at nilapit ang kaniyang mukha sa noo ni Hera. Hinalikan niya iyon at
nagsalita. "What are you saying? You deserve me as much as I deserve you," he
muttered the same time his lips went down into her lips. Hinalikan niya ang labi ng
babae at nagsalita ulit. "So stop thinking about useless things and only think
about me." Hera blink and couldn't say anything. Hearing Lucas' words feels like he
was saying I love you to her. Sa sobrang kilig na nararamdaman ngayon, hindi na
siya magtataka kung bigla na lang siyang mahimatay. After that heartwarming talk
with Lucas na hindi niya ine-expect na mangyayari dahil nga ay bigla na lang siyang
naging emosyonal, umalis na agad sila ni Lucas. Habang sila ay papunta sa menteryo
ay nag-uusap usap lang sila ni Lucas tungkol sa kaniyang ama. "If he's alive, how
old is he now?" tukoy ni Lucas sa kaniyang ama na namayapa na. Napahinto si Hera sa
pagkain ng fries na binili nila kanina sa isang drive through ng isang fast food
chain. Bigla na lang kasi siya g nagutom kaya nagpabili siya sa lalaki. "He would
be twenty three," sagot ni Hera kay Lucas at sumubo ulit ng isang piraso ng fries.
Pagkatapos ay kumuha ulit siya at sinubuan ang nag d-drive na si Lucas. Nagugutom
din daw ito at gustong magpasubo sa kaniya. Iba tuloy ang kaniyang naiisip dahil sa
word na subo. "Hmm, just like my dead father," parang wala lang na wika ni Lucas.
Natawa na lang siya dahil sa sobrang bitter ng boses ng lalaki. Naiintindihan naman
niya ang ugali nito. Maging siya ay galit sa pala ni Lucas. Mabuti na lang talaga
at patay na iyon. Speaking of Lucas' father, it was still vague as to who really
killed his father. When she asked him that day if he really killed his father, he
didn't answer. Maybe he– "Where here." Hera paused and immediately look outside.
The familiar cemetery where her father was buried welcome her gaze. Pinarking ni
Lucas ang sasakyan at nang okay na ay kaagad na lumabas sila. Kinuha ni Hera ang
bulaklak na binila nila at hinila ang kamay ni Lucas para puntahan na ang puntod ng
kaniyang ama malapit lang din sa kanilang pinag parkingan. Kumunot ang kaniyang noo
nang pigilan siya ni Lucas. "Hmm? What's wrong?" takang tanong niya. "You go first
and talk with your father. I'll follow you once you're done," seryosong saad ng
lalaki. Ang kaninang mahinahon na puso ni Hera ay biglang nagwala dahil sa sinabi
ng lalaki. It's like he respected her and her privacy. Hera bit her lower lip and
nodded her head. "Alright... I'll call you," pagpapaalam niya sa lalaki at naglakad
na papunta sa puntod ng kaniyang ama. Nilinisan niya iyon at nang matapos na siya
ay maingat na nilapag niya ang bulaklak na binili nila kanina. Nag sindi rin siya
ng kandila at nagsimulang magdasal. When she's done, she's starting telling her
father what happened to her life. "Pasensiya na dad kung hindi ko tinupad ang
pangako ko sa 'yo na intindihan palagi si mama. Kahit na ngayon lang, I wanted to
choose myself and save the only life I have. Sana maintindihan niyo po ang aking
naging desisyon..." mahabang litanya ni Hera sa mahinang boses. Pa simple niyang
pinahid ang luha na tumulo sa kaniyang
pisngi at ngumiti habang kaharap ang lapida ng kaniyang ama. Marahan na hinaplos
niya iyon. "By the way Dad, masaya na po pala ako sa buhay ko ngayon. Nahanap ko na
ang lalaki na iibigin ko hanggang sa ako ay nabubuhay. Maybe kung buhay pa po kayo
ngayon, baka magkasundo po kayo ni Lucas," she chuckled and immediately glanced to
where Lucas is. Nakasandal ang lalaki sa mamahaling kotse nito at nakatingin sa
kaniya. Nang magtama ang kanilang paningin ay ngumiti siya sa lalaki at sinenyasan
ito na lumapit. Umalis si Lucas sa pagkakasandal sa kaniyang kotse at naglakad
papalapit kay Hera. Nang makalapit na siya sa babae ay kaagad na pinakilala siya
nito sa ama nito. Bumaba ang tingin ni Lucas sa lapida para tingnan kung ano ang
pangalan ng ama ng gumawa sa babae na kaniyang mahal. Parang tumigil ang pag-ikot
ng kaniyang puso kasabay nang pagtulo ng malamig na pawis sa kaniyang batok nang
mabasa ang pangalan na iyon. Mateo Cain Madrigal "He's my father, Lucas." Hindi
makasagot si Lucas kay Hera at blangko lang na napatitig sa masayang ekspresyon ng
babae. He doesn't know what to react. Memories from the past began appearing again.
Ang memorya ba matagal na niyang binaon sa kaniyang isipan. Ang memorya kung saan
humingi siya ng tulong sa kaibigan ng kaniyang ama at ng kaniyang ninong pero imbes
na tulungan siya ay binuking siya nito at nagsinungaling pa. He almost died because
of that person. He had always hated that person so much. Sa sobrang galit niya sa
ginawa nito na hanggang ngayon ay hindi pa rin siya maka-move on. And knowing that
that person whom he loathed so much where actually Hera's Father makes his mind
blank.

Chapter 39🍄

Hindi mapakali si Hera at pabalik-balik na naglalakad sa sala habang hinihintay si

Lucas na bumalik. Mag aalala una na ng umaga pero ang lalaki ay hindi pa rin
bumabalik. Hindi alam ni Hera kung saan nagpunta si Lucas o kung anong oras ito
babalik. Ilang beses na rin niyang tinawagan ang lalaki pero iisang sagot lang
naman ang kaniyang nakuha. "The number you are trying to reach is currently
unavailable–" Mabilis na pinatay ni Hera ang tawag nang marinig na naman niya ang
parehong sagot na nakuha niya kanina. Hindi na niya mabilang kung ilang ulit na ba
niyang narinig ang mga salitang iyon. Nag-aalala siya at hindi mapakali dahil hindi
man lang niya alam kung nasaan ngayon si Lucas. Matapos nilang bumisita sa puntod
ng kaniyang ama ay bigla na lang nagbago si Lucas. Naging tahimik ito at hindi
nagsasalita. Na para bang may malalim itong iniisip. Madilim at mukhang galit din
ang ekspresyon ng lalaki kaya hindi magawang magtanong ni Hera dahil parang bumalik
si Lucas sa dati noong una niya itong nakilala. She's worried but at the same time
scared. She's sure something is wrong. Nang maiuwi siya ni Lucas mula sementeryo ay
kaagad na umalis ito nang walang paalam sa kaniya at hindi na bumalik. Basta na
lang siya nitong iniwan sa labas ng gate at pinaharurot ang sasakyan palayo. She
was caught off guard. She doesn't know why he's starting to act like that. It's
been three days already since he left. Tatlong araw na rin siyang puyat at palaging
hinihintay ang lalaki ba umuwi. Pero wala pa rin talaga. Mas lalo lamang siyang
nag-aalala habang tumatagal. Wala man lang tawag o ano. "Ma'am, matulog na po kayo.
Malapit na po mag umaga, hindi po maganda na magpuyat kayo palagi," nag-aalalang
wika ng matandang katulong sa nababahalang si Hera. Napatingin si Hera sa matanda
at ngumiti lamang. "Okay lang po manang, mauna na po kayo matulog. Hihintayin ko
muna si Lucas," mahinang sagot ni Hera at napayakap sa nanginginig na katawan.
Nanghihina siya at nahihilo na para bang gusto nang sumuko ng kaniyang katawan. Sa
tatlong araw na lumipas ay hindi siya kumain, kung kakain man ay ilang kutsara lang
iyon at titigil na. Paano siya makakain kung nag-aalala siya kay Lucas? Hindi siya
mapapanatag hangga't hindi ito nagreply o tumawag sa kaniya. "Pero ma'am, baka po–"
Bago pa man matuloy ng matanda ang sasabihin nito ay mabilis na pinutol iyon ni
Hera. "Okay lang po talaga ako manang, hindi ko naman po pababayaan ang sarili ko."
Walang nagawa ang matanda kung hindi lunukin ang frustration na namumuo sa kaniyang
loob at tumango. Nag-aalala siya sa kaniyang amo na ngayon ay nangangayat na. "Sige
po ma'am, una na po ako," pagpapaalam ng matanda kay Hera at kaagad na umalis.
Sinundan lang ni Hera ng tingin ang matanda at nang wala na ito ay napatitig na
lang siya sa kawalan. She needs to wait for Lucas, dahil baka uuwi na ito... That's
what she thought but morning came, Lucas was still not in the house. Gusto nang
umiyak ni Hera dahil doon. Nakatulog siya sa gitna nang paghihintay niya sa lalaki.
Akala niya pagkagising niya ay dumating na si Lucas pero wala pa rin. "M-ma'am,
tahan na po. S-sigurado ako na u-uuwi rin po si Sir Lucas," pagpapatahan ng isa sa
tatlong katulong nila Hera na ang pangalan ay Lorna. Si Manang Lorna ang pinakabata
sa tatlong matandang kasambahay na hinire ni Lucas noon. Mabilis na tumango naman
ang isang katulong na si Manang Rosi na para bang sumasang-ayon ito sa sinabi ni
Manang Lorna. "Huwag na po kayo umiyak madam, uuwi rin po si sir. Tiwala lang po."
Ngumiti at tatlong matanda sa kay Hera na nagpatigil sa babae sa pag-iyak. Kinagat
ni Hera ang kaniyang pang-ibabang labi at tumigil na sa pag-iyak. Honestly, she's
starting to think negatively since it's been four days already since she last saw
him. Baka may nangyari nang masama sa lalaki. Gusto niyang mag report sa pulis pero
nang tinawagan niya si Bryle noong nakaraan ay sabi ng lalaki na hindi na
kailangan. "W-wala po ba siya sa kaniyang opisina?" mahina ang boses na tanong ni
Hera kay Bryle na kausap niya sa telepono. "Yes, he wasn't there. Maybe he just go
somewhere to clear his mind or something." Natahimik si Hera bigla pero kaagad din
naman nagsalita nang may pumasok sa kaniyang isipan. "Don't worry to much Hera,
he'll go back to you," sagot ni Bryle sa kaniya nang sabihin niya na ipapahanap
niya si Lucas dahil baka ay may masama nang nangyari sa lalaki. "T-talaga?" nag-
aalinlangan niyang tanong. Pakiramdam niya kasi ay hindi naman sigurado si Bryle sa
sinagot nito sa kaniya. He was taking so much time before he answered those words.
"Yes, so rest and wait for him. He'll be back after a day." Iyon ang sinabi ni
Bryle sa kaniya noong nakaraan pero mag iisang linggo na lang siguro ay hindi pa
rin umuuwi si Lucas. Hindi na niya alam kung ano ang gagawin. Na s-stress na siya.
"Paano po kung mamasyal po muna kayo ma'am? Para po maliwanagan po kayo. Kayo po
ang mas nakakakilala kay Sir Lucas, baka po kapag naliwanagan ang iyong utak ay may
naisip kayong lugar na puweding puntahan ni sir," mahabang wika ni Manang Milda na
siyang palagi niyang kasama tuwing naghihintay siya kay Lucas sa gabi. Napaisip
tuloy bigla si Hera dahil doon. Maliban kay Bryle at sa opisina ni Lucas, wala na
siyang iba pang alam na puweding puntahan ni Lucas. Hindi naman kasi umaalis si
Lucas at sabi pa nga ng lalaki sa kaniya noon na ang bahay lang daw nito at ang
opisina nito ang mga lugar na pinupuntahan nito maliban sa lugar ng kaniyang mga
kaibigan. Making her mind clear by strolling around might be a good idea. "Alis na
po ako Manang, kapag po umuwi na si Lucas. Tawagan niyo po ako agad," bilin ni Hera
sa tatlong kasambahay na sabay na tumango. The three old women are triplets. "Yes
po ma'am, mag-iingat po kayo." Ngumiti siya sa mga ito at kaagad na pumasok na sa
kotse. Nang makita ni Manong driver na nakapasok na siya sa backseat ay kaagad na
pinaandar ng matanda ang kotse paalis. Hera watches the mansion disappear in her
sight. In the past, Lucas' mansion was lonely. Sila lang dalawa ni Lucas pero
ngayon ay marami na sila. But then, the owner of the house suddenly disappeared
like a bubble being popped by someone. She didn't know where to find him and she
felt lost. All she could do right now is to pray that maybe he'll be back safe and
sound. Ang plano ni Hera ay ang magsaya para hindi siya lalong ma stress at
maglibot pero mukhang pagkakamali ata ang kaniyang ginawa. "Eh? Aren't you Sir
Lucas maid? Was your name Hilda? Ah no, Hera pala!" malakas na saad ng babaeng
nakita na niya noon. That familiar brazen face and fierce look. It was the woman
whom she first saw at Lucas mansion. Was her name Harrietta? The girl Lucas once
fuck? Dumilim ang paningin ni Hera dahil sa kaniyang naisip at sinamaan ng tingin
ang babae na nasa kaniyang harap. Nakasuot ito ng waitress na damit pero kahit
ganoon ay sobrang sexy at ganda pa rin nito. Seeing this woman made her blood boil.
Alam niya na nangyari na iyon sa nakaraan pero hindi niya pa rin mapigilan mainis.
Just thinking about this woman and Lucas fucking each other makes her mad. "Kamusta
ka na? Nag t-trabaho ka pa rin ba sa mansion ni Sir Lucas?" kuryusong tanong ng
babae at ngumiti nang malapad. Mas lalong nakaramdam siya ng inis dahil doon. Bakit
ba umaasta ang babaeng ito na close silang dalawa? Nasa loob siya ngayon ng isang
coffee shop nang makita si Harrietta. Umupo ang babae sa kaniyang harap na para
bang wala itong trabaho. "What's with your eyes? Are you mad at me?" natatawang
tanong nito. Napanguso na lang si Hera at pinagkrus ang dalawang braso sa kaniyang
harap. Hindi naman talaga siya masungit pero naiinis talaga siya lalo na sa tuwing
naaalala niya na may nangyari kay Lucas at ang babaeng ito. "Wala ka bang trabaho?"
nakataas na kilay na tanong niya at kahit na ayaw niyang magtunog masungit, naging
ganoon pa rin ang tunog no'n. Mas lalo lamang natawa si Harrietta na para bang
natutuwa ito dahil sa pagiging masungit niya. "Wala, I'm just a clown here.
Kaibigan ko ang may-ari ng shop." Huminto si Harrietta at tumitig sa kaniyang mga
mata. "Now that I answer your question, you should answer mine." Nagpakawala ng
buntong hininga si Hera. Wala naman sigurong nawawala kung sasagutin niya 'di ba?
"I'm not working in his mansion anymore..." mahinang sagot niya sa tanong ng babae
sa kaniya kanina. Tumaas ang kilay ni Harrietta, halatang nagulat sa kaniyang
sagot. "Weh? Talaga? Baka jinojoke time mo lang ako ah!" Hera simply shook her
head. "Bakit ko naman gagawin iyon? Totoo 'yong sinabi ko. I'm not working as his
maid anymore, but..." Nanlaki ang mga mata ni Harrietta na para bang may napagtanto
ito. "Ah! That's why you're not working anymore because you're now his lover! Ah,
ang galing ko talaga manghula," at tumawa ito nang malakas. Napatitig lang si Hera
sa mukha ng babae. Kanina ay naiinis talaga siya pero ngayon ay parang bula na
bigla na lang naglaho ang inis na iyon. "How did you know?" kuryusong tanong ni
Hera sa babae. Ngumisi si Harrietta sa kaniya. "Why wouldn't I? All the girls who
has been chasing Sir Lucas are now jobless. You see, there's this high class club
where Sir Lucas frequently visits. Palaging may dinadala si Sir Lucas na babae sa
bahay nito galing doon. Gabi-gabi iyon pero bigla na lang natigil at syempre, ako
ang pinakahuling inuwi ni Sir Lucas. When I saw you and the next day he suddenly
stops, I realized that maybe he fell for you and I was right," proud na
pagpapaliwanag ng babae sa kaniya. Hindi makapagsalita si Hera at napatitig lang sa
babae. Napansin siguro ni Harrietta ang madilim niyang ekspresyon kaya mabilis na
nagpaliwanag ito. "Don't get me wrong okay? All those girls na inuwi na Sir Lucas
including me, we didn't fuck him. He just watches us masturbate with, of course,
toys you know until he is satisfied. Just like that, you don't need to feel
jealous, geez." Kahit na hindi alam ni Hera kung totoo
ba ang sinabi ni Harrietta sa kaniya, hindi niya pa rin mapigilan na mapanatag
dahil doon. So all those moans she had heard before were not really moans from
their fucking? Gosh, she felt stupid but still, she saw Lucas and Harrietta almost
fuck! "So, why don't you tell me anything? Let's be friends, Hera. The first time I
saw you, I became really interested. That's why I warned you since Lucas is really
harsh towards all his maids but I guess you're an exception since you make him
fall," Harrietta smiled teasingly. Walang nagawa si Hera kung hindi sabihin ang
naging relasyon niya kay Lucas. Nang malaman ni Harrietta na bigla na lang umalis
si Lucas, she became worried. "Don't worry Hera, I'll check the club for you. Kapag
nakita ko siya roon, I'll tell you immediately about it." Ayaw maniwala ni Hera kay
Harrietta but seeing how genuine her expression is, she couldn't help but trust
her. Harrietta is the first person who helped her and she's really grateful. Nag-
usap sila hanggang sa gumabi na. Hera was having fun and she completely forgot
about Lucas. Sa buong oras na kausap niya ang babae ay pakiramdam ni Hera ay
matagal na niya itong kanina. Harrietta is kind and really treats her as if she was
her little sister. They exchanged numbers and such. May mga similarities din silang
dalawa at nagkakasundo sa ibang bagay. "Be careful Hera!" Ngumiti lang siya kay
Harrietta at kumaway. Pumasok na siya sa loob ng sasakyan at kaagad na umuwi sila.
Nang makarating sila sa mansyon ni Lucas ay nagulat siya nang madatnan ang umiiyak
na mga katulong. "Ma'am! Si sir!" Nanlaki ang mga mata ni Hera kasabay nang
pagbilis nang tibok ng kaniyang puso. Kaagad na nilampasan niya ang mga ito at
tumakbo papasok sa loob. Her heart was pounding crazily inside her. Ramdam na
ramdam niya ang excitement na namumuo sa kaniyang puso. Nang makarating na siya ay
kaagad na binuksan niya ang pinto. "Lucas!" Ang malaking ngiti na nakapaskil sa
kaniyang labi ay kaagad na nawala dahil sa kaniyang nadatnan. May babae na
kahalikan si Lucas habang nakapatong ang lalaki sa babae. Walang saplot ang babae
habang si Lucas ay may suot pa na pants.

Chapter 40🍄

Hera was just staring blankly at the

scene in front of her. Parang natuklaw

ng ahas ang kaniyang katawan at

hindi niya iyon maigalaw. Sa sobrang

gulat at sakit na kaniyang

nararamdaman ngayon ay hindi

mapigilang maging manhid ng

kaniyang katawan. Ang sakit sa

kaniyang puso ay dumaan papunta sa

kaniyang mga nanginginig na palad.

Napasinghap si Hera at dahil sa

kaniyang ginawa ay naagaw ang

atensyon ng dalawang tao na kung

maghalikan ay wala ng bukas.

Napatingin ang mga ito sa kaniya.

Mas lalong nanginig ang buong

katawan ni Hera nang makita ang

mukha ni Lucas na hindi niya nakita

mga ilang araw na. Hindi alam ng

babae kung saan ba siya magugulat.

