ALLEGORIE: LA MORT DE L’ENFANT

Alegoria jest figura złożona, bardzo często jest to personifikacja, lecz nie musi nią być.
Alegorie mamy, gdy jakiś element jakiejś rzeczywistości materialnej, który nam się pokazuje
w sztuce, sugerując, że ma jakieś znaczenie, które przekracza dziedzinę materialną. Alegoria
to materialne przedstawienie jakiejś idei w generalizacji elementu sfery duchowej np. stara
kobieta może być symbolem starości lub róża, która może oznaczać ukochaną, młodą
kobietę, feniks jako Jezus. Alegoria może, oznaczać cos co wydaje się materialne, lecz chodzi
tu o idee.

APRES LA MORT

Alegoria jest podstawowym elementem literatury, jak i myślenia średniowiecznego, które

funkcjonuje obrazami (postrzega świat obrazami, które niosą znaczenie symboliczne). Dla
ludzi średniowiecza alegoria jest sposobem rozszyfrowywania świata, który składa się ze
znaków, które są odczytywane oraz jest sposobem interpretacji rzeczywistości. Patrzac na
swiat traktując go jako obrazy ludzie staraja się rozszyfrowac swiat i swoja dusze oraz znaki
boga. Alegoria jako sposób postrzegania świata pozwala odbiorcom średniowiecznym
uświadomić sobie złożoność ludzkiego życia, moralności. Można to ukazać ludziom za
pomocą łatwych do rozszyfrowania obrazów. Funkcja alegorii, jak i symbolu polega, na
ukazaniu w sposób widziany to, co jest niewidzialne. Alegoria posiada ustabilizowany kod
interpretacyjny (odbiorca wiadomo co dana alegoria może symbolizować).

ALLEGORIE DE LA PHILOSOPHIE

Alegoria w dzisiejszym rozumienia odsyła od tego, co jest szczegółowe do tego, co generalne.

Alegoria jest to figura, która ma jedno znaczenie ustalone poprzez konwencje wieloletnie
używane. Symbol, który może mieć mnóstwo znaczeń, odsyła od jednego szczegółu do
kolejnego, określany jest kontekstem oraz interpretacją np. chleb może symbolizować
jedzenie. Alegoria funkcjonuje jako symbol.

ALLEGORIE DE LA MUSIQUE

Używanie i oddziaływanie alegorii potęguje we wraz z upływem kolejnych wieków, jeszcze w

XII wieku jest, używana z umieram, lecz w XIII wieku obserwujemy jej wyraźny rozwój. XIII w.
jest okresem rozwoju miast, uniwersytetem, z czym wiąże się rozwój popularyzowania
literatury oraz wiedzy co na skutek dochodzi do większego grona odbiorców, powstają dzieła
naukowe (z punktu widzenia ludzi średniowiecza) celem tych dzieł, jest dotarcie do jak
najszerszej publiczności wiedzą na temat różnych dziedzin nauki, do których normalnie ta
publiczność nie ma dostępu m.in. nauki naturalne, które dno sza się do natury zaczynają się
rozwijać.

LES LAPIDAIRES
Powstajace dziela z ambicja naukowa odnoszące się do wiedzy naturalnej to są np. lapidaria.
Lapidaria są to księgi, które pokazują nam cechy kamieni (łac. Lapis- kamien). Omawiają
poszczególne szlachetne kamienie w kontekscie alegorycznym czyli co mogą symbolizować i
jakie mogą mieć oddziaływanie na człowieka. Dziela te mają silny charakter moralizatorski.

W średniowiecznej konwencji obraz wyjaśnia tekst a tejst wyjaśnia obraz oba te elementy są
ze sobą silnie związane.

LES BESTIARES