Sa katotohanan ba na nagdala si

Lucas ng babae sa bahay nito at

nadatnan itong may kahalikan o sa

paraan ba ng pagtitig ngayon ng lalaki

sa kaniya. Ang marahan na mga mata

ng lalaki na puno ng pagmamahal na

tumingin sa kaniya noon ay parang

isang impossibling pangarap na bigla

na lang naglaho. Ang paraan nang

pagtingin ni Lucas ngayon sa kaniya

ay nagbago at bumalik ulit sa dati.

Ang malamig na nga mata nito na

kung tingnan siya ay parang hindi siya

nito kilala ay mas lalong nagpasikip

sa kaniyang puso. The way he stares

at her right now is the same as the

first time she meet him. "Who is that

woman?" maarteng tanong noong

babae na nasa ibaba ni Lucas. Nang

tingnan niya ang katawan nito ay Sa

nakita ni Hera na puno ng pulang

marka ang bandang dibdib ng babae.

Kitang-kita niya ang tayong-tayo at

namamagang nipple ng babae na

para bang kinagat iyon ng kung sino.

Imbes na sumagot agad si Lucas ay

umalis ito sa pagkakapatong sa

babae at umupo sa couch. Kinuha ng

lalaki ang sigarilyo na nasa glass

table at sinindihan iyon. Kaagad

naman na pumatong ang babae na

may maganda pero maarteng mukha

sa katawan ni Lucas. Nandoon lang si

Hera at nakatunganga. Hindi

maigalaw ang katawan at hindi

makapagsalita. The scene that

welcomed her earlier was too much to

that point that her body temporarily

shut down. Parang pinagsasaksak

ang kaniyang puso at dinurog iyon nang pino-pino. Hindi niya

maipaliwanag ang sakit na

nararamdaman. Nang malaman niya

kanina na dumating na pala si Lucas

matapos ang ilang araw na hindi ito

umuwi, hindi niya mapigilang

mabuhayan ng loob. In the past days

where Lucas suddenly left, Hera felt

like she's dead. Sobrang excited niya

nang malaman na umuwi na si Lucas

sa punto na hindi na siya nagtanong

pa sa mga kasambahay na nadatnan

niya na umiiyak. Sa kaniyang pag-

aakala na baka umiiyak ang mga ito

dahil sa wakas ay umuwi na si Lucas.

Pero mali naman pala ang kaniyang

akala. Ngayon ay pakiramdam niya ay

isa siyang bagay na matapos

pagsawaan ay bigla na lang iniwan sa

kaniyang lalagyan. "Hmm? Why are

you not answering babe?" The way the

woman in front of her acted like a

child and pouted her lips just because

Lucas didn't answered was ridiculous.

Mas lalong nagulat si Hera nang

basta na lang kinuha ng babae ang

sigarilyo na nakaipit sa mga labi ni

Lucas. Akala ni Hera ay maiinis si

Lucas dahil sa ginawa nito pero laking

gulat na lang niya nang ngumisi lang

si Lucas at hinila ang batok ng babae.

"T'm sorry. Just don't mind her, she's

just a maid" Lucas replied with a

smirk and immediately kissed the

woman. Napapikit ang babae at

napaungol. Pero ang ekspresyon ni

Lucas ay ganoon pa rin. Blangko at

walang buhay ang mga mata. Ni hindi

man lang pinikit ng lalaki ang mga

mata nito. Hindi na napigilan ni Hera

ang kaniyang sarili at muntik nang

mapasalampak sa sahig. Mabuti na

lang at sinali siya ng mga

kasambahay na sinundan pala siya.

Rinig na rinig niya ang mahinang pag-

iyak ng mga ito pero wala doon ang

atensyon ni Hera. Kung hindi kay

Lucas na nakatingin ngayon sa kaniya

gamit ang walang buhay na mga mata

nito. Napaawang na lang ang labi ni

Hera sa sakit at napatitig sa lalaki na

hindi niya inaakala na sasaktan siya

nang ganito. Of all the people, why

Lucas? What happened to the man

she loves? Hindi na siguro nakayanan

ng kaniyang katawan ang sakit sa

kaniyang puso kaya bigla na lang

siyang nawalan ng malay.

Pagkagising ni Hera ay natagpuan

niya ang kaniyang sarili sa silid kung

saan una siyang namalagi noong

maid pa lamang siya ni Lucas.

Maingat na bumangon siya paupo at

napayakap na lang sa kaniyang sarili.

Ang kaninang mga luha na pinigilan

niya at kusang tumulo. Napahagulgol

si Hera at hindi mapigilang tanungin

ang nasa itaas. "W-why? B-bakit

ganoon? A-ang sakit-sakit, Hera

mumbled to herself and continue

crying. Her mind was in turmoil and

she couldn't think of anything. Ni hindi

nga niya mahanap kung ano ba ang

dahilan ni Lucas at kung bakit bigla na

lang itong nagbago. Pakiramdamni

Hera ay namatay ang kalahati ng

kaniyang puso dahil sa sakit. Ilyak lang

siya ng iyak hanggang sa hindi na siya

makahinga at muntik na ulit mawalan

ng malay. She never really cried this

hard before. Kahit na noong namatay

ang kaniyang ama at kahit na noong

grabe ang kaniyang naranasan sa

kamay ng mga tao na tinuring niyang

pamilya. Kahit kailan ay hindi siya

nasaktan nang ganito. Ngayon lang.

Halo-halo ang kaniyang

nararamdaman na sa tingin niya ay

baka bigla na lang bumigay ang

kaniyang puso dahil doon. Pain,

betrayal, disappointment and angst.

From the sadness of not being able to

see Lucas for how many days, for

seeing Lucas again with another girl,

for witnessing Lucas with her own

eyes denying her and for seeing Lucas

became alifeless being again. Hindi

alam ni Hera kung may mas sasakit

pa ba sa mga nangyayari sa araw na

ito. Her life in the past weeks had been happy but then it suddenly go

downhill and she's hurt again. Hindi

niya tuloy mapigilan tanungin ang

sarili kung may sumpa ba siya o hindi

ba siya gusto ng Diyos. Palagi na lang

kasi sakit ang kaniyang9

nararamdaman sa kaniyang buhay.

Kung sasaya man siya ay hindi naman

din iyon tatagal. She couldn't help but

wondered if pain was her twin and

living like hell was her destiny? Hindi

niya alam. Pagod na pagod na siya na

masaktan. Gusto na niyang sumuko

but then again, ayaw niyang sukuan

ang lalaki na nagbigay sa kaniya ng

liwanag. She loves Lucas and she

knows him more than anyone else.

Sigurado siya na may rason ang lalaki.

That's why shell try talking this out

with him. "L-lucas... Can we talk?" mahinang tanong ni Hera sa lalaki

nanay madatnan niya ito na tahimik

na umiinom ng alak sa sala. Ang aga-

aga pero umiinom na agad ito. "About

what?" Napakislot si Hera dahil sa

sobrang lamig ng boses ni Lucas.

Parang ang lalaki na kaniyang

kaharap ngayon ay hindi ang lalaki na

nakasama noong nakaraan. Ibang-iba

na si Lucas at tuluyan na ngang

nagbago ang paraan ng pagtrato nito

sa kaniya. Nang magising ulit si Hera

kanina ay sila na lang dalawa ulit ni

Lucas. Hindi niya alam kung saan

napunta ang babae na dala ni Lucas

kagabi. Ang tatlong kasambahay nila

ay pinalayas ni Lucas maging ang

driver. Tuluyan na nga silang bumalik

sa dati. Napakagat si Hera ng

kaniyang labi at inipon ang lahat ng

lakas loob na natitira sa kaniyang

katawan at binuksan ang bibig para

magsalita. "W-what happened to you?

Y-you suddenly didn't show up for how

many days and suddenly comes

home like this-" "Why do you care?

mapakla na tanong ng lalaki sa kaniya

at napatigil sa pag-inom. Humarap si

Lucas sa kaniya at pinahid ang

basang bibig nito. Sobrang pula ng

mukha ni Lucas at halatang kanina pa

ito nag-inom. Nagsimula na namang

manginig ang buong katawan ni Hera.

She clenched her fist tightly and open

her mouth again to speak. "Of course

care. L-lucas, just... Just what

happened to you?" After she asked

that question, Lucas suddenly froze

and stared at her blankly. All Hera

could do was to stand still and stared

back at him. "You're not like this...

Why did you suddenly change?"

Napasabunot ang lalaki sa buhok nito

na para bang ayaw marinig ng lalaki

ang kaniyang boses. He looks like he

was suffering. Pinipigilan niya ang

sarili na umiyak at yakapin ang lalaki

na sobrang higpit. Miss na miss na

niya ito at gusto nang mayakap but

then, pinipigilan lang niya ang sarili

dahil sa kabilang sitwasyon ngayon.

Lucas suddenly groaned as if he was

hurting. Nanlaki ang mga mata ni

Hera at mabilis na hinawakan ang

braso ng lalaki pero winaksi iyon ng

lalaki dahilan ng kaniyang

pagkakatulak. Muntik na siyang

matumba dahil doon, mabuti na lang

at nahawakan niya ang backrest ng

couch. It hurts... Napatingin si Hera sa

kaniyang kamay na winaksi ni Lucas.

Namumula na iyon at masakit. Tiniis

niya iyon at tingnan ulit ang lalaki na

hindi niya alam kung ano ang iniisip

ngayon. "Lucas-" "Shut up!"

Dumagundong ang malakas at galit

na boses ni Lucas sa loob ng

mansyon. Napaigtad si Hera sa takot

at unti-unting umatras nang makita

ang nagbabagang mga mata ni Lucas

na nakatitig sa kaniya na para bang

gusto na siyang patayin ng lalaki.

Kaagad na tinawid ni Lucas ang

kanilang distansya at mahigpit na

hinawakan ang kaniyang mukha.

Napaigik si Hera sa sakit at hindi

mapigilang maiyak sa takot. "Stop

annoying me from now on if you don't

want me to put something in your

mouth. Get lost you wench." Tinulak

siya ni Lucas kaya napasalampak siya

sa couch. Kung wala lang siguro ang

couch ay baka sa matigas na sahig na

siya dumiretso. Bago umalis si Lucas

ay tiningnan muna siya nito at

naglakad palayo habang dala-dala

ang alak nito. Walang nagawa si Hera

kung hindi sundan ng tingin ang

papalayong likod ng lalaki.

Napahagulgol na lang siya at

napatakip ng kaniyang mga mata. Its

the first time Lucas hurted her. Not

only physically but also emotionally.

Hindi niya matanggap na tuluyan na

ngang nagbago si Lucas. She wanted

to deny the truth but after what

happened earlier, there's no way she

can deny the truth now. Nagbago na

nga si Lucas at hindi na ito ang dating

lalaki na nangako na hinding-hindi sya sasaktan at pababayaan.

Chapter 41🍄

n. This is a continuation of prelude (prologue). If you by chance forgot about it,

I suggest you to read it first before proceeding, thank you. Ilang oras o araw na
ba ang lumipas? Hindi na niya alam. Nakahiga lang siya dito sa malaking kama na
walang kahit ni isang saplot at nakayakap sa kaniyang nanginginig na katawan. Ang
takot na kaniyang nararamdaman na baka siya ay saktan na naman ni Lucas ay hindi
mawala-wala sa kaniyang puso. Hindi niya alam kung paano naging ganito ang kanilang
relasyon. Paano napunta sa ganito. Masaya lang naman sila noon at kahit na hindi
nila sabihin sa isa't isa ang salitang mahal kita, alam nila pareho na nagmamahalan
sila base na rin sa kanilang inaasta. They were like a happy couple in the past
weeks. Pero dahil lang sa isang dahilan na hanggang ngayon ay hindi niya alam kung
ano ba iyon ay bigla na lang nagbago si Lucas. Mag d-dalawang linggo na rin pala
mula noong umuwi si Lucas at inabuso siya. Hindi alam ni Hera kung paano niya
nakayanan ang pagmamaltrato ng lalaki sa kaniya. Kung may best in martyr man ay
siguro siya na ang mananalo. Ilang beses na ba siyang sinaktan ni Lucas? Ilang
beses na ba siyang pinilit na makipagt*lik kahit na ayaw niya? Pabalik-balik na
lang. Sobrang sakit na sa punto na natatakot na siya na baka ay bumigay na lang
bigla ang kaniyang puso at isip. Gusto na niyang lumayo pero ayaw niyang iwan ang
lalaki na naging buhay na niya. Mahirap ang magdesisyon lalo na sa kaniyang lagay
ngayon na buntis siya. If only she knows his reason for acting like this, maybe
their relationship wouldn't go downhill like this. "What? You're still here?"
malamig at galit na tanong ni Lucas sa kaniya. Kakalabas lang ng lalaki sa shower
room nito. Wala itong damit at nakatapis lang ng tuwalya. Bumaba ang malamig at
walang buhay na mga mata ng lalaki sa kaniya. "I thought we already talk about
this? After I fuck you, you need to leave," mariing sabi nito at sinamaan siya ng
tingin. Imbes na sumagot ay dahan-dahan na bumangon si Hera mula sa pagkakahiga at
napatingin sa kaniyang katawan na puno ng mga marka at pasa galing sa marahas na
pagtat*lik nila kanina. Bakas pa rin sa kaniyang katawan ang makapal na katas ng
lalaki sa kaniyang bandang ibaba. Noon ay ayaw na ayaw ni Lucas na labasan na hindi
sa kaniyang loob. Parang gustong-gusto ng lalaki na buntisin siya noon pero ngayon
ay mukhang allergy na ang lalaki na labasan sa kaniyang loob at para na nga siyang
puta kung anuhin nito. "I-i'm sorry..." Iyon lang ang nasabi ni Hera at pinigilan
ang sarili na humukbi sa harap ng lalaki. Natigilan si Lucas pero hindi niya iyon
pinansin. Sobrang sakit ng katawan ni Hera pero pinilit niya ang sarili na magpaka
tatag at dinampot ang mga damit niya na pinunit ni Lucas kanina. Kahit na paika-ika
na siya lumakad at para bang mawawalan na siya ng balanse, tiniis niya lahat iyon
at niyakap ang sarili. Hindi na siya nag-aksaya lang magsuot ng damit dahil sila
lang naman dalawa sa mansyon. Mariin na kinagat ni Hera ang kaniyang labi.
Nagkasugat iyon at mahapdi. Pero wala ang sakit at hapdi no'n sa sakit na kaniyang
nararamdaman ngayon sa kaniyang puso. Indeed, she became a s*x toy to Lucas. Wala
sali-salitang umalis si Hera sa silid ni Lucas. Bago pa man siya tuluyang makalayo
ay narinig niya ang pagkabasag ng kung ano sa silid nito. She ignored all those
noise and immediately went into her room to cry again. She's so tired. She wanted
to leave already. She's scared. Wala atang araw na hindi siya natatakot sa lalaki.
Pero sa kabila ng takot at kagustuhan na lumayas, hindi niya iyon magawa dahil
naniniwala siya na baka ay bumalik si Lucas sa dati at baka ay kaya naging ganito
lang si Lucas dahil sa sakit nito. She couldn't even ask help to Bryle since wala
naman itong kinalaman sa nangyayari sa kanila. She was all alone in this. Wala
naman siyang pamilya na puweding mag bigay ng advice sa kaniya at tumulong. But
then, in the middle of her breaking down, thinking she was alone, her phone
suddenly ring. "Hell–" "Hera! How are you girl?" masayang wika ni Harrietta na siya
pa lang tumawag sa kaniya. "H-hmm? Okay lang naman...'' she lied. She heard
Harrietta chuckled on the other line. "B-bakit ka nga pala tumawag?" "I'm going to
invite you. It's my birthday tomorrow, punta ka rito sa bahay ko. Tayo lang naman,"
aya ng babae sa kaniya. Hera hesitated a bit before answering. "I'm sorry, hindi
ata ako makakapunta." "Huh? Why?" gulantang na tanong ni Harrietta. Napabuntong
hininga na lang si Hera. Kahit na gusto niyang pumunta dahil hindi pa nga siya
nakaka experience ng ganito noon, hindi pa rin puwede dahil baka magalit si Lucas
sa kaniya at baka may gawin na namang masama. "Was it because of Sir Lucas?"
Natahimik si Hera dahil doon. Harrietta knows about what was happening because she
told her. Noong nakaraang gabi, kung saan hindi na talaga niya kaya ang sakit,
natagpuan na lang niya ang kaniyang sarili na kausap si Harrietta sa telepono. Nang
sabihin ni Hera kay Harrietta ang lahat, naawa ang babae sa kaniya at gusto siyang
tulungan na lumayas pero ayaw niya. She didn't feel awkward telling it to Harrietta
since Harrietta said herself that she didn't really like Lucas and she was just
curious in the past. Hindi naman siya nagalit dahil noong nagkahalikan si Harrietta
at Lucas ay hindi naman sila magkarelasyon no'n. Ibang usapan na kung naghalikan
ang dalawa noong may relasyon na sila ni Lucas. "Yes..." Narinig niyang nagpakawala
ng hininga si Harrietta. "That bastard, you should leave him Hera. Tingnan natin
kung sino ang maghahabol. Tinupak ba 'yang si Lucas kaya naging ganiyan? " galit at
inis na tanong ni Harrietta. Napatawa na lang si Hera at dahil doon ay parang
nakalimutan niya saglit ang sakit sa kaniyang puso. "But hey, if you can't endure
it anymore, you're free to call me. I'll hide you from that jerk instead." Hera
smiled warmly. "Thank you..." she mumbled in a sincere tone. She's really sincere.
Kahit na hindi naman ganoon ka tagal mula noong nakilala niya si Harrietta,
pakiramdam niya ay matagal na silang magkaibigan. Sobrang gaan ng loob niya sa
babae at ramdam niya talaga na makapagtitiwalaan ito. On that exhausting day,
nakipag-usap lang si Hera kay Harrietta buong oras. She was having fun talking to
her and because of her, she temporarily forgot about Lucas and the pain she felt.
It was good since she won't be stress anymore, knowing that she's pregnant.
Harrietta also gave her advices. May anak na pala si Harrietta dahil sa isang one
night stand. Sabi ni Harrietta na ang ama raw ng anak nito ay ang presidente ngayon
ng kanilang bansa. When she got to learn that, she first thought that maybe she was
just bluffing but it turns out to be true. Dahil daw roon ay palagi nasa panganib
ang buhay nito. Hera thought that her life is already crazy as it is. Pero mukhang
may mas kakaibang buhay pa pala kaysa sa kaniya. But then, Harrietta's life is not
full of pain unlike hers. Pagkatapos nang pakikipag-usap niya kay Harrietta,
natulog agad siya. Nagising na lang siya sa gitna ng gabi dahil sa sobrang lamig na
kaniyang nararamdaman. Sobrang inis ng kaniyang katawan at pawis. Giniginaw siya
kahit na sobrang init ng kaniyang pakiramdam. Kahit na nahihilo, pinilit ni Hera
ang tumayo para magpunta sa kusina para kumuha ng gamot doon. Sobrang bigat ng
kaniyang katawan at sakit. Her whole body was not only burning but also throbbing
in pain. But then, tumigil siya nang bigla na lang sumakit ang kaniyang tiyan.
Nanlaki ang mga mata ni Hera at kaagad napahimas sa kaniyang tiyan. Nagsimulang
mamuo ang takot sa kaniyang puso dahil doon. What's happening? Bakit masakit ang
kaniyang tiyan? Naiyak na lang si Hera sa kaniyang sitwasyon at hindi alam ang
gagawin. Sa totoo lang ay hindi pa siya nagpunta sa doctor para ipa-check up ang
kaniyang baby. Nalaman lang niya na buntis siya dahil sa palagi niyang pagsusuka.
Nagpasiya siya na gumamit ng limang pregnancy test at lahat ng iyon ay positive nga
na buntis siya. Hindi siya makapunta sa ospital dahil nga ay natatakot siya na baka
ay tuluyan na siyang palayasin ni Lucas. Right now, all Hera can do is to cry.
She's totally clueless on what to do. Hindi niya alam ang gagawin. Wala naman din
siyang ina na gagabay sa kaniya o hindi kaya ay asawa. Right now, she couldn't help
but feel helpless. "A-anak... Huwag paghirapan masiyado si mama okay?" walang lakas
na wika ni Hera habang hinahaplos ang kaniyang tiyan na may maliit na umbok. Tiniis
niya ang sakit at nang nawala na ay napag pasiyahan niyang bumalik na lang sa
kaniyang silid para tawagan si Harrietta dahil tiyak na may alam ito sa nangyayari
sa kaniya. Naglakad si Hera pabalik sa kaniyang silid habang hawak-hawak ang
kaniyang tiyan. "A-ahh, Kurtein that's ohh–" Napahinto si Hera sa paghakbang nang
marinig ang mahabang ungol na iyon kasunod ang pagdaing ng lalaki. Her heart
started pounding loudly again. "Elena, damn it!" Nanindig ang mga balahibo sa
katawan ni Hera nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Wala sa sarili na
naglakad siya patungo sa kung saan nanggaling ang mga ungol at daing. Nang dahil sa
narinig, parang nawala tuloy ang kaniyang sakit dahil doon. Nang lumiko siya, doon
niya nakita ang nakatayong si Lucas. May magandang babae na hindi niya pa nakikita
noon ang karga-karga. Naghahalikan ang dalawa na para bang wala ng bukas. Because
of what she saw, Hera felt like she was struck behind her. Kusang tumulo ang mga
masaganang luha sa kaniyang mga mata at napatulala na lang sa eksena sa kaniyang
harap. Habang nakatingin siya sa mukha ni Lucas na puno ng sarap at pawis habang
kahalikan ang babae, hindi niya tuloy mapigilan na tanungin ang sarili. What was it
that was keeping her from running away and leaving Lucas? Ang pag-aakala ba niya na
babalik na ang dating Lucas at hindi na siya sasaktan? But seeing the scene in
front of her right now, isa lang ang kaniyang masasabi. Palalang-palala si
Lucas at kung hindi pa siya aalis ay baka hindi lang siya ang masaktan kung hindi
pati na rin ang bata sa kaniyang sinapupunan. That night, Hera silently left that
area and went to her room. Kinuha niya ang kaniyang maleta at nagsimulang ilagay
roon ang kaniyang mga gamit. Ngayon, napagtanto niya na wala na talaga. Pagod na
pagod na siyang umasa pa nababalik ang dating Lucas. She needs to wake up from her
reality and run away. Sa gabing iyon, kahit na parang mahihimatay na siya dahil sa
kaniyang nararamdaman, nilunok niya iyon at palihim na umalis sa mansyon ni Lucas.
Mabuti na lang talaga at may mga tricycle pa kaya may nasakyan pa siya paalis sa
mansyon ni Lucas. Dala-dala niya ang lahat ng kaniyang gamit at wala siyang kahit
ni isang damit o gamit man ang iniwan sa bahay ng lalaki. Since Lucas always told
her to get lost, then she'll do it kahit na masakit. Nilunok niya ang kaniyang
nararamdaman para sa lalaki at mas pinili na gawin ang bagay na dapat niyang gawin
lalo na sa kaniyang sitwasyon ngayon. Bago muna siya umalis sa mansyon ni Lucas ay
tinawagan niya si Harrietta para magpasundo. Nang makalabas na sila sa subdivision,
kaagad na bumaba siya at nagpunta sa gilid ng daan. Tahimik na naghihintay siya kay
Harrietta na dumating. Nang may nakita siyang kotse na papalapit ay kaagad na
kinuha niya ang kaniyang maleta. The car stop in front of her and the driver seat
immediately opened. Sumalubong sa kaniya ang nag-aalalang mukha ni Harrietta na
baka face mask pa at nakasuot ng pantulog. Kaagad na niyakap niya nang mahigpit ang
babae at umiyak sa balikat nito. "Hush now, it's okay Hera. I'll help you and your
child hide from that bastard Lucas. "

Chapter 42🍄

'Hera is the daughter of the man who abandoned him and made his life even heller
than it already is.' Iyan ang naglalaro sa isipan ni Lucas habang nakaupo ang
lalaki sa bar counter at umiinom. Hindi alam ng lalaki kung ilang oras o araw na ba
siya na roon. Ang gusto lang niya sa oras na 'yon ay ang uminom nang uminom
hanggang sa makalimutan niya ang lahat ng nalaman niya sa araw na iyon. Hindi ine-
expect ni Lucas na sa lahat ng tao, bakit si Hera pa ang naging anak ng taong
kinasusuklaman niya? Kahit na ilang taon na ang nakalipas, ang sakit na dinulot ng
taong iyon ay nasa puso niya pa rin. Kahit kailan ay hinding-hindi niya malilimutan
ang mukha at pangalan ng taong umabandona at mas lalong sumira sa kaniyang buhay.
All those years, he only not suffer because of his dad's cruelty but also because
of that bastard's lies. Kung hindi lang siguro siya humingi ng tawad kay Mateo noon
na kaniyang ninong at ang nag-iisang kaibigan ng kaniyang ina, hindi siguro
magiging ganito ang kaniyang buhay. Alam ni Lucas sa kaniyang sarili na walang
kasalanan si Hera sa ginawa ng ama nito sa kaniya. But then, sa tuwing tinitingnan
niya ang nakangiting mukha ng babae, hindi niya mapigilang makaramdam ng kakaibang
lamig sa kaniyang batok. Just the thought of Hera being that bastard's daughter
already makes his heart trembled because of anger. Sa tuwing nakikita niya ang
mukha ni Hera, hindi niya mapigilang maalala ang mga pinagdaanan niya dahil sa papa
ng babae. When looking at her face who looks exactly as that bastard, he couldn't
help but feel pain and anger at the same time. He knows that Hera is innocent but
what can he do? Everytime he looks at Hera's innocent smile, he couldn't help but
feel traumatized. Ang inosenteng mukha ng babae ay kagayang-kagaya ng kay Mateo.
"T-tito, p-please help me and my m-mother," nanginginig ang boses na pakiusap ng
sampung taong gulang na si Lucas sa kaibigan ng kaniyang ama at ang pangalawa na
niyang magulang. Sobrang sakit ng katawan ng batang si Lucas lalo na ang kaniyang
mga binti dahil paulit-ulit na hinampas iyon ng kaniyang lasing na ama. Mabuti na
lang at nawalan ito ng malay dahil sa sobrang kalasingan at nakatakas siya.
Pagkalabas niya ng bahay nila ay roon niya nakita ang lalaki. "Hmm? What's wrong
Lucas?" marahan ang boses na tanong ni Mateo sa sampung taong gulang na si Lucas at
nag squat sa harap ng batang lalaki para magpantay ang kanilang mga tingin. Hindi
na mapigilan ng sampung taong gulang na si Lucas ang umiyak dahil sa sakit na
nararamdaman. Pakiramdam niya ay nagdudugo na ang mga sugat niya sa binti dahil sa
sobrang hapdi at sakit. "F-father is beating m-me again and also m-mother, please
help us," the poor child begged. Maamo ang mukha na ngumiti lamang si Mateo. Ang
inosenteng mukha ng may edad ng lalaki ay parang anghel sa paningin ng batang si
Lucas. "Don't worry, I'll help you, I promised." That was what that bastard Mateo
said to him in the past. Ang akala ni Lucas na tutulungan na siya ng lalaki ay
hindi na tuloy. Imbes ay nagsinungaling si Mateo sa kaniyang ama. Dahil doon ay mas
lalong naging malala ang kaniyang buhay. Lucas felt so betrayed. Sa mga oras na
iyon, napagtanto niya na demonyo ang lalaking iyon na nagtatago lang sa maamo at
inosenteng mukha nito. That bastard who hide behind his angelic mask, there's no
way he'll forgive him. Kaya pala noon, noong una niyang nakilala si Hera, he felt
like he have seen her face before. Nang malaman niya rin na magkapareho pala ng
apelyido ang hayop na iyon at sa Hera, hindi niya iyon pinansin dahil alam niya na
maraming tao sa bansa ang magkakapareho ang apelyido pero hindi naman nanggaling sa
iisang pamilya. He overlooked that fact and continued loving Hera. But then after
learning the truth, he couldn't even bring himself to look at her. The pain and
suffering her father had caused him was so great and traumatizing that up until
now, he still couldn't overcome it. Perhaps, he was just a coward. Natatakot siya
sa kaniyang nakaraan at hindi magawang labanan iyon. He was still the same as the
weak ten year old Lucas he used to be. Because of what he learned, the way he
treated Hera changed. Kahit na ayaw niyang saktan ang babae, hindi niya mapigilan
ang sarili. Sobra siyang nasaktan at pakiramdam niya ay pinaglalaruan lang siya ni
Hera. Maybe Hera was also the same as her father. He doesn't know. Gulong-gulo na
siya at hindi alam ang gagawin. Kaya napagpasiyahan niya na umalis muna para
makapag-isip-isip siya. But then, a text message suddenly come and it was from
Bryle. "We found your mother. I'm sorry dude, but she's dead already. She killed
herself years ago." The woman, who protect him when he was a kid and the woman who
became harsh and cruel at him just so the two of them could survive was already
dead. Ang kaniyang galit sa ama ni Hera ay mas lalong lumalim sa punto na hindi
mapigilan damayin ni Lucas sa kaniyang galit. Ilang taon na ba mula noong iniwan
siya ng kaniyang ina mula noong mamatay ang kaniyang ama? Hindi na niya mabilang.
Inutusan niya si Bryle na hanapin ang ina dahil alam ni Lucas sa kaniyang sarili na
kagaya niya, nagdurusa rin ang ina at sinisisi ang sarili sa nangyari noon. "M-
mother! I-it hurts, please..." The poor ten year old Lucas cried and tried to ran
away from her mother. Pero bago pa man siya makalayo ay mabilis na hinila siya ng
kaniyang ina. Nanlaki ang mga mata ng batang si Lucas sa takot ng makitang itinaas
ng kaniyang ina ang kamay nito na may hawak na latigo. Her mother was crying while
looking down at him. "L-lucas my love... I-i'm sorry son," her mother cried and
lashed him until he couldn't take it anymore and he passed out. Hindi kagaya sa
ibang mga bata na sa murang edad ay naglalaro ang mga ito at walang ibang emosyon
na nararamdaman kung hindi ang saya, ang buhay ni Lucas noong bata pa siya ay
malayo sa saya. Puro sakit lamang iyon at paghihirap. Kagaya ng kaniyang ama, his
mother began beating him too. Pero hindi kagaya ng kaniyang demonyong ama, may
dahilan ang kaniyang ina kung bakit siya binubugbog nito. Everytime her mother
tried to beat him, her father became pleased and happy. Umuupo ito sa kanilang
harap habang pinagmamasdan siya na binubugbog ng kaniyang ina. Because of her
mother harrassing and beating him, misnan na lang siya saktan ng kaniyang ama.
Mabuti na rin iyon dahil sa paraan na nasa ng kaniyang ina, kahit na pareho silang
nagdurusa, they were still able to survive. Pero dahil sa kasinungalingan na sinabi
ng ama ni Hera, sobrang nagalit ang kaniyang ama sa punto na muntik na siyang
mamatay. Ang kaniyang ina na nanginginig habang pinagmamasdan niya na sinasaktan at
hindi nakatiis at kumuha ng patalim at pinatay ang kaniyang ama. Sa wakas, ang tao
na nagpahirap sa kaniyang buhay ay namatay na. Akala ni Lucas ay liligaya na siya
dahil namatay na ang kaniyang ama, pero akala lang pala niya iyon. Hindi niya alam
kung ano ang nangyari pero bigla na lang nagbago ang lahat at umalis ang kaniyang
ina natapos siguraduhin ng babae na mapupunta sa kaniya lahat ang kanilang yaman.
Parang bula na naglaho ang kaniyang ina. That's why when he got the position on
their company, kaagad na pinahanap niya ang kaniyang ina. He was so guilty and
longing for her. In the middle of him looking for his mother, may natanggap siyang
mensahe galing sa hindi kilalang numero. "Don't look for me and continue living
without any pain." Kahit na walang pangalan iyon ay alam na ni Lucas na galing iyon
sa kaniyang ina. Her mother wanted him to live without pain this time for all his
life he's only been feeling pain. But then hindi niya sinukuan ang ina at hinanap
ito. Sa mga araw na nagtatrabaho siya para mas lalong mag bloom ang kanilang
kompanya, he heard countless of rumors about him killing his own father. Pero wala
siyang ginawa at hinayaan lang iyon. He continued living as a murderer in the minds
of other people despite being a victim himself. Lucas has always felt like he was
lifeless and empty. Pero nang makilala niya si Hera ay nagbago ang kaniyang mundo.
Pero kahit ganoon ay nagawa pa rin niyang saktan si Hera at kamuhian ito dahil nga
sa dahilan na anak ito ni Mateo at sa pag-aakala na baka ay pinaglalaruan lang din
siya nito. Naging kagaya siya ng kaniyang ama na kinamumuhian niya. "Get lost!"
malakas na sigaw ni Lucas kay Hera nang subukan na naman siyang kausapin ni Hera.
Lasing na lasing siya at hindi alam kung ano ang ginagawa. Ang kawawang si Hera na
naiiyak na sa takot ay dali-daling umalis. Ang puso ni Lucas ay mas lalong sumikip
habang nakatingin sa papalayong likod ng babae. That's right, you should get away.
Kung mananatili ka sa aking tabi ay baka mas lalo lang niyang masaktan. Kahit na
hindi gusto ni Lucas, ginawa niya ang lahat para layuan siya ni Hera. Ayaw niyang
manatili pa si Hera sa kaniyang tabi dahil baka ay hindi na niya mapigilan ang
sarili at magawan niya ito masama. Tiniis niya ang sakit sa tuwing nakikinig siya
sa mga iyak ng babae tuwing gabi. Sa tuwing tinitingnan niya ang mga mata nito na
puno ng sakit. Tiniis niya lahat iyon dahil gusto niyang layasan siya ng babae. He
became just like his father to save Hera. Kahit na grabe ang galit niya sa ama ni
Hera, ang katotohanan na mahal niya ang babae ay hindi pa rin magbabago. Kaya
hangga't nasa tama pa siyang pag-iisip, he wanted Hera to leave already before he
finally loses it. But then after waking up and finding Hera nowhere to be found,
pakiramdam ni Lucas ay namatay ang kalahati ng kaniyang buhay. "W-why am I feeling
like this? I-isn't this what I want?" nanginginig ang boses na tanong ni Lucas sa
kaniyang sarili habang nakatingin sa walang laman na silid ni Hera. Napaupo na lang
siya sa kama ni Hera ay napasabunot sa kaniyang sarili. Pakiramdam niya ay
mababaliw na siya. Ito naman ang kaniyang gusto. Ang umalis si Hera pero bakit siya
nasasaktan? He wanted to see her already. He wanted to feel her presence.
He wanted to hug her but he knows it's too late already. Nasaktan na niya ang
babae at hindi na mababago pa iyon. Walang nagawa si Lucas sa araw na iyon kung
hindi ang magsisi sa kaniyang ginawa. Sabi nga nila nasa huli ang pagsisisi. Tingin
natin ang desisyon na ating ginawa ay tama pero sa huli ay ang desisyon na iyon
lang din naman ang magpapahirap sa atin. Ang kaniyang desisyon na saktan si Hera
para lumayas ito ay siyang naging malaking pagkakamali na ginawa niya sa kaniyang
buhay. Pero kahit ganoon ay pinanindigan ni Lucas ang kaniyang desisyon. Hindi niya
hinanap si Hera kahit na sobrang patay na patay na siya na hanapin ang babae at
kunin ulit ito pabalik sa kaniyang mansyon. Ilang taon na ang lumipas pero hindi
man lang alam ni Lucas kung paano siya naka-survive sa mga araw na iyon na wala si
Hera sa kaniyang tabi. "Dude, you need to relax. Take a walk," suhestiyon ng
kaniyang kaibigan na si Vaughn sa kaniya nang makita siya ng kaibigan na nakahiga
sa couch ng mansyon ng kaibigan na parang wala ng buhay. Kahit na ayaw ni Lucas ay
wala siyang nagawa kung hindi ang bumangon. Walang buhay na naglakad siya sa labas
at sa bawat tao na kaniyang nadadaanan ay napapatingin ang mga ito sa kaniya. Well
it's understandable since he looks like hell right now. Sobrang haba na ng kaniyang
buhok at may biguti na rin siya. Wala siyang ligo at ayos sa kaniyang sarili. Hindi
niya pinansin ang mga bulong ng mga tao at basta na lang naglakad. Hinayaan ang
kaniyang paa na dalhin siya kung saan. Hanggang sa natagpuan na lang ni Lucas ang
kaniyang sarili na nabangga ng isang batang babae na tumatakbo. "Aww!" "Hey, are
you alright?" nag-aalalang tanong ni Lucas sa batang babae at inalalayan ito. Sa
tingin niya ay nasa limang taong gulang iyon. Nakahawak ang batang babae sa noo
nito at hinagod-hagod iyon. Pagkatapos ay tumingala ang batang babae sa kaniya.
"Yup mister! Hehe," the young girl giggled and smiled beautifully. Natigilan si
Lucas at pakiramdam niya ay natuklaw siya ng ahas ng makita ang mukha ng batang
babae. Ang berde nitong mga mata at ang mukha na kagayang-kagaya ng sa kaniya noong
bata pa siya. There's no way this child is… Before Lucas could even think about
something, a familiar voice was suddenly heard. That voice that he had been longing
to hear for how many years. "Luciana!" It was Hera.

Chapter 43🍄

Lucas' heart pounded heavily after hearing that familiar voice. Dahan-dahan na
tumingin siya sa kung saan nanggaling ang boses na iyon. His heart clenched tightly
when he saw the woman. Tumatakbo ang babae habang may nag-aalalang mga mata. Ang
mahabang buhok noon ni Hera ay ngayon ay hanggang balikat na lang. Habang
nakatingin si Lucas sa babae ay parang may kung anong humaplos sa kaniyang puso.
Ang mukha nito ay nag bago na. Kung maganda ito noon, ngayon ay mas lalo itong
naging maganda. Bagay na bagay sa babae ang hanggang balikat lang nito na buhok. In
the past, Hera used to look so innocent but right now, her face matured. Sa sobrang
titig niya sa mukha nito ay hindi man lang napansin ni Lucas na humiwalay na pala
ang batang babae sa kaniyang hawak at tumakbo papunta kay Hera. "Mommy!" the young
girl exclaimed happily. Mabilis na tumakbo ang batang babae papunta kay Hera at
niyakap ang mga binti nito. Mabilis na niyakap ni Hera ang kaniyang anak na bigla
na lang nawala sa kaniyang paningin. They were out for a walk kasi pinilit siya ng
kaniyang anak kahit na ayaw niya talaga na lumabas dahil nga ay may nababalitaan
siya na may mga bata raw na nawawala sa lugar na ito. Pero nang bigla na lang
nawala sa kaniyang paningin ang nag-iisang anak na si Luciania Chantal, hindi
maipaliwanag ni Hera ang kakaibang emosyon na lumukob sa kaniyang puso. Mabuti na
lang at kaagad na nakita niya ang kaniyang anak. Mabilis na sinuri ni Hera ang
bawat parte ng katawan ni Chantal. Natatakot siya na baka sa mga sandali na nawala
ang kaniyang anak ay may nangyari na pa lang masama. Nakahinga siya nang maluwag
nang walang makitang kahit na anong sugat sa katawan nito. "Chantal, mommy's
worried..." mahina niyang wika sa anak. Sobrang nag-aalala talaga siya pero hindi
naman niya magawang pagalitan ang kaniyang limang taong gulang na anak. Wala pa
itong alam at kung mawala man ito ay kasalanan niya at hindi kasalanan nito.
Luciania Chantal's face saddened because of it. Hinawakan ng kaniyang anak ang
kaniyang mukha gamit ang maliit na mga palad nito. She then slightly tap her cheeks
as if her daughter was consoling her. "Chantal feel sorry..." her daughter mumbled
softly using third person.. point of view. Napangiti na lang si Hera at niyakap
nang mahigpit ang kaniyang anak. Ang mabigat na emosyon na nakadagan sa kaniyang
puso ay parang bula na bigla na lang naglaho. She's really worried. Hindi niya
maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman. Mahal na mahal niya ang kaniyang anak sa
punto na kapag nalaman niya na may nangyaring masama dito ay baka tuluyan na nga
siyang mawalan ng bait. Her daughter is the only person she has and her family. Ang
kaniyang anak lang ang nag-iisang tao na nagpapasaya sa kaniya at ang dahilan kung
bakit buhay pa siya ngayon sa kabila ng sakit at paghihirap na kaniyang
nararamdaman. That's why when she suddenly lost her daughter, Hera felt like she
just died. Sa gitna ng pagyayakapan nila ay napatigil si Hera nang may maramdang
mga titig sa kaniya. Napaangat ang kaniyang tingin at kaagad na May nakita siyang
isang lalaki. Nakasuot ito ng itim na jacket at dahil sa hood ng jacket nito, hindi
niya nakita nang maayos ang mukha ng lalaki. Somehow, she suddenly felt like this
person was a kidnapper or something. Kahit na hindi niya nakikita ang mukha nito,
from his style he looks like a freaking kidnapper. Napalunok si Hera ng kaniyang
laway at pinilit ang sarili na ngumiti sa lalaki. Why the hell is he looking at
them like that by the way? Is he planning on taking her daughter away? "A-ahm,
excuse me. M-may I know who you are? Kanina ka pa kasi nakatitig sa amin," naiilang
na saad ni Hera sa lalaki. Napaigtad si Lucas dahil doon. He was busy staring at
the scene in front of him and was absorbed on his thoughts. Gustong ipakilala ni
Lucas ang sarili pero pinipigilan niya lang. Dahil sigurado siya na kapag ginawa
niya iyon ay baka masaktan lang si Hera at magulo niya ang buhay nito. And he
doesn't want that. When he looks at them earlier, Lucas felt some unknown emotions
he hadn't encounter before. Lalo na nang tingnan niya ang batang babae na sa tingin
niya ay anak ni Hera. Lucas is sure this child is his. Hindi na kailangan ng dna
test dahil kahit na isang tingin pa lang ay malalaman na kaagad na siya ang ama.
But then, despite wanting to talk to both Hera and his daughter, he stopped
himself. "Ah mommy, Chantal bumped into him earlier. Chantal said sorry already,"
pag k-kuwento ng anak ni Hera sa kaniya. Kumunot ang noo ni Hera dahil doon.
There's no way that happened. Ngayon ay sigurado na talaga siya na kidnapper ang
lalaking 'to. Kung hindi lang siguro niya nakita ang kaniyang anak ay baka kinuha
na ng kidnapper na ito si Chantal. Imbes na magsalita, kinarga lang ni Hera ang
kaniyang anak. Mabigat si Chantal dahil kumpara sa mga bata na nasa edad nito, mas
malusog ang anak. Tiniis niya ang bigat ni Chantal at malamig na tiningnan ang
lalaki. Dahil sa hood nito ay hindi niya makita nang maayos ang mukha ng lalaki
pero okay na iyon. "I'll apologize for my daughter's mistake instead. I'm sorry, it
won't happen again. Aalis na kami," malamig niyang ani at kaagad na tinalikuran ang
lalaki. Tiyak na hindi na niya ulit ito makikita dahil hindi naman sila rito
nakatira. Umalis na sila Hera at Chantal sa lugar na iyon habang si Lucas ay
nakatayo pa rin sa kaniyang puwesto at hindi makagalaw. He was surprised and was
caught off guard. Just by looking at Hera's face earlier, it's clear to say that
the woman has mistaken him for a kidnapper. Napabuntong hininga na lang si Lucas at
napahawak sa kaniyang puso na hanggang ngayon ay nagwawala pa rin. In the past
years, all he felt was tediousness and emptiness. He can't felt emotion but now
after meeting Hera and their daughter, his life has started to get colorful again.
But then, kahit na ganoon ay alam ni Lucas na wala siyang karapatan na guluhin ang
buhay ng kaniyang mag-ina. Lalo na ang guluhin si Hera. Sa kabila ng kaniyang
ginawa sa babae, hindi na nakapagtataka na hindi siya patawarin nito. But then, a
part of him still hopes for another chance. He has been looking for Hera for four
years already. In the first year that Hera was away, akala ni Lucas ay tuluyan na
siyang nabaliw. Nang hindi na niya makaya pa ang pangungulila niya sa babae,
napagpasiyahan niya hanapin ito. Sobra-sobra ang kaniyang pagsisi. Pero kahit na
anong hanap niya sa babae ay hindi niya pa rin ito nakita. Kahit na ilang taon na
ang lumipas, hindi pa rin siya sumuko. He was determined to bring her back again in
his life. He wanted to pay for everything that he had done. Pero nang makita niya
si Hera at ang anak nila kanina na masaya at mapayapa, parang piniga ng Diyos ang
kaniyang puso. While he was suffering in those years, Hera was already living her
life happily. There's no way he can disturb their life already. Kasi alam niya sa
kaniyang sarili na sa oras na magpapakita siya kay Hera ay magugulo niya ang buhay
nito. But then, he can't help himself. He wanted to have Hera again and pay. Kahit
na ang katumbas no'n ay ang masisira ang magandang buhay ng mga ito. It might be
selfish but what can he do? He loves her so much. Nagbago na siya at nagsisi sa
kaniyang ginawa. Gustong niyang pagbayaran ang mga sakit na dinulot siya sa babae.
"What? You have a freaking daughter?" gulat na tanong ni Vaughn sa kaniya nang
bumalik siya sa bahay ng kaniyang kaibigan. Hindi naman talaga siya rito nakatira
pero dahil nga ay birthday kahapon ng kaniyang kaibigan, napilitan siya na nagpunta
rito at manatili ng isang araw pero dahil sa nangyari kanina ay mukhang tatagal
siya rito. "Yes," mahina ang boses na wika ni Lucas at umupo sa couch. Napatitig na
lang siya sa sahig at nag-isip. Nanlaki ang mga mata ni Vaughn, halatang hindi
makapaniwala sa sinabi ni Lucas. "How old was she? Is the mother that woman you've
been looking for?" kuryusong tanong ng lalaki at umupo sa harap ni Lucas. May dala-
dala itong wine. Nagsalin si Vaughn sa wine glass at binigay iyon sa nag-iisip na
si Lucas. "Since it's five years already, she must be five..." While thinking about
it, Hera seems like she's already pregnant during the time he started harassing
her. Tumulo ang malamig na pawis sa kaniyang likod dahil doon. Mas lalong sumikip
ang kaniyang puso at hindi siya mapakali. "So what's your plan now?" seryosong
tanong ng kaibigan. Lucas gulped and open his mouth. "I'm... I'm going to take her
back," he murmured. Natigilan ang kaniyang kaibigan na si Vaughn dahil sa kaniyang
sinabi. Vaughn's expression is telling him that his plan is not good at all.
"Really? You think she'll come with you? After all the things you've done?"
sarkastiko ang tono ng boses nito. All Lucas could do is to sigh in frustration. Of
course, he knows that too well. There's no way Hera would come back to him. But he
still hopes she'll forgive him somehow. Even if it takes how many years to get her
trust and for her to forgive him, it's fine. "Ha, you really changed. So? What can
I do for you?" Lucas' mood lightens after hearing his friend's words. He smirked
before opening his mouth to speak. "Chantal baby, you can't do that again okay?
Mommy told you to not talk with strangers," saad ni Hera sa kaniyang anak habang
naglalakad sila papunta sa kanilang uuwian. Napanguso ang kaniyang anak na may
hawak-hawak na teddy bear. "But he's not bad mommy. That unce help Chantal..." her
daughter argued. Napailing-iling na lang si Hera. Sumakit bigla ang ulo dahil sa
anak. Her daughter Chantal really likes causing trouble despite being young. Maaga
rin kasi itong natuto kaya ganito. But still she needs to discipline her daughter.
Hindi niya alam baka bumalik ang lalaking iyon kanina at kunin ang kaniyang anak.
Mas mabuti na ilayo niya ang kaniyang anak sa lalaking 'yon kaysa mahuli ang lahat.
"Still, baka nagpapanggap lang ang mamang iyon. You need to be safe always Chantal.
Momma
only have you..." malungkot niyang ani at kahit na hindi siya naiintindihan ng
anak ay tumango ito. Napangiti siya at mahigpit itong niyakap. Noong pinagbubuntis
niya ang anak, grabe ang kaniyang pinagdaan no'n. Hindi iyon naging madali at kung
wala kang siguro ang kaniyang kaibigan na si Harrietta para alalayan siya ay baka
matagal na siyang namatay. Simula noong umalis siya sa bahay ng lalaking iyon ay
tumira na siya sa bahay ni Harrietta hanggang sa nakapanganak siya. Hindi iyon
naging madali lalo na noong una niyang buwan kila Harrietta. Puro lang siya iyak
dahil sa na m-miss niya nga ang lalaki. Hindi kaagad siya naka adjust sa bagong
paligid pero nang tumagal ay naging maayos na siya. Nang pinanganak na niya si
Chantal ay nanatili muna siya ng isang taon mula Harrietta at pagkatapos no'n ay
bumukod na siya. Ang mga pera na binigay sa kaniya noon ni Lucas ang bumuhay sa
kanila. Pero syempre, hindi agad nagtagal ang pera na iyon. Mabuti na lang at
tinutulungan siya ni Harrietta at nang mag dalawang taon ang kaniyang anak ay
naghanap siya ng trabaho. Despite not being able to finish anything, she was able
to acquire a job. Sa kakaunti niyang ipon ay nakapag patayo siya ng isang boutique
shop at sa kabutihang palad ay nag bloom ang kaniyang business. She's happily
living already with her daughter but that pain and longing in her heart's is still
there. Iisang tao lang naman ang makakapag pawala sa emosyon na ito sa kaniyang
puso. And that person, she doesn't want to meet him again because she knows it'll
be impossible already. "We're here," anunsyo niya sa anak nang makarating na sila
sa bahay. Binaba niya ang anak at hahawakan na sana ang seradura pero mabilis na
bumukas iyon. Kaagad na sumalubong sa kanila ang nakangiting mukha ng lalaki.
"Papa!" her daughter exclaimed and immediately ran towards the man. Mabilis na
niyakap ng lalaki ang kaniyang anak at kinarga. The man playfully pinch Chantal's
cute cheeks and smiled. "How's my baby?"

Chapter 44🍄

"Nathan, nandito ka pala," masayang wika ni Hera sa kaniyang kapatid na lalaki.

Ngumiti ito sa kaniya at kaagad na kinarga ang kaniyang anak na nakadipa ang mga
braso. Gustong magpakarga sa kaniyang kapatid. Kaagad na binuhat naman ito ng
lalaki at pinagbigyan ang kagustuhan ng kaniyang anak na si Chantal. "Na miss mo ba
ako ha? Chantal namin," Nathan said while smiling brightly and began kissing
Chantal's cheeks. Napahagikhik ang limang taong gulang na anak ni Hera dahil sa
kiliti na dala ng mga halik ni Nathan. Chantal giggled and put her small hands on
Nathan's mouth to stop him. "Yes papa! Chantal misses you." Napailing-iling na lang
si Hera sa sobrang sweet ng dalawa sa kaniyang harap. Nilampasan niya ang mga ito
at nauna nang pumasok sa loob ng bahay ng kaniyang kapatid. They're currently on
her brother's house. Nagpunta lang sila dito dahil nga na m-miss na ng kaniyang ina
at mga kapatid ang kaniyang anak. "Oh Hera, nandito na pala kayo," marahan ang
boses na saad ng kaniyang ina. Nakaupo ito sa sofa ng sala at nanunuod ng palabas.
Lumapit siya sa may katandaang babae at hinalikan ang pisngi nito. "Yes ma, medyo
natagalan lang kami dahil kay Chantal..." pag k-kuwento niya sa ina. Umupo siya sa
tabi nito at pagod na sinandal ang kaniyang likod sa backrest ng sofa. When the
soft cushion hits her back, she couldn't help but sighed in relief. Finally, she
can now rest. "What? Why? May nangyari ba?" takang tanong ng babae kay Hera. Walang
nagawa si Hera kung hindi sabihin sa ina ang nangyari kanina. Kitang-kita ni Hera
kung paano namilog ang mga mata ng kaniyang ina matapos marinig ang kaniyang
sinabi. Napabuntong hininga na lang siya at hinanda ang sarili sa panibagong
leksyon na maririnig galing sa kaniyang ina. "What?! You should be careful Hera!
What if you didn't see your daughter? Chantal might get kidnapped!" her mother
uttered hysterically. Hera couldn't help but pout her lips. She knows it is her
fault already. And besides, it won't happen again. "Don't worry mom, we won't see
that guy again," pagpapakalma niya sa kaniyang ina na taas baba ang dibdib dahil
siguro sa mga emosyon sa puso nito. Mahinang tumango lamang ang kaniyang ina. Hindi
mapigilang mapangiti ni Hera at tumingin sa screen ng tv. Everything still felt so
unreal to her. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya masanay-sanay na nag-aalala ang
kaniyang ina sa kaniya at sa kaniyang anak. Mag d-dalawang taon na mula noong
nagkabati siya ng kaniyang pamilya pero kahit ganoon ay hindi pa rin naging panatag
si Hera. The pain and sufferings they caused in the past made her put a wall on her
heart. Kahit na kasama niya ang mga ito sa bahay, palaging nakakausap at parang
pamilya na talaga, she still keeps her distance on them somehow. Alam ni Hera na
napapansin ng mga ito ang kaniyang pilit na hindi mapalapit sa mga ito. Hindi naman
nila siya masisi dahil sila lang din naman ang dahilan kung bakit hindi niya
magawang magtiwala at buksan ang kaniyang puso para sa mga ito. Though their
relationship right now is better compared to in the past. Mas mabuti na rin ito
kaysa naman sa magkasakitan naman sila 'di ba? Mag dadalawang taon na pala simula
noong nalaman niya ang katotohanan tungkol sa kaniyang ina at ama. When she first
learned about it, she couldn't help but sympathize her mother but then, no matter
how shitty her past is, treating a person who doesn't have anything to do with it
is a cowardly thing to do. Nagalit si Hera sa kaniyang ama. Kaya pala palaging
sinasabi nito sa kaniya na intindihan ang ina dahil na g-guilty siguro ang kaniyang
ama sa kahayupan na ginawa nito. That's why he always told her when she was still a
child to always understand her mother. Since he want her to bare the punishment of
his sin. At dahil sa nakaraan na iyon, pilit na kinalimutan na lang ni Hera ang mga
nalaman at namuhay ng payapa. She doesn't want her life to be in trouble and full
of pain, especially now that she has a daughter already. She wanted to give her
daughter, Chantal, a life that wasn't full of pain and sufferings. "By the way ma,
aalis na pala kami bukas. Bukas na kami lilipat sa bahay na binili ko," basag ni
Hera sa katahimikan. Napakurap-kurap ang kaniyang ina dahil sa kaniyang sinabi.
Halata sa ekspresyon ng matanda na nalungkot ito. Her mother, and her sister is
living together with her brother Nathan. Napatawad na niya ang mga ito kaya naging
ganito na ang kanilang relasyon pero dinidistansya pa rin niya ang kanilang sarili
at ang anak. Pero dahil napalapit si Chantal sa mga ito ay wala siyang nagawa kung
hindi ang makita rin ang mga ito palagi. Silang tatlo ang nakatira rito dahil patay
na ang kaniyang stepfather mag t-tatlong taon na ang nakalipas. Bumalik daw kasi
ang sakit nito. Hindi na rin siya nag tanong kung bakit dahil hindi naman siya
interesado. "Ganoon ba?" malungkot na tanong ng ina. Tumango si Hera. Nalulungkot
ito dahil alam ng kaniyang ina na baka ay hindi na ulit sila magkita dahil malayo
ang bahay na kaniyang binili. Puwede naman silang bumisita sa kanila sa hinaharap.
Even though she's keeping her distance from them, she still let's her daughter
Chantal experience having a grandmother, auntie and uncle beside her. Pagkatapos
no'n ay hindi na agad nasundan ang kanilang pag-uusap. Nagpunta na lang si Ann sa
guest room na kanilang tinutulugan para magpahinga. "Hey, here's the clothes you
asked me." Napatigil si Lucas sa pag-iisip at napabaling sa pinto ng sala.
Sumalubong sa kaniya ang kaibigan na si Vaughn. May dala-dala itong paper bag. Sa
gitna ng paper bag ay may malaking logo ng isang sikat na make clothing brand sa
bansa. Tumayo si Lucas mula sa pagkakaupo at kinuha ang paper bag na inabot ng
kaibigan. Tiningnan niya ang laman no'n. Pagkatapos ay sinalubong ang mga tingin ng
kaibigan. "Your forgot something," Lucas said coldly when he noticed something. He
slowly stretched his hand towards his friend. Tumaas ang kilay ni Vaughn dahil
do'n. "What?" Vaughn asked and acted like he was innocent. Inis na napa buntong
hininga na lang si Lucas. Kung hindi lang siguro niya kaibigan ang lalaki na nasa
kaniyang harap ngayon ay baka kanina pa niya ito nasapak dahil sa inis. He really
doesn't like it when he talked to people who acted dumb and stupid like this guy.
"Seriously, you're short tempered as ever." Napailing-iling si Vaughn at may kinuha
sa bulsa nito. Isa iyong nakatuping papel at binigay sa kaniya. "You owe me with
this." Lucas just shrugged his shoulders and open the folded paper. Naramdaman
niyang umalis si Vaughn kaya naiwan siya ritong mag-isa. District 06, House 103
Lucas couldn't help but smirk after reading the written words. Address iyon ni
Hera. Tatlong araw na mula noong pinahanap niya si Hera kay Vaughn. Pero dahil
tamad naman ang kaniyang kaibigan, umabot pa ng tatlong araw bago nalaman ng lalaki
ang kinaroroonan ni Hera. Pero okay na rin kung natagalan kaysa naman sa hindi
mahanap ni Vaughn. After that, Lucas went inside the guest room he was staying and
went towards the shower room to clean himself. Kahapon ay nagpagupit siya dahil
hindi naman siya marunong gumupit ng buhok. He started shaving himself and he's
done, his original handsome look came back. It's been awhile since he last saw his
face this handsome. Dahil sa tinamad siya noon na ayusin ang sarili at nawalan ng
gana, hinayaan na lang niya ang mga buhok sa kaniyang katawan na tumubo. Maging sa
kaniyang pang-ibabang katawan ay bumaba na rin ang mga buhok. And it's annoying as
hell. That's why he came to a decision to cut it now. Sinuot ni Lucas ang damit na
pinabili niya kay Vaughn at nang tapos na siya ay lumabas na siya ng bahay ng
lalaki at pumasok sa kaniyang kotse. He's going to where Hera and his daughter is.
Habang nag d-drive siya papunta sa destinasyon ng babae ay hindi niya mapigilang
kabahan. He never felt this nervous in his whole life. Ngayon lang talaga and it's
understandable since his position right now is really blurry. Lucas can already
imagine Hera's reaction if she ever saw her. But still, he's excited to see her
again. In the past years of being alone, he had been dreaming of meeting her again.
He wanted to see her, to hug her, to feel her presence. Because of it, he almost
loses his mind. Good thing Bryle's medicine helped him a lot. He was able to
overcome his disease and trauma because of it. Though it took three years, it was
still worth it. Nang makarating na si Lucas sa mismong address, pakiramdam ng
lalaki ay sasabog na ng kaniyang puso. Lumabas siya sa kaniyang kotse at kabado na
naglakad papunta sa may kalakihang bahay. Nang makalapit na siya roon kaagad na
nakita niya ang house number. It was 103. Kabado na napalunok na lang si Lucas at
sa nanginginig na kamay ay pinindot niya ang doorbell. Pero ang kaba na kaniyang
nararamdaman ay kaagad din na nawala nang matapos ang ilang pindot niya ay wala pa
ring sumasagot. Kumunot ang kaniyang noo at chineck ulit ang address na binigay ni
Vaughn. It was correct. Pinaglalaruan lang ba siya ng lalaki? Bakit walang
sumasagot– Before Lucas could even answer his own question, he suddenly felt a
presence behind him. "Who are you?" His heart pounded heavily as he slowly turned
around. Hera's confused face welcomed his gaze. But that expression suddenly
changed when she saw him. From a confused face to a scared expression. "W-what are
you doing here?" Hera asked in a trembling tone. Nanuyo ang lalamunan ni Lucas
habang nakatingin sa babae. That eyes of her who used to look back at him with love
are now filled with fear.

Chapter 45🍄

Hera's whole body trembled uncontrollably. The sight of Lucas, standing in front of
her brother's house is making her head spinned. Hindi niya inaakala na makikita
ulit ang lalaki na nagparamdam sa kaniya ng sakit at nagparanas sa kaniya ng hirap.
After all the years had passed, akala ni Hera ay patay na ito at hindi na
magpapakita pa, but why the heck is he here?
Nakatayo lang silang dalawa at magkaharap. Kahit na ilang metro lang naman ang layo
nila sa isa't isa, pakiramdam ni Hera ay nasa isang malayong lugar ang lalaki. Mag
aanim na taon na ang nakalipas mula noong huli niyang nakita si Lucas. Those years
were never been easy. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya magawang kalimutan ang
nakaraan. Kaya hindi nakakapagtaka kung nakakaramdam siya ng ganitong takot kay
Lucas.
What he did to her was unforgiving. She almost lost her daughter Chantal because of
him. Kahit na hindi pa rin siya nakaka-move on sa nakaraan, pinilit ni Hera na
magbulag bulagan para lang mabigyan ng masayang buhay ang kaniyang anak. She
thought after all those years, Lucas won't find her anymore. Well it's not like she
expected him too.
"I-I asked what are you doing here?" Kahit na ayaw ni Hera magpadala sa kaniyang
takot, hindi niya mapigilan ang sarili. The moment she saw Lucas again, all the
memories of him making her suffer resurfaced again into her mind. Nang makita niya
ulit ito, wala siyang ibang nararamdaman kung hindi ang takot at galit.
She's mad because of what he did but at the same time scared. What if he comes here
to get her daughter and abused her again? Hindi niya ata makakayanan iyon. Hanggang
ngayon ay hindi pa nga siya nakakalimot sa ginawa nito noon, dadagdagan pa ba nito?
Sinamaan ng tingin ni Hera ang nakatulalang si Lucas sa kaniya. Gusto niyang
sigawan ang lalaki. Hilain ang buhok nito at saktan ito kagaya ng ginawa nito sa
kaniya, but then, she can't. She just can't bring herself to hurt Lucas and she
doesn't know why at all.
Lucas were just staring back at her as if he still couldn't believe she was in
front of her. Ang ekspresyon ng mukha nito ay hindi niya maipaliwanag. Ilang taon
na ang nakalipas mula noong huli niya itong nakita at isa lang masasabi niya,
maliban sa nagbago ang mukha at atmospera ng lalaki, wala nang nagbago pa.
He may still have a shitty personality.
Hera told herself and what she probably thought was true. Baka ganoon pa rin ang
ugali ng lalaki. Baka nanakit pa rin ito at baka ay–
Natigilan si Hera nang sa gitna ng kaniyang pag-iisip ay nakaagaw ng pansin sa
kaniya ang pamilyar na jacket nito. Namilog ang mga mata niya nang maalala kung
saan iyon nakita.
It's the same jacket as the kidnapper wore that time!
"Y-you! A-ang kapal talaga ng mukha mo!" galit na bulyaw ni Hera at hindi na
napigilan ang sarili na sumabog sa kabila ng takot na kaniyang nararamdaman.
Napakislot si Lucas nang dahil sa kaniyang pag sigaw.
Akala ni Hera ay ngayon lang siya nakita ni Lucas dahil sa gulat sa mga mata nito
but then, hindi man lang niya napansin na ang lalaki pala noong isang araw na
muntik nang kidnapin si Chantal ay walang iba kung hindi si Lucas. Right now, she
couldn't help but feel glad knowing that Chantal wasn't here.
So he really did come here just to get Chantal. Hindi niya hahayaan na makuha nito
ang kaniyang anak. Ang kapal ng mukha nito para–
"H-hera..." She flinched when he called out her name. Mabilis na winaksi ni Hera
ang mga pamilyar na emosyon na bumalot sa kaniyang puso.
"C-can we talk?" he asked in a low voice. Kung sino sigurong tao ang nakakakilala
kay Lucas noon at makikita ang ugali nito ngayon ay matatawa na lang dahil sa
biglaang pagbabago ng ugali. Kahit na ilang taon na ang lumipas, hindi siya
naniniwala na nagbago na nga ito nang tuluyan.
After all, he was the man who made her suffer and almost killed her daughter. She
can't just trust his face right now.
"About what? W-we're already okay, w-why did you come h-here?" nabasag ang kaniyang
boses nang sabihin niya ang mga katagang iyon. Hindi mapigilan ang mga emosyon na
lumukob sa kaniyang puso. Takot, sakit, pagkamuhi at iba pang emosyon na hindi niya
mapangalanan. All those emotions were trapped inside her heart for how many years.
Ngayon lang niya napalabas ang mga emosyong iyon.
Lucas, wearing a wasted and broken expression open his mouth and immediately close
it. He looks guilty. Ang mukha nito ay nagsasabi na ayaw nito ng away at
pinagsisisihan na nito ang lahat. But then, was that five years already enough?
It's not. Sa loob ng limang taon, kahit kailan ay hindi niya nakita si Lucas para
humingi ng tawad.
Those five years, she healed herself without Lucas' apology. She healed herself
without anyone's help. And now bumalik ito para humingi ng tawad? Is he thinking
that letting her live without bothering her in those five years is already enough?
Is he thinking that she'll forgive him after all those years?
Kahit kailan ay hinding-hindi iyan mangyayari. If he really regretted it that
badly, then why didn't he chase her and only come back now when it's already too
late?
Mas lalong nanikip ang puso ni Hera nang makitang lumapit si Lucas sa kaniya at
tumigil sa kaniyang harap. She was supposed to stay away from him and run but then,
she can't. Hindi siya makagalaw. Nagkatitigan silang dalawa. There was something on
Lucas' eyes that she just can't tell. It was empty just like hers.
Now that he was so close, hindi mapigilan ni Ann pagmasdan ang kabuuan ng lalaki.
Malaki ang eyebags nito at medyo maitim. Although he looks fresh from the shower,
he still looks wretched. Pumayat din ito at hindi kagaya noon, mukhang wala ng pag-
asa pa si Lucas at parang gugustuhin na lang ang mamatay.
"I-i'm sorry..." he broke down and slowly kneeled in front of her. Mariin na
kinagat ni Hera ang kaniyang labi sa punto na nagdugo na iyon.
Gusto niyang tanungin ang lalaki pero hindi niya magawang ibuka ang kaniyang labi.
Sa totoo lang, sa kabila ng ginawang pananakit ni Lucas sa kaniya noon, hindi niya
pa rin mapigilan ang sarili na mahalin ito. If it weren't for her child, she would
have stay beside him kahit na sinasaktan na siya nito.
Ganoon niya ito kamahal. Kung hindi lang siguro siya buntis sa mga panahong
sinaktan siya nito, hindi siguro siya magagalit. The only reason why she's so mad
at him right now was because he takes to much time just to apologize. Alam ni Hera
na wala sa sarili si Lucas sa mga panahon na iyon at nasasaktan siya para sa
lalaki. But then why?
Bakit pa kailangan na hayaan siya nito mamuhay at magdusa ng ilang taon at ngayon
lang humingi ng tawad? Kung tutuusin, if he only apologized months later after she
ran away, she might have forgive him but it will still take time. Hindi siguro siya
maghihirap na palakihin ang kaniyang anak at hindi siguro siya nagdurusa sa sakit.
Instead of showing early, he choose to stay away for five or maybe how maybe how
many years. Hindi siya naniniwala na hindi siya mahanap ni Lucas dahil kung
tutuusin, kayang-kaya siyang hanapin nito ng isang araw lang but then, he choose to
not work himself.
Iyon ang mas lalong nagpapasakit, nagpapagalit at nagpapalito sa kaniya. It makes
her think na ang dahilan kung bakit hindi nagpakita si Lucas sa nakalipas na limang
taon ay dahil talagang sinadya nito ang ginawa nito sa kaniya noong mga panahong
iyon. Na nasa tamang pag-iisip ang lalaki kapag sinasaktan siya. Ayaw niyang
maniwala pero hindi nagpakita si Lucas sa kaniya.
It only means that he was aware yet he still makes her suffer. It hurts her so much
to the point that it breaks her down when she realizes it.
"Am... Am I too late?" walang buhay na tanong nito. Mas lalong dumiin ang kaniyang
pagkakakagat sa kaniyang labi. Hera can feel the blood slowly flowing down. Hindi
niya iyon pinansin at blangko lang na tinitigan ang lalaki na nakaluhod sa kaniyang
harap. Lucas was looking down on her feet and couldn't bring himself to look at
her.
"Yes... You're way too late." Napapikit si Hera sa sakit at tahimik na pinahiran
ang mainit na luha na tumulo sa kaniyang pisngi. Akala niya ay susuko si Lucas
matapos niyang sabihin iyon pero nagulat na lang siya nang yakapin ng lalaki ang
kaniyang bewang.
Nanigas ang kaniyang buong katawan na para bang na paralisa iyon. She didn't expect
him to move and hug her. She thought he'll give up since that's how he already is
from the start.
"Why did you come back? E-ever since I've realized you won't show up, binaon ko na
sa limot ang nararamdaman ko para sa 'yo. Ang sakit L-lucas, akala ko... h-hindi mo
ako hahayaan mag-isa. E-even though you're at f-fault, I'm still willing to
forgive. Pero huli na ang lahat. I-I can't forgive you a-anymore ang sakit-sakit
na. P-please..." she sobbed.
As much as she hated, feared and loved him, letting herself be free from all these
shackles should be her first priority. Sawang-sawa na siya na masaktan. She can't
let herself be broken because of this. Dahil alam niya kung sino ang mas lalong
masasaktan, ito ay ang kaniyang anak. Since she promised to give her daughter,
Chantal a happy and painless life, she must save herself first.
Lucas can only cry silently while watching Hera's figure slowly getting away from
him. Parang hinihiwa ang kaniyang puso habang nakatingin sa papalayong likod nito.
He comes here to ask for forgiveness but then, it became like this.
Pakiramdam niya ay isang pagkakamali ang magpunta rito. He shouldn't have come
here. While looking at her back, Lucas felt like he wouldn't see her again. That's
why he obviously can't let her go now...
Mabilis pa sa cheetah na tumayo si Lucas at sinundan si Hera. He can't let her go.
Especially now, he just can't let Hera go.
Gamit ang buong lakas, tumakbo si Lucas para maabutan ang babae. Hera was already
crossing the road. Nanlaki ang kaniyang mga mata kasabay nang paglakas nang pintig
ng kaniyang puso nang makarinig nanah malakas na busina ng kotse.
Napatingin si Lucas sa kalsada at doon, nakita niya ang isang truck na pagewang-
gewang. Halos mahulog ang kaniyang puso at kahit na alam ni Lucas na hindi niya
maabot si Hera, he still extended his arm as if reaching the woman.
Dumagundong ang malakas na tunog nang pagkakabangga ng kotse at ng katawan ni Hera.
Lucas can see on his eyes how Hera's body rolled on the road.
"Hera!" His heart clenched so painfully as he ran towards the woman he loved.
Mabilis na niyakap niya ang duguang katawan ni Hera. Nanginginig ang kaniyang buong
katawan. Sobrang ingay ng paligid at parang nagkakagulo na. Pero wala roon ang
kaniyang atensyon. He was looking at Hers who's lying lifelessly in front of him.
Dahan-dahan na itinaas niya ang kaniyang nanginginig na kamay at hinawakan ang
duguang mukha nito. Dahan-dahan ang kaniyang bawat galaw. Sa takot na baka mas lalo
niyang masaktan ang babae at sa takot na baka bigla na lang pumikit ang mga mata
nito.
That's the last thing he wanted and he can't afford seeing her being like that.
"H-hera... P-please baby don't close your eyes," he begged. Nagsimulang manubig ang
kaniyang mga mata. He never felt so hurt and scared before.
Ang mga mata ni Hera ay nakatitig sa kaniya. It was slowly closing in.
"I-i'm sorry..." she replied as she closed her eyes. Mas lalong nanginig ang buo
niyang katawan dahil doon. He hugged her so tight as he screamed the name of the
woman he loved.

Chapter 46🍄

"Ha... Damn it," hindi mapigilan ni Lucas ang mapamura na lang dahil sa bagay na
kaniyang napanaginipan. Tagaktak ang pawis sa kaniyang buong katawan habang
hinahabol ang kaniyang paghinga. Basang-basa ang kaniyang likod lalo na ang
kaniyang dibdib na hanggang ngayon ay taas baba pa rin dahil sa sobrang emosyon na
kasalukuyan na kaniyang nararamdaman. That dream... No, that nightmare almost
killed him through pain. Napasabunot na lang si Lucas sa kaniyang buhok at hindi
alam ang gagawin. Nanginginig pa rin ang kaniyang buong katawan lalo na ang
kaniyang basang mga kamay. His heart was pounding crazily inside his chest as if
it's going to come out through his mouth. Kahit na panaginip lamang iyon,
pakiramdam ni Lucas ay totoong-totoo na. Nagpakawala siya nang malalim na hininga
at pinakalma ang nagwawalang puso. Nang maramdaman ng lalaki na okay na ang
kaniyang pakiramdam, tumayo siya mula sa pagkakaupo sa kaniyang kama at pumasok sa
banyo. Doon, tumayo siya kaharap ng salamin at hinugasan ang mukha sa sink.
Pagkaraan ay tinapik-tapik niya ang mukha at tinitigan ang sarili sa salamin na
nasa kaniyang harap. His face right now is the worst. Maliban sa sobrang putla
no'n, ang kaniyang mukha ay para bang pinagsakluban siya ng langit at lupa.
Namumula rin ang kaniyang dalawang mata na para bang ilang oras na siyang umiiyak.
While staring at himself in front of the mirror, Lucas couldn't help but remembered
again what happened before he have this damn nightmare. Matapos siyang humingi ng
tawad sa harap ni Hera at lumuhod, tahimik lamang na tinalikuran siya ng babae.
Since he couldn't afford letting her go for who knows how many times already,
sinundan niya ito ay hinawakan ang braso para matigil ito sa paglalakad. Akala niya
ay hindi magsasalita si Hera dahil hindi naman ito nagsalita kanina, nagulat na
lang siya nang sigawan siya nito. "Let go of me!" galit na sigaw ni Hera sa kaniya.
Imbes na sundin ang kagustuhan ng babae, mas lalong humigpit ang kaniyang
pagkakapit sa braso nito. Dahan-dahan na binuksan niya ang nanginginig na labi para
magsalita. "N-no, I-I can't..." he replied while closing his eyes shut. He can't
look at her face. Ang mukha ng babae na ngayon ay puno na ng sakit at luha. Hindi
niya magawang tingnan iyon. Sa tuwing ginagawa niya, para siyang pinapatay sa
sakit. It also makes him remember his mistake in the past. Ang pagkakamali niya na
saktan ang babae para layuan siya nito. It was his mistake. Why did he ever think
of that anyway? Pinagsisihan na niya iyon. Ilang taon niyang sinisi ang sarili at
pinagdusa dahil sa kaniyang pagkakamali. Kung hindi lang siguro niya nakita si Hera
at ang kanilang anak, siguro ay pinaparusahan pa siguro niya ang sarili ngayon. But
then, he... "Damn you! Ang kapal talaga ng mukha! Ayaw na kitang makita pa Lucas.
Those five years were your chances, pero anong ginawa mo? Sinayang mo 'yon!" Hera
cried out. Mariin na kinagat ni Lucas ang kaniyang labi. Sa sobrang diin no'n ay
nagkasugat na iyon. Lucas wanted to tell Hera the truth. Na kaya siya hindi
nagpakita sa loob ng limang taon na iyon ay dahil sa naduduwag siya na harapin ulit
ito. Na busy siya sa pagsisi at paghihirap sa kaniyang sarili dahil sa kaniyang
ginawang pagkakamali. But then, how can he tell her that? He doesn't have the
courage to do so and all he could say was... "I-i'm sorry..." Kahit siguro ilang
I'm sorry pa ang kaniyang sasabihin, the fact that he let Hera suffered for five
years and for not showing early won't change anything. Kung nagpakita lang siguro
siya at kaagad na humingi ng tawad sa babae, siguro ay hindi umabot sa ganito ang
kanilang sitwasyon ngayon. "H-huli ka na Lucas... Huling-huli," after Hera said
those words out loud, she left him again for the second time. Pero hindi kagaya
noong una, iniwan siya ni Hera ngayon na may nadudurog na puso. What's happening
right now is not because of what he did in the past anymore. Ramdam niya na hindi
galit si Hera sa kaniyang ginawang pananakit no'n. Galit ito dahil hinayaan niya na
lumipas ang limang taon na wala siya sa tabi nito at hindi kaagad siya nagpakita.
He doesn't know what to do anymore. Blanko ang kaniyang isipan at walang ibang
maisip kung hindi ang sumuko na lang... Hinugasan ulit ni Lucas ang kaniyang mukha
gamita ng malamig na tubig para bumalik siya sa realidad. Hindi man lang niya
napansin na naaalala na naman niya ang nangyaring komprontasyon niya at ni Hera.
Bumalik ulit siya sa kaniyang kama at pabagsak na humiga roon. Using his arm, he
covered his eyes. Ramdam niya ang pagtulo ng kung anong likido sa kaniyang pisngi
pero hindi niya iyon pinansin. "I... I want to see you..." Morning came and Lucas
felt like he just woke up from hell. That short but felt so long slumber were
draining all his energy. Pagod at walang lakas ang kaniyang buong katawan nang siya
ay magising. Tiningnan niya ang wall clock para malaman kung anong oras na. Nang
makitang alas dyes na ng umaga, bumangon na si Lucas at nagpunta sa kaniyang banyo
para maligo. When he's done, he immediately comes down to eat. Nasa bahay pa rin
siya ng kaniyang kaibigan na si Vaughn. Though, siya lang mag-isa ngayon maliban sa
ilang kasambahay dahil umalis ang lalaki. Since he's planning to say here for who
knows how long, he'll be the temporary owner of this house. Pagkababa niya ay
nagulat siya nang may makitang dalawang chikiting na nakaupo sa upuan ng dining
table. Napansin siguro ng dalawang bata ang kaniyang presensya kaya napatigil ang
mga ito sa kanilang ginagawa at napatingin sa kaniya. "Good morning Tito Kurt!"
masayang bati ni Adelina, anak na babae ng kaniyang kaibigan na si Bryle. "Morning,
Tito Kurt," walang tingin-tingin naman na bati ng kakambal ni Adelina na si
Archibald. Pitong taong gulang na ang dalawa at kamukhang-kamukha talaga ng dalawa
ang kaniyang kaibigan at ang asawa nitong si Narine. "What are you guys doing
here?" nakakunot noong tanong ni Lucas at naglakad papalapit sa dalawa. Umupo siya
sa harapan ng mga ito at seryosong tinitigan. He hasn't seen the twins for who
knows how many months now. Ninong siya ng mga ito at medyo close rin sa kaniya.
"Dad told us to visit you here since he said you'll be lonely!" masiglang wika ni
Adelina at uminom ng gatas. Napabuntong hininga na lang si Lucas at napahilot sa
kaniyang sentido. There's no way that's the reason why the twins are here. Kilala
niya ang kaibigan at isa lang ang rason kung bakit nandito ang dalawang anak nito
ngayon. Gustong masulo ni Bryle si Nadine kaya sa kaniya iniwan ang dalawang anak
nito. Pero dahil nandito na ang dalawang bata, wala na siyang magagawa pa. "You
two, eat well and stop whatever you're doing." Sabay na tumango ang kambal at
kaagad na sinunod ang kaniyang sinabi. Kumain na rin si Lucas at pagkatapos no'n,
nakipaglaro sa dalawang bata. Bandang alas tres, kung saan tulog na ang dalawa siya
nagpasiya na umalis. Sumakay na agad siya sa kaniyang mamahaling kotse at
pinaharurot iyon. And just like the first time he came here, his heart was running
wild inside its cage. Hindi iyon mapakali kahit na anong pagpapakalma niya.
Hanggang sa naisipan na lang ni Lucas na hayaan na lang ang kaniyang puso. Hindi
rin naman din kasi iyon titigil kahit na anong gawin niya. Him, being nervous in
this situation is normal. Kaagad na nawala ang kaniyang atensyon sa kaniyang puso
nang bigla na lang kumulog ng malakas habang siya ay nag d-drive. Nang tingnan niya
ang kalangitan mula sa loob ng kaniyang kotse, madilim iyon at parang uulan na.
Pero kahit ganoon ay hindi siya huminto sa pag drive at nagpatuloy sa pagmamaneho
papunta sa kinaroroonan ni Hera. Bago pa man siya umalis ay pinigilan siya ng
dalawang bata dahil nga ay may bagyo raw but he doesn't care at all. Nagpatuloy pa
rin siya sa pag-alis. At hindi kagaya noon, medyo matagal bago siya nakarating
dahil medyo traffic ang daan. Kabado na pinarking niya ang kaniyang kotse sa gilid
ng daan at bumaba. With a nervous and anxious heart, Lucas began walking towards
the house in front of him. Mas grabe at ang kaba na kaniyang nararamdaman ngayon
hindi kagaya kahapon. Right now, para nang sasabog ang kaniyang puso sa loob. It's
painful but he can't do anything to stop it. Huminto siya sa harap ng gate ng bahay
at pinindot ang doorbell na nasa gilid. After how many bell, no one still answered.
Well, he already expected that though. Dahil sa nangyari kahapon, sigurado siya na
hindi siya haharapin ni Hera. Pero kahit ganoon ay hindi siya sumuko. He plans on
pressing this doorbell for how many times as long as Hera comes out. May pakiramdam
siya na nasa loob lang ang babae at hindi siya pagbubuksan. But then, he'll made
her do it for him. Nagpatuloy siya sa pagpindot ng doorbell hanggang sa makakaya
niya. He even lost count of how many times did he pressed that thing already. May
pakiramdam siya na baka masisira na iyon but he doesn't care. Hera was still not
showing up. His actions right now might be annoying but he can't just give up on
Hera. That will the last thing he'll do. Kaya hangga't may pag-asa siya na
nararamdaman sa kaniyang puso, na kahit na ang pag-asang iyon ay walang
kasiguruhan, he will hold and fight on that hope until he doesn't have anything
left on him. Hindi na mabilang ni Lucas kung nakailang pindot na ba siya. Hanggang
sa umulan na lang nang malakas, wala pa ring Hera ang nagbubukas sa kaniya. Pero
hindi siya sumuko. He's determined to win her back again. He'll endure anything
even if that's– "Umalis na ang mga nakatira diyan." Ang katiting na pag-asa sa
kaniyang puso ay parang isang bula na naglaho nang may lumapit sa kaniya ng isang
matanda at sinabi ang mga katagang iyon. The old woman was holding an umbrella and
was looking at him with pity eyes. Nilunok ni Lucas ang bumabara sa kaniyang
lalamunan. And with his trembling lips, he spoke. "P-po?" The old woman sighed
again. "Kanina pa kita pinagmamasdan, at naawa na ako sa
'yo hijo. Kahit na ilang pindot mo pa diyan sa doorbell, walang magbubukas sa 'yo.
Kaninang umaga pa umalis ang mga nakatira diyan," nagawang wika ng matanda sa
kaniya at bago ito umalis, binigyan siya nito ng tingin na hindi niya maipaliwanag.
Blangko na napatitig na lang si Lucas sa kaniyang basang sapatos. Ramdam na ramdam
niya ang mabigat na pagbagsak ng mga patak ng ulan sa kaniyang ulo pero wala siyang
nararamdaman. Sa sobrang sakit ng kaniyang puso dahil sa nalaman, parang naging
manhid na ang kaniyang buong katawan. His mind was also blank and he couldn't think
of anything. Hindi man lang namalayan ni Lucas na tumutulo na pala ang mga luha
galing sa kaniyang mga mata. And because of the rain and pain he felt, he didn't
felt anything. He was just staring down blankly as if he finally loses his will to
live. That one, empty hope he has been holding for how many years was finally
carried away. But in the midst of him breaking down... "Lucas?" That voice who once
saved him from despair, saved him again for the second time. Dahan-dahan na itinaas
ni Lucas ang nakayukong ulo, and there he found Hera, holding an umbrella while
looking at him with a surprised expression. Her expression were telling him as if
she didn't expect him to come back after she told him to leave yesterday. Walang
sali-salitang tinakbo ni Lucas ang kanilang pagitan at mahigpit itong niyakap. "H-
hey, what the–" "Please, just this once Hera..." he pleaded. His voice was so weak
and lifeless. Naramdaman niyang natigilan ito at nagdadalawang isip kung hahayaan
ba siya, but then, she didn't push him. "Alright…" Napangiti na lang si Lucas
kasabay ng pagdilim ng kaniyang paningin.

Chapter 47🍄

Gulong-gulo ang isipan ni Hera habang nakatingin kay Lucas na walang malay. Maputla
ang buong mukha nito at mainit, lalo na ang noo nito na para bang sinindihan.
Nakahiga ang lalaki ngayon sa kaniyang couch dito sa bahay ng kaniyang kapatid na
si Nathan. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit niya tinulungan ang tao na
ito. She was supposed to abandon him just like how he abandoned her but then,
herself just acted on its own. Sa kalagitnaan nang pag yakap ni Lucas sa kaniya,
bigla na lang itong nawalan ng malay sa gitna ng ulan pa talaga. At dahil mabigat
ang lalaki at maliit siya na babae, nahirapan siya na dalhin ang lalaki papasok sa
loob ng bahay. At dahil sobrang lakas ng ulan, sila tuloy dalawa ang basa ngayon.
"Ha... Now what should I do?" namomroblema niyang tanong sa kaniyang sarili at
sinamaan ng tingin ang walang malay na si Lucas. They're both wet now and she
doesn't know what to do with Lucas. Tumalikod na lang siya at nagpunta sa kaniyang
silid para magbihis. Parang mamatay na siya sa sobrang ginaw. Iniwan niya ang
walang malay na si Lucas at pagkabalik niya ay may dala na siyang damit para sa
lalaki. It's her brother's clothes. Medyo mas malaki ang katawan ni Lucas kumpara
sa kaniyang kapatid. Mabuti na lang talaga at mahilig sa maluwag na damit si
Nathan. Tinitigan ni Hera ang lalaki. Medyo natuyo na ang damit nito. Basa pa rin
ang buhok at nanginginig na ang katawan. Partikular na ang maputlang labi nito.
Walang naging choice si Hera kung hindi ang lumuhod sa tabi ni Lucas. Napalunok
siya at itinaas ang nanginginig na kamay. Hindi niya alam pero bigla na lang nag-
init ang kaniyang pakiramdam. It's not only her feeling but also her cheeks. It's
starting to get hot. Her heart was pounding so loud to the point na tuluyan na nga
niyang hindi narinig pa ang malakas na pagpatak ng ulan sa bubong ng bahay. All she
could her was the sound of her beating heart. Pinahid ni Hera ang pawis na tumulo
sa kaniyang sentido at pinakalma ang sarili. "O-okay, calm down. I-it's not like
it's my first time seeing Lucas' b-body..." she mumbled nervously to herself.
Tumango-tango si Hera at nilakasan ang loob. Itinaas niya muli ang kaniyang
nanginginig na mga palad. Her palms were cold and sweating. Hindi niya alam kung
bakit ninirbyos siya nang ganito. Hindi naman ito ang pinaka unang beses na nakita
niya ang katawan ni Lucas. Sa totoo pa nga ay nahawakan at natikman na niya ang
lalaki pero iwan niya ba. Parang bumalik siya sa dati kung saan ay hindi pa siya
sanay na makita ang katawan nito. Hera couldn't help but purses her lips up. Normal
naman siguro na ganito ang kaniyang maging reaksyon. It's been what? Five years
already? Sa loob ng limang taon na iyon, wala siyang kahit ni isang lalaki na
inentertain. "Y-yeah, it's normal..." she said to herself again and started her
move. Hinawakan niya ang jacket ng lalaki at binaba ang zipper no'n. Lucas' black
shirt welcomed her gaze. Hindi kagaya ng basang jacket nito, tuyo ang suot nitong
panloob. All Hera could do is to let out a sigh of relief. Parang aatakihin siya sa
puso kanina. Just thinking about undressing the unconscious Lucas, it makes her
head dizzy. Mabuti na lang talaga at may damit ito. Pero ang kaligayahan na
kaniyang nararamdaman ay kaagad din na naglaho nang maalis na niya nang tuluyan ang
jacket sa katawan ni Lucas. Basang-basa pala ang panluod nito. Lalo na sa likod.
Inis na napakamot na lang si Hera sa kaniyang ulo. Ang kaninang emosyon at nerbyos
ay bumalik na naman sa kaniyang katawan. Walang naging choice si Hera kung hindi
lumunok nang lumunok habang itinataas ang itim na damit ni Lucas. Mas lalong nanuyo
ang kaniyang lalamunan nang maalis na niya iyon. Good thing Lucas is unconditional
right now. Kung nakikita siguro ng lalaki ang kaniyang pulang mukha ngayon na
kasing pula ng kamatis ay baka namatay na siya sa hiya. Pinahid ni Hera ang
tumulong pawis sa kaniyang noo at mas binilisan ang ginawa. Nang sa wakas ay
natapos na siya, pagod na napasalampak na lang siya sa sahig. It was a bit easy
changing Lucas' upper clothes pero pagdating sa ibaba ay halos mawala na siya sa
kaniyang sarili. It was so difficult! Nakapikit siya habang bumababa ang pang-
ibabang suot nito ay sinisigurado talaga na hindi niya masasagi ang nakabukol sa
gitna ng mga hita nito. Nang matapos na siya ay tumayo na si Hera ay nagpunta sa
kaniyang silid para kumuha ng kumot. Kinumutan niya ang walang malay pa rin na si
Lucas at nilagyan ng basang bimpo ang noo nito. While taking care of him, Hera
couldn't help but reminiscing the past. If only faith was on their side, both of
them wouldn't have suffered like this. She still loves Lucas but forgiving him
wasn't easy you know? She's willing to give him another chance if he'll just tell
her the truth why he suddenly changed... Sa mga sandaling iyon, pinili ni Hera na
alagaan si Lucas kahit na gustong-gusto nang magpahinga ng kaniyang katawan.
Inalagaan niya ang lalaki at nag-isip nang kung ano-ano hanggang sa bumaba ang
temperatura ng katawan nito. Tumayo mula sa pagkakaupo si Hera matapos niyang e
check ang init sa katawan nito. Hindi kagaya kanina na sobrang init ng lalaki,
ngayon ay medyo okay na at hindi na nakakapaso. After how many hours of taking care
of him, she's finally able to rest. Hera let out a long yawn and stretch her
muscles. Medyo nanubig ang kaniyang mga mata dahil sa ginawang paghikab. She can
also feel her body slowly losing its energy to move. Kaya bago pa man siya bigla na
lang mag blackout dito sa sala, napagpasiyahan ni Hera na magpunta sa kaniyang
silid. But before she could do that, a warm hand suddenly wrapped around her wrist.
"H-hera..." it was low and really weak voice. Napalunok si Hera nang paulit-ulit at
dahan-dahan na humarap ulit kay Lucas. Gising na ang lalaki. His eyes were still
half close but he's definitely conscious and wide awake. Tinatagan ni Hera ang
kaniyang puso at nagsalita. "Y-you suddenly lost consciousness earlier. You need to
stay here for the whole night since it was still raining outside," she said
casually and stared at him. Walang naging reaksyon ang mukha ni Lucas sa kaniyang
sinabi. Blangko pa rin iyon. Imbes na magsalita ay hinigpitan lang nito ang
pagkakahawak sa kaniya. "After this... Will you throw me away again?" Napatikom
siya ng kaniyang labi at hindi alam ang isasagot. Kalahati sa kaniya ay gusto nang
makipag-isa kay Lucas at pag-usapan ang lahat pero may parte rin sa kaniya na
natatakot. He's sick right? What if his sickness got into him again? Will he beat
her again too? Nang hindi magsalita si Hera, napagpasiyahan ni Lucas na bumangon.
Kahit na sobrang bigat ng kaniyang katawan at masakit ang kaniyang ulo na para bang
pinupukpok iyon, tiniis lahat ng lalaki ang nararamdaman at umupo sa couch na. Hera
was still standing in front of him kaya hinila niya ang babae paupo sa kaniyang
tabi. Bubulyawan na sana siya ni Hera pero mabilis na pinutol niya ang babae. "Can…
Can I tell you something?" he asked, still feeling lifeless. "H-huh?" "The reason
why I suddenly left you after we went to your father's grave. I know it's already
too late but…" I felt like I needed to tell it to you… Lucas continued inside his
mind. Between the two of them, Lucas knows too well that Hera deserves to know the
truth. Hindi niya alam kung bakit bigla na lang niyang naisipan na sabihin iyon sa
babae. Hindi niya mahanap ang sagot. Hera became silent. Kinuha ni Lucas ang
pagkakataon na iyon para e kuwento kay Hera ang lahat. At habang siya ay nag k-
kuwento ramdam na ramdam niya ang sakit sa kaniyang puso. But then seeing how Hera
cried, he couldn't help but feel comfort and love for the first time after five
years. "W-why are you telling me this now?! You could have told me earlier!" galit
na sigaw ni Hera sa kaniya at pinagsusuntok ang kaniyang dibdib. Malungkot na
napangiti na lang si Lucas. He honestly didn't expect her to react this way. He
thought Hera might not care if he told her the truth, but her reaction was actually
opposite to what he had expected. "I'm sorry…" Mas lalo lang nagalit si Hera sa
sinabi ni Lucas at mas pinagsusuntok ang matigas na dibdib nito. Hindi ininda ni
Hera ang sakit sa kaniyang mga kamao. Galit na galit siya ngayon. Hindi niya alam
kung ano ang mararamdaman. "I can deal with you punching me like this but you need
to stop now Hera, you're hurting yourself." Hinuli ni Lucas ang kaniyang kamay at
hinila siya para sa isang mahigpit na yakap. Hindi na nag matigas pa si Hera at
niyakap nang mahigpit ang lalaki. Her heart is shaking painfully for him.
Nasasaktan siya. All her life, she has been questioning him. Now, she couldn't help
but regret. Ganoon ang kanilang posisyon hanggang sa kumalma ang puso nilang
dalawa. Nakasandal ang ulo ni Hera sa matigas na dibdib ni Lucas. After he told her
everything, pakiramdam ni Hera ay bumalik sila sa dati, but still… "I'll win you
back again…" Lucas murmured and slowly kissed the top of her hair. Nagsimulang
uminit ang kaniyang pisngi dahil doon. "Don't be mistaken, I didn't forgive you
yet…" namumula ang pisngi na wika ni Hera pagkatapos nilang mag-usap ni Lucas.
Sumilay ang isang ngiti na ilang taon na niyang hindi nakita sa guwapong mukha ni
Lucas. Mas lalong kinilig ang kaniyang puso dahil doon kaya hindi niya napigilan
ang sarili at binaon ang ulo sa matigas na dibdib nito para itago ang namumulang
mukha. "I know… I'll wait, Hera." Hera could only pursed her lips up. She really
can feel that Lucas was being sincere here. Ramdam na ramdam niya talaga na
pinagsisihan ng lalaki ang ginawa nitong pananakit sa kaniya. Tao lang din si Lucas
at kung sino mang tao siguro ang nasa sitwasyon nito noon, siguro ay madadala rin
ang taong iyon sa galit. But what's important here is that they both decided to
move forward. Although, may parte pa rin sa kaniya na hindi pa kayang tanggapin si
Lucas at hindi magawang ibukas ulit ang sarili
sa lalaki, alam ni Hera na darating ang araw na tuluyan na niyang mapapatawad ang
lalaki. After all, the two of them were just victims of abuse and harassment from
the people they both considered as their family. Though their circumstances were
different, the pain and sufferings are partly the same. Totoo nga siguro ang sabi
nila. Na walang ibang makakaintindi sa 'yo kung hindi ang tao lang na may katulad
na karanasan sa buhay ng sa'yo. Sa gabing iyon ay sa iisang silid sila ni Lucas
natulog. Pero syempre ay hindi niya katabi ang lalaki. She still trembles
everything the thought of her and Lucas sharing the same bed crossed her mind.
Naalala niya ang nangyari noon. Lucas noticed that she's trembling kaya ito na ang
lumayo at sa sahig matutulog. "S-sigurado ka ba na diyan ka lang?" nakangiwi niyang
tanong kay Lucas. Tumango lang ang lalaki sa kaniya at kinumutan ang sarili. Hera
could only let out a sigh. Kahit na hindi naman siya nagsalita kanina, parang alam
na ni Lucas na hindi siya komportable. It is as if he reads her mind without her
telling a single word. Ito na ang bumaba. Nanahimik ulit ang buong silid at ang
paghinga lang ng isa't-isa ang kanilang naririnig. Kanina pa tumigil ang ulan kaya
natahimik ulit ang buong lugar. Dahil sa katahimikan, ang kaninang antok na
kaniyang nararamdaman ay bumalik. Naging mabigat ang talukap ng kaniyang mga mata.
Before Hera closes her eyes, a thought suddenly crosses her mind. Now that
everything has been solved, si Chantal na lang. Hindi niya alam kung paano
ipapakilala si Lucas sa anak. Dinala ni Hera ang problemang iyon sa kaniyang
pagtulog. Kinaumagahan, nagising siya dahil sa mahinang hagikgik. Napamulat siya ng
kaniyang mga mata at napatangin sa kung saan nanggaling ang mahinang tawa na iyon.
Her heart pounded because of the sight that welcomed her. Lucas was still laying
down on the floor with her daughter, Chantal above him. Naglalaro ang dalawa at
nagtatawanan. Napaawang na lang ang kaniyang labi at hindi alam ang magiging
reaksyon. Those two, just when did they become so close?

Chapter 48🍄

"Hmm..." Lucas couldn't help but groaned softly when he felt like someone was
pulling his cheeks in a violent way. Dahan-dahan na minulat niya ang kaniyang
mabigat na mga mata. Kahit na uminom na siya ng gamot kagabi, hindi pa rin siya
tuluyan na gumaling at medyo masakit pa ang ulo. Pero mabuti na rin na ganito kaysa
naman sa sobrang init ng kaniyang katawan. "Ah, you're awake." Muntik na siyang
atakihin sa puso nang pagkamulat niya ng kaniyang mga mata ay may isang maliit na
tao ang sumalubong sa kaniyang paningin. Nakaupo ito sa kaniyang katawan at titig
na titig sa kaniya. Na para bang inoobserbahan nito ang kaniyang mukha. Nang
makilala ni Lucas kung sino ang taong ito na nasa kaniyang katawan, kaagad na
pinakalma niya ang kaniyang sarili. Taas baba ang kaniyang dibdib at sobrang lakas
nang pagtibok ng kaniyang puso. Ang kaninang inaantok pa niyang katawan ay biglang
nabuhayan dahil doon. After how many years, ngayon lang ulit siya nagulat nang
ganito. At ang dadalhin ay hindi lang basta-bastang tao. It was his daughter,
staring darkly at him as if she finds him unpleasant. "Who are you? Chantal haven't
seen you before," masungit na wika ng limang taon gulang na batang babae sa kaniya.
Napangiwi na lang si Lucas dahil sa ekspresyon ng anak. Her expression doesn't look
friendly at all. Does she find him unpleasant? Kaya pala grabe na lang ito makahila
sa kaniyang pisngi na nagpagising sa kaniya. His cheeks were still throbbing. So
her name is Chantal and it wasn't Luciana? Tinitigan ni Lucas ang anak. Hindi niya
alam kung bakit nandito ito. Mukhang alas singko pa ng umaga. Wala naman sinabi si
Hera tungkol kay Chantal kagabi. Sila lang din naman dalawa ni Hera kaya ang nasa
isip niya ay wala ito. But then, their daughter was here. So close to him. Hindi
mapaliwanag ni Lucas ang kakaibang emosyon na bumalot sa kaniyang puso. Kung
inoobserbahan niya ang anak, ganoon din ito. They look really so much like each
other. Pero ang kaibahan lang ay mukhang masungit ang kanilang anak na babae. Her
cute chubby cheeks were so red and she was pouting, as if she's trying to hold
something. Naiilang na si Lucas sa mga titig nito kaya magsasalita na sana siya
pero mabilis na pinutol siya nito. "You have the same face as Chantal. I hated it!"
Parang sumabog na ang kinikimkim nito at sinabi na sa kaniya. Napaawang na lang ang
labi ni Lucas. "M-mom told Chantal that I'm unique! B-but…" Hindi mapigilang
mataranta ni Lucas at napabangon nang magsimulang umiyak si Chantal. Kaagad na
hinawakan niya ang maliit na mukha nito at pinahid ang walang humpay na pagtulo ng
masasaganang luha sa pisngi nito. "H-hush now, we don't have the same face." Kahit
na ayaw sabihin iyon ni Lucas ay napilitan na lang siya. Does their daughter really
dislike having the same face as his? Somehow, hindi niya tuloy mapigilang masaktan
at gustong magmukmok, pero dahil matanda na siya, hindi na bagay iyon sa kaniya.
Kung ano-ano lang ang sinabi ni Lucas kay Chantal para lang tumahimik ito. Nang
balingan pa kasi niya ang kama, tulog pa si Hera. At dahil palaging naiiwan ang
kambal na anak ng kaniyang kaibigan sa kaniya, hindi na ito ang unang beses na
nagpatahan siya ng bata. "Y-you're lying mister! Mom will be mad!" segunda naman ng
kaniyang anak at medyo napalakas pa ang boses. Mas lalo tuloy siyang nataranta
dahil doon. Paano na lang kung nagising bigla si Hera at maabutan na ganito ang
kanilang sitwasyon? Baka ay hindi na nga siya mapatawad ng babae. Mabilis na
tiningnan ni Lucas ang natutulog na si Hera at nang makitang hindi ito nagising,
napabuntong hininga na lang siya. Noong nagpapatahan siya sa kambal na anak ng
kaniyang kaibigan, he never find it hard but right now, calming his own daughter is
so hard. "O-okay, C-chantal will believe what you said…" mahinang wika ng kanilang
anak at tumigil na sa pag-iyak. Napangiti na lang si Lucas at pabagsak na humiga.
After how many minutes of trying to stop his own daughter from crying, she finally
stops. Kung ano-ano lang ang kaniyang sinabi. Hindi nga siya makapaniwala na
napaniwala niya ito. Pakiramdam ni Lucas ay nawalan siya ng sampung taong lifespan
dahil sa sariling anak. "What's your name, mister?" Napatingin si Lucas sa anak
nang tanungin siya nito. Nakatingin din ang limang taong gulang niyang anak sa
kaniya na may kakaibang kislap sa mga mata nito. Chantal has the same face as if
but her eyes were the same as Hera. Hindi namana ng kaniyang anak ang kaniyang
berdeng mga mata. But it's fine for him though. Their unique deep set of green eyes
are the trademark of Whitfield. Anyone, especially first-born is normally born with
green eyes. Mukhang hindi iyon nakuha ng kaniyang anak, but still. Hindi naman din
iyon kawalan para sa kaniya. Ever since he first saw Chantal, he already loves her
and accepted her for who she is. "I'm Lucas…" pagpapakilala niya sa kaniyang sarili
sa anak. Lucas doesn't know why but he felt something ticklish inside his heart.
Hindi niya rin magawang tawaging kilig o kaligayahan iyon dahil kakaiba iyon sa
kaniyang pakiramdam. Ngumiti nang malapad si Chantal. Ang mukha nito ay parang
anghel na bagong silang lang. Hindi kagaya kanina na sobrang sungit ng ekspresyon
nito, ngayon ay parang hindi na makabasag pinggan sa sobrang bait at inosente. "And
I'm Luciania Chantal. Isn't my name pretty?" she asked giggling. Lucas couldn't
help but grin and nodded his head. Sumasang-ayon sa sinabi ng kaniyang anak.
"Indeed, it's pretty just like the owner," he replied, smiling softly. He never
really smiled so softly like this towards other people. Kay Hera lang at kay
Chantal. He guess, this soft personality of him is only exclusively for Hera and
their daughter only. After what he said, Chantal looks like she was taken aback.
She then puffed up her cheeks. Mas lalong naaliw si Lucas habang nakatitig sa mukha
ng anak. Para na itong isang pufferfish dahil sa nakalubong pisngi nito. Gusto
niyang kurutin iyon pero pinipigilan niya ang sarili. Nag-iwas ng tingin si Chantal
sa kaniya. "Mister looks handsome…" Nanlaki ang mga mata ni Lucas at mas lalong
naaliw dahil sa narinig. "Really?" he asked, amused. Kitang-kita ni Lucas kung
paano namula ang matabang pisngi ni Chantal. Lucas already knows that he's handsome
but hearing it directly at the mouth of his own daughter still hits different.
"Yes…" Lucas could only laughed after hearing his daughters shy response. Hindi na
niya napigilan ang sarili at nanggigigil na pinisil ang magkabilang pisngi nito.
Mahina lang dahil baka ay masaktan niya ang anak. "O-ouch, ish hursh mishter."
Binitawan ni Lucas ang pisngi ng anak at natatawang napailing-iling na lang. His
daughter was so cute to the point that his heart couldn't help but throbbed. May
ganito ka cute ba talaga na bata ang nabubuhay? Sa tingin niya ay ang anak lang
nila ni Hera ang pinaka cute sa buong mundo. Lucas and his daughter talks about
different things. More like, tinatanong lang siya nang kung ano-ano nang kaniyang
anak. She seems curious about him and so, he replied to her every question with a
smile. Hanggang sa sabay sila ni Chantal natigilan nang marinig ang boses ni Hera.
"C-chantal, baby? H-how are you here already?" nauutal na tanong ng kagigising lang
na si Hera. Namimilog ang mga mata nito at sobrang gulo ng buhok. But nevertheless,
she was still as stunning as ever. "Momma!" Chantal exclaimed and immediately get
off from Lucas. Umakyat ito sa kama at mahigpit na niyakap siya. "Chantal misses
you so much!" Niyakap ni Hera pabalik ang anak at napatingin kay Lucas na nasa
ibaba. Nakatingin din pala ang lalaki sa kanila at may kakaibang kislap sa mga
mata. "Momma misses you too. Did you come back here with your papa?" Nang dahil sa
huling salita na kaniyang sinabi, nakita niyang nawala ang kislat sa mga mata ni
Lucas at naging blangko ang buong mukha. Hera wanted to immediately explain. Ayaw
niyang may maisip na iba si Lucas pero dahil may kailangan pa siyang itanong sa
anak, hindi na muna niya iyon pinansin. "Yes! Papa said to Chantal that we must go
home because you're alone, that's why we are here!" pag k-kuwento nito. Tumango-
tango lang si Hera. Wala namang text or tawag ang kaniyang kapatid. Mukhang gusto
pa ata siyang supresahin ng dalawa. May gusto pa sa nang itanong si Hera sa anak
pero nang maramdaman ang mga titig ni Lucas ay napatigil siya. "A-ah, si N-nathan
ang tinutukoy niyang papa…" Kahit na wala namang sinabi si Lucas, pakiramdam ni
Hera ay dapat na magpaliwanag siya. Ang madilim na mukha ni Lucas ay kaagad na
lumiwanag dahil sa kaniyang sinabi. Hera could only let out a sigh of relief
because of it. "By the way mommy, why is mister in your room?" Both Hera and Lucas
turn stiff after hearing Chantal's words. Napaawang ang labi ni Lucas habang siya
ay nataranta na. Humiwalay siya sa anak at napatingin kay Lucas bago sinagot ang
tanong nito sa nauutal na boses. "A-ah, that's…" Hindi mahanap ni Hera kung ano ang
isasagot sa anak. Chantal was looking both at her and Lucas with curious and
innocent eyes. Napakagat na lang si Hera ng kaniyang labi. She doesn't have any
idea of how to introduce Lucas to Chantal! In the past years, Chantal has never
looked for her father. At hindi niya rin alam kung bakit. Chantal is a bright kid
compared to kids her age. Nagtaka nga siya noon pero hindi na lang niya pinansin
dahil mas okay na rin iyon na hindi nag hanap si Chantal ng papa. She didn't
realize it before but right now, it's actually troublesome. "Is he my father?"
Matalinong bata si Chantal, at alam niya iyon pero sa ganitong sitwasyon, hindi
niya naisip na maiisip iyon ng anak. Chantal is still five years old. Kahit sino
sigurong magulang ay magugulat. "Yes, he is…" malamyos pero kabado ang boses na
sagot ni Hera. Hindi nagsalita si Chantal. Imbes ay gumalaw ito ay nagtago sa
kaniyang likod. She can feel her daughter's hand grip on her nightdress. "Chantal?"
she called her name,
confused at her actions. "Chantal's shy, mommy…" Mas lalong kumunot ang noo dahil
doon. Tatanong na sana kung bakit nang ilapit ng anak ang bibig nito sa kaniyang
tainga. "Chantal shouted at him earlier…" Nanlaki ang mga mata ni Hera kasabay nang
mas lalong pagpula ng buong mukha ng kaniyang anak. Niyakap siya nito at binaon ang
mukha sa kaniyang likod para hindi niya makita ang mukha nito. Hindi napigilan ni
Hera ang sarili at tumawa nang malakas. Si Lucas, na kanina pa tahimik ay umupo sa
kama katabi nila. "What did she say?" kuryusong tanong ng lalaki. Ngumiti si Hera.
"She said she's shy since she shouted at you earlier." Natigilan si Lucas pagkaraan
ay natawa rin ito. Tumagal iyon ng ilang minuto hanggang sa napagpasiyahan ni Hera
na iwanan muna ang dalawa para mag-usap. Pumasok siya sa banyo ng silid at
naghilamos. On the other hand, Lucas and Chantal was looking at each other. Para
bang nasa isang staring contest silang dalawa. No one was backing out. Kung kanina
ay nahihiya si Chantal, ngayon ay palaban na. Naiilang na napakamot na lang si
Lucas sa kaniyang sentido. "I-i'm sorry for showing up late," Hera heard Lucas
apologized sincerely. Nakatayo siya ngayon sa likod ng nakasarang pinto. Wala naman
talaga siyang plano na makinig sa usapan ng mag-ama pero hindi niya napigilan ang
sarili. "It's fine, daddy…" Hera couldn't help but feel amazed because of her
daughter's fighting spirit. Parang wala lang talaga sa anak na ngayon lang
nagpakita si Lucas. Hera continued to listen more. "Don't leave us again daddy…
Chantal doesn't want mommy to cry again during the night." Nagulantang si Hera
dahil sa narinig. Para siyang natuklaw ng ahas at hindi makagalaw. Just what did
she hear? "Chantal didn't look for you in the past because it will only hurt
mommy…" her daughter continued and as Chantal speak, pakiramdam ni Hera ay unti-
unting nadudurog ang kaniyang puso. Hanggang sa hindi na niya nakayanan at napaiyak
na lang siya. Kaya pala hindi ito naghanap noon… Chantal, her daughter, just what
did she do to deserve a daughter like her? In the whole time that Lucas and Chantal
was having a conversation, Hera was feeling different emotions the whole time.
Hanggang sa natapos ang dalawa at lumabas na siya, hindi pa rin tapos ang dalawa.
Hinayaan lang niya ang mga ito dahil ramdam niya na excited at masaya si Lucas at
Chantal. Lumabas na lang si Hera at kinausap ang kaniyang kapatid na si Nathan.
"Daddy, look at these people. They are looking at us," Chantal giggled. Kasalukuyan
na gumagala sila ngayon. Nasa gitna nila ni Lucas si Chantal. Nakahawak sa kanilang
kamay. Hera smiled at her daughter. "It's because you're beautiful, baby." Nag
ningning ang mga mata ni Chantal matapos marinig ang kaniyang sinabi. "Hehe,
mommy's even more beautiful!" Lucas, who was listening to the whole conversation
butted in. "Both of you are beautiful in my eyes." Napatitig na lang si Hera kay
Lucas. Alam ni Hera na sobrang corny no'n pero hindi niya pa rin mapigilan na
kiligin. "B-bolero." Natawa si Lucas nang mautal siya. "I'm not, I'm just telling
the truth Hera…" Lucas' golden orbs glistened. Hera felt like she was captivated by
his green eyes. Mabilis na nag-iwas siya ng tingin kay Lucas. It's been a week
already yet Hera felt like it's already a year. Nagkaayos na sila ni Lucas pero
syempre, hindi pa rin sila bumabalik sa dati. She still felt scared of him and
doubt him a bit but she knows it will fade in the future. Hindi lang talaga sa
ngayon. Buong oras na gumagala sila, masasabi ni Hera na iyon na ang pinakamasaya.
Nang makauwi na sila galing sa pamamasyal, nakatulog na si Chantal sa kaniyang
bisig. Si Hera ang unang bumaba sa kotse ni Lucas habang dala-dala ang anak. "Hera
wait, let me carry Chantal," pigil ni Lucas sa kaniya. Mabilis na umiling si Hera.
"No it's fine," tanggi niya at naglakad na. Ganoon na lang ang pagkabog ng puso ni
Hera nang madulas siya. Mariin na pinikit niya ang kaniyang mga mata at mahigpit na
niyakap ang anak. Hinintay niya na bumagsak ang katawan pero imbes na simento,
isang matigas na katawan ang sumalo sa kanila. "Fuck…" Hera immediately opened her
eyes and found Lucas lying on the ground. Sinalo siya ng lalaki. "L-lucas!" Her
called out his name in horror when she saw blood dripping down from his handsome
face.

Chapter 49🍄

"I'm fine..." mahinang wika ni Lucas at kaagad na tinulungan siya na makatayo.

Humigpit ang pagkakayakap ni Hera kay Chantal na para bang mapipiga na niya ang
anak. Sobrang lakas nang kabog ng kaniyang puso at nanlalamig ang kaniyang
pakiramdam dahil sa nangyari. Sinamaan ni Hera ng tingin si Lucas dahil sa sinabi
ng lalabi. "What do you mean you're fine?!" galit na tanong niya at hinila ang
kamay nito. Magkasalubong ang kilay na hinila niya si Lucas at pumasok sa loob ng
bahay ni Nathan. Wala ang kapatid dahil dito mula sila namalagi dahil kay Lucas.
Hera furiously unlocked the door and went inside. "Dito ka lang," mariin niyang
saad at binitawan ang kamay ni Lucas. Iniwan niya ang lalaki sa sala ng bahay at
hinatid ang kaniyang natutulog na anak sa kaniyang kuwarto. Hindi na niya binihisan
si Chantal at tinanggal lang ang suot na sapatos dahil sa pagmamadali. Nang
masigurado niyang maayos na ang posisyon ng anak, lumabas na siya ng silid na may
dala-dalang first aid kit. Binalikan niya si Lucas sa sala at nakita ang lalaki na
nakaupo sa sofa. May hawak-hawak itong maliit na towel na nakatakip sa ulo nito. It
was blooded. Napatigil si Lucas sa ginagawa nito nang mapansin na lumalapit siya.
Malamig na tiningnan lang ni Hera si Lucas. Nang mapansin nito ang kaniyang
reaksyon ay napangiwi na lang ito. "Let's heal your wound," she said coldly and sat
beside him. Binaba niya ang kamay ni Lucas at padabog na binuksan ang kit.
Napakislot si Lucas sa kaniyang tabi. She's really pissed. Hindi dahil sa niligtas
siya ng lalaki kung hindi dahil sa pagiging reckless nito. Kinuha ni Hera ang mga
gagamitin at nagsimulang gamutin ang sugat ni Lucas. Walang imik na hinayaan siya
ng lalaki at kahit na minsan ay dinidiin na niya ang pag gagamot para masaktan ito
dahil sa inis, parang wala lang kay Lucas. Hindi naman ganoon ka laki ang sugat
nito. It's just a scratch. "How about your elbows?" she asked with her brow
raising. Lucas shrugged his shoulders and shook his head. Napabuntong hininga na
lang si Hera. Akala niya ay nasugatan din ang lalaki doon. Niligpit na niya ang mga
ginamit at nilagay ulit sa kit. Walang imik na tumayo siya at aalis na sana nang
pigilan siya ni Lucas. Sa sobrang bilis nang pangyayari, natagpuan na lang ni Hera
ang kaniyang sarili na yakap-yakap ni Lucas. Nakabaon ang mukha ng lalaki sa
kaniyang balikat at mahigpit na nakayakap sa kaniya. "Are you mad?" he muttered in
a low voice. Napakurap-kurap si Hera ng kaniyang mga mata at hindi kaagad
makasagot. She's not mad, she is just pissed because of what he did. Naiintindihan
naman niya na kaya ginawa iyon ni Lucas but he's still being reckless. What if
something bad happened to him because he slammed his head? Mabuti na nga lang at
hindi ganoon ka laki ang sugat sa ulo nito. "You're being reckless earlier…" saad
niya imbes na sagutin ang tanong nito. Natahimik si Lucas dahil doon. Alam ni Hera
na alam ng lalaki na galit siya ngayon. She doesn't want him to get hurt and he
needs to know that. Kahit na hindi pa ganoon ka buti ang kanilang relasyon kumpara
sa dati, she still cares about him. "I'm sorry, I'll be careful next time." Hearing
his sincere tone makes her heart pleased for a moment. Parang bula na naglaho ang
kaniyang galit sa puso. Ang rupok niya talaga pagdating kay Lucas. She always falls
down easily when it comes to him. At ganoon din naman ang lalaki sa kaniya. "It's
fine…" Silence broke out again after Hera mumbled those words. Wala ulit nagsalita
sa kanilang dalawa at tahimik lang na pinapakinggan ang bawat paghinga ng isa't
isa. They weren't saying anything and just kept on feeling the warmth of each
other, until Lucas suddenly broke out the silence. "Until now… I still couldn't
believe that I got to hug you like this. It feels like a dream that overlapped my
reality," Lucas said in a tone Hera couldn't recognize. Ito ang pinaka unang beses
na narinig niya si Lucas na nagsalita sa ganoong tono. "I wanted to kill myself so
bad for hurting you…" he continued. Dumagundong ang kakaibang emosyon sa puso ni
Hera nang marinig ang mga katagang kailanman ay hindi niya ine-expect na maririnig
mula sa bibig ng lalaki. Itinaas ni Hera ang kaniyang dalawang kamay at nilapat ang
mga palad sa matigas na dibdib nito para itulak si Lucas. "W-what are you saying–"
Mabilis na pinutol siya ng lalaki. "I think it would be better if–" Hindi na
napigilan ni Hera ang sarili at tinulak na nga nang tuluyan si Lucas. She thought
it would be hard pero parang nagpaubaya na lang si Lucas sa kaniya. Nang tingnan ni
Hera ang mga mata nito, it was dead and empty. Kabadong napalunok na lang si Hera.
She has an idea why he's feeling like this all of a sudden. His guilt and
conscience in the past week has reached its limit. Ang maalala ang ginawa nito sa
kaniya noon, kahit na sino na nasa posisyon ngayon ni Lucas ay ganoon ang
mararamdaman. All Hera could do right now is to bite her lower lip gently and calm
her throbbing heart. Nothing can be changed if she'll let Lucas' emotions affect
her. "Lucas…" malamyos niyang tawag sa lalaki at hinawakan ang magkabilang pisngi
nito. A sudden spark crossed Lucas' eyes because of it. She smiled softly at the
man in front of her and began caressing his cheeks in a gentle and tender way.
Lucas might not look like it but he's more mentally fragile than he looks. Kung
wala sigurong magsasabi, hindi siguro nito malalaman. Maging si Bryle, ang kaibigan
ni Lucas, ay nagsabi noon sa kaniya na si Lucas ay isang klase ng tao na kailangang
intindihin hindi lamang dahil sa sakit nito kung hindi dahil sa ganito na talaga
ito mula noong una pa. That's why she needs to comfort him even just… "You were not
in your right mind when you hurted me, remember? You were blinded by your anger
because of my father…" Galit din siya sa kaniyang sariling ama dahil sa ginawa
nito. Hindi pa nga siya nakaka-move on dahil sa ginawa nitong kahayupan sa kaniyang
ina, may dumagdag na naman na iba. "Still, it was me who hurted you." Natahimik si
Hera at hindi mahanap ang sasabihin dahil do'n. Ramdam na ramdam niya ang sakit ni
Lucas sa tono ng boses nito. He really regret what happened and blamed himself.
Hinawakan ni Lucas ang kaniyang kamay na nasa pisngi nito at binaba iyon. Nakatitig
lang si Hera sa walang buhay na mga mata ni Lucas. After awhile, he spoke again
wearing an expression she couldn't name. "I promised, didn't I? That I won't let
you get hurt? But here I am, breaking that promise I made myself." Hera's heart
throbbed even more painfully. She was supposed to comfort Lucas but because all he
said was the truth, she couldn't find herself to speak but even still she forced
herself. "Lucas–" Pero bago pa man niya matapos ang kaniyang sasabihin, mabilis na
pinutol siya nito. "No more words, Hera…" Sa gabing iyon, ramdam na ramdam talaga
ni Hera na nagdurusa si Lucas. At naapektuhan siya dahil doon. Kahit na medyo may
hindi magandang nararamdaman pa siya para kay Lucas, may pakialam pa rin siya sa
lalaki at ayaw niyang nagdurusa ito. Hera thought that that night might be the time
where both of them should take a step forward and let go of the shackles that make
them suffer. And one year later, they did it. "Mommy! You're so pretty," Chantal
said to her for who knows, how many times already. All Hera could do is to smile at
her six year old daughter. Kasalukuyan na nag d-drive siya ngayon papunta sa
kompanya ni Lucas. "I'm sure daddy will be happy," her daughter chuckled as if it
was really amusing. Napailing-iling na lang si Hera. It's been a year already and
Chantal's speech changed. She used to speak using a third person point of view, but
now, it's normal na. "He will?" Hera asked, smiling widely. She's a bit excited
since it will be the first time they will visit Lucas without telling him. Gusto
niyang supresahin ang lalaki. "Yes, daddy is marupok to mommy's beauty." In that
whole ride, all Hera could do was laugh while listening to her daughter's words.
Nang makarating na sila sa kompanya ni Lucas, kaagad na binati sila ng mga
empleyado. Ngumiti lamang siya sa mga ito habang ang kaniyang anak ay kumaway pa.
All the employees here loved Chantal and adored her. The way they welcomed them
right now is so different compared to last year. Kung saan ang sekretarya pa ni
Lucas ay si Andrei. Hindi niya talaga alam kung bakit galit na galit ang lalaking
iyon sa kaniya. He even insulted her pero hinayaan lang niya iyon. Hanggang sa
dinamay ng lalaki si Chantal. Hindi na niya napigilan ang sarili at nakipag-away sa
lalaki. At sa kabutihang palad, Lucas saw them fighting. Sinabi niya kay Lucas ang
lahat at iyon, nagalit at tinanggal si Andrei. Hera knows that Andrei has been with
Lucas since childhood but Lucas doesn't seem to care about that. Andrei seems like
he was obsessed to Lucas. He even used someone's name. Like 'yong pangalan ng
kaibigang babae ni Lucas noon na Elena ang pangalan. That woman named Elena was
already long gone. Patay na pero hindi pa nakaka-move on ang lalaki. That woman
died because of breast cancer during the time she and Lucas was away for five
years. Hindi naman siya kuryuso sa babae kaya hindi na rin siya nagtanong. Now that
Andrei and other antagonists of their life are gone, Hera can now breathe
peacefully without choking. "Shh, don't tell Lucas," kaagad na pigil ni Hera sa
bagong sekretarya ni Lucas nang makitang tatawagan na sana nito ang lalaki. Nang
makuha nito kung ano ang gagawin nilang mag-ina ay ngumisi lang ito nang nakakaloko
at nag thumbs up. Ngumisi lang din si Hera at dahan-dahan na binuksan ang pinto ng
opisina ni Lucas at pa sikreto silang pumasok doon ng walang kahit ni isang ingay
na nagagawa. "Surprised!" Both her and Chantal exclaimed. Napaigtad si Lucas na
focused na focused sa ginagawa nito. Inangat ng lalaki ang kaniyang tingin, kaagad
na sumilay ang masayang ngiti sa labi nito. "Why didn't you tell me," ngisi-ngising
tanong ni Lucas at lumapit sa kanila. Lucas wrapped his arm around her waist and
pulled her closer for a kiss. Pagkatapos ay yumuko ang lalaki para halikan ang noo
ni Chantal. "We wanted to surprise you daddy," it was Chantal who answered in her
stead. Pagkatapos sabihin iyon ng anak ay kaagad na tumakbo ito papunta sa table ni
Lucas. Sinundan nila ng tingin ang anak na masayang umupo sa swivel chair at umakto
na para bang isa itong boss. May ngiti sa labi na sinandal ni Hera ang katawan sa
dibdib ni Lucas. "Time sure flew so fast," she mumbled sighing. Narinig niyang
tumawa nang mahina si Lucas sa kaniyang likod at hinawakan ang kaniyang kamay. His
fingers then found the ring on her finger. "It is. I still can't believe we're
getting married next week." Pinaharap siya ni Lucas at hinawakan ang mukha.
Napapikit na lang si Hera ng kaniyang mga mata nang siniil siya ng lalaki ng isang
malalim na halik. "Me too… my heart is overflowing." Ngumiti si Lucas at si Hera sa
isa't isa. That one year has never been easy. It was the most emotional day of
their lives, but then they survived. Sa tuwing naaalala niya ang buhay nila ni
Lucas, isa lang ang kaniyang masasabi, forgiveness always takes time and just like
what the other had said, everyone deserves a second chance especially when that
person is determined and sincere enough to work on that chance. Life is not all
about rainbows and happiness and it has always been fair from the very beginning.
Everyone has an obstacle to conquer. It's just that everyone has their own clock,
making others suffer and others live in ecstasy differently. Perhaps, when she and
Lucas suffered during those days, that time wasn't theirs. But perhaps this time
around is theirs. Their love story has never been a joyful ride. It was a rocky and
bumpy road. There are times where she doesn't want to continue driving and there
are also times where she doesn't want to stop and keeps driving. It was one of a
hell of a ride but then, she was the happiest.

INTERLUDE

"Daddy! Are we going to Kurt's house today?" The eight year old Hera asked
excitedly to her father. Napatigil si Mateo sa kaniyang ginagawa at napatingin sa
kaniyang anak. Hera was holding the hem of his shirt and was pulling it. Ngumiti
siya sa magandang anak at hinaplos-haplos ang mukha nito. "Yes, are you excited?"
Mabilis na tumango ang batang si Hera. Ang mga mata ay nag niningning at halata sa
mukha ang sobrang excitement na nararamdaman. Napatawa na lang nang mahina si
Mateo. Mas excited pa ngayon ang mukha ni Hera kaysa sa makita ulit nito ang
sariling ina na iniwanan na sila. Kahit na kasal pa silang dalawa ng mama ni Hera,
pakiramdam niya ay matagal na silang hiwalay. Kasalan din naman niya kung bakit
naging ganito ang kanilang relasyon kaya hindi na lang siya nagsalita as mas tinuon
na lang ang atensyon kay Hera, ang nag-iisa nilang anak. He became both Hera's
mother and father. Pinunan niya ang pagkukulang ng asawa. "I haven't seen Kurt for
how many days, miss ko nang makipaglaro sa kaniya daddy…" Hera giggled. Mas lalong
lumawak ang ngiti sa labi ni Mateo at niyakap ang anak. Everytime his wife is home,
all Hera do the whole day is. Nasasaktan siya na makita na umiiyak ang anak.
Louisiana, his wife neglected Hera. Hindi nito matanggap ang kanilang anak at sa
tuwing nasa bahay ito ay palagi nitong pinapaiyak si Hera. He couldn't do anything
but to comfort his daughter. Kaya nang makita niya ulit ang masaya at malawak na
ngiti ni Hera, he couldn't help but feel contented and also happy and relieved.
Seeing Hera smiled again is making him happy as her father. Sa araw na iyon ay
bumiyahe na sila papunta sa bahay ng kaibigan ni Hera na si Kurt. Same lang ang
edad nilang dalawa kaya madali silang nagkasundo. Isang buwan na mula noong
nakilala ni Hera ang batang lalaki. Sobrang bait ni Kurt sa kaniya kaya gustong-
gusto niya ito. Maliban sa nagkakasundo sila sa ibang bagay, magkaibigan ang papa
niya at ang papa ni Kurt kaya napalapit na rin sila. Narinig ni Hera noong una na
sinabi ni Kurt sa kaniya na ninong nito ang kaniyang ama na si Mateo. Hindi niya
alam iyon kaya nagulat talaga siya. Tatanungin na sana niya si Kurt noong huli
niyang dalaw kaya lang ay tinawag na ito ng kaniyang papa. Gusto pa sana niyang
makipaglaro sa lalaki kaya lang ay mukhang galit ang papa ni Kurt. Sinundo na rin
siya ng kaniyang ama kaya wala na siyang nagawa. 'Yon ang huli nilang pagkikita
kaya ngayon ay excited talaga siya. Sobrang dami niyang gustong itanong sa lalaki
ay sobrang daming laro ang gusto niyang laruin nila. Miss na miss na niya si Kurt
dahil ito lang naman ang kaniyang kaibigan. Sa lugar kasi nila ay wala siyang kahit
ni isang kalaro. Hindi niya alam kung bakit pero iniiwasan siya ng mga bata roon.
Hindi na rin niya pinansin dahil may Kurt naman siya. Hindi niya alam ang full name
ni Kurt at ang alam lang niya ay nickname lang ng lalaki ang Kurt. Gusto niya itong
malaman kaya itatanong niya siguro mamaya sa lalaki. Nang makarating na sila sa
mansyon nila Kurt ay kaagad na bumaba siya ng kotse at tumakbo papasok. Narinig
niyang sumigaw ang kaniyang ama pero hindi niya iyon pinansin. Tumakbo lang siya
papunta sa bakuran ng mansyon at doon, sa isang may puno, nakita niya si Kurt.
Nakaupo ang lalaki sa ilalim no'n ay may binabasang libro. "Kurt! I'm here!" masaya
niyang sigaw. Nakuha niya ang atensyon ng lalaki dahil do'n. Napatigil si Kurt sa
ginagawa nito at napatingin sa kaniyang kinaroroonan. Nanlaki ang mga bilugan
nitong mga mata. May kung anong kislap ang dumaan doon. Napahagikhik na lang ang
batang si Hera at tumakbo papunta kay Kurt. "H-hera, why didn't you tell–" Bago pa
man matapos ni Kurt ang salita nito ay kaagad na pinutol niya ito. "It's a
surprised," may ngiti sa labi niyang saad. Napaawang ang labi ni Kurt at napatitig
na lang sa kaniya. Ang ekspresyon ng mukha nito ay para bang hindi ito makapaniwala
na nakikita siya nito ngayon. Ngumiti lamang si Hera at umupo sa tabi ni Kurt. Nang
makita niyang nakasandal ang maliit na likod nito sa puno, kaagad na ginaya niya
iyon. Tumingin si Hera sa mukha ni Kurt na nakatitig pa rin sa kaniya. Ang berdeng
mga mata ni Kurt ay sobrang ganda sa paningin. Parang emerald iyon at sa tuwing
natatamaan ng araw ay nagbabago ng kulay. Noong una niyang nakita si Kurt, akala
talaga niya ay isang prinsipe ang lalaki sa isang fairytale book. Akala niya rin
niya ay fake ang mga mata nito pero nang makita niya ang papa ni Kurt, doon niya
nalaman na totoo nga iyon dahil green din ang mga mata ng papa nito. "Ano 'yang
binabasa mo?" kuryuso niyang tanong at binasa rin ang mga nakasulat sa libro.
Nalukot ang buo niyang mukha dahil sa mga nabasa. English words lahat iyon at kahit
na nababasa niya ang iba ay hindi niya pa rin maintindihan. Sumakit bigla ang
kaniyang ulo dahil doon. "It's not for kids," malamyos ang boses na sagot ni Kurt
sa kaniya at sinarado ang libro. Nilagay iyon ni Kurt sa tabi nito at tinuon ang
atensyon sa kaniya. Napahilot na lang si Ann ng kaniyang sentido gamit ang maliit
na kamay. Pakiramdam niya kasi ay sumakit ang ulo niya dahil doon. "But you're a
kid too!" nakanguso niyang sigaw kay Kurt. Napailing-iling na lang ang lalaki at
tumayo. Pinagpagan nito ang sariling puwet pagkatapos ay nilahad ang kamay sa
kaniya. "Let's play," nakangiting aya ni Kurt sa kaniya at ngumiti nang lumapad.
Pakiramdam ni Hera ay may kung anong dumagundong sa kaniyang puso dahil doon.
Napalunok siya ng kaniyang laway at kaagad. At kaagad na tinanggap ang kamay ng
lalaki. Hera also smiled so sweetly at Kurt that made him stiff for a moment. "
Okay! " Hera and Kurt continued playing for who knows how many hours. Kung ano-ano
lang ang kanilang nilaro at kung ano-ano lang ang kanilang pinag-uusapan at
pinagbabangayan. And in those moments, Hera was the happiest. Kahit kailan ay hindi
niya naranasan makaramdam nang ganitong saya sa ibang tao, kay Kurt lang talaga.
Maging sa kaniyang sariling ama at ina ay hindi rin. Yes, she still felt happy
whenever she's with her father or seeing her mother again after time but then,
pakiramdam ni Hera ay may palaging kulang. Pero kapag kay Kurt ay sobra sobra pa.
Hindi niya alam kung dahil ba iyon sa may nararamdaman siyang kakaiba kay Kurt o
ano. Sa kalagitnaan ng kanilang paglalaro ay napatigil na lang silang dalawa ni
Kurt nang may narinig na pagkabasag sa loob ng mansyon. Nagkatinginan silang dalawa
at kahit na nag-eenjoy pa sila ay wala silang nagawa kung hindi ang tumigil. "What
was that?" nakakunot noong tanong ni Hera kay Kurt na titig na titig sa mansyon.
May kung anong emosyon sa mga mata nito na hindi niya maipangalanan. Napalunok na
lang si Hera nang paulit-ulit habang nakatitig sa blangkong mukha ni Kurt.
Nanginginig ang buong katawan nito at namumutla rin. Hindi niya mapigilang mag-
alala kaya hinawakan niya ang braso ng lalaki. "Okay ka lang ba, Kurt?" she asked
worriedly and held his hand. Napaigtad si Kurt dahil sa kaniyang ginawa at
napatingin sa kaniya. Pilit na ngumiti ito sa kaniya at pinahid ang pawis na tumulo
sa noo nito. "A-ah yes, I'm okay." Kahit na iyon ang sinabi ni Kurt sa kaniya ay
hindi niya pa rin mapigilan ang mag-alala. Halata kasi sa mukha nito na
nagsisinungaling lang ito ay halatang may kung anong iniisip. Imbes na pilitin si
Kurt ay hinayaan na lang iyon ni Hera. "Tara sa loob? Baka may nangyari," aya niya
kay Kurt ay naunang naglakad papasok. Hindi kaagad sumunod si Kurt sa kaniya kaya
napatigil ulit siya sa paglalakad. "What's wrong?" Umiling-iling lang ang
namumutlang si Kurt at sinundan siya. "Nothing." Naglakad na sila ni Kurt papasok
sa loob at nagpunta sa sala. Nang makarating na sila roon ay kaagad na sumalubong
sa kanila ang nagkalat na mga gamit. Nanlaki ang mga mata ni Hera at tatawagin na
sana si Kurt nang makita niya ang kaniyang ama na papalapit sa kanila. Sobrang
seryoso ng mukha nito na hindi niya mapigilan kabahan. "U-uncle..." "Dad..." Sabay
nilang untag ni Kurt. Hindi nagsalita ang ama ni Hera at basta na lang siyang
kinarga. "Let's go home," he said coldly that makes her confused. Ayaw niya lang
umuwi. Sabi ng kaniyang ama na gabi na sila uuwi pero hapon pa lang. "But–" Hera
wasn't able to finish her words when Kurt suddenly butted in. "U-uncle..." ang
nanginginig na boses ni Kurt ay may halong takot at kakaibang emosyon. Mas lalong
lumamig ang mukha ni Mateo habang nakatingin sa maputlang si Kurt. Ang mga mata ng
lalaki ay umaasa na para bang gusto nitong sumama sa kanila. Napabuntong hininga si
Mateo at tumalikod. "I'm sorry but I can't help you." And after that, Mateo holding
Hera left Kurt alone in that mansion. And starting that day, Kurt's life became
even more crueler than it already is, the same time as Hera's life also started to
change. Both of them have known each other since birth but because of their
sufferings and painful circumstances, they both forgot each other and now, after
many years, both of them remembered each other again. "I can't believe you're that
kid..." Hera mumbled softly while sniffing. Iyak lang siya nang iyak dahil sa
nalaman at naalala. Lucas smiled softly and hug her so tight. "I won't forget you
again, and if God permits, I'll stay with you as long as you need me to." the end.
- Before I close this chapter, I would like to thank you all, my dear readers who
stayed with me 'till the end. I may not reply to all your comments but I always
take time to read them all, over and over again. You guys are my inspiration and
despite wanting to quit writing this complicated story many times, you guys were
there and helped me. Marami pong salamat sa inyo. I hope, in my next story, you
guys are there too. See you later, my lovely readers:)

🍀End🍀

🌹🌹🌹🌹🌹MSHL🌹🌹🌹🌹🌹